Panousis-pousteve Kai Mi Erevna

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ Ο ΒΟΘΡΟΣ

Απ' τα μπαλκόνια του Άγιου Όρους

κρέμονται άγγελοι με πανό

με παπα-άρειους δικηγόρους

πέφτουν τα δίκια μας στο κενό

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, η Κενή Διαθήκη γράφεται με έψιλον

και είναι άδεια. Και γεμάτη να ήτανε, δώρο-άδωρο! Η

ακυρότητα της είναι πασιφανής και αυταπόδεικτη. Μετά

την απομάκρυνση εκ του τάφου, ουδέν λάθος αναγνω-

ρίζεται. Ποια διαθήκη, κύριος, εδώ μιλάμε ότι αμφισβή-

τησες μόνος σου το θάνατο σου! Ή ανάσταση θα 'χουμε

ή πεθαμένο με διαθήκη. Όχι και τον παπά χορτάτο και

την πίτα ολόκληρη. Άλλωστε, η πίτα είναι του Αγίου Φα-

νουρίου, με φανερά ούρα πασπαλισμένη, διότι η φυσι-

κή αμμωνία έχει ιδιαίτερη γεύση. Λάβετε φάγετε, τούτο

εστί το σώμα μου φτιαγμένο από πηλό που πούλησε τ'

άντερα του, διότι ο νάνος πάντα κλέβει την παράσταση

στο τσίρκο. Τυχαία νομίζεις ότι λιβανίζουνε κατά κόρον

οι νεωκόροι στις εκκλησίες; Για να μη φλομώσει το χρι-

στεπώνυμο πλήθος από τις μυρωδιές της αρτοκλασίας,

γι' αυτό θυμιατίζουνε. Τα αξεσουάρ της ορθοδοξίας θέ-

λουνε μελέτη και ανάλυση. Τσάμπα ρίχνουνε, νομίζεις,

τόσο κλάμα οι εβραίοι μπροστά στη μάντρα; Κλαίνε με

9

Τζίμης Πανούσης

το αζημίωτο, έχω να σου πω. Διότι τα γέλια τους, κατ'

επέκτασιν, δεν τα σπαταλάνε! Τα βάζουνε σε κονσέρβες

και τα πουλάνε στους Αμερικάνους για τις κωμωδίες της

τηλεόρασης.

«Τα κάνω όλα» είπε η δεκαοχτάχρονη οντισιονο-

πούλα με το ανύπαρκτο φουστανάκι και το καλτσόν με

την τριχωτή μαύρη στάμπα να σηματοδοτεί την απουσία

εσώρουχου. Φέρτε μου κοινωνικά θέματα να τα πουλή-

σω, να καταλάβω, να καζαντίσω, διότι δεν μπορεί ο Χαρ-

δαβέλλας να μονοπωλεί τον ανθρώπινο λόγο! Έχουμε κι

εμείς κώλο να δείξουμε, με γυαλιά και ακράτεια ήθους.

Αντί, λοιπόν, όπως παλαιά, να έχει κάθε σπίτι την αυλή

του και το πηγάδι του, δώσαμε απερίσκεπτα την αυλή

στους εργολάβους, και το πηγάδι το κάναμε βόθρο. Με

αποτέλεσμα, να κατουράμε στο πηγάδι και να πίνουμε

νερό από τις ίδιες σωλήνες, όπως τα πρεζάκια ξεδιψάνε

με την ίδια σύριγγα. Η αποσύνθεση των κουφαριών των

μαραθωνομάχων μέσα στη λίμνη του Μαραθώνα έχει

προ πολλού σταματήσει να επηρεάζει τη σύνθεση του

πόσιμου ύδατος. Η γερμανική ούλεν έχει βάλει φίλτρα,

και μαζί με το χλώριο των εκσυγχρονιστών κυβερνώ-

ντων κάνανε το νερό φαρμάκι. Θα ήτανε ευχής έργο να

μπορούσε να αντέξει το βαλάντιο του απλού εργαζόμε-

νου το έξοδο κατανάλωσης εμφιαλωμένου νερού από

πηγές των Ιμαλαΐων, του Αραράτ και του Κιλιμάντζαρο.

Φευ, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η αλυσίδα έφυγε από τα

πόδια των δουλοπάροικων κι έγινε αλυσίδα παραγωγής

στα εργοστάσια. Ο δούλος έγινε εργάτης, και ο εργά-

10

Πούστευε και μη ερεύνα

της, υπάλληλος άνεργος που παρακαλάει να ξαναγίνει

δούλος και φτου κι απ' την αρχή. Σ' αυτό το «φτου» να

σταθούμε λίγο, που δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο στη

λάσπη! Στα μπούτια μας πρέπει να φτύνουμε, γιατί είναι

και το καλύτερο λιπαντικό για να μη συγκαίονται.

Τα ψαγμένα παλικάρια γνωρίζουν ότι όσο και καλή

να είναι η ποιότητα της βαζελίνης, δεν μπορεί να συ-

γκριθεί με το σάλιο που κάνει τον πόνο γλυκό και τις γυ-

ναίκες αθάνατες. Τεχνολογία ή θάνατος, για να το πω με

άλλα λόγια, χωρίς προσωπικές αιχμές που εύκολα παρε-

ξηγούνται από τους επιπόλαιους παπαράτσι. Το μέγεθος

παίζει κι αυτό τον ρόλο του, αλλά όχι να το κάνουμε θεό

και να το προσκυνάμε. Δηλαδή, ο ουρανός ξύνεται και

μόνος του, δεν έχει ανάγκη από τα μεγαθήρια με τα τε-

τρακόσια πατώματα να υψώνονται με αυθάδεια ανάμε-

σα στους αεροδιάδρομους. Παν μέτρον άχρηστον, όταν

μετράει μεγέθη και όχι ουσία. Ο χορός επιβάλλεται να

αλλάξει χώρο, να βγει από τα σκοτεινά χοροπηδάδικα

με τα λέιζερ και να αρχίσει πάλι να σχολιάζει καυστικά

τα τεκταινόμενα. Ο θεός που βγαίνει με τις μουντζού-

ρες από τη μηχανή, θέλει να πλυθεί και να ξεμουδιάσει.

Αλλιώς, η δουλειά δεν πρόκειται να γίνει, ο κόσμος να

χαλάσει. Είναι σαν να κάνεις χαλάουα στη Λάση, και να

βγει άτριχη να κάνει τα κόλπα της. Θα φρικάρει το παι-

δομάνι κι άντε μετά να το συμμαζέψεις.

Άμα τα βάλεις κάτω και σκύψεις κι εσύ ταπεινά από

πάνω τους, θα διαπιστώσεις ότι με τους αρχαίους ημών

προγόνους μάς χωρίζουν μόνο καμιά εβδομηνταριά γε-

νιές. Ο παππούς, του παππού, του παππού σου, ο Ευριπί-

11


δης, ο Όμηρος, ο Εφιάλτης, και πάει λέγοντας. Η φάρσα

επαναλαμβάνεται επ' άπειρον αλλά έχει τη δυναμική της,

και πάνω an όλα την πλάκα της. Οι πλάκες, βέβαια, με-

τακινούνται και πλησιάζουν η μία την άλλη επικίνδυνα.

Οι μυθολογικά ενημερωμένοι δεν θα πάνε να περάσουνε

ανάμεσα χωρίς πρώτα να στείλουνε το περιστέρι για να

μελετήσουνε τους χρόνους του εχθρού!

«Τα κάνω όλα» επανέλαβε η οντισιονοπούλα, ημί-

γυμνη και προκλητική μπροστά στα τρεχούμενα σάλια

του συνεργείου. Και πράγματι, το εννοούσε. Ζήτησε να

χαμηλώσουνε τα φώτα και να δυναμώσει η μουσική.

Σηκώθηκε, άρπαξε το κεφάλι της μάνας της και το έχω-

σε βαθιά ανάμεσα στα πόδια της. Την κράτησε σφιχτά,

μέχρι που σταμάτησε και ο τελευταίος σπασμός. Μετά

σηκώθηκε, έκανε νόημα για κοντινό και αμόλησε την

προβαρισμένη της ατάκα: «Εμένα που βλέπετε, η μάνα

μου είναι η τέχνη».

12

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ TOY ΤΖΕΪΜΣ ΝΤΙΝ

ΚΙ Ο ΜΕΡΑΚΛΗΣ ΜΟΥΤΖΑΧΕΝΤΙΝ

Ο θεριακλής πιτσιρικάς

κάτω από το ραδίκι

είδε κι απόειδε, απηύδησε,

και γράφτηκε στο ΔΗΚΙ.

ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ έχουμε διορία ν' αφήσουμε μούσι! Όποιος

έχει τα γένια, σύντροφοι, έχει και τα χτένια! Τσατσάρες,

μάρες, κουκουνάρες. Εδώ και τώρα, μάνι μάνι, θα μας φάν'

οι μουσουλμάνοι.

Ορθοδοξία ή θάνατος; Θάνατος, μας ψιθυρίζουν στο

αφτί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι θανατολάγνοι σοφι-

στές παππούδες μας. Βιοπολιτική και τα μυαλά στα κά-

γκελα. Δείξε μου τον θεό σου, να σου πω ποιος είσαι. Η

εκδίκηση των σωμάτων, η ιδεολογία του κρέατος, η γκε-

τοποίηση των φετιχιστών. Χύστε τη φέτα από τα βαρέλια,

βούλγαροι αντιποιητές τυριών και συναφών εδεσμάτων.

Βουνά από αυτοκίνητα, κάρβουνα αναμμένα, νεκροτα-

φεία αυτοκτονούντων καταναλωτών. Ο Σίσυφος έβγα-

ζε φως από πίσω! Όταν σταμάτησε να ξαποστάσει στη

βραχοτσουλήθρα, άναψε φως στα πισινά, κόκκινο, μαϊ-

μουδένιο. Άσε που ήτανε και αδερφάρα κραγμένη. Σίσυ

ήτανε το χαϊδευτικό του και το γούσταρε το μαρτύριο η

14


Ματίνα η ξεφωνημένη. Αν δεν αποκτήσει ήθος ο μύθος,

χέσε μέσα Πολύχρονη που δεν γίναμε ευζώνοι. Το γοργό

ευζωνάκι, σίγουρο για τον εαυτό του σαν τον παραμυ-

θένιο λαγό, που θα τη χάσει την κούρσα από τη χελώνα

με τον φερετζέ και τα ελάφια με τα πιλάφια. Τα ουρί τού

παραφύσιν καραδοκούν στις ονειρώξεις των ευρωπαίων

μηδενιστών. Όταν τα παιδιά μας ξημεροβραδιάζονται

βλέποντας χελονονιντζάκια, φυσικό επακόλουθο είναι

να θαυμάζεται για την ομορφιά του ο Παπαθεμελής (αν

δεν είχε τρακάρει ο Τζέιμς Ντιν με την Πόρσε, η υστε-

ροφημία του θα πήγαινε κατά διαόλου). Ο image maker

του νεαρού ζεν πρεμιέ τού ψαλίδισε τα φρένα, και σοφά

έπραξε. Αν δεν το είχε κάνει, θα είχε ξεπέσει ο σταρ σε

τίποτα σίριαλ και θα ξεφούσκωνε σαν ελαττωματική σι-

λικόνη. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται με τη Μέριλιν

Μονρόε. Η επιτυχία είναι μπαμ και κάτω. «Στον άλλο κό-

σμο που θα πας, κοίτα μη γίνεις σύννεφο» λέει ο ποιητής

ο τραγουδισμένος, διότι δεν φταίει σε τίποτα ο απλός

καταναλωτής ειδώλων να σε τρώει στη μάπα από τα

Μου Μου Ε και να τον πιτσιλάς από πάνω ως σύννεφο

που στάζει. Πάρε για παράδειγμα αυτόν που τον ευνού-

χισε η γυναίκα του. Έχει γίνει ο μεγαλύτερος πορνοστάρ!

Το έραψε και το έριξε στην αγορά βιντεοκασετών, έναν

από τους ελάχιστους τομείς του πολιτισμού που ανθεί

στην Αμερική, στη χώρα που κατάφερε με τον πολιτισμό

της να γυρίσει τα καπέλα ανάποδα! Η παραμυθολογία

έχει πολύ ψωμί με συντηρητικά. Λέγεται —και δεν έχει

διαψευστεί μέχρι σήμερα—, ότι ο Δίας, ο νεφεληγερέτης

κεραυνοβόλος πατέρας παιδιού με ειδικές ανάγκες, στην

15 '


προσπάθεια του να ικανοποιήσει το πάθος του κουτσού

κανακάρη του, 'Ηφαίστου, έφτασε στο σημείο να βάλει

ψείρα στην Ήρα για ν' ακούει ο ανώμαλος σιδεράς τα

ερωτικά τσιλιμπουρδίσματα της ίδιας του της μητέρας.

Μη μητρική φιγούρα, εμπεριέχει την έννοια του μη τέρα-

τος, φτάνοντας ιδανικά στον άλλο λόγο, που είναι η πε-

ντάμορφη — έτσι όπως φαντάζει, δηλαδή, η κάθε μάνα

στα μάτια του γιου της. Η καμαρίλα στους γυναικωνίτες

της αρχαίας Ελλάδας σπάει μύτες. Γι' αυτό στο Βυζάντιο,

μετά, τις κόβανε με συνοπτικές διαδικασίες. Οι εικασίες

ότι αυτό το έθνος έχει συνέχεια και διάρκεια, είναι βάσι-

μες και πολύ λογικές. Ο Καραϊσκάκης είναι φτυστός ο

Άκης, αν τον φανταστείς με μουστάκι και φουστανέλα

αντί για κοστούμι μαϊμού-Αρμάνι. Το πρόβλημα είναι οι

μουσουλμάνοι. Δεν έχουνε τον θεό τους. Ή μάλλον τον

έχουνε, αλλά είναι πολύ άγριος. Δεν γυρίζει μάγουλο

άμα τον σκαμπιλίσεις! Σου πιάνει το χέρι και σ' το κόβει

με τη χαντζάρα από τη ρίζα. Άλλος πολιτισμός, άλλες

αξίες. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, και το αποτέλε-

σμα αυτής της σύγκρουσης, σχεδόν προδιαγεγραμμένο.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, σημειώσατε δύο δαγκωτό.

Το κοράνιο, που περιγράφει την ανία της κόρης, είναι η

κορωνίδα του αποκρατισμού, η θηλύκια μαρμάγκα.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω έναν αριθμό

λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα Αμπελοκήπων: 024

71 18 36 17. Στείλτε μου ό,τι έχετε ευχαρίστηση. Έχω

απόλυτη ανάγκη την οικονομική σας συμπαράσταση

διότι, όπως γνωρίζετε, οι εγχειρήσεις αλλαγής φύλου

έχουνε γίνει πανάκριβες.

16

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ

ΦΙΔΙ, ΣΤ' ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ

Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, για να πούμε και καμιά κρυάδα, αν ήτανε

στη Σπάρτη, θα μάζευε χόρτα στον Καιάδα. Είχε κου-

σούρια πολλά η αυτοκράτειρα, από μικρή. Ενώ οι φίλες

της, όταν παραθερίζανε στη Θάσο, είχανε φιλοδοξίες

κομμώτριας ή αυλητρίδος στην καλύτερη περίπτωση, η

Ολυμπιάδα έλεγε, κουνάμενη-λυγάμενη, ότι θα γίνει βα-

σίλισσα. Βούταγε η αθεόφοβη στις απόκρυφες θάλασσες

στο βυθό του νησιού, έπιανε χταπόδια και τους ρούφαγε

το μελάνι για να γίνει γαλαζοαίματη.

Για καλή της τύχη, όμως, τα πλοκάμια των αποκε-

φαλισμένων χταποδιών συνέχιζαν να κουνιούνται μέχρι

που την ερέθιζαν και τα έπνιγε μέσα της. Αυτή η συνή-

θεια της έγινε πάθος, κι όταν το χειμώνα γύριζε στη χέρ-

σα Μακεδονία, επειδή δεν έβρισκε χταπόδια, το 'ρίχνε

στα φίδια και στ' άλλα ερπετά. Στα ταμπλόιντ της επο-

χής, τα πέτρινα, διαβάζουμε ανείπωτες ιστορίες σχετικά

με τα έργα και τις ημέρες της νεαρής Ολυμπιάδας. Μια

φορά, λένε, το είχε γεμίσει οχιές το εργαλείο της, κι όπως

κωλοπηλάλαγε στις ξερολιθιές της Μακεδόνικης γης,

έπεσε απάνω στη φρουρά του βασιλιά Φίλιππου που είχε

βγει για να μαζέψει σαλιγκάρια — όχι για να τα φάει, κο-

τζάμ αυτοκράτορας, αλλά ως θεραπεία, που του είχανε

18


συστήσει οι γιατροί επειδή πόναγε η μέση του. Είκοσι

έξι νοματαίους, τους ξεπάστρεψε έναν έναν η ανώμαλη

τσαπερδόνα όταν τόλμησαν να κουρσέψουν τη φαρμα-

κερή φιδοφωλιά της. Έφτασε στο τέλος μπροστά στον

Φίλιππο και το έκανε το μεγάλο κόλπο. Κάθισε ανακούρ-

κουδα, τσίτσιδη μπροστά στον έκπληκτο βασιλιά, και

ρούφηξε με το τρομερό της όργανο όλα τα σαλιγκάρια

σε ακτίνα εβδομήντα δύο τετραγωνικών εκταρίων γύρω

από τον Φίλιππο. Σε λίγο τον πλησίασε και του έδωσε

τα σαλιγκάρια ξεφλουδισμένα, χωρίς το κάλυμμα: γυ-

μνοσάλιαγκες. Δεν ήθελε και πολύ ο άνακτας, είχε φάει

και κάτι γερές ροπαλιές στην τελευταία μάχη με άλλους

βάρβαρους, και το σαλεμένο του μυαλό την ερωτεύτηκε.

Είναι ο πρώτος έρωτας στην Ιστορία που δεν είχε καμία

απολύτως σχέση με τις καρδιές των δύο ερωτευμένων,

γεγονός που επαναλαμβάνεται αρκετά χρόνια αργότε-

ρα με τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα. Με παραλλαγές,

βέβαια, γιατί στην περίπτωση της Θεοδώρας έχουμε να

κάνουμε με άλλα ζώα τα οποία σαγήνευε με το όργανο

της. Εδώ δεν έχουμε φίδια και σαλιγκάρια, αλλά κότες

ιπποδρομιακές.

Η εξουσία έχει και τα καλά της. Όπως λένε τεκμη-

ριωμένα οι ειδικοί επιστήμονες, ο εξουσιαστής απελευ-

θερώνεται από ταμπού και ηθικές αντιστάσεις μέχρι που

γίνεται θηρίο ανήμερο, χωρίς φραγμούς και προκαταλή-

ψεις. Τοιουτοτρόπως, η Ολυμπιάδα με τον Φίλιππο, που

γούσταρε τα άλογα, αναγκάστηκε ν' αλλάξει γούστα,

και πού την έχανε πού την έβρισκε, στους στάβλους και

στα εκπαιδευτήρια των αλόγων. Σ' έναν από αυτούς τους

19


στάβλους έγινε και η μοιραία συνάντηση της εστεμμένης

με τον Βουκεφάλα.

Η Ολυμπιάδα τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Άν-

θρωπος να τον πλησιάσει ήτανε αδύνατον, αλλά η έκφυ-

λη μαινάδα είχε τον τρόπο της.

Πασαλείφτηκε με ντοματόζουμο και ζάχαρη, και κυλί-

στηκε στα κριθάρια και τη βρόμη, μπροστά στο ζωντανό.

Το άλογο ήτανε στα ντουζένια του, πείναγε κιόλας, είδε κι

απόειδε και την έκανε δική του. Ο πτωχός λαός της Πέλλας

τα μάθαινε όλα αυτά, και η αντίσταση στη σάπια εξουσία

φούντωνε καθημερινά. Τα ανάκτορα γεμίσανε συνθήματα

με αυτοσχέδια σπρέι πορφύρας: «Εξω οι κτηνοβασίες τού

θανάτου», «Άσε το άλογο χάμω, παλιοχαμούρα» και άλλα

φτηνά και λαϊκίστικα του ιδίου φυράματος.

Το κακό, όμως, είχε γίνει. Η Ολυμπιάδα έμεινε έγκυ-

ος, και σε εννιάμιση βδομάδες γέννησε με στριπ-τιζ τον

μικρό Αλέξανδρο.

Είχε κατεβάσει τα στόρια του παλατιού ο Φίλιπ-

πος και απολάμβανε τη γυναικούλα του που γδυνότανε

αργά, στο ρυθμό ενός παγωνίσιου χιπ-χοπ της εποχής.

Αφού τα έβγαλε όλα, η Ολυμπιάδα κάνει στο τέλος μια

πρόστυχη κίνηση από κάτω της και βγάζει σπαρταριστό

ένα αρτιμελές βρέφος, κόβει με τα δόντια τον λώρο και

το πετάει το παιδί σαν κάλτσα μεταξωτή, από το παρά-

θυρο. Η θεά τύχη, που παίζει ύπουλα παιχνίδια, έριξε το

μωρό πάνω στα καπούλια του Βουκεφάλα, που αμέσως

ημέρεψε με το σπλάχνο του στην πλάτη. Το κακό είναι

ότι όλες οι ωραίες μυθικές ιστορίες έχουνε μια μίζερη λο-

γική εξήγηση και ένα κοινότοπο φινάλε.

20

Η ΣΑΡΚΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΥ ΘΗΛΥΚΟΥ

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ απατούν και αποπατούν. Η γενικευμένη

ανευθυνότητα αντιμετωπίζεται από απελπισμένους ποι-

ητές που κατηγορούνται για αντιποίηση αρχής. Αρχιδια-

λόγου μπορεί να γίνει και τίποτα παραπάνω, όπως δια-

τείνονται οι ψύχραιμοι αναλυτές ούρων του ανθρωπίνου

καρκινώματος επί της Γης. Ο Αρης είναι πολύ κοντά,

πιο κοντά από ποτέ, σχεδόν μας ακουμπάει. Ο Αρειος

επηρεάζεται συναισθηματικά και βγάζει τον κορκόδει-

λα από μέσα του για να κατασπαράξει τα θηλαστικά.

Η καταπίεση του Ζώου ονομάζεται πολιτισμός. Κου-

κουλώνουμε το θηρίο και κάνουμε ότι ζωγραφίζουμε,

σφυρίζοντας ανέμελα για να σκεπάσουμε τα μουγκρητά

του. Έργα τέχνης-παραβάν μπροστά από τη μηχανή τού

κιμά. Τα 'χουμε κάνει σαν τα μούτρα μας, κατ' εικόνα και

ομοίωση του ουραγκοτάγκου κατακτητή. Το μοναδικό

έργο τέχνης που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία, είναι

το αριστούργημα της 11ης Σεπτέμβρη που κατέδειξε τη

σαθρότητα του ιμπεριαλισμού. Ο άρχοντας των δαχτυ-

λιδιών, μια υπερπαραγωγή δισεκατομμυρίων, δεν μπορεί

να συγκριθεί με τη βιντεοταινία του Κώστα Τσάκωνα

με τίτλο Η μεγάλη απόφραξη. Ο έλληνας σουρεαλιστής

υδραυλικός βάζει τα γυαλιά στον προσκυνημένο Αλμο-

δόβαρ και περιμένει τη διεθνή αναγνώριση μετά το θά-

22


νατο του τηλεοπτικού φασισμού. Η μπαντάνα του χίπι

μάτωσε! Ο μοναχικός σαμουράι, μπανταρισμένος με λω-

ρίδες της Γάζας, χορεύει στα κατεχόμενα ζεϊμπέκικο.

Γυαλίζει το μάτι μου από τη σκόνη των Ολυμπιακών

έργων. Κινδυνεύει η κόρη του οφθαλμού μου να γίνει

λεσβία και ν' αρχίσει τα τζιβιτζιλίκια με την τρύπα τού

όζοντος από πάνω. Όταν περνάς απ' τα σκαμμένα, στις

ανισόπεδες γέφυρες, σε πνίγει μια μυρωδιά, μια βρόμα

από ψοφίμι. Δεν είναι απ' τα πόδια των αλβανών δού-

λων. Είναι απ' τα σφαγμένα κοκόρια των εργολάβων για

να εξευμενίσουν τον θεό της αρπαχτής. Έχει παρατραβή-

ξει το σχοινί! Είναι και το παλούκι μαζί, το έμβλημα του

εθνικού μας ανασκολοπισμού, και τα ζόρια είναι μεγάλα.

Από το 1821 π.χ. μας ταλαιπωρούν οι δωσίλογοι. Αμαρ-

τίες πληρώνουμε ενδόξων προγόνων που τόλμησαν, όσο

πατάει η γάτα, να αμφισβητήσουν την παγκόσμια βαρβα-

ρότητα. Ούννοι και Βησιγότθοι, μεταμφιεσμένοι σε αμε-

ρικανούς πεζοναύτες, μας αλαλιάσανε στο πλιάτσικο και

στους ομαδικούς βιασμούς συνειδήσεων. Στο όνομα του

Πατρός, του Υιού και του Αγίου Χρήματος. Οι σάλπιγγες

της Αποκαλύψεως βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη.

Τα είχα τρία χρόνια μ' ένα γκομενάκι NOKIA 69, αλλά

τώρα τραβιέμαι με το SONY 666, με ενσωματωμένο προ-

φυλακτικό και ατέλειωτη δόνηση (SMS-SadoMazoh Sys-

tem).

Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι

κότες. Έχεις την ησυχία σου στην κοιλιά της κότας, με τα

ποπ κορν στο χέρι και τις εφορμήσεις των εκσυγχρονι-

23


στων να προσπαθούν να σε βγάλουν από την αβγουλά-

τη τρύπα, αφού σε βάψουν χρυσό. Μια ζωή κοιλιόδου-

λοι, απ' την κοιλιά του ξύλινου αλόγου στην κοιλιά της

κότας με τα πολλά πρόσωπα: μάνα, σύζυγος, αδερφή. Η

τελευταία, με το αρσενικό παρελθόν, είναι η πιο επικίν-

δυνη.

24

ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΣΑΛΙΑΡΙΣΜΑΤΑ

κ ι Α Λ Λ Ο Υ Φ Ο Ρ Ά Ν Κ Α Π Ό Τ Ε Σ

ΜΕΡΑ ΗΡΩΙΚΗ και πένθιμη για τον χαμένο ανθυπολο-

χαγό της Αλβανίας, που πήγε να ξεδώσει σε οίκο ανο-

χής του Μεταξουργείου, μπήκε ξεσκούφωτος και βγήκε

στρατηγός, με παράσημο!

Ω μαραμένο μανταλάκι,

με τις ωραίες σον κόπιτσες,

που κόβει την αλήθεια στη μέση

κάθε ξημέρωμα!

Όλες οι επιγραφές οι ξενόγλωσσες θα πρέπει ν' ανατινα-

χτούν! Μπαμ και κάτω, χαμπουργκεροραγιάδες κερμα-

τοεισπράχτορες. Δεν σουβλίστηκε ο Αθανάσιος Διάκος

στην Αλαμάνα για να πουλάς εσύ σουβλάκι-πίτα-τζάιρος

στις ανοργασμικές νοσοκόμες των βαρβάρων. Άρον τον

μπεζαχτά σου και περιπατεί, υπνοβάτη των Βαλκανίων,

φαυλοκόλακα των βλαχαδερών. Τα προσωνύμια της Πα-

ναγίας γιομίζουνε τόμους πολλούς, αλφαβητικώς κατα-

νεμημένους. Πάρε τον δεύτερο! Στο γράμμα βου. Διά-

βασε το λήμμα: «Παναγία η Βουγιουκλοκομμένη», κοίτα

και την εικόνα: φαίνεται καθαρά. Είναι γεμάτη εξανθή-

ματα η συγκεκριμένη Παναγία. Και σε ρωτάω: είναι ευ-

26

Πούστευε και μη ερεύνα,

λογία ή ευλογιά; Μπορείς να μεταφέρεις στη δημοτική

την ασθένεια και να την πεις αδύναμη; Ο ασθενής στη

στενή στενάζει στενάχωρα. Μόνη του παρηγοριά, το

τραγούδι από το διπλανό κελί: «Αν πας με άλλη, θα σου

σπάσω το κεφάλι» που τραγουδάει ο πρεζέμπορας στον

ανήλικο Αλβανό που τον κέρδισε στις διαπραγματεύσεις

μετά την τελευταία εξέγερση με τον γενικό γραμματέα

του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που τον έδιωξε ο υπουρ-

γός και άνοιξε ανηλικάδικο και νοικιάζει πιτσιρίκια στα

δελτία ειδήσεων.

Δούναι και λαβείν στον Δούναβη τον λαβωμένο, που

κατεβάζει κατά κύματα τις ξενερωσιές του, με αποτέλε-

σμα να μας βαλσαμώνει κατά ζεύγη, κακήν-κακώς πολ-

λαπλασιαζόμενα. Αν δεν αρπάξουμε βιαίως τα νεογνά

από τις αδίσταχτες μάνες, πάει, το χάσαμε το παιχνίδι.

Έχουνε μανία να τα μορφώσουνε, να τους δώσουνε εφό-

δια να βγάλουνε λεφτά επιστημονικά, ματωμένα. Γλώσ-

σες, πιάνο, τένις, κολυμβητήριο. Τα περισσότερα από τα

καημένα τα ανήλικα δεν αντέχουνε, γιατί και μια ωρίτσα

ελεύθερη που τους μένει το βράδυ, τα αρπάζει από τη

μούρη η τηλεόραση και τα μπουκώνει άγχος με πουτα-

νιά, ανάμικτο. Είναι και τα παραμύθια μας που έχουνε

αλλάξει με την τεχνολογία κι έχουνε γίνει αμφίδρομα.

Το γοβάκι της Σταχτομπούτας μπορεί να το αρπάξει ο

κάθε μόδιστρος με το ποντίκι του και να το φέρει στα

μέτρα του. Έτσι παρασύρονται τα νεαρά πριγκιπόπουλα

και ερωτεύονται τους Κωστέτσους. Μερικοί, που έχουνε

προσβάσεις στις Τράπεζες με τα στερητικά, αρπάζουνε το

άλφα χωρίς τον κύκλο προστασίας του, τον άραχλο, και

27


τον κοτσάρουνε μπροστά τους, μοστράροντας τη νεοτα-

ξική τους υποδύναμη. Υποδύναμη, που καμία σχέση δεν

έχει με τα άλογα, παρά μόνο με υποκλίσεις και υπογά-

στριες διεκδικήσεις. Ήξεις-αφήξεις στον καπιταλισμό, θα

πήξεις, ψαρολαέ βασανισμένε, κουράδα της λίμπιντο.

Μη νομίζεις ότι σταματήσανε οι σταυροφορίες στις

μέρες μας. Σφυροδρεπανοφορίες τις αντικαταστήσανε,

και το δίκιο του εργάτη του πρώτου κόσμου βγάζει το

λάδι του εργάτη του τρίτου κόσμου, γιατί οι κόσμοι είναι

τρεις, σαν τα κακά της μοίρας μας.

Ο λαουτζίκος εκτονώνεται με ερωτικές στάσεις κα-

θιστικές, όπως το καρεκλάτο, ενώ η εξουσία, ανέκαθεν,

μας πετάει τα μάτια έξω με το τραπεζάτο. Πάνω στο

τραπέζι, ο Πιτυοκάμπτης έβαζε τα θύματα του και τα

τέντωνε με τα λυγισμένα κυπαρίσσια, και οι απόγονοι

του, μελανοχίτωνες ιερείς, ανακηρύξανε το ίδιο τραπέζι

άγιο, για να πάρουνε τη σκυτάλη οι σύγχρονοι τραπεζί-

τες με τις δοσοκλασίες, που τεμαχίζουνε τα λεφτά όπως

ο χασάπης τα πρόβατα. Κλαίνε οι εικόνες της Παναγίας

όταν έχει υγρασία ο τοίχος, κι όταν δεν έχει, στάζει με

το σφουγγάρι του ο καντηλανάφτης. Μέχρι να πάρει ο

λαός τα θαύματα στα χέρια του, και η καιόμενη βάτος

να γίνει καιόμενο κράτος, ν' αγαλλιάσει η ψυχή μας από

την τσίκνα του.

Όπως πολύ ορθά αναφέρει ο Τσικ Νακασιάν στο

δοκίμιο του Τα μούλικα με μαγουλάδες σαγηνεύουν τους

μουλάδες, μάγουλα καίγανε στις θυσίες οι πολεμοχα-

ρείς προγονοί μας. Μαγουλάκια μικρών παιδιών που τα

γεννάγανε δούλες-μούλες από τη Φρυγία και τα ταΐζανε

28


με φρύγανα και φρυγανιές, μέχρι να φτιάξουνε μαγου-

λάκι για να τα σφάξουνε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός

ότι στην περιοχή της αρχαίας Μαγούλας στοιβάζουνε οι

εξουσιαστές τα νεκρά αυτοκίνητα σήμερα. Εκατόμβες

καβουρντισμένων παιδιών κρύβονται από κάτω.

Όλα αυτά τα ξέρουνε αρκετοί από τους αλβανούς

μετανάστες στη χώρα μας, αλλά κάνουνε την πάπια για

να μη χάσουνε τα πενιχρά τους μεροκάματα. Αναμετα-

ξύ τους, βέβαια, τα συζητάνε και γελάνε πίσω από την

πλάτη μας. Η πλάτη μας, όμως, από κατασκευής, είναι

κούφια. Στην ουσία, δεν πρόκειται για πλάτη, μάρσιππος

είναι, για το θηλυκό έτερον ήμισυ. Άμα βάλεις την πλάτη

σου την κούφια, την κουτσομπόλα, στον τοίχο του κα-

φενείου όπου συχνάζουνε οι Αλβανοί, γίνεται ηχείο και

ακούς πεντακάθαρα τις συνωμοσίες τους. Οι Αλβανοί

έχουνε σχέδιο αλώσεως των Αθηνών με τη συμπαράστα-

ση ντόπιων παπάδων. Όταν σκάβουνε τους κήπους των

επαύλεων, στα βόρεια προάστια, θάβουνε κοπριές χωνε-

μένες, εισαγωγής από το Κοσσυφοπέδιο. Και τα χασίσια

που πουλάνε σε φτηνές τιμές, από το ίδιο υλικό έχουνε

μέσα. Αυτή η κοπριά έχει μαγικές ιδιότητες. Ζωντανεύει

το γκαζόν και αφρίζει σαν αρχαία γκαζόζα. Όταν ψηλώ-

σει γύρω στους εφτά πόντους, γίνεται τερέν και γιομί-

ζουνε τα παρτέρια νάνους χιονατομανείς. Με το πρώτο

χιόνι ψοφάνε οι νάνοι, και φτου κι απ' την αρχή.

Εξ όλων αυτών συνάγεται ότι η καλύτερη επένδυση,

εδώ που φτάσαμε, είναι τα αλβανικά ρέπος.

29

ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ το αυτιστικό πείσμα μας! Έχουμε αποδε-

χτεί την πρόκληση! Θα πάμε μαζί στον παγκόσμιο χαμό

με το εφηβαίο μας καλοχτενισμένο, με τα καλαμπούρια

μας και την ψυχή στο στόμα.

Έψαχνα την μπαταρία του κουμπάρου μου στο μου-

χλιασμένο υπόγειο κι έχασα τις εκλογές που γίνανε ξαφ-

νικά, ενώ κοιμόμουνα στην εξοχή. Πρόλαβα να δω την

ορκωμοσία από την τηλεόραση στα κλεφτά. Πολλές γυ-

ναίκες στη νέα κυβέρνηση, εκ των οποίων η μία ξεβρά-

κωτη. Μόνο μία ζώνη φορούσε που κάλυπτε την κοιλιά

της, κι αυτή, στο χρώμα του σώματος. Το ηλικιωμένο ξέ-

κωλο βγήκε από τη συσκευή να μας ρωτήσει, εμάς τους

παραθεριστές, αν συμφωνούμε με την εξτρεμιστική της

παρουσία. «Αν είχα δοντάκια, θα τη δάγκωνα στα από-

κρυφα» μου ψιθύρισε ο μικρός Ορφέας που καθότανε

δίπλα μου.

Σηκώθηκα κι έφυγα με ανησυχία να πάω στο παλιό

μου σπίτι, πίσω από το γήπεδο του Χολαργού. Μπήκα με

το αυτοκίνητο στο ανύπαρκτο υπόγειο γκαράζ και βγή-

κα στην κρεβατοκάμαρα. Ήτανε όλα, ευτυχώς, όπως τα

είχα αφήσει. Ρώτησα την άγνωστη χοντρή που κοιμότα-

νε στο κρεβάτι των γονιών μου αν υπάρχει κάποιο πρό-

βλημα. «Όχι» μου είπε, «μόνο κάτι πρόβατα έχουνε έρθει

31


και κάθονται στη βεράντα.» Άνοιξα την μπαλκονόπορτα

κι είδα ένα άσπρο άλογο, που το έδιωξα και το πήρα στο

κυνήγι μ' ένα ξύλο από τα κλαδέματα του τεράστιου κή-

που. Η αυλόπορτα ήτανε ορθάνοιχτη, το άλογο έγινε δύο

πρόβατα, και πήγα και κλείστηκα σ' ένα σινεμά στη Μό-

σχα με την κόρη του ταβερνιάρη, που έχει σπάσει ρεκόρ

στις αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Έσκυψα και

τη φίλησα στο στήθος, που ήτανε ξινό και μύριζε ιδρώτα

και φτηνό after save. Βγάλαμε τα μάτια μας στα μουγκά

μπροστά από το θωρηκτό Ποτέμκιν. Όχι από πόθο, αλλά

από ανάγκη να μη βλέπουμε τη μιζέρια των τηλεθεατών.

Με ξυπνήσανε φωνές παπάδων από τα παράθυρα: «Άσε

κάτω το παγκάρι, μωρή Μπούλα, σε κοιτάω και με πιάνει

αναγούλα».

32

ΠΙΣΩ ΜΠΑΖΑ

ΕΝ ΑΡΧΗ ην ο δόλος! Το δόλωμα, δηλαδή ο εκσυγχρο-

νισμός, και είμαι πολύ υπερήφανος διότι είμαι Έλλην κι

έχω τη δική μου ανάδελφη γωνίτσα στο παγκόσμιο χω-

ριό με τις μπουρμπουλήθρες, στο διαπλανητικό ανθρώ-

πινο ενυδρείο, όπου είμεθα εγκλωβισμένοι και μας πα-

ρατηρούν τα εξωγήινα σκατόπαιδα στις εκπαιδευτικές

τους ανησυχίες.

Είμαστε μια πάρα πολύ ωραία ατμόσφαιρα, με αιω-

ρούμενα σωματίδια, ασώματες κεφαλές εγκλωβισμένες

σε αυτοκινούμενες λαμαρίνες στις εθνικές με τα συ-

γκρουόμενα! Τα συμφραζόμενα, τα συμφέροντα, οι συμ-

φορές, συνωστίζονται σ' ένα συνονθύλευμα συμμοριών

και συντρόφων, σε μια σαλάτα ασάλευτη σαν το ουρά-

νιο τραπέζι του Παρμενίδη. (Αναφέρομαι στην ομώνυμη

ψησταριά, στο κουρδοπάζαρο της Κουμουνδούρου.)

Πόσο θα αντέξει ο παραγωγός εφήμερης παρλάτας

μέσα στο μπάχαλο της αντιπαροχής, στα σούρτα-φέρτα

των εργολάβων και της πολιτικάντικης ορντινάντσας,

που βάζουν το μαχαίρι στον Κόκκαλη για την παλινόρ-

θωση της βαζελοκρατορίας; Οι αμερικανοτσολιάδες, οι

ορίτζιναλ, θέλουνε τα πόστα τους πίσω! Μέχρι βασιλό-

φρονες πορνοστάρ επιστρατεύουν για τη νέα σεμνή και

ταπεινή ψωροκώσταινα, που σούρνεται με το αζημίωτο

34


πίσω από το δολοφονικό γαϊτανάκι του Αρμαγεδώνα

καρνάβαλου. Το 'χουμε καταλάβει δα, ότι αυτό το δα στα

Μουδανιά παρεισέφρησε ως σεμνοτυφωνικός δάκτυλος

για να κουκουλωθούνε κάτω από τα δωσιλογικά ράσα

τα ζωντόβολα των νέων χωρών. Όλα τα ζώα, είμεθα υπο-

χρεωμένα να βάνουμε τον οβολόν μας στη σχισμή τού

αίσχους της κομματοκρατίας. Γι' αυτό, αράπη μου, μην

πεις ξανά πως μ' αγαπάς, τ' ακούω στον βρόντο!

Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μαντρί χτενίζεται! Τα

μαντρωμένα μυαλά των οπαδών πάσης φύσεως κουρα-

δομηχανεύονται κοινωνικές παρεμβάσεις για την πάταξη

της βίας στα γήπεδα. Ω, ρε, Ρόζα Λούξεμπουργκ που τους

χρειάζεται, με το μουστάκι του Στάλιν στ' απόκρυφα, να

τους αρπάξει και να τους κάμει κιμά για χάμπουργκερ, να

τους φάνε τα φανταράκια των φιλάθλων της δημοκρα-

τίας στο Ιράκ. Τελικά, είχε δίκιο η ξανθιά που αναρωτιό-

τανε ποιο είναι το σωστό: Ιράν ή Ιράκ! Η ερώτηση είναι

παγίδα, δεν υπάρχουν αυτές οι χώρες. Το σωστό είναι

Σουηδική Αραβία και Ματωμένες Πολιτείες Αραβικής.

Η βία στα γήπεδα, λοιπόν, είναι το μεγάλο πρόβλημα

της πατρίδας μας, κι ας ξεχωρίζει ως η μόνη υγιής αντί-

δραση σ' αυτό το ξεπεσμένο τσίρκο βαζελόγαυρης αλλα-

ξοκωλιάς, αυτό το θλιβερό κλοτσοσκούφι, που χωρίς τα

σπασμένα καθίσματα δε θα είχε κανένα λόγο ύπαρξης. Οι

ποδοσφαιρικές ομάδες είναι σαν τα κόμματα, με τις προ-

εδράρες τους και τον άγριο καπιταλισμό τους, που μόνο

με τις μεγάλες βιομηχανίες πορνό μπορούν να συγκρι-

θούν. Είναι γελοία υπόθεση η κάθαρση —και καλά— του

ποδοσφαίρου. Είναι σαν να έχεις έναν ετοιμοθάνατο,

35


βαριά άρρωστο από καθολικό καρκίνο, και να πασχίζεις

να του φτιάξεις τα νύχια! Το παραμύθι είναι γνωστό! Με

πρόσχημα την επάρατη βία θα θεριέψει η καταστολή, και

η μπατσοκρατορία θα αναλάβει να καθαρίσει την κόπρο

του χουλιγκάνου για να μπορεί άνετα η Φιλιππινέζα της

κυρίας Βαρδινογιάννη να φέρει τις φίλες της στο γήπεδο

να απολαύσουν έναν καλούτσικο παίχτη πριν τον που-

λήσει το αφεντικό της, «γιατί έχουμε επιχείρηση, ηλίθια,

δεν κωλοβαράμε!»

Εγώ, ό,τι κατάλαβα, είναι ότι το κρυφό κρασί θέλει

επιδέξιους πότες.

Με τούτα και με κείνα, έχουμε για πρώτη φορά επέμ-

βαση της εξουσίας που απαγορεύει με βαριά πρόστιμα τα

περίφημα συνθήματα των γηπέδων: «Ποιος είναι αυτός

ο παιχταράς με νούμερο το δέκα, που βρήκαν τη γυναίκα

του καβάλα με τον Πρέκα». Αυτά, ξεχάστε τα! Ο πολιτι-

κός ορθολογισμός επιβάλλει κόσμιες συμπεριφορές, να

ημπορούν επιτέλους και οι αρσακειάδες, οι καλόγριες, οι

ενορίτες πιστοί, να απολαύσουν χωρίς ντροπή, χέρι χέρι

με τα σώματα ασφαλείας τις θεάρεστες επιχειρηματικές

ακροβασίες του Αχιλλέα Μπέου. Μπε-μπε στις κερκίδες,

ο Μπέος να κινεί τα νήματα από τον πάγκο των φτηνών

αθλητών, και τα τάγματα ασφαλείας με τα τάγματα των

αγγέλων να ψάλλουν αγκαλιασμένα το: «Επί γηπέδου

ειρήνη και προέδρων ευδοκία!»

«Τίνος είναι, βρε Νατάσα τα παιδιά» κι άλλα τέ-

τοια βωμολοχικά και απαράδεχτα δεν συνάδουν με το

ήθος των ορφανοτροφείων, με τα δικά μας παιδιά και

με τη μια του κόρη. Εφεξής, με τη δοκιμασμένη μέθοδο

36


του Ε Σου Ρου με τα βαριά πρόστιμα, οι ποδοσφαιρι-

κές ανώνυμες εταιρίες θα αμολήσουν τους τραμπούκους

τους στις εξέδρες, και όποιο σύνθημα ξεφεύγει από την

κόσμια γραμμή της ομαδάρας θα φιμώνεται διά ροπά-

λου. Αυτά είναι τα νέα της Αλεξάνδρας, που μετακομίζει

οσονούπω στο Γουδί για την εκτέλεση και των υπόλοι-

πων δημοκρατικών ελευθεριών.

Πάρτε το χαμπάρι, αναρχοτρομοκράτες της δεκά-

ρας! Πάνε αυτά που ξέρατε! Θα μπει μια τάξη σ' αυτόν

τον τόπο, να μπορέσουν οι ξένοι φίλοι μας να έρθουν να

επενδύσουν, να πάρουμε τις μίζες μας και να προχωρή-

σουμε στην αύξηση των ελληνικών θυρίδων στις ελβετι-

κές Τράπεζες. Ένα παιχνίδι στυγνό, βαρετό, στημένο και

χωρίς το λαϊκό χιούμορ των γηπεδικών συνθημάτων. Και

τώρα, μπορείτε να πά' να κοιμηθείτε.

Οι δημοσιογράφοι τα παίρνουνε! Ακου πράγματα που

ακούγονται στο ελληνικό κοινοβούλιο! Τη ματιάξαμε τη

Νέα Δημοπρασία! Τη γλωσσοφάγαμε! Δεν κάνει τίποτα,

και ξανά-μανά δεν κάνει τίποτα, και να τα αποτελέσμα-

τα! Τραγελαφικά νομοσχέδια με ονοματεπώνυμο, αρκε-

τά έφαγε ο Μπόμπολας και τα παιδιά του, περιμένουνε

και τα δικά μας να βάλουνε διόδια μέσα στην πόλη και

γαλάζια ταξίμετρα στα γιωταχί. Γιωταχήδες χαρατσω-

μένοι ποτέ εξεγερμένοι, ενώ το φορομπηχτικό πογκρόμ

είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Υπάρχει άλλη χώρα που να θεωρεί τους πολίτες της

από χέρι φοροφυγάδες και να τους καλεί να πληρώσου-

νε για να μην τους ελέγξει; Και βέβαια υπάρχει! Όλες οι

37


νέες αφρικανικές οικονομίες δανείζονται το ελληνικό

know how για να ορθοποδήσουν και να ξοφλήσουν τους

αποικιοκράτες. Στα φορομπηχτικά νομοσχέδια δεν μας

πιάνει κανείς! Έχουμε μεγάλη εμπειρία από τότε που οι

παππούδες μας μαζεύανε λεφτά για τον σουλτάνο. Πα-

πάδες, εφοριακοί και κομματόσκυλα δουλεύουνε ρολόι

και συνεργάζονται με μεγάλη επιτυχία πάνω στου κασίδη

την καμπούρα. Βέβαια, κάποια στιγμή η καμπούρα γίνε-

ται κουμπούρα και μπαίνει κάποια τάξη, αλλά αυτά είναι

ψιλά γράμματα, αυτά που κόβει ο χασάπης της αντιπρο-

σωπευτικής δημοκρατίας. Δε θα μείνει τίποτα όρθιο αν

δεν είναι γαλάζιο και γκλαμουράτο φωσφόριζε. Λυπη-

θείτε μας, ταπεινόφρονες αρπακολλατζήδες! Μέχρι να

ξετσουτσουνίσουν τα νέα φιντάνια, θα μας ταλανίσουν

τα στερητικά σύνδρομα.

Τους βάλαμε στο σπίτι μας, κι αυτοί αλλάζουν τα

έπιπλα διά χειρός βαρβάρου!

Συνεχίζει, όμως, να μας κοροϊδεύει αγενώς ο ηλίθιος

πλανητάρχης, που κατά την ενθρόνιση του όλη η ξανα-

βαφτισμένη χριστιανική του οικογένεια χαιρέταγε τα

αλαλάζοντα πλήθη με το σήμα του σατανά. Δεν είναι,

λέει, μόνο το σήμα του διαόλου —που το είχαμε δει και

από τα στρατεύματα στο Ιράκ—, είναι, λέει, το σήμα μιας

ομάδας του Τέξας. Μπέιζ-μπολ και εωσφόρος μπερδεύ-

ονται γλυκά, και καλά θα κάνει ο αρχιεπίσκοπος μας να

τους ξαναστείλει τον αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Γιοσάκη να

τους ξαναβάλει στον ίσιο δρόμο της ορθοδοξίας. Θα

μπούνε και στο Ιράν τα γουρούνια, κι εμείς εδώ θα πολε-

38


μάμε τη βία στα γήπεδα. Αναγκάζομαι να προσφύγω σε

προσκλητήριο.

Τζούλια σε μια Μπάρκα μπήκα,

στη σπηλιά του δράκου βγήκα.

Έσβησε το φως του κώλου

και η λάμψη τρεμοσβήνει,

θα πουλήσω το κανάλι

και θα πάρω κομποσχοίνι.

Δύσκολοι καιροί για ίντριγκες. Ράγισε το μάρμαρο, και ο

Πήγασος παραμένει προς το παρόν στον ίδιο στάβλο.

Το λίφτινγκ του Ψινάκη μάλλον πέτυχε, αλλά ατύ-

χησε της Γιάννας, που δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί ως

εκδότρια-καναλάρχης με φάτσα σαν ελβετικό τυρί.

Η απληστία των πλουσίων κάνει τέρμα Λυσσια-

τρείο.

Άκου να δεις τώρα, φίλε αραπάκο! Κοτζάμ Αμερική, με

αρχικρετίνο φασιστρόνι στο τιμόνι, κι έχει κυβέρνηση

δεκαπέντε υπουργών, εκ των οποίων οι τέσσερις γυ-

ναίκες, δυο-τρεις μαύροι, μια κινεζόφατσα, κάμποσοι

ομοφυλόφιλοι, Πορτορικάνοι, εβραίοι, μέχρι και πα-

τέρας μογγόλου καθυστερημένου έχει υπουργικό οφί-

τσιο, γιατί αυτά τα καθωσπρέπει του κώλου τα προσέ-

χουν πολύ οι Αμερικάνοι! Εμείς εδώ, οι ελληναράδες,

με είκοσι πέντε φορές και βάλε μικρότερο πληθυσμό,

έχουμε στο πολυπληθές υπουργικό μας συμβούλιο τον

Αλή Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες, μαζί με καμιά

39


εκατοστή παρατρεχάμενους! Να ζήσουμε να τους χαι-

ρόμαστε!

Δεκαπενταμελές, λοιπόν, το αμερικάνικο υπουργικό

συμβούλιο. Εμείς έχουμε σαράντα και βάλε, γιατί πρέ-

πει να βολευτούνε όλοι οι ανεπάγγελτοι της ψωροκώ-

σταινας. Από σεμνότητα και ταπεινότητα να φάνε και

οι κότες, που αβγατίζουν τον πολιτισμό και δουλεύουν

υπερωρίες γιατί έχουν να επωάσουν και τ' αβγουλάκια

του φιδιού, που δεν προλαβαίνει στο αέναο ντελίβερι

μήλων στις απανταχού κατινάρες. Το σύστημα πασών

των εξουσιών δουλεύει καλά εδώ και πολλούς αιώνες,

με βασική λειτουργία τη συλλογή του χαρατσιού για τον

αφέντη σουλτάνο, τον θείο από την Αμερική.

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, αράπη μου, αλλά εδώ,

στα κατεχόμενα από τις Τράπεζες και τις πολυεθνικές,

έτσι έχουν πάνω-κάτω τα πράγματα. Άφεριμ, που λένε

και οι γείτονες! Κάτσε και διάβασε το άφεριμ ανάποδα!

Μιρεφά διαβάζεται. Πρόσεξε: «μιρεφά» και όχι «ρεμι-

φά», οι νότες με τη φυσιολογική τους σειρά! Που πάει να

πει ότι, για να πας μπροστά, από το ρε στο φα, πρώτα θα

περάσεις από το μη, θα κοιτάξεις πίσω, τι δεν πρέπει να

κάνεις, τι λάθος να μην ξανακάνεις! Αφεριμ.

40

Ο Σ Χ Ι Ζ Ο Φ Ρ Ε Ν Ή Σ Δ Ο Λ Ο Φ Ό Ν Ο Σ

ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑΚΙ

Δώστε μου επιχορήγηση να σπείρω καλαμπόκια,

να φτάσουνε πολύ ψηλά, να κρύψουνε τα κλώνια

της 'βλογημένης χασισιάς που ν στην παρανομία,

για να ξοφλήσω δάνεια, να φάει κι η αστυνομία.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΩ τα μπαμπάκια με τέτοιες τιμές; Αν

το 'ξέρα ότι θα βάζω και από την τσέπη μου την τρύ-

πια, θα κοίταγα να βρω σπόρο ολλανδικό, να σπείρω

χανζαπλάστ και τσιρότα που τα ζητάει η αγορά η νεό-

πλουτη. Στην αρχή έβαζα καπνά, που τα βρήκα από τον

πατέρα μου, όπως τα είχε βρει κι αυτός από τον παππού

του. Μετά, άρχισε να πέφτει η ζήτηση γιατί ο κοσμά-

κης εθίστηκε στο Marlboro που έχει και κάτι άλλο μέσα

που δεν το μαρτυράνε, όπως δεν μαρτυράνε και τη συ-

νταγή της κόκα-κόλα, που τη συνήθισε η συχωρεμένη η

Χριστίνα Ωνάση γιατί στην κόκα, κολλάς. Σαν να μην

έφτανε αυτό με τους Αμερικάνους που βάζουνε ό,τι βρί-

σκουνε μέσα στα τσιγάρα (από μέλι μέχρι ποτάσα, και

μετά τα βράζουνε), βάλανε και τις ταμπέλες: «Το κάπνι-

σμα βλάπτει τρομερά την υγεία», μας κάνανε τους πε-

λάτες υποψήφιους καρκινοπαθείς, και τα έσοδα από τον

καπνό γίνανε καπνός. Για να σου δώσω να καταλάβεις

42


την προπαγάνδα των επενδυτών του τέταρτου Ράιχ, τις

απαγορεύσεις τις κολλάνε όπου τους συμφέρει. Ξερίζω-

σα, λοιπόν, τα καπνά κι έβαλα μπαμπάκι επιδοτούμενο.

Θα 'χω το κεφάλι μου ήσυχο, σκέφτηκα. Πού να φαντα-

στώ ότι θα πετάγανε τα στρώματα με τα μπαμπάκια και

θα την αράζανε πάνω σε εισαγόμενους κοκοφοίνικες!

Μετά, βγήκανε και οι σερβιέτες με τα πτερύγια — άλλο

μεγάλο πλήγμα για το απορροφητικό βαμβάκι που δε

διαθέτει την αίγλη του πλαστικού. Έτσι που πάμε, αν δε

γίνει πόλεμος να ξεσκαρτάρουμε, θα βάζουμε εμφιαλω-

μένο νερό στο καζανάκι της τουαλέτας, ενώ απ' έξω από

την πόρτα μας θα ψοφάνε καμιά δεκαριά απροσάρμο-

στοι από τη δίψα. «Έτσι είναι ο εκσυγχρονισμός» μας

είπε ο γεωπόνος από το Υπουργείο Γεωργίας που μας

φέρνει με το αζημίωτο τα δηλητήρια του υπουργού για

τον αργό θάνατο των χωραφιών. Μπήκα μέσα, λοιπόν,

και με το μπαμπάκι, και τώρα σκέφτομαι, όπως και οι

περισσότεροι στο χωριό, να φυτέψω άσφαλτο. Θα ρίξω

πίσσα, χαλίκι, άμμο, κι άσ' τους να κουρεύονται. Θα

πάω στην Αθήνα και θα γίνω κομμώτρια. Ποιος θα προ-

σέξει ότι είμαι άντρας, έτσι που τους ζαλίζει κάθε βράδυ

η τηλεόραση με την ηρωίνη των σχολείων;

Σχόλασα, λοιπόν, πάρκαρα το τρακτέρ στο μεγα-

λύτερο μπλόκο —μη μου το κλέψουνε— και κατέβηκα

στην Αθήνα. Μου λείπει, βέβαια, το καφενείο, αλλά έμα-

θα ότι ανοίγουν εξακόσια εξήντα έξι καζίνα στην περι-

φέρεια, και ό,τι βγάζω από το νταβατζιλίκι, πάω, τους

τα ακουμπάω και ξεδίνω. Γιατί το κομμωτήριο είναι βι-

τρίνα, όπως καταλάβατε. Δεν κατέβηκα μόνος μου στην

43

ΤζΙμης Πανούσης

πρωτεύουσα, διότι κάτι σκαμπάζω κι εγώ ο βλάχος από

εκσυγχρονισμό. Έχω έναν ξάδερφο μπάτσο —μακρινό,

βέβαια, γιατί η οικογένεια μας είναι αριστερή—, και μου

πούλησε τέσσερις Βουλγάρες πανεπιστημιακού επιπέδου

με ειδίκευση στο πρωκτικό άνευ προφυλαχτικού.

Έιτζ να φάν' κι οι κότες οι παντρεμένες, έτσι όπως

είναι ζαλισμένες από τις τσόντες και τους ρυθμούς σύ-

γκλισης. Άλλη ζωή 'δώ στην πρωτεύουσα! Δε σε ξέρει

κανένας, δεν ξέρεις κανέναν. Αλλά, δόξα τω Θεώ, του

πουλιού το γάλα το κερδίζω, και με το παραπάνω. Το

μόνο που στενοχωριέμαι, είναι που ο γιος μου ο μαλά-

κας έπεσε στην πρέζα, και μόλις πεθάνω, το μπουρδέλο

το κομμωτήριο θα πάει στράφι. Είμαι στα παζάρια τώρα

με ξένους επενδυτές να το πουλήσω, να πάω να τσιμε-

ντώσω την Ελβετία, να 'μα ι κοντά και στο παιδί μου που

μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Τώρα που το θυμήθηκα,

έχω ξεχάσει και το τρακτέρ έξω από τη Βιοκαρπέτ που

φτιάχνει βιονικά χαλιά ντίτζιταλ για ραδιόφωνα. Δεν ενο-

χλεί, όμως, μου 'πάνε. Βαρεθήκανε οι πρωτευουσιάνοι τις

βόλτες και κλειστήκανε για πάντα στα σπίτια τους. Πού

να τρέχεις τώρα στις κωλοεκλογές, αφού τα δείχνει όλα

η τηλεόραση; Έχω δει τόσο πολλές φορές το αυτοκίνη-

τό μου στις διαφημίσεις, που το σιχάθηκα. Θα του βάλω

φωτιά, θα πάρω την ασφάλεια και θα γυρίσω στο χωριό.

Είμαι ακόμα ερωτευμένος με την πρώτη μου κατσίκα.

44

ΠΟΥΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;

Γιατί είναι ένα καρκίνωμα, ένα ανθρωπόμορφο τέ-

ρας. Αυτό το κοινωνικό τσουνάμι, αυτό το συνονθύ-

λευμα αδικοχαμένων ψυχών που πάνε κι έρχονται, μας

ζμπρώχνει να μποτιλιαριστούμε αστυφιλιασμένοι μέσα

στο στενάχωρο μπουκάλι με το απεγνωσμένο μήνυμα

sos, που δεν πρόκειται κανείς να το παραλάβει, εκτός

κι αν ζωντανέψουν τα ούφο και πάρουν σάρκα και οστά

οι εξωγήινοι! Κι όταν λέμε μπουκάλι, αναφερόμαστε σ'

αυτό το μεταφυσικό πράγμα με τη σουρεαλιστική έν-

νοια που προκύπτει από την ετυμολογική του ανάλυση

στον χώρο του αοράτου! Το μπουκ-άλλοι είναι σύνθετη

λέξη, ημίαιμη! Μπάσταρδη κοινώς, με το πρώτο συνθε-

τικό το βαρβαρικό «μπουκ», που είναι η προστακτική

του στοιχηματίζω, και δεύτερο συνθετικό τον πληθυ-

ντικό της ελληνικής, πλην ξενόφερτης, λέξης «άλλος»!

Μπουκ-άλλοι, λοιπόν, στοιχημάτισε στους άλλους, κάνε

παιχνίδι μαζί τους για να μη βουλιάξεις αβοήθητος στην

κινούμενη άμμο της κόλασης μονάχους-μονάχους. Σ' το

πετάω τώρα, αγάπη μου, για να σε σώσω από την τρικυ-

μιώδη πλάνη που λέει ότι η κόλαση είναι οι άλλοι! Άμα

δεν βράσεις μαζί τους, θα βράσεις στο ζουμί σου και θα

λιώσεις αφάγωτος από τις κανιβαλικές τύψεις. Εξαρτά-

46


ται κάθε φορά από τη συγκεκριμένη αράχνη που υφαίνει

τον κατά τόπους κοινωνικό ιστό. Εμείς, με την παροιμι-

ώδη κωλοφαρδία μας, πέσαμε στη δηλητηριώδη μαύρη

χήρα, την ταραντούλα με τα ούλα του ξεδοντιασμένου

τάρανδου! Μη μου τους κύκνους, τάρανδε.

«Πούστευε και μη ερεύνα» είναι το επίκαιρο σλό-

γκαν που αντικαθιστά σιγά σιγά το χουντόφρονο χρι-

στοδουλικό τρίπτυχο: Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια.

Μας έχουνε κάνει το μυαλό μαγειρίτσα, και πού 'σαι

ακόμα! Μας έχουνε βγάλει τα παραδοσιακά μας συκώ-

τια και τα βράζουνε μαζί με κουτόχορτο και βλίτα. Το

σατανικό ιερατείο, μεταμφιεσμένο σε ορθόδοξο παπα-

δαριό, δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον κάτω από τις μαύρες

ρόμπες, και οι μάγοι της Ρίτσας μαγεύουνε κι άλλες Κα-

τίνες. Η μπόχα της στοιχειωμένης βυζαντινής καμαρίλας

έχει κατακάτσει σαν πάχνη, σαν πρωινή υγρασία πάνω

στις ψυχές των εγκλωβισμένων γιωταχήδων! Οι χύτες

και οι ταγματασφαλίτες αφήσανε μούσι, βάλανε ράσα

και παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του Θεού.

Είναι ντροπή και όνειδος να καθόμαστε με σταυρω-

μένα χέρια και ν' ακούμε τον προκαθήμενο να επικαλεί-

ται άγνοια της φασιστικής διακυβέρνησης της χούντας

λόγω φόρτου επιμορφώσεως, και να συνεργάζεται μαζί

της, όπως κάνει πάντα το παπαδαριό, που σε όλη την

ιστορική του διαδρομή το αναγνωρίζουμε ως κολαούζο

της εξουσίας.

Λαοσυνάξεις, λαοαφαιμάξεις, οι λαοπλάνοι μαυρο-

ρομπίτες διαλαλούν τη δήθεν πενία τους από τηλεορά-

σεως, αβανταρισμένοι από τον συνήγορο του Μητρο-

47


πολίτη, Χατζηνικολάου, που τους δίνει βήμα να κατευ-

νάσουν το ποίμνιο ψευδολογώντας. Είναι παροιμιώδης

η πενία του μακαριότατου που, εκτός από τα Κράισλερ,

τα Τσερόκι και τις Μερσεντές, διαθέτει και τη ναυαρχί-

δα της Φολκς Βάγκεν, το περίφημο Φαέθων, με κόστος

150.000 ευρώ χωρίς τη θωράκιση. Φήμες λένε ότι, μετά

την αγρυπνία της Τρίτης, ο Φαέθωνας του Αρχιεπισκό-

που και η Πόρσε του Χατζηπαπάρα κάνανε κόντρες στα

λιμανάκια. Όπου ακούς πανάκριβες αυτοκινητάρες, κρά-

τα και φτηνό τσουτσούνι.

Τώρα που τα βράδια ξανάρχισα να υποδύομαι τον καλλι-

τέχνη στις πολιορκημένες από τα πρώτα τραπέζια πίστες,

συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά πόσο ψυχοφθόρο

και άσκοπο είναι να κολυμπάς στον λάκκο με τη φάβα

του εκσυγχρονισμού, που διψάει και απαιτεί επιφανεια-

κές αλλαγές του κώλου! Το περιτύλιγμα έχει εξαφανίσει

την ουσία, και το άμοιρο, το καημένο το κοινό αδημονεί

και πληρώνει πανάκριβα για να δει και ν' απολαύσει τον

καινούργιο γάντζο που κρεμιέται απ' το ταβάνι η Βαν-

δή, και το νέο κιτσάτο τοτέμ που ανοίγει σαν ταφόπλα-

κα για να βγει ο Νότης. θέλει να ξεχαστεί ο πελάτης, ν'

αφήσει πίσω του τα καθημερινά βάσανα και να πιαστεί

από τα αμφίβια τραγούδια του Φοίβου που θα τον βοη-

θήσουν να κολυμπήσει κουτσά-στραβά στην αμερικάνι-

κη θάλασσα του Αγίου Παντελεήμονος. Θέλει να ονει-

ρευτεί αμερικάνικα ο δανειοφυλακισμένος πελάτης στα

κατεχόμενα από τις Τράπεζες των τοκογλύφων. «Κι όλο

γλείφε, γλείφε, γλείφε, έρωτα μου τοκογλύφε» που τρα-

48


γουδάνε και οι κόμπρες της Θεσσαλονίκης. Εγώ, αρά-

πη μου, αν και τις σιχαίνομαι, πρέπει να ομολογήσω ότι

κάνω κάποιες πρόβες, αν και θα επιθυμούσα όλο το πρό-

γραμμα να βγαίνει αφ' εαυτού μπροστά στο κοινό και να

σερβίρεται παρουσία του πελάτη. Πηγαίνω συστηματικά

στον τάφο του Κώστα Χατζηχρήστου και συζητάμε πώς

η επανάληψη του ίδιου ρόλου μια ζωή μπορεί ν' ανθίσει

και να βγάλει καρπούς ερήμην των κατεστραμμένων τη-

λεθεατών που θέλουνε με τα λεφτά τους ν' αγοράσουνε

μπαλέτα και κέφι φαστ φουντ.

Αγάλι αγάλι γίνεται ο Φρίξος σαν την 'Ελλη, βγάζει

βυζιά, κι η αγουρίδα του μαδάει σαν καρβέλι. Ο εφιάλ-

της του καλλιτέχνη με ειδικές ατάκες είναι η εξέκιουτιβ

γκόμενα που έχει εκσυγχρονιστικές απαιτήσεις! Ο εφι-

άλτης στον δρόμο με τις κότες που νομίζουν ότι είναι

παγώνια.

Τέτοια παγωνιά συναισθημάτων είναι δύσκολο να

περιγραφεί, ιδίως όταν βρεθείς ανάμεσα σε δύο εξέκιου-

τιβ κνώδαλα και σε παρασύρει το ρεύμα. Πώς να δώσεις

να καταλάβει αυτή η χαμένη στο διάστημα ψυχή, ότι η

μαγεία της επανάληψης του ίδιου ρόλου είναι το δύσκο-

λο και το ζητούμενο.

Πεντακόσιες φορές βλέπεις το ίδιο έργο στην τηλε-

όραση, και κάθε φορά σού φαίνεται και καλύτερο, γε-

λάς με την καρδιά σου, ανακαλύπτεις νέες πτυχές τού

ταλέντου που ξεδιπλώνεται μέσα από την καθημερινή

και επίπονη εργασία, στην πάλαι ποτέ ακμάζουσα βιομη-

χανία του ελληνικού κινηματογράφου. Τώρα, τα πενιχρά

εισιτήρια τα κόβει στην κυριολεξία η Χρυσή Αυγή και το

49


Εθνικό Μέτωπο, μπλοκάροντας ρατσιστικά τον δήθεν

αλβανόφιλο όμηρο που θα κατέβει από τον τσαμπουκά

των ελληναράδων και τους αγανακτισμένους κοπρίτες.

Έχω βάλει αγγελία και ζητάω απεγνωσμένα έναν

τολμηρό βοθρατζή, έναν εκκενωτή βόθρων με δικό του

βυτίο που να το λέει η καρδιά του, και να πάμε ν' αδειά-

σουμε την πραμάτεια του φόρα-παρτίδα στην αρχιεπι-

σκοπή. Λείπει το ζέχνον φόντο από τη βυζαντινή καμα-

ρίλα που μας κατατρέχει.

Πονάω βαθιά, αναγνώστη μου! Μ' έχει γονατίσει το

μπουχέσιον άλγος. Ο πρωθυπουργός, τρομάρα του, και

η γυναίκα του έχουν υπογράψει στη λίστα της ντροπής

για το θρήσκευμα στις ταυτότητες! Μήπως ν' αναλάβει

τα ηνία της χώρας ο γαλάζιος πορνοστάρ που διορίσανε

στο Υπουργείο Αμύνης;

Ευτυχώς, μας αξίωσε ο μεγαλοδύναμος και το ζήσα-

με κι αυτό. Ο προκαθήμενος της ορθοδοξίας να ταυτίζει

τον εαυτό του με την Εκκλησία που δήθεν πολεμιέται

από σκοτεινά κέντρα αμφιβόλου ηθικής και προελεύ-

σεως. Ακριβώς όπως ο Παττακός ταύτιζε τον εαυτό του

με τη Δημοκρατία, έτσι και ο χουντόδουλος, ως άλλος

Λουδοβίκος, βροντοφωνάζει: «Η Εκκλησία είμαι εγώ!

Όποιος πολεμάει εμένα, πολεμάει την ορθοδοξία». Μα

τι είναι αυτά που λέει, θεέ μου, θεέ μου! Κι εγώ θα μπο-

ρούσα να ισχυριστώ ότι είμαι μετεμψύχωση της Μπέμπα

Μπλανς, της Μπλανς Ντιμπουά και της Μπλανς Επιφα-

νί. Αλήθεια, ο Επιφάνιος από πού αντλεί τόσο θράσος;

Ωραία έξοδο κάνει ο απερχόμενος πρόεδρος της

γιαλαντζί δημοκρατίας των αμερικανοτσολιάδων. Προ-

50


ψες ψήφισε μάλλον το τελευταίο του προεδρικό διάταγ-

μα για την τσιμεντοποίηση των Κυκλάδων. Μπράβο,

πρόεδρε! Η σεμνή και ταπεινή παράταξη των εργολά-

βων, η παράταξη της Νέας Δημοπρασίας που εφηύρε την

αντιπαροχή ως παγκόσμια πατέντα καταστροφής και μι-

κροαστικής γελοιότητας, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου

για την απόλυτη τσιμεντοποίηση της Μυκόνου, βαφτί-

ζοντας «πολιτιστικά κέντρα» τα μπουζουκτζίδικα του

μέλλοντος μας. Έχουνε γεμίσει τις Κυκλάδες με μεζονέ-

τες τα λαμόγια, με μπιντέδες εξωτερικού χώρου που τις

βαφτίζουνε πισίνες, και με συνδέσεις των αποχετεύσεων

απευθείας με τη θάλασσα! Μπράβο, πρόεδρε!

Η πιο πετυχημένη μεταμφίεση της χρονιάς ήτανε, με

μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες, η μεταμφίεση του

Γιωργάκη σε καθαρίστρια του συνεδρίου. Η γελοιότητα

σ' όλο της το μεγαλείο. Με το ατάλαντο αμερικανάκι να

προσπαθεί να κάνει το Φάληρο, Κολοράντο.

Αμερικανιά και των γονέων! Ξύπνα, Αντρέα, να δεις

την κόρη σου τη σοσιαλίστρια.

Ο Γιωργάκης καθαρίστρια, ο Κωστάκης ηγέτης, η

Νατάσα γιατρός, ο Γιακουμάτος υπουργός, ο Πρωτόπα-

πας σοσιαλιστής, ο Χριστόδουλος καθαρός, ο Παντελε-

ήμονας άγιος, ο Ζακύνθου βρομόστομος, η Δικαιοσύνη

αδέκαστη, ο Κούγιας οικογενειάρχης, ο Νταλάρας καλ-

λιτέχνης, η Φάνη-Πάλλη-Χάλι υπουργός, ο Σπηλιωτό-

πουλος Πόντιος Πιλάτος, είναι μερικές από τις πιο πε-

τυχημένες μεταμφιέσεις που απολαύσαμε στις φετινές

απόκριες, αλλά στην ουσία είμαστε μια ζωή καρνάβα-

λος.

51

Ο ΡΕΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΝ ΡΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ

Για δες καιρό που διάλεξε

το Άουσβιτς να γιορτάσει,

που πνίγεται η υφήλιος

μες στην υποκρισία.

Το Γκουαντανάμο φλέγεται

απ' την ελευθερία,

κι απ' τη φιλανθρωπία μας

η φτώχεια θα χορτάσει.

ΑΥΤΗ Η ΕΠΕΛΑΣΗ των βαρβάρων γίνεται χωρίς ίχνος

ντροπής! Εξήντα χρόνια, λέει, κλείνουνε φέτος από το

όνειδος του Άουσβιτς, όταν το αμερικανοεγγλέζικο τέ-

ταρτο Ράιχ κάνει τα ίδια και χειρότερα στο Γκουαντανά-

μο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και πού 'σαι ακόμα. Άου-

σβιτς, εξήντα χρόνια μνήμης, με την ευγενική κοροϊδία

του Πενταγώνου.

Οι εθνικοαυνανιστικές πρωτιές δεν έχουν τελειω-

μό για την ένδοξη πατρίδα μας! Εμείς, μια μικρή χώρα,

πρώτοι απ' όλο τον κόσμο τρέξαμε για βοήθεια στους

πληγέντες από το τσουνάμι και μαζέψαμε του κόσμου

τα λεφτά, που δεν θα φτάσουν ποτέ, αλλά δεν έχει καμία

σημασία!

53


Και, σαν να μην έφτανε αυτό, εχθές ανακοινώθηκε

ότι η πατρίδα μας είναι πάλι πρώτη παγκοσμίως στην

ατμοσφαιρική ρύπανση. Η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, η

Πάτρα καταλαμβάνουν τις τρεις πρώτες θέσεις στον πί-

νακα με τις πιο μολυσμένες πόλεις της υφηλίου.

Οι ρύποι της ατμόσφαιρας είναι τα αναβολικά τού

μικροαστού.

Φοβού τους Δαναούς και ρύπους εισπνέοντας.

Τρίζουν τα κόκαλα των Τριών Ιεραρχών μ' αυτήν την

απαστράπτουσα ηγεσία της ελλαδικής Εκκλησίας. Το

όπιο του λαού έχει μετεξελιχθεί σε θανατηφόρο κρακ, σε

πνευματική κοκαΐνη, και αποδεκατίζει τους φτωχούς και

τους αμόρφωτους.

Εκατομμύρια κροκόδειλοι σ' όλον τον κόσμο κλαίνε!

Κλαίνε για τα θύματα του Άουσβιτς, όπως θα κλαίνε

μετά από άλλα εξήντα χρόνια για τα σημερινά θύματα

του Γκουαντανάμο και των υπολοίπων στρατοπέδων

συγκέντρωσης στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, και πάει κλαί-

γοντας. Αυτά τα δάκρυα θα μας πνίξουν οσονούπω, σχη-

ματίζοντας το χειρότερο τσουνάμι της Ιστορίας. Μετά

θα γίνουν τηλεμαραθώνιοι, συναυλίες απάτης, θα μα-

ζευτούνε πολλά λεφτά, που θα χαθούνε στο δρόμο! Φι-

λεύσπλαχνοι καλλιτέχνες θα διαφημίζονται ως τοιούτοι

κάνοντας καριέρα και δημόσιες σχέσεις πάνω στα πτώ-

ματα μικρών παιδιών.

Η φιλανθρωπία είναι η γεροντική ασθένεια του καπι-

ταλισμού! Το κύκνειο άσμα του. Το άρμα αρμάτων. Είδες

54


πουθενά να γίνεται καμία συναυλία συμπαράστασης για

τους δολοφονημένους στον πόλεμο του Ιράκ; Μιλάει κα-

νένας φιλάνθρωπος καλλιτέχνης για την εκλογική φάρσα

με τα στρατεύματα κατοχής να σημαδεύουν τους ψηφο-

φόρους;

Σ' το 'πα και σ' το ξαναλέω! Τον εαυτό σου να λυ-

πάσαι και την κατάντια σου, όχι τους έντιμους φτωχούς

του τρίτου κόσμου που χαίρονται τη ζωή τους χωρίς τα

σκουπίδια του πολιτισμού και χωρίς να την υποθηκεύ-

ουν στις Τράπεζες για τέσσερα ντουβάρια στην κόλαση.

Μην παρασύρεσαι από τους χρηματόδουλους stars που

έχουν τους λόγους τους να επενδύουν στη φιλανθρωπία

για να εξευμενίσουν την εφορία και τη ζηλοφθονία τού

πλήθους. Ο Ρέμος και ο Σαν Ρέμος, περικυκλωμένοι από

τις σουίτες των νεόπλουτων στην Αρένα, φτύνουν αίμα

πνιγμένοι σε εκατόμβες γαριφάλων, γιατί είναι αχόρτα-

γοι λεφτομανείς.

Ο τρίτος κόσμος δεν έχει ανάγκη την ελεημοσύνη

σου! Να τον αφήσεις ήσυχο θέλει, και να μην τον πνίγεις

με τα πλαστικά σου σκουπίδια και τα βιομηχανικά από-

βλητα του Χόλιγουντ!

55

ΑΡΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

Με αγχώνει το μπαλκόνι

κι η αγχόνη μου μαγκώνει

τ' άλατα που 'χω στο σβέρκο,

τύφλα να 'χει ο Ουμπέρτο Έκο.

ΕΚΟ, ΒΑΖΟΥΜΕ ΕΚΟ στη φωνή. Ρίξε μου όλη την καθυστέ-

ρηση που μπορεί να βγάλει ο γιαπωνέζικος ενισχυτής

σου, να καούνε τα τουίτερ να σκάσει απ' το κακό του

ο Σιλβέστερ, να πεθάνει από μοναξιά το κοιλιόδουλο

καρτούν. Κρατούν σειρά στις επάλξεις οι εναλλακτικοί

ρήτορες. Σε όλη τη χώρα, ο λόγος των αλόγων, ο ξύλι-

νος, βγάζει πανιά, γίνεται ιστιοσανίδα και ταξιδεύει στα

δρώμενα τηλεοπτικά κανάλια, πάνω στα σεντόνια τής

Αννίτας, της ξέκωλης με το χρυσό κουφέτο. Θα μας κου-

φάνουνε οι μέτριοι, οι ξεσαλωμένοι με τα τερτίπια τους.

Πόσα ναρκωτικά, επιτέλους, θα πρέπει να καταναλώσει

η παγιδευμένη μαθητιώσα νεολαία για να καταφέρει να

επιβιώσει σ' αυτόν τον σικέ αγώνα άθλιας παπαγαλίας;

Είναι γκουρού ο Πρωθυπουργός; Κάνει βουντού η Να-

τάσα; Είναι η Δήμητρα η διάσημη χήρα με τα πέντε

ορφανά, εκ των οποίων το ένα εξώγαμο made in Sweden;

Ιησουίτες, φραγκολεβαντίνοι, ελβετόψυχοι επενδυτές,

δωρητές πνεύματος, τι δουλειά έχετε στα ιερά χώματα

57


του Περικλή και της Ασπασίας; Όταν ο νεαρός Κλίντον

δούλευε με το κόμμα στην αμερικάνικη CIA, ο νεαρός

Παπαδόπουλος έβαζε ζάχαρη στα τζιπ του Έβρου.

Στον 'Εβρο τελειώνει η Ευρώπη και εκεί ολοκληρώνε-

ται, με άλμα εις βάθος στη μεγάλη τρύπα μέσα στο νερό

του ποταμού με τα βαποράκια της ηρωίνης τής Ανατο-

λής. Εν οίδα: ότι η αλήθεια έχει κλειτορίδα, είναι θηλύκια

και περιμένει να την αρπάξεις και να την αγαπήσεις.

Δε θα δεχτούμε όρους από τους λιμοκοντόρους.

Φάσκελα και όχι φάκελα, με χέρια και με πόδια ανά-

σκελα προς την τρύπα του όζοντος, τη λεσβία. Λες βία,

αλλά δεν το εννοείς μαλθακέ και φοβισμένε καταναλω-

τή. Καταναλωτή, καταναλωτή, από τ' άλλο μου τ' αφτί.

Σε δουλειά να βρυχώμεθα, τις σάρκες μας να μασουλάμε

μέσα σε εκκωφαντικούς θορύβους, σωματικούς, αγε-

νέστατους. Δε θέλουμε αεροδρόμια, δεν μπορούμε να

πετάμε, πάμε και με τα πόδια άμα λάχει! Ιδεοδρόμια θέ-

λουμε, να συζητάμε, να βρισκόμαστε, να μιλάμε και να

ακουμπιόμαστε. Δεν τα χρειαζόμαστε τα μηχανάκια των

Βρυξελλών, που 'ναι βαγόνια δεμένα στη μηχανή τού

θηρίου. Στην ατμομηχανή με τα καζάνια της κολάσεως

και τα κέρατα στις ταράτσες της τηλεόρασης. Σκάστε,

πουλιά ανάπηρα, που ξέρετε μόνο να κατουράτε, με τον

προστάτη σας άρρωστο και μαραμένο. Τα λεφτά είναι

και οι εφτά πληγές του Φαραώ, της φάρας του ωμέγα

τσάνελ, των πάνελ με τις ομιλούσες κεφαλές, των εμπό-

ρων της μπαλαφάρας. Παίξτε μπάλα, φασίστες, δεν θα

το πετύχετε το μηδέν μηδέν που επιδιώκετε με το κατε-

νάτσιο. Ακόμα και η κόμπρα είναι ντόμπρα στις επιδιώ-

58


ξεις της. Νισάφι πια! Γιατί δεν ομολογείτε, πατέρες τού

έθνους, ότι γουστάρετε σεξουαλικά και παραφύσιν τα

παιδιά σας; Γιατί αγοράζετε κότερα και τα κρύβετε από

την εφορία; Γιατί φοράτε τα εσώρουχα της κόρης σας

και κλειδώνεστε στον καμπινέ με τη φυσική τηλεόραση

συντονισμένη στον συνδρομητικό χαμάλη, τον μεταφο-

ρέα της μεταλλαγμένης λίμπιντο; Γιατί το γατί σας σας

εγκατέλειψε, φτύνοντας τις κονσέρβες εισαγωγής; Γιατί

καμώνεστε τους θεοσεβούμενους οικογενειάρχες, αλι-

γάτορες, ερπετά μεταμφιεσμένα σε θηλαστικά; Γιατί ε;

Γιατί; Να σας πω εγώ γιατί. Γιατί έτσι. Κι όταν λέω «έτσι»,

ομιλώ, βεβαίως, κωδικοποιημένα. Αρχικά είναι: Έψιλον,

Ταφ, Σίγμα και Γιώτα.

Έχουνε Τα Σώματα Ιδρώσει.

Γλείψτε τα.

Μπαίνει ο πελάτης στο χασάπικο και παραγγέλνει ένα

κιλό κιμά. Ο χασάπης τον κόβει, τον ζυγίζει και του λέει:

«Είναι ένα διακόσια — να τ' αφήσω;»

Και η απάντηση του πελάτη:

«Να τ' αφήσεις αυτά που ξέρεις, και να μου βάλεις

ένα κιλό κιμά.» Χα, χα.

Δίδαγμα: Νισάφι. Επιτέλους, δεν θα επιτρέψουμε

στον κάθε χασάπη να μας επιβάλλει τους όρους του!

Οι σαράντα παρθένες γιορτάζουνε, και στις Βρυξέλλες

θα 'χουνε πανηγύρια. Οι μισές θα είναι κομματιασμένες

κάτω απ' το γκαζόν του αρχηγού της αστυνομίας, και

οι άλλες μισές, αλυσοδεμένες στο γκαράζ του γενικού

59


γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών που βαρέθηκε την κο-

προλαγνεία γιατί γκρίνιαζε η γυναίκα του που δεν προ-

λάβαινε να βάζει πλυντήρια. Εικόνα τους είναι η κοινω-

νία και τρομάζω.

60

ΑΛΗΤΕΣ, ΧΙΤΕΣ, ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΕΣ

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ! Όχι άλλο κάρβουνο στο πλοίο τής

αντίδρασης. Όχι άλλα φασιστικά σουξέ των ανέραστων

πολεμοκάπηλων! Έλεος, είλωτες συμπολίτες! Βγάλτε

επιτέλους τις τάνγκα-κιλότες του ορθόδοξου παρενδυ-

τικού κινήματος, που σκυλοβρομάνε βυζαντινή μούχλα

και άρρωστο αυτοευνουχισμό χαλκέντερου αρπαγμένου

πατέρα της Εκκλησίας, δούλου, προβατάνθρωπου με την

αμνιακή σιωπή, την οπή της Σιών, την εβραϊκή τρύπα. Το

λίκνο της βαρβαρότητας! Όχι άλλο κάρβουνο στις μαύ-

ρες ψυχές των ιεραρχών ντουμπλ-φας, απ' έξω μαύρη ρό-

μπα κι από μέσα μαύρη ντόπα.

Με το μπαρτόν, αλλά σήμερα είναι η μεγάλη επέτειος!

Γιορτάζει το παγκόσμιο χάλι μας και η πολυεθνική Χάλι,

η συφοριασμένη Χάλι Μπάρτον με τ' όνομα, η περιούσια

εταιρία σπόνσορας του πολέμου στο Ιράκ και όχι μόνο!

Πτώματα παντού, είτε πεθαμένα είτε ζωντανά, στον ατέ-

λειωτο στρατό των κομπάρσων του ξεπεσμένου τσίρκου

της ελευθερίας και της δημοκρατίας γωνία. Μιλάω για το

περίφημο σταυροδρόμι όπου κοντοστάθηκε ο Ηρακλής.

Η Ελευθερία ως αρετή και η Δημοκρατία ως κακία, για

να μη χρησιμοποιήσω πιο σιχαμερό επίθετο γι' αυτή τη

φασιστική μεταμφίεση που επιμένει να αυτοαποκαλείται

αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Μια καθαρά αντιπροσω-

62


πευτική τρομοκρατία των σύγχρονων σταυροφόρων στην

άμοιρη Ανατολή που της αλλάζουνε τα πετρέλαια! Πάρε

να 'χεις, άρρωστο, φοβισμένο ανθρωπάκι: Χάλι, Μπάρτον

και θεάματα!

Σήμερα γίνονται αντιπολεμικές διαδηλώσεις σ' όλο τον

κόσμο από κάποιους λίγους κανονικούς ανθρώπους που

έχουν ξεφύγει κάπως από το δουλοτραπεζικό σύστημα

των δανείων που σε φυλακίζει χειροπόδαρα με δόσεις

για μια ζωή, αυτές τις περίφημες δόσεις, τρισχειρότερες

από τις δόσεις που ρίχνει το πρεζάκι στις φλέβες του. Η

πρέζα της κατανάλωσης που διαφημίζεται νυχθημερόν με

καταιγιστικούς ρυθμούς πλύσεως εγκεφάλων, είναι η σύγ-

χρονη μάστιγα της ανθρωπότητας που περνάει τον νέο

Μεσαίωνα του τηλεκανίβαλου ανθρωποειδούς που νομί-

ζει ότι πλανηταρχεύει. Πρόκειται περί τραγικής πλάνης,

βεβαίως, και χριστοδουλικού υπερφίαλου σκοταδισμού,

αφού μ' ένα απλό κουνηματάκι ο ζωντανός πλανήτης ρί-

χνει στα Τάρταρα το εγωπαθές ανθρώπινο καρκίνωμα.

Ο νέος μεσαίωνας δεν έχει καμία σχέση με τον παλαιό

τοιούτο. Μιλάμε για ανείπωτη και απερίγραπτη πουστιά.

Το άκρον άωτον της ανωμαλίας είναι η σύγχρονη πραγ-

ματικότητα, που όχι μόνο διαπράττει αναφανδόν το αί-

σχος, αλλά το καταγράφει και το καταναλώνει και ως

θέαμα. Εκτός των άλλων, ο σύγχρονος κανίβαλος είναι

και φανατικός ματάκιας. Βιντεοσκοπεί το αυτιστικό του

μακροβούτι στα καζάνια της κόλασης, που είναι συγκοι-

νωνούντα δοχεία με τους βόθρους των ενστίκτων, και

αράζοντας στον πάτο το απολαμβάνει μηρυκάζοντας

63


μεταλλαγμένα καλαμπόκια. Μην τα ρίχνουμε όλα στο

σύστημα, φταίει και το οίδημα του ωχαδελφισμού.

Οι μεταλλαγμένοι γουρουνόψυχοι αμερικανοτσολιάδες

εξαπλώνονται σαν τη μελίγκρα στα τριαντάφυλλα. Πώς

θα καταφέρεις πάλι αύριο να στρώσεις τον απαίσιο ποπό

σου για να απολαύσεις το κονσέρτο για κνώδαλα του

fame story, με την ιέρεια της κατινιάς με τη στριγκιά φωνή

να κακαρίζει σφαγμένη, χωρίς κλειτορίδα, και μάλιστα

υπό τις παρούσες συνθήκες, που έδιωξε με ελαφριάν την

κοιλίαν την πρώην γκόμενα του Πανταζή, την αδίσταχτη

ελληνοπούλα Νάνσυ; Η Νάνσυ έχει πάντα μόνο φίλους,

σαν τη νικοτίνη, σαν τον καρκίνο, που είναι ένα σωσίβιο

που σου πετάει ο χάρος για να γλιτώσεις από τον ξεπε-

σμό στην κοινωνία του τρόμου!

«Νάνσυ, ζούμε για να σε δούμε κρεμασμένη από το

λεπτό έντερο του Λεπά σ' ένα περίλαμπρο κοκορέτσι

αντίστασης στην πασχαλινή μούργα, στο κατακάθι τής

Αναστάσεως»: αυτό είναι ένα από τα συνθήματα ντρο-

πής που λογόκρινε η οικογένεια του Αντένα από επί-

δοξους κομπάρσους-θεατές χωρίς καταναλωτικό ήθος

που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τις διαφορές μεταξύ

Ακαδημίας και επιδημίας. Δεν είναι μόνον η Δρούτσα με

τη βούρτσα που μπερδεύονται γλυκά, είναι και η Λούτσα

δίπλα στη Ραφήνα του πρωθυπουργικού νεοπλαστικού,

που το παίζει και καλά Σεν Τροπέ. Σεν Ντροπέ καλύτε-

ρα, ο άγιος της ντροπής να βάλει το χέρι του. Είμαστε

επινίκια της Γιουροβίζιον, υπό τα στιβαρά χέρια της νε-

οδημοκρατικής ηγεσίας που την ξέρει καλά τη δουλειά

64


της μελοποιημένης σαχλαμάρας. Τα βυζιά της ευρωπαϊ-

κής αγελάδας που περιμένει να εμβολιαστεί από τον αμε-

ρικανό βούβαλο-επιβήτορα, στάζουν αίμα και σιλικόνη,

για να μην πούμε σιλικώνειον, που είναι το δηλητήριο του

ηλιθίου, από το «σίλι» που σημαίνει χαζός, και το κώνειο,

το γνωστό φαρμάκι.

65

ΦΑΎΛΕΣ ΚΑΎΛΕΣ

ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΑ είναι όλα από την ίδια μπαγκέτα.

Αυτό το ξενόφερτο μακρόστενο ματζαφλάρι που το κρα-

δαίνουνε οι φλώροι της μεγαροσύνης, οι λιμοκοντόροι,

οι χελιδονόκωλοι με τις ψαλιδισμένες φουστίτσες εκεί

στο Αμέρικα, στην άγρια Δύση, στο λίκνο της εφηρμο-

σμένης βαρβαρότητας. Κάμνουνε τα περίφημα μπάτσε-

λορ πάρτι, όπου ο απόφοιτος ντύνεται μπάτσος και λόρ-

δος ταυτόχρονα, και λίγο πριν κρεμαστεί από τα δεσμά

του γάμου με μια πανύψηλη πολυεθνική εταίρα σιλικο-

νομπαλκονάτη, παγαίνει μεθυσμένος σε χαμαιτυπεία με

ξεβράκωτες και αυτοδίδακτους μουσικούς, και κάποια

στιγμή, στην κορύφωση του γλεντιού, όλοι οι συμμε-

τέχοντες εις το πάρτι βγάνουνε τα προβληματικά τους

πουλάκια και ουρούν πάνω σε στοίβες χαρτιά με εβράϊ-

κά σύμβολα, πατενταρισμένα. Απ' αυτή την ανορθόδο-

ξη βάφτιση προέρχεται η παρτιτούρα την οποία με τόση

προσήλωση και ευλάβεια κοιτάει και ακολουθεί πιστά ο

μουσικός καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του.

Οι παρτιτούρες τώρα, που παίζουνε το ίδιο βόλι στο

πατροπαράδοτο τραγουδάκι με τον βιβλικό τίτλο: «Αγάπα

τον αφέντη σου ως σεαυτόν», ονομάζονται και κατουρη-

μένες ποδιές. Τα πόδια, μην ξεχνάμε, κρατάνε τον ρυθμό

στο κοπάδι και τα διαθέτουν αυτοί που δεν έχουν μυαλό!

67


Ωραίος ο εβραίος, αρκεί να κοζάρουμε μετά προσο-

χής τα παιδιά μας μη μας τα σουφρώσει σε κάνα τσουβά-

λι. Πεντοφίλ ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον, που άσπρισε από

το κακό του, επειδή δεν τον αφήνουνε να παίξει το για-

τρό με τα παιδάκια, τους συνομήλικους του ψυχολογικά.

Άκου «πεντοφίλ», οι αγράμματοι. Παίρνουνε ατόφιες

ελληνικές λέξεις και τις παπαγαλίζουνε, αφού γι' αυτούς

είναι κενές περιεχομένου, όπως και για πολλούς νεοέλ-

ληνες, που δεν έχουνε πάρει χαμπάρι τη συνέχεια της ελ-

ληνικής γλώσσας, αλλά καρφώνονται από τις σύνθετες

λέξεις. Αυτόν που μας θεραπεύει τα μάτια δεν τον λέμε

ματογιατρό, αλλά οφθαλμίατρο, για να μην το χοντρύνω

με τον ωτορινολαρυγγολόγο. Να πούμε τώρα, βρομιά-

ρες μέρες, ότι το γράμμα έψιλον σημαίνει διάρκεια, κίνη-

ση, ενώ το όμικρον είναι γράμμα κλειστό, περιορισμένο!

Γι' αυτό, όταν βλέπουμε, το «βλε» είναι με έψιλον, όπως

η πλέμπα, ενώ το πλοίο γράφεται με όμικρον γιώτα. Το

γιώτα τώρα, υψωμένο εις την πέμπτη, τρελαίνει τα χαρ-

τιά των φαντάρων. Το Σινικό Τείχος, που πάει πάει και

δεν τελειώνει, γράφεται με έψιλον γιώτα, ενώ ο τοίχος

του σπιτικού μας, που είναι περιορισμένος, με όμικρον

γιώτα, και η τύχη, τα πολλά ντουβάρια που θα συναντή-

σουμε μπροστά μας, με ύψιλον, το δίπολον με τις κεραίες

που συσσωρεύει ενέργεια και θεϊκή μερέντα. Ή, για να

το πω επί το ποιητικότερον: Ουράνια μερέντα στη διχά-

λα, ξόβεργα στις άκρες του ύψιλον, στη σφενδόνη χωρίς

λάστιχο, στο γιάντες των ζωικών σπλάχνων, στο κοκα-

λάκι της κλειτορίδας.

68

ΑΓΑΛΙ ΑΓΑΛΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ!

Το κλειδί του μυστηρίου,

του βυζαντινού αφοδευτηρίου,

την ορθόδοξη σαπίλα,

τ' άγρια γούστα του Αττίλα,

τα γνωρίζει η ιδιαιτέρα ι

της μακάριας παρτούζας.

Κρύβεται με τη μαμά του

ο σεβάσμιος Κωλοσούζας.

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ έξω απ' τα δόντια (αν και μάλλον έχουμε

γεννηθεί φαφούτηδες) και να εκμεταλλευτούμε το μο-

ναδικό καλό που έχει προκύψει από αυτή την απρόσμενη

έκθεση ξεσαλωμένου παρακράτους εθνικοφρόνων, θεο-

σεβάμενων υποκειμένων, που λυμαίνονται εξ επαγγέλ-

ματος τους χώρους της Εκκλησίας, της δικαιοσύνης και

της αστυνομίας. Ποιο είναι, λοιπόν, το μοναδικό καλό

—θετικό έστω—, από αυτήν την παθητική κατανάλωση

σκανδάλων; Η υποχώρηση και ο περιορισμός της αυτο-

λογοκρισίας!

Όταν ξεσκίζεται ο σεβασμιότατος μητροπολίτης και

περιγράφει τα πάθη των αιμορροΐδων του θηλυπρεπούς

ποιμνίου του ενώπιον του χριστεπώνυμου πλήθους, όταν

ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, ο Σεβασμιότατος, ο Άγιος, ο

70


Μακάριος Κοιλιόδουλος δίνει ιερά συστατήρια σε εμπό-

ρους ναρκωτικών, στέλνει συγχαρητήρια στον Παττακό,

έχει ξεκινήσει την καριέρα του ως γραμματέας της συνό-

δου του βασιλοχουντικού Ιερώνυμου, του διορισμένου

από τη χούντα και όχι μόνον, όταν όλα αυτά ξεστομίζο-

νται καθημερινά από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, τότε

ο φτωχός πλην τίμιος καταναλωτής θεάματος κάνει την

αυτοκριτική του, και αφού διαπιστώνει ότι πρόκειται για

πολύ μεγάλο μαλάκα, αναφωνεί: «Κάτω η χούντα των

δικαστών και των παπάδων!»

Πατρίς, θρησκεία, σχιζοφρένεια. Δεν είναι χώρα αυτή,

αράπη μου, οικογενειακή ταβέρνα είναι, με σπεσιαλιτέ

ψόφια γλώσσα στα κάρβουνα. Το μαχαίρι, όπως είναι

γνωστό εις τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, θα μπει

βαθιά στο κόκαλο. Αγρυπνίες, προσευχές, παρακλήσεις,

έχουνε ραγίσει τα ντουβάρια των ναών και των μονών

από τις κραυγές και τα βογκητά των αγίων, που ζητούν

με ασίγαστο πάθος να μπει βαθιά το μαχαίρι στον κόκ-

κυγα: «Μπήξε μου βαθιά, σεβασμιότατε, το μαχαίρι σου

στον κόκκυγα, να λυτρωθώ από την αυτοκάθαρση και

τον πνευματικό αυνανισμό!» Όποια υπερβολή και να

ξεστομίσω από το είδος της εργασίας μου ορμώμενος,

φαντάζει ως τετριμμένη γελοιότητα μπροστά στην υπέρ-

τατη ξεφτίλα του υπαρκτού σουρεαλισμού, που ζει και

βασιλεύει στην ένδοξη πατρίδα μας. Σούμπιτο το παπα-

δαριό (εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις του απλού κλήρου,

που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) είναι στην υπηρεσία τής

βαρβαρότητας, κρατώντας υπνωτισμένο το ποίμνιο με

φόβητρο τις εβραϊκές αρλούμπες για να κάνουν παιχνίδι

71


οι άγριοι καπιταλιστές. Δεν δίνει τυχαία, εκ συμπτώσεως,

συστατήρια ο Χριστόδουλος σε εμπόρους ναρκωτικών!

Τα δίνει από συναδελφική αλληλεγγύη! Κάνει την ίδια

δουλειά με τον Βαβύλη, στην ουσία! Ο ένας πουλάει πρέ-

ζα, κι ο άλλος, το όπιο του λαού. Γι' αυτό, άλλωστε, και

τον θαυμάζει και τον περιγράφει ως «εξαίρετο Έλληνα με

χριστιανικάς αρχάς και ζωηρόν χαρακτήρα». Βεβαίως,

ζωηρόν χαρακτήρα είχε και άλλος αποδέκτης αρχιεπι-

σκοπικών επιστολών: ο σατανιστής Κατσούλας, που το

ζωηρόν του χαρακτήρος του ξέφυγε λίγο παραπάνω κι

έσφαξε δυο-τρεις κοπέλες —σιγά το πράγμα— μπροστά

στο θεόσταλτο μεγαλείο της ομορφιάς του τεκνού. Θου,

Κύριε, φυλακή που τους χρειάζεται με τέτοια λύσσα που

κρύβουν ανάμεσα στις φλογισμένες αιμορροΐδες τους.

Κι ενώ εμείς εδώ ασχολούμεθα με το παπάρι του σε-

βασμιότατου Αττικής και το χουντικό παρακράτος που

στήνει ο αρχιεπίσκοπος για να επιβάλει τους δικούς του

ανθρώπους και να γίνει αυτοκράτορας της ορθοδοξίας

είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, στη φίλη και

εταίρα Ισπανία ετοιμάζονται για δημοψήφισμα εν όψει

του Ευρωπαϊκού Συντάγματος!

Σιγά μην ασχοληθούμε κοτζάμ αρχαίοι Έλληνες,

μπολιασμένοι με τη χριστιανική πρέζα του Αποστό-

λου Παύλου, με το σύνταγμα των ευρωλιγούρηδων! Τι

δουλειά έχουμε εμείς, οι περιούσιοι μαυροκέφαλοι, που

μάθαμε γράμματα στα ανύπαρκτα κρυφά σχολειά (που

ήτανε τόσο καλά κρυμμένα ώστε δεν τα είδε κανείς

ποτέ), μ' αυτούς τους λιμοκοντόρους, που δεν ξέρουν

τι θα πει λούφα, λαμόγια, άρπα-κόλλα, αρπαχτή, ρου-

72


σφέτι, μέσον κι όλο αυτό το πλούσιο λεξιλόγιο που έχει

αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ φιλότιμο!

Πρέπει να τελειώνουμε πάση θυσία, αράπη μου, με

το έκφυλο και επικίνδυνο παπαδαριό που μας κρατάει

κλειδαμπαρωμένους στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας

και μας σφίγγει με το ράσο του Πούτιν, του αδίστακτου

Ρασπούτιν. Ευτυχώς που ο Χριστόδουλος κρύβει μια

Βουγιουκλάκη μέσα του, μια Μπέμπα Μπλανς, έχει το

ψώνιο του star και της περίβλεπτης γκλαμουριάς, κι έτσι,

μοιραία, δεν μπόρεσε να μας κοροϊδέψει για πολύ! Όταν

παίζεις κάθε μέρα πρώτη είδηση στα κανάλια ως η από-

\υτη ελληνίδα ιεράρχισσα, αλλάζοντας τις βυζαντινές

τουαλέτες με τα ρουμπίνια, τα σμαράγδια, τα καρύδια

και τη χρυσόσκονη σαν τα πουκάμισα, τότε οι μέρες σου

μετράνε αντίστροφα. Το σταριλίκι έχει κανόνες απαρά-

βατους. Εκεί που πας για διεθνή καριέρα δίπλα στη Μα-

ντόνα, καταλήγεις ν' ανοίξεις πιτσαρία στο Κολωνάκι.

Ιστορία μου, αμαρτία μου, ράσο μου μεγάλο, είσαι

αρρώστια μου μες στα σώβρακα και πώς να τα βγάλω!

Αυτό το βαρβαρικό κόνσεπτ της αμαρτίας για την

οποία συνεχώς μετανοείς και μετά πάλι προς τη λόξα

τραβάς, με τρελαίνει, αράπη μου, και ειλικρινά δεν μπο-

ρώ να χωνέψω, πώς μετά από αυτή την υπέροχη αρχαιο-

ελληνική μυθολογία με το μισάνθρωπο δωδεκάθεο που

σεβότανε κι έπαιζε λυτρωτικά με την ηδονή, το ευ ζην

και τον θάνατο, καταντήσαμε να μεγαλώνουμε τα παι-

διά μας ως πρόβατα, μ' αυτές τις εβραϊκές παραβολές

της σιωνιστικής υποκουλτούρας.

Η θυσία του Αβραάμ, η αιμομιξία του Λωτ, ο σοδο-

73


μισμός και η κτηνοβασία καθημερινό χόμπι στα Γόμορρα

και σε όμορα χωριά, και εκατομμύρια μουρόχαυλοι με

τον φόβο και τον τρόμο της εξουσίας του ράσου να πα-

παγαλίζουν όλες αυτές τις ψυχοφθόρες αρλούμπες που

βγάζουν Γιοσάκηδες, Βαβύληδες και Καλούσηδες ανώ-

μαλους δικαστές!

Εμένα που με διαβάζεις, μ' έχει δικάσει για άσεμνο

τραγουδιστή δικαστής με αλλεπάλληλες καταδίκες για

οφθαλμοπορνεία, γιατί πήγαινε, λέει, στο Λουτράκι με

μάσκα και κατέβαζε το μαγιό από κοριτσάκια και αγορά-

κια και τα χούφτωνε. Ήτανε, όμως, πολύ καλός χριστια-

νός και δεν είχε χάσει κανέναν εσπερινό.

Η γνωστή καραμέλα των φοβισμένων μικροα-

στών, θα ξεστομίσει τη γνωστή μαλακιούλα ότι «αυτοί,

οι επίορκοι, είναι μειοψηφία. Η πλειοψηφία είναι αγνή

κι αδέκαστη!» Κουραφέξαλα! Αλλά ας υποθέσουμε ότι

είναι έτσι, και μια μειοψηφία εκατό δικαστών είναι επί-

ορκοι ανάμεσα στις χιλιάδες. Άμα δεις ένα πινάκιο, έχει

τριάντα υποθέσεις ημερησίως, επί πέντε ημέρες, εκατόν

πενήντα υποθέσεις την εβδομάδα, πεντακόσιες το μήνα

περίπου, πέντε χιλιάδες το χρόνο. Αμα δουλέψει είκοσι

χρόνια κάθε επίορκος, να τες εκατό χιλιάδες στρεψοδι-

κίες, μάνι μάνι. Γι' αυτό τα γουρούνια καταργήσανε τους

ενόρκους, γιατί νόμος είναι το δίκιο του Γιοσάκη.

Μακαριότατε, κατεβείτε από τους πυλώνες! Έχει

στρογγυλοκαθίσει, ως πείσμων στυλίτης στον πυλώνα

της εξουσίας, ο μακαριότατος και δεν λέει να το κουνή-

σει. Ήδη κυκλοφορούνε αφίσες με το γνωστό παιδάκι

που κατουρούσε το στέμμα, τώρα να κατουράει το κα-

74


λυμμαύκι! Ιερό και όσιο δεν έχει ο φτωχός λαουτζίκος. Το

ήθος του αρχιεπισκόπου μάς ήρθε κατακέφαλα όταν απε-

κάλεσε με θυμό και θράσος «χάχα» ένα κακόμοιρο παι-

δάκι που δεν είχε σεβαστεί κατά πώς ήθελε το ανέκδοτο

του ο ποιμενάρχης. Αν τον είχαμε στείλει από τότε από

κει που 'ρθε, από τη χούντα του ομοϊδεάτη του, Παττα-

κού, δε θα κολυμπούσαμε τώρα στον πάτο του βόθρου!

Μπουμπούκι ο Τριανταφυλλάκης.

Ο παραδοσιακός έλληνας μπάτσος, με το γοητευ-

τικό προκοίλι, το κομπολόι και τη Μεγάλη Ελλάδα ως

ύπουλη μπίζνα με το μεγάλο αφεντικό της ορθοδοξίας.

Πνευματικά παιδιά του Χριστόδουλου στρατολογούνται

ως χαφιέδες και μετέπειτα πράκτορες της ΚΥΠ, αφού

έχουν εκπαιδευτεί στο εμπόριο της πρέζας, είτε ως ιδε-

ολογία είτε ως ηρωίνη. Από τη Μοσάντ στον Ντε Σαντ

η απόσταση είναι μικρή, και ο Ραφαήλ με τον Ησύχιο,

που του χαλάσαμε την ησυχία, ετοίμαζαν site στο 'Ιντερ-

νετ για να πουλάνε το Αγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο!

Καιρός ν' αλλάξουμε τα συνθήματα. Οι παπάδες πουλά-

νε την ηρωίνη! Οι μπάτσοι πουλάνε αλβανική φούντα,

διότι την πρέζα πολλοί εμίσησαν, τη φούντα ουδείς.

Όλα τα κουμούνια, οι αναρχικοί και οι τρομοκρά-

τες, κάθε φορά που τελείωνε η Σαρακοστή, αντί για την

παραδοσιακή μαγειρίτσα μαγειρεύανε τη χολή τους και

αμαύρωναν το Πάσχα και την Ανάσταση με τις κασσάν-

δριες εμμονές τους για τη σιλουέτα του αρχιεπισκόπου.

Αντί για Χριστόδουλο, τον αποκαλούσαν κοιλιόδουλο,

αλλά είναι γεγονός ότι, μετά από κάθε χριστιανική νη-

75


στεία, ο μακαριότατος έβαζε μερικά κιλά στην υπέρο-

γκη κοιλίτσα του. Βαφτίζει το κρέας ψάρι, λένε οι κακές

γλώσσες, και το συνοδεύει μ' αυτό το πανάκριβο κρασί

που το εισάγει αεροπορικώς από την Ιταλία και κάνει

μόνο διακόσια ψωροχιλιάρικα το μπουκάλι.

Αυτά είναι φήμες! Αυτό που ξέρω, είναι το επιδόρ-

πιο. Το μενού του Παρασκευαΐδη κλείνει πάντα με μήλο

δαγκωμένο από το γνωστό φίδι!

Με το παπαδοστριπτίζ και το δικαστικό τουρλουμπούκι,

να μην ξεχνάμε ότι η σεμνή και ταπεινή Νέα Δημοπρασία

συνεχίζει το θεάρεστο έργο της. Το μοναδικό πράγμα που

ξέρει να κάνει, είναι να θωρακίζει το νομικό οπλοστάσιο

του Μεταξά και του Παπαδόπουλου με λογοκρισία, εξο-

ντωτικές ποινές και τη γνωστή τρομολαγνική δημοκρα-

τία του κώλου, τύπου Αφγανιστάν, όπου τα περήφανα

στρατευμένα νιάτα της πατρίδας μας φυλάνε τις φυτείες

του οπίου. Του οποίου πολιτισμού της μαστούρας, του

πολέμου και της αποχαύνωσης είμαστε καταναλωτές,

μηρυκάζοντες τα κινηματογραφικά καλαμπόκια.

Μ' έναν Τατούλη ξεχνιέμαι. Και μ' έναν παππούλη

ξεσκίζομαι.

Αυτές τις μεγαλόστομες παπαριές, αυτές τις λέξεις στη

σειρά χωρίς νόημα, αυτά τα ξύλινα λόγια που μυρίζουνε

μούχλα και δωσιλογισμό είναι πάλι που ξεστομίζουνε οι

συνήθεις μπούληδες και τα φλώρια, που τα πνευματικά

τους ινδάλματα είναι η Βίσση, τα κοψίδια και το σουβλά-

κι με πίτα. Πάλι θα μασήσουμε, σύντροφοι καταναλω-

76


τές, ότι το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά στο κόκαλο, ή να το

αρπάξουμε και να τους το χώσουμε στον κόκκυγα, μπας

και λυτρωθούνε από τις πισωγλεντζέδικες εξάψεις;

Νόμος είναι το δίκιο του μαχαιροβγάλτη.

Πού είναι αυτός ο Ακρίδας, ο ιεροψάλτης που του έδω-

σε συγχαρητήρια ο Χριστόδουλος και συμφώνησε ότι

έπρεπε να δικαστεί η Δόμνα Σαμίου για τα αποκριάτικα;

Τα ορθόδοξα μπινελίκια των σεβάσμιων ιερέων έχουνε

εκσυγχρονίσει την επιστήμη της βωμολοχίας και του

ακατάσχετου κιναιδισμού! Μήπως ν' αλλάξουμε αυτό το

«ορθοδοξία» και να το κάνουμε «υποκρισία», να 'μαστέ

πιο κοντά στην πραγματικότητα;

77

Ε Ι Μ Α Ι Υ Π Ε Ρ Ή Φ Α Ν Ο Σ Δ Ι Ό Τ Ι Ε Ι Μ Α Ι Ε Λ Λ Η Ν

ΤΙ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ήτανε πάλι αυτή, αράπη μου! Από τις

πολλές αναγεννήσεις, αυτό το ρημάδι το έθνος παρα-

μένει μωρό αιωνίως, δεν προλαβαίνει να μεγαλώσει και

τσουφ, πάλι αναγεννάται σαν τον φοίνικα μέσα από τις

στάχτες του! Σαν το φανταράκι της χούντας, τον φλαμπέ

φασιστάκο, που κάθε τρεις και λίγο ανασυντάσσει τις

στάχτες του και αναλαμβάνει τη σωτηρία της μεγάλης

πατρίδας. Της μεγάλης παρτίδας, καλύτερα, το βαλκανι-

κό χαρακίρι, το στημένο κόλπο στη συμμαχική πόκα, την

πόκα καμπάνα, που τη χτυπάνε με λύσσα οι δωσίλογοι

μαυρορομπίτες! Ο τουρλωμένος τρούλος της εξωνημέ-

νης ιεραρχίας, το κερασάκι στην ορθόδοξη μπούργκα,

που προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν υπάρχει κρίση, και

καλά θα κάνουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε τυφλά

στις μεταφυσικές τους αρλούμπες πεσμένοι πατροπα-

ράδοτα στα τέσσερα, για να μπορέσουν κι εκείνοι να

συνεχίσουν την αποβλακωτική τους κρινοδρομία μετα-

φέροντας τον ερεθισμένο κρίνο του Γαβριήλ από κόλπο

σε κόλπο, μέχρι να ξεπουλήσουν όλα τα κληροδοτήμα-

τα του πανάγιου τάφου κοψοχρονιά στους εβραίους και

να μασούνε κάποια λεφτουδάκια στην άκρη για μια ώρα

ανάγκης, όταν τα πνευματικά τους τεκνά θα γουστά-

ρουν ένα ταξιδάκι αναψυχής στις Μπαχάμες με κότερο 79


νοικιασμένο από την Μπουρμπούλια και τον περίφη-

μο κουασιμόδο δικαστή με τη μεζούρα! Γιομίσαμε πάλι

εθνική υπερηφάνεια! Πάντα τέτοια! Ο εθνικός αυνανι-

σμός μπορεί να μας απομονώνει και να μας κάνει μονό-

χνοτους, αλλά, αν πετύχει, τύφλα να 'χει το Παρίσι!

Τέτοια εθνική υπερηφάνεια, και μάλιστα δύο φορές

τον χρόνο τουλάχιστον, αναρωτιέμαι πώς την αντέχει

αυτός ο χαλκέντερος νεοέλληνας! Μήπως δεν έχει πλέον

χάλκινα έντερα, όπως ο πατέρας της εκκλησίας του, Ωρι-

γένης, και τα έχει αντικαταστήσει με αθάνατα πλαστικά;

Μάλλον αυτό θα πρέπει να συμβαίνει, και οι νεοπλαστι-

κές νεοπλασίες των εντέρων έχουν αντικαταστήσει τα

παράφωνα χάλκινα. Πρέπει να υπενθυμίσω ότι το χάλκι-

νο έντερο των ψυχασθενών της ορθοδοξίας, ψυχαναλυ-

τικά, υποκαθιστά την ανυπαρξία θηλυκής σάλπιγγας και

οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις αυτοευνουχισμού, όπως

στην περίπτωση του περίφημου Ωριγένη, αυτού του βρά-

χου της ορθοδοξίας που, για να απαλλαγεί από τους δαι-

μονικούς πειρασμούς της σάρκας, ξερίζωσε με τα χέρια

του τα γεννητικά του όργανα και τα πέταξε στα σκυλιά.

Αυτός ήταν ο Ωριγένης, ένας πνευματικός φάρος, ένα

φωτεινό παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να ευνουχίζε-

ται η νεολαία προκειμένου να γλιτώσει από τους σατα-

νικούς πειρασμούς της σάρκας και να στρατολογηθεί με

την ευλογία του Θεού στη μηχανή του κιμά της μεγάλης

χριστιανικής αυτοκρατορίας. Ντροπή και των γονέων,

στην κυριολεξία, που προσφέρουν τα παιδιά τους θυσία

σ αυτή τη μαφιόζικη σέχτα της Χρυσοπηγής, που ξε-

πουλάει ξεδιάντροπα και με θράσος τα ιερά και τα όσια

80


της φυλής, που την έχει καταντήσει αμαρτωλό σοκάκι

με μπορντέλα για αλλοδαπούς! Ξεπουλάει ο πανάθλιος

τάφος, και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ μαζεύουνε

ο,τι μπορούνε για να το σκάσουνε με τα πνευματικά τους

τεκνά στη Βραζιλία, εκεί όπου βράζει η λεία κάθε απατε-

ώνα ιεράρχη και χύνεται έξω από την καρδάρα του ατί-

θασου ζώου. Ζωντόβολα, τον οβολόν σας, γιατί η χάρη

του θεού ακρίβυνε!

Δεν είναι ζωή αυτή, αράπη μου, έτσι όπως στριμώ-

χνεται μεταξύ των δύο επετείων, για τους αμετανόητους

επαίτες του εθνικού μεγαλείου και της θείας χάριτος: από

την 28η Οκτωβρίου στην 25η Μαρτίου, από τη Σκύλλα

στη Χάρυβδη, από το αλβανικό έπος στην αρπαχτή της

φουστανέλας που μας έχει οδηγήσει σήμερα σ' αυτό το

εθνικό χάλι με τους επίορκους παπάδες και τους δωσί-

λογους αμερικανοτσολιάδες. Έχουμε φτάσει προ πολ-

λού στον πάτο του βαρελιού και σκάβουμε μανιωδώς

να πάμε παρακάτω! Δεν έχει παρακάτω. Αν δεν κάνουμε

κάτι ουσιαστικό και ριζοσπαστικό τώρα, θα πρέπει να

αναγνωρίσουμε τη μεγάλη Αλβανία που ετοιμάζει το

Στέιτ Ντιπάρτμεντ ως πατρίδα μας, και να ξαναφύγου-

με μετανάστες με το σχέδιο Μάρσαλ νούμερο δύο! Δεν

γίνεται με καμία παναγία, πλέον, να ανεχόμαστε αυτή

τη συμμορία της Χρυσοπηγής, της Αγίας Τριάδας του

Χριστόδουλου, του Καλλίνικου και του Αμβρόσιου, του

πρώην χουντικού ταγματάρχη της χωροφυλακής. Η

Μπέμπα Μπλανς, η Σάσα και η Σία έχουνε βαλθεί να

σκυλέψουν ένα ολόκληρο έθνος σε συνεργασία με τις

πρεσβείες της Θεοτόκου Αμερικής και τους ντόπιους

81


αμερικανοτσολιάδες όλων των κομμάτων, με την αγα-

στή συνηγορία των δημοσιοκάφρων των Μέσων Μαζι-

κής Εξημέρωσης.

Πρέπει να τελειώνουμε εδώ και τώρα με τις αδίστα-

χτες χειροτονημένες λούγκρες και τους επίορκους συ-

νεργάτες τους δικαστές και πολιτικούς, που μας έχουνε

φέρει σ' αυτό το χάλι. Έχουμε καταντήσει η ακριβότερη

χώρα του κόσμου με τους πιο φτηνούς ηγέτες. Οι μαϊ-

μούδες της ιεραρχίας, της πολιτικής και της δικαστικής

εξουσίας έχουνε ανέβει ψηλά και μας δείχνουν με θρά-

σος τα οπίσθια τους.

Τι τους ακούτε; Τι τους κοιτάτε; Είναι ντροπή, πατρι-

ώτες, να τους ανεχόμαστε. Πρέπει να μπει βαθιά το μα-

χαίρι στον κώλο τους.

Συγγνώμη για τις τολμηρές εκφράσεις, αλλά τέτοιο εθνι-

κό χάλι και τέτοια ομαδική κατάντια δεν θα πρέπει να

έχει γνωρίσει παρόμοια ολάκερη η ιστορία της ανθρωπό-

τητας. Τέτοιο θράσος από την πλευρά των αδίστακτων

ιεραρχών δεν έχει ματαγίνει στην Ιστορία. Γι' αυτό μας

ακούγονται τόσο παράφωνα και εμετικά τα εμβατήρια

των παρελάσεων. Αντί να ξυπνήσει μέσα μας η αγανά-

κτηση, ξυπνάει η χούντα και μερακλώνουμε με τα χιτλε-

ρικά μαρς και τα φασιστικά ταρατατζούμ.

Γιατί επιμένουμε στις μαθητικές παρελάσεις των

χουντοφρόνων εκπαιδευτικών και πολιτικών; Ακόμα και

οι γάτες γνωρίζουν ότι η πολεμική αρετή των Ελλήνων

βρίσκεται αποκλειστικά στην υπηρεσία της αμερικάνικης

αυτοκρατορίας! Γιατί παρελαύνουν τα νιάτα της πατρί-

82


δας, αράπη μου; Για να μπολιαστούν με «ηθικόν ακμαι-

ότατον» και να πάνε ως περήφανα στρατευμένα ανδρεί-

κελα να φυλάνε τις φυτείες οπίου στο Αφγανιστάν, του

οποίου την παγκόσμια μαστούρα εμπορεύονται διεθνώς

οι φίλοι και σύμμαχοι Αμερικάνοι.

Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δε γίνονται μαθητι-

κές παρελάσεις. Αυτά τα κατάλοιπα της χούντας και του

εμφυλίου, ποιος ο λόγος να τα συντηρούμε και να ξεφτι-

λιζόμαστε διεθνώς με τους τηλεοπτικούς ανεγκέφαλους

παπασκυλάδες και ψωμιάδηδες να αβαντάρουν και να

διαλαλούν την αρρωστημένη τους υποκουλτούρα; Είναι

ντροπή να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας με ξεπερασμέ-

νες μιλιταριστικές βλακείες και επικίνδυνες χριστιανο-

φασιστικές θεωρίες, και να τα παραδίδουμε έρμαια στα

χέρια αδίστακτων κιναιδοϊεραρχών, που μοναδικό τους

πιστεύω είναι το «Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο

κώλος μας». Εμβατήρια και παρελάσεις. Στου κασίδη το

κεφάλι, λοβοτομές και επεμβάσεις!

Η άνοιξη ουρλιάζει να κλείσουμε τις σιχαμερές τηλεορά-

σεις με τις Τατιάνες και τους Χατζηπαπάρες, και να βγού-

με έξω από τη θλιβερή τσιμεντούπολη, ν' απολαύσουμε

τους αλλεπάλληλους οργασμούς της φύσης χωρίς το

φόβο της αμαρτίας από τους Ταλιμπάν της ορθοδοξίας

που έχουν χαρίσει τις ηδονές και τη χαρά της ζωής στον

ανύπαρκτο σατανά. Ίσως ευθύνεται το ινδιάνικο μου γο-

νίδιο που μου προκαλεί αλλεργία στην κοινωνική αδικία,

αλλά η ξεφτίλα έχει φτάσει στο απροχώρητο! Το θράσος

του χουντόδουλου κι αυτών που τον αβαντάρουν, δεν

83


ημπορεί να το ανεχτεί κανένας χριστιανός. Κάτι πρέπει

να γίνει τώρα!

Αν δεν έδερνε ο Κωνσταντόπουλος τη γυναίκα του,

όπως ψευδώς ισχυρίζεται μια παραιτημένη καρακοτάρα

της Εκκλησίας, θα είχε γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας

και θα προσκύναγε αυτός στα τέσσερα τον αρχιεπίσκο-

πο Χουντόδουλο και όχι ο Παπούλιας, που δεν έχει το

ηθικό ανάστημα να διαολοστείλει όλους αυτούς τους

ορθόδοξους συμμορίτες που ξεφτιλίζουν τη χώρα μας

διεθνώς και μας κρατάνε φυλακισμένους στα αμπάρια

της Ιστορίας εδώ και πολλούς αιώνες. Μα αν ήτανε να

αντισταθεί ο Παπούλιας σ' αυτόν τον ελληνορθόδοξο

οχετό, δεν θα τον πρότεινε ο Κωστάκης για πρόεδρο της

δημοκρατίας, ούτε μία στο εκατομμύριο. Αυτοκάθαρση,

λοιπόν, και να δούμε πόσο θ' αντέξει ακόμα ο εθνικοαυ-

νανιστικός μας ξεπεσμός.

Κάποιος από τους πανάθλιους μεγαλοδημοσιοκά-

φρους δεν μπορεί να σβήσει την Πόρσε και να ρωτήσει

έναν από τους επίορκους ιεράρχες της ντροπής: «Πώς γί-

νεται να γιορτάζεις μια επανάσταση που την έχεις αφορί-

σει, και ο αφορισμός ισχύει ακόμη και σήμερα»; Η εθνική

ντροπή της επίσημης φιλότουρκης Εκκλησίας δεν ξεπλέ-

νεται με τη μαρτυρική θυσία του απλού κλήρου που ως

κομμάτι του λαού συμμετείχε στην επανάσταση. Η επίση-

μη ορθόδοξη Εκκλησία ήτανε στην υπηρεσία του σουλτά-

νου, όπως είναι τώρα στην υπηρεσία των Αμερικάνων και

ευλογεί τις βάσεις του θανάτου στη Σούδα, όπως και τους

μισθοφόρους έλληνες προδότες που πάνε να βοηθήσουν

84

τους Αμερικανοεγγλέζους στις σφαγές των αμάχων στο

Αφγανιστάν, στο Κόσοβο και όπου γης και πατρίς.

Σου λέει ο πονηρός Μαυρορομπίτης, ποια επανά-

σταση και κουραφέξαλα, αφού η κάθε ηλίθια Καλομοίρα

μπορεί να μυρίσει τον κρίνο του Θεού και να γίνει μητέ-

ρα όλων των ψυχασθενών που έχουν ανάγκη τη θρησκο-

ληψία όπως ο πρεζάκιας την πρέζα του.

Διπλή γιορτή, λοιπόν, εθνικοχριστιανική, wash and

go, για ξέπλυμα βρόμικου κρίματος. Γιατί το γνωρίζουν

όλοι οι αδίστακτοι μαυρορομπίτες ότι με το ζόρι και απει-

λούμενος για τη ζωή του από τους οπλαρχηγούς του '21

αναγκάστηκε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός να σηκώσει

το λάβαρο της επανάστασης, το οποίο μαγάρισε στη συ-

νέχεια ο μασκαριώτατος Χουντόδουλος, ανεμίζοντας το

ως μητροπολιτικό κατωσέντονο στις λαοσυνάξεις τής

ντροπής για τις ταυτότητες της μισαλλοδοξίας. Αιδώς,

αχρείοι!

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο! Δεν πάει

άλλο, αράπη μου, μια ζωή τα γίδια, τα ζώα μου αργά, από

Καραμανλή σε Παπανδρέου και από Παπανδρέου σε Κα-

ραμανλή, αυτή η κληρονομική δημοκρατία του κώλου

έχει γονατίσει κάθε πικραμένο. Αντιπολίτευση για αμε-

ρικανάκια, συμπολίτευση για αμερικανάκια, τι δουλειά

έχουμε εμείς οι Έλληνες σ' αυτή τη θλιβερή αποικία τής

παρακμής και των αμερικανοτσολιάδων; Σε κουράζω,

ίσως, με τις εμμονές και την γκρίνια μου, αλλά, όπως λέει

και το τραγούδι, «δε γίνεται όλοι να την ακούμε, κάποιος

θα πρέπει να τα φυλάει, να τους τη λέει, να τους μετράει».

85



Και δεν είναι πολλοί. Μια χούφτα οικογένειες και κα-

μιά χιλιάδα νεόπλουτοι παρατρεχάμενοι λυμαίνονται τα

ιερά χώματα μας.

Λίγο να συντονιστούμε, να τους ξαποστείλουμε και

να βάλουμε μια λαϊκή τάξη σ' αυτό το αμερικανόδουλο

μπορντέλο. Κουνήσου, αγάπη μου!

86

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΙ

ΜΠΑΙΝΩ ΑΜΕΣΩΣ στο ψητό, το παραφουσκωμένο με

τις ορμόνες, και στα ακατάλληλα κρέατα γενικότερα.

Μπράβο στην κυβέρνηση, που τόλμησε να βάλει χέρι

στα αφορολόγητα κότερα. Δεν είμαστε εδώ, αράπη μου,

απίκο εμείς οι άποικοι για να γκρινιάζουμε μόνο και να

μεμψιμοιρούμε, αλλά και για να επικροτούμε τις καλές

πράξεις των εκπροσώπων του καπιταλισμού και των

δούλων του. Δεν είμαστε εδώ για να πετάμε κουφέτα!

Τη φέτα την ελληνική τύπου Βουλγαρίας την κρατάμε

με τα δόντια για να μην της αλλάξουνε εθνικότητα οι

σύμμαχοι, το σκοπιανό έχει μπει στο αυλάκι, και ο κίν-

δυνος από τον βορρά, που ήτανε στο καθημερινό μενού

του οπιομανούς λαουτζίκου, απλώθηκε σε όλα τα σημεία

του ορίζοντα, με αποτέλεσμα την άμβλυνση του εφησυ-

χασμού σε όλα τα επίπεδα.

Δεν μπορείς να λες, παραδείγματος χάριν: «Θάνα-

τος στα αφεντικά, δεξιά κι αριστερά», γιατί θα χάσεις

τη δουλίτσα σου και θα σε πνίξουνε τα γραμμάτια. Για

ένα κούτελο ζούμε, αγάπη μου, να το έχουμε καθαρό, να

μπορεί ο ερωτικός μας σύντροφος να τοποθετήσει τα

κέρατα χωρίς κέρδος και χωρίς πάθος. Μεγάλη υπόθε-

ση τα γραμμάτια. Οι γραμμές που σχηματίζουν τα ΑΤΙΑ,

τα Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα, είναι

88


σαν τις γραμμές στις πολύπαθες παλάμες μας. Η γραμμή

της ζωής παίρνει φωτιά, σε κυκλώνει, και αναγκάζεσαι

να αυτοκτονήσεις μπήγοντας το ερωτικό σου κεντρί στο

σβέρκο. Ο εκσυγχρονισμός επιτυγχάνεται όταν οι πολι-

τικές πεποιθήσεις γίνονται ζώδια, και η ιδεολογία, φό-

βος για επιβίωση.

Ο μήνας έχει εννιά, και η αισιοδοξία μας τρέχει από τα

μπατζάκια. Τα τζάνκια έχουνε γίνει καθημερινό θέαμα,

και η καταπολέμηση της πιτυρίδας έχει καταλάβει τη

θέση της πάλης των τάξεων στον υπαρκτό σουρεαλισμό

που βιώνουμε καθημερινά.

«Ρόδα, τσόντα και κοπάνα», η εποποιία του μικροα-

στισμού για βιντεοταινία, κατασκευασμένη με τη μέθοδο

κοκορέτσι από άρρωστα έντερα μικρομεσαίων. Το περι-

βόητο αβγό δεν ήτανε του Κολόμβου, ήτανε του φιδιού,

δίκροκο, αβγά μάτια, τηγανισμένα πάνω στο γυαλί τής

τηλεόρασης. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και

με ταβούρλα — τα βούρλα που τις κρατάνε, εννοώ.

Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα! Το αντιτορπιλικό

«Κωστάκος» κρατάει γερά εκατόν πενήντα μέτρα κάτω

από τη θάλασσα για να μην το εντοπίσει ο εχθρός κι

έχουμε ντράβαλα. Δεν μας τρομάζουνε τα θερμά επει-

σόδια, εμάς τους φύλακες των Θερμοπυλών, ακόμα κι

αν μας επιτεθούν με γιαπωνέζικα κλιματιστικά. Κρατάνε

γερά οι ζεστές πόρτες, αρκεί να 'χουμε το νου μας μην

ανοίξει το παράθυρο ο Εφιάλτης και πουντιάσουνε τα

γυμνά μας ποδαράκια. Είμαι υπερήφανος που σαν πατέ-

ρας δεν ανήκω στην πλειοψηφία των μαλακοκαύληδων

89


γονέων που απαγορεύουνε στα παιδιά τους να παίζου-

νε με πολεμικά παιχνίδια. Σπαθί τού πήγα στα γενέθλια

του, πλην όμως οικολογικό, με τεράστια λαβή για να μην

μπορεί να το χουφτώσει. Και σε ρωτάω: Υπάρχει θεός; Κι

αν υπάρχει, μπορεί να φτιάξει μια τόσο βαριά πέτρα που

να μην μπορεί να τη σηκώσει;

90

ΠΕΙΝΑΩ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ μια γριά! Μια συγκεκριμένη γριά μ' ένα

βάτραχο! Συχνάζει σε παζάρι στα βάθη της Ανατολής,

— Βιρμανία, Ταϊλάνδη, Ανατολικό Τιμόρ, θα σε γελάσω

και δεν είναι σωστό, κανονικά εσύ θα πρέπει να γελάς

μ' αυτά που λέω! Την είδα σε δελτίο ειδήσεων, απ' αυτά

τα άχρηστα, που τους ξεφεύγει μία στο εκατομμύριο και

κάτι χρήσιμο. Αυτή η γριά είναι η σωτηρία μου! Της δίνεις

ένα ευρώ και σου βάζει τον ζωντανό βάτραχο στη γυμνή

σου πλάτη, τη βατραχοσφουγγίζει και σου παίρνει τον

πόνο. Η κοιλιά του βατράχου έχει κάποια αναισθητική

ουσία, έχει και η γριά μια αφασία, να ο συνδυασμός που

σκοτώνει τους πόνους. Χρόνια πολλά υποφέρω, αγάπη

μου, από πόνους στην πλάτη, και σ' το αναφέρω γιατί τα

αίτια είναι ψυχολογικά με κοινωνικές προεκτάσεις. Είναι

το αρχέγονο σύνδρομο του Άτλαντος. Ο γίγαντας δεν

είχε πρόβλημα να κουβαλάει ολάκερη τη Γη στην πλάτη

του, εγώ, όμως, πώς ν' αντέξω τα παγκόσμια βάσανα που

μαζοχιστικά έχω αναλάβει να κουβαλήσω; Τυραννική,

ούτως ειπείν, η συνήθεια να φορτώνεσαι στην πλάτη τα

βάσανα του κόσμου και να 'ρχεται ο νοτιάς, ο γαρμπής

και ο πουνέντες να σου χώνουνε πυρωμένα καρφιά στα

πλευρά και στις κλειδώσεις. Υπάρχουνε και χειρότερα,

όπως το σύνδρομο της σταυρώσεως του Σωτήρος, που

92


έχεις πονοκέφαλο εκεί που κάθεται το αγκάθινο στεφά-

νη, ή αυχενικό στο υποζύγιον πληρωμών της απληστίας

των αφεντικών.

93

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ 13

Κυριακή και 13,

να τη φας και να πρηστείς.

Γιατί, παπά παχύ,

έφαγες παχιά φακή;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΚΗ, ευκολόπιστε τηλεθεατή. Είναι φακή

επαφής. Το πνίξανε το κουνέλι οι ρασοφόροι. Αντί πινα-

κίου φακής, την έβγαλαν από το πινάκιο κι έβαλαν την

κεφαλήν επί πίνακι. Και συγκεκριμένα, την κάτω κεφα-

λή, αυτήν που ορέγεται (κακά τα ψέματα) η κάθε χειρο-

τονημένη λούγκρα!

Πρέπει να δούμε, επιτέλους, και τα θετικά αυτής της

βρόμικης βυζαντινής παλιγγενεσίας.

Χιλιάδες ομοφυλόφιλοι συνάνθρωποι μας βρίσκουν

καταφύγιο στην άγαμη ιεραρχία και απαλλάσσονται από

το μαρτύριο του ετεροφυλόφιλου γάμου, αυτού του δυσ-

βάσταχτου φερετζέ της μικροαστικής ηθικολογίας.

Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, αράπη μου!

Το άβατον του Αγίου Όρους δεν το αποφάσισαν οι μο-

ναχοί από μόνοι τους! Τους το επέβαλαν οι κάτοικοι των

γύρω περιοχών που τους είχανε ρημάξει τα κορίτσια

τους!

Τι θα έλεγες εκτός από «Fame Story» και «Βέρα στο

95


δεξί», να ρίξεις και μια ματιά στην Ιστορία, να ξεστραβω-

θείς; Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ανεξιθρησκία, δεν

τους πείραξε κανένας τους παπάδες, ίσα ίσα που κάνανε

μια χαρά τη δουλειά των αγάδων και του σουλτάνου.

Την επανάσταση του 1821 την αφόρισαν οι πατέρες

της ορθοδοξίας και την έχουνε αφορισμένη μέχρι σήμε-

ρα!

Καλύτερα καουμπόης στο Ελ Πάσο,

παρά υπόδουλος στο ράσο.

Οι περισσότερες εκκλησίες χτιστήκανε επί τουρκοκρα-

τίας γιατί οι μαυρορομπίτες κάνανε μπίζνες.

Ξυπνήστε, νιες, ξυπνήστε, νιοι,

μες στο ορθόδοξο μαντρί,

σας έχει φάει η τιβί.

Μία είναι η συνταγή:

αχαλίνωτο σεξ και προσευχή!

Άκου ωραία λόγια, πεζοναυτικά, αντρικά, σταράτα: Ο

αμερικανός στρατηγός των πεζοναυτών Τζέιμς Μάτις

βγάζει μάτι με τις δηλώσεις του. «Στην πραγματικότητα»

λέει ο στρατηγός των συμμάχων, «είναι διασκέδαση να

πολεμάς! Μ' αρέσει η δύναμη! Πηγαίνεις στο Αφγανι-

στάν και συλλαμβάνεις άτομα που χτυπάνε γυναίκες επί

πέντε χρόνια επειδή δεν φορούσαν κάλυμμα στο πρό-

σωπο! Πρόκειται για κόλαση. Είναι μεγάλη διασκέδαση

να πυροβολείς αυτούς τους ανθρώπους!»

96


Αυτές τις δηλώσεις τις έκανε στο Σαν Ντιέγκο της

Καλιφόρνιας, και το πυκνό ακροατήριο ξέσπασε σε γέλια

και χειροκροτήματα! Βγάλτε έξω τον Γιοσάκη να πάμε να

πάρουμε την Πόλη τώρα!

Αυτούς τους δολοφόνους, που λες, τους έχουμε και

τους λιβανίζουμε στη Σούδα, τους βοηθάμε να ολοκλη-

ρώσουν τις θεάρεστες σταυροφορίες τους και να εδραι-

ώσουν τα φασιστικά προτεκτοράτα τους με ύμνους στη

δημοκρατία και την ελευθερία! Αυτός είναι, σε γενικές

γραμμές, ο εθνικός μας ύπνος, αφού εδώ, στο ελλαδι-

στάν, το 40% δε διαβάζει ποτέ εφημερίδα και το 43,8%

δεν έχει διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο. Τηλεόραση, όμως,

βλέπει κάθε μέρα το 86,5%.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι βρίσκουν και τα κάνουν οι

παπάδες, σύντροφε!

97

MADE IN ΤΣΑΜΠΑ

ΑΚΥΡΑ ΤΑ ΣΑΒΑΝΑ του Σαββάτου.

Κούρα κάνει ο πεθαμένος.

Δεν είναι φέρετρο, είναι φαρέτρα, και τα βέλη βου-

τηγμένα στο μέλι και τα σιρόπια.

Οι Ινδιάνοι διανύουν περίοδο ανίας και αποχαύνω-

σης. Το τρελό νερό κάνει τα χλομά πρόσωπα, έγχρωμα.

Η ευτυχία τρέχει από τα μπατζάκια μας. Δεν είναι από

χαρά που χοροπηδάμε. Είναι από αγωνία μην κάνου-

με λάθος στα βήματα του χορού της αρκούδας και μας

πετύχουν οι σφαίρες στα πέλματα. Τις φτέρνες μας

φυλάμε, τις αχίλλειες, μη μας χαλάσουνε οι βάρβαροι

με τα κουμπούρια. Ένα μικρό λάθος, ένα ανεπαίσθητο

φτέρνισμα, και το μοιραίο μάς γονάτισε μια για πάντα.

Η μπάντα του δήμου της Λάρισας είναι η βιτρίνα όπου

εκτίθενται οι τραμπούκοι του καθεστώτος, οι σύγχρο-

νοι κουκουλοφόροι με τις παρτιτούρες κρεμασμένες

μπροστά να κρύβουνε τις φάτσες τους. Ο μαέστρος

είναι μεγαρίτης δωσίλογος και ορκισμένος εχθρός τής

καραγκούνας. Έχει πληρωθεί σε εκιού και σε σιντί προ-

κλασικής μουσικής, να διαδώσει την όπερα πέρα στους

πέρα κάμπους.

Το πρώτο τρομπόνι είναι κίναιδος από την Κυνου-

99


ρία, ουραγκοτάγκος, κοπρόφιλος, με μπαμπά κτηνοβά-

τη και αδελφό με μεσογειακή αναιμία.

Αδελφοκτόνος ο μουσικός της μπάντας, αθωώθηκε

με συνοπτικές διαδικασίες και μπήκε στο παρακράτος

για να ξοφλήσει τα χρωστούμενα.

Ξέκανε τον άρρωστο αδελφό του σε μια κρίση απελ-

πισίας, όταν ο πατέρας τους τους εγκατέλειψε με δύο

κατσίκες, και τον κρέμασε από τα κάγκελα στο χαγιάτι,

γιατί του καρφώθηκε στο άρρωστο μυαλό ότι, άμα φύ-

σαγε, μπορεί το κουφάρι του αδελφού να ανέμιζε. Αντί

για αέρας έπιασε χαλάζι και του χάλασε τα σχέδια. Η

καλή του μούσα τον έφερε μπροστά στο μοίραρχο επι-

τελάρχη των TEA που του εξήγησε τον μοναδικό τρόπο

να γλιτώσει την τιμωρία, μπαίνοντας στην υπηρεσία τής

πατρίδας.

«Πατρίδα» ήτανε το παρατσούκλι του ντιγκιντάνγκα

εφημέριου της ενορίας του χωριού, και ο Βρασίδας έγι-

νε το αμόρε του. Αμοραλιστής γέννημα-θρέμμα, έμαθε

μουσική και διορίστηκε στην μπάντα της Λάρισας που

συντηρείται από τα μυστικά κονδύλια του Υπουργείου

Εξωτερικών. Μπορεί να δούλευε στη Λάρισα, αλλά όσοι

είναι πάνω από τα Τέμπη, στο Υπουργείο Εξωτερικών

υπάγονται. Ο Βρασίδας έστησε και το ωδείο του Βόλου,

αλλά το καταστρέψανε οι κομουνιστές της Μαγνησίας

με τις μαλακίες τους περί παιδεραστίας, γιατί οι συμμο-

ρίτες δεν θέλουν τα παιδιά να έχουνε σεξουαλική ζωή,

τα θέλουνε να λειώνουνε αυνανιζόμενα. Η μπάντα τής

Λάρισας έχει μεγάλο έργο να επιδείξει. Είναι ο δούρειος

ίππος της κλασικής παιδείας στα λημέρια της βλαχου-

100


ριάς και έχει ιερό σκοπό να σώσει τον νέο αγρότη που

είναι εγκλωβισμένος στα μοιρολόγια της τάβλας. Από

τότε που ήρθε η τηλεόραση των ιδιωτών, η μπάντα έπε-

σε σε αχρηστία. Ακούγονται φήμες στη Θεσσαλία ότι,

μόλις κλείσει, η Βιοκαρπέτ θα γίνει μέγαρο, και θα μπει

η επαρχία σε μια σειρά, να μην αναγκάζονται και οι μου-

σικοί της μπάντας να δουλεύουν υπερωρίες βάζοντας

βόμβες στα σκυλάδικα του κάμπου. Από τότε που έπεσε

ο κομουνισμός, πέσανε και τα εισοδήματα των καλλι-

τεχνών της σοβαρής μουσικής. Στέλνουνε τις πουτάνες

τους οι κομουνιστές κατά κόρον, και κατρακύλησαν οι

τιμές της λευκής σάρκας σε επίπεδα ψιλικατζίδικου.

Αυτή την περίοδο, ο Βρασίδας και οι υπόλοιποι μουσικοί της μπάντας της Λάρισας είναι στα μπλόκα με μπλοκάκια και σημειώνουνε για να στείλουνε στον Πρω-θυπουργό τα ονόματα των αναρχικών που δε θέλουνε να χωνέψουνε ότι η σύγκλιση είναι μονόδρομος.

Όταν τελειώνει τη βάρδια του, ο Βρασίδας παίρνει

το τρομπόνι του και συνθέτει τέκνο εμβατήρια. Γεμίζει

το όργανο με αχνιστή φασολάδα και το φυσάει μέχρι να

κρυώσει. Μετά, την τρώει και μαγνητοφωνεί τους σωμα-

τικούς ήχους που εκπέμπει η μητέρα φύση.

ρ

f ί

101

Γ Κ Ρ Ε Μ Ό Σ ΚΑΙ Ρ Έ Μ Α ΓΊΝΑΝΕ Ε Ν Α

ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ πλούσιοι, καλησπέρα σας. Ωραία περνά-

με! Κανένα παράπονο! Διασκεδάζουμε μποτιλιαρισμέ-

νοι σ' ένα ατέλειωτο ποτάμι από κόκκινα φωτάκια αυ-

τοκινήτων μπρος και πίσω μας. Γκρεμός και ρέμα έχουνε

γίνει ένα, και τα φωτάκια των φρένων αναβοσβήνουν

χαρμόσυνα στον ανηφορικό Γολγοθά, στο εργοστάσιο

του εκσυγχρονισμού, στο εργοτάξιο της ολυμπιακής

μας ολοκλήρωσης. Κρέας μπαίνει κρέας βγαίνει, που

λέει ο σοφός, αλλά και γκαντέμης, λαός μας. Στο αέναο

μπάσε-βγάλε να κρατιόμαστε με τις πιστωτικές κάρτες

στα δόντια και τα παγωμένα οράματα στα μάτια, που

κάνουνε πουλάκια στα κλουβιά της κατάθλιψης. Άγριες

μέρες αυτές που περνάμε, αγάπη μου, με τις διαφημίσεις

να μας σέρνουνε με το ζόρι στο ανώμαλο καταναλωτι-

κό όργιο, που οι πολλοί κοιτάνε και οι λίγοι απολαμ-

βάνουν. Το «απολαμβάνουν» σε εισαγωγικά, αφού τα

αδέρφια μας, οι πλούσιοι, είναι στριμωγμένοι σε λούκι

χοντρό. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με την επανάσταση

του ΟΠΑΠ, διότι κάποιος πρέπει να την κάνει αυτή την

έρμη την επανάσταση, και αφού η εργατική τάξη αδυ-

νατεί να παίξει τον ιστορικό της ρόλο, βγήκανε στους

δρόμους οι πλούσιοι με το «Αδέρφια μου, αλήτες, που-

λιά» σε εκτέλεση βαζελική Γιάννη Βογιατζή, και όχι Βο-

103


σκόπουλου που μυρίζει φτώχια και κακομοιριά. CIA κι

αράξαμε. Η βάρκα μας η κουρελού βάζει νερά. Συμπλή-

ρωσε μοκέτα στην ξύλινη κουβέρτα.

104

ΕΛΛΑΔΑΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΠΡΕΖΑ

ΟΙ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ μουμουέδες μάς πίνουνε το αίμα νυχθη-

μερόν, κι εμείς οι ευαίσθητοι καλλιτέχνες μοιράζουμε πο-

λύχρωμα καλαμάκια και δίνουμε άλλοθι με την παρου-

σία μας στα τεκταινόμενα από τους αδίστακτους τέκτο-

νες. Σιγά σιγά, τεστάροντας, θα διαπιστώσουμε τα όρια

και τις αντοχές του πλουραλισμού βάζοντας το νυστέρι

τις σάτιρας στην καρδιά του συστήματος, στην ψυχή της

εφηρμοσμένης βαρβαρότητας. Σ' ένα κράτος δικαίου,

αγάπη μου (σχήμα οξύμωρο, αφού το κράτος και η βία

είναι τα δίδυμα παιδιά της νύχτας), θα απαγορευόσαντε

οι διαφημίσεις τοκογλυφίας Τραπεζών και υπερτιμολο-

γημένων ελαττωματικών αυτοκινήτων. Πεζό; Όχι, ευχα-

ριστώ. Θα πάω πεζός. Τράπεζα Κύπρου; Όχι, δεν ξεχνώ.

Και σε ρωτάω: Πώς λέγεται το τάγκα της χοντρής; Τίγκα

λέγεται, τίγκα στο λίπος.

Ξυπνάω γύρω στη μία, παίρνω τα e-mails μου, τα sms

μου στο κινητό (έτσι μεγάλωσα, είναι θέμα οικογενεια-

κής ανατροφής), νίβω τα χέρια μου, κάνω μπιντέ ανοι-

χτών χώρων (βουτιά, δηλαδή, στη μίνι πισίνα στη βε-

ράντα), τρώω πρωινό, κορν-φλέικς (το κουτί βάζω στο

μίξερ και το αλέθω, γιατί έχει περισσότερες βιταμίνες απ'

το περιεχόμενο που το χύνω στον σκουπιδοφάγο) και

106


αρχίζει το «Φύλλο και Φτερό» της Τατιάνας. Πάντα την

παρακολουθώ χωρίς ήχο (βάζω κλασική μουσική στο

στερεοφωνικό) και την παρακολουθώ άνετα, γιατί κάθε

θέμα έχει τεράστιο υπότιτλο. Μόλις τελειώνει η Τατιάνα,

έχει βιντεοταινία με τον Κώστα Τσάκωνα, που για μένα

είναι ο Φελίνι της τηλεόρασης, και μετά καπάκι ενημέ-

ρωση με τον σύζυγο της Τατιάνας, τον κύριο Νίκο, που

είναι αεκτζής, ραλίστας, κι έχει τελειώσει και τη Νομι-

κή, ενώ ο Λιάτσος του Star, στην Ιταλία που σπούδαζε,

είχε μπλέξει με τους πιπισιπίδες και δε νομίζω να πήρε

το πτυχίο του στις Κοινωνικές Επιστήμες. Μετά κάθομαι

όρθιος σε στύση προσοχής και ακούω κλασικές αμερικά-

νικες επιτυχίες.

107

Η ΜΠΕΜΠΑ, Η ΣΑΣΑ ΚΑΙ Η ΣΙΑ,

ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ Η ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ

ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΤΙΜΟΡ θα τιμωρηθεί κι αυτό με τη σει-

ρά του από την ανώμαλη υπερδύναμη, όταν τα ηνία της

πολεμικής αμερικανικής μηχανής τα πάρει στα χέρια του

ο αυστριακός ούννος Σβαρτζενέγκερ, δηλωμένος φαν

του Φύρερ και του Τρίτου Ράιχ. Προς το παρόν, σειρά

έχει τώρα, μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ, η Περσία μέ

τα πυρηνικά χάλια και τα μουλάδικα χαλιά. Πίσω από

τα γεράκια του Πενταγώνου κρύβονται πισωγλεντζέδες

μόδιστροι που χάνουν την πελατεία τους με τις ομοιό-

μορφες μπούργκες και τα τσαντόρ. Κόκκινο πανί η αρα-

βίδα γυναίκα για τον αδίσταχτο σχεδιαστή παρδαλών

ενδυμάτων, διότι έχει το θράσος να ράβεται μόνη της. Το

ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τους δικούς μας καλόγε-

ρους στο Άγιον Όρος! Γι' αυτό θέλουνε να βάλουνε γυ-

ναίκες, να γίνει η ντίσνεϊλαντ της ορθοδοξίας, μπας και

φορέσουνε κάνα συνολάκι της προκοπής οι εραστές τής

παναγίας, που ξεροσταλιάζουν ρακένδυτοι στο περιβό-

λι της. Τα συνθήματα στους τοίχους της ουρανούπολης

είναι βαλτές βαλβίδες στον ασκό του Αιόλου, που θα συ-

ναντήσει τον Ερμή στη γωνία, θα πέσει ξεφουσκωμένος

στα τέσσερα και θα του φιλήσει τα φτερωτά ποδαράκια.

109


Είχανε γνώση οι πρόγονοι, εκτός από βίτσια απε-

λευθερωμένα και λυτρωτικά καφενεία. Είχανε τον Ερμή

προστάτη θεό των κλεπτών και των εμπόρων. Ποιος

είναι, ορθόδοξε χαραμοφάη, ο πολιούχος του άμοιρου

αλβανού μετανάστη; Η Αγία Βαρβάρα, μετά την κατάρ-

γηση της χωροφυλακής την οποία προστάτευε επί μα-

ταίω, έχει ξωμείνει άνευ λατρευτικής πελατείας. Ας την

προσφέρουμε με αγάπη στον Αλβανό, να τον προστα-

τεύει από τη σκούπα της ΕΛΑΣ και το σκουπόξυλο της

ορθοδοξίας.

Θέλω να πω, ότι ήρθε ο καιρός να απαλλαγούμε επι-

τέλους από τους κοιλαράδες δεσπότες μια και καλή. Ώς

πότε, παλικάρια, θα μας γράφουνε στα παγκάρια τους;

Είμαι υπερήφανος διότι είμαι ζώον. Ζώον ελαττωματι-

κόν, με έντονη κοινωνικότητα και έμφυτο μίσος για το

κοπάδι ταυτόχρονα. Αγαπάω και φοβάμαι τον λύκο, κι

αν με ρωτήσεις χωρίς κάμερες και μικρόφωνα, θα σου

πω ότι καλά να πάθει η κοκκινοσκουφίτσα, και λίγα της

έκανε! Δε θέλω να πιστέψω ότι ο Σπανουδάκης, με το

ταλέντο και το χιούμορ του, έχει φίλο τον μπουχέσα τον

ανιψιό, εκτός κι αν γουστάρει τη Νατάσα.

Οι εκπομπές-μπουρδέλα έχουνε κατακλύσει τις τηλε-

οράσεις μας! Το λειτούργημα της κανονικής πορνείας

είναι σε μεγάλη κρίση από τον αθέμιτο τηλεοπτικό

ανταγωνισμό. Τσόκαρα, τσούλες, καρακοτάρες, στε-

φανωμένες πόρνες αποκλειστικής συζυγικής απασχό-

λησης εκμαυλίζουν καθημερινά αθώες παιδικές ψυχές.

110


Το απόλυτο ιδανικό: παραλιακή βίλα που τη γλείφει η

θάλασσα.

Η προστυχιά του υπονοούμενου βγάζει μια μικροαστί-

λα που εκπαιδεύει μελλοντικά θύματα αμερικάνικων

βομβαρδισμών. Ο λούτσος της Μενεγάκη είναι το σήμα

κατατεθέν του νεοελληνικού πολιτισμού. Οι κατσεκα-

λάδικες τηλεοπτικές εκπομπές μάς γαργαλάνε και μας

απειλούνε ταυτόχρονα. Κάτσε καλά για να σου δείξω

το βρακί της Φρατζέσκας, το νέο εμπόρευμα του Ρέβη,

το νυφικό της Τατιάνας, το μπουκάλι της Βίσση, το σώ-

βρακο του Γκλέτσου, τη γκλίτσα του Κουλούρη. Νισάφι

σύντροφοι, ο τηλεοπτικός εμετός αβγοκόβεται με ραδιο-

φωνικά σχόλια και μας πνίγει. Να βάλω δάχτυλο ή να

γίνω ανέμελο νούμερο της AGB και να κερδίσω κατσα-

ρόλα;

«Κάτσε κάτω, ρε! Αυτά να τα πεις στον Λιάκο σου που σε

δροσίζει, κοιλιόδουλε.»

«Τι λες, μωρή Ζακυνθινιά ρόμπα ξεκούμπωτη;»

«Μάζεψε τα λόγια σου, Μπέμπα Μπλανς της ορθο-

δοξίας, γιατί έχω πολλά ράμματα για τη γούνα σου.»

«Βούλωσ' το, Γενοβέφα Αλεξιάδου! Για να πιάσεις

στο στόμα σου τη γούνα μου, θα πρέπει να το πλύνεις με

αγιασμό από τον πανάγιο τάφο.»

Οι μισοί Αλβανοί φοράνε βιζόν από τις βίζιτες στη Μονή

Πεντέλης.

111


«Τράβα, μωρή, στο βαρέλι στην Εσφιγμένου, μη χάσεις

τη σειρά σου.»

Ιερά Σύνοδος αποκλειστικά. Έχουμε τον μακαριότατο

που μας αξίζει.

112

ΚΟΚΟΡΑΚΙΑ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ

ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ, ΚΥΡΙΕ, και θαυμαστά τα έργα σου. Αλλά

συγγνώμη που παίρνω το θάρρος να σου πω: τα περισ-

σότερα είναι ακατάλληλα. (

Έχει κάνει μεγάλη ζημιά η μακαρίτισσα η Βουγιου-

κλάκη μ' αυτό το μοντέλο της γατούλας που πλάσαρε

και πήρε στο λαιμό της όλη τη μεταπολεμική γενιά των

Ελληνίδων.

Αυτός ο φεμινισμός του κομμωτηρίου, με το θηλυκό

ναζιάρικο, παιχνιδιάρικο και υποτακτικό, που μαθαίνει

να κερδίζει τη ζωή με σκέρτσα και καπρίτσια του ξε-

νόφερτου μικροαστισμού, τραυμάτισε ανεπανόρθωτα

τα κοριτσόπουλα της πατρίδας, και στη συνέχεια οι

νεολαίες των κομμάτων ανέλαβαν και προσπαθούν να

ολοκληρώσουν το έργο της εθνικής μας σταρ. Δεν είναι

τυχαίο το γεγονός ότι, στις μέρες μας, οι περισσότεροι

από τους επιτυχημένους πράχτορες-διευθυντές των πο-

λυεθνικών εταιριών είναι πρώην κνίτες, ενώ στην κρατι-

κή μηχανή είναι πρώην χίτες και ταγματασφαλίτες.

Κνίτες, χίτες, ταγματασφαλίτες, η εθνική μας σταρ

και οι συνοδοιπόροι τους είναι, λοιπόν, οι υπεύθυνοι της

δουλείας του έθνους, που στενάζει κάτω από την μπό-

τα της εκσυγχρονιστικής αυτοκρατορίας. Εδώ, θέλω

να επισημάνω ένα μεγάλο σφάλμα των ιστορικών που

114


συλλήβδην απεφάνθησαν ότι το αρχαιότερο επάγγελ-

μα του κόσμου είναι η πορνεία. Με τέτοιες ανακρίβειες

προσπαθούν ύπουλα να τεκμηριώσουν τον επάρατο κα-

πιταλισμό με τις σοσιαλιστικές και δήθεν κομουνιστικές

του μεταμφιέσεις. Το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι η

πορνεία, αλλά το νταβατζιλίκι. Δεν πουλήθηκε μόνη της

η πρώτη πόρνη: ο πορνοβοσκός την έβγαλε στην αγορά

με το αζημίωτο. Ο νταβατζής, ο μεταπράτης, ο έμπορας

αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του συστήματος, είναι

το άλφα και το ωμέγα της αγοράς. Βλέπουμε, επομένως,

μ' αυτό το άλλο παράδειγμα, ότι η παραπληροφόρηση,

και τελευταία η υπερπληροφόρηση, είναι το υπ' αριθμόν

ένα όπλο των ελβετόψυχων εξουσιαστών που θέλουν να

κρατήσουν στο απυρόβλητο τους αξιωματούχους προα-

γωγούς μας.

Δεν είναι καθόλου εύκολη η δουλειά του εξουσια-

στή καρεκλοκένταυρου. Είναι υποχρεωμένος να σκαρ-

φίζεται συνεχώς νέα κόλπα για να διατηρεί την εξουσία

του και να κρατάει υποταγμένους τους υπηκόους του.

Τη μεγαλύτερη βοήθεια του την προσφέρει με το αζη-

μίωτο ο μάντης, ο αρχιερέας, ο τραγόπαπας. Η ηρωίνη,

μπροστά στο όπιο του λαού είναι απλή ασπιρίνη. Τόνοι

ολόκληροι μεθαδόνης είναι ανίκανοι να αποτοξινώσουν

τις χιλιάδες των πιστών που σέρνονται με τα τέσσερα

στις ανηφόρες, μπροστά από την Παναγιά της Τήνου

(μεγάλη η χάρη της).

Έχει βέβαια και το πόπολο τα ελαττώματα και τις

διαστροφές του. Η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία,

επί παραδείγματι, είναι σεξουαλικές παρεκκλίσεις βαθιά

115


ριζωμένες στην Ελλάδα και στη λεκάνη της Μεσογείου

γενικότερα που τείνει να γίνει μπιντές. Το σαθρό οικο-

δόμημα ενός συστήματος που στηρίζεται στο ψεύδος

και την απάτη, θα γκρεμιστεί σε μια νύχτα από τα πυρ-

πολημένα όνειρα των παιδιών του.

Η Νανά Δούκα Παλαιτσάκη-Σγόντσου παρακα-

λείται (ειρήσθω εν παρόδω) ν' αφήσει ήσυχα τα όνειρα

μου και να σταματήσει να εμφανίζεται μ' αυτό το λευκό

αραχνοΰφαντο φόρεμα που το ανασηκώνει ξεδιάντροπα

μπροστά μου, χωρίς βρακί. Χωρίς αιδώ, εδώ και τώρα,

να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ποια είναι τα

επιτεύγματα του περιβόητου αμερικάνικου πολιτισμού

που έχει το θράσος να επιμένει να τα επιβάλει και πα-

γκόσμια; Να σου πω εγώ το κυριότερο; Φοράνε ανάπο-

δα το καπέλο για να έχει σκιά ο σβέρκος τους και να μην

τσούζουνε οι σφαλιάρες. Ποπ-κορν και κόκα-κόλα, για

τις κότες και τους κουτούς αντίστοιχα.

Είναι πολλά τα βέλη στη φαρέτρα των γουρουνιών

με τους χάρτινους γιακάδες. Ο δηλητηριώδης καταμερι-

σμός της εργασίας καταρρακώνει ψυχολογικά τον εργα-

ζόμενο, όταν σε όλη του τη ζωή βιδώνει μια συγκεκριμέ-

νη βίδα του σασί της Μερσεντές, που τη βλέπει ολόκλη-

ρη μόνο σε φωτογραφίες. Πρόσεχε τις μπανανόφλουδες

που σου πετάνε, τις οποίες, ευτυχώς, πολλές φορές τις

πατάνε και οι ίδιοι οι μπανανοκράτορες. Η δημοκρατία

δι' αντιπροσώπων γλιστράει θανατηφόρα, ο εκσυγχρο-

νισμός επίσης, όπως και η τεχνολογική επανάσταση, που

θα δουλεύουνε τα κομπιούτερ κι εμείς θα καθόμαστε. Εί-

δες τώρα που ψηφίζουνε και οι φυλακισμένοι; Μεγάλο

116


επίτευγμα της δημοκρατίας! Θα μπορεί ο κάθε ισοβίτης

να στείλει τον Καμμένο στη Βουλή και να δει καλύτερες

μέρες στο εκσυγχρονιστικό κελί του.

«"Δουλειά δεν είχε ο διάολος, πηδούσε τα παιδιά του" λέει

η σοφή λαϊκή παροιμία, γι' αυτό και η ελληνική επαρχία

δεν έχει ανάγκη το αφορολόγητο πετρέλαιο, αλλά την

πάταξη της αιμομιξίας με την απελευθέρωση της σεξου-

αλικότητας από τα ράσα των παπάδων και των ψυχικά

ανώμαλων τσιφλικάδων. Να ξαναγυρίσουν οι καντάδες

στις γειτονιές! Οι κανατάδες να πάρουν τη σκυτάλη από

τον ένδοξο Μπαρμπαγιάννη. Ο Μπαρμπαστάθης ν' αφή-

σει ήσυχο τον αρακά και να μπει ο ίδιος στην κατάψυξη.

Έξω η Κίνα από το Χονγκ Κονγκ, λευτεριά στον Κινγκ

Κονγκ, και να μπούνε επιτέλους γεννητικά όργανα στις

κούκλες των παιδιών και στους ήρωες των κινουμένων

σχεδίων της αντίδρασης...»

Μ' αυτά τα συνθήματα έκλεισε την προεκλογική του

ομιλία ο εναλλαχτικός πολιτευτής, δίπλωσε τα χαρτιά

του, μπήκε στο βαρέλι δίπλα από την εξέδρα που ήταν

γεμάτο βενζίνα αμόλυβδη, και αυτοπυρπολήθηκε.

117

O L A SKATA

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Οι πολλές τέχνες ερημώνουν τα σπί-

τια! Κι έρχονται μετά οι εργολάβοι, οι προαγωγοί με το

αρχαιότερο τους επάγγελμα, τους βάνουνε κόκκινους

γλόμπους και αραδιάζουν στα παιδικά δωμάτια την προ-

σοδοφόρα πραμάτεια τους: πουτάνες, εθνικά ιδεώδη,

χριστιανικά άλλοθι με ακράτεια φιλοδοξίας και μίσους,

με απώτερο σκοπό την εκδίκηση της μητέρας τους και

της κοινωνίας, που αρνήθηκαν να τους αναγνωρίσουν

ως χαρισματικούς ζεν πρεμιέ. Αυτή είναι, εν ολίγοις, η

φιλοσοφία του Ζεν που, όταν στοχεύει τον κορυφαίο

στόχο, ως ευθύβολο τόξο, κερδίζει το μισό ήθος, την

κατά συνθήκην αξιοπρέπεια.

Ζενίθ ή τζίφος, λοιπόν, αλλά και η αποτυχία, όταν

βουτάει στην τίμια φτώχεια της Ανατολής, έστω και ως

αμαρτωλή παπάρα νηστεύοντος μοναχού, φωτίζει το

απόκρυφο σημείο της γυναικείας ηδονής. Φωτίζεται το

σημείο τζι, και ο τζίφος επαναφορτίζει τους όρχεις τής

ζωοφόρου παλιγγενεσίας. Βολοδέρνουμε, όπως καταλα-

βαίνεις, σαν την μπίλια του φλίπερ, πότε στο «Λάθε βι-

ώσας» των επικούρειων και πότε στο «Ζωή και κόντρα»

των κυνικών. Ταμπουρωμένος εδώ και πολλά χρόνια στο

θεωρείο των γέρων του Μάπετ Σόου, παρακολουθώ με

αηδία το χιλιοπαιγμένο σίριαλ της περιβόητης κάθαρ-

119


σης, αυτή την ατέλειωτη πορεία του μαχαιριού που, από

τότε που γεννήθηκα, απειλεί να φτάσει στο κόκαλο.

Τα ίδια γελοία υποκείμενα όλων των χρωμάτων, με βα-

ρύγδουπες δηλώσεις, καθησυχάζουν το χριστεπώνυμον

πλήθος ότι θα μπει μια τάξη στην αποικία των αμερικα-

νοφονιάδων και θα λάμψει η αλήθεια σαν το ταλέντο

του Φώσκολου.

Ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουραγών! Η βασιλεία των

ουραγκοτάγκων, μια ζωή έρμαια στα νύχια των μεγα-

λοπαπάδων και μεγαλοαστείων αμερικανοτσολιάδων.

Σαν δεν ντρεπόμαστε, που καθόμαστε με σταυρωμένα

χέρια και ακούμε τις πομπές του κάθε Γιοσάκη, του Γιου-

σουφάκι, του Κωλοσούζα, του Παπαρούπα και του κάθε

γελοίου-άρρωστου θεομπαίχτη που ξεκατινιάζεται στις

τηλεοράσεις. Γίνεται μια ανακατανομή της πανούκλας

και καταβροχθίζουμε τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο,

ως υπόθετα ανακούφισης της αθεράπευτης καθημερινής

μας μιζέριας. Ο Ρασπούτιν αποδεικνύεται Παναγία μ'

αυτά που ακούμε για το φασισταριό με τις μαύρες ρό-

μπες, που ξεζουμίζουνε τις γριούλες «διά την ανέγερσιν

του ιερού ναού» και τα τρώνε με αλβανά τεκνά στην

Καραϊβική και τους αγρίους τόπους. Η δημοσιογραφική

καραμέλα, βέβαια, που σφραγίζει όλα αυτά τα δυσώδη

ρεπορτάζ, είναι μία και φαρμακερή: «Αυτά τα φαινόμε-

να σήψης είναι μειοψηφικά, η πλειοψηφία είναι ενάρετη

και αγαθοεργός!» Σε ποιον τα πουλάτε αυτά, γουρουνό-

ψυχοι δημοσιοκάφροι; Έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα η

αποκάλυψη σκανδάλων από την τηλεόραση; Ή κάποια

120


στιγμή το ξεχνάτε και περνάτε με τις ίδιες μεγαλοστο-

μίες στο επόμενο; Η αλήθεια είναι μία, όπως την αναμε-

ταδίδουν τα διεθνή πρακτορεία φωτομοντέλων: οι δικα-

στές και οι παπάδες, με βυζαντινή καμαρίλα και μεθο-

δολογία Μεσαίωνα, αυτοδιορίζονται με αλλαξοκωλιές.

Δεν εκλέγονται από τον λαό, και υπηρετούν αυτούς που

τους διορίζουν και τα ταπεινά τους ένστικτα.

Θα έβγαινε ποτέ με δημοκρατικές διαδικασίες, μέσα

από τον λαό, ένας ανεκδιήγητος τουρκοφάγος, ένας

ομοφοβικός ρατσιστής, ένας υπηρέτης της χούντας ως

αρχηγός της Εκκλησίας, της αγάπης; Δικαστές και πα-

πάδες διορίζονται από το κράτος και υπηρετούν απο-

κλειστικά ταξικά συμφέροντα. Τα περί δικαιοσύνης και

αγάπης είναι παραμύθια για αμόρφωτους!

Ουστ, μωρή άσχετη βυζαντινοκοπέλα.

Ο κοκκινούλης έγινε μαύρος από το κακό του κι έμεινε

με τον γαλάζιο πυροσβεστήρα στο χέρι, όπως άλλωστε

και όλοι οι κοκκινούληδες της δεξιάς και αριστεράς προ-

όδου, που δεν συμφωνούν με το κλείσιμο των δρόμων

από τα τρακτέρ, γιατί, άμα παίζει η αεκάρα στην Τούμπα

πώς θα πάνε οι χανούμισσες στην ένδοξη Μακεδονία να

ενισχύσουν το όραμα του Ντέμη για μια Ελλάδα νέα,

όπου αγκαλιασμένοι και αδελφωμένοι οι οπαδοί όλων

των ομάδων θα αλληλοπρεζώνονται στις εξέδρες για να

απορέσουν οι πρόεδροι να κάνουνε τις δουλειές τους με

ξένα κόλλυβα.

Αυτή η λογική της επανάστασης με το Γκάντι είναι

των κομουνιστών εσωτερικού χώρου για να βγάλουνε

121


καμιά γκόμενα με μεγάλα βυζιά, να 'χουνε ένα μέτρο

σύγκρισης όταν θα βλέπουνε αγκαλίτσα στον καναπέ το

Θωρηκτό Ποτέμκιν. Οι εγκάθετοι των Αμερικανών και

των Ευρωπαίων που κυβερνάνε την πατρίδα μας, είναι

σε διατεταγμένη υπηρεσία. Πρέπει πάση θυσία να εξα-

φανιστεί ο αγροτικός πληθυσμός, και οι αγρότες να γί-

νουνε υπάλληλοι των πολυεθνικών σούπερ μάρκετ που

επενδύουν στην ελλαδάρα μας! Δεν το λέω εγώ, το λένε

τα στοιχεία! Από το 1996, σε οχτώ χρόνια, οι αγρότες,

από το 22% του πληθυσμού πέσανε στο 12%, και από

την πρώτη θέση των εργαζομένων πέρασαν στη δεύτε-

ρη, με πρώτους, πλέον, τους υπαλλήλους πολυεθνικών

εταιρειών.

Έχει φούριες το Καρφούρ, ανοίγει συνέχεια υποκα-

ταστήματα και θέλει υπαλλήλους, δεν μπορεί εσύ να

αράζεις στο καφενείο και να σπέρνεις μπαμπάκι. Μπα-

μπάκο, χτυπάνε την πόρτα! Και δεν είναι ο γαλατάς! Εί-

ναι ο δωσίλογος υπουργός, που με ευρωπαϊκά φιρμάνια

στρατολογεί άνεργους αγρότες για τα ταμεία του Βασι-

λόπουλου. Είδες μεγαλεία ο βατραχομούρης, από παρα-

κατιανός στα λασπόνερα, πορνοβοσκός, ν' αρμέγει και

του πουλιού το γάλα;

Αχ! Τι τραβάμε κι εμείς οι χωνεύτριες, στο καζανάκι τής

Μεσογείου! Να μας φουσκώνουνε σαν τα παγώνια από

τα μικράτα μας για το ένδοξο παρελθόν και τα με·γαλεία

του έθνους. Εμείς, το Βελγικό Κονγκό και η Ταγκανίκα

έχουμε τόσο πολλές εθνικές επετείους. Κάθε τρεις και

λίγο, δώσ' του ταρατατζούμ και εμβατήρια, δώσ' του

122


αιμοσταγείς ήρωες, δώσ' του αντριλίκι, με αποτέλεσμα

η αυτιστική αναδελφότητα να τρώει τα παιδιά της και

να τα προσφέρει ευνουχισμένα στους πεζοναυτικούς

σχεδιασμούς των συμμάχων. Είναι κοινό μυστικό και

σκαμπρόζικο ανέκδοτο μεταξύ των εταίρων μας στην

ευρωπαϊκή κενότητα η αποκάλυψις των ακρωνυμίων

της ενδόξου πατρίδος μας. Ελλάς σημαίνει, αν μεταφρά-

ζω σωστά από τα αγγλικά: «Εθνικοαυνανιστική Λίγκα

Λαμόγιων Αλλοπρόσαλλης Σωματεμπορίας». Γιου εφ

όου, αγνώστου ταυτότητος μ' έρποντα αντικείμενα. Δεν

αντέχω άλλο ένδοξο παρελθόν με σάπιο παρόν και δυσ-

οίωνο μέλλον.

Να σου πω και κάτι μεταξύ μας, καρντάση. Η Μακεδονία

είναι σαν τη Ρόδο χωρίς το πήδημα. Πίσω έχει η Ελλάδα

το γλεντζέ. Να σου πω και το άλλο. Οι Τρεις Σωματο-

φύλακες το πνίγανε το κουνέλι αναμεταξύ των. Ο Ζορό,

όταν έβγαζε τη μάσκα, φόραγε τα τακούνια της μάνας

του και τραγούδαγε: «Είμαι εγώ γυναίκα φίνα, ντερμπε-

ντέρισσα». Μην την ψάχνεις τη δουλειά, «κίναιδοι και

παλικάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια». Γιοσάκη, θυμήσου,

μια ζωή πιστοί σου.

Όπως είπε και ο άγιος Χριστόδουλος, «και οι παπάδες

είναι άνθρωποι και μπορεί να κάνουν λάθη». Όπως ο Κω-

λοσούζας, ο πρώην διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου

του αρχιεπισκόπου, που συζούσανε σαν καλοί χριστιανοί

και του την έδωσε ξαφνικά, πέταξε τα ράσα και το 'σκάσε

σαν την τρελή. Δεν είναι για γέλια, για κλάματα είναι. Η

υποκρισία και η σοβαροφάνεια των τρομαγμένων.

123


Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ιταλική δικαιοσύνη,

και συγκεκριμένα στη μοναδική δικαστίνα του Μιλά-

νου, Κλεμεντίνα Φορλέο. Είπε η γυναίκα το αυτονόητο,

αθωώνοντας τους κατηγορούμενους για τρομοκρατία

ιρακινούς αγωνιστές! Τι είπε δηλαδή, κι έπεσαν από τα

σύννεφα οι δωσίλογοι να τη φάνε; «Ο ανταρτοπόλεμος

σε μια χώρα υπό κατοχή είναι νόμιμο δικαίωμα και δεν

είναι τρομοκρατία.» Άκου τι ξεστόμισε το κουμούνι, η

αναρχολεσβία! Ότι, όταν αντιστέκεσαι ευρισκόμενος σε

άμυνα και δεχόμενος δολοφονικές επιθέσεις από ξένα

στρατεύματα, είσαι αγωνιστής πατριώτης και όχι διε-

θνής τρομοκράτης! Αίσχος! Να, κάτι τέτοιοι δικαστές

υπάρχουνε και χαλάνε τη σούπα και δεν μπορεί να τα-

κτοποιήσει τους θεοσεβάμενους προϊσταμένους του ο

Γιοσάκης.

Τώρα θα το γυρίσουνε το παραμύθι, γιατί είναι το

γνωστό ντουμπλ φας με το σιωνιστικό χάπι εντ. Ξένα

κέντρα και ύπουλοι μηχανισμοί που θέλουνε να κατα-

στρέψουνε την Ελλάδα —επειδή τη φοβούνται μη με-

γαλουργήσει ξανά και τη ζηλεύουνε—, έχουνε στήσει

όλο αυτό το βρόμικο παιχνίδι εναντίον των παπάδων

και της ορθοδοξίας, όπως και κατά των αδέκαστων

λειτουργών της δικαιοσύνης, για να καταστρέψουν το

ελληνικό έθνος όπως κάνανε με τον Κεντέρη και τη

Θάνου, αποκόβοντας τους από τον ομφάλιο λώρο τής

αναβολικής μητέρας Αμερικής. Η κατάρα της εβραίας

ομοφυλόφιλης τσιγγάνας έχει παγώσει το αίμα των Ελ-

λήνων κάτω από το αυλάκι. Φωτιά στα συρματόσχοινα

124


του Ρίου-Αντιρρίου. Η γέφυρα του σατανά στα δόντια

του θηρίου.

Στην τούρλα του καρνάβαλου της ορθοδοξίας —που έχει

το θράσος να μηνύει τα αποκριάτικα παραδοσιακά τρα-

γούδια του αθυρόστομου πλην τίμιου ποιμνίου, και δεν

κοιτάει τα μούτρα της που είναι βουτηγμένα μέσα στις

σερβιέτες του Γιοσάκη και τα τακούνια του αρχιμανδρίτη

Σούλα—, σ' αυτήν την Εκκλησία της αρπαχτής και της

ανωμαλίας έχει βάλει την υπογραφή του ο πρωθυπουρ-

γός με τη γυναίκα του για την υποχρεωτική αναγραφή

του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Άκου κι άλλο φιρ-

μάνι της κυβέρνησης των σεμνών και ταπεινών νεοπα-

σόκων: «Η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει τις εκλογές τής

30ής Ιανουαρίου στο Ιράκ, ως ένα σημαντικό βήμα προς

ένα καλύτερο και δημοκρατικό μέλλον!»

Γεια σας, λεβέντες, ελληναράδες! Εμπρός να στηρί-

ξουμε τις ελεύθερες εκλογές και στο Γκουαντανάμο!

Μην παρεξηγηθούμε, Ορφανέ μου, είπαμε το μαχαίρι

να φτάσει μέχρι το κόκαλο, όχι μέχρι τον Κόκκαλη. Οι

φούσκες και οι μεγαλόστομες μπαρούφες περί αυστη-

ρότητος και αμείλικτης δικαιοσύνης για την πάταξη

της βίας στα γήπεδα κρατήσανε μόνο τρεις μέρες. Εί-

ναι περίεργα μαγαζιά οι ποδοσφαιρικές ανώνυμες εται-

ρείες, δεν τους ενδιαφέρουν οι φίλαθλοι-πελάτες. Οι

μισθοφορικοί στρατοί των χαπακωμένων έχουν μεγα-

λύτερη αξία στα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ των νονών

της μπάλας.

125


Θα γελάσουμε πολύ με το σύντομο ανέκδοτο: «Ελεύθε-

ρες εκλογές στο κατεχόμενο Ιράκ». Το πατροπαράδοτο

ελληνικό φιλότιμο φαίνεται να εξαντλείται στη φιλαν-

θρωπία με το τσουνάμι και τις δημόσιες σχέσεις φιλευ-

σπλαχνίας του Μπιλ Γκέιτς και του θλιβερού Μπόνο των

U2. Ένα θα σου πω πριν σ' αφήσω στη μακάρια ησυχία

σου. Τα φτωχά παιδάκια του τρίτου κόσμου, που δήθεν

τα λυπάσαι, είναι πολύ πιο ευτυχισμένα από τα δικά μας

παιδιά που λιώνουνε στα διαμερίσματα αγκαλιά με τα

πλέι στέισον και τα καλωδιωμένα ποντίκια. Τουλάχι-

στον, τα ποντίκια στην Ταϊλάνδη είναι ζωντανά!

126

ΟΙ ΛΟΥΓΚΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα; Γιατί

πέφτουνε τα ελικόπτερα, παιδί μου, πέφτουνε σαν το

χαλάζι το ένα μετά το άλλο, στο Ιράκ που αντιστέκε-

ται, στο Ιράκ που επιμένει ότι δεν είναι ο τρομοκρατι-

κός ελέφαντας της αμερικάνικης αυτοκρατορίας που

είναι σε ελεύθερη πτώση και πιάνεται από τα μούσκλα

του Σβαρτζενέγκερ. Τα φοβερά και τρομερά ελικόπτερα

Σινούκ με τ' όνομα, άμα τα διαβάσεις ανάποδα —όπως

οφείλεις εκ του γεγονότος ότι ανήκουν εις τα τάγματα

του εωσφόρου—, ονομάζονται Κουνίς. Κουνήσ' απ' τη

θέση σου, μη σου ματιάσουμε το μάτσο καρααδερφίστι-

κο πρότζεκτ.

Ιερολοχίτικα, αρχαιοελληνικά κόλπα ξεσηκώνουνε

τα αμερικανάκια στις επικίνδυνες αποστολές της μέσης

της Ανατολής. Η αλλαξοκωλιά, θα λέγαμε χυδαϊστί, εις

τους πεζοναύτας, πάει σύννεφο. Ερωτευμένοι φαντάροι,

ντιντήδες με παραλλαγή, τρέμουνε μην τους αγκαλιά-

σει καμιά ντόπια ανθρώπινη βόμβα κι αφήσουνε ορφανό

το δεσμό τους. Υπάρχει, βέβαια, και ο φερετζές του πε-

ζοναύτη, που είναι η οικογένεια, η γυναίκα του και τα

παιδιά του, που τον περιμένουν πίσω στην πατρίδα για

την ετεροφυλόφιλη παλινόρθωση. Οι βιασμοί στο κατε-

χόμενο Ιράκ είναι καθημερινή πραγματικότητα, ο εφαρ-

128


μοσμένος μισογυνισμός που είναι η βενζίνη στη μηχανή

του φαντάρου, του φαντάρου που κάνει πέτρα την ορμή

του και διεμβολίζει την ιθαγενή τσούλα, ενώ με κλειστά

μάτια φαντάζεται ότι ερωτοτροπεί με τον συμπολεμιστή

του!

Η πτώση των αγγέλων, μεγάλη η χάρη τους, που γιορ-

τάζουνε μαζί με την πολεμική μας αεροπορία, ο Μιχαήλ,

ο Γαβριήλ, η Αγγελική, η Κούλα και τ' άλλα παιδιά με

τα φτερά και τα πούπουλα, όπως πολύ σωστά αναφέρει

στο ομότιτλο σύγγραμμα του και η πάλαι ποτέ εταίρα

του εισαγγελέως, οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, ούτε με

«ύψιλον» αλλά ούτε και με «γιώτα». Έτσι, δεν μπορεί να

σου δείξει κάποιος άγγελος τον φίλο του και να του πεις

ποιος είναι! Για να διαπιστώσεις δε και τη μισαλλοδοξία

του επάρατου χριστιανισμού, επί του ανθρωπινότερου

και πλέον γκλάμορους δωδεκαθέου υπήρχε ένας άγγε-

λος που έκαμε όλη τη δουλειά, ο ταχυδρόμος Ερμής με

τα φτερά στα πόδια και στην καρδιά. Για τους κλέφτες

και τους κομπιναδόρους, τους οποίους προστάτευε, κι

αυτοί με τη σειρά τους τον τιμούσαν. Ήρθε, μετά, η ξε-

νέρωτη και ανέραστη εβραιοχριστιανική μπίζνα, πήρε τα

φτερά από τα πόδια, τα 'βαλε στην πλάτη και αύξησε τον

αριθμό των αγγέλων —όπως το ΠΑΣΟΚ τους δημοσίους

υπαλλήλους— σε ανεξέλεγκτο σημείο, με αποτέλεσμα

όλο και κάποιος να ξεπέφτει και να μας ταλαιπωρεί,

καλός και άγιος ο Γαβριήλ, αρκεί να μην έχει αδηγαβρέ

και τον πιάσουνε οι ανταγωνισμοί του με τον έτερο των

αρχαγγέλων, Μιχαήλ, και αρχίσουν τις σκανταλιές τού

129


στιλ φαγουρόσκονη στα φτερά, σπερματόσκονη στους

κρίνους, παιχνίδια επικίνδυνα με αγράμματους, χαμηλής

νοημοσύνης ανθρώπους-υποχείρια και δουλοπρεπείς μα-

ριονέτες κάτω από τα μαύρα φουστάνια αδίσταχτων ρα-

σοφόρων.

Η πολλή καταγγελία τρώει τον αφέντη, που νομίζει ότι

βγήκε αλώβητος από τη μαμά και τον στρατό. Όσο με-

γαλώνουμε, τα ελαττώματα μας διογκώνονται, φουσκώ-

νουμε σαν αρσενικές γαλοπούλες και περιαυτολογούμε

ακόμα και μπροστά στον καθρέφτη μας. Ανίατες αυτι-

στικές αρρώστιες που καταστρέφουνε τα καλύτερα παι-

διά, που εξαφανίζονται ξαφνικά κάτω από τα φαγωμένα

τους ρούχα. Ο μάγκας, από ένστικτο, την κοινωνία την

αποκαλεί κενονία, μπερδεύει με λανθάνουσα γλώσσα

το κοινό με το κενό. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι το αλι-

σβερίσι με το μεταφυσικό έχει γούστο και ανθρωπιά αν

το επιχειρήσεις μέσα από τις συμμορίες των μυημένων

ινδιάνων των Μάγιας και των Μυστών των Ελευσίνιων

Μυστηρίων και όχι της νεοχριστιανικής δουλοπρέπειας

με το γλείψιμο της κατουρημένης ποδιάς του κάθε καρα-

γκιόζη ποιμενάρχη. Μην πας μακριά: όταν έπεσε η Βα-

σιλεύουσα, ποιος έσπευσε πρώτος πρώτος να δώσει τα

διαπιστευτήρια και να δηλώσει υποταγή στον Μωάμεθ

τον Πολιορκητή; Ο ποιμενάρχης, ο Σχολάριος, μαζί με

τον προδότη, τον κερκοπορτιέρη, το Νοταρά.

«Εγώ την άνοιξα την πόρτα, βασιλιά μου, σου δηλώ-

νω υποταγή, κι ό,τι μου πεις θα το κάνω» λέει ο προδό-

της δίπλα στον παπά που επικροτεί.

130


«Κατέβασε τα παντελόνια σου» του λέει ο Μωάμεθ

που ήτανε παραδοσιακός και μερακλής. Αφού του πέτα-

ξε τα μάτια έξω του προδότη που είπε το δεσπότη Πα-

ναγιώτη, κι ο παπάς από δίπλα είχε σκάσει από τη ζήλια

του, του λέει ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής: «Πήγαινε σπίτι

σου τώρα, κι αύριο να μου φέρεις τον δεκατετράχρονο

γιο σου».

Πήγε σπίτι ο Νοταράς και αυτοκτόνησε. Οι απόγο-

νοι του αγάμητου κανακάρη του μας ταλαιπωρούν μέχρι

σήμερα.

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα, λέει η σοφή

λαϊκή παροιμία, που δε διαχωρίζει τους λαϊκούς από τους

παπάδες. Από πού ξεφυτρώσανε αλήθεια αυτοί οι παχύ-

σαρκοι γέροι με τις μαύρες ρόμπες και το γυαλιστερό

μάτι, ξελιγωμένοι για εξουσία, χρήμα και δόξα; Βρομοκο-

πάνε βυζαντινή καμαρίλα, ελληναράδες, πισωγλέντηδες,

ακροδεξιοί, φασίστες, αδίσταχτοι, σώνει και καλά να μας

βάλουνε σε περιπέτειες επειδή δεν είναι ικανοί να ξεχω-

ρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Μισές δουλειές μια ζωή

το λαϊκό κίνημα. Έδιωξε τον βασιλιά κι άφησε τους τρά-

γους να αυτοδιορίζονται με αυτοκρατορικές μεθόδους,

να αυτοαποκαλούνται «άγιοι» χωρίς να ντρέπονται. Ο

μόνος άγιος που θυμάμαι, είναι ο Αγιος Πρεβέζης, αγκα-

λιά ολοτσίτσιδος με νταλικέρη στα πρωτοσέλιδα των

εφημερίδων, σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Καρατζα-

φέρη. Επίσης, δεν ξεχνώ και τον Άγιο Παπαρούπα, που

κάτω από το πετραχήλι του μαρτύρησαν εκατοντάδες

πιστές ενορίτισσες. Έμποροι του πιο σκληρού ναρκωτι-

131


κού, της θρησκείας, σπρώχνουνε to όπιο του λαού μετα-

τρέποντας φοβισμένους γέροντες και αμύητους κομπλέ-

ξικούς νεαρούς σε επικίνδυνα πρεζάκια, αποχαυνωμένα

και παραδομένα στη σιωνιστική αποκάλυψη. Βολεύει

τον εκσυγχρονισμό ελληνικού τύπου αυτή η κατάσταση,

κι απ' ό,τι μαθαίνω, είναι εδώ και θα παραμείνει στα άγια

χώματα της πατρίδας το αμερικάνικο FBI για να βραβεύ-

σει όλους τους υποτακτικούς της αντιτρομοκρατικής,

για την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη.

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών.

132

Ο ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΚΩΛΟ

Όλα μπερδεύονται γλυκά στη γυάλινη λυχνία

καθόδου στη βοθροψυχή τού κάθε κουασιμόδου,

που μπαίνει μες στο σπίτι μας απ' τα παραθυράκια,

κι αδειάζει απ' τις κονσέρβες του γέλια και παλαμάκια.

Ο ΦΛΟΡ ΜΑΝΑΤΖΕΡ, ο φλώρος διευθυντής, τακτοποιεί τα

πτώματα στο πλατό για να τα πατήσει ο παρουσιαστής

και να γίνει διάσημος με ημερομηνία λήξεως. Μπείτε

στην ουρά, μωροφιλόδοξοι καλλιτέχνες, να πουλήσει

στην πλάτη σας τα παγωτά της η Χάγκεν Ντας, να γε-

μίσει το σώμα σας μπλε και πράσινους κόκκους, να κολ-

λήσετε κοκκύτη, να βήχετε και να φτύνετε στη μούρη

μας τον πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο. Τα πεντοχίλιαρα

είναι πρέζα, σε μαύρα τούβλα κομμένη, να φουσκώνει τη

θήκη της πούστρας δίπλα από το ασύρματο μικρόφωνο.

Στην πούδρα μάς έχουνε! Με κασμά μάς ξύνουνε τα από-

κρυφα! Δίπλωσε, λεβέντη μου, το χαρτονόμισμα, κάν' το

καλαμάκι και ρούφα τη σκόνη πάνω από το γυαλί με

τις γραμμές χαμηλής ευκρίνειας. Ψοφάμε για αμφίδρο-

μη επικοινωνία, ψηφιακή! Τώρα που έκλεισε η λεωφό-

ρος της αρετής λόγω έργων σινεμασκόπ και προλότζικ

με τον Σβαρτζενέγκερ, η κακία έγινε μονόδρομος. Πάτα

γκάζι να φάνε τη σκόνη σου.

134


Η προγναθική σουσουράδα με το υψηλό άι κιου ανάμεσα

στα πόδια έχει στο μπίρι μπίρι όλες τις νοικοκυρές τής

επικράτειας. Πώς να σιδερώσουνε οι καψερές, πώς να μα-

γειρέψουνε για να φαρμακώσει η οικογένεια το μεσημέ-

ρι... Τα μανεκέν καίνε το φαΐ, ο στιρέλας καίει τα πουκά-

μισα και ο σπόνσορας βάζει φωτιά στο σπίτι ολόκληρο.

Ολογράμματα, χασάπη, να δούμε τη μιζέρια τρισδιάστα-

τη, να τη 'φχαριστηθούμε. Η προπέλα στην ντιβανοκα-

σέλα αλέθει τα χειμωνιάτικα, και το μικρό καλοκαιράκι

του Αγίου Δημητρίου στολίζεται με κουρέλια. Ζήτω η 28η

Οκτωβρίου, ζήτω το έθνος εξαιρετικά, με τα άφιλτρα να

κρατάνε συντροφιά στον φυλακισμένο θεριακλή.

Με πύρινα γράμματα, στον ουρανό του αυτοκινήτου

από γερμανικό αλουμίνιο γράφεται το «ΟΧΙ» και αναβο-

σβήνει, ενώ στο πίσω κάθισμα βγάζουνε τα μάτια τους

αυτοί που χρωστάνε. Όχι, λοιπόν: Όμιλος Χιτών Ιδιωτών

με ένδοξο παρελθόν και αμφίβολο μέλλον. Όλες οι προο-

δευτικές εφημερίδες διαφημίζουνε τις αγγελίες με τις τσα-

ούσες στο χώρο σου. Πατσές και ποδαράκια εφηβικά, να

τα ακουμπήσεις για να πιστέψεις στο τηλεοπτικό θαύμα.

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο και τρία

και τέσσερα παιδιά,

να τ' αμολήσω στα φανάρια, να γίνουν επαίτες,

να βγάλουνε λεφτά.

Μα όσο κι αν ψάχνω δε βρίσκω άλλο φανάρι,

όλα μας τα 'χουν πάρει,

γύφτοι και Αλβανοί.

135


Μη βάζεις τίποτα στο στόμα σου, αν δεν το πας πρώτα

για εξέταση στο χημείο του κράτους. Ένα πακέτο μάρ-

μαρο τους πήγανε τις προάλλες, και πέσανε από τα σύν-

νεφα. Γιατί στα σύννεφα κάνει τις χημείες του το κρά-

τος. Με αποτέλεσμα, όταν βρέχει, να μαστουρώνουνε

τα ζαρζαβατικά και να μας κάθονται στο στομάχι. Ηρω-

ίνη παντού, και η Ιθάκη είναι sold out, μόνον όρθιοι. Οι

έμποροι του λευκού θανάτου ωχριούν μπροστά στους

εμπόρους της Καιομένης Βάτου, που πουλάνε το όπιο

του λαού στις εκκλησίες και τα γήπεδα.

Άνθρωπος ήτανε και ο δραπέτης, φυσικές ανάγκες είχε,

ερωτεύτηκε το ξέκωλο το πρωινό στην καφετέρια της

αυλής του Μίνωα. Σε βαθιά νερά ήθελε να κολυμπήσει

και το πλήρωσε με την ζωή του. Τσάμπα πράμα δηλαδή,

ζωή είναι αυτή, να κρύβεσαι μαστουρωμένος στα βόρεια

προάστια; Άσε που μυρίζανε και τα πόδια της εξαρτημέ-

νης που κουβάλαγε μαζί του για ξεκάρφωμα. Τα τοξικά

αέρια που αναδύονταν από την αεροσόλα της βρομιάρας

λεγάμενης έκαναν αφόρητη την ατμόσφαιρα μέσα στη

νοικιασμένη γιαπωνέζικη κούρσα. Ο μουστάκιας έχασε

την υπομονή του, έβγαλε το πιστόλι και πυροβόλησε την

παπουτσωμένη γάτα, την ψόφια. Το λάθος του ήτανε ότι

πήγε την πυροβολημένη σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Αν

την πήγαινε στο ΕΣΥ, τώρα θα ζούσε και θα χαιρότανε τον

πρωινό του καφέ απέναντι από το ξέκωλο, στο ενυδρείο

με τις εικόνες. Τραγική ιστορία, μέσα από τη ζωή, κι αν

δεν είχε παραιτηθεί ο Βέλτσος από το Εθνικό Θέατρο, θα

136


το ανέβαζε στα λατινικά για να μην καταλάβει κανείς τί-

ποτα κι έχουμε παρατράγουδα. Αν δεν γίνει επανάσταση

μέσα στους επόμενους μήνες, δε μας βλέπω καλά. Πόσο

ν' αντέξει ο Ανδρέας Μικρούτσικος, ο άνθρωπος μας ο

προωθημένος στις γραμμές του εχθρού;

Κράτα Ανδρέα, για μια καινούργια Ρέα.

137

Β Ρ Ο Μ Ι Ά Ρ Ε Σ Μ Έ Ρ Ε Σ

ΑΠ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, η αγαπημένη μου είναι η γιορτή

της γυναίκας που γιορτάζει μασκαρεμένη σε άνδρας! Η

συγκεκριμένη επέτειος αποτελεί τη χαρά του στριπτιζά-

δικου, όπως του Αγίου Βαλεντίνου είναι η χαρά του αν-

θοπώλη. Παίρνουνε ρεπό οι στριπτιζούδες και τις αντι-

καθιστούν αρσενικές ρεπατζούδες, διότι, γιορτάζοντας,

η γυναίκα απαιτεί ίσα δικαιώματα στον αυτοεξευτελισμό.

Είναι σαν τον εργάτη, που τα Σάββατα ντύνεται εργο-

δότης, καρικατούρα αφεντικού, και ξεσπάει μεθυσμένος

σε γκαρσόνια, σκυλοτραγουδίστριες και απελπισμένους

οικονομικούς μετανάστες.

Η γνωστή τακτική του συστήματος, που μας διαι-

ρεί για να βασιλεύει, κι εμείς, δυστυχώς, παρασυρόμε-

θα και υπακούουμε με κρύα καρδιά στις επιταγές τού

life-Stalin.

To life-Stalin επιβάλλει να γιορτάζουμε την ημέρα

της γυναίκας, την ημέρα του σκύλου, την ημέρα του

Βαλεντίνου, του έιτζ, του γκέι, του τρανσέξουαλ, του

αντικαπνιστή, του μαλάκα, του καραγκιόζη. Στην ουσία,

τη μεγάλη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, μόνο που

η σφαγή γίνεται με το βαμβάκι! Θα μου επιτρέψεις μια

τραγουδιστική συμβουλή-συμβολή στον ελληνοχριστι-

ανικό μας πολιτισμό που δοκιμάζεται.

139


Τρελοκόριτσο, πρόσεξε καλά, πόθους μη σκορπάς,

επένδυσε τους με τη βοήθεια της Παναγιάς στην οικογέ-

νεια, τη μονάδα παραγωγής ευλύγιστων μογγόλων!

Οι σατανικοί φαλλοκράτες και τα θηλυκά τους φε-

ρέφωνα βάλανε επίτηδες τη γιορτή της γυναίκας στην

κορύφωση του καρνάβαλου για να περιπαίξουν το γυ-

ναικείο κίνημα. Γυναικείο κίνημα, άλλο ένα σύντομο

ανέκδοτο, μετά τη δίκαιη δίκη, για να ανανεώνουμε τα

παγωμένα μας χαμόγελα. Τραγική, ούτως ειπείν, η εικό-

να της γυναίκας έτσι όπως πλασάρεται από τα μέσα μα-

ζικής εξημέρωσης. Τα μου-μου-ε δεν είναι πολλά. Μία εί-

ναι η Λερναία Ύδρα, κι ας έχει άπειρα κεφάλια. Ένα είναι

το μου-μου-ε, και προφήτης αυτού το κέρδος. Ένα απέ-

ραντο χασάπικο, μια προκλητική κοκορετσάδα γυμνών

σωμάτων, γυμνών ψυχών και γυμνών συνειδήσεων. Στην

ελεύθερη αγορά κρέατος, η κυτταρίτιδα και η πιτυρίδα

αναδεικνύονται ως τα σημαντικότερα προβλήματα θη-

λυκών και αρσενικών καταναλωτών, αντίστοιχα.

«Θα αυτοκτονήσω» μου εκμυστηρεύτηκε δεκαεφτά-

χρονη φίλη μου χορεύτρια, «όταν δω τα πρώτα σημάδια

κυτταρίτιδας επάνω μου» και προσφέρθηκα να τη βοη-

θήσω με το αζημίωτο.

Γυναίκες που στενάζουν κάτω από τον φαλλοκρατι-

κό ζυγό, που βιάζονται, που παρενοχλούνται σεξουαλι-

κά, που χρησιμοποιούνται ως δοχεία ηδονής, υψώνουν

το ανάστημα τους και βροντοφωνάζουν: «Γυναίκες καυ-

λωμένες, ποτέ νικημένες!»

Η ημέρα της γυναίκας είναι ημέρα θλίψης, μίσους

και οδύνης των απανταχού ομοφυλοφίλων.

140


Είναι σαν να γιορτάζεις το thanksgiving gay στη Βα-

γδάτη. Σου λέει ο παγιδευμένος σε ξένο σώμα πισωγλε-

ντζές: «Δεν φτάνει που σου 'δώσε ο θεός τον τριχωτό

κουμπαρά ανάμεσα στα πόδια, έχεις και παράπονο, αχά-

ριστη υστέρω!» Υστερόγραφο: όσα ξέρει ο νοικοκύρης

δεν τα ξέρει ο μουσαφίρης.

Όχι άλλη ελληνοχριστιανική σαλάτα, γκώσαμε! Είναι

σαν να τρως παγωτό με μουστάρδα. Ένα πολύ καλό απο-

κριάτικο κείμενο, που μπορεί να σου κρατήσει συντρο-

φιά τις κρύες νύχτες του καρνάβαλου, είναι οι επιστολές

του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους! Η χαρά τού

Φρόιντ θεόσταλτη. Η γυνή να φοβάται τον άνδρα κι ο

άνδρας τον εργοδότη του. Τι μάρκα ούζο έπινε ο Μαρ-

κούζε και μας ζάλιζε τη φαντασία στην εφηβεία μας; Ο

έφηβος, καλά θα κάνει να συγκεντρωθεί στο εφηβαίο

της συντρόφου του και να εγκαταλείψει τον άγριο αντα-

γωνισμό για μια θέση στο γιαποταφείο.

Διαβάστε και κάνα καφέ παραδοσιακό, τούρκικο, με λυ-

τρωτικά αραβουργήματα στο φλιτζάνι. Όχι άλλα εσπρέ-

σο, έλεος!

Μην είσαι ανυπόμονος, αράπη μου! Σιγά σιγά κι εμείς,

όπως βλέπεις, εκσυγχρονιζόμαστε, και κάποια στιγμή

θα γίνουμε σαν τους Εγγλέζους της Σαν, που συλλάβανε

τον έλληνα φοιτητή με την κατηγορία ότι κατείχε —και

πιθανόν χρησιμοποιούσε, ο αλήτης— βιβλία και αφίσες

τρομοκρατικού περιεχομένου. Μπορεί να κάνουμε άλ-

141


ματα εκσυγχρονισμού, αλλά πάντα οι κουτόφραγκοι εί-

ναι ένα βήμα μπροστά.

Η αντίσταση μας πρέπει να είναι κόσμια, να συντα-

χτούμε με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα μας

τακτοποιήσουν και επαγγελματικά, και να εκφράζουμε

τις νεανικές μας ανησυχίες μέσα από την ύπατη αρμο-

στεία του ΟΗΕ, για τους πρόστυχους.

Μας ήρθανε όλα μαζεμένα! Απόκριες, δίκες, γιορτή τής

γυναίκας, περίοδος! Δεν είναι γυναικείο προνόμιο η

ωορρηξία, κι αν είναι, θα αγωνιστούμε να το καταργή-

σουμε! Είμαστε διατεθειμένοι, εμείς οι ανήσυχοι άνδρες,

να διαπραγματευτούμε με το άλλο φύλο το δικαίωμα

στη μητρότητα, στην οστεοπόρωση, στο θηλασμό, στον

καρκίνο της μήτρας, στη μητρομανία, για να πέσου-

νε σιγά σιγά όλα τα γυναικεία κάστρα. Σας δίνουμε το

άβατο στο Άγιον Όρος με αντάλλαγμα ποσόστωση στις

εκτρώσεις. Την ωορρηξία στον Μπάγεβιτς, Ορίτζιναλ

αγόρια την έκαναν, αν θες να ξέρεις.

Πρέπει να μπει επιτέλους ένα φρένο σ' αυτήν την ασυ-

δοσία ελληνικού τύπου που μας κρατάει αλυσοδεμένους

στο άρμα της ψωροκώσταινας. Μέχρι πότε θα κυκλοφο-

ρούνε ελεύθερα τα χασικλήδικα τραγούδια που διαφη-

μίζουν τα ναρκωτικά; Τι κάνει αυτός ο υπουργός; Μόνο

τρομοκράτες ξέρει να πιάνει;

Τα υβριστικά τραγούδια που εξευτελίζουν την γυ-

ναικεία υπόσταση, όπως η Αχάριστη του Τσιτσάνη ή η

Φραγκοσυριανή με τα έντονα ρατσιστικά υπονοούμενα,

142


πρέπει να ριχτούν στην πυρά. Όπως καίμε τα βιβλία με

τα αντιχριστιανικά Μίκυ Μάους, θα πρέπει να καταστρέ-

ψουμε και τα τραγούδια που εξευτελίζουν τη γυναικεία

υπόσταση. Όλο ψεύτρες, πόρνες, πεοανάφτρες, παραδό-

πιστες, μάγισσες... Στην πυρά το παραδοσιακό σμυρναί-

ικο: Μην ορκίζεσαι, βρε ψεύτρα. Ψεύτρα να πεις τη μάνα

σου, φαλλοκρατικό γουρούνι.

Όσο πιο πολλά μαζεύεις τόσο πιο πολύ χαζεύεις. Οι πε-

ρισσότεροι έχουμε καταντήσει ψαράδες στο διαδίκτυο.

Με το ποντίκι αντί για καλάμι ψαρεύουμε άχρηστες ει-

κόνες και μουλιασμένα παπούτσια. Μ' αυτά τα παπού-

τσια στο χέρι σ' αφήνω να ψάξεις την αγάπη σου. Μην

την γυρέψεις στα χαρτιά, μην την γυρέψεις στ' άστρα,

γιατί μέντιουμ και αστρολόγοι θα σου κάνουνε την καρ-

διά πορτοφόλι.

143

I'M NOT ON LINE, I'M ALIVE!

ΛΕΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ πολιτικές ανησυχίες των εναλλακτικών

οικογενειών στα βόρεια προάστια και δεν αναφέρθη-

κα στα νεότερα μέλη, στα παιδιά, τους απογόνους που

κρατάνε το μέλλον στα χέρια τους! Μην περιμένεις να

αποκαλύψω λεπτομέρειες, διότι είναι απόρρητα προσω-

πικά δεδομένα του γιου μου και της Microsoft, που τα

φυλάει και τα προστατεύει. Φτάνουν συνέχεια νέα προ-

γράμματα στους υπολογιστές για δωρεάν εγκατάσταση,

με μοναδικό αντίτιμο την προσωπική σου ελευθερία, τον

κατακερματισμό της προσωπικότητας σου με ατέλειω-

τους ψηφιακούς αυνανισμούς. Οθονοκένταυροι χρήστες,

ανάπηροι. Μακάριοι οι εκτός συστήματος. Οι διαδικτυ-

ομένοι μελλοθάνατοι μας χαιρετούν μέσω του ηλεκτρο-

νικού τους ταχυδρομείου.

Άγριοι άραβες χάκερ σημαδεύουν τους πύργους της

μισαλλοδοξίας και της απάνθρωπης βαρβαρότητας. Δεν

είμαι στο ίντερνετ, έχω γκόμενα.

Το 'να χέρι στο ποντίκι,

τ' άλλο στα πόδια ανάμεσα.

Τα 'χω μπλέξει με μια κλώσσα,

ιντερνετοβλάμισσα.

145


Αναγκαζόμεθα, κοτζάμ παλικάρια μεσήλικα, λόγω

της παγκοσμιοποίησης να λεξιπλάθουμε και στα αμερι-

κάνικα.

I'm not on line, I'm alive!

To παχουλό ανιψάκι του θείου εθνάρχη που παρέδωσε

την Ελλάδα πακέτο στους εργολάβους και αναμόρφωσε

τους Έλληνες στη Μακρόνησο, έχει πολλά ελαττώματα,

αλλά και ένα πολύ μεγάλο προτέρημα. Αμολάει αετό με

γάντι, μεταφέρει τα παιδιά του σαν τσουβάλια, πάει να

κλοτσήσει μια μπάλα και σπάει το πόδι του, συγκαίονται

τα μπουτάκια του. Δεν μπορεί να χάσει ένα κιλό, πώς θα

κυβερνήσει αυτό το πράγμα; Έχει, όμως, και ένα μεγάλο

προτέρημα: δεν έχει κνίτες συνεργάτες και συμβούλους.

Ο κνίτης, για να επανέλθω —διότι με καίει το θέμα

ως εκπρόσωπο της γενιάς του χημείου, που μπήκανε τα

ματ με τους οικοδόμους και μας σαπίσανε—, έχει στο

DNA του τις σφαγές της Κρονστάνδης. Ο σκοπός, ο εκά-

στοτε, αγιάζει τα μέσα. Δες με πόση ευκολία γίνονται οι

κομσομόλες, πουτάνες.

146

ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΙ

ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΤΗ ΛΕΓΑΝΕ κι είχε ένα ασίγαστο μίσος για

τους άνδρες. Στη Λούτσα έγινε θρύλος η Ούρσουλα. Φό-

βος και τρόμος των αρσενικών της περιοχής.

Ανέπτυξε το σώμα της φυσικές αντιστάσεις, και

όποιος πήγαινε να τη φιλήσει, ματώνανε τα ούλα της,

κι έφευγε αηδιασμένος, γεμάτος αίματα. Μετά της έγινε

συνήθεια, και κάθε μήνα είχε στοματική περίοδο. Οι αμυ-

γδαλές της βγάλανε ωοθήκες, κι όταν κάποιος εστιάτο-

ρας μιας ψαροταβέρνας της Λούτσας την υποχρέωσε σε

στοματικό έρωτα, έμεινε έγκυος στο κεφάλι. Τα μάγουλα

της πρηστήκανε, και σε εφτά μήνες έφτυσε ένα πανέξυ-

πνο τερατάκι με τεράστιες φαβορίτες σαν του Κόκοτα και

πόδια κότας, ανάπηρα. Η κολυμβήτρια με το τερατάκι,

που το βάφτισε Τάκη, εκεί, σε μια γούρνα στην παραλία,

έγινε ο φόβος και ο τρόμος των παραθεριστών. Οι τιμές

των αυθαίρετων εξοχικών στη Λούτσα πέσανε κατακό-

ρυφα, μέχρι που συγκινήθηκε ο Υπουργός Περιβάλλο-

ντος κι έδωσε άδεια στην Ούρσουλα να στήσει τσίρκο

στο λαϊκό θέρετρο.

Την πλησιάσανε και από άλλα κόμματα την Ούρ-

σουλα, που κατά περίεργο τρόπο, χωρίς να έχει βγει

ούτε λεπτό στην τηλεόραση, είχε καταφέρει από στόμα

σε στόμα να συγκινήσει το πανελλήνιο. Η φήμη της ξε-

148


πέρασε τα σύνορα της χώρας, με αποτέλεσμα, κάποιες

αμερικάνες φεμινίστριες να ζητήσουν την κατάργηση

της εξωσωματικής γονιμοποίησης και την αντικατάστα-

σή της από τη στοματική γονιμοποίηση, πατώντας πάνω

στο ιστορικό της ελληνίδας κολυμβήτριας.

Το Συγκρότημα Λαμπράκη, διαβλέποντας το εμπο-

ρικό μέρος της υπόθεσης για μελλοντικές επενδύσεις,

αγόρασε την παραλία της Λούτσας, στην παχιά άμμο

της οποίας άρχισαν να φυτρώνουν μουσικά μέγαρα σαν

μανιτάρια δηλητηριώδη. Οι ψαροταβέρνες με τα λαϊκά

του εξήντα και τα αγγλικά του Καρβέλα εκδιώχθηκαν

από την περιοχή μετά από παρέμβαση της Μονής Μεγί-

στης Λαύρας, ιδιοκτήτριας της Λούτσας από την εποχή

του Ιουστινιανού, ο οποίος σ' αυτήν την περιοχή φύλαγε

τις κότες με τις οποίες έκανε τα ακατονόμαστα νούμε-

ρα στον ιππόδρομο η γυναίκα του, βάζοντας καλαμπόκι

στα απόκρυφα. Έκανε κάποιες επιπόλαιες παρεμβάσεις

στην περιοχή η τρομοκρατική οργάνωση «Σαλμονέλα»,

αλλά τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την ανάπτυ-

ξη και τον εκσυγχρονισμό, που σαν σύγχρονη πανούκλα

αποδεκάτισε όλους τους νεαρούς χεβιμεταλλάδες που

τόλμησαν να αμφισβητήσουν την πολιτιστική προσφο-

ρά του Μεγάρου και του γιου τού Κόκοτα.

Το μοιραίο λάθος, να τα φτιάξει η Ούρσουλα με

την κόρη της Μαρίας Δαμανάκη και να κλειστούν στο

πολυτεχνείο το Νοέμβριο του 1999, έγινε αφορμή τής

αιματηρής επέμβασης των δυνάμεων καταστολής της

Γιούρομπανκ, η οποία, εξαιτίας της λαϊκής κατακραυγής,

πήρε όλες τις Τράπεζες της και τις πήγε στη Ρουμανία.

149

ΣΟΥΔΙΣΤΑΝ:

Η ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

ΔΡΟΣΑΤΗ η Πελοπόννησος, δεν το αμφισβητώ, αλλά

την έχουνε κάνει σαν τα μούτρα τους τα αρβανίτικα

φύλα που την κατοίκησαν μετά τις σφαγές του Αλάρι-

χου! Έχουνε βάλει και το χεράκι τους οι παλιννοστού-

ντες μετανάστες από την Αμερική, και το αλουμίνιο με

το γύψινο μυκηναϊκό λιονταράκι πάει σύννεφο. Αιμο-

μιξίες, κτηνοβασίες, ορθόδοξες εκκλησίες πάνω σε αρ-

χαία θέατρα, και τα δορυφορικά πιάτα της Nova πάνω

στα μαντριά της Ελλάδας που αυνανίζεται. Της Ελλά-

δας της επηρμένης, που δεν ξέρει πού πατά και πού πη-

γαίνει.

Ομφαλοσκοπούμε, με το συμπάθιο, ασχολούμεθα

φανατικά με τις αλλαξοκωλιές των αμερικανοτσολιά-

δων διαχειριστών της εξουσίας, ενώ γύρω μας συντελού-

νται κοσμοϊστορικές αλλαγές. Μόλις προψές επετράπη

ο στοματικός έρωτας στη Σιγκαπούρη! Οι ορνιθολόγοι

κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: τα πουλιά εξαφα-

νίζονται εξαιτίας της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας, του

ιμπεριαλισμού και της βαρβαρότητας. Δεν είναι μόνο

τα πουλιά που πετάνε, είναι και τα δικά μας πουλιά, που

μαραζώνουνε εγκλωβισμένα στους ακάβαλους καβά-

λους των χαρτογιακάδων. Η οικολογία είναι η παιδική

151

Τζίμης Πανούσης.

αρρώστια του καπιταλισμού. Να σώσουμε τις κότες και

τα σπουργιτάκια, δεν λέω, αλλά και οι Ιρακινοί που σφά-

ζονται σαν τα σκυλιά, χρειάζονται κι αυτοί τη συμπαρά-

στασή μας.

152

Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Θ Ε Ρ Ι Ν Ή Σ ΚΑΤΟΙΚΊΑΣ

ΜΑΥΡΕΣ ΓΑΤΕΣ μού επιτεθήκανε στον ύπνο μου κι έκλα-

σα μέντες. Ήτανε πάνω στο κρεβάτι του πεθερού μου,

που έλειπε σε μια εκκλησία στην Πάτρα, όπου μαζεύο-

νται μόνο άντρες εσωγήινοι, με κωδικούς μετάλλαξης

γραμμένους με σπρέι φωσφορικό στο εξοχικό μου. Τι

να σου λέω, τα χρειάστηκα. Έφυγε ο πεθερός και πήρε

όλες τις τηλεοράσεις μαζί του, άνοιξε τρύπες στις ντου-

λάπες για να κρύψει τα ξόρκια — ανεξέλεγκτη η κατά-

σταση στο εξοχικό. Αυτές οι κωλόγατες ορμήξανε και

γαντζωθήκανε στα γένια μου, ενώ γουργουρίζανε τους

διάλογους της «Λάμψης» του Φώσκολου. Είχε χαλάσει ο

μηχανισμός της ρεπλικόγατας, είχε γίνει δέκτης ο μηχα-

νισμός στα εντόσθια και συντονιζόντανε με τον Αντένα.

Εφιάλτης με σπόνσορα!

Οι Τράπεζες είναι τριών ειδών: χρήματος, αίματος και

σπέρματος. Υπάρχει και η Αγία Τράπεζα που παίζει ως

μπαλαντέρ και κρατάει το χριστεπώνυμο πλήθος στα

τέσσερα, ώστε να δουλεύουνε απρόσκοπτα οι υπόλοι-

πες. Αυτή είναι μια αλήθεια που καίει και συνοδεύεται

από καυτό αστείο. Όπως λέει μια σοφή κυπριακή παροι-

μία δικής μου κατασκευής: το αιδοίον έχει μπέσα, μόνον

όσο είσαι μέσα! Χα, χα, χα.

154

ΑΙΔΩΣ, ΑΧΡΕΙΟΙ

ΠΡΟΣ ΤΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ και ο παλιμπαιδισμός; Να σου πω, με

όλο το θράσος που μου δίνει η ενασχόληση μου με τα

κοινά, μεταμφιεσμένη άτσαλα με τα χιλιοφορεμένα καλ-

λιτεχνικά στολίδια. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, αγά-

πη μου! Ομιλώ τη μαλλιαρή και λέω τα ίδια βρομόλογα,

πεζά και έμμετρα, από τότε που σου πρωτομίλησα. Έχου-

με πόλεμο: τελεία και καύλα. Είμαστε σε άμυνα, στρι-

μωγμένοι, και προσπαθούμε να πουλήσουμε το τομάρι

μας ακριβά. Εγώ πληρώνομαι σαν εξέκιουτιβ γκόμενα

που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, για δύο μόνο

ώρες την εβδομάδα. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη

για τον πρόωρο θάνατο του καλοκαιριού και κρατάω

την τρύπια μου ομπρέλα με αξιοπρέπεια.

Γεια στο στόμα σου, άμοιρε Κουφοντίνα, που έφερες στην

επικαιρότητα την αξιοπρέπεια. Εκατομμύρια τηλεθεατές

τρέχανε στα λεξικά και στις on line εγκυκλοπαίδειες να

αποκρυπτογραφήσουν την άγνωστη λέξη: αξιοπρέπεια.

Τι τάχα να σημαίνει; Μήπως, λέω μήπως, την αντίσταση

με κάθε μέσο στην αμερικάνικη καταναλωτική κόλαση

του εκσυγχρονισμού και της αποχαύνωσης; Της αριστε-

ράς και της προόδου, της δεξιάς και της οπισθοδρόμη-

σης, της κλάψας και της ανίας, της μίζερης μπανανιάς;

156


Και σε ρωτάω, χαρούμενε καταναλωτή: Πώς λέγεται στα

κυπριακά η φράση: «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν;» Να

σου πω εγώ. ΟΝΕ. Δεν έχεις κινητό; Δεν έχεις φίλους να

σου στείλουν μηνύματα; Φοβάμαι να γελάσω.

157

ΣΕΜΝΟΤΑΠΕΙΝΟΤΑΦΙΤΕΣ

ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗΣ, ομολογώ, θα μπορούσα να είμαι θη-

λυπρεπής με σαφώς λιγότερο ψυχικό κόστος από τις

επιπτώσεις της αναγνωρισιμότητας στις οικογενειακές

ταβέρνες.

Δύο ώρες έφαγα να βρω ταβέρνα εχθές Παρασκευιά-

τικα να φάω, και κατέληξα με βαρυστομαχιά και καούρα

εκεί που χαλάνε τους άνδρες, στο άντρο του χαλασμένου,

στο Χαλάνδρι, όπου η διάσημη πλατεία με τα εκμέκ έγινε

meeting point με γερμανικές μπιραρίες. Από το πολιτικό

παγωτό στο απολίτικο λουκάνικο. Από τη μαεστρία της

Ανατολής στη μαστροπεία της Δύσης. Από τη Σκύλλα

στη Χάρυβδη, για να κρατήσω ίσες αποστάσεις ως αντι-

κειμενικός παρατηρητής που δεν παίρνει θέση και ομιλεί

ορθώς. Συνωστισμός στις λαϊκές οικογενειακές ταβέρνες

λόγω της οικονομικής κρίσεως, όπου μπορείς να φας με

πέντε χιλιάρικα το άτομο, ενώ στα μοδάτα πιασοκωλά-

δικα θέλεις παραπάνω από τα διπλά. Η απληστία των

διαχειριστών της εξουσίας και των δωσίλογων πάσης φύ-

σεως έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πολλαπλασιάζονται

επικίνδυνα τα κέρδη των τραπεζιτών, των βιομηχάνων,

και μεγαλώνει η ψαλίδα στο περουκίνι του κουρεμένου

Σαμψών. Η φυσική τρίχα, όμως, από κάτω μεγαλώνει, κι

αυτή η Δαλιδά τσουτσουρώνει, και η τρίχα θα γίνει τριχιά

159


και θα την πνίξει. Περιμένοντας τον θάνατο της ραδιούρ-

γας Δαλιδά, κωλοβαράμε στα super markets ακούγοντας

Τσαλίκη και ψωνίζοντας άχρηστα για ψυχοθεραπεία.

Άουσβιτς: τα έχει όλα και συμφέρει.

Μπαίνουμε στο καλοκαίρι με το παλαιό ημερολόγιο,

γιατί με το καινούργιο, το αμερικάνικο, μπορεί να χιονί-

σει στο Γράμμο και το Βίτσι. Ποιος ξέρει τι κρύβουνε στο

άρρωστο μυαλό τους οι τεχνοκράτες! Μπορεί να θέλου-

νε να διατηρήσουνε στην ψύξη τα πτώματα των κομου-

νιστών από τις μάχες του εμφυλίου και να τους κάνουνε

πειράματα για την εξαφάνιση του είδους μια για πάντα.

Κακό ψόφο να 'χουνε τα υπερφίαλα γουρούνια, τα 'χου-

νε βάλει, εκτός των άλλων, και με τον καιρό. Τώρα που

μιλάω, αεροπλάνα ρώσικα βομβαρδίζουνε τα σύννεφα

στον ουρανό της Πετρούπολης για να μη βρέξει στις

γιορτές του αίσχους, στις πουτινογιορτές, και βραχεί ο

Μπους της Ρωσίας.

Κάτι γιορτάζουμε, αλλά μου διαφεύγει. Η ημέρα τού

σκύλου είναι, του ψηφοφόρου, του χασισοπότη, του μα-

σόνου ακτιβιστή, θα σε γελάσω, πάντως πρέπει να είναι

σημαντική γιορτή, γιατί πριν λίγο τους είδα όλους χα-

ρούμενους, με τα καλά τους να χοροπηδάνε στις φρε-

σκοσκαμμένες λακκούβες της άμορφης πόλης μας, μέσα

στα υπό κατάσχεση αυτοκίνητα τους. Ίσως γιορτάζουμε

την απελευθέρωση των δανείων! Θα μας διευκολύνουνε

χωρίς όρια οι τοκογλύφοι. Ευτυχώς που φτιάχνουνε κά-

ποιες γέφυρες για να μη βρέχονται οσονούπω οι άστεγοι

νεόπτωχοι δανειολήπτες.

160


Ανάθεμα την ώρα, κατάρα στη στιγμή,

συλλάβαν σε μπουρδέλο την Πέπη Τσεσμελή.

Τι ντροπή κι αυτή για τη βιομηχανία θεάματος! Ας όψε-

ται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, που εκτός των άλλων

έχει καταστρέψει και την ελληνική βιομηχανία παραγω-

γής ερωτικών ταινιών. Η υπερπαραγωγή πορνοταινιών

πέραν του Ατλαντικού κάνει αθέμιτο τον ανταγωνισμό,

και η ευρωπαϊκή ερωτική βιομηχανία φυτοζωεί. Εμείς

εδώ, στην ψωροκώσταινα, έχουμε να γυρίσουμε ερωτικό

πλάνο πάνω από εικοσαετία, με αποτέλεσμα όλες αυτές

οι κοπέλες που θα δουλεύανε στο πορνό, να διοχετεύο-

νται στα ριάλιτι, στην τηλεόραση, στο θέατρο και στη

δημοσιογραφία, με τραγελαφικά αποτελέσματα.

Αυτή, όμως, είναι η μία πτυχή του προβλήματος. Το

σημαντικό στην ιστορία αυτή είναι ότι καταρρίπτεται ο

μύθος της οικονομικής κρίσης και της ακρίβειας! Όταν

μπορείς με είκοσι ευρώ να συνευρεθείς ερωτικά με την

τηλεοπτική σταρ Πέπη, και μάλιστα σε λαϊκό πορνείο

της Λιοσίων όπου έχει πρόσβαση και ο τελευταίος ερ-

γαζόμενος, τότε τα περί ακρίβειας είναι κουραφέξαλα. Η

αντίστοιχη Πέπη, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα κόστιζε

εκατό φορές ακριβότερα και θα διετίθετο μόνο για τους

κατέχοντες προνομιούχους.

Ό,τι και να λέμε, το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει δουλειά. Δώ-

στε την Πέπη στο λαό, για την αναγέννηση και το σοσι-

αλισμό.

161


Αισθάνομαι την ανάγκη, αγάπη μου, να καταγγείλω την

ομογενοποίηση των καλών τεχνών. Φασόν ψυχαγωγία,

όλα είναι ίδια, και η τηλεοπτική φάρσα —σε κωμωδία ή

σε δράμα— μεσουρανεί.

Επιχειρείται η μονοπώληση του θεάματος από αχυ-

ράνθρωπους που ξεπλένουν βρόμικο χρήμα.

Οι γυναίκες παίζουνε σαν τραβεστί και οι άνδρες σαν

υστερικές κομμώτριες. Είναι το στιλάκι του καλιαρντού

κραξίματος από στρέιτ παρουσιαστές που οφείλουν να

χαμηλώσουν τους τόνους και να συμμαζέψουνε την ακα-

τάσχετη λογοδιάρροια. Ένα απέραντο Δελφινάριο, που

παίζει από τις Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ μέχρι τα πέντε

εκατομμύρια αδερφές του Σαν Φρανσίσκο. Νισάφι κι

έλεος στο καπάκι.

Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα

χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Ουρές χιλιάδων νέων αν-

θρώπων για τρίμηνη δουλειά τηλεφωνήτριας στον ΟΤΕ.

Μια χαρά παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά δίνουνε γη

και ύδωρ, εξευτελίζονται, για να γίνουνε για τρεις μήνες

τηλεφωνήτριες! Δεν το χωράει ο νους μου! Τόση δύνα-

μη αυτό το καταραμένο κοπάδι! Πάρε την κοπέλα σου,

αγόρι μου, και άραξε σε μια παραλία να μαζεύεις φύκια,

να τα κάνεις μεταξωτές κορδέλες και να τα πουλάς. Γίνε

λούλουδου στην Ανδραβίδα by night. Να παρακαλάς να

γίνεις μισθωτός δούλος και να σου κάνουνε και κόνξες,

κι εσύ εκεί, στην ουρά, με καψώνια; Βρίσκουνε και τα

κάνουνε.

162

Η ΚΗΔΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΑΦΤΗΣ

Η μικρή Τερέζα έπεσε στην πρέζα,

έπεσε στην πρέζα και τέζα.

ΜΑΚΗ, ΤΡΑΓΚΑ, ΡΟΥΛΑ, κατσαριδάκια μου γλυκά, φύγε-

τε, φύγετε γρήγορα, θα σας ψεκάσουν με «τηλεθεατόν»

σπρέι πράσινο. Να πληρώσετε πρέπει εσείς τις δόσεις

του φόρου του εωσφόρου. Στόχος της ανώμαλης παιδι-

κής σας ηλικίας, οι ψυχές μας. Πρεζέμποροι, λεφτομα-

νείς, άχρηστοι πατεράδες και μάνες ανοργασμικές, που

βλέπανε τους γερμαναράδες ως έφηβες και τους τρέχανε

τα σάλια, μας φέρανε σ' αυτά τα χάλια.

Τώρα που η ζώνη της Παναγίας κρατάει τα σώβρακα

του Ψυχάρη, ο εκσυγχρονισμός μπαίνει στο αυλάκι του.

Πράγματα και θαύματα έχουνε να δούνε τα μάτια μας.

Το ιερό βουνό θα γίνει ηφαίστειο και θα μας φλομώσει

στο σκατό από τα παξιμάδια τα μεταλλαγμένα των μι-

κροαστών που κάνουνε τις οικονομίες τους αυτοκίνητα.

Δεν είναι ανάλγητοι, ευτυχώς, όλοι οι δημόσιοι οργα-

νισμοί! Μπράβο στον ΟΤΕ, που λανσάρει καινούργιους

τηλεφωνικούς θαλάμους σε σχήμα όρθιου φέρετρου για

να τηλεφωνάνε τα πρεζάκια. Φωτιά στα πρεζάκια μας!

Όπως καίγανε τις μάγισσες στο Μεσαίωνα, μόνο που

164


δεν είχανε κάμερες τότε να τις απαθανατίσουν, να ευ-

φρανθεί το πόπολο. Η αδελφή του Εφραίμ είναι υπαρ-

κτό πρόσωπο ή είναι ο ίδιος ο Εφραίμ που καλύπτει την

ακατάσχετη ομοφυλοφιλία του και εκδικείται έτσι τον

τεκνογέροντα Αγάθωνα, που άναψε την αδερφή του και

την άφησε αναμμένη μέχρι που έπαθε εγκεφαλικό βρα-

χυκύκλωμα; Αίμα στάζουνε τα γουδοχέρια από τα μπου-

τάκια δαιμονισμένων κορασίδων που πέφτουνε στα δί-

χτυα του διαβόλου όπως οι μύγες στα κόπρανα. Από πού

άραγε ορμώμενος, έδωσε ορμές στο κατασκεύασμα του

ο πανάγαθος δημιουργός;

Χαμερπείς, χαμούρες θρησκόληπτες, κάνουνε μάρ-

σιππο το βρακί τους και γεννοβολάνε αναφανδόν, να

'χουνε μωρά εσωτερικού χώρου να τους γαργαλάνε τη

λίμπιντο. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φταίνε! Μες στη

μαστούρα και την παιδοφιλία μεγαλουργήσανε. Ό,τι

τους έλεγε η χασικλού η Πυθία, το ακολουθούσανε κατά

γράμμα και τρέχανε στα Ελευσίνια Μυστήρια να πιούνε

κυκεώνα ζιζάνιο-τζουζ από στάχυ, με φυσικό ελ ες ντι

ψιλοσιμπινάτο. Από ποιους να πάρει παράδειγμα η νεο-

λαία μας; Από τους μεγάλους λαϊκούς μας συνθέτες που

υμνήσανε τη χασισοποτεία, ή από τους ξενόφερτους ρο-

κάδες που κατουράγανε καθαρή ηρωίνη παραμυθένια;

Έχει τα δίκια του ο καταδότης πατέρας που έδωσε την

κόρη του στους μπάτσους ενέχυρο. Γιατί, σου λέει, να

την εκμεταλλεύεται ο κάθε Αλβανός-βαποράκι και να

χάνει η χώρα μας πολύτιμο συνάλλαγμα; Θα την πάω

στην πηγή, στα σώματα ασφαλείας, που θα μου την προ-

σέξουνε και θα μας κάνουνε και καλύτερες τιμές.

165


Η αγορά πρέζας είναι ο μπούσουλας για την ανόρ-

θωση της οικονομίας της χώρας! Να δεις, σε λίγο, που

τα Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου θα βγουν στην

παρανομία και θα γίνουν ανάρπαστα.

Εξαρτημένοι ομολογομανείς από τη μια, κι από την

άλλη ανθούσα βιομηχανία απεξάρτησης με νέες θέσεις

εργασίας. Δούναι και λαβείν μέχρι θανάτου. Έχουμε πα-

ραδείγματα τρανταχτά, που μας δείχνουν το δρόμο. Ολό-

κληρο το αμερικάνικο όνειρο για μερικούς Αμερικάνους

—κι εφιάλτης για όλους τους υπόλοιπους—, στηρίχτηκε

πάνω στην ποτοαπαγόρευση. Ο Αλ Καπόνε με κουπό-

νια το πούλαγε το αλκοόλ, και τώρα, οι πολιτικά ορθοί

επιχειρηματίες την ίδια μπίζνα πάνε να σκαρώσουνε με

τα τσιγάρα. Θα ακολουθήσουν κι άλλα προϊόντα για να

βγει από τα αδιέξοδα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία

με τις φασιστικές καταβολές. Οι πάστες, τα προφιτερόλ,

τα γιαούρτια, ο πασατέμπος, το σαλέπι, ο τραχανάς, τα

κοκκινογούλια, θα περάσουνε στην παρανομία, και οι

χρήστες θα πληρώνουνε διπλή τιμή και θα κάνουνε το

σταυρό τους που δεν συλλαμβάνονται από τις ομάδες

δίωξης ζαρζαβατικών.

Αν ήμουνα ο Φλομπέρ, θα είχα αυτοκτονήσει με φλόμπερ.

Με την επέλαση του πρετ-α-πορτέ, οι εναπομείναντες

ράφτες μετριούνται στα δάχτυλα. Κάτσανε, τα βρήκανε

μεταξύ τους, στήσανε βιοτεχνία και ράβουνε τσέπες στα

σάβανα. Άμα κοιτάς μπροστά και είσαι εκσυγχρονιστής

και αδίσταχτος, ποτέ δε χάνεσαι. Ένας ηρωικός και μο-

νόχνοτος ράφτης, όμως, που είχε αλλεργία στις κηδείες,

166


δεν ακολούθησε τους υπόλοιπους. Σε πείσμα των συγγε-

νών του που τον οίκτιραν και τον λοιδορούσαν, αυτός τη

βρήκε την άκρη και τα 'κονόμησε. Έβαλε ξενική κατάλη-

ξη στο επάγγελμα του κι έγδυνε οικολόγους τουρίστες

σε βουνά και σε λαγκάδια, διοργανώνοντας ράφτινγκ.

Και να φανταστείτε ότι όλη την επιχείρηση την έστησε

με δικά του κεφάλαια, αυτοδημιούργητα. Την έστηνε

έξω από το Μέγαρο Μουσικής και πούλαγε ωτοασπίδες,

γουόκμαν με ρεμπέτικα και σιγαστήρες κινητών τηλε-

φώνων μέχρι που θησαύρισε. Μετά, μπήκε στην παρέα

ενός μπατζανάκη του Μικρούτσικου και κατάφερε να ει-

σχωρήσει στο καλλιτεχνικό κύκλωμα. Έβρισκε πούστη-

δες-ορντινάντσες για τις λαϊκές τραγουδίστριες, αλλά

πάνω στο φόρτε της επιτυχίας του τον ανατίναξε μαζί

με το αυτοκίνητο του η Βάσια Παναγοπούλου επειδή

έμοιαζε με μία από τις μεταμφιέσεις του Δοξιάδη. Ξέ-

χασα να πω ότι στην προηγούμενη του ζωή, ο ράφτης

ήτανε σκουλήκι.

167

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΡΑΔΟΣ

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ τσιγγάνος δε στάθηκε, δυστυχώς,

στο ύψος των περιστάσεων, θαμπώθηκε από τα ζαφεί-

ρια της επιτυχίας και διαχειρίστηκε άτσαλα τον εφήμερο

θρίαμβο του. Σ' αγαπάω κοίτα, σ' αγαπάω μ ακούς, το

φαινόμενο καζαγκούγκου σε περιμένει στη γωνία και

βαράει κατακούτελα, στο δόξα πατρί, και σε ξαναβά-

ζει στον πάγκο με τα εφήμερα. Γράψανε οι εφημερίδες

οι κανονικές, οι κίτρινες, ότι μπήκε ο σατανάς στο σιντί

της Δέσποινας Βανδή και την εκτόξευσε στην επιτυχία.

Δουλειά δεν έχει ο διάολος, έγινε χορηγός στα βισσο-

βάνδαλα. «Είμαι σατανισμένη» τραγουδάει η Δέσποινα

στις Προφητείες, τον δίσκο που της χάρισε τη μεγάλη

επιτυχία. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο διάολος

έχει πολλά ποδάρια, αλλά τα έχουνε αγκαζάρει όλα οι

Πυξ-Λαξ. To FBI των δισκογραφικών μυρίζει μεθάνιο.

Πορδοτράγουδα του έρωτα και του αυτιστικού προ-

βληματισμού. Μεγάλες επιτυχίες, από το καβαλημένο

καλαμάκι του σατανισμένου Κότσιρα μέχρι την κνίτικη

αγάπη του Λαυρέντη. Άμα είσαι κνίτης στον έρωτα, στα

υπόλοιπα είσαι χρυσαυγίτης με βούλα. Τετρακόσια σι-

ντί την εβδομάδα, με το συμπάθειο, κυκλοφορούνε στα

Πριγκιπονήσια της δυτικής όχθης από τους Πυξ-Λαξ και

τις παραφυάδες τους. «Τα δοκάρια στο γρασίδι», «Το

169

1 Τζίμης Πανούσης \

βροχερό ταξί», «Η απαστράπτουσα κλασομπανιέρα», «Ο

μαλακοκαύλης εθελοντής», είναι μερικές από τις επιτυ-

χίες του καρκινώματος του ελληνικού ροκ, που στο κύ-

κνειο άσμα του μπερδεύει το χαβιάρι με το τζατζίκι. Το

αποτέλεσμα είναι οι Χάι-Φάιβ και ο Νίνο — ρώτα αν του

χρόνου θα τους ξέρει η μάνα τους. Γάμος αλά ελληνικά.

Τα τραγούδια, αράπη μου, είναι ο καθρέφτης τής

κοινωνίας. Πες μου τι ακούς, να σου πω ποιος είσαι. Έχω

να παρατηρήσω ότι το Χέβι Μέταλ είναι το απαραίτητο

σκαλοπάτι που πρέπει να δρασκελίσεις για να μη σε αρ-

πάξει μετά την εφηβεία ο Πλούταρχος από το αφτί και σε

μαντρώσει στα σκυλάδικα των πολυεθνικών.

Πολλοί νέοι παρασύρονται, δυστυχώς, και μπαίνου-

νε στο βροχερό ταξί, το οποίο ούτε στάζει, ούτε είναι

βρεμένο, αλλά έχει μια απόκοσμη δηθενιά και μυρίζει

πτωμαΐνη από τα χίπικα κουφάρια που κουβαλάει στο

πορτ μπαγκάζ.

Αυτά έχει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όταν την προ-

σπαθείς μόνος σου και τελειώνεις, κακήν-κακώς, στα

μούτρα σου.

170

ΟΙ ΑΦΈΛΕΙΕΣ Τ Η Σ ΙΦΙΓΈΝΕΙΑΣ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ βόμβα —σαν τις μετεωρολογι-

κές και τις ανθρώπινες— έχω φτιάξει με τα χεράκια μου

για να σ' την προσφέρω με το αζημίωτο, ως πιπεράτο άλ-

λοθι δημοκρατίας στην ενημερωτική καταιγίδα που μας

παίρνει και μας σηκώνει και τα πάντα σαρώνει. Κάτι σαν

την κινέζικη γρίπη των πουλερικών, από ντόπια κότα

μολυσμένη, που θέλει πάση θυσία να γίνει κόκορας στη

θέση του κόκορα. Η γνωστή ιστορία, η χριστιανοκλεμ-

μένη, που τη συναντάμε στην Ιφιγένεια εν καυλίδι, για

να μην πω και στο Έπος τον Γιλγαμές και φανώ υπερβο-

λικός. Για να πάρουνε τα μυαλά της αέρα, να ποτιστούμε

με δηλητήριο αρσενικό, πρέπει να φυσήξει, αλλά για να

φυσήξει, πρέπει να βρεθεί μια ηλίθια Ιφιγένεια, ένας γκέι

Ισαάκ, που θα ψηθεί ότι και καλά θα σφαχτεί για το καλό

της πατρίδας, δηλαδή τα λάφυρα του κάθε (ρασ'ιστα βα-

σιλιά, από Αγαμέμνονα-Μπους και Μπλερ-Αχιλλέα, μέ-

χρι Μέγα Αλέξανδρο-Χίτλερ και Ναπολέοντα-Τζένκις

Χαν. Οποία βλασφημία, αγάπη μου, αφού δεν θα ακου-

στεί περίεργο στην κατηφόρα που κουτρουβαλάμε, μετά

από δύο χιλιάδες χρόνια, δίπλα στις φαλλοτραγωδίες

του Αισχύλου να φιγουράρει ο Άγνωστος Πόλεμος του

Φώσκολου, εξαγνισμένος από τις μπουρμπουλήθρες των

διαφημιστών της εξουσίας.

172


Φύσα-ρούφα τραβατόνε στα Τούρκικα, για να σφί-

ξουνε οι ρόλοι, να πατήσουμε στα πόδια μας ως συνει-

δητοποιημένοι κομπάρσοι και να μην αεροβατούμε ως

μεγάλοι ζεν πρεμιέ της αρχαιότητας.

Εντάξει, είχαμε κι εμείς τις υπερπαραγωγές μας, αλλά

τώρα αλλάξανε τα κόζια. Πήραμε την Τροία κάποια στιγ-

μή με τους αιμοσταγείς —αλλά πολύ τζέντλεμεν— Μυρ-

μιδόνες, πνίξαμε στο αίμα όλον τον τότε γνωστό κόσμο

με αφορμή την Ελένη, που και ως αφορμή ακόμα είναι

λιγότερο πειστική από τους δίδυμους πύργους και την

τρομοκρατία. Άλλωστε, το παγκόσμιο κίνημα, από την

Αναγέννηση και μετά, αυτό ζητάει: καλύτερες και πιο

πειστικές αφορμές.

Ξεκινάω από την παγκόσμια τραγωδία, όπως βλέπεις,

για να φτάσω και στη ντόπια, τη δικιά μας, τον αλληλο-

σπαραγμό των ιθαγενών για το ποιος, μωρό μου, ποιος

θα δίνει το παράγγελμα στους αλυσοδεμένους κωπηλά-

τες στα αμπάρια. Εν-δύο εν-δυο, άντε και κάνα τρία πού

και πού, να σπάει η ρουτίνα. Το παραμύθι είναι καλοστη-

μένο, με δουλοπρέπεια που βγάζει μάτι. Πιο συμμαζεμέ-

νη ήτανε η χούντα του Παπαδόπουλου με την αρετή των

Ελλήνων, από τη χούντα των πολιτικάντηδων με την

Ολυμπιάδα της Χαλυβουργικής. Τώρα κατάλαβα γιατί

κάνει τόσες πλαστικές επεμβάσεις η Γιάννα! Ο Μπερ-

λουσκόνι μού άνοιξε τα μάτια, που έβγαλε στη φόρα όλο

το προσωπικό του ρετούς. Επίτηδες τραβιούνται, για να

παρασύρουν τη σάτιρα, που έχει μια αδυναμία να μπου-

κώνει με τα επιφανειακά και να το βουλώνει. Τραβιάτα

173


και Τροβατόρε οι Ιταλοί, φύσα-ρούφα τραβατόνε οι Έλ-

ληνες. Άλλη φάτσα, άλλη ράτσα.

Τραγωδία! Τα 'χω πάρει με τη βαρβαρότητα και το μισο-

γυνισμό των αρχαίων ημών προγόνων, με την τόσο καλά

στημένη προπαγάνδα, που κάνει τις αρλούμπες θεόσταλ-

τα αριστουργήματα. Μία είναι η εργάρα που παίζεται

αιώνες πολλούς πάνω στις πλάτες μας: «Βασιλιάδες και

παπάδες κάνουν τους λαούς λαπάδες».

Φονιάδες των λαών, αρχαιολάγνοι, κι έρχεται το πα-

παδαριό να μπαλώσει τα αμπάλωτα. Τελευταία στιγμή,

πριν σφάξει ο Αβραάμ το χαζό, έρχεται ο από μηχανής

θεός —με την ίδια συνταγή της θεάς Άρτεμης στο πα-

λαιότερο πρότζεκτ: «Ιφιγένεια»—, και αλλάζει το θύμα

με ελάφι ή πρόβατο, ανάλογα τα χούγια των εκάστοτε

ηλίθιων τηλεθεατών. Όταν λέμε από μηχανής θεός, είναι

η ίδια μηχανή από την οποία παράγονται τα χρήματα, τα

κρίματα και τα θύματα. Μιλάω για τις μεγάλες μηχανές

του κιμά, τις πολεμικές μηχανές, που από τη μια μπαί-

νουνε άνθρωποι —κοπάδια ευτυχισμένα—, και βγαίνου-

νε από την άλλη λάφυρα και βιασμένες γυναίκες. Όσοι

σωθούν από το μακελειό ή μείνουν ανάπηροι, παίρνουν

ως παράσημο περίπτερο και ονομάζονται ήρωες. Από

εκεί πήρε και το όνομα της η ηρωίνη, από τους ήρωες

του πρώτου παγκοσμίου πολέμου με την ενέσιμη πατρί-

δα-μαστούρα. Επομένως, μην περιμένεις ο Πρόεδρος να

διαχωρίσει τα μαλακά από τα σκληρά, γιατί θα έρθει ο

στόλος του φίλου του του Μπους και θα βομβαρδίσει

την Ακρόπολη. Η ηρωίνη, η πρέζα, είναι το τέλειο κατα-

174


ναλωτικό αγαθό, όπου ο πελάτης παρακαλάει τον έμπο-

ρα να του το πουλήσει όσο όσο. Αν δεν είσαι πρεζάκιας,

πώς θα πας να σφάξεις γυναικόπαιδα στο Βιετνάμ, στο

Ιράκ και στην Τροία;

175

Ο Ι ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΙ Τ Ω Ν Μ Η Ι Κ Α Ν Ώ Ν

ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΕΠΕΙΣΌΔΙΑ και θέλω κάποιο χρόνο να προ-

σαρμοστώ πάλι, διότι μόλις γύρισα από την πρωτεύου-

σα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όπου είχα πάει για

λογοτεχνική ενημέρωση. Ωραία ήτανε, δεν λέω, αλλά

αυτό το καταραμένο το ποιητικό σαράκι δεν σ' αφήνει

να απολαύσεις την τουριστική παλινδρόμηση! «Όπου

και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει», όπως λέει και ο νο-

μπελίστας σεφ! Μια θλίψη από τα μεγαλεία της Δύσης

αναδύεται! Ωραία μουσεία, γκαλερί, πατισερί, πατείς με

πατώ σε όλες οι φυλές του κόσμου, ψώνια ατελείωτα,

αλλά όλα αυτά πάνω στο αίμα των Ιρακινών, των Ινδών,

των Πακιστανών, των Ελλήνων και όλων των τριτοκο-

σμικών γενικότερα. Ηλιόλουστη ζούγκλα το Λονδίνο,

το γύρισα από πάνω κι από κάτω και διαπίστωσα για μια

ακόμη φορά ότι είναι πενήντα χρόνια μπροστά από εμάς

ή πενήντα χρόνια πίσω, ανάλογα με τη διάθεση και την

αντίστοιχη ματιά που θα του ρίξεις. Ακρίβεια τρομαχτι-

κή, όχι βέβαια σαν την Αθήνα, αλλά σχεδόν κοντεύουνε

να μας φτάσουν. Απολαυστικό το τεράστιο άνοιγμα της

ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Πολλοί Γιαπω-

νέζοι, πολλοί Κύπριοι και αρκετοί Έλληνες, που τους

αναγνωρίζεις από τις πολλές σακούλες από τα Χάροντς.

Αισθητή η απουσία της Νταϊάνας της συγχωρεμένης, μί-

177


ζεροι εξέκιουτιβς να καπνίζουνε ενοχικά στο δρόμο έξω

από τα γραφεία τους, κάμερες παντού, μια καλοστημένη

μπίζνα χτισμένη πάνω στο φόβο και τις απαγορεύσεις

Αυτό το μοντέλο με τις ελληνικές πινελιές της αρπαχτής

και της ρεμούλας προσπαθούν να εφαρμόσουνε κακήν

κακώς και τα δικά μας τα ρεμάλια, οι νεογενίτσαροι εξου-

σιαστές. Ας είναι βαρύ το χώμα που θα τους σκεπάσει.

Πήγα και μίλησα στη γνωστή γωνία του Χάιντ Παρκ.

πάνω στο καφάσι της ελεύθερης έκφρασης, και τους τα

έψαλα ένα χεράκι! Δε μου δώσανε καμία σημασία, έχου-

νε κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα, τους συγχωρώ. Τι

για τα μάρμαρα τα κλεμμένα τους είπα, του Παρθενώνα

και της Πόλης, τι για την αποικιοκρατία και τις βρετα-

νικές δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ, τίποτα, φωνή βοώ-

ντος εν τω Λονδίνω. Καταναλωτική κόλαση, λούνα πάρκ

αφιονισμένων θηλαστικών, εγκλωβισμένων σε πολυτελή

αυτοκίνητα και ομοιόμορφα στιλάτα κλουβόσπιτα. Η

βρετανική πρωτεύουσα, όπως και η Νέα Υόρκη, είναι σε

αναμονή του μεγάλου τρομοκρατικού χτυπήματος. Η

ατμόσφαιρα μυρίζει μούχλα και μπαρούτι.

178

ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ

Η πτήση γίνεται με αίμα,

το αεροπλάνο πέφτει σε κενά,

ελεύθεροι τηλεθεατές με επιληπτικά καναρίνια

ακροβολίζονται στα περάσματα των τσιγγάνων.

Γύφτοι όλων των χωρών, ενωθείτε.

ΑΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΥΝΕ ΠΟΡΤΕΣ στους καμπινέδες των ελλη-

νικών στρατοπέδων, δεν πρόκειται να δούμε θεού πρό-

σωπο. Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι καλύτερα

να μην το δούμε ποτέ! Καλύτερα να κάνουμε τις ανάγκες

μας σε περίοπτες τούρκικες τουαλέτες υπό τα σκωπτικά

βλέμματα των στρατευμένων παιδιών της πατρίδας μας,

παρά να μπει παραβάν με τη φάτσα του θεού κατάμου-

τρα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι μοιάζει με τον Χαρδα-

βέλλα ο Πανάγαθος. Μια μούρη φουσκωμένη με θρά-

σος κορτιζονούχο και τσαμπουκά του γλυκού γυαλιού.

Εργένης ο δημιουργός, μπακούρι εκ πεποιθήσεως, μας

έχει φορτώσει τα κόμπλεξ του μισογυνισμού του. Σύσ-

σωμο το φασιστικό λόμπι της καθημερινότητας δηλώνει

με θράσος ότι, αν οι γυναίκες ήτανε καλές, τότε θα είχε

παντρευτεί μία και ο θεός. Έχουνε βογγήξει τα κρίνα της

πλάσης ολόκληρης από τους θεϊκούς αυνανισμούς και

τις πάσης φύσεως ανωμαλίες στον χώρο του αοράτου.

180


Άγγελοι κουτσοί, επίτηδες φτιαγμένοι έτσι, για να

σκουντουφλάνε και να πέφτουνε. Δεν πέφτουνε κάτω οι

άγγελοι, απάνω μας πέφτουνε και μας γεμίζουνε φτερά

και πούπουλα, με αποτέλεσμα, αυτοί να γίνονται πεπτω-

κότες, κι εμείς, κότες.

Αν είχε βέσπα ο Βεσπασιανός, θα έβαζε στη σέλα γκιο-

γκιο και θα οδηγούσε αφοδεύοντας. Και το κράτος το

ίδιο, δηλαδή ο Λουδοβίκος, μένει στην ιστορία ως ντι-

ζάινερ-επιπλοποιός. Κάθε πολυθρόνα και καθίκι, κάθε

καναπές και μπιντές. Με την πάροδο του χρόνου (διότι

και ο χρόνος μια παρωδία είναι), ο μπιντές μεγάλωσε,

βγήκε από τους καναπέδες εσωτερικού χώρου κι έγινε

πισίνα, λακκούβα στο γκαζόν, για να ζηλεύουν οι φτωχοί

γείτονες. Οι πάσης φύσεως άσχετοι που αγνοούν τη σχε-

τικότητα του χρόνου, τον βάζουν στο πορτοφόλι τους

και γίνεται καπνός. Όταν καίγεται το πλαστικό χρήμα,

μυρίζει άσχημα, και από τις αναθυμιάσεις μαστουρώ-

νουνε τα παιδιά και αποτυγχάνουν στις εξετάσεις τα-

ξινόμησης φρέσκου κρέατος μπροστά από τις μηχανές

του κιμά. Χασάπης ο από μηχανής θεός, αποκλείεται να

ιδρώσει το αφτί του έτσι όπως έχει στουμπώσει από τα

αίματα, κι ας ξελαρυγγιάζεται το πόπολο φωνάζοντας

στα σκοτεινά: «Γράμματα».

Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι Φαραώ. Τα γράμματα

γίνονται εικόνες και τους κολλάνε αρρώστιες ιδεών. Τα

σπέρματα δεν τα χαραμίζει πλέον ο πολιτισμένος αρσε-

νικός στους κόλπους σατανικών θηλυκών, τα βάζει στα

181


ψυγεία για να μολύνει και τις γενιές του μέλλοντος. Το

μέλλον είναι μελό. Ο σουρεαλιστής το αφήνει πίσω του.

να φαίνεται μόνο από τα καθρεφτάκια των ιθαγενών. Τα

παραδείγματα είναι πολλά και τα γράφουμε στα παλιά

μας τα κομπιούτερ. Τα ποντίκια τα πλαστικά βγήκανε

από τους υπονόμους και μπήκανε στις οθόνες. Μες στα

σκατά μια ζωή, μόνο που τώρα είναι σκαναρισμένα και

φωτογραφημένα ψηφιακά.

Του διαόλου οι καλόγεροι, τρίβουνε το πιπέρι ανάμεσα

στα ποδαράκια αφρόνων κορασίδων με τον ίδιο τρόπο

που τρίβουνε οι Κουβανέζες τα πούρα τους. Στις δύσκο-

λες μέρες, το πιπέρι βγαίνει κόκκινο και καίει τη γλώσσα

που λέει βρομόλογα.

Ομόλογα με «πόθεν έσχες» είναι η λύση, αλλά σιγά

μην τολμήσει η συμμορία του πρωθυπουργού. Τα ομό-

λογα ελληνικού δημοσίου είναι το καλύτερο πλυντήριο

βρόμικου χρήματος, λες και υπάρχει και καθαρό τοιού-

το. Στις όχθες του Ρήνου φυτρώνουνε κέρατα. Οι ρινό-

κεροι της Ευρώπης τρέφονται με τριτοκοσμικές επεν-

δύσεις και βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας, για να μην

πω ότι μπαίνουμε ολόκληροι μέσα στο βρόμικο κόλπο.

Για να πάρεις την καινούργια ευρυγώνια τηλεόραση, θα

πρέπει να πεθάνουνε από την πείνα δεκάξι Ζαϊρινοί με

εννιά Κούρδους. Σε λίγο θα βλέπουμε τα θύματα μας

τρισδιάστατα. Σιγά μη στενοχωρηθούμε τώρα για τους

γύφτους! Πού θα εκπαιδευτεί η ελληνική αστυνομία;

Πάνω στα παιδιά των λευκών; θα γίνει κι αυτό, μόλις

τελειώσουνε οι Αλβανοί και οι υπόλοιπες μειονότητες.

182


Η ηρωίνη είναι πανάκεια. Η οικόσιτη πανίδα αποδεκα-

τίζεται για την αντιμετώπιση της λαϊκής αντίστασης και

του υπερπληθυσμού. Γυρίστε στα χωριά σας, σύντροφοι!

Εκεί που σας γνωρίζει ο γείτονας και δεν σας φοβάται.

Όσο για μένα, είμαι γυφτάκι, σκοτώστε με! Αχ!

183

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟ

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ μεταναστεύουν και παίρνουν και επι-

δότηση. Είναι σατανικό σχέδιο γνωστό τοις πάσι, να

καταστραφεί ολοσχερώς η ελληνική παραγωγή, να μην

φτιάχνουμε τίποτα. Μόνο να καταναλώνουμε! Όλα τα

εργοστάσια κλείνουνε και γίνονται σκυλάδικα, και μόλις

σταματήσουνε οι ολυμπιακές εργολαβίες και τα πακέτα,

θα κλείσουνε κι αυτά, και οι κάτοικοι της Ελλάδας θα

αναφέρονται ως άνεργα γκαρσόνια.

Χίλια ευρώ κατά μέσο όρο το κόστος του κάθε ερ-

γαζόμενου για μια επιχείρηση στην Ελλάδα. Εκατό ευρώ

στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, κάθε μήνα.

Η επιχείρηση που μετανάστευσε, έχει μείωση του κό-

στους παραγωγής στο ένα δέκατο, άρα μπορεί να φτιά-

ξει σαράντα έξι πισίνες ο σαλταδόρος επιχειρηματίας, να

τσιμεντώσει —εκτός από την Εκάλη και τη Μύκονο— κι

όλες τις υπόλοιπες Κυκλάδες και να πλουτίσει τη συλ-

λογή του με ακόμη είκοσι έξι Μερσεντές, σαράντα πέ-

ντε Πόρσε και δύο ελικόπτερα παντός καιρού. Αυτή είναι

ζωή! Ζωή με κότα! Τη γυναίκα του. Διότι ο νεόπλουτος

έλλην κόκορας θέλει να διαιωνίσει και το είδος του, τρο-

μάρατου.

Παράδεισος για τους φτωχούς ναρκομανείς η Αθήνα με

185


την τσάμπα μαστούρα των εκατομμυρίων εξατμίσεων.

Όσο για το μέλλον του έθνους, τους γλαρωμένους εφή-

βους μας; Φαίνονται για τα καλά «κουμπωμένοι» με τις

στρυχνινούχες αμφεταμίνες των σκοπιανών εργοστασί-

ων με Χ-τάσεις αυτοκτονίας από την έλλειψη επικοινω-

νίας.

Ρώτα με μ' ένα SMS

αν ζω ή αν πεθαίνω.

Την έτζασα την Ούρσουλα,

τα 'χω με τον Δαφέρμο.

Η γριά μπότα έχει το ζουμί,

η ορίτζιναλ, της Βέρμαχτ.

Βαρύς ιδρώτας των SS

με κάλτσα πονπονλένια.

Τη βγάζεις, στέκεται όρθια

σε πόζα Κολομπίνας.

Ξεράθηκε απ' το βαρύ

περπάτημα της χήνας.

186

320

ΑΡΚΕΤΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, ουδείς όμως τολμά να ξεστομίσει

το περίφημο νούμερο 320! Θα τους ακούσεις να λένε για

το 401, το 1-1-4, το μυρωδάτο 4711 της γνωστής κολό-

νιας, το γερμανικό νούμερο 2-4, το 1453 της Αλώσεως,

το 1917 της ξεσαλώσεως, το 2004 της Ολυμπιάδας, το

0 και το 1 του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού... Νούμερα

υπάρχουν πολλά, νουνού, όμως, ένα. Κι όταν λέμε νου-

νού, καμία σχέση με το ξενόφερτο, ανταγωνιστικό γάλα

της βλάχας! Για το νούμερο νούλα λέω, τα τριάντα δύο

μηδενικά που τα κουβαλάνε ο γνωστός-άγνωστος δε-

καεξάρης που γαμάει τα λύκεια, με τον συνομήλικο φίλο

του που παίρνει μάτι και αυνανίζεται. Αυτοί οι δύο νε-

αροί σκοτώσανε τον ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη αμέσως

μετά την πρεμιέρα του Οξυγόνου. Αυτοί φάγανε τον

αδελφό Κατσιμίχα, του γνωστού διδύμου του σινεμά και

της τηλεόρασης.

Οι αιμοσταγείς δολοφόνοι, η μετεμψύχωση των μα-

κελάρηδων οπλομανών του Κολομπάιν, φορέσανε το μη-

δενικό στο κεφάλι του Μιχάλη, μια μαύρη καλτσοδέτα, τη

σφίξανε, του κατσικώσανε και μια βρόμικη κιλοτίνα από

παροπλισμένο ουκρανάιζερ, πάει το παλικάρι, ψόφησε

από σκηνοθετική ασφυξία. Οι πρώτοι που έσπευσαν να

χαιρετίσουν το αποτρόπαιο γεγονός, είναι τα κοράκια

188


της κριτικής, ο χλεμπονιάρης κνίτης με το διαζευκτήριο

της Δαμανάκη ως ρομφαία στο ράμφος και ο τουρκο-

κύπριος Νίνο του Fame Story, της ελευθεροριάλιτι εφη-

μερίδας. Τα ερωτηματικά είναι πολλά και οι απαντήσεις

ακόμα περισσότερες! Πώς τους σηκώθηκε τρία μέτρα

ψηλά το υποκειμενικό πλάνο της πρωταγωνίστριας, και

πώς οι παράλληλες δράσεις σπαταλιώνται πάνω στο σε-

λιλόιντ χωρίς δραματουργική κορύφωση; Πού πας, αν-

θρωπάκο μου, με τέτοιον καιρό;

Κοτοσουπόκαιρος! Ο γνωστός, ο μουντός καιρός τού

ταλαίπωρου ελληνικού κλίματος, που μυρίζει κότα και

αβγολέμονο! Δεν έχουμε φάρμακα, στείλτε μας φάρμα-

κα! Παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου και των

γενεθλίων της ομότιτλης ναυαρχίδας των τρομοκρατι-

κών οργανώσεων, της 17 Νοέμβρη — αν και με το πα-

λιό, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί αναρχικοί, η οργά-

νωση ονομάζεται 4 Νοέμβρη, συμβολικά, τιμής ένεκεν

για τους τέσσερις που θα κουβαλήσουνε οσονούπω το

πτώμα του καπιταλισμού. Για μένα και για όλους τους

συντρόφους οπαδούς του υπαρκτού σουρεαλισμού, το

Πολυτεχνείο είναι η γιορτή του κνίτη, το ξεβράκωμα του

πυροσβέστη-ψευτοεπαναστάτη, που με νύχια και με δό-

ντια προσπάθησε να εμποδίσει την κατάληψη του Πο-

λυτεχνείου, στη συνέχεια σύρθηκε από τα γεγονότα και

στο τέλος τα οικειοποιήθηκε. Οι γνωστοί απόγονοι, θα

λέγαμε, του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που τον σέρ-

νανε απ' τα ράσα να πάει να κηρύξει την Επανάσταση

του '21 με το ζόρι. Βάνδαλοι, αναρχικοί τρομοκράτες

189


οι τότε καταληψίες του ευαγούς ιδρύματος, που τώρα

γιορτάζουμε τις πράξεις τους διότι συνέπεσαν χρονικά

με την παλινόρθωση της καραμανλικής μοναρχίας. Ο

χουντικός Γκιζίκης, μετά τη μεγαλειώδη επανάσταση,

παρέδωσε την εξουσία στον εθνάρχη που σφράγισε με

τον άναρθρο λόγο του την έναρξη της ανώμαλης μετα-

πολίτευσης με τις τραγικές παρενέργειες μέχρι τις μέρες

μας, και πού 'σαι ακόμα.

Το Πολυτεχνείο ζει στις γέφυρες του Λαλιώτη και

στην κατουρημένη υπουργική μερσεντές του Τζουμάκα!

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, πού 'ν' το Πο-

λυτεχνείο; Παπατζίδικα κόλπα της εξουσίας με στεφά-

νια, σουβλάκια, εθνικές γιορτές και ματωμένες σημαίες,

που φέτος έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και θα μπο-

ρέσουνε να τις ακουμπήσουν ακόμα και Αλβανοί!

Το Πολυτεχνείο γκρι, στο χρώμα της ψυχής των

αμερικανοτσολιάδων που μας κυβερνάνε! Στο όνομα

των αγώνων και της εξέγερσης, παρακαλώ τον θεούλη

να βοηθήσει τον αριστερό αγωνιστή Μπίστη να κάνει

απερίσπαστος τις μπιστιές του, να περάσει τα νομοσχέ-

δια για τις πουτάνες και τα ρουσφέτια του για τους συ-

νεργάτες των εξουσιαστών. Το σύστημα θα καταρρεύσει

από τα μέσα, κάτω από τους ήχους της φυσαρμόνικας

του Κύρκου και της σκουριασμένης κονσέρβας του Χα-

ρίλαου που κρατάει το ISO. Τα τείχη του συστήματος θα

καταρρεύσουν. Έχεις επανάσταση αύριο, πάρε τον «Ρι-

ζοσπάστη» να ενημερωθείς για τις εκπλήξεις του επανα-

στατικού στοιχήματος.

190


Αν είναι ποτέ δυναμόν: η Δυναμό Κιέβου, σύμφωνα με

όλες τις αριστερές αναλύσεις ούρων της Αλέκας, βγαί-

νει ντοπαρισμένη πρωταθλήτρια κόσμου! Δυστυχώς,

υπάρχουν πολλοί αναρχικοί, υπηρέτες της δεξιάς, που

υποστηρίζουν ότι η ραδιενέργεια του Τσερνομπίλ ήτανε

ίδια με τη ραδιενέργεια της Χιροσίμα. Τελικά, τη μεγά-

λη επιτυχία στα early fifties «Μαύρα κοράκια με νύχια

γαμψά», αποδεικνύεται ότι την τραγουδούσανε οι στα-

λινικοί στους καθρέφτες τους. Διαπιστώνω, μετά λύπης

μου, ότι η διαχείριση του μεταφυσικού, που είναι συνυ-

φασμένο με την ανθρώπινη οντότητα, αφέθηκε στους

αδίσταχτους πισωγλέντηδες με τα μαύρα, και φτάσαμε

στο χάλι μας το μαύρο, με τους παπάδες να μαλλιοτρα-

βιούνται και τους λαπάδες να μας κουμαντάρουνε.

191

ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΛΑΔΩΤΕΣ!

ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΜΗΛΑ πρόστυχα, δαγκωμένα άτσαλα από

ανάπηρους αρσενικούς που έχει σκάσει το μανιτάρι στο

πλευρό τους. Τρομάξανε και τους κάθισε το σατανικό

φρούτο στο λαιμό. Μεγάλη αγωνία περάσαμε με το αμε-

ρικάνικο μπλακ-άουτ. Όλοι ελπίζαμε στη Μεγαλόχαρη

να κάνει το θαύμα της με τους άγιους τρομοκράτες, να

βυθίσουνε στο σκοτάδι την αυτοκρατορία του σκότους.

Απ' ό,τι φάνηκε, όμως, από μόνη της η πολεμική μηχα-

νή με τις εκστρατείες και τις αρπαχτές έχει παραμελήσει

τα μετόπισθεν και τα 'φτύσε το σύστημα από υπερφόρ-

τωση. Πάθανε, όμως, πάλι μεγάλο χουνέρι, και χιλιάδες

εγκλωβισμένοι είδανε τον Μπιν Λάντεν φαντάρο. Όπως

και να το κάνουμε, η ουρά της αχλάδας ετοιμάζεται αργά

και σταθερά για την αντεπίθεση. Αυτός ο παγκόσμιος

πόλεμος, ο Τρίτος και φαρμακερός κατά τας Γραφάς, θα

έχει ευτυχή κατάληξη, και οι έξυπνες βόμβες του εξυπνά-

κια ιμπεριαλιστή θα βρούνε το μάστορα τους από τις αν-

θρώπινες βόμβες του απελπισμένου ακτιβιστή.

Το καλογεράκι

στην ακρογιαλιά,

θεέ μου θα σε πάρω

στη φριχτή την αμμουδιά.

193


Ξάπλωσε στις πίσσες,

στο σκουπιδαριό,

εβραιοπαρτούζα

το παπαδαριό.

Η ανύψωση του άτιμου σταυρού, του αγκυλωτού, συνε-

χίζεται, αγάπη μου, πάνω στις πλάτες του τρίτου κόσμου,

και το Τρίτο Ράιχ ζει και βασιλεύει στις τηλεοράσεις και

στα εργοστάσια ετοίμου σκυλοθεάματος του Χόλιγουντ.

Το τίμιο ξύλο μούλιασε, έγινε βρεγμένη σανίδα. Σαν-

οίδα, με όμικρον γιώτα. Η γνώση του ήλιου, το μέτρημα

των δοντιών του, το νταβατζιλίκι της προστασίας των

αντιηλιακών. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα, εκτός από την

απληστία του Μίδα. To «Mad» παίζει μαντινάδες με τη

Μαντώ. Θα μας τρελάνουνε!

Το τι βρομιές ακούς στα καπηλειά της Σαντορίνης και τα

πισωγλεντζέδικα της Μυκόνου δεν περιγράφεται. Έχει

πέσει το επίπεδο του τουρισμού, και μας κουβαλιέται το

παγκόσμιο κατακάθι. Κάτι στραβοχυμένες νοσηλεύτριες

της Σικελίας, να το παίζουνε θεές και να μην ξέρουνε πού

πατάνε και πού βρίσκονται. Τι να κάνουνε και οι απελπι-

σμένοι μαγαζάτορες, προσαρμόζονται στα δεδομένα και

παίζουνε το βρόμικο παιχνίδι: «ό,τι αρπάξουμε». Στη χω-

ριάτικη σαλάτα δε βάνουνε πια ελιές, βάνουνε κάππαρη,

κι οι αλάδωτοι τη λένε καμπάρι, ενώ η φέτα μοσχομυ-

ρίζει σαν βουλγάρικη κιλότα. Είδα το μενού σαλμονε-

λάδικου στην Πάρο. Κοντοσούβλι «Αθανάσιος Διάκος»,

194


επειδή ο αγωνιστής του '21 ήτανε, λέει, κοντός, ευκαιρία

να τον διακωμωδήσουμε στην Επίδαυρο. Η Κονιόρδου

έβαλε πισίνα, κι αν πάνε καλά οι παραστάσεις, θα βάλει

και στο εξοχικό της, στο Λυγουριό.

Μεγάλη ζημιά κάμνουνε στην ετοιμοθάνατη πατρίδα

μας τα εισαγόμενα χούγια και τα τερτίπια των άτακτων

τουριστών. Ένα παράδειγμα θα σου δώσω μετά από την

ενδελεχή επιτόπια έρευνα μου στα νησιά που επισκέπτο-

μαι αιφνιδιαστικά με το πρόσχημα των διακοπών. Έχει

αλλάξει δραματικά η συμπεριφορά στις γάτες! Έρχεται

η κάθε ξενέρωτη φιλόζωος τουρίστρια και καλομαθαί-

νει τις πρώην ατίθασες γάτες της ελληνικής υπαίθρου!

Πού πας, κυρά μου, οικολόγρια; Ήρθα εγώ στη Φινλαν-

δία σου να χαριεντίζομαι με τους ταράνδους σου; Και

τι ωραία γατούλα, κι έλα να σου δώσω το φιλετάκι σου,

δάγκασε κι αυτό το νόστιμο ψαρονέφρι, κακομάθανε τα

γατιά, αφήσανε το κυνήγι ποντικιών και εχιδνών και το

ρίξανε στη ζητιανιά! Ανεβαίνουνε πάνω στα τραπέζια,

νιαουρίζουνε εκνευριστικά ανάμεσα στα πόδια σου, πάει

το είδος, το καταστρέψανε. Μετά τη μαλθακοποίηση

στους εργάτες, έχουμε την αδρανοποίηση στις γάτες.

195

14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι πήρα τα μάτια μου, τη γλώσσα μου

και τ' αφτιά μου και ξενιτεύτηκα; Ζούμε στην ομορφό-

τερη χώρα του κόσμου με τους πλέον ανυπόφορους

κατοίκους! Τα 'χει κανονίσει μια χαρά ο μεγαλοδύνα-

μος: τα πάντα εν σοφία εποίησε, δεν έχει σημασία που

η Σοφία ήτανε Ρωσίδα της διασποράς με μειωμένες ηθικές

αντιστάσεις. Τους διαβολομαυροκέφαλους ελληναράδες,

τους γκρινιάρηδες, τους παραδόπιστους, τους υπερφία-

λους δουλοπρεπείς τσάμπα μάγκες τους έριξε στον επί-

γειο παράδεισο για να ισορροπήσουνε τα πράγματα!

Και όταν μιλάμε για επίγειο παράδεισο, κυριολεχτούμε!

Εχθές είχε πολική χιονοθύελλα με μείον 15 βαθμούς και

σήμερα λαμπρός ανοιξιάτικος ήλιος, χαρά θεού και δεν

συμμαζεύεται!

Λίγο χιονάκι είπαμε κι εμείς να χαρούμε, αλλά οι

ανώμαλοι μουμουέδες δε μας αφήνουνε! Όλα τους φταί-

νε, τίποτα δεν δουλεύει, η κρατική μηχανή ολιγώρησε

πάλι, οι εγκλωβισμένοι Σουλιώτες πέφτανε στους χιο-

νισμένους γκρεμούς αγκαλιά με τα αυτοκίνητα τους, οι

μπουλντοζιέρηδες λουφάρανε στα καφενεία... Η κόλα-

ση ξεχείλιζε από τα παράθυρα των ειδήσεων με τρομερό

πείσμα, για να μη χαρούμε λίγο χιονάκι σαν άνθρωποι,

197


σαν παιδιά, σαν μαλάκες, που καθόμαστε και τους ακού-

με και τους πιστεύουμε.

Χθες το απόγευμα οι δρόμοι ήτανε θεόστεγνοι, χω-

ρίς χιόνι, και τα θύματα των δελτίων καταστρέψανε τα

αυτοκίνητα τους βάζοντας αλυσίδες στη στεγνή άσφαλ-

το. Μπάτσοι, γουρούνια, δημοσιογράφοι.

Σήμερα είναι 14 Φεβρουαρίου και κανείς δεν μου ευχήθη-

κε χρόνια πολλά! Έτσι, είμαι υπερήφανος που δε με λένε

Βαλεντίνο. Γιορτή των ερωτευμένων με τον εαυτό τους,

μιας κι ο περιβόητος, ο κραγμένος ούτως ειπείν Βαλεν-

τίνος είναι μια ξενόφερτη επηρμένη λούγκρα, αβαντα-

δόρος των ανθοπωλών και των ζαχαροπλαστών, ο πολι-

ούχος της ψωροκώσταινας, ο γκόμενος της βλακείας, ο

άγιος των ερωτευμένων μικροαστών. Έρωτας και μικρο-

αστισμός είναι δύο έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες, που

ο συγκερασμός τους οδηγεί σε τερατογένεση ανθρώπων-

ψαριών σε τηλεοπτική γυάλα.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας! Απόκρι-

ες είναι, η γιορτή του αυτοσαρκασμού, ας κρατήσουμε

το έθιμο κι ας βγάλουμε στη φόρα τα βρόμικα χούγια

μας. Παιδεραστές, μισογύνηδες, αιμομίχτες, κτηνοβάτες

μερακλήδες, μας αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα

μ' ένα φόβο και μια μεγάλη επιφύλαξη, αφού μας έχει

ικανούς για το καλύτερο και το χειρότερο.

Τώρα είμαστε στη φάση του χειρότερου, απομονωμέ-

νοι ένας ένας στο αυτοκίνητο του, παίζουμε τα συγκρου-

όμενα στο λούνα παρκ της άγριας Δύσης, που λέει και ο

198


αρχαίος ποιητής, Πρόχειρος. Αυνανίζομαι άρα υπάρχω,

είναι το φιλοσοφικό μότο του μαλάκα του Έλληνα. Ο

Αυνάν της εβραϊκής μυθολογίας αφομοιώθηκε απόλυτα

από τον νεοέλληνα πεοπαίχτη, που τον έφερε στα μέτρα

του και τον έκανε διάσημο στα πέρατα της οικουμένης

ως malaka the Greek! Είναι κάτι σαν την κρητική λεβε-

ντιά, που σπάει νεύρα και κόκαλα. Τέτοιο αντριλίκι και

τέτοιος αυτοθαυμασμός δεν έχει ματαγίνει. Φλόμωσε ο

Ψηλορείτης από την αντρίλα και τη βαρβατίλα. Η αλή-

θεια κρύβεται στην ερώτηση του σύντεκνου μουστακα-

λή προς τον ομότεκνό του επιβήτορα: «Πονούν, ωρέ, τα

παλικάρια;»! Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μι-

κρό καλάθι. Δεν είναι τυχαίο που στο άντρο της μαγκιάς

και του ανδρισμού έχουνε στήσει τη βάση της Σούδας

οι Αμερικάνοι. Έχει και πολύ ΠΑΣΟΚ στη λεβεντογέννα,

έχει και μαύρο χάλι από rooms to let και φωτεινή επιγρα-

φή και απόλυτο ξεπούλημα στους Γερμανούς. Λεβέντικο.

Μαγκιά, κλανιά και κώλος φινιστρίνι!

199

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΗΡΩΙΝΗ Ν° 2

Κοιτάει το κύτταρο στα ταρό

ο Ηρακλής Πουαρό

και βγάζει αγκάθια, παθαίνει κρίση.

Μια φορά κι έναν καιρό

ένας ντετέκτιβ με καρό

μου 'πε τη λύση.

ΚΟΜΜΕΝΟΙ ΜΑΣΤΟΙ καρφωμένοι στο πάτωμα, και πού

να πατήσεις χωρίς να τους ζουλήξεις και γεμίσει ο τόπος

γάλατα. Από μόνες τους όλες οι γκαστρωμένες, μαστου-

ρωμένες όπως ήσαντε, κόψανε τα βυζιά τους και τα καρ-

φώσανε στο πάτωμα. Πιάνει σκόνη το άτιμο το γυαλί τής

τηλεόρασης, και σκύβουνε σνιφάροντας ως νοικοκυρές

πάνω στα τηλεπαιχνίδια, ώσπου τους ανεβαίνει το αίμα

στο κεφάλι, κι επειδή δεν έχουνε δεύτερο κεφάλι να το

μοιράσουνε, καταφεύγουνε σε μαστεκτομές για να γα-

ληνέψουνε τις παραισθήσεις τους. Τα σχολιαρόπαιδα, με

τα υπογλώσσια της ηρωίνης να λιώνουνε στις παρυφές

των βλεννογόνων, μαζεύουν τις ρώγες κορφολογώντας

τους ματωμένους μαστούς. Θηλαστικόν ζώον ο άνθρω-

πος, μαζεύει τις θηλές, τις κάνει αρμαθιά και φτιάχνει

θηλιά να κρεμαστεί από το ταβάνι. Δεν βάνει ο νους σου

201


τι σκαρφίζονται οι νεαροί αυτόχειρες προκειμένου να

εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Όλα τα σημει-

ώματα που αφήνουν, καταλήγουν πάνω-κάτω στο παρα-

κάτω απόφθεγμα: «Δεν με ρώτησαν αν θέλω να ζήσω,

δεν θα με ρωτήσουν αν θέλω να πεθάνω, άσε με να ζήσω

όπως θέλω».

Το ερώτημα προβάλλει αμείλιχτο: Θέλεις και δεν

μπορείς, ή δεν μπορείς και θέλεις;

Τα θέλγητρα της νεανικής απόσυρσης είναι τα λύτρα

με ρήτρα ζωής στον βωμό του εβραίου θεού.

Ο Μαμωνάς μονιάζει με τον εξαποδώ και μαμουνιά-

ζει τα νιάτα μας. Όταν ο κοινωνικός ρόλος του κράτους

γίνεται ρολό υγείας και φιλανθρωπία των πιθηκοειδών

της τηλεόρασης, τότε η κουλτούρα γίνεται μαστούρα.

Για να μπορέσει ο νέος, ο φαγωμένος, ν' αντέξει το κα-

ψώνι του παλιού, του κατεστραμμένου.

Μεγάλος ευεργέτης του καπιταλισμού και της βαρβαρό-

τητας ο γάλλος παπάς που ανακάλυψε την παπαγαλία.

Τη γνώση και την εμπειρία δεν μπορεί να τη μετα-

φέρει ο παπαγάλος, και τα λόγια του είναι κούφια σαν

χαλασμένοι τραπεζίτες πακιστανού μετανάστη. Μην

κοιτάς εμάς τους Έλληνες που έχουμε κάποιες πισινές να

κρατήσουμε. Μπορεί την αρχαία νόσο να τη λέμε αρρώ-

στια, αλλά τα νοσοκομεία δεν τα λέμε αρρωστοκομεία,

εκτός κι αν τα πούμε μια και καλή χόσπιταλ και ξεμπερ-

δέψουμε.

Μωρέ και το Μονακό ελληνική πόλη δεν είναι; Οίκος μο-

202

Πούστευε και μη ερεύνα,

νός αφιερωμένος στον Ηρακλή, τον ημίθεο. Έλα παππού

μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου. Έχουνε κάνει

χοντρή ζημιά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και πού να δεις

οι σύγχρονοι τι ετοιμάζουν σε λίγο που θα βαρεθούνε

την τηλεόραση. Μέχρι τότε, όμως, ο χρόνος δεν περνά-

ει ο άτιμος. Είναι βαρύς και γλυκός κι έχει και φουσκά-

λες σαν καφές τούρκικος. Αναγκάζεσαι να ρίξεις βουτιά

στο φλιτζάνι και να μπεις από κάτω από τη φουσκάλα,

με προσοχή, να μη σπάσει και σε κοροϊδεύουνε. Αλλιώς

φαίνεται ο κόσμος μέσα από τη φουσκάλα. Κάνεις ένα

φου, και εμφανίζεται μια σκάλα μπροστά σου.

Την ανεβαίνεις βέβαια — νέος είσαι, βαστάνε γερά

τα πόδια σου που τα βουρλίζει η περιέργεια. Φτάνεις

στην κορυφή, άλλη σκάλα, την ανεβαίνεις κι αυτή και

την επόμενη και τη μεθεπόμενη, μέχρι να βρεις την κα-

κιά που θα σε κατεβάσει κακήν-κακώς, τσουληθράτα.

Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει, που λέει και το τραγούδι. Και

ο Χριστός ήτανε χρήστης παραισθησιογόνων θεωριών,

αλλά τα κόλπα τα ήξερε. Ξαπόσταινε στα κεφαλόσκα-

λα κι έφτιαχνε κεφάλι. Αλλη περίπτωση χαρακτηριστική

χρηστού χρήστη συναντάμε στις σταυροφορίες, όπου

οι πότες- ιππότες μαδάγανε κότες, βάζανε τα φτερά στις

μπότες και περπατάγανε στα πούπουλα. Είναι φως-φα-

νάρι ότι και στο Φανάρι την πίνανε οι θρησκευόμενοι.

Για να μην πούμε για τους ήρωες της επανάστασης του

'21, που το μάτι τους το έβλεπες να γυαλίζει από δέκα

καρπούζια απόσταση. Γιατί να πολεμάμε, λοιπόν, και να

κυλιόμαστε μέσα στις λάσπες και τα αίματα όταν υπάρ-

χει η ηρωική ηρωίνη και τα ιδιωτικά αυτοκίνητα; Ίδιες

203


απώλειες έχουμε, και βρίσκουνε δουλειά και τα κοράκια

της δημοσιογραφίας.

Σημασία έχει να πονάς! Ο πόνος είναι ένα γαϊδούρι

ομοφυλόφιλο, παθητικό.

204

ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

ΜΗ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΟΤΙ εμείς που δουλεύουμε τα σαββα-

τοκύριακα είμαστε σε καλύτερη μοίρα από εσάς που

δουλεύετε πενθήμερο! Κατ' αρχάς, εμείς δεν έχουμε

σαββατοκύριακο! Ύστερα, οι πέντε μέρες περνάνε πιο

γρήγορα από τις δύο, και, τρίτο και χειρότερο, μικραίνει

η ζωή σου άμα τη μετράς με σαββατοκύριακα. Ύστερα,

μην ξεχνάς ότι μετράει πάνω απ' όλα και το αποτέλεσμα

της δουλειάς σου! Όταν φυτεύεις πατάτες, τις σκαλίζεις,

τις ποτίζεις και στο τέλος τις μαζεύεις, τις βλέπεις, τις

πιάνεις, τις πουλάς, τις τρως, τις κάνεις τσιπς, τα μικραί-

νεις, τα βάζεις στο κομπιούτερ, σου στέλνουνε e-mails οι

άλλοι πατατοπαραγωγοί, τα κάνεις πατατοσαλάτα, έχεκ

όπως και να το κάνουμε ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα!

Εδώ είμαστε, στηλιτεύουμε τα τεκταινόμενα από τους

τέκτονες, αυτοψυχαναλυόμεθα και κάπως ησυχάζουμε,

αλλά χαίρι και προκοπή δεν βλέπουμε! Από το κακό στο

χειρότερο πάμε, και η ποιητική αηδία αφήνει μια ξινίλα

στον ουρανίσκο, τον μικρό ουρανό που τον κατάπια-

με αμάσητο. Μασάω άρα υπάρχω, παραμυθιάζομαι και

επιβιώνω. Τούτη η γη που την πατούμε και την τσαλα-

πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε, αλλά λογαριάζουμε

χωρίς τον ξενοδόχο! Είναι ζωντανός οργανισμός ο μι-

206


κρός μας πλανήτης, έχει τους δικούς του αιώνιους ρυθ-

μούς κι ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης πολύ large για τα

ανθρώπινα δεδομένα. Είναι πανίσχυρο θηλυκό με τα πο-

τάμια και τις θάλασσες να ρέουν στις φλέβες του, και δεν

θα ανεχτεί για πολύ ακόμα το ανθρώπινο καρκίνωμα επί

της γης. Αν δεν συμμαζευτούμε, που είναι φύσει αδύνα-

τον, θα την πάθουμε όπως οι δεινόσαυροι, που εξαφανι-

στήκανε από το ανοσοποιητικό σύστημα του πλανήτη.

Μακριά από το αρσενικό δηλητήριο. Μόνον οι γυναίκες

μπορούν να βγάλουνε το φίδι από την τρύπα.

207

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

«ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟΡΕ, Γκουαχίρα Γκουανταναμόρε.» Εί-

ναι η έκτακτη χριστουγεννιάτικη παραβολή: «Η εργατι-

κότης της Παναγίας, ιδίως μετά την κοίμηση».

Ανήμερα της κορυφαίας γιορτής της χριστιανοσύ-

νης, καταπιάνομαι με το ακανθώδες θέμα της κατακο-

ρύφου αυξήσεως της εμφάνισης αγνώστου ταυτότητος

ιπταμένων αντικειμένων —των γνωστών UFO— κατά

την περίοδο των Χριστουγέννων, και επιχειρώ την επι-

στημονική εξήγηση του φαινομένου.

«Γκουανταναμόρε, Γκουαχίρα Γκουανταναμόρε.»

Αρχαίο εβραϊκό τραγούδι, βαθύτατα προφητικό, αφού

αποδεικνύει ότι ο περιούσιος λαός εγνώριζε από αμνη-

μονεύτων χρόνων ότι το περίφημο Γκουαντανάμο θα

γινόταν η κορωνίδα της αμερικάνικης δημοκρατίας. Θα

είναι το κάστρο του εφηρμοσμένου σιωνισμού, ο Παρ-

θενώνας του 21ου αιώνα, το σήμα κατατεθέν της Fuck

Americana.

Αγιες και άγριες ταυτόχρονα οι μέρες που περνάμε

σε αμπάρι σαπιοκάραβων. Δεξί κουπί τραβάμε, να δώσει

η Μεγαλόχαρη κι η Παναγία η Κανάλα, να μεγαλώσω

γρήγορα σαν τα κορίτσια τ' άλλα. Τα Χριστούγεννα, πα-

ραδοσιακά, είναι η ημέρα όπου όλοι οι καρναβαλιστές

209


παίρνουν τη μεγάλη απόφαση για το τι θα ντυθούν τις

απόκριες.

Ανάλογα με ποια μεταμφίεση είναι η επικρατέστερη,

καταλαβαίνουμε και το πολιτικό κλίμα που επικρατεί,

και τι μέλλει γενέσθαι από τη Σαρακοστή μέχρι τα επό-

μενα Χριστούγεννα. Κατά τα φαινόμενα, που απατούν

και μας έχουν γιομίσει κέρατα, επικρατεί η μεταμφίεση

Πράκτορας της Μοσάντ.

Το πιάσατε το υπονοούμενο, ελπίζω. Είναι τα πολ-

λοστά Χριστούγεννα που κάνουμε κάτω από την αμε-

ρικάνικη μπότα και φαίνεται να μας περιμένουν πολλά

ακόμα, αν κρίνουμε από την επέλαση των Τραπεζών που

εγκλωβίζουν κάθε αντιστασιακό με εορτοδάνεια, και

υποθηκεύουν τις ζωές των δισέγγονων μας.

Φτηνός ο συμβολισμός, σαν στολίδι χριστουγεν-

νιάτικο, αλλά πρέπει να προωθήσουμε τη μεγάλη ιδέα

της επιστροφής των γυναικών στις πρώτες θέσεις τού

πρωταθλήματος των τριών φύλων, όπου υποτίθεται ότι

προηγούνται τώρα οι άνδρες, ενώ όλοι ξέρουμε ότι το

παρασκήνιο, η παράγκα και η γκλαμουράτη πουστιά

χαρίζουν αφειδώς τα πρωταθλήματα στον γκέι ωχαδερ-

φισμό.

Μια πρώτη προσέγγιση επιστημονική στο φαινόμενο της

αυξήσεως της εμφάνισης αγνώστου ταυτότητος ιπταμέ-

νων αντικειμένων κατά την περίοδο των Χριστουγέννων,

αποκαλύπτει ότι πίσω από τα UFO κρύβεται η Παναγία,

η οποία, αφού έκαμε το χρέος της προς την ανθρωπό-

τητα προσφέροντας τον υιόν του Θεού, πρωταθλητή εις

210


την άρσιν αμαρτιών του κόσμου, και αφού εκοιμήθηκε

κάποια στιγμή η Μεγαλόχαρη, διοχέτευσε την ηυξημένη

της εργατικότητα στο κατέβασμα UFO από τον διαδικτυ-

ακό τόπο OURANOS_SFONDiLl τελεία τζι χαντ. Εξ ου και

το χαμάς ευαγγέλια, με τα χιούμαν μπομπ πυροτεχνήμα-

τα στην Παλαιστίνη και την ευρύτερη περιοχή της Γης

της Επαγγελίας. Όλα μπερδεύονται γλυκά, που λέει και

η μικρή εβραία τραγουδίστρια! Η σύγκρουση των πο-

λιτισμών να μη γίνει σώνει και καλά με αεροπλάνα και

βαπόρια, με μαχαίρια τηλεκατευθυνόμενα, με λέιζερ και

αίμα, να γίνει σώμα με σώμα, με λέιμπελ το σπέρμα.Έλα,

Φιτζέραλντ, στον τόπο σου.

Ο Βασιλεύς των Ουρανών, ο Ποιητής των Όλων. Δηλα-

δή, και τις αλλαξοκωλιές ο Μεσσίας τις έγραψε; Μακριά

από μένα η βλασφημία αυτής της υπερβολής και της χυ-

δαιότητος της μιας και μοναδικής αλήθειας με το δίστο-

μο χριστιανικό μαχαίρι, που όλα τα σφάζει και όλα τα

μαχαιρώνει. Από τον Αύγουστο τα γιορτάζουμε τα Χρι-

στούγεννα, διότι είναι η απόλυτη εορτή του νεοφιλελευ-

θερισμού, η γιορτή της καταναλωσύνης, ο άγιος Βασίλης

που θα 'ρθει οσονούπω. Πρώτα ο θεός, μην ξεχνάμε ότι

ξεκίνησε ως φιγούρα από τα πρώτα κουτάκια της κόκα-

κόλα και φέρνει δώρα πληγωμένα, με αίμα.

Τα επονομαζόμενα και UFO δεν είναι τίποτ' άλλο

παρά οι εμφανίσεις του θεού Απόλλωνος σ' ένα συμπα-

ντικό, υπερφυσικό βίντεο γκέιμ, στο χώρο του αορά-

του.

Η φάτνη των αλόγων είναι η πρώτη πίστα, με το

211


φως της γνώσης να προσπαθεί να νικήσει το σκοτάδι

της αμάθειας και της αγραμματοσύνης των άνευ λόγου

υπάρξεων. Των ζόμπι καταναλωτών.

Από την επιστροφή των Τζεντάι με τα φωτεινά σπα-

θιά στην επιστροφή του Τσενάι με τις σκοτεινές σημαίες,

διότι ο πόλεμος των αγορών συνεχίζεται με αμείωτο πά-

θος, ανείπωτο βάθος σ' αυτήν την σκοτεινή πλευρά τού

Γαλαξία, στην καταληχτική μούτζα της χερσονήσου τού

Αίμου.

Βαλκάνιοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Βλέπουνε το Χριστό

φαντάρο και ξυπνάει μέσα τους ο Αλάριχος που βράζει

μάτια στην υπηρεσία του θεοσεβάμενου Βυζαντίου.

Ο κατακλυσμός ήτανε ο υποκλυσμός του μεγαλοδύνα-

μου στα βρομερά οπίσθια των ανθρώπινων καρκινωμά-

των επί της γης που, δυστυχώς, δεν έπιασε τόπο, γι' αυτό

και θα επαναληφθεί οσονούπω. Ποιος θα ρεγουλάρει τη

χριστουγεννιάτικη έπαρση του ξεσαλωμένου ποιμνίου,

που κανιβαλίζεται ασύστολα; Σοδομισμένα γομάρια κα-

τευθύνουν τις τύχες μας, και μεταλλαγμένα καλαμπόκια

αποδεκατίζουν πολίτες-κότες στα κοτέτσια του εκσυγ-

χρονισμού. Θού, Κύριε, φίλαγε τω σώματι μου, δέσε με

χειροπόδαρα, πονάω και μ' αρέσει.

Δεν είναι τυχαίο που οι παπάδες φοράνε τη μήτρα

στο κεφάλι. Δε θέλουνε να τη βλέπουνε! Τη φθονού-

νε και τη ζηλεύουνε θανάσιμα. Πλησιάζει ο καιρός τής

ανεξαρτησίας μετά λόγου γνώσεως! Αρκετά μας ταλαι-

πώρησε το όπιο του λαού, ο σκοταδισμός και ο φαλλο-

212


κρατικός μεσαίωνας. Θα 'ρθουν καλύτερες μέρες, ο άν-

θρωπος θα ξαναγίνει θεός χωρίς κόμπλεξ απέναντι στην

ηδονή, στις χαρές της ζωής, στον έρωτα, στην αγάπη και

την κοινοκτημοσύνη. Ή όλοι ή κανείς!

213

Τ Ο ΚΑΡΑΒΙ

M E ΤΙΣ ΓΑΛΆΖΙΕΣ Σ Τ Α Χ Τ Ο Μ Π Ο Υ Τ Ε Σ

Φύσα, αεράκι, φύσα με,

μη χαμηλώνεις ίσα μωρή ρόμπα!

ΤΑ ΠΗΡΕ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ο τόπος ο ιερός, ο μαγεμένος,

μπουχτισμένος από τα μεγαλεία παρελθόντων ετών.

Ζωντανέψανε οι διαφημίσεις, και τα κρούσματα κρού-

ουν τον κώδωνα του κινδύνου. Το άζαξ ούλτρα με αλ-

τρουισμό αυτοκτονεί με τις οδηγίες του Αλτουσέρ, που

σερφάρει στο δίκτυο με κάλτσες δικτυωτές και πορτοκά-

λι στο στόμα, κουρδιστό, από τα βουλευτικά μποστάνια

της γριάς Αλβιόνας. Η Ούλρικε Μάινχοφ ανασυντίθεται

από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και διαφημίζει τη Βότ-

κα Μολότοφ, το νέο προϊόν της κόκα-κόλα που περνάει

στα σκληρά.

«Soft wear στα μούτρα σας» είναι το σλόγκαν των

κολομβιανών εμπόρων του εκσυγχρονισμού για τους

εξαρτημένους καταναλωτές της διαφθοράς. Παπάδες

και μαμάδες, οι συνοδοιπόροι του εξευτελισμού, του

κονφορμισμού μετά φόβου Θεού, Πίστεως, και άλλων

Τραπεζών. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, τη σαλε-

μένη, που προέκυψε από την συγχώνευση Σοδόμων και

Γομόρρων, γνωρίζουν ότι η μπόχα που αναδύεται από

215


χώρους ιερούς, δεν οφείλεται στην αρτοκλασία, αλλά

στην αποφυγή της σήψης μιας κοινωνίας τρομαγμένης,

κομπλεξικής και άπληστης. Το βουλκανιζατέρ των ψυ-

χρών ψυχών μπαλώνει τρύπες και τοποθετεί αερόσακους

τελευταίας τεχνολογίας στους ακάλυπτους των πολυκα-

τοικιών και στα πεζοδρόμια, για να πηδάνε αναίμακτα

οι σαλταρισμένοι έφηβοι της γενιάς του χάους. Χαρα-

μοφάηδες αναπαράγονται αναφανδόν και κουρεύονται

νυχθημερόν σαν το γκαζόν των γηπέδων. Τα παιδιά τής

γης δεν μπορούνε να πάρουνε τα πρησμένα τους πόδια

και σκουντουφλάνε κουντρίζοντας το ένα στο άλλο,

κλοτσώντας στα τυφλά το μητρικό κουφάρι στην εστία

της γκόμενας. Το μέρος για γκολ, για γρήγορη επιτυχία,

γιομίζει άγχος τους αθλητές κάνοντας αναπόφευκτο το

αποτέλεσμα μηδέν μηδέν, και όλα θα κριθούν στην πα-

ράταση και τα πέναλτι. Στις ποινές και στις μετάνοιες, «

«Αμάρτησα, παπά μου. Να σου πάρω μια πίπα να πατσί-

σουμε;»

«Ο πνευματικός δεν εξαγοράζεται, τέκνο μου! Άλ-

λωστε, καπνίζει μόνο πούρα αυθεντικά, πανάκριβα,

τριμμένα σε κουβανέζικα μπούτια παχύσαρκων καπνερ-

γατριών.» j

Απλή η μέθοδος των τριών. Από τα τρία πουλάκια

μέχρι τους Τρεις Σωματοφύλακες, το κόλπο είναι γνω-

στό και δοκιμασμένο. Φυλάνε τα σώματα με κακέκτυ-

πα ασφαλείας, τα πουλάκια κάθονται αμέριμνα, και με

το που θα σηκωθούν να πετάξουν, χήρες και ζωντοχή-

ρες ξελιγωμένες τ' αρπάζουνε και τα πνιγούνε στα βυζιά

216


τους. Το άσμα των γενεών έχει σκοπό μονότονο και μο-

νοφωνικό. Αι γενεαί πάσαι δεν μοιάζουνε μεταξύ τους,

πελαγοδρομούνε αυτιστικά μέχρι να βγούνε αράουτ στο

Αραράτ, δίπλα από τα δοκάρια της Κιβωτού. Κατακλυ-

σμός-καπιταλισμός, και ο πληθυσμός σε κατάκλιση στο

νεροκρέβατο να παπαριάζει από τα υγρά κόλπα της ΚΑ-

ΓΚΕ-ΜΠΕ και άλλων συναφών επαγγελμάτων. Μοιρολό-

για μονόμπιτα ακούγονται παντού και αλλάζουνε θέση

στα τσαρτς των τσάρων της δισκογραφίας.

Ο δολοθρόνος του ολέθρου έβγαλε καρφιά, και οι

ροζ μαϊμουδένιοι κώλοι, τίγκα στο αίμα, κάθονται καρ-

φωμένοι στα πόστα τους. Δώσ' τα τους τα παπούτσια

στο χέρι, αφού έτσι κι αλλιώς μια ζωή περπατάνε στα

τέσσερα.

Εν τω μεταξύ, το καράβι με τις γαλάζιες Σταχτο-

μπούτες συνεχίζει το ταξίδι για την Ιθάκη. Οι μαστου-

ρωμένες Σταχτομπούτες σνιφάρουνε τη στάχτη η μία

από τα μπούτια της άλλης, και όταν κάποια φταρνίζεται,

την πετάνε στη θάλασσα. Οι πιο πονηρές, οι πιο καπά-

τσες από τις μονοτάκουνες ψυχοκόρες, βάζουνε πιπέρι

στα μπούτια τους ή ρίχνουνε στάχτη στα μάτια των δι-

πλανών τους, για να ξεχωρίσουν και να μείνουνε στην

ιστορία ως πολυμήχανες και δολοπλόκες.

Το καράβι, όμως, πριν από την Ιθάκη πιάνει και

Μύκονο, κατά τας γραφάς. Εκεί, λοιπόν, οι καψερές οι

ηρωίδες μας θα δούνε τον Χριστό φαντάρο, προφίλ και

ανφάς, και θα τις περιλάβει ο παπάς, αυτός με τα πούρα

που λέγαμε, ο πουρομανής, και θα ανάβουνε καντήλια

μέχρι να πεθάνουνε.

217


Οι κακές γλώσσες πρέπει να τηγανίζονται κι όχι να

τσακίζουνε κόκαλα ξένα, ιερά, που τα ποτίζουνε με αίμα

για να φυτρώσουνε σημαίες διαφόρων χρωμάτων.

Στην τύχη θα πω τρεις σημαίες: η γαλανόλευκη, η

ημισέληνος και η αστερόεσσα. Τι κοινό έχουν μεταξύ

τους, να το βρούμε, να μη σκοτωνόμαστε τσάμπα και βε-

ρεσέ. Είναι απλό! Το κοντάρι. Όσο πιο κοντά στον Άρη,

δηλαδή, πλησιάζουμε, τόσο πιο σαχλές θα φαντάζουνε

οι διαφορές μας.

218

Ε Λ Λ Η Ν Α Ρ Α Δ Ε Σ , ΕΦΕΥΡΕΤΕΣ Τ Ο Υ Φ Ρ Α Π Ε

ΚΑΙ Τ Η Σ Α Ν Τ Ι Π Α Ρ Ο Χ Ή Σ

ΕΘΝΟΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ, θερακλήδικο, άφιλτρο, το ελληνι-

κόν καφενείο με τα όλα του, ανακαινισμένο, καμουφλα-

ρισμένο, κάτι σαν επαρχιώτικη καφετέρια για μπουχτι-

σμένη πελατεία, ανάγωγη. Ένα τσούρμο σαλταδόροι με

τον κουνημένο καφέ στο χέρι. Την μια ελληνικός, την

άλλη τούρκικος, τα 'παίξε στο τέλος, κι από το πολύ τα-

ρακούνημα γίνηκε φραπές. Παγκόσμια πατέντα, η μεγα-

λύτερη ελληνική ανακάλυψη μετά την περιβόητη δημο-

κρατία. Όσο είμαστε λίγοι, καλώς κράτησε τα μπόσικα

η Εκκλησία του Δήμου. Μετά, που αβγατίσαμε, έπαθεν

ακράτεια ο λαός, ντύθηκε φαντάρος κι ο Χριστός από

το άλλο ανέκδοτο και στοίχειωσε η μπιρίμπα στα χέρια

μας και το μπίρι μπίρι στα στόματα μας, που τώρα δεν

βρομάνε από την πείνα, βρομάνε από τα χάμπουργκερ.

Το εορταστικό overdose μάς χτύπησε αλύπητα. Όλοι

γιορτάζουμε και δεν ξέρουμε για ποιο λόγο. Ο τελευταί-

ος Γιάννης, ο κοκορόμυαλος, να σβήσει τις φωτιές και

να κλείσει την πόρτα. Θα φωνάξω τον Ορέστη από τα

έγκατα της τραγωδίας να μας παίξει τον ύμνο της φιλαν-

θρωπίας. Από τη μέση και κάτω σκύλος, από τη μέση κι

απάνω πρόβατο. Σηκωθήκανε τα πόδια να φυλάξουν το

κεφάλι.

220


Έχουμε κι εμείς οι ξανθιές της ανησυχίες μας. Δεν είμεθα

τίποτα αναίσθητες τσούλες, όπως θέλουν να μας κατη-

γορούν οι διαβολομαυροκέφαλοι συμπατριώτες μας. Θα

μας πει επιτέλους κάποιος ποιο είναι το σωστό; Ιράν ή

Ιράκ; Το σωστό είναι Ιράν, Περσία δηλαδή, διότι ο γου-

ρονόψυχος πλανητάρχης Γεώργιος ο Θάμνος ο Δεύτε-

ρος κρύβει μέσα του έναν Μεγάλο Αλέξανδρο. Θέλει να

κάψει την Περσέπολη ο πλανητάρχης, να επαναλάβει το

ανοσιούργημα του δικού μας του στρατηλάτη, του αμ-

φοτεροφυλόφιλου Αλέξανδρου του Μακεδόνα. Όλο το

Χόλιγουντ έχει πέσει με τα μούτρα στην αναβίωση των

κατορθωμάτων των δικών μας καθαρμάτων, που με το

ζόρι, ντε και καλά, βάλθηκαν να μεταλαμπαδεύσουνε

τον ελληνικό πολιτισμό στην μακρινή Ασία. Βρε δε θέ-

λουμε, έχουμε δικό μας πολιτισμό. Όχι, ο δικός μας είναι

καλύτερος, έχουμε και υπεροπλία, εύρωστους μισθοφό-

ρους, θα σας εκπολιτίσουμε με φωτιά και με τσεκούρι.

Μήπως αυτός ο νάνος, ο κοντός, ο μέγας, δεν κατάφερε

να αποκτήσει σεξουαλική ταυτότητα λόγω της μαζικής

μητρομανίας της μητρός του, κι έπνιξε στο αίμα τη μισή

ανθρωπότητα για να μην αποδεχτεί τη γκέι ελαφρότητα

του είναι του; Άβυσσος η ψυχή του φασίστα.

Ο μέγας στρατηλάτης είναι ο λαϊκός τραγουδιστής!

Έχουνε την ίδια ψυχοσύνθεση. Ο ένας με τον Βουκεφά-

λα, ο άλλος με το περουκίνι, κραδαίνουν τη ρομφαία και

μας οδηγούν στα τάρταρα της αρρωστημένης τους φι-

λοδοξίας.

Τυριά και βούτυρα, ήρωες του κώλου, φτερά και

πούπουλα πασαλειμμένοι. Γόρδιοι δεσμοί σφαγμένοι.

221

DREAM ΖΩΟΥ

ΠΛΟΥΣΙΟΣ Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ μας χειμώνας που θα τον απο-

λαύσουνε μόνοι τους οι θεατρίνοι, αφού κάνανε το λάθος

και καταβροχθίσανε αμάσητο το δόλωμα της τηλεόρα-

σης. Σε κάθε παράσταση από τις δεκάδες που μας περι-

μένουνε με το ντουφέκι στη γωνία, υπάρχει τουλάχιστον

ένας εφήμερος τηλεοπτικός αστέρας, κράχτης εργατικών

εισιτηρίων και πουλμανοκοινού της κουλτουριάρικης ελ-

ληνικής επαρχίας. Τα νήματα της θεατρικής παραγωγής

τα κινεί κατά 90% κάποιος Παπανδρέου, με τ' όνομα,

που είχε τη σατανική εμπορική ιδέα να μετουσιώσει τα

τηλεοπτικά σίριαλ σε θεατρικό λόγο της συμφοράς. Για

ξεκάρφωμα θα έχουμε ισχυρή δόση Σαίξπηρ και τραγω-

δίες σε μπουλβάρ. Ξεχωρίζουνε αρκετές παραστάσεις.

Ενδεικτικά αναφέρω, από την πολυτάλαντο Κόκκινου,

το ανέβασμα του σύγχρονου κωμειδυλλίου: Μωρό μου

sorry, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη του αυθεντικού,

και σε κείμενα Μανώλη Καψή, με πινελιές από Αισχύλο.

Σε σκηνικά-κοστούμια του Φιλήδονα, και σε ρόλο-έκ-

πληξη τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ, τη γνωστή τραβεστί από

τη μεγαλόνησο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το νέο κοίταγ-

μα της Μήδειας μέσα από την τεχνική του ριάλιτι από

το συγγραφικό δίδυμο Ρέππας-Παπαναστασίου, του

υπουργού και του κατηγορούμενου για συμμετοχή στη

223


17 Νοέμβρη, που βγαίνει από τον Κορυδαλλό με ανήκε-

στο βλάβη. Ο Κιμούλης συναντά τον Σαίξπηρ που κάνει

ότι δεν τον γνωρίζει, και προχωράει σε αλλαγή ρεπορ-

τορίου ανεβάζοντας τις Φόνισσες του Παπαδιαμάντη,

γιατί μία φόνισσα είναι λίγη για την αναδίπλωση μιας

τέτοιας θεατρικής ιδιοφυΐας. Η μουσική είναι του Χαρι-

τοδιπλωμένου, ενώ το βάπτισμα στο θεατρικό σανίδι θα

επιχειρήσει η βαφτιστήρα της Βάνας Μπάρμπα. Σε σκη-

νοθεσία Μαριάννας Τόλη, με λιμπρέτο από την Αντριά-

να Σκλεναρίκοβα.

224

ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΙΑ Η ΓΚΛΙΤΣΑ

ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΤΣΟΛΙΑ

Ο ΕΛΛΗΝ ΜΑΖΟΧΙΣΤΗΣ ψηφοφόρος έχει κι αυτός την

καψούρα του: ο άνθρωπος του είναι ο Κώστας, ο καθη-

γητής με τα κρυφά βίτσια, που αστεία αστεία έχει κατα-

φέρει να κουβαλήσει τη μισή Αλβανία να δουλεύει για

μας με ακάλυπτες επιταγές και καλυμμένες υποταγές.

Είμαστε η ακριβότερη χώρα του κόσμου με τους φθηνό-

τερους μισθούς.

Το μεγάλο κόλπο των αμερικανοτσολιάδων που μας

κυβερνάνε, είναι ότι κατάφεραν να μπουκώσουν τα στό-

ματα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης συνεργαζό-

μενοι με τους μεγαλοεργολάβους εκδότες, και ξεμείνανε

κάποιοι θλιβεροί δεξιοί να κάνουνε κριτική, αλλά δεν

τους βοηθάει ο δωσιλογισμός και η χρηματόδουλη ιδεο-

λογία τους. Ζούμε και στην ασχημότερη και πλέον απάν-

θρωπη πόλη του κόσμου, στην άμορφη Αθήνα, όπου δεν

μπορείς να πας να δεις ένα φίλο σου γιατί δεν βρίσκεις

να παρκάρεις. Μόνο αν έχεις φίλους στην Εκάλη μπορείς

να πας, ή στο Κεφαλάρι και τη Φιλοθέη, που δεν έχουν

πολλές πολυκατοικίες. Ένας συνάδελφος μουσικός που

μένει στην Κυψέλη, όταν γυρίζει από τη δουλειά αργά

και ψάχνει μάταια αρκετά χιλιόμετρα γύρω από το σπίτι

του να παρκάρει, καταλήγει μετά από δύο ώρες σε ξενο-

226


δοχείο στην εθνική με γκόμενα. Έχει βρει αυτή τη δικαιο-

λογία για να ξενοκοιμάται, γιατί σιχαίνεται τη γυναίκα

του. Αλλού είναι το πρόβλημα! Αν τα πήγαινε καλά με τη

σύντροφο του, θα την έπαιρνε να σηκωθούνε να φύγου-

νε από αυτό το πανάκριβο μπορντέλο των Αθηνών.

Επιστρέφουνε και οι τελευταίοι παραθεριστές στο

καμίνι των Αθηνών, και με το καλημέρα σας πέφτουνε

στο καψώνι από τους λοχίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Δάνεια επί δανείων για να σπουδάσει ο κανακάρης-μελ-

λοντικός άνεργος.

ΠΑΣΟΚ και ξερός.

227

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ξινό καλαμπουράκι, που το τιμούν

εθιμικά τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, πέρασε για μία

ακόμη φορά στο ντούκου, γιατί όποια πρωταπριλιάτικη

υπερβολή και να ξεστομίσεις, φαντάζει απολύτως φυσι-

ολογική στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, που έχει

κατοχυρώσει πλέον διεθνώς την ηρωίδα του Πλάτω-

να ως ξετσίπωτη και αδίστακτη γριά πουτάνα. Η πα-

λιά τσόντα έχει το ζουμί και τη λυτρωτική ιδιότητα να

τραβάει ως αυνανοδότης μαγνήτης όλους τους μοναχι-

κούς οργασμούς του δηλητηριώδους, απροσάρμοστου

αρσενικού.

Η τσοντολογική προσέγγιση της πραγματικότητας

μας βοηθάει να ταξινομήσουμε ποδοσφαιρικά —και,

επομένως, ρεαλιστικά και στο πόδι— και με σφαιρικό-

τητα τα σεξουαλικά και κοινωνικά χούγια του νεοέλ-

ληνα κοντοπόδαρου σαλταδόρου. Η τσαπατσουλιά, η

αρπακολατζίδικη φιλοσοφία, ο γκουσγκουνιακός χαβα-

λές, τα σκαμπρόζικα βρομόλογα, δίνουν το μεσογειακό

στίγμα στην ελληνική τσόντα που εξαφανίστηκε όπως η

φώκια, η αρκούδα και η χελώνα καρέτα καρέτα. Το μόνο

είδος που επιβιώνει στο βασίλειο της ξιπασιάς στη Νέα

Ελλάδα είναι ο καρέκλα καρέκλα, το μεταλλαγμένο διο-

ρισμένο δίποδο, ο ψηφοφόρος με τις ειδικές ικανότητες

229


να προσφέρει αντιπαροχή τα εκλογικά του δικαιώματα

έναντι πινακίου ΔΕΗΣ, ΟΤΕ και άλλων ρουσφετολογικών

διορισμών με μπλε και πράσινους κόκκους. Αυτά, ως μια

εισαγωγή στην άνοιξη και στο απριλιάτικο ψέμα σε ρε

μείζονα. Στη σιωπηλή συμφωνία της μιζέριας.

Διίστανται οι απόψεις, αράπη μου, όσον αφορά

στην κλίμακα της μιζέριας! Αν, δηλαδή, ανοίγει με το

κλειδί του μείζονος ρε, του χιλιοτραγουδισμένου θρά-

σους, ή αν ακολουθεί την πεπατημένη ως μίζερη συμ-

φωνία με το κλειδί του μι των τρομοκρατημένων χιλιά-

δων απαγορεύσεων, που μπερδεύουν την ενόραση με

την ενούρηση και επιβάλλουν, μέσω των τηλεοπτικών

προτύπων, την αντικατάσταση των ανθρωπίνων σχέ-

σεων με μοναχικές ρεύσεις. Εδώ κολλάει η περίφημη

τσοντολογική προσέγγιση που προσφέρει στην κοινω-

νική ανάλυση και τη φυλετική αυτογνωσία τόσα όσα

δεν φαντάζεσαι! Δείξε μου την τσόντα σου να σου πω

ποιος είσαι.

Είσαι φλούφλης, ναρκισσευόμενος, με φορεμένο ψεύτι-

κο ήχο, αλλά ταυτόχρονα μια αισθητική παιδεία και βι-

ομηχανικά οργανωμένη κοινωνία, με περίοπτες καρντι-

ναλογκόμενες παγιδευμένες στα δίχτυα της καθολικής

αράχνης; Τότε μιλάμε για ιταλική τσόντα!

Αν έχει λίγη βρομιά, λίγη σεξουαλική παρέκκλιση

και πολλή απουσία άνω ανδρικών κεφαλών για να ταυ-

τιστεί ο ματάκιας με το υποκειμενικό πλάνο του επιβή-

τορος κάμερα μαν, τότε μιλάμε για γαλλικό σεξουαλικό

προϊόν!

Αν έχει δήθεν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ψυχρό, νε-

230


κροτομειακό ύφος χασάπικου με γουρουνίσια γκρο-

πλαν μπάσε-βγάλε, τότε πρόκειται για το γερμανικό

θαύμα που μπερδεύει με επιτυχία το κατούρημα με την

ηδονική έκσταση.

Προσθέτοντας τόνους σιλικόνης, τρομακτικό αμο-

ραλισμό, έλλειψη πολιτισμού και παιδείας, αλλά ταυτό-

χρονα και ισχυρές δόσεις χολιγουντιανής γκλαμουριάς,

να τη πετιέται η παγκοσμίως επιβεβλημένη με το ζόρι

της παγκοσμιοποίησης αμερικάνικη τσόντα.

Ξεχωρίζουν, τέλος, σαν τις μύγες μες στο γάλα οι

σκανδιναβικές και ολλανδικές τσόντες, που έχουνε μια

ελευθερία και μια τρέλα, όπως οι κοινωνίες τους. Ο

πορνοκαθρέφτης είναι ο πλέον ρεαλιστικός κοινωνικός

ακτινογράφος.

Όπως η πορνογραφική τσόντα, έτσι και το ποδόσφαιρο

χαρακτηρίζει τις φυλετικές και κοινωνικές ιδιαιτερότη-

τες όσων ακόμα αντέχουν να ξεχωρίζουν και αντιστέ-

κονται στην επεκτατική και ισοπεδωτική αμερικάνικη

λαίλαπα! Άντε να πείσεις τους ανειδίκευτους και άχρη-

στους σεμνούς και ταπεινούς κυβερνώντες της Νέας

Δημοπρασίας ότι αποτελεί επιτακτική εθνική ανάγκη

η επανασύσταση και επαναλειτουργία της ελληνικής

πορνοβιομηχανίας που, ακολουθώντας την καταστρο-

φική μοίρα όλης της υπόλοιπης βιομηχανίας, σταμάτησε

να παράγει οτιδήποτε, παραδίδοντας ανυπεράσπιστα

πελατάκια στα νύχια των εισαγόμενων πολυεθνικών.

Εδώ, θα μου πεις, δεν φτιάχνουμε καρφίτσες, οι παρ-

τουζίτσες μάς μαράνανε; Όπως το ποδόσφαιρο, έτσι

231


και η τσόντα θέλει τον Γερμανό της. Έναν ψυχρό σκη-

νοθέτη, να βάλει μια τάξη στη νοοτροπία τού «Εμείς

οι βλάχοι, όπως λάχει!» Δεν είναι τυχαίο που η νονά,

η μούσα, η Λάχεσις, έχει μέσα της και το λαχνό, αλλά

και το χέσιμο! Κρέας μπαίνει κρέας βγαίνει και το είδος

αβγαταίνει, έστω και με ψόφια νεοελληνικά αβγά, χα-

λασμένα και δυσώδη! Από την κότα με τα χρυσά αβγά

του παραμυθιού στο φίδι με τη χρυσή αυγή της πραγ-

ματικότητας.

Ο ξανθός Απρίλης έχει κάτι από την τακτοποιημένη

ομορφιά και το νάζι των ναζί του τρίτου ράιχ, όσο κι αν

προσπαθεί να το κρύψει σταυρώνοντας τα στραβοκάνι-

κα ποδαράκια της η Κοντολίζα Καραράιτ, το ακροδεξιό

γεράκι με το ταγεράκι. Οι ορδές του μικρού Γιώργου,

του κάου-μπόι πετρέλαια από το Τέξας (που σημαίνει

γράμματα του κώλου, από το «τεξ» και το «ας») είναι

η μετουσίωση των πορδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου

που τραβούσε απάνω του σαν τον μαγνήτη τους άνδρες

που επιθυμούσαν να εκπολιτιστούν με το ζόρι. Από τη

σάρισα στην αμπάριζα, από την τραγωδία στην μακριά

γαϊδούρα.

Αν ονομάζουμε ζωή αυτό το πανάκριβο κομμωτήριο της

Τατιάνας, που αντί για μανικιούρ μας βγάζει τα νύχια

και τα δόντια για να καταπίνουμε αμάσητες τις κατινιές

τής κάθε αδίστακτης αρσενικιάς, θηλυκιάς ή γκέι κότας,

τότε πάω πάσο. θα κόψω τις μύξες στους δαιδαλώδεις

διαδρόμους του τηλεοπτικού λαβύρινθου, κι άντε μετά

να βγει ο μύθος χωρίς μίτο! Η ένδεια των Αρίων, η μυθι-

232


κή Αριάδνη, πλέκει το μυξόσχοινο με συντεταγμένες G,

Ρ, S: Greek, Personal, Slaves, γιατί, εκτός από τον προ-

σωπικό του υπολογιστή, ο επενδυτής-κατακτητής θέλει

και τον προσωπικό του σκλάβο! Το δουλοπρεπές γκαρ-

σόνι που θα γκαρίζει όπως το ντίτζιταλ ζωάκι της Σόνι.

Πρέπει να πω ότι η Ιστορία, εκτός από τις κουραστικές,

αλλεπάλληλες επαναλήψεις, έχει και μια έμφυτη εκδι-

κητικότητα. Σου λέει: τόσους αιώνες μεγαλούργησε ο

ελληνισμός πατώντας πάνω στα πτώματα των σκλάβων,

ήρθε ο καιρός να παίξουν τον ρόλο του σκλάβου και οι

ελληναράδες ανουσιομανείς.

Έχει ο καιρός γυρίσματα

κι η άνοιξη λουλούδια,

να στείλουμε στο Αφγανιστάν

καινούργια αγγελούδια!

Περήφανα ελληνικά στρατά,

ένδοξου μεγαλείου,

που σαν τα σκιάχτρα θα φυλάν'

φυτείες του οπίου.

Γιατί η δημοκρατία και η ελευθερία θέλουν την ηρωίνη

τους, όπως ο πόλεμος τους ήρωες του! Αυτά τα λίγα τα

πρωταπριλιάτικα ξεσπάσματα του αυτόματου λόγου για

να ξεφύγουμε από τη βέβηλη εθνικοαυνανιστική βαβυ-

λιάδα και τις αλλαξοκωλιές των αρχιερέων δίπλα στα

αφορολόγητα παγκάρια της Ζωής, του Σωτήρος και της

Χρυσοπηγής. Η άνοιξη, ας ελπίσουμε ότι θ' ανοίξει και

233


το κουτί της Πανδώρας! Όχι στην αλλαγή της ώρας!

Εκτός από κολασμένοι γήινοι, είμαστε και αμετανόητοι

παλαιοωρολογίτες!

Το πιο πετυχημένο ψέμα το έγραψε για μία ακόμη φορά

η «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», πρωτοσέλιδα και με

μεγάλα γράμματα: «Ελληνική Δημοκρατία!»

Αυτή την κληρονομική ολιγαρχία με τα μασονικά

οργανωμένα κόμματα ρουσφετολογικής ψηφοθηρίας,

πολύ πετυχημένα και με χιούμορ, η «Εφημερίδα της Κυ-

βερνήσεως» την ονόμασε, πρωταπριλιάτικα, «δημοκρα-

τία». Να 'ναι καλά το έθιμο της πρωταπριλιάς, μας έκανε

πάλι και γελάσαμε!

Εν τω μεταξύ, αράπη μου, η παγκόσμια χούντα έδειξε για

μία ακόμη φορά τα δόντια της. Όλα τα δορυφορικά κα-

νάλια παγκόσμιας εμβέλειας εφαρμόζουν τις τελευταίες

μέρες, ξεδιάντροπα, ένα νέο σύστημα λογοκρισίας χωρίς

το χαρακτηριστικό μπιπ, αλλά με το σβήσιμο κάθε επί-

μαχης λέξης, σαν να έχει χαλάσει ο ήχος της τηλεόρασης.

Έτσι, σε όλα τα τραγούδια του'Εμινεμ, επί παραδείγματι,

ακούς συνεχόμενες λογοκριτικές παύσεις σε μια πολίτι-

καλ κορέκτ ηδονοφορική επέλαση του νέου φασισμού

της χριστιανικής αυτοκρατορίας των αναγεννημένων

νεομογγόλων.

Η βαρβαρότητα του άγριου καπιταλισμού σε όλο της

το μεγαλείο, όπου ο Μπους στον Λευκό Οίκο σκεπάζει

τα γεννητικά όργανα των αγαλμάτων λες και αυτόν τον

έφερε στη ζωή όχι το μικρό πέος του πατέρα του, αλλά

234


ο κρίνος της Παναγίας, αφού αισθάνεται τουλάχιστον

αδελφάκι του Ιησού.

Η κατηφόρα δεν έχει τέλος!

235

Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Έ Σ Π Ο Ρ Δ Ε Σ

Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη, Βιέννη,

μπρός στην Αθήνα καμιά, μα καμιά σας δεν βγαίνει.

Α, Α, Α, Α, ο Υμηττός λέει με κέφι στην Πεντέλη.

Α, Α, Α, Α, λέει η ρετσίνα στο βαρέλι.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ σύνδρομο της ψωροκώσταινας που ολο-

κληρώνεται με τη σοβαροφάνεια του ξενόφερτου, οφεί-

λουμε ως καλλιτέχνες και ως άνθρωποι να στηλιτεύ-

σουμε τον επάρατο σοβινισμό, το χουλιγκανικό εθνοΰ-

παλληλίκι. Η διαλεκτική σχέση ρετσίνας και βαρελιού, η

ιδεολογία της Πλάκας στα πόδια της Ακρόπολης και το

σουρεαλιστικό κέφι στη συνομιλία μεταξύ Υμηττού και

Πεντέλης περιγράφουν με αδρές πιπιλιές τη σύγχρονη

ελληνική πραγματικότητα. Πού το βρίσκει τόσο κέφι ο

Υμηττός και κάνει χαρούλες στην Πεντέλη είναι απορίας

άξιον, όση τρέλα κι αν έχει πάει να κάτσει στο ομώνυμο

βουνό. Γνωρίζουμε, βέβαια, όσο κι αν μας κακοφαίνεται,

ότι όλα τα βουνά που περικλείουν το Λεκανοπέδιο, είναι

βαριά μαστουρωμένα από τις εξατμίσεις του καπιταλι-

σμού και της βαρβαρότητας (αν αυτό μπορεί να εξηγήσει

something). Θα κλείσω την πρώτη και φαρμακερή παρά-

γραφο του κεφαλαίου με την κλασική αναρώτηση:

237


Τι είναι η -πατρίδα μας;

Μην είναι οι κάμπιες,

μην είναι τ' άπαρτα ψηλά μωρά,

τα ουκρανάιζερ που δεν βαδίζουν,

δίμετρα αγάλματα σοβιετικά;

Όσα δεν φτάνει η κουρελού, συμπλήρωσε μοκέτα. Ο εκ-

συγχρονισμός, δηλαδή, δεν είναι για χόρταση!

Δεν είναι πρώτη ανάγκη το κλιματιστικό στην πα-

ράγκα! Προηγείται η δορυφορική τηλεόραση! Να βά-

λουμε κάποιες προτεραιότητες για να μην τρελαθούμε.

Η πλύση εγκεφάλου είναι ανώδυνη και διασκεδαστική!

Καμία σχέση με την πλύση στομάχου. Αν το πλύνεις το

στομάχι, χάνει τη νοστιμιά του το εντόσθιο! Όπως υπο-

στηρίζανε οι παλαιοί, τη νοστιμιά στο κοκορέτσι τη δίνει

ο πλημμελής καθαρισμός του. Πλημμελή ονομάζουμε

τον εκάστοτε Αλβανό που θα κληθεί να διεκπεραιώσει

τσάτρα-πάτρα τον καθαρισμό των εντέρων. Από έντε-

ρα φτιάχνονται και οι χορδές των οργάνων, και από τε-

ντωμένες κοιλιές ζώων τα τύμπανα και τα νταούλια. Τα

τσαουλιά, τα φασολάκια, θέλουνε μεγάλη προσοχή και

σχολαστικότητα στον καθαρισμό τους, διότι οι ύπουλες

ίνες φρακάρουνε στον φάρυγγα και φρικάρουνε τον πει-

νασμένο.

Η πελατεία, εν τω μεταξύ, σκοτώνει τη μουσική, η

οποία χρειάζεται άλλη σχέση, ανθρώπινη, συναισθημα-

τική για να λειτουργήσει. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω

κανένα εκ των δύο, άλλο πράγμα ο αυνανισμός και άλλο

η συνουσία. Δεν θα συμφωνήσω με την απαξίωση του

238


αυνανισμού στις μέρες μας. Η αρχέγονη προσομοίωση

της ανθρώπινης παλάμης που υποκαθιστά με κλειστά

μάτια όλα τα τρυποφόρα τμήματα ανθρώπων και ζώων,

μας έχει απαλλάξει από λουτρά αίματος, λουτρά καλλι-

τεχνών, λουτρά πολιτικών και αλύτρωτες καλλιτεχνικές

ακροβασίες, όπως οι κτηνοβασίες ακριδοφάγων ψωνι-

σμένων προφητών παλαιάς και νέας διαθήκης.

Όλα είναι πόνος!

239

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ

Ο ΔΟΥΚΑΣ, ο Μπούκας, ο Δάγκας, ο Λάφκας και όλο το

επιτελείο της Χρυσοπηγής, του Υπουργείου Οικονομι-

κών της κυβέρνησης της Νέας Δημοπρασίας με αρχηγό

τον ψευδούλη κιθαρωδό της συμφοράς Αλογοσκούφη,

ήπιε μονορούφι την ήπια προσαρμογή κι έπεσε σαν τη

μελίγκρα πάνω στα πενιχρά εισοδήματα των φτωχών

για να τους αποδεκατίσει. Βαράτε, αντέχουμε.

Παλιά μου τέχνη κόσκινο, όπου «κόσκινο» ονομά-

ζουμε την τσέπη του μικρομεσαίου χαλκέντερου συμ-

πολίτη μας, αυτού του γνωστού καραγκιοζάκου που ο

τράχηλος του δεν υποφέρει ζυγό, αλλά ανέχεται μετά

χαράς όλες τις φορομπηχτικές σφαλιάρες των εγκάθε-

των νεογενίτσαρων. Είναι πολύ πρόθυμος ο νεοέλληνας

υπήκοος να προσφέρει, εκτός από τον δικό του τράχη-

λο, και τον τράχηλο της γυναίκας του διά πάσαν χρήσιν.

Φορολογήστε μας άγρια, ξεσκίστε μας. Μας αρέσει.

Η συμμετοχική αμερικανοκρατία του Γιωργάκη τού

δεύτερου, του μικρού, έχει μετατρέψει τα καθρεφτάκια

που μας χαρίσανε οι κατακτητές σε λάπτοπ, και χαριε-

ντίζεται ψηφιακά. Ρώτα τη μανούλα σου, Γιωργάκη, μή-

πως σ' αφήνει να παίξεις με τις λάσπες της ορθοδοξίας

και να πεις καμιά κουβέντα για την εκκλησιαστική χού-

ντα του ανεκδιήγητου Χριστόδουλου και της μασονικής

241


Χρυσοπηγής. Ρώτα τη μανούλα σου μήπως σ' αφήσει να

αρθρώσεις έναν στοιχειωδώς αξιοπρεπή αντιπολιτευτικό

λόγο, γιατί αν περιμένουμε από τον Αλβανό Αλαβάνο

και την Παπούα Παπαρήγα να ξεκουνήσουμε, ζήτω που

καήκαμε.

242

ΑΣ'ΤΗ ΦΙΛΙΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ ο σοβινισμός εξωτερικού που ξεκινάει

από τα ταπεινότερα των κινήτρων, να μας στείλει, δηλα-

δή, κάνα ψωροδολαριάκι ο θείος από την Αμερική, που

μια ζωή πλένει πιάτα και μαζί με τα πιάτα νίπτει και τας

χείρας του κι έχει ο θεός, που πάντα έχει βέβαια, αλλά

μόνο για τους λίγους. Είναι λίγος ο θεός τους και μας τα-

λαιπωρεί αφάνταστα με τη δουλοπρέπεια που λανσάρει

ως ύψιστο αγαθό, και την αρρώστια που καλλιεργεί με

την καταπίεση των ηδονών.

«Όποιος σοκάρεται με την πράξη που τον έφερε στη

ζωή είναι ανώμαλος» και αναφέρομαι στη γνωστή πράξη

από τις πολλές των Αποστόλων, τη μοναδική που είχε

ουσία με το σύμβολο της προσθέσεως μπροστά, το συ-

ντροφικό ΣΥΝ.

Να, λοιπόν, πώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας ξεκάθα-

ρα, σαν φρεσκοπλυμένο παρμπρίζ από αλλοδαπό φα-

ντάρο φαναρτζή, μετά τον υπερπληθυσμό και την αστυ-

φιλία, το τρίτο κακό της μοίρας μας. Ομιλώ για την κα-

κούργα μετανάστευση εσωτερικού και εξωτερικού. Είναι

έξω από τα νερά του ο μετανάστης, είναι ευάλωτος, είναι

αδίσταχτος, είναι κομπλεξικός, τιποτένιος προφήτης σε

ξένο τόπο, συντηρητικός, κι αν θέλουμε να το χοντρύ-

νουμε, ο μετανάστης είναι η λυδία λίθος του καπιταλι-

244


σμού. Την αρπακολλάδικη μπίζνα της ολυμπιάδας, πάνω

στα πτώματα μεταναστών εργατών τη χτίσανε!

Πέρα από ρατσισμούς (διότι είναι μέγας ρατσιστής

και αυτός που μισεί τους ρατσιστές), παπούτσι από τον

τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο. Γιατί το παπούτσι το

ξενιτεμένο γίνεται παντόφλα στην αρχή και καταλήγει

σόλα στη μπότα του καπιταλισμού.

Σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο χωρίς να γνωριζόμαστε τυ-

πικά, αλλά αυτό μας φέρνει πιο κοντά γιατί καταργεί κατά

κάποιο τρόπο τις δεσμεύσεις των συμβάσεων της οπτικής

και σωματικής επαφής. Απώτερος σκοπός, βέβαια, της

αμφίδρομης λογοτεχνικής παρτούζας είναι να πιαστούμε

πρόστυχα στα χέρια, στα πόδια, στα χείλια, στις κοιλιές

κι όπου αλλού βάλει ο νους μας. Μόνο σε σένα λέω τα

προσωπικά μου, τα όνειρα μου, τους εφιάλτες μου. Εψές

βράδυ, που κρυώνανε τα ποδαράκια μου, με κυνηγάγανε

στα παζάρια της Υεμένης οπλαρχηγοί της Μοσάντ και μ'

έσωσε — ποια νομίζεις, που στον ύπνο μου την είχα θεά

με τρελό έρωτα και πάθος; Η χοντρή από τις Χάι Φάιβ,

αυτή με την ουλίτιδα, που φοράει συνέχεια παντελόνια

επειδή έχει χοντρά πόδια. Αυτήν, την κοίταγα κι έλιωνα

έξω από τα υπόγεια χοροκοιλάδικα που κρυβόμασταν

κυνηγημένοι από τους εβραίους ναζιστές. Μετά τα γνω-

στά, πήγα να κάνω εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό τού

άραβα Κόκκαλη, δεν μου έδινε πάσες ο ηχολήπτης, πλα-

κωθήκαμε, πήγε κατά διαόλου η εκπομπή, μας παίρνανε

και μας κοροϊδεύανε βεδουίνοι ακροατές. Αγχος FM, πε-

νήντα χρόνια φούρναρης και μυαλό δε βάζω.

245


Να σου πω και δυο κουβέντες για τον υπαρκτό σου-

ρεαλισμό, τον νεοελληνικό ωχαδερφισμό που είναι στάση

ζωής, τον εφηρμοσμένο σταρχιδισμό που έχουνε βαλθεί

μια χούφτα λακέδες του εκσυγχρονισμού να τον πολεμή-

σουνε.

Ο νεοέλληνας, ο απόγονος των Αλβανών που εποί-

κησαν την Πελοπόννησο μετά τις σφαγές του χριστιανού

Αλάριχου που αφάνισε όλους τους παλιούς Έλληνες, εί-

ναι σε φάση-αφασία αυτοκτονική, αφηρημένη ζωοηθική,

για να σου δώσω να καταλάβεις. Τα 'χουμε κάνει όλα

αυτά που προσπαθούνε να πλησιάσουνε οι Ευρωπαίοι.

Φιλοσοφία, επιστήμες, δημοκρατία. Μετά τον Παρθενώ-

να φτιάχνουμε αυθαίρετα με αλουμίνια και ελλενίτ. Αφη-

ρημένη τέχνη, πολύ αφηρημένη, μέχρι που σε πατάει ένα

αυτοκίνητο και ξενοιάζεις.

Μπορεί να είμαστε αναρχικοί γέννημα-θρέμμα —επομέ-

νως, βαθύτατα συντηρητικοί—, αλλά με σταθερές αξίες

και αρχές απαράβατες που τις κρύβουμε με χιούμορ και

αυτοσαρκασμό. Τοιουτοτρόπως, όπως και να 'χει, κάτω

από οποιεσδήποτε συνθήκες είμαστε υπέρ, άνευ όρων,

όλων των απεργιών. Και οι χαφιέδες της Ασφάλειας να

απεργήσουνε, που λέει ο λόγος, μαζί τους θα 'μαστέ, για-

τί ο απεργιακός αγώνας είναι ιερός! Αυτά τα μπιστικά,

τα αριστερά του κώλου, ότι οι συνθήκες δεν είναι ώρι-

μες και κουβαλάμε νερό στο μύλο της αντίδρασης, είναι

δικαιολογίες και οδηγίες για προσκυνημένους. Ταξιτζή-

δες-μπάτσοι-κτηνίατροι έχουνε όλοι δίκιο, και δεν υπάρ-

χει πιο ξεφτιλισμένο πρόσωπο από τον απεργοσπάστη.

246


Μετά τη Γιουροβίζιον για παιδιά, σειρά έχουν: Γιουρο-

βίζιον για γέρους, για γκέι, για μαύρους, για εβραίους

εποίκους στα αμερικανοκατεχόμενα της Γηραιάς, για πε-

οθηλαστές καντηλανάφτες, μητρομανείς μητροπολίτες

— μια παραγιουροβιζιονιάδα για ακροατές με αναπηρία

και ειδικές ικανότητες στην εξύψωση του ευτελούς και

του αγοραίου.

Επίσης, η Μιμή Ντενίση θα τραγουδήσει σε μιού-

ζικαλ με τον Απόστολο Γκλέτσο. Πάνε τα καημένα τα

ποντικάκια, θα τα εξαφανίσουνε. Αυτή είναι εξέλιξη: από

την τραγωδία της Αλίκης στο μιούζικαλ της Μιμής, κι

όταν λέμε μιούζικαλ εννοούμε αυτό με τις τρίχες, το στα-

φιδιασμένο, που παρ' όλα αυτά το καράβι του το σέρνει,

και μάλιστα πάνω στις πλάτες μας.

247

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ την Αγγλία, από την πρωτεύουσα της

ασχήμιας, γιατί το Αγγλία βγαίνει από το άγγλι, που ση-

μαίνει άσχημο. Δεν έχει σχήμα, δηλαδή, σε αντίθεση με

το δικό μας το λεκανοπέδιο που έχει το σχήμα της λε-

κάνης —της παιδικής λεκάνης, για να είμαστε πιο σα-

φείς—, το γνωστό γκιο-γκιο, γιομάτο με αχνιστά παιδι-

κά κόπρανα. Έχουμε και καζανάκι χαλασμένο από πάνω

μας στο βράχο της Ακρόπολης, που φαντάζει παράταιρο

εξάμβλωμα καταμεσής της άναρχης δόμησης των εργο-

λάβων του Καραμανλή. Ευτυχώς που βάλανε τις σκα-

λωσιές γύρω από τον ναό της παρθένας νονάς και δεν

κλοτσάει τόσο κραυγαλέα το αρχαίο μνημείο της αγά-

μητης πνευματικής μας μητέρας. Δεν είναι μύθος, αρά-

πη μου, είναι γεγονός! Τα πουλιά δεν πετάνε πάνω από

την Ακρόπολη, την παρακάμπτουνε από σεβασμό, ενώ

τη Βουλή, ας πούμε, την έχουνε πνίξει στην κουτσουλιά.

Οτιδήποτε φύγει από εδώ, πάει έξω και μας ξανάρθει, το

ίδιο πράγμα, φαντάζει αλλιώς, γι' αυτό και όλοι ψάχνο-

νται μετά μανίας για διεθνή καμαριέρα. Από φιλιππινέ-

ζα μάνα και αλβανό πατέρα ο νέος μεσσίας, με σχιστά

μάτια και μακριά χέρια, θα κλέψει τις καρδιές των νέων

Ελλήνων στον μεταολυμπιακό χειμώνα με τις άχρηστες

ανισόπεδες και τα γήπεδα του ράγκμπι.

249


Μαύρη διασκέδαση, μαύρη κωμωδία, είναι όλα μαύρα

εκτός από το κατάλευκο δικό σου σημαιάκι, της άνευ

όρων παράδοσης, που προσδίδει το άλλο χρώμα στην

ασπρόμαυρη ζωή μας. Πάρε χαρτί και μολύβι και σημεί-

ωνε: Αγγελόπουλος, Μιχαλόπουλος, Τριανταφυλλόπου-

λος, όλοι σε -όπουλος.

Κακούργα. Πελοπόννησος,

μια μούντζα είσαι στο χάρτη,

ο διάολος σ την έριξε,

κι εσύ, Ελλάδα, πάρ' τη.

Για να τα πιάσουμε από την αρχή, η Πελοπόννησος, με

επέμβαση των βυζαντινών χριστιανικών αυτοκρατόρων

έμεινε ακατοίκητη για πολλά χρόνια, αφού έστειλαν

τον βάρβαρο Αλάριχο να αφανίσει ό,τι αναπνέει. Μετά,

κάποια στιγμή (τα γράφω γρήγορα να μη σε κουράζω),

φέρανε εποίκους, του φυράματος των καταδίκων που

εποίκησαν το Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες.

Τουρκαλβανούς, κυρίως, αεκτζήδες, κολλημένα μυαλά,

χανούμια, βάζελους, γαύρους, χασισέμπορους, νταβα-

τζήδες, δημοσιογράφους, μπάτσους, υπουργούς, τον

Παπαδόπουλο, τον Παπανδρέου, τους παπάδες... και

φτάσαμε σ' αυτό το χάλι. Ένα είναι το πρόσωπο που ξε-

χωρίζει απ' όλη αυτή την πελοποννησιακή λέρα. Ο μο-

ναχός Παπουλάκος! Ποιοι σκοτεινοί κύκλοι φρενάρουν

την αγιοποίηση του Παπουλάκου; Ο έλληνας πιστός

φορολογούμενος δεν μασάει. Ανήκει σε άλλη φυλή, κάτι

250


σαν παπούα, με τον άγιο Παπουλάκο σε εικόνισμα στο

καντράν. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά εγώ είμαι υπέρ

της αγιοποίησης του Πρόδρομου Τσαουσάκη.

Την αγιοποίηση του Παπουλάκου υποστηρίζει εν-

θέρμως και ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Η Μπέμπα

δεν έχει τσίπα. Η τελευταία αγιοποίηση που έκαμε η εκ-

κλησία μας, είναι αυτή του Κοσμά του Αιτωλού, του Πα-

τροκοσμά, με τις πρωτοποριακές ιδέες σε σχέση με τις

σεξουαλικές σχέσεις των ανθρώπων, ένα βήμα μπροστά

από τον αυτοευνουχισμό του πατέρα της εκκλησίας μας,

χαλκέντερου Ωριγένη. Ό,τι είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός

για τη Βόρεια Ελλάδα, Μακεδονία, Σκόπια, Αλβανική

Ήπειρο, είναι κι ο Παπουλάκος που έδρασε στην περιοχή

των Καλαβρύτων και προφήτεψε τα αεροπλάνα και τα

σταθερά τηλέφωνα. Ο Παπουλάκος είπε πρώτος για τα

ιπτάμενα μαύρα κοράκια και για το περίφημο σύρμα που

θα περικυκλώσει όλα τα κράτη και τα σύμπαντα.

Γιατί κωλυσιεργεί, επομένως, η αγιοποίηση του Πα-

πουλάκου; Ποιοι εβραίοι έχουνε συμφέρον να μη γίνει

άγιος ο Παπουλάκος;

Με το που θ' ανοίξει το παγανιστικό και ειδωλολατρι-

κό τριώδιο, σε καλώ, αράπη μου, να καυλώσουμε πούλμαν

και να πάμε όλοι εμείς, οι οπαδοί της αγιοποίησης Παπου-

λάκου, στο χιονοδρομικό στα Καλάβρυτα και να κάνουμε

συμβολική κατάληψη στις πίστες. Εμπρός να στερήσουμε

από τον Έλληνα το σκι. Κι ο άγιος, φοβέρα θέλει!

251

Τ Ο Ι Σ Α Γ Ν Ω Σ Τ Ο Ι Σ Θ Ε Ο Ι Σ

Κλαίει ο αρχιεπίσκοπος στου Πάπα το κουφάρι,

σκέφτεται τις αναδουλειές στ' ορθόδοξο παγκάρι,

κι από τα βάθη της ψυχής, της λούγκρας το μαράζι

να χαραμίζει η αμαρτωλή, η κότα, το παπάρι

που λάτρεψε και δόξασε με του θεού τη χάρη,

η ομορφιά του Πάτροκλου, του Άδωνη, του Πάρη.

«ΤΑ ΘΗΛΥΚΑ του ουρανού είναι ανύπαρκτα», όπως λέει ο

Απόστολος Φαύλος στην «προς μισογύνηδες» επιστολή.

«Τα βρομερά θηλυκά δεν έχουν θέση στη βασιλεία των

ουρανών, γιατί ο βασιλιάς, εκτός από αδίστακτος δολο-

φόνος, εξουσιομανής και άπληστος πισωγλέντης, είναι

και αλλεργικός στα κολπικά υγρά και σιχαίνεται μέχρι

θανάτου τη γυναικεία περίοδο. Του θυμίζει τη διαδικα-

σία που τον έφερε στη ζωή, κι επειδή ξέρει κατά βάθος

ότι είναι γουρούνι, μισεί μέχρι θανάτου τη μάνα του, τη

μήτρα της, τις σάλπιγγες, τις ωοθήκες, και γενικά ό,τι

θα γούσταρε πολύ να το έχει ο ίδιος και δεν του έδωσε

ο μεγαλοδύναμος, φυλακίζοντας τον σ' ένα δασύτριχο

ανσρικό σαρκίο».

Αυτή είναι η παραβολή του παρενδυτικού, της μαυ-

ρορομπίτικης λούγκρας που με πόνο ψυχής βλέπει ν'

253


αδειάζουν οι εκκλησιές, τα παγκάρια και τα κατηχητικά

με τα τροφαντά αγοράκια.

Κυριακή του αρρώστου. Του αρρώστου συμπολίτη

μας που τον μάρανε ο Ειρηναίος στην Ιερουσαλήμ, ενώ ο

Πολέμιος των Αθηνών ζει και βασιλεύει. Ο Πολέμιος της

ανοχής μας, της ηθικής, της δημοκρατίας, έχει γαντζωθεί

στον ισόβιο θρόνο του και μας δείχνει την παχιά κοιλιά

του. Ως πότε, παλικάρια, θα ζούμε στα σκατά;

Είχε αφήσει κάποιους υπαινιγμούς ο Αδόλφος ο Χίτλερ,

αλλά έρχονται τώρα οι ελληναράδες οι ορθόδοξοι και

ξεκαθαρίζουν ότι δύο είναι οι περιούσιοι λαοί του θεού:

η Αρια φυλή με τους ξανθούς, υψηλόσωμους ρομποταν-

θρώπους και η Παπαρία φυλή με τους μελαχρινούς κο-

ντοπόδαρους δουλοπάροικους. Είναι εβραίως γνωστό

ότι και οι δύο λαοί βαυκαλίζονται με τις αυτιστικές εθνι-

κοαυνανιστικές τους αρλούμπες, και η αλήθεια είναι μία,

ότι ο μπακλαβάς γωνία έχει την ίδια ακριβώς γεύση με

τους υπόλοιπους μπακλαβάδες, και δήθεν ξεχωρίζει σε

νοστιμιά ενώ είναι από τα ίδια υλικά.

Δεν είναι τυχαίο που ο λαός αποκαλεί το περίφημο ευ-

ρωπαϊκό τρόπαιο, το κύπελλο του ποδοσφαίρου «γαμη-

μένο», ενώ οι σοβαροφανείς εγκάθετοι παπάδες και πο-

λιτικοί, «τιμημένο». Έχουμε, δηλαδή, μία —από μηχανής

λαού— ταύτιση γαμημένου και τιμημένου, που δείχνει

την τεράστια ψαλίδα που υπάρχει μεταξύ κράτους και

λαού, δωσίλογων διαχειριστών και ιθαγενών υπηκόων.

Αυτή η ρημάδα η επανάσταση του 1821 δεν έχει ολοκλη-

254


ρώσει κανέναν στόχο της. Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι ο

Καραϊσκάκης και ο Κολοκοτρώνης ξεσηκώθηκαν για να

έρθει ο Όθωνας, ο Γκλίξμπουργκ, η χούντα, ο Καραμαν-

λής, ο Παπανδρέου, τα παιδιά τους και τ' ανίψια τους.

Ήρθε ο καιρός να τελειώνουμε μ' αυτούς τους κοπρίτες,

τους φοβισμένους μικροαστείους που έχουνε καταντή-

σει τη χώρα σαν τα μούτρα τους. Εδώ και τώρα πλαστική

στο προσωπείο της Ελλαδάρας! Να το πασαλείψουμε με

γιαούρτια μουχλιασμένα του μηχανοκίνητου εκσυγχρο-

νισμού.

255

ΠΟΛΕΜΟ, ΠΟΛΕΜΟ, ΟΧΙ ΕΡΩΤΑ

ΜΑΚΡΟΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΧΕΡΟΝΤΑ

ΕΝΔΟΞΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ του ελληνικού τραγουδιού με τον

Μπάμπη Μπακάλη να μεγαλουργεί με τις μελωδίες πο-

λιτισμένων λαών: «Καρδιά μου καημένη, πώς βαστάς και

δε ραγίζεις», που ο μπακάλης έγινε σούπερ-μάρκετ και

μας φέρνει τυρολέζικα, αυστριακά, βελγικά με ισοπεδω-

τικά ντάμπα-ντούμπα, 4/4 να τ' αφήσω, και δεν τ' αφή-

νεις, αλλά αυτό δεν τελειώνει ποτέ, και μας κάνει αλοιφή

πάνω στις φωτοκόπιες, όλοι ίδιοι να περπατάμε σαν τις

χήνες, ντυμένοι ομοιόμορφα με τις φίρμες, ρίμες, πρό-

στυχα υπονοούμενα, φτήνια, καψούρα πουτανιάρικη με

αντίτιμο την ψυχή μας!

Το γέρικο γαϊδούρι της Αλβιώνος, ξαπλωμένο τ' ανάσκε-

λα στις παρυφές του Ατλαντικού, γκαρίζει και γλείφει με

την τεράστια γλώσσα του τ' αχαμνά του πλανητάρχη.

Τα 'χει παπαριάσει το ζωντανό, ενώ χιλιάδες παπαρά-

τσι, παπάδες ράτσας με θυμιατήρια και φωτογραφικές

μηχανές απαθανατίζουν το γεγονός, ενώ στο φόντο, τα

αδικοσφαγμένα παιδάκια του Ιράκ τρώνε φοντί, φοντάν

και φονταμενταλιστές φλαμπέ. Το νέο κεφάλαιο κάνει

το μυαλό τσίχλα και το μασάει με την καρδιά.

257


Ως φανατικοί δημοκράτες δε θα κόψουμε βασιλόπιτα,

αλλά δημοκρατικότητα άφλουρη και χωρίς το άχρηστο

κομμάτι για τον Χριστό. Θα κερδίσουμε όλοι από ένα

συμβόλαιο αορίστου χρόνου συνεργασίας με την εξου-

σία και θα μοιράσουμε ρόλους στα μετόπισθεν του νέου

πολέμου που αρχίζει σε λίγο.

Δεν πρόκειται για πόλεμο, μην κοροϊδευόμαστε. Μιλάμε

για σφαγή φτωχών και άοπλων, στην ουσία, τριτοκοσμι-

κών, από τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του κόσμου.

Σαν να παίζει η Μπαρτσελόνα με τον Ακράτητο και να

μιλάμε για ντέρμπι.

Αποφασίζω και σε διατάζω σε σκληρό μποϊκοτάζ

όλων των προϊόντων του πολεμοχαρούς ιμπεριαλισμού.

Μην πάτε στο σινεμά να δείτε τις αρλούμπες του Σκορ-

τσέζε, κόφτε τα χάμπουργκερ, τα ποκ-κορν, της κόκα-

κόλες. Και μια δραχμή να χάσουνε τα γουρούνια, πονάνε

αφόρητα!

258

ΟΙ ΟΥΝΝΟΙ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΙΟ

ΚΑΙ ΓΑΜΩ την κάθαρση θα γίνει πάλι! Κάθε τρεις και

λίγο έχουμε κάθαρση. Κάνουμε ένα διάλειμμα από το

Fame Story για να απολαύσουμε το περιβόητο μαχαίρι

στην πορεία του προς το κόκαλο! Σαν τον βράχο του

Σίσυφου αυτό το μαχαίρι, μόλις πλησιάζει στο κόκαλο

ξεγλιστράει, το άτιμο, κι αρχίζει τα κόλπα στα έμπειρα

χέρια τού δωσίλογου μαχαιροβγάλτη! Θα πέσουνε κε-

φάλια πάλι, μόνο που θα 'ναι κεφάλια καρφίτσας στα

πλουμιστά ράσα του αρχιεπισκόπου. Ο φόρος προστιθέ-

μενης αηδίας, ο Φ.Π.Α. των δημοσιοκάφρων, προστίθεται

συνεχώς στις ψυχές των καταναλωτών, και θα περιμέ-

ναμε, κατά τας γραφάς, ο λαϊκός εμετός να τους πνίξει,

να ησυχάσουμε! Άλλες, όμως, οι βουλές του θηρίου!

Αμολάει τα παβλοφικά του μπουλντόγκ και κουτουλάμε

στον σβηστό φάρο φορτωμένοι με άχρηστα καταναλω-

τικά σκουπίδια από τα πολυαποστήματα! Η καινούργια

καραμέλα του happy end της αποχαύνωσης ακούει στο

όνομα αυτοκάθαρση. Αυτοκάθαρση, λοιπόν, αυνανισμός

με καθαρτικό τις κασέτες του Αγίου Αττικής, κουτσοί,

στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα! Μετά, τους σκανδα-

λίζουνε τα αποκριάτικα δημοτικά τραγούδια!

Το τι ακούμε αυτές τις μέρες, δεν περιγράφεται! Κε-

ριά του Άγιου Παντελεήμονα στις αιμορροΐδες ιεροδια-

260


κόνων, κότερα, δισεκατομμύρια μητρομανών μητροπολι-

τών που τα βάζουνε στην άκρη για μια ώρα ανάγκης, συ-

στατικές επιστολές του Χριστόδουλου για αποφυλάκιση

εμπόρων ναρκωτικών, βουλευτές σε τηλεφωνικό sex με

αυνανιζόμενους μεγαλοπαπάδες, και τους πυλώνες τού

Κρυονερίου να φαντάζουν σαν τεράστιοι φαλλοί που

χύνουν καρκίνο και θάνατο στο χριστεπώνυμον πλήθος.

Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή χειροτονημένη;

Διάβασε να μάθεις τώρα, αράπη μου, τι τραβάμε

κι εμείς οι σατιριστές, που καταντήσαμε στα γεράματα

προαγωγοί της αρρωστημένης πληροφορίας. Όλη τη

νύχτα εψές ακούγαμε, με κλάματα απ' τα γέλια, τις κα-

σέτες του Αγίου Αττικής υποχρεωτικά, γιατί στο άλλο

κανάλι έψαχνε η Νικολούλη χαμένους στο Μαϊάμι! Το

αποτέλεσμα είναι όλη αυτή η τηλεοπτική κάθαρση να

καταλήγει σε πύρινους αφορισμούς και εμετικά λογύ-

δρια των διαφόρων φασιστοειδών μαϊντανών που ξημε-

ροβραδιάζονται στα πάνελ! Πάνελ κι έρχονται οι ίδιοι

και οι ίδιοι κοπρίτες, που σκίζουν τα ρούχα τους για την

κατάντια της κοινωνίας παίζοντας φτηνό θέατρο μέχρι

να σβήσουν τα φώτα και να απολαύσουμε το επόμενο

σκάνδαλο. Ο Τράγκας, ο Χατζηνικολάου και τ' άλλα παι-

διά ανακάλυψαν με έκπληξη ότι το σύστημα που υπηρε-

τούν συν γυναιξί και τέχνης, είναι σάπιο!

Δεν θα συμφωνήσω, όπως καταλαβαίνεις, διότι το

μεγαλείο της ορθοδοξίας δεν ημπορεί να αμαυρωθεί από

τις λάγνες αιμορροΐδες του αγίου μητροπολίτη Αττικής.

Ο ελληνοχριστιανικός μεταβυζαντινός πολιτισμός βου-

τάει θαρραλέα στην αμαρτία, μετανοεί, και ξανά προς τη

261


λόξα τραβά. Ποια άλλη εκκλησία σ' όλη την υφήλιο έχει

μητροπολίτες που αλληλοαποκαλούνται: Φωφώ, Μπού-

λα, Σούλα, Μπέμπα, φοράνε άρωμα μαντάμ Ροσά και

ψωνίζουνε με τις μητροπολιτικές Μερσεντές αγοράκια

από την Κουμουνδούρου; Θέλει θράσος και τσαμπουκά,

που μόνον ένας Παπαρούπας, ένας Άγιος Πρεβέζης τόλ-

μησαν στο παρελθόν, για να μπορούν τώρα ν' απολαμ-

βάνουν τους κόπους τους οι σημερινοί ιεράρχες! Και μην

τολμήσει καμιά από τις συνήθεις γριές που με διαβάζουν

μαζοχιστικά να με καταραστεί, γιατί θα στείλω πληρε-

ξούσιο να της εισπράττει τη σύνταξη ο Γιοσάκης.

Έχει ξεφύγει η κατάσταση. Αν προσέξεις, τις τελευταίες

μέρες ο Προκοπής Παυλόπουλος μιλάει με έντονο λιοί

και νιοί. Ξύπνησε ο βλάχος μέσα του, κι όσους δεν έχου-

με γαλάζιο φως στον ποπό μας, θα μας πετάξει στον Και-

άδα. Γέλα άφοβα.

Αυτοκάθαρση, αυτοϊκανοποίηση, αυτισμός, αύτανδρο

θα βουλιάξει το έθνος με τους δωσίλογους αμερικανο-

τσολιάδες που μας κυβερνάνε! Εμείς εδώ, το φωνάζουμε

από τότε που γεννηθήκαμε: έξω οι παπάδες από τη ζωή

μας! Δεν είναι δυνατόν η ανθρωπότητα να έχει πάει στο

φεγγάρι, κι εμείς εδώ να ασχολούμεθα με το παπάρι τού

κάθε μαυρορομπίτη Παντελεήμονα.

Το πρόβλημα, βεβαίως βεβαίως, δεν είναι ο Άγιος

Αττικής. Αυτός το πήρε το παράσημο, είναι πλέον ο

Κορκολής της ορθοδοξίας. Ο Κορκολής στο μέγαρο κι

ο άγιος με τον παίδαρο. Το πρόβλημα είναι ποιος ευ-

262


θύνεται για όλο αυτό το τρανσέξουαλ κηφηναριό που

εξομολογεί και χουφτώνει με χουντικό τσαμπουκά τα

παιδιά μας! Όπως ανακοινώνεται από το τηλεοπτικό

αυτοκαθαριστήριο, τον Άγιο Παντελεήμονα τον εξέλε-

ξε στην ουσία —φτιάχνοντας πλαστά ψηφοδέλτια με τα

χεράκια του— ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ο οποίος

ξεκίνησε ως γραμματέας της εκκλησιαστικής επιτροπής

της χούντας, και σιγά σιγά έφτιαξε αυτό το συνονθύλευ-

μα των ανδρεικέλων ρασοφόρων στο οποίο προΐσταται,

και τώρα με δάκρυα στα μάτια θέλει να το εξυγιάνει.

Πώς; Πολύ απλά, με τις γνωστές μεθόδους των βυζα-

ντινών αυτοκρατόρων. Ζητάει από τους κυβερνητικούς

συνοδοιπόρους και ομοϊδεάτες να του παραχωρήσουν

περισσότερες εξουσίες για να μας κάνει Αφγανιστάν, να

γκρεμίσει την Ακρόπολη και να βάλει τους ορθόδοξους

Ταλιμπάν υπηκόους του να σπέρνουν παπαρούνες για

την ηρωίνη των αφεντικών. Η κατάσταση έχει ξεφύγει

από κάθε έλεγχο, δεν γίνεται πλέον να μασάμε τα λόγια

μας. Οι χουντόφρονες δικαστικοί, οι σκοταδιστές παπά-

δες και οι δωσίλογοι πολιτικοί πρέπει όσο το δυνατόν

γρηγορότερα να μας αδειάσουνε τη γωνιά γιατί θέλουμε

να βάλουμε τα καινούργια μας έπιπλα.

Με πιάνεις, μανάκι μου;

Το λέει πολύ καλά στο Εγχειρίδιο τον καλού κλέφτη ο

Ηλίας Πετρόπουλος: «Στην Ελλάδα, όσοι ομοφυλόφιλοι

δεν φοράνε ράσο, θεωρούνται εγκληματίες». Οι χαρτο-

ρίχτρες, τα μέντιουμ και οι αστρολόγοι είναι παναγίες

μπροστά στα σούπερ μάρκετ των μοναστηριών, των πα-

263


γκαριών και των ταμάτων. Στα όσια η Ελλάδα αναστε-

νάζει! Δώστε κι άλλες εξουσίες στον Χριστόδουλο να

κρεμάσει στο Σύνταγμα τους αναστενάρηδες της Μακε-

δονίας. Μια φορά πήγε στις φυλακές με τις κάμερες για

το γκλαμουράτο ψώνιο του, κι έκανε χιουμοράκι με τους

φυλακισμένους να μην του κλέψουν το πορτοφόλι! Έλε-

ος, χριστιανοί! Ξυπνήστε γιατί χανόμαστε!

Πάνε τα πολύχρωμα τρακτέρ, πάνε τα μπαμπάκια,

σκεπαστήκανε όλα κάτω από το μαύρο ράσο με τις

ροζ ανταύγειες. Πάρ' τον έναν και χτύπα τον άλλον!

Ο Ζακύνθου καταγγέλλει ότι ο Χριστόδουλος, ως Δη-

μητριάδος, έχει στείλει επιστολή συμπαράστασης μέχρι

και στους σατανιστές του Κατσούλα. Ωραίο τεκνό ο

Κατσούλας, δεν θα κολλάμε τώρα σε λεπτομέρειες, το

ποιμαντικό έργο του ιεράρχη έχει ειδικές ανάγκες. Στο

Αμέρικα έχουνε συμμορίες, εμείς εδώ έχουμε ενορίες!

Μέχρι στιγμής, το μπάχαλο με τους δικαστές και τους

παπάδες που συναντιούνται στις παραεκκλησιαστικές

οργανώσεις, έχει οδηγήσει σε πανικό και σε μια απα-

ράδεκτη αυστηρότητα στην απονομή της δικαιοσύνης!

Άμοιρος όποιος του 'λάχε να δικαστεί αυτές τις πονηρές

μέρες, που πανικόβλητοι και φοβισμένοι δικαστές βαράΓ

νε καμπάνες επί δικαίων και αδίκων. Θύμα αυτής της γε-

λοιότητας κι εγώ, αναγνώστη μου, που καταδικάστηκα

ερήμην στην Πάτρα, παρόλο που οι γιατροί μου στον Ευ-

αγγελισμό βεβαίωσαν ότι για σοβαρούς λόγους υγείας

αδυνατούσα να παραστώ. Τα επίσημα χαρτιά του κρα-

τικού νοσοκομείου τα 'γράψε στα φρύδια της η θεούσα

264


δικαστής και με καταδίκασε ερήμην για απειλή μπάτσου

από τηλεφωνική φάρσα σε παράσταση. Ενώ, αν πήγαινα,

θα έφερνα μαζί μου κι έναν παπά για μάρτυρα, θα μου

κόστιζε κάτι παραπάνω και θα αθωωνόμουν. Μήπως,

όμως, είναι ντροπή να αθωώνεσαι από αυτό το εθνικο-

χριστιανικό σούργελο;

Τα τρελοκόριτσα της ορθοδοξίας είναι πολύ μπροστά!

Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο γιατί έχουν σώνει και καλά

οι παπάδες! Αυτή η μικροαστική ηθική που θέλει φρόνι-

μα ράσα, είναι ξεπερασμένη στη θεαματική κοινωνία τής

πληροφορικής. Ο κόσμος πάει μπροστά, δεν απαγορεύ-

εται να γλεντάμε από πίσω.

Τώρα με την αυτοκάθαρση, ίσως αποκαλυφθεί η μεγά-

λη αλήθεια: «Ο πρωκτός είναι η κλειτορίς του ανδρός!».

265

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΙΣΩΣ ΦΤΑΙΝΕ τα παγκάρια, που λέει και το τραγούδι, ο

περίφημος παγκάριος τάφος, η τάφρος με τις λούγκρες

που μαζεύουνε λεφτά με λύσσα για ν' αγοράσουν τις πε-

ρίφημες σάλπιγγες της Ιεριχούς και να τις μεταμοσχεύ-

σουν στα σπλάχνα τους, να σφυράνε σαν γκόμενες...

Έχουνε ξεφύγει εντελώς οι παροικούντες την Ιερουσα-

λήμ.

Θρησκόληπτοι, παρενδυτικοί, νεκρόφιλοι, λειψανο-

μανείς άκρως επικίνδυνοι, κρύβουν κάτω από τα βρόμι-

κα ράσα άχρηστες σερβιέτες με φτερά αγγέλου, πρόστυ-

χους κουραδοκόφτες, και οραματίζονται τη Λωρίδα τής

Γάζας ως βιτσιόζικο, λυτρωτικό αιδοιόπανο...

Για δες καιρό που διάλεξε ο φάρος να κομπλάρει! Ο φά-

ρος της ορθοδοξίας φόρεσε καθρεφτάκια αυτοκόλλητα

και ως ετερόφωτη ντισκομπάλα φωτίζει φευγαλέα και

με σκέρτσο τους υφάλους, που τους θέλει φαλλόμορ-

φους και τσουτσουνοπαίχτες.

Η συμμορία των παρενδυτικών που λυμαίνεται τον

Πανάγιο Τάφο, τον κατάντησε πανάθλιο, σαν τα μούτρα

της. Ιεραπόστολοι παιδεραστές, κατά τα πρότυπα των

Καθολικών συναδέλφων τους, θα τιμωρηθούν εν ευθέτω

χρόνω, μετά από πεντακόσια χρόνια, όταν ο έλλην μαλά-

267


κας ωριμάσει και σταματήσει να συνεργεί στο έγκλημα

παραδίδοντας τα ανήλικα παιδιά του στους μακάριους

παιδόφιλους κατηχητές...

268

INCARNATION:

ΕΘΝΟΣ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ

«Ντρέπομαι που το λέω. Η κοπέλα, ήτανε μαύ-

ρο χάλι... Εγώ, όμως, έκανα την ψωλή μου πέ-

τρα και τη γάμησα...»

ΙΣΩΣ ΦΤΑΙΝΕ τα παγκάρια, που λέει και το τραγούδι, ίσως

φταίει και το βιβλίο του Ενώχ που ξαναδιάβασα εχθές

και με γέμισε ενοχές και ανορθόδοξες ονειρώξεις...

Είμαι (λέει) σε πολυπληθή συγκέντρωση-συνεστία-

ση μαζί με έναν παλαιό μου μουσικό, και υπάρχει ανατα-

ραχή στους συνδαιτυμόνες. Οχλοβοή, ανησυχία, ώσπου

ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μια γνωστή μου παρέα, χω-

ρίς να θυμάμαι από πού! Διακρίνω έναν επιστήμονα της

διασποράς με ανατολίτικες εμμονές και μια ανορεξικιά

φλαουτίστρια να συνοδεύουν τον σταρ της βραδιάς, τον

τυφλό Αρμένιο με το χάρισμα. Είναι προδιαγεγραμμένο,

τρόπον τινά, τι θα συμβεί στο όνειρο, και πράγματι, ο τυ-

φλός Αρμένιος αφήνει την παρέα του και πλησιάζει στο

τραπέζι μας. Με ξεχωρίζει μες στην τύφλα του από το

πλήθος και μου δίνει το χάρισμα με τη συμβολική μαύρη

πένα από χειροποίητη ιταλική μακαρονάδα. Με αγκα-

λιάζει και μου ψιθυρίζει στ' αφτί ότι είμαι ο εκλεκτός,

αλλά να μην το πάρω επάνω μου γιατί δεν είναι και τί-

270


ποτα σπουδαίο, αλλά είμαι σαν κι αυτούς. Ξανακάθομαι

στη θέση μου, και ενώ όλοι με χειροκροτάνε, σκέφτομαι

ποιος είμαι στ' αλήθεια και πού πηγαίνω. Ευτυχώς, ξεκα-

θαρίζω την κατάσταση λίγο πριν ξυπνήσω. Είμαι ο προ-

φήτης Ηλίας! Είμαι μετεμψύχωση του προφήτη Ηλία,

τελικά, και όχι κορεάτισσας ποιήτριας αντιστασιακιάς,

όπως μου είχε βγάλει το γνωστό τεστ στο διαδίκτυο...

Πρέπει να βάλω τον κώλο μου κάτω, να μελετήσω

τη ζωή του προφήτη, να δω πώς θα πορευτώ στο υπόλοι-

πο του βίου μέσα στη νεοελληνική κόλαση...

271

Panousis-pousteve Kai Mi Erevna

Documents

Transcript of Panousis-pousteve Kai Mi Erevna