∆ρόµοι Ζωής Αστική µη Κερδοσκοπική Εταιρεία

Έδρα: Κανάρη 20, 18538 Πειραιάς. Τηλ. 210.4516.903 email: dromi@ath.forthnet.gr Κέντρο Επικοινωνίας: Κωνσταντινουπόλεως 60 & ∆αµοκλέους 2 Τηλ. 6972.09.30.72www.dromoi-zois.gr

Αντί προλόγου

τεύχος 10Δεκέμβριος 2006

Έχω χρόνο; Αξίζει τον κόπο;

Γραµµή επικοινωνίας των ∆ΡΟΜΩΝ ΖΩΗΣ, Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

Η πορεία μου στο χώρο της ανθρωπιάς, του εθελοντισμού όπως συνηθίζουμε να το λέμε πιο μοδάτα, ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια. Δύο πράγματα στην ουσία πήρα μαζί μου στο ξεκίνημα, το σχεδόν ξεχασμένο εφηβικό όνειρο να αλλάξω τον κόσμο και την ανάγκη μου να καταλάβω επιτέλους τι είναι αυτός ο άνθρωπος; Αυτός που κρύβω μέσα μου αλλά κι αυτός που, με διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά, είναι απέναντί μου. Κοιτάζοντας πίσω παρατηρώ πως αυτή η πορεία ακολούθησε λίγο πολύ τα στάδια της ηλικίας που περνάει ο άνθρωπος. Ξεκίνησε με τον ενθουσιασμό αλλά και λίγο με την αφέλεια της παιδικής ηλικίας για να προχωρήσει στην ορμή και τον αυθορμητισμό της εφηβείας. Η ενηλικίωση είναι μια ολότελα διαφορετική ιστορία.Είμαι από τους τυχερούς, το ταξίδι μου μ’ έχει φέρει κοντά σε παιδιά, παιδιά και οικογένειες που προσπαθούν κάτω από το βάρος μιας ετικέτας που τους τοποθετεί στις παρυφές του κοινωνικού συνόλου. Είμαι από τους τυχερούς, γιατί παρατήρησα από νωρίς τα αποτελέσματα της κάθε είδους υπέρβασης μέσα μου και κατάφερα να χρησιμοποιήσω αυτή μου την παρατήρηση σαν κινητήριο δύναμη.Τα τελευταία έξι χρόνια οι «Δρόμοι Ζωής» έγιναν από όραμα πραγματικότητα. Επέλεξα να έχω καθημερινή επαφή με αυτή την προσπάθεια. Δουλειά το πρωί, καθημερινά στο Κέντρο που ανοίγει για τα παιδιά το απόγευμα. Φαίνεται δύσκολο, καμιά φορά είναι, αλλά είναι η επιλογή μου, είναι ο δικός μου τρόπος να βάζω χρώμα και ήχο σ’ αυτό που θα μπορούσε να είναι μια γκρίζα, βουβή καθημερινότητα.Ψαχουλεύω το σακίδιο μου, μετά από δέκα χρόνια, θάθελα τόσο μα τόσο πολύ να μοιραστώ όλα αυτά που έχει χωρέσει αλλά είναι σχεδόν αδύνατον. Πως μοιράζεσαι στιγμές, γεγονότα, συναισθήματα, βιώματα που σε αλλάζουν, σε διευρύνουν, σε στηρίζουν, δίνουν νόημα όχι μόνο στην προσωπική σου ζωή αλλά και σε ότι, από παιδί, προσπαθείς να καταλάβεις. Πως μοιράζεσαι την ιστορία ενός παιδιού που ξεκινάει δυσοίωνα με προοπτικές αρνητικές, κατά γενική ομολογία, και το βλέπεις, δέκα χρόνια αργότερα, ένα μικρό κύριο να παλεύει για τις πανελλήνιες. Πως μεταφέρεις την μοναδικότητα της μικρής που σου ανοίγει την ψυχή της, τις σκέψεις της και σε κάνει

Σελίδα 1

να θαυμάζεις την ομορφιά της παρουσίας της, ενώ ξέρεις το τραγικό και απίστευτο, για τους περισσότερους από εμάς, περιβάλλον που τη γαλούχησε. Και πώς να μην ενισχύετε η ορμή της προσπάθειας σου όταν γνωρίζεις τις δυσκολίες της στο σχολείο και ξέρεις, πως έτσι όπως καταφέραμε να φτιάξουμε τις κοινωνίες μας κανένας δεν έχει το χρόνο ή τη διάθεση να την αναγνωρίσει μέσα σε ένα σχολικό σύστημα που θυμίζει περισσότερο μονάδα παραγωγής παρά χώρο εκπαίδευσης ανθρώπων. Πώς να περιγράψεις φιλίες ζωής με άλλους εθελοντές, νέους αλλά και μεγαλύτερους, που χτίζονται πάνω στο αμόνι της συνεργασίας είτε αυτή είναι για καινούργιους οραματισμούς είτε είναι για την επίλυση προβλημάτων. Τι να πεις για ένα Bazzar που ξεκίνησε από λίγους για να καλυφθεί το νοίκι και έχει γίνει γιορτή και κατάθεση ψυχής από πολλούς. Ένα θαύμα σε καιρούς ποικιλοτρόπως χαλεπούς που συνεχίζει να πληρώνει το νοίκι και δηλώνει πως η ομορφιά του Ανθρώπου δεν έχει χαθεί.

Δεν ξέρω αν έχω χρόνο, ξέρω όμως, ότι ο χρόνος έχει ελαστικότητα. Αφού εγώ καταφέρνω να δουλεύω, να έχω οικογένεια, να χαίρομαι το παιδί μου και να συνεχίζω την πορεία που ξεκίνησα πριν δέκα χρόνια ο χρόνος έχει ελαστικότητα. Αξίζει τον κόπο; Δρόμοι Ζωής – Αθήνα (για την ώρα...), Πορεία Αγάπης Αθήνα – Θεσσαλονίκη, ή ξεκινήστε κάτι δικό σας στη γειτονιά σας, με τους φίλους σας. Μια δοκιμή θα σας πείσει όπως μου είπε κάποτε ένας καλός μου φίλος.

Γκάζι 2006

Η ετήσια εκδήλωση μας είχε ως θέμα Δρόμοι Καρδιάς – Σχέσεις Ζωής και πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Κιβωτός τον Ιούνιο που μας πέρασε. Τα περισσότερα κείμενα σ’ αυτό το τεύχος της Φωνής των Δρόμων είναι από τις ομιλίες των εθελοντών. Η υπέροχη παράσταση των παιδιών μας μετέφερε στην Ινδία, κοντά στον Μόγλη και την παρέα του. Θαυμάσαμε όλοι τα σκηνικά, τις στολές και τις μάσκες των μικρών ηθοποιών, που είχαν φτιαχτεί από τα χέρια τους κατά την διάρκεια της περασμένης χρονιάς, στο καλλιτεχνικό εργαστήρι της Παρασκευής, με την σκηνική και σκηνοθετική καθοδήγηση των εθελοντών, Μπάμπη και Θοδωρή Κωστ. Η ζωντανή μουσική που ακούστηκε στην εκδήλωση ήταν αυτοσχεδιασμοί των παιδιών του κέντρου μας, που δούλεψαν με την καθοδήγηση του εθελοντή Μανώλη Ντ. Η ευγενική προσφορά της κυρίας Ρουγγέρη και της Διεύθυνσης του θεάτρου Κιβωτός, μας έδωσε την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε τους φίλους μας αλλά και τους γονείς των παιδιών σ’ ένα ιδιαίτερα όμορφο και ζεστό περιβάλλον. Την έκθεση με ζωγραφιές των παιδιών στο φουαγιέ του θεάτρου επιμελήθηκε η εθελόντριά Έμμυ Χρ., ενώ η βιντεοπροβολή ήταν δουλειά του φίλου μας Νίκου Ντ. Άψογη ήταν επίσης η υποδοχή των καλεσμένων από τις μαθήτριες του γυμνασίου ως ταξιθέτριες και υπεύθυνες στο μπουφέ.Η εκδήλωση δεν θα μπορούσε να έχει την επιτυχία και την ατμόσφαιρα που είχε, χωρίς την συλλογική και από καρδιάς προσπάθεια των εθελοντών μας αλλά και των καλεσμένων που μας αφιέρωσαν ένα πολύτιμο κυριακάτικο απόγευμα.ΥΓ. Τα παιδιά χάρισαν τη ζωγραφιά του Βούδα, που κοσμούσε το σκηνικό του τελευταίου μέρους της παράστασής τους, στα παιδιά από το Θιβέτ με τα οποία συναντήθηκαν και έπαιξαν μαζί τους στην εκδήλωση με τίτλο Γνωριμία με το Θιβέτ που έγινε στον Τεχνοχώρο, λίγο μετά την εκδήλωση των Δρόμων Ζωής.

Ένα πολύτιμο κυριακάτικο απόγευμα

Ένα πολύτιμο κυριακάτικο απόγευμα

Σελίδα 2

www.dromoi-zois.gr

Οι δρόμοι μας οδηγούν, οι δρόμοι μας κατευθύνουν... Άλλος χάνει τον δρόμο του και άλλος βρίσκει τον δικό του. Οι δρόμοι όμως συναντιούνται και είναι εκεί που συναντιούνται και οι άνθρωποι! Οι Δρόμοι Ζωής χάραξαν τον δικό τους δρόμο μέσα στην προηγούμενη χρονιά καλώντας νέους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. Ανθρώπους που μιλούν, σκέφτονται και υπάρχουν μέσα και μέσω της καρδιάς τους...

Ξέρετε, η καρδιά είναι ένα ζωτικό όργανο. Η καρδιά δίνει τον ρυθμό και με τον ρυθμό αυτό αγαπάμε. Βάζουμε ανθρώπους μέσα στην καρδιά μας και όσο περισσότερους χωράει τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Ας ακουστούν λόγια καρδιάς από τους εθελοντές, από τους μαθητές, από τους γονείς, από τους δασκάλους, λόγια που ζεσταίνουν και δίνουν δύναμη για να προχωρήσουμε... να επικοινωνήσουμε και να δημιουργήσουμε σχέσεις.

Και όταν μιλάμε για σχέσεις συνήθως εννοούμε σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Η σχέση με τον διπλανό μας, με τους αγαπημένους μας, με τους αγνώστους... με τον εαυτό μας. Οι αληθινές σχέσεις χρειάζονται χρόνια για να χτιστούν, επίσης χρειάζονται αγάπη, κατανόηση, υπομονή και εμπιστοσύνη. Μέσα στα χρόνια δημιουργήσαμε σχέσεις και τώρα τις βλέπουμε να αναπτύσσονται και να μας μαθαίνουν την Ζωή.

Την Ζωή με Ζ κεφαλαίο γιατί αυτή εμπεριέχει όλες τις εμπειρίες μας, τα βιώματά μας, τις χαρές και τις στεναχώριες μας, τις πληγές μας αλλά και τους ανθρώπους που αγαπήσαμε. Η Ζωή με Ζ κεφαλαίο είναι το ρεύμα της ύπαρξης. Η ζωή σήμερα δεν είναι και τόσο εύκολη στην κοινωνία ζούγκλα που ζούμε. Όμως μόνο η ζωή στην ζούγκλα μπορεί να διδάξει την αληθινή αγάπη, την ουσιαστική χαρά και την εσωτερική αγνότητα.

Σίγουρα έχετε δει πολλές ιστορίες αγάπης ίσως να έχετε ζήσει και κάποιες, όμως αυτό δεν είναι αρκετό, συνεχίστε να ακολουθείτε την καρδιά σας…

Χαράξτε δρόμους και προχωρήστε πάνω σ’ αυτούς... Δημιουργήστε σχέσεις που θα ομορφύνουν την ζωής σας... Μόνο έτσι θα είστε πραγματικά ευτυχισμένοι, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο!

Γιάννης – Θώμη

Λίγα λόγια ... από καρδιάςάς

Η πεμπτουσία του Εθελοντισμού βρίσκεται στο «είναι» και όχι στο «έχειν». Το «είναι» είναι πηγή ανεξάντλητη, το «έχειν» είναι σχετικό και επομένως κάποτε τελειώνει.

Ο Εθελοντής οφείλει να έχει κατανόηση, υπομονή, αυξημένη εγρήγορση και επιμονή. Η απογοήτευση και ο ενθουσιασμός είναι οι δύο εχθροί του.

Σελίδα 3

Η καρδιά μας είναι ένα βιολογικό όργανο, το σπουδαιότερο ίσως. Αν πάψει να κτυπά, παύει η ανθρώπινη ύπαρξη. Όμως άραγε μόνο αυτό είναι η καρδιά; Μήπως μας μιλάει και για το δρόμο που ίσως θα έπρεπε να ακολουθήσουμε; Ποιος την ακούει όμως; Πολλοί δεν έχουν μάθει, και πολλοί από αυτούς που έχουν μάθει, δεν βρίσκουν πλέον χρόνο για να την ακούσουν.

Με το γραπτό αυτό θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στις ερωτήσεις που συχνά δέχομαι : Για ποιο λόγο είμαι στο κέντρο; Τι παίρνω από αυτό; Τι με ωφελεί;Στην αρχή θεωρούσα τις ερωτήσεις εύλογες. Μετά από λίγο, όσο περισσότερο συνειδητά γινόμουν εθελόντρια, τόσο περισσότερο με εκνεύριζαν. Γιατί να ζω σε μια κοινωνία που θα πρέπει να δικαιολογήσω την διάθεση μου για προσφορά στον συνάνθρωπο; Γιατί ο κόσμος να έχει καταλήξει να βλέπει περίεργο, όταν κάποιος βοηθά τον συνάνθρωπο του χωρίς καμιά προφανή αιτία και να θεωρεί ότι η ανιδιοτελής προσφορά είναι ουτοπία; Δεν μπορεί να χρειάζεται κάποιος βοήθεια και κανείς να μην την δίνει γιατί, έτσι απλά, αδιαφορεί.

Κάποιος σοφός είπε ότι αν αφιερώναμε λίγο από το προσωπικό μας πλεόνασμα, όποιο και αν είναι αυτό, πλεόνασμα χρόνου ή ψυχικού σθένους ακόμα και οικονομικό, για να βοηθήσουμε όσους υστερούν σ’ αυτό, ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος και η ζωή μας ομορφότερη. Και ναι, τότε οι σχέσεις ζωής θα ήταν σαφώς ανώτερης ποιότητας.

Βέβαια υπάρχει και αυτός ο μικρός, απαισιόδοξος, πεζός εαυτός μας που λέει: είναι πολύ δύσκολο, δεν νομίζω ότι έχω τις αντοχές. Άλλωστε τι νόημα έχει; Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο; και εδώ θα μου επιτρέψετε να απαντήσω με την προσωπική μου εμπειρία. Όσες φορές αισθανόμουν ψυχικά κουρασμένη και δεν πήγα στο Κέντρο, τα προβλήματα μου δεν έφυγαν, ούτε έπαψαν να υπάρχουν. Απεναντίας η διάθεση μου παρέμενε άσχημη ή γινόταν χειρότερη. Όσες φορές όμως διάλεξα, αν και σε άσχημη διάθεση, να πάω, ανταμείφθηκα. Γύριζα σπίτι γεμάτη ενέργεια αλλά και τόσο πλήρης, σαν να είχα βγει στην καλύτερη έξοδο μου, ίσως και καλύτερα. Το συναίσθημα είναι τέτοιο που μόνο όταν το κάνεις πράξη μπορείς να το αντιληφθείς, θα κάνω όμως μια προσπάθεια να το προσεγγίσω με λόγια.

Όταν δίνεις σε κάποιον, εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτεσαι εσένα, ούτε τα προβλήματα σου, ούτε τις στενοχώριες

ΚΑΡδΙΑ και εθελοντισμός

σου. Επικεντρώνεσαι στον άλλον που έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εσένα, που είναι σε δυσκολότερη θέση από εσένα και αυτομάτως οι δικές σου σκοτούρες παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις και μικραίνουν. Δεν σε πνίγουν. Βλέπεις ότι μπορεί τελικά να μην υποφέρεις μόνο εσύ, να μην έχεις μόνο εσύ σκοτούρες και έννοιες. Κι όταν δεις ότι και οι άλλοι πονάνε, υποφέρουν, δυσκολεύονται αλλά παλεύουν μαζί μ’ εσένα, αισθάνεσαι το βάρος σου να μειώνεται γιατί πλέον μοιράζεται και η ζωή σου βελτιώνεται. Δεν είσαι μόνος για να αντιμετωπίσεις την ζωή. Βλέπεις ότι είσαι σ’ ένα στάδιο με πολύ κόσμο και ετοιμάζεσαι για μια γερή σκυταλοδρομία που είναι η ζωή. Τρέχεις, δίνεις στον έναν την σκυτάλη και αυτός με τη σειρά του τρέχει και δίνει στον άλλον την σκυτάλη ώστε όλοι να βγουν νικητές στη ζωή. Μόνο αν δίνεις μέσα από την καρδιά σου, θα δώσει κι ο άλλος μέσα από την δική του αλλού. Και έτσι οι δρόμοι της καρδιάς θα έχουν οδηγήσει σε σχέσεις ζωής. Και να ξέρετε: ακόμη κι αν δεν έχεις πετύχει τον ιδεατό σου στόχο, η προσφορά δεν θα έχει πάει χαμένη. Θα έχεις αλλάξει τουλάχιστον μια ζωή… ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ.

ΕλισσώΣελίδα 4

Δρόμοι Καρδιάς ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΗΣ

Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη στο Κέντρο μας. Μια ομάδα Γερμανίδων παιδαγωγών μας επισκέφτηκε για να μάθουν για τους Δρόμους Ζωής.Καθώς μας ρωτούσαν ποια είναι τα κίνητρα μας ώστε με τόση επιμονή ασχολούμαστε με αυτή την προσπάθεια, εμφανίστηκε ο μικρός Φερίτ με ένα δώρο για τις ξένες φίλες μας.Το δώρο αυτό ήταν μια δική του ζωγραφιά, η οποία έδειχνε την εξής εικόνα:Ένα ζευγάρι, έναν άντρα ντυμένο στα μπλε με λίγο κόκκινο και μια γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα να πατούν στέρεα πάνω στη γη.Και οι δύο κρατούσαν στο ένα χέρι από ένα λουλούδι και στο άλλο από έναν αετό που υψωνόταν πάνω από τα κεφάλια τους. Από πάνω τους και στο κέντρο δέσποζε μια κόκκινη καρδιά από την οποία ξεκινούσαν δύο βέλη σχηματίζοντας έναν θόλο. Ένας ήλιος φώτιζε την όλη σκηνή από μια γωνιά.Οι φίλες μας από τη Γερμανία πήραν μαζί τους αυτή τη ζωγραφιά.Το παιδί- αγγελιοφόρος μας έστελνε ένα μήνυμα που θα ταξίδευε πέρα από εμάς.

Ποια είναι αυτή η κόκκινη καρδιά που ζωγράφισε ο μικρός Φερίτ; Τι είναι η καρδιά;· Είναι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται και εξελίσσεται η ζωή.· Είναι ο χώρος που δημιουργεί η Αγάπη για να μπορέσει ο εαυτός να βρει το κατάλληλο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα λειτουργήσει.· Είναι το φυσικό κέντρο των αποφάσεων του ανθρώπου.· Είναι το κέντρο προς το οποίο επιστρέφει ο άνθρωπος για να ξεκινήσει από εκεί την δική του μοναδική και ιδιαίτερη πορεία.Η διπλή κίνηση της καρδιάς, συστολή και διαστολή, συμβολίζει τη διεύρυνση και αναδίπλωση του προσωπικού μας σύμπαντος. Ανοίγεται προς τα έξω με την προσφορά του εαυτού προς τον συνάνθρωπο και επανέρχεται προς τα έσω προκειμένου να επεξεργαστεί τις εμπειρίες που απέκτησε και να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της για τα επόμενα βήματα μας. Η κίνηση της μοιάζει με μια δόνηση, έναν παλμό.Όσο και αν ακούγεται παράξενο η καρδιά «συλλογίζεται» για να μπορέσει να προσεγγίσει το αληθινό γύρω της . Ο συλλογισμός της είναι εσωτερικός, μια περισυλλογή θα έλεγε κάποιος, πριν πάρει την όποια απόφαση. Γι’ αυτό και δεν ακούγεται, βρίσκεται σε σιωπή.

Διαβάσαμε...

Από τις διδασκαλίες των Σούφι

…. Με κοινή φρασεολογία μπορεί να ειπωθεί ότι οι Σούφι πιστεύουν, πως η σουφική δραστηριότητα για τη δημιουργία ενός Ολοκληρωμένου Ανθρώπου συσσωρεύει μια δύναμη (υπόσταση) που είναι ικανή από μόνη της να αλχημίσει ένα κατώτερο άτομο. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με την ιδέα της μαγικής δύναμης, γιατί η δύναμη που ασκείται στον αναζητητή θα λειτουργήσει στο βαθμό, που τα κίνητρα του είναι αγνά και έχει απαλλαγεί από την ιδιοτέλεια. Στη συνέχεια θα λειτουργήσει με το δικό της τρόπο και όχι με έναν τρόπο που μπορεί να προεξοφλείται από τον αναζητητή.

Δώστε απ’ την ζωή σας για να λάβετε απ’ την ζωή. (Ο Αγν.. Φιλ…)

Sedir

Σελίδα 5

Ο νους από την άλλη μεριά λογίζεται και υπολογίζει, παίρνει τις πληροφορίες και τις επεξεργάζεται μεθοδικά μέχρι να φτάσει στο αποτέλεσμα. Μετρά και συγκρίνει προκειμένου να παραδώσει στην καρδιά όλες τις παραμέτρους της κάθε στιγμής, της κάθε δράσης.Έτσι σε μια αμοιβαία συνεργασία, καρδιά και νους, οδηγούν τον άνθρωπο να πορευτεί στη Ζωή και να εξελίξει τον εαυτό του προς το καλύτερο.Η καρδιά θα έπρεπε να αποφασίζει με τα δικά της κριτήρια και όχι με εκείνα της περιορισμένης ανθρώπινης λογικής.Τα κριτήρια της αληθινής καρδιάς θα θέλαμε να μας οδηγούν σε μια φύση υπερσυνείδητη, με κάτι ανώτερο θα μπορούσαμε να πούμε. Μπορεί ο άνθρωπος να την καλλιεργήσει με ανώτερα αισθήματα. Μπορεί να αποτελέσει μία πορεία και μία εξέλιξη που στιγματίζει τον Δρόμο της Ζωής.Για τον κάθε άνθρωπο ο δρόμος αυτός είναι μοναδικός. Ταυτόχρονα όμως είναι και συλλογικός, καθώς παράλληλα με αυτόν βαδίζουν τους δικούς τους μοναδικούς δρόμους οι συνάνθρωποί του.Οι μοναχικοί αυτοί δρόμοι ενώνονται κάποια στιγμή χάρις σ’ αυτή τη συλλογικότητα, και

με αφετηρία την καρδιά, δημιουργούν τις απαραίτητες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και της ίδιας της Ζωής. Έτσι, τελικά, οι Δρόμοι της Καρδιάς γίνονται κοινοί Δρόμοι Ζωής.Οι δρόμοι της καρδιάς βρίσκονται μέσα μας και είναι η ανθρωπιά, η καλοσύνη, το ενδιαφέρον για τον άλλο, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια... με μια λέξη η αδελφοσύνη. Η αδελφοσύνη δεν είναι μια συγκίνηση ή ένα απλό συναίσθημα, είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η καρδιά μας ενωμένη με τις καρδιές των συνανθρώπων μας.

Στην σημερινή κοινωνία έχουμε πειστεί ότι το σημαντικό είναι η προσπάθεια να αποκτούμε γνώσεις, να συγκεντρώνουμε κάθε είδους πληροφορίες, τις οποίες μαθαίνουμε να επεξεργαζόμαστε. Κυνηγάμε με άλλα λόγια τις γνώσεις.Έχουμε αφήσει λίγο χώρο για την αγάπη. Δεν μας μαθαίνουν και δεν μαθαίνουμε τίποτα για την καρδιά. Η καρδιά μας λαχταρά, αλλά δεν ξέρουμε που θα την συναντήσουμε. Λαχταράμε την αγάπη, αλλά πως θα καταφέρουμε να την βρούμε; Αυτό σίγουρα δεν λέει τίποτε για μας και την κοινωνία μας; Ας αναλογιστούμε...

ΦιλίαΟι άνθρωποι έχουν την τάση να φοβούνται το άγνωστο. Τους άγνωστους ανθρώπους, τις άγνωστες συνήθειες, τον άγνωστο τρόπο ζωής.Έτσι δημιουργούνται ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν καμία πραγματική επαφή μεταξύ τους αλλά ωστόσο νομίζουν ότι ξέρουν η μία την άλλη επειδή κάτι έχουν δει και ακούσει στην τηλεόραση ή από κάποιον άλλο.Συνήθως όμως αυτά που νομίζουν η μία ομάδα

ανθρώπων για την άλλη δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.Η δουλειά που γίνεται στο Κέντρο Επικοινωνίας των Δρόμων Ζωής με βοήθησε να δω ότι μπορεί κάποιοι άλλοι άνθρωποι να μιλάνε άλλη γλώσσα ή να έχουν άλλη θρησκεία ή να έχουν κάπως διαφορετικές συνήθειες από τις δικές μου, όμως μπορούμε να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε, να περάσουμε καλά μαζί και

να μάθουμε ο ένας από τον άλλο.Μπορούμε δηλαδή να γίνουμε φίλοι και ας φαινόμαστε διαφορετικοί.Η επαφή με τα παιδιά στο Γκάζι με βοήθησε και στη δουλειά μου. Δουλεύω σε Γυμνάσιο και στο σχολείο δεν έχω την άνεση για προσωπική επαφή με τα παιδιά, κάτι πολύ εύκολο εδώ.

Γιώργος Μ.

Δρόμοι Ζωής Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

Aρ. Λογ. Eurobank: 0026 0076 5002 000 41684Σελίδα 6

Όλα ξεκίνησαν όταν μάθαμε ότι στην Τεχνόπολη λειτουργούσε ένα αφιέρωμα με εκθέσεις και παρουσιάσεις που αφορούσαν το Θιβέτ και για την ακρίβεια τα θιβετανικά παιδικά χωριά SOS στην Ινδία, τα οποία φιλοξενούν γύρω στα 14.000 προσφυγόπουλα του Θιβέτ.... Προετοιμάσαμε μια ομάδα από παιδιά του κέντρου (από 8 ως 14 χρονών) δείχνοντάς τους φωτογραφίες από τα χωριά αυτά και μιλώντας για τις δυσκολίες που περνάν εκεί τα παιδιά, για τις προσπάθειές τους να διασώσουν τον εξόριστο πολιτισμό τους. Εδειξαν μεγάλη ευαισθησία και άνοιγμα καρδιάς και άρχισαν αμέσως να προτείνουν ιδέες σχετικά με δώρα που μπορούμε να τους χαρίσουμε. Τελικά, το κάθε παιδί της ομάδας ζωγράφισε μια κάρτα για να δώσει σε ένα από τα παιδιά του Θιβέτ....Έφτασε η μεγάλη μέρα και με ανυπομονησία πήγαμε στην Τεχνόπολη....Η ανταλλαγή των καρτών έγινε με τα παιδιά να σχηματίζουν όλα ένα μεγάλο κύκλο. Μετά άρχισαν τα όργανα… Οι δυο ομάδες αντάλλασσαν τραγούδια και χορούς, με τα ελληνικά να ακολουθούνται από θιβετανικά, τούρκικα και ινδικά τραγούδια και με το δικό μας τουμπελέκι να συνδυάζεται με το δικό τους τύμπανο, δημιουργώντας έτσι έναν εξαιρετικό διάλογο πολιτισμών.... Η συνάντηση απογειώθηκε όταν τα παιδιά του κέντρου μας χάρισαν στους νέους τους φίλους μια μεγάλη ζωγραφιά ενός Βούδα, που είχαν φτιάξει για το σκηνικό της παράστασης του «Μόγλη».... «Από τόπο ξένο κι απ’ αλαργινό…» διάλεξαν να τραγουδήσουν τα παιδιά μας. Τυχαίο; Ήμασταν όλοι ξένοι εκείνη την ημέρα. Οι Θιβετανοί μακριά από το σπίτι τους και ακόμη πιο μακριά από την πατρίδα τους, οι Γκαζιώτες μακριά από τον τόπο καταγωγής τους και όλοι οι υπόλοιποι «μεγάλοι»… ξένοι στον κόσμο των παιδιών....Η παραπάνω σχέση, επαφή ή αίσθηση, αν θέλετε, των παιδιών δημιουργήθηκε ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είχαν κοινή γλώσσα. Μιλούσαν όλοι τους όμως τη γλώσσα των παιδιών....Τα παιδιά δίνουν. Δίνουν αυτά που δεν έχουν.... Όταν τους δίνεται η ευκαιρία προσφέρουν απλόχερα αυτό που πολύ θα ήθελαν να είχαν. Ευχαριστώ πολύ τα 23 παιδιά που μου έκαναν την τιμή να νιώσω μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Να πω ότι παρέδωσαν και τα 23 (Θιβετανάκια και Γκαζιωτάκια) μαθήματα ήθους, ανθρωπιάς, προσφοράς, ζωής, αγάπης, συμπόνιας… Λίγα και κοινότυπα μου φαίνονται τα λόγια…

Μπάμπης & Θοδωρής

Θα σας μιλήσω από την εμπειρία μου στο Κέντρο που κάνω μαθήματα.Οι προσπάθειες από την μεριά των εθελοντών και των παιδιών μέσω του Κέντρου Επικοινωνίας σημείωσαν μεγάλη επιτυχία στο να διαπιστώσουμε τη σημασία της φράσης «Δρόμοι Καρδιάς – Σχέσεις Ζωής». Καταφέραμε να είμαστε, όσο το δυνατόν, περισσότερο ειλικρινείς απέναντι στο συνάνθρωπό μας, να φέρουμε κοντά ο ένας τον άλλον για να δημιουργήσουμε έναν ισχυρό δεσμό και να συμπληρώσουμε την εικόνα της ευτυχίας. Και το σημαντικότερο είναι ότι γίναμε πραγματικοί φίλοι. Προσωπικά πιστεύω ότι η φράση «πραγματικοί φίλοι», σήμερα, στην εποχή μας είναι σπάνια. Δεν ακούμε συχνά τις λέξεις : συμπόνια – συμπάθεια – θυσία και δέσμευση, παρόλο που οι λέξεις αυτές είναι το μοναδικό κλειδί για την απόκτηση φιλίας.Ωστόσο ο άνθρωπος νομίζει ότι τα αγαθά που έχει τον κάνουν ευτυχισμένο στη ζωή. Όμως δεν είναι αρκετά για να καλύψουν την μονοτονία του. Κάποιες στιγμές που θα νιώσει λύπη, στεναχώρια και απογοήτευση, δεν θα είναι τα υλικά αγαθά που θα τον καλύψουν και θα τον παρηγορήσουν τη στιγμή εκείνη. Τότε θα έχει την πραγματική ανάγκη ενός φίλου, που αυτός ο φίλος θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση των δυσκολιών του. Στη δυστυχία θα λυπηθεί μαζί του και με πίστη θα είναι συμπαραστάτης.

Τα λόγια του Ισμαήλ

ΑΠ’ ΤΟ ΓΚΑΖΙ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ…

Σελίδα 7

(Ο Ισμαήλ φέτος είναι μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου)

« Είναι εύκολο να κολυμπάς όταν ο άλλος σου κρατάει ψηλά το κεφάλι» Λουκιανός

To πρώτο μας Bazaar ξεκίνησε από λίγους για να καλυφθεί το νοίκι, σήμερα στην οργάνωση της 4ης, πια, χρονιάς έχει γίνει γιορτή και κατάθεση ψυχής από πολλούς. Ένα θαύμα σε καιρούς ποικιλοτρόπως χαλεπούς που συνεχίζει να πληρώνει το νοίκι και δηλώνει πως η ομορφιά του Ανθρώπου δεν έχει χαθεί.Οι Δρόμοι Ζωής είναι εθελοντική μη κυβερνητική οργάνωση. Ξεκίνησε άτυπα από μια ομάδα φίλων το 1996 για να συνεχίσει, το 2000 με το άνοιγμα ενός Κέντρου, που λειτουργεί καθημερινά για τα παιδιά αλλά και τις οικογένειες τους. Η οργάνωση αποβλέπει στην κατανόηση και στην αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων από το σύνολο της κοινωνίας.Βασικοί σκοποί της είναι :Η άρση του κοινωνικού αποκλεισμού. Η εθελοντική και ανιδιοτελής συμπαράσταση σε ομάδες με πολιτισμικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, της άγνοιας, της αδιαφορίας, της ημιμάθειας και του κοινωνικού φόβου.Το Κέντρο Επικοινωνίας στο Γκάζι (Κωνσταντινουπόλεως 60 και Δαμοκλέους 2, Τηλ.: 69 77 09 3072 – 210 4516 903), αποτέλεσμα μιας συλλογικής ανθρωπιστικής κινητοποίησης, στεγάζει τις περισσότερες από τις δραστηριότητες της οργάνωσης. Ως επιστέγασμα των προσπαθειών των «Δρόμων Ζωής» η Κίνηση Πολιτών βράβευσε την οργάνωση το 2001 με το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας Συλλογικής Δράσης» με απονομή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλο.

Κάθε παιδί, κάθε άνθρωπος είναι μια υπέροχη ποιότητα, ένα χρώμα, ένας ήχος, μια αναπνοή σαν τη δική σου.Αν η καρδιά σας μιλάει ακούστε την κι ελάτε να μας γνωρίσετε, να μας βοηθήσετε, σε μια από τις δραστηριότητες των Δρόμων Ζωής που ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω:· Οργάνωση ομάδων γυναικών για μαθήματα κομμωτικής, μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής, κοπτικής-ραπτικής κ.λ.π.· Ενισχυτική διδασκαλία σε παιδιά, ειδικά μαθήματα σε αναλφάβητα παιδιά (με την εμπειρία και καθοδήγηση παλαιοτέρων εθελοντών του Κέντρου).· Θεατρικό Παιχνίδι, Κουκλοθέατρο, Χειροτεχνίες, Εργαστήρι Πηλού, Μουσική.· Συμμετοχή στην ομάδα στήριξης οικογενειών.

Αν η καρδιά σας μιλάει …. ελάτε να υλοποιήσουμε μαζί τις δικές σας προτάσεις.

Δρόμοι Ζωής ….. μας οδηγούν …. στο

4ο Bazaarγια την στήριξη του Κέντρου Επικοινωνίας για τα παιδιά

Ευχαριστούμε πολύ το Τυπογραφείο Αντώνης Χαλαμπαρδάκης Γραφικές Τέχνες, για την ευγενική προσφορά τους να τυπώνουν δωρεάν τα τεύχη της Φωνής των Δρόμων.Με την ενέργεια τους αυτή πιστεύουμε ότι συμβάλλουν αποτελεσματικά στο έργο των Δρόμων Ζωής καθώς αυτό διαδίδεται και ευαισθητοποιεί και άλλους εθελοντές για να το συνδράμουν.

www.dromoi-zois.grΣελίδα 8