Κατά τα ελληνιστικά χρόνια συστηματοποιήθηκε η ταξινόμηση της γνώσης και σε αυτό συνέβαλε και η εκστρατεία του Μ. Αλέξανδρου που είχε

χαρακτήρα ένοπλης εξερεύνησης.

Αναπτύχθηκαν οι παρακάτω επιστήμες: Γεωγραφία Αστρονομία Μαθηματικά Φυσικές Επιστήμες Φυσιογνωστικές Επιστήμες Βιολογία Ιατρική

Διευρύνθηκαν οι γεωγραφικές γνώσεις με την ανακάλυψη νέων άγνωστων μέχρι τότε περιοχών και σε αυτό συνέβαλαν:Ο Νέαρχος, στρατηγός του Μ. Αλεξάνδρου που πραγματοποίησε και περιέγραψε τον παράπλου του Ινδικού ΩκεανούΟ Πυθέας ο Μασσαλιώτης που έφθασε στο βορειότερο άκρο της ΑγγλίαςΟ Ερατοσθένης που κατασκεύασε παγκόσμιο χάρτη

Ο παγκόσμιος χάρτης κατά τον Ερατοσθένη

Στην εξέλιξη της αστρονομίας συνέβαλαν:Η συστηματική μελέτη των γνώσεων των λαών της Ανατολής για τα αστέριαΟι θεωρίες του Αρίσταρχου του Σάμιου για τη σφαιρικότητα της γης και τη διπλή κίνηση της (γύρω από τον ήλιο και τον άξονα της)

Μελέτη του Αρίσταρχου περί μεγέθους της γης, του ήλιου και της σελήνης

(αντίγραφο του 10ου αι.)

Σημαντική η πρόοδος των μαθηματικών στην πόλη της Αλεξάνδρειας αλλά και με τη συμβολή του Ευκλείδη που το έργο του Στοιχεία είναι το πιο διαδομένο μετά την Αγία ΓραφήΕυκλείδης Εξώφυλλο της

πρώτης έκδοσης στα αγγλικά

Διακρίθηκε ο Αρχιμήδης ο Συρακούσιος που ασχολήθηκε με

θέματα όπως ειδικό βάρος σωμάτων, μοχλοί, κάτοπτρα.

«Μη μου τους κύκλους τάραττε» φέρεται να είπε ο Αρχιμήδης την ώρα που κατέφθαναν οι ρωμαίοι

στρατιώτες

Σπουδαίο κέντρο φυσιογνωστικών επιστημών ήταν η Αλεξάνδρεια με το βοτανικό και ζωολογικό κήπο.

Στην πρόοδο της συνέβαλε ο Ηρόφιλος από την Αλεξάνδρεια με έρευνες στο νευρικό και κυκλοφορικό σύστημα

Είχε τις βάσεις της στη διδασκαλία του Ιπποκράτη και εξελίχθηκε με τη συμβολή του Γαληνού από την Πέργαμο

Γαληνός και Ιπποκράτηςιταλική τοιχογραφία

Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες σηματοδοτούν τα έργα τέχνης της ελληνιστικής περιόδου. Συνεχίζεται η παράδοση της κλασικής εποχής και σκοπός των καλλιτεχνών είναι να προκαλέσουν θαυμασμό και κατάπληξη με τα έργα τους και μέσα από αυτά να προβάλουν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Εκτός από τα παλιά καλλιτεχνικά κέντρα της κυρίως Ελλάδας, εμφανίστηκαν και καινούργια, όπως η Ρόδος και η Πέργαμος

Το ιστορικό μνημείο της Ακρόπολης της Λίνδου αποκαλύπτει το μεγαλείο του πολιτισμού της. Από τον Όμηρο στην αρχαία Ελλάδα και την Ελληνιστική εποχή

Αρχιτεκτονική

Πλαστική

Ζωγραφική

Μεταλλοτεχνία

Υαλουργία

Κύριο χαρακτηριστικό της ελληνιστικής αρχιτεκτονική ήταν ο κοσμικός χαρακτήρας. Περιορίστηκαν οι ναϊκές κατασκευές και οικοδομήθηκαν πολυτελείς κατοικίες και κτίρια μεγάλων διαστάσεων με πληθωρική διακόσμηση που εξυπηρετούσαν πρακτικούς σκοπούς και πρόβαλαν το μεγαλείο των βασιλέων (γυμνάσια, ανάκτορα, αγορές, στοές)

Αρχαία κατοικία στη Δήλο

Τα έργα της δεν εκφράζουν την ιδανικότητα και την ηρεμία της κλασικής εποχής αλλά εξωτερικεύουν τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων μέσω από έντονες κινήσεις και εκφράσεις στα πρόσωπα των γλυπτών μορφών

Το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος είναι γλυπτό, μνημειακό μαρμάρινο έργο, ρωμαϊκής εποχής, το οποίο βρίσκεται τώρα στο Μουσείο Βατικανού, στη Ρώμη. Ο αρχαίος Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αποδίδει τη δημιουργία του αγάλματος σε τρεις Ρόδιους καλλιτέχνες, τους Αγήσανδρο, Αθηνόδωρο και Πολύδωρο. Το γλυπτό παριστάνει τον Τρώα ιερέα Λαοκόοντα και τους γιούς του Αντιφάντη και Θυμβραίο να στραγγαλίζονται από φίδια.

Ο Θνήσκων Γαλάτης : είναι αρχαίο Ρωμαϊκό μαρμάρινο αντίγραφο ενός χαμένου αρχαιοελληνικού αγάλματος, κατά πάσα πιθανότητα ορειχάλκινου, το οποίο παραγγέλθηκε κάπου μεταξύ του 230 π.Χ. και 220 π.Χ. από τον Άτταλο Α' της Περγάμου προς τιμήν της νίκης του επί των Γαλατών. Η ταυτότητα του γλύπτη του αγάλματος είναι άγνωστη, αν και έχει προταθεί πως ο Επίγονος, ο αυλικός γλύπτης της δυναστείας των Ατταλιδών της Περγάμου, μπορεί να είναι ο δημιουργός του

Η φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης δημιουργήθηκε το 220 με 190 π.Χ από άγνωστο καλλιτέχνη και ανακαλύφθηκε το 1863 στο Ναό των Καβείρων. Έχει ύψος 3,28 μ και βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι

«Αφροδίτη και Πάνας» ονομάζεται μαρμάρινο σύμπλεγμα, το οποίο αναπαριστά μία εύθυμη σκηνή, με τον Πάνα να πλησιάζει αδέξια τη θεά Αφροδίτη, που ετοιμάζεται για το λουτρό της ενώ ο Έρωτας με τη μορφή μικρού παιδιού, τον απομακρύνει. Η θεά προσποιείται ότι απειλεί τον Πάνα με το σανδάλι της, με μια παιχνιδιάρικη χειρονομία φιλάρεσκης ανωτερότητας.Το σύμπλεγμα αυτό βρέθηκε το 1904 στο ίδρυμα των Βηρυτίων Ποσειδωνιαστών στη Δήλο. Σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην ΑθήναΤο έργο βασίζεται ανοιχτά στη διαλεκτική της αντίθεσης μεταξύ της ομορφιάς της νεαρής και του πρωτογονισμού της ποιμενικής μορφής του τραγόμορφου Πάνα

Ανάγλυφη παράσταση από το βωμό της Περγάμου. Εικονίζεται η Μοίρα, η οποία μάχεται εναντίον γίγαντα. 181-159 π.Χ

Η ζωγραφική έφτασε σε υψηλό επίπεδο κυρίως με την τεχνική του ψηφιδωτού

Διόνυσος πάνω σε πάνθηρα, ψηφιδωτό δάπεδο στην 'Οικία

του Διονύσου' στην Πέλλα, τέλος 4ου αι. π.Χ., Πέλλα,

Αρχαιολογικό Μουσείο

Μακροβούτια και χλαμύδες. Ψηφιδωτό με δελφίνια και τολμηρό αναβάτη

από την Οικία των Δελφινιών στη Δήλο (μέσα 2ου αιώνα π.Χ.)

Με υπέρμετρη δεξιότητα από πολύτιμα μέταλλα κατασκευάζονταν

Αργυρά και χρυσά αγγεία

Κοσμήματα

Χρυσά στεφάνια

Αρχαίο ελληνικό χρυσό στεφάνι με φύλλα μυρτιάς του 3ου - 2ου αιώνα π.Χ

Κόσμημα από την “Συλλογή του

Γανυμήδη” μία ενότητα

κοσμημάτων της ελληνιστικής εποχής που φιλοξενούνται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας

Υόρκης

Αργυρή οινοχόη, η οποία

βρέθηκε στον τάφο του

Φιλίππου Β', στη Βεργίνα. 350-340 π.Χ

Διαδόθηκε η τέχνη του φυσητού γυαλιού που αντικατέστησε το θολό χρωματιστό που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή αρωματοδοχείων και διακόσμηση άλλων αντικειμένων