1

Γονζασ δφο αιώνων…

Στο υπάρχον διαδικτυακό μου αποτφπωμα, δφςκολα κα μποροφςε κάποιοσ να εντοπίςει τισ προςωπικζσ μου καταγραφζσ ωσ μθχανικοφ πλθροφορικισ, αφοςιωμζνου ςτθν εκπαίδευςθ. Μάλλον λοιπόν, είναι θ πρϊτθ φορά που κα μιλιςω ωσ ευτυχισ αλλά και πολφ προβλθματιςμζνοσ πατζρασ δφο παιδιών!

Η πρϊτθ ιςτορία ξεκινάει το 1988 με τθ γζννθςθ τθσ κόρθσ μου, όπου μπαίνω χωρίσ εφόδια ςτο νζο μου "κλαμπ", ςτα 29 μου, ευτυχϊσ ςε ανζμελεσ εποχζσ, ςτισ οποίεσ μπορεί πολλοί να μιλοφςαμε για το Σχολείο του 20οφ αιώνα, αλλά κανείσ για τισ ικανότθτεσ των παιδιϊν μασ και το γονζα του αιϊνα αυτοφ, λεσ και αυτά να ιταν πολφ προφανι…

Ωσ "απόλυτοσ" γνϊςτθσ του γνωςτικοφ επαγγελματικοφ μου αντικειμζνου και ωσ πατζρασ προσ τθ 17χρονθ κόρθ του, τθν αποτρζπω όςο μπορϊ πιο διακριτικά (και κάποιεσ φορζσ και ζντονα) από το να μπει ςτθν ίδια ςχολι με τθ δικι μου (Ηλεκτρολόγουσ Μθχανικοφσ του ΕΜΠ). Παρά τισ αντιρριςεισ μου, καταφζρνει να μπει ςε ζνα άλλο τμιμα τθσ ςχολισ μου (ΣΕΜΦΕ του ΕΜΠ). Η ίδια, μεταβαίνοντασ ακόρυβα από τον 20ό ςτον 21ο αιώνα, αρχίηει να χτίηει ςταδιακά, μζςα ςτο ςχολικό, τον πανεπιςτθμιακό και τον κοινωνικό τθσ χϊρο, ζνα ςφνολο από ικανότθτεσ (γνϊςεισ, δεξιότθτεσ και αξίεσ), που νόμιηα πωσ γνϊριηα! Καταξιϊνεται γριγορα ςτθ ςχολι τθσ και καλλιεργεί τα επιςτθμονικά τθσ ενδιαφζροντα ςτον Τομζα Πλθροφορικισ, εκεί που εγϊ, αςκμαίνοντασ, πάλευα χρόνια να τελειϊςω το διδακτορικό μου… Παράλλθλα ςυνεργάηεται με το Μουςείο Ηρακλειδών ςε προγράμματα για τθν Τζχνθ και τα Μακθματικά και καταφζρνει να γίνει μζλοσ του μουςικοφ ςυγκροτιματοσ Encardia. Πρόςφατα παίρνει, δίνοντασ με ελάχιςτο χρόνο προετοιμαςίασ GRE και TOEFL, μια αρχικά κετικι απάντθςθ ςτθν πρϊτθ τθσ αναηιτθςθ πανεπιςτθμίου ςτθν Αμερικι… Είμαςτε πλζον ςτο "ςταυροδρόμι, μετά τισ ςπουδζσ, πριν τθν καριζρα"…

Πραγματικά, πόςο λάκοσ είχα κάνει ωσ γονιόσ! Τελικά, ιξερε πολφ καλφτερα από μζνα…

(φωτογραφία: Θάνοσ Δελθγιάννθσ)

2

Η δεφτερθ ιςτορία ξεκινάει το 2005 με τθ γζννθςθ, αυτι τθ φορά, του γιοφ μου! Εδϊ τα πράγματα ζχουν αλλάξει πολφ. Πατζρασ ςτα 46, με "πείρα", αλλά γονζασ πλζον του 21ου αιϊνα και με πάρα πολλζσ υποχρεϊςεισ. Τόςεσ, που ο,τιδιποτε εμπεριζχει μια "οκόνθ", να χρθςιμοποιείται, εντόσ και εκτόσ ςπιτιοφ, ωσ υποκατάςτατο ςτθν πατρικι απουςία και υπερπροςταςία (ευτυχϊσ όχι κακολικισ)! Εδϊ ζχουμε άλλεσ απίςτευτεσ ικανότθτεσ, ςε γνϊςεισ και δεξιότθτεσ που οφτε όταν τελείωνα το ςχολείο δεν τισ είχα, αλλά αμφιςβθτοφμενεσ αξίεσ… Στα δφο-δυόμιςθ ακοφςαμε το περίφθμο "κα κάνω αυτό που κζλω εγώ", και πολλά-πολλά άλλα! Και χωρίσ ουςιαςτικά να ςτερθκεί κάτι ςθμαντικό, από τθν "πριγκθπικι" ηωι του (ρϊτθςε πριν ζνα μινα: "μπαμπά πότε κα περάςει θ κρίςθ;") φτάςαμε αιςίωσ ςτθ Β’ Δθμοτικοφ. Πϊσ να τον προςτατεφςω από τθν κρίςθ; Ζχω δθμιουργιςει μια αςπίδα γφρω του. Είναι ςωςτό; Το παιχνίδι ζχει τθν πρωτοκακεδρία και τα ςχολικά κακικοντα ςτο ςπίτι είναι ςυνεχϊσ υποκινοφμενα. Τα όριά μασ τα χάνουμε, κάποιεσ φορζσ, κυμϊνω αςφςτολα, ορίηουμε νζα όρια, τα ξαναχάνουμε και πάει λζγοντασ… Τι κάνουμε τώρα;

Πζρςι, όμωσ, βρεκικαμε "κοινωνοί" μιασ πολφ ωραίασ ιδζασ: Ημερίδα για το Γονζα του 21ου αιώνα. Δεν ςασ κρφβω ότι ζμακα πολλά και πζραςα καλφτερα από τα περιςςότερα ςυνζδρια που ζχω παρακολουκιςει (και είναι εκατοντάδεσ)! Ζνα μικρό δείγμα είχα δθμοςιεφςει ςτο tweet μου: Ζνα ελάχιςτο "Ανκολόγιο" Γνώςθσ από τθν Εκδιλωςθ «Γονζασ ςτον 21ο αιώνα» (18/02/2012).

Στθ φετινι, δεφτερθ, Ημερίδα με τίτλο: Γονζασ ςτον 21ο αιώνα: Κρίςη, Ανατροπζσ, Ευκαιρίεσ, (9/3/2013), όπωσ το ςτοιχειοκετεί και ςτο άρκρο του ο Στάκθσ Χαϊκάλθσ: "Με ποιουσ να ςυηθτιςουν οι γονείσ για τθν κρίςθ;", αξίηει να δοφμε, πϊσ κάποιοι από εμάσ, ζχουν ενδιαφζρουςεσ και ίςωσ πειςτικζσ απαντιςεισ ςτα διάφορα ερωτιματά μασ… Εδϊ είναι και το δεφτερο δείγμα από το "Ελάχιςτο Ανκολόγιο «Γνώςεων - Δεξιοτιτων - Στάςεων»".

Όμωσ κα μου επιτρζψετε να κλείςω το μικρό αυτό "post", με δφο προτάςεισ ςτα αγγλικά (από το γράμμα τθσ κόρθσ μου, προσ το αμερικάνικο πανεπιςτιμιο, τι αντίκεςθ, για ζνα από τα πιο αγαπθμζνα μου τραγοφδια):

My father taught me to use computer not as a “game machine” but as a “research engine”, which opened countless new paths of knowledge. My mother taught me the fascination of teaching and being taught. Both passed on me their love for Computer Science, Mathematics and Education in such a manner that, later on, this very interest acquired the form of dream…

Because of the various projects I have been involved, I learned to work hard and methodically towards my goals. Thanks to “encardia” I learned that with collaboration someone can achieve enormously better results than being alone.

Γιάννθσ Κωτςάνθσ, αρχικι ζκδοςθ: 2 Μαρτίου 2013, νζα ζκδοςθ: 31 Αυγοφςτου 2014

Δθμοςίευςθ: koinoniapoliton20.tumblr.com/post/44539470580/goneas