Film Noir - Issue 45

*για προσκλήσεις, στη σελίδα 13

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 45 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Υπό κανονικές συνθήκες κυκλοφορούμε το βράδυ της Πέμπτης 25

Οκτωβρίου. Ίσως όμως τελικά το τεύχος να βγει ανήμερα του Αγίου

Δημητρίου (μεγάλη η χάρη του), την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, την

μέρα που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσ-

σαλονίκης από τους Τούρκους! Το να κυκλοφορήσουμε το Σάββατο

27 Οκτωβρίου το θεωρώ λιγάκι απίθανο: είπαμε, έχουμε κι εμείς τα

θέματά μας αλλά όχι κι έτσι.

100 χρόνια από την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Σπουδαίο

γεγονός, δεν είναι έτσι; Μόλις πέρσι, ακριβώς έναν χρόνο πριν, αγα-

νακτισμένοι, ηρακληδείς ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος, αμαύρωσαν, λέει, το

θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς σημειώθηκαν επεισόδια

κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Η Ιστορία θα δείξει τι ακριβώς ήταν

οι αγανακτισμένοι. Κάποιοι επιμένουν να τους τοποθετούν στην ακρο-

δεξιά. Γεγονός (ίσως τυχαίο, ίσως πάλι και όχι) είναι πως από εκείνο

το σημείο και μετά είχαμε ραγδαία άνοδο της Χρυσής Αυγής. Στα

προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε λοιπόν, προστέθηκε

κι άλλο ένα. Το κακό είναι πως δεν σπάσαμε το αβγό του φιδιού όσο

εκείνο εκκολάπτονταν. Άντε τώρα να τα βάλεις με το ίδιο το φίδι...

100 χρόνια από την απελευθέρωση αλλά όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν

ελεύθερα. Σ’ αυτά τα 100 χρόνια η Θεσσαλονίκη και οι κάτοικοί της

βίωσαν δύο Παγκόσμιους Πολέμους και μια χούντα - των συνταγμα-

ταρχών. Και συνεχίζουν να βιώνουν μια άλλη χούντα. Μόνο που αυτή

η χούντα είναι διαφορετική. Μπορείς να λες ότι σου κατέβει - είσαι

ελεύθερος. Μπορείς να γράφεις ότι σου κατέβει - είσαι ελεύθερος.

Μπορείς να εκφράζεσαι μέσα από social media - είσαι ελεύθερος.

Μπορείς να πηγαίνεις όπου θέλεις, να συναναστρέφεσαι όποιος

θέλεις, να κάνεις ότι γουστάρεις. Βέβαια, δεν έχεις δουλειά. Κι αν

έχεις δουλειά πληρώνεσαι με ψίχουλα. Κι ακόμα κι αν πληρώνεσαι

με ψίχουλα δεν ξέρεις πότε θα τα πάρεις αυτά τα ψίχουλα για να

καλύψεις το ολοένα και πιο ακριβώς κόστος διαβίωσης. Ναι, αλλά

είσαι ελεύθερος! Ζήτω!

Κι ακούς και όλες αυτές τις παπαριές και τρελαίνεσαι! Όχι μας ψεκά-

ζουν, φλιτ μας κάνουν, σαν τις κατσαρίδες! Από τη μια ο ένας να

λέει ότι οι τράπεζες πλήρωσαν την κρίση, καιρός να την πληρώσουν

και οι πολίτες! Από την άλλη ο άλλος λέει πως αν δεν έχει κάποιος

να πληρώσει, δεν πειράζει, μπορούν οι πιστωτές να του πάρουν το

σπίτι, ακόμα κι αν πρόκειται για πρώτη κατοικία! Οι Γαϊτάνοι, οι Σφα-

κιανάκηδες και οι άλλοι μαϊντανοί να εκθειάζουν τη Χρυσή Αυγή! Ο

αρχηγός της να χαιρετά ναζιστικά και να λέει με έπαρση πως ναι, καμιά

φορά μπορεί να σηκώνει το

δεξί του χέρι αλλά κανείς

δεν τους είπε κλέφτες! Δεν

κρατάει ούτε τα προσχή-

ματα του Πίτερ Σέλερς στο

«Dr. Strangelove or: How I

Learned to Stop Worrying

and Love the Bomb» του μέγιστου Κιούμπρικ. Έτερος βουλευτής της

Χρυσής Αυγής να δηλώνει πως ο Μανόλης Γκλέζος είναι εσχατόγερος

που θα κηδευτεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού, δηλαδή δημοσία

δαπάνη. Του χάλασε τη φτιάξει βλέπετε όταν ο Γκλέζος κατέβασε τη

σβάστικα από την Ακρόπολη - το παλιοκουμούνι.

Δεν ξέρω πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά. Δεν ξέρω

πως αντέχουμε. Σα να κινούμαστε με αυτόματο πιλότο ένα πράγμα. Να

δούμε πότε θα το γυρίσουμε στο μάνουαλ. Και ναι, οι διαχωριστικές

γραμμές δεν έχουν ξεθωριάσει. Ίσα - ίσα τώρα είναι βαθύτερες από

ποτέ. Δείτε και την «Δεμένη κόκκινη κλωστή» και θα καταλάβετε.

Θόδωρος Γιαχουστίδης

25.10.2012

ΣυνεντεύξειςΣαβίνα Γιαννάτου (σελ. 5)Αργύρης Μπακιρτζής (σελ. 7)Τασία Σέμψη (σελ. 8)

ΣινεμάΗ αδελφή μου (σελ. 9)

Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει (σελ. 10)Φεστιβάλ Λονδίνου (σελ. 14)

Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα(μετά, συνηθίζεις)

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 4525 Οκτωβρίου 2012Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 45 γράφουνΜαριάννα Βασιλείου, Τάνια Βλαχομήτρου, Λένα Βρούσια, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ζερβόπουλος, Πέτρος Θεοδωρίδης, Μαρίλια Καίσαρ, Κώστας Καρδερίνης, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, Σοφία Μελικίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Γιώργος Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Θανάσης Ράπτης, Έλσα Σπυριδοπούλου, Γιάννης Τοτονίδης, Γιάννης Φραγκούλης, Νίκος Χασάπης

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Β΄ εξώστηςΚαι να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε…*

Είναι που οι μέρες μας δυσκόλεψαν τόσο που θέλουμε να τις συζητάμε, είναι που νιώθουμε

ότι δεν μας πέφτει και πολύς λόγος για όσα μας συμβαίνουν, γιατί κανείς δεν μας ρωτάει,

είναι που βρισκόμαστε με τους ανθρώπους μας όλο και πιο σπάνια… ό,τι και να είναι, έχω

την εντύπωση ότι οι άνθρωποι έχουμε αρχίσει να μιλάμε πιο πολύ. Βλέπεις και ακούς τις

παρέες να συζητούν, να διαφωνούν, να συμφωνούν, να μαλώνουν, μετά ένα «στην υγειά

μας» και όλα καλά. Ακούς πόσο έχουν δυσκολέψει οι ανθρώπινες σχέσεις, πόσο δύσκολο

είναι να βρουν δουλειά, πόσο δύσκολα «βγαίνει» ο μήνας με τρεις και εξήντα ή πόσο

πολύ δουλεύουν χωρίς να μένει ούτε ευρώ στην τσέπη ούτε χρόνος για άλλα πράγματα,

πόσα χρωστάνε και πόσο θυμωμένοι είναι, πόσο κορόιδα νιώθουν και… πότε θα γίνει η

επανάσταση, και μετά «άντε να αλλάξουμε θέμα, μη μιζεριάζουμε, για πες τι έγινε τελικά

με εκείνη τη γκόμενα;;;». Και δώσ’του οι αναλύσεις…

Και σκέφτομαι ότι τελικά όσο διαφορετικοί και αν είμαστε οι άνθρωποι, σε όποια γλώσσα

κι αν μιλάμε, αυτό που μοιάζει να είναι κοινή ανάγκη είναι η κουβέντα και η επιθυμία να

μας ακούσουν (ενίοτε και να ακούσουμε…). Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνειδητά ή

όχι, επιζητάμε το μοίρασμα, την επαφή, την ανταλλαγή. Τώρα ίσως περισσότερο από ποτέ

(πιθανά γιατί τώρα νιώθεις να στο στερούν με χίλιους τρόπους) χρειαζόμαστε να νιώθουμε

«μαζί». Το τι λέμε έχει σημασία, ναι. Αλλά νομίζω πιο μεγάλη σημασία έχει να μάθουμε

να μιλάμε και κυρίως να ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ, να σηκώνουμε το κεφάλι και να κοιτάμε

τον άλλο που είναι μπροστά μας αντί να το κατεβάζουμε και να χανόμαστε στις σκέψεις.

Όσα θέλουμε να αλλάξουν πρέπει να τα δούμε κατάματα. Αλλά δεν αρκούν μόνο τα δικά

μου μάτια, χρειάζονται και τα δικά σου και όλων. Και χρειάζεται να ξέρουμε ο ένας τι βλέπει

ο άλλος. Δεν ξέρουμε τι θα έρθει ούτε πού θα μας βρει αυτό που θα έρθει, αλλά αν κάτι

μπορούμε να κάνουμε στο μεταξύ είναι «να μάθουμε, αδερφέ μου να κουβεντιάζουμε…

ήσυχα κι απλά».

Στίχος από το τραγούδι Και να αδερφέ μου του Νίκου Ξυλούρη

Τάνια Βλαχομήτρου

Προς Θεσσαλονικείςκε΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Ο Αλέξανδρος αφίχθη παρ’ Αλεξανδρουπόλεως μέσω Αλεξανδρείας,

φέροντας μία γλάστρα με ένα αλεξανδρινό (φυτό) εις την Αλεξάν-

δρα, ήτις διέμενε εις την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάτω από το

Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Θεσσαλονικιώτικες ιστορίες…

Χαιρετίζομε τη συμβασιλεύουσα και συμπρωτεύουσα, μητρόπολη

και πατρόπολη των Βλακανίων, κέντρο του πολιτισμού, ήτις φέτος

συμπληρώνει (sim πληρώνει;) εκατό χρόνια ελευθερίας από τον

τουρκικό ζυγό και ισάριθμα χρόνια ένταξης στον νεοελληνικό.

Αλήθεια, πώς περνάει κανείς απέναντι στο ύψος του Βασιλικού

Θεάτρου; Δοκιμάσατε ποτέ; Και γιατί ακόμα λέγεται «βασιλικό», μυχ’

έσω; Με την ευκαιρία, τι σπουδαίο πέρα από τα Ευαγγελικά (με τους

οκτώ νεκρούς και τους ογδόντα τραυματίες) και τις παραδοσιακές

φιλανθρωπίες, έκανε η βασίλισσα Όλγα ώστε ακόμη να φέρει το

όνομά της μια εκ των πλέον κεντρικών οδών της πόλης; Αλλά υπάρ-

χουν και χειρότερα με τους πάσης φύσεως αχαρακτήριστους και…

χαρακτηρισμένους που έδωσαν τα ονόματά των εις οδούς τε και

ρύμαις, από τον Νικηφόρο Φωκά και τον Δημήτριο Γούναρη μέχρι

τον ασφαλίτη Μουσχουντή και τον μοίραρχο Κουφίτσα. Παλαιότερα,

εις ερώτημα που υπεβλήθη αρμοδίως, είχαν επικαλεστεί λόγους

ιστορικής μνήμης! Είδατε υμείς καμία οδό Δημοκρατικού Στρατού,

Τούση ή Ταμτάκου; Πολύ επιλεκτική αυτή η ιστορική μνήμη… Αντιθέ-

τως, το άγαλμα του βασιλέως Κωνσταντίνου (παππού) εξακολουθεί

να «κοσμεί» την πλατεία… «Δημοκρατίας»!

Γεγονός είναι πάντως, ότι –παρά τας εορτάς και τας πανηγύρεις- οι

σκοινοθέτες της νέας τάξης (αυτοί που ετοιμάζουν σκοινιά δια να

κρεμάσουν ό,τι διαταράσσει την σιγή νεκροταφείου), δεν αισθάνονται

και ιδιαίτερα ασφαλείς…

Κάθε φορά βρίσκομε το αστικό μπορντέλο της συμβασιλεύουσας

όπως ακριβώς το είχαμε αφήσει, να πλέει νωχελικά μέσα στο ζωό-

βρυτο τέλμα της δημιουργικής μιζέριας του. Και φυσικά, ομοίως και

δια τους ίδιους λόγους το ξαναφήνομε.

«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα»…

Θοδωρής Μπακάλης

Παρασκευή26 Οκτωβρίου

Η Όπερα του ζητιά-

νου του Τζον Γκέι

(μουσική σατιρική

κωμωδία ηθών) από

τη θεατρική ομάδα

Passatempo στο

ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗ-

ΝΑΙΟΝ είναι μια

πολύ ενδιαφέρουσα

πρόταση!

Σάββατο27 Οκτωβρίου

Συνεχίζεται στο

ΟΛΥΜΠΙΟΝ το βρα-

βευμένο με Χρυσό

Φοίνικα αριστούρ-

γημα του Μίκαελ

Χάνεκε Αγάπη.

Απαγορεύεται να το

χάσετε!

Κυριακή28 Οκτωβρίου

Ο Κύριος Κόλπερτ

του Γερμανού

Νταβίντ Γκίζελμαν

μας περιμένει στο

ΑΘΗΝΑΙΟΝ, σε

μετάφραση Ερμή

Συμεών και σκη-

νοθεσία Αχιλλέα

Ψαλτόπουλου. Ας

τον συναντήσουμε!

Δευτέρα29 Οκτωβρίου

Στο ΦΑΡΓΚΑΝΗ η

Γενέθλια πόλη του

Τάκη Παπαγιαννίδη,

δηλαδή η Θεσσαλο-

νίκη μας, είναι η υπέ-

ροχη πρόταση της

Κινηματογραφικής

Λέσχης Θεσσαλονί-

κης για τα 100χρονα

λευτεριάς!

Τρίτη30 Οκτωβρίου

Ντάσο Κούρτι

(ακορντεόν), Βασί-

λης Προδρόμου

(κιθάρες, τραγούδι),

Δημήτρης Σίντος

(μπάσο, πιάνο), Γιώρ-

γος Γεωργόπουλος

(μπουζούκι)... μεταξύ

σοβαρού κι αστείου

στην ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ!

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου

Αν δεν το γνωρί-

ζετε, ο Γιάννης

Σμαραγδής μας ενη-

μερώνει εδώ και λίγο

καιρό ότι Ο Θεός

αγαπάει το χαβιάρι.

Στο ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝ-

ΝΑΣ!

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου

Το παρτάλι του Θεό-

δωρου Γρηγοριάδη,

που υποδύεται ο

Χρήστος Στέργιο-

γλου, σε σκηνοθεσία

Στέλιου Κρασανάκη

στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.

Σπεύσατε!

Η ατζέντα της εβδομάδας


Φυγές του Δημήτρη ΣυμεωνίδηΟ Δημήτρης Συμεωνίδης εκθέτει στη GALLERY TOSS (BAR LA

DOZE) το α’ μέρος της νέας φωτογραφικής του δουλειάς, με θέμα:

Φυγές. Είναι μια έκθεση με /από σκηνοθετημένες

φωτογραφίες μόνο με γυναικείες Φυγές, “ίσως

γιατί είναι οι γυναίκες που, συνήθως στην εποχή

μας, ξεβολεύονται πιο εύκολα και δοκιμάζουν

νέους, καινούργιους δρόμους”.

Τις φωτογραφίες ενδιαμέσως των Φυγών συνο-

δεύουν λογοτεχνικές παρεμβάσεις / κείμενα των:

Κατερίνας Χανδρινού και Μαίρης Κλιγκάτση,

όπως το παρακάτω:

“φεύγω, ἔφευγον, φεύξομαι & φευ-ξοῦμαι, ἔφυγον, πέφευγα, ἐπεφεύγειν... Το γύρισμα της πλάτης. Ο μη

γυρισμός. Kein Zuruck. Αλλαγή

κεφαλαίου για τον φεύγοντα. Η πλάτη

ως τελευταία εικόνα του Άλλου. Η

φυγή έχει το σχήμα πλάτης. Η φυγή

ως Στιγμή αλλά και ως Κατάσταση. Οι

φυγές και τα ισάριθμα “μη φεύγεις”.

Η πλάτη εκείνου που φεύγει όλο και

ξεμακραίνει από το στήθος αυτού που μένει. Όλο ξεμακραίνει...”

Ο Δημήτρης Συμεωνίδης απάντησε στις ερωτήσεις μας:

Η γυναίκα που φεύγει είναι κάτι δραματικό για έναν άνδρα.

Εσύ το αντιμετωπίζεις με έναν ανάλαφρο τρόπο. Πώς ακριβώς

λειτουργεί μέσα σου αυτή η φυγή;

Όταν κάποιος φεύγει, είναι σκληρό και για τους δύο. Συνήθως σε μία

τελματώδη σχέση, πιο αποφασιστική εμφανίζεται μια γυναίκα στο να

φύγει. Εμείς βολευόμαστε περισσότερο σε μία κατάσταση, έχουμε

λόγω κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών περισσότερες

διεξόδους διασκέδασης, χόμπυ, δραστηριότητες που μας γεμίζουν.

Έτσι, στις φωτογραφίες μου βλέπουμε γυναίκες άλλες πολύ απο-

φασιστικές, άλλες με αμφιβολίες, αλλά που όλες προχωράνε

μπροστά πηγαίνοντας σε ένα συμβολικό φως. Βλέπουμε γυναίκες

που κοιτάζουν πίσω τους για ένα κομμάτι του εαυτού τους που

πλέον αφήνουν και άλλες που με αυτοπεποίθηση και ίσιο κορμί

εγκαταλείπουν. Φεύγουν με αξιοπρέπεια ή όχι, σίγουρα όχι ανά-

λαφρα, και διεκδικούν μια νέα ζωή. Μετά από μια φυγή υπάρχει

μια καινούρια αρχή. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε και οι άντρες!

Νιώθεις ότι μ’ αυτή τη δουλειά ξορκίζεις το κακό και απομυ-

θοποιείς την κατάσταση της φυγής;

Δεν βρίσκω κάτι κακό για να το ξορκίσω. Ίσως είναι στη φύση μας

όλοι αυτοί οι κύκλοι που κάνει η ζωή. Έχω μια φωτογραφία σε ένα

λούνα-παρκ. Η γυναίκα φεύγει προς το φως, αλλά σε λίγο πάλι

γυρίζει εκεί που ξεκίνησε... Ζούμε μια ζωή βασισμένη σε κανόνες

κοινωνικούς και κυρίως θρησκευτικούς. Δεν ξέρω κατά πόσο οι

κανόνες αυτοί συμβαδίζουν με τα πραγματικά μας ένστικτα και

την ανθρώπινη φύση.

Πώς συνδιαλέγεται ο γυναικείος λόγος με τις φωτογραφίες

σου και πώς συνυπάρχει μ’ αυτές στην έκθεση;

Είχα την τύχη να γνωρίσω δύο συγγραφείς, τη Μαίρη Κλιγκάτση και

την Κατερίνα Χανδρινού, οι οποίες με τη γυναικεία ματιά τους και

τον υπέροχο λόγο τους αναδεικνύουν ακόμα πιο πολύ το νόημα των

φωτογραφιών. Δεν επεξηγούν απόλυτα. Δίνουν με έναν ιδιαίτερο

τρόπο, σχεδόν ποιητικό, ερεθίσματα για σκέψη. Δημιουργούν ίσως

αντίλογο και ταυτόχρονα εξάπτουν ακόμα πιο πολύ την φαντασία.

Στην έκθεση τα κείμενα βρίσκονται δίπλα από τις φωτογραφίες,

έτσι έχουν άμεσες συνέπειες στη σκέψη του θεατή.

Διάρκεια: Καθημερινά ως και την 28η Οκτωβρίου (20:00 – 23:00).

TOSS GALLERY (BAR LA DOZE): Βηλαρά 1 & Συγγρού, Άνω Λαδάδικα,

Θεσσαλονίκη. Διοργάνωση: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

T: 6978004069 (Δημήτρης Συμεωνίδης). http://www.tossgallery.

blogspot.com.

φωτογραφία

Ναν Γκόλντιν: ScopophiliaΈργα τέχνης από το Λούβρο στη Θεσσαλονίκη

Στο πρόγραμμα εκθέσεων που αναπτύσσει εδώ και χρόνια το Μουσείο του

Λούβρου, ο σημαντικός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου

Πατρίς Σερό, στο πλαίσιο της έκθεσης με τίτλο Les Visages et les corps, που

έγινε στα τέλη του 2010 στο Μουσείο του Λούβρου, προσκάλεσε εκεί τη διεθνούς

φήμης καλλιτέχνιδα Ναν Γκόλντιν για να δημιουργήσει ένα έργο βασισμένο

στα αριστουργήματα της μόνιμης συλλογής του γαλλικού μουσείου. Εκείνη,

εντυπωσιασμένη από αυτά, άρχισε να βλέπει συνειρμικά αναλογίες ανάμεσα

στη δική της δουλειά και στα έργα του Λούβρου. Αυτό που περιγράφει η ίδια ως

Scopophilia αποτελεί ουσιαστικά την εντύπωση που της προξένησε η σχέση των

ζωγραφικών έργων του μουσείου με τις δικές της φωτογραφίες, που

είχαν θέμα τη ζωή της νύχτας, την προσωπική σεξουαλική ζωή της, τη

ζωή των φίλων της το ‘70 και το ‘80. Θέματα που, σε ένα διαφορετικό

πλαίσιο, συνιστούν σκηνές ενός έκλυτου βίου και χαρακτηρίζονται

«ανήθικα», αποδίδονται με μια πρωτόγνωρη γλυκύτητα, μέσα από το

φωτογραφικό φακό της Nan Goldin.

Στα εγκαίνια στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

έδωσαν το παρών η ίδια η Γκόλντιν καθώς και οι εκπρόσωποι του

Μουσείου του Λούβρου.

Η καλλιτέχνιδα γράφει (μεταξύ άλλων):

“... Η πρώτη φορά που ήμουν τελείως μόνη στο Λούβρο, όταν το μουσείο ήταν κλειστό για το κοινό, είχα μια πολύ

έντονη αντίδραση που με εξέπληξε μέσα στη μοναξιά και τη σιωπή του χώρου – Ξαφνικά αφυπνίστηκα. Η ζωγραφική

μού προκάλεσε ένα συντριπτικό αίσθημα, το οποίο μπορώ να περιγράψω ως «σκοποφιλία»: μια έντονη δηλαδή

επιθυμία, η οποία εκπληρώνεται βιωμένη μέσα από το βλέμμα...

... Ο Έρωτας λυπήθηκε για την Ψυχή που γεννήθηκε πολύ όμορφη. Μπήκε στο δωμάτιό της καθώς κοιμόταν και

έσκυψε πάνω της. Αυτή ξύπνησε, τον τρόμαξε και τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια, παρά το γεγονός ότι ήταν

αόρατος. Αυτό το βλέμμα τον ανάγκασε να την ερωτευθεί βαθιά...

...Το κεφάλι μου έγειρε πίσω, άφησα το βλέμμα μου να σταθεί στην οροφή. Ένιωσα το βαθύτερο συναίσθημα έκστα-

σης που είχα γνωρίσει ποτέ. Είχα φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο της ευαισθησίας, όπου τα θεία σχέδια της τέχνης

αναμειγνύονται με την παθιασμένη αίσθηση της συγκίνησης.

Ανάμεσά τους και εγώ, τηλεπάθεια, ανταλλαγές, μαντεία. Βεβαιωθείτε για αυτό που είναι ορατό, χωρίς εσάς ενδέ-

χεται να μην είναι για πάντα ...”

Μουσική επιμέλεια: Αλέν Μαέ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (Μέσα στη Δ.Ε.Θ., τηλ. 2310 240002, 2310 281212).

Επιμέλεια έκθεσης: Μαρί – Λορ Μπερναντάκ (Διευθύντρια του Τμήματος Σύγχρονης Τέχνης στο Μουσείο του Λού-

βρου) και Ντένης Ζαχαρόπουλος (Καλλιτεχνικός διευθυντής Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης).

Ανοικτά: Τρίτη -Πέμπτη – Σάββατο 10:00-18:00, Τε 10:00-22:00, Πα 10:00-19:00, Κυριακή 10:00-15:00.

Διάρκεια: έως και 27 Ιανουαρίου 2013.

Για τη φωτογραφία γράφει ο Θανάσης Ράπτης

Μ ε σ ο γ ε ι α κ ά Ζ υ θ ε σ τ ι α τ ό ρ ι α

τηλ. & fax: 2310 211 211τηλ. & sms: 6943 211 211d e l i v e r y @ z i t h o s . g r

Κατούνη 5, Λαδάδικα τηλ. : 2310 540284z i t h o s @ z i t h o s . g r

Τσιρογιάννη 7, Λευκός ΠύργοςΘεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 279010w w w . z i t h o s . g r

Έχεις Μπυροπαρέα;

Ψάχνεσαι να τη βγάζεις φθηνά, αλλά ποιοτικά και µε στυλ; Φτιάξε παρέα κι ελάτε ΖΥΘΟ! Κουπονάκι ανά χείρας και special µπυροtreatment για σας!Α, και να µην ξεχάσω: όσο πιο πολλοί, τόσο πιο... special το treatment!

ΖΥΘΟΣ Μπυροκατάσταση!

Ψάχνοµαι να τη βγάζω φθηνά, αλλά ποιοτικά και µε στυλ! Έφτιαξα παρέα _________ατόµων κι ήρθα ΖΥΘΟ! Έχω κουπονάκι ανά χείρας και περιµένω special µπυροτοtreatment! Α, και να µην ξεχάσω, αν µ’ αρέσει θα βαρεθείτε να µε βλέπετε! Ο/Η ΔΗΛΩΝ/ΟΥΣΑ

____________________

ΠΛΗΡΕΣΜΕΝΟΥ

ΕΠΙΛΟΓΗΣ ME ΜΠΥΡΑ4-6-8-10-12...

ατόµων

8€το άτοµο

more: www.zithos.gr/8

eyeQ

crea

tive

Φυγές

Scopophilia


θέατρο

ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ

Ο μυστηριώδης κύριος Κόλπερτ

Μια μαύρη κωμωδία, που γράφτηκε το 2000, παρουσιάζει στο ΑΘΗ-

ΝΑΙΟΝ (Βασ. Όλγας 35, τηλ. 2310 832060) το Θέατρο Αναζήτησης

Θεσσαλονίκης. Ο λόγος για το τρίτο σχεδίασμα του έργου Herr(ο Κος) Κόλπερτ του Νταβίντ Γκίζελμαν. Ο Γκίζελμαν (γεννήθηκε

στην Κολωνία το 1972) θεωρείται μεγάλη ελπίδα του Γερμανικού

Θεάτρου. Με το εν λόγω έργο έγινε παγκοσμίως γνωστός, καθώς η

πλοκή του διαθέτει και οικείες φιγούρες και μυστήριο και χιούμορ.

Όλα εξελίσσονται στο σπίτι του Ραλφ και της Σάρα, ενός ερωτευ-

μένου, ανύπαντρου ζευγαριού. Ένα βράδυ καλούν τον Μπάστιαν

και την Έντιτ (συνάδελφο της Σάρας) για δείπνο, αλλά η βραδιά

μόνο ήσυχη δεν θα αποδειχθεί. Ποιος είναι αλήθεια ο μυστηριώ-

δης Κος Κόλπερτ; Βρίσκεται πράγματι νεκρός κάπου μέσα στο στι-

λάτο διαμέρισμα τους; Ή πρόκειται για ένα σαχλό αστείο; Τα πράγ-

ματα θα εξελιχθούν περίπλοκα και θα οδηγηθούν στα άκρα, όταν

μάλιστα στο σπίτι εισβάλλει και ένας pizza boy που κάνει λάθος

διανομή στις πίτσες.

Το έργο παρουσιάζεται σε μετάφραση του Ερμή Συμεών, η σκηνο-

θεσία, η μουσική επένδυση και η επιμέλεια των φωτισμών είναι του

Αχιλλέα Ψαλτόπουλου, βοηθός σκηνοθέτη είναι η Νατάσα Κοντε-

λετζίδου, ενώ στη διαμόρφωση του σκηνικού και των κοστουμιών

συμβάλλει η ζωγράφος Έλλη Χρυσίδου. Επί σκηνής εμφανίζονται

οι ηθοποιοί Σταύρος Βαφειάδης, Αλεξάνδρα Κασιούμη, Στρά-

τος Μούρκος, Χρήστος Μυλωνάς και Ελευθερία Τσάκουρη.

Παραστάσεις θα δίνονται κάθε Κυριακή στις 7:30 μ.μ. και Δευτέ-

ρα-Τρίτη στις 9:15 μ.μ.

Έλσα Σπυριδοπούλου

Σχετικά με το έργο του Νταβίντ ΓκίζελμανHerr (ο Κος) ΚόλπερτΓιατί το 3ο σχεδίασμα αυτού του έργου; Το Herr (ο Κος) Κόλπερτ είναι τόσο πλούσιο και συμπυκνωμένο,

που επιδέχεται ποικίλες ματιές κι επί πλέον είχα την αίσθηση ότι ως τώρα δεν είχα ρίξει πλήρες φως

πάνω του, αναδεικνύοντας το μέγιστο της προβληματικής του, καλά κρυμμένης πίσω από την επίφαση

της μαύρης κωμωδίας. Η καυστική σάτιρα και το ανελέητο χιούμορ είναι από τα πιο ισχυρά χαρτιά της

συγγραφής του. Όπως και η εκπληκτική ρυθμολογία του, απαραίτητη για να λειτουργήσει η κωμωδία.

Ανάμεσα, όμως, στις έντονες εξάρσεις, δημιουργούνται οι ρωγμές, απ’ όπου ξεχύνεται το δράμα του

σύγχρονου δυτικού ανθρώπου, παγιδευμένου μέσα στις κοινωνικές συμβάσεις, την αποστέγνωσή

του από ζωοποιά συναισθήματα και τον εγκλωβισμό του σ’ ένα κυκεώνα βίας –λεκτικής, σωματικής,

φαντασιακής, αναπαραστατικής, εργασιακής– που έχει πλήρως αλλοιώσει τα κριτήριά του ανάμεσα

στο επιτρεπτό και το ανεπίτρεπτο, στο ανθρώπινο και το απάνθρωπο, στο έννομο και την αυτοδικία. Το

αρχικό δραματουργικό εύρημα του Γκίζελμαν είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ο Ραλφ είναι Ερευνητής

της Θεωρίας του Χάους (κάτι νέο και αντισυμβατικό), ενώ ο Μπάστιαν, που εμφανίζει την πολύ γνωστή

-και σε μας πια- φασιστοειδή συμπεριφορά, είναι Αρχιτέκτονας (κάτι παλιό και ορθολογικό). Αναρχία

και Τάξη. Μοιραία η σύγκρουση θα εμφανιστεί στην αρχή, ανάμεσα στους δυο άντρες, με τα παρα-

φουσκωμένα τους Εγώ. Σιγά-σιγά, όμως, θα αποδειχθεί πως τα ισχυρά χαρτιά είναι οι δυο γυναίκες,

η Σάρα και η Έντιτ. Η τελευταία, μάλιστα, θ’ αποκαλύψει ένα δυναμικό πρόσωπο, καλά κρυμμένο

πίσω από έναν καταπιεστικό και συμβατικό γάμο. Ο παρών-απών Κος Κόλπερτ και ο περιστασιακός

Pizza Boy, φορέας κι αυτός μιας ιδιαίτερης βίας, θα αποτελέσουν τους καταλύτες για να οδηγηθούν

οι καταστάσεις στα άκρα. Η σκηνοθεσία ακολούθησε, ως επί το πλείστον, μια ρεαλιστική γραμμή,

ποντάροντας κυρίως στις ερμηνείες των ηθοποιών, ενώ το κόκκινο, το μαύρο, το χρυσό, το ασημί και

οι αποχρώσεις τους χαρακτηρίζουν το σκηνικό, που συνδυάζει το παλιό με το μοντέρνο. Ο Γκίζελμαν

μπορεί να μπολιάζει το Herr(ο Κος) Κόλπερτ με ισχυρές δόσεις χιούμορ, στην πραγματικότητα όμως

διέπεται από μια μελαγχολία, καθώς διαπιστώνει προφητικά, το τέλος μιας εποχής.

Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

Σκηνοθέτης, Διευθυντής Θεάτρου Αναζήτηση Θεσσαλονίκης

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»

Σταθμοί ενός πολύχρωμου μωσαϊκούΚάποτε στη Θεσσαλονίκη «οι γλώσσες πολλών λαών ήταν μία γλώσσα και τα τραγούδια του καθενός

ένα τραγούδι». Σ’αυτό το μακρινό παρελθόν μας μεταφέρει η παράσταση Σταθμοί, που φιλοξενείται

στο θέατρο ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ, μέσα από μια διαδρομή που ξεκινά από το Βυζάντιο και καταλήγει στη

Μικρασιατική καταστροφή.

Το έργο “γεννήθηκε” από τη συνεργασία της ομάδας του ομώνυμου θεάτρου με το γυναικείο φωνητικό

σύνολο Πλειάδες στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλο-

νίκης. Πρωτοπαρουσιάστηκε για λίγες μέρες στα μέσα Οκτωβρίου, ενταγμένο στα 47α Δημήτρια του

Δήμου Θεσσαλονίκης, και τώρα- ευτυχώς για όσους δεν είχαν προλάβει τότε- συνεχίζει την πορεία του.

Είναι μια δουλειά άξια συγχαρητηρίων, καθώς με έναν απλό, έξυπνο και ζωντανό τρόπο κατορθώνει

να συμπυκνώσει μια μεγάλη περίοδο, πλούσια σε ιστορικά γεγονότα, ενώ συνάμα οι ηθοποιοί και οι

γυναικείες μορφές των “Πλειάδων” με τις μαγικές φωνές τους μεταφέρουν εξαιρετικά την ατμόσφαιρα

των “σταθμών” που παρουσιάζουν.

Η παράσταση διαθέτει και λόγο και μουσική και συγκίνηση και γέλιο. Σε ένα λιτό σκηνικό (Μένη Τρι-

ανταφυλλίδη), που αποτελείται από μια χαμηλή εξέδρα, μια κατασκευή- τείχος που παραπέμπει στα

τείχη της πόλης και μια επιζωγραφισμένη επιφάνεια με εικόνα θάλασσας (Γιώργος Γεροντίδης), ο

Θωμάς Βελισσάρης (έχει επιλέξει και επιμεληθεί τα κείμενα), ο Κώστας Καλουδιώτης, ο Γιάννης

Μόμτσιος και οι «Πλειάδες» (Αθηνά Γκούμα, Ευτυχία Καβαλίκα, Δέσποινα Καλπενίδου, Ιουλία

Ρούτζιου, Γεωργία Τέντα, Ρούλα Τσέρνου), ακολουθώντας τη σκηνοθεσία του Νίκου Σακαλίδη,

ξετυλίγουν ένα πολύχρωμο νήμα.

Η μυθοπλασία συναντά το ντοκουμέντο και, μέσα από την πολυφωνία της μουσικής παράδοσης, προ-

σεγγίζεται η ιστορία μιας πόλης μοναδικής στον τρόπο με τον οποίο κάποτε αποδέχτηκε και ένωσε

ανθρώπους διαφορετικών καταβολών, παραδόσεων, θρησκειών, πολιτισμών, επισημαίνοντας πόσο

ίδιοι είναι οι άνθρωποι στη διαφορετικότητά τους και πόσο δημιουργικοί, όταν μπορούν να μοιράζο-

νται ουσιαστικά τον ίδιο τόπο. Γλώσσες, έθιμα, καθημερινές συνήθειες, τέχνες, εδώ γίνονταν ένα και

“γεννούσαν” όλα μαζί την ταυτότητα της πόλης.

Βγαίνοντας από το υπόγειο του θεάτρου ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ και συγκρίνοντας το τότε με το τώρα αναπό-

φευκτα έρχεται στα χείλια ένα «γιατί;». Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβιώσουμε σήμερα; Γιατί επανα-

λαμβάνονται τα ίδια λάθη των εξουσιών; Γιατί συνεχίζουν να πλανεύονται οι πολίτες;

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε μια φράση που ακούγεται στο έργο. «Την αγάπησαν αυτή την πόλη

όσοι βρήκαν καταφύγιο στην αγκαλιά της και τους αγάπησε και αυτή». Ίσως λοιπόν αυτό να έχει θαφτεί

κάτω από τα ερείπια. Η αγάπη και αποδοχή του ενός προς τον άλλο, η αγάπη του καθενός προς τον

τόπο του, η αγάπη του τόπου προς τους πολίτες…

Οι παραστάσεις δίνονται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9:15 μ.μ. στο θέατρο ΑΚΤΊΣ

ΑΕΛΊΟΥ (Χριστοπούλου 12 και Ιασωνίδου, τηλ: 2310 229249).

Έλσα Σπυριδοπούλου


συνέντευξη

Η συναυλία που θα παρουσιάσετε έχει ως άξονα τα τραγούδια της Λένας Πλάτωνος,

δίνει όμως περιθώριο για κάποιο στοιχείο αυτοσχεδιασμού το οποίο τόσο πολύ αγαπάτε;

Αυτό το στοιχείο, το «χωρίς πολύ εγκεφαλική εργασία», όπως το έχετε χαρακτηρίσει;

Όχι, στα τραγούδια της Λένας δεν υπάρχει θέση για αυτοσχεδιασμό. Μόνο πολύ λίγο, σε

ένα τραγούδι που λέγεται Η θάλασσα. Τα τραγούδια της Λένας είναι συνθέσεις πολύ συγκε-

κριμένες και ενορχηστρωμένες και έτσι παίζονται στις συναυλίες.

Γνωρίζεστε με τη Λένα Πλάτωνος από παλιά, από τη Λιλιπούπολη. Από εκείνη την

εποχή, παρά τα όσα έχετε δημιουργήσει μέχρι σήμερα, νιώθετε να σας λείπει κάτι;

Έχουν αλλάξει όλα πολύ από τότε. Ήταν διαφορετικές οι προσδοκίες.

Λείπουν άνθρωποι, έχουν αλλάξει ισορροπίες. Όμως, παράλληλα, εμπλουτίζεσαι από ό,τι

καινούργιο συναντάς καλλιτεχνικά, δίνεις αξία σε πράγματα που ίσως περνούσαν απαρα-

τήρητα. Από τότε ασχολήθηκα με είδη που δεν φανταζόμουν στην αρχή ότι θα με ενδιέ-

φεραν ή δεν γνώριζα καν την ύπαρξη τους. Ίσως να λείπει σαν αίσθηση η μεγάλη σημα-

σία που δίναμε σε ό,τι κάναμε τότε. Αυτό είχε να κάνει και με την ηλικία μας, αλλά και με

μια πραγματικότητα που διαμορφωνόταν από την προσωπικότητα του Χατζιδάκι και τη διεύ-

θυνσή του στο Γ’ πρόγραμμα τότε.

Σήμερα, πώς βιώνετε αυτή τη νέα πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας;

Είναι σαν να ετοιμάζομαι να ζήσω έναν εφιάλτη που είδε κάποιος άλλος και όχι εγώ. Ιστο-

ρίες με δράκουλες από έναν άλλο κόσμο, που υποτίθεται ότι ανήκε στο παρελθόν.

Στο μέλλον σας τι ανήκει; Τι ετοιμάζετε;

Άμεσα θα γίνει μια περιοδεία στη Γερμανία, στο Φεστιβάλ τζαζ του Βερολίνου, στην Ελβε-

τία και την Αυστρία με τον Γκίντερ Μπέιμπι Σόμερ και τους Φλωρίδη, Βούλγαρη, Καστάνη

και αυτή γίνεται με αφορμή ένα καινούργιο project για την καταστροφή του χωριού Κομ-

μένο από τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο τίτλος είναι Songs for Kommeno.

Αργότερα θα βρεθώ στη Βιέννη με Μεσαιωνικά τραγούδια και τους Ex Silentio και στο Βέλ-

γιο με τους Primavera en Salonico. Δισκογραφικά επίσης, ετοιμάζουμε ένα καινούργιο cd

με τους Primavera στην ECM.

*Μύλος (Ανδρ. Γεωργίου 56, περιοχή Σφαγεία, τηλ. 2310-510081)

Στις 26 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ. στο CLUB, συναυλία της Λένας Πλάτωνος με τους Σαβίνα Γιαν-

νάτου και Γιάννη Παλαμίδα. Εισιτήριο: 15 ευρώ.

Σαβίνα Γιαννάτου Στο παρελθόν ήταν διαφορετικές οι προσδοκίεςΣυνέντευξη στην Έλσα Σπυριδοπούλου

Με τη Σαβίνα Γιαννάτου είχαμε να συζητήσουμε από το 2008. Τότε αφορμή

είχε σταθεί μια συναυλία της -και τώρα πάλι μια συναυλία μάς έφερε σε

επαφή. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνη της. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη παρέα

με τη Λένα Πλάτωνος και τον Γιάννη Παλαμίδα, για μια εμφάνιση την

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου στο κλαμπ του Μύλου.

Η Γιαννάτου παρέα με τον Παλαμίδα θα ερμηνεύσουν κομμάτια από όλη

τη δισκογραφία της Πλάτωνος. Μιας δημιουργού που εδώ και τρεις δεκαε-

τίες έχει καταθέσει ανατρεπτικές μελωδίες. Τόσο με τη Λιλιπούπολη (1980),

όσο και με το περίφημο Σαμποτάζ (1981), τη μελοποίηση του Καρυωτάκη

(1982), με δίσκους όπως οι Μάσκες ηλίου (1984), το Γκάλοπ (1985), τα Λεπι-

δόπτερα (1986) και τόσα άλλα που ακολούθησαν, με πιο πρόσφατη δου-

λειά της τη μελοποίηση του πρώτου ποιητή που είχε αποστηθίσει έφηβη,

του Καβάφη (2011).

Μέσα στο πέρασμα των χρόνων έχουν αλλάξει σχεδόν όλα στο τοπίο γύρω

μας (και μέσα μας), αλλά αυτή που παραμένει αναλλοίωτα δυνατή και λυτρω-

τική είναι η μουσική. Και αυτήν η Σαβίνα Γιαννάτου την υπηρετεί πιστά, έχο-

ντας διανύσει μια ποικιλόχρωμη πορεία. Από το 1979 με την εκπομπή του

Γ’ Προγράμματος της ΕΡΤ Εδώ Λιλιπούπολη, μέχρι τις συνεργασίες με

σπουδαίους συνθέτες (Πλάτωνος, Γρηγορίου, Κηπουργό κ.α.), τη δισκο-

γραφία που περιλαμβάνει περισσότερους από 20 δίσκους (προσωπικούς

και συμμετοχές), τις μουσικές συνθέσεις της για ντοκιμαντέρ, θέατρο, την

ενασχόλησή της με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε συνεργασία με μου-

σικούς της τζαζ. Τα τελευταία χρόνια εξάλλου συνεργάζεται με το γκρουπ

Primavera en Salonico, με τους οποίους έχει εκδώσει δίσκους και έχει

δώσει πολυάριθμες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Για αυτή την πορεία από το χθες στο σήμερα, για την συναυλία στο ΜΥΛΟ,

για τα όσα βιώνουμε, αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια συζητήσαμε

μαζί της.


Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου και Γιάννης Παλαμίδας

Η πρωτοποριακή και μουσικά οξυδερκής Λένα

Πλάτωνος ανταμώνει ξανά με δύο παλιούς

της συνεργάτες, τον Γιάννη Παλαμίδα (η

συνεργασία τους εκκινά από το Σαμποτάζ)

και τη Σαβίνα Γιαννάτου (γνώριμες από τη

Λιλιπούπολη ακόμα) σε ένα ποτ πουρί τής μέχρι

τώρα πορείας της στο χώρο.

Η συναυλία θα περιλαμβάνει αγαπημένα

διαχρονικά κομμάτια της καλλιτέχνιδος, από

την παραμυθένια Λιλιπούπολη και το μινιμα-

λιστικό ’62 (αμφότερα του Χατζιδάκι), από το

πρώτο προσωπικό της άλμπουμ Σαμποτάζ -με

χαρακτηριστικό τον τότε ξένο (για τα ελληνικά

δεδομένα) ήχο του συνθεσάιζερ- και από τους

ηλεκτρονικούς από πλευράς μουσικής και σου-

ρεαλιστικούς από στιχουργική άποψη προσω-

πικούς της δίσκους με τίτλο Μάσκες ηλίου,

Γκάλοπ και Λεπιδόπτερα. Περαιτέρω, μερίδιο

στην παράσταση θα έχουν και τραγούδια από

την παιδική όπερα Το αηδόνι του αυτοκράτορα

και από τα πιο σκοτεινά έργα της Το σπάσιμο

των πάγων και το Μη μου τους κύκλους τάρατε, αλλά και από τους πιο εξωστρεφείς δίσκους

Αναδρομή ‘63-’89 καθώς και από τους Μύθους της Ευρώπης και από δημιουργίες της ύστερης

έμπνευσής της, όπως απ’ τις έντεχνα ερωτικές Αναπνοές, αλλά και τις διασκευές που περιλαμ-

βάνονταν στο Μίξερ της Λένας Πλάτωνος και τη μελοποιημένη ποίηση της Τρίτης Πόρτας. Τέλος,

δεν θα μπορούσαν να λείπουν αναφορές στα Ημερολόγια, αυτοβιογραφικού χαρακτήρα και

στις μελοποιήσεις των ποιημάτων του αγαπημένου της Καβάφη.

Τη Λένα Πλάτωνος, παρέα με τον Γιάννη Παλαμίδα και τη Σαβίνα Γιαννάτου, καθώς και τη

Βικτόρια Μπόζικ στην ερμηνεία, τον Στέργιο Τσιρλιάγκο στην ενορχήστρωση και στα πλήκτρα,

τον Στράτο Σπηλιωτόπουλο στις κιθάρες, τον Vlastur στο μπάσο, τον Tsiko στα ντραμς και

τον Γιάννη Παξεβάνη στην ηχοληψία θα τους απολαύσετε στο CLUB ΜΥΛΟΥ την Παρασκευή

26 Οκτωβρίου. Ηλεκτρονικός εορτασμός μίας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ –αν μη τι άλλο…

Βάγια Πολυζωΐδου

Τα live της εβδομάδας

Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου γιορτάζει

η πόλη και μπορείτε να το γιορτάσετε κι

εσείς με πολλούς τρόπους. Ακούστε τους

Next Saturdays στο SILVER DOLLAR με

δωρεάν είσοδο στις 22:00, τα Μωρά στη

Φωτιά στο BLOCK 33 με 12 ευρώ στις

21:00, τον Μανώλη Μητσιά στο LOVE

CASUAL LIVING με 10 ευρώ στις 22:30,

την πανηγυρική συναυλία για τα 100 χρόνια

από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

(Κρατική, Συμφωνική και Φιλαρμονική

Ορχήστρα και Μικτή Χορωδία Δήμου

Θεσσαλονίκης) με 10-20 ευρώ στις 21:00.

Το Σάββατο 27 Οκτωβρίου παίζουν οι Basement High στο SILVER DOLLAR με δωρεάν είσοδο

στις 22:00, τις dj Έλενα Αγγελίδου και Λητώ Κωπαΐδου στο SPITIMOU.GROUNDFLOOR με

επίσης δωρεάν είσοδο στις 22:00, τους Pad Trio, τους Mononome και τους 45Dope με 5

ευρώ στις 22:30 στο GAIALIVE, τον Λάκη Παπαδόπουλο με τους Μπλε στο CLUB ΜΥΛΟΥ

στις 21:00, με εισιτήριο 7-10 ευρώ, καθώς και τον Μανώλη Μητσιά στο LOVE CASUAL LIVING.

Τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου και ώρα 21:00, στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής του ΜΕΓΑΡΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗΣ και με είσοδο 10 ευρώ θα παρουσιαστεί το μεγαλειώδες Άξιον Εστί του Οδυσσέα

Ελύτη και του Μίκη Θεοδωράκη, με λαϊκό τραγουδιστή τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, βαρύτονο

τον Κώστα Ραφαηλίδη και αφηγητή τον Τάσο Νούσια και με τη Χορωδία του Άγιου Ιωάννη

του Χρυσοστόμου.

Την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, τέλος, μπορείτε να ακούσετε στο CLUB ΜΥΛΟΥ με 8 ευρώ τις

Stringless -έξι ηχοπαραγωγούς, οι οποίες αντικαθιστούν όλα τα μουσικά όργανα με τον ήχο

που παράγει το ανθρώπινο σώμα.

Καλή ακρόαση, ό, τι κι αν επιλέξετε!

Μαριάννα Βασιλείου

μουσική

Muse

The 2nd low

Warner

Η εντροπία, δηλαδή η ατα-

ξία ενός συστήματος, τεί-

νει -αν αφεθεί μόνο του- να

αυξηθεί. Δεν μπορεί από

μόνο του ένα σύστημα να

πάει σε κατάσταση μεγαλύ-

τερης τάξης, αλλά τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας

(2ος Νόμος της Θερμοδυναμικής).

Κι όμως είναι στίχοι τραγουδιού. Μην τρομάζετε, το τρίο από

το Τέινμαουθ του Ντέβον δεν μας κάνει μάθημα μηχανικής

ή φυσικής. Στο εξώφυλλο, βέβαια, παρατηρούμε τις διαδρο-

μές των νευρώνων ενός εγκεφάλου, αλλά τα λαμπερά neon

χρώματα μας προϊδεάζουν για κάτι πιο καθησυχαστικό: Το 6ο

στούντιο άλμπουμ των Muse.

Στον καινούργιο δίσκο τους οι Muse πηγαίνουν ακόμα παρα-

πέρα. Τα συμφωνικά κομμάτια είναι φυσικά εδώ, όπως το

Survival, επίσημο τραγούδι των Ολυμπιακών Αγώνων του Λον-

δίνου, που ακούστηκε και στη Live Aid μεγέθους συναυλία-

τελετή λήξης, αλλά και το Supremacy, που ανοίγει το άλμπουμ.

Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι και το τραγούδι του 007,

αλλά πρόλαβε (μάλλον) η Adele…

Το πράγμα όμως αλλάζει με το επόμενο ακριβώς κομμάτι.

Το Madness είναι ένα ρυθμικό και χαμηλών τόνων τραγούδι

που θυμίζει από “Faith” (του Τζορτζ Μάικλ) μέχρι και “I want

to break free”. Ρετρό; Κι όμως όχι. Ακολουθεί μία καλή φαν-

κιά, το Panic Station, εμπνευσμένο από τον Πρινς (!!!), όπου

session μουσικοί συνεργάτες του Στίβι Γουόντερ προσθέτουν

την απαραίτητη πινελιά. Στα Follow me και Unsustainable, ο

Μπέλαμι συνεργάζεται με δύο παραγωγούς dj’s, τον Nero και

τον Skrillex αντίστοιχα και εκτοξεύεται στο μέλλον και τη χορευ-

τική ντίσκο χάουζ. Το Animals έχει ωραίο τέμπο, το Explorers

είναι μία λυρική μπαλάντα, ενώ το Big Freeze θα μπορούσε

να είναι του Edge. Τα Save me και Liquid State είναι συνθέ-

σεις του μπασίστα Κρις Γουόλστερνχολμ και αποτελούν ίσως

τα πιο αδύνατα κομμάτια του δίσκου.

Η μεγάλη ποικιλία στη φόρμα, το ύφος και το στιλ της μουσι-

κής που παίζουν οι Muse στο 2nd Low είναι χαρακτηριστική.

Οι εμπνεύσεις τους επίσης είναι ξεκάθαρες. Όχι αντιγραφές.

Είμαστε άλλωστε στο 2012. Ό,τι μπορούσε να παιχτεί, δημιουρ-

γηθεί, ηχογραφηθεί, συνδυαστεί έχει ήδη γίνει. Όλοι κάνουν

βουτιές στο παρελθόν και δεν μπορεί κανείς να (ξανα)εφεύρει

τον τροχό. Μεταφέρεται η μουσική από τον έναν αιώνα στον

άλλο, αλλάζοντας μορφή, χάνοντας κάποια χαρακτηριστικά,

αλλά με την ίδια ενέργεια και δύναμη. Σαν τους νόμους της

Θερμοδυναμικής!

Σοφία ΜελικίδουΜανώλης Μητσιάς

Λένα Πλάτωνος


Ουζερί

Ψαρογωνιάτου ΝικόλαΑγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)

τηλ. 2310 815 316

Θεσσαλονίκη

Εστιατόριο

Καμμένηγωνιά

Από το 1960Βασ. Όλγας 72

τηλ. 2310 835 870

Θεσσαλονίκη


Κύριε Μπακιρτζή, πώς αποφασίζει ένας αρχι-

τέκτονας να ασχοληθεί με το τραγούδι;

Προφανώς, δεν είναι θέμα απόφασης! Με τη

μουσική έχουμε όλοι κάποια, μικρή ή μεγάλη,

σχέση. Κι όπως λένε πολλοί ψυχολόγοι για την

τρέλα, πως όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και

κανείς μας ας μη φαντάζεται πως είναι απέξω

και μακριά, έτσι κι ένας αρχιτέκτονας δεν είναι

δύσκολο, αν το φέρει η ώρα, να κάνει το παρα-

πάνω βήμα…

Είστε αυτοδίδακτος μουσικός, γράφετε στί-

χους και μουσική, ενώ συμμετέχετε και σε

ταινίες. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στα

πεδία αυτά;

Το ότι τολμώ να κάνω πράγματα που με μαγεύ-

ουν και τα απολαμβάνω… και που από μικρός

θεωρούσα απροσπέλαστα!

Ποιος «βάφτισε» τους Χειμερινούς Κολυμβη-τές; Πώς προέκυψε το όνομα του σχήματος;

Αυτοί που μας καλούσαν για συναυλίες αμέσως

μετά την κυκλοφορία του πρώτου ομώνυμου

δίσκου μας, βρίσκοντας μόνο αυτό το όνομα

διαθέσιμο, αφού εμείς, ίσως από αδιαφορία,

από ανεμελιά ή ραθυμία, δεν φροντίσαμε να

βρούμε κάποιο άλλο όνομα, λιγότερο προφανές,

που να μας εκθέτει λιγότερο. Ίσως το κάνουμε

τώρα στα γεροντάματα, «καθετήρες» ή «κασμά-

δες». Λέμε…

Είστε το μακροβιότερο ελληνικό σχήμα. Τι

κατά τη γνώμη σας σάς κρατά τόσα χρόνια

στην κορυφή;

Φαντάζομαι το ότι δεν το πολυϋπολογίζουμε.

Λένε ότι γίνεσαι σκλάβος αυτού που υπολογί-

ζεις. Ο καθένας έχει τις δικές του, μουσικές

ή άλλες, ασχολίες και βρισκόμαστε αραιά και

πού, για συναυλίες και ηχογραφήσεις ή απλά

για να κοιταχτούμε, αφού έχουμε κτίσει μες στα

χρόνια φιλίες και κουμπαριές. Κι αν τύχει να μη

βρεθούμε, δεν έγινε και τίποτα, μιλάμε στο τηλέ-

φωνο ή στέλνουμε κάνα μήνυμα.

Η ζωή στις μέρες μας δεν είναι πια εύκολη.

Οικονομικές δυσκολίες, ανεργία, συνεχής

πανικός ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ψυχο-

λογική πίεση. Πού νομίζετε ότι οδηγούμαστε;

Τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον; Ποιά είναι η

δική σας εκτίμηση;

Τα πράγματα φαίνονται τραγικά, όλοι ζοριζόμα-

στε πολύ, αλλά έχουμε και το καλό ότι το αύριο

μας φαίνεται μακρινό και ξεχνιόμαστε στο τώρα.

Όμως απ’ την άλλη φαίνεται πως είμαστε και

ηλίθιοι, αφού κι αυτούς που λήστεψαν τη χώρα

και έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό τους

βάζουμε πάλι και πάλι να μας κάνουν κουμά-

ντο και να μας βαρούν χωρίς κανένα έλεος,

και αντιδρώντας πάμε και προς Χρυσή αυγή

(Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί

- Ηράκλειτος). Τι άνθρωποι είμαστε; Για τις κότες.

Ραγιάδες και πάλι ραγιάδες. Φαίνεται πως η

δημοκρατία κι η ελευθερία μάς βαρυστομα-

χιάζουν και μόνο στη σκλαβιά φτιαχνόμαστε. Κι

εντάξει, παλιά μας επιβλήθηκε, τώρα την ψηφί-

ζουμε κιόλας. Λέμε κι ευχαριστώ!

Δεδομένων των συνθηκών, ο κόσμος έχει

ακόμη διάθεση να διασκεδάσει; Τι ζητούν από

εσάς οι άνθρωποι όταν βρίσκεστε στη σκηνή;

Νομίζω ότι μας βρίσκουν, κατά κάποιον τρόπο,

επίκαιρους.

Αν μου πείτε ότι αυτό το διάστημα δεν γρά-

φετε τίποτα… δεν θα το πιστέψω! Οπότε, τι

γράφετε αυτή την περίοδο;

Πιστέψτε το. Μελετώ και οργανώνω το πώς θα

ζεσταθούμε το χειμώνα, φτιάχνω τον μπαξέ μου,

πατώ ακόμη αχινούς, κάνω τσακιστές ελιές,

θρηνώ τους νεκρούς μου και παρηγορούμαι

με τους φίλους μου. Διαβάζω για πρώτη φορά

το Εν ψυχρώ και έχω πάθει πλάκα.

Στις 2 Νοεμβρίου θα έχουμε την ευκαιρία να

σας απολαύσουμε στον ΜΥΛΟ. Πείτε μου δυο

λόγια για την παράσταση.

Θα έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε με ανθρώ-

πους που αλλιώς δεν συναντάμε εύκολα. Εμείς

σίγουρα θα ευχαριστηθούμε, υπάρχει και λόγος,

προσωπικός, να πούμε τραγούδια που σχεδόν

ποτέ δε λέμε. Φαντάζομαι πως κι εσείς θα ευχα-

ριστηθείτε πολύ. Βέβαια, ας κρατάμε και καμιά

πισινή…

Αν σας ζητούσα να κλείσουμε αυτή τη συνέ-

ντευξη λίγο διαφορετικά, τι θα μου λέγατε;

Ανέκδοτο που πήρα μόλις, ώρα 2:20 μετά τα

μεσάνυχτα, απ’ τον φίλο μου Παντελή Ξύδα:

Οι επιβάτες της πτήσης κάθονται στις θέσεις

τους και περιμένουν τους πιλότους. Σύντομα,

δύο άνδρες μπαίνουν στο αεροπλάνο, με στολή

πιλότου. Φορούν μαύρα γυαλιά. Ο ένας από τους

δύο συνοδεύεται από έναν σκύλο για τυφλούς

και ο άλλος βρίσκει το δρόμο του με την βοή-

Αργύρης Μπακιρτζής Τολμώ να κάνω πράγματα που με μαγεύουν και τα απολαμβάνωΣυνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

θεια ενός άσπρου μπαστουνιού. Προχωρούν στο διάδρομο, μπαί-

νουν στο πιλοτήριο και ξανακλείνουν την πόρτα. Πολλοί από τους

επιβάτες γελούν νευρικά και όλοι κοιτάζονται με μια έκφραση

που πηγαίνει από την έκπληξη στο φόβο ή το σκεπτικισμό. Μερι-

κοί ψάχνουν τις κάμερές τους. Μερικά λεπτά αργότερα, οι μηχα-

νές του αεροπλάνου ξεκινούν και το αεροπλάνο επιταχύνει στην

πίστα. Τρέχει όλο και πιο γρήγορα και μοιάζει σαν να μην πρόκει-

ται να απογειωθεί ποτέ. Οι επιβάτες κοιτάζουν από τα παράθυρά

τους και διαπιστώνουν ότι το αεροπλάνο κατευθύνεται ίσια σε μια

λίμνη που βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου απογείωσης. Το αερο-

πλάνο τώρα τρέχει πολύ γρήγορα στην πίστα και πολλοί επιβάτες

διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να απογειωθούν ποτέ και ότι όλοι

θα πέσουν στη λίμνη. Οι φωνές των έντρομων επιβατών γεμίζουν

το αεροπλάνο, αλλά αυτήν ακριβώς τη στιγμή, το αεροπλάνο απο-

γειώνεται γλυκά, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Οι επιβάτες ηρε-

μούν, χαμογελούν, νιώθοντας λίγο ανόητοι που πίστεψαν σε αυτό

το κακόγουστο αστείο. Λίγα λεπτά αργότερα το γεγονός ξεχάστηκε.

Στο πιλοτήριο, ο πιλότος ψαχουλεύει το ταμπλό με τα όργανα, βρί-

σκει το κουμπί του αυτόματου πιλότου και τον βάζει σε λειτουρ-

γία. Λέει μετά στον συγκυβερνήτη: -Ξέρεις τι πραγματικά με φοβί-

ζει; -Όχι, απαντά ο άλλος. -Ρε συ καμιά μέρα, θα βάλουν τις φωνές

πολύ αργά και θα πνιγούμε όλοι μας!

*Ερώτημα: ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ;

Ο Αργύρης Μπακιρτζής γεννήθηκε το 1947 στη

Θεσσαλονίκη. Είναι αρχιτέκτονας στην Αρχαι-

ολογική Υπηρεσία της Καβάλας, αλλά όλοι τον

ξέρουν ως τραγουδιστή των Χειμερινών Κολυμ-

βητών, του μακροβιότερου ελληνικού σχήμα-

τος. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός και γράφει

στίχους και μουσική. Είναι αγαπημένος ηθο-

ποιός του Σταύρου Τσιώλη και έχει πρωταγω-

νιστήσει σε πολλές ταινίες του, όπως τα Έρωτας

στη χουρμαδιά (1990), Σας παρακαλώ γυναίκες,

μην κλαίτε (1992) Ας περιμένουν οι γυναίκες

(1998) και Φτάσαμεεε... (2004).


Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

Δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να κινη-

τοποιήσουμε το νεανικό κοινό. Είναι

στους επόμενους στόχους μας, όπως και

κάποιο αφιέρωμα σε ένα θερινό σινεμά.

Πώς ξεκινά η σεζόν;

Ξεκινάμε στις 29 Οκτωβρίου με την ελλη-

νική ταινία Γενέθλια πόλη του Θεσσαλο-

νικιού σκηνοθέτη Τάκη Παπαγιαννίδη,

ως αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την

Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Η

ταινία αποτυπώνει τη νοσταλγική εικόνα της Θεσσαλονίκης, αφού ο ήρωας έχει γεννηθεί εδώ,

έφυγε και μετά από χρόνια επιστρέφει στη γενέθλια πόλη. Την προβολή της θα προλογίσει ο ίδιος

ο σκηνοθέτης και στο τέλος θα ακολουθήσουν ερωτήσεις.

Σε κάθε ταινία έχουμε καλεσμένο κάποιον διακεκριμένο κριτικό της πόλης μας, που κάνει έναν

μικρό πρόλογο και μας βάζει στο κλίμα της ταινίας.

Πώς γίνεται η επιλογή των ταινιών;

Είναι μια σύνθετη διεργασία. Είμαστε όλοι σινεφίλ, ξέρουμε περίπου τί θέλουμε, έχουμε πληρο-

φορίες από φίλους ή από κριτικές και από ειδικούς του κινηματογράφου για τις ταινίες που μας

ενδιαφέρουν, αφουγκραζόμαστε τις επιθυμίες των μελών της Λέσχης και επιλέγουμε.

Το οικονομικό ζήτημα μας απασχολεί πολύ, αλλά δεν κάνουμε υποχωρήσεις εις βάρος της ποι-

ότητας. Βαραίνει το κριτήριο της ποιότητας, γιατί πιστεύουμε ότι οι ταινίες που προβάλλουμε στη

Λέσχη δεν είναι μόνο απλή διασκέδαση, να περάσουμε 2 ώρες και να φύγουμε. Είναι ταινίες που

προβληματίζουν, συγκινούν, πάνε παραπέρα, ανοίγουν ορίζοντες και μας εκπαιδεύουν.

Όλοι μας «μεγαλώνουμε» κινηματογραφικά μέσα από τη Λέσχη. Ήδη έχουμε αγαπήσει τις τσέχικες

ταινίες, μας ενδιαφέρουν οι δανέζικες, αν και είναι πολύ βαριές και... γλυκαίνουμε συνήθως με

τον γαλλικό κινηματογράφο.

Φέτος, για πρώτη φορά, μας χορηγεί δυο ταινίες -που δεν κυκλοφορούν στην αγορά- η Πρεσβεία

της Τσεχίας. Είναι Ο μικρός Κόλια και οι Μηδαμινές αποστάσεις, σπάνιες ταινίες που θα έχουμε

την ευκαιρία να δούμε χάρΗ στην ευγενική χορηγία της Πρεσβείας της Τσεχίας στην Αθήνα και

θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε θερμά.

Υπάρχει στήριξη από δημόσιο φορέα ή ινστιτούτο;

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης - Αντιδημαρχία Πολιτισμού έχει στηρίξει την προσπάθεια της Λέσχης και

την προηγούμενη χρονιά μας έκανε μια χορηγία που ήταν σημαντική. Επίσης έχουμε πολύ καλή

συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Την προηγούμενη σεζόν μάς παραχώ-

ρησε μια προβολή ταινίας δωρεάν, στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας», ειδικά για τα μέλη της Λέσχης

μας. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και φέτος. Από τα υπόλοιπα Ινστιτούτα δεν είχαμε θετική ανταπόκριση.

Έχει ιστοσελίδα η Κινηματογραφική Λέσχη;

Μπορείτε να μας επισκεφθείτε στο http://cinelesxithess.hostzi.com/. Εκεί βλέπετε το ιστορικό

προβολών, την τρέχουσα προβολή, μπορείτε να εγγραφείτε και να προτείνετε ταινίες για την

επόμενη σεζόν. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε μήνυμα στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο

[email protected]

Πείτε μας για την ιστορία της Λέσχης…

Όλα ξεκίνησαν το 2008. Μια ομάδα κινηματογραφόφιλων, διαπι-

στώνοντας ότι ολοένα και λιγοστεύουν οι κλασικοί κινηματογράφοι

στη πόλη μας, αποφάσισε να ιδρύσει κινηματογραφική λέσχη. Θα

πω ότι η ιδέα ήταν δική μου, γιατί είχα επαφή με μικρότερες πόλεις

που διέθεταν κινηματογραφικές λέσχες και έβλεπα ότι αυτό έλειπε

από τη Θεσσαλονίκη. Γρήγορα την ενστερνίσθηκαν φίλοι σινεφίλ

και γίναμε μια μεγάλη ομάδα.

Το πρώτο αγκάθι ήταν η αίθουσα... Πλησιάσαμε τον κ. Λάκη Ράππο,

ιδιοκτήτη αρκετών κινηματογράφων, και του αναπτύξαμε την ιδέα

μας, παρουσιάζοντάς του και την έρευνα που είχαμε κάνει. Είχαμε

βρει σχεδόν όλες τις εταιρείες διανομής, είχαμε καταλόγους με τα

διαθέσιμα έργα, αλλά κυρίως είχαμε κάνει μια μικρή σφυγμομέτρηση

μεταξύ γνωστών και είχαμε την θετική ανταπόκρισή τους.

Ο κ. Ράππος, παρόλο που δεν μας γνώριζε, αγκάλιασε την ιδέα

αμέσως και μας παρότρυνε να προχωρήσουμε. Εντυπωσιαστήκαμε

από τη θετική του ανταπόκριση! Ίσως διέκρινε το πάθος μας για το

σινεμά... ίσως καταφέραμε να του μεταδώσουμε το πείσμα μας και

τη σιγουριά μας, ότι θα ξεκινήσουμε κάτι και θα παλέψουμε να το

καταφέρουμε.

Έτσι μας παραχώρησε την αίθουσα του «Φαργκάνη» χωρίς ενοίκιο, με

τη συμφωνία ότι τα εισιτήρια που θα κόβουν τα μη μέλη της Λέσχης

θα είναι προς όφελος του κινηματογράφου, ώστε να καλύπτει τα

έξοδα προβολής.

Η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης «Δευτέρες στο Φαργκάνη»

είναι μη κερδοσκοπικό σωματείο, έχει καταστατικό και πενταμε-

λές διοικητικό συμβούλιο που εκλέγεται από τη γενική συνέλευση

μελών κάθε δύο χρόνια. Μόλις οριστικοποιήθηκαν οι διαδικασίες,

εγγραφήκαμε και στην Ο.Κ.Λ.Ε. (Ομοσπονδία Κινηματογραφικών

Λεσχών Ελλάδας), που οργανώνει εκδηλώσεις και συνέδρια σε

όλη την Ελλάδα.

Η διαφορά μας ως προς τις υπόλοιπες λέσχες είναι ότι οι περισσότε-

ρες έχουν δική τους αίθουσα προβολής που παραχωρείται δωρεάν

από Δήμους και λοιπούς φορείς. Ακόμη, οι μικρότερες πόλεις δεν

έχουν κινηματογράφους (μόνο πολυσινεμά), οπότε οι λέσχες τους

έχουν μεγαλύτερη γκάμα ταινιών να διαλέξουν. Εμείς είμαστε πολύ

προσεκτικοί στην επιλογή των ταινιών διότι δεν θέλουμε τα έργα μας

να τα έχουν δείξει πρόσφατα οι κινηματογράφοι της πόλης μας. Η

Λέσχη δεν ανταγωνίζεται τις υπόλοιπες αίθουσες, αντίθετα θέλουμε

να συμπλέουμε μαζί τους.

Τι κάνει όποιος θέλει να γίνει μέλος;

Ως νέο μέλος πληρώνετε εγγραφή 10 ευρώ (που γίνεται άπαξ). Στη

συνέχεια υπάρχει η συνδρομή της τρέχουσας σεζόν, που για το 2012-

2013 είναι 35 ευρώ (μειώθηκε από την περσινή κατά 5 ευρώ). Για τους

φοιτητές και νέους μέχρι 30 ετών, η συνδρομή είναι μόνο 20 ευρώ.

Με τα χρήματα αυτά μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τις 11

προβολές που γίνονται κάθε σεζόν, καθώς και κάποιες έκτακτες

προβολές που διοργανώνει η Λέσχη. Φυσικά, όποιος θέλει μπορεί

να δει μεμονωμένες προβολές με εισιτήριο 5 ευρώ. Όμως μόνο οι

συνδρομές των μελών αποτελούν έσοδο για τη Λέσχη και όχι τα

εισιτήρια και για αυτό για μας είναι πολύ σημαντικό να έχουμε όσο

το δυνατόν περισσότερα μέλη.

Τασία Σέμψη Όλοι μας «μεγαλώνουμε» κινηματογραφικά μέσα από τη Λέσχη...Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη


Η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης Δευτέρες στο Φαργκάνη κλείνει φέτος τα

πέντε της χρόνια. Η ψυχή, η καρδιά και το μυαλό της Λέσχης μάς μίλησε για το χθες, το

σήμερα και το αύριο.

Γενέθλια πόλη


φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ / Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ / ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ / ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ / ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ / Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΙ ΓΚΡΙΝ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ (L’ENFANT D’EN HAUT/ SISTER)Σκηνοθεσία: Ούρσουλα Μέγιερ

Παίζουν: Κέισι Μοτέ Κλάιν, Λεά Σεϊντού, Γκίλιαν

Άντερσον, Μάρτιν Κόμπστον

Διάρκεια: 97’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1

Η παιδική ηλικία - όπως τόσα άλλα πράγματα που θεω-

ρούμε αυθύπαρκτα και αυτονόητα - είναι σε μεγάλο

βαθμό μια κοινωνική κατασκευή. Για κάθε ενδεχομέ-

νως παχύσαρκο δωδεκάχρονο παιδί του αναπτυγμένου

κόσμου που στρογγυλοκάθεται στην τηλεόραση ή παίζει

ηλεκτρονικά με τις ώρες, υπάρχουν δέκα δωδεκάχρονα

παιδιά σε άλλες εποχές ή γωνιές του κόσμου που καθαρί-

ζουν καπνοδόχους, υφαίνουν σε εργοστάσια ή κρατούν

αυτόματα σε αφρικανικούς εμφύλιους. Μέχρι το 17ο

αιώνα η «παιδική ηλικία» δε νοούνταν ούτε στην Ευρώπη.

Το παιδί θεωρούνταν απλώς ως ένας μικρών διαστάσεων

ενήλικας, που φορούσε τα ρούχα τους κοντεμένα και

μοιραζόταν τις έγνοιες της σκληρής ζωής. Κι αν εγκλη-

ματούσε σαν αυτούς, ομοίως το καρατομούσαν ή το

απαγχόνιζαν.

Ο δωδεκάχρονος ήρωάς μας, ο Σιμόν, είναι έκπτωτος

από τον παράδεισο της παιδικής ηλικίας και ας ζει στην

πλούσια Ελβετία. Αντιθέτως, μοιάζει ριγμένος σε έναν

παγωμένο και αφιλόξενο πλανήτη, έτσι που περιπλα-

νάται κάθε πρωί με το κράνος του, την κάσκα με τα

γυαλιά, τη στολή με το χοντρό αντιανεμικό υλικό, ενώ

πίσω του ακούγονται απόκοσμοι ήχοι από βαριές μεταλ-

λικές πόρτες που κλείνουν. Ένας αστροναύτης μικρών

διαστάσεων, που κάθε πρωί παίρνει από τους πρόποδες

το τελεφερίκ ώστε να ανέβει στην κορυφή του βουνού.

Ο Σιμόν είναι ένας κλέφτης μικρών διαστάσεων και στην

κορυφή υπάρχει ένα πολυτελές σαλέ και χιονοδρομικό

κέντρο. Εκεί κάθε μέρα κλέβει από τους σάκους των

τουριστών τρόφιμα και από τις αποθήκες χιονοπέδιλα

για να τα μεταπουλήσει. Είναι ένα σπουργίτι μεγάλων

διαστάσεων - τρέφεται από τα ψίχουλα που πέφτουν

από τα σάντουιτς σολομού. Είναι ένας Ρομπέν των Παι-

διών, με αντίτιμο, καθώς πεπαλαιώνει τεχνηέντως τα

σύνεργα του σκι ώστε να μη φαίνονται κλεμμένα και τα

μεταπωλεί φθηνά.

Στη διάρκεια της ταινίας θα παρακολουθήσουμε πολλές

φορές τη διαδρομή του τελεφερίκ. Η υψομετρική δια-

φορά δεν είναι άλλο από το συμβολισμό της απόστασης

μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Στην κορυφή ζουν οι

ανέμελες τάξεις, στους πρόποδες η ζωή μυρίζει αλκοόλ,

οι τοίχοι έχουν κιτρινισμένες ταπετσαρίες και κάθε προ-

οπτική διαψεύδεται την επόμενη στιγμή. Ταυτόχρονα, τα

δυο σκηνικά της ταινίας, οι πίστες του σκι και το μικρό

διαμέρισμα σε κάποια εργατική κατοικία, σηματοδοτούν

και τη διάκριση μεταξύ «επαγγελματικού» και «προσωπι-

κού». Στα σπίτια τους τα παιδιά παίζουν. Όμως, ο Σιμόν

πρέπει να φροντίζει τη μεγάλη του αδερφή. Είναι ορφανοί

οι δυο τους και αυτή αν και στη δεκαετία των είκοσι,

καταρρέει πιο εύκολα και από παιδί.

Οι αρχές της δεύτερης πράξης του έργου εγκυμονούν

μια μεγάλη σεναριακή ανατροπή. Μια από αυτές τις

συνθήκες που οι καθώς πρέπει τάξεις τις βρίσκουν αρρω-

στημένες, όπως τις μπότες με πλατφόρμες κιτς ή την

ανάσα των φτωχών να μυρίζει διαφορετικά. Μια συνθήκη

δομική που καθιστά τον Σιμόν δια παντός εξόριστο από

τη γλυκιά χώρα των παιδιών.

Ποια παιδική ηλικία; Σε όλη την ταινία κανείς δεν αντιμε-

τωπίζει τον Σιμόν σαν παιδί. Κι όταν για μια φορά νοιώσει

όλο το απωθημένο της οικογενειακής οικειότητας στο

πρόσωπο μια πλούσιας κυρίας στο σαλέ, ο ίδιος αμήχανα

θα φερθεί ως ενήλικας, καθώς δεν ξέρει να παίζει το

παιχνίδι του παιδιού.

Η ταινία διέπεται από μια ψυχρή ατμόσφαιρα που μερικές

φορές ανεβαίνει λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν

για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση θαλπωρής. Η

σκηνοθετική ματιά μινιμαλιστικά δίνει έμφαση στη φυσική

αρχιτεκτονική των χώρων και στη μηχανική των ανυψω-

τικών μηχανημάτων. Ο Σιμόν μετεωρίζεται πάνω από

χιονισμένα τοπία και πάνω από τεράστιους στύλους

του ηλεκτρισμού, διανύοντας τα σημεία μιας απαρέγκλι-

της γεωμετρίας της κοινωνικής μοίρας. Μια γεωμετρία

σύμφωνα με την οποία κάποιοι είναι προορισμένοι να

κινούνται πάνω, κάτω και εσαεί στις ίδιες ασύμπτωτες

ευθείες που δε φθάνουν πουθενά.

Ποια παιδική ηλικία, τέλος πάντων; Ακόμα και η ελληνική

ή αγγλική απόδοση του τίτλου, αρνούνται τον Σιμόν,

φέρνοντας με νόημα στο προσκήνιο την αδερφή του.

Στα χνάρια των ταινιών του Κεν Λόουτς και των αδερφών

Νταρντέν, η ταινία της Ούρσουλα Μέγιερ με αριστοτε-

χνική δύναμη περιγράφει τους κόσμους της ευμάρειας

για λίγους, οπού δεν μπορεί να υπάρξει περίσσευμα

αθωότητας για να καρπίσουνε παιδιά.

Αξιολόγηση: ****

Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // www.

nibblingthevisible.blogspot.com)


ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ(KILLING THEM SOFTLY)Σκηνοθεσία: Άντριου Ντόμινικ

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Ρέι Λιότα, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζέιμς Γκαντολφίνι,

Μπεν Μέντελσον, Σαμ Σέπαρντ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10&11, VILLAGE COSMOS 4&10

Θυμάστε το «Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό

Ρόμπερντ Φορντ»; Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν η απάντηση

είναι όχι. Το προχωρημένο αυτό γουέστερν, με το ξεκάθαρο

νόημα κατέλυσε την υπάρχουσα αντίληψη για τις ταινίες του

είδους, με αποτέλεσμα να μην του δοθεί η δέουσα σημασία

και τα πέντε χρόνια να είναι αρκετό διάστημα για να σβηστεί

από τη μνήμη του κόσμου.

Τώρα, ο Άντριου Ντόμινικ (που υπογράφει και το σενάριο),

επιστρέφει για να τιμήσει την συνεργασία που είχε με τους Μπραντ Πιτ και Σαμ Σέπαρντ, με μια

ταινία την οποία θα θυμόμαστε σίγουρα, μα όχι για τον προφανή λόγο. Βλέποντας το τρέιλερ σκέ-

φτεσαι: θυμίζει κάτι από Ταραντίνο, ξέρετε, όπλα, road trips, και άγριες δολοφονίες. Κι όμως. Η

ταινία ουσιαστικά πραγματεύεται το αμερικάνικο όνειρο και πως αυτό προσπαθεί να «επιβιώσει» σε

μια κοινωνία που έχει φτάσει στο ναδίρ. Ένα έθνος προδομένο και έρμαιο της οικονομικής κρίσης

παρουσιάζεται από την οπτική γωνία της «αφρόκρεμας» του υποκόσμου, δίνοντας έτσι έναν ωμό

ρεαλισμό σε μια πολιτική πραγματικότητα που δεν απέχει πολύ από αυτή που ζούμε.

Τι μας άρεσε; Ξεκάθαρα οι ερμηνείες των ηθοποιών με κορυφαίο τον Μπραντ Πιτ, ο οποίος ενσαρκώνει

έναν μπράβο/ εκδικητή με την δική του άποψη περί δικαιοσύνης. Με μία φράση: Το Ζεν συναντάει

το Ψυχώ. Επίσης, η καταπληκτική ιδέα της τοποθέτησης της υπόθεσης στο έτος 2008 που θυμίζει

πολύ τη δεκαετία του ‘60, κάτι που δημιουργεί ένα «παράλληλο σύμπαν» καθιστώντας τον θεατή

εξοικειωμένο με το θέαμα, χωρίς όμως να ξεχνάει την αλήθεια του μηνύματός της.

Τι δεν μας άρεσε; Οι πολύ αργοί ρυθμοί της ταινίας. Οι κουραστικά μεγάλοι διάλογοι που θυμίζουν το

«Pulp Fiction», καθώς επίσης και η βία, μια υπερβολική βία που αντενδείκνυται για τους λιγόψυχους.

Εν ολίγοις, μιλάμε για μια ταινία που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, μια ιδιαίτερη επιλογή που είτε

θα την μισήσετε είτε θα την λατρέψετε.

Αξιολόγηση: **

Νίκος Χασάπης

ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ(SAVAGES)Σκηνοθεσία: Όλιβερ Στόουν

Παίζουν: Άαρον Τέιλορ, Τέιλορ Κιτς, Μπλέικ Λάιβλι, Μπε-

νίσιο Ντελ Τόρο, Τζον Τραβόλτα, Σάλμα Χάγιεκ


ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

Ο Μπεν και ο Τσον διατηρούν μία πολυετή φιλία, παρόλο

που είναι διαμετρικά αντίθετοι. Εκτός από τη φιλία τους,

διατηρούν επιπλέον μία φυτεία μαριχουάνας από την οποία

κερδίζουν τα προς το ζην, αλλά και τη χρησιμοποιούν για

προσωπική ευχαρίστηση. Μοιράζονται επίσης και την ίδια

γυναίκα, ζώντας μία παραδεισένια ζωή στην νότια Καλι-

φόρνια. Ωστόσο, όταν ένα μεξικάνικο καρτέλ αποφασίζει

να αναλάβει τη διακίνηση μαριχουάνας στην πόλη, όλα

πηγαίνουν στραβά...

Ο Όλιβερ Στόουν είναι γνωστός για κάποια αριστουργηματικά δείγματα κινηματογράφου («Γεννη-

μένοι δολοφόνοι», «Πλατούν»), αλλά και για κάποια μετριότατα («Δίδυμοι Πύργοι», «Αλέξανδρος»).

Δυστυχώς, στη λίστα των μετριότατων δειγμάτων προστίθεται και η «Αγριότητα».

Η ταινία φαντάζει σχεδόν... Άρλεκιν, με μία σαχλή και «εναλλακτική» ιστορία αγάπης στο κέντρο της,

η οποία περιστοιχίζεται από μαριχουάνα και όπλα. Ίσως δεν ακούγεται λογικό αλλά αυτό συμβαίνει

επειδή δεν είναι - η ταινία βγάζει ελάχιστο νόημα.

Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες είναι απεχθείς κι έχουν το συναισθηματικό βάθος ενός καρότου και η

σχέση τους είναι ρηχή και επιπόλαιη. Παρά κάποιες καλές ερμηνείες, η ταινία καταστρέφεται εντε-

λώς από τη Λάιβλι - όχι μόνο από την παρουσία της, αλλά και από την αφήγησή της κατά τη διάρκεια

της ταινίας. Αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι απλά ένα όμορφο πρόσωπο με μηδαμινές υποκριτικές

ικανότητες, η οποία αδυνατεί να κρατήσει μία ταινία μόνη της (και δυστυχώς η ταινία περιστρέφεται

γύρω της). Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τον ανέκφραστο Τέιλος Κιτς.

Το τέλος, δε, έρχεται να αποτελειώσει με την ανοησία του την άλογη προσπάθεια του Στόουν. Την

επόμενη φορά, Όλιβερ...

Αξιολόγηση: *

Λένα Βρούσια

Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ (CESARE DEVE MORIRE/ CAESAR MUST DIE)Σκηνοθεσία: Πάολο και Βιτόριο

Ταβιάνι

Παίζουν: Κόσιμο Ρέγκα, Σαλβατόρε

Στριάνο, Τζιοβάνι Αρκούρι


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Η εξουσία είναι ό,τι πιο επικίνδυνο στα ανθρώπινα χέρια. Επικίνδυνο

για τους εξουσιαζόμενους αλλά και τους διαχειριστές της Η πολι-

τική εξουσία καθορίζει τύχες λαών, κρατών, εθνών ολόκληρων. Ως

πρακτική εφαρμογή μάλιστα, γίνεται αντικείμενο της ίδιας της πολιτι-

κής αφού δια αυτής ασκείται η πολιτική. Στην Ρεμπίμπια, μια φυλακή

κοντά στη Ρώμη, οργανώνεται θεατρική παράσταση με τον «Ιούλιο

Καίσαρα» του Σαίξπηρ και πρωταγωνιστές τους φυλακισμένους. Η

κάμερα παρακολουθεί όλη τη διαδικασία: οντισιόν, πρόβες, το ανέ-

βασμα της παράστασης, αλλά και κομμάτια από την καθημερινή ζωή

των φυλακισμένων. Οι αειθαλείς αδελφοί Ταβιάνι μας δίνουν μιαν

εξαιρετική ταινία, τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας ταυτόχρονα. Αυτό

το υβριδικό κατασκεύασμα, που εμπεριέχει και θέατρο, είναι ιδιαίτερα

γοητευτικό. Η δραματουργική ροή της μυθοπλασίας διακόπτεται από

αποσπάσματα καταγραφής της προσωπικής πραγματικότητας των

φυλακισμένων. Τα εμβόλιμα κομμάτια αυτής της πραγματικότητας,

κάτι σαν μπρεχτική αποστασιοποίηση, δεν αποδυναμώνουν την αφη-

γηματική δομή, αντίθετα την ενισχύουν με τροφοδοσία πληροφοριών

από το background των ηθοποιών - κρατουμένων. Κάτι που ιντριγκά-

ρει κάποιον στο να παρακολουθεί δύο πραγματικότητες, αυτήν των

μυθοπλαστικών χαρακτήρων και την άλλη των προσωπικών χαρακτή-

ρων των ηθοποιών. Κάτι ανάλογο είχαμε και στο «Αναζητώντας τον

Ριχάρδο» του Αλ Πατσίνο. Το διττό ενδιαφέρον στο σαιξπηρικό έργο,

ιστορικής και μυθοπλαστικής πραγματικότητας, συνεπικουρούμενο από

την παράλληλη λιτή καταγραφή της ζωής των φυλακισμένων διευρύνει

την οπτική του θεατή. Η άσκηση εξουσίας έστω και μέσα από δημο-

κρατικές δομές - θεσμούς εμπεριέχει τον κίνδυνο διολίσθησης στην

τυραννία (βλ. Καίσαρα). Η εγνω-

σμένη έπαρση της εξουσίας γίνε-

ται μπούμερανγκ. Ωστόσο, υπάρ-

χει και η παράμετρος της προδο-

σίας με προσχήματα ή χωρίς. «Κι

εσύ τέκνον Βρούτε;». Η τέχνη είναι

κομμάτι της ζωής έχοντας ρόλο και

στους φυλακισμένους βαρυποινίτες,

για κάποιους μάλιστα καταλυτικό,

όπως αποδεικνύεται στην εξέλιξη

της αληθινής ιστορίας που παρα-

κολουθούμε.

Δύο αντιπροσωπευτικές ατάκες:

«Όταν είσαι στο χείλος του γκρε-

μού, καλύτερα να πέσεις ο ίδιος

παρά να σε ρίξουν οι άλλοι» (Σαίξ-

πηρ). «Είμαι είκοσι χρόνια εδώ μέσα

και συ μου λες δεν έχουμε χρόνο»

(φυλακισμένος).


Γιάννης Ν. Γκακίδης

ταινίες

Το Νόστος προτείνει


ΑΓΑΠΗ (AMOUR)Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε

Παίζουν: Εμανουέλ Ριβά, Ζαν-Λουί Τρεντι-

νιάν, Ιζαμπέλ Ιπέρ


ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2η εβδομάδα)

Στη συγκεκριμένη ταινία μπο-

ρούμε να πούμε ότι φτάνουμε

σε ένα σημείο που θα μπορού-

σαμε να δούμε την προσωπική

μας ιστορία, τον εαυτό μας και

τον περίγυρό μας, να ανακαλύ-

ψουμε ένα κομμάτι του πυρήνα

του χαρακτήρα μας, ακόμη ένα

πλέγμα από αυτό τον ιστό που περιβάλλει όλο αυτό το σύμπαν των

σχέσεων που περιγράφεται με τον ασαφή όρο «αγάπη».

Ο σκηνοθέτης φτιάχνει ένα πρόχειρο σκιαγράφημα των χαρακτήρων

του. Αυτός είναι ο κόσμος που θα μελετήσουμε και, ίσως, βγάλουμε

κάποια συμπεράσματα. Αρχίζει λοιπόν να αναπτύσσει κάθε κομμάτι

αυτού του ιστού και αφήνει να φανεί ένα άλλο πλέγμα με τις διαπρο-

σωπικές σχέσεις, μεταξύ του ζευγαριού, όπως και των δύο χωριστά,

με τον παλιό μαθητή της Άννας, με την κόρη τους, Εύα, με τον θυρωρό

και τη γυναίκα του, με τις νοσοκόμες, με το γαμπρό τους, αλλά και με

δύο σύμβολα: με το νεκρό φίλο τους και με το περιστέρι που εμφα-

νίζεται ξαφνικά. Φτιάχνει έτσι ένα σύμπαν που έχει τρεις διαστάσεις,

παρομοιάζεται με την πραγματική ζωή και τελικά αποκτά μια τέταρτη

διάσταση που είναι το εσωτερικό συναίσθημα του θεατή. Με αυτό τον

τρόπο η ταινία ξεφεύγει από μια απλή περιγραφή. Η οθόνη χύνεται στο

πλήθος, μας τραβά και μας εντάσσει μέσα στην αφήγηση.

Ο θεατής συμμετέχει στη συγκίνηση, οι δύο κόσμοι -αυτός της ταινίας

και αυτός του θεατή- ενώνονται σε ένα θεϊκό δεσμό. Ο Ζορζ γράφει

ένα γράμμα -αποσπάσματα του οποίου διαβάζουμε, ικανά να καταλά-

βουμε τις ψυχικές του δονήσεις, χωρίς να διευκρινίζεται που το στέλνει

και για ποιον το γράφει, αν, τελικά, είναι ένας ιδιοφυής μονόλογος-.

Επίσης, πολεμά να πιάσει το περιστέρι, το οποίο έρχεται για δεύτερη

φορά από το ίδιο παράθυρο. Ένα περιστέρι που δεν το πνίγει με το

παλτό που το έχει πιάσει, αλλά το αγκαλιάζει.

Αξιολόγηση: *****

Γιάννης Φραγκούλης

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ(LAWLESS) Σκηνοθεσία: Τζον Χίλκοτ

Παίζουν: Σάια ΛαΜπεφ, Τομ Χάρντι, Τζέισον Κλαρκ, Γκάι Πιρς, Τζέσικα

Τσαστέιν, Μία Βασικόφσκα, Γκάρι Όλντμαν


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2, VILLAGE COSMOS 3

Βιρτζίνια, 1931. Στην καρδιά της Ποτοαπαγό-

ρευσης, τα τρία αδέλφια Μπόντουραντ από το

Φράνκλιν Κάουντι, κάνουν χρυσές δουλειές,

διανέμοντας το δικής τους παρασκευής μπράντι,

δίχως να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα ζόρια από τις

αστυνομικές αρχές, που κάνουν - μετ’ ανταλλάγ-

ματος - τα στραβά μάτια. Μέχρι τη στιγμή που το

νόμο θα πάρει στα χέρια του ο ακραίων μεθόδων

αδιάφθορος αντι-εισαγγελέας Τσάρλι Ρέικς, που

από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στην περιοχή θα έρθει σε ρήξη με τους παράνομους αδελ-

φούς, ανοίγοντας πόλεμο μαζί τους, έχοντας δώσει όρκο να αφανίσει τους ίδιους, το αποστακτήριο

και τα γεμάτα οινόπνευμα κελάρια τους, από τον χάρτη.

Η ιστορία των «Αδιάφθορων» εδώ αποδίδεται από το αντίθετο στυπόχαρτο, με τους καλούς διώκτες

του εγκλήματος να φορούν τον μανδύα των παρανοϊκών εκτελεστών του Νόμου και τους βαρόνους

του λαθρεμπορίου να ορίζουν τις φίλιες φιγούρες, τόσο του περίγυρου, που φροντίζουν να το έχουν

με το μέρος τους ποτίζοντάς τον αλκοόλ, μα και με το κοινό συνάμα, που χάρη στους σκηνοθετι-

κούς χειρισμούς του δημιουργού, σύντομα ταυτίζεται μαζί τους. Προτιμώντας τους μάλιστα ως μια

οντότητα, ως μια ομάδα, ακριβώς με την ίδια μορφολογία που έδρασαν και στ’ αλήθεια προ αιώνος

στα δάση των κεντροδυτικών πολιτειών.

Ο σκηνοθέτης μιξάρει έντεχνα δύο αγαπημένα genre - το νουάρ και το γουέστερν - με το αποτέλεσμα

να είναι πραγματικά γοητευτικό. Κακά τα ψέματα ο Χίλκοτ διαθέτει εξαιρετική ματιά.

Εξίσου σπουδαία είναι όμως και η διανομή των χαρακτήρων, σε ερμηνευτές σοβαρούς, μετρημένους

και ικανούς να αναδείξουν την δραματουργία του σεναρίου. Δεν βρίσκω τι περισσότερο θα μπορούσε

να ζητήσει ο σινεφίλ παρακολουθώντας έναν γαλαξία αστέρων, ιδανικά καθοδηγούμενο, να αναβι-

ώνει στιγμές που του έχουν λείψει τελευταία από την μεγάλη οθόνη. Ειδικά εφέ και φανφάρες; Όχι,

βέβαια! Προέχει η έμπνευση, η δημιουργική ταυτότητα και η ικανότητα στη μετάδοση των εικόνων.

Και από τα τρία, η κάμερα του Χίλκοτ ξεχειλίζει. Κάποτε θα του αναγνωριστεί - και ευρύτερα - αυτή

η αξιοσύνη. Ως οπαδός του μέχρι στιγμής έργου του, είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό.


Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση - ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το βρείτε στο www.moviesltd.gr)

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΙ ΓΚΡΙΝ(THE ODD LIFE OF TIMOTHY GREEN)Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέτζις

Παίζουν: Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζόελ Έτζερτον, Σι Τζέι Άνταμς, Ντάιαν Γουίστ


STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5

Άτεκνο ζευγάρι θάβει στο κήπο τις ευχές του για

το παιδί των ονείρων του. Ο μικρός Τίμοθι ξεφυ-

τρώνει από το χώμα και το σουρεάλ παραμύθι

της Ντίσνεϊ ξεκινά. Δυστυχώς, η ζωή του Τίμοθι

δεν είναι όσο περίεργη είναι η γέννησή του (κάτι

σε μαρουλόπαιδο από ευρωπαϊκό παραμύθι)

παραμένει όμως στο πλαίσιο του μαγικού ρεα-

λισμού. Μια ζεστή ταινία για τις ευχάριστες και

δυσάρεστες οικογενειακές στιγμές και την αγάπη

των γονιών προς τα παιδιά, πασπαλισμένη με λίγη

από τη χρυσόσκονη της εταιρίας του ποντικιού.

Κρίμα που η χρυσόσκονη δεν είναι αρκετή για

να κάνει οποιονδήποτε εκτός του target group της (οικογένειες με παιδιά) να πλησιάσει την αίθουσα.

Η Τζένιφερ Γκάρνερ και ο Τζόελ Έτζερτον ενσαρκώνουν τους τρισευτυχισμένους γονείς ενώ ο Σι

Τζέι Άνταμς φαίνεται άκρως συμπαθητικός στο ρόλο του τέλειου παιδιού, σε μια ταινία που ακολουθεί

την πατροπαράδοτη συνταγή για οικογενειακές ταινίες με λίγο κλάμα, πολύ αγάπη και πλανά της

αμερικανικής εξοχής. Ουσιαστικά, πρόκειται για την ιδανική ταινία σε μεσημεριανή κυριακάτικη

προβολή στο Star, την οποία θα παρακολουθούσε ο οποιοσδήποτε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση κατά

τη διάρκεια της χώνευσης του κοκκινιστού της μαμάς.

Αξιολόγηση: **

Μαρίλια Καίσαρ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ «MAKEΔONIKON»

τηλ. 2310 261 727

ταινίες


Παίζονται επίσης...

ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ (ASTÉRIX ET OBÉLIX: AU SERVICE DE SA MAJESTÉ/ ASTÉRIX AND OBÉLIX: GOD SAVE BRITANNIA)

Σκηνοθεσία: Λοράν ΤιράρντΠαίζουν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Εντουάρ Μπαέρ, Κατρίν Ντενέβ, Φαμπρίς Λου-κινί, Ντάνι Μπουν, Ζαν Ροσφόρ, Βαλερί Λεμερσιέ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2&3&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6&7&11, VILLAGE COSMOS 1&5&6 (2η εβδομάδα)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό

γαλατικό χωριό ανυπότακτο στους Ρωμαί-

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής

Παίζουν: Σεμπάστιαν Κοχ, Εβγκένι Στίχκιν,

Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Κατρίν Ντενέβ,

Τζον Κλιζ, Άκης Σακελλαρίου, Μαρίσα

Τριανταφυλλίδου, Φωτεινή Μπαξεβάνη


ΒΑΚΟΥΡΑ 2, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΙΟΝ (ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ), ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4&6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&3&4&9, VILLAGE CENTRE 2&7&9 (3η εβδομάδα)

καταπληκτικό τρόπο να δώσει υπόσταση και πνοή στον χαρακτήρα

(Ρομπέρτο), από τον οποίο κρέμεται επί της ουσίας όλη η ταινία. Ο

Ρομπέρτο είναι ψιλομίζερος αλλά κρύβει μέσα του καλοσύνη και ανε-

κτικότητα. Είναι απότομος, αλλά δεν είναι μήτε κακόψυχος μήτε αγενής.

Είναι σκληραγωγημένος, αλλά επ’ ουδενί σκληρός. Είναι στατικός και

ακίνητος, αλλά μάλλον έχει κρυφά όνειρα φυγής και ταξιδιού, όπως

υποδηλώνει η ολίγον κρυφή του λατρεία για τα αεροπλάνα. Όπως

αναφέρει και η γυναίκα που τον έχει ερωτευτεί παρά τις αλλεπάλληλες

χυλόπιτες που της ρίχνει, «κρύβει μέσα του μεγαλείο και πόνο και έχει

ένα βλέμμα που σκοτώνει».

Η μεγαλύτερη επιτυχία της γλυκόπικρης κωμωδίας του Σεμπαστιάν Μπορενστάιν έγκειται στο ότι ποντάρει στα πολλά και

«γεμάτα» μειδιάματα, παρά στα λιγοστά και εύκολα γέλια. Το φινάλε της είναι κάπως προσχηματικό, η συλλογιστική της όχι και

τόσο περιεκτική και ελαφρά κλισαρισμένη, παρόλα αυτά όμως επιτυγχάνει στο βασικότερο στόχο που έχει θέσει. Με διάθεση

ρομαντική και αυθεντικά τρυφερή, διερωτάται και στοχάζεται πάνω στο θέμα της αναζήτησης νοήματος στην ανθρώπινη ζωή.

Ξεκάθαρη απάντηση προφανώς και δεν υπάρχει. Τι έχει νόημα άραγε; Τίποτα και τα πάντα μαζί. Τα πιο ουσιώδη κομμάτια της

ύπαρξής μας, ευχάριστα και δυσάρεστα, χρωστάνε τα πάντα στην τυχαιότητα. Από την άλλη, η τυχαιότητα δεν είναι αυτή που

τους χάρισε την ουσία, αυτό το πράξαμε εμείς οι ίδιοι.

Αξιολόγηση: ***Γιώργος Παπαδημητρίου

Στη Ρώμη με αγάπη,Η αρπαγή 2,Looper,V/H/S, Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολί-

τικης πόλης: 1900-1922,Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ, Brave, ParaNorman, μια

μεταφυσική ιστορία,Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης,Η εποχή των παγετώνων 4

ταινίες

ους κατακτητές. Όταν οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να επεκτείνουν την αυτοκρα-

τορία τους βορειότερα της Γαλλίας, προς το Νησί (Μεγάλη Βρετανία), εκεί

συνάντησαν ένα άλλο ανυπότακτο μικρό χωριό. Έτσι ξεκίνησε το τέταρτο

ταινιοπαραμυθάκι της σειράς.

Φρεσκαρισμένη, ανανεωμένη, ορεξάτη, με πολλές έξυπνες ιδέες και χιούμορ η

παραγωγός ομάδα κατάφερε να αντιστρέψει τη δυσαρέσκεια του τρίτου μέρους

και να μας κάνει να ξεκαρδιστούμε αρκετές φορές, διατηρώντας όλους τους

κλασικούς χαρακτήρες που συναντήσαμε στο γνωστό κόμικ: τους ερασιτέχνες

πειρατές, τους Ρωμαίους κατακτητές, ολόκληρο το γαλατικό χωριό, τον Ιντεφίξ, το μαγικό φίλτρο και φυσικά το πρωταγωνιστικό

δίδυμο Αστερίξ και Οβελίξ.

Μετά τη Ρώμη, την Αίγυπτο και την Ελλάδα, σειρά έχει η Βρετανία. Πολλά και ξεκαρδιστικά είναι τα γκαγκ με τα οποία οι Γάλλοι

«σφάζουν με το βαμβάκι» τους γείτονές τους παραθέτοντας τις πολιτισμικές τους διαφορές και τις πολιτιστικές τους συγκρούσεις.

Απολαυστική η ιδέα οι Βρετανοί να ομιλούν γαλλικά εμπλουτισμένα με το γνωστό φλεγματικό αξάν των Άγγλων, εξαιρετική η ιδέα το

σάουντρακ να είναι πλημμυρισμένο από βρετανικούς ήχους, ενώ ισοπεδώνονται χιουμοριστικά τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία, οι

κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι, οι Beatles, το ρόφημα τσαγιού στις πέντε το απόγευμα και τα ιδιόρρυθμα φαγητά τους. Προσθέστε

τώρα τον εμπλουτισμό των κεντρικών χαρακτήρων με το ερωτικό στοιχείο, τη διάνθιση της ιστορίας με σχόλια μεταναστευτικά,

οικονομικής κρίσης, διαφθοράς, αλλά και με παράφραση σκηνής από το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και θα καταλάβετε ότι όλα αυτά

είναι αρκετά για να σας δελεάσουν.

Αξιολόγηση: ***Γιάννης Τοτονίδης

Δε μας έφταναν πολιτικοί, ναζί, παπάδες και καθηγητάδες στην εμφύσηση της εθνικής

ταυτότητας του νεοέλληνα, κατέφτασαν και οι εθνικοί μας σκηνοθέτες και ντοκιμαντε-

ρίστες. Τι Χυτήρια και Corpus Christi, Γαϊτάνους και Σφακιανάκηδες; Εδώ γεννήσαμε

παλικάρια, μπουρλοτιέρηδες και πολεμιστές. Με την κάλυψη φύλλων χρυσού κι ένα

γερό μπάτζετ, ο Ιωάννης Σμαραγδής με το Θεό του που αγαπάει το χαβιάρι, έρχεται

να συμβάλει τα μέγιστα σε αυτήν την προσπάθεια ανάδειξης ηρώων του έθνους και

σπερμάτων υπερηφάνειας για το μέσο μπουζούκι-σουβλάκι-ματσίλα νεοέλληνα. Ενδε-

χομένως, όχι ηθελημένα και μεθοδευμένα, σίγουρα όμως με τρόπο ρηχό, βαρετό,

άνευρο και καθ’ όλα γνώριμο.

Ο Ιωάννης Βαρβάκης ήταν πειρατής με ιδιαίτερη προτίμηση στα οθωμανικά πλοία. Ευνοημένος από την τύχη, κατέληξε στην

αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης και εξελίχτηκε σε πλούσιο έμπορο χαβιαριού και μεγάλο ευεργέτη. Υπήρξε μέγας χορηγός

της Φιλικής Εταιρίας καθώς και ηγετικό μέλος της. Στην ταινία ξεδιπλώνονται πτυχές της πολυτάραχης ζωής του, με σταθερό

προσανατολισμό όμως στον εμπλουτισμό της νεοελληνικής μυθολογίας με ανθρώπινα μα πάντα καλά λουστραρισμένα στοιχεία,

χωρίς να αναιρείται με αυτήν τη διαπίστωση η πραγματική συνεισφορά του Βαρβάκη.

Παρά το βαρύ πυροβολικό - βλέπε Κατρίν Ντενέβ ως Μεγάλη Αικατερίνη - και τα φράγκα, το «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»

είναι για το «El Greco» ότι και οι «Άλπεις» για τον «Κυνόδοντα»: μια αισθητική και σκηνοθετική επανάληψη. Η νέα ταινία του

Σμαραγδή, πιστή στη ρηχότητα και το πομπώδες ύφος της προηγούμενης δουλειάς του σκηνοθέτη, σίγουρα θα γοητεύσει

όσους αναζητούν δόξες του παρελθόντος και ιστορικό γκλάμουρ, αλλά δεν προσφέρει τίποτα ξεχωριστό, ειδικά μάλιστα όταν

το παλιό - «El Greco» - επίσης πάσχει. Απαραίτητη προειδοποίηση, η σύντομη - ευτυχώς – εμφάνιση του Παπακαλιάτη ενώ κάτω

από κάτι άσπρες τρίχες, κρύβεται και ο Λαζόπουλος. Ζήτω το Έθνος!

Αξιολόγηση: *Πέτρος Θεοδωρίδης

Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (UN CUENTO CHINO/ CHINESE TAKE-AWAY)

Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Μπορενστάιν

Παίζουν: Ρικάρντο Νταρίν, Ιγνάθιο Χου-

άνγκ, Μουριέλ Σάντα Άνα


ΦΑΡΓΚΑΝΗ (3η εβδομάδα)

Το στόρι μας έχει ως εξής. Ένας Κινέζος,

αφότου δει τη ζωή του να καταστρέφε-

ται από μία ουρανοκατέβατη αγελάδα,

προσγειώνεται εξίσου ουρανοκατέβατα

στη ζωή ενός αποκαμωμένου από τη

θλίψη Αργεντίνου. Του Ρικάρντο Νταρίν

εν προκειμένω, ο οποίος κατορθώνει με

Την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου αναμένεται να προβληθούν στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες:

«Skyfall» του Σαμ Μέντες με τους Ντάνιελ Κρεγκ, Χαβιέ Μπαρδέμ και Τζούντι Ντεντς, «The

Dinosaur Project» του Σιντ Μπένετ με τους Ματ Κέιν, Νατάσα Λόρινγκ και Ρίτσαρντ Ντιλέιν

και «Barbara» του Κρίστιαν Πέτζολντ με τους Νίνα Χος, Ρόναλντ Ζέρφελντ και Ράινερ Μποκ.

Next


Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει: 3 διπλές προσκλήσεις για την Κυριακή 28/10 στις 21:00 για την παράσταση «Άγρια μοναξιά» στο Θέατρο ΟΡΑ. Επίσης, για την παράσταση «Το Παρτάλι» στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ 2 διπλές προσκλήσεις την Τετάρτη 31/10 21:00, 2 διπλές προσκλήσεις για την Πέμπτη 1/11 στις 21:00 και 1 διπλή για την Παρασκευή 2/11 στις 21:00. Τέλος, 3 διπλές προσκήσεις για την Τετάρτη 31/10 στις 19:00 και 2 διπλές για την Πέμπτη 1/11 στις 21:00 για την παράσταση του ΚΘΒΕ «100 λογιών Ζαντίας» στης Μονή Λαζαριστών.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του 5 βιβλία Ποίησης του Άγγελου Δελιακίδη τα οποία μπορειίτε να παραλάβετε από τα γραφεία του φιλμ νουαρ από την Τρίτη 30/10 11:00-15:00.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλες 4 προσκλήσεις για τον κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας.

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η αδερφή μου» - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 2) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»- Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό»

- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» θα πρέπει να συμπληρώσετε τη λέξη «Ολύμπιον» και την ταινία της αρεσκείας σας από αυτές που προβάλλονται στις δύο αίθουσες του κινηματογράφου (αυτήν τη βδομάδα: «Αγάπη» και «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»).

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους πέντε κινηματογράφους. Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.

Οι ξένες ταινίες στο αντιπολεμικό αφιέρωμα της ΕΡΤ-3

Το πρόγραμμα των ξένων ταινιών του διήμερου θεμα-

τικού πολεμικού αφιερώματος της ΕΡΤ-3 καθορίζε-

ται ως εξής:

Σάββατο 27 Οκτωβρίου, 23.00

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΜΑΡΚ (1965, ΗΠΑ) του Άντονι Μαν

με τους Κερκ Ντάγκλας, Ρίτσαρντ Χάρις, Ούλε Γιάκο-

μπσον. Το σενάριο της ταινία βασίζεται σε πραγματικά

γεγονότα. Στη Νορβηγία το «βαρύ ύδωρ» ως η προσπά-

θεια των Γερμανών για κατασκευή ατομικής βόμβας. Η

νορβηγική Αντίσταση με μια ομάδα σαμποτέρ καταστρέ-

φουν τι εγκαταστάσεις. Ο κορυφαίος Αμερικανός δημι-

ουργός δεν γυρίζει μόνο μια πατριωτική ταινία, αλλά δίνει

και σημασία στο διάλογο, το στιλ ορίζεται από τους κανό-

νες για μια ποιοτική, πολεμική δημιουργία.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου, 14.00

ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ (1946, Μ. Βρετανία)

του διάσημου διδύμου Μάικλ Πάουελ και Έμεριχ Πρέ-

σμπεργκερ. Παίζουν: Ντέιβιντ Νίβεν, Κιμ Χάντερ. Ένας

Βρετανός πιλότος απλά δεν πεθαίνει, επειδή δεν μπο-

ρούν να τον βολέψουν στο... υπερπέραν. Υπέροχη, δια-

χρονική νεοκλασική ταινία μικροαστικών αντιπολεμικών

μηνυμάτων, έρωτα και ανθρωπιάς. Το απόλυτο, κλασικό

φιλμ από τη Μ. Βρετανία, που κέρδισε το βραβείο καλύ-

τερου ευρωπαϊκού φιλμ. Η προβολή της ταινίας θα επα-

ναληφθεί στα ξημερώματα της Δευτέρας, στις 02.00.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου, 23.00

Ο ΑΕΤΟΣ ΠΑΤΗΣΕ ΣΤΗ ΓΗ (1976, Μ. Βρετανία) του

Τζον Στάρτζες. Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Κέιν, Ντόναλντ

Σάντερλαντ, Ντόναλντ Πλίζανς. Κατά τη διάρκεια του Β’

Παγκόσμιου Πολέμου ένας τολμηρός αξιωματικός των

Γερμανών προορίζεται να απάγει τον πρωθυπουργό τη

Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ο μέγας Αμερικανός

μετρ Τζον Στάρτζες συνδυάζει σκηνές διαλόγου και σχε-

διασμού με άλλες δράσεις και ένταση με έντονο το αγω-

νιακό στοιχείο. Νεοκλασικό, αγαπημένο φιλμ.

Ταινίες έναρξης - λήξης στο 53ο ΦΚΘ

Η αντίστροφη μέτρηση για το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

έχει ήδη ξεκινήσει και τα μόνα δεδομένα που έχουν απομείνει να ανακοινωθούν

είναι το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα και οι κριτικές επιτροπές, κάτι που θα γίνει

σε συνέντευξη τύπου η οποία θα δοθεί στο «Ολύμπιον» τη Δευτέρα 29 Οκτω-

βρίου, 4 ημέρες πριν από την έναρξη του φεστιβάλ. .

Την αυλαία του 53ου ΦΚΘ θα ανοίξει η πολυσυζητημένη ταινία «Holy Motors»

(φωτό) του Γάλλου σκηνοθέτη Λεός Καράξ. Το φιλμ που προκάλεσε αίσθηση στο

φετινό φεστιβάλ των Καννών (βραβείο Νεότητας) αφηγείται την 24ωρη σουρεαλιστική οδύσσεια του αινιγματικού κυρίου Όσκαρ

στους δρόμους ενός ονειρικού Παρισιού, μέσα από ένα διαδοχικό παιχνίδι ρόλων και μεταμορφώσεων. Μια ταινία-homage στην

ανθρώπινη ψυχή και την ελευθερία του σινεμά, ανένταχτη και καθηλωτική, με τον χαμαιλέοντα Ντενί Λαβάν, καθώς και τους Εύα

Μέντες, Κάιλι Μινόγκ και Μισέλ Πικολί σε απρόβλεπτες εμφανίσεις.

Το 53ο ΦΚΘ θα ολοκληρωθεί με την ταινία «Στη χώρα των άλλων» (In Another Country) του Κορεάτη δημιουργού Χονγκ Σανγκ-σου.

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ υποδύεται τρεις διαφορετικές γυναίκες με το ίδιο όνομα. Με φόντο την παραλιακή κορεάτικη πόλη Μοχάνγκ,

ξετυλίγονται οι ισάριθμες ιστορίες τους. Η συναναστροφή με τους κατοίκους λειτουργεί ως καταλύτης σε πολλαπλά επίπεδα:

πολιτισμικό, ερωτικό, υπαρξιακό. Μια ατμοσφαιρική ελεγεία για την απομόνωση του ανθρώπου, τη ρευστότητα του χώρου και

της μνήμης, αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Από τον Φελίνι στον Βισκόντι

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris συνεχίζει τις προβολές του αφιερώματος στους Φεντερίκο Φελίνι και Λουκίνο Βισκόντι. Αυτήν

την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου, στις 21.00, θα γίνει η προβολή της ταινίας «Σατυρικόν» (Satyricon, 1969) του Φεντερίκο Φελίνι. Οι θεα-

τές θα πρέπει να προμηθευτούν την κάρτα μέλους που στοιχίζει 20 ευρώ για 6 προβολές (λιγότερο από 3,5 ευρώ ανά προβολή).

Μετά από τις προβολές θα ακολουθεί συζήτηση με το Γιάννη Φραγκούλη, κριτικό και θεωρητικό του κινηματογράφου, αλλά και

με άλλους κριτικούς της Έβδομης Τέχνης. Στην πραγματοποίηση του σχεδίου συνεργάζονται το Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών

και η filmfabrik Productions. . Οι προβολές γίνονται στο Θέατρο 90 Μοιρών, Φιλίππου 36, πλησίον της πλατείας Αριστοτέλους.

Σημείωση: Τέσσερις αναγνώστες του φιλμ νουάρ μπορούν να κερδίσουν από μία κάρτα μέλους, αρκεί να μας στείλουν μέιλ στο contact@filmnoir.

gr σημειώνοντας τη λέξη Solaris.

Οι CineDogs στο «Οξυγόνο»!The sweet taste of revenge – Ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο

Μια δύναμη αρχέγονη και σαρωτική, παλαιά όσο και η ανθρώπινη ύπαρξη. Μια πράξη που επιφέρει σχεδόν πάντοτε ικανοποί-

ηση αλλά σπανίως εξιλέωση. Ένας καρπός γλυκός προτού κοπεί και πικρός αφότου φαγωθεί. Τρεις κινηματογραφικοί ήρωες

που βίωσαν το σκοτάδι και αποδίδουν αιματοβαμμένη δικαιοσύνη, δίχως να ελπίζουν να ξαναβρούν το φως.

Συνεχίζει τη δραστηριότητά του ένας από τους πλέον βαρύγδουπους και ιστορικούς θεσμούς της Θεσσαλονίκης τα τελευταία

χρόνια, οι προβολές των CineDogs στο «Οξυγόνο» (Ολύμπου 81, απέναντι από τη ρωμαϊκή αγορά). Τρίτη ταινία του πρώτου

θεματικού κύκλου της Εκδίκησης (The sweet taste of revenge), η ταινία «Συλλάβετε τον Κάρτερ» (Get Carter, 1971) του Μάικ

Χότζες. Ο Τζακ Κάρτερ φορά μια μαύρη καμπαρντίνα και είναι θανατηφόρα γοητευτικός. Για να βρει τον δρόμο του στον λαβύ-

ρινθο της αβύσσου πρέπει να επιδείξει χειρουργική ακρίβεια και κρύο αίμα. Την Τρίτη 30 Οκτωβρίου, στις 20.00 στο «Οξυγόνο».

σινεμά


σινεμά

London International Film FestivalΟ θάνατος σου πάει πολύ

του Αλέξανδρου Ρωμανού Λιζάρδου

Διαλέξαμε 5 + 1 ταινίες από το φεστιβάλ που η κάθε μία από αυτές έχει

ως κεντρικό θέμα το θάνατο σε όλες τις διαστάσεις: ενός σκύλου και της

νεκρανάστασής του, την πορεία προς το θάνατο ενός ψεύτη, ενός πατέρα

που «φεύγει» και της εφηβείας της κόρης του, μιας σχέσης καταδικασμέ-

νης σε θάνατο κι... ενός πτώματος που «ίσως» οδεύει προς ανάσταση.

- Frankenweenie του Τιμ Μπάρτον

Το φεστιβάλ άνοιξε με τη νέα τρισδιάστατη ταινία αισθητικής «Χριστουγεν-

νιάτικου εφιάλτη» και φόρμας «Νεκρής Νύφης» σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρ-

τον. Κεντρικός ήρωας ο Βίνσεντ, ένα νεαρό αγόρι που θα ξαναφέρει στη

ζωή τον νεκρό του σκύλο προκαλώντας μια σειρά από αλυσιδωτές κατα-

στροφές στους συμπολίτες του στη Νέα Ολλανδία. Εμπνευσμένη από τους

χαρακτήρες της ομώνυμης μικρού μήκους ταινίας του ιδίου δημιουργού,

φτιαγμένη με την τεχνική του stop motion animation, το «Frankenweenie»

«παίρνει φως» κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού όσο οι ήρωες φωτίζο-

νται και δείχνουν την ανθρώπινη πλευρά τους, τόσο το ενδιαφέρον για το

ενήλικο κοινό «καίγεται» από την υπερβολική έκθεση στην πολιτική ορθό-

τητα της Ντίσνεϊ. Τεχνικά είναι άρτιο - αν όχι και μαγικό σε μερικές στιγ-

μές - απλά ο μπαρτονικός λόγος είναι αισθητά φιμωμένος - και αυτό που

υποθέτω και φοβάμαι, αυτολογοκεκριμένος.

- A Liar’s Autobiography - The Untrue Story of Monty Python’s Graham Chapman

των Μπιλ Τζόουνς, Τζεφ Σίμπσον, Μπεν Τίμλετ

Με το ένα πόδι στο ντοκιμαντέρ, το άλλο στο σαουθπαρκικό cut out

animation και το... τρίτο στη μυθοπλασία, η τερατογένεση της σχεδόν

τετράποδης ταινίας, αξιοποιεί ελλιπώς τη φόρμα του νταντά και του υπερ-

ρεαλισμού στην προσπάθειά της να αφηγηθεί με μισές αλήθειες την πολύ-

παθη ζωή του Γκράχαμ Τσάπμαν μέσω αρχειακού υλικού και μιας σειράς

ηχογραφήσεων που έκανε στο τέλος της ζωής του. Χάρτινη σάρκα και οστά

στοιχειοθετούν έναν μοντιπαϊθονικό κορμό, δομημένο στη λογική και συχνά

Οι απώλειες της εβδομάδας

Την περασμένη Πέμπτη 18 Οκτωβρίου σημειώθηκαν δύο απώλειες στο χώρο της 7ης Τέχνης. Από

τη μια σκοτώθηκε ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Κότζι Γουακαμάτσου μετά από τροχαίο σε ηλικία 76 ετών.

Είχε σκηνοθετήσει δεκάδες ταινίες ενώ διετέλεσε και παραγωγός της ταινίας «Η αυτοκρατορία των

αισθήσεων» του Ναγκίσα Όσιμα.

Από την άλλη άφησε την τελευταία της πνοή η Ολλανδή ηθοποιός Σίλβια Κριστέλ σε ηλικία 60 ετών

νικημένη από τον καρκίνο. Η Κριστέλ θα μείνει στη μνήμη των πάντων ως η «Εμμανουέλα» σε πέντε

από τις ταινίες της ερωτικής σειράς και σε άλλες τόσες τηλεταινίες.

με ρυθμό που κλωτσάει,

χωρίς την τόλμη των χαρα-

κτήρων που περιγράφει

αλλά με εμφανή σεβασμό

στο έργο τους. Σαν συρ-

ραφή από διασκεδαστικά

κλιπάκια από του vimeo ως

φόρος τιμής σε ένα παρε-

ξηγημένο δημιουργό, με

καυστική πρόθεση αλλά

αγιογραφική λογική, συγκι-

νεί όσους αγαπήσαμε τους

Μόντι Πάιθον αλλά στο τέλος κάνει ακόμα πιο αισθητό

το κενό που άφησε η διάσπασή τους. Η εμπνευσμένη

κηδεία του και η φρέσκια απόδοση του «sit on my face

and tell me that you love me» ίσως κάνει ένα δάκρυ

να τρεμοπαίξει στην άκρη του ματιού σας.

- Shell του Σκοτ Γκράχαμ

Η σχέση πατέρα και κόρης με ένα βενζινάδικο στο επί-

κεντρο. Η ιδέα του θανάτου και του τέλους της αθω-

ότητας στο παρασκήνιο. Υπέροχα συστατικά για μια

ταινία μικρού ή μεσαίου μήκους. Με την αφήγηση να

πλατιάζει και την ανεξήγητη εμμονή στην κατάτμηση

της σάρκας ενός ελαφιού σε μερίδες - που θα τρώνε οι

κεντρικοί ήρωες όσο ο καταψύκτης και η όρεξή τους το

επιτρέπει - η ταινία με ψύχος και ζέση, ανούσιες σκηνές

αλλά και ομοιόμορφες αφηγηματικές σεκάνς, μοιάζει

με κοχύλι που ο κόκκος άμμου μέσα του δεν μετατρά-

πηκε ακόμα σε μαργαριτάρι. Μοιάζει όμως και με βεν-

ζινάδικο στη μέση της Σαχάρα, όαση για τον βεδου-

ίνο που του έμεινε με το βενζινοκίνητο τζιπ στη μέση

του πουθενά. Τι κρίμα όμως που μπορεί να φορτώσει

μόνο με αμόλυβδη;

- Keep the Lights On του Άιρα Σακς

Η γεμάτη βιωματικά στοιχεία ταινία, όπως αποκάλυψε

στην αρχή της προβολής ο σκηνοθέτης, περιγρά-

φει την ιστορία ενός ντοκιμαντερίστα που την περί-

οδο της προετοιμασίας του νέου του ντοκιμαντέρ (το

οποίο στη συνέχεια θα κερδίσει Teddy Award στο

φεστιβάλ του Βερολίνου), γνωρίζει και ερωτεύεται

εθισμένο στα εισπνεόμενα ναρκωτικά. Εθισμένος

αυτός στον σύντροφό του, θα προσπαθήσει να του

περιορίσει το μπερμπάντεμα και την πρέζα. 9 χρό-

νια σχέσης που πρέπει να τελειώσει ή χρειάζεται μια

νέα ευκαιρία; Θα το μάθουμε ανάμεσα σε μια σειρά

από πολλαπλές ερωτικές περιπτύξεις, οπτικοποιημέ-

νες ημερολογιακές καταγραφές διαλόγων με φίλους.

Μπορώ να καταλάβω την ανάγκη ενός ανθρώπου να

καταγράψει μια 10ετία της ζωής του για να κλείσει

ένα κύκλο και να προχωρήσει. Αυτό προσπαθεί να

κάνει η ταινία που ενώ από τον τίτλο προτείνει «όλα

-αλήθειες και ψέματα- να είναι στο φως λουσμένα»

καταλήγει απολογητικό, μονοδιάστατο, ηρωοκεντρικό

βιντεογράμμα που έχει ενδιαφέρον σε αυτούς που

εμπλέκονται καθώς και σε αυτούς που θα ήθελαν να

έκλειναν ανάλογα τον κύκλο μιας εποχής, μετατρέπο-

ντας τη δική τους ιστορία

ψηφίδα καταγεγραμμένη

στους αιώνες των αιώ-

νων. Ο Θύμιος Μπακατά-

κης υπογράφει την κομψή

και αισθητικά προσεγμένη

φωτογραφία.

- Quartet του Ντάστιν Χόφμαν

Ο Ντάστιν Χόφμαν περ-

νάει πίσω από την κάμερα

γνωρίζοντας καλά το θέμα

με το οποίο καταπιάνεται: τη μοναξιά και την ανάγκη

δημιουργίας στο τέλος της ζωής. Αφήνει ελεύθερη

μια ομάδα από γερόντια που στο παρελθόν η επαγ-

γελματική τους ενασχόληση ήταν η κλασική μουσική

και η όπερα και θέτει δύο ερωτήματα που καλείται να

απαντήσει ο ίδιος μέχρι το τέλος της ταινίας: α) σπάει

το ψυχόσωμα όταν έρχεται η συγχώρεση έστω καθυ-

στερημένα; β) μπορεί η τέχνη να είναι διέξοδος όταν

συνεχίζεις να την εξασκείς; Όλοι στον καλλιτεχνικό οίκο

ευγηρίας αντιμετωπίζουν κάθε μέρα σαν την τελευταία

τους και μοναδικό πράγμα που τους κρατάει ζωντανούς

είναι η ευκαιρία να τραγουδήσουν και να παίξουν μου-

σική στην ετήσια φιλανθρωπική γιορτή. Μια λιγότερο

βρετανική δημιουργία για τους Βρετανούς και καθό-

λου αμερικάνικη για τους Αμερικάνους, ακροβατεί στα

γεγονότα και τη ζωντάνια της γερολαίας που συχνά σε

συγκινεί με τον ρομαντισμό και τις τσαντίλες της. Μια

υπέροχη Μάγκι Σμιθ που μπορεί να μην πείθει στιγμή

για ντίβα της όπερας αλλά αυτό δεν σε ενοχλεί καθό-

λου, η συγκινητική κινηματογραφική «Σίρλεϊ Βάλε-

νταϊν», ο νεότερος της παρέας τσόγλανος Κόνελι και

ο Μάικλ Γκάμπον στοιχειοθετούν το κουαρτέτο που

ίσως να μην ακούσουμε με τις φωνές τους αλλά με τη

σιωπή τους και τις ματιές τους.

- El cuerpo του Οριόλ Πάουλο

Υπάλληλος στο νεκροτομείο τρέχει πανικόβλητος στο

δρόμο μέχρι που τον συνθλίβει διερχόμενο αυτοκί-

νητο. Ο πανικός του έχει προέλθει από την απρόσμενη

εξαφάνιση ενός πτώματος. Το νεκροτομείο σύντομα

θα μετατραπεί σε ανακριτικό γραφείο όταν θα κλη-

θεί να δώσει κατάθεση ο σύζυγος της αποθανούσας

Μάγια, γυναίκας που της άρεσε όσο ζούσε να παίζει

και μισούσε να χάνει. Το αγκαθακριστικό σενάριο ντύ-

νεται από όμορφες βιντεοκλιπίστικες εικόνες, τα εφέ

στο μοντάζ παραπέμπουν σε διαφημιστικό. Η Μπε-

λέν Ρουέδα από το «Ορφανοτροφείο» και «Τα μάτια

της Τζούλια» μένει αλώβητη και μεταμορφώνεται για

πρώτη φορά σε μια υπέροχη κακιά. Οι άντρες όμως

της παρέας δεν τα πάνε τόσο καλά: υπερβολικές ερμη-

νείες με έλλειψη ρεαλισμού και πιθανή έλλειψη εμπει-

ρίας από τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη να τους

καθοδηγήσει, μειώνουν την ορμή της κατά τα άλλα

εύστοχης ανατροπής στο τέλος. Το σώμα της ταινίας,

αν και έχει υποστεί ένα μικρό ακρωτηριασμό, με μια

πρώτη ματιά επιβεβαιώνει πως «ο νεκρός δεδικαίωται».

Η Μάγκι Σμιθ πρωταγωνιστεί στην ταινία

«Quartet», την πρώτη που σκηνοθέτησε ο

Ντάστιν Χόφμαν


Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.new

sbo

mb

.gr)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(w

ww

.sev

enar

t.g

r)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ **** **** *** **** *** ** *** **** *** ***Η ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕ-ΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ **** **** **** **** ** *** *** ***** **** *** **** *** **** *

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ *** **** ** *** *** **** ** **

ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ** *** * ** *** ** *** * ** *** ***

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ *** *** **** ** ** ** *** *

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΙ ΓΚΡΙΝ * * * ** * * * *

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΓΑΠΗ **** **** ***** *** *** ** ***** ***** ***** ***** **** * **ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

*** ** ** ** * ** *** ***

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ** ** *** ** ** • * * ** * ** •

Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

**** **** *** *** *** *** *** *** **** *** *** **** ** ***

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)σινεμά

Γράφει ο Άγγελος Γιάννου[email protected]

ΤΕΛΟΣ ΚΙ ΑΡΧΗ(EVERYTHING MUST GO)Σκηνοθεσία: Νταν ΡαςΠαίζουν: Γουίλ Φέρελ, Ρεμπέκα Χαλ, Μάικλ Πένια, Λόρα ΝτερνΗΠΑ: 2010Διάρκεια: 97’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Μια προσφορά τoυ

Γράφαμε την προηγούμενη βδο-

μάδα για τις «Συννεφιές με λια-

κάδα», μια ιταλική ταινία με θέμα

έναν μεσήλικα που χάνει ξαφνικά

τη δουλειά του και διαπιστώνει

ότι θα πρέπει να προσαρμοστεί

άμεσα και βίαια σε έναν τρόπο

ζωής πολύ πιο φτωχικό απ’ όσο

είχε συνηθίσει. Σήμερα σας προτείνουμε να τη συγκρίνετε με μια

ταινία από τις Ηνωμένες Πολιτείες με πολύ παρόμοιο θέμα, αλλά

με έναν χειρισμό που δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικότερος.

Από τον στεγνό, διαπιστωτικό, ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό ακρι-

βείας περνάμε σε ένα είδος σχηματικού, ονειρικού, σχεδόν καρ-

τουνίστικου κινηματογράφου, που παραμένει μόνο κατ’ επίφαση

ρεαλιστικός, επιδιώκοντας κυρίως να κινητοποιήσει διαδικασίες

του ασυνειδήτου. Καθαρόαιμο αμερικανικό σινεμά, δηλαδή.

Στο ξεκίνημα, ο ήρωας της ταινίας ονόματι Νικ, γύρω στα 45 με 50,

ανώτερο στέλεχος εμπορικής εταιρείας, όχι μόνο χάνει ξαφνικά

τη δουλειά του (αιτία - ή μήπως απλώς αφορμή; - το «πρόβλημά»

του με το ποτό), αλλά διαπιστώνει ότι η γυναίκα του έχει πετάξει

όλα τα προσωπικά του αντικείμενα στο γρασίδι της αυλής κι έχει

αλλάξει τις κλειδαριές του σπιτιού. Ο Νικ σπεύδει να προμηθευτεί

μερικές εξάδες μπύρες για να συνέλθει, διαπιστώνει όμως ότι του

έχουν μπλοκάρει και την πιστωτική κάρτα. Η απόλυτη κατάπτωση.

Παρακάτω δεν πάει. Εν μια νυκτί άνεργος, άφραγκος και μόνος.

Πώς αντιδρά ο Νικ; Ανίκανος να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί,

αράζει στην αγαπημένη του πολυθρόνα στο γρασίδι πίνοντας

μπύρες, και όταν η αστυνομία τον ενημερώνει ότι είναι παράνομο

να παραμείνει εκεί, αποφασίζει, με τη βοήθεια του Κένι, ενός

αφροαμερικάνου εφήβου που περιφέρεται στη γειτονιά με το ποδήλατό του, να διοργανώσει ένα

πενταήμερο παζάρι για να πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα. Αυτός ο «νεκρός» χρόνος, μεταξύ της

κατάρρευσης της προηγούμενης ζωής ενός ανθρώπου και της έναρξης της (όποιας) νέας, είναι

το θέμα της ταινίας. Όχι ακριβώς «Τέλος κι αρχή», αλλά η μεταξύ τους αιώρηση.

Η ταινία διαθέτει ένα σενάριο αρκετά φτωχό σε συμβάντα, εστιάζει ακριβώς σ’ αυτήν την αίσθηση

του μετέωρου, στο συναίσθημα ενός ανθρώπου σε κατάσταση πραγματικής παράλυσης, ταυτόχρονα

όμως εστιάζει σε κάποιες χαρακτηριστικές ανθρώπινες συναντήσεις. Η μια είναι με τον Κένι, που

βγάζει από τον Νικ όλο το ανεπίδοτο πατρικό του ένστικτο. Ο Νικ διδάσκει στον Κένι δυο θεμελι-

ακές αμερικανικές δραστηριότητες: πωλήσεις και μπέιζμπολ. Ο Κένι, όχι τυχαία μαύρος, συμβολίζει την ελπίδα για το

αύριο του Αμερικανικού Ονείρου. Η άλλη συνάντηση είναι με την όμορφη έγκυο γειτόνισσα Σαμάνθα, η οποία είναι κι

αυτή μόνη και περιμένει τον σύζυγό της να επιστρέψει από κάποιο απροσδιόριστο ταξίδι. Η Σαμάνθα αποτελεί επίσης

μια ελπιδοφόρα μορφή, γιατί με τη ζεστασιά και την κατανόηση που χαρίζει στον Νικ, του δείχνει ότι δεν έχει χάσει την

ικανότητά του να επικοινωνεί και να εμπνέει τους ανθρώπους γύρω του. Και εφόσον υπάρχει αυτό, «δεν έχουν χαθεί

όλα», όπως του γράφει. Υπάρχει επίσης και η παλιά του θαυμάστρια από τα μαθητικά χρόνια, η Ντιλάιλα (η Λόρα Ντερν

σε ρόλο γκεστ σταρ), η οποία του υπενθυμίζει ότι έχει «καλή καρδιά». Πού κατατείνουν όλ’ αυτά; Ότι παρά τις ατέλειες

του κοινωνικοοικονομικού συστήματος (οι οποίες συμπυκνώνονται σε μεγάλο βαθμό στο πρόσωπο του διευθυντή του

Νικ, με την αήθη και ανάλγητη συμπεριφορά του), ο δρόμος της προόδου και της προκοπής είναι πάντα ανοιχτός για

όσους διαθέτουν τα απαραίτητα προσωπικά χαρίσματα («what it takes», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται). Το δε παζάρι

στη χλόη ανάγεται στο σύμβολο μιας κατεξοχήν αμερικανικής τέχνης, της τέχνης των πωλήσεων, τέχνη την οποία ο Νικ

δείχνει να κατέχει αρκετά καλά.

Όλ’ αυτά όμως δεν βγαίνουν άμεσα, δεν αρθρώνονται ευθέως στην ταινία, παρά κινητοποιούνται μέσα από χαρακτηρι-

στικές εικόνες που έχουμε συνηθίσει να ταυτίζουμε με την εύπορη μεσοαστική Αμερική (όπως το σκηνικό της suburbia

με τις βίλες και τις αυλές με γρασίδι, τα προσωπικά αντικείμενα του Νικ, τα αυτοκίνητα), από τα χαρακτηριστικά ζεστά,

κορεσμένα χρώματα, από τα τραγούδια, τους νεκρούς χρόνους που «ναρκώνουν» τον θεατή και τον ωθούν να ονειρευτεί.

Σημαντικό ρόλο παίζει ακόμη η ερμηνεία του Γουίλ Φέρελ, που, παρότι εγκαταλείπει εδώ τους κωμικούς κώδικες με

τους οποίους μας έχει γίνει δημοφιλής, διατηρεί έναν ανάλαφρο, αλλά όχι ρηχό, τόνο, καταφέρνοντας να ισορροπήσει

τέλεια μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας. Συνολικά, μια καλή και ιδιόρρυθμη «αμερικανιά».

Αξιολόγηση: ***

videodrome-filmnoir.blogspot.com


Ιταλικά - Ισπανικά - Πορτογαλικά

Εγνατία 128 τηλ.: 2310 240 962email: [email protected]

Colombo

A¶OK§EI™TIKA ™∆√N ∫π¡∏ª∞∆√°ƒ∞º√

BAKOYPA 2310-233665

∂¶π™∏ª∏ ∂¶π§√°∏ ∆∏™ ∂§µ∂∆π∞™

°π∞ ∆∞ O™∫∞ƒ™∆∏¡ ∫∞∆∏°√ƒπ∞ ∫∞§À∆∂ƒ∏™ •∂¡√°§ø™™∏™ ∆∞π¡π∞™

H ∞¢∂§º∏ MOYL’ENFANT D’EN HAUT

MIA TAINIA TH™ √Àƒ™√À§∞ ª∂°π∂ƒ

§I∞™∂´¡∆√Y

∫E´™πªO∆∂ ∫§A´¡

°∫I§π∞¡A¡∆∂ƒ™√¡

EI¢π∫√ µƒ∞µ∂π√

∞ƒ°Àƒ∏ ∞ƒ∫∆√™º∂™∆πµ∞§µ∂ƒ√§π¡√À

«∂¡∞ ∆ƒÀº∂ƒ√ ∫∞π ™À°∫π¡∏∆π∫√ ¶∞ƒ∞ªÀ£π»VARIETY

«™∫§∏ƒ√ ∫∞π ∆ƒÀº∂ƒ√»SCREEN INTERNATIONAL

ª∂ ∆∏¡ À¶√™∆∏ƒπ•∏ª∂ ∆∏¡ À¶√™∆∏ƒπ•∏

ktx_sister filmnoir 22-10-12 15:41 ™ÂÏ›‰·1

κινηματογραφικήατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Η αδερφή μου (19.00 – 21.00 – 22.45), Αίθουσα 2: Ο Θεός αγαπάει

το χαβιάρι (19.00 – 21.00), Στη Ρώμη με αγάπη (22.45)

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.30 – 20.20), Αγριότητα (22.00)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει (19.00 – 21.00 – 22.45)

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (18.30

– 20.00 – 21.30)

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Αγάπη (18.15 – 20.45 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Ο Θεός

αγαπάει το χαβιάρι (18.45 – 21.00 – 23.00)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό (19.00 – 21.00 – 22.45/ Κυριακή: 21.00

– 22.45/ Δευτέρα: 19.00 – 22.45), Γενέθλια πόλη (Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης/ Δευτέρα: 21.00)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Barbie:

Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη/ Πέμπτη έως Κυριακή: 16.30), Σκότωσέ τους γλυκά (18.50

– 21.00 – 23.10), Αίθουσα 2: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (19.30 – 22.00/ Πέμπτη έως Κυριακή: 17.00

– 19.30 – 22.00), Αίθουσα 3: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (σε 3D: 20.00 – 22.30/ Πέμπτη έως Κυριακή:

17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 4: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη/ Πέμπτη έως

Κυριακή: 16.10 – 18.10), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (20.10 – 22.20), Αίθουσα 5: Παράνομοι (17.50 – 20.20 –

22.50), Αίθουσα 6: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.50 – 21.00/ Πέμπτη έως Κυριακή: 16.40 – 18.50 – 21.00),

Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (23.10), Αίθουσα 7: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (18.00 – 20.30 –

23.00), Αίθουσα 8: Brave (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 17.10), Η αρπαγή 2 (19.20 – 21.20 – 23.20)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Barbie: Η πριγκίπισσα και η

ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 17.15/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.00 – 15.40 – 17.15), Ο Θεός αγαπάει

το χαβιάρι (18.50 – 21.10 – 23.30), Αίθουσα 2: Παράνομοι (17.10 – 19.30 – 21.50/ Παρασκευή: 17.10 –

19.30 – 21.50 – 00.10/ Σάββατο: 12.30 – 14.50 – 17.10 – 19.30 – 21.50 – 00.10/ Κυριακή: 12.30 – 14.50 –

17.10 – 19.30 – 21.50), Αίθουσα 3: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (16.50 – 19.10 – 21.30 – 23.50/ Σάββατο και

Κυριακή: 12.10 – 14.30 – 16.50 – 19.10 – 21.30 – 23.50), Αίθουσα 4: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των

ηπείρων (μεταγλωττισμένη: 16.10 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.10 – 18.10), Ο Θεός

αγαπάει το χαβιάρι (20.10 – 22.30), Αίθουσα 5: Η παράξενη ζωή του Τίμοθι Γκριν (17.20 – 19.20/ Σάββατο

και Κυριακή: 13.30 – 15.20 – 17.20 – 19.20), Η αρπαγή 2 (21.20 – 23.20), Αίθουσα 6: Brave (μεταγλωττι-

σμένη: 16.40 – 18.40/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 14.40 – 16.40 – 18.40), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετα-

νία (20.40 – 22.40), Αίθουσα 7: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.40 – 19.40 – 21.40 – 23.40/ Σάββατο

και Κυριακή: 13.40 – 15.40 – 17.40 – 19.40 – 21.40 – 23.40), Αίθουσα 8: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της

Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20 – 18.20), Η αρπαγή

2 (20.20 – 22.20/ Παρασκευή και Σάββατο: 20.20 – 22.20 – 00.20), Αίθουσα 9: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι

(17.30 – 19.50 – 22.10/ Παρασκευή: 17.30 – 19.50 – 22.10 – 00.30/ Σάββατο: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.50

– 22.10 – 00.30/ Κυριακή: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.50 – 22.10/ Τρίτη: 17.30 – 22.10), Αίθουσα 10: Σκό-

τωσέ τους γλυκά (17.00 – 19.00 – 21.00 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.00 – 17.00 – 19.00 –

21.00 – 23.00), Αίθουσα 11: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (16.00 – 18.00 – 20.00/ Σάββατο και Κυριακή:

12.00 – 14.00 – 16.00 – 18.00 – 20.00), Σκότωσέ τους γλυκά (22.00 – 00.00)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία (μεταγλωττισμένη/

Παρασκευή έως Κυριακή: 12.40 – 14.40), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (16.40 – 19.00 – 21.10 – 23.20),

Αίθουσα 2: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.00 – 18.00/ Παρασκευή έως

Κυριακή: 11.40 – 13.50 – 16.00 – 18.00), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (20.00 – 22.10 – 00.20), Αίθουσα 3:

Brave (μεταγλωττισμένη: 17.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: 11.20 – 13.20 – 15.30 – 17.30), Παράνομοι (19.30

– 22.00 – 00.20), Αίθουσα 4: Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 17.00 – 18.50/ Παρα-

σκευή έως Κυριακή: 11.50 – 13.40 – 15.20 – 17.00 – 18.50), Σκότωσέ τους γλυκά (20.30 – 22.40 – 00.40),

Αίθουσα 5: Brave (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 16.00/ Παρασκευή έως Κυριακή: 12.00 – 14.00 – 16.00), Αστε-

ρίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (Τετάρτη: 20.10 – 22.20/ σε 3D: 18.00 – 20.10 – 22.20/ Τετάρτη: 18.00), V/H/S

(00.30), Αίθουσα 6: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00/ Παρασκευή έως Κυριακή:

11.00 – 13.10 – 15.20 – 17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00), Αίθουσα 7: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των

ηπείρων (μεταγλωττισμένη: 15.00/ Παρασκευή έως Κυριακή: 11.00 – 13.00 – 15.00), Ο Θεός αγαπάει το

χαβιάρι (17.00 – 19.10 – 21.30 – 23.40), Αίθουσα 8: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττι-

σμένη: 16.30 – 18.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.30 – 18.30), Η αρπαγή 2 (20.40 – 22.50

– 00.50), Αίθουσα 9 (Comfort): Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (Κυριακή έως Τετάρτη: 19.10 – 21.30 – 23.40),

Αίθουσα 10 (Comfort): Σκότωσέ τους γλυκά (20.30 – 22.40 – 00.40)

Film Noir - Issue 45

Documents

Transcript of Film Noir - Issue 45