Ο ΓΙΟ ΣΟΤ ΦΑΡΟΦΤΛΑΚΑ

(ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΣΕΙΕ ΣΟΤ ΠΑΡΑΚΕΤΑ)

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΣΟ ΚΕΝΣΡΟ ΛΟΓΟΣΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑΦΡΑΣΩΝ ΡΟΔΟΤ

ΣΜΗΜΑ Ε2 ΧΟΛΙΚΟ ΕΣΟ 2009-2010

ΜΙΚΡΟΙ ΛΟΓΟΣΕΧΝΕ ΓΡΑΦΩ ΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΤ ΙΣΟΡΙΑ: ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΙΑ

Σ’ ζνα νθςάκι μακριά απ’ τον κόςμο, γεμάτο μυτερά βράχια

και καλαςςοςπθλιζσ, ηοφςε ζνα φαροφφλακασ με το γιό του, ζνα

μικρό αγόρι. Το αγόρι ζνιωκε πολφ μοναχό του γι’ αυτό είχε πιάςει φιλίεσ με τα

καλαςςοποφλια και τισ φϊκιεσ που όλθ τθ μζρα τεμπζλιαηαν ι βουτοφςαν ςτα γαλάηια

νερά. Είχε προχωριςει τόςο θ φιλία τουσ που το παιδί είχε μάκει τθ γλϊςςα τουσ και

εκείνα γνϊριηαν τθ δικι του.

Μια μζρα ο γιοσ του φαροφφλακα, ο Ραραςκευάσ, πθγαίνοντασ μια βόλτα ςτθ

μοναχικι παραλία, βρικε μια μικρι πλθγωμζνθ φϊκια. Είχε μπλεχτεί ςτα δίχτυα ενόσ

ψαράδικου καϊκιοφ. Ο ψαράσ όταν κατάλαβε πωσ ςτα δίχτυα του είχε αιχμαλωτιςτεί θ

φϊκια προςπακοφςε να τθν ελευκερϊςει. Ο καπεταν- Μιχάλθσ ιταν καλόκαρδοσ και

ευγενικόσ. Μπορεί οι φϊκιεσ να του ζςχιηαν τα δίχτυα, αλλά δεν τισ ςκότωνε. Ο

Ραραςκευάσ που γεννικθκε και μεγάλωςε ς’ αυτό το ερθμονιςι ιταν εξαιρετικόσ

κολυμβθτισ. Ζβγαλε τα ροφχα του και κολφμπθςε ωσ το καϊκάκι. Ανζβθκε ςτο καραβάκι με

τθ βοικεια του ψαρά. Το μικρό αγόρι είχε πάντα μαηί του ζνα μαχαιράκι και οι δυο μαηί

απελευκζρωςαν τθ μικρι φϊκια. Η φϊκια τον ευχαρίςτθςε και ο Ραραςκευάσ τθσ είπε να

είναι πιο προςεκτικι. Συνεννοοφνταν τζλεια αυτοί οι δυο. Ο καπεταν-Μιχάλθσ είχε

τεντϊςει τ’ αυτιά του και είχε γουρλϊςει τα μάτια του. Ζκπλθκτοσ και με το ςτόμα ανοιχτό

παρακολουκοφςε τον παράξενο διάλογο.

Αφοφ τελείωςε θ περιπζτεια με το φωκάκι το Φϊτθ, ο ψαράσ και ο γιοσ του

φαροφφλακα κάκιςαν για λίγο μζςα ςτο καϊκι για να τα πουν και να γνωριςτοφν καλφτερα.

Ο καπεταν-Μιχάλθσ τον ζκανε βόρτα μζχρι το απζναντι μικρό νθςάκι. Ήταν ενκουςιαςμζνοσ

από τθ γνωριμία τουσ και ζβγαλε από τθν κατάψυξθ του, γαριδάκι ςυμιακό. Το τθγάνιςε και

ετοιμάςτθκε ςτο πιτσ φιτίλι. Για επιδόρπιο ζβγαλε μια πλάκα ςοκολάτασ που ο ψαράσ τθ

φφλαγε για εξαιρετικζσ ςτιγμζσ.

Το καϊκάκι ζπλεε και θ παρζα

περνοφςε καλά. Μα να! Ανάμεςα ςε δυο

μεγάλα βράχια κάτι γυαλίηει! Τι να ‘ ναι

αυτό; Ρλθςίαςαν και είδαν. Ζνα διάφανο,

πράςινο μπουκάλι με ψθλό λαιμό. Στθν

αρχι το πζραςαν για ςκουπίδι. Ρλθςίαςαν,

το πιραν και ζκπλθκτοι είδαν ότι περιείχε

μζςα ζνα γράμμα. Το ξεςφράγιςαν και Ανθοφλα Παναγοποφλου

πιραν το γράμμα ςτα χζρια τουσ. Ο Ραραςκευάσ άρχιςε να διαβάηει χαμθλόφωνα. «Είμαι η

Σεράϊνα, η γοργόνα και έχω γράψει αυτό το γράμμα που εςφ κρατάσ τϊρα. Θέλω να

γνωρίζεισ ότι ςτο νηςάκι αυτό, κοντά ςτο Αγαιονθςι, υπάρχει ένα πλάςμα μαγικό. Είναι μια

φϊκια που έχει ένα αςτέρι ςτο μέτωπο. Οι φίλεσ μου οι γοργόνεσ λένε πϊσ αν την

πληςιάςεισ και κάνεισ μια ευχθ, τότε αυτθ

πραγματοποιείται, αρκεί να ϋςαι καλόσ

άνιρωποσ.»

Ο Ραραςκευάσ και ο καπεταν-

Μιχάλθσ, αποφάςιςαν να γυρίςουν πίςω,

γιατί είχε αρχίςει να νυχτϊνει. Ο φάροσ

είχε ανάψει και ο φαροφφλακασ ο κυρ-

Κωνςταντισ, είχε ανθςυχιςει για το γιο

του. Ρρϊτθ φορά αργοφςε τόςο. Σε λίγο

ζφταςε το ψαράδικο και ο Ραραςκευάσ ζτρεξε να ςυςτιςει τον καινοφριο του φίλο. Πμωσ

όπωσ αποδείχτθκε ο φαροφφλακασ και ο ψαράσ ιταν παλιοί γνϊριμοι. Αγκαλιάςτθκαν και

μίλθςαν για τα παλιά, πίνοντασ οφηο με μεηεδάκια. Ο καπεταν-Μιχάλθσ και ο Ραραςκευάσ

του ζδειξαν το γράμμα που βρικαν ςτο ερθμονιςι και ςυηιτθςαν γι’ αυτό. Ο φαροφφλακασ

είχε ακοφςει για τθ φϊκια αυτι πολλζσ φορζσ, αλλά πίςτευε πωσ είναι ζνασ μφκοσ. Το

βράδυ κοιμικθκαν ςτο φάρο και το πρωί ξεκίνθςαν και οι τρεισ με το καϊκι. Ο κυρ-

Κωνςταντισ ιταν πολφ χοντρόσ και θ βάρκα κόντεψε να βουλιάξει. Πμωσ τελικά ζφταςαν

ςτον προοριςμό τουσ. Στο μζροσ γφρω από το

μικρό νθςί, απαγορευόταν το ψάρεμα και ο

τόποσ ιταν γεμάτοσ από πολλά ψάρια, φϊκιεσ

και καλαςςοποφλια.

Ο Ραραςκευάσ που γνϊριηε τθ γλϊςςα

των ηϊων τουσ χαιρζτθςε: «ου/α/ντλ/κσ!».

Κατόπιν τουσ ρϊτθςε: «ντσ/ τρ/κλατσ/*/κλιτσ!

Νταπ/ξιτ;» Αυτό ςιμαινε αν γνωρίηουν που

βρίςκεται αυτό το μαγικό πλάςμα, θ φϊκια με

το αςτζρι ςτο μζτωπο. Ήταν άραγε αλικεια ι

μφκοσ; Οι φϊκιεσ του απάντθςαν «τςου/που/νκρ/τροφφα/τςυ/μπολ». Σοβαρά είναι θ

βαςίλιςςά ςασ, ρϊτθςε ζκπλθκτοσ ο Ραραςκευάσ. Τα ηϊα απάντθςαν «κιχ/ναχ» που

ςιμαινε «ναι αλικεια είναι».

Ντάνα Κοφςοβα

μαράγδη Κουκιά

Τα ψάρια, οι φϊκιεσ και τα καλαςςοποφλια που γνϊριηαν από παλιά τον

Ραραςκευά εμπιςτεφτθκαν αυτόν και τθν παρζα του. Άρχιςαν να χτυποφν τισ φτεροφγεσ

τουσ και φϊναηαν όλεσ μαηί με μια κραυγι τθ φϊκια τθ μαγικι. «Ιιι/νια/νια!».

Η βαςίλιςςα φϊκια εμφανίςτθκε. Ήταν μια μεγάλθ νζα φϊκια με ζνα άςπρο αςτζρι

ςτο μζτωπο και μοβ χρϊμα ςτθν κοιλιά. Ππου πατοφςε αυτι άςτραφτε! Ο λευκόσ μανδφασ

που φοροφςε ςτο λαιμό τθσ ανζμιηε. Οι άνκρωποι κοιτοφςαν το κζαμα μαγεμζνοι. Ρρϊτθ

φορά ζβλεπαν βαςίλιςςα από κοντά. Ρρϊτθ φορά ζβλεπαν ζνα τόςο ςπάνιο και μοναδικό

πλάςμα. Τθν πλθςίαςαν με διςταγμό. Τθν ακοφμπθςαν και ζκαναν ο κακζνασ μια ευχι.

Ρρϊτοσ ο Ραραςκευάσ, ακοφμπθςε το μαγικό πλάςμα ςτο αςτζρι που είχε ςτο

μζτωπό τθσ και ηιτθςε να γίνει καλά θ αγαπθμζνθ του μθτζρα που είχε μια ςπάνια

αρρϊςτια και ηοφςε ςτθν Ακινα.

Δεφτεροσ ο φαροφφλακασ, ο κυρ-

Κωνςταντισ, ευχικθκε να είναι

ευτυχιςμζνοι όλοι μαηί και να χάςει

και λίγα κιλάκια (γιατί μεταξφ μασ

είχε παραγίνει το κακό). Τρίτοσ και

τελευταίοσ ο καπεταν-Μιχάλθσ

ηιτθςε μια καινοφρια βάρκα και ζνα

καινοφριο ξφλινο πόδι (δεν είπαμε

ότι ιταν κουτςόσ ο καθμζνοσ).

Μετά από τρεισ θμζρεσ όλεσ οι ευχζσ πραγματοποιικθκαν: Ζτςι θ οικογζνεια του

Ραραςκευά ξανάςμιξε, αφοφ θ μανοφλα του ζγινε καλά και γφριςε, ιταν όλοι τουσ πολφ

ευτυχιςμζνοι και ο φαροφφλακασ ζφταςε ςτα 55 κιλά (ε! αυτόσ πια ζπακε νευρικι

ανορεξία!). Ο καπετάν-Μιχάλθσ, ο βαρκάρθσ, κακόταν τϊρα ςτο γιαλό, καμάρωνε τθν

καινοφρια του βάρκα και γυάλιηε το καινοφριο του ξφλινο πόδι. Ξαφνικά πίςω από μια

καλαςςοςπθλιά, ξεπρόβαλλε ζνα διαφανζσ άςπρο μπουκάλι που είχε μζςα ζνα χαρτί ι

χάρτθ δεν ξζρουμε ακριβϊσ. Το άνοιξε

με λαχτάρα και….

Ράντωσ αυτοί ζηθςαν καλά και

εμείσ εδϊ ςτα μακιματα.

Τατιάνα Μωραϊτθ

Κϊςτασ άπτθσ

Να ςταματιςει το κυνιγι τθσ φάλαινασ.

Παναγιώτησ Ποδιώτησ

Η ευχι μου είναι να μθν υπάρχουν πονεμζνα παιδιά

ςτον κόςμο. Κώςτασ Ράπτησ

Εφχομαι να ζρχονταν εδϊ τα ξαδζρφια μου από τθν

Αμερικι (Δθμιτρθσ, Δάφνθ, Γιαννάκθσ) το

καλοκαίρι. ζβη Κιάκκα

Η δικιά μου ευχι είναι να είμαςτε καλά, να δω τθ

Χάνα Μοντάνα και να πθγαίναμε ζνα ταξίδι. Ντάνα

Κοφςοβα

Εφχομαι θ Γθ να ξαναρχίςει από τθν αρχι να

υπάρχει. αββίνα Λοφπη

Εφχομαι να τελειϊνω πιο νωρίσ τα μακιματά μου

και όλοι οι άνκρωποι να αγαποφν. Σατιάνα

Μωραϊτη

Θζλω να προςτατεφουμε όλοι μαηί τα δάςθ.

Μπερίςςα Άϊντι

Θα ικελα να ιμουν Ρρωκυπουργόσ. Κουτςαφάσ

Μιχάλησ

Θα ικελα να ιμουν ο πλουςιότεροσ άνκρωποσ ςτον

κόςμο και να ιμουν ιππότθσ. Νίκοσ Μιχαλάκησ

Εφχομαι να ζπαιρνα 10 ςε όλα τα

μακιματα.Πανορμίτησ αροφκοσ

Εφχομαι να ζπαιρνα 10 ςε όλα τα μακιματα, ςε όλα

τα τρίμθνα και όταν μεγαλϊςω να γίνω κτθνίατροσ

για μικρά και μεγάλα ηϊα. Ηλιάνα Ορφανίδη

Εφχομαι να πάω με τθν οικογζνειά μου ςτθ

Θεςςαλονίκθ και να ζχουμε ζνα ςπίτι με κιπο και

πιςίνα. Νίκοσ Ματςίγκοσ

Ζωγραφιά του Νίκου Ματςίγκου