Θέλω το μάθημα να γίνει πιο πιασά-ρικο, να με κάνει να θέλω να μάθω

ΚΥΡΙΟΑΡΘΡΟ

σελίδα 2

σελίδα 3

της Ιφιγένειας Τζιόλα

Β ι β λ ι ο θ ή κ η

Απόψεων

Κατερίνα ΣιούμπουραΜην κάνεις ζάπινγκ στη ζωή σου

Ιουλία ΤσουκαλάΚάνε κι εσύ μια καλή πράξη,μπορείς!

σελίδα 4

Φοβάμαι εκείνους που δενζουν, μα απλώς επιβιώνουν.

2 χρόνια 2 βραβείακαλύτερης εφημερίδας

Νίκος ΤότσικαςΨάρεμα στα βουνά και τις λί-μνες. Γιατί όχι;

Δ Ε Κ Α Π Ε Ν Θ Η Μ Ε Ρ Η Ε Φ Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α ΤΟ Υ 2 ο υ Γ Ε Ν Ι Κ Ο Υ Λ Υ Κ Ε Ι Ο Υ Γ Ρ Ε Β Ε Ν Ω Ν - Ε Τ Ο Σ Γ ΄ - 1 Μ Α Ρ Τ Ι Ο Υ 2 0 1 3 - Α Ρ Ι Θ Μ Ο Σ ΦΥΛ Λ Ο Υ: 3 6 - Τ Ι Μ Η ΦΥΛ Λ Ο Υ: 1 €

σελίδα 3

σελίδα 3

σελίδα 8

σελίδα 8

Σε αδελφοποίηση προχώρησε το σχολείο μας με το Ζωγράφειο Λύκειο της Κωνσταντινούπολης μετην ευκαιρία της εκδρομής της Β Λυκείου στην Πόλη στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος μεθέμα την Βυζαντινή Τέχνη.

σελίδα 5

σελίδα 3

της Θέλιας Παναγιωτίδου

Σαν να ευφραίνεται η ψυχή μας,όταν ασχολούμαστε με το κου-τσομπολιό.

της Κωνσταντίνας Παλιούρα

στερόγραφο

του Χρήστου Ζούρτου

σελίδα 7σελίδα 3

σελίδα 6 - 7

της Κέλλυς Κωνσταντινίδου

Ποιος είπε ότι η ανθρωπιά έχει χαθεί;Ποιος είπε ότι οι νέοι είναι αδιάφοροι;Μαθήτρια του σχολείου μας δώρισε 20εκατοστά από τα μαλλιά της για την κα-τασκευή περούκας για καρκινοπαθείς.

σελίδα 5

Η ζωή δεν είναι γρίφος για να τονλύσεις. Η ζωή είναι μυστήριο γιανα το ζήσεις.

7 μέρες, 4 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Βελιγράδι - Βουδαπέστη - Πράγα - Βιέννη), άφθονογέλιο και πολλή τρέλα. Η εκδρομή της Γ Λυκείου τελείωσε και όλοι επιστρέφουν στη σκληρήπραγματικότητα. Το χαμόγελο όλων όμως μαρτυρά ότι οι αναμνήσεις θα μείνουν για πάντα!

7ημερη εκδρομή

Μαθητοφρένεια 2

Θέλω το μάθημα να γίνει πιο πιασάρικο, να με κάνει να θέλω να μάθω

Έχετε αναρωτηθείποτέ γιατί μπορούμενα μαθαίνουμε για πα-

ράδειγμα τραγούδια απέξω;Βγαίνει το καινούργιο ‘’hit’’της χρονιάς και χωρίς ιδιαί-τερη προσπάθεια σε τρείς,τέσσερις φορές που θα τοακούσουμε θα το ξέρουμε . Άλλο παράδειγμα τα παιχνί-δια με τα χαρτιά ή ταvideogames. Μαθαίνουμε νατα παίζουμε ακόμα και ότανμας δυσκολεύουν. Αυτόγιατί άραγε δεν γίνεται μετα μαθήματα;Ο σημερινός τρόπος εκμά-θησης στα σχολεία είναιαυτός που ήταν πάντα. Οκαθηγητής διδάσκει το μά-θημά του και κάποιοι μα-θητές προσέχουν καικάποιοι πάλι όχι. Ο καθηγητής όμως ότανβλέπει μια τέτοια αντίδρασηδεν λειτουργεί κατάλληλαμε αποτέλεσμα να δημιουρ-γηθεί μία ατμόσφαιραστείρα και όχι ευχάριστη. Σεαυτό βέβαια δεν είναι υπεύ-θυνος μόνο ο καθηγητήςαλλά και ο μαθητής πουδιαβάζει μόνο για τα διαγω-νίσματα –τεστ ή για βαθ-μούς. Τι θα γινόταν όμως αν ταμαθήματα διδασκόταν μεέναν διαφορετικό τρόπο; Τιεννοώ; Μπορεί να φανείλίγο περίεργο και παιδιά-

στικο αλλά θα μπορούσεάραγε τα μαθήματα να ήταντραγούδια ή παιχνίδια; Η ιστορία για παράδειγματραγούδι , η φυσική και ταμαθηματικά παιχνίδι σκέ-ψης. Θα μου πείτε αυτό δενγίνεται με όλα τα μαθήματα,δεν το έχουμε δοκιμάσειόμως.Όλα είναι θέμα ψυχολογίας.Δεν μπορούμε να μάθουμεκάτι που δεν μας αρέσει, μεμόνο μέσο την πίεση. Μαθαί-νουμε τραγούδια ή παιχνί-δια γιατί έτσι μας αρέσει. Βέβαια δεν έχουν όλοι οι

μαθητές τις ίδιες ικανότη-τες. Ένας μπορεί να διαβάζειτο μάθημα μία φορά και νατο θυμάται και ο άλλος νακαταβάλει μεγάλη προσπά-θεια για να το αφομοιώσει. Με αυτόν λοιπόν τον διαφο-ρετικό τρόπο ίσως να μπο-ρέσει ακόμη και ο πιο‘’αδύναμος‘’ μαθητής ναμάθει κάτι. Οι μαθητές θα έρ-θουν πιο κοντά με τηντέχνη και, που ξέρει κανείς,ίσως καταλάβουν πολλάστοιχεία του εαυτού τους . Σίγουρα πολλοί δεν θα συμ-φωνούσαν μαζί μου, επειδήθεωρούν ότι οι συγκεκριμέ-νες ικανότητες είναι στονάνθρωπο από τη στιγμήπου γεννιέται. Το κάθεάτομο έχει τις δικές του ιδι-αιτερότητες, τις δικές του

σκέψεις, το δικό του τρόπονα μπορέσει να προσλάβεικαι να αφομοιώσει το μά-θημα.Έστω ας μην γίνει και αυτό.Ωστόσο το μάθημα έχειπράγματι καταντήσει βαρετόκαι στείρο. Πρέπει να γίνεικάτι! Ήρθε η ώρα ο ίδιος ο καθη-γητής να δείξει το πάθοςτου για το στοιχείο του μα-θήματος το οποίο διδάσκει,βρίσκοντας εναλλακτικούςτρόπους με τους οποίουςθα τραβήξει το ενδιαφέροντων μαθητών του. Πρέπει το μάθημα να γίνει μεπιο ‘’πιασάρικο’’ τρόποούτως ώστε να αναπτύξει τοσυναίσθημα του θέλω ναμάθω, να κάνει τους μαθητέςνα χαίρονται και να ‘’κρέμον-ται’’ από τα χείλη του. Γιατί τοκαλύτερο θα ήταν ο καθη-γητής να μην αναζητά μόνοτη σχέση καθηγητή με παιδίαλλά και ανθρώπου προςάνθρωπο .

Πιστεύω πως πρέπει ναυπάρχουν άνθρωποι –καθη-γητές που να παρέχουν ένανεναλλακτικό τρόπο διδασκα-λίας στους μαθητές, κάνο-ντάς τους να επιζητούν μιασφαιρική γνώση, που να τουςχρησιμεύσει σε όλη τους τηζωή. Κυρίως όμως να βλέ-πουν τη γνώση ως χαρά καιόχι ως καταναγκασμό.

ΚΥΡΙΟΑΡΘΡΟ

Μου είπε: "θέλω να μείνω γιαλίγο μόνη. Μακριά απ όλουςκαι απ΄όλα". Σεβάστηκα την απόφασή τηςκαι την κλείδωσα στο υπό-γειο ...

Ακούει η μάνα του Παλαιστί-νιου έναν θόρυβο, μπαίνειστο δωμάτιό του, τον βλέπειζωσμένο με εκρηκτικά καιτου λέει: "Μπα που να σκά-σεις, τρόμαξα!"

Έχεις δοκιμάσεις τα πάντακαι δεν μπορείς να αδυνατί-σεις; Η λύση είναι μία: ΣΤΑ-ΜΑΤΑ να δοκιμάζεις ταπάντα!

- Φίλος, τέλει cd;- Όχι, ευχαριστώ. Κατεβάζωαπό internet.- Φίλος, αυτό που κάνει είναιπαράνoμο!!

-Μπαμπά, εγώ από πουήρθα;- Σε γέννησε η μαμά.- Και η μαμά, από που ήρθε;- Τη γέννησε η πεθερά μου,δηλαδή η γιαγιά σου.- Κι εκείνη, από που ήρθε;- Κατευθείαν από τη κόλασηπαιδάκι μου ...

Πως θα έλεγαν τον Μπομπ τοΜάστορα αν ήταν άνεργος;-Μπομπ.

Τέσσερεις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επισκέφτηκαν τα παιδιά της Γ Λυκείου κατά την7ήμερη εκδρομή τους στο εξωτερικό: Βελιγράδι, Βουδαπέστη, Πράγα, Βιέννη. Ποιαείναι η πιο όμορφη;; Χωρίς συζήτηση: ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ!

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΙΕΚΔΟΣΗΣ

Δημήτρης Γουσόπουλος ΦιλόλογοςΔήμητρα Κωσταρέλλου Φιλόλογος

ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Εβελίνα ΠιπέργιαΑλεξάνδρα ΠαπανίκουΧριστίνα ΠαπανικολάουΔήμητρα Λαζαρίδη

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ Ελένη ΧατζηλίουΑθηνά ΠηλιτζίδουΘέλια ΠαναγιωτίδουΧρυσάνθη ΠαπανίκουΚέλλυ ΚωνσταντινίδουΚωνσταντίνα ΠαλιούραΓλυκερία ΜπαλογιάννηΧρήστος ΖούρτοςΙφιγένεια Τζιόλα

ΕΙΔΙΚΟΙΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Αλεξάνδρα ΚαλιαμπάκαΑχιλλέας ΤζήκαςΤάσος ΖιώγοςΚώστας ΚεχαγιάςΜάχη Χατζή

Η Μαθητοφρένεια είναι σχολική εφημερίδατων μαθητών και των μαθητριών του 2ου Γενι-κού Λυκείου Γρεβενών. Ο χαρακτήρας της είναιμη κερδοσκοπικός. Τα έξοδα της εφημερίδαςκαλύπτονται από χορηγίες και διαφημίσειςπροϊόντων, επιχειρήσεων ή προσώπων, για ταοποία δεν υπάρχει κάποιο κώλυμα προβολήςσύμφωνα με την κείμενη Ελληνική νομοθεσία.Κάθε παιδί έχει το απόλυτο δικαίωμα να δημο-σιεύσει οτιδήποτε επιθυμεί χωρίς διάκριση καιχωρίς λογοκρισία. Δικαίωμα δημοσίευσηςέχουν και όλοι οι καθηγητές του σχολείου μαςαλλά και μέλη της ευρύτερης εκπαιδευτικήςκοινότητας. Οι τυχόν επεμβάσεις στα υπό δη-μοσίευση κείμενα θα αφορούν την έκτασή τουςκαι μόνο, ανάλογα με το διαθέσιμο χώρο, χωρίςωστόσο να αλλοιώνεται κατ’ ελάχιστο το ύφοςκαι το περιεχόμενο του κειμένου. Αποκλείονταικείμενα προπαγανδιστικού, υβριστικού ή συ-κοφαντικού περιεχομένου ή κείμενα που κατάτην κρίση της Συντακτικής Ομάδας δεν τηρούντους στοιχειώδεις κανόνες ευπρέπειας. Ταάρθρα και τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται στηΜαθητοφρένεια απηχούν τις απόψεις των συν-τακτών τους και μόνο, και σε καμιά περίπτωσηδε συνεπάγεται ότι αυτή είναι και η θέση τηςΣυντακτικής Ομάδας της εφημερίδας ή του επι-βλέποντος καθηγητή ή της Διεύθυνσης τουσχολείου.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΕΚΔΟΣΗ

Ματίνα Κυραλέου Πληροφορικός

Ε νταξ, μια μικρή καθυστέ-ρηση θα μας την συγχωρή-σετε. Αργήσαμε κατά 2 μέρεςνα βγάλουμε το νέο φύλλο,γιατί οι περισσότεροι βρι-σκόμασταν σε εκδρομές. Οιφωτογραφίες ωστόσο θασας αποζημιώσουν.

ΤΑΔΕ ΕΦΗΜΠΟΜΠΙΡΑΣ

Δήμητρα ΛαζαρίδηΑρχισυντάκτρια

Από τους φίλουςσου να θεωρείςειλικρινείς, όχιμόνο αυτούς πουλυπούνται για τηνσυμφορά σου,αλλά κυρίως αυ-τούς που χαίρον-ται με τηνεπιτυχία και τηνχαρά σου

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

ΡΗΣΕΙΣ ΣΟΦΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΕ:

078ΗΜΕΡΕΣ

1 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΣΥΝΘΗΜΑΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

γελάστε ελεύθερα!

ΓιάννηςΑντωνιάδηςΧρήστοςΖούρτοςΒασίληςΒασιλόπουλος

3Μαθητοφρένεια

‘’Η ζωή είναι ωραία’’, ‘’ η ζωήείναι πολύ μικρή’’. Εκφράσειςπου πιστεύω σχεδόν όλοιέχουμε ακούσει αλλά καιακούμε καθημερινά. Τι είναιόμως τελικά η ζωή και τι είναιαυτό το μυστήριο που δενγνωρίζουμε γι’ αυτήν;Ζωή είναι ένα μονοπάτι, άλ-

λοτε φωτεινό και άλλοτε σκο-τεινό. Αυτό όμως που δενγνωρίζεις γι’ αυτό το μονοπάτιείναι που και πότε σταματάει. Διαβαίνοντας αυτόν το δρόμοερωτήματα και σκέψεις περ-νάνε από το μυαλό σου.Μήπως αυτό το μονοπάτι δενείναι το σωστό; Κι αν αυτός οδρόμος δεν είναι το πεπρω-μένο μας τότε τι, τι θα γίνειτότε;Έχουμε μάθει να ζούμε με τοφόβο πως όλα κάποτε θα τε-λειώσουν, όλα κάποτε θαφτάσουν στο τέλος τους. Καιπολλοί είναι μάλιστα αυτοίπου πιστεύουν πως η ζωήείναι το τέλος και όχι η αρχή

για κάτι νέο, για κάτι μονα-δικό. Ίσως κι να έχουν δίκιο.Ίσως η ζωή είναι μονάχα τοτέλος που σηματοδοτεί το θά-νατο. Άλλωστε γιατί ήρθαμεστη ζωή; Για να πεθάνουμεκάποια στιγμή. Όχι! Δεν είναιαυτός ο λόγος, δεν είναι αυτότο νόημα της ζωής.Η ζωή είναι ο πρόλογος στο

βιβλίο της αιωνιότητας. Ανκαταφέρουμε ποτέ να κά-νουμε την αρχή και να διαβά-σουμε αυτό το βιβλίο ή έστωνα το ξεφυλλίσουμε, τότε θακαταλάβουμε ποιο πραγμα-τικά είναι το νόημα της ζωήςκαι ποια η αρχή της.

Άλλωστε αυτό που κάνειόμορφη την αρχή είναι ηύπαρξη του τέλους. Η αρχήείναι μονάχα το φως που θαμας οδηγήσει στην αλήθεια, ηαλήθεια όμως είμαστε εμείς! Εμείς καθορίζουμε τη ζωή

μας, με τις δικές μας επιλογέςμε τα δικά μας λάθη. Η ζωήδεν είναι τέλεια και ούτε πρό-

κειται να γίνει ποτέ και για κα-νέναν.Όπως καταλαβαίνεις, αν δεν

έχεις κάνει ούτε ένα σφάλμα,τότε δεν έχεις πάρει στη ζωήσου ούτε μία πρωτοβουλία,απλώς προχωράς στα‘’τυφλά’’ στο κοινό για όλουςμονοπάτι.

Κοινό, γιατί ποτέ σου δενέκανες το βήμα, ποτέ σου δενπήρες την πρωτοβουλία ναξεχωρίσεις από το πλήθος καινα γευτείς τη μαγεία τηςζωής.Η ζωή, λοιπόν, δεν είναι γρί-

φος για να τον λύσεις. Η ζωήείναι μυστήριο για να το ζή-σεις. Είναι μια μικρή διάρκειαπου δε φτάνει για να γίνειςΘεός, φτάνει όμως για ναέχεις τύψεις. Αν οι άνθρωποι δε χάνονταν

σαν την ομίχλη, αν δεν σκόρ-πιζαν σαν τον καπνό, κανέναςδε θα’ χε τη δύναμη να μαςκουνήσει. Πολύτιμη η ζωή,γιατί είναι αβέβαιη.

Είναι κι αυτό το αίσθημα της υποχώρησηςπου το ευνοούμε κάθε φορά που παραπο-νιόμαστε, ακόμη και να ξυπνήσουμε τοπρωί. Γιατί, δε θέλουμε να αντικρίζουμε ταίδια, ανεπιθύμητα ή μη, πρόσωπα, να ταβλέπουμε το ίδιο κουρασμένους και μονό-τονους, το ίδιο βαριεστημένους μ’ εμάς. Κιεγώ κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους πουυποχρεώνονται να διδάσκουν ή να φοιτούν,χωρίς να επωφελούνται από τη μαγεία πουαυτό προσφέρει.

Κουράστηκα να ανήκω κι εγώ καμιά φοράμέσα σ’ αυτό το σύνολο. Σ’ ένα σύνολο αν-θρώπων που, εφησυχασμένοι από αυτή τησυνήθεια, αυτή τη σιγουριά που τους προ-σφέρει αυτός ο τρόπος ζωής, φοβούνται νακάνουν μια νέα αρχή, να ξεφύγουν από κα-θετί γνώριμο και συνηθισμένο. Μου προκα-λούν έντονο αποτροπιασμό όσοι φοβούνταινα δοκιμάσουν, να πειραματιστούν.

Όχι, δεν θέλω να πιστεύω πως υπάρχει μόνοαυτή η κατηγορία ανθρώπων. Με τρομάζεικαι μόνο η φευγαλέα σκέψη. Θα θελα να πι-στεύω ότι υπάρχουν κι αυτοί που φοβούν-ται να φύγουν από το σχολείο, όχι γιατίέχουν επαναπαυτεί στη συνήθειά τους αυτή,αλλά γιατί φοβούνται μη γίνουν συνηθισμέ-νοι. Αυτοί που διστάζουν να ενηλικιωθούν.

Και βέβαια, ενηλικίωση δεν είναι η ολοκλή-ρωση του 18ου έτους της ηλικίας μας, αλλάη μετάβασή μας στον έξω κόσμο. Η αντιμε-τώπιση της πραγματικής ζωής που, σί-γουρα, δεν είναι και τόσο ρόδινη.Ενηλικίωση είναι η αντιμετώπιση όλωναυτών των βαρετών, συνηθισμένων ανθρώ-πων που δεν καταβάλλουν την παραμικρήπροσπάθεια για να σπάσουν τα δεσμά τηςρουτίνας τους. Να ελευθερωθούν.

Κι εγώ φοβάμαι να μεγαλώσω. Φοβάμαι ναγίνω σαν αυτούς που φοβάμαι. Εκείνους πουδεν ζουν, που απλώς επιβιώνουν. Αυτούςπου φοβούνται νααγωνιστούν, να ερωτευ-τούν, να γευτούν τη ζωή τους με κάθε γλυκιάκαι πικρή απόχρωσή της, ως την τελευταίαγουλιά. Όλους αυτούς που κατακρίνουν τηνπολλαπλότητα και τη διαφορετικότητα,όντας ανίκανοι να διακρίνουν τη μαγεία της.

Κι αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι πως,όταν διαπιστώσουμε πως, μπορεί τότε ναήταν πολύ νωρίς για όσα φοβηθήκαμε ναπούμε, θα είναι πολύ αργά για όσα δεν τολ-μήσαμε ποτέ να κάνουμε. Και τότε, απλά θαμείνουμε αδρανείς, ακολουθώντας κι εμείςτην προκαθορισμένη πορεία της συνήθειας,που άλλοι χάραξαν για εμάς.

της Ελένης Χατζηλίου

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι άμεσα συνδεδε-μένοι με δραστηριότητες που τουςηρεμούν, τους βελτιώνουν, τουςομορφαίνουν. Mια από αυτές είναικαι ο αθλητισμός, ο οποίος έχειστενή σχέση με την πνευματικήκαλλιέργεια του ατόμου. ΩΣΤΟΣΟ, έχουμε παραμερίσει πλέονκατά πολύ τις δραστηριότητες πουμας προσφέρουν ανάπτυξη κριτι-κής ικανότητας και περιοριζόμαστεμόνο στην έννοια της σωματικήςάσκησης με ό, τι αυτή περιλαμβά-νει. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ και το λάθος πολλών.Μπερδεύουν τον αθλητισμό με τηγυμναστική. Παρά το γεγονός ότι οιλέξεις «γυμναστική» και «αθλητι-σμός» χρησιμοποιούνται ως ταυτό-σημες. διαφέρουν κατά πολύ. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ισούται με την ευεξίακαι την αρμονική διάπλαση του σώ-ματος. ΜΟΝΟ. Αντίθετα μέσα απότον αθλητισμό καλλιεργείται τοθάρρος και η αποφασιστικότητα, ταάτομα αποκτούν ομαδικό πνεύμα,εγκράτεια και διαμορφώνουν ορθάτον χαρακτήρα τους. Άλλωστε, ηπνευματική κατάσταση επηρεάζε-ται στενά από την σωματική και αν-τιστρόφως. ΟΜΩΣ, ο γρήγορος ρυθμός ζωήςτων ατόμων αλλά και οι πολλέςδραστηριότητές τους δεν τους επι-τρέπουν την ενασχόληση με τοναθλητισμό. Όσον αφορά τουςνέους, προτιμούν να περάσουν τονελεύθερο χρόνο τους μπροστά απόμια νεκρή οθόνη παρά κάνονταςκάποιο άθλημα. ΚΑΙ ΑΥΤΟ επειδή έτσι έμαθαν. Αν ηοικογένειά τους είχε εντάξει εγκαί-ρως τον αθλητισμό στη ζωή τους,αν η γυμναστική στο σχολείο, τουςενέπνεε μέσα από πολύμορφες καιδιαφορετικές ασκήσεις, και αν ηκοινωνία ως σύνολο, η πολιτεία ειδ-κικότερα είχε κατασκευάσει πολλάκαι καλά γήπεδα και κολυμβητήρια,τότε η έννοια αθλητισμός δε θα είχεεισχωρήσει μόνο στα μυαλά τουςως έννοια αλλά και στις φλέβεςτους.

της Θέλιας Παναγιωτίδου

της Γλυκερίας Μπαλογιάννη

Ένα αρκετά συνηθισμένοπρόβλημα που ενοχλεί τουςνέους αλλά και τους ενήλικεςείναι το άγχος και οι αρνητι-κές συνέπειές του. Καθημερινά ακούμε ότι νέα

παιδιά (αλλά και ενήλικες καικυρίως αυτοί που μετέχουνστην παραγωγική διαδικασία)καταβάλλονται από ανεξέλεγ-κτο άγχος και να τίθενται σεκαταστάσεις που μόνο φυσιο-λογικές δεν είναι. Το άγχος είναι βλαβερό καιιδιαίτερα ψυχοφθόρο για τηνανθρώπινη ζωή. Μπορεί ναξεκινήσει από το σχολείο, τονκαταιγισμό ειδήσεων και ανα-σφάλειας των Μ.Μ.Ε καθώςκαι την πίεση μέσα από το οι-κογενειακό, φιλικό και κοινω-νικό περιβάλλον.Οι άνθρωποι είναι διαφορετι-κοί, κάθε άνθρωπος έχει μιαξεχωριστή αδυναμία και έτσιτο άγχος που μπορεί να βγά-

λει είναι ανάλογο της κατά-στασης. Το σχολείο ίσως είναικαι η μεγαλύτερη αιτία άγ-χους ειδικά για τα παιδιά πουδίνουν πανελλαδικές, διότιπρέπει να βγάλουν ένα απί-στευτα μεγάλο φάσμα ύληςσε ένα αρκετά περιορισμένοχρονικό διάστημα. Η διαδικα-σία της αποστήθισης προκα-λεί άγχος ανεξέλεγκτο καιψυχοφθόρο. Και όμως αυτός ο τρόπος μά-θησης είναι συνήθως αυτόςπου σου εγγυάται την επιτυ-χία στις εξετάσεις που το Ελ-ληνικό κράτος έχει θεσπίσειπαρόλο που συχνά υποστηρί-ζεται από πολλούς ότι η μά-θηση αυτή είναι στείρα και δεδιατηρείται στη μνήμη γιαπολύ καιρό.Το άγχος βέβαια δεν βρίσκε-ται μόνο μέσα στο σχολείοαλλά και στην κοινωνία. Οισυνθήκες διαβίωσης έχουν

κάνει τους ανθρώπους να χά-νουν τα λογικά τους, να αγχώ-νονται για το τι θα ξημερώσειτην επόμενη μέρα, μα πιοπολύ τους γονείς τους αγχώ-νει το μέλλον τον παιδιώντους. Οι μισθοί μειώνονται και οιτιμές των προϊόντων αυξά-νονται ολοένα και περισσό-τερο. Κάθε σπιτικό έχει τιςδικές του ανάγκες και απαιτή-σεις και λίγοι είναι αυτοί πουη ζωή τους δεν έχει επηρεα-στεί από την κρίση της επο-χής. Άνθρωποι γύρω μας πεινάνε,δεν έχουν να φάνε, δεν έχουνμια δουλειά να συντηρήσουνόχι μόνο αυτούς αλλά και τηνοικογένεια τους. Πώς να μηναγχώνεσαι, όταν είχες πάρειδάνειο και τώρα ξέρεις πωςαν δεν το πληρώσεις θα σουπάρουν το σπίτι ΣΟΥ ή τοαμάξι ΣΟΥ;

της Κέλλυς Κωνσταντινίδου

Τ ο ά γ χ ο ς έ χ ε ι ε ι σ β ά λ ε ι γ ι α τ α κ α λ ά σ τ η ζ ω ή μ α ς

Μαθητοφρένεια 4

Β ι β λ ι ο θ ή κ η ΑπόψεωνJe ne suis pas d’accord avec ce que vous dites,

mais je me battrai jusqu’à la mort pour que vous ayez le droit de le dire

Ηπρώτη εντύπωση είναι και η πιοέντονη λένε οι φιλόσοφοι. Τοίδιο ισχύει και για το ψάρεμα

(ναι, καλά διαβάσατε), αν και στην πε-ριοχή μας αναπτύσσεται ερασιτεχνικά,και προσφέρει μια μοναδική απόλαυσηστο άτομο που ασχολείται με αυτό.Μια δοκιμή, μια απόπειρα για ψάρεμασυνδυάζει απαραίτητα την απόδρασηστη φύση των Γρεβενών και θα μπο-ρούσε να γίνει ακόμα ένα (ψωριάρικο)χόμπι. Τι είναι όμως αυτό που προσελκύει ταπερισσότερα άτομα να ασχοληθούν μετο ψάρεμα, ακόμη και σε μια ορεινή πε-ριοχή όπως η δική μας; Χρώματα, ήχοι,μυρωδιές που συνδέονται με τη φύσηπροσφέρουν στο άτομο χαλάρωση. Επι-τρέπει στο άτομο την επαφή του με τηνφύση και κυρίως την ψυχική ηρεμία καιγαλήνη αλλά και την αποφυγή του θο-ρύβου, του άγχους και της ρουτίνας.Το κόστος του εξοπλισμού εξαρτάταικυρίως από τον τρόπο οργάνωσης τωνυλικών (carbon καλάμια, δόλωμα κ.α.).

Ο τρόπος μετακίνησης γίνεται κυρίως μεόχημα 4x4 διότι οι δρόμοι καταστρέ-φονται και δημιουργούνται νεροφαγίεςαπό κακές καιρικές συνθήκες.Όσο αφορά την περιοχή που θα ψαρέ-ψουμε υπάρχουν πολλές λίμνες στονομό μας π.χ. Λίμνη Μαυραναίων, Κιβω-τού, Αγίων θεόδώρων, Άνοιξης, Κατά-καλης με το γνωστό όνομα ως η λίμνηΚαραβίδας κ.α.Όλα φαντάζουν υπέροχα αλλά επειδήΕλλάδα είμαστε, δεν θα μπορούσε ναλείπει και η λαθροθηρία στο ψάρεμα.Λαθροθήρες που εκμεταλλεύονται καιδημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στουςφυσικούς πόρους με διάφορους τρό-πους απάνθρωπους και ασεβείς. Τηνσυμπεριφορά αυτή θα την χαρακτηρί-ζαμε απαράδεκτη ως εγκληματική απέ-ναντι στη φύση.Με τη δυναμική μας εξόρμηση θα βρε-θούμε ασπίδα προστασίας στους βιότο-πους της περιοχής μας και θα παίξουμεκαθοριστικό ρόλο στη φύση, αν την σε-βόμαστε και δεν την υποβαθμίζουμε.

Ψάρεμα στα βουνά και τις λίμνες. Γιατί όχι;

του ΝΙΚΟΥ ΤΟΤΣΙΚΑΑ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Πόσες φορές έχεις καθίσειμπροστά στην τηλεόρασηχωρίς να έχεις κάτι συγκε-

κριμένο να δεις, απλώς και μόνογια να έχεις την ευχαρίστηση νασκοτώσεις το χρόνο σου κάνο-ντας ζάπινγκ; Από το τάδε ριάλιτι, στο δείνα σί-ριαλ και από το ένα ντοκιμαντέρ,στο επόμενο δελτίο ειδήσεων,μέχρι να πάθει κράμπα ο αντίχει-ρας και τελικά να καταλήξεις ναπαρακολουθείς τις διαφημίσεις. Και προτού το καταλάβεις, έχεις

θυσιάσει ένα τέταρτο της ζωήςσου, κάνοντας τι; Απολύτως τί-ποτα.

Για τον ελεύθερο χρόνο μαςέχουμε τις τετριμμένες πια επιλο-γές: τηλεόραση, PC και ξανά τη-λεόραση. Μία ρουτίνα που έχεικαταστρέψει κάθε ουσία και μαςέχει κάνει να ξεχάσουμε πώς θαέπρεπε να είναι η ζωή. Ας σκεφτούμε τι μας έχει μάθει η

τηλεόραση. Όχι λίγα είναι η αλή-θεια. Μας έχει μάθει όμως ακόμηνα μη βλέπουμε αυτά που δεν μαςαρέσουν. Όπως κάνουμε ζάπινγκ στην τη-λεόραση, έτσι συμπεριφερόμα-στε και στην καθημερινότητα:βλέπουμε ό, τι θέλουμε να δούμε.Δεν βλέπουμε τον πόνο και τηνάσχημη πλευρά της ζωής πουβρίσκεται μπροστά στη μύτη μας,επιλέγουμε να τα αγνοήσουμε.Αποστρέφουμε το βλέμμα καιπροχωράμε. Γιατί έτσι έχουμεμάθει. «Δεν είναι δική μου δουλειά», θαπούμε όταν δούμε, έναν ανάπηρονα προσπαθεί να διασχίσει τονδρόμο, ένα οχτάχρονο να ζητια-νεύει στα φανάρια. «Έχω τα δικάμου προβλήματα», είναι η δικαιο-λογία προς τον εαυτό μας καθώςπροσπαθούμε να καταπνίξουμετις τύψεις που αθέλητα γεννιούν-ται μέσα μας. «Δεν μπορούσα να

κάνω τίποτα». Ή μήπως μπο-ρούμε; Πώς θα αντιμετωπίσεις τη δυ-

στυχία που αναμφισβήτητα θαέρθει κάποια στιγμή και στη δικήσου ζωή, αν φοβάσαι να αντικρί-σεις τον πόνο του άλλου; Πώς θανικήσεις τους ίδιους σου τους φό-βους, τις ανασφάλειές σου;

Όσο κι αν θέλουμε να ζήσουμεστη δική μας ιδιωτική φούσκα,ασφαλείς και ευτυχισμένοι, αυτόείναι δυστυχώς αδύνατο. Γι’ αυτό, πάρε τη μεγάλη από-

φαση. Κλείσε την τηλεόραση.Πάρε την κατάσταση στα χέριασου και ζήσε τη ζωή όπως θεω-ρείς εσύ καλύτερο και όχι όπωςσου λένε. Η ελευθερία και η ανεξαρτησία

είναι τα πιο σημαντικά εφόδιαστη ζωή του καθενός. Αν έχει κα-νείς αυτά, όλα τα υπόλοιπα θα έρ-θουν μόνα τους.

Μην κάνεις ζάπινγκ στη ζωή σουτης ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΙΟΥΜΠΟΥΡΑ

Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Ησημερινή κοινωνία είναι βασι-σμένη στο κυνήγι του χρήσι-μου, τον εγωισμό και το

ρατσισμό, «χαρίσματα» πραγματικάαπάνθρωπα. Ενώ λοιπόν όλα αυτάμας είναι γνωστά, εμείς τι κάνουμε;Επιβραβεύουμε όλους αυτούς που τακατέχουν. Τους ψηφίζουμε σε εκλο-γές οποιουδήποτε τύπου, τους ανα-κηρύσσουμε ως «μάγκες»…

Φυσικά, αυτός ο τρόπος σκέψηςμπορεί να αλλάξει με τη βοήθειαόλων μας. Σύμφωνα με τα ζώδια απότο 2025 και για μεγάλο χρονικό διά-στημα θα διανύσουμε μια περίοδο

όπου η πλειονότητα των ανθρώπωνθα είναι συμπονετικοί και φιλάνθρω-ποι. Αν και δεν πιστεύω στα ζώδια,αυτό όμως ΘΕΛΩ να το πιστέψω. Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοισκέφτονταν τους άλλους ανθρώπουςστις αποφάσεις που έπαιρναν καιβοηθούσαν αυτούς που τους έχουνανάγκη; Σαν τη διαφήμιση της CocaCola! Η μαγική συνταγή για να πραγματο-ποιηθούν όλα αυτά είναι μία: κάνο-ντας καλές πράξεις. Ξέρω ακούγεταιλίγο παιδικό αλλά όντως ισχύει. Μίακαλή πράξη μπορεί να είναι από κάτι

πολύ απλό, όπως το να βοηθήσειςένα παιδάκι να περάσει το δρόμομέχρι κάτι πολύ σημαντικό, όπως τονα γίνεις δωρητής οργάνων. Καθη-μερινά μας δίνονται εκατοντάδες ευ-καιρίες να βγάλουμε την καλήπλευρά το εαυτού μας, το θέμα είναικατά πόσο τις εκμεταλλευόμαστε.

Αν αλλάξουμε νοοτροπία και αρχί-σουμε να σκεφτόμαστε περισσότερο... ανθρώπινα, θα ζούμε σε μια κοι-νωνία πιο όμορφη, πιο ειρηνική καιτα συναισθήματα που θα νιώθουμεθα είναι ακόμη πιο δυνατά.

Κάνοντας κάτι καλό για κάποιον

άλλο άνθρωπο γεμίζεις με χαρά, ικα-νοποίηση, αυτοεκτίμηση, γενναιοδω-ρία, βοηθά να κατανοήσεις καλύτερατον εαυτό σου, καταλαβαίνεις ότιείσαι χρήσιμος, ότι ήρθες σε αυτό τονκόσμο για κάποιο λόγο.Και ο λόγος είναι αυτός: να βοηθάς

τους άλλους και οι άλλοι να βοηθάνεεσένα. Πετυχαίνοντας κάτι τέτοιοαναμφίβολα θα ζούμε σε έναν τέλειοκόσμο! Μοιάζει ουτοπικό αλλά αξίζεινα προσπαθήσουμε. Άλλωστε όλοικρύβουμε μέσα μας μια ευαισθησία,καιρός είναι να τη βγάλουμε στηνεπιφάνεια και δε θα χάσουμε.

Στους δύσκολους αυτούς καιρούςπου ζούμε, αν δείξουμε λίγη έωςπολλή αγάπη για τους συνανθρώπουςμας, θα λυθούν τα προβλήματά μαςπιο εύκολα γιατί θα είμαστε όλοι μαζί,ενωμένοι. Πάνω απ’ όλα όμως θανιώσουμε γεμάτοι, πλήρεις, θα νιώ-σουμε άνθρωποι.Όπως λέει και μια λαϊκή παροιμία «η

λύπη όταν τη μοιράζεσαι γίνεται μισήκαι η χαρά διπλή». Έτσι λοιπόν, έχον-τας αυτή τη σκέψη στο πίσω μέροςτου μυαλού μας θα προσπαθήσουμενα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.Αξίζει!

Κάνε μια καλή πράξη, μπορείς!της ΙΟΥΛΙΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

5Μαθητοφρένεια

Στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος το σχολείο μας αδελφοποιήθηκε με ελληνόφωνο σχολείο της Τουρκίας

Και να λοιπόν που πέρασε οκαιρός και έφτασε η πολυπό-θητη 21η Φεβρουαρίου, ημέρα της εκδρομής μας στηνΚωνσταντινούπολη, η οποίασυμπίπτει με αυτή της Γ’ Λυ-κείου. Η εκδρομή έγινε στοπλαίσιο εκπαιδευτικού προ-γράμματος και απώτεροστόχο είχε την αδελφοποί-ηση με σχολείο της Τουρ-κίας.Αναχωρήσαμε από τα Γρε-βενά στις 6 το πρωί από τοσχολειό με δυο λεωφορεία.Διαγράφοντας την πορείαμας προς την Κωνσταντινού-πολη δεν ήταν λίγοι αυτοίπου επέλεξαν να κοιμηθούνώστε να είναι ξεκούραστοιγια τον υπόλοιπο δρόμο.Κατά τις 8, αφού είχε ξημε-ρώσει καλά καλά, κάναμετην πρώτη μας στάση έξωαπό τη Θεσσαλονίκη γιακαφέ και για ό,τι άλλο χρει-αζόμασταν. Τότε ήρθε και το λεωφορείομε τα παιδιά της Γ’ ΛυκείουΓρεβενών και Καρπερού πουπήγαν μαζί την 7ήμερη εκ-δρομή τους. Μετά από αυτότο ευχάριστο και αναπάν-τεχο ραντεβού που είχαμε,αναχωρήσαμε και πάλι. Έπειτα από αρκετή ώραφτάσαμε στα σύνορα. Ευτυ-χώς δεν καθυστερήσαμε κα-θόλου. Μετά τον απαραίτητοέλεγχο που έγινε φύγαμε κα-τευθείαν για τον τελικό προ-ορισμό μας. Μετά από 2ώρες άλλη μια στάση, αυτή

τη φορά για να φάμε και ναπάρουμε δυνάμεις διότι όλοιήμασταν πολύ κουρασμένοιαπό το ταξίδι. Τελικά μετάαπό συνολικά δεκατέσσεριςώρες φτάσαμε στον προορι-σμό μας. Τακτοποιηθήκαμεστο ξενοδοχείο και βγήκαμεμια βόλτα στην ΠλατείαΤαξίμ .Την επομένη μέρα το πρό-γραμμα ξεκινούσε με φα-γητό στο πλούσιο μπουφέτου ξενοδοχείου και επιβί-βαση στα λεωφορεία. Ξεκινήσαμε για τον πρώτομας προορισμό που ήταν τοΝτολμά Μπαχτσέ. Ένα τερά-στιο παλάτι, με αρκετά δω-μάτια διακοσμημένα μεαντικείμενα όπως πινάκεςζωγραφικής, ανεκτίμητηςάξιας. Οι φωτογραφίες εντόςτου παλατιού απαγορευότανκαι για να μπούμε μέσα θαέπρεπε να φορέσουμε σα-κούλες πάνω από τα παπού-τσια μας ώστε να μη λερωθείο εσωτερικός χώρος. Αφού τέλειωσε η ξενάγησήμας στο παλάτι, πορευθή-καμε προς το λιμάνι τουΜαρμαρά. Εκεί μας περίμενετο πλοίο με το όποιο κάναμεβόλτα στο Βόσπορο. Η βόλταμας διήρκησε περίπου 1 ώρακαι είδαμε τα σπίτια και τααξιοθέατα της Ευρωπαϊκήςκαι Ασιατικής μεριάς τηςΚωνσταντινούπολης. Μετά το τέλος της βόλταςεπισκεφτήκαμε το Ελληνικό“Ζωγράφειο Λύκειο”. Είναι το

σχολείο με το οποίο επρό-κειτο να αδελφοποιηθούμε.Γνωρίσαμε, μέσα από σχε-τικά βίντεο, που μας παρου-σίασε ο διευθυντής τουσχολείου κ. Δερμιτζόγλου,την ιστορία του σχολείου.Στο τέλος μας έδωσε ένααπολυτήριο του σχολείουαυτού ως ενθύμιο. Εμείς μετη σειρά μας προσφέραμεενημερωτικά φυλλάδια καιάλλα δώρα ως ενθύμια. Σχετικά νωρίς το απόγευμα

επιστρέψαμε στο ξενοδοχείοόπου και ξεκουραστήκαμελίγο μετά από μια εξουθενω-τική μέρα. Το βράδυ πήγαμεσε ένα κέντρο με Orientalχορούς. Περάσαμε όλοι υπέ-ροχα απ’ ό,τι κατάλαβα. Με την ευκαιρία που μας

δόθηκε σβήσαμε τα κεράκιαστο Βασίλη Γεωργούλα οοποίος είχε τα γενέθλιά του. Βέβαια εκτός από εμάς πολύκαλά πέρασε και ο φίλος μαςο Μπέρυ (για τους γνώστες).Μετά από αρκετή ώρα ανα-χωρήσαμε για το ξενοδο-χείο. Άλλη μια ωραία μέραέφτασε στο τέλος της. Καψά-λααααα!Το Σάββατο,την τρίτη μέρατης εκδρομής μας, επισκε-φτήκαμε αρχικά την Παναγίατων Βλαχερνών και έπειταπήγαμε στον Ιππόδρομο καιστο Μπλε Τζαμί,το μεγαλύ-τερο και πιο εντυπωσιακότζαμί της Κωνσταντινούπο-λης που ονομάστηκε έτσιεπειδή κυριαρχεί κυρίως το

μπλε χρώμα στην εσωτερικήτου διακόσμηση.Στη συνέχεια ακολούθησε ηεπίσκεψή μας στην ΑγιάΣοφιά, από τα ομορφότερααξιοθέατα, με εντυπωσιακέςτοιχογραφίες,ψηφιδωτάαλλά και διακοσμητικά στοι-χεία. Έπειτα πήγαμε στο Βα-σιλικό Υδραγωγείο καιείδαμε ένα από τα σημαντι-κότερα έργα της ρωμαϊκήςπεριόδου, το κεφάλι της Μέ-δουσας.Μετά σειρά είχε το παζάρι

με πολλά μαγαζιά που που-λούσαν από ρούχα και δια-κοσμητικά μέχρι καιμπαχαρικά. Φυσικά δεν έλει-ψαν τα παζάρια στην τιμήαπό τους μαθητές που απόπολλούς γινόταν με μεγάληεπιτυχία!

Το βράδυ,βγήκαμε στην"οδό του Πέραν" (IstiklalStreet) που είχε πολλά μαγα-ζιά για ψώνια, φαγητό αλλάκαι για νυχτερινή έξοδο.Την Κυριακή,την τελευταίαμέρα της εκδρομής, μας τοπρωί επισκεφτήκαμε την εκ-κλησία του Αγίου Γεωργίουστο Φανάρι και είδαμε τηνΜεγάλη του Γένους Σχολή.Και αφού δεν παίξαμε τηνκαθιερωμένη μακριά γαϊ-δούρα στην Κωνσταντινού-πολη, αποφασίσαμε ναπαίξουμε στην στάση πουκάναμε στην Αλεξανδρού-πολη, με τους περισσότε-ρους περαστικούς νακοιτούν με απορία!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ | Κώστας Κεχαγιάς - Μάχη Χατζή

Ήταν αρκετή μία και μόνηαναφορά μέσα στο μάθημαστο όνομα της Ρέιτσελ Μπέκ-γουιθ. Ποια είναι η Ρέιτσελ;Πρόκειται για ένα κοριτσάκιαπό το Σηάτλ, η οποία σταεννέα χρόνια της ζωής τηςπρόλαβε να δωρίσει τρειςφορές τις κοτσίδες της.

Η πρώτη φορά ήταν σταπέντε της: στο σχολείο πλη-ροφορήθηκε πως μια οργά-νωση (Locks of Love ήΚοτσίδες της Αγάπης)συγκέντρωνε μαλλιά για ναφτιάχνει περούκες για παιδιάπου πάσχουν από καρκίνο. Η Ρέιτσελ δεν δίστασε καθό-λου. Έβαλε τη μητέρα τηςΣαμάνθα να την κουρέψεικαι μετά περίμενε να ξαναμε-γαλώσουν τα μαλλιά της. Καιτα έκοψε και πάλι.Η τρίτη φορά ήταν στις 23Ιουλίου, την ημέρα που σκο-τώθηκε σε τροχαίο: οι γονείςτης δώρισαν τα όργανα τηςΡέιτσελ μαζί με την τελευ-ταία της κοτσίδα.Είχε κλείσει τα 9 στις 12 Ιου-νίου. Στους συγγενείς καιτους φίλους είχε πει: «Αντί ναμου κάνετε δώρο, δωρίστε 9δολάρια σ' αυτούς που φτιά-χνουν πηγάδια για όσους δενέχουν πόσιμο νερό». Και ταυπόλοιπα είναι δυστυχώς (ήμήπως ευτυχώς;!) ιστορίαεύκολα googloπροσβάσιμη,για όσους ενδιαφέρεστε …

Χιλιάδες μίλια μακριά από τοΣηάτλ μια μαθήτρια του 2ουΛυκείου Γρεβενών (η δεύ-τερη απ’ όσο γνωρίζω στηνΕλλάδα) αποφασίζει να κάνειτο ίδιο: να δωρίσει 20 εκατο-στά από τα μαλλιά της γιατην κατασκευή περούκας γιακαρκινοπαθείς. Και να απο-κτήσει λίίίγο διαφορετικό ...look!Πώς να περιγράψει κανείς τοσυναίσθημα ακούγοντας μιατέτοια είδηση; Να ψάχνουμεταυτόχρονα το πώς της δια-δικασίας και η ... (με παρα-κάλεσε θερμά να παραμείνειανώνυμη - όσο είναι δυνα-τόν) να είναι πάντα (!) έναβήμα μπροστά. Τι να πει κανείς για το αφει-δώλευτο της νεανικήςψυχής; Πώς να γκρινιάξειςμετά για το Ελλαδιστάν τηςκρίσης, της μιζέριας και τωνειδήσεων των οκτώ; Υπάρ-χει, άραγε, καλύτερο αναβο-λικό;

Τουλάχιστον νομίζω πώςβρήκα την απάντηση στοερώτημα των μαθητών μου:«κύριε, υπάρχουν Άγγελοι;»Πολλές ευχαριστίες στο κομ-μωτήριο της κας. ΠαράσχουΜαρίας (Λέοντος Σοφού 7,2462026340) και στην ίδιαπροσωπικά, που ανέλαβεαμισθί (και ασυζητητί!) την… κουπ!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΣΧΟΛΙΟ | Δημήτρης Τσακστάρας - Καθηγητής Θεολόγος

Μαθητοφρένεια 6

Και η εκδρομή που όλοι περι-μέναμε από το δημοτικό ξεκι-νάει. Πέμπτη 21/02/2013 καιώρα 6.15 το λεωφορείο μαςείχε ήδη ξεκινήσει με προορι-σμό το Βελιγράδι. Αν και όλοιήταν στα μισά του ύπνου ο εν-θουσιασμός μας ήταν φανε-ρός. Μας έβγαλαν την πίστη στασύνορα των Σκοπίων καθυ-στερώντας μας κοντά στα τρίατέταρτα. Ο δρόμος από εκείκαι πέρα όμως ήταν ευχάρι-στος και όλοι ανυπομονού-σαμε να φτάσουμε. Μετά απόσχεδόν 12 ώρες ταξίδι το Βε-λιγράδι εμφανίστηκε μπροστάμας. Για καλή μας τύχη το φαγητό

στο ξενοδοχείο ήταν ΠΟΛΥΚΑΛΟ και το τονίζω (σε σχέση

με αυτά που τρώγαμε τις επό-μενες μέρες). Τελειώνουμε τα φαγητό μας,παίρνουμε τα κλειδάκια μας,κάνουμε τα μπανάκια μας καιβγαίνουμε όλοι μαζί για μιαβόλτα στο χιονισμένο Βελι-γράδι και συγκεκριμένα στηνπλατεία όπου υπάρχει η εκ-κλησία του Αγίου Σάββα. Σαν καλά παιδάκια μετά απόλίγη ώρα επιστρέφουμε στοξενοδοχείο ... και σαν καλάπαιδάκια εννοείται πως ΔΕΝπάμε για ύπνο. Ο ενθουσια-σμός ήταν μεγάλος και όλοιπήραμε σβάρνα τους διαδρό-μους πηγαίνοντας από δωμά-τιο σε δωμάτιο.Η πρώτη ημέρα της εκδρομήςμας κύλησε ομαλά. Το πρωίαφού καρδαμώσαμε τρώγον-

τας ένα πλούσιο πρωινό μαζέ-ψαμε τα μπογαλάκια μας καιξεκίνησε η ξενάγηση στο Βε-λιγράδι. Ξεκινήσαμε με την εκ-κλησία του Αγίου Σάββα,ακολουθεί το Παλιό Παλάτι καισυνεχίζουμε με το Κοινοβού-λιο της Σερβίας.Επόμενη στάση στο άγαλμα

του Ρήγα Φεραίου και βουργια χιονοπόλεμο στο πάρκοτης πόλης, απ’ όπου αγναντέ-ψαμε από ψηλά τον Δούναβη.Στη συνέχεια βόλτα στο δρόμοτου Πρίγκιπα Μιχαήλ και χω-νόμαστε 47 άτομα στα ZARAμπας και μαζέψουμε λίγηζέστη γιατί είχαμε απλά ξεπα-γιάσει .Και η πλώρη μας αυτή τηνφορά τραβάει για Βουδαπέ-στη. Το κλίμα στο λεωφορείο

για άλλη μια φορά απερίγρα-πτο, άφθονο γέλιο και το πεί-ραγμα δεν είχε τελειωμό. Και εκεί που λέγαμε δεν θαφτάσουμε ποτέ, η Βουδαπέ-στη, έκανε την εμφανισή της.Το μεγάλο σοκ ήρθε αργότεραμε την άφιξή μας στο ξενοδο-χείο. Δεν ήταν απλά καλό.Ήταν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!! Αφού πήραμε τα κλειδάκιαμας και μπήκαμε ο καθέναςστο δωμάτιό του ακολούθησετο δεύτερο σοκ. Τα δωμάτιαάγγιζαν το τέλειο, καθώςεκτός από πεντακάθαρα ήτανκαι ολοκαίνουργια!! Η πρώτη απογοήτευση ήρθεμόλις μας σέρβιραν το πρώτοπιάτο. Μια σούπα (ο Θεός νατην κάνει) η οποία κυριολε-κτικά βρωμοκοπούσε σκόρδο!

Μπλιαχ! Άντε να το φας τώρααυτό το πράγμα. Φυσικά μόνοένας άνθρωπος θα μπορούσενα φάει αυτή την σούπα, οΓους!! Τα επόμενα πιάτα ευτυ-χώς τρωγόντουσαν. Αφού ξενερώσαμε με το φα-γητό, ανεβήκαμε όλοι στα δω-μάτια και ετοιμαστήκαμε γιαμια mini βόλτα στα σοκάκιατης Βουδαπέστης. Ετοιμαστή-καμε, σουλουπωθήκαμε καιμόλις κατεβήκαμε στο lobbyτου ξενοδοχείου διαπιστώ-σαμε ότι τουλάχιστον τα 15παιδιά είχαν πυρετό. Ακόμακαι η γλυκούλα κυρία Κωστα-ρέλλου μας αρρώστησε! Αφήσαμε λοιπόν στο ξενοδο-χείο τα αρρωστούλια και πή-γαμε για βόλτα. 11.00 η ώρα,ώρα Βουδαπέστης και όλα

ήταν κλειστά. Αυτό και ανήταν χτύπημα κάτω από τηνμέση! Όπως και να έχει εμείς το δια-σκεδάμε. Τα σοκάκια γέμισανμε γέλια, φλας και το κοσμη-τικό, άκρως χαρακτηριστικόεπίθετο που χρησιμοποιούμεεμείς οι Έλληνες. Ξαναγυρί-ζουμε λοιπόν στο ξενοδοχείοκαι στην κυριολεξία όλοι ξε-ραθήκαμε στον ύπνο! Ξημερώνει λοιπόν στην Βου-δαπέστη και ήλιος ούτε γιαδείγμα, παρά μόνο άφθονηβροχή και κρύο. Οπότε ντυθή-καμε όλοι ζεστά και η ξενά-γηση ξεκίνησε! Πρώτος μαςσταθμός το κέντρο της Πέστηςόπου και θαυμάσαμε τα πανέ-μορφα μουσεία, την επιβλη-τική όπερα, το παγοδρόμιο,

7ΗΜΕΡ

Η ΕΚΔΡΟΜΗ - ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

-ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ-ΠΡ

ΑΓΑ-

Με καμία ιδιαίτερη λέξη δενθα μπορούσε να χαρακτηρι-στεί η εμπειρία της 7ημερηςεκδρομής μας στο εξωτερικό!Κάθε προορισμός ξεχωριστάείχε τη δική του μαγεία. Όμως τίποτα από όλα αυτά δενθα ήταν εφικτό αν δεν είχεαναλάβει την οργάνωσή τηςτο ταξιδιωτικό γραφείο Her-

mes Tours της Κοζάνης. Τόσο ο ιδιοκτήτης του γρα-φείου κύριος Φωτόπουλοςόσο και ο οδηγός ΓιώργοςΜαρκόπουλος (κοινώς και ωςΓιωργάρας) αλλά και ο συνο-δός Γιάννης Ματσαρίδης (κοι-νώς και ως Μπόμπαρος) μαςάφησαν τις καλύτερες εντυ-πώσεις.

Από την πρώτη στιγμή που ξε-κίνησε η διαδρομή προς τοΒελιγράδι βρεθήκαμε σε έναζεστό και χιουμοριστικό κλίμααπό τους ανθρώπους του τα-ξιδιωτικού που αμέσως μαςέφεραν κοντά τους και μια συ-νεχής φιλική ατμόσφαιρα δη-μιουργήθηκε ανάμεσά μας. Ολόκληρη τη εβδομάδα που

διήρκησε η εκδρομή δεν έλει-ψαν ούτε στιγμή οι φάρσες, τααστεία στιγμιότυπα και οι τε-ράστιες δόσεις γέλιου. Κάθεμέρα που περνούσε μας έμενεαξέχαστη και σίγουρα δεν θαλέγαμε όχι στην επανάληψήτης. Συνεπώς, με τις πιο όμορφες

αναμνήσεις και χωρίς κανένα

παράπονο σχετικά με όλη τηνδιεξαγωγή της εκδρομής θαθέλαμε όλοι οι μαθητές να ευ-χαριστήσουμε όλους όσοιφρόντισαν να ικανοποιήσουνστο έπακρον όλες τις προσδο-κίες μας για αυτή την εκ-δρομή! Θα ήθελα τέλος να ζητήσω ένατεράστιο συγνώμη από το

Γιώργο που δεν κατάφερα νατον χαιρετήσω στο τέλος τηςεκδρομής μας στο αεροδρόμιοκαι με έχει προσθέσει σεμαύρη λίστα. Γιωργάρα, μεπήραν μέσα για το check in καιδεν μπορούσα να γυρίσωπίσω, πίστεψε με έκανα ταπάντα! Ζητώ τη συγχώρεσήσου!

Γιωργάρα, συγχώρεσέ με, δεν φταίω, με πήραν μέσα για check in και δεν μ’ άφηναν να γυρίσω!ΤΗΣ Διαμαντίνας Ψευτογκά

ΡΕΠΟΡΤΑΖ | Αλεξάνδρα Καλιαμπάκα - Αχιλλέας Τζήκας - Τάσος Ζιώγος

7Μαθητοφρένεια

πίστευτα είναι τα πράγ-ματα που γίνονται στηνΑίγυπτο τον τελευταίο

καιρό. Στον αγώνα ανάμεσαστην Al Masry – Al Ahly έγι-ναν τεράστια επεισόδια με 74νεκρούς και χιλιάδες τραυμα-τίες. Ξέρουμε τι γίνεται με την εξέ-γερση στην Αίγυπτο οπού εκείπρωτοστατούν οι οπαδοί τηςΑλ Αχλί. Στον πρώτο αγώναέκαναν χορογραφία και είπανπολλά συνθήματα εναντίοντου στρατού. Δεν πέρασε έτσι αυτό και στονεπόμενο εκτός έδρας αγώνα ηαστυνομία τους κλείδωσεμέσα στην κερκίδα και άφη-σαν τους γηπεδούχους νααλωνίζουν στον αγωνιστικόχώρο χωρίς κανέναν έλεγχο.Κατάφεραν να εισβάλουνστον αγωνιστικό χώρο 3φορές και η αστυνομίαέβγαινε από την μέση αφή-νοντας τους να κάνουν ό,τιθέλουν. Λέγεται ότι πολλοί πέθαναναπό ασφυξία την ώρα πουπήγαν να φύγουν αλλά ηπόρτα που οδηγούσε στηνέξοδο ήταν κλειστή και μετάτο τέλος του αγώνα, μιας καιοι υπεύθυνοι είχαν εξαφανι-στεί. Σε κάποια στιγμή οι γηπεδού-χοι προσπάθησαν να επιτε-θούν στους παίχτες της ΑλΑχλί και οι αστυνομικοί καιπάλι έμειναν θεατές, ενώ πλη-σίαζαν στο πέταλο των φιλο-ξενούμενων πετώντας τουςναυτικές (πυρσούς που λέμεστην Ελλάδα) από κοντινέςαποστάσεις. Οι περισσότεροι από τους νε-κρούς είτε πυροβολήθηκανείτε πέθαναν από ασφυξίαείτε μαχαιρώθηκαν είτε γιατίτους πέταγαν από ένα ψηλόσημείο στο κενό. Και το ερώτημα μου μένειείναι ένα: τί σχέση έχουν όλααυτά με το ποδόφαιρο και τοναθλητισμό γενικότερα;

του Χρήστου Ζούρτου

Ντέρ-μπιστηνΑίγυ-πτο...

τον ζωολογικό κήπο και τέλος φτά-σαμε στην Πλατεία των Ηρώων καιοι φωτογραφικές μηχανές πήρανεφωτιά! Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο Κοι-νοβούλιο όπου και μένουμε όλοιάναυδοι με την αρχιτεκτονική καιτην διαρρύθμιση των κτηρίων. Φω-τογραφίες και εδώ με το τσουβάλι!Διασχίσαμε την κρεμαστή γέφυρακαι περάσαμε στην Βούδα, στονΠύργο των Ψαράδων και την Κα-στρούπολη όπου και είδαμε την εκ-κλησία του Ματίας. Εκεί και αν δεν κάψαμε φλας. Πόζακαι κακό. Μαθητές, καθηγητές καιανάκατα! Κάπου εκεί μας έπιασε ηχαζομάρα και αρχίσαμε να πετάμεχιονόμπαλες σε όλους. Ο ενθουσια-σμός μας ήταν ολοφάνερος. Μετά από πολύ περπάτημα ξεχυθή-καμε όλοι στους κεντρικούς δρό-μους της Βουδαπέστης γιαshopping therapy. Αφού κάναμε γιαακόμη μια φορά έντονο το ελληνικόστοιχείο και εκεί, είπαμε σιγά σιγάνα πάρουμε και πάλι τον δρόμο τηςεπιστροφής για την ξενοδοχειάραμας πιστεύοντας ότι επιτέλους θαφάμε σαν άνθρωποι κανονικό φα-γητό! Μάταια. Για δεύτερη συνεχό-μενη μερα ΣΟΥΠΑΑΑΑΑΑ. Εκεί ναδεις γκρίνια!! Μια αηδία και μισή.Όχι μόνο η σούπα, αυτή την φοράκαι το κυρίως πιάτο! Μόνο ο κ. Κα-τσίμπας ζήτησε και δεύτερο! Στην άκρη λοιπόν και αυτό. Κάναμετο μπανάκι μας, ετοιμαστήκαμε καιπήγαμε να ακούσουμε τα τσιγγάνικαβιολιά. Μια μικρή, συμπαθητική τα-βερνούλα όπου ακούσαμε και εί-δαμε τσιγγάνικα τραγούδια καιχορούς… αλλά το συρτάκι μαςέκλεψε παραστάσεις. Όλη η απο-στολή του 2ου Λυκείου έδωσερέστα!! Μαθητές, καθηγητές, οδη-γοί. Όλοι μαζί φέραμε για μερικάλεπτά άρωμα Ελλάδας. Στη συνέ-χεια είχαμε βέβαια την τιμή να γνω-ρίσουμε την ντίβα της όπερας Άννα-Μαρία και έναν βιολιτσή. Τρομερέςμορφές!!! Ακολουθεί βαρκάδα στο Δούναβη!Μοναδική εμπειρία για πολλούς,καθώς είχαμε την ευκαιρία να απο-λαύσουμε πολλά από τα αξιοθέαταφωτισμένα και να περάσουμε όλεςτις γέφυρες μια μια! Αφού η βαρ-κάδα μας έλαβε τέλος γυρίσαμε καιπάλι πίσω στο ξενοδοχείο μεάφθονη όρεξη και έτσι τριγυρίσαμεσε όλους τους διαδρόμους παίζον-τας αγαλματάκια, κηνυγητό και μιανύχτα στο Παλέρμο! Καθώς εξαντ-λήσαμε κάθε απόθεμα ενέργειαςπου μας είχε απομείνει 5.00 το πρωίπαραδοθήκαμε όλοι στον ύπνο.Το πρωί πήραμε ένα πάρα πολύκαλό πρωινό το οποίο για καλή μαςτύχη τρωγότανε και στη συνέχειαμαζέψαμε τα πράγματά μας. Κά-ναμε μια τελευταία βόλτα στην μα-γευτική Βουδαπέστη καιξεκινήσαμε για Πράγα!!

Μετά από από μια όχι και τόσο ξε-κούραστη διαδρομή, φτάσαμε. Τοχιόνι που μας περίμενε (κοντά στα25 εκ) μας αποζημίωσε για την τα-λαιπωρία και με το παραπάνω. Τοξενοδοχείο κατώτερο των προσδο-κιών (τουλάχιστον ήταν ζεστό).Αφού δειπνήσαμε (λέμε τώρα) πή-γαμε στα δωμάτια γιαξεκούραση.Υποτίθεται.Αφού φάγαμε το πρωινό μας και αλ-λάξαμε τα χρήματά μας σε κορώνεςξεναγηθήκαμε στην πλατεία τηςπόλης, θαυμάζοντας τα κτήρια καιτα αξιοθέατα απ’ τά οποία ξεχώριζετο μεγαλοπρεπές ιστορικό ρολόι καιφυσικά η Γέφυρα του Καρόλου με ταπολλά και περίτεχνα αγάλματα. Στησυνέχεια είχαμε ελεύθερο χρόνο γιαβόλτα στο ιστορικό κέντρο τηςπόλης. Αφού δοκιμάσαμε τοπικά ποτά καιφαγητά, κάναμε τα ψώνια μας καιπήραμε τα αναμνηστικά από τηνλαϊκή αγορά, πίσω στο ξενοδοχείογια ξεκούραση και ετοιμασίες.Ακολουθεί δυναμική έξοδος σε πα-ρακμιακό αλλα ταυτόχρονα πολυ-σύχναστο club της πόλης. Ο χορόςκαι η διασκέδαση ήταν άφθονα(ξέρει η Στέλλα).Τελευταία μέρα: Το πρωινό μας ξε-κίνησε με επίσκεψη στην Καστρού-πολη και τον τεράστιο καθεδρικόναό του Αγίου Βίτου. Είδαμε το Προ-εδρικό Μέγαρο και ήμασταν τυχε-ροί καθώς πετύχαμε και την αλλαγήτης φρουράς.Το μεσημέρι πέρασε κάνοντας τιςτελευταίες μας μικροαγορές και τοαπόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείογια ξεκούραση καθώς μας περίμενεμεγάλη βραδιά. Αρχικά το Μαύρο Θέατρο της Πρά-γας μας άφησε άφωνους, αφού ηπρωτοτυπία του θεάματος, η έξυ-πνη σκηνοθεσία, η βροχή,οι φου-σκωτές μπάλες και οι αράχνες μαςξύπνησαν για τα καλά! Παρακολου-θήσαμε τον θίασο WOW, τον πιογνωστό απ’ τους πολλούς που δί-νουν παραστάσεις στην πόλη. Ακολούθησε ήρεμη βραδιά σε κου-βανέζικο μαγαζί όπου διασκεδά-σαμε χορεύοντας. Πολλοί μάλισταείχαν το θάρρος να ανέβουν καιστην εξέδρα μαζί με τον Κουβανόχορευτή.Η νύχτα προμηνυόταν επεισοδιακήόπως και ήταν (περισσότερα δενγράφω). Σερί ξενύχτι μέχρι το ξη-μέρωμα. Η εκδρομή είχε σχεδόν τε-λειώσει.Το πρωί αναχωρήσαμε απο τηΠράγα κατευθυνόμενοι προς Βιέννηγια μια μικρή ξενάγηση και βόλτακαι έπειτα για το αεροδρόμιο τηςΜπρατισλάβας, απ’ όπου και πή-ραμε τον δρόμο της επιστροφής γιαΕλλάδα. Ξημερώματα Πέμπτης ήμα-σταν στα Γρεβενά, ολοκληρώνονταςέτσι μια μαγική εκδρομή 7 ημερώνσε μερικά από τα πιο όμορφα μέρητης Ευρώπης.

Ο Ναός του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιαεμάς του Έλληνες, καθώς είναι ο μεγαλύτερος Ορθόδοξος ναός στον κόσμο.

Ψηλά από τον Πύργο των Ψαράδων η θέα είναι μαγευτική και κόβει την ανάσα.Ο Δούναβης περνά ανάμεσα από την Βούδα και την Πέστη δημιουργώνταςένα θέαμα απαράμιλλης ομορφιάς.

Ουδέν σχόλιον. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Άντε, καλή τύχη σε όλους!

Στο Προεδρικό Μέγαρο της Τσεχίας πάνω στην Καστρούπολη της Πράγας.

8Μαθητοφρένεια τελευταία σελίδα

στερό-γραφο

Κωνσταντίνα Παλιούρα

Συνήθεια; Μαγκιά; Ή αρρώστια;Είναι απορίες που δημιουργούνταισχεδόν σε όλους τους ενήλικεςόταν αντικρίζουν έναν νέο να πίνει,να καπνίζει ή να έχει πέσει σταναρκωτικά. Ποτέ κανείς όμως δενξέρει τι ακριβώς υπάρχει στομυαλό των νέων παιδιών.Οι περισσότεροι θεωρούν πωςείναι η μαγκιά της ηλικίας και αρ-γότερα θα περάσει. Όντως σε πολ-λές περιπτώσεις ισχύει αλλά δενπερνάει. Ορισμένοι νέοι αντιμετωπίζουνπολλά προβλήματα με την οικογέ-νεια τους και νομίζουν πως δενέχουν στήριξη από κανέναν. Επο-μένως, η μόνη τους παρηγοριά,λανθασμένα πιστεύουν ότι βρίσκε-ται σ' αυτές τις καταχρήσεις.Όταν όλοι γύρω σου ακολουθούν

αυτόν τον ρυθμό ζωής θεωρείς καιεσύ πλέον ότι πρέπει να συμβαδί-σεις μαζί τους. Ξέρω, ακούγεταιλες και είμαστε τα πρόβατα πουπάνε στη σφαγή αλλά έτσι είναι. Ναι, συμφωνώ δεν είναι ό,τι πιοωραίο να βλέπεις ανήλικους νασέρνονται στους δρόμους και ναβρίζουν. Ούτε είναι επιθυμητό ναεξαρτώνται από τόσο μικρή ηλικίααπό το αλκοόλ ή από παραισθη-σιογόνες ουσίες. Αυτά τα παιδιά μην τα κατακρίνετεόμως γιατί είναι εκείνα που γιατους δικούς τους λόγους το καθέναέπεσε σ' αυτήν την κατάσταση.Δεν ωφελεί σε τίποτα να γίνονταιδακτυλοδεικτούμενα. Χρειάζονταισυζήτηση και βοήθεια. Όσο αφορά τώρα τους υπόλοιπουςνέους που απλά διασκεδάζουν καιθα πιουν ένα ποτό στο τόσο, μηντους κατακρίνετε. Υπήρξατε κιεσείς παιδιά μην το ξεχνάτε! Το γεγονός ότι ήσασταν (;) διαφο-ρετικοί δεν σας κάνει αλάνθαστουςκριτές.

Μια όμορφη,η λ ι ό λ ο υ σ τ ηΚυριακή στοκέντρο της

Θεσσαλονίκης. Τι πιοόμορφο και χαλαρωτικό!Καθώς περπατούσα λοιπόνκατά μήκος της παραλιακήςπαρατηρούσα τους ανθρώ-πους. Άνθρωποι αγχωμένοι πουθέλουν να χαλαρώσουν,πεινασμένοι που θέλουν ναφάνε, άφραγκοι που δενέχουν άλλη λύση, φραγκά-τοι που έχουν βρει το νόημα

της ζωής, μουσικοί και κά-ποιοι που τους κάλεσαν οιφίλοι τους και απλά είναιεκεί, επειδή δεν είναι κάπουαλλού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρού-μενη, ενδιαφέρουσα καιετερόκλητη ατμόσφαιραάρχισα να αναρωτιέμαιγιατί δεν το κάνω αυτό πιοσυχνά. Να βγω αμέριμνημια βόλτα.Ήρθα λοιπόν αντιμέτωπημε την άσχημη και απογοη-τευτική αλήθεια. Τους νέουςσήμερα – και δεν βγάζω

τον εαυτό μου απ’έξω – μαςέχει "καταπιεί" η τεχνολο-γία.Κολλημένοι μπροστά σε μίαοθόνη, είτε αυτή είναι τηςτηλεόρασης, είτε του τάμ-πλετ (γιατί πλέον ο κλασι-κός υπολογιστής δεν είναιτης μόδας), είτε του κινητούτηλεφώνου, χάνουμε τηνουσία. Η διασκέδαση μαςείναι όλα τα παραπάνω. Ακόμη και όταν βγαίνουμε

έξω, πολλοί από εμάς θαπροτιμήσουμε ένα ίντερνετκαφέ από ένα πικ-νικ ή μία

μεγάλη βόλτα. Είμαστε στηφάση "βγαίνω από το σπίτι– περπατάω για πέντελεπτά – μπαίνω σε κάποιοκλειστό χώρο - βγαίνω απότον κλειστό χώρο - περπα-τάω για πέντε λεπτά -μπαίνω σπίτι". ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ γιατί λέμε"βγαίνω μια βόλτα" και όχι"μπαίνω μια βόλτα"!Τον τελευταίο καιρό βέ-

βαια, κάτι φαίνεται να αλ-λάζει. Βλέπω και κανέναποδήλατο. Ή μάλλον αρ-κετά.

Δεν ξέρω βέβαια αν κι αυτόγίνεται μόδα για να δεί-ξουμε πόσο "χύμα" και οι-κολόγοι είμαστε. Όπως καινα έχει, είναι μία βελτίωση! Παραταύτα ένα έχω να πω.Τώρα που ανοίγει ο καιρός,και εν μέσω κρίσης, αςβγούμε έξω! Ας πάμε κάπουόμορφα, κάτω από τονήλιο. Στον καθαρό αέρα.Είναι πιο υγιεινό, πιο αν-θρώπινο και είναι ΤΖΑΜΠΑ!Να το εκμεταλλευτούμε λοι-πόν, πριν αρχίσουν να μαςτο χρεώνουν και αυτό.

τηςΧρυσάνθηςΠαπανίκου

Σε μια εποχή που η κρίσητων αξιών είναι πιο έντονηαπό ποτέ, ο άνθρωπος κα-τακρίνει τους γύρω του μεαπίστευτη ευκολία. Έχειδιαβρωθεί τόσο πολύ ηψυχή μας που όχι μόνο δενντρεπόμαστε να κατακρί-νουμε αλλά νιώθουμε καιευχαρίστηση. Σαν να ευ-φραίνεται η ψυχή μας, ότανασχολούμαστε με το κου-τσομπολιό.Όπως όλοι γνωρίζουμε, στιςμέρες μας τα πάντα κριτικά-ρονται. Η οποιαδήποτε κί-νηση γίνεται αντικείμενοσυζήτησης και ασχολίας.Υπάρχει καλή και κακή κρι-

τική. Και όταν λέμε καλήδεν εννοούμε απαραίτηταθετική, αλλά καλοπροαί-ρετη, που μοναδικό στόχοέχει να διορθώσει και ναεπιβραβεύσει. Συνήθωςόμως δεν σταματάμε στηνκαλή κριτική. Περισσότεροαπολαμβάνουμε να κά-νουμε κακή κριτική.

Κι αυτό γιατί μας λείπει ηαυτογνωσία. Εάν έχεις επί-γνωση των δυνατοτήτωνσου, δύσκολα υποτιμάς τονδιπλανό σου. Δυστυχώςόμως δεν γνωρίζουμε τονεαυτό μας, τα ελαττώματάμας. Αν είχαμε αυτογνωσίαθα βλέπαμε τα λάθη μας και

θα επικρίναμε τον ίδιο μαςτον εαυτό. Ψάχνουμε τα ψεγάδια των

άλλων και προσπαθούμε νατους χτυπήσουμε εκεί πουπονάει. Γιατί το παθαίνουμεαυτό; Γιατί αποφεύγουμε ναδούμε τα δικά μας αδύναμασημεία.Φθόνος και μίσος θα υπάρ-χουν πάντα είτε το θέλουμεείτε όχι. Οι τρόποι εκδήλω-σης τους άφθονοι. Άλλοτεπαρουσιάζεται ως ενδιαφέ-ρον, ως έπαινος, άλλοτε ωςυποκριτική αγάπη, ενώ δενείναι τίποτα από αυτά. Πι-στεύουμε πως εάν επιβρα-βεύσουμε τον άλλον και

πνίξουμε τη ζήλια μας θαφανούμε ανώτεροι.Σε μικρές κοινωνίες, όπως

η δική μας, όλα διαδίδονταιαστραπιαία. Είναι κατά κά-ποιο τρόπο ένα είδος δρά-σης - αντίδρασης. Ό,τιπροκαλούμε το ίδιο ακρι-βώς θα λάβουμε. Γιατί κανέ-νας δεν μένει μεσταυρωμένα χέρια και δενχάνει χρόνο να ανταποδώ-σει το κακό.Κι όλα αυτά γιατί δεν έχουμετο θάρρος να κοιταχτούμεστον καθρέφτη. Να είμαστεπρώτοι εμείς και αυστηρό-τεροι κριτές του εαυτούμας.

ΤΗΣ Ιφιγένειας Τζιόλα