ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ (ΤΕΙ) ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (ΣΔ0) ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

ΘΕΜΑ: ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ I ΣΥΣΤΗΜΑΤΑi ΣΕ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΑ: ΜΟΥΤΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ιστορικά........................................................................................ σελ.4

1.1 Το σύστημα Καποδίστρια στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.....σελ.10

1.2 Οι βασικές αρχές της μεταρρύθμισης του Καποάίστρια................... σελ.11

1.3 Οι στόχοι του προγράμματος Καποβίστρια..................................... σελ.14

1.4 Οι βασικές διατάξεις του Σχεδίου Νόμου...................................... σελ.16

2. Τι σημαίνει Σύστημα Πληροφοριών...............................................σελ34

2.1 Τι σημαίνει οργανισμός.................................................................. σελ36

2.2 Οργανισμοί και Συστήματα Πληροφοριών......................................σελ37

2.3 Βασικές εφαρμογές Συστημάτων Πληροφοριών στον οργανισμό...σελ38

2.4 Τα διάφορα είδη συστημάτων..........................................................σελ39

2.5Έξι κύριοι τύποι συστημάτων...........................................................σελ.41

2.6 Συστήματα γνώσης και γραφείου.....................................................σελ.42

2.7 Συστήματα πληροφοριών διoίιcησηc................................................σελ.44

2.8 Συστήματα υποστήριξης αποφάσεων...............................................σελ.45

2.9 Συστήματα υποστήριξης διοίκησης................................................. σελ.46

2.10 Η επανάσταση των τηλεπικοινωνιών............................................ σελ.48

2.11 Δίκτυα επικοινωνιών.......................................................................σελ.49

2.12 Ευαισθησία και κακή χρήση συστημάτων..................................... σελ.51

2.13 Που οφείλεται η ευαισθησία των συστημάτων............................... σελ.51

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα Πληροφοριακά Συστήματα σε Δήμους και Κοινότητες αναπτύσσονται στα 3

κεφάλαια που ακολουθούν. Αρχικά, αναφέρονται όλα τα στοιχεία για την δομή και

εξέλιξη των δήμων από το 1831 μέχρι σήμερα. Ακολουθούν οι βασικές αρχές, οι

στόχοι και οι βασικές διατάξεις που διέπουν το πρόγραμμα του Ιωάννη Καποδίστρια

που εφαρμόστηκε σε όλη την ελληνική ετηκράτεια χωρίζοντας την χώρα σε δήμους.

Με τις αλλαγές που έγιναν και την μετάβαση από τις παραδοσιακές κοινότητες στους

μεγάλους δήμους δεν θα μπορούσε να εκλείψει και η εξέλιξη στον τρόπο που

διαχειρίζονται τις πληροφορίες και τα στοιχεία. Η χρήση των πληροφοριακών

συστημάτων ως απόρροια της εισαγωγής των Η/Υ στους δήμους ήτανε ένα μεγάλο

βήμα. Στο 2° κεφάλαιο αναπτύσσονται όλα τα βασικά στοιχεία για τα πληροφοριακά

συστήματα όπως τι είναι σύστημα πληροφοριών , ποια είναι τα είδη και οι κύριοι

τύποι των συστημάτων, οι βασικές εφαρμογές των συστημάτων τιληροφοριών στους

οργανισμούς που χρησιμοποιούνται αλλά και πώς μπορούμε να τα προστατέψουμε .

καθώς αναφέρεται πού οφείλετε η ευαισθησία και η κακή χρήση τους. Στο 3“ τέλος

κεφάλαιο αναπτύσσεται η βασική λειτουργία των συστημάτων πληροφοριών που

χρησιμοποιείται στους δήμους και είναι το Δημοτολόγιο. Το Δημοτολόγιο περιέχει

τις εξής λειτουργίες: έκδοση πιστοποιητικών, εγγραφή και διαγραφή πολιτών και

γενικότερα την διαχείριση των στοιχείων των κατοίκων.

1. ΙΣΤΟΡΙΚΑΗ συγκρότηση του τοτηκού πολιτικού και διοικητικού συστήματος στην νεαρή Ελληνική

Πολιτεία υπήρξε από τα πρώτα μελήματα του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια '.Στον

σκληρό πυρήνα των ετηλογών του Κυβερνήτη ήταν η μετεξέλιξη του κοινοτικού

συστήματος που είχε αναπτυχθεί κάτω από τον σκληρό ζυγό της τουρκοκρατίας , ως

μηχανισμός φοροδοτικής και εν μέρει διοικητικής οργάνωσης των υποδούλων Ελλήνων, σε

θεσμό τοπικής αυτοδιοίκησης κατά τα πρότυπα των σύγχρονων τότε εθνικών κρατών της

ηπειρωτικής Ευρώπης. Η προσπάθεια του προϋπόθετε ασφαλώς τον απεγκλωβισμό των

κοινοτήτων από τον έλεγχο της κυρίαρχης σε αυτές πολιτικής και κοινωνικής τάξης των

προεστών και την υπαγωγή του θεσμού στο διοικητικό σύστημα της χώρας. Το εγχείρημα

συνάντησε την έντονη αντίδραση των προεστών και παρέμεινε τελικά ανεκπλήρωτο

εξαιτίας της βίαιης διακοπής του νήματος της ζωής του Καποδίστρια.

Έτσι έμελλε στην Βαυαρική Αντιβασιλεία να θέσει και να ολοκληρώσει τα θεμέλια της

τοπικής αυτοδιοίκησης με το Β.Δ. της 21'^ Δεκεμβρίου του 1833 . Τότε η χώρα διαιρέθηκε

σε δήμους οι οποίοι απέκτησαν αιρετή διοίκηση παρότι το πολίτευμα είχε οργανωθεί ως

Απόλυτη Μοναρχία. Οι Βαυαροί επέλεξαν τον όρο: δήμος για να αντικαταστήσει τον

όρο;κο/νότ77τα για δύο λόγους : Πρώτον για να τον αντιδιαστείλουν με τις κοινότητες , τις

τοπικές φοροδοτικές και διοικητικές μονάδες που είχαν οργανωθεί ή είχαν γίνει αποδεκτές

από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ^,ήταν υπό τον έλεγχο της κυρίαρχης τάξης των

προεστών ,και δεύτερον για να ζωντανέψουν την βαθύτατα ελληνική έννοια του δήμου, του

διοικητικού θεσμού που ενυττήρχε στις Πόλεις-Κράτη και ταυτόχρονα υποδήλωνε το σώμα

των δρώντων πολιτών .Η έννοια του δήμου, με τις βαθιές ιστορικές της ρίζες στην

ελληνική πολιτική σκέψη και πράξη πέρασε κατόπιν στο θεσμικό οικοδόμημα της

ρωμαϊκής Πολιτείας και κληρονομήθηκε εν συνέπεια στο θεσμικό πολιτισμό της Ευρώτιης.

Κατά κανόνα οι δήμοι ήταν ενότητες χωριών που ως επί το πλείστον δεν αντιστοιχούσαν

στο κοινοτικό σύστημα της Τουρκοκρατίας, παρότι και αυτό βασιζόταν, κυρίως ,στην

ενότητα χωριών. Στόχος των Βαυαρών, όπως και του Κυβερνήτη . ήταν να αποδυναμώσουν

τα υφιστάμενα κέντρα τοπικής εξουσίας και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ελέγχου των

νέων διοικητικών κέντρων. Ως προς την χωροταξική διάρθρωση πάντως οι δήμοι του Β.Δ.

της 27'’'’ Δεκεμβρίου 1833 ανηστοιχούσαν σε ευρείες περιφέρειες, είχαν στοιχειώδη

οικονομική αυτοδυναμία και αρμοδιότητες που εκτείνονται σε σημαντικούς τομείς όπως η

' Πρρλ..Ενδε\κτοκά Γ.Κοντωνιώιτνη. Κοινοτική αυτοδιοίκηση και καποδιστριακό πολιτειακό σύστημα, σ έργο: Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η συγκρότηση του ελληνικού κράτους, 1983, σ.95 επ.■ Πρβλ ενδεικτικά ΝΜασγοβάκη. Το εν Ελλάδι Δημόσιο Δίκαιο επί Τουρκοκρατίας, 1882

εκπαίδευση, η πρόνοια, η δημόσια τάξη κ.ο.κ. Πηγές εσόδων τους ήταν οι πρόσοδοι της

δημοτικής περιουσίας, τα πρόστιμα των αστυνομικών παραβάσεων, οι έμμεσοι δημοτική

φόροι, οι άμεσοι έρανοι και οι άμισθες δημοτικές εργασίες των δημοτικών. Οι έμμεσοι

φόροι αναφέρονται στους δασμούς κατανάλωσης τα τέλη χαρτοσήμων , τα κληρονομικά

τέλη και τα τέλη επί των οικοδομών, τα "διαπύλια τέλη" κ.ο.κ. Οι άμεσοι έρανοι στόχευαν

στην κάλυψη των ελλειμμάτων στον δημοτικό προϋπολογισμό^

Στο πλαίσιο των δήμων τα χωριά έχουν σχετική διαχειρισηκή αυτονομία, δηλαδή είχαν

δικαίωμα να διαχειρίζονται αυτοτελώς την περιουσία τους ακόμη δε και να διεκδικούν

δικαστικά την προστασία της. Το δικαίωμα αυτό καθώς και η συνακόλουθη προϋπόθεση

της συγκατάθεσης των χωριών και την συγχώνευση της περιουσίας υποδηλώνει την

συμπερίληψη στο δημοτικό σύστημα του σκληρού πυρήνα της κοινοτικής παράδοσης των

Ελλήνων, καταρρίπτοντας την προβαλλόμενη από αρκετούς αντιπαράθεση μεταξύ

δημοτικής αυτοδιοίκησης και κοινοτισμού. Στα χωριά υττήρχε επίσης ο Ειδικός Πάρεδρος

που διοριζόταν μαζί με τον Δήμαρχο και ήταν εκπρόσωπος του. Έτσι το κάθε χωριό

διατηρούσε ,έστω και στοιχειωδώς ,την διοικητική του Αρχή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νομοθέτης θέσπιζε το πληθυσμιακό κριτήριο ως το βασικό για

τον σχηματισμό των δήμων. Δήμος μπορούσε να γίνει κάθε χωριό που είχε 300

τουλάχιστον κατοίκους ή υπερέβαινε αυτόν τον πληθυσμό μαζί με άλλα γειτονικά χωριά.

Οι δήμοι διακρίνονται σε τρεις τάξεις. Οι δήμοι πρώτης τάξεως είχαν τουλάχιστον 10.000

κατοίκους, δηλαδή ήταν πόλεις. Οι δήμοι δεύτερης τάξεως είχαν τουλάχιστον 2.000

κατοίκους, δηλαδή ήταν κυρίως κωμοπόλεις και τα υπόλοιπα χωριά που είχαν πληθυσμό

κάτω από 2.000 κατοίκους αποτελούσαν τους δήμους τρίτης τάξεως. Η ίδρυση των δήμων

ακολούθησε την έκδοση του Β.Δ. της 27'’'’ Δεκεμβρίου 1833 και έγινε με περισσότερα του

ενός Βασιλικά Διατάγματα. Προηγήθηκε της έκδοσης των ιδρυτικών διαταγμάτων η

πολύπλοκη και επίμονη διεργασία σε τοπικό και νομαρχιακό επίπεδο, σύμφωνα με τις

εντολές που αποτυπώθηκαν στην Οδηγία της 15’’ Απριλίου 1834 "περί σχηματισμού των

Δήμων". Στην διαδικασία της χωροθέτησης συμμετείχε ο κρατικός μηχανισμός σε κάθε

νομό αλλά παράλληλα συνεργάσθηκαν οι έπαρχοι, οι νομάρχες και άλλοι τοτηκοί

παράγοντες. Για κάθε δήμο σχηματίστηκε ειδικός φάκελος με στοιχεία για τις

χρονοαποστάσεις των χωριών, το περιεχόμενο και την δυναμική της παραγωγικής

δραστηριότητας των κατοίκων, με λίγα λόγια καταγράφηκε η "αναπτυξιακή τους

’ Πρβλ κυρίως Γ-Α.Μάουεο. Οελληνικός λαός, αναδημοσίευση 1976, Θ.Ν. Φλοναίτοο. Οδηγός των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων 1892, Τιαολέοντοΐ Φιλήυονοε. ο Δήμαρχος εν τη ελληνική νομοθεσία. Εν Αθήναις, 1983

ταυτότητα” . Όλη αυτή η διεργασία καθοδηγήθηκε από την "Γραμματεία Εσωτερικών” και

ειδικότερα από το "Γραφείο Δημόσιας Οικονομίας ” που υπαγόταν απευθείας στον

Υπουργό Εσωτερικών.

Το 1863, μετά την Έκπτωση του Όθωνα και τη έλευση του Γεωργίου Α" και ενόψει της

καθιέρωσης του Πολιτεύματος της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, με το Σύνταγμα του 1864,

η συνελθούσα για αυτόν τον σκοπό Β’Εθνική Συνέλευση ανέθεσε σε Επιτροπή Βουλευτών

υπό την Προεδρία του Δημητρίου Αινιάν να συντάξει σχέδιο ψηφίσματος ' 'περί Δήμων και

Δημαιρέσεων” για τη μεταρρύθμιση του δημοτικού συστήματος των Βαυαρών και την

εισαγωγή της δημοκρατικής αρχής στην λειτουργία των δήμων. Η Επιτροπή Αινιάν

πρότεινε, μεταξύ των άλλων, την διατήρηση των δήμων ως θεσμών τοπικής αυτοδιοίκησης

αλλά ταυτόχρονα εισηγήθηκε την συγκρότηση στο εσωτερικό του συστήματος δημοτικής

αποκέντρωσης βάση του οποίου θα ήταν η αναγνώριση των χωριών ως κοινοτήτων,

κοινοτήτων όμως που δεν θα ήταν ΟΤΑ αλλά όργανα δημοτικής αποκέντρωσης. Το Σχέδιο

δεν εφαρμόστηκε παρά μόνο ως προς το σκέλος εισήγαγε την δημοκρατική αρχή στην

τοπική αυτοδιοίκηση, τον νόμο ηΔ’ του 1864 "περί δημαιρεσιών” . Άλλωστε το Σύνταγμα

του 1864 καθιέρωσε την δημοκρατική αρχή με το μοναδικό άρθρο που αναφερόταν στη

τοτηκή αυτοδιοίκηση.

Η ιδέα όμως της αναγνώρισης των κοινοτήτων ως οργάνων δημοτικής αποκέντρωσης

θεσμοθετήθηκε τελικά το 1884 και εφαρμόσθηκε στις αποκαλούμενες Νέες Χώρες, δηλαδή

στις περιοχές που προσαρτήθηκαν τότε στην ελληνική επικράτεια.

Ο δήμος στο καθεστώς του Β.Δ. της 27'*'’ Δεκεμβρίου 1833, δεν ήταν πράγματι το ιδεατό,

φυσικό κύτταρο της συλλογικής οργάνωσης των τοπικών κοινωνιών, όπως άλλωστε δεν

ήταν τέτοιο ούτε οι ελληνικές κοινότητες της τουρκοκρατίας. Υπήρξε ένας σύνθετος

πολιτικός, διοικη^ός και κοινωνικός θεσμός στον οποίο είχε πάντως ενσωματωθεί η

πραγματική κοινωνική υπόσταση που γεννάται με την συνοίκηση των ανθρώπων και την

έξη σε κοινές παραδόσεις, ήθη και έθιμα ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε το βασικό κύτταρο

της διοικητικής συγκρότησης της Πολιτείας.

Είναι άλλωστε γεγονός ότι σε κάθε σύγχρονη αλλά και στις παλαιότερες Πολιτείας η

συγκρότηση της πρωτογενούς μονάδας πολιτικής και διοικητικής οργάνωσης είναι έργο της

Κρατικής Εξουσίας. Το έργο αυτό γίνεται αποτελεσματικό όταν λαμβάνει υπόψη της

υπαρκτές "φυσικές ” κοινότητες, οι οποίες υπάρχουν στο μέτρο που οι άνθρωποι που την

αποτελούν θέλουν και μεριμνούν για τη ύπαρξη τους. Εξάλλου και η υπαγωγή στο

πρωτογενές διοικητικό και πολιτικό κύτταρο δημιουργεί ενότητα συμφερόντων, παράγει

κοινοτικό πνεύμα, συνθέτει κοινές παραδόσεις, συγκροτεί τελικά την τοτηκή κοινωνία ως

έργο της κοινωνικής συνείδησης της ιστορίας και της πολιτικής βούλησης της Πολιτείας

που την συνέχει. Η επισήμανση αυτής της αυτονόητης ίσως αλήθειας είναι αναγκαία να

γίνει για να αντιμετωπίσουμε την ιστορική εξέλιξη αλλά και την σύγχρονη πραγματικότητα

του θεσμού χωρίς έμμονες ιδέές, αντιεπιστημονικές και ανιστόρητες προκαταλήψεις και

μικροπολιτικούς ιδεολογισμούς.

Η συγκρότηση των δήμων σε ευρεία χωροταξική βάση, η άσκηση σημαντικών

αρμοδιοτήτων και η σταδιακή συγκρότηση του πολιτικού συστήματος με άξονες τα τοτηκά

κέντρα πολιτικής επιρροής, ανέδειξε το πολιτικό προσωτηκοτήτων δήμων και ιδιαίτερα

τους δημάρχους σε σημαντικούς πολιτικούς παράγοντες οι οποίοι επηρέαζαν την

διαμόρφωση του κεντρικού πολιτικού συστήματος. Οι επιπτώσεις από την αρνητική

λειτουργία του δημαρχοκεντρικού συστήματος έγιναν όντως αισθητές αρκετά νωρίς και

εκείνες ήταν που τροφοδότησαν την κριτική και την απόρριψη του από μεγάλη μερίδα του

πολιτικού κόσμου και της φιλελεύθερης διανόησης. Στην πρώτη φάση του συστήματος η

αναγνώριση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι σε όσους είχαν την δυνατότητα να

πληρώνουν άμεσους φόρους και η διατήρηση της γνωστής από την τουρκοκρατία μεθόδου

της "ενοικίασης φόρων" δηλαδή της ανάληψης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού από

ιδιώτες συντέλεσε στην χειραγώγηση του εκλογικού σώματος και κατέστησε τους

δημάρχους συναλλασσόμενους με τους φοροεισπράκτορες και δυνάστες των πολιτών. Στην

συνέχεια η άμεση εκλογή τους παράλληλα με την ισχυρή θέση τους στο διοικητικό

σύστημα και την έλλειψη ισχυρών κεντρικού κομματικού συστήματος τους μετέβαλλε σε

παντοδύναμους τοπάρχες. Τα πολιτικά κόμματα της εποχής υπήρξαν κυρίως πολιτικές

συσσωματώσεις τοπικών παραγόντων έτσι ώστε οι βουλευτές να βρίσκονται σε συνεχή

συναλλαγή με τους δημάρχους προκειμένου να διασφαλίζουν την ετηρροή τους. Έτσι

εύκολα η αρχική αντίδραση στο θεσμικό έργο των Βαυαρών που είχε την μορφή

ιδεολογικής υπεράστησης των κοινοτήτων της τουρκοκρατίας βρήκε γόνιμο έδαφος

ανάπτυξης και εξαιτίας των αναγκών απεξάρτησης από την επιρροή των δημάρχων. Έτσι το

αντιδημοτικό κλίμα που καταγράφεται γλαφυρά στην συζήτηση του ν.ΔΝΖ/1912

συνοδεύτηκε από το φιλελεύθερο σύνθημα της 'απελευθέρωσης των συνοικισμών’ και

προβλήθηκε ως κατεξοχήν στόχος θεσμικού εκσυγχρονισμού.

Ο κεντρικός στόχος της Κυβέρνησης του Ελευθέριου Βενιζέλου ήταν πρόδηλος. Η

συγκρότηση σύγχρονου αστικού κράτους περνούσε μέσα από την ενδυνάμωση του

κεντρικού πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα την ανύψωση ταυ κοινοβουλευτισμού. Αυτό

σήμαινε ότι το παλαιό πολιτικό σύστημα έπρεπε να αντικατασταθεί από εθνικά κόμματα

μεταφέροντας το κέντρο πολιτικής επιρροής στο κοινοβούλιο. Προϋπόθεση ήταν η

αποδυνάμο)ση των τοτηκών κέντρων εξουσίας. Η ατιελευθέρωση των συνοικισμών ,δηλαδή

η διάσπαση των δήμων ήταν το μέσο για την απελευθέρωση των βουλευτών από τα

σχήματα τοτηκής επτρροής. Η εττιλογή αυτή, ως προς τον κεντρικό στόχο της

μεταρρύθμισης, υττήρξε απόλυτα εύστοχη και επεβεβλημένη. Αλλωστε, γι αυτό έγινε

αποδεκτή και επικροτήθηκε από την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις.

Η διάκριση σε δήμους και κοινότητες θεμελιώθηκε το 1912. στην επιλογή της

διαφορετικής διοικητικής οργάνωσης των αγροτικών και αστικών οικισμών·*. Έτσι, η

αναγνώριση και η ίδρυση κοινοτήτων βασίσθηκε στο πληθυσμιακό κριτήριο και την

ύπαρξη σχολείου στοιχειώδους εκπαίδευσης, ως βασικής υποδομής. Ετηκουρικά πάντως, ως

εξαίρεση από τα γενικά κριτήρια, καθιερώνεται και η οικονομική δυνατότητα.

Ως προς τους δήμους τα κριτήρια ήταν ακόμη τηο συγκεκριμένα. Δήμος μπορούσε να

αναγνωρισθεί πόλη με πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων ή πρωτεύουσα νομού

ανεξαρτήτως πληθυσμού.

Η ίδρυση των κοινοτήτων και οι εν γένει μεταβολές έγιναν για κάθε νομό χωρίς ασφαλώς

να ενεργοποιούνται οι διατάξεις του Νόμου για τη υποβολή αιτήσεων από τους κατοίκους.

Δηλαδή η χωροθέτηση των κοινοτήτων και η διάσπαση των δήμων έγινε με μονομερή

ενέργεια της Κυβέρνησης, συνε^κουρούμενης από τα αποκεντρωμένα όργανα του

κράτους, όπως έγινε και η ίδρυση των δήμων του Β.Δ. της 27’’ Δεκεμβρίου 1833.

Οι οκτώ περίπου δεκαετίες που ακολούθησαν μετέβαλλαν ριζικά τις πολιτικές και

κοινωνικές συνθήκες και αποτύπωσαν τις μεταβολές αυτές στην δομή και στην λειτουργία

της Πολιτείας μας. Σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει τον περιθωριακό ρόλο που

κατείχε τότε στο πολιτικό σύστημα ούτε την νομικοπολιτική δυναμική των οργάνων της,

όπως π.χ. του δημάρχου, έχει την σημασία που έχει αποκτήσει υπό το φάσμα ενός

εύθραυστου συγκεντρωτικού πολιτικού συστήματος. Οι ρυθμοί και οι αναπτυξιακές

προοπτικές της χώρας ήταν διαφορετικές, η ελληνική ύπαιθρος διατηρούσε ακόμη

περιορισμένες ίσως αλλά ενεργές δυνάμεις. Δεν υπήρξε το φαινόμενο των άδειων χωριών,

των χωριών του Αυγούστου, που χαρακτηρίζει σήμερα την ορεινή περιφέρεια της χώρας. Η

εσωτερική κυρίως μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων συντέλεσε στην

ερήμωση των χωριών, την συγκέντρωση του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού στα αστικά

κέντρα και στην περαιτέρω αποδυνάμωση της κοινοτικής αυτοδιοίκησης.

■* Πρβλ. Κ.Δ. Πολυχρονιάδου, Μελέτη επί του υποβληθέντος Σχεδίου Νόμου περί μεταρρυθμίσεως των νόμων περί συστάσεως και διοικήσεως Δήμων ως και του νόμου περί δημαιρέσεων, 1911. Μ.Δενδία. Η τοπική αυτοδιοίκηδης α’ βαθμού εν Ελλάδι. Έκθεσις περί της καταστάσεως των ελλείψεων και των μέσων ανόρθωσεως των παρ’ημίν δήμων και κοινοτήτων, Επιθεώρησις Τοπικής Αυτοδιοίκησεοις 1936, σ 201 επ.

Η διαρθρωμένη σε δήμους και κοινότητες πρωτοβάθμια τοτηκή αυτοδιοίκηση ατιέκτησε

έτσι εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυδιάσπασης και το γνώρισμα της δημογραφικής

και αναπτυξιακής καχεξίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πληθυσμός της χώρας εγκαθίσταται

σε 12.548 αυτοτελείς οικισμούς. Οι περισσότεροι από τους ΟΤΑ περιλαμβάνουν

τουλάχιστον δύο οικισμούς.

Η διάκριση των δύο μορφών οργάνωσης της πρωτοβάθμιας τοτηκής αυτοδιοίκησης

κατανοήθηκε, στις οκτώ περίπου δεκαετίες της εφαρμογής της, ιδίως μάλιστα στις δύο

τελευταίες δεκαετίες, ως αξιολογική διάκριση έτσι ώστε οι αιρετοί των κοινοτήτων και οι

κάτοικοι στην περίπτωση που συνέτρεχαν νομικές προϋποθέσεις επεδίωκαν την

αναβάθμιση της κοινότητας σε δήμο. Τέτοιες προϋποθέσεις προστέθηκαν στα αρχικά

κριτήρια και αναφέρονται στις λουτροπόλεις με περισσότερους από 2500 κατοίκους και σε

κοινότητες ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας. Η εξέλιξη αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την

ουσιαστική κατάργηση του αρχικού κριτηρίου της διάκρισης δήμων και κοινοτήτων και

οδήγησε στην υφιστάμενη κατάσταση όπου από τους 457 δήμους οι 223, δηλαδή ποσοστό

48,45% έχουν λιγότερους από 5000 κατοίκους, όριο που τελικά προέκυψε ως πληθυσμιακή

προϋπόθεση για την αναγνώριση δήμου.

Από τα παραπάνω κριτήρια προκύπτει η σταδιακή κατάργηση των αρχικών κριτηρίων για

την διάκριση δήμων και κοινοτήτων. Στην εξέλιξη αυτή δεν συντέλεσε η αναζητούμενη

αίγλη του δήμου, αίγλη που έχει τις ρίζες της στην δυναμική του θεσμού πριν από την

μεταρρύθμιση του 1912. Συντέλεσε αποφασιστικά και η δυνατότητα που παρέχει το

οικονομικό και οργανωτικό πλαίσιο του δήμου για την διοικητική ανάτΓτυξη της περιοχής

του. Με αυτόν τον τρόπο, κοινότητες που είχαν την δυνατότητα να επικαλεσθούν τις

νόμιμες προϋποθέσεις επεδίωκαν διαμέσου της διοικητικής μετατροπής τους σε δήμους να

αντιμετωπίσουν την εγγενή καχεξία σε υποδομές και οικονομική δυνατότητα, καχεξία που

χαρακτηρίζει προδήλως τις κοινότητες. Αλλωστε από τις 5.318 οι 4.491, δηλαδή ποσοστό

84,44% έχουν λιγότερους από 1000 κατοίκους, οι 3.164, δηλαδή ποσοστό 59,49% έχουν

λιγότερους από 500 κατοίκους και 1995,δηλαδή ποσοστό 37,51% έχουν λιγότερους από

300 κατοίκους όσοι ήταν το όριο για την αναγνώριση συνοικισμού ως κοινότητας με τον

ιδρυτικό νόμο, τον ΔΝΖ/1912.

1 ■ ITo σύστηαα Καποδίστοια στις γώρες της EυpωπαΐκήcΈvωσηc

Η χώρα μας είναι προτελευταία στον μέσο όρο του πληθυσμού ανά πρωτοβάθμιο ΟΤΑ

και στις τελευταίες θέσεις στον μέσο όρο έκτασης ανά πρωτοβάθμιο ΟΤΑ μεταξύ των

χωρών τις Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο εκτός άλλων, οφείλεται και στο γεγονός της

καθυστέρησης στην δρομολόγηση μεταρρυθμίσεων για την ανασυγκρότηση της

πρωτοβάθμιας τοτηκής αυτοδιοίκησης.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν είχε ήδη συντελεσθεί η συγκέντρωση εργατικού

δυναμικού στις πόλεις και είχε αφυδατωθεί δημογραφικά η ύπαιθρος, αναδείχτηκε η

αναγκαιότητα της συγκρότησης των πρωτοβάθμιων διοικητικών κέντρων στις αγροτικές

και ημιαστικές περιοχές σε ευρύτερη βάση από εκείνη που παραδοσιακά είχε προκόψει.

Έτσι σε αρκετές χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Σουηδία, η Δανία, η τότε

Ομοσπονδιακή Γερμανία προχώρησαν σε προγράμματα συγχωνεύσεων των μικρών ΟΤΑ

και στην δημιουργία βιώσιμων και λειτουργικών δήμων έτσι ώστε να επιτευχθούν δύο

βασικοί στόχοι: οι παραδοσιακές υπηρεσίες να παρέχονται με όρους αποτελεσματικότητας

αλλά να καταστούν ικανοί να υποδεχτούν και νέες σύγχρονες υπηρεσίες καθώς επίσης και

να αποκτήσουν μέσα για τον σχεδίασμά και την υποστήριξη πρωτοβουλιών τοπικής

ανάπτυξης. Έτσι, από τον τύπο του δήμου-ληξίαρχου και οδοκαθαριστή πέρασαν στο δήμο-

ολοκληρωμένο κέντρο παροχής υπηρεσιών και μοχλό τοπικής ανάπτυξης.

Η διαδικασία της μεταρρύθμισης υπήρξε πράγματι πολύχρονη και επίμονη. Ξεκίνησε με

εθελοντικές συνενώσεις και ισχυρά οικονομικά κίνητρα. Υποστηρίχτηκε κατά κανόνα από

ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων, και ολοκληρώθηκε αποφασιστικά με την αναγκαστική

συνένωση. Έτσι στην Σουηδία από 2500 ΟΤΑ κατέληξαν στους 284 στην Ολλανδία από

7781 ΟΤΑ έφθασαν στους 702, στην Μεγάλη Βρετανία από 2028 σε 481, στην

Ομοσπονδιακή Γερμανία από 24272 σε 8077 και στο Βέλγιο από 2669 σε 589. αλλά και

στην Γαλλία που αναλογικά έχει περισσότερο κατακερμαπσμό από την Ελλάδα μελετάται

σήμερα η αναγκαστική Συνένωση, παρότι εκεί λειτούργησαν αποτελεσματικά οι θεσμοί της

διακοινοτικής συνεργασίας και περιόρισαν το πρόβλημα

Σήμερα, αρκετές δεκαετίες μετά την μεταρρύθμιση, σε χώρες όπου η τοπική αυτοδιοίκηση

δεν έχει ομαλή σχέση με το κεντρικό κράτος, όπως η Μεγάλη Βρετανία την περίοδο της

Κυβέρνησης Θάτσερ, είναι κοινή διατήστωση ότι τα αποτελέσματα από την δημιουργία

μεγάλων δήμων είναι θετικά. Διαπιστώνεται ειδικότερα ότι:

Α)οι μεγαλύτεροι ΟΤΑ κατόρθωσαν να ελκύσουν ικανότερους ανθρώπους για δημοτικούς

άρχοντες

Β)οι μεγάλοι ΟΤΑ αποτέλεσαν ζωντανότερα πολιτικά κύτταρα, πράγμα που ευνόησε τις

ριζοσπαστικές και προοδευτικές λύσεις.

Γ)οι μεγάλοι ΟΤΑ διοικούνται αποτελεσματικότερα με μικρότερο αριθμό προσωττικού

αλλά και ταυτόχρονα καλύτερα καταρτισμένο.

Δ)οι μεγάλοι ΟΤΑ έχουν τα παραπάνω πλεονεκτήματα σε εντονότερο βαθμό όταν

ενισχύουν τις διαδικασίες συμμετοχής των πολιτών, όταν δηλαδή ενισχύουν την δημοτική

αποκέντρωση.

1.20ι βασικές αργές της μεταρρύθμισης του Καποδίστρια

Α)Η αρχή της συντονισμένης δράσης

Η εν λόγω αρχή που περιγράφεται παραπάνω δεν ήτανε πάντοτε σταθερό γνώρισμα των

θεσμικών αλλαγών που ετηχειρήθηκαν. Έτσι ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο μπορούσε

να παραμείνει εν πολλοίς ανεφάρμοστο ή να εφαρμοσθεί με στρεβλώσεις επειδή δεν είχαν

αντιληφθεί πρωτοβουλίες που υποστήριζαν με οικονομικά μέσα αναπτυξιακά προγράμματα

και επαρκή στελέχωση την εφαρμογή του στην πράξη. Υπό αυτή την έννοια η ανάδειξη της

αρχής της συντονισμένης δράσης, ενώ έπρεπε να είναι αυτονόητο γνώρισμα κάθε

μεταρρύθμισης. Η αρχή της συντονισμένης δράσης αποτυπώνεται στο άρθρο 13 που

θεσμοθετεί τους πόρους και τα χρηματοδοτικά μέσα του προγράμματος. Σε αυτό

συμπυκνώνεται η ειδική φροντίδα της Πολιτείας που στοχεύει όχι μόνο στην κάλυψη

βασικών προϋποθέσεων βιωσιμότητας της ίδιας της μεταρρύθμισης αλλά και στην συνεχή

διαδικασία απόδειξης στον κάθε πολίτη του οφέλους που ετηδιώκεται με την ίδρυση νέων

ΟΤΑ. Η απόδειξη αυτή αποτελεί κρίσιμη πηγή νομιμοποίησης και αποδοχής από την

κοινωνία. Έτσι από την εφαρμογή της αρχής της συντονισμένης δράσης οδηγούμαστε στη

επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης.

Β)Η αρχή της κοινωνικής συναίνεσης

Η cR)vαίvεση των τοτηκών κοινωνιών στους στόχους και σττ|ν μέθοδο της μεταρρύθμισης

αποτελεί ασφαλώς μια από τις προϋποθέσεις τις ετητυχίας της. Άλλωστε κανένα μέτρο

πολιτικής δεν είναι σε θέση να εττιτύχει τον σκοπό του, στο πλαίσιο τουλάχιστον μιας

δημοκρατικής Πολιτείας εάν δεν έχει την αποδοχή εκείνων προς τους οποίους απευθύνεται

και τις προσδοκίες των οποίων προορίζεται να ικανοποιήσει.

Τ)Αρχή της αποτελεσματικής διοίκησης και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης

Έχει ήδη αναδειχτεί ως κεντρικός στόχος αυτής της μεταρρύθμισης η συγκρότηση

πρωτοβάθμιων ΟΤΑ, ικανών να προγραμματίζουν και να υποστηρίζουν την ανάπτυξη στον

χώρο τους, ικανών να παρέχουν υτιηρεσίες αξιοποιώντας σύγχρονες μορφές διοικητικής

οργάνωσης, να λειτουργούν τελικά ως μονάδες αποτελεσματικής διοίκησης. Αντίθετα η

διοικητική λειτουργία στην μικροκλίμακα της κοινότητας και του μικρού δήμου δεν

δημιουργεί προϋποθέσεις για τη αποτελεσματική διοίκηση.

Η δημιουργία του νέου ΟΤΑ ^σε ευρύτερη χωρική ενότητα αμβλύνει τον άμεσο δεσμό

αντιπροσώπευσης και ετητυγχάνεται στην μικρή κλίμακα. Ο αντιπρόσωπος απομακρύνεται

από το ‘βλέμμα’ του αντιπροσωπευόμενου. Έτσι η αμεσότητα της πολιτικής συμμετοχής

που χαρακτήριζε την δημοκρατική αντιπροσώπευση στις μικρές κοινότητες υποθηκεύεται

στον βωμό της αποτελεσματικής διοίκησης.

Α)Η αρχή της ενδοδημοτικής αναπτυξιακής ισορροπίας

Η συνάρθρωση ετημέρους τοπικών κοινωνιών με διαφορετικά πληθυσμιακά μεγέθη,

διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των υποδομών ακόμη και με διαφορές στην οικονομική

.κοινωνική .γεωγραφική και πολιτιστική φυσιογνωμία καθίσταται ιδιαίτερα προβληματική

όταν ετηδιώκεται μονοσήμαντα σε διοικητική βάση. Από την άλλη πλευρά η ανάδειξη των

ετημέρους διαφορών δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ιδιαιτερότητα που ετπβάλλει την

διοικητική ‘καθαρότητα’ διότι έτσι η συγκρότηση του ισχυρού διοικητικού κέντρου θα

ήταν πρακτικά και θεσμικά αδύνατη.

Η παραπάνω ετησήμανση αποτελεί καίριο γνώμονα κατά την εκπόνηση και εφαρμογή του

Προγράμματος ‘ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’. Στόχος του είναι ο συγκερασμός και

ταυτόχρονα η εγγύηση της έκφρασης των διαφορετικοτήτων που χαρακτηρίζουν το κάθε

’ Πρβλ. Ευ.Βενιζέλου. Ο νομοθέτης και η δευτεροβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση: αποκλειστική αρμοδιότητα της Ολομέλειας της Βουλής και δημοκρατικό συμμετοχικό κεκτημένο (Γνωμοδ.), Κοινοβουλευτική Επιθεώρηση 1990.

χωριό του νέου ΟΤΑ. Παράλληλα, εττιχειρείται η εξασφάλιση ενός ελάχιστου ορίου έργων

που θα χωροθετούνται στους συνοικισμούς του νέου δήμου με ορθολογικά κριτήρια

λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες σε υποδομές πρώτης σημασίας, όπως οδικό δίκτυο, δίκτυα

ύδρευσης, αποχέτευσης, άρδευσης, κοινωνικό εξοπλισμό, πληθυσμό και χρονοαπόσταση

από την έδρα του δήμου.

Ε)Αρχή της εγγυημένης αντιπροσώπευσης

Ως επιστέγασμα της προσήλωσης στις παραπάνω αρχές το Πρόγραμμα ΙΩΑΝΝΗΣ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’ και ειδικότερα το εισηγούμενο Σχέδιο Νόμου καθιερώνεται και

κατοχυρώνει την αρχή της ελάχιστης, της εγγυημένης αντιπροσιυπευσης των

καταργούμενων και συνενωθέντων σε νέο ΟΤΑ δήμων και κοινοτήτων.

Μέριμνα του Σχεδίου Νόμου δεν είναι μόνο η συγκρότηση των νέων ΟΤΑ αλλά και η

ομαλή ένταξη και συνύπαρξη των προυπαρχουσών θεσμικών ενοτήτων, είτε αυτές

αναφέρονται σε μοναδικό αυτοτελή συνοικισμό όπου υφίστανται έτσι και αλλιώς μια

πρωτογενή κοινότητα συμφερόντων και παραδόσεων, είτε αναφέρονται σε ενότητα

συνοικισμών που διαμορφώθηκε ως επιμέρους κοινότητα συμφερόντων και παραδόσεων

εξαιτίας της συνύπαρξης κάτω από τον ίδιο διοικητικό θεσμό για περισσότερα από 80

χρόνια. Μέριμνα του Σχεδίου Νόμου είναι η δημιουργία θεσμικών συνθηκών για την

ενοποίηση της υποκείμενης στο νέο διοικητικό κέντρο τοτηκής κοινωνίας χωρίς

ταυτόχρονα την μηχανιστική αγνόηση των υφιστάμενων μερών της.

Στ)// αρχή της διατήρησης των διευκολύνσεων των κατοίκων στα μικρά χωριά

Οι αντικειμενικοί όροι διαβίωσης και επαγγελματικής δραστηριότητας στα μικρά και

σχεδόν άδεια χωριά της υπαίθρου καθώς και η ανάγκη να μείνει το παραγωγικό δυναμικό

σε αυτά οδήγησε την Πολιτεία να κατοχυρώσει ορισμένες διευκολύνσεις οικονομικής,

ασφαλιστικής και φορολογικής φύσεως. Η μεταβολή των συνθηκών αυτών αποτελεί στόχο

του προγράμματος ‘ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’*. Η εξάλειψη πάντως αυτών των

διευκολύνσεων τώρα θα είχε σαν αποτέλεσμα την δυσμενή και άδικη αντιμετώπιση των

κατοίκων εκείνων που επέμεναν να ζουν και να εργάζονται στα χωριά.

Τι αυτό η διακήρυξη για τη διατήρηση των διευκολύνσεων αποτελεί στοιχείο της

φυσιογνωμίας του Προγράμματος και καθίσταται θεμελιώδης αρχή του.

Πρβλ. κυρίως της μεγίστης θεωρητικής αξίας μελέτη τ( αυτοδιοικήσεως ΕΔΔΔ.1967, σ111 επ.

) Αθ. Ράικου. η γενική θεωρία της τοπικής

1 ·30ι στόγοι του ποοΎράααατος Καποδίστρια

Α)Εκσνγχρονισμός του διοικητικού συστήματος

Η νευραλγική θέση της πρωτοβάθμιας τοτηκής αυτοδιοίκησης στο διοικητικό σύστημα

την καθιστά κλειδί για τον εκσυγχρονισμό της ίδιας της αυτοδιοίκησης. Η εναρμόνιση της

τοπικής αυτοδιοίκησης με τις σύγχρονες διοικητικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών

εξελίσσεται σε δύο κατευθύνσεις: προσαρμογή της εσωτερικής οργάνωσης και επαύςηση

των λειτουργικών της δυνατοτήτων και προσαρμογή των ορίων άσκησης των

αρμοδιοτήτων με τρόπο ώστε να παράγονται τιερισσότερα θετικά αποτελέσματα προς

όφελος των κατοίκων.

Με την συγκρότηση ισχυρών, βιώσιμων και λειτουργικών ΟΤΑ στην περιφέρεια η

αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων θα συναντήσει αποτελεσματικούς φορείς και θα δώσει

στους κατοίκους τους την δυνατότητα να απολαύσουν υπηρεσίες αντίστοιχης ποιότητας με

εκείνες που μπορούν να απολαμβάνουν οι κάτοικοι των πόλεων.

Β)Πρωτοβάθμια ΟΤΑ νέου τύπου-Θεσμική δομή σύγχρονων ανοικτών πόλεων

Η δομή ενός διοικητικού συστήματος, ιδιαίτερα όταν αυτό αντιστοιχεί σε πρωτοβάθμιες

τοπικές κοινωνίες, πρέπει να εναρμονίζεται με την κοινωνική, οικονομική και δημογραφική

κατάσταση της περιοχής, αυτήν πρέπει να λαμβάνει υπόψη γιατί αυτή έχει σαν ττεδίο

δράσης.

Το πρότυπο των ανοικτών πόλεων, δηλαδή της συλλειτουργίας αυτοτελών οικιστικών

μονάδων που αλληλεξαρτώνται για την παροχή εξυπηρετήσεων στον πληθυσμό τους, που

αποτελούν ένα δίκτυο ενιαίων αναγκών στις οποίες πρέπει να ανταποκριθεί ένα σύνολο

ενιαίων υπηρεσιών, είναι η μορφή οργάνωσης που έρχεται να ενσαρκώσει ο σύγχρονος

βιώσιμος και λειτουργικός δήμος. Ο νέου τύπου πρωτοβάθμιος ΟΤΑ έχει στον σκληρό

πυρήνα της θεσμικής του οντότητα αυτήν ακριβώς την συλλειτουργία αυτοτελών

οικιστικών μονάδων που προϋποθέτουν κοινό δίκτυο εξυττηρετήσεων σε αντίθεση με το

‘παλαιό’, ‘αναχρονισηκό” πλέον τύπο ΟΤΑ που έχει σαν βάση την διοικητική αυτοτέλεια

της μεμονωμένης οικιστικής μονάδας, δηλαδή τον κατακερματισμό του δικτύου των

ενιαίων αναγκών. Αυτός ο κατακερματισμός δεν επέτρεπε την συντονισμένη και ενιαία

αντιμετώπιση τους.

Τ)Αναβάθμιση του τοττικού πολιτικού συστήματος

Πριν την εφαρμογή του συστήματος Καποδίστρια οι αιρετοί κυρίως στο εττίτιεδο των

μικρών δήμων και στις κοινότητες ήταν υποχρεωμιένοι να αναζητούν οικονομικά και

λειτουργικά μέσα για την εκπλήρωση της αποστολής τους επιδιώκοντας να αποκτήσουν

έρεισμα σε κέντρα πολιτικής επιρροής και να μεταχειριστούν διαδικασίες του πελατειακού

συστήματος. Αυτό δημιουργούσε ασφαλώς προϋποθέσεις άνισης μεταχείρισης και

παράλληλα υποβαθμίζει το κύρος των αιρετών. Όταν ο δημοτικός ή κοινοτικός λειτουργός

αναγκαζόταν εξαιτίας της αντικειμενικής αδυναμίας του θεσμού να υπηρετεί, να

προστρέχει στην αρωγή πολιτικών λειτουργών ανωτέρου βαθμού ή του εθνικού επυιέδου,

πολύ περισσότερο όταν 'επαιτεί” την αρωγή του κράτους τότε ήταν πλέον αδύνατον να

γίνεται λόγος για αυτοδιοίκηση εφόσον στην ουσία πρόκειται για ‘ετεροδιοίκηση’.

Α)Αιοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ

Οι οργανισμοί της τοτηκής αυτοδιοίκησης που είναι αδύναμοι να εκπληρώσουν την

αποστολή τους αναγκάζονται να υποθηκεύσουν την οικονομική και διοικητική τους

αυτοτέλεια, πράγματι η διοικητική αυτοτέλεια που το Σύνταγμα αναγνωρίζει στους ΟΤΑ

δεν περιορίζεται μόνο άμεση εκτελεστότητα των διοικηηκών πράξεων. Αναφέρεται στην

ικανότητα τους αποφασίζουν και να είναι σε θέση να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους,

πράγμα που προϋποθέτει την κατάλληλη διοικητική οργάνωση και τα αναγκαία

λειτουργικά μέσα. Όταν αυτά δεν τα έχουν, είτε διότι οι δημογραφικές και οικονομικές τους

δυνάμεις δεν επαρκούν είτε γιατί η πολυπλοκότητα των τοτηκών υποθέσεων απαιτεί

παρέμβαση σε ευρύτερο επίπεδο τότε η πεμπτουσία της αυτοδιοίκησης, η διοικητική και

οικονομική της αυτοτέλεια τραυματίζεται σοβαρά.

Γίνεται σαφές ότι η δημιουργία ισχυρών, βιώσιμων και λειτουργικών ΟΤΑ συντελεί στην

επίτευξη ουσιαστικών προϋποθέσεων για την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και

συνεπώς την ενδυνάμωση της.

Έ.)Συντονισμός των τοτηκών δημοσίων επενδύσεων

Ο κατακερματισμός της πρωτοβάθμιας τοτηκής αυτοδιοίκησης κυρίως στην περιφέρεια ,

έχει ως αποτέλεσμα την πολυδιάσπαση των πόρων που κατευθύνονται για τοτηκές δημόσιες

επενδύσεις. Τόσο η ύπαρξη των μικρών και ανίσχυρων ΟΤΑ που επιδιώκουν έργα μικρής

εμβέλειας, τέτοια που εναρμονίζονται με το μέτρο της δημογραφικής και οικονομικής τους

καχεξίας, όσο και η δυσκολία να προγραμματίσουν και να εκτελέσουν έργα διατοτηκής

χρησιμότητας εφόσον δυστηστούν απέναντι σε θεσμούς συνεργασίας, συντελεί στην

απώλεια ή στην σπατάλη σημαντικών τοτηκών δημοσίων επενδύσεων.

Η δημιουργία ισχυρού διοικητικού κέντρου σε ευρύτερη από την υφιστάμενη κλίμακα και

ταυτόχρονα η οργανωτική και λειτουργική αναβάθμιση των νέων ΟΤΑ σε συνδυασμό με

την θεσμοθέτηση εγγυήσεων για την ενδοδημοτική αναπτυξιακή ισορροτήα θα συμβάλει

στον συντονισμό και την αυξημένη αποδοτικότητα των τοτηκών δημοσίων επενδύσεων οι

οποίες πλέον θα κατευθύνονται σε έργα τεχνικής υποδομής και κοινωνικού εξοτιλισμού.

Στ)Νομιμότητα, διαφάνεια και κοινωνικός έλεγχος στην τοτπκή εξουσία

Η εξουσία των οργανισμών τοτηκής αυτοδιοίκησης προσδιορίζεται ασφαλώς από το

Σύνταγμα και πρέπει να κινείται μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας. Τούτο σημαίνει ότι οι

διοικητικές τους πράξεις ή οι πράξεις οικονομικής διαχείρισης δεν πρέπει να είναι μόνο

νόμιμες αλλά και να αποδεικνύονται ότι είναι τέτοιες. Συνεπώς πρέπει να ελέγχονται από

τα αρμόδια κατά το Σύνταγμα και τους νόμους όργανα. Το κράτος δεν έχει μόνο την

υποχρέωση να ελέγχει την νομιμότητα αλλά και διαμέσου αυτού του ελέγχου να

κατοχυρώνει την ελευθερία πρωτοβουλίας και δράσης των δημοτικών και κοινωνικών

αρχών και ταυτόχρονα να προστατεύει τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες ή την

καταχρηστική άσκηση της τοπικής εξουσίας. Ανάλογη σημασία έχει και ο διαχειριστικός

έλεγχος δεδομένου μάλιστα όη και αυτός εγγυάται την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων.

1.4 Οι βασικές διατάξεις του Σγεδίου Νόμου

Α) Σύσταση των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ

Το παρόν σχέδιο νόμου φέρει τον τίτλο "συγκρότηση της τοπικής πρωτοβάθμιας

αυτοδιοίκησης". Αφετηρία για την συγκρότηση των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ είναι σύσταση

τους. Η συστατική "πράξη" σε όλες τις προηγούμενες συγκροτήσεις του θεσμού, το 1833 με

το ΒΔ της 27’’ Δεκεμβρίου 1833 και το 1912 με τον ΔΝΖ/1912 έγινε με την έκδοση

διαταγμάτων τα οποία περιελάμβαναν τους ΟΤΑ ενός ή περισσοτέρων νομών. Στην

συνέχεια οποιαδήποτε μεταβολή γινόταν οπωσδήποτε με διάταγμα εφόσον συνέτρεχαν οι

προϋποθέσεις που έθετε ο νόμος και εφόσον ο αρμόδιος Υπουργός Εσωτερικών έκρινε ότι

το δημόσιο συμφέρον επιβάλει τη σύσταση ή μεταβολή ενός οργανισμού τοπικής

αυτοδιοίκησης. Η νομολογία κατά πάγιο τρόπο αναγνώρισε στην Διοίκηση το αποκλειστικό

δικαίωμα να ιδρύσει νέο ΟΤΑ παρά την συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων.

Το παρόν νομοσχέδιο πρωτοτυπεί σε σχέση με τους προαναφερόμενους "ιδρυτικούς"

νόμους της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι δήμοι και οι κοινότητες που

απαρτίζουν την πρωτοβάθμια τοτηκή αυτοδιοίκηση ιδρύονται ατιευθείας με το νομοσχέδιο

ώστε η συστατική "πράςη" να προσλάβει την αυξημένη, σε σχέση με το διάταγμα ισχύ του

τυπικού νόμου. Στο άρθρο 1 του Σχεδίου Νόμου όπου αναφέρονται κατά νομό οι νέοι

δήμοι ή κοινότητες επαναλαμβάνονται οι ΟΤΑ που παραμένουν χωρίς μεταβολή. Η

επανάληψη της στην συγκεκριμένη διάταξη του τυπικού νόμου έχει τον χαρακτήρα "οιωνεί"

επανίδρυσης και αυτών. Υπό αυτήν την έννοια ο νομοθέτης συγκροτεί την πρωτοβάθμια

τοπική αυτοδιοίκηση αναβαθμίζοντας συνολικά την νομική βάση της σύστασης όλων των

πρωτοβάθμιων ΟΤΑ.

Οι δήμοι και οι κοινότητες που ιδρύονται με το παρόν Σχέδιο Νόμου προέρχονται από την

συγχώνευση των υφιστάμενων δήμων ή κοινοτήτων οι οποίοι καταργούνται. Η εδαφική

περιφέρεια των νέων δήμων περιλαμβάνει το άθροισμα της εδαφικής περιφέρειας των

καταργηθέντων οι δημότες των οποίων καθίστανται αυτοδικαίως δημότες των νέων δήμων

ή κοινοτήτων.

Q)H θέση των καταργούμενων ΟΤΑ στο ν

Κοινοτικά Διαμερίσματος

ο αυτοδιοικούμενο νομικό πρόσωπο. Δημοτικά ή

Ενώ οι καταργούμενοι ΟΤΑ παύουν να λειτουργούν από την 1'' Ιανουάριου 1999 και

υποκαθίστανται από τους νέους δήμους και κοινότητες, δηλαδή έχουμε διαδοχή νομικών

προσώπων, οι αντιστοιχούσες σε αυτούς τοπικές κοινωνίες, οι κοινότητες των δημοτών

τους, συνυπάρχουν στην ενιαία τοτηκή κοινωνία του νέου ΟΤΑ. Το Σχέδιο Νόμου

οργανώνει την από θεσμική άποψη .αρμονική λειτουργική και δημιουργική συνύπαρξη

τους δεδομένου ότι ο νομοθέτης εκείνο που μπορεί και επιθυμεί να καταργήσει είναι μόνο

την από μέρους διοικητική οντότητα. Οι κοινότητες συμφερόντων που παράγονται από την

συνοίκηση, την κοινή πολιτιστική παράδοση, την από κοινού συνύπαρξη υπό το ίδιο

διοικητικό κέντρο για πολλές δεκαετίες δεν καταργούνται με νόμους ούτε η κατάργηση

τους πρέπει να είναι πρόθεση του νομοθέτη.

Τα χωριά, η κιβωτός της πολυπολιτισμικής παράδοσης των Ελλήνων, τα χωριά που

στολίζουν τις ρυτίδες της ιστορίας του τόπου ^εν χάνονται στο νέο διοικητικό κέντρο.

Αντίθετα η οργάνωση και η λειτουργία τους θεμελιώνεται στην ανππροσώπευση, την

αποκέντρωση και την ενδυναμωτική αναπτυξιακή ισορροπία.

Πράγματι, οι δημότες και η εδαφική περιφέρεια των καταργούμενων και συνοθέντων

δήμων και κοινοτήτων αποτελούν διακριτό μέρος της ενιαίας δημοτικής περιφέρειας και

του σώματος των δημοτών. Οι πρώην ΟΤΑ αναγνωρίζονται ως εδαφικές και διοικητικές

17

διαιρέσεις του νέου δήμου και αποτελούν Δημοτικά Διαμερίσματα ή αντίστοιχα όταν είναι

εδαφικές και διοικητικές διαιρέσεις της προερχόμενης από συνένωση κοινότητας

αποτελούν Κοινοτικά Διαμερίσματα.

Τα δημοτικά διαμερίσματα έχουν την ίδια νομική υπόσταση με τα υφιστάμενα έως

σήμερα Δημοτικά Διαμερίσματα στα οποία διαιρέθηκαν οι δήμοι με πληθυσμό άνω των

150.000 κατοίκων. Αποτελούν δηλαδή μονάδες δημοτικής αποκέντρωσης. Διαφέρουν όμως

τόσο στον τρόπο εκπροσώπησης και διοίκησης όσο και στις αρμοδιότητες που ασκούν.

Μετά την εισαγωγή του θεσμού των Δημοτικών Διαμερισμάτων στους δήμους που

ιδρύονται με το παρόν Σχέδιο Νόμου έχει βάση η διάκριση σε "αστικά· Δημοηκά

Διαμερίσματα, εκείνα που εισήγαγε ο ν.1065/1980 και ολοκλήρωσε ο ν.1270/1982 τα οποία

εξακολουθούν να έχουν την μορφή που προσέλαβαν ως διοικητικές διαιρέσεις μεγάλων

αστικών δήμων και σε "μη αστικά" Δημοτικά Διαμερίσματα που λειτουργούν όπως ορίζει

το παρόν Σχέδιο Νόμου. Στην πράξη η διάκριση κατοχυρώνεται, εκτός από τη ισχύ

διαφορετικών για τις προϋποθέσεις συγκρότησης, την εκλογή των οργάνων, τις

αρμοδιότητες και την λειτουργία, κυρίως με την διαφορετική ορολογία των οργάνων αφού

στα αστικά Δημοτικά Διαμερίσματα εκλέγεται Συμβούλιο Δημοτικού Διαμερίσματος ενώ

στα μη αστικά τοπικά συμβούλια ή δημαρχιακοί πάρεδροι. Τέλος την διαφορά τους

αποκαλύπτει και το σύστημα εκλογής στο οποίο ενυπάρχει η διαφορετική αφετηρία των εν

λόγω θεσμών. Στα αστικά Δημοτικά Διαμερίσματα η εκλογική νομιμοποίηση των οργάνων

συμπαρασύρεται από την εκλογή του Δήμαρχου επειδή αυτά προήλθαν από την διαίρεση

ενιαίου Δήμου. Στα μη αστικά Διαμερίσματα η εκλογή των οργάνων βασίζεται στην

ετυμηγορία του οικείου εκλογικού σώματος υποδηλώνοντας έτσι την προέλευση από τον

προϋπάρχοντα ΟΤΑ.

Τα Δημοτικά Διαμερίσματα που συγκροτούνται με βάση το παρόν σχέδιο νόμου

διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες. Εκείνα που έχουν περισσότερους από 300 κατοίκους στα

οποία ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου είναι και δημοτικός σύμβουλος. Εκείνα που

έχουν λιγότερους από 300 κατοίκους και εκπροσωπούνται με τριμελές τοπικό συμβούλιο

πρόεδρος του οποίου είναι ο δημαρχιακός πρόεδρος και το Δημοτικό Διαμέρισμα που

αποτελεί από την έδρα του νέου δήμου το οποίο δεν εκπροσωπείται από δικά του όργανα

αλλά υπάγεται απευθείας στην Δημοτική Αρχή.

Η θεσμική συγκρότηση των καταργηθέντων ΟΤΑ σε Δημοτικά Διαμερίσματα, στο

πλαίσιο του νέου δήμου, πραγματώνει κρίσιμες αρχές της μεταρρύθμισης. Η δημοκρατική

αντιπροσώπευση, η δημοτική αποκέντρωση και ενδοδημοτική αναπτυξιακή ισορροπία

προϋποθέτουν την διασφάλιση εγγυήσεων για την ισότιμη συμμετοχή όλων των δημοτών

18

στην διαμόρφωση και την άσκηση της τοτηκής εξουσίας. Η ενότητα του νέου ενιαίου

οργανισμού τοτηκής αυτοδιοίκησης θεμελιώνεται στην οργανωμένη συνύπαρξη των

επιμέρους τοτηκών κοινωνιών που τον συνθέτουν με τρόπο ώστε να κατοχυρώνονται τα

ειδικά συμφέροντα και ταυτόχρονα να υττηρετείται το κοινό δημοτικό συμφέρον.

Το Σχέδιο Νόμου εισαγάγει την αρχή της εγγυημένης αντιπροσώπευσης. Δηλαδή,

Δημοτικά Διαμερίσματα που έχουν περισσότερους από 300 κατοίκους εκλέγουν

οπωσδήποτε έναν δημοτικό σύμβουλο ανεξάρτητα από τον αριθμό των συμβούλων που

μπορεί να αποδώσει ο εκλογικός πληθυσμός τους. Ο σύμβουλος αυτός αντιπροσωπεύει

άμεσα την εκλογική κοινότητα του Διαμερίσματος και είναι ταυτόχρονα ετηκεφαλής του

τοπικού συμβουλίου, του οργάνου που εκπροσωπεί τους κατοίκους του Διαμερίσματος.

Αυτός μεριμνά για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων των κατοίκων

μεταφέροντας την φωνή τους στην κεντρική δημοτική αρχή και αμφίδρομα υλοποιώντας

την ενιαία δημοτική πολιτική στον χώρο του. Η ταυτοπροσωπία του άμεσου αντιπροσώπου

του Δημοηκού Διαμερίσματος στο δημοτικό συμβούλιο με τον Πρόεδρο του τοπικού

συμβουλίου ο οποίος μάλιστα

είναι αποδέκτης και αρμοδιοτήτων που του αναθέτει ο Δήμαρχος, ενισχύει την

αποτελεσματικότητα του θεσμού και ενδυνάμωναν την θέση της τοτηκής κοινωνίας του

Δημοτικού Διαμερίσματος στο συνολικό δημοτικό γίγνεσθα. Αποτρέπει τοτηκές πολιτικές

αντιπαλότητες που θα έβλαπταν την ενότητα των εκπροσώπων του Διαμερίσματος και θα

αποδυνάμωναν την θέση του κατά την εκπροσώπηση των συμφερόντων των κατοίκων.

Συνολικά μάλιστα θα έθεταν σε διαρκή αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα της

δημοτικής Αρχής.

Αντίστοιχες λειτουργίες ασκεί το τριμελές τοπικό συμβούλιο και ο δημαρχιακός πάρεδρος

με την μόνη διάφορα ότι δεν συμμετέχει στο δημοτικό συμβούλιο ως δημοτικός

σύμβουλος.Η αρχή της εγγυημένης αντιπροσώπευσης εφαρμόζεται κυρίως με την εκλογή του

δημοτικού σύμβουλου στα δημοτικά διαμερίσματα με περισσότερους από 300 κατοίκους.

Επισημαίνεται ότι για την εκλογή του λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των έγκυρων

ψηφοδελτίων που έλαβε ο κάθε συνδυασμός στην περιφέρεια του Δημοτικού

Διαμερίσματος . Έτσι εκλέγεται σύμβουλος από τον συνδυασμό που πλειοψήφησε στο

Διαμέρισμα. Η αρχή της τοπικής πλειοψηφίας εφαρμόζεται και για την εκλογή του τοπικού

συμβουλίου.Στα Δημοτικά Διαμερίσματα με λιγότερους από 300 εκλέγεται τριμελές τοπικό συμβούλιο

με ετηκεφαλής τον δημαρχιακό πάρεδρο. Στα Κοινοηκά Διαμερίσματα εκλέγεται μόνο

19

πάρεδρος. Τα παραπάνω Δημοτικά Διαμερίσματα δεν εκπροσωπούνται με δημοτικό

σύμβουλο. Ο πάρεδρος πάντως συμμετέχει υποχρεωτικά με δικαίωμα λόγου στις

συνεδριάσεις του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου και έχει δικαίωμα ψήφου για όλα τα

θέματα που αφορούν το Διαμέρισμα. Με αυτόν τον τρόπο κατοχυρώνεται το δικαίωμα

εκπροσώπησης των περιοχών αυτών. Εξάλλου η επέκταση της εγγυημένης

αντιπροσώπευσης και σε διαμερίσματα με λιγότερους από 300 κατοίκους θα αποδυνάμωνε

την θεσμική δυναμική της αντιπροσώπευσης γιατί θα οδηγούσε είτε σε πολυπληθή

δημοτικά συμβούλια τα οποία δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά είτε

στην υποαντιπροσώπευση πολυπληθέστερων Δημοτικών Διαμερισμάτων γεγονός που θα

συνέβαλλε στην παραβίαση βασικών αρχών του εκλογικού δικαίου.

Γ)Η εφαρμογή της εγγυημένης αντιπροσώπευσης στην εκλογή του Δημοτικού Συμβουλίου

Στους δήμους που ιδρύονται με το παρόν Σχέδιο Νόμου ο αριθμός των μελών του

δημοτικού συμβουλίου καθορίζεται από το άθροισμα του αριθμού των μελών που θα είχε

το συμβούλιο σύμφωνα με τον πληθυσμό του, όπως ορίζει το ΔBCK, και του αριθμού των

Δημοτικών Διαμερισμάτων που αντιπροσωπεύονται υποχρεωτικά δηλαδή εκείνων που

έχουν περισσότερους από 300 κατοίκους, εκτός της έδρας του δήμου. Με αυτόν τον τρόπο

διευρύνεται αριθμητικά το αντιπροσωπευτικό σώμα έτσι ώστε η υποχρεωτική

αντιπροσώπευση να μην επιβαρύνει την αριθμητική αναλογία αντιπροσώπων και

αντιπροσωπευόμενων στο σύνολο του δήμου.

Η κατανομή των εδρών εξακολουθεί να γίνεται όπως ορίζει έως σήμερα ο Δ.Κ.Κ. δηλαδή

τα 3/5 των εδρών καταλαμβάνει ο επιτυχών συνδυασμός, δηλαδή ο συνδυασμός του

εκλέγοντος Δημάρχου, και τα 2/5 κατανέμονται αναλογικά στους επιλαχόντες

συνδυασμούς.

Από το σημείο αυτό και πέρα το σύστημα εκλογής διαφοροποιείται ως εξής:

Σε κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα με περισσότερους από 300 κατοίκους, ανεξαρτήτως από

εκεί και πάνω του πληθυσμού του, αντιστοιχεί μία έδρα του δημοτικού συμβουλίου η οποία

καταλαμβάνεται από τον συνδυασμό που πλειοψήφησε στο Δημοτικό Διαμέρισμα υπό την

προϋπόθεση ότι ο συνδυασμός αυτός έχει λάβει τουλάχιστον 2 έδρες από την κατανομή

των εδρών που έγινε σύμφωνα με το ισχύον σύστημα μεταξύ επιτυχόντων και επιλαχόντων

συνδυασμών. Απαιτούνται δύο τουλάχιστον έδρες γιατί την πρώτη καταλαμβάνει, έτσι κι

αλλιώς ο υποψήφιος δήμαρχος του συνδυασμού. Η έδρα καταλαμβάνεται από

πλειοψηφήσαντα υποψήφιο του εν λόγω συνδυασμού. Η έδρα καταλαμβάνεται από τον

πλειον(/ηφήσαντα υποψήφιο του εν λόγω συνδυασμού στην λίστα των υποψηφίων τοτηκών

συμβούλων. Αυτός είναι και ο Πρόεδρος του τοτηκού συμβουλίου.

Οι έδρες που καταλαμβάνονται με τον παραπάνω τρόπο συμπεριλαμβάνονται στις έδρες

που κερδίζει κάθε συνδυασμός σύμφωνα με το σύστημα εκλογής του Δημάρχου. Έτσι όταν

στο Δημοτικό Διαμέρισμα επικρατήσει ένας εκ των επιλαχόντων συνδυασμών τότε η έδρα

που του αντιστοιχεί περιλαμβάνεται στον αριθμό εδρών που έχουν κατανεμηθεί στον

συνδυασμό αυτό. Εάν μάλιστα αυτός δεν έχει λάβει καμία έδρα ή έχει λάβει μόνο μία τότε

ο Πρόεδρος του τοτηκού συμβουλίου και δημοτικός σύμβουλος εκλέγεται από το αμέσως

επόμενο σε αριθμό νι/ήφο, στο Διαμέρισμα , συνδυασμό. Στην περίπτωση που ο

συνδυασμός στον οποίο ανήκει η έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος έχει συμτιληρώσει

τον αριθμό εδρών που του αναλογούν τότε η έδρα καταλαμβάνεται από τον αμέσως

επόμενο συνδυασμό κ.ο.κ.

J. Εκλονή του τοπικού συαβουλίου

Το τοπικό συμβούλιο είναι τριμελές στα Δημοτικά Διαμερίσματα έως 300 κατοίκους,

πενταμελές στα Δημοτικά Διαμερίσματα από 301 έως 2500 κατοίκους και ετιταμελές στα

Δημοτικά Διαμερίσματα από 2500 κατοίκους και άνω. Ο δημαρχιακός πάρεδρος ως

πρόεδρος του τριμελούς τοτηκού συμβουλίου εκλέγεται από τον πλειοψηφήσαντα στο

Δημοτικό Διαμέρισμα συνδυασμό υποψηφίου δημάρχου και είναι ο πλειοψηφών σε

προτιμήσεις υποψήφιος αυτού του συνδυασμού. Ο Πρόεδρος των πενταμελών ή επταμελών

τοτηκών συμβουλίων εκλέγεται σύμφωνα με όσα αναφέρονται παραπάνω. Τα υπόλοιπα

τέσσερα ή έξι μέλη καθώς και τα τρία μέλη του τριμελούς τοπικού συμβουλίου εκλέγονται

αναλογικά σύμφωνα με τον αριθμό των εγκύρων ψηφοδελτίων που συγκεντρώνει κάθε

συνδυασμός υποψηφίου δημάρχου στα εκλογικά τμήματα του Δημοτικού Διαμερίσματος.

Η αναλογική εκπροσώττηση των συνδυασμών στο τοτηκό συμβούλιο ετητρέπει σε όλες τις

τάσεις της τοτηκής του κοινωνίας να εκφρασθούν στο συλλογικό όργανο του Δημοτικού

Διαμερίσματος. Η αναλογική εκπροσώπηση δεν κάμπτεται στην συγκεκριμένη περίπτωση

από την εφαρμογή της αρχής της διοικητικής σταθερότητας’ η οποία στο πεδίο της εκλογής

των κεντρικών οργάνων του δήμου οδηγεί στην εφαρμογή του ισχύοντος συστήματος

κατανομής των εδρών μεταξύ επιτυχόντος και ετηλαχόντων συνδυασμών. Το τοπικό

συμβούλιο είναι όργανο κατεξοχήν συμμετοχικό και δεν εμπλέκεται ουσιαστικά στην

διοικητική λειτουργία έτσι ώστε να μην έχει πεδίο εφαρμογής η αρχή της αυξημένης

πλειοψηφία στην κατανομή των εδρών του.

Ε. AouoSukmec των τοτπκών συαβουλίων, του προέδρου rove και των παοέδοων

Τα τοτηκά συμβούλια αποτελούν σημαντικό μέρος της νέας πολιτικής και οργανωτικής

δομής των δήμων νέου τύπου που ιδρύονται με το παρόν Σχέδιο Νόμου. Η θεσμοθέτησή

τους και κυρίως η γόνιμη λειτουργία τους θα αποτελέσει το όχημα για την ομαλή ένταξη

των επιμέρους τοπικών κοινωνιών στην ευρύτερη τοπική κοινωνία του δήμου. Ταυτόχρονα

η αποκεντρωμένη διάρθρωση του δήμου επιτρέπει την εφαρμογή δύο από τις βασικές αρχές

του προγράμματος, της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και της αποτελεσματικότητας

καθώς και της ενδοδημοτικής αναπτυξιακής ισορροπίας.

Σχετικά με τον ρόλο των τοπικών συμβουλίων αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός

μεταξύ των στελεχών της αυτοδιοίκησης. Πολλοί επισήμαναν ότι αυτά πρέπει να έχουν

καίριες διοικητικές εξουσίες και δυνατότητα εκτέλεσης των αποφάσεών τους, δηλαδή

προϋπολογισμό και ενδεχομένως διοικητικό μηχανισμό. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι η

ύπαρξη των τοπικών συμβουλίων θα αποδυναμώσει την Δημοτική Αρχή δυσχεραίνοντας

την λήψη των αποφάσεων ή εμποδίζοντας την εφαρμογή τους. Παράλληλα, εκφράστηκαν

ανησυχίες για το ενδεχόμενο να λειτουργήσουν τα τοτηκά συμβούλια ως εστίες

συντήρησης ή αναζωπύρωσης του τοπικισμού.

Ο προβληματισμός αυτός λαμβάνεται υπόψη για την οριστική διαμόρφωση της θεσμικής

οντότητας των τοπικών συμβουλίων. Την τελική επιλογή καθορίζει η βούλησή μας να

οργανώσουμε τους νέους δήμους σε στέρεες βάσεις αλλά ταυτόχρονα να επιτύχουμιε την

σύνθεση των διαφορετικών ρυθμών ανάπτυξης που έως τώρα είχε το κάθε χωριό ή το

ημιαστικό κέντρο που τον συναποτελούν. ΓΤ αυτό επιλέγουμε την ισχυρή δημοτική

αποκέντρωση, δηλαδή την παραχώρηση σημαντικών αρμοδιοτήτων στα τοπικά συμβούλια

στους τομείς εκείνους που αποτελούν κλειδιά για την ενιαία λειτουργία του δήμου όπως

είναι ο προγραμματισμός και η ιεράρχηση των έργων τοπικής σημασίας. Αντίθετα οι

αρμοδιότητες που επικεντρώνονται στη διοικητική λειτουργία, εκείνες που προϋποθέτουν

ενιαίο κέντρο απόφασης δεν ανατίθενται από το Σχέδιο Νόμου στα τοτηκά συμβούλια. Η

ανάθεση ορισμένων ίσως από αυτές επαφίεται στην κρίση του ίδιου του δημοηκού

συμβουλίου.

Τα τοπικά συμβούλια προγραμματίζουν και ιεραρχούν τα έργα που είναι αναγκαίο να

γίνουν στην περιοχή τους και τα οποία είναι αποκλειστικά τοτηκής χρησιμότητας. Σ’ αυτά

περιλαμβάνονται κυρίως τα έργα συντήρησης των δικτύων. Επίσης παρακολουθούν την

εκτέλεση των έργων που αναφέρονται στην περιοχή τους, ανεξαρτήτως εάν είναι τοπικής η

διατοτηκής σημασίας και υποβάλλουν παρατηρήσεις για την εξέλιξή τους στο δημοτικό

συμβούλιο ή στα άλλα αρμόδια όργανα του δήμου. Ανάλογο δικαίωμα έχουν και για τη

παρακολούθηση της λειτουργία των δημοτικών υττηρεσιών ή δημοτικών νομικών προσώπων

που εγκαθίστανται στην περιφέρεια του Δημοτικού Διαμερίσματος.

Ως προς τον προγραμματισμό και την ιεράρχηση των έργων τα τοπικά συμβούλια

προτείνουν στην Δημοτική Αρχή ιεραρχημένα τα έργα που έχει ανάγκη το Δημοηκό

Διαμέρισμα. Από τα έργα αυτά εντάσσονται στο τεχνικό πρόγραμμα του δήμου τόσα όσα

αναλογούν στο Διαμέρισμα. Η ιεράρχηση που πρότεινε το τοπικό συμβούλιο είναι πολιτικά

δεσμευτική για το δημοτικό συμβούλιο.

Οι παραπάνω αρμοδιότητες αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες για την εφαρμογή της αρχής

της ενδοδημοτικής αναπτυξιακής ισορροπίας γιατί αποτρέπουν την ενδεχόμενη αυθαιρεσία

των αντιπροσώπων της κωμόπολης ή της πόλης οι οποίοι ίσως αγνοήσουν τις κρίσιμες

ανάγκες των χωριών. Η διαδικασία του προγραμματισμού και της ιεράρχησης είναι ανοικτή,

προσιτή σε κάθε πολίτη, ιδιαίτερα όταν ακολουθεί τις κατευθύνσεις που δίδονται από την

συνέλευση των κατοίκων. Υπό αυτήν την έννοια καμία Δημοτική Αρχή, που θα ήθελε να

συμπεριφερθεί με πρακτικές που αντιβαίνουν στις επιλογές του προγράμματος δεν θα

μπορέσει πλέον να τις ακολουθήσει.

Το τοπικό συμβούλιο έχει επίσης ειδικές αρμοδιότητες που εδράζονται στην εττιλογή να

εξακολουθούν οι δημότες των χωριών διαμέσου των αντιπροσώπων τους να έχουν κυρίαρχο

ρόλο στη διαχείριση και την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στον

καταργηθέντα ΟΤΑ. Ιδιαίτερη σημασία έχουν εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία που

προσπόριζαν ήδη προσόδους στο χωριό ή στην αξιοποίησή τους είχαν προνομιακή θέση οι

κάτοικοι και δημότες τους. Τα κληροδοτήματα, οι χορτολιβαδικές εκτάσεις και οι δασικές

εκτάσεις καθώς και Επιχειρήσεις που είχαν ιδρύσει οι ΟΤΑ αυτοί εξακολουθούν να

υπάρχουν προς όφελος των κατοίκων του Δημοτικού Διαμερίσματος που υποκατάστησε τον

καταργηθέντα ΟΤΑ. Τούτο διασφαλίζεται με δύο τρόπους. Πρώτον με την ρητή επιταγή του

νομοθέτη που ορίζει ότι οι πρόσοδοι από την αξιοποίηση αυτών των περιουσιακών

στοιχείων επενδύονται για έργα προς όφελος των κατοίκων του Δημοτικού Διαμερίσματος

και δεύτερον από τον νευραλγικό ρόλο των οικείων τοττικών συμβουλίων ή του παρέδρου

στην λήψη των αποφάσεων ή στην ανάδειξη διοικητικών συμβουλίων όταν πρόκειται για

Ιδρύματα ή Επιχειρήσεις. Στην περίπτωση της έκδοσης αποφάσεων από τα αρμόδια όργανα

του Δήμου με τις οποίες ασκείται η διοίκηση της εν λόγω περιουσίας απαιτείται η

προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του τοτηκού συμβουλίου. Έτσι ουσιαστικά το τοτηκό

συμβούλιο είναι το όργανο που έχει κυρίαρχο ρόλο στην λήψη αυτών των αποφάσεων. Εν

τω μεταξύ η Διοίκηση των Ιδρυμάτων ή των Επιχειρήσεων διορίζεται ασφαλώς από το

23

δημοτικό συμβούλιο αλλά την πλειοψηφία της την αποτελούν μέλη υποδεικνυόμενα από το

οικείο τοπικό συμβούλιο ή τον πάρεδρο.

Βαρύνουσα σημασία έχει η ρύθμιση για τα ειδικά καθήκοντα του Προέδρου του τοτηκού

συμβουλίου, του παρέδρου ή των μελών του τοπικού συμβουλίου στη διοίκηση

κληροδοτήματος που ανήκε σε καταργηθέντα ΟΤΑ. Προβλέπεται ότι όπου συμμετείχε στην

διοίκηση του κληροδοτήματος ο πρόεδρος καταργηθείσας κοινότητας ή ο δήμαρχος

καταργηθέντος δήμου συμμετέχει πλέον ο πρόεδρος του τοτηκού συμβουλίου ενώ όπου

συμμετείχαν κοινοτικοί ή δημοτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν πλέον τοτηκοί σύμβουλοι.

Όπου το κληροδότημα συνίσταται σε κεφάλαιο αυτοτελούς διαχείρισης τις πράξεις

διαχείρισης εκδίδει η δημαρχιακή ετητροπή αλλά μετά από σύμφωνη γνώμη του τοτηκού

συμβουλίου ή του παρέδρου. Με αυτόν τρόπο διασφαλίζεται πλήρως η βούληση του

κληροδότη για τον σκοπό και την αποστολή του κληροδοτήματος εφόσον η συμμετοχή των

ανηπροσώπων του χωριού προβλέπεται ως εγγύηση για την ετήτευξη του σκοπού. Εξάλλου,

η ρύθμιση αυτή βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το Σύνταγμα (άρθρο 109) αλλά συνάδει

απόλυτα και με την βασική ετπλογή του Προγράμματος για τη διατήρηση στα χωριά όλων

εκείνων των πόρων που είναι συνδεδεμένα με την παράδοση και τους συναισθηματικούς

δεσμούς των κατοίκων και των απόδημων δημοτών τους.

Ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου και ο πάρεδρος ασκούν επίσης αρμοδιότητες που τους

αναθέτει ο Δήμαρχος. Αυτές μπορεί να εκτείνονται σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από την

εξουσιοδότηση υπογραφής έως και την άσκηση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων. Τα δύο αυτά

όργανα ενσαρκώνουν την παραδοσιακή μορφή του ειδικού παρέδρου ή του προέδρου της

κοινότητας που ο μεν πρώτος ως ανηπρόσωπος του δημάρχου, του Β.Α. της 2Τ^ Δεκεμβρίου

1833. ο δε δεύτερος ως αιρετός λειτουργός του χωριού ενσάρκωναν την πλησιέστερη και

πλέον προσιτή στον κάτοικο Αρχή. Αυτή η παραδοσιακή μορφή αιρετού τοτηκού άρχοντα

είναι αναγκαία να υπάρξει και να διατηρηθεί προκειμένου να στηρίζεται σ’ αυτήν η

σύγχρονη μορφή του δημοτικού άρχοντα που θα κληθεί να διοικήσει τους νέους δήμους. Με

άλλα λόγια, η σύγχρονη ισχυρή και αποτελεσματική αυτοδιοίκηση που θα ενσαρκωθεί με

τους δήμους νέου τύπου θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε νέο πρότυπο δημοτικού άρχοντα. Ο

πρωτίστως πολιτικός και τεχνοκράτης δήμαρχος έχει ανάγκη να υποβοηθείται από

παραδοσιακού τύπου δραστήριους και αφοσιωμένους στο χωριό τοπικούς άρχοντες.

Τέλος πρέπει να επισημανθεί, ότι όσα προαναφέρονται για τους παρέδρους ισχύουν ετήσης

και για τους παρέδρους των κοινοτήτων που ιδρύονται με το παρόν Σχέδιο Νόμου.

Στ. άιοικητική εξυπηρέτηση των κατοίκων

Μία συντονισμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού της πρωτοβάθμιας

τοπικής αυτοδιοίκησης που εστιάζεται στην συγκρότηση ισχυρών διοικητικών κέντρων

ικανών να παράσχουν περισσότερες και καλύτερης ποιότητας υπηρεσίες στους κατοίκους

της υπαίθρου δεν μπορεί ασφαλώς να παραλείψει να οργανώσει τις σχέσεις των κατοίκων

με τις δημοτικές υπηρεσίες.

Πράγματι, ο κάτοικος δεν αρκεί να έχει περισσότερες υπηρεσίες στη διάθεσή τους αλλά

πρέπει να έχει ευχέρεια για πρόσβαση σ’ αυτές. Εττίσης, λαμβάνεται υπόψη ότι οι υττηρεσίες

που παρείχε ο κοινοτικός γραμματέας, ανεξάρτητα από την ροή τους δεν αναφέρονται στις

κλασικές κοινοτικές υποθέσεις αλλά επεκτείνονται στα καθήκοντα του ανταποκριτή του

ΟΓA και άλλες δευτερεύουσας σημασίας. Ο τρόπος παροχής αυτών των υπηρεσιών πολλές

φορές ήταν συνυφασμένος με τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων, δεν υττήρχε

ωράριο. Αυτές οι συνήθειες δεν μπορεί βέβαια να καθορίσουν τον τρόπο οργάνωσης και

λειτουργίας του νέου δήμου αλλά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να επιχειρείται η

ανταπόκριση της νέας δημοτικής δομής.

Στόχος είναι να αποφεύγεται η μετακίνηση και κυρίως η ταλαιπωρία του πολίτη κατά την

εξυπηρέτησή του στις δημοτικές υπηρεσίες, ιδίως μάλιστα για εκείνες τις συναλλαγές που

προηγουμένως διεκπεραίωνε ο γραμματέας της κοινότητας. Γι’ αυτό προβλέπονται δύο

σημαντικές ενέργειες :

Στην αρχή κάθε έτους ο δήμαρχος καθορίζει το ωράριο υττηρεσίας ενός ή περισσοτέρων

υπαλ/.ήλων στην έδρα του τοπικού συμβουλίου. Ο υπάλληλος αυτός, ανάλογα μιε τις ιδιαίτερες

υπηρεσιακές ανάγκες κάθε Δημοτικού Διαμερίσματος, θα ενημερώνει τους κατοίκους και θα

συγκεντρώνει αιτήσεις για την χορήγηση βεβαιώσεων ή πιστοποιητικών.

Κατά την έναρξη της δημοτικής περιόδου το δημοτικό συμβούλιο καθορίζει τους τρόπους με

τους οποίους θα εςυττηρετούνται οι κάτοικοι των χωριών εκτός της έδρας του δήμου έτσι ώστε

να μην αναγκάζονται να μετακινούνται προς το Δημαρχείο. Το συμβούλιο μπορεί να επιλέξει

μεθόδους που προσιδιάζουν στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δήμου και στην δυνατότητά

του να αξιοποιεί σύγχρονα τεχνολογικά μέσα. Έτσι σε άλλους δήμους μπορεί να εφαρμοσθεί

η συγκέντρωση αιτήσεων και διανομή εγγράφων με υπάλληλο του δήμου, σε άλλους ή λήψη

τηλεφωνικών αιτήσεων και η διανομή εγγράφων με φαξ.

Με το παρόν Σχέδιο Νόμου οργανώνεται ένα ακόμη σημαντικό βήμα για την πάταξη της

γραφειοκρατίας και την εξυπηρέτηση του πολίτη: η υποβολή τηλεφωνικών αιτήσεων για την

έκδοση ορισμένων από τα πλέον ζητούμενα ττιστοποιητικά, η αναζήτηση βεβαιώσεων και

ττιστοποιητικών από την ίδια την υπηρεσία αντί να περιφέρεται ο πολίτης από γραφείο σε

25

'/ραφείο και τέλος η αποστολή των αιτούμενο^ν βεβαιώσεων ή πιστοποιητικών από την

υπηρεσία στον πολίτη.

Η συμπερίληψη της σχετικής ρύθμισης στο παρόν Σχέδιο Νόμου δεν είναι τυχαία. Δύο από

τα οριζόμενα, καταρχήν, πιστοποιητικά εκδίδονται από τους ΟΤΑ, δηλαδή οι ληξιαρχικές

πράξεις και το πιστοποιητικό γεννήσεως. Ο αρχικός κύκλος των πέντε ειδών πιστοποιητικών

και βεβαιώσεων μπορεί να διευρυνθεί με Αποφάσεις των Υπουργών Εσωτερικών Δημόσιας

Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομικών και του αρμόδιου ανά περίπτωση Υπουργού.

Έτσι μπορεί άμεσα να επεκταθεί σε καίριους τομείς όπως οι βεβαιώσεις που εκδίδονται από

τον υπάλληλο του ΟΤΑ ως ανταποκριτή του ΟΓΑ κ.ο.κ. Συνεπώς οι Αρχές των νέων ΟΤΑ

από την έναρξη της λειτουργίας τους αλλά και πριν εφόσον το σχετικό άρθρο εφαρμόζεται

για όλη την Διοίκηση από την ισχύ του νόμου, έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν τα

μέτρα εξυττηρέτησης του πολίτη αποτρέποντας την ταλαιπωρία του ενώπιον των Υπηρεσιών.

Έτσι καταρρίπτεται εμπράκτως η ψευδεττίγραφη μομφή των αντιπάλων της μεταρρύθμισης και

απαντάται η ανασφάλεια των κατοίκων των χωριών yia την ενδεχόμενη ταλαιπωρία τους από

τις μετακινήσεις στην έδρα του δήμου. Είναι προφανές ότι με αφετηρία αυτό το σύστημα

κανόνων η κάθε Δημοτική Αρχή μπορεί να αναλάβει την πρωτοβουλία για να διευρύνει το

πεδίο εφαρμογής προσαρμόζοντάς το επίσης και στις ιδιαιτερότητες του ΟΤΑ.

Η απασχόληση ενός ή περισσοτέρων υπαλλήλων του δήμου μπορεί βέβαια να είναι ττλήρης σε

Δημοτικά Διαμερίσματα που έχουν περισσότερους από 1000 κατοίκους. Εκεί δίνεται η

δυνατότητα να υπάρξουν αποκεντρωμένες δημοτικές υπηρεσίες οι οποίες ενδεχομένως να

εξυπηρετούν και κατοίκους γειτονικών Δημοτικών Διαμερισμάτων εφόσον αυτά απέχουν

αρκετά από το Δημαρχείο.

Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε ότι στον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας του δήμου

μπορεί να προβλέπεται η σύσταση αυτοτελών υπηρεσιών, υπό την μορφή Γραφείων,

προκειμένου να εξυττηρετείται καλύτερα η διοίκηση ορισμένων υποθέσεων που ενδιαφέρουν

ορισμένη κατηγορία κατοίκων ή αντιμετωπίζουν προβλήματα μίας περιοχής. Έτσι μπορεί να

ιδρυθεί το Γραφείο γεωργικής ή κτηνοτροφικής ανάπτυξης, το Γραφείο τουριστικής

ανάπτυξης. Γραφείο προστασίας παραδοσιακού οικισμού. Γραφείο υποστήριξης

επιχειρήσεων κ.ο.κ. Τα εν λόγω αυτοτελή Γραφεία μπορούν να χωροθετούνται σε

διαφορετικά από την έδρα Δημοτικά Διαμερίσματα με γνώμονα την χωροταξική

αποκέντρωση των δημοτικών υπηρεσιών κα την καλύτερη εξυπηρέτηση των κατοίκων. Έτσι

το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης μπορεί να χωροθετηθεί σε εκείνο το Δημοτικό

Διαμέρισμα που κατοικούν περισσότεροι αγρότες ή το Γραφείο τουριστικής ανάπτυξης σε

Δημοτικό Διαμέρισμα με τουριστικό ενδιαφέρον.

26

Από την παρουσίαση των ειδικότερων μέτρων για την διοικητική εξυπηρέτηση του πολίτη

προκύπτει σαφώς η σημασία της έδρας του δήμου. Οι δημοτικές υπηρεσίες χωροθετημένες

αποκεντρωτικά, υπό την προϋπόθεση ότι επιτυγχάνεται η αποτελεσματική λειτουργία και η

οικονομική διοίκηση, δεν μεταβάλ/.ουν την έδρα σε προνομιούχο Δημοτικό Διαμέρισμα. Έτσι,

η σημασία της εστιάζεται μόνο στην χωροθέτηση του Δημαρχείου.

Πράγματι, όταν το κάθε χωριό έχει την ευχέρεια να ‘φιλοξενήσει' κάποια από τις δημοτικές

υπηρεσίες που προσιδιάζει στα ενδιαφέροντα των κατοίκων οι οποίοι για μία άλλη υττηρεσία

θα εξυπηρετούνται σε άλλο χωριό και στην έδρα του Δημαρχείου θα προσφεύγουν στις

κεντρικές υπηρεσίες τότε η έδρα δεν αποτελεί προνομιούχο τόπο αλλά απλώς συγκεντρώνει

ενδεχομένως τον κοινό τόπο περισσοτέρων εξυπηρετήσεων εξαιτίας της κεντρικότητας ή της

υφιστάμενης, πριν από τον καθορισμό της υποδομής.

Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι και με τον τρόπο αντιμετώ^σης του ζητήματος της

διοικητικής εξυπηρέτησης των κατοίκων αλλά και με την λήψη των υπολοίπων θεσμικών και

πολιτικών μέτρων που εμπεδώνουν την αρχή της ενδοδημοτικής αναπτυξιακής ισορροπίας

δίνεται η ευχέρεια σε κάθε χωριό, άρα και στην επιμέρους τοπική του κοινωνία, να

καταλάβει την θέση που του αξίζει μέσα στον νέο ΟΤΑ και να ετητύχει την αναγνώριση της

συνεισφοράς του στην κοινή προσπάθεια για την τοπική ανάπτυξη αλλά ταυτόχρονα και την

καταξίωση της ιδιαιτερότητάς του. Για παράδειγμα όταν ένα χωριό υπερτερεί στην

γεωγραφική παραγωγή έναντι των υπολοίπων είναι βέβαιο ότι θα ‘φιλοξενήσει’ στον χώρο

του το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης του δήμου και ενδεχομένως αυτό να υποδεχθεί το

Υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας ενώ η έδρα του δήμου, όπου ενδεχομένως

αναπτύσσεται πλουσιότερη εμπορική δραστηριότητα, εξακολουθεί να διατηρεί ή να

προσελκύει υπηρεσίες υποστήριξης αυτής της δραστηριότητας.

Ζ Διατήρηση των διευκολύνσεων via τους κατοίκουε των αικοών γωοιών.Η υπαγωγή των συνοικισμών ή και των κωμοπόλεων σε δήμους με πληθυσμό πάνω από

2000 κατοίκους ή σε ορισμένες περιπτώσεις και πάνω από 5000 κατοίκους δημιουργούσε

ανασφάλεια στους κατοίκους σχετικά με διευκολύνσεις ή ‘προνόμια’ ασφαλιστικής,

φορολογικής ή εν γένει οικονομικής φύσεως τα οποία είχαν θεσμοθετηθεί για κατοίκους

συνοικισμών ή κωμοπόλεων με λιγότερους από 2000 ή, σε άλλες περιπτώσεις, 5000

κατοίκους. Παρότι οι σχετικές διατάξεις που κατοχύρωναν τις συγκεκριμένες

διευκολύνσεις αναφέρονται σε συνοικισμούς και κωμοπόλεις και όχι σε διοικητικές

μονάδες, όπως οι δήμοι και οι κοινότητες εν τούτοις προβλέπεται ρητά η εφαρμογή των

τους ανεξαρτήτως του πληθυσμού του ΟΤΑ στον οποίο συμττεριλαμβάνεται ο συνοικισμός ή η κωμόπολη.

Ανάλογη ρύθμιση γίνεται και για την εφαρμογή των Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας

που αναφέρονται στον προσδιορισμό των μειονεκτικών και ορεινών περιοχών έτσι ώστε

κανείς από τους αγρότες και κτηνοτρόφους που δικαιούνται επιδοτήσεων ή ένταξη σε

κοινοτικά προγράμματα να μην θίγει από την υπαγωγή της κοινότητάς του σε νέο

Οργανισμό που ενδεχομένως στο σύνολο του να μην πληροί αυτές τις προϋποθέσεις

Στο επίκεντρο αυτής της επιλογής είναι η προσπάθεια να εμπεδωθεί η αρχή της

κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναλογικότητας που επιβάλλει στην Πολιτεία να

διαφοροποιεί ορισμένα μέτρα πολιτικής για να προστατεύσει κατοίκους που διαβιώνουν σε

δημογραφικά και γι’ αυτό διοικητικά, οικονομικά και αναπτυξιακά, αδύναμες περιοχές..

Η. Ο Kaeooiauoc ιστοοικήα έδοαα σε ε£αιοετικέ<: πεοιτπώσεκ και η σηαασία wc

Η εφαρμογή των κριτηρίων του Προγράμματος 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ’ για τον

καθορισμό της έδρας του νέου ΟΤΑ. δηλαδή η αξιολόγηση της κεντρικότητας, της

υποδομής και του πληθυσμού, προσκρούει σε ορισμένες εξαιρεηκές αλλά σημαντικότατες

περιπτώσεις στην απόλυτη ταύτιση μιας περιοχής ή ενός υφιστάμενου οικισμού ή της

περιφέρειας ενός εκ των συνενωθέντων ΟΤΑ με γεγονότα ή περιόδους που σηματοδοτούν

σταθμούς στην ιστορία του ελληνισμού από την αρχαιότητα έως τις πιο πρόσφατες ηρωικές

εποποιίες του λαού μας.

Σχεδόν πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις η ιστορική μνήμη αποτυπώνεται στο όνομα του

νέου ΟΤΑ. Εν τούτοις αυτό δεν αρκεί. Απαιτείται η συμβολική και ουσιαστική σύνδεση της

νέας διοικητικής οντότητας με τον ιστορικό τόπο. Σύνδεση που δεν είναι δυνατόν να

συντελεσθεί με τον καθορισμό της έδρας, του τόπου δηλαδή που εγκαθίσταται το

Δημαρχείο και οι διοικητικές υπηρεσίες του νέου ΟΤΑ, εφόσον η δεν συγκλίνουν υπέρ του

ιστορικού οικισμού τα κριτήρια καθορισμού της έδρας, ειδικά όταν στον νέο ΟΤΑ

υπάρχουν και άλλα κέντρα οικονομικής δραστηριότητας και διοικητικού ενδιαφέροντος.

Σ’ αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις καθορίζεται με προεδρικό διάταγμα που εισηγείται ο

Υπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, μετά από πρόταση του

δημοτικού συμβουλίου γνώμη του συμβουλίου τοπωνυμιών, ιστορική έδρα του δήμου

Προϋπόθεση για να ορισθεί ένας οικισμός ιστορικής σημασίας ως ‘ιστορική έδρα’ είναι η

σύνδεση του συγκεκριμένου τόπου με ιδιαίτερα σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ή

παγκόσμιας ιστορίας, να συμβολίζει λαμπρές περιόδους της ελληνικής ιστορίας από τους

αρχαίους εως τους τηο πρόσφατους χρόνους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένους από τους

ιστορικούς τόπους που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις:

Τροιζήνα του Δήμου Τροιζήνας Πειραιώς, Μαυρομόχι Ιθώμης του Δήμου Ιθώμης

Μεσσηνίας, Μυστράς του Δήμου Μυστρά Λακωνίας, Σύβοτα του Δήμου Συβότων του Δήμου

Συβότων Θεσπρωτίας, Λεύκτρα και Πλαταιές του Δήμου Πλαταιών Βοιωτίας, Μαρώνεια του

Δήμου Μαρωνείας Ροδόπης, Βίνιανη του Δήμου Βίνιανης Ευρυτανίας, Δομνίστα του Δήμου

Δομνίστας Ευρυτανίας, Μπιζάνι του Δήμου Μπιζανίου Ιωαννίνων, Θέρισας του Δήμου

θερίσου Χανιών, Μάλεμε του Δήμου Πλατανιά Χανίων, Άντισσα του Δήμου Λέσβου.

Στην Ιστορική έδρα’ μπορούν να τελούνται οι επίσημες εορτές και τελετές του δήμου,

όπως οι υποδοχές επισήμων επισκεπτών κ.ο.κ. καθώς ετήσης και να συνεδριάζει, όποτε

κρίνεται πρόσφορο, το δημοτικό συμβούλιο. Ειδικά περιπτώσεις των συνεδριάσεων του

δημοτικού συμβουλίου δεν απαιτείται προηγούμενη απόφαση γι’ αυτό αλλά η συνεδρίαση

θεωρείται ότι γίνεται στην νόμιμη έδρα του δήμου.

Θ. Χοηαατοδοτικά υέσα υποστήοιάης της αεταοούθαισης

Η οργάνωση των νέων δήμων σε βιώσιμη και λειτουργική βάση βασίστηκε στην

αξιολόγηση χωρικών ενοτήτων που είναι ικανές να παράγουν πόρους και ανθρώτηνο

δυναμικό για να τους αξιοποιήσει. Θα αρκούσε ενδεχομένως η θεσμική συγκρότηση της

πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης σε βιώσιμη βάση και στην συνέχεια οι ίδιοι οι

τοπικοί άρχοντες όφειλαν να αναζητήσουν, σίγουρα με καλύτερες προοπτικές,

οικονομικούς πόρους.

Αυτή η αντίληψη δεν ανταποκρίνεται στις επιλογές της μεταρρύθμισης. Αντίθετα μάλιστα

υπονομεύει τις κρισιμότερες αρχές και τους πρωταρχικούς της στόχους.

Η Πολιτεία αναλαμβάνει την απόλυτη ευθύνη της ανασυγκρότησης, χωροθετεί την τοπική

αυτοδιοίκηση σε στερεά και βιώσιμη βάση αλλά μεριμνά, όπως οφείλει άλλωστε εκ του

Συντάγματος, στην εκπλήρωση της αποστολής της. Για τον σκοπό αυτόν χρηματοδοτείται

συγκεκριμένο Πρόγραμμα υποστήριξης των νέων δήμων του οποίου η διάρκεια είναι

καταρχήν πενταετής αλλά σχεδιάζεται η επέκτασή του για άλλα δύο χρόνια. Το πρόγραμμα

ενίσχυσης με λειτουργικά μέσα και βασικές υποδομές δεν είναι ένα αφηρημένο

συνοθίλευμα διακηρύξεων και ευσεβών πόθων, ούτε βέβαια η πεπατημένη μικρών και

ασήμαντων έργων που βαπτίζονται αναπτυξιακά. Έχει κριτήρια, περιεχόμενο και

χρονοδιάγραμμα. Είναι συγκεκριμένο συμβόλαιο ανάπτυξης και αναγέννησης της άλλοτε

ξεχασμένης Ελλάδας που απευθύνεται στους κατοίκους των χωριών και των κωμοπόλεων

που αναζητούν ελπίδα καλύτερης ζωής μέσα από το ζωντάνεμα των χωριών. Δεν είναι

29

προσχλητήριο για μοίρασμα κονδυλίων και έργοιν σε προεστούς και εργολάβους, σε όλους

εκείνους που έως τώρα νέμονταν τις έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις προς τα άδεια χωριά

και τα κενά περιεχομένου πολυτεμαχισμένα κοινοτικά έργα.

Η ανασυγκροτημένη προιτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση έχει ειδικούς και συγκεκριμένους

πόρους για την δημιουργία βασικών υποδομών, την οργάνωση των υπηρεσιών και την

κατάρτιση του προσωπικού, την κάλυψη των πρώτων βασικών λειτουργικών αναγκών και

ιδίως τον εκσυγχρονισμό των λειτουργικών μέσων.

Οι πηγές χρηματοδότησης και τα υποπρογράμματα του Ειδικού Προγράμματος Τοπικής

Αυτοδιοίκησης περιγράφονται στη συνέχεια στην κατ’ άρθρο παρουσίαση του

νομοσχεδίου. Ως γενικές παρατηρήσεις πάντως επισημαίνονται τα ακόλουθα:

Έχει ιδιαίτερη σημασία η συμπερίληψη στις πηγές των πόρων από ειδικούς λογαριασμούς

και πόρους του κρατικού προϋπολογισμού που χειρίζονται τα Υπουργεία, αυτοτελείς

Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιοι Οργανισμοί και τα οποία επιχορηγούσαν δήμους και

κοινότητες κατά κανόνα με αδιαφανή κριτήρια και κυρίως μέσα από την ανάπτυξη των

πελατειακών σχέσεων. Όλοι αυτοί οι πόροι θα εξακολουθούν βέβαια να κατευθύνονται

στην πρωτοβάθμια τοτηκή αυτοδιοίκηση αλλά θα εντάσσονται στο Ειδικό Πρόγραμμα

Τοπικής Αυτοδιοίκησης του οποίου την ευθύνη θα έχει διυπουργική Επιτροπή και θα

χρηματοδοτούνται συγκεκριμένα προγράμματα και έργα των δήμων που εντάσσονται σε

μέτρα πολιτικής στους τομείς των αντίστοιχων Υπουργείων όπως π.χ. παιδεία, η πρόνοια

κ.ο.κ. Η χρηματοδότηση θα γίνεται με συγκεκριμένα διαφανή κριτήρια των οποίων η

τήρηση θα εξασφαλίζεται από ένα σύστημα εγγυημένης αξιολόγησης τόσο από την

Περιφέρεια όσο και από την διυπουργική Ετητροπή του Ε.Π.Τ.Α. Ειδικότερα, με το

Ε.Π.Τ.Α. επιδιώκονται τα ακόλουθα:

1“. Να καλυφθούν καθόλη τη διάρκεια της πρώτης δημοτικής περιόδου (1999-2002) οι

λειτουργικές δαπάνες που απαιτούνται, ώστε κάθε νέος Ο. Τ.Α. να συγκροτήσει μια ελάχιστη

αναγκαία υπηρεσία. Π.χ. ένας μεσαίου μεγέθους νέος δήμος θα χρηματοδοτηθεί για να

συγκροτήσει μια υπηρεσία για τις βασικές διοικητικές, προγραμματικές, τεχνικές,

οικονομικές και κοινωνικές δημοτικές λειτουργίες, ενώ μικρότεροι Ο.Τ.Α θα

χρηματοδοτηθούν για να συγκροτήσουν ανάλογες υπηρεσίες ως ‘κοινές υπηρεσίες’ (του

άρθρου 63 του Ν.1416/1984).

2°. Να γίνουν οι αναγκαίες μελέτες και προμήθεια εξοπλισμού, καθώς και να εφαρμοστούν

προγράμματα συλλογικής υποστήριξης των νέων Ο.Τ.Α., ώστε να εξασφαλιστεί η οργάνωση

και μηχανοργάνωση τους και η κατάρτιση του προσωττικού τους, όπως είναι τα

προγράμματα που περιλαμβάνονται στο Έ.Π. εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης και

της τοπικής αυτοδιοίκησης - ’ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ'.

3 . Να συμπληρωθούν ή να κατασκευαστούν βασικά Epya τεχνικής υποδομής, που είναι

επιλέξιμα για συγχρηματοόότηση από Κοινοτικούς πόρους (οδοποιία, ύδρευση και

αποχέτευση, έργα βελτίωσης βοσκοτόπων, αναπλάσεις, έργα προστασίας περιβάλλοντος

πολυθέσια σχολεία κλπ.), όπως είναι τα έργα που περιλαμβάνονται σε Λειτουργικά

Προγράμματα και Πρωτοβουλίες του 2™ Κ.Π.Σ. ή χρηματοδοτούνται από το Π.Δ.Ε.

4°. Να συμπληρωθούν ή να κατασκευαστούν τα νέα δημοτικά καταστήματα, κέντρα παροχής

κοινωνικών ή πο/.ιτιστικών υπηρεσιών και αθλητικές εγκαταστάσεις, καθώς και να αγοραστεί

ο αναγκαίος μηχανολογικός εξοπλισμός και οχήματα (γκρέιντερ ή πολύσκοπα μηχανήματα,

δημόσια μεταφορικά μέσα κλπ.).

5°. Να πραγματοποιηθούν ανάλογες με τις παραπάνω 2,3 και 4 επενδύσεις των Ο.Τ.Α της

Αττικής (πλην των συνενουμένων) και του πολεοδομικού συγκροτήματος της

Θεσσαλονίκης, για να εξασφαλιστεί ο συντονισμός της χρηματοδότησης των τοπικών

δημοσίων επενδύσεων από τους ειδικούς λογαριασμούς των Υπουργείων και το Π.Δ.Ε.

Είναι αυτονόητο ότι εκτός της χρηματοδότησης από το Ε.Π.Τ.Α., παράλληλα, όλοι οι

Ο.Τ.Α. θα χρηματοδοτούνται κάθε χρόνο από τους Κ.Α.Π. και την ΣΑΤΑ, αλλά με τα

κριτήρια και τη διαδικασία που προβλέπει το παρόν νομοσχέδιο (ώστε να

χρησιμοποιούνται και άλλα, πλην του πληθυσμιακού. κριτήρια κατανομής).

Στο εξής κανένας Υπουργός δεν θα έχει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει δήμο ή

κοινότητα καθώς επίσης και κανένας Βουλευτής δεν θα βρεθεί στη δυσχερή θέση να πρέπει

να επιλέξει μεταξύ των ΟΤΑ του της εκλογικής του περιφέρειας εκείνους για τους οποίους

θα μεσολαβήσει. Η σημασία αυτής της απόφασης είναι τεράστια διότι εξυψώνει το κύρος

τόσο των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και των βουλευτών.

I. Διαφάνεια και νοαιαότητα στη διαγείοιση των οικονοαικών πόρων

Στόχος της μεταρρύθμισης δεν είναι μόνο η συγκρότηση αποτελεσματικής τοπικής

αυτοδιοίκησης. Άλλωστε η τοπική αυτοδιοίκηση ως μορφή διοίκησης για να είναι

αποτελεσματική πρέπει να είναι λιτή και οικονομική και πρωτίστως να είναι ηθική.

Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία γιατί εμπεδώνουν τόσο στους

αιρετούς και τα υπηρεσιακά στελέχη των ΟΤΑ όσο και στους πολίτες που έχουν την

31

ευχέρεια της εξ αντικειμένου ευχερέστερης πρόσβασης στα διοικητικά γεγονότα, τον •παιδαγιογικό ' χαρακτήρα του θεσμού.

Σήμερα, είναι κοινά αποδεκτό ότι η άσκηση της τοτηκής εξουσίας δεν γίνεται σε συνθήκες

διαφάνειας και δημιουργείται η εντύπωση ότι επικρατεί μία αποστροφή προς την

νομιμότητα. Η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτή. Οι τοπικοί άρχοντες ασκούν την

εξουσία που τους εμπιστεύεται η τοπική κοινωνία με αίσθημα ευθύνης και τήρησης της

νομιμότητας. Εκείνο που δημιουργεί αυτές τις εντυπώσεις είναι η ανεπάρκεια των ελέγχων.

Πράγμαπ, οι μηχανισμοί ελέγχου της νομιμότητας, ιδιαίτερα στη διαχείριση των πόρων

δεν είναι επαρκείς. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται αλγεινές εντυπώσεις που

δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες και τραυματίζουν την εμπιστοσύνη στο θεσμό της

τοτηκής αυτοδιοίκησης.

Αυτήν την κατάσταση το παρόν Σχέδιο Νόμου επιχειρεί να μεταβάλει αποκαθιστώντας

την διαφάνεια και την αξιοτηστία της τοπικής εξουσίας. Γι' αυτό ενισχύεται ο

συνταγματικά προβλεπόμενος έλεγχος των λογαριασμών του ΟΤΑ και των δημοτικών

νομικών προσώπων που διεξάγει το Ελεγκτικό Συνέδριο, γίνεται δειγματοληπτικός έτσι

ώστε να είναι εφικτός με τις υφιστάμενες λειτουργικές δυνατότητες του Συνεδρίου αλλά

λαμβάνονται και μέτρα για την αναβάθμιση αυτών των δυνατοτήτων.

Εττίσης επεκτείνεται η δικαιοδοσία του Σώματος Οικονομικών Επιθεωρητών και στην

πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.

Ια. Σΰνοιι/η των βασικών ουθαίσεων

Οι παραπάνω βασικές ρυθμίσεις συνθέτουν τον σκληρό πυρήνα των πολιηκών επιλογών

που αποτελούν κρίσιμα χαρακτηριστικά αυτής της μεταρρύθμισης. Μπορούν μάλιστα να

συνοψισθούν σε τέσσερις κεντρικούς άξονες:

α) Συγκρότηση δήμων νέου τύπου στο πρότυπο των ανοικτών πόλεων.

β) Αναγνώριση και αναβάθμιση της πολιτικής, διοικητικής ιστορικής και πολιτιστικής

ταυτότητας των χωριών που συναποτελούν τον δήμο-ανοικτη πόλη.

γ) Δημοτική Διοίκηση ενιαία και συμμετοχική, αποτελεσματική αλλά ταυτόχρονα διαφανή,

νόμιμη και ηθική.

δ) Η Πολιτεία μεριμνά να την εκκίνηση των νέων δήμων από ισότιμη αφετηρία. Έτσι

διασφα/.ίζει, κατ’ ελάχιστον, τον στόχο της μεταρρύθμισης: Δήμοι βιώσιμοι και λειτουργικοί,

ικανοί να παράσχουν σύγχρονες υπηρεσίες στους κατοίκους της περιφέρειας.

2.ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ:Ένα σύστημα πληροφοριών’ μπορεί να οριστεί τεχνικά ως ένα σύνολο

αλληλοσχετιζόμε-vojv στοιχείων, τα οποία συλλέγουν (ή ανακτούν), επεξεργάζονταμ

αποθηκεύουί'. και διανέμουν πληροφορίες που υποστηρίζουν τη λήψη αποφάσεων

σύνθετων θεμάτων, και στη δημιουργία νέων προϊόντων.

Τα συστήματα πληροφοριών περιέχουν πληροφορίες για σημαντικούς ανθρώπους,

τόπους, και πράγματα μέσα στην οργάνωση ή στο περιβάλλον γύρω της. Με τον όρο

πληροφορία εννοούμε δεδομένα τα οποία έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να αποκτούν

νόημα και να είναι χρήσιμα στους ανθρώπους. Σε αντίθεση, τα δεδομένα είναι ροές

πρωτογενών στοιχείων που ανππροσωπεύουν γεγονότα που συμβαίνουν σε

οργανισμούς ή στο φυσικό τιεριβάλλον, πριν αυτά οργανωθούν και διευθετηθούν σε

μορφή κατανοητή και χρήσιμη στους ανθρώπους.

Ένα σύντομο παράδειγμα διάκρισης πληροφοριών και δεδομένων θα σας φανεί

χρήσιμο (εικ.1). Οι ταμειακές μηχανές των σούπερ μάρκετ καταγράφουν

εκατομμύρια στοιχείων δεδομένων με τη μορφή κωδικών αριθμών προϊόντων ή

κόστους κάθε πωλούμενου είδους. Αυτά τα στοιχεία δεδομένων μπορεί να

αθροιστούν και να αναλυθούν για να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες, όπως το

συνολικό αριθμό φιαλών απορρυπαντικού πιάτων που πουλήθηκαν από ένα

συγκεκριμένο κατάστημα, τις μάρκες απορρυπαντικού τηάτων που κινούνται πιο

γρήγορα σε εκείνο τα κατάστημα ή σε μια περιοχή πωλήσεων.

Τρεις είναι οι δραστηριότητες με τις οποίες ένα σύστημα πληροφοριών παράγει τις

πληροφορίες που χρειάζεται η οργάνωση για να παίρνει αποφάσεις, να ελέγχει

λειτουργίες, να αναλύει προβλήματα, και να δημιουργεί νέα προϊόντα ή υπηρεσίες.

Αυτές είναι η είσοδος, η επεξεργασία, και η έξοδος (εικ.2).

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΠρομηθευτές Πελάτες

ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Είσοδοςf Επεξεργασία^

Ταξινόμηση Διευθέτηση

. Υπολογισμοί

Αναπληροφόρηση

Έξοδος

Εποπτικές Μέτοχοι Ανταγωνιστέςαρχές

ΕΙΚΟΝΑ 2 Οι λειτουργίες ενός συστήματος πληροφοριών. Ένα σύστημα πληροφοριών περιέχη τρεις

βασικές δραστηριότητες - είσοδος, επεξεργασία και έξοδος .

Η είσοδος συλλαμβάνει ή συλλέγει πρωτογενή δεδομένα μέσα από τον οργανισμό ή

από το εξωτερικό περιβάλλον του. Η επεξεργασία μετατρέπει αυτή την πρωτογενή

είσοδο σε μια πιο κατανοητή μορφή. Η έξοδος μεταφέρει τις επεξεργασμένες

πληροφορίες στους ανθρώπους ή στις δραστηριότητες που θα τις χρησιμοποιήσουν.

Τα συστήματα πληροφοριών χρειάζονται επίσης αναπληροφόρηση. η οποία είναι

έξοδος που επιστρέφει στα κατάλληλα μέλη της οργάνωσης για να τα βοηθήσει να

αξιολογήσουν ή να διορθώσουν τη φάση της εισόδου.

' Πρβλ. Ackoff. R. L. "Management Misinformation System”. Management Science 14, ap. 4 (Δεκέμβριος 1967), B140-B116.

2.1 ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ;

Ενας οργιζνισμός^ είναι μια σταθερή και τυτηκή δομή η οποία αντλεί πόρους από το

περιβάλλον και τους ετιεξεργάζεται για να παράγει προϊόντα. Αυτός ο τεχνικός

ορισμός δίνει έμφαση σε τρία στοιχεία ενός οργανισμού: Το κεφάλαιο και η εργασία

είναι οι βασικοί παράγοντες τους οποίους εισφέρει το περιβάλλον. Ο οργανισμός (η

επιχείρηση) τους μετατρέπει σε προϊόντα και υπηρεσίες με μία παραγωγική

διαδικασία. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες καταναλώνονται από το περιβάλλον σε

αντάλλαγμα της συνεισφοράς του (δείτε την Εικόνα 7). Ένας οργανισμός είναι πιο

σταθερός από μια άτυπη ομάδα (όπως μια ομάδα φίλων που συναντιούνται κάθε

Παρασκευή για δείπνο) όσον αφορά τη μακροβιότητα και την επαναληπτικότητα. Οι

οργανισμοί είναι συνήθως νομικά πρόσωπα, με εσωτερικούς κανόνες και διαδικασίες,

που πρέπει να συμμορφώνονται με τους νόμους. Οι οργανισμοί είναι επίσης

κοινωνικές δομές, επειδή αποτελούν σύνολα κοινωνικών στοιχείων, ακριβώς όπως

και μια μηχανή έχει μια δομή - μια ορισμένη διάταξη βαλβίδων, εμβόλων, αξόνων

και άλλων εξαρτημάτων.

ΕΙΚΟΝΑ 7 Η αμφίδρομη σχέση μεταξύ οργανισμών και τεχνολογίας πληροφοριών.

Αυτός ο ορισμός του οργανισμού είναι λογικός και απλός, αλλα δεν είναι αρκετά

περιγραφικός ούτε δίνει σαφή εικόνα των οργανισμών του πραγματικού κόσμου.

Ένας πιο ρεαλιστικός ορισμός συμπεριφορών του οργανισμού είναι ότι αποτελεί ένα

■ Πρβλ. Anthony, R.N. Planning and Control Systems: A Framework for Analysis. Cambridge, MA; Harvard University Press (1965).

σύνολο δικαιωμάτων, προνομίων, υποχρεώσεων, και ευθυνών που συνυπάρχουν σε

λεπτή ισορροπία μεταξύ τους με την πάροδο του χρόνου, η οποία επιτυγχάνεται μέσω

συγκρούσεων και επίλυσης συγκρούσεων. Σε αυτήν τη θεώρηση της ετηχείρησης από

άποψη συμπεριφορών, οι άνθρωποι που εργάζονται στους οργανισμούς αναπτύσσουν

εθιμικούς τρόπους εργασίας, προσκολλώνται στις υπάρχουσες σχέσεις, και κάνουν

διακανονισμούς με τους με τους υφισταμένους και τους προϊσταμένους τους για το

πώς θα γίνει η δουλειά, πόση δουλειά θα γίνει, και κάτω από ποιες συνθήκες. Οι

περισσότεροι από αυτούς τους διακανονισμούς και τα αισθήματα δεν αναφέρονται σε

κανένα εττίσημο βιβλίο κανόνων.

ΕΙΚΟΝΑ 8 Ο τεχνικός μικρό-οικονομικός ορισμός του οργανισμού.

2 ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Τα συστήματα πληροφοριών ^και οι οργανισμοί ετηδρούν αμοιβαία μεταξύ τους. Τα

συστήματα πληροφοριών πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένα με τον οργανισμό για να

παρέχουν τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες σε σημαντικές ομάδες στελεχών

του. Ταυτόχρονα, ο οργανισμός θα πρέπει να έχει υπόψη του και να αποδέχεται τις

επιδράσεις των συστημάτων πληροφοριών προκειμένου να επωφελείται από τις νέες

τεχνολογίες.Η αλληλεπίδραση μεταξύ της τεχνολογίας πληροφοριών και των οργανισμών είναι

πολυσύνθετη και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες που παρεμβάλλονται, όπως

είναι η δομή του οργανισμού, οι πρότυπες διαδικασίες λειτουργίας, η πολιτική, η

νοοτροπία, το περιβάλλον, και οι αποφάσεις του μάνατζμεντ. Τα στελέχη θα πρέπει

να γνωρίζουν ότι τα συστήματα πληροφοριών μπορούν να αλλάξουν σε μεγάλο

βαθμό τη ζωή μέσα σε έναν οργανισμό. Αν δεν κατανοήσουν πρώτα τον οργανισμό,

δε θα μπορέσουν να σχεδιάσουν νέα συστήματα με επιτυχία ούτε να καταλάβουν τα

υπάρχοντα συστήματα. Τα στελέχη είναι εκείνα που αποφασίζοτη' τι είδους

συστήματα θα αναπτυχθούν, τι θα κάνουν αυτά, πώς θα εφαρμοστούν, και ούτω

καθεξής. Μερικές φορές όμως, το αποτέλεσμα είναι εντελώς ευκαιριακό, προϊόν καλής και κακής τύχης.

2.3 ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΣΤΟΝ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Επειδή μέσα σε έναν οργανισμό υπάρχουν και διαφορετικά ενδιαφέροντα,

ειδικότητες, και επίπεδα, υπάρχουν και διαφορετικά είδη συστημάτων. Κανένα

σύστημα από μόνο του δεν είναι σε θέση να παρέχει όλες τις πληροφορίες που

χρειάζεται ένας οργανισμός. Η εικόνα 3 παρουσιάζει έναν τρόπο απεικόνισης των

ειδών συστημάτων που βρίσκονται σε έναν οργανισμό. Σε αυτήν την απεικόνιση, ο

οργανισμός διακρίνεται σε επίπεδα: στρατηγικό, διοικητικό, γνώσης, και λειτουργικό

και κατόπιν υποδιαιρείται σε λειτουργικούς τομείς, όπως πωλήσεις και μάρκετινγκ,

παραγωγή, χρηματοοικονομικό, λογιστήριο, και ανθρώπινοι πόροι. Τα συστήματα

πρέπει να αναπτύσσονται έτσι ώστε να ικανοποιούν αυτά τα διαφορετικά οργανωτικά

ενδιαφέροντα (Anthony, 1965).ΕΙΔΗ ΣΥ2ΤΗΜΑΤΟΝ

Παραγωγή Χρηματοοικονομικό Λσγισηΐριο Ανθ^ι^ινοι

ΕΙΚΟΝΑ 3 Είδη συστημάτων πληροφοριών.

Πρβλ. Gorry, G. Anthony, και Michael S.Scott Μοποη. " A Ftamework fot Management Infonnation Systems”. Sloan Management Review 13, ap 1(Ιανουάριος 1991). Πρβλ. Anthony, R.n. Planning and Control Systems; A Framework for Analysis. Cambndge, MA:

Harvard University Press (1965).

2.4 ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Τέσσερα είναι τα κύρια είδη συστημάτων που εξυπηρετούν τα διαφορετικά επίτιεδα

της οργάνωσης: συστήματα λειτουργικού επιπέδου, συστήματα επίπέδου γνώσης,

συστήματα διοικητικού ετηπέδου. και συστήματα στρατηγικού ετητιέδου. Τα

συστήματα λειτουργικού επιπέδου υποστηρίζουν τα λειτουργικά στελέχη στην

παρακολούθηση των στοιχειωδών δραστηριοτήτων και συναλλαγών του οργανισμού,

όπως πωλήσεις, εισπράξεις, καταθέσεις, μισθοδοσία, πιστωτικές αποφάσεις, και ροή

υλικών σε ένα εργοστάσιο. Ο βασικός σκοπός των συστημάτων σε αυτό το εττίπεδο

είναι να απαντούν σε τρέχουσες ερωτήσεις και να παρακολουθούν τη ροή των

συναλλαγών του οργανισμού. Πόσα ανταλλακτικά υπάρχουν στην αποθήκη; Τι έγινε

με την οφειλή του κ. Παπαδόπουλου; Για να απαντούν τα συστήματα σε ερωτήματα

τέτοιου είδους, οι πληροφορίες πρέπει γενικά να είναι εύκολα διαθέσιμες,

ενημερωμένες, και ακριβείς. Παραδείγματα συστημάτων λειτουργικού επιπέδου είναι

εκείνο που καταγράφει καταθέσεις στην τράπεζα μέσω αυτόματων ταμειολογιστικών

μηχανών (ATM) ή αυτό που παρακολουθεί πς ημερήσιες ώρες εργασίας του

εργατοτεχνικού προσωπικού σε ένα εργοστάσιο.

Τα συστήματα επιπέδου γνώσης υποστηρίζουν το εξειδικευμένο προσωτηκό ενός

οργανισμού. Ο σκοπός αυτών των συστημάτων είναι να βοηθάνε την εταιρεία στην

αφομοίωση νέας επιχειρηματικής γνώσης και στον έλεγχο της γραφειοκρατίας. Τα

συστήματα επιπέδου γνώσης, ειδικά στη μορφή των σταθμών εργασίας και των

συστημάτων γραφείου, αποτελούν σήμερα τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εφαρμογές

για επιχειρήσεις.

Τα συστήματα διοικητικού ετηπέδου “εξυπηρετούν την παρακολούθηση, τον

έλεγχο, τη λήψη αποφάσεων, και πς διοικηπκές δραστηριότητες των μεσαίων

στελεχών. Το κύριο ερώτημα στο οποίο απαντούν αυτά τα συστήματα είναι: Πάνε

καλά τα πράγματα; Κατά κανόνα, τα συστήματα διοικηπκού επιπέδου εκδίδουν

περιοδικές αναφορές και όχι άμεσες λειτουργικές πληροφορίες. Ένα τέτοιο

παράδειγμα είναι το σύστημα ελέγχου κόστους μεταθέσεων του προσωπικού που

■ Πρβλ. Huber, George Ρ. “Organizational Information Systems: Determinats of Their Performance and Behavior”. Management Service 28 ar. 2 (1984).

“ Πρβλ. Keen, Peter G. W., και M.S. Morton. Decision Support Systems: An Organizational Perspective. Reading, MA: Addison-Wesley(1978).

εκδίδει αναφορές για τα κόστη μετακόμισης, αναζήτησης κατοικίας, και συμμετοχής

στα έξοδα κατοικίας για όλους τους υπαλλήλους όλων των τμημάτων της εταιρείας,

με ετησήμανση των τιεριπτώσεων όπου τα πραγματικά κόστη υπερβαίνουν τον

προϋπολογισμό. Μερικά συστήματα διοικητικού επιπέδου υποστηρίζουν τη λήψη

αποφάσεων σε μη τρέχοντα ζητήματα (Keen και Morton, 1978) και εστιάζουν σε

λιγότερο δομημένες αποφάσεις, για τις οποίες οι ανάγκες πληροφόρησης δεν είναι

πάντοτε σαφείς. Αυτά τα συστήματα συχνά καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις

του τύπου "τι θα συμβεί ανλ Ποια θα είναι η επίπτωση στα προγράμματα παραγωγής

αν διπλασιάζαμε τις πωλήσεις κατά το μήνα Δεκέμβριο; Πώς θα άλλαζε η απόδοση

της επένδυσής μας αν το πρόγραμμα ενός εργοστασίου καθυστερούσε για έξι μήνες;

Οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα χρειάζονται συχνά νέα δεδομένα τόσο από το

εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό του οργανισμού, τα οποία δεν είναι εύκολο να

αποκτηθούν από τα υπάρχοντα συστήματα λειτουργικού ετηπέδου.

Τα συστήματα στρατηγικού επιπέδου ’βοηθάνε τα ανώτερα στελέχη να

(χ\·τιμετ(ΐ)τησου\' και να ασχοληθούνε στρατηγικά ζητήματα και μακροπρόθεσμες

τάσεις, τόσο μέσα στην επιχείρηση όσο και στο εξωτερικό περιβάλλον με τις

υφιστάμενες οργανωτικές δυνατότητες. Ποια θα είναι τα επίπεδα απασχόλησης σε

πέντε χρόνια; Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες τάσεις κόστους του κλάδου και τι

σχέση έχει η εταιρεία μας με αυτές; Ποια προϊόντα θα πρέπει να διαθέτουμε σε πέντε

χρόνια;

Τα συστήματα πληροφοριών εξυπηρετούν επίσης τους κύριους λειτουργικούς τομείς

της επιχείρησης, όπως τις πωλήσεις και το μάρκετινγκ, την παραγωγή, τη

χρηματοοικονομική διαχείριση, το λογιστήριο, και τους ανθρώπινους πόρους. Ένας

τυτηκός οργανισμός έχει συστήματα λειτουργικά, διοικητικά, γνώσης, και στρατηγικά

σε κάθε λειτουργικό τομέα. Για παράδειγμα, η διεύθυνση πωλήσεων κατά κανόνα

έχει ένα σύστημα πωλήσεων σε λειτουργικό επίπεδο για να καταγράφει τους

ημερήσιους όγκους πωλήσεων και να διεκπεραιώνει τις παραγγελίες, ένα σύστημα

επιπέδου γνώσης για να σχεδιάζει μακέτες για την προώθηση των προϊόντων της

εταιρείας, ένα σύστημα διοικητικού ετηπέδου για να παρακολουθεί τις μηνιαίες

πωλήσεις κατά τιεριοχή και να παίρνει αναφορές για εκείνες τις περιοχές που

υπερβαίνουν τις προβλέψεις ή υπολείπονται από αυτές και ένα σύστημα που

’ Πρβλ Kettinger William j.. Vanin Grover, Subashish Gnhan, και Albert H. Segors. “Strategic Information Systems Revisited: A Study in Sustainability and Performance”. Μάρτιος (1994).

προβλετιει τις τάσεις των πωλήσεων για μια περίοδο τιέντε ετών εξυπηρετεί το στρατηγικό επίπεδο.

το οποίο και

2.5 ΕΞΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΥΠΟΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Στην εικόνα 4 παρουσιάζονται οι συγκεκριμένοι τύποι συστημάτων πληροφοριών

που αντιστοιχούν σε κάθε ορτ/ανωτικό επίτιεδο. Ο οργανισμός έχει συστήματα

υποστήριξης διοίκησης (ESS) στο στρατηγικό εττίπεδο, συστήματα πληροφοριών

διοίκησης (MIS) και συστήματα υποστήριξης αποφάσεων (DSS) στο διοικητικό

επίπεδο, συστήματα γνώσης (KWS) και συστήματα γραφείου στο επίπεδο γνώσηε,

και συστήματα επεξεργασίας συναλλαγών (TPS) στο λειτουργικό επίπεδο. Τα

συστήματα σε κάθε επίπεδο είναι επίσης εξειδικευμένα ώστε να εξυπηρετούν κάθε

κύριο τομέα λειτουργίας. Έτσι τα τυπικά συστήματα που συναντάμε σε οργανισμούς

είναι σχεδιασμένα για να βοηθάνε τα στελέχη ή τους εργαζόμενους σε κάθε επίπεδο

στους τομείς πωλήσεων και μάρκετινγκ, παραγωγής, χρηματοοικονομικής

διαχείρισης, λογιστηρίου, και ανθρώπινων πόρων.

ΤΥΠΟΙ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΝ

Συσπ^ματο βιοασγπιιού επιπέβου ^Διαχείριση Έλεγχος Ετήσιος προϋ- Ανάλυση Ανάλυση μετακί·πωλήσεων αποθινίΓων ιιολογιαμός επενδύσεων νησης προσωπικού

Ανάλυση περιο- Προγραμμαπ- Ανάλυση Ανάλυση τιμολό- Ανάλυση κόστουςVjpjv πωλΐν εων σμόςηορσγωγής γησηςήβρδοφορίος συμβολαίων ^

γνώσης (KWS) Συστήματα

Σταθμοί εργασίας

Συστήματα επεξεργασίας

συναλλαγών (IPS)

mmmΈλε^οςι

ί" ·παρ«ολρΟβποη Πρσγρ(»4ΐσηομάς' εργοστασίου

Έλεγχος8«αχινησης υλικών

ΕΙΚΟΝΑ 4 Οι έξι κύριοι τύποι συστημάτων πληροφοριών.

Στον πίνακα 5 συνοψίζονται τα χαρακτηριστικά των έξι τύπων συστημάτων

πληροφοριών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι καθένα από τα διαφορετικά συστήματα

μπορεί να έχει συστατικά μέρη τα οποία χρησιμοποιούνται από οργανωτικά επίπεδα

Ίΐ ομάδες διαφορετικές από αυτές για τις οποίες προορίζεται κατά κύριο λόγο. Μια

ος

ήματος

Πληροφορίες εισόδου Επεξεργασία Πληροφορίεςεξόδου

Χρήστες

ESS Συγκεντρωτικά δεδομένα , εξωτερικά, εσωτερικά

Γραφικά. προσομοιώσης, αλληλεπίδραση

Προβλέψεις, απαντήσεις σε ερωτήματα

Ανώτεραστελέχη

DSS Δεδομένα μικρού όγκου ή μαζικές βάσεις δεδομένων βελτιστοποιημένες για ανάλυση δεδομένων, αναλυτικά μοντέλα και εργαλεία ανάλυσης δεδομένων

ανάλυση

Ειδικές αναφορές, αναλύσεις αποφάσεων, απαντήσεις σε ερωτήματα

Εξειδικευμ

προσωπικ

διευθυντέςτομέων

MIS Συνοπτικά δεδομένα συναλλαγών, δεδομένα μεγάλου όγκου, απλά δεδομένα

Τρέχουσες αναφορές, απλά μοντέλα , ανάλυση κατωτέρου επυιέδου

Συνοπτικές αναφορές και αναφορές αποκλίσεων

Μεσαίαστελέχη

KWS

Προδιαγραφές σχεδιασμού, βάσης γνώσεις

Κατασκευή μοντέλων, προσομοιώσεις

Μοντέλα, γραφυοά Εξειδικευμ

προσωπικ ό , τεχνικό προσωπικ

ήματ

γραφ

Έγγραφο,χρονοδιαγράμματα

Διαχείριση εγγράφων,χρονοπρογραμματισμός,επικοινωνία

Έγγραφα,προγράμματαΤαχυδρομείο

Υπάλληλο ι γραφείου

TPS Ταξινόμηση, κατάταξη, συγχώνευση, ενημέρωση

Αναλυτικέςαναφορέςκαταστάσειςπεριλήψεις

Υπαλληλι

προσωπικ

προϊστάμε -V2S_______

γραμματέας μπορεί να βρει κάποιες πληροφορίες σε ένα MIS ή ένα μεσαίο στέλεχος

μπορεί να χρειαστεί να πάρει δεδομένα από ένα TPS.ΕΙΚΟΝΑ 5 Χαρακτηριστικά των συστημάτων επεξεργασίας πληροφοριών.

2.6 Συσττίαατα γνώσης και γραφείου

Τα συστήματα γνώσης (KWS) και τα συστήματα γραφείου εξυπηρετούν ης ανάγκες

πληροφόρησης στο επίπεδο γνώσης του οργαιασμού. Τα συστήματα γνώσης βοηθάνε

το εξειδικευμένο προσωπικό, ενώ τα συστήματα γραφείου βοηθάνε κατά κύριο λόγο

τους υπαλλήλους γραφείου (αν και χρησιμοποιούνται επίσης σε μεγάλο βαθμό και από το εξειδικευμένο προσωπικό).

Κατά γενικό κανόνα, το εξειδικευμένο προσωπικό (knowledge workers) αποτελείται

από άτομα με επίσημο πανεπιστημιακό πτυχίο, που συνήθως είναι μέλη

αναγνωρισμένων επαγγελματικών ομάδων, όπως μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι, και

άλλοι ετηστήμονες. Η δουλειά τους συνίσταται κυρίως στη δημιουργία νέων

πληροφοριών και γνώσης. Τα συστήματα γνώσης (KWS), όπως οι σταθμοί εργασίας

επιστημονικοιν ή τεχνικών μελετών, προωθούν τη δημιουργία νέων γνώσεων και

εξασφαλίζουν ότι η νέα γνώση και η τεχνική εμπειρία αφομοιώνονται κατάλληλα

μέσα στην ετηχείρηση. Οι υπάλληλοι γραφείου (data workers) έχουν λιγότερο

επίσημα και προηγμένα πτυχία εκπαίδευσης και συνήθως επεξεργάζονται αντί να

δημιουργούν πληροφορίες. Πρόκειται κυρίως για γραμματείς, λογιστές,

αρχειονόμους, ή στελέχη των οποίων η κύρια δουλειά είναι να χρησιμοποιούν, να

χειρίζονται, ή να κατανέμουν πληροφορίες. Τα συστήματα γραφείου είναι τεχνολογία

πληροφοριών που έχει σκοπό να αυξάνει την παραγωγικότητα των υπαλλήλων

γραφείου υποστηρίζοντας τις δραστηριότητες συντονισμού και επικοινωνίας του

τυπικού γραφείου. Τα συστήματα γραφείου συντονίζουν διάφορους υπαλλήλους

γραφείου, υποκαταστήματα και λειτουργικούς τομείς: επικοινωνούν με πελάτες,

προμηθευτές και άλλους οργανισμούς έξω από την εταιρεία και παίζουν το ρόλο

συστήματος έλεγχου της ροής πληροφοριών και γνώσεων.

Τα τυπικά συστήματα γραφείου επιτρέπουν τη διαχείριση εγγράφων (με τη βοήθεια

εφαρμογών επεξεργασίας κειμένου, ηλεκτρονικής έκδοσης εντύπων, ψηφιοποίησης

εγγράφων, και ηλεκτρονικής αρχειοθέτησης), το χρονοπρογραμματισμό (με

ηλεκτρονικά ημερολόγια), και την επικοινωνία (με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο,

φωνητικό ταχυδρομείο, ή εικονοδιάσκεψη). Ο όρος επεξεργασία κειμένου

αναφέρεται στο λογισμικό και το υλικό που δημιουργεί, επεξεργάζεται, μορφοποιεί,

αποθηκεύει, και τυπώνει έγγραφα. Τα συστήματα επεξεργασίας κειμένου είναι η πιο

συνηθισμένη εφαρμογή τεχνολογίας πληροφοριών στη δουλεία γραφείου, για το

βασικό λόγο ότι η κύρια σχόλια των γραφείων είναι η παραγωγή εντύπων. Η

ηλεκτρονική έκδοση εντύπων παράγει έγγραφα με επαγγελματική εκδοτική

ποιότητα, συνδυάζοντας την έξοδο τους λογισμικού επεξεργασίας κειμένου με

σχεδιαστικά στοιχεία, γραφικά και ειδικές δυνατότητες διάταξης σελίδας. Οι

εταιρείες αρχίζουν τώρα να δημοσιεύουν έγγραφα σε μορφή ιστοσελίδων για πιο

εύκολη προσπέλαση και διανομή.

Τα συστήματα ψηφιοποίησης εγγράφων είναι μια άλ>.η εφαρμογή γνώσης που

χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό. Μετατρέπουν έγγραφα και εικόνες σε ψηφιακή

μορφή, έτσι ώστε να αποθηκεύονται και να προσπελάζονται με χρήση υπολογιστή.

2.7 Συστήματα πληροφοριών διoίκησηc

Ο όρος συστήματα πληροφοριών διοίκησης* (MIS) προσδιορίζει επίσης μια

συγκεκριμένη κατηγορία συστημάτων πληροφοριών που εςυττηρετούν λειτουργίες σε

διοικητικό επίπεδο. Τα συστήματα πληροφοριών διοίκησης (MIS) εξυπηρετούν το

διοικητικό επίτιεδο του οργανισμού, εφοδιάζοντας τα στελέχη με αναφορές ή με τη

δυνατότητα άμεσης πρόσβασης σε στοιχεία τρέχουσας απόδοσης και ιστορικά

στοιχεία του οργανισμού. Συνήθως, αυτά τα συστήματα είναι προσανατολισμένα

σχεδόν αποκλειστικά σε εσωτερικά, και όχι περιβαλλοντικά ή εξωτερικά, γεγονότα.

Τα MIS υποστηρίζουν κυρίως τις λειτουργίες προγραμματισμού, ελέγχου, και λήψης

αποφάσεων σε διοικητικό επίπεδο. Κατά κανόνα, βασίζονται σε δεδομένα από τα

υποκείμενα συστήματα επεξεργασίας συναλλαγών.

Τα MIS συνοψίζουν και αναφέρουν στοιχεία για τις βασικές λειτουργίες της

εταιρείας. Τα δεδομένα των βασικών συναλλαγών συγκεντρώνονται και συνήθως

παρουσιάζονται σε μεγάλες αναφορές που παράγονται σε τακτικά διαστήματα. Τα

MIS συνήθως εξυπηρετούν τα στελέχη που ενδιαφέρονται για εβδομαδιαία, μηνιαία,

και ετήσια αποτελέσματα - και όχι για τις καθημερινές δραστηριότητες - και

συνήθως απαντούν σε δομημένα ερωτήματα τα οποία είναι γνωστά αρκετό χρόνο

πριν και υπάρχει προδιαγεγραμμένη διαδικασία για την απάντησή τους. Για

παράδειγμα, οι αναφορές MIS μπορεί να περιέχουν την τριμηνιαία κατανάλωση

μαρουλιών σε μια αλυσίδα εστιατορίων ή τις συνολικές ετήσιες πωλήσεις

συγκεκριμένων προϊόντων σε σύγκριση με τους προβλεπόμενους στόχους. Αυτά τα

συστήματα κατά κανόνα, δεν είναι ευέλικτα και έχουν μικρές αναλυτικές

δυνατότητες. Τα περισσότερα MIS χρησιμοποιούν απλές ρουτίνες, όπως αθροίσεις

και συγκρίσεις, σε αντίθεση με τα εξελιγμένα μαθηματικά μοντέλα και τις

προηγμένες σταπστικές τεχνικές.

* Πρβλ. Copeland, Duncan G., και James L.McKenney. “Airline Reservations Systems; Lessons from History”. MIS Quartely 12 ap. 3 (Σεπτέμβριος 1988)

2.8 Συστήματα υπoστ ίριcrιc αποφάσεων

Τα συστήματα υποστήριξης αποφάσεων (DSS) εξυπηρετούν και αυτά διοικητικό

ετήπεδο της οργάνωσης. Αυτά τα συστήματα βοηθάνε τα στελέχη να παίρνουν

αποφάσεις σε θέματα που είναι μοναδικά, αλλάζουν γρήγορα, και δεν είναι εύκολο να

οριστούν από πριν. Αντιμετωτηζουν προβλήματα των οποίων η διαδικασία επίλυσης

μπορεί να μην είναι εντελώς προκαθορισμένη. Αν και τα DSS χρησιμοποιούν

εσωτερικές πληροφορίες από τα συστήματα TPS και MIS, πολύ συχνά δέχονται

πληροφορίες και από εξωτερικές ιτηγές, όπως τις τρέχουσες τιμές μετοχών ή τις τιμές

προϊόντων και ανταγωνιστών.

Από το σχεδιασμό τους, τα συστήματα υποστήριξης αποφάσεων έχουν μεγαλύτερες

αναλυτικές δυνατότητες από τα άλλα συστήματα. Είναι εφοδιασμένα με

συγκεκριμένη ποικιλία μοντέλων ανάλυσης δεδομένων, ή μπορούν να συνοψίζουν

μεγάλες ποσότητες δεδομένων σε μορφή που είναι δυνατό να αναλυθεί από αυτούς

που παίρνουν τις αποφάσεις. Τα DSS είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε οι χρήστες να

μπορούν να δουλεύουν άμεσα μαζί τους (περιλαμβάνουν λογισμικό που είναι σαφώς

φιλικό προς το χρήστη) και είναι αλληλεπιδραστικά (ο χρήστης μπορεί να αλλάζει

υποθέσεις, να υποβάλλει καινούριες ερωτήσεις, και να συμπεριλαμβάνει νέα

δεδομένα).

Ένα ενδιαφέρον, μικρό, αλλά ισχυρό DSS είναι το σύστημα αξιολόγησης

δρομολογίων που είναι εγκατεστημένο σε μια θυγατρική εταιρεία μιας μεγάλης

Αμερικάνικης μεταλλουργικής εταιρείας, το κύριο έργο της θυγατρικής είναι η

μεταφορά φορτίων κάρβουνου, πετρελαίου, μεταλλευμάτων, και τελικών προϊόντων

για λογαριασμό της μητρικής της εταιρείας. Η εταιρεία έχει μερικά ιδιόκτητα πλοία,

ναυλώνει άλλα και κάνει προσφορές για συμβόλαια μεταφοράς γενικού φορτίου στην

ανοικτή αγορά. Το σύστημα αξιολόγησης δρομολογίων υπολογίζει τις οικονομικές

και τεχνικές λετττομέρειες των δρομολογίων. Οι οικονομικοί υπολογισμοί αφορούν το

κόστος του χρόνου των πλοίων (καύσιμα, εργατικά, κόστος κεφαλαίου), μεταφορικά

για διάφορα είδη φορτίων και λιμενικά έξοδα. Οι τεχνικές λεπτομέρειες

περιλαμβάνουν πάρα πολλούς παράγοντες, όπως τη χωρητικότητα φορτίου του

πλοίου, την ταχύτητα, της απόσταση των λιμανιών, την κατανάλωση καυσίμων και

νερού, και τις συνθήκες φορτοεκφόρτωσης (τη θέση του φορτίου για διαφορετικά

λιμάνια). Το σύστημα μπορεί να απαντάει σε ερωτήσεις όπως οι εξής: Δεδομένων του

προγράμματος παραδοσεο^ν του πελάτη και μιας προσφοράς μεταφορικών, σε ποιο

πλοίο πρέπει να ανατεθεί η μεταφορά και με ποια τιμή μονάδας μεταφορικών

προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος; Ποια είναι η βέλτιστη ταχύτητα στην

οποία ένα συγκεκριμένο πλοίο μπορεί να βελτιστοποιήσει το κέρδος του και να

καλύψει το πρόγραμμα παραδόσεων: Ποιες είναι οι βέλτιστες συνθήκες

φορτοεκφόρτωσης για ένα πλοίο που ναυλώθηκε από τη Μαλαισία για τη δυτική ακτή των Η.Π.Α.;

2.9 Συστήματα υποστήοΐι£ης διοίκησης

Τα ανώτερα στελέχη χρησιμοποιούν τα συστήματα υποστήριξης διοίκησης (ESS) για

να παίρνουν αποφάσεις. Αυτά τα συστήματα εξυπηρετούν το στρατηγικό επίπεδο της

οργάνωσης και αντιμετωττίζουν περιπτώσεις λήψης έκτακτων αποφάσεων που

χρειάζονται κρίση, αξιολόγηση, και διαίσθηση, επειδή δεν υπάρχει προσυμφωνημένη

διαδικασία κατάληξης σε λύση. Τα ESS δημιουργούν ένα γενικευμένο υπολογιστικό

και επικοινωνιακό περιβάλλον και δεν περιέχουν κάποια σταθερή εφαρμογή ή

συγκεκριμένη δυνατότητα. Είναι σχεδιασμένα ώστε να δέχονται δεδομένα για

εξωτερικά γεγονότα, όπως μια νέα φορολογική νομοθεσία ή μια κίνηση των

ανταγωνιστών, αλλά δέχονται και συνοπτικές πληροφορίες από εσωτερικά MIS και

DSS. Φιλτράρουν, συνοψίζουν, και παρακολουθούν κρίσιμα δεδομένα, δίνοντας

έμφαση στη μείωση του χρόνου και της προσπάθειας που απαιτείται για την παροχή

πληροφοριών χρήσιμων στα ανώτερα διοικητικά στελέχη. Τα ESS ενσωματώνουν

πολύ προηγμένο λογισμικό γραφικών και μπορούν να παράγουν αμέσως γραφήματα

και δεδομένα από πολλές πηγές και να τα παρουσιάζουν στο γραφείο ενός ανώτερου

στελέχους ή στην αίθουσα του συμβουλίου.

Αντίθετα με τους άλλους τύπους συστημάτων πληροφοριών, τα ESS δεν έχουν ως

κύριο σκοπό την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων. Αντίθετα, διαθέτουν μια

γενικευμένη υπολογιστική και ετηκοινωνιακή δυνατότητα, η οποία μπορεί να

εφαρμόζεται σε μια μεταβαλλόμενη σειρά προβλημάτων. Ενώ πολλά DSS είναι

σχεδιασμένα ώστε να είναι πολύ αναλυτικά, τα ESS κάνουν κατά κανόνα μικρότερη

χρήση αναλυτικών μοντέλων.Παραδείγματα ερωτημάτων στα οποία τα ESS μπορούν να βοηθήσουν να δοθεί

απάντηση είναι; Με ποια επιχειρηματική δραστηριότητα θα πρέπει να ασχοληθούμε;

τι κάνουν οι ανταγοινιστές μας; ποια πρέπει να είναι τα μεγέθη τοιν πωλήσεών μας

ώστε να χρηματοδοτήσουμε μελλοντικές εξαγορές (Rockart και Treacy, 1982);

Επειδή τα ESS προορίζονται για χρήση από τα ανώτερα στελέχη που συνήθως έχουν

ελάχιστη, ή καθόλου, επαφή ή πείρα με συστήματα πληροφοριών που βασίζονται σε

υπολογιστές, διαθέτουν εύχρηστες διασυνδέσεις γραφικών.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ: ΟΑΟΚΑΗΡΩΣΗ

Η εικόνα 6 παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι διάφοροι τύποι συστημάτων ενός

οργανισμού σχετίζονται μεταξύ τους. Τα TPS είναι συνήθως η κύρια πηγή δεδομένων

για τα άλλα συστήματα ενώ τα ESS είναι κυρίως αποδέκτες δεδομένων από τα

συστήματα κατώτέρου επιπέδου. Στους άλλους τύπους συστημάτων μπορεί να γίνεται

ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ τους. Δεδομένα επίσης είναι δυνατό να

ανταλλάσσονται και μεταξύ συστημάτων που εξυπηρετούν διαφορετικούς

λειτουργικούς τομείς. Για παράδειγμα μια παραγγελία που καταχωρίζεται σε ένα

σύστημα πωλήσεων μπορεί να μεταδίδεται στο σύστημα βιομηχανικής παραγωγής ως

κίνηση παραγωγής ή παράδοσης του προϊόντος που ορίζεται στην παραγγελία.

Ασφαλώς υπάρχουν πλεονεκτήματα στο να υπάρχει κάποια ολοκλήρωση, έτσι ώστε

οι τιληροφορίες να ρέουν εύκολα μεταξύ των διαφόρων τομέων ενός οργανισμού. Η

ολοκλήρωση όμως έχει οικονομικό κόστος, ενώ η ολοκλήρωση πολλών και

διαφορετικών συστημάτων είναι εξαιρετικά χρονοβόρα και πολύπλοκη. Κάθε

οργανισμός επομένως πρέπει να σταθμίζει ης ανάγκες του για ολοκλήρωση των

συστημάτων σε σχέση με τις δυσκολίες ανάληψης της προσπάθειας ολοκλήρωσης σε

μεγάλη κλίμακα. Δεν υπάρχει ένα 'μοναδικό σωστό επίπεδο ολοκλήρωσης ή

συγκεντρωτισμού (Allen και Boynton’, 1991, King” , 1984).

’ Πρβλ. Allen, Brandt R„ και Andrew C. Boynton. "Information Architecture: In Search of EfficientFlexibility". MIS Quarterly 15, ap. 4 (Δεκέμβριος 1991). . ■ , j j

Πρβλ. King, John. "Cenralized vs. Decentralized Computing: Organizational Considerations and Management Options". Computing Surveys (Οκτώμβριος 1984).

ΕΙΚΟΝΑ 6 Οι σχέσεις μεταςύ των συστημάτων.

2J 0 1 { ΕΠΑΝ.\ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Τηλετηκοινωνΐες" είναι η μετάδοση πληροφοριών με ηλεκτρονικά μέσα, συνήθως

σε κάποια απόσταση. Στο παρελθόν, με τον όρο τηλεπικοινωνίες εννοούσαμε τη

μετάδοση φωνής μέσω τηλεφωνικών γραμμών. Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των

τηλετηκοινωνιών αφορά τη μετάδοση ψηφιακών δεδομένων με τη χρήση

υπολογιστών από μία θέση σε μια άλλη. Παρακολουθούμε σήμερα την εξέλιξη μιας

επανάστασης των τηλετηκοινωνιών, η οποία εξαπλώνει την τεχνολογία επικοινωνιών

και τις υπηρεσίες τηλετηκοινωναών σε ολόκληρο τον κόσμο.

ΤΑ ΜΕΡΗ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Τα κυριότερα μέρη ενός συστήματος τηλεπικοινωνιών είναι τα εξής:

" Πρβλ. Mueller. Milton. “Universal Service and the Telecommunications Act: Myth Made Law ‘. Communications of the ACM 40, up. 3 (Μάρτιος 1997).

1. Υπολογιστές για την επεξεργασία πληροφοριών.

2. Τερματικά ή οποιεσδήποτε συσκευές εισόδου / εξόδου που στέλνουν ή δέχονται δεδομένα.

3. Κανάλια επικοινωνιών, οι συνδέσεις μέσω των οποίων μεταδίδονται δεδομένα ή

φωνή μεταξύ των συσκευών αποστολής και λήψης σε ένα δίκτυο. Στα κανάλια

επικοινωνιών χρησιμοποιούνται διάφορα μέσα επικοινωνιών, όπως τηλεφωνικές

γραμμές, καλώδια οπτικών ινών, ομοαξονικά καλώδια, και ασύρματη μετάδοση.

4. Επεξεργαστές επικοινωνιών, όπως μόντεμ, πολυπλέκτες, ελεγκτές, και

ετιεξεργαστές εμπροσθοφυλακής, οι οποίοι εκτελούν λειτουργίες υποστήριξης της

μετάδοσης και λήψης δεδομένων.

5. Λογισμικό ετηκοινωνίας, το οποίο ελέγχει τις δραστηριότητες εισόδου και εξόδου

και διαχειρίζεται άλλες λειτουργίες του δικτύου επικοινωνίας.

2.11 ΔΙΚΤΥΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους τα μέρη ενός συστήματος

τηλεττικοινωνιών μπορούν να οργανωθούν ώστε να απαρτίζουν δίκτυο και. επομένως,

υπάρχουν πολλοί τρόποι ταξινόμησης των δικτύων. Τα δίκτυα μπορούν να

ταξινομηθούν ανάλογα με τη γεωγραφική έκτασή τους και το είδος των υττηρεσιών

που παρέχουν. Αυτή η ενότητα περιγράφει τους τρόπους διάταξης των δικτύων.

ΤΟΠΟΛΟΓΙΕΣ ΔΙΚΤΥΩΝ

Ένας τρόπος περιγραφής των δικτύων είναι ανάλογα με το σχήμα ή την τοπολογία

τους. Οι τρεις πιο συνηθισμένες τοπολογίες είναι η αστεροειδής, η τοπολογία

διαύλου, και η δακτυλιοειδής.

I Το αστεοοειδέε δίκτυο

Το αστεροειδές δίκτυο αποτελείται από έναν κεντρικό υπολογιστή υπηρεσίας, στον

οποίο έχουν συνδεθεί μερικοί μικρότεροι υπολογιστές ή τερματικά. Αυτή η

τοπολογία είναι καλή στις περιπτώσεις εφαρμογών σης οποίες ένα μέρος της

ετιεξεργασίας πρέπει να γίνεται κεντρικά και ένα άλλο να γίνεται τοπικά. Ένα

πρόβλημα του αστεροειδούς δικτύου είναι η ευαισθησία του. Όλη η επικοινωνία

μεταξύ των σημείων του δικτύου πρέπει να περνάει μέσω του κεντρικού υπολογιστή.

Επειδή ο υπολογιστής υπηρεσίας είναι ο ελεγκτής της κυκλοφορίας όλων των άλλων

υπολογιστών και τερματικών του δικτύου, αν αυτός σταματήσει να λειτουργεί, η ετηκοινωνία στο δίκτυο διακότπεται.

Το δίκτυο διαύλου

I

I

Το δίκτυο διαύλου συνδέει έναν αριθμό υπολογιστών μέσω ενός απλού κυκλώματος

από καλώδιο σύστροφου ζεύγους, ομοαξονικό, ή οπτικών ινών. Όλα τα σήματα

εκπέμπονται και στις δύο κατευθύνσεις σε ολόκληρο το δίκτυο, ενώ ειδικό λογισμικό

αναγνωρίζει το στοιχείο του δικτύου που θα πρέπει να δεχθεί κάθε μήνυμα (δεν

υπάρχει κεντρικός υπολογιστής υπηρεσίας για να ελέγχει το δίκτυο). Αν ένας από

τους υπολογιστές του δικτύου χαλάσει, δεν εττηρεάζεται κανένα άλλο από τα στοιχεία

του. Ωστόσο, το κανάλι σε ένα δίκτυο διαύλου μπορεί να διεκπεραιώνει μόνον ένα

μήνυμα κάθε φορά, με αποτέλεσμα η απόδοσή του να πέφτει όταν υπάρχει μεγάλη

κυκλοφορία στο δίκτυο. Όταν δύο υπολογιστές μεταδίδουν μηνύματα ταυτόχρονα,

συμβαίνει 'σύγκρουση’ (collision) και τα μηνύματα πρέπει να σταλούν ξανά.

Το δακτυλιοειδές δίκτυο

Όπως το δίκτυο διαύλου, έτσι και το δακτυλιοειδές δίκτυο δεν εξαρτάται από

κάποιον κεντρικό υπολογιστή υττηρεσίας και η λειτουργία του δεν διακότπεται

αναγκαστικά σε περίπτωση βλάβης ενός από τους υπολογιστές του. Κάθε

υπολογιστής του δικτύου μπορεί να ετηκοινωνεί κατευθείαν με οποιονδήποτε άλλο

υπολογισπ) και κάθε ένας από αυτούς επεξεργάζεται τις δικές του εφαρμογές

ανεξάρτητα. Στην δακτυλιοειδή τοπολογία, το συνδετικό καλώδιο σύστροφου

ζεύγους, ομοαξονικό, ή οτιτικών ινών σχηματίζει κλειστό βρόχο. Τα δεδομένα

διαβιβάζονται κατά μήκος του δακτυλίου, από τον έναν υπολογιστή στον άλλο, με

ροή σε μία μόνο κατεύθυνση. Και οι δύο τοπολογίες δακτυλίου και διαύλου

χρησιμοποιούνται σε τοπικά δίκτυα (LAN).

2.12 ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Πριν από την εμφάνιση του αυτοματισμού με υπολογιστές, τα δεδομένα σχετικά με

άτομα και οργανισμούς τηρούνταν με ασφάλεια σε χάρτινα μητρώα κατανεμημένα σε

διάφορες επιχειρηματικές ή οργανωτικές μονάδες. Τα συστήματα πληροφοριών

συγκεντρώνουν τα δεδομένα σε αρχεία υπολογιστών που μπορούν να

προσττελάζονται εύκολα από πολύ κόσμο, τηθανώς και από ομάδες ανθρώπων έξω

από τον οργανισμό. Κατά συνέπεια, τα αυτοματοποιημένα δεδομένα είναι πιο

ευαίσθητα σε καταστροφή, απάτη και κακή χρήση.

Όταν τα συστήματα υπολογιστών δεν καταφέρνουν να λειτουργήσουν όπως πρέπει,

οι επιχειρήσεις που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από υπολογιστές αντιμετωπίζουν

σοβαρό πρόβλημα λειτουργικότητας. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα στο οποίο

τα συστήματα υπολογιστών βρίσκονται εκτός λειτουργίας, τόσο τηο σοβαρές είναι οι

επιπτώσεις στην επιχείρηση. Υπάρχουν επιχειρήσεις που εξαρτώνται σε τόσο μεγάλο

βαθμό από υπολογιστές για την επεξεργασία των κρίσιμων επιχειρηματικών

συναλλαγών τους, ώστε η διακοπή τους για μερικές μέρες μπορεί να προκαλέσει

συνολική απώλεια της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.

2.13 ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Όταν μεγάλες ποσότητες δεδομένων βρίσκονται αποθηκευμένες σε ηλεκτρονική

μορφή, διατρέχουν πολύ μεγαλύτερους κινδύνους παρά όταν βρίσκονται σε χαρτί. Ό

ττίνακας αναφέρει τις πιο συνηθισμένες απειλές που αντιμετωττίζουν τα

μηχανογραφημένα συστήματα πληροφοριών. Αυτές είναι δυνατό να οφείλονται σε

παράγοντες τεχνικούς, οργανωτικούς, και περιβαλλοντικούς σε συνδυασμό με κακές

διοικητικές αποφάσεις.Τα μηχανογραφημένα συστήματα είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα σε τέτοιες απειλές για

τους εξής λόγους:ο Ένα περίπλοκο σύστημα πληροφοριών δεν μπορεί να αντιγραφεί με το χέρι,

ο Όι μηχανογραφημένες διαδικασίες είναι κάπως αόρατες και δεν μπορούν να

κατανοηθούν ή να ελεγχθούν εύκολα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΑ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ μ ιυιαια

Βλάβη υλικού Βλάβη λογισμικού Ενέργειες του ττροσωττικού Μη εξουσιοδοτημένη διείσδυση (TAP)Κλοττή δεδομένων, υπηρεσιών, εξοπλισμού

ΦωτιάΠροβλήματα ηλεκτρικής παροχής Σφάλματα των χρηστών Αλλαγές του προγράμματος Προβλήματα τηλεπικοινωνιών

Ο Αν και οι τηθανότητες καταστροφής των αυτοματοποιημένων συστημάτων δεν

είναι μεγαλύτερες από των χειρογραφιών, το αποτέλεσμα μιας καταστροφής μπορεί

να είναι πολύ πιο εκτεταμένο. Σε μερικές περιπτώσεις, όλες οι εγγραφές ενός

συστήματος μπορεί να καταστραφούν και να χαθούν οριστικά,

ο Τα δικτυακά συστήματα πληροφοριών είναι άμεσα προσπελάσιμα από πολλά

άτομα. Οι νόμιμοι χρήστες είναι δυνατό να αποκτήσουν εύκολα πρόσβαση σε

τμήματα των δεδομένων των υπολογιστών που δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να

βλέπουν. Επίσης, μη εξουσιοδοτημένοι χρήστες μπορούν να προσπελάσουν τέτοια

συστήματα.

Οι πρόοδοι στις τηλεπικοινωνίες και στο λογισμικό των υπολογιστών έχουν

μεγαλώσει αυτούς τους κινδύνους. Συστήματα πληροφοριών που βρίσκονται σε

διαφορετικές θέσεις έχουν τώρα τη δυνατότητα να συνδέονται μεταξύ τους μέσω

δικτύων τηλεπικοινωνιών. Επομένως, η δυνατότητα μη εξουσιοδοτημένης

πρόσβασης, κακής χρήσης, ή απάτης δεν περιορίζεται σε μία μόνο θέση, αλλά

επεκτείνεται σε κάθε σημείο πρόσβασης του δικτύου.

Επιπλέον, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών απαιτούν πιο περίπλοκο και διαφοροποιημένο

υλικό, λογισμικό, οργανωτική διαμόρφωση, και διάταξη προσωπικού, με συνέπεια να

δημιουργούνται νέα σημεία και ευκαιρίες εισβολής και αλλοίωσης στοιχείων. Τα

ασύρματα δίκτυα που χρησιμοποιούν τεχνολογία ραδιοσυχνοτήτων είναι ττιο εύκολη.

Το Internet προκαλεί επιπλέον ειδικά προβλήματα, επειδή σχεδιάστηκε για να

παρέχει εύκολη πρόσβαση σε ανθρώπους που διαθέτουν διαφορετικά συστήματα

υπολογιστών.

3·ΔΗΜΟΤΟΛΟΓίΟH βασική λειτουργία της χρήσης των πληροφοριακών συστημάτων σε δήμους και

κοινότητες είναι η εφαρμογή του δημοτολογίου'. Με την εφαρμογή του δημοτολογίου η

κοινότητα έχει την δυνατότητα εγγραφής στοιχείων, που αφορούν τα προσωπικά στοιχεία

των μελών ενός Δήμου ή Κοινότητας. Η λειτουργία του δημοτολογίου έγκειται στην

δημιουργία οικογενειακών μεριδίων. Για κάθε οικογένεια δημιουργείται μια οικογενειακή

μερίδα με τα μέλη της οικογένειας (με αριθμό μερίδας την αμέσως επόμενη διαθέσιμη)

όπου:

Μέλος 1; Άντρας-Αρχηγός Οικογένειας

Μέλος 2: Σύζυγος

Παιδιά (κατά σειρά γέννησης)

2’’ Σύζυγος (αν υπάρχει)

Παιδιά του Αρχηγού με αυτή την σύζυγο κτλ.

Η εφαρμογή του δημοτολογίου λειτουργεί ως εξής:

Υπάρχει αρχικά η επιλογή με την ονομασία Δαχείρηση Μελών (εικόνες 1 και 2).

Στην ετηλογή αυτή ορίζονται όλα τα παιδία που αφορούν ένα μέλος. Τα πεδία αυτά είναι;

Αρ.αέλουε: Εδώ καταχωρείτε τον αριθμό μέλους της μερίδας.

Φύλο: Εδώ ορίζεται το φύλο του μέλους. Οι δυνατές επιλογές είναι: Άρρεν, Θήλυ.

Οικογενειακή Σγέση: Εδώ επιλέγετε το είδος της οικογενειακής σχέσης. Κάνετε ανεύρεση

από τον ττίνακα της Οικογενειακής σχέσης.

Ηα.Εγγραφής: Εδώ καταχωρείτε την ημερομηνία εγγραφής του μέλους του Δημοτολογίου

ή επιλέγετε από τον Πίνακα επιλογής ημερομηνίας με την δημιουργία νέας εγγραφής η

εφαρμογή καταχωρεί απευθείας την τρέχουσα ημερομηνία, παρόλαυτα έχει την

δυνατότητα μεταβολής.

Επώνυαο/Ονοαα: Καταχωρείτε το Επώνυμο και το Όνομα του δημότη.

Επώνυαο/Ονοαα Πατοός: Καταχωρείτε το Ονοματεπώνυμο του πατρός του δημότη.

Επώνυαο/Όνοαα Μπτοός: Καταχωρείτε το Ονοματεπώνυμο της μητέρας του δημότη.

Γένοε Μητοός: Καταχωρείτε το γένος της μητέρας του δημότη.

Διεύθυνση Κατοικίας: Στο πεδίο αυτό επιλέγετε τη διεύθυνση κατοικίας του δημότη.

Κάνετε ανεύρεση από τον πίνακα που είναι καταχωρημένες όλες οι διεύθυνσης της

εφαρμογής.Αοιθαόε Διεύθυνπη Κατοικίας: Εδώ καταχωρείτε τον αριθμό διεύθυνσης κατοικίας.

Ηα.Γεννησης: Καταχωρείτε την ημερομηνία γέννησης του δημότη. Μπορείτε να ορίσετε

την ημερομηνία και από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας.

Δήμος Γέννησης: Σε αυτό το πεδίο επιλέγετε τον δήμο γέννησης του δημότη. Κάνετε

ανεύρεση από τον σχετικό πίνακα του ΟΤΑ. Με την δημιουργία νέας εγγραφής η

εφαρμογή ορίζει δήμο γέννησης τον ΟΤΑ που έχουμε ορίσει ως τρέχον δήμο, παρόλα αυτά μπορεί να γίνει επιλογή διαφορετικής εγγραφής.

Δ/Δ. Ετπλεγετε αν υπάρχει το δημοτικό διαμέρισμα του δήμου. Γίνετε ανεύρεση από τον σχετικό πίνακα δημοτικά διαμερίσματα.

Ημ. Κτησης Ιθαγένειας: Καταχωρείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας

την ημερομηνία απόκτησης ιθαγένειας του δημότη. Η εφαρμογή καταχωρεί αυτόματα στο

πεδίο αυτό την ημερομηνία γέννησης του δημότη, υπάρχει όμως δυνατότητα μεταβολής.

Ιθαγένεια: Επιλέγετε το είδος της ιθαγένειας του δημότη. Κάνετε ανεύρεση από τον

σχετικό ττίνακα ιθαγένειες, όπου αναγράφονται όλα τα είδη ιθαγένειας.

Τρόπος Κτήσης Ιθαγένειας: Επιλέγετε τον τρόπο με τον οποίο αποκτήθηκε η ιθαγένεια από

τον δημότη.

Επάγγελμα: Επιλέγετε το επάγγελμα του δημότη από τον σχετικό πίνακα της εφαρμογής

επαγγέλματα.

Οικογενειακή κατάσταστι: Επιλέγετε το είδος της οικογενειακής κατάστασης του δημότη,

από τον πίνακα της οικογενειακής κατάστασης της εφαρμογής.

Θρήσκευμα: Επιλέγετε το θρήσκευμα του δημότη από τον πίνακα με τις εγγραφές των

θρησκευμάτων.

Τρόπος Κτήστις Ιδιότ.Δημότη: Επιλέγετε τον τρόπο με τον οποίο αποκτήθηκε η ιδιότητα

του δημότη, μέσο του σχετικού πίνακα.

Ημ.Απόωασης & Απόιραστις: Καταχωρείτε η ημερομηνία ή επιλέγετε από τον σχετικό

πίνακα με τις ημερομηνίες απόφασης εγγραφής στο δημοτολόγιο καθώς και την απόφαση.

Κατά την εγγραφή νέου μέλους δημιουργείτε την απόφαση στη Διαχείριση Αποφάσεων

και αυτόματα μεταφέρονται τα στοιχεία στην διαχείριση εγγράφων.

Μητρώο Αορένων: Τα παρακάτω πεδία εμφανίζονται μόνο αν το φύλο του δημότη που

δηλώνετε είναι Άρρεν.Αριθμός: Καταχωρείτε ο αριθμός του Μητρώου Αρρένων. Έχετε όμως την δυνατότητα μη

καταχώρησης έτσι ώστε όταν από την εφαρμογή του Μ. Αρρένων επιλέξετε να κάνετε

μαζική μεταφορά μελών δημοτολογίου το σύστημα κάνει την αρίθμηση ανάλογα και να

μεταφέρει τα στοιχεία στην διαχείριση εγγράφων.Έτος: Καταχωρείτε το έτος του Μ.Α του δημότη. Η εφαρμογή καταχωρεί αυτόματα έτος

Μ.A το έτος γέννησης.

Δήϋος. Ετπλέγετε τον δήμο του Μ.Α από τον πίνακα με τις σχετικές εγγραφές του ΟΤΑ.

Από την εφαρμογή καταχωρείτε αυτόματα ο τρέχων δήμος, αλλά έχετε την δυνατότητα μεταβολής.

ΔΜ; Επιλεγετε το Δ/Δ του Μ.Α. αν υπάρχει για τον δήμο από τον πίνακα με τις σχετικές εγγραφές των δημοτικών διαμερισμάτων.

Στη 2’’ επιλογή της Διαχείρισης Εγγραφών ορίζετε πρόσθετα στοιχεία γέννησης και παλιάς

μερίδας του δημότη (εικ.3).

Τα πεδία είναι τα εξής :Hu. Δήλωσπε Γέννησυο: Καταχωρείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας

την ημερομηνία που δηλώθηκε η γέννηση του δημότη.

Ληζιαργείο: Σε αυτό το πεδίο επιλέγετε το Αηξιαρχείο δήλωσης γέννησης του δημότη από

τον πίνακα σχετικών εγγραφών Αηξιαρχεία.

Αριθμόε Ποά^ηα: Καταχωρείτε τον αριθμό πράξης δήλωσης της γέννησης

T toc/T0uoc: Καταχωρείτε το έτος και τον τόμο δήλωσης της γέννησης.

Παλιά Μερίδα: Στα πεδία αυτά καταχωρείτε στην περίπτωση που ο δημότης προήλθε από

άλλη μερίδα, τα στοιχεία της παλιάς μερίδας του.Παοατυοήσει^: Εδώ ορίζετε το κείμενο παρατηρήσεων που αφορά στοιχειά γέννησης του

δημότη.

Η επιλογή γάμου (εικ.4) εμφανίζεται στην περίπτωση, που στο πεδίο οικογενειακή

κατάσταση έχει οριστεί η τιμή έγγαμος. Όταν η επιλογή αφορά τον αρχηγό της μερίδας

εμφανίζεται μόνο ο βαθμός του γάμου. Τα λοιπά στοιχεία εμφανίζονται στην εγγραφή της συζύγου.

Οπότε η ετπλογή αυτή αφορά τον άνδρα-Αρχηγό. Υπάρχει ένα πλαίσιο :

Βαθαός γάαου Αργτιγού: Ορίζετε το βαθμό γάμο του αρχηγού επιλέγοντας από την λίστα

που ανοίγετε. Τα επιπλέον στοιχεία που αφορούν το γάμο εμφανίζονται στη σελίδα γάμος

της συζύγου.

Στη σελίδα αυτή εμφανίζονται όλα τα στοιχεία που αφορούν το γάμο των δύο συζύγων

όπου υπάρχουν τα εξής πεδία :

Ηα. Δύλωστις: Επιλέγετε από τον σχετικό πίνακα η ημερομηνία που έγινε η δήλωση του

) τον πίνακαγάμου.Ατι£ιαογείο: Επιλέγετε το Αηξιαρχείο δήλωσης γέννησης του δημότη c

σχετικών εγγραφών Αηξιαρχεία.Καταχωρείτε τον αριθμό πράξης,δήλωσης του γάμου,

ο έτος και τον τόμο της δήλωσης γάμου.

Πολιτικόε Γάαος: Πεδίο το οποίο όταν το ενεργοποιήσετε εμφανίζονται πεδία

καταχώρησης στοιχείων του πολιτικού γάμου.Δήμος: Σε αυτό το πεδίο ορίζετε, το δήμο τελέσεως του πολιτικού γάμου, από τον πίνακα

σχετικών εγγραφών ΟΤΑ.

Α/Δ: Ορίζετε το δημοτικό διαμέρισμα.

Θρησκευτικός Γάμος: Πεδίο το οποίο όταν το ενεργοποιήσετε εμφανίζονται πεδία καταχώρησης στοιχείων του θρησκευτικού γάμου.

Ημερομηνία: Καταχωρείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας, την ημερομηνία τελέσεως του θρησκευτικού γάμου.

Δόγμα. Ορίζετε το δόγμα του θρησκευτικού , επιλέγοντας από τον πίνακα σχετικών εγγραφών Δόγματα.

Δήμος. Ορίζετε το δήμο τελέσεως του θρησκευτικού γάμου από τον πίνακα σχετικών εγγραφών ΟΤΑ.

Δ/Δ: Ορίζετε το δημοτικό διαμέρισμα.

Η επιλογή της διαγραφής (εικ.5) εμφανίζετε μόνο κατά την εκτέλεση της εργασίας 'Διαγραφή μέλους".

Εικόνα 5Σε αυτή την περίπτωση έχει αποφασιστεί ότι το μέλος πρέπει να διαγράφει και

ενημερώνετε για τον λόγο αυτό τα παρακάτω στοιχεία :

Ημ/νια Διαγοαωής: Καταχωρείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας, την

ημερομηνία διαγραφής του μέλους από το δημοτολόγιο.

Αιτία Διανοαιρίκ: Σε αυτό το πεδίο ορίζετε η αιτία διαγραφής του μέλους από το

δημοτολόγιο, επιλέγοντας από πίνακα σχετικών εγγραφών Αιτίες Διαγραφών.

Ηιι/νια Συΐίβάντος: Καταχωρείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας, την

ημερομηνία συμβάντος της διαγραφής.

Ημ/vta Απόφασης: Καταχωρείτε ή ετπλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας, την ημερομηνία απόφασης διαγραφής.

Απόφαση: Εδώ καταχωρείτε η σχετική απόφαση διαγραφής μέλους από το δημοτολόγιο.

Ληξιαρχείο: Εδώ καταχωρείτε το ληξιαρχείο έκδοσης της ληξιαρχικής πράξης ανάλογα με την αιτία διαγραφής.

Αριθμός Πράξηε: Εδώ καταχωρείτε τον αριθμό της ληξιαρχικής πράξης.

Έτος/Τόαος: Εδώ καταχωρείτε το έτος και τον τόμο της ληξιαρχικής πράξης.

Παρατηρήσεις Διαγραφής: Εδώ ορίζετε το κείμενο παρατηρήσεων που αφορά στοιχεία

διαγραφής του δημότη.

Νέα ιχερίδα: Στο πεδίο αυτό καταχωρείτε τα στοιχεία της νέας μερίδας που μεταφέρθηκε ο

δημότης. Στην περίπτωση που η δημιουργία της νέας μερίδας θα είναι στον τρέχων δήμο,

καταχωρώντας τις τιμές στα πεδία και επικυρώνοντας, δημιουργείτε αυτόματα μια νέα

μερίδα νέο μέλος σε μία υπάρχουσα μερίδα και μεταφέρονται τα στοιχεία του δημότη στον

αριθμό μερίδας και μέλους που έχει επιλέξει

ΔιαΎοαααένο: Αυτή η επιλογή εμφανίζετε σε κάθε σελίδα διαγραμμένου μέλους.

Στην συνέχεια υπάρχει η σελίδα με τίτλο Εκλογικά Στοιχεία (εικ.6) όπου συμπληρώνονται

τα εκλογικά στοιχειά του δημότη.

Υπάρχουν τα εξής πεδία :Ρ..δ,κΛΓΡκ>ογ.κόεαοιθιιός: Συμπληρώνεται ο εκλογικός αριθμός του δημότη.

Κώδικας εκλογικού διαμερίσματος: Συμπληρώνεται ο ειδικός κωδικός που υπάρχει του εκλογικού διαμερίσματος.

Περιγραφή εκλογικού διααερίσαατοε: Γράφουμε την περιγραφή του εκλογικού διαμερίσματος.

Συνοικισμός εκλογικού διαιιερίσιιατος: Γράφουμε τον συνοικισμό στον οποίο ανήκει το

εκλογικό διαμέρισμα του δημότη.

Ακολουθούν οι επιλογές που αφορούν την Αναζήτηση Μελών (εικ.7)

Η επιλογή (εικ.8) όπου περιλαμβάνει τα εξής πεδία :

Αρ.μέλους, Φύλο, Οικογενειακή Σχέση, Ημ.Εγγραφής, Επώνυμο/Ονομα, ΕπώνυμοέΟνομα

Πατρός, Επώνυμο/Ονομα Μητρός, Γένος Μητρός, Διεύθυνση Κατοικίας, Αριθμός

Διεύθυνση Κατοικίας, Δήμος Γέννησης, Δ/Δ, Ημ. Κτήσης Ιθαγένειας, Ιθαγένεια, Τρόπος

Κτήσης Ιθαγένειας, Επάγγελμα, Οικογενειακή κατάσταση. Θρήσκευμα, Τρόπος Κτήσης,

Ιδιότ.Δημότη, Ημ.Απόφασης & Απόφαση, Μητρώο Αρρένων, Αρρεν, Αριθμός Αρρένων,

Έτος,Δήμος, Δ/Δ.

Στην ετηλογή της εικόνας 9 εμφανίζονται τα στοιχεία του γάμου με την μορφή τηνακα. Τα

στοιχεία είναι τα εξής : Θρησκευτικός, Πολιτικός, Γάμος, Ληξιαρχείο, Ημ. Δήλωσης,

Βαθμός γάμου Αρχηγού

Η ετηλογή τιου ακολουθεί είναι στη εικόνα 1θ και περιλαμβάνει τα εξής πεδία:

Ημ/νια Διαγραφής, Ημ/νια Συμβάντος, Ημ/νια Απόφασης, Αίτια διαγραφής.

έ

Στην εικόνα 12 υπάρχουν τα εξής πεδία;

Οικογενειακή Σχέση, Ημ.Εγγραφής, Επώνυμο/Ονομα, Επώνυμο/Ονομα Πατρός,

Επώνυμο/Ονομα Μητρός, Γένος Μητρός, Διεύθυνση Κατοικίας, Αριθμός Διεύθυνση

Κατοικίας, Ημ.Γεννησης, Δήμος Γέννησης, Δ/Δ, Ημ. Κτήσης Ιθαγένειας, Ιθαγένεια,

Τρόπος Κτήσης Ιθαγένειας, Επάγγελμα, Οικογενειακή κατάσταση. Θρήσκευμα, Τρόπος

Κτήσης Ιδιότ.Δημότη, Ημ.Απόφασης & Απόφαση, Μητρώο Αρρένων, Αριθμός, Έτος,

Δήμος, Δ/Δ.

Στην εικόνα 13 υπάρχουν τα πεδία:

Ληξιαρχείο, Αριθμός Πράξης, Ετος/Τόμος, Παλιά Μερίδα, Παρατηρήσεις

Στην εικόνα 14 υπάρχουν τα πεδία:

Βαθμός γάμου Αρχηγού, Ημ. Δήλωσης, Ληξιαρχείο, Αριθμός Πράξης, Έτος/Τόμος,

Έτος/Τόμος, Πολιτικός Γάμος, Δήμος, Δ/Δ, Θρησκευτικός Γάμος, Ημερομηνία, Δόγμα,

Δήμος, Δ/Δ.

Εικόνα 15Στην επιλογή της εικόνας 15 υπάρχουν τα εξής πεδία που αφορούν την διαγραφή:

Ημ/νια Διαγραφής, Αιτία Διαγραφής, Ημ/νια Συμβάντος, Ημ/νια Απόφασης, Απόφαση,

Ληξιαρχείο, Αριθμός Πράξης, Έτος/Τόμος, Παρατηρήσεις Διαγραφής, Νέα μερίδα Διαγραμμένο.

Στην εικόνα 16 υπάρχουν τα εξής στοιχεία που αφορούν τα εκλογικά στοιχεία του δημότη:

Ειδικός εκλογικός αριθμός. Κώδικας εκλογικού διαμερίσματος. Περιγραφή εκλογικού

διαμερίσματος. Συνοικισμός εκλογικού διαμερίσματος.

Η επιλογή που αφορά την Έκδοση Πιστοποιητικών (εικόνες 17 και 18) υποστηρίζει ένα

Όσα τιεδία εμφανίζονται στην οθόνη αναζήτησης αποτελούν κριτήρια για την ανεύρεση

εγγραφών από το αρχείο του Δημοτολογίου. Όσα περισσότερα κριτήρια οριστούν τόσο

ακριβέστερα θα είναι και τα αποτελέσματα της αναζήτησης. Τα αποτελέσματα

εμφανίζονται και στο 2° τμήμα της οθόνης αναζήτησης, που έχει την μορφή πίνακα. Τα

πεδία που υπάρχουν είναι:

Αριθμός μερίδας, Είδος Εγγραφής, Τύπος μέλους. Μερίδα πρώην ΌΤΑ, Α/Δ, Οικισμός,

Φύλλο, Οικογενειακή Σχέση, Ημερομηνία Εγγραφής, Ημερομηνία Γέννησης, Επώνυμο,

Όνομα, Επώνυμο Πατρός, Όνομα Πατρός, Επώνυμο Μητρός, Όνομα Μητρός, Γένος,

Μέλος Μητέρας, Αναγνωρισμένο Τέκνο, Απόφαση Εγγραφής, Μητρώο Αρρένων.

Η 2'' επιλογή της Έκδοσης Πιστοποιητικών (εικόνα 19)

Η εικόνα 19 τιεριλαμβάνει τα εξής πεδία :

Βαθμός γάμου άνδρα, Βαθμός γάμου γυναίκας, Ημερομηνία δήλωσης, και Παρατηρήσεις.

Τα αποτελέσματα εμφανίζονται και στο 2° τμήμα της οθόνης αναζήτησης, που έχει την

μορφή πίνακα.

Η 3'' ετηλογή έχει να κάνει με στοιχεία που αφορούν την διαγραφή (εικ.20).

Τα στοιχεία είναι τα εξής;Ημερομηνία διαγραφής. Ημερομηνία συμβάντος. Ημερομηνία απόφασης. Αιτία

διαγραφής. Παρατηρήσεις διαγραφής. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται και στο Τ τμήμα

της οθόνης αναζήτησης, που έχει την μορφή πίνακα.

Η επιλογή που αφορά την Μαζική Έκδοση Πιστοποιητικών (εικόνες 21 και 22) δίνεται η

δυνατότητα μαζικής εκτύπωσης πιστοποιητικών δημοτών.

Μπορείτε να ορίσετε τις ημερομηνίες γέννησης, μεταξύ των οποίων θέλετε εκτυπώσεις,

καθώς το φύλο και το πλήθος των αντιτύπων. Υπάρχει η δυνατότητα μόνο απευθείας

εκτύπωσης με επιλογή π.χ. Ημ/νία γέννησης. Φύλου αντιτύπων, είδους πιστοποιητικού. Τα

πεδία που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούν κριτήρια ετηλογής των πιστοποιητικών που

θα εκτυπώσετε. Τα πεδία αυτά είναι:Ηα· Γένντιστιο ; Στα πεδία αυτά ορίζετε τις ημερομηνίες γέννησης (από-έως) μεταξύ των

οποίων θέλετε να εκτυπώσετε πιστοποιητικάΦύλο : Εδώ ορίζετε το φύλο των δημοτών που θα εκτυπωθούν για τις συγκεκριμένες

ημερομηνίες γέννησης

Αντίτυπα ; ορίζετε το πλήθος των αντιτύπων που επιθυμείτε για κάθε πιστοποιητικό

Εαιράνιση Διαλόγου ; Ενεργοποιώντας αυτό το πεδίο θα εμφανίζετε για κάθε

πιστοποιητικό παράθυρο διαλόγου για να εκτυπώσετε ή να ακυρώστε και να προχωρήστε

παρακάτω

Είδοο πιστοποιητικού : δηλώνετε το είδος του τηστοποιητικού που θα εκτυπωθεί για τις

παραπάνω επιλογές

Στην επιλογή Λιαχείριση Αποφάσεων (εικόνες 23 και 24) προβάλλονται οι εγγραφές

Με διτιλό κλικ του ποντικιού πάνω στην κάθε εγγραφή μεταφέρεστε στη διαχείριση

απόφασης της συγκεκριμένης εγγραφής. Από την οθόνη που εμφανίζετε μπορεί να γίνει

εισαγωγή νέας απόφασης. Τα στοιχεία που αποτελούν μια νέα απόφαση είναι τα

παρακάτω:

Τύπος: OpίCετε τον τύπο ης απόφασης επιλέγοντας από τις κατηγορίες που έχουν οριστεί

από την εφαρμογή.

Ημερομηνία: Καταγωοείτε ή επιλέγετε από τον πίνακα επιλογής ημερομηνίας, την

ημερομηνία της απόφασης.

Έντυπα: Σε αυτό το πεδίο επιλέγετε το έντυπο της απόφασης από τον πίνακα σχετικών

εγγραφών Έντυπα εκτύπωσης.

Απόφαση: Πεδίο στο οποίο καταχωρείτε τον αριθμό της απόφασης.

Στοιγεία Δηαότη: Επιλέγετε τον δημότη ή τους δημότες για την απόφαση. Κάνετε

ανεύρεση και επιλέγετε από τον πίνακα Διαχείρισης εγγραφών του Δημοτολογίου.

Στην συνέχεια ακολουθεί η σελίδα Αναζήτηση Αποφάσεων (εικόνες 25 και 26) όπου

μπορεί να γίνει η αναζήτηση μίας απόφασης με βάση στοιχεία που υπάρχουν στην επιλογή

της Διαχείρισης Απόφασης με την διαφορά ότι τα στοιχεία εμφανίζονται με μορφή

πίνακα.

Εικόνα 26Στην συνέχεια ακολουθεί η ετηλογή Εκλογικά Στοιχειά (εικ.27)

η οποία έχει δύο παραμέτρους ;την σελίδα Εκτύπωση Καταλόγου Εκλογέων Δημοτών (

εικ.28)

όπου όπως δείχνει η εικόνα 29 όπου μπορώ να συμπληρώσω το χρονικό διάσημα το οποίο

με ενδιαφέρει ώστε να έχω εκτυπωμένα τα εκλογικά στοιχεία των δημοτών της περιόδου

που με ενδιαφέρει. Ακολουθεί η επιλογή Εξαγωγή Αρχείου Εκλογικών Καταλόγων σε

ASCII (εικ.30).

Εικόνα 30Στην επιλογή Παράμετροι (εικ.31) εμφανίζετε ένας κατάλογος όπου παρουσιάζονται οι

ονομασίες στοιχείων όπου μπορείς να επιλέξεις αυτό που σε ενδιαφέρει και να ανατρέξεις

κατευθείαν στην πληροφορία.

Για παράδειγμα μπορείς να επιλέξεις δόγματα και να μπορέσεις να έχεις του δημότες που

είναι για παράδειγμα καθολικοί.

Στην συνέχεια ακολουθεί η επιλογή Εργαλεία (εικ.32) όπου εμφανίζεται ένας κατάλογος

όπου δίνετε η δυνατότητα να γίνει Μαζική Μεταβολή στοιχείων, να δηλωθεί μία

Μεταδημότευση, να γίνει κάποια Ακύρωση Διαγραφής, και τέλος να εμφανιστούν οι

Ενεργές Μερίδες.

Εικόνα 32Στην επιλογή που αφορά το Ιστορικό Μεταβολών του Δημοτολογίου (εικ.33) είναι ένας

τρόπος ελέγχου των μεταβολών που πραγματοποιήθηκαν στις επραφές της εφαρμογής,

δίνοντας πληροφορίες για την μερίδα, τον χρόνο, τον χρήστη κτλ.

74

Στο πρώτο τμήμα της οθόνης εμφανίζετε το σύνολο των Εγγραφών-Μεταβολών

με τα στοιχειά :Μερίδα : Εαιρανίζετε ο αριθμός μερίδας/μέλους του δημοτολογίου

Επώνυαο : Εαιρανίζετε το επώνυμο του δημότη

Όνομα : Εικρανίζετε το όνομα του δημότη

Ημεροαυνία : Εαιρανίζετε η ημερομηνία μεταβολής

Ώρα : Εικρανίζετε η ώρα μεταβολήςΧοήστηε-.ΕαΦανίζετε ο χρήστης της εφαρμογής που πραγματοποίησε την μεταβολή

Απόωαση : Εαφανίζετε η απόφαση μεταβολής πεδίων της μερίδας

3 TO 2° τμήμα τις οθόνης εμφανίζονται τΓια κάθε εγγραφή-μεταβολή που επιλέγετε α

εξής ενημερωτικά στοιχεία :

Πεδίο : Το τιεδίο στο οποίο έγινε η μεταβολή

Παλαιά Τιαή ; Η τιμή του πεδίου πριν την μεταβολή

Νέα Tiun ; Η τιμή του πεδίου μετά την μεταβολή.

Στην συνέχεια ακολουθεί η επιλογή Στατιστικά (εικ.35) όπου δίνεται η δυνατότητα να

γίνει εξαγωγή διαφόρων στατισπκών στοιχείων για τις εγγραφές του δημοτολογίου.

Στην επιλογή που εμφανίζεται (εικ.35) δίνεται η δυνατότητα να εξαχθούν αναλυτικά

στοιχεία, ενημερώνοντας την σελίδα Αναλυτικά Στοιχεία" (εικ.36) και να δείτε και τα

Εικόνα 36

Στην ετηλογή Αναλυτικά Στοιχεία " υπάρχει η δυνατότητα για:

Κλείσιμο: Με το πλήκτρο αυτό από την τιμή εργαλείων κλείνη τα παράθυρο στατιστικών στοιχείοιν.

Εκτύπωση: Με το πλήκτρο αυτό από την τιμή εργαλείων μπορείτε να εκτυπώσετε

στατιστικά στοιχεία.

Συσκευή: Εδώ ορίζετε η συσκευή στην οποία θέλετε να προβληθούν τα στατιστικά

στοιχεία, οι επιλογές είναι οθόνη και εκτυπωτής.

Κατανοαή κατά: Ορίζετε το πεδίο για το οποίο θέλετε να εμφανιστούν τα στοιχεία,

ακολουθούν τα πεδία:

Τιμή: Εδώ εμφανίζονται οι εγγραφές του πεδίου που έχει επιλεγεί στην "κατανομή κατά".

Πλήθος : Εδώ εμφανίζετε το πλήθος κάθε εγγραφής του ττεδίου

Ποσοστό : Εδώ εμφανίζετε το ποσοστό επί τις εκατό του πλήθους κάθε εγγραφής του

πεδίου.

Στην επιλογή Γρόφημα παρέχεται η δυνατότητα προβολής στατιστικών στοιχείων με την

μορφή γραφικών παραστάσεων. Με την γραμμή εργαλείων που εμφανίζεται επιλέγεται

την μορφή του γραφήματος που επιθυμείται.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Εισηγητική Έκθεση για τις Συνενώσεις των Κοινοτήτων στην Ελλάδα

Συστήματα Πληροφοριών Διοίκησης (MIS) Ορνάνωση και τεγνολογία

στη δικτυωιιένη επιγείοτιση Kenneth C.Laudon Jane P.Laudon

Τέταρτη Αμερικανική Έκδοση Εκδόσεις "ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ ·

• Εγχειρίδιο Χρήσης ΟΤΑ - ΔΗΜΟΤΟΛΟΓΙΟ

Διαχείριση Δημοτολογίου Έκδοση 2000, Singular Software

Δημαρχείο Εμμανουήλ Παππά

www.google.gr