Έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 64 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Όταν αρχίσει η κατρακύλα δεν υπάρχει σταματημός. Ο γκρεμός απύθμενος, άνευ τέλους η κουτρουβάλα. Από ένα σημείο και μετά, όλα είναι ζήτημα στιλ! Όσον αφορά τον Ευάγγελο τον Αμετροεπή, τι στιλ να αναζητήσεις, βολεύεσαι να παρατηρείς απλώς την κουτρουβάλα κι αναπολείς το «κάποτε» του εγκρίτου συνταγματολόγου, ο οποίος σκόνταψε επάνω στον εγωκεντρισμό, τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία του.Πορεία κουτρουβαληδόν προς τα τάρταρα ακολουθεί και ο μεγα-λο«δημοσιογράφος» Πρετεντεράκος ο Εξυπνακίζων, όχι θύμα αλλά κατ’ επιλογήν οπαδός της φασίζουσας αθλιότητας. Τόλμησε ανερυθρίαστα ο ελά-χιστος ανθρωπάκος, να ταυτίσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου με το χρυσό αυγό Κασιδιάρη σε ένα κατάπτυστο κείμενό του, όπου ομιλεί περί Ζωής Κασιδιάρη. Το ανιστόρητο και επικίνδυνο ιδεολόγημα των δύο άκρων υπηρετείται πιστά από τον κουτρουβαλίζοντα «δημοσιογράφο», ο οποίος προσπαθεί –δεν θέλω να τον αδικήσω- να διατηρήσει ένα στιλ σοβαροφάνειας, αλλά προδίδεται από την αθλιότητά του.Κουτρουβαληδόν προς το βόθρο ακολουθεί ο -συνάδελφος του προηγουμένου- Τράγκας ο Άρχοντας της Μαγκιάς, ο οποίος σημείωσε τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία (όπως νομίζει) από τη συχνότητα του «σοβαρού» , ωχ Παναγία μου, ΣΚΑΪ, δίνοντας λόγο σε τέσσερα χρυσά αυγά. Και να πεις πως τους ζόρισε με τις ερωτήσεις του, άντε να το καταπιούμε, αλλά αντίθετα τους σιγοντάριζε και τους άφησε να χύνουν το δηλητήριό τους νομιμοποιώντας το ναζιστικό τους λόγο. Εντάξει, αυτός έχει στιλ που θυμίζει κουτσαβάκια του παλιού καιρού.Κοντά βέβαια στο κουτρουβαληδόν, υπάρχει και το κωλοτουμπηδόν. Ήτοι, άλλα λέω κι άλλα κάνω, υπερπηδώ με κωλοτούμπες τις κόκκινες γραμμές και με στιλ που θα ζήλευε ακόμη κι η Νάντια Κομανέτσι, απογειώνομαι αριστερά και προσγειώνομαι δεξιά. Είναι η δημαρίτικη εκδοχή τού «δεν κάνω πίσω, αλλά βαδίζω… υποχωρώντας». Όχι στο χαράτσι, αλλά εν τέλει ναι, για να μην πέσει η κυβέρνηση και για το καλό της πατρίδας και άλλα τέτοια γαλανόλευκα επιχειρήματα της κακιάς ώρας. Κατηγορούν τον Τσίπρα για «ρεσιτάλ πολιτικής ανευθυνότητας», ενώ η δική τους πολιτική του κωλοτουμπηδόν, ξεχειλίζει από υπευθυνότητα! Αχ, Φώτη και κυρ-Φώτη και αφέντη τσουτσουλομύτη, πόσο πιο χαμηλά θα πέσεις;

Όσο για σένα, υπουργέ επί των οικονομικών, που διαπραγματεύεσαι –λέμε και καμία ακακία για να περνάει η ώρα- με την τρόικα, με τα μούτρα στο χώμα, ήτοι σε στάση πρηνηδόν, τι να πει κανείς; Απείλησες τους τροϊκανούς με επιχείρημα που αρμόζει σε έναν γίγαντα της διανόησης: «μην επιμένετε, επειδή θα παραδώσετε τη χώρα στα νύχια του Τσίπρα και του Τσακαλώτου»! Μπράβο μπρε καπετάν-Στουρνάρα, μπράβο. Κι όλοι τούτοι αναγνώστες μου, οι κουτρουβαληδόν, κωλοτουμπηδόν και πρηνη-δόν, τάσσονται αναφανδόν υπέρ της -απολεσθείσας εξαιτίας της πολιτικής τους- Δημοκρατίας, αναφανδόν υπέρ των φτωχών που φτώχυναν λόγω της πολιτικής τους, αναφανδόν υπέρ της δικαιοσύνης, η οποία δεν υφίσταται ως έννοια εξαιτίας της πολιτικής τους. Και ενώ ευρωδραχμολογούν φετιχίζοντες, στη Γηραιά Αλβιόνα η επονομαζό-μενη σιδηρά κυρία, Μάργκαρετ Θάτσερ, εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία διέλυσε το κοινωνικό κράτος, πολέμησε με λύσσα την εργατική τάξη και τα συνδικάτα στη χώρα της, κήρυξε τον πόλεμο στην Αργεντινή, υποστήριξε το χιλιανό δικτάτορα Αουγκούστο Πινοτσέτ. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, μπροστά στο εικόνισμα της οποίας στέκουν γονυπετείς η φράου Μέρκελ και οι γύρω της Ευρωπαίοι ηγετίσκοι, προεξάρχοντος του πρωθυπουργεύοντος στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, Αντωνίου του Αλάνθαστου. Αυτά!

Στράτος Κερσανίδης

11.04.2013

ΣυνεντεύξειςΓιάννης Καλαβριανός (σελ. 5)Sancho 003 (σελ.6)Ορφέας Περίδης (σελ. 7)

Το φιλμ νουάρ προσφέρει στους αναγνώστες του μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση «Ο Γύρος του θανάτου» στο Βασιλικό την Πέμπτη 18/04 στις 21.00 και 2 διπλές προσκλήσεις για την Παρασκευή 19/04 στις 21.00.

Μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση «ΤΖΟΡΝΤΑΝ» στο Βασιλικό για την Τετάρτη 17/04 στις 19.00 και 2 διπλές προσκλήσεις για την Πέμπτη 18/04 στις 18.00.

2 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Πίσω από τις κλειστές πόρτες» για την Κυριακή 14/04 στις 21.00 στο Θέατρο ΟΡΑ.

2 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Χρόνια πολλά, κύριε ΤΣΕΧΩΦ» για την Παρασκευή 19/04 στις 2100 στο Νέο Υπερώο.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλα 4 εισιτήρια για το ΟΛΥΜΠΙΟΝ (αίθουσα «Ολύμπιον»). Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο contact@filmnoir.gr με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας.

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?» - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 2) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Pas-sion» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Μαθήματα ζωής»

- Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η ωραία κοιμωμένη»- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Ολύμπιον») θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ματζουράνα»

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τέσσερις κινηματογράφους (5 αίθουσες). Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.

Κουτρουβαληδόν, κωλοτουμπηδόν, πρηνηδόν, αναφανδόν!

fn64.indd 1 4/11/13 8:10 PM

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 6411 Απριλίου 2013Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 267484e-mailcontact@filmnoir.grfacebookhttps://www.facebook.com/filmnoirmagtwitter@filmnoirmagissuuissuu.com/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 64 γράφουνΜαριάννα Βασιλείου, Τάνια Βλαχομήτρου, Εύα Βολογιαννίδου, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ευθυμίου, Γιώργος Ζερβόπουλος, Κώστας Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Έρση Μαυρίδου, Σοφία Μελικίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Έλσα Σπυριδοπούλου, Γιάννης Τοτονίδης, Νίκος Χασάπης

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Προς Θεσσαλονικείς μγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,Παρά το ομολογούμενο έλλειμμα ενημερώσεως και εξημερώσεως των θεοπνεύστων επιστολών –οφειλόμενο και εις πολυποίκιλα τεχνικά και άλλα προβλήματα, αλλά και εις το γεγονός ότι αυτές δεν θηρεύουν μετά μανίας την επικαιρότητα- θα μάθατε ότι η αυτοκι-νητοπομπή ήτις μετέφερε τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά εις την εβραϊκή συναγωγή της συμβασιλευούσης εδέχθη αυγά (χωρίς φρυγανιά, με αποτέλεσμα να μην φτάσομε σε πανέ). Αυτό που ίσως δεν έτυχε αναλόγου προσοχής είναι ότι ο Αλέξης (εις είναι ο Αλέξης) ζήτησε εις την ιδία εκδήλωση «να ξηλωθούν από δρόμους της Θεσσαλονίκης ονόματα ανθρώπων που συνεργάστηκαν με τους ναζί». Καλέ μου επίδοξε διάδοχε του πρωθυπουργικού θώκου, υπάγετε να πείτε το αυτό εις τον δήμαρχο Μπουτάρη, όστις διατηρεί ακόμη –ως ακριβώς και οι προκάτοχοί του- την οδό μοιράρχου Κουφίτσα εις το κέντρο της πόλης… Οι δε λοιποί σπεύσατε να μάθετε δια τον μοίραρχο που «έδωσε» τους διακοσίους της Καισαριανής και άλλα τινά περί τον βίο και την πολιτεία του, διότι άλλο Κουφίτσα κι άλλο Κοκκινοσκουφίτσα.Φίλος τις, όστις ασχολείται με τη μεταφυσική και με την παραψυχολογία, περιήλθε προ ημερών εις νιρβάνα και μουρμουρίζοντας τα ονόματα των έγκλειστων Αποστόλου (Άκη δια το κοινό) και Βασίλη, έλεγε ότι το κακό στη συμβασιλεύουσα δεν θα αργήσει να τρι-τώσει! Φίλοι επιστήμονες ασχολούνται με την αποσαφήνιση και ερμηνεία του χρησμού…Ερώτημα προς αναγνώστας αίτινες ασχολούνται με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, με τα της θρησκείας ή έστω με την απλή αριθμητική: Οι ημέρες από την καθαρή Δευτέρα έως και την Κυριακή του Πάσχα είναι τεσσαράκοντα οκτώ και καλούνται «τεσσαρακοστή». Οι ημέρες από την Κυριακή του Πάσχα έως και την «Πεντηκοστή» (η οποία έδωσε το όνομά της εις αυτό το διάστημα) είναι επίσης τεσσαράκοντα και οκτώ! Έχει κανείς κάποια πειστική, λογική ή έστω ευλογοφανή μαθηματική εξήγηση;

Θοδωρής Μπακάλης

Χρωματιστά πανιά, χρωματιστά έθνη

Η λέξη «βεξιλολογία» προέρχεται από το λατινικό vexillum και αφορά το ενδιαφέρον και την αγάπη που μπορεί να αναπτύξει κάποιος για τη μελέτη των εθνικών συμβόλων των περίπου 226 εθνών-κρατών. Γύρω από αυτή τη λέξη «έστησε» τη νέα του δουλειά ο εικαστικός Λάμπρος Ψυρράκης. Vexillologia – Γεωπολιτικές ασκήσεις είναι ο τίτλος της και φιλοξενείται στη γκαλερί ΖΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ.Οι εκθέσεις του Ψυρράκη είναι τις περισσότερες φορές γεμάτες χρώμα. Έχει περάσει βέβαια στο παρελθόν και μια «λευκή» περίοδο, αλλά τα έργα του αποτελούν συνήθως μικρές εκρήξεις χρωμάτων. Το ίδιο παρατηρεί κανείς και σ’αυτή τη δουλειά του. Μπαίνοντας στο χώρο της γκαλερί, συναντάμε πίνακες γεμάτους με αφαιρετικά, γεωμετρικά, πολύχρωμα σχέδια να συνδιαλέγονται με ασπρόμαυρα επιτραπέζια γλυπτά. Εξάλλου, αφού ο Ψυρράκης έχει ως άξονα της ενότητας τις σημαίες των εθνών, χρησιμοποίησε όλη την παλέτα χρωμάτων που αυτές διαθέτουν. Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς ότι στατιστικά, 172 σημαίες χρησιμοποιούν το κόκκινο χρώμα, 120 δια-λέγουν το μπλε έως γαλάζιο, 109 το κίτρινο, 103 το πράσινο, 167 το λευκό, 59 το μαύρο, 4 το γκρι, 9 το πορτοκαλί, που φτάνει στο σαφράν για την Ινδία, 3 το πορφυρό ή ροζ, 8 το καφέ κυρίως στις επιμέρους εικονογραφικές τους λεπτομέρειες. Ουσιαστικά, με αφορμή τις σημαίες, ο Ψυρράκης θίγει ουσιαστικά το επίκαιρο ζήτημα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων του πλανήτη. Οι Ασκήσεις του αναστοχάζονται την παγκόσμια ανθρωπολογική ιστο-ρία και τις αντανακλάσεις της στη μοντέρνα, μεταμοντέρνα, έως τη σύγχρονη “εναλλακτικά μοντέρνα” ιστορία της τέχνης. Την ίδια ώρα συνάμα, ο Λάμπρος Ψυρράκης θυμάται την αρχέγονη συναισθηματική ορμή, που σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές, μπορεί να σκίσει και να επανενώσει δυο-τρία χρωματιστά πανιά, για να σημά-νει τον εκρηκτικό σχηματισμό μιας νέας οντότητας…

Γκαλερί «Ζήνα Αθανασιάδου» (Π. Π. Γερμανού 5). Έκθεση του Λάμπρου Ψυρράκη «Vexillologia- Γεωπολιτικές ασκήσεις». Διάρ-κεια έως και 25 Απριλίου.

Έλσα Σπυριδοπούλου

Παρασκευή12 Απριλίου

14ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στο ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: δείτε στις 22:00 το φιλμ Ασυγχώρητοι του Αντρέ Τεσινέ, από τον οποίο πάντα περιμένουμε εξαιρετικά πράγματα!

Σάββατο13 Απριλίου

Βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Φανταστικού στο Ντοβίλ, η ταινία του Ιορδανού Ομάρ Ναΐμ Τελική πράξη είναι ό,τι πρέπει αν ξεμείνετε σπίτι από αντίδραση. Σε ποιο κανάλι; Στην ΕΤ-3!

Κυριακή14 Απριλίου

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»: Ένα Πάρκο, τέσσερις εποχές, ένα παγκάκι, ένας μοναχικός περιπλανώμενος ικανός να ζωντανέψει στη σκηνή όλη τη φαντασία του κόσμου. Must!

Δευτέρα15 Απριλίου

Ο Άμλετ στην 4 στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ. Το απόλυτο θεατρικό έργο αλλάζει γήπεδο αλλά όχι χρώματα! Γιατί ΠΑΟΚ είσαι!

Τρίτη16 Απριλίου

Tο BLUE BARREL υποδέχεται τους Freedom Trio, δηλαδή Ελευθερία Μυτιλιού (φωνή), Γρηγόρη Σημαδόπουλο (πλήκτρα) και Χάρη Καπετανάκη (σαξόφωνο). Για τζαζ γούστα!

Τετάρτη17 Απριλίου

Sunset Limited στο ΑΥΛΑΙΑ: για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του (βραβευμένου με Πούλιτζερ) Κόρμακ Μακάρθυ, με Γιάννη Βούρο και Αλέκο Συσσοβίτη. Καλό ακούγεται!

Πέμπτη18 Απριλίου

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την παράσταση Xρόνια πολλά κύριε Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου, στο ΝΕΟ ΥΠΕΡΩΟ της Ε.Μ.Σ. Πάμε!

Η ατζέντα της εβδομάδας

Β΄ εξώστης

fn64.indd 2 4/11/13 8:10 PM

φιλμ νουάρ 3

Γιόζεφ Μπόις Τέχνη=Κεφάλαιο

«Κάθε άνθρωπος είναι καλλιτέχνης»Γιόζεφ ΜπόιςΣτη γκαλερί Artis Causa, ως και τις 18 Μαΐου, έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε με ένα μικρό κομμάτι του έργου του Mπόις. Σχέδια, χαρακτικά, όφσετ εκτυπώσεις, αλλά και κατασκευές, συνθέτουν κατά κύριο λόγο τη γραφιστική πλευρά του καλλιτέχνη και εύγλωττα συγκροτούν τους πειραματισμούς που επιχείρησε σε αυτόν τον τομέα με ιδιότυπες εκτυπώσεις τη δεκαετία του ‘70 ως και τις αρχές του ’80. Ο Μπόις διαχειρίζεται τα σύμβολα με την ίδια ευκολία που επεξεργάζεται και εναλλάσσει τα υλικά του. Το αμερικανικό όνειρο, η πολιτική τάξη και αταξία, η Δημοκρατία και το Κεφάλαιο αποκτούν διαστάσεις ειρωνικές, δραματικές, ενίοτε τραγικές. Το έργο του Η τέχνη είναι ένα κουνούπι με χίλια φτερά (1981), αποκαθιστά ολόκληρο το νόημα της καλλιτεχνικής του λειτουργίας, μιας και ο ίδιος ποτέ δεν απαρνήθηκε, αντίθετα υιοθέτησε πιστά, στα έργα του την αίσθηση της κίνησης, του φλούξους ως αντίληψη σημείου στήριξης και δομών. Τα στοιχεία που επιλέγει να επαναλαμβάνει στα σχέδιά του έχουν «μαγικές» ιδιότητες, αποτελούν οπτικές οφθαλμαπάτες και ανάγονται σε μοτίβα φιλοσοφικής και μυθοποιητικής σκέψης. Οι κόκκινοι σταυροί, τα αρχετυπικά σύμβολα, τα οργανικά και ανόργανα υλικά του (όπως το μέλι, το κερί μέλισσας και το αίμα) οριοθετούν το μανιφέστο του και αποδίδουν οπτικά το αρχικό σχήμα του κόσμου του, το οποίο αν και συμπιέζεται με πειθαρχημένη γραμμικότητα, σε δεύτερη ανάγνωση καταφέρνει και διαχέεται ως ιδέα στο ανεξάντλητο επίπεδο.Η εικαστική προσωπικότητα του Γιόζεφ Μπόις δεν μπορεί να απο-τυπωθεί σε ένα άρθρο ούτε με λίγες λέξεις. Ανάμεσα στο είδος της διασύνδεσης που υπάρχει μεταξύ έργου και καλλιτέχνη, εδώ υπολείπονται συσσωρευμένες λεπτομέρειες και ουσιαστικοί συλ-λογισμοί, που ακόμα και η ίδια η καλλιτεχνική πρόταση από μόνη της δεν μπορεί να καθορίσει και να διεκπεραιώσει εννοιολογικά. Οι αναφορές του Mπόυς αποτελούν πολιτικές και κοινωνικές προτάσεις ειδικότερα στην Ευρώπη προηγούμενων δεκαετιών που μαστιζόταν από τον πουριτανισμό και το δήθεν. Στη δεκαετία του ΄60 ασπάζεται το μαρξισμό κι αργότερα οραματίζεται την τέχνη, ως την πρακτική καθημερινή διάσταση του απελευθερωμένου ανθρώπου.Η έκθεση πραγματοποιείται με τη συνδρομή του Γερμανικού Ινστι-τούτου Θεσσαλονίκης και του Γενικού Προξενείου της Γερμανίας, ενώ τα έργα είναι ευγενική παραχώρηση του ζεύγους συλλεκτών Μάνφρεντ και Γκίτε Μπάλμαν.

Εύα Βολογιαννίδου

Μαρίνα Προβατίδου Ο γάμος της γιαγιάς μου

Στο Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης εγκαινιάστηκε το Σάββατο 6 Απριλίου η ατομική έκθεση της Μαρίνας Προβατίδου με τίτλο Ο γάμος της γιαγιάς μου. Η Μαρίνα Προβατίδου είναι μία νέα καλλιτέχνις - απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, όπως στη Μπιενάλε του Βερολίνου το 2012, κι έχει βραβευθεί για την εικονογράφηση του πορτραίτου του Παπαδιαμάντη των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, ενώ έχει κερδίσει το 3ο Βραβείο Μπιενάλε Σχολών Καλών Τεχνών. Ο γάμος της γιαγιάς μου είναι ουσιαστικά η πρώτη της δουλειά, καθώς δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της διπλωματικής της εργα-σίας στην ΑΣΚΤ, ένα ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο πρότζεκτ που συνδυάζει με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο μία ποικιλία εκφραστικών μέσων.Επίκεντρο και έναυσμα για την καλλιτεχνική της δημιουργία συνιστά η προσωπική ιστορία και αφήγηση δύο αγαπημένων προσώπων, του παππού και της γιαγιάς της. Κάτοικος ενός προσφυγικού χωριού της Θεσσαλονίκης, περνά την παιδική της ηλικία μαζί τους και μεγαλώνει ακούγοντας τις αφηγήσεις τους για μια ζωή που στιγματίστηκε από τις δυσκολίες και την ανέχεια, τη μετανάστευση και τον αγώνα της επιβίωσης σε έναν ξένο τόπο. Με κεντρικό θέμα την ιστορία που με πικρία αφηγείται η γιαγιά της, που παντρεύτηκε φορώντας τα προσφυγικά κουρελιασμένα ρούχα και δεν φόρεσε ποτέ αληθινό νυφικό, η Προβατίδου συνθέτει ένα ιδιαίτερο εικαστικό περιβάλλον, όπου ένα ανεκπλήρωτο γεγονός μοιάζει να πραγματώνεται και η ανθρώπινη προσω-πική ιστορία να αποκτά μία διαφορετική διάσταση σε ένα άλλο επίπεδο, πέρα από το χρόνο. Έχοντας κάνει δώρο ένα νυφικό στη γιαγιά της και προσκαλώντας συγγενείς και φίλους, η καλλιτέχνις χαρίζει σε δύο αγαπημένα της πρόσωπα την εκπλήρωση ενός μεγάλου ονείρου: η γιαγιά και ο παππούς ξαναπαντρεύονται, περιτριγυρισμένοι από δικούς τους ανθρώπους που τους καμαρώνουν και με τη γιαγιά να φοράει πια ένα αληθινό νυφικό. Περιλαμβάνονται μνημειακών διαστάσεων χαρακτικά με κυρίαρχη τη φιγούρα της γιαγιάς-νύφης, ασπρόμαυρες φωτογραφίες που αποτυπώνουν το γαμήλιο γεγονός και μία βιντεοεγκατάσταση με τις αφηγήσεις τις γιαγιάς, ενώ μία περφόρμανς που πραγματοποιήθηκε (την ημέρα των εγκαινίων) από την ίδια την καλλιτέχνιδα μεταμφιεσμένη σε νύφη ολοκλήρωσε τελετουργικά το γάμο της γιαγιάς. Όπως αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης Δόμνα Γούναρη, η εικόνα της ηλικιωμένης γυναίκας, που είναι ενδεδυμένη με το νυφικό ρούχο, κάθε άλλο παρά αφύσικη και αλλόκοτη προβάλλει. Αντίθετα, ο θεατής αντιλαμβάνεται σταδιακά ότι πρόκειται για μία γυναίκα που υποδύεται με ευλάβεια το γαμήλιο ρόλο της, φορώντας το νυφικό-παραδοσιακό σύμβολο προσδιορισμού της θηλυκότητας, το οποίο καθόλου ασύμβατο δε μοιάζει με τη βιολογική της εμφάνιση. Η έκθεση θα διαρκέσει ως και τις 11/5. Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:00-15:00. Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-21:00.

Τάνια Βλαχομήτρου

Λαχταριστά σουτζουκάκια στα κάρβουνα. Διαθέτουμε την μεγαλύτερη ποικιλία μαγειρευτών της πόλης.

Κάθε μέρα 40 φαγητά κατσαρόλας, όλα με τηνυπογραφή της καμμένης γωνιάς.

Σαρακοστή με καλαμαράκια, σουπιές, κοφτό με θαλασσινά, ψαροκεφτέδες, ολόφρεσκα ψάρια και όλα

τα λαδερά.

εικαστικά

fn64.indd 3 4/11/13 8:10 PM

φιλμ νουάρ 4

ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Το πάθος και το άδικο…

Καθώς οι αναβολές για την πρεμιέρα του έργου Ο γύρος του θανάτου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) το είχαν κάνει σαν το… γεφύρι της Άρτας (λόγω απεργιών στο Κρατικό Θέατρο) ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η ανακοίνωση της ανοιχτής γενικής δοκιμής του έργου θα μάζευε πλήθος. Και έτσι συνέβη. Σε ένα γεμάτο Βασιλικό Θέατρο, ζωντάνεψε για πρώτη φορά επί σκηνής το γνωστό μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη (τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορή-ματος 2011), που έχει ως κεντρικό θέμα του την υπόθεση του Αριστείδη Παγκρα-τίδη, του φερόμενου ως “Δράκου του Σέιχ Σου”. Ο Νίκος Μαστοράκης στο τιμόνι της σκηνοθεσίας (αλλά και των σκηνικών-κοστουμιών) ανασύρει, μέσα από τις αφηγήσεις εννέα προσώπων που συνδέονται με τον Παγκρατίδη, μιαν ολόκληρη εποχή. «Ξεδιπλώνει» την εικόνα μιας Θεσσα-λονίκης με τις φτωχογειτονιές και τις αλάνες της, με τους νοικοκυραίους και τους περιθωριακούς της. Ο συμμαθητής και φίλος του Παγκρατίδη, η πλύστρα φίλη της μητέρας του, ο παρακρατικός γείτονας, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονη-μάτων, ο δοσίλογος περιπτεράς, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του στον Γύρο του θανάτου και δύο περιστασιακοί του έρωτες, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια η Συλβάνα, καταθέτουν τη θέση και τη στάση τους για τη δική τους ζωή και φωτίζουν τις σκοτεινές πτυχές της τραγικής προσωπικότητας του νεαρού Αριστείδη. Ενός παιδιού με μοίρα τραγική, ενός βολικού… θύματος για το σύστημα της εποχής. Εξάλλου, την ίδια ώρα με την αφήγηση της ζωής του Παγκρα-τίδη, οι εννέα φιγούρες μεταφέρουν και την κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα που δια-μορφώθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά την κατοχή και τον εμφύλιο. Και είναι πράγματι τραγικό να αντιλαμβάνεσαι ότι όσα περιγράφει ο Κοροβίνης για τη δεκαετία του ’50 -«είχε διαμορφωθεί στη χώρα μας ένα ανθρωποφαγικό σκη-νικό, όπου όποιος πολίτης δεν είχε συμπεριφορά δουλική ή προσαρμοστική τουλά-χιστον στις εξουσιαστικές και κοινωνικές νόρμες της εποχής όφειλε να λογοδοτεί ή να κολάζεται»- δεν απουσιάζουν από το σήμερα…Όσο για τους ηθοποιούς της παράστασης -Βασίλης Ευταξόπουλος, Ρούλα Παντε-λίδου, Κατερίνα Γιαμαλή, Αννέτα Κορτσαρίδου, Βασίλης Σπυρόπουλος, Δημή-τρης Κολοβός, Βασίλης Σεϊμένης, Κώστας Ίτσιος, Γιάννης Σιαμσιάρης, Φωτεινή Μπαξεβάνη- με τα υπερβολικά βαμμένα πρόσωπα τους, άλλοτε μοιάζουν με μια παρέα γερόντων που ανασύρει μνήμες της ζωής της και άλλοτε σαν φαντάσματα, σαν νεκρικές φιγούρες ενός ζοφερού παρελθόντος. Αυτό που τροφοδοτεί την πνοή τους είναι το τραγούδι και η μουσική (παίζει πιάνο επί σκηνής ο Παναγιώτης Μπάρ-λας), αλλά και μια γλώσσα ελευθεριάζουσα, γεμάτη ορμή και πάθος. Ένα «πάθος ατελείωτο…», όπως τραγουδάνε.Να σημειώσουμε ότι η παράσταση είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18 ετών.

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου). Πληροφορίες –κρατήσεις στο τηλέ-φωνο 2315 200200.

Έλσα Σπυριδοπούλου

θέατρο

STUDIO ΝΕΜΕΣΗΈνα παραμύθι για ενήλικες

« Π ο ύ λ α μ ο υ έ ν α όνειρο ή φύγε!». Ο πορτιέρης στην είσοδο του μπαρ είναι αμείλι-κτος. Όμως ο μουσι-κός με τις καμένες βλεφαρίδες πρέπει να μπει μέσα, και μάλιστα απόψε, αν θέλει να γλι-τώσει από τους δαίμο-νές του. Η αναζήτησή του θα τον ταξιδέψει από τα βάθη της γης σε μια παγωμένη βουνοκορφή και από το κέντρο του στέρνου του στην κορυφή του εγκεφάλου του. Η σωτηρία του κρύ-βεται μέσα σ’ ένα κοχύλι. Μόνο που, για να αγγίξει το μυστικό, θα πρέ-πει να διασχίσει ένα στενό διάδρομο που είναι παγιδευμένος με ένα αίνιγμα. Ο χρόνος του είναι μετρημένος: Τρεις νύχτες. Τρία όνειρα…Ο Ονειροβάτης του Γιώργου Αντωνιάδη, η παράσταση που παρουσι-άζει η ομάδα Νέμεση στο χώρο της, είναι ένα παραμύθι για ενήλικες που συνεχίζουν να ονειρεύονται. Για τη γέννησή του ενώθηκαν τέσσε-ρις τέχνες: Ο Πόλεμος, η Μουσική, ο Χορός και ο Λόγος, ενώ η πηγή του είναι η ανάγκη της βίωσης του παραμυθιού στο εδώ και στο τώρα, με ήρωες που μπορεί να υπάρχουν δίπλα μας. Ή μέσα μας. Στηρίζεται στη συνειδητοποίηση ότι το όνειρο είναι ζωή και ακόμη περισσότερο ότι η ζωή μας είναι προϊόν ενός ονείρου: είτε δικού μας, είτε άλλων. Η σκηνοθεσία είναι της Τίνας Στεφανοπούλου, η χορογραφία του Γιώργου Αντωνιάδη, η μουσική του Βασίλη Αβδελά, τα σκηνικά και κοστούμια του Στέργιου Πρώιου και επι σκηνής εμφανίζονται οι Γιώρ-γος Αντωνιάδης, Νίκος Νικολαΐδης, Καλλιόπη Σαβρανίδου.

Studio Νέμεση, Δελφών 176 και 25ης Μαρτίου. Πληροφορίες-κρατήσεις στο τηλέφωνο 2310 326230.

Έλσα Σπυριδοπούλου

Το Κέντρο Αποθεραπείας & Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Θεσσαλονίκης (πρώην ΚΕΠΕΠ « ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ»), που περιθάλπει νέους και νέες με νοη-τική υστέρηση και πολλαπλές αναπηρίες, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων και Γονέων της Μονάδας οργανώνει το Σάββατο 13 Απριλίου από τις 10:30 έως και τις 18:00 και την Κυριακή 14 Απριλίου από τις 10:30 έως και τις 16:00 στις εγκαταστά-σεις του ( Τζον Κένεντι 62 Πυλαία) για 22η συνεχή χρονιά Πασχαλιάτικο Παζάρι για την οικονομική ενίσχυση των νέων της μονάδας και την γνωριμία των συμπολιτών μας με θέματα σχετικά με την αναπηρία.

fn64.indd 4 4/11/13 8:10 PM

Πώς τελικά καταλήγουμε στην ευτυχία;Η ευτυχία δεν είναι ένα νησί που κάποιοι βρίσκουν και κάποιοι άλλοι όχι. Και η αναζήτησή της δεν χωράει συνταγές και δεν περιορίζεται σε κανόνες. Είναι μάλλον οι πολλές μικρές στιγμές που μας κάνουν να αισθανόμαστε πλήρεις. Άρα η αναζήτηση των στιγμών αυτών αναγκαστικά συνεχίζεται σε όλη μας τη ζωή. Το κακό είναι πως τις περισσότερες φορές δεν έχουμε την ετοιμότητα ή τα αντανακλαστικά να αντιληφθούμε πως είμαστε ευτυχείς και το αντιλαμβανόμαστε όταν δυστυχώς οι στιγμές αυτές έχουν περάσει…

Μπορείτε να θυμηθείτε μια ατάκα από αυτές που ακούσατε και σας έκανε εντύπωση; Ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκει την αγάπη που του αξίζει. Όχι αυτή που του έτυχε!

Σημείωση: Λόγω μεγάλης προσέλευσης θεατών, προστίθενται 2 επιπλέον παραστάσεις το Σαββατοκύριακο. Έτσι και το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Απριλίου θα γίνουν από 2 παραστάσεις, στις 19:00 και τις 21:00.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης “Γιοι και κόρες”;Η αρχική ιδέα της παράστασης άρχισε να σχηματίζεται, όταν μετά το θάνατο του παππού μου συνειδητοποίησα πόσα λίγα πράγματα γνώριζα για τη νεαρή του ηλικία. Τον γνώρισα όταν ήταν ήδη αρκετά μεγάλος και επειδή μέναμε σε διαφορετικές πόλεις, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να περάσω μεγάλο χρονικά διάστημα κοντά του. Τη νύχτα λοιπόν του θανάτου του, σκέφτηκα πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν είχα προλάβει να τον ρωτήσω όλα όσα δεν ήξερα για εκείνον. Μετά από λίγο καιρό, έφερα την ιδέα στο θίασο και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε αφηγήσεις ηλικιωμένων, χωρίς να έχουμε αποφασίσει πάνω σε ποιο άξονα θα αναπτυσσόταν η παράσταση.

Πώς έγινε η συγκέντρωση του υλικού και πώς προχωρήσατε στη δημιουργία της παράστασης;Το υλικό συγκεντρώθηκε από όλους τους συντελεστές, μέσα σε ένα χρονικό διά-στημα περίπου 13 μηνών. Ξεκινήσαμε παίρνοντας συνεντεύξεις από συγγενείς και γείτονες και καταλήξαμε σε φίλους, συντοπίτες, σε ανθρώπους που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία ή επισκέπτονταν τα ΚΑΠΗ και σε όσους έμαθαν για την παράσταση και προσφέρθηκαν να μας μιλήσουν. Ζητήσαμε από όλους να θυμηθούν και να επιλέξουν μία ιστορία από τη ζωή τους, αυτή που κατά τη γνώμη τους την έχει σημαδέψει και μαγνητοσκοπήσαμε τις συναντήσεις μαζί τους. Συγκεντρώσαμε περίπου 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις και κατά τη διάρκεια της απομαγνη-τοφώνησης είδα πως πολλές από αυτές τις προσωπικές μικροϊστορίες είχαν ως φόντο την επίσημη Ιστορία της χώρας, είχαν συμβεί δηλαδή παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα. Ο ίδιος ο παππούς μου -άλλωστε- είχε μια πολύ δραματική τέτοια ιστορία, αφού είχε χάσει την ακοή του, όταν, υπηρετώντας τη θητεία του, βρέθηκε στον τορπιλισμό της Έλλης στις 15 Αυγούστου του 1940 στο λιμάνι της Τήνου. Έτσι, προχωρώντας στο δεύτερο στάδιο δουλειάς, κατέληξα στην ιδέα της παράστασης και επέλεξα αυτές τις αφηγήσεις που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την γνωστή καταγεγραμμένη Ιστορία.

Ποια είναι τα ιστορικά γεγονότα στα οποία ξετυλίγεται η παράσταση;Οι ιστορίες τοποθετήθηκαν και αναπτύσσονται κατά χρονολογική σειρά. Η πρώτη ξεκινά από το Καρπενήσι και πριν την απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας από τους Τούρκους, συνεχίζεται τη μέρα της εισβολής από τους Ιταλούς και την είσοδο της Ελλάδας στον Πόλεμο, στην Κατοχή, στην υποχώρηση των Οχυρών στο Ρού-πελ και το Νέστο, στον Εμφύλιο... Έπειτα προχωρούμε στη δεκαετία του 50 και τη μετανάστευση στη Γερμανία, στην ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, στη Χούντα, στην άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ως και την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας στις 13 Αυγούστου του 2004. Η παράσταση λοιπόν είναι ένα μωσαϊκό των άγνωστων γεγονότων που εκτυλίχθηκαν κάτω από την επίσημη ελληνική ιστορία.

Ποια είναι η πορεία της;Η πρώτη εκδοχή της παράστασης ανέβηκε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής την άνοιξη του 2012. Παράλληλα με τις παραστάσεις συνεχίσαμε να συγκεντρώνουμε υλικό από τους θεατές που, αφού είχαν την παρακολουθήσει, θέλησαν να μας αφηγηθούν και τις δικές τους ιστορίες. Έχοντας καινούριες συνεντεύξεις, αντικαταστήσαμε κάποιες από τις παλιές ιστορίες με νέες και φτιάξαμε τη δεύτερη εκδοχή της παράστασης για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το καλοκαίρι του 2012. Ακολούθησε μια τρίτη εκδοχή τον χειμώνα 2012-13, με την οποία παίξαμε στην Αθήνα και περιοδεύουμε στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Αυτή την τελευταία εκδοχή παρουσιάζουμε και στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.

Ποιος ο προγραμματισμός μετά τη Θεσσαλονίκη;Επόμενος σταθμός μας είναι η Πάτρα και το πολύ όμορφο Θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ. Το καλοκαίρι σχεδιάζουμε μια περιοδεία σε ελληνικά νησιά, προσπαθώντας παράλληλα να προλάβουμε τις ημερομηνίες και να αποδεχτούμε την πρόταση από το Εθνικό Θέατρο του Αγίου Δομήνικου στην Καραϊβική και από ένα Φεστιβάλ στο Μαϊάμι των Η.Π.Α. Από τον Σεπτέμβριο θα ακολουθήσουν διάφορα ευρωπαϊκά Φεστιβάλ, τα οποία μας έχουν καλέσει και αν όλα πάνε καλά θα συνεχίσουμε με τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη.

φιλμ νουάρ 5

θέατρο

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΟΟΙΝ 2Ο ΓENIKO 2ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥΛΥΚΕΙΟΥ & ΛΥΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΚΤΙΝΟΣ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τιητικ κλση για τον απόφοιτο του Σολίου ας

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ

ΡΜΕΝΟ

Κείεο: Γιώργος Μουουζιάς Σκη επιέεια: Μαρία Γλαράκη

Χορογραφίες: Φένια Χατζάκου Συετέου: Μαθητές και απόφοιτοι του 2ου Λυκείου

και φυσικά ο Κώστας Βουτσάς

Γιάννης Καλαβριανός Πολλές προσωπικές μικροϊστορίες έχουν ως φόντο την επίσημη ΙστορίαΣυνέντευξη στην Έρση Μαυρίδου

fn64.indd 5 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 6

μουσική

Sancho 003 Η μουσική μπορεί να είναι λίγο από όλα τα τοπία που συναντούμε στον πλανήτη

Συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου

Η έμπνευση για το όνομά σας ήταν ο Σάντσο Πάντσα. Τι συμβολίζει για εσάς; Άρεσαν και στους δυο μας η φιγούρα και ο ρόλος του Σάντσο Πάντσα, καθώς χωρίς αυτόν το ταξίδι του Δον Κιχώτη δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ.

Έχετε και οι δυο πολύ σημαντικό παρελθόν, διαφορετικό όμως από τους Sancho 003…Οτιδήποτε κάνουμε επηρεάζει το μέλλον μας. Αυτό ισχύει για όλους και για όλα, οπότε και για τη μουσική. Η συμμετοχή μας σε σχήματα, τα είδη της μουσικής που παίξαμε ή δεν παίξαμε, σίγουρα καθορίζουν σε ένα βαθμό το παρόν μας ως μουσικούς και επηρεάζουν τον ήχο του καθενός μας προσωπικά, και κατά συνέπεια τον ήχο μας. Και η ενασχόλησή μας με τους Sancho, θα μάς δώσει ή θα μας αφαιρέσει πράγματα στο μέλλον.

Το Muzga γεννήθηκε μέσα από τις παραστάσεις χορού της sine qua non To lose Lautrec και Ένα ακόμα και φύγαμε. Ποια είναι η σχέση σας με την τέχνη του χορού;Συνδεόμαστε άμεσα με την τέχνη του χορού -όχι τόσο από προσωπική μας θέληση ή από παλαιότερη εμπειρία. Η sine qua non, που την εκτιμούμε πάρα πολύ, μας έδωσε το κίνητρο να συνεργαστούμε σε μια παράστασή τους, σχεδόν από την αρχή της δημιουργίας μας. Αυτήν τη στιγμή έχουμε κάνει μαζί τρεις παραστάσεις. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους για την εξέλιξή μας ήταν αυτή καθαυτή η συνεργασία μας με τη sine qua non και η εμπειρία που αποκομίσαμε μαζί της. Η δημιουργική διαδικασία είναι πιο πολύπλοκα ωραία, με τη μόνιμη αίσθηση ότι είμαστε μέλη ενός πολυπληθούς συγκροτήματος.

Ο τίτλος Muzga λογοπαίζει με τη λέξη musica και στην τοπική διάλεκτο της ιδιαίτερης πατρίδας του Φώτη Σιώτα, του Βογατσικού Καστοριάς, σημαίνει κάτι σαν ζούγκλα (θαμνώδης περιοχή με υπερβολική βλάστηση). Αν η μουσική είναι ζούγκλα, πώς μπορούμε να τη διασχίσουμε; Η μουσική δεν είναι ζούγκλα, ίσως κάποια μέρη της μόνο. Αν το δούμε πιο ποιητικά, η μουσική μπορεί να είναι λίγο από όλα τα τοπία που συναντούμε στον πλανήτη -θάλασ-σες, βουνά, έρημοι, ποτάμια και πάει λέγοντας…

Ποιές είναι οι επιρροές σας και πώς γράφετε μουσική;Όλα αυτά που συμβαίνουν από την παιδική μας ηλικία ως και σήμερα, καθώς και όλες οι μουσικές που έχουν παίξει στα αυτιά μας όλο αυτό το διάστημα. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος τρόπος, ιδιαίτερος σκοπός ή φιλοδοξία στη σύνθεση της μουσικής μας. Βασίζεται στη δύναμη του τυχαίου (το οποίο έχει μεγάλο μερίδιο γενικά στη σύνθεση μουσικής) και στην όρεξη (όταν αυτή υπάρχει) να βάλουμε σε τάξη κάποιες παλιότερες και σκόρπιες ιδέες μας. Η κρίση κατά πόσο έχει δυσκολέψει τη μουσική έκφραση; Το Διαδίκτυο αντι-σταθμίζει τα προβλήματα αυτά;Όταν οι καταστάσεις δυσκολεύουν, τότε πάντα ενισχύεται η θέληση για δημιουργία και η άνθηση της τέχνης. Όχι ως προς το εμπορικό ή το οικονομικό κομμάτι ή τη μουσική ως βιοποριστική ενασχόληση, αλλά απλά ως μέσο έκφρασης. Σίγουρα θα ακούσουμε ωραία πράγματα στο μέλλον. Το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα να συγκριθούμε, να μάθουμε, να απορρίψουμε, και γενικότερα να συγκαταλεχθούμε σε μια εικονική κοινωνία μουσικών και συγκροτημάτων.

Ποιος επιμελείται τα visuals στις συναυλίες σας;Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το ιδίωμα μουσικής, οπότε προσπαθούμε να έχουμε μια προβολή πίσω μας. Όταν είναι εφικτό, στα visuals είναι ο Γιώργος Κων-σταντινίδης ή ο Ανδρέας Καραουλάνης.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;Τα αυτονόητα: να παίξουμε σε χώρους που μας αρέσουν, να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως σχήμα και να μπορέσουμε κάποια στιγμή να κυκλοφορήσουμε μια τρίτη δουλειά.

Οι Sancho 003 (Φώτης Σιώτας και Κώστας Παντελής), σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό τους, «παράγουν ηλεκτρο-ακουστικά ηχοτοπία, χρησιμοποιώντας την τεχνική του looping σε όλες τους τις συνθέσεις, που είναι αποκλειστικά οργανικές». Σε πρώτη επαφή με τη μουσική τους ήρθα στην, εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Τουλούζ Λωτρέκ, παράσταση σύγχρονου χορού To lose Lautrec της ομάδας sine qua non στο ΚΘΒΕ. Η μουσική έδενε όχι μόνο με τις κινήσεις των χορευτών, αλλά και με την αίσθηση που αφήνουν τα σχέδια του Λωτρέκ. Ο ζωγράφος σχεδίαζε τις χορεύτριες των καμπαρέ εν κινήσει, με αποτέλεσμα οι πίνακές του να αποπνέουν κάτι το κινούμενο, το ρευστό, το διάφανο. Έτσι είναι και η μουσική των Sancho 003 -κινούμενη, ρευστή, διάφανη. Όπως πρέπει να είναι κάθε είδος τέχνης.Εμφανίζονται την Κυριακή 14 Απριλίου στο RESIDENTS στις 22:30 με ελεύθερη είσοδο -ως τότε, ο λόγος σε αυτούς:

fn64.indd 6 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 7

Θα ήθελα να αρχίσουμε με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Τι μας έχετε ετοιμάσει;Με την Εύα Ατματζίδου και τον Αλέξανδρο Ιακώβου έχουμε φτιάξει εδώ και δύο χρόνια ένα τρίο, με δύο ακουστικές κιθάρες και ένα βιολί, το οποίο μερικές φορές πλαισιώνεται και από μία τέταρτη μουσικό, την Εύη Κανέλλου ως κρουστο-ντράμερ. Με αυτό λοιπόν το σχήμα θα παίξουμε στον ΜΥΛΟ.

Πώς ανακαλύψατε ότι το κύριο ενδιαφέρον σας είναι η μουσική;Ένα καλοκαιρινό βράδυ στην παραλία, ήμουν 5-6 χρονών, χτυπούσα τυχαία τις ανοιχτές χορδές μιας κιθάρας (δεν ήξερα να παίζω ακόμα), προσπαθώντας να συνοδέψω μιαν επιτυχία της εποχής εκείνης. Η συγκίνηση που ένιωσα ήταν τέτοια που μου κοβόταν η αναπνοή. Το κομμάτι ήταν το Θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζιλίκι του Ζαμπέτα. Στην αρμονική αλυσίδα του ρεφρέν “Θεσσαλονίκη μου είσαι μια στον κόσμο δεν ειν’ άλλη…” έκλαιγα πια με δάκρυα...

Πώς δημιουργείται ένα τραγούδι;Όταν έχω βρει τη μελωδία για το στίχο, τότε γεννιέται ένα τραγούδι. Καμιά φορά ισχύει και το αντίθετο, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ποια είναι η σχέση σας με τη σιωπή;Αυτό θέλει πολύ εξάσκηση. Η οικονομία στο λόγο, το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, δείχνει άνθρωπο που αρνείται να γίνει το κεντρικό πρόσωπο και που προσπαθεί να περιορίσει τον εγωκεντρισμό του. Το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική, όσο πιο απλή και άμεση είναι μια μελωδία τόσο περισσότερους θαυμαστές αποκτάει.

Συχνά η εποχή μέσα στην οποία δημιουργούνται τα τραγούδια καθορίζει και τη θεματολογία τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς, ο κόσμος γυρνά την πλάτη στην ποιότητα και φαίνεται να προτιμά να καταναλώνει «σκουπίδια». Γιατί κατά τη γνώμη σας συμβαίνει αυτό; Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;Εδώ θα διαφωνήσω, λέγοντας ότι και τα σκουπίδια πλέον στις μέρες μας είναι ανα-κυκλώσιμα. Θέλω να πω πως ό,τι υπάρχει έχει κάποιο λόγο που υπάρχει -και βεβαίως δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Κάποιοι συνάνθρωποί μας ίσως έχουν ανάγκη και τη σαχλαμάρα και το χαβαλέ για να χαλαρώσουν, άλλοι πάλι μπορεί να έχουν απόκριες όλο το χρόνο. Τι θα κάνουν αυτοί; Θα μείνουν χωρίς τραγούδια; Ωστόσο θα έλεγα ότι ο κόσμος δεν γυρνάει την πλάτη στην ποιότητα. Η καταγωγή του τραγουδιού στον τόπο μας μπορεί να χάνεται στους αιώνες, όμως ως χώρα έχουμε πολύ μεγάλη παράδοση στο τραγούδι .

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει ένα τραγούδι να αντέχει στον χρόνο;Η διαχρονική αλήθεια που έχει το νόημά του και η ωραία μουσική του.

Είστε ευχαριστημένος από τη ζωή σας; Είναι όπως τη φανταστήκατε;Ασφαλώς και είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Χαίρω εκτίμησης από τον κόσμο και από τους συναδέλφους μου, πήρα και έδωσα αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Ζω στιγμές ανείπωτης χαράς και ευτυχίας πάνω στη σκηνή, ζω τη χαρά της δημιουργίας και εκμεταλλεύομαι τα διδάγματα που αποκομίζω από τις συνεργασίες μου, προσπαθώντας να γίνω καλύτε-ρος άνθρωπος. Συνάντησα πολύ σημαντικούς ανθρώπους στα είκοσι χρόνια που είμαι στο χώρο αυτόν του τραγουδιού. Σαν να μου επιφύλασσε η ζωή μια μεγάλη έκπληξη!.

μουσική

Ορφέας Περίδης Ο κόσμος δεν γυρνάει την πλάτη στην ποιότητα

Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

Ο Ορφέας Περίδης γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1957 στην Αθήνα και είναι τρα-γουδιστής και μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε μουσική σε διάφορα ωδεία και πήρε πτυχίο Αρμονίας και κλασσικής κιθάρας. Πριν γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό, τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά. Το 1989 συμμετείχε στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Σύνεργα» με τρία τραγούδια. Δύο χρόνια μετά, στους Αγώνες τραγου-διού της Καλαμάτας, πήρε το τέταρτο βραβείο με το τραγούδι «Ο Ρομπέν των καμένων δασών». Το 1993 κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα πολύ γνωστά “Φωτοβολίδα” και “Ζηλεύει η νύχτα”. Το 1996 κυκλοφόρησε ο δεύτερός του δίσκος, με τίτλο «Καλή σου μέρα αν ξυπνάς». Το 1998 συμμετείχε στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη «Ο ήλιος του Γενάρη». Ακολουθεί ο τρίτος δίσκος «Για πού το ‘βαλες καρδιά μου» το 1999, που περιλαμβάνει το γνωστό “Υλαγιαλή”, αλλά και το ομώνυμο του δίσκου. Το 2000 έγραψε μουσική για το θέατρο και το 2001 κυκλοφόρησε ένα δίσκο αποκλειστικά με παιδικά τραγούδια. Επέστρεψε το 2003, με το δίσκο «Τι θα πει ζωή», ενώ το 2004 κυκλοφόρησε το δίσκο «Απ’ το παρά-θυρο κοιτώ» με τη συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα και του Διονύση Σαββόπουλου. Η τελευταία του δουλειά «Κάποιον αγαπάει ακόμα» κυκλοφόρησε το 2007. Ο Ορφέας Περίδης θα βρεθεί με την παρέα του στον ΜΥΛΟ την Παρασκευή 19 Απριλίου για να μας ταξιδέψει με ένα μοναδικό πρόγραμμα που στηρίζεται στις μεγάλες επιτυχίες από τους οχτώ προηγούμενους δίσκους του, ενώ θα παρουσιαστούν και τραγούδια από τους πρώτους προσωπικούς δίσκους της Εύας Ατματζίδου και του Αλέξανδρου Ιακώβου. Η τιμή του εισιτηρίου έχει οριστεί στα 10 ευρώ.

fn64.indd 7 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 8

μουσική

Συναυλίες - Μουσικές Εκδηλώσεις 12 – 25/4Για τις ερχόμενες δύο εβδομάδες οι συναυλίες και οι μουσικές εκδηλώσεις που ξεχωρίζουν είναι:

Ξεκινάμε από την Παρασκευή 12/4, με το πιο δυνατό ίσως live της εβδομάδας τη συναυλία – φόρο τιμής στον Στίβι Ρέι Βον, στο CLUB ΜΥΛΟΥ. Ο Νίκος Ντου-νούσης, ίσως ο καλύτερος Τέξας-μπλουζ κιθαρίστας στην Ευρώπη, προσκαλεί με το συγκρότημα του, τους Backbone, τους παλιούς του φίλους, τους Blues Wire, και παρουσιάζουν ένα τετράωρο αφιέ-ρωμα στον αδικοχαμένο κιθαρίστα. Το ίδιο βράδυ εμφανίζονται οι Γάλλοι ράπερς Chinese Man στο PRINCIPAL (ΑΠΟΘΗΚΗ ΜΥΛΟΥ), δίνεται το Σινέ Κονσέρτο Voyage dans la lune, με μουσικούς αυτοσχεδια-σμούς και προβολή της γνωστής ταινίας του Μιλιέ στο ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ, η Κ.Ο.Θ. ερμηνεύει έργα Μπρίτεν, Λίμπερμαν και Βέρντι στο ΜΕΓΑΡΟ (Μ1). Την Παρασκευή 12/4 και αυτήν στις 19/4, ο Γιώργος Γάκης and the Troublemakers έρχονται από τα Γιάννενα στο BLUE BARREL, ενώ στο BURLESQUE οι τζαζίστες Good Vibes εμφανίζονται για δυο βράδια (12 και 13/4). Διήμερο κάνουν για όλο τον Απρίλιο και οι Δημήτρης Μπάσης, Μελίνα Ασλανίδου και Χαράλαμπος Γαργανουράκης στο STAGE (12-13 και 19-20/4).

Το Σάββατο 13/4 η Βεροιώτισσα Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο συνθέτης Κώστας Λειβαδάς βρίσκονται στο LOVE CASUAL LIVING, ο Λεωνίδας Μπαλάφας τραγου-δάει τα δικά του στο ΓΑΙΑLIVE, ενώ ξεκινάει και το 1ο Διήμερο Σύγχρονου Αυτοσχε-διασμού στην Μουσική (13 και 14/4) στο χώρο προβών της Κ.Ο.Θ., στο ΠΑΛΛΑΣ.

Την Κυριακή 14/4 το πρόγραμμα είναι πιο κλασικό: ξεκινάμε το πρωί με Matinee Μουσικής Δωματίου στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, συνε-χίζουμε στο BURLESQUE, όπου το πολύ αξιόλογο Concerto Quartet ερμηνεύει γνωστά αλλά και αναπάντεχα κομμάτια. Το ίδιο βράδυ (14/4), η Εύη Σιαμαντά θα βρίσκεται στο καφέ LE MONDE στο Ποσειδώνιο, για ένα μουσικό Sunday Afternoon.

Καλή εβδομάδα την Δευτέρα 15/4, με ντουέτα: οι Phos ερμηνεύουν τζαζ στο φουαγιέ του Μ2 του Μ.Μ.Θ., ενώ οι Two με τις κιθάρες τους, στο καθιερωμένο Δευτεριάτικο ραντεβού τους (15 και 21/4), ροκάρουν στο BLUE BARREL.

Την Τρίτη 16/4, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος με την κιθάρα του θα είναι στο RESIDENTS, ενώ την επόμενη βραδιά (17/4) στο ίδιο μέρος ένα ακόμα πρώην μέλος των ιστορικών Τρυπών, ο Γιάννης Αγγελάκας αναλαμβάνει χρέη δισκοθέτη (dj εννοούμε) και παίζει τη μουσική που του αρέσει.

Στο άλλο στάνταρ ραντεβού, ο Όλεγκ Τσάλι και οι Φίλοι του (Oleg Chally and Friends) θα βρίσκονται όπως κάθε Τετάρτη (17 και 24/4) στο BLUE BARREL.

Στο ίδιο μέρος (BLUE BARREL) συνεχίζουν οι γνωστοί μπλουζίστες Blues Wire τις εμφανίσεις τους κάθε Πέμπτη (18 και 25/4) ενώ πέφτει για ακόμα μια φορά στην ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μαζί με τη Σοφία Γεωργαντζή (18/4).

Ο Νεαπολίτης Γιάννης Αγγελάκας δίνει 2 συναυλίες Παρασκευή 19 και Σάββατο 20 Απριλίου στο BLOCK33. Προβλέπεται λαϊκό προσκύνημα, γι’ αυτό προμηθευτείτε εισιτήρια εγκαίρως. Παρασκευή εμφανίζεται εκεί κοντά, στο CLUB ΜΥΛΟΥ και ο τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης (19/4). Το ίδιο βράδυ, για ακόμα πιο λυρικά γούστα, η Κ.Ο.Θ. παίζει έργα Ρότα, Σαμαρά, Πιατσόλα και Χάυντν στο Μ.Μ.Θ. (Μ1).Το Σάββατο 20/4 ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη η Ανδριάννα Μπάμπαλη, όπου θα εμφανιστεί στο CLUB ΜΥΛΟΥ.

Η Κυριακή είναι σχετικά δύσκολη μέρα για live, αλλά αξίζει να περάσετε μία βόλτα από το RESIDENTS, όπου εμφανίζεται ο Al Lover (21/4). Οι λάτρεις της χάουζ και χορευτικής μουσικής σίγουρα δεν θα κάτσουν μέσα, μιας και ξεκινάνε τα πάρτυ Dj’s All Star, με την κλασική πρεμιέρα στο SHARK (21/4).

Την Δευτέρα 22/4 επαναλαμβάνεται η ονειρική μουσική παράσταση Con pianoforte, Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων στο φουαγιέ του Μ2 στο Μ.Μ.Θ.

Οι φανατικοί τους θαυμαστές, το περίμεναν πώς και πώς, και το πλήρωμα του χρόνου επιτέλους ήρθε: οι Καλιφορνέζοι χεβυμεταλάδες Warlord έρχονται στον ΜΥΛΟ στις 24/4.

Σοφία Μελικίδου

Lumiere BrotherTwenty One(Inner Ear, 2013)

Ο Απρίλιος είναι περίερ-γος μήνας -και μεταβατι-κός κυρίως. Έχει εξαφα-νιστεί οριστικά για τους επόμενους μήνες η ανά-γκη για το χοντρό παλτό και τις μπότες σου, αλλά ευτυχώς δεν έχει έρθει ακόμα ο εκτυφλωτικός ήλιος και η αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού. Είναι αυτό το ευλογημένο χρονικό διάστημα που η φύση αναγεννάται -και μαζί της και η διάθεσή σου. Αυτός είναι ο καιρός που πρέπει να ακούσεις δουλειές σαν το Twenty One του Lumiere Brother, κατά κόσμον Θανάση-Serpentine-Χριστοδούλου.Τα κομμάτια του Twenty One γράφηκαν μέσα σε ένα δεκαήμερο σε μορφή σπιτικού demo, κάτι που προσδίδει μια φρεσκάδα και μιαν αμεσότητα σε όλο τον δίσκο. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τη μουσική του ως “melodramatic popular song”-και πρόκειται για την ιδανική περιγραφή της indie, πιανιστικής ποπ του. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο στόχος του δημιουργού, πάντως το Twenty One φαντάζει ως το ιδανικό soundtrack μιας βόλτας με το αυτοκίνητο, με τον άνεμο να σου ανακατεύει τα μαλλιά και με τον ήλιο να αντανακλάται στα γυαλιά ηλίου σου.Κι αν ακόμα δεν κατάλαβες τι εννοώ με τη παραπάνω περιγραφή, άκου απλά τη φυσαρμόνικα στο Compass, τις παιδικές φωνούλες στο Home, τις κιθάρες του You and your golden clock, τα ταξιδιά-ρικα πλήκτρα στο Somewhere in Berlin, το πέταγμα των ήχων στο A sign on your back. Κάπου εδώ η Αμελί Πουλέν παίζει κρυφτούλι με τον Νινό Κενκαμπουά στο Παρίσι και λίγο παραδίπλα ο Τζέσι και η Σελίν αποκτούν ένα ποίημα με τη λέξη «μιλκσέικ» στο κανάλι του Δούναβη. Χαμογέλα, ήρθε η άνοιξη!

Μαριάννα Βασιλείου

Warlord

fn64.indd 8 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 9

φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ / ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ / Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ / ΤΟ ΣΩΜΑ / ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ / SCARY MOVIE 5 /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ(THE PLACE BEYOND THE PINES)Σκηνοθεσία: Ντέρεκ ΣιανφράνςΠαίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Εύα Μέντες, Μπράντλεϊ Κούπερ, Μπεν Μέντελσον, Ρόουζ Μπερν, Ρέι Λιότα, Μπρους ΓκρίνγουντΔιάρκεια: 140’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1, VILLAGE COSMOS 7&9

Σκενεκτάντι, πολιτεία της Νέας Υόρκης. Πληθυσμός: 60.000 ψυχές. Μια ακόμη από τις αμέτρητες μουντές αμερικάνικες εργατουπόλεις, που περιορίζουν εντός των στενών τους τειχών τις φιλοδοξίες των κατοίκων τους, που ελπίζουν να βολευτούν επαγγελματικά κάποια στιγμή στις φάμπρικες της General Electric ή της Alco. Τεράστιων βιομηχανικών μονάδων, που ορθώνονται σαν τιτάνες εκεί που μια φορά κι έναν καιρό κυκλοφορούσαν αμέριμνοι οι ντόπιοι ιθαγενείς, Ιρόκι, οι οποίοι λειτουργώντας ως ανάδοχοι, βάφτι-σαν στη διάλεκτ’ο τους το μέρος, με ένα όνομα που παραμένει αναλλοίωτο μέχρι τα τώρα: «The Place Beyond The Pines», ο τόπος πίσω από τα πεύκα...Μέλος περιπλανώμενου πολύχρωμου πανηγυριού είναι ο ατρόμητος καβαλάρης Λουκ Γκλάντον, που κάθε βράδυ, σε διαφορετικό τόπο, βιώνει την πρό-σκαιρη αποθέωση από το κοινό, πραγματοποιώντας το παράτολμο πρόγραμμά του, καβάλα στην εντούρο, μέσα στο σιδερένιο κλουβί του γύρου του θανάτου. Τα τελευταία φλας που φωτογράφησαν το δερματόστικτο κορμί του σε ώρα δράσης, άναψαν στο μελαγχολικό Σκενεκτάντι, εκεί που όπως καλά θυμάται, έχει ζήσει στο προηγούμενο πέρασμά του μια όμορφη ρομαντική βραδιά στην αγκαλιά της γοητευτικής γκαρσόνας Ρομίνα. Εκείνο το μυστικό που αγνοεί και για το οποίο

δεν είναι προετοιμασμένος είναι πως εκείνο το πρό-σκαιρο ερωτικό σμίξιμο είχε ως αποτέλεσμα να έρθει στον κόσμο ένα παιδί, ο γιος του.Εγκαταλείποντας το τσίρκο και πιάνοντας φιλίες με το μοναχικό γκαραζιέρη μικροαπατεώνα Ρόμπιν, θα μυηθεί στα μυστικά των κλοπών τραπεζών, βουτώντας έτσι στην παρανομία προκειμένου να δείξει σημαντι-κός στα μάτια της μάνας του νηπίου, που έως τώρα δεν θέλγεται από τις ψεύτικες υποσχέσεις και την ανευθυνότητά του. Η έκρηξη αδρεναλίνης που θα νιώσει κάθε φορά που θα ορθώσει το πιστόλι απέναντι στους τρομαγμένους ταμίες, θα προκαλέσει εθισμό στον ριψοκίνδυνο κασκαντέρ, θα αυξήσει όμως και τις πιθανότητες σύλληψής του από τις τοπικές αστυ-νομικές αρχές...... εκεί που ξεκίνησε μόλις την καριέρα του ο ρούκι μπάτσος Έιβερι, ριγμένος στις δύσκολες περιπολίες για να πάρει το βάπτισμα του πυρός, παρότι απόφοι-τος της Νομικής Σχολής και γιος του διακεκριμένου σοφού Εισαγγελέα της Πολιτείας. Με δεδομένες ικανότητες για να ανέλθει στα υψηλότερα κλιμάκια του Σώματος, αλλά και υπέρμετρες φιλοδοξίες πως τελικά θα πετύχει τον πολιτικό του σκοπό, ο νεοσύλλε-κτος εκπρόσωπος του νόμου, σύντομα θα αντιληφθεί πως ολάκερος ο επαγγελματικός του περίγυρος είναι βουτηγμένος στην ανομία και τη διαφθορά. Στοιχείο που δεν μοιάζει να ταιριάζει διόλου με τις ενάρετες αρχές του protect and to serve, που πρεσβεύει...Θα πίστευε κανείς στην πρώτη ανάγνωση της σύνο-ψης, πως οι δύο αυτές ρουμπρίκες, η μία του Ξανθο-μάλλη Ληστή και η άλλη του συνεσταλμένου ρέιντζερ, κινούνται σε παράλληλους τροχιές που κάποια στιγμή οι ρότες τους διασταυρώνονται. Κι εκεί ακριβώς εντο-πίζεται η ιδιομορφία του σεναρίου, στο σκωτσέζικο ντους - πέρασμα από την μια πράξη στην άλλη, αφού ναι μεν οι δυο άντρες θα βρεθούν την ίδια στιγμή, στο ίδιο σημείο, μια συνάντηση που θα σημαδέψει

- τραγικά κατά βάση - αμφοτέρους, αυτό το γεμάτο ένταση και σασπένς μίτινγκ όμως, απλώς λειτουργεί σαν γεφυράκι αλλαγής σκυτάλης, προς την επόμενη ιστορία του τριμερούς έπους.

Λειτουργώντας ενάντια στην βασικότερη αρχή της χολιγουντιανής λογικής - guess? - o Σιανφράνς συνε-χίζει το δράμα του σαν να έχει ήδη ολοκληρώσει την αρχική του διαδρομή και παίρνει ανάποδη στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, εστιάζοντας πλέον στον έτερο πρωταγωνιστή της βάσης όλων όσων επιθυ-μεί να εκφράσει. Τον δεύτερο πατέρα, τον σκληρά εργαζόμενο αυτή τη φορά, τον λογικό κι ευαίσθητο οικογενειάρχη, τον καθαρόαιμο νομοταγή Αμερικάνο, που γυρνά την πλάτη σε οτιδήποτε αντιτίθεται στις βάσεις των παραδόσεων που ευαγγελίζεται. Πρό-σωπο που ειδικά αν προμοταριστεί σωστά από τα μέσα επικοινωνίας, ίσαμε που φτάνει στην κορφή της ιεραρχίας των προεστών του state. Μην σε νοιάζει. Το επόμενο άλμα προς το φινάλε, θα είναι διάρκειας δεκαέξι ολάκερων χρόνων κι εκεί θα αντιληφθείς πως ποτέ και καμία φιλο(ματαιο)δοξία δεν καλύφθηκε, διαβαίνοντας μονάχα το μονοπάτι της Αρετής και ουχί της Κακίας.Η αφηγηματική προσπάθεια του δημιουργού που εκτίναξε στα ύψη την δημοτικότητά του με μια λίγων παράδων ανεξάρτητη παραγωγή, πριν δυο χρόνια, το «Blue Valentine», είναι μεγαλειώδης. Θα την απο-καλούσα μνημειώδη ή ακόμη και αριστουργηματική, αν η πείρα του, τον είχε διδάξει στο να διατηρήσει το σωστό μέτρο στη συνολική χρονική διάρκεια του πονήματός του. Δεν είμαι βέβαιος αν μιλάμε για την καλύτερη δημι-ουργία, που μέχρι ώρας και στο πρώτο εν τρίτο της χρονιάς έκανε την εμφάνιση της στην μεγάλη οθόνη. Είναι πολύ πιθανό αυτή να είναι η αλήθεια. Το σίγουρο είναι πως το «Στο τέλος του δρόμου» είναι φιλμ που δύσκολα μπορείς να το ξεχάσεις και ακόμη πιο δύσκολα δεν θα ξαναζητήσεις να το δεις. Είναι τόσο ελκυστικός ο τρόπος εξιστόρησης, είναι τόσο ρεαλιστική η μέθοδος απεικόνισης, είναι τόσο κοντινή στο μέσο άνθρωπο η ίντριγκα που περιγράφει, που δεν θεωρώ απίθανο να εξελιχθεί σε μια από τις πιο αγαπημένες δημιουργίες των 00s από το κοινό. Μια ταινία που ολοκλήρωσε με επιτυχία την «τριλογία του λατρεμένου δεσμού» του δημιουργού της αναδεικνύ-οντάς τον έτσι ως το πλέον ελπιδοφόρο όνομα του σύγχρονου αμερικάνικου κινηματογράφου.

Αξιολόγηση: ****Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική στο www.moviesltd.gr)

fn64.indd 9 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 10

Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ(BELLA ADDORMENTATA/ SLEEPING BEAUTY)

Σκηνοθεσία: Μάρκο ΜπελόκιοΠαίζουν: Τόνι Σερβίλο, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Άλμπα Ρορβάχερ, Μικέλε Ριόντινο, Μάγια ΣάνσαΔιάρκεια: 115’

ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Ο θάνατος δεν ξορκίζεται παρά αναπόφευκτα και δύσκολα αντιμετωπίζεται. Τώρα στα περί ευθανασίας, χρειάζεται «κότσια» για όποιον παίρνει τέτοια απόφαση. Όταν ο Κλιντ Ίστγουντ επέλεξε την ευθανασία ως τέλος στην ατυχή κατάληξη της πυγμαχικής καριέρας της Μάγκι στο εξαιρετικό «Million Dollar Baby» δέχτηκε αρκετά πυρά από τους θρησκευόμενους των ΗΠΑ. Αλλά στα περί μυθοπλασίας αντιστοι-

χεί το «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Μετά τον Ραμόν Σαμπέντρο στην Ισπανία και το «Η θάλασσα μέσα μου» έχουμε και την Ελουάνα Ενγκλάρο στην Ιταλία να γίνεται σύμβολο του αγώνα για το δικαίωμα στο θάνατο. Βασικός αφηγηματικός άξονας της ταινίας, οι έξι τελευταίες μέρες ζωής της Ελουάνας, η οποία έζησε για 17 χρόνια σε κώμα μετά από αυτοκινητικό ατύχημα. Γύρω απ’ αυτόν τον άξονα εμφαίνεται μια κρυφή ευθανασία και μια εμμένουσα σε αυτοχειρία. Εξαιρετική καταγραφή ενός δύσκολου θέματος από τον Μάρκο Μπελόκιο, που κρατά ίσες αποστάσεις από όλες τις οπτικές γωνίες. Καταγράφει και περιγράφει με ντοκιμαντερίστικη αληθοφάνεια και πλέρια αντικειμενικότητα, δίνοντας αφορμή και τροφή για συζήτηση στον θεατή και το δικαίωμα να βγάλει τα δικά του συμπε-ράσματα. Τριβές, συγκρούσεις και αμηχανία από τον άμεσο οικογενειακό περίγυρο της Ενγκλάρο είναι η μία παράμετρος. Η πολιτική εξουσία, που παλινωδεί ανάμεσα στη λογική και τις θρησκευτικές δοξασίες η άλλη. Μέσα στον αφηγηματικό καμβά βλέπουμε τη διελ-κυστίνδα ανάμεσα στη λογική των θρησκευόμενων και αυτήν της επιστήμης. Η ταινία, που κάνει μια σφαιρική προσέγγιση στο θέμα, τονίζει τόσο την ανθρώπινη κατάσταση με όλα τα παρελκόμενά της, όσο και την εγνωσμένη πολιτική ολιγωρία. Δεν ξέρω αν η ζωή είναι δώρο αλλά γι’ αυτούς που γίνεται βάσανο καλό είναι να έχουν το δικαίωμα να τη χειρίζο-νται κατά βούληση.

Αξιολόγηση: ****Γιάννης Ν. Γκακίδης

ΤΟ ΣΩΜΑ(THE HOST)

Σκηνοθεσία: Άντριου ΝίκολΠαίζουν: Σιόρσι Ρόναν, Ντιάνε Κρούγκερ, Τζέικ Έιμπελ, Γουίλιαμ Χαρτ, Φράνσις Φίσερ, Μαξ ΆιρονςΔιάρκεια: 125’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10&11, VILLAGE COSMOS 3

Όπου και να πάω το Λυκόφως με πληγώνει… Εντάξει, το «Twilight Saga» απεδείχθη εξαιρε-τικό ως κόνσεπτ για το κοινό στο οποίο απευ-θυνόταν και σίγουρα είναι από τα πιο πετυ-χημένα εισπρακτικά teen drama movies που έχουν περάσει από το Χόλιγουντ. Αλλά όλα τα ωραία κάποτε (πρέπει να) τελειώνουν! Και η Στέφανι Μέγιερ δεν δείχνει να το έχει κατα-

λάβει αυτό, αφού αναλώνεται σε ιστορίες που θυμίζουν τη μεγάλη της επιτυχία. Η στασι-μότητα δεν είναι καλό πράγμα. Κάπως έτσι φτάνουμε στη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου της «The Host». Απο-ρούμε πως πως ο Άντριου Νίκολ («Gattaca», «The Truman Show») ασχολήθηκε με αυτό το οδυνηρό και ανέμπνευστο κατασκεύασμα. Μια φαιδρή και γλυκανάλατη ιστορία αγάπης η οποία χρησιμοποιεί το μοτίβο «παράσιτο - ξενιστής» με μια δήθεν μοντέρνα άποψη και αφήγηση κουραστικά αργή, χωρίς την κορύφωση που θα έπρεπε να έχει ένα έργο που σέβεται τον εαυτό του.Είναι αλήθεια πως οι εξωγήινες υπάρξεις, η κατοχή των ανθρώπινων σωμάτων από τους εισβολείς και η χειραγώγηση με σκοπό τη «διαστρέβλωση» του ξενιστή, προϊδεάζουν για μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που θα ικανοποιήσει το κοινό. Όμως, η σκληρή πραγματικότητα ξεπέρασε την φαντασία! Μοναδική θετική νότα; Το σάουντρακ. Ήχοι της alternative rock, indie pop και neo-soul δένουν αρμονικά με τα ορχηστρικά μέρη και τις ατμόσφαιρες που συνέθεσε ο Αντόνιο Πίντο, κάνοντας αν μη τι άλλο τις δυόμιση ώρες υποφερτές. Ερμηνευτικά ξεχώρισε η Σιόρσι Ρόναν, η οποία απέδωσε εξαιρετικά το διχασμό του χαρακτήρα που υποδύθηκε, μια ευχάριστη έκπληξη στο όλο φιάσκο. Εν κατακλείδι, μια μέτρια επιλογή για να περάσετε την ώρα σας.

Αξιολόγηση: **Νίκος Χασάπης

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ (DETACHMENT)Σκηνοθεσία: Τόνι Κέι Παίζουν: Έντριεν Μπρόντι, Κριστίνα Χέντριξ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Τζέιμς Κάαν, Σάμι Γκέιλ, Λούσι Λιου, Μπλάιθ Ντάνερ, Τιμ Μπλέικ Νέλσον, Γουίλιαμ Πϊτερσεν, Μπράιαν Κράνστον Διάρκεια: 97’

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Κάθε δάσκαλος και καθηγητής είναι ένας Μηχανικός, με το μι να είναι κεφαλαίο, με την εργαλειοθήκη του γεμάτη με λέξεις και αριθμούς και μια καλή κουβέντα. Για έργο του τού έχουν αναθέσει να φροντίζει την πιο μεγάλη όλων Μηχανή, δηλαδή την Κοινωνία. Που είναι περίπλοκη κατασκευή, γεμάτη με γρανάζια οδοντωτά, όπου άλλοτε το ένα ξεφεύγει από το άλλο ή το γράσο τους δεν φτάνει. Και τότε η Μηχανή να τρίζει ξεκινά, να διαμελίζει σώματα ή σπινθήρες να παράγει. Τρέχει ο μηχανικός, χώνεται με κίνδυνο από κάτω, μήπως και τη βλάβη κάπου εντοπίσει. Κάθε σχολείο είναι και ένα Εργοστάσιο. Εκεί παράγονται οι πολίτες. Στις κορδέλες του ρυθμίζεται ποιος μαθητής θα κατα-λήξει στο Πορνείο ή στη Φυλακή, ποιος σε Γραφείο θλιβερό ή σε λαμπρό Υπουργείο. Μα κάθε σχολείο είναι και Τέμενος Ιερό, όπου ευγενικοί καθηγητές τη Μηχανή πασχίζουν να δια-λύσουν, για να τη συναρμολογήσουν έπειτα αλλιώς, άλλους κόσμους να παράξει. Πολιορκούνται τα σχολεία της Αμερικής από Μεσίτες και Οικο-νομικούς Συμβούλους. Ο ήρωάς μας τους σκουντά και μπαίνει μέσα να διδάξει. Και ύστερα όταν βγαίνει έξω, στο Γκέτο έχει νυχτώσει. Φροντίζει μια πόρνη ανήλικη κι έναν παππού με άνοια. Τα παιδικά κάστρα αλώνονται και οι παιδικές χαρές γεμίζουν χόρτα. Και κάθε άνθρωπος κυμαίνεται, από το α το μικρό στο α κεφαλαίο. Το σινεμά είναι και αυτό μια Μηχανή. Παράγει όνειρα, παράγει σχόλια. Σήμερα μας έφτιαξε μια μελαγχολική ελεγεία. Τελευταία σκηνή, τελευταίο μάθημα, και ο ήρωας διαβάζει στα παιδιά την «Πτώση του Οίκου των Άσερ». Ένας πολιτισμός ανόητος και αμαθής. Άπληστος. Που οδεύει στο χαμό του. Ανασκουμπώνουν τα μανίκια οι Μηχανικοί, όταν όλα γύρω καταρρέουν.

Αξιολόγηση: ****Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // www.

nibblingthevisible.blogspot.com)

ταινίες

Το Νόστος προτείνει

fn64.indd 10 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 11

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥΣ?

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα ΒούλγαρηΠαίζουν: Μαρία Γεωργιάδου, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Πιατάς, Κώστας Γανωτής, Αλέξης ΧαρίσηςΔιάρκεια: 83’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (2η εβδομάδα)

Μια ταινία επίκαιρη και ταυ-τόχρονα πολύ προσωπική. Μια ταινία που αναφέρεται στην κρίση από τον τίτλο της ακόμη. Που αναρωτιέ-ται αν πρέπει να χαζοχα-ρεί μαζί μας, αν πρέπει να ειρωνευτεί το κλίμα ηττο-πάθειας που πλασάρουν τα μίντια, αν πρέπει να προ-

βληματιστεί και να τονώσει την ψυχική μας ανθεκτικότητα. Που αναρωτιέται για τη γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία σήμερα οδη-γεί τη χώρα. Για όσους τότε αντιστάθηκαν και σήμερα, βολε-μένοι μάλλον, έπεσαν σε λήθαργο και δηλώσεις συμπόνιας για όσα θα αντιμετωπίσουμε, εμείς οι νεότεροι και οι νεότατοι. Κι απ’ την άλλη μια ταινία προσωπικής αναζήτησης, με γκο-νταρικές παρεμβολές - παραβολές, με αναφορές στον ιταλικό νεορεαλισμό. Με κεντρικό πρόσωπο την Ηλέκτρα (έξοχη ηθο-ποιός και φωνή η Μαρία Γεωργιάδου) που ακουμπά ταυτόχρονα στην τραγική ηρωίδα και στο άλλο εγώ της σκηνοθέτισσας. Που ανατρέπει παιχνιδιάρικα τον αγγλικό τίτλο της ταινίας, οδηγώντας τον σκύλο της, Ντουρούτι, σε μια «τυχαία» συνάντηση με την Αρχόντισσα του αναρχικού και μια ανερμάτιστη συνομιλία που διυλίζει και ανατινάζει τις συμβάσεις. Κι ένα αστικό τοπίο γύρω της που μοιάζει απάνθρωπο, ασφυκτικό, επιθετικό, αφιλόξενο, θορυβώδες, σκουπιδοβρόμικο. Αλλά και το εσωτερικό τοπίο είναι προβληματικό. Η «κεχαριτωμένη» σκηνή στο σπίτι με τους γλυκατζήδες γονείς της (Μπαζάκα - Πιατάς) είναι απολαυστική, ψυχαναλυτική, απόλυτα εξομολογητική και –υπο-πτεύομαι– αυτοβιογραφική. Δείχνει δε, μια δεύτερη συμπληγάδα που πλησιάζει στην πρώτη, την έξωθεν, σε ανύποπτο χρόνο. Κι όσο η Ηλέκτρα - Κωνσταντίνα ανθίσταται και σφυρά το σκοπό «Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες» άλλο τόσο η πόλη της την αγκαλιάζει απειλητικά, χωρίς αγάπη.

Αξιολόγηση: *** Κώστας Γ. Καρδερίνης

ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ

Σκηνοθεσία: Όλγα ΜαλέαΠαίζουν: Μαρία Ρισκάκη, Ναταλία Δραγούμη, Γιούλικα Σκαφιδά, Σήφης Πολυζωίδης, Τρύφων Καρατζάς, Τριαντάφυλλη Μπουτερά-κου, Χριστίνα Μητροπούλου, ΚόκκιΔιάρκεια: 102’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Έντεκα μόλις χρόνων είναι η χαριτωμένη Αννούλα κι όμως έχει καταφέρει να εξε-λιχθεί σε μια καταπληκτική μαγείρισσα. H νευρωσική και φιλάσθενη μητέρα της επιθυμεί διακαώς να την αναδείξει δηλώ-νοντάς την να πάρει μέρος σε τηλεοπτικό talent show για εκκολαπτόμενους σεφ. Λίγο πριν το μεγάλο τελικό η αγχωμένη από τα τερτίπια της μάνας της παιδούλα,

θα επιδείξει μια άκρως περίεργη και ανάρμοστη για τους κανόνες του σόου συμπεριφορά, γεγονός που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον της παιδοψυχολόγου της παραγωγής, η οποία θα διακρίνει πίσω από το θλιμμένα φοβισμένο βλέμμα της Άννας ένα καλά κρυμμένο, τρομακτικό μυστικό.Και τι δεν επιστρατεύει η Μαλέα για να δημιουργήσει ντεκόρ... «Carrie» στα πλάνα της: Σού-περ σλόου μόσιον και έντονα γκρο πλαν, μπας και ανεβάσει το συγκινησιακό θερμόμετρο, σκυλάκια - πειραματόζωα, σκάκια γίγαντες, κατακόκκινα πιτσιλίσματα στο φακό, ατέρμονα αμπέλια και ερημικές απομακρυσμένες τοποθεσίες, συνθέτοντας ένα παζλ, που τα κομμάτια του δεν μπορούν να ταιριάξουν με κανέναν τρόπο. Κι όταν το σενάριο ξεσκεπάζει το δράμα, το φιλμ δεν εστιάζει πάνω του, ως όφειλε, αλλά συνεχίζει αυτοστιγμεί όπως ξεκίνησε, σαν να μην συνέβη τίποτα απολύτως. Πάμε για το τρόπαιο Αννούλα του χιονιά, πάμε να εντυπω-σιάσουμε τον κύριο Σκαρμούτσο...Εκεί που τα πάντα βαλτώνουν και δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα επιστροφής, είναι στην λιγοπρόσωπη διανομή (τέσσερις, πέντε χαρακτήρες όλοι κι όλοι και προκαλούν κομφούζιο) με την Δραγούμη στα άνετα εμπριμέ της, να ουρλιάζει αντί να ερμηνεύει την παρανοϊκή μάνα, τον Πολυζωίδη να ορίζει την έννοια του πατέρα - κατσουλίνου και την Σκαφιδά να φτιάχνει με την ώθηση του μέντορά της (με το ύφος των οκτακοσίων Φρόιντ, Τρύφωνα Καρατζά), τη δική της υπο-ιστορία, που ποτέ μου δεν αντιλήφθηκα το λόγο ύπαρξής της. Άρα όλα τα βάρη πέφτουν πάνω στους αδύναμους ώμους της πιτσιρίκας Μαρίας Ρισκάκη, που λογικά δεν αγγίζει καν τη μπάρα, αν και θα ήταν το λιγότερο ανέντιμο να ρίξει κανείς πάνω της τις ευθύνες του ολοκληρωτικού ναυαγίου. Συνεπώς, καλούμαι να συμφωνήσω με τα γραφόμενα στο δελτίου Τύπου. Πραγματικά η Κόκκι έσκισε!

Αξιολόγηση: *Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική στο www.moviesltd.gr)

SCARY MOVIE 5Σκηνοθεσία: Μάλκολμ Ντι ΛιΠαίζουν: Άσλεϊ Τίσντεϊλ, Σάιμον Ρεξ, Τσάρλι Σιν, Λίντσεϊ Λόχαν, Τζέρι Ο’ Κόνελ, Χέδερ Λόκλιαρ, Μόλι Σάνον, Κρις Έλιοτ, Τέρι Κρους, Κέιτ ΓουόλςΔιάρκεια: 85’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2&9,VILLAGE COSMOS 6&10

Το δελτίο τύπου της εταιρίας διανομής αναφέρει για τη συγκεκριμένη ταινία:Δεκατρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου «Scary Movie», η κλασική πλέον σειρά κωμικών ταινιών τρόμου, εξακολουθεί να διακωμωδεί και να απο-δομεί τις καλύτερες – αλλά και τις χειρό-τερες – στιγμές του Χόλιγουντ με τον πιο εξωφρενικό τρόπο! Το «Scary Movie 5» δεν είναι απλά μια συνέχεια της θεότρε-

λης κινηματογραφικής τάσης αλλά μια πρωτοφανής παρωδία που με το συγκλονιστικό της χιούμορ και την πιο ευχάριστη διάθεση για κριτική έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα της σατιρικής ψυχαγωγίας. Στο στόχαστρο του παραγωγού και σεναριογράφου Ντέιβιντ Ζού-κερ, ο οποίος επιστρέφει και ενώνει τις δυνάμεις του με τον σκηνοθέτη Μάλκολμ Λι, μπαί-νουν, αυτή τη φορά, πολλές ταινίες που έχουν προβληθεί πρόσφατα στον κινηματογράφο, όπως «Paranormal Activity», «Μαύρος κύκνος», «Inception», «Sinister» και πολλές ακόμα.

φ.ν.

ταινίες

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝτηλ. 2310 261727

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

fn64.indd 11 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 12

Παίζονται επίσης...

Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ (DEAD MAN DOWN)Σκηνοθεσία: Νιλς Άρντεν ΌπλεβΠαίζουν: Κόλιν Φάρελ, Νοομί Ραπάς, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ντόμινικ Κού-περ, Τέρενς Χάουαρντ, Φ. Μάρεϊ ΆμπρααμΔιάρκεια: 118’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 3, VILLAGE COSMOS 4 (2η εβδομάδα)

Δύο Ευρωπαίοι στη Νέα Υόρκη, μοναχικοί και τσακισμένοι, βρί-σκουν απρόσμενο σύμμαχο ο ένας τον άλλο, στα σχέδια εκδίκη-σης που έχει ο καθένας. Ο Βίκτορ θέλει να εκδικηθεί τον αρχηγό της

ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ(ADMISSION)Σκηνοθεσία: Πολ ΓουάιτζΠαίζουν: Τίνα Φέι, Πολ Ραντ, Μάικλ Σιν, Γουόλας Σον, Λίλι ΤόμλινΔιάρκεια: 107’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 3&4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6, VILLAGE COSMOS 2 (2η εβδομάδα)

Πρόθεση των παραγωγών ήταν να παραδώσουν στο κοινό μια κωμω-δία. Δυστυχώς, όμως, το αποτέλε-σμα είναι γελοίο (και χωρίς γέλια). Χιλιοειπωμένες ιστορίες, χιλιοειπω-μένες καταστάσεις, χιλιοειπωμένοι διάλογοι, χιλιοειπωμένα κλισέ, χιλιο-

αναδύει μια ατμόσφαιρα αισθησιασμού και απειλής.Μέσα στο εφιαλτικό στάδιο των ημερών που ακολουθεί, εντός των στενών ορίων των τειχών, η Ίντια έρχεται ουσιαστικά αντιμέτωπη με το στάδιο της ενηλικίωσης. Ενηλικίωση όχι από τη σκοπιά της χρονολογικής επαύξησης, αλλά από αυτήν της οντολογικής αυτοτέλειας. Και η ενηλικίωση προϋποθέτει να σκοτώσεις όλους σου τους γονείς. Να υπερβείς την προστατευτική σκιά του πατέρα. Να απαρνηθείς την μητρική τροφό. Να αναπτύξεις τις δικές σου άμυνες και τις δικές σου επιθετικότητες. Και να συνυπάρξεις με τις νεκρές γονεϊκές φιγούρες σε μάκρος. Να τις απομυθοποιήσεις. Να δεχθείς και να υπερβείς την οιδιπόδεια πλευρά του πόθου. Να χειρονομήσεις τις μέρες του αποχωρισμού, πρώτα του δικού σου και μετά των άλλων, μέχρι τα βάθη του εαυτού.Πλέον μπαίνεις στη νέα εποχή. Στην ενήλικη εποχή. Η πρότερη απροσδιοριστία των φύλων δίνει τη θέση της στον πρωτό-γνωρο ήχο μιας ανεξέλεγκτης, βιωματικής, εσώτερης ερωτικής επιθυμίας. Επιθυμία που σε ορίζει. Και ορίζει τον κόσμο που σε περιβάλλει. Τον νέο κόσμο. Τον κόσμο εκτός των τειχών. Ξεχύνεσαι. Πλέον όχι ως προστατευόμενος. Αλλά σαν κυνηγός. Ο νέος κόσμος οργανώνεται υπό τις έννοιες του θύτη και του θηράματος. Και εσύ απλά καλείσαι να διαλέξεις τα δικά σου, τα ιδιόκτητα όπλα.Εξαιρετικά ενδιαφέρον το πέρασμα του Παρκ Τσαν-γουκ στην Αμερική. Αναμιγνύοντας εφηβικούς προβληματισμούς ενηλικίωσης με το είδος του αμερικάνικου θρίλερ. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε μια σχετική ατολμία. Καθώς ο Κορεάτης σκηνοθέτης αναπτύσσει με εγκράτεια τους ψυχολογικούς του στοχασμούς, σ’ ένα φιλμικό περιβάλλον που είναι μάλλον αρκετά δοκιμασμένο – αλλά και δόκιμο – στο παγκόσμιο κοινό.

Αξιολόγηση: ***Γιώργος Ευθυμίου

Κατερίνα Γώγου: Για την αποκατάσταση του μαύρου,Νεοναζί: Το ολοκαύτωμα της μνήμης,Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων, Broken City, Ο Όλυμπος έπεσε, Δεν κρατιέμαι, Παρενέργειες, Passion, Ο έρωτας της βασίλισσας, Οζ: Μέγας και παντοδύναμος , Οδηγός αισιοδοξίας, Ακάλυπτος, Tad, ο χαμένος εξερευνητής , Barbie:, Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ, Ραλφ, η επόμενη πίστα, Ξενοδοχείο για τέρατα, Σάμμυ 2

ταινίες

εγκληματικής οργάνωσης που διέταξε την εκτέλεση αυτού και της οικογένειάς του. Η Μπεατρίς θέλει να εκδικηθεί τον ασυνείδητο οδηγό που προκάλεσε το ατύχημα το οποίο παραμόρφωσε το πρόσωπό της. Το πρώτο βήμα το κάνει η κοπέλα προσκαλώντας το γείτονά της Βίκτορ και εκβιάζοντάς τον στη συνέχεια, μιας και είναι μάρτυρας σε ένα φόνο που αυτός διέπραξε. Η αναγκαστική αυτή συνεργασία εξελίσσεται σε κάτι πιο βαθύ, καθώς ο ένας ανακαλύπτει τον άλλον. Ο κύκλος αίματος που ανοίγει μπλέκει Ούγγρους μαυραγορίτες, Αλβανούς εκτελεστές, Άγγλους εμπόρους ναρκωτικών και τους τυπικούς Αμερικανούς εγκληματίες που όλοι γνωρίζουμε και... εκτιμούμε.Ο Κόλιν Φάρελ είναι πειστικός ως θλιμμένος και απογοητευμένος Βίκτορ και η Νοομί Ραπάς έχει το τσαγανό και την εσωτερική δύναμη που απαιτείται για την Μπεατρίς. Η σκηνοθεσία του Νιλς Άρντεν Όπλεβ, γνωστού από το πρώτο «Κορίτσι με το τατουάζ» είναι άκρως ατμοσφαιρική και υποβλητική. Το σενάριο από την άλλη έχει κάποια θέματα, αφήνοντας μικρά κενά στην εξέλιξη. Τα σημάδια στο πρόσωπο της πρωτα-γωνίστριας καλύπτονται μια χαρά από ένα μέικ-απ του σούπερ μάρκετ και με τίποτα δεν δικαιολογούν τον χλευασμό των γειτόνων της. Ο ρόλος της μητέρας της (ερμηνευμένος από την Ιζαμπέλ Ιπέρ) μοιάζει βγαλμένος από μία άλλη ιστορία που ίσως και να αξίζει να γίνει ένα άλλο φιλμ.Η «Γεύση της εκδίκησης» είναι ένα θρίλερ - περιπέτεια στην πρίζα, με καταιγιστικό ρυθμό. Η επίγευση που αφήνει όμως είναι αμυδρή και σύντομη. Επιφυλάσσομαι για μία διαφορετική συνέχεια στο Χόλιγουντ από τον Δανέζο σκηνοθέτη.

Αξιολόγηση: ***Σοφία Μελικίδου

ειπωμένες κατάρες στον εαυτό μου που την είδα!Άλλη μια ταινία με τελειόφοιτους, αλλά όχι μόνο. Άλλη μια ταινία με μια επαγγελματία, που ταλανίζεται ανάμεσα στο καθήκον και στην καρδιά, αλλά όχι μόνο. Άλλη μια ταινία, που το συναίσθημα κυριαρχεί στη λογική, αλλά όχι μόνο. Άλλη μια ταινία, που η συναισθηματική τελειότητα αποδεικνύεται καρκινοπαθούσα, αλλά πάλι όχι μόνο. Άλλη μια ταινία, που άλλα ξεκίνησε να πει και άλλα καταλήγει να λέει, αλλά όχι μόνο! Άλλη μια ταινί,α που ο χρόνος γίνεται χρήμα και χάνεται, αλλά όχι μόνο.Το Πρίνστον θέλει να έχει ρεκόρ αιτήσεων υποψήφιων σπουδαστών, από τους οποίους να επιλέξει με αυστηρότατα κριτήρια τους ελάχιστους τυχερούς. Η Πόρσια είναι εκείνη που οργώνει την αμερικάνικη ήπειρο, από σχολείο σε σχολείο, πείθοντας τους τελειόφοιτους να αιτηθούν την εισαγωγή τους στο διάσημο κολέγιο. Κι ενώ η ελεγχόμενη ζωή της μοιάζει καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι, η επίσκεψή της σε ένα αγροτικό σχολείο, που διευθύνει πρώην συμφοιτητής της ξεχαρβαλώνει το μηχανισμό, όταν ένας ταλαντούχος μαθητής πιθανολογείται ως ο γιος που έδωσε για υιοθεσία πριν από 17 χρόνια! Βασίστηκε στο βιβλίο του Τζιν Χανφ Κόρελιτζ, διασκευάστηκε από την Κάρεν Κρόνερ (δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και 15 χρόνια) και ανατέθηκε στο σκηνοθέτη ταινιών όπως «American Pie», «Για ένα αγόρι» και «Γονείς της συμφοράς»! Ακόμη και με πυξίδα είναι δύσκολο να βρεις τον προσανατολισμό της ταινίας, γι’ αυτό καλύτερα «Ξέχασέ την»!

Αξιολόγηση: •Γιάννης Τοτονίδης

STOKERΣκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-γουκΠαίζουν: Μία Γουασικόφσκα, Νικόλ Κίντμαν, Μάθιου Γκούντι, Ντέρμοτ Μαλρόνι, Τζάκι Γουίβερ, Όλντεν Έρενραϊχ, Τζουντίθ ΓκοντρέςΔιάρκεια:

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4, VILLAGE COSMOS 2 (3η εβδομάδα)

Η Ίντια, ένα 18χρονό κορίτσι, καλεί-ται να αντιμετωπίσει το γεγονός του αιφνίδιου θανάτου του πατέρα της. Στο σπίτι, σαν μετεωρίτης, έρχεται ένας μυστήριος θείος, παντελώς άγνωστος και παντελώς γοητευτι-κός. Που μαζί με την αποδιοργανω-μένη φιγούρα της μητέρας συνθέ-τουν ένα ερεθιστικό τρίγωνο που

fn64.indd 12 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 13

σινεμά

Το 14ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη

Ολύμπιον (αίθουσα «Παύλος Ζάννας») 11 με 17 Απριλίου

Η επιτυχημένη συνεργασία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ-σαλονίκης με το Γαλλικό Ινστι-τούτο Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης συνεχί-ζεται για δέκατη τέταρτη συνεχή χρονιά στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινημα-τογράφου της Ελλάδας, το οποίο μετά την Αθήνα (4 έως 10 Απρι-λίου) «ταξιδεύει» στη Θεσσαλο-νίκη από τις 11 έως τις 17 Απρι-λίου, στην αίθουσα «Παύλος Ζάν-νας», και για τις παιδικές προβο-λές που απευθύνονται σε σχο-λεία από 11 έως 25 Απριλίου, στην αίθουσα Αλλατίνη-Ντασώ του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσα-λονίκης (κατόπιν συνεννόησης), δίνοντας την ευκαιρία στους σινε-φίλ να απολαύσουν τις καλύτε-ρες στιγμές της πρόσφατης γαλ-λόφωνης παραγωγής.

Πιο συγκεκριμένα, θα προβληθούν 14 ταινίες από το πρόγραμμα του 14ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας, οι οποίες εντάσσονται στις ενότητες «Πανόραμα Γαλλικού Κινηματογράφου», «Animation» και «Αφιέ-ρωμα στην Καρόλ Μπουκέ», η οποία είναι ανάδοχος της φετινής διοργάνωσης.

Ακολουθεί το πρόγραμμα προβολών, επισημαίνοντας για άλλη μια φορά πως το πρόγραμμα εδώ έρχεται κουτσουρεμένο και αποδυναμωμένο σε σχέση με το αντίστοιχο που προβλήθηκε στην Αθήνα:

* Πέμπτη 11/4 20.00 «Comme un lion» του Samuel Collardey22.00 «L’air de rien» του Gregory Magne* Παρασκευή 12/4 20.00 «Augustine» της Alice Winocour22.00 «Impardonnables» του Andre Techine* Σάββατο 13/4 20.00 «Mobile Home» του Francois Pirot22.00 «Ombline» του Stephane Cazes* Κυριακή 14/420.00 «Do Not Disturb» του Yvan Attal22.00 «Couleur de peau: Miel» των Laurent Boileau, Jung Henin* Δευτέρα 15/4 20.00 «The End» του Hicham Lasri22.00 «Le gardien de son frere» του Βασίλη Δογάνη22.20 «Πολύ όμορφη για σένα» (Trop belle pour toi) του Bertrand Blier* Τρίτη 16/4 20.00 «La Vierge, les Coptes et moi...» του Namir Abdel Messeeh22.00 «The Phantom Father» του Lucian Georgescu* Τετάρτη 17/4 20.00 «Travaux, on sait quand ça commence…» της Brigitte Rouan22.00 «I Am Not a Rock Star» της Βobbi Jo Krals

Next

Την Πέμπτη 18 Απριλίου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσ-σαλονίκη, πέρα από το «Οι Κρουντς» που προβάλλεται από Παρασκευή έως και Κυριακή σε paid previews, οι εξής ταινίες: «Oblivion» του Τζόζεφ Κοζίνσκι με τους Τομ Κρουζ, Μόργκαν Φρίμαν και Άντρεα Ράιζμποροου, «Τίμα τη μητέρα σου και τη μητέρα σου» (Tu honoreras ta mère et ta mère) της Μπριζίτ Ρουάν με τους Ερίκ Καραβακά, Νικόλ Γκαρσιά και Λάκη Λαζόπουλο και «Μεγάλες προσδοκίες» (Great Expectations) του Μάικ Νιούελ με τους Ρέιφ Φάινς, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ και Τζέρεμι Έρβιν.Επίσης, την Πέμπτη 25 Απριλίου αναμένεται να βγουν στη Θεσσαλονίκη οι ταινίες:«Iron Man 3» του Σέιν Μπλακ«Τακούνια... σε μυστική αποστολή» (So Undercover) του Τομ Βον«Η πέτρα της υπομονής» (The Patience Stone) του Ατίκ Ραχιμί

fn64.indd 13 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 14

Μεσογειακό Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών

Κάθε πέρυσι και… καλύτερα

Η προσέλευση του κόσμου στο Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο της Λάρισας κατά το τετραήμερο 4-7 Απριλίου ήταν ικανοποιητική. Ανάμεσα στις 51 ταινίες που προβλήθηκαν υπήρξαν και αρκετές αξιόλογες. Ωστόσο, χωρίς χρήματα, απαραίτητη υποδομή και οργάνωση και κυρίως, χωρίς την «αγκαλιά» της τοπικής κοινωνίας, το Μεσογειακό Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών της Λάρισας, παρά τα 21 του χρόνια, είναι μάλλον… κάθε πέρυσι και καλύτερα! Βλέπετε, ένα μόνο πρόσωπο όπως είναι η «ψυχή» του φεστιβάλ, η Στέλλα Μπελέση, δεν αρκεί για να τα κάνει όλα. Όταν μάλιστα τα χρωστούμενα από τις ήδη εγκεκριμένες επιχορηγήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού μετράνε δύο χρόνια πίσω (αγγίζουν τα 10.100 ευρώ) και συνάμα όταν η πλειοψηφία του ντόπιου κοινού με μεγάλη δυσκολία πλησιάζει την αίθουσα προβολής, ε, τα πράγματα δεν κυλάνε εύκολα. Φέτος βέβαια, ως μια προσπάθεια να αγκαλιάσει ο κόσμος το Φεστιβάλ, η Κριτική επιτροπή που επέ-λεξε τις νικήτριες ταινίες στο Διεθνές Διαγωνιστικό και στο Μεσογειακό Διαγωνιστικό Τμήμα, αποτελούνταν από 25 δημότες της Λάρισας διαφόρων ηλικιών. Ένας κούκος όμως δεν φέρνει την Άνοιξη! Ναι, υπάρχει δυσκολοδιάβατος δρόμος μπροστά και η κ. Μπελέση δεν κρύβει τον προβληματισμό της για τον επόμενο χρόνο. Μέχρι τότε πάντως, κερδισμένες είναι οι ταινίες που απέσπασαν τα φετινά βραβεία και εν προκειμένω στο Διεθνές Διαγωνιστικό τα «Χαμένα βλέμματα» του Νταμιάν Ντιονίσιο (Χρυσός Ίππος) και το «Χορεύοντας» της Μαργκερίτ Ντιντιεζάν (Αργυρός Ίππος) και στο Μεσογειακό Διαγωνιστικό, «Το δεξί μου μάτι» του Ζοζέτσο ντε Λινάρες (Χρυσός Ίππος) και ο «Πηλός» του Μάικλ Γκιράζ (Αργυρός Ίππος). Επιπλέον, Χρυσός Ίππος απονεμήθηκε και στην Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), παρουσία του προέδρου και του γ.γ. της Ένωσης, Ανδρέα Τύρου και Νέστορα Που-λάκου αντίστοιχα, ενώ ιδιαίτερη πινελιά του φεστιβάλ αποτέλεσε η έκθεση του Φώτη Νατσιούλη με φωτογραφίες του πρωτεργάτη της Κινηματογραφικής Λέσχης Λάρισας, Μπαρμπή Βοζαλή.

Έλσα Σπυριδοπούλου

Δευτέρες στο Φαργκάνη

Τη Δευτέρα 15 April;ioy στις 21.00 η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης συνε-χίζει τις προβολές της στο «Φαργκάνη» με την ταινία «Ο τέλειος κύκλος» (Savrseni krug, 1997) του Άντεμιρ Κένοβιτς. Αλκοολικός Βόσνιος ποιητής στέλνει τη γυναίκα και την κόρη του μακριά από το Σεράγεβο και της εμφυλιακές ασχήμιες του. Ωστόσο, παραμένει στην πόλη, κυρίως από τη στιγμή που γίνεται φίλος με δυο ορφανά αδέρ-φια, τα οποία ξέφυγαν από τη σφαγή που έγινε στο χωριό τους κι έχουν φτάσει στο Σεράγεβο για να καταφέρουν να επιζήσουν...

Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης

«Η Κινηματογραφική Ζωή της Ζωγραφικής»

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τη δραστηριότητά της παρουσιάζοντας το αφιέρωμα «Η Κινηματογραφική Ζωή της Ζωγραφικής», που θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 11 έως την Κυριακή 14 Απρι-λίου στην Αίθουσα «Τάκης Κανελλόπου-λος» (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιο-θήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α’, Λιμάνι). Πρόκειται για το αφιέρωμα το οποίο σημα-τοδότησε την έναρξη της λειτουργίας της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης, τον Νοέμ-βριο του 2012, στο πλαίσιο του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το πρόγραμμα αναλυτικά έχει ως εξής:

Πέμπτη 11/4: 21.30: «Έγκον Σίλε: Εγώ λάτρεψα το γυμνό» (Egon Schiele - Exzesse, 1981) του Χέρμπερτ ΒέσελιΠαρασκευή 12/4: 21.30: «Ο ζωγράφος Πικάσο – Γκερνίκα – Βαν Γκογκ – Του-λούζ Λωτρέκ – Πωλ Γκωγκέν» (ενωμένες ταινίες μικρού μήκους)Σάββατο 13/4: 19.00: ««Ο ζωγράφος Πικάσο – Γκερνίκα – Βαν Γκογκ – Τουλούζ Λωτρέκ – Πωλ Γκωγκέν» και 21.30: «Πιροσμανί» (Pirosmani, 1969) του Γκιόργκι ΣενγκελάγιαΚυριακή 14/4: 19.00: «Πιροσμανί» (Pirosmani, 1969) του Γκιόργκι Σενγκελάγια και 21.30: «Καραβάτζιο» (Caravaggio, 1986 - φωτό) του Ντέρεκ Τζάρμαν

Πληροφορίες: 2310 508398Τιμή εισιτηρίου: 4 ευρώ (γενική είσοδος), 3 ευρώ (για τα μέλη).

σινεμά

Τελευταίος προορισμός...

Αυτός είναι ο τίτλος της τελευταίας ταινίας της χρυσής κινηματογραφι-κής τριάδας Άιβορι-Μέρτσαντ-Τζαμπβάλα. Η κοινή τους δράση ξεκίνησε το 1963 όταν οι δυο πρώτοι πλησίασαν την πρόσφατα εκλιπούσα (3 Απρίλη) συγγραφέα Ρουθ Πράουερ Τζαμπβάλα, προτείνοντάς της να διασκευάσει το δικό της μυθιστόρημα, «The Householder» (1960), για τη μεγάλη οθόνη. Η συνεργασία κράτησε 37 χρόνια (2009) και αριθμεί 22 ταινίες, ένα ντοκιμαντέρ, δύο Όσκαρ («Δωμάτιο με θέα», «Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ»), ένα BAFTA («Κάψα και σκόνη») και βραβεία ενώσεων κριτικών («Ο κος και η κα Μπριτζ», «Τα απομει-νάρια μιας μέρας», «Οι Βοστονέζοι»). Η Ρουθ Πράουερ είναι Εβραία πρόσφυγας από τη ναζιστική Γερμανία που σπούδασε στη Βρετανία και παντρεύτηκε τον Ινδό αρχιτέκτονα Σάιρους Τζαμπβάλα οπότε και μετακόμισαν στο Νέο Δελχί. Εκτός τριάδας ξεχωρίζει το σενάριό της για την «Μαντάμ Σουζάτσκα» (1988).

Μία μέρα αργότερα (4 Απρίλη) η διεθνής κριτική κινηματογραφική κοι-νότητα έχασε ένα «ναύαρχό», τον Αμερικανό Ρότζερ Έμπερτ (ετών 70) που ταλαιπωρούνταν από το 2002 με τον καρκίνο. Ο πρώτος κριτικός που τιμήθηκε με Πούλιτζερ, συγγραφέας πολλών βιβλίων, συνεργάτης του Ρας Μέγιερ («Πέρα απ’ την κοιλάδα με τις κούκλες»), πρόδρομος του πασίγνωστου από το «Like-Dislike» όταν χρόνια πριν είχε εισαγάγει με τον συνάδελφο Τζιν Σίσκελ τον αυτόματο τρόπο αρεσκείας «Two Thumbs Up / Down» (δυο αντίχειρες σηκωμένοι ή κατεβασμένοι).

Την επομένη, 5 Απρίλη, η χώρα μας έχασε τον δικό της ηρωικό Ναύαρχο Νίκο Παππά (στα 83) που είχε διαφύγει στην Ιταλία με το αντιτορπιλικό Βέλος (1973) αντιδρώντας έτσι στην απριλιανή δικτατορία. Την ίδια μέρα «αποχώρησε» και ο ιδιόρρυθμος Καταλανός σκηνοθέτης Μπίγκας Λούνα (67 χρονών), γνωστός μας από την κινηματογραφική Ιβηρική Τριλογία («Χαμόν Χαμόν», «Χρυσά καρύδια», «Το βυζί και το φεγγάρι»).

Στις 6 Απρίλη έφυγε η παλαίμαχη ηθοποιός Κάκια Παναγιώτου (πατη-μένα 90) με μακρά διαδρομή, από τον «Θανασάκη τον Πολιτευόμενο» (1954) ως την «Πολίτικη κουζίνα» (2003).

Στις 9 Απρίλη ο ισπανόφωνος κόσμος δάκρυσε ξανά με την εστεμμένη θεά του μεταπολεμικού μελό και του τραγουδιστικού μπολέρο, Σάρα Μοντιέλ, που έφυγε ήσυχα στα 85, γεμάτη συγκινήσεις, διακρίσεις και μοιραίες ερμηνείες («Βιολετέρα», «Βαλένθια», «Κάρμεν», «Σερενάτα»).

Κώστας Γ. Καρδερίνης

fn64.indd 14 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 15

σινεμά

Γράφει ο Άγγελος Γιάννου videodrome@ymail.com

POST MORTEMΣκηνοθεσία: Πάμπλο ΛαραΐνΠαίζουν: Αλφρέντο Κάστρο, Αντόνια Ζέγκερς, Χάιμε Φαντέλ, Αμπάρο ΝογκουέραΧιλή: 2010Διάρκεια: 98’

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Στο χαρακτηριστικά τιτλοφορημένο «Post Mortem» ο

ήρωας, ονόματι Μάριο, ένας εσωστρεφής και εκφραστικά

λιτός εργένης πενηντάρης υπάλληλος νεκροτομείου,

ερωτοτροπεί με τη Νάνσι, μια ανορεξική και εγωκεντρική

γειτόνισσά του, χορεύτρια που μόλις απολύθηκε από

ένα καμπαρέ λόγω υπερβολικά λιπόσαρκης εμφάνι-

σης. Αυτό το αλλόκοτο ζευγάρι κινείται σε ένα φτωχικό

και σχεδόν έρημο αστικό περιβάλλον, το οποίο, όπως

προκύπτει, δεν είναι άλλο από το Σαντιάγο της Χιλής

τις ημέρες του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1973.

Τόσο ο Μάριο όσο και η Νάνσι εμφανίζονται πλήρως

ανεπίδεκτοι πολιτικής επιρροής, κι αυτό παρότι η οικο-

γένεια της Νάνσι έχει πλήρη συμμετοχή στο εργατικό

κίνημα. Ο αντίκτυπος των γεγονότων φτάνει σε αυτούς

θραυσματικά και δια της τεθλασμένης οδού. Το πραξι-

κόπημα θα βρει τον Μάριο... κοιμώμενο και αργότερα να

παίρνει ανυποψίαστος το μπάνιο του. Όταν θα βγει έξω

θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα τοπίο καθημαγμένο και το

σπίτι της Νάνσι λεηλατημένο. Τα πτώματα θα αρχίσουν

να συρρέουν με επιταχυνόμενο ρυθμό στο επιταγμένο

από το στρατό πλέον, νεκροτομείο, ενώ, σε μια κομβική

σκηνή, ο Μάριο και η ομάδα του θα κληθούν να εκτελέ-

σουν τη νεκροψία σε ένα ιδιαίτερα εξέχον πτώμα, που

δεν είναι άλλο απ’ αυτό του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Η μακάβρια οσμή του θανάτου διαχέεται από το νεκροτομείο

σε ολόκληρο το φιλμικό σώμα, τη θλιβερή μικροαστική ζωή του Μάριο, την νευρασθενική Νάνσι, το μίζερο

Σαντιάγο με τα θαμπά του χρώματα, ακόμα και στους διαδηλωτές στο δρόμο, που μοιάζουν, έτσι ιδωμένοι από

την σκοπιά των δυο πρωταγωνιστών, σαν μια συνάθροιση από ζόμπι που μόλις σηκωθήκαν απ’ τους τάφους

τους. Καθώς ο ρους της Ιστορίας ξετυλίγεται ασταμάτητος, ο Μάριο βρίσκει την απολιτίκ ουδετερότητά του

αρκετά προσήκουσα στις νέες περιστάσεις και επιδεικνύει αξιοπρόσεκτη προσαρμοστικότητα, η σχέση του

όμως με τη Νάνσι δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά, για να καταλήξει σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φινάλε,

το οποίο δίνει μια σαφέστερη διάσταση στη σχέση μεταξύ προσωπικής και πολιτικής σφαίρας που μοιάζει να

βρίσκεται στο θεματικό επίκεντρο της αφαιρετικής και αινιγματικής αυτής ταινίας.

Το «Post Mortem» αποτελεί ουσιαστικά το δεύτερο μέρος της τριλογίας του χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαραΐν

γύρω από την κατάσταση στην πατρίδα του την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας. Το πρώτο ήταν το «Τόνι

Μανέρο», με τον εξαίσιο πρωταγωνιστή του «Post Mortem» Αλφρέδο Κάστρο να υποδύεται εδώ έναν άνδρα

εξίσου αμέτοχο στην πολιτική, ο οποίος είχε εμμονή με τον Τζον Τραβόλτα και το «Saturday Night Fever». Το

τρίτο είναι το «Νο», υποψήφιο φέτος για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με πρωταγωνιστή τον Γκαμπριέλ

Γκαρσία Μπερνάλ, στο οποίο το δρόμο για την ανατροπή της χούντας δεν στρώνει η πολιτική δράση, αλλά μια

χαζοχαρούμενη διαφημιστική καμπάνια. Είναι σαφές ότι ο Λαραΐν διαγιγνώσκει στην πατρίδα του μια βαθύτερη

νοσηρότητα και επιχειρεί να υπερβεί τον καταγγελτικό λόγο συμπατριωτών του σκηνοθετών όπως ο Πατρίσιο

Γκουσμάν, ο οποίος βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.

Η χούντα στο έργο του Λαραΐν δεν αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα εξωτερικά επιβεβλημένο καθεστώς, δεν

αποτελεί μόνο μια ξενόφερτη πληγή, παρά αποτελεί την πραγμάτωση μιας συναισθηματικής και επικοινωνια-

κής διάβρωσης που έχει επέλθει εκ των ένδον. Η ακραία λιτότητα, η ζωή χωρίς προοπτικές, ο μικροαστισμός

με τα κίβδηλα όνειρά του, η εγγενής βία των ανθρώπινων σχέσεων δημιουργούν το ευρύτερο πλαίσιο μέσα

στο οποίο οι φυσικοί δρώντες της Ιστορίας, δηλαδή οι λαοί και οι κοινωνικές τάξεις, ναρκώνονται σε βαθμό

παράλυσης, οι κοινωνικές σχέσεις σταδιακά και ανεπαίσθητα απορρυθμίζονται, και ο πολιτικός εκφασισμός

δεν μπορεί παρά να είναι η φυσική απόληξη. Είναι σαφές ότι η τριλογία του Λαραΐν υπερβαίνει κατά πολύ την

ιστορική αναδίφηση και αξιοποιεί την εμπειρία του παρελθόντος για να μας προσφέρει ένα άκρως επίκαιρο

μάθημα. Απαραίτητος όρος για να το εισπράξει ο θεατής είναι να αντιμετωπίσει τις αφηγηματικές ελλείψεις

και τους νεκρούς χρόνους της ταινίας σαν ένα παιχνίδι κενών τα οποία καλείται να συμπληρώσει μόνος του.

Προαπαιτούμενο δεν είναι κάποια ιδιαίτερη γνώση της χιλιανής ιστορίας ή της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη,

αλλά η ανθρώπινη ευαισθησία που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε αποδέκτη πραγματικής Τέχνης.

Αξιολόγηση: ****

videodrome-filmnoir.blogspot.com

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.comΜια προσφορά τoυ

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.iefim

erid

a.g

r)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(w

ww

.sev

enar

t.g

r)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ** **** **** ***** *** **

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ **** **** **** ** ** ** ** **** *** ** ** *** ****

Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ *** **** **** ** ** ** ***

ΤΟ ΣΩΜΑ * ** * ** *** * *

ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ * * * *** * *

SCARY MOVIE 5

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣΑΙΣΙΟΔΟΞΟΥΣ

**** ** *** ** ** * *** *** *** ** *** •

Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ *** ** * ** ** *** ** **** ** * **

ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ** * ** **** ** •STOKER *** *** ** ** *** *** *** **** ** ** *** **** ****

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)

fn64.indd 15 4/11/13 8:11 PM

φιλμ νουάρ 16

κινηματογραφικήατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους? (21.00 – 22.30), Παρενέργειες (20.30 – 22.30), Αίθουσα 2: Οδηγός αισιοδο-ξίας (18.15 – 20.30), Passion (22.30)ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Περηφάνια και Προκατάληψη (18.00), Ο έρω-τας της βασίλισσας (20.00), Ακάλυπτος (22.00)ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Μαθήματα ζωής (19.00 – 21.00 – 23.00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης: Η κινηματογραφική ζωή της ζωγραφικήςΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Ματζουράνα (19.00 – 21.00 – 23.00/ Παρασκευή: 19.00 – 21.00/ Σάββατο: 21.00 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάν-νας»: Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου (Κυριακή: 18.00), 14ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (κάθε μέρα δύο ταινίες: 20.00 – 22.00)ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης (18.30/ Κυριακή: καμία προβολή), Η ωραία κοιμωμένη (20.15 – 22.30/ Κυριακή: 20.45 – 22.45/ Δευτέρα: 22.45), Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης: Ο τέλειος κύκλος (Δευτέρα: 21.00)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Οι Κρουντς (paid preview/ σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Παρα-σκευή: 17.10/ Σάββατο και Κυριακή: 15.00 – 17.10), Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (σε 3D: 19.30 – 22.00), Αίθουσα 2: Stoker (17.50 – 20.00 – 22.10), Αίθουσα 3: Οι Κρουντς (paid preview/ σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Παρασκευή: 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.00 – 18.10/ με υποτίτλους: Παρασκευή έως Κυριακή: 20.20), Ξέχασέ το (Πέμπτη και Δευτέρα έως Τετάρτη: 17.50), Η γεύση της εκδίκησης (22.40/ Πέμπτη και Δευτέρα έως Τετάρτη: 20.10 – 22.40), Αίθουσα 4: Ξέχασέ το (Παρασκευή έως Κυριακή: 17.20), Στο τέλος του δρόμου (19.40 – 22.30), Αίθουσα 5: Scary Movie 5 (18.30 – 20.30 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 16.30 – 18.30 – 20.30 – 22.30), Αίθουσα 6: Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (18.10 – 20.40 – 23.10), Αίθουσα 7: Το σώμα (17.40 – 20.15 – 22.50), Αίθουσα 8: Δεν κρατιέμαι (19.00 – 21.00 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 17.00 – 19.00 – 21.00 – 23.00)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Οι Κρουντς (paid preview/ σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 14.20 – 16.20/ με υποτίτλους: Παρασκευή έως Κυριακή: 18.20), Στο τέλος του δρόμου (20.20), Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (σε 3D/ 23.00/ Πέμπτη και Δευτέρα έως Τετάρτη: 18.00 – 23.00),

Αίθουσα 2: Scary Movie 5 (19.10 – 21.10 – 23.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.10 – 17.10 – 19.10 – 21.10 – 23.10), Αίθουσα 3: Δεν κρατιέμαι (19.20 – 21.30 – 23.20/ Σάββατο και Κυριακή: 14.50 – 17.00 – 19.20 – 21.30 – 23.20), Αίθουσα 4: Stoker (19.40 – 21.45 – 23.50/ Σάββατο και Κυριακή: 15.00 – 17.20 – 19.40 – 21.45 – 23.50), Αίθουσα 5: Ακάλυπτος (18.45 – 20.45 – 22.45/ Σάβ-βατο και Κυριακή: 14.40 – 16.45 – 18.45 – 20.45 – 22.45), Αίθουσα 6: Ξέχασέ το (18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.40 – 15.50 – 18.00), Ο Όλυμπος έπεσε (20.15 – 22.30), Αίθουσα 7: Broken City (19.00 – 21.20 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 14.10 – 16.40 – 19.00 – 21.20 – 23.40), Αίθουσα 8: Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (20.00 – 22.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.20 – 17.40 – 20.00 – 22.20), Αίθουσα 9: Scary Movie 5 (18.10 – 20.10 – 22.10/ Παρασκευή: 18.10 – 20.10 – 22.10 – 00.10/ Σάββατο: 14.00 – 16.10 – 18.10 – 20.10 – 22.10 – 00.10/ Κυριακή: 14.00 – 16.10 – 18.10 – 20.10 – 22.10), Αίθουσα 10: Το σώμα (18.30 – 21.00 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.00 – 18.30 – 21.00 – 23.30), Αίθουσα 11: Οι Κρουντς (paid preview/ σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάβ-βατο και Κυριακή: 17.30), Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ (μετα-γλωττισμένη: 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 14.00 – 16.00), Το σώμα (19.30/ Παρασκευή και Σάββατο: 19.30 – 00.30)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Ξενοδοχείο για τέρατα (μετα-γλωττισμένη: 16.20 – 18.20/ Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20 – 18.20), Broken City (20.20 – 22.30 – 00.40), Αίθουσα 2: Ακάλυπτος (16.30 – 18.50/ Κυριακή: 12.30 – 14.40 – 16.30 – 18.50), Stoker (21.10), Ξέχασέ το (23.15), Αίθουσα 3: Οζ: Μέγας και παντοδύναμος (Κυριακή: 12.40 – 15.20), Το σώμα (18.10 – 20.40 – 23.10), Αίθουσα 4: Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ (μεταγλωττι-σμένη/ Πέμπτη και Δευτέρα έως Τετάρτη: 17.50), Οι Κρουντς (paid preview/ σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Παρασκευή και Σάββατο: 17.50/ Κυριακή: 11.50 – 13.50 – 15.50 – 17.50/ με υποτίτλους: Παρασκευή έως Κυριακή: 20.00), Η γεύση της εκδίκησης (19.30 – 22.00 – 00.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: 22.00 – 00.30), Αίθουσα 5: Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (σε 3D: 16.50 – 19.10/ Κυριακή: 12.10 – 14.30 – 16.50 – 19.10), Ο Όλυμπος έπεσε (21.30 – 00.10), Αίθουσα 6: Tad: Ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλωττισμένη: 17.40/ Κυριακή: 11.40 – 13.40 – 15.40 – 17.40), Scary Movie 5 (19.50 – 21.50 – 23.50), Αίθουσα 7: Σάμμυ 2 (μετα-γλωττισμένη/ Κυριακή: 11.10 – 13.00 – 15.00), Στο τέλος του δρόμου (17.00 – 20.00 – 22.50), Αίθουσα 8: Ραλφ: Η επόμενη πίστα (μεταγλωττισμένη: 17.30/ Κυριακή: 11.30 – 13.30 – 15.30 – 17.30), Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (19.40 – 22.10 – 00.30), Αίθουσα 9 (Comfort): Στο τέλος του δρόμου (20.00 – 22.50), Αίθουσα 10 (Comfort): Scary Movie 5 (19.50 – 21.50 – 23.50)

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΟΥ BLUE VALENTINE ΝΤΕΡΕΚ ΣΙΑΝΦΡΑΝΣ

ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

© 20

12 kim

mel d

istrib

ution

, llc t

ous d

roits

réser

vés

ΡΑΪΑΝΓΚΟΣΛΙΝΓΚ

ΕΥΑΜΕΝΤΕΣ

ΜΠΡΑΝΤΛΕΪΚΟΥΠΕΡ

ΡΕΪΛΙΟΤΑΚΑΙ Ο

kx The place beyond the pines 1-2 film noir.indd 1 09/04/2013 12:46 μ.μ.fn64.indd 16 4/11/13 8:11 PM