Metropolis

Ψηφιδωτά 2013 Ο ήχος της πόλης Dramarama

28.06 - 04.07.2013

www.metropolispress.gr

ΦΥΛΛΟ 1034

Η Δάφνη Αγγελίδου μιλάει στην Κίκα Κυριακάκου για την έκθεσή της στο Αρχαιολογικό

Η Μάρθα Φριντζήλα υποδέχεται τη Νάντια Σουφλή στο Θερινό Σχολείο Αρχαίου Δράματος

Οι Minor Project συμμετέχουν στο Jumping Fish Festival που διεξάγεται στην «Τεχνόπολις»

Σκανάρετε το QR Code στην αρχή των κειμένων και ανακαλύψτε έξτρα περιεχόμενο

Index

Η τριμελής μπάντα που ξεκίνησε από το ωδείο και μετράει ήδη αρκετά live

Savannah...39

Η έκθεση «Ψηφιδωτά του Σήμερα» της εικαστικού φιλοξενείται στο αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου

Αγγελίδου...16

Συμμετέχει στην 24ωρη παράσταση «Μερσιέ και Καμιέ» του Μπέκετ σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Επιστρέφει στην Ελευσίνα με τον θίασο Δρόμος με Δέντρα και τις «Βάκχες» του Ευριπίδη

Φιλίππογλου...36

Φριντζήλα...37

Οικοδεσπότης σε ένα διήμερο πικνίκ στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής

Μαραβέγιας...5

Eνα concept βιβλιοπωλείο για τη σύγχρονη σκέψη και τέχνη

Free Thinking Zone...38

Στου Ψυρρή...

Ο Δημήτρης Λιγνάδης συναντά τον Σάκη Ρουβά και η αντίστροφη μέτρηση για τις «Βάκχες» ξεκινάει! Πέντε παραγκουπόλεις μέσα από τον φακό των Γιατρών Χωρίς Σύ-νορα προσγειώνονται στο αεροδρόμιο. Τα

Ματωμένα Ρόδα μάς συστήνονται με το πρώτο τους άλ-μπουμ. Το Τρένο στο Ρουφ μάς καλεί στη δροσερή του απο-βάθρα. Και η Μάρθα Φριντζήλα δίνει το σύνθημα για το Θερινό Σχολείο...

Mstories 74

metropolis@metropolisnews.gr / Facebook: MetropolisPress / Twitter: @MetropolisPress / YouTube: MetropolisPressΙδιοκτησία - Εκδοση: Μ media Α.Ε. / Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977, φαξ 210 4832887 / Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης [k.tsaousis@metropolisnews.gr]Project Manager: Βίκτωρας Δήμας [v.dimas@metropolisnews.gr] Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου [th.triantafillou@metropolisnews.gr]

Συντονισμός Εκδοσης [sintonistes@metropolisnews.gr]: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Ντίνος Ρητινιώτης / Συντακτική Ομάδα [sintaktes@metropolisnews.gr]: Κατερίνα Ι. Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Πόπη Διαμαντάκου, Γιάννης Διαμαντής, Νικήτας Καραγιάννης, Δημήτρης Καραΐσκος, Μαρίνα Κατσάνου, Σταύρος Κουτσοσπύρος, Κίκα Κυριακάκου, Μαρία Μαρκουλή, Γιάννης Μαυρογιώργος, Γιώργος Μουχταρίδης, Βασίλης Νέδος, Γιώργος Παπαστογιαννούδης, Λήδα Πιμπλή, Χάρη Ποντίδα, Γιώργος Ρομπόλας, Βάσια Ρούσσου, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Νάντια Σουφλή, Χρήστος Τσαπακίδης, Περικλής Τσόπτσης, Δημήτρης Χαλιώτης / Φωτογραφίες - Βίντεο [fotografoi@metropolisnews.gr]: Βάσια Αναγνωστοπούλου, Δάφνη Ανέστη, Βαγγέλης Λαΐνας, Σίσσυ Μόρφη, Νίκος Παπαγγελής, Σταύρος Πετρόπουλος, Shutterstock, AFP / Δημιουργικό [grafistes@metropolisnews.gr]: Θάνος Κατσαΐτης, Μήτσος Στεργίου / Διαφήμιση [mkt@metropolisnews.gr]: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη / Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. Creative Direction: BOB STUDIO [www.bobstudio.gr]

METROPOLIS

Love in Athens Film Festival...17-32

11 ταινίες μικρού μήκους για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα και την αγάπη στην Αθήνα της κρίσης

Φωτογραφία εξωφύλλου: Βάσια ΑναγνωστοπούλουΛογότυπο Love in Athens: Bob Studio

Οι μέρες της αφθονίας μου

Ελευθερία, αγάπη, λαχανικά

«Μπορεί να μην κερδίζουμε πάντα τις μάχες, αλλά πρέπει να συνε-χίζουμε να αγωνιζόμαστε», είπε την περασμένη Παρασκευή η Πάτι Σμιθ στο Ηρώδειο, σε μια από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς, κάτω από το σχεδόν ολοστρόγγυλο φεγγάρι και την απόλυτα γοη-τευτική σκιά του Παρθενώνα. Τα λέει κάτι τέτοια η Πάτι Σμιθ, έχει το πνεύμα της επανάστασης μέσα της. Αλλά δεν γίνεται γραφική, όπως συχνά συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Για αυτό είναι σπουδαία. Αυθεντική όσο καμία άλλη γυναίκα στην ιστορία της ροκ.

Ενας από τους αγώνες που κερδήθηκαν τελευταία ήταν αυτός των ομοφυλόφιλων ζευγαριών στις ΗΠΑ. Σε μια χώρα με πολλές αντοχές αλλά και αμέτρητες προκαταλήψεις, το Ανώτατο Δικαστήριο επανα-προσδιόρισε έναν παλιότερο νόμο και πλέον ο γάμος δεν ορίζεται ως η ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. «Είμαστε όλοι περισσότερο ελεύθεροι», σχολίασε ο Ομπάμα. Και επειδή, καλώς ή κακώς, σε θέματα κουλτούρας και κοινωνίας σταθερά ο κόσμος ακο-λουθεί τις ΗΠΑ, αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα για την παγκόσμια κοινότητα - όσων τουλάχιστον εκτιμούν ακόμα την ελευθερία.

Την ελευθερία και την αγάπη. Επειτα από μια εβδομάδα που στην ελ-ληνική ειδησεογραφία ασχοληθήκαμε με την αύρα που άφησαν πίσω τους ο Ιθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί με τον μύθο μιας εκ των πιο χα-ρακτηριστικών ερωτικών ιστοριών του σύγχρονου σινεμά, παίρνουμε τη σκυτάλη με τα δικά μας. Αγάπη, λοιπόν. Αγάπη στην Αθήνα, μια πρωτοβουλία της εφημερίδας μας: το “Love in Athens Film Festival” θα πραγματοποιηθεί στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στις 2 και 3 Ιουλίου. Στις επόμενες σελίδες θα βρείτε λεπτομέρειες για τους δημιουργούς των 11 ταινιών και τις υποθέσεις των ιστοριών που θα μας παρουσιάσουν.

Τα είπε η Πάτι Σμιθ, ο αγώνας συνεχίζεται και τα πράγματα δεν αλλά-ζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Και κατέληξε: «Φροντίστε τον εαυτό σας, να πίνετε νερό, να τρώτε ψωμί και λαχανικά, να πλένετε τα δό-ντια σας, να είστε δημιουργικοί, να είστε ελεύθεροι». Θα μπορούσε να είναι και υπουργός Υγείας, δεν νομίζετε;

Αθως Δημουλάς / a.dimoulas@metropolisnews.gr

4

Κείμενο: Νατάσα Μαστοράκου

Μουσικό πικνίκ Οσοι περιμένατε τελευταία στιγμή να αγοράσετε εισιτήριο για τη συναυλία «Πικ-νικ στον Κήπο» με οικοδεσπότη τον Κωστή Μαραβέγια μάλλον αργή-σατε. Ηδη τρεις ημέρες πριν από την προγραμματισμένη συναυλία της 28ης Ιουνίου τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Μη στεναχωριέστε όμως, ο Κωστής ήταν αδύνατον να αφήσει πίσω από τη γιορτή τόσους φίλους του. Ετσι, η δεύτερη ημέρα ήταν σχεδόν φυσική εξέλιξη. Αύριο, Σάββατο 29 Ιουνίου, λοιπόν, η συναυλία θα επαναληφθεί και ο Κωστής υπόσχεται να έχει το ίδιο κέφι και την ίδια ενέργεια. Ιδιαίτερη περίπτωση της ελληνικής δισκογρα-φίας, ο Κωστής είναι εξαιρετικός μουσικός, περφόρμερ, πολυοργανίστας και συνθέτης. Ξεχώρισε αμέσως από το ξεκίνημά του με τραγούδια που η μελωδία και ο στίχος τους χαρακτηρίζονταν από ευρηματικότητα, χιούμορ και κυρίως χαρούμενη διάθεση. Με ήχο που δεν έχουμε συνηθίσει στην ελληνική δισκογραφία, ακροβατεί ανάμεσα σε μεσογειακές και βαλκανικές αναφορές, με πλούσιες ενορχηστρώσεις, με jazz και bossa nova στοιχεία, χαρακτηριστικά ενός προσωπικού μουσικού ρεύματος και ύφους που τον έχουν κατατάξει σε έναν από τους εμπορικότερους και πιο αγαπητούς δημι-ουργούς της γενιάς του.

Ως «μουσικός πολίτης του κόσμου» ο Κωστής Μαραβέγιας προσκαλεί όλους τους φίλους του σε πικνίκ στον Κήπο του Μεγάρου, έχοντας στο πλευρό του την αγαπημένη του μπάντα. Στο πιο δροσερό καλλιτεχνικό «στέ-κι» της αθηναϊκής μεγαλούπολης, στρώνει το μουσικό του καρέ τραπεζομά-ντιλο και βγάζει από το ψάθινο καλάθι του τραγούδια, διαλεγμένα ένα ένα, προορισμένα να σιγοντάρουν τη διάθεσή μας για μια καλοκαιρινή βόλτα στις γειτονιές της Μεσογείου. Από το Μοναστηράκι στην Piazza Navona και από την Barceloneta στην Côte d’ Azur: balcan mediterranean. Ακού-σματα, βαλσάκια και μελωδικές αφηγηματικές μπαλάντες από τον «Ραδιο-πειρατή» του ’03, το “Maraveyas Ilegal“ του ’07, το “Welcome to Greece“ του ’09 και την περίφημη, πιο πρόσφατη «Λόλα» του, αλλά και διασκευές τραγουδιών από κάθε γωνιά του πλανήτη. Παρέα με τους μουσικούς του, ο Κωστής υπόσχεται δύο ιδιαίτερες βραδιές. Να είστε εκεί.

Τι κοινό έχουν ο Rous, ο George Gaudy, o His Majesty The King of Spain και οι Minor Project; Είναι όλοι τους καλλιτέχνες της αγγλόφωνης ελλη-νικής σκηνής, έχουν αναδειχθεί από το Jumping Fish της Cosmote και θα εμφανιστούν στην ίδια σκηνή την Πέμπτη 4 Ιουλίου. Η πλατφόρμα που έχει αναλάβει να μας παρουσιάζει κάθε τρίμηνο έναν νέο Ελληνα δημιουργό που αξίζει να ακούσουμε εγκαινιάζει ένα ακόμα φεστιβάλ. Αυτή τη φορά το Jumping Fish Festival 2013: Young Guitars... Groups & Heroes θα γίνει στην «Tεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων και έπεται συνέχεια.

Μέχρι εδώ όλα μοιάζουν συνηθισμένα. Τo Jumping Fish πάντα στηρίζει τους καλλιτέχνες που επιλέγει -και όχι μόνο- και το έχει αποδείξει έμπρακτα. Από την ημέρα δημιουργίας του μέχρι σήμερα έχει αναδείξει 30 καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει σε διάφορες διοργανώσεις, ενώ το 2001 φιλο-ξένησε τον διαγωνισμό για την ανάδειξη του συγκροτήματος που θα άνοιγε

ως support act τη μεγάλη συναυλία των Bon Jovi. Το 2012 το πείραμα επα-ναλήφθηκε για το support group των Red Hot Chili Peppers. Φυσικά, και το ίδιο το portal έχει στο ενεργητικό του τέσσερα πολύ επιτυχημένα Jumping Fish Festivals με headliners διάσημα ονόματα από τη διεθνή μουσική σκηνή, όπως οι The Heavy, η Macy Gray και οι Fun Lovin’ Criminals.

Αυτή τη φορά την έκπληξη δεν θα κάνει κάποιο μεγάλο όνομα του εξωτε-ρικού, αλλά αγαπημένοι Ελληνες ερμηνευτές και τραγουδοποιοί οι οποίοι ενέπνευσαν τους συγκεκριμένους νέους καλλιτέχνες. Ετσι, το line-up δια-μορφώνεται ως εξής: Rous & George Gaudy feat. Πάνος Μουζουράκης, His Majesty The King of Spain feat. Φοίβος Δεληβοριάς, οι Minor Project feat. Guest-Εκπληξη και Los Mujeros feat. Νικήτας Κλιντ. Ολοι μαζί θα ανταλλά-ξουν στίχους και μουσική, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα με προσω-πική σφραγίδα και συλλογική απήχηση. Μην το χάσετε!

Είναι όλοι τους υπέροχοι

6Μουσική

28.06-04.07.2013Επιμέλεια: Περικλής Τσόπτσης

Για εμάς που πηγαίνουμε όλα αυτά τα χρόνια στις συναυλί-ες του, ένα γεμάτο Θέατρο Πέτρας δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ανέβασε πάνω από 10.000 φίλους του στην Πετρούπολη (χωρίς να υπολογίζονται οι «ορειβάτες» που είχαν κατακλύσει τα βράχια). Ολα αυτά με αφορμή τα 40 κεράκια που σβήνει φέτος στη δισκο-γραφία. Ή τα 63 που σβήνει στη γενέθλια τούρτα. Μια με-γάλη τούρτα με τη φωτογραφία του από κάποια συναυλία. Σαν αυτή που του έφερε η κόρη του Νικολέτα στη σκηνή και μοιράστηκε (αφού δοκίμασε πρώτα) με τους πιστούς του φίλους στις πρώτες σειρές. Αυτοί είναι για μένα και το πιο εντυπωσιακό κομμάτι σε κάθε συναυλία. Τα παιδιά που πάνε δύο ώρες νωρίτερα εφοδιασμένα με τα καπνο-γόνα τους, τις μπλούζες τους, την αγάπη τους. Αυτά τα παιδιά που ανανεώνονται και κάθε φορά είναι μια παρέα 16άρηδων στη θέση της προηγούμενης παρέας που έγινε πια 20 και πέρασε λίγο πιο πίσω. Ή έγινε 30 (σαν εμάς) και κάθησε στις κερκίδες. Με την ίδια όμως αγάπη, με την ίδια αδυναμία σε ένα πρόσωπο που σημάδεψε την εφη-βεία των περισσότερων της γενιάς μου, συνεχίζουμε να τον απολαμβάνουμε να μοιάζει κάθε φορά και νεότερος. Αυτό, άλλωστε, έδειξαν και τα βίντεο από παλιές του εμ-φανίσεις, από αστείες στιγμές περιοδείας, από σκετς του παρελθόντος.

Την προηγούμενη Πέμπτη έμεινε στη σκηνή σχεδόν τέσ-σερις ώρες. Με άψογες ερμηνείες, ανεξάντλητη διάθε-ση και μια φωνή που μένει αναλλοίωτη στον χρόνο. Μια φωνή που βγαίνει από την ψυχή του, μια φωνή που δεν κουράζεται να κραυγάζει στο «Δεν υπάρχω», να μαλα-κώνει στο «Πάρε με», να αγριεύει στα «Εφηβα γεράκια». Σε αυτά τα γενέθλια, όμως, δεν ήταν μόνος. Παρέα του, στο videowall πίσω από τη σκηνή, ήταν όλοι οι αγαπημέ-νοι του συνθέτες, οι περισσότεροι από τους σταθμούς της καριέρας τους. Ο Νικόλας Ασιμος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Σταμάτης Μεσημέρης, ο Θάνος Μικρούτσικος και πολλοί άλλοι. Και πάνω στη σκηνή οι παντοτινοί συνοδοιπόροι του Ανδρέας Αποστόλου (πλήκτρα), Βαγγέλης Πατερά-κης (μπάσο), Στέφανος Δημητρίου (ντραμς) και οι νεότε-ροι Γιάννης Αυγέρης (κιθάρες), Μαίρη Μπρόζη (βιολί) και Φρόσω Στυλιανού (φωνητικά).

Και για να συμπληρωθεί η παρέα δεν θα μπορούσε να λεί-ψει ο Χριστόφορος Κροκίδης, που ανέβηκε μαζί τους στη σκηνή έπειτα από αρκετά χρόνια. Αντε και στα 50!

Ν.Μ.

Καλοκαιρινές ιστορίες

Καναδική jazz

Διασκέδαση επί δύο

Η διάσημη Καναδή τραγουδίστρια, πιανίστρια, στιχουργός, συνθέτρια και παραγωγός Νταϊάνα Κρολ κατέκτησε ταχύτατα παγκόσμια αναγνώρι-ση και καταξίωση και αναγορεύτηκε σε λαμπερό αστέρι της jazz σκηνής. Με το απίστευτα ανοιχτό καλλιτεχνικό της πνεύμα και το τεράστιο target group των θαυμαστών της, διευρύνει τους ορίζο-ντες και πολλαπλασιάζει το κοινό του συγκεκρι-μένου μουσικού είδους. Τη Δευτέρα 1 Ιουλίου θα βρίσκεται στην Αθήνα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου), όπου θα απολαύσουμε ένα γοητευτικό οδοιπο-ρικό στον κόσμο της αιώνιας μελωδίας και των παντοτινών αισθήσεων.

Ο Μύρωνας Στρατής και ο Ησαΐας Ματιάμπα, ο καθένας με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότη-τα αλλά και οι δύο μαζί, ανακαλύπτουν τις κοινές μουσικές τους αγάπες και ετοιμάζουν ένα κεφά-το, εξαντλητικό, νεανικό πρόγραμμα για όλες τις ηλικίες σήμερα, Παρασκευή 28 Ιουνίου (και κάθε Παρασκευή έως τις 19 Ιουλίου), στο Veghera Club (40ό Xλμ. Αθηνών-Σουνίου). Σε μια διαδρο-μή που ξεκινά από δυνατές rock κιθάρες, πλησιά-ζει τη soul, φλερτάρει με το funk και λοξοκοιτάζει την disco, οι δύο νεαροί τραγουδοποιοί παρουσι-άζουν τα δυνατά προσωπικά τους τραγούδια και ξαφνιάζουν με αναπάντεχες διασκευές!

Οι Zen Garden δημιουργήθηκαν το 2007. Εχουν κυκλοφορήσει τα άλμπουμ “Simple Thought”, “Discover” EP και “Talking Trees”, όπως επίσης και μεμονωμένα τραγούδια σε διεθνείς συλλο-γές. Η μουσική τους συνδέει τον ηλεκτρονικό με τον φυσικό ήχο, παντρεύοντας την electronic ambient με την tribal dance. Στις ζωντανές τους εμφανίσεις συνδυάζουν διαφορετικές τέχνες σε οπτικοακουστικές performances με κινημα-τογραφική αφήγηση. Μαζί με τα κρουστά του Μανώλη Καμπούρη, του Γιώργου Κουκούλη και το μπάσο του Μιχάλη Μάζη και πλαισιωμέ-νοι από ζωντανά visual arts περιβάλλοντα του S. Βell, επιστρέφουν στη σκηνή του Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) την Τετάρτη 3 Ιουλίου για να ερμηνεύσουν γνωστό υλικό και τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο τους.

Το θέατρο ήταν γεμάτο

Ηλεκτρονικό ζενΟ χειμώνας του Παύλου Παυλίδη και των Β-Movies περιλάμβανε επιτυχημένες συναυλίες σε όλη τη χώρα και ηχογραφήσεις για τον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί», ο οποίος κυκλοφόρησε πρόσφατα. Δεν θα μπο-ρούσαν να λείψουν, λοιπόν, και από τα καλοκαι-ρινά συναυλικά δρώμενα. Ετσι, την Τετάρτη 3 Ιου-λίου θα μας παρουσιάσουν στο Αμαλιείο Θέατρο (Λ. Κηφισίας 219, Μαρούσι) το καινούργιο τους υλικό, αλλά και μια αναδρομή σε όλη τη μουσική πορεία του Παύλου Παυλίδη, τόσο από την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών όσο και από τη μεταγενέστε-ρη δισκογραφική του διαδρομή.

7

Δεν είναι η πρώτη φορά που γυρίζεται ταινία με ζόμπι. Εμβληματικές στο είδος τους παραμένουν κάποιες ταινίες του Ρομέρο, όπως και το «28 Μέ-ρες Μετά» του Ντάνι Μπόιλ. Είναι όμως η πρώτη φορά που το Χόλιγουντ αποφασίζει να ποντάρει σχεδόν 400 εκατ. δολάρια για ένα blockbuster, που φέρνει αντιμέτωπα τα ζόμπι ανά τον κόσμο με τον αειθαλή hot star της παγκόσμιας βιομηχανίας του σινεμά, τον Μπραντ Πιτ.

Το «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ» κάνει επιτέλους πρεμιέρα στις κινηματογρα-φικές αίθουσες ύστερα από διάφορα τρέιλερ και κλιπ που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα και αποκαλύπτουν το μέγεθος της παραγωγής. Ο σκη-νοθέτης Μαρκ Φόστερ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο μετα-αποκαλυπτικό best seller τρόμου του Μαξ Μπρουκς, που θέλει μια πανδη-μία να ξεσπάει μετατρέποντας σε ζόμπι τους ανθρώπους και απειλώντας με αφανισμό το ανθρώπινο είδος.

Ο Μπραντ Πιτ υποδύεται τον Τζέρι Λέιν, έναν υπάλληλο των Ηνωμένων Εθνών με προϋπηρεσία σε διακεκαυμένες ζώνες, όπως η Ρουάντα και η Βοσνία, που απολαμβάνει πια μια ήρεμη ζωή δίπλα στην οικογένειά του. Το ξέσπασμα όμως της τρομακτικής αυτής πανδημίας θα τον αναγκάσει να επιστρέψει στη δράση και σε έναν αγώνα δρόμου για τον εντοπισμό του Ασθενή Μηδέν, που θα βάλει τέλος στον όλεθρο και θα θέσει τις βάσεις για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Αν και το στόρι ακούγεται εντυπωσιακά κλισέ στα πρότυπα του “one man saves the world”, είναι τέτοιο το μέγεθος της παραγωγής σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ και την υποβλητική σκηνοθεσία του Φόστερ, που το σασπένς διατηρείται αμείωτο και η ταινία πετυχαίνει σχεδόν στο ακέ-ραιο τον στόχο της. Ποιος είναι αυτός; Τον έχει ήδη αποκαλύψει ο ίδιος ο Μπραντ Πιτ: «Η ιδανική καλοκαιρινή ψυχαγωγία. Μια ταινία που την έκανα για να την απολαύσουν οι γιοι μου!»

Ο Μπραντ Πιτ σώζει τον κόσμο!

8Σινεμά

28.06-04.07.2013Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης

Το νέο ελληνικό σινεμά απολαμβάνει πλέον σταθερή πα-ρουσία στα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ της Ευρώ-πης. Τελευταία απόδειξη το φετινό Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, που θα διεξαχθεί από σήμερα, 28 Ιουνίου μέχρι τις 12 Ιουλίου, και περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του τέσσε-ρις ελληνικές ταινίες και τρία ελληνικά work in progress.

Εναν χρόνο μετά τη διάκριση της ταινίας «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Εκτορα Λυγίζου, το Φεστι-βάλ εντάσσει στο διαγωνιστικό του πρόγραμμα τη νέα ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου “September” με την Κόρα Καρβούνη και τη Μαρία Σκουλά. «Μία ταινία σαν τον Σεπτέμβριο, μελαγχολική, αλλά και γεμάτη από την ελπίδα μίας νέας αρχής», σύμφωνα με τη δημιουργό της.

Σε μη διαγωνιστικά τμήματα του Φεστιβάλ θα προβλη-θούν η «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου, που πέρυσι είχε διακριθεί στο Work in Progress, η «Χαρά» του Ηλία Γιαννακάκη και το “Capsule” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη.

Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το φετινό Work in Progress με τρεις ελληνικές ταινίες, που έγιναν δεκτές ανάμεσα στις 19 συνολικά από την Κεντρική και Ανατο-λική Ευρώπη, να αναζητούν πόρους για την ολοκλήρωσή τους. Πρόκειται για τον «Αγιο Νικόλαο» του Λουκιανού Μοσχονά, ελληνογαλλικής καταγωγής, γυρισμένο στη γνωστή, υποβαθμισμένη συνοικία της Αθήνας, τη «Νορ-βηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ με ήρωα τον ιδιόρρυθμο Ζανό, που καταφθάνει για πρώτη φορά στην Αθήνα, και το “Modris” του Γιούρις Κιουρσέτις, μια συμπαραγωγή της Ελλάδας, της Λετονίας και της Γερμανίας από έναν δημι-ουργό που έκανε αίσθηση στη Μεγάλη Βρετανία με την πρώτη του, σπουδαστική ταινία “Will Have It Tomorrow”.

ΑφιέρωμαΝύχτες μικρού μήκους

Σασπένς και Χίτσκοκ

Αν κάτι αγαπάμε φανατικά στο κινηματογραφι-κό καλοκαίρι είναι οι επανεκδόσεις αγαπημένων ταινιών στα θερινά σινεμά. Αυτή την εβδομάδα, η Οντρεϊ Χέμπορν και ο Αλμπερτ Φίνεϊ επιστρέ-φουν στην οθόνη μας σε μία, υποψήφια για Οσκαρ, παθιασμένη, ρομαντική δραμεντί του 1967. «Δύο για το δρόμο»... με ένα ζευγάρι σε κρίση να θυμάται κάποιες από τις στιγμές του πε-ριπετειώδους κοινού τους βίου. Από τη γνωριμία τους και το γαμήλιο ταξίδι μέχρι τους τσακωμούς και τις απιστίες τους. «Τι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να τρώνε μαζί σε ένα τραπέζι χωρίς να ανταλλάσσουν κουβέντα;» ρωτάει τη γυναίκα ένας από τους ήρωες. «Παντρεμένοι», του απα-ντάει εκείνη αφοπλιστικά.

Μπορεί οι περισσότεροι να νομίζουν ότι το ισπα-νικό σινεμά εξαντλείται στο όνομα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Ιδανική ευκαιρία για να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στην ισπανική κωμωδία. Από τις 4 μέχρι τις 10 Ιουλίου η πα-νέμορφη ταράτσα του θερινού κινηματογράφου Λαΐς (Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου, Γκάζι) φιλοξενεί μια σειρά από λιγότερο γνωστές ισπα-νικές κωμωδίες γεμάτες καυστικό χιούμορ. Ενδει-κτικά αναφέρουμε το υποψήφιο για Ξενόγλωσσο Οσκαρ το 1979 «Η μαμά κλείνει τα εκατό» του Κάρλος Σάουρα και το «Τορεμολίνος 73» του Πάμπλο Μπέργκερ, σκηνοθέτη του βραβευμένου με δέκα Γκόγια “Blancanieves”.

Το 19ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» έρχεται από τις 18 μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου και αναζητά τις ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που θα παρουσιαστούν στο φετινό Διαγωνιστικό του Τμήμα. Οσοι σκηνοθέτες έχουν ολοκληρώσει τις μικρού μήκους δημιουργίες τους μέσα στους τελευταίους 12 μήνες μπορούν να στείλουν τις ταινίες τους συμπληρώνοντας τη σχε-τική αίτηση στο site του Φεστιβάλ. Η προθεσμία υποβολής έχει αρχικά ανακοινωθεί για τις 30 Ιου-νίου, αλλά, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει παράτα-ση. Τα βραβεία του φετινού διαγωνιστικού τμήμα-τος περιλαμβάνουν το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 2.000 ευρώ), τα Βραβεία Β΄ και Γ΄ Καλύτερης Ταινίας, το Βραβείο Σκηνοθεσίας και το Βραβείο Σεναρίου.

Δέκα από τις σημαντικότερες ταινίες της φιλμο-γραφίας του μετρ του σασπένς Αλφρεντ Χίτσκοκ μάς δίνουν ραντεβού από τις 4 έως τις 17 Ιου-λίου στον κινηματογράφο Αστυ (Κοραή 4, Κέ-ντρο). Το κλασικό πια Ταινιόραμα του θρυλικού κινηματογράφου της Αθήνας συνεχίζεται με ένα εκτενές αφιέρωμα στον άνθρωπο, που σφράγισε ανεξίτηλα το είδος του θρίλερ στο παγκόσμιο σινεμά. Δύο ταινίες, τρεις προβολές κάθε μέρα, με ενιαίο εισιτήριο μόλις 6 ευρώ. Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν είναι τα: «Ρεβέκκα», “Notorious”, «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως», «Σιωπηλός Μάρτυρας» και «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων».

Ελληνικό «παρών»

Με άρωμα vintage

9

Ενας 60άρης μετανάστης, χρόνια στη Γαλλία, θα περάσει μια περιπέτεια υγείας. Η παροδική αυτή «αναπηρία» θα του θυμίσει πώς είναι να ανήκεις στις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, πώς είναι να μην έχεις στον ήλιο μοίρα. Οι ώρες που θα περάσει στον ατμοσφαιρικό κήπο του Λουξεμβούργου θα τον φέρουν κοντά -στην κυριολεξία- με τους λογοτεχνικούς ήρωες της εφη-βείας του. Εκείνοι έχουν διανύσει τη διαδρομή πέρα από το χαρτί, έχουν εποικήσει την πραγματική ζωή και η γραφή του Βασίλη Αλεξάκη -alter ego του οποίου αποτελεί ο αφηγητής- θα τους φέρει πάλι πίσω σε αυτό. Αφού ενδιαμέσως έχει καταλύσει τα σύνορα του μύθου με την πραγματικότητα.

Το νέο του μυθιστόρημα, αντίθετα με ό,τι συνήθιζε στα τελευταία του έργα, ο συγγραφέας το έγραψε πρώτα στα γαλλικά και όχι στα ελληνικά. Ο βρα-βευμένος, πριν από έξι χρόνια με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλι-κής Ακαδημίας Αλεξάκης, υπήρξε πέρυσι υποψήφιος με τον «Μικρό Ελλη-να» (εκδ. Εξάντας) για το άλλο σημαίνον γαλλικό βραβείο, το Γκονκούρ. Αρωγοί του σε αυτή την προσπάθεια υπήρξαν οι λογοτεχνικοί ήρωες που δανείστηκε και οι νέοι αστικοί μύθοι που έπλεξε μέσα από εκείνους. Ο Γιώρ-

γος Θαλάσσης, ο κομιξικός Μικρός Ηρως, επανέρχεται στο προσκήνιο γερασμένος και ταλαιπωρημένος να προσπαθεί να ενωθεί με τους Αγανα-κτισμένους μέσα από ένα παράθυρο στο Σύνταγμα. Ο φίλος του ο Σπίθας, εργολάβος μικροεγκληματίας πια. Ο Ροβινσώνας Κρούσος, άστεγος μες στους χιλιάδες άστεγους του Παρισιού, οδηγεί τον αφηγητή στο καφενείο των ανθρώπων δίχως ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Στο μοναδι-κό μέρος της γης όπου υπάρχουν δίχως να τους τσαλαπατάει το χάος της απόλυτης εγκατάλειψης.

Ο Αλεξάκης είναι από εκείνους τους Ελληνες καλλιτέχνες που καταξιώθηκαν στο εξωτερικό - όπως και ο «συντοπίτης» του Κώστας Γαβράς. Αναρωτιέμαι όμως εάν ως ελληνικό κοινό χαιρόμαστε με τις επιτυχίες αυτών των ανθρώ-πων. Μήπως, τελικά, αντιμετωπίζουμε τις δημιουργίες τους ως κάτι ξενόφερτο; Φοβάμαι πως ναι. Μια πάγια τάση του ελλαδικού χώρου ήδη από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν είμαστε πολύ δεκτικοί με κανενός εί-δους μετανάστες, ακόμα και με εκείνους που έχουν μεταναστεύσει μακριά από εδώ και όμως συνεχίζουν να πονάνε πραγματικά τον τόπο τους.

Μακριά και πέρα από το χαρτί

10Βιβλίο

Επιμέλεια: Γιώργος Ρομπόλας 28.06-04.07.2013

Η δημιουργική γραφή είναι εν πολλοίς μια παρεξηγημένη έννοια - από όλους μας σχεδόν. Αυτό το καλοκαίρι πα-ρατηρείται μια άνθιση σχετικών εργαστηρίων, βλέπε το Αthens International Creative Writing Summer School, που βρίσκεται σε εξέλιξη (υπό την αιγίδα του Βρετανικού Συμ-βουλίου) ή το σεμινάριο «Αποχαιρετισμοί», που διοργα-νώθηκε πρόσφατα στο Bios στο πλαίσιο του MYBE project. Η κουβέντα με την εισηγήτριά του Δανάη Δάσκα βοήθησε στο να αποσαφηνιστούν πολλοί μύθοι αναφορικά με το creative writing.

Η δημιουργική γραφή είναι ένας όρος, όχι απόλυτα επιτυχη-μένος, για να περιγραφούν τα μαθήματα συγγραφής λογο-τεχνίας που ξεκίνησαν, δειλά δειλά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο σε όλο τον Δυτικό Κόσμο. Μια διαδικασία αμφίδρομη ανά-μεσα στον «οδηγό» και στους συμμετέχοντες, όπως υπο-στηρίζει η Δανάη. Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με δάσκαλο, αλλά με ένα άτομο που οδηγεί τους μαθητές από τις λέξεις και τις ιδέες τους στους πιθανούς κόσμους που αυτοί μπο-ρούν να δημιουργήσουν. Αντίστοιχα, ο τρόπος που μαθαί-νει κανείς να αξιολογεί τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους αποτελεί κομμάτι ομαδικής διεργασίας - όχι μια πα-ραδοσιακή σχέση όπου ένας ειδικός δίνει αυστηρές οδη-γίες που οι μαθητευόμενοι πρέπει να ακολουθήσουν κατά γράμμα. Αυτό που τελικά προσφέρει είναι, τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι και οποιαδήποτε άλλη σπουδή τέχνης - μαζί και μια ευκαιρία βελτίωσης του γραπτού λόγου ακόμα και στην καθημερινότητά μας. Η επιφυλακτικότητα με την οποία την αντιμετωπίζουμε οφείλεται στο ότι τη βλέπουμε αποκομ-μένη από το παρελθόν της. Αλλωστε, επιμέλεια και αξιολό-γηση κειμένων -μεταξύ των συγγραφέων- υπήρχε πάντοτε και σε μεγάλο βαθμό, αν και στους διαστημικούς καιρούς όπου ζούμε έχει ατονήσει, καθιστώντας τα μαθήματα δημι-ουργικής γραφής μια πολύτιμη ευκαιρία δημιουργίας σχέ-σεων αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους γράφοντες.

Αυτό κράτησα, πάνω από όλα, από την κουβέντα μας. Και όχι το κατά πόσο το creative writing μπορεί να «βγά-λει» ή όχι συγγραφείς, πράγμα δευτερεύον τελικά. Το βασικό συμπέρασμα είναι πως σεμινάρια τέτοιου τύπου είναι ικανά να δημιουργήσουν συνοδοιπόρους στην προ-σπάθεια δημιουργίας μιας νέας αφήγησης - που τόσο πολύ έχει ανάγκη η λογοτεχνία μετά και την αποκαθήλω-ση του μεταμοντερνισμού.

Πίσω στα βασικά

Πάρε ανάσαΟ Σουηδός Πουαρό

Ιερή αγάπηΟ Τσβετάν Τοντορόφ, ένας πραγματικός στοχα-στής των ανθρώπινων εκφάνσεων, βάλλει ενά-ντια στην απόλυτη κυριαρχία της θεωρητικοποί-ησης της λογοτεχνίας τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε σχολικό επίπεδο. Στο κείμενό του «Η λογοτεχνία σε κίνδυνο» (εκδ. Πόλις) αγωνιά για το ότι τα αναγνώσματα αντιμετωπίζονται ως αυτό-φωτα αντικείμενα που δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχουν σχέση με την πραγματικότητα και τελι-κά με τη ζωή την ίδια. Δεν απορρίπτει τη θεωρία -πώς θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο άλλω-στε;-, απλά τη θεωρεί εργαλείο και όχι αυτοσκο-πό. Υπενθυμίζοντας πως το μέσο, ακόμα και όταν αγιάζεται, δεν χρειάζεται σε καμία περίπτωση να γίνεται σκοπός.

Η Αρουντάτι Ρόι είναι, πέρα από καταξιωμένη συγγραφέας, μια πραγματική ακτιβίστρια. Δεν χρησιμοποίησε όμως τον ακτιβισμό της για να πουλήσει. Αντίθετα, κατάφερε με το πρώτο της βιβλίο «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων» (εκδ. Ψυχογιός) να κερδίσει το Βραβείο Booker το 1997, ενώ δεν σταμάτησε από τότε μέχρι σήμε-ρα να πολεμάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το εν λόγω μυθιστόρημα βρίθει αναφορών στην πρόσφατη πολιτική και πολιτιστική ιστορία της -άγνωστης σε εμάς- Ινδίας. Αναδεικνύοντας μια ζεστή σαν το αίμα αλήθεια: πως η αγάπη είναι ιερή και δεν μπορεί κανένας κοινωνικός ρατσι-σμός να την απαγορεύσει, ακόμα και όταν αυτή φαντάζει σχεδόν ανίερη.

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων αποτελούν μια προ-σπάθεια αυτοδιαχείρισης μακριά από τον συνηθι-σμένο εκδοτικό κανόνα. Επί παραδείγματι: κυκλο-φόρησαν το μυθιστόρημα «Ελληνική ασφυξία» του Ηλία Νίσαρη ολόκληρο και τζάμπα σε pdf, πέρα από τυπωμένο. Το κείμενο, γεμάτο ροκ ανα-φορές, παρακολουθεί τρία αδέλφια τον πρώτο χρόνο της κρίσης, μέσα στον ορυμαγδό κατάθλι-ψης, φόβου και ασφυξίας που μας έδερνε και μας δέρνει. Χωρίς να εξετάζει μόνο τον οικονομικό πα-ράγοντα, αλλά και τον άλλον, τον σημαντικότερο, αυτόν της πραγματικής κρίσης. Εκείνης της αόρα-της δύναμης που μεταλλάσσει τους ανθρώπους, σιγά σιγά, σε τέρατα του εαυτού τους. Δίνοντάς μας, όμως, μια αναπάντεχη και αισιόδοξη ευκαι-ρία επανεκκίνησης.

Και θα ρωτήσετε: Αλλο ένα σκανδιναβικό αστυ-νομικό, αυτό τι διαφορά έχει; Ο Χόκαν Νέσερ φέρνει δύο καινούργια στοιχεία: τον εκκεντρικό -σε στιλ Ηρακλή Πουαρό- ήρωά του και αυτό της φανταστικής πόλης. Η Μάαρνταμ αποτελεί τον συνήθη χώρο «δράσης» του και ένα συμπίλημα πολλών διαφορετικών βορειοευρωπαϊκών αρω-μάτων - όχι μόνο σκανδιναβικών. Ο επιθεωρητής Βαν Βέτερεν, αργότερα στην πορεία του ιδιοκτή-της παλαιοβιβλιοπωλείου, βρίσκεται σε διακοπές στο μυθιστόρημα «Το σημείο του Μπόρκμαν» (εκδ. Μεταίχμιο). Τρεις φόνοι αναστατώνουν τον τόπο όπου παραθερίζει. Βαριέται και έτσι θα βο-ηθήσει για να φτάσει στον τίτλο του βιβλίου. Στο σημείο, δηλαδή, όπου τα στοιχεία πρέπει να συ-σχετιστούν για να λυθεί ένα έγκλημα.

Εργαστήρια λογοτεχνίας

11

Εχουμε συνηθίσει τη Μαρία Πρωτόπαππα πάνω στη σκηνή και όχι πίσω από αυτήν. Μπροστά στα φώτα, να εκτίθεται, να δίνει πάντα τον καλύτερό της εαυτό, να κοπιάζει για τον κάθε ρόλο. Αυτή τη φορά όμως τα πράγμα-τα είναι λίγο διαφορετικά. Η Μαρία πειραματίζεται και αποφασίζει να σκη-νοθετήσει. Στις 5 και 6 Ιουλίου, λοιπόν, στο Κτίριο Η της Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών η Μαρία θα υπογράψει την πρώτη της σκηνοθεσία και η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» υπό το δικό της πρίσμα θα λάβει σάρκα και οστά. Μαζί της σε αυτό το πείραμα ο Μανώλης Μαυροματάκης (Αγαμέμνων), ο Θανάσης Δήμου (Μενέλαος), η Αγορίτσα Οικονόμου (Κλυταιμνήστρα), η Χριστίνα Μαξούρη (Ιφιγένεια), ο Γιάννος Περλέγκας (Αχιλλέας) και ο Νεκτάριος Λουκιανός (Αγγελιοφόρος).

Οι χαρακτήρες του έργου, αποκομμένοι από την ιστορική στιγμή, σε ουδέ-τερο χρόνο ξαναζούν τον μύθο που όλοι έχουμε ακούσει, που έχουμε δει και έχουμε διαβάσει, με σκοπό να βρουν τρόπο να συνεννοηθούν για να αλλάξουν την τραγωδία σε πένθος χαροποιόν. Ενας βασιλιάς κλόουν, με σοβαρές φιλοδοξίες, μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο, μια πριγκίπισσα σε πλήρη άγνοια, ένας ντροπιασμένος king-maker σκουληκαντέρα, ένας υπε-ρήρωας καλό παιδί, ένας αθώος ψευτράκος μαντατοφόρος και δυο μυ-στήριες τύπισσες που σκοτώνουν την ώρα τους βγάζοντας συμπεράσμα-τα. Ολοι αυτοί φυτρώνουν σε έναν τόπο παραθαλάσσιο, άλλοτε ανθηρό, γεμάτο ζωή, τώρα εγκαταλελειμμένο. Σε έναν τόπο ναυαγίου, το θρίλερ της πραγματικότητάς μας, όπου χωράει η γελοιότητα αλλά και το χιούμορ.

Σε ουδέτερο χρόνο

12Θέατρο

Επιμέλεια: Νατάσα Μαστοράκου 28.06-04.07.2013

Ο Δήμος Αβδελιώδης, στην πρώτη του συμμε-τοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών, καταπιάνεται με ένα από τα πιο αινιγματικά κείμενα του Σολωμού «Η γυναίκα της Ζάκυθος». Ο ποιητής ενδύεται το προσωπείο του ιερομόναχου και κοιτάζει στα μάτια το Κακό χωρίς να το φοβάται. Το Κακό εδώ δεν είναι ο απέναντι, είναι ανάμεσά μας, μέσα μας. Η παράσταση σφραγίζεται με την ερμηνεία της Ολιας Λαζαρίδου στον πρωταγω-νιστικό ρόλο, ενώ την πλαισιώνουν η Δήμητρα Κωτίδου και η Δανάη Ρούσσου. Σήμερα, Παρα-σκευή 28 Ιουνίου, στην Πειραιώς 260.

Με την παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη σε σκηνο-θεσία Σωτήρη Χατζάκη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ξεκινάει το 56 Φεστιβάλ Φιλίππων και Θάσου στις 5 και 6 Ιουλίου. Με μοναδική ιδιαιτερότητα την αλ-λαγή του χώρου παραστάσεων στη Θάσο, λόγω εργασι-ών, οι δύο θεατρικές παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στο προαύλιο του 1ου Δημοτικού Σχολείου και φέτος το φεστιβάλ θα δώσει το δικό του ξεχωριστό στίγμα.

Μετά το ΚΘΒΕ, τη σκυτάλη παίρνει ένα πλούσιο πρό-γραμμα με παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, παραγωγές Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων και του ελεύθερου θεάτρου. Το πρόγραμμα συμπληρώνουν δύο μουσικά αφιερώμα-τα στον Μίκη Θεοδωράκη και τον Απόστολο Καλδάρα, ενώ το φεστιβάλ κλείνει με δύο παραστάσεις της Εθνικής Οπερας της Σόφιας.

Στο φετινό φεστιβάλ ξεχωρίζει το αφιέρωμα στον Κ.Π. Καβάφη με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Αλεξανδρινού ποιητή, στο οποίο θα γίνουν παραστάσεις θεάτρου, χορού, αναλόγια, αναγνώσεις ποιημάτων, προ-βολές ταινιών, έκθεση εικαστικών, καθώς και η συγγρα-φή ενός καινούργιου θεατρικού έργου, που αφορά τη ζωή του Κ.Π. Καβάφη και θα παρουσιαστεί σε συμπαρα-γωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

Επτανήσιος λόγος Το τέλος που δεν ήρθε

Εξω από τα τείχη

Το παρελθόν στο παρόν

Υστερα από έναν χρόνο, η παράσταση «Υπέροχο μετά, un circo esoterico», που ξεκίνησε ως work-in-progress πέρυσι στο Bios (Πειραιώς 84, Κεραμει-κός), αφού έκανε τον γύρο του κόσμου, επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε, για να παρουσιαστεί για τρεις παραστάσεις, από σήμερα, Παρασκευή 28 Ιουνίου, έως την Κυριακή 30 Ιουνίου. Με αφορμή το τέλος του κόσμου που περιμέναμε πέρυσι αλλά δεν ήρθε, μια ομάδα ηθοποιών από τρεις διαφορε-τικές χώρες μαζεύει τα κομμάτια του κόσμου που αξίζει να σωθούν και μας καλεί να ζήσουμε μαζί το υπέροχο μετά. Η πρώτη ελληνική θεατρική συ-μπαραγωγή με τη Λιθουανία και το Μεξικό είναι σκηνοθετημένη από τον Cezaris Grauzinis.

Στην παράσταση «Αίφνης», χορός, μουσική και εικαστικές δημιουργίες συνυπάρχουν και συνο-μιλούν με την έννοια του ξαφνικού γεγονότος που εισβάλλει στο παρόν και μεταβάλλει την ομαλή εξέλιξη του μέλλοντος. Το έργο ανεβαί-νει από την ομάδα Die Wolke Art Group, που ιδρύθηκε στο Εσεν της Γερμανίας από τη Δροσιά Τριαντάκη και παρουσιάζεται αυτό το Σαββατο-κύριακο, 29 και 30 Ιουνίου, στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα (Καλλιρρόης 10, Αθήνα). Ευχάρι-στες παρελθοντικές στιγμές αποτυπωμένες στο φωτογραφικό φιλμ, στιγμές καταγεγραμμένες στο σώμα της προσωπικής μνήμης, επανέρχο-νται στο παρόν διαγράφοντας την κυκλική πο-ρεία του χρόνου ύπαρξής τους: μια αγέραστη ανάμνηση (επανα)βιωμένη στο παρόν σε έναν προσωπικό χρόνο - σε μια προσωπική στιγμή.

Ο Εμανουέλ Ντεμαρσί-Μoτά επανέρχεται σε ένα εμβληματικό έργο του θεάτρου του παραλόγου, τον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο, στις 30 Ιουνίου και την 1 Ιουλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Λεωφ. Συγγρού 107-109, Ν. Κόσμος). Αν ο Ιονέσκο γράφει τον «Ρινόκε-ρο» καταγγέλλοντας κάθε ολοκληρωτισμό της εποχής του, ο Ντεμαρσί-Μοτά το διαβάζει σήμε-ρα ως μια παραβολή της επιβεβλημένης ομοιο-μορφίας, της τυραννίας δίχως τύραννο - μια εθε-λούσια δουλεία που επιβάλλεται από τον διπλανό μας, ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ρι-νόκεροι που εφορμούν στη δική του σκηνική φα-ντασμαγορία στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών είναι παιδιά της τυραννίας της μόδας, της κοινωνίας της κατανάλωσης, της αλλοτρίω-σης του καπιταλισμού.

Παράλογος ρινόκερος

13

H καλλιτέχνις Αννίτα Αργυροηλιοπούλου επιμελείται την έκθεση “Reframing nature”, η οποία παρουσιάζεται στην αίθουσα τέχνης Εκφρα-ση - Γιάννα Γραμματοπούλου (Βαλαωρίτου 9Α, Αθήνα) μέχρι τις 26 Ιου-λίου. Μια έκθεση με θέμα τη φύση και το πώς επαναπροσδιορίζεται μέσα από τη δουλειά των τεσσάρων συμμετεχόντων καλλιτεχνών, δηλαδή της Αννίτας Αργυροηλιοπούλου, του Ανδρέα Βούσουρα, της Μαριάμ Τσακι-ριάν και του Γιώργου Τσεριώνη.

Η επιμελήτρια και καλλιτέχνις δημιουργεί συνθέσεις από φιγούρες και σκι-ές που δίνουν τρισδιάστατη αίσθηση χώρου μέσα από τον συνδυασμό σχε-δίου και πλεξιγκλάς. «Οι φιγούρες συμπλέκονται με φυτόμορφα σχέδια, αναφορά στη φύση. Οι σκιές κρύβουν μυστικά κλειδιά για την ύπαρξη και τον χρόνο, καμουφλάρουν την αγωνία της μνήμης και της αμνησίας. Το φως πασχίζει να επικρατήσει στον ζωγραφικό χώρο. Η ισορροπία είναι το ζητούμενο», επισημαίνει η ίδια.

Ο Ανδρέας Βούσουρας παρουσιάζει τη δουλειά του με τίτλο “Nature Μort”, μια σειρά από μικρά αντικείμενα, «θησαυρούς με έντονο το στοιχείο της μνή-μης, του χρόνου και της φθοράς», προσθέτει η επιμελήτρια. «Χρησιμοποιεί

μεικτές τεχνικές, συνήθως κατασκευές, γραφές, διαφάνειες, και τελικά κλεί-νει τη σύνθεση σε κουτιά ή κολάζ. Με αίσθηση πικρού χιούμορ σχολιάζει προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις, αναφερόμενος διαρκώς στον χρόνο».

Η ενότητα του Γιώργου Τσεριώνη με τίτλο “SOMEWHERE” υποδηλώνει την ανησυχία του καλλιτέχνη για τη σημερινή πραγματικότητα. Οπως εξηγεί η Αργυροηλιοπούλου, «μέσα από αλλεπάλληλες χαράξεις και την τεχνική του χειροποίητου κολάζ, οργανώνει καλειδοσκοπικές συνθέσεις. Πρόκει-ται για έναν κόσμο αποδομημένο και ανασυγκολλημένο, όπου εικόνες από ανθρώπινες λεπτομέρειες, όντα και άνθη, ίπτανται στο κενό, σαν στοιχεία ανήσυχης συνύπαρξης».

Τέλος, η Μαριάμ Τσακιριάν έχει δημιουργήσει μια σειρά από έργα εμπνευ-σμένα από το φυσικό τοπίο και το φως της μεσσηνιακής Μάνης όπου ζει μόνιμα τα τελευταία χρόνια. «Η υφή τους διασταυρώθηκε με την παραδο-σιακή τεχνική του λαδιού σε τελάρο με σιγουριά και καθαρότητα. Μέσα από το χρώμα, ελευθερώνει το φως. Επιδιώκει ροή και κίνηση στη σύνθε-ση συνδυάζοντας τη μνήμη με την παρατήρηση», αναφέρει χαρακτηριστι-κά η Αργυροηλιοπούλου.

Επαναπροσδιορίζοντας τη φύση

14Εκθέσεις / Εκδηλώσεις

28.06-04.07.2013Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου

Η έκθεση που παρουσιάστηκε στη 13η Μπιενάλε Αρχιτε-κτονικής της Βενετίας το 2012 στο πλαίσιο της εθνικής συμμετοχής της Ελλάδας με τίτλο “Made in Athens” υπό την επιμέλεια του Πάνου Δραγώνα και της Αννας Σκιαδά πα-ρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα αυτό το καλοκαί-ρι. Πρόκειται για την έκθεση “Bedrooms”, μια εγκατάσταση των decaARCHITECTURE, οι οποίοι έχουν αναλάβει τον σχεδιασμό, την παραγωγή και την εγκατάσταση, ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του χώρου του metamatic:taf όπου και φιλοξενείται (Νορμανού 5, Μοναστηράκι).

Τα μέλη της ομάδας -Κατερίνα Αποστόλου, Αλέξανδρος Βαΐτσος, Γιάννης Γκινίδης, Αλισον Κατρή, Γιάννης Κιτάνης, Μίνα Κολάκη, Βαγγέλης Κουτρογιάννης, Κωνσταντίνος Κτιστάκης, Carlos Loperena , Βασίλης Μπενέτος, Χριστίνα Νικητάκη, Νίκος Νικολής, Μαρία Παππά, Αργυρώ Που-λιόβαλη, Θάλεια Χρούσου- παρουσιάζουν μια σειρά 24 αθηναϊκών υπνοδωματίων.

«Υστερα από δεκαετίες φαινόμενης ευημερίας, η πόλη των Αθηνών βιώνει μια απότομη μετάλλαξη, η οποία τροφοδο-τείται από την τρέχουσα οικονομική ύφεση», επισημαίνουν οι decaARCHITECTURE. «Οι πιο καταφανείς εκδηλώσεις της παρούσας κατάστασης συντελούνται στους δρόμους και περιγράφονται με τρεις λέξεις: ανασφάλεια, διαμάχη και εναντίωση. Σε αυτό το περιβάλλον, επιλέξαμε να δι-ερευνήσουμε χώρους που δεν είναι ευδιάκριτοι στη δη-μόσια σφαίρα: τα δωμάτια όπου κοιμούνται οι άνθρωποι. Οι ιδιωτικοί αυτοί χώροι, όπου οι Αθηναίοι περνούν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους, αντανακλούν και επη-ρεάζουν μαζί τον συναισθηματικό τους κόσμο». Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου.

Ενα διαφορετικό εικαστικό εγχείρημα κοινωνικού χαρακτήρα θα παρουσιάζεται στην Αποθήκη της Πειραιώς 260 στον Ταύρο μέχρι τις 17 Ιουλίου. Η ομαδική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Κοινό-τητες στη φυλακή, παράθυρο στην κοινωνία», με έργα μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας ΚΕ-ΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ αποτελείται από επιτοίχια έργα των κρατουμένων στις φυλακές Κορυδαλλού, τα οποία φωτογράφισε και επεξεργάστηκε ο εικαστι-κός Μανώλης Χάρος. Η συγκεκριμένη έκθεση λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο των εικαστικών εκδη-λώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών.

Η έκθεση με τίτλο «Επιστήμη... γιατί έτσι σας αρέ-σει» η οποία φιλοξενείται στο Ιδρυμα Ευγενίδου (Λ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο) αποτελεί ένα πρω-τότυπο διαδραστικό εγχείρημα. Μια σειρά από δημιουργικές δράσεις και αφηγήσεις υπόσχονται σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες να μάθουν για τη σχέση μεταξύ επιστήμης, τεχνολογίας και τέχνης και ταυτόχρονα να ψυχαγωγηθούν. Μέρος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η επίδειξη πειραμάτων με τίτλο «Πειράματα που έκλεψαν την παράσταση», καθώς και η διαδραστική αφήγηση «Ο Παρθενώνας και άλλα αρχαία θαύματα!», που αποκαλύπτει μυστικά γύρω από την κατασκευή του Παρθενώνα καταδεικνύοντας την εφαρμογή των επιστημών στην υπηρεσία της τέχνης. Κάθε Σάβ-βατο και Κυριακή μέχρι τις 21 Ιουλίου.

Μια έκθεση αφιερωμένη στη ζωή και στο έργο της βραβευμένης με Νόμπελ Ρουμανογερμα-νίδας λογοτέχνιδος Χέρτα Μίλερ φιλοξενείται στο Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16, Αθή-να) από αύριο, Σάββατο 29 Ιουνίου έως τις 26 Αυγούστου. Με τον τίτλο «Herta Müller: O φαύ-λος κύκλος των λέξεων», η έκθεση περιλαμβά-νει διάφορα ντοκουμέντα από την παιδική της ηλικία, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και βίντεο της ιδίας και των συνεργατών της. Επί-σης, παρουσιάζονται κολάζ που είχε συνθέσει η διακεκριμένη συγγραφέας στα τέλη της δε-καετίας του ’80, αποκαλύπτοντας μια σπάνια πλευρά της δημιουργικότητάς της. Την επιμέ-λεια της έκθεσης υπογράφουν οι Lutz Dittrich και Ernest Wichner.

Η έκθεση «Βιομηχανική κληρονομιά: αναβίωση και βιωσιμότητα» του Μουσείου Μπενάκη (Πει-ραιώς 138, Αθήνα) πραγματοποιείται μέχρι τις 28 Ιουλίου, στο πλαίσιο του ομότιτλου συνεδρί-ου γύρω από τη βιομηχανική κληρονομιά της Ελ-λάδας και της Κύπρου από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκειά της παρουσιάζε-ται μια μεγάλη σειρά από μελέτες, προτάσεις και έργα τα οποία έχουν υλοποιηθεί επιχειρώντας να συνθέσουν μια ακριβή εικόνα των βιομηχανικών μνημείων και περιοχών των δύο χωρών.

Αφιέρωμα λογοτεχνικό

Στάχτη και δημιουργίαΜε διάδραση

Υπνοδωμάτια των Αθηνών

Βαριά κληρονομιά

15

Κείμενο: Κίκα Κυριακάκου / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

Ψηφιδωτά στο αίθριοΤο αίθριο του Εθνικού Αρχαι-ολογικού Μουσείου Αθηνών αποτελεί ένα από τα πιο όμορ-φα μυστικά της Αθήνας. Στο ξεχωριστό αυτό σημείο στην καρδιά της πόλης φιλοξενεί-

ται η έκθεση της εικαστικού και καθηγήτριας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Δάφνης Αγγελί-δου με τον τίτλο «Ψηφιδωτά του Σήμερα» μέχρι τις 31 Αυγούστου. Στο πλαίσιό της παρουσιά-ζονται 44 ψηφιδωτά τα οποία έχει φιλοτεχνήσει η εικαστικός από το 1986 έως σήμερα υπό την επιμέλεια του Ανδρέα Ιωαννίδη, ιστορικού τέχνης και αναπληρωτή καθηγητή της ΑΣΚΤ.

Η έκθεση έχει τον χαρακτήρα αναδρομικής, όπως επισημαίνει η καλλιτέχνις, καθώς οι θεματικές ενότητες που πρωταγωνιστούν στη συγκεκριμένη δουλειά της επανέρχονται συχνά και αναπτύσσο-νται παράλληλα με τη ζωγραφική της. «Τα θέματα που με απασχολούν στο ψηφιδωτό είναι τοπία του μεσημεριού με θερισμένα χωράφια και μοναχικά δέντρα ή αστικά τοπία (διαβάσεις και διαβάτες). Οι χώροι, αστικοί και αγροτικοί, διαμορφώνονται στέρεοι, επηρεασμένοι από το κυρίαρχο υλικό που τους διαμορφώνει, τις πέτρινες και μαρμά-ρινες ψηφίδες. Αποτυπώνοντας διαφορετικές στιγμές της ημέρας ή της νύχτας και μελετώντας

τις αλλαγές του φωτός και της σκιάς προσπαθώ να ξεφύγω από την απλή περιγραφή του χώρου και να δημιουργήσω μια «άλλη» πραγματικότη-τα. Εναν υπερβατικό κόσμο όπου ταυτόχρονα η παρουσία και η απουσία των πραγμάτων και των ανθρώπων δημιουργούν στον θεατή την αναμονή μιας ενδεχόμενης εμφάνισης».

Αναφορικά με τις ιδιαιτερότητες της παρουσί-ασης της έκθεσης στο αίθριο του Μουσείου, η Αγγελίδου προσθέτει: «Εχω τη μεγάλη τύχη και τιμή ταυτόχρονα τα ψηφιδωτά μου να έχουν το-ποθετηθεί ανάμεσα στα αρχαία αγάλματα και ψη-φιδωτά δάπεδα που εκτίθενται μόνιμα στο αίθριο και να τολμούν να αρθρώσουν έναν διάλογο ανάμεσα στο ‘χθες’ και το ‘σήμερα’, ακόμα και μόνο λόγω της συγγένειας του υλικού». Το αστι-κό τοπίο, πρωταγωνιστής στη συγκεκριμένη έκθε-ση, μοιάζει να έρχεται σε αντιπαραβολή με την εικόνα της σύγχρονης Αθήνας, μια εικόνα άλλο-τε γοητευτική και οικεία και άλλοτε ενδεχομένως εχθρική και άγνωστη. Η Αγγελίδου σημειώνει για τη σχέση της με την πρωτεύουσα: «Το αθηναϊκό αστικό τοπίο με γοητεύει και το αγαπάω, απλού-στατα γιατί εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω. Αν προσπαθούσα να το δω με το μάτι ενός ταξιδιώτη, θα έβλεπα τα μουσεία και κάποια μέρη της πό-λης που φανερώνουν την ιστορία των κατοίκων

της και θα έλεγα: «Τι κρίμα που μια τόσο σημα-ντική και ιστορική πόλη κατάντησε μια σκιά του εαυτού της που καθημερινά ταλαιπωρεί με όλους τους τρόπους τους κατοίκους της. Από την άλλη μεριά, θα έλεγα: «Τι κρίμα που οι κάτοικοι αυτής της πόλης δεν σέβονται τίποτα και μέσα σε λίγα χρόνια κατάντησαν την πόλη σε αυτά τα χάλια. Πρέπει να περάσουν πάλι πολλά χρόνια και άλ-λοι άνθρωποι, με άλλες συνήθειες, τρόπους και συνειδήσεις, διαφορετική παιδεία και τρόπο σκέ-ψης, να ξαναχτίσουν ό,τι έχει καταστραφεί».

Κλείνοντας την κουβέντα μας, η καλλιτέχνις και ακαδημαϊκός επεσήμανε τους τρόπους με τους οποίους η κρίση έχει επαναπροσδιορίσει τη δη-μιουργική και εκπαιδευτική διαδικασία σήμερα. «Δημιουργώντας ατυχίες και δυστυχίες σε πάρα πολλούς ανθρώπους, η κρίση μάς αναγκάζει να σταθούμε λίγο και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Φαντάζομαι ότι ο ρόλος ενός εκπαιδευτι-κού, ενός ακαδημαϊκού και ενός καλλιτέχνη είναι η μόνη αντίσταση. Να μη χάσουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε και να εκτιμάμε την πολιτι-στική μας κληρονομιά. Να μπορέσουμε να δη-μιουργήσουμε ξανά, κάτι νέο, σημαντικό και στα ανθρώπινα μέτρα γενικότερα, όχι στα μέτρα ενός σύγχρονου ανθρώπου που δείχνει να έχει χάσει την μπάλα...»

16

18

Tο αθηναϊκό κοινό συναντάται σε λίγες ημέρες με το “Love in Athens Film Festival”. Οι καλύτερες ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ θα βραβευτούν σε μια ξεχωριστή βραδιά την Τρίτη 2 Ιουλίου στο Αμφιθέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206).Σε αυτό συμμετέχουν οι ταινίες «Αρρυθμία» του Δημήτρη Συλβέστρου, «Διαίρεση» του Χρήστου Μασσαλά, “Night Drives” του Ρωμανού Αργυρόπουλου-Ιωάννου και του Κωνσταντίνου Σταγκίκα, «Ο επισκέπτης» του Δημήτρη Διακουμόπουλου, «Τρένα» του Αλέξανδρου Σκούρα, «Στ’ Αλήθεια» του Κωνσταντίνου Φραγκούλη, «Ηρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα» του Κωνσταντίνου Καραμαγγιώλη, “Stamped” της Αθανασίας Μιχοπούλου και του Χρήστου Καράμπελα και «Ξυπνήσαμε» του Γιάννη Μπερερή. Εκτός συναγωνισμού είναι οι εξής ταινίες: «Ερωτας στο Πάρκο» του Βαγγέλη Λαΐνα και “Alphabet” του Θοδωρή Ποπέσκου. Την τελετή απονομής, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 8:30 το βράδυ, θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με τους Minor Project και τους προσκεκλημένους τους.Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει όλες τις ταινίες την Τρίτη 2 Ιουλίου (ώρα προβολής 6:30 μμ.) και την Τετάρτη 3 Ιουλίου (ώρες προβολής 6 μμ., 7:30 μμ., 9 μμ.). Η είσοδος στον Κινηματογράφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης θα είναι ελεύθερη και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Φτάνει η ώρα

Τa κανάλια Νovacinema Μέγας Χορηγός

στο Love in Athens Film Festival

Ο Ελληνικός Κινηματογράφος έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στα Novacinema, τα κινηματογραφικά κανάλια της Nova, που έχουν πλέον ταυτιστεί με το καλύτερο κινη-ματογραφικό θέαμα. Εδώ και 13 χρόνια, η πρώτη ψηφιακή πλατφόρμα στην Ελλάδα υποστηρίζει έμπρακτα τους Eλληνες δημιουργούς ως συμπαραγωγός σε περισσότερες από 110 ελληνικές ταινίες.

Από την πρώτη στιγμή, η Nova, μέσω των καναλιών Novacinema, αγκάλιασε το “Love in Athens Film Festival”, μια διοργάνωση που σκοπό έχει να αναδείξει κάποιους άλλους πρωταγωνιστές του Ελληνικού Κινηματογράφου, τους «μικρομηκάδες», τους ανθρώ-πους αυτούς που στη συγκεκριμένη περίπτωση, με τις ταινίες τους, προβάλλουν την ερωτική πλευρά της σημερινής Αθήνας.

Ολες οι ταινίες που θα διαγωνιστούν στο “Love in Athens Film Festival” θα προβληθούν αποκλειστικά κατά τους επόμενους μήνες στα κανάλια Novacinema, αμέσως μετά την κινηματογραφική ζώνη «To Σινεμά του Κόσμου», που προβάλλεται κάθε Παρασκευή βράδυ σε Novacinema 1 και Novacinema HD και περιλαμβάνει φεστιβαλικές παραγω-γές από όλο τον κόσμο.

Εδώ και χρόνια, τα κανάλια Novacinema μεταφέρουν το καλύτερο κινηματογραφικό θέαμα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τα μεγαλύτερα blockbusters από τα σημαντικότερα studios του Hollywood, καθώς και ανεξάρτητων παραγωγών της Ελλάδας και όχι μόνο, έρχονται σε πρώτη προβολή αποκλειστικά στα Novacinema.

Επίσης, οι δημοφιλέστερες τηλεοπτικές σειρές προβάλλονται στα Novacinema, λίγες μόνο ώρες μετά την προβολή τους στην Αμερική. Την ερχόμενη τηλεοπτική σεζόν ξεχω-ρίζουν σίγουρα οι καλές σειρές, όπως είναι η πρεμιέρα της νέας αστυνομικής σειράς μυστηρίου “Hannibal”, καθώς επίσης και οι ολοκαίνουργοι κύκλοι επεισοδίων των σει-ρών “The Mentalist”, “Person of Interest”, “NCIS”, “Boardwalk Empire”, “CSI” και “How I Met Your Mother”.

Κάθε κανάλι Novacinema έχει τη δική του ταυτότητα: «Πρώτη προβολή» στο Novacinema 1, το κανάλι με τις πρεμιέρες. «Τα καλύτερα» βρίσκονται στο Novacinema 2, το κανάλι με τις ταινίες που ξεχώρισαν. «Καθαρή αδρεναλίνη» ανεβάζει το Novacinema 3, το κα-νάλι της δράσης και της περιπέτειας. «Πάθος για ζωή» στο Novacinema 4, το κανάλι της ζωής μας, με ρομαντικές κομεντί, δραματικές ταινίες, οικογενειακές περιπέτειες και αληθινές ιστορίες.

Nova. Ζεις Καλύτερα!

19

Πολύχρωμες ψηφίδες της αθηναϊκής μας φωνής

Ερωτευτείτε στο σινεμά

Χρόνια τώρα ακούγονται κάποιες φωνές -πολλές ίσως- σε δρόμους, πλατείες, διαμερίσματα και όλες ακτινογραφούν την ίδια υποψία: «αυτή η πόλη δεν σας ανήκει».

Αυτή η παρατεταμένη σειρηνική ηχώ προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε πως η Αθήνα είναι μια άγνωστη γηραιά κυρία και πως εμείς -οι πολίτες ή οι φίλοι της- είμαστε μια ξέχωρη οντότητα-ξενιστής πάνω στο αστικό νεκρικό της φόρεμα. Ούτε λόγος για το βαλσαμωμένο νεανικό της βλέμμα, για τους αρ-χαίους, σύγχρονους -μα πάντα αστικούς- της μύθους. Καμία ειδική μνεία για τα χιλιάδες παγωνίσια μάτια της -τα δανειζόμενα από τους διαχρονικούς κατοί-κους της- που κατέγραψαν και συνεχίζουν να καταγράφουν τους παλμούς των ανησυχιών του ανθρώπου.

Λοιπόν, η Αθήνα μάς ανήκει και είναι εμείς! Είναι το αρχέγονο βάθρο και η ορ-χήστρα που κάλεσε, καλεί και θα καλεί όλους τους ανθρώπους να αρθρώσουν την καλλιτεχνική αλήθεια τους. Εδώ τοποθέτησαν τα έργα τους μεγάλοι δημι-ουργοί. Εδώ γραφτήκανε στην πέτρα, στο χαρτί και το σελιλόιντ πανανθρώπινες τραγωδίες και κωμωδίες. Η Αθήνα ποτέ δεν σίγησε και πάντα θα ζει μέσα από τα καλλιτεχνικά οράματα των πολιτών και φίλων της.

Αυτή την καλλιτεχνική δίψα και ζωντάνια αφουγκράστηκε ο Μιχάλης Κακο-γιάννης και ίδρυσε ένα Πολιτιστικό Κέντρο πάνω στην κεντρική αρτηρία τούτης της πόλης, την οδό Πειραιώς. Μέσα από συνεργασίες επιχειρεί και ενώνεται με ανάλογους φορείς και πρωτοβουλίες σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της αστικής φωνής, για να μπορέσουμε να ακούσουμε τους προβληματισμούς, τις ανάγκες, τις ιδέες και τα όνειρα της πόλης. Βασική επιδίωξή του αποτέλεσε η προβολή των νεανικών καλλιτεχνικών φωνών και των πειραματικών προσεγγίσεων, καθώς με καθαρό και αθόλωτο μάτι οι νέοι παρατηρούν τις δονήσεις της επερχόμενης αλλαγής προσφέροντας αναθεωρημένα αρχέτυπα.

Το 1953 ο φακός του Μιχάλη Κακογιάννη ζούμαρε στην αγαπημένη του πόλη, την Αθήνα. Οι αθηναϊκές μορφές βρήκαν το τρισδιάστατο καταφύγιό τους, όρι-σαν τους δικούς τους μύθους, διακήρυξαν την παρουσία τους με μανιφέστα και έζησαν τα δράματά τους. Πάντα με το ιδιαίτερο αττικό φως να υπογραμμίζει τις ιστορίες τους. Εξήντα χρόνια μετά, η κάμερα περνά σε άλλα χέρια και ανα-καλύπτουμε τους νέους μύθους της πόλης μέσα από το “Love in Athens Film Festival”. Νέοι δημιουργοί παρουσιάζουν σύγχρονες εκδοχές της Αθήνας με κεντρικό άξονα τον έρωτα στη σύγχρονη μεγαλούπολη. Η Αθήνα συνεχίζει να υπάρχει, συνεχίζει να ερωτεύεται μέσα από εμάς.

Η πόλη αυτή παραμένει ζωντανή πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Προσφέρει την πολυπόθητη (παρα)μυθική διάσταση που τείνει να εκλείψει εξαιτίας του ρα-γδαίου ορθολογισμού που επιβάλλεται στη ζωή μας. Αυτό που μένει είναι να ακούσουμε την Αθήνα και να διαπιστώσουμε πως όλα αυτά που έχουν κατα-γραφεί στο φιλμ των νέων δημιουργών είναι κάποιες πολύχρωμες ψηφίδες της αθηναϊκής μας φωνής.

*Ο Νεοκλής Μαντάς είναι στέλεχος του Τμήματος Επικοινωνίας και Προβολής του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, η Feelgood Entertainment και εγώ προσωπικά υποστηρίζουμε το πρώτο “Love in Athens Film Festival”, που στόχο έχει να αναδείξει και να προωθήσει νέους δημιουργούς της πόλης που λατρεύουμε να μισούμε, της πόλης όπου ζούμε, της πόλης όπου μάθαμε και βλέπουμε σινεμά, της Αθήνας.

Ο ρόλος του διανομέα είναι κατά κάποιον τρόπο ο πιο «άχαρος», σε όλη την κι-νηματογραφική διαδικασία. Είμαστε εκείνοι που έχουμε το δύσκολο έργο να αξιο-λογήσουμε, να πακετάρουμε και εν τέλει να μετατρέψουμε την ταινία σε εμπορικό προϊόν. Και λέω άχαρο ρόλο, γιατί είναι δυστυχώς αλήθεια ότι η σχέση του σινεμά και της τέχνης με την εμπορικότητα είναι μια περίπλοκη και κατά κάποιον τρόπο υποκειμενική υπόθεση. Είμαστε, επίσης, εκείνοι που πρέπει να δώσουμε σε έναν δημιουργό να καταλάβει ποια ακριβώς μπορεί να είναι η σχέση της ταινίας του με τον υπόλοιπο κόσμο και πότε είναι η στιγμή που θα πρέπει να αφήσει την απόλυτη ηγεμονία του πάνω στο έργο του και να επιτρέψει σε κάποιους άλλους επαγγελμα-τίες να κάνουν και εκείνοι τη δουλειά τους.

Δεν ισχυρίζομαι ότι τα γνωρίζουμε όλα. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν κάνουμε λάθη. Δεν ισχυρίζομαι καν ότι είμαστε πάντα σίγουροι για τις επιλογές μας σε ένα συ-νεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Το αντίθετο, πόσο μάλλον σε μια χώρα όπου το σινεμά θεωρείται πολυτέλεια, όπου υπάρχουν σχεδόν περισσότεροι κινηματο-γραφιστές από ό,τι θεατές των ταινιών που οι ίδιοι παράγουν, σε μια χώρα χωρίς υποστηρικτικούς θεσμούς, σε μια χώρα που δεν γνωρίζει τι είναι η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, σε μια χώρα όπου πλανόδιοι πουλάνε τις ταινίες ΟΛΩΝ μας ανενόχλητοι στη χειρότερη δυνατή τους ποιότητα και όπου είναι ακόμα κουλ να αναφέρεις σε μια συζήτηση ότι κατεβάζεις την τάδε ή τη δείνα ταινία η οποία παίζεται αυτή τη στιγμή σε ένα σινεμά δίπλα στο σπίτι σου. Σε μια χώρα που δεν εκτιμά καθόλου τον κόσμο ο οποίος επιλέγει να ζει παράγοντας κάτι και όπου, όπως όλοι μας πια, δεν ξέρεις ποιοι είναι οι κανόνες που διέπουν το επάγγελμα που έχεις επιλέξει να ασκείς.

Θέλω όμως να πω ότι οτιδήποτε και αν κάνουμε το κάνουμε με αγάπη για το σινεμά. Οτι στα 20 και βάλε χρόνια που ασχολούμαι με τη διανομή ταινιών και στα πέντε που ηγούμαι της Feelgood μπορώ με καθαρή συνείδηση να ισχυριστώ ότι πλησιά-ζουμε όλες μας τις ταινίες με αγάπη, είτε είναι ανεξάρτητες και τις έχουμε επιλέξει σε κάποια διεθνή αγορά, είτε είναι ταινίες των studios που αντιπροσωπεύουμε και άρα «μας έρχονται έτοιμες» και συχνά πακεταρισμένες. Και τέλος, θέλω να πω ότι περισσότερο από όλες αγαπάμε τις ελληνικές ταινίες μας, στις οποίες συνερ-γαζόμαστε με τους δημιουργούς τους από το ξεκίνημά τους, που ξενυχτάμε μαζί τους, που στεναχωριόμαστε όταν δεν πάνε καλά, αλλά που θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε σε πείσμα της απόλυτης μοναξιάς στην οποία μας έχουν καταδικάσει οι κινηματογραφικοί και πολιτιστικοί θεσμοί της χώρας. Και ναι, συχνά και οι θεατές.

Και για τον λόγο αυτόν, με χαρά στηρίζουμε αυτή την πρωτοβουλία, γιατί δεν θα κουραστούμε να το λέμε. Αν αγαπάτε το σινεμά, πηγαίνετε και στο σινεμά. Ξεκουρα-στείτε, γελάστε, κλάψτε, ερωτευτείτε, στη σκοτεινή αίθουσα. Γιατί αλλιώς, σύντομα, μπορεί να μην υπάρχει σινεμά.

*H Eιρήνη Σουγανίδου είναι πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Feelgood Entertainment ΑΕ.

της Eιρήνης Σουγανίδου*του Νεοκλή Μαντά*

20

Ετσι ξεκίνησαν όλαΗταν τέλη Νοεμβρίου του 2012 όταν μια διαφορετική ιδέα έπεσε στο τραπέζι μίας ακόμα καθιερωμένης εβδομαδιαίας σύσκεψης στα γραφεία της “Metropolis” σπάζοντας τη ρουτίνα. «Να κάνουμε ένα κινημα-τογραφικό project!» πρότεινε ο Κώστας. «Δηλαδή;» αναρωτήθηκα. «Να καλέσουμε νεαρούς μικρομηκά-δες να γυρίσουν μια ιστορία στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα!» συνέχισε. Το σχέδιο ακουγόταν τουλάχιστον παρανοϊκό. Οχι γιατί δεν ήταν μια συναρπαστική ιδέα. Αλλά επειδή από τα Χριστούγεννα μας χώριζε λιγότερο από ένας μήνας! Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά...

Τρεις νεαροί κινηματογραφιστές -ο Αλέξανδρος Σκούρας, ο Χρήστος Μασσαλάς και ο Ρωμανός Αργυρόπουλος-Ιωάννου- λένε το μεγάλο «ναι» και ρίχνονται στη δουλειά. Μέσα σε 20 μέρες είχαμε στα χέρια μας τρία ταινιάκια, που μας έκαναν να χαμογελάσουμε πλατιά. Η προβολή τους στο κανάλι μας στο YouΤube συνοδεύεται από θερμά σχόλια και μερικές χιλιάδες views. Το στοίχημα είχε κερδηθεί, αλλά όλοι ξέραμε ότι αυτό ήταν απλά η πρόβα τζενεράλε για μια πιο ολοκληρωμένη κινη-ματογραφική δράση.

Επιστρέφοντας από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές αρχίζει το brainstorming. Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου που πλησιάζει μας δίνει την ιδέα. Love in Athens. Αυτή τη φορά ο χρόνος δεν μας πιέζει. Δεν μας αφορά να βγάλουμε τις ταινίες ανήμερα του Βαλεντίνου. Μια ερωτική ιστορία μπορεί να σταθεί παντού και πάντα. Θέλουμε όμως να το οργανώσουμε καλύτερα. Να κάνουμε ανοιχτή πρόσκληση σε αρκετούς νεαρούς μικρομηκάδες. Να διαλέξουμε τους καλύτερους. Η ιδέα της γέννησης ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ με μικρού μήκους ταινίες με κεντρικό άξονα τον έρωτα και την Αθήνα αρχίζει σταδιακά να παίρνει σάρκα και οστά.

Η ανταπόκριση των κινηματογραφιστών στο project μάς χαρίζει φτερά. Δεκατρείς μικρομηκάδες μπαίνουν στην τελική ευθεία. Σχεδόν τρεις μήνες μετά βλέπουμε στην εφημερίδα τις ταινίες τους. Χαμογελάμε. Θα πετύχει. Ξέρουμε ότι θα πετύχει. Εχουμε καλύτερο υλικό από ό,τι περιμέναμε. Και οι 13 μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους. Μέσα από ιστορίες που συγκινούν, προβλη-ματίζουν, μένουν μετέωρες, χορεύουν μέχρι τελικής πτώσης, ξεχειλίζουν από χιούμορ, βουλιάζουν στο σκοτάδι της κρίσης εκπέμποντας παράλληλα ένα σχεδόν εκτυφλωτικό φως... Τόσο διαφορετικές και για αυτό τόσο όμορφες.

Αυτή η χώρα έχει πολύ ταλέντο. Δεν έχει μόνο σκοτάδι και μιζέρια. Εχει και παιδιά με άποψη, γνώση και όρεξη για δουλειά. Και αν είμαστε περήφανοι για κάτι στη “Metropolis”, είναι που επιδιώκουμε συστηματικά να δίνουμε βήμα σε αυτά τα παιδιά, να σας τα συστήνουμε και να ευελπιστούμε να τα αγαπήσετε και να τα θαυμάσετε όσο εμείς. Μέσα από αυτό το πρίσμα βλέπουμε και το “Love in Athens”. Ενα κινηματογραφικό φεστιβάλ με νέους, ανερχόμενους κινηματογραφιστές, που υπο-σχόμαστε να γίνει θεσμός. Ενα κινηματογραφικό φεστιβάλ με παράλληλες δράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ενα κινηματογραφικό φεστιβάλ που ήρθε για να μείνει...

Δημήτρης Χαλιώτης

Από αριστερά: Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης, Γιάννης Μπερερής, Αλέξανδρος Σκούρας, Ρωμανός Αργυρόπουλος-Ιωάννου, Χρήστος Καράμπελας, Δημήτρης Διακουμόπουλος, Κωνσταντίνος Φραγκούλης και Βαγγέλης Λαΐνας

Η Αθήνα αναδεικνύεται σε έναν πολύ ενδιαφέροντα καμβά, όπου συναντώνται δημιουργικά το πάθος και η πραγματικότητα των τόσο ετερόκλητων κατοίκων της. Το “Love in Athens Film Festival” είναι μια αξιόλογη πρωτοβουλία, που συμπορεύεται απόλυτα με το πνεύμα της εποχής, την ανάγκη θετικών και δημιουργικών δράσεων για την Αθήνα και την υποστήριξη νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τον κινηματογράφο.Ο Δήμος Αθηναίων δεν θα μπορούσε παρά να θέσει υπό την αιγίδα του το “Love in Athens Film Festival” και να ευχηθεί σε διοργανωτές και συμμετέχοντες τη μέγιστη δυνατή επιτυχία. Με την ελπίδα οι πρωτοβουλίες για τον σύγχρονο αστικό πολιτισμό και την πόλη να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Να ενδυναμώσουν την τόσο απαραίτητη στις μέρες μας αλληλεγγύη και να προσφέρουν σε όλες και όλους μας μια γεύση χαράς, ελπίδας, προοπτικής και αισιοδοξίας.Εντεκα ταινίες που, αν μη τι άλλο, θα μας κάνουν να ερωτευτούμε ξανά την πόλη μας. Καλή διασκέδαση!

*Ο Γιώργος Καμίνηςείναι Δήμαρχος Αθηναίων

Η Αθήνα εμπνέει ξανάτου Γιώργου Καμίνη*

21

Σκηνοθεσία / Σενάριο / Διεύθυνση Φωτογραφίας / Μοντάζ: Δημήτρης ΣυλβέστροςΗθοποιοί: Μαριάννα Βαρβιάνη, Ειρήνη Ζιάκα, Χριστίνα Δενδρινού, Δημήτρης ΣυλβέστροςΚάμερα: Δημήτρης Συλβέστρος, Γιώργος Αποστολόπουλος

Η ταινία «Αρρυθμία» είναι μια προσπάθεια να αναδειχθεί μια αφαιρετική ιστορία, που περισσότερο προσπαθεί να σταθεί, με έναν πιο πειραματικό κινηματογραφικά τρόπο, ως ένα παιχνίδι εντυπώσεων και ως μια απόδοση ατμόσφαιρας με σκοπό την πρόκληση συναισθημάτων, προσωπικών για τον καθένα. Επιχειρείται μια περιγραφή χαρακτήρων και συναισθητικών συνθηκών χωρίς το μέσο του λόγου και αυτό συμβαίνει με μια πρόθεση οι εικόνες να εκπέμψουν εντυπώσεις και αισθήματα, ει δυνατόν, από μόνες τους. Αφηγείται τη σχέση ενός αποστασιοποιημένου θεατή και το πώς εκείνος βυθίζεται με έναν προσωπικό τρόπο στο αίσθημα που του προκαλεί το θέαμα δυο αθλητριών συγχρονισμένης κολύμβησης.

του Δημήτρη Συλβέστρου*

Αρρυθμία

*Γεννήθηκε στην Αθήνα, στα Εξάρχεια. Σπούδασε στη Σταυράκου και στο New York College. Εκεί δεν έμαθε σχεδόν τίποτα. Εμαθε, όμως, πολλά στο MAD TV και ακόμη περισσότερα όταν εργάστηκε ως freelancer επί εννέα χρόνια στα βιντεοκλίπ και στη διαφήμιση. Εχει κάνει περισσότερα από 300 βιντεοκλίπ, ενώ έχει συνεργαστεί με όλες τις δισκογραφικές εταιρείες και με τους περισσότερους Ελληνες τραγουδιστές. Σήμερα συνεργάζεται με το Goethe Institute, φτιάχνει ακόμα βιντεοκλίπ (αλλά πιο επιλεκτικά) και συνεχίζει να εργάζεται ως freelancer. Εχει κάνει εκπομπές στην τηλεόραση, συνεργάστηκε με την εκπομπή του ΣΚΑΪ «Στην Πράξη» και έκανε δύο εβδομαδιαίες εκπομπές στο MTV (“Lo-fi”, “Yo Mtv RAPS“).

22

*Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Εζησε οκτώ χρόνια στο Λονδίνο, όπου σπούδασε Σινεμά και έκανε τις πρώτες του ταινίες. Πλέον, μένει στην Αθήνα και συγκεκριμένα στα Εξάρχεια, δίπλα στο σημείο όπου δολοφονήθηκε η «Στέλλα» - δεν το ήξερε όταν διάλεξε το διαμέρισμα. Πιστεύει ότι η ψυχογεωγραφία που φτιάχνει το σινεμά δεν χωράει στην πραγματικότητα, αλλά χωράει στο κεφάλι του θεατή. Αυτό είναι που τον τραβάει στο σινεμά: το ότι μπορεί κανείς να αλλοιώσει έναν χώρο ή ένα πρόσωπο και να δημιουργήσει ένα καινούργιο τοπίο πάνω στο ήδη υπάρχον, το οποίο θα μεταφραστεί συναισθηματικά από τον θεατή. Κάτι αντίστοιχο, ή μάλλον ανάποδο, με αυτό που συμβαίνει με τον έρωτα. Στον έρωτα τα συναισθήματα προβάλλονται στον χώρο, στα αντικείμενα και στις χρονικές αποστάσεις. Αυτόν τον καιρό, γράφει ένα σενάριο μεγάλου μήκους και σχεδιάζει μια performance για τον ερχόμενο χειμώνα.

Η πρόσθεση, η αφαίρεση και ο πολλαπλασιασμός είναι δυαδικές πράξεις. Η διαίρεση είναι η τελευταία δυαδική πράξη που μαθαίνουμε, επειδή περιέχει όλες τις προηγούμενες. Στις δυαδικές πράξεις χρειάζονται δύο άνθρωποι. Η διαίρεση είναι η τελευταία πράξη της ερωτικής σχέσης, ακριβώς επειδή περιέχει όλες τις προηγούμενες πράξεις: τη συνύπαρξη, την αλλοίωση και τον πληθυντικό. Στο τελευταίο στάδιο της σχέσης, ο έρωτας διαιρείται σε έννοιες και σχήματα. Στην απόγνωση, στα κουζινικά σκεύη και στα ξεκομμένα σώματα. Στο τελικό στάδιο της διαίρεσης, ο έρωτας χωρίζεται στα υλικά της πόλης. Στην Αθήνα, ο έρωτας έχει τις ιδιότητες του μαρμάρου.

του Χρήστου Μασσαλά*

Διαίρεση

Σκηνοθεσία / Σενάριο / Φωτογραφία / Μοντάζ: Χρήστος ΜασσαλάςΗθοποιοί: Αλέξια Σαραντοπούλου, Ιάκωβος ΣτάινχαουερΗχοληψία / Ηχητικός Σχεδιασμός: Νίκος ΚωνσταντίνουColorist: Γιώργος ΧαντζήςΚοστούμια: Ελένη ΡοςΣκηνογραφία: Ελλη ΛιδορικιώτηΒοηθοί Παραγωγής: Γιώργος Ζιώτας, Τζίνα Παυλοπούλου, Εύα Γαϊτανίδου, Ευαγγελία Τάτση

23

Ηρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Ηταν αμφίβολο αν θα έρθεις παρ’ όλο που είχαμε δώσει ραντεβού. Αν είναι να χωρίσουμε, θα χωρίσουμε μαζί και όχι o καθένας μόνος του. Ακόμη και αν πεθαίναμε το ίδιο θα θέλαμε να συμβεί.

Στιγμές που παραβλέπουμε σε έναν έρωτα είναι οι ουρές. Δηλαδή λίγο πριν εγκαθιδρυθεί μια σχέση, πριν δοθεί το πρώτο φιλί, εκεί που ξέρεις ότι σου αρέσει και υποψιάζεσαι ότι της αρέσεις. Μετά γίνεται η σχέση και είστε μαζί. Η δεύτερη μαγική στιγμή είναι όταν έχετε χωρίσει, αλλά ο έρωτας πάλι έχει μείνει, δεν έχει τελειώσει και όταν τη βλέπεις -και αυτή το ίδιο- τυχαία στον δρόμο κάνετε πως αδιαφορείτε ο ένας για τον άλλον. Η πιο όμορφη υποκρισία μας.

του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη*

Ηρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα

Σενάριο / Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Κωνσταντίνος ΚαραμαγκιώληςΕμφανίστηκαν και χορογράφησαν οι: Romanna Lobach, Αθανάσιος ΛέκκαςΔιεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξανδρος ΔρακόπουλοςΣκηνικά - Κοστούμια: Ευγενία ΚοβότσουΜακιγιάζ: Ζωή ΤζιρτζιλάκηΤίτλοι / 3D Αnimation: Βαγγέλης ΝτεζέςΔιεύθυνση Παραγωγής: Χρήστος Παπαγκίκας

*Τελείωσε πρόσφατα τις σπουδές του στον κινηματογράφο. Εχει κάνει την ταινία “Sphinx” με πρωταγωνιστές τον Μάνο Βακούση και τον Ηλία Μουλά, η οποία έχει συμμετάσχει σε πέντε φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, με τελευταίο το Greek Film Festival οf Los Angeles. Ασχολείται επίσης με το ραδιόφωνο και με την ποίηση.

24

«Μια σεξουαλική επανάσταση μπορεί να γίνει προπομπός μιας πραγματικής επανάστασης», αναφέρει ο συγγραφέας-ψυχαναλυτής και άλλα πολλά Βίλχεμ Ράιχ. Βρες την ελευθερία στον έρωτα, πάψε να νιώθεις καταπίεση και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Κάθε άνθρωπος θέλει να ικανοποιήσει τη «σεξουαλική ενέργεια» που γεννιέται κάθε μέρα και τον εμποδίζει να δει τα θέλω του. Τρεις νέοι άνθρωποι ξυπνούν στο ίδιο κρεβάτι. Η μοναδική «φωλιά» τους μοιάζει να επηρεάζεται από τον ήδη σαπισμένο έξω κόσμο. Πόσο άραγε τους άλλαξε η προηγούμενη νύχτα;

Ξυπνήσαμετου Γιάννη Μπερερή*

Σκηνοθεσία: Γιάννης ΜπερερήςΒοηθοί Παραγωγής: Αλέξης Παπαπαναγιώτου, Πάνος ΜπιρμπιτάκοςScript: Λυδία ΤζανουδάκηΒοηθός Σκηνοθέτη / Οργάνωση και Διοίκηση Παραγωγής: Χρήστος Καρτέρης Βοηθός Φωτογράφου: Ραφαήλ ΤσάκαλοςStyling: Ζωή ΤζιρτζιλάκηΒοηθός Styling: Χρήστος Σινόπουλος

*nickname: Gizmo / από Πάτρα / κινηματογραφιστής / Σχολή Οικονομικών Επιστημών / Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου / ιδρυτικό μέλος της ομάδας TRASHFORMERS (googlarise την) / Dj στο bar Circus και όχι μόνο / έκθεση φωτογραφίας «Εντροπία» / βραβείο στη μικρού μήκους «Ενδημία» / ταξίδια / ανάγκη για εξέλιξη / ανάγκη για έκφραση-ελευθερία / cinema / κινηματογράφηση παράστασης με τίτλο «Πρώτη ύλη» / δημιουργία προσωπικού κόσμου / εξώφυλλο βιβλίου «12 καρέ» / παρατηρώντας τους ανθρώπους / αγάπη για σύνθεση / να σου πω μία ιστορία;

25

*Σε μια αίθουσα τέχνης ένας άντρας πλησιάζει μια γυναίκα. Αυτός ισχυρίζεται ότι γνωρίστηκαν εκεί έναν χρόνο πριν και έπειτα από μια σύντομη ερωτική σχέση υποσχέθηκαν να συναντηθούν στο ίδιο σημείο έναν χρόνο μετά. Η γυναίκα επιμένει ότι δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Εκείνος προσπαθεί να την πείσει για το αντίθετο εξιστορώντας της μια σειρά από γεγονότα. Μια μικρή ερωτική ιστορία γύρω από την ατομικότητα, τη μνήμη, τη νοσταλγία και το ανεκπλήρωτο του έρωτα με φόντο μια ερημική Αθήνα.

Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα, σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Κινηματογράφο στο Ινστιτούτο του Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Εργάζεται τα τελευταία οκτώ χρόνια στον χώρο της τηλεόρασης και των new media σε παραγωγές που συμπεριλαμβάνουν ντοκιμαντέρ, μουσικά βιντεοκλίπ, τηλεοπτικές εκπομπές, εταιρικά βίντεο και online περιεχόμενο. Εχει επαγγελματική εμπειρία ως σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, σε χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Κύπρος και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Απολαμβάνει να γνωρίζει και να κινηματογραφεί νέους τόπους και ανθρώπους.

του Δημήτρη Διακουμόπουλου*

Ο Επισκέπτης

Σενάριο / Σκηνοθεσία / Φωτογραφία / Μοντάζ: Δημήτρης ΔιακουμόπουλοςΗθοποιοί: Μαργαρίτα Αμαραντίδη, Μιχάλης ΚουμαριανόςΜουσική: Wesley OliverΗχοληψία: Πέτρος ΔιακουμόπουλοςΒοηθοί Σκηνοθέτη: Πέτρος Διακουμόπουλος, Αντωνία Μιχαλιού

26

*Γεννήθηκε στη Σάμο το 1983. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Κινηματογράφο στην Αθήνα. Εργάζεται ως σκηνοθέτης ταινιών και παραγωγός βίντεο στο θέατρο. Ταινίες μικρού μήκους: «Γάλα» (2008, με τον Αλέξανδρο Σιπσίδη, Α´ Βραβείο Καλύτερης Φοιτητικής Ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας), «End of story - Τέλος τα παραμύθια» (2010).

Στ’ Αλήθειατου Κωνσταντίνου Φραγκούλη*

Πριν από κάποια χρόνια είχα ακούσει μια αφήγηση του Tom Waits - λέγεται “Missing my son”. Η ιστορία ήταν για μια ηλικιωμένη σε ένα σουπερμάρκετ που ισχυριζόταν ότι ο Tom Waits έμοιαζε απίστευτα με τον γιo της στη φωτογραφία που κρατούσε. “He was actually Chinese”, σχολιάζει για τη φωτογραφία της ιστορίας. Γιατί να μη μιλήσεις για τον έρωτα με μια ιστορία απάτης; Σε μια κάβα ποτών στην Αθήνα μια γυναίκα πιστεύει ότι ξαναβλέπει τον άνδρα που έχασε. Ξαφνικά η πραγματικότητα του άνδρα γίνεται Film Noir. Η ταμίας της κάβας θέλει να κλείσει επιτέλους το μαγαζί.

Σενάριο / Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Κωνσταντίνος ΦραγκούληςΗθοποιοί: Κώστας Ξυκομηνός, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Μαρκέλλα ΦανούΔιεύθυνση Φωτογραφίας: Χριστίνα ΜουμούρηΥπεύθυνος Ηχου: Σταύρος ΑβραμίδηςΣκηνογραφία - Ενδυματολογία: Ελευθερία Τζίβα ΠέτροβαΠαραγωγή: Visual Therapy ProductionsΒοηθός Σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Σιπσίδης Βοηθός Φωτογραφίας: Σπύρος ΚοντορούχαςΒοηθός Παραγωγής: Ανδρέας ΤσαντάκηςΒοηθός Σκηνογράφου - Ενδυματολόγου: Θοδωρής Τζίβας Πέτροβας

27

*Ενας άντρας, μια γυναίκα.Μαζί και χώρια. Ταυτόχρονα. Ενώ τα τρένα συνεχίζουν να περνούν.

Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα και είναι απόφοιτος οικονομικών και πολιτισμικών σπουδών. Σήμερα είναι φοιτητής στο τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν πήγε σε σχολή κινηματογράφου, αλλά ξεκίνησε μόνος του να γράφει σενάρια και να γυρίζει ταινίες από το 2001. Αν και έχει ολοκληρώσει επτά μικρού μήκους ταινίες και ένα ντοκιμαντέρ, μόλις το 2011 αποφάσισε να στείλει για πρώτη φορά ταινία του σε κάποιο φεστιβάλ. Εχει διακριθεί σε διαγωνισμούς σεναρίου και ταινίες του έχουν λάβει βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ. Από το 2004 διδάσκει εθελοντικά Κινηματογράφο στη φοιτητική λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών.

του Αλέξανδρου Σκούρα*

Τρένα

Σκηνοθεσία / Σενάριο/ Μοντάζ: Αλέξανδρος ΣκούραςΗθοποιοί: Μάκης Παπαδημητρίου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Αργύρης ΘανασούλαςΔιεύθυνση Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος ΚουκουλιόςΗχοληψία: Κυριάκος ΠουκαμισάςΔιεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης ΝάκοςΔεύτερη Κάμερα: Γιάννης ΧαριτίδηςScript: Ελενα ΑναγνωστέλληColor Correction: Δημήτρης ΝικολόπουλοςSound Design: Φώτης ΜιχαήλΒοηθοί Παραγωγής: Βασίλης Νάστος, Πραξιτέλης Μάστορας

28

*Ο Ρωμανός Αργυρόπουλος-Ιωάννου του Δημητρίου και ο Κωνσταντίνος Σταγκίκας του Αριστοτέλη είναι νέοι, ωραίοι και ανερχόμενοι κινηματογραφιστές που γνωρίστηκαν σπουδάζοντας Σκηνοθεσία. Αφού ολοκλήρωσαν τις πτυχιακές τους ταινίες με τα “Lorenz” και “Munchies” (το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας Ελληνικής Μικρού Μήκους στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας), ο Κωνσταντίνος και ο Ρωμανός αντίστοιχα, ίδρυσαν την ομάδα Alana Spectrum. Μέχρι στιγμής έχουν συνεργαστεί σε ένα βιντεοκλίπ, ένα σενάριο και αρκετά βίντεο.

Κατεβαίνοντας την Υμηττού με το skateboard, πρώτο ραντεβού στο Παλλάς. Αραγμα και ταινίες στις μπουγάδες της ταράτσας στην Κυψέλη. Πιάτσα στην Σωκράτους και την Ευριπίδου και οι ταρίφες κάνουν χάζι. Ολη νύχτα ποδαράτο στο Κέντρο και φιλιά στις ανηφόρες δίπλα στα φαστφουντάδικα. Κατεβαίνοντας με 150 την Πειραιώς πάνω στη μηχανή. Ο αέρας κάνει τα μάτια σου να δακρύζουν, μα το μυαλό σου τρέχει αλλού. Μπίρες και τσιγάρα στην αλάνα και βόλτες με ένα παλιό Maruti μέχρι το πρωί. Στον περιφερειακό της Δραπετσώνας βγάζεις το κεφάλι από το παράθυρο και νομίζεις ότι παίζεις σε ταινία. Δεν γνωρίσαμε όλοι την ίδια Αθήνα. Το «Πάμε μια βόλτα;» δεν θα πεθάνει ποτέ.

Night Drivesτου Ρωμανού Αργυρόπουλου- Ιωάννου και του Κωνσταντίνου Σταγκίκα*

Σκηνοθεσία: Ρωμανός Αργυρόπουλος-Ιωάννου, Κωνσταντίνος ΣταγκίκαςΗθοποιοί: Γεννάδιος Αρβανίτης, Στρατής Κουίνης, Κατερίνα Μαγκανιάρη, Ρωμανός Αργυρόπουλος-Ιωάννου, Αλεξάνδρα Ολυμπία Περιστεράκη, Ιλάειρα Μισιρλιάδη, Ελένη Κόρδα, Ελένη Τσέκερη, Ρούλα Τσοβόλου, Νατάσα Νικολοπούλου, Δημήτρης Αργυρόπουλος, Κωνσταντίνος Σταγκίκας, Διονύσης Αργυρόπουλος-Ιωάννου, Γιώργος Πετρόπουλος, Ντέμης Γκέζος, Μάκης Τζάκης, Παναγιώτης Σιώκας, Λία Αλτικολάκη, Παναγιώτης ΓλυκόςΜοντάζ: Στρατής Κουίνης

29

*Η Αθανασία Μιχοπούλου γεννήθηκε το 1981. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Filmmaking Studies στο European Film College of Denmark. Εργάζεται ως freelancer production manager σε ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ και παράλληλα ως event coordinator σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η τελευταία της ταινία μικρού μήκους “White Lies” προβλήθηκε στο Cinefringe Film Festival of Edinburg, στις Νύχτες Πρεμιέρας και στο Διεθνές Φεστιβάλ Νάουσας.

**O Χρήστος Καράμπελας είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται εδώ και μια δεκαετία ως δημοσιογράφος και σκιτσογράφος σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα. Εχει ασχοληθεί με σπουδές υποκριτικής και το 2011 φοίτησε στο Τμήμα Σκηνοθεσίας Θεάτρου του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Τον Μάιο του 2013 ανέβασε την πρώτη του θεατρική σκηνοθετική δουλειά με τίτλο “Lift Inc.” στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ του Κινητήρα Studio, η οποία απέσπασε το βραβείο κοινού. Το “Stamped!” αποτελεί την τρίτη του ταινία, μετά τη μικρού μήκους “Fragelity” (2008) και τη μεγάλου μήκους “Hostess” που είναι σε στάδιο post-production

Μια μικρού μήκους κομεντί που κινείται στα χνάρια του βωβού κινηματογράφου... Ενας άντρας συναντά μια γυναίκα σε ένα κατάστημα ρούχων. Στα δοκιμαστήρια θα φορέσουν τυχαία ο καθένας από μια μπλούζα η οποία έχει μια στάμπα που απαντά στην μπλούζα του άλλου. Σε μια προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν, αποφασίζουν να παίξουν ένα παιχνίδι. Oρος του παιχνιδιού ο εξής ένας: να μπορούν να μιλήσουν μόνο μέσα από τις στάμπες που αναγράφουν τα ρούχα που έχει στο κατάστημα. Πού θα καταλήξει η «συζήτησή» τους;

της Αθανασίας Μιχοπούλου*και του Χρήστου Καράμπελα**

Stamped

Σενάριο / Σκηνοθεσία / Παραγωγή: Χρήστος Καράμπελας, Αθανασία ΜιχοπούλουΔιευθυντής Φωτογραφίας: Βασίλης ΣταυρόπουλοςΜοντάζ: Αθανασία Μιχοπούλου, Δημήτρης ΓωνιωτάκηςΕνδυματολόγος / Σκηνογράφος: Μιμίκα Καπούλα Ηθοποιοί: Δήμητρα Καρκανιά (κοπέλα), Διονύσης Ατζαράκης (αγόρι), Βαγγέλης Ζαπαντιώτης (τύπος), Κύνθια Βουκουβαλίδου (πωλήτρια)

30

*Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φωτογραφίας & Οπτικοακουστικών Τεχνών του ΤΕΙ Αθήνας. Στο λύκειο αγόρασε την πρώτη του κάμερα και ξεκίνησε να γυρίζει κωμικά βιντεάκια με τους φίλους του. Πλέον εργάζεται επαγγελματικά στον χώρο των οπτικοακουστικών μέσων και στον ελεύθερό του χρόνο συνεχίζει να γυρίζει σατιρικά διαδικτυακά βίντεο με την παρέα του. Κατά καιρούς έχει συμμετάσχει και σε διάφορα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.

Ο Στέλιος πηγαίνει μια βόλτα στο πάρκο, εκεί θα συναντήσει τη Λίλα. Τηνκοπέλα που κάθεται στο διπλανό παγκάκι. Θα κοιταχτούν, θα χαμογελάσει οένας στον άλλον, αλλά κανείς δεν θα κάνει την πρώτη κίνηση. Την επόμενη μέρα οΣτέλιος προσπαθεί να την πλησιάσει, αλλά όλα πάνε στραβά!

Ερωτας στο πάρκο (εκτός διαγωνισμού)του Βαγγέλη Λαΐνα*

Σενάριο / Σκηνοθεσία / Μοντάζ / Εικονοληψία: Bαγγέλης ΛαΐναςΗθοποιοί: Στέλιος Λαΐνας, Ευαγγελία Τσακογιάννη, Μάνος Βασιλόπουλος, Νικόλας ΛαΐναςΜουσική & Μίξη Ηχου: Νώντας Παπαδόπουλος

31

(εκτός διαγωνισμού)

*Η ταινία “The Alphabet” πραγματεύεται την καθημερινότητα ενός εργένη, η οποία εκτυλίσσεται σε μια εποχή κρίσης ταυτότητας, όπου ο άνθρωπος γδύνει δίχως αναστολές τα εγγενή ένστικτά του, με τον ρομαντισμό να εκλείπει και το πανάρχαιο ορμέμφυτο της διαιώνισής του να εκσυγχρονίζεται. Δοσμένο μέσα από έναν κωμικό τρόπο, σκιαγραφείται το δράμα του πρωταγωνιστή, ο οποίος συστήνεται στον θεατή ως ένας απελπισμένος άντρας δίχως ηθικές αξίες και αρχές που επιλέγει να μετατραπεί σε ανδράποδο του σεξ προκειμένου να εκπληρώσει τη μία και μοναδική εμμονή του, το αλφάβητο. Κάθε γράμμα και ένα διαφορετικό όνομα, μια διαφορετική γυναίκα την οποία έχει εξερευνήσει «εις βάθος». Μόνο το τελευταίο γράμμα παραμένει ανεκμετάλλευτο για την ολοκλήρωση του παζλ και αυτό είναι και το πιο δυσεύρετο. Τίποτα όμως δεν είναι δύσκολο για τον πρωταγωνιστή, μια και το αλφάβητο έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής και ο ίδιος ψυχοπαθής δολοφόνος του έρωτα.

Γεννήθηκε το 1982 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Σε ηλικία μόλις επτά ετών, αποφασίζει μες στο μυαλό του να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία. Ομως, η απειρία και το νεαρό της ηλικίας του κρατούν μακριά το παιδικό του όνειρο. Οχι όμως και την αγάπη του για τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, τη μουσική. Εχοντας πληθώρα ερεθισμάτων και ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στα Οικονομικά και στο Μοντάζ σε ΙΕΚ της Αθήνας, αποκτά προϋπηρεσία ως μοντέρ, εικονολήπτης, βοηθός σκηνοθέτη, φωτογράφος και παραγωγός. Εχει εργαστεί σε μουσικά βιντεοκλίπ για λογαριασμό γνωστών εταιρειών, σε τηλεοπτικές εκπομπές ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, σε ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους, καθώς και σε εκδηλώσεις και πολιτιστικά events, επεκτείνοντας ακόμα περισσότερο τις γνώσεις και το πάθος για τη δουλειά του.

του Θοδωρή Ποπέσκου*

Τhe Alphabet

Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Θοδωρής ΠοπέσκουΣενάριο: Γιώργος ΜπίλιοςΗθοποιοί: Γιώργος Χρανιώτης, Δώρα Πανταζοπούλου, Μιχάλης Κουμαριανός, Κωνσταντίνα Κουτσονάσιου, Βιολέττα Σωτηροπούλου, Κατερίνα ΚωστάλαΔιεύθυνση Φωτογραφίας: Νίκος ΠαπαγγελήςΜακιγιάζ / Styling: Κατερίνα ΚωστάλαΒοηθός Σκηνοθεσίας: Δημήτρης ΣυλβέστροςScript: Γιώργος ΚωμάκηςΗχοληψία: Πάνος ΛυκούραςΜουσική Επιμέλεια: YosebuΠαραγωγή: Θοδωρής Ποπέσκου, Γιώργος ΜπίλιοςΕκτέλεση Παραγωγής: Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Βασιλική Χριστοδουλιά, Κατερίνα ΚωστάλαΦωτογράφος Backstage: Γιώργος Κρικέλης

28.06 - 04.07.2013

Οι γείτονες αναχωρούν για διακοπές...

Γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί το καλοκαίρι είναι εδώ και είναι ο κατάλληλος χρόνος. Γιατί αλλιώς θα γίνουμε αυτό που φοβόμασταν όταν ήμασταν 16 ή 17. Γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει ούτε με τα λόγια, ούτε με τα επιχειρήματα... Αλλάζει μόνον όταν αγαπάει και αγαπιέται. Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να παραμερίσουμε αυτά τα λίγα που μας χωρίζουν και να δούμε αυτά τα πολλά που μας ενώνουν. Γιατί μόνον η αγάπη και ο χρόνος καταρ-γούν όλες τις διαφορές.

Ωρα να αγαπηθούμε. Γιατί το έλεγε και ο Cole Porter και οι Beatles. Γιατί μας το λένε καθημερινά δικοί μας άνθρωποι, ο Μαραβέγιας και η Μποφίλιου, ο Μάλαμας και ο Σαββόπουλος, ο Αλκίνοος και ο Πορτοκάλογλου. Το έλεγε και η Μέριλιν Μονρόε με τον Ιβ Μοντάν. Το λέει το 97% των τραγουδιών που έχουμε ακούσει στη ζωή μας. Ωρα να αγαπη-θούμε γιατί ό,τι άλλο δοκιμάσαμε μέχρι σήμερα in vivo ή in vitro έχει αποτύχει. Γιατί δοκιμάσαμε αντι-παραθέσεις ιδεολογικές, οικονομικές, ταξικές (τι άθλιο σύνθημα στους τοίχους το «μίσος ταξικό»!).

Χωριστήκαμε βάσει ποδοσφαιρικών ομάδων και θρησκειών, συγκροτημάτων και μουσικών ειδών, σε πρωτοπορία και συντήρηση, σε Αριστερά και Δεξιά, για να αναδείξουμε τη δήθεν μοναδικότητά μας και δεν μας οδήγησε και πάλι πουθενά.

Η στιγμή και η ευκαιρία είναι να αγαπηθούμε τώρα. Τώρα που ο Αλέξης μιλάει για το πόσο τον εμπνέ-ει ο Μαχάτμα Γκάντι και η Ντόρα μιλάει συνήθως μπροστά από φωτογραφίες του μεγάλου αυτού Ινδού... Γιατί ο διχασμός μας μοιάζει τόσο μεγά-λος και τόσο βαθύς που μπορεί να τον διαλύσει μόνον η αγάπη. Να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω, να βγούμε έξω από το κουτί και να αγαπηθούμε. Απλό και δύσκολο. Ας κάνουμε την αρχή την Τρίτη στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με το “Love in Athens” - τέλειο timing.

ΥΓ: Ακούμε “Let’s Do It” με τη φωνή της Alanis Morissette.

Γιώργος Μουχταρίδης

...και ο έξυπνος Αθηναίος:

Αναρωτιέται τι δουλειές έκαναν οι γονείς τους και τι συντάξεις εισπράττουν.

Προσπαθεί να μαντέψει πού θα πάνε - αν υποψι-αστεί ότι έχουν βάλει πλώρη για καμιά Σαντορίνη, δεν ξέρει τι θα κάνει...

Εξετάζει όσο πιο διακριτικά γίνεται τις αποσκευ-ές - μπα, για κάμπινγκ τους βλέπει.

Στραβοκοιτάζει προς το ράφι με την αλληλο-γραφία - άραγε έχουν πληρώσει τα κοινόχρηστα ή άφησαν τον λογαριασμό για την εγκατάσταση του φυσικού αέριου στους υπόλοιπους καλοκαιριάτικα;

Χαμογελάει στην ιδέα ότι θα μπορεί να βάζει τσί-τα την τηλεόραση/τη μουσική με τα παραθυρόφυλ-λα ανοιχτά και κανείς δεν θα του χτυπάει τον τοίχο.

Αναρωτιέται πόσο θα διαρκέσουν οι διακοπές τους - έχει γούστο να μην τους ξαναδούνε.

Λήδα Πιμπλή

Ωρα να αγαπηθούμε

Η θεία Αννα, μικρότερη αδελφή της μητέρας μου, είναι η πιο αγαπημένη μου συγγενής. Εχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Ισως γιατί συχνά αναλάμβανε το «μπέιμπι σίτινγκ» όταν ήμουν μικρός και ήθελαν να βγουν οι γονείς μου, έχουμε χτίσει μια πολύ γερή σχέση. Πάντα μου άρεσε να κουβεντιάζω μαζί της και να μαθαίνω πράγματα. Από εκείνη έμαθα για τα κτίρια και πώς στηρίζονται (είναι μηχανικός), από εκείνη πρωτοάκουσα για πόλεις όπως το Παρίσι και η Πράγα (αγαπούσε πολύ τα ταξίδια).

Τώρα που έχω μεγαλώσει (τρόπος του λέγειν) χαίρομαι να κουβεντιάζω μαζί της για τα όσα ζούμε σε αυτή την υπέρο-χη χώρα. «Στην Ελλάδα δεν πλήττεις ποτέ», είναι η φράση με την οποία η θεία Αννα συνοψίζει την εμπειρία του να ζεις εδώ! Συνταξιούχος εδώ και έναν χρόνο από το Υπουργείο Δημοσίων Εργων, είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών και κρίσεων σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα και ειδικά τον δημόσιο τομέα της χώρας (πολεοδομία, εφορία, ΕΟΤ και διάφορα άλλα). Για αυτό θεωρώ ότι είναι και ο κα-λύτερος συνομιλητής για την πολιτική κατάσταση.

Χτες το βράδυ ήπιαμε ένα ωραίο μοχίτο στο μπαλκόνι της (με μέντα ειδική που καλλιεργεί σε γλαστράκια) και την άκουγα με προσοχή, όπως πάντα, να ανακεφαλαιώνει την πολιτική κατάσταση το τελευταίο διάστημα. Σας μεταφέρω δυο τρία πράγματα που μου είπε για την επικαιρότητα - και προσυπογράφω. «Το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο ότι έχουμε μια κακή κυβέρνηση. Είναι ότι έχουμε εξίσου κακή, αν όχι χειρότερη, αντιπολίτευση. Αρα πού θα βρεθεί η ελπί-δα;» «Αν προσέξει κανείς ποια περίοδο δίνονταν τα 30άρια τον μήνα σε στελέχη της ΕΡΤ, θα πέσει στην περίοδο 2004-2009. Το ίδιο γινόταν σε όλο το δημόσιο. Καμιά έκπληξη λοιπόν που οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν επί Καραμαν-λή 50%! Τώρα βλέπουμε και πού πήγαν αυτά τα λεφτά. Κατά τα άλλα, ο πρώην κάνει διακοπές στις Αλπεις με την οικογένεια και η κάθαρση θα γίνει με δίκη του... Παπακων-σταντίνου». Μου είπε και κάτι για τη διεθνή κατάσταση: «Πρόσεξε ότι ξεσηκώνεται η νέα γενιά στην Τουρκία κατά μιας συντηρητικής ισλαμικής κυβέρνησης και στη Βραζιλία κατά μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Και οι δύο χώρες έχουν κοινό σημείο ότι αναπτύσσονται με γρήγορο ρυθμό. Αρα δεν είναι η φτώχεια η αιτία της εξέγερσης, ούτε η Δεξιά ή η Αριστερά. Είναι πολύπλοκος ο κόσμος και αφελείς οι απλοϊκές εξηγήσεις για το τι συμβαίνει». Να γιατί αγαπώ τη θεία Αννα. Γιατί σκέφτεται!

A.

Οι ιστορίες της θείας

33Ματιές

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, ορισμένοι επαναφέρουν την ανάγκη για ιδεολογική σύγκρουση. Δεν είναι διό-λου τυχαίο ότι, στην τρέχουσα ακραία συγκυρία, προς αυτή την κατεύθυνση ωθούν όσοι στέκονται στα δεξιά της ΝΔ, από τις παρυφές του πάλαι ποτέ φιλελεύθερου χώρου έως την ακροδεξιά. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά τη συζήτηση που εγκαινιάστηκε με αφορμή τις περίφημες δηλώ-σεις Ρεπούση.

Ασχετα από τους λόγους (πιθανότατα μικροπολιτι-κούς) για τους οποίους μετέτρεψε μια καθαρά επι-στημονική συζήτηση σε πολιτική, η βουλευτίνα μάς δίνει την αφορμή να κάνουμε μια γενικότερη παρα-τήρηση: Η δημόσια συζήτηση στη χώρα διεξάγεται υπό συνθήκες επιεικώς τριτοκοσμικές. Την ίδια στιγ-μή που όλη η υφήλιος αναζητεί τρόπους ολοένα και μεγαλύτερης σύγκλισης, σε έναν κόσμο ο οποίος

είναι μικρότερος από ποτέ, στην Ελλάδα πολιτικοί, Τύπος και μια -μέχρι πρότινος περιθωριοποιημένη αν όχι περιθωριακή- διανόηση ξυπνούν από τον τάφο τα ζόμπι της εθνοσωτήριας αντίληψης. Την ώρα που ο τόπος -παρά τα προβλήματά του- οφείλει να κάνει ένα τεράστιο άλμα προς το μέλλον, κάποιοι θέλουν να τον κρατήσουν δεμένο σε έναν ψευδορο-μαντισμό, πέρα από κάθε επαφή με την πραγματικό-τητα και τις ανάγκες του.

Η μεγάλη πλάνη σε όλη αυτή την εξέλιξη αφορά όσους νομίζουν ότι έτσι ανακόπτουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η παιδαριώδης αυτή αντίληψη δεν ωθεί κανέναν από όσους υποκύπτουν στην εν λόγω ρητορική στα κόμ-ματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού. Εχουμε πει ξανά από αυτή τη στήλη: Η χρεοκοπία είναι το λιγότερο που μπορεί να πάθουμε στη διάρκεια της κρίσης.

Βασίλης Νέδος

Κυριακή απόγευμα ανηφορίζουμε με τον Γιώργο, στη μηχανή του, την Αγίου Μελετίου. Η Αθήνα φαίνεται σχεδόν άδεια από ανθρώπους, περίεργα μόνη μέσα σε μια ζέστη που σε μούδιαζε. Ξαφνικά, ο φίλος μου φρενάρει αναγκάζοντάς με να πέσω πάνω του φωνάζοντας κάτι που δεν κατάλαβα αμέ-σως: «Κουνέλι, κουνέλι! Οχι ρε, δεν το πιστεύω...» Οταν ρωτάω τι εννοεί, μου δείχνει δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων ένα κλουβί με ένα κουνέλι, προφανέστατα αφημένο εκεί όπως αφήνουν έπι-πλα, παλιά ρούχα και παπούτσια.

Ο Γιώργος παρκάρει τη μηχανή, πάει και παίρνει το κλουβί. «Κοίτα τι κάνουν οι παλιάνθρωποι. Πετάνε τα ζωάκια τους στα σκουπίδια! Θα το πάρω στον κήπο μου, δεν το αφήνω εδώ», λέει αποφασισμένος και κατακόκκινος από θυμό. Το σκηνικό σοκαριστι-κό, τόσο που ούτε μου πέρασε από το μυαλό να το φωτογραφίσω για την εφημερίδα, αλλά κατάλαβα ότι ο μικρός κούνελος στάθηκε τυχερός μέσα στην ατυχία του, αντίθετα με τόσα άλλα ζωάκια εκεί έξω.

Νικήτας Καραγιάννης

Στο πλοίο για το νησί. Δυόμισι ώρες μακριά. Ο λόγος όχι και τόσο ευχάριστος. Ομως η αύρα του τοπίου, το ειλικρινές ενδιαφέρον των φίλων που στάθηκαν στους ανθρώπους μου όταν έλειπα, το χαμόγελο των ανθρώ-πων μακριά από την γκρίζα πόλη με αποζημιώνουν και με το παραπάνω.

Δεν είναι η άγρια ομορφιά των βράχων, ούτε τα άσπρα ασβεστωμένα σπίτια της Χώρας της Σερίφου. Ούτε καν η βαθιά, δροσερή γαλάζια θάλασσα που σε δέχεται στην αγκαλιά της χωρίς όρους. Είναι ο αέρας που φυσά και καθαρίζει τη σκέψη.

Εκεί σε αυτό το μικρό νησί του Αιγαίου, καθισμένος στην παραλία με τη σκούρα άμμο και τα λεπτά βότσαλα, γυμνός στον ήλιο δεν σκεφτόμουν τίποτα. Και ο αέρας να παίρνει μακριά τις άσχημες σκέψεις, την αγωνία για το μέλλον, τις μικρότητες στις οποίες δίνουμε τόση ση-μασία ώρες ώρες. Και να φέρνει στη θέση τους μνήμες από παιδικά καλοκαίρια, ανέμελες στιγμές με φίλους και φλερτ στην παραλία με μια φωτιά στη μέση, κιθάρες και τραγούδι. Ναι, εκεί είμαι ελεύθερος από ό,τι με βαραίνει.

Ο καθαρός αιγαιοπελαγίτικος αέρας φουσκώνει τα πα-νιά της ψυχής και με γεμίζει δύναμη να αντεπεξέλθω σε όλες τις προκλήσεις και τις δυσκολίες στην καθημερινό-τητα. Στο πλοίο της επιστροφής στην πόλη, όταν πια δεν βλέπω την ακτογραμμή του, νιώθω πίσω μου τη μαγνη-τική αύρα του να μου δείχνει τον δρόμο, να μου επιτρέ-πει να φύγω, να με οπλίζει με σιδερένια θέληση για τον αγώνα της ζωής, αλλά παρόλα αυτά να με κρατά κοντά του. Γιατί για μένα το νησί μου θα είναι εκεί και θα με περιμένει να γυρίσω.

Πάντα θα επιστρέφω εκεί. Στο νερό της μνήμης, στα βρά-χια της θέλησης, αλλά κυρίως στον αέρα της ελευθερί-ας. Στον αέρα που φυσά.

Μάνος Πεπονάκης

Οπισθεν ολοταχώς

Ο αέρας που φυσά

Rabbit story

34Ματιές

Λένε πως τις δύσκολες ώρες, όταν αισθάνεσαι ότι ο κόσμος γύρω σου κα-ταρρέει, όταν δεν βρίσκει η σκέψη απάγκιο πουθενά, ούτε σε ιδεολογία, ούτε σε πράξη πολιτική, σε σώζει μόνον η μνήμη από παιδικά χρόνια ασφαλή και ανέμελα, από στιγμές που ακόμη και αν δεν ζούσες στην ευφορία των υπο-λοίπων είχες την ηλικία που επιτρέπει τα όνειρα.

Κάθε άλλο παρά φροϊδικές αναλύσεις έχω κατά νου και η αλήθεια είναι ότι αυτές όσο μας βοήθησαν να αναπτύξουμε πνεύμα αναλυτικό και αυτογνωσία, άλλο τόσο μας χάλασαν τον αυθορμητισμό. Επιασα τον εαυτό μου, όμως, να αναζητά αφορμές να θυμηθεί μυρωδιές και ήχους από παιδικά καλοκαίρια.

Να, σαν το γλυκό απόβραδο σε αθηναϊκή παραλία, δυο βήματα από το Κέντρο. Ναι, αυτή η πόλη παραμένει η μοναδική πρωτεύουσα που έχει μια ανάσα από τα προβλήματά της παραλίες και τοπία φιλόξενα. Η πρόσβαση πανεύκολη για τον καθένα, αφού φτάνει ως εκεί το τραμ. Κατάφωτοι συρ-μοί, αθόρυβοι, γλιστρούν στις ράγες στον δικό τους πολιτισμένο ρυθμό δίπλα από την υστερία της λεωφόρου. Αισθάνεσαι ταξιδιώτης του χρόνου. Δίπλα σου το δαιμονισμένο παρόν και εσύ στην κάψουλα-βαγόνι, ήδη σε έναν άλλο κόσμο όπου όλα επιβραδύνονται, γίνονται ανθρώπινα. Οι μνή-μες έρχονται αβίαστα.

Σαν χθες η εποχή που μετρούσες τα παγωτά και ήταν κατόρθωμα θαυμαστό να έχεις φάει τα περισσότερα. Τώρα που το θυμάμαι δεν κλέβαμε στο μέτρη-μα. Είχαμε μια περίεργη αίσθηση των ορίων. Πόσα παγωτά πια να επιτρέψουν οι γονείς και το χαρτζιλίκι πάνω κάτω ίδιο για όλους. Ετσι, αν βρισκόταν κανείς να ανεβάσει τον αριθμό εκτός κοινής λογικής, πιάναμε την καζούρα. Πόσα αλήθεια συνέβησαν στο μεγάλωμα και χάσαμε εκείνη την κοινή λογική των αριθμών και των ορίων! Ειδικώς ως προς το τι μπορεί να «φάει» κανείς!

Ας είναι. Επιστρέφω στον παραλιακό μου παράδεισο. Με υποδέχονται ορχή-στρες γρύλων. Και μετά η παραλία, με ομπρέλες κλειστές μέσα στο σούρου-πο. Ενα κεντράκι με αναπαυτικούς καναπέδες και στο βάθος το ρόδινο της δύσης να γίνεται «σαπφείρινο μαβί» καθώς πέφτει η νύχτα.

Παρέα γλυκιά φίλων και κουβέντες. Παγωμένο κρασί και νόστιμα συνοδευ-τικά. Παραφωνία το ωραίο γυάλινο ποτήρι του κρασιού δίπλα στα πλαστικά πιατάκια των μεζέδων. Γιατί; Και την απόδειξη του λογαριασμού χρειάστηκε να τη ζητήσουμε. Και φεύγοντας, όταν πια η νύχτα είχε προχωρήσει, ήχοι λαϊκοσκυλάδικου έφταναν από διπλανό παράπηγμα, όπου θίασος πρώην τη-λεπερσόνων και λοιπών μαϊντανών έκανε παραλιακή «αρπαχτή». Φτάνοντας στον δρόμο είχαν σωπάσει και οι γρύλοι. Ανιση η μάχη τους με τρεις δεκαετί-ες λαϊκοσκυλάδικης τηλεκουλτούρας που χτυπιόταν παραδίπλα. Εγώ ήξερα, όμως, ότι κρατούν αθέατοι στις φυλλωσιές τις θέσεις τους. Είναι εκεί. Οι γρύλοι, όπως οι μνήμες, θα βρουν πάλι τη στιγμή τους.

Αθηνά Δεληγιάννη

Αθηναϊκά καλοκαίρια

Κείμενο: Γιάννης Διαμαντής / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

Πριν από το μεγάλο 24ωροΣυνάντησα τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Φιλίππο-γλου στα παρασκήνια του Κτι-ρίου Η της Πειραιώς 260 λίγο πριν ξεκινήσει η πρόβα για το έργο «Μερσιέ και Καμιέ» σε

σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα για το Φεστιβάλ Αθη-νών. H παράσταση θα ξεκινήσει σήμερα τα μεσά-νυχτα (Παρασκευή 28 Ιουνίου) και θα τελειώσει αύριο τα μεσάνυχτα (Σάββατο 29 Ιουνίου).

Η κουβέντα μας ξεκίνησε με την επιλογή του συ-γκεκριμένου, σχεδόν άγνωστου, μη θεατρικού κειμένου του Σάμιουελ Μπέκετ. «Η ιδέα ήταν του Αρη (σσ. Σερβετάλη), ο οποίος έχει τρέλα με τον Μπέκετ και έχει μελετήσει τα άπαντά του. Ξεκι-νήσαμε για μια δίωρη παράσταση, μελετώντας όμως το υλικό ο Κακλέας πρότεινε να κάνουμε μια παράσταση χωρίς χρόνο. Επρεπε, βέβαια, να τεθεί συγκεκριμένη διάρκεια και έτσι καταλή-ξαμε στις 24 ώρες». Το γεμάτο απορία βλέμμα μου έκανε τον Φιλίππογλου να συνεχίσει: «Θα είναι ένας 24ωρος δομημένος αυτοσχεδιασμός, όλων των εμπλεκόμενων συντελεστών. Ηθοποιοί, χορευτές, φωτιστής, μουσικός, σκηνοθέτης θα είναι παρόντες και θα αλληλεπιδρούν. Τη γενική κατεύθυνση θα τη δίνει μέσω μικροφώνου και ακουστικών ο Κακλέας».

Και πόσο ελεύθερους σας αφήνει; «Πολύ. Αν δει ότι αυτό που δημιουργούμε στη σκηνή λειτουργεί και οδηγεί κάπου, μας αφήνει απόλυτα ελεύθε-

ρους. Διαφορετικά μας επαναφέρει στον ‘δρόμο’ της ιστορίας με μία οδηγία, ένα φως ή μία μελω-δία». Ετσι, όλοι μαζί θα επιχειρήσουν να κάνουν το ταξίδι των Μερσιέ και Καμιέ. Να μπουν στον κόσμο του Μπέκετ, να τον εικονοποιήσουν και να τον περάσουν στο κοινό.

Για τους θεατές, που θα μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν όποτε το επιθυμούν, θα προσφέρεται φρεσκομαγειρεμένο φαγητό. Επίσης, στον χώρο θα υπάρχουν υπνόσακοι και μαξιλάρια. «Για αυτό δεν μπορώ να το ονομάσω θεατρική παράσταση. Θα είναι μια θεατρική εμπειρία, πρωτόγνωρη και για μας και για το κοινό». Οταν τον ρωτάω πώς φαντάζεται το φινάλε της παράστασης, μου απαντά ενθουσιασμένος: «Λένε ότι μετά από ένα 18ωρο συνεχούς εργασίας παύουν εντελώς οι αναστολές του ανθρώπου. Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να συμβεί! Νομίζω, πάντως, ότι θα καταφέρουμε να προσεγγίσουμε τον κόσμο του Μπέκετ με τρό-πο αληθινό».

Ο Κώστας Φιλίππογλου από νωρίς προσπάθησε να φτάσει σε αυτή τη δυσεύρετη θεατρική αλή-θεια. Το 1985, σπουδαστής τότε, ταξίδεψε στο Παρίσι. «Πήγαμε με λεωφορείο. Μείναμε στη σο-φίτα μια φίλης για έναν μήνα και είδαμε παραστά-σεις του Brook, της Mnouchkine... Αλλες ζωντανά και άλλες από βιντεοσκοπημένο υλικό που τότε έβρισκες σε βιβλιοθήκες». Αυτό ήταν! Ο Κώστας Φιλίππογλου συνάντησε στα θέατρα και στις βι-βλιοθήκες των Παρισίων το θέατρο που ήθελε να

κάνει. Λίγα χρόνια αργότερα, παρακολουθώντας στο Λονδίνο ένα workshop της θρυλικής ομάδας Complicite, κατάφερε αυτό που καθένας από τους δεκάδες εκλεκτούς συμμετέχοντες ονειρευόταν. Επιλέχθηκε ως νέο μέλος της ομάδας. Ετσι χτί-στηκε η σχέση του με την αισθητική του σωματι-κού και δημιουργικού θεάτρου και ξεκίνησε μια αξιοζήλευτη καριέρα στο εξωτερικό.

Αυτό το θέατρο τα τελευταία δύο χρόνια ο Κώ-στας Φιλίππογλου θέλει να το κάνει και στην Ελ-λάδα και, αφήνοντας τις παγκόσμιες περιοδείες με τις ομάδες Complicite και Rima, πέρυσι σκηνο-θέτησε την Κατερίνα Λέχου και τον Αρη Σερβετά-λη στα «Χάρτινα Λουλούδια» στο Θέατρο Ιλίσια. «Η επιλογή του θεάτρου ήταν απόλυτα συνειδη-τή», αναφέρει. «Κάναμε πολλούς ανθρώπους να την πατήσουν και να έρθουν να δουν ένα είδος θεάτρου που δεν θα έβλεπαν διαφορετικά. Τον κόσμο δεν μπορείς να τον αλλάξεις, κάποιους ανθρώπους όμως μπορείς. Στην Complicite έρ-χονταν θεατές και μας έλεγαν ότι άλλαξε η ζωή τους και ο τρόπος που έβλεπαν θέατρο. Aυτό θέλω να πετύχω και εδώ».

Η κουβέντα μας τελειώνει και ο Κώστας Φιλίππο-γλου κατευθύνεται περιχαρής προς τη σκηνή. Θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί και μετά το τέλος της 24ωρης παράστασης.

36

Κείμενο: Νάντια Σουφλή / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

Ενα σχολείο για το καλοκαίρι«Διδάσκοντας για έκτη χρονιά στη Σχολή του Εθνικού Θεά-τρου, βλέπω ότι στην ελληνική κοινωνία, ξεκινώντας από το κράτος και φτάνοντας μέχρι την εκπαίδευση, είναι ταμπού

να ασχολείσαι με το Αρχαίο Δράμα, ενώ είναι η αρχή του δυτικού θεάτρου». Ετσι αρχίζει η κου-βέντα μας με τη Μάρθα Φριντζήλα, σκηνοθέτιδα, ηθοποιό και ερμηνεύτρια στο Baumstrasse, τον χώρο εργασίας του θιάσου Δρόμος με Δέντρα, που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο ενός βιομηχα-νικού κτιρίου στον Βοτανικό.

Ο θίασος Δρόμος με Δέντρα ιδρύθηκε το 2000 από τη Μάρθα Φριντζήλα και τον συνθέτη και σκηνογράφο Βασίλη Μαντζούκη και τα τελευ-ταία χρόνια ερευνά το αρχαίο δράμα μέσα από σύγχρονες μορφές καλλιτεχνικής επικοινωνίας, σε συνεργασία με θέατρα και ιδρύματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με σκοπό τη διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Φέτος, υπό την καθοδήγηση της Μάρθας Φριντζήλα και σε συνεργασία με τον Δήμο Ελευσίνας, ο θίασος παρουσιάζει από την 1η έως και τις 10 Ιουλίου στο Παλαιό Ελαιουργείο το Θερινό Σχολείο, στο πλαίσιο του Αττικού Σχολείου Αρχαίου Δράματος. Πρόκειται για ένα «ιδιαίτερο σχολείο» με θεατρι-κά και μουσικά δρώμενα, σεμινάρια και παράλ-ληλες εκδηλώσεις, με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και εισηγητών.

«Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν θεσμό με διε-θνή προσανατολισμό, σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά και σε όλα τα στάδια της εκπόνησης μιας παρά-στασης. Κάθε χρόνο, από τον Οκτώβριο δουλεύ-ουμε πάνω σε μία τραγωδία και τον Ιούλιο παρου-σιάζουμε τα αποτελέσματα των εργασιών μας σε παράσταση. Ξεκινάμε με τις ‘Βάκχες’ του Ευριπίδη, έχοντας κάνει ένα τριετές πρώτο πλάνο που περι-λαμβάνει για τη συνέχεια τις τραγωδίες ‘Αίας’ του Σοφοκλή και ‘Πέρσες’ του Αισχύλου. Επιλέξαμε να αρχίσουμε με τις ‘Βάκχες’ γιατί πρόκειται για ένα έργο που συμβολίζει το ίδιο το θέατρο, αφού ο Διόνυσος είναι ο θεός του θεάτρου. Οπως λοι-πόν το θέατρο ξεκίνησε από έναν ύμνο στον θεό Διόνυσο, έτσι θέλουμε και εμείς να ξεκινήσουμε πανηγυρικά αυτό το εγχείρημα, που είναι ανοιχτό σε όλο τον κόσμο».

Η Μάρθα μάς εξομολογείται πως όλοι έχουν δουλέψει σκληρά για αυτή την προσπάθεια, ενώ η ίδια δηλώνει συγκινημένη από την ανταπόκριση μαθητών, εθελοντών, συνεργατών και φίλων, όπως ο Ιωσήφ Βιβιλάκης, ο Βασίλης Μαντζούκης, οι RootlessRoot, η Μιράντα Τερζοπούλου, ο Πλάτων Μαυρομούστακος, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Ακύλ-λας Καραζήσης, η Αντζελα Μπρούσκου, η Νικο-λέττα Φριντζήλα και πολλοί άλλοι. Επίτιμοι κα-λεσμένοι του Αττικού Σχολείου είναι οι Mazaher Ensemble, εκπρόσωποι της θεραπευτικής μουσι-κής zar, που μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μάρθα Φριντζήλα σηματοδοτούν το τέλος του

πρώτου Θερινού Σχολείου, με μια μεγάλη συναυ-λία στις 10 Ιουλίου.

«Οι Mazaher Ensemble παρουσιάζουν ένα αρ-χαίο μουσικό δρώμενο που πραγματοποιείται στην Αίγυπτο για τη θεραπεία των γυναικών από τις πιέσεις, μέσα από μια διονυσιακή τελετουργία με χαρακτήρα μητριαρχικό, όπου ηγετικό ρόλο έχουν οι γυναίκες. Στην Ελλάδα, παρόμοια λειτουργία έχει η Μαρία Φαραντούρη, που ως αρχιέρεια της μουσικής έχει ταυτιστεί με τη γυναικεία φωνή που επαναστατεί», περιγράφει γλαφυρά η Μάρθα και συνεχίζει μεταφέροντάς μας στην τραγωδία του Ευριπίδη. «Παράλληλα, μέσα από τις ‘Βάκχες’ δι-απραγματευόμαστε τον ρόλο του ξένου στην κοι-νωνία μας. ‘Ποιος είναι ο ξένος;’ Μήπως είσαι εσύ που δεν δέχεσαι τον ξένο, που είσαι εκτός πραγμα-τικότητας και εκτός ανθρωπιάς, ο αποξενωμένος;»

Αφηγούμενη την πορεία της ομάδας της μέχρι και την τελική παράσταση, δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά της που όλα αυτά θα λάβουν χώρα στην Ελευσίνα, στον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγά-λωσε... «Ολα είναι συμβολικά αν είσαι ρομα-ντικός. Είναι τιμή μου που θα βρισκόμαστε στην Ελευσίνα. Το κάνουμε για την πόλη μας, για την πατρίδα μας, για το σπίτι μας, άρα και για όλο τον κόσμο. Επιδιώκουμε να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο να βλέπει θέατρο».

37 28.06 - 04.07.2013

Κείμενο: Αρετή Γεωργιλή

Μια δεξαμενή σκέψηςTo Free Thinking Zone ή Οί-κος Ανοχής Σκέψης είναι ένα concept βιβλιοπωλείο για τη σύγχρονη σκέψη και τέχνη. Το Free Thinking Zone δεν λει-τουργεί όπως τα παραδοσιακά

βιβλιοπωλεία. Μας αρέσει να δημιουργούμε περι-εχόμενο, να «βγάζουμε» από ένα βιβλίο το θέμα του, την ουσία του και αυτό να είναι αφορμή ανοι-χτού και ελεύθερου διαλόγου χωρίς φόβους και προκαταλήψεις. Στην ουσία, δηλαδή, είμαστε ένα think tank που πουλάει βιβλία, μια «Πνύκα». Μας αρέσει να προβάλλουμε τη σύγχρονη ελληνική σκέψη, να φιλοξενούμε νέα ρεύματα, διαφορετικές απόψεις και τάσεις.

Ενα μοντέρνο, αρχετυπικό, νεοελληνικό καφενείο με επιλεγμένα από εμάς βιβλία. Δανείζεται το όνο-μά του από τα λιμάνια. Δανείζεται την industrial αι-σθητική του από τις οικοδομές και τα νεοϋορκέζικα lofts. Στα λιμάνια οι Ζώνες Ελευθέρου Εμπορίου (Free Trade Zones) είναι οι χώροι όπου τα εμπο-ρεύματα μπορούν να παραμείνουν χωρίς περιορι-σμούς μέχρι να διακινηθούν στις αγορές. Ανάμε-σα στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι (χαμηλά στην οδό Σκουφά), λοιπόν, το Free Thinking Zone είναι το σημείο στα λιμάνια που είναι ανοιχτό σε όλους

εκείνους που αναζητούν διαρκώς νέους δρόμους, που δεν πιστεύουν στο προφανές, που μπαίνουν άφοβα σε οίκους ανοχής, αλλά και σε εκκλησίες. Που «στη νύχτα δεν βλέπουν το σκοτάδι, αλλά το γαλάζιο του ουρανού» (Georges Bataille).

Αν και το βιβλίο είναι για μας το κύριο σημείο ανα-φοράς μας, δεν το αντιμετωπίζουμε ως προϊόν. Για εμάς η σχέση με το βιβλίο δεν περιορίζεται στη συναλλαγή στο ταμείο ή στο ψάξιμο στο ράφι. Δί-νουμε στο βιβλίο την προστιθέμενη αξία του που στρέφεται γύρω από τις υπηρεσίες που το συνοδεύ-ουν, την ανάγνωση, την παρέα, τη συζήτηση και τον καβγά ακόμη αν θέλετε, αν αυτός έχει δημιουργικό χαρακτήρα. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε έναν χώρο όπου το βιβλίο είναι... φιλικό προς τον χρήστη, ένα οικείο περιβάλλον που να κάνει τον καλεσμένο μας να αισθάνεται την ανάγκη να μείνει και να σκεφτεί λίγο διαφορετικά από χθες, να είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή του μετά τον καναπέ του σπιτιού του.

Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, γιατί στον ενάμιση μόλις χρόνο λειτουργίας μας ήδη έχουμε κατα-φέρει να δημιουργήσουμε περισσότερες από 200 διαφορετικές συζητήσεις, να δώσουμε την πρώτη τους ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες και να διορ-

γανώσουμε κομβικές συζητήσεις για χαμένες στη μετάφραση αξίες: τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ανοχή. Προσφάτως, μάλιστα, η ζωντανή μας μετάδοση από τη συζήτηση του Προέδρου των Ευρωπαίων Πρασίνων κ. Ντανιέλ Κον Μπεντίτ με νέους δημοσιογράφους και μπλόγκερ έφτασε στο ρεκόρ των 6.548 ταυτόχρονων views!

Δίνουμε έναν μεγάλο αγώνα να αποδείξουμε ότι μια μικρή επιχείρηση μπορεί να ζήσει στην Ελλά-δα σήμερα και να προοδεύσει. Αντίπαλός μας η διαφθορά, η γραφειοκρατία και το βαθύ τέρας του κρατικού μηχανισμού, που μας απορροφά άπειρες εργατοώρες για να πάρουμε μια τρίωρη άδεια να γιορτάσουμε την Παγκόσμια Νύχτα Βιβλίου, που μας θέλει να απολογούμαστε συνέχεια ότι δεν είμαστε ντισκοτέκ επειδή σερβίρουμε καφεδάκι με το διάβασμα και άλλα πολλά που ήδη έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον διεθνών ΜΜΕ, όπως η “Chicago Tribune”, το CNBC, ο “Economist”, και άλλα. Δεν θα το βάλουμε κάτω. Πιστεύουμε στην ιδέα μας, πιστεύουμε στους φίλους μας, στα πολλά καλά μυαλά της Ελλάδας, τους οπαδούς της νηφα-λιότητας και του ορθού λόγου που μαζεύονται και κουβεντιάζουν κάθε μέρα στο Free Thinking Zone ανεξάρτητα από τον πολιτικό τους χώρο. Κατά κά-ποιον τρόπο πετύχαμε τη μικρή μας νίκη...

38

Κείμενο / Φωτογραφία: Νικήτας Καραγιάννης

Αγρια σαβάναΟι Savannah αποτελούνται από τη Δωριάννα, τον Πέτρο Γκότση και τον Μάρκο Γκρι-νόβερ. Φέτος κλείνουν οκτώ χρόνια μαζί από τότε που, παι-διά ακόμη, γνωρίστηκαν στο

ωδείο και «κόλλησαν». Είναι η μοναδική μπάντα από όσες δημιούργησαν οι καθηγητές τους που εξακολουθεί να υπάρχει. Τα πρώτα τους live ξεκί-νησαν μέσω του ωδείου τους, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να κανονίζουν τα δικά τους σε διάφορα μπαρ. Παίζουν δροσερή ποπ-ροκ με όλη τη φρε-σκάδα των 20κάτι χρόνων τους.

Η Δωριάννα, ενώ αγαπάει πολύ τη μουσική, δεν είχε φανταστεί ότι θα την κέρδιζε τόσο. Προέρχε-ται από πολυμελή οικογένεια - με έξι αδέλφια, που έχουν διαφορετικά γούστα. Ο Πέτρος ξύπνησε μια μέρα στα 8 του και είπε στους γονείς του ότι θέλει να μάθει κιθάρα. Ετσι ξαφνικά. «Αναγκαστι-κά» άρχισε από κλασική κιθάρα μέχρι τα 15, όταν έπιασε στα χέρια του την πρώτη του ηλεκτρική. Ο Μάρκο παίζει μπάσο.

Πήραν το όνομά τους από μια ιδέα της φίλης τους της Εύης, που στην αρχή του σχήματος είχε καθίσει στα ντραμς. «Η σαβάνα είναι ένα οικοσύστημα που

φιλοξενεί πολλά ζώα, το καθένα με τον δικό του χα-ρακτήρα. Για αυτό μας άρεσε πολύ», μου εξηγούν.

Για τα live τους αναφέρουν ότι απλώς πήγαιναν στα μαγαζιά και έλεγαν: «Γεια σας, είμαστε αυτό το συ-γκρότημα και θα θέλαμε να παίξουμε». Ως διά μα-γείας, τους ήθελαν και τους ξαναζητούσαν επειδή οι βραδιές ήταν πολύ επιτυχημένες. Το 2010 και ενώ οι Savannah έχουν αρχίσει να δημιουργούν το δικό τους κοινό, η Δωριάννα πήρε υποτροφία για το Τζούλιαρντ, πήγε στη Νέα Υόρκη και από το 2011 πηγαινοέρχεται. Το ταξίδι δοκίμασε μαζί της και ο Πέτρος, που το έσκασε και αυτός από τη σχολή του. «Εκεί γνωρίσαμε μουσικούς, είδαμε πώς γίνεται η δουλειά και γυρίσαμε στην Ελλάδα για να τελειώσουμε το υλικό μας».

Δουλεύουν με αγγλικό και ελληνικό στίχο. Μέχρι στιγμής, οι στίχοι των τραγουδιών είναι της Δωρι-άννας. Ο Μάρκο λέει πως με τον Πέτρο προσπα-θούν να γράψουν, αλλά δεν είναι κάτι που μπο-ρούν να κάνουν όλοι. «Είναι και στην ψυχολογία του καθενός».

Δεν έχουν συγκεκριμένες μουσικές επιρροές. «Οι καλλιτέχνες πρέπει να ακούμε τα πάντα», συμπλη-ρώνει ο Μάρκο. «Προσωπικά τα ακούω όλα, από

ροκ μέχρι ρεμπέτικο, διότι παίρνεις ιδέες, ακούς γυρίσματα, μελωδίες». Η Δωριάννα επίσης πιστεύ-ει ότι η μουσική είναι μία και πως καλό είναι να τα ακούς όλα για να έχεις άποψη. «Καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να βγει καινούργια μουσική. Παίρνεις ιδέες από τις καταβολές σου, τα ακούσματά σου και φτιάχνεις κάτι δικό σου. Εχουν γίνει τα πάντα, έχουν παιχτεί τα πάντα, εκτός και αν βγει κάτι νέο από... διαστημόπλοιο. Το θέμα είναι να συνεχίσου-με μέσα από όμορφα παντρέματα».

Εδώ και λίγο καιρό οι ζωντανές εμφανίσεις τους έχουν δώσει τη θέση τους στο στούντιο, όπου το γκρουπ περνάει πολλές ώρες, αλλά και σε ταξίδια. Ρωτάω πώς βλέπουν τον εαυτό τους δέκα χρόνια μετά και απαντούν ότι πάω μακριά. «Το έχουμε συζη-τήσει και είπαμε ότι θέλουμε να είμαστε καλά και να παίζουμε για τον κόσμο», απαντούν. Προσπαθούν να μη φύγουν από την Ελλάδα παρά τις προτάσεις που είχαν από το περιβάλλον της Νέας Υόρκης και ελπίζουν ότι αυτή η επιμονή τους θα ανταμειφθεί. «Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά εμείς το παλεύουμε», λένε προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Η φιλοσοφία τους είναι να μην τα παρατούν στα δύσκολα. Είναι αισιόδοξοι και γε-μάτοι ενέργεια, κάτι που λείπει από άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Μας αρέσουν και για αυτό.

39 28.06 - 04.07.2013

Τα οικογενειακά σου αλλάζουν κεφάλαιο αυτή την εβδομάδα, Κριέ, και αυτό το κεφάλαιο θα κρατήσει αρκετά. Τυχερές συγκυ-ρίες θα σε κάνουν να σκέφτεσαι λίγο πιο αισιόδοξα και σκέψεις για επέκταση θα μπουν στο μυαλουδίνο σου. Τώρα αυτό σημαίνει είτε μεγαλύτερο σπίτι ή περισσότερα μέλη στην οικογένεια, αλλά εξαρτάται από σένα.

Βγες έξω στους δρόμους, Ταύρε, και ξεκίνα τις γνωριμίες. Οπλισε αυτή την καραμπίνα που είναι το στόμα σου και πυροβόλησε σο-φίες όπως μόνο εσύ ξέρεις. Εχεις ρέντα στο να λες σκέψεις που τουλάχιστον να ακούγονται σωστές και εκτιμάται αυτόν τον καιρό. Αν δεν πετύχει, άλλαξε γειτονιά και ξαναόπλισε.

Τα οικονομικά σου έκαναν μια καλή βουτιά τον τελευταίο καιρό, Δί-δυμε. Αλλά τώρα βγαίνουν δειλά δειλά στην επιφάνεια, με φύκια στα μαλλιά και έναν αστερία στον ώμο. Ετσι καμουφλαρισμένα που θα είναι με υδάτινο θέμα, μπορεί να μην καταλάβεις ότι είναι αυτά, αλλά τα αναδυμένα οικονομικά και ο λόξιγκας δεν κρύβονται.

Είναι από εκείνες τις ημέρες, Καρκίνε, που πιστεύεις ότι το κρυφό όνειρο που έχεις πάντα στης καρδιάς τα φύλλα κρυμμένο είναι έτοιμο να γίνει πραγματικότητα. Δεν έχεις πολύ άδικο. Η εβδομάδα αυτή σου ανοίγει παράθυρο να προσπαθήσεις με καλές προοπτι-κές να πετύχεις. Εκτός αν θέλεις να φτιάξεις σπίτι από καραμέλες, με τέτοιον ήλιο.

Οι ρυθμοί σου πέφτουν, Λέοντα, και η στιγμή της χαλάρωσης ήρθε και σου αξίζει. Πιες μια Καϊπιρίνια σε κάποια ταράτσα από τις πολλές και άσε το μυαλό σου να μη σκέφτεται τα διαδικαστι-κά. Και μην πιστέψεις ότι κάποιον λάκκο έχει η φάβα, δεν έχει. Χαλάρωσε και άσε να βγει προς τα έξω η διορατικότητα και η πνευματικότητά σου.

Κάτι άσχετες προσκλήσεις σε πάρτι και κάτι κερασμένα ποτά από άγνωστο κόσμο στον Κεραμεικό σού θυμίζουν ότι υπάρχεις στον χάρτη, Παρθένε. Εξάσκησε την εξωστρέφειά σου, είναι καλή ευκαι-ρία. Και αν θυμηθείς, φέρε μου από εκείνα τα σπανακοπιτάκια που ξέρεις να φτιάχνεις. Εκεί να δεις εξωστρέφεια.

Τέρμα πια τα κουλούρια στην Πανεπιστημίου, Ζυγέ, από δω και μπρος μόνο χαβιάρι. Κάτι συμβαίνει εκεί πάνω στα άστρα για σένα και ετοιμάζεσαι να παρατήσεις τα αλώνια για να μπεις στα σαλόνια - και όχι ως σερβιτόρος. Οταν γίνει, πες μου πώς το έκανες για να κρατάω σημειώσεις, γιατί αναμένεται να είναι επεισοδιακή άνοδος.

Τώρα που μπήκε το καλοκαίρι, τώρα αποφάσισε ο ουρανός να ευνοήσει τα ταξίδια και την περιπέτεια, Σκορπιέ, άρα φαντάζομαι είσαι κάπως ο τυχερούλης της υπόθεσης. Και εκεί στα ταξίδια σου μην αποκλείσεις την εμφάνιση ενός προσώπου στη ζωή σου που θα σε επηρεάσει βαθύτατα. Μην το γυρίσεις στο γκομενικό, είναι τέτοιο πρόσωπο που θα θέλεις να κρατήσεις για πάντα.

Σταμάτα να κάνεις το σεξ έξω στον δρόμο, Τοξότη. Και όχι, δεν το λέω γιατί ζηλεύω, σιγά μη ζηλέψω, πφ, αλλά υπάρχει ένα συννεφά-κι πάνω σε αυτό που αποκαλείς τύχη και αναμένεται να σου βγει σε πολύ κακό, ειδικά όσο ξεθαρρεύεις όλο και περισσότερο. Για αυτό μέσα το πιπί και στο σπίτι.

Ετσι καλά που πάνε οι διαπροσωπικές σου σχέσεις, Αιγόκερε, και που καλά κοινωνικά νέα ακούγονται από παντού, φτάνεις στο σημείο να θέλεις να πας τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Αλλά ψήσου να μη ζητήσεις σε γάμο τους φίλους σου. Το θεωρείς αυτό τώρα λογικό; Αν βέβαια το θεωρείς λογικό, εγώ θα πάω πάσο. Αι-γόκερως είσαι στο κάτω κάτω.

Οι απαντήσεις που έψαχνες σχετικά με υγεία και δουλειά έρχονται για σένα, Υδροχόε, και έτσι βγαίνεις λίγο από το σκοτάδι που σε βασανίζει. Αυτό σου επιτρέπει επίσης να κάνεις κάποιες προληπτι-κές κινήσεις που πριν δεν μπορούσες. Αφού λοιπόν γίνεσαι τόσο νοικοκύρης, αντιστάθμισέ το και με σφηνάκια στο Μοναστηράκι. Τα πρώτα τα κερνάω εγώ.

Εχεις δουλειά μπροστά σου, Ιχθύ, να συμμαζέψεις και να οργανώ-σεις τις υποχρεώσεις σου. Και εφόσον κάνεις αυτό, καλό θα ήταν να ξεσκαρτάρεις άχρηστα χαρτιά, παλιές υποχρεώσεις, αρνητικό κόσμο που σε κρατάει πίσω. Καλή και η φιλανθρωπία, αλλά και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν τα όριά τους, δεν βρίσκεις;

Πλανήτης ΑθήναΚωνσταντίνος Σινάτρα

Ο καλός στρατιώτης Σβέικ

Pure Bliss

Στον Καλό στρατιώτη Σβέικ η τσέχικη κουζίνα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, ενώ την παλέτα συ-μπληρώνουν συνταγές από τη σλοβάκικη κου-ζίνα με αγνά και φρέσκα υλικά. Οπως είναι φυσικό, τα λαχταριστά πιάτα του Σβέικ συνο-δεύουν οι μπίρες, καθώς οι Τσέχοι παραμένουν παγκόσμιοι πρωταθλητές κατανάλωσης ζύθου. Με δυο επιλογές σε βαρέλι και δεκάδες εμφια-λωμένες ετικέτες, σίγουρα θα βρείτε αυτήν που σας ταιριάζει.

Ρουμπέση 8, Νέος Κόσμος

Το Pure Bliss είναι ένα εστιατόριο-καφέ-μπαρ στην πάντα ζωντανή και διαρκώς ανανεούμενη πιάτσα που αναπτύσσεται στα δρομάκια ανάμεσα στο Σύνταγμα και στην οδό Αθηνάς. Ομορφες τσα-γιέρες, χειροποίητα τραπεζάκια σε σχήμα καρδιάς και λουλουδιών και πολύχρωμες καρέκλες. Ιδα-νικό για ένα μεσημεριανό διάλειμμα από τη δου-λειά και με μεγάλη γκάμα βιολογικών προϊόντων, το Pure Bliss αποδεικνύει ότι η άγνοια δεν φέρνει πάντοτε ευτυχία.

Ρόμβης 24, Αθήνα

Green Rose

Toy Café

Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνεις ότι στο Green Rose έχει δημιουργηθεί ένα όμορφο, ζεστό περιβάλλον που ξεγελάει τον επισκέπτη και τον κάνει να πιστέψει ότι με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρθηκε σε μια πρωτότυπη, γνήσια ιρλανδέζικη μπιραρία. Μπίρες όλων των ειδών, σε συνδυασμό με μερικά εξαιρετικά δελεα-στικά πιάτα, έχουν την τιμητική τους, ενώ στο background ροκ μουσική από όλες τις δεκαετίες δίνει τον τόνο.

Αιμιλίου Βεάκη 72, Περιστέρι

Μικρό, συμπαθέστατο μπαράκι στην Πλατεία Καρύτση, που αν και υπάρχει πολλά χρόνια προ-τού γίνει μόδα μια από τις πιο γνωστές πλατείες του αθηναϊκού κέντρου, δεν σταμάτησε ποτέ να αποτελεί αγαπημένο στέκι δημοσιογράφων και ανθρώπων των media γενικότερα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Το σκηνικό είναι cosy, με μια σειρά από γνωστούς Djs να παίζουν jazz και funky soul μου-σικές, ενώ οι θαμώνες απολαμβάνουν τα εξαιρε-τικής ποιότητας κοκτέιλ τους.

Καρύτση 10, Αθήνα

Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της χαρτογραφούνται και παρουσιάζονται δυνα-μικά, με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο στην εφαρμογή M.app.

Πρόκειται για έναν «ζωντανό» χάρτη με 200 πινέ-ζες-σημεία, που διαρκώς ανανεώνονται και αυξά-νονται, σκιαγραφώντας όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη.

Φαγητό, ποτό, καφές, θέατρο, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος, εκθέσεις, επιλεγμένα καταστή-ματα, όπως επίσης και οι πιο φρέσκες ιδέες στον χώρο της τεχνολογίας και της ζωής στην πόλη έρχονται στην οθόνη του κινητού σου και παρου-σιάζονται μέσα από βίντεο υψηλής αισθητικής, μικρής διάρκειας και πλούσιας περιεκτικότητας.

Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη για iOS, Android και Windows Phone.

Τα points της εβδομάδας

Το βραβείο Αύξησης της Απασχόλησης απέσπασαν τα καταστήματα Public στο πλαίσιο της απονομής Βραβείων ΕΒΕΑ 2013. Σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία, το συγκεκριμένο βραβείο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα του συγκεκριμένου θεσμού του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθη-νών. Το βραβείο παρέλαβε ο CEO του κλάδου retail του Ομίλου Π. Γερμανού, Ρόμπυ Μπουρλάς, ο οποί-ος δήλωσε σχετικά: «Ξεκινήσαμε το 2005 με ένα κατάστημα και 50 εργαζόμενους. Σήμερα έχουμε 33 καταστήματα και περισσότερους από 1.300 εργα-

ζόμενους, ενώ τον τελευταίο χρόνο δημιουργήσαμε 350 νέες θέσεις εργασίας. Θεωρώ ότι η ανεργία εί-ναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη χρονική στιγμή στη χώρα μας και εύχομαι και άλλες επιχειρήσεις να επενδύσουν δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας».

Μέσα σε έναν χρόνο τα καταστήματα Public έχουν κα-ταφέρει να τριπλασιάσουν το δίκτυό τους, που σήμερα αριθμεί 31 φυσικά και δύο ηλεκτρονικά καταστήματα σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ στόχος είναι μέχρι το τέλος του έτους η αλυσίδα να φτάσει τα 50 καταστήματα.

Δημιουργώντας θέσεις εργασίας

Στα ψυγεία

Νέα έρευνα

Κοντά στα παιδιάΤην οικονομική υποστήριξη του προγράμματος «Μι-κροί βιβλιοθηκονόμοι σε δράση», που σχεδίασε και υλοποιεί το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ανέ-λαβε η INTERAMERICAN, στο πλαίσιο του προγράμ-ματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης «Πράξεις Ζωής». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα διαδραστικού χαρακτή-ρα, το οποίο εφαρμόζεται σε όλα τα δημοτικά σχολεία στην Αθήνα. Τα παιδιά που συμμετέχουν έχουν την ευ-

καιρία να γνωρίσουν καλύτερα τα παιδικά βιβλία, την κατηγοριοποίησή τους (παραμύθια, ιστορικά, γνώσεων κλπ.), τους συγγραφείς και να μυηθούν στα «μυστικά» της έκδοσης ενός βιβλίου και της λειτουργίας μιας βι-βλιοθήκης. Υπολογίζεται ότι το πρόγραμμα καλύπτει περίπου 1.600 παιδιά, τα περισσότερα από τα οποία είναι εκτεθειμένα στις συνέπειες της φτώχειας και στην πιθανότητα της πρώιμης εγκατάλειψης του σχολείου.

Μια νέα σειρά παγωτών λανσάρει η Δωδώνη, έτοιμα να δροσίσουν τον ουρανίσκο σου. Η εταιρεία δημιουργεί επιλογές για ειδικές ομά-δες καταναλωτών, όπως οι γεύσεις με sweete, το γλυκαντικό από το δημοφιλές φυτό στέβια, και παράλληλα μεταμορφώνει σε παγωτό αγα-πημένα brands, όπως η Lacta, η Merenda και η Υγείας Παυλίδη.

Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα ήρθε να αναδείξει τις προτιμήσεις των χρηστών smartphones. Ο λόγος για τη νέα έρευνα της Ericsson, η οποία έθεσε ερωτήσεις σε 1.000 ιδιοκτήτες smartphone από 18 έως 64 ετών, σε 12 διαφορετικές αγορές. Το σημαντικότερο εύρημα της έρευνας είναι ότι οι χρή-στες ανησυχούν σχετικά με την εμπειρία τους από την τρέχουσα απόδοση των δικτύων.

H σταθερή απόδοση των δικτύων είναι ο κυριότερος παράγοντας για τη διασφάλιση της αφοσίωσης των συνδρομητών και της μείωσης των τριβών που προ-καλούνται μεταξύ συνδρομητή και παρόχου κινητής τηλεφωνίας. Τέλος, αν βελτιωθεί η ικανοποίηση του χρήστη μέσω της καλύτερης απόδοσης δικτύου, αυ-ξάνονται τα έσοδα ανά συνδρομητή, εξασφαλίζο-ντας έτσι ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

42Αγορά

Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Σε ετοιμότηταΕτοιμη να υποστηρίξει τη δυνατότητα αυτόματης κλήσης (eCall) στον πανευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος είναι η COSMOTE, γεγονός που την καθιστά πρώτη στην Ελλάδα και ανάμεσα στους πρώτους παρόχους στην Ευρώπη. Την υπο-χρεωτική εφαρμογή της κλήσης έκτακτης ανάγκης στα αυτοκίνητα απο-φάσισε πριν από λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Βάσει της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης, κάθε νέο αυτοκίνητο που θα κυκλοφορεί στους ευρωπαϊκούς δρόμους από τον Οκτώβριο του 2015 θα πρέπει να υπο-στηρίζει τη δυνατότητα αυτόματης κλήσης στο 112.

Μέσω του συστήματος eCall, σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος θα ενεργοποιείται κλήση, είτε αυτόματα από έναν αισθητήρα του οχήματος, είτε χειροκίνητα με το πάτημα ενός κουμπιού. Η κλήση αυτή θα αναγνω-ρίζεται από το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας σαν κλήση έκτακτης ανάγκης 112, θα εμπλουτίζεται με πληροφορίες για τη θέση του καλούντος και θα δρομολογείται στο κέντρο εξυπηρέτησης κλήσεων έκτακτης ανάγκης PSAP (Public Safety Answering Point). Μειώνοντας δραστικά τους χρό-νους ενημέρωσης και επέμβασης των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, το eCall αναμένεται να μειώσει τη σοβαρότητα των τραυματισμών, αλλά και να σώσει ανθρώπινες ζωές.

Ηδη από το 2011, η COSMOTE συμμετείχε στο πιλοτικό έργο eΚΛΗΣΗ, το οποίο προετοίμασε το έδαφος σε εθνικό επίπεδο ενόψει της υποχρεω-τικής εφαρμογής του eCall. Στο έργο συμμετείχαν ακόμη το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ) -συντονιστής έργου- και η SPACE HELLAS. Το έργο eΚΛΗΣΗ ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2012, με επίδειξη του συστήματος eCall σε πραγματικές συνθήκες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική εταιρεία δραστηριοποιείται ενεργά σε θέματα έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, έχοντας να επιδείξει πληθώρα επιτυχημένων έρ-γων και ένα διεθνές δίκτυο συνεργασιών στον χώρο της βιομηχανίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας.

21ος Αιώνας Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Ασφαλής ποδηλατάδα

ΜπανιαιώραΤώρα και στην κουζίνα

Ισως θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι οι ποδηλάτες έχουν αυτή την περίοδο τα ωραιότερα gadgets - αναπτυσσόμενη αγορά δεν είναι άλλω-στε; Ας πάρουμε για παράδειγμα το Topeak Mini Rocket LED iGlow Pump, το οποίο κέρδισε, μάλιστα, και το βραβείο design 2013 Red Dot Design Award. Μοιάζει με μικρογραφία φωτόσπαθου από το Star Wars και μπορεί να εξυπηρετήσει δύο χρήσεις:

πρώτον, ως πισινό φως, με μία εσωτερική οπτική ίνα να ανάβει το κόκκινο LED φωτάκι της συσκευής, και δεύτερον ως τρόμπα, σε περίπτωση που ξεφουσκώ-σει το λάστιχό σου. Το βάρος του είναι ελάχιστο (67 γραμμάρια), το φωτάκι διαρκεί έως 100 ώρες και η τιμή του ανέρχεται στα 30 δολάρια.

www.topeak.com

Τι ταλαιπωρία αυτή, να βρίσκεσαι στην παραλία, να θέλεις να παραγγείλεις μία μπίρα και ο σερβιτόρος να είναι υπο-χρεωμένος να εξυπηρετήσει μερικές δεκάδες πελάτες μέχρι να φτάσει σε εσένα. Αν ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό, τότε πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Πώς; Με το τηλεκατευθυνόμε-νο Electric Amphibious Vehicle της Frontgate, το οποίο μπο-ρεί να μεταφέρει έως και τέσσερις μπίρες τη φορά.

www.frontgate.com

Σου αρέσει να πλατσουρίζεις στην μπανιέρα σου ή να αρά-ζεις στην αιώρα σου; Γιατί να μπαίνεις σε τέτοιου είδους διλήμματα, όταν μπορείς να κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα; Η βρετανική εταιρεία Splinter Works παρουσιάζει το Vessel («σκάφος»), το οποίο συνδυάζει τη χρηστικότητα της μπα-νιέρας με την άνεση της αιώρας - και καθιστά το μπάνιο σου σημείο αναφοράς για την καλαισθησία. Το μήκος του είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μιας μέσης μπανιέρας (2,7 μέτρα), επομένως μπορεί να εξυπηρετήσει ακόμη και τους ψηλότερους καταναλωτές. Χάρη στους ατσάλινους βραχίονές του, το Vessel κρέμεται από τους τοίχους και δεν ακουμπά το πάτωμα. Γεμίζει με νερό χάρη σε μία επιδαπέδια βρύση, ενώ μπορεί να αδειάσει απλά ανοίγοντας την τάπα που βρίσκεται στη βάση του (τα νερά πέφτουν σε ένα λού-κι που βρίσκεται στο πάτωμα). Και όπως κάθε σύγχρονη κατασκευή που σέβεται τον εαυτό της, το Vessel είναι κα-τασκευασμένο από ανθρακονήματα, κάτι που εγγυάται την ανθεκτικότητά του. Δυστυχώς, προς το παρόν δεν εισάγεται στην Ελλάδα, γι’ αυτό κάνετε υπομονή.

www.splinterworks.co.uk

Το iPad σου το παίρνεις παντού: στο μετρό, στο γραφείο, στον καφέ, στο κρεβάτι, στην τουαλέτα. Δεν το παίρνεις, όμως, στην κουζίνα. Οχι επειδή σιχαίνεσαι να το βάλεις δίπλα στο τυρί (αν και θα έπρεπε, γιατί θυμήσου, το είχες για συντροφιά στο μπάνιο), αλλά επειδή φοβάσαι μην το χαρακώ-σεις ή μην το γεμίσεις ψίχουλα. Σου λείπει, όμως, και κάτι πρέπει να κάνεις για αυτό. Να σταματή-σεις το μαγείρεμα και να πας στο σαλόνι για να ασχοληθείς με την πολύτιμη ταμπλέτα σου; Οχι δα. Το Homewetbar σου προσφέρει μία λύση: το APPealing Glass Cutting Board, μία βάση κοπής τυ-ριού και άλλων τροφών που έχει το σχήμα iPad. Η επιφάνειά του αποτελείται από σκληρυμένο γυαλί, συνοδεύεται από ένα κινέζικο μαχαίρι τυριού από ανοξείδωτο ατσάλι και κοστίζει 30 δολάρια. Απλά πρόσεξε μην μπερδευτείς και το πάρεις στη δου-λειά αντί για την κανονική ταμπλέτα, γιατί θα φας τρελή καζούρα από τους συναδέλφους σου!

www.homewetbar.com

Οίνος… επιτοίχιοςΟι Δανοί φημίζονται περισσότερο για το κοινωνικό τους κράτος και λιγότερο για το μεράκι τους με το κρασί. Ισως επειδή, προκειμένου να συντηρήσουν το πρώτο, επιβάλλουν υψηλή φορολογία στο δεύ-τερο - και άντε να απολαύσεις κρασί με τόσο υψηλή τιμή. Αυτό, βέβαια, δεν ση-μαίνει ότι δεν μπορούν να προσφέρουν μία ντιζαϊνάτη επιλογή για να αποθηκεύ-σεις τα μπουκάλια κρασιού στο σπίτι σου. Πρόκειται για τα Wine Cells, τα οποία σου επιτρέπουν να στερεώνεις τα μπουκάλια σου κάθετα στον τοίχο (ή σε όποια άλλη επιφάνεια το κρίνεις εσύ σκόπιμο), ούτως ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα προς κατανάλωση. Το μόνο μειονέκτημά τους είναι ότι σε περίπτωση που κάνει ζέ-στη δεν μπορείς να απολαμβάνεις δροσε-ρό το κρασί σου.

www.fiduz.dk

Αμφίβιος βοηθός

44

28.06-04.07.2013Training Ground

Μπασκετικά ταίρια

Η μπίλια στο... ασπρόμαυροΤώρα που ελέω κρίσης έχουν κοπεί τα δώρα και οι πάσης φύσεως παροχές, ήρθε ο καλός Θεούλης με την αρωγή του Αγίου Δημητρίου και μας έστειλε αυτό το Θείο δώρο που ακούει στο όνομα Ιβάν -ο Τρομερός και βάλε- Σαββίδης! Νταξ, το δωράκι αυτό δεν βοηθά στην αποπληρωμή των προσωπικών μας χρεών, αλλά μας αφήνει τουλάχιστον να ονειρευόμαστε.

Ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει πλέον σελίδα. Ο Ιβάν έριξε 25 εκατ. ευρώ «ζεστά» στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου για την αποπληρωμή παλαιότερων χρεών σε παίκτες και τρίτους, ενώ περιμένει το τελικό ”οk” από το κράτος (το αθηνοκεντρικό ντε!) για να δώσει άλλα 11 εκατομμυριάκια συν κάποιες προσαυξήσεις για χρέη που άφησαν πίσω τους παλαιότερες διοικήσεις. Φέρνει στην Τούμπα τον Huub Stevens, το μεγαλύτερο όνομα προπονητή που έχει περάσει ποτέ τα ελληνικά σύνορα (η Μύκονος δεν πιάνεται), ανακαινίζει και εκσυγχρονίζει πλήρως την Τούμπα, αναγκάζει τον Γαύρο αρθρογράφο τούτης εδώ της εφημερίδας, τον Ρωμαίο τον Γκίγκλη, να σταματά να αρθρογραφεί... Μα πάνω από όλα,

ο Ιβάν της καρδιάς μας ρίχνει κάθε Σάββατο στα μπουζούκια λουλούδια στην Εύα την Καϊλή! Ναι, είμαστε περήφανοι και για αυτό! Αν μπορεί, ας βρει καλύτερη ο Μαρινάκης...

Πλέον, κάθε πρωί, με την τσίμπλα ακόμα στο μάτι, η πρώτη μου ενέργεια είναι να ανοίξω το κινητό και να ξοδέψω πάμπολλα ΜΒ από το συμβόλαιο του κινητού μου για να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα και τα νέα της ομάδας. Ελέω ΠΑΟΚ, το μαύρο χρώμα κυριαρχεί. Ακόμη και η δημόσια Ραδιοτηλεόραση έχει ντυθεί στα παοκτζήδικα τα χρώματα να φανταστείτε! Τέρμα πια τα ονόματα στιλ Κολομπούρδας, Μαλιούφας, Αμαφούλε, Τόργκελε, Χαραλαμπίδης. Πλέον παρελαύνουν πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως ο Λόπεθ, ο Πίτι, ο Πόουλσεν, ο Μισίμοβιτς, ο Σκόνδρας. Και ας μην έρθει κανείς τους! Εγώ την πεντάλεπτη -πρωινή- χαρά μου την πήρα και, σίγουρος πια για τη νέα χρυσή μας εποχή, ξεκινώ για την τράπεζα να πληρώσω τα χρέη…

Νίκος Ρητινιώτης

Αντε ακόμη μια φορά με τη «χημεία» στις ομάδες. Η οποία «χημεία» είναι αυτό το πράγμα που επικαλούνται παίκτες και προπονητές όταν ξύνουν τις κεφάλες τους και δεν κα-τεβαίνουν ιδέες. «Δεν είχαμε καλή χημεία», «είχαμε καλή χημεία», «αν είχαμε καλή χημεία» και πάει λέγοντας. Μια αλήθεια τόσο αυταπόδεικτη όσο και η ανατολή του ηλίου.

Είναι αλήθεια όμως! Και θα σας δώσω ένα παράδειγμα επ’ αυτού. Το φετινό δίδυμο του Στεφάν Λάσμε με τον Τζέ-ιμς Γκιστ στον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Ενα ολόκληρο καλοκαίρι και ένα ολόκληρο φθινόπωρο είχε ο Λάσμε να δουλέψει με τον Πάνκο, με τον Τσαρτσαρή και τον Σόφο. Το αποτέλεσμα; Σάπια φρούτα στα τελάρα, που λέει και το άσμα του (φανατικού Παναθηναϊκού) Λαυρέντη Μαχαιρί-τσα. Η άμυνα της ομάδας δούλευε μόνο κατ’ αποκοπήν.

Και ύστερα έφυγε ο Πάνκο και ήρθε ο Γκιστ. Και μεταμορ-φώθηκε η σχετικώς πορώδης άμυνα του ΠΑΟ σε γρανίτη πρώτης κατηγορίας. Γιατί; Διότι ξεβούλωσαν τα αυτιά των παικτών και άρχισαν να ακούνε τις εντολές του Παιδουλά-κη; Ας μην κοροϊδευόμαστε! Το θαύμα έγινε γιατί κόλλη-σαν στον τρόπο παιχνιδιού, στη νοοτροπία, στην αθλητική ικανότητα ο Λάσμε με τον Γκιστ. Και όπου έκοβε ο ένας έραβε ο άλλος. Με αυτόν τον τρόπο έκλεισαν τη ρακέ-τα της ομάδας, ανάγκασαν τον Ολυμπιακό να κοπανιέται στα τζαμπ σουτ (μακράν οι πιο επισφαλείς προσπάθειες, εκτός και αν σε λένε Νίκο Γκάλη) και πήραν τους τελικούς. Τελεία. Και τώρα που φεύγει ο Λάσμε, μην περιμένετε του χρόνου ο Γκιστ να έχει την ίδια εκθαμβωτική απόδοση.

Χρήστος Ξανθάκης

45

Πριν από κάτι μήνες συζητάγαμε με κάτι σοβαρούς αν-θρώπους από τον χώρο του πολιτισμού. Ημουνα εγώ, ήταν ο Κώστας Τσαούσης και ο Γιάννης Μαυρογιώργος και προσπαθούσαμε να τους εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα που κάνουμε στη “Metropolis”. Πήρα λοιπόν τον λόγο. «Πρώτα από όλα, να σας πω τι δεν κάνουμε», τους είπα. «Δεν κάνουμε πολιτική. Και δεν κάνουμε επίσης προσωπική πολιτική ή πολιτική προσώπων». Με κοίταξαν με ενδιαφέρον. «Οπότε;» με ρώτησαν. «Οπότε αυτό που κάνουμε», συνέχισα, «είναι δύο πράγματα: Αθήνα και τέχνες, τίποτε άλλο».

Τη συνέχεια της συζήτησης λέω να μην τη μεταφέρω. Είχε πολλά νούμερα και πολλά στατιστικά μέσα και κά-ποια στιγμή μπήκε στην κουβέντα το θέμα των κονδυλί-ων και έπαψα να την παρακολουθώ με ιδιαίτερη θέρμη. Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είπα ψέματα στους ανθρώπους. Η Αθήνα και η τέχνη μάς νοιάζουν, δεν έχουμε στον νου μας τίποτε παραπάνω και τίποτε παράπλευρο. Καλά κάνουν και τα έχουν όσοι τα έχουν, τους εύχομαι υγεία, ευτυχία και τεράστια επαγγελματι-

κή επιτυχία. Αλλά εμείς επικεντρωνόμαστε σε αυτά τα ολίγα, αυτά ξέρουμε και αυτά υπηρετούμε. Τελεία.

Και κάπως έτσι μας προέκυψε το “Love in Athens”. Από μια ιδέα του Κώστα Τσαούση (δεν είναι όλες οι ιδέες του εφαρμόσιμες, αλλά αυτή ήταν λαμπρή!) για το πώς θα συνδέσουμε την Αθήνα με την τέχνη, που την έφερε εις πέρας ο Δημήτρης Χαλιώτης. Πώς θα καταφέρουμε να διαπλέξουμε την πόλη με τον έρωτα. Οχι πως την έχουν απόλυτη ανάγκη τη δική μας παρέμβαση, χαμός γίνεται κάθε βράδυ σε μπαρ, σε δρόμους, σε οικίες και σε εισό-δους πολυκατοικιών. Αλλά η ανάγκη μας δεν είναι μόνο η εκτόνωση των ενστίκτων. Είναι ο διαρκής πόθος και πόνος για ένα “higher love”, που έλεγε και το τραγούδι. Το “higher love” που μπορεί να μας εξασφαλίσει μόνο η τέχνη. Να το μεταφέρει στον οπτικό μας ορίζοντα και από εκεί να το εγκαταστήσει στις καρδιές μας.

Ακούγομαι μελό, το ξέρω. Αλλά δεν πειράζει, όπως θα έλεγε και ο καλός φίλος Παναγιώτης Τιμογιαννάκης. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο έρωτας δεν είναι τίποτε

άλλο από μια μελούρα. Σε όλες τις ηλικίες, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, σε όλες τις προτιμήσεις, άνευ φύ-λου και φυλής. Παραφράζοντας τον Jim Morrison θα μπορούσα να σημειώσω ότι ο έρωτας μας κάνει όλους αγγέλους, μας δίνει φτερά εκεί που απλώς είχαμε ώμους. Αυτά τα φτερά που έδωσαν οι 11 κινηματογρα-φιστές του “Love in Athens” στις ταινίες τους και στους πρωταγωνιστές τους. Το ξέρω ότι δεν με πιστεύετε (δεν με πιστεύετε;), αλλά τα έργα τους αξίζουν κάτι παρα-πάνω από την απλή προσοχή σας. Αξίζουν την αγάπη σας! Γιατί καταφέρνουν με γέλιο, με δάκρυ, με χαρά, με λύπη, να δώσουν μια εικόνα ζωντανή της σημερινής Αθήνας. Μέσα από το χάδι, μέσα από το φιλί, μέσα από τον καβγά, μέσα από το βλέμμα που συναντά ένα άλλο βλέμμα και γεννά την υπόσχεση. Ανοίξτε τους την αγκαλιά σας, χαρίστε τους τον χρόνο σας και θα σας αποζημιώσουν με τον καλύτερο τρόπο.

Χρήστος Ξανθάκης

Για την πόλη και τον έρωτα

46Στιγμιότυπα Πόλης