Ένας από τους πιο αγαπητούς ιερωμένους, που υπηρέτησε επί χρόνια την ενορία του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, αγαπητός σε όλους τους συμπολίτες μας, ο Πατέρας Στυλιανός Μουλακάκης, απεβίωσε και γέμισε θλίψη όλους όσους τον γνώριζαν. Επρόκειτο για έναν από τους πιο αγαπητούς ιερωμένους ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης του ποιμνίου του αλλά και όλου του Γέρακα, με πλούσιο κοινωνικό έργο. Ένα καλός Άνθρωπος χα-μηλών τόνων πολύ δραστήριος, επί των ημερών του ξεκίνησε η ανέγερση του νέου Ι. Ναού που δεν πρόλαβε δυστυχώς να δει τελειωμένο. «Καλό ταξίδι» Παπά Στέλιο, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη, κάτι που η διακονία σου απλόχερα πρόσφερε σε όλους…

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ - ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 198 - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 - ΤΗΛ. 210 6610069 - ΕΒΡΟΥ 25 ΓΕΡΑΚΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ - Τ.Κ 153 44ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ 10 ΕΥΡΩ - ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΠΗΓΗ" ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 19:00 - 22:00

www.gerakas.org.grpress@gerakas.org.gr

ΝΕΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΑΡΓΗΤΤΟΥ ΙΙΜε ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 15/7/2014 λύνεται ένα σοβαρό πρόβλημα που είχε προκύψει στο 4ο Νηπια-γωγείο Γέρακα, σχετικά με αριθμό παιδιών που δεν ήταν δυνατόν να χωρέσουν στο εν λόγω Νηπιαγωγείο και που ως συνέπεια θα έπρεπε, ακόμα και από το Γαργηττό ΙΙ να μεταφερθούν στο 1ο Νηπιαγωγείο Γέρακα.Όπως καταλαβαίνετε όλοι, το ζήτημα δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη τη Δημοτική αρχή που αποφάσισε τη δημιουργία Νηπι-αγωγείου στην οδό Μυρτιάς, το οποίο θα φιλοξενήσει τα παιδιά της γειτονιάς, που σημειωτέον μέχρι σήμερα πήγαιναν Νηπιαγω-γείο στην άλλη πλευρά της οδού Κλεισθένους.Με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου πρόκειται να δια-μορφωθεί ο χώρος και να μεταφερθούν οι προκάτ αίθουσες από το χώρο που μέχρι πρότινος λειτουργούσε το 3ο Γυμνάσιο Γέρα-κα και που μετά τη μεταφορά του 2ου Λυκείου στο κτήριό του δεν χρησιμοποιούνταν. Η απόφαση αυτή βάζει τέλος στην αγωνία των γονιών και λύνει για αρκετό καιρό ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα των σχολεί-ων του Δήμου μας, αυτό της στέγασης και πρόσβασης των παι-

διών σε αυτά. Στη φωτογραφία ο χώρος που θα διαμορφωθεί σε Νηπιαγωγείο, ο οποίος βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το πάρκο.

Λύση για το 7ο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Παλλήνης

Για όσους δεν γνωρίζετε ή δεν θυμάστε, πρόκειται για το σχολείο της Παλλήνης που είχε πλημμυρίσει το Φεβρουάριο του 2013. Στη συνε-δρίαση του της 15/7/2014 το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε:Την μεταφορά του Νηπιαγωγείου στις αίθουσες που βρίσκονται στην πιο μακρινή απόσταση από την κοίτη του ρέματος και που η χρήση τους σήμερα είναι περιορισμένηΤην υπερύψωση των αύλειων χώρων των σχολείων (θα υπερυψω-θούν σημαντικά - όπως είπε ο Δήμαρχος) και... Την κατασκευή νέας μάντρας.Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα συζητήσεων και σύμφωνης γνώμης των γονέων των σχολείων, των εκπαιδευτικών των σχολείων, αλλά και της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Παλλήνης. Τέλος θα επισημάνου-με, ότι οι προσπάθειες για την ανεύρεση χώρου προς ενοικίαση για την μετεγκατάσταση των Σχολείων έχουν αποβεί άκαρπες.

Ρον Ντέρμερ (πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ):"Ο Ισραηλινός στρατός πρέπει να... βραβευτεί με το

Νόμπελ Ειρήνης " , γιατί επιδεικνύει "αφάνταστη αυτοσυγκράτηση" (!!!!) στη Λωρίδα της Γάζας!!!

Όχι δεν θα βάλουμε φωτογραφίες με δια-μελισμένα πτώματα παιδιών που έκαναν το έγκλημα να παίζουν ποδόσφαιρο στην παρα-λία. Δεν θα βάλουμε εικόνες φρίκης και πό-νου. Ούτε όμως μπορούμε να μη γράψουμε και τίποτα αγνοώντας την σφαγή των αθώων που εξελίσσεται σήμερα στην Γάζα και για την οποία δείχνουν να καμαρώνουν τα όρ-γανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των στρατοκρατών υπηρετών τους, που εκτός από επιθέσεις θανάτου, κάνουν και επιθέσεις βλακείας προκαλώντας την νοημοσύνη μας!

Και φυσικά να ενώσουμε τη φωνή μας με όλες τις άλλες, που ζητούν να σταματήσει ΑΜΕΣΩΣ αυτό το διαρκές έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.

Κοιμήθηκε ο Πατέρας Στυλιανός του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου

"Στου μύθου τα φτερά"

Ένα πολιτιστικό πρόγραμμα από τρία

σχολεία

Σελίδα 2

Και η πανσέληνος μαζί μας

Της Δέσποινας Βακάλη - Δαλιάνη

Σελίδα 3

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ

ΜΟΝΑΔΕΣ.ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ

Σελίδα 8

Αλλαγή πλεύσηςΓράφει η κ. Άννα Γρινέζου-

ΓρηγοριάδουΓραμματέας του Συλλόγου

"ΠΗΓΗ"

Σελίδες 6 & 7

Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα "Οίκο Ανοχής"

Του Νίκου ΣίμουΠροέδρου του

Συλλόγου "Αθλέπολις"

Σελίδα 7

Αύγουστος 2014 Σελίδα 2Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ

Την φετινή σχολική χρονιά 2013-2014 , συνεργαστήκαμε τρία σχολεία ( 1ο Γυμνάσιο Γέρακα – Ειδικό Λύκειο Ιλίου – Καλ-λιτεχνικό Γυμνάσιο , Λύκειο Γέρακα) σε ένα κοινό διασχολικό πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα μύθους, παραμύθια και μουσι-κή υπό τον τίτλο «Στου μύθου τα φτερά». Η ανάγκη του μύθου αλλά και του παραμυθιού, πάντοτε ενυ-πήρχε στη συναισθηματική και ψυχική έκφραση του ανθρώ-που, τόσο του ακροατή όσο ακόμα και του αφηγητή. Παλιότερα οι γιαγιάδες κι οι παππούδες έπαιρναν στο διάβα της διήγησης του παραμυθιού, το παιδί και το ταξίδευαν σε κό-σμους φανταστικούς και ονειρικούς. Οι μύθοι αφ’ ετέρου, είχαν από την αρχαιότητα διδακτικό σκοπό και σε μικρούς και σε μεγάλους. Τα έπη του Ομήρου συναρπά-ζουν και ταξιδεύουν τον αναγνώστη ή ακροατή στα μονοπάτια που οδηγεί ο μέγας ποιητής. Ο Αίσωπος, εξ’ άλλου, έχει κρα-τήσει τα σκήπτρα της καθοδήγησης ήθους και συμπεριφοράς με την εξαιρετική διδασκαλία του.

Ξεκινήσαμε , λοιπόν, παίρνοντας την άκρη του νήματος των παραμυθιών και των μύθων και ξετυλίξαμε μία δική μας οπτική μέσα από την υπέροχη συνεργασία καθηγητών και μαθητών. Ήταν συγκλονιστική η εμπειρία, επειδή οι ιδιαιτερότητες του καθενός σχολείου έπλεξαν αρμονικά το δικό μας σημερινό πα-ραμύθι με μουσική, μάλιστα, υπόκρουση !Το 1ο Γυμνάσιο Γέρακα δημιούργησε δύο παραμύθια( Για ένα

“όμορφο λουλούδι” και μία “άσχημη κούκλα”), το Καλλιτε-χνικό Λύκειο Γέρακα τα δραματοποίησε και τα περιέβαλε μου-σικά με ιδιαίτερη μαεστρία, το Ειδικό Λύκειο Ιλίου δραματο-ποίησε την δική του εκδοχή της σημερινής Κοκκινοσκουφίτσας : αναπλαισίωσε το κλασικό παραμύθι, προσεγγίζοντάς το από μια άλλη οπτική. Μέσα στο «ξετύλιγμα του παραμυθιού μας», αφουγκραστή-καμε τον ήχο της παρακαταθήκης του Ομήρου, με την Ιλιάδα. Μελετήσαμε τους σπουδαίους στίχους της και τους πήραμε σαν δύναμη «στα φτερά του μύθου» για να τους αφηγηθούμε στο αρχαίο θέατρο του Ιλίου. Μεγάλοι ποιητές , όπως ο Σεφέρης και ο Καβάφης, μας «εμπι-στεύθηκαν» τα ποιήματά τους «Ελένη», «Τείχη» και «Τρώ-ες» για να αποδοθούν με την σύγχρονη αισθαντική και καθαρή φωνή των παιδιών. Μελετήσαμε σύγχρονους αφηγητές – παραμυθάδες (Πρού-σαλης, Μπεληγιάννης, Ευγενικός) οι οποίοι μας μύησαν στα μυστικά και τη γοητεία της αφήγησης. Αποφασίσαμε να απλώσουμε τα «φτερά» και στην Τουρκία, από τις 9 έως τις 13 Απριλίου, για να επισκεφθούμε και να προ-σκυνήσουμε συνάμα. Τόποι όμορφοι, ευλογημένοι, ξεχωριστοί μέσα από την ιστορία τους. Το Ίλιον, η αρχαία Τροία, υπήρξε ο ιδανικός τόπος αφήγη-σης της Ιλιάδας και των ποιημάτων των σύγχρονων ποιητών. Η Κωνσταντινούπολη, έπειτα, μας υποδέχθηκε γενναιόδωρα: Αγία Σοφία, Μεγάλη του Γένους Σχολή και Πατριαρχείο, Ιου-στινιάνειο Υδραγωγείο, Τοπ Καπί, Μπλε Τζαμί κ.ά. Τη Δευτέρα, 23 Ιουνίου, γίναμε οικοδεσπότες και οικοδέσποι-νες στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα, του Δήμου Παλλήνης. Φιλέψαμε τον κόσμο που ήρθε να μας δει με τα παραμύθια που δραματοποιήσαμε και επενδύσαμε με μουσική, με τα πα-ραμύθια του αφηγητή κ. Δημήτρη Προύσαλη, με αναμνηστι-κές σκηνές από το ταξίδι μας στην Τουρκία, με αποσπασμα-τική αφήγηση της Ιλιάδας, με απαγγελίες των ποιημάτων, με τραγούδια, με χορευτικές φιγούρες, με συγκίνηση, με γέλιο, με έντονο συναίσθημα ! Στο φουαγιέ υπήρχαν προς έκθεση βι-βλία παραμυθιών του κ. Δημήτρη Προύσαλη και ωραία κερά-σματα για όλους! Μία πολύ όμορφη βραδιά που επισφράγισε την γνωριμία των παιδιών από τα διαφορετικά σχολεία και την ευτυχία της επιτυχημένης συνεργασίας των τριών υπευθύνων συναδέλφων. Μας άγγιξε ιδιαίτερα η κίνηση του κ. Αθανασίου Μαρτίνου να μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του τα-ξιδιού μας στην Τουρκία. Επίσης, η προσφορά του κ. Προύσα-λη, αφ’ ενός αφηγούμενος στην εκδήλωσή μας και αφ’ ετέρου διαθέτοντάς μας τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων του. Συγκινητικές, ακόμη οι χορηγίες από τη ΒΙΑΝΕΞ, την εταιρία S/M Σκλαβενίτη , την εταιρία ντόνατς «Νάνου», το Οινοποιείο Πύργου Βασιλίσσης και τις Γραφικές τέχνες PS Print. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά ! Ευχαριστούμε, επίσης, εγκάρδια τον Δήμαρχο Παλλήνης κ. Αθανάσιο Ζούτσο και τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής κ. Άγγελο Λιακόπουλο για την άμεση προσφορά βοήθειας στην ολοκλήρωση πραγματοποίησης της εκδήλωσής μας.

Οι υπεύθυνες καθηγήτριες του Προγράμματος:1ο Γυμνάσιο Γέρακα : Βάσια Γερμανού

Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο-Λύκειο Γέρακα : Φιλιππίνα Κρεμμύδη

Ειδικό Λύκειο Ιλίου: Κρίνα Αναγνωστοπούλου

"Στου μύθου τα φτερά" - ένα πολιτιστικό πρόγραμμα από τρία σχολεία

Για 12η φορά ολοκληρώθηκε με επιτυχία η Διανομή Προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες Δήμου Παλλήνης

Ολοκληρώθηκε ακόμα μία διανομή προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες – η 12η κατά σειρά – το Σάββατο 12 Ιουλίου 2014, μπροστά από ο Δημαρχείο Παλλήνης.Διανεμήθηκαν 140 διαφορετικά προϊόντα παραγωγών από όλη την Ελλάδα, σε χιλιάδες κατοίκους της πόλης μας και όχι μόνο. Και αυτό γιατί και σ αυτή τη διανομή, ο Δήμος Παλλήνης, είχε φροντί-σει αμέσως μετά το πέρας της εκτέλεσης παραγγελιών να υπάρξει χρόνος και ποσότητες, σε συνεν-νόηση με τους παραγωγούς, προκειμένου να προμηθευτούν προϊόντα και οι κάτοικοι που δεν είχαν υποβάλει παραγγελία στo www.marketpallinis.gr.Οι διανομές προϊόντων θα συνεχι-στούν από το φθινόπωρο, ενώ θα καταρτισθεί ετήσιο πρόγραμμα, προκειμένου να γνωρίζουν παρα-γωγοί και καταναλωτές τις ακρι-βείς ημερομηνίες. Για όλα θα ενημερωθείτε με σχε-τικές ανακοινώσεις. Να σημειωθεί ακόμα, το 2% επί των παραγγελιών διατέθηκε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δή-μου Παλλήνης.

Αγαπητοί μου συμπολίτεςΗ πρώτη γνωριμία με την πόλη μας, αρχές της δεκαετίας του ΄70, ταύτισε τον τόπο μέσα μου, με την ομορφιά της εξοχής και τη θαλπωρή της ξεγνοιασιάς. Τα χρόνια περνώντας, μετέφεραν την προσοχή μου, από το τοπίο στους ανθρώ-πους. Αφουγκραζόμουν τη ζωή μέσα από τις ιστορίες σας, τους πόνους και τις χαρές σας.Άνθρωποι αγνοί και απλοί -πολλοί από τους

οποίους δεν είναι πια ανάμεσά μας- με δίδαξαν την πίστη στη συνέχεια πέρα από τις δυσκολίες, μου προσέφεραν τον σεβασμό και την εμπι-στοσύνη τους- ακλόνητα στηρίγματα της πορείας μου.Δέθηκα με εσάς, τους ανθρώπους της καθημερινότητας και του μό-χθου, με τους δικούς μου ανθρώπουςκι αποφάσισα να σας προσφέρω ότι καλύτερο άνθιζε μέσα μου, το σπόρο που εσείς είχατε φυτέψει. Κι εσείς με ανταμείψατε με την αγάπη σας, με τιμήσατε με την εύνοιά σαςμε ξεχωρίσατε και με ακολουθήσατε. Γι αυτό σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά και όσο θα έχω δυνάμεις θα στέκομαι πλαϊ σας και θα οδηγούμαι από τη θέληση και τις προσδο-κίες σας, βέβαιος πως μαζί σας, αύριο όλα θα είναι καλύτερα.

Με τιμή Μανώλης Στεφανάκης

Μανώλης Στεφανάκης: "Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά"

Αύγουστος 2014 Σελίδα 3Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ

Παρασκευή βράδυ με δροσιά και καλή παρέα. Όταν μια πρόσκλη-ση είναι ανοιχτή σε φίλους και γνωστούς και όταν ο τόπος συ-νάντησης, ορίζεται σε μια αυλή, βραδιά καλοκαιριού, όλοι αντα-

ποκρίνονται. Εκτός κι αν έχουν κάτι πολύ καλύτερο να κάνουν. Οι περισσότεροι φίλοι της «Πηγής» όμως, όσοι δεν είχαν φύγει για διακοπές, ήρθαν για ένα κέ-ρασμα και μια ευχή για καλό καλοκαίρι. Ήταν μια συ-νάντηση αποχαιρετισμού, πριν φύγουμε για διακοπές. Φέτος λένε, ότι θα έχουμε περισσότερο τουρισμό και η Ελλάδα έγινε και πάλι προορισμός. Οι άνθρωποι βγαίνουν στις αυλές, τις γειτονιές, τις τα-βέρνες και τα θερινά σινεμά, γεμίζουν κόσμο. Είχαμε και το παγκόσμιο κύπελο που λειτούργησε καταλυτικά και έστειλε σε δεύτερη μοίρα, όλες τις ανακατωσούρες

και τα ευτράπελα της πολιτικής και γέμισαν οι πλατεί-ες κόσμο, με τα μάτια καρφωμένα στις γιγαντοοθόνες. Η καλύτερη αντίσταση στα δύσκολα, είναι να κλείνου-με τ’ αυτιά μας στα κακά μαντάτα και να γινόμαστε μια παρέα. Φαίνεται πως έτσι τα καταφέρνουμε καλύ-

τερα. Παίρνουμε δυνάμεις. Γι’ αυτό και οι Πολιτιστι-κοί Σύλλογοι, προσπαθούν πάντα, να δημιουργήσουν ένα θέμα και ένα άλλοθι - ας μην κρυβόμαστε - να ανταμώνουν τα μέλη τους για σύσφιξη σχέσεων και ψυχαγωγία. Είναι κι ένας τρόπος να γυρίσουμε τη πλά-τη στο καναπέ, που τα τελευταία χρόνια λόγω περικο-πών, έχει γίνει ένα με το σώμα μας. Βγάλαμε λοιπόν όσα τραπέζια είχαμε έξω στην αυλή, δανειστήκαμε και μερικά, γιατί αυτά που έχουμε δεν έφτασαν, βγάλαμε και τις καρέκλες, που παρ’ ότι έχουμε πολλές, ούτε αυ-τές έφτασαν και μερικοί καθόμασταν εκ περιτροπής, ήρθαν και τα εδέσματα, γέμισε γεύσεις και μυρωδιές ο μπουφές, άνοιξαν και τα μπουκάλια, χωρίς «βρέξιμο από ξανθό και κοκκινέλι» δεν γίνεται, ήρθαν οι φίλοι και τα μέλη μας και γίναμε μια παρέα. Η μουσική να πλαισιώνει την ατμόσφαιρα, η κουβέντα από τραπέ-ζι σε τραπέζι να ποικίλει σε θέματα, με τον αντρικό πληθυσμό να ποδοσφαιρολογεί και τον γυναικείο, να ανταλλάσει πληροφορίες για συνταγές μαγειρικής, κα-ταστήματα μόδας, ταινίες του καλοκαιριού, ανέκδοτα και χίλια δυο άλλα. Και γύρω στις δώδεκα που άλλαξε η μέρα, ήρθε και η πανσέληνος, λαμπερή και μεγαλό-πρεπη, σαν τεράστιος ουράνιος προβολέας, να μας φω-τίσει και να μας υπενθυμίσει, ότι είναι μια από τις τρεις πιο λαμπερές, του φετινού καλοκαιριού. Είχαμε δώσει και ένα κίνητρο. Ότι μπορούσε ο καθένας, για τα ράφια του κοινωνικού παντοπωλείου που είχαν αδειάσει. Μια μικρή ενίσχυ-ση, για όσους θα έμεναν χωρίς διακοπές. Ανταποκρίθηκαν βέβαια, αλλά θα μπορούσαμε και λίγο καλύτερα. Ξέρετε, η αλληλεγγύη, ξεκινάει από τα παιδικά μας χρόνια. Από τη στιγμή που μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε με τ’ αδέλφια μας, τα βιβλία μας, τα παι-χνίδια μας, τα ζαχαρωτά μας, αλλά και τις δουλειές του σπιτιού. Όταν χαρίζουμε κάτι που μας περισσεύει και στο φίλο που δεν έχει. Όταν δίνουμε και λίγο από το

Και η πανσέληνος μαζί μας

χρόνο μας σε κάποιον που δεν προφταίνει να κάνει τις δουλειές του. Και γενικά, όταν δεν τα θέλουμε όλα δικά μας και το χειρότερο, να νομίζουμε, ότι οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν. Και έτσι μεγαλώνοντας, συνεχίζουμε να δίνουμε και να μοιραζόμαστε, χωρίς να χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν. Όμως ας είναι. Καλό καλο-καίρι σε όλους και το φθινόπωρο τα ξαναλέμε.

Γράφει η Δέσποινα Δαλιάνη - ΒακάληΑντιπρόεδρος του Συλλόγου "ΠΗΓΗ"

Την πρώτη φορά που άκουσα για τη συνάντηση των «παλιών συμμαθητών» ήταν σε μια εκδήλωση του 2ου Δημοτικού Σχολείου, αν θυμάμαι καλά. Ενθουσιάστηκα. Θα καλέσουμε και την κυρά Τασούλα είχε πει η Μαρία. Μεσολάβησε το καλοκαίρι, δόθηκε προτεραιότητα σε κάποιες άλλες εκδηλώσεις, όμως σε κάθε δραστηριότητα του Συλλόγου, όλοι ρωτούσαν το «πότε». Έτσι ένα βρά-δυ, φαίνεται ότι τις καλύτερες ιδέες και αποφάσεις η Μα-ρία τις παίρνει τις βραδινές ώρες, χτύπησε το τηλέφωνο. Κάνουμε τον κατάλογο για την συνάντηση. Θέλεις να έρθεις; Μαγειρεύω, όμως θα έρθω. Η Χριστίνα, η Λία, ο Στράτος, οι Μαρίες, με χαρτί και μολύβι στο χέρι. Καταιγισμός από ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις και αναμνήσεις, ανάκατα με το τι θα φάμε, τι θα πιούμε, την άδεια από τη γειτονιά που πρέπει να πά-ρουμε και χαμός στο ίσωμα που λένε. Α! Ναι. Δεν θα είναι απλή συνάντηση. Θα είναι πάρτι! Μάλιστα. Πάρτι της δεκαετίας του ‘60. Με βερμούτ, φι-στίκια αράπικα, και 45ρια δισκάκια της εποχής μας. Ποιος θα ειδοποιήσει ποιους; Τι ώρα θα μαζευτούμε; Ποιος θα φροντίσει για τη μουσική; Τα φώτα; Εγώ λέω να ξαναμαζευτούμε γιατί σήμερα πέρασε η ώρα, είπε η μία από τις Μαρίες.Και μαζευτήκαμε και ξαναμαζευτήκαμε. Και να τα τηλέ-φωνα και να οι έκπληκτες φωνές, από τη άλλη άκρη του τηλεφώνου. Και συγκίνηση και θύμησες και υποσχέσεις. Μια μέρα πριν διαμόρφωση του χώρου, ο κατάλογος με τα ψώνια. «Αυτό άστο σε μένα», έλεγε κάθε τόσο ο Στρά-τος. «Κι αυτό θα το κανονίσω εγώ», έλεγε πάλι σε λίγο και το ραντεβού για την άλλη έκλεισε. Η «μεγάλη συνάντηση», μεταξύ μας, δεν θα έλεγα ότι ήταν και τόσο μεγάλη, από πλευράς προσέλευσης. Πολ-λοί από αυτούς που υποσχέθηκαν να έρθουν, δεν ήρθαν. Όμως, όσοι ήρθαν το καταχάρηκαν που λένε. Ένας άν-θρωπος, από αυτούς που πραγματικά χάρηκαν πάρα πολύ, ήμουν και ‘γω. Κάθε τόσο, έτρεχα στη πόρτα. Και να αγκαλιές και φιλιά και χαρές. Κι όταν δεν γνώριζα κάποιον, έμενα να ψάχνω. Ποιος είσαι;…ποιος είσαι; Α! ναι μωρέ …κι όταν μου έλεγαν ότι δεν έχω αλλάξει πέταγα από τη χαρά μου. (Εδώ γελάνε). Βλέπετε ήμουν ένα από τα μεγαλύτερα «παιδιά» της παρέας. Είχαμε και

αποκαλύψεις, του είδους, «ξέρεις …ήμουν ερωτευμένος μαζί σου». Η Χρυσούλα, μας είπε ιστορίες με την κυρά Τασούλα, την οποία τελικά δεν καταφέραμε να φέρουμε. Μας είπε και την ερωτική εξομολόγηση ενός συμμαθη-τή μας, μέσα από ένα ραβασάκι. «σ’ αγαπώ για την ελιά που έχεις στη μούρη σου»!! μη μου πείτε! Πολύ ποιη-τικό έτσι; Ποιος ήταν; Α! όλα κι όλα. Ονόματα δε λέμε οικογένειες δεν θίγουμε. Όταν όμως η Χρυσούλα άλλαξε σχολείο κι ο ερωτευμέ-νος συμμαθητής μας, σταμάτησε τα ραβασάκια, φαίνεται ότι ξέχασε τη Χρυσούλα και χάραζε στο θρανίο μου καρ-διές. …Εγώ όμως, έκανα την αδιάφορη. Βλέπετε, είχα το νου μου στο Δημήτρη, που του άρεσε η Ρούλα, που την ήθελε ο Βασίλης….Κουλουβάχατα. Ξέχασα να σας πω, πως πριν από το Δημήτρη, εκεί κά-που στη Γ΄ Δημοτικού, είχα κάνει πρόταση γάμου στον Αλέκο!…Η Χριστίνα, μας είπε για τον αδελφό της, που έδινε λεφτά στην κυρά Τασούλα, δήθεν για τον Ερυθρό Σταυρό, για να του βάζει βαθμούς. Που να βρει καιρό να διαβάσει το παιδί. «Ρε συ, παίζουμε γκαζάκια»; Γιώργο γιατί δεν έφερες τη σάκα με τις γκαζές στο πάρτι; Όσο για το Στράτο, πανταχού παρών και γενναιόδωρος, μας είπε για τα …..καναδέζικα που μίλαγαν τα παιδιά στη τάξη του, προκειμένου να συνεννοηθούν με τον καινούρ-γιο συμμαθητή τους από τον Καναδά. Ανάμεσα σε γέλια, πειράγματα και φωνές, ρωτούσαμε να μάθουμε τα «νέα» του καθενός. «Τι έκανες στη ζωή σου Δέσποινα»; «Εσύ Κάτια που βρίσκεσαι»; «Τα ‘μαθες για το Βαγγέ-λη»; …Ναι είχαμε και δυσάρεστα νέα…Τι να πρωτογρά-ψουμε και τι να πρωτοθυμηθούμε. Γιατί δεν ήταν μόνο αυτά που συνέβησαν εκείνη τη βραδιά. Ήταν κι αυτά που ξύπνησαν και τα άλλα που είχαμε κρυμμένα, όλα αυτά τα χρόνια. Και η συγκίνηση, έδωσε τη σειρά της στη νοσταλ-γία και μελαγχολήσαμε για λίγο. Για μια στιγμή μόνο… Βγάλαμε και φωτογραφίες. Σταθήκαμε άτυχοι όμως. Η μηχανή μας πρόδωσε. Κρίμα. Φαντάζεστε να δημοσι-εύαμε παλιές και καινούργιες φωτογραφίες, με τη λεζά-ντα «παρελθόν και παρόν»; Γιατί θα τολμούσαμε βέβαια, να τις συγκρίνουμε, με αυτές που έχουμε στο συρτά-ρι μας. Γιατί εμείς που τολμήσαμε, να γυρίσουμε τόσα χρόνια πίσω, δεν έχουμε να φοβηθούμε, ούτε τις ρυτίδες

μας, ούτε τα παραπάνω κιλά μας, ούτε τίποτα. Και θα τις δείχναμε και στα παιδιά μας, μήπως και καταλάβουν για ποιο λόγο τους λέμε, ότι τα δικά μας παιδικά χρόνια, ήταν καλύτερα από τα δικά τους. Γιατί εμείς δεν προλάβαμε να πλήξουμε όπως αυτά, κι ας μην είχαμε ούτε τηλεόραση, ούτε τα παιχνίδια τους, ούτε τα βιβλία τους. Που είσαι Γιάννη, που στα διαγωνίσματα, σχίζαμε τα βι-βλία στη μέση και τα μοιραζόμαστε για να διαβάσουμε. Είχαμε και D.J. και φωτορυθμικά και βερ-μούτ που μας έφερε ο Στράτος και λιχουδιές που φτιάξα-με μόνοι μας. Και χορέψαμε και θυμηθήκαμε τα παλιά. Γιάνκα, Τουίστ, Μπόσα – νόβα. Ήταν θαύμα! Και μετά, τα παιδιά των παιδιών, έπαιξαν για μας ελληνικά τραγού-δια και χορέψαμε με ζωντανή μουσική. Και καταφέρα-με «να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο το κλέφτη να γίνουμε πάλι παιδιά». Για μια βραδιά. Για λίγες μόνο ώρες. Οι σαραντάρηδες και βάλε, έγιναν δωδεκάρηδες. «Παι-διά» που είχαμε να βρεθούμε τριάντα και πλέον χρόνια, σύντροφοι των παιχνιδιών, της τιμωρίας, των εκδρομών. Κάθε ένας, δήλωνε την παρουσία του, υπογράφοντας στο «παρουσιολόγιο». Όσοι πρόσεξαν το πανό που μας έφτιαξε η Γαβριέλα, άφηναν ένα μήνυμα κι εκεί. Και μετά τη χαρά και το γλέντι, η ώρα του αποχαιρετι-σμού. Υποσχέσεις για του χρόνου. Ένας συμμαθητής που έχει πούλμαν, υποσχέθηκε να μας πάει εκδρομή. Λέω να πάμε. Και στη διαδρομή, να τραγουδάμε «ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο»….Και να παίξουμε όλα εκείνα τα ομαδικά παιχνίδια που παίζαμε στις εκδρομές και στα διαλείμματα και μας τα χάλαγε το «κουδούνι». Τα θυμόσαστε; Πινακωτή-πινακωτή, περνά-περνά η μέ-λισσα, Καλημέρα βασιλιά, Τα μήλα, Ένα λεπτό κρεμμύ-δι, Μακριά γαϊδούρα, Αμπάριζα, θέλετε κι άλλα; Η μικρή Ελένη, Το δακτυλίδι, Αγάλματα, Τσιγκολελέτα, Αλάτι ψιλό-αλάτι χονδρό και βέβαια τα κλασικά, Κουτσό, Κρυ-φτό, Κυνηγητό, αφού προηγουμένως τα «βγάλουμε», για το ποιος θα τα «φυλάει»… «Α μπε μπα μπλομ» και χωρίς ζαβολιές, έτσι;…Αλήθεια, για να ρωτήσουμε τα παιδιά μας, αν τα ξέρουνε και αν τα έχουνε παίξει. Όταν γύριζα σπίτι, ένιωθα μια άλλη ζεστασιά. Όπως τότε, που τελεί-ωνε το παιχνίδι στην άλλη γειτονιά και είχαμε κανονίσει να βρεθούμε το επόμενο βράδυ στη δική μου…

Το πάρτι της δεκαετίας του ΄60 (αναδημοσίευση από παλαιότερο φύλλο της ΦΩΝΗΣ του 1998)

Μια αναδρομή στο παρελθόν με επιμέλεια της Δέσποινας

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γέρακα "Η ΠΗΓΗ", ευχαριστεί τον κ. Βαγγέλη Αλμπάνη και το Cook and Grill για την ευγενική προσφορά των εδεσμάτων του και ανταπόκρισή του για μία ακόμα φορά.

Η διαστροφή των κρατούντων, αλλά κυρίως οι επιδιώξεις τους περί «ανάπτυξης» -τύπου Μοζαμβίκης- αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσουν προσεχώς, όσες επι-χειρήσεις και καταστήματα δεν έκλεισαν μέχρι τώρα. Η φορολογικές επιβαρύνσεις φέτος για ένα ελεύθερο επαγ-γελματία ξεπερνούν το 40% !!!, ενώ συνολικά σύμφωνα με

τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, με χαράτσια και λοι-πούς φόρους απ’ τα 100 ευρώ που παίρνει θα καταβάλλει τα 65-70 στο κράτος-λήσταρχο. Άμεση φορολόγηση στο 26% από το πρώτο ευρώ και 55%!!! προκαταβολή. Αν και εφόσον έχει καταβάλλει τις ασφαλιστικές του εισφορές-οι οποίες για έναν επαγγελματία με δέκα και πλέον χρόνια επιχειρηματι-κότητας έχουν πάνω από 800-900 ευρώ το δίμηνο!!!, οι άν-θρωποι αυτοί προφανώς θα τρώνε «σβούρους» μαζί με τις οικογένειές τους, αφού πρέπει να «θυσιαστούν» στ’ όνομα της επικείμενης «ανάπτυξης» που προφανώς βρίσκεται στα διεστραμμένα μυαλά των Στουρναρο-χαρδούβελων εκπρο-σώπων της Γερμανικής νεοαποικιοκρατίας.Θέλω, μάλλον καλύτερα απαιτώ, από κάποιον εκπρόσωπο της Ελληνικής «κυβέρνησης» να μου εξηγήσει τη διαφορά της αποικιοκρατίας που επιβαλλόταν με τα όπλα με τη νεο-αποικιοκρατία, την οποία εκπροσωπούν οι ίδιοι και που επι-βάλλεται με την απόλυτη φτωχοποίηση της κοινωνίας. Ποια είναι η διαφορά των δολοφόνων που σκότωναν μαζικά τους λαούς σε κάθε ήπειρο πριν δυο-τρεις αιώνες, με τους σημερινούς κοινωνικούς δολοφόνους που ωθούν χιλιάδες ανθρώπους στη φτώχεια, τη δυστυχία, τη μετανάστευση. Θα ισχυριστεί κάποιος ότι στην πρώτη περίπτωση χάνονταν ζωές άμεσα και μαζικά, ενώ στη δεύτερη περίπτωση εξασφα-λίζεται η απλή επιβίωση, έστω κι αν το επίπεδο ζωής θα είναι άθλιο και οι ανθρώπινες «απώλειες» παίρνουν άλλη μορφή (μείωση προσδόκιμου ζωής, αυτοκτονίες, κοινωνική διάλυ-ση, εγκληματικότητα, ρατσισμός κλπ).Καταρρίπτοντας όλα τα παγκόσμια ρεκόρ του παρελθόντος και ξεπερνώντας τους αποικιοκρατικούς εαυτούς τους, οι νε-οαποικιοκράτες δια των εκπροσώπων τους, προβαίνουν στο μεγαλύτερο-για ν’ ακριβολογούμε στο γρηγορότερο- πλιά-τσικο που έγινε ποτέ σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον έδαφος. Το ελληνικό (;) κράτος είναι επιταγμένο εδώ και καιρό, του έχει επιβληθεί «επιστράτευση» και πρέπει να φανεί συνεπές στα χρονοδιαγράμματα που του έχουν επιβληθεί. Η «κατακλείδα» κάθε πολιτικής συζήτησης ή αντιπαράθε-σης ή ακόμα και είδησης είναι ότι «αυτό είναι μνημονιακή δέσμευση»!!! Άρα; Άρα τι; Τι άλλο θέλει δηλαδή ο μέσης νοημοσύνης πο-λίτης να κατανοήσει ότι είναι πλέον ΔΟΥΛΟΣ;

Ποια άλλη ομολογία χρειάζεται για ν’ αντιληφθεί ο στοιχει-ωδώς ευφυέστερος από ένα κομματόσκυλο ότι η χώρα είναι κανονικό προτεκτοράτο (προτέκτορας σημαίνει στη λατινι-κή, προστάτης); Ναι είμαστε μια χώρα, προτεκτοράτο - όπως ήμασταν από τη στιγμή που οι Άγγλοι το 1830 δημιούργησαν το κράτος μας- το οποίο δεν έχει ίχνος εθνικής κυριαρχίας και ξεπουλά, κατά τις εντολές των «προστατών» ή των προτε-κτόρων της, τα πάντα. Πόσο θα μας φοβίζουν ακόμα οι λέξεις; Γιατί να διστάζουμε να χρησιμοποιούμε την ελληνική γλώσ-σα προκειμένου να περιγράφουμε την πραγματικότητα, όπως έχει και όχι με τις μπαρούφες προέδρων και αντιπροέδρων που ομιλούν περί «πρωτογενών πλεονασμάτων» και άλλων ηλιθίων λεκτικών παιγνίων. Το λέω κάπως απλούστερα: ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, καλυπτόμενοι με το μανδύα του αστικού πολιτεύματος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τον κοινοβουλευτισμό και τις «εξουσίες». Το χαρακτηρισμό αυτόν δεν τον προσάπτω ωθούμενος από κάποια ιδεολογική προκατάληψη ή επιρροή, αλλά από την ιδιότητά μου, ως Έλληνας φορολογούμενος και οικογενειάρ-χης, ο οποίος έχοντας την τύχη να εργάζεται, όσο και όπως μπορεί, αδυνατεί να κατανοήσει ακόμα, γιατί να πληρώνει αδρά ένα γκανγκστερικό σύστημα εξουσίας καθοδηγούμενο από άχρηστους (;) ανθρώπους– ή μήπως κάτι άλλο χειρότε-ρο-και να μην είναι σε θέση να ζήσει αξιοπρεπώς.Τι ακριβώς θέλει να επιτύχει μια «εξουσία», όταν σ’ ένα ημι-θανή πνιγμένο πολίτη του πετά, εν είδει σωσίβιου, φορολο-γικές θηλιές λίθινες, ώστε να πάει σίγουρα και γρήγορα στον πάτο. Είναι ή δεν είναι σαδιστής δολοφόνος;

Μιχάλης Τζανάκης. (Δημοσιεύθηκε από "Machiavellius" Anonymous - 17 Ιουλίου, 2014)

Επιμέλεια: Αργυρώ Σκαλκώτου Κοινωνικοί Δολοφόνοι...

Ο Γέρακας, όπως έχουμε διαβάσει σε παλιά έγγραφα και κιτάπια, στις αρχές του περασμένου αιώνα, αναφερόταν σαν αγρόκτημα. Αργότερα έγινε συνοικισμός. Μετά από λίγα χρόνια, λεγόταν προάστιο. Στη συνέχεια, για μας που μεγαλώναμε μαζί του, έγινε η μικρή μας πόλη. Τελευταία μάθαμε, ότι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή, της Ανατολικής Αττικής. Επειδή ξέρουμε, που θα μας οδηγήσει αυτή η ανάπτυξη, θα προτιμούσαμε, να είχε μείνει ένα προάστιο, ή μια μικρή, ήσυχη πόλη. Κάθε φορά που γκρεμίζεται ένα σπίτι με αυλή για να γίνει πολυκατοικία, κάθε φορά που καταργείται ένα πηγάδι μιας αυλής, για να γίνει βόθρος, αναρωτιόμαστε για τι είδους αναπτυσσόμενη περιοχή μας μιλάνε. Μας ξάφνιασε επίσης, όταν ακούσαμε την άποψη, «ας αναπτυχθεί να πάρει αξία, και αν θέλουμε να ζήσουμε πιο ήσυχα, πηγαίνουμε αλλού». Και βέβαια, όταν θα έχουμε συμβάλει στην ανάπτυξη της πόλης μας, και θα έχουμε κερδίσει από την αξία της, και όταν στην συνέχεια θα την έχουμε αρνηθεί, και θα έχουμε πάει αλλού, τότε, θα έχουμε τη διάθεση να υπερασπιστού-με τους χώρους πρασίνου, και το φυσικό περιβάλλον, το οποίο θα έχουμε διαλέξει για να στήσουμε το καινούργιο μας σπιτικό. Όσες φορές ρωτήσαμε τυχαία, κάποιους από τους καινούργιους κατοίκους της πόλης μας, να μας πουν πως βρέθηκαν εδώ, μας είπαν ότι κατ΄ αρχήν, ήταν το εξο-χικό των γονιών τους. Στη συνέχεια, όταν οι γονείς πήραν την σύνταξή τους, έδωσαν αντιπαροχή το παλιό τους σπίτι, το οποίο ήταν κάπου στην Κυψέλη ή στο Παγκράτι, και ήρθαν να μείνουν μόνιμα στο Γέρακα. Και όταν οι γονείς «έφυγαν», και εφ΄ όσον η περιοχή εξελισσόταν, ήταν πολύ φυσικό τα παιδιά τους, το άλλοτε εξοχικό σπιτάκι με την αυλή και το πηγάδι, να το δώσουν αντιπαροχή. Και έτσι, η ιστορία συνεχίζεται. Ο Γέρακας θα γίνει σαν το Παγκράτι, και όσοι έχουν κερδίσει από τις αντιπαροχές θα αναζητή-σουν ένα καλύτερο περιβάλλον, και όπου το βρουν. Όσο για τους παππούδες μας και τους γονείς μας, που ήρ-θαν να ζήσουν σε έναν τόπο χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς συγκοινωνία, χωρίς σχολεία, χωρίς γιατρούς, χωρίς δρόμους, θα μείνουν στην ιστορία, και θα τους λένε γραφικούς, όταν θα διηγούνται στα εγγόνια τους, με ποιον τρόπο μάζεψαν λεφτά, για να αγοράσουν χαλίκι, και πως το έστρωσαν με τα χέρια τους, ο κάθε ένας στο δικό του κομμάτι του δρόμου, για να μην πατάνε στις λά-σπες. Τώρα γιατί, ενώ έχουμε και νερό, και ηλεκτρικό, και τηλέφωνο, και δρόμους, συνεχίζουμε να πατάμε σε άλλου είδους λάσπες, είναι μια άλλη ιστορία, η οποία λένε, ότι γρήγορα θα τελειώσει. Μακάρι γιατί νισάφι πια. Το άσχημο, για όσους διαμένουν, στο ιστορικό κέντρο του Γέρακα είναι, ότι έτσι όπως «αναπτύχθηκε», αισθάνονται αδικημένοι. Διότι, με τον συντελεστή δόμησης, τους στε-νούς δρόμους, τα ελάχιστα πεζοδρόμια, τα διερχόμενα αυ-τοκίνητα, η ζωή τους όλο και δυσκολεύει. Και να σκεφτεί-τε, ότι ακόμα, υπάρχουν σπίτια με αυλές. Δεν έχουν γίνει όλα πολυκατοικίες. Σε λίγα χρόνια όμως, όσοι ακόμα αντιστέκονται θα αναγκαστούν να ενδώσουν. Τότε, που η ανατολή του ηλίου θα γίνεται αντιληπτή στις δώδεκα το μεσημέρι, και η δύση δεν θα ξέρουμε τι χρώμα έχει, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Τότε, θα σταμα-

τήσουμε να μιλάμε για ανάπτυξη, διότι δεν θα έχουν μεί-νει άλλες μονοκατοικίες και θα μιλάμε για υποβάθμιση. Οι μόνοι που θα έχουν βγει κερδισμένοι από τη δική μας πόλη, θα είναι οι κατασκευαστές. Επειδή όμως, δεν θα έχει μείνει τίποτε για να κατασκευά-σουν, θα κλείσουν τα γραφεία τους, και θα πάνε αλλού. Σε άλλο προάστιο, για νέες κατασκευές, και άλλη ανάπτυ-ξη. Στις γραφές που ανασκαλεύουμε, λόγω του βιβλίου που γράφουμε, βρήκαμε, ότι στις 17 Ιουνίου του 1920, η Μονή Πεντέλης, στην οποία ανήκε το αγρόκτημα Γέ-ρακας, πούλησε 4.600 Βασιλικά (!) στρέμματα σε 250 εμ-φυτευτές, με αντίτιμο, 634.800 δραχμές. Τιμή στρέμματος 138 δραχμές. Δεκατρείς μήνες μετά, στις 13 Ιουλίου 1921, ο Γέρακας χαρακτηρίζεται, και συντάσσεται ο Κτηματο-λογικός Πίνακας, ο οποίος εμπεριέχεται σε 34 σελίδες. Σε αυτόν τον πίνακα, είναι καταχωρημένα χίλια τριάντα τέσσερα (1034) τεμάχια. Το μεγαλύτερο τεμάχιο είναι χί-λια οχτακόσια σαράντα εννέα (1.849) στρέμματα και τε-τρακόσια δέκα πέντε (415) μ., χαρακτηρίζεται «Δάσος» και ανήκει στη Μονής Πεντέλης. Το μικρότερο τεμάχιο είναι εκατόν είκοσι πέντε (125) μ., έχει το χαρακτηρισμό «Άμπελος» και ανήκει σε κάποιον εμφυτευτή. Συνολικά, στον συγκεκριμένο κτηματολογικό πίνακα, την μεγαλύτερη έκταση φέρεται να έχει στην ιδιοκτησία της η Μονή Πεντέλης, με επτά χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα πέντε (7.765) στρέμματα και εννιακόσια εξήντα (960) μ., με τους εξής χαρακτηρισμούς : Αγροί, Φυτείες, Ελαιώ-νες, Άμπελοι, Λιβάδια, Αλώνια, Χερσολίβαδα, Δάση, Βράχια και Θαμνότοποι. Το φαντάζεστε; Που πήγαν όλα αυτά; Που είναι τα δάση, οι ελαιώνες, οι αγροί, και τα λιβάδια; Ας δούμε και πάρα κάτω. Έξι χιλιά-δες τετρακόσια ενενήντα δύο (6492) στρέμματα και εξα-κόσια (600)μ., έχουν τον χαρακτηρισμό Άμπελοι, εξήντα τέσσερα (64) στρέμματα και οχτακόσια σαράντα πέντε (845) μ., είναι «Οδοί Δημοσίου» και άλλα πενήντα έξι (56) στρέμματα και εξακόσια ογδόντα (680) μ., είναι «Οδοί Μικραί». Αναφέρονται επίσης: Εννιακόσια σαράντα πέντε (945) στρέμματα «Περιοχή Γαρητού», δύο (2) στρέμματα και διακόσια δέκα (210) μ., «Περιοχή οικήματος φόρου», ένα (1) στρέμμα και οχτακόσια τριάντα (830) μ., «Περιοχή Μετοχίου Πεντέλης», τριακόσια εβδομήντα πέντε (375) στρέμματα «Πατητήρι» εκατόν έξι (106) στρέμματα και τετρακόσια τριάντα (430) μ., «Ρεύματα» και τέλος εννέα (9) στρέμματα και διακόσια ογδόντα (280) μ. «Σιδηροδρο-μική γραμμή». Σύνολο Δέκα επτά χιλιάδες οχτακόσια εί-κοσι έξι (17.826) στρέμματα και εκατόν είκοσι πέντε (125) μέτρα. Ένα στοιχείο ακόμα, από την άδεια οικοδομής του Κωνσταντίνου Χούντα, χρονολογίας 1930, όπου αναφέρε-ται το «από 3-4-25 σχέδιον ρυμοτομίας Γέρακα». Από το 1920 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει ογδόντα έξι χρόνια. Από τους 250 εμφυτευτές, του 1920, το 1961, οι μόνιμοι κάτοικοι, έγιναν 1.771. Το 1971, 5.716. Το 1981 6.703 και το 1991 8.512 κάτοικοι. (Γεωγραφικό λεξικό από ΤΟ ΒΗΜΑ). Σήμερα (2014) έχουμε ξεπεράσει τις Σαράντα χιλιάδες. Αυτή με λίγα λόγια είναι η πορεία ανάπτυξης του Γέρακα (και περίπου όλων των γειτονικών περιοχών όπως η Παλ-λήνη που σήμερα αποτελούν ενιαίο Δήμο)

Πορεία ανάπτυξηςΆναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου στη ΦΩΝΗτης Δέσποινας Δαλιάνη (1999)

Αύγουστος 2014 Σελίδα 6Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ

Αύγουστος, χαλάρωση και... αποτοξίνωση από την πίε-ση της καθημερινότητας... Ευκαιρία για "λίγες σταγόνες ιστορίας" για τον τόπο μας, τον Γέρακα, από το βιβλίο του Συλλόγου "ΠΗΓΗ"Στοιχεία για αυτό τον τόπο που πρέπει να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νεώτεροι.Εικόνες από το Γέρακα του παρελθόντος που χάθηκε οριστικά. Μην το προσπεράσετε, μέσα σε τέτοια κείμενα βρίσκονται στοιχεία που ελπίζουμε ανακαλύπτοντάς τα να μας επηρεάσουν προς το καλύτερο. Εμείς όπως διαπιστώνετε... επιμένουμε!

Ο Γέρακας έγινε Κοινότητα το 1979 και το 1985 έγινε Δήμος. Πριν το 1979 ανήκε στην ευρύτερη περιοχή της Παιανίας, η οποία το 1840, ήταν ένα μικρό χωριό με 293 κατοίκους, την αποκαλούσαν Λιόπεσι και ως το 1915 που έγινε κοινότητα, ανήκε στο Δήμο Κρωπίας. Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι ο Δήμος Κρωπίας ή Κεκρωπίας, σχη-ματίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 30ης Αυγούστου του 1840, (παλαιό ημερολόγιο) και προήλθε από την συγ-χώνευση των Δήμων Μυρινούντος και Αραφήνος. Ο πληθυσμός του Δήμου Κρωπίας ή Κεκρωπίας, το 1840, ήταν 1994 κάτοικοι και πρωτεύουσα του Δήμου, ορίσθηκε το χωριό Κορωπί (Κουρσαλάς), ενώ στα επόμενα χρόνια, θα γίνουν προσαρτήσεις των γειτονικών οικισμών. Ο Γέρακας εκείνη την περίοδο, είναι κάμπος με σταρο-χώραφα, αμπέλια και ελαιώνες. Αναφέρεται δε σαν αγρό-κτημα της μονής Πεντέλης και καλλιεργείται από τους μο-ναχούς. Όμως, για καλλιέργεια, παραχωρείται επίσης και σε ακτήμονες των Μεσογείων και κυρίως της Παιανίας. Έτσι, αρχίζουν να φτιάχνονται τα πρώτα αγροτόσπιτα, τα οποία, χρησιμοποιούνται ως προσωρινά καταλύματα των καλλιεργητών. Παράλληλα, επειδή υπάρχει τρεχούμενο νερό και το έδαφος είναι εύφορο, ευνοείται η σπορά βίκου και τριφυλλιού. Το αγρόκτημα Γέρακα, προσφέρεται για την βοσκή αιγοπροβάτων στην αρχή και την δημιουργία κτηνοτροφικών μονάδων στη συνέχεια, οι οποίες μαζί με την πτηνοτροφία, θα χαρακτηρίσουν για πολλά χρόνια την περιοχή, με την παραγωγή κτηνοτροφικών και πτηνο-τροφικών προϊόντων. Στο μεταξύ, σε όλο το κομμάτι της Ανατολικής Αττικής, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καταλαμβάνουν τα Με-σόγεια, βάσει της γεωγραφικής θέσεως, του κλίματος και των προϊόντων που παράγουν, δημιουργείται ο Μεσογεί-τικος τρόπος ζωής. Για να έχουμε μία εικόνα, παρουσιά-ζουμε ένα δείγμα παραγωγικών μονάδων και καταστημά-των, καθώς και επαγγελμάτων από επίσημα στοιχεία, τα οποία ευγενικά μας παραχώρησε ο φίλος του συλλόγου «Πηγή» κ. Γιώργος Πηλιχός. Έχουμε λοιπόν, Αρτοποιεία, Ατμόμυλους, Υδρόμυλους, Ελαιοτριβεία, Βαφεία, Καπνοπωλεία, Καφενεία, Κουρεία, Κρεοπωλεία, Ξυλουργεία, Οινοπωλεία, Οπωροπωλεία, Πανδοχεία, Βαρελοποιεία, Βυρσοδεψεία, Σανδαλοποιεία, Σιδηρουργεία, Φαρμακεία, Φανοποιεία, Σαγματοποιεία, Ραφεία, Τσαρουχοποιεία, Υποδηματοποιεία, Χρυσοχο-εία, Κασιτερωτήρια, Κεραμοποιεία, Κοφινοποιεία, Σκυ-τορραφεία, και Παντοπωλεία. Παράλληλα, ευνοείται το Εμπόριο Υφασμάτων, το Εμπόριο Ξυλείας, και το Εμπό-ριο Κιγκαλερίας. Επίσης, παρατηρούνται επαγγέλματα, όπως, Πεταλωτές, Οπλοδιορθωτές και Εργολάβοι Λουτρών (!). Αξίζει να σημειώσουμε, ότι κατά την εποχή εκείνη, έχουν καταγραφεί έξι Ιατροί, ένας Συμβολαιογράφος, ένας Ει-ρηνοδίκης και δύο Δικαστικοί Κλητήρες. Εκείνη την επο-χή στην Παλλήνη, στο κτήμα Καλιφρονά, λειτουργεί μία μεγάλη κτηνοτροφική και γαλακτοκομική μονάδα. Η Διεύθυνση του κτήματος γίνεται από τρεις ειδικούς γε-ωπόνους. Τον Μιχ. Δ. Καλιφρονά, τον Συμεών Γούδα και τον Αλεξ. Λίτσα. Το κτήμα έχει έκταση, 16.000 στρέμμα-τα με 7.000 περίπου συκόφυτο δάσος. Η περιγραφή είναι ενδιαφέρουσα και αντιγράφουμε. «Αγροτικόν κτήμα της κ. Μαρίας Δ. Καλιφρονά». Κείται μεταξύ των ορέων του Πεντελικού και Υμηττού, επί της οδού Μαραθώνος, εις το 14ον χιλιόμετρον απ΄ Αθηνών. Ο πλησιέστερος σιδηροδρομικός σταθμός είναι του Γέ-ρακα της γραμμής Λαυρίου, απέχων του κτήματος περί τα 20΄της ώρας. Από το κτήμα γίνεται διανομή γάλακτος αγελάδος κατ΄ οίκον. Επίσης καλλιέργεια Δημητριακών, Δενδροκομία, Σηροτροφία, Ελαιουργεία, Οινοποιεία, Οινοπνευματοποιεία (Σούμα), Πτηνοτροφεία, Γαλακτο-κομεία, Τυροκομεία και Μηχανοστάσιο, Ιπποστάσιο,

Βουστάσιο, Χοιροστάσιο, Αμπελώνες, Ελαιώνες, Μορε-ώνες, Φυστικιώνες, Τριφυλλιώνες, Λατομείο αγγωναρίων και ασβεστοκάμινοι». Εκπλαγήκατε; Και μεις. Σε κοντινή απόσταση, στη Κάντζα, λειτουργεί επίσης, μία σοβαρή παραγωγική μονάδα. Είναι το Οινοποιείο και Οινοπνευ-ματοποιείο του Ανδρέα Καμπά. Για να έρθουμε και στα δικά μας, στα 1928, στο Γέρα-κα δημιουργείται το Αποστακτήριο, κοινώς Σουμάδικο ή Σουμοκάζανο του Πέτρου Κορού. Κτίστηκε στο κέντρο του Γέρακα, δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό, καλύπτο-ντας το τετράγωνο των οδών, Θεσσαλονίκης, Ηρώων Πολυτεχνείου και Αρκαδίας. Ο λόγος ήταν για να εξυ-πηρετήσει τους αμπελουργούς της περιοχής. Μαζί με τα πατητήρια των Κωνσταντίνου Χούντα, Βαγγέλη Σιδέρη, Μιχάλη Κωβαίου και Λευτέρη Δημητράκη στον παλιό δρόμο των Σπάτων, δεν χρειαζόταν οι καλλιεργητές της Παιανίας στους οποίους είχαν εκχωρήσει τους αμπελώνες, να πηγαίνουν με τις σούστες και τα κάρα στην Παιανία δύο και τρεις δρόμους την ημέρα. Το αποστακτήριο του Πέτρου Κορού, λειτούργησε σε συ-νεχή βάση μέχρι το 1950. Διέκοψε και επαναλειτούργησε δυο τρεις φορές ακόμα. Έκτοτε παρέμεινε ανενεργό. Έγινε τόπος φιλοξενίας των αστέγων της περιοχής, με μακροβιότερο φιλοξενούμε-νο τον Γιώργο τον Ντάλα ή Νταλαγιώργη όπως όλοι τον ήξεραν (δείτε την μοναδική φωτογραφία του). Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οι άνθρωποι που έζησαν σ΄ αυτόν τον τόπο, τον Γέρακα, ασχολή-θηκαν με την καλλιέργεια της γης κυρίως. Εκτός από τα ποτιστικά, τις σιτοκαλλιέργειες, την αμπε-λουργία, την ελαιουργία και την δενδροκομία γενικά, η περιοχή χαρακτηρίστηκε από την κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία. Επειδή η πτηνοτροφία, ευδοκίμησε περισ-σότερο της κτηνοτροφίας, με αξιόλογες πτηνοτροφικές μονάδες, ξεκινάμε την αναφορά μας, από τον Χρήστο

μονάδας της περιοχής, στην οποία απασχολήθηκαν για βιοποριστικούς λόγους, αρκετοί από τους κατοίκους του Γέρακα. Ο Αντώνης Κυρίτσης ήταν ηλεκτρολόγος στην επιπλοποι-ία Σαρίδη. Το 1950, γνωρίστηκε με την Μαρία Τρίγκα, η οποία διέμενε στο Γέρακα με την οικογένειά της, πριν από την Γερμανική κατοχή. Πρώτη της κατοικία, κοντά στο «Βράχο του Σπανού» και στην συνέχεια, στο πολυβολείο της Λ. Μαραθώνος στο Σταυρό. Μετά την Γερμανική κα-τοχή, ο πατέρας της, ανοίγει καφενείο στο Σταυρό. Η αδελφή της Μαρίας Τρίγκα, η Γιαννούλα, είναι παντρε-μένη με τον Χρήστο Αθανασόπουλο. Έτσι το 1957, οι δύο άντρες, ο Χρήστος Αθανασόπουλος και ο Αντώνης Κυρί-τσης, αρχίζουν να συνεργάζονται. Στη συνέχεια βέβαια, ο Αντώνης Κυρίτσης, θα συνεχίσει μόνος του. Κατασκευάζει κατ΄ αρχήν, το πρώτο πτηνοτροφείο, ένα υποτυπώδες σφαγείο, και ένα χειροκίνητο μύλο. Κάποια στιγμή, το σφαγείο θα μεταφερθεί απέναντι από τις εγκα-ταστάσεις της οδού Γέρακα. Σαν μονάδα παραγωγής, πρέ-πει να διαθέτει και γραφεία, τα οποία στεγάζονται για δύο χρόνια σε μονοκατοικία, της οδού Αργολίδος και Ευρυτα-νίας γωνία. Η συγκεκριμένη μονοκατοικία, γκρεμίστηκε πριν από λίγα χρόνια και έγινε πολυκατοικία. Στο μεταξύ, ο Γέρακας αρχίζει να κατοικείται και σφαγείο σε κατοικημένη περιοχή δεν επιτρέπεται. Έτσι, αναγκά-ζεται να το μεταφέρει σε καινούργιες εγκαταστάσεις, που ήδη λειτουργούν στη θέση Παλιοπαναγιά. Παράλληλα, έχει δημιουργήσει και άλλη μονάδα στο Πι-

κέρμι. Το 1965 η παραγωγή έχει φτάσει τα 2.000 πουλιά την ημέρα. Μεθοδικός και αποτελεσματικός στις κινήσεις του, θα φτάσει τα 5.000 πουλιά την ημέρα. Δεν θα σταματήσει εκεί. Θα ξεπεράσει τα 10.000 πουλιά, ενώ συνεχίζει, να είναι ο ηλεκτρολόγος του Σαρίδη. Δουλειά την οποία θα κρατήσει μέχρι το 1970. Καθώς περνούν τα χρόνια, ο Αντώνης Κυρίτσης, δεν έχει μία πα-ραγωγική μονάδα, αλλά πολλές. Στεγάζονται όλες σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, σύμφωνα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Απασχολεί και συμβουλεύεται ειδικούς, επιστήμονες, γεωπόνους και όλα λειτουργούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ΕΟΚ. Η μονάδα εξοπλίζεται με σύγχρονα γραφεία, κατοικίες για το προσωπικό, αποθήκες και ένα ολόκληρο στόλο, από πε-νήντα πέντε αυτοκίνητα. Φορτηγά, ψυγεία, επιβατικά και λεωφορεία. Διαθέτει υπερσύγχρονους μύλους στην Παια-νία, επί της Λ. Μαρκοπούλου. Κάνει εισαγωγή σιταριού, το οποίο, όχι μόνο αλέθει, αλλά κατόπιν ειδικής επεξερ-γασίας, παρασκευάζει έναν είδος κόκκου, κατάλληλο, για την τροφή των πτηνών. Οι εγκαταστάσεις του διαθέτουν τα πάντα, ως και βιολογικό καθαρισμό. Παράλληλα, συνεργάζεται με πτηνοτρόφους από την υπόλοιπη περιοχή των Μεσογείων. Πρώτος κυκλοφορεί στην αγορά τα συσκευασμένα προϊόντα με το λογότυπο

Στις δύο φωτογραφίες: Την μέρα που έπεφτε η αυ-λαία των εγκαταστάσεων στο Γέρακα. Τα "σιλό" που αποθήκευαν τροφές για τα πουλερικά κατεδα-φίζονται και απομακρύνονται ως παλιοσίδερα. Σε λίγο καιρό στο χώρο θα κτισθούν μεζονέτες...

Αθανασόπουλο, ο οποίος έρχεται να κατοικήσει στο Γέ-ρακα το 1941. Πρώτη περιοχή κατοικίας του, ο βράχος του Σπανού. Αργότερα θα μετακομίσει στο κέντρο του Γέρακα και θα φτιάξει ένα σπίτι στην οδό Ευρυτανίας. Κάποια στιγμή το 1948 με 1949, θα ασχοληθεί με την ορνιθοτροφία. Δίπλα στο σπίτι του, αλλά και στην κάτω πλευρά του οικοπέδου του, θα φτιάξει τους πρώτους ορ-νιθώνες, και θα υψώσει μεγάλα συρματοπλέγματα για να μην φεύγουν τα πουλερικά του, καθώς πετάγονται ψηλά. Αυτή η κατ΄ αρχήν μικρή, πτηνοτροφική μονάδα, θα λει-τουργήσει μέχρι το 1960. Στο μεταξύ, από καιρό, έχει αρ-χίσει να κατασκευάζει και να οργανώνει, ένα μεγαλύτερο και σύγχρονο ορνιθοτροφείο στην θέση Βραχάκια, παρα-πλεύρως της σημερινής οδού Γέρακα. Όταν η μονάδα ετοιμάστηκε, μεταφέρθηκε εκεί, όπου λειτούργησε μέχρι το 1980. Τα κτήρια, συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Από το 1957 όμως, αρχίζει να συνεργάζεται με τον Αντώνη Κυρίτση. Η ενασχόληση του Αντώνη Κυρίτση με την πτηνοτροφία, είχε σαν αποτέ-λεσμα, την δημιουργία της μεγαλύτερης παραγωγικής

Ο κ. Αντώνης Κυρίτσης

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ - ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ - ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ

Αύγουστος 2014 Σελίδα 7Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ

Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα Οίκο ΑνοχήςΓράφει ο Νίκος Σίμος Πρόεδρος του Σωματείου "Αθλέπολις"

Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή τη χώρα Οίκο Ανοχής. Γιατί θα μου πείτε; Ίσως διότι, σύμφωνα με τον κ. Παν. Καρκατσού-λη ο οποίος το 2004 είχε ανακηρυχθεί καλύτερος δημόσιος υπάλλη-λος στον κόσμο, η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας διαθέτει 23.142 αρμοδιότητες και 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Εύκολα λοιπόν κάποιος οδηγείται στο συμπέρασμα ότι στην Ελλά-δα έχουν προβλεφθεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ και δεν υπάρχουν κενά νόμου και

ως εκ τούτου η χώρα λειτουργεί σαν Ελβετικό ρολόι.Γιατί αυτός ο πρόλογος; Περπατώντας λοιπόν Σάββατο απόγευμα στην οδό Κλεισθένους στο Γέρακα, και ενώ όλοι οι δρόμοι έχουν στεγνώσει από το απογευματινό μπουρίνι, ξαφνικά βλέπω νερά στο δρόμο και μάλιστα με τη χαρακτηριστική έντονη οσμή των βο-θρολημμάτων. Συνεχίζοντας τη ανηφορική μου πορεία αντιλαμβάνομαι ότι τα λήμματα βγαίνουν στο δρόμο από αγωγό κρυμμένο στο πεζοδρόμιο!!!Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία ή τη δημοτική αστυνο-μία (ωχ!!! Συγνώμη αλλά ξέχασα ότι έχει καταργηθεί αυτή) ή κάποιον υπεύθυνο από το δήμο. Καλώ λοιπόν στις 8 το απόγευμα Σαββάτου τον Αντιδήμαρχο, για να μου επιβεβαι-ώσει και αυτός αυτό που υποψιαζόμουν. Δηλαδή, ότι αρμοδιότητα για τέτοια θέματα έχει η υγειονομική υπηρεσία, και μόνον αυτή!!!Λογικό, λέω από μέσα μου, διότι μέσα στις 23.142 αρμοδιότητες που ανάφερα προηγου-μένως κάποιοι σοφά αποφάσισαν ότι η καθ’ ύλην αρμόδια υπηρεσία είναι αυτή. Αμέσως λοιπόν ζητώ το τηλέφωνο της αρμόδιας υπηρεσίας, για να μάθω ότι ανάμεσα στις 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου υπάρχει ένα κενό. Η υγειονομική υπηρεσία λειτουργεί μόνο εργάσιμες μέρες και ώρες!!! Στη χώρα που η Τρόικα αποφάσισε ότι τα εμπορικά καταστήματα πρέπει να είναι ανοι-χτά τις Κυριακές για να έρθει η «ανάκαμψη», σημαντικές υπηρεσίες για τη λειτουργία του κράτους λειτουργούν μόνο καθημερινές…Άρα λοιπόν, όποιος επιθυμεί να αδειάσει το βόθρο του στο δρόμο, μπορεί να το κάνει άφοβα μετά τις 3 το μεσημέρι.Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ της ανυπαρξίας της πρόληψης και καταστολής εγκλημα-τικών για τη δημόσια υγεία ενεργειών, προσπαθώ να ψυχογραφήσω τον ιδιοκτήτη του «μυστικού» αγωγού απορροής «υδάτων».Είναι τόσο ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνει την επικινδυνότητα της πράξης του; Δεν τον ενοχλεί η κακοσμία; Δεν αντιλαμβάνεται ότι τα μικρόβια θα επισκεφτούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και το σπίτι του; Ή μήπως τον ενδιαφέρει να γλιτώσει το κόστος του αδειάσματος του βόθρου από τα γνωστά οχήματα;Μήπως δεν έχει κατασκευαστεί ο αγωγός αποχέτευσης μπροστά από το σπίτι του; Ή μήπως το κόστος σύνδεσης είναι δυσβάσταχτο;Μα, το κόστος σύνδεσης στο Δήμο μας επιμερίζεται σε 5 εξαμηνιαίες δόσεις, πράγμα που

σημαίνει ότι είναι σίγουρα μικρότερο από τη μηνιαία δαπάνη εκκένωσης. Μια γρήγορη έρευνα αποκαλύπτει ότι, παρόλο μέσα στις 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, προβλέπεται υποχρεωτική σύνδεση στο δίκτυο αποχέτευσης – όπου αυτό υπάρχει – πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν ακόμα συνδεθεί στο κομμάτι του Γέρακα που έχει δίκτυο εδώ και 4 χρόνια. Όχι φυσικά διότι προτιμούν τη δαπάνη της εκκένωσης από τη δαπάνη της σύνδεσης, αλλά διότι προτιμούν να αδειάζουν το βόθρο τους στην αυλή του διπλανού τους. Είναι, βλέπετε, οικονομικότερο!!!Άρα, έχουμε τουλάχιστον 2 κατηγορίες πολιτών. Αυτών που σέβονται τον διπλανό τους, την πόλη τους, τη χώρα τους και αυτών που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Οι πρώτοι πληρώνουν για να αδειάσουν το βόθρο τους και σπεύδουν να κάνουν την αίτηση σύνδεσης στο δίκτυο αποχέτευσης, περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, δεν παρκάρουν στη θέση αναπήρων του Super Market. Οι δεύτεροι είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να σου κλέψουν τη θέση στην ουρά της δημόσιας υπηρεσίας, θα βάλουν βύσμα για να βρουν δουλειά ή για να κάνουν τη δουλειά τους και θα βρίζουν το πολιτικό σύστημα αν δεν γίνει αυτό που θέλουν, παρκάρουν σε 2 θέσεις στο super market για να ανοίγουν άνετα οι πόρτες του αυτοκινήτου τους.ΟΧΙ, η χώρα τούτη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Οίκος Ανοχής, διότι στον οίκο ανοχής υπάρχει κάποια που βάζει τα πράγματα σε τάξη.Αυτή η χώρα είναι απλώς μπουρδέλο.

«Κοτόπουλα Γέρακα Κυρίτση». Λόγω των Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, είναι τα μόνα που εξάγονται όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Εκτός από όλα αυτά, για την ευχαρίστησή του, διατηρεί στάνη με σαρά-ντα αιγοπρόβατα. Αυτή, είναι μία δεύτερη δραστηριότητα και μία επίσης ξεχωριστή, παραγωγική μονάδα. Παράγει δικό του γάλα, γιαούρτι και τυρί. Η παραγωγή τυριού, κάποια χρονιά έφτασε στους δυόμισι τόνους. Γα-λακτοκομικά προϊόντα, τα οποία διέθετε στην οικογένειά του, τους φίλους του και τους συνεργάτες του. Δεν τα εμπορεύτηκε ποτέ. Όλα πήγαιναν τα καλά, μέχρι το 1987, όπου η παραγωγή του έφτασε, τα 15.000 που-λιά την ημέρα. Ποιότητα άριστη, αποδοχή από την αγορά και διακρίσεις. Πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ποιότητας στην παραγωγή πτηνοτροφικών προϊόντων. Από το 1987 όμως, άρχισαν τα προβλήματα. Φαίνεται, πως από κάποια στιγμή και μετά, κάτι δεν γινόταν σωστά. Οι δύσκολες μέρες κράτησαν ως το 1993, όπου και όλα τελείωσαν. Θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι ο Αντώνης Κυρίτσης έδω-σε δουλειά σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας στα τόσα χρόνια της λειτουργίας της επιχείρησής του, ενώ πάντα ήταν παρών σε ζητήματα που αντιμετώπιζε ο Γέρακας. Ιδιαίτερα ο Σύλλογος ΠΗΓΗ, μέσα από αυτό το άρθρο, εκφράζει για μια ακόμα φορά την βαθιά του εκτίμησή στο πρόσωπό του για την βοήθεια που του πρόσεφερε. Όμως, πτηνοτροφεία είχαμε και κοντά στην θέση Γούπη, παραπλεύρως της άλλοτε σιδηροδρομικής γραμμής. Ήταν του Θεόδωρου Σούταλου, το οποίο κατά πληροφο-ρίες, λειτούργησε από το 1960 μέχρι το 1990, και του Δη-μήτρη Κουσουλάκου του οποίου η λειτουργία αναφέρεται από το 1960, ως το 2000 περίπου. Επίσης στη θέση Μπα-λάνα, στη συμβολή Λεωφόρου Σπάτων και Καζαντζάκη, υπήρχαν τα πτηνοτροφεία των αδελφών Πιεράκου. Το τοπίο στην περιοχή έχει αλλάξει ριζικά λόγω της Ατ-τικής οδού. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι στο ίδιο σημείο, προϋπήρχε το πατητήρι του Κιουμπάνη, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Λευτέρης Δημητράκης στο βιβλίο του «Τα απο-μνημονεύματά μου».

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΕΙΑ

Κάποτε οι άνθρωποι της εξουσίας στη χώρα μας, είχαν την εντύπωση πως μπο-ρούσαν να επιβάλουν την τάξη με τον δικό τους τρόπο και δεν σήκωναν αντιρ-ρήσεις επ’ αυτού. Νόμιζαν ότι είχαν τέτοια δικαιοδοσία, ώσπου κάποιος έφτασε να αποφασίσει ότι οι πολίτες δεν είχαν δικαίωμα να βήξουν και προκειμένου να μη φωνάζουν θα φορούσαν φίμωτρο. Από το κείμενο το οποίο μας έστειλε για «τ’ Αρηναίκα» ο Αποστόλης Κοπανιτσάνος λείπει το 5ο άρθρο αλλά δεν πειρά-ζει μας αρκούν τα υπόλοιπα. Όσο για τη σύνταξη και το ύφος τι να πούμε …

Οι καλοκαιρινοί μήνες, είναι συνδε-δεμένοι με τις διακοπές, δηλαδή με τη θάλασσα.Πολλοί από εμάς, με την ευκαιρία

της καλοκαιρινής άδειας, φροντίζαμε να περνάμε στη θάλασσα λίγες μέρες, όσες επέτρεπε το” βαλάντιο” του καθ΄ενός. Πρόκληση βέβαια μεγάλη η γε-ωγραφική θέση της χώρας μας με τα πανέμορφα νησιά μας και το απέραντο γαλάζιο.Αλλά και οι παραλίες της υπόλοιπης Ελλάδας προκλητι-κές και αναρίθμητες είναι.Αλήθεια σε τι υπέροχη πατρίδα γεννηθήκαμε!Έτσι, οι περισσότεροι φροντίζαμε να “κλείσουμε έγκαι-ρα” το κατάλυμα και το εισιτήριο για τον επιθυμητό προ-ορισμό του καλοκαιριού.Οι καιροί όμως άλλαξαν, δυστυχώς για όλους. Όλα αυτά που ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, που δεν ήταν και κάτι εξωπραγματικό βρε αδελφέ, αλλά τα αυτονόητα και αναγκαία, τώρα φαντάζουν παραμύθι με κακό τέλος. Γιατί φέτος, θα μας προφθάσουν τα εκ-καθαριστικά της εφορί-ας και θα μας εκ-καθαρίσουν. Ευτυχώς, κάποιοι έχουμε χωριά και κυρίως γονείς εκεί και θα μας έχουν την πόρ-τα του πατρικού σπιτιού μας ανοιχτή. Άρα, έχουμε την επιλογή να περάσουμε λίγες μέρες από τις διακοπές μας στον τόπο καταγωγής μας. Και εκεί, οι γέροντες γονείς μας, που δεν το βάζουν κάτω, σίγουρα θα έχουν φροντί-σει να έχουν τα ζαρζαβατικά στον κήπο που θα μυρίζουν χώμα και θα μας θυμίσουν τις γνωστές μυρωδιές από τα παιδικά μας χρόνια της γνήσιας ντομάτας, της μελιτζάνας, του καλαμποκιού και τόσων άλλων. Θα ποτίσουμε κιόλας τον κήπο μαζί τους με το νερό που φέρνει ο υδρονομέας.Και θα είναι χαρά γι΄αυτούς που θα μας έχουν κοντά τους, έστω και για λίγες μέρες. Θα μοιραστούν μαζί μας τις αγωνίες τους για μας, για τα παιδιά μας. Γιατί τα ξέρουν

όλα τώρα οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Γνωρίζουν τον Σόϊμπλε, τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τα μνημόνια.Θα περπατήσουμε στους δρόμους του χωριού μας, θα δούμε τους γείτονες, τους συγχωριανούς μας. Θα γεμίσει το χωριό μας ζωντάνια. Θα έχει και κανένα πανηγύρι να γλεντήσουμε.Θα φτιάξουμε μαζί με τη μητέρα (γιατί όχι και την πεθε-ρά) μας μαρμελάδες και γλυκό μελιτζανάκι και σύκο. Θα δοκιμάσουμε και μέλι από τις κερήθρες αν βρεθεί μπροστά μας.Και ναι, δεν πειράζει αν το χωριό μας δεν έχει θάλασσα.Έχει τη γνωστή σε μας δροσιά του και τις ευωδιές που φέρνει ο αέρας.Και ας μάθουν τα μικρά παιδιά μας να ταϊζουν τις κότες της γιαγιάς, να μαζεύουν τα αυγά, τις ντομάτες και τα κο-λοκυθάκια από τον κήπο, να ξεχωρίζουν το μαϊντανό από το δυόσμο. Να τα αγκαλιάσουν οι παππούδες και οι για-γιάδες, να τους πουν παραμύθια, όπως έλεγαν σε μας οι δικοί μας παππούδες και γιαγιάδες. Και να είστε σίγουροι ότι στα παιδιά θα αρέσει το χωριό, αρκεί εμείς να τους δείξουμε τον τρόπο.Είμαι σίγουρη, ότι όλη μαζί η οικογένεια και η κοινωνία μέσα από το πλησίασμα των μελών της, θα σταθεί όρθια στις δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις που κα-λούμαστε μεν να βιώσουμε αλλά ταυτόχρονα να ξεπερά-σουμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο.Ας ευχηθούμε όμως και σε όσους είναι από νησιά, να καταφέρουν να πάνε κι αυτοί στη γενέτειρά τους κοντά στους δικούς τους γέροντες γονείς, να τους δώσουν χαρά και ελπίδα και όλοι μαζί να περάσουν μέρες ξενοιασιάς και χαλάρωσης.Και φυσικά εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όσους μπορούν να επιλέξουν θαλασσινές διαδρομές ανεξαρτήτως τόπου καταγωγής.

Αλλαγή πλεύσηςΓράφει η κ. Άννα Γρινέζου-ΓρηγοριάδουΓραμματέας του Συλλόγου "ΠΗΓΗ"

Ολοι γνωρίζουμε οτι το λεμόνι χρησιμοποιείται στην μαγειρική, στην ζα-χαροπλαστική, προσδίδο-ντας μία ιδιαίτερη γεύση στα πιάτα. Επιπλέον, το λεμόνι περι-

έχει αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμοποιείται τόσο στην αρωματοποιία αλλά και στην φαρμακευτική. Είναι πλού-σιο σε βιταμίνες, φλαβονοειδή, μεταλλικά στοιχεία κτλ. Πέρα όμως απο όλες αυτές τις γνωστες και ομολογου-μένως χρήσιμες ιδιότητες του λεμονιού, υπάρχει και η αγνωστή πλευρά του λεμονιού. Το λεμόνι, εκτός απο τις προαναφερόμενες ιδιότητες, έχει και καθαριστικές ιδιό-τητες. Πιό συγκεκριμένα, αναφέρουμε μερικές απο τις πιό γνωστές χρήσεις του λεμονιού στην καθαριότητα, οπως: Μπορούμε να αφαιρέσουμε την μυρωδιά απο το ψυγείο. Με ένα κομμάτι βαμβάκι ή ενα κομμάτι ύφασμα βουτηγμένο σε χυμό λεμονιού, μπορούμε να απομακρύ-νουμε μυρωδιές αρκεί να απομακρύνουμε και την πηγή δυσοσμίας. Καθαρίζει όλες τις επιφάνειες κοπής απο τις οσμές. Καθάρισμα λιπαρών περιοχών στην κουζίνα. Εάν ψεκάσουμε τις επι-φάνειες με διάλυμα νερού και λεμονιού, αφού πρώ-τα έχουμε προσθέσει λίγο αλάτι σε αυτό, τα λίπη θα απομακρυνθουν. Αυτό δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε μαρμάρι-νες επιφάνειεςΚαθαρίζουμε τον βρα-στήρα του τσαγιού ή το μπρίκι. Γεμίζουμε είτε τον

βραστήρα είτε το μπρίκι με νερό και προσθέτουμε μερι-κές λεπτές φλούδες λεμονιού και βράστε. Αφού σβήσου-με την θερμότητα, το αφήνουμε για μία ώρα να κρυώσει. Ξεπλένουμε. Για το καθαρισμό του δοχείου στις καφετέ-ριες, τοποθετούμε πάγο, αλάτι και φλούδα λεμονιού μέσα σε αυτό. Ανακατεύουμε καλά και μετά ξεβγάζουμε.Καθαρίζουμε το φούρνο μικροκυμάτων. Βάζουμε ένα μπώλ (που αντέχει σε φούρνο μικροκυμάτων, γεμάτο με νερό και εντός αυτού , βάζουμε φλούδες λεμονιού. Αφή-νουμε το παραπάνω για 5 λεπτα μέχρι να βράσει. Απομα-κρύνουμε με προσοχή το μπώλ.Αποσμητικό για τον κάδο απορριμάτων. Χρησιμοποιούμε φλούδες λεμονιού προκειμένου να αρω-ματίσουμε τον κάδο απορριμάτων, ακόμα και χρησιμο-ποιημένα λεμόνια. Καθάρισμα μπρούτζινων αντικειμένων με πανί βουτηγμέ-νο σε χυμό λεμονιού. Καθάρισμα χάλκινων αντικειμένων με λεμόνι το οποίο προηγουμένως το έχουμε στήψει σε αλάτι ή baiking powder προκειμένου να δημιουργηθεί πολτός.

Τον αλείφουμε πάνω στο αντικείμενο προς καθάρισμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αντικείμενα απο ορείχαλ-κο, χρώμιο και ανοξείδωτο χάλυβα. Ενεργούμε κατα τον ίδιο τροπο οπως και για τα μπρούτζινα αντικείμενα. Καθαρίζουμε έναν ανοξείδωτο νεροχύτη όπως παραπά-νω.Απωθητικό εντόμων. Πολλά παράσιτα αποστρέφονται το λεμόνι εξαιτίας του οξέος που περιέχουν. Τεμαχίζουμε τις φλούδες απο το λεμόνι και τις τοποθετούμε κατα μήκος σε περβάζια, ρωγμές, τρύπες και γενικά απο τα μέρη απο τα οποία ενδεχομένως να περνάνε διάφορα έντομα όπως είναι τα μυρμήγκια. Διατηρούμε την καφέ ζάχαρη μαλακή. Άν η ζάχαρη γίνεται πέτρα, βάζουμε ξύσμα λεμονιού στην ζάχαρη και αυτή θα παραμείνει μαλακή.Απομακρύνουμε τα υπολλείματα απο κερί.Ο χυμός του λεμονιού σε συνδυασμό με το ηλιακό φώς μπορεί να κάνει τα ρούχα αστραφτερά, ειδικότερα τα ρού-χα που έχουν γίνει γκρί.

ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ

Τροποποίηση ωραρίου λειτουργίας των ΚΕΠ ΔΕ Παλλήνης

και Ανθούσας για τον ΑύγουστοΓια τη θερινή περίοδο και ειδικότερα για το μήνα Αύ-γουστο θα τροποποιηθεί το ωράριο λειτουργίας των ΚΕΠ της ΔΕ Παλλήνης και της ΔΕ Ανθούσας.

Συγκεκριμένα: Το ΚΕΠ ΔΕ Παλλήνης θα παραμείνει κλειστό κατά τις απογευματινές ώρες από τη Δευτέρα 11 Αυγούστου

έως το Σάββατο 23 Αυγού-στου 2014, ενώ κλειστό θα παραμείνει το Σάββατο 16 Αυγούστου 2014Tο ΚΕΠ ΔΕ Ανθούσας θα παραμείνει κλειστό από τη Δευτέρα 28 Ιουλίου έως την Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014 και από την Πέμπτη 21 Αυγούστου έως την Πα-ρασκευή 29 Αυγούστου 2014.

Γράφει η κ. Γραμματέα Αναστασία Γεωπόνος ΓΠΑ - anastagra@yahoo.gr