Η Λουκία Μιχαλοπούλου καμαρώνει για την καινούργια της καρφίτσα.

EDITO

Το μετρό το χρησιμοποιώ σπάνια. Δεν με βολεύει πολύ, δεν το προτιμώ κιό-λας. Εκτάκτως μάλλον μπήκα προ ημερών και είδα έτσι, έστω και καθυστερη-μένα, την εκστρατεία «Oι στίχοι του Ελύτη στο μετρό» που σφραγίζουν μαζικά τις εκδηλώσεις του έτους Ελύτη που διανύουμε λόγω της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από τη γέννησή του. Η σύντομη διαδρομή μου πέρασε σχετικά δημιουργικά, προσπαθώντας να αναγνωρίσω την προέλευση των στίχων, προ-σπαθώντας να τους ταιριάξω στο μυαλό μου στο ποίημα και τη συλλογή που ανήκουν. Ετσι και αλλιώς, η ποίηση του Ελύτη είναι γεμάτη εκλεκτά quotes, σαν να γράφτηκε για να μπορεί, εκτός από ολόκληρη, να διαβάζεται και απο-σπασματικά. Στο μετρό, σε ειδικές εκδόσεις, σε ραβασάκια μαθητών, σε ενοχές ενηλίκων. Μόνο όταν σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά στην πόρτα περιμένο-ντας να ανοίξει, πρόσεξα το στίχο που ήταν γραμμένος στο δικό μου κάθισμα και μου φάνηκε σαν να διάβαζα ένα σαρκαστικό σχόλιο κάποιου γκραφιτά που λαθραία διατάραξε την κατά τα άλλα ποιητική αρμονία: «Είμαστε από καλή γε-νιά», έγραφε. Οσο πομπωδώς λάθος και αν ακούγεται αυτός ο στίχος σήμερα σε έναν νέο Ελληνα, που καταριέται τη γενιά του και την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε σε κακή εποχή, αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι προηγείται αυτού του στίχου, το οποίο χάριν συντομίας δεν αναγραφόταν στο μίνι πλακάτ του βαγονιού. Αναφέρω, λοιπόν, το εξάστιχο: «Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιά-νουμε απ’ τα χέρια/ Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν/ Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης το γνωρίζουμε/ Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό το ’χουμε νιώσει/ Εμείς τη λέμε τη ζωή πηγαίνουμε μπροστά/ Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε». Αυτό που δεν κάνει η γενιά μας είναι αυτό ακριβώς. Δεν την «λέμε τη ζωή», δεν τολμάμε να την κοιτάξουμε στα μάτια, δεν πηγαίνουμε μπροστά. Δεν είμαστε από καλή γενιά. Ή πιο σωστά, δεν νιώθουμε από καλή γενιά. Κυκλοφορούμε διατυμπανίζοντας την έλλειψη επι-λογών και δυνατοτήτων, την αδυναμία μας να προσαρμοστούμε, τη μικρότητα της εποχής, την ατυχία, το φόβο, την απουσία ισχυρών πόλων συναισθημά-των. Κανείς σήμερα δεν θα έγραφε ότι «είμαστε από καλή γενιά». Λογικό. Αλλά και περίεργο. Ο στίχος είναι παρμένος από τη συλλογή «Ο ήλιος ο πρώτος», με ημερομηνία έκδοσης το 1943. Δεν νομίζω ότι κανείς τότε ένιωθε περισσότερο ότι προέρχεται από καλή γενιά. Οι κακές εποχές έρχονται και παρέρχονται.

Δυστυχώς όμως το ίδιο κάνει και η ζωή, την οποία, υποκύπτοντας

σε όλα τα κλισέ, οφείλου-με να την «λέμε».

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 l Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης l Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς l Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λένα Βλασταρά, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καραγιάν-νης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρ-νάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χα-

ντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη l Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης l Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

l Φωτογραφίες: AFP, ΕUROKINISSI Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

metropolis@metropolisnews.gr

INDEX

6

26

32

46

2

Στον 32ο ετήσιο διαγωνισμό του Society of News Design, το βραβείο του καλύτερου (αισθητικά) περιοδικού κέρδισε το πορτογαλικό i. Το i είναι το πρώτο γράμμα της λέξης “informaça~o” και πρόκειται για ένα καθημερινό (!) έντυπο πολιτι-στικού/κοινωνικού χαρακτήρα. Το γεγονός αυτό κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό το κατόρθωμα των Πορτογάλων γραφιστών, καθώς η δουλειά τους παραπέμπει περισσότερο σε μηνιαίο έντυπο. Η ποιότητα των κειμένων παραμένει μυστήριο λόγω γλώσσας, αλλά και μόνο το παρόν εξώφυλ-λο, όπως βλέπετε, ρίχνει το δόλωμα.

«Μια από τις πιο αξιόπιστες συγκινήσεις του ετήσιου φεστιβάλ New Directors/New Films είναι ότι κάποια στιγμή -ή αν είναι καλή χρονιά,

πέντε ή και περισσότερες φορές- ένας σκηνοθέτης θα φωτίσει την οθόνη με μια απρόβλεπτη δόση ομορφιάς, με έναν αιφνιδιασμό της κάμερας, με

μια στιγμή ευχαρίστησης. (Αυτή) ίσως να μην φέρνει επανάσταση στην τέχνη αλλά θα σε αναστατώσει και θα κάνει τα μάτια σου και το μυαλό

σου να εστιάσουν». Η «αυτή» είναι η Αθηνά Τσαγκάρη, σκηνοθέτιδα του Attenberg , και το απόσπασμα που μεταφέραμε ανήκει στην Μανόλα

Ντάργκις των New York Times, η οποία στη συνέχεια χαρακτηρίζει ως χαϊλάιτ του φεστιβάλ την ελληνική ταινία. Δεν θα πούμε περισσότερα.

Μόνο ότι ενός Κυνόδοντος μύρια καλά έπονται.

Για μια ακόμα φορά η ηλεκτρονική εφημερίδα Sabotage Times υπήρξε εξαιρετικά δημιουργική. Ο αγαπημένος μας συντάκτης Ντάνιελ Ρουίθ Τιζόν καταγράφει τα 16 πράγ-

ματα που του είπε ο πατέρας του που “were quite simply untrue”. Ετσι, ανάμεσα στις πατρικές συμβουλές μαθαίνου-με ότι «όταν μια γυναίκα σε αφήσει, θυμήσου τις χειρότερες

συνήθειές σου, τα πάντα. Κάνοντάς το θα δεις ότι θα την ξεπεράσεις μέσα σε μια νύχτα» και ότι «έχοντας δυνατά

μπράτσα θα εμποδίσεις μια γυναίκα να σε αφήσει νωρίς». Συμβουλές πατρικής συμπάθειας με μια ελαφρά γραφικότη-τα -αν τη δεις με χιούμορ το ανάγνωσμα των 16 περιπτώσε-

ων είναι εξαιρετικά ευχάριστο.

Ο Νιλ ΜακΚόρμικ είναι ο υπεύθυνος ύλης των μουσι-κών σελίδων της εφημερίδας Telegraph. Και συγγραφέας επίσης. Μάλιστα, το βιβλίο του “Killing Bono”, που περιγράφει τις αποτυχημένες προσπάθειες του ίδιου να γίνει ροκ σταρ στην εφηβεία του, μεταφέρθηκε στο σινεμά και κάνει πρεμιέρα στην Αγγλία απόψε. Επί τη ευ-καιρία, ο ΜακΚόρμικ πήρε μια συνέντευξη από τον ηθοποιό Μπεν Μπαρνς ο οποίος παίζει τον εαυτό του! «Εχετε ποτέ ανα-ρωτηθεί ποιος θα σας έπαιζε αν η ζωή σας γινόταν ταινία; Στην περίπτωσή μου ξέρω την

απάντηση», ξεκάνει το κείμενό του. Παρακάτω περιγράφεται ένα περιστατικό όπου, επιστρέφοντας από την προβολή της ταινίας στο Δουβλίνο τον περασμένο μήνα, όταν ακούστηκε το όνομα ΜακΚόρμικ από κάποιον, γύρισαν και οι δυο το κεφάλι. Ωραία πράγματα.

Για την παρεξηγημένη και αποσιωπημένη στη χώρα μας εναλλακτική στρατιωτική θητεία γράφει στο μπλογκ “ArxediaMedia” ο χρήστης «Νίτσα Μαρούδα». «Τη στιγμή που ο θεσμός της εναλ-λακτικής θητείας στη Δανία ισχύει από το 1917, εμείς δεν γνωρίζουμε καν ότι ο θεσπισμένος το 1997 και βελτιωμένος το 2005 νόμος του ελλη-νικού κράτους ορίζει ως εναλλακτική λύση την κοινωνικής φύσης θητεία, ακόμα κι αν τη θεω-ρεί τιμωρία και όχι επιλογή. Σε αυτό συμβάλλει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και το ΓΕΕΘΑ που προσπαθούν να κρατούν αυτή την πληροφορία καλά κουκουλωμένη στα αραχνοσκονισμένα συρ-τάρια των γραφείων τους». Κάπου στη μέση του, το post του «Νίτσα Μαρούδα», για να εμπλουτίσει την απάντηση στην ερώτηση «τι είναι για σένα ο στρατός;» λινκάρει ένα παλιό κείμενο του συν-μπλόγκερ “Kyrios_Elefantas”. «ΟΚ, ο μήνας έχει 4, είμαι θαλαμοφύλακας δεύ-τερο νούμερο και την ώρα της τρίτης βάρδιάς μου (00:00-02:00) πραγματοποιείται έκλειψη σελήνης στην Παρθένο. Προσποιούμαι ότι πάω για κατού-ρημα και βγαίνω έξω και κοιτάζω. Μαλάκα μου, αυτό είναι κατακόκκινο και θολό, εδω πέρα έχει παίξει αναμφισβήτητα φάση, αλλά δεν υπάρχει κανείς να το δει, όλοι κοιμούνται, γιατί σε 4 ώρες πρέπει να ξυπνήσουν, να βάλουν τις παντόφλες, να ξεκλειδώσουν το σακίδιο, να βγάλουν τα ξυρι-στικά, να ξανακλειδώσουν το σακίδιο, να βγουν από το θάλαμο και να κατεβούν κάτω στους νιπτή-ρες, να ξυριστούν, να ξανανέβουν πάνω στο θάλα-μο, να ξαναξεκλειδώσουν το σακίδιο, να βάλουν μέσα τα ξυριστικά και να βγάλουν τις βούρτσες και το βερνίκι, να κλειδώσουν και πάλι το σακίδιο, να κατέβουν κάτω στο υπόγειο, να πάρουν τις μπο-τες τους, να τις ξεκλειδώσουν, να τις βερνικώσουν και να τις γυαλίσουν...»«Τι μου θυμίσατε τώρα...» μουρμουρίζει παππου-δίστικα η στήλη απευθυνόμενη στα blogposts και ανοίγει τις προτάσεις του buzz.

Διαβάστε το κείμενο του «Νίτσα Μαρούδα» με τίτλο «Ταρατατζούμ»: http://arxediamedia.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.htmlΔιαβάστε το κείμενο του «Kyrios_Elefantas» με τίτλο «Μην κοιμάστε στις επάλξεις»:http://arxediamedia.blogspot.com/2007/03/blog-post.htmlΔείτε τις προτάσεις (κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, ήχοι) χρηστών του διαδικτύου: http://buzz.reality-tape.com

Η Τζέιντι Σμιθ είναι εδώ και λίγα χρόνια ένα από τα αγαπημένα παιδιά της βρετανικής λογοτεχνίας και μια αναγνωρίσιμη πλέον

φιγούρα παγκοσμίως στο χώρο του βιβλί-ου. Η απειλή της τοπικής βιβλιοθήκης της

γειτονιάς της στο νότιο Λονδίνο την οδήγη-σε να κάνει μια δημόσια τοποθέτηση και να αναλάβει δράση για να κρατήσει τη βιβλιο-θήκη ζωντανή. Από αυτή την ιστορία κρατάμε κυρίως τη γενναία δήλωση της Σμίθ: «Μπορώ να καταλάβω ότι τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης δυσκο-

λεύονται να δουν πόσο σημαντικό μπορεί να είναι να υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη. Αλλά πάλι, ήταν πάντα δύσκολο να εξηγήσεις στους ανθρώπους

που είχαν πολλά χρήματα πώς είναι να έχεις λίγα».

Η gothic κοινότητα εμφανίζεται σε πολύ συγκε-κριμένα events, τα οποία αποφασίζει να τιμήσει με την παρουσία της. Τα live του IAMX είναι σταθερά ανάμεσά τους. Οσες φορές και να επισκεφτεί την Αθήνα, το κοινό θα είναι εκεί. Πιστό, ίδιο κι απα-ράλλαχτο. H θεατρικότητά του, η μακάβρια θεματι-κή του και η ηλεκτρονική σκοτεινότητά του ελκύει κάθε φορά τις gothic ψυχές αυτής της πόλης. Το Σάββατο 2 Απριλίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αττική).

Με τον τίτλο “Songs for Japan” θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με φιλανθρωπικό σκοπό, τα έσοδα του οποίου από τις πωλήσεις και τα downloads μέσω iTunes θα διατεθούν για τους πληγέντες στην Ιαπωνία μέσω του Ερυθρού Σταυρού της χώρας. Η Sony, η Emi, η Universal και η Warner ένωσαν τις δυνάμεις τους και συγκέντρωσαν 38 από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της pop και rock μουσικής. Από REM και Kings of Leon μέχρι Eminem και Rihanna. Η καταστροφή στην Ιαπωνία δεν άφησε ασυγκίνητη ούτε την Gwen Stefani, η οποία δώρισε ένα εκατ. δολάρια στα θύματα του φονικού τσου-νάμι και του σεισμού, στο πλαίσιο του “Save the Children’s Japan Earthquake-Tsunami Children in Emergency Fund”.

Ισως από τους πιο ενδιαφέροντες αναβιω-τές του hard rock, του progressive και του space rock είναι οι Black Mountain από τον Καναδά. Η μπάντα ξεκίνησε το 2005 με το ομώνυμο άλμπουμ και έφτασε στο δημιουργικό της αποκορύφωμα το 2007 με το αριστουργηματικό “In the Future”. Το φετινό “Wilderness Heart” μπορεί να μην έφτασε τα στάνταρ του προηγούμενου, είναι όμως συνεπές και σε σημεία εθιστικό. Η εμφάνισή τους την Παρα-σκευή 1η Απριλίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αττική) απλώς δεν χάνεται!

Παρόλο που αυτή η στήλη καταγί-νεται με μουσικά θέματα, αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι τέτοιο, παρά μόνο ακροθιγώς, δι-ότι αδυνατώ να μην γράψω κάτι για το θάνατο της Elizabeth Taylor. Θεωρώ ότι μια κυρία που υπήρξε τόσο μεγάλο είδωλο της ποπ κουλ-τούρας δικαιούται μια βόλτα στους δικούς μου ταπεινούς δρόμους με τα κίτρινα τούβλα. Επιπλέον, η Liz Taylor συνέδεσε ποικιλοτρόπως τη ζωή της με αρκετούς pop stars. Υπηρξε σύζυγος του διάσημου pop τραγουδιστή των ’50s και των ’60s Eddie Fisher για πέντε ολόκληρα χρόνια, ενώ η indie μπάντα Joan Of Arc έχει γράψει ένα κομμάτι που λέγεται “Who’s Afraid of Elizabeth Taylor”. Επίσης, ο Elton John (στον οποίο οφείλει το όνομά της τούτη η στήλη) ήταν από τους καλύτερους της φίλους, καθώς μαζί είχαν «ρι-χτεί» στον αγώνα κατά του AIDS και, όταν έμαθε τα νέα του θανάτου της, της αφιέρωσε επί σκηνής το “Don’t let the sun come down on me”. Τέλος, ιδιαίτερα στενή ήταν και η φιλία της με τον Michael Jackson, κάνοντας πολλούς να συμπεράνουν ότι το απόλυτο κινηματογραφικό εί-δωλο δεν μπορούσε να μην έρθει κοντά με το απόλυτο είδωλο της pop. Και αν ο Michael και η Liz πί-στευαν ότι η φιλία τους θα κρατού-σε παντοτινά, μάλλον είχαν δίκιο. Στο Forest Lawn Memorial Park, λίγα μόνο μέτρα χωρίζουν τις αιώ-νιες πλέον κατοικίες τους.

Την ερχόμενη Παρασκευή κυκλο-φορεί το DVD των Archive με τίτλο “Live in Athens”. Οπως προδίδει ο τίτλος του, έχει βιντεοσκο-πηθεί στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο θέατρο Badminton και περιέχει 17 κομμάτια (ανάμεσά τους τα κλασικά “Bullets”, “Again”, “Fuck U”) καθώς και συνεντεύξεις των μελών του συγκροτήματος.

,

«Παγκόσμια Εισβολή» είναι ο τίτλος της καινούργιας περιπέτειας φαντασίας που βγαίνει αυτή την εβδομάδα. Σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Λίμπεσμαν, η ταινία εστιάζει στο Λος Ατζελες, που είναι το τελευταίο οχυρό σε έναν πόλεμο κατά των... εξωγή-ινων. Ναι, καλά ακούσατε. Εξωγήινοι, κυ-ρίες και κύριοι, ξανά στη γη. Αραγε θα τα καταφέρει ο πλανήτης ή θα την πατήσουμε; Στην προϊστορία των αγώνων πάντως, μετράμε αβέρτα νίκες. Οι παραδόσεις, βέβαια, είναι για να σπάνε.

Ναι, ο Γιόγκι και σε 3D! Ο αρκούδος με το πράσινο καπέλο και την πράσινη γραβάτα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του. Το Τζέλιστοουν Παρκ άρχισε να έχει αναδουλειές (κρίση και εκεί...) και ο δήμαρχος Μπράουν αποφασί-ζει να το κλείσει και να πουλήσει τη γη. Θα το αναλάβει ο Γιόγκι Μπέαρ, μην φοβάστε. Είναι ο καλύτερος. Η σκηνοθεσία του “Yogi Bear 3D” είναι του Ερικ Μπρέβιγκ.

Η πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Τέρενς Μάλικ “The Tree of Life” θα κάνει τελικά την πρεμιέρα της στο προ-σεχές φεστιβάλ των Καννών, το Μάιο. Πρόκειται για την ιστορία του Τζακ, ενός 11χρονου παιδιού που αναγκάζεται από νωρίς να έρθει αντιμέτωπος με την απώ-λεια και τον πόνο. Σον Πεν και Μπραντ Πιτ στο καστ της ταινίας. Αναμένουμε...

Σε μια περιοχή όπου κάθε Κυριακή πρωί χτυπάει η καρδιά μιας ολόκληρης πόλης, στο Μοναστηράκι, μας μεταφέρει το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Γκαίη Αγγελή. Γυρισμένο σε ασπρόμαυρο φιλμ το 1976, μας ταξιδεύει στο σπουδαίο και δημοφιλές γεγο-νός της περιοχής, το παζάρι. Παλαιοπωλεία, πλανόδιοι πωλητές αντικειμένων οποιουδήποτε ύφους, υλικού και τιμής, τουριστι-κά μαγαζιά, πλατεία Αβησσυνίας, οδός Ηφαίστου, Ερμού και όλα τα γύρω στενά. Πλάνα από ρολόγια, γραμμόφωνα, πίνακες και κορνίζες, εικόνες από γυμνές γυναίκες μιας αισθητικής του πα-ρελθόντος, παλιά σίδερα, έπιπλα, παπούτσια, ραδιόφωνα, παλιά νομίσματα, άνθρωποι που δοκιμάζουν, κοιτάζουν, αγοράζουν, μα-ζεύουν το εμπόρευμα -κυρίως μεταχειρισμένα είδη- και διαλαλούν την πραμάτεια τους. Ακόμα και ένας μπουζουξής με μια μαϊμού που χορεύει, ένα θέαμα που μόνο ακουστά έχουμε όσοι ζήσαμε το Μοναστηράκι στη σύγχρονη εκδοχή του. Ολα αυτά υπό τους ήχους παλιών τραγουδιών, ρεμπέτικων και μη, αλλά και υπό το χαρακτη-ριστικό ηχόχρωμα του Μοναστηρακίου, με τις φωνές των εμπόρων αλλά και των πελατών. Το ντοκιμαντέρ -που ήταν ουσιαστικά η πτυχιακή εργασία της σκηνοθέτιδας για το δίπλωμα Σκηνοθεσίας απ’ τη Σχολή Σταυράκου- εκπροσώπησε την Ελλάδα στα διεθνή Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και του Νέου Δελχί.

Στην Παγκόσμια Ημέρα Ψέματος είναι αφιερωμένη αυτή την εβδομάδα η στήλη: στην Πρωταπριλιά (1 Απριλίου προφανώς). Ψεύτες μικροί, ψεύτες μεγάλοι, πολιτικοί, ερασιτέχνες αλλά και χομπίστες ψεύτες, όλοι έχουν την τιμητική τους. Ο πιο γνωστός απ’ όλους όμως είναι ο Θεόδωρος Πάρλας ή Ψευτοθόδωρος, στην ταινία «Ζητείται Ψεύτης» (1961). Ο εξαιρετικός Ντίνος Ηλιόπουλος, με ένα τεράστιο ταλέντο στο ψέμα, λύνει και δένει όταν προσλαμβάνεται από έναν πολιτικό ως γραμματέας του. Κλασική ταινία που παίζεται στις εκλογές, πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Γιάννη Δαλιανίδη στη Φίνος Φιλμ. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας πολλά και προσοχή! Εί-ναι λυμένα τα κορδόνια σας!

Ανοιξη σημαίνει έρωτες, μυρωδιές, χρώμα-τα, αλλά και Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματο-γράφου! Για ακόμα μία χρονιά, ο θεσμός που μας έχει γίνει απαραίτητος, έρχεται ξανά στην Αθήνα. Η φετινή διοργάνωση θα πραγματοποι-ηθεί από τις 31 Μαρτίου έως τις 8 Απριλίου στους κινηματογράφους Attikon Cinemax Class, Apollon Cinemax Class, Ταινιοθήκη της Ελλά-δας, Auditorium Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Ταινία έναρξης είναι το “Potiche” του Φρανσουά Οζόν («Οκτώ Γυναίκες», «Πισίνα») και στην πρεμιέρα θα παρευρεθούν η Κατρίν Ντενέβ (η οποία και πρωταγωνιστεί) καθώς και η Αννα Μουγκλαλίς. Οσο για την ταινία λήξης, αυτή εί-ναι το «Νικόστρατος/Ενα ξεχωριστό καλοκαίρι» του Ολιβιέ Ορλέ με τον Εμίρ Κουστουρίτσα στο βασικό ρόλο. Η ταινία γυρίστηκε στην Ελλάδα.

Μια ολονύχτια ανάγνωση έργων του Αλέξανδρου Παπα-διαμάντη ετοιμάζουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο στον πολυχώρο τους (Ιπποκράτους 118) για τις 8 Απριλίου. Η εκδήλωση λέγεται «Ξαγρυπνώντας με το σκοτεινό τρυγόνι» και γίνεται με αφορμή τη συμπλήρωση 160 χρόνων από τη γέννηση και 100 από το θάνατό του. Την επιμέλεια της εκδήλωσης έχει αναλάβει ο συγγραφέας Κώ-στας Ακρίβος, ενώ θα διαβάσουν οι Μιχάλης Γκανάς, Αρης Δαβα-ράκης, Μάνος Ελευθερίου, Αλκη Ζέη, Ολια Λαζαρίδου, Γωγώ Μπρέμπου και πολλοί άλλοι που δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα.

Οι εκδόσεις Γκοβόστη μέσα σε μια περίοδο κρίσης εγκαινι-άζουν το νέο περιοδικό ποίησης «Τα ποιητικά». Γιατί μπορεί οι αναγνώστες της ποίησης να είναι λίγοι, είναι όμως σταθεροί και αμετανόητοι. Ισως κιόλας μέσα σε μια εποχή ρευστότητας η τέχνη να είναι ένα σταθερό καταφύγιο. Και «η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε», όπως μας λένε και στο δελτίο Τύπου τους. Το περιοδικό θα είναι τριμηνιαίο και θα αποτελεί μια προσπάθεια καταγραφής του ποιητικού τοπίου, των ποιητικών τρόπων και του προσώπου του ποιητή. Τους ευχόμαστε καλή τύχη!

Αν μία από τις αγαπημένες σας δραστηριότητες είναι η μελοποίηση ποιημάτων, τότε δεν έχετε διαλέξει και την πιο συνηθισμένη ενασχό-ληση. Μπορείτε όμως να πάρετε μέρος στον Α΄ Διαγωνισμό Με-λοποιημένης Ποίησης από Νέους Δημιουργούς, που διοργανώνουν το περιοδικό «Μετρονόμος», το πε-ριοδικό Music Heaven και η Επι-θεώρηση Ποιητικής Τέχνης poiein.gr. Τα δέκα καλύτερα τραγούδια θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο από τις εκδόσεις Μετρονόμος, θα προβλη-θούν και στα τρία περιοδικά και θα παρουσιαστούν σε ειδική εκδή-λωση που θα πραγματοποιηθεί σε κεντρική μουσική σκηνή. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής θα είναι οι: Χρήστος Λεοντής, Ισαάκ Σούσης, Στέλλα Βλαχογιάννη, Θανάσης Συλιβός, Σπύρος Αραβανής. Η προθεσμία υποβολής έργων λήγει στις 31 Μαΐου, ενώ περισσότερες λεπτομέρειες θα μάθετε στις ιστοσε-λίδες των περιοδικών.

Παρουσιάστηκε τη Δευτέρα στο Floral το βιβλίο «Ο Μίνως Βολανάκης επιλέγει και αποδί-δει αποσπάσματα από την Παλα-τινή Ανθολογία» (εκδ. Οξύ). Μίλησαν μεταξύ άλλων ο ποιη-τής Γιώργος Χρονάς, η ηθοποιός Μπέτυ Αρβανίτη και ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θεοδόσης Πελεγρί-νης. Ο μεγάλος σκηνοθέτης, μετέφραζε και παρουσίαζε στην Αγγλία και τις ΗΠΑ Ευριπίδη, Αριστοφάνη και Αισχύλο ήδη από την δεκαετία του ’50. Εδώ, επιλέγει επιγράμματα του Μελεά-γρου, του Γρηγορίου του Ναζιαν-ζηνού, μερικά παιδεραστικά του δωδέκατου βιβλίου «Στράτωνος Μούσα Παιδική» και άλλους ποιητές από την Παλατινή Αν-θολογία, μεταφράζοντας μοναδι-κά: «Χάρηκε κάποιος Θεόδωρος που πέθανα./Στο θάνατό του κάποιος άλλος θα χαρεί./Ολοι μας λίγη χαρά στους συναν-θρώπους μας χρωστούμε». Η έλλειψη φιλολογικών σχολίων της έκδοσης αντισταθμίζεται από όσα σημειώνει ο σκηνοθέτης, φράσεις συχνά πιο καίριες από οποιαδήποτε ανάλυση: «Είναι γεμάτο σκοτεινιά και πικρή ζωή αυτό το πράγμα και με μαγεύ-ει». Η έκδοση συνοδεύεται από CD, όπου ο «ιδανικός δάσκα-λος», δίχως ίχνος διδακτισμού, διαβάζει τα μεταφραστικά του πονήματα.

Οι λάτρεις των βραβείων Booker θα έχουν ήδη διαβάσει το βιβλίο στο πρωτό-τυπο. Πρόσφατα όμως, «Το Δωμάτιο» της Εμα Ντόναχιου κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το βιβλίο ήταν υποψήφιο για τα βραβεία Booker 2010. «Το δωμάτιο είναι ένα μέρος που δεν θα ξεχάσετε ποτέ», διαβάζουμε στο οπισθόφυλ-λο του βιβλίου, και ακούγεται σαν σλόγκαν από ταινία θρίλερ. Πράγματι. Πρόκειται για μια ιστορία εγκλεισμού, επηρεασμένη από την υπόθεση Φριτζλ (αιμομίκτης πατέρας που απέκτη-σε με την κόρη του επτά παιδιά) και το βιβλίο του

ΜακΚάρθι «Ο Δρόμος». Σε ένα δωμάτιο 11 τετραγωνικών, ο 5χρονος Τζακ μεγα-λώνει νομίζοντας ότι όλος ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός ο χώρος, ενώ η μητέρα του, που είναι θύμα εγκλεισμού από τα 19 της, προσπαθεί να μεγαλώσει το παιδί της προσομοιώνοντας το δωμάτιο με τον πραγματικό κόσμο. Ο Τζακ μάς αφηγείται όλη τους τη ζωή στο δωμάτιο, τον ιδιαίτερο ρόλο των αντικειμένων, και μέσα από τα

δικά του λόγια συνειδητοποιούμε τις προσπάθειες τις μητέρας του να μεγαλώσει ένα φυσιολογικό παι-δί κάτω από εντελώς αφύσικες συνθήκες...

Οταν μαθαίνεις για το θάνατο ανθρώπων-θρύλων νιώθεις σαν να φτάνεις στο τέλος ενός όμορφου παραμυ-θιού. Χαίρεσαι που το έζησες, στενοχωριέσαι όμως που δεν έχει άλλο. Η ψευδής φήμη που είχε κατακλύσει τα ΜΜΕ για τον θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, πριν από ένα περίπου μήνα, έγινε πραγμα-τικότητα την Τρίτη 29 Μαρτί-ου. O θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, Ιάκωβος Καμπανέλλης υπέκυψε στο χρόνιο πρόβλημα της νεφρι-κής ανεπάρκειας σε ηλικία 89 ετών. Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 2 Απριλίου στο Δεύ-τερο Νεκροταφείο Αθηνών.

Τη ζωή της διάσημης γλύπτριας Καμίλ Κλοντέλ μέσα από τις επιστολές της παρακολου-θεί η παράσταση «Καμίλ Κλοντέλ: το κύμα της τρέλας» που παρουσιάζεται μέχρι τις 13 Απριλί-ου στο Θέατρο Μεταξουργείο (Ακαδήμου 14). Η παράσταση, τη σκηνοθεσία και τη δραματουργι-κή επεξεργασία της οποίας έχει κάνει ο Στέλιος Κρασανάκης, είναι βασισμένη στην αλληλο-γραφία της γλύπτριας με τον μεγάλο της έρωτα, Αύγουστο Ροντέν, καθώς και με τον αδερφό της, διπλωμάτη και συγγραφέα, Πωλ Κλοντέλ. Το ρόλο της Καμίλ ερμηνεύει η Λυδία Φωτοπού-λου.

Η ακραία, σατανική Μαντάμ Ντελμόνζ «συνα-ντά» και πάλι την αθώα Ζυστίν στη μαύρη κωμω-δία του Cezaris Grauzinis «Ντε Σαντ. Στη Ζυ-στίν...». Ο πιο σκληρός σαρκα-σμός στην ηθική και ιδεολογία του σύγχρονου νεοφιλελευθερι-σμού, μέσα από

την παράδοξη φιλοσοφία του Μαρκήσιου Ντε Σαντ σε έναν προκλητικό μονόλογο από αυτή τη Δευτέρα (14/4) στο Φούρνο (Μαυρομιχάλη 168). Ερμηνεύει η Μάρω Παπαδοπούλου.

Οι Dirty Granny Tales, επιστρέφουν με το νέο σκοτεινό παραμύθι τους με τίτλο “Rejection” στις 29 Απριλίου στο Θέατρο Badminton. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του κατά συρροή δολοφόνου Ed Gein, η οποία έχει δώσει το ερέθισμα για τη δημιουργία διάφορων δολοφονικών χαρακτή-ρων στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Ακουστικές κιθάρες και μπάσο ηχούν στο βαρύ ρυθμό των κρουστών, θλιμμένα μαντολίνα, ένα βιολί που σέρνεται σαν ερπετό, ένα χαμογελα-στό πιάνο και πολύμορφες φωνές που μιμού-νται χαρακτήρες τραγουδώντας, συνθέτουν ένα ατμοσφαιρικό ηχόχρωμα. Και επειδή το έργο θα ανέβει για μόνο δύο ημέρες, προμηθευτείτε εγκαίρως τα εισιτήριά σας, για να απολαύσετε τους μυστήριους παραμυθάδες.

Η Αμερικανίδα Monica McShane, η Αγγλίδα Isobel Pravda, και η Ελληνίδα Χρι-στίνα Μητροπούλου ενώθηκαν προκειμένου να φέρουν στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή για πρώτη φορά τη δίγλωσση παράσταση «Μονό-λογοι Αιδοίου», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αγάθης Δαρλάση. Σε κάθε παράσταση, η Ελένη Ανουσάκη, με τη συμβολική παρουσία της ως γυναίκα και αγωνίστρια, θα διαβάζει το ποίημα “Myriam” της Eve Ensler. Το έργο είναι βασισμένο σε πραγματικές συνεντεύξεις περισ-σότερων από 200 γυναικών. Με χιούμορ και ευαισθησία οι μονόλογοι εξυμνούν τη σεξουαλι-κότητα και τη δύναμη της γυναίκας. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7) από τη Δευτέρα 4 Απριλίου.

Εξι χρόνια μετά την πρώτη της παρουσί-αση, «Η κατσαρίδα» επιστρέφει στο Θέατρο Badminton (Ολυμπιακά ακίνητα) για λίγες μόνο παραστάσεις. Υστερα από τόσα ταξίδια το έργο παρουσιάζεται ξανά με την πρώτη του διανομή, αυτή των δημιουργών της. Ετσι, ο Κώστας Γάκης (που έχει επιμεληθεί τη μουσική) και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου (που έχει γράψει και σκηνο-θετήσει την παράσταση) ανεβαίνουν στη σκηνή από τις 7 έως τις 10 Απριλίου.

Ευτυχής συγκυρία που η Αγγελική Στελλά-του παραδίδει τη σκυτάλη στον Δημήτρη Παπαϊωάννου -από τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα» της Στέγης στο «Μέσα» του Παλλάς. Οι δύο παλαιοί συνεργάτες και συνοδοιπόροι στο δύσκολο αλλά εξαιρε-τικά ενδιαφέρον εγχείρημα της «Ομάδας Εδάφους» με τη δημιουργική τους εργασία έχουν εγκαθιδρύσει τα τελευταία χρόνια ένα νέο πλαίσιο αναφοράς στο χώρο του θεά-ματος με αρκετά καινοτομικά στοιχεία. Το κυριότερο εξ αυτών είναι η υπέρβαση -με τη βοήθεια και της τεχνολογίας- των συνόρων ανάμεσα σε διαφορετικές μορφές τέχνης.

Με άλλα λόγια στις παραστάσεις των δύο δημιουργών παρά το γεγονός ότι ο χορός, η μουσική, το θέατρο, το βίντεο, τα εικαστικά διατηρούν την αυτονομία τους όπως και τη διακριτότητα της συνεισφο-ράς τους στο τελικό αποτέλεσμα, εντούτοις λειτουργούν ως οργανικά μέλη μιας συλλο-γικότητας που βρίσκεται πάνω και πέρα από τα επιμέρους υλικά… Εντέλει, μιας συλλογι-κότητας που εμπνέεται και με τη σειρά της αναγγέλλει και ενθαρρύνει τη διατύπωση μιας νέας αστικής αφήγησης που πατά γερά στην ψηφιακή εποχή και επανακαθορίζει τα όρια και τις προϋποθέσεις του θεάματος...

� Μια κιβωτός φέρνει την άνοιξη. Η περυσινή ιδιαίτερα επιτυχημένη συμμετοχή μας στην Μπιενάλε αρχιτεκτονικής της Βενετίας, παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραι-ώς. Σε μια πρωτότυπα κατασκευ-ασμένη κιβωτό, οι εθνικοί μας επίτροποι Ζήσης Κοτιώνης και Φοίβη Γιαννίση παρουσιάζουν σπόρους από παραδοσιακές καλλιέργειες της ελληνικής γης, προτρέποντάς μας να δούμε πρώτα τη φύση και μετά το δο-μημένο περιβάλλον.

� Μητροπολιτικοί μονόλογοι. Ολοκληρώ-νεται στις 16 Απριλίου η έκθεση του Πανα-γιώτη Λαμπρινίδη στη Thanassis Frissiras Gallery (Κριεζώτου 7). Ο γλύπτης κατασκευ-άζει συνθέσεις που περιέχουν συνήθως ένα ή δύο πρόσωπα, συχνότερα άνδρες, όμως και η γυναίκα έχει την παρουσία της. Μέσα από αυτούς τους μικρούς διαλόγους ή μονολόγους ο καλλιτέχνης σχολιάζει τη συνολική κατάστα-ση του σύγχρονου μητροπολιτικού ανθρώπου, το κενό της ευτυχίας στη σύγχρονη ζωή.

� Αναφορές στον Γκόγια. Εγκαινιάστηκε στην γκαλερί «7» (Ζαλοκώστα 7) η καινούργια

δουλειά της ζωγράφου και χαράκτριας Φι-λιππίνας Λιβιτσάνου με τίτλο: «Ο ύπνος της λογικής... γεννά τέρατα». Η έκθεση δανείζε-ται τον τίτλο της από το χαρακτηριστικό έργο του Γκόγια και αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα την έννοια του «ορθολογι-σμού». Σκοπός και πρόθεση είναι να ανα-δειχτεί με ορθολογικό τρόπο η ανορθόδοξη κατάσταση της πραγματικότητας. Η νοσταλγία για το χαμένο παράδεισο της αθωότητας μετα-τρέπεται σε μελαγχολία για την απώλεια. Ενας λόγος για να αναρωτηθούμε για την έννοια της «προόδου». Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 30 Απριλίου.

� Μια νέα αντάμωση. Ο Νίκος Αλεξίου έφυγε πρόσφατα από κοντά μας. Μια από τις τελευ-ταίες του επιθυμίες ήταν να πραγματοποιήσει μια κοινή έκθεση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη με τους φίλους του Μανώλη Χάρο και Μανώλη Ζαχαριουδάκη, με τους οποίους συμπορεύτηκε καλλιτεχνικά από την αρχή της καριέρας του κατά τη δεκαετία του ’80. Η έκθεση αυτή θα γίνει στις 14 Απριλίου, σαν μια νέα αντάμωση με τον πρόωρα χαμένο Νίκο.

� Σύγχρονη ζωγραφι-κή μυθολογία. Μέσα από τη νέα του δουλειά που εγκαινιάζεται στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών (Γλύκωνος 4, Δεξαμενή) στις 5 Απρι-λίου, ο Χρήστος Κάλφας επανέρχεται στη θεματο-γραφία των μύθων υπό ένα σύγχρονο βλέμμα. Ανέκα-θεν τα μυθολογικά θέματα απασχολούσαν το ζωγράφο και διαμόρφωσαν την καλ-λιτεχνική του συνείδηση. Με αυτή τη δουλειά του μας δίνει την ευκαιρία να πα-ρατηρήσουμε το πώς ένας διεθνοποιημένος ζωγράφος, ζώντας στη Γαλλία, εξετά-ζει μύθους και σύγχρονα ελληνικά προβλήματα σαν να βρίσκεται στην Ελλάδα.

� Διαδρομές στην Αθήνα. Στις 5 Απριλίου εγκαινιάζεται η έκθεση του Φάνη Παρασκευουδάκη στην γκαλερί Kaplanon (Καπλανών 5 & Μασσαλίας) με έργα ζωγραφικής στα οποία αποτυπώνονται εμβλημα-τικά και άσημα κτίρια της Αθήνας. Η ατομική έκθεση που έχει τίτλο «Μια διαδρομή» θα διαρκέσει έως και τις 30 Απριλίου.

Να κοινωνικοποιήσουμε τις ιδιωτικές μας στιγμές μάς καλεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στη νέα του παράστα-ση, το «Μέσα», που θα παρουσιάζεται στο Παλλάς από τις 13 Απριλίου. Για τις ανάγκες αυτής της νέας εμπειρί-ας, για την οποία συζητάει ήδη η μισή Αθήνα, ο σκηνο-θέτης μάς κάλεσε στο «σπίτι» του και απάντησε στις πε-ρισσότερες απορίες μας. Και λέω «σπίτι», καθώς όλο το σκηνικό, όπως θα δείτε σε λίγες ημέρες, είναι ένα σπί-τι. Οι αντιδράσεις του πρώτου δείγματος θεατών ήταν μάλλον συγκεχυμένες. Κατάθλιψη, μελαγχολία, ιδιωτι-κότητα, εγκωβισμός. Αυτές ήταν μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν αυτή την αρχική εμπειρία του «Μέσα». Ωστόσο, για τον ίδιο τον Παπαϊωάννου η παράσταση έγινε για να θυμηθούμε ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Οσο και αν μας αρέσει να τονίζουμε τις διαφορές μας, όσο και αν προτιμούμε να κρύβου-με τις ιδιωτικές μας στιγμές. Σκοπός του ήταν να δημι-ουργήσει ένα πνευματικό σπα, στο οποίο ο θεατής θα μπαίνει και θα βγαίνει ό,τι ώρα επιθυμεί. Γι’ αυτό και η παράσταση διαρκεί έξι ώρες χωρίς να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος. «Το τέλος έρχεται μόνο όταν αποχω-ρήσει και ο τελευταίος θεατής», δήλωσε ο σκηνοθέτης εκφράζοντας παράλληλα την επιθυμία του ιδανικά το «Μέσα» να παιζόταν συνεχώς 24 ώρες και πρόσθεσε ότι

αν ήταν στο χέρι του θα έβαζε σεζλόνγκ και κρεβάτια για να μπορεί ο θεατής να χαλαρώνει και να απολαμβάνει το πολύωρο θέαμα. Οσον αφορά καθαρά το περιεχόμε-νο του έργου, υπάρχει ένα συγκεκριμένο δομικό υλικό, μια μονάδα από την οποία φτιάχνεται όλο το υπόλοιπο. Μια σειρά κινήσεων λοιπόν, την οποία ακολουθούν οι 32 ηθοποιοί με διαφορετικές αραιώσεις και πυκνώσεις. Και αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα για τους συντελεστές. Να κρατάει η παράσταση τον θεατή με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε μετά τη γεμάτη σκηνή των 20 ατόμων που ακολου-θούν την ίδια κίνηση να είναι απαραίτητη η εμφάνιση μόνο ενός που επιστρέφει στην αρχική δομή. Και αν σας φοβίζουν οι έξι ώρες, ο Παπαϊωάννου είναι πολύ συγκεκριμένος και σε αυτό. «Σκοπός είναι να πειραχτεί η δομή του θεάτρου, αλλιώς το ‘Μέσα’ δεν μπορεί να πετύχει. Ο καθένας μπορεί να έρθει και να φύγει όποτε θέλει. Να επιστρέψει ή όχι, ακόμα και να κοιμηθεί». Στην πραγματικότητα ο θεατής μπορεί ακόμα και να ανέβει στη σκηνή σε συνεννόηση με τους συντελεστές της παράστασης. Με μία ώρα πρόβα μπορεί ο καθένας να μπει στο «δωμάτιο» να ανοίξει την πόρτα, να γδυθεί, να κάνει μπάνιο, να φάει και να κοιμηθεί όπως ακριβώς οι ηθοποιοί που συμμετέχουν. Το θέατρο όπως δεν έχει ξαναϋπάρξει;

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου άνοιξε μια χαραμάδα για να

πάρουμε μια γεύση από το πολυαναμενόμενο «Μέσα». Ολόκληρη η πόρτα θα ανοίξει στις 13 Απριλίου και τότε

θα μπούμε «μέσα» στην καινούργια πραγματικότητα που έχει φτιάξει.

Υπομονή.

Ο φετινός χειμώνας φεύγει με τις επιδείξεις της 13ης Ελληνικής Εβδομάδας Μόδας - 2011-2012 στην «Τεχνόπολις», η οποία θα διαρκέσει από τις 30 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου. Απ’ ό,τι φαίνε-ται όμως, παρά το λιλιπούτειο μέγεθος της εγχώριας αγοράς, οι Ελληνες σχεδιαστές εξακολου-θούν να είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα αυτή την εβδομάδα να δούμε τη δου-λειά ορισμένων μόνο. Οπως και νά ‘χει, από τα happenings αυτής της διοργάνωσης, ξεχωρίσαμε την έκθεση έργων “LIGHTNESS OF BEING 2” 31 Ελλήνων φω-τογράφων και ζωγράφων που εμπνεύστηκαν από τη δουλειά της σχεδιάστριας μόδας Δάφ-νης Βαλέντε. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των έργων θα διατεθούν στο φιλανθρωπικό οργανισμό Make-A-Wish (Κάνε-Μιά-Ευχή Ελλάδος).

Το Athens Fashion Week περιλαμβάνει επίσης:“WORKSHOP” (Το Ρούχο ως Κατοικία του Σώματος) σε συνεργασία με τέσσερα εργαστήρια

της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, “ΙNSPIRING LABS” (Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα TEXMEDIN) και“FASHION VIDEO ART”.

Με ιδιαίτερη χαρά προσέξαμε ότι η διεύθυνση του μετρό ανανέω-σε το playlist της μουσικής στους σταθμούς με ambient και lounge ακούσματα, ενώ έχει δυναμώσει και λίγο την έντασή της. Αν έλειπε και η αγένεια μερικών υπαλλήλων (σταθμός Μεγάρου Μουσικής) θα «γλύκαινε» λίγο περισσότερο η τιμή του εισιτηρίου. Ευχαριστούμε...

Οι ανθισμένες νεραντζιές αρκούν για να συγχωρέσουμε την πόλη για πολλά. Προς το παρόν, τουλάχιστον, το άρωμά τους νικάει εκεί-νο των σκουπιδιών.

Οδός Μυκηνών, Μεταξουργείο: ένα μικρό, υπέροχο δείγμα από τη φαντασία που τόσο έχουμε ανάγκη.

Οπως πάει, τα «προ-σφυγικά» της Λεωφό-

ρου Αλεξάνδρας θα μεταλλαχτούν σύντο-μα από μόνα τους σε ένα τεράστιο σουρεα-λιστικό έργο μοντέρ-

νας τέχνης. Τοίχου το ανάγνωσμα λοιπόν.

20

Το scating δεν είναι πλέον “προ-νόμιο” μόνο των αγοριών της πόλης. Μερικά κορίτσια αφήνουν τα τσιμπιδάκια και το πιστολάκι και ανεβαίνουν στη σανίδα για προπονήσεις γένους θηλυκού στις «πίστες» της πλατείας Συντάγματος και της πλατείας Ελευθερίας.

Η αναστήλωση αλλά και οι επεμβάσεις που έγιναν στο εσωτερικό του κτιρίου της Δημοτικής Πινακοθήκης Αθηνών (Λεωνίδου και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο), έργο του Κρίστιαν Χάνσεν, αδερφού του Θεόφιλου Χάνσεν, του αρχιτέκτονα της Αθηναικής Τριλογίας (Πανεπιστήμιο, Ακαδημία Αθηνών, Βιβλιοθήκη) και δασκάλου του Ερνέστου Τσίλερ, ξανάδωσαν στην πόλη ένα διαμάντι. Μια θαυμάσια ευκαιρία για να το δούμε είναι η έκθεση του πρώτου μέρους της συλλογής του Γιώργου Οικονόμου, μια απο τις σημαντικότερες αυτό τον καιρό στην Αθήνα, που θα φιλοξενείται εκεί μέχρι τις 24 Απρι-λίου. BTW: ελπίζουμε οι εξωτερικοί τοίχοι να γλιτώσουν από τους γκραφιτάδες...

21

Η χρονιά του 1984 θεωρήθηκε προφητική λόγω του ομώνυμου βιβλίου του Τζορτζ Ορ-γουελ. Παράλληλα, αποτελεί και έτος γέννησης για πολλούς από εμάς. Και ενώ πολλοί φυτο-ζωούμε, εκεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μια συνομήλική μας κάνει το όνειρό της πραγ-ματικότητα. Η Amanda Hocking έγινε -μέσα σε μερικούς μήνες- από άλλη μια φανατική του Τwitter ένα παγκόσμιο συγγραφικό φαινόμε-νο. Ξεκινώντας από το Μάρτιο του 2010: εν-νέα βιβλία, ένα εκατ. πωλήσεις και κοντά στα δύο εκατ. δολάρια στο λογαριασμό της μέσα σε λιγότερο από δώδεκα μήνες. Χριστέ μου!

Αν κάποιος γκουγκλάρει το όνομά της, θα βρεθεί μπροστά σε μια γνωστή εικόνα. Μια παχουλή νεαρή gothic κοπέλα. Από εκείνες που δεν τις χόρευε κανένας στα πάρ-τι. Που διάβαζε πολλά μυθιστορήματα φαντα-σίας και στα κρυφά έγραφε. Συνέχεια. Ποι-ήματα, ιστορίες και ημερολόγια. Κάπως έτσι και η Amanda. Από τότε που τέλειωσε το high school μέχρι τον περασμένο Μάρτιο είχε δε-χτεί πάμπολλες εκδοτικές απορρίψεις -όπως πολλοί εξ ημών. Και έχοντας γύρω στα 17 βι-βλία στο συρτάρι, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Αυτοέκδοση λοιπόν!

“Τrylle Trilogy” και “My Blood Approves” είναι τα δημιουργήματα της πένας της. Και τα δύο, σειρές βιβλίων. Με τη δεύτερη να αγκα-λιάζει το αγαπημένο θέμα της νεανικής λο-γοτεχνίας αυτό τον καιρό. Που φυσικά είναι οι όμορφοι βρικόλακες με την καλλιτεχνική ψυχή. Αντί για φιλιά, μερικές αιματηρές δα-γκωματιές στο λαιμό. Φρόντισε να προωθήσει και τις δύο σειρές μέσω Amazon, χωρίς τη με-σολάβηση εκδοτικού οίκου. Είτε ερχόμενη σε συνεννόηση με την εταιρεία Lulu, γνωστή για τις δεξιότητές της στο θέμα της αυτοέκδοσης paperback εκδόσεων, είτε προχωρώντας κα-τευθείαν στη μορφή ebook. Και από άσημη εκ-κολαπτόμενη συγγραφέας, έβαλε πλώρη για τα χρυσά σαλόνια της παγκόσμιας αναγνώρισης!

Πριν από μερικά χρόνια, η αυτοέκδο-ση χλευαζόταν. Ηταν μια πραγματικότητα που όμως αντιμετωπιζόταν ως πύρρειος νίκη στους συγγραφικούς κύκλους. Οταν δεν λο-γιζόταν ως γραφική προσπάθεια έκδοσης βι-βλίου βρέξει χιονίσει. Σήμερα, σιγά-σιγά, γί-νεται όλο και πιο προσφιλής τακτική. Μη-τέρα τεχνολογία, και πόσο βοηθάς τη γενιά σου! Στις ΗΠΑ ήδη βλέπουμε τα αποτελέσμα-τά της. Στην Ελλάδα αναμένουμε πότε θα γί-νει το πρώτο μεγάλο «μπαμ». Και συνέχεια ξεπηδούν sites και εκδοτικοί οίκοι πρόθυ-μοι να δώσουν ένα χεράκι βοηθείας προς αυτή την κατεύθυνση. Είτε πρόκειται για το myedition.gr είτε για το ηλεκτρονικό βιβλιο-πωλείο Captain Book, είτε -εάν κάποιος γρά-φει επιστημονική φαντασία- για τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Για να δούμε...

Η Amanda Hocking άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Χρησιμοποίησε δύο στοιχεία που -δείχνουν να- κάνουν θραύση στο ανα-γνωστικό κοινό. Από τη μία οι ιστορίες με βρικόλακες και το λανθάνον ερωτικό σύμβολο του αίματος και από την άλλη η αυτοέκδοση. Αλλωστε είναι σίγουρο ότι η εν λόγω συγγρα-φέας έχει πιάσει το πνεύμα του καιρού της.

Ανήκει σε μια γενιά ανθρώπων και μια κατηγoρ;iα που αντιλαμβάνεται πολύ καλύτερα από πολλούς εκδότες τι «πουλάει». Και το ξέρει καλά. Ορίστε και τα πέντε στοιχεία -που η ίδια- αναγνωρίζει ότι την οδήγησαν στην επιτυχία: Πρώτον, τα βιβλία της ανήκουν σε δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Δεύτερον, τα εξώφυλλά της είναι ενδιαφέροντα. Τρίτον, οι χαμηλές τιμές. Τέταρτον, το γράψιμό της δεν είναι και άσχη-μο. Και πέμπτον, οι αναγνώστες της μπορούν να τη βρουν -ανά πάσα στιγμή- στο διαδίκτυο. Εχει λογαριασμό σε Facebook, Twitter και όλα τα συναφή κοινωνικά δίκτυα. Και τα χρησιμο-ποιεί συνεχώς. Αίμα από βρικόλακες και γνώ-ση του μάρκετινγκ της εποχής μας λοιπόν.

Το συγγραφικό φαινόμενο Amanda Hocking δεν θα το βρείτε στα παραδοσιακά βιβλιοπωλεία. Και όμως είναι μία από τις πλέον ευπώλητες συγγραφείς της εποχής μας. Εκανε άριστη χρήση δύο σημείων των καιρών και πέτυχε. Ζηλεύουμε!

22

Πριν από λίγες ημέρες, η Λουκία βραβεύτηκε με την καρφίτσα της Μελί-νας Μερκούρη για τη συμμετοχή της σε δύο παραστάσεις της περυσινής σεζόν. Για την ερμηνεία της ως Χίλντε στο έργο του Ερρίκου Ιψεν «Η κυρία από τη θάλασσα» σε σκηνοθεσία Ερικ Στούμπε, καθώς και για το ρόλο της Τέσσα στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Τόκος» σε σκηνοθε-σία του Λευτέρη Βογιατζή.

«Τη νύχτα της τελετής προσπαθούσα να μην σκέφτομαι εάν θα πάρω ή όχι το βραβείο. Απολάμβανα τη βραδιά που ήταν ιδιαίτερα συγκινητι-κή. Η Μάγια Λυμπεροπούλου είπε ωραίες ιστορίες με τη Μελίνα Μερ-κούρη και μίλησε για την πίστη που πρέπει να έχουμε οι νέοι ηθοποιοί στη δουλειά μας. Χάρηκα πολύ όταν ακούστηκε το όνομά μου και χάρηκα ακόμα περισσότερο που βραβεύτηκα για δύο παραστάσεις που έχω αγα-πήσει πολύ».

Η 29χρονη ηθοποιός, βέβαια, δεν κέρδισε για πρώτη φορά κάποια διάκριση. Το 2005 κέρδισε Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλο-νίκης για τη συμμετοχή της στην ταινία “Valse Sentimentale” της Κωνστα-ντίνας Βούλγαρη. «Δεν περίμενα με τίποτα αυτό το βραβείο. Ηταν σοκ, από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ζωής μου», εξομολογείται. Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε πρόβες για τη νέα ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. «Θα υποδυθώ την ίδια κοπέλα του ‘Valse Sentimentale’ λίγα χρόνια μετά. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για ερωτική ιστορία. Θα δούμε τον κόσμο της κοπέλας αυτής, τη σχέση με την οικογένειά της, με την κοινωνία». Τους γονείς της θα υποδυθούν ο Δημήτρης Καταλειφός και η Θέμις Μπαζάκα.

Ορμώμενος από τον τίτλο της ταινίας «Χαιρετισμούς στους αισιόδο-ξους», ρωτάω τη Λουκία αν η ίδια νιώθει αισιόδοξη στην εποχή της ελ-ληνικής κρίσης. Απαντάει θετικά και εξηγεί: «Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να εκμεταλλευτούν την εποχή αυτή και να κάνουν κάτι δημιουργικό. Εξάλλου τα σημαντικότερα έργα τέχνης πραγματοποιήθηκαν σε περιόδους κρίσης. Παρατηρώ ότι και το κοινό έρχεται στο θέατρο και έχει ανάγκη κάτι να του συμβεί. Είναι σημαντικό που ο κόσμος στερείται τα χρήματά του και έρχεται να δει θέατρο. Το σύνδρομο ‘βλέπω θέατρο και είναι σαν να βλέπω τηλεόραση’ έχει μειωθεί. Η τέχνη είναι διέξοδος από την κρίση».

Η Λουκία έχει πάντοτε έναν ενθουσιασμό. Χαμογελάει διαρκώς και δείχνει σίγουρη για τις επιλογές της. Τη ρωτάω πότε αποφάσισε ότι θέλει

Η Λουκία Μιχαλοπού-λου μπορεί να είναι υπε-

ρήφανη. Η αγαπημένη καρφίτσα της Μελίνας

Μερκούρη θα βρίσκεται στην κατοχή της για

έναν ολόκληρο χρόνο -σημαντικό βραβείο.

Βρήκαμε ευκαιρία να τη ρωτήσουμε για το πώς

καταφέρνει να βιώνει τη ζωή «αισιόδοξα».

23

να γίνει ηθοποιός. «Στα 13 μου. Δεν μπορούσα να βλέπω τους συμμαθη-τές μου να κάνουν φροντιστήρια για να σπουδάσουν κάτι που δεν τους άρεσε». Μια εργασία για τον Βαν Γκογκ και η συμμετοχή της στο θεατρικό εργαστήρι του σχολείου της ήταν αυτά που την έκαναν να νιώσει σίγουρη πως πραγματικά θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική. «Εντυπωσιάστη-κα με το πόσο δοσμένος στη δουλειά του ήταν ο Βαν Γκογκ και με το πόσο ρίσκαρε για να κάνει αυτό που αγαπά».

Την ίδια αφοσίωση δείχνει μέχρι τώρα και η Λουκία. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και έχει σπουδάσει κλασικό τραγούδι, κιθάρα και σύγχρονο χορό. Αν και νέα ηθοποιός, μετράει ήδη αρκετές σημαντικές συνεργασίες. Και όταν τη ρω-τάω ποια από όλες ξεχωρίζει, δεν δυσκολεύεται να μου απαντήσει. «Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο συνεργάστηκα μόλις τέλειωσα τη σχολή. Εμαθα δίπλα του τι σημαίνει πειθαρχία εντός και εκτός σκηνής».

Πριν από δύο χρόνια ένιωσε την απαραίτητη σιγουριά και πραγμα-τοποίησε αυτό που ήθελε για καιρό: να μείνει μόνη της. Αφησε το σπίτι των γονιών της στα Βριλήσσια και μένει στην Κυψέλη κοντά στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας όπου δουλεύει φέτος. Εκεί ερμηνεύει το ρόλο της Αδέλα στην παράσταση «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα» του Φεντερί-κο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. «Η Αδέλα σπάει τα δεσμά και ζει ένα μεγάλο έρωτα. Μας μαθαίνει τι σημαίνει να τολμάμε, να ρισκάρουμε -ακόμα και με θυσίες». Υπάρχει μια φράση της Αδέλας που τη φορτίζει περισσότερο; Σκέφτεται λίγο τα λόγια της ηρωίδας της και απαντάει: «Η φράση ‘δεν πρόκειται να συνηθίσω’. Η συνήθεια είναι ο μεγαλύτερος θάνατος στα πάντα. Μόλις εμφανίζεται η συνήθεια, κάτι πεθαίνει».

Στο τέλος της κουβέντας μας, τη ρωτάω σε ποιον αφιερώνει το βρα-βείο. «Στο δάσκαλό μου στη σχολή, τον Δημήτρη Οικονόμου. Είναι ση-μαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, σαν δεύτερος πατέρας. Δυστυχώς έχει φύγει από τη ζωή». Τη χαιρετώ γεμάτος από την αισιοδοξία που μου χάρισε. Η άνοιξη που έχει φτάσει στην πόλη τής ταιριάζει. Εχει πάρει από τη φρεσκάδα της.

«Παρατηρώ ότι και το κοινό έρχεται στο θέατρο και έχει ανάγκη κάτι να του συμβεί. Είναι σημα-ντικό που ο κόσμος στερείται τα χρήματά του και έρχεται να δει θέατρο. Το σύνδρομο ‘βλέπω θέατρο και είναι σαν να βλέπω τηλεόραση’ έχει μειωθεί. Η τέχνη είναι διέξοδος από την κρίση».

24

Οσοι ασχολούνται με τη μουσική και το διαδίκτυο αυτή την περίοδο έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: το Soundcloud. Με το MySpace να βρίσκεται σε σταθερά καθοδική πορεία, χά-νοντας εκατομμύρια χρήστες μέσα σε λίγες εβδομάδες, η νέα υπηρεσία μοιάζει έτοιμη να αναλάβει τα ηνία του χώρου. «Προ-ερχόμαστε και οι δύο από το χώρο της μουσικής και διαπιστώ-σαμε πως ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις απλά πράγμα-τα στο ίντερνετ, όπως να στείλεις κομμάτια σε άλλους και να ανοίξεις μια συζήτηση μαζί τους. Με τον τρόπο που χρησιμο-ποιούμε το Flickr για τις φωτογραφίες, έτσι θέλουμε να κάνου-με και το Soundcloud για τον ήχο», είχε δηλώσει σε παλιότε-ρη συνέντευξή του ένας εκ των δύο ιδρυτών.

Ο τρόπος λειτουργίας του είναι εξαιρετικά απλός και επι-τρέπει στον καθένα να ανεβάσει τα τραγούδια του στο site, να τα δώσει σε συγκεκριμένους φίλους ή σε όλους τους χρήστες για να τα ακούσουν, να δεχτεί σχόλια πάνω στη δουλειά του και να τη βελτιώσει. Ο σχολιασμός μπορεί να γίνει πάνω σε κάθε δευτερόλεπτο του κομματιού ξεχωριστά ή σε συγκεκριμέ-νο τμήμα του. Ετσι, για παράδειγμα, ένας dj που φτιάχνει ηλε-κτρονική μουσική έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει και να βελτιώσει μέρος της δουλειάς του ανάλογα με τα σχόλια που δέχεται.

Δεν είναι όμως μόνο οι dj που χρησιμοποιούν τη σελί-δα. Ολων των ειδών οι μουσικοί -από σολίστες πιάνου μέχρι ροκ συγκροτήματα- την επισκέπτονται για να δημοσιοποιή-σουν το έργο τους. Το μεγάλο πλεονέκτημα που προσφέρει σε σχέση με παρόμοια sites είναι η δυνατότητα ελεύθερης ενσω-μάτωσης των κομματιών και σε άλλες σελίδες. Οπως ακρι-βώς γίνεται με τα βίντεο του YouTube, τα οποία μπορεί κανείς να τα δει και μέσα από το Facebook, αντίστοιχα και τα κομ-μάτια του Soundcloud μπορούν να ενσωματωθούν παντού, αυξάνοντας κατά πολύ τους υποψήφιους ακροατές. Επίσης, οι εφαρμογές που διαθέτει για κινητά και Τablet PC αποδει-κνύονται χρήσιμες για ηχογραφήσεις της στιγμής, τις οποίες ανεβάζεις στο δίκτυο σαν να κάνεις αναρτήσεις στο Twitter.

Την ίδια στιγμή, πολλοί επισκέπτες είναι απλά ακροα-τές που ψάχνουν να ανακαλύψουν καινούργιους ήχους και δωρεάν μουσική. Η σελίδα δίνει τη δυνατότητα αναζήτησης τραγουδιών με κριτήριο τον καλλιτέχνη, το είδος που παί-

ζει ή τις προτιμήσεις των υπόλοιπων μελών της σελίδας. Αν μάλιστα κάποιο συγκρότημα σού αρέσει, μπορείς να κάνεις “follow” και να ενημερώνεσαι κάθε φορά που δημοσιεύει ένα νέο κομμάτι.

Ολη αυτή η προσπάθεια, βέβαια, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους επενδυτές-λαγωνικά. Πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό πως δύο κορυφαίες επεν-δυτικές εταιρείες των ΗΠΑ, η Union Square Ventures και η Index Ventures, τοποθέτησαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στη γερμανική εταιρεία, ώστε να ενισχύσει την παρουσία της στις ΗΠΑ και να επεκτείνει το κοινό της. Και απ’ ό,τι φαίνεται μέχρι στιγμής, τα λεφτά τους πιάνουν τόπο.

Το να δημοσιοποιήσεις τη μουσική σου και να «τσεκάρεις» κατά πόσο αρέσει ή όχι δεν ήταν ποτέ πιο εύκολο. Το Soundcloud εξαπλώνεται ταχύτατα, ενσωματώνεται παντού και εξελίσ-σεται σε πολύτιμο εργαλείο για τους εραστές του ήχου.

Η σύντμηση “con” χρησιμοποιείται στον αγ-γλόφωνο κόσμο για να δηλώσει τη λέξη “convention”. Η τελευταία μεταφράζεται ως «συνέδριο». Στην Αθήνα συνηθίσαμε να συνδυάζουμε τα φεστιβάλ κόμικς με πολλή μουσική στο Γκάζι. Οχι ότι μας χαλάει αυτό,

ίσα-ίσα που μας έχει λείψει κιόλας. Ομως οι πραγματικοί εραστές των σκίτσων -οι λίγο πιο σκληροπυρηνικοί- λατρεύουν τα συνέδρια, τα conventions, τα Comicon. Και ένα τέτοιο συμ-βαίνει στην πόλη μας, εδώ και πέντε χρόνια.

Η εκδοτική εταιρεία Comicdom Ρress δι-οργανώνει το 6ο κατά σειρά Comicdom Con Athens σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικα-νική Ενωση (Μασσαλίας 22), στους χώρους της οποίας και θα φιλοξενηθεί το συνέδριο.

Με διάσημους προσκεκλημένους, με workshops, με εκθέσεις, με ομιλίες, με προβολές. Στις 8, 9 και 10 Απριλίου τα κόμικς γιορτάζουν. Και ένα σημαντικότατο στοιχείο για τους επισκέπτες εί-ναι η ελεύθερη είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις. Τζάμπα πράμα!

Και το κερασάκι στην τούρτα; Μα φυσικά τα Comicdom Awards. Τα Οσκαρ των εγχώρι-ων κόμικς. Γνωστά ονόματα, όπως οι Διαλυνάς, Μαραγκός, Tomek, Σταμπουλής, θα κονταρο-χτυπηθούν για μια θέση στον ήλιο. Θα κάνει κα-νείς το «νταμπλ» για Best Artist και Best Comic της χρονιάς; Ποιος θα περπατήσει θριαμβευτής στο κόκκινο χαλί του σκίτσου; Οψόμεθα...

«Δεν έχω σπίτι, δεν έχω δουλειά, δεν έχω γκό-μενα, δεν έχω λεφτά - κόμικς και δεν είμαι καλά!» Σας ακούγεται υπερβολικό; Γηπεδικό σί-γουρα. Μα για μια μορφή δημιουργίας που μπο-ρεί να μας δώσει από αριστουργηματική υψηλή τέχνη (βλέπε τον συγκλονιστικό Enki Bilal) μέ-χρι αγαπημένες καφρίλες (βλέπε «Κόναν ο βάρ-βαρος»), λίγος οπαδισμός δεν βλάπτει. Δηλώνω φίλαθλος και των δύο αυτών εκφάνσεων. Δύο από τις πάρα πολλές που παρουσιάζει αυτή η τόσο μητροπολιτική τέχνη. Και εάν έχετε συνη-

θίσει σε «παγκοσμίως άγνωστους» ομιλητές, αυτό δεν συμβαίνει στο Comicdom Con. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Διάσημα ονόματα από όλο το φάσμα της κομίστικης δημιουργίας. Προσκεκλη-μένοι για όλα τα γούστα.

Οι έχοντες πώρωση με το διεθνή περι-οδικό Τύπο σίγουρα διαβάζουν το περιοδικό The New Yorker. Το αντιμετωπίζουν όπως

Σκίτσα, καρέ, πενάκια και διάθεση σαρ-

κασμού. Το 6ο αθηναϊκό «συνέδριο» κόμικς είναι γεγονός. Χαράς ευαγγέλια. Από βδομάδα στην Ελληνο-

αμερικανική Ενωση. Περάστε μια βόλτα από το μαγικό του κόσμο.

οι αλχημιστές τη Φιλοσοφική Λίθο. Με δέος δηλαδή. Σε αυτό μπορούμε να βρούμε και δουλειές του Chris Ware, βασικού καλεσμένου του φε-τινού συνεδρίου. Και εάν ακόμη δεν σας πεί-σαμε, καλό είναι να αναφερθεί ότι οι London Times κατέταξαν το graphic novel του “Jimmy Corrigan: The Smartest Kid on Earth” μέσα στα 100 καλύτερα βιβλία για τη δεκαετία που πέρασε. Για φίλους της ρετρό αισθητικής που μετουσιώνεται σε μοντέρνα άποψη.

Και ερχόμαστε σε ένα «Κακό Βοτάνι» που τάραξε τα νερά. Εάν κάποιο κόμικς έχει προ-καλέσει πραγματικά αίσθηση στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες, αυτό είναι σίγουρα το δημιούργημα του Γάλλου David Prudhomme. Ο κόσμος του ρεμπέτικου μέσα από σκίτσα αφοπλιστικά ανθρώπινα. Και πώς ένα πενάκι μπορεί να αναπαραγάγει πιστά μια ολόκληρη

εποχή. Ο Prudhomme θα βρί-σκεται στην Αθήνα για να μας

λύσει την απορία: Πώς και γιατί ένας κά-τοικος του Μπορντό να ασχοληθεί με κάτι τόσο αμιγώς ελληνικό;

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει και μια εκπρόσωπος του πλανήτη των manga. Προσω-πικά ποτέ δεν κατάφερα να μπω στο κλίμα τους. Και μάλλον χάνω θησαυρούς. Στον αντίποδα, έχουν πολύ και φανατικό κοινό. Ιδιαίτερα στις πιο νεαρές ηλικίες. Ετσι, η μαλαισιανής κατα-γωγής Sonia Leong θα προσπαθήσει να μυήσει όλους εμάς τους άπιστους σε αυτά. Η βραβευμέ-νη δημιουργός προκάλεσε αίσθηση το 2008, με-ταφέροντας το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε -όπως σωστά μαντέψατε- manga. Αλλη μια απόδειξη πως το συγκεκριμένο είδος δεν είναι μόνο μεγά-λα μάτια, πολύχρωμα μαλλιά, βία και ερωτικές περιπτύξεις με εξωγήινα πλοκάμια.

Και να ήταν μόνο αυτοί... Τόσοι και άλλοι τόσοι σημαντικοί. Ελληνες και ξένοι. Για να τους τσεκάρετε, μπείτε στο comicdom-con.gr. Και πι-στέψτε μας, δεν θα χάσετε.

Ο αστικός κόσμος μας έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό τους μύθους του. Στο κενό που άφησε η απουσία μυθολογίας, αναπτύχθηκε μια κοσμο-γονία υπερηρώων -ξεκινώντας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Tα χρόνια έφεραν και μια τεράστια εμβάθυνση. Τρανό παράδειγμα το κόμικς “Watchmen” του γκουρού Alan Moore. Ποτέ ξανά οι υπερήρωες δεν ήταν τόσο φθαρ-τοί, τόσο ανθρώπινοι. Και εάν ο Superman πα-ραήταν γλυκανάλατος για τα γούστα των περισ-σότερων ενήλικων, αυτό δεν συνέβαινε και με τον Batman. Ο «σκοτεινός ιππότης» μίλησε σε εκατομμύρια ενήλικες καρδιές ανά την υφήλιο. Ενας τυπικός μητροπολιτικός ήρωας.

Το συνέδριο θα συνδυάσει τις εκδηλώσεις του με μια έκθεση αφιερωμένη στον αγαπημένο υπερήρωα. “Βatman: Υesterday & tomorrow”

το όνομα αυτής και η διάρκειά της μέχρι τις 15 Απριλίου. Κατευθείαν από το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο. Και Batman, δεν θα σε χορτάσουμε ποτέ!

Τελικά, ο σκοπός κάθε φεστιβάλ, κάθε συ-νεδρίου, κάθε έκδοσης και fanzine κόμικς δεν μπορεί να είναι άλλος παρά αυτός που ανέφερε κάποτε ο Edward Said. Ο γνωστός διανοητής -αφιερωμένος στο Παλαιστινιακό ζήτημα- είχε γράψει σχετικά με τα όσα περιγράφονται και απεικονίζονται στα κόμικς: «… όλα αυτά συ-νέβαλαν σε ένα πελώριο, υπέροχο αίσθημα συγκίνησης, εντελώς διαφορετικό από οτιδή-ποτε είχα γνωρίσει μέχρι τότε». Βρισκόμενοι σε αναμονή για την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου -δεν θα μπορούσαμε παρά να συμ-φωνήσουμε απόλυτα μαζί του.

Ανάμεσα σε πρόβες και παραστάσεις και λίγες ημέρες προτού η νέα ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα («Απ’τα Κόκκαλα Βγαλμέ-να») βγει στις αίθουσες, συνάντησα τον πρωταγωνιστή της ται-νίας Αργύρη Ξάφη. Με μούσι και μακρύ μαλλί, δεν θύμιζε σε τίποτα πια τον ειδικευόμενο ορθοπεδικό γιατρό Γιώργο Σπυ-ράτο, ο οποίος ξεκινάει την επαγγελματική του καριέρα στο φανταστικό νοσοκομείο «Αγιοι Πάντες» και κυριολεκτικά «τα βλέπει όλα». Με τον Αργύρη μιλήσαμε για το ΕΣΥ, το επάγ-γελμα του γιατρού, της χειρουργικής ακρίβειας προετοιμασίες των γυρισμάτων, τη δυσκολία του αυτονόητου. Για όλη την εμπειρία ενός ρόλου που του χάρισε μια υποψηφιότητα για το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου -από τις συνολικά οκτώ της ταινίας.

Σχετικά με την προετοιμασία του πάνω στο ρόλο του για-τρού, ο Αργύρης Ξάφης λέει ότι «πέρα από τις πρόβες που κάναμε ως ηθοποιοί, παρακολουθήσαμε κανονικές εγχειρή-σεις με τον Δημήτρη Ημελλο και τον Σωτήρη Γκορίτσα. Είδαμε βέβαια ήπιες εγχειρήσεις, πάνω σε πόδι, αλλά και πάλι δεν πε-ρίμενα ότι θα αντέξω. Θέλαμε να αντιληφθούμε και την ατμό-σφαιρα που υπάρχει μεταξύ των γιατρών απέναντι στο γεγονός.

Νομίζω πως για αυτό το ζήτημα έχουμε εντελώς λανθασμένη εντύπωση», σημειώνει ο Αργύρης και εξηγεί ότι στις εγχειρή-σεις υπάρχει μια καταπληκτική οργάνωση, φοβερός ρυθμός και συνεννόηση μεταξύ των γιατρών, των αναισθησιολόγων και των εργαλειοδοτών. «Σαν μια χορογραφία», συμπληρώνει. «Εννοείται περάσαμε και πολλές ώρες σε εφημερίες, με όλον αυτό τον πανικό και το χάος, από όλες τις απόψεις: τις ελλεί-ψεις που έχουν οι ίδιοι οι γιατροί, το πόσο υπερβολικοί είμα-στε εμείς ως ασθενείς, τα ατελείωτα χαρτιά προς υπογραφή».

Στην ταινία, ο ειδικευόμενος Σπυράτος αντιμετωπίζει το χάος του ΕΣΥ και γίνεται μέρος του, θέλοντας και μη. Φακε-λάκια, συνδικαλιστικά συμβούλια, επιτροπές, περίεργοι ασθε-νείς, ανταγωνιστικοί γιατροί, κωμικοτραγικά περιστατικά. Ιστορίες βγαλμένες από την πραγματικότητα, μια και το σε-νάριο της ταινίας είναι διασκευή του μυθιστορήματος «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα» του γιατρού Γιώργου Δενδρινού, ο οποίος μάζεψε τις εμπειρίες του από τα δέκα χρόνια που πέρασε σε διάφορα δημόσια νοσοκομεία. Ρωτάω τον Αργύρη για τη δική του άποψη για το ΕΣΥ. «Υπάρχει σίγουρα ένα θέμα, ένας παρα-λογισμός. Αισθάνεσαι ότι κάτι φταίει, αλλά δεν ξέρεις τι ακρι-

Ο Ελληνας γιατρός επί της μεγάλης οθόνης. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Απ’ τα Κόκκαλα

Βγαλμένα» μάς μίλησε για την εμπειρία του ως «ειδικευόμενος ορθοπεδικός». Ο καταξιω-μένος Αργύρης Ξάφης ρίχνει μια «χειρουργι-

κή» ματιά στην ελληνική πραγματικότητα.

βώς είναι. Βλέπεις ότι υπάρχει ένα λάθος σε όλο αυτό, αλλά δεν το βρίσκεις. Μάλλον είναι κάτι που δημιουργείται και από τις δύο μεριές (των γιατρών και των ασθενών) ταυτόχρονα».

Μιλώντας για το αδιαμφισβήτητο χάος των δημόσιων νο-σοκομείων -και με αφορμή την εποχή που βγαίνει η ταινία στις αίθουσες-, η κουβέντα πηγαίνει στη σύνδεση που μπο-ρεί να έχει αυτό το χάος με την ελληνική πραγματικότητα. «Ο τρόπος λειτουργίας του ΕΣΥ αντανακλά πλήρως την ελληνική κοινωνία, όπως φυσικά και όλα της τα κομμάτια: από τους πο-λιτικούς και τους γιατρούς μέχρι τους νομικούς και τους ηθο-ποιούς», εξηγεί ο Αργύρης. «Ολοι αντανακλούμε απόλυτα την κοινωνία. Δεν νομίζω ότι ένα σύστημα δουλεύει άψογα και όλα τα υπόλοιπα τα παρασύρει η ελληνική κοινωνία. Η δομή της, εξάλλου, αποτελείται από πολλές μικρότερες δομές, όπως η οικογένεια, η οποία έχει αυτήν τη στιγμή τα ίδια προβλήμα-τα. Οπως εμείς δεν ξέρουμε ως πολίτες πού να πιστέψουμε, έτσι και ένα παιδάκι δεν ξέρει σε ποιον γονέα να πιστέψει, αφού συνήθως λείπουν και οι δύο».

Επαναφέροντας την κουβέντα μας στην ταινία, ο Αργύρης τονίζει πως είναι τρομακτικά επίκαιρη, αλλά έχει και μια τρυ-φερή ματιά που τη χρειαζόμαστε όλοι πάνω στα προβλήματά μας. «Με συγκινεί ότι, στην τελική, αγαπάς και το πληγωμένο ζώο που λέγεται ‘Ελληνας’ με όλα τα προβλήματά του. Είναι θαυμαστό το πώς καταφέρνουμε και επιβιώνουμε σε όλες αυ-τές τις συνθήκες. Μόνο μπράβο μπορείς να πεις. Είναι λοι-πόν, με κάποιο τρόπο, πολύ αισιόδοξη ταινία».

Οσο για το αν άλλαξε άποψη για το επάγγελμα του για-τρού μετά το γύρισμα, ο Αργύρης είναι απόλυτος. «Ναι, είχα τελείως διαφορετική άποψη. Είχα αυτή που νομίζω πως έχουν οι περισσότεροι: ότι όλοι είναι λάθος, ότι τους ενδιαφέρει πε-ρισσότερο το προσωπικό όφελος και λιγότερο το γενικό καλό. Είχα όμως άδικο. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις με γιατρούς που τα παίρνουν ή όλα αυτά που μαθαίνουμε από τις εφημε-ρίδες. Υπάρχει όμως και μια τεράστια μάζα γιατρών οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν με το τίποτα, αναλαμβάνοντας παράλληλα και χίλιες άλλες δουλειές που δεν θα έπρεπε». Ο Αργύρης μού θυμίζει μια ατάκα της ταινίας, διά στόματος Μηνά Χατζησάββα, που λέει πως «το πιο δύσκολο είναι το αυτονόητο». Να κάνει δηλαδή ο καθένας τη δουλειά που πρέπει, χωρίς να ασχολείται με άσχετα πράγματα. «Επί-σης, θεωρούσα ότι όσοι γιατροί μένουν στα δημόσια νοσο-κομεία είναι κακοί και ότι οι καλοί γιατροί είναι στα ιδιωτι-κά», συμπληρώνει ο Αργύρης, εκφράζοντας μια αντίληψη που έχουν πολλοί από εμάς. «Προφανώς ήμουν λάθος και σε αυτό. Υπάρχουν καταπληκτικοί γιατροί που είναι πολύ πιο καίριοι στις διαγνώσεις τους και στην περίθαλψη που πρέπει να γίνει, λόγω των πολλών περιστατικών που αντιμετωπίζουν. Και είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε να είναι οι γιατροί· είναι ανθρώπινοι».

Η ώρα περνάει και η συζήτηση μας πάει πέραν της ται-νίας, στις θεατρικές δραστηριότητες του Αργύρη, που για μία ακόμη χρονιά είναι πολλές. Αυτή την περίοδο παίζει στην πα-ράσταση «Ο τυχερός στρατιώτης» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου, με τον τελευταίο να κάνει και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για ένα ρώσικο λαϊκό παραμύθι που ανεβαίνει στο Θέατρο Πόρτα. Παράλληλα, κάνει πρόβες -με τον Θωμά Μοσχόπουλο ξανά- για μια καλοκαιρινή παράστα-ση βασισμένη στον περίφημο πίνακα «Η σχεδία της Μέδου-σας» του Θεόδωρου Ζερικώ. «Ο πίνακας είναι εμπνευσμένος από ένα μεγάλο ναυάγιο, το οποίο προκλήθηκε εξαιτίας ενός καπετάνιου -διορισμένου από τον Λουδοβίκο τον 18ο- που είχε να ταξιδεύσει 25 χρόνια. Συμβολίζει τους αθώους πολίτες που πέθαναν λόγω της κακής διακυβέρνησης». Βρείτε ομοιό-τητες και διαφορές.

«Με συγκινεί ότι, στην τελική, αγαπάς και το πληγωμένο ζώο που λέγεται ‘Ελληνας’ με όλα τα προβλήματά του. Είναι θαυμα-στό το πώς καταφέρνουμε και επιβιώνουμε σε όλες αυτές τις συνθήκες. Μόνο μπράβο μπορείς να πεις. Είναι λοιπόν, με κάποιο τρόπο, πολύ αισιόδοξη ταινία».

«Η αρχική ιδέα ήταν δική μου», απαντάει πε-ρήφανος ο Σταύρος, όταν αρχικά ρωτάω πώς προέκυψε η ασχολία τους με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. «Είχα στο μυαλό μου να υπάρξει μια συνεύρεση μουσικής και χορού και στο κομμάτι της έμπνευσης αλλά και σε αυτό της πραγματο-ποίησης, γι’ αυτό απευθύνθηκα στην Αγγελική». Εκείνη χαμογελάει καθώς ακούει το συνδημιουρ-γό του έργου της να δηλώνει πόσο τον τιμά η θετική της απάντηση. Τελικά το εγχείρημα πέτυχε και, ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη την πρώτη συζήτηση, έντεκα ηθοποιοί και μουσικοί ανέβη-καν στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για να μας εντυπωσιάσουν (έως αύριο 2/4).

Δίνω το λόγο στην Αγγελική, ενώ αναρωτιέ-μαι πώς είναι να στήνεις μια χορογραφία πάνω σε ένα θέμα τόσο ρευστό. «Πάντα με τις χορογρα-φίες υπάρχει αυτό το ζήτημα, γιατί ξεκινάς χω-

ρίς ένα προϋπάρχον κείμενο, όπως στο θέατρο. Φτιάχνεις κάθε φορά ένα έργο από το μηδέν», αρ-χίζει να μου εξηγεί και συνεχίζει: «Στη δική μας περίπτωση ένα μεγάλο κομμάτι της χορογραφίας προέκυψε από τις πρόβες με τους χορευτές. Κά-ποιες αρχικές ιδέες απορρίφθηκαν και κάποιες άλλες άλλαξαν μέχρι να μας ικανοποιήσουν».

Μια που αναφερθήκαμε στις πρόβες, ρωτάω πόση ήταν η διάρκειά τους. «Εδώ και ένα χρόνο είχαμε το τελικό ΟΚ από τη Στέγη, που είναι και παραγωγός της παράστασης, αλλά οι πρόβες κρά-τησαν περίπου τέσσερις μήνες. Είναι πολύ σημα-ντικό να υπάρχει παραγωγή από πίσω που σου εγγυάται το στούντιο για τις πρόβες. Ενα χώρο που θα έχει τα αυτονόητα, ζέστη και καλό πάτω-μα», τονίζει η Αγγελική.

Γιατί όμως επελέγησαν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα; «Για εμάς είναι μια μεταφορά. Δεν

τα προσεγγίζουμε με την έννοια της καθολικής Εκκλησίας. Για μένα δένει πολύ με τις διάφορες δυνάμεις που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος και κατά καιρούς χρειάζεται να δαμάζονται από εξωτερικούς παράγοντες ή κανόνες για να κά-νουν το ανθρώπινο είδος κοινωνικοποιήσιμο». Η ανάλυση του Σταύρου για το θέμα που επέλεξε μου γεννά συνεχώς καινούργια ερωτήματα και προσπαθώ να εκφράσω όσα από αυτά μπορώ. «Αυτό το παιχνίδι με τους κανόνες που προσπα-θούν να εντάξουν τους ανθρώπους σε μια συμπε-ριφορά και να τους περιορίσουν, καθώς και το κομμάτι της πάλης του καθενός με τον εαυτό του και με το τι θεωρεί καλό και κακό ήταν για εμένα ο βασικός λόγος για να κάνω την παράσταση», με διευκολύνει ο Σταύρος.

Αλλάζω τελείως θέμα απευθυνόμενη και στους δύο δημιουργούς. «Πόσο το αστικό τοπίο

Αυτές τις ημέρες, όταν οι Αθηναίοι μιλούν για τα επτά θανάσιμα αμαρτήμα-τα, δεν αναφέρονται ακριβώς στη λαγνεία και την οκνηρία. Αναφέρονται στον τρόπο με τoν οποίο η Αγγελική Στελλάτου και ο Σταύρος Γασπαράτος προσέγγι-σαν το θέμα και δημιούργησαν την παράσταση «Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα». Συνάντησα τους δύο δημιουργούς και ζήτησα την άποψή τους -μεταξύ άλλων- για τον τρόπο που το αστικό τοπίο έχει εισβάλει στην αισθητική της παράστασης.

31

εισβάλλει στην παρουσίαση του θέματος;» Και οι δύο συμφωνούν ότι δεν ήταν τόσο προαπαι-τούμενο, όσο συνθήκη. «Πιο εύκολα φαντάζο-μαι τους ανθρώπους στο αστικό τοπίο παρά στη φύση, γιατί εκεί τους έχω συναντήσει», απαντάει πρώτη η Αγγελική και συμπληρώνει ο Σταύρος: «Η πρόθεσή μου ήταν η μουσική να έχει ένα κομ-μάτι κλασικής φόρμας αλλά και κάτι πολύ αστικό με ένα σύγχρονο ήχο. Ενα μεγάλο κομμάτι του έργου είναι ηλεκτρονικό ή ηλεκτρικό, που είναι ήχος του σήμερα και προσπαθώ να τον προσεγ-γίσω με αναφορές του παρελθόντος».

Κάπου εκεί χαιρετώ τους συνομιλητές μου χωρίς να έχω λύσει όλες τις απορίες που μου δη-μιούργησε η παράσταση. Αλλά έτσι είναι η τέχνη. Σου γεννά ερωτήματα για τον κόσμο και για τον εαυτό σου που πρέπει να διαχειριστείς, μεταξύ άλλων, και μόνος σου.

Συνοδοιπόροι στη δημιουργία, η Αγγελική Στελλά-του και ο Σταύρος Γασπαράτος καταπιάνονται με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και τη σχέση τους με το σήμερα σε μια παράσταση που συνδυάζει βί-ντεο, ζωντανή μουσική και φυσικά χορό. Οι δύο δημιουργοί, ωστόσο, δεν περιορίζονται απλώς στην «εικονογράφηση» του θέματος που έχουν επιλέξει, αλλά εστιάζουν ταυτόχρονα στον τρόπο που αυτό δι-αμορφώνει μια διαχρονική ανθρώπινη κατάσταση: η αμαρτία, στους αντίποδες μιας κοινωνικά και πο-λιτισμικά αποδεκτής συμπεριφοράς, δεν είναι παρά ένας τρόπος να ορίσουμε, με βάση κάποιους «ηθι-κούς» κανόνες, την απόκλιση του ανθρώπου από το «φυσικό» μέγεθός του ή τη ζωώδη φύση του.

Εντεκα χορευτές και πέντε μουσικοί συνυπάρ-χουν σε ένα σκηνικό χώρο που διαμορφώνεται αισθη-τικά μέσω των προβολών βίντεο και ανακαλεί άλλες εποχές -με προεξάρχουσες αυτές του Μεσαίωνα και της Αντιμεταρρύθμισης-, χωρίς ωστόσο να εγκλωβί-ζεται σε αισθητισμούς του παρελθόντος. Οι αναφορές στο παρόν διατυπώνονται εύστοχα και με σαρκαστι-κή διάθεση, ώστε ο συσχετισμός με τη Γένεση και το προπατορικό αμάρτημα να μην είναι τυχαίος ούτε ανε-ξάρτητος από την εξέλιξη του έργου: οι χρονικές ταλα-ντώσεις (παρελθόν-παρόν) γίνονται αισθητές τόσο στο μουσικό όσο και στο κινησιολογικό κομμάτι της πα-ράστασης: από τα εξπρεσιονιστικά tableaux vivants και την εκφραστικότητα του Gestus στην έντονη σω-ματικότητα, στις πτώσεις και τη βίαιη πάλη των σω-μάτων που προσπαθούν να αναρριχηθούν στο υπαρ-ξιακό κενό. Κατ’ ανάλογο τρόπο, η μουσική διανθίζε-ται τόσο από το φυσικό ήχο όσο και από ηλεκτρονι-κά μοτίβα. Αποτελεί παράλληλα ένα στοιχείο το οποίο υποστηρίζει δραματουργικά τη χορογραφία, συνοδεύ-οντας έτσι άλλοτε τη δυναμική παρουσία των χορευ-τών κι άλλοτε την απέριττη, μινιμαλιστική δράση ενός ντουέτου ή την απογυμνωμένη ύπαρξη μιας μοναχικής

φιγούρας. Τα σκηνικά αντικείμενα (κύβοι) δημιουρ-γούν ένα χώρο με έντονη πλαστικότητα, ο οποίος πλά-θεται και αναπλάθεται διαρκώς κατά την εξέλιξη του έργου, αποκτώντας ποικίλους συμβολισμούς: αποκο-ρύφωμα η βιβλική σκηνή, όπου τα σώματα των χορευ-τών μοιάζουν θαμμένα κάτω από τα συντρίμμια ενός κόσμου που έχει καταρρεύσει.

Με εύγλωττο τρόπο, οι δύο δημιουργοί επιχει-ρούν να εκφράσουν τις ανησυχίες τους γύρω από την καταπιεστική ανοχή της σημερινής πραγματι-κότητας και να απεικονίσουν το αδιέξοδο μιας αν-θρωπότητας που ακολουθεί φθίνουσα πνευματική πορεία παραμένοντας προσκολλημένη στην υλική διάσταση των πραγμάτων. Διαχειρίζονται επιδέξια αυτό που τόσα εύστοχα διατυπώνει η Χάνα Αρεντ: «Βυθισμένη μέσα σε σκοτεινούς καιρούς, η ανθρω-πότητα αντί να μπει σ’ ένα δρόμο πραγματικά αν-θρώπινων συνθηκών, βυθίζεται σε μια νέα μορφή βαρβαρότητας»1. Κι αυτή η βαρβαρότητα, όπως υποστηρίζει η ίδια η χορογράφος, στρέφεται ενάντια στην ίδια τη φύση υπογραμμίζοντας το εξής τραγικό παράδοξο: «Ο άνθρωπος σήμερα, περισσότερο από ποτέ, κουβαλά την ψευδαίσθηση της παντοδυναμί-ας του, υποπίπτει σε αμαρτήματα-ατοπήματα, όχι γιατί παραμένει κατά βάθος ανθρώπινος, αλλά γιατί πιστεύει ότι μπορεί να ξεπεράσει τη φύση του, να ηγηθεί του κόσμου. Ετσι, παραμένει το πιο εξελιγ-μένο νοητικά είδος του ζωικού βασιλείου, αλλά πα-ράλληλα και το (αυτο-)καταστροφικότερο απ’ όλα τα είδη». Το σώμα είναι ίσως το μόνο ικανό μέσο για να αποτυπώσουμε την παραπάνω παραδοξότητα και να χαρτογραφήσουμε τα αδιέξοδα της ανθρώπινης ύπαρξης όπως αυτά εκφράζονται μέσα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα: αλαζονεία, απληστία, φθό-νος, λαγνεία, λαιμαργία, οκνηρία, οργή.

*Κείμενο του Τάσου Κουκουτά που περιλαμβά-νεται στο πρόγραμμα της παράστασης.

--

-

-

-

«Πόλεμος εκ των έσω». Με τη φράση αυτή, θα μπορούσε να περιγράψει κα-νείς τη νέα καμπάνια της Greenpeace, που γίνεται μέσα από το Facebook και αφορά το ίδιο το site. Για την ακρίβεια, την ανακοίνωση των σχεδί-ων του ιδρυτή και γενικού διευθυντή του, Mark Zuckerberg, τον Ιανουά-ριο του 2010 για την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου κέντρου δεδομένων στο Πρίνβιλ του Ορεγκον. Μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης η σελίδα facebook.com/unfriendcoal μετρούσε 98.337 like, τα οποία αυξάνονται με ρυθμούς αστραπής.

Ολοι έχουμε στο μυαλό μας ει-κόνες, όπως αυτές των ακτιβιστών της Greenpeace κρεμασμένων από τα φαλαινοθηρικά, προκειμένου να εμποδίσουν με κίνδυνο της ζωής τους το κυνήγι της φάλαινας. Σύμ-φωνα με τη λογική του οργανισμού, η συλλογή ηλεκτρονικών υπογραφών αποτελεί και αυτή μία μορφή ακτιβι-σμού, (ακτιβισμός μέσω διαδικτύου) και μάλιστα εξίσου αποτελεσματικού.

Για παράδειγμα, το Μάρτιο του 2010 η Greenpeace ξεκίνησε εκστρατεία, με βασικό εργαλείο τα social media, ενάντια στην Nestlé, απαιτώντας από την εταιρεία να στα-ματήσει να αγοράζει φοινικέλαιο -που είναι προϊόν καταστροφής δα-

σικών εκτάσεων της Ινδονησίας- και δικαιώθηκε επιτυγχάνοντας το στό-χο της με αρωγό τη μεγάλη κοινωνι-κή ανταπόκριση.

Ετσι και με την περίπτωση του Facebook, αφού τα τελευταία πέντε χρό-νια η Greenpeace αγωνίζεται για έναν πιο πράσινο τομέα IT (Information Technology). Οπως διαβάζουμε στις σχετικές ανακοινώσεις, «το πρόβλημα του Facebook με τον άνθρακα είναι αντιπροσωπευτικό ενός προβλήματος που αντιμετωπίζουν όλες οι εταιρείες ΙΤ, ειδικότερα αυτές που ασχολούνται με τις διαδικτυακές υπηρεσίες, δηλαδή το λεγόμενο ‘cloud’... Το κόστος στο κλίμα του πλανήτη θα είναι καταστρο-φικό, εφόσον αυτή η ενέργεια θα εξα-κολουθήσει να βασίζεται στην καύση άνθρακα».

Και αν φαίνεται παράδοξη η απόφαση χρήσης του ίδιου του Facebook γι’ αυτή την καμπάνια, μάλλον τελικά δεν είναι. Αφού μι-λάμε για τη μεγαλύτερη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης στον κόσμο, το μέρος όπου εκατοντάδες εκατομμύ-ρια άνθρωποι συναντιούνται καθη-μερινά, για να επικοινωνήσουν, να ανταλλάξουν νέα, ιδέες και σκέψεις. Ο,τι συμβαίνει στο Facebook είναι σημαντικό, γιατί πρωτίστως αφορά όλον αυτό τον κόσμο που νοιάζεται

για ένα καλύτερο μέλλον. Οπως λέει η Λένα Καρβουνάκη, Media Officer της Greenpeace Ελλάδας, «δεν είμα-στε ενάντια στο Facebook, αλλά το θέλουμε μαζί μας ως σύμμαχο στον αγώνα ενάντια στις κλιματικές αλλα-γές».

Τι θα γίνει, όμως, αν τελικά δεν υποχωρήσει ο Mark στα σχέδιά του, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της Greenpeace; Η ημερομηνία που θέτει ο οργανισμός ως όριο για την απόφαση αλλαγή πολιτικής είναι η 22η Απριλίου, Ημέρα της Γης. Εως τότε όμως αυτή η δυναμική θα πρέ-πει να ενισχυθεί ακόμα περισσότε-ρο από τον κόσμο. Ηδη έχει υπάρ-ξει ενδιαφέρον από το Facebook να συζητήσει με τους εκπροσώπους της Greenpeace και να ακούσει τις προ-τάσεις τους.

«Πολλοί εργαζόμενοι μέσα στο Facebook δεν είχαν συνειδητοποι-ήσει το πρόβλημα, αφού πίστευαν ότι εργάζονταν σε μία από τις πιο ‘πράσινες’ εταιρείες στον κόσμο. Οσο δεν δεσμεύεται για τη χρήση καθαρής ενέργειας, απογοητεύει τους ίδιους τους εργαζομένους του και το μισό δισεκατομμύριο χρήστες του. Εμείς, πάντως, θα επιμείνουμε, όσο χρειαστεί, για να πρασινίσει το Facebook».

Μια μεγάλη μετωπική σύγκρουση αναμένε-

ται τον επόμενο καιρό ανάμεσα στο Facebook

και την Greenpeace. Και όμως. Αιτία το υπερσύγ-χρονο κέντρο δεδομένων

στο Ορεγκον που ετοι-μάζει ο Ζούκερμπεργκ, στο οποίο η Greenpeace

εντοπίζει κίνδυνο για το περιβάλλον.

Είναι, πλέον, γεγονός: από την περασμένη Δευτέ-ρα, 28 Μαρτίου, οι New York Times ανταποκρί-θηκαν στις σειρήνες της εποχής, εγκαινιάζοντας το δικό τους paywall, το οποίο τους κόστισε 40 εκατ. δολάρια. Τι σημαίνει αυτό; Οτι από εδώ και στο εξής θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάζετε δωρεάν μόνο μέχρι 20 άρθρα το μήνα από την ηλεκτρονι-κή έκδοση της εφημερίδας.

Το paywall είναι η νέα τάση που παρουσιά-στηκε στο χώρο των εφημερίδων, οι οποίες έχο-ντας διαπιστώσει ότι τα έσοδα διαφήμισης από τις διαδικτυακές τους εκδόσεις δεν επαρκούσαν για να καλύψουν το κόστος λειτουργίας τους, αποφά-σισαν να χρεώσουν τους αναγνώστες τους για την πρόσβαση στο ψηφιακό τους περιεχόμενο. Οι νέες συσκευές που «εισέβαλαν» στην καθημερινότητά μας: Τablet PC και eReaders δημιουργούν ευοίω-νες προϋποθέσεις για την επιτυχία του paywall, καθώς οι χρήστες τους είναι πρόθυμοι να πληρώ-σουν για να ενημερώνονται ενώ βρίσκονται εν κι-νήσει -η απήχηση της Daily, της εφημερίδας που προορίζεται αποκλειστικά για το iPad επιβεβαιώ-νει αυτό τον ισχυρισμό.

Ηδη στον πειρασμό του «τείχους» υπέκυψαν εφημερίδες παγκόσμιας εμβέλειας, όπως οι Times του Ρούπερτ Μέρντοχ (ιδιοκτήτης και της Daily),

στα άρθρα των οποίων έχουν πρόσβαση μόνο οι επί πληρωμή συνδρομητές. Οι Financial Times, ο Economist και η Wall Street Journal, προσφέρουν δωρεάν ένα μικρό αριθμό άρθρων και χρεώνουν την πρόσβαση στην υπόλοιπη ύλη. Αντίστοιχο paywall αναμένεται να καθιερώσει και η Telegraph τον προσεχή Σεπτέμβριο.

Η αποτελεσματικότητα του καινούργιου μο-ντέλου που υιοθετούν οι εφημερίδες είναι ακόμα υπό εξέταση. Στα έντυπα που προσφέρουν γενι-κή ενημέρωση, για παράδειγμα, ίσως το paywall να μην αποδειχθεί τόσο χρήσιμο, καθώς υπάρ-χουν ένα σωρό μέσα που προσφέρουν τις ίδιες ειδήσεις δωρεάν. Αντίθετα, οι εφημερίδες που προσφέρουν εξειδικευμένη ενημέρωση, λόγου χάρη για οικονομικά θέματα (λέγε με Wall Street Journal), και για την οποία δεν υπάρχουν δωρε-άν εναλλακτικές επιλογές, κερδίζουν περισσότε-ρα από την εγκατάσταση paywall. Ολα είναι θέμα ανταγωνισμού…

Παρόλα αυτά, αν είστε θαυμαστές των New York Times, δεν χρειάζεται να προβληματιστείτε ιδιαίτερα από τη νέα πολιτική τους. Αμέσως μετά την έναρξη του paywall, αναρτήθηκαν δεκάδες συμβουλές στο διαδίκτυο για το πώς να το παρα-κάμψετε. Αν χρησιμοποιείτε τα links των άρθρων

από τις δημοφιλείς μηχανές αναζήτησης (Google, Bing, Yahoo), θα μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε πέντε επιπλέον άρθρα την ημέρα. Κάθε φορά που διαγράφετε τα cookies του browser σας -μία δι-αδικασία πολύ απλή ακόμα και για τον λιγότερο έμπειρο χρήστη-, ο μετρητής των NYT μηδενίζε-ται: άλλα 20 άρθρα στη διάθεσή σας. Και το κε-ρασάκι στην τούρτα: έχετε απεριόριστη πρόσβα-ση στην ύλη της εφημερίδας μέσω των links που αναρτώνται στα social networks και στις μηχανές αναζήτησης Ask και Blekko.

Η Αϊλίν Μέρφι, εκπρόσωπος της εφημερί-δας, απάντησε πως αυτές οι τρύπες στο paywall είναι ήδη γνωστές στη διοίκηση και έχουν μείνει σκόπιμα ανοιχτές. Προς τι όλη η φασαρία τότε;

Εάν είστε εγγεγραμμένος στο newsletter των New York Times,

πριν από δύο εβδομάδες θα λάβατε μια δυ-σάρεστη έκπληξη: ένα mail από τη «Γκρίζα Κυρία», με το οποίο σας γνωστοποιούνταν

ότι… «ο τζάμπας πέθανε».

34

WIKIPEDIA

Ο στόχος φιλόδοξος: να διπλασιάσει η Βικιπαίδεια μέσα σε ένα χρόνο τα άρθρα της και να τα εμπλουτίσει. Γιατί; Για να γίνει πιο χρήσιμη σε όσο το δυνατόν με-

γαλύτερο κοινό. Ο συντονιστής της δράσης Ιωάννης Γιανναράκης δηλώνει αισιό-δοξος και καλεί τους πάντες να βοηθήσουν.

Υπολογίζεται πως αυτή τη στιγμή η Βικιπαίδεια, η ελ-ληνική εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, έχει 60.000 λήμματα. Την ίδια στιγμή που η παγκόσμια αγγλική έκδοσή της ξεπερνάει τα 3,5 εκατ. και χώ-ρες με παρόμοιο πληθυσμό με την Ελλάδα (βλέπε

Ολλανδία και Πορτογαλία) μετρούν περισσότερα από 600.000 άρθρα. Διπλάσιο αριθμό από εμάς

έχουν και πολλές χώρες της Κεντρικής Ευρώ-πης, αλλά και των Βαλκανίων. Αυτό έχει ως

αποτέλεσμα η μοναδική εγκυκλοπαίδεια που μπορεί να χρησιμοποιεί ο καθένας μας κα-θημερινά και δωρεάν, να εμφανίζει συ-χνά-πυκνά το σύνδεσμο: «H Βικιπαίδεια δεν διαθέτει κάποια σελίδα με τον τίτ-λο που ψάξατε. Για τη δημιουργία της, πληκτρολογήστε το κείμενό σας στο παρακάτω πλαίσιο».

Την κατάσταση θέλησε να αλλά-ξει το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τε-χνολογίας (ΕΔΕΤ) σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελεύθερου Λογισμικού/Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα (ΕΕΛ/ΛΑΚ) και το Εθνικό Κέντρο Τεκμη-ρίωσης (ΕΚΤ). «Στόχος μας είναι ο εμπλουτισμός και η διεύρυνση της χρή-σης της Wikipedia στα ελληνικά», εξηγεί

ο συντονιστής της πρωτοβουλίας Ιωάν-νης Γιανναράκης. Για να το καταφέρουν,

ζητά την κινητοποίηση των ανθρώπων που ασχολούνται με την εκπαίδευση, μαθη-

τών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, όσων κι-νούνται στον πολιτισμό αλλά και ερασιτεχνών

κάθε είδους. Σκοπός τους είναι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μπουν σε μια

διαδικασία προσθήκης πληροφοριών. «Εμπλουτι-σμός δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη γράφω από την αρχή ένα μεγάλο θέμα. Σημαίνει βάζω ένα ψήγμα πληρο-φορίας που λείπει». Απηύθυναν έτσι ένα κάλεσμα σε όλους και ταυτόχρονα ξεκίνησαν μια σειρά από ερ-γαστήρια σε όλη την Ελλάδα, ώστε να αποκτήσουν εμπειρία οι ενδιαφερόμενοι. «Οσοι θέλουν μπορούν με ένα μόνο κλικ να γράψουν, να διορθώσουν λάθη άλλων, να συμπληρώσουν ελλείψεις, να βγάλουν από τη μέση κακόβουλες παρεμβάσεις».

Η συμμετοχή μέχρι στιγμής είναι ενθουσιώδης. Παίρνουν μέρος όχι μόνο πανεπιστημιακοί αλλά και

καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης, νοικοκυρές, οργα-νισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, πολιτικοί μηχανικοί, οινοποιοί και κάθε είδους επαγγελματίες που θέλουν να συνδράμουν με τις γνώσεις τους. «Ολοι μπορούν να φανούν χρήσιμοι. Ο πιο παλιός διαχειριστής της Βικιπαίδειας, με τεράστια συνεισφορά, είναι πυρο-σβέστης από τη Θεσσαλονίκη».

Στην προσπάθεια ανταποκρίθηκε θετικά και το υπουργείο Παιδείας, το οποίο υιοθέτησε την πρωτο-βουλία και ανακήρυξε το 2011 «έτος ψηφιακής εγκυ-κλοπαίδειας». Παράλληλα, έκανε και την εξής και-νοτόμο κίνηση: ξεκίνησε να διασυνδέει τα ψηφιακά βιβλία που ετοιμάζει (τα οποία είναι ουσιαστικά τα ήδη υπάρχοντα βιβλία σε ψηφιακή μορφή) με τη Βι-κιπαίδεια. Αν ένας μαθητής μπει αυτή τη στιγμή στην ιστοσελίδα του υπουργείου και ξεκινήσει να διαβάζει το βιβλίο της Χημείας της Β΄ Γυμνασίου, έχει τη δυ-νατότητα να κάνει κλικ πάνω σε συγκεκριμένες λέξεις και να βρεθεί στο αντίστοιχο λήμμα της εγκυκλοπαί-δειας για περισσότερες πληροφορίες.

Στόχος, τώρα, είναι μέσα στην επόμενη σχολική περίοδο τα κείμενα να ξεπεράσουν τα 100.000. «Εί-ναι ένας εφικτός στόχος. Και στη συνέχεια θέλουμε να ακολουθήσουμε μια γρήγορη ανάπτυξη, ώστε να βρεθούμε ανάμεσα στην ομάδα των μεγάλων εγκυ-κλοπαιδειών. Δεν έχουμε συνηθίσει να λειτουργού-με συνεργατικά γενικότερα ως κοινωνία. Ελπίζουμε να το αλλάξουμε αυτό».

Info-

mywikipedia.ellak.gr.

Αυτές τις ημέρες «ανεβαίνει» στο ίντερ-νετ (και από τη στιγμή εκείνη θα διανέ-μεται δωρεάν χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης) ένα ντοκιμαντέρ που, σύμφωνα με τους συντελεστές του, «ανα-ζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προ-τείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέ-ρωσης». Το “Debtocracy” -στα ελληνικά «Χρεο-κρατία»- αποτελεί το πρώτο από τα πα-ράγωγα μιας πολύμηνης δημοσιογραφι-κής έρευνας που εστίασε στο θέμα που μονοπωλεί πια τον εγχώριο δημόσιο διάλογο: αυτό της οικονομικής κρίσης. Εξετάζοντάς το από «έξω προς τα μέσα», ξεκινώντας δηλαδή από την κρίση σε πα-γκόσμιο επίπεδο και προχωρώντας στη συνέχεια στην Ευρώπη και την Ελλάδα, η έρευνα περιέλαβε συζητήσεις με προσω-πικότητες όπως οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ού-γκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM (δι-εθνές κίνημα που αγωνίζεται για την κα-τάργηση του χρέους του Τρίτου Κόσμου) Ερίκ Τουσέν και ο Μανώλης Γλέζος.

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της ομάδας που υπογράφει την εν λόγω δη-μοσιογραφική έρευνα, δηλαδή τον Αρη

Χατζηστεφάνου (δημιουργό της ραδιο-φωνικής εκπομπής του ΣΚΑΪ “Infowar” και αρχισυντάκτη του thepressproject.gr) και την Κατερίνα Κιτίδη (αρχισυντάκτρια του tvxs.gr), το ντοκιμαντέρ είναι πολιτι-κά στρατευμένο. «Προωθεί τη δημιουργία μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου με κι-νηματικά χαρακτηριστικά. Μιας επιτρο-πής που θα εξετάζει όλες τις παραμέτρους του χρέους και θα κοιτάζει την πιθανότη-τα διαγραφής όχι μόνο στην περίπτωση που το χρέος κριθεί παράνομο και απε-χθές, αλλά και στην περίπτωση που κρι-θεί μη βιώσιμο για τον ελληνικό λαό».

Εξάλλου, οι δύο δημοσιογράφοι θεωρούν τη δημιουργία επιτροπής λο-γιστικού ελέγχου τμήμα μιας πολύ ριζο-σπαστικής διαδικασίας. «Το να ανοίξεις τα λογιστικά βιβλία, να δεις ποιος έφαγε χρήματα και με τι όρους, αλλάζει όλες τις πολιτικές και κοινωνικές διαδικασί-ες. Γενικώς, μέσω της έρευνας, διαπι-στώσαμε πως εντέλει το χρέος -τόσο η δημιουργία του όσο και η διαγραφή του- συνδέεται με πολιτικές αποφάσεις. Δεν έχει να κάνει με την απλή καταγραφή οικονομικών στοιχείων. Τα παραδείγ-ματα χρεωμένων χωρών που εξετάσαμε μας έκαναν να καταλάβουμε πως οι απο-φάσεις λαμβάνονται στους δρόμους και προς αυτή την κατεύθυνση η επιτροπή λογιστικού ελέγχου μπορεί να αποτελέ-

σει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο». Πέρα από την προαναφερθεί-

σα στην αρχή του κειμένου ανυπαρ-ξία πνευματικών δικαιωμάτων, το “Debtocracy” καινοτομεί και στον τρόπο παραγωγής του. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ανεξάρτητη συμπαραγωγή των... θεατών του. Οι πολίτες καλούνται να καταθέσουν το ποσό που επιθυμούν και με αυτό τον τρόπο να υποστηρίξουν την προσπάθεια.

Η έως τώρα συμμετοχή είναι άκρως ενθαρρυντική, καθώς το σχετικό box στην ιστοσελίδα ενημερώνει πως τα βα-σικά έξοδα παραγωγής έχουν καλυφθεί. Τα ποσά που θα προσφέρονται στο εξής θα χρησιμοποιηθούν για την προώθηση του ντοκιμαντέρ. «Είναι βασικό για εμάς το ντοκιμαντέρ να φτάσει στο ευρύ κοι-νό. Στόχος μας δεν είναι να μιλήσουμε μόνο με πολίτες που βλέπουν τα πράγ-ματα από την ίδια οπτική γωνία με εμάς. Επιθυμούμε να δείξουμε τη δική μας οπτική γωνία σε ανθρώπους που μπο-ρεί να ενημερώνονται αποκλειστικά από τα δελτία των 8 ή των 9. Βρισκόμαστε σε μια φάση κατά την οποία η ελληνι-κή δημοκρατία απειλείται. Πιστεύουμε πως διανύουμε μια περίοδο οριακών αποφάσεων. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί τη δική μας θέση», τονίζουν ο Αρης Χατζη-στεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη.

Ενα ντοκιμα-ντέρ με συμπα-ραγωγούς τους θεατές του δια-νέμεται δωρεάν

στο ίντερνετ, αναζητά τα

αίτια της κρίσης χρέους και προ-

τείνει λύσεις.

-

-

-

38

Τα σκουπίδια...τραγουδάνε

ακόμα...

110 ημέρες αναταραχής συμπληρώνονται στην πολύπαθη πλέον λεωφόρο Λαυρίου. Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται. Πρωταγω-νιστής η κυβέρνηση που κανείς δεν έχει κατα-λάβει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Συμπρωταγω-νιστής η τοπική κοινωνία. Η τελευταία με τους έρημους και απρόσωπους κατά Σαββόπουλο εκπροσώπους της.

Το καλύτερο των ημερών: άνω των 35 ετών ανύπανδρος φύλακας με κατοχυρωμένη μονιμότητα στην εταιρεία ΕΛΠΕ...

Σκουπιδιών συνέχεια: Ο Σύνδεσμος Ελλη-νικών Βιομηχανιών Ανακύκλωσης και Ενεργει-ακής Αξιοποίησης (ΣΕΒΙΑΝ) -που εκπροσωπεί ό,τι απέμεινε από τη μικρή «βαριά» βιομηχανία της χώρας- δεν κρύφτηκε πίσω από τα χημικά και τα μπλόκα και δημοσιοποίησε τις δικές του προτάσεις για την έξοδο από την καταστροφι-κή πορεία. Οι εκπρόσωποί του -όλοι άνθρωποι της δουλειάς- παρουσίασαν προτάσεις «άμεσης δράσης», διαθέσιμες στο www.sevian.gr, που επιτρέπουν την εκτροπή 350.000 τόνων από την ταφή στο ΧΥΤΑ της Φυλής… Ο μόνος χώ-ρος «ταφής» που λειτουργεί στην Αττική.

Στείλτε τον Ρέντσο Πιάνο στην Κερατέα. Μην πληρώσουμε και... άλλα Κερατεάτικα…

Μulti σύστημα που θυμίζει λίγο τις δέσμες, λίγο τον παλιό διαχωρισμό ανάμεσα στο «κλα-σικό» και το «πρακτικό» των γονέων μας, λίγο από όλα ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας κλπ., Αννα Διαμαντοπούλου. Κατά τα άλλα, η Ιστορία παραμένει τελικά υπο-χρεωτικό μάθημα, τα πολυδιαφημισμένα μα-θήματα επιλογής κόπηκαν λόγω budget και ένα καινοτόμο κατά δήλωση αγνώστων λοιπών στοιχείων ταυτότητας «μάθημα» με τον corporate τίτλο project έκανε την εμφάνισή του (περισσό-τερα στο http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_30/03/2011_385350).

Τα σχέδια του Πιάνο για το πράσινο Φά-ληρο ήταν μία (ακόμη) δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου. Μήπως μετά τα σχέδια θα μπορούσε το κοινωφελές Ιδρυμα να αναλάβει εν λευκώ και την εφαρμογή της πρότασης; Ελπίζω να μην βρει τη διαχρονική υπηρέτη του πράσινου ακτι-βισμού, την συντρόφισσα Τίνα, στα... κάγκε-λα!!!

Με αφορμή την υποβάθμιση της πιστο-ληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από την Standard & Poor’s, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου εξαπέλυσε επίθεση κατά των διεθνών οίκων αξιολόγησης και διερωτήθηκε: «Ποιος κυβερνά τον κόσμο μας;».

Ψάχνοντας το νεοκλασικό της οδού Τριπόδων στην Πλάκα για να παρακολουθήσω την εκδήλωση με θέμα τη βιώσιμη κινητικότητα και το ποδήλατο, γνώ-ριζα εκ των προτέρων πως αυτή δεν θα περιστραφεί γύρω από μια άκρατη... μακετολαγνεία και βαρετές τεχνοκρατικές αναλύσεις. Και αυτό γιατί ο Θάνος Βλαστός, βασικός ομιλητής της παρουσίασης που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, συνηθίζει να παρουσιάζει το όραμά του για μια διαφορετική Αθήνα όχι από τη σκοπιά του συγκοινωνιολόγου καθηγητή του ΕΜΠ, αλλά από αυτήν του αθεράπευτα ρομαντικού Aθηναίου πολίτη.

Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, και από την εισα-γωγή της ομιλίας του, όταν τόνισε το δέον για την Αθήνα του αύριο. «Τελικός μας στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία μιας ανθρώπινης, φιλικής, κε-φάτης και ερωτικής πόλης. Αυτό είναι το όραμα των νέων ανθρώπων, και εμείς προσπαθούμε να το μεταφράσουμε».

Και στη μετάφραση αυτή περιλαμβάνεται χωρίς αμφιβολία η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου. Το απόλυτο must, δηλαδή, για κάθε Αθηναίο. Βέβαια, απέχει ακόμα αρκετά από το να γίνει πραγματικότη-τα. «Αν και υπάρχει νόμος που λέει ότι το ιστορικό Κέντρο είναι πεζοδρομημένο, βρισκόμαστε ακόμα στο μηδέν λόγω της γραφειοκρατίας», τόνισε αρ-χικά ο κ. Βλαστός, απλώνοντας στη συνέχεια τις αισιόδοξες εκτιμήσεις του: «Στην πόλη μας υπάρ-χουν ποιότητες και αξίες που είναι θαμμένες κάτω από τη στάχτη της καθημερινής μας μιζέριας. Τέτοια αξία είναι η Πανεπιστημίου, η οποία μελλοντικά θα αποτελέσει υπόδειγμα μνημειακού πεζόδρομου στα πρότυπα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και της

Αποστόλου Παύλου και θα συμβάλει τελικά στην αναβάθμιση ολόκληρου του ιστορικού Κέ-

ντρου, προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους Αθηναίους

σε αυτό».Αυτό είναι τελικά το

ζητούμενο σύμφωνα με το διακεκριμένο

συγκοινωνιολόγο. Η επανακατοί-

κηση του Κέ-ντρου, που μό-

νοι μας αφήσαμε στη μοίρα του. «Το

‘άδειασμά’ του και το ταυτόχρονο ‘άπλω-

μα’ στα προάστια δημι-ούργησαν τα σημερινά

προβλήματα. Η σημερινή πολεοδομία προτείνει το ακριβώς ανάποδο. Προτείνει μια πιο συμπαγή κοινωνία, μια κοινωνία με υψηλότερες πυκνότη-τες». Αντε να πειστεί ο κάτοικος των προαστίων ότι πρέπει να εγκαταλείψει τη μονοκατοικία του και να γυρίσει στις ασφυκτικές κεντρικές συνοικίες. Και όμως. Ο Θάνος Βλαστός επιμένει. Πιστεύει πως η προοπτική της επιστροφής στο Κέντρο «δεν είναι απλά μια πολεοδομική πρόταση, είναι μια πρόταση μιας άλλης κοινωνίας. Μόνο εάν πυκνώσει ξανά το Κέντρο θα μπορέσει η δημόσια συγκοινωνία να επιτελέσει το έργο για το οποίο είναι προορισμέ-νη. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δούμε την Αθήνα που όλοι ονειρευόμαστε».

Πολύ σημαντικό ρόλο, προφανώς, παίζει και η δημόσια συγκοινωνία. Αλλά και αυτή δεν είναι και πολύ στα πάνω της. Και το πολυαγαπημένο μας μετρό; Ο αιρετικός συγκοινωνιολόγος φρόντισε να ξαφνιάσει όσους βρίσκονταν στην αίθουσα, όταν τό-νισε ότι το μετρό όχι μόνο δεν είναι πανάκεια, αλλά «είναι ένα υπόγειο και σκοτεινό μέσο που αδιαφο-ρεί για την πόλη. Ενα μέσο που αφήνει το μπάχαλο στην επιφάνεια να συνεχίζεται, ενώ όλοι το χειρο-κροτούμε γιατί δεν έχουμε άλλη λύση. Μας θλίβει μια Αθήνα που έχει ταυτίσει τα οράματά της με το να κυκλοφορεί υπογείως».

Αντιθέτως, είναι βέβαιος πως η Αθήνα πρέπει να αποκτήσει πνοή στην επιφάνειά της. Γι’ αυτό «η δημόσια συγκοινωνία θα πρέπει να σχεδιαστεί βά-σει ενός κυκλοφοριακού προγραμματισμού που θα θωρακίζει την πόλη από το αυτοκίνητο, που θα συ-νοδεύεται και από άλλες πολιτικές βιώσιμης κινητι-κότητας, όπως το ποδήλατο και το περπάτημα». Το αυτοκίνητο ως μέσο μεταφοράς μέσα στην πόλη έχει αποτύχει παταγωδώς. Η νευρικότητα που μας πιάνει όταν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουμε στο παν-δαιμόνιο των κεντρικών δρόμων είναι αρκετή για να το αποδείξει.

Οπότε; «Θα πρέπει να υπάρξουν άμεσοι και έμ-μεσοι περιορισμοί στην ιδιοκτησία, να προωθηθούν ιδέες, όπως τα κοινόχρηστα ποδήλατα, τα κοινόχρη-στα αυτοκίνητα, το car pooling και το car sharing. Να θεσπιστούν αντικίνητρα μέσα από τη φορολόγηση, αστικά διόδια, περιορισμοί στάθμευσης και κυκλο-φορίας», συνηγορεί ο Θάνος Βλαστός και καταλήγει ειρωνικά: «Στην Ελλάδα τα πεζοδρόμια έχουν φτια-χτεί τόσο στενά που σου δίνεται η εντύπωση ότι λει-τουργούν για να προστατεύονται τα αυτοκίνητα από τους τοίχους και όχι για να περπατούν σε αυτά οι πεζοί». Ωραία όλα αυτά, αλλά ακούει κανείς;

Ψάχνοντας το νεοκλασικό της οδούΠλάκα για να παρακολουθήσω τηθέμα τη βιώσιμη κινητικότητα και τοριζα εκ των προτέρων πως αυτή δενγύρω από μια άκρατη... μακετολαγντεχνοκρατικές αναλύσεις. Και αυτόΒλαστός, βασικός ομιλητής της παδιοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία ΠεΠολιτισμού, συνηθίζει να παρουσιάγια μια διαφορετική Αθήνα όχι απσυγκοινωνιολόγου καθηγητή του Εαυτήν του αθεράπευτα ρομαντικού A

Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, καγωγή της ομιλίας του, όταν τόνισε Αθήνα του αύριο. «Τελικός μας στείναι η δημιουργία μιας ανθρώπινφάτης και ερωτικής πόλης. Αυτό των νέων ανθρώπων, και εμείς πτο μεταφράσουμε».

Και στη μετάφραση αυτή περιλααμφιβολία η πεζοδρόμηση της Παναπόλυτο must, δηλαδή, για κάθε Ααπέχει ακόμα αρκετά από το να γίνετα. «Αν και υπάρχει νόμος που λέεΚέντρο είναι πεζοδρομημένο, βρισστο μηδέν λόγω της γραφειοκρατίχικά ο κ. Βλαστός, απλώνοντας σαισιόδοξες εκτιμήσεις του: «Στην πχουν ποιότητες και αξίες που είναιαπό τη στάχτη της καθημερινής μαςαξία είναι η Πανεπιστημίου, η οπθα αποτελέσει υπόδειγμα μνημειακστα πρότυπα της Διονυσίου Αρεο

Αποστόλου Παύλου και θα συμβαναβάθμιση ολόκληρου το

ντρου, προσελκύονπερισσότερο

σε αυτό».Αυτ

ζητούμμε τ

συγΗ

κν

νοστη

‘άδετο ταυ

μα’ σταούργησα

Μερικά όνειρα είναι πα-ντοτινά. Σε πρώτο πλάνο η θρυλική υπόθεση της πεζο-δρόμησης της Πανεπιστημί-ου. Σε δεύτερο η βελτίωση ολόκληρου του κέντρου της πόλης μας. Τις ιδέες του για όλα αυτά ανέπτυξε ο κα-θηγητής του ΕΜΠ Θάνος Βλαστός.

Ποιος θα έλεγε όχι σε ένα φορητό μόνιτορ 14

ιντσών με τιμή 200 δολάρια (περίπου 140 ευρώ) που

έχει κατασκευαστεί από την Toshiba; Σίγουρα όχι πολ-

λοί, κυρίως αν το χρειάζονται για τη δουλειά τους. Ειδι-

κά σχεδιασμένο για να συνοδεύει το λάπτοπ σου, ζυγίζει

1,3 κιλά και το πάχος του είναι μικρότερο από 2,5 εκ.

Παίρνει εικόνα αλλά και ρεύμα απευθείας από USB θύρα,

ώστε να μην χρειάζεται να κουβαλάς μαζί επιπλέον αντά-

πτορες, και αποδίδει ανάλυση 1366x768 υψηλής ευκρί-

νειας. Χωράει μέσα στις περισσότερες τσάντες λάπτοπ

και μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο σε επαγγελματίες που

ταξιδεύουν συχνά, σε καθηγητές και γενικά σε όσους μα-

ζεύουν πολύ κόσμο γύρω από το φορητό τους υπολογιστή

για να τους δείξουν κάτι. www.toshiba.com

Στην ανακοίνωση του νέου της κινη-τού τηλεφώνου με 3D οθόνη αφής και συνδεσιμότητα 4G προχώρησε η HTC, δίνοντάς του το όνομα EVO 3D. Με μέγεθος 4,3 ιντσών και ανά-λυση 960x540, η οθόνη του υπόσχεται να δώσει βάθος στα βίντεο και τις φωτογραφίες σου απεικονίζοντάς τα σε τρεις διαστάσεις χωρίς τη χρήση ειδικών γυαλιών. Στο πίσω μέρος της συσκευής υπάρχει μια κάμερα 5 μεγαπίξελ με dual-LED flash, η οποία μπορεί να γράψει βίντεο με ανάλυση 720p, τη στιγμή που στην μπροστινή πλευρά είναι ενσωματωμένη άλλη μία κάμερα 1,3 μεγαπίξελ για βιντεοκλήσεις. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ένας διπύρηνος επεξερ-γαστής Qualcomm στα 1,2GHz, 1GB μνήμης RAM και 4GB εσωτερικής μνήμης, ενώ το λειτουργικό του σύστημα δεν είναι άλλο από το Android. Η τιμή του αναμένεται να γίνει γνωστή την περίοδο που θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι.

www.htc.com

Για να φτιάξεις μια καλοσχηματισμένη ομελέτα, δεν χρειάζεται να κερδίσεις στο Master Chef ούτε να έχεις 20 χρόνια εμπειρίας στα μεγαλύτερα εστιατόρια της Αθήνας. Δεν χρειάζεται καν να ξέρεις να μαγειρεύεις σαν τη μητέρα σου. Φτάνουν τα κατάλληλα εργαλεία, όπως το ρετρό τηγάνι από αλουμίνιο της Nordic Ware με το ειδικό χώρισμα στη μέση, για να γυρίζεις το δημιούργημά σου χωρίς πρόβλημα. Ερχεται μαζί με μία σπάτουλα, που θα σου κάνει τη ζωή ακόμα πιο εύκο-λη, και ειδικό αντικολλητικό σχεδιασμό για εύκολο καθάρισμα. Τέρμα, λοιπόν, τα αποτυχημένα πετάγματα της ομελέτας στον αέρα και τα τυχαία-άσχημα σχήματά της. Εχεις ένα επίπεδο και πρέ-πει να το δείχνεις στους καλεσμένους σου, ακόμα και στο φαγητό. Πώς αλλιώς θα «ακούσουν» καλά το αυγό και το εστραγκόν;

www.williams-sonoma.com

Εντεκα ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Diablo ΙΙ, φαίνε-ται πως φτάνει επιτέλους ο καιρός που θα κυκλοφορήσει ο διάδο-χός του. Ενα από τα πιο αναμε-νόμενα παιχνίδια στην ιστορία, το Diablo III, δεν αποκλείεται να είναι κοντά μας μέσα στο χρόνο, και η Blizzard Entertainment δίνει διαρκώς νέες πληροφορίες για το τι θα περιέχει. Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες διαρροές, ο νέος τίτλος θα έχει διαφορε-τικά καιρικά φαινόμενα σε κάθε περιοχή, με τους χαρακτήρες να αποκτούν πιο φυσική κίνηση, έχοντας τη δυνατότητα να κινηθούν σε όλο το περιβάλλον και όχι μόνο σε μία από τις 8 στάνταρ κατευ-θύνσεις. Αρκετή δουλειά γίνεται και στο σύστημα αγοραπωλησιών, ώστε να μην χρειάζεται να καταφεύγεις στα fora ή να δημιουργείς trade games για να πουλάς τα αντικείμενά σου. Αμάν και πότε...

www.blizzard.com

Γιατί να κουράζεις το χέρι σου και να ιδρώνεις γυρνώντας το μολύβι γύρω-γύρω στην ξύστρα; Δεν υπάρχει απολύτως κανέ-νας λόγος. Αγοράζεις την πραγματικά επα-ναστατική ξύστρα Pro Sharp που μπαίνει στο ηλεκτρικό κατσαβίδι του πατέρα σου και γυρνάει αυτή για σένα. Με μόλις 7 δο-λάρια που κοστίζει, γλιτώνεις την εξαντλη-τική δουλειά και έχεις και τα πιο όμορφα και καλοξυσμένα μολύβια στην τάξη ή στο γραφείο, για να πουλάς μούρη στους συ-ναδέλφους σου. Σύμφωνα με τους κατα-σκευαστές του, μπορεί να ξύσει 144 μολύ-βια μέσα σε 15 λεπτά, οπότε μπορείς να μαζέψεις λεφτά από φίλους και γνωστούς και να αγοράσετε όλοι μαζί αυτό το θαυμα-τουργό προϊόν. Αλλά βιάσου, γιατί σίγουρα θα την ακριβύνουν μόλις καταλάβουν τι θαύμα έχουν φτιάξει και δουν τις αποθήκες να αδειάζουν. Τι άλλο θα δούμε, Θεέ μου...

chhanson.com

Πιστή στη λογική του «όλα σε ένα», η εται-ρεία Chumby παρου-σίασε το τελευταίο της δημιούργημα, το Chumby8. Πρόκειται για μια ψηφιακή κορ-νίζα με LCD οθόνη αφής 8 ιντσών, ανά-λυση 800x600 και εν-σωματωμένο ξυπνη-τήρι. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, έχει τη δυνατότητα να μπαίνει στο ίντερνετ και διαθέτει περισσότερες από 1.500 εφαρμογές, για να παίζεις παιχνίδια, να ακούς διαδικτυακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και να ενημερώνεσαι ανά πάσα στιγμή για τις εξελίξεις στο Facebook και το Twitter. Οι δύο θύρες USB, όπως και οι SD και CF υποδοχές, παρέχουν τη συνδεσιμότητα που χρειάζεσαι, για να περνάς φωτογραφίες αλλά και τραγούδια, αφού λειτουργεί και ως music player. Η τιμή του είναι 200 δολάρια και από τις 5 Απριλίου θα γίνονται απευθείας αποστολές και στην Ελλάδα μέσα από το επίσημο site.

www.chumby.com

Η τέλεια οδοντόβουρτσα για όσους ταξιδεύουν συχνά λέγεται Twist&Brush και βασίζεται σε μια απλή και ταυτόχρονα πανέξυπνη ιδέα. Ο κορμός της λειτουργεί σαν σύριγγα, την οποία μπορείς πριν φύγεις από το σπίτι να γεμίσεις με οδοντόκρεμα. Ετσι, την επόμενη φορά που θα θέλεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου, απλά κουνάς το κάτω μέρος της συσκευής και αυτόματα βγαίνει στις ίνες η απαραίτητη ποσότητα. Ούτε να κουβαλάς μαζί σου σωληνάρια, ούτε οδοντόβουρτσες μίας χρήσης. Το όλο εγχείρημα, βέβαια, είναι σε concept στάδιο και δεν έχει περάσει ακόμα στην παραγωγή, επειδή όμως σύντομα θα βρει το δρόμο του, ας ελπίσουμε ότι οι σχεδιαστές του θα το συνοδεύσουν με μία εξίσου χρήσιμη θήκη.

www.studio-kg.com

Εμπνευσμένη από -τι άλλο;- τις αρά-χνες, η βάση της Breffo υπόσχεται να σε βοηθήσει να στηρίξεις το Τablet PC σου με κάθε πιθανό τρόπο. Προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε γω-νία θέασης από 0 έως 90 μοίρες, για να δουλεύεις ή να βλέπεις ταινίες πιο άνετα, ενώ τα πόδια της σου επιτρέπουν να την τοποθετήσεις και γύρω από αντικείμενα, όπως το προσκέφαλο των κα-θισμάτων του αυτοκινήτου. Είναι ιδανική για να την έχεις πάντα μαζί σου, αφού κλείνει και γίνεται εντε-λώς επίπεδη, και είναι συμβατή με τις περισσότερες ταμπλέτες της αγοράς, όπως το Xoom, τα δύο iPad, το Galaxy Tab και το Eee Pad. Η SpiderpodiumTablet, όπως είναι το όνομά της, κοστίζει 30 ευρώ, και αν είχε και μια έκδοση στα χρώματα του Spiderman, δεν θα τις έλειπε απολύτως τίποτα.

www.breffo.com

Τη νέα της ταμπλέτα Eee Pad Transformer κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες η Asus, η οποία μπορεί να μεταμορφωθεί και σε Νetbook. Με οθόνη 10,1 ιντσών, το Τablet PC δέχεται ένα προαιρετικό πληκτρολόγιο πάνω του, για να μπορείς να γράφεις με μεγαλύτερη άνεση και να αυξήσεις την αυτονο-μία του από τις 9,5 στις 16 ώρες. Η ανάλυσή του φτάνει τα 1280x800, ενσω-ματώνει διπύρηνο επεξεργαστή Nvidia Tegra 2 SoC, μνήμη Ram 1GB και δύο κάμερες 5 και 1,2 μεγαπίξελ στην πίσω και στην μπροστινή πλευρά αντίστοι-χα. Ο αποθηκευτικός του χώρος κυμαίνεται μεταξύ 16 και 64GB, με το λει-τουργικό σύστημα να μην είναι άλλο από το Google Android 3.0 Honeycomb. Αυτή τη στιγμή στην Ταϊβάν όπου κυκλοφορεί κοστίζει 500 δολάρια και άλλα 100 το πληκτρολόγιο, ενώ αναμένεται να φτάσει στην Αμερική μέσα στον Απρίλιο, με την Ευρώπη να ακολουθεί λίγο αργότερα.

www.asus.com

Τα φορητά bluetooth ηχεία που σου επιτρέπουν να απαντάς σε κλήσεις όσο οδηγείς χωρίς να πιάνεις το κινητό δεν είναι κάτι καινούργιο. Οταν όμως σου ανανεώνουν και το status στο Facebook ή το Twitter μέσα από φωνητικές εντολές, τότε δεν τα συναντάς και κάθε μέρα. Αυτό ακριβώς κά-νουν τα SuperTooth HD, που σύμφωνα με τον κατασκευαστή τους είναι τρεις φορές πιο ισχυ-ρά από τους ανταγωνιστές τους, έχοντας έναν ενισχυτή και δύο ηχεία 5,4 Watt το καθέ-να. Τα δύο μικρόφωνα εξασφαλίζουν πως ο συνομιλητής σου θα σε ακούει καθαρά χωρίς να φωνάζεις, ενώ αν έχεις Android ή Blackberry τηλέφωνο θα σου διαβάσουν τα email και τα sms σου. Το καλύτερο όμως είναι πως, όταν βρίσκεσαι κολλημένος στην κίνηση, του λες τι να κάνει post στο προφίλ σου σε Facebook και Twitter και αναλαμβάνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά. Προβλέπω Δευτέρα πρωί στην Κηφισίας να σπάει κάθε ρεκόρ αναρτήσεων...

supertooth.net

42

Ανταποκρινόμενη στη σύγχρονη ανάγκη των επιχειρήσεων να συμμετέχουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση ενός βιώσιμου μέλλοντος, η V+O COMMUNICATION επενδύει περαιτέρω στον κλάδο της βιώσιμης ανάπτυξης στην περιοχή της Νοτιανατολικής Ευρώπης. Εδραιώνει έτσι μια πολύ ισχυρή συνεργασία με τη διεθνή εταιρεία συμβούλων Corporate Citizenship, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής, θα παρέχουν στις αγορές της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, της Αλβανίας και της Κύπρου ένα ευρύ φάσμα εξειδικευμένων υπηρεσιών, όπως είναι η ανάπτυξη στρατηγικών για ένα βιώσιμο επιχει-ρείν, στρατηγικές stakeholder engagement, δια-χείριση περιβαλλοντικών κινδύνων, ανάπτυξη διαδικασιών μέτρησης και αξιολόγησης της κοι-νωνικής επένδυσης κάθε επιχείρησης, διαχείρι-ση ζητημάτων που συνδέονται με την εφοδιαστι-κή αλυσίδα, καθώς και κατάρτιση απολογισμών βιωσιμότητας.

Το πρωτάθλημα Red Bull Cliff Diving World Series συνεχίζεται για τρίτη χρονιά, και φέτος θα επισκεφτεί τη χώρα μας υποσχό-μενο δυνατές συγκινήσεις στους λάτρεις των extreme sports. Από το Μάρτιο έως το Σεπτέμβριο του 2011, οι καλύτεροι αθλη-τές στον κόσμο θα εντυπωσιά-σουν το κοινό με ριψοκίνδυνες καταδύσεις από τα 27 μέτρα, με στόχο την κατάκτηση του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή σε επτά απαιτητικούς αγώνες. Το πρωτάθλημα φέτος ξεκίνησε στις 12 Μαρτίου από τον «ομφα-λό της γης», το νησί Rapa Nui, και θα ταξιδέψει στο Μεξικό (Yucatàn) τον Απρίλιο. Ο πρώ-τος διαγωνισμός σε ευρωπαϊκό έδαφος θα διεξαχθεί στην Ελ-λάδα (Αθήνα) στις 22 Μαΐου, με επόμενους προορισμούς τη Γαλλία (La Rochelle) και την Ιτα-λία (Malcesine) τους δύο μήνες που ακολουθούν. Μετά από ένα ταξίδι στις ΗΠΑ (Βοστώνη) τον Αύγουστο, ο μεγάλος τελικός θα φιλοξενηθεί στην Ουκρανία (Yalta) στις 4 Σεπτεμβρίου.

Πασχαλινό bazaar με στόχο να ενισχύσει τις αδύναμες κοι-νωνικές ομάδες διοργανώνει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στις 7 και 8 Απριλίου στην αίθουσα του Παλαιού Χρηματιστη-ρίου. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν στα παιδιά-μέλη των εξής εννέα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων: Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, ΕΛΕΠΑΠ, ΕΨΥΠΕ, Θεοτόκος, Make-a-Wish (Κά-νε-μία-Ευχή Ελλάδος), Παιδικά Χωριά SOS, Πίστη, UNICEF και Χαμόγελο του Παιδιού. Σε περίπτωση που θέλεις και εσύ να επισκεφτείς τη διοργάνωση, μπορείς να το κάνεις από τις 10:00 πμ. έως και τις 5:00 μμ. κατά το διήμερο διεξαγωγής της, στην οδό Πεσμαζόγλου 1, στο κέντρο της Αθήνας.

Στην έγκριση των τελι-κών ελεγμένων οικονο-μικών καταστάσεων του ομίλου και της τράπεζας για το 2010 προχώρησε το διοικητικό συμβούλιο της Marfin Popular Bank Co LTD. Το Δ.Σ. αποφά-σισε να εισηγηθεί στην ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων τη διανομή μερίσματος ύψους 0,10 ευρώ ανά μετοχή με τη μορφή μετοχών έκδοσης της τράπεζας με τιμή έκδο-

σης 1 ευρώ ανά μετοχή. Επιπλέον, δεδομένης της

διασυνοριακής συγχώνευ-σης με απορρόφηση της

Marfin Εγνατία Τράπεζα από την Marfin Popular Bank Co LTD, όρισε τον Ηρακλή Κουνάδη ως Country Manager των ελληνικών δραστηριοτή-των, ο οποίος θα ασκεί καθήκοντα αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου. Ο κ. Κουνά-δης διατηρεί και την έως σήμερα ιδιότητα του διευ-θύνοντος συμβούλου της Επενδυτικής Τράπεζας της Ελλάδας.

Ο μαγικός κόσμος της ταχύτητας, τα πιο γρήγορα μονοθέ-σια και οι κορυφαίοι πιλότοι του Παγκοσμίου Πρωταθλή-ματος της Formula 1 βρίσκονται πλέον στις αθλητικές συ-χνότητες του Conn-x TV! Η ψηφιακή πλατφόρμα του ΟΤΕ εξασφάλισε για τα αθλητικά της κανάλια την αποκλειστική και ζωντανή μετάδοση των 19 αγώνων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Formula 1 από το Μάρτιο και το Γκραν Πρι της Αυστραλίας έως το Γκραν Πρι της Βραζιλίας στα τέλη του Νοεμβρίου. Παράλληλα, τα αθλητικά κανάλια του Conn-x TV θα μεταδίδουν κάθε αγωνιστικό τριήμερο και τους αγώνες από τα GP2, GP3 και Porsche Cup, που συμπληρώνουν την αγωνιστική δράση. Το Conn-x TV, η συνδρομητική τηλεόραση του ΟΤΕ, διατίθεται σε σχεδόν 1.000 σημεία παρουσίας (PoPs) του δικτύου του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα και συνεχώς επεκτείνεται. Σε αυτά περι-λαμβάνονται όλες οι πρωτεύουσες νομών, κωμοπόλεις, νησιά, καθώς και αστικά κέντρα με ακόμη μικρότερους πληθυσμούς.

43

Για να επικοινωνείς διαρκώς με όλους τους φίλους σου όπου και αν βρίσκεσαι, η Vodafone παρουσίασε τα Ch@tphones, μια νέα κατηγορία κινητών τηλεφώνων για απί-στευτη εμπειρία chatting από το κινητό. Τα Ch@tphones προσφέρουν πρόσβαση στα πιο δημοφιλή site κοινω-νικής δικτύωσης και instant messaging, όπως MSN, Yahoo messenger, Facebook και Twitter, απ’ όπου και αν βρίσκεσαι, ώστε να βρίσκεσαι διαρκώς σε επαφή με όλους, σε όποιο δίκτυο και αν ανήκουν. Τα μοντέλα Ch@tphones που διαθέτει η Vodafone είναι το Vodafone 553 σε δύο χρώματα και τιμή 79 ευρώ, το Samsung Ch@t335 σε τέσσερα χρώματα και τιμή 99 ευρώ, καθώς και το Νokia C3 σε πέντε χρώματα και τιμή 119 ευρώ. Επιπλέον, έχεις τη δυνα-τότητα να αποκτήσεις το δικό σου Ch@tphone μόνο από 79 ευρώ και χωρίς συμβόλαιο ή ακόμη πιο φθηνά ανταλλάσοντας την παλιά σου συσκευή.

Μια νέα υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, το MailOnBoard, διαθέτει η Otesat-Maritel για την ανταλλαγή δεδο-μένων μεταξύ πλοίου και εταιρείας. Το MailOnBoard είναι μια εύχρηστη και χαμηλού κόστους υπηρεσία ηλεκτρονι-κού ταχυδρομείου, μέσω των δορυφορικών συστημάτων Inmarsat, Iridium και VSAT. Διαθέτει ισχυρό μηχανισμό συμπίεσης του -μεταφερόμενου όγκου μεταξύ ξηράς-πλοίου και πλοίου-ξηράς, που μειώνει το μέγεθος ηλεκτρονικής αλληλογραφίας έως και 90%, ελαττώνοντας σημαντικά το κόστος επικοινωνίας. Ο χρήστης μπορεί να στέλνει και να λαμβάνει email αυτόματα, με ή χωρίς συνημμένα αρχεία, καθώς και να διαθέτει μοναδικό λογαριασμό email για κάθε πλοίο. Ολες οι επικοινωνίες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πραγματοποιούνται με ασφάλεια, αφού προστατεύονται από τις Anti-Spam και Anti-Virus υπηρεσίες που διαθέτει η Otesat-Maritel μέσω του δικτύου της.

Επίσημος υποστηρικτής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου είναι πλέον ο όμιλος Forthnet, ο οποίος ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια με την Ελλη-νική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Στό-χος των ανθρώπων του ομίλου είναι η στήριξη των πρωταγωνιστών του αθλή-ματος, δηλαδή των ποδοσφαιριστών και των προπονητών των ομάδων. Αυτοί αποτελούν το υγιές κομμάτι του ποδοσφαίρου και μετουσιώνουν στο γήπεδο τις έννοιες της προσπάθειας, του συναγωνισμού, της συνεργασίας, του στόχου. Ο όμιλος Forthnet, μέσω της συνδρομητικής τηλεόρασης της NOVA, που διαθέτει την κεντρική διαχείριση του ελληνικού πρωταθλήματος της Superleague, αγκα-λιάζει την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου συνεισφέροντας σημαντικά στην πρόοδό του. Στο εξής, αγκαλιάζει και την εθνική ομάδα των ανδρών, στηρίζοντας την προσπάθεια των Ελλήνων διεθνών για διάκριση της χώρας μας.

@

Μπορεί η Μπάγερν να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο φέτος, προ-σέχει όμως για να εμφανιστεί βελ-τιωμένη του χρόνου. Ετσι λοιπόν βγήκαν 25 εκατ. από τα ταμεία και ο ξανθός αριστερός μπακ Φάμπιο Κουεντράο φόρεσε τη φανέλα της ομάδας του Μονάχου. Θυμίζουμε ότι ο Πορτογάλος ήταν ένας από τους καλύτερους που εμφανίστηκαν στη θέση του στο Μουντιάλ της Νό-τιας Αφρικής.

Ο Γιαννούλης Φακίνος, πάλαι ποτέ παιδί-θαύμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και πουλέν των κα-λοκαιρινών πρωτοσέλιδων, δο-κιμάστηκε και εντυπωσίασε τον προπονητή της Ebbsfleet United. Το χαϊλάιτ της είδησης είναι ότι, όπως διαβάσαμε, ο Φακίνος βρι-σκόταν στην Αγγλία για σπουδές. Τελικά, όλοι θέλουν να σπουδά-σουν στις ημέρες μας. Ολοι.

«Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»: η καριέρα του Ιβιτσα Ιλιεφ στον ΠΑΟΚ. Ηρθε το καλοκαίρι του 2007 από τη Μεσίνα με στόχο να αποτελέ-σει το «δεκάρι» που θα τροφοδοτεί με μαγικές μπαλιές τους επιθετικούς της ομάδας. Λίγο οι τραυματισμοί του όμως, λίγο το ότι ήταν απρο-πόνητος για κάτι χρόνια, κατάφερε να παίξει 30 ολόκληρα λεπτά στις 10 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Λίγο αργότερα ακολούθησε ο τραυματισμός του στο... σκληρό οικογενειακό

φιλικό με την ομάδα Νέων και η χρονιά βγή-κε με 17 αγώνες στους περισσότερους από τους οποίους συμμετείχε 7 - 8 λεπτά. Μαγεμένη από τις επιδόσεις του, τον έκλεψε η γερμανική Κό-τμπους και έναν χρόνο αργότερα η Μακάμπι Τελ Αβίβ. Το ισραηλινό πρωτάθλημα όμως δεν μπόρεσε να τον κρατήσει και το 2010 επέστρεψε στην Παρτιζάν της καρδιάς του όπου αγωνίζεται μέχρι και σήμερα ξεσηκώνοντας τα πλήθη. Θα σε θυμόμαστε για πάντα, Ιβιτσα Ιλιεφ.

Μου έχει λείψει...

Είναι πλέον επίσημο. Ολα τα παιχνίδια της εθνικής μας ομάδας «κλειδώνονται» στο under μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ο μεγάλος θρίαμβος του Ρεχάγκελ είναι ότι μας έμαθε πως υπάρχει και αυτό το ποδόσφαιρο, το οποίο φέρνει αποτελέσματα, φέρνει νίκες, φέρνει συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, φέρνει καμιά φορά και κα-νένα Κύπελλο. Πλέον, αυτή η συντηρητική τακτική έχει γίνει κτήμα του DNA μας και δεν θα ξεκολλούσε ούτε αν η ΕΠΟ έφερνε ως διάδοχο του Γερμανού τον Αρ-

σέν Βενγκέρ. Αναφέρω τον προπονητή της Αρσεναλ ως δείγμα ανθρώπου με επιθετικογενή φιλοσοφία. Πόσο μάλλον που στον πάγκο μας βρίσκεται ο Φερνάντο Σά-ντος, που βολεύει μια χαρά την ιδιοσυγκρασία του με αυτό το εκνευριστικά low tempo παιχνίδι. Το ερώτημα «Ωραία μπάλα ή αποτελέσματα;» δεν θα απαντηθεί ποτέ. Οι ρομαντικοί και οι ψεύτες απαντούν το πρώτο. Εμείς, τουλάχιστον στα φιλικά, προτείνουμε οποιοδήποτε άλλο κανάλι ή, ο μη γένοιτο, το κυλικείο του γηπέδου.

Για κάποιο λόγο η φράση «κακή διαχείριση» είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα του ελληνικού πο-δοσφαίρου -και όχι μόνο. Περιέργως, συνεπάγεται τη φράση «περασμένα ξεχασμένα» και αναρωτιόμαστε τι γίνεται από εδώ και πέρα. Από εδώ και πέρα, καλό θα ήταν να μην είναι τίποτα ξεχασμένο. Επειδή συν τοις άλλοις βαρεθήκαμε τα ρεπορτάζ διοικητικών θεμάτων.

Ολα συμβαίνουν μαζί, Κριέ. Εκεί που έχεις πήξει στη δουλειά, θα πρέπει από πάνω να έχεις και το νου σου στις μεταφορές, καθώς η επόμενη εβδομάδα ευνοεί τις καινούργιες γνωριμίες μέσα στην κόκκινη γραμμή του μετρό. Ναι, στην κόκκινη. Πρόσεχε όμως, γιατί δεν ξέρεις πού θα καταλήξεις.

Κάπου απέναντι στο μετρό θα κάθεται ένας Ταύρος, που θα έχει χαθεί στη σκέψη του και θα βλέπει τις στάσεις να περνούν χωρίς να κατεβαίνει. Γιατί θα είναι τόσο στον κόσμο του, που τα εγκόσμια θα μοιά-ζουν με έναν κόκκο πάπρικα σε πίτσα με χα-λαπένιος, ταμπάσκο και βενζίνη.

Χρειάζεσαι δέκα ζωές για να βγεις τα ρα-ντεβού που θα σου κάτσουν, Δίδυμε. Απλά περνάει η μπογιά σου, δες το έτσι. Αλλά ένα σου λέω. Νισάφι πια με το Γκάζι. Υπάρχουν κι αλλού μπαροκλάμπ στην Αθήνα, αλλά εσύ πού να το ξέρεις, αφού δεν βγαίνεις από το γκαζοχώρι, λες και έχει τάφρο γύρω-γύρω.

Και ενώ βρέχει προσωπική ζωή, ο Καρ-κίνος λέει όχι. Γιατί το μόνο που σκέφτεται αυτό τον καιρό είναι η δουλειά του, λες και αυτή του χαϊδεύει το κεφαλάκι τα βράδια. Συνέχισε έτσι, Καρκίνε, αλλά αν βγεις κα-νένα επαγγελματικό ραντεβού, απόφυγε το ιταλικό φαγητό, σε περιμένουν ανεπιθύμη-τα αέρια.

Ξεκινάς σχέδια για ταξίδια, Λέοντα; Να είσαι έτοιμος για καθυστερήσεις παντός εί-δους, από τις βαλίτσες μέχρι τη νοημοσύνη των τελωνειακών. Τσέκαρε τα πάντα τρεις φορές, αλλά μην αποκαρδιωθείς από τις δια-δικασίες, το ταξίδι το ίδιο είναι που μετράει.

Εσύ, Παρθένε, εύχεσαι να είχες έναν Καρκίνο για συνεργάτη αυτή την εβδομάδα, γιατί η δουλειά σού κάνει περίεργα τσαλίμια και χρειάζεσαι καλή και σκληρή ομάδα για να αντεπεξέλθεις. Και πρόσεχε τις τυχαίες συναντήσεις, θα ακούσεις κακά μαντάτα.

Και ο Ζυγός εστιάζει στους συντρόφους του, αλλά τους ερωτικούς. Και δεν χρησιμο-

ποίησα τον πληθυντικό τυχαία. Και η σχέση του με αυτούς θα αλλάξει από τη μια νύχτα στην άλλη, μάλλον προς το πολυπληθέστε-ρο. Κρατήσου γερά από τα κέρατα του ταύρου που καβαλάς!

Ο δε Σκορπιός σκύβει πάνω στο life style του σαν στοργικός πατέρας που όμως ονειρεύεται το παιδί του να γίνει αλκοολικό, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που τον ανη-συχεί είναι η υγεία του. Και η υγεία αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει, οπότε καλύτερα είναι να την προσέχουμε, ε Σκορπιέ;

Τοξότη, κι εσύ συγκεντρώσου, μην έχουμε άλλα. Εχεις μια τάση να τζογάρεις, και δεν εννοώ μπαρμπούτι. Εχεις μια ανί-κητη επιθυμία να πάρεις μεγάλα ρίσκα, μάλ-λον επειδή νιώθεις την ανάγκη να δεις επι-τέλους τις μεγάλες αποδόσεις. Αν περίμενες λίγο ακόμα όμως;

Η κούραση είναι φανερή, Αιγόκερε, και φαίνεται. Εχεις τη δύναμη όμως να την αντι-μετωπίσεις και φαίνεται και αυτό. Δεν είναι ανάγκη να τα παρατήσεις τώρα που οι απο-λαβές στρίβουν από Βασιλίσσης Σοφίας και πλησιάζουν με δαιμονισμένη ταχύτητα.

Και όταν ξεκουραστείς, δώσε μία χείρα βοηθείας στον Υδροχόο, που φαίνεται να περνάει περίοδο πραγματικής γκίνιας. Σώσε τα αρχεία του σε δεύτερο δίσκο, κράτα τον μακριά από πρίζες, μείνε πλησίον του για να σιγουρευτείς ότι δεν θα πει το λάθος πράγμα τη λάθος στιγμή. Αμήν.

Ο Ιχθύς είναι διχασμένος, καθώς οι άντρες Ιχθείς θα βρεθούν σε δύσκολες κατα-στάσεις, τις οποίες όμως θα αντιμετωπίσουν με τόση επιτυχία που θα το λένε για χρό-νια στις παρέες τους ανάμεσα σε βουνά από μπουκάλια μπίρας και σε δυνατή μουσική. Για τις γυναίκες μια καλή αισθηματική κομε-ντί στην τηλεόραση με ποπκόρν, πιτζάμες και ρόλεϊ στα μαλλιά δείχνει μονόδρομος.

Την πρόταση «επιτέλους βγαίνουν οι Μπλε». Μια ώρα μετά την έναρξη του προγράμμα-τος και αφού είχαμε αρχίσει να νιώθουμε και μεις υπερένταση από την περίσσεια ενέργεια που έβγαζε ο Ζακ Στεφάνου στη σκηνή, ήρθε η ώρα των Μπλε. Και για την ακρίβεια της Τζώρτζιας, αφού αυτή ανέβηκε πρώτη στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου την πε-ρασμένη Παρασκευή. Η φράση μου διακόπηκε από μία άλλη που ήταν κάπως έτσι «Τι φο-ράει αυτή;». Γκρι κοντό φουστάνι, ροζ καλσόν με μαύρες ρίγες, μποτάκια με τακούνι. Κι αν ο συνδυασμός σάς ακούγεται ενδιαφέρων σας εγγυώμαι ότι δεν είναι. Η βραδιά εξελί-χτηκε με την ίδια έκπληξη με την Τζώρτζια να ανεβαίνει συνέχεια στα τραπέζια και να πί-νει τα ποτά του κόσμου και τον κιθαρίστα του συγκροτήματος (τον πολύ ταλαντούχο κατά τα άλλα) να την ακολουθεί πιστά. Οαση του προγράμματος ο Λάκης Παπαδόπουλος που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και η στιγμή που η Τζώρτζια ερμήνευσε δύο τραγούδια από τον πρώτο προσωπικό του δίσκου και στην κυριολεξία μας άφησε με το στόμα ανοιχτό.

Την ανάγνωση της είδησης ότι όλοι οι Ελληνες πολί-τες θεωρούνται δωρητές σώ-ματος, εκτός αν δηλώσουν το αντίθετο. Ετρεχα να το πω σε όλους τους φίλους μου και ένιωσα μεγάλη ντροπή που εδώ και τόσο καιρό όλο λέω να γίνω δωρητής οργάνων και όλο το αναβάλω. Τώρα πια δεν χρειάζεται γραφειο-κρατία. Θα μπορεί ο ένας να βοηθήσει τον άλλον πιο εύκο-λα. Και αν το θέμα σάς φαίνε-ται μακάβριο, μιλήστε με αν-θρώπους που έχουν κάνει μεταμόσχευση οργάνων και έχουν σωθεί και θα αλλάξετε αμέσως άποψη.

n.mastorakou@metropolisnews.gr

46

Την απαρίθμηση των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων. Το θέαμα που παρα-κολούθησα στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ήταν τόσο δυ-νατό που αδυνατούσα να θυμηθώ όλα τα αμαρτήματα, παρόλο που έχω δει τόσες φορές το ‘‘Seven’’ και τα έχω συνδέσει άρρηκτα με συγκλονιστι-κές δολοφονίες. Μιλώντας λίγες ημέρες αργότερα με μία εκ των δημιουρ-γών της παράστασης «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα», την Αγγελική Στελλά-του, μου διευκρίνισε ότι η σύνδεση των σκηνών με τα αμαρτήματα δεν εί-ναι απαραίτητη, για αυτό και δεν τονίζεται στη σκηνή. «Σκοπός είναι ο θε-ατής να κάνει τις δικές του αναφορές», ανέφερε η ίδια. Καθησυχαστικό για τη μνήμη μου. Για την ιστορία πάντως: λαγνεία, αλαζονεία, λαιμαργία, οκνηρία, απληστία, οργή, φθόνος.

Τις συζητήσεις για τις απολύσεις στο χώρο των ΜΜΕ. Στον ένα όμιλο απολύονται οι διορθώτριες, στον άλλο οι παραγωγοί και οι δημοσιογράφοι. Οι συζητήσεις δεν τελείωσαν λόγω βαρέος κλίματος. Εκει που γνωρίζαμε όλοι ανέργους πτυχιούχους τώρα γνωρίζουμε και απολυμένους όλων των ειδικοτήτων.

Υγιής την παρακολούθηση του αγώνα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την Μπαρτσελόνα την περασμένη Τρίτη στο ΟΑΚΑ. Ωραία είναι να βλέ-πεις τους αγώνες live δεν λέω αλλά στο τέλος καταλήγεις με ημικρανίες και τρομερό πόνο στο στομάχι από το άγχος. Ενα λεπτό πριν από τον αγώνα και ενώ οι δύο ομάδες ήταν ισόπαλες, ο Αντρέας από τη διπλα-νή θέση αναφώνησε «Ας κερδίσουμε αυτό τον αγώνα και δεν θα ξανα-δώ μπάσκετ». Φαντάζομαι ότι δεν θα το τηρήσει βέβαια, αλλά εγώ στον αγώνα της Πέμπτης δεν πήγα. Ελπίζω όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές να ετοιμάζω βαλίτσες για Βαρκελώνη!