En 1717, ο Rei de Prusia, Federico

Guillermo I, sabedor de que o Tsar de Rusia, Pedro o Grande, era un

profundo amante das artes, regaloulle un

conxunto de magníficos paneis de puro ámbar, selando

así unha alianza entre os dous países.

Pero... que é o ámbar?O Tsar Pedro o Grande

O ámbar é unha resina fósil, producida por un certo tipo de piñeiro que existía en Escandinavia, na costa do Mar Báltico, hai 50 millóns de anos. A resina pegañenta escorría do tronco e ramas, lentamente,

apreixando insectos, follas, plumas, ras, sementes, etc. Logo espesaba e, co paso do tempo endurecía e transformábase en ámbar

O interesante deses “apreixamentos” é que conservan a súa forma tridimensional, constituíndo unha importante fonte de estudio de

especies xa extinguidas

O ámbar sempre fascinou, desde os tempos máis remotos, non só pola crenza nos seus poderes medicinais e máxicos, senón tamén pola beleza dos seus diferentes matices dourados (aínda que existe noutras cores),

lixeireza e facilidade de manipulación

Para o revestimento dunha das salas do grandioso Pazo de Verán (hoxe Pazo de Catarina), próximo a San Petersburgo, foron utilizados os fermosos paneis de

ámbar, en 1755. O arquitecto Bartolomeo Rastrelli executou una verdadeira obra mestra. Enteiramente en ámbar de diferentes matices, con fermosos espellos de Venecia e magníficos ornamentos en ouro, a sala reflectía as luces de 565 veas

dispostas en luxosos candelabros nas paredes, proporcionando unha visión fantástica. Considerada a Oitava Maravilla do Mundo, conservouse ata 1941,

cando Hitler invadíu a URSS

Os pazos preto de San Petersburgo foron os primeiros en ser bombardeados. Desde o inicio da guerra, os rusos foron transportando os seus valiosos tesouros

a lugares distantes e seguros. A sala de ámbar tamén tiña o seu plano de evacuación, mais non deu tempo a levalo a cabo. Os alemáns, que posuían listas coa localización exacta dos máis valiosos obxectos, non tiveron dificultades en ubicar a sala. Foi completamente desmontada, enviada a Alemaña e instalada no

Pazo de Königsberg (hoxe Kaliningrado)

En 1944, Alemaña foi á súa vez bombardeada polos aliados. O Pazo de Königsberg non escapou a este destino, e sufríu un incendio. E a Sala de

Ámbar? Velaí o misterio. Nunca foi atopada

Logo da guerra, os organismos rusos encargados de desvear ese misterio procederon a minuciosas búsquedas para atopar o seu paradoiro. En van. Pode que a sala fora desmontada antes dos

bombardeos, ou que se queimara, ou que os paneis fosen levados en grandes caixas a buques, logo afundidos; mesmo pode ser que esas

caixas fosen agochadas en minas baixo terra, ou que os propios rusos fosen responsables da súa destrucción ó invadiren Alemaña

En 1979, diante do fracaso da busca, o goberno soviético determinou a reconstrucción da Sala de Ámbar.

Baseándose tan só nas fotos existentes, utilizando técnicas avanzadas, os mellores mestres, 6 toneladas de ámbar puro,

preto de 8 millóns de dólares e extenuantes esforzos, finalmente, no ano 2003, a nova Sala de Ámbar foi inaugurada

Daguerrotipo de 1859 Autocromo de 1917

Esta é a nova Sala de Ámbar en todo o seu antigo esplendor

Os máis variados tonos de ámbar e os magníficos espellos dan á sala una enorme suntuosidade

Todos os detalles da antiga sala foron recreados, mesmo os cadros con mosaicos florentinos

Deste xeito, debido á mestría dos seus creadores do pasado e os seus recreadores do presente, a Sala de Ámbar, única no

mundo, volveu ocupar o seu antigo lugar de xoia máis preciada do Pazo de Catarina