metropolis@metropolisnews.gr

www.metropolispress.gr

2

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάννης Ει-δικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρη-τινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Αθηνά Δεληγιάννη, Α-θως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξαν-θάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνστα-ντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής Δημι-ουργικό: Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

INDEX 6

4

Εχω γράψει αλλού για τον αστικό μύθο με τη μεγάλη πορεία που «έβγαλε τα παιδιά από το Χημείο» και τους χιλιάδες επί χι-λιάδων που υποτίθεται ότι τρομοκράτησαν τους αστυνομικούς και τους ανάγκασαν να ανοίξουν δίοδο διαφυγής. Παραμύθι βεβαίως, ήμασταν δεν ήμασταν εκατό άτομα όσοι πήγαμε ως τη Ναυαρίνου και έτρεμε όλη την ώρα το φυλλοκάρδι μας ότι από στιγμή σε στιγμή θα μας ισοπέδωναν τα όργανα της τάξεως. Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, η αλήθεια είναι ότι πριν «απελευθερωθούν» οι πολιορκημένοι του Χημείου είχαν μπουκάρει κάποια στιγμή στα υπόγεια του κτιρίου, στα εργαστήρια δηλαδή, και είχαν ανακαλύψει διάφορες πολύ ενδιαφέρουσες ουσίες.

Παράδειγμα; Τα κάθε είδους οξέα! Μεγάλα παιδιά ήταν οι καταληψίες, γρήγορα αποκρυπτογράφησαν τις ετικέτες των φιαλών και κατανόησαν τους τύπους και τις ονομασίες του θειικού οξέως, του υδροχλωρικού οξέως και λοιπών λιγότερο δημοφιλών αλλά ουχί λιγότερο επικινδύ-νων ενώσεων. Σε συγκεντρώσεις μάλιστα 100%, απολύτως καθαρές και σαφώς ισχυρότερες από τις σχετικώς ψόφιες που βρίσκει κανείς στα ενημερωμένα σούπερ μάρκετ και στα καταστήματα σιδηρικών. Και αφού τα βρήκαν, να μην τα χρησιμο-ποιήσουν οι άνθρωποι; Ακόμη θυμάμαι εκείνο τον αξιωματικό της Αστυνομίας που μας πλησίασε όταν επισκεφτήκαμε το μπλόκο της Ναυαρίνου παρέα με τον φίλο και σύντροφο Μιχάλη Παναγιωτάκη (ως Διοικητικό Συμβούλιο του Φυσικού, στο περίπου) και με μάτια γουρλωμένα μας ρώτησε: «Τι είναι αυτό το πράγμα; Τι συμβαίνει; Μόλις πάμε να πλησιάσουμε, μας πετάνε χημικά!» Η αλήθεια είναι ότι, όσο και να πάρεις τα μέτρα σου, καμιά πέτρα περιμένεις να φας στην κεφάλα (ή στην ασπίδα), κάνα μάρμαρο, άντε καμιά καρέκλα. Να σου ’ρθει η μπουκάλα με το θειικό οξύ, που τσουρουφλάει το σύμπαν, είναι μάλλον κάτι το απρόοπτον.

Επειδή πολυλογώ όντως, ας επιστρέ-ψω καλύτερα στον αστικό μύθο. Οπως έλεγαν τότε οι «καλά πληροφορημένες πηγές των Εξαρχείων» (κάθε κάτοικος Εξαρχείων είναι και μια «καλά πληροφο-ρημένη πηγή»!), οι έγκλειστοι του Χημεί-ου δεν είχαν περιοριστεί στη ρίψη οξέων. Υποτίθεται ότι μερικοί εξ αυτών, που διατηρούσαν στενή σχέση με τις εφαρμο-σμένες επιστήμες, ανακάτεψαν με τρόπο

δημιουργικό ορισμένα από τα διαθέσιμα χημικά και κατέληξαν να βρεθούν με σημαντική ποσότητα λυσεργικού οξέως. Ελληνιστί LSD, τρυπάκιον το ταξιδιωτι-κόν, αν έχετε αφήσει πίσω σας τα 40 σί-γουρα θυμάστε τους «Ροζ Πάνθηρες» και τις «Πυραμίδες» που έκαναν θραύση στην ημεδαπή αγορά εκεί στις αρχές της δεκα-ετίας του ’80. Τέλος πάντων, σύμφωνα πάντα με το μύθο, τμήμα αυτής της ποσό-τητας λυσεργικού κατέληξε στα πέριξ των Εξαρχείων για να καταναλωθεί επί τόπου και ένα άλλο κομμάτι πήρε το δρόμο της ξενιτιάς για να πωληθεί σε μερακλήδες της Γηραιάς Ηπείρου. Ελέχθη μάλιστα ότι ολίγοι εκλεκτοί βγάλανε του κόσμου τα λεφτά από αυτή την μπίζνα και πλου-τίσανε και καζαντήσανε και πήραν των οματιών τους και δεν ξαναπάτησαν στο πολύπαθο αθηναϊκό κέντρο. Αν θέλετε το πιστεύετε, αν δεν θέλετε join the club. Στα Εξάρχεια γύριζα και εγώ τότε και δεν πήρα χαμπάρι καμία υπερπροσφορά LSD σε οποιαδήποτε μορφή.

Πάμε τώρα στο σήμερα. Στον αστικό μύθο που τρέχει αυτές τις μέρες εντός του δακτυλίου. Οτι δηλαδή αφίχθη μια μεγάλη ποσότητα crystal meth στην πρωτεύουσα, ότι την έφεραν οι Νιγηριανοί που δεν μπορούσαν αλλιώς να μπουκάρουν στο κύκλωμα της πρέζας, ότι την πουλάνε τζά-μπα ή σχεδόν τζάμπα και ότι έχει αρχίσει αρκετός κόσμος να ψωνίζει και να κολλάει. Αληθές ή ψευδές; Με σιγουριά δεν μπορώ να σας απαντήσω, αλλά δυο τρία πράγ-ματα έχω τη δυνατότητα να τα καταθέσω. Πρώτον, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, το crystal meth κυκλοφορεί εδώ και κάποια χρόνια στην Αθήνα, με σχετική -έως πολύ σχετική- επιτυχία. Δεύτερον, εδώ και κάτι εβδομάδες έχουν εμφανιστεί στην περί την Πατησίων και Στουρνάρη διακεκαυ-μένη ζώνη ουκ ολίγοι πρέζονες που δεν πάνε βάρκα-γιαλό και διακρίνονται για την επιθετικότητά τους. Και τρίτον, άνθρωποι εμπιστοσύνης μού έχουν ήδη μιλήσει για κόσμο που βυθίστηκε προσφάτως στο crystal meth με συνέπειες κάτι παραπάνω από δυσάρεστες. Διότι, αν η ηρωίνη σε κάνει ζόμπι, το crystal meth σε μεταμορ-φώνει σε αρουραίο. Πρόκειται άραγε περί επιδημίας ή δεν είναι τίποτε άλλο από μια φουρτούνα σε ένα φλιτζάνι τσάι; Μείνετε συντονισμένοι, που λένε και οι ραδιο-φωνατζήδες, ο χειμών προμηνύεται κάτι παραπάνω από ενδιαφέρων.

LUCY IN THE SKY WITH DIAMONDS

6

Κάτι παλιό, κάτι νέο, κάτι μπλε, κάτι δανεικό... Η συνταγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τη σεζόν που αρχίζει θα μπορούσε να ήταν αυτή, αν δεν πα-ρενέβαινε η ρήση του αναπληρωτή υπουργού Πολι-τισμού Κώστα Τζαβάρα «Πολιτισμός με δανεικά δεν γίνεται» στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του προγράμματος. Διότι, κατά τα λοιπά, από τις 19 Οκτωβρίου με την όπερα του Πουτσίνι «Μανόν Λε-σκώ» ως τον Ιούλιο στο Ηρώδειο με την «Μαντά-μα Μπατερφλάι» πάλι του Πουτσίνι, η Εθνική Λυ-ρική Σκηνή θα συνδυάσει το παλιό (με γνωστά, στι-βαρά ονόματα του χώρου, όπως ο Σπύρος Ευαγγε-λάτος), το νέο (με εκπλήξεις όπως αυτή του 25χρο-νου σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά), το μπλε (με την υπόμνηση του Εθνικού στον τίτλο της, με την έξοδο που θα πραγματοποιήσει σε όλη τη χώρα, αλλά και με εκπαιδευτικά προγράμματα σε σχολεία).

Η Εθνική Λυρική Σκηνή από την αβεβαι-ότητα του λουκέτου, που επισήμως τέθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια, έφτασε σήμερα να με-τρά sold out, νέο κοινό, να μετράει στο καλεντά-ρι αντίστροφα για την είσοδό της στο Κέντρο Πο-λιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Εφτασε στο σημείο να χειροκροτείται ο καλλιτεχνικός διευ-θυντής της Μύρων Μιχαηλίδης κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου (πρωτοφανές...). Πάντως, ο ίδιος ο Μύρων Μιχαηλίδης θα έβαζε έναν τίτ-λο στη χρονιά που έρχεται για τη Λυρική «Πάντα φρέσκοι». Τα συστατικά της φρεσκάδας; «Κρατάς τα καλά από την προηγούμενη εμπειρία και προ-σθέτεις νέα στοιχεία πάνω σε αυτά. Στα καλά για την περυσινή χρονιά ξεχωρίζω σίγουρα τη μεγά-λη διεύρυνση ηλικιακά και κοινωνικά του κοινού μας». Το στοίχημα όμως που θεωρεί ότι πρέπει να αντιμετωπίσει φέτος είναι «η σωστή διαχείριση, σε

αυτή την κρίσιμη οικονομική στιγμή».Αν και η Λυρική προσέρχεται στη νέα σε-

ζόν με σαφώς βελτιωμένα οικονομικά στοιχεία και χωρίς «να παράγει έλλειμμα πλέον», ο καλλι-τεχνικός διευθυντής της δεν ανυπομονεί για τί-ποτα άλλο παρά μόνο για τις οικονομικές εξελί-ξεις. «Αγωνιώ για την ακρίβεια», εκμυστηρεύεται στη “Metropolis”. O απολογισμός που παρουσία-σε στην ειδική αίθουσα του Ολύμπια (με τα κρύ-σταλλα από τους πολυελαίους να κροταλίζουν από το δυνατό αέρα του κλιματιστικού, κάνοντας πολ-λούς να κοιτάνε χαμογελώντας προς τα πάνω) δεί-χνει πως δαπανήθηκε πέρυσι ένα εκατ. ευρώ λιγό-τερο για τον προγραμματισμό από ό,τι είχαν αρχι-κά υπολογίσει, καθώς και ότι οι συνολικές εισπρά-ξεις ανήλθαν σε 3.009.709 ευρώ, δηλαδή μόλις 350.000 ευρώ λιγότερα από το κόστος παραγωγής του καλλιτεχνικού προγράμματος.

Οσον αφορά τη σεζόν που τώρα αρχίζει, η Εθνική Λυρική Σκηνή, προσπαθώντας να μείνει συντονισμένη με τις διεθνείς σκηνές, γιορτάζει και αυτή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Βάγκνερ και του Βέρντι, παρουσιάζοντας το «Σικελικό Εσπε-ρινό» του Βέρντι στο Μέγαρο Μουσικής τον Ιανου-άριο (μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης) και τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» του Βάγκνερ (σκηνο-θεσία: Γιάννης Κόκκος) τον Ιούνιο στο Ηρώδειο. Παράλληλα, θα λάβει μέρος στον εορτασμό για το έτος Καλομοίρη με συναυλία το Μάρτιο, παρουσι-άζοντας αποσπάσματα από το οπερατικό έργο του θεμελιωτή της Εθνικής Μουσικής Σχολής.

Η σεζόν ξεκινά τον Οκτώβριο με τη «Μανόν Λεσκώ» του Πουτσίνι σε σκηνοθεσία του διάση-μου Ιταλού σκηνοθέτη Τζαν Κάρλο Ντελ Μόνα-κο και σκηνικά του Νίκου Πετρόπουλου, που θα

μας μεταφέρει σε ένα στούντιο της Τσινετσιτά. Συ-νεχίζεται το Δεκέμβριο με το «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ σε σκηνοθεσία Αρνό Μπερνάρ, για να ακολουθήσει το Μάρτιο ο «Βέρθερος» του Μασνέ σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Το Πάσχα θα παρουσιαστεί η «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Μπασκάνι, ενώ το καλοκαίρι η δεύτερη παράστα-ση του Ηρωδείου θα είναι η «Μαντάμα Μπατερ-φλάι» του Πουτσίνι σε σκηνοθεσία Ούγκο Ντε Ανα (μόλις τον Ιούλιο σκηνοθέτησε την «Τόσκα»). Ο 25χρονος Δημήτρης Καραντζάς θα σκηνοθετήσει την παιδική όπερα του Σίμουρ Μπάραμπ «Η Κοκ-κινοσκουφίτσα». Το Φεβρουάριο ο Πέτρος Ζού-λιας θα παρουσιάσει την εμπνευσμένη από τις «Χί-λιες και μια νύχτες» οπερέτα του Θεόφραστου Σα-κελλαρίδη «Η Χαλιμά», ενώ το Μάιο θα παρουσι-αστεί για δέκα παραστάσεις η «Εύθυμη Χήρα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

Οσον αφορά το μπαλέτο, θα παρουσιάσει τρεις νέες παραγωγές σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα: τον «Καρυοθραύστη» σε μουσική Τσαϊ-κόφσκι το Νοέμβριο, το «Ταξίδι στην Αιωνιότητα» σε μουσικές Καραΐνδρου και Βίλα Λόμπος το Φε-βρουάριο, καθώς και τη «Σταχτοπούτα» σε μουσι-κή Στράους (υιού) τον Απρίλιο.

Ταυτόχρονα, η εξωστρέφεια της Λυρικής, που κέρδισε το κοινό της Αθήνας πέρυσι με το Λυρικό Λεωφορείο και την Οπερα της Βαλίτσας, θα συνε-χιστεί, με την Οπερα της Βαλίτσας να πηγαίνει σε γειτονιές της Αθήνας, αλλά και στην επαρχία χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Επί-σης, 62 σχολεία σε όλη τη χώρα θα γνωρίσουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η όπερα διαδραστι-κά στα δημοτικά σχολεία», με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ.

!«Μια υπόσχεση δίνω στο κοινό, ότι εγώ και οι συνεργάτες μου θα είμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ στη Λυρική», λέει στη “Μetropolis” o καλλιτεχνι-κός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μύρων Μιχαηλίδης, λίγο πριν από τη νέα εκκίνηση μιας σεζόν καταιγιστικής.

www.nationalopera.gr

Στη στάση που κάνει το τραμ στην παραλία, το βαγόνι γεμίζει με καλοκαιρινούς ανθρώπους. Μυρωδιά από αντηλιακό απλώνεται στο χώρο, μαυρισμένα και αλατισμένα άκρα κρατιούνται από τις χειρολαβές. Από τις σαγιονάρες εξέχουν γυμνά δάχτυλα με υπολείμματα άμμου. Μαθη-τές οι περισσότεροι, που απολαμβάνουν τις τε-λευταίες ημέρες της αφθονίας τους πριν από το πρώτο κουδούνι. Αρκετοί τουρίστες επίσης που ήρθαν να απολαύσουν τον ήλιο και την Ακρόπο-λη και είδαν, αντί για μια χώρα υπό κατάρρευ-ση, αττικές παραλίες γεμάτες ζωή. Δεν ξέρω με ποια εντύπωση θα γυρίσουν στις πατρίδες τους. Μια κατακόκκινη Αγγλίδα που καθόταν δίπλα μου κοιτούσε σαν υπνωτισμένη μια παρέα τριών εφήβων που γελούσαν δυνατά. Είναι περίεργο πράγμα το καλοκαίρι, ήθελα να της πω.

Τις τελευταίες ημέρες δίνουμε υποσχέσεις. Να είναι μια χρονιά καλύτερη από την προη-γούμενη. Να βγαίνουμε, να διασκεδάζουμε, να πηγαίνουμε σινεμά, να ακούμε μουσική, να γε-λάμε. Το λέμε και το ξαναλέμε με σιγανή φωνή, σαν μυστικό, σαν όρκο. Το λέμε για να το πι-στέψουμε. Δεν ξέρω ποιος το πιστεύει και ποιος όχι. Το λέμε πάντως, όπως κάθε Σεπτέμβρη, επειδή είναι δύσκολο πράγμα η μετάβαση.

Διαβάζω εφημερίδες. Οι εξελίξεις τρέχουν, αλλά όχι με τη μανία του χειμώνα. Τα δημοσι-εύματα από το εξωτερικό είναι πιο ήπια, η κατα-στροφολογία έχει λιγάκι υποχωρήσει. Είναι αυτό ένα διάλειμμα; Είναι πιο δύσκολο να χρεοκοπή-σει μια χώρα όταν υπάρχουν κρεμασμένα μαγιό στις απλώστρες; Πρέπει πρώτα να στεγνώσουν; Είναι κάποιου είδους καλοκαιρινή εκεχειρία;

Προχθές βρήκα μια ψάθα στο αυτοκίνητο κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Ξεχασμένη από διακοπές. Στην τσάντα μου υπάρχει ακό-μα μια τράπουλα φουσκωμένη από την αρμύρα του πλοίου και από τις σελίδες του βιβλίου που έφερα πίσω από το νησί έπεσε λίγη άμμος, πριν το βάλω ανάμεσα σε άλλα χειμωνιάτικα και κα-θαρά βιβλία στο ράφι. Εδώ δίπλα στο γραφείο μου υπάρχει ακόμα ο ανεμιστήρας, που τον κατέβασα εσπευσμένα από το πατάρι στις μεγά-λες ζέστες του Αυγούστου. Δεν τον ανάβω πια, δρόσισε λίγο, μπήκε Σεπτέμβρης. Πάντως ήταν το πιο ζεστό καλοκαίρι που θυμάμαι. Αυτό, βέ-βαια, μπορεί να το είπα και πέρυσι. Κάθε καλο-καίρι το λέω, για τη χαρά της υπερβολής, επειδή καμιά φορά η ζέστη γίνεται τόσο ενοχλητική και τόσο υπέροχη.

Σύμφωνα με τους Γαλάτες, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Ωστόσο, οι άνθρω-ποι του “Intelligent Life” δεν πείστηκαν από τη συγκεκριμένη απάντηση. Ετσι, στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού και συγκε-κριμένα στην ενότητα “The Big Question” έθεσαν σε διάφορες προσωπικότητες το εξής ερώτημα: «Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί;»

Ο συγγραφέας Robert Guest, ο οποίος κάποτε σε σαφάρι στην Αφρική και εξαιτίας κάποιων απρόβλεπτων γεγονότων έμεινε χω-ρίς φαγητό για... 24 ώρες, θεωρεί πως η πείνα είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει, ενώ ο συνάδελφός του Edward Carr τρέμει στην ιδέα μιας μελλοντικής στρατιωτικής σύγκρουσης ανάμεσα σε ΗΠΑ και

Κίνα. Αυτό που φοβάται περισσότερο ο Βρετανός δικηγόρος Clive Stafford Smith είναι «ο ίδιος ο φόβος, που περιορίζει τις ελευθερίες μας και μας εμποδίζει να ζήσουμε τη ζωή μας στο έπα-κρο», ενώ η πολιτικός από το Καμερούν Kah Walla πιστεύει πως η χειρότερη προοπτική για την ανθρωπότητα σχετίζεται με τη μη εκμετάλλευση των πραγματικών δυνατοτήτων της Αφρικής. Μπορείτε να καταθέσετε τους δικούς σας φόβους στο moreintelligentlife.com. Ν.Ρ.

Η θεματολογία του περιοδι-κού “Monocle” στο τεύχος Σεπτεμβρίου ξεφεύγει από την dolce vita πεπατημένη. Κυκλοφορεί στα... χακί, πε-ριγράφοντας την κατάστα-ση από επιμέρους σημεία ανάφλεξης ανά τον κόσμο, ακτινογραφώντας ένοπλες δυνάμεις διάφορων χω-ρών και χαρτογραφώντας το πρότυπο του τέλειου σύγχρονου στρατιώτη. Από τις δεκάδες σελίδες, όμως, που αναλώνονται στην... εμπροσθοφυλακή της Αμυνας, ξεχωρίζει ένα δισέλιδο αφιερωμένο στη χρησιμο-ποίηση διάφορων ειδών του ζωικού βασιλείου σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Το αμερικανικό Ναυτικό, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί δελφίνια που εντο-πίζουν νάρκες και θαλάσσιους ελέφαντες που περιπολούν στα νερά των ΗΠΑ ψά-χνοντας για δύτες-εισβολείς. Από την πλευρά τους, οι Ιρακινοί μέχρι και το 1987 χρησιμοποιούσαν ελέφαντες για τη μεταφορά βαρύ οπλισμού. Τα περιστέρια και η ικανότητά τους να διανύουν 150 χλμ. ημερησίως αποτελούν μέχρι και σήμερα εγγύηση για τις μεταφορές μηνυμάτων. Είναι αξιοσημείωτο δε πως ο Λαϊκός Απε-λευθερωτικός Στρατός της Κίνας διατηρεί μοίρα με 10.000 (!) περιστέρια, έτοιμα να επέμβουν σε περίπτωση ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών από δορυφορικά σήματα. Τα σκυλιά δεν θα μπορούσαν να «μείνουν στην απέξω»: φρουρούν, ερευ-νούν, διασώζουν, περιπολούν, πέφτουν με αλεξίπτωτα και φορούν αλεξίσφαιρα, ενώ οι προβατοκαμήλες (λάμα) κάνουν το χαμάλη σε περιπολίες στην κακοτρά-χαλη ισραηλινή συνοριοφυλακή. Τέλος, έχει καταγραφεί ακόμη και η συμμετοχή αρκούδας σε ομάδα προμηθειών από Πολωνούς στρατιώτες στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εχε χάρη που δεν υπήρχε τότε ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ να τους περιλάβει... Ν.Ρ.

Σεπακπθ

Αρυμ

Περπάτησα πολύ την πόλη τον ατέρμονα Αύ-γουστο. Εκτός από ερημιά, ένιωθες ότι είχε πέ-σει λοιμός. Ο λοιμός που πέφτει κάθε τόσο και τον λένε «σκούπα». Η «σκούπα» είναι ειδικότη-τα σε αυτή την πόλη. Για διδακτορικό υπουρ-γών, μικροϋπουργών, λίγο πρωθυπουργών και υποψήφιων δημάρχων. Οι πολιτικοί σκου-πίζουν ψήφους και οι ψευδοπροφήτες σκορ-πίζουν φόβο. Ολοι με μια σκούπα στο χέρι. Στηνδιαμαντόπετρα, όλοι ακονίζουν τα τρίχινα νύχια τους κάθε πρωί για να σκουπίσουν χωρίς φαράσι σαρώνοντας το λαθραίο πληθυσμό, τον περιττό αριθμό χωρίς σύνεση. Μετακινώντας και διαλύοντάς τον σε όσο μικρότερα κομμά-τια μπορούν, παντού. Βρομίζοντας κάθε γωνία. Και τώρα που σκούπισαν για τα καλά τους βαρ-βάρους, τι θα απογίνουμε χωρίς αυτούς; Περ-πάτησα τη χθεσινή υγρή νύχτα τη Σταδίου από την Κοτζιά μέχρι το Σύνταγμα. Κανείς. Κανέ-νας. Και τίποτα.

Η πόλη είναι άσχημη. Είναι βρόμικη. Εί-ναι γεμάτη λαμαρίνες, καμένα, μουσαμάδες ξεχασμένους, πεζοδρόμια που στένεψαν για να μην αποκατασταθούν ποτέ. Η πόλη δεν ανα-πνέει, γιατί δεν έχει πόρους ώστε να συμβεί αυτή η άδηλη λυτρωτική λειτουργία. Τρέφεται με τα ζουμιά στους πεζόδρομους, με υπολείμ-ματα κακού φαγητού στο Σύνταγμα και μισογε-μάτα μπουκάλια βραστής μπίρας αφημένα στα πεζούλια της. Είναι επικίνδυνη, γιατί έτσι δεν μπορεί να αγαπηθεί. Και τώρα φτάνει η στιγμή που, κατά δήλωση των πολιτικών ξανά, απαλ-λαγμένη από τη «βρόμα» της, πρέπει να δείξει το αληθινό της πρόσωπο -είναι άσχημη ή απλά λερωμένη-, να πείσει ότι έχει ελπίδες να πε-ράσει στη γέφυρα της ομορφιάς και να σωθεί. Βλέπει κανείς τα καλλιστεία πια;

*Αθήνα είναι μόνο ο δακτύλιος.

Αν ψάχνετε το υπέρτατο τρολ, μάλλον το βρήκατε! Ο λόγος για τον Ινδό Ρατζές Σαχ, ο οποίος αποφάσισε να ξεκινήσει business στο λιανεμπόριο ρούχων. Και για να κάνει κανείς κάτι τέτοιο, στάνταρ χρειάζεται ένα πιασάρικο όνομα για το μαγαζί του. Ο καλός μας Ρατζές (ο οποίος φέρνει λίγο στον Σαγίντ της σειράς “Lost”), λοιπόν, αποφάσισε να ονομάσει το δικό του «Χίτλερ». Και προφανώς, επειδή δεν έφτανε μόνο αυτό, κοτσάρισε και μία σβάστικα στο σήμα του!

«Σοκάρομαι για τις αντιδράσεις. Δεν ήταν ο Χίτ-λερ ένας εκλεγμένος πολιτικός; Εκανε μόνο άσχημα πράγματα και τίποτα καλό;» ήταν το σχόλιο του Ρατζές στον έκπληκτο δημοσιογράφο του “Spiegel” που του πήρε συνέντευξη, προσθέτοντας ότι «δανείστηκε» το όνομα από το παρατσούκλι που είχαν κολλήσει στον παππού του συνέταιρού του, που ήταν πολύ τζανα-μπέτης. Σίγουρα πάντως αυτή η αφέλεια θα έκανε έξω φρενών ακόμα και τον Γκάντι (του οποίου η φωτο-γραφία φαίνεται στο μπλουζάκι του Ρατζές). Χ.Τ.

Η ατάκα στο Facebook την ημέρα του θανάτου του Νιλ Αρμστρονγκ ήταν ευστοχότατη: «Πρώτα ο Μάικλ Τζάκσον, τώρα ο Αρμστρονγκ, μας τελείωσαν οι moonwalkers». Τον Μάικλ Τζάκσον όλοι τον λατρέψαμε. Το πόσοι άνθρωποι στραμπούλιξαν τον αστράγαλό τους ή έπαθαν μηνίσκο προ-σπαθώντας να κάνουν τη φιγούρα moonwalking είναι άξιο έρευνας. Για αυτό και μας συγκλόνισε ο πρόωρος χαμός του.

Τρία χρόνια μετά, οι “Los Angeles Times” αποκάλυψαν μέρος των συνομιλιών των στελεχών της AEG, της εταιρείας που ήταν υπεύθυνη για τη διοργάνωση των συναυλιών του

λίγο πριν από το θάνατό του. Κάπως έτσι μάθαμε και εμείς ότι η εταιρεία ήταν ενήμερη για την εξαιρετικά άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Τζάκσον («παρουσίαζε σημάδια παράνοι-ας, στρες και εμμονές»), καθώς και για τις προσπάθειές της να τον συνεφέρει για να παραστεί στις προγραμματισμένες συναυλίες. Ο άνθρωπος έπρεπε πάση θυσία να δώσει παράσταση - υπήρχαν χρήματα, πολλά χρήματα στη μέση.

Ο Τζάκσον δεν τα κατάφερε τελικά. Αυτό δεν εμπόδισε τους διοργανωτές να βγάλουν ούτως ή άλλως χοντρά λεφτά: πωλήσεις αναμνηστικών από τις συναυλίες που δεν έγιναν ποτέ και έσοδα από την ταινία “This is it”. Α, βάλτε και τα 17,5 εκατ. δολάρια που διεκδικεί για ασφαλι-στικές αποζημιώσεις λόγω της μη διεξαγωγής των events. Χ.Τ.

Τα κράτη, οι πόλεις, οι συλλογικότητες έχουν μνήμες όπως και τα άτομα. Στις μνήμες αυ-τές είναι συνδεδεμένες με σύμβολα, πρόσω-πα, ημερομηνίες, γεγονότα. Πολλές φορές οι μνήμες αυτές είναι αρρωστημένες. Μια τέ-τοια σύνδεση ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και τη Διεθνή Εκθεσή της διαιωνίζει τα τελευταία χρόνια ένα παρηκμασμένο πανηγυράκι. Ενα πανηγύρι συνυφασμένο με δήθεν «κομβικές» πολιτικές στιγμές, μετά τις οποίες ξεκινούσε το «καθιερωμένο» γλέντι στη νύχτα της «πιο ερωτικής πόλης» και όσων επιθέτων τοπο-θετούσε δίπλα στο όνομα της βορειοελλαδί-τικης μητρόπολης κάθε πικραμένος.

Η ΔΕΘ είναι κλινικά νεκρή. Είναι πια μια έκθεση περιορισμένου βεληνεκούς, ελάχιστης πρακτικής χρησιμότητας για την πόλη ως γεγονός. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά την ίδρυσή της, είναι ένα άχρηστο απομεινάρι του παρελθόντος. Η κίνηση του Αντώνη Σαμαρά να υποβαθμίσει την πα-ρουσία του στη ΔΕΘ είναι θετική, αλλά δεν φτάνει. Η ΔΕΘ πρέπει να βγει από τη μη-χανική υποστήριξη και να αφεθεί να πεθά-νει. Θα είναι μια κίνηση με πρακτική αξία, καθώς θα σταματήσει το κράτος να δαπανά για ακόμα έναν πολλαπλώς άχρηστο οργα-νισμό. Οι τελευταίες σπατάλες που έγιναν για τη μεταφορά της ΔΕΘ σε νέο χώρο, ας μείνουν πραγματικά... τελευταίες.

Ο θάνατός της έχει και συμβολική αξία. Σηματοδοτεί το τέλος αυτής της πραγματικά αντιαισθητικής σκηνής που στηνόταν γύρω από τη ΔΕΘ κάθε Σεπτέμβριο. Υπουργοί άφηναν τη δουλειά τους στην Αθήνα για να πάνε να φωτογραφηθούν δίπλα στον πρω-θυπουργό. Οι βουλευτές όλης της Βόρειας Ελλάδας στοιβάζονταν και αυτοί. Οι τοπικοί κομματάρχες με τα λαμέ κοστούμια και τις «λαχουρένιες» γραβάτες έπαιρναν σβάρνα τα πολιτιστικά κέντρα. Εν τέλει η ΔΕΘ λειτουρ-γούσε όπως τα στρατόπεδα για την επαρχία. Για μια εβδομάδα τα σκυλάδικα συγκέντρω-ναν εισπράξεις ενός χρόνου, οι ταβέρνες γέ-μιζαν και οι... πίστες στέναζαν.

Προσωπικά, από όλο αυτό το παρακμι-ακό σκηνικό δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα. Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από κα-μία ΔΕΘ και κανένα Υπουργείο Μακεδονίας (αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση).

O Slavoy Zizek έχει άποψη για τα πάντα, από το σοσια-λισμό, το σεξ, την ψυχανάλυ-ση μέχρι τον κινηματογράφο. Εχει δημιουργήσει μάλιστα και μια αρκετά ενδιαφέρου-σα σειρά DVD με τίτλο “Α Pervert’s Guide To Cinema”, όπου αποδομεί με τον ιδιαί-τερο τρόπο του τις περισσότε-ρες από τις ταινίες που έχου-με μάθει πια να θεωρούμε κλασικές.

Δεν υπήρχε, λοιπόν, περίπτωση να γλιτώσει από τη συχνά δηλητηριώδη πένα του Σλοβένου φιλόσοφου και σχολιαστή η ταινία-σταθμός του φετινού καλοκαιριού, η κατάληξη δηλαδή της τριλογίας του Batman του Christopher Nolan, με τίτλο “The Dark Knight Rises”, ειδικά όταν η εν λόγω ταινία περιέχει ξεκάθαρες αναφορές στο Occupy Movement. Συγκεκριμένα, ένας από τους κύριους θεματικούς άξονες του έργου εί-ναι η κατάληψη της εξουσίας στο Gotham City από τους κατοίκους, με την καθοδήγη-ση του κακού της ταινίας, ενός τρομοκράτη κτηνώδους δύναμης που ακούει στο όνομα Bane και κυκλοφορεί μόνιμα με μια απο-κρουστική μάσκα στο πρόσωπο που διοχε-τεύει αναισθητικό αέριο στα πνευμόνια του για να μη νιώθει πόνο.

Στο άρθρο που έγραψε για το “NewStatesman”, ο Zizek αναπτύσσει τη θέση πως η σεναριακή επιλογή της κατά-ληψης του Gotham City (της Νέας Υόρκης δηλαδή) από έναν επικίνδυνο όχλο τρο-μοκρατών, κοινών εγκληματιών, αλλά και απλών πολιτών, είναι μια έμμεση επίθεση

στο Occupy κίνημα με σκοπό να απαξιώ-σει ιδεολογικά την ιδέα της λαϊκής ισχύος και της αυτοοργάνωσης, να δημιουργήσει έναν ιδεολογικό δεσμό μεταξύ των παρα-πάνω και της τρομοκρατίας.

Η αλήθεια είναι ότι η ταινία δίνει πάτημα στον Zizek για μια τέτοια ανάγνω-ση, αφού η μετατροπή της κατάληψης του Gotham City σε μια οχλοκρατία αγανακτι-σμένων αυτοδιοικούντων γίνεται άμεσα, σχεδόν αυτόματα.

Δεδομένης όμως της αγάπης του Nolan για το «μεγάλο» σινεμά (ας θυμη-θούμε τα γιγαντιαία, ψυχεδελικά αστι-κά τοπία του “Ιnception”), μήπως είναι απλώς ένα όχημα για να κάνει τη σημα-ντικότερη πόλη του πλανήτη τον κεντρικό και σίγουρα πιο αναγνωρίσιμο χαρακτήρα της ταινίας του; Και σε μια ταινία με ήρωα τον Bruce Wayne (Batman), του οποίου βασικό γνώρισμα είναι η ικανότητα να αναγεννάται ύστερα από χτυπήματα που θα εξόντωναν οποιονδήποτε άλλον ήρωα, το Gotham City επιδεικνύει την ίδια ακρι-βώς ικανότητα αναγέννησης από τις (παρ’ ολίγον) στάχτες του. Γ.Μ.

Πολύ πριν ξεσπάσει η επικοινωνιακή καταιγίδα για τον «Αθανάσιο Διάκο», τα Mstories ήταν εκεί για το σχετικό ρεπορτάζ. Για να μην παρασυρθείτε από κραυγές και ψιθύρους, για να μη βγάλετε συμπεράσματα εν βρασμώ ψυχής, ακούστε καλύτερα τι λέει η ίδια η Λένα Κιτσοπούλου και πάρτε μια πρώτη γεύση από την παράσταση (τότε σε επίπεδο πρόβας). Yστερα αποφασίστε και κρίνετε με την άνεσή σας.

Η Λένα Κιτσοπούλου είναι παλιά γνώριμη των Mstories, καθώς έχει εμφανιστεί στο Mstories28. Δείτε το βίντεο για το Φεστιβάλ Αθηνών στο κανάλι της “Metropolis” sto YouTube.

Οσοι συνηθίζετε να βρίσκεστε τα καλοκαί-ρια στα ελληνικά νησιά, έχετε σίγουρα πέσει έστω και μία φορά σε πανηγύρι με βιολιά ή ακόμα έχετε πετύχει παραδοσιακούς ορ-γανοπαίχτες στα καφενεία - συνήθως λα-ουτιέρηδες και βιολιτζήδες. Πρόκειται για ήχους και εικόνες συνηθισμένες και άμεσα συνδεδεμένες με τη νησιώτικη και κρητική παράδοση. Πώς όμως το βιολί, ένα κατεξο-χήν δυτικό όργανο, βρέθηκε να παίζεται δί-πλα στη λύρα και στο λαούτο; Τι χωρίζει το βιολιτζή ή το βιολάτορα από το βιολιστή ή το βιολονίστα, όπως και αν λέγονται σε όλα τα μέρη του κόσμου;

Το βιολί εμφανίστηκε το 16ο αιώνα ως εξέλιξη του μεσαιωνικού φιντλ, του ιταλικού λίρα ντα μπράτσο και του ρεμπέκ, έγχορδων οργάνων που παίζονταν με δοξάρι. Τη σημε-ρινή μορφή του την πήρε κυρίως στην Ιταλία, όπου μεγάλες οικογένειες κατασκευαστών, όπως οι Αμάτι, Γκουαρνέρι και οι ξακουστοί Στραντιβάριους, δημιούργησαν όργανα εξαι-ρετικής ακουστικής -που μέχρι και σήμερα θεωρούνται αξεπέραστα- και ταυτόχρονα ιδρύθηκαν και ήκμασαν μεγάλες σχολές βιο-λιού. Και ενώ κατά το 17ο αιώνα το βιολί καθιερώνεται ως το σημαντικότερο έγχορδο στη μουσική δωματίου και οι περισσότεροι μεγάλοι συνθέτες γράφουν έργα για σόλο βιολί, η αλήθεια είναι πως τα πρώτα βιολιά χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση έργων λαϊκής και χορευτικής μουσικής.

Στα νησιά και στην Κρήτη αρχικά με βιολιά γλεντούσαν μόνο οι πλούσιοι, ενώ οι φτωχοί είχαν τις τσαμπούνες και αυτό συνέ-βαινε διότι το βιολί δεν μπορούσε κάποιος να το φτιάξει μόνος του, παρά μόνο να το αγοράσει. Από τον Μπαχ ωστόσο ως τον Οικονομίδη, η απόσταση μαρτυρά πως δεν θεωρείται άδικα ο βασιλιάς των οργάνων.

Δεν υστερεί καθόλου σε προσφορά επιλογών αυτό το πρώτο Παρασκευοσάββατο του Σεπτεμβρίου, ενώ τα special dj sets έχουν την τιμητική τους. Το BIOS (Πειραιώς 84, Κεραμεικός) καλεί όλους τους φίλους του την Παρασκευή 7 και το Σάββατο 8 του μήνα να παίξουν μουσική, να συζητήσουν, να πουν τα νέα του καλοκαιριού και να κάνουν σχέδια για τη χρονιά που έρχεται. Συγκεκριμένα, την Παρασκευή oι Wonky Doll and the Echo, ο Kid Flicks και οι Melt Mountain δια-λέγουν μουσική στην ταράτσα για να υποδεχτούν το φθινόπωρο και το Σάββατο ανεβαίνουν στα decks οι Victim of Society και ο Οbi από τους Baby Guru. H

σαββατιάτικη βραδιά ενδέχεται να εξελιχθεί απρόσμενα με μία παρουσία-έκπληξη. Η είσοδος είναι ελεύθερη και τις δύο ημέρες και οι μουσικές ξεκινούν στις 10:30 μμ.

Κάτι λιγότερο από δύο χρόνια μετά το τελευταίο του άλ-μπουμ “Back Home”, ο Cayetano κυκλοφορεί μέσα στο Σε-πτέμβριο τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Once Sometime” υπό τη σκέπη της νέας ανεξάρτητης δισκογραφικής Pale Sound Records. Οσοι ανυπομονείτε, έχετε περιέργεια ή θέλετε να είστε ενημερωμένοι, θα μπορέσετε να προμηθευτεί-τε το εν λόγω άλμπουμ ή έστω να το ακούσετε λίγο πριν από την επίσημη κυκλοφορία του, καθώς σήμερα, Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου, θα γίνει στο Bartessera (Κολοκοτρώνη 25) ένα pre-release party, του οποίου τη μουσική επιμέλεια έχει ο ίδιος o Cayetano μαζί με τον Γιώργο Μιχαλόπουλο. Η είσο-δος είναι ελεύθερη και το πάρτι αρχίζει στις 10 μμ.

Tην Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου στο Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) οι Alessio Natalizia και Sam Willis, δηλαδή το ιταλοβρετανικό δίδυμο των Walls, εμφανίζο-νται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό για να παρουσιάσουν μια ιδιαίτερη μίξη βρετα-νικού shoegaze και σύγχρονης electronica, με ambient και dance χαρακτήρα. Μαζί τους οι Drog A Tek, επίσης λάτρεις του πειραματι-σμού, οι οποίοι θα ανοίξουν τη βραδιά, που αναμένεται αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Το εισι-τήριο κοστίζει 15 ευρώ και οι πόρτες ανοίγουν στις 9 μμ. Σοφιστικέ διάθεση, techno αγγίγματα και σκοτεινές μπασογραμμές, ό,τι πρέπει δηλαδή για ένα βράδυ Πέμπτης στη μητρόπολη.

Το Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) υποδέχεται τη νέα σεζόν δυναμικά, και αυτό ας το πά-ρουμε σαν υπόσχεση για τη χρονιά που έρχεται. Σήμερα λοιπόν, Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου, ξεκινάει ένα τριή-μερο με συναυλίες, dj sets, αγορά και φαγητό. Aναλυ-τικά, στο Gig space στις 11 μμ. ο Μπάμπης Μπατμανί-δης από τη Θεσσαλονίκη (aka Batmanindie) ανοίγει τη γιορτή με λαϊκές indie διαθέσεις. Ταυτόχρονα, στο bar θα διαλέγουν τις μουσικές οι ΔΕ Θρήσομνες, δηλαδή ο Κωνσταντίνος Μπόλας, η Oh Yeah και ο Κωνσταντίνος

Δαγριτζίκος. Το Σάββατο από τις 3 το μεσημέρι το πρώτο Meet Market της χρονιάς θα απλωθεί σε όλους τους χώρους του Six d.o.g.s και θα παραμείνει και την Κυριακή, με ρούχα, αξεσουάρ, αντικεί-μενα τέχνης, συλλεκτικά vintage & retro προϊόντα, βινύλια, διαδραστικά παιχνίδια, δώρα, dj sets και θετική ενέργεια. Επίσης το Σάββατο στις 10 μμ. θα διαλέγουν μουσικές στο bar οι Bad Spencer (Yid!! Sid!!), Chevy (Needless) και Bodj (Claap) για να χορέψετε, ενώ την Κυριακή στις 6 μμ. θα γίνει το Free Sunday BBQ και στις 10 μμ. θα ακολουθήσει live στον κήπο από τον Egg Hell.

--e ς ή -ό7

ή

Μία από τις πλέον αναμενόμενες ελληνικές ταινί-ες της χρονιάς είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Εκτορα Λυγίζου «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού». Μετά την πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστι-βάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι, όπου κέρδισε Ειδική Μνεία για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή της Γιάννη Παπαδόπουλου, ταξιδεύει αυτές τις ημέρες στο Τορόντο του Καναδά, σε ένα από τα σημαντικότερα κι-νηματογραφικά φεστιβάλ παγκοσμίως, που διεξάγεται φέτος από τις 6 έως τις 16 Σεπτεμβρίου. «Η ταινία αφη-γείται τρεις μέρες από τη ζωή ενός 23χρονου αγοριού στη σημερινή Αθήνα που παλεύει να επιβιώσει, αλλά και να κρατήσει στη ζωή το καναρίνι του, κόντρα στις συνθήκες, αλλά κυρίως κόντρα στο πείσμα και στην περηφάνια του, κόντρα στην απόφασή του να μη ζητή-σει από πουθενά βοήθεια και να τα βγάλει πέρα μόνος του», εξηγεί ο δημιουργός της, Εκτορας Λυγίζος. Οι δύο σκηνές που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο είναι καθηλωτικές, αποκαλύπτοντας ένα λιτό, ανθρώ-πινο και αυστηρό σινεμά που χτυπάει κατευθείαν στην

καρδιά χωρίς ευκολίες. Η ταινία θα προβληθεί στο τμήμα Discovery του Φεστιβάλ του Τορόντο με ταινίες νέων σκηνοθετών από όλο τον κόσμο και θα διεκδικήσει το Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου Fipresci. Ευχόμαστε καλή επιτυχία και ανυπομονούμε να κάνει επιτέλους πρεμιέρα και στην Ελλάδα!

Μετράμε αντίστροφα για την έναρξη του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινημα-τογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέ-ρας» Cosmote, που σηκώνει αυλαία στις 19 Σεπτεμβρίου. Εν τω μεταξύ, τα καλά νέα έρχονται το ένα μετά το άλλο... Δεν είναι μόνο οι πολυαναμενόμενες πρε-μιέρες και τα ξεχωριστά αφιερώματα. Με μία κίνηση ματ, κόντρα στην οικονομική κρίση, οι φετινές «Νύχτες Πρεμιέρας» ανακοίνωσαν ότι καθιερώνουν νέο, ακόμα πιο οικονομικό εισιτήριο αξίας 5 ευρώ για όλες τις απογευματινές προ-βολές στους κινηματογράφους Ιντεάλ, Οπερα 1 & 2 και Δαναός 1 & 2, όπου θα γίνει το φεστιβάλ. Παράλληλα, διαθέ-τουν συνολικά 2.000 δωρεάν εισιτήρια σε ανέργους με κάρτα ΟΑΕΔ, ανάμεσά τους και 150 δωρεάν διαπιστεύσεις, που αντιστοιχούν σε δωρεάν είσοδο σε πέντε ταινίες της αρεσκείας σου. Αν θες να προλάβεις μία διαπίστευση πρέπει να βιαστείς, αφού θα δοθούν με σειρά προ-τεραιότητας και κατόπιν αιτήσεως στο γραφείο Τύπου του φεστιβάλ στις 10, 11, 13 και 14 Σεπτεμβρίου. Οι υπόλοιπες 1.250 δωρεάν προσκλήσεις θα δίνονται καθημερινά (150 ανά ημέρα) από τις 19 Σεπτεμβρίου στο γραφείο Τύπου του φεστιβάλ (10 πμ. έως 6 μμ. στον Ιανό). Δίπλα σε όλα αυτά σημειώστε ακόμα ότι για όγδοη συνεχή χρονιά οι «Νύχτες Πρεμιέρας» διατηρούν σταθερή την τιμή του εισιτηρίου τους, με γενική είσοδο στα 6 ευρώ. Διότι, δεν αρκεί να προ-σφέρεις Πολιτισμό, πρέπει και να τον καθιστάς προσβάσιμο σε αυτούς που δεν έχουν. Και αυτοί είναι πολλοί δυστυχώς στις μέρες μας...

Ενα από τα πιο αγαπημένα κινηματογρα-φικά ζευγάρια αποφασίζει να ζήσει το τρίτο μέρος του έρωτά του κάτω από τον ελληνικό ήλιο! Πρωτογνωρίστηκαν «πριν το ξημέρω-μα» το 1995 σε ένα τρένο που ταξίδευε από τη Βουδαπέστη στη Βιέννη. Συναντήθηκαν ξανά εννέα χρόνια μετά στο Παρίσι «μετά το ηλιοβασίλεμα». Και τώρα ο Ιθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί θα ολοκληρώσουν (μάλλον...) το τόσο ρεαλιστικό love story τους στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην πανέμορφη Μεσσηνία. Εκεί αποφάσισε να γυρίσει την τρίτη και ατιτ-λοφόρητη ακόμα ταινία της σειράς ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Τυχαίο; Οχι και τόσο, καθώς η νέα ταινία είναι συμπαραγωγή της Detour Films του Λινκλέιτερ και της ελληνικής Faliro House του Χρήστου Κωνσταντόπουλου. Κάπως έτσι ο Ιθαν και η Ζιλί θα ρομαντζάρουν στα πανέμορφα σοκάκια της Καρδαμύλης και θα αγναντέψουν το ηλιοβασίλεμα (ή την ανατολή) με θέα το πέλαγος στην Πύλο. Διότι η χώρα μας έχει ομορφιές που θα ζήλευαν και τα πιο εξωτικά πλάνα του Χόλιγουντ. Ανυπομονούμε...

Στο Τορόντο, λίγο πριν από την έναρξη του ετήσιου Φεστι-βάλ Κινηματογράφου εκεί, έκανε την επίσημη πρεμιέρα της η νέα ταινία του Κώστα Γαβρά “Capital” με κεντρικό ήρωα ένα νεαρό, φιλόδοξο και σεξομανή τραπεζίτη που κυριολεκτικά θα πατήσει επί πτωμάτων για να πετύχει τους στόχους του. Ο άκρως πολιτικοποιήμενος σκηνοθέτης επιστρέφει με μία ται-νία-σχόλιο εν μέσω οικονομικής κρίσης, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Στεφάν Οσμό, όπου πρωταγωνιστούν οι Γκαντ Ελμαλέχ, Γκάμπριελ Μπερν και Νατάσα Ρενιέ. Τα γυ-ρίσματα έγιναν στο Λονδίνο και το Παρίσι, ενώ πριν από λίγες μέρες η ταινία εξασφάλισε τη διανομή της στις ΗΠΑ, γεγονός που σημαίνει ότι ανοίγουν οι πόρτες για αυτή στη διεθνή κι-νηματογραφική αγορά. Περιμένουμε με ανυπομονησία να τη δούμε και στην Ελλάδα. Ο Γαβράς, άλλωστε, είναι σταθερά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες.

Συνήθως μία ταινία γίνεται είδηση όταν τρελάνει το box office, τουτέστιν όταν «σπάσει ταμεία»! Κάπως έτσι το “Avatar” του Τζέιμς Κάμερον απέσπασε διθυ-ραμβικούς τίτλους στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο ως η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών! Υπάρχει όμως και η ακριβώς αντίθετη περί-πτωση... Να γίνει μια ταινία θέμα λόγω τεράστιας ει-σπρακτικής αποτυχίας. Αυτό συνέβη πριν από μερικές ημέρες στις ΗΠΑ, όταν έκανε πρεμιέρα η παιδική ταινία “The Oogieloves in the Big Balloοn Adventure”. Να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για μία low budget παραγωγή. Κάθε άλλο μάλιστα... Η ταινία γεννήθηκε από τους δημιουργούς των Teletubbies, η παραγωγή της κόστισε 20 εκατ. δολάρια και η προώθησή της 40 εκατ., ενώ πήρε διανομή σε 2.160 αίθουσες. Θέλετε να μάθετε τώρα ποιες ήταν οι αποδόσεις της στα ταμεία;

207 δολάρια ανά αίθουσα το πρώτο τριήμερο! Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, δηλαδή, μιλάμε για εισπράξεις 447.000 δολαρίων για μία ταινία που στοίχισε 60 εκατ. δολάρια! Ε, κάπως έτσι σε γράφουν στις εφημερίδες. Χειρότερα δεν γίνεται!

Αυτό και αν είναι θεαματική πρεμιέρα! Το πρώτο τρέιλερ της νέας πολυαναμενόμενης ταινίας του Στί-βεν Σπίλμπεργκ “Lincoln” θα κάνει δημόσια πρώτη σε μία τεράστια γιγαντοοθόνη στην Times Square της Νέας Υόρκης. Οι σινεφίλ μάλιστα θα μπορούν να συ-νομιλήσουν online με τον σκηνοθέτη και τον πρωταγω-νιστή Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, αρκεί να έχουν προνοή-σει να ανεβάσουν ένα βιντεάκι στο ΥouΤube (με το tag #LincolnHangout), στο οποίο θα παρουσιάζουν τον εαυ-τό τους, θα εξηγούν γιατί τους ενδιαφέρει αυτή η ταινία και ποια ερώτηση θέλουν να κάνουν. Το “Lincoln”, που αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις ΗΠΑ στις 16 Νοεμ-βρίου, παρακολουθεί τις τελευταίες ημέρες της ζωής του εμβληματικού Προέδρου των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν, πριν από τη δολοφονία του. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις υπο-δύεται τον Λίνκολν, ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ το γιο του, ενώ στους υπόλοιπους ρόλους συναντάμε τη Σάλι Φιλντ,

τον Τόμι Λι Τζόουνς, τον Ντέιβιντ Στράδερν και άλλους. Η παγκόσμια πρεμιέρα του πρώ-του τρέιλερ της ταινίας στην Times Square θα γίνει στις 13 Σεπτεμβρίου.

Με μια ιστορία ειλικρινούς αγάπης και απόλυ-της αφοσίωσης σηκώνει φέτος αυλαία το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθή-νας στις 19 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Παλλάς. Οι «Νύχτες Πρεμιέρας», η συνήθεια που έγινε λατρεία κάθε Αθηναίου σινεφίλ που σέβεται τον εαυτό του, ενηλικιώνονται και το γιορτάζουν με τη νέα ταινία του Ζακ Οντιάρ “Rust and Bone”.

Τρία χρόνια μετά τον εξαιρετικό «Προφήτη», ο Γάλλος δημιουργός επιστρέφει με ένα εκρη-κτικό love story, που θα μας αποκαλύψει το νόημα της αληθινής αγάπης και θα μας κάνει να μουσκέψουμε δεκάδες χαρτομάντιλα. Η ιστορία, απλή. Ο Αλί είναι ένας άστεγος πατέρας που μαζί με τον πεντάχρονο γιο του βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της αδελφής του. Εκεί γνωρίζει τη Στεφα-νί, μια ανεξάρτητη και γεμάτη ζωή κοπέλα που δουλεύει ως εκπαιδεύτρια φαλαινών. Κι ύστερα όλα αλλάζουν... Ενα τραγικό ατύχημα θα αφήσει τη Στεφανί ανάπηρη από τη μέση και κάτω. Μαζί θα μάθουν να περπατούν ξανά από την αρχή. Ο καθένας με τις πληγές του, με τις ελπίδες και τα όνειρά του... Εχοντας στη διάθεσή του την καλύτερη Γαλλίδα ηθοποιό της γενιάς της, τη βραβευμένη με Οσκαρ Μαριόν Κοτιγιάρ, και τον επίσης εξαιρετικό Ματίας Σένερτς, ο Οντιάρ μάς χαρίζει ένα συναρπαστικό, μινιμαλιστικό και προσεγμένο στη λεπτομέρεια feelgood μελόδρα-μα, που είναι δύσκολο να μην σε παρασύρει στη συγκινησιακή του δίνη.

Μετά τις εξαιρετικές εντυπώσεις που άφησε στο περασμένο Φεστιβάλ των Καννών, το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας επέλεξε το “Rust and Bone” ως την ταινία που θα αποτελέσει την επίσημη πρεμιέρα της φετι-νής διοργάνωσης. Και αυτή η επιλογή φαίνεται πως ταιριάζει ιδανικά σε μια χρονική στιγμή όπου η ελπίδα και τα όνειρα των σινεφίλ (και όχι μόνο) αυτής της χώρας παλεύουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας...

Δεν είναι αμιγώς κινηματογραφικό νέο, έχει όμως κι-νηματογραφικό άρωμα, καθώς πρωταγωνιστής του είναι ο 82χρονος «Βρώμικος Χάρι» Κλιντ Ιστγουντ. Τι έκανε ο βραβευμένος με Οσκαρ σκηνοθέτης και ηθοποιός; Οντας φανατικός Ρεπουμπλικάνος και ένθερμος υποστηρικτής του υποψήφιου για την προεδρία των ΗΠΑ Μιτ Ρόμνεϊ, ανέ-βηκε στο βήμα του συνεδρίου των Ρεπουμπλικάνων και αυτοσχεδίασε, κάνοντας διάλογο (ή μάλλον μονόλογο) με μια άδεια καρέκλα όπου υποτίθεται ότι καθόταν ο Μπάρακ Ομπάμα. Μαζί με τα «κατηγορώ», έκανε και αστειάκια με τον απόντα Πρόεδρο. «Τι είπατε, κύριε Ομπάμα; Τι να πω στον Ρόμνεϊ; Να πάει να ...; Δεν μπορώ να το πω αυτό. Δεν μπορεί να το κάνει από μόνος του», είπε μιλώντας στην άδεια καρέκλα και προκαλώντας πανικό στα social media και κυρίως στο Τwitter, όπου βγήκε άμεσα το hashtag #eastwooding και άρχισαν τα... φαρμακερά σχόλια για το σκετσάκι του Ιστγουντ. Πιο βιτριολικό από όλα το tweet του Τζον Στιούαρτ του “Daily Show”: «Είχε πολύ καιρό να με κάνει ένας γέρος άνθρωπος να γελάσω. Από τότε που πυρο-βόλησε κατά λάθος κάποιον ο Ντικ Τσέινι στο πρόσωπο...»

Αν και η κωμωδία ως θεατρικό είδος γεννήθηκε στον τόπο μας και τα λαμπρά μυαλά δεν έλειψαν κατά τα αρχαία χρόνια, δεν είναι λίγες οι φορές που οι Νεοέλλη-νες κατηγορούνται για έλλειψη χιούμορ. Αυτό το είδος λόγου, που τόσο λυτρωτικά μπορεί να ελαφρύνει μια δυσάρεστη κατάσταση φανερώνοντας ετοιμότητα πνεύμα-τος και ικανότητα ευφυούς συμπύκνωσης σοφίας, φαίνεται ότι οι αρχαίοι Ελληνες το χρησιμοποιούσαν σε κάθε ευκαιρία. Και αν η καθιέρωση του όρου «ανέκδοτα» ανάγεται στον ιστορικό Προκόπιο του 6ου μΧ. αιώνα, η αναζήτηση τέτοιων κειμένων μπορεί να ξεκινήσει περισσότερο από χίλια χρόνια νωρίτερα. Ο Σωκράτης Γκίκας, σταχυολογώντας κείμενα από την πρώιμη αρχαιότητα μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους, κυκλοφόρησε τα «Ανέκδοτα των αρχαίων Ελλήνων» (εκδ. Σαββάλας) και μας παρουσιάζει την εύθυμη όψη της καθημερινότητας του Σωκράτη, του Πλάτωνα,

του Θεμιστοκλή και πολλών άλλων φιλοσόφων, βασιλέων, αλλά και ανώνυμων κοινών θνητών. Γιατί, στην ερώτηση του πολυλογά κουρέα πώς θέλουμε να μας κουρέψει, έχει απαντήσει με μοναδικό τρόπο ο βασιλιάς Αρχέλαος λέγοντάς του: «Σιωπηλός».

Τα γραπτά του Ουίλιαμ Μπάροουζ τα είχαμε γνωρίσει στα ελληνικά κατά τη δεκαετία του 1980 από τις εκδόσεις Απόπειρα. Τον τελευταίο χρόνο οι εκδόσεις Τόπος παρουσιάζουν εκ νέου τα γραπτά του Αμερικανού συγγραφέα σε νέες με-ταφράσεις που βασίζονται στις αντίστοιχες οριστικές εκδόσεις των κειμένων στο πρωτότυπο. Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το “Queer”, ενώ είχε προηγη-θεί το πολύκροτο «Γυμνό γεύμα», του οποίου η πρώτη έκδοση στην Αμερική (το 1956) προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση στα εκδοτικά πράγματα του Νέου Κόσμου. Οι Αρχές προχώρησαν σε κατάσχεση των αντιτύπων και χρειάστηκε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Μασαχουσέτης το 1966 προκειμένου να επιτραπεί η κυκλοφορία του. Το “Queer” γράφτηκε το 1952 και, παρά τη φήμη που είχε στο μεταξύ αποκτήσει ο συγγραφέας του, παρέμενε επί τρεις περίπου δεκαετί-ες ανέκδοτο, λόγω του «άσεμνου» περιεχομένου του. Μέσα από την ερωτική ιστορία ενός ηρωινομανούς ομοφυλόφιλου, αναδύεται όλος ο σκοτεινός, δυσοίωνος κόσμος της μεταπολεμικής Αμερικής με γραφή ειρωνική και ευφυή, που προοιωνίζεται το «Γυμνό γεύμα» το οποίο θα ακολουθήσει.

Την ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι έχουν αναγνωρίσει πολλοί μελετητές της ανθρώπινης ψυχολογίας και συμπεριφοράς. Από τα τελευταία δείγ-ματα τέτοιων προσεγγίσεων, η μελέτη της Τζούλια Κρίστεβα «Αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη» (εκδ. Μεταίχμιο, 2011). Αυτό που εντοπίζεται από αρκετούς μελετητές είναι η διαπίστωση ότι η πίστη δημιουργεί ελπίδα, που με τη σειρά της δρα ως κινητήρια δύναμη, αλλά και αποκούμπι του κατακερματισμένου ανθρώ-πινου ψυχισμού της μετανεωτερικής εποχής. Τα ζητήματα πίστης είναι ασφαλώς προσωπικά, με όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις να καταπιάνονται με τον τρόπο που ο πιστός επικοινωνεί με το «πιστεύω» του, μια επικοινωνία και σχέση που δεν μπορεί παρά να είναι ιερή, αλλά και ερωτική και επαναστατική. Ο Στέφανος Ροζάνης, καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Φιλοσοφίας στη χώρα μας και σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια, με παρουσία στα ελληνικά γράμματα

που ξεπερνάει τα 35 χρόνια και συνίσταται σε γραπτά λογοτεχνικά, δοκιμιακά και φιλοσοφικά, παραθέτει στο τελευταίο του βιβλίο «Λόγος αποσπασματικός περί του θείου έρωτος» (εκδ. Ψυχογιός) αποσπασμα-τικές σκέψεις για τη σχέση εγκόσμιου και ιερού, πίστης και επανάστασης.

Πώς αυτό που ξεκίνησε το 2010 στην Ευρώπη ως πιστοληπτική κρίση μιας περιφε-ρειακής ευρωπαϊκής χώρας (της Ελλάδας) με μικρή οικονομική δύναμη και επιρροή απειλεί να μεταβληθεί στη λυδία λίθο της Ευρωζώνης, αν όχι ολόκληρης της Ευρω-παϊκής Ενωσης; Γιατί η Ευρώπη δεν κατάφερε να αμυνθεί απέναντι στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ ήδη από το 2008; Ποια είναι τα πιθανά σενάρια για την έξοδο κάποιων χωρών από την Ευρωζώνη; Η λύση κρύβεται άραγε στην ανάπτυξη ή στη λιτότητα; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που εξε-τάζονται ενδελεχώς στο βιβλίο του Ζαν Πιζανί-Φερί «Η αφύπνιση των δαιμόνων» (εκδ. Πόλις), προσφέροντας μια αντικειμενική και εμπεριστατωμένη ανάλυση των αιτιών που μας οδήγησαν στη σημερινή δεινή κρίση της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Σε ανύποπτο χρόνο ο Τζ. Κ. Τσέ-στερτον επεσήμανε ότι στόχος του γάμου «είναι να αγωνίζεσαι να ζήσεις μαζί με τον άλλον τη στιγμή που επικρατεί η ασυμβατότητα» και δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι «οι άνδρες και οι γυναίκες είναι μεταξύ τους ασύμβατοι». Ασφαλώς, την εποχή που έλεγε τα πιο πάνω ο Τσέστερτον, η πλειονότητα των γάμων ήταν η «ευτυχής» κατάληξη ενός συνοικεσίου και σε ελάχιστες περιπτώσεις η θεσμική κατοχύρωση «ενώπιων Θεού και ανθρώπων» ενός αμοιβαίου φλογερού ερωτικού πάθους. Ηταν η εποχή που η Εμμα, η ηρωίδα της Τζέιν Οστεν, προσπα-θούσε -στο μυαλό της- να βρει τον κατάλληλο σύζυγο για κάθε άτομο σε ηλικία γάμου που γνώριζε.

Με το παλαιό, αλλά διαρκώς και εντονότερα επανερχόμενο στις μέρες μας ερώτημα «ο γάμος σκο-τώνει τον έρωτα ή ο έρωτας είναι τελικά εχθρός του γάμου;» κατα-πιάνεται στο τελευταίο του βιβλίο «Ο γάμος από έρωτα έχει αποτύχει; » (εκδ. Πατάκη) ο Πασκάλ Μπρυ-κνέρ. Μαθητής του Ρολάν Μπαρτ, ο Μπρυκνέρ, γνωστός στο ελλη-νικό κοινό από τα βιβλία του που μεταφράζονται εδώ και 30 χρόνια (με πρώτο «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα»), επισημαίνει ότι στα χρό-νια του έρωτα όχι μόνο αυξάνεται το ποσοστό των διαζυγίων, αλλά και οι μονογονεϊκές οικογένειες, αυτή η ακραία έκφραση άρνησης της συντροφικότητας.

μνμτταμσχμ

μμαμδπππδΡσ

Ανέβηκε το 1973 και η συμμετοχή του κόσμου σε αυτό έχει παρομοιασθεί με πολιτική συγκέ-ντρωση διαμαρτυρίας. «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη αναβιώνει αυτή τη χρο-νιά από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χα-τζάκη και υπό τη μουσική διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου. Επί σκηνής βρίσκονται οι Γιώργος Αρ-μένης, Μαρίνα Ασλάνογλου, Τάσος Νούσιας και ο τραγουδιστής Ζαχαρίας Καρούνης με τη συνοδεία εννεαμελούς ορχήστρας. Μέσα από τραγούδια, σα-τιρικά και δραματικά επεισόδια, η παράσταση εί-ναι μία ιστορική διαδρομή-σχόλιο της σύγχρονης πραγματικότητας. Την πόλη μας επισκέπτεται στις 9 Σεπτεμβρίου στο Αλσος Γαλατσίου, στις 10 του μήνα στο Θέατρο Αναβρύτων, στις 11 και 12 στο Ηρώδειο, ενώ τον κύκλο της κλείνει την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου στο Αλσος της Νέας Σμύρνης.

Σε συνέχεια της θερινής τους περιοδείας και έχοντας ήδη επισκεφθεί την Επίδαυρο και το Ηρώ-δειο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και ο σκηνοθέ-της Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος παρουσιάζουν την κωμωδία του Αριστοφάνη «Εκκλησιάζουσες». Στο πρόγραμμά τους περιλαμβάνονται τέσσερις ακόμα αθηναϊκοί σταθμοί: το Δημοτικό Θέατρο «Αλέξης Μινωτής» στο Αιγάλεω (Παρασκευή 7/9), το Θέα-τρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στο Βύρωνα (Σάβ-βατο 8/9), το Αλσος της Νέας Σμύρνης (Πέμπτη 13/9) και το Κηποθέατρο Παπάγου (Δευτέρα-Τρίτη 17-18/9). Τη μουσική υπογράφει ο Θάνος Μικρού-τσικος, ενώ τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Κώστας Κόκλας, Γιώργος Πυρπασόπουλος και Παντελής Δεντάκης.

Για την ιστορία, το Cirque Du Soleil ιδρύθηκε το 1984 στον Καναδά και συστήνεται επισήμως ως «δραματική μείξη τσίρκου και θεάτρου δρό-μου». Εχοντας περιοδεύσει στις πέντε ηπείρους, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την πα-ράσταση “Alegria”, η οποία παρουσιάζεται στο ΟΑΚΑ από τις 3 έως τις 16 Σεπτεμβρίου. Πρό-κειται για ένα σκηνικό υπερθέαμα ακροβατικών, θεάτρου, φωτισμού, ειδικών εφέ και ζωντανής μουσικής, που σκοπό έχει να αντιμετωπίσει το φόβο μέσα από την “alegria”, η οποία στα ισπα-νικά δηλώνει τη χαρά που λειτουργεί ως αντι-στάθμισμα του πόνου. Η είσοδος κυμαίνεται από 35 έως 75 ευρώ, γεγονός που κάνει την πρόταση λιγότερο δελεαστική, παρόλα αυτά οι τολμηροί θα αποζημιωθούν.

Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του μονοδράματος «Φεύγουσα Κόρη», μίας σύνθεσης ηπει-ρώτικων παραμυθιών, νανου-ρισμάτων και μοιρολογιών με βάση το διήγημα «Μια ψυχή» του Αλέξανδρου Παπαδιαμά-ντη, σε σκηνοθεσία-διδασκαλία Μίρκας Γεμεντζάκη. Την ερμη-νεία εδώ και έξι πλέον χρόνια έχει αναλάβει η Ρηνιώ Κυριαζή, με πιο πρόσφατη την παράστα-ση της περασμένης Δευτέρας στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αι-σχυλείων.

Σαν γλυκιά ειρωνεία, τα τελευταία λόγια του μονολόγου έρχονται σε αντίθεση όχι μόνο με αυτό που αποπνέει η ηθοποι-ός, αλλά και με τη διάθεση που υποψιάζομαι ότι υπήρχε μετα-ξύ των συν-δημιουργών κατά την παραγωγική διαδικασία. Εκτός από την άρτια σωματική και φωνητική τεχνική που υπο-στηρίζει και ενδυναμώνει την πειστικότητα των διαφορετικών προσώπων που διατρέχουν τη διήγηση και των καταστάσεων που βιώνουν, τα καλλιτεχνικά υλικά είναι επιλεγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδεικνύουν ένα πολύ ευρύ ψυχικό φάσμα, από τη μητρική τρυφερότητα στο πάθος του έρωτα και την απελ-πισία της απώλειας. Επιπλέον, η απλότητα της σκηνικής προ-σέγγισης, με λιτό φωτισμό και τη ζωντανή συνοδεία κλαρίνου, διευκολύνει το θεατή να εστιά-σει στην ανθρώπινη ουσία.

Καθόλου περίεργο δεν μου φαίνεται το γεγονός ότι η «Φεύ-γουσα Κόρη» έχει καταφέρει να διανύσει μακρά πορεία στο χρό-νο, γιατί εξάλλου «σαν να ’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου».

Το έργο «Δον Ζουάν: Η επιστροφή», σε δια-σκευή, σκηνοθεσία και ερμηνεία Γιώργου Κιμού-λη, έπειτα από μια σειρά παραστάσεων σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζεται το Σεπτέμβριο στην Αθήνα για τρεις ακόμη παραστάσεις: στο Θέατρο «Θανά-σης Βέγγος» στον Κορυδαλλό (10/09), στο Θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη» των Βριλησσίων (12/09) και τέλος στο Θέατρο του Αλσους στη Νέα Σμύρ-νη (14/09). Στη διασκευή, ο ήρωας βρίσκεται στο χειρουργικό κρεβάτι ενός νοσοκομείου σε κάποιο έρημο νησί, ως μοναδικός επιζών ενός ναυαγί-ου, όπου την περίθαλψή του αναλαμβάνουν επτά γυναίκες της πρότερης ζωής του, τις οποίες ερμη-νεύουν οι Ταμίλα Κουλίεβα, Φαίη Ξυλά, Κατερίνα Γερονικολού, Δήμητρα Παπαδήμα, Παρασκευή Κα-τσάνη, Αννα Ελενα και Βασιλική Μπισαράκη.

Λίγο πριν από την έναρξη της νέας σεζόν, η εικαστικός Εύα Μαραθάκη μάς μίλησε για τη λειτουργία του χώρου της SKOUZE3, καθώς και για τα projects και τις εκθέ-σεις στις οποίες συμμετείχε το τελευταίο διάστημα. Αρχι-κά, τη ρωτήσαμε πώς ακρι-βώς λειτουργεί το SKOUZE3 και τι άλλο ετοιμάζεται να παρουσιάσει στο συγκεκρι-μένο χώρο. «Το SKOUZE3 (Σκουζε 3, Μοναστηράκι) είναι χώρος εργασίας, δημι-ουργίας και διαμονής, ο οποίος φιλοξενεί εκθέσεις, performances και ομιλίες. Προσφάτως συμμετείχαμε στο ‘Hosted in Athens’ και συν-οργανώσαμε το ‘343 Art Project’. Μεσα στο φθινόπωρο σκέφτομαι να ορ-γανώσω μια σειρά διαλέξεων-συζητήσεων».

Το καλοκαίρι η καλλιτέχνιδα έλαβε μέρος και στην έκθεση “Boiling Point” στο Künstlerhaus στη Βιέννη σε επιμέλεια Γιώργου και Δημήτρη Γεωργακό-πουλου. Σχετικά με την παρουσία της εκεί μας είπε: «Συμμετείχα με μία τρίπτυχη σύνθεση και κάνω τρία σχόλια πάνω στη διαχρονική σχέση υποκειμένου και κοινωνίας. Τα έργα παραπέμπουν σε πολιτικά βασα-νιστήρια, σε βεβηλώσεις βυζαντινών εικόνων, κα-θώς και στη διαχείριση των δυνητικών ενόχων από τα ΜΜΕ στη σύγχρονη μιντιακή κοινωνία. Κοινός παρονομαστής και στα τρία έργα είναι το κρύψιμο ή η καταστροφή των ματιών».

Σχετικά με την πρόσφατη συμμετοχή της στο project “UN/INHABITED” σε επιμέλεια Σωζήτας Γκουντούνα, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το ακατοίκητο νησί της Δήλου, όπου και έλαβε χώρα, μας είπε: «Το ‘UN/INHABITED’ εξετάζει το δίπολο κατοίκησης-ακατοίκητου (inhabited-uninhabited) σε σχέση με την κατοικία και τη συνήθεια (habitation-habit). Στη Δήλο βρισκόταν επίσης ένα από τα πρώτα και αρχετυπικά θησαυροφυλάκια της Ευρώπης, κάτι σαν την Κεντρική Τράπεζα. Οι καλλιτέχνες στοχάζο-νται στους τρόπους με τους οποίους η ταυτότητα, η κοινότητα και η αξία δομήθηκαν και αναπαραστάθη-καν και τους τρόπους με τους οποίους οι οικονομικοί παράγοντες αλληλεπιδρούν σε ένα δίκτυο οικονομι-κής συνοχής.

Τέλος, την περίοδο αυτή η Εύα Μαραθάκη παίρ-νει μέρος και στην έκθεση “Unanswered Prayers”, η οποία θα παρουσιάζεται μέχρι τις 15 Σεπτεμβρί-ου στην CAN Gallery (Αναγνωστοπούλου 42, Αθή-να). «Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το τελευταίο -ημιτελές- διήγημα του Τρούμαν Καπότε ‘Answered Prayers / Οταν οι προσευχές εισακούονται’ και δι-απραγματεύεται την έννοια της αποτυχίας ως δημι-ουργικής διαδικασίας. Στην έκθεση συμμετέχω με δύο σχέδια που αναφέρονται στην ποιήτρια Εμιλι Ντίκινσον και την επιθυμία απεγκλωβισμού από την κανονισμένη συμπεριφορά».

� Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και το πολιτιστικό τμήμα του καλωσορίζουν το φθινόπωρο με μια εικαστική έκθεση αφιερω-μένη στο ποδήλατο ως θέμα αλλά και ως καλλιτεχνικό εργαλείο. Την έκθεση διοργανώνει η ομάδα Carpe Diem και φέρει τον τίτλο “BikeArt Is In The Air”, ενώ διαρκεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Στο πλαίσιό της θα παρουσιάζονται σε διαφορετικά σημεία του αερο-δρομίου μια έκθεση με ζωγραφικά έργα και σχέδια, μια μεγάλη τοι-χογραφία που θα δημιουργηθεί ειδικά για το χώρο και την έκθεση, καθώς και περισσότερα από 30 ποδήλατα στα οποία έχουν επέμβει εικαστικά Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Μάλιστα, στις 22 Σεπτεμ-βρίου, την Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, θα παρουσιαστεί «ζωντανά» η δημιουργία της τοιχογραφίας μπροστά στο κοινό από τέσσερις καλλιτέχνες, τους KEZ, POSTER, PUPET και SAME84.

� Από το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου μέχρι την Κυριακή 14 Οκτωβρίου στο Παλαιό Ελαιουργείο-Σαπωνοποιείο

Κανελλόπουλου στην Παραλία Ελευσίνας θα φιλοξενείται η έκθεση με τίτλο “The Future Starts Here” στο πλαίσιο

των Αισχυλείων 2012. Η έκθεση του Στέφανου Τσιβόπου-λου πραγματοποιείται σε συνεργασία με την αρχιτεκτονική ομάδα InSitu, τη σχεδιάστρια Μαίρη Ικονιάδου, την Ομά-

δα Προφορικής Ιστορίας Kυψέλης ΟΠΙK και την ομάδα Vasistas. Αποτελείται από μια σειρά νέων έργων του

καλλιτέχνη, που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το χώρο και λειτουργούν ως αντίδραση στην υπάρχουσα κρίση και

στις συνέπειές της. Τα Αισχύλεια 2012 περικλείουν ένα μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων, παραστάσεων και συναυλιών, ενώ το αναλυτικό πρόγραμ-

μα μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα aisxylia.gr.

� Το έργο “Common Ground” της Oliaros παρουσι-άζεται στη 13η Διεθνή Εκθεση Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο πλαίσιο της ελληνικής συμμετοχής με τίτλο “Made in Athens”. H συγκεκριμένη συμμετοχή αφορά ένα ιδιαίτερο σημείο της αθηναϊκής αστικό-τητας, το οποίο αποτελεί βασικό σημείο δράσης του ευρύτερου έργου “KM Properties” της Οliaros, την περιοχή Κεραμεικού-Μεταξουργείου. Στο πλαίσιο του “Common Ground” παρουσιάζεται στην έκθεση η συ-

νολική πρόταση της Oliaros για την περιοχή Κεραμεικού-Μεταξουργείου, οι ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα εκεί, καθώς και ένα βίντεο για τη γειτονιά και τη δυναμική της σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαϊτανίδη. Παράλληλα, εκτίθενται τα έργα των αρχιτεκτονικών γραφείων Atelier Bow Wow, BIG, Boyd Cody Architects, FORA και SO-IL.

� Η ιστορική ανακάλυψη του Ναυαγίου των Αντικυθήρων έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα από Σύμιους σφουγγαράδες, ενώ τη δεκαετία του ’70 ο Ζακ Υβ Κουστώ με την ομάδα του «Καλύψω» βρέθηκαν στην περιοχή συμμετέχοντας στη δεύτερη φάση των

ερευνών. Η σχετική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μου-σείου (Τοσίτσα 1, Αθήνα) θα κρατήσει μέχρι τις 28 Απριλίου

και θα έχει τίτλο «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων - Το Πλοίο, οι Θησαυροί, ο Μηχανισμός». Η έκθεση χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη αφορά το ιστορικό της ανέλκυσης, η δεύτερη

και η τρίτη αφορούν το πλοίο του ναυαγίου, την πορεία και το φορτίο του και η τέταρτη τον αστρονομικό μηχανισμό που εντο-

πίστηκε μεταξύ των ευρημάτων, ευρέως γνωστό και ως «Υπολογι-στής ή Αστρολάβος των Αντικυθήρων».

26

Οταν μιλάμε για το ελληνικό τραγούδι, μπορούμε να έχουμε στο νου μας τουλάχιστον δύο ταχύτητες. Η μία είναι η ιλιγγιώδης, εκείνη που μπορεί κανείς να πετύ-χει μόνο αν επιβιβαστεί σε αυτό το παράξενο χρωμα-τιστό τρένο που φωσφορίζει, κάνει θόρυβο, υπόσχε-ται μεγαλεία και αλλάζει τους επιβάτες σαν τα πουκά-μισα. Η άλλη είναι η μικρή και σταθερή, με την οποία συνηθίζουν να κινούνται όσοι επέλεξαν να στηριχθούν στα δικά τους πόδια και να κάνουν ζωή την τέχνη τους.

Το παράξενο με τη Νατάσσα Μποφίλιου είναι ότι μοιάζει να έχει πιάσει ταχύτητα τρένου με τα πόδια, κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά όσοι παρακολου-θούν προσεκτικά την πορεία της από την αρχή. «Μα πώς γίνεται;» αναρωτιούνται πολλοί συνάδελφοί της, κάποιοι εξ αυτών φωναχτά. Τι είναι αυτό που κάνει την Μποφίλιου να τριπλασιάζει κάθε χρόνο το κοινό της, να εισβάλλει στα ραδιόφωνα (playlist σήμερα, κάπο-τε ήταν οι παραγωγοί...), να γίνεται η πρώτη «Νατάσ-σα» σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας του ονόματος και να τραγουδιέται ακόμα και στις πίστες όπου οι έντεχνοι αρνούνται να πατήσουν (το «Σ’ έχω βρει και σε χάνω» είχε την τιμή); Από το 2004 και τη homemade κασέ-τα του Κώστα Τσίρκα για τη Δεύτερη Ακρόαση της Μι-κρής Αρκτου μέχρι το 2012 και τις χιλιάδες κόσμου κάθε Σεπτέμβριο στην «Τεχνόπολις», έχουν μεσολα-βήσει οκτώ χρόνια ζωντανών εμφανίσεων εντός και εκτός Αθηνών, πέντε προσωπικοί δίσκοι, ένα single, 11 συμμετοχές, δύο τηλεοπτικά αφιερώματα, κανένας live δίσκος, κανένα τάλεντ σόου, καμία κουτσομπολί-στικη συνέντευξη σε μεσημεριανή εκπομπή, κανένα μοσχοπουλημένο σκάνδαλο ή φωτογραφίες παπαρά-τσι από προσωπικές στιγμές.

Ξεκινώντας να στήνει τα προγράμματά της με συ-νεργάτες την παρέα της, από το μικρό καφέ πίσω από το Πάντειο μέχρι το Gazoo, μπήκε στο τραγούδι ως ο φλεγόμενος πολιορκητικός κριός μιας γενιάς καλλιτε-χνών που μόλις είχαν αποκτήσει το βήμα που τους έπρεπε. Εξάλλου, η Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Αρ-κτου ανέδειξε πολλούς και καλούς. Είδε το κοινό της σταδιακά να αυξάνεται, φορά τη φορά, χρονιά τη χρο-νιά, συναυλία τη συναυλία. Είδε απλούς ακροατές να μετατρέπονται σε γκρούπις. Οι συνεργασίες σε χει-μερινά προγράμματα με άλλους τραγουδιστές σχεδόν απουσίασαν - επέλεξε εξ απαλών ονύχων να στηρί-ζεται μόνο σε βάσεις που μπορεί να χτίσει η ίδια. Τα δισκογραφικά της ντουέτα ποτέ δεν λειτούργησαν ως κράχτες για ένα άλλο κοινό. Την ώρα που οι νέοι συ-νάδελφοί της προσδοκούσαν το μεγάλο όνομα να τους πάρει από το χέρι και να τους αναδείξει (κάποιοι το πέτυχαν), η Μποφίλιου είπε «όχι» σε προτάσεις όπου

η άρνηση αποτελούσε- πιστέψτε με- αγένεια απέναντι στις ευκαιρίες της ζωής.

Η παράδοξη αυτή ανοδική πορεία έχει εν τέλει ένα μυστικό, το οποίο είναι μάλλον υπερβολικά αυτο-νόητο για να γίνει πιστευτό και να μπορέσει να συντα-γογραφηθεί: τη συνέπεια. Δεν πρόκειται μόνο για συ-νέπεια λόγων και έργων - όσοι έχετε διαβάσει τις συ-νεντεύξεις της ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε. Πρόκει-ται για συνέπεια στους αρχικούς στόχους, στο ρομα-ντισμό της νεότητας και στους τραχιούς δρόμους που θέλεις να περπατήσεις όταν βλέπεις τον κόσμο από τη θέση του νέου που δεν έχει τίποτα να χάσει. Δεν ξέρω αν όλες οι στιγμές της ήταν οι καλύτερες δυνατές, δεν ξέρω αν όλες οι επιτυχίες της τα τελευταία χρόνια εί-χαν πραγματικά λόγο να γίνουν επιτυχίες, η σούμα όμως βγαίνει θετική κατά πολύ και αυτό οφείλεται σα-φώς στον καλλιτεχνικό της άξονα, ο οποίος παραμένει αμετακίνητος. Είναι όμως και το άλλο που δεν πρέπει να ξεχνιέται, εκείνη η πίστη στον ανθρώπινο παράγο-ντα που, σε συνδυασμό με τη δουλειά, κάνει θαύμα-τα. Εντεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, ωστόσο, για να φτάσει στο σημείο μια εντεκάδα να κερδίζει, χρειάζεται πίστη και δουλειά. Και αυτά τα συστατικά η Μποφίλι-ου τα κατέχει. Σταθεροί λοιπόν οι συνεργάτες της και δεν αναφέρομαι μόνο στους σημαντικότατους Γεράσι-μο Ευαγγελάτο και Θέμη Καραμουρατίδη, αλλά σε όλη αυτή την κολεκτίβα που συμπράττει για το αποτέλεσμα, από τους μουσικούς μέχρι τη μάνατζερ.

Τι μπορεί να συμπεράνει κανείς για το μέλλον της Μποφίλιου στο ελληνικό τραγούδι; Να μια παγίδα υπαρκτή για να διασκεδάζονται οι εντυπώσεις που τρέ-φονται από τις καλές μας κριτικές στα περιοδικά. Τί-ποτα δεν μπορεί να συμπεράνει. Οι ασφαλείς προβλέ-ψεις εξακολουθούν να είναι ένας μύθος. Οποιος προ-σπάθησε να προεξοφλήσει την τύχη ενός καλλιτέχνη και δη νέου δύσκολα έπεσε μέσα. Δεν είναι μόνο η συγκυρία που μετρά, είναι και ο ανθρώπινος παράγο-ντας, είναι και η φύση της δουλειάς που δεν υπακού-ει σε σταθερές. Μπορούμε όμως να κάνουμε εκτιμή-σεις και οι εκτιμήσεις λένε ότι η Νατάσσα Μποφίλιου φέρει μέσα της μια συνταγή που δεν την έχει προδώ-σει και την έχει οδηγήσει σε αυτό που βλέπουμε σή-μερα. Ας προσθέσουμε και το αισθητικό κριτήριο που κάθε χρόνο δείχνει να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ας βάλου-με και την τόλμη από δίπλα που ποτέ δεν της έλειψε. Δεν χρειάστηκαν και λίγη τόλμη όλα τα παραπάνω για να γίνουν πραγματικότητα και τα υπόλοιπα για να πά-ρουν το δρόμο τους με τον τρόπο που επιτάσσει, όχι μόνο η εποχή, αλλά και εκείνο το «αίτημα» που λέγεται έντεχνο ελληνικό τραγούδι.

27

28

Στις 14 Σεπτεμβρίου μία από τις πιο ανήσυχες και ταλαντούχες ελληνικές θεατρικές ομάδες, οι Blitz με τον «Γαλαξία» τους, κάνουν πρεμιέρα στη Schaubuhne και δικαίως μπορούμε να υπερηφα-νευόμαστε ότι επιτέλους ένα σύγχρονο ελληνικό έργο συμπεριλαμβάνεται στο ρεπερτόριο ενός με-γάλου ευρωπαϊκού θεάτρου. Με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς του ensemble της Schaubuhne, αυτού του ανοιχτού και πάντα πρωτοπόρου θύ-λακα της βερολινέζικης σκηνής, η τετράωρη πα-ράσταση-περιήγηση σε έναν κόσμο προσώπων, κινημάτων και ιδεών θα επιχειρήσει να συνδέ-σει για άλλη μία φορά απόψεις, πρόσωπα και αν-θρώπινα πάθη, σε μια γυμνή σκηνή-πλατφόρμα αναμνήσεων, κοινών βιωμάτων και επιθυμιών.

Τι είναι ο «Γαλαξίας»; «Mια σειρά ανθρώ-πων», σημειώνουν οι Blitz. Μια εμμονική λίστα. Ενας κατάλογος με όλους αυτούς και όλα αυτά που χάθηκαν ανεπιστρεπτί. Πρόσφατα ή πριν από χρόνια ή ακόμη παλαιότερα, πριν από αιώ-νες. Κινηματογραφιστές, τενόροι, βασιλείς, θεοί, φιλόσοφοι, ιδέες, αντικείμενα, δεκαετίες, λέξεις, σκηνοθέτες, ποιητές, εφευρέτες, αγρότες από τη Θεσσαλία, μπαρ, συγκροτήματα, διαφημίσεις,

τραγουδιστές, οδοί, χωριά που εγκαταλείφθηκαν, κινήματα τέχνης, εραστές, ερωμένες, τραγούδια, μοντέλα αυτοκινήτων, μοντέλα μηχανών, δικηγό-ροι, γιατροί από τα Πατήσια ή από την Καλαμα-ριά, φίλοι, φίλες, συγγραφείς, ζωγράφοι, στρατι-ώτες, αρχιτέκτονες, μαραγκοί, άγιοι, βιβλία, ήρω-ες βιβλίων, ήρωες από ταινίες, αυτοκράτορες, μάχες, μύθοι, ζώα, παλαιστές, συμμαθητές από την Πάτρα ή τη Θεσσαλονίκη, Σταυροφόροι, συν-θέτες, πιανίστες, βιολιστές, ψυχολόγοι, βιολονί-στες, τσελίστες, αναρχικοί, κομμουνιστές, φασί-στες, ναζιστές, σοσιαλιστές, δήμαρχοι, ιεροψάλ-τες, ηθοποιοί, κλόουν, serial killers, συνήθειες, ονόματα, σπίτια, τραγούδια ξανά, μουσικά όργα-να, ιδεοληψίες, δεισιδαιμονίες, μυθικά τέρατα, έπη, χημικοί, βοτανολόγοι, βιολόγοι, χαρτογρά-φοι, γλύπτες, ποπ είδωλα, τηλεοπτικά κανάλια, νοικοκυρές, απατημένοι σύζυγοι, ποιητές ξανά, ποδοσφαιριστές, πυγμάχοι, ομάδες μπάσκετ, ντι-σκοτέκ, φίλοι ξανά, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί, στρατηγοί, ιππότες, γεωλόγοι, ψυχαναλυτές, παί-κτες του baseball.

Στη σκηνή, οκτώ ηθοποιοί πίνουν μαζί με τους θεατές και θυμούνται ανθρώπους που πέ-

θαναν, ιδέες που ξεχάστηκαν, αντικείμενα που έπεσαν σε αχρηστία ή που ξεπεράστηκαν από την εποχή, λέξεις και εκφράσεις που πλέον δεν χρησιμοποιεί κανείς. Μια αφήγηση που διασχί-ζει ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου εί-δους και του ανθρώπινου πνεύματος και μετακι-νείται εν ριπή οφθαλμού από τη συγκίνηση στη γελοιότητα, από το φτηνό στο σημαντικό, από το χυδαίο στο ποιητικό.

Η performance διαρκεί τέσσερις ώρες. Η ώρα προσέλευσης και αποχώρησης για το κοινό είναι ελεύθερη. Επίσης, και καθώς δεν υπάρχει διάλειμ-μα, οι είσοδοι και οι έξοδοι των θεατών γίνονται κατά βούληση και σύμφωνα με τις ανάγκες του κα-θενός. Οσο η αφήγηση συνεχίζεται, οι θεατές πη-γαινοέρχονται, βγαίνουν να καπνίσουν ή να συ-ζητήσουν. Οταν επιστρέφουν, η performance εξα-κολουθεί, σαν μια παράξενη γιορτή που πρέπει οπωσδήποτε να μη διακοπεί, μια κοινότητα ηθο-ποιών και θεατών που οφείλει να θυμηθεί μέχρι εξαντλήσεως προκειμένου να κατανοήσει τις μυ-στηριώδεις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορ-φώθηκε αυτό που ζούμε σήμερα.

Ο «Γαλαξίας» των Blitz στο Μstories

που κυκλοφορεί σήμερα

29

Κι ενώ οι περισσότεροι γκρινιάζουμε επειδή επιστρέ-ψαμε στην Αθήνα, ένα φεστιβάλ μουσικής έρχεται για να μας αλλάξει τη διάθεση και να μας χαρίσει όμορφες στιγμές στο κλεινόν άστυ. Το ARK Festival για τρίτη συ-ναπτή χρονιά μας καλεί στην «Τεχνόπολις» για να ακού-σουμε καλή μουσική και να διασκεδάσουμε. Αυτή τη φορά, όμως, προστίθενται και άλλα υλικά στη συνταγή.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, φέτος θα στηθούν δύο σκηνές, στις οποίες θα ανέβουν όχι μόνο νέοι και ανερχόμενοι καλλιτέχνες, αλλά και δύο σημαντι-κοί τραγουδοποιοί που αποτελούν πρότυπο για πολλούς από τους συμμετέχοντες. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και ο Νίκος Πορτοκάλογλου θα δώσουν το «παρών» στο φεστι-βάλ που αποτελεί πλέον θεσμό. Θα παρακολουθήσουμε έτσι ένα μουσικό διάλογο μεταξύ της γενιάς που παρά το πέρασμα των χρόνων παραμένει φρέσκια και της νέας γε-νιάς που επιθυμεί να ακολουθήσει μια αντίστοιχη, αλλά ταυτόχρονα μοναδική πορεία. Η χαρά για το line up, βέ-βαια, συνοδεύεται από περιέργεια να μάθουμε ποιος κρύ-βεται πίσω από την ονομασία The One Night Onlys, που μας φυλάνε για έκπληξη οι διοργανωτές.

Παρά τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, σε καμία πε-ρίπτωση μη θεωρήσετε το φετινό ARK Festival ένα αμι-γώς μουσικό γεγονός, καθώς η «Τεχνόπολις» θα μετα-τραπεί σε διαδραστικό πάρκο. Παράλληλα δρώμενα πο-λιτιστικού, κοινωνικού, αθλητικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα θα μας ψυχαγωγήσουν σε όποια ηλικιακή κλίμακα και αν ανήκουμε και θα μας κάνουν να δούμε την πόλη μας όπως θα μπορούσε να είναι.

Tο Ark Festival 2012 στο Mstories που κυκλοφορεί

30

Η Μαριέττα Φαφούτη και η μπάντα της θα μοιραστούν τα τραγούδια τους με το κοινό του ARK Festival τη δεύτερη ημέρα της διοργά-νωσης και ανυπομονούν να ζήσουν αυτή την εμπειρία: «Πρώτη φορά στο ARK Festival φέ-τος. Είναι μεγάλη η χαρά όλης της μπάντας. Περιμένουμε πώς και πώς! Το έχουμε αγαπή-σει όλοι από την πρώτη κιόλας χρονιά. Κατά-φερε να φέρει σε επαφή καλλιτέχνες της νέας γενιάς με ακόμα πιο φτασμένους καλλιτέχνες και γίνεται έτσι ένα πολύ όμορφο καλλιτεχνι-κό «πάρε δώσε». Οποια ημέρα και αν μας έβα-ζαν, θα ήμαστε χαρούμενοι, εφόσον είναι κα-ταπληκτικές όλες οι μπάντες».

Η Μαριέττα μας συστήθηκε τo 2010 με τον πρώτο της προσωπικό δίσκο “Try A Little Romance”. Αν και ακολούθησαν δεύτερος δί-σκος με τίτλο “Homemade Joy”, live και συ-ναυλίες, πιστεύει πως είναι πολύ νωρίς ακό-μα για να μιλάει για καριέρα. «Καριέρα δεν θα έλεγα ότι υπάρχει, διότι είμαι σχεδόν ενάμισι χρόνο σε αυτόν το χώρο, τα πράγματα όμως μέχρι στιγμής έχουν πάει πάρα πολύ καλά. Εχουν κυλήσει αβίαστα. Νιώθουμε πολλή ζε-στασιά από τον κόσμο και νομίζω ότι είναι μια όμορφη αρχή για να γίνουν στη συνέχεια ακόμα πιο όμορφα πράγματα».

Εχοντας ως εφόδιο ένα δημιουργικό κα-λοκαίρι, μπήκε δυναμικά στη νέα μουσική χρονιά. «Επισκεφτήκαμε αρκετές πόλεις εκτός Αθήνας και το χαρήκαμε με την καρδιά μας. Τώρα ο Σεπτέμβριος μας βρήκε να ανοίγουμε τη συναυλία της Imany. Μετά το ARK, αν και δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα, θα βρισκόμα-στε σε μια πολύ αγαπημένη σκηνή. Θα κάνου-με τέσσερις εμφανίσεις, τις οποίες περιμένου-με πώς και πώς. Γενικά έχουμε τεράστιο εν-θουσιασμό για το τι πρόκειται να ακολουθή-σει φέτος».

Ενθουσιασμένη και έτοιμη να χρησιμο-ποιήσει το ξόρκι της “Kookoobadi” σε λί-γες ημέρες στο ARK, η Μαριέττα δηλώνει ότι χρειαζόμαστε τέτοιου είδους μουσικά φεστι-βάλ, όπως αποδεικνύεται από την ανταπόκρι-ση του κόσμου. «Η πόλη έχει τεράστια ανάγκη από τέτοια φεστιβάλ. Το ARK το αγκάλιασε όλος ο κόσμος από την πρώτη στιγμή. Τώρα που έχει γίνει θεσμός, όλοι έρχονται σαν μα-νιακοί να το παρακολουθήσουν. Χαιρόμαστε που είμαστε μέρος του».

Η Sugahspank θα ανέβει στη σκηνή του ARK Festival μαζί με τους Swing Shoes στις 11 Σεπτεμβρίου. «Συμμετέχω για πρώτη φορά στο ARK. Η μεγαλύτερη χαρά για μένα είναι ότι παίζουμε την ίδια ημέρα με τον Λουκια-νό Κηλαηδόνη. Εκπληρώνεται όνειρο δεκα-ετιών. Εχω χαρεί απίστευτα γι’ αυτό. Γενικό-τερα, τo line up του φεστιβάλ είναι φοβερό!» λέει η ίδια με ενθουσιασμό.

Ενα από τα στοιχεία που κάνουν τη Sugahspank να ξεχωρίζει είναι η επιδίωξή της να πειραματίζεται με κάθε είδος μουσικής που παίζει και αυτά είναι πολλά και ετερό-κλητα. Κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπι-κό άλμπουμ “The incredible, the invisible” το 2008 και στα τέλη του ίδιου χρόνου το “Spacecakes” με την μπάντα Sugah Galore. Παρόλα αυτά δηλώνει ότι δεν είναι πολύ ευ-χαριστημένη από την έως τώρα πορεία της. «Εχω καθυστερήσει», παραπονιέται. «Ελπίζω να βγει όλο το υλικό μαζεμένο!» Από ό,τι όλα δείχνουν βέβαια, η ελπίδα της θα πραγματο-ποιηθεί, καθώς αυτή την περίοδο είναι στο στούντιο: «Ηχογραφώ το δεύτερο προσωπι-κό μου άλμπουμ, που θα είναι πιο σοβαρό με κλασικές ορχήστρες. Πάει να γίνει μια αρ-κετά οργανωμένη δουλειά, αλλά προχωράει αργά, για να γίνει όσο πιο σωστά γίνεται. Η ημερομηνία κυκλοφορίας του θα είναι κά-που ανάμεσα στα Χριστούγεννα και στο Φε-βρουάριο. Ενα δεύτερο project που έχουμε ξεκινήσει είναι αρκετά πιο καμένο, σκοτει-νό, ηλεκτρονικό και απευθύνεται κυρίως σε underground και νεολαία. Μάλλον θα κυ-κλοφορήσει στις αρχές του 2013».

Οσον αφορά τις live εμφανίσεις της, θα ξεκινήσουν από τα μέσα Οκτωβρίου και μετά λόγω του σπασμένου ποδιού της. Εξαίρε-ση θα αποτελέσει φυσικά το ARK, του οποί-ου τη σημασία μας εξηγεί: «Εχει μαζεμένο ουσιαστικά τον πυρήνα του ορίου ανάμεσα σε underground και mainstream σε οτιδή-ποτε συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην ελλη-νική σκηνή, η οποία αφορά κυρίως το αγ-γλόφωνο και το πιο πειραματικό μέρος της mainstream μουσικής. Οπότε είναι φοβερό, καθώς με χαμηλό σχετικά εισιτήριο οποιοσ-δήποτε μπορεί να έρθει και να το δει όλο μα-ζεμένο. Είναι δηλαδή σαν εμπειρία το όλο πράγμα». Δεν περιορίζεται, όμως, μόνο σε αυτό. «Επειδή τελευταία χάνουμε τη νεολαία μας από τη χώρα, καλό είναι ό,τι υπάρχει και κινείται και έχει δυναμική να προωθεί-ται και να διαφημίζεται. Οπότε, νομίζω, τέ-τοιου είδους διοργανώσεις έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η χώρα».

SUGAHSPANK

32

Η Nalyssa Green και η μπάντα της θα μας καλω-σορίσουν στο φετινό ARK Festival, αφού θα εί-ναι οι πρώτοι που θα ανέβουν στη μεγάλη σκηνή. Αυτή θα είναι η δεύτερη συμμετοχή της καλλιτέ-χνιδας στο φεστιβάλ και γνωρίζει εκ των έσω περί τίνος πρόκειται. «Το ARK Festival είναι ένα από τα πιο καταξιωμένα, πιο ωραία και πιο μεγάλα φε-στιβάλ στην πόλη. Το παρακολουθώ από την αρχή του. Εχω δει φοβερές συναυλίες και έχω συμμε-τάσχει κιόλας σε μια άλλη μπάντα, όταν έπαιζα με τον Leόn. Αρα το έχω δει και από μέσα. Είναι μια φοβερή γιορτή της μουσικής. Και νιώθω πολύ χα-ρούμενη που θα είναι αυτό που θα ξεκινήσει το φετινό μας χειμώνα στην Αθήνα», μας λέει φανε-ρά συγκινημένη.

Αυτοδίδακτη μουσικός -παίζει πλήκτρα, κι-θάρα, ακορντεόν, θέρεμιν-, η Nalyssa τραγουδά-ει και γράφει τραγούδια. «Δεν είναι πολλά χρό-νια που ασχολούμαι με τη μουσική έτσι πιο συ-νειδητά. Εδώ και δύο χρόνια, από το 2010 δη-λαδή, ασχολούμαι με τα δικά μου τραγούδια, το δικό μου project. Φτιάξαμε τον πρώτο μου δίσκο, με τίτλο “Barock”, που κυκλοφόρησε μέσω ίντερ-νετ το Σεπτέμβριο του 2010 και τότε ξεκίνησα και τις live εμφανίσεις». Μετά το έντονο μουσικά κα-λοκαίρι είναι έτοιμη για έναν εξίσου έντονο χει-μώνα: «Μπαίνουμε δυναμικά στη νέα χρονιά με εναρκτήριο λάκτισμα το ARK Festival και ακο-λουθεί ο νέος δίσκος που ηχογραφούσαμε πέρυ-

σι όλη τη χρονιά. Λέγεται “Τhe Seed”. Είναι σχε-δόν έτοιμος και θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο από την Ιnner Εar. Θα κάνουμε σίγουρα την πα-ρουσίασή του μέσα στο μήνα και θα είμαστε τριγύ-ρω να παίζουμε live και να μοιραζόμαστε τη μου-σική με τον κόσμο».

Αυτή η επαφή των καλλιτεχνών με τον κόσμο σε μια δύσκολη για τους περισσότερους καθημε-ρινότητα είναι ένα από τα στοιχεία που καθιστά, σύμφωνα με τη Nalyssa, το ARK σημαντικό: «Η πόλη μας έχει μεγάλη ανάγκη από τέτοια δρώμενα χαράς και γιορτής, μουσικής και νιότης, διότι το κλίμα τον τελευταίο καιρό είναι αρκετά γκρι. Εδώ και ένα με δύο χρόνια, ενώ πριν υπήρχε μεγάλη κινητικότητα και ζύμωση στην πόλη, πλέον έχει κάπως ελαττωθεί. Αρα τέτοιες διοργανώσεις όπως το ARK Festival, που φέρνουν νέους ανθρώπους, νέους μουσικούς και καταξιωμένους ανθρώπους στο χώρο κοντά στο κοινό -και ειδικά στο νεανικό κοινό- είναι ωραία πράγματα που πρέπει να γίνο-νται όλο και περισσότερο».

Εξάλλου, η ίδια πιστεύει ότι το ΑRK έχει κατα-φέρει να φτάσει τον αρχικό του στόχο, να αποτελέ-σει δηλαδή «μια κιβωτό μουσικής μέσα σε μια κα-τάσταση με πληθώρα μουσικών πιο mainstream, εμπορικών και ίσως πιο ευτελών που κατακλύζει την πραγματικότητά μας στην Ελλάδα». Να είναι, όπως λέει, ένα αντίβαρο ποιότητας, φρεσκάδας και καλής μουσικής.

NALYSSA GREEN

33

Η πλατφόρμα που θα σε βοηθήσει να βάλεις σε τάξη τα οικονομικά

σου και να γλιτώσεις χρήματα λέ-γεται imoney, είναι ελληνική και

εντελώς δωρεάν.

Πηγή έμπνευσης για τους φίλους και συνεργάτες Πα-ναγιώτη Αρκουμανέα και Βίκτωρα Σολομών ώστε να καινοτομήσουν ήταν η... κρίση. Πριν από έναν πε-ρίπου χρόνο παρατήρησαν πόσο πολύ απασχολεί και δυσκολεύει τον κόσμο γύρω τους η ορθή διαχεί-ριση των χρημάτων. Αποφάσισαν, λοιπόν, να εκμε-ταλλευτούν το οικονομικό και τεχνικό background τους και να δημιουργήσουν το imoney, έναν εύκολο τρόπο για να οργανώνεις τα έσοδα και τα έξοδά σου μέσα από το κινητό τηλέφωνο ή το ίντερνετ.

Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως την εξέλιξη των τεφτεριών, ένα «δωρεάν οικονομι-κό εργαλείο» για καθημερινή χρήση, όπως προτι-μούν να λένε οι ίδιοι. «Το imoney», εξηγεί ο Πανα-γιώτης, «σου επιτρέπει να διαχειριστείς τα χρήμα-τά σου σε ατομικό ή οικογενειακό επίπεδο». Κατα-χωρείς καταρχάς όλες τις καθημερινές συναλλαγές, ώστε να είσαι σίγουρος ότι δεν σου έχουν «ξεφύγει» κάποια έξοδα. Στη συνέχεια μπορείς να δημιουργή-σεις τον προσωπικό σου προϋπολογισμό, να θέσεις όρια στις διάφορες κατηγορίες εξόδων και να ενη-μερώνεσαι με αυτόματα alerts αν και κατά πόσο τα έχεις υπερβεί. «Πολύ σημαντικά είναι και τα γραφή-ματα και τα στατιστικά, για να μπορεί με ευκολία ο χρήστης να εντοπίσει τις κατηγορίες που επιβαρύ-νουν υπέρμετρα το πορτοφόλι του και να ανακαλύ-ψει ευκαιρίες για να εξοικονομήσει χρήματα», τονί-ζει ο Βίκτωρ. Ενα ακόμη χρήσιμο χαρακτηριστικό είναι το ημερολόγιο πληρωμών, με το οποίο έχεις τη δυνατότητα να ενημερώνεσαι μέσω email αλλά και στο κινητό σου για τις πληρωμές λογαριασμών ή άλ-λων υποχρεώσεων που πλησιάζουν.

Τα μόνα στοιχεία που απαιτούνται για την εγ-γραφή στην υπηρεσία είναι ένα email και ένα password. Επιπλέον, όπως διαβεβαιώνουν οι ιδρυ-τές της πλατφόρμας, όλα τα εργαλεία που παρέχο-νται λειτουργούν κάτω από αυστηρές προδιαγραφές ασφάλειας (όπως η τραπεζικών προδιαγραφών κρυ-πτογράφηση μεταγωγής δεδομένων) και προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Δεν προκάλεσε έκ-πληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή με-τρούν 12.000 εγγεγραμμένους χρήστες, ενώ η εφαρ-μογή για iphone έσπασε σε λίγες μόνο ημέρες το φράγμα των 10.000 downloads. «Θέλουμε να παρέ-χουμε τη δυνατότητα στο χρήστη να εισάγει τις συ-ναλλαγές του όπου και αν βρίσκεται μέσα από το κι-νητό του τηλέφωνο», υποστηρίζει ο Παναγιώτης. Για αυτό και σε δύο εβδομάδες θα είναι διαθέσιμη η αντίστοιχη εφαρμογή για Android.

Τα σχέδιά τους όμως για το μέλλον δεν σταμα-τούν εκεί. Οπως εξηγούν, στοχεύουν στη βελτίωση της πλατφόρμας και στο σχεδιασμό καινούργιων χα-ρακτηριστικών. «Θέλουμε ακόμα περισσότερος κό-σμος να μάθει να χρησιμοποιεί το imoney», συ-μπληρώνει, «και να μπορούμε να του προσφέρου-με όλα τα απαραίτητα εργαλεία για καλύτερο έλεγχο των οικονομικών του, καθώς και ευκαιρίες εξοικο-νόμησης χρημάτων. Πιστεύουμε, εξάλλου, ότι η σω-στή οικονομική διαχείριση, το να γνωρίζουμε δηλα-δή πού ξοδεύουμε τα ευρώ μας, το να μην ξοδεύου-με περισσότερα χρήματα από όσα πραγματικά δια-θέτουμε και φυσικά το να κάνουμε αποταμίευση θα έπρεπε να ήταν στάση ζωής ανεξάρτητα από την οι-κονομική κρίση».

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΩΝ

Προκύπτει, άραγε, κάτι καλό μέσα από την κρίση; Η απάντηση είναι «ναι» και παρα-δόξως πηγάζει από το χώρο του... ταλαίπω-ρου ελληνικού ποδο-σφαίρου. Η ολοένα και μεγαλύτερη εμπιστο-σύνη που κερδίζουν οι παίκτες (πολύ) νεαρής ηλικίας σε όλες σχεδόν τις ομάδες της Super League, γεννά αν μη τι άλλο προσδοκίες...

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο ημέρες από τότε που τρίβαμε τα μάτια μας διαβάζοντας την εί-δηση για την ενδεχόμενη μεταγραφή του «δικού μας» Κυριάκου Παπαδόπουλου από τη γερμανική Σάλκε στη ρωσική Ζενίτ. Οσο να ’ναι, όταν ακούς για 18 εκατ. ευρώ -ποσό που προσέφεραν οι Ρώ-σοι για να τον αποκτήσουν- πέρα από τη δικαιολο-γημένη λιγούρα που νιώθεις, εντυπωσιάζεσαι... Η

μεταγραφή του μπορεί τελικά να μην προχώρησε, αλλά είναι δεδομένο πως ο πιτσιρικάς που ξεκίνη-σε κάποτε από τα γήπεδα της Πιερίας και του ΓΑΣ Σβορώνου δεν θα αργήσει να μεταπηδήσει σε κά-ποιο μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο. Ισως, μάλιστα, και με περισσότερα χρήματα. Ο 20χρονος σήμερα Παπαδόπουλος, που λέτε, στα 18 του θεωρούνταν μη εντεκαδάτος στον -«πολλά βαρύ»- Ολυμπιακό.

nritiniotis@metropolisnews.gr

35

Πηγαίνοντας στη σαφώς... υποδεέστερη Μπουντε-σλίγκα, δούλεψε και (κοίτα να δεις τύχη!) καθιε-ρώθηκε. Ετσι απλά...

Δυστυχώς, το ελληνικό πρωτάθλημα μαστι-ζόταν για δύο δεκαετίες περίπου από μια νοοτρο-πία σύμφωνα με την οποία το να είσαι Ελληνας -πόσο μάλλον Ελληνας κάτω των 20 ετών- σου εξασφάλιζε θέση παγκίτη. Και αυτό χατιρικά. Οι φανέλες των βασικών πήγαιναν σχεδόν αυτόμα-τα σε παικτάκια της σειράς από την αλλοδαπή, τα συμβόλαια των οποίων απείχαν από την πραγ-ματική τους αξία όσο ο καλόγερος από το σεξ . «Ποδοσφαιριστές» με επώνυμο που έληγε σε -ιτς, άλλοι με καταγωγή από το Λάτιν Αμέρικα (γεια σου ρε Ντιόγκο θεούλη!) και δεκάδες ξαδέλφια του... Πίου που παρουσιάζονταν ως ακατέργαστα αφρι-κανικά διαμάντια ήταν πάντα καλοδεχούμενα στις ομάδες μας. Λίγοι, ωστόσο, από αυτούς είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την εμπειρία των σημαιοστολισμένων δρόμων και λεωφόρων κατά την 28η Οκτωβρίου...

Ετσι, το παραμυθάκι συνεχίζονταν. Το ντόπιο προϊόν νεαρής ηλικίας στα αζήτητα, το σκάουτινγκ των ομάδων για γέλια, το ίδιο και τα φυτώριά τους (πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων). Ωσπου μια μέρα «τοκ-τοκ», χτυπάει η πόρτα. «Ποιος είναι;» ρωτάει γεμάτη αγωνία η Super League. «Εγώ είμαι, Λί-γκα μου! Η κρίση!» Και κάπως έτσι σουρεαλιστι-κά, οι σύλλογοι στην υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά Ελλάδα (άλλοι επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και άλλοι χρησιμοποιώντας την ελληνο-ποίηση ως πρόφαση για το στένεμα του μπάτζετ) ανακάλυψαν την Αμερική και άρχισαν να στρέ-φονται επιτέλους στην παραγκωνισμένη εδώ και δεκαετίες πιτσιρικαρία. Η στροφή αυτή, μάλιστα, δεν αφορά μονάχα τη βιτρίνα αυτής της γενιάς, δη-λαδή την Εθνική Νέων που έφτασε το καλοκαίρι μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήμα-τος Under 21. Συμπεριλαμβάνει και παίκτες που το όνομά τους μέχρι πρότινος ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτο στις ποδοσφαιρικές πιάτσες.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων η ΑΕΚ, που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις οι-κονομικές της στάχτες στηριζόμενη στα νιάτα. Ο γεννημένος το 1993 Μπουγαΐδης, αφού διέπρε-ψε με τη φανέλα της Εθνικής Νέων στα γήπεδα της Εσθονίας, έχει πάρει πλέον τη φανέλα του βασικού σπίτι του, ενώ στα ίδια χνάρια κινείται και ο Ταξιάρχης ο... Φούντας (το αγαπημένο παι-δί του πετάλου, για ευνόητους λόγους), ο οποίος όταν ξεκινούσε από τον Αχελώο Νεοχωρίου δεν

θα μπορούσε να φανταστεί πως στα 17 του θα με-τράει ήδη δέκα συμμετοχές στη Super League. Αν και το επώνυμό του δεν ενδείκνυται για καριέρα, ο 19χρονος Νίκος Κουρέλλας κερδίζει και αυτός χρόνο συμμετοχής. Το ίδιο και οι γεννημένοι το 1994 Χρίστος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Γροντής και Αλέξανδρος Νικολιάς, η επική χαίτη του οποί-ου ξυπνάει μνήμες early ’90s με Χατζίδη και Κω-φίδη. Από κοντά και ο αρχηγός της Εθνικής Νέων Γιώργος Κατίδης, ο οποίος, αν και είναι μόλις 19, έχει κολλήσει ήδη ένσημα στη Super League με τη φανέλα του Αρη και προορίζεται για στυλοβάτης της νέας ΑΕΚ.

Ο ΠΑΟ, από τις λίγες ομάδες που ανέκαθεν επένδυαν στις μικρές ηλικίες, έχει στην τάξη του τον 18χρονο Στέφανο Καπίνο που ανανέωσε μέ-χρι το 2016, τον συνομήλικό του Χάρη Μαυρία, που δείχνει να πατάει γερά στην εντεκάδα επα-ληθεύοντας τον Γκοβού που θαύμαζε το ταλέντο του και τον είχε χρίσει διάδοχό του (θα ήταν νη-φάλιος όταν το είπε), τον Τάσο Λαγό (1992) και βεβαίως τον -λίγο μεγαλύτερο- ομογενή από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία Κώστα Μπαρμπαρούση. Ο ΠΑΟΚ, από την άλλη, μπορεί να εναποθέτει τις ελπίδες του, μεταξύ άλλων, στον Κώστα Σταφυλί-δη (1993), τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη (1994) και τον -πιοbabyfaceπεθαίνεις- Δημήτρη Πέλκα (1993), ενώ ο Αρης του Γιαννιώτα και ο Πανιώνι-ος του -κόουτς πια- Ελευθερόπουλου μας έβαλαν τα γυαλιά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος: στο μεταξύ τους αγώνα και οι 22 παίκτες που πάτησαν το χορτάρι του σταδίου της Νέας Σμύρνης ήταν Ελληνες, αρκετοί εκ των οποίων γεννημένοι μετά το 1990. Ο Ολυμπιακός μπορεί φέτος να έκανε πράξη την πολυδιαφημισμένη ελληνοποίηση που την ευαγγελίζονταν ακόμη επί εποχής Κόκκαλη, ωστόσο ο εθισμός του στον εξαναγκαστικό πρωτα-θλητισμό λίγο χώρο και χρόνο προσφέρει (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) στα πιτσιρίκια του ρόστερ.

Οι υπόλοιπες ομάδες, οι λεγόμενες «μικρομε-σαίες», συνεχίζουν να ακολουθούν το μονοπάτι που εδώ και χρόνια οι ίδιες έχουν χαράξει. Αυτό της λιτότητας, των μετρημένων επιλογών και της εμπι-στοσύνης στα νιάτα που έρχονται από τις εγχώριες ποδοσφαιρικές αλάνες, τα ξερά των χωριών και των γειτονιών με τον αέρα του έφηβου γκερίλα. Ο αέρας ο δικός τους είναι και ο μοναδικός που μπο-ρεί να διώξει μακριά τη δυσωδία που πηγάζει από το κακομοιριασμένο αυτό άθλημα και να αναδείξει εκ νέου ένα ανταγωνιστικό και υγιές brand name. Αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουν άπαντες...

Κείμενο, φωτογραφίες: Ντίνος Ρητινιώτης

Για κάποιους από τους 60.000+ που ανηφόρισαν στην Καλογρέζα ήταν απλά το κοσμικό γεγονός της χρονιάς που έπρεπε να παρακολουθήσουν από κοντά. Για άλλους, ένα όνειρο ζωής. Το τέλος μιας εκνευριστικής αναμονής δεκαετιών. Βλέπετε, το συγκρότημα-θρύλος της Funk Rock μουσικής, που πρόσφατα μάλι-στα συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στα ιερά τέρατα του Rock & Roll Hall of Fame, άγνωστο το γιατί, εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες μας είχε γυρίσει την πλάτη. «Είναι σχεδόν γελοίο που βρισκόμαστε στην Ελλάδα για πρώτη φορά», παρα-δέχτηκε ο 50άρης μεν, ψυχεδελικός και λατρεμένος δε Flea. «Τώρα, όμως, βρι-σκόμαστε εδώ και αυτό μονάχα έχει σημασία». Οντως. Μόνο αυτό είχε σημα-σία. Ακόμη και η Θέλξη, που στάθηκε για λίγο δίπλα μου εκείνη τη στιγμή, δεν με απασχόλησε καθόλου. Ναι, ναι, η γνωστή η Θέλξη...

Το τέλος της μίνι απολογίας του Flea, λοιπόν, ακολούθησε μια μεγάλη μυ-σταγωγία. Σε αυτήν, τρεις μικροί θεούληδες (δεν λέω τέσσερις, γιατί τον «αντι-καταστάτη» του αναντικατάστατου John Frusciante, ο οποίος ακούει στο όνομα Josh... κάτι, δεν μπορώ ούτε να τον βλέπω) έδωσαν ό,τι είχαν επί της (φτωχής, είναι η αλήθεια) σκηνής του ΟΑΚΑ. Για να είμαστε ακριβείς, θα περίμενε κα-νείς περισσότερη ενέργεια από τον Anthony Kiedis, ο οποίος απογοήτευσε λιγά-κι με τη σνομπ στάση του, ωστόσο την κατάσταση έσωσαν ο επιβλητικός ντρά-μερ Chad Smith και ο έξω καρδιά Flea, ο οποίος, αφού άπλωσε την ελληνική σημαία πάνω σε ένα από τα ηχεία, αναρωτήθηκε πού είναι όλη αυτή η «μαυρί-λα» που παρουσιάζεται για τη χώρα μας στις τηλεοράσεις. «Το μόνο που βλέπω είναι αγάπη», φώναξε. «Καλά, μείνε λιγάκι παραπάνω και θα σου πω εγώ...» ψι-θύρισε εκείνη τη στιγμή ο κολλητός μου, ο Παναγιώτης.

Οπως συμβαίνει μετά το τέλος κάθε συναυλίας, οι παραπονιάρηδες κατέ-κλυσαν το διαδίκτυο με τις ενστάσεις τους: για την κακή ποιότητα του ήχου εί-παν (κυρίως οι πιο απομακρυσμένοι από τη σκηνή), για την επιλογή του setlist είπαν (επειδή έμειναν στην απέξω δυνατά και εμπορικότατα κομμάτια, όπως το “Otherside” και το “Snow”), για το γεγονός ότι οι θέσεις FOS καταλάμβαναν τη μισή αρένα είπαν...

Αλλά, για μισό λεπτάκι, διάολε! Για περισσότερο από μία ώρα και 40 λε-πτά είχες μπροστά σου ένα συγκρότημα-ορόσημο, που μέχρι πρότινος νόμιζες ότι υπάρχει μονάχα αν πατήσεις το play στο YouTube. Από την Τρίτη το βρά-δυ κρατάς στα χέρια σου τις μπαγκέτες που σου πέταξε ο Chad, ενώ ακόμη δεν έχεις πλύνει το χέρι σου που το ακούμπησε ο ίδιος λίγο μετά το τέλος της συ-ναυλίας. Εχεις δει την κάθε λεπτομέρεια από το tattoo με το γεράκι των Αζτέκων στην πλάτη του Kiedis. Με λίγη φαντασία μπορεί να σου έχει μείνει και η μυρω-διά από την ιδρωμένη σάρκα του Flea, που ακροβατούσε πάνω στη σκηνή. Την Τρίτη το βράδυ τραγούδησες μαζί τους το “Scar Tissue” και το “Dani California”. Βούρκωσες όταν σου έπαιξαν το “Californication” και το “Under the Bridge”, ενώ σε είδα να κοπανιέσαι όταν άκουσες να μπαίνει το “Higher Ground” ή το “Give it Away”. Την Τρίτη το βράδυ έζησες από κοντά τον -όπως και να το κά-νουμε- «θρύλο των Πιπεριών», οπότε “nothing else matters”, που λένε και κά-ποια συμπατριωτάκια τους...

Θα ακουστεί υπεραισιόδοξο, μια και μιλάμε για τους RHCP, αλλά δεν έχω παρά να τους ευχηθώ «εις το επανιδείν»!

Αργά το βράδυ της Τρίτης, χιλιάδες Αθηναίοι και όχι μόνο «τίκαραν» το κουτάκι στη λίστα... των ονείρων τους δίπλα στο οποίο αναγράφεται η φράση: «Να δω από κοντά τους Red Hot Chili Peppers».

37

38

39

40

T R A I N I N G G R O U N D

Σύμφωνοι, είναι πολύ νωρίς ακόμα, η ομάδα δεν έχει ρολάρει, η εικόνα μπορεί να αλλάξει και να εκτεθούμε σε λίγο καιρό, αλλά τα πράγματα στο φετινό Παναθηναϊκό μοιάζουν ήδη ξεκάθαρα. Οχι ότι δεν τα φανταζό-μασταν δηλαδή από τον Ιούνιο, οι διακοπές ωστόσο στα νησιά μεγεθύ-νουν πάντα τις καταστάσεις -και τις ομάδες- και σε κάνουν να φαντάζε-σαι μεγαλεία.Καταρχάς υπάρχει πρόβλημα στην επίθεση. Και δεν μιλάμε μόνο για τα φορ που σε έξι επίσημα παιχνίδια δεν έχουν βάλει ούτε ένα γκολ χάνο-ντας τα άχαστα. Η ομάδα δεν δημι-ουργεί εύκολα φάσεις και αυτό δεν θα λυθεί ούτε όταν μπει στην εντε-κάδα ο Κουίνσι και ο Χριστοδουλό-πουλος λειτουργήσει ως επιτελικός μέσος. Ο Λάζαρος μοιάζει τρομερά κουρασμένος -άγνωστο από τι-, χω-ρίς εκρηκτικότητα και πάθος και δυ-στυχώς από ό,τι φαίνεται δεν κάνει για ηγέτης. Ισως η τοποθέτηση του Κατσουράνη πίσω από τον επιθετι-κό -μία θέση που έπαιξε με επιτυχία επί Τεν Κάτε σκοράροντας αρκετά γκολ- να βοηθούσε την κατάσταση. Οπως θα την άλλαζε, φυσικά, και η επάνοδος του Λέτο στην κορυφή, του μόνου πραγματικού ηγέτη που υπάρχει στο ρόστερ μετά την ανεξή-γητη φυγή του Καραγκούνη.Επειδή όμως με τα «αν» και τις ευ-χές ούτε τους ομίλους του Europa League περνάς ούτε πρωτάθλημα παίρνεις, ομολογώ πως τυχόν πρό-κριση και ακόμα περισσότερο τυχόν κατάκτηση του τίτλου θα μου προ-καλέσει μεγάλη -ευχάριστη- έκπλη-ξη. Το φετινό σύνολο είναι μέτριο με μέτριες δυνατότητες, και τη μετριό-τητα δύσκολα την ξεπερνάς.

Εάν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής πάνω στον οποίο εφαρμόζεται κατά γράμμα η φράση «ή τον λατρεύεις ή τον μισείς», αυτός είναι σίγουρα ο Κριστιάνο Ρονάλ-ντο. Σούπερ σταρ με όλη τη σημασία του όρου, έχει εκατομμύρια θαυμαστές, αφού ξέρει πολλά καντάρια μπάλα, αλλά και άλλους τόσους εχθρούς, που με ευκολία θα τον χαστούκιζαν για το ύφος και την αλαζονεία του. Αμφότερες οι πλευρές πάντως ασχολούνται διαρκώς μαζί του. Κατά συνέπεια, η είδηση που έγινε γνω-στή στις αρχές της εβδομάδας, ότι ζήτη-σε να φύγει από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν φυσικό να προκαλέσει σάλο στα διεθνή αθλητικά μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με τις φήμες, δύο εμφα-νίζονται να είναι οι επικρατέστεροι λόγοι αυτής του της σκέψης. Η πλευρά της διοί-κησης άφησε να εννοηθεί πως ζητάει πε-ρισσότερα χρήματα, καθώς η φορολογία στην Ισπανία αυξήθηκε εξαιτίας της κρί-σης, με αποτέλεσμα να του παρακρατείται το 43% των απολαβών του. Ακούγεται μάλιστα πως είχε μία άκρως δελεαστική πρόταση από την Παρί Σεν Ζερμέν, στην οποία πρόσφατα μετακόμισε και ο Ζλά-ταν Ιμπραΐμοβιτς. Η δεύτερη εξήγηση αφορά τις σχέσεις που διατηρεί με τους συμπαίκτες του. Συγκεκριμένα, λέγεται πως δεν μιλάει πια σχεδόν με κανέναν μέσα στα αποδυτήρια και ότι υπάρχουν προπονήσεις στις οποίες δεν ανταλλάσσει ούτε λέξη με τους υπόλοιπους.

Φυσικά και τα δύο σενάρια είναι πιθανό να ισχύουν. Σίγουρα τα χρήματα που παίρνει είναι πε-ρισσότερα από όσα θα μπορούσε να χαλάσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θέλει περισσότερα. Η απλη-στία είναι προαιώνιο γνώρισμα των ανθρώπων και δεν υπάρχει λόγος να μη συναντάται και στον Ρονάλ-ντο. Οσο για το ενδεχόμενο να είναι «σφαγμένος» με τους πάντες, αν και οι πανηγυρισμοί του στα γκολ

μαρτυρούν το αντίθετο, δεν είναι απίθανο να ισχύει. Πάντα οι βεντέτες προκαλούσαν την αντιπάθεια των συμπαικτών τους, πόσο μάλλον όταν ακούν τον Πορ-τογάλο να κάνει δηλώσεις του τύπου «όλοι με ζηλεύ-ουν γιατί είμαι όμορφος και πλούσιος». Εξάλλου, σε τελική ανάλυση τι είναι οι περισσότεροι ποδοσφαιρι-στές; Μεγάλα παιδιά, με πάρα πολλά χρήματα, πολύ ελεύθερο χρόνο και όλα τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω τους. Πώς να περιμένεις λοιπόν να συμπεριφέρονται διαφορετικά;

41

Ανανέωση ο Σεπτέμβριος, ε, Κριέ; Για τους άλλους μπορεί. Εσύ κοίτα να βρεις τρόπο να κρατήσεις να νεύρα που σε σπρώχνουν να πάρεις μπαστούνι του γκολφ και να κάνεις κακό σε κόσμο, γιατί το νέο σου περιβάλλον θα είναι λίγο πιο στενάχωρο και θα μετράς μέρες με κιμωλία στον τοίχο.

Τα άστρα θέλουν ένα σημαντικό σχέδιό σου να καθυστερήσει, Ταύρε. Το περιμένεις καιρό, αλλά μη στενοχωριέσαι. Ισως είναι καλύτερα έτσι, καθώς τις επόμενες εβδομά-δες θα δεις τη δημιουργικότητά σου να ανε-βαίνει. Χρησιμοποίησε τον κενό χρόνο για να κάνεις τη γνωστή τεχνική «διακοπές γρα-φείου».

Πρέπει να προσέχεις τη συγκέντρωσή σου αυτή την εβδομάδα, Δίδυμε. Τα άστρα δεν βοηθάνε σε αυτό και, καθώς είσαι ακό-μα χαλαρός από τις διακοπές, θα βρεθείς να κάνεις όπισθεν στην Ακαδημίας λες και εί-ναι ξημερώματα Δεκαπενταύγουστου και θα μπλέξεις πολύ άσχημα.

Γίνε αρχηγός στο κρεβάτι σου, Καρκίνε, και μη δεχτείς αρνητική απάντηση σε τίποτα. Αν θέλεις μάλιστα να περάσεις πιο εύκολα το μήνυμα, φόρα νωρίτερα μια μπλούζα με τυ-πωμένο το σύνθημα «Κάτω οι ξενέρωτοι». Μη χρησιμοποιήσεις πάντως «σωματική βία», υπάρχει φόβος να ξεφύγεις.

Είναι η ώρα που η Κασσάνδρες θα σω-πάσουν, Λέοντα. Ηρθε η στιγμή που θα κοι-τάξεις πίσω και θα πεις «όχι», δεν έχεις τίπο-τε να μετανιώσεις και τίποτε να φοβηθείς για το μέλλον. Οταν τα έλεγες εσύ, άλλοι κάνανε το χαβαλέ τους. Οταν εσύ ερχόσουν, αυτοί πήγαιναν - ή κάτι τέτοιο.

Θα είσαι χρήσιμος άνθρωπος αυτή την εβδομάδα για πολύ κόσμο, Παρθένε, και για κάποιο λόγο θα πέσουν πολλές χάρες μαζε-μένες. Είναι σημαντικό να κάνεις διαχείριση χρόνου. Το ξέρω, είναι δύσκολο να το κατα-

λάβεις, ακόμα όμως δεν έχεις θάλαμο διακτί-νισης [sic].

Η Κυριακή είναι μια καλή μέρα να τα δεις όλα θετικά, Ζυγέ. Μια σειρά ευχάριστων συμπτώσεων θα σε βοηθήσει να το πετύχεις, εκτός και αν είσαι τελείως μουρτζούφλης. Αν δηλαδή δεν είναι τύχη το να βγεις καθαρός από τουρτοπόλεμο αλά Βέγγος, τότε τι είναι;

Θα έχεις ένα αρκούδως μεθυσμένο Σαβ-βατοκύριακο, Σκορπιέ, σου το λέω να το ξέ-ρεις, ακόμα και σπίτι να κρυφτείς, το αλκοόλ θα σε βρει. Καλό είναι, λοιπόν, να θυμάσαι να είσαι και λίγο ορθολογιστής, θα σε σώσει από κακές καταστάσεις: Οχι, δεν είναι ιπποπότα-μος αυτό που είδες στην Πειραιώς.

Οι διακοπές τελείωσαν, Τοξότη, αλλά η περιπέτεια τώρα αρχίζει. Και δεν το εννοώ με το γραφικό τρόπο «Ζούγκλα η Κηφισίας και η Συγγρού», εννοώ ότι οι εκπλήξεις και οι προ-κλήσεις αστικού τύπου θα σε κρατήσουν ευχά-ριστα απασχολημένο. Απόλαυσέ το!

Ισως θα ήταν καλή ιδέα, Αιγόκερε, να κατέβαζες ταχύτητες αυτή την εβδομάδα. Ο Σεπτέμβριος μπήκε δυναμικά, αν θέλεις όμως να επιβιώσεις τη χειμερινή περίοδο που έρ-χεται, πρέπει να θυμάσαι ότι χρειάζεται και η ξεκούραση. Τα μπαρ της Ζωοδόχου Πηγής θα είναι πάντα εκεί, έννοια σου.

Πώς μουλαρώνεις έτσι, ρε Υδροχόε, τελευ-ταία; Και αυτό θα κρατήσει όλη την επόμενη εβδομάδα, ενώ οι τριβές με τους γύρω σου θα φτάσουν σε κόκκινες ζώνες. Παίρνε βαθιές ανά-σες πριν σου προτείνουν κάτι και να θυμάσαι ότι καμιά φορά και οι άλλοι έχουν καλές ιδέες.

Εσύ, Ιχθύ, είναι ώρα να πάρεις εκείνη την κατάσταση που σε απασχολεί κανένα εξά-μηνο τώρα λίγο πιο σοβαρά και ενεργά. Μια και είναι εβδομάδα ιδεών, αλλά και οι καλές ιδέες είναι που κινούν τον κόσμο. Τώρα, αν κανένας Υδροχόος πει ότι δεν είναι καλές οι ιδέες σου, τρίψε του μία στη μούρη.

4321 agiannopoulos@metropolisnews.gr

Κοιμάσαι κάθε βράδυ σε διαφορετικό σπίτι και ξεχνάς να παίρνεις μαζί την οδοντόβουρτσά σου; Φιλάς πολύ κόσμο στα club και ανησυ-χείς για τη στοματική σου υγιεινή; Πρώτον -αν είσαι γυναίκα- στεί-λε μας το τηλέφωνό σου και δεύτερον ρίξε μια ματιά στο Rolly Brush. Πρόκειται για ένα μίνι δίσκο από καου-τσούκ σε σχήμα χαπιού που καλύπτεται από 276 ίνες και έχει εμπλουτιστεί με τις ου-σίες Fluoride και Xylitol. Το μασάς για λίγη ώρα και, σύμφωνα με τους δημιουρ-γούς του, έχεις τα ίδια απο-τελέσματα με ένα βούρτσι-σμα, όπως περίπου συμ-βαίνει και με τα παιχνίδια για τα δόντια των σκύλων. Το κάθε πακέτο περιλαμβά-νει 12 δισκία και κοστίζει 10 ευρώ, οπότε μπορείς να το χρησιμοποιείς με άνεση κάθε Σαββατοκύριακο.

www.rollybrush.co.uk

Εάν ψάχνεις τρόπο για να κα-τασκοπεύσεις τη γειτόνισσά σου

λίγο πριν μπει για μπάνιο, η λύση βρέθηκε. Λέγεται Spy Hawk και είναι ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο με ενσωματωμένη κάμερα 5 μεγαπίξελ επά-νω του. Η εικόνα που τραβάει έρχεται απευθείας στην LCD οθόνη του χει-ριστηρίου σου, μπορεί να εγγραφεί με το πάτη-μα ενός κουμπιού στην ενσωματωμένη SD κάρ-τα των 4 GB και θα συνεχίσεις να τη λαμβάνεις ακόμα και σε απόσταση 400 μέτρων. Η αυτονο-μία του ύστερα από κάθε φόρτιση είναι σχετι-κά μικρή, λίγο περισσότερο από 15 λε-πτά, αλλά η κατασκευή του από ειδι-κό αφρό το κάνει αρκετά ανθεκτικό στις απότομες προσγειώσεις. Κοστί-ζει 315 ευρώ και οι πρώτες παραγ-γελίες έχουν ήδη ξεκινήσει να πα-ραδίδονται στους αγοραστές.

www.red5.co.uk

Δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα καλύτερο από μία παγωμένη μπίρα/αναψυκτικό/νερό κατά τη διάρκεια μιας κουραστικής και ζεστής ημέρας. Μια και τα θερμός ωστόσο είναι ντεμοντέ, όπως φυσικά και τα ψυγειά-κα που παίρνει η μαμά σου στην παραλία μαζί με την ομπρέλα και τις ψάθες, στρεφόμαστε στις Bum Bag Drinks Cooler. Οποιος τις αντικρίσει θα νομίσει πως είναι απλές χάρτινες καφέ σακούλες, εσύ παρόλα αυτά θα ξέρεις ότι πρόκειται για ειδική συσκευασία που κρατάει το ποτό σου παγωμένο. Ετσι, με μόλις 7,5 ευρώ θα μπορείς να απολαμβάνεις κρύες μπίρες, καθώς και το θαυμασμό των φίλων σου, αφού θα είσαι cool σε πολλά επίπεδα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

thabto.co.uk

Το απαραίτητο αξεσουάρ κάθε φαντάρου, αθλη-τή κλπ. είναι φυσικά το λουκέτο για να κλειδώνει τα πράγματά του. Επειδή όμως ζούμε στο 2012 και όλα εξελίσσονται, τα λουκέτα δεν θα μπο-ρούσαν να μείνουν στάσιμα. Το dialSpeed της Master Lock μας εισάγει στη νέα επο-χή χρησιμοποιώντας οθόνη αφής για να ανοίξει αντί του παραδοσιακού κλειδιού. Ορίζεις απλά ένα συν-δυασμό και μέχρι τρεις «κω-δικούς φιλοξενούμενων», εάν θέλεις να το χρησι-μοποιούν και άλλοι, ενώ υπάρχει και δυνατότητα ανάκτησης του κωδικού σου από το ίντερνετ σε περίπτωση που τον ξε-χάσεις. Προορίζεται για χρήση σε εσωτερικούς χώρους και η τιμή του φτά-νει τα 20 ευρώ.

www.masterlock.com

ρ κάθε φαντάρου, αθλη-ουκέτο για να κλειδώνει όμως ζούμε στο 2012 λουκέτα δεν θα μπο-

σιμα. Το dialSpeedάγει στη νέα επο-όνη αφής γιααδοσιακού να συν-«κω-ν»,-

ς τά-

ock.com

Εάν ψάχνεις τρόπο για

agiannopoulos@metr

λί

nopoulos@metr

λί

opoulos@metropolisnews.gr

η SD κάρ-αμβάνε

Η αυτναι λλ

ι-ό -

ρνεις

υτονο-αι σχετι-

λε-

Με τον κατάλληλο φωτισμό ακόμα και ένα μέτριο δωμά-

τιο μπορεί να μοιάζει όμορφο. Ακριβώς σε αυτό στοχεύει το Peel Wall Light της YOY, το οποίο έχει

τη δυνατότητα να μεταμορφώσει το χώρο σου προς το καλύτερο. Οπως μπορείς να δεις και στη φωτογραφία, το τοποθετείς σε

μια γωνία του σπιτιού σου και χάρη στο σχεδιασμό του μοιάζει

σαν να ανοίγει ο τοίχος και να βγαίνει από μέσα ένα απόκοσμο

φως ικανό για θαύματα ή ό,τι άλλο βάζει η φαντασία σου. Το

ντιζάιν βέβαια κοστίζει, οπότε σε περίπτωση που θέλεις να το πα-ραγγείλεις θα πρέπει να δώσεις περίπου 750 ευρώ. Μπρος στα

κάλλη, όμως, τι είναι η... κρίση;www.thefancy.com

44

Μια ρομαντική και δι-αχρονική «ιστορία αγά-πης» που ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 κρύβει ο νέος κατάλογος ΙΚΕΑ 2013! Σημείο αναφοράς η νέα πολυθρόνα Strandmon που αποτίνει φόρο τιμής στην μπερζέρα IKEA - τη γνωστή “MK”. Η “ΜΚ” ήταν αγαπημένο έπιπλο του ιδρυτή της εταιρείας Ingvar Kamprad και για πολλά χρόνια του προ-σέφερε άνεση, αντοχή και διαχρονική χρήση: για διάβασμα, προβολές και βραδιές χαλάρωσης. Η “ΜΚ” πουλιόταν στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και κοσμούσε το εξώφυλλο του καταλόγου ΙΚΕΑ του 1951. Φέτος, λοιπόν, κάνει πάλι την εμφάνισή της στο εξώφυλλο του καταλόγου ΙΚΕΑ 2013, για να προσφέρει κορυφαίο, μο-ντέρνο στιλ με αριστοκρατική άνεση στο σπίτι σας!

Μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου οι συνδρομητές της Q έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν δέκα smartphones και να κλείσουν το ραντεβού της 10ετίας με τη Δούκισσα Νομικού. Για να λάβεις μέρος στην κλήρωση αρκεί μια εγγρα-φή στο www.myq.gr και αυτόματα διεκδικείς ένα smartphone Sony Xperia TM Sole, καθώς και ένα «βασιλικό» ραντεβού για δείπνο ή για ψώνια με τη Δούκισσα Νομικού. Παράλληλα, με την εγγραφή σου στη σελίδα μπορείς να απολαμβάνεις προνόμια όπως άμεση και πλήρη ενημέρωση για τα τρέχοντα υπόλοιπα σε λεπτά-SMS-MBs, αλλά και ενημέρωση για τη λήξη ενεργοποι-ημένων πακέτων και υπηρεσιών. Επίσης μπορείς να ενεργοποιείς πακέτα χρόνου, ομιλίας και data με Online Exclusive Bonuses, αλλά και να λάβεις online bonus εγγραφής 300΄ δωρεάν προς WIND & Q .

Στον αέρα βρίσκεται το νέο site της FIX Hellas, ενισχύοντας ακόμη περισ-σότερο την αμφίδρομη επικοινωνία του κοινού με το αγαπημένο ελληνικό brand. Λιτό και απόλυτα συμβατό με τη φιλοσοφία της ελληνικής παράδο-σης και του ίδιου του προϊόντος, το νέο site είναι σχεδιασμένο στη λογική του parallax effect, προσφέροντας στους χρήστες εύκολη και ταυτόχρονα διασκεδαστική πλοήγηση. Με μία μόνο κίνηση έχεις τη δυνατότητα άμε-σης πρόσβασης στο σύνολο της πληροφορίας, γεγονός που μετατρέπει την πλοήγηση σε ευχάριστη εμπειρία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μεταξύ άλλων, πα-ρουσιάζει η «Ιστορία» της FIX Hellas, η παρουσίαση της διαδικασίας της «Ζυθοποίησης», καθώς και οι λαχταριστές συνταγές με βάση την αγαπημένη ελληνική μπίρα. Επισκέψου και εσύ το νέο site στη διεύθυνση www.fix-beer.gr για μια πρώτη γεύση απόλαυσης!

Σημαντική αύξηση σημείωσε το φε-τινό καλοκαίρι η χρήση υπηρεσιών internet και data μέσω κινητών δι-κτύων, σύμφωνα με στοιχεία από το δίκτυο 3G της Cosmote. Μόνο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγού-στου η συνολική κίνηση που διεκ-περαίωσε το δίκτυο 3G της εταιρεί-ας αυξήθηκε κατά 15% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι. Την ημέ-ρα του Δεκαπενταύγουστου ο όγκος δεδομένων αυξήθηκε κατά 42% σε σχέση με την ίδια ημέρα πέρυσι. Σημειώνεται πως η Cosmote, ει-δικά για όλο το φετινό Αύγουστο, προσέφερε στους συνδρομητές του δικτύου της απεριόριστο mobile internet για να μπορούν να σερφά-ρουν ξένοιαστα στις διακοπές τους από κινητό, tablet ή laptop.

Ηλεκτρονικά, μέσω μιας νέας έξυπνης πλατφόρμας, μπορούν πλέον οι πελάτες των κα-ταστημάτων Wind να επιλέγουν το πακέτο κινητής ή σταθερής τηλεφωνίας και internet που τους ταιριάζει. Η νέα διαδραστική πλατφόρμα e-Personal Plan έχει τη δυνατότητα να σε καθοδηγεί με απλά βήματα, ώστε να επιλέγεις αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει βάσει της χρήσης που κάνεις, το ποσό που θέλεις να πληρώνεις και τα χαρακτηριστικά της συσκευής που σε ενδιαφέρει. Με τον τρόπο αυτό μπορείς να «χαρτογραφείς» ψηφι-ακά τις ανάγκες επικοινωνίας σου, να συγκρίνεις τις προσφορές και να επιλέγεις αυτό που σε καλύπτει απόλυτα. Το νέο δυναμικό εργαλείο θα εξελίσσεται συνεχώς για να περιλαμβάνει τις νέες προτάσεις και προσφορές της Wind προς τους συνδρομητές της.

WWW.METROPOLISPRESS.GR

Oμορφα γρα-φικά τοπία που υμνούν την ελ-ληνική ομορφιά και τον τουρι-σμό επέλεξε ο ελληνικός κα-φές Λουμίδης Παπαγάλος για να κοσμούν τη νέα σειρά φλι-τζανιών, συνεχίζοντας με αυτό τον τρόπο την επιτυχημένη συνεργασία με τον ζωγράφο Χρήστο Κεχαγιόγλου. Η συλλογή ολοκληρώνεται με την απόκτηση τεσσάρων συλλεκτικών φλιτζανιών, φιλοτεχνημένων με τοπία από όμορφα «ελληνικά χωριά» της Ελλάδας. Τα χρηστικά αντικείμενα τέχνης μας ταξιδεύ-ουν νοητά στην ορεινή Ναυπακτία, στο Πήλιο, στα Ζαγοροχώρια και στην ορεινή Αρκαδία, ακόμη και αν η δύσκολη ελληνική καθημερινότητα θέλει βεβιασμένα να επιβάλλει την τάξη. Τα όμορφα φλιτζάνια απευθύνονται στους λάτρεις του ελληνικού καφέ που επιζητούν το καινούργιο, την ποικιλία και την απόδραση από την καθημερινότητα.

Η Carrefour Μαρινόπουλος εύχε-ται καλή σχολική χρονιά σε όλους τους μαθητές προσφέροντας τη με-γαλύτερη ποικιλία σχολικών ειδών στις πιο χαμηλές τιμές! Μέχρι και τις 22 Σεπτεμβρίου γονείς και μα-θητές μπορούν να βρουν μοναδικές προσφορές στα σχολικά, τα αναλώ-σιμα, τα είδη γραφείου, τα παιδικά φθινοπωρινά ρούχα, αλλά και στα απαραίτητα για τον εξοπλισμό του φοιτητικού σπιτιού, στα καταστήμα-τα Carrefour Planet, Carrefour και Carrefour Μαρινόπουλος. Επίσης, με κάθε αγορά σχολικής τσάντας Paxos, Lois, Maui και Benetton, οι πελάτες κερδίζουν 25% επιστροφή σε δωροεπιταγή για τις επόμενες αγορές τους σε βασικά είδη.

Τα γερμανικά πρω-ταθλήματα ποδο-σφαίρου της 1ης και της 2ης κατηγορίας για τις σεζόν 2012-2013 και 2014-2015 θα συνεχίσουν να μεταδίδονται στην Ελλάδα αποκλειστι-κά, ζωντανά και σε High Definition από τον ΟΤΕ TV. Θα με-ταφέρεται έτσι όλη η δράση από τα γήπεδα της Γερμανίας, όπου πρωταγωνιστούν κορυφαίοι ποδοσφαιριστές όπως οι Ριμπερί, Ρόμπεν, Λεβαντόφσκι, Γκέτσε, Ρόις, Γκόμεζ, αλλά και οι Ελληνες διεθνείς Κυριάκος Παπαδόπουλος, Σωκρά-της Παπασταθόπουλος και Στέλιος Μαλεζάς, μαγνητίζοντας το φίλαθλο κοινό και προσφέροντας θέαμα υψηλών προδιαγραφών. Για περισσότε-ρες πληροφορίες αρκεί μια επίσκεψη στη σελίδα otetv.ote.gr.

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. «Μα τι όνειρα θα ’κανες αν δεν ήμουν στο πλάι σου / κι αν τις νύχτες δεν άπλωνα την καρδιά μου για μαξιλάρι σου», τραγού-δαγε πριν από χρόνια η Χαρούλα Αλεξίου και σύντομα μπορεί να βγει αληθινή. Καθώς, ίσως με την καρδιά της για μαξιλάρι να μην μπορούν να αλλάξουν κυριολεκτικά τα όνειρά σου, αλλά με την επέμβαση των επιστημόνων δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Ειδικά μετά την τελευταία επιτυχία του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και τη διαχείριση των ονείρων των αρουραίων, όλα μπορεί να συμβούν. Οι επιστήμονες κατάφεραν να επηρεάσουν τα όνειρα των ζώων βάζοντάς τα να ακούσουν κατά τη διάρκεια του ύπνου τους ηχητικά σήματα που συνδέο-νταν με γεγονότα τα οποία είχαν ζήσει την προηγούμενη ημέρα - δεν προκαλεί έκπληξη ότι το κύριο βίωμα της προηγούμενης ημέρας ήταν η περιήγηση σε λαβύρινθο. Οι επιστήμονες γνώ-ριζαν ήδη πως, όταν κοιμόμαστε, ο ιππόκαμπος δουλεύει σκληρά «ξαναπαίζοντας» κάποιες από τις εμπειρίες που είχαμε μέσα στην ημέρα ώστε να εδραιωθούν στη μνήμη μας. Δεν γνώριζαν ωστόσο εάν αυτά τα... εγκεφαλικά σίριαλ σε επανάληψη επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς πα-ράγοντες. Τώρα ξέρουμε ότι επηρεάζονται και, επειδή πολύ γρήγορα προχωρούν αυτοί οι επιστή-μονες, έπεσα βιαστικά για ύπνο για να δω τα δικά μου όνειρα, πριν αρχίσουν τις «επεμβάσεις».

Το άδειασμα όλων των νεσεσέρ των διακοπών. Και μη νομίζετε ότι γύρισα μόλις προχθές. Είμαι πάνω από 15 μέρες στην Αθήνα και όμως δύο τσαντάκια με καλ-λυντικά είναι ακόμα στο κομοδίνο μου. Τυχαίο; Δεν νομίζω - που θα έλεγε και η διαφήμιση! Το ένα από τα δύο έχει διάφορα σχεδόν άχρηστα μικροπράγματα που παίρνω πάντα μαζί στις διακοπές και ξέρω ότι ποτέ δεν πρόκειται να χρειαστώ. Κρεμούλες, σαπουνάκια, κολονίτσες σε περίπτωση ανάγκης. Και το δεύτερο έχει φυσικά τα αντηλιακά, τα οποία χρειάστηκα μεν στις δι-ακοπές, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να χρειαστώ στην Αθήνα, και ας έχει ακόμα 40 βαθμούς. Τώρα κάποιο πρόβλημα έχω με την επιστροφή στην πρωτεύουσα (άρνηση θα το έλεγε ο Φρόιντ;) ή πολύ τεμπέλα είμαι. Και επειδή το δεύτερο δεν θα το παραδεχόμουν ακόμα και αν ίσχυε, ας μείνουμε στην πρώτη εκδοχή. Αντε βρε και του χρόνου! (Εγώ πιθανόν θα έχω να ετοιμά-σω δύο τσαντάκια λιγότερα!)

Την παρακολούθηση ενός επεισοδίου των αγα-πημένων Απαράδεκτων. Και το γράφω μόνο και μόνο για να ξορκίσω το κακό. Η «Γαλλική κουλ-τούρα» έπαιζε ήδη δέκα λεπτά όταν τα μάτια άρχι-σαν να κλείνουν. Εντάξει, πιο πριν είχαμε δει άλλα δύο επεισόδια και η ώρα ήταν ήδη 12, αλλά να κοιμηθώ όταν η Δήμητρα Παπαδοπούλου απαντού-σε μόνο “οui oui” στον συμπαθή αλλά χωρίς τρόπους φίλο του Γιάννη; Τουλάχιστον απαράδεκτο!

n.mastorakou@metropolisnews.gr