Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάν-νης • Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζο-νται οι: Κατερίνα Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Μαρί-να Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Κώστας Κωνσταντίνου, Βασίλης Νέδος,Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνστα-ντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

• Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

« »

για ολα οσα συμβαινουν

μερα και νυχτα στην αθηνα...

...κατεβασε το

Για να λέμε την αλήθεια τη μαύρη, σε όλες τις πόλεις το κέντρο έχει το ζουμί. Οσο όμορφα και αν φαντάζουν τα προάστια, όσα αμάξια και αν χωράνε στα γκαράζ τους, όσο θελκτικοί και αν μοιάζουν οι κήποι τους, όσο φαντασμαγορικές και αν δείχνουν οι πισίνες τους, πάντοτε θα τους λείπει η δράση, ο σαματάς, η βαβούρα του κέ-ντρου. Ακόμα και αυτή η δόση του κινδύνου που τόσα και τόσα μαλάκια τρομάζει προσθέτει, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, ακαταμάχητη γοητεία στην εντός του δακτυλίου Αθήνα.

Η οποία είναι και η Αθήνα η μοναδική, αν πιστέψουμε όσα ισχυρίζεται μερικές σελίδες πιο κει η συνάδελφος Αργυρώ Μποζώνη. Αθήνα εί-ναι μόνο ο δακτύλιος και όλα τα υπόλοιπα εί-ναι περιφέρεια ή, αν προτιμάτε κάτι δηκτικότε-ρο, όλα τα υπόλοιπα είναι επαρχία. Τσούζει, δεν λέω, αλλά ως πρώην επαρχιώτης που τη διάλεξε την Αθήνα για να μείνει, έχω την εντύπωση ότι η Αργυρώ τα ’χει τα δίκια της. Αντε να δώσω και κάνα χιλιόμετρο ακόμη περιμετρικά του δακτυλί-ου για να είμαι λιγότερο εμφυλιοπολεμικός από την κυρία Μποζώνη, πιο πέρα όμως δεν πάω. Πιο πέρα είναι είτε μικροαστικά προάστια, είτε Ντίσνεϊλαντ, είτε Αλμυρά Ερημος. Εξαιρούνται ο Πειραιάς και τα πέριξ αυτού, αλλά ο Πειραι-άς εξαιρείτο από αρχαιοτάτων χρόνων, δεν ήρθε τώρα η ώρα του.

Η πρώτη μου επαφή, πάντως, με την Αθήνα δεν ήταν το Κέντρο. Εμεινα χρόνια και χρονάκια στου Ζωγράφου, μια δεκαετία πάνω κάτω, γιατί στη συγκεκριμένη συνοικία είχε πρωτοεγκατα-σταθεί ως φοιτητής ο μεγάλος αδελφός μου και γιατί οι γονείς μου, επηρεασμένοι φουλ από τη φιλολογία για το νέφος στα ’70s, δεν θέλανε να ακούσουν κουβέντα. Ο συγχωρεμένος μάλιστα ο πατέρας μου μας έψηνε να πάρουμε οικόπεδο στο Ντράφι για να «σηκώσει» δυο μεζονετούλες, να μας βολέψει. Το σκεφτόμουν κι εγώ, ώσπου πήγα ένα ταξίδι το 1990 στην Καλιφόρνια, προσκεκλη-μένος του φίλου μου του Γιώργου.

Ο οποίος Γιώργος έκανε μια τρίμηνη μαθη-τεία στην Apple, η οποία Apple είχε (και έχει ακόμη, εδώ που τα λέμε) έδρα το Κουπερτί-νο, κάτι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το Σαν Φρανσίσκο. Εκεί ήλπιζα να καταλήξω και εγώ, να χαθώ στο Χάιτ Ασμπουρι, να πίνω καφέδες στη Μάρκετ Στριτ, να μπουρδουκλωθώ στην Κινεζού-πολη, να βολτάρω στο Ρώσικο Λόφο. Αντ’ αυτού βρέθηκα στο Μάουντεν Βιού. Μια πόλη δίπλα

στο Κουπερτίνο, 55 μίλια νοτίως του Σαν Φραν-σίσκο, που ήθελες 20 λεπτά με το αυτοκίνητο για να πας σούπερ μάρκετ και μισή ώρα για να πας σινεμά και δεν ξέρω πόσο για να βρεις μπαρ της προκοπής. Ή μάλλον ξέρω, έπρεπε να πας ως το Λος Γκάτος και το μπαρ ήταν ξενέρωμα.

Ομολογώ ότι τρόμαξα. Αυτή ήταν άραγε η μοίρα μου, αυτό ήταν το μέλλον μου; Να μένω στο Ντράφι και να χρειάζομαι πολεμική επιχεί-ρηση για ένα σουλάτσο της προκοπής; Και δεν έμενα στα Τρίκαλα καλύτερα; Θα έτρωγα και κάνα σπληνάντερο να στανιάρω. Το ’φερα λοιπόν από δω, το ’φερα από κει και το αποφάσισα. Κέντρο ή θάνατος! Ας πάνε στα προάστια, στη suburbia, όσοι θέλουν να μαζεύουν ραδίκια. Εγώ θα μείνω στο δακτύλιο, να εισπνέω το πρωινό καυσαέριο.

Κάπως έτσι βρέθηκα στους Αμπελόκηπους. Είχε εκείνη που κοιμάται πλάι μου ένα τριαράκι, το σκάσαμε από του Ζωγράφου, εγκατασταθήκα-με. Ακριβώς δίπλα σε αφετηρία λεωφορείων και πιάτσα ταξί, σε σχολεία και μαιευτήριο δημόσιο, κάθε μέρα πανηγύρι γινότανε. Και σε όσους με ρώταγαν πώς αντέχω τέτοιο πράγμα, πώς αντέχω τέλος πάντων σε σπίτι 100 μέτρα από την Αλεξάν-δρας, η απάντηση ήταν μία και μοναδική: «Εγώ θέλω να βγαίνω στις 3 το πρωί με τα παντοφλάκια μου και να ψωνίζω Μίκι Μάους, λεμονάδα Λουξ και τσιγαράκια για το κορίτσι». Αυτό μου αρκούσε τότε, αυτό μου αρκεί και τώρα που μετακόμισα στο Παγκράτι. Να είμαι μέσα στην πόλη και στο ρυθμό της. Και να μη βαράει ποτέ σιωπητήριο, όπως στα νεκροταφεία ή στους στρατώνες.

Οι μνήμες αμυδρές. Δεν είμαι και σίγουρη αν είναι δικές μου ή αν τις έχω από τις αφηγή-σεις της μητέρας μου. Η βόλτα στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμο-να ήταν από τα must της εποχής της. Οπως και το γλυκό από το ζαχαροπλαστείο της πλατείας που δέσποζε απέναντι από τη μεγά-λη εκκλησία - έλεγαν ότι ήταν η μεγαλύτερη των Βαλκανίων. Οι μνήμες μου συντηρή-θηκαν στο χρόνο και από τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Σε πολλές από αυτές τα ραντεβού των πρωτα-γωνιστών δίνονται σε εκείνο το ζαχαροπλα-στείο, «του Μαλάμου». Από τις ζαχαροπλαστι-κές φίρμες τότε, στην εποχή της αθωότητας.

Στην πλατεία, από τις μεγα-λύτερες του αθηναϊκού κέντρου, υπήρχε και μια μικρή πισίνα, γούρνα κατά τα σημερινά, τότε όμως αφορμή για πανηγύρι. Βούταγαν τα πιτσιρίκια τα ζεστά καλοκαίρια. Γύρω οι γονείς απο-λάμβαναν πάστες και παγωτό αρ-μενονβίλ. Χαμός. Αλλες εποχές.

Η γειτονιά άρχισε να θαμπώ-νει πολύ πριν φτάσουν εκεί ορδές

απελπισμένων από τις φτωχές γύρω περιοχές. Υποβαθμίστηκε από τις σαθρές πολιτικές για την πόλη, που κατέστρεφαν τις μνή-μες της, αλλά και από τους ίδιους τους κατοίκους της. Πούλαγαν τα σπίτια τους για να μεταφερθούν σε καινούργια προάστια, τα οποία τους πρόσφεραν τη δυνατότητα της επίδειξης κοινωνικής ανόδου.

Αλλωστε η κουλτούρα της

διατήρησης της μνή-μης, της ιστορίας κάθε γειτονιάς δεν χαρακτήρισε ούτε τους άρχοντες, ούτε τους κατοίκους της Αθήνας. Γιατί, αν υπήρχε, θα ήταν αυτή ασπίδα, όχι εναντίον των μετα-ναστών, αλλά ενα-ντίον των πολιτικών που επέτρεψαν να συσσωρευτούν οι απελπισμένοι, σαν ανθρώπινα σκουπί-δια σε μια περιοχή ήδη χέρσα από αν-θρώπινη φροντίδα.

Εκείνο, όμως, που αισθάνθηκα σαν βαρβαρότητα εναντίον μου, ενα-ντίον οποιουδήποτε θυμάται τα πρώτα του συναισθήματα από τις βόλτες σε αυτή την πόλη, εί-

ναι οι άγριες επιθέσεις εναντίον μεταναστών από μέλη της Χρυ-σής Αυγής στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Εικόνες μιας φρίκης που απειλεί να αφανίσει κάθε ανάμνηση, το βαθύ ανθρώ-πινο πυρήνα, που ναι, υπάρχει ακόμη σε όσους Αθηναίους αγά-πησαν την πόλη και όχι τη φι-γούρα της.

Στην πολυκατοικία μας έχουμε εμ-φύλιο πόλεμο. Αυτό δεν είναι πρω-τότυπο βέβαια, το ίδιο συμβαίνει στα σπίτια των μισών γνωστών μου. Οι λόγοι γνωστοί. Τα κοινόχρηστα που δεν πληρώνονται, το πετρέλαιο που δεν αγοράζεται, οι επισκευές που δεν γίνονται. Τι να συζητάμε τώρα για αυτά... Αλλο θέλω να πω με την ευκαιρία.

Παλιότερα, στις σπάνιες στιγ-μές που είχαμε διαφωνίες, έβγαιναν στη φόρα οι ταξικές διαφορές. Η σνομπ κυρία, που εκπροσωπούσε την οικογένεια του ρετιρέ του έκτου, εξέφραζε την ενόχλησή της, επειδή αρνιόταν ένας από τους ενοίκους του πρώτου να πληρώσει για το βά-ψιμο του κτιρίου. Ποιος θα με πιστέ-ψει αν σας πω ότι προχθές το βρά-δυ έπιασα το σύζυγό της να κλέβει τις λάμπες της εισόδου (που είναι και πολλές μέσα και έξω); Εξαλλη η διαχειρίστρια μου είπε ότι η κλοπή γινόταν συστηματικά από το καλο-καίρι! «Ξέρετε πόσες λάμπες έχει σουφρώσει; Θα έχει αντικαταστήσει όλες τις λάμπες σπίτι του με αυτές, που τις πήραμε και πανάκριβα για να έχουν χαμηλή κατανάλωση!» Στην απορία μου πώς έφτασε σε αυτό το σημείο το ρετιρέ της πολυκατοικίας μας, η διαχειρίστρια απάντησε ότι ο κύριος έχει κλείσει την επιχείρησή του. «Εχουν να πληρώνουν και τα χαράτσια, πρέπει να συντηρήσουν και το διαμέρισμα που είναι μεγάλο, φτώχυναν ξαφνικά. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να κλέβουν τις λάμπες;» Τι να απαντήσω κι εγώ;

Προχτές είχαμε καβγά μπροστά στο ασανσέρ. Τσακωνόταν μια ένοι-κος με μια άλλη για το πετρέλαιο. «Τι θα πει δεν πληρώνεις; Εγώ δη-λαδή ή θα παγώσω ή θα πληρώνω και για τα μούτρα σου; Σήκω φύγε». «Αμα δεν θέλεις, μην πληρώσεις. Βάλε θερμοφόρα», ήταν η απάντηση της άλλης. Οσο τις ήξερα, ήταν δύο μάλλον ήσυχες και ευγενικές γυναί-κες. Τώρα, βγαίνει το κρυμμένο τέ-ρας από μέσα τους!

Αυτό με φοβίζει περισσότερο και από το κρύο και από τα σκοτά-δια στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ο κρυμμένος κακός εαυτός μας. Που μπορεί να είναι χειρότερος από ό,τι είχαμε ποτέ φανταστεί.

Οταν το μετρό, ο ηλεκτρικός, τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ απεργούν:

• Μετατρέπετε το αυτοκίνητό σας σε πειρατικό στην «υπηρεσία» του συνόλου. • Εκμεταλλεύεστε ανηλεώς τους συναδέλφους σας που στερούνται μεταφορικού μέσου. Με το πρόσχημα του αυξημένου κόστους των καυσίμων τούς «γδύνετε» και σας λένε και ευχαριστώ.• Αν δεν οδηγείτε, επιστρατεύετε τον/τη σύζυγο/γκόμε-νο/συνάδερφο να κάνουν το σοφέρ. • Αν δεν συμμορφωθούν -με το καλό-, απειλείτε να πιά-σετε οι ίδιοι το τιμόνι.• Επισκέπτεστε απαραιτήτως την τουαλέτα πριν βγείτε από το σπίτι.

• Αποφεύγετε την κατανάλωση υγρών. Κανείς δεν ξέρει πότε θα έχετε ξανά την ευκαιρία να επισκεφτείτε την τουαλέτα.• Δεν αφήνετε από τα μάτια σας το κινητό σας. Μπορεί να χρειαστεί να υπαγορεύσετε τις τελευταίες σας επιθυμίες.• Ανανεώνετε τη συνδρομή σας για mobile internet. • Φορτίζετε το κινητό από το προηγούμενο βράδυ.• Σκέφτεστε σοβαρά την πιθανότητα να διανυκτερεύσετε στο γραφείο - υπό τον όρο, φυσικά, ότι φτάσατε εκεί.• Φοράτε άνετα παπούτσια και αποφεύγετε τα περιττά «βάρη». Είναι μια συμβουλή που θα σας δώσουν όσοι έχουν λάβει μέρος σε εξερευνητικές αποστολές. • Απεργείτε και εσείς. Είναι μακράν ο πιο ανώδυνος τρό-πος να βγει η μέρα.

νείται στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μέχρι τις 11 Νοεμβρίου, μια δουλειά που πήρε τον τίτλος της από την αντανάκλαση του ράμφους των που-λιών στον ήλιο και ενέπνευσε τον Πονιφάσιο, να δημιουργήσει ένα έργο στο οποίο αντανακλάται όχι μόνο ο θαυμασμός για την ομορφιά αλλά και ο φό-βος, η υπαρξιακή αγωνία για το αύριο του κόσμου. Η προετοιμασία της παρά-στασής του συνέπεσε με ένα τσουνάμι που κατέστρεψε πολλά χωριά στο νησί του, έτσι η παράσταση έχει τον ακτιβιστικό χαρακτήρα, αναμιγνύοντας την τέ-χνη, τη φύση και την κοινωνία, τις πνευματι

Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της χαρτογραφούνται και παρουσιάζονται δυναμικά, με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο στην εφαρμογή M.app.Πρόκειται για έναν «ζωντανό» χάρτη με 200 πινέζες-σημεία, που διαρκώς ανανεώνονται και αυξάνονται, σκια-γραφώντας όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη.

Φαγητό, ποτό, καφές, θέατρο, μουσική, βιβλίο, κινηματο-γράφος, εκθέσεις, επιλεγμένα καταστήματα, όπως επίσης και οι πιο φρέσκες ιδέες στο χώρο της τεχνολογίας και της ζωής στην πόλη έρχονται στην οθόνη του κινητού σου και παρουσιάζονται μέσα από video υψηλής αισθητικής, μι-κρής διάρκειας και πλούσιας περιεκτικότητας.

Mind The Cup

Καθώς οι θερμοκρασίες πέφτουν, η επιθυμία για ένα αχνιστό φλιτζάνι εξαιρετικής ποιότητας καφέ γίνεται όλο και πιο επιτακτική. To Mind The Cup φέρνει ατμόσφαιρα Κέντρου στα δυτικά προάστια της Αθήνας και συ-γκεκριμένα στο Περιστέρι. Φρεσκοκα-βουρδισμένος καφές από τις εκλεκτό-τερες ποικιλίες, ευφάνταστα cocktails και καλή μουσική ολοκληρώνουν μια συνταγή που θα κερδίσει όσους τη δο-κιμάσουν.

Mind The CupΑιμιλίου Βεάκη 29, Περιστέρι

Mona’s

Το Χαλάνδρι είναι εδώ και καιρό βασι-κός προορισμός για τη βραδινή έξοδο όσων μένουν προς τα Βόρεια Προάστια ή έχουν βαρεθεί τις κλασικές γειτο-νιές του Κέντρου. Το Mona’s είναι new entry στην πιάτσα του Χαλανδρίου με διακόσμηση που ξεχωρίζει και εξαιρε-τικές μουσικές επιλογές, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Τις Παρασκευές, μάλιστα, θέση πίσω από τα decks παίρ-νει ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγω-γός Νίκος Μορφέσης.

Mona’sΑιμιλίου Βεάκη 29, Περιστέρι

Petite Fleur

Οι Αθηναίοι λάτρεις της jazz έχουν συνηθίσει πια τα ραντεβού στο Petite Fleur στο Χαλάνδρι. Αφορμή, οι live jazz συναντήσεις που λαμβάνουν χώρα σχεδόν κάθε εβδομάδα στο μι-κρό καφέ της Πλατείας Ελευθερωτών. Μέσα στο Νοέμβριο, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τους Music Soup Organ Trio (Σάββατο 10/11) και το ντουέτο των Σ. Παρασκευά και Β. Στεφανόπουλου, σε πιάνο/κιθάρα (Τρίτη 20/11).

Petite FleurΠλατεία Ελευθερωτών 2, Χαλάνδρι

9

Μια διαφορετική πρόταση επί της οδού Κολοκοτρώνη, το “9” έχει δώσει εδώ και λίγους μήνες το στίγμα του στο Κέντρο της Αθήνας. Ενα all-day cafe-bar με ατμόσφαιρα παρεΐστικη και χαλαρή, τον καλύτερο καφέ της περιοχής και ψαγμέ-να cocktails σερβιρισμένα σε απίθανα... ποτήρια! Τσεκάρετε τα βιβλία στα ράφια και τον πάνω χώρο-έκπληξη με ένα με-γάλο ξύλινο τραπέζι, πίνακες, χαλιά και βιβλιοθήκες! Ο,τι πρέπει για συγκεντρώ-σεις φίλων και ιδιωτικές συναντήσεις.

9Κολοκοτρώνη 9, Αθήνα

Ο Στόλος ο Πολεμικός

Αν ο συνδυασμός των πιο λαχταριστών θαλασσινών μεζέδων του Πειραιά και των εξαιρετικών του τιμών δεν έφτα-ναν για να σας πείσουν να «καταταγείτε» στο Στόλο, τότε σίγουρα θα σας αλλάξει γνώμη το παρακάτω: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, για όλο το χειμώ-να, οι κλασικές μελωδίες του ελληνι-κού λαϊκού ρεπερτορίου θα γεμίζουν το χώρο, χωρίς μικρόφωνα, συνοδεύο-ντας έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το φαγητό και το ποτό σας.

Ο Στόλος ο ΠολεμικόςΕθνικής Αντιστάσεως 29-31, Δραπετσώνα

Skinos

Η λέξη Σκίνος έρχεται από τα βάθη της ιστορίας, καθώς είναι η ονομασία που αναφέρεται στον Ηρόδοτο για τη γνω-στή σε όλους μας μαστίχα. Σήμερα, Σκίνος ονομάζεται το πρώτο και μονα-δικό ποτό που παράγεται από απόσταξη μαστίχας χωρίς προσθήκη αρωμάτων ή μαστιχέλαιου. Πώς πίνεται; Οι δη-μιουργοί του Skinos μάς προτείνουν το cocktail “Med”, μια παραλλαγή του γνωστού σε όλους μας mojito, με ιδιαί-τερο χαρακτήρα και άρωμα.

SkinosΜεσολογγίου 16, Πειραιάς

Θυμάμαι κάποτε στο σχολείο στη γυμναστική, όταν ετίθετο ζήτημα για το τι θα παίξουμε, ο γυμναστής μάς έβαζε να ψηφίσουμε. Επειδή τα κορίτσια ήταν περισσότερα, στο τέλος παί-ζαμε βόλεϊ. Καμιά φορά βρισκόταν κάποια συμμαθήτριά μου που, είτε για το χαβαλέ είτε επειδή ήταν ερωτευμένη, ψήφιζε να παίξου-με ποδόσφαιρο. Ωστόσο, η πλειοψηφία δεν άλλαζε. Κάπως έτσι πέρασε και το μεσοπρό-θεσμο στη Βουλή. Δεν ήταν δηλαδή ότι δεν το περιμέναμε. Η γελοιότητα, ωστόσο, όσων προηγήθηκαν υπογραμμίζει σε μεγάλο βαθμό την απάντηση στο γιατί ζούμε σε μια χώρα που της λείπουν πολύ περισσότερα από μερι-κά δισεκατομμύρια ευρώ για να καταφέρει να γυρίσει σελίδα.

Ολα αυτά σε μια μέρα που ξημέρωσε με την ευχάριστη είδηση της επανεκλογής του Μπάρακ Ομπάμα. Ευχάριστη; Εκτός από το 49% του αμερικανικού λαού που προτίμησε τον Μιτ Ρόμνεϊ, όλος ο υπόλοιπος κόσμος μοιράζεται μια σπάνια συμπάθεια για τον πα-ραμένοντα Πρόεδρο των ΗΠΑ. Το BBC πραγ-ματοποίησε μια έρευνα σε 21 διαφορετικές χώρες, καταλήγοντας ότι μόνο σε μία (Πα-κιστάν) θεωρούνταν προτιμότερος ο Ρόμνεϊ. Ακόμα και ο πρόεδρος των ρεπουμπλικάνων της Γαλλίας, ο Τομ ΜακΓκραθ, δήλωσε ότι στην Ευρώπη ο Ομπάμα θα έβγαινε με 80%. Δεν είναι πάντως ότι στις ΗΠΑ δεν είναι αγαπη-τός (άλλωστε κέρδισε) - στην τελευταία έρευνα για το ποιος είναι ο πιο δημοφιλής πρόεδρος όλων των εποχών, ο Ομπάμα βρέθηκε στην έβδομη θέση.

Γιατί συμπαθούμε τον Ομπάμα; Επειδή γνωρίζουμε το πρόγραμμά του; Επειδή πι-στεύουμε ότι η πολιτική του θα έχει θετικό αντίκτυπο στη δική μας ζωή; Οχι τόσο. Πε-ρισσότερο μας αρέσει ως άνθρωπος. Είναι πά-ντα ευγενικός, ψύχραιμος και σοβαρός, ενώ οι λόγοι που βγάζει είναι γεμάτοι ιδανικά και συναισθηματικές εντάσεις, όπως θα ήταν αν πρωταγωνιστούσε σε ταινία του Χόλιγουντ. Εί-ναι μια άψογη δημόσια φιγούρα, όπως ακρι-βώς δεν είναι κανείς από τους δικούς μας πολιτικούς. Περισσότερο από το θυμό που ένιωσε ο μέσος Ελληνας παρακολουθώντας το μαραθώνιο σίριαλ της Τετάρτης, αυτό που τον κυρίευσε ήταν μια τεράστια μιζέρια. Ανθρωποι που αποφασίζουν για το μέλλον μας ευρισκό-μενοι σε έναν τεράστιο πανικό, ανίκανοι να σε πείσουν, έστω και στα ψέματα, ότι έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει

Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν χρειάστηκε καν 140 χαρακτήρες, αλλά μόλις το 1/10, για να σπάσει όλα τα κοντέρ στο Twitter, μετά την επικράτησή του

έναντι του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου Μιτ Ρόμνεϊ. “Four more years”, έγραψε στο λογαριασμό του, αναρτώντας μαζί και μία φωτογραφία του αγκαλιά με τη σύζυγό του Μισέλ (τόσο μελετημένη κίνηση, που ακόμη και το background ήταν συννεφιασμένο -συμβολισμός για το δύσκολο καιρό που διανύουν οι ΗΠΑ) και η ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης πήρε φωτιά: μέσα σε λίγες ώρες, το tweet ξεπέρασε τα 600.000 retweets και τα 200.000 favorites.

Αμέσως μετά την επανεκλογή Ομπάμα, κατα-γράφηκαν 327.000 tweets ανά λεπτό, συνθλίβο-ντας το προηγούμενο ρεκόρ των 116.000 tweets ανά λεπτό κατά τη διάρκεια της συναυλίας του χαζοχαρούμενου συγκροτήματος Spice Girls κατά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου. «Είτε σας αρέσει είτε όχι, ο ρόλος του Twitter στην πολιτική ήρθε για να μείνει», σημειώνει ο Σαμ

Γιάνγκμαν του Reuters. Ο δημοσιογράφος, μάλιστα, επικαλείται τον στρατηγικό αναλυτή των Δημοκρατικών Τζαμάλ Σίμονς, ο οποίος τονίζει ότι στις μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις οι υποψήφιοι θα πρέπει να συ-μπεριλαμβάνουν τα social media στην εκστρατεία τους. Ωραία, βρήκαμε μία πλατφόρμα, καλό είναι όμως να μιλάμε και για την ουσία πού και πού

«Εννιά στις δέκα χώρες του κόσμου έχουν δεχτεί την εισβολή των Βρε-τανών σε κάποια φάση της ιστορίας τους», μας ενημερώνει ο αρθρογράφος της “Telegraph” Jasper Copping, του οποίου το άρθρο έχει κάνει πάταγο στα social media με 28.000 shares, 7.000 retweets και 600 περίπου σχόλια. Το κείμενό του βασίζεται στα ευρήματα μιας πρόσφατης έρευνας του Stuart Laycock, ο οποίος στο βιβλίο του με τίτλο «Ολες οι χώρες όπου έχουμε εισβάλει» απα-ριθμεί με αλφαβητική σειρά όλες εκεί-νες τις χώρες όπου έχει υπάρξει βρετα-νική επιβολή μέσω χρήσης -ή απειλή χρήσης- βίας, μέσω διαπραγμάτευσης ή μέσω δωροδοκίας. Στις επιδρομές συγκαταλέγονται και οι δράσεις από πειρατές ή από εξοπλι-σμένους εξερευνητές, οι οποίοι, ωστόσο, δρούσαν με την έγκριση της κυβέρνησης.

Στα δύο χρόνια που κράτησε η έρευνα, ο Laycock ανακάλυψε πως από τις 200 χώρες της μελέτης, την έχουν γλιτώσει μονάχα 22. Ανάμεσά τους χώρες και κρατίδια όπως το Βατικανό, το Μονακό, το Λουξεμβούργο, το Λιχτενστάιν, οι Νήσοι Μάρσαλ, περιπτώσεις δηλαδή όπου βαριέσαι ακόμη και να εισβάλεις! Οι αθεόφοβοι δεν δίστασαν να μπουκάρουν το 1940 ακόμη και στην «ουδέτερη» Ισλανδία. Επειδή ακριβώς ήταν... ουδέτερη. Για την ιστορία, οι Βρετανοί ξεκίνησαν το χόμπι του ιμπεριαλισμού μόλις το 197 μΧ., όταν εκστράτευσαν εναντίον της Γα-λατίας. Του προπομπού της Γαλλίας δηλαδή, η οποία είναι και η μοναδική χώρα που κοντράρει τους Βρετανούς σε αριθμό εισβολών. Γατάκια Αμερικάνοι, ιμπεριαλιστές του κώλου.

έν“Fαμπ-οπ

Γιάνγκμαν του Re

Ο Νεοϋορκέζος φωτογράφος Howard Schatz πέρασε έξι χρόνια εξερευνώντας τον κόσμο ενός πα-ρεξηγημένου αθλήματος, του επαγ-γελματικού μποξ. Αποτέλεσμα της ενασχόλησης αυτής, 256 φωτογρα-φικά στιγμιότυπα που συνθέτουν ένα νέο τόμο με τίτλο «Στις Μά-χες», ο οποίος φιλοξενείται στο διαδικτυακό “Time”.

Εκτός από το άθλημα των τολμηρών, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το μποξ και ως το άθλημα των περιορισμών: οι μποξέρ κινούνται σε ένα περιο-ρισμένο από σχοινιά ρινγκ ελά-χιστων τετραγωνικών μέτρων. Και ενώ άλλοι αθλητές τρέχουν, πηδάνε, γυρίζουν, κάνουν πά-σες, σουτάρουν, αυτοί απλώς σκύβουν και γρονθοκοπούν. Περιορισμοί τί-θενται ακόμη και στη φωτογραφική αποτύπωση των κινήσεών τους. «Το μποξ ως άθλημα διαθέτει και βάθος και κίνηση, το φωτογραφικό αποτέ-λεσμα όμως είναι στάσιμο και επίπε-δο», αναφέρει o Schatz και συνεχίζει: «Επρεπε να βρω έναν τρόπο ώστε να βγαίνει μέσα από τις φωτογραφίες μου η ενέργεια και η δύναμη που διαθέτει το μποξ». Για να βγει προς τα έξω αυτή η δυναμική, ο Schatz «πειραματίστηκε» με τα φλας, με το φωτι-σμό και με την ταχύτητα του κλείστρου, ενώ έρι-χνε αλάτι, σκόνη και νερό στους αθλητές, προκειμέ-νου να δημιουργήσει το στροβοσκοπικό αυτό φαι-νόμενο. Το αποτέλεσμα μάλλον τον δικαιώνει.

Σε αυτή την πόλη μπορεί να σου συμβούν τα πάντα. Να σε εξαπατήσουν, να σε βρίσουν, να σου πετάξουν ένα καλώδιο στα μούτρα και άλλα απίθανα. Η δική μου ιστορία αυτής της εβδομάδας λέει ότι κάποιος μπορεί να σου αλλάξει πάροχο ρεύματος και εσύ να μην πάρεις είδηση τίποτα. Απλώς να περιμένεις να σου έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ και να μη φτάνει ποτέ. Και αφού αποκλείεται να σε έχει ξεχάσει η ΔΕΗ ή η εφορία και το χαράτσι της, αρχίζεις να ψάχνεις.

Ανακαλύπτεις λοιπόν ότι κάποιος που δεν ξέρεις έχει πάει σε μια ιδιωτική εταιρεία, τη Ρεύμα Ενα, μια μονοπρόσωπη ΕΠΕ δηλαδή, έχει κάνει αίτηση και με μια υπεύθυνη δήλωση ότι κατοικεί στο σπίτι όπου κατοικείς σου έχει αλλάξει πάροχο ρεύματος. Το κε-ρασάκι είναι ότι αφήνει και ένα κινητό που δεν αντι-στοιχεί σε συνδρομητή, δεν προσκομίζει στην εται-ρεία κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι κατοικεί στο σπίτι σου, εννοώ συμβόλαιο, και αυτή η εταιρεία που φιλοδοξεί να παρέχει το αγαθό που λέγεται ρεύ-μα το δέχεται χωρίς πολλά πολλά.

Εν τέλει, μετά από όχι και τόσο επιτυχημένη επι-κοινωνία με την εταιρεία που της εχει ανακληθεί η άδεια, τρέχεις πάλι στη ΔΕΗ και σε λυπούνται γιατί αυτό θυμίζει τις «Καρέκλες» του Ιονέσκο και τρως μέ-ρες και ώρες να αλλάξεις το όνομα από φανταστικό σε αληθινό και κουβαλάς και όλα τα χαρτιά, συμβόλαια αγοράς, δηλώσεις εφορίας, για να αποδείξεις ότι εί-σαι ελέφαντας.

Θέλω να ελπίζω ότι αυτό έχει συμβεί μόνο σε μένα. Και επειδή αποκλείω το ενδεχόμενο να το έχει κάνει κάποιος τυχαία, το μυαλό μου πάει στο πονηρό, στην απάτη κάθε φορά που ανάβω το φως. Μου λέει πως δεν μπορώ να είμαι αμέριμνη και ανυποψίαστη. Πως κάθε φορά που μου προσφέρουν κάτι πρέπει να προσέχω. Κινδυνεύω δηλαδή πρώτα από τον εαυτό μου. Πρέπει να υποψιάζομαι κάθε πρόσκληση, κάθε κίνηση και αυτό που κρύβει. Αυτό όμως δεν είναι ζωή. Δεν είναι η δική μου ζωή.

*Αθή

να ε

ίναι

μόν

ο ο

δακτ

ύλιο

ς

PUBL

I

Πριν από μερικές ημέρες, στον αριθμό 64 της οδού Πανεπιστη-μίου, μια ομάδα εικαστικών άνοι-ξε για τους περαστικούς την πόρ-τα του έβδομου ορόφου. Πίσω της στεγάζεται το Rooms to Art, μια συνεργατική πρωτοβουλία που φέρνει κοντά Ελληνες και ξέ-νους καλλιτέχνες. Ή, αλλιώς, ένα coworking space που θέλει να αποτελέσει το καλό παράδειγμα και για άλλες πρωτοβουλίες (καλ-λιτεχνικές και επιχειρηματικές), ώστε να συγκεντρωθούν μελλοντι-κά στην περιοχή και να «αναστή-σουν» όλες μαζί τα υποβαθμισμέ-να πέριξ της Ομόνοιας.

«Την προηγούμενη εβδομά-δα πραγματοποιήσαμε την τρι-ήμερη έκθεσή μας. Ενα ανοιχτό εργαστήριο που έγινε με στόχο να δούμε και εμείς αλλά και όλοι όσοι ήρθαν πώς θα ήταν η αίσθη-ση του να παράγεται τέχνη και να συνδιαλέγεται κανείς δημιουρ-γικά σε έναν ολόκληρο όροφο όπου από το 1960 μέχρι και πρό-σφατα λειτουργούσαν γραφεία επαγγελματιών. Γραφεία όπου η παραγωγή εργασίας ήταν μοναχι-κή και επαναληπτική, με αυστηρό ωράριο, με πόρτες κλειστές, με συντροφιά όγκους από βιβλία», περιγράφει η Γωγώ Βουδούρη, αρχιτέκτονας και καλλιτεχνική διευθύντρια της προσπάθειας. «Σήμερα, υπάρχει αντ’ αυτού ένα ζωντανό οικοσύστημα δημιουρ-γικών ανθρώπων, που δημιουρ-

γούν ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί παράλληλα», ενώ κάνει επίσης γνωστό πως τα πρό-σωπα που θα δραστηριοποιού-νται στο χώρο θα αλλάζουν και θα ανανεώνονται διαρκώς.

Επιπλέον αξία στο όλο εγ-χείρημα δίνει σαφώς και η το-ποθεσία, η οποία, αν και εγκα-ταλελειμμένη στη μοίρα της, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ένα από τα βασικά αθηναϊκά ορόσημα. «Οι καλεσμένοι στα εγκαίνια κοί-ταξαν την Ομόνοια και την οδό Πανεπιστημίου από ψηλά, ένιω-σαν τη ‘μυρωδιά’ του χώρου και κατάλαβαν γιατί τον αγαπήσαμε», εξηγεί σχετικά η κ. Βουδούρη. «Η επιλογή της θέσης του Rooms to Art δεν έγινε τυχαία στην καρ-διά της Αθήνας. Με τον τρόπο αυτό επιθυμούμε να γίνουμε μια αφορμή και μια ευκαιρία ώστε να αξιοποιήσουμε το συμβολικό κεφάλαιο του Κέντρου, της Ομό-νοιας, αλλά και αυτής της ίδιας της πολυκατοικίας ως αστικής μονάδας. Μια ευκαιρία για να συνδέσουμε τον πολιτισμό που παράγεται σήμερα με το κέντρο της πόλης και όλη τη δυναμική που αυτό κουβαλάει», αναφέρει πριν καταλήξει σε μια υπενθύ-μιση-προτροπή. «Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η βάση της πόλης και του αστικού ιστού είναι οι άν-θρωποι και οι δράσεις τους».

Ανοιξε τις πύλες του πριν από 22 ολόκληρα χρόνια και έκτοτε απο-τελεί το θεματοφύλακα των ιστο-ρικών στοιχείων και δεδομένων που σχετίζονται με την εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα και βέβαια του ΟΤΕ. Ο λόγος για το -μοναδικό στο είδος του- Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ, το οποίο, κατά το διάστημα Νοέμ-βριος 2012-Μάιος 2013, πραγματοποιεί τις εκπαιδευτικές του δράσεις και συστήνει στο κοινό την πλούσια συλλογή των εκθεμάτων που δι-αθέτει. Η επαφή των επισκεπτών με τις τηλεπικοινωνίες γίνεται τόσο μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου, όσο και μέσα από το Εργαστήρι Εικαστικών Τεχνών για παιδιά 5-10 ετών, με τίτλο «Τηλε-Ρεύματα Τέχνης», για να ανακαλύψουν τα διάφορα ρεύματα τέχνης μέσα από τη μαγεία των τηλεπικοινωνιών.

Αυτό το Σαββατοκύριακο 10-11 Νοεμβρίου, εξειδικευμένοι εικα-στικοί της Μ-ART Manolioudakis, συνεργάτες μας στο Εργαστήρι, θα μυήσουν τα παιδιά στο ρεύμα Bauhaus, με έμπνευση τα εκθέματα του Μουσείου για να δημιουργήσουν τρισδιάστατα έργα, με θέμα τους τηλε-φωνικούς θαλάμους των δεκαετιών του ’30 και του ’40. Μάλιστα, ένας τέτοιος σπάνιος, υπαίθριος τηλεφωνικός θάλαμος του 1936 βρίσκεται ανάμεσα στα εκθέματα της συλλογής του. Κρατήστε έγκαιρα θέση στα τηλέφωνα 210 620 1899, 620 1999 και ενημερωθείτε για ολόκληρο το πρόγραμμα στο www.ote.gr/mouseio.

Ολο το χρόνο, το Μουσείο διοργανώνει ξεναγήσεις για μαθητές, εκπαιδευτικούς αλλά και μεμονωμένους επισκέπτες, αποσκοπώντας έτσι να τους εξοικειώσει με την τεχνολογία των επικοινωνιών. Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο οι ξεναγήσεις, όσο και οι εκπαιδευτικές δρά-σεις παρέχονται δωρεάν.

Φέτος, ξεκινά και ένα νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές σχολείων 10-14 ετών με θέμα «Πειράματα & Κατασκευές», ενώ συνε-χίζονται, για τρίτο συναπτό έτος, οι ενημερωτικές συναντήσεις με τίτλο: «Από τον παραμυθένιο κόσμο του Internet… θέλουμε να λείπει ο κακός», οι οποίες αφορούν στην ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο και απευθύνονται τόσο σε μαθητές σχολείων, όσο και ενήλικες μεμονωμέ-νους επισκέπτες.

Για όλους αυτούς τους λόγους, μια επίσκεψη στο Μουσείο Τηλεπι-κοινωνιών ΟΤΕ σίγουρα αξίζει τον κόπο!

α και οναδικό στο είδος του-

Δείτε τα εγκαίνια του Rooms to Art στο Mstories 45.

Υπάρχουν φορές που θα ήθελες να βρίσκε-σαι σε δύο μέρη την ίδια στιγμή. Ισως και σε περισσότερα. Τρεις είναι οι συναυλίες-αφιερώματα που μου κίνησαν το ενδιαφέ-ρον αυτή την εβδομάδα και, δυστυχώς, οι δύο θα συμβούν σχεδόν ταυτόχρονα.

Σήμερα, Παρασκευή, στις 8 μμ. στο Φι-λολογικό Σύλλογο Παρνασσό (Καρύτση 8), 14 μουσικοί αναλαμβάνουν να μας παρα-σύρουν στα μονοπάτια της αυτοσχεδιαστι-κής jazz, στο 2ο Jazz Marathon Unplugged Festival. Ο πιανίστας και συνθέτης Γιώργος Ψυχογιός έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια, με έμφαση στα μικρά μουσικά σύνολα, με πρωταγωνιστή την τζαζ κιθάρα, το σπάνιο hammond organ και την ιδιαίτερη κρητική λύρα. Τα εισιτήρια κοστίζουν 10 ευρώ.

Μια ακόμα εναλλακτική για απόψε, στις 9 μμ: Στο πλαίσιο της σειράς συναυ-λιών «Τα Θέματα της Ελληνικής Μουσικής και του Ελληνικού Τραγουδιού», που επι-μελείται ο συνθέτης Μιχάλης Κουμπιός, πραγματοποιείται αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι στο Θέατρο Badminton (Ολυμπι-ακά ακίνητα Γουδή), όπου τραγουδούν οι Καλλιόπη Βέττα, Χρήστος Θηβαίος, Ηλίας Λιούγκος, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Ορφέας Περίδης και την επιμέλεια ορχήστρας έχει η Στέλλα Κυπραίου. Τα εισιτήρια κοστίζουν 10-25 ευρώ.

Τέλος, αύριο, Σάββατο 10 Νοεμβρίου, στις 8:30 μμ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθη-νών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη 1) τρεις χο-ρευτικές σουίτες από όπερες των J. B. Lully, J. P. Rameau και C.W. Gluck, που παρου-σιάστηκαν στο Παρίσι τον 17ο αι., συνδι-αλέγονται με τρία νέα έργα που έγραψαν μέσα στο 2012 ειδικά για την Καμεράτα σε όργανα εποχής τρεις Ελληνες συνθέτες: ο Γιώργος Κουμεντάκης, ο Περικλής Κού-κος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Στη διεύθυνση της Καμεράτας βρίσκεται ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής της, ο αρχιμουσι-κός Γιώργος Πέτρου. Ενδιαφέρων διάλογος ανάμεσα σε έργα που τα χωρίζουν αιώνες, με κοινό παρονομαστή τα όργανα εποχής· μιας εποχής που καθόρισε την ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Τα εισιτήρια κοστί-ζουν 7-30 ευρώ.

Ο Κωστής Μαραβέγιας με το νέο του σχήμα θα παίξει σήμερα, Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, για μία μόνο βραδιά στο PassPort (Kαραΐσκου 117, Πειραιάς) τα τραγούδια του όπως δεν τα έχετε ξα-νακούσει ποτέ, βγαλμένα από τεκέ και παλαιοπει-ραιώτικο ντουμάνι, με ακουστικά όργανα και ρε-μπετο-τυμπανοκρουσίες. Επιπλέον, θα διασκευάζει τραγούδια, κρυφά, μαζί με τον Αλκαίο Σουγιούλ σε μπουζούκι και φωνή, τη Μαρία Βασιλοπούλου στο τραγούδι, τον Οτόμο Αγγλούπα στον μπαγλαμά, τον Αγγελο Αγγελίδη στην ακουστική κιθάρα, τον Μι-χάλη Καλκάνη στο κοντραμπάσο και τον Κρίτωνα Μπελόνια στα κρουστά. Τη συναυλία ονομάζουν «Κάτω στον Πειραιά για μια μόνο βραδιά» και καλού κακού πάρτε τους στα σοβαρά. Το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ και η ρεμπετο-κατάσταση ξεκινά στις 10 μμ.

Η Μαριέττα Φαφούτη και η μπάντα της υποστηρίζουν πως αρκεί ένα ξόρκι για να αλλάξει τον τρόπο που αντιμε-τωπίζουμε τη ζωή μας. Ετσι, έρχονται στο Σταυρό του Νό-του Plus (Φραντζή 14, Νέος Κόσμος) για τρία Σάββατα του Νοεμβρίου (10, 17 και 24) για να μας αποδείξουν πως μια λέξη μπορεί να μας κάνει να φορέσουμε το πιο λαμπερό χα-μόγελο και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Η λέξη αυτή είναι το “Kookoobadi”. Υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Χάρη Αττώνη, με opening act τη soul φωνή της Esterina, σε μουσικές του RSN και με έκτακτες συμμετοχές στα φω-νητικά από τον Pico και τον Apico (aka Παναγιώτη Ζούγρο και Θέμο Ρίζο), παίζουν για μας τραγούδια και από τους δύο

δίσκους, από τον τρίτο που ήδη άρχισαν να ετοιμάζουν, αλλά και αγαπημένες διασκευές. Ωρα προσέ-λευσης 10:30 μμ. Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ με κρασί ή μπίρα.

Ο Ιταλός τραγουδιστής Mario Biondi έχει βρεθεί στην ίδια σκηνή με τον Ray Charles. Μόνο αυτό ίσως να αρκούσε για να του δώσει κάτι από τη γοητεία του Αμερι-κανού θρύλου και να κάνει τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου μοναδικές εμπειρίες για τους Αθηναίους. Ο Biondi, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από αυτό· έρχεται στην Αθήνα για δεύτερη φορά, για να μας μεταδώσει το πάθος του για τη soul και την jazz, εμπλουτισμένο με γε-ρές δόσεις ιταλικού ταμπεραμέντου στο Gazarte (Boυτά-δων 32-34, Γκάζι). Από το περίφημο “This is What You Are” του 2004, η φήμη του Ιταλού τραγουδιστή της soul-jazz ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας του, ενώ η συνεργασία του με τον βετεράνο της soulfoul house σκηνής Dimitri from Paris τον έφερε σε επαφή με ένα ευρύτερο ακροατήριο, που έκτοτε τον ακολουθεί πιστά. Τα εισιτήρια κοστίζουν από 25-45 ευρώ και η συναυλία ξεκινά στις 10 μμ.

Με την ιδιαίτερη φωνή της, την εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και την ξεχωριστή καλλιτεχνική της πορεία, η Βι-κτωρία Ταγκούλη μαζεύει τα τραγούδια που αγαπάει και τα κάνει παιχνίδια στo Club του Σταυρού του Νότου (Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος) την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου. Σε ένα πρόγραμμα με ετερόκλητα κομμάτια από την παγκόσμια μουσική σκηνή υπό τον τίτλο “Be-Joue”, Aretha Franklin, Noir Desir, Δημήτρης Λάγιος, Janis Joplin, Χαΐνηδες, Duke Ellington συναντιούνται με τα δικά της τραγούδια από τον τρί-το δίσκο που ετοιμάζει. Μαζί με τη Βικτωρία θα βρίσκεται ο

μόνιμος συνεργάτης της Χρίστος Θεοδώρου στο πιάνο και οι μουσικοί Κώστας Νικολόπουλος (κιθά-ρες), Πέτρος Κρεμυζάκης (μπάσο) και Νίκος Παγώνης (τύμπανα). Ωρα έναρξης: 10 μμ.

ή

O Πίτερ Πάρκερ είναι αναμφί-βολα ο πιο διάσημος έφηβος. Και αν δεν αναγνωρίζετε το όνομά του, αρκεί να ξέρετε ότι σε κάθε κίνδυνο που απειλεί τη Νέα Υόρκη εκείνος αφήνει το συμβατικό του διαμέρισμα, βάζει τη στολή της αράχνης και γίνεται ο Spider-Man. Η τελευταία ιστορία, λοι-πόν, του διχασμένου νεαρού “The amazing Spider-Man” κυκλοφόρησε και σε Blu-Ray, 3D Blu-Ray και DVD από τη Feelgood Entertainment για όσους δεν πρόλαβαν να την απολαύσουν το περασμένο καλοκαίρι στους κινηματογρά-φους. Αυτή τη φορά ο Πίτερ, στη διάρκεια των ερευνών για να ανακαλύψει το παρελθόν του, οδηγείται στο πεπρωμένο του ως υπερήρωα και έρχε-ται αντιμέτωπος με τον Dr. Connors και το απειλητικό alter-ego του, Lizard.

Εκτός από τον Spider-Man, κυκλοφορούν από τη Feelgood Entertainment οι ταινίες «Ηρωες και Στρατιώ-τες: Η ενέδρα», «Το κυνήγι της γάτας» και το “L” του Μπά-μπη Μακρίδη, ενώ για τους μικρούς σινεφίλ τα «Μonster High Πάρτι Μασκέ», «Σταχτο-πούτα», «Πινόκιο - Platinum edition», «Φινέας και Φέρμπ; Τα μυστικά του Πέρρυ».

Ο κινηματογραφικός κολοσσός της Disney προ-χώρησε σε κίνηση ματ εξαγοράζοντας το σύνολο των μετοχών της Lucasfilm έναντι 4 δισ. δολαρίων! Η εταιρεία παραγωγής του Τζορτζ Λούκας ακολούθησε τα χνάρια της Pixar και της Marvel -ανήκουν και αυτές στον όμιλο της Disney-, που αναδεικνύεται πλέον με διαφορά ο απόλυτος κυρίαρχος στον τομέα της οικο-γενειακής ψυχαγωγίας. Κάπως έτσι το νέο επεισόδιο “Star Wars VII” μπαίνει σιγά σιγά σε τροχιά σχεδι-ασμού παραγωγής, με στόχο να κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες από την Disney το 2015! «Ηρθε η σειρά μου να παραδώσω τον ‘Πόλεμο των Αστρων’ σε μια νέα γενιά κινηματογραφιστών. Ανέκαθεν πίστευα ότι αυτές οι ταινίες θα ζήσουν περισσότερο από μένα», σχολίασε για την απόφασή του ο Τζορτζ Λούκας, που από εδώ και πέρα σχεδιάζει να το ρίξει στις φιλανθρωπίες και στο πειραματικό σινεμά. Ε, με 4 δισ. δολάρια στην τσέ-πη, έχει προφανώς την ευχέρεια να το κάνει!

Η υπογραφή του Τόμας Βίντερμπεργκ, έτε-ρου «τρομερού» παιδιού του δανέζικου κινη-ματογράφου μαζί με τον Τρίερ, είναι από μόνη της ένας λόγος για να δει κανείς μία ταινία. Ο εισηγητής του «Δόγματος 95» και δημιουργός της πολυβραβευμένης «Οικογενειακής Γιορτής» επιστρέφει με το «Κυνήγι», που κάνει πρεμιέ-ρα αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ενα απλό ψέμα εξαπλώνεται σαν... ίωση και οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις τη ζωή του 40χρονου Λούκας. «Μια χειμωνιάτικη βραδιά το 1999, κάποιος χτύπησε την πόρτα μου», σχολιάζει ο Βίντερμπεργκ. «Ενας περί-φημος Δανός παιδοψυχολόγος στεκόταν με κά-ποια έγγραφα στα χέρια του παραληρώντας για τα παιδιά και τις φαντασιώσεις τους. Δεν τον άφησα να μπει. Δεν διάβασα τα χαρτιά. Πήγα για ύπνο. Δέκα χρόνια αργότερα χρειάστηκα ψυχολόγο. Του τηλεφώνησα και, ως καθυστερημένη πράξη ευγέ-νειας, διάβασα τα έγγραφα...» Κάπως έτσι άρχισαν όλα για το «Κυνήγι», μια ιστορία ενός σύγχρονου κυνηγιού μαγισσών, μέσα από τη μινιμαλιστική και καίρια σκηνοθετική ματιά του Βίντερμπεργκ και την εκπληκτική ερμηνεία του Μαντς Μίκελσεν (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στις Κάννες).

Αφού έσπασε ταμεία σε διάφορες χώρες του κόσμου, ήρθε η ώρα να σα-ρώσει και στο ελληνικό box office! Στις πρώτες τέσσερις ημέρες προβολής του στην Ελλάδα, το “Skyfall”, η 23η περι-πέτεια του James Bond, έκοψε 165.300 εισιτήρια σε 145 αίθουσες πανελλαδι-κά. Με μία λέξη: θρίαμβος! Το «άνοιγ-μα» του “Skyfall” είναι τόσο εντυπωσι-ακό, που μπορούμε να μιλάμε σχεδόν με βεβαιότητα για την πιο εμπορική ταινία της χρονιάς! Οι Ελληνες σινεφίλ έσπευσαν μαζικά να απολαύσουν τον νέο James Bond στην καλύτερη ταινία της σειράς, όπως έχει ήδη αποφανθεί

το κοινό και οι κριτικοί. Το “Skyfall” συνεχίζει, μάλιστα, τη θριαμβευτική του πορεία για δεύτερη εβδομάδα και στο παγκόσμιο box office, με εισπράξεις που ξεπερνούν τα 200 εκατ. δολάρια! Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται ακόμα οι επιδόσεις του στις ΗΠΑ, όπου κάνει πρεμιέρα σήμερα 9 Νοεμβρίου.

«Η ρίζα του χορού βρίσκεται στο μυστι-κιστικό δεσμό του ανθρώπου και του σύ-μπαντος», λέει ο Λέμι Πονιφάζιο, ο χο-ρογράφος που από τα νησιά Σαμόα έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο, κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για ένα χορογράφο εξίσου σημαντικό με την Πίνα Μπάους και τον Μερς Κάνινχαμ.

Η δουλειά του “Birds with Skymirrors” φιλοξενείται στη Στέγη Γραμμάτων και Τε-χνών μέχρι τις 11 Νοεμβρίου, μια δουλειά που πήρε τον τίτλο της από την αντανάκλα-ση του ράμφους των πουλιών στον ήλιο και ενέπνευσε τον Πονιφάζιο να δημιουργήσει ένα έργο στο οποίο αντανακλάται όχι μόνο ο θαυμασμός για την ομορφιά, αλλά και ο φόβος, η υπαρξιακή αγωνία για το αύριο του κόσμου. Η προετοιμασία της παράστα-σής του συνέπεσε με ένα τσουνάμι που κα-τέστρεψε πολλά χωριά στο νησί του, έτσι η παρουσίαση έχει ακτιβιστικό χαρακτήρα, αναμειγνύοντας την τέχνη, τη φύση και την κοινωνία, τις πνευματικές εμπειρίες και τη μυθολογία για τις ψυχές των προγόνων του.

Αναρωτιέστε πώς θα ήταν ο τελευταίος χορός πάνω στη Γη. Σε ποιον θα απευθύ-νατε αυτόν το χορό;Ζούμε σε έναν κόσμο τόσο κατακερματισμένο σαν να είναι αυτή η επίσημη ιδεολογία. Τι θα συμβεί αν ο κόσμος θα τελειώσει απόψε - ποια θα είναι η τελευταία σκέψη σας - τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να παρακο-λουθήσετε αυτή τη στιγμή. Ο τελευταίος χορός στη Γη είναι το παρόν, το να παρατηρεί κανείς τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Οταν στην πα-ράσταση βρισκόμαστε στο αιώνιο, εννοούμε το παρόν. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα εξαφανι-στεί αν δεν κοιτάζουμε τα κινητά τηλέφωνα και τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία μας κάθε 15 λεπτά

ή την τηλεόραση με όλη την προπαγάνδα της. Το να χορεύουμε είναι η προσπάθειά μας για να πετύχουμε την αλήθεια που είναι η σιωπή.

Υποστηρίζετε ότι η τέχνη είναι μια δεύτερη ευκαιρία. Επειδή μπορεί να μας απελευθε-ρώσει ή επειδή μας δίνει ένα μήνυμα και ποιο είναι αυτό;Σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να πεθαίνεις κάθε μέρα, αλλά να συνεχίζεις να δημιουργείς έναν κόσμο με νικητές και ηττημένους. Η υποβάθμι-ση της Γης είναι ο καθρέφτης του τι κάνουμε ο ένας στον άλλο. Δηλητηριάζουμε τα ποτάμια δηλητηριάζοντας τα παιδιά μας... Είμαστε από την ίδια σάρκα. Αλλά όπως ένας γλύπτης θα πάρει ένα παλιό ποδήλατο από μια χωματερή και θα το μεταμορφώσει σε έργο τέχνης, ένα γλυπτό, δημιουργώντας μια νέα ζωή που έχει πια σχέση με την ομορφιά, έτσι και εμείς χο-ρεύοντας ανανεώνουμε αυτή τη σχέση φύσης και τέχνης. Οι τέχνη ζητά από εμάς να θυμό-μαστε πάντοτε μια υψηλότερη ανθρώπινη κατά-σταση και να προχωρούμε σε μια κατεύθυνση που ξεπερνά το ανθρώπινο και αγγίζει το Θείο προς κάθε κατεύθυνση. Χωρίς αυτή την αίσθη-ση του σεβασμού η εμπειρία μας στη ζωή και την τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι ωμή, βίαιη και θανατηφόρα.

Με τις χορογραφίες σας τι επιχειρείτε να μοιραστείτε με το κοινό;Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα στάδιο που είναι απλό και δεν αποσπά την προσοχή, για να ξεφύγουμε από το φαινομενικό, τον ορατό κόσμο, προς μια κοσμολογική κατάσταση της συνειδητοποίησης. Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα στάδιο που θα κάνει το κοινό να αναπτύξει την προσοχή του σε αυτό που συμβαίνει, παρά μια αόριστη προσδοκία. Είναι ένας τρόπος για να υπάρξουμε. Για να αντιμετωπίσουμε το κενό.

Ο Λέμι Πονιφάζιο εμπνεύστηκε από την αντα-νάκλαση του ράμφους των πουλιών στον ήλιο και δημιούργησε το “Birds with Skymirrors”, που παρουσιάζεται μέχρι τις 11 Νοεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Μια πρωτοβουλία της εφημερίδας Metropolis από κοινού με την ΑΣΚΤ και το Γραφείο Διασύνδεσης της Σχολής

Συμμετέχουν 18 νέοι εικαστικοί

20

21

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΕΤΣΗΣ

ΜΑΡΙΝΑ ΠΡΟΒΑΤΙΔΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΜΑΡΙΝΑ ΓΚΕΝΑΤΝΙΕΒΑ

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΑΡΔΑΚΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

ΑΛΙΚΗ ΣΟΥΜΑ

ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΚΟΥΡΚΟΥΝΑΚΗ

STELA VULA

ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΛΕ

ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΑΤΣΑΜΠΕΡΗ

ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΛΕΣ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΥΤΕΛΙΕΡΗ

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΕΣ

ΑΝΘΗ ΚΟΓΚΑ

Κρέτσης Δημήτρης

Ερωτευμένος Πινόκιο, Ζωγραφική (ακρυλικό σε χαρτόνι)Διάσταση 52,5x75 cm

Kουτελιέρη Ευαγγελία

Βίοι Παράλληλοι, Ζωγραφική (λάδι σε μουσαμά)Διάσταση 200x170 cm

Λαλέ Γεωργία

Διαδικτυακός Ναρκισσισμός, Video Avi

Λαλές Κώστας

Ατιτλο, ΦωτογραφίαΔιάσταση 100x70 cm

Λαλές Πέτρος

Ερωτεύεται, Διαδικτυακό έργο -Ηλεκτρονικός υπολογιστής

Λάμπρου Δημήτρης

Social Engineering - (Τα Ιχνη της Ιστορί-ας), Εγκατάσταση (αποτελείται από 74 σχέδια διαφορετικού μεγέθους, δύο δερ-μάτινες βαλίτσες, ένα art book με 83 σχέ-δια μικτής τεχνικής και ένα γύψινο κρανίο)Διάσταση 430x155 cm

Προβατίδου Μαρίνα

Το μεγάλο όχι, Εγκατάσταση (φωτεινά κουτιά, φωτογραφίες και κείμενα)Διάσταση 105x118 cm

Σούμα Αλίκη

Untitled, Video εγκατάσταση (DVD player, projector)

Χατζηκωνσταντής Νίκος

I LOVE YOU, Κατασκευή (MDF, διάτρητη πλακέτα, ηλεκτρονικά εξαρτήματα, μπαταρία, καλώδια)Διάσταση 28x47x3cm

Συμμετοχές

Αντωνάκης Μανώλης

Δικτυακά Πρόσωπα, Ζωγραφική (καμβάς, λαδομπογιά)Διάσταση 60x50 cm

Βαρδάκα Καλλιόπη

Απομόνωση, Φωτογραφία (ενιαίο σύνολο από τρεις έγχρωμες φωτογραφίες)Διάσταση 42x30 cm

Γκενάτνιεβα Μαρίνα

Recognize?, Ζωγραφική (ακρυλικό σε καμβά)Διάσταση 30x30 cmMy perfect me, Ζωγραφική (ακρυλικό σε καμβά)Διάσταση 50x50 cm

Θεοδώρου Μαρία

Επικοινωνία, Γλυπτική (σύνολο από κεραμικά, γυάλωμα, κολάζ, βιβλία, ξύλο)Διάσταση 140x80x26 cm

Κατσαμπέρη Νικολέττα

I LOVE YOU, Κέντημα (ύφασμα, κλωστή, κορνίζα)Διάσταση 50x35 cm

Κόγκα Ανθή

Ο Ερως Social Networks Κοιτά (?), ΦωτογραφίαΔιάσταση 40x30 cm

Αντώνιος Κούρκουλος

Οι εραστές, Φωτογραφία (20 Video Stills)Διάσταση 260x13 cm

Κουρκουνάκη Στυλιανή

Eternal Need, Video (CD, DVD Player, Projector)

Vula Stela

Social Media Love, Video-Animation

Τα social media έχουν επιβληθεί στη ζωή μας και στις σχέσεις μας με τρόπο καταλυτικό. Αποστά-σεις εκμηδενίζονται, πληροφορίες και απόψεις ανταλλάσσονται σε ταχύτατους ρυθμούς, ενώ ο καθένας διαθέτει πλέον το δικό του «εικονι-κό καθρέφτη» που αντιπροσωπεύει την προσω-πικότητά του και τις αντιλήψεις του και μέσω του οποίου μοιράζεται πληροφορίες και εικόνες από την καθημερινότητα και γνωρίζει άλλους ανθρώ-πους. «Ο έρωτας και το σεξ είναι πολύ πιο ενδι-αφέροντα μπροστά σε μια οθόνη από ό,τι στην πραγματικότητα», είχε πει πριν από αρκετά χρό-νια ο πατέρας της ποπ αρτ, Αντι Γουόρχολ. Σχεδόν μισό αιώνα μετά η οθόνη του υπολογιστή έχει πά-ρει τη θέση της τηλεοπτικής οθόνης, επαναπροσ-διορίζοντας σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την επι-κοινωνία μας, αλλά και τη συναισθηματική μας ζωή.

Με πρωταγωνιστή το Facebook του Μαρκ Ζού-κερμπεργκ, τα social media και η επίδρασή τους στη ζωή, στις σχέσεις, στην επικοινωνία και στην πληροφόρησή μας αποτέλεσαν το έναυσμα για την έκθεση που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 15 Νο-εμβρίου στις 8:30 μμ. στο Χώρο 12Α (Κύπρου 12Α, Μοσχάτο).

Η εφημερίδα “Metropolis” σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και το Γρα-φείο Διασύνδεσης της Σχολής οργάνωσαν, κα-τόπιν διαγωνισμού, τη συγκεκριμένη έκθεση για τους φοιτητές της σχολής, ζητώντας να ερμηνεύ-σουν πώς οι νέες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύ-ωσης έχουν επιδράσει στις διαπροσωπικές και ερωτικές μας σχέσεις. Με τίτλο «Ο Ερωτας στην Εποχή των Social Media», η έκθεση εξετάζει πώς φλερτάρουμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε και χω-ρίζουμε σήμερα. Οι 18 νέοι καλλιτέχνες χρησιμο-ποιούν διάφορα εκφραστικά μέσα, όπως ζωγρα-φική, γλυπτική, κολάζ, βίντεο, φωτογραφία και installations, για να αποδώσουν τη δυναμική των νέων μέσων επικοινωνίας και την επιβολή τους ακόμη και στην ερωτική μας ζωή.

Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων τα μέλη της οργανωτικής και καλλιτεχνικής επιτροπής θα ανακοινώσουν τους διακριθέντες, ενώ η έκθε-ση θα διαρκέσει ως τις 20 Νοεμβρίου (ώρες λει-τουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή, 6-9 μμ.)

Κίκα Κυριακάκου

Ερωτας - Αυτός ο αιώνια δέσμιος του βλέμματος και της φωνής

Ας το παραδεχτούμε επιτέλους ευθύς εξαρχής: καθαυτό «Ερωτας» δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο ως μία ιστορικά διαμορφούμενη πράξη μεταβίβασης, ανέκαθεν διαμεσολαβημένη από τις εκάστοτε μιντιακές τεχνολογίες που της έδιναν υπό-σταση, σημασία, σάρκα και οστά.

Μεταβίβαση σημαίνει θέληση για διασύνδεση με το άλλο, δεξίωσης και απο-πλαισίωσής του, αλλά και αλλοτρίωσης του εαυτού, απο-οριοθέτησής του, μέσα σε μία κατάσταση σύντηξης και διονυσιακής ρευστοποίησης. Ανέκαθεν κάτι ορ-γάνωνε αυτή την ασαφή θέληση. Αυτό το κάτι άλλοτε ήταν το τραγούδι, η μουσι-κή, ο ρυθμός, ο χορός, όλες οι συμβολικές δυνάμεις του σώματος συμβεβλημέ-νες σε ένα ενιαίο σύνολο, που έκανε το σώμα της τραγικής ύπαρξης να δονείται γινόμενο ένα με τον κόσμο της ετερότητας.

Με την έλευση αυτού του διαβόλου του Σωκράτη και του γραφέα Πλάτωνα, το παράδειγμα αλλάζει. Επιτελείται η μεγάλη στροφή της ελληνικής αρχαιότη-τας: η απόλαυση μετατίθεται από το ερωτικό αντικείμενο στον ίδιο το λόγο. Πραγ-ματοποιείται η μεγάλη μετάθεση της ερωτικής επένδυσης στον ίδιο το λόγο, στη σημαίνουσα ένδειξη, στο εκφερόμενο και γραπτό σημείο. Incipit symposium... Τέτοιες μεταθέσεις έχουν λάβει ουκ ολίγες φορές χώρα στην ιστορία των ανθρώ-πινων κοινωνιών, ανάλογα με τους εκάστοτε τελεστές και πράκτορες της ερω-τικής λειτουργίας της μεταβίβασης: γαλαξίας του Γουτεμβέργιου, βιβλίο, γραφο-μηχανή, επιστολογραφία, γραμμόφωνο, φωτογραφία, κινηματογράφος, τηλέφω-νο, τηλεόραση...

Μια τέτοια ιστορική μετάθεση είναι και αυτή της οποίας γινόμαστε μάρτυ-ρες σήμερα: η επένδυση της απόλαυσης έχει εδώ και καιρό μετατεθεί στα νέα μέσα, τα οποία αναλαμβάνουν να οργανώσουν εκ νέου (ίσως όχι και τόσο εκ νέου) τα μερικά αντικείμενα «φωνή» και «βλέμμα», αυτούς τους κύριους φο-ρείς της πράξης μεταβίβασης που είναι ο έρωτας. Facebook, Twitter, Instagram, chat-rooms, e-mails, SMS παίρνουν τη θέση της Λακλοϊκης επιστολής, του Βερ-θερικού φιλολογικού έρωτα, του «νεκρού θεάτρου» της φωτογραφίας, της σκο-τεινής κινηματογραφικής αίθουσας... Ο μηχανισμός παραγωγής ταυτίσεων αλλά-ζει και μαζί αλλάζουν και οι πρακτικές του έρωτα. Αργά, αθόρυβα... Αυτιά κολ-λημένα σε ακουστικά, στόματα σε μικρόφωνα, δάκτυλα που χαϊδεύουν πλήκτρα και λείες επιφάνειες. Νέα μέσα, νέα σωματικότητα.

Αλλά και νέα τέχνη, που όπως και η επονομαζόμενη «μοντέρνα», για να λέ-γεται τέτοια, δεν αρκεί να αναπαραστήσει τη νέα ανθρωπολογική κατάσταση, αλλά να αναλάβει τη συστηματική αποδόμηση των μέσων επικοινωνίας ως συ-στημάτων μη επικοινωνίας και, κατά συνέπεια, τη διάλυση της υφιστάμενης λει-τουργικής και τεχνικής δομής των μέσων.

Γιώργος Χαρβαλιάς,πρύτανης Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών

Είναι ένα Bond girl αλλιώτικο από τa άλλα. Oχι μόνο επειδή είναι Ελληνίδα. Oχι μόνο επειδή είναι η πρώτη κοπέλα στα χρονικά που γυρίζει σκηνή σεξ με τον James Bond, στο “Skyfall”. Η Τόνια Σωτηροπούλου είναι ξεχωριστή ακρι-βώς επειδή είναι πολύ περισσότερα πράγματα από ένα ακόμα Bond girl.

Το IMDB την κατέταξε τέταρτη στη λίστα με τις πιο εξωτικές καλλονές της μεγάλης οθόνης - σημειώ-στε ότι η Αντζελίνα Τζολί βρίσκεται στην 23η θέση. Της το λέω και είναι σαν να μην την αφορά. Η Τό-νια Σωτηροπούλου είναι πανέμορφη. Αντικειμε-νικά. Μπορώ να το επιβεβαιώσω γνωρίζοντάς την από κοντά. Θα μπορούσε όμως να είναι και κολ-λητή σου. Τόσο απλά. Τη συνάντησα στη Γλυφάδα. Εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε, πριν ανοίξει τα φτερά της για το εξωτερικό το 2008 για να κυνηγή-σει τα όνειρά της και να καταλήξει, τέσσερα χρόνια αργότερα, στο ίδιο κρεβάτι με τον James Bond...

Πώς είναι να κάνεις γύρισμα γυμνή μαζί με τον Ντάνιελ Κρεγκ στο απόλυτο franchise του Χόλι-γουντ;Το μόνο άγχος που είχα πηγαίνοντας εκεί ήταν για το τι θα συναντήσω. Οταν μιλήσαμε με τον Κρεγκ και κάναμε λίγο παρέα, χαλάρωσα. Είναι ένας πάρα πολύ συμπαθη-τικός άνθρωπος, που πάντα μου άρεσε ως ηθοποιός. Με τον Ντάνιελ ήταν από τις πιο εύκολες συνεργασίες που έχω κάνει. Συγκεκριμένα, στη σκηνή του σεξ αισθάνθη-κα πολύ άνετα. Δημιουργήσαμε έναν κόσμο μαζί, γιατί μόνο έτσι λειτουργεί.

Η ηρωίδα που υποδύεσαι είναι ένας μυστηρι-ώδης χαρακτήρας, που χάνεται ξαφνικά από την ταινία.Ναι, αλλά δεν πεθαίνει, που έχει και αυτό τη σημασία του.

Αυτό έχει ήδη τροφοδοτήσει φήμες ότι μπορεί να ξαναδούμε την ηρωίδα που υποδύεσαι στην επόμενη ταινία...Δεν έχω συμφωνήσει κάτι, ωστόσο δεν είναι και απί-θανο να συμβεί κάτι τέτοιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προφανώς το “Skyfall” θα έχει και συνέχεια. Είναι η πρώτη ταινία Bond που μας συστήνει νέους χαρακτή-ρες, όπως είναι ο Q, o καινούργιος Μ, που είναι ο Ρέιφ Φάινς... Επίσης έχει σχεδόν συμφωνήσει για τη σκηνοθεσία της επόμενης ταινίας ο Σαμ Μέντες, χωρίς να έχει υπογράψει ακόμα.

Δείτε την Τόνια Σωτηροπούλου

στο Mstories 45.

Οπότε είναι πολύ πιθανό να ξαναδούμε και εσένα στην επόμενη ταινία...Μακάρι. Δεν υπάρχει κάτι επίσημο. Αλλά μπορεί και να υπάρξει... (γέλια)

Εσένα ποιος πραγματικά είναι ο αγαπημένος σου Bond;Ο Ντάνιελ Κρεγκ και το εννοώ. Εδωσε μια τελείως δι-αφορετική υπόσταση στο συγκεκριμένο χαρακτήρα, γιατί για πρώτη φορά βλέπεις έναν άνθρωπο. Δεν βλέπεις έναν υπερήρωα χωρίς κανένα συναίσθημα. Ειδικά στο “Skyfall” καταστρέφεται η ζωή του, τον λυπάσαι σε κάποια φάση. Μίλα μου λίγο για το backstage. Πώς είναι να δουλεύεις σε μια τέτοια παραγωγή με ένα βραβευμένο με Οσκαρ σκηνοθέτη, όπως ο Σαμ Μέντες;Είναι απλά πιο εύκολα τα πράγματα. Είναι πολύ οργανωμένοι και σε προσέχουν πάρα πολύ. Πόσο μάλλον που τα γυρίσματα που έκανα εγώ ήταν στην Τουρκία, όπου τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Ημασταν περίπου 300 άτομα σε εκείνο το location. Με πήγαιναν από το ένα μέρος στο άλλο με τζιπ. Δεν με άφηναν να περπατήσω.

Εννοείς για μια απόσταση ασήμαντη...Ναι, δίπλα. Αυτή όμως είναι η δουλειά τους. Τον Σαμ όταν τον συνάντησα ήταν σαν να τον ξέρω από καιρό. Γενικά έχουμε αναπτύξει μια φιλική σχέση, βγαίνουμε, όποτε έχει χρόνο τα λέμε. Μαθαίνεις πάρα πολλά πράγματα δουλεύοντας μαζί του. Και ως άνθρωπος είναι πάρα πολύ ενδιαφέρων. Ειδικά όταν έχεις συναναστραφεί σκηνοθέτες από την Ελ-λάδα που σκηνοθετούν με κοστούμι, καταλαβαίνεις πόσο σοβαροφανής μπορεί να είναι κάποιος! Μου έχει πει, ας πούμε, ο Μέντες για το Οσκαρ ότι το πήρε, δεν είχε κάποια σημασία και το κλείδωσε σε μια θυρίδα για πέντε χρόνια για να μην το βλέπει.

Πώς κατάφερες και πήρες το ρόλο; Με πήρε τηλέφωνο ο ατζέντης μου και μου είπε: «Μεθαύριο θα πας στην οντισιόν του Bond για αυ-τόν το ρόλο». Είχα ήδη περάσει casting το Σεπτέμ-βριο του 2011 για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, για τον

οποίο φυσικά δεν έκανα. Η Μπερενίς Μαρλό είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να επιλέξουν. Μου εί-χαν πει και τότε ότι υπάρχει ένας άλλος ρόλος που θα μπορούσα να κάνω και ότι θα ήθελαν να με δουν σε αυτόν. Πέρασα, λοιπόν, πάλι από οντισιόν οκτώ μήνες αργότερα και πήρα το ρόλο.

Και τι έκανες όταν το έμαθες;Βασικά με πήρε ο ατζέντης μου και μου είπε: «Τη Δευτέρα θέλει να σε γνωρίσει ο Μέντες», οπότε κατάλαβα ότι πήρα το ρόλο. Με έπιασε υστερία, αλλά υστερία με πιάνει πάντα όταν πετυχαίνω κάτι από αυτά που θέλω. Ξέρεις, κλάματα, οτιδήποτε overdramatic μπορείς να φανταστείς, αυτό γίνεται... (γέλια) Μετά συνέρχεσαι και λες: «Και μετά από αυτό τι θα κάνω;»

Πιστεύεις ότι βοήθησε η εμφάνισή σου σε όλο αυτό;Είναι κάτι πολύ αναλώσιμο. Είναι σημαντικό να έχεις μία άλφα εμφάνιση, σου ανοίγει πολλές πόρ-τες, αλλά παράλληλα τις κλείνει κιόλας. Το επάγ-γελμά μου δεν είναι να είμαι Βond girl. Είμαι ηθο-ποιός, κάνω και άλλα πράγματα. Μου είναι πολύ στενάχωρο όταν διαβάζω «η Τόνια Σωτηροπούλου, μοντέλο και ηθοποιός». Δεν έχω κάνει ποτέ μόντε-λινγκ. Ποτέ δεν έχω πληρωθεί από φωτογράφιση. Είναι απογοητευτικό να φτάνεις στις τρεις τελευ-ταίες ενός casting και να σου λέει ο σκηνοθέτης: «Είσαι ακριβώς αυτό που είναι ο χαρακτήρας, αλλά μοιάζεις με φιναλίστ καλλιστείων!» Για αυτό και ακόμα δεν έχω κλείσει κάποια άλλη δουλειά. Μου πρότειναν να παίξω στο “The Fast and Furious 6” και είπα: «ΟΚ, από τον Bond γυμνή, να πάω στο ‘Fast and Furious’ με σορτσάκια καβάλα με τον Βιν Ντίζελ, μετά τι ακριβώς θα κάνω;»

Θα σε γυρίσω τέσσερα χρόνια πίσω. Πώς πή-ρες την απόφαση να αφήσεις την Ελλάδα στα 21 σου για να κυνηγήσεις έξω την τύχη σου;Πάντα το είχα στο μυαλό μου. Από τα 17 μέχρι τα 20 σε πιάνει μια τρέλα. Ηταν μια περίοδος που έκα-να πολύ έντονη ζωή, δούλευα ως barwoman, μετά άρχισα να δουλεύω ως ηθοποιός και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω από μικρή, απλά δεν υπήρχε πλέον στον ορίζοντα και σκέφτηκα: «Μήπως να φύγεις καλύτερα;»

Υστερα από έξι μήνες στο Βερολίνο, πηγαίνεις στο Λονδίνο, ξεκινάς να κάνεις σινεμά και παράλληλα σπουδάζεις κιόλας...Ναι, πήγα σε μια σχολή, το Caravaserai, η οποία ανήκει στον Τζάιλς Φόρμαν, που έχει τελειώσει το Drama Center, και έκανα μαθήματα παράλληλα με τις οντισιόν και τις δουλειές που έκλεινα, γιατί θε-ωρώ ότι ουσιαστικά στην Ελλάδα δεν είχα πάρει τα απαραίτητα εφόδια από τη δραματική σχολή που παρακολουθούσα.

Μία από τις τελευταίες σου δουλειές εί-ναι το βρετανικό θρίλερ “Berberian Sound Studio”, όπου πρωταγωνιστείς μαζί με τον Τόμπι Τζόουνς.Ναι, και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη δουλειά. Πήρε πάρα πολύ καλές κριτικές, έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και ακούγεται ότι μπορεί να φτάσει μέχρι και τα Οσκαρ. Επίσης έχω κάνει ένα project με τη Μάρθα Φάινς, αδερφή του Ρέιφ Φάινς και πολύ γνωστή σκηνοθέτιδα στην Αμερική, το οποίο ουσιαστικά είναι ένας κινούμενος πίνακας της Γέννησης του Χριστού. Εκεί είχα ένα ρόλο που δεν νομίζω να ξαναπαίξω ποτέ, υποδυόμουν την Παναγία. Παράλληλα, έχω κάνει περίπου 16 ταινίες μικρού μήκους.

Είσαι νέα κοπέλα και ζεις εδώ και καιρό μα-κριά από την Ελλάδα. Πώς νιώθεις με όλα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν στη χώρα;Είναι κάτι που με στεναχωρεί πολύ, γιατί συμβαίνει και μέσα στην οικογένειά μου, όπως σε κάθε οικο-γένεια. Οταν ένας άνθρωπος έχει χτίσει τη ζωή του, είναι 70 χρονών και ξαφνικά δεν έχει λεφτά να φάει, μιλάμε για ένα τραγικό σύστημα και για μια χώρα που είναι από μόνη της «έγκλημα»! Επειδή όμως εί-μαι αισιόδοξη, θεωρώ ότι ίσως είναι και ένα μάθημα για όλους μας, ώστε αργότερα να υπάρχει περισσό-τερη αξιοκρατία και μεγαλύτερη λειτουργικότητα του κράτους, το οποίο το βιώνω στην Αγγλία. Βέβαια, με τρελαίνει και όλο αυτό με το ρατσισμό. Νομίζω ότι οι Ελληνες που το 2012 λένε «καλά έκαναν που έδειραν μετανάστες!» πρέπει να είναι σε ψυχιατρείο! Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι εγκληματίες. Και εγώ μετανάστρια είμαι.

Δείτε την παράσταση «Ελεύθερα Υδατα» στο Mstories 45.

Tέσσερις νέοι ηθοποιοί, ο Θανάσης Μεγαλόπουλος, η Ελίνα Ρίζου, η Θεανώ Μεταξά και ο Μιχάλης Πα-νάδης, υποδύονται τρεις εφήβους και ένα λίγο μεγα-λύτερό τους άνδρα σε μια ιστορία απαγωγής. Τρεις έφηβοι-οικολόγοι ακτιβιστές πιάνουν το γιο του με-γαλοεπιχειρηματία προέδρου της Εταιρείας Προστα-σίας Υδάτων της χώρας με σκοπό να σταματήσουν την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των υδάτων.

Τι σημαίνει «εφηβικό θέατρο»; Θανάσης: Το «εφηβικό θέατρο» είναι μια προσπά-θεια μετάφρασης αυτού που λένε στην Αγγλία και στη Γερμανία “youth theatre”. Στα έργα αυτού του είδους οι κεντρικοί ήρωες είναι έφηβοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι το εφηβικό θέατρο είναι φτιαγμένο για εφήβους.Μιχάλης: Δηλαδή αν σε ένα έργο υπάρχει ένας ανάπηρος, δεν σημαίνει ότι μπορούν να το δουν μόνο ανάπηροι. Θεανώ: Βασικά πρέπει να το δουν κυρίως οι υπό-λοιποι.

Ανατρέξατε στη δική σας εφηβική ηλικία για να ερμηνεύσετε τους ρόλους;Ελίνα: Εγώ δεν νιώθω διαφορετική. Στη συνείδησή μου έχω μια συνέχεια στη μνήμη μου. Οταν είσαι στην εφηβεία είναι η ώρα σου να αναμετρηθείς με την οικο-γένεια, το σχολείο, την κοινωνία.Μιχάλης: Εγώ νομίζω ότι πέρα από τα σπυράκια που έχει η εφηβεία, το μόνο που χάνεις όταν μεγαλώνεις από εκείνη την περίοδο είναι η μεγαλύτερη παρόρμη-ση. Αυτή η ειλικρίνεια, η αθωότητα του «σου λέω αυτό που σκέφτομαι», το «απαιτώ να δεχτείς ότι φέρομαι όπως θέλω χωρίς να με κρίνεις». Σε όλα αυτά έγκειται η επανάσταση της εφηβείας.

Θεανώ: Εγώ πάντως τη δική μου εφηβεία τη θυ-μάμαι με πολλή καταπίεση, καθόλου επανάσταση. Θεωρώ και την οικογένεια και το σχολείο δύο θε-σμούς εξαιρετικά καταπιεστικούς. Τους θαυμάζω αυτούς που επαναστατούν, όπως, ας πούμε, τους ήρωες του έργου.

Ενα βασικό στοιχείο της εφηβείας είναι η οργή...Μιχάλης: Εγώ διαφωνώ πολύ με αυτό που λες. Τα περί «οργισμένου εφήβου» τα θεωρώ κλισέ. Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος οφείλει να είναι οργισμέ-νος αν δεν είναι «φυτό». Ο «οργισμένος έφηβος» εί-ναι το πρότυπο του ανθρώπου.

Αν όμως αυτή η οργή συνεχίζει να εκφρά-ζεται με την ίδια ένταση και σε μεγαλύτερες ηλικίες, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπερα-στούν κάποια όρια;Θανάσης: Τι εννοείς να ξεπεραστούν κάποια όρια; Ποια όρια; Ποιος τα βάζει;

Μα θα κατασπαράζαμε ο ένας τον άλλον αν εξέφραζα σε απόλυτο βαθμό την οργή μου απλώς επειδή με ενοχλούσε κάτι σε σένα.Ελίνα: Αυτό έχει αρχίσει να γίνεται ήδη. Το «κάτι με ενοχλεί και σε δέρνω» υπάρχει και στη Βουλή αυτή τη στιγμή.

Επομένως το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή αντλεί το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφο-φόρων της από τις ηλικίες 18-24 ετών κάτι δείχνει...Μιχάλης: Ενα σύστημα είναι που τους ωθεί προς σε αυτή την κατεύθυνση σε συνδυασμό με την αμορφωσιά, την παιδεία τους, την καταπίεση που βιώνουν. Δεν το εγκρίνω, αλλά δεν το βρίσκω πα-ράλογο.Θεανώ: Εγώ την οργή τη συνδέω με την κοροϊ-δία. Οταν συνειδητοποιείς ότι ψηφίζεις και αυτό δεν έχει κανένα νόημα, όταν σου λένε θα βρεις δουλειά και δεν βρίσκεις δουλειά, καταλαβαίνεις ότι κάποιοι σε κοροϊδεύουν και αντιδράς. Η οργή είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών.Θανάσης: Εγώ επιμένω στο «ποια είναι τα όρια» και «ποιος τα βάζει». Η οργή έρχεται για να σπάσει κάποια όρια που έχουν τοποθετήσει κάποιοι. Αυτό που ίσως πρέπει να διαπραγματευτούμε είναι μέ-χρι πού θέλουμε να είναι τα όρια. Ας πούμε, όταν λέμε ότι θέλουμε να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενω-ση και στο ευρώ πάση θυσία, μέχρι ποια θυσία; Ελίνα: Η λογική των έφηβων ηρώων που υποδυ-όμαστε στο έργο είναι ότι δεν υπάρχει η δυνατό-τητα καταφυγής στο νόμο για να βρεις το δίκαιο. Ο νόμος δεν εκφράζει το δίκαιο. Τι γίνεται τότε; Ερωτηματικό.

Η ομάδα Grasshopper της Σοφίας Βγενοπούλου, που έφερε για πρώτη φορά το θεατρικό κοινό της Αθήνας σε επαφή με το εφηβικό θέατρο, επι-στρέφει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με τα «Ελεύθερα Υδατα», ένα πολιτικό-ψυχολογικό θρίλερ του Γιάννη Τσίρου.

Κοιμάσαι όρθιος στη δου-λειά; Νιώθεις ότι η πα-ραγωγικότητά σου πέφτει επειδή σου λείπει ύπνος; Σύμφωνα με τους επιστήμο-νες, ένα δίωρο ξάπλας μέσα στη μέρα έχει τη δυνατότητα να σε αναζωογονήσει και να σε κάνει περισσότερο δημι-ουργικό. Μια και οι διευθυ-ντές ωστόσο έχουν την τάση να αγνοούν τέτοια σημαντι-κά ερευνητικά δεδομένα, η σχεδιάστρια Marie-Virginie Berbet δημιούργησε το CalmSpace. Η κάψουλά της περιέχει ένα κρεβάτι και ειδικό φωτισμό που επι-τρέπει να κάνεις σούπερ αναπαυτικούς ύπνους διάρκειας 10, 15 και 20 λεπτών. Το κόστος δεν έχει γίνει γνωστό, αλλά όσες εταιρείες ενδιαφερθούν δεν θα δυσκολευτούν να το μάθουν. Δηλαδή τέσσερις πέντε σε όλο τον κόσμο.

mvberbet.virb.com

Την Τρίτη που μας πέρασε κυκλοφόρησε στα ράφια των καταστημάτων ένας από τους πιο αναμενόμενους τίτλους της χρονιάς, το Halo 4. Η “Metropolis” είχε τη δυνατότητα να τον δοκιμάσει αρκετές μέρες νωρίτερα και να διαπι-στώσει κατά πόσο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, δικαιώνει όσους έγραφαν διθυραμβικές κριτικές, με τα γραφικά να είναι εντυ-πωσιακά, όπως και το γενικότερο gameplay. Το μόνο που ενδέχεται να ξενί-σει λίγο το χρήστη είναι ο χειρισμός, ο οποίος όμως καθώς περνάει η ώρα συνηθίζεται όλο και περισσότερο. Αυτό, πάντως, που πραγματικά ξεχωρίζει είναι το multiplayer και θα σε κρατήσει μπροστά από την τηλεόραση μαζί με την παρέα σου για ώρες. “Must have” για όλους τους κατόχους του Xbox 360!

www.halowaypoint.com

Για να μοιάσεις στον Μόγλη της τηλεόρασης, τον Bear Grylls -τον τύπο που παρατάνε σε ερημικές τοποθεσίες και επιβιώνει μόνος του-, δεν χρειάζεται να τρως σκορπιούς και φίδια. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βέβαια, αλλά υπάρχουν και άλλοι αποδοτικοί τρόποι, όπως οι μπάρες φαγητού Datrex 3600. Φτιαγμένες με τη λογική ελάχιστο μέ-γεθος-μέγιστο αποτέλεσμα, περιέχουν 3.600 θερμίδες ανά συσκευασία. Αυτό σημαί-νει ότι σου χαρίζουν αρκετή ενέργεια για μία ολόκληρη μέρα περπατήματος μέσα στη ζούγλκα, την έρημο ή στον παγετώνα καθώς θα ψάχνεις για βοήθεια από τους διασώ-στες. Επιπλέον, δεν προκαλούν δίψα, έχουν διάρκεια ζωής πέντε χρόνων, κοστίζουν μόλις 6,5 ευρώ και δεν βαραίνουν το τηλεοπτικό συνεργείο που σε ακολουθεί.

www.amazon.com

Ο χειμώνας έρχεται, η τιμή του πετρελαίου κάνει το ένα limit up μετά το άλλο και εσύ πρέπει να βρεις έναν οικονομικό τρόπο για να μην κρυώνεις. Για καλή σου τύχη υπάρχουν πάντοτε οι εφευρετικοί Ιάπωνες, που έχουν λύση για όλα τα προβλήματα. Ξέ-χνα, λοιπόν, τα πέλετ, τις επιδαπέδιες θερμάνσεις και τις αγκαλιές κάτω από το πάπλωμα και ρίξε μια ματιά στο θερμαινόμενο mousepad! Οπως μπορείς να δεις και στη φωτογρα-φία, βάζεις το χέρι σου μέσα σε κάτι που συνδέεται με τη USB θύρα του υπο-λογιστή σου και μοιάζει με θερμαινόμενη κουβέρτα. Στη συνέχεια ρυθμίζεις τη θερμοκρασία και απολαμ-βάνεις τη ζέστη σε όλο τον καρπό και την παλάμη σου. Το υπόλοιπο σώμα θα κρυώνει, αλλά σημασία έχει ότι θα μπορείς να δουλεύεις μέχρι αργά. Και όλο αυτό για λιγότερο από 20 ευρώ.

www.thanko.jp

Ο καφές είναι ιεροτελεστία. Αξίζει να αγοράζεις μόνο εκλεκτά χαρμάνια, να τα φτιάχνεις όπως ακριβώς σου αρέσουν και να τα απολαμβάνεις με την ησυχία σου. Για να επιτύχεις όμως το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, χρειάζεσαι και ειδικά εργα-λεία, όπως το Friis Coffee Vault. Πρόκει-ται για αποθηκευτικό χώρο ειδικά σχεδι-ασμένο ώστε να κρατάει όσο το δυνατόν πιο φρέσκους τους κόκκους του καφέ. Συ-γκεκριμένα, φροντίζει να βγάζει έξω από το κουτί το διοξείδιο του άνθρακα που εκ-κρίνουν οι κόκκοι και να κρατάει την ίδια στιγμή εκτός τον αέρα και οτιδήποτε άλλο ενδέχεται να επηρεάσει το άρωμά τους. Η τιμή του φτάνει τα 17 ευρώ και χωράει 450 γραμ. προϊόντος.

www.amazon.com

Είμαστε περίεργη ράτσα εμείς οι Γαύροι, τελικά. Δεν λέω κάτι καινούργιο, απλά το επιβεβαιώνω. Καθόμα-στε, που λέτε, το βράδυ της Τρίτης με το θείο μου τον Μπάμπη να δούμε τον αγώ-να με τη Μονπελιέ. Λίγο πριν ξεκινήσει το ματς και αφού είχαμε ρίξει τα απα-ραίτητα κουπόνια (στον κουβά όπως αποδείχτη-κε), μου λέει ο αθεόφοβος: «Δεν παίζω ούτε ένα ευρώ στο να σκοράρει το κατσίκι ο Γκρέκο! Δεν το δίνω κα-λύτερα στον Νικόλα (σσ. το γιο του) να πάρει σου-βλάκι;» Στο δεύτερο γκολ του Θρύλου, ο Ιταλός με-σοεπιθετικός έβαζε φωτιά στο Καραϊσκάκη και ο θεί-ος πανηγύριζε σαν μικρό παιδί. «Παιχτουουουούρα μου, τους ξέσκισες, το ήξε-ρα ότι θα σκοράρεις!» Δεν παιζόμαστε σε κάτι τέτοια, είναι γνωστό...

Σε μια τέτοια ωραία ατμόσφαιρα, λοι-πόν, κάπου μεταξύ γκρίνιας, προβλημα-τισμού και αμφισβήτησης, η ομάδα έκανε δύο σερί ευρωπαϊκές νίκες εξασφαλίζοντας -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- την πα-ραμονή της στας Ευρώπας και μετά το Φε-βρουάριο. Καλείται τώρα να παίξει τα ρέστα της με τη Σάλκε και με την Αρσεναλ για να (ξανα)προκριθεί στη φάση των «16» καλύτε-ρων ομάδων της Γηραιάς Ηπείρου. «Η συ-νήθεια που έγινε λατρεία», αυτό είναι πλέον οι προκρίσεις για εμάς τα τελευταία χρόνια. Μια απλή συνήθεια...

Και από τη στιγμή που οι απανταχού Γαύροι διανύουμε γιορτινές ημέρες, λέω να φανώ μεγαλόψυχος και να μην κάνω καζούρα στους απέναντι, όπως είχα αρχικά στο μυαλό μου. Ημουν έτοιμος να τους «τσιγκλήσω» ότι τους τελείωσε το παραμύθι περί... Ευρωπαί-

ου πρέσβη και ότι σιγά σιγά θα πρέπει να αναζητήσουν ταυτίσεις του στιλ «κλητήρας πρεσβείας». Αλλά όχι, δεν θα το κάνω. Θα το κρατήσω μέσα μου και θα το πνίξω.

Πάντως, αυτό που συνειδητοποίησα αμέσως μετά τον αγώνα με τη Μονπελιέ ήταν το γεγονός ότι τώρα τελευταία το κουπί το τραβάνε τα «αγόρια με τα τατουάζ». Ητοι η τετράδα Μήτρογλου, Χολέμπας, Γκρέκο και Μασάντο (ο τελευταίος, επιμένω, συ-νεχίζει να μη με πείθει). Αν, λοιπόν, συ-μπεριλάβουμε σε αυτούς και τον τραυματι-σμένο Αριέλ, έχουμε μια πεντάδα παικτών με τατουάζ-μανίκια (αυτά που καλύπτουν ολόκληρο σχεδόν το χέρι). Αρχές ’90 είχα-με την εντεκάδα με τους μαλλιάδες, σήμερα έχουμε την εντεκάδα με τους «ζωγραφισμέ-νους»... Εργο τέχνης τελικά αυτός ο σύλλο-γος. Σε κάθε του έκφανση...

Με διαφορά ο πιο ενδιαφέρων όμιλος στο φετινό Champions League είναι o τέταρτος, αυτός δηλαδή στον οποίο συμμετέχουν οι Μπορούσια Ντόρτμουντ, Ρεάλ Μαδρίτης, Αγιαξ και Μάντσεστερ Σίτι. Κάτι που επιβεβαιώθηκε ξανά την περασμένη Τρίτη, με τον Οζίλ να σώζει στο 89΄ την παρτίδα για τους Μαδρι-λένους ισοφαρίζοντας σε 2-2 και τη Σίτι, με το ίδιο σκορ, να λέει πιθανότατα «αντίο» όχι μόνο στην κο-ρυφαία διοργάνωση, αλλά και στο Europa League.

Το περυσινό κάζο της Σίτι φαίνεται πως δεν της έγινε μάθημα, με αποτέλεσμα για ακόμα μία φορά να διαπιστώσει πόσο μεγάλη σημασία έχει στην Ευ-ρώπη το «βάρος» της φανέλας. Ο Αγιαξ ούτε τα χρή-ματα των Αγγλων διαθέτει, ούτε τους παίκτες τους, κουβαλάει όμως πίσω του μια τεράστια ιστορία που του επιτρέπει να πηγαίνει στο Μάντσεστερ και να χτυπάει στα ίσια το παιχνίδι. Και αν δεν υπήρχε και ο Αγκουέρο να βγάλει ξανά τα κάστανα από τη φω-τιά, θα είχαν όλα ήδη τελειώσει.

Το ενδιαφέρον τώρα συγκεντρώνεται στις δύο επόμενες αγωνιστικές που μπορούν να ανατρέ-ψουν όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Και αυτό για-τί αρχικά η Σίτι υποδέχεται τη Ρεάλ και ο Αγιαξ την Ντόρμουντ, ενώ στη συνέχεια ο Αγιαξ ταξιδεύει στη Μαδρίτη και η Σίτι στο Ντόρμουντ. Εχοντας δει κανείς λοιπόν τους μέχρι τώρα αγώνες, καταλαβαί-νει πως οι Ολλανδοί μπορούν να χτυπήσουν εντός έδρας τους Γερμανούς, φέρνοντας τα πράγματα για ακόμα μία φορά πάνω κάτω. Το οποίο σημαίνει, πρώτον, ότι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε ματσάρες και, δεύτερον, πως ο Μουρίνιο στο τέ-λος της ημέρας θα έχει πάλι το γνωστό εκνευριστικό υπεροπτικό ύφος του.

Η σχέση με κάποιο κοντινό σου πρόσωπο βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής σου, Κριέ, αλλά και στο στόχαστρο κάποιου τρίτου, που -να μη σ’ τα πολυλογώ- σαν ελεύθερος σκοπευτής μού φαίνεται. Δούλεψε, λοιπόν, σε αυτή τη σχέση και έσωθεν και έξωθεν. Είναι πολλή δουλειά, το ξέρω, αλλά θα δεις ότι αξί-ζει τον κόπο.

Κουράζεσαι, Ταύρε, και τρέχεις σαν τον Βέγγο, αλλά σου βγαίνει σε καλό. Δες τη θε-τική του πλευρά, πως εκπληρώνονται μακρο-πρόθεσμοι στόχοι πιο εύκολα τώρα, και θα τα κάνεις όλα με πιο ελαφρύ πνεύμα. Παρόλα αυτά, μην ξεχνάς να ξεκουράζεσαι! Μεγάλο πράγμα ο ύπνος.

Μπορεί να σου φανεί, Δίδυμε, πως ό,τι διαπραγματεύσεις και να κάνεις αυτή την εβδομάδα ο άλλος θα έχει πάντα έναν άσο κρυμμένο στο μανίκι του. Βρες, λοιπόν, ό,τι κουράγιο μπορείς και έχε και λίγο θράσος μέ-χρι να σπάσει η ψευδαίσθηση, μετά όλα θα είναι πιο εύκολα.

Αν οι προσκλήσεις για εξόδους το Σαβ-βατοκύριακο σου φανούν λίγες, Καρκίνε, σου έχω τη λύση. Κάθισε σε ένα σκαμπό σε οποιο-δήποτε μπαρ στην Κολοκοτρώνη και σίγου-ρα θα πετύχεις καμιά εκατοστή γνωστούς. Οι τυχαίες συναντήσεις θα είναι το φόρτε σου. Τώρα, αν πετύχεις και τίποτα πρώην, μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα.

Το σπίτι σου θα είναι πάντα εκεί που θα νιώθεις ασφαλής, Λέοντα, εκεί που τα άγχη του έξω κόσμου φαίνονται κάπως πιο μακριά. Είναι καλό να το θυμάσαι αυτή την εβδομάδα του μεγάλου άγχους. Γιατί στο κάτω κάτω ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, να σου χτυπήσει το κουδούνι καμιά φάλαινα;

Πρόσεχε την υγεία σου, Παρθένε, και στα-μάτα να τρως βλακείες πια, το έχεις παρακά-νει. Μην ακούσω άλλες δικαιολογίες τύπου «τα αγριογούρουνα που φάγαμε έφαγαν κάτι που τους πείραξε», δεν περνάνε πια αυτά.

Κάνεις πολλά σχέδια αυτή την εβδομάδα, Ζυγέ, και από ό,τι φαίνεται θα πρέπει να ξανα-πάρεις ατζέντα για να καταλάβεις τι σου γίνεται

και τι από όλα αυτά μπορείς τελικά να κάνεις. Μην πολυσκιάζεσαι πάντως, αυτά είναι μάλ-λον ευχάριστοι μπελάδες. Ισως από την άλλη πάρεις επαγγελματικά ραντεβού και τσάρκες με φίλους και τα κάνεις όλα ένα μεγάλο πάρτι, εκεί να δεις κέφι.

Θα βρεθείς, Σκορπιέ, να ξεκατινιάζεσαι με πολύ δικό σου άτομο. Κάπου στα μέσα της εβδομάδας. Καλά όλα τα άλλα, πρέπει όμως να γίνει στην πλατεία Μοναστηρακίου; Τα εν οίκω μη εν δήμω λένε, και καλά λένε. Τέλος πάντων, να θυμάσαι ότι όλα αυτά περαστικά είναι και να μην το παρακάνεις.

Τώρα που κάνεις μαθήματα ταχυδακτυ-λουργικής, είναι καλή ώρα να εμφανίσεις από το καπέλο σου λεφτά για να πληρώσεις τίποτα υποχρεώσεις, Τοξότη. Και όταν το κάνεις, μην ξεχάσεις να κοροϊδέψεις όλους αυτούς που λένε ότι ασχολείσαι με βλακείες. Τους έδειξες εσύ, έτσι Τοξότη;

Το δίλημμα είναι σαφές, Αιγόκερε: επα-ναλήψεις παλιών και γνώριμων ή αναζήτη-ση νέων και ίσως αμφίβολων προσώπων; Η απάντηση είναι επίσης σαφής: το δεύτε-ρο. Τώρα που οι συγκυρίες είναι καλές και οι καινούργιοι άνθρωποι που γνωρίζεις είναι κάτι ατομάρες, θα δεις ότι η επιλογή δεν είναι τόσο δύσκολη.

Δείχνεις ατσαλένια θέληση για να πετύχεις τους στόχους σου, Υδροχόε, και μπράβο. Τώρα είναι ώρα να κάνεις ένα διάλειμμα, να κοιτά-ξεις τι κάνεις λίγο πιο ψύχραιμα και να απο-φασίσεις αν οι στόχοι σου αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Γιατί, όσο είσαι μέσα στο παιχνίδι, είναι λίγο δύσκολο να καταλάβεις τι παιχνίδι είναι, είναι γνωστό αυτό.

Τώρα όσο ποτέ οι άνθρωποι με τους οποί-ους μοιράζεσαι τα ίδια πάθη βρίσκονται κο-ντά σου και είναι ενθουσιώδεις. Και για kite surfing να πας Νοεμβριάτικο, παρέα θα βρεις, Ιχθύ. Και για τις a posteriori κατασκευασμένες γλώσσες συνεννόησης του 19ου αιώνα να θέ-λεις να μιλήσεις, πάλι αυτιά θα βρεις να ακού-σουν. Νιώσε ελεύθερος, λοιπόν, και κάνε αυτό που σου αρέσει.

Τεχνολογικές καινοτομίες φέρνει για δεύτερη χρονιά στη διοργάνωση του Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών η Wind ως επίσημος χορηγός. Οι δρο-μείς που αυτή την Κυριακή θα βρεθούν στην εκκίνηση των αγώνων θα έχουν τη δυνατότητα να μοιραστούν τη μο-ναδική εμπειρία με τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά και να στηρίξουν το έργο της ΕΛΕΠΑΠ για τα ανάπηρα παι-διά. Συγκεκριμένα, η Wind προσφέρει σε όλους τους δρομείς των αγώνων της διοργάνωσης (5 & 10 χλμ., Δυναμικό Βάδισμα & Μαραθώνιος) τη δυνατότητα να ενημερώσουν φιλικά τους πρό-σωπα για την ώρα που θα τερματίσουν μέσω δωρεάν SMS. Παράλληλα, με κάθε πέρασμα δρομέα από την αψίδα αγάπης με τη σήμανση «I like WIND - Πάτα like και πρόσφερε», η Wind θα αυξάνει κατά ένα ευρώ το ποσό που θα δωρίσει για τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ.

Τη δυνατότητα να αποκτήσεις αποκλειστικά από την ιστοσελίδα www.public.gr 50.000 τίτλους ξενόγλωσσων βιβλίων σε τιμές Amazon σου δίνουν τα κα-ταστήματα Public, με δωρεάν αντικαταβολή και χαμηλά μεταφορικά έως και δωρεάν! Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς με κάθε αγορά εξα-σφαλίζεις και εγγύηση τιμής. Ετσι, σε περίπτωση που βρεις το ίδιο βιβλίο σε χαμηλότερη τιμή στο Amazon, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να στείλεις τον αριθμό παραγγελίας σου και το link από το δημοφιλές site στο info@public.gr και, αφού επιβεβαιωθεί η διαφορά, θα παραλάβεις εκπτωτι-κό κουπόνι με το αντίστοιχο ποσό για την επόμενη αγορά σου! Μια κίνηση στήριξης στο βιβλίο από τα καταστήματα Public, που διαθέτουν πάνω από 150.000 ελληνικούς και ξένους τίτλους.

To τηλέφωνο του James Bond, Sony Xperia T, με την απόλυτη High Definition εμπειρία φέρνει η Cosmote για όσους έχουν υψηλές απαιτήσεις από τη συσκευή τους και αναζη-τούν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το νέο κινητό διαθέτει οθόνη αφής HD 4,6 με Mobile BRAVIA Engine για ολοζώντανη εικόνα, προσφέρει απόλυτη HD εμπειρία με την κάμε-ρα 13MP ταχείας λήψης και εγγραφή Full HD video (1080p) και 720p HD στην μπροστινή κάμερα. Με το διπύρηνο επεξεργαστή 1,5GHz τελευταίας τεχνολογίας, οι λειτουργίες της συσκευής γίνονται γρηγορότερες και εμπλουτίζεται η εμπει-ρία χρήσης των πολυμέσων. Το Sony Xperia T μπορεί κανείς να το αποκτή-σει φθηνότερα στα προγράμματα Cosmote Απεριόριστα, σε όλα τα καταστή-ματα Cosmote, Γερμανός, OTE, καθώς και στο εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο αντιπροσώπων της εταιρείας.

"

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. Καταρχήν, στον τίτλο έχει τη μαγική -για μένα- λέξη «παζλ». Και μάλιστα δίπλα στη λέξη «δυ-σκολότερο». Αν και ήξερα ότι η συνέχεια δεν θα με ενθουσίαζε γιατί θα έλε-γε για χιλιάδες κομματάκια βαλμένα σε τάξη, συνέχισα. Η είδηση όμως ήταν ότι Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να συνθέσουν πρωτεΐνες με προβλέ-ψιμη δομή. Το πρόβλημα προσπαθεί να λυθεί εδώ και δεκαετίες, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να σας το εξηγήσω. Το νέο πάντως είναι ότι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ σχεδίασαν και παρασκεύασαν πέντε πρωτεΐνες με συγκεκριμένο σχήμα. Εντάξει, μοιάζει σημαντικό, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να έλεγε ότι μαθητές κατάφεραν να φτιάξουν ένα παζλ με 1.234.023.343 κομματάκια; Τότε ίσως θα το διάβαζα ολόκληρο!

Το άκουσμα του καινούργιου δίσκου του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Του-λάχιστον όχι με την πρώτη φορά. Γιατί από το πρώτο κιόλας τραγούδι κόλλησα. Στους υπέροχους στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου στο «Ποντίκι κι ο αετός» και κυρίως στη μουσική που έγραψαν τα Κίτρινα Ποδήλατα. Ο ήχος αυτού του δίσκου είναι ιδιαίτερα φρέσκος και ο Βασίλης σε μεγάλα κέφια. Εντάξει, δεν είμαι και ο πιο αντικειμενικός άνθρω-πος για να μιλήσω για τον Βασίλης, μια και έχω δηλώσει επανειλημμένα φαν του, αλλά μπορώ να κρίνω με ασφάλεια. Ολοι οι στίχοι των τραγουδιών είναι γραμμένοι από τον Οδυσσέα Ιωάννου και η μουσική από νέους συνθέτες που έστειλαν τις ιδέες τους. Από τις σχεδόν 500 μελωδίες οι καλύτερες χρησιμο-ποιήθηκαν σε αυτόν το δίσκο, στον οποίο έκαναν ενορχήστρωση τα Κίτρινα Ποδήλατα. Μπορεί να μην κατάφερα με τη μία να τον ακούσω ολόκληρο, την επόμενη φορά, όμως, που τα κατάφερα δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Ακούστε τον, αξίζει την προσοχή σας.

Καμία διαδρομή με ησυχία. Η πόλη, όπως γνωρίζετε, είναι στο χάος. Συγκοινω-νίες, ταξί, δημόσιο, όλα στο κενό. Και δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθε και ο κα-τακλυσμός. Η εθνική την Τετάρτη το βράδυ ήταν κάτι παραπάνω από επικίνδυνος δρόμος. Ηταν εφιάλτης. Οι οδηγοί σοκαρισμένοι, τα μηχανάκια σε απελπισία. Και εμείς στη μέση του χαμού, να μην ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Και κυρίως να μην ξέρεις αν εκεί που πατάς έχει λίμνη, ποταμάκι ή στεριά. Ο ένας κατέβρεχε τον άλλον, όλοι μαζί μοιάζαμε με παιχνίδι σε λούνα παρκ. Μόνο που αυτή η κούρσα άργησε πολύ να τελειώσει. Ευτυχώς, τελείωσε με ασφά-λεια. Είπαμε να χειμωνιάσει, όχι και έτσι. Μας ήρθε λίγο απότομο!