ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

1. Να κλιθούν και στους 2 αριθμούς τα ουσιαστικά: fili, Aeneae, deo, spes, scopulum, corpus, domus, loci, fonti, magistratui, castrorum, vim, milites, maria, pater.

2. Να γραφεί η γενική ενικού αρσενικού και η αιτιατική πληθυντικού θηλυκού των αντωνυμιών:quis, nihil, heac, utrum, is, ego, illud, iste,ipsa, vester.

3. Να γίνει παραθετική αντικατάσταση στη αιτιατική πληθυντικού του θηλυκού γένους καθώς και να αντικατασταθούν παραθετικά και τα παραγόμενα, εξ αυτών των επιθέτων, επιρρήματα: pavidus, tristis, liberalis, similes,magnus, posterus, infestus, parvus, gravis, malus.

4. Ποιο συντακτικό φαινόμενο στα Λατινικά ονομάζεται «λατινισμός»;

5. Πως εκφέρεται ο σκοπός και η σύγκριση στα Λατινικά;

6. Πως εκφέρεται το ποιητικό αίτιο;

7. Ποια η εκφορά εσωτερικού του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου;

8. Πως δηλώνεται η απαγόρευση;

9. Πως εκφέρεται η αυτοπάθεια;

10. Πως δηλώνεται η καταγωγή; Τι είναι η αλληλοπάθεια;

1

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1. filius filii Aeneas deus dei-dii-difilii-i filiorum Aeneae dei deorum-deumfilio filiis Aeneae deo deis-diis-disfilium filios Aenean deum deosfili filii Aenea dive-deus dei-dii-difilio filiis Aenea deo deis-diis-dis

spes spes scopulus scopuli corpus corporaspei — scopuli scopulorum corporis corporumspei — scopulo scopulis corpori corporibusspem spes scopulum scopulos corpus corporaspes spes scopule scopuli corpus corporaspes — scopulo scopulis corpore corporibus

domus domus locus loci+loca(τόποι)domus-domi domuum-domorum loci locorumdomui domibus loco locisdomum domos locum locos+locadomus domus loce loci+locadomo domibus loco locis

fons fontes magistratus magistratusfontis fontium magistratus magistratuumfonti fontibus magistratui magistratibusfontem fontes magistratum magistratusfons fontes magistratus magistratusfonte fontibus magistratu magistratibus

castrum(φρούριο) castra(στρατόπεδο) vis vires castri castrorum — viriumcastro castris — viribuscastrum castra vim virescastrum castra — virescastro castris vi viribus

2

miles milites mare maria pater patresmilitis militum maris marium patris patrummiliti militibus mari maribus patri patribusmilitem milites mare maria patrem patresmiles milites mare maria pater patresmilite militibus mari maribus patre patribus

2.Γενική Ενικού Αρσενικού Γένους

Αιτιατική Πληθυντικού Θηλυκού Γένους

cuius quasnulius nullashuius hasutrius utraseius easmei nosillius illasistius istasipsius ipsasvestri vestras

3.ΘΕΤΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

pavidas pavidiores pavidissimaspavide pavidius pavidissimetristes tristiores tristissimastriste tristius tristissimeliberales liberaliores liberalissimasliberaliter liberealius liberalissimesimiles similiores simillimassimiliter similius simillimemagnas maiores maximasmagnopere maius maximeposteras posteriores postremas+postumaspostea posterius postremum+postremoinfestas infestiores infestissimasinfeste infestius infestissime

3

parvas minores minimasnon multum+paulum

minus minime

graves graviores gravissimasgraviter gravius gravissimemalas peiores pessimasmale peius pessime

4. ΛΑΤΙΝΙΣΜΟΣ είναι το συντακτικό εκείνο φαινόμενο κατά το οποίο μια χρονική πρόταση εισάγεται με το χρονικό σύνδεσμο dum αλλά εκφέρεται με οριστική ιστορικού ενεστώτα. Τότε η χρονική αυτή πρόταση δηλώνει μια συνεχιζόμενη πράξη, που στη διάρκεια της οποίας λαμβάνει χώρα και μια άλλη πράξη. Αυτή η ταυτόχρονη πράξη δηλώνεται με την κύρια πρόταση.

5.Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ στα λατινικά εκφράζεται με δύο τρόπους :

1. ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ : στην απλή σύγκριση υπάρχουν δύο όροι σύγκρισης (α΄και β΄όρος). Ο δεύτερος όρος σύγκρισης εκφέρεται ή quam + πτώση του πρώτου όρου σύγκρισης ή με απλή αφαιρετική.

2. ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ :στην απόλυτη σύγκριση δεν υπάρχει δεύτερος όρος σύγκρισης αλλά υπάρχει κάποιο επίθετο συγκριτικού βαθμού και κάποιο επίρρημα (συνήθως το: multo ή paulo) που ενισχύει την έννοια του συγκριτικού επιθέτου π.χ. multo minor erat Accius=Ο Άκκιος ήταν κάπως νεώτερος. Τα επιρρήματα αυτά μεταφράζονται με το «κάπως» ή το «μάλλον».

Ο ΣΚΟΠΟΣ στα λατινικά εκφέρεται με:

Αιτιατική γερουνδίου εμπρόθετη (ad, in +αιτιατική γερουνδίου) Δοτική γερουνδίου με επίθετα καταλληλότητας( aptus,

idoneus, utilis) Αιτιατική σουπίνο με ρήματα κίνησης(eo, venio, mitto) Γενική γερουνδίου εμπρόθετη( causa, gratia)

6.Το ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟ εκφράζεται με δύο τρόπους :

Όταν αναφερόμαστε σε άψυχα αντικείμενα το ποιητικό αίτιο εκφέρεται με απλή αφαιρετική.

4

Όταν αναφερόμαστε σε έμψυχα τότε το ποιητικό αίτιο εκφράζεται με a(b) + αφαιρετική.

7. Το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟεκφέρεται εμπρόθετα με ob,per, propter+αιτιατική. Το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟμπορεί να εκφραστεί με:

απλή αφαιρετική σε ρήματα και επίθετα που δηλώνουν ψυχικό πάθος.

γενική της αιτίας. αιτιατική ουδετέρου αντωνυμίας. εμπρόθετα με: prae+αιτιατική, ex+αφαιρετική, causa ή

gratia+γενική.

8.Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ στα λατινικά εκφράζεται με δύο τρόπους :

o Noli/nolite +απαρέμφατο ενεστώτα π.χ. noli spectare.o Ne/ numquam/nemo + υποτακτική παρακειμένου π.χ. ne

spectaveris.9. Στα Λατινικά δεν υπάρχει αυτοπαθής αντωνυμία. Έτσι,

η ΑΥΤΟΠΑΘΕΙΑ δηλώνεται με: τις πλάγιες πτώσεις της προσωπικής αντωνυμίας

του α΄ και β΄ προσώπου. την κτητική αντωνυμία: suus-a-um. την αιτιατική ενικού και πληθυντικού αριθμού της

προσωπικής αντωνυμίας γ΄ προσώπου (se).

10. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ στα Λατινικά εκφράζεται με: απλή αφαιρετική. ex+αφαιρετική (άμεση καταγωγή). ab+ αφαιρετική (έμμεση καταγωγή).

Η ΑΛΛΗΛΟΠΑΘΕΙΑ , ΕΠΕΙΔΉ ΣΤΑ Λατινικά λείπει η αλληλοπαθής αντωνυμία, εκφράζεται με τις φράσεις: inter nos, inter vos, inter se +τα τρία πρόσωπα του πληθυντικού του ρήματος inter nos amamus, inter vos amatis, inter se amant.

5