Το περιοδικόndashεφημερίδα του 2ου

Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Έτος 4-Αριθφύλλου 1 (Οκτώβριοσ-Νοέμβριοσ 2009) τιμή 0euro

Σε Αυτό το Τεύχος

Editorial σελ 2

Το ημερολόγιο του σχολείου σελ 3

Political Blues σελ 42

Forum σελ 44

Profile σελ 47

Μικρά-Μεγάλα σελ 48

ΑΑφφιιέέρρωωμμαα

ΈΈλλαα μμηη φφοοββάάσσααιι helliphellip

ΑΑννττίίοο μμηηνν κκλλααιιςς σσεελλ 77--44 11

- 1 -

Τέταρτη χρονιά και το Χωρίς Σύνορα εξακολουθεί να υπάρχει παρά το ότι 4 χρόνια μοιάζουν να είναι υπερβολικά πολλά σε μια χώρα όπου laquoτίποτε δεν είναι μονιμότεροraquo από το προσωρινόhellip Το Χωρίς Σύνορα έχει αλλάξει μια και στη διάρκεια του ταξιδιού του έχει laquoφορτώσειraquo πολλά τα βραβεία που πήρε δεν είναι το πιο σημαντικό απrsquo όλαhellip Όλοι όσοι πέρασαν από τις σελίδες του όλοι όσοι το πήραν στα χέρια τους όλοι όσοι το αγάπησαν ndash ή το μίσησανhellip Όλοι αυτοί ΕΙΝΑΙ το Χωρίς Σύνορα -που έγινε με τη σειρά του αυτό που το έκαναν οι μαθητές και οι καθηγητές αυτού του σχολείουhellip hellipΚαι θα ήταν υποκριτικό να πω ότι δεν έχει αλλάξει κι εμάς η αλήθεια είναι πως λίγο το υποπτεύεται κανείς όταν παίρνει την απόφαση να φτιάξει κάτι τέτοιο όλην αυτή την αλλαγή που θα έρθειhellip Και παρά τα μεγάλα λόγια (που θα ακουστούν κάπως σαν μανιφέστο) στο πρώτο editorial του πρώτου τεύχους της πρώτης χρονιάς λίγο υποψιάζεσαι (λίγο το υποψιαζόμασταν όλοι τότε η Ναταλί η Γιασμίν ο Μπάρτος η Άιζα η Σάντρα η Κλεμεντίνα η Όλγα η Σάρα η Ιουλίαhellip) τι είναι αυτό που πρόκειται να ξεκινήσει - κάτι που με ένα περίεργο τρόπο θα αντιπροσωπεύει όλο το σχολείο όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σrsquo ένα ζωντανό οργανισμό γιατί τέτοιο θα θέλαμε εμείς να είναι το σχολείο ζωντανό τουλάχιστον αυτό ν υτά τα τέσσερα χρόν πέραhellip έδειξαν τα κείμενα όσω έχουν γράψει α ια εδώΕίναι όμως ανόητο να πιστέψουμε ότι η εφημερίδα έχει αλλάξει το σχολείο ndash οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ούτε και γίνονται καλύτεροι αν κάποιος ανάμεσά τους τολμήσει και εκφράσει τις σκέψεις του ndash ή γράψει ένα υπέροχο λογοτεχνικό κείμενο ndash ή καθίσει να δουλέψει στον ελεύθερο χρόνο του (ακόμα κι όταν το φως του ήλιου έχει πέσει) για να πάρουν κάποιοι στα χέρια τους μια εφημερίδαhellip Οι άνθρωποι συνεχίζουν να τσακώνονται και να προβληματίζονται για το αν κάποιος τους laquoτην έφερεraquo συνεχίζουν να κοιτάζουν το συμφέρον τους και την πάρτη τους mdashlaquoκαι τι με νοιάζει εμένα το σχολείοraquo θα έλεγε κάποιος που εισπράττει στη ζωή του την έλλειψη ενδιαφέροντος τις κάθε λογής απογοητεύσεις - και ποιος θα μπορούσε να δικο του πει ότι έχει άΊσως λοιπόν το Χωρίς Σύνορα να είναι και αυτοί mdashοι άνθρωποι που δεν θα το κοιτάξουν ποτέ γιατί πιστεύουν ότι δεν έχει τίποτα να τους δώσει ή γιατί δεν πιστεύουν σε τίποταhellip Στο κάτωndashκάτω τα σύνορα δεν υπάρχουν μόνο ανάμεσα στις πατρίδεςhellip ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν και είναι για εμάς λιγάκι πειρασμός (μια και την laquoέχουμε δει έτσιraquo) να προσπαθήσουμε να τα βγάλουμε από κει μέσα (αφιερωμένο σrsquo εκείνον που κοιτούσε μόνο τις εικόνεςhellip) ΓΣ

- 2 -

27 Οκτωβρίου 2009

laquoΟΧΙraquo στον πόλεμο

Αφού στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα γιόρταζε την εθνική εορτή του laquoΌχιraquo η αγαπητή μας

θεατρική ομάδα κυριολεκτικά σκοτώθηκε να μας παρουσιάσει το πρόγραμμά τους

Με την κυρία Αντωναράκου να τους φωνάζει συνεχώς (καλό αυτό ndash χωρίς κραυγές

δουλειά δε γίνεται) τα παιδιά κατάφεραν να μας δώσουν ένα πολύ καλό show

Δυστυχώς για τους Χ λόγους η παράσταση έπρεπε να παιχτεί στην αίθουσα ping-pong

όπου ούτε οι θεατές ούτε τα σχολικά μας Brad-άκια και Angelin-ες είχαν αρκετό χώρο

Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να μας καθηλώσουν με τα ουρλιαχτά της Μάγδας τις

συγκρούσεις του Αντρέα και του Κονσταντίν με τον Φάκη το ρωσικό μονόλογο του

Μιχάλη (τον οποίο μόνο τα τυχερούλια που μιλάνε αυτή τη γλώσσα κατόρθωσαν να

καταλάβουνhellip)

Μετά την ομιλία της κυρίας Σιούτη και την αναχώρηση του κοινού από την αίθουσα μόνο

τα συγχαρητήρια μπορούσε να ακούσει κανείς γύρω του Με αυτό φαίνεται πως (ασχέτως

αν το κατάλαβαν ή όχι) το πρόγραμμα άρεσε σε όλους

Έτσι κι εγώ θέλω να πω τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσους είχαν κάποιο (μικρό ή

μεγάλο) ρόλο στην παράσταση αυτή ndash ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ

PS Αναρωτιέμαι μόνο εάν μας έχει ακούσει τελικά η απέναντι πολυκατοικίαhellip

Ελένη Μάρεκ

Στη γιορτή συμμετείχαν κατά σειρά εμφάνισης οι Μάγκντα Σομπτσύνσκα Φάκη Χάτζη Καρίμ Καλόκο Σάλβα Βαραντασβίλι Ανδρέας Λάβνερ Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Σωτηρία Μπακιρτζή Μιχάλης Τσιμπρικόβ Όλεγκ Τριγκομπιούκ Αλιόνα Πετρούκ Γκρέγκορυ Γκαλούτ Βάζγκεν Τοβμασιάν Ντόναλντ Φεϊζούλα

- 3 -

την αφίσα για το πρόγραμμα της

γιορτής σχεδίασε η

Χέιζελ Αλκαντάρα

Στις 28 Οκτωβρίου παρακολουθήσαμε τη

σχολική γιορτή για το laquoόχιraquo στον πόλεμο

Περιμέναμε λίγο μέχρι να αρχίσει όμως

ήμασταν υπομονετικοί Ξέραμε ότι ο χρόνος

και οι πρόβες στις οποίες τα παιδιά

προετοιμάζονταν ήταν ελάχιστες όμως

γνωρίζοντας την αγάπη τους για το θέατρο

είχαμε πίστη σrsquo αυτούς όσο και στην

ερχόμενη παράσταση Όταν έφτασε η ώρα άρχισαν να βγαίνουν τα παιδιά

απαγγέλοντας τους ρόλους τους Πρώτη εμφανίστηκε η Μάγδα Σομπτσύνσκα με τη

γνωστή gothic εμφάνισή της Στη συνέχεια είδαμε κι άλλα Τη laquoμάχηraquo ανάμεσα στον Φάκη και τον Αντρέα Ακούσαμε δύο απαγγελίες σε ξένες γλώσσες Μία στα γερμανικά

και την άλλη στα ρωσικά Καμία από αυτές δεν κατάλαβα (δεν είναι και τηλεόραση να

βάλουν υπότιτλους) όμως απrsquo ότι πρόσεξα το ρωσικό κείμενο πρέπει να ήταν καλό

γιατί οι συμμαθητές που καταλάβαιναν δεν

κρύβονταν με το γέλιο τους Πλάκα είχε και

η εμφάνιση του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ ή

πιο πολύ το laquoμεγάλοraquo μουστάκι του (χωρίς παρεξήγηση Κώστα αλλά ξέρεις ότι είναι

αλήθεια) ∆εν κρύβω ότι για τόσο λίγο

χρόνο που είχαν τα παιδιά για την

προετοιμασία (το ξαναγράφωhellip για

υπενθύμιση και υπογράμμισηhellip) η

παράσταση και οι πρωταγωνιστές της ήταν

εντυπωσιακοί Μας πέρασαν το μήνυμα που

ήθελαν να μας περάσουν (ότι κατάλαβε ο

καθένας δηλαδή) και επιπλέον μας

διασκέδασαν Μας τα χάλασε λίγο το

μέρος (η αίθουσα δηλαδή) αλλά οι πιο

καλές παραστάσεις γίνονται στα πιο

απροσδόκητα μέρη

Για να μη μείνετε με την απορία τα κείμενα που παρουσιάστηκαν στη γιορτή ήταν

Αποσπάσματα από τα ποιήματα ldquoΤι είναι η πατρίδα μαςrdquo του Γεωργίου Δροσίνη και ldquoΦυσάειrdquo του Τάσου Λειβαδίτη

Θεατρικό βασισμένο στο διήγημα ldquoΚαθένας στο δικό του πόλεμοrdquo του Ουίλιαμ Σαρογιάν

Αποσπάσματα από τα ldquoΠολιτικά κείμεναrdquo του ΜπΜπρέχτ (Χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του Hess προς το γερμανικό λαό 1934) και από το ldquoΗμερολόγιο ενός Τρελούrdquo του Νικολάι Γκογκόλ στη γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου

Μαριέττα Πιεγκάτ

- 4 -

Η ακούραστη ρεπόρτερ μας Ελένη Μάρεκ ανακρίνει τους πρωταγωνιστέςhellip

Συνέντευξη με την Μάγδα Σομπτσύνσκα

Σ Μάγδα ποιος ήταν ο ρόλος σου στην παράσταση Τι είχες ως στόχο να παρέχεις στους θεατές

Ο ρόλος μου είχε δύο μηνύματα Πρώτον τους ρώταγα τι στ΄ αλήθεια είναι η πατρίδα γιrsquo αυτούς Αν είναι μόνο τα όμορφα τοπία ενός κράτους ή μήπως είναι κάτι περισσότερο ∆εύτερον ήταν να τους παρουσιάσω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι μια μαριονέτα του συστήματος Να τους δείξω την υποκρισία με την οποία μας τάιζαν στην περίοδο του πολέμου

Σ Ποιο ήταν το μήνυμα της παράστασης Τι θέλατε να επιτυγχάνει

Γενικά το μήνυμα ήταν απλό Να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν για τον πόλεμο αλλά προ παντός για τους δεσμούς που συνδέουν τον άνθρωπο με την πατρίδα του

Σ Χαιρόσουν για το ρόλο που έλαβες Γιατί

Φυσικά και χαιρόμουν Κάθε ρόλος ακόμα και ο πιο μικρός μου φέρνει μεγάλη χαρά επειδή αγαπώ το θέατρο Γιατί μου άρεσε αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος Λόγω του σπουδαίου μηνύματος που έδινε στους θεατές από τον Κλαούντιου Νεγκρίλα

Σ Παρά το μικρό αριθμό προβών ικανοποιήθηκες με τα αποτελέσματα Σου άρεσε πώς έπαιζαν οι άλλοι Πώς νομίζεις ότι έπαιξες εσύ

Πιστεύω ότι τα τελικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλά Όλοι έπαιξαν πολύ καλά Πώς τα πήγα εγώ Χμμ αν είναι για την ηθοποιία είμαι τελειοθήρας και σίγουρα θα έβρισκα κάποια λάθη αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κρίνει το κοινό όχι εγώ αφού ο ρόλος ήταν γιrsquo αυτούς

Σ Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα

Ναι Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους αρμόδιους για τα προγράμματά μας καθώς επίσης και όλους τους μαθητές που παίρνουν μέρος σrsquo αυτά ndash γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ σε μία τόσο καλή ομάδα

από τον Βαλερί Σεβτσένκο

- 5 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Τέταρτη χρονιά και το Χωρίς Σύνορα εξακολουθεί να υπάρχει παρά το ότι 4 χρόνια μοιάζουν να είναι υπερβολικά πολλά σε μια χώρα όπου laquoτίποτε δεν είναι μονιμότεροraquo από το προσωρινόhellip Το Χωρίς Σύνορα έχει αλλάξει μια και στη διάρκεια του ταξιδιού του έχει laquoφορτώσειraquo πολλά τα βραβεία που πήρε δεν είναι το πιο σημαντικό απrsquo όλαhellip Όλοι όσοι πέρασαν από τις σελίδες του όλοι όσοι το πήραν στα χέρια τους όλοι όσοι το αγάπησαν ndash ή το μίσησανhellip Όλοι αυτοί ΕΙΝΑΙ το Χωρίς Σύνορα -που έγινε με τη σειρά του αυτό που το έκαναν οι μαθητές και οι καθηγητές αυτού του σχολείουhellip hellipΚαι θα ήταν υποκριτικό να πω ότι δεν έχει αλλάξει κι εμάς η αλήθεια είναι πως λίγο το υποπτεύεται κανείς όταν παίρνει την απόφαση να φτιάξει κάτι τέτοιο όλην αυτή την αλλαγή που θα έρθειhellip Και παρά τα μεγάλα λόγια (που θα ακουστούν κάπως σαν μανιφέστο) στο πρώτο editorial του πρώτου τεύχους της πρώτης χρονιάς λίγο υποψιάζεσαι (λίγο το υποψιαζόμασταν όλοι τότε η Ναταλί η Γιασμίν ο Μπάρτος η Άιζα η Σάντρα η Κλεμεντίνα η Όλγα η Σάρα η Ιουλίαhellip) τι είναι αυτό που πρόκειται να ξεκινήσει - κάτι που με ένα περίεργο τρόπο θα αντιπροσωπεύει όλο το σχολείο όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σrsquo ένα ζωντανό οργανισμό γιατί τέτοιο θα θέλαμε εμείς να είναι το σχολείο ζωντανό τουλάχιστον αυτό ν υτά τα τέσσερα χρόν πέραhellip έδειξαν τα κείμενα όσω έχουν γράψει α ια εδώΕίναι όμως ανόητο να πιστέψουμε ότι η εφημερίδα έχει αλλάξει το σχολείο ndash οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ούτε και γίνονται καλύτεροι αν κάποιος ανάμεσά τους τολμήσει και εκφράσει τις σκέψεις του ndash ή γράψει ένα υπέροχο λογοτεχνικό κείμενο ndash ή καθίσει να δουλέψει στον ελεύθερο χρόνο του (ακόμα κι όταν το φως του ήλιου έχει πέσει) για να πάρουν κάποιοι στα χέρια τους μια εφημερίδαhellip Οι άνθρωποι συνεχίζουν να τσακώνονται και να προβληματίζονται για το αν κάποιος τους laquoτην έφερεraquo συνεχίζουν να κοιτάζουν το συμφέρον τους και την πάρτη τους mdashlaquoκαι τι με νοιάζει εμένα το σχολείοraquo θα έλεγε κάποιος που εισπράττει στη ζωή του την έλλειψη ενδιαφέροντος τις κάθε λογής απογοητεύσεις - και ποιος θα μπορούσε να δικο του πει ότι έχει άΊσως λοιπόν το Χωρίς Σύνορα να είναι και αυτοί mdashοι άνθρωποι που δεν θα το κοιτάξουν ποτέ γιατί πιστεύουν ότι δεν έχει τίποτα να τους δώσει ή γιατί δεν πιστεύουν σε τίποταhellip Στο κάτωndashκάτω τα σύνορα δεν υπάρχουν μόνο ανάμεσα στις πατρίδεςhellip ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν και είναι για εμάς λιγάκι πειρασμός (μια και την laquoέχουμε δει έτσιraquo) να προσπαθήσουμε να τα βγάλουμε από κει μέσα (αφιερωμένο σrsquo εκείνον που κοιτούσε μόνο τις εικόνεςhellip) ΓΣ

- 2 -

27 Οκτωβρίου 2009

laquoΟΧΙraquo στον πόλεμο

Αφού στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα γιόρταζε την εθνική εορτή του laquoΌχιraquo η αγαπητή μας

θεατρική ομάδα κυριολεκτικά σκοτώθηκε να μας παρουσιάσει το πρόγραμμά τους

Με την κυρία Αντωναράκου να τους φωνάζει συνεχώς (καλό αυτό ndash χωρίς κραυγές

δουλειά δε γίνεται) τα παιδιά κατάφεραν να μας δώσουν ένα πολύ καλό show

Δυστυχώς για τους Χ λόγους η παράσταση έπρεπε να παιχτεί στην αίθουσα ping-pong

όπου ούτε οι θεατές ούτε τα σχολικά μας Brad-άκια και Angelin-ες είχαν αρκετό χώρο

Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να μας καθηλώσουν με τα ουρλιαχτά της Μάγδας τις

συγκρούσεις του Αντρέα και του Κονσταντίν με τον Φάκη το ρωσικό μονόλογο του

Μιχάλη (τον οποίο μόνο τα τυχερούλια που μιλάνε αυτή τη γλώσσα κατόρθωσαν να

καταλάβουνhellip)

Μετά την ομιλία της κυρίας Σιούτη και την αναχώρηση του κοινού από την αίθουσα μόνο

τα συγχαρητήρια μπορούσε να ακούσει κανείς γύρω του Με αυτό φαίνεται πως (ασχέτως

αν το κατάλαβαν ή όχι) το πρόγραμμα άρεσε σε όλους

Έτσι κι εγώ θέλω να πω τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσους είχαν κάποιο (μικρό ή

μεγάλο) ρόλο στην παράσταση αυτή ndash ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ

PS Αναρωτιέμαι μόνο εάν μας έχει ακούσει τελικά η απέναντι πολυκατοικίαhellip

Ελένη Μάρεκ

Στη γιορτή συμμετείχαν κατά σειρά εμφάνισης οι Μάγκντα Σομπτσύνσκα Φάκη Χάτζη Καρίμ Καλόκο Σάλβα Βαραντασβίλι Ανδρέας Λάβνερ Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Σωτηρία Μπακιρτζή Μιχάλης Τσιμπρικόβ Όλεγκ Τριγκομπιούκ Αλιόνα Πετρούκ Γκρέγκορυ Γκαλούτ Βάζγκεν Τοβμασιάν Ντόναλντ Φεϊζούλα

- 3 -

την αφίσα για το πρόγραμμα της

γιορτής σχεδίασε η

Χέιζελ Αλκαντάρα

Στις 28 Οκτωβρίου παρακολουθήσαμε τη

σχολική γιορτή για το laquoόχιraquo στον πόλεμο

Περιμέναμε λίγο μέχρι να αρχίσει όμως

ήμασταν υπομονετικοί Ξέραμε ότι ο χρόνος

και οι πρόβες στις οποίες τα παιδιά

προετοιμάζονταν ήταν ελάχιστες όμως

γνωρίζοντας την αγάπη τους για το θέατρο

είχαμε πίστη σrsquo αυτούς όσο και στην

ερχόμενη παράσταση Όταν έφτασε η ώρα άρχισαν να βγαίνουν τα παιδιά

απαγγέλοντας τους ρόλους τους Πρώτη εμφανίστηκε η Μάγδα Σομπτσύνσκα με τη

γνωστή gothic εμφάνισή της Στη συνέχεια είδαμε κι άλλα Τη laquoμάχηraquo ανάμεσα στον Φάκη και τον Αντρέα Ακούσαμε δύο απαγγελίες σε ξένες γλώσσες Μία στα γερμανικά

και την άλλη στα ρωσικά Καμία από αυτές δεν κατάλαβα (δεν είναι και τηλεόραση να

βάλουν υπότιτλους) όμως απrsquo ότι πρόσεξα το ρωσικό κείμενο πρέπει να ήταν καλό

γιατί οι συμμαθητές που καταλάβαιναν δεν

κρύβονταν με το γέλιο τους Πλάκα είχε και

η εμφάνιση του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ ή

πιο πολύ το laquoμεγάλοraquo μουστάκι του (χωρίς παρεξήγηση Κώστα αλλά ξέρεις ότι είναι

αλήθεια) ∆εν κρύβω ότι για τόσο λίγο

χρόνο που είχαν τα παιδιά για την

προετοιμασία (το ξαναγράφωhellip για

υπενθύμιση και υπογράμμισηhellip) η

παράσταση και οι πρωταγωνιστές της ήταν

εντυπωσιακοί Μας πέρασαν το μήνυμα που

ήθελαν να μας περάσουν (ότι κατάλαβε ο

καθένας δηλαδή) και επιπλέον μας

διασκέδασαν Μας τα χάλασε λίγο το

μέρος (η αίθουσα δηλαδή) αλλά οι πιο

καλές παραστάσεις γίνονται στα πιο

απροσδόκητα μέρη

Για να μη μείνετε με την απορία τα κείμενα που παρουσιάστηκαν στη γιορτή ήταν

Αποσπάσματα από τα ποιήματα ldquoΤι είναι η πατρίδα μαςrdquo του Γεωργίου Δροσίνη και ldquoΦυσάειrdquo του Τάσου Λειβαδίτη

Θεατρικό βασισμένο στο διήγημα ldquoΚαθένας στο δικό του πόλεμοrdquo του Ουίλιαμ Σαρογιάν

Αποσπάσματα από τα ldquoΠολιτικά κείμεναrdquo του ΜπΜπρέχτ (Χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του Hess προς το γερμανικό λαό 1934) και από το ldquoΗμερολόγιο ενός Τρελούrdquo του Νικολάι Γκογκόλ στη γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου

Μαριέττα Πιεγκάτ

- 4 -

Η ακούραστη ρεπόρτερ μας Ελένη Μάρεκ ανακρίνει τους πρωταγωνιστέςhellip

Συνέντευξη με την Μάγδα Σομπτσύνσκα

Σ Μάγδα ποιος ήταν ο ρόλος σου στην παράσταση Τι είχες ως στόχο να παρέχεις στους θεατές

Ο ρόλος μου είχε δύο μηνύματα Πρώτον τους ρώταγα τι στ΄ αλήθεια είναι η πατρίδα γιrsquo αυτούς Αν είναι μόνο τα όμορφα τοπία ενός κράτους ή μήπως είναι κάτι περισσότερο ∆εύτερον ήταν να τους παρουσιάσω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι μια μαριονέτα του συστήματος Να τους δείξω την υποκρισία με την οποία μας τάιζαν στην περίοδο του πολέμου

Σ Ποιο ήταν το μήνυμα της παράστασης Τι θέλατε να επιτυγχάνει

Γενικά το μήνυμα ήταν απλό Να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν για τον πόλεμο αλλά προ παντός για τους δεσμούς που συνδέουν τον άνθρωπο με την πατρίδα του

Σ Χαιρόσουν για το ρόλο που έλαβες Γιατί

Φυσικά και χαιρόμουν Κάθε ρόλος ακόμα και ο πιο μικρός μου φέρνει μεγάλη χαρά επειδή αγαπώ το θέατρο Γιατί μου άρεσε αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος Λόγω του σπουδαίου μηνύματος που έδινε στους θεατές από τον Κλαούντιου Νεγκρίλα

Σ Παρά το μικρό αριθμό προβών ικανοποιήθηκες με τα αποτελέσματα Σου άρεσε πώς έπαιζαν οι άλλοι Πώς νομίζεις ότι έπαιξες εσύ

Πιστεύω ότι τα τελικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλά Όλοι έπαιξαν πολύ καλά Πώς τα πήγα εγώ Χμμ αν είναι για την ηθοποιία είμαι τελειοθήρας και σίγουρα θα έβρισκα κάποια λάθη αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κρίνει το κοινό όχι εγώ αφού ο ρόλος ήταν γιrsquo αυτούς

Σ Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα

Ναι Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους αρμόδιους για τα προγράμματά μας καθώς επίσης και όλους τους μαθητές που παίρνουν μέρος σrsquo αυτά ndash γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ σε μία τόσο καλή ομάδα

από τον Βαλερί Σεβτσένκο

- 5 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

27 Οκτωβρίου 2009

laquoΟΧΙraquo στον πόλεμο

Αφού στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα γιόρταζε την εθνική εορτή του laquoΌχιraquo η αγαπητή μας

θεατρική ομάδα κυριολεκτικά σκοτώθηκε να μας παρουσιάσει το πρόγραμμά τους

Με την κυρία Αντωναράκου να τους φωνάζει συνεχώς (καλό αυτό ndash χωρίς κραυγές

δουλειά δε γίνεται) τα παιδιά κατάφεραν να μας δώσουν ένα πολύ καλό show

Δυστυχώς για τους Χ λόγους η παράσταση έπρεπε να παιχτεί στην αίθουσα ping-pong

όπου ούτε οι θεατές ούτε τα σχολικά μας Brad-άκια και Angelin-ες είχαν αρκετό χώρο

Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να μας καθηλώσουν με τα ουρλιαχτά της Μάγδας τις

συγκρούσεις του Αντρέα και του Κονσταντίν με τον Φάκη το ρωσικό μονόλογο του

Μιχάλη (τον οποίο μόνο τα τυχερούλια που μιλάνε αυτή τη γλώσσα κατόρθωσαν να

καταλάβουνhellip)

Μετά την ομιλία της κυρίας Σιούτη και την αναχώρηση του κοινού από την αίθουσα μόνο

τα συγχαρητήρια μπορούσε να ακούσει κανείς γύρω του Με αυτό φαίνεται πως (ασχέτως

αν το κατάλαβαν ή όχι) το πρόγραμμα άρεσε σε όλους

Έτσι κι εγώ θέλω να πω τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσους είχαν κάποιο (μικρό ή

μεγάλο) ρόλο στην παράσταση αυτή ndash ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ

PS Αναρωτιέμαι μόνο εάν μας έχει ακούσει τελικά η απέναντι πολυκατοικίαhellip

Ελένη Μάρεκ

Στη γιορτή συμμετείχαν κατά σειρά εμφάνισης οι Μάγκντα Σομπτσύνσκα Φάκη Χάτζη Καρίμ Καλόκο Σάλβα Βαραντασβίλι Ανδρέας Λάβνερ Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Σωτηρία Μπακιρτζή Μιχάλης Τσιμπρικόβ Όλεγκ Τριγκομπιούκ Αλιόνα Πετρούκ Γκρέγκορυ Γκαλούτ Βάζγκεν Τοβμασιάν Ντόναλντ Φεϊζούλα

- 3 -

την αφίσα για το πρόγραμμα της

γιορτής σχεδίασε η

Χέιζελ Αλκαντάρα

Στις 28 Οκτωβρίου παρακολουθήσαμε τη

σχολική γιορτή για το laquoόχιraquo στον πόλεμο

Περιμέναμε λίγο μέχρι να αρχίσει όμως

ήμασταν υπομονετικοί Ξέραμε ότι ο χρόνος

και οι πρόβες στις οποίες τα παιδιά

προετοιμάζονταν ήταν ελάχιστες όμως

γνωρίζοντας την αγάπη τους για το θέατρο

είχαμε πίστη σrsquo αυτούς όσο και στην

ερχόμενη παράσταση Όταν έφτασε η ώρα άρχισαν να βγαίνουν τα παιδιά

απαγγέλοντας τους ρόλους τους Πρώτη εμφανίστηκε η Μάγδα Σομπτσύνσκα με τη

γνωστή gothic εμφάνισή της Στη συνέχεια είδαμε κι άλλα Τη laquoμάχηraquo ανάμεσα στον Φάκη και τον Αντρέα Ακούσαμε δύο απαγγελίες σε ξένες γλώσσες Μία στα γερμανικά

και την άλλη στα ρωσικά Καμία από αυτές δεν κατάλαβα (δεν είναι και τηλεόραση να

βάλουν υπότιτλους) όμως απrsquo ότι πρόσεξα το ρωσικό κείμενο πρέπει να ήταν καλό

γιατί οι συμμαθητές που καταλάβαιναν δεν

κρύβονταν με το γέλιο τους Πλάκα είχε και

η εμφάνιση του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ ή

πιο πολύ το laquoμεγάλοraquo μουστάκι του (χωρίς παρεξήγηση Κώστα αλλά ξέρεις ότι είναι

αλήθεια) ∆εν κρύβω ότι για τόσο λίγο

χρόνο που είχαν τα παιδιά για την

προετοιμασία (το ξαναγράφωhellip για

υπενθύμιση και υπογράμμισηhellip) η

παράσταση και οι πρωταγωνιστές της ήταν

εντυπωσιακοί Μας πέρασαν το μήνυμα που

ήθελαν να μας περάσουν (ότι κατάλαβε ο

καθένας δηλαδή) και επιπλέον μας

διασκέδασαν Μας τα χάλασε λίγο το

μέρος (η αίθουσα δηλαδή) αλλά οι πιο

καλές παραστάσεις γίνονται στα πιο

απροσδόκητα μέρη

Για να μη μείνετε με την απορία τα κείμενα που παρουσιάστηκαν στη γιορτή ήταν

Αποσπάσματα από τα ποιήματα ldquoΤι είναι η πατρίδα μαςrdquo του Γεωργίου Δροσίνη και ldquoΦυσάειrdquo του Τάσου Λειβαδίτη

Θεατρικό βασισμένο στο διήγημα ldquoΚαθένας στο δικό του πόλεμοrdquo του Ουίλιαμ Σαρογιάν

Αποσπάσματα από τα ldquoΠολιτικά κείμεναrdquo του ΜπΜπρέχτ (Χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του Hess προς το γερμανικό λαό 1934) και από το ldquoΗμερολόγιο ενός Τρελούrdquo του Νικολάι Γκογκόλ στη γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου

Μαριέττα Πιεγκάτ

- 4 -

Η ακούραστη ρεπόρτερ μας Ελένη Μάρεκ ανακρίνει τους πρωταγωνιστέςhellip

Συνέντευξη με την Μάγδα Σομπτσύνσκα

Σ Μάγδα ποιος ήταν ο ρόλος σου στην παράσταση Τι είχες ως στόχο να παρέχεις στους θεατές

Ο ρόλος μου είχε δύο μηνύματα Πρώτον τους ρώταγα τι στ΄ αλήθεια είναι η πατρίδα γιrsquo αυτούς Αν είναι μόνο τα όμορφα τοπία ενός κράτους ή μήπως είναι κάτι περισσότερο ∆εύτερον ήταν να τους παρουσιάσω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι μια μαριονέτα του συστήματος Να τους δείξω την υποκρισία με την οποία μας τάιζαν στην περίοδο του πολέμου

Σ Ποιο ήταν το μήνυμα της παράστασης Τι θέλατε να επιτυγχάνει

Γενικά το μήνυμα ήταν απλό Να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν για τον πόλεμο αλλά προ παντός για τους δεσμούς που συνδέουν τον άνθρωπο με την πατρίδα του

Σ Χαιρόσουν για το ρόλο που έλαβες Γιατί

Φυσικά και χαιρόμουν Κάθε ρόλος ακόμα και ο πιο μικρός μου φέρνει μεγάλη χαρά επειδή αγαπώ το θέατρο Γιατί μου άρεσε αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος Λόγω του σπουδαίου μηνύματος που έδινε στους θεατές από τον Κλαούντιου Νεγκρίλα

Σ Παρά το μικρό αριθμό προβών ικανοποιήθηκες με τα αποτελέσματα Σου άρεσε πώς έπαιζαν οι άλλοι Πώς νομίζεις ότι έπαιξες εσύ

Πιστεύω ότι τα τελικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλά Όλοι έπαιξαν πολύ καλά Πώς τα πήγα εγώ Χμμ αν είναι για την ηθοποιία είμαι τελειοθήρας και σίγουρα θα έβρισκα κάποια λάθη αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κρίνει το κοινό όχι εγώ αφού ο ρόλος ήταν γιrsquo αυτούς

Σ Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα

Ναι Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους αρμόδιους για τα προγράμματά μας καθώς επίσης και όλους τους μαθητές που παίρνουν μέρος σrsquo αυτά ndash γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ σε μία τόσο καλή ομάδα

από τον Βαλερί Σεβτσένκο

- 5 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

την αφίσα για το πρόγραμμα της

γιορτής σχεδίασε η

Χέιζελ Αλκαντάρα

Στις 28 Οκτωβρίου παρακολουθήσαμε τη

σχολική γιορτή για το laquoόχιraquo στον πόλεμο

Περιμέναμε λίγο μέχρι να αρχίσει όμως

ήμασταν υπομονετικοί Ξέραμε ότι ο χρόνος

και οι πρόβες στις οποίες τα παιδιά

προετοιμάζονταν ήταν ελάχιστες όμως

γνωρίζοντας την αγάπη τους για το θέατρο

είχαμε πίστη σrsquo αυτούς όσο και στην

ερχόμενη παράσταση Όταν έφτασε η ώρα άρχισαν να βγαίνουν τα παιδιά

απαγγέλοντας τους ρόλους τους Πρώτη εμφανίστηκε η Μάγδα Σομπτσύνσκα με τη

γνωστή gothic εμφάνισή της Στη συνέχεια είδαμε κι άλλα Τη laquoμάχηraquo ανάμεσα στον Φάκη και τον Αντρέα Ακούσαμε δύο απαγγελίες σε ξένες γλώσσες Μία στα γερμανικά

και την άλλη στα ρωσικά Καμία από αυτές δεν κατάλαβα (δεν είναι και τηλεόραση να

βάλουν υπότιτλους) όμως απrsquo ότι πρόσεξα το ρωσικό κείμενο πρέπει να ήταν καλό

γιατί οι συμμαθητές που καταλάβαιναν δεν

κρύβονταν με το γέλιο τους Πλάκα είχε και

η εμφάνιση του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ ή

πιο πολύ το laquoμεγάλοraquo μουστάκι του (χωρίς παρεξήγηση Κώστα αλλά ξέρεις ότι είναι

αλήθεια) ∆εν κρύβω ότι για τόσο λίγο

χρόνο που είχαν τα παιδιά για την

προετοιμασία (το ξαναγράφωhellip για

υπενθύμιση και υπογράμμισηhellip) η

παράσταση και οι πρωταγωνιστές της ήταν

εντυπωσιακοί Μας πέρασαν το μήνυμα που

ήθελαν να μας περάσουν (ότι κατάλαβε ο

καθένας δηλαδή) και επιπλέον μας

διασκέδασαν Μας τα χάλασε λίγο το

μέρος (η αίθουσα δηλαδή) αλλά οι πιο

καλές παραστάσεις γίνονται στα πιο

απροσδόκητα μέρη

Για να μη μείνετε με την απορία τα κείμενα που παρουσιάστηκαν στη γιορτή ήταν

Αποσπάσματα από τα ποιήματα ldquoΤι είναι η πατρίδα μαςrdquo του Γεωργίου Δροσίνη και ldquoΦυσάειrdquo του Τάσου Λειβαδίτη

Θεατρικό βασισμένο στο διήγημα ldquoΚαθένας στο δικό του πόλεμοrdquo του Ουίλιαμ Σαρογιάν

Αποσπάσματα από τα ldquoΠολιτικά κείμεναrdquo του ΜπΜπρέχτ (Χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του Hess προς το γερμανικό λαό 1934) και από το ldquoΗμερολόγιο ενός Τρελούrdquo του Νικολάι Γκογκόλ στη γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου

Μαριέττα Πιεγκάτ

- 4 -

Η ακούραστη ρεπόρτερ μας Ελένη Μάρεκ ανακρίνει τους πρωταγωνιστέςhellip

Συνέντευξη με την Μάγδα Σομπτσύνσκα

Σ Μάγδα ποιος ήταν ο ρόλος σου στην παράσταση Τι είχες ως στόχο να παρέχεις στους θεατές

Ο ρόλος μου είχε δύο μηνύματα Πρώτον τους ρώταγα τι στ΄ αλήθεια είναι η πατρίδα γιrsquo αυτούς Αν είναι μόνο τα όμορφα τοπία ενός κράτους ή μήπως είναι κάτι περισσότερο ∆εύτερον ήταν να τους παρουσιάσω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι μια μαριονέτα του συστήματος Να τους δείξω την υποκρισία με την οποία μας τάιζαν στην περίοδο του πολέμου

Σ Ποιο ήταν το μήνυμα της παράστασης Τι θέλατε να επιτυγχάνει

Γενικά το μήνυμα ήταν απλό Να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν για τον πόλεμο αλλά προ παντός για τους δεσμούς που συνδέουν τον άνθρωπο με την πατρίδα του

Σ Χαιρόσουν για το ρόλο που έλαβες Γιατί

Φυσικά και χαιρόμουν Κάθε ρόλος ακόμα και ο πιο μικρός μου φέρνει μεγάλη χαρά επειδή αγαπώ το θέατρο Γιατί μου άρεσε αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος Λόγω του σπουδαίου μηνύματος που έδινε στους θεατές από τον Κλαούντιου Νεγκρίλα

Σ Παρά το μικρό αριθμό προβών ικανοποιήθηκες με τα αποτελέσματα Σου άρεσε πώς έπαιζαν οι άλλοι Πώς νομίζεις ότι έπαιξες εσύ

Πιστεύω ότι τα τελικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλά Όλοι έπαιξαν πολύ καλά Πώς τα πήγα εγώ Χμμ αν είναι για την ηθοποιία είμαι τελειοθήρας και σίγουρα θα έβρισκα κάποια λάθη αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κρίνει το κοινό όχι εγώ αφού ο ρόλος ήταν γιrsquo αυτούς

Σ Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα

Ναι Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους αρμόδιους για τα προγράμματά μας καθώς επίσης και όλους τους μαθητές που παίρνουν μέρος σrsquo αυτά ndash γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ σε μία τόσο καλή ομάδα

από τον Βαλερί Σεβτσένκο

- 5 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Η ακούραστη ρεπόρτερ μας Ελένη Μάρεκ ανακρίνει τους πρωταγωνιστέςhellip

Συνέντευξη με την Μάγδα Σομπτσύνσκα

Σ Μάγδα ποιος ήταν ο ρόλος σου στην παράσταση Τι είχες ως στόχο να παρέχεις στους θεατές

Ο ρόλος μου είχε δύο μηνύματα Πρώτον τους ρώταγα τι στ΄ αλήθεια είναι η πατρίδα γιrsquo αυτούς Αν είναι μόνο τα όμορφα τοπία ενός κράτους ή μήπως είναι κάτι περισσότερο ∆εύτερον ήταν να τους παρουσιάσω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι μια μαριονέτα του συστήματος Να τους δείξω την υποκρισία με την οποία μας τάιζαν στην περίοδο του πολέμου

Σ Ποιο ήταν το μήνυμα της παράστασης Τι θέλατε να επιτυγχάνει

Γενικά το μήνυμα ήταν απλό Να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν για τον πόλεμο αλλά προ παντός για τους δεσμούς που συνδέουν τον άνθρωπο με την πατρίδα του

Σ Χαιρόσουν για το ρόλο που έλαβες Γιατί

Φυσικά και χαιρόμουν Κάθε ρόλος ακόμα και ο πιο μικρός μου φέρνει μεγάλη χαρά επειδή αγαπώ το θέατρο Γιατί μου άρεσε αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος Λόγω του σπουδαίου μηνύματος που έδινε στους θεατές από τον Κλαούντιου Νεγκρίλα

Σ Παρά το μικρό αριθμό προβών ικανοποιήθηκες με τα αποτελέσματα Σου άρεσε πώς έπαιζαν οι άλλοι Πώς νομίζεις ότι έπαιξες εσύ

Πιστεύω ότι τα τελικά αποτελέσματα ήταν πολύ καλά Όλοι έπαιξαν πολύ καλά Πώς τα πήγα εγώ Χμμ αν είναι για την ηθοποιία είμαι τελειοθήρας και σίγουρα θα έβρισκα κάποια λάθη αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κρίνει το κοινό όχι εγώ αφού ο ρόλος ήταν γιrsquo αυτούς

Σ Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα

Ναι Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους αρμόδιους για τα προγράμματά μας καθώς επίσης και όλους τους μαθητές που παίρνουν μέρος σrsquo αυτά ndash γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ σε μία τόσο καλή ομάδα

από τον Βαλερί Σεβτσένκο

- 5 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

30 Οκτωβρίου 2009

Ξέρετε πως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου ήταν το Halloween Και βέβαια το ξέρατε Με εμένα να τρέχω ολόκληρη την Παρασκευή με ψεύτικα δόντια βαμπίρ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το έχετε μάθει ακόμη Ξέρετε όμως από πού μας ήρθε αυτό και τι είναι

To Halloween είναι γιορτή του δυτικού κόσμου κατά την οποία τα παιδιά μεταμφιέζονται κατά κανόνα σε κάτι τρομακτικό και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά (trick or treat) Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες όμως διαφοροποιείται πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μια από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ

Τώρα που σας είπα κάτι λίγα για τη γιορτή αυτή ελπίζω του χρόνου δε θα είναι μόνο τα τρελαμένα παιδιά του πολωνικού καφενείου που θα τρομάζουν τους καημένους τους δασκάλους και τα απροστάτευτα παιδάκια )

Dedicated to Miyoshi empty

Ελένη Μάρεκ

Εντάξει εντάξει μέχρι να τυπωθεί το τεύχος έγινε και η γιορτή του Πολυτεχνείου αλλά δεν προλάβαμε

Υπομονή μέχρι το επόμενο τεύχος

- 6 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

λλοογγοοττεεχχννίίαα

Αφιέρωμα

Έλα μη φοβάσαι hellip

Αντίο μην κλαις

Τελευταία Εικόνα του Συμεών Ζαπσή

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία ανήσυχη θάλασσα Λέω μέσα μου πως ldquoδεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα από αυτόrdquo ∆εν σκέφτομαι τι θα γίνει μετά αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνω την ψυχή μου Κοιτάζοντας τα πουλιά προσπαθώ να θυμηθώ τις ωραίες στιγμές των ταξιδιών μου ξέρω πως δεν θα τα περάσω ξανάhellip

- 7 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το νερό που φεύγει της Ειρήνης Αντωναράκου

Πριν φύγει ο Abner - πολύ προφητικά χωρίς να το ξέρει - μου διηγήθηκε μια ιστορία laquoΟι Γιαπωνέζοιraquo μου έλεγε laquoτρώνε πολύ σούσι Φέρνουνε από την άκρη του κόσμου τα πιο νόστιμα ψάρια προκειμένου να κατασιγάσουν την περιέργεια του ουρανίσκου τους Πειραματίζονται στις πιο εκπληκτικές συνταγές γύρω απrsquo το σούσι

Έτσι μια μέρα σκέφτηκαν και αποφάσισαν οι αρχιμάγειροι του σούσι να φέρνουν ψάρια στις δεξαμενές μεγάλων πλοίων γιατί τα ψάρια από τις δικές τους θάλασσες δεν τους έφταναν Εξάλλου ήθελαν να δοκιμάσουν και ψάρια πιασμένα σε θάλασσες που δεν βάζει ανθρώπου νους Όταν έφεραν τους πρώτους τόνους ψαριών τα δοκίμασαν αλλάhellip ω τι απογοήτευση Τα ψάρια είχαν μικρή διαφορά προς το καλύτερο σε σχέση με lsquoκείνα που είχαν συνηθίσει

Τι να κάνουν λοιπόν ξανασυσκέφθηκαν οι αρχιμάγειροι και κατέληξαν στην απόφαση να φέρνουν ΖΩΝΤΑΝΑ Τα ψάρια μέσα στις δεξαμενές των μεγάλων πλοίων που ταξίδευαν στους παρθένους ωκεανούς Τα ψάρια θα ήταν λιγότερα γιατί θα κολυμπούσαν στους τόνους νερού που θα είχαν μέσα τους οι δεξαμενές για να τα κρατούνε ζωντανά Ήρθαν λοιπόν τα πρώτα ζωντανά ψάρια τα δοκίμασαν και lsquoΜμμrsquo Είπαν οι αρχιμάγειροι lsquoπολύ καλύτερη μας φαίνεται η γεύση αλλάhellip κάτι σαν να λείπει Δεν είναι αυτό που ψάχνουμε Τα ψάριαhellip σαν να μην έχουν αυτό το έντονο κάτιhellip Λοιπόνrsquo είπαν lsquoτην επόμενη φορά θα φέρουμε τα ζωντανά ψάρια αλλά θα βάλουμε μέσα κι έναν-δυο ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ και ΜΕΔΟΥΣΕΣ για να κυνηγάνε τα ψάρια σrsquo όλη την διαδρομή κι έτσι τα ψάρια να μην τεμπελιάζουν Να είναι πάντα σε ετοιμότητα

Αυτό και έγινε Δυο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες (ξέρετε αυτοί που είναι οι πιο δολοφονικοί) μπήκαν στις δεξαμενές παρέα με τρεις-τέσσερις μπλε μέδουσες (ξέρετε αυτές που είναι οι πιο δηλητηριώδεις) Σε όλο το ταξίδι προς την Ιαπωνία γινόταν μεγάλος χαμός στο εσωτερικών των δεξαμενών του πλοίου Οι καρχαρίες κυνηγούσαν τα ψάρια οι μέδουσες τους καρχαρίες και τα ψάρια και όλοι πήγαιναν πάνω κάτω μέσα στο νερό για να μην γίνουν τροφή

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους οι ναύτες μπροστά στους αρχιμάγειρους άνοιξαν τις δεξαμενές και ένας τεράστιος όγκος νερού έφυγε έξω παρασύροντας τα ψάρια - όσα είχαν απομείνει - τους καρχαρίες που σπαρταρούσαν και τις μέδουσες ένα σιχαμένο κομμάτι μπλε ζελέ πια Οι αρχιμάγειροι βάλθηκαν να παρασκευάζουν αμέσως το σούσι με τα ψάρια που απέμειναν και τα οποία μόλις είχαν πεθάνει Το σούσι ετοιμάστηκεhellip καιhelliphelliphellip Θεέ μου Δεν είχαν ξαναφάει τόσο νόστιμο σούσι Τελικά είπαν τρίβοντας τις κοιλιές τους βρήκαμε τη συνταγή για το τέλειο σούσιhellip και έφυγαν για να διατάξουν να τους φέρνουν κάθε βδομάδα ψάρια σε ετοιμότητα κυνηγημένα από καρχαρίες και μέδουσεςhellipraquo

Κι αν με ρωτήσετε γιατί σας την λέω αυτή την ιστορία είναι γιατί μοιάζει τόσο μα τόσο πολύ με την πραγματική ζωή Δεν ξέρω από μας ποιος είναι τα ψάρια οι καρχαρίες οι μέδουσες οι αρχιμάγειροι οι ναύτες τα καράβια και οι δεξαμενές

Εγώ πάντως είμαι το νερό που φεύγει

- 8 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Ο φίλος μου ο εαυτός μου του Σορίν Κρετσούν

Είναι δύσκολο να χάσεις αλλά πολύ χειρότερο είναι να μην προσπαθείς ποτέ να το κάνεις (Θεόδωρος Ρούζβελτ)

Αυτή η ιστορία για μερικούς μπορεί να είναι πολύ απλή για όλους πολύ δύσκολη αυτό που μrsquo αρέσει εμένα είναι ότι είναι πραγματική ιστορία Η ιστορία αυτή έχει σχέση με όλους μας άμα δεν έχει καμιά σχέση μαζί σου τότε έχει με τους φίλους μας

Η ιστορία αυτή είναι ένα κομματάκι από τη ζωή ενός λύκου Όταν γεννήθηκε ο μικρός μας λύκος ο πατέρας του τον πήρε προσεκτικά στο στόμα και τον έβγαλε έξω για να τον δούνε όλοι ήταν μια πολύ όμορφη μέρα της άνοιξης όλα τα λουλούδια μες στις ομορφιές τους τα πουλάκια τραγουδούσαν τα μικρά ζωάκια παίζανε διάφορα παιχνίδια Ο μικρός μας λύκος όταν τα είδε όλα αυτά είπε laquoΜπαμπά άσε με κάτω φεύγω να παίξωraquo Ο πατέρας του τον άφησε κάτω τον κοίταξε μες στα μάτια και του είπε laquoμικρέ η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεταιraquo laquoΣιγά τη ζωή μπαμπάraquo του απάντησε ο μικρός και έφυγε

Είχε μια καλή ζωή ο μικρός είχε τα πάντα πολλούς φίλους πολλούς γνωστούς τον σεβόντανε οι άλλοι ndash τι να πούμε είχε μια ζωή έτσι όπως θέλουμε όλοι μας να έχουμε Όλα ήτανε τέλεια μέχρι να μεγαλώσει ο μικρός Όταν μεγάλωσε ο λύκος μας οι γονείς του του είπανε laquoΜικρέ εμείς οι δυο πρέπει να φύγουμε από κοντά σου για να έχεις εσύ ένα τέλειο μέλλον προσπαθούμε να το κάνουμε για να είσαι καλύτερα εσύraquo Ο μικρός τούς κοίταξε χαμογέλασε λίγο τους πήρε αγκαλίτσα και μετά είπε laquoόπως νομίζετεraquo και έφυγε γρήγορα προς τα εκεί που τον περιμένανε οι φίλοι του

Τα πρώτα χρόνια ο μικρός δεν ένιωθε και τόσο πολύ την απουσία των γονιών του εκτός από μερικές μέρες που ήτανε πολύ άρρωστος και ήθελε να τους δει Όμως όταν πήραν τον μικρούλη στην ομάδα που φυλούσε το δάσος εκεί άρχισαν και οι δύσκολες μέρες για κείνον Σrsquo αυτή την ομάδα τούς έμαθαν τα πάντα τους έμαθαν να γίνουν άντρες όπως ήτανε και οι μπαμπάδες τους Ο λύκος μας ήταν πρώτος σε όλα και τον έβαλαν αρχηγό της ομάδας Ο μικρός μας λύκος δεν ήταν πια μικρός είχε γίνει ένας πολύ πραγματικός και σοβαρός λύκος Μια μέρα που όλη η ομάδα ήταν έξω και περιμένανε τον αρχηγό τους αυτός βγήκε και είπε laquoΠαιδιά φεύγω φεύγω να βρω τους γονείς μου Ο πατέρας μου είχε δίκιο Η ζωή δεν είναι έτσι όπως φαίνεται πάω να του πω ότι είχε δίκιοraquo

Ο λύκος μας έμαθε ότι οι γονείς του είναι σε ένα δάσος πολύ μακριά όμως ο λύκος πήγε πήγε να τους βρει Πριν μπει στο καινούργιο δάσος όπου βρίσκονταν οι γονείς του ο λύκος κοίταξε προς τα πίσω πίσω του είχε δει πολλούς φίλους πολύ σεβασμό πολύ αγάπη όμως τα άφησε όλα αυτά πίσω του και συνέχισε να πηγαίνει μπροστά Τελικά βρήκε τους γονείς του τους βρήκε σε εκείνο το δάσος στο οποίο δεν γνώριζε κανέναν άρχιζε μια άλλη ζωή γιrsquo αυτόν όλα απrsquo την αρχή να μάθει να μιλάει τη γλώσσα αυτού του δάσους να γράφει νέοι φίλοι όλα όλα τα πάντα απrsquo την αρχή Είχε βρει πολύ αγάπη στο καινούργιο δάσος βρήκε πολλούς καλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσαν επέστρεψε ξανά η καλή ζωή για τον λύκο μας

Τώρα ο λύκος μας πάλι κάνει άλλο ένα βήμα προς την καλή ζωή πάλι χώρισε με τους φίλους του όμως τώρα έχει την ευκαιρία να τους βλέπει κάθε μέρα το μόνο που δεν τους έχει δίπλα μερικές φορές όταν τους χρειάζεταιhellip δεν το έκανε επειδή έτσι ήθελε αυτός ή οι γονείς του αλλά το έκανε επειδή έτσι είναι η ζωή η ζωή δεν είναι όπως φαίνεται

- 9 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Χρόνια μετά της Ντιάνα Βασίλεβα

Πρώτη λυκείου

Στο μάθημα αγγλικών καθόταν δίπλα μου ένα αγόρι Τον ονόμαζαν τον καλύτερο μου φίλο αλλά εγώ ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά από το μάθημα σηκώθηκε και ήθελε να του δώσω το τετράδιό μου επειδή έλειπε Του το έδωσα Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

∆ευτέρα λυκείου

Το κινητό μου χτύπησε ήταν αυτός έκλαιγε Μου έλεγε ότι χώρισε με την κοπέλα του Ήθελε να πάω σπίτι του για να μη είναι μόνος σε αυτή τη στιγμή Βεβαίως πήγα Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του Είδα τα ωραία μάτια του και επιθυμούσα να είναι δικός μου Μετά άρχισε ένα έργο Το είδαμε Μετά από το έργο πήγε να κοιμηθεί Μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τρίτη λυκείου

Μια μέρα πριν να πάρει το απολυτήριό του ήρθε σε μένα και μου είπε ότι η κοπέλα του είναι άρρωστη και δεν έχει με ποιον να πάει στον χορό Και εγώ δεν είχα με ποιον να πάω και ακόμα όταν ήμασταν στο γυμνάσιο είπαμε ότι αν είμαστε μόνοι για αυτό το βράδυ θα πάμε μαζί Όλα ήταν τέλεια Μετά με ξεπροβόδισε μέχρι το σπίτι μου Τον κοιτούσα στα μάτια και αυτός με κοιτούσε Ήθελα να είναι δικός μου όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μου είπε ότι πέρασε το καλύτερο βράδυ της ζωής του και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Η τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο

Συνεχεία τον έβλεπα Όταν βγήκε στην σκηνή να πάρει το δίπλωμα ήμουνα πολύ χαρούμενηhellip Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquoαγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα κλαίγοντας και μου είπε laquoευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

- 10 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Πέρασαν χρόνια

Ήμουν σrsquo ένα γάμο Ναι στο δικό του γάμο Τον έβλεπα να λέει laquoΝΑΙraquo Έβλεπα πώς παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα Ήθελα να είναι δικός μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλη Μετά ήρθε σε μένα και μου είπε laquo Ήρθες στο γάμο μου ευχαριστώraquo και με φίλησε στο μάγουλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτόν να πω ότι τον αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν

Τα χρόνια πέρασαν τόσο γρήγορα

Τώρα είμαι στον τάφο του καλύτερού μου φίλου Όταν μάζεψαν τα πράγματά του βρήκαν το ημερολόγιό του Το πήρα αμέσως Οι σειρές που διάβασα ήταν laquoΚοιτώντας τα μάτια της ήθελα να είναι δική μου Όμως ήξερα ότι μrsquo αγαπάει σαν φίλο Ήθελα να ξέρει ότι θέλω κάτι άλλο από αυτήν να πω ότι την αγαπάω όμως δεν μπορούσα δεν ήξερα γιατί αλλά ντρεπόμουν Ελπίζω μια μέρα να μου πει ότι μrsquo αγαπάειraquo

- 11 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

the sky is red bcoz of the blood by Lysistrati Ainatzi

the sky is red bcoz of the blood i remember even now in this life the faces of the ones who loved me itrsquos true everyone has someone who loves them i remember the tears of the sky falling in the wide eyes of my brother the staring eyes of the distance beneath the smell of the wet earth around my dead body

my mother lost a child

I was always a lost child I started to die the moment i started to live

this is the first time that i want to live since i live

being a child soft flowers around the neck of a dead child little cuffing the afterworld being a child slipping round around with soft invisible wings in the back staring at the big walls without knowing they are walls

hidden behind the skirt of their mother taking life and death each in one hand one hand for tomorrow that holds the hopes without knowing they are hopes

the last time in this life that i saw the sky it was raining before the crying crowd the relieve of the haters the lost of the lovers

passion was always a flame a fire inside cold violent winds passion was always my favorite drug

this is the first time that i see things and people so alive so colorful so shiny

the sun shines behind the rainy sky death beats like a pounding childrsquos heart

itrsquos the first time since i am dead that i want so much to live

- 12 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Ένα γνωστό άρωμα Της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα περπατούσα όπως πάντα μόνη μου δίπλα μου περνούσανε οι άνθρωποι η ζωή συνέχιζε ενώ η δικιά μου είχε σταματήσει

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα γνωστό άρωμα στον αέρα γύρω μου ένα άρωμα που γνωρίζω καλά ήταν το δικό σου άρωμα

Αλλά δεν γύρισα δεν σε έψαξα με τα μάτια μου όπως κατά βάθος ήθελα επειδή ήξερα ότι δε θα σουνα εκεί αλλά και να ήσουνα νομίζω δεν θα θελες να με δεις έτσι

τουλάχιστον είχες πει τότε που σε είδα τελευταία φορά

Όπως και να είναι εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου πέθανε δεν ξέρω όμως αν ήταν η ελπίδα ή ήταν η ελάχιστη χαρά που ένιωθα από τις αναμνήσεις μας κάτι όμως

χάθηκε για πάντα

Η αγάπη όμως έμεινε είναι εδώ μέσα μου πάντα και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα μείνει εκεί ακόμα και στην άλλη μου ζωή

Μονόλογος της Βερόνικα Τσελμπαράχ

Είναι η τελευταία φορά που είμαι δίπλα σου ποτέ ξανά δεν θα βρεθώ τόσο κοντά σου και μακριά ταυτόχροναhellip Σε βλέπω είσαι όπως και πάντα τέλειοςhellip Κοιτάζω στα μάτια σουhellip Είναι μαύρα με ένα βαρύ βλέμμα κοίταξες τον ουρανό πενθούσεςhellip Τίποτα δεν μου θύμιζε αυτό το θερμό και γεμάτο ζωντάνια βλέμμα που μου χάριζες κάθε μέρα Σου άγγιξα τον ώμο δεν το rsquoνιωσες σου φίλησα τα χείλη δεν το rsquoνιωσεςhellip Σου λείπω πολύ μπορεί και να μη φανεί στους υπόλοιπους όμως το rsquoνιωσαhellip Μου λείπεις και συ να το ξέρεις όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα Τι μπορεί να κάνει ένα πνεύμα Πέρασαν 39 μέρες από το θάνατό μου και ο πόνος συνεχίζεταιhellip Σήμερα για τελευταία φορά σε σημάδεψαhellip Για τελευταία φορά σε άγγιξα μετά θα φύγω δεν θα είμαι πια κοντά σου όμως θα σε συνοδεύω από μακριά θα σε παρακολουθώ αγάπη μου από τον ουρανόhellip Σrsquo αγαπώhellip για τελευταία φορά σου λέω ότι σrsquo αγαπώ σrsquo αγαπώ για πάντα

Ο νεαρός βγήκε από το κάμπριο κοίταξε ξανά τον ουρανό ήταν πολύ καθαρός ο ουρανός σχεδόν άσπρος την άσπρη γαλήνη διατάραζε μόνο μια ασπρόμαυρη πεταλούδα που πετούσε κοντά του σrsquo όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ο νεαρός πήρε τα άσπρα τριαντάφυλλα που αγόρασε λίγο πριν και κατευθύνθηκε προς το νεκροταφείο βρήκε εκεί τον τάφο της γονάτισε και βάζοντας τα λουλούδια πάνω στον τάφο είπε laquoΚι εγώ σε νιώθω αγάπη μουhellipraquo

- 13 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Πες μου γιατί του Πσέμεκ Γιούργκα

Είμαι ολομόναχος πάντα Περνάω όλη τη ζωή σε μέρες σαράντα Προσπαθώ να δω εσένα Κοιτάζω στο κενόhellip Ποια είσαι για μένα ∆εν καταλαβαίνεις τίποτα δεν ξέρειςhellip Είσαι τα πάντα για μένα Αλλά δεν το βλέπειςhellip Προσπαθώ να καταπνίξω τη λύπη στην καρδιά στην ψυχή μου Κοιμάμαι με τη μοναξιά Ακούω μόνο τη σιωπήhellip Τρελαίνομαι καθόλου δεν υπάρχω ∆εν βλέπω τον ήλιο δε θέλω Θέλω εσένα σε θέλω πάρα πολύ Αλλά είμαι άγνωστος για σένα Ίσως κάποτε θα είμαι ο μέγας και τρανός Ελπίζωhellip

Ο Άγγελος της Ελπίδας

- 14 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το τελευταίο ταξίδι της Τζοάννας Μήτσου

Το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί πού θα είναι μόνο να είναι μαζί σου Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη όπως με είχες βρει αλλά εσύ είσαι το σημάδι που μου φέρνει ομορφιά ∆εν μπορώ να καταλάβω αν σε αγαπώ ή αν σε έχω μια συνήθεια Βέβαια δεν σε κρατούσα για καιρό με τη γέννηση ώς το θάνατοhellip Πώς να σε βρω Ήμουν απασχολημένη με τη δυστυχία σε είχα κρυμμένη μέσα μου έπρεπε να σε βγάλω όμως η δυστυχία με αγάπησε και ο πόνος ήταν ο κολλητός μου τώρα όμως κατάλαβα υπάρχεις και εσύ τώρα σε παρακαλώ κράτα το χέρι μου και μην ξαναφύγεις σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να φύγεις το ταξίδι αυτό θέλω να είναι μαζί σου τώρα περνάμε ψηλά όλες οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου μα μόνο την δυστυχία νιώθω ως μνήμη σε παρακαλώ μην φύγεις θέλω να συναντήσω το τελευταίο και μεγαλύτερο μαζί σου ευτυχία μου γλυκιά

Η Νύχτα Πέφτει της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Πάλι έπεσε η νύχτα και κάθε φόβος μου ξαναπαίρνει μια μορφή πάλι μέσα στο σκοτάδι ψάχνω την ελπίδα μου να βρω αλλά όπως κάθε νύχτα και απόψε δεν τη βρίσκω Φοβάμαι πολύ ότι την έχεις πάρει εσύ κάπου μαζί σου μακριά κι εμένα

μου έχει μείνει μόνο ένας πόνος μόνο μια φθορά

Να που έφτασε η μέρα και ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά είναι καλοκαίρι αλλά εγώ κρυώνω μέσα μου έχει μείνει μόνο το κενό είμαι άδεια και το νιώθω δεν

υπάρχει πλέον μέσα μου ψυχή γιατί και αυτή την πήρες μαζί την καρδιά μου δεν τη νιώθω να χτυπάει έχει μείνει σιωπηλή λες και κάτι περιμένει αλλά

ΤΙ

Πάλι έπεσε η νύχτα και πάλι φοβισμένη την ελπίδα μου θα ψάχνω πάλι ο ήλιος θα βγει και πάλι μέσα μου θα νιώθω κενή

- 15 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Δυο νεκρικοί διάλογοι

[1] [του Γιάννη Σκοτίδα]

(μητέρα) mdash Κόρη μου τώρα που θα πεθάνω θέλω να σου δώσω κάτι

(κόρη) mdash Τι θα ήθελες να μου δώσεις μητέρα

(μητέρα) mdash Σε αυτό το κουτί που κρατάω έχω τα πιο σημαντικά μου κοσμήματα

(κόρη) mdash Και γιατί είναι τόσο σημαντικό και μου τα δίνεις τώρα που θα έρθει το τέλος σου

(μητέρα) mdash Αυτά ήταν της μητέρας μου και της τα έδωσε η γιαγιά μου τώρα εγώ τα δίνω σε εσένα

(κόρη) mdash Ευχαριστώ πολύ μητέρα θα τα φυλάω με όλη μου τη δύναμη και θα τα δώσω στην κόρη μου όταν μεγαλώσω και έρθει το τέλος μου

(μητέρα) mdash Με κάνεις πολύ χαρούμενη που θα συνεχίσει αυτή η παράδοση από γενιά σε γενιάhellip Φεύγω από αυτή τη ζωή ήρεμη να προσέχεις και να είσαι η καλύτερη πριγκίπισσα μrsquo αυτά τα κοσμήματαhellip

[2] [της Ιουλίας Καζιμίροβα]

Ηγησώ Λουκία Λουκιιιία Πού είσαι παλιοτεμπέλα

Λουκία Εδώ κυρά μου Με θέλατε για κάτι

Ηγησώ Ναι για τράβα να φέρεις τα κοσμήματά μου θέλω να τα δω λίγο

Λουκία (νευρικά) Μαhellip μα γιατί κυρά μου θα βγείτε κάπου

Ηγησώ (ενοχλημένα) Δεν σε αφορά παλιοπληβεία Τα κοσμήματά μου ζήτησα όχι τη μύτη σου στις δουλειές μου

(Φέρνει η δύστυχη Λουκία τα κοσμήματα)

Ηγησώ Αχ τα πολύτιμά μου Τι Δεν μου λες κάτι σουσουράδα mdashκάτι λείπει από δω

Λουκία (έκπληκτη) Όχιhellip όχι δεν λείπει τίποτα σας φαίνεται

Ηγησώ Τι μου φαίνεται Τι λες τώρα Πού είναι το βραχιόλι μου ξετσίπωτη

Λουκία (έτοιμη να βάλει τα κλάματα) Δενhellip δεν ξέρω

Ηγησώ Πώς δεν ξέρεις κλεφτρόνι Αφού μόνο εσύ κι εγώ ξέρουμε πού βρίσκονται τα κοσμήματα Για τελευταία φορά mdashπού είναι το βραχιόλι μου

Λουκία (θυμάται κάτι) Αφού κυρία το βραχιόλι αυτό που ψάχνετεhellip mdashδεν είναι αυτό με το οποίο σας θάψανε

Ηγησώ (θυμάται κάτι κι αυτή) Αααα ναιαιαι αφού είναι από κάτω πάνω στο πτώμα μου Ωχ κάτσε το rsquoχα ξεχάσει ότι είμαι πεθαμένηhellip

- 16 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Εις μνήμην της Ντόινα Ροτάρου

Χίλιες καρδιές μέσα στον πόνο

Μία σφαίρα χίλιες ψυχές κατεστραμμένες

Είναι μια ιστορία που θέλω να την γράψω στη μνήμη ενός φίλου μου που έχασε τη ζωή του άδικα

Την Κυριακή βράδι μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα μαζευτήκανε όλη η παρέα να πάνε για ποτό αυτός ντυμένος Άγιος Βασίλης για να έχουν πλάκα αυτό το βράδι Δεν ήξερε ότι εκείνο το βράδι είναι το τελευταίο δίπλα στους ανθρώπους που τον αγαπάνε και τον εκτιμάνε Και λοιπόν αράξανε όλοι σε ένα μπαράκιhellip Όλα όμορφα κι ωραία μέχρι που σε μια στιγμή εμφανίζεται ένας γνωστός του και του λέει

- Έλα σπίτι μου να χαιρετίσεις την οικογένειά μου μια που είσαι ντυμένος έτσι

- Εεεhellip κοίτα δεν μπορώ είπε ο Αλέξανδρος ndash έτσι τον λέγανε Είμαι εδώ με τα παιδιά και δεν μπορώ

Τα λόγια αυτά πείραξαν τον άλλο Νευριασμένος πάει σπίτι του παίρνει το κυνηγετικό όπλο και πηγαίνει προς εκείνο το μπαράκιhellip Το βλέμμα του φαινόταν πολύ άγριο και έξαλλος πάει προς τον Αλέξανδρο χωρία καμία κουβένταhellip Μια σφαίρα φύτεψε το στήθος του Έπεσε κάτω σε μια λίμνη αίματα μαζευτήκανε όλοιhellip

- Σκότωσε κάποιον φώναζαν Δεν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος Τι σου φταίει το παιδί Όλοι αυτό αναρωτιόντουσαν Χωρίς καμία απάντηση

Η ζωή του κράτησε ακόμα για δέκα λεπτά και τελείωσε

Είναι πολύ σκληρό γιατί σ΄ αυτόν Γιατί Γιατί να εξαφανιστεί τόσο άδικα Δεν είναι δίκαιο

Έχει πεθάνει κάποιος που τον συμπαθούσαμε και τον αγαπάμε ακόμα

Αλέξανδρε θα είσαι πάντα στο μυαλό μου στην καρδιά μου και σε όσων σε αγαπάνε

Είσαι αξέχαστος και ελπίζω η ζωή σου εκεί πάνω μακριά από μας να μην είναι βάσανο Έτσι είναι η μοίρα αλλά δεν ήθελα να είναι έτσι η δική σου και να μας αφήσεις τόσο νωρίς με τις καρδιές άδειες από χαρά

Να lsquoσαι καλά φίλε

Ai să fii icircntotdeauna icircn inimile celor ce te iubesc

Ένα αληθινό ποίημα

Ένας άγγελος πολύ νέος μας παράτησε τόσο νωρίς Η ζωή ήταν σκληρή και δεν του άφησε μια ελπίδα

Ανέβηκε ψηλά μακριά από μας μακριά από τον κόσμο

μακριά από καρδιές γεμάτες αγάπη Έφυγες ξαφνικάhellip

χωρίς να θες χωρίς να ξέρεις Και πίσω άφησες λίμνες δάκρια και ένα μαύρο σύννεφο πόνο Δεν εκφράζεται με λέξεις

αλλά με πόνο

- 17 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το παλιό σου σπίτι της Γκαμπριέλα Τοντόροβα

Σήμερα πάλι γυρνούσα στους δρόμους λες και κάπου πάλι θα σε δω πήγα στο παλιό

σου σπίτι ήθελα πίσω στις αναμνήσεις να γυρίσω

Δεν κατάλαβα πώς αλλά κάποια στιγμή ήμουνα μέσα και στεκόμουνα μπροστά στην

πόρτα σου αλλά ήτανε αργά να φύγω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα χτυπήσει το κουδούνι

κάποιος μου άνοιξε την πόρτα ήταν μια γλυκιά κυρία και πάλι χωρίς να καταλάβω

είχα πέσει στα γόνατα και φώναζα γιατίγιατίγιατί

Αυτή η γυναίκα με έπιασε από το χέρι με βοήθησε να σηκωθώ και με έβαλε μέσα στο

σπίτι μέσα στο παλιό σου σπίτι κοίταξα καλά γύρω μου με πνίγανε οι αναμνήσεις

ζαλιζόμουνα από το άρωμά σου που ήταν ακόμα εκεί κρυφά σε έψαχνα με τη καρδιά

μου

Όταν κάπως ηρέμισα της εξήγησα γιατί είμαι έτσι της είπα όλη μας την ιστορία πολύ

περίεργο αλλά χωρίς να με γνωρίζει καλά-καλά μου είπε όποτε έχω ανάγκη να

πηγαίνω εκεί

Δεν ήξερα αν μπορώ να αντέξω να πηγαίνω στο παλιό σου σπίτι και να μην σε βρίσκω

εκεί αλλά από την άλλη ήταν μια παρηγοριά έτσι άρχισα να πηγαίνω που και που με

το καιρό με την κυρία αυτή που λεγόταν Αγάπη γίναμε φίλες όποτε είχα ανάγκη αυτή

ήταν εκεί με περίμενε και με καθησύχαζε

Μια μέρα της είπα ότι θα πάω από κει καθώς έμπαινα στο στενάκι και προχωρούσα

σχεδόν είχα φτάσει σήκωσα το κεφάλι μου και σε είδα μπροστά μου ήσουνα πιο

όμορφος από ποτέ χωρίς να σκεφτώ έτρεξα και σε αγκάλιασα πάλι έτρεξαν τα δάκριά

μου αλλά αυτή τη φορά έτρεξαν από ευτυχία

Δεν είπες τίποτα απλά με φίλησες όπως παλιά με έσφιξες δυνατά αλλά δεν ήταν

ανάγκη να πεις τίποτα αισθανόμουνα τη καρδιά σου πώς χτυπούσε

Μπήκαμε μαζί και χτυπήσαμε την πόρτα του παλιού σου σπιτιού η αγάπη μάς άνοιξε

είδε εμένα με ένα τεράστιο χαμόγελο είδε και εσένα καλά και κατάλαβε μπήκαμε

μέσα στο σπίτι και ένιωσα πως σε χτύπησαν και εσένα οι αναμνήσεις όπως εμένα την

πρώτη φορά που πήγα εκεί

Καθίσαμε δίπλα ο ένας στον άλλον σε κοίταζα στα μάτια και έλεγα ότι τελικά άξιζε

που περίμενα τόσο καιρό άξιζε όλα τα δάκρια ότι εσύ άξιζες την αγάπη που σου έδωσα

Ξαφνικά όμως άκουσα σαν κάποιος να με φώναζε από μακριά και την άλλη ακριβώς

στιγμή ήμουνα στο κρεβάτι μου όλα είχανε εξαφανιστεί φοβήθηκα πολύ σrsquo έψαχνα

δίπλα μου και παντού σε όλο το σπίτι αλλά δε σε βρήκα έπιασα το τηλέφωνο και πήρα

την Αγάπη από τα δάκριά μου δύσκολα της τα εξήγησα όλα τελικά όλα αυτά ήταν

απλά ένα όνειρο απλά ονειρεύτηκα αυτό που ήθελα πιο πολύ

Τώρα όπως πάντα είμαι πάνω στην ταράτσα ξαπλωμένη κάτω από τα αστέρια και παρακαλάω το θεό το όνειρό μου αυτό να γίνει αληθινό

- 18 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Eve turns to Ashes

by Hazel Alkantara

- 19 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Szczęście Ευτυχία

Powiedz dlaczego na świecie Πες μου γιατί στον κόσμο

Tak dziwnie plączą się dni Τόσο παράξενα μπερδεύονται οι μέρες

Że człowiek wciąż za kimś tęskni Που ο άνθρωπος συνέχεια νοσταλγεί κάποιον

Że człowiek wciąż o kimś śni Που ο άνθρωπος συνέχεια κάποιον ονειρεύεται

Dlaczego szczęście ucieka Γιατί η ευτυχία φεύγει

Gdy trzeba mu blisko być Όταν είναι ανάγκη να είναι κοντά

I człowiek wciąż musi czekać Και ο άνθρωπος συνέχεια πρέπει να περιμένει

I znowu wciąż o kimś śnić Και πάλι πρέπει κάποιον να ονειρευτεί

Μόνικα Κισιελέβσκα

- 20 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Γυρισμός της Ίριδας Ζαχαριάδη

Καθώς περπατάγανε κοντά ndash κοντά στο συνηθισμένο δρομάκι άρχισαν να αναπολούν τις στιγμές που σαν παιδιά παίζανε εκεί Από μικροί μαζί γεννημένοι σε διπλανά σπίτια με μια εβδομάδα διαφορά Οι μανάδες τους φίλες κι αυτές από μικρές Στα χωριά έτσι γίνεται Ο ένας τους μάλωνε με τον άλλον στην κούνια μάλωναν στους αγώνες ποδοσφαίρου στο δημοτικό είχαν διαφορετικές παρέες στο γυμνάσιο και μάλωναν για τα ίδια κορίτσια στο λύκειο Δεν έκαναν όμως κανένα βήμα για να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο Πατεράδες δεν γνώρισαν πολύ χρόνια πολέμου τότε Μεγάλωσαν λοιπόν και οι δυο τους δεν χώρισαν ποτέ Σπίτι μαζί rsquoπιασαν στην Αθήνα και διάβαζαν μαζί Έπιασαν κοντά δουλειές και έτρωγαν μαζί τα μεσημέρια Παρόλο που τους έδενε αδελφική αγάπη έλεγαν στον κόσμο πως ήταν ξαδέρφια Μεγάλωσαν κι άλλο παντρεύτηκαν κοντινά σπίτια Στις γυναίκες τους έβαλαν όρο ένα παιδί Εκείνες ανησυχούσαν laquoΔεν υπάρχει πρόβλημαraquo έλεγαν αυτοί laquoθα έχει παρέα ndash μην ανησυχείςraquo Δεν χάλασαν χατίρι Συνέχισαν να περπατάνε στο δρομάκι προς τα πατρικά τους Οι μητέρες τους είχαν πεθάνει πια Οι κήποι ήταν ρημαγμένοι και οι προσόψεις των σπιτιών κατέρρεαν Έδωσαν όρκο πως δεν θα ξανάρθουν μόνο αν αποφάσιζαν να περάσουν τα γηρατειά τους εκεί Ποτέ δεν ξαναπάτησαν τον τόπο αυτό

Του αποχωρισμού η ώρα του Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Βλέποντάς σε να φεύγεις ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου και ένα αντίο ψιθυρίζω που μόνον εγώ ακούω ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποτε ξανά Αυτή η ώρα ευχόμουν πολύ καιρό να μην την ζήσουμε αλλά μάταια οι ελπίδες μου Σωριάστηκαν όλες χωρίς κανένα ίχνος από τα συντρίμμια που να μπορώ να πάρω για να ξαναχτίσω αυτό που γκρεμίσαμε Τελικά απορώ ποιος από τους δυο είχε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης Σκεπτόμενός σε μου έρχονται αναμνήσεις και ελπίζω κάποτε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω και να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια

- 21 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

ΜΜέέσσαα σσττοο όόννεειιρρόό μμοουυ της Κατερίνας Ουκραΐντσεβα

Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε λίγο θα πεθάνει αρχίζει να λυπάται για τις πράξεις και τις δουλειές που δεν πρόλαβε να κάνει Μέσα του ξυπνάνε οι επιθυμίες να δει όλον τον κόσμο να μάθει κι άλλα καινούργια πράγματα Θέλει να ξαναδεί για τελευταία φορά όλους τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπουςhellip

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν πήγα στην Κίνα Παλιά ήταν το όνειρό μου αλλά ποτέ δεν είχα ευκαιρία να πάω σε αυτή τη μαγική χώρα Το κεφάλι μου πονούσε τρομερά αλλά βρήκα δυνάμεις για να σηκωθώ Όλα όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου ήταν μπροστά μου Ένα μικρό σπιτάκι με κήπο και ένα παλαιό αυτοκίνητο Καθόμουν στο παγκάκι στον κήπο μου και κοιτούσα τα λουλούδια Όταν θα πεθάνω ποιος θα τα προσέχει Ποιος θα τα ποτίζει και θα τα αγαπάει όπως εγώ Κανένας Θα πεθάνουν μαζί μου Μέσα μου ένιωσα πάλι την επιθυμία να πάω στην Κίνα Πήγα στο σπίτι για να δω πόσα λεφτά έχω Όταν άνοιξα το σιδερένιο κουτάκι παρατήρησα ότι έχω αρκετά χρήματα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου Το αποφάσισα θέλω και θα πάω στην Κίνα Πριν πεθάνω Ο γιατρός μού είπε ότι με την κατάσταση που έχω είναι καλύτερα να μην ταξιδεύω Είπε ότι είναι επικίνδυνο Αλλά δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς θα πεθάνω Το εισιτήριο για το αεροπλάνο το αγόρασε μια παλιά μου φίλη και με βόηθησε να μαζέψω τα πράγματά μου ∆εν ήθελα να πάρω πολλά μόνο αυτά που χρειαζόταν Όταν ήρθα στην Κίνα ήμουν ντυμένη σε ένα ωραίο αέρινο κόκκινο φόρεμα Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό άσπρο τσαντάκι και πήγα να δω τον κόσμο τα μαγαζιά Σε ένα μαγαζί πήρα κάποιο κινέζικο φαγητό και όταν το δοκίμασα νόμιζα ότι καίγεται η γλώσσα μου Ναι αυτή είναι η γεύση της Κίνας καυτή και μαγική Όταν ήρθα στο ξενοδοχείο πονούσε πάρα πολύ το κεφάλι μου και έτρεμαν τα χέρια μου Κατάλαβα ότι κουράστηκα και χρειαζόταν να ξεκουραστώ Έπεσα στο κρεβάτι με τα ρούχα και κοιμήθηκα Την επόμενη μέρα πήγα σrsquo ένα χωριό Όταν κοιτούσα τα ωραία και παράξενα σπιτάκια νόμιζα ότι είναι ένα παραμύθι Ένα ωραίο παραμύθι που θα τελειώσει σε λίγο Ένιωθα ότι το τέλος πλησιάζει πολύ γρήγορα ασταμάτητα Όταν το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει πήγα να κάτσω πάνω σε μια πέτρα πλάι στο ποτάμι που ήταν κοντά στο χωριό Ένιωθα τόση ζέστη και τόσο πόνο Ήταν δύσκολο νrsquo ανοίξω τα μάτια αλλά όταν τα κατάφερα είδα έναν ωραίο κόσμο γύρω μου Λίγο πιο πέρα από μένα έπαιζαν μικρά παιδιά γάβγιζε ο σκύλος Άκουγα που τρέχει το νερό Τι ωραίο και μαγικό αίσθημα είχα Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τα ανοίξω πάλι Εκεί μέσα στο όνειρό μου σrsquo έναν ωραίο τόπο πέθανα Πέθανα στα 25 ωραία χρόνια μου

- 22 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Με το χτύπημα της καμπάνας της Αντωνίας Τοντόροβα

Ακούστηκε ο πρώτος ήχος της καμπάνας της εκκλησίας άρχισε το τελευταίο ταξίδι Το ταξίδι του Δημήτρη όμως όχι όπως θα θέλαμε να είναι αλλά με το αυτοκίνητο μέσα στο φέρετρο Όλοι περπάταγαν και έκλαιγαν από πίσω με ελαφρά βήματα και σκεφτόντουσαν πως ο μικρός ήθελε να πάει στη Γαλλία να ταξιδέψει να δει την ομορφιά της αλλά κανένας δεν φαντάστηκε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι Φτάσανεhellip τον βάλανε στον τάφο είπανε όλοι μόνο ωραία όμορφα λόγια για εκείνον του ρίξανε λουλούδια και τον θάψανε

Αντίο Δημήτρη μακάρι το ταξίδι σου να είναι ωραίο

Φινάλε του Ράρες Ντουμίτρου

Χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς αυτό ο άνθρωπος αναρωτιέται laquoΠώςraquo Πώς θα είναι το τελευταίο του ταξίδι Θα το ευχαριστηθεί

Στα μέσα του Οκτωβρίου ο Θανάσης θα μάθει το τελευταίο του ταξίδι Ήταν μια χαρούμενη μέρα γιrsquo αυτόν αλλά παρόλα αυτά είχε ένα περίεργο συναίσθημα για εκείνη την ημέρα Μετά από δέκα χρόνια θα συναντήσει την παλιά του φίλη από το λύκειο ακόμα όμως τον πειράζει εκείνο το συναίσθημα Όμως δεν θέλει να δώσει σημασία Σήμερα ξύπνησε χαρούμενος ndashμετά από τόσα χρόνια Κατεβαίνει κάτω και αγοράζει τα αγαπημένα της λουλούδια Ήταν και τα δικά του αγαπημένα Πάντα του θύμιζαν τα αλικοκόκκινά της χείλια Είχε φτάσει η στιγμή να την δει Είχε άλλα πέντε στενά να διασχίσει Δεν πρόλαβε να φτάσει στη μέση του δρόμου Ανοίγει τα μάτια του αλλά νιώθει αδύναμος Τα μάτια του χάνουν τις δυνάμεις τους Θέλει να τα κλείσει για λίγο Σκέφτεται για άλλη μια φορά τα χείλια της και ετοιμάζεται για το ταξίδι στον άγνωστο κόσμο

- 23 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου

του Ιγκόρ Πίκουλα

Η υπόθεση της ιστορίας μου είναι ένας γέρος καπετάνιος ενός

τεράστιου πλοίου Ο καπετάνιος αυτός ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένος

διότι θα πραγματοποιούσε το τελευταίο του δρομολόγιο με το πλοίο

Ο γέρος καπετάνιος είχε σκοπό να αποσυρθεί πια και να σταματήσει

να δουλεύει στα πλοία Ο άνθρωπος αυτός είχε σκοπό να ζήσει πλέον

μια ζωή με γαλήνη και ευτυχία μακριά από τα δύσκολα και μακρινά

ταξίδια που έκανε τόσο πολλά χρόνια

Αυτή η μέρα είχε έρθει επιτέλους Ήταν μια καθημερινή προετοιμασία

για ένα ταξίδι όπως όλα τα άλλα αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν γνώριζε

τι του επιφύλασσε η μοίρα του Το πλοίο ξεκίνησε κανονικά το ταξίδι

όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι διότι

περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους και να συναντήσουν τις

οικογένειές τους Έναν λόγο παραπάνω είχε ο καπετάνιος για να είναι

τόσο χαρούμενος διότι περίμενε το ταξίδι αυτό να είναι το καλύτερο

απrsquo όλα

Το πλοίο ταξίδεψε για τρεις μέρες στον ωκεανό όταν ξαφνικά το

τεράστιο σκαρί του προσέκρουσε σrsquo ένα παγόβουνο και άρχισε να

βυθίζεται Επικράτησε μεγάλος πανικός όλα πλέον έδειχναν πως δεν

υπάρχει σωτηρία Πολλοί άνθρωποι πέθαναν αλλά κάποιοι κατάφεραν

να σωθούν Ο καπετάνιος ήταν πια γέρος και αγαπούσε πολύ το πλοίο

αυτό διότι πέρασε ολόκληρα σαράντα χρόνια σrsquo αυτό ως καπετάνιος

και δεν άντεχε να το βλέπει να βυθίζεται Όλοι οι συνεργάτες του

φώναζαν να έρθει μαζί τους για να σωθεί αλλά εκείνος προτίμησε να

μείνει στο πόστο του εκεί που αφιέρωσε τη ζωή του τόσα χρόνια

Ο καπετάνιος βυθίστηκε με το πλοίο και τελικά δεν κατάφερε να

κάνει το τελευταίο του ταξίδι και πέθανε από αυτό που αγάπησε

περισσότερο απrsquo όλα την αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια

- 24 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

ΑΑσσττεερρόόσσκκοοννηη της Λυσιστράτης Αϊνατζή

αστερόσκονη άσπρες σκόνες

σκόρπια κορμιά μυαλά στον αέρα

κατάλυση των πνευμάτων σφοδρότητα που είσαι βροχή στα βρεγμένα

σιωπή στη σιωπή κάγκελα στον αιθέρα πίνεις και φτιάχνεσαι

κοιτάς μακριά μέσα από τα χάρτινά σου μάτια κοιτάς - κοιτώ - κοίτα

κοίτα τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο κοίτα εκείνους που τα έχουν όλα κάποτε πίστευα στην αγάπη

το ποίημα είναι γεμάτο από κάπα καταστροφή - κατάρρευση - κατηφόρα

όλα κάτω ανούσιες συνουσίες

απόσταση κραυγές στη σιωπή

απrsquo όλα να ελευθερωθώ θέλω να ξεχάσω το μηχανισμό

- 25 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Προετοιμασίες της Ανέτα Ολέινικ

Η ζωή μας είναι πραγματικά πολύ περίεργη Όλα τα χρόνια που ζούμε ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδιhellip hellip Όπως κάθε μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς και όπως κάθε πρωί σκέφτηκε πόσες φορές θα ξυπνήσει ακόμα Δεν είχε φόβο απλά μια περιέργεια Θα ήθελε να είναι τα πράγματα πιο εύκολα να ξέρει πότε ακριβώς θα ξεκινήσει το ταξίδι της Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτότανε για πολλή ώρα αν σίγουρα τα έχει όλα έτοιμα αν δεν ξέχασε τίποτα Οι βαλίτσες της ήτανε τεράστιες είχαν μέσα όλη την ογδοντάχρονη ζωή της Κάθε σκέψη της κάθε άνθρωπο που γνώρισε κάθε πράγμα που είδε κάθε λουλούδι που μύρισε όλα τα είχαν μέσα οι βαλίτσες Είχαν και λίγο ακόμα ελεύθερο χώρο ο οποίος όμως μίκραινε από λεπτό σε λεπτό Ήταν ευχαριστημένη απrsquo τις βαλίτσες της ήξερε ότι περιέχουν όλα αυτά που πρέπει ότι δεν χρειαζόταν να βάλει μέσα τίποτα άλλο

Επίσης με το εισιτήριο δεν είχε κανένα πρόβλημα Το είχε εδώ και καιρό το ldquoαγόρασεrdquo με όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει το ldquoαγόρασεrdquo με κάθε χαμόγελό της

Αν θα μπορούσε θα πήγαινε και σήμερα αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτήν

Αυτό το βράδυ ένιωθε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα βράδια στη ζωή της Ένιωθε υπέροχα Κατάλαβε ότι ήρθε η νύχτα του ταξιδιού της Πήγε να κοιμηθεί χωρίς να σκέφτεται πολλά ήξερε ότι αυτή τη φορά δεν χρειάζονταν οι σκέψεις

Ήρεμα έκλεισε τα μάτια της Ήρθε ένας άγγελος

mdashΚαλησπέρα ndashτης είπεndash είσαι έτοιμη

mdashΝαι ndashαπάντησεndash πάμε

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της

- 26 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Αποχαιρετισμοί της Σάντρας Πιεγκάτ

Ήταν αργά το βράδυ όταν γύρισα από το σπίτι του παππού μου με την

αδερφή μου και τον πατέρα μου Έκαναν ένα μικρό παρτάκι mdashέπιναν και

μιλάγανε μαζίmdash μόνο αυτοί Εμείς με τη γιαγιά μου την αδερφή μου και τη θεία μου καθόμασταν μαζί τους αλλά γιrsquo αυτούς ήταν σαν να μην υπήρχαμε Όταν βγήκαμε είχε σχεδόν πανσέληνο Κοίταξα ψηλά στον σκοτεινό ουρανό με τα μικρά γκρι σύννεφα και ένιωσα περίεργα Πολύ περίεργα Ένιωσα ότι κάτι θα γίνει Τρόμαξα Όταν γυρίσαμε σπίτι κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε αμέσως για ύπνο Το πρωί είδα κάποιον δίπλα μου να κλαίει Ήξερα τι έγινε Στην αρχή γέλασα Ήθελα να είναι ένα κακόγουστο αστείο Αλλά ήξερα Μετά πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ Μαύρα όπως πάντα σχεδόν

Και μετά θυμήθηκα ήρθε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου laquoΜrsquo αρέσει όταν φοράς χρωματιστά Μικρή πάντα φορούσες χρωματιστά Θα rsquoθελα να τα φορέσεις μια φορά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άλλαξα τα ρούχα μου Πήγα στην τουαλέτα για να βαφτώ ∆εν κοίταξα κανέναν ∆εν υπήρχανε για μένα εκείνη τη στιγμή Από συνήθεια έβαλα τη μαύρη σκιά στα μάτια μου

Και πάλι ήρθε αυτή η φωνή laquo∆εν σου χρειάζονται όλα αυτά που βάζεις στο πρόσωπό σου Σε κάνουν να φαίνεσαι πιο μεγάλη Θα rsquoθελα να σε δω χωρίς όλα αυτά Μία μόνο φορά Κανrsquo το για μέναraquo Άρχισα να τρέμω Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έκατσα στην άκρη της μπανιέρας Ηρέμησα και έσβησα τη μαύρη σκιά που τώρα βρισκόταν σrsquo όλο μου το πρόσωπο Έβαλα μαύρη μάσκαρα και έφυγα από το σπίτι Πήγα εκεί αλλά δεν είχα τη δύναμη να μπω Το βράδυ της δεύτερης μέρας γύρισα και μπήκα Τόσες όμορφες μέρες τόσα χαρούμενα χρόνια Ήταν ξαπλωμένος εκεί Φαινόταν σαν να κοιμάται Και τότε κάτι έσπασε μέσα μου Όλα αυτά τα αισθήματα που έτρεφα γιrsquo αυτόν Θυμήθηκα όταν με έπαιρνε από το νηπιαγωγείο όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε Πάντα μού έφερνε ένα γλυκό ψωμάκι Τον πλησίασα δακρυσμένη Την ίδια στιγμή πλησίασαν δύο άντρες για να τον πάρουν Κοίταξα έξω Ήταν ήδη πρωί Έπιασα το χέρι ενός άντρα Με κοίταξε Έκλαιγε Ήταν ωραία ντυμένος Σαν τους άλλους απrsquo έξω Τον αγαπούσαν πολύ Ήταν σημαντικός για πολλούς ανθρώπους Ήθελαν να του κάνουν μια ειδική τελετή Και τότε πραγματικά κατάλαβα τι έγινε Κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο του ταξίδι και πρέπει να τον αφήσω να φύγει Άφησα το χέρι του πατέρα μου Με κοίταξε

και χαμογέλασε Και τότε άκουσα τη φωνή για τελευταία φορά laquoΣrsquo ευχαριστώraquo Και πήρανε τον Παππού μου για πάντα Για να ταξιδέψει για τελευταία φορά

- 27 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Συγνώμη της Πλαμένα Μπάιρεβα

Κρατιέμαι από το σκοινί σου δέκα πόδια από το έδαφος και ακούω ότι λες Αλλά δεν μπορώ να φωνάξω Μου λες ότι με χρειάζεσαι και μετά κόβεις το σκοινί Αλλά περίμενε Μου λες ότι λυπάσαι δε σκέφτηκες ότι θα γυρίσω και θα πω Ότι είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά Είπα είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη Πολύ αργά Θα έπαιρνα άλλη μια ευκαιρία άλλη μια πτώση Θα δεχόμουν μια σφαίρα για σένα Και σε χρειάζομαι όπως η καρδιά το χτύπο Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο Σε αγάπησα με κόκκινη φωτιά τώρα γίνεται μπλε και λες ότι λυπάμαι Σαν ο Άγγελος του Παραδείσου να με άφησε να πιστέψω πως ήσουν εσύ αλλά φοβάμαι ότι Είναι πολύ αργά για να ζητήσεις συγνώμη πολύ αργά

- 28 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Ακόμα μια συνηθισμένη μέραhellip της Ιουλίας Καζιμίροβα

Ξημέρωσε Η μέρα τούτη βασικά δεν διέφερε σε τίποτα από την προηγούμενη ούτε από την προπροηγούμενη ούτε και από την ημέρα πριν απrsquo αυτήhellip Όμωςhellip κάτι ήταν διαφορετικό σκεφτόμουν όσο αποσυντιθόμουνα στο λεωφορείο με το οποίο πήγαινα (και πάλι) στο σχολείοhellip κάτι στον αέρα Όχι ίδιος ήταν ο καιρός Εεε τότεhellip mdashκάτι στους ανθρώπους Όχι ίδια ήταν η κοινωνία mdashίδια και τα χάλια της Εεεεε τοοότεhellip κάτι στο σχολείο Όχι ίδιο ήταν και το σχολείο mdashγια τώρα θα έκλεινε και το Σεπτέμβριο πάλι τα ίδδhellip ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ rsquoΤΟ Αυτό ήταν διαφορετικό Για τελευταία φορά θα έκανα αυτό το κουραστικό (ψυχικά πάντα ψυχικά) ταξίδι από τον Πειραιά mdashστη Γλυφάδα από την Γλυφάδα mdashστο Ελληνικόhellip μόνο και μόνο να τη βγάλω τη μισή μέρα μου σε μια τάξη διεπόμενη από ένα Αποκαλυπτικό (με την έννοια της Δευτέρας Παρουσίας) χάος όπου ο κάθε μικροπρεπής πικραμένος που ψάχνεται πρέπει mdashστο όνομα της αναζήτησης της αξιολύπητης ταυτότητάς τουmdash να βγάλει κάμποσα λίτρα σάχλας πάνω μου (πάνω σε όλους τους υπόλοιπους βασικά αλλά τώρα αναφέρομαι στο δικό μου τον καημό) ημερησίως για να πει στο τέλος της (σχολικής) ημέρας ότι έχει τρομάρα του καταφέρει να επιβάλλει το άτομο (το μικροπρεπές άτομό) του στους άλλους Αλλά εγώ αν θυμούμαι καλά αναφερόμουν στο ταξίδι μου mdashτο τελευταίο ταξίδι μου Εεε ναι Βασικά με όλα όσα έχω αναφέρει λίγο πιο πάνω πιστεύω πως είναι απολύτως περιττό να περιγράψω την έκσταση στην οποία βρισκόμουνα σrsquo όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου στο σχολείο όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα θα έγραφα την τελευταία (τελευταία όμως) σχολική εξέτασηhellip

Bronislaw Wojciech Linke Autobus

- 29 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Σχολική Εκδρομή του Σορίν Κρετσούν

Είμαστε τώρα όλοι στο λεωφορείο γυρνάμε προς το σπίτι Γυρνάω το κεφάλι πίσω και βλέπω παιδιά που κοιμούνται άλλοι παίζουν άλλοι συζητάνε αλλά όλοι με το ίδιο γέλιο ευχαριστημένοι Εγώ σκέφτομαι τι έχω κάνει τις τελευταίες τρεις μέρες τι δεν έπρεπε να κάνω και τι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω και γελάω γελάω που τα είχα κάνει όλα πολύ τέλεια χωρίς λάθη είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά κάτι με πονάει κάτι δεν μου φτάνει και αρχίζω να τα σκέφτομαι όλα απrsquo την αρχή πάλι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω γιατί αφού mdashτέλεια δεν περάσαμε Αρχίζω να το σκέφτομαι αλλιώς θυμήθηκα όλα τα ταξίδια που είχα πάει και φαντάζομαι τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει να πάω και τώρα νομίζω πως κατάλαβα τι μου έλειπε Όχι κανονικά δεν μου έλειπε τίποτα τίποτα τώρα αλλά θα μου λείπει πολύ για όλη τη ζωή μου αυτό το ταξίδι που πήγα αυτές οι τρεις μέρες ήταν πολύ ωραίο λυπάμαι πολύ που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι είναι το τελευταίο το τελευταίο μου ταξίδι που πέρασα τόσο καλά με τους ανθρώπους που αγαπάω τόσο πολύ και από σήμερα μπορεί ούτε να τους ξαναδώhellip Θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου

- 30 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το τελευταίο διάλειμμα του Ντίνου Νικολάου

Η σχολική χρονιά τελειώνει για μερικούς καλώς και για μερικούς κακώς Μερικοί είναι πολύ λυπημένοι που θα χάσουν φίλους και δεν θα δουν ξανά μερικά άτομα Στο διάλειμμα καθόμασταν και σκεφτόμασταν όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί τις αστείες στιγμές αλλά και τις κακές Όλοι ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι που όλα αυτά που κάναμε θα τελείωναν Το κουδούνι θα χτυπήσει για τελευταία φορά και θα βγούμε στον πραγματικό κόσμο Όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι που τώρα τελειώνει και όλα αυτά θα είναι μόνο αναμνήσεις

Το Σχολείο Ένα Ταξίδι

της Κατερίνας Κούκιτς

Για μένα το τελευταίο ταξίδι είναι ένα πολύ μακρινό ταξίδι που διάρκεσε

πολλά χρόνια και τελειώνει αύριο

Δώδεκα σχολικά χρόνια φτάνουν στο τέλος ανάμεσά τους φεύγουν και

φίλοι συμμαθητές που πολύ πιθανόν να μην τους βλέπω του χρόνου Μόλις

χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για διάλειμμα αυτό θα είναι ένα διάλειμμα

που θα διαρκέσει πολύ

Όταν τελειώσει αυτό το μακρινό και ωραίο ταξίδι μπαίνουμε σε έναν

καινούργιο κόσμο και ξεκινούν άλλα πολλά ταξίδια

Σαν χτες της Αλμπίνα Τεμερκό

Τα τρία χρόνια του σχολείου όπου σαν χθες ήμουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου χωρίς να ξέρω την ελληνική γλώσσα όλα ήταν παράξενα για μένα και μπαμ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα

Η Γ΄ τάξη του 2008-2009 mdashτο τελευταίο μου ταξίδι στη χώρα της γνώσης του σχολείου Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του σχολείου θα έρθει τόσο γρήγορα Και τώρα σε λίγο εγώ και κάθε συμμαθητής μου θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή τη ζωή των μεγάλων γεμάτη απρόσμενα πράγματα ευθύνες που θες ή δεν θες είσαι υποχρεωμένος να κρατάς να παλεύεις μόνος σου Λοιπόν η ήρεμη ζωή η ήσυχη τελειώνει δεν εννοώ πως θα είναι χάλια η ζωή μας αλλά μεγαλώσαμε πια και στην πραγματικότητα καθένας είναι υπεύθυνος πώς θα περάσει το δρόμο της ζωής τον οποίο διάλεξε

- 31 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Κοιτάζοντας Πίσω του Τζόρτζιαν Λούνγκου

Θα είναι υπερβολικό να πω ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα του σχολείου ότι είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους συμμαθητές μου αυτούς που ήταν δίπλα μου σrsquo αυτά τα τρία χρόνια που μου έδωσαν συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν αυτούς τους καθηγητές που αν και δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή με έχουνε βοηθήσει σε όλους τους τομείς mdashκι αυτή είναι η αλήθεια

Τρία χρόνια που ήτανε ωραία που έχω ωριμάσει που η ζωή μου έχει αλλάξει κατά 180 μοίρες Κι όμως δεν λυπάμαι που έφυγα από τη χώρα μου δεν λυπάμαι που άφησα όλους τους φίλους μου πίσω και τώρα που ήρθε η μέρα να κάνω το ίδιο ταξίδι αλλά με αντίθετη κατεύθυνση πάλι δεν λυπάμαι Τώρα χρειάζομαι δύναμη για να κάνω πάλι αυτό το πέρασμα που νιώθω ότι θα είναι το τελευταίο στη ζωή μου

Το τελευταίο ταξίδι μου θέλω να είναι αυτό και τίποτε να μην με κάνει να γυρίσω πίσω

Απολογισμός της Τζέσικα Πάσκουα

Μπορώ να πω ότι το σχολείο ήταν το μεγαλύτερο και πιο αξέχαστο πράγμα στη ζωή μου Σrsquo αυτό το ταξίδι γνώρισα πολλούς ανθρώπους που ούτε τους μισούς απrsquo αυτούς αποκαλώ φίλους Μερικούς τους έχασα στο δρόμο του ταξιδιού μου μερικούς τους πήρα μαζί μου και ακόμα είναι στο πλευρό μου μέχρι τώρα Γνώρισα και τους μεγαλύτερους από μένα που μου έχουν δώσει γνώση και με δίδαξαν πολλά και με έκαναν ότι είμαι τώρα mdashοι δάσκαλοί μου Οι καλοί μου δάσκαλοι Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ που με έσπρωχναν να μάθω κάτι στη ζωή Νόμιζα στην αρχή ότι απλά με έσπρωχναν να διαβάσω για τους βαθμούς αλλά τώρα που τελειώνει το ταξίδι μου και τώρα που πρέπει να τους αφήσω πίσω κατάλαβα ότι με έσπρωχναν να διαβάσω για το μέλλον μου Να γίνω όσο καλύτερη μπορώ στο τέλος του ταξιδιού μου Στους καλούς μου φίλους στεναχωριέμαι που πρέπει να τους πω laquoαντίοraquo τώρα Με όλα αυτά που πέρασα μαζί τους τις ωραίες στιγμές και τις κακές Αλλά ακόμα και με τις κακές στιγμές είμαι ευγνώμων που τους γνώρισα και περάσαμε καλά στο ταξίδι μου Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που πέρασα στο 2ο Διαπολιτισμικό Στο σχολείο που γνώρισα τους ανθρώπους που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα Ήταν το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου

- 32 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Czas Ο Χρόνος

Zatrzymaj tą chwilęhellip Σταμάτα αυτή τη στιγμήhellip

Zanim minie bezpowrotniehellip Πριν περάσει ανεπιστρεπτίhellip

Sekundy minuty godziny i dni Δευτερόλεπτα λεπτά ώρες και μέρες Są tak ulotnehellip Είναι τόσο εφήμερα Odchodzą przemijają Φεύγουν περνούν I nie możesz zrobić nic Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα By ten czas jakoś odzyskać Να τα ξανακερδίσεις

Να σταματήσεις κάποια στιγμή By zatrzymać ktoacuterąś z chwil Czashellip Ο χρόνοςhellip Zawsze mi go brakhellip Ποτέ δεν μου είναι αρκετός Gdy proacutebuję go zatrzymać Όταν προσπαθώ να τον σταματήσω Śmieje mi się prosto w twarz Μου γελάει κατάμουτρα

Τρέχει με το ρυθμό του Biegnie swoim rytmem Καλύπτει τα ίχνη κάθε κακού Zaciera ślady tego co złe

Ανακουφίζοντας τον πόνο και σβήνοντας το δάκρυhellip Łagodząc boacutel i gasząc łzęhellip

Wskazoacutewka wciąż ucieka Οι δείκτες διαρκώς τρέχουν Nie zatrzymasz nigdy jej Δεν τους σταματάς ποτέ

Σύλβια Κάρντας

- 33 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Μια μικρή παρεξήγηση της Σοφίας Παναγιωτοπούλου

Ήταν παραμονή της επετείου του Γιάννη και της Βέρας Η Βέρα όμως ήταν κάπως όλη μέρα σαν να ήταν στεναχωρημένη ή και ανήσυχη Ο Γιάννης από την άλλη όμως ήταν μες στην καλή χαρά αλλά έβλεπε ότι κάτι απασχολούσε τη Βέρα Πριν μια εβδομάδα είχε κανονίσει ο Γιάννης για ένα ταξίδι στην Καραϊβική για τους δυο τους Θα ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός γιrsquo αυτούς

Ο Γιάννης σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα το πρωί να αφήσει δίπλα στο μαξιλάρι της Βέρας τα εισιτήρια του ταξιδιού Το άλλο πρωί (ανήμερα πλέον) εκείνη βρήκε στο μαξιλάρι τα εισιτήρια Η αντίδρασή της όμως ήταν περίεργη δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Γιάννης Έμοιαζε πιο πολύ με έκπληξη και φόβο παρά με χαρά Όταν το είδε αυτό ο Γιάννης έτρεξε αμέσως πλάι της και την ρωτούσε γιατί μήπως έκανα κάτι κακό Αυτή απάντησε με κλάμα Αυτός την πήρε αγκαλιά και αυτή δεν σταμάτησε τους λυγμούς

Σιγά ndash σιγά πήραν την απόφαση και φύγανε για το ταξίδι Σε όλο το ταξίδι δεν του μίλαγε ενώ αυτός την ρωτούσε συνέχεια Κατάλαβε ότι κάτι είχε κάνει και σηκώθηκε από τη θέση του να πάρει λίγο αέρα Κατά τη διάρκεια της βόλτας του ένα παιδί έτρεξε καταπάνω του και τον προσπέρασε λες και δεν υπήρχε

Ο Γιάννης γύρισε στην καρέκλα του η Βέρα είχε αποκοιμηθεί Ύστερα από λίγο ήρθε η αεροσυνοδός και ρώτησε τη Βέρα αν θα ήθελε να πιει κάτι αυτή απάντησε έναν καφέ Η αεροσυνοδός της τον έδωσε και έφυγε Ο Γιάννης έγινε έξαλλος άρχισε να φωνάζει γιατί αυτή δεν τον ρώτησε ούτε γύρισε πίσω να του προσφέρει κάτι Μετά από ώρα αφού έφτασαν στο αεροδρόμιο ο Γιάννης ως gentleman προσπάθησε να πάρει ταξί αλλά δεν είχε καμία τύχη Τελικά πήραν το λεωφορείο Όταν φτάσανε στο ξενοδοχείο πήγαν για δείπνο Ήταν στολισμένο το τραπέζι με τριαντάφυλλα και είχε σαμπάνια όπως ακριβώς τα είχε κανονίσει ο Γιάννης Αφού έφαγαν αυτός προσπάθησε να της μιλήσει να την κάνει να τον συγχωρήσει

Ξαφνικά της λέει laquo∆εν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα αλλά εγώ θέλω να ξέρεις ότι σrsquo αγαπάω και πάντα σrsquo αγαπούσα γιrsquo αυτό θέλω να με παντρευτείςraquo

Η Βέρα τον κοίταξε αλλά ήταν σαν να κοίταζε το κενό Άρχισε να κλαίει για μια ακόμα φορά και είπε laquoΧρόνια Πολλά αγάπη μου σrsquo αγάπησα πραγματικά Μακάρι να ήσουν εδώ για να το γιορτάζαμε μαζί όπως θα έπρεπεraquo Άφησε ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι πλήρωσε το λογαριασμό και έφυγε

Ο Γιάννης πριν από μια βδομάδα είχε ένα ατύχημα με το αμάξι και βρέθηκε στο νοσοκομείο Ενώ αυτός νόμιζε ότι ήταν ζωντανός και κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ζωντανούς ήταν νεκρός Γιrsquo αυτό η Βέρα δεν απαντούσε σrsquo αυτόν όταν της μίλαγε και γιrsquo αυτό έκλαιγε συνέχεια

- 34 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Ο Ν στο σκοτάδι

του Κάρεν Βασιλιάν

Οι επιβάτες προχώρησαν μέσα στο τραμ Οι πόρτες έκλεισαν και το

τραμ προχώρησε πάλι το δρόμο του Ο Ν κοίταξε το ρολόι του Ήταν

1135 το βράδυ και κατάλαβε ότι είχε πάλι αργήσει Ο Ν δούλευε σε

ένα μικρό γραφείο ασφάλειας ∆εν έπαιρνε πολλά λεφτά και λυπόνταν

στο σπίτι γιατί έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και ακριβώς αυτός

ήταν ο λόγος που στο σπίτι κάθε βράδυ τσακώνονταν με τη γυναίκα

του Ήταν προφανές ότι η γυναίκα του ήθελε να φύγει εκείνος από

μια τέτοια άθλια δουλειά και να βρει κάποια πιο καλή όπου και θα

έπαιρνε καλό μισθό και θα ήταν περισσότερο στο σπίτι Όμως ο Ν

δεν ήθελε να φύγει από αυτή τη δουλειά γιατί είχε φόβο ότι δεν θα

βρει άλλη Στη χώρα έτσι κι αλλιώς υπήρχε οικονομική κρίση Όσο το

τραμ πέρναγε μερικούς σταθμούς ο Ν δεν ήξερε πώς να πει στη

γυναίκα του ότι πάλι ετοιμάζεται για ταξίδι Ήξερε καλά ότι πάλι τον

περιμένει βαθιά αντίδραση τελικά αποφάσισε να πει ψέμα ότι αυτό θα

είναι το τελευταίο ταξίδι και μετά θα φύγει από τη δουλειά Ξαφνικά

είδε έναν άνθρωπο που καθόταν μπροστά του και διάβαζε εφημερίδα

Του κίνησε το ενδιαφέρον ότι αυτός ο κύριος δεν είχε μισό από το

αριστερό αυτί του Ο Ν μεγάλωσε χωρίς πατέρα και θυμόταν ότι η

Μητέρα του έλεγε ότι ο Πατέρας του δεν είχε μισό από το αριστερό

του αυτί Το έφαγε το άγχος Μήπως αυτός είναι ο Πατέρας του

Μόλις άρχισε να σκέφτεται έτσι ο κύριος κατέβηκε στη στάση όμως

ο Ν αυτόματα πήγε πίσω του ∆εν μπορούσε να καταλάβει γιατί το

κάνει αυτό μόνο προχωρούσε πίσω του Η περιοχή ήταν υπό

κατασκευή και υπήρχαν μόνο κάποια εργοστάσια Ήταν πιο σκοτεινά

γιατί εκεί δεν υπήρχαν καν φανάρια Εδώ ούτε αμάξια περνούσαν

Ξαφνικά ο κύριος έστριψε αριστερά πήγε ανάμεσα στους σκοτεινούς

τοίχους Ο Ν πήγε αμέσως πίσω του ∆εν έβλεπε τίποτα ακούγονταν

μόνο βήματα που ξαφνικά εξαφανίστηκαν Ο Ν βγήκε τελικά ανάμεσα

από τους τοίχους και είδε ότι εκεί είναι θάλασσα και δεν υπάρχει

κανείς Τον χτύπησε φόβος που εξαφανίστηκε ο κύριος Ο Ν κοίταξε

τον ουρανό Το μόνο που είπε ήταν laquoθεόςraquo

- 35 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Πλοίο αεροπλάνο τρένοhellip του Λαβ Αντεοσούν

Ήταν 700 το πρωί κι εγώ ο Αντώνης ο Μπάμπης και ο Θέμης ετοιμαστήκαμε πήραμε ότι θα χρειαζόμασταν και φύγαμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μας ταξίδι Έφυγα από το σπίτι αρκετά νωρίς χωρίς να το πω στους γονείς μου εγώ και οι τρεις φίλοι μου συνηθίζαμε να κάνουμε πιο μακρινά ταξίδια από αυτό χωρίς να ανησυχούμε για τίποτα αλλά πριν από το συγκεκριμένο αυτό ταξίδι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ έβλεπα διάφορα όνειρα με αεροπλάνα πλοία τρένα και αυτό με έβαλε σε πολλές σκέψεις για το αν έπρεπε να κάνουμε το ταξίδι ή όχι τόσα ταξίδια είχαμε κάνει (Πράγα Βιέννη Μόσχα Λίβερπουλ) και σε όλα αυτά τα ταξίδια πηγαίναμε ή με τρένο ή αεροπλάνο ή πλοίο και ήμασταν μια χαρά Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί έβλεπα στο όνειρο αυτά τα τρένα ήξερα ότι είχε να κάνει με το ταξίδι αλλά δεν ήξερα τιhellip Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου ότι θα πηγαίναμε αλλά φοβόμουν πολύ μrsquo αυτά που είδα στο όνειρό μου (το πλοίο τρένο αεροπλάνο) και πριν ξυπνήσω από το όνειρο έβλεπα ένα κόκκινο αμάξι να περνάει τη διάβαση του τρένου αλλά πάντα εκεί τελείωνε το όνειρο δεν συνέχιζε ποτέhellip

845 συναντηθήκαμε ο Αντώνης έφερε εισιτήρια για πλοίο ο Μπάμπης για τρένο ο Θέμης για αεροπλάνο ο λόγος ήταν επειδή δεν ήταν σίγουρο με τι θα πηγαίναμε ndash γιrsquo αυτό κανονίσαμε ότι θα φέρει ο καθένας τέσσερα εισιτήρια πλοίου αεροπλάνου τρένου

Το πρωί είχα φύγει από την πίσω πόρτα του σπιτιού για να μην μου λέει διάφορα η μαμά Πήρα τα κλειδιά του αμαξιού καλού ndash κακού και έφυγα Όταν συναντήθηκα με τα παιδιά τους είπα για το όνειρο ότι έβλεπα ένα πλοίο τρένο και αεροπλάνο αλλά δεν τους είπα για το αμάξι επειδή πίστευα ότι το αμάξι θα ήταν το μόνο ασφαλές αφού στο όνειρο ήταν το μοναδικό από τα τέσσερα που προχωρούσε Πήραμε το αμάξι και φύγαμε η μάνα μου συνέχεια με καλούσε στο κινητό έτσι είπα στους φίλους μου να κλείσουν το κινητό τους και έκλεισα κι εγώ το δικό μου

1030 φτάσαμε σε μια διάβαση τρένου κοντά σε λιμάνι είδαμε το πλοίο να φεύγει κοιτάξαμε πάνω και είδαμε ένα αεροπλάνο και ξαφνικά το αμάξι σταμάτησε να λειτουργεί και ήμασταν στη διάβαση του τρένου το τρένο ερχόταν καταπάνω μας δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα θόλωσε όλη η εικόνα όλοι πέθαναν εκτός από μένα Ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο πάνω μου ήταν η μητέρα μου και έκλαιγε και μου έλεγε πως μου είχε αφήσει σημείωμα κάτω στην τραπεζαρία αλλά εγώ έφυγα από πίσω επίσης μου έκανε τηλέφωνο αλλά εγώ το είχα κλειστό ήθελε να μου πει πως το αμάξι είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα και ότι δεν ήθελε να το χρησιμοποιήσω για σήμερα αλλά ήταν πολύ αργά Ξαφνικά πηδάω από το κρεβάτι μου ήταν όλα ένα όνειρο πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να αναβάλουμε το ταξίδι για άλλη μέρα

- 36 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Shooting Game του Νέιθαν Κοντομηνά

Είχε νύχτα πολύ νύχτα του φάνηκε πολύ περίεργο ειδικά μετά από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες Η νύχτα έκρυψε τα πάντα ούτε καν μπορούσε να δει τον εαυτό του και ξαφνικά άρχισαν οι φωνές και οι πυροβολισμοί Σηκώθηκε με το όπλο στο χέρι και άρχισε να πυροβολεί εκεί όπου είδε κάποιον με φωτιά στο χέρι Μπαμ χτύπησε έναν Μπαμ δεύτερο Μπαμ

Κοίταξε κάτω και είδε το αίμα να τρέχει από το πόδι του όμως δεν το ένιωθε καθόλου Καθόταν περιμένοντας να σταματήσουν οι πυροβολισμοί ∆εν είχε νιώσει ποτέ την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά ήταν στον ίδιο ρυθμό με τους πυροβολισμούς Τακ μπαμ τακ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμ τακ τακ μπαμ μπαμhellip κάπως έτσι πήγαινε Ξαφνικά σταμάτησαν οι πυροβολισμοί κάπως με το ένα του πόδι σηκώθηκε και άρχισε να ξαναπυροβολεί Το σώμα του από εκεί και πέρα άρχισε να δουλεύει από μόνο του Μπαμ μπαμ μπαμ mdashαπό τόσες φορές που πυροβόλησε είχε χτυπήσει μόνο δύο Μπαμhellip δεν κατάλαβε αμέσως πού είχε χτυπηθεί αλλά ένιωθε τη σφαίρα να μπαίνει μέσα του ακούμπησε την πλάτη του με το δεξί του χέρι ήταν γεμάτο αίμα Γύρισε και πυροβόλησε χωρίς να δει πού αλλά πέτυχε αυτόν που τον χτύπησε

Σιγά ndash σιγά προχώρησε προς τα φώτα κουτσαίνοντας

Όταν πλησίασε προσπάθησε να κρυφτεί και όταν ήρθαν κοντά του άρχισε ξανά να πυροβολεί όμως πάλι χτυπήθηκε στο άλλο πόδι σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε άλλο πια όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το σώμα του Αφού είχε και τα δύο χέρια ακόμα πυροβόλησε το ένα χέρι με το όπλο το άλλο το χρησιμοποιούσε για να προχωρήσει Το πιο περίεργο πράγμα ήταν που τώρα που δεν είχε πόδια και είχε χτυπηθεί στην πλάτη συνέχιζε ακόμα και πετύχαινε το στόχο του πιο πολλές φορές από πριν Ένιωθε μέσα του ότι το τέλος του πλησιάζει όμως συνέχιζε Λίγο μετά ήρθαν πολλά άτομα γύρω του και δεν ήξερε τι να κάνει ήταν πέντε άτομα τουλάχιστον αυτό νόμιζε Μπαμ ένας μπαμ μπαμ δεύτερος και τρίτος μπαμμ μπαμ τέταρτος πέμπτος Μετά από αυτό είχε πολύ ησυχία του φαινόταν πολύ περίεργο δεν το σκέφτηκε πολύ και ξάπλωσε το σώμα του δεν μπορούσε άλλο έκλεισε τα μάτια του για να ξεκουραστεί λίγο Ησυχία παρόλο που ήταν περίεργη η ησυχία που είχε τον ηρέμησε πολύ Άκουσε κάτι αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του αμέσως σιγά ndash σιγά τα άνοιξε και είδε ένα όπλο μπροστά του Μπαμhellip hellip φως μόνο αυτό είδε προχώρησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν το σώμα του Έφτασε ο άγιος Πέτρος και του είπε μόνο laquo∆εν ήρθε η ώρα σου ακόμαraquo Του φάνηκε πολύ περίεργο

- 37 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Το Ταξίδι της Έλενας Ναζάροβα

Ήταν δεκατεσσάρων χρονών Δεν γνώριζε τι την περιμένει Ήταν ένα αθώο κοριτσάκι που το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη και να έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της Σrsquo αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά έχεις όνειρα ελπίδες που συνεχίζουν για πολλά χρόνια

Ξέρεις όταν είμαστε παιδιά δεν καταλαβαίνουμε αλλά θυμόμαστε τα πάντα ευτυχία ή δυστυχία Με το πέρασμα του χρόνου η ζωή δυσκολεύει και γίνεται περίπλοκη Σιγά ndash σιγά εκεί που είχες αποκτήσει τα φτερά και ήσουν έτοιμος να πετάξεις όλα καταστρέφονται για σένα Τώρα είναι πια καιρός να τα καταλάβεις όλα

Όταν περνάς από αυτή την ηλικία δώδεκα δεκατριών mdashμέχρι να φτάσεις στα είκοσι είναι ολόκληρο ταξίδι που έχει συνέχεια ανεβοκατεβάσματα Αρχίζεις και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τον κόσμο Και αυτά τα όνειρα που έλεγαhellip

ΝΑΙ έχεις ακόμα όνειρα και πάντα θα έχεις αν όμως δεν έχεις είσαι κατεστραμμένοςhellip Αυτό το ταξίδι το περνάμε και το έχουν περάσει όλοι Είναι δύσκολο να μάθεις να αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά τις απογοητεύσεις τη δυστυχία τη μοναξιά Όταν περνάμε πια αυτό το ταξίδι είμαστε κάπως προετοιμασμένοι για το μέλλον

Steve Hanks Young at Art

- 38 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Πρώτο Βράδυ του Νικολάι Παβλόβ

Πέρσι το καλοκαίρι μετά από τις σχολικές εξετάσεις έψαχνα δουλειά Από φίλους βρήκα μια δουλειά αλλά ήταν στο νησί Τζια Είχα μιλήσει με το αφεντικό πότε θrsquo αρχίσω να δουλεύω

Πήρα το καράβι από το Λαύριο στο δρόμο σκεφτόμουν αν θα τα καταφέρω να την κάνω αυτή τη δουλειά επειδή θα δούλευα ldquoβοηθός σερβιτόροςrdquo και δεν την είχα κάνει ποτέ άλλοτε

Όταν έφτασα στο λιμάνι στη Τζια μου άρεσε πολύ ήταν ωραίο μέρος Ήταν βράδυ αλλά είχε πολύ φως και έβλεπα διάφορα ωραία μαγαζιά

Καθόμουν εκεί περίπου μια ώρα για να έρθουν να με πάνε στο σπίτι όπου θα έμενα Ήρθε ένα παιδί από τη δουλειά να με πάει με το αυτοκίνητο το σπίτι και το μαγαζί ήταν μακριά από το λιμάνι

Πήγαμε σε ένα χωριό Κούντουρο το λένε Εκεί είδα το μαγαζί και μετά πήγαμε να δω και το σπίτι

Η δουλειά ήταν δύσκολη αλλά μrsquo άρεσε Κάθε εβδομάδα είχα δυο μέρες ρεπό Αυτές τις δυο μέρες τις έβγαζα στην παραλία Εκεί έχει ωραία θάλασσα καθαρό νερό και άμμο

Το σπίτι ήταν πολύ ψηλά και από εκεί έβλεπα όλο το χωριό το βράδυ η εικόνα ήταν πολύ ωραία συνέχεια καθόμουν με τις ώρες εκεί Έτσι πέρασα το καλοκαίρι αλλά έχουν μείνει στο μυαλό μου πολλές αναμνήσεις από το πρώτο βράδυ όταν έφτασα στη Τζια

- 39 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Η καρδιά πάντα βρίσκει τη λύση της Levier()

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν ακόμα πάνω στην γη υπάρχουνε οι σωστοί άνδρες άνδρες που θα ήθελε να έχει κάθε γυναίκα Να είναι σωστοί καλοί και όλα τα άλλα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του Έτσι για να μάθω αν υπάρχει έστω ένας τέτοιος μίλησα με πολλούς και όλοι ήταν ίδιοι σαν ένας Αλλά μια μέρα γνώρισα κάποιον που ήταν τελείως διαφορετικός από άλλους και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί πίστευα πως αυτό που έψαχνα τόσο καιρό το βρήκα

Όσο περνούσε ο καιρός σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν Όλα μου φαίνονταν σαν ψέμα Σαν να παίζουμε κάποιους ρόλους Ψάχνοντας λίγο λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό που έβλεπα από την εξωτερική πλευρά δεν ήταν ίδιο με το μέσα του Έβαλα το μυαλό μου να δουλεύει να σκεφτεί και να βγάλει κάποια άκρη Και το αποτέλεσμα ήταν ότι άρχισα να τα καταλαβαίνω όλα Κατάλαβα ότι μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ήταν απλά ψέματα Ότι μερικές υποσχέσεις ήταν απλά για να εμπιστευτώ Ότι μερικές ζήλιες και μερικά ωραία λόγια ήταν για να πιστέψω στην αγάπη του Η εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται Κάθε μέρα καταλάβαινα όλο και πιο πολλά

Στο τέλος είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα μεγάλο λάθος που δεν τα είχα καταλάβει από νωρίς αλλά τώρα πια ήταν αργά τον είχα αγαπήσει είχα αγαπήσει τον ψεύτικο εαυτό του Αλλά η καρδιά πάντα βρίσκει την λύση Έτσι μια μέρα που δεν άντεχα πια να παλεύω με τον εαυτό μου απλά κάθισα και έπαψα να τον αγαπάω Αντάλλαξα την αγάπη μου με μίσος

() Ιρίνα Λέμετς

- 40 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Στο επόμενο τεύχος του Χωρίς Σύνορα Ήρωες

- 41 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Λόγος και Επανάσταση των Όλεγκ Τριγκόμπιουκ και Λυσιστράτη Αϊνατζή

Εμείς Ποιοι είμαστε εμείς Ποιος ξέρει Ρώτα τους άλλους Νομίζεις ότι ξέρουν καλύτερα από σένα Η ζωή είναι ένας χορός Αλλά θέλεις να χορεύεις με τάνγκο ή με ροκ Θέλεις να βλέπεις μάσκες ή πρόσωπα Θες να αγαπήσεις ή να έχεις την εντύπωση ότι δεν έχεις ακόμη βρει τι και ποιον θέλεις να αγαπήσεις Είμαστε δεμένοι μπροστά σε ηλίθιες οθόνες τα λόγια τους βασανίζουν τα αυτιά μας θέλουν να μας μάθουν πώς να ζήσουμε πώς να ακολουθούμε ευθείες που εκείνοι έχουν χαράξει Πώς να περπατάς μεσ στις οθόνες και να είσαι ένα τίποτα Ένα απρόσωπο ον που κάθε μέρα νομίζει ότι είναι κάτι ότι έχει πρόσωπο Στα αλήθεια η αριθμοποίηση των ανθρώπων αρχίζει απ τη στιγμή που είμαστε ένα μικρό και αδιάσπαστο DNA Ο αριθμός της ταυτότητας ο αριθμός σου χρησιμοποιείται παντού και πάντα και άμα δεν σ αρέσει κομμένες οι ευκαιρίες Ή παίζεις το παιχνίδι τους ή κάηκες Δεν είναι η φωτιά από τα γκαζάκια Είναι η φωτιά μέσα μας Αλλά μόλις δούνε τον καπνό της κόβουν τον αέρα Μας πουλάνε κοτόπουλο και τρώμε ξερά κόκαλα μόνο τα ζώα χαίρονται με τα κόκαλα-τα δυναμώνουν Το σύστημα είναι ένα καλό φάντασμα και όσο και αν νομίζουμε πως ανοίγει πόρτες στην πραγματικότητα τις κλείνει Μας κάνουν να πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε πράγματα που μόνο αυτοί χρειάζονται - να μας εντοπίζουν για να ξέρουνε σε ποιον αντιμιλάμε αν είμαστε Εξάρχεια Ομόνοια ΓΑΔΑ ή αν έχουμε τραβήξει το καζανάκι Μας έχουν πως το να έχουμε άποψη είναι λάθος αν και εφόσον δεν το γράφει το σχολικό βιβλίο Οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι για μας Να μην καταργηθούν γιατί θα ξαναφτιαχτούν Να καούν όλοι Όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά για όλες τις επόμενες Πρέπει όλοι μας πρέπει θα μας βρείτε στα οδοφράγματα και θα ξέρετε από μόνοι σας ότι εσείς μας φέρατε σ αυτή τη θέση Όταν ένας μπάτσος πυροβολά ένα παιδί πυροβολά στην καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς Η καρδιά αυτή ματώνει και το θυμό που βγαίνει σαν το αίμα ζεστός δεν μπορεί να τον ελέγξει το σύστημα και μόνο τότε μπορούν να δουν εκείνοι που δεν

- 42 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

σκύβουν το κεφάλι το αληθινό μας πρόσωπο Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο θυμό αγωνία και ελευθερία Καθίσαμε 5 λεπτά στο μπαλκόνι και μας βγήκανε κάλοι στα μάτια από τα περιπολικά Άμα θες να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό χωρίς τη γαμhellip τη ρουτίνα χωρίς ανθρωπάκια με στολές και σκατά στους δρόμους Άμα δεν θες να κοιτάς με φόβο τον διπλανό και να σκέφτεσαι 3 ή περισσότερες φορές αυτό που θα πεις ή αυτό που άκουσες μήπως υπάρχουν υπαινιγμοί κάτω από τα λόγια βγάλε τις παρωπίδες γιατί δεξιά και αριστερά είναι σάπιος ο κόσμος ενώ μπροστά αυτό που βλέπεις είναι μια ωραία βιτρίνα με πολλά καταναλωτικά προϊόντα προς επιλογή αλλά να ξέρεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή Είναι μόνο βιτρίνα Σπάσε την βιτρίνα Σπάστην

Μπίπ Μπίπ Μπίπ είναι η καρδιά σου είναι το περιπολικό μπατσάκια από δω μπατσάκια από κει πως και δεν τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ όλοι κάπου τρέχουνε όλοι κάπου πάνε αν έχεις καταλάβει τη ζωή δεν βιάζεσαι καθόλου Μας κοιτάνε από πάνω - εσύ είσαι Θεέ όχι είναι δορυφόροι και ποιος τους ελέγχει όχι πάντως εμείς - είναι ο Big Brother

- 43 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

(συζητήσεις απόψεις διαφωνίες ndash για προβλήματα που μας απασχολούν)

2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής

Για να σκεφτούμε όλοι τι σημαίνει για καθέναν από μας αυτό το σχολείοhellip

Για μένα προσωπικά το σχολείο μας σημαίνει πολλά Πρώτο το σχολείο είναι μοναδικό επειδή έχει μέσα παιδιά από διάφορα μέρη της Γης αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά λειτουργούν με τελείως διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έχουν διαφορετικές γνώσεις Θυμηθείτε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα οι πρώτοι μας φίλοι ήτανε απrsquo το σχολείο

Δεύτερο κοιτάξτε πώς όλοι εμείς μάθαμε την ελληνική γλώσσα πιστεύω ότι γιrsquo αυτό το πράγμα πρέπει να πούμε μεγάλο laquoΕΥΧΑΡΙΣΤΩraquo σε όλους τους καθηγητές του σχολείου που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μας μάθουνε ελληνικά μόνο φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να μας εξηγήσουνε όλα τα μαθήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τα μάθουμε και να τα καταλαβαίνουμε

Τρίτο νομίζω ότι πρέπει να εκτιμάμε το σχολείο γιατί είναι ένα laquoδώροraquo για μας Γιατί όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί και το σαπούνι στις τουαλέτες είναι δώρο Όλα τα βιβλία (εκτός απrsquo τα αγγλικά) είναι εντελώς δωρεάν και πιστεύω ότι έπρεπε όλοι να φέρουμε τα περσινά βιβλία όταν μας το είπε η κΣιούτη

Ναι το τέταρτο η κΣιούτη και όλοι που κάθονται laquoκάτω στο γραφείοraquo Ίσως δεν το ξέρουνε όλα τα παιδιά αλλά το σχολείο μας προσπάθησαν κάποιοι να το κλείσουν για διάφορους λόγους και όχι μόνο μία φορά Όμως όλοι οι άνθρωποι του σχολείου παλέψανε για το σχολείο ndash βασικά όχι για το σχολείο για εμάς για τα παιδιά γιατί πρώτα απrsquo όλα εμείς χρειαζόμαστε αυτό το σχολείο

Τώρα θα σκέφτεστε laquoκαλά γιατί τα γράφει όλα αυτάraquo Να σας απαντήσω γιατί θέλω όλοι εμείς να σεβόμαστε το σχολείο και τους καθηγητές Γιατί αν θα γίνουν ακόμα μια-δυο βλακείες με το μαχαίρι και τις μπουνιές μπορεί απλώς να χάσουμε το δεύτερό μας σπίτι Γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες σrsquo αυτό το σχολείο Γιατί πρέπει να τα λέμε όλα αυτά στα παιδιά που είναι εδώ πρώτη χρονιά για να ξέρουνε πόσο σημαντικό είναι το σχολείο και πόσο πολύ μας βοηθάει ndash και όχι μόνο στις γνώσεις

PS Θα lsquoθελα αυτοί που ενδιαφέρονται για το σχολείο και θέλουν να γράψουν την άποψή τους για το σχολείο να τα γράφουνε στην εφημερίδα μας

Αλιόνα Πετρούκ

- 44 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

πάλι στα θρανία pfff του Ντιρεντζάν Γιλντίζ

Άρχισαν τα σχολεία Τέλος τα ξενύχτια η διασκέδαση της πρωινής ώρας τέλος Τώρα πάλι στα θρανία Οι περισσότεροι σχεδόν όλοι οι μαθητές δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του σχολείου για τον εαυτό μας Νομίζουμε πως το σχολείο είναι να γνωρίσεις καινούργια παιδιά κορίτσια που θα σε ελκύουν απουσίες σκηνικά που θα θυμάσαι μια ζωήhellip ΑΛΛΑ δεν τελειώνει εκεί Είναι το δικό μας στρατόπεδο που μας ετοιμάζει για τον μεγαλύτερο πόλεμο που θα δώσουμε ύστερα από αυτό ο καθένας για το δικό του laquoπιστεύωraquo Το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας Υπάρχουν παιδιά που διψάνε για να πάνε σχολείο mdashακόμη σκεφτείτε όλοι τους γονείς σας την εποχή τους Αυτοί οι άνθρωποι της τότε εποχής είναι οι πραγματικοί επαναστάτες για μένα επειδή αν όχι όλοι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει το νόημα του σχολείου και το κυνηγούσαν με νύχια και δόντια Σήμερα είναι όλοι μορφωμένοι και έμπειροι κάποιοι πέτυχαν αυτό που κυνηγούσαν κάποιοι όχι όμως ακόμα και αυτοί που δεν πέτυχαν δεν μετάνιωσαν για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν Τότε θυμούνται τις ηλιθιότητες που κάνουμε και εμείς Τα σκονάκια τους την πρώτα τους κοπέλα (ή αγόρι) την πρώτη απουσία κτλ Λοιπόν όποιος βάζει ψηλούς στόχους σίγουρα πετυχαίνει και το σχολείο είναι το μονοπάτι που είναι γεμάτο με σκάλες που σε οδηγούν σε αυτό που θες εσύ να κάνεις Στην κορυφή του δρόμου αυτού μάς περιμένει μια καινούργια αρχή

- 45 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

Προβληματισμοί

Σε κάθε τεύχος η Μαντήπ Μπαϊρακτάρη θέτει κάποιους προβληματισμούςhellip για διάφορα θέματα καθημερινά κοινωνικά και άλλαhellip

για μικρούς και μεγάλους

Εάν νομίζετε ότι είστε σε θέση να λύσετε αυτά τα προβλήματα τότε δώστε τις απαντήσεις Γιατί πατάμε το τηλεχειριστήριο με δύναμη όταν ξέρουμε ότι οι μπαταρίες είναι σχεδόν

άδειες

Πιστεύετε ότι οι γυναίκες στην Ευρώπη έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες σε άλλες χώρες

Τι νομίζετε οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους μετανάστες από τον Δυτικό κόσμο και στους μετανάστες από Τρίτες χώρες

Η στήλη του forum δέχεται κείμενα με θέματα που απασχολούν τους μαθητές και τους καθηγητές αυτού του σχολείου θέματα που μπορούν να οδηγήσουν σε γόνιμο διάλογο ή και σε αντιπαραθέσεις όσους θα συμμετέχουν με τα κείμενά τους στις συζητήσεις που θα

λ θ ύ

- 46 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

(a collection of portraits from the schoolhellip)

by Olga Kravchenko

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροοhelliphellip

ΓΓκκοολλάάμμ ΧΧαασσσσααννπποούύρρ

Όπως ξέρετε στο σχολείο μας είχαμε εκλογές Πολλά παιδιά προσπάθησαν να κερδίσουν ο ένας τον άλλο αλλά στο τέλος βγήκε ο Γκολαμρέζα Χασσανπούρ Η εφημερίδα μας θέλει να παρουσιάσει τον πρόεδρό μας

Γκολάμ από πού είσαι

Αφγανιστάν Έγινες πρόεδρος πώς αισθάνεσαι είσαι ενθουσιασμένος

Αισθάνομαι σα να μην άλλαξε τίποτα παραμένω ένας κανονικός μαθητής Γιατί ήθελες να γίνεις πρόεδρος ή μήπως ήθελες να μπεις στο 15-μελές

Όχι ήθελα να γίνω πρόεδρος Έχω σκοπό να κάνω πολλά πράγματα Τι πιστεύεις για το σχολείο μας

Για μένα είναι το καλύτερο σχολείο με καλούς μαθητές συμμαθητές και καλύτερους καθηγητές Τι σκοπεύεις να κάνεις στο σχολείο αυτή τη χρονιά

Όσα γίνονται και όσα μπορώ Όλοι ξέρουμε την ιστορία της ζωής σου Τι κάνεις τώρα με τι ασχολείσαι

Κάθε μέρα το ίδιο σχολείο διάβασμα Και τα σαββατοκύριακα δουλειά Έχεις σχέδια για το μέλλον σου

Χμμhellip έχω και βέβαια όπως όλοι μας θέλω να τελειώσω το σχολείο και να πάω να σπουδάσω Όχι όμως κάτι συγκεκριμένο

- 47 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

ΜΜιικκρράά ΜΜεεγγάάλλαα

γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν γιατί για να υπάρχουν μεγάλοι πρέπει να υπάρχουν

Μικρά Μεγάλα ΜικράΜεγάλαγγιιααττίί γγιιαα νναα υυππάάρρχχοουυνν μμεεγγάάλλοοιι ππρρέέππεειι νναα υυππάάρρχχοουυνν

κκααιι μμιικκρροοίίhelliphellip

οο ιι ττ εε λλ εε υυ ττ αα ίί εε ςς (( κκ αα ιι φφ αα ρρ μμ αα κκ εε ρρ έέ ςςhelliphellip )) σσ εε λλ ίί δδ εε ςς ττ οο υυ ΧΧωωρρ ίί ςς ΣΣ ύύ νν οο ρρ αα

μια δημιουργική ομάδα Η ομάδα του blog του σχολείου (μια ιδέα της κΜάγδας Τσόλκα και της κΧαρίκλειας Μεταξά) έχει ήδη ξεκινήσει τις συναντήσεις της και από ότι μαθαίνουμε περνάνε καλά και δημιουργικά Περιμένουν τις σκέψεις και τις απόψεις όλων για θέματα που σας απασχολούν (αυτές τις ημέρες συζητούν το θέμα της βίας) και τις οποίες μπορείτε να στέλνετε (στα ελληνικά ή στα αγγλικά) στη διεύθυνση e-mail mtsolkaschgr Επισκεφθείτε το blog στη διεύθυνση httpblogsschgr2lykdiap

το ΧΣ στην AV Τα ονόματα του Γκολάμ της Οάνας του Κονσταντίν ανάμεσα στον Περικλή Κοροβέση και το Στέφανο Μάνοhellip Το free press του σχολείου στο free press της Αθήνας Κυρία Σιούτη μη φοβάστε τους ανήλικους μαθητές αυτούς τους laquoπροστατεύειraquo όχι η χάρτινη μάσκα ndash αλλά η ψυχή τουςhellip Σκίζουμε μια χάρτινη μάσκα στην πραγματικότητα όμως σκίζουμε τις αλυσίδες στις καρδιές των ανθρώπων Όσα στερεότυπα έχεις μέσα σου τόσες πιο πολλές αλυσίδες έχεις πάνω στην καρδιά σου

- 48 -

activities Οι αθλητικές δραστηριότητες στο σχολείο μας δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος Αμέτρητοι και οι αντίστοιχοι αθληταράδεςhellip Παθιασμένες συζητήσεις για τα κατορθώματα γνωστής ποδοσφαιρικής ομάδας από γνωστούς laquoποδοσφαιρικούςraquo καθηγητές που ξυπνάνε τους κακόμοιρους μαθητέςhellip Μαθητές εθισμένοι στο πινγκ πονγκ τόσο έξω από κάθε πραγματικότητα που πλακώνονται ποιος θα πρωτοπαίξει ή αναμένουν laquoστα 4raquo από τον καθηγητή της γυμναστικής το αντίστοιχο μπαλάκι ή που ndashαπλά- το κουδούνι που σημαίνει το τέλος (ή την αρχή δεν έχει την παραμικρή σημασία) του διαλείμματος δεν υπάρχει γιrsquo αυτούςhellip Ακόμα και η χρήση μαχαιριού κινδυνεύει να θεωρηθεί από κάποιους αθλητική δραστηριότητα έλεος (τουλάχιστον ας χρησιμοποιήσουν τα αντίστοιχα πλαστικάhellip) Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά Γιατί μισούμε τις αθλητικές δραστηριότητες (σαν άνθρωποι του πνεύματος που είμαστε) mdash να γιατί (Αν και δεν είμαστε αυτοί που καταστρέφουμε το τραπέζι του πινγκ πονγκ)

ποιοι είμαστε Γιατί κάποιος που γεννήθηκε στην ίδια χώρα μrsquo εμένα πρέπει να είναι αυτονόητο ότι θα τον συμπαθώ περισσότερο Ο χειρότερος ηλίθιος και να είναι δικαιώνεται επειδή είναι συμπατριώτης μου Κάποιοι που έρχονται για πρώτη φορά εδώ δεν έχουν άλλους φίλους παρά μόνο όσους μιλάνε την ίδια γλώσσα μrsquo αυτούςhellip Γιατί να είμαι όμως με το μέρος κάποιου που πουλάει τη μαγκιά του ή βγάζει ανεξέλεγκτη βία πάνω σε άλλους Το προκαλούμε κι εμείς οι ίδιοι αυτό όταν αποκαλούμε κάποιον διαφορετικό από μας laquoβρομοhellipraquo Πολλές είναι οι δικαιολογίες αλλά καμία δεν είναι πραγματική αιτίαhellip Απλώς φοβάσαι να πεις τη δική σου γνώμη θέλεις να νιώθεις την ασφάλεια που σου δίνει το laquoίδιο μrsquo εσέναraquo Το να κοιτάς το άτομο με τα χαρίσματά του και όχι από την καταγωγή ή την εμφάνισή του είναι δύσκολοhellip Είναι δύσκολο να καταργήσουμε τα στερεότυπα

το άτομο είναιhellip Άτομο ριζοσπαστικόhellip Με το χαμόγελο μόνιμα καρφωμένο στα χείλη είναι ικανό να σε φέρει στα άκρα mdash από όπου δεν υπάρχει επιστροφήhellip ∆ιαλευκάνει και επιλύει καταστάσεις ενδεχομένως είσαστε και εσείς μια τέτοια κατάστασηhellip ∆εν το ξέρετε ακόμα όμωςhellip (Αλίμονό σαςhellip) Η δε παρέα του ατόμου είναι ΜΟΝΟ οι laquoτρελοίraquo του σχολείουhellip Εδώ που τα λέμε ανατριχιάζουμε όταν σκεφτόμαστε ποιοι είναι οι μαθητές αλλά πολύ περισσότερο οι καθηγητές αυτού του σχολείουhellip

(Ο ευρών αμειφθήσεταιhellip)

- 49 -

ομάδα προβλημάτων Είναι ωραίο να υπάρχει κάποιος που ακούει τι έχεις να πειςhellip Μπορεί να είναι ένας φίλος ο γονιός ή μπορεί να είναιhellip κι ένας καθηγητής Κάποια προβλήματα εξάλλου σχετίζονται ή με διάφορους τρόπους επηρεάζουν και το σχολείο Κάθε Πέμπτη λοιπόν την 4η ώρα υπάρχει στο σχολείο μια ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρεται να ακούσειhellip και ελπίζει να βοηθήσει σε ότι μας απασχολεί Αναζητήστε την (αν και ενίοτε θα σας αναζητήσει εκείνηhellip)

το κρεβάτι του σχολείου

∆εν το έχουν δει πολλοί mdashόσοι το έχουν δει όμως έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτόhellip Σας προκαλούμε λοιπόν να ψάξετε και να το βρείτεhellip Και να μαντέψετε σε τι χρησιμεύειhellip

Στα laquoμικρά μεγάλαraquo αυτού του τεύχους συνεργάστηκαν

Ειρήνη Αντωναράκου Βιβή Βούλτσου Αλιόνα Πετρούκ Γιώργος Σαραφιανός Όλεγκ Τριγκομπιούκ Μιχάλης Τσιμπρικόβ

- 50 -

Χωρίς Σύνορα εκδίδεται από μαθητές παλιούς μαθητές και καθηγητές του 2ου

Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης webpage http2lyk-diap-ellinattschgrnewspaperhtml

e-mail xwrissynoragmailcom

Για το τεύχος συνεργάστηκαν Κείμενα Λυσιστράτη Αϊνατζή Χέιζελ Αλκάνταρα Λαβ Αντεοσούν Ντιάνα Βασίλεβα Κάρεν Βασιλιάν Ντιρεντζάν Γιλντίζ Πσέμεκ Γιούργκα Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Συμεών Ζαπσής Ίρις Ζαχαριάδη Ιουλία Καζιμίροβα Σύλβια Καρντάς Μόνικα Κισιελέβσκα Νέιθαν Κοντομηνάς Κατερίνα Κούκιτς Όλγα Κραβτσένκο Σορίν Κρετσούν Ιρίνα Λέμετς Γιώργος Λούνγκου Ελένη Μάρεκ Τζοάννα Μήτσου Μαντήπ Μπαϊρακτάρη Πλαμένα Μπάιρεβα Έλενα Ναζάροβα Ντίνος Νικολάου Ράρες Ντουμίτρου Ανέτα Ολέινικ Κατερίνα Ουκραΐντσεβα Νικολάι Παβλόβ Σοφία Παναγιωτοπούλου Τζέσικα Πάσκουα Αλιόνα Πετρούκ Μαριέττα Πιέγκατ Σάντρα Πιέγκατ Ιγκόρ Πίκουλα Ντόινα Ροτάρου Γιάννης Σκοτίδας Αλμπίνα Τεμερκό Αντωνία Τοντόροβα Γκαμπριέλα Τοντόροβα Όλεγκ Τριγκομπιούκ Βερόνικα Τσελμπαράχ Μιχάλης Τσιμπρικόβ Εικονογράφηση Λυσιστράτη Αϊνατζή Χέιζελ Αλκάνταρα Σύλβια Κάρντας Κλαούντια Κλοτς Μαντήπ Μπαϊρακτάρη Χάρπρετ Μπαϊρακτάρη Κλαούντιου Νεγκρίλα Αλιόνα Πετρούκ Βαλερί Σεβτσένκο Μάγδα Σομπτσύνσκα Όλεγκ Τριγκομπιούκ Εξώφυλλο Μαντήπ Μπαϊρακτάρη (εικόνα και τίτλος) Επιμέλεια Τεύχους Λυσιστράτη Αϊνατζή Ελένη Μάρεκ Πάτρικ Ντέβλιν Σαμάνθα Ομπρόκ Όλεγκ Τριγκόμπιουκ Μιχάλης Τσιμπρικόβ Οάνα Πάσκου Αλιόνα Πετρούκ Ιωάννα Τοντίρας Συμμετέχουν ακόμα Βιβή Βούλτσου Γιώργος Σαραφιανός Ειρήνη Αντωναράκου Διονύσης Μητρόπουλος

ομάδα προβλημάτων Είναι ωραίο να υπάρχει κάποιος που ακούει τι έχεις να πειςhellip Μπορεί να είναι ένας φίλος ο γονιός ή μπορεί να είναιhellip κι ένας καθηγητής Κάποια προβλήματα εξάλλου σχετίζονται ή με διάφορους τρόπους επηρεάζουν και το σχολείο Κάθε Πέμπτη λοιπόν την 4η ώρα υπάρχει στο σχολείο μια ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρεται να ακούσειhellip και ελπίζει να βοηθήσει σε ότι μας απασχολεί Αναζητήστε την (αν και ενίοτε θα σας αναζητήσει εκείνηhellip)

το κρεβάτι του σχολείου

∆εν το έχουν δει πολλοί mdashόσοι το έχουν δει όμως έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτόhellip Σας προκαλούμε λοιπόν να ψάξετε και να το βρείτεhellip Και να μαντέψετε σε τι χρησιμεύειhellip

Στα laquoμικρά μεγάλαraquo αυτού του τεύχους συνεργάστηκαν

Ειρήνη Αντωναράκου Βιβή Βούλτσου Αλιόνα Πετρούκ Γιώργος Σαραφιανός Όλεγκ Τριγκομπιούκ Μιχάλης Τσιμπρικόβ

- 50 -

Χωρίς Σύνορα εκδίδεται από μαθητές παλιούς μαθητές και καθηγητές του 2ου

Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης webpage http2lyk-diap-ellinattschgrnewspaperhtml

e-mail xwrissynoragmailcom

Για το τεύχος συνεργάστηκαν Κείμενα Λυσιστράτη Αϊνατζή Χέιζελ Αλκάνταρα Λαβ Αντεοσούν Ντιάνα Βασίλεβα Κάρεν Βασιλιάν Ντιρεντζάν Γιλντίζ Πσέμεκ Γιούργκα Κονσταντίν Γκεοργκίεβ Συμεών Ζαπσής Ίρις Ζαχαριάδη Ιουλία Καζιμίροβα Σύλβια Καρντάς Μόνικα Κισιελέβσκα Νέιθαν Κοντομηνάς Κατερίνα Κούκιτς Όλγα Κραβτσένκο Σορίν Κρετσούν Ιρίνα Λέμετς Γιώργος Λούνγκου Ελένη Μάρεκ Τζοάννα Μήτσου Μαντήπ Μπαϊρακτάρη Πλαμένα Μπάιρεβα Έλενα Ναζάροβα Ντίνος Νικολάου Ράρες Ντουμίτρου Ανέτα Ολέινικ Κατερίνα Ουκραΐντσεβα Νικολάι Παβλόβ Σοφία Παναγιωτοπούλου Τζέσικα Πάσκουα Αλιόνα Πετρούκ Μαριέττα Πιέγκατ Σάντρα Πιέγκατ Ιγκόρ Πίκουλα Ντόινα Ροτάρου Γιάννης Σκοτίδας Αλμπίνα Τεμερκό Αντωνία Τοντόροβα Γκαμπριέλα Τοντόροβα Όλεγκ Τριγκομπιούκ Βερόνικα Τσελμπαράχ Μιχάλης Τσιμπρικόβ Εικονογράφηση Λυσιστράτη Αϊνατζή Χέιζελ Αλκάνταρα Σύλβια Κάρντας Κλαούντια Κλοτς Μαντήπ Μπαϊρακτάρη Χάρπρετ Μπαϊρακτάρη Κλαούντιου Νεγκρίλα Αλιόνα Πετρούκ Βαλερί Σεβτσένκο Μάγδα Σομπτσύνσκα Όλεγκ Τριγκομπιούκ Εξώφυλλο Μαντήπ Μπαϊρακτάρη (εικόνα και τίτλος) Επιμέλεια Τεύχους Λυσιστράτη Αϊνατζή Ελένη Μάρεκ Πάτρικ Ντέβλιν Σαμάνθα Ομπρόκ Όλεγκ Τριγκόμπιουκ Μιχάλης Τσιμπρικόβ Οάνα Πάσκου Αλιόνα Πετρούκ Ιωάννα Τοντίρας Συμμετέχουν ακόμα Βιβή Βούλτσου Γιώργος Σαραφιανός Ειρήνη Αντωναράκου Διονύσης Μητρόπουλος