Metropolis Free Press 17.06.11

Διάβαζα στην αρχή της εβδομάδας για τις ετοιμασίες του εορτασμού της «Ημέρας του Μπλουμ» στο Δουβλίνο, της περίφημης “Bloomsday”, όπως είναι διεθνώς γνωστή η 16η Ιουνίου, όταν οι Ιρλανδοί γιορτάζουν τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι Δουβλινέζοι διοργανώνουν αναγνώσεις του βιβλίου, ντύνο-νται και κυκλοφορούν με κοστούμια του βασικού ήρωα Λέοπολντ Μπλουμ, δραμα-τοποιούν σκηνές του βιβλίου και πίνουν άφθονη μαύρη μπίρα στις παμπ της πόλης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από τις διάφορες εκδηλώσεις είναι ο διαγωνισμός εύρεσης του σωσία του Τζόις. Ψάχνουν δηλαδή, κατά τη διάρκεια των δρώμενων, κάποιον που να μοιάζει φυσιογνωμικά στο μεγάλο συγγραφέα. Κατά σύμπτωση, στις 16 Ιουνίου, εδώ στην Ελλάδα, αφαιρώντας το κλίμα γιορτής και υγείας, κάνουμε περίπου το ίδιο πράγμα. Ψάχνουμε σωσίες. Οχι μεγάλων ανδρών που σημάδεψαν με το έργο τους τον αιώνα που πέρασε, αλλά αναλώσιμων υπουργών που φέρουν ολική ή μερική ευθύνη για την ωραία ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας. Οι σωσίες τους δεν θα κερδίσουν τίποτα και δεν θα καταφέρουν τίποτα. Μόνο λίγο χρόνο παραπάνω, μέχρι να ράψουν καινούργιο κοστούμι και να βολευτούν στα καινούργια τους γραφεία. Στον «Οδυσσέα», μέσα από τα μάτια του Μπλουμ, το Δουβλίνο αλλάζει όψεις, αλλάζει υποστάσεις, αλλάζει φυσιογνωμία, αλλάζει. Μέσα από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, η Αθήνα δεν αλλάζει, η Ελλάδα δεν σώ-ζεται, η κρίση δεν υποχωρεί. Οχι ότι είναι εύκολο. Αλλωστε, σε αντίθεση με τους περισσότερους συνομιλητές μου αυτό τον καιρό, δεν επιρρίπτω ευθύνες κακής θέ-λησης στον πρωθυπουργό, ενώ η εκ των προτέρων αντίθεση σε πολιτικό επίπεδο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλώς ιδεολογική, οπότε και σχετικά αδιάφορη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας Λέοπολντ Μπλουμ, το ίδιο σαστισμένος στην αυγή ενός καινούργιου αιώνα, το ίδιο ελάχιστος μπροστά στις εξελίξεις της ζωής και της εποχής. Μόνο που ο ένας είναι ένα πρότυπο χαρακτήρα σε μυθιστόρημα του 20ού αιώνα και ο δεύτερος είναι πρωθυπουργός μιας χώρας στον 21ο και θα όφειλε να μην είναι σαστισμένος. Το τέλος του βιβλίου είναι για τους περισσότερους άγνωστο, καθώς στην πλειονότητά τους οι αναγνώστες παρατάνε τον «Οδυσσέα» αποκαμωμέ-νοι από την πυκνή και δαιδαλώδη γραφή του Τζόις. Το τέλος της δικής μας ιστορίας είναι επίσης άγνωστο. Ο κόσμος που κατέβηκε στη συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου πρέπει να μην κουραστεί ως άλλος αναγνώστης, πρέπει να επιμείνει στις σελίδες της ιστορίας και να βρει αντοχές στην απαιτητική διερεύνηση του δυσκολότερου γρίφου της χώρας από τη Μεταπολίτευση και μετά. Η πολιτική αστάθεια δεν είναι

κέρδος για κανέναν. Το γεγονός ότι κατάφερε να προκλη-

θεί είναι κέδρος για όλους.

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης Διεύθυνση Εκδοσης: Νατά-σα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς Στην οργάνωση, παραγωγή και επι-μέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθανασία Γεωρ-γοπούλου, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Σοφία Ζήττα, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσά-νου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρ-νάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρή-νη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

Και έτσι, ύστερα από 22 ημέρες καθαρής ατμόσφαι-ρας και ειρηνικής συγκέντρωσης πολιτών, η πλα-τεία Συντάγματος γέμισε χημικές ουσίες. Λογικά, τα δακρυγόνα δεν έφτασαν μέσα στη Βουλή, κάτι που όμως δεν εμπόδισε το κλίμα να είναι και εκεί κάπως θολό. Μια χούφτα βουλευτές, οι περισσότεροι μη αναγνωρίσιμοι φυσιογνωμικά, ήταν αυτοί που τόλ-μησαν να πάνε στη Βουλή, ενώ οι υπόλοιποι έμει-ναν στα γραφεία τους ή στο σπίτι τους, φοβούμενοι ότι ο κόσμος θα πάρει το νόμο στα χέρια του.

Εν τω μεταξύ, η αναστολή της απεργίας των δη-μοσιογράφων μια στιγμή που δεν είχε προκύψει τί-ποτα καινούργιο στις πολιτικές εξελίξεις έμοιαζε με οιωνό ενός μεγάλου γεγονότος που θα απαιτούσε την άμεση κάλυψή του από τα συμβατικά μέσα ενη-μέρωσης. Τι θα έλεγε ο πρωθυπουργός στη συνά-ντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Μίλησε με τους πολιτικούς αρχηγούς; Τι τους είπε; Από τη 1:00 το μεσημέρι περίπου, ξεκίνησε ένα θρίλερ ενη-μέρωσης για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα, περι-μένοντας «από στιγμή σε στιγμή» το περιβόητο διάγ-γελμα του πρωθυπουργού, που θα έδινε απαντήσεις.

Και, όσο το διάγγελμα αργούσε, οι φήμες για παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου, για παραιτή-σεις υπουργών και για εκλογές οργίαζαν. Στα κανά-

λια είχαν στηθεί παράθυρα, αναλύονταν όλα τα σε-νάρια και πραγματοποιούνταν μαραθώνιες συζητή-σεις με φόντο την πλατεία Συντάγματος (και κυρίως το κάτω μέρος της), όπου μια μικρή ομάδα αναρχι-κών έπαιζε «κλέφτες κι αστυνόμους» με τα ΜΑΤ.

Οι θεωρίες συνωμοσίας ήθελαν τα επεισόδια να είναι «προγραμματισμένα» για να σπάσει ο κόσμος, να τρομάξει, να φύγει, να τελειώνουμε. Ακόμα και αν δεν ήταν έτσι -ποιος ξέρει;- ο κόσμος όντως έσπασε και όντως τρόμαξε. Οταν όμως η ατμόσφαιρα καθά-ρισε, ο κόσμος επέστρεψε. Σε αντίθεση με μια κλασι-κή πορεία διαμαρτυρίας, όπου μετά τα πρώτα δακρυ-γόνα γυρνάει σπίτι του, αυτή τη φορά επέστρεψε στη «βάση» του, γιατί πολύ απλά είχε βάση.

Το Σύνταγμα αποδείχτηκε πολύ ισχυρός πυ-ρήνας για τους διαδηλωτές και, γεγονός πρωτοφα-νές, τα επεισόδια αθώωσαν μια και καλή τους «Αγα-νακτισμένους» για τις ειρηνικές προθέσεις τους, για το ότι οι συγκεντρώσεις τους δεν είναι απλώς μικρά πάρτι, για το ότι η πλατεία δεν είναι ένα χαρούμε-νο κάμπινγκ, για το ότι όσα εκεί διακυβεύονται είναι πραγματικά κρίσιμα.

Ενώ λοιπόν η πλατεία άρχιζε να παίρνει την καθημερινή της μορφή και η ατμόσφαιρα καθάρι-ζε, το πολιτικό σκηνικό γινόταν όλο και πιο ομιχλώ-

δες. Πλέον ήταν γνωστό ότι οδεύαμε προς μια λύση κυβέρνησης συνεργασίας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής και συνεχίζαμε να περιμένουμε το διάγ-γελμα για να μάθουμε τις λεπτομέρειες. Οταν τελικά αυτό συνέβη, αργά το βράδυ, ο πρωθυπουργός έκα-νε μια στροφή αρκετών μοιρών, επέρριψε ευθύνες για έλλειψη συνεργασίας στην (επίσης μουδιασμένη ως τότε από τις εξελίξεις) αξιωματική αντιπολίτευση και ανακοίνωσε ότι θα προβεί σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης. (Την ώρα που έκλεισε η εφημερίδα και ενώ συνεχιζόταν η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτι-κής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, δεν είχε ανακοινωθεί ακό-μα ο ανασχηματισμός).

Η 15η Ιουνίου ήταν μια μέρα όπου έγιναν πάρα πολλά, αρκετά περισσότερα από όσα μεταφέρθηκαν στις παραπάνω γραμμές. Ηταν μια μέρα που περιμέ-ναμε καιρό ως ημερομηνία ψήφισης του μεσοπρό-θεσμου, κάτι που όμως είχε αναβληθεί, και έτσι έγι-νε μια κομβική ημερομηνία χωρίς σαφές περιεχό-μενο. Μια εθνικά αυτοεκπληρούμενη προφητεία την ανάγκασε να περιέχει εξελίξεις.

Θα τη θυμόμαστε αυτή την ημερομηνία, κυρίως επειδή μας υπέδειξε ότι έρχονται κι άλλες παρόμοι-ες, καλύτερες, χειρότερες.

Ηταν μια μέρα που περιμέναμε, θα είναι μια μέρα που θα θυμόμαστε.

Η Πάμελα Χάαγκ, γνωστή φεμινίστρια συγ-γραφέας, έγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο

“Marriage Confidential” χωρίζοντας τους σύγχρονους γάμους σε πέντε βασικές κατηγορίες. Το περιοδικό Time έκανε μια

παρουσίαση του βιβλίου θέτοντας ως τίτλο την αδόκιμη ερώτηση «Πώς είσαι παντρεμένος;». Στην εισαγωγή του κειμένου διαβάζουμε ότι

κατά κανόνα ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται από τον postromantic γάμο, αυτόν που βασίζεται στην υποχρέωση, την εταιρική σχέση ή τη διευκόλυν-

ση. Οι πέντε κατηγορίες γάμου, λοιπόν, σύμφωνα με την κ. Χάαγκ είναι ο «ημι-χαρούμενος γάμος», ο γάμος που αποσκοπεί στη γέννηση ενός

παιδιού, η περίπτωση στην οποία η γυναίκα κάνει τα πάντα και στηρίζει όλο το σπιτικό, ο συγκαταβατικός γάμος, όπου οι ισορροπίες δεν πρέπει

να διαταράσσονται, και ο ελεύθερος «ημι-γάμος», όπου το ζευγάρι έχει μια χαλαρή σχέση. Οσο ψάχνουμε πάντως, τόσο περισσότερες κατηγορίες θα

υπάρχουν. Και τόσο περισσότερα διαζύγια.

Σε όσους δεν παρακολουθείτε τακτικά “True Blood”, λογικά δεν θα σας λέει και πολλά το όνομα του Αλεξάντερ Σκάρ-σγκαρντ. Αυτόν το μήνα, ο Σουηδός ηθοποιός φιλοξενείται στο εξώφυλλο του περιοδικού Interview και διαβάζοντας τη συνέντευξη που έδωσε στον Βιν Μπάτλερ (τραγουδιστής των Arcade Fire) εντόπισα ένα σημείο που είχε κάποιο ενδιαφέρον. «Οταν παίζεις σε μια παράσταση ή σε μια ταινία», λέει ο ηθοποιός, «ξέρεις τη συνο-λική εικόνα του χαρακτήρα που υποδύε-σαι. Βλέπεις το τέλος. Στο ‘True Blood’ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Γυρίζουμε την τέταρτη χρονιά τώρα και δεν ξέρω πώς θα τε-λειώσει, αφού γράφουν ένα επεισόδιο και αμέσως το γυρίζουμε». Δεν είναι και τόσο περίεργο φυσικά αυτό, ούτε πρωτοφανές, σκεφτόμουν όμως ότι ίσως η άγνοια του σεναρίου να λειτουργεί ευεργετικά για έναν ηθοποιό. Το πιο εντυπωσιακό, βέβαια, είναι για μία ακόμη φορά το πόσο ωραία ζευγάρια διαλέγει το περιοδικό για να προ-κύπτουν οι κεντρικές του συνεντεύξεις.

Εδώ και λίγο καιρό και για την ακρίβεια από τότε που ο Dan Kois, σινεκριτικός των New York Times, είδε το «Δέντρο της ζωής» του Τέρενς Μάλικ και σχολίασε ότι υποφέρει από «ένα είδος καλλιτεχνικής κόπωσης», έχει αρχίσει ένας τεράστιος διάλογος για το τι

θεωρείται βαρετό στον κινηματογράφο. Πρόκειται για μια όμορφη συζήτηση με δημοσιο-γράφους από τις μεγαλύτερες αγγλόφωνες εφημερίδες να διαφωνούν δημοσίως για το αν ο Ταρκόφσκι είναι ιδιοφυής ή απλά βαρετός. Παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις, αλλά χωρίς να παίρνει προσωπική θέση, η Vanessa Thorpe του Observer αφηγείται σε ένα

κείμενό της τα καλύτερα σημεία αυτής της αντιπαράθεσης υπό έναν (ελαφρώς ειρωνικό, νομίζω) γενικό τίτλο: «Είναι οι βαρετές ταινίες καλές για την ψυχή μας;» Επειδή πάντως το ζήτημα δεν έχει απάντηση αλλά μόνο ερωτήματα, δεχόμαστε ότι είναι καθαρά αντι-

κειμενικό το ποιες ταινίες προτιμάει ο καθένας, το αν βαριέται να βλέπει το προβλημα-τισμένο βλέμμα του Μπραντ Πιτ (βλέπε «Το δέντρο της ζωής») ή αν βαριέται να βλέπει τις περιπέτειες των πειρατών στην Καραϊβική ή τους εργένηδες του “Hangover”. Περί

ορέξεως ακόμα και η βαρεμάρα

Ηγρ

“Marγάμους σε πέντ

παρουσία«Πώς είσαι π

κατά κανόναυτόν πο

ση

μα

Εντάξει, το παραδέχομαι, έχω κολλήσει λίγο με τα της πλατείας Συντάγματος. Εντά-ξει, το υπόσχομαι, στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει αλλαγή θέματος. Προς το παρόν όμως, η προσοχή μου συνεχίζει να εστι-άζεται αποκλειστικά στα όσα γράφονται στην μπλογκόσφαιρα σχετικά με τις συνε-λεύσεις, τους «πάνω» και τους «κάτω» και τον πολιτικό προσανατολισμό του κινήμα-τος. Ο “V for Valis” μετέφρασε και δημο-σίευσε αποσπάσματα ενός κειμένου του (άγνωστου σε εμένα) Αμερικανού αναρχι-κού Dave Neal. Το κείμενο τάσσεται κατά των επαγγελματιών της επανάστασης και υπέρ των ημιαπασχολούμενων επανα-στατών. «Αν είσαι φοιτητής ή κάτι άλλο και δεν δουλεύεις, τότε βρες μια δουλειά οπωσδήποτε. Το λέω αυτό, όχι επειδή έχω πίστη στο σύστημα, αλλά περισσότερο επειδή θα σου προσφέρει την προοπτική την οποία χάνεις άμα δεν δουλεύεις. Θα ενεργοποιήσει τη ριζοσπαστικότητά σου και θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις γιατί η εργατική τάξη δεν πεθαίνει από λαχτά-ρα να σε ακολουθήσει. Τις περισσότερες φορές, αυτό συμβαίνει επειδή είναι κου-ρασμένοι. Θέλουν να περάσουν χρόνο με την οικογένειά τους, απολαμβάνουν τις ελεύθερες στιγμές τους και δεν γου-στάρουν κήρυγμα. Δουλεύουν όλη μέρα με κάποιον κόπανο πάνω από το κεφάλι τους να δίνει εντολές, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένας άλλος κόπανος να δίνει άλλες εντολές. Το οφείλεις στον εαυ-τό σου να πας και να δουλέψεις κάπου. [...] Το πιο σημαντικό είναι ότι θα απο-κτήσεις πρόσβαση στους εργαζόμενους ανθρώπους, τέτοια που ποτέ δεν θα είχες αν ήσουν επαγγελματίας επαναστάτης. Για μένα, η ισορροπία είναι ζωτικής σημα-σίας για να διατηρήσει κανείς ένα ίχνος αντικειμενικότητας και σκεπτικισμού. Και ο ημιαπασχολούμενος επαναστάτης, κά-ποιος δηλαδή που κλέβει μια ώρα από δω κι από κει στο πρόγραμμά του, σε αντιδια-στολή με αυτόν που ζει και αναπνέει μόνο για ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ είναι ένα πολύ πιο ισορ-ροπημένο πρόσωπο. Βλέπει τα πράγματα στις αληθινές τους διαστάσεις».

Διαβάστε όλα τα αποσπάσματα, αλλά και ολόκληρο το ποστ: http://ironprison.blogspot.com/2011/05/

blog-post_29.html

«Η καριέρα μου είναι σαν μια αγκινάρα. Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι τα φύλλα είναι νόστιμα, βουτυρωμένα και γευστικά, αλλά δεν ξέρουν ότι κάτι άλλο μαγικό κρύβεται στη βάση. Υπάρ-

χει μια ολόκληρη άλλη πλευρά μου που οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι υπάρχει».

Αυτό υποστήριξε η Κέιτι Πέρι και για να το αποδείξει πόζαρε στο εξώφυλλο του Vanity Fair μάλλον ως αγκινάρα, εντυ-πωσιακή ως συνήθως, αφήνοντας καλά κρυμμένη αυτή την άλλη της πλευρά για

την οποία μίλησε στη συνέντευξη που έδωσε στη Λίσα Ρόμπερτσον. Μίλησε

λοιπόν για τα παιδικά της χρόνια, το γάμο της και είπε ότι αδιαφορεί αν ο κόσμος

σχολιάζει τις σχέσεις ή το στήθος της και της αρκεί που οι συναυλίες της είναι sold out. Ωστόσο, ξεκαθαρίζει ότι δεν θεωρεί τίποτα δεδομένο και σίγουρο. «Υπάρχουν

500 κορίτσια εκεί έξω που βρίσκονται από πίσω μου. Το ξέρω, γιατί ήμουν ένα

από αυτά τα κορίτσια».

Ξέρετε τι βρισκόταν δίπλα στη γραφομη-χανή του Χέμινγουεϊ όταν ο Αμερικανός συγγραφέας έπαιρνε εκείνο το σκληρό και βαθύ βλέμμα και έγραφε τα μυθιστορήματά του; Κι όμως, βρισκόταν ένα μοχίτο. Το έμαθε στην Κούβα, το αγάπησε και έκτοτε κατανάλωνε το εν λόγω κοκτέιλ με συνέ-πεια. Την ίδια στιγμή, ο καλός του φίλος Σκοτ Φιτζέραλντ και η γυναίκα του Ζέλντα έπιναν ατέλειωτες ποσότητες τζιν, αφήνο-ντας το στίγμα τους σε όλα τα κοσμικά πάρτι της εποχής. «Πρώτα παίρνεις ένα ποτό, μετά το ποτό φέρνει άλλο ποτό και τελικά το ποτό παίρνει εσένα τον ίδιο», έλεγε τις λίγες νηφάλιες στιγμές της ζωής του ο σπουδαί-ος Φιτζέραλντ. Ολες αυτές τις αλκοολικές συνήθειες των συγγραφέων τις διαβάσαμε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flavorwire, που έδωσε φως στις σκοτεινές εμπνεύσεις των λογοτεχνών. Επίσης μάθαμε ότι ο Μπουκόφσκι έπινε ουίσκι και μπίρα (μαζί), ο Οσκαρ Ουάιλντ -φυσικά- αψέντι, η Αν Σέξτον μαρτίνι και ο Μπάροουζ βότκα με κόκα κόλα. Οπως βέβαια γράφει η Emily Temple, που επιμελήθηκε το κομμάτι, ξεκαθαρίζοντας τη θέση της, «δεν σας λέμε ότι πίνοντας ένα μοχίτο θα γράφετε σαν τον Χέμινγουεϊ».

Στα του Blender Festival τώρα. Στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, οι εμφανίσεις σημαντι-κών Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών συνεχί-ζονται και αυτή την εβδομάδα. Την Παρασκευή 17 Ιουνίου θα εμφανιστούν οι ατμοσφαιρικοί Zen Garden, ενώ το Σάββατο στις 18 ο υπέρο-χος Γιώργης Χριστοδούλου θα μας ταξιδέψει με την... «πολυπολιτισμική» μουσική του και την ακαταμάχητη φωνή του. Την Τετάρτη 22 Ιουνί-ου ο πρώην Tuxedomoon, ο πολύς Μπλέιν Λ. Ρέινινγκερ θα εμφανιστεί μαζί με τον Τηλέμαχο Μούσα, ενώ την Πέμπτη 23 Ιουνίου οι ηλεκτρο-νικοί ΙΝΦΟ θα δώσουν ρυθμό στο καλοκαιρινό μας βράδυ.

Και ένας δίσκος για την εβδομάδα. Είναι πάντα ευχάρι-στο να ακούς τέτοια πράγματα από Ελληνες δημιουρ-γούς. Το «Πατώμα-τα Βρεγμένα» της Μαρίας Πανο-σιάν είναι ένα άλμπουμ που σε κερδίζει από την πρώτη νότα, από το επιβλητικό του πιάνο και τις ηλεκτρονικές πινελιές του, από το λιτό και προσεγμένο artwork, από τα λόγια της ίδιας της δημιουργού, αλλά και της Αλκυόνης Παπαδάκη και της Εμιλι Παύλου. Το «Πατώματα Βρεγμένα» ξετυλίγεται σαν μια αστική ιστορία, μια γυναίκα που τριγυρνάει στην πόλη, που ακούει ήχους

και αφηγείται ιστορίες. Μια γυναίκα που κου-βαλάει τη Λένα Πλάτωνος μέσα της. Η Μαρία Πανοσιάν τραγουδάει εδώ και χρόνια με τους Ελελεύ και, αν το όνομά της σας φαίνεται κάπως παράξενα γνωστό, είναι γιατί εργάζεται ως ηχο-λήπτρια, αλλά και ως παραγωγός στο ραδιοφω-νικό σταθμό «Στο Κόκκινο, 105,5».

Μια βραδιά νοσταλγίας αναμένε-ται να ζήσουν όσοι ανέβουν στο Λυκα-βηττό την ερχόμενη Δευτέρα (20 Ιουνίου). Οι αδερφοί Κατσιμί-χα με τα «Ζεστά ποτά» τους και τις ακόμα πιο ζεστές φωνές τους θα βρίσκονται εκεί για να μας θυμίσουν κάτι από τα παλιά. Ο Πάνος και ο Χάρης, δέκα χρόνια μετά την απόφασή τους να σταματήσουν τις κοινές εμφανίσεις τους και μετά την περυσινή επιτυχημέ-νη ιδιότυπη επανασύνδεσή τους, θα ανέβουν στη σκηνή για να τραγουδήσουν (μαζί μας) το «Ρίτα Ρι-τάκι», το «Φάνη», το «Μη γυρίσεις» και το «Νύχτω-σε νύχτα». Και κάποια στιγμή, όταν ο Πάνος θα βγάλει τη φυσαρμόνικα για να παίξει τις πρώτες νότες τού «Μια βραδιά στο λούκι», θα θυμηθούμε όλοι την πιο πονεμένη χυλόπιτα της εφηβείας μας.

Οταν το 1985 η Αθήνα -η πρώτη πο-λιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης- έγινε η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας που γιόρτασε την Ημέρα Μουσικής με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη, κανείς δεν μπορού-σε να φανταστεί τη μετέπειτα επιτυχία του θεσμού. Σήμερα, 29 χρόνια μετά την πρώ-τη γιορτή στη Γαλλία, πραγματοποιούνται 20.000 εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη και φυσικά η Ελλάδα δεν μπορεί να λείπει από τη γιορτή. Στις 21, 22 και 23 Ιουνίου, λοιπόν, όλοι οι μουσι-κοί βγαίνουν στο δρόμο. Και για να μιλήσουμε για την πόλη μας, ξεκινώντας από το Σύνταγμα, η γιορτή εξαπλώνεται στην πλατεία Κοραή, στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στην Πλάκα, στην Ηλιούπολη και στο Ιλιον. Ροκ, ποπ, κλασική και παραδοσι-ακή, η μουσική βγαίνει στους δρόμους. Ακολου-θήστε την... Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα στο: europeanmusicday.gr.

Την Τρίτη 7 Ιουνίου ανεβήκαμε στο Λυκα-βηττό για να δούμε τη Μαριάν Φέιθφουλ. Και, όταν λέω να «δούμε», το εννοώ. Πάντα έχεις περιέργεια να δεις από κοντά ένα θρύ-λο του ροκ, ένα pop icon, μία από τις κορυ-φαίες γυναικείες παρουσίες της μουσικής. Με τίποτα δεν περιμέναμε, πάντως, μια τέ-τοια εμφάνιση. Η Μαριάν Φέιθφουλ στα 65 της χρειαζόταν ένα κουτί χαρτομάντιλα δί-πλα της, ένα ουισκάκι, και κανένα τσιγάρο. Η φωνή της, βραχνή και βαριά, και το πρό-σωπό της κουρασμένο. Κι όμως, απέπνεε μια απρόσμενη παιδικότητα και εξέπεμπε τέτοια λάμψη που το τελευταίο που σκε-φτόσουν ήταν ότι δεν μοιάζει και τόσο με την πανέμορφη κοπελίτσα που τραγούδησε στα δεκαοχτώ της το “As Tears Go By”, που έγραψαν ο Μικ Τζάγκερ, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο μάνατζερ των Rolling Stones Αντριου Λουγκ Ολνταμ. Κι όμως, μερικές φορές, έτσι όπως έπεφτε το φως πάνω της, έβλεπα εκείνη την πιτσιρίκα που ξεκίνησε με φο-ρέματα σε γραμμή Α και κατέληξε μια ροκ εξτραβαγκάντσα. «Αυτό είναι ένα τραγούδι που έγραψα με κάποιον ονόματι Μικ Τζά-γκερ», είπε λίγο πριν τραγουδήσει το “Sister Morphine” και κάνει όλο το Λυκαβηττό (που ήταν θλιβερά μισογεμάτος) να ανα-τριχιάσει. Και ύστερα το υπέροχο “Broken English”. Λίγο πριν από το τέλος, θέλησε να μας τραγουδήσει κάτι a capella. Εδιωξε την μπάντα από τη σκηνή, πήρε θέση, ώσπου κάποιος φώναξε έναν τίτλο τραγουδιού. Εκείνη ξαφνιάστηκε και είπε πως πράγμα-τι έπρεπε να το τραγουδήσει συγκεκριμένα για εμάς. “Τhe whole fucking band back here”, φώναξε σε έναν από τους μουσικούς και η μπάντα ανέβηκε όντως στη σκηνή και έπαιξε για μας, μόνο για μας, το “Working Class Hero”. «Ξέρω τι περνάτε και μόνο να τραγουδήσω μπορώ για εσάς». Στο τέλος ύψωσε τη γροθιά της σε μια κίνηση για να μας δώσει δύναμη. Και μας έδωσε. Εμένα τουλάχιστον μια βραδιά με τη Μαριάν στο Λυκαβηττό με έκανε πιο δυνατή.

Θυμάστε τον τρελό Γερμανό της ταινίας «Αδωξοι Μπάσταρδη» και βραβευμένο με Οσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου Κρίστοφ Βαλτς; Ε, ετοιμα-στείτε να τον δείτε ως αφεντικό τσίρκου! Στη νέα ταινία του Φράνσις Λόρενς με τίτλο «Νερό για Ελέφαντες» το σκηνικό είναι ένα τσίρκο. Εκεί, ο νεαρός κτηνίατρος Τζέικομπ (Ρόμπερτ Πάτινσον) θα γνωρίσει το αστέρι του τσίρκου, τη Μαρλένα (Ρις Γουίδερσπουν), και θα ερω-

τευτούν, με αφορμή την κοινή τους αγάπη για τον ελέφαντα του τσίρκου. Μικρή λεπτομέρεια: η κυρία είναι η γυναίκα του αφεντικού! Είστε καλά; Θα τα βάλετε με τον Βαλτς; Δεν έχετε δει τι έκανε στους «Αδωξους»; Φάτους Βαλτς, εγώ μαζί σου είμαι. Ελέφαντες και βλακείες...

Με πολλά βραβεία στις αποσκευές της έρ-χεται η ταινία «Εμείς οι Δύο» των Αλβαρο Πα-στόρ και Αντόνιο Ναχάρο. Δύο βραβεία Goya, Βραβεία Καλύτερης Ανδρικής και Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ του San Sebastian, επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Sundance. Θέλετε κι άλλα; Η ταινία ασχολεί-ται με τον έρωτα της Λάουρα και του Ντανιέλ, ο οποίος δοκιμάζεται από όλους: οικογένεια, φίλους, συναδέλφους, κοινωνικά στερεότυ-πα. Γιατί; Ο Ντανιέλ (Πάμπλο Πινέδα) είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που έχει αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο, ενώ έχει σύνδρομο Ντάουν. Στο ρόλο της Λάουρα, η Λόλα Δουένιας, γνω-στή από τις ταινίες «Ραγισμένες Αγκαλιές» και «Γύρνα πίσω» του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Καιρό είχαμε να το δούμε αυτό το παλιό-παιδο, τον Κιάνου Ριβς. Και να τος, επέστρε-ψε με την ταινία «Το Σχέδιο του Χένρι» του Μάλκολμ Βένβιλ. Η ταινία φυσικά ασχολεί-ται με τον εισπράκτορα διοδίων Χένρι, ο οποί-ος -πέρα από το κίνημα «Δεν πληρώνω» και το δήμαρχο Απόστολο Γκλέτσο- έχει να αντιμε-τωπίσει τις κατηγορίες για τη ληστεία μιας τράπεζας. Αφού αποφυ-λακιστεί (ναι, μπήκε στη «στενή» για ένα χρόνο), αποφασίζει να διαπρά-ξει και το έγκλημα για το οποίο είχε φυλακι-στεί. Ωραίο;

Σε δύο χρονικούς άξονες μας τοποθετεί η Ελισσάβετ Χρονοπούλου με την ταινία της «Ενα τραγούδι δε φτάνει». Ο ένας είναι στο 1972 και ο άλλος στο τώρα. Ασπρόμαυρο το τότε, έγχρωμο το τώρα. Στο τότε, η 28χρονη Ειρήνη (Γωγώ Μπρέμπου) που θέλει να γίνει ηθοποιός, συλλαμβάνεται από τη χούντα για αντικαθεστωτική δράση και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Πίσω της αφήνει την κόρη της Ολγα, μαζί με το σύντροφό της Μανώλη (Γιάννης Κοκιασμένος). Οι δυο τους θα αναγκαστούν να ζή-σουν μαζί μέχρι να αποφυλακιστεί η Ειρήνη, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα. Σκηνές σε θέατρα (Θέατρο Καισαριανής) και ταβέρνες και μια άλλη ζωή που έμοιαζε πιο αθώα και με λιγότερο άγχος -την οποία έχουμε ξεχάσει (ευτυχώς ή δυστυχώς)- αλλά και πλάνα από τα κελιά του Κορυδαλλού με επισκέψεις, άσκοπες διασκεδάσεις, κλάματα, εντάσεις. Στο τώρα, η σύγ-χρονη νυχτερινή Αθήνα με τα μπαρ, αλλά και ο εγκλωβισμός των σύγ-χρονων ανθρώπων στα σπίτια, με τον Μανώλη βυθισμένο στο αλκοόλ και την Ολγα αποκομμένη πλήρως από την Ειρήνη, η οποία είναι πια γνωστή ηθοποιός. Την ταινία συνοδεύουν τραγούδια της αντίστοιχης εποχής, με το ομότιτλο με την ταινία τραγούδι να κλέβει την παράσταση. Στο τέλος, η Ολγα θα προσπαθήσει να συναντήσει την Ειρήνη στην παράστασή της. Αραγε φτάνει ένα τραγούδι για όλα αυτά;

Ποια ημέρα γιορτάζουμε αυτή την εβδομάδα; Ευκολάκι! Την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής (21 Ιουνίου) μαζί με όλη την Αθήνα, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Αν δεν προτιμήσουμε να πάμε σε καμία συναυλία, από τις πολλές που θα γίνουν αυτή την ημέρα, ας δούμε την ταινία του Ολιβερ Στόουν “The Doors” (1991) με τον Βαλ Κίλμερ στο ρόλο του μεγάλου Τζιμ Μόρισον. Φυσικά, η ταινία αποτελεί βιογραφία του Μόρισον, αλλά και της θρυλι-κής μπάντας που έδρασε στα μισά της δεκαετίας του ’60. Ιδανική για τους λάτρεις του συγκροτήματος, αλλά και για όσους θέλουν να μυηθούν στον κόσμο του σαμάνου Μόρισον. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά!

Το πιο δημοφιλές αθηναϊκό φεστιβάλ κινηματο-γράφου «Νύχτες Πρεμιέρας» άρχισε να οργανώνεται από τώρα για το καθιερωμένο σεπτεμβριανό ραντεβού του με τους σινεφίλ. Το 17ο φεστιβάλ θα διεξαχθεί από τις 14 εώς τις 25 Σεπτεμβρίου και θα φιλοξενη-θεί, ως συνήθως, στις αίθουσες «Αττικόν», «Απόλλων», «Δαναός 1 & 2». Οπως τα τελευταία χρόνια, θα δοθούν τα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών ελληνι-

κών ταινιών (σκηνοθέτη, άνδρα και γυναίκας ηθο-ποιού), ενώ πρόεδρος της φετινής κριτικής επιτροπής θα είναι ο σκηνοθέτης -και πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου- Τάσος Μπουλμέτης. Τέλος, την πρεμιέρα τους θα κάνουν στο φεστιβάλ και δύο ελληνικές ταινίες: «Ο Αννίβας προ των πυλών» της Ελισάβετ Χρονοπούλου και το «Τρεις μέρες ευτυχίας» του Δημήτρη Αθανίτη.

Τρεις μέρες μετά τον Χόρχε Σεμπρούν, έφυγε από τη ζωή και «ο άνθρωπος της Μάνης». Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ πέθανε σε ηλικία 96 ετών στο σπίτι του στην Αγγλία. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους φιλέλληνες και σημαντικότερους τα-ξιδιωτικούς συγγραφείς της εποχής μας. Πώς άλλωστε να μην γράφει μαγευτικά για τα ταξίδια, αφού τα βιβλία του είναι προϊόντα προσω-πικών εμπειριών και βιωμάτων. Σε ηλικία 18 ετών διασχίζει τη Μάγχη και περπατάει (κυριολεκτικά) την Ευρώπη μέχρι την Κωνσταντι-νούπολη. Από εκεί περνάει στην Ελλάδα και κάπως έτσι ξεκινάει ο έρωτάς του για τη χώρα μας. Την αγάπη του για την Ελλάδα την έδειξε εμπράκτως πολεμώντας στην Αλβανία και στη Μάχη της Κρήτης, ενώ έζησε για πολλά χρόνια στην Καρδαμύλη της Μάνης.

Η Αλκη Ζέη, η αγαπημένη μας γιαγιά, που αφηγήθηκε με μοναδικό τρόπο το «Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου», το «Κα-πλάνι της Βιτρίνας», αλλά και την «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», σε ηλικία 85 χρόνων αποφάσι-σε να αλλάξει εκδοτικό οίκο και από τις εκδόσεις Κέδρος να πάει στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Νέες στοιχειοθεσίες (αν και πολύ θα θέλαμε να συνοδεύονταν από επίμετρα) με όμορφα εξώφυλλα από τη Σοφία Ζαραμπούκα στα κλασικά πια μυθιστορήματα που πολλοί διαβάσαμε ως παιδιά. Ολα αυτά όμως μαζί με ένα «διαζύγιο» και αληθινά ασφαλιστικά μέτρα στα οποία προσέφυγε η συγγρα-φέας, καθώς, όπως αναφέρθηκε στον Τύπο, «οι εκδόσεις Κέδρος συνέχιζαν να τυπώνουν και να δι-αθέτουν βιβλία της παρά τη λήξη του συμβολαίου». Απαγορεύτηκε, λοιπόν, προσωρινά η διακίνη-ση επτά βιβλίων. Η ίδια πάντως δήλωσε πως έφυγε από τον Κέδρο επειδή λείπουν οι δικοί της άν-θρωποι από εκεί και πως δεν είχε

κανένα σοβαρό παράπονο. Οι εκ-δόσεις Κέδρος απάντησαν πως τα ασφαλιστικά μέτρα εκδικάστηκαν χωρίς να ενημερωθούν, ενώ το βιβλίο «Ο ψεύτης παππούς» λόγω συμβολαίου παραμένει διαθέσιμο. Καλή αρχή στις εκδόσεις Μεταίχ-μιο, καλή εκδίκαση στις εκδόσεις Κέδρος. Τι να πει κανείς;

Αν το Σαββατοκύριακο σκοπεύετε να μείνετε στην Αθήνα, τότε μπορείτε να ταξιδέψετε στον κόσμο των βιβλίων. Οι εκδόσεις Αγρα προσκαλούν τους αναγνώστες στο τριήμερο καλοκαιρινό

bazaar βιβλίων, που ανοίγει τις πύλες του σήμερα (3:00-8:00 μμ.) και θα δι-αρκέσει μέχρι την Κυριακή. Το Σαββα-τοκύριακο οι αναγνώστες μπορούν να επισκέπτονται το bazaar από τις 11 το

πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Θα υπάρ-χουν προσφορές και βιβλία με 50% έκπτωση. Ολα αυτά θα γίνονται ακριβώς δίπλα στον εκδοτικό οίκο (Ζωοδόχου Πηγής 101, Εξάρχεια).

Αλλο ένα όνομα έρχεται να προστεθεί στο μακρύ φετινό κατάλογο αποθανόντων. Σίγουρα, το 2011 δεν είναι η χρονιά της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, εφό-σον μετά τον Γκονζάλο Ρόχας και τον Ερνέστο Σάμπατο μάς απο-χαιρέτησε και ο Ισπανός συγγρα-φέας Χόρχε Σεμπρούν, ο οποίος πέθανε την Τρίτη 7 Ιουνίου σε ηλικία 88 ετών. Ο Σεμπρούν γεννήθηκε στη Μα-δρίτη και έζησε στο Παρίσι. Υπήρ-ξε συνδημιουργός του σεναρίου της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ζ» και έγραψε πάνω από 15 βιβλία, εκ των οποίων τα 13 έχουν μετα-φραστεί στα ελληνικά. Υπέρμαχος της ελευθερίας και των δικαιω-μάτων του ανθρώπου, διατέλεσε μέλος της ηγεσίας του Κομμου-νιστικού Κόμματος, έδρασε κατά του καθεστώτος του Φράνκο, πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των ναζί και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, εμπειρία από την οποία γεννήθη-καν πολλά έργα του.

ννΟα

Το βιβλίο «Αλέξανδρος ο Μέγας: Από την Ιστορία στον Θρύλο» του Ρίτσαρντ Στόουνμαν κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τόπος. Ο Στόουνμαν, επίτιμος καθηγητής του Πανεπι-στημίου του Εξετερ, προκάλεσε την αντίδραση του Στέλιου Παπαθεμε-λή, επειδή προσφάτως δεν υπερα-σπίστηκε αρκετά την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου. Ανεξάρτητα από αυτό το ζήτημα, στο παρόν βιβλίο -προϊόν πολύχρονης έρευνας και τριβής με κλασικά κείμενα- πα-ρακολουθούμε την πορεία του Αλεξάνδρου από το θάνατό του κι έπειτα: πώς ένας νεαρός που

γεννήθηκε στην Πέλλα έφτασε να πολεμά με φτερωτούς δαίμονες, να συναντά Αμαζόνες και σοφούς της Ανατολής, να πηγαίνει στον Κάτω Κόσμο, αλλά και στον Ταλμουδικό Παράδεισο. Εγινε μύθος στη Μογ-γολία και στο Αφγανιστάν, ήρωας του Καραγκιόζη, νταβατζής και μέθυσος. Ακόμα και σήμερα, στα βάθη της Περσίας, πώς έφτασε να έχει ταυτιστεί ο Αλέξανδρος-Ισκεντέρ με τον ίδιο τον Διάβολο; Ολα αυτά και άλλα που αφορούν τον Αλέξανδρο πέρα από την Ιστορία, από το θάνατό του μέχρι σήμερα, μπορεί να βρει κανείς στην πληρέστατη αυτή μελέτη.

Η μεγάλη κυρία του σύγχρονου χορού στην Τουρκία, η Ζεϊνέπ Τα-μπάι, έρχεται στην Ελλάδα για πρώτη φορά για να παρουσιάσει την και-νούργια χορογραφική δουλειά της “Araz” στο Πειραιώς 260, από σήμερα Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή (19/6). Πρόκειται για μια χορογραφία σε 14 αυτοτελή μέρη, που μαρτυρά τις κινησιολογικές επιρροές της, με σόλο, ντουέτα ή ομαδικά σχήματα, ντυμένα με ποικίλες μουσικές επιλογές από δημιουργούς όπως ο Μπουρχάν Οτσάλ με τα παραδοσιακά κρουστά ή ο Φίλιπ Γκλας με τις μινιμαλιστικές μελωδίες του. Ο τίτλος δηλώνει τη βαθιά πο-λιτική άποψη του έργου, καθώς araz σημαίνει σύμπτωμα, αλλά είναι επίσης το όνομα ενός χωριού στην ανατολική Τουρκία, που έχει υποφέρει από τις εθνικές αντιπαραθέσεις.

Ενα μοντέρνο τσίρκο στήνεται στη σκηνή του Ηρωδείου αύριο (Σάββατο 19/6). Ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσα-κίρης, εμπνευσμένος από τη ζωή του θρυλικού χορευτή Βασλάβ Νιζίνσκι, δημιουργεί ένα σύνθετο θέαμα: Ενας κα-ταπονημένος χορευτής (Γιάννης Τσορτέ-κης), που ζει τις τελευταίες του στιγμές ανεβασμένος σε ένα κλουβί σε ύψος έξι μέτρων, μία ομάδα νεαρών μαθητών (15 χορευτές της Κρατικής Σχολής Ορ-χηστρικής Τέχνης) που παρακολουθούν ένα μάθημα χορού, η δασκάλα τους που παίζει ζωντανά πιάνο (Τατιάνα Παπαμό-σχου), ο νεαρός Νιζίνσκι που χορεύει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του (Κωνστα-ντίνος Ρήγος), η σύζυγός του (Ευδοκία Ρουμελιώτη), υπηρέτες, γκαρσόνια, νοσοκόμοι, αλλά και φαντάσματα από το παρελθόν του χορευτή.

Ο διάσημος σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών από 22 έως 25 Ιουνίου με τη νέα παράστασή του «Περί της έννοιας

του προσώπου του Υιού του Θεού» (Πειραιώς 260), στην οποία εξετάζει τη σχέση του ανθρώπου με την εικόνα του Θεού, ξεδιπλώνοντας παράλληλα τη σχέση μεταξύ ενός υπέργηρου πατέρα και του γιου του. Δύο χρόνια μετά τη «Θεία Κωμωδία», που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις σπουδαιότερες παρα-στάσεις της δεκαετίας, η νέα παραγωγή της ομάδας Societas Raffaello Sanzio παρουσιάζει ένα θέαμα όπου κυριαρχεί η εικόνα του Χριστού, έτσι όπως την έχει φανταστεί η ανθρωπότητα από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα.

Με σύνθημα «Η Αθήνα μάς ανή-κει» έρχεται και φέτος στην πόλη μας το Fringe Festival. Με παραστάσεις και μουσικές συναυλίες που παρουσι-άζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, για έξι μέρες (20-26/6) θα φωτίσει τις νύχτες της Αθήνας. Οσον αφορά τα θεατρικά δρώμενα, η ομάδα Χα! θα παρουσιάσει την Τρίτη την παράσταση «Αστραξίδι» και την ίδια ημέρα η ομάδα Αλλαχού το «Pants of us». Την Τετάρτη η Δανάη Λουκάκη παρουσιάζει την «Ομφαλία» και η Πελαγία Μπότση το «Ο,τι κι αν κάνεις μια μέρα θα πεθάνεις», ενώ την Πέμπτη ο Αλέξιος Κατσώρης τον «Τυχερό». Ολες οι παραστάσεις παρου-σιάζονται στο χώρο Πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10, Γκάζι).

Hταν ένα μικρό καράβι / που ήταν αταξίδευτο οέ, οέ, οέ, οέ

Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι / μέσα εις τη Μεσόγειο οέ, οέ, οέ, οέ

Και σε πέντε έξι εβδομάδες / σωθήκαν όλες οι τροφές οέ, οέ, οέ, οέ

Και τότε ρίξανε τον κλήρο / να δούνε ποιος θα φαγωθείοέ, οέ, οέ, οέ

Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια / που ήταν σαν σκυλόψαραοέ, οέ, οέ, οέ

Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια / που ήταν σαν σκουπόξυλαοέ, οέ, οέ, οέ

Κι αν σας αρέσει αυτή η ιστορία / την ξαναλέμε, λέμε απ’ την αρχήοέ, οέ, οέ, οέ

Οταν άκουσα την Αννα Μάσχα (σταθερή και αφοσιωμένη συνερ-γάτιδα του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου) να το τραγουδάει με την αφοπλιστική intellectuelle αθωότη-τά της καταμεσής στο πατάρι -που λειτουρ-

γούσε ως κεντρική σκηνή στο μετα-βιομηχανικό Χώρο Δ της Πειραιώς 260 στο τρίτο και τελευταίο μέρος («Ανθρώπινη Σονάτα») της συλλογικής παράστασης «Μέδουσα: Σχέδια και αυτοσχεδιασμοί για σχεδίες και ναυάγια»- ένα αίσθημα βαθιάς ικανοποίησης, αλλά και αισιοδοξίας με πλημμύρισε. Και αυτό γιατί κατανόησα για μία ακόμη φορά ότι η τέχνη του θεάτρου (και δη οι Ελληνες εργάτες της) έχει τον ευρη-ματικό τρόπο να ξεκλειδώνει τα αινίγματα της Ιστορίας, που σχεδόν πάντα ακολουθούνται από παιχνίδια δύναμης και εξουσίας και πολύ ανθρώπινο πόνο!

Αυτό το παιδικό τραγούδι (μετάφραση εκ του γαλλικού, όπως πρόφτασε να ενημερώσει τους θεατές ο Αργύρης Ξάφης) ήρθε ως βάλσαμο για να αποκαταστήσει ισορρο-πίες θεάματος και να αναδείξει τα συστατικά χαρίσματα μιας πανέξυπνης παράστασης που έχει ως πρώτη ύλη έναν πίνακα και ένα ναυάγιο ή, αν προτιμάτε, ένα ναυάγιο και έναν πίνακα. Η ιστορία είναι η εξής: Το 1816, η γαλλική φρεγάτα Μέδου-σα ναυαγεί και 150 από τους επιβάτες και το πλήρωμά της εγκαταλείπονται σε μια σχεδία. Από αυτούς επιζούν μόνο 15. Τρία χρόνια μετά, ο ζωγράφος Τεοντόρ Ζερικό δημιουρ-γεί έναν πίνακα με θέμα την τραγική σχεδία...

� Κόσμημα & Ενδυμα. Δύο γνωστά ιδρύματα ενώνουν τις δυνάμεις τους και συμπαρουσιάζουν μια έκθεση που ανοίγει την ερχόμενη Τρίτη με τίτλο “Ηigh-lights. Ιστορικά κοσμήματα και υψηλή ραπτική”. Πρόκειται για επιλογές μουσειακών εκθεμάτων από τις συλλογές του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος στο Ναύπλιο και του Μουσείου Κοσμήματος Ηλία Λαλα-ούνη στην Αθήνα (Καλλισπέρη 12, Ακρόπολη) που φιλοξενεί το αφιέ-ρωμα. Η αναγέννηση της ελληνικής χρυσοχοΐας και η διαμόρφωση των συναρπαστικών τάσεων της μόδας σε παγκόσμιο επίπεδο παντρεύονται σε έναν εντυπωσιακό διάλογο.

� Αυτό το καλοκαίρι, το Μουσείο Ηρακλειδών (Ηρακλειδών 16, Θησείο) παρουσιάζει την έκθεση «Σύγχρονη Ματιά-Αρχαίοι Πολι-τισμοί». Το θέμα είναι εμπνευσμένο από αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου, ωστόσο όλα τα έργα δημιουργήθηκαν από σύγχρονους καλλιτέχνες που κατοικούν στις Κάτω Χώρες. Πενήντα πέντε καλλι-τέχνες κλήθηκαν να δημιουργήσουν από ένα χαρακτικό σε λινόλαιο, εμπνευσμένο από τη συλλογή αρχαίων ευρημάτων του Μουσείου Allard Pierson, στο Αμστερνταμ, ένα κοινό εγχείρημα με πρωτοβου-λία του Stichting Beeldende Kunst Amsterdam (Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών Αμστερνταμ). Επιπλέον, το Μουσείο Ηρακλειδών προσκά-λεσε και δύο Ελληνες καλλιτέχνες που κατοικούν στις Κάτω Χώρες -τον Αποστόλη Ζολωτάκη και την Ελένη Τζατζάλου- να συνεισφέ-ρουν με εικαστικές εγκαταστάσεις, εμπνευσμένες από το ίδιο θέμα.

� H Γκαλερί Ζουμπουλάκη (Πλατεία Κολωνακίου 20) υποδέχε-ται τις καλοκαιρινές διακοπές με την ομαδική έκθεση «Καλοκαί-ρι 2011», που ανοίγει στις 30 Ιουνίου. Θα παρουσιαστούν έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων από τους καλλιτέχνες, συνεργάτες της γκαλερί. Ανάμεσά τους και μία εγκατάσταση «Ανάσα» της Δανά-ης Στράτου (“Breath”, 2008), παλιότερα συλλεκτικά έργα και μικρά έργα σε δελεαστικές τιμές.

� Investigations of a Dog. Eνα δίκτυο ιδρυμάτων σύγχρονης τέχνης με τον τίτλο Face -στο οποίο συμ-μετέχει το δικό μας Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ μαζί με τα Ellipse Foundation, Cascais (Πορτογαλία), Fondazione Sandretto Re Rebaudengo (Τορίνο), La Maison Rouge (Παρίσι) και Magasin 3 Stockholm Konsthall (Στοκχόλ-μη)- παρουσιάζει μια έκθεση με τίτλο “Investigations of a Dog” στη Νέα Ιωνία (Φιλελλήνων 11 & Εμμ. Παππά). Η έκθεση δανείζεται τον τίτλο της από ένα διήγημα του Κάφκα, ο ήρωας του οποίου αμφισβητεί τα όρια της ύπαρξής του και την αίσθηση της κοινότη-τας στην οποία ανήκει. Στο πλαίσιό της παρουσιάζονται 40 έργα από τις συλλογές των ιδρυμάτων από καλλιτέ-χνες όπως οι Maurizio Cattelan, Roberto Cuoghi, Mark Dion, Thomas Hirschhorn, William Kentridge, Jeff Koons, Paul McCarthy, Kara Walker, Urs Fischer, Ντιάνα Μαγκανιά και πολλοί άλλοι.

17 IOYNIOY 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

16

Ξεκίνησε το 1982 ως μια πρωτοβου-λία του γαλλικού Υπουργείου Πολιτι-σμού. Εκτοτε κάθε 21 Ιουνίου το Fête de la Musique απλώνει νότες και ρυθμούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Επάξια έχει αποκτήσει τον τίτλο του μεγαλύτερου μουσικού event στον κόσμο, δεδομένου ότι οι δράσεις αυτού του άτυπου μουσικού κι-νήματος λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα σε περισσότερες από 460 πόλεις παγκοσμίως.

Πρόκειται ουσιαστικά για μία από τις πλέον αξιόλογες προ-σπάθειες για να γίνει η μουσική κτήμα όλων. Οι ανά τον κόσμο επαγγελματίες ή ερασιτέχνες μουσικοί καλούνται να βγουν έξω αφιλο-κερδώς και να μοιραστούν με το πλήθος διασκέδαση, τραγούδι και χορό. Δεν έχει σημασία εάν συμμετέχουν σε κάποια από τις οργανωμένες εκδηλώ-σεις ή εάν κάνουν ό,τι κάνουν αυθόρμητα. Σε δρόμους, πλατείες, σοκάκια και σε κάθε άλλο πιθανό κι απίθανο δημόσιο χώρο εκατοντάδων πόλεων, θα δεις τη ροκ μπάντα των πιτσιρικάδων να βγαίνει από το γκαράζ. Την κρατική ορχήστρα να εγκαταλείπει -έστω και προσωρινά- το Μέγαρο. Το «φτασμένο» καλλιτέχνη να αποχωρίζεται το στούντιο. Τη χορωδία της ενορίας έξω από την εκκλησία. Θα δεις αυτή την ημέρα μουσεία, νοσοκομεία, φυλακές, δημό-σιες υπηρεσίες, μέρη μουσικά αφιλόξενα να ανοίγουν τις πόρτες τους στις νότες. Εν τέλει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι μέσα από τους εντελώς δια-φορετικούς μουσικούς σκοπούς των συμμετεχόντων επιτυγχάνεται ο κοινός στόχος: η δημοσιοποίηση της παγκόσμιας μουσικής.

Τη στιγμή που οι επίδοξοι ράπερ θα αυτοσχεδιάζουν ρίμες στις

γειτονιές του Μπρονξ, λίγο παραπέ-ρα θαυμαστές του Λένον θα τραγουδούν

τους ύμνους του στο γρασίδι του Σέντραλ Παρκ, κοντά στο μνημείο που του έχει αφιερώ-

σει η Γιόκο Ονο. Στους δρόμους του Μπέλφαστ θα ακούγονται δυνατά οι περήφανες γκάιντες, ενώ το Πα-

ρίσι, η γενέτειρα του Fête de la Musique, φέτος θα είναι θεματικά αφιερωμένο στους «υπερπόντιους ήχους». Αφρο-

ρέγκε ακούσματα θα πλημμυρίσουν τους «Κήπους της Γαλλικής Συμμαχίας» στο Ναϊρόμπι, όταν το μακρινό Μπρίσπμπεϊν της Αυ-

στραλίας θα βιώνει ροκ καταστάσεις και το Τόκιο θα δονείται από τα παραδοσιακά γιαπωνέζικα τύμπανα.

Η Αθήνα, παρά τις εσωτερικές τις σκοτούρες, δεν θα μείνει έξω από το γλέντι της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής. Μάλιστα, οι επίσημες εκδηλώ-σεις στην πόλη μας δεν θα περιοριστούν στο 24ωρο της 21ης Ιουνίου, αλλά θα έχουν πενταήμερη διάρκεια. Οσοι λοιπόν αποφασίσουν να κατέβουν στους αθηναϊκούς δρόμους το διάστημα 19-23 Ιουνίου το μόνο σίγουρο εί-ναι πως δεν θα δυσκολευτούν να βρουν το μουσικό event του γούστου τους. Στην πλατεία Συντάγματος, στην Παλιά Βουλή, στην Τεχνόπολη, στο Μου-σείο της Ακρόπολης, στην Κοτζιά, στην Κλαυθμώνος, στον Εθνικό Κήπο και σε δεκάδες άλλα μέρη της πόλης, οι μουσικές Σειρήνες κάθε είδους θα είναι εκεί. Εσείς;

Από το Μπρονξ μέχρι τις Μαλδίβες και από το Παρίσι μέχρι το Γκάζι, εκατο-ντάδες καλλιτέχνες θα γιορτάζουν τη μουσική. Γιατί η 21η Ιουνίου είναι η μέρα της.

Farewell 1Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, η οδός Κε-ραμεικού πρόσθεσε στους ετερόκλητους περί-οικους της μια εντυπωσιακή μάζωξη ανθρώ-πων της τέχνης. Το ραντεβού δόθηκε στο, φαι-νομενικά τουλάχιστον, ετοιμόρροπο νεοκλα-σικό κτίριο της Kunsthalle Athena με αφορ-μή τον «Αποχαιρετισμό», μια ιδέα της Θέμιδος Μπαζάκα σε επιμέλεια της ίδιας και της Μαρί-νας Φωκίδη. Το κάλεσμα, στο οποίο απάντη-σαν με ενθουσιασμό ηθοποιοί και εικαστικοί, έκαναν το Ελληνικό Φεστιβάλ και η αθηναϊκή γκαλερί.

18

Farewell 2Στους διαδρόμους, στα μικρά δωμάτια και στη βε-ράντα της Kunsthalle Athena, τα εκθέματα, οι ιδέες, οι ατάκες, η μουσική, οι βότκες και οι εντυπωσια-κές εικόνες περίσσευαν. «Καλώς τον, θα μας βγάλεις μια φωτογραφία;» ήταν ο χαιρετισμός της κ. Μπα-ζάκα, ενώ ο Λάμπρος στα deck, μιξάροντας μάμπο βρήκε την ευκαιρία να μου μιλήσει για την κρίση στη νύχτα της Αθήνας. Ο Σωκράτης Σωκράτους επι-βεβαίωσε ότι «κανείς πλέον δεν αγοράζει τέχνη» και η Ιωάννα με λευκό ονειρικό σύνολο εμφανίστηκε στο απέναντι παράθυρο για να μου στείλει ένα θεα-τρικότατο φιλί.

19

«Πώς αλλάζουν τα πράγματα...» σκέφτηκα καθώς έβλεπα από το μπαλκόνι του Τζίμη ένα πα-γωμένο σχεδόν κοινό να υπο-δέχεται αδιάφορα τον Λάκη Λα-ζόπουλο σε αντίθεση με τον Σταμάτη Κραουνάκη στην κοινή συναυλία τους στην Τεχνόπο-λη. Από τις πρώτες που γύρι-σαν την πλάτη στον πνευματικό πατέρα των τηλεοπτικών «Μή-τσων» ήταν η Δήμητρα Γαλά-νη με την παρέα της, που έφυ-γε στα δέκα λεπτά αφότου εκεί-νος άρχισε να λέει κουρασμένα ανέκδοτα. Οσονούπω ακολού-θησαν ο Ιάσων Τριανταφυλλί-δης με άλλους γνωστούς Αθη-ναίους, ενώ τα αραιά χειροκρο-τήματα πίσω τους θύμιζαν Σι-βηρία...

Η ιδέα της Μέμης Κούπα να ανεβάσει στον έβδομο ουρανό του City Link τους ήρωες των ταινιών “Ice Age” και “Rio” έφερε χα-μόγελα στο πρόσωπό μου, καθώς τη συ-νάντησα κάτω από τη δημιουργία της. Δεν χρειαζόταν να της πω αν μου άρεσε. «Δεν είναι υπέροχο;» άκουσα τον Κώστα να ρω-τάει δίπλα μου με εκείνο τον παιδικό αυ-θορμητισμό που δεν αποχωρίζεται ποτέ!

20

Το έμαθα από το Facebook: Οι σπουδαστές του Α΄ έτους της Δραματικής Σχολής του Νέου Ελληνικού Θεάτρου Γιώργιου Αρμένη παρουσί-αζαν την περασμένη Τρίτη δεκάλεπτες σκηνές από 12 διαφορετικά έργα στο πλαί-σιο των εξετάσεων υποκρι-τικής. Πήγα, τους χειρο-κρότησα, ευχήθηκα «καλή επιτυχία» και εκείνοι με ευχαρίστησαν ποζάροντας στο διάδρομο της Σχολής.

Τι απέγινε το πιλοτικό πρόγραμμα «Δημόσιες

Τοιχογραφίες-Ανάπλαση Ψυρρή» που είχε ξεκινή-σει πανηγυρικά το 2010 ο δήμος Αθηναίων; Τα έργα που πρόλαβαν να ολοκληρωθούν στέκουν περήφανα στη μοναξιά τους, αφήνοντάς μας με μια στυφή γεύση ανο-

λοκλήρωτου αισθητικού οργασμού.

21

«Και όσα φαίνονται σε αυτά τα οικοδομήματα και όσα δεν βλέπουμε είναι δουλεμένα με την ίδια επιμέλεια», έγρα-φε θαμπωμένος ο Σατωβριάνδος για τον Παρθενώνα πριν από δύο αιώνες ακριβώς. Στα 1811. Και γινόταν ένας από αυτούς που σφράγισαν με το θαυμαστικό του βλέμμα την περηφάνια του τόπου. Μέχρι υπερβολής. Μέχρι που έφτα-σε να νομίζει -ο τόπος- ότι «η τόση επιμέλεια» ήταν κληρο-νομικό χάρισμα και θα του ερχόταν ουρανοκατέβατη. Και δεν του ’ρθε.

Αλλά ο δρόμος που ανεβαίνει ως το μουσείο της Ακρό-πολης, με το Ηρώδειο από την άλλη πλευρά και τον Παρ-θενώνα να γεμίζει το βλέμμα αρμονία σε όλη τη διαδρομή, είναι, νομίζω, ο πιο γαλήνιος δρόμος του κόσμου. Οπως είναι η θέα της ομορφιάς.

Την ίδια στιγμή που το σκέφτομαι, μια ανάλαφρη κί-νηση του αέρα μού τραβά την προσοχή. Στην είσοδο του μουσείου, πάνω στο γυάλινο δάπεδο που επιτρέπει τη θέα σε τρεις διαφορετικές στρώσεις της ιστορίας των Αθηνών, δυο ζευγάρια χορευτών έχουν ενώσει με την πλαστικότητα των κορμιών τους το φως του απομεσήμερου, τη δύναμη του Παρθενώνα και τη γαλήνη του δρόμου. Δεν ξέρω ποιοι είναι. Μου αρκεί το ξαφνικό «δώρο» που συμπληρώνει την απογευματινή βόλτα. Μου αρκεί η αίσθηση του απροσδό-κητου. Ελπίδα και οξυγόνο της καθημερινότητας.

Δυστυχώς έχω μια δουλειά στα Κάτω Πατήσια. Αφό-ρητη αγγαρεία. Πλατεία Αγ. Παρασκευής. Γειτονιά εγκατα-λελειμμένη στο γκρινιάρικο γκρίζο της τυφλής βιοπάλης. Κατεβαίνω από το ταξί και τότε τους βλέπω. Μια παρέα από άνδρες και γυναίκες πολεμούν με πινέλα, μπογιές και κάτι γλάστρες με φυτά μέσα σε ένα περιφραγμένο χώρο σε μιαν άκρη, που πρέπει να είναι η «παιδική χαρά». Κοντο-στέκομαι. Ρωτώ. Πρόκειται για επιχείρηση ανάπλασης χώ-ρου των Atenistas. Αναρωτιέμαι για το ύφος της πεισματά-ρικης, αποφασιστικότητας που έχουν όλοι. Αντιλαμβάνο-μαι πού οφείλεται. Στην «ξινή» αντιμετώπισή τους από τους περίοικους. Περνούν, τους βλέπουν να ανοίγουν λάκκους και να βάφουν, και κουνούν το κεφάλι τους με εκείνη την εκνευριστική απαξίωση του κουρασμένου ενήλικα για οτι-δήποτε καινούργιο: «Σιγά μην κρατήσουν. Θα τα χαλάσουν αμέσως». Ποιοι άραγε;

Πάντως, αν υπαινίσσονται την πιτσιρικαρία, έχει μα-ζευτεί και θέλει να βοηθήσει. Πιάνουν πινέλα, μπογιές. Θέ-λουν να κάνουν το χώρο τους ομορφότερο. Κάποιος χρει-αζόταν απλώς να κάνει την αρχή. Μετανάστες έχουν ακρο-βολιστεί και χαζεύουν κι αυτοί. Ακίνητοι. Δεν τους νοιά-ζει. Κι όμως. Θα σηκωθεί ο πιο ψηλός και δυνατός ανάμε-σά τους και θα «βάλει ένα χεράκι» να ανοίξει λάκκους και να κουβαλήσει τα βαριά φυτά. Μια κοπέλα κάνει γκράφιτι στον τοίχο όμορφα λουλούδια.

Οταν ξαναπερνώ μερικές ώρες αργότερα, η γωνιά της παιδικής χαράς είναι κουκλίστικη. Και όταν ξανακατεβαί-νω μια εβδομάδα μετά, τα φυτά είναι εκεί, τα γύρω μαγαζιά έχουν βγάλει λάστιχα και ποτίζουν την πρασινάδα και οι κούνιες παραμένουν καλοβαμμένες. Το απροσδόκητο, ελ-πίδα και οξυγόνο της ιστορίας.

ON THE ROAD

Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος υπέκυψα στην παρότρυνση της παρέας να πάμε στην

παραλία για το πρώτο φετινό μπάνιο. Μόνο που το καλοκαίρι δεν ήταν εκεί.

Ο επιτυχημένος συνδυασμός «ωραία εικόνα-ενδιαφέρουσα είδηση» με σκο-τώνει, ειδικά όταν πρόκειται για σημαντικές εκδηλώσεις όπως αυτές οι δύο που θα γίνουν εντός και εκτός των τειχών της Αθήνας. Λέω να ξεπορτίσω, έστω και δειλά-δειλά.


22

H ιστορία του Fringe Festival αρχίζει στη μα-κρινή Σκωτία στα μέσα περίπου του προηγού-μενου αιώνα. Μια ομάδα καλλιτεχνών που δεν έγιναν δεκτοί στο νεοσύστατο τότε Διεθνές Πο-λιτιστικό Φεστιβάλ του Εδιμβούργου (Edinburgh International Festival) διοργάνωσε ένα άλλο φε-στιβάλ ονόματι “The Fringe”, το οποίο 64 χρόνια μετά έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά φεστιβάλ παγκοσμίως. Με περισ-σότερους από δύο εκατομμύρια επισκέπτες ετη-σίως, το Edinburgh Festival Fringe αποτελεί μια σημαντική πολιτιστική πλατφόρμα διαδραστικής επικοινωνίας και καλλιτεχνικής προβολής, ενώ το επιτυχημένο φορμάτ του υιοθετήθηκε στη συ-νέχεια από πολλές πόλεις σε ολόκληρο τον κό-σμο, όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Μπράιτον, το Δουβλίνο, το Μπαθ, η Πράγα, το Τορόντο, η Βουδαπέστη, η Ουάσιγκτον και η Στοκχόλμη.

Στην Αθήνα, το Fringe Festival γεννήθηκε έχοντας σκοπό να αποτελέσει «ένα συμμετοχικό πανηγύρι τέχνης και δράσης, φρέσκο και χα-ρούμενο, ένα ανοιχτό βήμα παρουσίασης νέων καλλιτεχνών και ομάδων κοινωνικής δράσης», όπως δηλώνουν οι διοργανωτές του. Η εταιρεία πολιτισμού Σύνθεση και ο πρόεδρός της Γιώργος Νέρης πριν από τρία χρόνια ανέλαβαν το φιλό-δοξο εγχείρημα της διοργάνωσης του αθηναϊκού φεστιβάλ, μια πρωτοβουλία που καταδείκνυε τη

διάθεσή τους για δημιουργικότητα, καλλιτεχνική ζύμωση, κοινωνική δικτύωση και αλλαγή του κα-θημερινού αστικού τοπίου.

Το Athens Fringe Festival συνεργάζεται με το αντίστοιχο φεστιβάλ του Εδιμβούργου, επικε-ντρώνεται ωστόσο στην καλλιτεχνική σκηνή της ελληνικής πρωτεύουσας. Μάλιστα, φέρει βασικές διαφορές με αντίστοιχες αθηναϊκές διοργανώσεις τόσο στη δομή όσο και στο έργο του. Το Athens Fringe είναι ένα φεστιβάλ ανοιχτό σε όλους τους καλλιτέχνες και περιλαμβάνει συναυλίες, χορο-θέατρο, θέατρο του δρόμου, λογοτεχνικά δρώμε-να, παραστάσεις, video art, installations, εκθέ-σεις, χειροτεχνίες και happenings. Τονίζοντας το συμμετοχικό χαρακτήρα του, οι διοργανωτές του δίνουν τη δυνατότητα σε εθελοντές να συνεργα-στούν με τους καλλιτέχνες και να λάβουν μέρος στα εκάστοτε πολιτιστικά δρώμενα. Παράλληλα, η φιλοσοφία του φεστιβάλ στηρίζεται τις αρχές του ειρηνικού ακτιβισμού και της πολιτικής δρά-σης. Ετσι, κάθε χρόνο το Athens Fringe συνερ-γάζεται με κινήσεις πολιτών, με ομάδες κοινωνι-κής δράσης και με μη κυβερνητικές οργανώσεις, αποσκοπώντας στην επικοινωνία, τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση με τους πολίτες και το χώρο τους, αλλά και στην καλλιτεχνική και ακτι-βιστική χαρτογράφηση της πρωτεύουσας. «Το Fringe δεν είναι μόνο ένα φεστιβάλ. Είναι πολύ

Ενα καλλιτεχνικό γεγονός που εδώ και 64 χρόνια προσελκύει

καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο θα βρίσκεται και φέτος στην Τεχνό-πολη στο Γκάζι. Το Athens Fringe

Festival αυτή τη φορά μάς προτεί-νει να χαμογελάσουμε.

Athens Fringe Festival

WWW.METROPOLISNEWS.GR 17 IOYNIOY 2011

23

περισσότερο ένα κοινωνικό δίκτυο, που δεν απέ-χει πολύ από το Facebook ή το Myspace, όμως με μια τεράστια και ειδοποιό διαφορά: δεν είναι εικονικό, αλλά πραγματικό και απευθύνεται σε όλους τους δημιουργικούς πυρήνες της πόλης με στόχο να λειτουργήσει ως συνεκτικό δίκτυο ανά-μεσά τους», υπογραμμίζει ο Γιώργος Νέρης.

Φέτος, το φεστιβάλ θα βασιστεί πάνω στο concept “Smile in the Mind”. Σε συνέχεια της ιδέας «Η Αθήνα μάς ανήκει», που αποτέλεσε θε-ματική του περυσινού Fringe, φέτος οι διοργα-νωτές στρέφουν την προσοχή τους στο έμψυχο υλικό της πόλης, τους κατοίκους της. Το φετινό θέμα -επίκαιρο όσο ποτέ- πραγματεύεται την ευ-τυχία και οτιδήποτε κάνει τον καθένα από εμάς να διατηρεί το χαμόγελο, την αισιοδοξία και την ελπίδα μέσα του, παρά τις αντίξοες εξωτερικές συνθήκες. Μέσα στο γενικότερο κλίμα απαισιο-δοξίας, παράδοσης, κατάρρευσης και μιζέριας, το φετινό Fringe επιχειρεί να υπενθυμίσει στους πολίτες οτιδήποτε τους κάνει ευτυχισμένους και τους δίνει ώθηση για δράση.

Οι καλλιτέχνες κλήθηκαν να δημιουργήσουν έργα με αυτό το θέμα, ενώ η κοινωνική δράση που θα οργανωθεί θα είναι και αυτή στο ίδιο concept. Ετσι, το Fringe παραμένει ένα ανοιχτό non-curated φεστιβάλ με συγκεκριμένη όμως θε-ματική που αποδίδει πλήρως τη φιλοσοφία, τους στόχους και τα μηνύματά του. Το πρόγραμμα του φετινού Fringe θα διεξάγεται από τις 20 μέχρι τις 26 Ιουνίου στην Τεχνόπολη, στον πεζόδρομο της Ερμού, στους χώρους πολιτισμού Βρυσάκι και @Ρουφ, στο θέατρο Eliart, στο Athens House of Photography και σε πολλά ακόμη σημεία στο κέντρο της πόλης.

Περισσότερες από 140 ομάδες και καλλιτέ-χνες από όλο το φάσμα των τεχνών (εικαστικά, μουσική, θέατρο, χορός, λογοτεχνία) παίρνουν μέρος στη διοργάνωση αυτή, ενώ δεν λείπουν και οι σημαντικές guest συμμετοχές, όπως εί-ναι ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα Forplay, αλλά και οι μουσικοί Smokey Bandits, Ηirollers, Penny and the Swinging Cats, Sleeping Pillow και Monsieur Minimal μεταξύ άλλων. Επίσης θα πραγματοποιηθεί και μια σει-ρά από πρωτότυπες παράλληλες δράσεις, όπως η θεατρική παράσταση του Ιάπωνα περφόρμερ Makoto Inoue και η έκθεση αναλογικής φωτο-γραφίας “Photoraid”, που συμπληρώνουν το πρόγραμμα της διοργάνωσης. Τέλος, το Athens Fringe Bus -ένα διώροφο λεωφορείο με το οποίο η χοροθεατρική ομάδα Paracoon και άλλοι καλ-λιτέχνες θα γυρίζουν τους δρόμους της Αθήνας- έχει σκοπό να ψυχαγωγήσει και να ενημερώσει όσους πολίτες δεν έχουν τη δυνατότητα ή τα χρή-ματα να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ, λειτουρ-γώντας ως μια αυθόρμητη, κινούμενη, πολιτιστι-κή μονάδα, ένα «καλλιτεχνικό αντάρτικο», όπως το αποκαλούν οι διοργανωτές του.

www.fringefestival.gr

*Οι φωτογραφίες είναι από την περυσινή διοργάνωση


24

Μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στο Παρίσι και στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός και της αρέσει να τραγουδάει. Κάθε τόσο η Εύα και τα μήλα της παίρνουν όργανα και μι-κρόφωνα και μας ξεναγούν στους κήπους της Εδέμ. Συναντήσαμε την Εύα Κοτανίδη ένα μεσημέρι στο καφέ του Γαλλικού Ιν-στιτούτου.


25

Η τελευταία φορά που την είδα ήταν στην παρά-σταση “Rock ’n’ Roll” του Tom Stoppard και την ξαναβρίσκω τώρα ως μουσικό να κάνει πρόβες για το live της μπάντας της, των Eva & The Apples. «Δεν έχω εγκαταλείψει την υποκριτική, απλά δεν προλαβαίνω αυτό τον καιρό λόγω του γκρουπ», διευκρινίζει η Ευα Κοτανίδη. «Μέχρι κάποια στιγ-μή τα συνδύαζα, αλλά από τότε που έφτιαξα το δικό μου σχήμα αφιερώνω το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου σε αυτό», μου λέει με πάθος, αφή-νοντας να εννοηθεί πως το συγκρότημά της ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Και συνεχίζει: «Το ότι είμαι ηθοποιός με βοηθάει πολύ στο να ερμηνεύω τα τραγούδια. Θεωρώ πως η ερμηνεία είναι αυτό στο οποίο θα πρέπει να δίνουμε βάση· αν το σκεφτείς, όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές είναι και ερμηνευτές».

Το όνομα «Η Εύα και τα μήλα» το εμπνεύστη-κε αστειευόμενος ένας φίλος της κειμενογράφος το 2009 και εκείνη το υιοθέτησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς συστά-θηκε η μπάντα, μετρώντας ήδη από τότε περισσό-τερες από ογδόντα εμφανίσεις μόνο στην Αθήνα. Με τον Δημήτρη Καραγιάννη στο σαξόφωνο, τον Μάνο Λούτα στο μπάσο, τον Μάριο Ιωάννου στα ντραμς, τη Στέλλα Γκούσκου στο πιάνο και τον Γιώργο Ζερβό στην κιθάρα και τα φωνητικά, δη-μιουργούν συνθέσεις που τους εκφράζουν, ώστε κάθε live τους να μοιάζει με πάρτι. «Επιλέγουμε μουσικές που μας αρέσουν και οι μουσικοί δου-

λεύουν πάνω σε αυτές ώστε να δώσουμε το δικό μας στιλ». Της ταιριάζει ο ρομαντισμός και η νο-σταλγία, αγαπά το παρελθόν, αλλά μπορεί ταυτό-χρονα να κοιτά το μέλλον.

«Στο πρόγραμμά μας υπάρχουν τραγούδια που είναι θεατρικά, υπάρχουν τζαζ κομμάτια και άλλα που μπορείς να χαρακτηρίσεις ska, reggae, funk, αλλά και swing ή rock, δεν περιοριζόμα-στε, κινούμαστε όμως κατά κύριο λόγο σε αυτά τα είδη μουσικής». Στα άμεσα σχέδιά της είναι ένας δίσκος, συνεργασίες με άλλους μουσικούς και μια μουσικοθεατρική παράσταση. «Δεν θέλω να κάνω μιούζικαλ, μια ενιαία ιστορία δηλαδή που

θα εκτυλίσσεται με τραγούδια, αλλά μια μουσική παράσταση όπου η πρόζα και το τραγούδι δεν θα συνδέονται απαραίτητα και δεν θα προϋποθέτει το χώρο ενός θεάτρου». Ανυπομονούμε να την απολαύσουμε.

Στο μεταξύ δανείζει τη φωνή της σε διαφημι-στικά σποτ κι ετοιμάζεται για τις 23 Ιουνίου, όταν οι Eva & The Apples θα εμφανιστούν στο Bar Stasse για μια συναυλία στο πλαίσιο της Ευρω-παϊκής Γιορτής της Μουσικής, την οποία διοργα-νώνει η Ενωση Αποφοίτων Γαλλικών Σχολών και Πανεπιστημίων. Αν και κατά βάση ζει εδώ, αγα-πά τη Γαλλία και όλη της η ζωή είναι μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο χώρες. Μετά την Ελληνογαλλι-κή Σχολή Αθηνών, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι έπειτα έφυγε στη Γαλλία για μεταπτυχιακά στο θέατρο και στο σινεμά. «Το χειμώνα που μας πέρασε είχα ένα ακόμα project με τον πιανίστα Παντελή Μπενετάτο. Ηταν μόνο πιάνο και φωνή και περιλάμβανε αποκλειστικά γαλλικά τραγούδια. Λεγόταν “Eva on a flight to Paris”, μου εξηγεί, και σκέφτομαι πως αυτό που αποτυπώνει τελικά στη σκηνή είναι μια ζωή τα-ξιδιάρικη και ρομαντική, η ζωή της. Για άλλους λόγους της αρέσει η Αθήνα, για άλλους το Παρίσι. Στην πραγματικότητα όμως έχει επιλέξει την πόλη της και αυτή είναι η Αθήνα. «Στο Παρίσι πηγαίνω για να παίρνω έμπνευση, εικόνες, είναι κάτι που αν το στερηθώ δεν μπορώ ζήσω. Εδώ όμως έχω τη θάλασσα κι αυτό είναι ανεκτίμητο».

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου οι Eva & The Apples θα εμφανιστούν στο Bar Stasse (Περσεφόνης 29 και Ιάκχου, Γκάζι).

Αν είστε τυχεροί, θα πετύχετε τους Eva & The Apples σε κάποιο νησί το καλοκαίρι και θα σας ταξιδέψουν από τα νησιά του Αιγαίου στα γαλλικά καμπαρέ.

Πληροφορίες για τα παραπάνω project θα βρείτε στο: www.facebook.com/pages/Eva-and-The-Apples και www.facebook.com/pages/Eva-on-a-flight-to-Paris, κα-θώς και στην προσωπική σελίδα της Εύας: www.evacotanidis.eu.


26

Βρέθηκα στο χώρο την Παρασκευή χωρίς να έχω κατα-λάβει ακριβώς τι ήταν αυτό που θα παρακολουθούσα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο, οπότε ήμουν τελείως ανυποψίαστη. Φεύγοντας από εκεί μερικές ώρες αργό-τερα ένιωθα σίγουρα πιο γεμάτη. Το project είχε ως βάση τον ύπνο, τα όνειρα και το υποσυνείδητο, δηλα-δή έννοιες που δεν ήμουν πολύ σίγουρη αν έπρεπε να αντιληφθώ στην performance που είδα ή όχι. Ας πά-ρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Μιλώντας με την Τώνια Ράλλη -συντονίστρια του εγχειρήματος και συνδημιουργό της θεατρικής ομάδας Νοσταλγία-, τη ρωτάω πώς προέκυψε η αρχική ιδέα για το “Sleep”. «Η ιδέα ήρθε όταν το 2006 σκηνοθετούσα μια παράσταση για τον Klein πάλι με την Αννα Τζάκου. Ο Klein είχε γράψει ένα κείμενο στο οποίο αντιλαμβα-νόταν τον ύπνο ως παράσταση. Κάπως έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι πώς βιώνει ο άνθρωπος την ευάλωτη κα-τάστασή του. Πέντε χρόνια μετά καταστάλαξε στο μυαλό μου η ιδέα και βρήκα και το χώρο». Εν τω μεταξύ, σύμ-φωνα με το πρόγραμμα του Sleep, ο κάθε καλλιτέχνης όφειλε να παραμείνει «μέσα» στο έργο του για ένα ολό-κληρο 24ωρο. «Σκοπός μας ήταν να προτρέψουμε τους καλλιτέχνες να αποκαλύψουν κομμάτια της κανονικής ζωής τους. Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη δημιουρ-γία. Τους κλείσαμε, λοιπόν, σε αυτόν το χώρο για να παρακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία. Σαν να ήταν μια μέρα στο σπίτι τους και να δούλευαν». Ετσι κι έγινε. Οι Maro Bizarro, Frequency On, Aëla Labbé, Μαριάν-να Αθανασιάδου και Αννα Τζάκου πέρασαν συνολικά 120 ώρες στην Αβραμιώτου δημιουργώντας ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θεάματα που είδαμε φέτος.

Ακριβώς αυτή την αίσθηση μου άφησε και η performance της Αννα Τζάκου που παρακολούθησα, μια αφαιρετική αυτοσχεδιαστική αναπαράσταση του τό-που και του χρόνου, του υποσυνείδητου και του ονεί-ρου. Η Αννα, ηθοποιός και σκηνοθέτις, που είχε «μετα-

κομίσει» στο χώρο από το πρωί της Παρασκευής ήταν για αρκετές ώρες μόνη. Στη συνέχεια ήρθαν οι δύο μουσικοί που την «έβγαλαν από τη δύσκολη θέση». «Οι ώρες που ήμουν μόνη μου ήταν ακόμη πιο δύσκολες, αλλά γενικά ήταν μια hardcore εμπειρία», μου εξηγεί. Ζητώ περισσότερες διευκρινίσεις: «Η μεγάλη έκθεση ήταν η πρώτη δυσκολία που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Ημουν ίσως η μόνη που δεν είχε να καταπιαστεί με κάποιο συγκεκριμένο έργο. Το αντικείμενό μου ήταν μέσα σε μένα και ήταν πολύ δύσκολο να μείνω συγκε-ντρωμένη τόσες ώρες». Παραδέχομαι ότι αυτή ήταν και η πρώτη ερώτηση που ήθελα να της κάνω. Δύσκολο να κρατηθεί κανείς συγκεντρωμένος για 24 ώρες, αλλά πώς επέλεγε πότε θα έμπαινε σε διαδικασία «παράστα-σης» και πότε θα χαλάρωνε; «Δεν είχαμε συγκεκριμένο πλαίσιο», συνεχίζει η Αννα. «Μπορούσα να βγω και να μπω στη δομή και την παρουσίαση όποτε ήθελα. Αυτό που μπόρεσα να καταλάβω ήταν πως η ενέργεια κάνει τους κύκλους της. Σε αφήνει και σε ξανασηκώνει. Αυτή την ενέργεια ακολουθούσα». Εξω από το χώρο όπου δημιουργούσαν οι καλλιτέχνες ήταν μαζεμένος κόσμος. Αλλοι για να δουν την παράσταση, άλλοι για να πιουν το ποτό τους, άλλοι για να τα συνδυάσουν.

Φαντάζομαι ότι το να δημιουργείς μπροστά σε ένα κοινό που δεν έχει έρθει εκεί αποκλειστικά για εσένα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. «Είναι μία ακόμη δυ-σκολία. Το κοινό είχε έρθει τυχαία στο χώρο και δεν ήταν εύκολο να ‘μπει’ σε όλο αυτό. Το κέρδος ήταν ότι πολύς κόσμος ήρθε κοντά μας και έμεινε για αρκετή ώρα. Μπήκαν και άραξαν. Είναι σαν να κερδίσαμε τη μάχη!» Ηταν ένα project που δεν απευθύνεται στην πο-λιτιστική παιδεία του μέσου Αθηναίου, λίγο πρωτοπο-ριακό και λίγο δύσκολο ίσως, που κατάφερε όμως να κερδίσει ένα θετικό πρόσημο από όλους όσοι πέρασαν -τυχαία ή σκόπιμα- κάποιες από αυτές τις 120 ώρες παρέα με τους πέντε καλλιτέχνες.

Πέντε καλλιτέχνες, από 24 ώρες ο καθένας, σύνολο 120

ώρες ζωντανής δημιουργί-ας. Αυτή ήταν η ιδέα του

“Sleep”, που πραγματοποιή-θηκε την περασμένη εβδο-μάδα στο Project Space του Six D.o.g.s. Πήγαμε, είδαμε

και ξενυχτήσαμε μαζί τους.


27

Τι είναι η ΝοσταλγίαΠρόκειται για τη θεατρική ομάδα του Γιώργου Σίμωνα και της Τώνιας Ράλλη που δραστηριο-ποιείται από το 2000. Κατά βάση ασχολείται με το θέατρο, αλλά στα ενδιαφέροντά της περιλαμ-βάνονται και άλλες μορφές τέχνης. Στο ιστορι-κό της έχουν καταγραφεί πρωτότυπα θεατρικά έργα, κλασικά έργα πρόζας, αλλά και εγκατα-στάσεις, μουσικές δημιουργίες και εικαστικά δρώμενα. Η ομάδα έχει συνεργαστεί με μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών στην πορεία της -ηθοποι-ούς, τεχνικούς, εικαστικούς, γραφίστες, video artist κά.- προσπαθώντας να ανανεώνει και να εμπλουτίζει το υλικό που δημιουργεί. Από το 2010, στο πλαίσιο της εξέλιξής της, δημιούργη-σε τον «Ιππόκαμπο», ένα γκρουπ μαθητευόμε-νων μελών τα οποία δουλεύουν εργαστηριακά στις μεθόδους και στους κώδικες υποκριτικής που αναπτύσσει η ομάδα και εκπαιδεύονται σε τομείς παραγωγής.


28

Ο Μάγειρας και η Σερβιτόρα δουλεύουν στην κουζίνα μιας ταβέρνας σε κάποιο μι-κρό χωριό δίπλα στη θάλασσα. Η Μαρία, ένα κορίτσι με νοητική καθυστέρηση, πε-ριφέρεται γύρω τους πεινασμένο. Εχουν ξεμείνει από πελάτες, ρεύμα και τρόφιμα. Από το τηλέφωνο δέχονται μια απροσδό-κητη κράτηση. Την Κυριακή θα έρθουν 32 άτομα για ένα γεύμα. Πρόκειται για την τε-λευταία ευκαιρία τους. Η Σερβιτόρα επι-σκέπτεται το Χασάπη και προσπαθεί με κάθε μέσο να τον πείσει για μια πίστω-ση. Μάταια. Ο Μάγειρας επιμένει πως το γεύμα θα γίνει κανονικά. Το Σάββατο βρά-δυ αφήνει τη Σερβιτόρα να βγει για δια-σκέδαση και αρχίζει μόνος του να μαγει-ρεύει. Την Κυριακή όλα φαίνονται έτοιμα. Οι πελάτες ενθουσιάζονται. Μόνο που η Μαρία έχει χαθεί... Αυτή είναι η υπόθε-ση του θεατρικού έργου με τίτλο «Το Γεύ-μα» της Kathrin Liegmann, ένα κείμε-νο που αναδείχτηκε πρώτο στο Διαγωνι-σμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Εργου της καλλιτεχνικής εταιρείας Θέα-τρο-Εργαστήριον και του Θεάτρου Αρτι. Τι σημαίνει αυτό το βραβείο; Οτι το έργο θα ενταχθεί στο ρεπερτόριο του συγκεκριμέ-νου θεάτρου την ερχόμενη σεζόν.

Η ιδέα της συγγραφής του έργου αυτού βασίστηκε στη γνωριμία της με τη Μαρία. «Η Μαρία είναι μια κοπέλα που συνάντησα πριν από τρία χρόνια. Μαζί με την οικογέ-νειά της έμειναν για δύο μήνες στο ίδιο χω-ριό με μένα. Εκαναν διακοπές σε ένα σπίτι ακριβώς απέναντί μου. Η Μαρία είχε προ-βλήματα νοητικής στέρησης, μα ήταν ένα εξαιρετικό και φιλικό άτομο. Μια μέρα σκέ-φτηκα πως κάποιος έπρεπε να γράψει κάτι γι’ αυτήν». Το εμπόδιο στην περίπτωση της Kathrin είναι σίγουρα η ελληνική γλώσσα. Πώς κατάφερε να μάθει και να γράψει στα ελληνικά; «Αρχισα να μαθαίνω ελληνικά πριν από έξι χρόνια. Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας με βοήθησε πραγματικά. Στην αρχή

ξεκίνησα δειλά-δειλά να κάνω κάποιες με-ταφράσεις από τα ελληνικά στα γερμανικά. Η ιδέα του να γράψω κάτι στα ελληνικά ήρθε ξαφνικά και νομίζω ότι ήταν για μένα μια μεγάλη, παρατεταμένη ‘άσκηση’. Διάλε-ξα το θέατρο, γιατί έχω σπουδάσει θεατρο-λογία στη Λειψία και είχα κάποιες θεωρητι-κές γνώσεις γύρω από τη δομή ενός έργου. Αρχισα να γράφω, λοιπόν, κατευθείαν στα ελληνικά, αλλά ήμουν τυχερή γιατί ο φίλος μου, ο Μίνως Ευσταθιάδης, είναι συγγρα-φέας και με βοήθησε πολύ στις διορθώσεις του έργου».

Η Kathrin είναι σήμερα 34 χρόνων και πήρε τη μεγάλη απόφαση να αφήσει τη Γερμανία και να μείνει μόνιμα στην Ελλά-δα πριν από έξι χρόνια. Ζει σε ένα μικρό χωριό δίπλα στη θάλασσα, στο Λαμπίρι, ανάμεσα στο Αίγιο και στην Πάτρα, μαζί με το σύντροφό της. Πώς μια Γερμανίδα αποφασίζει να έρθει και να μείνει στην Ελ-λάδα της οικονομικής κρίσης; «Μου αρέ-σει η θάλασσα και η ηρεμία των τοπίων της Ελλάδας, το κλίμα είναι καταπληκτικό και ο τρόπος ζωής έχει κάτι το ιδιαίτερο. Ο κύριος λόγος όμως ήταν οι άνθρωποι και ειδικά η σχέση με το φίλο μου. Κάθε χρόνο νιώθω την ανάγκη να επισκεφτώ τη Γερμανία τουλάχιστον δύο με τρεις φο-ρές. Ηρθα στην Ελλάδα πριν αρχίσει η κρίση. Ξέρω ανθρώπους που αγαπούν τα μέρη τους και δεν θα τα αφήσουν εξαιτίας των χρημάτων. Η οικονομική συγκυρία ίσως να είναι μια γενικότερη ευκαιρία να δείξουμε ξεκάθαρα τι έχουμε μέσα μας». Τη ζωή της στο Λαμπίρι δεν την αλλάζει για να μείνει στην Αθήνα. Η πρωτεύου-σα δεν της αρέσει και γενικότερα θεωρεί ότι οι ελληνικές πόλεις έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω στην Αθήνα, αυτό είναι σίγουρο. Θαυμάζω φυσικά την Ακρόπολη και μου αρέσει η Πλάκα... ένα απόγευμα όμως εί-ναι αρκετό».

Η Kathrin Liegmann γεννήθηκε στη Γερμανία, αλλά μετακόμισε στο Λαμπίρι της Πελοποννήσου. Εμαθε να μιλάει ελληνικά και να γράφει στη γλώσσα μας. Αρκετά καλά, όπως αποδείχτηκε, καθώς το θεατρικό της έργο με τίτλο «Το Γεύμα» κέρδισε το πρώ-το βραβείο σε σχετικό διαγωνισμό.


29

Το φαινόμενο Arctic Monkeys ξεπήδησε το 2002 από ένα προάστιο του Σέφιλντ και αναδείχτηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε μια από τις πιο επιτυχημένες σύγχρονες βρετανικές μπά-ντες. Ο indie, garage και post-punk revival ήχος των Αλεξ Τέρνερ, Τζέιμι Κουκ, Ματ Χέλντερς και Αντι Νίκολσον -ο οποίος πλέον έχει αντικατασταθεί από τον Νικ Ο’ Μάλεϊ- εδραιώθηκε εκείνη την εποχή με ένα μάλλον ανορθόδοξο τρόπο: το ίντερνετ. Η φήμη τους διαδίδεται ταχύτατα μέσω Μyspace, μουσικών μπλογκ και άλλων social media, αλλά-ζοντας ριζικά τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Σύ-ντομα το πρώτο τους άλμπουμ “Whatever People Say, that’s What I’m Not” (2006) θα κατακτούσε μια θέση στην ιστορία της αγγλικής indie μουσικής σκηνής, καθώς πωλείται γρηγο-ρότερα από οποιοδήποτε άλλο ντεμπούτο άλμπουμ από νέο συγκρότημα.

Οι Arctic Monkeys ξεκίνησαν περίπου το 2003 τις πρώτες δειλές τους εμφανίσεις στη βρετανική επαρχία, μοι-ράζοντας παράλληλα δωρεάν τα ντέμο τους στο κοινό. Αυτό που αγνοούσαν ήταν πως οι θαυμαστές τους θα φρόντιζαν για την ηλεκτρονική προώθηση και διάδοση των κομματιών και πως σύντομα η μουσική τους θα έφτανε στα αυτιά των παραγωγών της EMI και της Warner. Το πρώτο τους single “I Bet You Look Good on the Dancefloor” κατέκτησε αμέσως την πρώτη θέση του UK Chart και η θριαμβευτική αναγνώρι-σή τους από τη διεθνή μουσική κοινότητα δεν άργησε να έρ-θει. Τα επόμενα άλμπουμ τους “Favorite Worst Nightmare”

(2007) και “Humbug” (2009), αν και έλαβαν θερμή υπο-δοχή από κοινό και κριτικούς, δεν κατάφεραν να ανταπο-κριθούν στην επιτυχία του πρώτου άλμπουμ τους, κάνοντας πολλούς επικριτές τους να μιλούν για διάττοντες αστέρες.

Στις 6 Ιουνίου 2011 κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο “Suck It and See”, το οποίο ήδη κατάφερε να εκθρονίσει τη Lady Gaga και το “Born This Way” από τα βρετανικά charts. Σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξη των Arctic Monkeys στο ΝΜΕ, στο άλμπουμ αυτό διακρίνονται οι επιρροές της μπάντας από μια σειρά μουσικών θρύλων, όπως οι Ντέιβιντ Μπάουι, Λου Ριντ, Λέοναρντ Κοέν και Νικ Κέιβ. Κομμάτια όπως το πρώτο τους single “Don’t Sit Down Cause I’ve Moved Your Chair” από τη συγκεκριμένη τους δουλειά έχουν ξεχωρίσει, ενώ η μπάντα έχει ξεκινήσει τις συναυλίες σε διεθνή φεστιβάλ και πόλεις τους εξωτερικού.

Στις ΗΠΑ ο προκλητικός τίτλος “Suck it and See” δεν έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και αποφασίστηκε να λογοκρι-θεί και να καλυφθεί με αυτοκόλλητο στα προς πώληση CD. Εχοντας ωστόσο λάβει καλές κριτικές ακόμη και από τους «δύσκολους» Αμερικανούς, οι Arctic Monkeys εξακολουθούν να αποφεύγουν το παραδοσιακό μάρκετινγκ και να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη γνώμη των οπαδών τους. Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνίας, μάλιστα, αποφάσισαν να διαθέσουν για online streaming το νέο άλμπουμ μέσω της ιστοσελίδας τους, χαρίζοντας μια πρώτη δωρεάν ακρόαση στο κοινό τους λίγο πριν από την κυκλοφορία του.

Πριν από λίγα χρόνια, κάτι πιτσιρικάδες από το Σέφιλντ άλλαζαν τους κανόνες της μουσι-κής βιομηχανίας. Σήμερα, οι Arctic Monkeys είναι παγκοσμίως αναγνωρίσιμοι, πιο ώριμοι

και πιο κατασταλαγμένοι μουσικά. Το τέταρτο άλμπουμ τους με τον προκλητικό τίτλο “Suck

It and See” μόλις κυκλοφόρισε.

Οι περισσότερες συζητήσεις σε κάθε παρέα περι-στρέφονται γύρω από το θέμα «δουλειά». Κόντρα στο λογικό «κατηγορώ» για την επικρατούσα κατά-σταση, σπανίως ακούγονται και κάποιες αισιόδο-ξες φωνές. Αν λοιπόν σκοπεύεις να μην το βάλεις κάτω, πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάθε βοήθεια που μπορεί να σου δοθεί.

Αν για παράδειγμα σκέφτεσαι να ξεκινή-σεις τη δική σου μικρή επιχείρηση ή να αναλάβεις αυτήν της οικογένειάς σου, καλό θα ήταν πρώτα να λύσεις όλες σου τις απορίες και να πάρεις μερι-κές πολύτιμες συμβουλές. Χωρίς να χαλάσεις ούτε ευρώ. Μπορείς απλά να απευθυνθείς στις Θυρί-δες Νεανικής Επιχειρηματικότητας, που αποτελεί μια δωρεάν δράση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. «Η φιλοσοφία του προγράμματος είναι η παροχή δωρεάν συμβουλών και δωρεάν στήριξης στα διάφορα στάδια που πρέπει να ακολουθήσει ένας νέος για να ανοίξει μια επιχείρηση», εξηγεί ο γενικός γραμματέας Γιάννος Λιβανός. Διάφο-ροι ειδικοί σού απαντούν σε ιδιαίτερα σημαντι-κά ερωτήματα, όπως ποιο είναι το ποσοστό από το ετήσιο κέρδος που πρέπει να κρατάς ώστε να το επανεπενδύσεις στη δουλειά σου και ποιοι εί-ναι οι γενικοί κανόνες που πρέπει να εφαρμόζεις για να βελτιώνεσαι. «Πολλοί νέοι», συνεχίζει ο κ. Λιβανός, «δεν γνωρίζουν τους βασικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δράση είναι πανάκεια, ότι θα μάθεις δηλα-δή πέντε πράγματα και θα σωθείς σίγουρα, αλλά τουλάχιστον πρέπει να έχεις μία παιδεία πάνω στην οποία θα στηριχθείς και θα προχωρήσεις». Το πρόγραμμα επιπλέον σε ενημερώνει για πιθα-

νές πηγές χρηματοδότησης τόσο από το δημόσιο τομέα όσο και από τον ιδιωτικό, όπως τράπεζες, ιδρύματα κλπ.

Μια άλλη δράση της Γενικής Γραμματείας είναι η επιστημονική υποστήριξη που προσφέρει στους νέους αγρότες. «Η καλλιέργεια της γης είναι σήμερα μία καλή διέξοδος και επειδή το να ασχο-ληθείς μαζί της δεν σημαίνει ότι παίρνεις μια τσά-πα και ξεκινάς να σκάβεις, γίνονται προσπάθειες για τη διασύνδεση των ενώσεων των νέων αγρο-τών με τον πανεπιστημιακό χώρο». Το πρόγραμμα συνεργάζεται με συγκεκριμένα ΤΕΙ και προσφέρει μεταξύ άλλων εκπαίδευση στις αρχές διοίκησης επιχειρήσεων, στους τρόπους ηλεκτρονικής προ-ώθησης των προϊόντων τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό, στις μεθόδους συσκευασίας τους ώστε να είναι πιο θελκτικά στους καταναλωτές και στην παρουσίασή τους στις εκθέσεις με έξυπνο τρόπο.

Και για όσους ψάχνουν μια πρόχειρη ερ-γασία για το καλοκαίρι ώστε να τη συνδυάσουν με τις διακοπές τους, πάλι υπάρχει λύση. Η Ευρω-παϊκή Εθελοντική Υπηρεσία (EVS) δίνει σε νέους έως 30 ετών τη δυνατότητα να πάνε από 2 έως 12 μήνες στο εξωτερικό και να προσφέρουν εθελο-ντική εργασία σε πιστοποιημένους φορείς. Μπο-ρεί να μην κερδίζεις πολλά χρήματα, έχεις όμως πληρωμένη διαμονή, διατροφή και μετακίνηση, μαθαίνεις ταχύρρυθμα τη γλώσσα της χώρας που επισκέπτεσαι και φυσικά ζεις κάτι διαφορετικό. Και αν δεν αλλάζεις την Ελλάδα με τίποτα, σε συ-νεργασία με τον ΕΟΤ και τα ΕΛΤΑ υπάρχει ακρι-βώς το ίδιο πρόγραμμα για ένα μήνα σε οποιoδή-ποτε σημείο της χώρας. Οχι κι άσχημα…

Ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις για να πάει καλά η επιχείρησή σου; Από πού μπορείς να αντλήσεις χρηματοδότη-ση; Γίνεται να συνδυάσεις διακοπές και δουλειά; Μιλήσαμε με το γενικό γραμματέα Νέας Γενιάς και σας δί-νουμε μερικές απαντήσεις.

«Χρειαζόμαστε νέες φόρμες, νέες μορφές στην τέχνη», αναφωνεί παθιασμένα ο ήρωας του Αντόν Τσέχοφ στο «Γλάρο». Ο Κονστάντιν Τρέπλιεφ δηλώνει την επιθυμία του. Και παράλληλα μια αιώνια αγωνία κάθε καλλιτέχνη. Αλλωστε, ήδη από τα ομηρικά έπη ενυπήρχαν τεχνικές έξω από το παραδοσιακό πλαίσιο. Φόρμες που έσπαγαν τη γραμμική αφήγηση. Μετά τον «επαναστάτη» Γουτεμβέργιο όμως, ποια τεχνολογία θα μπορούσε να αλλάξει την προσέγγιση της γραφής; Και τελικά της ίδιας της λογοτεχνίας;

Απάντηση στο ερώτημα μας δίνει ο πολυμαθής Ουμπέρτο Εκο. Πιστεύει πως οι νέες τεχνολογίες -βλέπε αυτόματος ορθογράφος και η απουσία ανάγκης τσαλακώματος σελίδας- προκαλούν δομικές αλλαγές στη διαδικασία της δημιουργικής γραφής. Και αν δεν αντιλαμβα-νόμαστε ακόμα πλήρως την έντασή τους, σε εκατό χρόνια θα αποτελούν αντικείμενο μελέτης. Γιατί, σκεφτείτε το εξής: πόσες και πόσες σελίδες δεν θα κατέστρεψε χύνοντας μπίρες πάνω τους ο μεγάλος Τσαρλς Μπουκόφσκι; Ενώ αν είχε κομπιούτερ; Αλλα τα πλήκτρα του PC και άλλα της Remington.

Πέρα όμως από τις πρακτικές διαφορές της εποχής μας με εκείνην της γραφομηχανής, υπάρ-χει και νέο έδαφος για έμπνευση. Που μπορεί να πηγάζει από προαιώνιους μύθους, μπολιάζοντάς τους με φόρμες του διαδικτύου. Από τον Θησέα στο ίντερνετ, δηλαδή, και από το μύθο του Μινώ-ταυρου στην «Περικεφαλαία του Τρόμου» (Ωκεανίδα, 2005). Το τρομερό παιδί της νέας ρωσικής λογοτεχνίας Βίκτορ Πελέβιν έγραψε ένα πρωτότυπο αφήγημα. Γραμμένο όλο σαν να παρακολουθείς κουβέντα σε chatroom, με σκοπό να μιλήσει για τους λαβυρίνθους του 21ου αιώνα. Και το πώς κρυ-βόμαστε, ελέγχουμε και μας ελέγχουν πίσω από προσωπεία. Πίσω από «περικεφαλαίες».

Αλλά ας δούμε και μερικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο τα βιβλία γίνονται διάσημα στις μέ-ρες μας. Ο Andrzej Sapkowski είναι Πολωνός. Και συγγραφέας fantasy μπολιασμένου με επιστημονική φαντασία. Σπάνιος συνδυασμός. Απολάμβανε μεγάλη φήμη στη χώρα του, αλλά όχι έξω από τα σύνορά της. Μέχρι που κάποιοι έκαναν τη σειρά βιβλίων του videogame. Ο -γνωστός και ως Witcher- ήρωάς του έσπασε τα ταμεία. Δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε αγγλοσαξονικούς εκδοτικούς οίκος να βγάλουν «λαυράκι» εκδίδοντας της σκληρές και πανέξυπνες ιστορίες του. Ποιος θα περίμενε ότι ο 63χρονος συγγραφέας θα γινόταν must μέσα από την κοινότητα των gamers;

Βέβαια αυτός ο μίτος της Αριάδνης έχει πολύ δρόμο ακόμα. Και πολλά θαυμαστά έπονται. Ενα μεγαλεπή-βολο project είναι και αυτό που εμπνεύστηκε ο Νιλ Στίβενσον. Ο μπεστ-σελερίστας συγγραφέας του «Υδράργυ-ρου» (Κέδρος, 2010) έστρεψε το βλέμμα του στο Μεσαίωνα. Την εποχή κατά την οποία η Ευρώπη ζούσε τον κίν-δυνο της μογγολικής εισβολής. Αλλα δεν έγραψε βιβλίο για αυτό. Αντίθετα, μάζεψε μια τεράστια ομάδα δίπλα του. Από ιστορικούς, σκηνοθέτες, άλλους συγγραφείς, ειδικούς στη μεσαιωνική σπαθασκία και βάλθηκε να μας τρελά-νει. Από το Σεπτέμβριο του 2010, όποιος θέλει μπορεί μέσω ίντερνετ -αλλά ακόμη και από το smartphone του- να έχει πρόσβαση στο “The Mongoliad” project. Για αφηγήσεις από πολλούς διαφορετικούς δημιουργούς, χωρίς κε-ντρικό story line, αλλά και για οπτικοακουστικό αφηγηματικό υλικό συνοδευτικό του πονήματος. Αυτό ως μέγα -και κάπως υπερβολικό- παράδειγμα του πώς η τεχνολογία σπάει την παραδοσιακή έννοια της αφήγησης. Ενώ παράλλη-λα προωθεί και ένα δι-αφηγηματικό μοντέλο ανάμεσα σε διαφορετικές τέχνες και επιστήμες. Καλημέρα στην καινούρ-για μέρα λοιπόν. Για νέες ιδέες, νέες μορφές και ας ελπίσουμε όχι για νέες συντριβές...

Η τεχνολογία στην υπηρεσία της λογοτεχνίας. Πέρα όμως από τα ebook, μήπως η «κομπιου-τερίστικη» πραγματικότητά μας έχει εισχωρήσει βαθύτερα; Μήπως είναι ικανή να προκαλέσει

αλλαγές (και) στις δομές της γραπτής αφήγησης;


32

Πριν από 30 χρόνια τέτοιον καιρό, το Αμερικανικό Κέντρο για τον Ελεγχο και την Πρόληψη Νοσημάτων ανέφερε την ύπαρξη ενός ασυνήθιστου κύματος πνευ-μονίας στο Λος Αντζελες και την εξάπλω-ση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου στο Σαν Φρανσίσκο. Τα ομιχλώδη αυτά επι-δημιολογικά φαινόμενα, τα οποία δεν μπορούσαν να ονοματοθετήσουν οι ειδι-κοί τον καιρό εκείνο, σήμερα έχουν ταυ-τότητα και μάλιστα πασίγνωστη και αυτό που περιγράφηκε κάποτε ως “acquired immune deficiency syndrome” σήμερα είναι διαδεδομένο ως AIDS.

Μέσα σε τρεις δεκαετίες, άφησε το φονικό του αποτύπωμα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ο αριθμός των θυ-μάτων προκαλεί ανατριχίλα: 25 εκατ. νε-κροί και 34 εκατ. φορείς. Σήμερα, ωστό-σο, για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της μάστιγας, όλες οι διαθέσιμες στατιστικές ενδείξεις συνηγορούν στη μειωτική της τάση. Μπορεί πριν από μια δεκαετία να αναμενόταν πως εξαιτίας του ιού θα πε-θάνει ο μισός πληθυσμός μερικών εκ των αφρικανικών χωρών, πλέον όμως ο δείκτης θνησιμότητας έχει μειωθεί σημα-ντικά. Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ το 2005 2,1 εκατ. άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του AIDS, τέσσερα χρόνια αργότερα (το τελευταίο έτος που υπάρ-

χουν διαθέσιμα στοιχεία) ο αριθμός των θυμάτων μειώθηκε σε 1,8 εκατ. Την ίδια στιγμή περίπου 5 εκατ. ζωές έχουν σωθεί εξαιτίας των ιατροφαρμακευτικών εξελί-ξεων και ο δείκτης νέων κρουσμάτων στις 33 χώρες που μαστίζονται περισσότερο από την επιδημία έχει μειωθεί κατά 25%.

Ολη αυτή η αισιόδοξη αύρα γύρω από τη χαλιναγώγηση του θανατηφόρου ιού αποτυπώνεται και στο τελευταίο τεύ-χος του περιοδικού The Economist, το εξώφυλλο του οποίου μάλιστα καταλαμ-βάνεται από το βαρύγδουπο τίτλο: «Το τέ-λος του AIDS;». Το μεγαλύτερο μέρος του άρθρου αφιερώνεται στους τρεις βασικούς παράγοντες που μέχρι σήμερα έχουν συ-ντελέσει στο «φρενάρισμα» των καταστρε-πτικών επιπτώσεων του ιού: στην επιστή-μη, στον ακτιβισμό και στον αλτρουισμό.

Η πρώτη, μέσα από το έργο των φαρμακευτικών εταιρειών, έχει κάνει άλ-ματα, παράγοντας την τελευταία 15ετία τα φάρμακα εκείνα που όχι μόνο θερα-πεύουν τον ιό, αλλά συντελούν και στην αποτροπή της εξάπλωσής του. Ο διεθνής ακτιβισμός από την πλευρά του, έχοντας ως βασικό βραχίονα τους ανά τον κόσμο πλούσιους ομοφυλόφιλους, αφού πρώτα πίεσε τις εταιρείες να δημιουργήσουν τα κατάλληλα φάρμακα, ύστερα βοήθησε στο να μειωθούν σημαντικά οι τιμές διάθεσής

τους. Τέλος, εξαιρετικά σημαντική είναι η συνεισφορά του αλτρουιστικού πνεύματος που επέδειξαν φιλάνθρωποι της Δύσης και ορισμένοι πολιτικοί. Μέσα από ένα πλήθος προγραμμάτων διεθνούς εμβέλει-ας, προσέφεραν σε εκατομμύρια φορείς την πολύτιμη φαρμακευτική αγωγή.

Ωστόσο, το τωρινό κλίμα αισιοδοξίας δεν μπορεί να καλύψει τα υπαρκτά μαύρα σύννεφα που έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια η λεγόμενη «μάστιγα του αιώ-να». Οσο μεγάλες και να είναι οι προσπά-θειες που καταβάλλονται, μέχρι στιγμής δεν είναι δυνατόν να παρασχεθεί βοήθεια σε όλους τους φορείς ανά τον κόσμο, διότι οι τιμές των φαρμάκων, αν και μειωμένες σε σύγκριση με το παρελθόν, παραμένουν απαγορευτικές για τους περισσότερους. Οταν μάλιστα χώρες όπως η Ολλανδία, η Ισπανία και η Ιταλία μειώνουν ή ακό-μα διακόπτουν εντελώς τις συνεισφορές τους προς το Παγκόσμιο Ταμείο που έχει δημιουργήσει ο ΟΗΕ για την καταπολέμη-ση του AIDS, τότε τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι πως ο άλλοτε ανίκητος ιός έχει πια εμφανίσει τα τρωτά του σημεία. Πιο έντονα από ποτέ, το δίπολο «πρόλη-ψη-φαρμακευτική αντιμετώπιση» φαίνεται ικανό όχι μονάχα να ελέγξει, αλλά και να μειώσει τη θανατηφόρα του επιρροή.

Συμπληρώθη-καν πρόσφατα 30 χρόνια από την ημέρα που καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα του AIDS. Σήμε-ρα, με τα τελευ-ταία στοιχεία να μιλάνε για ση-μαντική μείω-ση των θυμάτων, φτάσαμε να βλέ-πουμε εξώφυλ-λα που αναφέ-ρονται στο τέλος της μάστιγας του αιώνα.

AIDS;

33

Υπομονή...

Τελικά, αν έχεις μεγάλο σόι, φαίνεται πως οι αποφάσεις σου αλλάζουν εύκολα. Ενδεχομένως και γρήγορα.

Μπλόφα; Γκάφα; Επικοινωνιακό παιχνίδι; Είτε έτσι είτε αλλιώς... νικητές οι «Αγανακτισμένοι!»

Αν όλα αυτά έγιναν για τη συσπείρωση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, τότε το ομολογώ νέτα-σκέτα: Θα αναλά-βω πρωτοβουλία για το στήσιμο alternative & green ανδριάντα του ΓΑΠ στις παρυφές του Υμηττού. Και ως ένδειξη σεβασμού θα πλένω το ποδήλατό του εσαεί...

Και αυτό το διάγγελμα; Δυο ώρες αναμονή; Μή-πως ξεχάστηκε και δεν άλλαξε ρολόι μετά το τελευ-ταίο του υπερατλαντικό ταξίδι;

Ο πρωθυπουργός έχασε μεγάλη ευκαιρία να βά-λει τον Σαμαρά στην κυβέρνηση. Τετ-α-τετ με άδειο τέρμα λέγεται αυτό...

Ανέκδοτο; Πώς θα περπατήσει η νέα κυβέρνηση από το Προεδρικό Μέγαρο έως τη Βουλή; Αν, βεβαί-ως, «περπατήσει».

Persona Grata: «Φτάσαμε στα όρια της γελοιό-τητας», δήλωσε σχετικά ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Τι να πει κανείς; Απλά μπορεί να θυμηθεί το “The roof is on fire” των Bloodhound Gang...

Προνοητικοί οι βουλευτές στην Καταλονία. Κα-τέφθασαν στο τοπικό Κοινοβούλιο με... ελικόπτερο! Τελικά, όντως, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέ-ξοδα.

Οταν κλείνει κανείς τα πεντηκοστά ένατα χρόνια του, έχει μια χρυσή ευκαιρία για να συλλογιστεί και να αποφασίσει: «Ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;»

Δεν πάει άλλο. Θα γίνω ΚΚΕ να ησυχάσω. Θα περιμένω τις συνθήκες να ωριμάσουν, παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών.

3433333333333333333334444444444444

ταν σε ρωτάει ο ταξιτζής πού πηγαίνεις, του λες μια πε-ριοχή. Αυτή είναι η περιοχή σου. Σε ρωτάει πού ακρι-βώς. Αυτή είναι η γειτονιά σου. «Στην Ομήρου, στην πλατεία», απαντάω εγώ και, όταν φτάνουμε έξω από το σινεμά Σπόρτιγκ, λέω: «Εδώ εμένα με αφήνετε». Χαζεύω τις αφίσες, τα «Προσεχώς» και τα «Απόψε», καμιά φορά θα πάρω και τίποτα από το περίπτερο πριν κατηφορίσω

στο σπίτι με τα πόδια. Αυτά συμβαίνουν το βράδυ, όταν γυρνάω στη Νέα Σμύρνη και βρίσκω την περιοχή να μισοκοιμάται, ήρεμη, με τα μαγαζιά κλειστά και άδειες θέσεις για πάρκινγκ να περιμένουν τους πρώτους επισκέπτες το πρωί. Στο βάθος, ανάμεσα σε πολυκατοικίες, υψώνεται ο πυλώνας των προβολέων του γηπέδου του Πανιωνίου, ήρεμος κι αυτός, σβηστός, ετερόφωτος. Πενήντα μέτρα πιο πέρα, στο Μπλε Καφέ, που ελκύει τους παλιούς Νεοσμυρνιώτες, δυο-τρία τρα-πέζια ακόμα συζητάνε γύρω από ένα κεράκι, στο La Pasteria οι τελευ-ταίοι πελάτες ολοκληρώνουν το επιδόρπιο, ενώ πίσω από τα τζάμια του Επιτοκίου διακρίνονται φιγούρες που διασκεδάζουν. Μέχρι να φτάσω στο σπίτι, ακούω τα βήματά μου. Ή τα βήματα κάποιας παρέας που περπατάει μαζί μου έχοντας ολοκληρώσει ένα ποτό στην πλατεία. Τέτοια ησυχία. Παράδοξο, αν σκεφτείς ότι σε λίγες ώρες το ίδιο αυτό τετράγωνο θα μεταμορφωθεί σε ένα πολύβουο σύμπαν απελπισμένων καταναλωτών, που προσπαθούν να επιβιώσουν παρκάροντας, ψωνί-ζοντας ή ακόμα και πίνοντας καφέ - όχι αποκλειστικά στον Αδωνη,

καθώς η αίγλη του έχει χαθεί πίσω από το κλασικό τραγούδι, αλλά σε κάποια άλλη από τις αμέτρητες κα-φετέριες της πλατείας και των πέριξ αυτής. Το κέντρο της Νέας Σμύρνης είναι πόλος έλξης για τις περισσότε-ρες από τις νότιες περιοχές της Αθή-νας, τόσο για την αγορά της όσο και για την πλατεία της. Παράδεισος για κάθε οικογένεια με μικρά παιδιά που θέλουν να κυνηγήσουν περιστέρια και να κάνουν κούνια δίπλα στα σιντριβά-νια, για κάθε νεαρή παρέα που της πέ-φτει μακριά (ή δεν είναι στο στιλ της) το Κέντρο, αλλά και για κάθε ντόπιο, κάθε βέρο Νεοσμυρνιώτη που καμα-

ρώνει για την περιοχή του. Τελευταία κόπηκαν και τα απευθείας λεωφορεία για το Κέντρο και πλέον για να φτάσεις στην Αθήνα πρέπει να αλλάξεις δύο μέσα, γεγονός που σε κάνει να σκεφτείς περισσότερο το να φύγεις από τη γειτονιά. «Πού να τρέχω;» κα-ταλήγεις και μένεις στην πλατεία, κάνεις καμιά βόλτα στο άλ-σος, πίνεις καφέ στο Putumayo. Η Νέα Σμύρνη εξελίσσεται σε ένα νησί, ένα περήφανο, αύταρκες νησί που έχει από τη μία όχθη τη Συγγρού, από την άλλη τις γραμμές του τραμ και στο κέντρο της ψηλά υψωμένη τη σημαία του Πανιωνίου. Εσω-στρεφής, αλλά όμορφη, η Νέα Σμύρνη είναι μία από τις τε-λευταίες περιοχές της Αθήνας που διαφυλάσσει την ποιότη-τα του όρου της γειτονιάς...

Σύνταγμα. Με τις ώρες. Σε μια κατά-σταση που σε μαγνητίζει, με τα πολ-λά κακά της και τα χίλια καλά. Θέσεις υπερβολικές και άλλες βαθιά σκεπτό-μενες, άνθρωποι με μεράκι και από κοντά ναυάγια της ζωής. Το χαρμά-νι της Αθήνας εκεί - όχι σε κατ’ οί-κον αποχαύνωση. Πολλές οι μπίρες και με τιμώρησαν. Να τρέχω να βρω στο γυρισμό κάπου να ανακουφι-στώ. Καταφύγιο, ένα πάρκινγκ ανοι-χτό. Μακριά από τα φώτα της Λεω-φόρου Αμαλίας. Με πινακίδα περί-εργη που έφερε το όνομα «Πιττακού». «Ποιος να ήταν αυτός;» αναφωνώ μες στο σκοτάδι. Τζάμπα τα εννέα χρόνια Φιλοσοφικής... Τιμωρία, φροντιστή-ριο για το σπίτι. Εκ Μυτιλήνης ορμώμενος και ένας εκ των επτά αρχαίων σοφών. Γόνος μεσαίας τάξης. Με άκρως ενδια-φέρουσα βιογραφία. Στρατηγός και άντρας πολιτικός. Μα κατά κύριο λόγο σκεπτόμενος -μας κληροδότησε κάμποσα γνωμικά- και δίκαιος κατά τα φαινόμενα. Δημιούργησε και τις αντιπάθειές του βέβαια. Ο ποιητής Αλκαίος τον χαρακτήρισε «κακοπά-τριδα». Η σημερινή Βικιπαίδεια τον υμνεί για την «κοινωνική σοφία του, τη σύνεση και τη χρηστότητά του, αλλά και την πολεμική ανδρεία του». Θα τολμούσε κανείς να προσδώσει έστω και τα μισά σε κάποιον σημερι-νό πολιτικό; Τα χαρίσματα αυτά έφεραν τον αρχαίο σοφό να εκλεγεί «μόνιμος άρχοντας» του τόπου του. Κάποιοι τον έλεγαν τύραννο. Τύραννος ή σωτήρας, σί-γουρα ήταν ενεργός στις αποφάσεις τις πολιτικές - με όσους κινδύνους ελλοχεύει μια τέτοια επιλογή. Και αν έχω κάποια μικρή ντροπή, δεν είναι επειδή «μίανα» το δρόμο του. Μα επειδή για χρόνια νομίζαμε πως το παιχνίδι της πολιτικής δεν είναι δικό μας. Πως είναι προνόμιο μόνο των ειδημόνων, Κενταύρων της καρέκλας και όσων ψάχνουν για κονέ.

&

34

Στην Ολλανδία περίπου το 1/3 των εργαζομένων -τουλάχιστον τρεις φο-ρές την εβδομάδα- πηγαίνει στη δουλειά του χρησιμοποιώντας πο-δήλατο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ει-δικών, εάν η τάση αυτή αυξηθεί κατά μόλις 1%, οι επιχειρήσεις της χώ-ρας θα αποκομίσουν κέρδη 27 εκατ. ευρώ ετησίως, εξαιτίας των μειω-μένων απουσιών των εργαζομένων λόγω ασθενείας. Στην Ελλάδα σι-γά-σιγά βλέπουμε ολοένα και περισ-σότερους να χρησιμοποιούν στο χα-ρωπό δρόμο προς την εργασία το ποδήλατό τους, ενώ πρωτοβουλί-ες, όπως η καμπάνια «Με Ποδήλα-το στη Δουλειά» των «ΠΟΔΗΛΑΤισ-σΩΝ», παροτρύνoυν τους εργαζόμε-νους και προβάλλουν τους εργοδό-τες που προωθούν αυτό τον τρόπο μετακίνησης (βλ. περισσότερα στην ιστοσελίδα τους: podilates.gr). Ηρθε ο καιρός, λοιπόν, να αφήσετε στην άκρη τους όποιους ενδοιασμούς, μια και με λίγο προγραμματισμό και προνοητικότητα όλα γίνονται. Ας δούμε λοιπόν πώς θα αποφύγε-τε το μεγαλύτερό σας φόβο, να γίνε-τε δηλαδή ο «ασβός του γραφείου», αλλά και μερικά ακόμα απαραίτη-τα tips:

Πριν ξεκινήσετε για τη δου-λειά, καλό είναι να περάσετε και μια βόλτα από το ντους του σπιτιού σας.

Αφήστε μερικά εφεδρικά ρού-χα, πετσέτες, αποσμητικά, μαντιλά-κια καθαρισμού στο γραφείο, ώστε, αν χρειαστεί, να είστε... στην πένα.Μια σχάρα για να ακουμπάτε την

τσάντα σας είναι αναγκαία, ώστε να μην σχηματίζονται αφηρημένα έργα τέχνης φτιαγμένα από... ιδρώ-τα στην πλάτη σας.

Οσο αναγκαίο είναι το αντια-νεμικό το χειμώνα, άλλο τόσο είναι και το ποδηλατικό jersey το καλο-καιράκι. Αποτρέπει την εφίδρωση και τις πιθανότητες απόλυσης.

Τις καλοκαιρινές ημέρες να αποφεύγετε τα βαμβακερά, όπως οι πολιτικοί τις ευθύνες τους. Μην σνομπάρετε τους λασπωτήρες. Δεν θέλετε να φτάσετε στο γραφείο γε-μάτοι πιτσιλιές στα ρούχα σας. Εκτός και αν δουλεύετε σε οικοδο-μή, όπου κανένας δεν θα καταλάβει τη διαφορά.

Εάν η ιδέα του να βγείτε σε πο-λυσύχναστους δρόμους με το πο-δήλατο σάς φοβίζει, αναζητήστε σε μια από τις πολλές υπηρεσίες του διαδικτύου εναλλακτικούς δρόμους για να φτάσετε στη δουλειά σας. Δρομάκια υπάρχουν... Δεν χρειά-ζεται να «τη δείτε» Λανς Αρμστρογκ και να αφήσετε τα πνευμόνια σας ποδηλατώντας σε τρελούς ρυθ-μούς. Ξεκινήστε χαλαρά και με τον καιρό θα έρθουν και οι αντοχές.

Κράνος, φως μπρος-πίσω, λά-στιχο-ρεζέρβα, ειδικό σχοινί για να δένετε τα πράγματά σας στη σχάρα, kryptonite για μεγαλύτερη προστα-σία κατά το... παρκάρισμα και φυσι-κά νερό δεν πρέπει να λείπουν από το... μάχιμο εργαζόμενο-ποδηλάτη.

Και καλό οχτάωρο!

--

-

--

--

----

-

--

38 21

Εχοντας πουλήσει περισσότερα από 86 εκατ. Wii μέχρι σήμερα, η Nintendo αποφάσισε να κά-νει το επόμενο βήμα και να παρουσιάσει το διάδοχό του, το Wii U. Βασική καινοτομία της νέας κονσόλας είναι το χειριστήριό της που μοιάζει αρκετά με ταμπλέτα, ενσωματώνοντας μία οθόνη αφής 6,2 ιντσών. Εχει όλα τα «παραδοσιακά» πλήκτρα ελέγχου (2 αναλογικά pad, ένα «σταυρό» κατεύθυνσης, 4 κουμπιά πάνω και αλλά 4 πίσω), αλλά και αισθητήρες κίνησης που εισάγουν έναν πιο διαδραστικό τρόπο παιχνιδιού. Θα μπορεί να λειτουργεί μεταξύ άλλων ως όπλο, μπαστούνι του γκολφ και ρακέτα του τένις συμπληρωματικά με την τηλεόραση ή και αυτόνομα. Θα έχεις για παράδειγμα τη δυνατότητα να κλείσεις την τηλεόραση και να παίξεις αποκλειστικά από την οθόνη του ή, όταν είσαι με φίλους, θα μπορεί να προβάλλει πληροφορίες που θα βλέπεις μόνο εσύ και οι σύμμαχοί σου. Πάνω του θα βρίσκονται επιπλέον μία κάμερα, ένα μικρόφωνο και ηχεία για βι-ντεοκλήσεις, ενώ θα συνδέεται και στο ίντερνετ. Η κεντρική κονσόλα από την πλευρά της θα είναι πλήρως συμβατή με τα παιχνίδια και τα εξαρτήματα του παλιού Wii, ενώ θα αποδίδει γραφικά σε ανάλυση 1080p. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το άνοιγμα της ιαπωνικής εταιρείας προς τους πιο «σκληροπυρηνικούς» gamers, υποστηρίζοντας τίτλους όπως τα Batman Arkham City, Assassin’s Creed, Dirt, Aliens Colonial Marines, Tekken και Ninja Gaiden 3. Θα βρεθεί στα ράφια των κατα-στημάτων μεταξύ Απριλίου και Δεκεμβρίου του 2012, σε άγνωστη προς το παρόν τιμή.

Το εντυπωσιακότερο έκθεμα της Sony στη φετινή Ε3 (Electronic Entertainment Expo) του Λος Αντζελες ήταν πιθανότατα η PlayStation 3D TV, μία τρισδιά-στατη τηλεόραση ειδικά σχεδιασμένη για το PlayStation 3. Με μέγεθος 24 ιντσών, προορίζεται περισσότερο για το δωμάτιο παρά για το σαλόνι σου, τη στιγμή που η LCD οθόνη της αποδίδει εντυπωσιακά γραφικά με ανάλυ-ση 1080p. Αυτό όμως που έκλεψε τις εντυπώσεις είναι η δυνατότητα να δεί-

χνει ταυτόχρονα εντελώς διαφορετική εικόνα σε δύο παίχτες με τη χρήση ειδικών γυαλιών. Ετσι, όταν λόγου χάρη θα παί-ζεις ράλι με ένα φίλο σου, η οθόνη δεν θα χρειάζεται να σπάει στη μέση, καθώς ο καθένας θα βλέπει μόνο το δικό του αυτοκίνη-το. Η τιμή της δεν θα ξεπερνάει τα 500 δολάρια, περιλαμβάνοντας ένα ζευγάρι γυαλιά, ένα καλώδιο HDMI και το παιχνίδι Resistance 3.

Το PlayStation Vita θα πάρει τελικά τη θέση του PSP στην κα-τηγορία των φορητών παιχνιδομηχανών της Sony. Η νέα συ-σκευή υπόσχεται εντυπωσιακά γραφικά χάρη στην 5 ιντσών OLED οθόνη του με ανάλυση 960x544, τον τετραπύρηνο επεξεργαστή ARM Cortex-A9 και την PowerVR SGX543MP4 κάρτα γραφικών, με την εταιρεία να κάνει λόγο για επιδόσεις ανάλογες του PS3. Θα υπάρχουν πολλαπλοί τρόποι χειρι-σμού, είτε αγγίζοντας την οθόνη αφής είτε το πίσω multitouch pad, είτε χρησιμοποιώντας τα τρία παραδοσιακά χειριστήρια ή ακόμα κουνώντας την κονσόλα στο χώρο, χάρη στους αι-σθητήρες κίνησης έξι κατευθύνσεων που διαθέτει. Μεγάλο βάρος δόθηκε και στη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των παιχτών με δύο νέες υπηρεσίες, το “Party” και το “Near”, να κάνουν την εμφάνισή τους. Το πρώτο θα σου επιτρέπει να κάνεις chat με τους φίλους σου και το δεύτερο να παίζεις και να συγκρίνεις τα Trophies που έχεις συλλέξει με άλλους παίχτες τριγύρω σου. Αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του χρόνου, με την WiFi έκδοση να κοστίζει 249 ευρώ και την 3G/WiFi 299 ευρώ. Ανάμεσα στους τίτλους που θα το συνοδεύουν, ξεχωρίζουν τα Uncharted: Golden Abyss, LittleBigPlanet, ModNation Racers και Ruin.

[email protected]

Με τις πωλήσεις του Kinect να οργιάζουν, ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενο πως το βάρος της Microsoft κατά τη διάρκεια της E3 δεν θα έπεφτε σε κάποιο νέο αξεσουάρ, αλλά στην καλύτερη υποστήριξη του περιφερειακού της. Η λογική «χωρίς χειριστήριο» αποδίδει και γι’ αυτό δημιουργήθηκε η υπηρεσία Kinect Fun Labs, η οποία εισάγει μια σειρά από καινοτομίες, όπως το σκανάρισμα αντικειμένων και η μετατροπή τους σε εικονικά αντικείμενα, ώστε να τα χρησιμοποιείς σε παιχνίδια. Μπορείς παράλληλα να δημιουργήσεις ένα avatar -πιστό αντίγραφο του εαυτού σου- και να ζωγραφίσεις κουνώντας τα χέρια σου στον αέρα. Με την αναβάθμιση εξάλλου του Xbox Live το ερ-χόμενο φθινόπωρο, θα μπορείς να χειρίζεσαι και όλα τα μενού με απλές κινήσεις των δαχτύλων σου. Οσον αφορά τα νέα παιχνίδια που θα το υποστηρίζουν, ξε-χωρίζουν τα Mass Effect 3, Kinect Star Wars, Kinect: Disneyland Adventures και Minecraft. Αν διορθωθεί και το πρόβλημα της καθυστέ-ρησης κατά την αναπαραγωγή των κινήσε-ων, τότε το Kinect δεν θα έχει αντίπαλο.

Ενα από τα πιο εντυπωσιακά παιχνίδια που παρουσιάστηκαν στη μεγαλύτερη έκθεση videogame του πλανήτη ήταν σίγουρα το και-

νούργιο Tomb Raider. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα νησί στο οποίο η Lara Croft ναυαγεί και καλείται να επιβιώσει αντιμετωπίζοντας

τις δυνάμεις της φύσης και τους εχθρικούς ιθαγενείς. Η ηρωίδα, που εί-ναι μόλις 21 ετών, ουσιαστικά βρίσκεται στην πρώτη της περιπέτεια κατά

την οποία θα αποκτήσει πολλές από τις ικανότητες που ξέρουμε σήμερα ότι έχει. Δεν θυμίζει σε τίποτα την αλεξίσφαιρη Lara του παρελθόντος, αντιθέτως είναι

περισσότερο ανθρώπινη, τραυματίζεται εύκολα και χρειάζεται τη βοήθειά σου για να μείνει ζωντανή. Τα γραφικά του τίτλου σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, με τους προ-γραμματιστές να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους πετυχαίνοντας μοναδικά επίπεδα αληθοφάνειας. Η νέα συνέχεια θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 και ως τότε αξίζει να ψάξεις στο YouTube για να δεις το τρέιλερ της.

Αν η Naughty Dog ανέβασε τον πήχη στα ύψη με τα Uncharted 1 και 2, τότε με την τρίτη συνέ-χεια του παιχνιδιού, το Drake’s Deception, θα δημιουργήσει νέα στάνταρ στο χώρο. Το βίντεο που παρουσιάστηκε στην E3 δεί-χνει τον Drake -κεντρικό ήρωα της σειράς- να βρίσκεται πάνω σε ένα πλοίο εν μέσω τρικυμί-ας. Αφού εξολοθρεύει μερικούς εχθρούς αθόρυβα, παγιδεύεται στα αμπάρια και χρησιμοποιεί τα όπλα του για να ξεφύγει. Μία χειροβομβίδα όμως που σκάει ανοίγει τρύπα και σύντομα πρέπει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα αντίπαλα πυρά, αλλά και τα νερά που τον πνίγουν και τα αντικείμενα που πέφτουν από το πλοίο που βυθίζεται. Η φυσικότητα στις κινήσεις του ήρωα είναι μοναδική, όπως και τα γραφικά και ο ήχος. Σίγουρα θα καθηλώσει όλους τους gamers μπροστά στις τηλεοράσεις τους μόλις κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο αποκλειστικά για το PlayStation 3.

Η σειρά Zelda γίνεται φέτος 25 χρόνων και η Nintendo δεν θα μπορούσε φυσικά να μην το γιορτάσει. Εδωσε λοιπόν στη δημοσιότητα μία πρώτη γεύση του The Legend of Zelda: Skyward Sword, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του χρόνου για το Wii. Για να μπορέσεις να παίξεις θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τόσο το Wii remote, όσο και το nunchuk, με το πρώτο να είναι το σπαθί και το δεύ-τερο η ασπίδα σου. Στην επίδειξη που έγινε, όταν απέναντι από τον Link βρέθηκε

μία αράχνη, έπρεπε πρώτα κουνώντας προς τα πάνω το nunchuk να τη σηκώσεις και ύστερα να την καρφώσεις σπρώχνοντας μπροστά το

Wii remote. Γενικότερα, φάνηκε πολλά υποσχόμενο παιχνίδι και άξιζαν τα

πέντε χρόνια αναμονής. Εκτός όμως από το Skyward Sword, η Nintendo ανα-κοίνωσε για το 3DS τα

Zelda Link’s Awakening και Zelda Ocarina of Time 3DS, ενώ το Σεπτέμ-βριο θα διανείμει δωρεάν μέσω του DSiWare το Legend of Zelda: 4 Swords για τα Nintendo DS και Nintendo 3DS.

ρ ξ γμία αράχνη, έπρεπ

πάνω το nunchukνα την καρφώσει

Wii remote. υποσχόμ

πέν

και Zelda Ocarina oβριο θα διανείμει δωLegend of Zelda: 4και Nintendo 3DS.

40

ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΕΣ

Είναι αλήθεια πως όσο γρήγορα αποδέχτηκε και ταυτίστηκε ο παγκόσμιος πολίτης με την αναγκαι-ότητα των νέων τεχνολογιών, άλλο τόσο γρήγορα ήρθε αντιμέτωπος με την ωμή πραγματικότητα: αυ-τήν της παραβίασης της ιδιωτικότητάς του, που άλ-λοτε φάνταζε ιερή και περιχαρακωμένη. Το επονο-μαζόμενο σκάνδαλο LocationGate, που ξέσπασε στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού πριν από πε-ρίπου ένα μήνα όταν εταιρείες κολοσσοί, όπως η Apple και η Google, κατηγορήθηκαν ότι παρανό-μως αποθηκεύουν τα «ηλεκτρονικά ίχνη» των πε-λατών τους, άνοιξε ξανά τον κύκλο μιας συζήτη-σης, η οποία κατά καιρούς έχει πυροδοτηθεί εξαιτί-ας ανάλογων πρακτικών ενός άλλου τεχνολογικού τιτάνα, της Facebook.

Είναι δεδομένο -όσο και αφελές- πως οι ανά τον κόσμο εκατομμύρια κάτοχοι των λεγόμενων smartphones, αμέσως μετά την αγορά ενός κινητού τηλεφώνου ή μιας ταμπλέτας, πολύ περισσότερο ανησυχούμε για τα applications που θα εγκαταστή-σουμε στη νέα μας συσκευή παρά για το δεδομένο «σκάλισμα» των προσωπικών μας δεδομένων από τις κατασκευάστριες εταιρείες. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, στις πιάτσες του διαδικτύου γίνεται ολο-ένα και περισσότερος ντόρος για το τι συμβαίνει με τα λεγόμενα «ίχνη» που αφήνουμε όταν χρησιμο-ποιούμε το iPhone, το iPad ή το Android μας, κάθε φορά που χρησιμοποιούμε μια υπηρεσία που εντο-πίζει την τοποθεσία μας τη δεδομένη στιγμή. Είτε για να βρούμε έναν άγνωστο δρόμο μέσα από το GPS του κινητού μας, είτε όταν θέλουμε να εντο-πίσουμε ένα σημείο ενδιαφέροντος κοντά στο ση-μείο που βρισκόμαστε, αφήνουμε πίσω μας «ίχνη» που αποθηκεύονται στις τεράστιες βάσεις δεδομέ-νων των εν λόγω εταιρειών, με αποτέλεσμα οι τε-

λευταίες να ξέρουν ανά πάσα ώρα και στιγ-μή πού βρισκόμαστε.

Θα μπορούσαμε, ενδεχομέ-νως, να πειστούμε για τη λογική

και την αναγκαιότητα αυτού του «φακελώματος», εάν

μας διαβεβαίωναν πως έτσι διασφαλίζεται

η ομαλή λειτουρ-

γία ορισμένων εφαρμογών των διαδικτυακά συν-δεδεμένων μας συσκευών. Γιατί όμως χρειάζεται να αποθηκεύουν τα δεδομένα μας στις «ηλεκτρο-νικές αποθήκες» για χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάνει και τον ένα χρόνο; Ή, ακόμα, πώς γίνε-ται να συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά με το πού βρισκόμαστε ανά πάσα ώρα και στιγμή ακόμα και όταν έχουμε απενεργοποιήσει όλες εκείνες της υπηρεσίες που αποκαλύπτουν την τοποθεσία μας;

Το θέμα που ήρθε στην επιφάνεια το περα-σμένο καλοκαίρι έφτασε μέχρι το αμερικανικό Κο-γκρέσο, στο οποίο πριν από μερικές ημέρες οι εται-ρείες Apple και Google κλήθηκαν να αποδείξουν ότι δεν συμμετέχουν στη διαδικτυακή ...κατασκο-πία. Αν και αρνήθηκαν ότι είναι αυτοί που δημι-ούργησαν το LocationGate, δεσμεύτηκαν παρόλα αυτά να προχωρήσουν σε επιμέρους αλλαγές. Για παράδειγμα, η Apple υπόσχεται ότι μέσα από το νέο λειτουργικό της σύστημα iOS 4.3.3 θα μειωθεί ο χρόνος αποθήκευσης των δεδομένων που φα-νερώνουν την τοποθεσία των φορητών συσκευών των χρηστών της σε διάστημα μίας μόλις εβδομά-δας.

Και αν τα ηλεκτρονικά ίχνη που φανερώνουν την τοποθεσία του χρήστη φαντάζουν κάπως αθώα, τα αντίστοιχα που έχει αφήσει η εταιρεία Facebook να διοχετευθούν προς τρίτους στο πρόσφατο πα-ρελθόν -βλέπε email, φωτογραφίες, προσωπικά στοιχεία και μηνύματα χρηστών- έχουν προ πολ-λού θίξει τον κεντρικό πυρήνα της ιδιωτικότητας εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Οι αντιδράσεις εξαιτίας αυτών των διαρροών, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν πολλαπλάσιες από αυτές του LocationGate. Το παράταιρο είναι πως σε αυ-τές πρωτοστάτησαν κυβερνήσεις αρκετών χωρών. Οι τελευταίες, βέβαια, δεν χάνουν την ευκαιρία να

στριμώχνονται δίπλα σε αυτούς που κατηγορούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια καλύτερη εικό-να των όσων μπορεί να αποκαλύψει η τεραστίων διαστάσεων «κλειδαρότρυπα» του διαδικτύου. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα...

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως στη μοναδι-κή περίπτωση που η Facebook αποφάσισε να επι-δείξει τη δέουσα διακριτικότητα, οι χρήστες ήταν αυτοί που παραδόξως επέμειναν στο να διατηρη-θούν τα πάντα «ανοιχτά». Αναφερόμαστε στη μακά-βρια περίπτωση προ τετραετίας, όταν φοιτητές του Πανεπιστημίου της Virginia έχασαν τη ζωή τους σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Τότε, η εταιρεία θεώρη-σε πρέπον να διαγράψει τα ίχνη και τους προσω-πικούς τους λογαριασμούς. Οι online διαμαρτυρί-ες, όμως, που ξεσηκώθηκαν από φίλους -και όχι μόνο- των εκλιπόντων ανάγκασαν τους υπεύθυ-νους της Facebook να αναθεωρήσουν και να ακο-λουθήσουν μια νέα πολιτική. Σύμφωνα με αυτήν, οι σελίδες των χρηστών που χάνουν τη ζωή τους (περίπου 1,5 εκατ. ετησίως), αφού προηγουμένως έχουν υπάρξει διαβεβαιώσεις από τους οικείους ότι δεν επιθυμούν την οριστική διαγραφή των λο-γαριασμών των αγαπημένων τους, μπορούν να πα-ραμείνουν «ανεβασμένες» ως σελίδες μνήμης.

Επομένως, μπορεί να μην ξέρουμε εάν υπάρ-χει μετά θάνατον ζωή, αλλά μπορούμε να δη-λώσουμε με βεβαιότητα πως τα ίχνη μας στο Facebook θα είναι εκεί ακόμα και μετά το μοι-ραίο. Και, αν όλα αυτά σάς ακούγονται μακάβρια, ακούστε κι αυτό: υπάρχουν στο διαδίκτυο διάφο-ρες υπηρεσίες, όπως το Legach Locker, το Asset Lock, το GreatGoodbye ή το IfIDie, που υπόσχο-νται ότι μπορούν να διαχειριστούν τα ηλεκτρονι-κά σου ίχνη μετά θάνατον... Οποιος λοιπόν έχει το κουράγιο μπορεί να τα τσεκάρει και να αποφασίσει ποιο θα είναι το διαδικτυακό του μέλλον όταν το

δικό του θα έχει πάψει να υφίσταται.

Δεν είναι κάποια θεωρία συνωμοσίας. Είναι μια συνηθισμένη τακτική. Κάθε μας κίνηση στο διαδίκτυο «παρακολουθείται» και αφήνει πίσω της τα ίχνη μας. Ιχνη τα οποία είναι πιο ανθεκτικά και από την ίδια την αν-

θρώπινη ζωή.

μή πού βρισκόμαστε. Θα μπορούσαμε, ενδεχομέ-

νως, να πειστούμε για τη λογική και την αναγκαιότητα αυτού

του «φακελώματος», εάν μας διαβεβαίωναν πως

έτσι διασφαλίζεται η ομαλή λειτουρ-

ρελθόν -βλέπε email, φωτογραφίες, προσωπικάστοιχεία και μηνύματα χρηστών- έχουν προ πολ-λού θίξει τον κεντρικό πυρήνα της ιδιωτικότητας εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Οι αντιδράσεις εξαιτίας αυτών των διαρροών, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν πολλαπλάσιες από αυτές του LocationGate. Το παράταιρο είναι πως σε αυ-τές πρωτοστάτησαν κυβερνήσεις αρκετών χωρών. Οι τελευταίες, βέβαια, δεν χάνουν την ευκαιρία να

λώσουμε με βFacebook θα εραίο. Και, αν όλακούστε κι αυτόρες υπηρεσίες,Lock, το GreatGνται ότι μπορούκά σου ίχνη μετκουράγιο μπορεποιο θα είναι τ

δικό του θα έχ

Οι καταστάσεις μπορεί να σε αναγκάσουν να χάσεις την ψυχραιμία σου, Κριέ, αλλά εσύ μη μασήσεις. Κοίτα να ανέβεις σε αυτή τη σέλα και γρήγορα, γιατί η coolness είναι μεγά-λη αξία σε χαλεπούς καιρούς. Εξάσκησε την υπομονή σου, έχοντας βέβαια πάντα στο νου σου ότι υπάρχουν όρια στις μαλακίες που μπορείς να ακούσεις.

Εσύ, Ταύρε, δεν πάσχεις από ανυπο-μονησία, είναι πολύ πιθανό όμως να αρχί-σεις να βλέπεις τα λόγια σου μέσα σε πράσι-να μπαλονάκια της διχόνοιας από πάνω σου. Και ο υπαίτιος δεν θα είναι οι γύρω σου, αλλά ο κακός σου εαυτός. Κοίτα να το λύσεις γρή-γορα το θέμα, γιατί σε περιμένει μια πρόκλη-ση το Σαββατοκύριακο και σε θέλω ακμαίο.

Η αλλαγή έρχεται, Δίδυμε, κι έρχεται δυ-ναμικά. Μέχρι και τα μέσα της εβδομάδας βέ-βαια, οπότε θα χορτάσεις αλλαγές και θα θέ-λεις να μείνεις σπίτι σου να κοιτάς τους τοί-χους, φοβούμενος μην αρχίσουν να αλλάζουν και αυτοί χρώμα από μόνοι τους. Αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, τουλάχιστον ο Δρομέας δεν αλλάζει θέση για καιρό ακόμα.

Βάλε μπρος τις τουρμπίνες σου, Καρκίνε, και ξεκίνα γυμναστική μανιωδώς, όπως μόνο εσύ ξέρεις. Η γυμνασιοθεραπεία ποτέ δεν σου πήγαινε, τώρα όμως είναι καλή ευκαιρία να τη δεις αλλιώς. Οργωσε το Λόφο του Στρέφη και θα με θυμηθείς.

Το ζώδιό σου μπαίνει στη ζώνη του πάρ-τι, Λέοντα, κι εσύ αφήνεις πιάτα και ρούχα άπλυτα και βρίσκεσαι σε μια διαδικασία συ-νεχούς κάθαρσης μέσα από την υπερκατανά-λωση αλκοόλ. Πρόλαβε όσο μπορείς να κά-νεις καμιά δουλειά στην αρχή της εβδομάδας, γιατί μετά όλα θα θυσιαστούν στο βωμό του Διονύσου.

Εσένα, Παρθένε, η κρίση σου μπορεί να φανεί λίγο νεφελώδης, κυρίως γιατί έχεις άπειρη δουλειά να κάνεις και το μόνο που σκέφτεσαι είναι να τα πίνεις σε κάποιο μπα-ράκι της Μαβίλη. Στην ουσία ούτε αυτό, αλλά το πώς θα κάνεις την τέλεια γνωριμία και θα καταλήξεις σε κανένα διαμέρισμα στα Εξάρ-χεια.

Σου αρέσει να κερδίζεις, Ζυγέ, και η σκο-

τεινή σου πλευρά σιγά-σιγά βγαίνει στην επι-φάνεια. Οι στόχοι σου δυσκολεύουν και εσύ βλέπεις τον εαυτό σου να γίνεται όλο και πιο αδίστακτος για να τους πετύχει. Κράτα στο νου σου τις ηθικές σου αξίες, για να ξέρεις τουλάχιστον κατόπιν εορτής γιατί έχεις αυτό το βάρος στο στήθος.

Σκορπιέ, θα πάρεις τα βουνά, θα ’ρθει η κάτω βόλτα, σαν το μωρούδι θε’ να κλαις, τα νεύρα σου θα παίξουν, μα εσύ άστα να κυ-λούν, σαν του βουνού το ρέμα, γιατί ’ναι ίαση ψυχής και μέγα γιατροσόφι, και μέρες ήρθανε βαριές, μαύρες σαν το κοράκι, μα εσύ γερός θα ξαναβγείς, με πλάνταγμα μονάχα. Χάρη-κα που σε γνώρισα, του μοσχοαναθρεμένου.

Εχεις σκεφτεί ποτέ, Τοξότη, να αρχίσεις το μπόουλινγκ; Είναι ωραίο άθλημα και ξε-κούραστο. Πήγαινε ρίξε καμιά κορίνα και χα-λάρωσε, γιατί πολλές αλλαγές θα γίνουν στο περιβάλλον σου, τις οποίες δεν θα μπορείς να ελέγξεις. Οπότε παίξε λίγο μπόουλινγκ να το χαρείς τουλάχιστον.

Ενα αρκετά απαιτητικό project ξεκινά από τη Δευτέρα για σένα, Αιγόκερε. Τελείω-νε με τις άλλες δουλειές σου νωρίς, γιατί αυτό θα σε απασχολήσει για αρκετό καιρό φαίνε-ται. Και κοίτα να μην πιάσεις το μαγείρεμα από βδομάδα, το μυαλό σου θα είναι καρφω-μένο στο να το τελειώσεις και πολλά φαγητά θα καούν και θα καταλήξουν στα σκουπίδια.

Εσύ, Υδροχόε, θα περάσεις μια εβδομά-δα διχασμένη: θα βρεθείς εν μέσω πολλών κοινωνικών υποχρεώσεων, αλλά και ευκαι-ριών στη δουλειά σου. Στο μυαλό σου προτε-ραιότητα θα έχει το πρώτο, μην αφήσεις όμως τη δουλειά να μείνει πίσω, γιατί οι ευκαιρίες μία φορά έρχονται. Αν έπινες αυτά τα μοχίτα εντός γραφείου;

Είσαι συναισθηματικός άνθρωπος, Ιχθύ, κι αυτό θα φτάσει στο ζενίθ στην αρχή της εβδομάδας. Ως εδώ καλά. Το περίεργο όμως είναι ότι στο τέλος της θα φτάσει και στο να-δίρ, γιατί τόσα συναισθηματικά ερεθίσματα θα καταφέρουν να σε απευαισθητοποιήσουν. Δε βαριέσαι, όλα κύκλος είναι, τζουτζούκο.


43

Την Κυριακή το βράδυ (ξημερώ-ματα Δευτέρας) αρκετοί Ελληνες ξενύχτησαν για να δουν τον τελι-κό του NBA που πιθανόν να ήταν (και όντως ήταν) ο τελευταίος της σειράς ανάμεσα στο Ντάλας και το Μαϊάμι. Από πότε βλέπει ο κόσμος NBA μέσα στη νύχτα; Η απάντη-ση είναι απλή: από τότε που ήταν σχεδόν λαϊκή απαίτηση όλου του μπασκετικού κόσμου να κατακτή-σει επιτέλους ένα πρωτάθλημα ο πληρέστερος Ευρωπαίος παίκτης που είδαμε ποτέ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι. Μπράβο του.

Η αριστερή γραμμή του Ολυμπιακού παρα-μένει ισπανική. Μετά τον Ραούλ Μπράβο, ο νεαρός Ιβάν Μαρκάνο θα παίζει στο εξής στη θέση αυτή, πίσω από τον επίσης Ισπα-νό Αλμπέρτ Ριέρα. Σε αντίθεση με τους δύο άλλους, ο Μαρκάνο δεν έρχεται ως σταρ και αυτό συνήθως είναι κέρδος. Εντυ-πωσιακά για μία ακόμα φορά τα αντανα-κλαστικά της Wikipedia που τον ανέφεραν ως ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού πριν το ανακοινώσουν τα αθλητικά μας site.

Δύο ολόκληρα λεπτά. Τόσο είχαν την τιμή να απολαύσουν οι τυχεροί φίλαθλοι της ΑΕΚ τον Πάμπλο Ντανιέλ Καντέ-ρο, τον μεγάλο χαφ που το 2000 άφησε την Αργεντινή για χάρη τους. Και τι έδωσαν; Μόλις 500 ψωροεκατομμύρια δραχμές. Η είσοδος του στο 90' του αγώνα απέναντι στον Απόλλωνα έμεινε αξέχαστη σε όλους και έκανε και τους πιο δύσπιστους να αλλάξουν γνώμη για τις αντοχές του. Τα 120 δευτερόλεπτα πάνω στο χορτάρι έμοιαζαν ατελεί-ωτα και του έφεραν, όπως ήταν φυσικό, μία σειρά από προτάσεις: να γίνει μαραθωνοδρόμος, αθλητής του δεκά-θλου, να πάρει μέρος στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας,

να τρέξει με τα πόδια στο ράλι Paris - Dakar. Προσηλω-μένος όμως στους στόχους του δεν αλλαξοπίστησε και αναχώρησε για την πατρίδα του με σκοπό να συνεχίσει τις εκπληκτικές του επιδόσεις. Το είχε πει εξάλλου ο τότε προπονητής της «Ενωσης», ο αείμνηστος Γιάννης Παθια-κάκης, ότι «για τον Καντέρο μου είπαν ότι σκάουτερ στην Αργεντινή λέει καλά λόγια. Γιατί να αρνηθούμε τέτοια πε-ρίπτωση;». Σήμερα η 34χρονη περίπτωση συνεχίζει να μαγεύει, με τα χρώματα της San Martin de San Juan αυτή τη φορά, στη δεύτερη κατηγορία της Αργεντινής. Η Νέα Φιλαδέλφεια θα σε θυμάται για πάντα, Πάμπλο Καντέρο.

Μου έχει λείψει...

[email protected]

Το μόνο που είναι σίγουρο, αν αναλάβει πράγ-ματι καθήκοντα τεχνικού διευθυντή του Πανα-θηναϊκού ο Γιάννης Σαμαράς, είναι ότι θα ακού-με συχνά πυκνά διάφορα σενάρια -τα οποία λογικά δεν θα ευσταθούν καθόλου- ότι ο γιος του, ο Γιώργος Σαμαράς, πρόκειται να επιστρέ-ψει στην Ελλάδα. Κάτι που δεν θα γίνει, επειδή ο επιθετικός της Σέλτικ ενδιαφέρεται -εκτός από τα μαλλιά του- και για την καριέρα του.

Από τότε που ο Νέιμαρ διάλεξε αυτό το αλλόκοτο κούρεμα, δεν μπορεί να σταματήσει να μου θυμίζει τον Magua από τον «Τελευταίο των Μοϊκανών». Τον κακό Ινδιάνο, αν δεν θυμάστε. Ο υπόλοιπος κόσμος τον λέει απλώς «νέο Πελέ». Πάλι τα ίδια δηλαδή. Η επικαιρότητα τον φέρνει στη Ρεάλ, έπειτα από ένα διάστη-μα κατά το οποίο έδειχνε να βρίσκεται μια ανάσα από την Τσέλσι. Στην πραγματικότητα, ο Νέιμαρ δεν έχει καμία σχέση με τον Πελέ (εντάξει, ούτε με τον Magua) και αυτό δεν το λέω χάριν σεβασμού, αλλά επειδή ο Νέιμαρ παίζει ένα εντελώς διαφορετικό ποδόσφαιρο από τον Πελέ, είναι μικροκαμωμένος, δεν έχει στοιχεία οργάνωσης στο παιχνίδι του, δεν είναι τόσο ένας ηγέτης, όσο ένας μικρός Κριστιάνο Ρονάλντο. Λατρεύει τα κόλπα και την προβολή. Αλλά τι μας κάνει εντύπωση; Η Ρεάλ θα δώσει περίπου 40 εκατ. ευρώ για να πάρει έναν ποδοσφαιριστή που δεν χρειάζεται. Σε μια θέση που έχει αρκετούς έτοιμους ποδοσφαι-ριστές. Εκτός αν πουληθεί ο Πορτογάλος στη Σίτυ. Τότε θα έχει πολύ πλάκα.

44

Το ορμητικό κύμα της Jose Cuervo σε φέρνει και πάλι κοντά στο Rockwave Festival, το μεγαλύτερο μου-σικό φεστιβάλ του καλοκαιριού που διανύει το 15ο χρόνο του και γιορτάζει πανηγυρικά! Η μουσική περιπέτεια φέτος πλαισιώνεται από τους: The Prodigy, Editors, Γιάννης Αγγελάκας 3, Cake, Ψαραντώνης, Gogol Bordello, Monster Magnet, The Stranglers, Kyuss Lives!, Therapy?, Sivert Hoyem, Παύλος Παυλίδης & B-Movies και VASSILIKOS. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που θα παρελάσουν μεταξύ 1-3 Ιουλίου από τις δύο σκηνές του TerraVibe Park, το Terra Stage και το Vibe Stage, προσελκύοντας πλήθος κόσμου. Μην το χάσεις για κανένα λόγο, γιατί... the wave is back, με ζωντάνια, αυθορμητισμό και τη Jose Cuervo on the rocks!

Θέλεις να γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή πόσα δεδομένα καταναλώνεις στο ίντερνετ από το κινητό σου; Από τις αρχές του μήνα μπορείς, αν είσαι συνδρομητής της Vodafone, αφού η εταιρεία σε ενημερώνει για τα ΜΒ που σου απομένουν, ώστε να έχεις πάντα τον απόλυτο έλεγχο του λογαριασμού σου. Συγκεκριμένα, αν είσαι συνδρομητής Vodafone Unlimited με ενσωματωμένα ΜΒ ή εγγεγραμμένος σε πα-κέτο Mobile Internet Small, Medium και Large, κάθε φορά που φτάνεις στο 80% των ΜΒ που έχεις στη διάθεσή σου, θα λαμβάνεις αυτόματα SMS που θα σε ενημερώνουν για τα δωρεάν MB που σου απομένουν. Παράλ-ληλα, μπορείς οποιαδήποτε στιγμή να καλείς ή να στέλνεις κενό SMS στο 1284 χωρίς χρέωση για να ενημερώνεσαι σε πραγματικό χρόνο για τα ΜΒ που έχεις.

α!

φορά που φτάνειςεοε

αλύτερο μου-! Η μουσική ,

φορά που φτάνεις εις αυτόματα SMSομένουν. Παράλ-εις κενό SMS στο χρόνο για τα ΜΒ

Αναγνωρίζοντας τη δύ-σκολη οικονομική περί-οδο που διανύουμε, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προσφέρει ένα πρόγραμ-μα επιστροφής μετρητών μέσω της θυγατρικής του Postcredit. Συγκεκριμένα, αν είσαι κάτοχος πιστωτι-κών καρτών του Ταχυδρο-μικού Ταμιευτηρίου, θα έχεις επιστροφή 3% στις συναλλαγές σου σε όλα τα πρατήρια βενζίνης, αλλά και σε όλα τα σούπερ μάρ-κετ από 1 Ιουνίου έως και 31 Αυγούστου. Σχολιάζο-ντας την κίνηση, ο πρόε-δρος της τράπεζας Κλέων Παπαδόπουλος δήλωσε: «Το ΤΤ, σταθερό στη φιλο-σοφία του ως η σύγχρονη, ηθική τράπεζα με βασικό πυρήνα της τον άνθρωπο, εξακολουθεί να στηρίζει με κάθε τρόπο τη μέση ελληνική οικογένεια και να βρίσκεται στο πλευρό της, όπως σταθερά εφαρμόζει στα 100 και πλέον χρόνια παρουσίας του».

Με το πρώτο βραβείο στην κατηγο-ρία Best Multinational Workplaces 2011 τιμήθηκε η Microsoft. Το βρα-βείο ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Great Place to Work, που διεξήχθη στο Παρίσι, σε συνέχεια της ετήσιας έρευνας και καταγραφής των 100 εταιρειών με το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον στην

Ευρώπη. Αυτή τη χρονιά, 1.380 εται-ρείες συμμετείχαν στην έρευνα, με περισσότερους από 1,5 εκατ. εργαζο-μένους, καθιστώντας την τη μεγαλύτε-ρη στο είδος της σε επίπεδο μελέτης του εργασιακού περιβάλλοντος. Οσον αφορά τη Microsoft, περισσότεροι από 12.000 εργαζόμενοι της εταιρείας σε όλη την Ευρώπη συμμετείχαν στην έρευνα.

Κίτρινα, κόκκινα, φούξια χρώματα. Eντονα print με αναφορές στα ’70s. Καρό, ρίγες και πουά που θυμίζουν pin up girls άλλης εποχής. Oλα αυτά και ακόμα περισσότερα συνθέτουν την παλέτα της καλοκαιρινής συλλογής μαγιό των Marks & Spencer. Εσύ, είτε επιλέξεις σέξι μπικίνι είτε κοσμοπολίτικα ολόσωμα μαγιό, ετοιμάσου για καυτές εμφανίσεις στην παραλία. Στα Marks & Spencer θα βρεις επιλογές για ένα ολοκληρω-μένο ντύσιμο από τη συλλογή Beachwear 2011, καθώς και τσάντες από φυσικά υλικά που σέβονται το περιβάλλον. Και μην ξεχνάς πως δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα μα-γιό, καθώς κατασκευάζονται από ιδιαίτερα ευαίσθητο υλικό ανθεκτικό στο χλώριο, δεν ξεβάφουν και στεγνώνουν εύκολα. Και επειδή οι καινοτομίες δεν σταματούν εκεί, αν χρειάζεσαι ιδιαίτερη υποστήριξη στην περιοχή της μέσης, υπάρχουν τα μαγιό Tammy tack με ειδική τεχνολογία για να προσφέρουν επίπεδη κοιλιά και υπέροχη σιλουέτα!

Πιο εύκολα από ποτέ μπορείς να βρεις πλέον φαρμακεία, μουσεία, βενζινάδικα και άλλα σημεία που σε ενδιαφέρουν, χάρη στα νέα πακέτα POI (Points of Interest) από τη Navigon. Τα στοιχεία που διαθέτει η εταιρεία βασίζονται στα δεδομένα της online πλατφόρμας OpenStreetMap, όπου κάθε χρήστης μπορεί να εισάγει τα δικά του POIs. Η Navigon έχει προχωρήσει σε επεξεργασία των στοιχείων αυτών, ξεκαθαρίζοντας τόσο τις διπλές εγγραφές, όσο και τα ελλιπή στοιχεία που μπορεί να υπήρχαν κατά την καταχώρησή τους από τους χρήστες. Ετσι διατίθενται πακέτα με θέμα την υγεία (φαρμακεία, νοσοκομεία κλπ.), γαστρονομικού ενδιαφέροντος (εστιατόρια, καφέ κλπ.), επικεντρωμένα σε αγορές (καταστήματα, εμπορικά κέντρα κλπ.), αλλά και πακέτα με σημεία αναψυχής και διασκέ-δασης (κινηματογράφοι, πάρκα, μουσεία κλπ), καθώς και το πακέτο Park & Ride (σημεία στάθμευσης κλπ.).

αn. ς n ς ς α ς -α

45

Το νέο εντυπωσιακό Android Smartphone LG Optimus Black διαθέ-τουν αποκλειστικά τα καταστήματα Wind στην ελληνική αγορά. Το LG Optimus Black είναι ένα από τα λεπτότερα και ελαφρύτερα Android smartphones, με πάχος μόλις 9,2 χλστ. και εξαιρετικά λεπτή σχεδίαση. Με οθόνη αφής τε-χνολογίας NOVA, εγγυάται εξαιρετική φωτεινότητα και κρυστάλλινη ευκρί-νεια, καθιστώντας απολαυστική την ανάγνωση και την περιήγηση στο κινη-τό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες φωτισμού, ακόμη και υπό έντονη ηλι-οφάνεια. Χάρη στην τεχνολογική της καινοτομία, η οθόνη του LG Optimus Black έχει μειωμένη κατανάλωση ενέρ-γειας έως και 50% σε σύγκριση με τις συμβατικές οθόνες LCD, εξασφαλίζο-ντας μεγαλύτερη αυτονομία χρήσης. Η τιμή του ξεκινάει από τα 399 ευρώ χωρίς σύνδεση, ενώ οι συνδρομητές της Wind μπορούν να το αποκτήσουν σε προνομιακές τιμές με σύνδεση στα προγράμματα κινητής τηλεφωνίας για ιδιώτες και επαγγελματίες.

ndroid διαθέ-Wind timus α και es, με ρετικά ής τε-ρετική ευκρί-ή τηνκινη-

θήκες η ηλι-ή της timus ενέρ-με τιςαλίζο-ήσης.ευρώ μητές

ήσουν η στας για

Το κορυφαίο Motorola Xoom σού προσφέρει το δίκτυο καταστημάτων Γερμα-νός σε συνεργασία με την Cosmote. Το νέο tablet απέσπασε δύο βραβεία στη φετινή διεθνή έκθεση τεχνολογίας Consumers Electronic Show 2011 (CES 2011) στο Λας Βέγκας, ως Best of Show CES και Best of Tablet. Είναι η πρώτη ταμπλέτα παγκοσμίως με λειτουργικό Android 3.0

(Honeycomb) και με οθόνη 10,1΄΄ HD, επεξεργαστή διπλού πυ-ρήνα 1GHz nVidia Tegra 2 και υποστήριξη Adobe Flash

Player 10. Αποτελεί ιδανική λύση για πλοήγη-ση στο ίντερνετ με γρήγορες ταχύτη-

τες, προβολή ταινιών υψηλής ανάλυσης, αλλά και

πρόσβαση σε χι-λιάδες εφαρμο-γές στο Android Market. Μπο-ρείς να το κά-νεις δικό σου με 550 ευρώ στο πρόγραμ-μα Cosmote Internet On The Go 10GB ή με 610 ευρώ στο π ρ ό γ ρ α μ -μα Cosmote Internet On

The Go 5GB.

(Honeycomb) και μρήνα 1GHz nVidia Tegra 2 και υποστήριξη Adob

Player 10. Αποτελεί ιδανική λύση για πλση στο ίντερνετ με γρήγορες τ

τες, προβολή ταινιών υανάλυσης, αλ

πρόσβασηλιάδες εγές στο AMarketρείς νανεις δμε 55στο πμαInterThe ή ευρπ ρμαInt

The

Το shopping therapy στο Athens Heart. Αν και η Παρασκευή φαινόταν ιδανική ημέρα για τέτοια εξόρμηση, η μουσική που ακουγόταν σε όλο το πολυκατάστημα σε προδιέ-θετε να χαλαρώσεις και όχι να χαζέψεις με μανία όλες τις βιτρίνες (και μάλιστα να μην αγοράσεις τίποτα, ως συνήθως). Οι μελωδίες με οδήγησαν στον 3ο όροφο και -ευτυ-χώς- με καλή συντροφιά, χαλάρωσα, ήπια ένα ποτήρι κρασί και νόμιζα για λίγο ότι βρισκόμουν σε νησί. Αλλωστε δεν έλειπαν και πολλά. Η οροφή ήταν ανοιχτή για να χαζεύουμε τον ουρανό και η μουσική θύμιζε lounge bar πάνω στη θάλασσα. Δυστυχώς ο κόσμος δεν φάνηκε να έχει εξοικειωθεί ακόμα με τις μουσικές βραδιές του πολυκα-ταστήματος, αλλά εγώ ξεκίνησα με τον καλύτερο τρόπο ένα χαλαρωτικό τριήμερο.

Τη συνομιλία με φίλο και συνάδελφο την περασμέ-νη Τετάρτη 15 Ιουνίου. Ημουν ήδη στο Σύνταγμα, έξω από τη Μεγάλη Βρε-τανία, πάνω από μια ώρα όταν άρχισα να αντιλαμ-βάνομαι μια κινητικότητα. Μέσα στο πλήθος διέκρινα έναν τροχονόμο, όχι πάνω από 25 χρόνων, να περπα-τάει με αργό και σταθερό βήμα ανάμεσα σε οργισμέ-νους διαδηλωτές. Οι πρώ-τοι προπηλακισμοί απο-φεύχθηκαν με μόνο λά-φυρο το καπέλο του νεα-ρού, αλλά οι επόμενοι ήταν ισχυρότεροι. Πέντε σχεδόν συνομίληκοί του αποφάσι-σαν να βγάλουν όλο το μί-σος τους απέναντί του και ο άτυχος τροχονόμος σώ-θηκε όταν κάποιοι ψυχραι-μότεροι και μεγαλύτεροι επενέβησαν. Το παραπάνω περιστατικό μετέφερα τηλε-φωνικά, όταν άρχισαν να ακούγονται δυνατές εκρή-ξεις από μολότοφ και δα-κρυγόνα. Σε ένα λεπτό είχα αναγκαστεί να κλείσω βί-αια το τηλέφωνο, γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Σε τρία λεπτά είχα αρχί-σει να τρέχω, όπως και οι υπόλοιποι, προς την Ομό-νοια. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου...

[email protected]

46

Την ανάγνωση της είδησης ότι η ερχόμενη Κυριακή είναι η γιορτή του πατέρα και τις προτάσεις του συγκεκριμένου site για την ημέρα. Καταρχάς βαριέμαι αυτές τις γιορτές, αλλά ένα «χρόνια πολλά» το λέω. Αρχισα να διαβάζω, για-τί πάντα μου διέφευγε αυτή η γιορτή και δεν μπορούσα να καταλάβω πότε και από πού ξεφύτρωσε. Το 2000 και φυσικά από την Αμερική, πληροφορήθηκα. Κάπου στην ανάλυση για τη σχέση των παιδιών με τον πατέρα παράτησα την ανάγνωση και άλλαξα ιστοσελίδα. Καλού κακού, βέβαια, σημείωσα την ημέρα στην ατζέντα μου. Φέτος μπορεί και να το θυμηθώ!

Το βραδινό μου πέρασμα σε site και blog. Η είδηση ότι ο «Μαχαιροβγάλτης» του Γιάννη Οικονομίδη κατέκτησε το Χρυσό Ορφέα Καλύτερης Ταινίας του 5ου Ελληνικού Φε-στιβάλ Κινηματογράφου του Λος Αντζελες υπό άλλες συν-θήκες θα με άφηνε τελείως αδιάφορη, όχι γιατί δεν εκτι-μώ τον Οικονομίδη, αλλά γιατί δεν έχω ξανακούσει ποτέ αυτό το φεστιβάλ. Αλλά χθες μου φάνηκε συγκλονιστική. Ηταν η μόνη καλή είδηση που βρήκα και την κράτησα σαν φυλαχτό. Εκλεισα τον υπολογιστή πριν αρχίσω πάλι να διαβάσω για αυτήν τη χώρα που καταρρέει.

Metropolis Free Press 17.06.11

Documents

Transcript of Metropolis Free Press 17.06.11