Film Noir - Issue 62

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 62 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

30 Απριλίου 1945: αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ και άνευ όρων συνθηκολό-γηση της Γερμανίας, που σηματοδοτεί το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επί ευρωπαϊκού εδάφους (θα ακολουθήσει το ίδιο έτος η -επίσης άνευ όρων- παρά-δοση και της Ιαπωνίας, μετά τις δυο ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι).18 Απριλίου 1951: ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), με την υπογραφή της συνθήκης των Παρισίων από έξι χώρες. Πρόκει-ται για το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Δυτική Γερμανία (είχε προηγηθεί η διάσπαση της ηττημένης ενιαίας Γερμανίας, αλλά και γενναία ενίσχυση για να σταθεί στα πόδια της), την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία.23 Ιουλίου 1952: θέση σε ισχύ της Συνθήκης των Παρισίων, με προφανή στόχο όχι μόνο την οικονομική ενδυνάμωση των έξι που την υπέγραψαν ένα χρόνο πριν, αλλά και τη σταδιακή απεμπλοκή της Ευρώπης από το σύνηθες πρόβλημά της, που δεν ήταν άλλο από τις πολεμικές συρράξεις.25 Μαρτίου 1957: υπογραφή (από τις ίδιες έξι χώρες) των δυο Συνθηκών της Ρώμης, που σημαίνουν την έναρξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέρ-γειας, αλλά και της πολύ γνωστότερης μετέπειτα ΕΟΚ, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Οι τρεις Κοινότητες αποκτούν για πρώτη φορά κοινά όργανα: τη Συνέλευση (μετέπειτα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), το Δικαστήριο και την Οικονομική-Κοινωνική Επιτροπή.8 Απριλίου 1965: Συνθήκη συγχώνευσης των τριών κοινοτήτων, που εφαρμό-ζεται περίπου δυο χρόνια μετά.1 Ιανουαρίου 1973: Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία εντάσσονται στην ΕΟΚ.1 Ιανουαρίου 1981: η Ελλάδα γίνεται το δέκατο μέλος της ενωμένης Ευρώπης.1 Ιανουαρίου 1986: σειρά της Ιβηρικής Χερσονήσου, με την ενσωμάτωση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.1 Νοεμβρίου 1993: αφού έχει συντελεστεί το γκρέμισμα του τείχους του Βερο-λίνου και η επανένωση της Γερμανίας, η Συνθήκη του Μάαστριχτ μετονομά-ζει την ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ προβλέπονται πια και κριτήρια για την περαιτέρω επέκτασή της.1 Ιανουαρίου 1995: Αυστρία, Σουηδία και Φινλανδία μπαίνουν στο χάρτη.1 Ιανουαρίου 2002: το ευρώ, το νέο (ενιαίο πλέον) νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένω-σης, που δοκιμάστηκε λογιστικά δυο – τρία χρόνια, περνά στη φάση κυκλοφο-ρίας του. Η Ελλάδα είναι μέσα στο “παιχνίδι”.1 Μαΐου 2004: δέκα (!) κράτη είναι το νέο “αίμα”. Εσθονία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τσεχία. Τι γίνε-ται φανερό; Τα οχτώ εξ αυτών ήταν στο άλλοτε ανατολικό μπλοκ, τα άλλα είναι

δυο μικρά, αλλά πλούσια, νησιά της Μεσογείου.1 Ιανουαρίου 2007: Βουλγαρία και Ρουμανία ανεβάζουν σε 27 τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Από αυτά ως σήμερα τα 17 έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιούν το ευρώ ως εθνικό τους νόμισμα, ενώ τα υπόλοιπα 10 όχι.

Αυτό ήταν ένα υπερβολικά σύντομο χρονοδιάγραμμα της μάταιης και απέλπιδας προσπάθειας κάποιων κατ’ αρχήν οραματιστών ηγετών να υπερκεράσουν τις δια-φορές των λαών -ή μάλλον των συμφερόντων των πιο δυνατών εκπροσώπων τους. Αυτό που δεν υπολογίστηκε όσο θα έπρεπε ήταν το τι έχει δείξει η ιστορία. Αυτή που φανερώνει ξεκάθαρα ότι ορισμένοι αντιλαμβάνονται την ένωση ως απορρόφηση, ως καταπίεση, ως κατάληψη. Αν τα στρατιωτικά μέσα απέτυχαν τουλάχιστον εις διπλούν, το χρήμα είναι πολύ πιο διεισδυτικό και ύπουλο. Με τη χρήση του, εκείνοι που δεν βλέ-πουν τίποτα πέρα από την επιβολή της μπότας τους πάνω στους άλλους είναι σε θέση να τα καταφέρουν. Φούσκες, τράπεζες, ομόλογα, νομίσματα, αναλύ-σεις επί αναλύσεων γιατί ο κοπανιστός αέρας που αναπνέουμε δεν μας ανήκει...Η Ελλάδα στο κέντρο της δίνης της κρίσης, ο λαός υποφέρει, οι πολιτικοί που τον κυβερνούν (γιατί τους εξέλεξε) λένε ναι σε όλα για να μην έρθουν τα χει-ρότερα από τα... χείριστα. Και ξάφνου, οι αλαζόνες ηγεμόνες της “ελεύθερης” Ευρώπης απαιτούν εκδικητικά από τους άλλους Έλληνες, αυτούς που τους “ξεγέ-λασαν” και εντάχθηκαν σε τούτη την Ένωση χωρίς να υποκύψουν στο σχέδιο Ανάν, τους Κύπριους δηλαδή, να πληρώσουν κεφαλικό “καταθετικό” φόρο. Για να μάθουν να μη συνεργάζονται με τρίτους, είτε αυτοί είναι οι Ρώσοι που φέρ-νουν κεφάλαια στο νησί είτε οι Ισραηλινοί που τους “βοηθούν” με την ΑΟΖ, που τόλμησαν να εφαρμόσουν. Όμως, η Βουλή της Κύπρου απέρριψε την απαίτηση αυτή, δίχως να υπάρξει ΜΙΑ έστω θετική ψήφος. Ίσως κάπως έτσι θα έπρεπε να γίνει για να ξεκινήσει να καθαρίζει το τοπίο. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και κάθε πραγματική Ένωση δύσκολα θα υπάρξει ποτέ, όταν συμμετέχουν οι... φίλοι μας!

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

21.03.2013

ΣυνεντεύξειςΑχιλλέας Ψαλτόπουλος (σελ. 5)Δημήτρης Σταρόβας (σελ.7)Χρήστος Αστερίου (σελ. 8)

Κάποτε στην Ευρώπη

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει τρείς διπλέςπροσκλήσεις για τη συναυλία του Χρήστου Θηβαίου στο club του Μύλου το Σάββατο23/03. Στην πρόσκληση δενσυμπεριλαμβάνεται ποτό.

Δυο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Οι Καιόμενοι» στο θέατρο Ακτίς Αελίου για την Παρασκευή 29/03 στις 21.15 και από δυο διπλές προσκλήσεις για το Σάββατο 30/03 και Κυριακη 31/03.

Δυο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Πίσω από τις κλειστές πόρτες» στο θέατρο ΟΡΑ για την Πέμπτη 28/03 και δυο διπλές προσκλήσεις για την Παρασκευή 29/03 στις 21.00.

Τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Το Κύμα» στο ΚΘΒΕ για την Τετάρτη 27/03 στις 19.00.

Τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση Μορμόλης την Κυριακή 31/03 στις 11.00 στο Βασιλικό Θέατρο.

Τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Μικρός Ήρως» στο ΚΘΒΕ(ΕΜΣ) για την Κυριακή 31/03 στις 11.00.

Τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Ο Γύρος του θανάτου» στο Βασιλικό την Κυριακή 31/03 στις 19.00.

Δυο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Αγαμέμνων» του Γ. Ρίτσου την Παρασκευή 29/03 και δυο διπλές προσκλήσεις για τη Δευτέρα 01/04 στις 21.15 στο studio ΟΡΑ.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, ΦΑΡΓΚΑΝΗ και ΟΛΥΜΠΙΟΝ (Παύλος Ζάννας). Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας.

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Οι Άθλιοι» - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 2) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο έρωτας της βασίλισσας» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Σαββατοκύριακο στο Hyde Park» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «A Man’s Rave»- Σε ότι αφορά το «Παύλος Ζάννας» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου»

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τέσσερις κινηματογράφους (5 αίθουσες). Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 6221 Μαρτίου 2013Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 62 γράφουνΜαριάννα Βασιλείου, Άγγελος Γιάννου, Δημήτρης Δρένος, Πέτρος Θεοδωρίδης, Κώστας Γ. Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, Ορέστης Μανασής, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Γιώργος Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Μαριάννα Πλιάκου,Θανάσης Ράπτης, Έλσα Σπυριδοπούλου, Γιάννης Τοτονίδης, Θοδωρής Τσομίδης, Λένα Χασιώτη

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Προς Θεσσαλονικείς μα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,Επιτρέψατέ μας να σας χαρίσομε δύο συνταγές, ως πράττει κάθε σεβόμενο εαυτόν και αλλήλους εξημερωτικό μέσο...

Συνταξιούχος φλαμπέ με μπάμιεςΥλικά: Ένας εξαθλιωμένος συνταξιούχος, ένα ψάρι, τριάντα κιλά απάθεια, δύο κούπες ανιστόρητοι συμβιβασμοί, δέκα χιλιάδες ένσημα, μια χούφτα μπάμιες, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου.Παρασκευή: Ψήνουμε το ψάρι στα χείλη του συνταξιούχου, αφού πρώτα τον στύψουμε και συλλέξουμε τα τριάντα κιλά απάθειας που τον έχουν διαποτίσει. Του αφαιρούμε με στράγγισμα δύο κούπες ανιστόρητους συμβιβασμούς, που ανακατεύουμε σε μπολ μαζί με τα ένσημα, για να ξανανταμώσουν όπως παλιά. Περιχύνουμε με όλα τα υλικά και με κρασί τον συνταξιούχο και του βάζουμε φωτιά, για να θυμηθεί τι έπρεπε να κάνει και τι κατέθεσε τελικά, εκτός από χρήματα. Σιγοψήνουμε στο φούρνο (η θάλασσα και τ’ αγόρι μου είναι για ντεκόρ). Αν οι μπάμιες είναι εκτός εποχής, στα υπουργεία θα βρούμε πολλούς.

Αμελέτητα σούβλας με σως ξυλάγγουρουΥλικά: Δέκα αμελέτητα, μπόλικο αλάτι, ένα ξυλάγγουρο, τρεις ντομάτες, ψιλοκομμένα ζαρζαβατικά της αρεσκείας μας και λάδι.Παρασκευή (ή και Σάββατο): Παίρνουμε τα αμελέτητα (υπάρχουν παντού, ειδικά σε κάποιους χώρους) και τα σουβλίζουμε μπας και εξυγιανθεί ο τόπος. Για τη σως καθαρίζουμε ένα ξυλάγγουρο (υπάρχουν στην τηλεόραση ή μπροστά στις βιτρίνες) και το κόβουμε φέτες (με πριόνι, γιατί είναι μόνο κόκαλα), αφού πρώτα αφαιρέσουμε επιχρίσματα και αξεσουάρ. Μαζεύουμε ζαρζαβατικά από αυτά που κοσμούν τις δημόσιες παρουσίες πολιτικών. Ανα-ζητούμε το αλάτι στις αρθρώσεις των ασάλευτων, καθημένως ζώντων υποτακτικών και το λάδι στον κινητήρα της κρατικής μηχανής, όπου ρέει άφθονο. Εν ανάγκη στύβουμε ένα βασικό μέτοχο. Ανακατεύουμε τα υλικά και βράζουμε σε μέτρια φωτιά (σαν αυτή που άναψαν στους συμβασιούχους). Περιχύνουμε τα αμελέτητα και βάζουμε νέα φωτιά, δυνατή αυτή τη φορά (όπως αυτή που άναψε στις Σκουριές). Σερβίρουμε σε πιατέλα Μπαϊρακτάρη (Κόστα Βόδα).

Θοδωρής Μπακάλης

Σιρίν Νεσάτ, στερεότυπα κι ευθύνεςΕβλεπα τις προάλλες μία συνέντευξη της Σιρίν Νεσάτ, όπου μιλούσε για την ταινία της Γυναίκες χωρίς άντρες. Μίλησε για τα λανθασμένα στερεότυπα για τις γυναίκες στο Ιράν, τη συλλογική λήθη του υπο-κινούμενου από Αμερική και Βρετανία πραξικοπήματος του ‘53, τη συμφιλίωσή της με την απώλεια πατρίδας-κέντρου βάρους, καθώς δεν μπορεί να πάει στο Ιράν (και πλέον δεν θέλει). Τα λόγια της είναι στο μυαλό μου. Είδα μια γυναίκα απάτριδα και σκέφτηκα εγωιστικά ότι δεν θέλω να βρεθώ στη θέση της. Δεν θέλω να γίνω μία από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που μεγάλωσαν σε μια χώρα που έχασε τη δημοκρατία της. Που, παρά τις δυσκολίες και τα κουσούρια της τελευταίας, άνοιξε την πόρτα στους καλοθε-λητές, το δηλητήριο και το φασισμό. Που έπεσε στην παγίδα της βίας, με την ιστορία της και τη συνέχεια να κατασκευάζονται και να συσκευάζονται σε στερεότυπα, απλοϊκές αφηγήσεις και στην καλύτερη περίπτωση μια καλής πρόθεσης συμπάθεια, που μένει σε λόγια και δεν γίνεται πράξη.Τα στερεότυπα και οι αφηγήσεις ήδη είναι γεγονός, εντός κι εκτός χώρας. Στοιχεία ένθεν κι ένθεν χρησιμοποιούνται και πλάθονται συνέχεια, παίζοντας με τα μυαλά μας και παρασέρνοντάς μας εκεί που θέλουν. Γιατί όταν ο φασισμός γίνεται για πολλούς απάντηση, σημαίνει ότι η δημοκρατία μας νοσεί και ότι αποπρασανατολιστήκαμε. Και το να καταδικάσει κανείς όλους τους ψηφοφόρους της ΧΑ ως βλάκες και κακούς, δεν είναι η απάντηση, ειδικά όταν γίνεται χωρίς εμβάθυνση στο φαινόμενο και μερικές φορές, αν μου επιτρέψετε να είμαι λίγο υπερβολική, με έναν αριστερό σνομπισμό. Οι ακραίες δυσκολίες δεν βγάζουν μόνο το χειρότερο στους ανθρώπους, βγάζουν και το καλύτερο. Στο χέρι μας είναι πώς θα φερθούμε. Δεν είμαστε ανεύθυνα όντα, θύματα της μοίρας μας. Και στο τέλος της ημέρας, όλοι θα πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

Μαριάννα Πλιάκου

Παρασκευή22 Μαρτίου

Στο ΓΑΙΑ LIVE, ξεκινά στις 21:00, με είσοδο 3 ευρώ, το Indie Fest vol. ΙΙ, όπου θα εμφα-νιστούν τρία νέα και υποσχόμενα ονόματα της indie σκηνής της πόλης: The Rundays, Sonic Rage και Laissez Faire

Σάββατο23 Μαρτίου

Σήμερα είναι στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ η επίσημη τελετή λήξης του 15ου Φεστιβάλ Ντοκι-μαντέρ Θεσσαλονί-κης “Εικόνες του 21ου αιώνα”. Όσοι βρείτε προσκλή-σεις, σίγουρα θα είστε εκεί!

Κυριακή24 Μαρτίου

Το πρωτότυπο έργο των Αχιλλέα Ψαλτόπουλου και Νατάσας Κοντε-λετζίδου Πίσω από τις κλειστές πόρτες, ανεβαίνει στο θέατρο ΟΡΑ, σε σκηνοθεσία του ίδιου του Αχιλλέα Ψαλτόπουλου...

Δευτέρα25 Μαρτίου

Η ομάδα καλλιτε-χνών Raindogs παρουσιάζει στο ΞΕΦΩΤΟ το έργο Ο Άμλετ στην Θ4, που μιλάει για (και ελπίζουμε) και στην ψυχή του ΠAOKτσή οπαδού και φιλάθλου.

Τρίτη26 Μαρτίου

Οι Psychic Ills επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της πρώτης Ευρωπαϊκής περι-οδείας τους για μια απολαυστική εμφάνιση σήμερα στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ.

Τετάρτη27 Μαρτίου

Ο πατέρας στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ, ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυ-φαίου Σουηδού δραματουργού, του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.

Πέμπτη28 Μαρτίου

Η απολαυστική παράσταση Να ζει κανείς ή να μη ζει, των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, έρχεται στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ!

Η ατζέντα της εβδομάδας

Β΄ εξώστης


φωτογραφία

Έκθεση φωτογραφίας Όταν ο λύκος δεν είναι δω... Θρύλοι, ιστορίες και παραμύθια

Μιλήστε μας για το θεσμό της Εβδομάδας Γαλλο-φωνίας, τί σκοπό έχει και τί είδους εκδηλώσεις περιλαμβάνει;Ο Διαγωνισμός γαλλοφωνίας ξεκινά νωρίτερα μέσα στη χρονιά και προσκαλεί τα σχολικά ιδρύματα και τους Έλληνες σπουδαστές να δημιουργήσουν συλλογικά ένα καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό έργο. Φέτος το θέμα του διαγωνισμού είναι οι ιστορίες και τα παραμύθια.Η Εβδομάδα γαλλοφωνίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την εβδομάδα της 20ης Μαρτίου, της Παγκόσμιας Ημέρας Γαλλοφωνίας. Με αυτήν την ευκαιρία, το Γαλλικό Ινστι-τούτο Θεσσαλονίκης προτείνει, από τις 8 έως και τις 30 Μαρτίου, ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων, με θέμα τη γαλλική γλώσσα, για το ευρύ κοινό και για όλες τις ηλικίες. Είναι το ραντεβού των γαλλόφωνων και γαλ-λόφιλων, που γιορτάζουν τη γαλλική γλώσσα μέσα από διαλέξεις και λογοτεχνικές, μουσικές ή θεατρικές βραδιές. Είναι επίσης η γιορτή των παιδιών, στα οποία προτείνουμε εργαστήρια, σινε-κονσέρτα και προβολές ταινιών κινουμένων σχεδίων.Στις 30 Μαρτίου, η Εβδομάδα Γαλλοφωνίας κλείνει με την απονομή των βραβείων του Διαγωνισμού Γαλλοφωνίας. Η ημέρα αυτή είναι πλούσια σε εκδηλώσεις και αποτελεί την ευκαιρία να αναδείξουμε τις δημιουργίες των μαθητών και των σχολείων.

Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος στο διαγωνισμό και τί είδους φωτογραφίες περιλαμβάνει η έκθεση;Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από ένα ετερόκλητο κοινό: φοιτητές, μαθητές Λυκείου, ερασιτέχνες φωτογράφοι, πρωτάρηδες ή έμπειροι και ενήλικες που δεν έχουν καμία σχέση με τον καλ-λιτεχνικό χώρο.Η ανάρτηση του διαγωνισμού στο facebook βοήθησε πολύ στη γρήγορη διάδοση. Οι πρώτοι συμμετέχοντες με ενθουσιασμό το μοιράστηκαν με φίλους τους και η πληροφορία πέρασε «από στόμα σε στόμα». Τις τελευταίες μέρες του διαγω-νισμού φτάσαμε στους 504 συμμετέχοντες που όχι μόνο είχαν αναρτήσει τις φωτογραφίες τους, αλλά ήθελαν επίσης να ενημερωθούν για τις δημιουργίες των άλλων και να ψηφίσουν στην ψηφιακή εκδοχή του διαγωνισμού. Λάβαμε φωτογραφίες και μηνύματα από φωτογράφους, όχι μόνο από τη Θεσσαλονίκη, αλλά από όλη την Ελλάδα. Πολλοί από αυτούς μας ζήτησαν να τους ενημε-ρώσουμε σε περίπτωση που οργανώσουμε νέο διαγωνισμό. Είναι ενδιαφέρον το ότι πολύς κόσμος συνεχίζει να αναρτά τις φωτογραφίες του και να στέλνει μηνύματα, ακόμα και μετά το τέλος του διαγωνισμού. Μια μικρή κοινότητα δημιουργήθηκε γύρω από αυτόν τον διαγωνισμό. Οι φωτογραφίες που αποτελούν αυτήν την έκθεση εντυπωσιάζουν με την ανομοιομορφία τους. Είναι πολύ ενδιαφέρον, διότι βλέπουμε πόσο διαφορε-τικά δύο άνθρωποι αντιλαμβάνονται το ίδιο θέμα. Έχουμε λοιπόν κάθε είδους φωτογραφίες και από πλευράς φόρμας και από πλευράς περιεχομένου. Κάποιες φωτογραφίες έχουν μορφή polaroid, κάποιες άλλες δίνουν βάρος στην αισθητική και τις τεχνικές γνώσεις, σε μια άμεση σχέση με τον εικονιζόμενο ή το σκηνικό.

Τι σημαίνει το παραμύθι για έναν ενήλικα; Η λει-τουργία του περιορίζεται σε μια νοσταλγική παιδική ανάμνηση ή είναι κάτι περισσότερο;Το «παραμύθι» για έναν ενήλικα είναι μια ανάμνηση της παιδικής ηλικίας, των ιστοριών με τις οποίες όλοι μεγα-λώσαμε -και, ταυτόχρονα, μια αμφισβήτηση αυτών. Είναι κάτι περισσότερο από μια απλή νοσταλγική ανάμνηση. Ως ενήλικες, οι φωτογράφοι μπορούν να επιφέρουν μια νέα ματιά στα παραμύθια και να ενσωματώσουν τα βιώματά τους. Διηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά για να τους μάθουμε σιγά-σιγά ότι στον έξω κόσμο ελλοχεύει ο κίνδυνος ότι δεν υπάρχουν μόνο όμορφα πράγματα. Είναι μια έννοια που οι ενήλικες νιώθουν και εκφράζουν μέσα από ένα βίωμα και την οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τόσο στη ζωή τους όσο και στη φωτο-γραφία. Στις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην

έκθεση, μπορείτε να δείτε ότι η Κοκκινοσκουφίτσα κρατάει όπλο και μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι στον κακό λύκο, οι ήρωες των παραμυθιών μεγάλωσαν και είναι πια οι ίδιοι ενήλικες. Συναντάμε συμβολικά στοιχεία του παραμυθιού στον κόσμο μας, όπως, για παράδειγμα, το δηλητηριασμένο μήλο. Ο ήρωας του παραμυθιού μπορεί ακόμα και να εξομειωθεί με έναν άνθρωπο με προβλήματα στην κοινωνία μας. Εδώ, το παραμύθι είναι κάτι περισσότερο από μια ανάμνηση: είναι κοινωνική κριτική, ιστορία διαφορετικών βιωμάτων.

Η Γεωργία Πανάκια, η Μπελίνα Κορτότση και η Ειρήνη Χούμου πήραν τα τρία πρώτα βραβεία και η Εύα Γερομιχαλού, η Φωτεινή Χαμιδιελή και η Δήμητρα Μερζιεμεκίδου έλαβαν τιμητική διάκριση.Ο διαγωνισμός φωτογραφίας πραγματοποιήθηκε επίσης και στο facebook. Οι 5 φωτογραφίες που συγκέντρωσαν τα περισσότερα «like» ήταν του Χρίστου Μπισκίσμπη, της Πηνελόπης Καραματσούκη, της Λυδίας Τσακίρη, του Γιάννη Μπύρου και της Χριστίνας Σαλαρμή και παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης.Από την επιτροπή του διαγωνισμού επιλέχτηκαν και συμμετέχουν στην έκθεση: Ειρήνη Χούμου, Κατερίνα Αλέπα, Αθανασία Παπατζέλου, Κυριάκος Κατσα-ρέας, Αθανάσιος Αθανασιάδης, Ιωάννα Νίκα, Ανδρέας Βενιανάκης, Κυριακή Γκούμα, Ευαγγελία Κούση, Γεωργία Γρηγοριάδου, Στέλιος Αλευρόπουλος, Ζωή Λαδίκα, Σμαρώ Απαμπατλίδου, Σοφία Αρφανάκη, Μπελίνα Κορτότση, Αρετή Λιοδακάκη, Αναστασία Δεληγιάννη, Γεωργία Πανάκια, Φίλιππος Δεγί-δης, Σοφία Συμεωνίδου, Εύα Γερομιχαλού, Αθανασία Αργυριάδου, Βασίλειος Μαύρης, Φωτεινή Χαμιδιελή, Δήμητρα Μερζιεμεκίδου, Δήμητρα Kομνάρη.Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, Λ.Στρατού 2Α. Ανοικτά από Τρίτη έως Παρα-σκευή 17:30-19:30. Μέχρι τις 30 Μαρτίου. www.ift.gr, www.fkth.gr, https://www.facebook.com/events/320722354715910.

Θανάσης Ράπτης

Στο πλαίσιο της Εβδομάδας Γαλλοφωνίας, το ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ οργάνωσαν δια-γωνισμό φωτογραφίας για τα παραμύθια, επίσημο θέμα του Διαγωνισμού Γαλλοφωνίας 2013. Στο τέλος του διαγωνισμού, η επιτροπή -αποτελούμενη από εκπροσώπους του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Φωτογραφικού Κέντρου και του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης- επέλεξε τις 50 καλύτερες φωτογραφίες, που αποτελούν την έκθεση. Η Λουντιβίν Ντε Σουζά και η Λιζιάν Πονς, εκπρόσωποι του Γαλλικού Ινστιτούτου στη διοργάνωση, απάντησαν στις ερωτήσεις μας.

Λαχταριστά σουτζουκάκια στα κάρβουνα. Διαθέτουμε την μεγαλύτερη ποικιλία μαγειρευτών της πόλης. Κάθε

μέρα 40 φαγητά κατσαρόλας, όλα με την υπογραφή της καμμένης γωνιάς.

Καθαρά Δευτέρα ανοιχτά με ολα τα νηστήσιμα.25η Μαρτίου μπακαλιάρος σκορδαλιά.

Γεωργία Πανάκια


ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣΑφίξεις από τα Νότια…

Τρεις παραστάσεις από τα Νότια κάνουν “στάση” στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα από μια επιτυχημένη πορεία στην Αθήνα, Ο πατέρας του Αυγούστου Στρίντμπεργκ φιλοξενεί-ται στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ, το έργο Να ζει κανείς ή να μη ζει; του Νικ Γουίτμπι στο ΕΓΝΑΤΙΑ και στο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ το έργο του Τζον Πρίσλεϊ Ο επιθεωρητής έρχεται.

Αγώνας εξουσίαςΈνα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου Σουηδού δραμα-τουργού Αυγούστου Στρίντμπεργκ, γραμμένο το 1887, παρουσιάζει το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης. Στη σκηνή του ΑΘΗΝΑΙΟΝ παρακο-λουθούμε τη σύγκρουση ανάμεσα στον Ίλαρχο (Γιάννης Φέρτης) και

τη γυναίκα του Λάουρα (Μαρίνα Ψάλτη), με αφορμή το μέλλον της κόρης τους Βέρ-θας. Δεν πρόκειται για μια απλή συζυγική διαμάχη. Πρόκειται για έναν σκληρό και ανελέητο αγώνα εξουσίας ανάμεσα σε δύο ισχυρότατους αντιπάλους, το αρχέγονο θηλυκό ένστικτο και τη κατασκευασμένη ανδρική λογική. Μια απελπισμένη μονομα-χία, που εξαρθρώνει τα θεμέλια της οικογενειακής εστίας και προκαλεί τριγμούς σε ολόκληρη τη σαθρή κοινωνία που την περιβάλλει. Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι της Λίλλυς Μελεμέ και τους υπόλοιπους ρόλους ενσαρκώνουν οι Έρση Μαλικένζου, Φαίδωνας Καστρής, Δημήτρης Μυλωνάς, Ιου-λία Γεωργίου, Παναγιώτης Νάτσης.ΑΘΗΝΑΙΟΝ, Β. Όλγας 35. Πληροφορίες: 2310 832060.

Γέλιο εναντίον…τανκςΜια ξεκαρδιστική κωμωδία είναι το έργο του Νικ Γουίτμπι Να ζει κανείς ή να μη ζει;, που παρουσιάζεται από σήμερα στο θέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ, σε απόδοση και σκηνοθεσία των Μιχάλη Ρέππα-Θανάση Παπαθανασίου. Το έργο το γνωρίσαμε στον κινηματο-γράφο από τον Μελ Μπρουκς και εδώ παρουσιάζεται από ένα θίασο λαμπερών ηθο-ποιών: Κάτια Δανδουλάκη, Παύλος Χαϊκάλης, Κατιάνα Μπαλανίκα, Τάσος Κωστής, Σοφία Βογιατζάκη, Μάνος Παπαγιάννης, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Σπύρος Μερ-γιανός, Στέργιος Αντούλας, Διονύσης Κομνηνός. Η ιστορία μας μεταφέρει στην Πολωνία το 1941, επι γερμανικής κατοχής. Μια διάσημη ηθοποιός απατά τον άντρα της με έναν πολύ νεότερο της αντιστασιακό. Μια ερωτική φάρσα στήνεται στα παρασκήνια ενός θιάσου του μουσικού θεάτρου. Και, ενώ όλα δείχνουν αθώα, γίνονται επικίνδυνα όταν στα γρανάζια της φάρσας πιάνονται ένας Γερμανός στρατηγός μαζί με την αυστηρή γραμματέα του και τον ηλίθιο υπασπιστή του, μια διπλή κατάσκοπος και ο αμπιγιέρ της πρωταγωνίστριας. Τα όρια ανάμεσα στα στρατόπεδα των Πολωνών αντιστασιακών και των κατακτητών τους χάνονται...ΕΓΝΑΤΙΑ, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Πλ. Αγ. Σοφίας. Πληροφορίες: 2310 225172.

Η ατομική ευθύνηΤον χειμώνα του 1944 ο Τζων Πρίσλεϊ γράφει το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του Ο επιθεωρη-τής έρχεται, με σκοπό να μιλήσει σ’ έναν κόσμο που υποφέρει από τα δεινά μιας παγκόσμιας και ολέ-θριας σύρραξης, για το θέμα που βασανιστικά απασχολεί τον ίδιο και το θεωρεί θεμελιώδες: την ατομική ευθύνη. Το μήνυμά του είναι απλό: Δεν ζούμε μόνοι. Είμαστε μέλη μιας

κοινωνίας. Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον. Αυτός είναι ο καμβάς του έργου που κάνει πρεμιέρα στις 22 Μαρτίου στο ΑΡΙΣΤΟΤΕ-ΛΕΙΟΝ, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαλτινού, ο οποίος επίσης πρωταγωνιστεί, πλάι σ’ έναν μεγάλο θίασο. Μάλιστα για το ρόλο του επιθεωρητή επέλεξε τον Οδυσσέα Παπα-σπηλιόπουλο, ένα νεαρότερο ηλικιακά πρόσωπο απ’ αυτό που προβλέπει το έργο.Ο συγγραφέας, τοποθετεί το έργο του στο 1912, δυο χρόνια πριν την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια μεγαλοαστική οικογένεια γιορτάζει τους αρραβώνες της κόρης και ο πατέρας βρίσκει την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει υπέρ της βεβαιό-τητάς του πως «κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει τη δουλειά του και τον εαυτό του». Ο ερχομός ενός επιθεωρητή της αστυνομίας, που ερευνά για το θάνατο μιας φτω-χής κοπέλας, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα, εκθέτοντας την ενοχή κάθε μέλους της οικογένειας απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Επι σκηνής εμφανίζονται επίσης οι Κερασία Σαμαρά, Μάνος Ζαχαράκος, Κώστας Βασαρδάνης, Ευτυχία Γιακουμή, Στάθης Νικολαΐδης. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ, Εθνικής Αμύνης 2. Πληροφορίες: 2310 262051.

Τη σελίδα του θεάτρου γράφει η Έλσα Σπυριδοπούλου

θέατρο

ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟΟ «δράκος» από το βιβλίο στη σκηνή

Το 2011 το βιβλίο του Θωμά Κορο-βίνη Ο γύρος του θανάτου κέρδισε το Κρατικό Βρα-βείο Μυθιστο-ρήματος. Τώρα μεταφέρεται για πρώτη φορά επι σκηνής από το

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστο-ράκη.Η παράσταση, που κάνει πρεμιέρα στις 29 Μαρτίου στο ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, έχει ως κεντρικό θέμα την υπόθεση του Αριστείδη Παγκρα-τίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου».Εννέα πρόσωπα που συνδέονται με τον Παγκρατίδη, εξομολογού-νται τη ζωή τους: ο συμμαθητής και φίλος του, η πλύστρα φίλη της μητέρας του, ο παρακρατικός γείτονας, ένας χωροφύλακας δημο-κρατικών φρονημάτων, ο δοσίλογος περιπτεράς, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του στον Γύρο του θανάτου και δύο περιστασιακοί του έρωτες, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγου-δίστρια. Όλοι τους, καταθέτοντας τη θέση και τη στάση τους για τη δική τους ζωή, φωτίζουν τις σκοτεινές πτυχές της τραγικής προσω-πικότητας του νεαρού Αριστείδη. Συνάμα μεταφέρουν την κοινωνι-κοπολιτική ατμόσφαιρα που διαμορφώθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά την κατοχή και τον εμφύλιο. Τους ρόλους ενσαρκώνουν οι Βασίλης Ευταξόπουλος, Ρούλα Παντελίδου, Κατερίνα Γιαμαλή, Αννέτα Κορτσαρίδου, Βασίλης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Κολοβός, Βασίλης Σεϊμένης, Κώστας Ίτσιος, Γιάννης Σιαμσιάρης, Φωτεινή Μπαξεβάνη, ενώ παίζει πιάνο επί σκηνής ο μουσικός Παναγιώτης Μπάρλας.Βασιλικό Θέατρο, πλατεία Λευκού Πύργου. Πληροφορίες: 2315 200200.


θέατρο

Ο σκηνοθέτης, ένα κενό, ένα άλλο πρόσωπο, μια άλλη ταινία και η Θεα-τρική Έρευνα - Θέατρο Αναζήτησης Θεσσαλονίκης. Στην κουβέντα που ακολουθεί διαφαίνεται ότι το έργο Πίσω από τις Κλειστές Πόρτες έχει έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έχει χιούμορ, φωτεινό και... μαύρο! Έχει σασπένς και ανατροπές. Έχει πολλές αναφορές στην 7η Τέχνη. Έχει αναπάντεχο τέλος! Είναι, ίσως, μια απολογιστική απολογία.

Έχετε συνδυάσει ξανά θέατρο και σινεμά;Είναι το τρίτο θεατρικό μου έργο, που περιστρέφεται γύρω από τον κινημα-τογράφο. Αρχή πριν 15 χρόνια και βάλε, με Τα πρώτα γυρίσματα του Ζορζ Μελιές, στο ατελιέ λήψεων του Μοντρέιγ Σου Μπουά. Ο Μελιές αισθά-νεται ότι χάνει το παιχνίδι κι έρχονται οι αδερφοί Πατέ, σταλμένοι από τον Τόμας Έντισον, να του προσφέρουν βοήθεια... αλλά στην πραγματικότητα να τον υπο-νομεύσουν για να τον καταστρέψουν ολοσχερώς!Το δεύτερο ήταν Οι θαυμαστοί γάμοι της Φωτογραφίας-Εικόνας και του Κινηματο-γράφου, μια αναδρομή από τη γέννηση του κινηματογράφου ως τις μέρες μας. Μέσα από μια προσωποποίηση. Από τη μια η Φωτογραφία-Εικόνα βουβή αμί-λητη, από την άλλη ο Κινηματογράφος, που έρχεται, την ερωτεύεται και θέλει να την πάρει, αλλά μπαίνει στη μέση η κακιά Τηλεόραση. Τώρα είναι η τρίτη μου βουτιά. Ένα έργο που υπογράφουμε μαζί με τη Νατάσα Κοντελετζίδου, όπου ο κινηματογρά-φος μπαίνει μέσα στο θέατρο. Επειδή είμαστε στις πρόβες και σκηνοθετώ-πρωταγωνιστώ ταυτόχρονα, δεν έχω ακόμη απόλυτη αίσθηση του θεατή.

Είναι συγκεκριμένος ο σκηνοθέτης σε κρίση που βλέπουμε στο έργο; Προσπάθησα να το αφήσω πιο ανοιχτό. Ταρκόφσκι; Φελίνι; Βέντερς; [Γούντι Άλεν; Μπέργκμαν; Ντε Πάλμα;] Δεν γινό-ταν όμως να είναι Έλληνας σκηνοθέτης. Αν εξαιρέσουμε τον Θόδωρο Αγγελό-πουλο, δεν έχουμε αυτή τη στιγμή διε-θνούς κύρους σκηνοθέτη, που ξαφνικά θα μπορούσε να βρεθεί στο Παρίσι, να κάνει οντισιόν για την καινούργια του ταινία και να τρέχουνε οι κοπελίτσες να παίξουν σ’ αυτήν!

Γιατί στο Παρίσι;Γιατί νομίζω η μόνη ευρωπαϊκή, πραγ-ματικά ανταγωνιστική, δύναμη απέναντι στο Χόλιγουντ είναι ο γαλλικός κινηματο-γράφος (και μετά ο αγγλικός). Οι μόνοι που μπορούν να κάνουν καλό σινεμά και ταυτόχρονα να έχουν εμπορική επιτυχία.

Γιατί στο Θέατρο ΟΡΑ (Αντωνίου Καμάρα 3);Μου έκανε πολύ ως χώρος. Είχα δει αρκετές θεατρικές σκηνές πριν απ’ αυτόν. Η μεταφορά ενός δοκιμαστι-κού πλατό, με κάμερες, με ρεφλεκτέρ, με προβολείς κ.τ.λ. (με την πολύτιμη βοήθεια από την n-orasis) ταίριαζε να

στηθεί εκεί. Δεύτερος λόγος ότι ο σκη-νοθέτης-πρωταγωνιστής δεν πολυφαί-νεται, ιδιαίτερα στο 1ο μέρος. Η κόγχη που έχει η σκηνή του Θεάτρου ΟΡΑ με βόλευε αφάνταστα. Μπορεί ενδόμυχα να ήθελα μια “πατροπαράδοτη ιταλική σκηνή”, αλλά δεν μου κόλλαγε. Δεν μου έβγαινε. Αυτά που έχω στο μυαλό μου δεν ταιριάζουν σε σκηνή τετράγωνη σαν κουτί. Πρέπει να έχει πιο ελεύθερη δομή ως αίθουσα και ως χώρος. Υπάρχει και μια πολύ φιλική σχέση με τα παιδιά του ΟΡΑ. Ο Δαμιανός Κωνστα-ντινίδης, η Μαίρη Μωραϊτοπούλου και η Αφροδίτη Ιωαννίδου είναι πολύ καλοί φίλοι και χρόνια λέγαμε να συνεργα-στούμε. Οπότε... να που ήρθε η ώρα!

Στο 2ο μέρος το έργο μεταμορφώ-νεται! Μου θυμίζει Μπέργκμαν και Μετά την πρόβα...Ναι. Όταν το γράφαμε θέλαμε να υπάρ-ξουν συγκριτικά αυτά τα δυο πράγματα. Ο Μπέργκμαν το πήγαινε αλλού κι εγώ τελείως αλλού. Αυτού δεν του βγαίνουν οι εφιάλτες του παρελθόντος, ενώ εδώ, Πίσω από τις Κλειστές Πόρτες, υπάρχει έντονο το παρελθόν. Μπορεί να απω-θείται αλλά είναι πάντοτε παρών. Στην καθημερινότητά μας. Εμείς που το δουλέψαμε το αγαπήσαμε. Όλοι οι ηθοποιοί -πλην εμού- είναι νέοι και τους δίνεται η ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο και τις ικανότητές τους μέσα από πολλαπλούς ρόλους. Δεν ήθελα να είμαι εγώ στο προσκήνιο, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Ήθελα να δώσω βήμα για αξιόλογες ερμηνείες από νέους.

Η αναφορά στο ιταλικό παρελθόν του σκηνοθέτη είναι Ροσελίνι;Σαφώς είναι και Ροσελίνι. Δεν χαρτο-γραφώ όμως έναν σκηνοθέτη. Πήρα στοιχεία από πολλούς για να πλάσω αυτήν την προσωπικότητα. Στα 52 του χρόνια, ο σκηνοθέτης μου αισθάνεται ένα εσωτερικό κενό! [οκτώμιση;] Ο λόγος που επιχειρεί μια καινούργια ται-νία αποκαλύπτεται μόνο στο 2ο μέρος... Άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι στο πρώτο μέρος, εκτός από αθέατος, παρα-μένει μυστηριώδης άγνωστος. Βλέπουμε κυρίως αυτά που φαντασιώνονται οι

Αχιλλέας Ψαλτόπουλος πίσω από τις κλειστές πόρτες

Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη

κοπέλες σε σχέση μ’ αυτόν. Στο δεύτερο κομμάτι φαίνεται ποιος πραγ-ματικά είναι, ποια τα τραύματά του, ποιες οι επιδιώξεις του και τι θέλει να ζήσει. Εκεί με γοήτευε και με γοητεύει η ευκολία που γίνονται ειδύλλια, γάμοι, χωρισμοί, διαζύγια στο χώρο του διεθνούς -κυρίως- κινηματογρά-φου. Κάποτε και κάπου, μέσα σε όλον αυτόν τον αχταρμά, υπάρχει ένας μεγάλος έρωτας, ο οποίος δεν ευοδώνεται. “Μα γιατί;” αναρωτιέμαι. “Τι άραγε διέλυσε τη σχέση του σκηνοθέτη με τη Λάουρα Σαλβατόρι;”...

Η αμερικάνικη περίοδός του γιατί είναι απαξιωμένη;Είναι μια πολύ μικρή σπόντα για τον Φριτζ Λανγκ. Ο οποίος πήγε, γύρισε και ξαναγύρισε στην Ευρώπη. Και ούτε καν ήθελε να έχει σχέση “με τη γενιά των αρουραίων”, όπως έλεγε τους Αμερικανούς. Δεν είναι τόσο απαξιωμένη, απλά δεν τις έχουνε δει στην Ευρώπη, υποτίθεται. Η ηρω-ίδα πρόσφατα είδε στην Ταινιοθήκη Το κορίτσι με το περιστέρι [Πικάσο 1901]. Είναι ένας φανταστικός τίτλος φυσικά. Αν και μέσα στο μυαλό μου βρίσκεται ο Ζορζ Φρανζί (Μάτια χωρίς πρόσωπο).

*οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Φραγκούλη


Τα live της εβδομάδας

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου, αν μένετε ανατολικά, το Θέατρο ΚΑΠΠΑ στην Παραλία της Περαίας οργανώνει συναυλία στις 21:00, με εισιτήριο 5 ευρώ, με το Duo Terpsis (φλάουτο Νίκος Ζήσης και κιθάρα Ευαγγελία Παράσχου). Στο θέατρο ΒΕΡΓΙΝΑ του Regency Casino, στις 22:00, με εισιτήριο 8 ευρώ, η Ευρυδίκη ερμηνεύει τα προσω-πικά της αγαπημένα κομμάτια. Στο κέντρο της πόλης, στο ΓΑΙΑ LIVE, οργανώνεται στις 21:00, με είσοδο 3 ευρώ, το Indie Fest vol. ΙΙ, όπου θα εμφανιστούν τρία νέα και υποσχόμενα ονόματα της indie σκηνής της πόλης: The Rundays, Sonic Rage και Laissez Faire, ενώ θα ακολουθήσει dj πάρτυ από τους Bright Side. Στο ΞΕΦΩΤΟ, η Φωτεινή Βελεσιώτου στις 23:00, με αντίτιμο 10 ευρώ, θα ερμηνεύσει ρεμπέτικα, λαϊκά και έντεχνα. Στα δυτικά, στο BLOCK33, στις 21:00 και με 8 ευρώ, οι Koza Mostra θα παρουσιάσουν το άλμπουμ τους Keep up the rhythm, με τη φιλική συμμετοχή του Αγάθωνα και του Big Shine.Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ανατολικά, εκτός από το Μπλε ταξίδι της Ευρυδίκης, μπορεί κανείς να ακούσει τη σπουδαία Ελένη Βιτάλη στο LOVE CASUAL LIVING στις 22:30, με εισιτήριο 10 ευρώ. Στο κέντρο της πόλης, στα Λαδάδικα, το ΞΕΦΩΤΟ παρουσιάζει στις 23:00, με 10 ευρώ, τη σπουδαία (αλλά παραγνωρισμένη) Βούλα Σαββίδη και το ΓΑΙΑ LIVE στις 22:00, με 5 ευρώ, αγνό ψυχωμένο garage punk από τους Social End Products και τους Frantic Five. Λίγο πιο πάνω, στην Πλατεία Αντιγονιδών και στο χώρο τέχνης SOURLIBOOM, θα παρουσιαστεί στις 21:00, με εισιτήριο 8 ευρώ (5 για φοιτητές και ανέργους) η μουσική παράσταση Cinema Paradiso με τον Γιάννη Σαββίδη στο βιολί και τη Βαλέρια Χαριτίδου στο πιάνο. Δυτικά στο STAGE στις 22:30 (εισιτήριο 15 ευρώ) ανεβαίνει το Μαζί αυτοσχεδιάζουμε, με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Μίλτο Πασχαλίδη, Δήμητρα Παπίου, Δημήτρη Σταρόβα και Opera Chaotique. Επίσης, ο Χρήστος Θηβαίος εμφανίζεται με τους Mr. Highway Band στο CLUB ΜΥΛΟΥ στις 22:30, με εισιτήριο από 6 έως και 12 ευρώ.Την Κυριακή 24 Μαρτίου, εκτός από τη Βιτάλη (με εισιτήριο 5 ευρώ αυτή τη μέρα), ανατολικά εμφανίζεται μαζί με τους Kazoo στο THEA ROCKBAR στους Νέους Επι-βάτες στις 21:00, με είσοδο 10 ευρώ, ο Λάκης Παπαδόπουλος (με τα Ψηλά Ρεβέρ). Την ίδια ώρα, και με είσοδο 7 ευρώ, εμφανίζονται στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αδελφοί Πρατσινάκη 5.Την Τρίτη 26 Μαρτίου, οι Fanela Rige παίζουν στις 22:00 στο PICADILLY, ενώ την ίδια ώρα στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ εμφανίζονται οι Psychic Ills με τους This Is Nowhere (εισιτήριο 12-15 ευρώ). Στο LOVE CASUAL LIVING επίσης, μπορείτε με 15 ευρώ να δείτε και να ακούσετε, αν δεν το έχετε κάνει ακόμα, τους Puressence σε ένα ακουστικό σετ. Την Τετάρτη 27 Μαρτίου, αλλά και την επομένη, από τις 21:00 και μετά, μπορείτε με 19 ευρώ να δειπνήσετε υπό τους ήχους της πιανιστικής μονομαχίας των Γρηγόρη Σιμαδόπουλου και Χρήστου Δίγκα και της φωνής της Ελευθερίας Μυτυλιού στο ALFREDO’S GRAND DINING.Την Πέμπτη 28 Μαρτίου η μοναδική -πλην όμως εξαιρετική- επιλογή είναι αυτή του Δημήτρη Ζερβουδάκη και της Σοφίας Γεωργαντζή στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ στις 21:00, με εισιτήριο 10 ευρώ. Καλή ακρόαση, ό, τι κι αν επιλέξετε!

Τη σελίδα της μουσικής γράφει η Μαριάννα Βασιλείου

μουσική

NEON(Inner Ear, 2012)

Ο Καρυωτάκης έχει σταθεί τυχε-ρός στη μελοποί-ησή του. Ας ανα-φέρω ενδεικτικά και μόνο τα της Λένας Πλάτωνος, την του Βασίλη Παπακωνσταντί-νου, το από τα Μωρά στη Φωτιά, το από τα Διάφανα Κρίνα, τα από τα Υπόγεια Ρεύματα. Τι παραπάνω δίνουν οι ΝΕΟΝ σε αυτόν το δίσκο (με τίτλο μια φράση από το αποχαιρετιστήριο σημείωμα του Καρυωτάκη) με τα δέκα μελοποιημένα ποιήματα του αυτόχειρα ποιητή;Ακουστικά και φυσικά όργανα. Ατμοσφαιρικά ηχοτοπία, διαποτι-σμένα από μια υποβόσκουσα αίσθηση απειλής. Αποστασιοποιη-μένες ερμηνείες από τα έγκατα της ψυχής του Αλέξανδρου-The Boy-Βούλγαρη στον (το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου) και στην . Η Ελένη-Etten-Τζαβάρα, αερικό και ψίθυρος μιας ζωής που φεύγει στη , στο και στο . Ένας Βαγγέλης Στρατηγάκος να ψάλλει σχεδόν, σαν να προσεύχεται, το . Ο Γιάννης-Lolek-Αναγνωστάτος, αργόσυρτος, χαμηλόφωνος και παραδομένος στη μικρότητα που περιγράφεται στο και στη μελαγχολία της . Ο Byron των NEON, τέλος, εκτός από τα δεύτερα φωνητικά στην , απευθύνει μια κιθα-ριστική μπαλάντα και δημιουργεί απόκοσμα . Για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα, πολύ μελάνι έχει χυθεί για την απαισιοδοξία και τη μελαγχολία, ακόμα για τη σκωπτικότητα και την ειρωνεία των ποιημάτων του. Λίγοι όμως έχουν εστιάσει στην υπαρξιακή αγωνία που αποπνέει η ποίηση του Καρυωτάκη. Αυτό είναι το κάτι παραπάνω που μας προσφέρουν οι ΝΕΟΝ -και είμαι σίγουρη ότι και ο ποιητής ο ίδιος θα συμφωνούσε...

Χρήστος Θηβαίος

Βούλα Σαββίδη


Πώς περνάς τη μέρα σου συνήθως;Υπήρξε μια μεγάλη περίοδος που λόγω υπο-χρεώσεων δεν όριζα εγώ την καθημερινό-τητά μου. Αυτό με αποσυντόνιζε λίγο, γιατί θέλω να έχω τη στάση του παρατηρητή στα πράγματα. Δεν μου αρέσει ο πρωταθλητι-σμός στην τέχνη. Δεν θα θυσίαζα το χαβαλέ και την παρέα μου για τη δουλειά και γι’ αυτό δεν έχω παίξει ποτέ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, παρότι είχα προτάσεις. Προτίμησα να τις απορρίψω, γιατί όλο αυτό έχει ένα κόστος.

Λειτουργείς και τώρα έτσι;Ναι, συνεχίζω αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν είναι όπως πριν. Εγώ όμως θέλω να έχω αυτή την «πολυτέλεια». Να μπορώ να αφιερώσω χρόνο στην κόρη μου, στους φίλους μου και στον εαυτό μου. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες όμως. Ο κόσμος γνωρίζει έναν καλλιτέχνη μέσα από το έργο του και υποσυνείδητα του δημιουργείται μια ανάγκη να ταυτίσει το δημιουργό με το έργο του. Πολλές φορές όμως δεν είναι έτσι. Είναι μια παγίδα αυτή. Θα πρέπει να το έχει υπόψη του ο κόσμος αυτό!

Μπορεί δηλαδή κάποιος να υποδύεται ένα ρόλο όταν γράφει κάτι που αγγίζει τον κόσμο; Να μην είναι ειλικρινής; Και βέβαια μπορεί. Και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις. Τουλάχιστον στο χώρο που κινούμαι εγώ...

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό οφείλεται στο ότι οι καλλιτέχνες είστε «κάπως»; Έχετε δηλαδή μια άλλη λογική;Η αλήθεια είναι ότι είμαστε λίγο στον κόσμο μας. Όμως ξέρεις τι συμβαίνει; Όταν κάνει κάποιος επιτυχία, κανείς δεν του λέει όχι σε τίποτα. Αν είσαι λίγο επιρρεπής, μετά από λίγο καιρό ξεχνάς την εκδοχή ότι μπορεί να κάνεις λάθος ή ότι έχεις άδικο σε κάτι. Εμένα με ενοχλεί πολύ αυτό, όμως συμβαί-νει συχνά.

Ας μιλήσουμε για μουσική. Πώς γνωρι-στήκατε εσείς οι δύο;Η μουσική με γοήτευε πάντα. Άκουγα πολύ μουσική, όμως φαίνεται ότι υπήρχε και στο DNA μου. Ο πατέρας μου ήταν επαγγελ-ματίας μουσικός και η μητέρα μου επίσης ταλαντούχα, παρόλο που δεν ασχολήθηκε ποτέ. Όταν ήμουν 13 ετών, αντάλλαξα με ένα γείτονά μου ένα όργανο γυμναστικής που είχα εγώ με την κιθάρα του. Και διαπί-στωσα ότι είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Έπεισα τη μητέρα μου και μου αγόρασε μια κιθάρα και έπαιζα με μια χορδή. Να φανταστείς ότι τότε δεν ήξερα καν τι ρόλο έπαιζαν τα υπόλοιπα «σύρματα», όπως τα έλεγα εγώ. Ήρθε κάποια στιγμή ένας φίλος μεγαλύτερος από μένα, που έλειπε καιρό, και όταν έπαιξε ένα λα μινόρε και άκουσα πολυφωνία, μαγεύτηκα. Από τότε άρχισα να παίζω. Έπειτα πήγα να αντικαταστήσω ένα φίλο που έπαιζε σε ένα μπουζουξίδικο στη Χαλάστρα για να δώσει εξετάσεις και τελικά έμεινα να παίζω εκεί δύο χρόνια και έτσι πήρα το δρόμο του λαϊκού.

Το λαϊκό το αγάπησες;Ναι, πολύ. Το αγαπώ ακόμα και σήμερα. Ακούω όλων των ειδών τις μουσικές, εκτός από αυτές που είναι ανούσιες. Είμαι της πολυχρωμίας.

Να τις «παντρέψεις» μεταξύ τους μπορείς;Ναι, μπορώ. Η μουσική έχει να κάνει με τη διάθεση. Εξαρτάται κατά πολύ από το τι θα σε συγκινήσει.

Και πώς γίνεται το αλισβερίσι με το χιού-μορ;Δεν ξέρω να σου πω. Απλώς μου βγαίνει. Στο μεταξύ έχω και άλλη πλευρά. Έχω μερικά κομμάτια που είναι πολύ σοβαρά και ντρέ-πομαι να τα πω.

Γιατί; Δεν το έχεις κάνει ποτέ;Δεν ξέρω γιατί. Απλά δεν έκανα ποτέ.

Πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσεις σε ένα πρόγραμμα την καλή μουσική με το καλό χιούμορ και να δώσεις ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και όχι απλώς να γίνει χαβαλέ;Έχει να κάνει με το πόσο καλός μουσικός είσαι. Εγώ είμαι καλός μουσικός και δεν το λέω αυτό για να περιαυτολογήσω. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι κακό μου-σικά. Ακόμη και τα χιουμοριστικά κομμάτια μου έχουν ένα υπόβαθρο, που κάποιος που ξέρει από μουσική θα το καταλάβει. Οπότε νομίζω ότι αφού το βασικό μέρος -δηλαδή η μουσική- είναι εντάξει, όλα τα υπόλοιπα προστίθενται και ακολουθούν.

Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει αυτό που λέμε έμπνευση; Υπάρχουν στιγμές που έχεις έμπνευση;Ναι, βέβαια, συνήθως όταν οδηγώ. Η δημι-ουργία είναι όμως κάτι αόριστο. Δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα σε βρει...

Η σχέση σου με τη σιωπή ποια είναι;Καμία σχέση δεν έχω. Το κουμπί mute έχει χαλάσει.

Στην πορεία σου, υπήρξε κάποιος που για σένα ήταν δάσκαλος;Πρακτικά ο Άγγελος ο Σκορδίλης στην κιθάρα. Από εκεί και πέρα, έχω γνωρίσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και έχω πάρει πολλά από αυτούς. Είναι μεγάλο κέρ-δος αυτό. Είναι τύχη.

Από τη ζωή σου είσαι ευχαριστημένος; Είναι όπως την ονειρεύτηκες;Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Κάνω πράγ-ματα που με ευχαριστούν και ζω μέσα από αυτά. Άλλωστε δεν έχω βλέψεις για την πρώτη θέση. Αν έπρεπε να σκεφτώ κάτι λίγο περισσότερο, θα σκεφτόμουν το πώς να χει-ριστώ λίγο καλύτερα τις καταστάσεις, ώστε να μην αναγκάζομαι να κάνω εκπτώσεις σε μερικά πράγματα, στα οποία αναγκαστικά όλοι κάνουμε -δεδομένων των συνθηκών.

Φτάσαμε στην παράσταση στο STAGE. Τι μας έχετε ετοιμάσει αυτή τη φορά;Είναι η συνέχεια της παράστασης που παί-ζαμε όλο το χειμώνα στο ΖΥΓΟ στην Αθήνα. Για να το θέσω χονδρικά, όταν βαριέται ο κόσμος, βγαίνω εγώ και βάζω τα πράγματα στη θέση τους. Με τον Λαυρέντη παίζουμε τόσα χρόνια τώρα. Κάνουμε διάφορες παραλλαγές. Πέρσι ήταν με τον Στόκα και με τον Πασχαλίδη, φέτος έφυγε ο Στόκας και ήρθε η Παπίου. Νομίζω πως το συγκε-κριμένο πρόγραμμα είναι καλύτερο από κάθε άλλη φορά.

μουσική

Δημήτρης Σταρόβας Ακούω όλων των ειδών τις μουσικές... εκτός από τις ανούσιες!

Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι επαγγελματίας μουσικός (κιθάρα) από το 1976. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 10/4/1963. Έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στο συγκρότημα Άγαμοι Θύται και ευρέως γνωστός από τη συμμετοχή του στη τηλεοπτική σειρά Δέκα μικροί Μήτσοι. Έκτοτε, κάθε του εμφάνιση παίρνει διάσταση ουσιαστικής επικοινωνιακής έκρηξης με σχόλια, τραγούδια και γέλια από την μεριά όλων. Του ίδιου, των μουσικών και του κοινού. Τον Δημήτρη Σταρόβα μπορούμε να τον απολαύσουμε μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τη Δήμητρα Παπίου κάθε Σάββατο στο STAGE by night, σε μια παράσταση που βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό, πάντα με την καθοριστική συμμετοχή του κοινού. Το πρόγραμμα αρχίζει στις 22:30 και η τιμή του εισιτηρίου έχει οριστεί στα 15 ευρώ, με ποτό στο μπαρ.


βιβλίο

Δέκα άνθρωποι συγκεντρώνονται στο άγνωστο νησί Ίσλα Μπόα για να λάβουν μέρος σε ένα τηλεπαιχνίδι. Απομονωμένοι απ’ τον πολιτι-σμό, με το δικό του ένοχο παρελθόν στο βιογραφικό του ο καθένας, πρωταγωνιστούν σ’ ένα παιγνίδι συμβίωσης, προσπαθώντας να συμ-βιβάσουν ανάγκες, θρησκευτικές αντιλήψεις και συνήθειες, καθώς το περιβάλλον του νησιού μάχεται να τους καταβάλει. Ο αρχικός παρά-δεισος μετατρέπεται σταδιακά σε κόλαση. Το ερώτημα είναι ποιος θα υπερισχύσει; Η συλλογικότητα ή η βαρβαρότητα του ατόμου; Οι βεβαιότητες του καθενός ή η απόλυτη αβεβαιότητα;Το βιβλίο Ίσλα Μπόα του Χρήστου Αστερίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, είναι γεμάτο δράση, ένταση, ελπίδες και από-γνωση. Η ιστορία μοιάζει να συνδυάζει κάτι ανάμεσα σε τηλεπαιχνίδι του στυλ Survivor και στις περιπέτειες του Ροβινσώνα Κρούσου. Είναι όμως και άκρως επίκαιρη, καθώς τα πρόσωπα που συναντάμε και οι αντιδράσεις τους ταιριάζουν σε όσα ζούμε εδώ και καιρό στα… πολι-τισμένα περιβάλλοντά μας. Ο Αστερίου θα έρθει στα τέλη Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη για να παρου-σιάσει το βιβλίο του. Την ίδια ώρα μεταφράζει το βιβλίο ενός Γερμα-νού ρομαντικού, κρατά σημειώσεις για ένα επόμενο βιβλίο και πριν λίγες μέρες επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ το προη-γούμενο βιβλίο του, Το ταξίδι του Ιάσονα Ρέμβη.Μέσα σε όλα αυτά μιλήσαμε μαζί του…

…για το «πείραμα» Η επιλογή του παιγνιδιού (που δεν είναι παρά ένα πείραμα συμβίω-σης) λειτουργεί ως τέχνασμα για να προσέλθουν στο νησί -τόπο ουδέ-τερο, χωρίς παρελθόν και πολιτισμό- 10 άνθρωποι από διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Το Ίσλα Μπόα μετατρέπεται σε θεατρική σκηνή, όπου ξετυλίγεται ένα σύγχρονο δράμα με κάθε λογής πρωταγωνιστές. Οι επιρροές, τόσο από τα λαϊκά τηλεοπτικά παιγνίδια τύπου Survivor όσο και από την παράδοση της νησιωτικής λογοτεχνίας (Ροβινσώνας Κρούσος, Ο άρχοντας των μυγών) είναι προφανείς, αν και το βιβλίο έχει άλλο προσανατολισμό και διαφορετική εξέλιξη.

Χρήστος Αστερίου Στεκόμαστε απροστάτευτοι ο ένας απέναντι στον άλλο

Συνέντευξη στην Έλσα Σπυριδοπούλου

…για την «ελληνικότητα» της γραφήςΗ έννοια της ελληνικότητας στη γραφή είναι μάλλον συνυφασμένη με την εσωτερικότητα και την εσωστρέφεια. Υπό αυτή την οπτική, το βιβλίο πράγματι είναι διαφορετικό. Από την άλλη, η έννοια «ελληνικό» αρχίζει να επα-ναπροσδιορίζεται από μια σειρά νεότερων συγγραφέων. Τον επαναπροσδιορισμό τον επιβάλλουν οι εποχές, τα διαβάσματα, οι εξελίξεις. Απ’ αυτή την άποψη θεωρώ πως το Ίσλα Μπόα, ειδωμένο από μια άλλη σκο-πιά, είναι εξόχως ελληνικό βιβλίο.

…για το φόβο των ανθρώπωνΌλοι οι παίκτες συμμετέχουν στο Ίσλα Μπόα θεωρώντας πως ο πολιτισμός που φέρνουν από τις πατρίδες τους, οι θρησκείες, το παρελθόν και οι συνήθειές τους, είναι τόσο ισχυρά που θα τους κρατήσουν μακριά από κάθε βαρβαρότητα. Ο φόβος της ανατροπής, όμως, είναι παρών σε κάθε τους βήμα. Όταν τα πράγματα στραβώνουν κι αρχίζει ο αγώνας για την επιβίωση, οι άνθρωποι αυτοί καλού-νται να περάσουν ένα τεστ αντοχής. Άλλοι τα καταφέρνουν περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, όπως γίνεται δηλαδή σ’ όλες τις κοινωνίες.

…για τις βεβαιότητές μαςΗ κατάσταση, όπως περιγράφεται στο βιβλίο, μοιάζει αρκετά με όσα ζούμε σήμερα, τώρα που καταρρέουν οι βεβαιότητες και στεκόμαστε απροστάτευ-τοι ο ένας απέναντι στον άλλο. Τα όρια και οι αντιστάσεις μας δοκιμάζονται καθημερινά. Δεν ξέρω αν υπάρχει έξοδος διαφυγής. Σημαντικότερο θα ήταν να παλέψουμε την κατάσταση και να μην παραιτηθούμε εξ’ αρχής φυγομα-χώντας. Δεν είναι καθόλου εύκολο κάτι τέτοιο. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως -ειδικά για τη δική μας γενιά- αυτή εδώ είναι η πρώτη μεγάλη κρίση που βιώ-νουμε, όταν όλες οι προηγούμενες είχαν βιώματα από κάθε λογής πολέμους.

…για τη συμβίωσή μαςΗ πρόκληση της συμβίωσης έγινε πάλι επίκαιρη. Η ανάγκη μάς μαθαίνει να μοιραζόμαστε, να χτυπάμε πόρτες, να μιλάμε στον διπλανό. Ίσως να μη χρει-αζόμαστε εν τέλει παραδείσους, αλλά μόνο την αλήθεια. Κάθε καταστροφή σημαίνει και επανεκκίνηση. Ευκαιρία να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αριστοτέλους 7). Την Παρασκευή 29 Μαρτίου στις 7 μ.μ., παρουσιάζεται το βιβλίο του Χρήστου Αστερίου «Ίσλα Μπόα». Θα μιλή-σουν η καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ Λίζυ Τσιριμώκου και η συγγραφέας Κάλλια Παπαδάκη.


φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ HYDE PARK / ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ / PASSION / ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ / A MAN’S RAVE / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ HYDE PARK (HYDE PARK ON HUDSON)Σκηνοθεσία: Ρότζερ Μισέλ Παίζουν: Μπιλ Μάρεϊ, Λόρα Λίνεϊ, Ολίβια Γουί-λιαμς, Σάμιουελ Γουέστ, Ολίβια Κόλμαν Διάρκεια: 94’

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Τι πιο απλό από ένα γραμματόσημο. Ανάλαφρο στο ελάχιστο χαρτί του, υπάκουο στο σάλιο μας. Ταπεινό που είναι. Ένα θρόισμα του αέρα το παρα-σέρνει και είναι σύντομη η ζωή του, λήγει μαζί με τους τσαλακωμένους και ανοιχτούς φακέλους στους κάδους των αχρήστων. Κι όμως! Το ταπεινό δεν είναι απλό. Μπροστά στο μεγεθυντικό φακό το γραμματόσημο αποκαλύπτε-ται και ανθίζει. Γίνεται ένας περίτεχνος κόσμος, ζωγραφιστός, μελετημένος στις μύριες λεπτο-μέρειές του. Μια τοπιογραφία μακρινών χωρών άλλων ηπείρων, ένα πορτραίτο - μινιατούρα για παλιούς και νέους ηγεμόνες.Ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, 32ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αρεσκόταν να έχει στο γραφείο του μια συλλογή γραμματοσήμων. Όχι, δεν ήταν φιλοτελιστής. Μα ξεφυλλίζοντάς την και επ’ αφορμή, έβρισκε ευκαι-ρία να ανοίγει την κουβέντα σε όμορφες γυναίκες, ελπίζοντας πως θα κερδίσει και την ερωτική παρέα τους. Ή πάλι, με πρόφαση τη συλλογή του, έβρισκε κάποιες στιγμές ανάπαυλας από τα πιεστικά καθή-

κοντά του.Η ταινία μας αρκετές φορές θα δείξει αυτά τα γραμματόσημα του Ρούσβελτ, με την κάμερα να τα κοιτά μέσα από το μεγεθυντικό φακό του. Η ται-νία τους μοιάζει. Φαινομενικά είναι απλούστατη. Εξιστορεί τη διαμονή του Ρούσβελτ στην εξοχική του οικεία κάπου στην περιφέρεια της Νέας Υόρ-κης το καλοκαίρι του 1939. Διακοπές και νωχέλεια, βόλτες στους αγρούς με τα ασκέπαστα αυτοκίνητα παλιότερων εποχών. Διακοπές, δηλαδή ελάχιστα συμβάντα. Και ωστόσο, αν τα συμβάντα είναι ελάχιστα και νέα δεν υπάρχουνε – σύμφωνα με την περίφημη ρήση – τα καλοκαίρια, με τα χρώματα και τις αποχρώσεις που είναι γεμάτη η ταινία δείχνει πως σε κάτι τόσο μικρό μπορείς να παρατηρήσεις κάτι ευρύτερο, ακόμα και με αισθαντικό τον τρόπο.Η ραθυμία του μακρού καλοκαιριού παραπέμπει σε μια χώρα που ακόμα δεν έχει βγει από την κρίση του 1929. Οικονομική καχεξία, η ζέστη σημαίνει παράλυση και όλοι περιμένουν το πρώτο φθινοπω-ρινό αεράκι. Από παράλυση κυριολεκτική υποφέρει ο ίδιος ο Ρούσβελτ, άρρωστος παλιότερα από πολι-ομυελίτιδα. Θα τον δούμε να τον κουβαλούν αγκα-λιά οι βοηθοί του, να έρπεται σχεδόν από έπιπλο σε έπιπλο. Ο χαρισματικός ηγέτης με καλοκαιρινή ενδυμασία, απεκδυόμενος για λίγο των σεβάσμιων ρούχων της επίσημης πολιτικής, ανάπηρος, πιωμέ-νος, γοητευτικά βαριεστημένος. Θα δούμε επίσης μια σειρά από θερινές προσωπο-γραφίες. Η επίσημη σύζυγός του και οι ερωμένες

του, η επιβλητική μητέρα του και οι παρατρεχάμε-νοι. Υποσχόμενα κοντράστ των χαρακτήρων και μεταβλητές δυναμικές, που ωστόσο η ταινία μας – σκόπιμα κατά τη γνώμη μου – θα αναπτύξει μόνο ως ένα βαθμό, σαν κάποιον που αρχινάει κάτι και ύστερα μες τη νωχέλεια του καλοκαιριού το αφήνει ημιτελές. Τέλος, θα δούμε και τη σύντομη και άτυπη επί-σκεψη του βασιλιά Γεώργιου της Αγγλίας, ο οποίος αναζητά τη στήριξη των ΗΠΑ ενάντια στον Χίτλερ, στον παγκόσμιο πόλεμο που ετοιμάζεται να ξεκι-νήσει με τα πρώτα φθινοπωρινά αεράκια. Ξεχειλω-μένα πρωτόκολλα, η κόντρα των γιάνκηδων και της παλιάς αυτοκρατορίας εξαντλείται σε μια ταπετσα-ρία, ενώ ο τραυλός βασιλιάς και ο παραπληγικός πρόεδρος πίνουν και γελούν ανθρώπινα υπό το κίτρινο φως τον λαμπατέρ.Ο βασιλιάς θα φάει τελικά το χοτ ντογκ του, οι δημοσιογράφοι θα απαθανατίσουν, λίγο πιο πέρα αδιάφοροι θα θερίζουν οι θεριστές ελπίζοντας σε μια καλή σοδειά και λίγο αργότερα θα ξεσπάσει ο πόλεμος. Αυτή λοιπόν ήταν όλη και όλη η ταινία. Και όμως. Αν εξετάσει κανείς ένα γραμματόσημο από κοντά θα παρατηρήσει πως έχει χάρτινα δοντάκια. Δοντά-κια έχει και η ταινία, που δαγκώνουν, διηγούμενη μια εποχή που στο προσκήνιο δεν ήταν η προσω-πική ζωή των ηγετών, μα οι πράξεις τους και οι απο-φάσεις. Μια εποχή λιγότερου θεάματος και ηθικο-λογίας και περισσότερο πολιτικής πραγματικής και ιδεολογίας. Την πολιτική μπορούμε να την δούμε σε πολλά επί-πεδα. Σε επίπεδο εθνών ή σε επίπεδο τάξεων. Εδώ τη βλέπουμε σε επίπεδο προσώπων και μικρών σχέσεων. Φυσικά και η Αμερική συνέπραξε της Αγγλίας όχι λόγω ενός χοτ ντογκ που καταδέχτηκε να φάει ο μειλίχιος βασιλιάς, αλλά λόγω συμφερό-ντων μεγάλων και εκτιμήσεων γεωπολιτικών που θέλουν χιλιάδες σελίδες για να γραφτούν. Μα από την άλλη, και το πιο πολυσέλιδο γράμμα για να στα-λεί, του αρκεί ένα γραμματόσημο.Έτσι, η όμορφη ταινία μας μάς αφηγείται ένα γεγο-νός - υποσημείωση της πολιτικής ιστορίας, ακριβώς όπως τα γραμματόσημα αποτελούν μια υποσημεί-ωση στην ιστορία των επικοινωνιών. Αμφότερα πάντως και ενίοτε, δεν παύουν να είναι γοητευτικά, και όχι μόνο για τους συλλέκτες.

Αξιολόγηση: ****Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ //

www.nibblingthevisible.blogspot.com)


PASSIONΣκηνοθεσία: Μπράιαν Ντε ΠάλμαΠαίζουν: Ρέιτσελ Μακ Άνταμς, Νούμι Ράπας, Πολ Άντερσον, Κάρολιν Χέρφουρθ, Ράινερ ΜποκΔιάρκεια: 100’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2, VILLAGE COSMOS 7

Θα μπορούσε να λέγεται bad acting αλλά η εταιρία παραγω-γής προτίμησε το «Passion» μάλλον για εμπορικούς λόγους. Τι όμως πραγματικά κάνει το «Passion» να μην τιμά ούτε το όνομα ούτε και την ιδιότητά του;Η ξεκάθαρη πρόθεση του γερο-Ντε Πάλμα ήταν η δημιουργία μιας υπαινικτικής λεσβιακής περιπέτειας θρίλερ, ακριβώς όπως και η ταινία της οποίας

αποτελεί ριμέικ: «Η αντίζηλος» (Crime d’ amour, 2010) του Αλέν Κορνό. Το Βερολίνο στο φόντο δεν είναι ικανό να τιμήσει τον όρο menage a trois. Η αμηχανία δεν είναι ούτε μεθοδευμένη ούτε καθοδηγούμενη, το lesbian chic δεν γίνεται ποτέ lesbian shock κι όλοι ερμηνεύουν σαν να τους καθοδηγεί εκπαιδευτής τικ. Καμιά από τις δυο βασικές πρωταγωνίστριες δεν είναι τόσο βρωμόμο_νο (με το μπαρδόν) ικανό ώστε να προσφέρει έστω ένα bad movie we love, μια ταινία από εκείνες τις αξιαγάπητες αθλιότητες που μας προσέφερε απλόχερα η δεκαετία του ‘80. Η porn friendly μουσική επένδυση κάθε άλλο παρά... friendly είναι για το θεατή. Άστοχο το παιχνίδι με τις μάσκες όπως και η ιστορία με τη δίδυμη αδελφή που απλά επιβεβαιώνουν ότι ο Ντε Πάλμα ήθελε άπλα να κάνει ένα σόφτεξ πορνό που απευθύνεται σε μη σινεφίλ παππούδες. Τι κρίμα αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτός είναι ο δημιουργός του «Διχασμένου κορμιού».

Αξιολόγηση: •Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥΣκηνοθεσία: Αντώνης ΜποσκοϊτηςΔιάρκεια: 67’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Για την ίδια την Κατερίνα τη Γώγου δεν θα γράψω τίποτα. Όποιος περπάτησε, μέθυσε και ερωτεύτηκε με τους στίχους της, ξέρει.

Όποιος ένοιωσε την υπόκωφη κραυγή της θα τη νοιώθει για πάντα. Κι όταν νιώθεις έντονα, τα λόγια είναι φτωχά, περιττά αλλά και αδύναμα μπροστά στα αισθήματα. Για την ταινία του Αντώνη Μποσκοϊτη θα γράψω πολλά. Θα σου πω πως είναι ένα φιλμ φτιαγμένο με γνώση της κινηματογραφικότητας. Της γλώσσας και της αισθητικής του

κινηματογραφικού μέσου. Δηλαδή, βαθύτατα αντί-τηλεοπτικό ενώ οι παγίδες για να ολισθήσει ένα τέτοιου είδους ντοκιμαντέρ στην τηλεοπτική όσμωση είναι εξαιρετικά πολλές. Διότι ο βασικός σκελετός του φιλμ είναι μαρτυρίες και απόψεις ανθρώπων που μιλούν για έναν άλλον άνθρωπο μπροστά στην κάμερα. Αυτό από μόνο του είναι καρ-μανιόλα. Την οποία ο σκηνοθέτης αποφεύγει με δυο, τρία απλά πλην ευφυή τεχνάσματα που μαρτυρούν και αποδίδουν τη γνώση της κινηματογραφικής γλώσσας που λέγαμε. Μια σκηνογραφική επιλογή (το μαύρο πανί πίσω από τους συνεντευξιαζόμενους), μια φορμαλιστική επιλογή (το ασπρόμαυρο), μια σεναριακή (η θεατρική δραματοποίηση του «άλλου εαυτού» της Γώγου που απαγγέλλει ορισμένα εκ των ποιημάτων της). Οι εικόνες βγάζουν από μόνες τους μια βρώμικη ποιητικότητα κι αυτό όχι μόνο συνάδει με το πνεύμα και την ουσία της Γώγου αλλά, πρώτον, αποτελεί τεκμήριο για το πόσο ο δημιουργός αγαπά και νοιώθει το έργο της, δεύτερον, οδηγεί σε μια αισθητική απόλαυση κατά τη διάρκεια της θέασης και τρίτον, είναι κατόρθωμα αφού η ποιητικότητα σε τέτοιου είδους ντοκιμαντέρ μαρτυριών είναι κάτι σπάνιο. Στην αισθητική της ταινίας συμβάλλει τα μέγιστα η υπέροχη μουσική και ο αξιοθαύμαστος ρυθμός του μοντάζ. Ένα μαύρο ντοκιμαντέρ για μια κατάμαυρη καλλιτέχνιδα. Ένα φιλμ που δεν θα το σκεπάσουν οι εποχές όπως δεν σκέπασαν κι εκείνη.

Αξιολόγηση: *****Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ(LOS AMANTES PASAJEROS/I’M SO EXCITED)

Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ Παίζουν: Χαβιέ Καμαρά, Ραούλ Αρεμπάλο, Λόλα Ντουένιας, Χούγκο Σίλβα, Σεσίλια Ροθ, Κάρλος Αρέθες, Παθ Βέγκα, Μπλάνκα Σουάρεθ, Πενέλοπε Κρουζ, Αντόνιο ΜπαντέραςΔιάρκεια: 95’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&2, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10, VILLAGE COSMOS 3

Καλώς ήρθατε στο παρανοϊκό σύμπαν του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Του σκηνοθέτη που δε σταματά να προκαλεί αλλά ούτε και να γεννά ιδέες.Εδώ η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε ένα αεροπλάνο. Πρωτα-γωνιστικές φιγούρες είναι τρεις άνδρες αεροσυνοδοί (ομοφυ-λόφιλοι όλοι τους), οι δύο πιλότοι επίσης ομοφυλόφιλοι, και κάποιοι ετερόκλητοι επιβάτες. Μια διάσημη επαγγελματίας «αφέντρα», ένας μυστηριώδης τύπος που αποδεικνύεται πως είναι πληρωμένος δολοφόνος, ένας τύπος που καταζητείται για απάτες, ένας ηθοποιός διάσημος για τις κατακτήσεις του στο γυναικείο πληθυσμό κι ένα νιόπαντρο ζευγάρι. Το αεροπλάνο έχει απογειωθεί από τη Μαδρίτη με προορισμό την Πόλη του Μεξικού. Ένα ταξίδι που δε θα ολοκληρωθεί επειδή το αερο-πλάνο αντιμετωπίζει προβλήματα με το σύστημα προσγείω-σης και θα πρέπει να προσγειωθεί αναγκαστικά σε κάποιο ισπανικό αεροδρόμιο. Μέχρις ότου, όμως, πάρει άδεια για την προσγείωση, οι παράξενοι χαρακτήρες που προαναφέρονται, δημιουργούν μια σειρά από καταστάσεις αλμοδοβαρικού τύπου.Ετερόκλητοι χαρακτήρες, σε προσωπικές εξομολογήσεις μπρο-στά στην πιθανότητα του θανάτου. Ιστορίες που αποκαλύπτονται, μυστικά που έρχονται στο φως, άνθρωποι που είναι και δεν είναι αυτό που φαίνονται. Το πολύχρωμο, σουρεαλιστικό και τρελιάρικο σύμπαν του Πέδρο Αλμοδόβαρ, μέσα στον κλειστό χώρο ενός αεροπλάνου. Κωμικές καταστάσεις, ανθρώπινες εξομολογήσεις, κάποιες ανθρώπινες τρυφερές στιγμές κι ένα σχετικό σασπένς. Τολμηρός και προκλη-τικός ο Αλμοδόβαρ, νομίζω πως τούτη τη φορά το παράκανε με τους γκέι χαρακτήρες. Η ταινία έχει ένα καλό ρυθμό, βλέπεται ευχάριστα αλλά νομίζω πως ο μεγάλος Ισπανός σκηνοθέτης δεν βρίσκεται σε ιδιαίτερη φόρμα, και είναι προφανώς κατώτερος των προσδοκιών με βάση τις προηγούμενες ταινίες του.

Αξιολόγηση: **Στράτος Κερσανίδης

ταινίες

Το Νόστος προτείνει


ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ(END OF WATCH)Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ ΆγιερΠαίζουν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Μάικλ Πένια, Άννα Κέντρικ, Ναταλί Μαρτίνεζ, Αμέρικα Φεράρα, Κόντι ΧορνΔιάρκεια: 109’

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6, VILLAGE COSMOS 2(2η εβδομάδα)

Στην τρίτη του μόλις ταινία ως σκηνοθέτης ο Ντέι-βιντ Άγιερ καταγράφει τη ρουτίνα δυο αστυνομικών στο Λος Άντζελες. Πρώτο μέλημά του είναι να πετύχει την απόλυτη αληθοφάνεια. Η καταιγιστική δράση, που έχουμε συνηθίσει σε ται-νίες με ανάλογη θεματική,

παραμερίζεται χάριν μιας πιο πειστικής και ήπιων τόνων κινημα-τογραφικής ματιάς. Ο χαρακτήρας ντοκουμέντου, που θέλει να προσδώσει ο Άγιερ στην «Περιπολία», γίνεται εμφανής από το πρώτο λεπτό μέσα από τις κύριες σκηνοθετικές επιλογές: κάμερα στο χέρι και ασταθή πλάνα από υποκειμενική οπτική. Ας παραβλέ-ψουμε το γεγονός πως αυτό το κινηματογραφικό ύφος αποβαίνει αρκετά κουραστικό για το θεατή. Το κύριο, ίσως, μειονέκτημα της ταινίας είναι πως ο ρεαλισμός γίνεται αυτοσκοπός, ένας βωμός στον οποίο θυσιάζονται οι λοιπές αρετές που πρέπει να διακρίνουν ένα δημιούργημα. Ο ρεαλισμός δεν μπορεί από μόνος του να απο-τελέσει τον πυρήνα μιας ιστορίας, είναι απλώς ένας τρόπος για να τη διηγηθεί κανείς. Οι χαρακτήρες είναι ατελείς και δεν επιτρέπουν ψυχική ταύτιση περισσότερο από ότι ένας τυχαίος περαστικός σε κάποιο τηλεοπτικό ρεπορτάζ, παρά την πρόχειρη προσπάθεια του Άγιερ για το αντίθετο μέσα από τη βεβιασμένη αναφορά στην προσωπική ζωή των δύο πρωταγωνιστών. Ο κεντρικός μύθος απουσιάζει επίσης, καθώς βαρετά περιστατικά με χαλαρότατη σύνδεση -περιπολίες, συλλήψεις, έρευνες στα σπίτια- διαδέχονται το ένα το άλλο. Απογυμνωμένο από χαρακτήρες και αξιόλογη πλοκή το φιλμ δε γεννά κανένα ενδιαφέρον. Εξάλλου, δύσκολο είναι να αποδεχθεί κανείς την εξιδανικευμένη εικόνα που δίνεται για τους φρουρούς της τάξης, οι οποίοι πάντοτε δρουν με ηρωική αυταπάρνηση και επιδεικνύουν με πλατιά χαμόγελα τον οπλισμό τους. Η ταινία είναι σίγουρα διαφορετική από την πλειονότητα του είδους, όχι όμως και καλύτερη.

Αξιολόγηση: *Θοδωρής Τσομίδης

A MAN’S RAVEΣκηνοθεσία: Μαρσέλ ΜιχαλάρηςΔιάρκεια: 53’

ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Φωτορρυθμικά, ηχεία, καπνοί, ηλεκτρονικό beat, trance μουσική. Καλώς ήρθατε στο κρεοπωλείο του Στράτου Δρακούλη, του μάλλον πιο φευγάτου χασάπικου στην ελληνική επικράτεια. Το ντοκι-μαντέρ του Μαρσέλ Μιχαλάρη «A Man’s Rave» διαθέτει μία βασική και αξιομνημόνευτη αρετή. Τη «γλυκιά» και αβία-

στη κινηματογράφηση. Μέσα από όμορφα πλάνα και καδραρίσματα, καθώς και την αρμονική εναλλαγή της πρωτότυπης μουσικής (της Τάνιας Γιαννούλη) και των dance μουσικών κομματιών, το -ομολογουμένως πρωτότυπης θεματολογίας- αυτό ντοκιμαντέρ κατορθώνει δύο φαινομενικά απλά, αλλά εν τέλει πολύ σημαντικά πράγματα. Αρχικά να μεταδώσει στις εναρκτήριες στιγμές του μία ολίγον σουρεάλ ή ονειρώδη κατάσταση. Δεύτερον, να κάνει τη διαδοχή μεταξύ αναλύσεων για την trance μουσική και συμβου-λών για την καλή σπαλομπριζόλα να μοιάζει φυσιολογική και αναμενόμενη. Δυστυχώς, όμως, και μάλλον αναπόφευκτα, η άρτια και καλοκουρδισμένη κινηματογράφηση δεν είναι αρκετή για να μας κρατήσει αμείωτο και ζωντανό το ενδιαφέρον. Ο λόγος για τη σταδιακή απώλεια της προσοχής είναι μάλλον απλούστατος και δύσκολα μπορεί να βρεθεί αποτελεσματικό αντίδοτο. Το ζουμί της όλης ιστορίας εξατμίζεται σχετικά γρήγορα. Η ύπαρξη ενός κρεοπωλείου που οργανώνει dance parties με DJ’s και εξυπηρετεί πελάτες χορεύοντας techno και trance είναι όντως μία αξιοπρόσεκτη «καλτιά» στο urban σκηνικό. Είναι μία εύθυμη νότα, μία πληροφορία που γουστάρουμε να γνωρίζουμε, που μας προ-καλεί ένα ευδιάθετο χαμόγελο. Από εκεί και έπειτα όμως, δεν υπάρχουν στοιχεία και γεγονότα ικανά να μας συναρπάσουν και να μας καθηλώσουν. Εύλογα, η προσήλωσή μας ατονεί και φθίνει σταδιακά. Το σερβίρισμα είναι υψηλού επιπέδου, αλλά η μερίδα είναι μικρή. Θα περιμένουμε όμως το επόμενο πιάτο.

Αξιολόγηση: **Γιώργος Παπαδημητρίου

Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ(OLYMPUS HAS FALLEN)Σκηνοθεσία: Αντουάν ΦουκουάΠαίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Άαρον Έκχαρτ, Μόργκαν Φρίμαν, Ντίλαν ΜακΝτέρμοτ, Άσλεϊ Τζαντ, Μελίσα Λίο, Άντζελα Μπάσετ, Κόουλ Χάουζερ, Ράντα Μίτσελ, Ρικ ΓιουνΔιάρκεια: 120’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 9&11, VILLAGE COSMOS 6&10

Παραθέτουμε το δελτίο τύπου από την εγχώρια εται-ρία διανομής:Μια τολμηρή περιπέτεια με κεντρικό πρόσωπο τον Μάικ Μπάνινγκ (Τζέραρντ Μπάτ-λερ), έναν μυστικό πράκτορα της προεδρικής φρουράς, ο οποίος καταφέρνει να σώσει τον Αμερικανό Πρό-εδρο (Άαρον Έκχαρτ), όταν

η λιμουζίνα που τον μεταφέρει πέφτει από μια γέφυρα και σκοτώνεται η Πρώτη Κυρία (Άσλεϊ Τζαντ). Καθώς όμως τα γεγονότα ξετυλίγονται, η ζωή του Προέδρου βρίσκεται για ακόμη μια φορά στα χέρια του Μάικ. Όταν ο Λευκός Οίκος, δέχεται τρομοκρατική επίθεση από μια ομάδα Νοτιοκορεατών και ο Πρόεδρος πέφτει θύμα απαγωγής, οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να επέμβουν. Εν τω μεταξύ, ο Μάικ, ο οποίος είναι εγκλωβισμένος στο κτίριο προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον Πρόεδρο και να αποτρέψει μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές.

φ.ν.

ταινίες

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝτηλ. 2310 261727

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ


Παίζονται επίσης...

ΑΚΑΛΥΠΤΟΣΣκηνοθεσία: Χρήστος ΔήμαςΠαίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Γερά-σιμος Σκιαδαρέσης, Κατερίνα Λέχου, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Βασιλική Ανδρίτσου, Τζένη Θεωνά, Θανάσης Βισκαδουράκης, Αντώνης ΛουδάροςΔιάρκεια: 90’

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&3&4, VILLAGE COSMOS 1&4&9 (2η εβδομάδα)

Κάποιος πολύ γνωστός είπε: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο». Φανταστείτε, ούτε κατά διάνοια δεν είχε στο νου του την κινηματογρα-

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ (SIDE EFFECTS)Σκηνοθεσία: Στίβεν ΣόντερμπεργκΠαίζουν: Τζουντ Λο, Ρούνι Μάρα, Κάθριν Ζίτα-Τζόουνς, Τσάνινγκ Τέι-τουμ, Μάμι ΓκάμερΔιάρκεια: 106’

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1, VILLAGE COSMOS 2(3η εβδομάδα)

Έχοντας αποφασίσει να εγκατα-λείψει το στοιχείο του για αόριστο χρονικό διάστημα, ο Στίβεν Σόντερ-μπεργκ κλείνει την κινηματογραφική αυλαία του με τις «Παρενέργειες». Μια ταινία, που πραγματεύεται ένα θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες και το οποίο συχνά εγείρει ερωτήματα

πέρα αλήθεια. Το δανέζικο «Ο έρωτας της βασίλισσας» αφηγείται πραγματικά ιστορικά γεγονότα που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί. Μια αληθινή ιστορία της Βόρειας Ευρώπης, την περίοδο που η Δανία του 18ου αιώνα υπέκυπτε στη θρησκοληψία συντηρώντας τα προνόμια των ευγενών που κρατούσαν έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση. Καμία σχέση δηλαδή με τη Δανία του σήμερα.Η ταινία παρατηρεί τον έρωτα ανάμεσα στην αγγλικής καταγωγής βασίλισσα Καρολίνα Ματίλντε με τον Γιόχαν Στρούνζε, γιατρό του τρελού βασιλιά - συζύγου της Κρίστιαν. Τότε που ο προανα-φερθείς ριζοσπάστης γιατρός έγινε ο σκιώδης κυβερνήτης της χώρας προωθώντας τις αρχές του Διαφωτισμού, τις θεωρίες και τη φιλοσοφία του Ρουσό και του Βολταίρου αλλά και πολλές μεταρρυθμίσεις, που άνοιξαν ουσιαστικά το δρόμο για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Ο Νικολάι Αρσέλ δημιουργεί ένα όμορφο σύνολο και θίγει με εξαιρετική κομψότητα ένα σημαντικό κεφάλαιο της ευρω-παϊκής ιστορίας. Αποσπά πολύ καλές ερμηνείες από τον Μίκελσεν και τον Φόλσγκαρντ με τον τελευταίο να κλέβει την παράσταση (και να κερδίζει το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου) στο ρόλο του βασιλιά. Παρά τη μεγάλη της διάρκεια η ταινία καταφέρνει και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Ιδανική επιλογή για τους λάτρεις των ταινιών εποχής και τους φαν του Μίκελσεν.

Αξιολόγηση: ****Λένα Χασιώτη

NO, Οζ: Μέγας και παντοδύναμος, Οι Άθλιοι, Zero Dark Thirty, Το κεφάλαιο, Οδηγός αισιοδοξίας, Επιχείρηση: Argo, Άλλοθι, Η ζωή του Πι, Απαγωγή, Φιλιά εις τα παιδιά, Η αγάπη έρχεται στο τέλος, Tad, ο χαμένος εξερευνητής, Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ, Ραλφ, η επόμενη πίστα, Ξενοδοχείο για τέρατα, Σάμμυ 2

ταινίες

φική μεταφορά της μέτριας τηλεοπτικής σειράς (που με τη σειρά της ήταν μεταφορά βιβλίου) του Λευτέρη Καπώνη «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή».Πίστευα ότι η κατρακύλα του εγχώριου κινηματογράφου στιγματίστηκε από τη δεκαετία του ‘80 με τις βιντεοταινίες των Στάθη Ψάλτη, Μιχάλη Μόσιου και Κώστα Τσάκωνα. Ήρθε όμως το 2013 για να μου διατυμπανίσει πως πιο κάτω από τον πάτο, απλά υπάρχει ένας άλλος, βαθύτερος. Ειλικρινά, δεν μπορώ να δικαιολογήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο αυτής της αρπαχτής ούτε μια σελίδα του σεναρίου ούτε ένα ευρώ της παραγωγής ούτε μια νότα της άθλιας μουσικής. Μαθητές των ΙΕΚ (μη τελειόφοιτοι) θα παρουσίαζαν πολύ αρτιότερο αποτέλεσμα. Με ηθοποιούς, ούτε καν σπουδαστές του Κρατικού, αλλά μόνο από συμμαθητές του τμήματος!Αδυνατώ να σκεφτώ το Δήμα των ταινιών «Ακροβάτες του κήπου», «Νήσος» και «Poker Face» ως σκηνοθέτη αυτού του φιλμικού τερατουργήματος. Αμνησία; Παλιμπαιδισμός; Εγκεφαλική παραπληγία; Χρήστο, άλλο σάτιρα ή κωμωδία και άλλο καρναβάλι. Το αποτέλεσμα είναι ελαφρώς καλύτερο από το «Πόντιοι-new generation» του Όμηρου Ευστρατιάδη. Κρίμα σε όλους τους ηθοποιούς (κατανοώ ότι συμμετείχαν λόγω των τεράστιων οφειλών τους από τις εταιρείες παραγωγής των τηλεοπτικών σειρών), αλλά ντροπή στον Φιλιππίδη. Το γκροτέσκο συναντά το κακόγουστο και μαζί μετουσιώνονται σε τραγελαφική παραμόρφωση. Ο ακάλυπτος αποκαλύπτει το ακατάληπτο!Ο πολύ γνωστός που ανέφερα στην αρχή είπε κάτι ακόμη: «Η διάφορα ανάμεσα στην ηλιθιότητα και στην ευφυΐα είναι ότι η δεύτερη έχει όρια».

Αξιολόγηση: •Γιάννης Τοτονίδης

και σφοδρά κύματα αμφισβήτησης: τα ψυχοφάρμακα. Έτσι, έρχεται να ρίξει λίγο παραπάνω φως σε μια φαρμακευτική συνήθεια με την οποία οι φαρμακοβιομηχανίες διατείνονται πως διαχειριζόμαστε καλύτερα καταστάσεις που κυμαίνονται από το απλό στρες μέχρι και την ικανο-ποίηση των πιο παράλογων νευρώσεων και ιδιοψυχαναγκασμών μας.Η Έμιλι πέφτει σε βαριά κατάθλιψη μετά τη φυλάκιση του άνδρα της Μάρτιν για τέσσερα χρόνια με την κατηγορία της διαρροής πληροφοριών σχετικών με την εταιρεία του. Η καθημερινότητά της καταστρέφεται και σύντομα οδηγείται σε τραγικές επιλογές όπως η αυτοκτονία. Η αποτυ-χημένη της απόπειρα, τη φέρνει στο ντιβάνι του ψυχιάτρου Τζόναθαν Μπανκς, ο οποίος βλέποντας πως η συμβατική αγωγή δε βοηθάει, της χορηγεί το πειραματικό φάρμακο Αμπλίξα. Τα θετικά αποτελέσματα είναι άμεσα, οι παρενέργειές όμως γίνονται επίσης αισθητές. Η υπνοβασία, αρχικά ακίνδυνη, σύντομα θα οδηγήσει την Έμιλι στη φυλακή, κατηγορούμενη για φόνο, και τον Τζόναθαν στην καταστροφή. Οι δίκες και οι αποκαλύψεις σύντομα θα δείξουν πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται και έτσι θα ξετυλιχτεί ένα τρομακτικό κουβάρι συνωμοσίας.Όλα μέχρι εδώ καλά και η νοσηρή ατμόσφαιρα της ταινίας εξαιρετικά σκηνοθετημένη. Αν όμως η πλοκή είχε και μεγαλύ-τερη συνοχή - από ένα σημείο και μετά μένει η αίσθηση πως παρακολουθείς δυο διαφορετικές ταινίες - και μεγαλύτερη ομοιομορφία στο ρυθμό των εξελίξεων, τότε θα είχαμε και μια από τις πιο καλές δουλειές που έχει να μας παρουσιάσει ο Σόντερμπεργκ τα τελευταία χρόνια. Όπως και να’ χει, αξίζει να τη δεις.

Αξιολόγηση: ***Πέτρος Θεοδωρίδης

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ(EN KONGELIG AFFAERE/

A ROYAL AFFAIR)

Σκηνοθεσίαςς: Νικολάι Αρσέλ Παίζουν: Μαντς Μίκελσεν, Αλί-σια Βικάντερ, Μίκελ Μπόε Φόλ-σγκαρντ, Τρίνε Ντίρχολμ, Ντέιβιντ ΝτένσικΔιάρκεια: 137’

ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (4η εβδομάδα)

«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και στη συγκε-κριμένη περίπτωση είναι πέρα για


σινεμά

Με λυμένα τα μάτια

Μια πρώτη αποτίμηση του 15ου ΦΝΘ

Ένα πρόβατο που έχει δεμένα τα μάτια του με ένα μαύρο πανί περιμένει να αρχίσει η προβολή του επικείμενου ντοκιμαντέρ για να την βγάλει, παραμέ-νει όμως πρόβατο. Όσο αμφιλεγόμενη και διφορούμενη είναι η αφίσα του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, άλλο τόσο είναι το ίδιο το φεστιβάλ, όπως θα πρέπει βέβαια να είναι κάθε φεστιβάλ που σέβεται τον εαυτό του. Υπήρξαν αρκετές δημιουργίες που τράβηξαν την προσοχή μας και άγγιξαν υψηλά ποιοτικά στάνταρ, αλλά έπρεπε να φτάσουμε μέχρι το βράδυ της Τρίτης για να δούμε κάτι πραγματικά εξαιρετικό.

- «H πράξη του φόνου» (φωτό) του Τζόσουα Οπενχάιμερ μας παρουσιάζει τις προσπάθειες ενός εκτελεστή γκάνγκστερ να αναπαραστήσει με τη μορφή ταινίας μερικές από τις εκατοντάδες δολοφονίες που είχε διαπράξει κατά των κομουνιστών στην Ινδονησία 45 χρόνια πριν, βοηθώντας το στρατό να ανέβει στην εξουσία. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να εξαγνίσει τους προσωπικούς του δαίμονες, δίνοντας όμως και μια ευκαιρία στο στρατιωτικό καθεστώς που κυβερνά ακόμα τη χώρα να προπαγανδίσει, αποκαθιστώντας την «ιστορία» και δείχνοντας ταυτόχρονα πόσο πιο άγριοι ήταν οι παραστρατιωτικοί σε σχέση με τους φλωροκομουνιστές. Παράλληλα, όμως, με τη δημιουργία αυτής της ταινίας, η οποία είναι ένα καλτ αριστούργημα, ο σκηνοθέτης φτιάχνει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ παίρνοντας συνεντεύξεις από τους συντελεστές: μαφιόζους - δολοφόνους, δημοσιογράφους - ρουφιάνους, παραστρατιωτι-κούς που πλέον είναι υπουργοί και καταφέρνοντας να παρουσιάσει σε όλο της το μεγαλείο την παράνοια που επικρατεί στη χώρα. Αιρετικό χιούμορ, γλαφυρότητα και σκηνές ανθολογίας σ’ ένα ντοκιμαντέρ που αξίζουν μέχρι και οι τίτλοι τέλους, μια δημιουργία που ή θα την λατρέψεις ή θα την μισήσεις.- «Ο εξ αίματος αδελφός» του Στιβ Χούπερ είναι μια δημιουργία που κατα-φέρνει να μαλακώσει και την πιο πέτρινη καρδιά. Ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει στην Ινδία παρουσιάζοντας τις προσπάθειες του καλύτερού του φίλου να βοηθήσει παιδάκια που πάσχουν από AIDS. Ο καθημερινός του αγώνας είναι γεμάτος συγκινήσεις και απρόοπτα, γέλιο και δάκρυ κι έστω και για κάποια λεπτά γινόμαστε κι εμείς συμμέτοχοι σ’ αυτό, σ’ ένα ντοκιμαντέρ που παρά το σκληρό του θέμα, σε γεμίζει με αισιοδοξία, αν και φλέρταρε σε αρκετές στιγμές με το μελό. - Η Ελλάδα σε κρίση, οι εκλογές η λύση, στο «Δημοκρατία, ο δρόμος του σταυρού», παρακολουθούμε τον προεκλογικό αγώνα τεσσάρων υποψήφιων βουλευτών: του Γιάννη Ραγκούση από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του Νίκου Κωστόπουλου της Νέας Δημοκρατίας, της Ρένα Δούρου από τον ΣΥΡΙΖΑ και του Ηλία Παναγιώταρου της Χρυσής Αυγής. Τέσσερις διαφορετικοί σκηνοθέτες υπό την επίβλεψη του Μάρκου Γκαστίν καταφέρνουν μέσα σε μιάμιση ώρα να καταγράψουν με επιτυχία τα πολιτικά μας ήθη. Κληρονομική διαδοχή, αποποίηση ευθυνών, ρουσφέτια, μετατοπίσεις από τη μια διευθυντική θέση στην άλλη, ο ρόλος της εκκλησίας, ανεργία, ρατσισμός, όλα μπλέκονται στο μπλέντερ με την απαραίτητη δόση χιούμορ και το αποτέλεσμα καθρεφτίζει ολόκληρη την κοινωνία μας για να καταλήξει πολύ εύστοχα στο συμπέρασμα πως ο δρόμος του σταυρού δεν τελείωσε ακόμα για την Ελλάδα. - Το «Παραπάνω από μέλι» του Μάρκους Ίμχουφ είναι ένα πολύ ενδιαφέ-ρον ταξίδι στον τρόπο παρασκευής του μελιού, μια ενδελεχής ματιά στη ζωή των μελισσών με μια σειρά υπέροχων σκηνοθετικών πλάνων, αλλά κι ένας προβληματισμός για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε πλέον μαζικά την παραγωγή του, φτάνοντας στο σημείο να θεωρούμε πως είμαστε καλύτεροι επικονιαστές από τις μέλισσες, αδιαφορώντας για τη ραγδαία μείωση του αριθμού τους, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πόσο αγνώμονες είμαστε. - Στο «Μάμα κόκα» της Σούζαν Σεκέρτσι παρακολουθούμε το ταξίδι της κοκαΐνης από τα φύλλα του φυτού στην Κολομβία μέχρι το λιμάνι του Αμβούρ-

γου και με αφορμή αυτή τη διαδρομή η σκηνοθέτης κάνει μια καταγραφή του πολιτικού σκηνικού της χώρας του Πάμπλο Εσκομπάρ σε συνάρτηση πάντα με το περίφημο ναρκωτικό, παραθέτοντας πληθώρα αρχειακού υλικού και καταλήγοντας, σχετικά απλοϊκά η αλήθεια είναι, στο συμπέρασμα πως η καλύτερη λύση είναι η νομιμοποίησή της. Με τέτοιο θέμα περιμέναμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα, κάτι παραπάνω δηλαδή από ένα μεγάλης διάρκειας δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. - Η μεγαλύτερη όμως απογοήτευση του φεστιβάλ μέχρι τώρα ήταν ο «Αόρατος πόλεμος» του Κέρμπι Ντικ. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται σε μια μάστιγα που πλήττει τον αμερικάνικο στρατό, τους βιασμούς δηλαδή ενός μεγάλου ποσοστού γυναικών από συναδέλφους και ανωτέρους τους, βιασμοί που συνήθως όχι μόνο μπαίνουν στο συρτάρι, αλλά κοστίζουν κιόλας τη θέση των καταγγελλόντων. Πέρα από τις γενναίες μαρτυρίες πολλών θυμάτων, το ντοκιμαντέρ δεν είναι τόσο τολμηρό όσο θα θέλαμε και η συνεχής καταγραφή περιστατικών κουρά-ζει, αφήνοντάς μας μόνο με την ελπίδα ότι θα αφυπνίσει κάποια κυβερνητικά στελέχη στη «δημοκρατικότερη» χώρα του κόσμου. - Πολύ καλογυρισμένο ήταν το «Valentine Road» της Μάρτα Κάνιγχαμ, η τραγική ιστορία ενός 14χρονου ομοφυλόφιλου μαθητή, ο οποίος σκοτώθηκε εν ψυχρώ από έναν συνομήλικο συμμαθητή του γιατί τόλμησε την προηγούμενη μέρα να του ζητήσει να γίνει ο Βαλεντίνος του. Παρουσιάζοντας το οικογενειακό προφίλ των δύο πρωταγωνιστών, η σκηνοθέτης ψάχνει τα αίτια του φονικού, ενώ φασίστες καθηγητές, μονόφθαλμοι ένορκοι, μπερδεμένοι δικηγόροι παρελαύνουν από μπροστά μας, δείχνοντας το μέγεθος του παραλογισμού που επικρατεί ακόμα και στις πιο πολιτισμένες κοινωνίες.

Αυτές ήταν συνοπτικά οι εντυπώσεις μας από το πρώτο μισό του φεστιβάλ, μέχρι το βράδυ της Τρίτης δηλαδή, ελπίζοντας σε μια καλύτερη συνέχεια. Κλείνοντας, ένα σχόλιο και για τον κόσμο, ο οποίος ναι μεν παρακολουθεί, η προσέλευσή του όμως είναι σαφέστατα μικρότερη από άλλες χρονιές, πιθανόν λόγω εορταστικού τριημέρου. Οψόμεθα..

Ορέστης Μανασής


Ξεκινούν τον Μάιο τα γυρίσματα του «Α»

Η πρώτη συμμετοχική ταινία μεγάλου μήκους στην

Ελλάδα και η δεύτερη στην Ευρώπη έγινε

πραγματικότητα!

Το «Α» είναι μια ταινία που έβαλε ένα στοίχημα και το κέρδισε. Στόχος της ομάδας φίλων από το χώρο του κινηματογράφου, του θεάτρου και της επικοινωνίας που «έτρεξαν» το θέμα του crowd funding ήταν να συγκεντρωθούν μέσα σε 45 ημέρες 60 χιλιάδες ευρώ, χρήματα που θα καθιστούσαν το project εφικτό. Εντέλει μαζεύτηκαν 64.366 ευρώ. Μέσω των κοινωνικών δικτύων αλλά κυρίως χάρη σε φίλους οι οποίοι έγιναν «πρέσβεις» της ιδέας στους δικούς τους φίλους, στις παρέες, στις πόλεις τους, συγκεντρώθηκαν στη σελίδα του Indiegogo 565 γνωστοί και άγνωστοι από όλο τον κόσμο, που προσέφεραν από 1€ έως 1500€ στην καμπάνια, κάνοντας το όνειρο της ομάδας πραγματικότητα. Θυμίζουμε πως σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Στάθης Αθανασίου, ότι δεν θα προβάλ-λεται σε κλασικές κινηματογραφικές αίθουσες αλλά σε αρχαία θέατρα και ιδιαίτερους χώρους ανά τον κόσμο και πως πραγματεύεται την ιστορία της Αντιγόνης.

Ανακοίνωση της Π.Ε.Κ.Κ.

Για τις «ενοχλητικές» δηλώσεις του στην τελετή λήξης τον περασμένο Νοέμβριο, ο Νίκος Αλέτρας-Αρτινός, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) και της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI), τιμωρείται τώρα με ποινή αποκλεισμού από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.Eκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο πρόσωπο του δημοσιογράφου - κριτικού, αποδοκιμάζοντας τη φασίζουσα νοοτροπία και την κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ.Σημάδι των καιρών, ν’ ακρωτηριάζεται η δημοκρατία σε θεσμούς πολιτισμού. Εύκολα επιλέγεις ταινίες με θέμα τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, δυσκολεύουν όμως τα πράγματα εκτός οθόνης. Καλούμε τις δημοσιογραφικές ενώσεις και την κινηματογραφική κοινό-τητα να πάρουν θέση, τους δε αρμοδίους ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους.

σινεμά

Next

Την Πέμπτη 28 Μαρτίου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Stoker» του Παρκ Τσαν-γουκ με τους Μία Γουασικόφσκα, Νικόλ Κίντμαν και Μάθιου Γκούντι, «Broken City» του Άλεν Χιουζ με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ράσελ Κρόου και Κάθριν Ζίτα-Τζόουνς και «Μπιγκ Χιτ» του Κάρολου Ζωναρά με τους Μελέτη Γεωργιάδη, Ευγενία Αποστόλου και Γρηγόρη Γαλάτη.


σινεμά

Γράφει ο Άγγελος Γιάννου [email protected]

POLISSEΣκηνοθεσία: Μαϊγουέν Παίζουν: Καρίν Βιάρ, Τζοεϊ Σταρ, Μαρίνα Φουά, Εμανουέλ Μπερκό, Φρεντερίκ Πιερό Γαλλία: 2011 Διάρκεια: 127’

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Ένα από τα πιο συχνά εγκώμια υπέρ του είδους του ντοκιμαντέρ που ακούμε εδώ στην πόλη μας αυτές τις μέρες της γιορτής του είναι ότι το ντοκιμαντέρ (σε αντίθεση με την ταινία μυθοπλασίας, εξυπακούεται) «καταγράφει την πραγματικότητα», κάτι που με τη σειρά του μπορεί να ερμηνευθεί ως «λέει την αλήθεια». Κι όμως, μέσα στον ενθουσιασμό τους, οι φίλοι του είδους διατυπώνουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, μια από τις πλέον θεμελιώδεις και ριζικές κατηγορίες εναντίον κάθε μορφής τέχνης συλλήβδην. Ότι δηλαδή η τέχνη, ως μορφή ανθρώπινης έκφρασης και ευαισθησίας, δεν μπορεί να αποδώσει την ανθρώπινη πραγματικότητα και την ουσία της. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει, όπως έχουν πολλάκις καταδείξει τα πολυάριθμα αριστουρ-γήματα όλων των τεχνών. Ειδικά όμως στο σινεμά, τέχνη κατεξοχήν του ορατού, η κατηγορία επιμένει, μαζί με την – παντελώς ανυπόστατη κατά την άποψή μας – αίσθηση πολλών ότι το οπτικό ντοκουμέντο είναι σε θέση να αποκαλύψει κάτι άγνωστο και μη δυνάμενο να εκφραστεί καλύτερα, πληρέστερα και εναργέστερα

με άλλα μέσα. Κάπου εδώ παρεμβαίνουν ταινίες σαν το «Polisse», ταινίες μυθοπλασίας αυστηρά βασι-σμένες στην πραγματικότητα, για να υπενθυμίσουν ότι μόνο η μετάπλαση του ακατέργαστου οπτικού ντοκουμέντου από την καλλιτεχνική διάνοια και ευαισθησία, και μάλιστα χωρίς τις ηθικές δεσμεύσεις του ρεπορτάζ ή του ντοκιμαντέρ, μπορούν να αποκαλύψουν την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και δράσης. Στο «Polisse» η Μαϊγουέν (υπογράφει χωρίς το επίθετό της, το οποίο είναι Le Besco), ηθοποιός ήδη από τα παιδικά της χρόνια και μητέρα ενός παιδιού με τον Λικ Μπεσόν στα δεκαέξι της, καταγράφει την καθη-μερινότητα των αστυνομικών στο Τμήμα Προστασίας Ανηλίκων, και πιο συγκεκριμένα σε μια μονάδα που ειδικεύεται στο σεξουαλικό έγκλημα. Η αίσθηση του ντοκουμέντου είναι έντονη, όχι μόνο γιατί στην αρχή της ταινίας αναγράφεται ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικές υποθέσεις του Τμήματος, αλλά και γιατί τόσο η επεισοδιακή και αποσπασματική αφηγηματική δομή, όσο και το στιλ κινηματογράφησης, με την κάμερα στο χέρι, την ακατέργαστη εικόνα και το νευρώδες μοντάζ, ενισχύουν την εντύπωση του πραγματικού. Το αποτέλεσμα είναι αξιοπρόσεκτο. Ένα μωσαϊκό από περιπτώσεις σύγχρονης παιδικής κακοποίησης, από συμμορίες αθίγγανων που εξωθούν τα παιδιά τους στη ζητιανιά και στο πεζοδρόμιο, μουσουλμάνους πατεράδες που παντρεύουν τις δωδεκάχρονες κόρες τους και συμμορίες ανηλίκων που εξαναγκάζουν σε σεξουαλικές πράξεις τα κορίτσια της παρέας, μέχρι τον κλασικό, υπεράνω πάσης υποψίας καθωσπρέπει παιδεραστή. Όλα αυτά υπερτίθενται στην έντονη μέχρι εξαντλήσεως καθημερινότητα των ανδρών και των γυναικών του Τμήματος, όπου τα όρια προσωπικής και επαγγελματικής ζωής έχουν μπερδευτεί παντελώς, οι οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις κρέμονται από μια κλωστή και η δαιμονιώδης καταπολέμηση του εγκλήματος υποκαθιστά την επίλυση των προσωπικών προβλημάτων. Πραγματικός ήρωας της ταινίας αναδεικνύεται εν τέλει το ίδιο το Αστυνομικό Τμήμα. Ένας οργανισμός με τη δική του ζωή, τους δικούς του κανόνες και τη δική του προσωπικότητα, που επιβάλλεται πάνω σε οποιαδήποτε ατομική διαφοροποίηση ενσωματώνοντας τους επιμέρους ανθρώπινους χαρακτήρες σε ένα διαλεκτικό σύνολο που ξεπερνά κατά πολύ το απλό άθροισμα των μερών του. Κι αν αυτό παραπέμπει στον συλλογικό ήρωα του σοσιαλιστικού κινηματογράφου του Αϊζενστάιν, η πλήρης αντικειμενική αδυναμία της ταινίας να αγγίξει τα ψυχοκοινωνικά αίτια των εγκλημάτων που καταγράφει, της προσδίδει μια μεταφυσική αύρα που πιθανόν να ενοχλήσει τους συμπαθούντες τις σοσιαλιστικές ιδέες. Οι ήρωες του δράματος αποκτούν έτσι μια θεμελιακή τραγικότητα, η οποία κορυφώνεται κι αναδεικνύεται στο αναπάντεχο φινάλε αυτής της καθόλα ενδιαφέρουσας, αν και κάπως σχοινοτενούς ταινίας.

Αξιολόγηση: ****videodrome-filmnoir.blogspot.com

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.comΜια προσφορά τoυ

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.iefim

erid

a.g

r)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(w

ww

.sev

enar

t.g

r)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ HYDE PARK ** ** *** ** * ** ** *** ** ** * •

ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ • ** *** *** ** ***** *** •

PASSION • *** ** ** ** • * **

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟ-ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

*** *** ** ** *** ** ***** ** *

A MAN’S RAVE **

Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ ** ** * *** ** *** ** **** **** * *** * ***

ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ • • • • * •

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ *** *** *** ** ** *** *** *** ** *** * *** ****Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ *** **** *** *** *** ** ** *** **** *** ** ** *** *****

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)


κινηματογραφικήατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Οι άθλιοι (18.30 – 21.30), Αίθουσα 2: Ο έρωτας της βασί-λισσας (18.15 – 20.30), Το κεφάλαιο (22.45)ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Οι άθλιοι (17.30), Ακάλυπτος (20.00 – 21.50)ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Σαββατοκύριακο στο Hyde Park (19.00 – 21.00 – 23.00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Φιλιά εις τα παιδιά (Σάββατο και Κυριακή: 18.00 – 20.15)ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, από Δευτέρα έως Τετάρτη: κλειστή, Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, από Δευτέρα 25/3: Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου (19.00 – 20.30 – 22.00)ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): NO (18.15 – 20.30/ Κυριακή: 20.45), A Man’s Rave (22.30)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Tad: Ο χαμένος εξερευνητής (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.00), Δεν κρατιέμαι (19.00 – 21.00 – 23.00), Αίθουσα 2: Δεν κρατιέμαι (16.50), Οζ: Μέγας και παντοδύναμος (18.50 – 21.30), Αίθουσα 3: Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο έως Δευτέρα: 16.00), Tad: Ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλωττισμένη: 18.00), Απαγωγή (20.00 – 22.10), Αίθουσα 4: Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο έως Δευτέρα: 16.20), Passion (18.20 – 20.30 – 22.40), Αίθουσα 5: Ο Όλυμπος έπεσε (18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 6: Οδηγός αισιοδοξίας (19.30 – 22.00), Αίθουσα 7: Ακάλυπτος (18.30 – 20.40 – 22.50), Αίθουσα 8: Η αγάπη έρχεται στο τέλος (18.10 – 20.20 – 22.40)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Tad: Ο χαμένος εξε-ρευνητής (μεταγλωττισμένη: 17.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.40 – 17.20/ σε 3D/ Σάββατο έως Δευτέρα: 15.30), Παρενέργειες (19.00 – 21.20), Ακάλυπτος (23.30), Αίθουσα 2: Passion (17.00 - 19.15 – 21.30 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 14.50 – 17.00 – 19.15 – 21.30 – 23.40/ Δευτέρα: 14.50 – 17.00 - 19.15 – 21.30 – 23.40), Αίθουσα 3: Η ζωή του Πι (18.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 15.20 – 18.30/ Δευτέρα: 15.20 – 18.30), Ακάλυπτος (21.00 – 23.00), Αίθουσα 4: Ακάλυπτος (16.00 – 18.00 – 20.00 – 22.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.50 – 16.00 – 18.00 – 20.00 – 22.00 – 00.00), Αίθουσα 5: Οζ: Μέγας και παντοδύναμος (17.50 – 20.15/ Σάββατο έως Δευτέρα: 15.00 – 17.50 – 20.15), Άλλοθι (22.40),Αίθουσα 6: Περιπολία (18.00 – 20.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 15.50 – 18.00 – 20.10/ Δευ-τέρα: 15.50 – 18.00 – 20.10), Zero Dark Thirty (22.20), Αίθουσα 7: Σάμμυ 2 (μεταγλωττισμένη: 16.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.30 – 16.30/ Δευτέρα: 14.30 – 16.30), Επιχείρηση: Argo (18.15 – 20.30 – 22.50), Αίθουσα 8: Ραλφ: Η επόμενη πίστα (μεταγλωττισμένη: 17.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 15.00 – 17.00/ Δευτέρα: 15.00 – 17.00), Οδηγός αισιοδοξίας (19.20 – 21.45/ Παρασκευή και Σάββατο: 19.20 – 21.45 – 00.20), Αίθουσα 9: Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλωττι-σμένη: 16.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20/ Δευτέρα: 14.20 – 16.20), Ο Όλυμπος έπεσε (18.10 – 20.10 – 22.10/ Παρασκευή και Σάββατο: 18.10 – 20.10 – 22.10 – 00.10), Αίθουσα 10: Δεν κρατιέμαι (16.40 – 18.40 – 20.40/ Παρασκευή: 16.40 – 18.40 – 20.40 – 00.30/ Σάββατο: 12.10 – 14.30 – 16.40 – 18.40 – 20.40 – 00.30/ Κυριακή: 12.10 – 14.30 – 16.40 – 18.40 – 20.40/ Δευτέρα: 14.30 – 16.40 – 18.40 – 20.40), Αίθουσα 11: Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές που-έντ (μεταγλωττισμένη: 16.10 – 17.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 14.40 – 16.10 – 17.40/ Δευ-τέρα: 14.40 – 16.10 – 17.40), Ο Όλυμπος έπεσε (19.10 – 21.10 – 23.10) VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Ακάλυπτος (17.00 – 19.00 – 21.00 – 23.00/ Κυριακή και Δευτέρα: 13.00 – 15.00 – 17.00 – 19.00 – 21.00 – 23.00), Αίθουσα 2: Σάμμυ 2 (μεταγλωττισμένη: 16.30/ Κυριακή και Δευτέρα: 12.30 – 14.30 – 16.30), Περιπολία (18.50), Παρενέργειες (21.10 – 23.30), Αίθουσα 3: Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλωττισμένη: 16.10/ Κυριακή και Δευτέρα: 12.10 – 14.10 – 16.10), Δεν κρατιέμαι (18.10 – 20.10 – 22.20 – 00.20), Αίθουσα 4: Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγικές πουέντ (μεταγλωττισμένη: 17.40/ Κυριακή και Δευτέρα: 11.40 – 13.40 – 15.40 – 17.40), Ακάλυπτος (19.40 – 21.40 – 23.40), Αίθουσα 5: Tad: Ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλωτ-τισμένη: 18.40/ Σάββατο, Τρίτη και Τετάρτη: 16.40 – 18.40/ Κυριακή και Δευτέρα: 12.40 – 14.40 – 16.40 – 18.40), Απαγωγή (20.40 – 22.40 – 00.40), Αίθουσα 6: Barbie: Η μπαλαρίνα με τις μαγι-κές πουέντ (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο: 15.20/ Κυριακή και Δευτέρα: 11.50 – 13.30 – 15.20), Ο Όλυμπος έπεσε (17.10 – 19.30 – 22.00 – 00.30), Αίθουσα 7: Ραλφ: Η επόμενη πίστα (μεταγλωτ-τισμένη: 16.20 – 18.20/ Κυριακή και Δευτέρα: 12.20 – 14.20 – 16.20 – 18.20), Passion (20.20 – 22.30 – 00.30), Αίθουσα 8: Οζ: Μέγας και παντοδύναμος (18.30 – 21.20 – 00.00/ Κυριακή και Δευτέρα: 13.10 – 15.50 – 18.30 – 21.20 – 00.00), Αίθουσα 9 (Comfort): Ακάλυπτος (19.00 – 21.00 – 23.00), Αίθουσα 10 (Comfort): Ο Όλυμπος έπεσε (19.30 – 22.00 – 00.30)

Ιταλικά - Ισπανικά - Πορτογαλικά

Εγνατία 128 τηλ.: 2310 240 962email: [email protected]

Colombo

Film Noir - Issue 62

Documents

Transcript of Film Noir - Issue 62