1

Τ.Ε.Ι ΚΑΒΑΛΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΡΑΜΑΣ

ΣΧΟΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ (Σ.ΤΕ.Γ.)

ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΤΟΠΙΟΥ

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Τίτλος πτυχιακής : Διαπολιτισμική Προσέγγιση ανοιχτών ελεύθερων

χώρων. Συγκεκριμένα Πλατεία Δικαστηρίων του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Φοιτήτρια : Πασχαλίδου Λουκία

Επιβλέπων : κ. Τζώρτζη Ν.

2

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η παρούσα εργασία, εκπονήθηκε στα πλαίσια της πτυχιακής εργασίας υπό την

επίβλεψη της διδάσκοντας καθηγήτριας Τζόρτης Νερατζιάς. Σε αυτή την εργασία θα

παρακολουθήσομε ένα σημαντικό θέμα της εποχής μας και πόσο μάλλον για την

Ελλάδα η οποία είναι μια χώρα που υποδέχεται πολλούς μετανάστες οι οποίοι

ξεπερνούν το 8% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας. Η εργασία προσεγγίζει την

πολύπολιτισμική κουλτούρα των μεταναστών και πως αυτή επιρεάζει και επιρεάζεται

με χρήση τους στους ανοιχτούς ελεύθερους χώρους, πάρκα και πλατείες και

συγγεκριμένα για την Πλατεία Δικαστηρίων (Αριστοτέλους άγαλμα Βενιζέλου) . Θα

βρούμε τα χαρακτηριστικά του χώρου. Και μεσα απο συμπεράσματα του δείγματος

των ερωτηματολογίων που έχουμε πάρει θα προτύνουμε συμβουλές για καλύτερη

διαχείριση του χώρου βάση τών αναγκών και τον χρήσεων.

3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ .................................................................................................................. 2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ........................................................................................................... 3

ΕΙΣΑΓΩΓΗ .................................................................................................................... 5

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ............................................................................................................... 9

1. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ........................................................ 9

2. ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ............................................................ 10

3. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ .............................................................. 12

4. ΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ................................................ 12

4.1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ........................................................................................... 12

4.2. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ .................................................................................................. 13

4.3. ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ ................................................ 13

4.4. ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ .............................................................................................. 13

4.5. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ......................................................................... 13

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ............................................................................................................. 14

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ ΡΕΥΜΑΤΩΝ .................... 14

1. Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ............................................................ 14

2. Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ............................................................ 15

2.1. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ................................ 15

2.2. ΧΩΡΕΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ .................................................. 15

2.3. ΠΟΣΟΣΤΟ ΒΑΣΗ ΣΥΝΟΛΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.......... 15

3. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΡΟΛΟΓΙΑΣ .............................................................................. 17

4. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ................................................ 17

5. ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ..................................................................... 18

6. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ........................... 19

7. ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ........................................................................... 20

8. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ........................................................... 21

9. ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ................................................. 21

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ............................................................................................................. 22

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ .......................................................................... 22

4

1. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ...................................................... 22

2. ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ............................. 23

3. ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ........................................................................... 23

3.1. ΤΟΜΕΙΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ........................................................................ 24

3.2. ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ..................................................................... 24

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ............................................................................................................. 25

1. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ....................................................................... 25

2. ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ................. 25

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ............................................................................................................ 26

1.ΤΟΠΟΙ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ

ΧΩΡΟΙ ..................................................................................................................... 26

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ............................................................................................................. 29

1.ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ .................................. 29

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ..................................................................................................... 29

Β. ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ..................................... 30

Γ. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ............................................................................ 32

2.ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ................................... 33

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ............................................................................................................. 34

1.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ....................................................................................................... 34

2.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ .................................................... 35

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ................................................................................................ 36

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ................................... 36

B. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ....................................................................................................... 36

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΣΕ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ............................ 39

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ................................... 39

B. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ....................................................................................................... 42

ΧΡΗΣΗ ΠΑΡΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ................................... 48

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ................................................................. 49

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ......................................................................................................... 50

5

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα τελευταία χρόνια η παρουσία των μεταναστών είναι διάχυτη στους

δημόσιους χώρους της Θεσσαλονίκης. Τους αναγνωρίζουμε κυρίως

ηχητικά από την ανοίκεια γλώσσα που μιλάνε, σπανιότερα πλέον από την

εμφάνισή τους ή ακόμα και οσφρητικά όταν τους συναντούμε στις

πλατείες, τα πάρκα, και τα πεζοδρόμια της πόλης.

Το φαινόμενο της μετανάστευσης είναι τόσο παλαιό όσο και η ιστορία

της ανθρωπότητας. Μετανάστες υπήρχαν ανέκαθεν. Υπάρχουν και

σήμερα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η κοινωνική ιστορία και οι

επιρροές διαφόρετικών χαρακτηριστικών και πολιτισμών γράφεται από

μετανάστες. Κάθε μετακίνηση ανθρώπων από τόπο σε τόπο προκαλούσε

και εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον για μελέτη, για το λόγο

οτι έρχονται σε επαφής φυλές και κουλτούρες διαφορετικές μεταξύ τους.

Ο μεγαλύτερος αποδέκτης αυτής της πολιτισμικότιτας είναι οι ελεύθεροι

χώροι (πάρκα πλατείες.κλπ.) λόγο της εύκολης πρόσβασης και της

άμμεσης χρήσης τους.

Το πολιτιστικό υπόβαθρο έχει σαφώς μια επιρροή πέρα από τις

προτιμήσεις ενός ατόμου σχετικά με την αναψυχή, που γίνεται προφανή

όταν φέρνουν την ποικιλομορφία των χρηστών του χώρου. Το τμήμα

ανοιχτού χώρου της ημερήσιας χρήσης των κατοίκων της πόλης

αναγνωρίζει τις ανάγκες για ποικίλες ψυχαγωγικές ευκαιρίες πάρκων,

γιαυτό η πόλη πρέπει να πάει ένα βήμα περαιτέρω και να δημιουργήσει

ένα κύριο πρόγραμμα για τα πάρκα. Ένα τέτοιο σχέδιο θα περιελάμβανε

μια δημόσια διαδικασία για να αξιολογήσει τις ιδιαίτερες ανάγκες

γειτονιάς από την άποψη των υπηρεσιών πάρκων και πλατειών, με μια

ιδιαίτερη εστίαση στα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά των χρηστών.

6

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΑΜΜΕΡΙΚΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ

ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ.

Parks for All New Yorkers:

Immigrants, Culture, and NYC Parks

Σύμφωνα με μια έρευνα που διενεργήθηκε από μια ομάδα ανθρώπων

ονομαζόμενη: New Yorkerks For Parks, χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγια σε

διάφορες γλώσσες και παίρνοντας συνεντεύξεις από χρήστες των πάρκων όλων των

εθνοτήτων, καταδεικνύει ότι ενώ λίγοι Νεουορκεζοι απολαμβάνουν την πολυτέλεια

μιας στέγης, εντούτοις η ανάγκη για ανοιχτούς χώρους είναι πιο ουσιαστική γι’

αυτούς που ζουν με πιο περιορισμένους όρους. Συγκεκριμένα για τους μετανάστες

που απασχολούνται στις δουλειές τους για πολλές ώρες, οι –όσο το δυνατόν-

ψυχαγωγικές διέξοδοι είναι εξαιρετικά σημαντικές. Η έρευνα έδωσε έμφαση σε 3

σημαντικά θέματα.

1)καταπολέμηση του γλωσσικού εμποδίου

2)βελτίωση της διαδικασίας πρόσβασης για αθλήματα και ειδικά γεγονότα

3)αύξηση της ποικιλομορφίας των διαθέσιμων τροφίμων στα πάρκα.

Πάνω από το ένα τρίτο των κατοίκων της Ν.Υόρκης είναι μετανάστες.

Συγκεκριμένα τα 2,87 εκατομμύρια από τους περίπου 8 εκατομμύρια κατοίκους,

έχουν γεννηθεί έξω από αυτή περιλαμβάνοντας το 36% των κατοίκων της πόλης.

Ένας μεταναστευτικός πληθυσμός που τείνει να έχει ισχυρούς οικογενειακούς και

κοινωνικούς δεσμούς στις γειτονιές τους, που ωστόσο αντιμετωπίζει σημαντικά

εμπόδια σύσφιξη σχέσεων με τη μεγαλύτερη-ντόπια κοινωνία και τη κυβέρνηση

7

ιδιαίτερα!!! Η γλωσσική πρόσβαση είναι ίσως η μεγαλύτερη και προφανέστερη

πρόκληση, όμως παράλληλα πρέπει να ξεπεράσουν κ την άγνωστη, συχνά περίπλοκη,

γραφειοκρατία.

Μετανάστες που δεν ξέρουν καλά αγγλικα αντιμετωπίζουν εμπόδια στο να μαθαίνουν

τα εκαστοτε προγράμματα των πάρκων και να αναμιγνύονται στην φύλαξη κ

προσοχή-καθαριότητα του πάρκου. Ένα καλό παράδειγμα αντιμετώπισης του

γλωσσικού εμποδίου είναι αυτό του δημάρχου Bloomberg (μπλούνγκμπερν), ο οποίος

υπέγραψε το εκτελεστικό διάταγμα, εξουσιοδοτώντας όλες τις αντιπροσωπείες

πόλεων που παρέχουν «τις άμεσες δημόσιες υπηρεσίες» να αναπτύσουν ένα σχέδιο

γλωσσικής πρόσβασης, ώστε να εξασφαλίσουν ότι όλες οι υπηρεσίες τους είναι

διαθέσιμες σε μετανάστες Νεουορκεζους.

Πέρα από τα γλωσσικα εμπόδια όμως, δυσκολίες εντοπίζονται κ στον προσδιορισμό

του τύπου ψυχαγωγίας των πάρκων.Κ αυτό συμβαίνει διότι το πολιτιστικό υπόβαθρο

έχει σαφώς μια επιρροή πέρα από τις προτιμήσεις ενός ατόμο σχετικά με την

αναψυχή, που γίνεται προφανής όταν φέρνουν οι δημογραφικές μετατοπίσεις τις

αλλαγές στη δημοτικότητα των διαφόρων αθλημάτων.Πιο συγκεκριμένα, στη

Μινεάπολη μια μεγάλη εισροή μεταναστών από τη Σομαλία έχει οδηγήσει σε μια

αυξανόμενη ανάγκη για το ποδόσφαιρο κ το κρίκετ, ενώ η ζήτηση για γήπεδα τέννις

έχει μειωθεί. Ομοίως κ στη πόλη της Νέας Υόρκης, αθλήματα όπως το κρίκετ το

ποδόσφαιρο κ το βόλλει έχουν αυξηθεί σε δημοτικότητα χάρη σε μεγάλα κύματα

μεταναστών που εισχώρησαν από περιοχές της Κεντρικής κ Νότιας Αμερικης κ

Καραιβικής, περιοχές όπου προτιμούν αυτού του είδους τον αθλητισμό.

Το 2003 εγκαταστάθηκε το πρώτο επίσημο γήπεδο κρίκετ στο Spring Creek Park στο

Canarsie του Brooklyn (σπρινγκ κρικ παρκ στο καναρσί του μπρούκλιν) όπου

μετανάστες από το Τρινιντατ, τη Τζαμάικα, την Ινδία κ το Πακιστάν –μέρη που το

άθλημα είναι δημοφιλές- ένιωσαν καλοδεχούμενοι κ ενθαρυμένοι να παίξουν στο

πάρκο.Σημερα υπαρχουν περί τα 14 γήπεδα κρίκετ στα πάρκα της Νέας Υόρκης.

Ωστόσο λόγω της συγκεκριμένης εκμεταλεύσημης έκτασης που διαχειρίζεται η

διεύθυνση των πάρκων, εμφανίζονται δυσκολίες στο να ικανοποιούνται όλα τα

αιτήματα ψυχαγωγίας με αποτέλεσμα λάτρεις του ποδοσφαίρου να μετατρέπουν τα

γήπεδα του μπέιζμπολ σε γήπεδα ποδοσφαίρου, χρησιμοποιώντας πολλες φορές

κάδους αποριμάτων για δοκάρια-τέρματα.

Πέρα από τον αθλητισμό υπάρχει κ η κοινωνική συνεύρεση. Όπως δείχνει μια

μελέτη του Πάρκου Προοπτικής, υπάρχουν διαφορές στο τρόπο που οι διάφορες

8

περιβάλλουσες γειτονιές χρησιμοποιούν ένα πάρκο. Για παράδειγμα οι Ισπανικοί

πληθυσμοί είναι πιθανότερο να απολαύσουν το πάρκο σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες,

παρά ιδιαιτέρως. Ομοίως οι περισσότεροι από εκείνους που έτρωγαν ή έψηναν στη

σχάρα ήταν είτε Ισπανόφωνοι, είτε ένχωμοι, παρά λευκοί.

Η μελέτη κλείνει με το συμπέρασμα ότι για να γίνουν τα πάρκα πιο προσβάσιμα σε

όλους τους κατοίκους ανεξαρτήτως καταγωγής πρέπει:

1) Η πόλη-πολιτεία να στηρίξει την εφαρμογή του σχεδίου γλωσσικής πρόσβασης.

2) Να παρέχονται μεταφραστικές υπηρεσίες για όλες τις δημόσιες συναντήσεις

σχετικές με τα προγράμματα των πάρκων.

3) Να ελαττωθεί ή να αφαιρεθεί το ασφαλιστικό φορτίο για τις μικρές-εθελοντικές

ομάδες που διοργανώνουν διάφορα γεγονότα στα πάρκα.

4) Να γίνει προσαρμογή των πργραμμάτων –ωραρίων εργασίας των νέων

μεταναστών ώστε να επεκταθούν οι επιτρεπόμενεςώρες παιχνιδιού σε πάρκα που

περιέχουν πολυέξοδα γήπεδα(φωτα,συντηρηση)

5) Ενθάρρυνση της τοπικής οικονομικής ανάπτυξης,καλωσόριση διαφόρων

πολιτιστικών ομάδων, κ βελτίωση εισοδημάτων παραχώρησης αναζητώντας τους

πολιτιστικα σχετικους προμηθευτές τροφίμων για τα πάρκα.

9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

1. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Η ιστορία της νεοελληνικής μετανάστευσης, με την έννοια της μετοίκησης είναι

τόσο παλιά, όσο παλιά είναι και η ιστορία μας. Για λόγους πού κατά καιρούς

διαφοροποιούνται, οι Έλληνες φαίνεται πως πάντα αποζητούσαν καινούριες πατρίδες

με παραδοσιακούς προορισμούς τον Εύξεινο Πόντο, τα Ανατολικά της μεσογείου , τα

νότια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και κάποια κέντρα της Δυτικής Ευρώπης, που

έγιναν οι πυρήνες μιας ισχυρής αλλά και πολυπληθούς διασποράς. Ωστόσο από τα

τέλη τον περασμένου αιώνα οι αναζητήσεις κατευθύνονταν ακόμα πιο μακριά,

καταργώντας τα νοητά σύνορα των ωκεανών, με κύριους αποδέχτες την Αμερική και

την Αυστραλία. Ο μεταναστευτικός πυρετός θα κορυφωθεί την εικοσαετία 1900-1920

και η Ελλάδα θα χάσει το 8% του συνολικού της πληθυσμού. Περίπου 25.000

άνθρωποι εγκαταλείπουν κάθε χρόνο, μια χώρα οικονομικά εξουθενωμένη και

πολιτικά αβέβαιη και ξεκινούν για τη “Γη της Επαγγελίας” που υπόσχεται πλούτο και

ευημερία, “ευκαιρίες” και στους λιγότερο τυχερούς. Ο μύθος της αμερικάνικης “Γης

της επαγγελίας” ή του «ονείρου» όπως ακόμα και σήμερα λέγεται, του καταφύγιου

των αποδήμων όλου του κόσμου, αναμφισβήτητα διαπότισε όλη την ύπαιθρο.

Οι ΗΠΑ αποτελούσε τμήμα μιας παγκόσμιας μεταναστευτικής ροής, που

ενσωματωνόταν στη διαδικασία της εντυπωσιακής ανάπτυξης του αμερικάνικου

καπιταλισμού μετά τη λήξη του αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου . Τα μεταπολεμικά

χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου βρήκαν την Ελλάδα να «αιμορραγεί»

από την απώλεια μεγάλου αριθμου Ελλήνων όπου εγκατέλειπαν τη χώρα με

προορισμό αναπτυγμένες οικονομίες του Βορρά και υπερπόντιων χωρών προς

αναζήτηση καλύτερων συνθηκών απασχόλησης και διαβίωσης. Το ίδιο όμως

παρατηρήθηκε και σε άλλες χώρες μιας και η ανοικοδόμηση των μεταπολεμικών

χωρών στηρίχθηκε στο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό. Σε γενικότερο επίπεδο τα

έτη 1973-74 οι σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συμβαίνουν

διεθνώς, έχουν ως αποτέλεσμα την εμπλούτιση και διασπορά των πολιτισμών.

Επιπλέον δρομολογούνται οικονομικές αλλαγές και ξεκινά η διαδικασία

αναδιάρθρωσης και διεθνοποίησης της παραγωγής, οι οικονομικές ενοποιήσεις καθώς

και η επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης. Έτσι εμφανίζονται νέες περιοχές

εισερχόμενης και εξερχόμενης μετανάστευσης. Στην Ελλάδα μειώνονται οι εκροές

10

μεταναστών και αυξάνονται οι εισροές. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η

Ελλάδα είχε αρχίσει να δέχεται μετανάστες από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας.

Η πτώση της δικτατορίας ευνοεί την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων και η

αλλαγή και οι περιορισμοί των μεταναστευτικών πολιτικών των ΗΠΑ και της

Αυστραλίας εντείνουν την επιστροφή αρκετών οικονομικών μεταναστών. Μέχρι τις

αρχές του 1990 η ελληνική κοινωνία είχε ταυτίσει την μετανάστευση με την

αποδήμηση σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, της Αυστραλίας και της Αμερικής. Την

περίοδο εκείνη καταρρέουν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού και το

φαινόμενο του επαναπατρισμού εντείνεται (ομογενείς, παλιννοστούντες κτλ) με την

ταυτόχρονη εισροή μεταναστών από τις χώρες αυτές. Σε συνδυασμό και με τη

γεωγραφική της θέση αλλά και τη μορφολογία του εδάφους της (που καθιστά τη

φύλαξη των συνόρων δύσκολη), η Ελλάδα πλέον από χώρα αποστολής μεταναστών

λειτουργεί πλέον ως χώρα υποδοχής (όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες χώρες του

ευρωπαϊκού νότου).

2. ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ

Ο ορισμός της μετανάστευσης δεν αποτελεί ένα εύκολο θέμα μιας και

επηρεάζεται από ποικίλους ιδεολογικο-πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες

καθώς και θεωρητικές προϋποθέσεις. Ως μετανάστευση ορίζουμε τη φυσική

μετάβαση ατόμων και ομάδων από μία κοινωνία σε κάποια άλλη ή κάθε γεωγραφική

μετακίνηση μεγάλου αριθμού ατόμων ή τη μεταφορά ανθρώπινου κι εργατικού

δυναμικού από μία περιοχή σε κάποια άλλη. Από την παράθεση αυτή των ορισμών

καταδεικνύεται ότι μπορεί μεν κύριο χαρακτηριστικό της μετανάστευσης αποτελεί η

γεωγραφική κινητικότητα αλλά το τι κάθε φορά ορίζεται σαν μετανάστευση

εξαρτάται από κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες.

Για παράδειγμα σήμερα, μιλώντας για μετανάστευση εννοούμε την οικονομική

μετανάστευση, διαχωρίζοντάς την έτσι από τις άλλες μορφές μετανάστευσης που

μπορεί να πάρει και που είναι η προσφυγική και η ανταλλαγή πληθυσμού.

Αντιλαμβάνοντας τη δυσκολία που μπορούν να επιφέρουν οι

πολιτικοοικονομικές συνθήκες, διακρίνοντάς τη μετανάστευση με βάση «παράγοντες

προσέλκυσης» ή «απώθησης» . Οι «παράγοντες προσέλκυσης» είναι αυτές που

11

καθορίζουν τον μεταναστευτικό χαρακτήρα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα όπου

οι μετανάστες αυτοεπιλέγονταν από τη χώρα υποδοχής τους και η βάσει των αναγκών

της σε εργατικό δυναμικό η χώρα επέλεγε διαμορφώνοντας μία πολιτική

μετανάστευσης στηριζόμενη σε «συμβάσεις εργασίας» και διακρατικές συμφωνίες. Η

σημερινή πραγματικότητα, με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων,

την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και τη δημογραφική έκρηξη, δημιουργεί τους

«παράγοντες απώθησης» που καθορίζουν πλέον τις μεταναστατευτικές κινήσεις . Οι

ίδιες περίπου δυσκολίες συναντώνται και στην προσπάθεια ορισμού της έννοιας

μετανάστης. Το πώς οι διάφορες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες επηρεάζουν τους

ορισμούς θα εξηγήτε παρακάτω. Αναφέρθηκε παραπάνω πως έχουν υπάρξει

δραματικοί μετασχηματισμοί στο ρυθμιστικό περιβάλλον της μετανάστευσης σε

ολόκληρη την Ευρώπη που ακολούθησε αμέσως μετά το νέο κύμα μετανάστευσης

που άρχισε προς το τέλος της δεκαετίας του '80/νωρίς η δεκαετία του '90

δημιουργώντας νέες ευαίσθητα πληθυσμιακά ομάδες όπως αυτές των προσφύγων,

των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. Έννοιες που παρόλο μπορεί να

ταυτίζονται ή να αλληλοκαλύπτονται στην καθημερινότητα μας, δεν ταυτίζονται

μεταξύ τους.

Μετανάστες: Υπήκοοι κρατών εκτός ΕΕ που έχουν εισέλθει νόμιμα ή παράνομα

στην Ελλάδα ή άλλες χώρες της ΕΕ με σκοπό την εγκατάσταση και την ανεύρεση

προσωρινής ή μόνιμης εργασίας. Όσον αφορά την Ελλάδα οι μετανάστες μπορούν να

ταξινομηθούν σε 3 κατηγορίες:

1. επαναπατρισμένους έλληνες και έλληνες της διασποράς καθώς και

παλιννοστούντες. Ο αριθμός των ποντίων που επαναπατρίστηκαν την δεκαετία 1987-

1997 υπολογίζεται στους 80,000 ενώ στις αρχές του 1999 ο αριθμός αυτός έφτασε

στις 150,000 παρατηρείται στην απόφαση των ατόμων που επηρεάζονται από τους

ίδιους εκλεκτικούς και απωθητικούς παράγοντες.

2. Μετανάστες με άδεια εργασίας, άτομα δηλαδή από άλλες χώρες που

αναγκάζονται λόγω δουλειάς να μεταναστεύσουν στη χώρα μας (πχ στελέχη

πολυεθνικών). Ο αριθμός υπολογίζεται στις 25,000-30,000.

3. Παράνομοι μετανάστες κυρίως από βαλκανικές χώρες και την πρώην

Σοβιετική Ένωση

12

3. ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Η μετανάστευση αποτελεί μια δυναμική διαδικασία και έννοια, η οποία

μεταβάλλεται συνεχώς, αλλάζει μορφή και αποτελεί συστατικό στοιχείο των αλλαγών

που συντελούνται στην κοινωνία σε όλη την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Οι

αλλαγές αυτές εκτός του ότι έχουν θεωρητικές επιπτώσεις μας οδηγούν στο

συμπέρασμα ότι υπάρχουν βασικές ερμηνευτικές αδυναμίες των καθολικών

θεωρητικών σχημάτων. Φανερώνουν επίσης την ανάγκη να στραφούμε σε λιγότερο

φιλόδοξες θεωρίες, οι οποίες θα έχουν μεγαλύτερες ερμηνευτικές ικανότητες. Η

πολυπλοκότητα του φαινομένου της μετανάστευσης οδήγησε και στη δημιουργία

ορισμένων σχολών και θεωριών που επηρέασαν την οικονομική σκέψη και

αντιμετώπιση του φαινομένου της μετανάστευσης.

Αναφορικά θεωρίες που αναλύουν την μετανάστευση:

Νεοκλασικές θεωρίες

Μαρξιστικές και νεομαρξιστικές

Θεωρίες μέσου επιπέδου

4. ΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ

4.1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ

Απωθητικοί λόγοι: αν οι χώρες προέλευσης είναι φτωχές με αποτέλεσμα να

μην μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο

ζωής. Σε αυτό συμβάλλει η ύπαρξη σημαντικής ανεργίας στη χώρα προέλευσης.

Επίσης η υπεργεννητικότητα η οποία συνδέεται με το χαμηλό μορφωτικό και

οικονομικό επίπεδο του πληθυσμού των χωρών προέλευσης.

Ελκτικοί λόγοι: η ανεπάρκεια της προσφοράς εργασίας στη χώρα υποδοχής.

Η ύπαρξη κενών θέσεων εργασίας οφείλονται στην υπογεννητικότητα της χώρας

υποδοχής. Επίσης ο βαθμός εκβιομηχάνισης των χώρων υποδοχής επηρεάζουν

θετικά τα μεταναστευτικά ρεύματα. Η μισθολογική διάφορα ανάμεσα στον

αγροτικό και τον αστικό τομέα είναι μια από τις κύριες αιτίες μετανάστευσης.

13

4.2. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Τα νομικά και αστυνομικά μέτρα που λαμβάνονται από τις χώρες υποδοχής

για την καλύτερη δυνατή απορρόφηση των μεταναστευτικών ρευμάτων ή

απεναντίας, για την απόκρουσή τους, αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν τις

μεταναστευτικές ροές. Από την άλλη πλευρά η ύπαρξη αυταρχικών και

απολυταρχικών καθεστώτων, τα οποία δε σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα

συνιστούν λόγους απωθητικούς για τους πληθυσμούς των χωρών προέλευσης.

4.3. ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ

Σε πολλές χώρες η υγειονομική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη. Οι άνθρωποι

υποφέρουν από πλήθος ασθενειών και χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από έλλειψη

εμβολίων και άλλων φαρμάκων που έχουν ελάχιστο κόστος. Περαιτέρω, στις

υπανάπτυκτες χώρες η Παιδεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη και όπου υπάρχει

στοιχειώδης εκπαίδευση είναι και αυτή ταξική. Πολλοί νέοι άνθρωποι, κυρίως

νέοι γονείς, εξωθούνται σε μετανάστευση σε άλλες χώρες προκειμένου να

εξασφαλίσουν, για τους ίδιους και για τα παιδιά τους αυτά τα αγαθά, ακόμη και

αν δεν εξασφαλίζουν υψηλότερους μισθούς.

4.4. ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Πολλές χώρες βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, με αποτέλεσμα πολλά

άτομα να εγκαταλείπουν τις χώρες τους για αρκετό χρονικό διάστημα παρά το

γεγονός ότι δεν κινδυνεύουν άμεσα και δεν διώκονται (όπότε θα χαρακτηρίζονταν

ως πρόσφυγες) και να επιζητούν την εγκατάσταση σε άλλες χώρες.

4.5. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ

Ως δίκτυο εννοούμε οποιαδήποτε οργανωμένη ή ανοργάνωτη ομάδα ατόμων

μέσω της οποίας ο (υποψήφιος) μετανάστης έρχεται σε επαφή με τη χώρα

υποδοχής του. Μέλη του δικτύου μπορεί να είναι μέλη της οικογένειας του

μετανάστη, συγχωριανοί, συντοπίτες, ομοεθνείς ή φορείς και οργανώσεις (και

ΜΚΟ) της χώρας υποδοχής. Η ύπαρξη ενεργών δικτύων διαδραματίζει πολλαπλό

ρόλο καθώς:

14

α) Εξασφαλίζει την από και προς την χώρα εγκατάστασης κυκλοφορία της

απαραίτητης πληροφορίας, επιτρέποντας στους μετανάστες να λαμβάνουν άμεση

γνώση της ύπαρξης (εποχιακής έστω) ζήτησης εργασίας, των απαραίτητων

δικαιολογητικών, εγγράφων κτλ.

β) Εξασφαλίζει την υποδοχή του μετανάστη, τον κατατοπισμό του κατά τις

πρώτες ημέρες της παραμονής του στη χώρα υποδοχής, την φιλοξενία του, την

διεκπεραίωση κάποιων υποθέσεών του, την ηθική του υποστήριξη.

Με τον τρόπο αυτό μειώνεται το κόστος – οικονομικό και ανθρώπινο – της

μετανάστευσης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ

ΡΕΥΜΑΤΩΝ

1. Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ1

Η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα

μετανάστευσης εφόσον περισσότερα από 20 εκατομμύρια αλλοδαπών2 ζουν στις

χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κίνητρα και χαρακτηριστικά διαφορετικά.

Ιδιαίτερα χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία οι οποίες παλιότερα

ήταν χώρες αποστολής μεταναστών τα τελευταία χρόνια έγιναν χώρες υποδοχής και

προορισμού, γεγονός που επηρεάζει την εφαρμογή στρατηγικώνκοινωνικής

πολιτικής.

1 Τα στοιχεία που αναφέρονται στο προφίλ των μεταναστών στην Ευρώπη προέρχονται κυρίως από:

Munz R, Migration, Labour markets and migrants’ integration in Europe : A comparison, Hamburg

Institute of International Economics, Paper for the EU – U.S. Seminar on Integrating Immigrants into

the Workforce, June 2004 2 Statistiques en bref, population et conditions socials, Theme 3, 20/2003 population et conditions de

vie, Juillet 2003, Communautes europeennees, 2003

15

2. Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

2.1. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Ελλάδα υπήρξε χώρα με μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα στη δεκαετία του 60

όπου πολλοί έλληνες έφευγαν από την Ελλάδα αναζητώντας θέσεις εργασίας στο

εξωτερικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, άλλαξε ο ρόλος της Ελλάδας και από

χώρα προέλευσης μεταναστών μετατράπηκε σε χώρα υποδοχής μεταναστών3.

2.2. ΧΩΡΕΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η Ελλάδα αποτέλεσε προορισμό χιλιάδων μεταναστών κυρίως των βαλκανικών

χωρών4 γιατί ήταν οικονομικά ποιο ανεπτυγμένη και αποτελούσε εύκολο προορισμό

λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Μία δεύτερη πηγή μεταναστών αποτελούν οι

ασιατικές χώρες5. Επίσης άλλη πηγή είναι οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης

6.

Συνολικά, η Ελλάδα δέχεται μετανάστες από 219 χώρες7.

2.3. ΠΟΣΟΣΤΟ ΒΑΣΗ ΣΥΝΟΛΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα στοιχεία αυτά που φαίνονται παρακάτω δεν είναι ακριβή καθώς πάντα

υπάρχει μια κατηγορία ατόμων, απροσδιορίστου μεγέθους, που δεν είναι νόμιμα. Το

μεγαλύτερο ποσοστό των μεταναστών στην Ελλάδα προέρχονται από Αλβανία με

περίπου 60%, δεύτερη έρχεται η Βουλγαρία με ποσοστό περίπου στο 6,5%,

ακολουθεί η Ρουμανία με 4,2%, το Πακιστάν με 3,2%, η Ουκρανία 2,6%, η

Πολωνία 2,25%, η Γεωργία 2%, η Ινδία 1,77%, η Αίγυπτος 1,67%, οι Φιλιππίνες

1,5%, Μολδαβία 1,16%, και Συρία 0,75%, τα υπόλοιπα 12,4% μοιράζονται στις

υπόλοιπες χώρες.

3 Το μεταναστευτικό κύμα παρουσιάζει πιο νεανική -ηλικιακά- δομή (μεγαλύτερες αναλογίες νέων 0-15 ή

0-19 ετών), ενώ εμφανίζει μεγαλύτερο ποσοστό συγκέντρωσης στις λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες (14-

45, 19-45 ή 20-49 ετών) και μικρότερες αναλογίες ηλικιωμένων (άνω των 65). 4 Κυρίως Αλβανία, Βουλγαρία και Ρουμανία 5 Πακιστάν, Ινδία, Φιλιππίνες 6 Ουκρανία, Πολωνία, Γεωργία, Μολδαβία 7 Το νούμερο αυτό προκύπτει από τα στοιχεία της Απογραφής του πληθυσμού που διεξήχθη από την

ΕΣΥΕ το 2001

16

Χώρες Προέλευσης Μεταναστών Ποσοστό βάση συνόλου

μεταναστών

Αλβανία 60%

Βουλγαρία 6,5%

Ρουμανία 4,2%

Πακιστάν 3,2%

Ουκρανία 2,6%

Πολωνία 2,25%

Γεωργία 2%

Ινδία 1,77%

Αίγυπτος 1,67%

Φιλιππίνες 1,5%

Μολδαβία 1,16%

Σύρια 0,75%

Λοιπές χώρες 12,4%

Σύνολο 100%

Πίνακας 1

Ποσοστό βάση συνόλου μεταναστών στην Ελλάδα

17

3. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΡΟΛΟΓΙΑΣ

Το πρόβλημα της συγκρισιμότητας της στατιστικής της μετανάστευσης

εδράζεται στο θεμελιώδες ερώτημα του προσδιορισμού ενός ατόμου ως μετανάστη.

Μεταξύ των περισσότερων κρατών παρατηρείται έλλειψη συναίνεσης σχετικά με τον

ορισμό του μετανάστη και τον προσδιορισμό του είδους της μετανάστευσης. Αν και

έχουν πραγματοποιηθεί σοβαρές προσπάθειες - μέσω διεθνών συμβάσεων8 - για την

εναρμόνιση του ορισμού, δεν έχουν επιτευχθεί τα προσδοκώμενα αποτελέσματα όσον

αφορά κυρίως τους σκοπούς της στατιστικής ανάλυσης, διότι ουσιαστικά τα

ζητήματα μετανάστευσης σε εθνικό επίπεδο καθορίζονται από τις κυβερνήσεις των

κρατών. Έτσι, ο προσδιορισμός του μετανάστη από το κράτος εξαρτάται από τους

πολιτικούς και οικονομικούς στόχους κάθε εθνικής κυβέρνησης, περιορίζοντας τα

αποτελέσματα των όποιων προσπαθειών για ένα παγκόσμιο ορισμό της

μετανάστευσης.

4. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Ο χαρακτηρισμός της διεθνούς μετανάστευσης, άτομα που μετακινούνται σ΄ ένα

άλλο κράτος από αυτό της συνήθους κατοικίας τους, καθορίζεται κυρίως από δυο

χαρακτηριστικά, που βρίσκουν ικανοποιητική εφαρμογή και στην περίπτωση της

Ελλάδας, το αίτιο μετακίνησης σε άλλη χώρα (π.χ. εργασία, συνένωση οικογένειας

κ.ά.) και τη διάρκεια παραμονής στη χώρα υποδοχής9. Τα δυο αυτά στοιχεία

δημιουργούν ορισμένες κατηγορίες μεταναστών (π.χ. πρόσφυγες, οικονομικοί

μετανάστες κ.ά.), οι οποίες διαφοροποιούνται, λόγω των διαφορετικών κοινωνικών,

πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που επικρατούν σε κάθε χώρα. Η

διαφοροποίηση των στοιχείων που προσδιορίζουν κάθε κατηγορία μεταναστών έχει

άμεσο αρνητικό αποτέλεσμα όσον αφορά τη συγκρισιμότητα των στατιστικών

δεδομένων και περιορίζει σημαντικά την επιδιωκόμενη εναρμόνιση. Γίνεται γενικά

8 Σύμφωνα με τις συστάσεις του 1998 του Ο.Η.Ε. για τα στατιστικά της διεθνούς μετανάστευσης, ως

διεθνής μετανάστης ορίζεται κάθε άτομο που αλλάζει χώρα αναφορικά με αυτήν της συνήθους κατοικίας

του / της, όπως αναφέρεται, στο Lemaitre, G., 2005, pp. 2. 9 Nowok B. – Kupiszewska D., 2005

18

αποδεκτό ότι η διακρίβωση του αιτίου μετακίνησης κρίνεται από τη χώρα υποδοχής

και η διάρκεια παραμονής πρέπει να υπερβαίνει το ένα έτος, πχ. για Ολλανδούς,

Ιρλανδούς, Βρετανούς. Σύμφωνα με τα δύο κριτήρια οι βασικές κατηγορίες

μετανάστευσης είναι:

• η προσωρινή μετανάστευση για εργασία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι

εργαζόμενοι που μετανάστευσαν για λόγους εργασίας και σκοπεύουν να επιστρέψουν

στη χώρα καταγωγής τους, αλλά και οι εποχιακοί εργάτες10

για διάστημα συνήθως

μεταξύ 3 και 12 μηνών.

• η προσωρινή μετανάστευση για εκπαιδευτικούς λόγους, στην οποία

συμπεριλαμβάνονται κυρίως φοιτητές.

• η προσωρινή παροχή προστασίας στους αιτούντες άσυλο και στους πρόσφυγες,

των οποίων η μετανάστευση είναι επιβεβλημένη για ανθρωπιστικούς λόγους.

• η μόνιμη μετανάστευση, η οποία είναι η εξέλιξη της προσωρινής

μετανάστευσης και περιλαμβάνει επίσης τις περιπτώσεις επανένωσης οικογενειών και

επαναπατρισμού για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών11

. Οι παραπάνω κατηγορίες

χωρίζονται σε επιμέρους υποκατηγορίες, φτάνοντας - σύμφωνα με τον Parker -στις

είκοσι δύο κατηγορίες μετανάστευσης. Ο μεγάλος αριθμός διαφορετικών τύπων

μετανάστευσης και η ευκολία, με την οποία κάποιος μετανάστης μπορεί να

μετακινηθεί από κατηγορία σε κατηγορία, μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι το

φαινόμενο της μετανάστευσης έχει μια ιδιαίτερη δυναμική και περιλαμβάνει

διαφορετικούς τύπους ανθρώπων και κινήτρων, διαφορετικούς ρόλους και μεθόδους

ένταξης στις κοινωνίες υποδοχής, αλλά και ότι επηρεάζεται από διαφορετικούς

φορείς και θεσμούς.

5. ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Εκτός από την ασυμβατότητα της μεταναστευτικής ορολογίας μεταξύ των

χωρών, ένα ακόμα αίτιο που δυσκολεύει την εκτίμηση του μεγέθους των μεταναστών

και των μεταναστευτικών ροών σε κάθε χώρα είναι η παράνομη μετανάστευση. Οι

αρχές κάθε χώρας αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα εντοπισμού και καταγραφής

των μεταναστών που διαμένουν παράνομα στη χώρα, με αποτέλεσμα τα στατιστικά

δεδομένα που συγκεντρώνονται από τους αρμόδιους φορείς να μην ανταποκρίνονται

10 Σύμφωνα με τον Salt (Salt J., 2000), στην κατηγορία της προσωρινής μετανάστευσης μπορούν να

συμπεριληφθούν οι τουρίστες και όσοι ταξιδεύουν για επαγγελματικούς λόγους, διότι συντελούν στη

δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου μετακίνησης, το οποίο διευκολύνει σημαντικά τη μεταναστευτική

ροή. 11 Salt, J.,2000, pp. 3-4.

19

στην πραγματικότητα, γεγονός που με τη σειρά του δημιουργεί προβλήματα

συγκρισιμότητας των στατιστικών δεδομένων της μετανάστευσης. Σύμφωνα με την

UNHCR, ως παράνομος ή μη κανονικός μετανάστης χαρακτηρίζεται το άτομο, το

οποίο εισήλθε και διαμένει στη χώρα χωρίς να διαθέτει τα νόμιμα έγγραφα

μετανάστευσης . Τα ποσοτικά δεδομένα που αφορούν τους παράνομους μετανάστες

αποτελούν εκτιμήσεις των Αστυνομικών Αρχών κάθε χώρας, οι οποίες βασίζονται

κυρίως σε συλλήψεις και απελάσεις μεταναστών και συνήθως υπολείπονται

σημαντικά των πραγματικών μεγεθών παράνομης μετανάστευσης. Η απόκλιση

μεταξύ των εκτιμήσεων και της πραγματικής κατάστασης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό

στην απροθυμία των κυβερνήσεων των περισσότερων χωρών να εντοπίσουν, να

προσδιορίσουν ως παράνομους και να απελάσουν τους αλλοδαπούς που δεν μπορούν

νόμιμα να διαμένουν στη χώρα υποδοχής. Η αδυναμία αυτή των κυβερνήσεων να

αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα και συχνά η άρνηση παραδοχής του

προβλήματος μεταφράζεται σε εκτιμήσεις που υπολείπονται της πραγματικής

κατάστασης, οι οποίες με τη σειρά τους επιφέρουν δυσκολίες όσον αφορά τη

συγκρισιμότητα και την ανάλυση των στατιστικών δεδομένων. Στην περίπτωση της

Ελλάδας, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών αποτελεί ένα σημαντικό ποσοστό

του συνόλου των μεταναστών που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Η ελλιπής και

δύσκολη φύλαξη των συνόρων της χώρας, λόγω της μεγάλης σε έκταση χερσαίας και

θαλάσσιας συνοριακής γραμμής, αλλά και η αναποτελεσματική «εθνική»

μεταναστευτική πολιτική επιτρέπουν να ευδοκιμήσει και να ενισχυθεί το φαινόμενο

της παράνομης μετανάστευσης.

6. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Ακόμα ένα σημαντικό πρόβλημα κατά τη διαδικασία συγκέντρωσης δεδομένων

για την περαιτέρω στατιστική ανάλυση του φαινομένου της μετανάστευσης είναι η

διαφοροποίηση που παρατηρείται όσον αφορά τη μέθοδο συγκέντρωσης των

ποσοτικών δεδομένων και τους «εθνικούς» φορείς που την πραγματοποιούν. Οι πηγές

άντλησης ποσοτικών δεδομένων είναι οι υπηρεσίες δημόσιας διοίκησης (υπουργεία,

υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ά.) και οι κρατικές στατιστικές υπηρεσίες. Σε

αρκετές χώρες-μέλη του Ο.Ο.Σ.Α. (Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία) τα

στατιστικά μεγέθη της μετανάστευσης προέρχονται από την καταγραφή του

πληθυσμού που πραγματοποιείται μέσω των δημοτολογίων των υπηρεσιών τοπικής

20

αυτοδιοίκησης . Σε άλλες χώρες τα στατιστικά δεδομένα αντλούνται από τις κρατικές

υπηρεσίες παροχής αδειών παραμονής στους μετανάστες, των οποίων τα κριτήρια για

την έκδοση άδειας παραμονής και η διάρκεια της άδειας διαφέρουν μεταξύ των

χωρών .

Στατιστικά στοιχεία συγκεντρώνονται επίσης από τις υπηρεσίες του Υπουργείου

Εξωτερικών, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την έκδοση βίζας για τους αλλοδαπούς

που επιθυμούν να εισέλθουν στη χώρα, από τις Αστυνομικές Αρχές, κυρίως όσον

αφορά τις εκτιμήσεις για το μέγεθος των παράνομων μεταναστών, αλλά και από

άλλες κρατικές υπηρεσίες, στις οποίες καταγράφονται στοιχεία των μεταναστών

μέσω των συστημάτων φορολογίας και κοινωνικής ασφάλισης.

7. ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

Η απογραφή πληθυσμού διεξάγεται από την Ε.Σ.Υ.Ε. και περιλαμβάνει το

σύνολο των ατόμων που τη συγκεκριμένη ημέρα της απογραφής διαμένουν στη χώρα.

Τα κράτη – μέλη του Ο.Η.Ε. έχουν συμφωνήσει να διενεργούνται οι απογραφές

πληθυσμού κάθε δέκα χρόνια και συγκεκριμένα κατά τα έτη που τελειώνουν σε 1 ή 0

και η Ελλάδα διεξάγει Γενική Απογραφή . Οι πληθυσμιακές απογραφές αποτελούν

σημαντικές πηγές πληροφόρησης, διότι παρέχουν μια ξεκάθαρη εικόνα- χωρίς τον

κίνδυνο του στατιστικού σφάλματος σχετικά με τη δημογραφική εξέλιξη, τους λόγους

της πληθυσμιακής μετακίνησης (εσωτερική και εξωτερική) και τα βασικά

μορφολογικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού (φύλο, ηλικία, οικογενειακή

κατάσταση, εκπαιδευτικό επίπεδο, εθνοτική σύνθεση, διάρκεια παραμονής,

κατάσταση απασχόλησης κ.λπ). Η περιεκτικότητα των πληθυσμιακών απογραφών τις

καθιστά εξίσου σημαντικές πηγές στατιστικών δεδομένων όσον αφορά το μέγεθος

των μεταναστών και την εξέλιξή του. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Απογραφής

του 2001, στην Ελλάδα κατοικούν 762.191 άτομα χωρίς ελληνική υπηκοότητα και

αποτελούν το 8% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Βέβαια, όπως έχει

προαναφερθεί, τα ποσοτικά δεδομένα που αφορούν τους μετανάστες δεν εξαρτώνται

από την ακρίβεια και την περιεκτικότητα της απογραφής, αλλά από τον τρόπο με τον

οποίο ο πληθυσμός υπολογίζεται και ορίζεται. Επίσης, επειδή η απογραφή διεξάγεται

μια φορά ανά δεκαετία και διαρκεί μια ημέρα, δεν είναι σε θέση να καταγράψει τους

αλλοδαπούς, οι οποίοι τη συγκεκριμένη ημέρα απογραφής δε διαμένουν στη χώρα,

τους μετανάστες προσωρινής διαμονής και τμήμα των παράνομων μεταναστών που

για τον φόβο της σύλληψης δεν απογράφονται .

21

8. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ

Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης αποτελεί, όπως και στο σύνολο

των ερευνών, αδυναμία τόσο των γενικών όσο και των δειγματοληπτικών ερευνών.

Οι παράνομοι μετανάστες αρνούνται να συμμετάσχουν σε έρευνες που διεξάγονται

μέσω προσωπικών συνεντεύξεων και οι νόμιμοι μετανάστες, λόγω καχυποψίας και

φόβου, ενδεχομένως να μην αποκαλύπτουν τις πραγματικές πληροφορίες σχετικά με

συγγενικά τους πρόσωπα που κατοικούν παράνομα στη χώρα. Αυτά τα προβλήματα

επιλύονται με τα προγράμματα νομιμοποίησης.

Με βάσει αυτά τα στοιχεία προσδιορίστηκε με μεγαλύτερη σαφήνεια ο αριθμός

των μεταναστών, από πού έρχονται, τι ηλικία έχουν, ποια είναι η οικογενειακή τους

κατάσταση, το εκπαιδευτικό τους επίπεδο, τα επαγγελματικά τους προσόντα, σε

ποιους κλάδους απασχολούνται και η γεωγραφική τους κατανομή. Οι

δειγματοληπτικές έρευνες παρόλο που αποτελούν σημαντικές πήγες άντλησης

στατιστικών δεδομένων παρουσιάζουν ορισμένες αδυναμίες. Η πιστότητα και η

συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων των ερευνών σε μεγάλο βαθμό κρίνεται από τον

ενδεδειγμένο τρόπο που θα πρέπει να σχεδιαστούν και κατάλληλα να εφαρμοστούν.

Η σημαντική συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα – ερευνητή στην εξαγωγή των

πληροφοριών ενισχύει την επιφυλακτικότητα προς τα αποτελέσματα των ερευνών.

Τέλος σε χώρες υποδοχής με μικρό αριθμό μεταναστών οι δειγματοληπτικές έρευνες

αδυνατούν να εκτιμήσουν τα ακριβή χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού

πληθυσμού, λόγω του δειγματοληπτικού περιορισμού..

9. ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ

Η γεωγραφική κατανομή των αλλοδαπών σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνει ότι

τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Αθήνα – Θεσσαλονίκη) συγκεντρώνουν τη

μεγάλη πλειοψηφία με συνολικό ποσοστό που ξεπερνά το 51%. Από τη συγκριτική

ανάλυση του αριθμού των αλλοδαπών με το σύνολο του πληθυσμού προκύπτει ότι

ενώ το 38,37% είναι συγκεντρωμένο στη πρωτεύουσα, αποτελούν μόνο το 4,36%

του συνολικού πληθυσμού, ενώ για το υπόλοιπο Αττικής το αντίστοιχο ποσοστό είναι

5,2%. Για το νομό Θεσσαλονίκης, το ποσοστό που αντιστοιχεί στο συνολικό

πληθυσμό προσεγγίζει μόλις το 2,57%. Ωστόσο, αν γίνει αντιπαραβολή των

προαναφερθέντων ποσοστών με τα δεδομένα της Απογραφής Πληθυσμού της

22

17/3/1991, προκύπτουν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία: στην Αθήνα, ενώ είναι

συγκεντρωμένο το 38,37% του συνόλου των αλλοδαπών εργαζομένων, ο αριθμός

τους αποτελεί μόνο το 4,36% του πληθυσμού. Στο νομό Θεσσαλονίκης το ποσοστό

επί του συνολικού πληθυσμού είναι 2,57%, ενώ στο υπόλοιπο Αττικής φθάνει το

5,2%. Το μεγαλύτερο ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού εντοπίζεται στη

Βοιωτία (6,27%) με τους 6 στους 100 κατοίκους της περιοχής να είναι αλλοδαποί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

1. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Eνδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για το μορφωτικό επίπεδο των μεταναστών

που ζουν στην Ελλάδα. Το 50,06% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το

33,8% είναι απόφοιτοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, απόφοιτοι τριτοβάθμιας

εκπαίδευσης είναι το 9,3%, και οι αναλφάβητοι είναι το 1,7% των αλλοδαπών. Η

πλειονότητα των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας και ανήκει στις λεγόμενες

«παραγωγικές» ηλικίες, είναι μεταξύ των 30-34 ετών.

23

ΕΠΙΠΕΔΟ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

% ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΑΝΑ

ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ 1 ,7%

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ 33,8%

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ 50,6%

ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ 9,3%

ΛΕΝ ΔΗΛΩΣΑΝ 4,7%

ΣΥΝΟΛΟ 100%

Πίνακας 2

2. ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

108.000 είναι πλέον ο αριθμός των αλλοδαπών παιδιών που φοιτούν στα

ελληνικά σχολεία, αποτελώντας το 6,7% της μαθητικής κοινότητας. Σημειώνεται ότι

ο αριθμός των παιδιών των μεταναστών έχει αυξηθεί κατά 10% μόνον τα τελευταία

δύο χρόνια.

3. ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Με βάση το φύλλο τα στοιχεία δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των

αλλοδαπών εργαζομένων είναι άνδρες. Η επικρατέστερη χώρα προέλευσης είναι και

πάλι η Αλβανία με το ποσοστό των ανδρών να προσεγγίζει το 72,43%, ενώ

ακολουθούν η Ρουμανία με 4,19% το Πακιστάν με 4,18% η Βουλγαρία με 3,70% η

Ινδία με 2,31%, και η Αίγυπτος με 2,11%. Αντίστοιχα για τις γυναίκες το 43,64%,

προέρχεται από την Αλβανία, το 14,74% από τη Βουλγαρία, ακολουθεί η Ουκρανία

με 8,27%, η Γεωργία με 5%, οι Φιλιππίνες με 4,82%, η Πολωνία με 3,88% και η

Μολδαβία με 3,36%.

24

Γράφημα 3

3.1. ΤΟΜΕΙΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Οι τομείς της οικονομικής δραστηριότητας που συγκεντρώνουν τη πλειονότητα

των αλλοδαπών είναι εκείνοι της οικοδομής, της μεταποίησης και ιδιαίτερα της

υφαντουργίας και των ετοίμων ενδυμάτων, των ξενοδοχείων και εστιατορίων, των

οικιακών υπηρεσιών και της γεωργίας. Το γεγονός ότι στους τομείς αυτούς ασκείται

σε σημαντικό βαθμό παραοικονομική δραστηριότητα, δυσχεραίνει τις διαδικασίες

νομιμοποίησης, εφόσον η προσκόμιση επίσημων αποδεικτικών στοιχείων με βάση,

πάλι, την τελευταία απασχόλησή τους είναι αρκετά δύσκολη.

3.2. ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Σύμφωνα με τα παραπάνω, η αναζήτηση φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας,

αποτελεί μια γενικευμένη συμπεριφορά στην ελληνική κοινωνία, που αποβλέπει όχι

μόνο στην εκμετάλλευση των αλλοδαπών εργαζομένων, αλλά και των Ελλήνων.

Έτσι, το ζήτημα της εξασφάλισης των δικαιωμάτων των αλλοδαπών, συνδέεται

άμεσα και με το ζήτημα των δικαιωμάτων των Ελλήνων εργαζομένων, τους οποίους

στην μαύρη αγορά εργασίας, τους εκμεταλλεύονται εξίσου.

25

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

1. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

Όσον αφορά την κοινή γνώμη, η Ελλάδα παρουσιάζει μακρύ ιστορικό υψηλών

επιπέδων ξενοφοβικής έλλειψης ανεκτικότητας στις δημοσκοπήσεις, που όμως είναι

λιγότερο ορατά στην πραγματικότητα. Από δημοσκόπηση που διενεργήθηκε το 2002

από το ΕΚΚΕ και το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας ανάμεσα σε 2.100 νοικοκυριά

στην Αττική. Συνολικά, το 44% των ερωτηθέντων πίστευε ότι οι μετανάστες και οι

τσιγγάνοι θα έπρεπε να ζουν σε άλλες περιοχές, χωριστά από τους Έλληνες. Σε

φτωχότερες γειτονιές όπως το Μενίδι και ο Ασπρόπυργος όπου κατοικούν πολλοί

μετανάστες, το 71% των Ελλήνων είπε ότι θα προτιμούσε να απομακρυνθούν σε

άλλη περιοχή οι Αλβανοί και οι τσιγγάνοι. Συνολικά, τα επίπεδα της έλλειψης

ανεκτικότητας ήταν σαφώς υψηλότερα ανάμεσα στους Έλληνες με τα χαμηλότερα

μορφωτικά επίπεδα και εισοδήματα12

.

2. ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο ισχύων νόμος «περί προστασίας των μεταναστών και των προσφύγων» (που

ψηφίστηκε το 2002) σηματοδότησε μία σημαντική μετατόπιση: ενώ οι προηγούμενοι

νόμοι έδιναν έμφαση σε πολύ συγκεκριμένες επαγγελματικές δεξιότητες, σήμερα

δίνεται σημασία σε μία ευρύτερη εκδοχή του ανθρωπίνου κεφαλαίου. Έτσι δεν

αναζητείται πλέον τόσο η συμπλήρωση του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού, αλλά

ακόμα και η ανανέωση ή η αντικατάστασή του. Με δεδομένο ότι η μετανάστευση

στην Ελλάδα έγινε χωρίς σαφή κρατική πολιτική, τόσο οι Έλληνες όσο και οι

μετανάστες αντιδρούν διαφορετικά στο φαινόμενο. Οι μετανάστες εξ αρχής δεν

αισθάνθηκαν την ύπαρξη των δομών ενός κυρίαρχου κράτους ενώ οι Έλληνες

σχετικά πρόσφατα άρχισαν να ασχολούνται με το θέμα. Στην παρούσα χρονική

συγκυρία η χώρα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση και αρκετοί πολίτες πιστεύουν ότι

μια αιτία είναι οι μετανάστες. Οι δήμοι μπορούν να έχουν διττό ρόλο. Πρώτα στην

12 Εφημερίδα: Athens News (7-3-03)

26

κατεύθυνση της ενημέρωσης των πολιτών ότι οι μετανάστες εκτός του ότι θα ζήσουν

μαζί μας είναι και ένας παράγοντας που βοηθά στην οικονομία αλλά και στην αύξηση

του πληθυσμού (ή στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος). Επίσης κάποιοι

μετανάστες θα πρέπει να αποκτήσουν το δικαίωμα να γίνουν έλληνες πολίτες αφού

πληρώνουν φόρους και θα περάσουν το υπόλοιπο του βίου τους εδώ. Είναι ανάγκη οι

μετανάστες να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Οι δήμοι θα μπορούσαν για

παράδειγμα να υλοποιήσουν εκπαιδευτικά προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής

γλώσσας καθώς και ένα πλάνο για τη νομιμοποίηση της παραμονής των μεταναστών

σε συνεργασία με την κυβέρνηση. Πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό από όλους ότι

και οι μετανάστες έχουν δικαιώματα.

Οι μετανάστες στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν το 8% περίπου του πληθυσμού

και προέρχονται κυρίως από μη ευρωπαϊκές χώρες. Είναι στον καθένα δύσκολο να

αντιληφθεί πως η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής μεταναστών έγινε χώρα υποδοχής

οικονομικών μεταναστών. Πρέπει να θυμηθούμε τους Έλληνες μετανάστες και να

βοηθήσουμε να δοθούν στους μετανάστες τα δικαιώματα εκείνα να ζήσουν μια

αξιοπρεπή ζωή παρά το γεγονός ότι μπήκαν παράνομα στη χώρα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

1.ΤΟΠΟΙ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ

Η συνεύρεσης μεταναστών σε δημόσιους κεντρικούς χώρους που αναδύθηκαν τα

τελευταία χρόνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης μπορεί να αξιολογηθεί ως

μετασχηματισμός του αστικού χώρου συνεπακόλουθο του φαινομένου της

μετανάστευσης. Ως κεντρικοί τόποι συνευρεσης μεταναστών ορίζονται οι δημόσιοι

χώροι όπου συγκεντρώνονται μετανάστες και όπου η φυσική παρουσία τους αποκτά

έντονα πολιτισμικά στοιχεία σχηματίζοντας επικράτειες εδαφοκυριαρχίας αυτών.

Βάση κοινωνικών ερευνών στις ζωτικές και πολιτιστικές καταβολές των

μεταναστών μεσα στις κοινότητες, αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον η λειτουργεία τους και

πως επιρεάζει το χώρο καθημερινής παρέμβασης τους. Το πρώτο στοιχείο που

αναγνωρίζεται είναι η ανάγκη για περιβαλλοντικές συνθήκες που συντελούν στην

οικειοποίηση των δεδομένων χώρων από τις τους μετανάστες. Ενδιαφέρον μελέτης

είναι αν υπάρχει πολύ-πολιτισμική συγκατοίκηση και δια-πολιτισμική ανταλλαγή

27

στους δημόσιους αυτούς χώρους ή πρόκειται για αμοιβαίο αποκλεισμό γηγενών και

αλλοδαπών. Ο κυριότερος δημόσιος χώρος συγκέντροσης της Θεσσαλονίκης είναι η

Πλατεία Δικαστηρίων . Στο γνωστικό χάρτη των μεταναστών η πλατεία αποκτά νέο

όνομα: ‘Μπαχτσέ των Ρούσων’ για την Πλατεία Δικαστηρίων. Παρότι οι

Θεσσαλονικείς στην πλειοψηφία τους αναγνωρίζουν την παρουσία μεταναστών στους

δημόσιους χώρους του κέντρου, οι περισσότεροι αγνοούν τη σημασία των τόπων

συνεύρεσης για τις κοινότητες των μεταναστών, που έχουν αποκτήσει συμβολική

αξία και αποτελούν τοπόσημα στην εμπειρία της πόλης. Δεδομένου του κοινωνικού

και πολιτισμικού αποκλεισμού που βιώνουν οι ομάδες αυτές, ανακτώντας το φυσικό

χωρο οι μετανάστες αναπληρώνουν το συμβολικό έλλειμα, εγκαθιστούν την

πολιτισμική τους ταυτότητα στην πόλη .

Η πλατεία παρουσιάζει κοινωνική βιοποικιλότητα. Το σύνολο των θαμώνων της

παρουσιάζει πλούσια διαστρωμάτωση τόσο κατά χώρα προέλευσης, όσο κατά φύλλο

και ηλικία. Στην πλατεία Δικαστηρίων συχνάζουν πρόσφυγες με καταγωγή απο τη

Μέση Ανατολή: Αφγανοί, Ιρανοί, Κούρδοι και Αφρικανοι απο Sierra Leone,

Ερυθραία, Αιθιοπία, Σομαλία, Νιγηρία. Επίσης εμφανίζονται αρκετοί Ρώσοι,

Ουκρανοί, Βούλγαροι και Τούρκοι. Τακτική είναι η παρουσία δυτικών αλλοδαπών με

την ιδιότητα του τουριστα. Οπως παρατηρήθηκε η παρουσία των Ελλήνων ειναι

σαφώς χαμηλώτερη από αυτή των μεταναστων αλλά υπολογίσιμη. Η παρουσία στην

πλατεία για τις ομάδες των μεταναστών επιτελείται η κοινωνική συνεύρεση, η

συνάντηση με φίλους και συντοπίτες, η ανταλλαγή πληροφορίας, η αναψυχή.

Δραστηριότητες που παραδοσιακά επιτελούνταν στους δημόσιους χώρους και που τα

τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει από τις πρακτικές των ελλήνων.

Στην περίπτωση της νεοαφιχθίσας στη Θεσσαλονίκη ομάδας των μεταναστών,

οφείλουμε να επαυξήσουμε τη φυσική διάσταση των δημόσιων αστικών χώρων με τη

συμβολική αξία των πολιτισμικών θεσμών. Οι μετανάστες αποτελούν μια κοινωνικά

και πολιτισμικά αποκλεισμένη ομάδα της πόλης για την οποία δεν σχεδιάζονται

αστικοί χώροι και που μπορούμε να θεωρήσουμε ως ομάδα χωρίς τόπο.

Για την ομάδα των μεταναστών η συνεύρεση στους δημοσίους χώρους της πόλης

έχει ζωτική σημασία. Στα πλαίσια του κοινωνικού αποκλεισμού ανακτώντας το

φυσικό χώρο οι μετανάστες αναπληρώνουν το συμβολικό έλλειμμα, εγκαθιστούν

πολιτισμική ταυτότητα, ‘ανήκουν’, εγγράφουν σημεία στο γνωστικό χάρτη της πόλης,

προσανατολίζονται.

28

Η οικειοποίηση δημοσίων χώρων από τους μετανάστες αποτελεί τακτική

εγκατάσταση στον χώρο της πόλης, δημιουργία μιας επικράτειας όπου προβάλλουν

την πολιτισμική τους ταυτότητα χωρίς φόβο κοινωνικής διάκρισης και αισθάνονται

οικειότητα και ασφάλεια. Εδώ οι μετανάστες συγκεντρώνονται για να μιλήσουν τη

μητρική τους γλώσσα, να αγοράσουν προϊόντα από και να επικοινωνήσουν με την

πατρίδα τους, να ανταλλάξουν πληροφορίες για κρίσιμα ζητήματα της επιβίωσης

τους, όπως η δουλεία, το σπίτι η άδεια παραμονής, για να συναντήσουν φίλους, να

γιορτάσουν μια δημόσια η ιδιωτική εορτή η να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους

και να ψυχαγωγηθούν και να απολαυσουν το φυσικό αστικό τοπίο της πόλης. Η

επικράτεια των μεταναστών αποτελεί αυτό-οργανωμένο δημόσιο χώρο, που

εγκαθίσταται στους αστικούς δημόσιους χώρους της Θεσσαλονίκης. Με την

δημιουργία της συμβολικής επικράτειας στους δημόσιους χώρους της πόλης οι

μετανάστες αναβιώνουν το μοντέλο της κλασσικής ‘αγοράς’ ως τόπου συνεύρεσης,

εμπορίου και δημόσιας συζήτησης– επικαιροποιόντας τη σημασία της ‘πλατείας’ ως

προς την πολιτισμική έκθεση και ανταλλαγή. Οι τόποι συνάντησης των μεταναστών

που αναδύονται στο αστικό τοπίο της Θεσσαλονίκης μας δίνουν αισιόδοξα μηνύματα

για τη βιωσιμότητα και την αειφορία του κέντρου, ως ζωτικού μητροπολιτικού χώρου

και αξίζει να επικεντρώσουμε σ’ αυτούς εξερευνώντας περιβαλλοντικές συνθήκες

ικανές να ενεργοποιήσουν την κοινωνική δυναμική. Η συνύπαρξη αλλοδαπών

μεταναστών και γηγενών στους δημόσιους χώρους της Θεσσαλονίκης, εμπλουτίζει το

δείκτη πολυπολιτισμικότητας της πόλης, αναβαθμίζοντας για ακόμη μια φορά την

ταυτότητά της ως ‘πρωτεύουσα των προσφύγων13

.

13 Τιμητική αναφορά στο ομότιτλο έργο του Γιώργου Ιωάννου

29

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

1.ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η υλοποίηση ενός στρατηγικού σχεδίου για την ανάπλαση του κέντρου της

Θεσσαλονίκης αποτελεί πλέον επείγουσα ανάγκη, προκειμένου η εικόνα και η

λειτουργικότητα της πόλης να βελτιωθούν, προς όφελος των κατοίκων της, αλλά και

της τοπικής οικονομίας. Αντί να αναλώνεται χρόνος και χρήμα σε μεμονωμένες και

αποσπασματικές κινήσεις με αμφίβολο αποτέλεσμα, η Θεσσαλονίκη μπορεί

επιτέλους να έχει στα χέρια της ένα πολύτιμο -και κυρίως αποτελεσματικό-

«εργαλείο». Αντίστοιχα σχέδια για τον αστικό σχεδιασμό έχουν αναπτυχθεί

πρόσφατα στον ευρωπαϊκό χώρο: όπου προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της

κοινωνίας, αλλά και για «μοχλούς» βιώσιμης ανάπτυξης των πόλεων.

Με βάση τη διεθνή εμπειρία, τα σχέδια αυτά μετατρέπονται σε καινοτόμες

πρωτοβουλίες, που αναβαθμίζουν τις αστικές λειτουργίες και δραστηριότητες. Αυτό

σημαίνει αναδιοργάνωση ανοιχτών δημόσιων χώρων ή ενδυνάμωση κεντρικών

εμπορικών περιοχών και περιοχών αναψυχής ή νέες κατασκευές. Συνήθως αφορούν

περιοχές εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών ή εκθεσιακών εγκαταστάσεων, λιμανιών,

παλιών σιδηροδρομικών σταθμών και υποβαθμισμένων περιοχών. Τα έργα αυτά δεν

είναι ανάγκη να είναι μεγάλης κλίμακας, αλλά σχεδόν πάντοτε συνδέονται με τις

λειτουργίες του ελεύθερου δημόσιου χώρου και πολιτιστικών

λειτουργιών. Οι στρατηγικές για τον αστικό σχεδιασμό οφείλουν να εστιάζουν

στην παροχή υψηλής ποιότητας δομημένων και δημόσιων ανοιχτών χώρων και στην

ενίσχυση του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συγχρόνως,

επιδιώκεται για όλους η ελεύθερη πρόσβαση στις εγκαταστάσεις, στους ανοιχτούς

χώρους και στα δίκτυα μεταφορών. Σχεδόν πάντα η επιτυχία αυτών των

παρεμβάσεων εξαρτάται από την ισχυρή πολιτική υποστήριξη, τους ικανούς

μελετητές, την ωριμότητα των εμπλεκομένων φορέων, τους οικονομικούς πόρους και

την ύπαρξη ενός αξιόλογου δυναμικού επαγγελματιών και δημοσίων υπηρεσιών.

30

Β. ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Το Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης (ΠΣΘ) παρουσιάζει ασφαλώς

τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες του. Η γεωγραφική ανάπτυξή του γίνεται σε δύο

ευρείες περιοχές, στα Βορειοδυτικά και τα Νοτιοανατολικά, που ενώνονται μέσω

μιας κεντρικής ζώνης, η οποία διακρίνεται σαφώς από τον υπόλοιπο αστικό ιστό. Η

ζώνη αυτή ξεκινά από το θαλάσσιο μέτωπο, από τον Λευκό Πύργο και την παλιά

Ηλεκτρική Εταιρεία, και φτάνει ως το περιαστικό δάσος, κινούμενη περίπου

εγκάρσια προς τον επιμήκη άξονα της πόλης.

Β.1. ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ζώνης αυτής μπορούν να αναλυθούν σε τέσσερα

επίπεδα:

-Σε φυσικό επίπεδο: Χαμηλή κάλυψη και σχετικά περιορισμένη οικοδομική

ανάπτυξη (μέσος συντελεστής δόμησης). Μάλιστα, κατά περιοχές, η ζώνη

καλύπτεται από χώρους πρασίνου.

-Σε επίπεδο χρήσεων: Κυρίως κοινόχρηστες ή κοινωφελείς λειτουργίες και απουσία

κατοικίας. Ειδικότερα: Αναψυχή ανοιχτού χώρου (κοινόχρηστα πάρκα ή ζώνες

πρασίνου), τριτοβάθμια εκπαίδευση, πολιτισμός, αθλητισμός, περίθαλψη

νοσοκομειακού επιπέδου και διοίκηση.

-Σε επίπεδο ιδιοκτησίας: Η ιδιοκτησία των επί μέρους τμημάτων της ζώνης ανήκει

είτε άμεσα

στο δημόσιο ή την αυτοδιοίκηση είτε σε φορείς που ελέγχονται από το δημόσιο.

-Σε επίπεδο μνημείων και σημαντικών κτισμάτων: Η ζώνη περιλαμβάνει τα

σημαντικά ιστορικά μνημεία της πόλης. Και νεότερα σημαντικά κτίρια που

εντάσσονται στην ίδια περιοχή και είναι εξήσου σημαντικά.

Β.2. ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ,

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…

Η μεγάλη συγκέντρωση και ακτινοβολία των λειτουργιών εκπαίδευσης,

περίθαλψης, διοίκησης, πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής στην υπό συζήτηση

ζώνη συνεπάγεται την ανάπτυξη αντίστοιχα μεγάλων μετακινήσεων. Το ζήτημα της

γένεσης και διαχείρισης αυτών των ροών γίνεται πιο συγκεκριμένο όταν συναρτηθεί

με τους μείζονες άξονες κυκλοφορίας που διασχίζουν τη ή την ορίζουν

31

περιφερειακά. Τα κυκλοφοριακά και άλλα προβλήματα που αναπτύσσονται κατά

μήκος των αξόνων αυτών τις ώρες αιχμής, και κυρίως τις πρωινές ώρες, είναι

από τα πιο άμεσα αντιληπτά και συζητημένα προβλήματα της πόλης. Η

κατασκευή του μετρό, όταν υλοποιηθεί, αναμένεται να μειώσει τον όγκο της

διερχόμενης οδικής κυκλοφορίας.

Προφανώς, η αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού και του ζητήματος της

στάθμευσης στη ζώνη του κέντρου της πόλης .

Β.3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΝΙΑΙΑ ΖΩΝΗ, ΜΕ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΤΙΣ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ανοιχτού χώρου

Ο χαρακτήρας, η θέση και η σπανιότητα των χαρακτηριστικών της ζώνης αυτής

την καθιστούν εξαιρετικά σημαντική για τη συνολική συγκρότηση του πολεοδομικού

συγκροτήματος: Φαίνεται ότι θα μπορούσε να μετασχηματιστεί σε μια λειτουργικά

ενιαία ζώνη με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τις δραστηριότητες ανοιχτού χώρου. Μέσα

στη ζώνη θα μπορούσαν να αναπτυχθούν δραστηριότητες υπάρχουσες και νέες, σε

υφιστάμενα ή νέα κτίρια. Ο ανοιχτός χώρος και οι δραστηριότητες που

αναπτύσσονται σε αυτόν θα ενοποιούν τη ζώνη, θα ολοκληρώνουν και θα

αναδεικνύουν τις στεγασμένες δραστηριότητες και θα προβάλλουν τη συνολική

εικόνα και τα ιδιαίτερα στοιχεία της.

Η βασική προγραμματική επιλογή προς την οποία φαίνεται να οδηγούν τα

παραπάνω δεν είναι αυτόματη συνέπεια μιας ουδέτερης καταγραφής της υφιστάμενης

κατάστασης, αλλά αποτελεί βασική πολιτική επιλογή, που θα στηρίζεται σε στόχους

που αφορούν στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων, αλλά και στη συνολική

συγκρότηση και ανάπτυξη του πολεοδομικού συγκροτήματος. Η υιοθέτηση της

όποιας επιλογής θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συνεχούς διαλόγου, στο πλαίσιο του

οποίου θα προσεγγιστούν τα κόστη και οι ωφέλειες από διάφορες απόψεις και για

διάφορες κατηγορίες ενδιαφερομένων/εμπλεκομένων/χρηστών ή δυνάμει χρηστών.

Ειδικότερα, θα πρέπει να εκτιμηθεί και η συμβατότητά της με τις πιθανές εξελίξεις

σημαντικών στοιχείων της υφιστάμενης κατάστασης. Ακόμα πιο συγκεκριμένα θα

έπρεπε να (συν-)εκτιμηθεί το κόστος / οι συνέργιες της με τις ενδεχόμενες

στρατηγικές επιλογές.

32

Γ. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Η Θεσσαλονίκη που σχεδιάσθηκε μετά το 1917 και μέχρι περίπου το 1950 ήταν

μια μοντέρνα λειτουργική πόλη, της οποίας η μορφή και η οργάνωση είχαν ελάχιστη

σχέση με ό,τι υπήρχε παλαιότερα. Ο σχεδιασμός που έγινε για την πόλη μέσα σε

ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματικός, ως προς τις

γνώσεις και τις δυνατότητες που υπήρχαν στην εποχή του. Αν η Θεσσαλονίκη έχει

σημαντικά στοιχεία λειτουργικότητας και αισθητικής ακόμη και σήμερα, αυτά

οφείλονται στο σχέδιο του 1917. Παράλληλα, υπήρξε η μοναδική φορά που η

πόλη απετέλεσε αντικείμενο ολοκληρωμένου και μακρόπνοου σχεδιασμού. Οι

πολιτικές δυνάμεις που υποστήριξαν αυτόν τον σχεδιασμό επέδειξαν μια πρωτοφανή

για την ελληνική εμπειρία τόλμη και έτσι προετοίμασαν την πόλη για τις απαιτήσεις

των νέων καιρών. Αντίθετα, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, η απουσία οποιασδήποτε

-έστω και μικρής- νέας πρωτοβουλίας για τον δημόσιο χώρο και παράλληλα η

επιβάρυνση της κτιριακής πυκνότητας με επιπρόσθετους ορόφους και αυξημένη

κάλυψη των οικοπέδων, δημιούργησαν συνθήκες δυσλειτουργίας και οχλήσεων που

υποβιβάζουν την ποιότητα των αστικών χώρων και της ζωής μέσα σε αυτούς. Κατά

την ανοικοδόμηση της πόλης, υλοποιήθηκε το (εγκεκριμένο το 1921) σχέδιο Eμπράρ

για το ιστορικό κέντρο, με μικρές παρεκκλίσεις στους κύριους δρόμους ως προς το

ύψος των κτιρίων και χωρίς να οικοδομηθούν τα δημόσια κτίρια. Στις εκτός των

τειχών περιοχές, το σχέδιο δεν προχώρησε σε λεπτομερείς προτάσεις και επιλύσεις.

Χρησίμευσε απλά ως οδηγός στις υπηρεσίες, κυρίως για τις χαράξεις των μεγάλων

οδικών αρτηριών, ενώ οι ανάγκες της εγκατάστασης των προσφύγων, όπως

διαμορφώθηκαν μετά το 1922, μείωσαν τις ευρύτατες ζώνες πρασίνου που

προβλέπονταν γύρω από την πόλη και κατά μήκος των παλιών ρεμάτων…

Γ.1. ΔΙΑΝΟΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΟΝΕΣ

Η παλιά Θεσσαλονίκη μέσα και έξω από τα τείχη είχε ακολουθήσει ιστορικά μια

μορφή ανάπτυξης σε μεγάλες επιμήκεις ζώνες που αναπτύσσονταν παράλληλα με την

ακτογραμμή. Ο νέος σχεδιασμός όχι μόνον σημείωσε την ανάγκη να επικοινωνούν οι

εσωτερικές συνοικίες με την θάλασσα -για λόγους σωστού αερισμού, μικροκλίματος

και αισθητικής- αλλά την τόνισε ιδιαιτέρως, δημιουργώντας μεγάλους διαμπερείς

άξονες για την κίνηση πεζών και αυτοκινήτων.

33

Γ.2. ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ

Μικρές πλατείες μαζί με τον κεντρικό άξονα Αριστοτέλους (χάρη στον οποίο

αναδεικνύεται σήμερα η Αρχαία Αγορά) σχεδιάστηκαν. Υποδείχθηκαν χώροι για όλα

τα σημαντικά δημόσια κτίρια, αναδείχθηκαν οι ιστορικές βυζαντινές εκκλησίες,

προστατεύθηκαν μετά από ιδιαίτερη επιμονή μερικά οθωμανικά μνημεία που είχαν

γλιτώσει από την πυρκαγιά, ορίσθηκε διατηρητέα η Άνω Πόλη (πρόκειται για την

πρώτη φορά που διατυπώνεται πρόταση προστασίας μιας περιοχής για ιστορικούς και

τουριστικούς λόγους στην ελληνική εμπειρία). Σχέδια επίσης εκπονήθηκαν για το υπό

ίδρυση Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Επρόκειτο για

μια αναμφισβήτητη καινοτομία κηπούπολης- πανεπιστημιούπολης. Είναι απορίας

άξιον πώς η απόφαση εγκατάστασης στον συγκεκριμένο χώρο διατηρήθηκε, παρά την

ύπαρξη αξιοπρόσεκτων αντιδράσεων. Η σύντομη αυτή αναφορά δείχνει ότι όλοι οι

ελεύθεροι δημόσιοι χώροι της κεντρικής Θεσσαλονίκης οφείλονται στον

σχεδιασμό του 1917, με ουσιαστική εξαίρεση την κατασκευή της νέας παραλίας

που έγινε μέχρι το 1970. Έκτοτε, η επιφάνειά τους μειώνεται, ενώ συνεχώς

αυξάνονται ο αριθμός των κατοίκων, η δόμηση και ο αριθμός και η κυκλοφορία των

αυτοκινήτων στην πόλη.

2.ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ

Απαιτεί, για όλη την ξένη εμπειρία, αλλά πολύ περισσότερο για τη Θεσσαλονίκη,

τον περιορισμό της εξάπλωσης των δομημένων επιφανειών. Απαραίτητη

προϋπόθεση για την κατάρτιση και υλοποίηση ενός προγράμματος αστικής

ανάπλασης, αποτελεί η ύπαρξη μελέτης των κεντρικών δημόσιων χώρων και

ανάπλαση βάση των αναγκών τους. Για την επιτυχία ενός σχεδίου, όλα τα

ενδιαφερόμενα μέρη, αρχές, ιδιώτες, φορείς, επιχειρήσεις και ενώσεις πολιτών,

πρέπει να συμμετέχουν από την αρχή της διαδικασίας. Με δεδομένη τη

διαθεσιμότητα του χώρου παρέμβασης, ο τρόπος και το μέγεθος της παρέμβασης, θα

πρέπει σε πρώτη φάση να εκπονηθεί μια προκαταρκτική μελέτη, με την οποία θα

καθορίζονται οι επιθυμητοί στόχοι και οι απαραίτητες προδιαγραφές εκπόνησης του

σχεδίου αστικής ανάπλασης του χώρου. Η προκαταρκτική αυτή μελέτη θα αποτελέσει

και τη διακήρυξη ενός διεθνούς διαγωνισμού ιδεών, με τον οποίο θα εξασφαλισθεί

όχι μόνο η όλη οργάνωση της περιοχής, αλλά και το έργο γοήτρου, που θα

34

αποτελέσει το ρόλο-κλειδί για την επιτυχία του σχεδίου ανάπλασης. Πρέπει να

δημιουργηθεί ένας φορέας για την εκπόνηση και υλοποίηση μελέτης ανάπλασης της

κεντρικής περιοχής της Θεσσαλονίκης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

1.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Η έρευνα που έγινε στους δημόσιους χώρους με γνώμονα τη χρήση τους από

τους μετανάστες έφερε στην επιφάνεια πολλά ζητήματα σε σχέση με τη χρήση του

δημόσιου χώρου από όλους τους κατοίκους της πόλης. Πριν όμως από την παράθεση

των συμπερασμάτων που αφορούν στο δημόσιο αστικό χώρο ως σύνολο, είναι

σημαντικό να σημειωθούν κάποιες διαφορές που παρουσιάζονται ανάμεσα στα είδη

του χώρου αυτού, όπως προέκυψαν από την έρευνα. Ύπαρχει ένας νοητός

διαχωρισμός στους δημόσιους χώρους σε χώρους εργασίας, δηλαδή τις πιάτσες που

χρησιμοποιούνται για την ανεύρεση δουλειάς, και σε χώρους αναψυχής, δηλαδή τις

πλατείες όπου οι μετανάστες περνούν τον ελεύθερό τους χρόνο. Στην πορεία

αποδείχθηκε ότιαυτή η κατηγοριοποίηση ισχύει στην καθημερινότητα, λόγω των

σημαντικότατων διαφορών που παρουσιάζουν τα δύο αυτά είδη χώρου, ως προς τη

λειτουργία τους, τη σύσταση των πληθυσμών που τους χρησιμοποιούν, τους

εσωτερικούς μηχανισμούς που τους ρυθμίζουν, τους εξωτερικούς μηχανισμούς που

τους συνδέουν με την υπόλοιπη πόλη, και τη μορφολογία τους. Στις πλατείες, οι

μετανάστες περνούν τον ελεύθερό τους χρόνο και συναντιούνται με τους γνωστούς

τους με στόχο τη διασκέδαση. Οι διαφορετικές λειτουργίες φιλοξενούνται σε

τοποθεσίες με πολύ διαφορετική μορφολογία. Είναι προτιμότερο ο χώρος να είναι

προστατευμένος από το δρόμο, να προσφέρει κάποια ιδιωτικότητα και να είναι

άνετος και φιλόξενος ώστε να καθιστά την παραμονή ευχάριστη. Για το λόγο αυτό

στις πλατείες οι μετανάστες επιλέγουν οργανωμένους δημόσιους χώρους όπως είναι

οι πλατείες και προσπαθούν με αυτοσχέδια μέσα (π.χ. κασόνια και φελιζόλ για

καθίσματα) να δημιουργήσουν ένα χώρο ακόμα πιο άνετο για την παραμονή τους. Οι

χώροι ψυχαγωγίας βρίσκονται συνήθως κοντά στους χώρους κατοικίας εφόσον δεν

35

υπάρχει λόγος να διανύσει κανείς μεγάλες αποστάσεις για να βγει σε μια πλατεία ή

ένα πάρκο. Οι διαφορετικές λειτουργίες οδηγούν επιπλέον σε διαφορετικές ώρες

αιχμής σε κάθε χώρο. Στις πλατείες οι ώρες αιχμής είναι οι απογευματινές (όπως

φαίνεται και στην έρευνα μας), όταν σε αυτές περνούν τον ελεύθερό τους χρόνο τόσο

οι μετανάστες όσο και οι γηγενείς κάτοικοι της περιοχής. Το πρωί οι θαμώνες στην

πλειονότητά τους είναι ηλικιωμένοι μετανάστες και μητέρες με μικρά παιδιά. Αργά

το βράδυ, μετά τις 10, αραιώνουν ή και αδειάζουν και οι πλατείες εφόσον οι βασικές

ηλικίες που συχνάζουν σε αυτές είναι οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Στους χώρους

κοινωνικοποίησης οι μετανάστες χωρίζονται συχνά με βάση την καταγωγή ως προς

το σημείο που κάθονται στην πλατεία, ωστόσο γίνεται παράλληλη χρήση από

μετανάστες πολλών εθνικοτήτων, αλλά και από πολλές ομάδες γηγενών. Σε γενικές

γραμμές παρατηρήθηκε διαχωρισμός στις παρέες με βάση το φύλο, τουλάχιστον στις

ομάδες μεταναστών, όμως η παράλληλη χρήση της πλατείας από γυναίκες και άντρες

είναι αναμφισβήτητη. Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως

παρά την εκτεταμένη παρουσία γυναικών, οι παρέες των μεταναστών από την πρώην

Ε.Σ.Σ.Δ. που είναι και η πολυπληθέστερη ομάδα και βασικοί χρήστες της πλατείας

Δικαστηρίων ήταν πάντοτε αμιγώς ανδρικές. Αυτό ενδεχομένως μπορεί να εξηγηθεί

από τις δραστηριότητες που επιλέγουν οι συγκεκριμένες παρέες που περνούν εκεί το

χρόνο τους παίζοντας χαρτιά και πίνοντας, δραστηριότητες δηλαδή στις οποίες δε

θεωρούν πρέπον να συμμετέχουν γυναίκες. Όσον αφορά στις ηλικίες παρατηρείται

μεγάλο εύρος ηλικιών στην πλατεία.

2.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ

Μετά απο έρευνα διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων στο χώρο μελέτης της

Πλατεία Δικαστηρίων (Αριστοτέλους, άγαλμα Βενιζέλου) συμπληρόθηκαν 154

ερωτηματολόγια απο μετανάστες διαφορετικής Ιθαγένειας και πολιτιστικών

καταβολών. Τα ακολουθούν αποτελέσματα των ερωτηματολογίων βάση των

ποσοστών που απαντήθηκαν.

36

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

1. Φύλο: Άνδρας Γυναίκα

2. Ηλικία: Μέχρι 25 μέχρι 50 μέχρι 79

80 και άνω

3. Επάγγελμα : Δημόσ. Υπ. Ιδιωτικός Υπ. Αγρότης

Άνεργος Φοιτητής

4. Οικογενειακή κατάσταση: Έγγαμος Άγαμος

5. Τόπος Διαμονής: Πόλη Xωριό

6. Εθνικότητα ; Αφγανική Αλβανική Βουλγάρικη

Αφρικανική Ρωσική Ουκρανική Ρουμάνικη

Ιαπωνική Άλλη

B. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1 . Με ποια συχνότητα επισκέπτεστε ένα ανοιχτό ελεύθερο χώρο (πάρκο, πλατεία κλπ.) ; Πολύ συχνά Συχνά Σπάνια Ποτέ

37

2 . Διάρκεια παραμονής στο χώρο του πάρκου ; Λιγότερο από ώρα 1 – 2 ώρες 2 – 4 ώρες 4 – 24 3. Ώρες επίσκεψής στο χώρο ; Πρωί Μεσημέρι Απόγευμα Βράδυ 4 . Επισκέπτεστε το χώρο μόνοι ή με παρέα ; Μόνοι Με παρέα 5. Πως είναι οι σχέσεις σας με τους Έλληνες πολίτες ;

i. Κάνω παρέα μόνο με Έλληνες ii. Διατηρώ μόνο σχέσεις εργασίας iii. Δεν κάνω παρέα με τους Έλληνες iv. Κάνω παρέα και με Έλληνες και με συμπατριώτες μου

6. Θεωρείτε πως οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των μεταναστών γίνονται σεβαστές στην Ελλάδα;

i. Ναι ii. Όχι iii. Πότε ναι, πότε όχι.

7. Ποιά η αιτία για την επίσκεψή σας στο χώρο ; Κοινωνικοποίηση Δουλειά Παιχνίδι Βόλτα Άθληση Άλλο 8. Θεωρείτε το χώρο ως τόπο συνάντησης για συζήτηση και επικοινωνίας με άλλα άτομα; Ναι Όχι Ίσως

38

9. Ποιες συνήθειες έχετε για να προσεγγίσετε το χώρο ; Άθληση Αναψυχή Βόλτα Μουσική Άλλο 10. Ποιές δραστηριότητες καλύπτετε στο χώρο για παιχνίδι ; Χαρτιά Μπάλα Μουσική Άλλο παιχνίδι Γυμναστική Άλλο 11. Στην περιοχή τόπο καταγωγής σας τι δραστηριότητες είχατε ; Άθληση Μουσική Παιχνίδια Άλλο 12. Τι σας λείπει από την περιοχή σας ; Δραστηριότητες Κοινωνικό περιβάλλον Φυσικό περιβάλλον Άλλο 13. Ποιές δραστηριότητες θα θέλατε να προτείνετε για να είναι πιο προσελκύσιμος ο χώρος για εσάς ; Καθιστικοί χώροι Υδάτινο στοιχείο Αναψυκτήριο Άλλο

39

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΣΕ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

1 ΕΡΩΤΗΣΗ

2 ΕΡΩΤΗΣΗ

40

3 ΕΡΩΤΗΣΗ

4 ΕΡΩΤΗΣΗ

41

5 ΕΡΩΤΗΣΗ

6 ΕΡΩΤΗΣΗ

42

B. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1 ΕΡΩΤΗΣΗ

2 ΕΡΩΤΗΣΗ

43

3 ΕΡΩΤΗΣΗ

4 ΕΡΩΤΗΣΗ

44

5 ΕΡΩΤΗΣΗ

6 ΕΡΩΤΗΣΗ

45

7 ΕΡΩΤΗΣΗ

8 ΕΡΩΤΗΣΗ

46

9 ΕΡΩΤΗΣΗ

10 ΕΡΩΤΗΣΗ

47

11 ΕΡΩΤΗΣΗ

12 ΕΡΩΤΗΣΗ

48

13 ΕΡΩΤΗΣΗ

ΧΡΗΣΗ ΠΑΡΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Το πολιτιστικό υπόβαθρο έχει σαφώς μια επιρροή πέρα από τις προτιμήσεις ενός

ατόμου σχετικά με την αναψυχή, που γίνεται προφανή όταν φέρνουν οι

δημογραφικές μετατοπίσεις τις αλλαγές στη δημοτικότητα του διάφορου

αθλητισμού. Πρέπει να αναγνωρίζετε η ποικιλομορφία των χρηστών των πάρκων

και της ανάγκης τους για ποικίλες ψυχαγωγικές ευκαιρίες εντούτοις, η πόλη πρέπει

να πάει ένα βήμα περαιτέρω και να δημιουργήσει ένα κύριο πρόγραμμα για τα πάρκα.

Ένα τέτοιο σχέδιο θα περιελάμβανε μια δημόσια διαδικασία για να αξιολογήσει τις

ιδιαίτερες ανάγκες γειτονιάς από την άποψη των υπηρεσιών πάρκων, με μια ιδιαίτερη

εστίαση στο μεταβαλλόμενο πολιτισμικό σχεδιασμό των δημοσίων χώρων.

Το τμήμα πάρκων έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες να εξετάσει την

αυξανόμενη απαίτηση για την αναψυχή και να φιλοξενήσει τις νέες που έχουν

μεταναστεύσει ομάδες ατόμων.

Περισσότερη σύνδεση του πολιτιστικου στοιχείου και των πάρκων.

49

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ενώ είναι ουσιαστικό για το τμήμα των πλατειών και των πάρκων και την πόλη να

φτάσουν σε όλους τους χρήστες πάρκων όταν αρχίζοντας ένα κύριο έργο,

λαμβάνοντας τις αποφάσεις ανακαίνισης πάρκων, ή προσφέροντας τα δημόσια

προγράμματα, οι ξένος-γεννημένοι και που έχουν μεταναστεύσει πληθυσμοί

αντιπροσωπεύουν την φιλετική τους ομάδα.

Οι συστάσεις κάτω από τους τρόπους προσφοράς που οι υπηρεσίες των

δημοσίωνχώρων της πόλης μπορούν καλύτερα να προβλέψουν τις ανάγκες και τις

προτιμήσεις όλων των κατοίκων της πόλης.

1. Θα πρέπει να δημιουργηθούν καθιστικοι χώροι, ώστε να δημιουργούνται

κοινωνικοί χώροι συνέβρεσης των χρήστών του πάρκου.

2. Να δημιουργιθούν δραστηριότητες ώστε να είναι προσελκίσιμος ο χώρος.

3. Αύξηση σε διαδικασίες εφαρμογής και γεγονότα αθλητικού τομέα.

4. Ανάδηξη του αστικού πρασίνου και βελτίωση του χώρου και των φυτικών ειδών

που τον περιλαμβάνουν.

5. Εφαρμογή και εμπλουτιση του χώρου με υδάτινο στοιχείο.

6. Σωστή σήμανση στο χώρο.Ώστε να είναι φιλικό για μεγαλο αριθμό ατόμων και

μεταναστών.

7. Καθαριότιτα στο χώρο και δημιουργία ξεχοριστών χώρων wc.

8. Σωστός και επαρκής φωτισμός ωστε να αποφεύγεται η επικθνδινότιτα τις

νυχτερινές ώρες.

9. Προσέγγιση στην πολιτιστική ανάπτυξη των χαρακτηριστικών βάση της

κουλτούρας των μεταναστων που επισκεπτοντε την πλατεία, βελτιώση των σχεσεών

και γνωριμία μεσα απο πολιτιστικές ομάδες.

50

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Barh H. , Bos M., Caldwell G. and L. Maratou-Alipranti,

2002.“International Migration and Inequality” in Y. Lemel and H.-H.

Noll, Changing Structures of Inequality: A Comparative

Perspective. Montreal: McGill-Queen University Press, σελ. 275-

332.

Bas-Theron, Fr. Maurice M, 2002. Rapport sur les immigrés

vieillissants, Novembre.

CGP Immigration, marché du travail, Intégration, Octobre 2002,

403 σελ..

Cavounidis J. 2002. “Migration in southern Europe and the case of

Greece”, International Migration, τόμος 40, σελ. 45-70.

Geddes, A. 2003. The Politics of Migration and Immigration in

Europe. London Sage Publications.

Γεωργούλας Στρ. 2003. «Το νομικό πλαίσιο της

μεταναστευτικής πολιτικής» στο Κ. Κασιμάτη (επιμ.) Πολιτικές

Μετανάστευσης και Στρατηγικές Ενταξης. Αθήνα: Gutenberg, σελ.

91-122.

Gazon Eric, 2001. «Οι μετανάστες και η Δημοκρατία», σελ. 145-177, Στο Ναξάκης Χ.και Χλέτσος Μ. (επιμ.), Μετανάστες και Μετανάστευση, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα. Glytsos N. 1995, “Problems and policies regarding the socio-economic integration of returnees and foreign workers in Greece”, International Migration, Vol. XXXIII-2, σελ. 155-172. Glytsos N. 1996, «Demographic changes: retirement, job creation and labour shortages in Greece: an occupational and regional outlook», Discussion papers, Athens, KEPE. Karantinos, D. Cavounidis, J. Ioannou. C. 1993, European community observatory on policies to combat social exclusion: first

51

national report of Greece, Athens, National Center of Social Research. Karantinos D. 2001, Trends in immigration: Greece, Report, European Commission, DG Employment & Social Affairs. Καβουνίδη, Τζ. 2002, Χαρακτηριστικά μεταναστών: το ελληνικό πρόγραμμα νομιμοποίησης του 1998, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα. Καβουνίδη, Τζ. 2003. ΄Ερευνα για την οικονομική και κοινωνική

ένταξη των μεταναστών. Αθήνα: ΠΑΕΠ.

Maratou-Alipranti L. and Tastsoglou E., Editors. 2003. “Gender

and International Migration: Focus on Greece”, The Greek Review

of Social Research, Special Issue, volume 110A.

Maratou-Alipranti, L. and Tastsoglou E. 2003. “Gender and

International Migration: Conceptual Substantive and

Methodological Issues. The Greek Review of Social Research

Special Issue, “Gender and International Migration: Focus on

Greece”, E.Tastsoglou and L. Maratou-Alipranti, Editors, Volume

110A, , p. 5-22.

Maratou-Alipranti, L and R. Fakiolas, 2003. “The lonely path of

migrant women in Greece”. The Greek Review of Social Research,

Special Issue “Gender and International Migration: Focus on

Greece, E. Tastsoglou and L. Maratou-Alipranti, Editors. Νο 110A,

p. 165-188.

Μαράτου-Αλιπράντη. Λ. 1996. «Ξένο εργατικό δυναμικό και το

πρόβλημα της κοινωνικής ενσωμάτωσης» στο Διαστάσεις του

κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα, Τόμος Α΄ Αθήνα: ΕΚΚΕ.

Ναξάκης Χ. και Χλέτσος Μ. (επιμ.), 2001.Μετανάστες και

Μετανάστευση, Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.

52

Papantoniou-Fragouli M. and Leventi K. M. (2000). “The

Regularisation of Aliens in Greece”. International Migration

Review. Volume XXXIV, Number 3, Fall Issue, pp. 950-955.

Παπασιώπη-Πασιά Ζ. 1995. Τα δικαιώματα των αλλοδαπών όπως

πηγάζουν από τον Ν. 1975/1991. Αθήνα-Κομοτηνή, Α.-Ν.

Σάκκουλας.

Principe L., 2003. “Les migrations et les contradictions de la

mondialisation”, www.portoalegre.org.

Ρομπόλης Σ. «Δημογραφικές μεταβολές και αλλαγές στην

κοινωνική ασφάλιση» στο Μπάγκαβος Χρ. Mωϋσίδης Α, (επιμ.)

2004. Το νέο δημογραφικό τοπίο του 21ου

αιώνα. Αθήνα:

Gutenberg , σελ. 183-212.

Φακιολάς Ρ. 2002, «Μετανάστευση: η νομιμοποίηση των

παράνομων μεταναστών

στην Ελλάδα», Εργασία 2002, Αθήνα, Πάντειο Πανεπιστήμιο,

σελ.41-51.

Φακιολάς Ρ. 2001, «Μετανάστευση», Επετηρίδα Εργασίας 1998,

Αθήνα, Πάντειο Πανεπιστήμιο, σελ.19-34.

Χριστόπουλος, Δημήτρης, επιμ., Η Ελλάδα της μετανάστευσης. Κοινωνική συμμετοχή, δικαιώματα και ιδιότητα του πολίτη, Αθήνα: Κριτική και Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ), σελ. 39-87. Επιμέλεια Αγγλικής Έκδοσης: Francesca Froy και Sylvain Giguère Γιώργος Οδ. Τσομπάνογλου Μετάφραση: Αικ. Νικολαρέα .Από τη Μετανάστευση στην Ενσωμάτωση , ΟΟΣΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. IMEΠO Αθήνα, 2009

53

ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Ομάδα Εργασίας ΤΕΕ/ΤΚΜ, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2006 Parks for All New Yorkers: Immigrants, Culture, and NYC Parks, New Yorkers for Parks The Arthur Ross Center for Parks and Open Spaces. 355 Lexington Avenue, 14th Floor, New York, NY 10017

ΙΝΤΕΡΝΕΤ

http://img152.imageshack.us/img152/5223/30173298.jpg

http://www.diktio.org/sites/default/files/wellcome.jpg