23.300.000

Την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφόρησε μία ανακοίνωση από Σύριους, εγκα-τεστημένους στην Ελλάδα, στην οποία, αφού εκφράστηκε η συμπαράστασή τους στην προσπάθεια των Ελλήνων του Συντάγματος, έγινε μια μικρή αναφορά στα όσα περνάνε οι συμπατριώτες τους στο δικό τους αγώνα κατά του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ, «κατά του αυταρχικού και δικτατορικού καθεστώτος της δυναστείας Ασαντ, που κυβερνάει τη χώρα από το 1970», όπως χαρακτηρι-στικά έγραφαν. Ο Μπασάρ αλ Ασαντ είναι πρόεδρος της χώρας εδώ και 11 χρό-νια, από τον Ιούνιο του 2000, όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε αιφνιδίως. Η μικρή ιστορία του υιού Ασαντ μάς δείχνει ότι ο ίδιος δεν ήθελε και δεν σκόπευε να γίνει ποτέ πρόεδρος της χώρας. Για τη θέση αυτή προοριζόταν ο αδερφός του, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο και ο Μπασάρ επιστρατεύτηκε άρον-άρον, παράτησε τις σπουδές οφθαλμολογίας που έκανε στο Λονδίνο και γύρισε τρέχοντας στη Συρία, για να κάνει τη στρατιωτική του εκπαίδευση. Το εντυ-πωσιακό είναι ότι, όταν το 2007 έγινε δημοψήφισμα για το αν ο λαός της Συρίας επιθυμεί να συνεχίσει στην εξουσία, το ποσοστό υπέρ του έφτασε το 97,4%. Αυτό ξέρετε τι σημαίνει. Οτι αυτό το 2,4% που δεν ψήφισε υπέρ της συνέχισης της προ-εδρίας του Ασαντ μοιράζεται στους Σύριους της Ελλάδας (έστω ότι το 2007 ήταν στην πατρίδα τους) και στους 1.200 ανθρώπους που έχουν χάσει τη ζωή τους δια-δηλώνοντας κατά του προέδρου τους από το Μάρτιο και μετά. Πάρα πολύ λογικό. Προφανώς, αυτό που ισχύει είναι ότι η εφαρμογή των νόμων έχει το δικό της υπο-κειμενισμό σε όλο τον κόσμο, τη δική της πλασματική υπόσταση και χρησιμότητα. Εδώ, υπό τη γλυκιά σκέπη της πολιτισμένης Ευρώπης, η λογική ενός κάλπικου δημοψηφίσματος δεν αποτελεί λύση. Αντιθέτως, λύση φαίνεται ότι αποτελούν άλλες ιδέες, λιγότερο φαντασμαγορικές. Αυτό που θέλουν όλοι οι ηγέτες στον κόσμο είναι το ίδιο: θέλουν την εξουσία για όσο περισσότερο χρόνο είναι εφικτό. Ακόμα και αν στην εξουσία βρέθηκαν κυρίως επειδή εκεί προϋπήρχε ο πατέρας τους. Για να τραβήξουν από τα μαλλιά την περίοδο της διακυβέρνησής τους, αλλού κάνουν ένα δημοψήφισμα για να γελάει ο κόσμος, αλλού κάνουν ανασχηματισμό στην κυβέρνησή τους, αλλού κάνουν πόλεμο, αλλού κωφεύουν εντελώς. Αυτή

η τελευταία λύση ξαφνικά μού φαίνεται ότι ίσως είναι και η πιο τίμια, με

διακριτούς τους ρόλους και τις προτεραι-

ότητες.

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης Διεύθυνση Εκδοσης: Νατά-σα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς Στην οργάνωση, παραγωγή και επι-μέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθανασία Γεωρ-γοπούλου, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Σοφία Ζήττα, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσά-νου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρ-νάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρή-νη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

4

REALITY BITES

www.realitybites2011.wordpress.com

Κάθε χρόνο η ίδια ιστο-ρία. Τι θα διαβάσουμε στην παραλία; Είναι η

παραλία τόπος για «σο-βαρές» αναγνώσεις ή μόνο για αστυνομικά και σταυρόλεξα; Η δημοσιογράφος Τζίνι Χούκερ συγκέντρωσε ένα σωρό συγγραφείς και τους έβαλε να θυμηθούν

μία καλοκαιρινή τους ανάγνωση. Από αυτές τις καλοκαιρινές λογοτεχνικές εικό-νες που διάβασα, αναφέρω αυτή της Σάρα Γουότερς, της συγγραφέως που πρό-

σφατα μίλησε και στη δική μας εφημερίδα με την ευκαιρία της επίσκεψής της στην Ελλάδα. Η Γουότερς, λοιπόν, θυμάται ότι οι πρώτες της «ενήλικες» διακοπές

ήταν το 1987 κοντά στο Ντουμπρόβνικ με την φίλη της, όπου πέρασαν υπέρο-χα παρεμπιπτόντως, και ήταν η εποχή που διάβαζε το «Μάγο» του Τζον Φόουλς. «Στα 21 μου βρισκόμουν στην ιδανική ηλικία για αυτό το βιβλίο, για ό,τι είχε να

κάνει με τη φοβερή αλαζονεία, αλλά και την υπέροχη ευαισθησία των νιάτων». Ενα εξαιρετικό βιβλίο, μιας και το αναφέραμε, ένα από τα πιο δυνατά μυθιστορή-ματα της αγγλικής λογοτεχνίας. Αν και αποτελεί «σοβαρή» καλοκαιρινή ανάγνω-ση και λόγω όγκου δύσκολα μεταφέρεται στην παραλία, να θυμίσω ότι η υπόθε-

ση τοποθετείται γεωγραφικά σε ένα όμορφο ελληνικό νησί.

«Η βασιλική οικογένεια για μένα δεν είναι η Αγγλία, δεν είναι η σημαία. Η βασίλισσα είναι ένας απόλυτος δικτάτορας. Και είναι δικτατορία. Κατά του λαού της Αγγλίας», αυτά είπε ο Μόρισεϊ μεταξύ πολλών άλλων σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Telegraph και στον δημοσιογράφο Μάικλ Ντίκον. Στη συνέχεια, ξεκαθάρισε ότι δεν λέει τέτοια πράγματα επειδή είναι αναρ-χικός, αλλά επειδή πιστεύει ότι κάποιος εκπρόσωπος της ποπ καλό θα ήταν να κάνει και καμία κοινωνική τοποθέτηση καμιά φορά. Η αλήθεια είναι ότι ο Μόρι-σεϊ πάντα θα μας εκπλήσσει. Θα έχει τον τελευταίο λόγο. Αλλο αν με τη βασίλισσα και την κάθε βασίλισσα είχε τα απωθημέ-να του από παλιά. Βλέπε “The Queen is Dead”, για να εξηγούμαι.

Εντελώς απλοϊκά, οι Battles πάντα μού φαίνονταν περισσότερο αστείοι λόγω της εγγύτητας του ονόματός τους με τους Beatles, και δεν τους είχα πά-ρει πολύ στα σοβαρά. Κακώς, γιατί ακούγοντας το καινούργιο τους άλμπουμ

ονόματι “Gloss drop” κατάλαβα ότι πρόκειται για μία πολύ καλή μπάντα. «Υπάρχει ακόμα η αίσθηση της συγκίνησης που έρχεται από τη μουσική»,

έγραψε το Pitchfork, «όπου κάθε στοιχείο που έρχεται χαλαρά σημαίνει ότι τα πάντα καταρρέουν». Κάποιες φορές οι δισκοκριτικές του (καλύτερου πι-

θανότατα site για indie και ροκ μουσική γενικότερα) είναι σχεδόν πιο απο-λαυστικές από τον ίδιο το δίσκο.

5

Σας είχα υποσχεθεί διάλειμμα από το «πολιτικοί προβληματισμοί και πλατεία Συντάγματος» και σκοπεύω να το τηρήσω. «Περπάτησα ως το σπίτι, μπήκα στο αυτοκίνητο, άνοιξα τα παράθυρα και ξαναπήγα στο βουνό, χρειαζόμουν άλλοθι, χρειαζόμουν αέρα, χρειαζό-μουν όμως και αμόλυβδη, ή το βουνό θα έπρεπε να έρθει πιο κοντά ή θα μάθαινα να αναπνέω -ξανά- και στο μπαλκόνι, για να μην καταστρα-φώ οικονομικά.Εκεί, στο μπαλκόνι, βάλαμε ξανά κάτω τους αριθμούς, για να δούμε τι αποτέλεσμα βγάζει το φετινό καλοκαίρι. Ακέραιο δεν βγαίνει, οπότε εί-παμε να πορευτούμε με τα δεκαδικά και ό,τι προκύψει. 1,20 αντηλιακή, 7,44 βουτιές, 2,2 πετονιές, 5,08 δύσεις ηλίου, 3,14 ανατολές, λίγη λα-θραία άμμος στα σεντόνια, ενοχλητικό αλάτι ανάμεσα στα δάχτυλα, μερι-κές ατελείς αλλά έντιμες στύσεις, μετρημένες στο ένα χέρι τζούφιες ανατρι-χίλες, μάλλον από τη βραδινή υγρασία παρά από φιλότιμες ορμόνες. Και ούτε μία εφημερίδα. Ούτε καν βιβλίο. Μην σου πω ούτε καν κουβέντες. Μπούχτισα και από κουβέντες.Κάποτε -μαζί με τα βιβλία που διάλεγα για να μπουν στο σάκο- έγραφα κασέτες για τις διακοπές. Πολλές. Η μουσική δεν σταματούσε στιγμή, όλα τα καλοκαίρια μου, τα καλοκαίρια μας, είχαν σάουντρακ ζηλευτό, side 1, side 2, εξηντάρες, ενενηντάρες, χρώμια, dolby, στη μέση εμείς. Νομίζω πως από την ημέρα που γεννήθηκαν τα cds, τα καλοκαίρια ξέφτισαν λιγά-κι. Οταν ήρθαν τα mp3, ξεθώριασαν, όταν τα τραγούδια κρύφτηκαν μέσα σε κινητά, οι ζέστες ξεψύχησαν, και ας έδειχνε 34 βαθμούς κελσίου υπό σκιά έξω».Η αλήθεια είναι πως αν διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του “kkmoiris”, εντός του, εκτός από καλοκαίρι, θα βρείτε και πλατεία. Την απέκρυψα, για να μην γκρινιάξετε. Η τήρηση της υπόσχεσής μου υπήρξε νοθευμένη.

Διαβάστε όλα τα αποσπάσματα, αλλά και ολόκληρο το ποστ: http://amancalledkkmoiris.wordpress.com/2011/06/19/summer-into-winter/

radiosociale.wordpress.com

RADIO SOCIALE Με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα, το περιοδι-κό Time φιλοξενεί τους δέκα χειρότερους χαρα-κτήρες μπαμπάδων της

ποπ κουλτούρας. Φυσικά, θυμήθηκε τον Αλ Μπά-ντι, τον υπέροχο πατέ-

ρα - πρότυπο κάθε οικο-γένειας από το κλασικό

“Married with children”, τον αξεπέραστο George

Bluth Sr. από το “Arrested development”, τον κάπως αδιάφορο Ντάνι ντε Βίτο ως πατέρα της Ματίλντα,

ανακάτεψε τα προηγούμε-να με την ευφυΐα του Να-

μπόκοφ δίνοντας στον Χάμπερτ Χάμπερτ τη δεύτερη θέση (μην διαμαρτυρηθεί κανείς) και άφησε για την πρώτη θέση τον Τζακ Νίκολσον ως Τζακ Τό-

ρανς στο “The shining”. «Ευτυχώς πέθανε», σχολιάζει, «κάτι που ήταν ό,τι καλύτερο έκανε αυτός ο πατέρας για το παιδί του».

Η κρίση της μέσης ηλικίας έχει πολλά ποδάρια. Ο δημο-σιογράφος Phil de Semlyen του περιο-δικού Empire απο-φάσισε να μας απα-ριθμήσει δέκα ση-μάδια που αποδεικνύουν ότι έχει έρθει, όπως αυτά εμφανίζονται σε χα-ρακτήρες διάφορων ταινιών. Ενα από αυτά τα σημάδια χαρακτηρίζεται ως «ο κόσμος νομίζει ότι η κοπέλα σου είναι η κόρη σου», το οποίο ση-μαίνει στην πραγματικότητα ότι αρχίζεις να χάνεις την αίσθηση της ηλι-κίας και νομίζεις ότι η ωριμότητά σου μπορεί να αντικαταστήσει τη νεό-τητα. Σπάνια πετυχαίνει, καμιά φορά είναι κάτι εφήμερο, στην πλειονό-τητα όμως των περιπτώσεων είναι κυρίως αστείο. Σε πρώτο πλάνο ο Κέ-βιν Σπέισι, που έχει χάσει το μυαλό του με την φίλη της κόρης του (Μίνα Σουβάρι) στο αριστουργηματικό “American Beauty” και την ονειρεύεται καλυμμένη με ροδοπέταλα.

Ολοκληρώνεται το Blender Festival στο Ιδρυμα Μιχάλης Κα-κογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος) με την εμφάνιση του Evripidis and his Tragedies με το γνωστό και αγαπημένο indie ύφος του (25/6).

Το βίντεο για το κομμάτι “Don’t Stop” της Μαριέττας Φα-φούτη που κυκλοφόρησε πρόσφα-τα έχει κάτι από ’90s, κάτι από «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», είναι σίγουρα καλογυρισμένο, παραμυθένιο, πολύχρωμο και καλοκαιρινό. Εύγε!

Ο σκηνοθέτης Τζέικ Σκοτ (γιος του Ρίντλεϊ Σκοτ και γνωστός σκηνοθέτης βιντεοκλίπ) ανέλαβε να κινηματογραφήσει την πολυα-ναμενόμενη ταινία γύρω από τη ζωή του αδικοχαμένου ωραίου του ροκ, Τζεφ Μπάκλεϊ, που βασίζεται στο βιβλίο του Ντέιβιντ Μπράουν “Dream Brother: The Lives and Music of Tim and Jeff Buckley”. Για το ρόλο έχουν ακουστεί τρία ονό-

ματα, εκείνο του Ρόμπερτ Πάτινσον (“Twilight”), του Πεν Μπάντγκλεϊ (“Gossip Girl”) και του Τζέιμς Φράν-κο (που είναι φτυστός ο Μπάκλεϊ).

Το “Director’s Cut” της Κέιτ Μπους μπορεί να περιλαμβάνει κομμάτια από τα άλμπουμ της “The Sensual World” και “The Red Shoes”, αλλά ακούγεται ολοκαί-

νουργιο. Νέοι τίτλοι, νέοι στίχοι, ένα απόσπασμα από τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις, νέα φωνητικά, νέα ντραμς, παλιά αγάπη. Η Κέιτ είναι σαν ένα παλιό αγαπημένο άρωμα. Οσα χρόνια και αν περά-σουν, η ουσία της παραμένει το ίδιο γοητευτική.

Ενας καλός φίλος, πριν από λίγες ημέρες και ενώ βρισκό-μασταν σε πάρτι σε μπαρ στο Γκάζι και ξελαρυγγιαζόμασταν προσπαθώντας να ακουστού-με ο ένας στον άλλον μου είπε (νομίζω) πως στην κο-σμοπολίτικη Ιμπιζα (γνωστή και ως Ιμπίθα) η μουσική είναι σε τέτοια ένταση που μπορείς να ακούσεις άνετα τον συνομιλητή σου, ακό-μα και αν δεν έχει κολλήσει το στόμα του στο αυτί σου. Στην Ελλάδα, η ένταση είναι σταθερή εδώ και χρόνια. Τα τρελά ντεσιμπέλ μοιάζουν επιβεβλημένα στα περισσότε-ρα μπαρ, κλαμπ, καφετέριες ανά την επικράτεια, σε μέρη ανάλογα της Ιμπιζας, όπως τα Ανω Πατήσια, ο Ωρωπός, το Ναύπλιο, η Καβάλα. Και ας βγαίνουν διαρκώς έρευ-νες για τα μακροπρόθεσμα καταστροφικά αποτελέσματα της δυνατής μουσικής στην ακοή. Εμείς δεν ακούμε κα-νέναν, συνεχίζουμε το βιολί μας, την κιθάρα μας, το πιάνο μας, το μπουζούκι μας, πά-ντα στο τέρμα. Οι φθορές που υφίσταται η ανθρώπινη ακοή λειτουργούν συσσωρευτικά. Επομένως, όσο μεγαλώνει κανείς, χάνει την ικανότητα να ακούει. Αραγε η δική μας γενιά θα καταφέρει να κρατή-σει τα αυτιά της ανοιχτά, όσο και αν ανέβουν τα ντεσιμπέλ;

Tiger Lilies Freakshow. Ο αλλό-κοτος κόσμος του Μάρτιν Ζακ, το μο-ναδικό αυτό freakshow είναι ελληνική παραγωγή που πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Badminton το 2009. Η πα-ράσταση είχε σκοπό τον εορτασμό των 20 χρόνων της μπάντας και η ιδέα και η πραγματοποίησή της ανήκουν στους Μιχάλη και Βανέσσα Αδάμ, τον Σε-μπαστιάνο Τομά και τον Μάρτιν Ζακ. Ως συνέχεια του Tiger Lilies Circus, το Freakshow είναι ένας κόσμος γεμά-τος παράξενα πλάσματα και ιστορίες που σε στοιχειώνουν, ιστορίες που μας αφηγείται ο Ζακ με τη μοναδική φωνή του. Κάτι σαν τον Τομ Γουέιτς να τραγουδάει σε παράσταση τσίρκου έχοντας καταπιεί ήλιον. Μαγεία!

Οι Canned Heat στο Gagarin; Και όμως, η θρυλική blues μπάντα που μετράει 40 χρό-νια μουσικής παρου-σίασης θα εμφανιστεί στο club της Λιοσίων (Gagarin, Λιοσίων 205) την Τρίτη στις 28 Ιουνίου. Support στο συγκρότημα κά-νουν οι Down&Out.

Στον Μπεν Αφλεκ λέμε «ναι»! Στον Κέβιν Κόστνερ λέμε «ναι»! Στον Κρις Κούπερ λέμε «ναι»! Στον Τόμι Λι Τζόουνς; Ναι, ναι, ναι! Και όλα αυτά στη συσκευασία του ενός: “The Company Men”. Η ταινία του Τζον Γουέλς καταπιάνεται με τη νέα μορφή του αμερικανι-κού ονείρου, παρουσιάζοντάς μας τον Μπόμπι Γουόκερ: έναν επιχειρηματία που τα έχει όλα (χρήματα, σπίτι, οικογένεια, αυτοκίνητο) μέχρι που συρρικνώνεται η εταιρεία του. Ατιμη ζωή...

Ο Μπόμπι, μαζί με γνωστούς και φίλους, ανα-γκάζεται να αλλάξει τρόπο ζωής, δουλειά και οπτική γωνία και να βρει διαφορετικό νόημα στη ζωή του, πέρα από πλούσιες συμφωνίες και μεγάλα κέρδη.

Απονεμήθηκαν πριν από λίγες ημέρες τα βραβεία του Ελληνικού Φεστιβάλ του Λος Αντζελες. Το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας πήγε στον Γιάννη Οικονομίδη και την ταινία «Μα-χαιροβγάλτης», το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους στο “RF” του Σταύρου Λιόκα-λου, το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο «Τα παιδία δεν παίζει» της Αγγελικής Ανδρικο-πούλου και του Αργύρη Τσεπελίκα, και τέλος, το Βραβείο Κοινού στο “Without Borders” του Νίκου Γαϊτατζή.

Μιας και είπαμε σε τόσους άνδρες «ναι», δεν πιστεύω να έχετε πρόβλημα να απαντήσουμε καταφατικά και σε μία γυναίκα; Ειδικά όταν αυτή είναι η πανέμορφη Οντρέι Τοτού. Η καινούργια

ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί λέγεται «Γλυκό Ψέμα» και είναι σκηνοθετημένη από τον Πιερ Σαλβαντορί. Η Εμιλί είναι κομμώτρια και προ-σφέρει τις συμβουλές της σε όποιον τις έχει ανά-γκη. Σε όλους εκτός από την μητέρα της, η οποία είναι παραιτημένη από τη ζωή μετά την εγκατά-λειψη από τον σύζυγό της. Ενα ωραίο πρωινό, η Εμιλί αποφασίζει να αλλάξει τον παραλήπτη ενός ερωτικού γράμματος που προοριζόταν για την ίδια και να το στείλει στην μητέρα της.

Στα «άδυτα» του ποδοσφαίρου, ενός ανδροκρατούμενου χώρου, μας εισά-γει ο Παναγιώτης Φαφούτης με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Η Κληρονόμος» (2009). Η Σμαράγδα Καρύδη μπλέκεται με έναν τραγικό τρόπο στα δίχτυα των Μαύρων Πανθήρων Παγκρατίου και γίνεται η πρόεδρος της ομάδας. Στόχος; Η παραμονή της ομάδας στην Α΄ Εθνική (νυν Super League). Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να μάθει η πρόεδρος τι σημαίνουν μετεγγραφές, επιθετικοί και φυσικά οφσάιντ. Η ταινία παρουσιάζει όλες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο «μαγικό». Ατά-κες που σπάνε κόκαλα με την ευφυΐα τους (πχ. ο κλασικός χαρακτηρισμός «παλτό» για κακούς παίκτες), εκπομπές που από τη μία σατιρίζουν και από την άλλη προσπαθούν με σοβαροφάνεια να ασκήσουν κριτική στις ομάδες, παράγοντες που στήνουν παιχνίδια, και παίκτες που βρίζονται, ξένοι παίκτες με περίεργα, αλλά κλασικά ποδοσφαιρικά επίθετα (όπως Γιάροσλαβ, Μαμα-ντού), δηλώσεις, αστείοι πανηγυρισμοί, δημοσιογράφοι, ειδικοί που προ-σποιούνται ότι τα ξέρουν όλα, οπαδοί που αισθάνονται προδομένοι και είναι έτοιμοι να τα σπάσουν ανά πάσα στιγμή. Στο ρόλο του Μιχάλη Καλπάκη, του αρχηγού της ομάδας, ο Πέτρος Λαγούτης, ενώ ένα υπέροχο γκεστ κάνει ο δημοφιλής αθλητικογράφος Αντώνης Καρπετόπουλος. Το σενάριο υπογράφει ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης, από μία ιστορία της Λάγιας Γιούργου βασισμένη σε ιδέα του Χάρη Χαριτωνίδη.

Αποχαιρετάμε σιγά-σιγά τον Ιούνιο και τη φθινοπωρι-νή του διάθεση με την Παγκόσμια Ημέρα Στήριξης των Θυμάτων Βασανιστηρίων (26 Ιουνίου). Σίγουρα, ο τρόπος στήριξης αυτών των ανθρώπων δεν είναι η παρακολού-θηση μιας ταινίας, αλλά ίσως αποτελέσει αφορμή, για να ασχοληθούμε λίγο με αυτό το απάνθρωπο φαινόμενο. Η ταινία που βλέπουμε λέγεται «Παράξενα Παιχνίδια» (1997) και είναι του σπουδαίου Μικαέλ Χάνεκε. Δύο νέοι εισβάλ-λουν στο σπίτι μιας οικογένειας (μπαμπάς, μαμά, παιδί) και κρατούν ομήρους τα μέλη της, βάζοντάς τα να παίξουν περίεργα παιχνίδια μεταξύ τους. Μια σκληρή ταινία, που τοποθετεί το βασανισμό και το φόβο σε νέο πλαίσιο. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά (λίγο άγαρμπο)!

Αλλες δύο ταινίες βγαίνουν αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Πρόκειται για το “Beastly”, το οποίο αποτελεί μια νέα εκδοχή του παραμυθιού «Η Πεντά-μορφη και το Τέρας» και το θρίλερ «Τα Μάτια της Τζούλια» από τους παραγω-γούς της εκπληκτικής ταινίας «Το Ορφα-νοτροφείο». Το πρώτο είναι του Ντάνιελ Μπαρνζ και ασχολείται με τον Κάιλ, έναν κακομαθημένο νέο που τον καταριού-νται και η όψη του παίρνει τη μορφή της

ψυχής του. Το τέρας που δημιουργείται μπορεί να λύσει τα μάγια μόνο αν βρει κάποια που θα το αγαπήσει πραγματικά. Οσο για τη δεύτερη ταινία, του Γκιγιέμ Μοράλες, μας παρουσιάζει την ιστο-ρία της Τζούλια, που πάσχει από μία ασθένεια η οποία μειώνει σταδιακά την όρασή της. Ο θάνατος της αδερφής της, που έχει την ίδια νόσο, αλλά και μερικά τρομακτικά γεγονότα, βάζουν την Τζούλια σε ανατριχιαστικά μονοπάτια.

Το Ιδρυμα Τάκης Σινόπουλος είναι εδώ, για να μας υπενθυμίζει πως η ποίηση μπορεί να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας αν το θελήσουμε. Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρί-ου, όσοι νέοι και νέες από 18 μέχρι 30 ετών ασχολούνται με την ποίηση μπορούν να δηλώσουν συμμετο-χή για το Ποιητικό Εργαστήρι του Ιδρύματος, που θα λειτουργήσει από το φθινόπωρο του 2011 έως την άνοιξη του 2012. Οι ενδιαφε-ρόμενοι καλούνται να στείλουν 3-5 σελίδες δείγμα της ποιητικής τους δουλειάς. Οσοι επιλεγούν, θα βρα-βευτούν με το εφάπαξ σπουδαστικό επίδομα των 300 ευρώ, ενώ μέρος της δουλειάς τους θα δημοσιευτεί στο ετήσιο περιοδικό του ιδρύμα-τος «Τα τετράδια του Ελπήνορα». Ο κύκλος σπουδών θα είναι διετής, με την πρώτη χρονιά να είναι αφιερω-μένη στην ελληνική ποίηση, και τη δεύτερη στην ευρωπαϊκή.

Για κάποιους είναι ένα έξυπνο διαφημιστικό τρικ. Για τους Χαριπο-τερομανείς, όμως, είναι ένα παιχνίδι με τα νεύρα τους, αφού αυτό το “more” είναι μεν πολλά υποσχόμε-νο, η συγγραφέας όμως έχει δηλώ-σει ότι δεν πρόκειται να γράψει νέο βιβλίο για τη σειρά Χάρι Πότερ. Αναφερόμαστε στο νέο site (www.pottermore.com) που λάνσαρε η Τζό-αν Ρόουλινγκ και προς το παρόν χαρακτηρίζεται από πλήρη λακωνι-

κότητα και μυστικότητα. Το μοναδι-κό που μπορείς να δεις στην πρώτη σελίδα είναι η φράση “Pottermore, coming soon” και η διάσημη υπο-γραφή της συγγραφέως. Μέχρι στιγ-μής, το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι πρόκειται για ένα διαδραστικό site μέσω του οποίου οι χρήστες θα μπορούν να επικοινωνούν. Υπομο-νή μέχρι τις 23 Ιουνίου, όταν και θα ανακοινωθεί επισήμως το περιεχό-μενο της ιστοσελίδας!

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Ποι-ητών (World Congress of Poets) δι-εξάγεται από το 1969 μέχρι σήμερα και διοργανώνεται από τη Διεθνή Ενωση Τιμημένων Ποιητών κάθε διετία σε διαφορετική χώρα. Στόχος του θεσμού είναι η προώθηση της «παγκόσμιας αδελφοσύνης και ειρήνης μέσω της ποίησης», χωρίς διακρίσεις φυλής, θρησκεύματος και εθνικότητας. Για πρώτη φορά το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα από τις 29 Ιουνίου μέχρι τις 3 Ιουλίου, και συγκεκριμένα στη Λάρισα. Πρόεδρος του συνεδρίου εκλέχθηκε ο Λαρισαίος ποιητής Δημήτρης Κρανιώτης.

Το δεκαήμερο Διεθνές Λογοτεχνι-κό Φεστιβάλ «Ημέρες και Νύχτες Λογοτεχνίας» διοργανώθηκε από την Ενωση Συγγραφέων της Ρου-μανίας στις πόλεις Νέπτουν και Μανγκάλια, στα παράλια της Μαύρης θάλασσας. Συμμετείχαν περισσότεροι από 60 συγγραφείς, εκδότες, κριτικοί λογοτεχνίας και συντάκτες λογοτεχνι-κών περιοδικών από τη Ρουμανία και το εξωτερικό. Το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ, το “Ovidius Grand Prize 2011” απέσπασε ο Μίλαν Κούντερα. Είναι από τις λίγες φορές που ο βραβευμένος συγγραφέας δωρίζει το χρηματικό έπαθλο του βραβείου του. Ο Κούντερα δώρι-σε το ποσό των 10.000 ευρώ στο ρουμανικό εκδοτικό οίκο Humanitas Publishing House, ο οποίος έχει εκδώσει τα έργα του συγγραφέα σε ρουμανικές μεταφράσεις, επισημαί-νοντας πως τα χρήματα πρέπει να διοχετευτούν, για να στηριχθεί η ρουμανική λογοτεχνία.

«Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια», για να περιμέ-νει τον Οδυσσέα τόσα χρόνια υφαίνοντας. Το Μπαλί απέχει από τον Πλαταμώνα μόλις όσο ο ύπνος από τον ξύπνιο, ενώ ο θάνατος της Αλίκης ξανασμίγει ένα ζευγάρι. Στο Γούντστοκ ένας Ελληνας σαγηνεύει την Μπαέζ και η έλλειψη ενός ποτηριού κοκτέιλ είναι αρκετή, για να μην καλέσεις τον παιδικό σου φίλο για ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς. Οι ήρωες των δέκα διηγημάτων της Λένας Διβάνη ζουν μέσα στη δική τους μίζερη πραγματικότη-τα. Οι ιστορίες τους είναι μικρές απόπειρες να ξεφύγουν από αυτήν. Οι αντιδράσεις τους είναι πυροτεχνήματα που σκάνε, εντυ-πωσιάζουν όσο είναι ψηλά στον ουρανό, έπειτα όμως πέφτουν πάλι πίσω στη γη. Η συγγρα-φέας, άλλωστε, δεν προσπαθεί να το κρύψει: «Ολοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ελληνες -για να μην πω Ελληνάρες». Με σαρκασμό και χιούμορ η Λένα Διβάνη μάς μεταφέρει στους μι-κρόκοσμους των ηρώων της. Το πόσο «βαριές» θα σου πέσουν οι ιστορίες της μάλλον εξαρτάται από τον τρόπο που ζεις! Η συλ-λογή διηγημάτων «Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια και άλλες ελληνικές τραγωδίες» κυκλοφο-ρεί από τις εκδόσεις Μελάνι.

Το καφέ Φλοράλ μπήκε στη ζωή μας πριν από δύο χρόνια, γεμίζοντάς την με βραδιές μουσικής, παρουσιά-σεις βιβλίων, λογοτεχνικά αφιερώματα και συζητήσεις γύρω από το χώρο της μουσικής και του βιβλίου. Σήμερα, γιορτάζει τα γενέθλιά του και μας καλεί στο πάρτι που θα κάνει, για να σβήσει τα κεράκια του. Τη μουσική θα αναλά-βει ο μουσικός και παραγωγός Quantic σε ένα special dj set. Μαζί του θα είναι οι: Palov (Palov & Mishkin), PlayMo’ Bill, Natural Orgasm. Από τις 8:00 μμ. και μετά μπορείτε να περάσετε, για να ευχηθείτε τα «Χρόνια Πολλά» (Θεμι-στοκλέους 80, Πλατεία Εξαρχείων).

Τρεις διαφορετικές γενιές του σύγχρονου ελληνι-κού χορού συναντώνται στο ντουέτο «Κοίτα με» που παρουσιάζεται αύριο και μεθαύριο (25, 25/6) στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Η χορογράφος Πέρσα Σταματοπούλου σε συνεργασία με τους χορευτές Μαρκέλλα Μανωλιάδη και Γιώργο Κοτσιφάκη συνυπογράφουν μια δουλειά που εστιάζει στην περιπέτεια του βλέμματος. Η ίδια η χορογράφος περιγράφει το βλέμμα «ως προσταγή αλλά και ως έκ-κληση» και τη φράση κοίτα με «ως κινητήριο δύναμη μεταξύ δύο σωμάτων που στοχεύει στην αναζήτηση ενός εσωτερικού, αθέατου τοπίου». Το έργο «Kοίτα με» είναι μια βουτιά προς τα μέσα, σε ένα μικρόκοσμο επιθυμιών, φόβων, θέλω, παίζοντας ένα παιχνίδι με το «φως» και την «έκθεση». Μουσική για την παρά-σταση έχει γράψει ο Coti K.

Την επιτυχημένη συμμετοχή του στο National Live συνεχίζει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1), αυτή τη φορά με την απευ-θείας μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας του «Βυσσινόκηπου» του Αντον Τσέχοφ. Με σκηνι-κό του τις αρχές του καταιγιστικού 20ού αιώνα, το τελευταίο θεατρικό αριστούργημα του Αντον Τσέχοφ, ο Βυσσινόκηπος, αποτυπώνει μια στιγμή οδυνηρών αλλαγών στην ιστορία της Ρωσίας, καθώς η χώρα βαδίζει μοιραία προς το 1917 και ο παλιός κόσμος παραπαίει στο χείλος μεγάλων ανατροπών. Η παρά-σταση θα αναμεταδοθεί ζωντανή, σε 375 αίθουσες σε όλο τον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος έχουν ήδη αναμεταδοθεί στην Αθήνα δύο παραστά-σεις του Εθνικού Θεάτρου του Λονδίνου: «Ο Βασιλιάς Ληρ», με τον Ντέρεκ Τζάκομπι, σε σκηνοθεσία Μάικλ Γκράνατζ, και ο «Φρανκεστάιν», με τους Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και Τζόνυ Λη Μίλερ, σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ.

Οκτώ ακόμα παραστάσεις ανακοινώθηκαν για τη μουσικοχορευτική παράσταση «Αριστοφάνους 11» του Σταμάτη Κραουνάκη. Οσοι δεν προλάβατε να την απολαύσετε, θα έχετε την ευκαιρία να παρακο-λουθήσετε τον δημιουργό και τη μόνιμη παρέα του,

Σπείρα-Σπείρα, στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος τις δύο επόμενες εβδομάδες (από Πέμπτη έως Κυριακή).

Τον «Δαίμονα, Sostenuto assai cantabile» θα πα-ρουσιάσει η Ρούλα Πατεράκη, σε σκηνοθεσία δική της, στο θέατρο «Από Μηχανής» (Ακαδήμου 13) έως τη Δευτέρα 27 Ιουνίου. Ο πολυφωνικός μονό-λογος «Δαίμονας» έχει ως αφετηρία τους Δαίμονες του Φιοντόρ Ντοστογιέσκι, και ειδικότερα το σημείο όπου ο Νικολάι Σταβρόγκιν εξομολογείται μεταξύ άλλων μία αποτρόπαιη πράξη: το βιασμό της 12χρο-νης Ματριόσα και την αυτοκτονία της, την οποία, ενώ μπορούσε, δεν την εμπόδισε. Με μια τολμηρή ανατροπή της μυθιστορηματικής αλήθειας, η Μαρία Ευσταθιάδη δίνει ζωή στην Ματριόσα και την βάζει να «αφηγείται» στα 50 της, την ημέρα της αυτοχειρί-ας της, μέσα από τρεις φωνές: τον έρωτά της για τον Σταβρόγκιν από παιδί, τη δεύτερη συνάντησή τους στα 18 της, τη σύντομη ταραγμένη σχέση τους μέχρι την αυτοκτονία του, και την προσκόλλησή της σε αυτόν μέχρι το δικό της θάνατο.

-εθελοντής (ο), εθελόντρια (η) {εθε-λοντριών} 1. πρόσωπο που προσφέ-ρεται με τη θέλησή του για συγκεκρι-μένο σκοπό: χρέη τραυματιοφορέων

εκτελούν οι εθελοντές ερυθροσταυρίτες || εθελοντής αιμοδότης ΣΥΝ. εθελού-σιος, αυτόβουλος 2. (ειδικότ.) ΣΤΡΑΤ. πρόσωπο που κατατάσσεται στις ένο-

πλες δυνάμεις εκουσίως και χωρίς να υπέχει στρατιωτική υποχρέωση: πηγαί-νω εθελοντής || σύνταγμα εθελοντών.

-εθελοντισμός (ο) η οργανωμένη προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό

σύνολο χωρίς την απαίτηση ανταλλάγ-ματος: για την επιτυχία της Ολυμπι-

άδας δόθηκε έμφαση στην ανάπτυξη του εθελοντισμού.

Με αυτόν τον τρόπο ορίζει τις έννοιες εθελοντής-εθελόντρια και εθελοντι-σμός ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπι-νιώτης στο Λεξικό της Νέας Eλληνι-κής Γλώσσας (Β’ έκδοση, 2002). Η πλευρά, όμως, των συνδικαλιστικών εκπροσώπων του ΚΚΕ, και δη των εκπροσώπων του συγκεκριμένου κόμματος στο συνδικάτο των ηθοποι-ών, φαίνεται όχι μόνο να διαφωνεί με την προσέγγιση που αναγνωρίζει στο σχετικό ζήτημα η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, αλλά επιχειρεί να επιβάλλει διά της βίας τις κομματικές-συνδικαλιστικές απόψεις. Το παράδειγμα της παρέμβασης με ανοιχτή την απειλή της παρεμπόδισης της παράστασης «Νάρκισσος» της Ελε-νας Πέγκα στο Φεστιβάλ Αθηνών (στις εγκαταστάσεις της Πειραιώς 260), της πρώην βουλευτού του ΚΚΕ, κ. Λίλας Καφαντάρη, και των συντρόφων της είναι χαρακτηριστικό μιας νοοτροπίας και συμπεριφοράς που παραπέμπει σε άλλες εποχές ολοκληρωτισμού… Και αυτό γιατί η κ. Καφαντάρη και οι σύ-ντροφοί της έχουν κηρύξει εν διωγμώ τον εθελοντισμό και τις φιλικές συμ-μετοχές στην Τέχνη, προφασιζόμενοι κίνδυνο για τα εργασιακά και ασφα-λιστικά δικαιώματα των συναδέλφων τους. Αλλά στο πεδίο της Τέχνης δεν χωρούν κομματικές γραμμές και συν-θήματα του τύπου «ο εθελοντής είναι ένας απλήρωτος εργαζόμενος»…

� Αρχαίοι πολιτισμοί υπό νέο πρίσμα. Αύριο εγκαινιάζεται στο Μουσείο Ηρακλειδών (Ηρακλειδών 16, Θησείο) η έκθεση «Σύγχρονη Ματιά - Αρχαίοι Πολιτισμοί». H ιδέα προήλθε από αρχαίους πολιτι-σμούς της Μεσογείου, ωστόσο όλα τα έργα δημιουργήθηκαν από σύγχρονους καλλιτέχνες που κατοικούν στις Κάτω Χώ-ρες. Πενήντα πέντε εικαστικοί κλήθηκαν να δημιουργήσουν από ένα χαρακτικό σε λινό-λαιο, εμπνευσμένο από τη συλλογή αρχαίων ευρημάτων του Μουσείου Allard Pierson, στο Αμστερνταμ, ένα κοινό εγχείρημα με πρωτοβουλία του Stichting Beeldende Kunst Amsterdam (Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών Αμστερνταμ). Η συλλογή αρχαίων ευρημάτων του Μουσείου Allard Pierson περιλαμβάνει έργα τέχνης και χρηστικά αντικείμενα από διά-φορους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός, ο ρωμαϊκός και ο αιγυπτιακός πολιτισμός. Επιπλέον, το Μουσείο Ηρακλειδών προσκάλεσε και δύο Ελληνες καλλιτέχνες, που κατοικούν στις Κάτω Χώρες -τον Αποστόλη Ζολωτάκη και την Ελένη Τζατζάλου- να συνεισφέρουν με εικαστικές εγκαταστάσεις, εμπνευσμέ-νες από το ίδιο θέμα. Η έκθεση «Σύγχρονη Ματιά - Αρχαίοι Πολι-τισμοί» προσφέρει μία πολύπλευρη ματιά στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Μεσογείου, μέσα από τις προσωπικές ερμηνείες και δημιουργίες σύγχρονων καλλιτεχνών, όταν αυτοί βρέθηκαν αντιμέτω-ποι με τα απομεινάρια του κοινού μας παρελθόντος.

� Η συλλογή Κατσίγρα στην Αθήνα. Το Ιδρυμα Εικαστι-κών Τεχνών και Μουσικής, Β. και Μ. Θεοχαράκη (Βασ. Σοφίας και Μέρλιν), παρουσιάζει αυτή την περί-οδο «Τα Αριστουργήματα της Συλλογής Γ. Ι. Κα-τσίγρα» από την ομώνυμη Πινακοθήκη-Μουσείο στην πόλη της Λάρισας. Μέσα από 70 και πλέον πολύ-τιμα έργα αποκαλύπτεται μία σημαντική πτυχή της νεοελληνικής ζωγραφικής. Παρουσιάζονται πίνακες, όπως «Η Προσωπογραφία του Κ. Μελά» του Νικηφό-ρου Λύτρα, «Η Ζάκυθος» του Γ. Αβλιχού, «Η Προσωπο-γραφία της κυρίας Στεφάνου Ράλλη και της κόρης της» του Γ. Ιακωβίδη, «Η Αγία Καικιλία» του Θ. Ράλλη, «Το λιμάνι της Πάτρας» του Β. Χατζή, «Το Λαύριο», «Η Ακρόπολη», «Η Σπάρτη» και «Οι Δελφοί» του Κ. Μαλέα, «Το κορίτσι με τις γαλοπού-λες» του Θ. Τριανταφυλλίδη, «Η γυναίκα με το σάλι» του Δ. Γαλάνη κά.

� Η αίθουσα τέχνης K-art (Σίνα 52), τον Ιούλιο και για δύο μόνο εβδομάδες, θα πα-ρουσιάσει έργα κυρίως παραστατικής ζω-γραφικής γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών. Θα εκτεθούν έργα των Στ. Δασκαλάκη, Μ. Μαδένη, Μ. Μανουσάκη, Τ. Μαντζαβίνου, Χρ. Μπότσογλου, Θ. Πανταλέων, Γ. Ρόρρη, Ν. Χουλιαρά, κά.

� Με δύναμη από τη Γερμανία. Την Τρίτη 28 Ιουνίου παρου-σιάζεται στο Ινστιτούτο Γκαίτε (Ομήρου 14-16) το αφιέρω-μα «Βραβείο του DAM 2010/11 - Επίκαιρες τάσεις της γερμανικής αρχιτεκτονικής» σε συνεργασία με το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (ΕΙΑ). Η έκθεση παρουσιάζει τα 23 καλύτερα κτίσματα της Γερμανίας, σύμφωνα με την επετηρίδα του Γερμανικού Μουσείου Αρχιτεκτονικής. Το Βραβείο του Γερμανικού Μουσείου Αρχιτεκτονικής το 2010 δόθηκε στο έργο αποκατάστασης του Νέου Μουσείου στο Νησί των Μουσείων, Βερολίνο, από το γραφείο David Chipperfield Architects (Βερο-λίνο) σε συνεργασία με το Julian Harrap (Λονδίνο).

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

16

Το δελτίο Τύπου έγραφε πως οι πόρτες ανοίγουν στις 8:30 μμ. και φτάσαμε λίγο μετά τις 9:00. Κό-σμος έξω από την είσοδο του Μουσείου, κόσμος και στο εσωτερικό αίθριο. Ωστόσο, καμία φασα-ρία από ομιλίες και φωνές, αφού οι περισσότε-ροι γύρω μας μιλούσαν με τα χέρια. Ομορφα χέ-ρια ανεβοκατέβαιναν, κινούνταν ασταμάτητα, στα πρόσωπα χαμόγελα, γιορτή. Στην είσοδο μάς μοί-ρασαν μπαλόνια, αρχικά δεν καταλάβαμε γιατί. Ο Κωνσταντίνος Βήτα, συνεπής στο ραντεβού του, βγήκε στη σκηνή. Η υπόσχεση ήταν να παρουσι-αστούν οπτικά τα τραγούδια, να «δούμε τη μουσι-κή». Και μάλλον πραγματοποιήθηκε.

Καθώς τραγουδούσε, ο κόσμος άρχισε να φουσκώνει τα μπαλόνια και να τα κρατά στα χέ-

ρια του. Ο αγαπημένος συνάδελφος Νικήτας Κα-ραγιάννης θυμήθηκε πως όταν ήταν μικρός, έβα-ζε ένα μπαλόνι δίπλα στα ηχεία και ένιωθε σε αυτό τη μουσική. Η διαπίστωση ήταν ιδιαίτερα ευχάρι-στη και τα λαχανί μπαλόνια, πότε κοντά στα σώ-ματα και πότε στον αέρα, σήμαιναν τη γιορτή που ζούσαμε. Η αίσθηση της αφής άρχισε να μας πα-ρασύρει.

Στη σκηνή μια ομάδα χορευτών και μεταφρα-στών της νοηματικής επιδιδόταν σε μία ατέλειω-τη χορογραφία πάνω στα τραγούδια, με αποτέλε-σμα ο χώρος να γεμίζει τόσο ευχάριστα που δεν είχες πού να πρωτοκοιτάξεις. Η αίσθηση της όρα-σης είχε πάρει σειρά και άρχιζε να μας ταξιδεύει και εκείνη. Τα μπαλόνια συνέχιζαν να χοροπηδά-νε, αγαπημένα τραγούδια όπως τα «Αντίο Βουδα-πέστη» και «Η δύναμη της αγάπης» κατέληγαν σε ενθουσιώδη αθόρυβα χειροκροτήματα με τα χέρια ψηλά. Το πρόγραμμα ήθελε τον Κωνσταντίνο Βήτα να παραχωρεί τη σκηνή στον Signmark, τον κατά κόσμον Μάρκο Βουορινχάιμο, που δανείζεται το καλλιτεχνικό του όνομα από τη -νοηματική- γλώσ-σα που χρησιμοποιεί (sign language). Σε ντουέτο με τον hip hopper Brandon, άψογα συγχρονισμέ-νοι σε κίνηση και έκφραση, ο ένας τραγουδούσε, ο άλλος μετέφραζε ταυτόχρονα στη νοηματική και οι δύο μαζί χόρευαν. Ενιωθες τις δονήσεις από τα μπάσα στο σώμα σου, μπορούσες να αντιλη-φθείς το ρυθμό στο μπαλόνι. Στο projection οι στί-χοι των τραγουδιών, κάτι που δυστυχώς δεν συνέ-βη και με τα τραγούδια του Κωνσταντίνου Βήτα. Η συγγραφέας Σοφία Κολοτούρου μού έχει επισημά-νει αρκετές φορές πως, εκτός από τους εκ γενετής κωφούς, υπάρχουν και οι άνθρωποι με μεταγλωσ-σική κώφωση - όπως και η ίδια. Αυτό σημαίνει πως, αφού η ακοή τους ήταν καλή μέχρι κάποια ηλικία, δεν παρακολούθησαν σχολείο για κωφούς και άρα δεν γνωρίζουν τη νοηματική. Ισως λοι-πόν οι υπέρτιτλοι ή ένα έντυπο πρόγραμμα με τους

στίχους να είναι πιο σημαντικά από όσο νομίζου-με όλοι εμείς οι ακούοντες. Το λαχανί μπαλόνι του Μουσείου Μπενάκη ήταν μια καλή ευκαιρία να μάθουμε να ακούμε στ’ αλήθεια ή έστω να προ-σπαθήσουμε. Φεύγοντας ανηφορίσαμε για μια βόλτα στο Γκάζι. Στο δρόμο, ένα παιδάκι που πουλούσε τρια-ντάφυλλα μάς ζήτησε το λαχανί μπαλόνι. Του το δώ-σαμε. Το βρήκαμε λίγα λεπτά μετά πεταμένο στον ίδιο δρόμο. Το παιδί που άφησε το μπαλόνι δυστυ-χώς δεν γνώρισε τις μαγικές του ιδιότητες. Οι άν-θρωποι είναι συνήθως πολύ σκληροί με ό,τι δεν τους αφορά άμεσα. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ράπερ, χορευτές, μεταφραστές της νοηματικής και δεκάδες λαχανί μπαλόνια. Ολα αυτά περιελάμβανε τo “See the music”, μια γιορτή αφιερωμένη στους κω-φούς ανθρώπους και στο πώς μπορούν να απολαύσουν τη μουσική. Πέρα από

αυτό, όμως, ήταν και ένα πάρτι για όλους.

Στο Loop, γνωστό για τις προχωρη-μένες μουσικές του επιλογές, ο ήχος Drum ’n Base υψωνόταν πάνω από την πλατεία Ασωμάτων, καθώς Ελλη-νες και ξένοι, νέοι και νέες, ξεδιψού-σαν με μπίρες από το γειτονικό περί-πτερο. Λίγο πιο πάνω, η Κλαυθμώ-νος είχε πλημμυρίσει από απίστευτα αγαπησιάρικη soul που ένωνε τα ζευ-γάρια με φιλιά και ψιθυριστές κουβέ-ντες. Μόνο στο πάρκο του Μεγάρου Μουσικής ο μέσος όρος ηλικίας ανέ-βαινε αισθητά, σιγοντάροντας την κο-ρύφωση από τις μελωδίες της ορχή-στρας. Η γιορτή είχε κάτι για όλους.

18

Από το μυαλό του Γάλ-λου, πρώην υπουργού

Πολιτισμού, Jacques Lang, η ιδέα πέρασε

σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο, με πρώτη την Αθήνα να υιοθετεί την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής. Περνώντας

την περασμένη Τρίτη με το ποδήλατο από

πλατεία σε πλατεία του Κέντρου, χόρτασα καλή electronica, soul, rock,

ακόμη και κλασική μουσική στον κήπο πίσω

από το Μέγαρο Μου-σικής. Η αποκάλυψη, όμως, ήταν πόσοι και

διαφορετικοί άνθρωποι όλων των ηλικιών φαί-

νονταν, ξαφνικά, «διψα-σμένοι» για μουσική.

Deja VuΠέρασα από το Καλλι-μάρμαρο ένα μεσημέρι, ενώ όλοι δούλευαν πυ-ρετωδώς για το στήσιμο της εναρκτήριας βραδιάς των Special Olympics. Θυμήθηκα ανάλογες στιγμές του 2004, πριν όμως προσγειωθώ πάλι στο σήμερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως έναν ίλιγγο στο στομάχι και ένα κόμπο στο λαιμό.

Amy, Amy...«Μπες τώρα στο YouTube και δες την Amy στη συναυ-λία της στο Βελιγράδι!», μου είπε στο τηλέφωνο ο Δη-μήτρης και πριν κλείσουμε, ξεδιπλωνόταν ήδη στην οθόνη μου όλο το μεγαλείο της αγαπημένης μου καλ-λιτέχνιδας. Ακολούθησαν «αψιμαχίες» στο Facebook για το κατά πόσον «μπορεί ή δεν μπορεί» με post, όπως «Η Billie Holiday και η Janis Joplin την τρώνε για πρωινό». Amy, φίλη μου καλή, σε λατρεύω...

Εμείς και η εικόνα μας. Μια σχέση αγάπης-μίσους με την οποία καταπιάστηκαν η Ελενα Πέγκα και ο Αγγελος Πα-παδημητρίου (ο πρωταγωνιστής της παράστασης και ο μόνος ντυμένος) στο «Νάρκισσο». Σώματα και ψυχές χω-ρίς καλύμματα που θέλησαν να προκαλέσουν δίνοντας καινούργιες απαντήσεις σε παλιά ερωτήματα. Οταν όμως έχεις μπροστά σου 20 γυμνούς άνδρες δεν βρίσκεις και-ρό για περιττές αναλύσεις.

«Εμένα με ρώτησες πριν με φωτογρα-

φίσεις;», με ρώτησε θυμωμένος ένας νε-αρός ποδηλάτης την

ημέρα που επιτρά-πηκε η κυκλοφορία των ποδηλάτων στις λεωφορειολωρίδες. «Δεν είναι ανάγκη

να φωνάζεις, ορίστε σε… ‘σβήνω’. Ωραία,

τώρα είσαι cool».

Παρέες φωτισμένες από τη χαρά, χαμό-γελα ζεστά και μάτια

διάπλατα ανοιχτά, όπως αυτά της φω-τογραφίας, έμειναν στο μυαλό και την

καρδιά μου στο τέλος της βραδιάς

“See the music” στο Μουσείο Μπενάκη.

Ηταν τα πρόσωπα που πρόδιδαν μια αδρή αναλαμπή αισιοδοξίας.

Ηταν οι διαθέσεις που φαίνο-νταν να αλλάζουν μπροστά στα

μάτια μου. Ηταν τα μάρμαρα του Παρθενώνα που μονοπωλούσαν τη σκέψη μας. Ηταν τα γενέθλια

του Νέου Μουσείου Ακρόπο-λης. Ημασταν εκεί, στο κέντρο

ενός κόσμου που δεν χρειάζεται προβολείς, για να λάμψει. Και

νιώσαμε πάλι εκείνη την τρυφερή αίσθηση ασφάλειας που λείπει

από οπουδήποτε αλλού.

21

Ανέβηκα βιαστικά τις σκάλες του μετρό, βγήκα στην Πανεπιστημίου. Ζέστη. Βιάζομαι. Επαγγελματικό ρα-ντεβού Βουκουρεστίου και Ακαδημίας. Ακούω τη φωνή του ξαφνικά πολύ κοντά στο αυτί μου. «Δώσε κάτι, κοπελιά». Γυρίζω χωρίς να σταματήσω. Νεαρός. Κοντά στα 30. Ρούχα τσαλακωμένα, βρόμικα, όχι φτηνά. Αχτένιστος, αξύριστος και το κορμί γερτό, με εκείνη την καμπούρα που δεν είναι σκελετικό ελάτ-τωμα, αλλά η στάση του παρακαλετού.

Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία. Για την ακρί-βεια, μου δίνει στα νεύρα, ακριβώς γιατί επιβάλλει ένα ύφος κακομοιριάς σε εκείνον που την διεκδικεί. «Ελα, δώσε κάτι» επιμένει. Στο φανάρι βρίσκει ευκαι-ρία: «έχει πεθάνει ο πατέρας μου, είμαι μόνος, δεν έχω να φάω…». Τον προσέχω κάπως καλύτερα. Εχει εκείνα τα χαλαρωμένα χαρακτηριστικά του εξαρτημέ-νου από ουσίες. Ηταν επόμενο. Ο πραγματικά φτω-χός δεν είναι ποτέ επαίτης. «Δούλεψε» τού λέω και εγώ. Οχι γιατί θέλω να πιάσω κουβέντα, αλλά γιατί καμιά φορά δεν κρατιέμαι μπροστά στο άδικο.

Και ήταν άδικη σπατάλη νιάτων, άδικη σπατά-λη ζωής αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Σαν να τού ‘έδωσα θάρρος. Συνεχίζει το μουρμουρητό καθώς δι-ασχίζουμε το δρόμο: «δώσε μου ό,τι θες…» και ξαφ-νικά αλλάζει τροπάρι: «Μπα, σε ξέρω, σε έχω δει, εί-σαι ηθοποιός». Δεν είμαι και ούτε με ήξερε, αλλά ξαφνικά η φωνή αποκτούσε επιθετικότητα. Σαν να ήμουν σε καλύτερη μοίρα και αυτό τον θύμωνε. Σαν να έπρεπε να απολογηθώ που δεν βρισκόμουν ρα-κένδυτη στο δρόμο. Γίνεται πιο επίμονος: «Δώσε μου κάτι» και μετά «Εντάξει, μην μού δίνεις, αλλά πάρε μου κάτι, αγόρασέ μου κάτι από το περίπτερο, αγόρα-σέ μου φαγητό ή μάλλον αγόρασέ μου τσιγάρα, ναι, τσιγάρα, ένα πακέτο τσιγάρα». Λες και αν ξόδευα για αυτόν, θα επιβεβαιωνόταν κάτι σκοτεινό μέσα του που έλεγε ότι εμείς είμαστε οι τυχεροί και αυτός άτυ-χος, εμείς έχουμε ευκαιρίες και εκείνος καμία, για αυτό του οφείλουμε φόρο, του οφείλουμε τα πάντα.

Πλησιάζω στον τόπο του ραντεβού μου και πρέ-πει να είμαι ήρεμη, χαμογελαστή και πνευματώδης. Ισως εκεί περιμένει η δική μου ευκαιρία. Και πρέ-πει να την διεκδικήσω. Βγάζω ασυναίσθητα μερι-κά ψιλά και κινούμαι προς το περίπτερο. Εχω απο-φασίσει την ελεημοσύνη. Οχι για την ψυχή μου. Οι ψυχές δεν έχουν αμαρτίες. Για να τον ξεφορτωθώ. «Ελα, πες μου, τι θες;» ρωτάω. «Πάρε μου, εεε, πάρε μου 152 πακέτα τσιγάρα… πάρε μου». Α, όχι. Φτά-νει. Εχασε την ευκαιρία του. Συνήλθα. Δεν του οφεί-λω. Φεύγω τρέχοντας. Τον ακούω να φωνάζει. «Γύρ-να πίσω, πάρε μου…». Ο καθένας έχει τη δική του ευκαιρία σε κάθε φάση της ζωής του. Απλώς μερικοί είναι τυφλωμένοι από εγωισμό για να τις δουν. Προ-τιμούν τη μιζέρια, γιατί εκεί έχουν φτιάξει τον κόσμο τους. Εκεί διατηρούν το φωτοστέφανο του παντοτινού θύματος.

ON THE ROAD

Στο Six D.O.G.S. και στο Booze έχουν καταλάβει πόσο δύσκολες είναι οι εποχές και ότι, όπως οι νύχτες της Αθήνας, χρειάζονται κάθε διαθέσιμη χείρα βοηθείας, προκειμένου να επιβιώσουν. Απόδειξη, τα bazaar που οργανώνουν και που τα «ντύνουν» με μουσικές και ποτά. “Expand”, είναι ο όρος των ημερών.

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

22

Την προηγούμενη εβδομάδα το Κέντρο της Αθή-νας ήταν πιο όμορφο, πιο χαρούμενο, πιο φω-τεινό. Αιτία της μεταμόρφωσης ήταν η Ευρωπα-ϊκή Ημέρα Μουσικής και οι δεκάδες καλλιτέχνες που σκόρπισαν απλόχερα τις μελωδίες τους στο κοινό. Αυτή η αλλαγή θα συνεχιστεί -προς με-γάλη μας έκπληξη- και την ερχόμενη εβδομάδα. Αιτία αυτή τη φορά θα είναι το Διεθνές Φεστι-βάλ Θεάτρου Δρόμου που θα γεμίσει την πόλη χρώματα από την ερχόμενη Πέμπτη (30/6) έως και τις 4 Ιουλίου. Το τρίτο στη σειρά φεστιβάλ θα διεξαχθεί σε χώρους μέσα στο Ιστορικό Κέ-ντρο και γύρω από την Ακρόπολη. Η πλατεία Κο-τζιά, η πλατεία Ομονοίας, η Ερμού, η πλατεία Κα-πνικαρέας, η πλατεία Μοναστηρακίου, η πλατεία Ασωμάτων, το Θησείο, η Αποστόλου Παύλου, η πλατεία Κουμουνδούρου, η Νέα Πινακοθήκη, το Πάρκο Ελευθερίας, η Καλών Τεχνών, το Θέατρο Αλκμήνη και το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης θα πλημμυρίσουν από νέες προτάσεις και κυρίως από τη φρεσκάδα των 60 ομάδων που συμμετέ-χουν στο φεστιβάλ (53 εξ αυτών από την Ελλάδα και 7 από το εξωτερικό).

Ομάδες θεατρικές, χοροθεατρικές, κουκλο-

θεάτρου, μουσικά σχήματα, εικαστικές παρεμβά-σεις, παιδικές παραστάσεις και happenings, με τη συμμετοχή 400 καλλιτεχνών και την παρουσίαση 250 παραστάσεων, θα μετατρέψουν την Αθήνα σε γιορτή της τέχνης και του θεάτρου.

Για πρώτη χρονιά φέτος και με τη στήρι-ξη του Ιδρύματος Κακογιάννη, πραγματοποιεί-ται μία από τις καινοτόμες εκπλήξεις του φεστι-βάλ, το “Art Market”, όπου ομάδες και καλλιτέ-χνες θα μπορούν -στους χώρους του Ιδρύματος Κακογιάννη- να παρουσιάσουν τη δουλειά τους ζωντανά, με παραστάσεις ή happenings, αλλά και μέσα από έντυπο υλικό, προγράμματα, video, workshops και διαλέξεις.

Το κεντρικό σύνθημα του φετινού φεστι-βάλ είναι: «Ολη η πόλη, όλη μέρα, μια σκηνή», και αναφέρεται στους άγνωστους θεατρίνους του δρόμου και σε μία διαφορετική και ξεχασμένη Αθήνα. Η δομή του είναι ανάλογη με αυτή των προηγούμενων χρόνων και περιλαμβάνει το Κε-ντρικό (Main) σκέλος και το Ελεύθερο (Open). Στο Κεντρικό Φεστιβάλ συμμετέχουν 17 ομάδες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ στο Ελεύ-θερο ο αριθμός είναι απεριόριστος.

Τα βραβεία που θα δοθούν για το φεστιβάλ του 2011 είναι για το κεντρικό, το βραβείο συνο-λικής πρότασης και σύλληψης για θέαμα σε δη-μόσιο χώρο, το βραβείο πρότασης και πρωτοτυ-πίας για θέαμα σε δημόσιο χώρο, και το βρα-βείο αποκλειστικά για ελληνική ομάδα, με πρό-σκληση για συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ του Montegranarro της Ιταλίας. Αναφορικά με το ελεύθερο κομμάτι, θα δοθούν δύο τιμητικές δια-κρίσεις, μία με επίσημη πρόσκληση συμμετοχής στο Κεντρικό Φεστιβάλ του 2012, και μία για Με-μονωμένο Καλλιτέχνη.

Η έναρξη του φεστιβάλ θα γίνει την ερχό-μενη Πέμπτη, στις 9.30μμ. στην πλατεία Κοτζιά με το θέαμα «Η Τρέλα της Ημέρας». Στις 1, 2 και 3 Ιουλίου θα πραγματοποιηθούν τα θεάματα σε όλο το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, περιλαμ-βάνοντας και κάποιες παραστάσεις περιφερεια-κά, καθώς και το “Art Market” στο Ιδρυμα Κα-κογιάννης. Στις 4 Ιουλίου το μεσημέρι, στο Ιδρυ-μα Κακογιάννης θα γίνει η απονομή των βραβεί-ων, ενώ το βράδυ, στην πλατεία στο Μοναστηρά-κι και στην πλατεία Κοτζιά, θα πραγματοποιηθεί η τελετή λήξης του φεστιβάλ.

Παραστάσεις, μουσι-κά δρώμενα, εικαστι-

κές παρεμβάσεις, κου-κλοθέατρο και κάθε λο-

γής happenings θα ομορ-φύνουν την πόλη την ερ-

χόμενη εβδομάδα. Ενη-μερωθείτε και βγείτε στο δρόμο, για να ακολουθή-σετε τη δική σας αγαπη-

μένη ομάδα.

Εδώ και δύο χρόνια νιώ-θουμε ερωτευμένοι με

το απόκτημα της Αθή-νας. Ολα δείχνουν ότι

αυτή η αγάπη θα κρατήσει.

Από τα ελάχιστα μοντέρνα αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα της Αθήνας και ένα από τα πιο αξιοσημείωτα σε διεθνές επίπεδο, το Νέο Μουσείο Ακρόπολης συμπλήρωσε την περασμένη Δευτέρα δύο χρόνια ζωής, δίνο-ντας ένα «ανοιχτό πάρτι» για τους κατοίκους, αλλά και τους επισκέπτες της πόλης μας. Βρε-θήκαμε σε μία όαση πολιτισμού, στους δύ-σκολους, «γκρίζους», καιρούς που διανύου-με, σε μια βραδιά που θύμισε σε όλους τους παρευρισκομένους ότι «είμαστε ακόμα ζω-ντανοί» και που «στεφάνωσε» με τον πιο κομ-ψό τρόπο τις ανακοινώσεις των αρμοδίων για τη διαδρομή του Μουσείου. Περισσότε-ροι από 3,3 εκατ. επισκέπτες έχουν περάσει μέχρι σήμερα τις πύλες του, για να θαυμά-σουν από κοντά τα αριστουργήματα του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης, δικαιώνοντας απο-λύτως τα εύσημα που έχει λάβει το Μουσείο από προσωπικότητες του πνεύματος και όχι μόνο.

«Δεν είναι ο απόλυτος αριθμός των επι-σκεπτών που ενθουσιάζει», τόνισε μεταξύ άλ-λων ο πρόεδρος του Νέου Μουσείου Ακρό-πολης, κ. Δ. Παντερμαλής, «αλλά είναι κυ-ρίως ότι ένας μεγάλος αριθμός επισκεπτών αγάπησε το Μουσείο, γι’ αυτό και έρχεται και ξαναέρχεται». Η ποιοτική σύνδεση του κοι-νού με το Μουσείο, για την οποία, επίσης, έκανε λόγο ο κ. Παντερμαλής, έχει αποδει-χθεί εμπράκτως αυτά τα δύο χρόνια της λει-τουργίας του. Ολοι μας γνωρίζουμε κάποιους που το έχουν επισκεφθεί ξανά και ξανά, εκ-φράζοντας κάθε φορά τον ίδιο ενθουσιασμό. Σίγουρα, δεν είναι τυχαίο.

Στη σύντομη δήλωσή του για τα γενέθλια του Μουσείου, ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Π. Γερουλάνος, αναγνώρισε το γεγονός ότι σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα, το Νέο Μουσείο της Ακρό-πολης προσφέρει στον επισκέπτη μια διαφο-ρετική εικόνα, και «αποδεικνύει τι μπορούμε να καταφέρουμε, όταν θέτουμε υψηλούς στό-χους». Η αίσθηση αυτή ήταν διάχυτη την πε-ρασμένη Δευτέρα στον προαύλιο χώρο του Μουσείου, καθώς πολλές εκατοντάδες Αθη-ναίων αλλά και ξένων τουριστών στριμώχνο-νταν μπροστά στα γκισέ, προκειμένου να εκ-μεταλλευτούν την ειδική εορταστική προσφο-ρά του εισιτηρίου των τριών ευρώ. Η αναμο-νή τους, μέχρι αργά το βράδυ, ανταμείφθηκε δεόντως από τους ήχους της ορχήστρας που έπαιζε έργα κλασικής μουσικής. Απέναντι, ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης, φωτισμένος επιβλητικά, συμπλήρωνε μια εικόνα, που ήταν «βάλσαμο» στους κουρασμένους από τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις των ημε-ρών. Η ελληνική καλοκαιρινή νύχτα σε όλο το μεγαλείο της…

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

24

Ο Γιάννης Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να χορεύει στα 16 του χρόνια. Θυμάται πως μετά από έναν καυγά με τον πατέρα του, πήρε ένα λεωφορείο και πήγε στις Βρυξέλλες, για να συμμετάσχει σε μία οντισιόν. Μια απόφαση, μια κίνηση, μια στιγμή. Τώρα επιστρέφει στην Ελλά-δα, για να μας παρουσιάσει τη νέα του δουλειά, την παράσταση “The moment you stood still”.

«Η στιγμή αυτή είναι σαν μια στιγμή διαλο-γισμού. Δεν είσαι πραγματικά ακίνητος, αλλά κι-νείσαι χωρίς να σκέφτεσαι, έχοντας παράλληλα όλες τις αισθήσεις σου σε εγρήγορση», μου εξη-γεί. Αυτό που προσπαθούν να διερευνήσουν εί-ναι τι σε κινητοποιεί, τι είναι αυτό που σε οδηγεί στην κίνηση πολύ πριν από τη χορογραφία. Η πα-ράσταση προέκυψε σε διάστημα πέντε μηνών εξά-σκησης και πειραματισμού στο χώρο της ομάδας. Πριν από αυτό, ο Γιάννης Αντωνίου -σε συνεργα-σία με τον Μίνωα Μάτσα- ανέβασε στο Σαν Φραν-σίσκο την παράσταση “Rembetiko” (η οποία ανα-μένεται να ανέβει και στην Αθήνα), γνωρίζοντας

μεγάλη επιτυχία και ταυτόχρονα παρακολουθώ-ντας πώς μπορεί ένα είδος μουσικής τόσο «εθνι-κό» να λειτουργεί ως κίνητρο σε σώματα που έρ-χονται σε επαφή με αυτό για πρώτη φορά. «Το ‘Rembetiko’ είναι μία παράσταση για την παγκο-σμιότητα του ρεμπέτικου τραγουδιού, είναι μία πα-ράσταση για τη διασπορά -και που, με αυτή την έν-νοια, με αφορά άμεσα-, χωρίς όμως να επιχειρεί μια ιστορική προσέγγιση», παραδέχεται ο Γιάννης. Η παράσταση που παρουσιάζουν τώρα στο Ιδρυ-μα Μιχάλης Κακογιάννης έχει μια υπόγεια σχέση με εκείνη, αφού αφενός προέκυψε στο διάλειμ-μά της, και αφετέρου σκοπός της είναι να διερευ-νήσει πώς ένας άνθρωπος διαμορφώνεται μέσα από πολλαπλά ερεθίσματα. Πώς διαπραγματεύεται τους παγιωμένους θεσμούς που τον καθορίζουν ή το παραμικρό καινούργιο συναίσθημα με το οποίο θα έρθει αντιμέτωπος. Αυτό είναι ακριβώς που γο-ητεύει την Chin Chin Hsu από την Ταϊβάν, η οποία μέσα από τα πολλά και διαφορετικά είδη χορού που έχει διδαχθεί, ομολογεί πως έψαχνε να βρει

Ενας Ελληνας χορογράφος που ζει στην Αμερική, μία χορεύτρια Για-πωνέζα, μία Βραζιλιάνα, μία Ταϊ-βανέζα, ένας Αμερικανός και μία Ελληνίδα, αποτελούν τη σύνθεση της ομάδας Kunst-Stoff του Γιάννη Αντωνίου. Από το χώρο της Kunst-Stoff, λοιπόν, στο Σαν Φρανσίσκο, προσγειώνονται στο Ιδρυμα Μιχά-λης Κακογιάννης και μας προσκα-λούν να τους απολαύσουμε «τη στιγμή που μένουν ακίνητοι».

WWW.METROPOLISNEWS.GR 24 IOYNIOY 2011

25

«ποια είναι τελικά η Chin Chin;», ώσπου μπήκε στην Kunst-Stoff.

Θέλουμε να εκθέσουμε τις αδυναμίες, και όχι τις τελειότητές μας«Πολλές φορές ο χορός παρουσιάζεται ως μία ελι-τίστικη τέχνη, ειδικότερα στην Αμερική», παρατη-ρεί ο Γιάννης. «Εμείς πιστεύουμε πως το να βλέπεις ερασιτέχνες χορευτές στη σκηνή είναι πιο συναρ-παστικό από το να δεις ενδεχομένως επαγγελματίες που καταπιέζουν τη δημιουργικότητα για χάρη του ακαδημαϊσμού». Θυμάμαι πως σε έναν κύκλο συζη-τήσεων που πραγματοποιήθηκε περίπου δύο χρό-νια πριν στο Αιγινήτειο νοσοκομείο γύρω από το Λόγο και την Κίνηση, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, έχοντας ως αφορμή μία performance της Marina Abramovich, είχε μιλήσει για την πρώτη κίνηση του σώματος, την αναπνοή, σχετίζοντάς την με την καταγωγή του χορού. Ετσι τώρα, ο Γιάννης Αντωνί-ου και οι χορευτές του, έχοντας κατακτήσει την τε-χνική, εξερευνούν την καταγωγή της κίνησης. «Το

θέμα, όταν είσαι σε μια παράσταση χορού, είναι να αισθάνεσαι, και όχι να κρίνεις. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό, το ξέρουμε ότι είμαστε επαγγελματίες, το ξέ-ρουμε ότι ήρθαμε να δώσουμε παράσταση και να διασκεδάσουμε με έναν τρόπο τον κόσμο, όμως θέ-λουμε να εκθέσουμε τις αδυναμίες, και όχι τις τελει-ότητές μας». Η Marina Fukushima είναι από την Ια-πωνία. Δεν θυμάται πώς πραγματικά γεννήθηκε η ιδέα για αυτή την παράσταση.

«Απλώς μαζευόμασταν και επικεντρωνόμα-σταν στο τι μπορεί να σε βγάλει από την ακινησία σου, ξεκινώντας από κάτι που δεν είναι μνήμη της χορογραφίας», σχολιάζει. Η Daiane Lopez de Silva από τη Βραζιλία, όπως και όλοι οι χορευτές της Kunst -Stoff, έχει σπουδάσει και αγαπά το χορό, ενώ εγκατέλειψε τα πάτρια εδάφη στην ηλικία των 18, πάνω-κάτω όσο και οι υπόλοιποι. Και αυτό για να συναντηθούν κάποτε, χωρίς να το γνωρίζουν, στο Σαν Φρανσίσκο. Ολοι τους μπορούν να διηγη-θούν την ιστορία της ως τώρα πορείας τους, αλλά το εντυπωσιακό είναι πως σταματούν, όταν φτά-

νουν στη στιγμή της γνωριμίας τους με τον Γιάννη. Αισθάνομαι πως ο Γιάννης με έναν τρόπο τούς πα-ρακινεί, τον καθένα ξεχωριστά, να χρησιμοποιήσει τη δική του μέθοδο του και να βρει μέσα σε αυτή την ομάδα τον εαυτό του. Μαζί τους είναι και τα νε-ότερα μέλη της ομάδας, ο Calvin από την Αμερική και η Αγγελική από την Ελλάδα, οι οποίοι δηλώ-νουν ενθουσιασμένοι με τη συνεργασία που έχουν μπροστά τους.

Εξι άνθρωποι που πειραματίζονται και δια-μορφώνονται μέσα από την καθημερινότητα τού να δουλεύουν όλοι μαζί. «Στη σκηνή δεν έχουμε κανέ-να feedback ο ένας από τον άλλο, και όμως δεχό-μαστε συγχαρητήρια από τον κόσμο για την επικοι-νωνία μας, είναι πολύ περίεργο», τονίζει ο Γιάννης. Δεν νομίζω πως υπάρχει μυστική συνταγή, πέρα από τη διάθεση να είσαι ανοιχτός. Ανθρωποι με δι-αφορετικές καταγωγές, άλλες αφετηρίες, άλλες μη-τρικές γλώσσες, μπορούν πάντα να βρίσκονται μαζί πάνω στο ίδιο πάτωμα και να γίνονται μια πραγμα-τική ομάδα, ένα σώμα...

-

--

--

-

--

-

--

-

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

26

Με αφορμή το τέλος της σειράς των ταινιών «Χάρι Πότερ» και εν αναμονή της τελευταίας ταινίας, η Metropolis παρακολουθεί τα εκτός «Χάρι Πότερ» βήματα των παιδιών.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που πρωτοακού-σαμε τη μαγική φράση “You are a wizard, Harry” από το στόμα του δασοφύλακα και κλειδοκράτορα Ρούμπεους Χάγκριντ. Συγκεκριμένα, ήταν 30 Νο-εμβρίου του 2001, όταν στο ελληνικό κοινό παρου-σιάστηκαν τρία παιδιά που έμελλε να μας κάνουν συντροφιά δέκα ολόκληρα χρόνια. Μιλάω φυσικά για τον Ντάνιελ Ράντκλιφ (Χάρι Πότερ), τον Ρού-περτ Γκριν (Ρον Ουέσλι) και την Εμα Γουάτσον (Ερμιόνη Γκρέιντζερ), που μας πρωτοσυστήθηκαν στα 12, 13 και 11 χρόνια της ζωής τους αντίστοιχα. Από τότε άλλαξαν πολλά για όλους μας. Μεγαλώ-σαμε και εμείς όπως αυτά τα παιδιά. Τώρα, λίγο πριν από τη λήξη της σειράς, το ερώτημα που τίθε-ται είναι απλό, αλλά δύσκολα απαντιέται: «Και τώρα τι;». Το σταθερό, αθώο ραντεβού μας με τους τρεις μάγους διακόπτεται και τη θέση του θα πάρουν τα ακανόνιστα προσωπικά σημεία καριέρας των παι-διών, οι ταινίες του καθενός ξεχωριστά.

Από το Χόγκουαρντς σε... στοιχειωμένα σπίτιαΣτην πραγματικότητα, βέβαια, αυτά τα σημεία καριέρας στον Ντάνιελ είχαν ξεκινήσει προτού γίνει Χάρι. Αυτό συνέβη στην ταινία «Ο Ράφτης του Παναμά» του Τζον Μπούρμαν (2001). Εκεί, ο Ντάνιελ υποδυόταν τον γιο του Τζέφρι Ρας και σε καμία περίπτωση δεν ήταν το κέντρο της ταινίας.

Την ίδια χρονιά, ο Αγγλος ηθοποιός κράτη-σε για πρώτη φορά το ραβδί του μάγου και δεν το άφησε παρά το 2007 για την ταινία “December Boys” του Ροντ Χάρντι. Σε αυτή την περίπτωση υποδυόταν τον Μαπς, ένα από τα τέσσερα ορφα-νά αδέρφια που προσπαθούν να βρουν «κατα-φύγιο» σε μια οικογένεια. Τέσσερα χρόνια μετά και ανάμεσα σε διάφορες συμμετοχές σε τηλεο-πτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις (με πιο γνωστό το “Equus”, στο οποίο ο Ντάνιελ εμφα-νιζόταν γυμνός), ο Ντάνιελ ετοιμάζεται να αφή-

σει μια για πάντα το μαγικό ραβδί του. Η πρώ-τη μετα-χαριποτερική ταινία όπου θα τον δούμε να πρωταγωνιστεί λέγεται “The Woman in Black” και θα βγει στις αίθουσες το 2012. Το θρίλερ του Τζέιμς Γουάτκινς αφορά ένα δικηγόρο που πρέ-πει να κάνει τα χαρτιά ενός πρόσφατα αποθανό-ντος πελάτη του. Το σπίτι όμως είναι στοιχειωμέ-νο και μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κυκλοφο-ρεί ελεύθερη.

Δεν νομίζω βέβαια ο πρώην Χάρι να τρομά-ξει ιδιαίτερα, όταν στο παρελθόν έχει φάει τους μάγους και τα στοιχειά με το κουτάλι... Οσο για τη θεατρική του καριέρα, ο Ντάνιελ αυτή την περί-οδο (και μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου του 2011) εμ-φανίζεται στο Broadway, στην παράσταση “How to Succeed in Business Without Really Trying”. Είναι μάλιστα και ο μόνος από τους τρεις νεα-ρούς μάγους που πέρα από τον κινηματογράφο ασχολείται και με το θέατρο.

WWW.METROPOLISNEWS.GR 24 IOYNIOY 2011

27

Από ραβδί σε... τουφέκιΟσο για τον έτερο μάγο της παρέας, τον Ρούπερτ Γκριν, κατά έναν παράξενο τρόπο, η κινηματογρα-φική καριέρα του φαίνεται να απογειώνεται πολύ περισσότερο από αυτή του φίλου του Ντάνιελ. Ηδη έχουν ανακοινωθεί τέσσερις ταινίες που περιέχουν το όνομά του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ενα χρόνο μετά την πρώτη ταινία «Χάρι Πότερ» (2001) και τη «βάπτισή» του από Ρούπερτ σε Ρον, ο νεαρός ηθοποιός πρωταγωνίστησε στην ταινία “Thunderpants” (στα ελληνικά έχει το μαγικό τίτλο «Ο Αστραποκλανιάρης») του Πίτερ Χιούιτ. Ακολού-θησαν οι ταινίες “Driving Lessons” (2006) του Τζέ-ρεμι Μπροκ (αφού ο Ρον με τους λοιπούς μάγους είχαν μόλις ξεμπλέξει με το Κύπελλο της Φωτιάς), το ενήλικο και βίαιο “Cherrybomb” (2009) των Λίζα Μπάρος Ντίσα και Γκλεν Λέιμπερν και, τέλος, η κωμωδία δράσης “Wild Target” (2010) του Τζό-ναθαν Λιν με τον Μπιλ Νάιγκι. Οσο για τα επίσημα μετα-χαριποτερικά σχέδιά του, ο Ρούπερτ έχει ήδη γυρίσει τη νορβηγική ταινία “Comrade” του Πίτερ Νες, η οποία αναμένεται να βγει στις αίθουσες το 2012. Εκεί υποδύεται τον πυροβολητή Ρόμπερτ Σμιθ, ο οποίος αναγκάζεται μαζί με άλλους Αγγλους στρατιώτες να συνεργαστούν με τους αντίστοιχους Γερμανούς για να αντιμετωπίσουν τον άγριο νορ-βηγικό χειμώνα. Από ραβδιά σε όπλα; Ακούγεται άκρως ενδιαφέρον...

Πέρα από αυτό, θα πρωταγωνιστήσει στις ται-νίες “Eddie the Eagle” -η οποία αναφέρεται στον πρώτο Αγγλο άλτη του σκι που συμμετείχε σε Χει-μερινή Ολυμπιάδα-, στο “Cross Country” των Πολ και Τίμοθι Φίλντινγκ -ένα θρίλερ για μια παρέα που κατασκηνώνει στο δάσος- και, τέλος, στο πο-λεμικό/αθλητικό “Wartime Wanderers” του Ντέι-βιντ Γουίτνεϊ, όπου μια ομάδα του φούτμπολ κατα-

τάσσεται μαζικά στον πόλεμο. Οι υποσχέσεις πολ-λές, το μόνο που μένει είναι να δούμε αν θα εκπλη-ρωθούν.

Από μάγισσα... αμπιγιέζΗρθε η ώρα και για την κυρία της παρέας, την πάντα αγαπημένη μας Εμα Γουάτσον. Γεννημένη στη Γαλλία, η Εμα είναι η πιο δημοφιλής από τους τρεις μάγους και αυτό δεν αποτελεί προσωπική εκτίμηση. Σύμφωνα με τον ιστότοπο Associated Content της Yahoo (σε δημοσίευση του περασμέ-

νου Νοεμβρίου), το όνομα της Εμα έχει 102 εκατ. αποτελέσματα στη μηχανή αναζήτησης του Google, έναντι των 8 εκατ. του Ντάνιελ και των μόλις 3,2 εκατ. του Ρούπερτ!

Επίσης, σε μηνιαία βάση, το όνομά της ανα-ζητείται 5 φορές περισσότερο από του Ντάνιελ και 14 από του Ρούπερτ! Τέλος, το καλύτερο: στο Youtube το όνομά της συνδέεται με 169.000 βι-ντεάκια, έναντι των 8.700 του Ντάνιελ και των 6.100 χιλιάδων του Ρούπερτ! Προσπερνώντας τα εντυπωσιακά στατιστικά, η Εμα είναι η μόνη από τους τρεις νεαρούς ηθοποιούς που δεν είχε άλλη κινηματογραφική συμμετοχή μέχρι το τέλος της σειράς «Χάρι Πότερ» (αν εξαιρέσουμε την τηλε-ταινία “Ballet Shoes” του 2007). Μένοντας πιστή στην Ερμιόνη και διατηρώντας τα μαλλιά της μα-κριά όσο περισσότερο μπορούσε, η Εμα θα κάνει την παρθενική μετα-χαριποτερική κινηματογραφι-κή της εμφάνιση στην ταινία «Η Εβδομάδα μου με την Μέριλιν» του Σάιμον Κέρτις, την οποία περι-μένουμε μέσα στο 2011.

Η ταινία περιγράφει την επαγγελματική σχέ-ση της Μέριλιν Μονρό με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους στην ταινία «Ο Πρίγκιπας και η Χορεύτρια». Η Εμα υποδύεται μια αμπιγιέζ της συγκεκριμένης ταινίας. Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να την δούμε από το νέο έτος στην ταινία “The Perks of Being a Wallflower” του Στίβεν Τσμπόσκι. Η ταινία εστιάζει στον νεαρό, ψυχολογικά παραιτημένο Τσάρλι, ο οποίος ξανα-παίρνει τη ζωή στα χέρια του με τη βοήθεια της Σαμ (Εμα Γουάτσον) και του Πάτρικ. Τέλος, είναι γνω-στό ότι η Εμα, πέρα από τον κινηματογράφο, ασχο-λείται ενεργά και με το χώρο της μόδας, έχοντας αποτελέσει το πρόσωπο των εταιρειών Burberry και Lancôme και σχεδιάζοντας ρούχα για την fair trade εταιρεία People Tree.

Με καινούργιο άλμπουμ, άρτι αφιχθείς από την περι-οδεία του στο εξωτερικό, ο Γιώργος Μαστροκώστας που κρύβεται πίσω από το όνομα Absent without Leave μάς μί-λησε για τη μουσική του και τα χειροποίητα άλμπουμ του.

«Πιστεύω ότι η αναγνώριση πρώτα στο εξωτερικό και μετά εδώ είναι κάτι φυσιολογικό, καθώς έξω υπάρχει πολύ περισσότερο κοινό που ασχολείται με μουσικές αυτού του είδους, καθώς και περισσό-τερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες», λέει ο Absent without Leave, κατά κόσμον Γιώργος Μα-στροκώστας. «Ολες μου οι δισκογραφικές δουλειές, εκτός από ελάχιστες που έχω κάνει μόνος μου στο δικό μου ανεξάρτητο label, τη ‘Sound In Silence’, έχουν γίνει από εταιρείες του εξωτερικού. Αυτό ση-μαίνει ότι στις χώρες αυτές υπήρξε πολύ καλύτε-ρη διανομή και προώθηση της μουσικής μου, με αποτέλεσμα η όποια αναγνώριση να ξεκινήσει από εκεί». Οταν τον ρωτάω αν την «έξω» αγκαλιά την νιώθει πιο ζεστή, μου απαντάει χωρίς δισταγμό. «Αν κρίνω από τις πωλήσεις των κυκλοφοριών, το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών, του Τύπου και του κοινού στα live, μπορώ να πω πως ναι. Σχεδόν όλες μου οι κυκλοφορίες γίνονται από εταιρείες του εξωτερικού, ενώ γύρω στο 80-90% των πωλήσεών μου γίνεται επίσης εκεί. Οπως και στα έντυπα, πάλι στο εξωτερικό υπάρχει μεγαλύτε-ρο ενδιαφέρον για τη μουσική μου σε σχέση με τα αντίστοιχα ελληνικά. Για παράδειγμα, πρόσφατα το ‘Wire’ μού έκανε μια πρόταση να συμπεριλάβει ένα κομμάτι μου στην επόμενη συλλογή που ετοιμάζει. Ευτυχώς τα πράγματα στην Ελλάδα βελτιώνονται τα τελευταία χρόνια».

Η ευρωπαϊκή περιοδεία του Absent without Leave πήγε πολύ και οι εντυπώσεις του είναι εξαι-ρετικές. «Στα περισσότερα live ο κόσμος έδειχνε ότι έχει έρθει για να ακούσει πραγματικά τη μουσι-κή και όχι για να κάνει μία ακόμη κοσμική έξοδο όπου θα βρει τους φίλους του και θα πουν τα νέα τους. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι έξω στα

περισσότερα live όπου έπαιξα, στη διάρκεια του set μου υπήρχε απόλυτη ησυχία, κάτι το οποίο δεν είναι συνηθισμένο για το κοινό εδώ στην Ελλάδα, ενώ και μετά το τέλος των live το κοινό συνέχιζε να δείχνει το ενδιαφέρον του αγοράζοντας CD και ρω-τώντας πού θα βρουν τις παλιότερες κυκλοφορίες».

Ο Absent without Leave μπλέκει το post-rock με το shoegaze και το ambient, φτιάχνοντας ένα μοναδικό μείγμα. Και οι υποστηρικτές του post-rock στην Ελλάδα είναι (περίπου) τόσοι όσοι και αυτοί που θεωρούν ότι το συγκεκριμένο είδος είπε ό,τι είχε να πει. Ο ίδιος, όμως, λέει ότι δεν τα πάει καλά με τις ταμπέλες αυτού του είδους, καθώς δεν πιστεύει ότι η μουσική μπορεί -ή πρέπει- να χωρίζεται σε κατηγορίες. «Υπάρχουν πολλοί και καλοί μουσικοί οι οποίοι δεν μπορούν να εντα-χθούν εύκολα σε μια κατηγορία. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι ένα σχήμα παίζει post-rock και κάποιος άλλος ότι παίζει ambient ή shoegaze και αυτό γιατί δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ των διάφορων μουσικών ειδών. Ετσι και το post-rock κατά την άποψή μου δεν έχει κάποιο σαφή ορισμό. Σίγουρα οι Mogwai και οι Sigur Ros είναι δύο από τα πιο αναγνωρίσιμα και πρωτοπό-ρα σχήματα αυτού του είδους, αλλά δεν πιστεύω ότι το post-rock τελείωσε σε αυτούς. Με αυτή τη λογική, θα έπρεπε να λέμε ότι γενικά το rock τελεί-ωσε μετά τα μεγάλα σχήματα των ’60s-’70s». Κάτι τέτοιο μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι κάνει και ο ίδιος. Η μουσική του ακούγεται φρέσκια και ιδιαίτερη.

Η έμπνευση για να γράψει μουσική μπορεί να προέλθει από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του, αλλά και μέσα του. Οι αναμνήσεις, τα όνειρα, ένα όμορφο τοπίο, μια φιλία, μια ταινία, ένας πίνακας

Μ ύ άλ

Ηχογραφήθηκε σε επτά χώρες συνο-λικά (Ισλανδία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστρία, ΗΠΑ, Καναδάς, Ελλάδα).

Συμμετέχουν: Port-Royal, Epic45, Stafraenn Hakon, Millimetrik (Below The Sea, Le Chat Blanc Orchestra, Glider, Parallel Lines), καθώς και μέλη των Hood, The Declining Winter, Plumerai, Eksi Ekso, Tupolev, Slon κά.

Η μείξη έγινε στην Αθήνα από τον ίδιο, ενώ το mastering έγινε από τους Port-Royal στη Γένοβα της Ιταλίας.

ζωγραφικής, μια φωτογραφία, η πρώτη βροχή του φθινοπώρου, ένα ταξίδι και γενικώς οποιαδήποτε ξεχωριστή στιγμή μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τον Γιώργο Μαστροκώστα. Πράγματι, τέτοιες στιγμές αποτυπώνονται στη μουσική του, αλλά και στα εξώφυλλα των άλμπουμ του, με τις υπέροχες φωτογραφίες της... Είναι το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς, όταν πέσει στα χέρια του το άλμπουμ του “Faded Photographs”. Το όμορφο, ανακυκλώσιμο χαρτί, με μια φω-τογραφία -διαφορετική σε κάθε CD- κολ-λημένη στο εξώφυλλο, μοιάζει να φτιά-χτηκε για σένα. Και όμως, μια τέτοια «παραγωγή» δεν έχει το κόστος που θα περίμενε κανείς. «Από οικονο-μικής πλευράς δεν με βάζει ‘μέσα’ κάτι τέτοιο, αφού το κόστος για την παραγωγή ενός χειροποίητου CD σε χάρτινη ανακυκλώσιμη συσκευα-σία είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό ενός ερ-γοστασιακού CD σε πλαστική θήκη», λέει ο Γιώργος. Τις επόμενες ημέρες αναμένε-ται να κυκλοφορήσει ένα νέο EP με τίτλο “Neath The Tumbling Stars”. «Θα περι-έχει τρία νέα κομμάτια, τα οποία θα πε-ριλαμβάνονται αποκλειστικά σε αυτή την κυκλοφορία και θα κυκλοφορήσει από την ελβετική Three:Four Records απο-κλειστικά σε μορφή 12’’ βινυλίου. Αργό-τερα, το φθινόπωρο, έχω προγραμματίσει να κυκλοφορήσω ένα ακόμη EP, αυτή τη φορά σε μορφή 3’’ CD, στην αγγλική Rural Colours. Υπάρχουν σχέδια και για μερικές άλλες κυκλοφορίες οι οποίες, αν όλα πάνε καλά, θα πραγματοποιηθούν αργότερα».

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

30

Τελικά, καλύτερα να σου βγει το μάτι ή το όνομα; Με αφορμή την και-νούργια ταινία της «Αμελί» Audrey Tautou, θυμόμαστε ηθοποιούς που

ταυτίστηκαν τόσο πολύ με κάποιο ρόλο, ώστε σχεδόν κανείς να μην τους αποκαλεί με το όνομά τους.

Κατάρα ή ευχή; Από τη μία, δεν περνάς ποτέ απαρατήρητος, από την άλλη καμία επιλογή σου δεν είναι αρκετή. Η τύχη -ή ατυχία- να ταυτιστείς με ένα ρόλο μπορεί να προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και να επιφέρει διάφο-ρες εξελίξεις, θετικές ή αρνητικές. Σίγουρα, όμως, δεν θα καταφέρεις να ξεφύγεις από το όνομα του ρόλου, που συνήθως σε κυ-νηγάει σε όλη σου τη ζωή.

Η Audrey Tautou ήταν 25 χρόνων, όταν επιλέχθηκε να υποδυθεί ένα ρόλο σε μία ταινία που θα της άλλαζε τη ζωή, αλλά και το όνομα. Ηταν η αγαπημένη μας «Αμελί» του Jean-Pierre Jeunet, στην οποία η Audrey υποδυόταν την βασική ηρωίδα, Αμελί Πουλέν. Από τότε προέ-κυψαν άλλες 15 ταινίες (ανάμεσά τους το δημοφιλές «Κώδικας Ντα Βίντσι» του Ron Howard και τα «Βρόμικα Ομορφα Πράγ-ματα» του Stephen Frears), αλλά καμία δεν στάθηκε άξια να βγάλει την ταμπέλα «Αμελί» πάνω από την Γαλλίδα ηθοποιό. Οσο για την τελευταία της ταινία, λέγεται «Γλυκό Ψέμα» και υποδύεται την Εμιλί (!), μία κομμώτρια που αποφασίζει να στείλει ένα ερωτικό γράμμα -που προοριζόταν για την ίδια- στην μητέρα της, για να της αλλά-ξει τη ζωή. Σας θυμίζει κάτι;

Πέρα από την «Αμελί», υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί ηθοποιοί που όταν δεν θυμόμαστε το όνομά τους, τους αποκα-λούμε με το όνομα των ρόλων, μέσω των οποίων έγιναν γνωστοί. Μία πηγή τέτοιων

περιπτώσεων είναι η σειρά ταινιών «Ο Αρ-χοντας των Δαχτυλιδιών», καθώς από εκεί

προέκυψε ο «Φρόντο», «αυτός που έπαιζε το Χόμπιτ», ο «Αραγκορν» και ο «Μπόρομιρ».

Αναφέρομαι, φυσικά, στους ηθοποιούς Elijah Wood, ο οποίος συμμετέχει ως «Φρόντο» και στη διλογία «Το Χόμπιτ» του Peter Jackson, στον Dominic «αυτός που έπαιζε το Χόμπιτ» Monaghan της τηλεοπτικής σειράς “Lost”, στον Viggo Mortensen, που όσο και να προ-

σπάθησε, δεν ξέφυγε από το «Αραγκορν» και τέλος, στον Sean «Μπόρομιρ» Bean της και-νούργιας διάσημης σειράς “Game of Thrones”. Περιέργως, από το «σταμπιλάρισμα» διέφυγε ο Orlando «Λέγκολας» Bloom, αλλά μάλλον αυτό οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι ήταν ο ωραίος της παρέας. Τα κορίτσια πρόφεραν συνέχεια το όνομά του που στο τέλος τον «απολεγκολαοποί-ησαν». Στη συγκεκριμένη ταινία, βέβαια, χάθη-κε για πάντα το όνομα, αλλά και το πρόσωπο -αν το είχε δει κανείς ποτέ- του Andy Serkis που υποδυόταν το «Γκόλουμ».

Πέρα από τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», όμως, και άλλες ταινίες έχουν φτιάξει χαρακτή-ρες που αντέχουν στο χρόνο. Ενα ακόμα πα-ράδειγμα είναι ο «Λεωνίδας» Gerard Butler ή ο Hugo Weaving, που παρά τον “V” (της ται-νίας “V for Vendetta” ) και τον «Ελροντ» (του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών»), πάντα στις περι-γραφές μεταξύ φίλων παραμένει ο «Πράκτορας από το Μάτριξ, ο κακός». Για να μεταφερθούμε και πιο παλιά, όμως, ας θυμηθούμε τον «Ιησού Χριστό» Robert Powell (της σειράς «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Franco Zeffirelli), που όχι μόνο έμεινε για πάντα ο «Χριστός», αλλά πέρασε ως εικόνα και στους Χριστιανούς του κόσμου. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Malcolm McDowell που οι πιο πολλοί τον ξέρουν ως «το παιδί από το Κουρδιστό Πορτοκάλι».

Φυσικά, όλα αυτά για τον κινηματογράφο, γιατί αν μεταπηδήσουμε στην τηλεόραση, τότε τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για τους ηθοποιούς. Απλά σκεφτείτε τα «Φιλαράκια», και αν στις ταινίες που έπαιξαν (κυρίως η «Ρέι-τσελ» Jennifer Aniston) τους αποκαλέσαμε ποτέ με το πραγματικό τους όνομα. Οσο για την Ελ-λάδα, τα παραδείγματα του Ρένου «Καλημέρη» Χαραλαμπίδη, του Αρη «Λαζάρου» Σερβετάλη, του Νίκου «Μαρκορά» Σεργιανόπουλου ή του Μάκη «Ζαν-Κλοντ» Παπαδημητρίου δείχνουν πως ένας ηθοποιός πρέπει να παλέψει πολύ, ώσπου να βγάλει από πάνω του την ταμπέλα ενός τηλεοπτικού ρόλου.

Τελνούρ

τα

Κατάρα ή ευχήαπαρατήρητος, σου δεν είναι αταυτιστείς με έναπολλές αντιδράσρες εξελίξεις, θετόμως, δεν θα κατο όνομα του ρόλνηγάει σε όλη σου

Η Audrey Tauόταν επιλέχθηκε νασε μία ταινία που θαλλά και το όνομα.μας «Αμελί» του Jean-οποία η Audrey υποδηρωίδα, Αμελί Πουλέν.κυψαν άλλες 15 ταινίες (δημοφιλές «Κώδικας Ντα ΒHoward και τα «Βρόμικα Οματα» του Stephen Frears),δεν στάθηκε άξια να βγάλει τ«Αμελί» πάνω από την ΓαλλίδαΟσο για την τελευταία της ταινί«Γλυκό Ψέμα» και υποδύεται την Εμία κομμώτρια που αποφασίζει ναένα ερωτικό γράμμα -που προοριζόττην ίδια- στην μητέρα της, για να της ξει τη ζωή. Σας θυμίζει κάτι;

Πέρα από την «Αμελί», υπάρχοακόμη πάρα πολλοί ηθοποιοί που όταδεν θυμόμαστε το όνομά τους, τους αποκαλούμε με το όνομα των ρόλων, μέσω τωνοποίων έγιναν γνωστοί. Μία πηγή τέτοιων

περιπτώσεων είναι η σειρά ταινιών «Ο Αρ-χοντας των Δαχτυλιδιών», καθώς από εκεί

προέκυψε ο «Φρόντο», «αυτός που έπαιζε το Χόμπιτ», ο «Αραγκορν» και ο «Μπόρομιρ».

Αναφέρομαι, φυσικά, στους ηθοποιούς Elijah Wood, ο οποίος συμμετέχει ως «Φρόντο» και στη διλογία «Το Χόμπιτ» του Peter Jackson, στον Dominic «αυτός που έπαιζε το Χόμπιτ»Monaghan της τηλεοπτικής σειράς “Lστον Viggo Mortensen, που όσο

μλάΧαρτου Μάκη

WWW.METROPOLISNEWS.GR 24 IOYNIOY 2011

31

363.946 likes στο Facebook δείχνουν πως το Planking έχει χτίσει μία γερή βάση υποστηρικτών παγκοσμίως. Μην πάει το μυαλό σας σε καμιά οργανωμένη κοινωνική ομάδα του διαδικτύου που σκοπεύει να σώσει το περιβάλλον ή

να διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο. Ενα “internet meme” και αυτό, δράση, δηλαδή, που διαδίδεται ταχέως μέσα από το διαδίκτυο, το «Σανίδωμα» (όπως μεταφράζεται το Planking στα ελληνικά) αποτελεί μία -κενή περιεχομένου- μόδα

που έχει πάρει τα μυαλά πιτσιρικάδων… κάθε ηλικίας σε όλο τον κόσμο.

Τι κάνεις; Ξαπλώνεις μπρούμυτα, ακουμπάς τα χέρια σου σφιχτά στους γοφούς σου, κρατάς τις μύτες των ποδιών σου κάθετες προς το έδαφος, παραμένεις ανέκφραστος και περιμένεις τον φίλο σου να απα-

θανατίσει την πόζα σου. Επόμενο και απαραίτητο βήμα, για να μπεις στη... συνομοταξία των plankers, είναι να ανεβάσεις τη φωτογραφία σου σε κάποιο από τα δημοφιλή κοινωνικά δίκτυα. Ξαπλωμένος

στο δρόμο, το παγκάκι, τη γέφυρα, τη στέγη, πάνω στο γραφείο, στις σκάλες του μετρό, μπροστά από ένα πολυσύχναστο μνημείο. Οσο πιο δημόσιο είναι το μέρος που θα «τραβηχτεί» η φωτο-

γραφία με το «σανιδωμένο» σου κορμί, τόσο το καλύτερο. Και όσοι περισσότεροι οι συμμε-τέχοντες, τόσο πιο θεαματικό το αποτέλεσμα.

Οσο ηλίθιο και αν ακούγεται, δεν θα ντραπώ να ομολογήσω τα εξής. Αφού πέ-ρασα ένα δίωρο μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, κοιτάζοντας κάθε πιθα-

νό και απίθανο «Σανίδωμα», έγινα θαυμαστής στο γκρουπάκι και μετά... έγινα σαν τα μούτρα τους. Εβαλα τον Νικήτα να με φωτογραφίσει στο γραφείο, κά-

νοντας το παρθενικό μου Planking πάνω σε δύο καρέκλες. Παρά το γεγο-νός ότι είμαι αισίως 30 παρά δύο, δεν ένιωσα καμιά ενοχή. Αντίθετα,

δηλώνω υπεύθυνα πως θα το ξανακάνω.

Γιατί όσο ηλίθιο και αν φαίνεται εκ πρώτης όψης, πιστεύω ότι κρύβει μέσα του ένα μεγάλο πλεονέκτημα: σκοτώνει το φω-

τογραφικό καθωσπρεπισμό. Βάζουμε που βάζουμε κάθε στιγμή της προσωπικής μας ζωής στο Facebook, ας το κά-

νουμε, λοιπόν, με στιλ. Τέρμα τα κρυόκωλα και ψεύτι-κα χαμόγελα, τέρμα οι κλισέ στάσεις μπροστά από το

φακό. Ας βάλουμε ένα τέλος στη «φεϊσμπουκική» μάστιγα των ημερών με τα ποζαρίσματα μπρο-

στά από τον καθρέφτη του μπάνιου και γενι-κά σε όλη αυτή την αηδία με τη ναρκισ-

σιστική αυτοφωτογράφιση. Και ας κά-νουμε τη «χαζομάρα» ένα στοιχείο

της προσωπικότητάς μας που στο εξής θα το βγάζουμε μονά-

χα στις φωτογραφίες μας...

Οσο ηλίθιο και αν ακούγεται, δεν ρασα ένα δίωρο μπροστά από την οθ

νό και απίθανο «Σανίδωμα», έγινασαν τα μούτρα τους. Εβαλα τον

νοντας το παρθενικό μου Plaνός ότι είμαι αισίως 30 πα

δηλώνω υπεύθυνα πως

Γιατί όσο ηλίθότι κρύβει μέσα

τογραφικό καστιγμή της π

νουμε, λκα χαμ

φαμ

Αν δείτε τον φίλο/συνάδελφο/γείτονα να ξαπλώνει μπρούμυτα στη μέση του δρόμου και σας ζητήσει να τον τραβήξετε μία φωτογραφία, μην αρχίσετε να

αμφιβάλλετε για τη νοητική του κατάσταση. Απλώς, σανιδώνεται!

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

32

Η συζήτηση που γίνεται σχετικά με τη δημοσιο-γραφία των πολιτών, δηλαδή τη δημοσιογραφία που αναπτύσσεται μέσω της ιντερνετικής κοινωνι-κής δικτύωσης (κυρίως μέσω του Τwitter) κρατά-ει καιρό. Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την εξέγερση στον αραβικό κόσμο, το ισπανικό κίνημα της «πληγωμένης αξιοπρέπειας», αλλά και τις δια-μαρτυρίες στις ελληνικές πλατείες, το ενδιαφέρον της εν λόγω συζήτησης έχει κορυφωθεί. Αποφάσι-σα να ζητήσω τις απόψεις του Αστέρη Μασούρα. Ενός δημοσιογράφου που έχει ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα.

Ξεκίνησα προβοκάροντάς τον. Αναφέρθηκα στην κόντρα μεταξύ της επαγγελματικής, συμβατι-κής δημοσιογραφίας και της δημοσιογραφίας των πολιτών και μίλησα με πάθος για το έδαφος που κερδίζει η δεύτερη. «Κοίταξε, δεν πρόκειται για μάχη. Η δημοσιογραφία είναι μία και απλά έχει αλλάξει ο τρόπος που πραγματοποιείται. Πλέον, πολλά από τα δημοσιογραφικά άρθρα που γρά-φονται για κάποιο γεγονός μπορεί να βασίζονται σε δεκάδες ή εκατοντάδες tweet από πολίτες. Με άλλα λόγια, έχει κάνει την εμφάνισή της στο χώρο μια καινούργια διάκριση: υπάρχουν δημοσιογρά-φοι οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα social media (είτε λόγω ικανότητας, είτε λόγω πο-λιτικής του μέσου στο οποίο δουλεύουν, είτε λόγω παιδείας) και άλλοι που δεν μπορούν. Τελικά, πι-στεύω πως το επίπεδο της μίας δημοσιογραφίας θα ανεβεί ή θα κατέβει υπό την επιρροή τόσο των επαγγελματιών δημοσιογράφων όσο και των δη-μοσιογράφων-πολιτών».

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα να τον «ενο-χλήσω», η συζήτηση κινήθηκε σε πιο «ακαδημα-ϊκά» πλαίσια. Επιχειρήσαμε να σταχυολογήσου-με κάποιες από τις ειδοποιούς διαφορές της δη-μοσιογραφίας των πολιτών σε σχέση πάντα με τη δημοσιογραφία των επαγγελματιών. «Ξεκινώντας, πρέπει να τονίσουμε πως κανένα από τα δύο το-πία δεν είναι ομοιογενές. Αυτό που εννοώ είναι πως και στους δύο χώρους υπάρχουν διαφορετι-κοί άνθρωποι και διαφορετικά κίνητρα. Στο χώρο της επαγγελματικής δημοσιογραφίας υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν πως κάνουν λειτούργημα και άλλοι που εκτελούν κομματικές ή άλλες υπηρε-σίες. Από την άλλη, στο χώρο της δημοσιογραφίας των πολιτών υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί και άλ-λοι που απλά γουστάρουν να ξεδώσουν.

Αυτό που χαρακτηρίζει και ίσως σταμπάρει θετικά τη δημοσιογραφία των πολιτών είναι η δι-

αδεδομένη κουλτούρα του λεγόμενου ‘publish and filter’. Σύμφωνα με αυτήν, αν κάποιος πολίτης κά-νει μια έρευνα, δημοσιεύσει μια πληροφορία και στη συνέχεια διαπιστώσει πως έκανε λάθος, τότε θα πει ‘συγγνώμη, έκανα λάθος’. Με άλλα λόγια, στα social media υπάρχει έντονη η έννοια της λο-γοδοσίας. Αν κάποιος γράψει κάτι ανακριβές στο δίκτυο, θα τον κράξουν αμέσως και θα πρέπει να απολογηθεί σε πραγματικό χρόνο. Αντίθετα, στην επαγγελματική δημοσιογραφία συνεχίζει να είναι δημοφιλής η νοοτροπία του ‘καθ’ έδρας: γράφω την άποψή μου, είμαι μια σημαντική υπογραφή, δεν απαντάω σε κανέναν, δεν ζητάω σχεδόν ποτέ συγγνώμη’».

Ο Αστέρης συνέχισε βάζοντας στο παιχνίδι τις σπουδές του στα μαθηματικά: «Αν προσεγγίσουμε το θέμα από μαθηματική σκοπιά, τότε θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως όλα τα συστήματα θέλουν να έχουν αποδείξεις της ορθότητάς τους. Το ίδιο συμβαίνει και στο σύστημα ‘επαγγελματική

δημοσιογραφία’. Για να αποδείξει ο χώρος τη ση-μασία της αποστολής του, προβάλλεται ως κάτοχος της αλήθειας, της αντικειμενικότητας. Αντίθετα, η δημοσιογραφία των πολιτών δηλώνει από την αρχή την υποκειμενικότητά της και κατά αυτή την έννοια είναι τιμιότερη. Η προκατάληψη υπάρχει στον άνθρωπο έτσι κι αλλιώς. Το να προσποιού-μαστε πως δεν υπάρχει είναι ψέμα».

Αφού αποσαφηνίσαμε κάπως (όσο μας επέ-τρεψε μια κινητή τηλεφωνική συνομιλία) τις δια-φορές των δύο συνόλων, κλείσαμε τη συζήτηση με μελλοντολογία. «Το προνόμιο του επαγγελματία δη-μοσιογράφου, που έχει βέβαια την παιδεία και τη διάθεση για κάτι τέτοιο, είναι ότι μπορεί να παρευ-ρεθεί στα γεγονότα. Γι’ αυτό και θα είναι πάντα ανα-γκαία η ύπαρξή του. Οι δημοσιογράφοι-πολίτες δεν μπορούν να παρευρεθούν στα γεγονότα, μπορούν μόνο να μιλήσουν με ανθρώπους που βρίσκονται στα γεγονότα και να δημοσιεύσουν όσα έμαθαν.

Πιστεύω λοιπόν πως η δημοσιογραφία των πολιτών θα παίζει πάντα συμπληρωματικό ρόλο. Αυτό που είναι άκρως σημαντικό για εμάς ως δη-μοσιογράφους-πολίτες είναι το ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η πρόσβαση στο ίντερνετ δεν εί-ναι καθολικό προνόμιο. Αν κάποια στιγμή αυτό μας διαφύγει, θα πέσουμε στην παγίδα του κυβερ-νο-ουτοπισμού. Είναι σημαντικό η κοινωνία που εί-ναι online να λειτουργεί ως δίαυλος για την κοινω-νία που είναι offline. Αυτό ακριβώς συνέβη σε με-γάλο βαθμό στις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου».

info

(http://globalvoicesonline.org/(http://www.digitalrights.gr/news/

http://radiobubble.gr/).

http://about.me/asteris

Μια συζήτηση με τον Αστέρη Μα-σούρα (@asteris) σχετικά με τις

διαφορές ανάμεσα στην παραδο-σιακή δημοσιογραφία και τη «δη-μοσιογραφία του Twitter», τη δη-

μοσιογραφία των πολιτών.

Σάπια μπάλα!

Ποδόσφαιρο και τα «μυαλά» στα κάγκελα! Στην κυριολεξία...

Ειδικό στοιχηματικό κουπόνι αναμένεται να κυκλοφορήσει το προσεχές σαββατοκύριακο. Με τίτλο «Πάμε Φυλακή;» και στοιχήματα του στιλ: «Ποιος από τους συλληφθέντες θα σημειώσει το πρώτο γκολ στο πρωτάθλημα φυλακών 2011-2012;».

Ας ελπίσουμε ότι οι αποδόσεις του νέου, ει-δικού κουπονιού δεν θα είναι κάπως έτσι:«Το μαχαίρι θα μπει στο κόκκαλο! Δεν κάνουμε πλάκα» (απόδοση 350,00). «Στην Ελλάδα είμαστε ρε φίλε! Πλάκα κάνεις;» (απόδοση 1,15).

Υπάρχουν τελικά άνθρωποι με την επωνυμία «Παπανδρέου» που με μεθοδικότητα και επιμονή παράγουν έργο. Για την εισαγγελέα που προσπα-θεί να βγάλει στο φως τη σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, Πόπη Παπανδρέου, ο λόγος. Για τον άλλο; Ούτε λόγος...

Ποιος είναι ο πρόεδρος της μεγάλης ομάδας που εμπλέκεται στα στημένα παιχνίδια; Τα μόνα που υπήρχαν μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι (την ώρα που έκλεινε η εφημερίδα), ήταν υπόνοιες,

ψίθυροι, ενδείξεις... Νισάφι πια! Γιατί δεν ρωτά-νε τον Τσακ Νόρις; Αποκλείεται να μην ξέρει και βάζω στοίχημα.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η επιχείρηση «καθαρό ελληνικό ποδόσφαιρο» ήρθε στην επιφάνεια εσκεμμένα, ώστε να καλυφθεί η συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο... Οπως και να έχουν τα πράγματα, αυτό που μετράει για εμένα είναι τα... «βραχιολάκια».

Η αναφορά του αντιπροέδρου Πάγκαλου για τη Δημοκρατία και τις εκλογές του 1981, με βάζει σε υποψίες. Μήπως θέλει να μας πείσει πως το «μαζί τα φάγαμε» είναι και δημοκρατικά νομιμοποιημένο;

Σύμφωνα με γαλλική περιβαλλοντική οργά-νωση, τα συντρίμμια του τσουνάμι στην Ιαπωνία θα κάνουν το γύρο του Ειρηνικού για μια δεκαε-τία. Πρόταση προς «Αγανακτισμένους»: μήπως να οργανώναμε δωρεάν δεκαετή κρουαζιέρα για τα δικά μας τα... «μπάζα» στο καταγάλανο Αιγαίο;

ΥΓ: Η «Πλατεία», λέει, διχάστηκε με την Ευα Καϊλή που έσκασε μύτη στον Αγνωστο Στρατιώ-τη. Ρε, πάτε καλά; Ανεπιθύμητη η Εύα; Οχι τίπο-τε άλλο, αλλά θα δικαιωθούν και όλοι αυτοί που λένε ότι το κίνημα δεν ξέρει τι του γίνεται...

3433333333333333333334444444444444

α τελευταία 60 χρόνια η οικογένειά μου ζει στην ίδια γειτονιά στο Χαλάνδρι. Στον ίδιο δρόμο. Στο ίδιο σπίτι. Μέσα από τις παιδικές αφηγήσεις της μητέρας μου, νιώ-θω ότι έχω μεγαλώσει δύο παιδικές ηλικίες εδώ. Τα τε-λευταία 60 χρόνια ο δρόμος που με μεγάλωσε είναι ίδιος, για μένα είναι σαν να μην μεγάλωσε ποτέ, και ας τον κοι-τάω τώρα 23 χρόνια μετά, και ας νοσταλγώ να ξαναπαίξω

ποδόσφαιρο και μπάσκετ σε αυτόν και να ανοίγω διστακτικά τις πόρτες των γειτόνων, για να μαζέψω την μπάλα που παράπεσε. Να οργανώνω κατασκοπίες στις γύρω αυλές, γιατί το μυστήριο θρέφει τα νιάτα και να βγαίνω στη διασταύρωση με μία σφυρίχτρα, για να κάνω τον τροχονόμο στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Να πηγαίνω κάθε απόγευμα σπανακόπιτα στην κ. Αννα και τον κ. Νίκο στη γωνία του δρόμου, να τραγουδάω μαζί τους και να με λοξοκοιτάνε οι φί-λοι μου που τους αποκαλούσα έτσι, όταν ο υπόλοιπος κόσμος τους έλεγε Βίσση-Καρβέλας. Και ας νοσταλγώ να πηγαίνω κάθε μεσημέρι στο διπλανό σπίτι, για να γεμίσω μία κανάτα κρασί από το κρασί παραγωγής τους. Ενα σπίτι που μέχρι πρότινος ήταν ένα παλιό χα-μόσπιτο με κεραμίδια -στα οποία πέταγα τα νεογιλά δόντια μου-, με κοτούλες, φρέσκα αυγά, στάβλο, άλογα κα βαρελίσιο κρασί, με όμορφες γάτες που νιαούριζαν να τις ταΐσω και να τις χαϊδέψω. Και ας νοσταλγώ να ξαναμιλήσω με την Δάφνη, το κορίτσι που μένει στην άλλη γωνία του δρόμου και που κανείς δεν την έκανε παρέα

στο σχολείο, γιατί δεν περπατούσε όπως τα άλλα παιδιά, και μία ημέρα φοβήθηκα και εγώ που πάντα έκα-να παρέα μαζί της και ρώτησα την μαμά μου μήπως αρχίσω και εγώ να μην περπατάω καλά από αύριο. Τα τελευταία 60 χρόνια ο δρόμος που με μεγάλωσε είναι ίδιος, αλλά πλέον δεν υπάρχει εκείνο το χαμόσπιτο, ούτε ο στάβλος με τα άλογα, δεν υπάρχει το κρασί τους, δεν υπάρχουν οι ίδιοι. Υπάρχει ένα καινούργιο σπίτι, μεγά-λο και άσπρο, σύγχρονο, αλλά δεν υπάρχει πια η κόρη τους να το χα-ρεί. Υπάρχει απλά ένα σπίτι που θα το πουλήσουν και κάποιοι θα ζήσουν

εκεί στο μπετόν που έθαψε τις παιδικές μου αναμνήσεις. Πλέον δεν υπάρχουν παιδιά να παίξουμε στους δρόμους και κάπου έχασα και τη σφυρίχτρα μου νομίζω. Και οι διπλανοί -από την άλλη μεριά- λιγοστεύουν και αυτοί επικίνδυνα, όσο περ-νάνε τα χρόνια, αλλά εδώ θα μου πεις εγώ ακόμη κλειδώνω καλά τις πόρτες στο κάτω σπίτι και κατεβαίνω να αερίσω τα δωμάτια, ενώ τα βράδια ακούω βήματα και ας μένουν πια εκεί μόνο οι αναμνήσεις μου. Με μεγάλωσε απότομα αυτή η γειτονιά, τελικά, και αυτός ο δρόμος. Σαν να τα έζησα όλα, και τα 60 χρόνια.

Και εκεί που έπεφταν τα δακρυγόνα και σπρωχνόμασταν γενικώς και αορίστως, άλλοι με maalox, άλλοι με μάσκες οξυ-γόνου, άλλοι καλύπτοντας τη μύτη με γιακάδες, βρήκα και εγώ μια διέξοδο στο Ζάππειο. Αλλος κόσμος. Δέντρα, πα-γκάκια, και το Μέγαρο, το οποίο, αφού πέρασε τα δεινά του, καθυστερήσεις, δι-ακοπές εργασιών και άλλα συναφή και γνωστά στην ελληνική πραγματικότητα, άνοιξε τις πόρτες του στις 20 Οκτωβρίου του 1888, μια δεκαετία σχεδόν πριν από τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ολα οφείλονται στον Κωνστα-ντίνο Ζάππα, που ήθελε την αναβίωση των αγώνων στη Ελλάδα, αλλά και την ανέγερση ενός εκθεσιακού κέντρου για το οποίο θα εξασφάλιζε και χρηματοδό-τηση. Αυτά τα είπε με σαφήνεια στη δια-θήκη του ο Ζάππας και μάλιστα ζήτησε να θαφτεί το κρανίο του σε μια θήκη από ασήμι στο εσωτερικό του Μεγάρου. Ετσι λοιπόν, στον απόηχο των μπαμ μπουμ που έκαναν τις πάπιες να τρομάζουν, βρήκα και εγώ σαν καταϊδρωμένος αθλη-τής καταφύγιο στο Μέγαρο!

&

34

Ολοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει ή έχουμε συναντήσει στο δρόμο μας τα λεγόμενα FREEDAY, τις συγκεντρώσεις εκείνες των ποδηλατών που «πλημμυρίζουν» κάθε Παρασκευή τους δρόμους της πόλης. Λίγοι ωστό-σο γνωρίζουμε πως ο πρόδρομος αυτών των συγκεντρώσεων ακούει στο όνομα «Critical Mass». Ας του ρίξουμε μια ματιά.

Το δυναμικό αυτό ποδηλατικό εγχείρημα ξεκίνησε το 1992 στο Σαν Φρανσίσκο. Εάν αναλογιστεί κανείς πως σήμερα λαμβάνουν χώρα περισ-σότερα από 325 Critical Masses σε διάφορες πόλεις παγκοσμίως, τότε η επιτυχία του μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Κι όλα αυτά χω-ρίς οργανωτική δομή, χωρίς ηγεσία και οικονομικούς πόρους. Απλώς, οι ποδηλάτες κάθε πόλης ορίζουν μια συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε μήνα (συνήθως την τελευταία Παρασκευή), ένα προκαθορισμένο μέρος συγκέ-ντρωσης και όταν μαζευτεί μια κρίσιμη μάζα ποδηλατών ξεχύνονται στους δρόμους. Κάποιοι το έχουν αποκαλέσει και «οργανωμένη σύμπτωση». Η διαδρομή δεν είναι προκαθορισμένη και όποιος τυγχάνει να βρίσκεται στην κεφαλή της πορείας μπορεί να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολου-θηθεί. Ετσι κι αλλιώς σημασία δεν έχει η διαδρομή αλλά το να μεταφερθεί το μήνυμα της εναλλακτικής μετακίνησης σε όσους συναντούν σε αυτήν.

Στις μηνιαίες αυτές ποδηλατοπορείες με τα χαρακτηριστικά Kινήμα-τος, η πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν έχει επίγνωση ότι λαμβάνει μέρος σε μια μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας. Καταλαμβάνοντας με τα πο-δήλατά τους το χώρο που τους αναλογεί στο οδόστρωμα, δείχνουν πως το υποβαθμισμένο αυτό μέσο μετακίνησης πρέπει και οφείλει να έχει πρω-ταγωνιστικό ρόλο στις ενδοαστικές μεταφορές.

Μερικοί έχουν κατηγορήσει τον χαρακτήρα αυτών των κινήσεων, εστιάζοντας σε περιπτώσεις διεθνώς όπου οι Critical Massers είτε έρ-χονται σε αντιπαράθεση με οδηγούς και αστυνομία, είτε παραβλέπουν επιδεικτικά τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Στην πλειοψηφία τους, όμως, τα Critical Masses ανά τον κόσμο έχουν μετριοπαθή και ειρηνικό χαρακτήρα. Ανάμεσά τους και τα ελληνικά παραδείγματα που λαμβάνουν χώρα κάθε 1η Δευτέρα του μήνα στην Αθήνα και σε άλλες 7 πόλεις της χώρας (http://criticalmass.gr). Οι συμμετέχοντες, μπορεί να είναι «ποδηλατικά (και όχι μόνο) Αγανακτισμένοι», αλλά δεν παύουν να πιστεύουν ότι πα-ράλληλα με τη δράση τους οφείλουν να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους αυτοκινητιστές. Και που ξέρετε; Μια μέρα μπορεί κι αυτοί να κάνουν το ίδιο με τους ποδηλάτες...

-

-

-

-

-

--

--

--

-

-

-

38 21

Ενα από τα πιο δημοφιλή ποντίκια που έχουν ποτέ κατασκευαστεί είναι σίγουρα το MX518 της Logitech. Οι πωλήσεις του έφτα-

σαν στα ύψη, όσοι το αγόρασαν δήλωσαν ευχαριστημένοι και κυκλοφόρησαν άπειρες αντιγραφές του (δες τη φωτο-

γραφία και σκέψου πόσες παραλλαγές του έχεις συνα-ντήσει). Για αυτό η εταιρεία αποφάσισε ουσιαστικά να το επανακατασκευάσει, δίνοντάς του το όνομα G400. Το λέιζέρ του έχει ανάλυση 3600 dpi, δύο φορές με-γαλύτερη από τον προκάτοχό του, και ένα milisecond

χρόνο απόκρισης, οκτώ φορές γρηγορότερο από ένα τυπικό ποντίκι. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τα οκτώ πα-

ραμετροποιήσιμα κουμπιά του υπόσχονται μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτητα, στοιχεία που σε έναν απαιτητικό gamer κάνουν τη διαφορά. Αναμένεται να έρθει στην Ελλάδα στα μέσα του επόμενου μήνα με τιμή κοντά στα 50 ευρώ.

www.logitech.com

Ενα από τα πείναι σίγ

σαν στκαι κ

γραντ

χτυ

ή ά ό

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις κατηγορίες γκατζετάκηδων: αυ-τοί που αγοράζουν προϊόντα βάσει της ποιότητάς τους, αυτοί που προτιμούν μονίμως μία εταιρεία ανεξαρτήτως των μει-ονεκτημάτων της (γνωστοί και ως fanboys), και αυτοί που θα αγόραζαν μέχρι και μανικετό-κουμπα με ένα σήμα-κατατεθέν της Apple. Τα iCufflinks, όπως λέγονται, είναι κατασκευασμέ-να από το ίδιο αλουμίνιο που φτιάχνεται το MacBook Pro και έχουν πάνω τους σχέδιο με το κουμπί τροφοδοσίας του λάπτοπ. Ενσωματώνουν μάλιστα και ένα LED φως που ανα-βοσβήνει στο σκοτάδι, για να τα φορέσεις στο Παγκόσμιο Συνέδριο Καμμένων Κομπιουτεράδων και να τους αφήσεις όλους με το στόμα ανοιχτό. Κοστίζουν μόλις 128 δολάρια και επιπλέον έχουν open source σχεδιασμό, για να κατεβάσεις τα σχέδιά τους και να τα τροποποιήσεις ελεύθερα.

adafruit.com/icufflinks

Καλές οι ταμπλέτες αλλά απευθύνονται σε... φλούφληδες. Εσύ θες κάτι πιο αντρίκιο, σαν το κινητό που το βου-τάς στο τσιμέντο και συνεχίζει να δουλεύει. Για αυτό η Panasonic σε σκέφτηκε και ετοιμάζει το Toughbook, το πρώτο tablet pc που αντέχει στις κακουχίες της άπονης ζωής. Κατασκευασμένο από ανθεκτικά υλικά, έχει ματ οθόνη 10,1 ιντσών, για να μπορείς να το χρησιμοποιείς κάτω από το φως του ήλιου (στην οικοδομή, όχι την παραλία ε;), και ακίδα, για να μοι-ράζεις ψηφιακές τζίφρες. Είναι εφοδιασμένο επίσης με GPS, 3G ή 4G και μπαταρία με «μεγάλη διάρκεια ζωής». Για περισσότερα χαρακτηριστικά, την έκδοση του Android λειτουρ-γικού που θα «τρέχει» και την τιμή του, θα πρέπει να περιμένεις μέχρι το τέταρτο τρίμηνο του έτους που θα κυκλοφορήσει. Μέχρι τότε, πιάσε δύο μπιρόνια και βάλε μπάλα στην tv...

www.panasonic.com

Εχεις ποτέ προσέξει πόσο πολύ μοιάζουν οι φωτογραφικές μηχανές με τις κονσέρβες με σαρδέ-λες; Η Lomography το πρόσεξε και κυκλοφορεί ενόψει του καλοκαιριού μία σειρά τεσσάρων ανα-λογικών μοντέλων 35mm με τον τίτλο La Sardina. Σε όλες έχει δοθεί μεγάλη προσοχή, ώστε να είναι απλές στη χρήση τους, τη στιγμή που μπορούν να εστιάσουν σε δύο διαφορετικά μήκη, από 0,6 έως 1 μέτρο και από 1 μέτρο μέχρι το άπειρο. Η Fischers Fritze (γαλάζια) και η El Capitan (κόκκινη) έρχονται πακέτο με ένα πολύ δυνατό φλας, το οποίο ρυθμίζεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα έντασης, και δύο διαφορετικές λειτουργίες, μία για νύχτα και μία για ημέρα. Κοστίζουν 89 ευρώ, σε αντίθεση με την Marathon (πράσινη) και την Sea Pride (μπλε) που δεν έχουν φλας και η τιμή τους δεν ξεπερνά τα 49 ευρώ.

shop.lomography.com

Κοίτα το κινητό σου με προ-σοχή και απάντα με ειλικρί-νεια: δεν είναι πολύ brutal; Εντάξει, παίρνει τηλέφω-να, παίζει μουσική και βγά-ζει φωτογραφίες, όπως όλα τα υπόλοιπα, αλλά του λείπει, βρε παιδί μου, λίγη φινέτσα, ένα φίνο άρωμα. Για αυτό η Fujitsu συνεργάστηκε με την Folli Follie και κατασκεύα-σαν το F-022, ένα «μυρωδά-το» θαύμα της τεχνολογίας. Εκτός από την κάμερα των 8,1 μεγαπίξελ και την εμφάνιση που «γκλιτερίζει», διαθέ-τει ένα τσιπάκι το οποίο ψεκάζεις με την κολόνια τη δική σου ή του συντρόφου σου. Ετσι, κάθε φορά που μπαίνεις στον ηλεκτρικό και δεν αντέχεις την μπόχα, το βγάζεις και σώζεσαι. Δυστυχώς, πάντως, οι κατασκευαστές του σκο-πεύουν να το κυκλοφορήσουν προς το παρόν μόνο στην Κίνα, όποτε υπομονή και βλέπουμε…

www.fujitsu.com

39agiannopoulos@metropolisnews.gr

Μέχρι σήμερα φύσαγες τα usb φλασάκια σου, για να φύγει η σκόνη από πάνω τους. Γιατί, όμως, όλος αυ-τός ο αέρας να πηγαίνει χα-μένος; Εκμεταλλεύσου τον με το FlashHarp της Etsy, το πρώτο usb που «πα-ντρεύει» τα δεδομένα με τη φυσαρμόνικα. Ξεκινάς να μεταφέρεις τα αρχεία σου και μόλις τελειώσεις, παί-ζεις έναν εύθυμο σκοπό, για να το γιορτάσεις. Είναι διαθέσιμο σε τρία μεγέθη, των 2 GB με τιμή 36 ευρώ, των 4 GB με τιμή 39 ευρώ, και των 8 GB με τιμή 60 ευρώ. Και αν θες, με άλλα 5 ευρώ σού έρχεται πακέτο και ένας οδηγός με μουσικά μαθήματα, ώστε να μοιάσεις σε χρόνο μηδέν στον Philip Achille. Δύσκολοι καιροί, εξάλλου, έρχονται, ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σου χρησιμεύσει άλλη μία τέχνη.

www.etsy.com

Εάν είσαι από αυτούς που κουβαλούν τον εξωτερι-κό τους σκληρό δίσκο πα-ντού, τότε θα γνωρίζεις την αξία μίας καλής θήκης. Η WD Nomad της Western Digital εί-ναι μία τέτοια και έχει ως στό-χο να προστατεύσει τα μοντέ-λα My Passport Essential, My Passport Essential SE, My Passport Elite, My Passport για Mac και My Passport SE για Mac. Χάρη στη στι-βαρή της κατασκευή, αντέχει σε πτώσεις από ύψος μέ-χρι 2,1 μέτρων, ενώ ταυτόχρονα κρατάει εκτός σκόνη, βρομιά και υγρασία. Το καλύτερο όμως είναι πως πε-ριλαμβάνει υποδοχή, για να δουλεύεις το σκληρό, χω-ρίς να χρειαστεί να τον βγάλεις από τη θήκη του. Η τιμή της είναι λίγο τσιμπημένη στα 30 δολάρια, αλλά σίγου-ρα πιο οικονομική από το να επαναφέρεις χαμένα δε-δομένα μετά από πτώση.

www.wdc.com

Μία σειρά από λεπτομέρειες για τη νέα Μ5 έδωσε στη δημοσιότητα η BMW. Εκτός από την «άγρια» εμφάνιση που ξεχωρίζει, το κα-μάρι της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανί-ας κρύβει κάτω από το καπό της έναν κι-νητήρα 4,4 λίτρων, ο οποίος αποδίδει 560 άλογα. Επιταχύνει από 0 σε 100 χιλιόμετρα σε 4,4 δευτερόλεπτα και από 0 σε 200 σε 13 δευτερόλεπτα, ενώ με την προσθήκη του προαιρετικού M Package η τελική ταχύτητα φτάνει τα 305 χιλιόμετρα την ώρα. Η κίνη-ση φυσικά γίνεται από τους πίσω τροχούς, με τις ταχύτητες να είναι είτε έξι χειροκίνη-τες είτε επτά ημιαυτόματες. Οσο για την κα-τανάλωση, παραμένει χαμηλή με 9,9 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Οπότε αν σε προβλη-μάτιζε η βενζίνη και όχι τα 100.000 ευρώ που περίπου θα κοστίζει, πάρτην άφοβα. Α, και φώναξέ με για μία βόλτα.

www.bmw.com

Λίγοι μήνες απομένουν μέχρι την κυκλοφορία της νέας συνέ-χειας του Final Fantasy, και οι άνθρωποι της Square Enix, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, υπό-σχονται ένα συναρπαστικό τίτλο, «απαλλαγμένο από τα λάθη του παρελθόντος». Κατά γενική ομο-λογία, το τελευταίο επεισόδιο ήταν αρκετά γραμμικό και με προβλή-ματα στην αφήγηση, ωστόσο ο παραγωγός του τίτλου τόνισε με συνέντευξή του πως αυτή τη φορά θα υπάρχει σαφώς περισσότερη εξερεύνηση και πολλά στοιχεία περιβάλλοντος, για να αλληλεπιδράς μαζί τους. Κατά τα άλλα, το Final Fantasy XIII-2 θα ξεκινά από εκεί που τελείωσε το FF XIII, και στόχος θα είναι η ανακάλυψη της πύλης για τον αόρατο κόσμο Bunibelle. Επιπλέον, όπως φάνηκε από το τρέιλερ που παρουσιάστηκε στην Ε3, τα γραφικά είναι πολύ καλά και το σύστημα μάχης προσεγμένο. Θα κυκλοφορήσει στο τέλος του χρόνου στην Ιαπωνία και αρχές του 2012 στα μέρη μας.

www.square-enix.com

Σου το παίζει ο πατέρας σου έμπειρος ψαράς; Σου την λένε διαρκώς οι φίλοι σου, επειδή βαριέσαι το ψάρεμα; Δεν αντέχεις την αγωνία μέχρι να μά-θεις τι ψάρι έπιασες; Μην ανησυχείς! Και για αυτό υπάρχει λύση και λέγεται FishEyes. Πρό-κειται για ένα επαναστατικό καλάμι ψαρέματος το οποίο έχει μία αδιάβροχη κάμερα πάνω από το αγκίστρι και μία lcd οθόνη στην άλλη άκρη του. Ετσι, κάθε φορά που το πετάς στη θάλασσα, μπορείς να βλέπεις τι γίνεται κάτω από το νερό αντί απλά να χαζεύεις τα βουνά τριγύρω. Εχεις τη δυνα-τότητα επίσης να ξέρεις από πριν τι ψάρια πλησιάζουν, αν το δόλω-μά σου είναι καλό και στη θέση του και αν έχει αρκετά μπαρμπούνια τριγύρω που στήνουν ύπουλες συνομωσίες, για να σε ξεγελάσουν. Η χρήσιμη αυτή συσκευή κοστίζει μόλις 80 δολάρια και μπορείς να την αποκτήσεις με μία παραγγελία στο Amazon.

www.fish-eyes.com

24 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

40

Οι άνθρωποι που βλέ-πουν το ίντερνετ όπως

ο Neo του “Matrix” δεν έχουν καν ενηλικι-

ωθεί. Με αφορμή τον 18χρονο από τον Αγιο

Δημήτριο που έκα-νε άνω-κάτω τις υπη-ρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ, σας παρουσιά-ζουμε ό,τι καλύτερο

έχει να επιδείξει ο χώ-ρος τα τελευταία χρό-

νια.

Σπασμένοι κωδικοί, ιστοσελίδες του FBI και της CIA να πέφτουν από το πληκτρολόγιό σου, η αίσθηση πως είσαι ο βασιλιάς του ίντερνετ και όλοι τριγύρω σου να αναρω-τιούνται με θαυμασμό πώς τα κατάφερες. Το απόλυτο όνει-ρο όταν ήσουν πιτσιρίκος και με χαρά δήλωνες: «Οταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω χάκερ». Και όμως, μερικοί σαν και εσένα το κατάφεραν, αν και τελικά τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα από αυτά που φαντάζονταν. Κατέληξαν, τις περισσότερες φορές, στα αστυνομικά τμήματα και όχι σε μία θέση στις σημαντικότερες μυστικές υπηρεσίες του πλα-νήτη.

Πιο πρόσφατη περίπτωση ο 18χρονος μαθητής από τον Αγιο Δημήτριο, που συνελήφθη πριν από λίγες ημέ-ρες από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Οι κατηγο-ρίες εναντίον του περιλάμβαναν μεταξύ άλλων ηλεκτρο-νικές εισβολές στην Interpol, σε κυβερνητικές υπηρεσί-ες των ΗΠΑ και της Γαλλίας, καθώς και υποκλοπές δε-κάδων αριθμών πιστωτικών καρτών, από τις οποίες κέρ-δισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια. Από όταν ήταν 15 χρόνων δηλαδή και ξεκινούσε να ασχο-λείται με το «επάγγελμα». Για να τα καταφέρει, δημιούργη-σε ένα botnet, ένα δίκτυο από υπολογιστές ανυποψίαστων χρηστών τους οποίους μόλυνε με παράνομο λογισμικό και χρησιμοποιούσε όπως ήθελε.

Τα κατορθώματα και η φήμη του πάντως δεν θα μπο-ρούσαν να συγκριθούν με αυτά του George Francis Hotz, περισσότερο γνωστού με το ψευδώνυμο GeoHot. Ο πιο διάσημος χάκερ στον κόσμο αυτή τη στιγμή, έγινε ευρύτε-ρα γνωστός το 2008, όταν σε ηλικία 18 χρόνων κατάφερε να «σπάσει» το iPhone της Apple. Το λογισμικό του, που κυκλοφορεί ακόμα στο διαδίκτυο, επιτρέπει στους κατό-

χους του τηλεφώνου να χρησιμοποιήσουν όποιον επικοι-νωνιακό πάροχο θέλουν και να εγκαταστήσουν ελεύθερα εφαρμογές. Η δράση του συνεχίστηκε το 2010, όταν μέσα σε πέντε μόλις εβδομάδες «έσπασε» και το PlayStation 3, το οποίο όλοι θεωρούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή την πιο καλά προστατευμένη και ασφαλή κονσόλα. Η κίνησή του προκάλεσε την οργή της Sony, που τον έσυρε στα δικα-στήρια, για να καταλήξουν λίγο αργότερα σε εξωδικαστι-κή συμφωνία.

Οι πρακτικές του ιαπωνικού κολοσσού, ωστόσο, κινη-τοποίησαν τους Anonymous, τη διάσημη πλέον ομάδα χά-κερ, που θέλησε να «εκδικηθεί» για λογαριασμό του Αμερι-κανού. Χρησιμοποιώντας την τακτική DDoS Attack, με την οποία βγάζουν εκτός λειτουργίας ιστοσελίδες υπερφορτώ-νοντάς τες, αρχικά «έριξαν» τις υπηρεσίες της εταιρείας και στη συνέχεια άρπαξαν τα δεδομένα από 77 εκατ. χρήστες της. Το πλήγμα στη δημόσια εικόνα της ήταν τεράστιο και ακόμα παλεύει για να το επουλώσει. Παρόμοια τύχη εί-χαν οι σελίδες των Paypal, Visa, Mastercard, Amazon και ΔΝΤ, ενώ μία άλλη ομάδα με το όνομα LulzSec έριξε την προηγούμενη εβδομάδα το site της CIA!

Ολοι οι παραπάνω, πάντως, θα είναι για πάντα «μαθη-τές» του Jonathan James, του πρώτου εφήβου που στα 16 του καταδικάστηκε σε φυλάκιση για χάκινγκ. Οι κυριότε-ρες «εισβολές» του ήταν στο αμερικανικό υπουργείο Αμυ-νας, αλλά και στην Nasa, από την οποία έκλεψε λειτουρ-γικά συστήματα τεράστιας αξίας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εξέθεσε τους πάντες λίγο μετά τη σύλληψή του, δηλώνοντας με θράσος ότι ο κωδικός ασφαλείας ήταν της πλάκας και ότι σε καμία περίπτωση δεν άξιζε τα 1,7 εκατ. δολάρια που λένε πως τους κόστισε.

Τα οικονομικά σου συνεχίζουν να βελτιώνο-νται, Κριέ, και εσύ είσαι έτοιμος να γευτείς το μοχίτο της επιβράβευσης. Νιώθεις ότι τώρα πια μπορείς να δώσεις βάρος σε θέματα που και-ρό ζητούσαν την προσοχή σου. Και πού ξέρεις, ίσως αυτές οι «δευτεραιότητες» να γίνουν βασι-κή σου απασχόληση στο μέλλον.

Εσύ, Ταύρε, έχεις βάλει στόχο να εκμεταλ-λευτείς το καλοκαίρι σου όσο γίνεται, να ξεζου-μίσεις τον ήλιο, να απλώσεις την ξαπλώστρα σου και στην τελευταία παραλία της Αττικής. Συνέχισε έτσι, οι δουλειές σου μπορούν να αργοπορήσουν για τώρα. Αλλιώς απίθωσε την ομπρέλα σου στο μπαλκόνι του γραφείου και κάνε τα πρέποντα.

Τα άστρα σού λένε να βγάλεις δεύτερο στό-μα, προκειμένου να προλαβαίνεις να πεις όσα σκέφτεσαι, Δίδυμε, και εσύ δεν διστάζεις να το κάνεις, για να πεις όσα έχεις μέσα σου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μανιώδη κοινωνική ζωή, ή καθόλου κοινωνική ζωή, ανάλογα το τι λες, τελικά. Την περίπτωση της hip hop μπά-ντας την σκέφτηκες;

Και εσένα, Καρκίνε, το μυαλό και τα συ-ναισθήματά σου έχουν ανοίξει τις τουρμπίνες τους και αναπτύσσουν ταχύτητα. Είναι ίσως μια καλή εποχή να κρατάς ημερολόγιο ονείρων, μπορεί και να ανακαλύψεις πράγματα που θα σου αλλάξουν το πώς βλέπεις τον εαυτό σου και τον κόσμο, με λίγη σωστή ερμηνεία.

Το Σύνταγμα δεν το διαχειρίζεσαι σωστά, Λέοντα. Ή που πηγαίνεις με τις ώρες καθημε-ρινά, χωρίς όμως να συμμετέχεις στη συνέλευ-ση, ή που δεν πηγαίνεις καθόλου. Ή που θα το κάνεις δουλειά σου, ή που θα ασχοληθείς με τη δουλειά σου, οι μεσοβέζικες λύσεις, εξάλλου, δεν σου πάνε. Και πρόσεξε καλά προς τα πού θα ρίχνεις τις μούντζες, είσαι και άστοχος.

Εχεις μια πελώρια λαχτάρα να αλλάξεις δουλειά, όχι, όμως, μόνο μέρος, αλλά και τομέα και γλώσσα και χώρα, αν χρειάζεται. Ευκαιρία να αρπάξεις ό,τι καινούργιο περάσει από το διάβα σου, Παρθένε, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό που χρειάζεσαι είναι αλλαγή περιβάλλο-ντος, όχι περισσότερα χρήματα και ατελείωτη δόξα. Τώρα, αν όντως θα έρθουν οι ευκαιρίες... είναι άλλο θέμα.

Είσαι στις ομορφιές σου, Ζυγέ. Φαίνε-ται πως η δίαιτα του Μαΐου σού έκανε καλό. Αλλά αυτό που σε κάνει να λάμπεις είναι εσω-τερικό, έρχεται από τη συνειδητοποίηση του σκοπού σου και την πίστη στον εαυτό σου. Εντάξει, όμως, και το μαύρισμα του Ιουνίου βοήθησε αρκετά.

Εχεις την αρωγή των δικών σου ανθρώ-πων περισσότερο από ό,τι συνήθως, Σκορ-πιέ, και μάλιστα χωρίς να την απαιτήσεις. Και αυτό σηκώνει αρκετό βάρος από τους ώμους σου που είχε συσσωρευτεί την προηγούμενη περίοδο. Μέσα σε όλα αυτά, η ανάγκη σου να ταξιδέψεις μεγαλώνει, όχι όμως μόνο για αναψυχή, αλλά και για να διευρύνεις το πώς βλέπεις τον κόσμο.

Η ερωτική σου ζωή, Τοξότη, γίνεται πεδίο μάχης. Και δεν εννοώ σαν τη μάχη του Κιλιμά-ντζαρο, όπου σκοτώθηκαν μόνο δύο άνθρωποι, εννοώ μάχη έξω από τα τείχη της Minas Tirith. Ακόνισε τα βέλη σου, για να είσαι έτοιμος, γιατί αυτό δεν είναι κάτι που θα τελειώσει σύντομα.

Η δημιουργικότητά σου βαράει ταβάνι, Αι-γόκερε. Φροντίζεις τον κήπο σου, τον ζωγραφί-ζεις, παίζεις μουσική στα φυτά σου να θρέψουν, και τελικά ανοίγεις μαγαζάκι με βιολογικά προ-ϊόντα. Απλά γιατί δεν αφήνεις το δημιουργικό σου εαυτό να καταπιέζεται, μπορείς να ωφελή-σεις από πολλές απόψεις και τον εαυτό σου και τους γύρω σου.

Ολο τον υπόλοιπο Ιούνιο θα τον περάσεις σε μία σκηνή να κάνεις εναλλακτικές διακοπές, Υδροχόε. Θα σε ενοχλούν λίγο οι μουσικές από τριγύρω που θα αναμειγνύονται μεταξύ τους, καθώς και η τσίκνα από τις διάφορες ψηστα-ριές, αλλά εσύ είπες «Η σκηνή μου, το βασίλειό μου» και το εννοούσες. Αλλο που η σκηνή σου θα είναι στο Σύνταγμα. Αλλο αυτό.

Ιχθύ, ήρθε η ώρα να προμοτάρεις τον εαυ-τό σου δυναμικά στην αγορά και χωρίς αναστο-λές. Βγάλε τη φάτσα σου διαφήμιση στο Alter. Εξήγησε στον κόσμο πόσο γαμάτος είσαι. Χρη-σιμοποίησε μεθόδους επιθετικού marketing, για να φάνε τα παιδιά σου το φαγητό τους. Ηρθε η ώρα να αναγνωριστούν τα προσόντα σου, και αυτό πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο.

WWW.METROPOLISNEWS.GR 24 IOYNIOY 2011

43

Θα μπορούσε να πουλήσει μέ-χρι και ψυγεία σε Εσκιμώους. Ο λόγος για τον Πίντο ντα Κόστα, πρόεδρο της Πόρτο, ο οποίος τα τελευταία οκτώ χρόνια έφερε στα ταμεία του συλλόγου περισσότερα από 300 εκατ. ευρώ χάρη σε πα-ραχωρήσεις παικτών. Και τώρα προχώρησε ένα βήμα παρακάτω, δίνοντας μέχρι και τον προπονητή της ομάδας. Ο λόγος για τον Αντρέ Βίλας-Μπόας που μεταγράφηκε στην Τσέλσι έναντι 15 εκατ. ευρώ.

Η κλήρωση του Europa League έφερε απέναντι από τον Ολυμπιακό Βόλου μία εκ των Ραντ Βελιγραδίου και Τρε Πένε από το Σαν Μαρίνο. Εδώ ταιριάζει το χιλιοειπωμένο «βατοί αντίπαλοι αλλά χρειάζεται προσοχή», ειδικά από τη στιγμή που τα παιχνίδια γίνονται 14 και 21 Ιουλίου. Το πάθημα της Λάρισας, εξάλλου, που πριν από δύο χρόνια απο-κλείστηκε από τη Ρέικιαβικ, παραείναι πρόσφατο για να ξεχαστεί.

Από την ποδοσφαιρομάνα που ακούει στο όνομα Ουζμπεκιστάν ήρθε τον Ιανουάριο του 1998 στον Παναθηναϊκό ο μεγάλος Τζαφάρ Ιρισμέτοφ. Με σπά-νια τεχνική κατάρτιση και φονικό ένστικτο που λίγα σέντερ φορ στον κόσμο έχουν, κατάφερε να γίνει ο βασικός νεροκουβαλητής στην Παιανία. Δεν υπήρχε σημαιάκι, κώνος και τέρμα που να μην το μετέφερε ο Ουζμπέκος, τη στιγμή που τα σπριντ του από το γή-πεδο στα αποδυτήρια έσπαγαν τα χρονόμετρα. Ηταν

μάλιστα τόσο μεγάλη η κλάση του που έπαιξε για 22 ολόκληρα λεπτά σε έναν αγώνα απέναντι στον ΟΦΗ. Εκτοτε όλος ο πλανήτης θέλησε να τον δει από κο-ντά και για αυτό έκανε ένα πέρασμα από Ρωσία, Λευ-κορωσία, Ουκρανία και Κίνα, για να καταλήξει και πάλι στη χώρα του. Σήμερα αγωνίζεται με τα χρώματα της ξακουστής FK Samarqand, έχοντας βάλει και 11 γκολ. Τα δίχτυα των ελληνικών γηπέδων θα σε θυ-μούνται για πάντα, Τζαφάρ Ιρισμέτοφ.

Μου έχει λείψει...

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ο,τι δεν έγινε επί εποχής «παράγκας» φαίνεται πως μπορεί να πραγματο-ποιηθεί σήμερα. Οι συλλήψεις παρα-γόντων που οδηγούνται στη δικαιο-σύνη θυμίζουν έντονα το Calciopoli, αν και πολλοί αμφιβάλλουν για το κατά πόσο θα πάει μέχρι τέλους η υπόθεση και εδώ. Ας ελπίσουμε ότι το... Μεσοπρόθεσμο θα αφήσει τελι-κά και κάτι καλό στη χώρα.

O Παναθηναϊκός χρειάζεται χρήματα, αλλά δεν τολμάει να πει στους οπαδούς του πως βάζει πωλητήριο στο μεγάλο του αστέρι. Ο Σισέ θέλει να παίξει σε καλύτερο πρωτάθλημα, αλλά αν δεν βρει κάτι καλύτερο, δεν τον πειράζει να μείνει και Ελλάδα. Και τους τελευταίους τρεις μήνες ασχολούμαστε διαρκώς με αυτό το θέμα. Τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ ήταν το περίφημο αποχαιρετιστήριο πάρτι στη Χαλκίδα, που τελικά δεν είναι αποχαιρετιστήριο, και οι δηλώσεις σε περιοδικό πως «αν φύγω, μία ημέρα θα επιστρέψω». Αλαλούμ κανο-νικό, και μόνος κερδισμένος ήταν ο λογαριασμός της Τζουντ Σισέ στο Twitter που αποκτά όλο και περισ-σότερους followers. Ας αποφασίσει, λοιπόν, ο Γάλλος σταρ τι θέλει να κάνει και λίγο γρήγορα. Γιατί αλλιώς βλέπω η υπόθεση να πηγαίνει μέχρι τον Αύγουστο και να μην έχουμε τι να διαβάσουμε στις παραλίες.

44

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά, και τι πιο ιδανικό από μία καλή παρέα και πολλές παγωμένες μπίρες Fix. Η πρώτη φιάλη της Fix Hellas εμφιαλώθηκε στο υπερσύγχρονο ζυθοποιείο της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας, στη Ριτσώνα Ευβοίας το Μάρτιο του 2010, με αποτέλεσμα η «παλιά αγαπημένη» όλων των Ελλήνων να κάνει τη δυναμική της άφιξη στην ελληνική αγορά ένα μήνα αργότερα. Η πιο ιστορική ελληνική μπίρα επέστρεψε, και από την πρώτη στιγμή ξαναέγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μας, παίρνοντας ξανά τη θέση που της αξίζει ως «η δική μας ελληνική μπίρα». Αποτελεί σήμα-κατατεθέν της παρέας, που εκτός από την «ιστορία» της ξε-χωρίζει για την ποιότητα και τη γεύση της. Οι παλιότεροι ξαναζούν την «εμπειρία» και οι νεότεροι έμαθαν να την απολαμβάνουν. Γι’ αυτό και καμία άλλη μπίρα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της!

Σήμερα Παρασκευή και αύριο Σάββατο 25 Ιουνίου, το εμπορικό κέντρο athensheart αγκαλιάζει τη δράση του Φιλανθρωπικού Σωματείου «Οι Φίλοι του Παιδιού» και συλλέγει παιχνίδια και ρούχα για τα παιδιά που φροντίζει. Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο κεντρικό επίπεδο του εμπορικού κέντρου, εκπρόσωποι του Φιλανθρωπικού Σωματείου σε καλούν να συμβάλεις και εσύ στη δράση του, χαρίζοντας ρούχα και παιχνίδια, καθαρά και σε καλή κατάσταση. Παράλληλα, σε περιμένουν για να σε ενημερώσουν τόσο για τη δραστηριότητά τους, όσο και για τους τρόπους που μπορείς να βοηθήσεις. Μπορείς και εσύ, λοιπόν, να επισκεφτείς το athensheart και να δώσεις την ευκαιρία στους μικρούς σου συνοδούς να ενισχύσουν τους «Φίλους του Παι-διού» και τα παιδιά που έχουν ανάγκη.

Δωρεάν διαμονή στους πιο δημοφιλείς ελληνι-κούς προορισμούς του καλοκαιριού σού προσφέ-ρει το δίκτυο καταστημά-των Γερμανός με αγορά οποιουδήποτε προϊόντος αξίας άνω των 200 ευρώ. Συγκεκριμένα, μέχρι τις 26 Ιουνίου τα καταστήμα-τα Γερμανός σού κάνουν δώρο 4ήμερες ή 5ήμερες διαμονές για δύο άτομα σε Σαντορίνη, Μύκονο και Σκιάθο. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επισκεφτείς το πλησιέστε-ρο κατάστημα Γερμανός και να αγοράσεις ένα προϊόν αξίας άνω των 200 ευρώ, που θα σου δώσει τη δυνατότητα να επιλέξεις εκείνη τη στιγμή -και χωρίς κλήρωση- τον καλοκαιρινό σου προορι-σμό. Περισσότερες πλη-ροφορίες σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέ-σεις μπορείς να βρεις στη διεύθυνση www.germanos.gr.

Από τις 20 Ιουνίου η Goody’s σού δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσεις το νέο Good Deal: πίτα της Goody’s με πατάτες και αναψυκτικό στην εκπληκτική τιμή των 3,8 ευρώ! Αφράτη στρογγυλή πίτα με τραγανό χοιρινό γύρο ή σου-τζουκάκια, μαζί με ντομάτα, πατάτες και επιλογή από τζατζίκι ή σος μουστάρ-δας! Μία νέα συνταγή που θα «ψήσει» ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Το πρόγραμμα Good Deals αποτελεί μία σημαντική πρωτοβουλία της Goody’s που ήδη έχει βρει εντυπωσιακή ανταπόκριση από τους καταναλωτές. Μετά τα επιτυχημένα Good Deals με Cheese and Club, η εταιρεία λανσάρει το νέο της προϊόν στο πλαίσιο ενός ακόμη Good Deal με πραγματική αξία, αποδεικνύοντας ότι η κορυφαία ελληνική αλυσίδα σύγχρονων εστιατορίων βρίσκεται πάντα στο πλευρό των καταναλωτών, και ιδιαίτερα των νέων.

Κάτω από το γενικό σύνθημα «Δες το Σήμα και Kαθάρισε» πλήθος από εθελοντές δη-μότες και ευαισθητοποιημένους πολίτες βγαίνουν σε πλατείες και κεντρικές αρτηρίες πόλεων, καθαρίζοντας τα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Η αρχή έγινε με τον καθαρισμό σημάτων στην Καλλιθέα στις 5 Ιουνίου και συνεχίστηκε την Κυριακή 19 Ιουνίου στον Αλιμο, πάντα με την υποστήριξη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η τρίμηνη δράση αφορά τον καθαρισμό των σημάτων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, των στύλων στις μεγάλες οδικές αρτηρίες και των στάσεων των αστικών συγκοινωνιών, και στοχεύει στην προστασία των πολιτών από ατυχήματα, βελτιώνοντας τις συνθήκες οδικής ασφάλειας και την αισθητική των περιοχών. Το «Δες το Σήμα και Καθάρισε» θα συνεχιστεί στους δήμους Γλυφάδας, Νέας Σμύρνης και Αγίου Δημητρίου.

Με απόλυτη επιτυχία διεξήχθη στο Δημοτικό Στάδιο Αλεξανδρούπολης «Φώτης Κοσμάς» ο 3ος αγώνας στο πλαίσιο του «Μαραθώνιου Αγάπης» που διοργανώνει ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) με τη συνδρομή της Wind, ανάμεσα στους παλαίμαχους άσους του ΠΣΑΠ και τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της Αλεξανδρούπολης. Τον αγώνα παρακολούθησαν πάνω από 1.000 φίλαθλοι το απόγευμα της Κυριακής 19 Ιουνίου και τα έσοδα θα διατεθούν στο Ειδικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης, το σύλλογο Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες του νομού Εβρου και το σύλλογο «Προσπαθώ». Νικήτρια της αναμέτρησης αναδεί-χθηκε η ομάδα παλαιμάχων του ΠΣΑΠ με σκορ 5-0. Ο επόμενος αγώνας, ο 4ος της σειράς, στο πλαίσιο του «Μαραθώνιου Αγάπης», θα διεξαχθεί την ερχόμενη Κυριακή 26 Ιουνίου στη Σκύρο.

45

Την ελληνική μαθητική κοι-νότητα στήριξε για 8η συνεχή χρονιά ο ΟΤΕ ,ως χορηγός του 15ου Πανελλή-νιου Μαθητικού Δ ι α γ ω ν ι σ μ ο ύ «Λυσίας». Ο τελευταίος δι-εξήχθη μέσω ίντερνετ προ-σφέροντας γνώ-ση και ψυχαγω-γία σε μαθητές από τη Δ’ Δημοτικού μέχρι και τη Γ’ Λυκείου, με τη χρήση της τεχνολογίας. Ο μαθητικός διαγωνισμός αναζήτησης και γνώσεων «ΛΥΣΙΑΣ» αποτελεί έναν καταξιωμένο θεσμό υπό την αιγί-δα του υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και διεξάγεται από τα Εκπαιδευτήρια Δούκα και τον OTE. Στο φετι-νό διαγωνισμό συμμετείχαν περισσότεροι από 43.000 μαθητές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατά την πρόσφατη εκδήλωση απονομής των βραβείων, ο οργανισμός προσέφερε στους μαθητές-νικητές ετήσιες ευρυζωνικές συνδέσεις Conn-x, ενώ συνέβαλε στην επιτυχημένη διεξαγωγή του διαγωνισμού μέσω της οικονομικής και τεχνικής υποστήριξης που παρείχε.

Με απόλυτη επιτυχία διοργανώθηκε το 5ο Διήμερο Παιδικό Φεστιβάλ Τέ-χνης «Οργανα, Τύμπανα, Λύπες και Χαρές, Χρώματα, Ιστορίες, Μουσικές... είναι η ζωή μας όλη!» από το Παιδικό Χωριό SOS Βάρης με την υποστήριξη της Vodafone. Η εταιρεία για 6η χρονιά στηρίζει τα Παιδικά Χωριά SOS για τη λειτουργία των Εργαστηρίων Εκφρασης και Δημιουργικής Απασχόλησης στους χώρους τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μουσικό, θεατρικό, πολιτιστικό εργαστήρι, καθώς και εργα-στήρι περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Επίσης, λειτουργεί Ομάδα Συμβουλευ-τικής Υποστήριξης Γονέων. Τα παιδιά των Χωριών SOS, μαζί με παιδιά που ζουν στην ευρύτερη περιοχή, εκπαιδεύονται και εκφράζονται δημιουργικά με πρωτότυπα μέσα καλλιτεχνικής και δημιουργικής έκφρασης, υπό την καθο-δήγηση ειδικών εκπαιδευτικών.

Tην ανάγνωση της είδησης που αναφερόταν στη μείωση του αφορολόγητου από τα 12.000 στα 8.000 ευρώ. Δεν είμαι ιδιαίτερα καλή στα λογιστικά, αν και τα μαθηματικά ήταν από τα μαθήματα που αγαπούσα πολύ. Ωστόσο, όταν είδα την παραπάνω είδη-ση σε ιστοσελίδα την Πέμπτη το πρωί, πανικοβλήθηκα. Ηξερα ότι το εισόδημά μου ξε-περνούσε τα 8.000 ευρώ, και έτσι πριν μάθω για τις υπόλοιπες αλλαγές του Μεσοπρό-θεσμου, άρχισα να μετράω. Μέχρι τα 12.000 ευρώ θα φορολογούμαστε με συντελεστή 10% έλεγε η είδηση. Αφησα τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα και έπιασα το κομπιου-τεράκι.

Τηλεφώνημα με φίλη που μου εξιστορούσε διάφορα κουτσομπολιά του Σαββα-τοκύριακου. Ο Αντρέας στο διπλανό γραφείο αναφώ-νησε «σου βρήκα θέμα για την τελευταία σελίδα» τόσο δυνατά που με έκανε να κλείσω το τηλέφωνο και να τον ακούσω. Ανακαλύφθη-κε, λέει, ένα είδος μανι-ταριού που είναι ακριβώς ίδιο με θαλάσσιο σπόγγο και έχει τις ιδιότητές του. Και τι μας νοιάζει, θα μου πείτε. Το αστείο είναι ότι οι επιστήμονες το ονόμασαν «Μπομπ Σφουγγαράκη» ως φόρο τιμής στο διάσημο καρτούν. Εντάξει, άξιζε την προσοχή μου η είδηση δεν μπορώ να πω, αλλά μην νομίζετε ότι έχασα και τα κουτσομπολιά. Ζήτησα να μου τα γράψει στο chat!

n.mastorakou@metropolisnews.gr

46

Την έρευνά μου για το καινούργιο βιβλίο που γράφει η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Λίγο πριν αρχίσω να εκνευρίζομαι, όταν κατάλαβα ότι μάλλον επρόκειτο για φή-μες, έπεσα πάνω στα λεγόμενα της ίδιας της Ρόουλινγκ. Δεν ξέρει τίποτα, δι-αβεβαίωσε η συγγραφέας, για τη φημολογία που έχει ξεσπάσει. Το μόνο νεό-τερο είναι ότι τα βιβλία θα κυκλοφορήσουν σε ηλεκτρονική μορφή. Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν βγαίνει καινούργιο. Εχω σταματήσει στην τρίτη ταινία και περιμένω να ολοκληρωθεί ο κύκλος, για να δω τα υπόλοιπα με την ησυχία μου. Δεν θα άντεχα και άλλη αναβολή!

Την ακρόαση της εκπομπής του Τζίμη Πανούση. Ο συ-μπαθητικός ταξιτζής που με μετέφερε στη δουλειά φαινό-ταν ιδιαίτερα προσηλωμένος στη ραδιοφωνική εκπομπή και -μιας και είχε και την ένταση στο τέρμα- αποφάσισα να τον ακολουθήσω. Ο Πανούσης σού προκαλεί γέλιο τις περισσότερες φορές, ακόμα και όταν βρίσκεις παρωχημέ-να τα αστεία του. Οταν όμως ο οδηγός με είδε να γελάω σε ένα από αυτά, άλλαξε γνώμη. Αποφάσισε ότι θέλει να μιλήσουμε. Και ειδικότερα να μιλήσει. Γιατί για τα επό-μενα δέκα λεπτά μίλαγε μόνος του και μου εξηγούσε με ιδιαίτερο πάθος διάφορες παγκόσμιες συνωμοσίες. Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μέχρι το Τσέρνομπιλ και τα μεταλλαγμένα. Τα ήξερε αυτός όλα, λέει, γιατί έχει ένα φίλο στον ΟΗΕ. Ο,τι να ’ναι, που λέμε!