free sunday 17ως τη μεγαλύτερη απογοήτευση που βίωσε στα χρόνια που «αγωνίζεται» για τη θαλάσσια χελώνα και εργάζε-ται στο ΕΘΠΖ.

Τα προβλήματα βέβαια δεν λείπουν. Έχουν να κά-νουν με όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων, που εκ φύ-σεως αφορούν σε περιβαλλοντικά, αναπτυξιακά, πολε-οδομικά, χωροταξικά και νομικά θέματα. Όπως όμως σημειώνει ο Λοράν, «πολλά από τα άμεσα προβλήματα, όπως π.χ. η μη ικανοποιητική εφαρμογή μέτρων προ-στασίας, λύνονται μέσω της σωστής και συνεχόμενης ε-νημέρωσης των εμπλεκόμενων φορέων, των τοπικών παραγόντων και των επισκεπτών. Η δημιουργία συνερ-γασιών με τους τοπικούς επαγγελματίες και η συμμετο-χική διαδικασία φέρνουν επίσης πολλά θετικά αποτελέ-σματα ως προς την επίλυση προβλημάτων».

Αναμφισβήτητα, η συμμετοχή και η συνδρομή της τοπικής κοινωνίας θεωρούνται απαραίτητες για την ε-πίτευξη των στόχων και των δράσεων του ΕΘΠΖ. «Για μένα, η μεγαλύτερη επιτυχία είναι κάθε νέα πρωτοβου-

λία του Εθνικού Πάρκου στην οποία εμπλέκονται οι ντό-πιοι κάτοικοι προκειμένου να προστατέψουν ενεργά τις θαλάσσιες χελώνες και το περιβάλλον της Ζακύνθου» επισημαίνει η Γκέιλ, θέση που στηρίζει και ο Λοράν, ο ο-ποίος αναφέρει ότι αντλεί την ευχαρίστηση από το έργο του όταν διαπιστώνει τον ενθουσιασμό και το ενδιαφέ-ρον που δείχνουν κάποιοι άνθρωποι, ντόπιοι ή επισκέ-πτες, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι στο χώρο του Πάρ-κου γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια για τη βιώσιμη ανά-πτυξη της περιοχής και για την προστασία της χελώνας. «Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν έναν πυρήνα που καλεί-ται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο μέλλον. Απο-δεικνύεται επίσης ότι η προσπάθεια αποδίδει καρπούς. Απογοήτευση υπάρχει όταν δεν μπορεί να βρεθεί λύση ύστερα από μακροχρόνιες προσπάθειες. Αλλά η δου-λειά συνεχίζεται» καταλήγει ο Λοράν.

«Οδύσσεια» με GPS Μεγαλύτερη επιτυχία του Φορέα Διαχείρισης θεωρεί-ται το ότι κατάφερε, στο χρονικό διάστημα που δραστη-ριοποιείται, να εξασφαλίσει την ομαλή διεκπεραίωση της διαδικασίας ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας στο χώρο του Πάρκου, αλλά και το να αποκτήσει αναγνώ-ριση τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Πέρα όμως από την απαραίτητη φύλαξη του χώρου –από τις 15 Μαΐου έως τις 15 Οκτωβρίου γίνεται σε 24ωρη βάση από 53 εποχικούς φύλακες, τους οποίους αναμένεται να συνδράμουν άλλα 35 άτομα– στην αποτε-λεσματική προστασία των θαλάσσιων και χερσαίων πε-ριοχών του Πάρκου συνδράμει και η επιστημονική έ-ρευνα και τεχνολογία. Ένα παράδειγμα της δράσης που είναι σε εξέλιξη είναι η συλλογή μέσω GPS των τοπο-θεσιών όπου βρίσκονται οι φωλιές των χελωνών και η καταγραφή των περιοχών της παραλίας που χρησιμο-ποιούν οι επισκέπτες. Η πληροφορία αυτή παρέχεται σε εβδομαδιαία βάση τόσο στο Φορέα Διαχείρισης όσο και στους φύλακες, οι οποίοι με χάρτες πλέον επιβεβαιώ-

νουν ότι όλες οι φωλιές λαμβάνουν το επίπεδο προστα-σίας που απαιτείται.

Τα κύρια προγράμματα της επιστημονικής έρευνας του ΕΘΠΖ αφορούν, μεταξύ άλλων, την επίβλεψη με-ταφοράς φωλιών, την παρακολούθηση της εκκόλαψης, την οριοθέτηση των θέσεων για ξενάγηση των επισκε-πτών, τις μετρήσεις της φωτορύπανσης και της φυσικής κατάστασης των παραλιών, καθώς και την περιβαλλο-ντική παρακολούθηση της θαλάσσιας και παράκτιας ζώνης του Πάρκου. «Τα αποτελέσματα των ερευνητι-κών προγραμμάτων δείχνουν προς το παρόν μια στα-θεροποίηση της κατάστασης του περιβάλλοντος στον εν λόγω χώρο» λέει ο Λοράν.

Όμως τα επιστημονικά προγράμματα του ΕΘΠΖ δεν επικεντρώνονται μόνο στις προστατευόμενες παρα-λίες ωοτοκίας και στην προστατευόμενη θαλάσσια πε-ριοχή του Πάρκου, αλλά εστιάζουν πλέον και στις με-ταναστευτικές διαδρομές που ακολουθούν στη Μεσό-γειο τα μικρά χελωνάκια προκειμένου να περάσουν το χειμώνα. Προς αυτή την κατεύθυνση, τον περασμένο Μάιο, άρχισε η υλοποίηση του προγράμματος «Η Οδύσ-σεια της καρέτα καρέτα», που προβλέπει την τοποθέ-τηση πομπών σε θαλάσσιες χελώνες, μέσω των οποίων και της τεχνολογίας GPS καταγράφεται η πορεία της θα-λάσσιας χελώνας από τη Ζάκυνθο στα διάφορα σημεία της Μεσογείου. «Για να προστατευτεί αποτελεσματικά ο πληθυσμός, είναι απαραίτητο να είναι γνωστές οι μετα-ναστευτικές διαδρομές και οι περιοχές όπου χειμάζουν για μεγάλη χρονική περίοδο. Τα αποτελέσματα του προ-γράμματος αυτού θα συνδράμουν σημαντικά στην ανά-πτυξη νέων προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών για τον αναπαραχθέντα πληθυσμό της Ζακύνθου σε όλη τη Μεσόγειο» εξηγεί η Γκέιλ.

ρεπορταζ06.07.2008www.freesunday.gr

Το ΕΘΠΖ διαφέρει σε σύγκριση με τα υπόλοιπα εθνικά πάρκα της Ελλάδας και του κόσμου, καθώς δημιουργήθηκε σε μια περιοχή όπου προϋπήρχε μαζικός τουρισμός».

-Γκέιλ

ΤΕχνη για Τη χΕλώνα Σε μια προσπάθεια για την περαιτέρω ευαισθητοποίηση και πληροφόρηση για τη θαλάσσια χελώνα, το ΕΘΠΖ έχει προχωρήσει στην ίδρυση Θεματικού Εκθεσια-κού Κέντρου στην περιοχή της Δάφνης. Στο εγχείρημα αυτό έχει βάλει τις δικές της πινελιές μία ακόμα διεθνής φίλη της θαλάσσιας χελώνας, η Ανν Μι Στάμπελ Σοζ (Hanne Mi Stabell Sauge) από τη Νορβηγία. «Για πρώτη φορά το 2005 μου ζητήθηκε να κάνω μια έκθεση γλυπτών για το Κέντρο. Έκανα μία μόνιμη έκθεση για τον κύκλο ζωής της χελώνας, με τρία γλυπτά χελωνών στο κανονικό τους μέ-γεθος, με εκατοντάδες άλλα μικρότερα και με τα αυγά τους. Όλα τοποθετήθηκαν σε πλεξιγκλάς με άμμο, τα οποία περιβάλλονταν από μεγάλες φωτογραφίες και ηχητικό υλικό» λέει η Ανν Μι, η οποία έχει σπουδάσει τέχνες, σχέδιο και κεραμική. Παράλληλα, είχε την ιδέα να δημιουργηθεί ένα δωμάτιο για παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν αφού έβλεπαν τα εκθέματα, ενώ προχώρησε σε μία ακόμη έκθεση, στην οποία αναπαρίστανται 150 θαλάσσια ζώα. «Ήταν μια φανταστι-κή δυνατότητα να δουλέψω με μεγάλης κλίμακας κεραμικά γλυπτά. Ήταν μια δου-λειά-όνειρο για κάθε καλλιτέχνη κεραμικών, ιδιαίτερα επειδή ήμουν ελεύθερη να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου και επειδή μου ζητήθηκε να κάνω 100% νατου-ραλιστικές φιγούρες» σημειώνει η Ανν Μι, που τονίζει ότι το Θεματικό Εκθεσιακό Κέντρο είναι μοναδικό στο είδος του.

70 με 80 χρόνια ζουν οι χελώνες

καρέτα καρέτα.

80 κιλά είναι το βάρος μιας ενήλικης χελώνας και περίπου 1 μέτρο το μήκος της.

Στην ηλικία των 25 με 30 χρόνων είναι έτοιμες για αναπαραγωγή.

Ζευγαρώνουν στην αρχή της άνοιξης και γεννούν τα αυγά τους από τα τέλη Μαΐου έως τα τέλη Αυγούστου.

120 αυγά είναι ο μέσος όρος που γεννά μία χελώνα

σε κάθε φωλιά. Μία θηλυκή χελώνα θα κάνει κατά μέσο όρο 3 με 4 φωλιές. Το κάθε αυγό έχει μέγεθος ίσο με ένα μπαλάκι του ping pong.

1 με 2 στα 1.000 χελωνάκια υπολογίζεται ότι καταφέρνουν να ενηλικιωθούν.

Οι χελώνες επιστρέφουν στις παραλίες όπου γεννήθηκαν για να αφήσουν τα αυγά τους.

40 με 60 μέρες απαιτούνται για να βγουν τα χελωνάκια από τη φωλιά τους. Το χελωνάκι έχει μήκος 5 εκατοστά και βάρος 16 γραμμάρια.

Ο συνολικός πληθυσμός των χελωνών της Ζακύνθου εκτιμάται ότι κυμαίνεται

μεταξύ 1.000 και 2.000.Οι φωλιές έχουν πλάτος περίπου 20 εκατοστά και βάθος 40 με 50 εκατοστά.Πομποί έχουν μπει σε 3 αρσενικές και σε 7 θηλυκές ενήλικες χελώνες.

Η Ζάκυνθος είναι ένα από τα πιο βόρεια σημεία όπου ωοτοκούν οι χελώνες.

Η θερμοκρασία της άμμου καθορίζει το φύλο των μωρών χελωνών. Αν είναι κάτω από τους 29,2 βαθμούς Κελσίου, γεννιούνται αρσενικά, και, αν είναι πάνω από τους 29,2 βαθμούς Κελσίου, θηλυκά.

Όσον αφορά τον πληθυσμό των μωρών χελωνών στη Ζάκυνθο, το 75% είναι θηλυκό, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί λόγω και της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας.

η καρΕΤα καρΕΤα σΕ αριΘμούσ

Στιγμιότυπο από τα εγκαίνια του προγράμματος «Η Οδύσσεια της καρέτα καρέτα», τον περασμένο Μάιο. Εικονίζονται, από δεξιά προς αριστερά, ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Άρης Σπηλιωτόπουλος, η πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης του ΕΘΠΖ Αμαλία Καραγκούνη-Κύρτσου, η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία και ο γ.γ. του ΥΠΕΧΩΔΕ Ευάγγελος Μπαλτάς.

η δημιουργία συνεργασιών με τους τοπικούς επαγγελματίες και η συμμετοχική διαδικασία βοηθούν στην επίλυση προβλημάτων».

λοράν

04 free sundayπολιτικη 06.07.2008www.freesunday.gr16ρεπορταζ

Παρακολουθούν από απόσταση αναπνοής την πρώτη ανάσα της, προετοιμάζουν τα πρώτα της βήματα και, αφού της διασφαλίσουν όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για την επιβίωση και το σωστό προσανατολισμό της προς τη θάλασσα, τη συνοδεύουν για το πρώτο μεγάλο ταξίδι της ζωής της. Εδώ και περίπου μία δεκαετία οι αγωνίες και η

καθημερινότητα του Λοράν από τη Γαλλία και της Γκέιλ από τη Μ. Βρετανία ταυτίζονται με την «τύχη» της θαλάσσιας χελώνας καρέτα καρέτα, η οποία επιλέγει τις παραλίες της Ζακύνθου για την ωοτοκία της. Ο Λοράν και η Γκέιλ εργάζονται σήμερα στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, το οποίο ιδρύθηκε με προεδρικό διάταγμα το 1999 και κατόπιν ισχυρών πιέσεων από την Ε.Ε. για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας. Το ΕΘΠΖ διοικείται από Φορέα Διαχείρισης που εποπτεύεται από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

«Κύριος σκοπός του Φορέα Διαχείρισης είναι η διατήρηση και προ-στασία των οικοτόπων και ειδών στο χώρο δικαιοδοσίας του, όπως είναι π.χ. οι παραλίες ωοτοκίας και η θαλάσσια χελώνα, και η ταυτόχρονη βι-ώσιμη ανάπτυξη των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στον εν λόγω χώρο» λέει στην «F.S.» ο Λοράν Σουρμπ (Laurent Sourbes), υπεύθυνος του ολο-κληρωμένου σχεδιασμού δράσεων του Φορέα Διαχείρισης, υποστηρίζο-ντας ότι ύστερα από οκτώ χρόνια λειτουργίας του Πάρκου «υπάρχει μία σαφής βελτίωση και ξεκάθαρες ενδείξεις εγκαθίδρυσης του Φορέα Δια-χείρισης ως θεσμού που μπορεί να συνδυάσει αποτελεσματικά την προ-στασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη δραστηριοτήτων».

Χωρίς προηγούμενοΤο «στοίχημα» που ανέλαβε να φέρει εις πέρας το ΕΘΠΖ δεν είχε προηγού-μενο, τόσο σε επίπεδο οργάνωσης όσο και σε «δείγματα εμπειρίας» στην Ελλάδα, καθώς ήταν το πρώτο εθνικό πάρκο υπό τη διοίκηση Φορέα Δι-αχείρισης. Όμως υπήρχαν και άλλα ζητήματα. «Το ΕΘΠΖ διαφέρει σε σύ-γκριση με τα υπόλοιπα εθνικά πάρκα της Ελλάδας και του κόσμου. Δη-μιουργήθηκε σε μια περιοχή όπου προϋπήρχε μαζικός τουρισμός, τη

στιγμή που τα περισσότερα πάρκα σχηματίζονται σε φυσικό περιβάλλον, στο οποίο οι εξειδικευμένες μορφές τουρισμού που αναπτύσσονται κατό-πιν είναι προσανατολισμένες στην προστασία του περιβάλλοντος» τονίζει η Γκέιλ Σκόφιλντ (Gail Schofield), υπεύθυνη των επιστημονικών προγραμ-μάτων του ΕΘΠΖ, επισημαίνοντας πως κύρια προβλήματα στις παραλίες ωοτοκίας της χελώνας ήταν η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των παράλιων δρα-στηριοτήτων, θέμα που αντιμετωπίστηκε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, αλλά και τα διάφορα αθλήματα στη θαλάσσια περιοχή, τα οποία «ελέγχθη-καν» το 1994 με την εισαγωγή των θαλάσσιων ζωνών προστασίας.

Οι παραλίες ωοτοκίας αποτελούν και σήμερα τις πιο δημοφιλείς παρα-λίες της Ζακύνθου, καθώς εκτιμάται ότι περίπου 600.000 με 700.000 τουρί-στες τις επισκέπτονται σε ετήσια βάση. Αν, τώρα, λάβει κανείς υπόψη του την έκταση του Πάρκου –89,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας περιο-χής, 14,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα χερσαίας περιοχής και 31,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα περιφερειακής ζώνης– και ότι στις παραλίες ευθύνης του γεν-νούν ετησίως 300 με 400 θηλυκές χελώνες, γίνεται αντιληπτή η δυσκολία του εγχειρήματος να συνταιριάξουν η προστασία της χελώνας και η τουρι-στική ανάπτυξη.

Το «λουκέτο»Δείγμα της δυσκολίας αυτής –και όχι μόνο– ήταν η περίοδος 2004-2005, όταν το Πάρκο, λόγω της διακοπής της χρηματοδότησης και της αλλαγής της κυβέρνησης, σταμάτησε να λειτουργεί. Ήταν τότε που άρχισαν να φυ-τρώνουν αυθαίρετα οικήματα, να απλώνονται ανεξέλεγκτα ομπρέλες και μηχανάκια να οργώνουν τις παραλίες αναπαραγωγής της χελώνας. Ο α-ριθμός των νεκρών χελωνών διπλασιάστηκε και οι προσπάθειες των ξένων –ως επί το πλείστον– εθελοντών να διαφυλάξουν τις παραλίες ω-οτοκίας βρέθηκαν στο «στόχαστρο» ντόπιων. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η οργανωτική δομή του ΕΘΠΖ επηρεάζεται από τις κυβερνητικές αλλαγές, κάτι που εμποδίζει τη σταθερότητα, η οποία είναι απαραίτητη προ-κειμένου το Πάρκο να επιτελέσει το ρόλο του, όπως άλλωστε αποδείχθηκε όταν το Πάρκο έκλεισε ύστερα από την αλλαγή της προηγούμενης κυβέρ-νησης. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν διοικούνται με αυτόν τον τρόπο τα εθνικά πάρκα» λέει η Γκέιλ, αναφέροντας το συγκεκριμένο περιστατικό

Μία Βρετανίδα και ένας Γάλλος που εργάζονται στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου και μία Νορβηγίδα καλλιτέχνις που φιλοτέχνησε το Θεματικό Εκθεσιακό Κέντρο του Πάρκου μιλούν για τις εμπειρίες τους…

Διεθνής ςυμμαχια για τήν καρετα καρετα ΣπύροΣ ΧριΣτοπούλοΣ

ΑλεξΑνδρΑ Αργύρη

Ο Λοράν Σουρμπ από τη Γαλλία και η Γκέιλ Σκόφιλντ από τη Μ. Βρετανία, εργαζόμενοι στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, στην υπηρεσία της καρέτα καρέτα

NAVN: Innsendere må oppgi fullt navn, adresse og telefonnummer.BILDER: Vi ønsker helst digitale bilder, men tar også imot papirbilder. MINNEORD og nekrologer: Maksimalt 400 ord. REDIGERING: Vi forbeholder oss rett til å redigere tilsendt materiale. FRIST: To dager før innrykk. Til mandag- og tirsdagsavis: Fredag kl. 11.ADRESSE: Stavanger Aftenblad, postboks 229, 4001 Stavanger

Travelt drømmeliv i HellasI 19 år har norske Hanne Mi Stabell Sauge drevet keramikkverksted i Hellas.Sitt første møte med dreie-skiven fikk hun på Ryfylkefolkehøgskule i Sand. Der oppsto drømmen om et livsom kunstner.

Torhild F. Jacobsen tekst og foto

ZAKYNTHOS: – Bare kom inn! I en ol-ivenlund på den greske øya Zakyn-thos inviterer Hanne Mi Stabell Saugeinn i sitt luftige og lyse keramikk-verksted. Her bor og lever hun, medsin franske samboer Laurent og deresdatter Sophia på åtte år. Det innholds-rike huset sto ferdig for to år siden,men selv har Hanne Mi bodd i Hellas i19 år.

– Hvordan i all verden havnet ei by-jente fra Oslo på landsbygda i Hellas?

– Oj, hvor skal jeg begynne?Kanskje jeg må helt tilbake til året påRyfylke folkehøgskule på Sand? Jegvar 17 år og i opposisjon til det meste.Havnet nærmest tilfeldig i Sand. By-gde-Norge var et fullstendig ukjentbegrep, og jeg følte jeg var havnet påmånen. Men skolen hadde keramikk-verksted. Jeg ble totalt fascinert og endrøm begynte å spire.

Senere, som au pair i USA, lærte jegmer om keramikk og ble oppmuntrettil å fortsette. Vel hjemme valgte jeglikevel tryggheten og utdannet megsom førskolelærer. Men en forming-slærer ga meg puffet jeg trengte. Jegkom med i et teatermiljø, og lang-somt våget jeg å tro at kunsten kunnevære en vei å gå. Søkte og kom innbåde på dramautdanning og forming-slærerhøyskole. Jeg valgte det siste,og dermed var det gjort.

LANG REISE: 28 år gammel reisteHanne Mi på ferie til Hellas. Hjemmevar planene klare; hun skulle åpnekeramikkverksted i Oslo sammenmed en venninne.

– Greske Dionysos kom inn i livetmitt, og drømmen om eget verkstedble i stedet realisert på Zakynthos.

Fem stormfulle år endte i skils-misse i 1994. Deres historie endtemellom to permer, i romanen «Mingreske kjærlighet», der Hanne Mi ermedforfatter. Til tross for bruddet,valgte hun å bli boende på Zakyn-thos, og etablerte nytt verksted blantkalkuner og langbeinte sauer i en ne-dlagt smie (?)

– Og dermed var byjenta tilbake pålandet. Hanne Mi ler. – Jeg troddeikke jeg skulle makte å bo i et bygde-miljø etter året på Sand, men så er detkanskje nettopp dette miljøet somgjør det mulig å konsentrere seg. Herer folk opptatt av høner og dagen idag og jeg får ro til å skape.

LEVENDE VERKSTED: Og Hanne Miskaper. Et besøk i verksted og utstill-

ing byr på opplevelser av mange slag.Havblå keramikk, kopper og kar vedsiden av fantasifulle modeller av øyasstolthet; havskilpadden «Caretta car-etta» for bare å nevne noe. Alt somselges, er laget av Hanne Mi oghennes assistenter. I verkstedet kanogså turistene få prøve seg på dreies-kiven, et populært tilbud.

– Hva er den største utfordringenved å være norsk på landsbygda i Hel-las?

– Her er alt fortsatt svært gammel-dags. Synet på barneoppdragelse måman minst femti år tilbake for å finnei Norge. Her slår man fortsatt i godtro. Det er en stor utfordring å sendeSophia til den lokale skolen, når jegså gjerne skulle hatt henne på Stei-nerskolen. Tilbudet her er ikke opti-malt, kan du si. Men så får hun medseg mye annet. Tre kulturer, trespråk, to utradisjonelle foreldre. For-delen ved å bo her, er at folk bruker

mye tid på hverandre. Når turistse-songen er over, er her veldig fredelig.Grekerne er dessuten hemningsløstgjestfrie, der kan visst vi nordmennha litt å lære.

– Hvordan er du selv blitt mottatt ilokalmiljøet?

INKLUDERT: – Med stor respekt, harjeg inntrykk av. Jeg er keramiker ogjobber hardt, men er ingen trussel fornoen. Jeg har alltid følt meg inklud-ert, snakker med alle, men trør ikke inoens bed. Jeg har mange greske ven-ner, snakker språket, og vet at ikkeminst kvinnene syns det er inspire-rende med en sterk kvinne som klar-er seg selv og får ting til å skje.

Hanne Mi er blitt så vant til livet iHellas at det nærmest er en eksotiskopplevelse å besøke Norge.

– På hvilken måte?– Norge er som et stort spahotell.

Alt virker så velfungerende, behage-

lig og utrolig perfekt. Byråkratiet ervennlig, bussene kommer når deskal, man er høflige og defensive i tra-fikken. Det er så lite lyd i Norge, folker lavmælte, til og med naturen er ro-ligere enn i Hellas. Eneste er alle defulle menneskene i bybildet. Jeg blirhelt kvalm! Hva må ikke utlendingertenke, som kommer som turister tilNorge!

EN LITEN OASE: Verkstedet til HanneMi er som en internasjonal oase. Hertrekker Hanne Mi til seg menneskersom er viktige og interessante forhenne. Gjennom årene har hun hattover 20 assistenter fra hele kloden.

– Spennende og viktige møter, kandu tro! Gode assistenter med fag-kunnskap er ikke alltid like enkelt åfå tak i, så jeg er alltid glad for tips omdyktige kandidater som orker å jobbehardt for luselønn, smiler Hanne Mi.

torhild.jacobsen@aftenbladet.no

DAGENSNAVN

Hanne MiStabellSaugeFØDT: 6. mars 1961.BOSTED: Zakynthos, Hel-las.SIVILSTAND:Samboer medfranske Laurent,mamma tilSophia, åtte årBESKRIV DEGSELV MED TREORD: – Hm... huntenker lenge. Littsta, kanskje,varmhjertet, livlig.Jeg liker å le!HAR DU NOENLASTER DU VILBLI KVITT? Denvar enda verre...Kunne nokkanskje vært noemindre kritisk,mer åpen for at vimennesker ofte ersvært forskjellige.HVA BETYRFINANSKRISENFOR DEG? Denbetyr blant annetat engelsk-mennene, somvanligvis er minebeste kunder,nesten er forsvunnet.

KREVENDE HVERDAG: Å arbeide som keramiker i Hellas er ikke noe latmannsliv, men Hanne Mi Stabell Sauge angrer på ingen måte at hun våget å følge drømmen. Sommerkurs for tilreisende turister bidrar til livlig miljø i verkstedet og god støtte til økonomien.

Norge er somet stort spa-hotell. ,,

FOLKSigne Hansen Anders L. Andersen Torhild F. Jacobsen

Folk-redaksjonen 924 97 612

Lørdag 17. oktober 2009 Stavanger Aftenblad FOLK 13