Η 15 Ιούνη περιγράφει χειροπιαστά τις ευθύνες της Αριστεράς, σε όλες τις εκδοχές και τις αποχρώσεις της.

Η «συνάντηση» των «Αγανακτισμένων» και των απεργών δείχνει το υποκεί-μενο της πάλης για την ανατροπή του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου.

Όμως αυτό θέλει οργάνωση, πολιτικές απαντήσεις, ιδέες για τη συνολική αλ-λαγή του κόσμου. Θέλει τακτική, πολιτικό αγώνα, αναμετρήσεις με την κυβέρ-νηση, αποκλεισμό της επιστροφής στη ΝΔ, απόκρουση των προσπαθειών για την κατασκευή νεόκοπων, «υπερ-πολιτικών» λύσεων μεσσιανικού χαρακτήρα.

Είναι ώρα ευθύνης για πολιτικές πρωτοβουλίες. Κυρίως από τους χώρους του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. (σελ.: 6)

Φύλλο Νο 246

15 Ιούνη 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και στο φασισμό

15

Δεν θα περάσουν οιιδιωτικοποιήσεις

4

Οικονομία: Το μοντέλο των ΗΠΑ δεν δουλεύει

11

Συνέχεια των εξεγέρσεων στη Μ. Ανατολή

12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Μεσοπρόθεσμο: Η απόλυτη βαρβαρότητα από κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ

Με αρχή τη γενική απεργία στις 15 Ιούνη, ξεκινάει η τελική φάση της ανα-μέτρησης με την κυβέρνηση για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προ-γράμματος. Το κίνημα των πλατειών επιμένει να βρίσκεται στους δρόμους και να διεκδικεί να «πάρουν το Μνημόνιο και να φύγουν». Ειδικά οι κινη-τοποιήσεις τις Κυριακές είναι εντυπωσιακές σε όγκο και παλμό και το ίδιο αναμένεται να γίνει και στις 19/6. (σελ.: 7, 8, 9)Ο παράγοντας όμως που μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι οι απεργίες. Ήδη τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ έχουν κηρύξει κινητοποιήσεις. Η ΔΕΗ με τις επαναλαμβανόμενες 48ωρες από τις 20/6 έχει τη δύναμη να δώσει ένα ισχυρό χτύπημα στην κυβέρνηση. Κυρίως όμως οι γενικές απεργίες που

έχουν εξαγγελθεί από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όταν θα ψηφίζεται το Μνημόνιο 2 (μάλλον 28/6) μπορούν να γίνουν η αποφασιστική μάχη που θα ρίξει την κυβέρνηση. (σελ.: 4)Ο συντονισμός του εργατικού κινήματος με το κίνημα των πλατειών έχει τη δύναμη να ανατρέψει την πολιτική κυβέρνησης και τρόικας. Η δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι να νεκρώνουν την παραγωγή, αν συνδυαστεί με τον ενθουσιασμό και τη διαθεσιμότητα του κόσμου που διαδηλώνει καθημερινά, μπορούν να ακυρώσουν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και να ανοίξουν το δρόμο για συνολικότερες ανατροπές του πολιτικού σκηνικού.

Πλατεία και απεργία

Έτσι χτίζεται η δύναμή μας Ώρα για πρωτοβουλίες της Αριστεράς

Να φύγουνπριν να το ψηφίσουν

Να φύγουνπριν να το ψηφίσουν

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Ο Γερμανός υπουργός Οι-κονομικών, Βόλφανγκ Σόιμπλε, εξηγώντας

τους χειρισμούς της κυβέρνησής του ενόψει του Γιουρογκρούπ στις 20 Ιούνη και της ευρωσυ-νόδου κορυφής στις 23 Ιούνη, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει δραματικούς τόνους: η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει και «να συμπαρασύρει την Ευρωζώνη, ακόμα και την παγκόσμια οικο-νομία, στην άβυσσο»!

ΑποσταθεροποίησηΟ ορατός κίνδυνος της χρεοκοπί-ας του ελληνικού δημοσίου (απο-τέλεσμα των άγριων νεοφιλελεύ-θερων πολιτικών της τελευταίας 20ετίας και της ΟΝΕ) βρίσκει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστη-μα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και γι’ αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντικές αποσταθεροποιητικές εξελίξεις, πολλαπλάσιες της χρεο-κοπίας της Lehman Brothers που ανέδειξε το ξέσπασμα της μεγά-λης κρίσης το 2008. Γι’ αυτό άλλω-στε ακόμα και ο Μπάρακ Ομπάμα (επειδή, βεβαίως, η αμερικανική οικονομία βρίσκεται σε πολύ «ευ-άλωτο» σημείο) ζήτησε από τους Ευρωπαίους ηγέτες να πάρουν μέ-τρα για τον έλεγχο των εξελίξεων. Η πρόταση Σόιμπλε για το Ελληνι-κό χρέοςπροβλέπει έναν καινού-ριο κολοσσιαίο δανεισμό, από 90 ως 120 δισ. ευρώ, που ουσιαστικά προορίζεται για την «εξυπηρέτη-ση» προηγούμενων δανείων, με-ταξύ τους και του δανείου των 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου 1, που θα αρκούσε, τάχα, για να μπορέσει η κυβέρνηση του ΓΑΠ να καταστή-σει «διαχειρίσιμο» το χρέος και να επιστρέψει στην «ομαλότητα» των αγορών από το 2012...

Οι διαμάχες που συνεχίζονται στους κύκλους των ευρωπαϊκών ηγεσιών έχουν να κάνουν με τα ποσοστά συμμετοχής κάθε πλευ-ράς στο νέο δάνειο και τους κανό-νες και τις δεσμεύσεις που θα το συνοδεύουν. Η πρόβλεψη είναι ότι ένα τμήμα (περίπου 45 δισ.) θα προέλθει από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF) και το ΔΝΤ, ένα τμήμα θα καλυφθεί άμε-σα από τις ελληνικές «αποκρατι-κοποιήσεις», ενώ άλλα περίπου

30 δισ. ευρώ θα προέλθουν από «ιδιώτες» (τράπεζες και ασφαλι-στικές), που θα δεχτούν να ανταλ-λάξουν ομόλογα που κατέχουν με λήξη μεταξύ του 2012 και 2014 με νέα ομόλογα που θα λήγουν 7 χρόνια αργότερα. Το σχέδιο αυτό δεν έχει τίποτα κοινό με «αλλη-λεγγύη». Πρόκειται για κερδο-σκοπία κολοσσιαίας κλίμακας.

Οι διαδικασίες «εξυπηρέτη-σης» του ελληνικού χρέους είναι ήδη μια τεράστια πηγή κερδών για τα ντόπια και διεθνή τσακά-λια των αγορών. Οι τόκοι που θα καταβάλει φέτος το ελληνικό δημόσιο είναι το 29,3% των κα-θαρών τακτικών εσόδων του, ή το 8,1% του ΑΕΠ! Αυτά τα ποσά προβλέπεται να εκτιναχθούν το 2015 στο 38,2% των εσόδων, ή στο 9,8% του ΑΕΠ! Πρόκειται για κανονικό άρμεγμα.

«Ξεφόρτωμα» χρέουςΗ ευρωπαϊκή δημόσια συζήτηση για το χειρισμό των χρεών δίνει αποκαλυπτικά στοιχεία για αυτή την κερδοσκοπία: π.χ., τα δύο τρίτα των συσσωρευμένων γερ-μανικών «αποταμιεύσεων» της τελευταίας δεκαετίας (πάνω από 1.000 δισ. ευρώ) είναι τοποθετη-μένα εκτός Γερμανίας, κυρίως σε ομόλογα… των χωρών της ευρω-παϊκής περιφέρειας, ακριβώς επει-δή έχουν μεγάλες αποδόσεις! Το σχέδιο Σόιμπλε, με ένα καινούργιο «δάνειο» που θα δίνει παράταση στο ελληνικό χρέος, έχει ως στόχο να διασφαλίσει αυτές τις «τοποθε-τήσεις» που προλαβαίνουν να πά-ρουν πίσω τα λεφτά τους μαζί με σοβαρά κέρδη από τους τόκους.

Όμως αυτό το φόρτωμα χρέους πάνω στο χρέος και τόκων πάνω

στους τόκους, έχει προδιαγεγραμ-μένο τέλος. Σύμφωνα με τα στοι-χεία του Παπακωνσταντίνου, μετά το 2015 το ελληνικό χρέος επρόκει-το να ξεπεράσει τα 500 δισ. ευρώ, ή 198% του ΑΕΠ (!), ενώ μετά την αιματηρή παρέμβαση με το μεσο-πρόθεσμο πρόγραμμα ο στόχος είναι να περιοριστεί το 2015 στα 351 δισ. ευρώ, ή στο 139% του ΑΕΠ. Προβλέψεις που, ακόμα και αν επι-βεβαιωθούν, οδηγούν σε συνθή-κες μη διαχειρίσιμου χρέους.

Αυτή η εκτίμηση, ότι τελικά η «πυραμίδα» του χρέους θα κατα-λήξει σε χρεοκοπία, έχει ανοίξει άλλες –παράλληλες– διαδικασί-ες. Όπως το σταδιακό «ξεφόρτω-μα» ελληνικών ομολόγων από τις ιδιωτικές τράπεζες προς την ΕΚΤ και τα ασφαλιστικά ταμεία. Όπως τις συζητήσεις για την προοπτική μιας «βελούδινης αναδιάρθρω-σης» (εθελοντικά, με μεγαλύτε-ρους χρόνους αποπληρωμής και άλλα επιτόκια) και –τελικά– τις συζητήσεις, για άλλη μια φορά, στην ΕΕ και στην ΕΚΤ για έκδοση ευρωομολόγων που θα αντιμε-τωπίζουν ως «πακέτο» την κρίση χρέους των PIIGS.

Εσωτερικό μέτωποΑυτόν το χορό λεηλασίας η ντόπια αστική τάξη τον αντιμετωπίζει με μια συγκεκριμένη στρατηγική. Αφενός, έχει κηρύξει στο εσω-τερικό της χώρας στάση πληρω-μών απέναντι στον κόσμο. Με τις άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, στους μισθούς στο Δημόσιο και στις συντάξεις, δια-σφαλίζει τους πόρους προς τους τοκογλύφους. Η άγρια φοροε-πιδρομή του Μεσοπρόθεσμου στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι η κυρίαρχη τάξη, οι κυβερνήσεις και το κράτος της δεν θα διστάσουν σε τίποτα για να διασφαλίσουν το μέγιστο δυνατό μερίδιο για τους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες. Αφετέρου, η κυρίαρχη τάξη εκμε-ταλλεύεται στο έπακρο τις έκτα-κτες συνθήκες της κρίσης του χρέους για να προωθήσει μέτρα που δεν έχουν σχέση με τα δημό-σια οικονομικά, αλλά, αντίθετα, με την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, επιχειρώντας μια βίαια ανατροπή του συσχετισμού

δύναμης με το εργατικό κίνημα. Η ραγδαία μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, η ανεξέλεγκτη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η μείωση της φορολό-γησης των κερδών και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ακόμα και οι αποκρατικοποιήσεις, παρόλο που γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθούν με επιχείρη-μα το χρέος, κυρίως αφορούν τις δυνατότητες κερδοφόρων επεν-δύσεων του ιδιωτικού κεφαλαίου. Γι’ αυτό άλλωστε αποτελούσαν το διακηρυγμένο πόθο των Ελλήνων καπιταλιστών από την εποχή του Μητσοτάκη. Οι στόχοι αυτοί συ-γκροτούν το «πρόγραμμα» των Ελ-λήνων καπιταλιστών για την αντι-μετώπιση της κρίσης, τις ελπίδες τους να επανέλθουν στο «φωτεινό κύκλο» της ανάπτυξης, κυρίως διά της συντριβής των εργατικών κα-τακτήσεων και δικαιωμάτων.

Ένας τέτοιος άγριος, αδίστα-κτος καπιταλισμός, δεν συζητά καν τα γλυκανάλατα επιχειρήμα-τα ενός κεϋνσιανού μεταρρυθ-μισμού, παλιού σοσιαλδημο-κρατικού τύπου, που θα έβλεπε μια σχετική αύξηση των μισθών για να τονωθεί η ζήτηση και να στηριχθεί μια κάποια «ανάπτυξη» στην εσωτερική αγορά. Η έμφα-ση στην αύξηση των εξαγωγών μέσα στις συνθήκες της κρίσης, αποδεικνύει τους πραγματικούς προσανατολισμούς των αρχό-ντων της βιομηχανίας.

Η κυρίαρχη τάξη συνδέει τις απαντήσεις της στα ζητήματα του χρέους με τις απαντήσεις της στα ζητήματα της συνολικό-τερης αντιμετώπισης της κρίσης. Ανάλογη σύνδεση οφείλει να κάνει η Αριστερά και το κίνημα αντίστασης. Η απειθαρχία στο χρέος, η καταγγελία του, η απαί-τηση για τη διαγραφή του πρέπει να συνδεθούν με τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας που η παραγωγή θα σχεδιάζεται με κριτήριο τις ανάγκες και όχι τα κέρδη. Γιατί με βάση όλες τις παραδόσεις και τις εμπειρίες του κινήματος οφεί-λουμε να αποκρούσουμε τη λε-ηλασία όχι της χώρας, αλλά των εργαζομένων, των μισθωτών, της νεολαίας.

óôá óýíôïìá...Με βάση το Μεσοπρόθεσμο, ο μισθός των

1.300 ευρώ είναι η «κόκκινη γραμμή» προς την οποία θα πιεστούν όλοι οι εργαζόμενοι στο Δη-μόσιο. Όλες οι παραπάνω απολαβές θα «κου-ρευτούν» με διαδικασίες-εξπρές. Πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα της «αποφασιστι-κότητας» των εκφυλισμένων σοσιαλδημοκρα-τών, αποφασιστικότητας βεβαίως που στρέφε-ται προς τους από κάτω και ποτέ προς τους από πάνω, όπως, π.χ., οι ομολογιούχοι τοκογλύφοι, που απαιτούν και –για την ώρα– επιβάλλουν να παραμείνουν ακούρευτοι…

N N N

Το γνωστό «χαράτσι», θεσμός της Οθωμανι-κής Αυτοκρατορίας, επιστρέφει στον 21ο αιώνα. Ο κεφαλικός φόρος θα επιβληθεί για μία πεντα-ετία και θα αφορά όλους τους «προνομιούχους» που έχουν ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο των 8.000 ευρώ (δεν λείπουν και κάποιες σκέψεις για 6.000 ευρώ). Όσο για τους πραγματικά πλούσι-ους, τόσο ο ΓΑΠ όσο και το Μεσοπρόθεσμο δεν επιφυλάσσει παρά ελαφρύνσεις και διευκολύν-σεις. Τόσο καλά…

N N N

Αποκαλυπτικός ο διεθνής Τύπος για τους πραγματικούς στόχους του προγράμματος νέου δανεισμού. Σύμφωνα με την «Γκάρντιαν», «η Ελ-λάδα πληρώνει σκληρό τίμημα, καθώς η Ευρω-ζώνη προσπαθεί να προστατέψει τις ασύδοτες τράπεζές της». Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» υπογραμ-μίζουν ότι το σχέδιο Σόιμπλε «οδηγεί την Ελλάδα σε τεχνική πτώχευση για να σώσει τις γερμανικές τράπεζες». Και αυτό το έκτρωμα βαπτίζεται «διά-σωση» ή και «αλληλεγγύη»…

N N N

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι ιδιωτικές τράπε-ζες και τα άγρια «προϊόντα» τους της εποχής του νεοφιλελευθερισμού αποτελούν πλέον ανεξέλε-γκτο παράγοντα αστάθειας ακόμα και απέναντι στα σχέδια των κυβερνήσεων. Ο ισχυρισμός των «αγορών» ότι ακόμα και η πιο ήπια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μπορεί να θεωρηθεί «πι-στωτικό γεγονός» και να προκαλέσει λυσσαλέες αντιδράσεις παρομοιάστηκε από το (νεοφιλελεύ-θερο) πρακτορείο Μπλούμπεργκ με τα πυρηνικά όπλα κατά τον Ψυχρό Πόλεμο: «Πρόκειται για αποτρεπτικά μέσα τα οποία είναι πολύ τρομακτι-κά για να χρησιμοποιηθούν». Ο Όσκαρ Λαφοντέν έχει δηλώσει ότι οι ιδιωτικές τράπεζες «αποτελούν τον υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο για τις κοινωνίες» και ότι όλα τα «νέα προϊόντα» (παράγωγα, στοιχήματα, swaps κ.ά.) πρέπει να τεθούν εκτός νόμου. Και αποδεικνύεται ότι είχε απολύτως δίκιο…

N N N

Η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνεται πλέ-ον καθαρά στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με την Public Issue, οι σοσιαλδημοκράτες του ΓΑΠ βρίσκονται ήδη 4 μονάδες πίσω από τη ΝΔ του Σαμαρά (!). Ενδιαφέρον στοιχείο: το άθροισμα της Αριστεράς (ΚΚΕ συν ΣΥΡΙΖΑ) ξεπερνά το 17% και μαζί με τους Οικολόγους το 20%. Και είμαστε ακόμα στην αρχή…

N N N

Παρ’ όλ’ αυτά, ο Σαμαράς δεν τολμάει ακό-μα να πει τη λέξη εκλογές. Γιατί γνωρίζει ότι όποιος αναλάβει την ευθύνη –ή τη διαχείριση– του Μεσοπρόθεσμου είναι τελειωμένος πολι-τικά. Και παρακαλάει να αντέξει ο ΓΑΠ, ώστε η δικιά του ώρα να έρθει αργότερα. Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο.

N N N

Πολλή συζήτηση για τα χαρακτηριστικά του κινήματος των «αγανακτισμένων» στις πλατεί-ες. Κάθε «φωτογραφική» αντιμετώπιση είναι λαθεμένη. Γιατί η κατάσταση πνευμάτων στο Σύνταγμα είναι μεταβατική. Έτσι έγινε σε όλα τα κινήματα μεγάλης συμμετοχής. Για σκεφτείτε λιγάκι πώς ξεκίνησε και πώς κατέληξε το κίνημα του διεθνούς Μάη του ’68 ή πώς ξεκίνησε και πώς τελικά διαμορφώθηκε το ελληνικό αντιδι-κτατορικό κίνημα της νεολαίας…

Η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει και «να συμπαρασύρει την Ευρωζώνη, ακόμα και την παγκόσμια οικονομία, στην άβυσσο»!

Ο καυτός Ιούνης για ΕΕ, ΔΝΤ και ΓΑΠ

Χρεοκοπία και κερδοσκοπία

Του Μαραγκού από το «Έθνος»

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011 η άποψή μας

Τ ο Μεσοπρόθεσμο Πρό-γραμμα (για το διάστημα 2011-15) προβλέπει την

αφαίρεση 28,6 δισ. ευρώ από το λαϊκό εισόδημα και τις κοινωνικές δαπάνες, που θα κατευθυνθούν στην «εξυπηρέτηση» του χρέους, μαζί με τα 50 δισ. ευρώ που προ-βλέπεται να συγκεντρωθούν από το πιο θηριώδες πρόγραμμα ιδι-ωτικοποιήσεων στην ιστορία του ελληνικού καπιταλισμού.

Ο Παπακωνσταντίνου βάζει ξανά στο στόχαστρο τους μισθούς στο Δημόσιο (αφαίρεση 2,2 δισ. ευρώ), τις δαπάνες για τα Ταμεία (ληστεία 5 δισ.), τη λαϊκή κατανάλωση (πρό-σθετοι φόροι 6 δισ.), τα νοσοκο-μεία και τα σχολεία, που πρόκειται να αφεθούν στην τύχη τους.

ΑνταγωνιστικότηταΤο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιή-σεων θα τσακίσει την απασχόληση στο Δημόσιο, ενώ με διαδικασίες-εξπρές θα επιχειρηθεί το ξεπούλη-μα σε ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΛΑΡΚΟ, ΔΕΠΑ, ΟΠΑΠ, Ελληνικό, λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητό-δρομους κ.λπ. Για να επιβεβαιωθεί η «σταθερότητα» σε αυτή την κα-τεύθυνση, συγκροτείται ανεξάρ-τητο «Ταμείο Αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, με συμμε-τοχή του ιδιωτικού τομέα και την υψηλή εποπτεία της τρόικας.

Οι δρακόντειες θυσίες δεν επι-βάλλονται, ασφαλώς, στο σύνολο του «έθνους». Για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» προ-βλέπεται η μείωση (!) της φορο-λόγησης των κερδών και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, ενώ, για να μην τηρούνται ούτε τα προ-σχήματα, προβλέπεται η γενικότε-ρη μείωση της φορολόγησης του πλούτου, ακόμα και του λιμνάζο-ντος ή κερδοσκοπικού (μείωση φόρου στην πραγματικά μεγάλη ακίνητη περιουσία, κατάργηση πόθεν έσχες, «κίνητρα» επαναπα-τρισμού κεφαλαίων κ.ο.κ.).

Πρόκειται για ένα άγρια νεοφι-λελεύθερο πρόγραμμα, που θα το ζήλευε ακόμα και η Θάτσερ, ενώ καλείται να το επιβάλει μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνη-ση. Το Μεσοπρόθεσμο είναι ένα πρόγραμμα «εμπροσθοβαρές»: για τη διασφάλιση της 5ης δόσης του δανείου του Μνημονίου 1, ένα μεγάλο τμήμα των χτυπημά-των πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα στο β΄ εξάμηνο του 2011. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την παραπαίουσα (από τις συνέπειες του Μνημονίου 1) κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της κυρίαρχης τάξης, που βρίσκε-ται αντιμέτωπο με το ερώτημα

«Ποιος και πώς;» θα επιβάλει το πρόγραμμα αυτό στους εργαζό-μενους και στο λαό.

Συναίνεσηκαι στο βάθος…Στο ερώτημα αυτό εδράζεται ο πα-ροξυσμός της συζήτησης σχετικά με τις πολιτικές «συναίνεσης». Τα παπαγαλάκια του συστήματος απαιτούν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις να δώσουν στον ΓΑΠ «χείρα βοηθείας», ώστε να συνε-χίσει την προσπάθεια για την επι-βολή του Μεσοπρόθεσμου. Το σχήμα αυτό –που μέχρι σήμερα αναγνώριζε μια πρωτοκαθεδρία στον Παπανδρέου– στηριζόταν στην καταγραφή του ΠΑΣΟΚ ως πρώτου κόμματος. Όμως όλες οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν πλέον την κατάρρευση του ΠΑ-ΣΟΚ, και μάλιστα πριν περάσουν στην πλατιά συνείδηση οι συνέ-πειες του Μεσοπρόθεσμου. Σε αυτήν τη βάση ξεσπούν οι εσωτε-ρικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ, σε αυτήν τη βάση ανοίγει η συζήτη-ση για το ενδεχόμενο να ζητηθεί η έγκριση του Μεσοπρόθεσμου με 180 στη Βουλή, σε αυτήν τη βάση ο ΓΑΠ υποχρεώνεται να συζητά για «κοινά αποδεκτούς» υπουργούς, ακόμα και για κοινές διαπραγμα-τεύσεις με την τρόικα.

Στη δημόσια συζήτηση υπο-τίθεται ότι ο Αντ. Σαμαράς αντι-στέκεται στη «συναίνεση». Λέμε υποτίθεται, γιατί στην πραγμα-τική πολιτική η ΝΔ είναι άκρως συναινετική. Ακόμα περισσότερο που ο Αντώνης Σαμαράς προ-τείνει ένα πιο επιθετικό Μνημό-νιο (με μηδενική φορολόγηση του κεφαλαίου, πιο «τολμηρές» αποκρατικοποιήσεις, πιο αδί-στακτο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων κ.λπ.) ως δρόμο για την έξοδο του ελληνικού κα-

πιταλισμού από την κρίση. Όμως η ηγεσία της ΝΔ δεν πείθεται να αυτοκτονήσει πολιτικά: έχοντας (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) προσπεράσει ήδη το ΠΑΣΟΚ, δεν ζητούν εκλογές και προσεύχο-νται να αντέξει ο Παπανδρέου να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο. Για να κληρονομήσουν μετά εύκο-λα την κυβερνητική εξουσία ως «ώριμο φρούτο », και μάλιστα με το αζημίωτο, αφού θα τηρήσουν το Μεσοπρόθεσμο στη βάση της δήλωσης «θα σεβαστούμε όλες τις δεσμεύσεις της χώρας».

Αυτοί οι πολιτικοί υπολογισμοί δεν πείθουν τους μουτζαχεντίν του συστήματος, που με διαδο-χικά άρθρα στον Τύπο απαιτούν κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», κεντρικούς πολιτικούς ρόλους σε «ανεξάρτητες προσωπικότη-τες» της αγοράς και των τραπε-ζών κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, οι πολιτικές «συναίνεσης» θα είναι κινήσεις κορυφής, δεν θα έχουν τίποτα κοινό με στιβαρές πολιτι-κές που γνωρίσαμε σε περιόδους της Μεταπολίτευσης. Η κατεύ-θυνση του Μεσοπρόθεσμου έχει τη συγκατάθεση μόνο του μι-κρού τμήματος της κορυφής της κοινωνικής πυραμίδας, ενώ ήδη συγκεντρώνει την οργή και την εχθρότητα της μεγάλης πλειοψη-φίας της βάσης. Έτσι δεν πρέπει καθόλου να αποκλειστεί ένας ιδι-όμορφος συνδυασμός: της ανα-

ζήτησης συναίνεσης στο πεδίο της κοινοβουλευτικής -πολιτικής κορυφής μαζί με μια στροφή σε μέτρα πραγματικού πολιτικού αυ-ταρχισμού απέναντι στον κόσμο. Το γεγονός ότι στον Τύπο (ακόμα και στον κεντροαριστερό) διατυ-πώθηκαν σκέψεις ακόμα και για πραξικόπημα (!) ως τελική λύση του πολιτικού αινίγματος ασφα-λώς δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά γράμμα, αλλά επίσης δεν μπορεί να περάσει απαρατήρη-το. Όπως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι το νομοθετικό πλαίσιο όπως τροπο-ποιήθηκε στην περίοδο του «πο-λέμου κατά της τρομοκρατίας» δίνει στην πολιτική εξουσία πολ-λά όπλα, που αυτήν τη φορά μπο-ρούν να χρησιμοποιηθούν κατά του «εχθρού λαού».

Ανατροπή Για τον κόσμο, για τους εργαζόμε-νους και τη νεολαία, η πρόκληση του Μεσοπρόθεσμου ξεχείλισε το ποτήρι. Έκανε πλατιά κατανοη-τό τον ισχυρισμό –που παλιότερα στήριζε μόνο η Αριστερά– ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τον αγώ-να για την ανατροπή της πολιτι-κής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτό το βήμα στις συ-νειδήσεις εκφράζεται με τη μαζι-κότητα των αγανακτισμένων στις πλατείες. Εκφράζεται με τη σκλή-ρυνση των μορφών εργατικής αντίστασης, π.χ. στις ΔΕΚΟ ή στα ΜΜΕ. Εκφράζεται με τη γενίκευ-ση της αποδοκιμασίας (φραστι-κής ή έμπρακτης) ενάντια στους πολιτικάντηδες που στήριξαν το Μνημόνιο. Εκφράζεται με τις δη-μόσιες διαφοροποιήσεις πασο-κικών οργανώσεων ή τις μαζικές αποχωρήσεις από την ΠΑΣΚΕ. Έμμεσα και στρεβλά εκφράζεται και στις δημοσκοπήσεις, όπου ο δικομματισμός καταγράφει ιστο-

ρικό χαμηλό, με το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να εμφανίζεται μικρότερο από την επιρροή του καθενός από τα δύο κόμματα στις προηγούμενες εκλογές.

Αυτό το βήμα θα έχει συνέχεια. Στις εβδομάδες που έρχονται θα είναι απόλυτα εφικτή μια κάθετη κλιμάκωση της λαϊκής πάλης που θα βάλει επί τάπητος την ανατρο-πή της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ατμομηχανή γι’ αυτές τις προ-οπτικές είναι το κίνημα του κό-σμου στις πλατείες. Που μπορεί να συναντηθεί με τη μεγάλη δύ-ναμη του απεργιακού εργατικού κινήματος και να συγκροτήσει ένα πραγματικό φόβητρο για την κυβέρνηση και τους υποστηρι-κτές του Μνημονίου.

Για να μην ξεχνιόμαστε, το Μεσοπρόθεσμο προϋποθέτει ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος θα πρέπει να ισοπεδώσει τις παρα-τεταμένες απεργίες και, πιθανότα-τα, τις καταλήψεις στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ κ.λπ. Ο ΓΑΠ έχει μπροστά του έναν παρατεταμένο πόλεμο με καθόλου δεδομένη την καθο-ριστικής σημασίας έκβασή του.

Πρόγραμμα συμπαράταξηςΤο δικό μας στρατόπεδο θα πρέπει οπωσδήποτε να εκφραστεί πολιτι-κά. Στις πλατείες οι συνελεύσεις βάζουν ήδη κάποια θεμέλια πολι-τικής συγκρότησης της αντίστα-σης. Όμως δεν είναι αρκετά. Το κενό οφείλει να καλύψει η συμπα-ραταγμένη δύναμη της Αριστε-ράς, που πρέπει επειγόντως να πά-ρει τις σχετικές πρωτοβουλίες. Για να δώσει κατεύθυνση νίκης στο κίνημα των αγανακτισμένων. Για να υποβοηθήσει την απολύτως κρίσιμη σύνδεση των πλατειών με τις απεργίες. Για να εκφράσει πολιτικά όλο αυτόν τον κόσμο σε όποια αναμέτρηση, φράζοντας το δρόμο στον Σαμαρά ή σε όποιον νεόκοπο «μεσσία» ανασυγκρότη-σης του πολιτικού σκηνικού με στόχο τη σταθεροποίηση του συ-στήματος.

Τα προγραμματικά θεμέλια για αυτή την αναγκαία συμπαράταξη τα δίνει ήδη η κίνηση του κόσμου μας:

- Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές δαπάνες.

- Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις – Επα-νακρατικοποίηση των τραπεζών.

- Φορολογείστε τους πλούσιους.

- Καμιά θυσία για το χρέος.

- Καμία πειθαρχία στο ευρώ και στην ΕΕ.

- Να φύγει τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, μαζί με το Μνημό-νιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα:Ρεσάλτο λεηλασίας των μισθών και των κοινωνικών δαπανών

Δεν υπάρχει άλλη λύση από τον αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ

Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία» 10/6/11

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Του Θοδωρή Πατσατζή

Τ ο Μνημόνιο 2, ή αλλιώς Με-σοπρόθεσμο Πρόγραμμα, βάζει ταφόπλακα στο κρά-

τος πρόνοιας. Τα απολύτως ανα-γκαία για την επιβίωσή μας αγα-θά, όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα, δίνονται στα αρπακτικά της αγοράς.

Από τα τέλη του Μάη όμως κάτι έχει αλλάξει. Έχουν ξεκινήσει και οι αντιδράσεις, με συνεχείς κινητο-ποιήσεις, απεργίες, καταλήψεις και διαδηλώσεις των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ. Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ορατά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με-τέθεσε την ψήφιση του Μεσοπρό-θεσμου Προγράμματος για τα τέλη του Ιούνη, προσπαθώντας να κερδί-σει χρόνο, να εκτονώσει το κίνημα και να εξασφαλίσει όσο πιο ανοιχτά γίνεται τη συναίνεση της ΝΔ.

Η καλύτερη απάντηση τους ήρθε από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του Συντάγματος και τις πανελλα-δικές συγκεντρώσεις της ΔΕΗ, του ΟΤΕ αλλά και όλων των ΔΕΚΟ στις 9 του Ιούνη. Πολύ σημαντικό ότι σε αρκετές από αυτές τις κινητο-ποιήσεις ενώθηκαν οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στις 2 Ιούνη οι λιθογράφοι απεργούσαν μαζί με τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευ-τήριο. Στις 4 Ιούνη οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ συμπορεύτηκαν με τους εργαζόμενους στη Σίνδο της «Πε-τζετάκις», που είναι απλήρωτοι από πέρυσι το καλοκαίρι και από τον Μάρτη έχουν καταλάβει το ερ-γοστάσιο. Ενώ στις 9 Ιούνη, μέρα 24ωρης απεργίας στις ΔΕΚΟ, οι ερ-γαζόμενοι στα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια απέργησαν μαζί με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Στις 9 Ιού-νη η Κλαυθμώνος πλημμύρισε από

πολύχρωμα καπελάκια και συνθή-ματα οργής ενάντια στην κυβέρνη-ση, στην τρόικα και στο Μνημόνιο. Ένα σύνθημα ηχούσε ξεκάθαρα: Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν θα περάσει.

Η δυναμική αυτών των κινητοποι-ήσεων και η αγανάκτηση και η οργή των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των μαθητών και των φοιτητών που πληρώσαμε πολύ ακριβά το Μνημόνιο 1 υποχρέωσε τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να σταματήσουν την υποχωρητική στά-ση τους απέναντι σε κυβέρνηση και τρόικα. Προχώρησαν στην κήρυξη γενικής απεργίας στις 15 Ιούνη, έχουν ήδη ανακοινώσει κινητοποιήσεις, πιθανά και νέα γενική απεργία στις 21 του Ιούνη, μέρα πανευρωπαϊκής δρά-σης των συνδικάτων, και πιέζονται για συνεχόμενη γενική απεργία τις μέρες που θα ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα στη βουλή.

Μ ε κυλιόμενες 48ωρες απεργίες από τις 20 Ιούνη απαντάνε συνεχίζοντας

το γαϊτανάκι των κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στην πρόθε-ση της κυβέρνησης να παραδώσει στους ιδιώτες το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι εργαζόμενοι, αμέσως μετά τη γε-νική απεργία της Τετάρτης 15 Ιούνη και πριν από την απεργία διαρκείας, οργανώνουν δύο μεγάλες συγκε-ντρώσεις, την Παρασκευή 17 Ιούνη στη Μεγαλόπολη και την Κυριακή 19 Ιούνη στην Πτολεμαΐδα. Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ καλεί τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν από τώρα 48ωρη γενική απεργία στις 27 και 28 Ιούνη, που το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα θα ψηφίζεται στη βουλή, με κατευθεί-αν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και αποκλεισμό της βουλής.

Στο πλευρό τους χρειάζεται να σταθούμε όλοι. Η εμπειρία των ευρωπαϊκών χωρών όπου έγιναν ιδιωτικοποιήσεις δείχνουν ότι η τιμή της κιλοβατώρας αυξήθη-κε από 100% και πάνω. Επίσης, ποιος ιδιώτης θα εξασφαλίσει την παροχή ρεύματος στα πιο απομακρυσμένα χωριά όταν αυτό κοστίζει ακριβά και δεν του απο-δίδει κέρδος;

Πέρσι η ΔΕΗ εξέδωσε 1.160.000 εντολές για διακοπή ρεύματος σε καταναλωτές που για δεύτερη φορά δεν κατάφεραν να πληρώσουν το λογαριασμό τους. Από αυτές υλοποιήθηκαν οι 250.000 εντολές. Από αυτούς τους καταναλωτές οι 97.000 ήταν επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέ-το λόγω της κρίσης και οι περί-

που 30.000 φτωχά νοικοκυριά, που δεν κατάφεραν να κάνουν επανασύνδεση.

Το κράτος έχει εισπράξει από τη ΔΕΗ πάνω από 1,5 δισ. ευρώ μόνο από φόρους και μερίσματα. Με αυτά τα κέρδη η ΔΕΗ, αν παραμεί-νει δημόσια, μπορεί να εξακολου-θεί να παρέχει ρεύμα στα νοσοκο-μεία, στο φωτισμό των εθνικών οδών, στη φωτεινή σηματοδότηση των δρόμων, στις υπηρεσίες των δήμων και το ρεύμα των σεισμό-πληκτων της Αττικής από το σει-σμό του 1999. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές όλων αυτών φτάνουν μό-λις τα 90,5 εκατ. ευρώ. Το σύνθη-μα «Ρεύμα φθηνό, ΔΕΗ για το λαό» χρειάζεται να γίνει επωδός στο στόμα κάθε εξοργισμένου ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου.

Του Αλέξη Λιοσάτου

Το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» της κυβέρνησης ΓΑΠ προβλέπει την πώληση του 40% των μετοχών της ΕΥΑΘ από το 74% που κατέχει το Δη-μόσιο και την ταυτόχρονη παραχώ-ρηση του μάνατζμεντ της επιχείρη-σης. Η προηγούμενη προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της το καλοκαίρι του 2009, με υποψήφιο αγοραστή τη Suez Environment, επί πρωθυ-πουργίας Καραμανλή, απέτυχε.

Το ΠΑΣΟΚ προβλέπει έσοδα από την «αξιοποίηση» του νερού της πόλης περίπου 70 εκατομμυρίων ευρώ, όσο περίπου τα κέρδη της ΕΥΑΘ την πενταετία 2006-1010. Αν

σκεφτούμε ότι τέτοιου είδους «αξι-οποιήσεις» στο εξωτερικό κλείνουν με συμβόλαια παραχώρησης για 25-30 ή παραπάνω χρόνια, καταλα-βαίνουμε για τι ξεπούλημα μιλάμε.

Η Suez Environment είναι ένας παγκόσμιος κολοσσός, που έχει αναλάβει συμβόλαια ιδιωτικοποί-ησης νερού σε 130 χώρες κι ευ-θύνεται για τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και δυσβάσταχτα τιμο-λόγια. Επίσης αφήνει εκατομμύ-ρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο χωρίς πόσιμο νερό ή με χειρότερες υπηρεσίες, ενώ ευθύνεται και για τη δηλητηρίαση πληθυσμών λόγω ελλιπούς συντήρησης. Ήδη κατέχει το 10% περίπου των μετοχών και, αν προχωρήσει το σχέδιο ΠΑΣΟΚ-τρόικας, το μονοπώλιο του νερού (50% + μάνατζμεντ) παραδίνεται στα εγκληματικά αρπακτικά της αγοράς.

Η διεθνής πρακτική της ιδιωτι-κοποίησης του νερού έχει ως απο-

τέλεσμα την αλματώδη αύξηση των τιμολογίων, την ελλιπή έως και μηδαμινή συντήρηση των υπαρ-χουσών υποδομών και την υποβάθ-μιση της ποιότητας του νερού. Η ιδιωτικοποίηση φέρνει επίσης δρα-ματική μείωση των αποθεμάτων ύδατος, καθώς τις εταιρείες συμ-φέρει η υπερκατανάλωση-σπατάλη λόγω κέρδους.

Τα τελευταία χρόνια πληθαί-νουν παγκόσμια τα παραδείγματα με επανακρατικοποιήσεις εταιρει-ών ύδρευσης. Στη Γαλλία ο δήμος του Παρισιού αναγκάστηκε να επαναφέρει το νερό τον Δεκέμβρη του 2009 σε ένα δημόσιο φορέα, την Eau de Paris, ικανοποιώντας το λαϊκό αίσθημα. Το παράδειγμα της γαλλικής πρωτεύουσας ακο-λούθησαν και άλλες πόλεις και χω-ριά. Τόσο εκεί όσο και στη Βολιβία η εταιρεία που είχε αποκτήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης ήταν η Suez Environment. Στη Βολιβία, μετά την ιστορική νίκη

των κατοίκων της Κοτσαμπάμπα το 2000, ακολούθησε η μάχη των κατοίκων της πόλης Ελ Άλτο. Εκεί η Suez Environment ανάγκασε 200.000 κατοίκους να μείνουν χωρίς νερό γιατί επέβαλε τέλος σύνδεσης 500 δολάρια σε ανθρώ-πους που κέρδιζαν 1 δολάριο τη μέρα... Οι κάτοικοι της πόλης τελι-κά κατάφεραν να διώξουν τη Suez Environment από τη διοίκηση της εταιρείας ύδρευσης.

Μέσα στις επόμενες μέρες οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ θα ξεκι-νήσουν τη συλλογή υπογραφών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Το καλοκαίρι του 2009 είχαν μαζέ-ψει δεκάδες χιλιάδες υπογραφές, αφού η ανταπόκριση που βρήκαν από τους Θεσσαλονικείς ήταν πολύ μεγάλη.

Το σωματείο και τα προηγούμε-να χρόνια έδωσε μάχες με αποφα-σιστικότητα και τις κέρδισε. Έχει εμπειρία από σκληρούς και παρα-

τεταμένους αγώνες, ενώ οι εργα-ζόμενοι ξέρουν πολύ καλά ότι για τους ίδιους ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση είναι αγώνας ζωής ή θανάτου. Από τις 24 Μαΐου έχουν προχωρήσει σε μαζικές συνελεύ-σεις, στάσεις εργασίας και καθη-μερινές κινητοποιήσεις. Καταγγέλ-λουν την κυβερνητική πολιτική και την κοροϊδία του ΓΑΠ, διαδίδοντας τη γνωστή φωτογραφία του λίγο πριν από τις εκλογές, όταν ο πρω-θυπουργός φορούσε το μπλουζάκι «ΕΥΑΘ-Δεν πωλείται».

Στις 4/6 ήταν το πιο δυναμικό κομμάτι στην κινητοποίηση που κάλεσαν η Ένωση Δημοσιοϋπαλλη-λικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης και το Εργατικό Κέντρο της πόλης. Οι πορείες τους συχνά καταλήγουν στον Λευκό Πύργο, αναγνωρίζο-ντας τα κοινά συμφέροντα, τον κοινό εχθρό και την ανάγκη να ενώ-σουν τις φωνές τους με το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Στον Λευκό Πύργο κρεμάστηκε και πανό του σωματείου.

Το νερό είναι η ζωή μας και μας ανήκει!

ΔΕΗ: Απεργία διαρκείας

Οι ιδιωτικοποιήσεις καταργούν το κράτος πρόνοιας

Απεργιακός ξεσηκωμός στις ΔΕΚΟ

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και πουλάει το νερό

Ταχυδρομικό ΤαμιευτήριοΤο Δημόσιο θα χάσει πολ-λά δισεκατομμύρια ευρώ αν πουληθεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ). Τα τελευ-ταία 9 χρόνια το κέρδος του Δημοσίου από το ΤΤ άγγιξε τα 2,7 δισ. ευρώ. Το 34% των μετοχών του κοστολογείται στα 270 εκατ. ευρώ. Το ένα δέκατο δηλαδή αυτών που κέρδισε το Δημόσιο αυτά τα 9 χρόνια.

Οι εργαζόμενοι στο ΤΤ δίνουν με αποφασιστικό τρόπο τη μάχη. Ήδη πραγματοποίησαν δύο 48ωρες και μία 24ωρη απεργία, αλλά και 8ήμερη κατάληψη των κεντρικών γραφείων της διοίκησης. Μέσα στην κρίση είναι επιτακτική ανάγκη να διεκδικήσουμε όχι μόνο να μην ξεπουληθεί το ΤΤ στο σινάφι των τραπεζιτών, αυτών δηλαδή που δημιούργησαν την κρίση, αλλά και την κρατικοποίηση των τραπεζών που ήδη έχουν λάβει μπόνους 110 δισ. ευρώ από Καραμανλή και Παπανδρέου.

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Απολύσεις ενοικιαζόμενων

Της Γιώτας Λαζαροπούλου, προέδρου Συλλόγου

Εργαζομένων στην ΕΘΝΟDATA

Σαράντα εργαζόμενοι στη First Data και δέκα στην ICAP, όλοι ενοικιαζόμενοι στην Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ), ειδοποιήθηκαν τηλεφωνικά ότι απολύονται. Νέες απολύ-σεις αναμένονται στο τέλος του μήνα. Στην περίπτωση της πρώτης εταιρείας, φαίνε-ται ότι η ΕΤΕ δεν ανανεώνει για οικονομικούς λόγους το συμβόλαιό μαζί της. Έτσι, οι υπάλληλοι περισσεύουν. Τους έγινε μάλιστα η πρόταση να συνεχίσουν να δουλεύουν, στο ίδιο πόστο, μέσω άλλου εργολάβου, με τη διαφορά ότι δεν θα αναγνωριστεί ούτε η ει-δικότητα ούτε η προϋπηρεσία τους και με μισθό 750 ευρώ αντί για 1.100 ευρώ.Η ΕΤΕ έχει πάρει μαζί με τις υπόλοιπες τράπεζες πάνω από 100 δισ. ευρώ σε εγγυήσεις και ρευστό σαν κρατική επιδό-τηση και είναι κερδοφόρα και το 2011. Οι συνάδελφοι δου-λεύουν από 2 έως και περισσό-τερα από 10 χρόνια στην ΕΤΕ. Την εποχή που υπήρχε μεγά-λος φόρτος εργασίας έπρε-πε να κάνουν δεκάδες ώρες απλήρωτης υπερωρίας για να μη μείνει η δουλειά πίσω και τώρα που σε κάποιες περιπτώ-σεις η δουλειά έχει μειωθεί τους το ανταποδίδουν με το χειρότερο τρόπο. Πολλοί από αυτούς είναι οικογενειάρχες με στεγαστικά δάνεια από την ΕΤΕ, στην πληρωμή των οποίων δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν, με κίνδυνο να χάσουν και το σπίτι τους. Ο Σύλλογος Εργαζομένων στην ΕΤΕ έχει καταφύγει στην Επιθεώρηση για την κατάργη-

ση της ενοικίασης εργαζομέ-νων μέσω outsourcing στην τράπεζα. Το ζητούμενο είναι να καταργηθεί η ενοικίαση ερ-γαζομένων, όχι οι ενοικιαζό-μενοι. Είναι μεγάλη η ανάγκη οργάνωσης σε ένα σωματείο, τώρα, όλων των ενοικιαζόμε-νων, όλων των συναδέλφων από όλες τις εταιρείες μέσα στην ΕΤΕ. Ενός σωματείου που θα έχει τη νομιμοποίηση και τη δυνατότητα να ανα-δείξει την εκμετάλλευση των εργαζομένων που γίνεται από αυτούς που δήθεν «συμβάλ-λουν στην εθνική προσπά-θεια» και να παλέψει για κα-τάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, ίση αμοιβή για ίση εργασία, ένταξη των ενοικι-αζόμενων στα σωματεία των τακτικών συναδέλφων και στους οργανισμούς για τους οποίους δουλεύουν πραγμα-τικά.

Μνημόνιο και συνδικάταΕπίκαιρη συζήτηση διοργα-νώνει η Εργατική Αριστερά στη Θεσσαλονίκη με θέμα η στάση των συνδικάτων στην εποχή του Μνημονίου. Η συ-ζήτηση πραγματοποιείται την Παρασκευή 17 Ιουνίου, στις 19.00 το απόγευμα, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονί-κης. Ο Μηνάς Μοναστηρίδης, αναπληρωτής γραμματέας της ΠΟΕ-ΟΤΑ, και ο Αντώνης Καραβάς, μέλος της πενταμε-λούς επιτροπής της Ε.Ι.Ν.Α.Π.

του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός», θα ανοίξουν τη συ-ζήτηση. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσουμε την ως τώρα εμπειρία των εργα-ζομένων από τη δράση τους στους χώρους ενάντια στο Μνημόνιο. Να δούμε τις αδυ-ναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος και τα εμπόδια που βάζει η συνδικαλιστική γρα-φειοκρατία στη μάχη για την ανατροπή του Μνημονίου και με ποια πολιτική μπορούμε να οργανώσουμε πιο αποτελε-σματικά τους αγώνες για την ανατροπή του.

Εκλογές ιατρικών συλλόγωνΣτις 19 και 20 Ιούνη γίνονται οι εκλογές στους Ιατρικούς Συλ-λόγους Αθήνας και Πειραιά για την ανάδειξη νέου δ.σ. και εκπροσώπων στον Πανελλή-νιο Ιατρικό Σύλλογο (Π.Ι.Σ.). Στις εκλογές πρέπει να δοθεί ένα σαφές μήνυμα: Να νική-σει η λογική της κατάληψης και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών. Να καταγραφεί η μεγάλη δυναμική της πρό-σφατης αγωνιστικής έξαρσης. Να ενισχυθεί η λογική του πανιατρικού-πανυγειονομι-κού-παλλαϊκού μετώπου ανα-τροπής της κυβέρνησης, του Μνημονίου και της τρόικας. Η Αριστερή Κίνηση Υγειονο-μικών για αυτούς τους λόγους συμμετέχει και στηρίζει, μαζί με άλλες δυνάμεις από τον ΣΥ-ΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ανεξάρτητους αγωνιστές, τα ψηφοδέλτια της Αριστερής Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Ιατρών (ΑΡΣΙ). Με υποψήφιο για το δ.σ. τον Αντώνη Καρα-βά, παθολόγο στον Ερυθρό Σταυρό, και υποψήφιο για εκπρόσωπο στον Π.Ι.Σ. τον Μπάμπη Φαράντο, χειρούργο στο ΓΝ Πατησίων.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Της Αθηνάς Σκαμπά, προέδρου Σωματείου Εργαζομένων

στο Κτηματολόγιο

Οι εργοδοτικές οργανώ-σεις του τεχνικού κλάδου κατέθεσαν αγωγή κατά της ομοσπονδίας ΟΣΕΤΕΕ (Ομο-σπονδίας Συλλόγων Εργαζο-μένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος) και του κλαδικού σωματείου ΣΤΥΕ (Συλλόγου Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλά-δος) με σκοπό την ακύρωση της κλαδικής σύμβασης που συνομολογούν (και φέτος εκδόθηκε με διαιτητική από-φαση του ΟΜΕΔ), η οποία ρυθμίζει τους όρους εργασίας και αμοιβών των εργαζομέ-νων στις τεχνικές εταιρείες. Η εκδίκαση ορίστηκε για τις 7 Ιούνη, αλλά αναβλήθηκε λόγω στάσης εργασίας των δικαστι-κών υπαλλήλων. Στον κλάδο είχε κηρυχτεί 24ωρη απεργία. Παρά τις προσπάθειες της ερ-

γοδοτικής πλευράς να αντιμε-τωπιστεί ως επείγουσα και να δοθεί άμεσα νέα δικάσιμος, η εκδίκαση ορίστηκε τον Φλε-βάρη του 2012. Το σωματείο μας, καθώς και όσα σωματεία ενημέρωσαν τους εργαζόμε-νους και εξήγησαν τι σημαίνει η «πτώση» μιας συλλογικής σύμβασης, είχαν πολύ καλή συμμετοχή και στην απεργία

και στη συγκέντρωση που έγινε στα δικαστήρια. Η ΓΣΕΕ συμμετείχε παρέχοντας μόνο νομική βοήθεια.

Η ακύρωση της κλαδικής σύμβασης θα ήταν μεγάλη ήττα για τους εργαζόμενους. Οι εργοδότες θα πήγαιναν σε νέες διαπραγματεύσεις με τα επιχειρησιακά σωματεία και, επικαλούμενοι την κρίση, θα μπορούσαν να εκβιάζουν και να πιέζουν για μειώσεις μι-σθών και κατάργηση θεσμι-κών δικαιωμάτων, ενώ ακάλυ-πτοι θα έμεναν οι εργαζόμενοι σε μικρές μελετητικές και κα-τασκευαστικές εταιρείες και γραφεία. Η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων είναι καθήκον πρώτης γραμμής για τα συνδικάτα και τους εργαζό-μενους. Να μην αφήσουμε να καταργήσουν ό,τι κερδίσαμε όλα αυτά τα χρόνια με αγώνες. Να μη μείνει κανένας εργαζό-μενος ακάλυπτος.

Απεργία για τις συμβάσεις

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανι-σμούς Τοπικής Αυτοδιοίκη-

σης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) κλιμακώνει τις κινη-τοποιήσεις της ενάντια στο Μνημόνιο και στα μέτρα της κυβέρνησης. Απο-φάσισε την κατάληψη των δημαρχεί-ων 5 μεγάλων δήμων της Αττικής (Πε-ριστέρι, Ζωγράφου, Νέα Ιωνία, Άγιος Δημήτριος, Πειραιάς) και των ΧΥΤΑ σε Αττική και Θεσσαλονίκη τις μέρες που θα ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στους δήμους καλεί τις συνδικαλιστι-κές ηγεσίες να οργανώσουν γενική πο-λιτική απεργία και μαζικό αποκλεισμό της βουλής για να μην ψηφιστεί το νέο Μνημόνιο. Αποφάσισε ακόμη τη συμ-μετοχή της σε δράσεις των επιτροπών αγώνα κατοίκων για τα διόδια, τις αυ-ξήσεις των εισιτηρίων των ΜΜΜ και τα χαράτσια στα νοσοκομεία. Οι απο-φάσεις αυτές της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν ήρθαν

τυχαία. Ήρθαν μετά την αποχώρηση της ΠΑΣΚΕ ΟΤΑ, της συνδικαλιστικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, από την ΠΑΣ-ΚΕ. Το ότι η αποχώρηση αυτή οδηγεί σε δυναμική σύγκρουσης με την κυ-βέρνηση μέσα από τις μάχες που έδω-σαν οι εργαζόμενοι στους δήμους το προηγούμενο διάστημα είναι το ένα κρατούμενο. Το δεύτερο, που μπορεί να οδηγήσει και στην οριστική αλλαγή των συσχετισμών στην ομοσπονδία, θα είναι οι παρατάξεις της Αριστεράς να επιμείνουν να οργανώσουν μαζικά τις αντιστάσεις στον κλάδο με αυτές τις κατευθύνσεις που έχει και η από-φαση της Εκτελεστικής Επιτροπής. Μια χρήσιμη προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι να στηρίξουν τις καταλήψεις και όποιες άλλες δράσεις οργανώσουν η ΠΟΕ-ΟΤΑ και οι σύλ-λογοι εργαζομένων σε κάθε δήμο οι επιτροπές αγώνα γειτονιάς που δρα-στηριοποιούνται ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης.

Καταλήψεις δημαρχείωνετοιμάζει η ΠΟΕ-ΟΤΑ

Κινητοποιήσεις στον Ερυθρό

Του Αντώνη Καραβά

Σ τις 24/2/11 ήρθαν στο νοσοκο-μείο οι πρώτες θετικές ομαδι-κές αγωγές 100 εργαζομένων

και στις 14/5/11 οι δεύτερες θετικές ομαδικές αγωγές άλλων 100 εργαζο-μένων για την καταβολή των αναδρο-μικών των 176 ευρώ. Αυτές αφορούν την τριετία 2002-2004 και τα δεδικα-σμένα ποσά είναι γύρω στα 5.000-6.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο.

Το δ.σ. του σωματείου, μετά από πρόταση της Πρωτοβουλίας Εργαζο-μένων, πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στη διοίκηση του νοσο-κομείου για να μην κάνει έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου. Οι δύο εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ στο δ.σ. του νοσοκομείου δεν είχαν καν ενημερώ-σει τους εργαζόμενους για την άσκηση έφεσης από το δ.σ. στην πρώτη από-φαση. Στην παράσταση διαμαρτυρίας συμμετείχαν πάνω από 100 εργαζό-μενοι και έγινε σαφές στη διοίκηση ότι αυτή θα ήταν μόνο η αρχή αν προ-χωρούσε σε έφεση. Η κοροϊδία της

διοίκησης του νοσοκομείου, που ανέ-βαλλε τρία αναγγελθέντα διοικητικά συμβούλια, έκανε τους εργαζόμενους να ξεσηκωθούν για δύο μέρες, με κα-θημερινές συνελεύσεις και μαζική επί-σχεση εργασίας. Έκλεισαν ζωτικές λει-τουργίες, όπως χειρουργεία, αποθήκη υλικού, πλυντήρια κ.λπ., και έγινε κα-τάληψη σε όλα τα γραφεία της διοίκη-σης και στα ταμεία για ελεύθερη πρό-σβαση και ενημέρωση του κόσμου.

Η διοίκηση αναγκάστηκε να καλέσει έκτακτο δ.σ. και, παρουσία δεκάδων εξαγριωμένων εργαζομένων έξω από τη συνεδρίαση, ανακοίνωσε ότι δεν θα ασκήσει έφεση. Όμως η τελική γραπτή ανακοίνωση ήταν ότι «δεν αποφασίζει να κάνει έφεση» (και όχι ότι αποφασίζει να μην κάνει έφεση,) για να αφήσει σκό-πιμο κενό ώστε ο νομικός σύμβουλος να προσφύγει. Παράλληλα προσπάθησε να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους ενεργοποιώντας διάταξη για να τους χαρακτηρίσει αδικαιολογήτως απόντες. Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν γενική συνέλευση τις επόμενες μέρες για να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις.

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Θέσεις για το Σύνταγμα, την Αριστερά, τις προοπτικές

Της Μαρίας Μπόλαρη

«Β ρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυ-ροδρόμι απ’ όσα

έχουμε βρεθεί τα τελευταία 40-50 χρόνια» είπε η Αλέκα Παπαρ-ρήγα μιλώντας σε κομματική εκ-δήλωση πριν από λίγες μέρες στο Αγρίνιο. Η επισήμανση είναι ολό-σωστη. Όμως δεν αφορά μόνο το δρόμο που «πρέπει να επιλέξει ο λαός». Βάζει μπροστά σε μεγάλες ευθύνες, σε κρίσιμες επιλογές, το ίδιο το ΚΚΕ. Επιλογές που η ηγε-σία του αρνείται να κάνει, αφαι-ρώντας πολύτιμες δυνάμεις στη μάχη για την ανατροπή του Μνη-μονίου και στη δυνατότητα να δι-αμορφώσει εναλλακτική πρόταση μαζί με την υπόλοιπη Αριστερά. Στην ίδια ομιλία η Παπαρρήγα, αν και εκτιμά σωστά ότι η μάχη δεν έχει κριθεί, ότι η δυνατότη-τα της νίκης υπάρχει, έθεσε δύο προϋποθέσεις: την αφύπνιση του λαού σε ριζοσπαστική κατεύθυν-

ση και την ταύτισή του με το ΚΚΕ. Αντίστοιχου περιεχομένου είναι οι τοποθετήσεις κεντρικών άρθρων του «Ριζοσπάστη».

ΥποτίμησηΠρόκειται για τη γνωστή «γραμ-μή» του σεχταρισμού και της υποτίμησης στα όσα συμβαίνουν στο κίνημα των πλατειών, στα συνδικάτα, στην Αριστερά. Το ΚΚΕ υποτιμά την αφύπνιση των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώ-πων που κατακλύζουν τις πλα-τείες. Αφύπνιση που αρχικά αντι-μετωπίστηκε υποτιμητικά από το ΚΚΕ, το οποίο τώρα, χωρίς το ίδιο να έχει καμιά σοβαρή εμπλο-κή, απαιτεί να περάσει ο κόσμος αυτόματα σε μια φάση πολιτικής και ιδεολογικής καθαρότητας.

Το ΚΚΕ υποτιμά όσα συμβαίνουν σε μεγάλες εργατικές ομοσπονδί-ες, όπως η ΠΟΕ-ΟΤΑ και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, όπου παίρνονται αποφάσεις για κλιμάκωση των απεργιών με αίτημα την απόσυρση του Μεσο-

πρόθεσμου και του Μνημονίου. Το ΚΚΕ υποτιμά και χλευάζει τις διεργασίες στην «άλλη» Αριστερά, όπου (με αδυναμίες και ανεπάρ-κειες) επιχειρείται να δοθούν απα-ντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα του χρέους και της εναλλακτικής λύσης. Γι’ αυτό όλο και περισσό-τερο πυκνώνουν τα παραδείγματα μελών και στελεχών του ΚΚΕ που κινούνται σε διαφορετική κατεύ-θυνση. Κόσμος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατεβαίνει στις πλατείες και δειλά δειλά παίρνει μέρος στις συνελεύσεις. Μέλη του βρέθηκαν την 1η Ιούνη μαζί με τις Επιτροπές Αγώνα και σωματεία που έκλεισαν τα ταμεία των νοσοκομείων διεκ-δικώντας δημόσια δωρεάν υγεία. Και όταν οι φασίστες βγήκαν στο κέντρο της Αθήνας, μέλη του ΚΚΕ επιχείρησαν να συνεννοηθούν με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ακόμα και με τη Βίλα Αμαλίας.

Στον «Ριζοσπάστη» γράφονται άρθρα με τη λογική ότι κόσμος του ΚΚΕ θα εκτεθεί στον «ιό» και

επιχειρούν να τον «θωρακίσουν». Όπως αυτό στις 5/6 για τη «δι-αχρονική ανάγκη ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ», που επιχειρη-ματολογεί για την ανάγκη οργα-νωτικής αυτοτέλειας του ΚΚΕ, λες και κάποιος ζήτησε το αντίθε-το. Ή όπως αυτό του Μ. Μαΐλη, με τίτλο «Το πραγματικό δίλημ-μα: αστική ή εργατική εξουσία», που, ενώ σωστά μιλά για την ανω-τερότητα της εργατικής δημο-κρατίας, δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει πώς θα φτάσουμε σε αυτήν. Ο Μ. Μαΐλης προειδο-ποιεί ότι η αστική τάξη μπορεί να επιλέξει και άλλες λύσεις πέρα από το «ψεύτικο αστικό κοινο-βούλιο». Το ΚΚΕ κατανοεί ότι το σύστημα έχει και άλλες εναλλα-κτικές, αλλά δεν παίρνει καμιά συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Τι θα γίνει αν η κυβέρνηση επιλέξει την καταστολή ως μέθοδο διάλυσης του «κινήματος των πλατειών», που, αν και μπερδεμένο, τους

βάζει τεράστια προβλήματα;

ΠιέσειςΤο ΚΚΕ δεν μπορεί πια να αποφύ-γει τα ερωτήματα τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και της τακτι-κής. Αν και νομίζει ότι όλα αυτά τα έχει απαντήσει με τη δήθεν καθαρότητα και τον αναχωρητι-σμό των προηγούμενων χρόνων, σήμερα βιώνει την αρχή της ανα-τροπής της «ταχτοποίησής» του. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορε-τικά, γιατί ένα μαζικό αριστερό ρεφορμιστικό κόμμα πάντα δέ-χεται τις πιέσεις από τη συγκυρία και την κίνηση του κόσμου. Αυτό εκφράζουν οι «διπλές γραμμές» που αρχίζουν να ακούγονται από το εσωτερικό του.

Ο κόσμος θα οξύνει την απαί-τηση από το ΚΚΕ, την ηγεσία και τη βάση του για πρωτοβουλίες αντίστασης στο Μεσοπρόθεσμο, για εναλλακτική πολιτική λύση. Εκεί θα κριθεί η ηγεσία του ΚΚΕ, όπως άλλωστε και όλοι μας.

ΚΚΕ: Η συγκυρία απαιτεί αλλαγές

ΣΥΡΙΖΑ: Συνελεύσεις τοπικών και κλαδικών επιτροπών

4η ΠανελλαδικήΣυνδιάσκεψη

Σ τις 8-9 και 10 Ιούλη θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκε-ψη (ΠΣ) του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη οι δυνάμεις του

ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς καλούνται στις συνελεύσεις των τοπικών και κλαδικών επιτροπών. Η Γραμματεία του ΣΥ-ΡΙΖΑ κυκλοφόρησε την εισήγηση σχετικά με το «επικαιροποιημένο πολιτικό πλαίσιο» και τις προ-τάσεις «ενότητας και δημοκρατικής λειτουργίας». Όλοι υπογραμμίζουν, πάντως, ότι το κείμενο απο-τελεί αρχική εισήγηση για να ανοίξει η συζήτηση και ότι οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν στην ίδια την 4η ΠΣ.

Οι πολιτικές θέσεις είναι πιο προωθημένες από τα «συνηθισμένα» του ΣΥΝ. Παρ’ όλ’ αυτά, στην 4η ΠΣ οι σ. της ΔΕΑ θα υποστηρίξουμε μια πιο σαφή και σκληρή απόρριψη του χρέους (στο σύνθημα «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνου-με») και μια πιο σαφή και σκληρή απόρριψη της «ευρωκεντρικής» παράδοσης και πολιτικής. Κυ-ρίως, θα προτείνουμε την απόρριψη όλων των «μεταρρυθμιστικών» σχεδίων, των απόλυτα ουτο-πικών στις σημερινές συνθήκες «θετικών-ρεαλιστι-κών αντιπροτάσεων» και τη συγκέντρωση των δυ-νάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στα καθήκοντα της ανατροπής του ΓΑΠ και των Μνημονίων με ΕΕ και ΔΝΤ.

Στο οργανωτικό ζήτημα, η εισήγηση της Γραμματείας κατοχυρώνει τα δημοκρατικά αι-τήματα του κόσμου της βάσης του εγχειρή-ματος (μέλη, αποφάσεις, εκλογή εκπροσώπων κ.λπ.), όπως είχαν εκφραστεί στην 3η ΠΣ. Στην παρούσα φάση οι σ. της ΔΕΑ δίνουμε την έμ-φαση στη συμμετοχή του κόσμου στις διαδικα-σίες, στη δυνατότητά του να εκφραστεί όπως επιθυμεί και όχι στις οργανωτικές «δικλείδες» («ποσοστώσεις»), που μόνο τυπικά εξασφαλί-ζουν μια δημοκρατική λειτουργία.

Τέλος, στην 4η ΠΣ θα επιμείνουμε να παραμεί-νει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διεκδίκηση της συμπαράταξης της Αριστεράς (με ανάλογο κάλεσμα προς τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και όχι στις εκλογοκεντρικές στρατηγικές των συμπράξεων με θραύσματα της σοσιαλδημοκρατίας.

Του Σωτήρη Μάρταλη

Μ ε δέκα θέσεις που εισηγή-θηκε ο Αλ. Αλαβάνος στη συνέλευση του Μετώπου

Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ) ανταποκρίνεται στην «άνοιξη» του μαζικού κινήματος αντίστασης («Σύ-νταγμα») και προτείνει μια γραμμή πο-λιτικών ανατροπών. Το ΜΑΑ πρέπει να δηλώνει περήφανο γιατί ανήκει σε αυ-τούς «που ρίξανε τον σπόρο» για τις κι-νητοποιήσεις στις πλατείες και το «δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν».

Το ΜΑΑ θέλει να συμβάλει στη συ-ζήτηση για την προοπτική («Μετά, τι και πώς;») με τις εξής θέσεις:

- Άμεση αποχώρηση της κυβέρνη-σης Παπανδρέου.

- Παύση πληρωμών από την κυβέρ-νηση αυτή.

- Καταγγελία της συμφωνίας με την τρόικα, που θα τεθεί, βέβαια, στην κρί-ση των πολιτών.

- Δέσμευση ότι η επόμενη βουλή θα είναι και Συντακτική Συνέλευση, που θα τεθεί κι αυτό στην ετυμηγορία των πολιτών.

Για την επιβολή αυτής της κατεύ-θυνσης, το ΜΑΑ να προτείνει «τη δια-μόρφωση ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων» στην εξής βάση: Παύση πληρωμών – Άρνηση και έλεγχος χρέους – Αποχώρηση από την Ευρωζώ-νη, εφόσον συνδυάζεται με τους όρους υποτέλειας του Συμφώνου Σταθερότη-τας – Εθνικοποίηση Τραπεζών και οικο-νομικών τομέων που είναι κλειδιά για την ανάπτυξη – Κοινωνικό Κράτος.

Σε αυτές τις συνθήκες το ΜΑΑ επανα-φέρει την πρότασή του για «συνάντηση όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς» με την εξής μορφή:

- Άμεση συνάντηση όλων των δυνά-μεων της ριζοσπαστικής αριστεράς με θέμα: «Σύνταγμα και Αριστερά».

- Δέσμευση σε μια κοινή πλατφόρμα με βάση τις θέσεις της πλατείας Συ-ντάγματος.

- Χωρίς να χάνει κανείς, εφόσον δεν το επιθυμεί, την οργανωτική του αυ-τοτέλεια, συνελευσιακή διεργασία πα-νελλαδικά στο κοινό εγχείρημα.

Τέλος, το ΜΑΑ να δεσμευτεί στην προσπάθεια για «συγκέντρωση 1.000.000 διαδηλωτών στο Σύνταγμα», προσπάθεια που λογοδοτεί στο μετα-σχηματισμό της διαμαρτυρίας ώστε «να μπορεί να τροχοδρομήσει τις εξελίξεις».

Η ΔΕΑ εκτιμά τις θέσεις αυτές ως μια προωθητική πλατφόρμα για την αναγκαία συζήτηση στις νέες συνθή-κες που διαμορφώνει η βαρβαρότητα του Μεσοπρόθεσμου, αλλά και η κίνη-ση του κόσμου στις πλατείες. Δεν έχει καμιά σχέση με την παθητικότητα και τον εφησυχασμό της γραμμής είτε του ΣΥΝ, είτε του ΚΚΕ. Όμως σε αυτήν τη θετική «ορμητικότητα» εδράζονται και κάποιες βασικές αδυναμίες. Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να υποτιμά κανείς στις σημερινές συνθήκες το εργατικό κίνη-

μα. Η συνάντηση του δυναμικού στις πλατείες με το δυναμικό της «απεργί-ας», με τη δυνατότητα συγκροτημένης και παρατεταμένης αντίστασης (π.χ., απεργίες και καταλήψεις στις υπό ιδι-ωτικοποίηση ΔΕΚΟ), είναι η αναγκαία σύζευξη που μπορεί να δημιουργήσει κοινωνικό «υποκείμενο» ανατροπής. Δεύτερον, στην κατεύθυνση ανατροπής που προτείνει το ΜΑΑ (ανατροπή ΓΑΠ, «προσωρινή» κυβέρνηση, συντακτική κ.λπ.) εξακολουθεί να παραμένει κενό στο ερώτημα του «πολιτικού εργαλεί-ου» που μπορεί να τα υλοποιήσει. Ο βαθμός εντυπωσιακής «αποσάρθρω-σης» του πολιτικού συστήματος σωστά εκτιμάται από το ΜΑΑ, όμως δεν έχει πάρει τέτοιες τελειωτικές διαστάσεις ώστε ανάλογα καθήκοντα να μπορούν να υλοποιούνται από τις «πλατείες». Γι’ αυτό, τρίτον, η ΔΕΑ εξακολουθεί να δί-νει έμφαση στο ζήτημα της «συμπαρά-ταξης της Αριστεράς», με συγκεκριμένη αναφορά στο ΚΚΕ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πιθανότατα θα κληθούν πολύ σύντομα να αντιμετωπίσουν τερά-στιες ευθύνες. Συνολικά πάντως, στην κατεύθυνση αυτή, οι θέσεις του ΜΑΑ και του Αλ. Αλαβάνου αποτελούν μια σημαντική συμβολή και ενίσχυση.

κίνημα • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Της Κατερίνας Σεργίδου

Σ τους Αμπελόκηπους και στου Γκύζη, όπως και σε όλες τις γειτονιές της Αθή-

νας, μπορεί να συναντήσει κανείς πολλούς ανθρώπους, όλων των ηλικιών, που δηλώνουν περήφανα ότι κατεβαίνουν καθημερινά στο Σύνταγμα. Οι άνθρωποι της περι-οχής συζητούν στις πλατείες, στα καφενεία, στους εργασιακούς χώ-ρους και αγωνιούν για το μέλλον.

Καμπάνια για το ΕΛΠΙΣΗ Επιτροπή Κατοίκων 7ου διαμε-ρίσματος συναντάει καθημερινά πολλούς τέτοιους ανθρώπους, που μέχρι χθες δεν πίστευαν ότι έχει νόημα η δράση τους. Αυτή η διάθεση έχει φανεί εντυπωσιακά στη καμπάνια της επιτροπής για να μην καταργηθεί το νοσοκομείο Ελ-πίς. Εκατοντάδες άνθρωποι , Έλλη-νες και μετανάστες, υπογράφουν με προθυμία για να μην κλείσει το νοσοκομείο, πολλοί διακινούν τα κείμενα υπογραφών στην πολυ-κατοικία τους, στο χώρο δουλειάς, σε φίλους και συγγενείς και άλλοι επικοινωνούν με την επιτροπή για να ενημερωθούν για το πώς προ-χωρά η καμπάνια. Η συζήτηση με τους κατοίκους τις περισσότερες φορές δεν περιορίζεται στο Ελπίς.

Οι άνθρωποι ρωτούν για το κίνημα του Συντάγματος, για το χρέος και πώς θα απαλλαγούμε από αυτό και αναρωτιούνται αν θα διώξου-με την κυβέρνηση, ποιος θα έρθει στη θέση της κ.λπ.

Είναι ολοφάνερο ότι, παρά τη δυσπιστία στην Αριστερά, υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη του κόσμου στο να κινηθεί οργανωμένα και κυρίως στο να νιώσει ότι συμμε-τέχει και ότι παίρνει την κατάστα-ση στα χέρια του. Δεν είναι τυχαίο που, παρά το λίγο χρόνο προετοι-μασίας, στην εκδήλωση της επι-τροπής στο πάρκο Καπάψ στις 8 Ιούνη συμμετείχαν πάνω από 80 άνθρωποι. Τη συζήτηση άνοιξαν εργαζόμενοι από τα νοσοκομεία της περιοχής αλλά και το Γηροκο-

μείο. Στη συνέχεια έγινε συζήτηση για το πώς θα υπερασπιστούμε τα σχολεία και τα νοσοκομεία της περιοχής, αλλά και πώς θα συντο-νιστούμε όσο το δυνατόν περισσό-τεροι άνθρωποι και πρωτοβουλίες.

Λαϊκή ΣυνέλευσηΣε αυτή την κατεύθυνση η Επιτρο-πή Κατοίκων μαζί με άλλους κα-τοίκους και ομάδες της γειτονιάς καλεί σε Λαϊκή Συνέλευση την Τρί-τη 14 Ιούνη στο μετρό Πανόρμου. Είναι απαραίτητο, πέρα από τις τοπικές δράσεις για την υπεράσπι-ση των σχολείων και των νοσοκο-μείων, να συνδέεται ο κόσμος της περιοχής με όσα συμβαίνουν και αποφασίζονται στο Σύνταγμα. Να υπάρχει ένας χώρος που θα οργα-

νώνει δράσεις, ενημερώσεις, την οργανωμένη συμμετοχή του κό-σμου στις μεγάλες κινητοποιήσεις που θα γίνονται στο Σύνταγμα (πα-νευρωπαϊκές μέρες, απεργίες).

Αυτό το ρόλο μπορεί να παίξει μια Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων. Σε μια τέτοια συνέλευση θα μπορούν να εκφράζονται οι απόψεις, οι δρά-σεις και τα αιτήματα των επιτρο-πών, των σωματείων, των φορέων, κάθε συλλογικότητας που δρα στην περιοχή και, φυσικά, και του κάθε κατοίκου ξεχωριστά. Έτσι θα εξασφαλίζεται η πραγματικά δη-μοκρατική συμμετοχή και όχι με τεχνητούς όρους, που βλέπουν την αμεσοδημοκρατία μέσα από «παράλληλες δομές» και «χώρους» όπου η ελευθερία μας θα σημαίνει

απλώς ότι θα μιλάμε πολύ ή ότι θα ανταλλάσουμε προϊόντα. Η πρώτη προϋπόθεση για μια τέτοια συ-σπείρωση είναι, κατ’ αρχάς, η πλα-τύτερη δυνατή συνεργασία φο-ρέων, σωματείων, αλλά και κάθε κινηματικής δύναμης.

Όμως το ζήτημα τελικά δεν εί-ναι μόνο αυτό που λέγεται μέσα στη συνέλευση, αλλά κυρίως αυτό που γίνεται μετά από αυτή. Η συνέλευση θα μπορεί να συγκε-ντρώνει αυτές τις δράσεις και να τις γνωστοποιεί σε τοπικό και κε-ντρικό επίπεδο, δρώντας ενισχυ-τικά στους τοπικούς αγώνες αλλά και στην κεντρική έκφραση του κινήματος. Η υπεράσπιση του νο-σοκομείου Ελπίς και η αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων στα νοσοκομεία (Ερυθρός, Άγιος Σάββας) είναι δράσεις που θα φέ-ρουν το κόσμο πιο κοντά και θα ενισχύσουν την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα. Έτσι, πέρα από τι «δεν θέλουμε να γίνει», θα αρ-χίσουμε να ονειρευόμαστε πολύ περισσότερα. Και τότε μόνο θα μπορέσουμε να μιλάμε για πραγ-ματικές Λαϊκές Συνελεύσεις που θα εκφράζουν την πλειοψηφία του κόσμου. Οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες είναι μπροστά μας, αρκεί να τις δούμε.

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Δ εκάδες χιλιάδες κόσμου εξακολουθούν να συρ-ρέουν καθημερινά στο

Σύνταγμα αλλά και σε πλατείες από την μια άκρη της χώρας ως την άλλη. Κυρίως τις Κυριακές ο κόσμος πλημμυρίζει τις πλατείες για να φωνάξει «Πάρτε το Μνη-μόνιο και φύγετε από δω».

Ένα πρωτόγνωρο «κίνημα των πλατειών» έχει γεννηθεί και ήδη προσπαθεί να περάσει στην επόμε-νη φάση του. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (η Public Issue κάνει λόγο για 2 εκατομμύρια) έχουν συμμε-τάσχει περισσότερο ή λιγότερο σ΄ αυτές τις κινητοποιήσεις.

ΣυνειδητοποίησηΗ αρχική, αυθόρμητη «αυτάρκεια» του «χωρίς κόμματα», «χωρίς σύμ-βολα», μουντζώνοντας και φω-νάζοντας «κλέφτες» όλους τους πολιτικούς έχει δώσει τη θέση της σε μια πιο συνειδητοποιημένη πα-ρέμβαση. Πιο πολιτικά συνθήματα ακούγονται και από αριστερά (H Χούντα δεν τελείωσε το ΄73, Γενική Απεργία, Μαυραγορίτες τραπεζί-τες κ.λπ.) και από δεξιά («Ψηφίζε-τε Μνημόνιο, κερδίζετε … Γουδί», «Κάνατε την Ελλάδα μπουρδέλο» κ.ά.), περισσότερες σημαίες και πανό, μεγάλη συμμετοχή στις συ-ζητήσεις της πλατείας κ.λπ.

Ο κόσμος είναι φανερό πως δεν αρκείται πλέον στη διαμαρ-

τυρία και στην «κατσαρόλα», αλλά ψάχνει απαντήσεις για το πώς θα συνεχίσει, με ποια αιτή-ματα, ποιους στόχους, μέχρι πού μπορεί να φτάσει κ.λπ.

Επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά πως όταν ο κόσμος μπαίνει σε κίνηση αναζητάει πολύ γρήγο-ρα και τα προχωρήματα στη σκέψη του, που του αλλάζουν τη συνεί-δηση. Το «Να φύγει το Μνημόνιο και η κυβέρνηση που το εφαρμό-

ζει» ήδη συμπληρώνεται από αι-τήματα για «άμεση δημοκρατία», «Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας», «Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος», «Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου» κ.λπ.

Αυτό εκφράζεται και με τη με-γάλη συμμετοχή στις συζητήσεις στις πλατείες αλλά και στα πηγα-δάκια που δημιουργούνται πα-ντού από άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους. Η επιστροφή της

πολιτικής (αν και συχνά το κίνημα χαρακτηρίζεται ως «αντι-πολιτι-κό», ακόμα και από δυνάμεις της Αριστεράς) είναι εδώ. Και μάλιστα με πολύ μαζικούς όρους, όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συζητάνε για την κρίση, το χρέος, το ρόλο των τραπεζών, αλλά και συνολικά του συστήματος. Ζούμε την εισβολή στο προσκήνιο ενός τεράστιου δυναμικού, ικανού να ανατρέψει τις ισορροπίες και να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές.

ΑριστεράΚαι σ’ αυτό η Αριστερά έχει να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Κα-ταρχάς, χρειάζεται άμεσα εμπλο-κή όλων των δυνάμεων σ’ αυτήν τη μάχη. Παρά τις αρχικές αγκυ-λώσεις, όλο και περισσότερες δυνάμεις αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη (ακόμα και το ΚΚΕ ταλαντεύεται για το πώς θα συμ-μετάσχει). Κυρίως όμως χρειάζε-ται βοήθεια στην πολιτικοποίηση αυτού του κινήματος. Το προς τα πού θα κατευθυνθεί τελικά δεν είναι δεδομένο, και γι’ αυτό η πα-ρέμβαση της Αριστεράς μπορεί να είναι καθοριστική. Στο όνομα του κινήματος δεν μπορούμε να υποκλινόμαστε στις αντιφάσεις και στις καθυστερήσεις του. Για παράδειγμα, η χρήση της ελληνι-κής σημαίας ως συμβόλου είναι κατανοητή (όχι μόνο ως αυθόρ-μητο αντανακλαστικό, αλλά και ως συνειδητή προσπάθεια από τη δεξιά και την ακροδεξιά), αλλά

δεν μπορεί να μένει αναπάντητη από την Αριστερά. Η εθνική ενό-τητα που συμβολίζει η σημαία είναι εμπόδιο στην ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης, τη βάζει στη λογική υπεράσπισης δήθεν «υπερταξικών συμφερό-ντων» και έχει οδηγήσει στο πα-ρελθόν την Αριστερά σε τραγικά λάθη (με κορυφαίο παράδειγμα την «κατάληξη» του ΕΑΜ στην Καζέρτα και στο Λίβανο…).

Κόκκινα σύμβολαΕιδικά στις απεργίες (αλλά όχι μόνο), έχει έρθει η ώρα να σηκώ-σουμε τις κόκκινες σημαίες της εργατικής τάξης, τα σύμβολα της δικής μας εναλλακτικής λύ-σης. Κερδίζοντας την εμπιστο-σύνη του κόσμου με τη στήριξη και τη συμμετοχή μας, μπορού-με να βάλουμε αιτήματα που να δίνουν το στίγμα μας. Ήδη το «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» έχει γίνει πλα-τιά αποδεκτό, όπως και οι επι-τροπές που το προβάλουν.

Τα ζητήματα μη αναγνώρισης του χρέους και ανυπακοής στην ΕΕ είναι επίσης πολύ σημαντικά. Κυρίως όμως χρειάζεται να συνδέ-σουμε την αυθόρμητη έκρηξη των πλατειών με τη δημιουργία στα-θερών δομών, επιτροπών αγώνα, νέων συνδικάτων, συλλόγων κ.λπ. που θα μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα. Έτσι θα μπορέσουμε να ανοίξουμε το δρόμο για τη συ-νολικότερη αλλαγή της κοινωνίας.

Κίνημα ανατροπής συσχετισμώνΚαθοριστική η παρέμβαση της Αριστεράς

Ο ρόλος των Επιτροπών Αγώνα

Το «κίνημα των πλατειών» βροντοφωνάζει: «Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από ΄δω»

8 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Κοσμοπλημμύρακαι αγανάκτηση

Έ να ατελείωτο ποτάμι κόσμου πλημμύρισε την πλατεία Συντάγματος την Κυριακή 5 Ιούνη. Σε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευ-ταίων δεκαετιών, πάνω από 200.000 κόσμου κατέκλυσε κάθε τετραγω-

νικό της πλατείας και των γύρω δρόμων. Ήταν η δεύτερη συνεχόμενη Κυριακή της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης ενάντια στα μέτρα λιτότητας και ανεργίας.

Ξεκινώντας από δεκάδες γειτονιές της πρωτεύουσας, με πορείες τοπικών συνελεύσεων ή μεμονωμένα, χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος στις 5/6. Αξιοσημείωτες οι πολλές ισπανικές, πορτο-γαλικές κ.ά. σημαίες που τόνιζαν το διεθνιστικό χαρακτήρα της συγκέντρω-σης. Μάλιστα, μια ομάδα Αιγυπτίων με τις σημαίες της χώρας τους καταχει-ροκροτήθηκε. Οι πολύχρωμες πικέτες και τα αυτοκόλλητα της Επιτροπής, το διάσημο πλέον πανό με την ισπανική σημαία, όπως και εκείνο του Συντο-νισμού των Τοπικών Επιτροπών Κατοίκων ήταν και πάλι στη θέση τους. Το ίδιο σταθερά και τα αντικυβερνητικά-αντιμνημονιακά συνθήματα.

Στη Θεσσαλονίκη, κέντρο της διαμαρτυρίας ήταν και πάλι ο Λευκός Πύρ-γος, μπροστά στον οποίο συγκεντρώθηκαν σχεδόν 20.000 άτομα. Σε αντι-κυβερνητική διαμαρτυρία μετέτρεψαν τη συγκέντρωση τους οι «Αγανακτι-σμένοι» και στο Ηράκλειο της Κρήτης. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γέμισαν την πλατεία Ελευθερίας. Άλλοι με ποδήλατα, άλλοι με μηχανές και άλλοι με κα-τσαρόλες και σφυρίχτρες κατέφτασαν και στην πλατεία Γεωργίου στην Πά-τρα, όπου υπήρχαν καρναβαλικές φιγούρες της Μέρκελ και του Πάγκαλου.

Ανάλογες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Λάρισα, στο Βόλο, στην Τρίπολη, στον Πύργο, στα Χανιά, στα Τρίκαλα κ.α. Και αυτή την Κυρια-κή 19/6 θα είμαστε στις πλατείες!

Τα νέα της πλατείας * Καθημερινά το κέντρο της Αθήνας κατακλύζεται από συγκεντρώσεις

και πορείες διάφορων κλάδων. Η αγανάκτηση της πλατείας θα μετατραπεί σε ανατροπή μόνο αν συναντηθεί με αυτούς τους αγώνες. Σε αυτή την κα-τεύθυνση ήταν αρκετά σημαντικό ότι η πορεία των απεργών των ΔΕΚΟ στις 9/6 κατέληξε στο Σύνταγμα. Την ίδια μέρα, την αντίθεσή τους στο ξε-πούλημα της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» εξέφρασαν οι κτηνοτροφικοί συνεταιρισμοί της Ηπείρου και το σωματείο των εργαζομένων της εταιρεί-ας, μοιράζοντας 5 τόνους γάλα στους συγκεντρωμένους. Ήταν ένα καλό παράδειγμα έμπρακτης αλληλεγγύης και της απαραίτητης συνάντησης των αγώνων που παλεύουν την ίδια βάρβαρη πολιτική.

* Εξίσου θετικό ήταν το γεγονός ότι και το 7o Athens Pride, το Σάβ-βατο 4/6, έφτασε στο Σύνταγμα. Οι χιλιάδες που συμμετείχαν στην πορεία ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας αψήφησαν τις παραινέσεις των μπάτσων και τους ελάχιστους γραφικούς που τους αποδοκίμαζαν και πέρασαν μπροστά από τη Βουλή, δηλώνοντας με τον τρόπο τους ότι είναι μέρος των «Αγανα-κτισμένων» και θυμίζοντάς μας ότι το ίδιο σύστημα που φέρνει φτώχεια και ανεργία γεννάει την καταπίεση, το ρατσισμό και το σεξισμό.

* Οι θεματικές ομάδες της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συντάγ-ματος συνεδριάζουν κάθε μέρα και είναι ανοιχτές σε όλο τον κόσμο. Ήδη οι ομάδες πολιτικής και οικονομίας προετοιμάζουν τις προτάσεις τους, ενώ η θεματική συνέλευση εργαζομένων-ανέργων προχώρησε σε αποκλει-σμό των ακυρωτικών μηχανημάτων του μετρό, μαζί με τις επιτροπές «Δεν πληρώνω», το απόγευμα της Παρασκευής 10/6. Η ίδια θεματική ετοιμάζει δράσεις και τοπικές συνελεύσεις σε ΟΑΕΔ και ΙΚΑ με σκοπό το σφράγισμα βιβλιαρίων και την καταβολή του επιδόματος ανεργίας.

* Πλήθος κόσμου συγκέντρωσαν οι δύο μέρες λαϊκής διαβούλευσης και ενημέρωσης σχετικά με τη δανειακή σύμβαση και την αντιμετώπιση του χρέους, οι οποίες έγιναν στο Σύνταγμα την περασμένη εβδομάδα. Γνω-στοί οικονομολόγοι και νομικοί κατέθεσαν τις προτάσεις τους για την έξο-δο από την οικονομική κρίση. Ειδικά η πρώτη εκδήλωση, είχε εντυπωσιακή συμμετοχή. Σχεδόν 4.000 άνθρωποι άκουσαν με προσοχή τους εισηγητές και δεκάδες από αυτούς υπέβαλαν διάφορα ερωτήματα. Όλο και περισσό-τερες-οι ψάχνουν ένα διαφορετικό δρόμο από εκείνον που θέλει την απο-πληρωμή των δανείων σημαντικότερη από τις ζωές μας.

* Το κίνημα της Πλατείας Συντάγματος έχει περάσει σε πολλές πλατεί-ες της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης χώρας. Στου Ζωγράφου, στη Ν. Ιωνία, στο Χαλάνδρι, στη Ν. Φιλαδέλφεια, στο Χαϊδάρι, στην Καλλιθέα, στο Περιστέ-ρι, στην Πετρούπολη, στα Πετράλωνα κ.α. λειτουργούν συνελεύσεις πλατει-ών που προσπαθούν να συντονιστούν με το Σύνταγμα. Αξιοσημείωτα τα κυ-ριακάτικα ραντεβού, όπου μικρές πορείες από κάθε γειτονιά καταλήγουν στο κέντρο για να ενισχύσουν τη διαμαρτυρία των «Αγανακτισμένων». Προβολές, συναυλίες, εξορμήσεις στη γειτονιά και σε εργασιακούς χώρους έχουν μπει ήδη μπροστά, ώστε το μήνυμα της πλατείας Συντάγματος να φτάσει παντού.

* «Ως λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος εκφραζόμαστε μόνο μέσα από τις αποφάσεις και τα ψηφίσματά μας. Όσοι εμφανίζονται ως εκ-πρόσωποί μας εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές τους απόψεις. Η φωνή μας, η φωνή της λαϊκής συνέλευσης, βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας: http://real-democracy.gr».

Η εχθρική στάση πολλών διαδηλωτών του Συ-ντάγματος απέναντι σε

κόμματα, οργανώσεις, συνδικά-τα και φορείς είναι ένα από τα χα-ρακτηριστικά που έχει αναδείξει το κίνημα των πλατειών. Αποκο-ρύφωμα αυτής της στάσης ήταν οι τραμπουκισμοί κατά μελών του ΚΚΕ (μ-λ), οι οποίοι προσπά-θησαν να στήσουν τραπεζάκι με αφίσες της οργάνωσής τους και να μοιράσουν υλικό στον κό-σμο. Πέρα από τις λεκτικές αντι-παραθέσεις και κάποια μικρά σπρωξίματα, οι υπερασπιστές της «ακομμάτιστης» διαμαρτυ-ρίας απομάκρυναν με τη βία και το πανό με υπογραφή «χώρος Αριστερά στην πλατεία». Αντί-στοιχα μεμονωμένα περιστατι-κά (μικρότερης έντασης) έχουν συμβεί και με μέλη διάφορων κομμάτων και οργανώσεων που διακινούν προκηρύξεις ή την εφημερίδα τους.

ΑφορισμοίΈνα σημαντικό κομμάτι κόσμου, ξεκινώντας από τις ανεπάρκει-ες της Αριστεράς και τη στάση της συνδικαλιστικής γραφει-οκρατίας που δεν οργανώνει αποτελεσματικά τους αγώνες,

τσουβαλιάζει αριστερές συλ-λογικότητες και σωματεία στη λογική «όλοι έξω από την πλα-τεία!». Απέναντι στον αφορισμό αυτό είναι αναγκαίο να σταθού-με δίπλα στον κόσμο και να απο-δείξουμε τη χρησιμότητά μας. Όχι σαν παντογνώστες που θα τους πουν την αλήθεια, αλλά ως ειλικρινείς συνομιλητές που θα σέβονται τις αντιρρήσεις τους και θα εξηγούν απλά με ποια αιτήματα και ποια τακτική μπορούμε να νικήσουμε. Όποτε επιχειρήθηκε μια τέτοια παρέμ-βαση (επιτροπές κατοίκων, επι-τροπή «Δεν χρωστάμε, Δεν που-λάμε, Δεν πληρώνουμε» κ.ά.) είχε θετικά αποτελέσματα.

Είναι φανερό ότι και μόνο η λέξη Αριστερά προκαλεί «ανα-τριχίλα» σε όσους δεξιούς περι-φέρονται στο Σύνταγμα και πρω-τοστατούν σε τέτοιου είδους ενέργειες. Βέβαια, οι γνωστοί εγκάθετοι δεν μπορούν να καθο-ρίσουν από μόνοι τους το κλίμα στην πλατεία.

Η συστηματική προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ για «αυθόρ-μητο κίνημα όλων των Ελλήνων, μακριά από τα κόμματα» βολεύ-ει μια χαρά την άρχουσα τάξη. Ο πραγματικός τους φόβος εί-

ναι μήπως η αγανάκτηση πάρει αριστερό προσανατολισμό και στραφεί κατά των πραγματικών ενόχων της κρίσης: τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές κ.λπ. Η ταύτιση της Αριστεράς και των συνδικάτων με τα κόμματα του Μνημονίου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), δίνοντας την αίσθηση πως δεν υπάρχει καμία διέξοδος μέσω της πολιτικής, εκεί στοχεύει.

Οργανικό μέροςΗ Αριστερά δεν είναι το ίδιο με τα αστικά κόμματα, πόσο μάλ-λον με την ακροδεξιά. Δεν υπέ-γραψε το Μνημόνιο, δεν πήρε μίζες από τη Siemens, πρωτο-στάτησε σε δεκάδες μάχες ενά-ντια στα νέα μέτρα, υπερασπί-ζεται τους ανέργους. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κινή-ματος που αντιπαλεύει αυτά τα μέτρα. Για το λόγο αυτό, είμαστε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια πα-ρεμπόδισης των παρεμβάσεων της Αριστεράς στο Σύνταγμα. Κάθε υποχώρηση από αυτή τη θέση, ακόμα και από τμήματα της ίδιας της Αριστεράς, είναι βούτυρο στο ψωμί του συστή-ματος, το οποίο επιδιώκει ανώ-δυνες εκτονώσεις.

Η Αριστερά θα μείνει!

Ο ι συνελεύσεις χιλιάδων αν-θρώπων στις πλατείες όλης της χώρας δείχνει καθαρά

την ανάγκη ενός κόσμου –αποκλει-σμένου για δεκαετίες από το δημόσια πράγματα– να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του και να διατυπώσει ανοιχτά τη διέξοδο που επιθυμεί από τη μαυ-ρίλα που βιώνει. Η κοινή παραδοχή για έλλειμμα δημοκρατίας του σημερινού πολιτικού συστήματος, όπου έχουν λόγο μόνο μεγαλοδημοσιογράφοι, πο-λιτικοί και «ειδικοί» του συστήματος, και η περιθωριοποίηση μεγάλων τμη-μάτων του πληθυσμού ενισχύουν αντι-κειμενικά την παραπάνω ανάγκη. Χα-ρακτηριστικό παράδειγμα η τεράστια απόσταση ανάμεσα στις αποφάσεις του σημερινού κοινοβουλίου και στις πραγματικές επιθυμίες της συντριπτι-κής πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Συγχρόνως, είναι λογικό να λείπει η εκπαίδευση σε συλλογικές διαδικασί-ες και μια γενικότερη κουλτούρα δη-μοκρατίας όσων παίρνουν μέρος στις συνελεύσεις. Στοιχεία που εμπεδώνο-νται μόνο στην πράξη, χωρίς εύκολες συνταγές.

ΔυσκολίεςΗ μερική κόπωση από τις καθημε-ρινές συνελεύσεις της πλατείας Συ-ντάγματος, εξαιτίας των ατέρμονων συζητήσεων περί διαδικασίας και των

Για την Άμεση ΔημοκρατίαΕπιμέλεια: Σπύρος Αντωνίου

Το «κίνημα των πλατειών» βροντοφωνάζει: «Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από ΄δω»

κίνημα • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Ισπανία: Νέα κατάσταση για

τους IndignadosΗ απόφαση των Indignados της Μαδρίτης να «λύσουν» την κατασκήνω-

ση της Πλατείας Ντελ Σολ, η πολιτική συζήτηση που συνοδεύει αυτή την απόφαση και ο διάλογος για τα επόμενα βήματα του κινήματος 15Μ είναι ζητήματα με ιδιαίτερη σημασία για το κίνημα αντίστασης, τόσο στην ίδια την Ισπανία όσο και συνολικά.

Πρώτα απ’ όλα, είναι κοινή διαπίστωση όλων στην Ισπανία πως «τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο». Οι πλατείες έγιναν ζωντανά κέντρα συζήτησης και αντίστασης. Πέρα από τους μόνιμα κατασκηνωμένους Indignados, υποδέχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους -εργάτες, ανέργους, συ-νταξιούχους και άλλους, που συμμετείχαν σε συζητήσεις και συνελεύσεις. Την παραμονή των τοπικών εκλογών η παρουσία δεκάδων χιλιάδων στην Πλατεία Ντελ Σολ να φωνάζουν ενθουσιασμένοι «Είμαστε παράνομοι!» συμπυκνώνει καλύτερα την αλλαγή στις συνειδήσεις που έφερε η συμμε-τοχή στο κίνημα.

Αυτή είναι η πραγματική δυναμική των κατασκηνώσεων, πολύ περισσό-τερο από την ίδια την πράξη της κατασκήνωσης. Αυτό το ζήτημα, η χρη-σιμότητα αλλά και τα όρια μιας τέτοιας κινητοποίησης, συζητήθηκε πολύ σοβαρά στην Ισπανία.

Μια μερίδα αγωνιστών επέμεινε πως το τέλος της κατασκήνωσης πρέπει να αποφευχθεί με κάθε μέσο. Κάποιοι επέμεναν πως η λύση είναι η πα-ραμονή στην Ντελ Σολ «μέχρι να αλλάξει το σύστημα», κάποιοι πήγαιναν ακόμα πιο μακριά, ισχυριζόμενοι πως ο «νέος κόσμος» μπορεί να γεννηθεί μέσα στις ίδιες τις πλατείες (φτάνοντας να φυτεύουν λαχανικά για να ζή-σουν εκεί).

Όμως μια κινητοποίηση που θα περιοριστεί στις πλατείες έχει όρια, και αυτό φάνηκε στην ισπανική εμπειρία. Δεν ήταν μόνο η μείωση της φυσι-κής παρουσίας στην Ντελ Σολ, αλλά και η σταδιακή υποχώρηση σε «πηγα-δάκια», στην πυκνότητα των συνελεύσεων, στην ενεργή συμμετοχή στις διαδικασίες της πλατείας που περιοριζόταν σιγά σιγά σε αυτούς που είχαν το χρόνο και τη διάθεση να αφοσιωθούν σε αυτό. Αυτή η πίεση οδήγησε στην απόφαση για λήξη της κατασκήνωσης στην Ντελ Σολ. Έγινε η επιλο-γή η κατάληψη να λήξει προτού «εξατμιστεί» από μόνη της.

Η πρόταση αυτή έπαιρνε υπόψη της τρία σημαντικά πράγματα: Το πρώ-το, πως οι καταλήψεις είναι η κορυφή του παγόβουνου ενός νέου κύκλου κοινωνικών αγώνων. Το δεύτερο, πως πρέπει να κρατηθούν όσο μπορούν να λειτουργούν ως «κέντρο πρωτοβουλιών και δράσεων». Το τρίτο, πως, για να μην «εξαφανιστεί» το κίνημα με την ίδια ορμή με την οποία εμφανί-στηκε, η ενέργεια και η δύναμη όσων συμμετείχαν θα πρέπει στη συνέχεια να αξιοποιηθεί στις συνελεύσεις γειτονιάς, αλλά και σε μελλοντικές «κε-ντρικές» δράσεις.

Αυτά τα στοιχεία εξασφάλισαν πως ο τερματισμός της κατάληψης της Ντελ Σολ δεν είναι ήττα ή «λευκή σημαία», όπως την εμφανίζουν τα κυρί-αρχα ΜΜΕ. Η έμφαση που δίνεται πλέον στα «μπάριος» (εργατικές συνοι-κίες) δεν είναι βήμα πίσω, αλλά –με τον τρόπο που γίνεται– βήμα μπρος, καθώς η συμμετοχή κατοίκων, τοπικών επιτροπών και κινήσεων και συν-δικαλιστών της περιοχής στις τοπικές συνελεύσεις είναι από μόνο του ένα ποιοτικό άλμα στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πιο οργανωμένο, πιο αυθεντικά «ριζωμένο» στην κοινωνία και πιο διαρκές κίνημα αντίστασης.

Οι συνελεύσεις έχουν ήδη ριζώσει στα μπάριος της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης και αλλού. Καθώς το κίνημα προχωρά στην «αποκέντρωση», υπάρχει ο αντίστροφος κίνδυνος του κατακερματισμού της αντίστασης. Σε αυτή την απειλή προσπαθούν να απαντήσουν οι κεντρικές δράσεις. Στις 11 Ιούνη, μέρα που οι περισσότερες τοπικές κυβερνήσεις αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, οργανώθηκαν συγκεντρώσεις έξω από κυβερνητικά κτίρια για να προβάλουν τα αιτήματα των συνελεύσεων και το «πρόγραμ-μα» του κινήματος και να υπενθυμίσουν πως «Δεν μας εκπροσωπείτε!». Στις 15 Ιούνη, μέρα ψήφισης περικοπών στο καταλανικό κοινοβούλιο, θα οργανωθεί μια μεγάλα παν-καταλανική διαδήλωση στη Βαρκελώνη. Η 19 Ιούνη είναι η μεγάλη μέρα πανεθνικών διαδηλώσεων, που εξετάζεται αν θα είναι και η αρχή μιας «Πορείας στη Μαδρίτη» που θα ξεκινήσει από κάθε πόλη της χώρας.

Αλλά το πιο μεγάλο στοίχημα του ισπανικού κινήματος για τη συνέχεια και την κλιμάκωσή του είναι η απεργιακή δράση. Οι μεγάλες διαδηλώσεις θα ήταν πολύ πιο ισχυρά όπλα αν συνοδεύονταν από απεργία. Το αίτημα της γενικής απεργίας είναι πολύ δημοφιλές μέσα στο κίνημα. Στη Βαρκε-λώνη νεαροί ακτιβιστές της Πλατείας Καταλωνίας οργανώνουν επισκέψεις σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς για να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους και για να προωθήσουν την ιδέα της γενικής απεργίας.

Η «αιγυπτιακή συνταγή» άλλωστε δεν ήταν μόνο η Ταχρίρ. Ήταν το άπλωμά της στα εργοστάσια, το απεργιακό κίνημα που τρόμαξε το καθε-στώς και έστειλε τον Μουμπάρακ στον αγύριστο.

Ο ι συνελεύσεις χιλιάδων αν-θρώπων στις πλατείες όλης της χώρας δείχνει καθαρά

την ανάγκη ενός κόσμου –αποκλει-σμένου για δεκαετίες από το δημόσια πράγματα– να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του και να διατυπώσει ανοιχτά τη διέξοδο που επιθυμεί από τη μαυ-ρίλα που βιώνει. Η κοινή παραδοχή για έλλειμμα δημοκρατίας του σημερινού πολιτικού συστήματος, όπου έχουν λόγο μόνο μεγαλοδημοσιογράφοι, πο-λιτικοί και «ειδικοί» του συστήματος, και η περιθωριοποίηση μεγάλων τμη-μάτων του πληθυσμού ενισχύουν αντι-κειμενικά την παραπάνω ανάγκη. Χα-ρακτηριστικό παράδειγμα η τεράστια απόσταση ανάμεσα στις αποφάσεις του σημερινού κοινοβουλίου και στις πραγματικές επιθυμίες της συντριπτι-κής πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Συγχρόνως, είναι λογικό να λείπει η εκπαίδευση σε συλλογικές διαδικασί-ες και μια γενικότερη κουλτούρα δη-μοκρατίας όσων παίρνουν μέρος στις συνελεύσεις. Στοιχεία που εμπεδώνο-νται μόνο στην πράξη, χωρίς εύκολες συνταγές.

ΔυσκολίεςΗ μερική κόπωση από τις καθημε-ρινές συνελεύσεις της πλατείας Συ-ντάγματος, εξαιτίας των ατέρμονων συζητήσεων περί διαδικασίας και των

ελάχιστων δράσεων που τελικά υλο-ποιούνται, έχει αρχίσει να προβλημα-τίζει πολλούς συμμετέχοντες για τα όρια και τις δυνατότητες της «Άμεσης Δημοκρατίας», πρόταγμα που υιοθέ-τησε η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας στο αρχικό της ψήφισμα. Πρόκειται φυσικά για ένα πείραμα υπό διαμόρ-φωση, που ακόμα και στις ιστορικές περιόδους που λειτούργησε (αρχαιό-τητα) κυριαρχούσαν οι αποκλεισμοί της πλειονότητας του πληθυσμού (γυναίκες, δούλοι, μέτοικοι) και οι εκτροπές (δημαγωγία).

Ενεργή συμμετοχήΗ κατάθεση απλά και μόνο της άποψης κάποιου, χωρίς τη δέσμευση για την ενεργή συμμετοχή στις διαδικασίες προετοιμασίας και πραγματοποίησης των αποφάσεων της συνέλευσης, υπο-νομεύει την ίδια τη διαδικασία. Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, ενώ κάθε βράδυ να δίνουν το παρών κάποιες χι-λιάδες κόσμου, ελάχιστοι από αυτούς να συμμετέχουν στις ομάδες εργασί-ας της συνέλευσης (είναι ανοιχτές για όποια-ον θέλει). Η τελευταία σταδιακά εκφυλίζεται και τείνει να μετατραπεί σε ελεύθερο βήμα επί παντός επιστη-τού, χωρίς συγκεκριμένο θέμα και με διαφορετικό κάθε φορά «σώμα». Τα προβλήματα αυτά έχουν απασχολήσει και τις ομάδες εργασίας της Λαϊκής Συ-

νέλευσης, που επεξεργάζονται μια νέα πρόταση λειτουργίας της συνέλευσης.

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από διαδικαστικά ζητήματα, «πραγματική δημοκρατία» σημαίνει συμμετέχω, δρω και συναποφασίζω εκεί που ζω και εργάζομαι ή σπουδάζω. Μια τέτοια δημοκρατία έχει τοπικό-συγκεκριμένο και συλλογικό χαρακτήρα. Σημαίνει ότι υπάρχουν αιρετοί και ανακλητοί αντι-πρόσωποι, τους οποίους ελέγχω και οι οποίοι είναι στην υπηρεσία του σώμα-τος, χωρίς κανένα προνόμιο.

Εργατική δημοκρατίαΤο παράδειγμα της Κομμούνας (αυτές τις μέρες συμπληρώθηκαν 140 χρόνια από την πρώτη «έφοδο στον ουρανό»), όπου ο λαός του Παρισιού είχε εκλέξει με καθολική ψηφοφορία άμεσα ανα-κλητούς εκπροσώπους και η συνέλευ-ση των εν λόγω εκπροσώπων ήταν ου-σιαστικά το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, όπως και τα εργατικά συμβού-λια που εμφανίστηκαν στις ρωσικές επαναστάσεις του 1905 και του 1917, ήταν τα πρώτα ιστορικά δείγματα μιας τέτοιας δημοκρατίας.

* Hμέρα ενημέρωσης και διαβού-λευσης σχετικά με το Σύνταγμα και την Άμεση Δημοκρατία θα γίνει την Παρα-σκευή 17/6 στις 19:30, στην πλατεία Συ-ντάγματος.

Για την Άμεση ΔημοκρατίαΕπιμέλεια: Σπύρος Αντωνίου

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

της Κατερίνας Γιαννούλια

Θ α χτιστούν 2 ή 3 εκατομμύρια τετραγωνι-κά μέτρα στο Ελληνικό; Πόσα υπουργεία θα μεταφερθούν στο πρώην αεροδρόμιο;

Θα δημιουργηθεί διεθνές χρηματιστηριακό κέντρο (international financial hub) που… λείπει τόσο από τη νοτιανατολική Ευρώπη; Οι πολυκατοικίες θα είναι 5 ή 6 ορόφων και πόσοι θα είναι οι μίνι ουρανοξύστες; Ποια ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια θα μετακομίσουν στο καλύτερο «φιλέτο» της Ευρώπης; Αυτά απασχο-λούν την κυβέρνηση-μεσίτη για το θέμα του Ελληνι-κού. Γιατί, κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση της «πράσινης ανάπτυξης» είναι σίγουρη ότι στο Ελληνικό δεν χρει-άζεται να είναι πράσινα περισσότερα από τα μισά στρέμματα (όχι, βέβαια, υψηλού πρασίνου, για απλά παρτέρια μιλάμε). Περί αυτού μας διαβεβαιώνει και από το κυβερνητικό συγκρότημα των Λαμπρακαίων ο Ισπανός αρχιτέκτονας και φίλος του πρωθυπουργού Αθεμπίγιο: «η μετατροπή του Ελληνικού αποκλειστι-κά σε πάρκο είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή […] Λέω ότι το Ελληνικό όχι μόνο δεν πρέπει να γίνει απο-κλειστικά πάρκο αλλά ότι είναι μια περιοχή-“κλειδί” για την οικονομική και κοινωνική απογείωση της Αθήνας και της Ελλάδας. Για το ζήτημα αυτό νομίζω ότι υπάρ-χει σύγκλιση και με την υπουργό κ. Μπιρμπίλη».

Αυτές είναι οι fast track διαδικασίες και τέ-τοιες ενέργειες εννοούν όταν προπαγανδίζουν τη διευκόλυνση των επενδυτών. Δηλαδή, δεν θα μας δείξουν ούτε καν τα σχέδια για το Ελλη-νικό! Θα ξεκινήσουν τα χτισίματα και στο τέλος θα ανακαλύψουμε μια πόλη τουλάχιστον 15.000 ανθρώπων. Εν τω μεταξύ, μεγαλοεργολάβοι από το Κατάρ, την Ελλάδα, καθηγητές του Χάρβαρντ,

Ισπανοί πολεοδόμοι και άλλοι πολλοί επιχειρημα-τίες πολλών… κυβικών (τσιμέντου) θα θησαυρί-ζουν εις βάρος μας.

Η ώρα για ένα τεράστιο μέτωπο αντίστασης και υπεράσπισης του Ελληνικού έχει κοντοζυγώσει επικίνδυνα. Όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι, συντα-ξιούχοι, νεολαία, επιτροπές κατοίκων, δημοτικά σχήματα, φορείς, συλλογικότητες, τουλάχιστον των νοτίων προαστίων, πρέπει να ορίσουμε μια κοινή συνάντηση, άμεσα, για να κανονίσουμε τι θα κάνουμε. Χρόνος για αναβολές, χαλαρές δρά-σεις, περίσκεψη για καθαρά πλαίσια κ.λπ. δεν υπάρχει. Το Ελληνικό είναι μια καλή ευκαιρία για όλους: ή για να αρχίσει αποφασιστικά η κυβέρνη-ση τα τεράστιας κλίμακας ξεπουλήματά της ή για να τοποθετήσουμε εμείς, πανηγυρικά, την πινακί-δα μας «ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ»!

Ελληνικό: «Να φύγετε, δεν πουλάμε» Δράσεις της «Κίνησης ΠολιτώνΒάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης»

Η «Κίνηση Πολιτών Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμέ-νης για την Κοινωνική

Αλληλεγγύη και την Αντίσταση στο Μνημόνιο», παρ’ ότι νεοϊδρυ-θείσα, έχει ήδη πολλές δράσεις στο ενεργητικό της. Την Πέμπτη 9/6 το απόγευμα, η Κίνηση κά-λεσε Λαϊκή Συνέλευση στην Πλα-τεία της Βούλας με εντυπωσιακή συμμετοχή, αφού πήραν μέρος 150 περίπου πολίτες όλων των ηλικιών (εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, συνταξιούχοι). Το λόγο πήραν πολλοί πολίτες, που ανα-φέρθηκαν στα προβλήματα της περιοχής, τα οποία οξύνονται με την εφαρμογή του Μνημονίου (Ασκληπιείο Βούλας, κλείσιμο καταστημάτων, προβλήματα στη λειτουργία των σχολείων, εκποί-ηση του αεροδρομίου του Ελλη-νικού, ιδιωτικοποίηση των παρα-λιών κ.ά.), αλλά και σε γενικότερα προβλήματα (ανεργία, κατάργη-ση κοινωνικών κατακτήσεων, έλλειψη δημοκρατίας). Η Κίνηση Πολιτών συμμετείχε με μεγάλο αριθμό μελών και κατέθεσε πρό-ταση ψηφίσματος που εγκρίθηκε

από τη συνέλευση και κατατέθη-κε στη Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος.

Η επόμενη Συνέλευση θα γίνει την Πέμπτη 16 Ιουνίου, 7 μ.μ., στην ίδια πλατεία.

Το Σάββατο 18 Ιουνίου, στις 8μ.μ., στην παραλία της Βάρκιζας, οργανώ-νουμε συγκέντρωση και συζήτηση με θέμα «Οικονομική κρίση και προ-οπτικές διεξόδου» και ομιλητές τον Γιάννη Μηλιό και τον Γιάννη Αγγέ-λου. Επίσης, το Σαββατοκύριακο 18 & 19 Ιουνίου η Κίνηση Πολιτών προ-γραμματίζει δράσεις «Δεν πληρώνω» στις πλαζ Βάρης - Βούλας – Βουλιαγ-μένης, με σύνθημα «Ελεύθερες πα-ραλίες για όλους τους πολίτες». Θα σταματήσουμε συμβολικά τη λει-τουργία των ταμείων για δύο ώρες (11-1 το μεσημέρι), θα μοιράζουμε έντυπο υλικό και θα ενημερώνου-με τους πολίτες για την ανάγκη του αγώνα προκειμένου οι παραλίες να μην εκποιηθούν και να παραμείνουν δημόσιοι χώροι με ελεύθερη πρό-σβαση σε όλους τους πολίτες.

Μάκης Σταύρου (μέλος του Συντονιστικού

της Κίνησης Πολιτών ΒΒΒ)

Η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, στo πλαίσιο του Φεστιβάλ Αντίστασης και Δημιουργίας, διοργανώνει δη-μόσια συζήτηση με θέμα: «Οι προτάσεις Αθε-μπίγιο και τα σχέδια της κυβέρνησης για την «αξιοποίηση» του χώρου του πρώην αεροδρο-μίου Ελληνικού».

Δευτέρα 20 Ιούνη στις 7.30 μ.μ., στο Πάρκο Αεροπορίας (πίσω από το ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ – Δρα-γατσανίου και Πραξιτέλους)

Ομιλητές: Εκπρόσωπος της Επιτροπής Αγώ-να Νίκος Μπελαβίλας-καθηγητής ΕΜΠ, Ελένη Πορτάλιου-καθηγήτρια ΕΜΠ.

οικονομία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η συζήτηση για την κρίση χρέους έχει εν πολλοίς συσκοτίσει το γεγονός ότι

αυτό που έχει μπει εκ νέου σε κρί-ση παγκοσμίως είναι το καπιταλι-στικό σύστημα, το σύστημα δηλα-δή που έχει ως κινητήριο μοχλό το κέρδος για το κεφάλαιο. Και αυτό είναι εμφανές στην ίδια την καρδιά του συστήματος, τις ΗΠΑ, παρό-τι εκεί δεν υπάρχουν τα «εγγενή» προβλήματα που πολλοί εντοπί-ζουν στην Ευρώπη και το ευρώ.

Οι ΗΠΑ αποτελούσαν για χρόνια την ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας και, παρά την άνοδο της Κίνας, της Ινδίας ή και της Βρα-ζιλίας, ακόμη και σήμερα οι αναλυ-τές παρακολουθούν την Αμερική ως οικονομικό ανεμοδείκτη –και δεν έχουν άδικο. Οι ΗΠΑ υποτίθε-ται ότι δεν έχουν τα προβλήματα που έχει η Ευρώπη: Έχουν ενιαίο κράτος που μπορεί να ασκήσει ενι-αία δημοσιονομική πολιτική. Κυ-ρίως, έχουν μία και μόνο κρατική εξουσία πίσω από το δολάριο και συνεπώς μπορούν να ασκήσουν και νομισματική πολιτική, δηλ. όχι μόνον να αυξομειώσουν τα επιτό-κια, αλλά και να δημιουργήσουν νέο χρήμα κατά βούληση. Σε αυτή τη βάση, οι πολιτικοί και οι τραπε-ζικοί ηγέτες των ΗΠΑ έχουν πράγ-ματι προχωρήσει σε διαδοχικά οικονομικά πακέτα στήριξης των τραπεζών αλλά και των υπόλοιπων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Τα ποσά που έχουν ξοδέψει είναι πλέ-ον της τάξης των τρισεκατομμυρί-ων δολαρίων. Κι όμως, ακόμη και χωρίς τα ευρωπαϊκά προβλήματα η αμερικανική οικονομία δεν φαί-νεται να ανακάμπτει. Τα τέρατα της ύφεσης, της ανεργίας, αλλά ακό-μη και της χρεοκοπίας είναι εκεί. Ας δούμε τα στοιχεία:

ΎφεσηΤο πρώτο τρίμηνο του 2011 η οι-κονομική μεγέθυνση των ΗΠΑ φρέναρε καθώς κόλλησε στο αναιμικό 1,8%, δηλ. πολύ πιο κάτω από το 3,1% όπου βρισκόταν στο τέλος του 2010 (αντίστοιχα στοι-χεία έγιναν γνωστά και σε άλλες μεγάλες καπιταλιστικές οικονομί-ες). Αυτό που είναι σαφές πλέον είναι ότι δεν έχουμε μπροστά μας μια κανονική οικονομική ανάκαμ-ψη –όπως θέλουν να ισχυρίζονται οι καθωσπρέπει οικονομολόγοι– όπως ακριβώς δεν ήταν μια «κανο-νική» ύφεση αυτό που συνέβη το 2008-09. Αντίθετα βρισκόμαστε στο μέσο μιας πολύ πιο σύνθετης περιόδου. Έχουμε ενώπιόν μας βαθιές υφέσεις, επιπόλαιες ανα-κάμψεις, υψηλή ανεργία, κρίσεις δημόσιου χρέους, υποτροπές ύφεσης και μια παρατεταμένη πε-ρίοδο λιτότητας, όλα αυτά που ο Καναδός οικονομολόγος Ντέβιντ Μακνάλι ονομάζει «παγκόσμια κατρακύλα».

Αρκεί να θυμηθούμε ότι η κρί-ση του 2008-09 αποτέλεσε τη βαθύτερη και πλέον παρατετα-μένη ύφεση που γνώρισε ο πα-γκόσμιος καπιταλισμός μετά το κραχ του 1929-32. Οι 30 μεγάλες οικονομίες οι οποίες απαρτίζουν τον Οργανισμό για την Οικονο-μική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) υπέστησαν συρρίκνωση του ΑΕΠ τους κατά 6%. Η πα-γκόσμια βιομηχανική παραγωγή έπεσε κατά 13%, το παγκόσμιο εμπόριο έπεσε κατά 20% και τα χρηματιστήρια καταβαραθρώ-θηκαν κατά 50%. Την ίδια στιγμή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα κλυδωνιζόταν από το μεγαλύτερο κύμα καταρρεύσεων τραπεζών εδώ και 80 χρόνια.

Όλα αυτά έπρεπε να πείθουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη ύφεση, αλλά με μια συστημική κρίση, μια κρί-ση που σηματοδοτούσε το τέ-λος της νεοφιλελεύθερης φάσης της καπιταλιστικής επέκτασης. Και, φυσικά, θα έπρεπε να ανα-μένει κανείς ότι η ανάκαμψη από ένα τέτοιο γεγονός θα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο.

Τώρα, στο μέσον του 2011, ενώ υποτίθεται ότι έχουμε μπει για τα καλά στην «ανάκαμψη», η ετήσια οικονομική μεγέθυνση στις ΗΠΑ και στις πιο εύρωστες οικονομί-ες της Ευρώπης είναι της τάξης του 2,5%-3%, δηλ. περίπου μισός ρυθμός απ’ όσο θα περιμέναμε αν λάβουμε υπόψη τους προηγού-μενους κύκλους. Ακόμη και μέσα στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετί-ας του 1930, η αμερικάνικη οικο-νομία αναπτυσσόταν με πολύ τα-χύτερους ρυθμούς: με 8% το 1934 και το 1935 και με 14% το 1936!

ΑνεργίαΕίναι τόσο χαμηλοί οι ρυθμοί ανάπτυξης σήμερα ώστε δεν έχουν σχεδόν καμία επίπτωση στο ύψος της απασχόλησης. Πα-ρότι υπάρχουν κέρδη και μάλιστα τεράστια (βλ. παρακάτω), η ανερ-γία στις ΗΠΑ όχι μόνον δεν μει-ώνεται αλλά μάλλον αυξάνεται,

καθώς τον Μάιο έφτασε στο 9,1% από 9% που ήταν τον Απρίλιο. Σή-μερα, τρία χρόνια μετά την κρί-ση, οι άνεργοι στις ΗΠΑ είναι 14 εκατομμύρια επισήμως, ενώ πε-ρίπου 6,2 εκατ. Αμερικανοί, 45,1% του συνόλου των ανέργων στη χώρα, δεν έχουν δουλειά περισ-σότερο από έξι μήνες, ποσοστό που είναι το υψηλότερο από την εποχή του 1930.

Οι συντηρητικοί αναλυτές λένε ότι για να υπάρξει πραγματική μείωση της ανεργίας θα χρεια-στεί ένας διαρκής ρυθμός ανά-πτυξης της τάξης του 4%, δηλ. υπερδιπλάσιος του 1,8%. Όμως, ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι ακόμη και το 2014 ο ρυθμός ανάπτυξης δεν θα ξεπεράσει το 3%.

ΑίτιαΠοια είναι όμως η αιτία για αυτό το φαινόμενο; Η απάντη-ση βρίσκεται στο γεγονός ότι ενώ τα κέρδη έχουν ανακάμ-ψει, οι επενδύσεις δεν λένε να ανακάμψουν, καθώς σε όλες τις μεγάλες οικονομίες οι επι-χειρήσεις αποθησαυρίζουν τα κέρδη αντί να τα επενδύουν. Σε αντίθεση με την προπαγάνδα των νεοφιλελεύθερων, τα κέρδη παγκόσμια –και πολύ περισσό-τερο στις ΗΠΑ– έχουν ανακάμ-ψει. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το MarketWatch, τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιρειών στο πρώτο τρίμηνο του 2011 αυξή-θηκαν κατακόρυφα κατά 45% σε σχέση το αντίστοιχο διάστημα του 2010. Πρωτοπόρος είναι η ExxonMobil, της οποίας τα κέρ-

δη αυξήθηκαν κατά 69% φτά-νοντας τα 10,7 δισ. δολ. και από πολύ κοντά ακολουθεί η Shell που τσέπωσε κέρδη 8,8 δισ., ση-μειώνοντας αύξηση 60%.

Ωστόσο, στο τέλος του 2010, ενώ υποτίθεται ότι είχε ήδη προ-χωρήσει η «ανάκαμψη» και είχαμε απομακρυνθεί κατά 12 μήνες από την ύφεση, οι ιδιωτικές επενδύ-σεις παγίων ήταν κατά 15% χαμηλό-τερες από τα επίπεδα που υπήρχαν πριν εμφανιστεί η ύφεση.

Αυτό συμβαίνει επειδή στις ΗΠΑ -όσο και αλλού- οι εταιρείες αποθησαυρίζουν τα κέρδη σε πο-σοστά που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ τα τελευταία 60 χρόνια. Εί-ναι χαρακτηριστικό ότι στην αρχή του 2011, οι μη χρηματοπιστωτι-κές εταιρείες στις ΗΠΑ κατείχαν δύο τρισεκατομμύρια δολ. σε με-τρητά και σε άμεσα ρευστοποιή-σιμες καταθέσεις.

Δύο είναι οι λόγοι για τους οποί-ους οι καπιταλιστές δεν επενδύ-ουν. Πρώτον, η χρησιμοποίηση της παραγωγικής δυναμικότητας βρίσκεται πολύ πιο κάτω από τους ιστορικούς μέσους όρους. Δεύτε-ρον, οι καπιταλιστές γνωρίζουν ότι με τη συμπίεση της καταναλωτι-κής δαπάνης, την απόσυρση των πακέτων στήριξης (όπως είναι πι-θανό να συμβεί στις ΗΠΑ) και με τη στροφή στη λιτότητα (βαθιές περι-κοπές στις δημόσιες δαπάνες), η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών θα υποστεί σημαντικά πλήγματα. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα στρώμα-τα των καταναλωτών, αλλά και οι κυβερνήσεις αναμένεται να ξοδεύ-ουν λιγότερα, και όχι περισσότερα, στους επόμενους μήνες αλλά και στα επόμενα χρόνια.

Έτσι, αντί να επενδύουν, οι επι-χειρήσεις κατακρατούν τα κέρδη τους ή εμπλέκονται σε χρηματοπι-στωτική κερδοσκοπία («παίζουν» δηλ. με τις τιμές του πετρελαίου, του χρυσού, των τροφίμων, των νομισμάτων κ.λπ.), καθώς αδυνα-τούν να δουν κάτι που να δικαιολο-γεί μεγάλες δαπάνες σε νέες εγκα-ταστάσεις και σε μηχανήματα.

ΧρέοςΗ όποια ανάκαμψη έγινε «κατορ-θωτή» χάρη στα τεράστια πακέτα νέου χρήματος της Ομοσπονδι-ακής Τράπεζας, το πρόγραμμα δηλαδή επαναγοράς ομολόγων ύψους 600 δισ. δολαρίων, που έγινε από τον περασμένο Νοέμ-βριο ο αιμοδότης της νέας εγχώ-ριας και διεθνούς χρηματιστικής κερδοσκοπίας. Όμως σήμερα, εξαιτίας εν μέρει και αυτής της πολιτικής, οι ΗΠΑ έχουν συσσω-ρεύσει ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος της τάξης των 14,3 τρισ. δολ., οδηγώντας σε πραγματικό αδιέξοδο. Η μεν κυβέρνηση θέ-λει να συνεχιστεί ο δημόσιος δα-νεισμός και τα πακέτα ενίσχυσης των καπιταλιστών (αλλά τότε πού θα φτάσει το χρέος;), οι δε Ρεπου-μπλικάνοι θέλουν να σταματή-σουν το δημόσιο δανεισμό (αλλά τότε η οικονομία θα βυθιστεί στα τάρταρα). Στις 2 Αυγούστου ανα-μένεται η κρίσιμη απόφαση του Κογκρέσου και θα μάθουμε ποιο από τα δύο αδιέξοδα θα επιλεγεί.

ΚέρδοςΟι εξελίξεις στις ΗΠΑ μας υπεν-θυμίζουν ένα πράγμα: Το κύριο μέλημα του κεφαλαίου δεν είναι, και δεν ήταν ποτέ, το πόσο καλά θα πάει η «οικονομία». Το κύριο μέλημα ήταν τα κέρδη και η στα-θερότητα του συστήματος. Δεν έχει καμιά σημασία αν αυτοί οι δύο στόχοι μπορούν να επιτευ-χθούν με τρόπους που καταστρέ-φουν τις θέσεις απασχόλησης και τα εισοδήματα της πλειονότητας του πληθυσμού. Η λιτότητα ται-ριάζει στη λογική του κεφαλαίου, ακόμη κι αν σημαίνει οικονομική στασιμότητα και διογκούμενη ανεργία. Το συμφέρον του κε-φαλαίου δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Γι’ αυτό οι «κεϊνσιανές» πολιτικές της Ουά-σινγκτον δεν μπορούν να αποτε-λέσουν πρόταση της Αριστεράς στην Ευρώπη. Αν, φυσικά, η Αρι-στερά επιμένει στις θεμελιώδεις αρχές της.

Αναιμική ανάκαμψη και ανεργία στην Αμερική

Το μοντέλο των ΗΠΑ δεν δουλεύει

Σε όλες τις μεγάλες οικονομίες οι επιχειρήσεις αποθησαυρίζουν τα κέρδη αντί να τα επενδύουν

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Του Πάνου Πέτρου

Σ την Υεμένη ο Σάλεχ μοιάζει να ακολουθεί τον Μπεν Άλι και τον Μουμπάρακ. Τραυ-

ματισμένος από μια επίθεση στο προεδρικό παλάτι, κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία και το ίδιο βρά-δυ η κεντρική πλατεία της Σαναά πλημμύρισε από δεκάδες χιλιά-δες ανθρώπους που πανηγύριζαν τη νίκη τους. Επισήμως ο Σάλεχ αναρρώνει, για να επιστρέψει σε λίγες μέρες. Αλλά είναι προφανές πως οι εξελίξεις τον έχουν ξεπε-ράσει και δύσκολα θα επιστρέψει στη θέση του. Από τη μια, «Οι πλατείες γεμίζουν από ανθρώπους που πανηγυρίζουν, αυτό από μόνο του κάνει πολύ πιο δύσκολη την επιστροφή του δικτάτορα», όπως δήλωσε Υεμένιος ακτιβιστής. Από την άλλη, η πεισματική άρνηση του Σάλεχ να εγκαταλείψει την εξουσία είχε αρχίσει να γίνεται βα-ρίδι στους από πάνω, στις ΗΠΑ και στη Σαουδική Αραβία, που τώρα τους λύνονται τα χέρια.

Από τον Απρίλη το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC), η συμμαχία 6 πετρελαιο-δικτατο-ριών με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, επιχειρεί να περάσει ένα

σχέδιο «ομαλής μετάβασης», σε συνεργασία με την Κοινή Σύνοδο των Κομμάτων (JMP), το συνασπι-σμό των κομμάτων της αντιπο-λίτευσης της Υεμένης. Το κίνημα απέρριψε το σχέδιο και απάντησε με μια γενική απεργία. Οι απεργίες συνεχίστηκαν στο νότο της χώρας

(όπου δρα ένα ισχυρό αυτονομιστι-κό κίνημα) και άρχισαν να απλώνο-νται και στο βορρά. Οι απεργίες και η στήριξη των φυλών στο κίνημα της νεολαίας ήταν το κλειδί για τη συνέχεια της εξέγερσης.

Τις δύο εβδομάδες που προηγή-θηκαν της φυγής του Σάλεχ η σύ-γκρουση εξελίχθηκε σε εμφύλιο, καθώς οι φυλές πήραν τα όπλα. Στις 22 Μάη 10.000 αντάρτες της φυ-λής Χασίντ μπήκαν στην Σαναά και ξεκίνησαν πόλεμο ενάντια στις κα-θεστωτικές δυνάμεις, έχοντας στο πλευρό τους μονάδες του στρατού που στασίασαν. Στην Ταΐζ, αφού οι κυβερνητικοί διέλυσαν την κα-τασκήνωση των εξεγερμένων και εξαπέλυσαν πογκρόμ συλλήψεων, οι μαχητές των φυλών εισέβαλαν στην πόλη για να υπερασπιστούν τους διαδηλωτές. Ο τραυματισμός του Σάλεχ ήταν το αποκορύφωμα των συγκρούσεων, ενώ σήμερα υπάρχει μια εύθραυστη εκεχειρία.

Αυτή τη στιγμή εξελίσσεται η μάχη για την Υεμένη μετά τον Σά-λεχ. Ο πυρήνας του καθεστώτος παραμένει στη θέση του και στην Ταΐζ η καταστολή και οι μάχες συ-νεχίζονται. Η εξουσία πέρασε στα χέρια του αντιπροέδρου Χάντι, με τη συμφωνία της Κοινής Συνόδου των Κομμάτων και την προοπτι-κή εκλογών κάποια στιγμή στο μέλλον. Πρόκειται για την άθλια συμφωνία που είχε καταρρεύσει και που τώρα η Σαουδική Αραβία βρήκε την ευκαιρία να την εφαρ-μόσει «ντε φάκτο». Οι επικεφα-λής του ένοπλου αγώνα ενάντια στον Σάλεχ που σήμερα εμφανί-ζονται ως «στρατηγοί της επανά-στασης» δεν έχουν καμία σχέση με το επαναστατικό κίνημα. Ο Σαντίκ αλ-Αχμάρ, φύλαρχος των Χασίντ, είναι αδερφός του Χαμίντ αλ-Αχμάρ, πολυεκατομμυριού-χου και ηγέτη ενός από τα μεγα-λύτερα κόμματα της αντιπολίτευ-

σης. Οι Αχμάρ είναι η πιο ισχυρή οικογένεια της Υεμένης. Ο στρα-τηγός Μόχσεν αλ-Αχμάρ (πρό-κειται για συνωνυμία, δεν ανήκει στην παραπάνω οικογένεια), που πήρε πρώτος αποστάσεις από τον Σάλεχ, υπήρξε για δεκαετίες η «σι-δερένια γροθιά» του καθεστώτος.

Όμως το κίνημα ανέδειξε αγω-νιστές που δεν τρέφουν αυταπά-τες. Ο Τζαμάλ Νάσερ, στέλεχος του Συντονιστικού Συμβουλίου της Επανάστασης της Νεολαίας για Αλλαγή (CCYRC, του οργάνου πάλης που προέκυψε μέσα από τον ξεσηκωμό), δήλωσε «Δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος. Δεν νομίζω πως οι πανηγυρισμοί είναι κατάλληλοι αυτήν τη στιγμή».

Στις 10 Ιούνη πάνω από 100.000 διαδήλωσαν στη Σαναά, στη μεγαλύτερη συ-γκέντρωση μετά τη φυγή του Σάλεχ, αποδεικνύοντας πως τί-ποτα δεν τέλειωσε. Ο Μόχσεν αλ-Αχμάρ, τον οποίο το Συντο-νιστικό Συμβούλιο της Επανά-στασης της Νεολαίας για την Αλλαγή ποτέ δεν αποδέχτηκε ως σύμμαχο, έδειξε το πραγμα-τικό του πρόσωπο. Η επίθεση που δέχτηκαν οι διαδηλωτές από ενόπλους στις 10 Ιούνη έγινε, σύμφωνα με καταγγελία του Συντονιστικού, από την τα-ξιαρχία του. Οι νέοι καλούν σε συνελεύσεις «όλους τους ελεύ-θερους ανθρώπους» για να συ-ζητηθούν τα επόμενα βήματα.

Το κίνημα μπορεί να προχωρή-σει και να βαθύνει, όχι απλά γιατί οι ηγέτες των νέων είναι αποφα-σισμένοι. Αλλά γιατί όσοι εξεγέρ-θηκαν δεν εξεγέρθηκαν απλώς για κάποια «δημοκρατία». Όπως δήλωσε κάτοικος της Σαναά, «ο Σάλεχ έφυγε, δόξα τω Θεώ. Αλλά εξακολουθώ να μην έχω ούτε νερό, ούτε καύσιμα».

Η μάχη για το μέλλον της ΥεμένηςΟ Σάλεχ στα χνάρια του Μπεν Άλι και του Μουμπάρακ

Ο αγώνας του συριακού λαού συγκλονίζει. Απέναντι σε όλη τη δύναμη πυρός του στρατού του καθεστώτος, με τους νεκρούς να έχουν ξεπεράσει τους 1.300 και χιλιάδες να βρίσκονται στα κελιά, οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μα-ζικά σε κάθε πόλη. Κάθε τόσο μια νέα πόλη μπαίνει στο στόχαστρο του στρατού και στη λίστα με τις πολιορκημένες ζώνες. Μετά τη Λατάκια, τη Ντεράα, τη Χομς, τη Ραστάν και τη Ζαμπαντανί, που συνεχίζουν να αντιστέκονται, όλα τα βλέμματα στρέφονται στην Τζισρ Αλ Σουγκούρ.

Είναι η πόλη όπου πρόσφατα βρέ-θηκαν 123 νεκροί στρατιώτες. Προ-φανώς οι εξεγερμένοι αμύνονται με ό,τι βρουν, και κάποιοι πιθανόν να έχουν όπλα, αλλά ο αριθμός των νεκρών είναι τέτοιος, που επιβε-βαιώνει τις φήμες για κρούσματα ανταρσίας στις ένοπλες δυνάμεις. Τα δύο σενάρια που υπάρχουν

μιλάνε είτε για φαντάρους που αρνήθηκαν να πυροβολήσουν δι-αδηλωτές και εκτελέστηκαν, είτε για στρατιώτες των κυβερνητικών δυνάμεων που δέχτηκαν επίθεση από μονάδα του στρατού που έχει στασιάσει.

Γι’ αυτό και ο Άσαντ δίνει τόση ση-μασία σε αυτή την πόλη. Ο δικτά-τορας έστειλε ενάντια στην εξε-γερμένη πόλη 30.000 στρατιώτες και πολλά τανκς, με επικεφαλής τον αδερφό του, Μαχέρ Άσαντ, διαβόητο σφαγέα της εξέγερ-σης. Η εκδοχή της «εκδίκησης» ως της αιτίας για μια τέτοιου με-γέθους επέμβαση έχει μια βάση, με την έννοια πως ο Άσαντ θέλει να τιμωρήσει παραδειγματικά μια ολόκληρη πόλη για να στείλει το μήνυμα σε όλη τη Συρία. Αλλά αυτή η στρατιωτική επιχείρηση δείχνει επίσης πως το καθεστώς φοβάται μήπως βρεθεί αντιμέτω-πο με το «λιβυκό φαινόμενο», την

εμφάνιση δηλαδή απελευθερω-μένων πόλεων. Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι επιχειρήσεις του στρατού συνεχίζονταν, ενώ οι κάτοικοι έβαλαν φωτιά σε αυ-τοκίνητα για να καθυστερήσουν την προέλαση των τανκς και να μπορέσουν να διαφύγουν. Τα κα-θεστωτικά ΜΜΕ μιλάνε για «ενό-πλους που στήνουν ενέδρες γύρω από την πόλη», στην πρώτη έμ-μεση ομολογία πως το καθεστώς δεν έχει υπό έλεγχο όλη τη χώρα.

Οι εξεγερμένες πόλεις αποδει-κνύονται «λερναία ύδρα» για το στρατό που τις πολιορκεί. Ο Άσαντ βαδίζει στα χνάρια του Καντάφι: όσο περισσότερο αίμα χύνει σήμερα τόσο γίνεται αδύ-νατον να συνεχίσει να κυβερνά σαν να μη συνέβη τίποτα αύριο. Το ζητούμενο είναι η εξέγερση να δώσει τη χαριστική βολή στο δικτάτορα, χωρίς να πατήσουν πόδι οι ξένοι «προστάτες».

Παράλληλα με την αντικαθεστω-τική εξέγερση στη Συρία, συνεχί-ζεται ο αγώνας των Παλαιστίνιων προσφύγων. Στις 5 Ιούνη, επέ-τειο του πολέμου του 1967, χιλιά-δες Παλαιστίνιοι, για μια ακόμα φορά μετά την επέτειο της Νάκ-μπα, επιχείρησαν να περάσουν τους φράχτες στα Υψίπεδα του Γκολάν. Ο ισραηλινός στρατός έριξε και πάλι στο ψαχνό, δο-λοφονώντας 23 διαδηλωτές και τραυματίζοντας εκατοντάδες. Αμερικανοί αξιωματούχοι υπο-στήριξαν τη σιωνιστική βία ως «δίκαιη άμυνα» (των πάνοπλων «αστακών» του ισραηλινού στρατού ενάντια σε άοπλους δι-αδηλωτές). Η σιωνιστική και η αμερικανική προπαγάνδα ισχυ-ρίζονται ότι το νέο παλαιστινια-κό κίνημα υποκινείται από τον

Άσαντ, σε μια προσπάθειά που να στρέψει την προσοχή αλλού.

Όμως ήταν η αστυνομία του Άσαντ που έστησε τα δικά της τσεκπόιντ για να αποτρέψει νέες διαδηλώσεις Παλαιστινίων στα σύνορα με το Ισραήλ. Μέσα στο στρατόπεδο προσφύγων Αλ-Γιαρμούκ στη Συρία, 100.000 Παλαιστίνιοι διαδήλωσαν οργι-σμένοι, πολιορκώντας τα γραφεία της φιλο-συριακής παλαιστινια-κής «ηγεσίας» του στρατοπέδου. Ένοπλοι της «ηγεσίας» δε δίστα-σαν να ανοίξουν πυρ και να σκο-τώσουν 14 Παλαιστίνιους.

Το νέο παλαιστινιακό κίνημα έχει απέναντί του θεούς και δαίμο-νες, αλλά δείχνει πιο αποφασι-σμένο από ποτέ να παλέψει για τη νίκη ενάντια σε εχθρούς και «φίλους».

Το γεγονός πως στην ηγεσία των ενόπλων βρέθηκαν τύποι όπως ο Μόχσεν αλ-Αχμάρ και ο Σαντίκ αλ-Αχμάρ έκανε πραγματικό τον κίνδυνο να «παραγκωνιστεί» η εξέγερση της Σαναά από αυτούς τους «ηγέτες». Αλλά στο ίδιο το πεδίο της μάχης οι ένοπλοι των φυλών και οι αποστάτες φαντάροι ήταν ειλικρινά με τη μεριά της επανάστασης. Το πρόβλημα ήταν η πολιτική ηγεσία του ένοπλου κινήματος και όχι ότι η «βία» επικράτησε μιας «ειρηνικής επανά-στασης». Ο Ουασίμ Αλκερσί, στέλεχος του κινήματος των νέων, με παρέμβασή του στην «Γκάρντιαν» συνοψίζει εύστοχα την τρο-πή που πήρε ο αγώνας: «Έχοντας περάσει 120 μέρες στις πλατείες, στη διάρκεια των οποίων υποφέραμε από απίστευτη βία από τον πρόεδρο Σάλεχ ενώ η διεθνής κοινότητα τον άφηνε, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας καταγγείλει για όποιο βήμα επιλέξουμε […] Η διαφύλαξη του ειρηνικού χαρακτήρα της επανάστασης έχει γίνει σαν να αγκαλιάζουμε καυτό κάρβουνο».

Η ηρωική εξέγερση στη ΣυρίαΠαλαιστίνιοι Πρόσφυγες

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Συντριβή ΜπερλουσκόνιΑπό σφαλιάρα σε σφαλιάρα πηγαίνει ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Το τελευταίο χτύπημα ήταν τα 4 δημοψηφίσματα που έγιναν ενάντια στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στο «υποχρεωτικό ποσο-στό κέρδους» των εταιρειών που διαχειρίζονται τα δίκτυα ύδρευσης, και στο νόμο που επέτρεπε στον Μπερλουσκόνι να μην εμφανίζεται στις δίκες του, επικαλούμενος «πολι-τικές υποχρεώσεις». Και στα 4 δημοψηφίσματα το «ναι» επικράτησε με ποσοστά γύρω στο 95%! Οι Ιταλοί αψήφισαν τις εκκλήσεις της κυβέρνησης να «πάνε για μπάνιο» και ξεπέρασαν το στόχο του 50% (που χρειαζόταν για να είναι δεσμευτικές οι αποφάσεις), φτάνοντας στο 57%! Εκτός από πολιτική ήττα του «καβαλιέρε», οι αποφάσεις που επιβλή-θηκαν από τον ιταλικό λαό έχουν πολύ ευρύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά. Και το «όχι στα πυρηνικά», αλλά ακόμα περισσότερο (στην εποχή του «κακού δημόσιου» και του «όλα στους ιδιώτες») η υπεράσπιση του νερού ως δημόσιο αγαθό και η επίθεση στο «ιερό» δικαίωμα των κερδών των ιδιωτικών εταιρειών…

Θρίαμβος ΕρντογάνΘριάμβευσε ο Ερντογάν στις εκλογές στην Τουρκία. Το κόμ-μα του κέρδισε το 50,24% των ψήφων και πέτυχε την τρίτη συνεχόμενη εκλογική νίκη. Ήταν μια ψήφος στήριξης σε ένα νέο, δημοκρατικότερο σύνταγμα και στην ανεξάρτητη από τον ιμπεριαλισμό πολιτική του Ερντογάν στον αραβικό κόσμο. Πολύ πίσω βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα με 26%. Το ακροδεξιό «Εθνικιστικό Κίνημα» παρα-μένει υπολογίσιμη απειλή, αλλά υποχώρησε ελαφρά από το 14,3% στο 13%. Ο Ερντογάν επιβεβαίωσε τη θέση ισχύος που βρίσκεται, αλλά δεν έπιασε τις 330 έδρες που θα του επέτρεπαν να κηρύξει δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα. Το μπρα-ντε-φερ με τους στρατηγούς και την ακροδεξιά θα συνεχιστεί. Σημαντικό ήταν το 5,8% που συγκέντρωσαν οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι που στηρίχθηκαν από το φιλοκουρ-δικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, οι οποίοι κέρδισαν 35 έδρες και γίνονται υπολογίσιμη δύναμη στη μάχη για το δημοκρατικό χαρακτήρα του νέου συντάγματος…

Ήττα της Δεξιάς στο ΠερούΣτις εκλογές του Περού ο Ολάντα Ουμάλα επικράτησε της κόρης του Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, πραξικοπηματία και χρηματοδότη ταγμάτων θανάτου. Η ήττα της Φουτζιμόρι αρκούσε για να πανηγυρίσουν χιλιάδες Περουβιάνοι. Ο Ου-μάλα είναι πρώην αξιωματικός που μετά από ένα αποτυχη-μένο πραξικόπημα έφτιαξε ένα εθνικιστικό πολιτικό κόμμα. Στις εκλογές συμμάχησε με την πλειοψηφία των αριστερών κομμάτων, αλλά δεν πρόκειται για τον «αριστεριστή» που λένε τα ΜΜΕ. Προεκλογικά καθησύχασε το κεφάλαιο πως δεν θα θιγεί και υποσχέθηκε στους από κάτω πως η ζωή τους θα βελτιωθεί. Αλλά το Περού τα τελευταία 3 χρόνια συγκλονίζεται από εξεγέρσεις ιθαγενών και από σκληρούς απεργιακούς αγώνες. Ο Ουμάλα θα υποχρεωθεί να διαλέξει μεριά. Για τους από κάτω, το «σήμερα γιορτάζουμε, από αύριο συνεχίζουμε τους αγώνες» ενός εκπροσώπου των ιθαγενών δείχνει την κατεύθυνση...

Αντεργατικοί νόμοιΣτις 30 Ιούνη στη Βρετανία απεργούν συντονισμένα νοσο-κομειακοί, δάσκαλοι, καθηγητές πανεπιστημίου και δημό-σιοι υπάλληλοι, σε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες εδώ και πολλά χρόνια στο νησί. Οι εργατικοί χώροι βράζουν και η κυβέρνηση Κάμερον ετοιμάζεται για πόλεμο. Ο υπουργός Βινς Κέιμπλ απείλησε με δημιουργία νέων αντι-απεργιακών νόμων. Απευθυνόμενος στο συνέδριο του συνδικάτου GMB παρέδωσε μαθήματα αστικής δημοκρατίας: Δεν θα χρειαστούν σκληροί νόμοι, είπε, αν οι απεργίες παραμείνουν χαμηλές. Ο Κέιμπλ αποδοκιμάστηκε από τους εργαζόμε-νους σε κάθε του φράση εκτός από μία: όταν αναφέρθηκε στο «απευκταίο» ενδεχόμενο γενικής απεργίας, το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα...

«Αντιϊμπεριαλιστικό» γεράκι«Οι Αφρικανοί θα πρέπει να προσέχουν τους φίλους που έχουν δοσοληψίες μόνο με τις ελίτ […] Είδαμε ότι κατά τα χρόνια της αποικιοκρατίας είναι εύκολο να μπεις μέσα, να βγάλεις στο εξωτερικό τους φυσικούς πόρους, να εξοφλήσεις τους ηγέτες και να φύγεις». Δεν τα είπε κάποιος Αφρικανός εθνικιστής. Τα είπε η... Χίλαρι Κλίντον. Όχι, δεν έπαθε επιφοίτηση και στράφηκε ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ο «αντι-αποικιοκρατικός» οίστρος έπιασε τη «γερακίνα» όταν ρωτήθηκε για την αυξανόμενη κινεζική παρουσία στη Μαύρη Ήπειρο...

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Ά λλη μια διατροφική κρίση από τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες ήρθε να προστεθεί στις

ήδη γνωστές (γρίπη των πτηνών, διοξί-νες, τρελές αγελάδες, ηλιέλαιο με λάδι για μηχανές κ.λπ.). Έτσι, τον τελευταίο μήνα περισσότεροι από 30 άνθρωποι πέ-θαναν από το επιθετικό και ανθεκτικό σε μεγάλο αριθμό αντιβιοτικών στέλεχος του Ε.coli, ενώ χιλιάδες προσβλήθηκαν από εντεροαιμορραγική διάρροια. Το πιο εντυπωσιακό, βέβαια, είναι ότι για αρκετές εβδομάδες, στην καρδιά του «ανεπτυγμένου» καπιταλισμού, και μά-λιστα στη «βασίλισσα» της ΕΕ Γερμανία, το γνωστό κολοβακτηρίδιο E.coli θέριζε κόσμο και κανείς δεν μπορούσε να βρει από πού προήλθε.

Αφού προσπεράσουμε το γεγονός ότι οι αρχές της Γερμανίας πολύ εύκολα κατηγόρησαν μια χώρα των PIIGS (την Ισπανία) για την «επιδημία» του βακτηρί-ου, μια και είναι βολική η εντύπωση που έχει καλλιεργηθεί για τον «ανεύθυνο» Νότο, ας εστιάσουμε στα προβλήματα που μεθοδικά έχει δημιουργήσει ο «συ-νειδητοποιημένος» καπιταλισμός.

Η εντατικοποιημένη και όσο πιο βι-ομηχανοποιημένη παραγωγή, σε όλα της τα στάδια, είναι ο βασικός υπεύθυ-νος για όλα τα διατροφικά προβλήματα που έχουμε «γευτεί» τα τελευταία χρό-νια. Όλες οι κρίσεις έχουν προέλθει από τα «βασικά» καπιταλιστικά κράτη και από τους κολοσσούς των πολυεθνικών τους επιχειρήσεων. Η εντατικοποίηση της παραγωγής, σε συνδυασμό με την απίστευτη συμπίεση του κόστους, που

ρίχνουν το επίπεδο των συνθηκών υγιει-νής (μεγάλος πληθυσμός ζώων ή φυτών σε όλο και μικρότερους χώρους, που συγχρόνως ευνοούν τη δημιουργία και την εξάπλωση επιθετικών ασθενειών), είναι το εκρηκτικό μείγμα που παράγει αμύθητα κέρδη αλλά και νέες επιδημί-ες. Για να αντιμετωπίζονται οι ασθένειες ζώων και φυτών χρησιμοποιούνται αλό-γιστα όλο και περισσότερα αντιβιοτικά. Αυτή η τελευταία πρακτική ευθύνεται και για τη δημιουργία του νέου στελέ-χους του κολοβακτηρίδιου.

Το γεγονός ότι στον 21ο αιώνα και στην καρδιά της επιστήμης δεν ήταν δυνατό να βρεθεί από πού προήλθε το φονικό βακτήριο είναι και αυτό αποτέλεσμα συνειδητό και καλά οργανωμένο από τις μεγάλες αγροβιομηχανίες και βιομηχα-νίες τροφίμων, σε συνεννόηση με τους «ανθρώπους τους» στην ΕΕ. Η ιχνηλασι-μότητα και οι ετικέτες των τροφίμων, με εξαιρετικές μεθοδεύσεις από τα ανώτε-ρα όργανα της ΕΕ, αποφεύγουν όλο και περισσότερο να δίνουν στοιχεία στους

καταναλωτές για την προέλευση, τη δι-αδρομή και την παρασκευή των τροφί-μων. Αυτό γίνεται για να έχουν την ελευ-θερία-ασυδοσία οι μεγάλες επιχειρήσεις τροφίμων να παίρνουν απ’ όπου θέλουν και όπως θέλουν τις πρωτογενείς ύλες και να τις μεταποιούν όπως τους βολεύ-ει, χωρίς εμείς να μπορούμε να ελέγξου-με το παραμικρό.

Επιπλέον, εκμεταλλευόμενες την αγωνία πολλών ανθρώπων να μην τρώ-νε πολλά… φυτοφάρμακα και αντιβιο-τικά, λανσάρουν τη βιολογική γεωργία (από τέτοια φάρμα φαίνεται πως τελικά προήλθε το E.coli). Μόνο που ξεχνάνε να πούνε στους πελάτες τους ότι όσο πιο πολλά βιολογικά προϊόντα ζητάνε τόσο εκείνοι εντατικοποιούν, βιομηχα-νοποιούν και αλλάζουν τις ετικέτες και αυτών των προϊόντων, ώστε να βγαίνουν τα ακόμα μεγαλύτερα κέρδη τους. Δη-λαδή, τα βιολογικά γίνονται όλο και πιο συμβατικά (με παρεμβάσεις και «εκ-συγχρονισμό» των κανονισμών της ΕΕ), αλλά με όλο και πιο ακριβές τιμές.

Φονικό βακτήριο-Δολοφονικό σύστημα

Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου

Σε συντριπτική ήττα των Σοσιαλιστών εξελίχθηκαν οι πρόωρες εκλογές στην Πορτογαλία. Το κόμμα του Σόκρατες, το οποίο οδήγησε την Πορτογαλία σε μνη-μόνιο, συγκέντρωσε το 28% των ψήφων, καταγράφοντας ένα από τα χειρότερα ποσοστά της ιστορίας του.

Νικητής των εκλογών αναδείχτηκε το δεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (PSD) του Κοέλιο, συγκεντρώνοντας το 39%. Ο Κοέλιο δεσμεύτηκε πριν από τις εκλογές να εφαρμόσει τη συμφωνία της απερχό-μενης κυβέρνησης Σόκρατες με την Ευ-ρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ. Αμέσως μετά τις εκλογές δήλωσε πως θα κάνει τα πάντα για να μη γίνει η Πορτογαλία «βάρος» για τους πιστωτές της, προχω-ρώντας σε ρυθμούς ακόμα ταχύτερους από αυτούς που ζητά η τρόικα!

Στήριγμα για τη νέα συντηρητική κυβέρ-νηση της Πορτογαλίας θα είναι το βαθιά συντηρητικό CDS-PP, το οποίο ενισχύ-θηκε ελαφρά σε σχέση με το 2009, φτά-νοντας στο 11%. Μια συμμαχική κυβέρ-νηση της σκληρής Δεξιάς είναι σίγουρα ένα από τα χειρότερα αποτελέσματα που θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι

εκλογές για τους Πορτογάλους εργαζο-μένους και νεολαία.

Καθόλου θετικά δεν ήταν τα αποτελέ-σματα της πορτογαλικής Αριστεράς. Η συμμαχία του ΚΚΠ με τους παραδοσια-κούς Πράσινους διατήρησε τις δυνάμεις της και το 7,9% του 2009. Το Μπλόκο της Αριστεράς συγκέντρωσε 5,2% και 288.000 ψήφους, πέφτοντας περίπου στο μισό των προηγούμενων βουλευ-τικών (9,85% και 560.000 ψήφους). Παρά τις προσπάθειες συνεννόησης που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό μεταξύ ΚΚΠ και Μπλόκου, αυτό δεν εκφράστη-κε στις εκλογές με ένα κοινό αριστερό αντιμνημονιακό μέτωπο. Η αποτυχία της Αριστεράς να εκφράσει έναν εναλ-λακτικό πολιτικό πόλο θα πρέπει να προ-βληματίσει.

Το ΚΚΠ και το Μπλόκο πλήρωσαν την ιδεολογική τρομοκρατία που εξαπέλυ-σαν πορτογαλικά ΜΜΕ, τα δύο μεγα-λύτερα κόμματα αλλά και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι «θα πρέπει να βρεθεί μια κυβέρνηση ευθύνης που θα τηρή-σει τη συμφωνία». Τα διαδοχικά πακέτα λιτότητας του Σόκρατες είχαν ενισχύσει τη θεωρία του μονόδρομου του μνημο-νίου για να σωθεί η χώρα. Η Αριστερά

δεν μπόρεσε να σπάσει αυτή την προπα-γάνδα και να δώσει μια άλλη προοπτική. Η έμφαση που δόθηκε στον κυβερνη-τισμό («αριστερή κυβέρνηση» κατά το Μπλόκο, «αριστερή πατριωτική» κατά το ΚΚΠ) όταν προκηρύχθηκαν οι εκλο-γές δεν βοήθησε στο να αντιμετωπιστεί η ασφυκτική πίεση της «κυβερνησι-μότητας» που προέβαλλε η κυρίαρχη τάξη. Ενώ «αμαρτίες» του πρόσφατου παρελθόντος (π.χ., η ροπή προς την «προγραμματική αντιπολίτευση») έπαι-ξαν ένα ρόλο στο ότι «όσοι διαδήλωναν δεν πήγαν να ψηφίσουν», όπως δήλωσε η ευρωβουλευτής του Μπλόκο Μαρίζα Ματιάς.

Η άσχημη εκλογική εικόνα είναι ανα-ντίστοιχη των κινητοποιήσεων της προηγούμενης άνοιξης και χειμώνα και δείχνει πως κάποια πράγματα δεν γίνο-νται «αυτόματα». Το επόμενο διάστημα αγώνες και κινητοποιήσεις θα οργανω-θούν. Σε αυτές θα συμμετάσχει ο λαός της αποχής, αλλά και πάρα πολλοί από αυτούς που σήμερα ψήφισαν «μνημο-νιακά». Εκεί θα χρειαστεί η κοινή δράση της Αριστεράς και μέσα από εκεί θα μπο-ρέσει να γίνει πολιτικός πόλος αναφοράς αυτών που αγωνίζονται.

Πορτογαλία: Νίκη της Δεξιάς

Στη Γερμανία, περισσότεροι από 30 άνθρωποι πέθαναν από το επιθετικό και ανθεκτικό σε μεγάλο αριθ-μό αντιβιοτικών στέλεχος του Ε.coli. Η εντατικοποιημένη και όσο πιο βιομηχανοποιημένη παραγωγή

είναι ο βασικός υπεύθυνος για όλα τα διατροφικά προβλήματα που έχουμε «γευτεί» τα τελευταία χρόνια

Η Αριστερά δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη συντριβή των Σοσιαλιστών

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

Περικοπές και απολύσεις «κλείνουν» ΑΕΙ και ΤΕΙ

Χρειαζόμαστε συντονισμό μέσα σε κάθε σχολή ανάμεσα σε φοι-τητές, καθηγητές και προσωπικό, δίνοντας τη βάση για την ανάκαμψη ενός κινήματος στην εκπαίδευση

Tου Δημήτρη Μπάρκα

Σ ε οριακή λειτουργία πλησι-άζουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, με το τσεκούρι

στη χρηματοδότηση αλλά και στις προσλήψεις να έχει πάρει φωτιά. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θ. Πελεγρίνης δήλωσε ότι το Καποδιστριακό έχει χρήματα για να λειτουργήσει μέχρι τον Νοέμβρη, αφού πρώτα θα έχει μηδενίσει τα αποθεματικά του. Από το Ε.Μ. Πολυτεχνείο, ο πρύτανης Σ. Σιμόπουλος ισχυρίζεται ότι «λειτουρ-γούμε εκ των ενόντων και επί του παρόντος», ενώ ο πρύτανης του ΑΠΘ έκανε έκκληση για στήριξη λέγοντας ότι «το Αριστοτέλειο δεν έκλεισε την περίοδο της Kατοχής, δεν έκλεισε την περίοδο της δικτατορίας, δεν θα κλείσει τώρα», περιγράφοντας τον κίνδυνο που απειλεί τα περισσότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Η αρχή έγινε με ρύθμιση που επέ-τρεπε στα ιδρύματα να εκταμιεύουν κάθε μήνα μόνο το 7% (84% το χρόνο) του προβλεπόμενου προϋπολογι-σμού, πράγμα που οδηγούσε ούτως ή άλλως σε ασφυξία τα ιδρύματα. Όμως στα τέλη Μαΐου το υπουρ-γείο ανακοίνωσε τη δραματική μεί-ωση της χρηματοδότησης, ρίχνο-ντας την επιχορήγηση από 236 εκατ. (ΦΕΚ 2009) στα 121 εκατ. το πολύ. Κατά μέσο όρο η μείωση φτάνει το 48,62%, με το τσεκούρι να ξεκινάει από τη μείωση κατά 45,7% για το Πο-λυτεχνείο Κρήτης και να αγγίζει ακό-μη και το 70% για το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου!

Απέναντι στις αντιδράσεις των πανεπιστημιακών, ο υφυπουργός Παιδείας Γ. Πανάρετος κάλεσε τα ΑΕΙ «όχι απλώς να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα» αλλά «να είναι πρω-τοπόρα στην αντιμετώπιση της κρί-σης», αναφέροντας σαν παράδειγμα τις «εντυπωσιακές ενέργειες» του Στάνφορντ και του Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ, που έκαναν απολύσεις.

Απολύσεις συμβασιούχωνΤην ανακοίνωση των περικοπών στη χρηματοδότηση ακολούθησε στις αρχές Ιούνη η ανακοίνωση του υπουργείου προς ΑΕΙ και ΤΕΙ ότι κα-νένα τμήμα ΑΕΙ με περισσότερους από 25 καθηγητές (ή περισσότερους από 15 για τμήμα ΤΕΙ) δεν δικαιού-ται να προσλάβει συμβασιούχους ή έκτακτο προσωπικό. Το μέτρο ανα-μένεται να έχει σαρωτικές συνέπειες στη λειτουργία των ιδρυμάτων, με ένα μεγάλο μέρος των μαθημάτων

να είναι αδύνατο να διδαχθεί. Ειδικά τα ΤΕΙ οδηγούνται σε ανοιχτή αιμορ-ραγία, αφού για τα μαθήματα βασί-ζονται σχεδόν κατά 80% σε έκτακτο προσωπικό. Στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης προβλήματα θα δημιουργηθούν σε τουλάχιστον 6 από τα 24 τμήματα, καθώς το 75% των διδασκόντων είναι συμβασιούχοι. Το ΤΕΙ Αθήνας έχει δηλώσει ότι πλησιάζει την αναστο-λή λειτουργίας, με ανοικτό το ενδε-χόμενο να μην κάνει κανένα σπου-δαστή δεκτό από τον Σεπτέμβρη, καθώς έχει ήδη ρίξει τον αριθμό των έκτακτων στους 700, ενώ με τις νέες εξαγγελίες εγκρίνονται μόνο 498.

Αλλά πρόβλημα θα αντιμετωπί-σουν και ΑΕΙ, όπως το ΑΠΘ, όπου πάνω από 8 τμήματα βρίσκονται στα όρια από πλευράς μόνιμων διδασκόντων. Άλλωστε ήδη το υπουργείο έχει παγώσει όλες τις προκηρύξεις νέων θέσεων ΔΕΠ, ενώ πάνω από 800 επιστήμονες που έχουν εκλεγεί δεν έχουν ακόμα διοριστεί εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο. Πιο χαρακτηριστική είναι η κατάσταση της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, που από τις αρχές Μαΐου έχει αναστείλει τη λειτουργία της λόγω έλλειψης διδασκόντων.

Το υπουργείο και η κυβέρνηση ωστόσο κάνουν πως δεν καταλα-βαίνουν τίποτα. Σε συνάντηση με τις ομοσπονδίες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Διαμαντοπούλου το μόνο που είχε να προτείνει είναι να διδάσκουν οι καθηγητές εννιά αντί για έξι ώρες τη βδομάδα. Παράλλη-λα, ήδη μεθοδεύεται με διάφορους τρόπους, εκτός από την παρότρυν-ση για «δημιουργικές λύσεις» (βλέπε ιδιωτικοποίηση, χορηγίες, δίδακτρα κ.λπ.), και το μαζικό κλείσιμο τμη-μάτων από Σεπτέμβριο, με στόχο την εξοικονόμηση 1,1 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Όμως προκύπτει και ακόμη ένα σοβαρό ζήτημα. Οι προσλήψεις όσων συμβασιούχων εγκριθούν θα εξαρτηθούν από το αν το ίδιο το υπουργείο κρίνει ότι το συγκε-κριμένο γνωστικό αντικείμενο θα πρέπει να διδάσκεται, το αν ένας καθηγητής θα πρέπει να διδάσκει ένα άλλο μάθημα από αυτό που διδάσκει τώρα, το πόσοι φοιτητές εξετάζονται τελικά στο μάθημα! Πρόκειται για απευθείας κυβερνη-τική παρέμβαση στο ακαδημαϊκό έργο και ουσιαστικά οδηγεί σε νε-οφιλελεύθερο «χτένισμα»-σάρωση των προγραμμάτων σπουδών. Ό,τι προσπαθούσαν (και σε ένα βαθμό το κατάφεραν) να επιβάλουν οι κυ-βερνήσεις των τελευταίων 20 χρό-νων θα γίνει σε χρόνο-ρεκόρ στο όνομα της κρίσης.

ΑντίστασηΓια άλλη μια φορά η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποδεικνύεται ανεπαρκής ακόμα και για να υπερασπιστεί στοι-χειώδη ζητήματα. Αυτό που χρει-αζόμαστε είναι ένας πραγματικός συντονισμός μέσα σε κάθε σχολή ανάμεσα σε φοιτητές, καθηγητές και προσωπικό, δίνοντας τη βάση για την ανάκαμψη ενός κινήματος στην εκπαίδευση. Το κίνημα στις πλατείες μπορεί να δώσει αέρα για την αναζω-ογόνηση των φοιτητικών συλλόγων και τη διεξαγωγή γενικών συνελεύ-σεων, όπου αυτές δεν γίνονται. Ήδη στο Πολυτεχνείο Χανίων, με πρω-τοβουλία του συλλόγου μεταπτυχι-ακών και υποψήφιων διδακτόρων, καλείται ανοιχτή πανπολυτεχνειακή συνέλευση-συζήτηση. Προσπάθεια για αντίστοιχη πρωτοβουλία έχει υπάρξει και από το Πανεπιστήμιο Αι-γαίου. Είναι απαραίτητο τέτοιες πρω-τοβουλίες να επεκταθούν πλατιά, την ώρα που παίζεται η ίδια η επιβίω-ση του δημόσιου πανεπιστημίου και των ΤΕΙ.

Ευγενίδειο ΘεραπευτήριοΤο Πανεπιστήμιο Αθηνών άρχισε να εφαρμόζει το μνημονιακό νόμο 3846/2010 που δίνει το δικαίωμα σε κάθε εργοδότη να υποχρεώνει τους εργαζόμενους σε εκ περιτρο-πής εργασία. Στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο το σωματείο καταγγέλλει τις πρυτανικές αρχές για τις περικοπές στη μι-σθοδοσία και τονίζει ότι με την εκ περιτροπής εργασία το ήδη οριακό αριθμητικά προσωπι-κό αναγκάζεται να δουλεύει σε συνθήκες που βάζουν σε κίνδυνο την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας και την ασφάλεια των ασθενών της κλινικής. Το σω-ματείο μαζί με άλλους φορείς ετοιμάζουν κινητοποιήσεις ενάντια στο Μνημόνιο και στους αντεργατικούς νόμους και θα χρειαστεί τη στήριξη όλων μας.

Διαλύουν τις εστίεςΗ κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα κλείσει το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας στο οποίο εντάσσο-νται όλοι οι εργαζόμενοι των φοιτητικών εστιών. Δεν είναι η πρώτη φορά που το υπουργείο και η κυβέρνηση τα βάζουν με τις εστίες. Από την αρχή της χρονιάς η χρηματοδότηση για σίτιση και στέγαση έχει μειωθεί κι άλλο, με αποτέλε-σμα εκατοντάδες φοιτητές να πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους για αυτές τις υπη-ρεσίες (π.χ., Κέρκυρα, Κομοτη-νή κ.λπ.). Τώρα το υπουργείο προχωρά ένα βήμα παραπέρα, υποχρεώνοντας πολλούς εργαζόμενους σε «εθελούσιες» μετατάξεις, ενώ σε μια σειρά μικρών εστιών (Καλάβρυτα, Ιθάκη κ.λπ.) απλώς τους απολύει. Η κυβέρνηση θέλει να απαλλαγεί τελείως από την υποχρέωση να παρέχει αυτές τις υπηρεσίες δωρεάν και να αφήσει κι αυτό τον τομέα σε κάθε «καλοπροαίρετο» εργολά-βο. Ο φοιτητικός σύλλογος του Πανεπιστημίου Πάτρας, με ψήφισμά του, απαιτεί τα εξής: Καμία απόλυση και με-τάταξη των εργαζομένων των εστιών, Όχι στο κλείσιμο/ιδι-ωτικοποίηση της εστίας-σίτι-

σης-στέγασης σε καμία πόλη, Δημόσια και δωρεάν σίτιση και στέγαση. Μαζί με τους ερ-γαζόμενους των εστιών έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις με καταλήψεις του εστιατορίου και της πρυτανείας.

Ταξικοί φραγμοίΜε υπουργική απόφαση στις 9/6, το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε ανασύνθεση των ειδικών κατηγοριών για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Από 7 οι ειδικές κατηγορίες συμπυκνώθηκαν σε 3: πολύτεκνοι, τρίτεκνοι και μια γενική που αναφέρεται ως «κοινωνικά κριτήρια», στην οποία αντιστοιχούν μόνο 669 ειδικές θέσεις από τις 4.175 συνολικά για τα πανεπιστήμια και 445 από τις 3.865 για τα ΤΕΙ. Το πρόβλημα όμως είναι συνολικό. Από τα κοινωνικά κριτήρια λείπει το πιο σοβαρό, η φτώχεια. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα παιδιά άπο-ρων οικογενειών ή χαμηλών εισοδημάτων. Η κυβέρνηση στερεί την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση από χιλιάδες μαθητές (ειδικά αν σκεφτεί κανείς και την πρωτο-φανή δυσκολία των φετινών πανελληνίων), αφήνοντάς τους έρμαια σε κάθε είδους ιδιωτικά κολέγια και κέντρα κατάρτισης. Η δήλωση της Διαμαντοπούλου στην αρχή της χρονιάς «Δεν γίνεται να έχουμε μαζικά πανεπιστήμια» παίρνει σάρκα και οστά.

Νίκη Μανιφέστο στο ΠάντειοΤην πρωτιά κατάφερε να διατηρήσει το Μανιφέστο-Αρι-στερή Ενότητα μεταπτυχιακών Παντείου για τέταρτη συνεχή χρονιά. Συγκεκριμένα, αν και η ΔΑΠ κατάφερε να ξεπεράσει τις περσινές εσωτερικές της διενέξεις και να πάρει πίσω την έδρα που έχασε από το Μανιφέστο, δεν κατάφερε να κερδίσει το σύλλογο. Αναλυτικά, ψήφισαν 282: Μανιφέστο-ΑΡΕΝ 86 ψήφοι και 2 έδρες (108 και 3), ΔΑΠ 59 και 2 (43 και 1), ΠΚΣ 51 και 1 (53 και 1), ΑΣΜΕΤ-ΕΑΑΚ 42 και 1 (38 και 1), ΠΑΣΠ 32 και 1 (32 και 1), Estrella Roja (EEK) 5 ψήφοι.

νέα από τις σχολές

Για μία ακόμα φορά το κράτος και η κυβέρνηση επιχειρούν με κατασκευ-ασμένες κατηγορίες να τρομοκρατήσουν τον κόσμο να μην κατεβαίνει στο δρόμο. Ο Φώτης Δήμου διαδήλωνε στην απεργία της 11 Μάη με το μπλοκ του «Δεν πληρώνω». Όταν έγινε η λυσσαλέα επίθεση της αστυνομίας (εκείνη που λίγο έλειψε να θρηνήσουμε νεκρό), ο Φώτης συνελήφθη από την αστυνομία. Με

θαυματουργό τρόπο, του φορτώσανε ένα σακίδιο με μολότοφ και τώρα βρίσκεται προφυλακισμένος με βαριές κατηγορίες στον Κορυδαλλό. Η ιστορία λοιπόν επαναλαμ-βάνεται. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα το κράτος επιλέγει εσκεμμένα να φυλακίζει ανθρώπους που, ακόμα και με τα κριτήρια της ίδιας της δικαιοσύνης του, είναι αθώοι, όπως φαίνεται από πολλές φωτογραφίες και μαρτυρίες.

Η καταστολή δε θα περάσειΆμεση απελευθέρωση του Φώτη Δήμου

Όπως όλα τα τελευταία χρόνια, οι Μαθητές-τριες και οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα (με τη συμμε-τοχή και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό») «εφορμούν» για το καλο-καιρινό τους κάμπινγκ.

Μας φιλοξενεί από το Σάββατο 23 ως την Κυριακή 31 Ιούλη το κάμπινγκ «Μήθυμνα» (4 χλμ. πριν το Καστέλι των Χανίων) στις εξαιρετικές εγκα-ταστάσεις του, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα με την υπέροχη παραλία.

Οργανώνουμε εκδρομές, παιχνίδια, προβολές και συζητήσεις για την ιστορία κινήματος και της Αριστε-ράς, την οικονομική κρίση, τους αγώνες που ζούμε, τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Διασκεδάζουμε, ζούμε συλλογικά, μαθαίνουμε, χτίζουμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας. Κι αν οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι μαζί μπορούμε!

Για το συνολικό πακέτο 23-31 Ιού-λη, το κόστος ανά άτομο (που συ-

μπεριλαμβάνει ακτοπλοϊκά εισιτή-ρια, διαμονή και εκπτωτική κάρτα για τα πολύ καλής ποιότητας κα-φέ-μπαρ-εστιατόρια του κάμπινγκ) είναι 125 ευρώ. Ειδικά για μαθη-τές-φοιτητές και ανέργους η τιμή είναι 100 ευρώ. Για τους... Κρητι-κούς, 65 και 55 ευρώ αντίστοιχα. Για 3μερο (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή), οι τιμές είναι 65 και 50 ευρώ αντίστοιχα.

Για πληροφορίες: 210-3306286

Κάμπινγκ 2011 στην Κρήτη

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Ιούνη 2011

5η Αντιρατσιστική Γιορτή Ενότητα, αλληλεγγύη, κοινός αγώνας

H Kίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» έκανε αισθητή την παρουσία της στην προβολή του ντοκιμαντέρ Debtocracy που οργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα 6ου Διαμερίσματος στην πλατεία Βικτωρίας. Στην εκδήλωση συμμετείχαν πάνω από 200 κάτοικοι της περιοχής. Τέτοιες εκδηλώσεις είναι απαραίτητες για να συνδεθεί στις γειτονιές ο αγώνας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης με τις απαντήσεις στις φασιστικές προκλήσεις.

N N N

Ο διοικητής του ΙΚΑ αποκάλεσε τους αναπήρους «νταβατζήδες των εταιρειών που εμπορεύονται τεχνητά μέλη», επειδή έκαναν κατάληψη του κεντρικού υποκαταστήματος του ΙΚΑ για να διεκδικήσουν να μην περικοπούν κι άλλο τα επιδόματά τους. Ο ρατσισμός της κυβέρνησης σε συνθήκες κρίσης προφανώς δεν αφορά μόνο τους μετανάστες...

N N N

Το Gay Pride που οργανώθηκε φέτος στις 4 Ιούνη συγκέντρωσε πλήθος κόσμου κάτω από το σύνθημα: Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία δεν έχουν θέση ανάμεσά μας - Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι...

N N N

Στο 3ο νοσοκομείο του ΙΚΑ, που μόλις ξεκίνησε η είσπραξη των 5 ευρώ στο πλαίσιο της απόφασης της κυβέρνησης για την ένταξη των νοσοκομείων του ΙΚΑ στο ΕΣΥ, μετανάστρια ξέσπασε σε κλάματα επειδή δεν είχε να πληρώσει τα 5 ευρώ και έφυγε χωρίς να εξετα-στεί. Μα ποιος περίμενες, κυρία μου, να πληρώσει το έλλειμμα του ΙΚΑ;

N N N

Ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης Χ. Κορτζίδης αντιτάχθηκε στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρω-σης για μετανάστες στο δήμο του, γράφοντας ένα γράμμα προς τους κατοίκους και λέγοντας ότι κανείς άνθρωπος που επιδιώκει μια καλύτερη ζωή δεν πρέπει να αντιμε-τωπίζεται ως λαθραίος. Μάλιστα, αναφερόμενος στα δικαιώματα που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος, έγραψε: «Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από ένα μωρό τα χαρτιά του προκειμένου να του δώσουμε ένα ποτήρι γάλα;».

N N N

Απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, ο Γ. Πα-πανδρέου δήλωσε ότι έχει κρατήσει υπεύθυνη και πατριωτική στάση. Πες μου το φίλο σου για να σου πω ποιος είσαι...

N N N

Στην Ηγουμενίτσα η αστυνομία εκκένωσε τον καταυλισμό που είχαν φτιάξει μετανάστες στις παρυφές της πόλης, επιχειρώντας να περάσουν στην Ευρώπη. Επίσημα η αστυνομία δεν έχει απαντήσει για το ποια θα είναι η μοίρα των περίπου χιλίων μεταναστών που συνέλαβε...

N N N

Έναν από τους σκληρότερους νόμους για τη μετανά-στευση ψήφισε η αμερικανική πολιτεία της Αλαμπά-μα. Ο νόμος καθιστά έγκλημα ακόμη και μια βόλτα με αυτοκίνητο σε παράνομο μετανάστη, ενώ απαιτεί από τα σχολεία να ερευνούν εάν οι μαθητές τους βρίσκο-νται εκεί παράνομα...

N N N

Όπως σημείωσε ο επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώμα-τα του Συμβουλίου της Ευρώπης Τόμας Χάμαρμπεργκ, ο αριθμός των μεταναστών και αιτούντων άσυλο που πνίγηκαν στη Μεσόγειο από την αρχή του χρόνου προ-σπαθώντας να περάσουν από τη βόρεια Αφρική σε χώρες της Νότιας Ευρώπης ξεπέρασαν του 1.400. Και πρόκειται μόνο για τους καταγεγραμμένους θανάτους...

N N N

Το συνταγματικό δικαστήριο της Σερβίας έθεσε εκτός νόμου την εθνικιστική νεοναζιστική οργάνω-ση «Nacionalni stroj». Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι η οργάνωση «υποδαυλίζει το εθνικό και θρησκευτικό μίσος», όπως και ότι «πολλά μέλη της είχαν καταδικαστεί για υποδαύλιση φυλετικού μίσους». Σας θυμίζει κάτι;

Η Γιορτή του Κυριακά-τικου Σχολείου Μετα-ναστών και της Κίνη-

σης «Απελάστε το Ρατσισμό» πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιούνη στο Πάντειο Πανεπιστή-μιο, με τη συμμετοχή άνω των χιλίων Ελλήνων και μετανα-στών. Παρά την καλοκαιρινή απογευματινή μπόρα και ενώ την ίδια ώρα πολύς κόσμος του κινήματος και της Αριστε-ράς βρισκόταν στο Σύνταγμα και στο Athens Pride, η συμ-μετοχή του κόσμου και φέτος έδωσε μια ηχηρή απάντηση σε όσους επιχειρούν να διασπά-σουν την εργατική τάξη σπέρ-νοντας ρατσιστικό μίσος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πα-ρουσίασαν οι συζητήσεις σχετικά με τα μέτρα για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, καθώς και τους αγώνες για τη νομιμοποίηση των μετα-ναστών. Η συζήτηση για την απάντηση της Αριστεράς στα ρατσιστικά πογκρόμ, με ομιλητές τον Α. Αλαβάνο, τον Θ. Δρίτσα, τον Θ. Κούρ-κουλα και τον Κ. Παπαδάκη, συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων, απο-δεικνύοντας πως ο κόσμος αναζητά πολιτικές απαντή-σεις και ενωτική δράση της Αριστεράς απέναντι στις φα-σιστικές προκλήσεις και τα

ρατσιστικά μέτρα και επιχει-ρήματα. Ακολούθησε πλού-σιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών, όπως ο Μ. Φά-μελλος και ο Β. Μαρκαντώ-νης, οι Encardia, ο Γ. Ρους και ρεμπέτικη ορχήστρα με το Δ. Μυστακίδη, που έκλεισε τη φετινή γιορτή. Αίσθηση προ-κάλεσε το παιδικό χορευτικό συγκρότημα DOEL από το Μπαγκλαντές, που ξεσήκωσε τον κόσμο.

Παράλληλα, στο χώρο της γιορτής υπήρχε έκθεση φω-τογραφίας με στιγμές από τη ζωή των μεταναστών, προβλήθηκαν ερασιτεχνικά

βίντεο και ντοκιμαντέρ, ενώ πολλές κοινότητες μετανα-στών, οργανώσεις δικαιω-μάτων, τοπικές επιτροπές αγώνα και σωματεία εργα-ζομένων συμμετείχαν με τα τραπεζάκια και τα υλικά τους.

Μια πολύ συγκινητική στιγ-μή της γιορτής ήταν όταν συμμαθητές του Αλί, που επέστρεψε στη Συρία πριν από λίγους μήνες, κατατά-χθηκε στο στρατό και δολο-φονήθηκε από το καθεστώς επειδή αρνήθηκε να πυροβο-λήσει εναντίον του πλήθους, τραγούδησαν το «Στρατιώτη» του Μάνου Λοΐζου, αφιερω-μένο στη μνήμη του.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Tου Θανάση Κούρκουλα

Τ ο 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας ανοίγει τις πύλες του

την Παρασκευή 24 Ιούνη στο πάρκο Γουδί. Για τρεις μέρες φιλοξενείται και φέτος ο κό-σμος του αντιρατσιστικού κι-νήματος και της αλληλεγγύης στους μετανάστες και στους πρόσφυγες. Σε μια κρίσιμη στιγμή, οι συλλογικότητες της αντίστασης δίνουν και μέσα από το φεστιβάλ απά-ντηση στο θεσμικό ρατσισμό του ΠΑΣΟΚ και στα φασιστικά πογκρόμ των Χρυσαυγιτών με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ.

Είναι η ώρα που το μέλλον της κυβέρνησης του Μνημο-νίου φαντάζει εξαιρετικά αβέ-βαιο. Με δεδομένη την οργή του κόσμου, που κατά δεκά-δες και εκατοντάδες χιλιάδες πλημμυρίζει τις πλατείες σ’ όλη την Ελλάδα και δίνει δυναμικό παρών στις γενικές απεργίες, τα πράγματα φαντάζουν αρκε-τά δύσκολα για το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό ακόμα και ο Γ. Παπανδρέ-ου έχει επιστρατευτεί για να δι-ασώσει τις επιλογές του συστή-ματος και της κυβέρνησής του: άλλοτε υποδεικνύοντας ως

συνυπεύθυνο της οικονομικής κατάστασης το κίνημα «Δεν πληρώνω» κι άλλοτε αναγνωρί-ζοντας στους φασίστες με γρα-βάτα του Γ. Καρατζαφέρη πως έχουν κρατήσει «υπεύθυνη και πατριωτική στάση». Για τους ίδιους λόγους, προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων, των ανέργων και της νεολαίας, στοχοποιώντας τους «λαθρο»μετανάστες και εξαγγέλλοντας νέα ρατσιστικά μέτρα για το κέντρο της Αθή-νας, μεταξύ των οποίων 15 νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ανά την επικρά-τεια. Γι’ αυτό είναι που καλούν τον αρχιτραμπούκο του Αγίου Παντελεήμονα Σ. Γιαννάτο σε διακομματική επιτροπή της Βουλής ως... εκπρόσωπο των κατοίκων της περιοχής. Γι’ αυτό έχουν αμολύσει τα σκυλιά της ΕΛ.ΑΣ. να ξυλοκοπούν ασύδο-τα μετανάστες στους δρόμους της Αθήνας μέρα μεσημέρι. Ακόμα και μέσα στα σπίτια τους, όπως στην περίπτωση μεταναστών από το Μαρόκο που ζουν σε παλιό σπίτι στην περιοχή της Κυψέλης...

Για όλους αυτούς τους λό-γους έχει σημασία να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.

Τόσο στους δρόμους, στις πλα-τείες και στους χώρους δου-λειάς όσο και με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στο 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Για να είναι περισσότερο από σα-φές προς όλες τις κατευθύνσεις πως ο κόσμος της αντίστασης δεν μασάει στα ρατσιστικά τους ψέματα. Πως δεν ανεχόμαστε τις απροκάλυπτες επιθέσεις στους μετανάστες από ένστο-λους ή φασίστες με πολιτικά, με πρόσχημα την εγκληματι-κότητα που γεννά η κρίση τους. Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσι-σμό» θα στηρίξει το τριήμερο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, με συμμετοχή στην προετοιμα-σία του χώρου, εξορμήσεις και αφισοκολλήσεις, αλλά και με τη συμμετοχή μας στις πολιτι-κές συζητήσεις τις μέρες του φεστιβάλ, με τα τραπεζάκια και τα υλικά μας. Ενός τριημέρου εκδηλώσεων που ελπίζουμε να δικαιώσει το εύστοχο φετινό κεντρικό του σύνθημα: «Όταν η εκμετάλλευση ξεπερνάει τα όρια, η αντίσταση δεν γνωρίζει σύνορα».

ΠρόγραμμαΟι κεντρικές συζητήσεις του φεστιβάλ καλύπτουν μια πλατιά θεματολογία: Την Παρασκευή

γίνεται η συζήτηση «Αραβι-κές εξεγέρσεις: Αγώνες από το μέλλον;», το Σάββατο «Με ποια πολιτική απέναντι στην κυβερ-νητική επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τα κοινωνικά δικαι-ώματα» και την Κυριακή «Στο δρόμο της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών: Νομιμοποίη-ση χωρίς προϋποθέσεις».

Ενδιαφέρον έχουν και οι παράλληλες συζητήσεις που γίνονται, όπως το οργανωμέ-νο από μεταναστευτικές κοι-νότητες εργαστήρι «Κρίση και μετανάστευση: Πού συ-ναντιούνται οι ανάγκες και οι αγώνες ντόπιων και αλλοδα-πών εργαζομένων;», η συζή-τηση για την αντίσταση και την ανυπακοή από την Κε-ρατέα και το «Δεν πληρώνω» ως το κίνημα των πλατειών, αυτή για τους αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και των φυ-σικών αγαθών, η συζήτηση για την έξαρση της φτώχειας και της εγκληματικότητας, την ακροδεξιά προπαγάνδα και τη φασιστική βία κ.ά. Όπως κάθε χρόνο, στο χώρο του φεστιβάλ θα γίνουν συ-ναυλίες με πολλά και γνωστά ονόματα καλλιτεχνών.

16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ «Όταν η εκμετάλλευση ξεπερνάει τα όρια, η αντίσταση δεν γνωρίζει σύνορα»

Του Πάνου Πέτρου

Η χρήση των νέων τεχνολο-γιών στις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, αλλά και

στις κινητοποιήσεις στις πλατείες της Ισπανίας και της Ελλάδας, έχει οδηγήσει αρκετούς αναλυτές, αλλά και μερίδα κόσμου, να μιλάνε για ένα «νέο τύπο» κοινωνικής κινητο-ποίησης. Στην υπερβολή τους, αυ-τές οι απόψεις οδηγούν σε όρους όπως «επαναστάσεις του twitter» ή αντιμετωπίζουν τους χρήστες του facebook σαν κάποιο ξεχωριστό εί-δος από την υπόλοιπη κοινωνία, σαν ένα «νέο υποκείμενο».

Ρόλος της τεχνολογίαςΤο ίντερνετ είναι μια σπουδαία τεχνο-λογία που οι ανατροπές που φέρνει στην ταχύτητα και στην ευκολία της διακίνησης ειδήσεων και ιδεών μπο-ρούν να συγκριθούν ίσως μόνο με την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Ένα τέτοιο τεχνολογικό μέσο είναι πολύτιμο όπλο στην υπηρεσία του κινήματος. Το φαινόμενο φυσικά δεν είναι καινούριο. Κάθε ανακάλυψη στον τομέα της επικοινωνίας, όταν γί-νεται προσβάσιμη στις πλατιές λαϊκές μάζες, έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη μαζικών κινημάτων. Οι εφημερίδες και οι προκηρύξεις «γεννήθηκαν» μαζί με τις αστικές επαναστάσεις και όταν μαζικοποιήθηκε η παραγω-γή τους έγιναν πολύτιμα όπλα του εργατικού κινήματος. Το ραδιόφω-νο υπήρξε μέσο πολιτικής προπα-γάνδας όταν «μπήκε σε κάθε σπίτι» (και μέσα από αυτό έφτασε σε κάθε σπίτι το μήνυμα του Πολυτεχνείου το 1973). Η τηλεοπτική εικόνα μπορεί να μην έγινε ποτέ «εργαλείο» στα χέρια του κινήματος, ήταν όμως αυτή που «έβαλε τον πόλεμο του Βιετνάμ στα σπίτια των Αμερικανών», που επέτρε-ψε σε όλο τον πλανήτη να ακούσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ου-άσινγκτον, να δει τα οδοφράγματα στο Παρίσι, που γέννησε το αντικατα-σταλτικό σύνθημα «The whole world

is watching» των Αμερικανών φοιτη-τών κ.λπ. Σήμερα ήταν το youtube μέσα από το οποίο οι αραβικές μάζες είδαν την εξέγερση στην Τυνησία, το facebook μέσα από το οποίο οι εξε-γερμένοι έστελναν τα μηνύματά τους στον υπόλοιπο κόσμο.

Όμως από την αναγνώριση αυτής της σημασίας στη διαπίστωση πως «το ίντερνετ έριξε τον Μουμπάρακ» είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς πως το 1917 οι προκηρύξεις έριξαν τον τσάρο. Οι σύγχρονες τεχνολογίες είναι ένα ακόμη μέσο στα χέρια του κινήματος, δεν καθορίζουν όμως το χαρακτήρα του. Αυτό συνέβαι-νε πάντα, δεν ζούμε κάποια εποχή «μεταμοντέρνων επαναστάσεων». Κινήματα πολύ ισχυρά αναπτύσσο-νται άλλωστε και χωρίς το ίντερνετ. Μέσα από τις συνελεύσεις στις σχο-λές και στους χώρους δουλειάς, το συντονισμό των κατοίκων σε μια γει-τονιά κ.λπ. Τέτοιοι αγώνες τροφοδο-τούν την αντίσταση εδώ και χρόνια. Η γενική απεργία των 44 ημερών στη Γουαδελούπη, που συνένωσε σε ένα μέτωπο αντίστασης συνδικάτα, ορ-γανώσεις, συλλόγους και κατέβασε το μισό πληθυσμό της χώρας σε δι-αδηλώσεις, έγινε εφικτή με τα «ξεπε-ρασμένα» μέσα των συνελεύσεων, των προκηρύξεων κ.λπ. Πριν από λίγους μήνες, η Κίνα συγκλονίστηκε από ένα κύμα απεργιών. Σε συνθήκες παρανομίας, με το πιο λογοκριμένο ίντερνετ διεθνώς, οι εργάτες κατάφε-ραν να οργανώσουν τη δράση τους και να συντονιστούν εργοστάσιο με εργοστάσιο, «στόμα με στόμα».

ΠαραδείγματαΣτις αραβικές χώρες δεν εξεγέρθηκαν οι «χρήστες του facebook», αλλά η άνεργη, καταπιεσμένη νεολαία. Και το χαριστικό χτύπημα στον Μουμπάρακ ή τον Μπεν Άλι δεν το έδωσε η ανταλ-λαγή απόψεων και πληροφοριών στο twitter ή στα φόρουμ, αλλά οι απερ-γίες και οι διαδηλώσεις. Οι δηλώσεις των περισσότερων Αιγύπτιων ακτιβι-

στών συμφωνούν σε μια «αφήγηση»: Το facebook αξιοποιήθηκε για το αρχικό κάλεσμα σε διαδηλώσεις, στη συνέχεια όλα (ο συντονισμός, η πολι-τική συζήτηση, η εξάπλωση του κινή-ματος) παίχτηκαν στους δρόμους. Το ίντερνετ λειτούργησε κυρίως ως μέσο αναμετάδοσης εικόνων στον υπόλοι-πο πλανήτη. Η ίδια η Ταχρίρ πλημμύρι-σε τις μέρες που το καθεστώς «έριξε» το ίντερνετ. Οι απεργίες δεν βγήκαν με ιντερνετικό κάλεσμα, αλλά από τους εργάτες που συμμετείχαν στις συγκε-ντρώσεις της πλατείας. Είναι χαρακτη-ριστικό πως το διάσημο πια «εγχειρίδιο της έξυπνης διαδήλωσης», όπως και άλλα σημαντικά κείμενα της αιγυπτι-ακής επανάστασης, κυκλοφορούσαν χέρι με χέρι, με την ένδειξη «Να ΜΗ διαρρεύσουν στο ίντερνετ».

Στην περίπτωση των Indignados, σε αντίθεση με την εικόνα μιας «ιντερνετικής νεολαίας» (που μοιά-ζει να στρέφεται γύρω από τον εαυτό της), η ισπανική νεολαία παρακο-λούθησε και εμπνεύστηκε από τους πραγματικούς αγώνες στον αραβι-κό κόσμο, στη Γαλλία, στην Ελλά-δα, στην Αγγλία, στο Ουισκόνσιν. Η κατάληψη της Ντελ Σολ δεν έγινε με ένα ηλεκτρονικό κάλεσμα στο οποίο ανταποκρίθηκαν αιφνιδιαστικά χιλιά-δες. Προηγήθηκε η καταστολή της διαδήλωσης, η παραμονή 100 δια-δηλωτών στην πλατεία και η σύλλη-ψή τους για να αποφασίσει ο κόσμος να κατέβει μαζικά στην πλατεία. Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν το δρό-μο από μόνα τους. Οι Indignados δεν

«άπλωσαν το χέρι τους» στην υπό-λοιπη κοινωνία ιντερνετικά, αλλά δημιουργώντας συνελεύσεις στις γειτονιές, πηγαίνοντας οι ίδιοι σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς.

Αφορμές και αιτίεςΣτην Ελλάδα είναι γεγονός πως όλα ξεκίνησαν από το κάλεσμα στο facebook. Αλλά το κίνημα μπόρεσε να ζωντανέψει και να διαρκέσει από τις πιο «παραδοσιακές», αλλά πραγ-ματικές και ζωντανές, δράσεις στην κατειλημμένη πλατεία. Χωρίς τις συ-νελεύσεις, τις θεματικές επιτροπές, την παρουσία συλλογικοτήτων με έντυπα υλικά, δε θα ήταν δύσκολο το «κίνημα» να εξαντλούνταν σε μια «άχρωμη» διαδήλωση στις 25 Μάη χωρίς να αφήσει τίποτα πίσω του. Η εμπειρία των μπλόγκερ είναι πρόσφατη. Χιλιάδες άνθρωποι αντα-ποκρίθηκαν σε ένα ηλεκτρονικό κά-λεσμα για τις πυρκαγιές, κατέβηκαν στο Σύνταγμα και λίγες μέρες μετά γύρισαν σπίτια τους. Από την άλλη, ο Δεκέμβρης του 2008 δεν χρειά-στηκε το ίντερνετ για να ξεσπάσει.

Πολλές φορές η ιστορία κινείται μυστήρια. Η ιδέα ενός 18άχρονου να φτιάξει μια ομάδα στο facebook μπο-ρεί να έπαιξε ρόλο στο να ξετυλιχτεί ό,τι ζούμε σήμερα. Υπάρχουν αυτά τα «καπρίτσια της ιστορίας». Όπως η αυτοπυρπόληση ενός απελπισμέ-νου νέου σε ένα χωριό της Τυνησίας τελικά «γκρέμισε» τρεις δικτάτορες και απειλεί και άλλους. Στην Συρία, έγιναν 3-4 διαδοχικά ιντερνετικά κα-

λέσματα για να «γίνει της Αιγύπτου» που πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Όταν η αστυνομία συνέλαβε και κακοποίησε 15άχρονα παιδιά που έκαναν γκράφιτι στην Ντεράα, όλη η πόλη βρέθηκε στο πόδι και σύντομα όλη η Συρία τυλίχτηκε στις φλόγες, χωρίς να χρειαστεί το facebook.

Οι αφορμές που δημιουργούν τη «χαραμάδα» για να ξεσπάσει η λαϊκή οργή, τα μέσα που αυτή χρησιμο-ποιεί για να εκφραστεί είναι πολλά και διάφορα. Αλλά είναι πάντα οι βα-θύτερες αιτίες της αδικίας και της εκμετάλλευσης που «ωριμάζουν» τη διάθεση για ξεσηκωμό και παραμέ-νει πάντα κρίσιμη η μάχη στην πραγ-ματική ζωή που θα κρίνει αν αυτός ο ξεσηκωμός θα προχωρήσει σε κάτι παραπάνω και πώς.

Το νεολαιίστικο «υποκείμενο» που πρωταγωνιστεί στους ξεσηκωμούς στην Αγγλία, στην Ισπανία, στην Ιτα-λία, στην Ελλάδα δεν είναι η «γενιά του ίντερνετ», αλλά η «γενιά της κρί-σης». Η κρίση είναι ο «υποκινητής» των ξεσπασμάτων που ζούμε και θα ζήσουμε και όχι το facebook. Και για να απαλλαγούμε από το σύστημα που γεννά και αναπαράγει τις κρίσεις, την αδικία και την ανισότητα πρέπει να πολεμήσουμε εκεί που πραγματι-κά έχουμε τη δύναμη: Και αυτό δεν είναι το ίντερνετ, όπου είμαστε τάχα «ελεύθεροι», αλλά οι χώροι δουλειάς, εκεί που γεννιέται και αναπαράγεται η εκμετάλλευση και τα κέρδη τους, εκεί που περνά από το χέρι μας να βάλουμε ένα τέλος και στα δύο.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

15 Ιούνη 2011

Αρκεί το facebook για να αλλάξουμε τον κόσμο;

Είναι πάντα οι βαθύτερες αιτί-ες της αδικίας και της εκμε-τάλλευσης που «ωριμάζουν» τη διάθεση για ξεσηκωμό

Χαμογελάστε! Είστε στο youtube!

Αθήνα: 3 μ.μ., Ομόνοια, Συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή5 μ.μ., Αντιρατσιστική Συναυλία στο Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: 12 μεσημ., Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου

Αν η κυβέρνησή σας «ρίξει» το ίντερνετ, ρίξτε την κυβέρνησή σας.