Οι εκλο-γές στις 17

Ιούνη θα εί-ναι –και πάλι–

κρίσιμες. Θα αποφασιστεί αν

θα υλοποιηθεί η «εντολή» του αρι-

στερού-λαϊκού ρεύ-ματος της 6ης Μάη

ή αν αυτό θα ανακοπεί –έστω και προσωρινά–

από το μεγάλο συνασπισμό των μνημονιακών δυνάμεων.

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις –αυτή τη στιγμή– προβλέπουν νίκη της Αριστεράς, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό επιτευχθεί, θα είναι ένα πολιτικό θαύμα. Ένα θαύμα που θα οφείλεται στην παρέμβαση του κόσμου, που θα ανοίγει δρόμους ανατροπής στην Ελλάδα, δρόμους αλλαγής στην Ευρώπη.Όμως η πραγματική νίκη μιας κυ-βέρνησης της Αριστεράς δεν μπο-ρεί να στηριχθεί μόνο στην κάλπη. Η κλιμάκωση των αγώνων μας, η οργάνωση του κόσμου, η δημι-

ουργία «κυττάρων» αντίστασης, αλληλεγγύης, πρωτοβουλίας σε όλους τους χώρους, είναι ο παρά-γοντας που θα κρίνει την έκβαση της μάχης. Στο κρίσιμο αυτό κα-θήκον είμαστε πίσω, κανείς δεν είναι έτοιμος για το μέγεθος των προκλήσεων. Τη λύση, για άλλη μια φορά, μπορεί να δώσει μόνο ο ίδιος ο κόσμος: Παίρνοντας στα χέρια του τα προβλήματα, αντιμε-τωπίζοντας το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς σαν άμεσα δικό του ζήτημα.

Φύλλο Νο 268

6 Ιούνη 2012

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

ΝΔ: Πρόγραμμα στα μέτρα των αφεντικών

2

Τράπεζες: Ο καπιταλιστικός Μινώταυρος

8-9

Χιλή 1970-73: Η κυβέρνηση της Αριστεράς, το κράτος και η επανάσταση

11

Το μνημόνιο βλάπτει σοβαρά την υγεία

4

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Οι αγώνες και η οργάνωση του κόσμου προϋπόθεση

για να αλλάξουμε την κατάσταση

Εκλογές 17 Ιούνη: Με τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κυβέρνηση της Αριστεράς

Η εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής αποθράσυνε τα ναζιστικά τάγματα εφό-δου της συμμορίας, που μαχαιρώνουν μετανάστες, επιτίθενται σε φοιτητές που αγωνίζονται, επιβάτες που διαμαρτύρονται, απλούς ανθρώπους που δεν μοιά-

ζουν με τα πρότυπά τους των Αρίων. Η συγκρό-τηση ενός ενωτικού αντιφασιστικού μετώπου με πυρήνα τις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς αποτελεί κρίσιμο και επείγον καθή-κον. Τα πρώτα βήματα γίνονται (σελ.15).

Αντιφασιστικό μέτωπο τώρα

Οι προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο ανέδειξαν μια κατάσταση βαθιάς πό-λωσης. Τα «κατάλοιπα του καθεστώτος» ανασυγκρο-τούνται, όμως εξακολου-θεί να υπάρχει μια πλατιά κοινωνική βάση που θέλει τη συνέχεια της επανά-στασης. Η αθώωση των

αστυνομικών στελεχών, που δικάζονταν για τις δολοφονίες των μαρτύρων της επανάστασης, προκάλεσε ένα νέο κύμα διαδηλώσεων, που πή-ραν πολιτικό χαρακτήρα ενάντια στον υποψή-φιο της αντεπανάστασης, Αχμέντ Σαφίκ (σελ.12).

Αίγυπτος:Η επανάσταση

σε σταυροδρόμι

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη δημοσιο-ποίηση του προγράμματός του, δεσμεύτηκε οριστικά στην τακτική της μονομε-ρούς ακύρωσης του μνημο-νίου και των εφαρμοστικών νόμων. Η σημασία της δέ-σμευσης αυτής δεν μπορεί να υποτιμηθεί: η ακύρωση του μνημονίου από μια κυβέρνηση της Αριστεράς

δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα για το «κάτω» τμήμα της κοινωνίας, δημιουργεί τις προϋποθέ-σεις για να αντιστραφεί η επίθεση της ντόπιας κυ-ρίαρχης τάξης και των διεθνών συμμάχων της. Και μόνο για την υλοποίηση αυτού του στόχου αξίζει τον κόπο η κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων ενόψει της 17ης Ιούνη (σελ.8-9).

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ

Κάτωτο μνημόνιο

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Σ τα τέλη Μάη η ΝΔ παρουσίασε 18 προ-τάσεις εν είδει επικαι-

ροποιημένου εκλογικού προ-γράμματος. Ήταν σαφές ότι πολλά από τα σημεία αυτά προέκυψαν μετά το εκλογι-κό αποτέλεσμα του Μαΐου και τη εκπεφρασμένη θέλη-ση του ελληνικού λαού για ανατροπή του μνημονίου. Ωστόσο, παρά το μακιγιάρι-σμά τους οι σταθερές θέσεις της Δεξιάς δεν μπορούν να αποκρυφτούν: τα Ζάππεια 1, 2, δηλ. τα ταξικά προγράμμα-τα της ελληνικής άρχουσας τάξης, είναι εκεί όσο κι αν πα-σπαλίζονται με υποσχέσεις αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου.

Π.χ., ένα από τα ακρογωνι-αία σημεία του προγράμμα-τος είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Σε πρώτη φάση στο στόχα-στρο βρίσκονται: ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, ΔΕΠΑ, ΛΑΡΚΟ, Καζίνο, Λαχεία, ΟΔΙΕ, Αλυ-κές, Τουριστικά Ακίνητα, ενώ προβλέπονται συμβάσεις παραχώρησης για τα λιμάνια και τα περιφερειακά αερο-δρόμια.

Στο σημείο 15 του προγράμ-ματος αναφέρεται επί λέξει: «Άμεσες νομοθετικές πρωτο-βουλίες για την αποδέσμευ-ση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Ξεκαθάρισμα των τίτλων, προσδιορισμός χρήσεων γης και συντελε-στές δόμησης, ώστε να μπο-ρέσουν να υπάρξουν επεν-δυτικά σχέδια και να αρχίσει η αξιοποίηση». Εν ολίγοις; Το Βατοπαίδι ήταν απλώς η πρόβα τζενεράλε. Μάλιστα στο σημείο 16 αποσαφηνίζε-ται ότι η ΝΔ είναι βασιλικό-τερη του βασιλέως σε σχέση με την τρόικα: «Προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και πέρα από τις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης. Για παράδειγμα, το λειτουργικό κομμάτι των σιδηροδρόμων, για το οποίο έχουν εκφράσει ενδιαφέρον Γάλλοι, Ρώσοι και Κινέζοι».

Η τραγικά αποτυχημένη συνταγή του νεοφιλελευθε-ρισμού εμφανίζεται και πάλι ως «λύση»: Στην περίπτωση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οι ξένοι ιδι-οκτήτες θα έχουν τα κέρδη από την εκμετάλλευση και το Δημόσιο θα δαπανά για τις γραμμές τις σήραγγες κ.λπ., δηλ. θα του μένουν οι «ζημιές». Ιδιωτικοποίηση προβλέπεται και όσον αφορά την ενέργεια με τους ιδιώτες να κρατούν και εδώ τα οφέλη και το κράτος να κάνει τη χα-μαλοδουλειά.

ΑπαλλαγέςΕπίσης την ώρα που υπόσχε-ται ψίχουλα στη συντριπτι-κή πλειονότητα του λαού, ο Σαμαράς διατυπώνει την ακατάσχετη πρεμούρα του για επιστροφή στις επιχειρή-σεις των χρημάτων που τους χρωστά το Δημόσιο, ύψους 6,5 δισ. ευρώ, όπως ισχυρίζε-ται ο ίδιος εν είδει δικηγόρου τους. Παρότι οι επιχειρήσεις χρωστούν δεκάδες δισ. ευρώ από φοροδιαφυγή, φορο-κλοπή, εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή, ο καλός ο νε-οφιλελεύθερος θέλει να τους δώσει πίσω χρήματα. Φυσικά δεν μιλάμε για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις: Οι κυρίως ενδιαφερόμενοι για τις «επιστροφές» είναι οι μεγάλοι προμηθευτές του Δημοσίου, όλοι αυτοί που εμπλέκονται και στα σκάνδα-λα.

Συνακόλουθες με αυτή την πολιτική είναι οι φορολογικές προτάσεις που έχει καταθέ-σει η ΝΔ, με τις οποίες έχει εξαγγείλει «μείωση των φο-ρολογικών συντελεστών των νομικών προσώπων στο 15%, μείωση της φορολόγησης των πλουσίων (προτείνεται να μειωθεί ο ανώτατος συ-ντελεστής από το 45% που είναι σήμερα, στο 32%), φο-ρολογική αμνήστευση για επιστροφή καταθέσεων», «μείωση στη φορολογία στα φυσικά πρόσωπα» και φαστ τρακ (ποιος θυμάται τον Πα-μπούκη;). Είναι εξοργιστικό να θέλει η ΝΔ να ελαφρύνει κι άλλο τους καπιταλιστές από φορολογικά βάρη όταν μία από τις βασικές αιτίες της αύξησης του χρέους και των ελλειμμάτων, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια, ήταν η φορολογική ασυλία του κεφαλαίου. Είναι εξορ-γιστικό να μιλάει η ΝΔ για φορολογικό συντελεστή των κερδών στο 15% όταν για τον υπόλοιπο λαό προβλέπει (στα 18 σημεία της ) ότι οι φορολο-γικές επιβαρύνσεις θα μειω-

θούν, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του μέσου οικογενεια-κού εισοδήματος!

Οι καπιταλιστές δεν πρό-κειται να «επενδύσουν» τα ποσά που θα γλιτώσουν από τη χαμηλή φορολόγηση. Θα τα τζογάρουν, θα τα βγάλουν στο εξωτερικό, θα ξαναδα-νείσουν με υψηλά επιτόκια στο ίδιο το κράτος μέσω των τραπεζών κ.λπ. Ό,τι ακριβώς έκαναν δηλ. και την προη-γούμενη φορά που βρέθηκαν με τεράστια ποσά στα χέρια τους, την περίοδο των τρε-λών κερδών από το χρηματι-στήριο.

ΕφεδρείαΤο σημείο 10 των προτάσε-ων Σαμαρά επιμένει στην καταστροφική για το κοινω-νικό κράτος εφαρμογή του κανόνα μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις. «Το πλεονάζον προσωπικό από οργανισμούς του Δημοσίου που συγχωνεύονται και κα-ταργούνται δεν θα απολύε-ται», μας καθησυχάζει η ΝΔ και επεξηγεί: «Οι εργαζόμενοι θα υπάγονται σε ειδικό καθε-στώς για τρία χρόνια τουλάχι-στον, λαμβάνοντας το βασικό μισθό και τις εργοδοτικές ει-σφορές στα ταμεία». Πρακτι-κά δηλ. θα υπάρξουν μεγάλες μειώσεις μισθών, παρά τις εξαγγελίες της ΝΔ για φραγ-μό στις οριζόντιες μειώσεις μισθών, ή για να το πούμε αλλιώς, θα υπάρξει τριετής εφεδρεία, αντί για τη διετή εφεδρεία του ΠΑΣΟΚ.

Σε κάθε περίπτωση, ο Σα-μαράς δεν λέει τίποτε για τις 400.000 εργαζόμενους που δουλεύουν αλλά δεν πληρώ-νονται, δεν λέει τίποτε για τις ελαστικές μορφές εργασίας που τείνουν να γίνουν ο κα-νόνας, δεν λέει τίποτε για τις απολύσεις, δεν δεσμεύεται καθόλου για διατήρηση των μισθών στο δημόσιο τομέα.

Αλλά και πολλά από τα «φιλολαϊκά» μέτρα της ΝΔ κρύβουν και αυτά προσή-

λωση στους τραπεζίτες και τους άλλους εργοδότες. Ανάμεσά τους το σημείο 11 που προβλέπει ρύθμιση των χρεών των νοικοκυριών έτσι ώστε η μηνιαία δόση να μην ξεπερνά το 30% του διαθέ-σιμου εισοδήματός τους. Πρόκειται για καθαρή απά-τη: Χωρίς δημόσιο έλεγχο των τραπεζών δεν μπορεί να επιβληθεί τίποτε ουσια-στικό. Χωρίς «κούρεμα» των χρεών των εργαζομένων οι τελευταίοι δεν μπορεί να ανακουφιστούν πραγμα-τικά. Το μόνο που κάνει η πρόταση αυτή είναι να προ-στατεύει τις τράπεζες που θα βρίσκονταν ενώπιον κα-τασχέσεων εντελώς απαξι-ωμένων περιουσιών. Όμως η «γαλαντομία» του Σαμα-ρά ξεπερνά κάθε φαντασία όταν, επίσης στο σημείο 11, προτείνει ότι οι δανειολή-πτες που έχουν χάσει την εργασία τους θα μπορούν να πληρώνουν μόνον τό-κους για δύο ή τρία χρόνια. Κρίνει προφανώς από την τσέπη του.

Το πρόγραμμα της ΝΔ συμπληρώνεται από τις αναγκαίες ρατσιστικές και εθνικιστικές κορόνες προκει-μένου να προσφέρει εξιλα-στήρια θύματα και να στρέ-ψει αλλού το ενδιαφέρον του οργισμένου κόσμου. Η ΝΔ καταφεύγει στο πολιτι-κό οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής κάνοντας λόγο για «απομάκρυνση των λαθρο-μεταναστών από τα αστικά κέντρα» και «μαζικό επανα-πατρισμό των λαθρομετανα-στών», για να ολοκληρώσει το πρόγραμμά της με την πρόταση για «επίσπευση της ανακήρυξης της ΑΟΖ», δηλ. για περαιτέρω συνεργασία με το Ισραήλ και την πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας σε πο-λεμικές περιπέτειες.

Ευχαριστούμε, αλλά έπειτα από 17 γενικές απεργίες στην Ελλάδα, δεν θα πάρουμε αυτό το πρόγραμμα.

óôá óýíôïìá...Λοιπόν, τι προτιμάτε; Ευρώ ή χάος; Αυτό κραυ-

γάζουν καθημερινά οι τηλεαστέρες, επιδιώκοντας να χειραγωγήσουν το αριστερό-λαϊκό ρεύμα που εκφράστηκε στις 6 Μάη, με στόχο να μην το ξανα-βρούν μπροστά τους –ενισχυμένο– στις 17 Ιούνη. Το ερώτημα, έτσι τοποθετημένο, έχει προφανή απάντηση (το ευρώ, το ευρώ!), αλλά είναι προφα-νώς ανέντιμο…

N N N

Αν όμως ο κόσμος κληθεί να απαντήσει σε πιο πραγματικά διλήμματα, η απάντηση, αμέσως, δι-αφοροποιείται: Θα δεχόσασταν με αντίτιμο την παραμονή στο ευρώ (και την εγγύηση των καταθέ-σεων…) να ζείτε σε μια χώρα με μέσο μισθό γύρω στα 400-500 ευρώ, με μέση σύνταξη γύρω στα 300 ευρώ και με 2 ή 2,5 εκατομμύρια ανέργους; Η απάντηση «πάση θυσία στο ευρώ» ανήκει πλέον στο παρελθόν και σήμερα αφορά μόνο το «πάνω» μέρος της κοινωνίας…

N N N

Ακριβώς σε αυτή τη διαπίστωση απαντά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτείται από δύο ισοβαρή στοιχεία: α) Δεν θα φύγουμε από το ευρώ με δική μας πρωτοβουλία. β) Δεν θα δεχθούμε θυσίες για τη σωτηρία του ευρώ. Υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε υποχρεωτικό δίλημμα θα απαντήσουμε με κριτήριο την προτεραιότητα των κοινωνικών ανα-γκών…

N N N

Ας δούμε όμως λίγο και τις απαντήσεις εκείνου του τμήματος της Αριστεράς που υποστηρίζει την άμεση έξοδο από το ευρώ «με δική μας πρωτο-βουλία». Μιλώντας για άμεση έξοδο, γίνεται φανε-ρό ότι οι σ. αυτοί μιλάνε για τον παρόντα πολιτικό χρόνο και όχι για έναν στόχο στο ιστορικό μέλλον. Μιλάνε για αλλαγή του νομίσματος μέσα στις συν-θήκες «συνέχειας» του καπιταλισμού και όχι μέσα από μια, μελλοντική, νικηφόρα σοσιαλιστική επα-νάσταση. Έτσι οι δυσκολίες της μετάβασης στη δραχμή, οι θυσίες που θα υποστούν οι εργαζόμε-νοι, θα αφορούν μια «επανεκκίνηση» της καπιταλι-στικής ανάπτυξης. Αγαπητοί σ., γνωρίζουμε ότι οι εργάτες, κάποτε, δέχθηκαν θυσίες για έναν «πολε-μικό κομουνισμό», αλλά δεν γνωρίζουμε γιατί θα πρέπει να δεχθούν άγριες θυσίες για έναν «πολεμι-κό καπιταλισμό»…

N N N

Ένα πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση του κα-πιταλισμού με επιστροφή στη δραχμή, με στροφή στον προστατευτισμό, με έμφαση στην ανταγωνι-στικότητα και στις εξαγωγές, δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται εκ προοιμίου «προοδευτικό». Ως ελεύθερη επιλογή μπορεί να υπάρξει κυρίως από τη μετατόπιση ενός τμήματος της κυρίαρχης τά-ξης στην κατεύθυνση μιας εθνικιστικής «αντιπα-γκοσμιοποίησης». Οι ευρωσκεπτικιστές στην ΕΕ είναι γνωστοί, η Λεπέν στη Γαλλία ενισχύεται, ενώ στην Ελλάδα έχει ήδη προταθεί για «δοτός» πρω-θυπουργός ο Βασ. Μαρκεζίνης…

N N N

Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο Μπερλουσκόνι ήδη απειλεί την Κομισιόν με ένα «τσάο στο ευρώ». Αντικειμενικά προοδευτικός ο καβαλιέρε; Δεν νο-μίζουμε…

N N N

Η παλαιά «γάτα» της ευρωπολιτικής, ο κάποτε «αριστεριστής» Γιόσκα Φίσερ ξαναχτυπά. Κατη-γορεί τη Μέρκελ ότι η πολιτική της ρίχνει βενζίνη στη φωτιά της κρίσης, ενώ προειδοποιεί ότι τυχόν διάλυση του ευρώ θα επιφέρει, και για τους εργα-ζόμενους στη Γερμανία, μια κρίση που όμοιά της δεν έχουν ζήσει οι σημερινές γενιές…

N N N

Και μέσα σε όλα αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς δη-λώνει ότι έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του…

N N N

Και ο ΔΟΛ δηλώνει, από τις στήλες των «Νέων», ότι προτιμά ως υπουργό Οικονομικών, σε μια κυ-βέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον Γ. Δραγασάκη. Σώπα…

Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών το πρόγραμμα της ΝΔ

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012 η άποψή μας

Ο ι εξελίξεις στην Ελλά-δα δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές, αν

δεν συνυπολογιστεί ο παράγο-ντας της διεθνούς κρίσης που ήδη απειλεί όλη την Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα το πα-γκόσμιο σύστημα είναι μπρο-στά σε μια καινούργια «κορύ-φωση» της κρίσης, ανάλογη με εκείνη που ανέδειξε η κατάρ-ρευση της Λήμαν Μπράδερς, το 2008, καταγράφοντας τότε και επισήμως την είσοδο του καπι-ταλισμού σε μια κρίση ανάλογη με εκείνη του 1929.

Μόνο που αυτή τη φορά όλοι θα είναι πιο αδύναμοι, εξασθε-νημένοι από τα χτυπήματα του πρώτου γύρου της κρίσης. Και αυτό αφορά τόσο τους καπιτα-λιστές και τις κυβερνήσεις τους που έχουν φτάσει σε οριακό επίπεδο αντοχής, όσο και τους εργαζόμενους που έχουν ήδη εξαντλήσει όλα τα αποθέματα για να επιβιώσουν στα προη-γούμενα τέσσερα χρόνια πρω-τοφανούς κοινωνικής σκληρό-τητας. Μπροστά μας ανοίγεται μια περίοδος καθοριστικής ση-μασίας, ένας αγώνας που μπο-ρεί εύκολα να πάρει διαστάσεις «ζωής ή θανάτου».

ΕυρωζώνηΗ εξέλιξη αυτή στην ΕΕ φανερώ-νεται ήδη με το ερώτημα ακόμα και της επιβίωσης της ευρωζώ-νης. Ο Σόρος προειδοποίησε ευθέως τις ευρωπαϊκές κυβερνή-σεις και τις ανάλογες οικονομικές ηγεσίες (π.χ. Μπούντεσμπανκ) ότι έχουν ελάχιστο χρόνο (τρεις μήνες) για να κάνουν τα απαραί-τητα για τη σωτηρία του ευρώ. Την εκτίμηση αυτή φαίνεται να συμμερίζονται ο Ομπάμα, ο Πού-τιν και οι ηγεσίες της Κίνας, της Βραζιλίας, της Ινδίας…

Δεν πρόκειται για υπερβολές: Το «σκάσιμο» της Ισπανίας, της Κύπρου, αλλά και της Ιταλίας, συζητείται πλέον ως ενδεχόμε-νο ημερών. Και στην περίπτωση αυτή τα οικονομικά μεγέθη θα είναι τόσο κολοσσιαία, που θα κάνουν τα προβλήματα που δη-μιούργησε η «ελληνική» κρίση να μοιάζουν με αστεία. Αυτός ο κίνδυνος ανοίγει τη συζήτηση για τις αναγκαίες βαθιές αλλα-γές στην ευρωζώνη και στην ΕΕ.

Τα «Νέα» βιάστηκαν να προ-αναγγείλουν τη μετάβαση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώ-πης. Όμως και μόνο η αναφορά στους υπότιτλους αυτού του «σχεδίου» αρκεί για να προκα-λέσει πανικό: Ενοποίηση των εθνικών προϋπολογισμών, δη-λαδή δημοσιονομική ένωση. Ευρωπαϊκή «εποπτεία» των τρα-πεζών, δηλαδή τραπεζική ένω-ση. Κοινή φορολογική, εξωτε-ρική και στρατιωτική πολιτική,

δηλαδή πολιτική ένωση. Κοινή «μεταρρύθμιση» των κοινωνι-κών πολιτικών, δηλαδή οικονο-μική ένωση… Μόνο αν όλα αυτά προχωρήσουν, φαίνεται να λέει η Μέρκελ, μπορεί να θεσμοθε-τηθούν τα ευρωομόλογα και τα ομόλογα ανάπτυξης που, παρε-μπιπτόντως, όλοι οι ευρωηγέτες θεωρούν απαραίτητα «σήμερα» για να αποφευχθεί (αν μπορεί να αποφευχθεί) η φωτιά στην Ισπανία και στην Ιταλία…

Έτσι ο μόνος κοινός τόπος των κυβερνήσεων και των ευρωπα-ϊκών θεσμών γίνεται η επιμονή, σε κάθε περίπτωση, στα σκλη-ρά προγράμματα πολυετούς λιτότητας. Όλο και πιο φανερά, όμως, χωρίς ελπίδα, χωρίς προ-οπτική διεξόδου της Ευρώπης από την κρίση.

ΑποκλίσειςΣε αυτή τη βάση ενισχύονται οι αποκλίνουσες φωνές, οι τάσεις να «σωθεί» κάθε χώρα χωριστά, αδιαφορώντας, σε ένα βαθμό, για το τι θα γίνει στην ευρωζώνη. Δεν μπορεί να υποτιμηθεί η δήλωση του Μπερλουσκόνι ότι, αν χρει-αστεί, η Ιταλία θα πρέπει να τυπώσει ευρώ (γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια της «ιδρυτικές» δεσμεύσεις της ΕΚΤ) ή, αλλιώς, να γυρίσει στη λιρέτα, λέγοντας «Τσάο ευρώ». Ο «ευρωσκεπτικι-σμός» της Δεξιάς κάνει βήμα-τα ριζοσπαστικοποίησης της πολιτικής του (νόμισμα, προ-στατευτισμός, ανταγωνιστι-κότητα, έμφαση στον εθνικι-σμό-ρατσισμό κλπ).

Με άλυτα αυτά τα ζητήματα στοιχειώδους προσανατολι-σμού, οι ευρωηγεσίες περιορί-ζονται μπροστά στις εξελίξεις στην Ελλάδα να υποστηρίζουν την οχύρωση απέναντι στον κίνδυνο της «μετάδοσης» του ελληνικού ιού. Και αυτή τη φορά δεν εννοούν την οχύρω-ση απέναντι στα οικονομικά προβλήματα του ελληνικού κα-πιταλισμού, αλλά την οχύρωση απέναντι στις επιλογές του ελ-ληνικού λαού, όπως η σκληρή αντίσταση στα μνημόνια, όπως η στροφή προς τα αριστερά που αναδείχθηκε στις 6 Μάη.

Πολιτική ΚρίσηΟι ευρωηγεσίες είναι πανικό-βλητες μπροστά στο βάθος της πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα.

Το σχέδιο ανάδειξης της ΝΔ σε κέντρο «κυβερνησιμότητας» με σεβασμό προς το μνημόνιο και τη δανειακή συμφωνία εξα-κολουθεί να είναι ανίκανο να δη-μιουργήσει πολιτικό ρεύμα και να εγγυηθεί μια κάποια επιτυχία στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Η συσπείρωση γύρω από τον Αντ. Σαμαρά των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ και των νεοφιλελεύθερων της Ντόρας δεν αρκεί για να δώ-σει στη ΝΔ τον αέρα σίγουρης νίκης, παρά τη σκανδαλώδη υποστήριξη των ΜΜΕ, ακόμα και των παραδοσιακά κεντροα-ριστερών όπως ο ΔΟΛ, ο Όμιλος του «Έθνους» και το Mega…

Οι κυβερνητικές προοπτικές του Σαμαρά δεν βελτιώνονται ούτε με τη «λευκή σημαία» που έχει σηκώσει το ΠΑΣΟΚ: Ο Βενιζέλος έχει ολοφάνερα απο-δεχθεί δεύτερο ρόλο, έχει πε-ριορίσει τις προοπτικές του σο-σιαλφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του φτωχού εταίρου του Σαμαρά σε μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση. Και όμως όλος αυ-τός ο «μεγάλος συνασπισμός» δεν μπορεί να εγγυηθεί μιαν εκλογική νίκη σε βάρος του… ΣΥΡΙΖΑ, σε βάρος ενός πολιτι-κού μετώπου της Αριστεράς που, δύο μόλις μήνες πριν, περι-οριζόταν γύρω στο 5%.

Η ερμηνεία γι’ αυτό το παρά-δοξο είναι ασφαλώς η αποφασι-στικότητα του κόσμου ενάντια στα μνημόνια, η ριζοσπαστικο-ποίηση και η πόλωση μέσα στην κοινωνία, η στροφή ενός μεγά-λου τμήματος –κυρίως των ερ-γαζομένων– προς την Αριστερά και βασικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του μετατρέπεται σε βασικό ζήτημα όχι μόνο για τους Έλ-ληνες καπιταλιστές, αλλά και για τις ευρωηγεσίες. Που, όλοι μαζί, σπεύδουν να επιτίθενται για να περιορίσουν τις πιθανό-τητες νίκης του, αλλά, επίσης, σπεύδουν να ρίξουν και «γέφυ-ρες», ώστε να μπορούν να επη-ρεάσουν την πολιτική του, στο ενδεχόμενο που (όπως προβλέ-

πουν πολλές δημοσκοπήσεις) στις εκλογές του Ιούνη νικητής αναδειχθεί η Αριστερά.

Στις 6 Μάη ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε από το λαό εντολή ριζοσπαστικής ανατροπής του μνημονίου, από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊ-κών μαζών. Μέχρι σήμερα, το ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπα-στικής Αριστεράς έχει περάσει με επιτυχία τις κρίσιμες δοκιμα-σίες σχετικά με την προσήλωσή του σε αυτή την εντολή. Απέρρι-ψε με επιτυχία τις σειρήνες της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ή Εθνικής Σωτηρίας. Απέρριψε επίσης τις πιέσεις για ρεαλι-στική «προσαρμογή» του προ-γράμματός του, με μετατόπιση στην τακτική της «επαναδια-πραγμάτευσης» του μνημονίου (βλ. σελ. 6-7 και 8-9).

ΑποφασιστικότηταΌμως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή η επιτυχία είναι οριστική. Οι παλινωδίες κεντρικών στελεχών του ΣΥΝ προειδοποιούν ότι αυτή η μάχη είναι στην αρχή της. Την επομένη των εκλογών, η άθλια κατάσταση στην οικονομία και η ευρωαπειλή για στραγγαλι-σμό μιας κυβέρνησης της Αρι-στεράς θα δημιουργούν μια ισχυρή βάση για το ρεύμα των «ρεαλιστών», που θα μπορεί να στρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε συ-ντηρητικές κατευθύνσεις, έξω από την υπόσχεση ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης των πραγμάτων.

Όμως, ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η έκβαση αυτής της μάχης είναι προκαθορισμένη. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που έχουν αποδείξει ότι θα μείνουν προσηλωμένες μέχρι τέλους στη γραμμή της ανατρο-πής. Και, κυρίως, ο κόσμος που προσεγγίζει μαζικά το εγχείρη-μα δείχνει σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε λαϊκή συνέλευση, ότι επι-θυμεί να ολοκληρώσει τη δου-λειά που άρχισε στις 6 Μάη.

Με την οργάνωση, γρήγορα και αποφασιστικά, αυτού του κόσμου, με τη συστηματική πο-λιτική συζήτηση, με συντροφι-κότητα, εντιμότητα και αποφα-

σιστικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που ανέλαβε με την ανάδειξή του ως το σχήμα-κορμός για την Αριστερά στην Ελλάδα, το σχήμα-κορμός για την ανατρο-πή της μεγαλύτερης επίθεσης που δέχθηκε η εργατική τάξη στις σύγχρονες, μεταπολεμικές συνθήκες.

ΕυθύνεςΑυτές οι δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ σε τίποτα δεν δικαιολογούν τις ευθύνες της άλλης Αριστεράς.

Το ΚΚΕ δείχνει να ξεπερνά κάθε όριο. Κρατά πολύτιμες δυνάμεις του εργατικού κινήματος έξω από τις πραγματικές δυνατότη-τες συγκεκριμένης ανατροπής των μνημονίων, έξω από τη συ-ζήτηση, τις διεργασίες, τους κιν-δύνους, αλλά και τις ευκαιρίες μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Η Αλέκα Παπαρήγα προβλέπει τον κίνδυνο μιας «άτακτης χρεο-κοπίας» και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «αφέλεια», επειδή προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει. Κρατά ένα Κομουνιστικό Κόμμα σε απάθεια μπροστά σε μια θανάσιμη απει-λή για τους εργαζόμενους, ενώ αντιπροτείνει την αναμονή των καλύτερων συνθηκών μιας μελ-λοντικής «λαϊκής εξουσίας». Στο μεταξύ διάστημα καλεί μόνο για «διόρθωση της ψήφου», βάζο-ντας πλάτη στη γενικευμένη επί-θεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εύχονται μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι ίδιοι περιορίζονται στο αδιέξοδο της «αυτόνομης καταγραφής». Κά-νουν χρήσιμες παρατηρήσεις –κυρίως ιδεολογικές– αλλά απέξω και από μακριά, παραιτούμενοι από την άμεση σχέση με τα πλα-τιά, και απολύτως κρίσιμα, λαϊκά ακροατήρια που συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Διαμορφώνουν μια τακτική που αποσκοπεί στην «επόμενη μέρα», με την αυταπά-τη ότι μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και μια ήττα της πιθανής κυβέρ-νησης της Αριστεράς (μέσα από τη συντριβή ή την ενσωμάτωση) θα ανοίξει μεγαλύτερους ρόλους για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να θυμίσου-με ότι πολλές φορές στην ιστορία η ήττα τέτοιων γενικών «εφόδων» της Αριστεράς, αν και όταν συνέ-βαινε, οδηγούσε σε γενικευμένη υποχώρηση και όχι σε ενίσχυση των πτερύγων που (αυθαίρετα ή όχι) αυτοπροσδιορίζονται ως «καθαρότερες».

Στις 17 Ιούνη, και κυρίως μετά, αντιμετωπίζουμε μια μεγάλη πρόκληση. Μπορούμε να νική-σουμε. Να σταματήσουμε τον κατήφορο προς τη νεοφιλελεύ-θερη κοινωνική ερημοποίηση. Να θέσουμε τις βάσεις για μια γενικευμένη αντεπίθεση των εργαζομένων και της νεολαίας. Όλοι μαζί, μπορούμε!

Μπορούμε να ανατρέψουμε το μνημόνιοΜε τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κυβέρνηση της Αριστεράς

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Νίκου Δασκάλου, εργαζόμενου στο Δήμο Θεσσαλονίκης

Σ ε μια σειρά δήμους το τελευ-ταίο διάστημα (Θεσσαλο-νίκη, Χερσόνησος, Λέσβος)

επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθούν μια σειρά από υπηρεσίες, κυρίως στους τομείς της καθαριότητας. Οι περισσότεροι δήμαρχοι επικα-λούνται τα μνημόνια και τον Καλ-λικράτη, που τους μειώνουν τους πόρους. Αυτή είναι η μισή αλήθεια.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 30/5, προχώρησε σε διαγωνισμό για την ιδιωτικοποί-ηση του Συνεργείου Επισκευής και Συντήρησης των οχημάτων-μηχανημάτων της καθαριότητας, θέλοντας απλά και μόνο να εξυ-πηρετήσει τα συμφέροντα δια-φόρων εργολάβων.

Ο προϋπολογισμός του διαγω-νισμού προβλέπει το αστρονο-

μικό ποσό των 32.000 ευρώ το χρόνο ανά όχημα, μια τιμή στην οποία δεν περιλαμβάνονται το κόστος των αναλώσιμων ανταλ-λακτικών, όπως είναι τα ελαστικά τροχών, τα λιπαντικά, τα φίλτρα κ.ά. Το δώρο στους εργολάβους ολοκληρώνεται με την πρόβλεψη του διαγωνισμού ότι, όποιος πά-ρει τη δουλειά, θα μπορεί να χρη-σιμοποιεί το χώρο του δημοτικού

συνεργείου όπως και το προσω-πικό του δήμου εκεί. Ακόμη ένας ιδιώτης θα χρυσώσει τις τσέπες του με τα λεφτά του κράτους, των δημοτών και τον ιδρώτα των δημοτικών υπαλλήλων.

Απέναντι σ’ αυτό το σκάνδαλο αντέδρασαν οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τη μέρα διεξαγωγής του διαγωνισμού. Στα πλαίσια της 3ωρης στάσης

εργασίας που είχε εξαγγείλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία τους για τους δήμους της Θεσσαλονίκης, εργαζόμενοι στο δήμο της πό-λης, αλλά και σε περιφερειακούς δήμους, συγκεντρώθηκαν στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης για να μπλοκάρουν το διαγωνισμό.

Την ώρα που συνομιλούσαν με συναδέλφους τους διοικητικούς υπαλλήλους του δήμου για να

εισέλθουν στο χώρο, δέχτηκαν άγρια επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, που είχαν καταλάβει το δημαρχείο με εντολή του Μπου-τάρη από το βράδυ της προηγού-μενης μέρας. Το άγριο ξύλο και τα χημικά ήταν το λιγότερο, κα-θώς η Θεσσαλονίκη γύρισε πολ-λά χρόνια πίσω, σε εποχές που θύμισαν δικτατορία, με αυτή την απόφαση του δημάρχου.

Απέναντι σε αυτή την κατά-σταση απαιτείται πρωτοβουλία κεντρικά. Με συνελεύσεις για την ενημέρωση όλων των εργα-ζόμενων στους δήμους, που θα τους προετοιμάζουν για την ανά-γκη να παλέψουν με απεργίες και καταλήψεις, ώστε να μην περάσει καμιά ιδιωτικοποίηση ή, όπου έχει προχωρήσει η διαδικασία, να σταματήσουν οι διαγωνισμοί και οι υπηρεσίες να επιστρέψουν στην ευθύνη των δήμων.

Της Κατερίνας Σεργίδου

Δ ύο μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, ο απερχό-μενος υπουργός Υγείας,

Λοβέρδος, αποδείχτηκε ο ίδιος «υγειονομική βόμβα», προχωρώ-ντας στην έκδοση απόφασης για τη δημιουργία νέων οργανισμών σε μια σειρά νοσοκομεία, μετα-ξύ αυτών και για το νοσοκομείο «Η ΕΛΠΙΣ». Η τελευταία του αυτή πράξη προβλέπει την κατάργηση του γενικού χαρακτήρα του νοσο-κομείου, τη συγχώνευσή του με το νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», τη μετατροπή του σε κέντρο υγείας και παράρτημα του ογκολογικού νοσοκομείου για τη φροντίδα τε-λικού σταδίου ασθενών.

Σε πρακτικό επίπεδο όλα αυτά σημαίνουν ότι θα μειωθούν οι κλίνες του νοσοκομείου, ότι πάνω από 200 θέσεις ιατρικού-νοση-λευτικού και διοικητικού προσω-πικού θα καταργηθούν, ότι θα διαλυθούν τμήματα και υπηρε-σίες (μαγειρεία, καθαριότητα), ολοκληρώνοντας έτσι την ιδιωτι-κοποίηση αυτών των τμημάτων.

ΣύσκεψηΟι εξελίξεις αυτές σήμαναν συνα-γερμό στο νοσοκομείο, με αποτέ-λεσμα το σωματείο να κινητοποι-ηθεί άμεσα, καλώντας σε πλατιά σύσκεψη σωματεία και φορείς της περιοχής. Στο κάλεσμα για συντονισμό και κοινό αγώνα ανταποκρίθηκαν όλοι οι φορείς της περιοχής, γεμίζοντας το αμ-φιθέατρο του νοσοκομείου, την Παρασκευή, 25 Μάη.

Μεταξύ αυτών ήταν το Σωμα-τείο του Αγίου Σάββα, η Β’ ΕΛΜΕ, ο σύλλογος δασκάλων, η επιτρο-πή κατοίκων ενάντια στα χαρά-τσια, η Ανοιχτή Πόλη, εργαζόμε-νοι από τα νοσοκομεία Ερυθρός Σταυρός και Παίδων, ο Πολιτιστι-κός Σύλλογος Άνω Αμπελοκήπων.

Πρόκειται για όλους αυτούς τους φορείς που τα τελευταία χρόνια συντονίζονται και κινητοποιούν τη γειτονιά για κάθε μικρό και με-γάλο θέμα που προκύπτει.

Ευχάριστη έκπληξη προκάλεσε σε όλους και η μαζική συμμετο-χή συντρόφων του ΚΚΕ, μέσω της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση», της «Λαϊκής Επι-τροπής 7ου», καθώς και συνδικα-λιστών από το χώρο της υγείας. Η σύσκεψη κατέληξε στην από-φαση για την οργάνωση μιας εκ-δήλωσης ενημέρωσης και κοινού αγώνα το Σάββατο, 2 Ιούνη, στην πλατεία Αγία Δημητρίου.

ΣυνέλευσηΈτσι από τις 25 Μάη ξεκίνησε μια παράλληλη κινητοποίηση εντός και εκτός νοσοκομείου. Στο νοσο-κομείο έγινε μια μαζικότατη γενι-κή συνέλευση στις 30 Μάη, από την οποία πέρασαν πάνω από 100 εργαζόμενοι. Το κλίμα ήταν εκρη-κτικό. Η οργή ήταν μεγάλη, με τους εργαζόμενους να περιγρά-φουν πώς καθημερινά ξεπερνούν τους εαυτούς τους, ότι το ταμείο είναι άδειο, ότι οι προμηθευτές απειλούν με διακοπή φαρμάκων,

ιατρικού υλικού και τροφίμων και ότι το προσωπικό δεν επαρκεί.

Γιατροί και νοσηλευτές ήταν συγκεκριμένοι, ξέροντας ακριβώς τι λείπει και τι χρειάζεται το νοσο-κομείο. Κατά τη διάρκεια της συ-νέλευσης μάλιστα ανάγκασαν το διοικητή και την πρόεδρο της δι-οίκησης να έρθουν στη συνέλευ-ση για να δώσουν εγγυήσεις για τη στάση τους. Μεταξύ άλλων οι εργαζόμενοι τους κατήγγηλαν για αυταρχική συμπεριφορά απέναντι σε εργαζόμενους.

Μετά από τέσσερις ώρες συζή-τησης, η συνέλευση έκλεισε με την απόφαση για συμμετοχή την επομένη σε συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας, μαζί με το σω-ματείο του Αγίου Σάββα.

Στο μεταξύ, σε επίπεδο γει-τονιάς είχε ξεκινήσει ήδη η ενη-μέρωση κατοίκων με μάζεμα υπογραφών πόρτα πόρτα και με αφισοκολλήσεις που καλούσαν στη συγκέντρωση στις 2 Ιούνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ 7ου Διαμερίσματος, η Τοπική Οργάνωση της ΔΕΑ, ανέ-νταχτοι αγωνιστές, η επιτροπή κατοίκων ενάντια στα χαράτσια, πρωτοστάτησαν σε αυτή τη μάχη, κινητοποιώντας τους φορείς και

ενημερώνοντας τη γειτονιά.

Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν παραπάνω από θετική. Για πολλούς η είδηση του κλεισίμα-τος του «νοσοκομείου μας» ήταν ένα σοκ, ενώ άλλοι θυμούνταν τις προηγούμενες φορές που επιχει-ρήθηκε το ίδιο και πώς τους είχα-με σταματήσει τότε. Οι κάτοικοι, οι μαγαζάτορες υπέγραφαν τα κείμενα υπογραφών και κρατού-σαν ενημερωτικό υλικό για την εί-σοδο της πολυκατοικίας και τους πάγκους των μαγαζιών.

ΣυγκέντρωσηΗ μεγάλη αυτή δραστηριότητα κατέληξε στη συγκέντρωση στις 2 Ιούνη, στην πλατεία Αγίου Δη-μητρίου. Από τη συγκέντρωση πέρασαν περίπου 100 άτομα, εκ-πρόσωποι φορέων και κομμάτων, κάτοικοι και, δυστυχώς, λίγοι ερ-γαζόμενοι του νοσοκομείου. Μοι-ράστηκε μαζικά το υλικό, ενημε-ρώθηκε κοσμος, έγιναν ομιλίες από όλους τους φορείς.

Δυστυχώς η παρουσία του ΚΚΕ περιορίστηκε σε μια μικρή αντι-προσωπεία στελεχών, αντί να κινητοποιήσουν τον κόσμο της γειτονιάς, η οποία μάλιστα κά-

ποια στιγμή αποχώρησε, με το πρόσχημα της παρουσίας κομ-ματικών υλικών και πανό (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Παρ’ όλα αυτά η, έστω και λειψή, παρουσία τους δείχνει την πίεση που δέχονται από την ανάγκη του κόσμου (και του δικού τους) για κοινή δράση, αλλά και την ουσιαστική δυνατότητα γι μια πραγματική συμπαράταξη όλης της Αριστεράς, τουλάχιστον στους καθημερινούς αγώνες.

Η συγκέντρωση έκλεισε με τη συμφωνία ότι το θέμα θα κρα-τηθεί ανοιχτό με κάθε τρόπο. Το επόμενο διάστημα η υπεράσπιση του νοσοκομείου θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα για τους φορείς και την Αριστερά της περιοχής. Από τη μια οι ερ-γαζόμενοι θα χρειαστεί να προ-χωρήσουν σε πιο προωθημένες κινητοποιήσεις (κατάληψη, αυ-τοοργάνωση), χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να κρατήσουν το νοσοκομείο ανοιχτό, και από την άλλη η Αριστερά θα πρέπει να δείξει στην πράξη τι σημαί-νει καταγγελία και ακύρωση του μνημονίου, κινητοποιώντας του κατοίκους που ακόμα και με τη φυσική τους παρουσία θα εμπο-δίσουν τη διάλυση του νοσοκο-μείου, που καλύπτει και εξυπηρε-τεί τη γειτονιά και όλη την Αθήνα.

Το τοπικό «πρόγραμμα» της Αριστεράς είναι τα αιτήματα των εργαζομένων: να παρθεί πίσω η υπουργική απόφαση, όχι στη συγ-χώνευση, αυξήσεις μισθών, προ-σλήψεις εργαζομένων, ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους ασθε-νείς ανεξαρτήτως ασφαλιστικής κατάστασης (να καταργηθεί και το εισιτήριο των 5 ευρώ), δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του νοσοκο-μείου είναι ζήτημα ζωής και θανά-του. Μπορεί και πρέπει να κερδιθεί με κάθε τρόπο και μέσο.

Το μνημόνιο βλάπτει σοβαρά την υγεία

Όχι στην υποβάθμιση του νοσοκομείου Ελπίς

Δήμοι: Μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Θοδωρή Πατσατζή

Ο ταξικός πόλεμος που δι-εξάγεται μέσα στην οικο-νομική κρίση μετράει θύ-

ματα. Αυτοκτονίες, αλλά και θάνατοι εργαζομένων, υπό την απειλή της απόλυσης, της ανεργίας και των δυ-σβάστακτων χρεών. Μετράει όμως και μικρές, αλλά πολύ σημαντικές νίκες, όπως αυτή που σημειώθηκε τις τελευταίες μέρες του Μάη στον κλάδο των ταχυμεταφορών.

Την Κυριακή 27 Μαΐου, ο Γεράσι-μος Σταμίρης, εργαζόμενος στην εταιρεία SPEEDEX, δεν άντεξε το βάρος της πίεσης, που του ασκή-θηκε, και κατέληξε από ανακοπή καρδιάς. Δύο μέρες νωρίτερα είχε ανακριθεί από τον υπεύθυνο ασφά-λειας της εταιρείας, Δ. Τσώτα, στα γραφεία του κτιρίου της SPEEDEX στο Βοτανικό, για την απώλεια 3 φακέλων της Alpha Bank. Σε αυτή την τρομοκρατική ανάκριση δεν επιτράπηκε η παρουσία μέλους της διοίκησης του επιχειρησιακού σω-ματείου SPEEDEX , αλλά ούτε και του προϊστάμενου στο τμήμα όπου εργαζόταν ο Γ. Σταμίρης. Ο υπεύθυ-νος ασφαλείας της SPEEDEX απεί-λησε τον Γ. Σταμίρη ότι η εταιρεία θα ασκήσει ποινική δίωξη σε βάρος του για την απώλεια των φακέλων, εκτός αν ο ίδιος επιλέξει να αποχω-ρήσει οικιοθελώς, χάνοντας τη δου-λειά του. Ο Γεράσιμος Σταμίρης είχε πάρει πρόσφατα αναρρωτική άδεια και ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή. Στη SPEEDEX γνώριζαν το πρόβλημα υγείας του, αλλά εξα-κολούθησαν τη στενή πίεση πάνω του. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο οικονομικός διευθυντής της εται-ρείας, Π. Γιαννίκης, επέμεινε στην άσκηση δίωξης εναντίον του, στη διάρκεια δεύτερης συνάντησης με τον άτυχο εργαζόμενο παρουσία και μέλους της διοίκησης του ΣΕΤ-ΤΕΑ, κλαδικού σωματείου στο χώρο των ταχυμεταφορικών και ταχυδρο-μικών εταιρειών.

ΕκβιασμοίΗ SPEEDEX οδήγησε έναν εργα-ζόμενο στο θάνατο, επιτρέποντας στα δύο μεγαλοστελέχη της να του ασκήσουν ωμούς εκβιασμούς. Εί-ναι μια τακτική που πολλές φορές έχει εφαρμόσει η ίδια εταιρεία (από τις μεγαλύτερες στον κλάδο), αντί-στοιχη με όλες τις εταιρείες ταχυ-μεταφοράς, ιδιαίτερα τα τελευταία

χρόνια, πατώντας πάνω στους νό-μους των μνημονίων.

Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν άμεσα. Με κάλεσμα του ΣΕΤΤΕΑ και του επιχειρησιακού σωματεί-ου στη SPEEDEX, προχώρησαν σε 4ωρη στάση εργασίας την Τρίτη 29/5, κατά τη διάρκεια της κηδείας του άτυχου εργαζόμενου, με αιτή-ματα την άμεση απομάκρυνση του υπεύθυνου ασφαλείας Δ. Τσώτα, τον άμεσο καταλογισμό ευθυνών σε όλους τους υπεύθυνους για το θάνατο του Γ. Σταμίρη και την καταβολή αποζημίωσης στους δι-καιούχους κληρονόμους του. Η μαζική συμμετοχή και η αποφασι-στικότητα των εργαζομένων στο να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, έκαμψε την αρνητική στάση της πλειοψηφίας του επιχειρησιακού σωματείου και το ανάγκασε να κη-ρύξει νέες στάσεις εργασίας για τις δύο επόμενες μέρες, όπως πρότει-νε το κλαδικό σωματείο, πετυχαί-νοντας μια πρώτη νίκη. Η εταιρεία αναγκάστηκε να προχωρήσει στην απόλυση-παραίτηση του υπευθύ-νου ασφαλείας, Δ. Τσώτα. Τα δύο σωματεία ανέστειλαν τις κινητο-ποιήσεις τους, αλλά θα ζητήσουν την παρέμβαση εισαγγελέα, για να διερευνηθούν περαιτέρω ευθύνες της εταιρείας.

Ταξικός πόλεμοςΗ επιτυχία αυτή έρχεται σε μια δύ-σκολη περίοδο, με τους εργαζόμε-νους να δέχονται απανωτά χτυπή-ματα. Υπεύθυνοι για το θάνατο του ταχυμεταφορέα δεν είναι μόνο η SPEEDEX. Είναι τα μνημόνια και οι εμπνευστές τους. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η τρόικα, ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες. Όλοι αυτοί που οδηγούν τους εργαζόμε-νους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση και το θάνατο από την οικονομική κρίση, ενώ αυτοί θα συνεχίσουν να έχουν γεμά-τες τσέπες παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι δημιούργησαν την κρίση. Ο αγώνας των εργαζομένων στις τα-χυμεταφορές, όπως και όλων των άλλων θα συνεχιστεί ως την πλή-ρη ανατροπή των μνημονίων και την εκδίωξη όσων επιμένουν να τα υπερασπίζονται. Αυτή θα είναι και η τελική δικαίωση για τον Γ. Σταμί-ρη και όσους εργαζόμενους έχουν χάσει μέχρι τώρα τη ζωή τους. Σε αυτό τον αδυσώπητο ταξικό πό-λεμο, που διεξάγεται, δεν υπάρχει άλλος δρόμος: Ή αυτοί. Ή εμείς!

Οδηγοί τουριστικών λεωφορείων

Παράνομη έκρινε το Μονομε-λές Πρωτοδικείο Αθηνών την τετραήμερη απεργία που είχαν κηρύξει, από τις 4 Ιούνη, οι οδη-γοί τουριστικών λεωφορείων. Οι οδηγοί θέλανε να αντισταθούν στην προσπάθεια που καταβάλ-λει η ένωση των εργοδοτών τους να υπογράψουν νέα κλαδική σύμβαση, με μεγάλες μειώσεις μισθών και καταργήσεις των πε-ρισσότερων επιδομάτων. Όμως, όπως στην πλειοψηφία των πε-ριπτώσεων, η απεργία τους κρί-θηκε παράνομη. Στα ήθη που καθιέρωσε η πολιτική του μνη-μονίου, η απεργία δεν είναι νόμι-μο δικαίωμα για όσους θέλουν να αντισταθούν στην εργασιακή ζούγκλα, την οποία θέλουν να επιβάλουν οι ντόπιοι καπιταλι-στές και οι διεθνείς τοκογλύφοι.

ΧαλυβουργίαΝέα συναυλία συμπαράστασης στους απεργούς χαλυβουρ-γούς, που συμπληρώνουν 220 μέρες απεργίας, πραγματοποι-ήθηκε το πρώτο Σάββατο του Ιούνη, μπροστά στην πύλη του εργοστασίου. Τη συναυλία δι-οργάνωσε το σωματείο των χα-λυβουργών με το συγκρότημα του Ηλία Νικολόπουλου «Λαϊκοί Φάλτσοι». Η συναυλία δόθηκε στα πλαίσια αναθέρμανσης του κύματος αλληλεγγύης προς τους απεργούς, ιδιαίτερα τώρα

που αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου για το αν η απερ-γία είναι παράνομη ή καταχρη-στική, μετά την αγωγή που κα-τέθεσε η εργοδοσία, τις μέρες που προσπάθησε με το γνωστό σόου, απεργοσπαστών διευθυ-ντών-ΣΚΑΪ-Χρυσής Αυγής, να κλείσει την απεργία.

Απεργία διαρκείαςΜε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, που συμπλήρωσαν τις 10 μέρες, απαντούν οι 1.200 πε-ρίπου εργαζόμενοι του Καζίνου της Πάρνηθας, στην προσπά-θεια της εργοδοσίας να πετσο-κόψει τους μισθούς τους και να καταργήσει κάθε δικαίωμά τους. Την 1η Ιούνη, με αγωγή της η εταιρεία ζήτησε να κηρυχθεί πα-ράνομη η απεργία. Είχαν προη-γηθεί ενέργειές της με τις οποίες προσπάθησε να εκφοβίσει τους εργαζόμενους. Μάλιστα την πρώτη μέρα των κινητοποιήσε-ων είχε απειλήσει με λοκ-άουτ, κάτι που επαναλήφθηκε κατά τη δικαστική διαδικασία, διά στό-ματος του γενικού διευθυντή του Καζίνου. Η μετενέργεια για τις συμβάσεις των εργαζομένων στο Καζίνο έληξε την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Και ο αγώνας τους πραγματοποιείται για να διασφαλίσουν ότι η εται-ρεία δεν θα συνεχίσει να αξιώνει υπογραφή νέας σύμβασης με μείωση μισθών και αύξηση του ωραρίου εργασίας.

Συνέλευση ΣυντονισμούΣε συνέλευση καλεί ο Συντο-νισμός Πρωτοβάθμιων Σωμα-τείων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα, την Πέμπτη 7 Ιούνη, στις 19.00 στο Πολυτεχνείο.

Θέμα της συνέλευσης είναι η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων. Η συνέλευση γί-νεται με κρατούμενο από τη μια τα μεγάλα χτυπήματα από τη λήξη της μετενέργειας και την καταγγελία των συμβάσε-ων σε πάρα πολλούς χώρους. Από την άλλη όμως υπάρχουν χώροι όπου έχουν υπογραφεί ικανοποιητικές συμβάσεις και επίσης υπάρχει η δυναμική συ-γκέντρωση της Τρίτης 22 Μάη που, παρά το μικρό χρονικό δι-άστημα προετοιμασίας της και την ουσιαστική στήριξή της κυρίως από οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αρκετά δυναμική.

Κινητοποιήσεις* Οι εργαζόμενοι της PHONE MARKETING συμπληρώνουν 80 μέρες απεργίας. Συνεχίζουν με κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους και συγκέντρωση διαμαρ-τυρίας την Πέμπτη, 7 Ιούνη, έξω από το υπουργείο Εργασίας, στις 12 το μεσημέρι. * Οι εργαζόμενοι στην επιχείρη-ση παιδικών ειδών και παιχνιδιών ΚΟΥ ΚΟΥ στη Θεσσαλονίκη πραγ-ματοποίησαν 48ωρη απεργία το πρώτο διήμερο του Ιούνη. Διεκδι-κούν τα δεδουλευμένα, που τους οφείλονται, και το άμεσο σταμά-τημα του μέτρου της εκ περιτρο-πής εργασίας ανά τριήμερο, που θέλει να επιβάλει η εργοδοσία.* Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συμβασιούχων Πυροσβεστών πραγματοποιεί 24ωρη απεργία την Τετάρτη, 6 Ιούνη. Διαμαρ-τύρονται για την περικοπή στις θέσεις εργασίας για τους συμ-βασιούχους πυροσβέστες, αλλά και για τη μείωση του χρόνου κατά τον οποίο εργάζονται ως συμβασιούχοι.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Με νέες κινητοποιήσεις το τελευταίο δεκαήμερο του Μάη, οι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι των καταστημά-των Metropolis διεκδικούν τα αυτονόητα. Την άμεση κατα-βολή των καθυστερούμενων μισθών, αφού είναι τρεις μή-νες απλήρωτοι. Τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους, την άμεση καταβολή των αποζημι-ώσεων στους απολυμένους υπαλλήλους και την κατοχύρω-ση της καταβολής των αποζη-μιώσεων όλων των εργαζομέ-νων, σε περίπτωση πτώχευσης της επιχείρησης.

Από τις 23 Μάη παραμένει κλειστό το κατάστημα της Θεσσαλονίκης, λόγω της επί-σχεσης εργασίας που πραγμα-τοποιούν οι εργαζόμενοι εκεί. Η τελευταία μεγάλη κινητο-ποίηση έγινε το Σάββατο 26 Μάη με συγκέντρωση διαμαρ-τυρίας έξω από το κατάστημα Metropolis που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Mall στη Νε-ρατζιώτισσα. Τη συγκέντρωση στήριξαν σωματεία, φορείς, μέλη λαϊκών συνελεύσεων

και πρωτοβουλιών και πολλοί συμπαραστάτες. Εντυπωσι-ακή ήταν η ανταπόκριση του κόσμου που πέρναγε από το χώρο της συγκέντρωσης τυ-χαία, αλλά έδειχνε με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή του στους εργαζόμενους. Ιδιαί-τερα όταν μάθαιναν το όνομα του εργοδότη, Ανδρέα Γ. Κου-ρή (ιδιοκτήτη του ομίλου MAD και αρκετών ακόμη εταιρειών), μέλος της γνωστής οικογένει-ας, που με την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων έχουν χτίσει όνομα και έχουν γεμίσει τις τσέπες τους.

Στη συγκέντρωση συμμετεί-χαν εργαζόμενοι από τα γύρω καταστήματα και στο τέλος έγινε πορεία μέσα στο εμπορικό κέ-ντρο, όπου ξεχώρισαν τα συνθή-ματα: «Είμαστε εργάτες δεν είμα-στε πελάτες και στ’ αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες», «Εμείς μι-λάμε για ανθρώπινες ζωές, αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές». Το κατάστημα στο Mall είναι το επό-μενο στη λίστα για κλείσιμο, στις 16 Ιούνη. Η εταιρεία είχε δεσμευ-θεί ότι σε αυτό το κατάστημα θα μεταφέρονταν οι 42 εργαζόμενοι του κεντρικού καταστήματος της Αθήνας, που έχει κλείσει.

Metropolis: Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται

Νίκη των κινητοποιήσεων στη SPEEDEX

Δικαίωση του αδικοχαμένου Γεράσιμου Σταμίρη

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Ο ι σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέρ-ριψαν, τελικά, κάθε πρό-ταση για σύμπλευση με

τον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της 17ης Ιούνη. Παρά τις σημαντικές φωνές που ακούστηκαν και στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ –με επιμονή κυρί-ως του ΝΑΡ και του ΣΕΚ– αποφα-σίστηκε τελικά η αυτόνομη κά-θοδος, παρά την κρισιμότητα της αντιπαράθεσης και παρά τις (δη-μοσκοπικές) προβλέψεις για μειω-μένο ποσοστό του σχηματισμού.

Από τη σκοπιά του ΝΑΡ η στά-ση αυτή είναι κατανοητή: ταιριά-ζει με τη συνολική ανάλυση και τον τρόπο παρέμβασης αυτής της οργάνωσης. Από τη σκοπιά του ΣΕΚ, όμως, είναι απολύτως ακατανόητη. Η διεθνής οργάνω-ση (IST), στην οποία ανήκει το ΣΕΚ, συμμετείχε στο παρελθόν σε μετωπικούς συνδυασμούς της Αριστεράς πολύ πιο «χλιαρούς» από τον ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Respect στη Βρετανία, Linke στη Γερμανία). Στην Αίγυπτο σήμερα, οι σ. της IST καλούν σε ψήφο προς τον εκπρόσωπο των Αδελφών Μου-σουλμάνων, προκειμένου να κα-ταψηφιστεί ο εκπρόσωπος του παλιού καθεστώτος Μουμπάρακ. Να μπορείς να ψηφίσεις υπέρ των Αδελφών Μουσουλμάνων και να μην μπορείς να ψηφίσεις υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα παράδοξο κυριολεκτικά ανεξήγητο.

ΑντιφάσειςΟ σ. Άλεξ Καλίνικος (SWP), μι-λώντας στο «Μαρξισμό» του ΣΕΚ, δήλωσε: «Είναι θαυμάσιο που ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε τόσο καλά στις εκλογές. Ελπίζω να πάει κα-λύτερα στις 17 Ιούνη. Αλλά είναι σημαντικό να κάνουμε παρατη-ρήσεις πάνω σ’ αυτό. Η πρώτη είναι ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι έκφραση των αγώνων στο δρόμο. Η δεύτερη είναι ότι όσο καλύτερα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο

πιο μεγάλη σημασία έχει να συ-ζητάμε για την πολιτική του». Το να εύχεται κανείς νίκη του ΣΥΡΙ-ΖΑ στις 17 Ιούνη είναι καλό, όμως καλύτερο είναι να εργάζεται γι’ αυτό. Επίσης, κανείς δεν εμποδί-ζει τη συζήτηση για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όμως μεγαλύτερη «σημασία» έχει η συζήτηση μέσα στις γραμμές του ενωτικού εγχει-ρήματος, γιατί έτσι βοηθά κανείς συγκεκριμένα στην απόκρουση κάθε συμβιβαστικής ή συντηρη-τικής αναδίπλωσης…

Ο σ. Π. Γκαργκάνας («Μια πολι-τική κρίση, χωρίς εύκολη λύση»), έγραψε: «Αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει το λάθος να μετατρέψει τη νέα προεκλογική περίοδο σε ενδοαριστερό εμφύλιο με επι-θέσεις στο ΚΚΕ «επειδή δεν είναι ενωτικό» και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ «επειδή είναι πολύ μικρή εκλο-γικά», θα υπονομεύσει την ίδια τη δυναμική προς τα αριστερά». Συμφωνούμε. Μόνο που ο ΣΥΡΙ-ΖΑ αφήνει (γενικά) αναπάντητη την επιθετικότητα του ΚΚΕ σε κάθε δημόσια τοποθέτηση στε-λεχών του. Επίσης δεν γνωρί-ζουμε ούτε ένα κρούσμα δημό-σιας επίθεσης του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα, σε κάθε σχεδόν φύλλο του «Πριν» και της «Εργατικής Αλληλεγγύης» θα βρει κανείς πολλές επιθέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας έτσι μια κάποια αδιαφορία για την «αρι-στερή δυναμική».

Ευρώ και ΕΕΤο βασικό επιχείρημα των σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προσπάθειά τους να διαχωριστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε –δυστυχώς– το αί-τημα για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Ακόμα και στο αίτημα αυτό οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ενιαίες.

Η σ. Μαρία Στύλλου («Η αντί-σταση στον καπιταλισμό είναι παγκόσμια») έγραψε: «Η αντικα-

πιταλιστική Αριστερά έχει βάλει στόχο την αποδέσμευση-ρήξη με το ευρώ… Όχι γιατί θα κρυφτούμε στην ελλαδίτσα μας, όχι γιατί θα κάνουμε υποτίμηση και θα ’χου-με τη δραχμούλα μας, όχι γιατί θα κάνουμε παραγωγική ανασυγκρό-τηση με άλλο μοντέλο, αλλά γιατί έχουμε τα αδέλφια μας σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη, στην Αμερι-κή, παντού». Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι η πρόταση για άμεση έξοδο από το ευρώ με στό-χο να συναντήσουμε «τα αδέλφια μας στην Ευρώπη» θα χρειαζόταν μια μάλλον μεγαλύτερη επεξή-γηση. Όμως, γνωρίζουμε δεκά-δες άρθρα σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που υποστηρίζουν την άμεση έξοδο από το ευρώ, με την ακριβώς αντίθετη επιχειρηματολογία: για να γίνει εφικτή «η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με άλλο μοντέλο», για να «ανακτηθεί το όπλο της νομισματικής πολιτι-κής» (υποτίμηση-δραχμούλα), για «να κάνουμε εξαγωγές», και τελι-κά για να αποκατασταθεί η «εθνι-κή ανεξαρτησία-κυριαρχία». Η διαφορά δεν είναι απλώς μεγάλη, πρόκειται για τελείως διαφορετι-κές γραμμές.

ΠιέσειςΑυτή η πολυφωνία δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε από μόνη της κα-ταστροφική. Η πολύπλοκη και υπερπολωμένη περίοδος, που ζούμε, βάζει πάνω σε όλες τις ορ-γανώσεις της Αριστεράς μεγάλες και αντιφατικές πιέσεις. Είναι ένας ακόμα λόγος που κάνει την ενό-τητα της Αριστεράς (με όλη την αναγκαία και αναπόφευκτη εσω-τερική συζήτηση) να αποδεικνύ-εται ως η καλύτερη μέθοδος για να απαντήσουμε στις προκλήσεις.

Οι σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκαναν λάθος στις 6 Μάη, κάνουν λάθος και στις 17 Ιούνη. Σε ό,τι μας αφο-ρά θα επανέλθουμε με ενωτική πρόταση και πλαίσιο την επομέ-νη των εκλογών.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ευρώ

Δηλώσεις οργανώσεων και στελεχών της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Στο πλευρότου ΣΥΡΙΖΑ

Η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει ενδιαφέρον, και ελπίδες, διεθνώς. Δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και ιστορικές προσωπικότητες του κινήμα-

τος έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η 4η Διεθνής, με ανακοίνωσή της («Το μέλλον των εργατών της Ευρώπης αποφασίζεται στην Ελλάδα»), καλεί σε διεθνή υποστήριξη ενός προγράμματος εκτάκτου ανάγκης (γύρω από τα «5 σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ) και ζητά τη δημιουργία μετώπου (ΣΥ-ΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα) πάνω σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, για την επιβολή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Σε άρθρο του στο «London Review of Books» («Σώστε μας από τους σωτήρες!»), ο Σλαβόι Ζίζεκ συνόψισε εύστοχα το χαρακτήρα των φετινών εκλογών. Για πρώτη φορά σε μια εκλογική αναμέτρη-ση ένας λαός δεν καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό κόμμα με σχεδόν ταυτόσημα προγράμ-ματα: «Στις 17 Ιουνίου, η επιλογή θα είναι πραγματική: το κατεστη-μένο (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) από τη μία, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη». Ο γνωστός διανοητής της Αριστεράς καταλήγει: «Οι Έλλη-νες δεν είναι παθητικά θύματα: βρίσκονται σε πόλεμο με το ευ-ρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, και αυτό που χρειάζονται είναι αλληλεγγύη στον αγώνα τους, γιατί είναι και δικός μας αγώνας».

Ο Ταρίκ Αλί, μιλώντας στις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις των «Αναιρέσεων», δήλωσε: «Αν ήμουν Έλληνας πολίτης, θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ». Η τοποθέτησή του έχει ξεχωριστή σημασία: Η ανά-λυσή του και οι προτάσεις του για την κρίση είναι πιο κοντά σε αυτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό δεν τον εμποδίζει να αντιλαμβάνε-ται την κρισιμότητα της σημερινής μάχης, τις δυνατότητες που μπορεί να ανοίξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς και την αυτο-νόητη τακτική επιλογή, αν κανείς θέλει πραγματικά μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, να παλέψει γι’ αυτήν.

Οι τοποθετήσεις αυτές (και πολλές άλλες) έχουν ιδιαίτερη ση-μασία και μας γεμίζουν με ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες, γιατί δείχνουν πως δεν είναι μόνο ο εχθρός διεθνώς που έχει στραμμέ-να τα βλέμματά του στην Ελλάδα, αλλά και πολύτιμοι σύμμαχοι. Οι σύντροφοι αυτοί ούτε απέκτησαν ξαφνικά «αυταπάτες», ούτε έπαψαν να είναι επαναστάτες. Οι θέσεις τους είναι πολύ πιο προ-ωθημένες (και καλά κάνουν!) από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά έχουν την εμπειρία και τη νηφαλιότητα να αντιληφθούν την κρισιμότη-τα της μάχης, τη σημασία που θα έχει για την προώθηση αυτών των θέσεων η επιβολή μιας κυβέρνησης της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς στις σημερινές συνθήκες κρίσης και διεθνούς αντεργατι-κής επίθεσης, σε μια χώρα του «δυτικού» καπιταλισμού.

Κατανοούν αυτό που βλέπει και ο αντίπαλος και στοχοποι-εί τον ΣΥΡΙΖΑ ως βασική απειλή για την ΕΕ. Όπως γράφτηκε σε άρθρο που δημοσιεύτηκε σε διάφορα σάιτ της βρετανικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (internationalsocialist.org.uk, counterfire.org): «Όποιος θέλει να κατευθύνει τον πόλεμο, πρέ-πει να είναι στο πεδίο της μάχης –ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρώτη γραμ-μή του πολέμου ενάντια στη λιτότητα. Η κριτική στο ρεφορμι-σμό του Τσίπρα είναι καλή, αλλά η ιστορία θα γραφτεί από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ».

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Γιώργου Σαπουνά, μέλους Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, ΑΠΟ

Σ ήμερα ένα τεράστιο κοι-νωνικό ρεύμα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδηγεί στην

κορυφή.

Όλος αυτός ο κόσμος, που ριζο-σπαστικοποιείται έχοντας αποκτή-σει ελπίδα και αποφασιστικότητα, επιλέγει και απευθύνεται στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας κάποια θε-μελιώδη στοιχεία ταυτότητας της πολιτικής του πρότασης και της φυ-σιογνωμίας του:

ΣΥΡΙΖΑ - πολιτική δύναμη της Ρι-ζοσπαστικής Αριστεράς, εκτός του «κάδρου» του σάπιου πολιτικού συ-στήματος, κυβέρνηση της Αριστε-ράς, ανατροπή του μνημονίου και της λιτότητας, οι ζωές των ανθρώ-πων της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας πάνω από τα τρομο-κρατικά διλλήματα και τις σκληρές, αντιλαϊκές απαιτήσεις της τρόικα και του ντόπιου κεφαλαίου.

Ωστόσο όλος αυτός ο κόσμος αποτελεί για την ώρα ένα «ανώνυμο» εκλογικό ακροατήριο.

ΣυμμετοχήΕίναι απολύτως κρίσιμης σημασίας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του να συνδεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς την ενεργή συμμετοχή και την άμεση συνέργεια αυτού του κόσμου με τις πολιτικές μας κατευθύνσεις και επι-λογές θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι

αδύνατο, να δώσουμε νικηφόρα τις δύσκολες μάχες που έχουμε μπρο-στά μας και να κρατήσουμε σταθερά τη ριζοσπαστική μας γραμμή.

Στο άμεσο μέλλον μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα χρειαστεί, όταν θα ηγείται της μάχης, όταν θα διαπραγ-ματεύεται στις Βρυξέλλες να έχει στο πλευρό της εκατοντάδες χιλιάδες να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα. Θα χρει-αστεί τους εργαζόμενους στις δημό-σιες υπηρεσίες και τα υπουργεία να υλοποιούν στην πράξη τη ριζοσπα-στική γραμμή της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Θα χρειαστεί τους εργαζόμενους στις τράπεζες και στις υπό εθνικο-ποίηση ΔΕΚΟ να εξασφαλίζουν τον δημόσιο, εργατικό έλεγχο και να βάζουν πραγματικό φραγμό στα σα-μποτάζ των τραπεζιτών και στις προ-σπάθειες της φυγής των κεφαλαίων και του πλούτου. Τους εργαζόμε-νους στις μεγάλες ιδιωτικές, συχνά πολυεθνικές επιχειρήσεις να βάζουν φραγμό στις απειλές και τις επιλο-γές των ιδιοκτητών τους για μαζικές απολύσεις ή ακόμη για κλεισίματα και μετεγκατάσταση των επιχειρήσε-ων στο εξωτερικό. Τον ίδιο τον κόσμο να περιφρουρεί τα δημοκρατικά δι-καιώματά του, τις στοχεύσεις και τις καταχτήσεις του από το παρακράτος και τις φασιστικές συμμορίες.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το-μές που πρέπει να γίνουν στο επίπεδο της διεύρυνσης της δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας. Στο επί-

πεδο του κοινωνικού και εργατικού ελέγχου στην παραγωγή και την οι-κονομία, σε όλες τις σφαίρες της κοι-νωνικής ζωής. Αφορούν το σύνολο των πολιτών πέρα από τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης της Αρι-στεράς, πέρα από την πολιτική τοπο-θέτηση και την κομματική ένταξη.

Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιχειρηθεί να υποκα-τασταθεί από το «κόμμα».

Ωστόσο δεν αρκεί για όλα αυτά να εκλεγεί η «κατάλληλη» κυβέρνηση. Η πρακτική υλοποίηση των θέσεων-κόμβων της ριζοσπαστικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβερνητική πολιτι-κή δεν μπορεί να γίνει απλώς με δι-ατάγματα. Μάλιστα στο βαθμό που δεν υπάρχουν οι αναγκαίες συνειδη-τές, υποκειμενικές δυνάμεις για να παίξουν τον πρωτοπόρο, υποδειγ-ματικό ρόλο στις δύσκολες μάχες που συνιστά μια τέτοια διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού, η ίδια η κυβέρνηση κινδυνεύει ήδη από τα πρώτα της βήματα.

ΣυγκρότησηΑυτές οι πρωτοπόρες δυνάμεις βρί-σκονται ήδη σήμερα μέσα στο μεγά-λο κοινωνικό ρεύμα που δείχνει την εμπιστοσύνη του στον ΣΥΡΙΖΑ.

Γυναίκες και άνδρες των κινημά-των και της κάθε είδους αντίστασης, με συγκροτημένη αριστερή πολιτι-κή συνείδηση και παράλληλα εξει-δικευμένα στελέχη του πνεύματος και της εργασίας. Ακόμη όμως και

πολλοί/ες χωρίς, ίσως, ξεκάθαρη αριστερή πολιτική συγκρότηση και συνείδηση που μετέχουν στο μαζικό αίσθημα αποφασιστικότητας, στο μαζικό κοινωνικό ρεύμα του ΣΥΡΙ-ΖΑ, με δυνατότητες που μπορούν να απελευθερωθούν, εάν βρεθούν μέσα σε πλαίσια συλλογικότητας και δημοκρατίας. Είναι όλοι και όλες που σήμερα θα μπορούσαν και πρέπει να αναλάβουν όχι μόνο τον ουσιαστικό σχεδιασμό του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και της ενδεχόμενης κυβέρ-νησης της Αριστεράς στο επίπεδο του «συγκεκριμένου», αλλά και την εγγύηση της υλοποίησής του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ενιαίο και μαζικό κόμμα είναι ιστορική αναγκαιότη-τα. Πρέπει εδώ και τώρα να αρχί-σει να κτίζεται ανοίγοντας τις πύ-λες του στο κοινωνικό ρεύμα που

τον στηρίζει. Τα μέτρα που πήρα-με, οργανώνοντας συνελεύσεις και συλλέγοντας στοιχεία όσων θέλουν, είναι ασφαλώς στη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο η κλίμακα του κοινωνικού ρεύματος είναι τόσο δυσανάλογα μεγάλη σε σχέ-ση με την οργανωτική δυνατότητα υποδοχής του ΣΥΡΙΖΑ, που τα μέ-τρα αυτά δεν αρκούν!

Μια τολμηρή, αλλά απολύτως αναγκαία κίνηση είναι να απευθύ-νει ο ΣΥΡΙΖΑ, διά της ηγεσίας του, δημόσιο κάλεσμα «αυτοοργάνω-σης», παίρνοντας τα αναγκαία μέ-τρα για να υποδεχθεί τον κόσμο. Προετοιμάζοντας το συνέδριο της επανίδρυσής του ως μαζικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του κόσμου της εργασίας, της μαχόμε-νης κοινωνικής πλειοψηφίας!

ΣΥΡΙΖΑ παντού! Μαζικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς,

του κόσμου της εργασίας, της μαχόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας!

Της Μαρίας Μπόλαρη

Μ ετά τις εκλογές της 6 Μάη, ένας άλλος πολι-τικός «σεισμός» ακο-

λούθησε. Αυτός των εκατοντάδων εκδηλώσεων, συνελεύσεων, συ-σκέψεων, που οργανώθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και σπουδών. Η τεράστια συμμετοχή, η πλούσια συζήτηση, η διαθεσιμότητα του κόσμου να ενταχθεί στη λειτουργία των το-πικών ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν και υποδεικνύουν πολλά.

Μετά από δεκαετίες, η συλλο-γικότητα και η οργάνωση επανέρ-χονται. Η πολιτική και η οικονομία ξαναγίνονται ζητήματα συζήτησης σε μαζικό και στοιχειωδώς οργανω-μένο επίπεδο.

Η πολιτική παρέμβαση της Αρι-στεράς προκαλεί ενδιαφέρον, γιατί συναντήθηκε με τους κοινωνικούς αγώνες και έκφρασε τις προσδοκί-ες των πολλών. Το συμπέρασμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγός στις επιλογές του, είναι ένα: Μέχρι την καθοριστι-κή μάχη στις 17 Ιούνη και στα ιστορι-κά καθήκοντα που μας περιμένουν, η δύναμή μας είναι η οργάνωση του κόσμου, που θέλει και μπορεί να πά-

ρει στα χέρια τη ζωή του, να επιβάλ-λει μια μεγάλη ανατροπή.

Κρίσιμος σταθμός στα όσα μεσο-λάβησαν από τις 6 Μάη μέχρι σήμε-ρα ήταν η περίοδος των διερευνητι-κών εντολών. Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ενταχτεί στην όποια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» του έδωσε με-γαλύτερη ώθηση, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η ριζοσπα-στική πολιτική είναι αυτή που απο-δίδει και επιβραβεύεται.

Η μεγάλη συμμετοχή σε λαϊκές γειτονιές όπως στη Νίκαια και τα Πε-τράλωνα οφείλουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία τους στην παρουσία του σ. Αλ. Τσίπρα, που ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται δεκτός ως προσωπο-ποίηση του σθεναρού «όχι» στα μνη-μόνια και τους νόμους τους.

Αυτό που ακολούθησε ήταν επί-σης πρωτόγνωρο και έξω από τις κακές συνήθειες των τελευταίων χρόνων. Ερωτήσεις και παρατηρή-σεις που δεν χαρίζονταν, οργή που ζητούσε πολιτική δικαίωση.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι αυτό που συμβαίνει σε μικρότερες –όχι μικρές– συνελεύσεις και εκδη-λώσεις. Πολλά έχουν αλλάξει και σε πολλά πρέπει να ανταποκριθούμε. Όταν στην πλατεία Αμερικής σε μέρα

βροχής μαζεύονται 60 άτομα για να συζητήσουν το εκλογικό αποτέλε-σμα της 6ης Μάη. Όταν στα Εξάρχεια στο κάλεσμα για ανοιχτό συντονιστι-κό μαζεύονται 50 για να οργανώσουν εκδήλωση, να επιλέξουν δράσεις, συνθήματα και ομιλητές.

Όταν στο νοσοκομείο του Ερυ-θρού μετά από μέρα εφημερίας μαζεύονται 80 εργαζόμενοι και από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους διαθέτουν ώρες για παρατηρήσεις, ερωτήματα, θετική συμβολή στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν στο Γενικό Πατησίων οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να επαναλάβουν τη συγκέντρωση για να έχει μεγαλύ-τερη συμμετοχή και οι ίδιοι ανα-λαμβάνουν την προπαγάνδισή της. Όταν στο Πανεπιστήμιο της Αθή-νας μαζεύονται πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και φοιτητές για να πε-ριγράψουν τις μάχες που δόθηκαν ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου και το σχέδιο της «επόμενης μέρας» για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τότε τίποτα δεν είναι το ίδιο, όλοι και όλα αλλάζουν.

Σταχυολογούμε ερωτήματα:Εάν κόψουν τις δόσεις των δανεί-ων, πώς θα ανταπεξέλθουμε; Από

πού θα βρεθούν τα λεφτά; Είστε αποφασισμένοι να φορολογήσε-τε τον πλούτο; Ευρώ ή δραχμή, τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο; Για το χρέος δεν φταίει ο λαός, γιατί να το πληρώσουμε; Και η διαπραγμά-τευση πολυτέλεια είναι. Γιατί μίλη-σε ο Τσίπρας για θυσίες στη συνέ-ντευξη στη ΝΕΤ και τι εννοούσε; Τι θα γίνει με τους «λαθρομετανά-στες»; Γιατί ανέβηκε η Χρυσή Αυγή και πώς θα την αντιμετωπίσουμε; Διαδικασίες σαν τις «πλατείες» θα έχουν θέση; Πώς θα σταματήσει η πολυγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ; Στα κανάλια να ακούγεται μόνο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα αντέ-ξετε στις πιέσεις που θα δεχτείτε ή θα οπισθοχωρήσετε; Δώστε μας εχέγγυα. Θα επιμείνετε στην ενό-τητα δράσης της Αριστεράς;

Όλα δείχνουν ότι το κοινωνικό ρεύμα που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που δίνει την πραγματική βάση για την κυβέρνηση της Αρι-στεράς είναι απαιτητικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Όπως το είπε ένας για-τρός του Ερυθρού: «Τον περνάμε από εξετάσεις-ανακρίσεις, όπως κανέναν άλλο δεν περάσαμε». Ή όπως το είπε μια «ενοικιαζόμενη»

στις τράπεζες: «Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται με το ερώτημα αν οι ερ-γοδότες θα υποχρεωθούν να υπο-γράψουν συλλογική σύμβαση ή αν θα μας συντρίψουν».

Με αυτό το φορτίο στην πλάτη του ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα και μοναδικό δρόμο. Να κάνει πρόγραμμά του τις ανάγκες του κόσμου.

Να πει καθαρά στον κόσμο ότι πόλεμο θα δεχτούμε και στο δικό μας χέρι είναι να επιβάλουμε όσα χρειαζόμαστε. Να θυμίσουμε στους εργαζόμενους ότι αυτός «πατά τα κουμπιά» στις τράπεζες, τα εργοστάσια, τις ΔΕΚΟ, τα νοσο-κομεία και αλλού. Ότι μπορεί να οργανώσει το εκλογικό-κοινωνικό ρεύμα σε πολιτική δύναμη που θα ελέγχει και θα αποφασίζει, υπερα-σπίζοντας τη ριζοσπαστική πολιτι-κή. Να πει καθαρά ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να νοηθεί ως «μεταβατικός σταθμός» γι’ αυτό που είναι η μόνη διέξοδος στην κα-πιταλιστική κρίση: ο σοσιαλισμός.

Η ΔΕΑ, βλέποντας τις ευκαιρίες, ξέροντας τις δυσκολίες, θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για μια μα-χητική ανασυγκρότηση του κινή-ματος, για μια αντικαπιταλιστική ανασυγκρότηση της Αριστεράς.

Οι συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑΔέσμευση για κατάργηση του μνημονίου και υλοποίηση των αιτημάτων του κόσμου μας

8 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Μ ετά τις εκλογές στις 6 Μάη, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε ένα κρίσιμο τεστ ειλι-

κρίνειας: Βρήκε τις δυνάμεις για να απορρίψει τις τεράστιες πιέσεις –από ντόπιους και διεθνείς «παρά-γοντες»– για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ή Σωτηρίας. Απέδειξε έτσι μια στα-θερότητα και αντοχή πάνω στις δεσμεύσεις της ριζοσπαστικής αριστερής πολιτικής που –όχι μόνο δεν «τρόμαξε» τον κόσμο, αλλά– τροφοδότησε ένα ακόμα μαζικότε-ρο ρεύμα υποστήριξης ενόψει των εκλογών της 17ης Ιούνη.

ΔεσμεύσειςΑκολούθησε η τεράστια πίεση για να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ (και ιδίως ο ΣΥΝ και ο Αλέξης Τσίπρας) τη δέ-σμευση για μονομερή ακύρωση, ή ανατροπή, του μνημονίου, να απο-δεχτεί το «ρεαλισμό» της τακτικής της επαναδιαπραγμάτευσης, της τακτικής που υποστηρίζουν πλέον οι Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης. Η πίεση αυτή ενισχύθηκε από τις δημόσιες υπαναχωρήσεις στελε-χών του ΣΥΝ. Στην Αθηναΐδα απα-ντήθηκε και η πρόκληση αυτή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του Αλ. Τσίπρα, δε-σμεύτηκε οριστικά στην τακτική της μονομερούς ακύρωσης του μνημο-νίου και των εφαρμοστικών νόμων. Η σημασία της δέσμευσης αυτής δεν μπορεί να υποτιμηθεί: η ακύρω-ση του μνημονίου από μια κυβέρ-νηση της Αριστεράς δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα για το «κάτω» τμήμα της κοινωνίας, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να αντιστραφεί η επίθεση της ντόπιας κυρίαρχης τά-ξης και των διεθνών συμμάχων της. Και μόνο για την υλοποίηση αυτού του στόχου αξίζει τον κόπο η κινητο-ποίηση των λαϊκών δυνάμεων ενό-ψει της 17ης Ιούνη.

Για τη συνέχεια, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει κάποιες επίσης σημαντικές δεσμεύσεις: Την εθνικοποίηση των τραπεζών, στην προοπτική του δημόσιου-δημοκρατικού-εργατικού ελέγχου. Την επαναφορά σε δημόσιο έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων και ορ-γανισμών (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς) που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκο-νται υπό την απειλή των ιδιωτικο-ποιήσεων. Την ακύρωση των νέων μέτρων λιτότητας, την ανατροπή κάποιων παλιότερων (αποκατάστα-ση ΣΣΕ και κατώτατων μισθών και συντάξεων), όπως και τη δέσμευ-ση για προσπάθεια σταδιακής επα-ναφοράς όλων των μισθών και συ-ντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα.

Στον κρίσιμο τομέα των κοινωνι-κών δαπανών, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει τη δέσμευση για τη βιωσιμότητα των δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων, όπως και την υπόσχεση για «σταδιακή» βελτίωση της κατάστασης που έχει φτάσει σε απαράδεκτα επίπε-δα. Στο ερώτημα των πόρων για τη χρηματοδότηση αυτών των κοινω-νικών αναγκών, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με τα μέτρα βαρύτερης φορολόγησης

των κερδών, των πλουσίων, της εκκλησίας, όπως και με τη μείωση των εξοπλισμών.

Είναι φανερό ότι η εξέλιξη αυτού του προγράμματος θα κριθεί από τις δυνατότητες κινητοποίησης, δράσης, παρέμβασης του εργατι-κού-λαϊκού παράγοντα. Ο Σταύρος Ψυχάρης, από τις στήλες του «Βήμα-τος» και των «Νέων», επιχειρεί να κα-θησυχάσει την τάξη του ενόψει της διαφαινόμενης νίκης της Αριστεράς, υπογραμμίζοντας ότι η ελληνική κοι-νωνία δεν βρίσκεται σε επαναστατική ή σε προεπαναστατική κατάσταση.

Αντίστοιχα, οι σ. του ΝΑΡ, από τις στήλες του «Πριν» (3/6, σελ.8), μας δηλώνουν: «το κρίσιμο θέμα, αν φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα, που είναι αρκετά πιθανό, εί-ναι το πώς διαχειρίζεται κανείς μια πλειοψηφική ψήφο στην Αριστε-ρά, σε μη ανατρεπτικές κοινωνικές συνθήκες –ας το πούμε έτσι– αν και το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ της Αριστεράς, από μια ορι-σμένη άποψη, εμπεριέχει από μόνο του το στοιχείο των ανατροπών. Ίδωμεν…». Οι διαπιστώσεις αυτές υποδεικνύουν το δρόμο για τη σω-στή διαχείριση του ζητήματος του προγράμματος: Οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι στη –γενικά– σωστή κατεύθυνση, αλλά το τελικό αποτέ-λεσμα θα κριθεί από τη δράση του κόσμου και τη γενικότερη αλλαγή των συνθηκών, πέρα από το αποτέ-λεσμα της κάλπης.

«Καμένη γη»Μια άλλη πλευρά της πραγματικό-τητας είναι η κυριολεκτικά «καμένη γη» και τα άδεια κρατικά ταμεία που αφήνουν πίσω τους οι κυβερνήσεις ΓΑΠ και Παπαδήμου, όπως και οι δημόσιες απειλές αξιωματούχων της ΕΕ για οικονομικό στραγγαλι-σμό μιας κυβέρνησης της Αριστε-ράς στην Ελλάδα. Αυτή η αίσθηση απελπιστικά δύσκολων συνθηκών

στην οικονομία οδήγησε τον ΣΥΡΙ-ΖΑ σε μια συντηρητικότερη αντι-μετώπιση του χρέους (επαναδια-πραγμάτευση, λογιστικός έλεγχος, διαγραφή μεγάλου μέρους, μορα-τόριουμ πληρωμών του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης) που αφήνει τη στάση πληρωμών προς τους το-κογλύφους ως τελική καταφυγή, αν οι δανειστές επιλέξουν την άκαμπτη στάση… Πρόκειται για έναν «συμ-βιβασμό» που θα κριθεί από τις κο-λοσσιαίες εξελίξεις στην Ευρώπη (π.χ. κατάρρευση της Ισπανίας), αλλά επίσης από το λαϊκό παράγο-ντα. Για παράδειγμα, μια έκρηξη αγώνων για τα δημόσια νοσοκομεία μπορεί να «απαγορεύσει» σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να συ-νεχίζει να διαθέτει πολύτιμους κοι-νωνικούς πόρους για την πληρωμή τόκων στα αρπακτικά της αγοράς.

Από την πλευρά του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπτύσσεται μια κρι-τική προς τον ΣΥΡΙΖΑ με άξονα το επιχείρημα ότι το πρόγραμμά του δεν προβλέπει μια άμεση έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, με πρωτο-βουλία της Αριστεράς. Η κριτική αυτή παίρνει απαντήσεις από την ίδια την πολιτική συζήτηση σε με-γάλη κλίμακα. Για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αλλά και για το Σα-μαρά και το Βενιζέλο, η πολιτική δύναμη που βάζει σε δοκιμασία «την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας» δεν είναι ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάστηκε στον ευ-ρωπαϊκό Τύπο ως «δραχμαγεδών» (από τις λέξεις δραχμή και αρμαγε-δών…). Οι σ. τόσο του ΚΚΕ όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έπρεπε, ίσως, να προβληματιστούν λίγο περισσότε-ρο πάνω σε αυτά τα δεδομένα.

«Αριστερός ρεφορμισμός»Συνολικά, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙ-ΖΑ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα πρόγραμμα «αριστερού ρε-φορμισμού». Μην ξεχνάμε όμως ότι τα τελευταία χρόνια ο κόσμος μας παλεύει λυσσαλέα, διεκδικώ-ντας κάποιες –συνήθως στοιχειώ-δεις– «αριστερές-εργατικές μεταρ-ρυθμίσεις» μέσα στη λαίλαπα της καπιταλιστικής επιθετικότητας.

Για παράδειγμα, το αίτημα για ισχυρές Συλλογικές Συμβάσεις Ερ-γασίας θα μπορούσε στη δεκαετία του 1970 να θεωρηθεί σοσιαλδη-μοκρατική μεταρρύθμιση, ενώ σήμερα έχει ολοφάνερα σκληρό αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Έτσι, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στις συγκεκριμένες συνθήκες,

Μπορεί να υλοποιηθεί μόνο αν ένα ευρύ εργατικό-λαϊκό κίνημα αναλάβει –στο πλευρό της κυβέρνησης της Αριστεράς– να επιβάλει αυτές τις κατακτήσεις

Τετάρτη 6 Ιούνη

• Νεα Ιωνία, 7:30 μμ. Συνέλευση ΣΥ-ΡΙΖΑ Ν. Ιωνίας στον κινηματογράφο «Αστέρα», Ασκληπιού 4 (όπισθεν ΟΤΕ). Ομιλήτρια Μαρία Μπόλαρη,

• 7η δημοτική κοινότητα Αθήνας, 7:00 μμ. Ανοικτή Συγκέντρωση στην πλα-τεία Αγ. Δημητρίου (Πανόρμου). Ομι-λητές οι Α. Νταβανέλλος, Ν. Βούτσης.

Πέμπτη 7 Ιούνη• Κορυδαλλός, 8:00 μμ. πλατεία Ελευ-θερίας. Ομιλητές οι Π. Λαφαζάνης, Αντ. Νταβανέλλος, Ρ. Ρινάλντι

• Θεσσαλονίκη 8:00 μμ. Εκδήλωση για το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αίθουσα πολλαπλών χρή-σεων του Δημαρχιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Εισηγητές τους Χ. Λάσκο και Ε. Τσακαλώτο.

• Βριλήσσια, στο ΤΥΠΕΤ, Συζήτηση με το Γ. Μηλιό, για το βιβλίο “Το δόγ-

μα του ΣΟΚ” της Ναόμι Κλάιν

• Αιγάλεω, 7:30 μμ. «Ο ΣΥΡΙΖΑ συζη-τάει με τον κόσμο της γειτονιάς μας» στην πλατεία Σιντριβάνι (Μίνωος 35, στις πολυκατοικίες). Τη συζήτηση ανοίγει ο Δημήτρης Στρατούλης

• Ηράκλειο Κρήτης, 7:00 μμ. Εκδήλω-ση -συζήτηση για το οικονομικό πρό-γραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ηρακλεί-ου (πίσω από το Ιστορικό Μουσείο).

Παρασκευή, 8 Ιούνη• Θεσσαλονίκη, 8:30 μμ. Συνέλευση στην πλατεία Αγίων Αναργύρων, με τους Β. Σπάθα και Γ. Γαϊτάνη.

Σάββατο 9 Ιούνη

• Παιανία, 8:00 μμ. Ανοιχτή εκδήλω-ση ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Πλατεία.

Ομιλητές οι Δ. Παπαδημούλης και Αντ. Νταβανέλλος

• Εξάρχεια, 6:00 μμ. Ανοιχτή Συνέ-λευση ΣΥΡΙΖΑ, Καλλιδρομίου 54

• Πλ. Βικτωρίας 7μμ, εκδήλωση ΣΥΡΙ-ΖΑ 6ης δημοτικής κοινότητας Αθήνας.

Κυριακή 10 Ιούνη• ΒΟΥΛΑ, 8:00 μμ. Δημόσια προε-κλογική συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ στην κεντρική πλατεία. Ομιλητές Αντ. Νταβανέλλος, Ερμ. Κυπριανίδου.

Εργατικοι χώροι• ΟΑΕΕ Αιγάλεω: Τετάρτη 6 Ιουνίου, 14.00 μεσημέρι. Θα ανοίξει τη συζήτη-ση ο Μιχάλης Βεργίτσης, από την Πα-νελλαδική Συντονιστική του ΣΥΡΙΖΑ.

• ΟΑΕΕ: Πέμπτη 7 Ιουνίου, 13.30 μεσημέρι, Ακαδημίας 22, Αίθουσα

«Χρ. Τριάντης». Θα ανοίξουν τη συ-ζήτηση ο υποψήφιος βουλευτής Β’ Αθήνας Δημήτρης Στρατούλης και η υποψήφια βουλευτής Α’ Αθήνας Μα-ρία Μπόλαρη.

• ΥΠΑΑΤ: Πέμπτη 7 Ιούνη, 13.30 μεσημέρι, Αχαρνών 2, Αίθουσα 6ου ορόφου. Τη συζήτηση θα ανοίξουν οι υποψήφιοι βουλευτές στη Β’ Αθή-νας Γιάννης Θεωνάς και Αντώνης Νταβανέλλος.

• ΜΟΔ: Δευτέρα 11 Ιούνη, 16.00 μμ, στην κεντρική υπηρεσία. Τη συζήτη-ση θα ανοίξουν οι υποψήφιοι βου-λευτές στην Α’ Αθήνας Νίκος Βού-τσης και Μαρία Μπόλαρη.

• Νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ: Δευτέρα 11 Ιούνη, 13.00 μμ, με ομιλητές τους υποψήφιους βουλευτές Μαρία Μπόλαρη και Γιάννη Μπαλάφα. Θα προηγηθεί περιοδεία στις 11.00 πμ.

Εκδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ

Του Πάνου Κοσμά

Ό ταν το 2008, με υπουρ-γό Οικονομικών τον Γ. Αλογοσκούφη (αυτόν

που έμεινε στην ιστορία με τη γνωστή ρήση «η Ελλάδα δεν θα επηρεαστεί από την κρίση»), άρ-χισε ο χορός της ενίσχυσης των τραπεζών με δημόσιες εγγυήσεις και χρήμα με τα πρώτα 28 δισ. ευρώ, κανείς δεν φανταζόταν τι έκταση θα έπαιρνε αυτό στα επό-μενα χρόνια. Συνυπολογίζοντας και τα περίπου 50 δισ. ευρώ που προβλέπει η διαδικασία της ανα-κεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών ύστερα από το πρό-σφατο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, το σύνολο αυτών των ενισχύσεων (ένα μικρό ποσοστό τους ζεστό χρήμα και το μεγαλύ-τερο μέρος τους εγγυήσεις του Δημοσίου) θα ξεπεράσει τα 200 δισ. ευρώ.

Για να έχουμε ένα μέτρο σύ-γκρισης, 212 δισ. ευρώ είναι η πρόβλεψη του προϋπολογισμού για το Ακαθάριστο Εγχώριο Προ-ϊόν (ΑΕΠ) του 2012. Οι ενισχύσεις που πήραν οι τράπεζες όλα αυτά τα χρόνια είναι όσο ο πλούτος που παράγεται στην Ελλάδα σε ένα χρόνο! Είναι επίσης πάνω από τα 2/3 του σημερινού δημόσιου χρέους και πάνω από το μισό του χρέους πριν το «κούρεμα»! Είναι, τέλος, το 20πλάσιο της σημερι-νής συνολικής χρηματιστηρια-κής τους αξίας!

Τα δεδομένα αυτά αποδεικνύ-ουν πόσο κεντρικός και ηγεμονι-κός είναι ο ρόλος των τραπεζών στο σύγχρονο καπιταλισμό. Απο-δεικνύουν επίσης πόσο κεντρικός είναι ο ρόλος των τραπεζών στην κρίση. Αποδεικνύουν, τέλος, σε ποιο σημείο παραλογισμού έχει φτάσει ο καπιταλισμός στη ση-μερινή, ιστορικών διαστάσεων κρίση του.

Η κρίσηΜε ποια έννοια οι τράπεζες εί-ναι κεντρικός μηχανισμός της καπιταλιστικής κρίσης; Ο νεο-φιλελεύθερος καπιταλισμός τις τελευταίες δεκαετίες μείωσε συ-στηματικά τους μισθούς και τις δημόσιες δαπάνες και αύξησε τα κέρδη. Δημιούργησε έτσι ένα διπλό πρόβλημα: μείωσε την κα-τανάλωση και δημιούργησε τε-ράστια μάζα από συσσωρευμένα

κέρδη που δεν επενδύονταν στην παραγωγή.

Πώς «λύθηκε» αυτό το διπλό πρόβλημα;Πρώτο, αυξάνοντας την καπιτα-λιστική κερδοσκοπία μέσα από το χρηματο-οικονομικό τομέα, με τον «τζόγο» στα χρηματιστή-ρια προϊόντων, κεφαλαίων και ομολόγων, αλλά και με τη συμ-μετοχή όλων των καπιταλιστικών επιχειρήσεων (και όχι μόνο των τραπεζών) σ’ αυτό τον τζόγο. Τεράστια ποσά παίζονταν καθη-μερινά σε κάθε είδους χρηματο-οικονομικά προϊόντα (απλά, σύν-θετα, παράγωγα, παράγωγα επί παραγώγων κ.λπ.) σε κάθε λογής χρηματιστήρια όλου του πλανή-τη. Με μαρξιστικούς όρους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυ-ξήθηκε το ποσοστό των κερδών από τόκους στο σύνολο των κα-πιταλιστικών κερδών.

Δεύτερο, επενδύοντας ένα μέ-ρος των τεράστιων συσσωρευ-μένων κερδών σε δάνεια προς τα νοικοκυριά. Με απλά λόγια, μας δάνειζαν τα κέρδη τους για να τα αυγατίσουν! Τόσο πολύ ξανοίχτη-καν σ’ αυτό, ώστε ο δανεισμός του ιδιωτικού τομέα αυξήθηκε στις ΗΠΑ πάνω από το 100% του ΑΕΠ, ενώ από κοντά ακολούθησε και η Ευρώπη και λίγο πιο πίσω και η Ελλάδα.

Το «πάρτι» και το «μεθύσι» έφτασαν μέχρι τα άκρα, όπου πα-ραμόνευε η κρίση, που ξέσπασε βίαια. Τα νοικοκυριά αδυνατού-σαν να πληρώσουν τα χρέη τους και όλη αυτή η πυραμίδα από καπιταλιστικά τραπουλόχαρτα άρχισε να καταρρέει. Οι τράπε-ζες, κεντρικός μηχανισμός της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας, βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώ-να», με τεράστια «ανοίγματα» και με τεράστιο όγκο «τοξικών» προ-ϊόντων στα χαρτοφυλάκιά τους.

Μετατρέποντας τις τραπεζικές «φούσκες» σε δημόσιο χρέοςΠώς αντιμετώπισε ο καπιταλι-σμός τον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών; Μετατρέποντας τις ζημιές τους σε δημόσιο χρέος. Δηλαδή βάζοντας όλους εμάς, εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους, να πληρώσουμε τις ζημιές τους. Η Ιρλανδία, η Ισπα-νία κι από κοντά και η Κύπρος

είναι οι κλασικές και εξοργιστι-κές περιπτώσεις όπου χώρες χω-ρίς πρόβλημα δημόσιου χρέους μπήκαν ή είναι στη διαδικασία να μπουν σε μνημόνια που συντρί-βουν μισθούς, συντάξεις, κοινω-νικό κράτος, ολόκληρους λαούς, για να σωθούν οι τράπεζες και οι καπιταλιστές μεγαλομέτοχοί τους. Μια τέτοια, πλανητικών δι-αστάσεων ληστεία, επιβεβαιώνει απόλυτα τη ρήση του Μπρεχτ ότι μεγαλύτερο έγκλημα από τη λη-στεία μιας τράπεζας είναι η ίδια της η ίδρυση.

Παρ’ όλα αυτά, στο «τιμόνι» των τραπεζών παραμένουν οι καπιταλιστές, στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών. Όταν μια καπιταλιστική επιχείρηση βάλει χρήματα σε μια άλλη καπιταλιστική επιχείρηση, θα πάρει στα χέρια της το ανά-λογο ποσοστό στο μετοχικό της κεφάλαιο. Με τις τράπεζες όμως ο νόμος αυτός της καπιταλιστι-κής αγοράς παραβιάστηκε κατά-φωρα, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας. Με τις δημόσιες εγγυήσεις που δόθηκαν στις ελ-ληνικές τράπεζες, το κράτος θα μπορούσε να τις έχει εξαγοράσει στο σύνολό τους σχεδόν είκοσι φορές. Κι όμως οι κύριοι σαν τον Κωστόπουλο και τον Σάλλα πα-ραμένουν προκλητικά ακλόνητοι στο τιμόνι των τραπεζών και κά-νουν μάλιστα και προεκλογικές παρεμβάσεις, απειλώντας μας με την επιστροφή στη δραχμή… και συνεχίζουν να βγάζουν σε πλει-στηριασμό σπίτια εργαζόμενων και ανέργων, που δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τα δάνειά τους ύστερα από το πετσόκομμα των μισθών –που έγινε επειδή κοινωνικοποιήθηκαν οι ζημιές των τραπεζών!

Εθνικοποίηση τώρα!Αυτό το «μηχανάκι» της καπιτα-λιστικής κερδοσκοπίας και εκμε-

τάλλευσης πρέπει να σταματήσει να δουλεύει σε βάρος των εργα-ζομένων. Πρέπει εδώ και τώρα να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες, χω-ρίς αποζημίωση των μεγαλομετό-χων καπιταλιστών, υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Πρέπει οι περιουσίες των μεγαλομετόχων τους να δημευτούν για χρέη προς το Δημόσιο.

Πρέπει ένα ενιαίο, δημόσιο, κοινωνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα να απαλλάξει τα φτω-χά νοικοκυριά από το βραχνά των δανείων, διαγράφοντάς τα για τους χαμηλόμισθους, χαμη-λοσυνταξιούχους και ανέργους, ρυθμίζοντας όσα αναφέρονται σε μικρομεσαίους επιχειρημα-τίες και ενεργοποιώντας την εξυπηρέτηση και εξόφληση (στο ακέραιο και με όλες τις νόμιμες προσαυξήσεις) όσων αφορούν επιχειρηματίες που τα πήραν και ύστερα έπαψαν να τα εξυπηρετούν με την κάλυψη του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων εξουσίας. Πρέπει να προστατευτούν οι καταθέσεις μέχρι ένα ορισμένο ύψος (δη-λαδή οι αποταμιεύσεις των ερ-γαζόμενων και μικροκαταστη-ματαρχών).

Πρέπει, τέλος, να χρησιμοποι-ηθούν οι πόροι του κοινωνικο-ποιημένου τραπεζικού συστήμα-τος για τη χρηματοδότηση ενός κοινωνικού σχεδίου επενδύσεων πρώτα απ’ όλα σε «κοινωνικές υποδομές» (σχολεία και νοσοκο-μεία, έργα περιβαλλοντικής προ-στασίας κ.λπ.).

Είναι λοιπόν σοβαροί και επεί-γοντες οι λόγοι που η Αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνουν, στην προοπτική σχη-ματισμού κυβέρνησης της Αρι-στεράς, στην εθνικοποίηση υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος σαν κεντρικού στοιχείου του προ-γράμματος.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑΔέσμευση για κατάργηση του μνημονίου και υλοποίηση των αιτημάτων του κόσμου μας

αριστερά • 9

έχει χαρακτήρα «τομής». Μπορεί να υλοποιηθεί μόνο αν ένα ευρύ εργατικό-λαϊκό κίνημα αναλά-βει –στο πλευρό της κυβέρνησης της Αριστεράς– να επιβάλει αυτές τις κατακτήσεις στους ντόπιους καπιταλιστές και στους διεθνείς συμμάχους τους. Και αν μια τέτοια κοινωνική δυναμική εκδηλωθεί, δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορεί να την περιορίσει. Ένα πρόγραμμα που ξεκινά με το στόχο να σταμα-τήσει το νεοφιλελεύθερο κατήφο-ρο, να επιβάλει κάποιες αμυντικές εξασφαλίσεις για τους εργαζόμε-νους, μπορεί να μετεξελιχθεί σε ένα πρόγραμμα πολύ πιο προωθη-μένων και επιθετικών εργατικών-λαϊκών απαιτήσεων.

Αυτή η τοποθέτηση δεν σημαίνει την αυταπάτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξε-φύγει από τους κινδύνους προσαρ-μογής στη ρεαλιστική διαχείριση. Την επομένη των εκλογών, το αίτη-μα της κυρίαρχης τάξης για κυβέρ-νηση Εθνικής Ενότητας θα επανέλ-θει πιεστικά. Τη μεθεπομένη των εκλογών τα σκληρά οικονομικά διλλήματα θα δώσουν νέες αφορ-μές για να επανέλθει η τακτική της «επαναδιαπραγμάτευσης», τόσο με τους ντόπιους καπιταλιστές όσο και με τους ευρωπαίους επικυρίαρ-χους. Σε έναν κόσμο όπου η κρίση αλλάζει δραματικά όλα τα δεδομέ-να, ακόμα και τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα βεβαιότητες, η Αριστερά, αλλά και ο κόσμος του κινήματος, θα πρέπει να βρουν τη δύναμη να επιμείνουν στη συγκεκριμένη πο-λιτική ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης των πραγμάτων.

Οι μήνες που έρχονται θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για όλους…

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Τράπεζες: Ο καπιταλιστικός Μινώταυρος

Εθνικοποίηση υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση στους μεγαλομετόχους, 

η μόνη απάντηση 

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Της Λίνας Φιλοπούλου

Χ ρειάστηκαν μόνο μερικοί μήνες από το Νοέμβρη του 2011 και τις δηλώσεις του

τότε υπουργού υγείας, Λοβέρδου, ότι οι παράνομες μετανάστριες ιε-ρόδουλες είναι υπεύθυνες για τη μετάδοση του ιού του AIDS στον Έλληνα πελάτη και στην ελληνική οικογένεια, για να φτάσουμε στη δίωξη και προφυλάκιση δεκάδων γυναικών, Ελληνίδων στη μεγάλη τους πλειοψηφία, με κατηγορίες για «βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη» και πρόθεση «μόλυνσης» των πελατών, αφού μετά από εξέ-ταση βρέθηκαν οροθετικές. Με οργή παρακολουθήσαμε το διω-κτικό μηχανισμό που στήθηκε από τα υπουργεία υγείας και «προστα-σίας» του πολίτη σε αγαστή συνερ-γασία με τα ΜΜΕ, την αστυνομία και το… ΚΕΕΛΠΝΟ(!), που κάθε άλλο παρά υποστήριξε «τις ειδικές ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες», αλλά βοήθησε το έργο της αστυ-νομίας.

Με οργή παρακολουθήσαμε την ευκολία με την οποία δημοσι-οποιήθηκαν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά δεδομένα αυτών των

γυναικών, την άνεση με την οποία καταργήθηκε το ιατρικό απόρρητο και το δικαίωμα νομικής υπερά-σπισης και της περίθαλψης αυτών των γυναικών, την απάθεια με την οποία καταπατήθηκε η αξιοπρέ-πεια και η αξία των ανθρώπων, που φανερώνει την αδυναμία της πλειοψηφίας της κοινωνίας να ταυ-τιστεί με τις μετανάστριες και τις ιερόδουλες.

Ο στιγματισμός και η διαπό-μπευση αυτών των γυναικών δεν είναι καθόλου τυχαία. Εξάλλου δεν είδαμε να στιγματίζεται και να διαπομπεύεται κανείς από τους πορνοπελάτες –Έλληνες σύζυγοι, πατεράδες και γιοί– οι οποίοι πιθα-νότατα είναι εκείνοι που μετέδω-σαν τον ιό στις κοπέλες. Αυτοί είναι νομιμοποιημένοι από το κράτος. Όπως νομιμοποιημένη είναι de facto και η σεξουαλική εκμετάλ-λευση και εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος από τα κυκλώματα τράφικινγκ, μια εξαι-ρετικά προσοδοφόρα επιχείρηση για το οργανωμένο έγκλημα και ένα σύγχρονο είδος δουλείας, που θυματοποιεί γυναίκες, ανήλικα κο-ρίτσια, μετανάστριες, προς ικανο-ποίηση του πορνοπελάτη που ζητά

σεξ χωρίς προφυλακτικό, το οποίο μάλιστα βρίσκεται ψηλότερα στον τιμοκατάλογο των προσφερόμε-νων υπηρεσιών.

Από τη μεριά μας είναι επιτα-κτικό να είμαστε σε επαγρύπνηση και να δημιουργήσουμε ένα ευρύ ριζοσπαστικό κοινωνικοπολιτι-κό μέτωπο ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, το ναζισμό, ενάντια στις «υγειονομικές βόμβες» του κάθε Λοβέρδου-Χρυσοχοΐδη, στα μνημόνιά τους και την Τρόικα και να είμαστε αλληλέγγυες με όλες τις κοινωνικές εκείνες ομάδες που υφίστανται τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση, για να μη ζή-σουμε πάλι τον εφιάλτη των στρα-τοπέδων συγκέντρωσης που ήδη ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο.

Η «δημόσια υγεία» ως εργαλείο ελέγχου, τρομοκρατίας και αποκλεισμού Της Αλκμήνης Ψιλοπούλου

Με το όπλο της αλληλεγγύης ανταπο-κρίνονται κοινωνικοί φορείς, αλλά και ιδιώτες, στο κάλεσμα για συμπαράστα-ση στους πρόσφυγες του Λαυρίου, που κινδυνεύουν με λιμό, εξαιτίας της αδια-φορίας των αρμοδίων και της στάσης πληρωμών που έχουν επιβάλει στους εργαζόμενους στο Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου, με αποτέλεσμα αυτοί να είναι απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες.

Αμέσως μόλις έγινε γνωστό το πρόβλη-μα, ευαισθητοποιήθηκαν κάτοικοι και φορείς από όλη την Ελλάδα, μαζί με αντιρατσιστικές οργανώσεις από την Αθήνα. Συγκεκριμένα από την Καλλι-θέα, τη Ρόδο, σχολείο του Μαρκόπου-λου, το Σύνταγμα, οι Οικολόγοι, ανώ-νυμοι ιδιώτες και εργαζόμενοι-απεργοί του ALTER, έδειξαν έμπρακτα τη συ-μπαράστασή τους, στέλνοντας τρόφι-μα και άλλα απαραίτητα, ό,τι μπορεί ο καθένας, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Καθημερινά συγκε-ντρώνονται κούτες με τρόφιμα, ενώ οι ίδιοι οι πρόσφυγες έχουν αναλάβει την αυτοδιαχείριση της κουζίνας τους.

Τη Δευτέρα 4 Ιουνίου, στήθηκε μέσα στο Κέντρο συλλογική κουζίνα, με πρω-τοβουλία ομάδας δράσης (κοινωνική κουζίνα) από το Μεταξουργείο. Την περασμένη Τετάρτη πλοίο από τη Σύρο έφερε τρόφιμα στους πρόσφυγες, ενώ τρόφιμα έρχονται στο Κέντρο και με πρωτοβουλίες ιδιωτών που έχουν κα-

ταστήματα σίτισης. Εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού πήραν την πρω-τοβουλία να οργανώσουν ένα μικρό πανηγύρι και θεατρικά δρώμενα για τα παιδιά των προσφύγων.

Αυτή είναι η απάντηση της κοινωνίας στη μέγιστη ανθρωπιστική κρίση που απειλεί τους 280 πρόσφυγες που δι-αμένουν στο Κέντρο προσφύγων στο Λαύριο, αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολουθούνται εδώ και χρόνια στη μεταναστευτική πολιτική, με απο-κορύφωμα την αναστολή όλων των λειτουργιών του Κέντρου, μαζί και της τροφοδοσίας, εξαιτίας της στάσης πληρωμών προς εργαζόμενους, αλλά και προμηθευτές, αποτέλεσμα της διά-λυσης του κοινωνικού ιστού που επιχει-ρεί να επιβάλει στη χώρα η τρόικα και τα μνημόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι βρίσκεται και θα βρίσκεται στο πλευρό των προσφύγων και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσει την κατάσταση με όλες του τις δυνάμεις. Καλεί τους αρ-μόδιους φορείς να βρουν άμεσα λύση, να απελευθερώσουν το κονδύλι για τη λειτουργία του Κέντρου προσφύγων Λαυρίου –του πρώτου Κέντρου προ-σφύγων που δημιουργήθηκε στην Ελ-λάδα και αποτελεί πλέον κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου.

Διαβάστε περισσότερα:

http://www.dea.org.grhttp://touaregtispolis.blogspot.gr

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό των προσφύγων στο Λαύριο

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

«Η εξουσία δεν κερδίζεται μέσα από μια εκλογική αναμέτρη-ση, είναι μια διαρκής πάλη, ακό-μη κι αν την επομένη των εκλογών έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς. Την εξουσία δεν την ασκεί μονά-χα ο πρωθυπουργός, αλλά και οι τράπεζες, τα κανάλια, οι μεγαλο-επιχειρηματίες, το μεγάλο κεφά-λαιο. Όταν πήρε την εξουσία, για παράδειγμα, στη Χιλή ο Αλιέντε, οι μεγαλοκεφαλαιούχοι και οι πο-λυεθνικές τον φάγανε λάχανο».Από δήλωση του Αλ. Τσίπρα, όπως

αναφέρεται σε άρθρο στο aixmi.gr

Χιλή 1970-1973: Η κυβέρνηση της Αριστεράς, το κράτος και η επανάσταση

Της Κατερίνας Παρδάλη

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και η πιθανότητα για δημι-ουργία κυβέρνησης της

Αριστεράς στην Ελλάδα (μετά τις εκλογές της 17ης Ιούνη) έχουν ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» σε όλο το κατεστημένο, εντός και εκτός Ελλάδας. Με κάθε μέσο που διαθέτουν –πολιτικό, οικο-νομικό, μιντιακό κλπ– κάνουν επίθεση σε μια τέτοια προοπτική, επιχειρώντας την τρομοκράτηση του κόσμου, παρουσιάζοντας την προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς σαν ολική κατα-στροφή.

Από την άλλη, έχουν ανοίξει συζητήσεις και μέσα στο «δικό μας κόσμο» για παραδείγματα κυβερνήσεων της Αριστεράς στο παρελθόν, τι συνέβη, τι μπορού-με να μάθουμε, τι μπορούμε να κάνουμε…

Ήταν καταδικασμένο το «πεί-ραμα» της Χιλής; Είναι καταδι-κασμένες –εκ των προτέρων– οι κυβερνήσεις της Αριστεράς;

Η ιστορία δείχνει πως όχι. Οι εργαζόμενοι/ες και ο λαός της Χι-λής θα μπορούσαν να νικήσουν, παρά τις συνδυασμένες επιθέ-σεις ντόπιου κεφαλαίου, αμερι-κάνικου ιμπεριαλισμού, CIA κλπ. Ο κόσμος τότε έσπρωξε Αριστε-ρά. Έδειξε τη δυνατότητα να προ-χωρήσουν «χωρίς αυτούς» από πάνω. Η κυβέρνησή τους όμως είχε ψευδαισθήσεις «ειρηνικού και κοινοβουλευτικού περάσμα-τος στο σοσιαλισμό».

Τα γεγονότα στη Χιλή του τότε είναι γνωστά και καταγεγραμμέ-να. Θα θυμίσουμε μόνο μερικά βασικά.

Λαϊκή ΕνότηταΣτις 4 Σεπτέμβρη του 1970 η Λα-ϊκή Ενότητα (ΛΕ), με πρόεδρο τον Αλιέντε, νίκησε στις προε-δρικές εκλογές. Η Λαϊκή Ενό-τητα ήταν ένας συνασπισμός 6 κομμάτων. Τα δύο μεγαλύτερα ήταν το Σοσιαλιστικό (στο οποίο ανήκε ο Αλιέντε) και το Κομου-νιστικό Κόμμα. Και τα δύο είχαν ρίζες μέσα στην εργατική τάξη και τα συνδικάτα. Και τα δυο αυ-

τοχαρακτηρίζονταν μαρξιστικά κόμματα.

Η ΛΕ πήρε τις εκλογές με ένα πρόγραμμα που περιείχε: Εθνι-κοποίηση των ορυχείων χαλκού (τα μεγαλύτερα στον κόσμο, αλλά υπό αμερικανικό έλεγχο), των ιδιωτικών τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής ση-μασίας, όπως και των επιχειρή-σεων στον τομέα παροχής υπη-ρεσιών. Αναδιανομή της γης και δόσιμο μεγάλου μέρους στους ακτήμονες αγρότες (με αποζημί-ωση των τσιφλικάδων), αυξήσεις στα μεροκάματα και μέτρα υπέρ των ανέργων και των ανθρώπων που ζούσαν στις παραγκουπό-λεις. Ήταν δηλαδή ένα κεϊνσιανό σχέδιο για την επανεργοποίηση της οικονομίας. Ο λόγος που αυτή η κυβέρνηση τρόμαξε τους αστούς και τους ιμπεριαλιστές ήταν το καπάκι που άνοιγε στην ταξική πάλη και οι μάζες που βγήκαν στο προσκήνιο.

Η εκλογή του Αλιέντε οδήγησε σε μια εκρηκτική ανάπτυξη όλων των κομμάτων της Αριστεράς. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές μπή-καν στις γραμμές του Σοσιαλιστι-κού Κόμματος (ΣΚ), του ΚΚ και του MIR (Κίνημα Επαναστατικής Αριστεράς) που, ενώ δεν είχε λά-βει μέρος στην κυβέρνηση, τη στήριζε.

Έξαρση αγώνωνΑλλά το κυριότερο είναι ότι οδή-γησε σε μια τρομερή έξαρση των αγώνων –που ήδη προϋπήρχαν και έφεραν τη ΛΕ στην κυβέρνη-ση– τόσο των εργαζομένων όσο και των αγροτών, των ακτημό-νων, των ανέργων, της νεολαίας.

Η αισιοδοξία, η αυτενέργεια και η διάθεση των μαζών να αλ-λάξουν την προηγούμενη κατά-σταση και την κοινωνία συγκι-νούσε την Αριστερά παγκόσμια. Όλοι παρακολουθούσαν με αγω-νία τον «Χιλιανό δρόμο για το Σο-σιαλισμό».

Στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρ-νηση του Αλιέντε ανατράπηκε

από τον στρατιωτικό Πινοσέτ. Μια βροχή από βόμβες έπεσε στο προεδρικό μέγαρο, σκοτώ-νοντας τον Αλιέντε, που πέθανε «με το όπλο στο χέρι».

Και μετά μια απίστευτη κτηνω-δία ξετυλίχτηκε ενάντια στο λαό της Χιλής. Χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν, βιάστηκαν, δολο-φονήθηκαν, ακρωτηριάστηκαν. Μόνο τους πρώτους 12 μήνες της χούντας πάνω από 30.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν. Το τρί-χρονο πείραμα του περάσματος στο Σοσιαλισμό με το κοινοβού-λιο και χωρίς τον έλεγχο του κρά-τους, είχε τραγικό τέλος.

ΕρμηνείεςΠολλά ερωτήματα δημιουργή-θηκαν τότε. Τι έφταιξε; Ήταν μια αναπόφευκτη εξέλιξη; Μπορεί τελικά η Αριστερά να πάρει την κυβέρνηση και την εξουσία, αν έχει μαζί της το λαό (όπως εκεί); Πολλές ερμηνείες δόθηκαν. Οι περισσότερες συντάχθηκαν με τη γραμμή του ΚΚ, στο ξεκίνημα της Χούντας, ότι οι Χιλιανοί εργά-τες «προχώρησαν πολύ μακριά» και «εξώθησαν» τα αφεντικά, το στρατό και τη CIA στη λύση του πραξικοπήματος.

Η γνώμη μας είναι ότι τα γεγο-νότα στη Χιλή του τότε οδηγούν σε αντίθετα συμπεράσματα. Δεν ήταν οι εργάτες που «το πήγαν πολύ μακριά», ήταν η ηγεσίες τους που φέρθηκαν σαν αναλ-φάβητοι της ταξικής πάλης, που έδωσαν τη δυνατότητα και το χρόνο στην αστική τάξη να ανα-συνταχθεί, να κάνει τις συμμαχί-ες της και να αντεπιτεθεί…

Το πραξικόπημα της 11ης Σε-πτέμβρη δεν ήταν «ξαφνικό». Από καιρό η Δεξιά, οι καπιταλιστές και η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν ξεκαθαρίσει πού το πάνε. Προη-γούμενες απόπειρες πραξικοπή-ματος ή οικονομικού στραγγαλι-σμού είχαν αποτύχει μόνο χάρη στην ενεργοποίηση της εργατι-κής τάξης και των συμμάχων της.

Χαρακτηριστικά παραδείγμα-τα είναι η «απεργία των αφεντι-

κών». Τον Αύγουστο του 1972 οι επιχειρήσεις κήρυξαν εθνικό λοκ άουτ, που ακολουθήθηκε από ακινητοποίηση των φορτηγών με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών τους μέσα στον Οκτώβρη. Αυτό σήμαινε στραγγαλισμό της δια-νομής αγαθών και τροφίμων για όλη τη Χιλή.

Η Λαϊκή Ενότητα απάντησε με το κάλεσμα διαδήλωσης για τον εορτασμό της 2ης επετείου από τη νίκη του Αλιέντε. Και ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση στην ιστορία της χώρας με πάνω από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές.

ΕπιτροπέςΟι εργαζόμενοι πήραν κάθε δυ-νατό μέτρο για σπάσουν το αντι-δραστικό λοκ άουτ. Εκατοντά-δες εργοστάσια και επιχειρήσεις καταλήφθηκαν. Ταυτόχρονα οι εργάτες ανέλαβαν με επιτυχία να διευθύνουν τις επιχειρήσεις σε καθημερινή βάση. Από το 1972 είχαν βάλει μπροστά τη δημιουρ-γία νέων δικών τους οργανώσεων που τις ονόμαζαν Los Cordones Industriales (Συντονιστικές Ερ-γοστασιακές Επιτροπές Αγώνα). Ήταν εκλεγμένες επιτροπές ερ-γατών, οι οποίες είχαν τη δυνατό-τητα να αποτελέσουν την εναλ-λακτική λύση στο καπιταλιστικό κράτος.

Η πρώτη δημιουργήθηκε στη βιομηχανική ζώνη του Σαντιάγκο Cerrillos, που περιελάμβανε 250 εργοστάσια και 46.000 εργαζό-μενους. Αυτές οι Eπιτροπές Αγώ-να δημιουργήθηκαν μέσα από την πάλη των εργαζομένων για να λύσουν άμεσα προβλήματα, ωστόσο πολύ γρήγορα υιοθέτη-σαν ένα πολύ πιο προχωρημένο πρόγραμμα που ξέφευγε από τα άμεσα αιτήματά τους.

Και πράγματι, τα εργοστάσια λειτούργησαν, η παραγωγή δεν σταμάτησε και χιλιάδες εθε-λοντές επίταξαν φορτηγά και άλλα μέσα, για να εξασφαλι-σθεί η διανομή σε όλη τη χώρα. Έτσι η απεργία των αφεντικών απέτυχε…

Σε άλλη περίπτωση, στις 29 Ιου-νίου του 1973, όταν επιχειρήθηκε πραξικόπημα από τον στρατηγό Σουπέρ (το οποίο κρίθηκε πρόω-ρο από άλλους στρατηγούς που δεν συμμετείχαν), η αντίδραση των εργαζόμενων ήταν και πάλι εκπληκτική. Εκατοντάδες εργο-στάσια και γραφεία καταλήφθη-καν αμέσως, ενώ με τεράστιες διαδηλώσεις στις 30 Ιούνη (τόσο στο Σαντιάγο όσο και στην επαρ-χία) απέτρεψαν το πραξικόπημα.

Ποια ήταν η απάντηση του Αλιέντε και της ΛΕ; Έβαλαν στρατηγούς στην κυβέρνηση… Επέτρεψαν στη Δεξιά να έχει εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Ακόμα και τον σφαγέα Πινοσέτ τον αγό-ρευσαν «πιστό στο Σύνταγμα και τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυ-βέρνηση».

Στη Χιλή παίχτηκε ένα χιλιο-ειδομένο έργο –που ελπίζουμε να μην ξαναπαιχτεί. Όπως και σε προηγούμενες επαναστάσεις και εξεγέρσεις, το πρόβλημα ήταν το ζήτημα της εξουσίας. Δηλαδή του κράτους και ποιος το ελέγ-χει. Η ιδέα ότι το αστικό κράτος μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως είναι, για να υπηρετήσει τα συμ-φέροντα της εργατικής τάξης –όπως πίστευε ο Αλιέντε και το ΚΚ στη Χιλή– είναι τραγικό λάθος. Η ιδέα ότι ο στρατός θα βοηθούσε και θα υπεράσπιζε τη νόμιμη κυ-βέρνηση της Αριστεράς στη Χιλή (όπως ισχυριζόταν το ΚΚ) ήταν επίσης λάθος.

ΣυμβιβασμοίΗ κυβέρνηση, ο Αλιέντε και τα κόμματα της Αριστεράς, αντί να δείξουν εμπιστοσύνη στους ερ-γαζόμενους, στη μόνη δύναμη που αποδεδειγμένα είχε δείξει τις δυνατότητές της να προχωρή-σει στ’ αλήθεια σε σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, προσπαθούσαν να καθησυχά-σουν τους αστούς με διάφορες «συμφωνίες κυρίων» και υποχω-ρήσεις. Συμφωνίες που την κα-τάλληλη στιγμή οι καπιταλιστές και ο στρατός έγραψαν στα πα-πούτσια τους, αφού τις έκαναν μόνο για να κερδίσουν χρόνο και να ανασυνταχτούν.

Κι αυτό συνέβη, ενώ στ’ αλή-θεια είχαν καλές προθέσεις για σοσιαλισμό στη Χιλή…

Αν πρέπει κάτι σήμερα να θυ-μόμαστε είναι αυτό. Πέρα από τις προθέσεις, υπάρχει και η ταξική πάλη.

Χωρίς τον έλεγχο στο κράτος, το στρατό, την αστυνομία, τα ΜΜΕ κλπ, όχι σοσιαλισμό, αλλά ούτε μεταρρυθμίσεις δεν μπο-ρείς να κάνεις σήμερα.

Δυστυχώς, όπως έλεγε και ο Σαιν Ζυστ (Ιακωβίνος επαναστά-της στη γαλλική επανάσταση):

«Όποιος κάνει μισές επαναστά-σεις, δεν κάνει άλλο παρά να σκά-βει το λάκκο του».

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Αίγυπτος: Η επανάσταση σε σταυροδρόμιΤου Πάνου Πέτρου

Τ ο αποτέλεσμα των προ-εδρικών εκλογών στην Αίγυπτο και η αθώωση

στελεχών του καθεστώτος, που δικάζονταν για τις δολοφονίες εκατοντάδων διαδηλωτών το Γενάρη-Φλεβάρη του 2011, οδη-γούν σε μια νέα μετωπική σύ-γκρουση του κινήματος με την αντεπανάσταση.

Στο δεύτερο γύρο των εκλογών πέρασαν ο υποψήφιος των Αδελ-φών Μουσουλμάνων, Μοχάμεντ Μόρσι, με 25,3% και ο Αχμέντ Σα-φίκ, τελευταίος πρωθυπουργός του Μουμπάρακ και άνθρωπος του καθεστώτος, με 23,74%.

Την τρίτη θέση κατέλαβε ο να-σερικός Χαμντίν Σαμπάχι, αντι-καθεστωτικός από τα φοιτητικά του χρόνια τη δεκαετία του ’70, συμμέτοχος στην επανάσταση της 25ης Γενάρη και παρών σε όλες τις συγκρούσεις που ακο-λούθησαν με το στρατό μετά την πτώση του Μουμπάρακ. Συ-γκέντρωσε το 21,6% (αν δεν συ-νέβαινε εκτεταμένη νοθεία, θα είχε επικρατήσει του Σαφίκ) και κέρδισε την πρώτη θέση στο Κάι-ρο, την Αλεξάνδρεια και το Πορτ-Σαΐντ, χάρη σε ένα αριστερό-εθνικιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντισιωνιστικό πρόγραμμα.

Στην τέταρτη θέση βρέθηκε με 17,93% ο διαγραμμένος από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους Αμπούλ Φοτούχ, ο οποίος ανή-κει στην «αριστερή» πτέρυγα της Αδελφότητας, με ένα αριστερό-σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμ-μα στην οικονομία, φιλελεύθε-ρες θέσεις στα ζητήματα των γυναικών και της χριστιανικής μειονότητας και συνεπή θέση υπέρ των επαναστατών ενάντια στις επιθέσεις του Στρατιωτικού Συμβουλίου όλο το προηγούμε-νο διάστημα. (Για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου βλέπε: «Οι προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο. Σημάδια πόλωσης μέσα στην πολιτική και οικονομική κρίση», στο www.dea.org.gr).

Διχασμένη κοινωνίαΗ εικόνα αντικατοπτρίζει την πόλωση: Οι στρατηγοί έχουν κατορθώσει να διατηρήσουν το στοιχειώδη έλεγχο των πο-λιτικών εξελίξεων, οι καθε-στωτικοί έχουν ανακτήσει την αυτοπεποίθησή τους και η συ-ντηρητική μερίδα της κοινω-νίας συσπειρώνεται γύρω από το αίτημα για «αποκατάσταση της (οικονομικής και πολιτικής) ομαλότητας». Από την άλλη, οι επαναστατικές δυνάμεις έχουν αντέξει όλες τις επιθέσεις μέ-χρι τώρα, διατηρούν σημαντική κοινωνική επιρροή, τη δυνατό-τητα να κινητοποιούν εκατο-ντάδες χιλιάδες στις συγκρού-σεις με το στρατό και, καθώς οι αυταπάτες για «ομαλή μετάβα-

ση» διαλύονται, το ακροατήριό τους διευρύνεται.

Αυτή η εικόνα «θάφτηκε» από την κυρίαρχη αφήγηση που βλέ-πει πως στο δεύτερο γύρο θα αναμετρηθεί ο άνθρωπος του στρατού με τον υποψήφιο μιας δύναμης που, αρκετές φορές στους μήνες που πέρασαν, «μα-χαίρωσε πισώπλατα» την επανά-σταση και το εργατικό κίνημα. «Στρατός εναντίον Ισλάμ, με την επανάσταση στο περιθώριο» εί-ναι η μαύρη εικόνα που παρου-σιάζουν φιλελεύθεροι, αλλά και αριστεροί αναλυτές. Η πραγμα-τικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

Αντεπαναστατική απειλήΣίγουρα η εκλογή του Σαφίκ θα είναι μια πολιτική νίκη για τους στρατηγούς και μπορεί να οδη-γήσει στην πιο άγρια αντεπίθεση της αντεπανάστασης. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται σωστά ως θανάσιμη απειλή. Λίγο αφότου η εκλογική επιτροπή ανακοίνω-σε πως ο Σαφίκ θα συμμετέχει στο δεύτερο γύρο, ξέσπασαν δι-αδηλώσεις και πυρπολήθηκε το εκλογικό του γραφείο. Πολλοί αγωνιστές κατανοούν τι θα ση-μαίνει, αν ο άνθρωπος που ανα-κοίνωσε πως θα εκτελούνται οι διαδηλωτές και οι απεργοί γίνει πρόεδρος της χώρας με εκλογική νομιμοποίηση.

Το ζήτημα που προκαλεί διχα-σμούς είναι πως απέναντι στον Σαφίκ βρίσκονται οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Η Αδελφότη-τα απουσίαζε από τους μεγά-λους αγώνες μετά την πτώση του Μουμπάρακ, η ηγεσία τους καταδίκασε τους επαναστάτες που συνέχισαν την πάλη ενά-ντια στους στρατηγούς, αλλά και τους απεργούς, ως «εχθρούς του έθνους». Επιδίωξαν να πρω-ταγωνιστήσουν σε μια «ομαλή διαδοχή» της χούντας. Πολλοί αγωνιστές θεωρούν πλέον την

Αδελφότητα «πολιτικό βραχίονα του στρατού». Εκτός από αυτούς τους αγωνιστές υπάρχουν οι φι-λελεύθεροι και η ισλαμοφοβι-κή Αριστερά που ακόμα και επί Μουμπάρακ χρησιμοποιούσαν τον όρο «ισλαμοφασισμός» και κρατούσαν ίσες αποστάσεις ανά-μεσα στη χούντα και το πολιτικό Ισλάμ. Αυτοί (μετά και τον κοινο-βουλευτικό θρίαμβο των Μου-σουλμάνων) θεωρούν βασική απειλή μια ενδεχόμενη κυριαρ-χία των Ισλαμιστών. Οι δυνάμεις αυτές υποστηρίζουν την αποχή στο δεύτερο γύρο, ενώ σε αυτό το έδαφος επανεμφανίζονται πα-λιές «αμαρτίες» που στιγμάτισαν την αιγυπτιακή αντιπολίτευση στο παρελθόν: Πολλοί δηλώ-νουν πρόθυμοι να στηρίξουν υπό όρους τον Σαφίκ(!) για να απο-τραπεί ένα ισλαμικό κράτος.

Είτε με τη μορφή των «ίσων αποστάσεων», είτε με την πιο χυδαία μορφή υποστήριξης στον Σαφίκ, μια τέτοια τακτική είναι προβληματική. Δεν πρόκει-ται μόνο για την υπόκλιση στην ισλαμοφοβική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει η χούντα. Ούτε για την υποτίμηση του ρήγματος ανάμεσα στην ηγεσία και τη βάση (η οποία συμμετείχε πρωτοπόρα σε μια σειρά συγκρούσεις με το στρατό, παρά τις αντίθετες κομ-ματικές εντολές). Πρόκειται για μια λάθος προσέγγιση της πραγ-ματικότητας.

Ισλαμική απειλή;Η «ισλαμική κυριαρχία» απέχει πολύ από το να είναι πραγματι-κό ενδεχόμενο. Από τα δεξιά, ο στρατός έχει έρθει εδώ και μήνες σε σύγκρουση με την Αδελφότη-τα για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι, «σπρώχνοντάς» την υποχρε-ωτικά ξανά στο «πεζοδρόμιο». Από τα αριστερά, οι αυταπάτες για την Αδελφότητα εξανεμίζο-νται γρήγορα. Λίγους μήνες μετά τον κοινοβουλευτικό τους θρί-

αμβο, το ποσοστό τους κατρα-κύλησε και έχουν να αντιμετωπί-σουν το εκλογικό 40% που τους αμφισβητεί από τα αριστερά. Η αλήθεια είναι πως, ενώ διατη-ρούν την οργανωτική τους δύνα-μη, οι Αδελφοί βρίσκονται σε μια εξαιρετικά ευάλωτη θέση απέ-ναντι σε πιέσεις και η ισορροπία, που επεδίωκαν, έχει καταρρεύσει μέσα στις συνθήκες πόλωσης.

Τακτικές επιλογέςΣτο επαναστατικό στρατόπεδο η τακτική απέναντι στο δεύτερο γύρο δεν έχει ακόμα ξεκαθαρι-στεί. Ο Σαμπάχι ανακοίνωσε πως προσωπικά δεν θα ψηφίσει κα-νέναν από τους δύο και κάλεσε τους ψηφοφόρους να κινηθούν «κατά συνείδηση», παραδεχόμε-νος ότι οι Αδελφοί Μουσουλμά-νοι είναι τμήμα της επανάστα-σης, ενώ ο Σαφίκ υποψήφιος της αντεπανάστασης.

Ο Φοτούχ συναντήθηκε με τους Αδελφούς Μουσουλμά-νους και τους κατέθεσε ένα κεί-μενο με τέσσερα σημεία ενάντια στην «μονοπώληση της εξουσί-ας» για να τους στηρίξει.

Δυνάμεις της Αριστεράς, ανάμεσά τους οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές, καλούν σε κριτική ψήφο στον Μόρσι, θέτοντας στην Αδελφότητα μια σειρά όρους, όπως η αντιπροεδρία των Σαμπάχι και Φοτούχ, η επιλογή πρωθυπουργού εκτός του κόμματος των Αδελφών, η συγκρότηση κυβέρνησης με τη συμμετοχή στελεχών εκτός Αδελφότητας, την έγκριση νό-μου υπέρ των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δεσμεύσεις πάνω στο χαρακτήρα του νέου συντάγματος.

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Σαμπάχι, ο Φοτούχ και ο αριστερός Καλέντ Αλί συζη-τούσαν τις προοπτικές μιας κοι-νής τοποθέτησης για το δεύτερο

γύρο και συνολικά τη συνέχεια της επανάστασης.

Όλες οι δυνάμεις της επανά-στασης αυτή τη στιγμή συμφω-νούν και έχουν επικεντρωθεί στη μάχη να ακυρωθεί η υποψηφι-ότητα του Σαφίκ, ως στέλεχος του καθεστώτος. Η διάθεση σύ-γκρουσης με τον Σαφίκ συναντή-θηκε με την οργή για το αποτέλε-σμα της δίκης των καθεστωτικών (αθωώθηκαν όλα τα στελέχη της αστυνομίας για τις δολοφονίες διαδηλωτών), με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις να πάρουν άμεσα πολιτικό χαρακτήρα.

Νέος γύρος σύγκρουσηςΕκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι κατέβηκαν στους δρόμους σε μια σειρά πόλεις. Στην Ταχρίρ, την Αλεξάνδρεια και το Σουέζ αποφασίστηκαν καταλήψεις των πλατειών, όπου θα οργανώσουν τη συνέχεια των κινητοποιήσε-ων ενάντια στο καθεστώς. Παρά την ανακοίνωση του Στρατιωτι-κού Συμβουλίου πως θα επέμβει άμεσα ενάντια σε κάθε προσπά-θεια των μαζών να υποχρεώσουν τον Σαφίκ σε αποχώρηση από τις εκλογές, οι διαδηλώσεις συνεχί-ζονται και ήδη προβάλλεται από αρκετές δυνάμεις το αίτημα για ένα «φιλο-επαναστατικό» προ-εδρικό συμβούλιο που θα περι-λαμβάνει τον Μόρσι, τον Σαμπάχι και τον Φοτούχ.

Στις κινητοποιήσεις ενάντια στην υποψηφιότητα του Σαφίκ μπορεί να χτιστεί ένα νικηφό-ρο κοινωνικό ενιαίο μέτωπο, με αφετηρία την κοινή δράση όσων στήριξαν τον Φοτούχ, τον Σαμπάχι, τους αριστερούς υπο-ψήφιους. Ένα τέτοιο μέτωπο πρέπει να είναι ανοιχτό προς την Αδελφότητα. Η κρισιμότη-τα της κατάστασης, αλλά και οι δυνατότητες που περιγράφηκαν παραπάνω, δεν αφήνουν περι-θώριο για «ίσες αποστάσεις», αλλά κάνουν επίκαιρο το σύν-θημα «μερικές φορές με τους ισλαμιστές, ποτέ με το κράτος». Αν δεν επιβληθεί τελικά η ήττα του μουμπαρακικού υποψηφίου από το «πεζοδρόμιο», η στήριξη στον Μόρσι στο δεύτερο γύρο είναι μονόδρομος για να «ανα-σάνει» η επανάσταση.

Οι συνθήκες είναι τέτοιες, που, αν οι δυνάμεις στα αριστε-ρά της Αδελφότητας συγκρο-τήσουν ένα μαζικό μέτωπο, δεν αποκλείεται η ηγεσία της να υποχρεωθεί ακόμα και να υπο-χωρήσει στους όρους που θα θέσουν. Ακόμα κι αν δε συμβεί αυτό, θα είναι σαφές πως δεν πρόκειται για «λευκή επιταγή» που θα οδηγήσει σε «κυριαρ-χία των ισλαμιστών». Αντίθετα, από τις 18 Ιούνη, κάθε προδοσία της ηγεσίας των Αδελφών Μου-σουλμάνων θα οξύνει περισσό-τερο τα προβλήματα που αντιμε-τωπίζει και θα έχει απέναντί της ένα σοβαρό αντίπαλο δέος.

Μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Απεργίες στην ΙσπανίαΔύο μέτωπα αντίστασης αντιμετωπίζει ο Ραχόι στην Ισπανία. Το ένα είναι της παιδείας, όπου θέλει να επι-βάλει περικοπές δισεκατομμυρίων. Στις 22 Μάη έγινε η πρώτη πανεκπαιδευτική απεργία στην ιστορία, από τους νηπιαγωγούς ως τους πανεπιστημιακούς, ενώ την ίδια μέρα συμμετείχαν στην κινητοποίηση και οι φοιτητές με μαζικές διαδηλώσεις και αποκλεισμούς δρόμων. Το άλλο μέτωπο είναι η απεργία των ανθρακωρύχων ενάντια στο κόψιμο των δημόσιων επιδοτήσεων στον τομέα. Η μάχη ξεκίνησε με μια 48ωρη που είχε 100% συμμετοχή στις 23-24 Μάη. Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, τα συνδικάτα αποφάσισαν την πραγματοποίηση νέας 48ωρης απεργίας. Το εντυπωσιακό είναι πως η βάση αποδείχθηκε ανυπόμονη και ξεκίνησε την απεργία νωρίτερα, προτού ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις και δώσουν το «οκ» τα συνδικάτα. Οι επιθέσεις της αστυνομίας, τα μπλοκαρί-σματα δρόμων και τα οδοφράγματα των ανθρακωρύχων είναι κοινή εικόνα σε κάθε μέρος της Ισπανίας με ορυχείο. Μετά τη λήξη της νέας 48ωρης, το συνδικάτο Comisiones Obreras ανακοίνωσε την παράταση της απεργίας «επ’ αόριστον»...

Συρία: Η σφαγή στη Χούλα και η συνέχεια της εξέγερσηςΗ σφαγή στη Χούλα ήταν το νέο δραματικό επεισόδιο της συριακής εξέγερσης. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ ενάντια σε μια από τις «τυπικές» πια διαδηλώσεις της Παρασκευ-ής. Όταν αντάρτες απάντησαν χτυπώντας τις καθεστωτι-κές θέσεις έξω από το χωριό, οι διαβόητοι Σαμπίχα (πα-ραστρατιωτικοί) εξαπέλυσαν μια βάρβαρη σφαγή ενάντια στο χωριό. Η σφαγή προκάλεσε νέες αντιδράσεις από τα κάτω. Από τη μια εξεγερμένοι σε αρκετές πόλεις σε όλη τη Συρία επιχείρησαν επιθέσεις σε αποθήκες όπλων, όταν έμαθαν τα νέα από τη Χούλα. Από την άλλη, οι Τοπικές Συ-ντονιστικές Επιτροπές κάλεσαν σε απεργίες «θρήνου» την επόμενη μέρα, με την ανταπόκριση σε πολλές πόλεις να είναι εντυπωσιακή. Την ίδια μέρα το καθεστώς κατέβασε τα τανκς για πρώτη φορά στους δρόμους της Αλέπο, τη βιομηχανική καρδιά της χώρας, αλλά δεκάδες χιλιάδες κατέβηκαν παρ’ όλα αυτά σε διαδηλώσεις θρήνου και δια-μαρτυρίας, δείχνοντας πως ο Άσαντ χάνει τον έλεγχο της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης. Τα γεγονότα είναι ενδεικτι-κά των «δύο δρόμων» της συριακής εξέγερσης: ένοπλος ξεσηκωμός (κυρίως στην επαρχία όπου το καθεστώς έχει προβεί σε βιαιότητες) και μαζικές διαδηλώσεις (στα αστικά κέντρα Δαμασκό και Αλέπο). Προς το παρόν οι δύο όψεις του αγώνα «συνυπάρχουν». Αυτή η συνύπαρξη είναι η μόνη εγγύηση για να μη μετατραπεί το λογικό αίτημα για «εξοπλισμό της επανάστασης» σε ευκαιρία είτε για τον Άσαντ να απομονώσει και να συντρίψει στρατιωτικά την εξέγερση, είτε για τους ιμπεριαλιστές και τις μοναρχίες του Κόλπου να βρουν τον τρόπο να την «αξιοποιήσουν» υπέρ τους...

Συνέδριο του Αριστερού Κόμματος στη ΓερμανίαΣτις 1-2 Ιούνη, το Die Linke εξέλεξε νέα ηγεσία, σε ένα θυελλώδες πανεθνικό συνέδριο που έφερε στην επιφά-νεια τη σοβαρή κρίση που αντιμετωπίζει το κόμμα. Οι εκλογικές ήττες σε μια σειρά εκλογές στα κρατίδια και τα πανεθνικά του ποσοστά, που το δείχνουν μέχρι και στο 5% (όριο εισόδου στο κοινοβούλιο), είναι η μία όψη της κρί-σης. Η άλλη είναι η κόντρα ανάμεσα στους «ανατολικούς» και τους «δυτικούς», στην ουσία ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερή του πτέρυγα. Στο συνέδριο, ο απερχόμενος πρόεδρος Ερνστ μίλησε για το ενδεχόμενο διάλυσης του κόμματος. Η πόλωση φάνηκε από την ομιλία του Γκίζι, ηγέτη του κόμματος στην ανατολική Γερμανία. Ο Γκίζι χρησιμοποίησε άθλιους παραλληλισμούς («Μου θυμίζετε τη δυτική αλαζονεία προς την ανατολή την εποχή της ενο-ποίησης») για να επιτεθεί στη ριζοσπαστική πτέρυγα («Δεν μπορείτε να δεχτείτε πως είμαστε μεγάλη πολιτική δύναμη στην ανατολή; Και στη δύση απλώς ένα μικρό κόμμα;») και να ανοίξει τη συζήτηση για το ενδεχόμενο της διάσπασης σαν προτιμότερη εξέλιξη. Τελικά στην ηγεσία εξελέγησαν η Κάτια Κίπινγκ, που δεν εντάσσεται καθαρά σε κάποιο στρατόπεδο, και ο Μπέρντ Ράιξινγκερ (Bernd Riexinger), που στηρίχτηκε από την αριστερά του κόμματος και ευτυχώς επικράτησε του Μπάρτζ, του εκλεκτού των «μετριοπαθών».

Τ ο «ναι» στο ευρωπα-ϊκό δημοσιονομικό Σύμφωνο εγκρίθηκε

στο ιρλανδικό δημοψήφι-σμα, συγκεντρώνοντας το 60% έναντι του 40% που ψή-φισε «όχι».

Η «Λε Μοντ» σωστά έγρα-ψε πως το δημοψήφισμα έγι-νε «ανάμεσα στην οργή και το φόβο». Όλες οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα επιβεβαι-ώνουν αυτή την περιγραφή.

Ο εντυπωσιακά ψηλός αριθμός αναποφάσιστων στις δημοσκοπήσεις, οι δε-κάδες χιλιάδες δηλαδή που βρέθηκαν «εγκλωβισμένοι» ανάμεσα στην οργή και το φόβο, μεταφράστηκε σε υψηλή αποχή τη μέρα του δημοψηφίσματος, στο οποίο συμμετείχε μόνο το 50% των ψηφοφόρων.

ΕκβιασμοίΗ εκστρατεία υπέρ του «ναι» ήταν άλλωστε μια αποκλει-στικά τρομοκρατική εκστρα-τεία. Ολόκληρη η καμπάνια του καθεστώτος περιορί-στηκε στο να τρομοκρατεί τους Ιρλανδούς για την «κα-ταστροφή» που θα φέρει ενδεχόμενη επικράτηση του «όχι», χωρίς να επιχειρημα-τολογεί ή να μιλάει για το τι θα σημάνει η επικύρωση του Συμφώνου. Ήταν αυτός ο εκ-φοβισμός που έφερε το απο-τέλεσμα.

Πρόκειται για μια «πύρρειο νίκη» της ΕΕ, που απέδειξε όμως με πολλούς τρόπους πως ο «βασιλιάς είναι γυ-μνός».

Φάνηκε η «αλλεργία» που έχουν οι Βρυξέλλες απέναντι στη δημοκρατία. Η Ιρλανδία είναι το μοναδικό-κράτος μέλος της ΕΕ που προκύρηξε δημοψήφισμα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα και αυτό αρκούσε για να προκαλέσει πανικό στις άρχουσες τάξεις

πανευρωπαϊκά. Οι κυρίαρχοι κύκλοι αντιμετώπισαν το δη-μοψήφισμα ως μια ενοχλητι-κή απειλή, την οποία έπρε-πε να συντρίψουν με κάθε μέσο. Δεν χρησιμοποιήθη-καν καν τα σκουριασμένα πια «θετικά» ιδεολογήματα για το «ευρωπαϊκό όραμα» και το «κοινό μας μέλλον», αλλά ωμοί εκβιασμοί.

Νίκη;Ο τρόμος τους απέναντι στο λαϊκό παράγοντα φάνηκε από και από τις αντιδράσεις. Οι μεγάλοι υπέρμαχοι του «ναι», σε Δουβλίνο και Βρυ-ξέλλες, εμφανίζονται πε-ρισσότερο ανακουφισμένοι παρά «νικητές».

Αυτό ακριβώς δήλωσε και υπουργός της κυβέρνησης την ώρα της καταμέτρησης: «Για την κυβέρνηση είναι αναστεναγμός ανακούφι-σης, όχι πανηγυρισμός». Πράγματι οι «από πάνω» έχουν κάθε λόγο να φοβού-νται. Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, το Φάιν Γκάιλ, το Φιάνα Φέιλ, αλλά και οι Εργατικοί, με τη στήρι-ξη των εργοδοτών, των Βρυ-ξελλών, αγροτικών ενώσεων, ακόμα και κάποιων συνδι-καλιστικών ηγεσιών, συγκέ-ντρωσαν το 60%, με πολλούς από τους ψηφοφόρους τους να στηρίζουν το Σύμφωνο «με σφιγμένα τα δόντια».

Απέναντί τους διαμορφώ-θηκε ένα ισχυρό «στρατόπε-δο». Το αριστερό-πατριωτικό Σιν Φέιν (η μετεξέλιξη του κάποτε πολιτικού σκέλους του IRA) και η Ενωμένη Αρι-στερή Συμμαχία (το συμμα-χικό σχήμα της ιρλανδικής ριζοσπαστικής Αριστεράς) ήταν οι μόνες πολιτικές δυ-νάμεις που στήριξαν το «όχι» και εκφράσανε πολιτικά το 40%, ένα ακροατήριο πολύ μαζικότερο από τη μέχρι σή-μερα επιρροή τους.

Αλλά ένα ακόμα σημαντι-κότερο στοιχείο είναι η ταξι-κή διάσταση της ψήφου, που αντικατοπτρίζει μια βαθιά κοινωνική πόλωση. Τον τα-ξικό διχασμό παραδέχτηκαν και κυβερνητικά στελέχη, αν και άλλα στελέχη έσπευσαν τρομαγμένα να καταγγεί-λουν την «υπερβολική έμφα-ση σε ταξικά ζητήματα».

Πράγματι, το «ναι» στηρί-χθηκε στις μεσοαστικές πε-ριοχές και στην επαρχία. Η μεσαία τάξη, οι αγρότες και σε ένα βαθμό οι συνταξιού-χοι ήταν αυτοί στους οποί-ους έπιασε ο «φόβος» για μια ενδεχόμενη επιδείνωση της θέσης τους. Το «όχι» ήταν ξε-κάθαρα εργατικό.

Εργατικό «όχι»Στα «μπλε κολάρα» το «όχι» επικράτησε άνετα. Οι χει-ρώνακτες εργάτες είναι τα βασικά θύματα της λιτό-τητας και δεν υπέκυψαν, καθώς «δεν είχαν τίποτα να χάσουν». Οι εργατογειτονιές στο Δουβλίνο και στο Ντόνε-γκαλ ήταν επίσης αυτές στις οποίες το «όχι» κέρδισε την πλειοψηφία. Παρατηρήθηκε πως όσο ψηλότερη ήταν η φτώχεια, τόσο μεγαλύτερο ήταν το «όχι». Ένα χαρακτη-ριστικό παράδειγμα είναι η περιοχή Cherry Orchard στο Ballyfermot, μια περιοχή με την ανεργία να καλπάζει, με υψηλό νεανικό πληθυσμό, καθόλου κοινωνικές υπη-ρεσίες, στην οποία το «όχι» πήρε το 90%.

Αν στα μεσαία στρώματα επικράτησε ο «φόβος», στην εργατική τάξη επικρατεί τέ-τοια οργή, που δεν υποκύ-πτει σε εκβιασμούς. Αυτή η παρακαταθήκη είναι πολύ-τιμη για την ιρλανδική Αρι-στερά και σε αυτή στάθηκαν –σωστά– τα στελέχη του Σο-σιαλιστικού Κόμματος (CWI στην Ιρλανδία) και της Συμ-

μαχίας Άνθρωποι Πάνω από τα Κέρδη (με βασική δύναμη το ιρλανδικό SWP), που συμ-μετέχουν στην Ενωμένη Αρι-στερή Συμμαχία.

Αυτό το δυναμικό μπορεί να κινητοποιηθεί σε κοινω-νικούς αγώνες ενάντια στη βαρβαρότητα του Συμφώ-νου. Η νίκη του «όχι» θα είχε μικρό πραγματικό αντίκτυπο στα σχέδια των Βρυξελλών, αλλά θα ήταν μια σημαντική συνέχεια του μηνύματος που έστειλαν οι εκλογές σε Γαλ-λία και Ελλάδα. Τα αδέλφια μας στην Ιρλανδία έδωσαν μια μεγάλη μάχη και πέτυχαν ένα αποτέλεσμα για το οποίο είμαστε όλοι περήφανοι. Μπορεί να μην προέκυψε το «μήνυμα» που θα συγκλόνιζε τις Βρυξέλλες και να αποδεί-χτηκε πως στην εποχή των ακραίων εκβιασμών τίποτα δεν είναι «αυτόματο» και η Αριστερά δεν έχει μπροστά της περίπατο.

Διεθνής αγώναςΑλλά το εργατικό «όχι» ήταν σημαντικό μήνυμα προς τους εργάτες, τους απερ-γούς, τους διαδηλωτές στη Μαδρίτη, την Αθήνα, τη Λισσαβόνα. Οι εργαζόμενοι της Ιρλανδίας δήλωσαν κα-θαρά στα ταξικά τους αδέλ-φια στην Ευρώπη πως είναι στο πλευρό τους. Και θα είναι ένας ακόμα πολύτιμος σύμμαχος στους μεγάλους αγώνες που έρχονται ενά-ντια στην ευρω-λιτότητα. Ο Brid Smith, της Συμμα-χίας Άνθρωποι Πάνω από τα Κέρδη και της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, θύ-μισε σε άρθρο του τι έλεγε ο μεγάλος James Conolly, ανασύροντας τις ιστορικές παραδόσεις του κινήματος στην Ιρλανδία: «Οι νόμοι που επιτίθενται στους εργά-τες υπάρχουν για να καταρ-γούνται».

Ταξικά πολωμένο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Πύρρειος νίκη του «ναι» στην Ιρλανδία

Σκίτσο για το δημοψήφισμα: Ο ιρλανδικός λαός εκβιάζεται να

ψηφίσει «ναι».

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Φοιτητικό κίνημα στο Κεμπέκ: Μια «νέα Αριστερά» γεννιέται

Του Δημήτρη Μπάρκα

«Δ εν ξέραμε ότι ήταν αδύ-νατο, οπότε το κάναμε». Αυτή ήταν η αντίδραση

των φοιτητών, μετά την ιστορική πορεία της 23ης Μάη, στο Κεμπέκ του Καναδά.

Πάνω από 400.000 διαδηλωτές, φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι σε κολέγια και πανεπιστήμια, αλλά και μαθητές Λυκείων και χιλιάδες άλλοι αλληλέγγυοι εργαζόμενοι πλημμύρι-σαν τους δρόμους του Μόντρεαλ, στη μεγαλύτερη διαδήλωση που έχει γίνει ποτέ στη χώρα.

Η διαδήλωση είχε προγραμματιστεί για την 100ή μέρα απεργίας που πραγ-ματοποιούσαν οι τρεις ομοσπονδίες των φοιτητών στην περιοχή του Κεμπέκ από το Φλεβάρη. Οι φοιτητές αντέδρασαν στα σχέδια εμπορευματοποίησης της Παιδείας και αύξησης των διδάκτρων κατά 75% μέσα στα επόμενα πέντε χρό-νια, μέσα σε συνθήκες ακραίας λιτότη-τας από την κυβέρνηση του Καναδά. Οι κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν σε εκατοντάδες σχολές, με επίκεντρο την φοιτητούπολη του Μόντρεαλ, φτάνο-ντας τους 160.000 και αργότερα τους 180.000 απεργούς φοιτητές. Παράλλη-λα οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι των σχολών συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των φοιτητών, ενώ μαθητές Λυκείων άρ-χισαν να συμμετέχουν μαζικά σε «μέρες δράσης» και να κατεβαίνουν στις διαδη-λώσεις. Η κρίση έφτασε σε τέτοιο μέγε-θος, που η Υπουργός Παιδείας οδηγήθη-κε σε παραίτηση, μετά την αποτυχία της να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα.

Για να σταματήσει την άνοδο του κι-νήματος, η κυβέρνηση του Κεμπέκ ψή-

φισε το δρακόντειο «Νόμο 78». Πρόκει-ται για μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στο φοιτητικό συνδικαλισμό και τις πο-λιτικές ελευθερίες γενικότερα.

Ανάμεσα σε πολλά άλλα, οποιαδή-ποτε διαδήλωση άνω των 50 ατόμων είναι υποχρεωμένη να καταθέτει οκτώ ώρες πριν σχέδιο της πορείας στην αστυνομία, με ανοικτό το ενδεχόμε-νο η πορεία τελικά να απαγορευτεί. Για όποιον παραβεί το νόμο, προβλέ-πονται ατομικά πρόστιμα από 5.000 έως 35.000 δολάρια και φτάνουν τα 125.000 για φοιτητικούς συλλόγους ή εργατικά σωματεία.

Το κίνημα μέχρι τώρα είχε δείξει εκπληκτικές αντοχές. Μια τεράστια εκστρατεία προπαγάνδας είχε ενορ-χηστρωθεί από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να συκο-φαντήσουν και να απομονώσουν τον αγώνα των φοιτητών.

Η επιτυχία της διαδήλωσης της 22ας Μάη δεν οφείλεται μόνο στην επιμονή των φοιτητών. Η πιο ριζοσπαστική ομοσπονδία των φοιτητών, η αριστε-ρή CLASSE, η οποία είχε στην αρχή των κινητοποιήσεων περίπου 90.000 μέλη, υποστήριξε σταθερά την ακύ-ρωση των αυξήσεων στα δίδακτρα, έβαλε σαν κεντρικό ζήτημα το άνοιγ-μα της συζήτησης στην κοινωνία για μια «δωρεάν Παιδεία για όλους», υπο-στήριξε τον κοινό αγώνα φοιτητών, καθηγητών και «μη-εκπαιδευτικού προσωπικού». Αλλά αυτό στο οποίο έριξε όλες της τις δυνάμεις και έβαλε σαν βασική προτεραιότητα, ήταν η συμμαχία με την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα κοινωνικά κινήματα. Η πα-ρουσία φεμινιστριών, ομοφυλόφιλων,

οργανώσεων υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών, αλλά και περιβαλλο-ντικών ακτιβιστών ήταν έντονη όλους αυτούς τους μήνες στις διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή χι-λιάδων εργαζομένων στη διαδήλωση της 22ας Μάη, παρά τη μετριοπαθή στάση των συνδικάτων.

Προς το παρόν η μάχη έχει κατα-λαγιάσει, αφού ο «Νόμος 78» έκλεισε όλα τα ιδρύματα, είτε βρίσκονταν σε απεργία είτε όχι. Έτσι η κυβέρνηση κα-τάφερε να μεταθέσει τον πόλεμο για Σεπτέμβρη, ελπίζοντας να έχει κάμ-ψει το ηθικό των φοιτητών. Όμως οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει. Όπως αναφέρουν στελέχη της CLASSE, η κυ-βέρνηση άθελά της δημιούργησε μια νέα Αριστερά, την οποία δεν θα μπορεί να ξεφορτωθεί για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Ήδη αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους συλληφθέ-ντες. Εδώ και πάνω από 40 μέρες κάθε βράδυ πραγματοποιούνται ανοργάνω-τες πορείες που μπορεί να φτάνουν και τις 100.000 στο Μόντρεαλ, ενώ την αρχική ιδέα είχαν οι μανάδες των φοι-τητών κοπανώντας κατσαρόλες. Σε μια ειδικά ιστοσελίδα, πάνω από 25.000 έχουν δηλώσει «ήμουν κι εγώ στην πα-ράνομη πορεία, κάποιος να με συλλά-βει!», σε ένδειξη συμπαράστασης.

Η έκρηξη των φοιτητών μπορεί να δώσει νέα πνοή στους αγώνες των ερ-γαζομένων του Καναδά, ενάντια στις πολιτικές σκληρής λιτότητας ομοσπον-διακής και τοπικών κυβερνήσεων. Κι όλα αυτά την ώρα που η ατμόσφαιρά θυμίζει όλο και περισσότερο την φοιτη-τική «Ήσυχη Επανάσταση» στο Κεμπέκ της δεκαετίας του ’60, με έντονη τάση για «Γαλλικό Μάη» του ’68…

Φιλοσοφική: Εκδήλωση για το ΟλοκαύτωμαΣτις 29 Μάη πραγματοποι-ήθηκε στη Φιλοσοφική εκδήλωση με επιζώντες του Ολοκαυτώματος, που μίλη-σαν για τις εμπειρίες τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και πώς έζησαν την επέλαση του ναζισμού στην Ελλάδα. Την πρωτοβουλία είχε ο Χάγκεν Φλάισερ, κα-θηγητής νεότερης ιστορίας, με αφορμή την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την έξαρση της ρατσιστικής βίας, αλλά και την πρόσφατη δήλωση του Μιχαλολιάκου, με την οποία αρνείται το Ολοκαύτω-μα και την ύπαρξη φούρνων και θαλάμων αερίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το αμφιθέατρο πλημμύρισε από κόσμο και οι μαρτυρίες των τριών Ελληνοεβραίων επιζώντων, Ροζίνα Ασέρ Πάρ-δο, Ισαάκ Μιζάν και Αλέξαν-δρο Σιμχά, συγκλόνισαν το ακροατήριο. Το Άουσβιτς, τα βασανιστήρια, το κυνηγητό, οι κρυψώνες, οι αποδράσεις έγιναν εικόνα στα μάτια 400 και πάνω θεατών. Τελειώνο-ντας, η κ. Πάδρο υπογράμ-μισε: «Ο ναζισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά ιδεοληψία», τονίζοντας την ανάγκη για άμεση αντίδραση της κοι-νωνίας απέναντι σε αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα.

ΑΣΟΕE

Το τελευταίο διάστημα στην ΑΣΟΕE εκτυλίσσονται «επιχειρήσεις-σκούπα» από την αστυνομία και επιθέσεις στους μετανάστες μικρο-πωλητές που βρίσκονται απ’ έξω. Αποκορύφωμα αποτέ-λεσε η εισβολή αντρών της

ομάδας ΔΙΑΣ στο κτίριο κατά τη διάρκεια διαδικασίας των φοιτητικών εκλογών, προ-καλώντας καταστροφές και τραυματίζοντας φοιτητές. Λόγω αυτών των γεγονότων ο φοιτητικός σύλλογος της ΑΣΟΕE οργάνωσε πορεία διαμαρτυρίας, ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας και την αστυνομική καταστολή, με κατεύθυνση το Σύνταγμα. Συγκεντρώθηκαν πάνω από 700 φοιτητές και από άλλες σχολές, καθώς και μετανά-στες. Το πανό του συλλόγου φοιτητών ΑΣΟΕΕ έγραφε: «Καμία ανοχή στις επιθέσεις της αστυνομίας και των νε-οναζί - Με τους μετανάστες είμαστε μαζί. Κάτω τα χέρια από το άσυλο», υπερασπί-ζοντας τα δικαιώματα των μεταναστών και το πανεπι-στημιακό άσυλο.

ΠάτραΣτην Πάτρα, στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, το πρόγραμμα της εξεταστικής του εαρινού εξαμήνου δεν περιείχε τα μαθήματα που χάθηκαν στις καταλήψεις του Σεπτεμβρίου. Έγινε ανοιχτό μάζεμα ΑΡΕΝ με θέμα να μην χαθεί η εξετα-στική που δικαιούνται και κατέβηκε ψήφισμα στο ΔΣ του συλλόγου φοιτητών, που απαιτεί τη μη ποινικοποίηση των αγώνων των φοιτητών και την κανονική διεξαγωγή της διπλής εξεταστικής για όλους τους φοιτητές.

Πάντειο: Εκλογές μεταπτυχιακών Την Τετάρτη 6 Ιούνη πραγμα-τοποιούνται οι εκλογές του συλλόγου μεταπτυχιακών και υποψηφίων διδακτόρων Πα-ντείου (1μμ-10μμ). Το σχήμα του «Μανιφέστο» (συμμετέ-χει στην Αριστερή Ενότητα) στοχεύει να διατηρήσει την πρωτιά στο σύλλογο, την οποία κατέχει από όταν αυ-τός ιδρύθηκε το 2007, στον απόηχο του «κινήματος για το άρθρο 16».

Δεκάδες ερωτήσεις και μεγάλο ενδιαφέρον για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εκ-φράστηκαν την εκδήλωση στο Μαθηματικό Αθήνας. Περίπου 40 άτομα, κυρίως φοιτητές, συμμετείχαν για τρεις ώρες στη συζήτηση που είχε οργανωθεί με προσκεκλημένους ομιλητές τη Μαρία Μπόλαρη και τον Πάνο Σκουρλέτη. Οι συζητήσεις του ΣΥΡΙΖΑ με φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ θα συνεχιστούν μέχρι την τελική ευθεία των εκλογών.

Ήδη έχουν προγραμματιστεί για την Τετάρτη 6 Ιούνη στο ΕΜΠ και στο ΑΠΘ. Ομιλητές στο ΕΜΠ είναι οι Τ. Κορω-νάκης και Γ. Αλμπάνης (1 μμ – αμφιθέατρο γενικών ΣΕΜΦΕ). Θα παρέμβουν οι Θεανώ Φωτίου, Γιάννης Μη-λιός, Γεράσιμος Σπαθής και Αριστείδης Μπαλτάς. Στο ΑΠΘ πραγματοποιείται την ίδια μέρα Ανοικτή Συνέλευ-ση Πανεπιστημίου, μπροστά στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, με εισηγήτριες τις Ιφιγένεια Καμψίδου και Εύα Καραγκιοζίδου (7μμ).

νέα από τις σχολές

Εκδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

Για άλλη μια χρονιά πανελλαδικών εξετάσε-ων το «τσεκούρι» προβλέπεται να πέσει βα-ριά πάνω στους μαθητές των Λυκείων, ενώ κροκοδείλια δάκρυα θα χυθούν άφθονα για τον «ξεπεσμό της Παιδείας μας» και «τις σχολές με απόφοιτους κάτω από τη βάση». Ήδη οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι (με βάση τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των γραπτών) στις πλειοψηφία των σχολών οι βάσεις αναμένεται να πέσουν από 100 έως και 3.500 μόρια, ενώ ελάχιστες είναι οι σχολές που θα καταφέρουν να κρατηθούν από τα 19.000 μόρια. Μάλιστα αναμένεται να παρατηρηθεί μεγάλη «ψαλίδα» ανάμεσα στους «αριστούχους» και τους «μέτριους»,

αφού όσες σχολές είχαν 15.000-17.000 μόρια πέρυσι, υπολογίζεται να πέσουν από 400 έως 1.000 μόρια.

Η «σφαγή» των υποψηφίων έγινε με τα θέματα αυξημένης δυσκολίας που μπή-καν σε Βιολογία, Μαθηματικά και Φυσική Γενικής Παιδείας, ωστόσο αυτά που ξεχώ-ρισαν ήταν η Νεοελληνική γλώσσα (με την Γλύκατζη Αρβελέρ να δηλώνει ότι δεν θα έβαζε ποτέ το συγκεκριμένο κείμενό της σε μαθητές Λυκείου), αλλά και με τη Φυ-σική Κατεύθυνσης, όπου δημιουργήθηκε ντόρος με το 4ο θέμα, το οποίο –πέρα από τη λάθος διατύπωση– θύμιζε περισσότερο διαγωνισμό ταλέντων Φυσικής.

Οι «αναποδιές» των φετινών εξετάσεων αναδεικνύουν το «ζουρλομανδύα» που το σύστημα φοράει στους μαθητές. Οι βάσεις πέφτουν κι ανεβαίνουν ανάλογα με τα θέμα-τα που διαλέγουν να βάλουν οι εξεταστές, οι μαθητές χωρίζονται σε «ελπίδα για τον τόπο» και «αποτυχημένους», με στόχο να σταλούν σε ιδιωτικά ΙΕΚ κατάρτισης και να γίνουν το «φτηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό».

Οι μαθητές και οι μαθήτριες αξίζουν κάτι καλύτερο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Αριστερά από την κατάργηση των πα-νελλαδικών εξετάσεων και την ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαί-δευσης.

«Τσεκούρι» στις Πανελλαδικές εξετάσεις

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Ιούνη 2012

Του Θανάση Κούρκουλα

Η εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής αποθράσυνε τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της συμμορίας.

Από την Πάτρα, τα Βασιλικά Ευβοίας, την Καλλιθέα, το Περιστέρι και το Αιγάλεω, μέχρι τους σταθμούς του ΗΣΑΠ, την Πει-ραιώς και την ΑΣΟΕΕ, Χρυσαυγίτες, με την κάλυψη ανδρών της ΕΛ.ΑΣ., μαχαιρώνουν μετανάστες, επιτίθενται σε φοιτητές που αγωνίζονται, επιβάτες που διαμαρτύρο-νται, απλούς ανθρώπους που δεν μοιάζουν με τα πρότυπά τους των Αρίων.

Την ίδια ώρα στελέχη της Χρυσής Αυγής, όπως ο Κασιδιάρης και η Σκορδέλη, δικά-ζονται για μαχαιρώματα, ενώ άλλα στελέχη τους, όπως ο Ρήγας, είναι προφυλακισμέ-νοι για μαφιόζικες δολοφονίες στο χώρο του υποκόσμου.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το πλυ-ντήριο των φασιστών συνεχίζεται από τα ΜΜΕ με παρέλαση υπόδικων νεοναζί σε τηλεοπτικά πάνελ, για να προσποιούνται τους άσπιλους και αμόλυντους «αντισυ-στημικούς» πατριώτες. Τώρα πια με τη θε-σμική βούλα και του ΕΣΡ, που αποφάσισε 25 προεκλογικές εκπομπές να περιέχουν υποχρεωτικά εκπρόσωπο της άριας φυλής.

Η «αποκάλυψη» των φασιστών στα ΜΜΕ, που ζητούσε ακόμα και ο Τσίπρας πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη, αποδεί-χτηκε πουκάμισο αδειανό, καθώς οι δημο-σιογράφοι που ανέλαβαν –υποτίθεται– να τους εκθέσουν, αντίθετα τους έδωσαν την ευκαιρία να παρουσιάζουν οποιεσδήποτε άλλες πτυχές της «προσωπικότητας» και του «προγράμματός» τους εκτός των επί-μαχων: του μαχαιροβγάλτη και του παρα-κρατικού συνεργάτη των δυνάμεων κατα-

στολής και των αφεντικών.

Για όλους αυτούς τους λόγους η συ-γκρότηση ενός ενωτικού αντιφασιστικού μετώπου με πυρήνα τις δυνάμεις του κινή-ματος και της Αριστεράς αποτελεί κρίσιμο και επείγον καθήκον. Τα πρώτα βήματα γίνονται. Σε μια σειρά περιοχές, η συνερ-γασία τοπικών δυνάμεων της Αριστεράς, αντιφασιστών, σωματείων και προοδευτι-κών συλλογικοτήτων κάνει τα πρώτα της βήματα (Περιστέρι). Αλλού διευρύνονται οι δυνάμεις που αξιολογούν τον αντιφασι-στικό αγώνα ως σημαντική προτεραιότητα και παίρνονται πρωτοβουλίες (Ζωγράφου, Ρέθυμνο, Θεσσαλονίκη).

Με πρωτοπόρα την περίπτωση της Καλ-λιθέας, όπου η δράση της Πρωτοβουλίας ενάντια στο Φασισμό και τη Ρατσιστική Βία εδώ και τρεις μήνες κατάφερε με μαζικές κινητοποιήσεις να σταματήσει τα μαχαι-ρώματα μεταναστών και να αναγκάσει το τοπικό αστυνομικό τμήμα να μαζευτεί, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις γίνονται συχνότερες (Νίκαια), πραγματοποιούνται σε περιοχές όπου δεν είχαν ξαναγίνει (Φι-λαδέλφεια), καλούνται από φοιτητικούς συλλόγους, όταν αυτοί προκαλούνται (ΑΣΟΕΕ), ενώ χώροι του κινήματος και της Αριστεράς, που δεν είχαν ως τώρα ενιαιο-μετωπική λογική, αναγκάζονται να κάνουν κάποια βήματα προόδου (τμήματα αυτό-νομων και αντιεξουσιαστών και συντρό-φων της Αριστεράς).

Παρ’ όλες τις προεκλογικές δυσκολίες, αλλά και τις προβληματικές πολιτικές αντι-λήψεις τμήματος της Αριστεράς που επιμέ-νει να μην ασχολείται με το «δευτερεύον» ζήτημα (ΚΚΕ και τμήμα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ή φοβάται μην θεωρηθεί «ακραίο» και χάσει ψήφους (τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ), το αντιφασι-

στικό μέτωπο διευρύνεται και συγκροτείται.

Σε αυτό το φόντο, οι αντιφασιστικές κινη-τοποιήσεις της Παρασκευής 8 Ιούνη, σε μια σειρά από πόλεις, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Η μαζική απάντηση της κοινωνίας, των ερ-γαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας, που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να παλεύ-ουν για να ανατραπεί η μνημονιακή λιτότη-τα, μπορεί να απομονώσει τους νοσταλγούς του Χίτλερ προεκλογικά και να απαντήσει στη ρατσιστική υστερία του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου. Να αναγκάσει και την ίδια την Αριστερά να αντιμετωπίσει την ιστορία και τους αγωνιστές της όσο υπεύ-θυνα και σοβαρά αντιμετωπίζει την κρίσιμη μάχη των εκλογών και να μην ανέχεται την παρουσία των εκπροσώπων της δίπλα-δί-πλα με νεοναζί στα κανάλια.

Την επομένη των εκλογών, το ποσοστό που θα πάρει η Χρυσή Αυγή, αλλά και το εύρος της πολιτικής κυριαρχίας της Αρι-στεράς θα αποτελέσουν κριτήριο για τη διαγωγή των ταγμάτων εφόδου της συμ-μορίας. Όμως το παιχνίδι κυρίως θα κριθεί στις γειτονιές, τα σχολεία και τους χώρους δουλειάς. Τόσο για την κατάργηση των μνημονιακών πολιτικών, όσο και για τη δυ-νατότητα απομόνωσης των φασιστών.

Βέβαια, ακόμα και στο ευτυχέστερο σε-νάριο που οι φασίστες αποτύχουν να μπουν στη Βουλή, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό θα είναι στη συνέχεια απόλυτα αναγκαίο να είναι μακρόπνοος. Καθώς είναι ηλίου φαει-νότερο πως η κρίση και –επομένως– η ζω-τική ανάγκη ρατσιστικής και εθνικιστικής προπαγάνδας του συστήματος δεν θα στα-ματήσουν με τις μεταρρυθμίσεις οποιασδή-ποτε αριστερής κυβέρνησης. Ούτε οι καπι-ταλιστές θα θυσιάσουν αναίμακτα τα κέρδη τους στο βωμό της όποιας «αναδιανομής»...

Αντιφασιστικά συλλαλητήρια την Παρασκευή 8 Ιούνη

Ορισμένες μικρές... δυσκολίες συναντούν το τελευταίο διάστημα οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής στην απόπειρα «απελευθέρωσης» περιοχών από «προδότες» και «λαθρο»-μετανάστες. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες: * Στις 26/5, με κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης, 300 διαδηλωτές ματαίω-σαν την προγραμματισμένη συγκέντρωση των φασιστών στη Ν.Φιλαδέλφεια με την ευκαιρία της επετείου για την «Άλωση της Πόλης». Η Χρυσή Αυγή, με ανακοίνωσή της, διαμαρτυ-ρήθηκε έντονα στην αστυνομία, που δεν τους έδιωξε, όπως όφειλε...* Στις 29/5/2012 έγινε αντιφασιστικό-αντικατασταλ-τικό συλλαλητήριο του συλλόγου φοιτητών ΑΣΟΕΕ στην Πατησίων, με τη συμμετοχή περίπου 1.500 ανθρώπων και την ίδια ώρα συνάντηση με 4 επιζώντες του Ολοκαυτώματος, στη Φιλοσοφική Σχολή Αθήνας. * Την 1/6 έγινε αντιφασιστική πορεία στο Βασιλικό Εύβοιας ως απάντηση στα πογκρόμ των φασιστών σε Πακιστανούς μετανάστες. Στις 25/5 και 1/6 έγιναν βιβλιοπαρουσιάσεις του βιβλίου «Ποτέ Ξανά» από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» στη Θεσσαλονίκη και τη Νίκαια. * Στις 2/6 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία στην Καλλιθέα με 500 μετανάστες και ντόπιους διαδηλωτές. * Στις 3/6 οργανώθηκε αντιφασιστική συναυλία στη Νίκαια με συμμετοχή εκατοντάδων νεολαίων. * Στο Περιστέρι συγκρο-τήθηκε Αντιφασιστική Επιτροπή με συμμετοχή πλήθους φο-ρέων και κατοίκων, ενώ στου Ζωγράφου ετοιμάζεται τοπικό αντιφασιστικό φεστιβάλ από φορείς και συλλογικότητες της περιοχής για τα τέλη Ιουνίου.

N N N

Τα σημάδια αφύπνισης της κοινωνίας απέναντι στη νεονα-ζιστική απειλή είναι ενθαρρυντικά, αλλά ο δρόμος για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου αντιφασιστικού μετώπου, που θα ξαναβάλει τους φασίστες στις τρύπες τους, είναι μπροστά μας. Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» θα δώσει όλες τις δυνάμεις της γι’ αυτό το σκοπό.

N N N

Με αφορμή τις εγκληματικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών σε συρμό, οι εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ έβγαλαν ανακοίνωση: «Οι εργαζόμενοι των ΗΣΑΠ καταδικάζουμε την εγκληματική αυτή ενέργεια. Είμαστε απέναντι σε κάθε φαινόμενο βίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η διεύρυνση της φτώχειας, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και η κοινωνική ερήμωση, που είναι αποτέλεσμα των αντεργατικών πολιτικών που διαχρονικά εφαρμόστηκαν και εντάθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια, δεν πρέπει να βάλουν σε κίνδυνο κάθε έννοια αλληλεγγύης, ανθρωπισμού και σεβασμού της ανθρώπινης ζωής», σημει-ώνεται στην ανακοίνωση. «Όσοι αναζητούν πάνω στα κοινωνι-κά ερείπια, το ιδεολογικό υπόβαθρο, για να δικαιολογήσουν συμπεριφορές φασιστικής βίας και λαϊκισμού, με σκοπό να δηλητηριάσουν την κοινωνία, θα πρέπει να βρεθούν αντιμέ-τωποι με την καθολική αποδοκιμασία των εργαζομένων, των συνδικάτων και ολόκληρου του Ελληνικού Λαού», καταλήγει.

N N N

Η αστυνομία, μετά τα αλλεπάλληλα μαχαιρώματα με-ταναστών, αναγκάστηκε να προσαγάγει πέντε μέλη της Χρυσής Αυγής. Ανάμεσά τους η κόρη του Μιχαλολιάκου και οι υποψήφιοι βουλευτές Βουλδής και Παναγιώτα-ρος. Φυσικά, όπως πάντα, μετά από λίγο τους άφησε ελεύθερους καθώς... δεν βρέθηκαν δήθεν αποδεικτικά στοιχεία. Όλως τυχαίως βρέθηκαν δίπλα στο χτυπημένο μετανάστη τα παιδιά! Η Χρυσή Αυγή τα έβαλε με την αστυνομία σε ανακοίνωσή της. Τέτοια αγνωμοσύνη για τα ένστολα αδέλφια τους δεν την περιμέναμε...

N N N

Στις 6, 7 και 8 Ιουλίου 2012, στο Άλσος Γουδή γίνεται φέτος το 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας. Κεντρικό σύνθημα του φεστιβάλ: «Όταν η επίθεση δεν έχει όρια, η αντίσταση δεν γνωρίζει σύνορα!». Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της συντονιστικής ομάδας του Φεστιβάλ: «Θα συζητήσουμε για την οικονομική κρίση, τη νεοφιλελεύθερη λεηλασία δημόσι-ων αγαθών και φυσικών πόρων, το κίνημα και την αριστερά στη νέα περίοδο, τους εργατικούς αγώνες και τις προοπτικές τους, την άνοδο της ακροδεξιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Θα συναντηθούμε με όσους και όσες ανέπτυξαν αυτοοργανω-μένα εγχειρήματα αλληλεγγύης και κάθε λογής αντιστάσεις (λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, δωρεάν μαθήματα κ.λπ.). Τέλος, θα οργανώσουμε τους κοι-νούς μας αγώνες ενάντια στην καταπίεση των μεταναστών/ριών και των προσφύγων, ενάντια στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας, ενάντια στην ανελέητη επίθεση. Το 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ δεν είναι, λοιπόν, μόνο μια γιορτή, αλλά μια πράξη αντίστασης και έμπρακτης αλληλεγγύης».

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Ο δεύτερος γύρος του αγώνα στην Καλ-λιθέα λήγει ξανά με νίκη του τοπικού κινήματος. Οι δύο αντιφασιστικές κι-νητοποιήσεις ντόπιων και μεταναστών κατοίκων, αντιρατσιστικών οργανώσεων και συνδικάτων της περιοχής στις 25/5 και 2/6 ανάγκασαν για μια φορά ακόμα τους φασίστες να σταματήσουν τα μα-χαιρώματα και τις επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Αφού πριν τις εκλογές –και ιδιαίτερα μετά την επιτυχημένη αντι-φασιστική συναυλία στις 26/4 με 2.000 ανθρώπους– οι μαχαιροβγάλτες είχαν

αναγκαστεί να «αυτοπεριοριστούν», ξε-θάρρεψαν και πάλι ύστερα από το επιτυ-χημένο αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής στις 6 Μάη.

Όμως η απόπειρα ρατσιστικής ρεβάνς με μπαράζ επιθέσεων εναντίον μετανα-στών, που έγιναν την πρώτη εβδομάδα μετά τις εκλογές, απέτυχε, παρ’ όλη την ένθερμη υποστήριξη της αστυνομίας της περιοχής στους φασίστες, η οποία συλ-λάμβανε μετανάστες και συνδικαλιστές στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Το αποτέλεσμα είναι πως εδώ και 10 μέρες,

οι επιθέσεις έχουν σταματήσει και το ΑΤ Καλλιθέας αναγκάστηκε να είναι πιο προ-σεκτικό.

Η Αντιφασιστική πρωτοβουλία της Καλλιθέας ετοιμάζεται να συμμετάσχει μαζικά στο Συλλαλητήριο της Αθήνας στις 8 Ιούνη και οργανώνεται για τη συνέ-χεια. Θα είμαστε μαζί τους. Ελπίζουμε το ίδιο να κάνουν και τα τμήματα των δημο-τικών παρατάξεων και τοπικών δυνάμεων της Αριστεράς που ως τώρα δεν συμμε-τείχαν στην Πρωτοβουλία, από το φόβο μήπως και θεωρηθούν ακραίοι...

Καλλιθέα: Κίνημα – φασίστες 2-0

Έξω οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής από τη Βουλή, τις γειτονιές και τα σχολεία

Αθήνα: Πλατεία Ομονοίας, 7 μμ, και πορεία στη Βουλή.

Θεσσαλονίκη: Άγαλμα Βενιζέλου, 6 μμ.

Ρέθυμνο: Δημαρχείο, 7 μμ.

•••

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η καταιγίδα απειλών, προ-γνώσεων, νουθετήσεων, δηλώσεων έχει ενταθεί

όσο πλησιάζουν οι ελληνικές εκλο-γές. Η άρχουσα τάξη της Ευρώπης και οι εκπρόσωποί της δίνουν έναν πολύ συνειδητό ταξικό πόλεμο με δύο στόχους: να περιοριστεί όσο το δυνατόν το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις 17/6 και συνα-κόλουθα να «λάβουν γνώσιν και συμμόρφωσιν» όλοι οι μελλοντι-κά απείθαρχοι λαοί της Ευρώπης.

Κλασικά παραδείγματα της ταξι-κής αυτής επίθεσης, η Λαγκάρντ, ο Σόιμπλε, ο Μπαρόζο, που άλλος λι-γότερο κι άλλος περισσότερο επισεί-ουν την απειλή εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αν δεν γίνει απα-ρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου.

Απειλές εξόδουΌλοι βέβαια γνωρίζουν πως δεν υπάρχει νομική πρόβλεψη και τρό-πος αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ. Ωστόσο οι «σκληροί» φοντα-μενταλιστές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως η Μέρκελ, έψαξαν εναγωνίως και βρήκαν την απάντηση σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: Αν η Αθήνα ακυρώσει το μνημόνιο, να παραπέμπεται διαρκώς στο Ευ-ρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο θα της επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα για αθέτηση υποχρεώσεων προς την ΕΕ και έτσι να εξωθηθεί η χώρα στην έξοδο και από την ΕΕ. «Να ισχύει ό,τι ισχύει για όλες τις χώρες που παραβι-άζουν τους δημοσιονομικούς κανό-νες», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος.

Αλλά ο πόλεμος απειλών δεν προ-έρχεται μόνον από τους δεξιούς της Ευρώπης. Η «ελπιδοφόρα» νέα «σο-σιαλιστική» κυβέρνηση της Γαλλίας έχυσε και αυτή τη χολή της ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού για ανατροπή του μνημονίου. Δράστης ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος, όταν ρωτήθη-κε σχετικά με το πρόγραμμα του ΣΥ-ΡΙΖΑ, είπε στη γαλλική τηλεόραση: «Αναμφίβολα θα τεθεί θέμα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη εάν η Αθήνα δεν τηρήσει τις δεσμεύ-σεις της όσον αφορά το πρόγραμμα λιτότητας που έχει συμφωνήσει». Παρότι η «επιλογή» ανήκει στους Έλληνες, σημείωσε ο Μοσκοβισί, θα ήταν κατά τον ίδιο «σαφώς προ-τιμητέο από τις ελληνικές εκλογές να αναδειχθεί μια κυβέρνηση υπέρ της Ευρώπης και υπέρ του ευρώ» (εννο-ώντας φυσικά μια κυβέρνηση υπέρ του μνημονίου).

Ωστόσο είναι τέτοια τα αδιέξο-δα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που γεννά αντιφάσεις δηλώσεων. Ενάντια στη ρητορική των απει-λών, ο επικεφαλής του Γιούρο-γκρουπ, Ζ.Κ. Γιούνκερ είχε δηλώσει πρόσφατα ότι η έξοδος της Ελλά-δας από το ευρώ είναι αδύνατη και όσοι εκτοξεύουν μια τέτοια απει-λή κάνουν απλώς προπαγάνδα. Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν κάνει κατά καιρούς μέλη της αυστριακής κυβέρνησης αλλά και σειρά σημα-ντικών στελεχών ευρωπαϊκών τρα-πεζών και άλλων οργανισμών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την επομένη των δηλώσεών του ακόμα και ο Μοσκοβισί τις χαρακτήρισε

παρεξήγηση. Επίσης επισήμανε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στη νομισματική ένωση, επειδή έχει προχωρήσει η «ολοκλήρωση» στην ευρωζώνη, «επειδή δεν θέλουμε να υπάρξει φαινόμενο ντόμινο και επειδή έχουμε ήδη δεσμεύσει πολ-λά χρήματα, 150 δισ. ευρώ».

«Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού από το ευρώ», σημείωσε και ο Βαν Ρομπάι από την Αγία Πετρούπολη όπου διεξάγονταν η Σύνοδος Κο-ρυφής ΕΕ – Ρωσίας.

Αντίστροφη διάψευση από την περίπτωση Μοσκοβισί επιχειρή-θηκε με τις περίφημες δηλώσεις του επικεφαλής εκπροσώπου της ΕΚΤ στην τρόικα, του Κλάους Μαζούχ, στο «Πρώτο Θέμα». Εκεί ο Μαζούχ φέρεται να είπε πως η τρόικα είναι έτοιμη να διαπραγμα-τευτεί με την καινούργια ελληνική κυβέρνηση «όλες τις πτυχές του νέου μνημονίου». Προσέθεσε δε το εξής καταπληκτικό: «Το μήνυ-μα που θέλουμε να στείλουμε είναι ότι πλέον οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συντάξεις έχουν φθάσει στα επίπεδα που ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, στο σημείο όπου θέλαμε να υποχωρή-σουν, σε αντίθεση με τις τιμές που δεν έχουν πέσει σχεδόν καθόλου».

ΚόστοςΑποδεικνύεται επίσης ότι η ευρω-ζώνη δεν είναι καθόλου έτοιμη για μια ελληνική έξοδο από το ευρώ. Μπορεί ο Σόιμπλε να ισχυρίζεται το αντίθετο αλλά μάλλον Σχέδιο Β’ δεν υπάρχει από τους Ευρωπαίους. Όταν ρωτήθηκε εάν το υπουργείο

του έχει προετοιμαστεί για το σε-νάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Μοσκοβισί παραδέχθηκε ότι «έχουν ίσως γίνει κάποιες σκέ-ψεις εδώ κι εκεί, είναι πιθανό», αλλά προσέθεσε πως θα εργαστεί προκειμένου να «αποφευχθεί το σε-νάριο αυτό». Αντίστοιχες δηλώσεις έκανε και ο Ιταλός εγκάθετος πρω-θυπουργός Μ. Μόντι στο «Βήμα».

Σε κάθε περίπτωση, παρά τις απειλές τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν καλά το πόσο ανυπο-λόγιστο θα είναι το οικονομικό και πολιτικό κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ. Για ένα τρισ. ευρώ κάνουν λόγο πολλοί διεθνείς αναλυτές. Το συνολικό οικονομικο-πολιτικό κόστος μιας αποχώρησης θα ήταν τεράστιο για την ευρωζώ-νη, καθώς όλος ο κόσμος θα ανα-ρωτηθεί πόσο ισχυρή είναι αυτή η νομισματική ένωση που αφήνει στην τύχη της τη μικρή Ελλάδα. Τι θα γίνει αν χρειαστεί να στηρίξει το ισπανικό ή το ιταλικό Δημόσιο; Γιατί το ντόμινο κατάρρευσης ή εξόδου άλλων χωρών από το ευρώ είναι άμεση ορατή προοπτική σε περί-πτωση ελληνικής εξόδου. Ήδη, ο οίκος Fitch προειδοποίησε ότι, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα υποβαθμίσει σειρά ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και τη Γαλλία. «Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, τότε θα γνωρίζουμε πως η συμμετοχή στην ευρωζώνη δεν είναι μια μη-αναστρέψιμη κατάσταση. Μετά όλοι θα σπεύσουν να σηκώσουν τα χρήματά τους από τις ιταλικές και τις ισπανικές τράπεζες», προειδο-ποίησε ο γνωστός νομπελίστας οι-

κονομολόγος Π. Κρούγκμαν σε συ-νέντευξή του στην «Ιντιπέντεντ».,

Σε αυτό τον ορυμαγδό, ο Σ. Μπερ-λουσκόνι άνοιξε καινούργιο ασκό του Αιόλου προτείνοντας να τυπώ-σει φρέσκα ευρώ η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, αν αρνηθεί να κάνει κάτι τέτοιο η ΕΚΤ του –επίσης Ιταλού– Ντράγκι. Διαφορετικά, υποστήριξε ο εκπαραθυρωμένος πρώην πρω-θυπουργός, η Ιταλία θα χρειαστεί να φύγει από το ευρώ. «Θα πούμε τσάο ευρώ», φέρεται να δήλωσε με τη γνω-στή «κομψότητά» του ο Καβαλιέρε (ωστόσο λίγο μετά έκανε –κι αυτός– διάψευση των δηλώσεών του).

ΑνατροπέςΑν στις 17 Ιούνη προκύψει μια επι-κράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν ο ελληνι-κός λαός διατρανώσει με ακόμη σαφέστερο τρόπο τη βούλησή του να αρνηθεί το μνημόνιο, τότε είναι πιθανό οι απειλητικές φωνές στην ΕΕ να στρογγυλευτούν. Σε κάθε περί-πτωση, πολλοί από τους ηγέτες που εκτοξεύουν τις απειλές –ειδικότερα η Μέρκελ και ο Σόιμπλε– δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα παραμεί-νουν στις θέσεις τους, μετά τις εκλογές στις δικές τους χώρες. Η ανατροπή 12 Ευρωπαίων προέδρων και πρωθυπουργών από την έναρξη της κρίσης, το 2008, και ιδιαίτερα οι πρόσφατοι εκλογικοί σεισμοί σε Ελ-λάδα, Γαλλία και Ρηνανία-Βεστφαλία διαμηνύουν ότι η κρίση του ευρώ μετατρέπεται σε κρίση του πολιτι-κού συστήματος και πιθανόν και σε κρίση εξουσίας. Οι σημερινές απει-λές μπορεί σε λίγες μόλις εβδομάδες να είναι εντελώς παράταιρες.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6 Ιούνη 2012

Ευρωπαϊκές απειλές κατά του ΣΥΡΙΖΑ

Ζάρια παίζουν οι εκβιαστές