3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015 • Αρ. φ. 1234 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΧ. Γεωργούλας: Ακροδεξιόσωσίβιο για τον κ. ΣαμαράΤι σημαίνει η πλήρη υιοθεσίατης θεματολογίας της άκραςδεξιάς σελ. 5

...Π. Κλαυδιανός: ΣΥΡΙΖΑκαι δανειστές στο τραπέζιτων διαπραγματεύσεωνΠοιους τρομάζει ο στόχοςτης αυτοδυναμίας σελ. 3

∆ΙΕΘΝΗΓ. Καπόπουλος: Κοινωνικόςαποκλεισμός και ισλαμικόςφονταμενταλισμόςΟ απόηχος της σφαγήςστο Παρίσι... και στο βάθοςΛεπέν σελ. 29

...∆. Σμυρναίος: Σπάειτο μέτωπο της «ορθοδοξίας»Απανωτά χτυπήματαγια την πολιτική Σόιμπλεκαι Μέρκελ σελ. 31

ΚΟΙΝΩΝΙΑΒ. Παπαδάκης: Συλλογικήδράση και διασύνδεσηΜια πρόταση για τη σύμπραξητου πρωτογενούς τομέαμε τον τουρισμό σελ. 13

...Ρ. Κοβάνη: «Φυλακέςγια τρομοκράτες»στην προεκλογική αρέναΕπίσπευση της λειτουργίαςτων φυλακών τύπου Γ με αιφνιδια-στικές μεταγωγές σελ. 11

Έρευνα ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕΗ «ανάπτυξη»της φτώχειας

Σελ. 12

Κανέναςπολίτηςαπέναντί μαςΤης Τασίας Χριστοδουλοπούλου*

Είμαστε τελευταία Κυ-ριακή πριν τις εκλογές.Θα άξιζε να σχολιάσουμε

την επικαιρότητα. Τον πολιτικόλόγο και τα πολιτικά επιχειρή-ματα της Ν∆ και των ΜΜΕ πουτη στηρίζουν. Ένδεια επιχειρη-μάτων, ακροδεξιό κατήφορο,πληκτική επανάληψη, που πε-ριγράφει το συλλογικό πανικό,ενός καθεστώτος που τελει-ώνει, με τα προνόμια και τηβαρβαρότητα του.

Ανυπόληπτοι και αφερέγ-γυοι, ούτε να υπερασπιστούνμπορούν, ούτε και να υποσχε-θούν. Κάνουν πρόβα αντιπολί-τευσης.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουντην τιμητική τους. Η μοντα-ζιέρα δουλεύει στο φουλ, για ναβρει λέξεις και νοήματα, που να

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Η µάχητης αυτοδυναµίας

ΟΙ ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

35υποψήφιοι

σε 12 σελίδες

Υποψήφιοιβουλευτές και

βουλεύτριες τουΣΥΡΙΖΑ απ’ όλη την

Ελλάδα γράφουνστην «Εποχή» για

τη σημασία τηςνίκης της

Αριστεράς, τατοπικά

προβλήματα καιτην προεκλογική

εκστρατεία.

Από πολλές, πλέον, αφετηρίες τροφο-δοτείται ένα ευρύ λαϊκό ρεύμα στην κοίτητου ΣΥΡΙΖΑ και τον προσεγγίζει στην αυ-τοδυναμία. Πρόκειται για μια μάχη κομ-βική, διότι είναι προϋπόθεση για να μπο-ρεί η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς ναπροχωρήσει σε μια αποτελεσματική δια-πραγμάτευση και να εφαρμόσει το πρό-γραμμα της. Το νέο και ενδιαφέρον στοι-χείο είναι ότι το ρεύμα αυτό εκκινεί μεναπό τις προγραμματικές θέσεις και τηνπροεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, όμωςταυτόχρονα αυτονομείται και υπερβαίνειπαραδοσιακές πολιτικές εντάξεις. Οι δη-μοσκοπήσεις φωτογραφίζουν αυτήν την

διαδικασία με σαφήνεια.Ο στόχος της αυτοδυναμίας είναι, όμως,

ταυτόχρονα και ο μέγας φόβος όχι μόνοτης Ν∆ και των δυνάμεων ευρύτερα τουσυστήματος, αλλά και των αξιωματούχωντης ευρωζώνης. Και αυτές οι δυνάμεις δί-νουν μάχη, αλλά για να μην επιτευχθεί ηαυτοδυναμία. Έχουν πλήρη επίγνωση ότιη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η προβολή τωνπροτάσεων του στην καρδιά της Ευρώπηςανατρέπει το κλίμα και κινητοποιεί καιάλλες δυνάμεις, ακόμα και σε κυβερνη-τικό επίπεδο, όπως φάνηκε με τις δηλώ-σεις Ιρλανδών επισήμων.

Οι επόμενες επτά μέρες μπορούν ν αλ-

λάξουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τηνΕυρώπη. Η μάχη για να αποτραπεί αυτή ηεξέλιξη, ως και την Κυριακή το βράδυ, θαείναι λυσσαλέα. Η πληροφορία ότι δήθενο κ. Ντράγκι ενημέρωσε τους Μέρκελ –Σόιμπλε πως η Ελλάδα αποκλείεται απότο πρόγραμμα ποσοτικής νομισματικήςχαλάρωσης και αυτό θα αποφασιστεί τηνΠέμπτη, 22 Ιανουαρίου, είναι ένας πόλε-μος νεύρων που αποβλέπει να εκφοβίσειτους πολίτες και να τους απομακρύνειαπό την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστο-ρία που ο εκβιασμός είχε το ακριβώς απο-τέλεσμα.

Η ευρωπαϊκήΆνοιξηθα ξεκινήσειαπό την ΕλλάδαΟ Κώστας ∆ουζίνας μιλά για τηνκυβέρνηση της Αριστεράς, τιςπροοπτικές της και τηναντιμετώπιση που θα έχει από τουςΕυρωπαίους. σελ. 38, 39

Η Ευρώπητου 2015δεν είναι ίδιαμε το 2012Ο Τάκης Καφετζής αναλύει τονπολιτικό χάρτη όπως έχειδιαμορφωθεί τα τελευταία χρόνιακαι αναφέρεται στα επίδικα τωνεκλογών. σελ. 6,7

Πού θα βρούμετα λεφτά;Εκεί θα βρούμετα λεφτάΟ Κώστας Μελάς επιχειρεί μίααπόδοση της αντικειμενικήςπραγματικότητας στον απόηχο τουτρομοκρατικού λόγου τηςκαμπάνιας της Ν∆. σελ. 10

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

22 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

«…Πατρίδα μου με τ’ ασβεστώδη δάση,πελώρια γη των βράχων, των κοιλάδων,γυμνέ ακατοίκητε ουρανέ, μητρόπολη κα-ταργημένη…»

(Τάκης Σινόπουλος)

Παράδοξο. Αντί για πολιτικό κείμενοσήμερα δίνουμε χώρο στους Ηλείουςποιητές και συγγραφείς, που έχουν

καταθέσει αριστουργηματικά στο έργο τουςμε «συμπυκνωμένες ριπές», τη μείζονα πολι-τική παρέμβαση, τη σημερινή άθλια κατά-σταση που βιώνει η Ελλάδα και μαζί η Ηλεία.

Ο Γαστουναίος Νίκος Καχτίτσης γράφειαυτό που σε καθημερινή βάση ζουν οι πολί-τες της χώρας: «Βρίσκομαι από ψυχολογικήςαπόψεως στα πρόθυρα της καταστροφής ότιοικονομικώς κοντεύω να καταρρεύσω και ότιη υγεία μου έχει κλονισθεί στο απροχώ-ρητο». Κι αναρωτιέται προφητικά: «Ποιαείναι η κυρία Σαμαρά;». Τελικά καταλήγει:“Ο Στοππάκιος Παπένγκους υπήρξε ‘δωσί-λογος’ κατά την πολιορκία τηςΓάνδης…αποτρόπαια ανομήματά του”.

Ο Τάκης Σινόπουλος μοιάζει να τουαπαντά μαχητικά με το πάθος που τον δια-κρίνει: « Εδώ γεννήθηκα. Εδώ μεγάλωσα.Λοιπόν αυτά μου χρειάζονται για την οργήμου καί την περηφάνια μου. Για να κρατήσωκαι να κρατηθώ. ∆εν έχω θεούς. Και δε φο-βάμαι». Ταλαντεύεται ο ποιητής ενθυμούμε-νος τον παράδεισο των παιδικών του χρόνωνπου άλωσε η «ανάπτυξη»: «Το κρασί και τολάδι της Αγουλινίτσας - τα ψάρια και ταχέλια από τη λίμνη της Αγουλινίτσας - τώρατην ξέραναν, πάει κι αυτή».

Ο νεώτερος Λεχαινίτης ποιητής, ΧρήστοςΝτάντος, υμνεί στην «Τοπολογία» του τη γε-ωγραφία και τους ανθρώπους της, καλώνταςσε αγωνιστικό προσκλητήριο ένα προς ένατα χωριά της Ηλείας (που χρειάζεται μεγά-λος χώρος να παραθέσουμε) λέγοντας:

«Ένα προς ένα κατονομάζω κι αναδεύεστεστον αγνώριστο ύπνο.

Των επανορθώσεων απόψε και σας δίνωμικρόφωνο.

Έν ονόματι των νερών, εν ονόματι τουπαντοδύναμου χώματος

από τις τρύπες της αλεπούς Γεωγραφίαςμιλήστε”.

Σαν να γράφει για τους αγρότες του πα-ρόντος και για την υποτίμηση της Παι-δείας: «Τα μεροκάματα στον κάμπο τρακτέ-ρωσαν. Αλλόφυλων καταραμένων τώρα όχορός. Εκφυλίστηκε το Γυμνάσιο αίμα».

Ο Αμαλιαδίτης λογοτέχνης, δοκιμιογρά-φος και μεταφραστής, Μήτσος Αλεξανδρό-πουλος εκφράζει την ίδια πνευματική αγω-νία: «Τη δίψα μου για να χορτάσω τη πνευ-ματική στη μαύρη έρημο πλανιόμουν».Κι απότην εξορία του τα πέτρινα χρόνια θυμόταν τηγενέθλια πόλη του τρυφερά, σπαρακτικά: «ΗΑμαλιάδα ήταν εύθυμος τόπος. Μεγάλο προ-σόν να ξέρεις να βγάζεις από τα πιο στυφάπράγματα λίγο χιούμορ…»

Ο Ανδραβιδέος ποιητής ΓιώργοςΓώτης, επίσης, ανυπότακτος στην ειμαρμένητου τόπου και στους άρχοντές του που επίδεκαετίες τον κρατούν όμηρο στη μοίρα πουοι ίδιοι ορίζουν, περιγράφει:

«Εδώ Γύρω βουνά κλείνουν τον τόπο. Βρά-χοι σκληροί

Αμυγδαλιές στις κόγχες και σπουργίτια

Βαρειές σε πιάνουν οι σκιές τουςΈρχεσαι να σου πουν το μέλλον δίσημοι

χρησμοίΤο πώς της μοίρας σου θα δραπετεύσεις…Εάν το μέλλον άνθος στην παλάμη σου θα

πέσει.Εδώ ας σταθώ».Ο ποιητής και δοκιμιογράφος, ο Λεχαινί-

της ∆ιονύσης Κράγκαρης γράφει για το«Φράγμα», ως κινούμενη λάσπη, όπως ταμνημόνια, που καταπίνει ανθρώπινα όντατραβώντας τα: «…Είς τήν σκοτεινήν λίμνηντου φράγματος, πίπτουν έν ριπή όφθαλμούχιλιάδες ανθρώπινα όντα, τα οποία εμβαπτι-ζόμενα είς το ύδωρ και την ίλύν της λίμνης,γίνονται ωραία αγάλματα που στολίζουν τιςκεντρικές λεωφόρους του φράγματος» .

Ο Γιώργης Παυλόπουλος, ο μέγιστος, ανα-ζητά τους συντοπίτες του σαν ΠΟΥΛΙΑ καιτους καλεί για τη σωτηρία του λαού ανακρά-ζοντας:«Πού είναι τα ξεφτέρια τα γεράκιακαι οι αετοί; Πού είναι ο Ντρένιος ο Καλο-γιάννης και ο Μπέτος; Πού είναι οι Μαυρο-σκούφηδες;»

Ο ∆ημήτρης Κανελλόπουλος τρυφερά,αφηγείται τη συμβουλή της μάνας, για το πα-τρικό που απέμεινε στο ρημαγμένο χωριόαπό τη μετανάστευση:

«Να βάλεις παράθυρα στο πατρικό/ Αυτό,παιδάκι μου μην το ξεχάσεις…/ Να μη μαςκοροϊδεύει ο κόσμος.»

Γι’ αυτή τη μετανάστευση γράφει και ο διη-γηματογράφος, Ηλίας Παπαδημητρακόπου-λος, αναφερόμενος στη γενέθλια πόλη, τονΠύργο:

«Ο Πύργος στον οποίον αναφέρομαι δενυφίσταται … Κατά κάποιον τρόπο ανελήφθη,οι κάτοικοί του μετώκησαν ομαδικώς στηνΑθήνα και αλλαχού, κατά την καταραμένηδεκαετία του 50. Οι περιουσίες ξεπουλήθη-καν τα καλύτερα σπίτια γκρεμίστηκαν, ταχτήματα καταστράφηκαν, οι σταφιδάμπελοιξεπατώθηκαν…»

Αντί επιλόγου σ’ αυτήν την σύντομη ανα-φορά ένα απόσπασμα, που θυμίζει Αντιγόνη,από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στοΕκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, από το οποίοκαταδικάστηκε ως «τρομοκράτης» για τηναντίστασή του κατά της Χούντας.

« Είχα υποχρέωσιν, επομένως, κύριοι στρα-τοδίκαι, να εξοφλήσω αυτό το μεγάλο χρέοςμου, ακόμη και αν παρίστατο ανάγκη ναδώσω και την ζωήν μου…”

«Αι γενεαί αι πάσαι». Μια πολύτιμη παρα-καταθήκη, μια κληρονομιά του μέλλοντοςμας που οφείλουμε να διαφυλάξουμε ωςκόρη οφθαλμού και προωθήσουμε στις επό-μενες γενιές.

Μάκης ΜπαλαούραςΥποψήφιος Βουλευτής Ηλείας ΣΥΡΙΖΑ

τα αξιοποιεί στη στρατηγική του φόβου. Οι παντός είδους δημοσιογρά-φοι του ξένου τύπου, γίνονται πρώτη είδηση αρκεί να γράψουν κάτι γιατον επικίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και το σχόλιο κάποιου γραφικού για ταπεριστεράκια του twiter, που αποδεικνύουν την έλλειψη θρησκευτικήςπίστης του Αλέξη Τσίπρα, έγινε είδηση. Πόσο μάλλον ο ρατσιστικός καιυποκριτικός λόγος του Σαμαρά, που ατένιζε το τείχος στον Έβρο, αυ-τοθαυμαζόμενος ότι δεν περνάει κανένας «λαθραίος» από εκεί, ξεχνών-τας ότι εισέρχονται πλέον από τα νησιά, χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου,με κίνδυνο της ζωής τους..

Πολύ περισσότερο έγιναν κεντρική είδηση οι δηλώσεις του Σαμαρά,μετά το μακελειό στο Παρίσι, που αφού το απέδωσε στους μετανάστεςγια να δώσει και εθνικό χρώμα, πήγε και στην πορεία της Κυριακής, γιανα διαμαρτυρηθεί ενάντια στην Ισλαμοφοβία και υπέρ της ελευθερίαςτης έκφρασης. Οποία υποκρισία….

Ο αρχιτέκτονας του φόβου στη χώρα μας, πήγε να πει στους Γάλλουςνα μην φοβούνται. Ποτέ του δεν σκέφτηκε, αυτός και οι ομογάλακτοιτου, που πόζαραν στην πορεία, πως για κάποιους –δυστυχώς όλο καιπερισσότερους- η ζωή τους αποκτά αξία δια του θανάτου και της θυ-σίας. Και αυτό δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με μέτρα καταστολής, ούτε μεαεροπλανοφόρα.

Σε ποιούς απευθύνονται;

Όμως η παρέμβαση του αυτή, είχε και ένα θετικό αποτέλεσμα. ΤαΜΜΕ έμαθα ότι τροποποιούν λίγο την ατζέντα με πάνελ για μετανα-στευτική πολιτική, ασφάλεια και τρομοκρατία. Προφανώς επειδή πι-στεύουν ότι τα θέματα αυτά, είναι προνομιακό πεδίο για τη Ν∆.Έτσι

μετά την ακούραστη ερώτησηπρος τους εκπρόσωπους τουΣΥΡΙΖΑ «πού θα βρείτε ταλεφτά», «ποιοι είναι οι πλού-σιοι» θα ακούσουμε και άλλεςερωτήσεις, αντίστοιχου κά-λους.

Το ερώτημα που αναζητάαπάντηση είναι σε ποιες κοι-νωνικές ομάδες απευθύνεταιαυτή η προεκλογική καμπάνια.Γιατί ο λόγος αυτός δεν συγκι-νεί, Αυτός ο λόγος φοβίζει καιυποτιμά. Η εκλογική πελατείατης Ν∆ είναι λίγο πολύ γνωστή.Όμως αυτές οι εκλογές θαείναι αμιγώς ταξικές. Θα είναικρίμα να αθροιστούν μαζί μετις οικονομικές ελίτ, εργαζόμε-νοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, κα-τεστραμμένοι της κρίσης, γιατίφοβήθηκαν τις αλυσίδες πουτους δένουν με ένα χρεοκοπη-μένο πολιτικό σύστημα και μεένα πολιτικό προσωπικό, πουενδιαφέρεται να αναπαραχθείμέσα από την εξαθλίωση τηςκοινωνίας. Και αυτό είναι κα-θήκον του ΣΥΡΙΖΑ να το απο-τρέψει, έστω και τη βδομάδαπου απομένει. Όχι για να κερ-δίσουμε την αυτοδυναμία, αλλάγιατί σε αυτό τον ταξικό πό-

λεμο, δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα από τους πολίτες αυτούς, να βρε-θεί απέναντι μας.

Η αποχή είναι ουδετερότητα

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα πολίτη και ειδικά νέοκαι νέα, να επιλέξει την ουδετερότητα, με την αποχή από την εκλογικήδιαδικασία. Από αυτή την κοινωνική σύγκρουση, δεν μπορεί να λείπεικανένας και καμιά. Όταν γίνεται αυτή η τεράστια μετακίνηση ψηφοφό-ρων από το δικομματισμό και ειδικά από τη Ν∆ στην αριστερά του ΣΥ-ΡΙΖΑ, τότε μιλάμε για εκλογές μεγάλης ιστορικής σημασίας, που δεν θασηματοδοτήσουν απλώς το τέλος της μεταπολίτευσης, αλλά το τέλοςτου εμφυλίου πολέμου, όπως προσφυώς γράφει ο Κώστας ∆ουζίνας.

Είναι γι’ αυτό, που η εκστρατεία φόβου της Ν∆, θα πέσει στο κενό.Γιατί το αίτημα να αλλάξουν οι άνθρωποι τη ζωή τους, έγινε συλλογικόκοινωνικό ρεύμα.. Και τα ρεύμα δεν μπορεί να ανακοπεί, ούτε με τογκρίζο πολιτικό προσωπικό, ούτε με τη γκρίζα προπαγάνδα. Η γιορτήάρχισε. Η ελπίδα ξεκίνησε, αναγγέλλει το κεντρικό μας σύνθημα. Ναμην μείνει στη μέση του δρόμου, είναι ευθύνη όλων μας. Εδώ θα δοκι-μαστούν η συνέπεια μας, η ειλικρίνεια μας και η σταθερότητα στους ρι-ζοσπαστικούς στόχους μας..

*Η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επι-κρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Κανένας πολίτης απέναντί μας

Ο πολιτισμός: Η μόνηκληρονομιά μας…

Ο αρχιτέκτονας τουφόβου στη χώρα μας,πήγε να πει στους Γάλ-λους να μην φοβούνται.Ποτέ του δεν σκέφτηκε,αυτός και οι ομογάλα-κτοι του, που πόζαρανστην πορεία, πως για κά-ποιους –δυστυχώς όλοκαι περισσότερους- ηζωή τους αποκτά αξίαδια του θανάτου και τηςθυσίας. Και αυτό δεν αν-τιμετωπίζεται, ούτε μεμέτρα καταστολής, ούτεμε αεροπλανοφόρα.

“

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τελευταίο καταφύγιο στη μάχη τωνσυστημικών δυνάμεων εναντίοντου ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιδίωξη να

μην πετύχει την αυτοδυναμία στη Βουλή.Έχουν πλέον παραδεχθεί την επικείμενηήττα και μάχονται λυσσαλέα γι’ αυτόν τοστόχο, ασκώντας εντωμεταξύ και τη σχε-τική τρομοκρατία για το ενδεχόμενο τηνέλλειψη πλειοψηφίας να ακολουθήσουνεπαναληπτικές εκλογές. Η προβολή τηςαδήριτης, δήθεν, ανάγκης για κυβερνή-σεις συνεργασίας είναι το πρώτο διαθέ-σιμο όπλο.

Η «Καθημερινή» το καλλιεργεί απόκαιρό. Μόλις την Παρασκευή σημείωνε:«Καμία μονοκομματική κυβέρνηση δενμπορεί να αντιμετωπίσει την εξαιρετικάδύσκολη κατάσταση που διαμορφώνεταιστη χώρα. Ας το πάρουν απόφαση όλοιοι πολιτικοί ηγέτες πως η Ελλάδα έχειπεράσει πια στην εποχή της συνεννόη-σης και των συνεργασιών». Αλλά και «ΤαΝέα» επανειλημμένως προέτρεψαν σ’αυτή τη λύση, σε αντιστοιχία, επιπλέον,και με τη γραμμή Βενιζέλου, κυρίως,αλλά και Θεοδωράκη. Η ενδυνάμωση,εξάλλου, των κομμάτων τους μπορεί ναοδηγήσει στο ποθούμενο, δηλαδή στηνόθευση των προγραμματικών θέσεωντου ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που το κύροςαυτών των θέσεων στην Ευρώπη αυξάνε-ται καθημερινά.

∆ιακοπές τροφοδοσίαςτου τρόμου

Το σχέδιο έχει πολλές πλευρές. Ηφοβία είναι πάντα το αδιαφιλονίκητοφόντο, μέσα στο οποίο γίνεται η σύγ-κρουση. ∆εν έχει σημασία που έχει αφάν-ταστα περιοριστεί η τροφοδοσία του απότο εξωτερικό, όπου καταγράφονται μά-λιστα ευρέως θετικές κρίσεις για τις θέ-σεις του ΣΥΡΙΖΑ ή πράξεις θεσμικών ορ-γάνων (ΕΚΤ, Κομισιόν), που κόβουν τονερό από το χωράφι του τρόμου. «Ο χρό-

νος τελειώνει και η ημέρα της αλήθειαςκαι της μεγάλης κρίσης έρχεται» είναιμια φράση που τα περικλείει όλα. «ΤαΝέα», λιγότερο κομψά την ύστερη πε-ρίοδό τους, μιλούν επιπρόσθετα με υπο-τιμητικό τρόπο για τις ίδιες τις εκλογές,ότι δήθεν «κινδυνεύουν να εξελιχθούν σεφαρσοκωμωδία» και λέγοντας ψέματαπαραθέτουν ότι τα «διεθνή μέσα πυρο-βολούν τη χώρα και οι δανειστές στέλ-νουν συνεχώς σκοτεινά μηνύματα γιατην επόμενη μέρα». Χωρίς ίχνος ευθύ-νης, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος καθημε-ρινά εμπλέκει την οικονομία υπονο-μεύοντάς τη, ιδίως τις τράπεζες.

Η Ν∆ και οι ευρύτερες συστημικές δυ-νάμεις έχουν όχι μόνο φτωχή τροφοδο-σία από το εξωτερικό για την προπα-γάνδα τους, αλλά και μεγάλες απογοη-τεύσεις. ∆εν πρόλαβε ο κ. Πρετεντέρηςνα κινδυνολογήσει επαρκώς στο«Mέγκα» για τα ομόλογα Αλογοσκούφη -μάλιστα έλεγε ότι πρέπει να εξοφληθούν… - και ήλθε η απόφαση της Ευρωπαϊ-κής Επιτροπής που παρέτεινε την ισχύτους για ένα εξάμηνο. Κρίμα. Παρ’ όλααυτά, δηλαδή που με το μέτρο αυτό απο-καλύπτεται η φροντίδα για τη ρευστό-τητα των τραπεζών, εξακολουθούν να μι-λούν για πρόβλημα ρευστότητας πουόλοι ξέρουμε ότι υπάρχει από το 2011 ωςεπιδίωξη και συνέπεια της πολιτικήςτους. Εντούτοις, προλέγουν, άσκεφτα,ότι ο κ. Ντράγκι θα μας στερήσει εντε-λώς τη ρευστότητα, όταν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ,ως είδος αντεκδίκησης!

Από τις τοποθετήσεις αξιωματούχωννα σημειώσουμε μόνο αυτή της κ. Λαγ-κάρντ. Επανέλαβε ότι δεν υπάρχουν εν-δείξεις εξόδου της Ελλάδας από την Ευ-ρωζώνη, όποιος και αν κερδίσει τιςεκλογές. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι εργά-ζονται για μια «νέα ερμηνεία του Συμ-φώνου Σταθερότητας, που θα επιτρέψειστις χώρες να ακολουθήσουν δημοσιο-νομική προσαρμογή με τρόπο λογικό με

δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες».∆εν παρέλειψε, βεβαίως, να πει ότι η Ελ-λάδα θα πρέπει να κάνει «διαρθρωτικέςμεταρρυθμίσεις», που είναι «ένα κοινόπεπρωμένο για την Ευρώπη».

Ενδιαφέρον είχε και η τοποθέτηση τουγνωστού μας κ. Όλι Ρεν ο οποίος, αντι-πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου τώρα,δήλωσε ότι είναι απίθανο να εξασφαλί-σει κάποια διαγραφή του χρέους της ηΕλλάδα από την Ευρωζώνη και θα πρέ-πει να επικεντρωθεί στην πιθανή ελά-φρυνση υπό τη μορφή πιο μακροχρόνιωνπεριόδων αποπληρωμής. Υποστήριξε ότι«το 2012 ήταν ένα χαμένο οικονομικόέτος για την Ελλάδα, που οδήγησε σεμεγάλα κοινωνικά κόστη», ενώ εκτίμησεότι είναι «παράλογο να μιλάμε για Gre-xit σε μια κατάσταση όπου τα χειρότεραέχουν περάσει και η χώρα κινείται προςμια καλύτερη κατεύθυνση».

Τα πρώτα ρήγματα

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στην τελευταία καικρίσιμη, για να πετύχει την αυτοδυναμία,εβδομάδα με αισιοδοξία που στηρίζεταισε πραγματικές επιτυχίες. Πρώτον, μετην αποφασιστική και σταθερή στάσητου στην παρουσίαση των επιχειρηματο-λογημένων και ρεαλιστικών προτάσεώντου, στην πρώτη φάση επέβαλε να αμ-βλυνθεί η κινδυνολογία και τρομοκρατίακαι στη δεύτερη, ουσιαστικά, έφερε τουςδανειστές να καθίσουν στο τραπέζι τωνδιαπραγματεύσεων και ανάλογα με τηνπερίπτωση να αποδεχθούν την ατζένταθεμάτων που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη πιοενδιαφέρον είναι ότι αφήνουν να εννοη-θεί ότι θα προσέλθουν με αντιπροτάσεις,που όμως δεν θα αγνοούν τα αιτήματατης ελληνικής πλευράς. Ήδη προκλή-θηκε και ρήγμα στο γερμανικό μπλοκ μετην τοποθέτηση του υπουργού Οικονο-μικών της Ιρλανδίας. Πρόκειται για μιαεπιτυχία στρατηγικής σημασίας, που δεν

ήταν καθόλου δεδομένη. Αποδιαρθρώνειτα όπλα της Ν∆ και ισχυροποιεί τα όπλατου ΣΥΡΙΖΑ στο πιο καίριο σημείο.

∆εύτερον, έχει διαμορφωθεί ένα λαϊκόρεύμα σχεδόν αυτονομημένο, που επιθυ-μεί και εργάζεται για την αυτοδυναμίακαι τροφοδοτείται από τη γραμμή τουΣΥΡΙΖΑ. Το ρεύμα αυτό είναι πολιτικόκαι εκτιμά ότι μόνο ισχυρός στην κοινω-νία και αυτοδύναμος στη βουλή ΣΥΡΙΖΑμπορεί να διαπραγματευτεί με τους δα-νειστές για να μπορεί να εφαρμόσει τοπρόγραμμά του. Αυτό το ρεύμα πρέπεινα τροφοδοτηθεί αυτή την εβδομάδα καιφυσικά να προφυλαχθεί από αστοχίες.

Η Ν∆, παρά τις όποιες προσπάθειες,δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα δύο θε-μελιώδη λάθη της: να χαρακτηρίζει, τοπρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥ-ΡΙΖΑ παροχές και να επιχειρηματολογείυπέρ της βιωσιμότητας του ελληνικούχρέους. Αυτό υποχρεώνει τον κ. Σαμαράνα βρίσκεται συνεχώς στην άμυνα και,καθώς στην Ευρώπη αλλάζει το κλίμα,να φαίνεται ως ο μοναδικός σύμμαχοςτης Μέρκελ που δεν τολμά ούτε την πο-λιτική Ντράγκι να στηρίξει. Η παρέμ-βαση του ΣΕΒ που συμπεριλαμβάνει στααιτήματά του και την ελάφρυνση τουχρέους την αφήνει τη Ν∆ έκθετη. Η αλ-ληλεγγύη που έλαβε από τον κ. Ραχόϊήταν στην κυριολεξία κόλαφος, διότιεπιβεβαιώνει την ένταξή του στο στρα-τόπεδο της Γερμανίας. Η συσπείρωσηπου επιτυγχάνει, καθόλου ευκαταφρό-νητη, εκφράζει μεν ένα εύρος δυνάμεωντου συστήματος, που αντιλαμβάνεται τισημαίνει μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δενμπορεί να είναι αποτελεσματικό.

Παύλος Κλαυδιανός

ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Ο ΣΤΌΧΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟ∆ΥΝΑΜΙΑΣ

ΣΥΡΙΖΑ και δανειστές στο τραπέζιτων διαπραγματεύσεων

Του

ΑΛΤΑ

Ν α

πό τ

η Βα

βέλ

Ταχεία ωρίμανση και πρώτο ρήγμαΗπαρέμβαση του υπουργού Οικονομικών της Ιρλανδίας κ. Μάικλ Νούναν στο ζήτημα

του ευρωπαϊκού χρέους είναι το νέο και, πιστεύω, κορυφαίο, μέχρι στιγμής, συμ-βάν της προεκλογικής περιόδου. Πρόκειται για τον πρώτο κυβερνητικό αξιωματούχοχώρας της Ευρωζώνης που μπαίνει στη συζήτηση ευθέως και δραπετεύοντας από τηνεοαποικιακή κατασκευή του «βιώσιμου» δηλώνει ότι «δεν απορρίπτει την ιδέα μιαςευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος, στην οποία θα συζητηθεί το ελληνικό, το ιρλαν-δικό, το ισπανικό και το πορτογαλικό χρέος». Η αντιπρόεδρος, μάλιστα, της κυβέρνη-σης κ. Τζόαν Μπερτ αναφέρθηκε και στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι «η πρό-ταση αυτή έχει ουσία». Πρόσθεσε δε: «Εφόσον υπάρξουν προτάσεις στην ΕΕ να εξετα-στούν τα προβλήματα των χωρών της περιφέρειας, τότε η Ιρλανδία θα εξετάσει τηνόποια περαιτέρω ελάφρυνση μπορεί να εξασφαλίσει». Είναι φυσικό: το χρέος, είναι τοκατ’ εξοχήν πρόβλημα στην Ευρώπη.

Μέχρι τώρα κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει σύμμαχες δυνάμεις σε κυβερ-νητικό επίπεδο και προεξοφλούσαν ότι δεν θα βρει. Όμως, στην Ευρώπη πια κάτι έχειαλλάξει, και αυτό με την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ από διάθεση και κλίμα γίνεται ύλη. ΟΣΥΡΙΖΑ απαντούσε, και δικαιώνεται τώρα, ότι όταν η κυβέρνησή του θα θέσει το ζή-τημα του χρέους και της λιτότητας στα επίσημα θεσμικά όργανα της ΕΕ, θα είναι απί-θανο οι εκπρόσωποι χωρών με οξύ πρόβλημα να …. ταυτιστούν με τη Γερμανία. Τορήγμα προέκυψε, όμως, ενωρίτερα και είναι βάσιμο να πούμε ότι οι Ιρλανδοί είναι μόνοτο ορατό σημείο. Προηγήθηκαν, πλήθος αναλύσεις και τοποθετήσεις αξιωματούχωνπου ωρίμαζαν αυτή την εξέλιξη.

H Iρλανδία, βεβαίως, υπήρξε το απόλυτο θύμα εκβιασμού της τότε ηγεσίας της ΕΚΤ(Τρισέ) και Κομισιόν, για μια κρίση μάλιστα που ήλθε από το τραπεζικό σύστημα. Τοαναφέρει ευθαρσώς στο βιβλίο που άφησε πριν τον θάνατό του ο πρώην υπουργός Οι-κονομικών της χώρας. Όμως, σύντομα θα φανεί ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ συζητι-ούνται και από άλλες κυβερνήσεις. Βοηθούντος του Podemos ο κ. Σαμαράς δεν πρέπεινα είναι σίγουρος ούτε και για τον κ. Ραχόι.

Η διαπραγμάτευση έχει ήδη αρχίσει και αποδίδει τους πρώτους καρπούς. Όσοι μαςκορόιδευαν ότι ονειρευόμαστε πως το «επαναστατικό ‘ιππικό’ καλπάζει στον Νότο»,πρέπει να ξανασκεφτούν την τακτική τους.

Π. Κ.

Του Νίκου Τσαγκρή

Γιατί, oι άνθρωποι που είναιαρκετά τρελοί γιανα πιστεύουν ότι μπορούννα αλλάξουντον κόσμο, είναι αυτοί πουστο τέλος το κάνουν.

Τζακ Κέρουακ

«Tώρα τα πράγματα στη χώραμας πάνε καλύτερα απόπριν», ψελλίζουν, απερχό-

μενοι, οι κρατούντες. «Βγαίνουμε»,λένε αμετανόητοι, «εντός ολίγου απότο τέλμα»: τώρα περνάμε και τον τε-λευταίο κάβο...

Αλλά, τότε, προς τι αυτή η πρεμούρατων νέων για το μετά και αυτή η νο-σταλγία των παλαιών για το πριν; ∆ιότιόπου κι αν στην Ελλάδα του προεκλο-γικού παρόντος εστιάσεις, φωτογραφί-ζεις την επιθυμία του μέλλοντος. Ή τηνοσταλγία του παρελθόντος. Κάτι πουμπορεί να σημαίνει ότι δεν βιώνουμε το«τώρα». Ή πως το βιώνουμε ως αβίωτο– ένα βασανιστικό διάλειμμα ανάμεσαστο «πριν» και το «μετά»: δεν το γου-στάρουμε, μας συνθλίβει, θέλουμε νααπαλλαγούμε απ’ αυτό. Να επιστρέ-ψουμε στο «πριν», να περάσουμε στο«μετά».

Το παγκόσμιο «τώρα» είναι η μιζέριατης φτώχειας και η μιζέρια του πλού-του, ο φόβος του πολέμου κι ο φόβοςτης ειρήνης, το άγχος της ζωής και τοάγχος του θανάτου. Ένα αβέβαιο, χαο-τικό κι ανέλπιδο παρόν.

Το δικό μας, το ελληνικό «τώρα»,είναι ακόμα πιο αβέβαιο απ’ το παγκό-σμιο παρόν, πιο μαύρο από κάθε πα-ρελθόν. Ένα «τώρα» σκοτεινό σαν κα-ρικατούρα του Γκόγια, σαν πικραμένο«γράμμα» του Π. Ζ. Προυντόν: να σεκυβερνούν οι ταγοί των Γερμανών ση-μαίνει να σε σημειώνουν, να σε στοιχί-ζουν, να σε χαρατσώνουν, να σε υπο-τάσσουν στις αγορές, να σε απολύουν,να αισχροκερδούν σε βάρος σου, να σεεξαπατούν, να σε κλέβουν, να σε απα-ξιώνουν. Ύστερα, με την παραμικρήαντίσταση, να σε σπάζουν στο ξύλο, νασε δένουν, να σε φυλακίζουν, να σε θυ-σιάζουν, να σε πουλούν, να σε προδί-δουν, να σε περιπαίζουν, να σε γελοι-οποιούν, να σε προσβάλουν, να σε ατι-μάζουν…

«Περνάμε στο μετά»!

«Αισθάνομαι ανθρώπινη υποτίμησηκαι εθνική ταπείνωση, όταν έρχονταικαι πάλι τα ευρωπαϊκά φερέφωνα τωνδανειστών να μας υπαγορεύσουν τιπρέπει να κάνουμε και ποιον πρέπει ναψηφίσουμε», γράφει ο μπλόγκερ Π.Χ.*«Σαν να είμαστε ένα κατώτερο έθνοςηλιθίων, σαν να είμαστε ανεγκέφαλοι

δούλοι των ανώτερων πολιτισμένωνΕυρωπαίων», συνεχίζει. Και καταλήγει:πρέπει όλοι αυτοί και τα ντόπια τσανά-κια τους να πάρουν την απάντησή τους.

- Πότε;- Την επόμενη Κυριακή, φυσικά.

Έχουμε εκλογές, το ξέχασες; Ψηφί-ζουμε, το μέλλον ξεκίνησε: Αξιοπρέ-πεια, ∆ικαιοσύνη, ∆ημοκρατία! Τηνάλλη ∆ευτέρα περνάμε στο «μετά»!

Ωραία, την άλλη ∆ευτέρα περνάμεστο «μετά». Αλλά πώς μπορούμε ναπροεξοφλήσουμε ότι το «μετά», στοοποίο τόσο πολύ βιαζόμαστε να περά-σουμε, θα είναι καλύτερο απ’ το τώρα;Αισθηματικά, η τάση φυγής προς το«μετά» είναι κι αυτή μια νοσταλγία, ηνοσταλγία του μέλλοντος. Που δενείναι παρά η έκφραση της ενστικτώ-δους ανθρώπινης τάσης προς την ικα-νοποίηση του ανικανοποίητου, τηνΕλευθερία. Το ίδιο και η νοσταλγία τουπαρελθόντος.

Ωστόσο, «οι περισσότεροι άνθρωποιδεν θέλουν πραγματικά ελευθερία,επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανά-ληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άν-θρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύ-νης», μας θυμίζει ο Φρόιντ.

Αξιοπρέπεια. Τίποτε άλλο.

Σωστά. Μπορούμε, μετά βεβαιότη-τος, να πούμε ότι το «πριν» ήταν καλύ-τερο από το «τώρα», μα αδυνατούμε ναπροβλέψουμε πως το «μετά» θα είναισίγουρα καλύτερο από το «τώρα». Ή το«πριν».

Όμως, η ιστορία μας διδάσκει πως οιάνθρωποι μπορούν να γίνουν παντοδύ-ναμοι, εκφράζοντας συλλογικά μια δυ-νατή ιδέα. Και η ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπο-ρεί να οδηγήσει σε ένα «μετά» με Αξιο-πρέπεια – ∆ικαιοσύνη – ∆ημοκρατία,είναι μια δυνατή ιδέα: έτσι, η τάσηφυγής προς το μέλλον γίνεται και πάλιταυτόσημη με την ελπίδα, αυτό το, ενπολλοίς, χιμαιρικό συναίσθημα· πουκατά συνθήκη παράγει αδράνεια, ασυ-νειδησία, αναισθησία, ύπνο, αλλά καιδιέγερση και δράση και εξέγερση καιεπανάσταση.

Αξιοπρέπεια: «Ας είναι ένα μέλλονμε αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και δημο-κρατία κι ας είναι με μισή τυρόπιτα κιένα κιλό πατάτες», όπως το λέει στηνιστοριούλα της η Β.∆.:

Η γιαγιά, μικροσκοπική και σκεβρω-μένη, πλησίασε διστακτικά στον πάγκοτης λαϊκής και μας μίλησε με φωνήαπροσδόκητα παιδική:

-∆εν είμαι ζητιάνα, παιδιά μου, μόνονα… αν μπορούσατε να μου αγοράσετεένα κιλό πατάτες. Ένα μόνο, για ναμπορώ να τις κουβαλήσω.

Ο μανάβης, πελώριος, διπλώθηκεστα δύο για να της αποκριθεί, πρώτοςεκείνος, εξ ονόματος όλων μας:

-Άσε, μάνα! Πες μου πού μέ-νεις και θα σου φέρω εγώόσες πατάτες θες.

Την ξαναείδα προχθές, στοπεζούλι μιας τράπεζας. Κά-θισα δίπλα της και της έβαλαστο χέρι μια ζεστή τυρόπιτα.

-Καλώς το, με αναγνώρισε.Σ’ ευχαριστώ, αλλά είναι πολύγια μένα. Κόψε τη μισή.

Πιο κει, σε μια κολώνα, μιακόκκινη ολοκαίνουργια αφίσαμε μια μονάχα λέξη: Αξιοπρέ-πεια. Με μισή τυρόπιτα. Καιένα, ένα μόνο, κιλό πατάτες…

* http://thesecretrealtruth.blog-spot.com/2014/12/blog-

post_9013.html

Η φτώχειαδεν είναι“ανταγωνιστική”Αυτοί που μας γανώνουν το

μυαλό με το φόβητρο ότιδεν υπάρχει άλλη επιλογή κι ό-τι τα μνημόνια ήταν μονόδρο-μος στο πλαίσιο των συνθηκώντης ΕΕ, θα έπρεπε να μας εξη-γήσουν σήμερα πως γίνεται η ί-δια η Κομισιόν να αναιρεί τη βε-βαιότητα αυτή.

Η έκθεση της Κομισιόν γιατην απασχόληση και την κοινω-νική κατάσταση το 2014 επιση-μαίνει ότι οι χώρες που παρέ-χουν υψηλής ποιότητας απα-σχόληση και αποτελεσματικήκοινωνική προστασία, επεν-δύουν δε στο ανθρώπινο κεφά-λαιο, αποδεικνύονται περισσό-τερο ανθεκτικές στην οικονομι-κή κρίση.

Η Ελλάδα, βέβαια, δεν συγκα-ταλέγεται σε αυτές. Εδώ, η συν-ταγή της εσωτερικής υποτίμη-σης, της λιτότητας και της διά-λυσης της κοινωνικής και εργα-σιακής προστασίας έφεραν τηχώρα, μαζί με την Ισπανία, τηνΙρλανδία, την Ιταλία και τηνΟυγγαρία στην πρώτη θέση της«λίστας της φτώχειας» στην Ευ-ρωπαϊκή Ένωση. Αυτό διαπι-στώνει η έκθεση της Κομισιόν.

Το ποσοστό του πληθυσμούπου ζει στα όρια της φτώχειαςπλησιάζει επικίνδυνα το 4% τουσυνόλου και παρ΄ όλα αυτά οεγχώριος μνημονιακοί επιμέ-νουν να υποστηρίζουν την ορ-

θότητα της συνταγής. Περισσό-τερο κι απ΄ αυτούς εκπρόσω-πος της τρόικας.

ΥποθέσειςαυτοδυναμίαςΑκόμα κι αν η Ν∆ έχει αυτο-

δυναμία, είπε στο Περιστέ-ρι ο κ. Σαμαράς, θα σχηματίσεικυβέρνηση συνεργασίας. Αν, ό-μως, η ισχύς του πρώτου σκέ-λος της πρότασής του είναι αν-τίστοιχη με την ισχύ του δεύτε-ρου, τότε τίποτε από όλα αυτάδεν έχει κάποια βάση.

Όλα τα μέχρι στιγμής δεδο-μένα δείχνουν ότι η Ν∆ όχι μόνοαυτοδυναμία δεν βλέπει, αλλάούτε πρώτη θέση στις εκλογέςπροβλέπεται. Οπότε, άπιασταπουλιά πέντε δέκα στον παρά...Το επισημαίνουμε, για να μηναρχίσουν να μαλώνουν για τιςυπουργικές θέσεις διάφοροι ε-πίδοξοι συνεργάτες.

Αποφασίζουνστη Ν∆ γιατους αναπο-φάσιστουςΣήμερα με δημοσιογραφικές

πληροφορίες, τα επιτελείατης Ν∆ εκτιμούν ότι οι -αρκετοί-αναποφάσιστοι «στην πλειονό-τητά τους μοιάζουν να προβλη-ματίζονται περί του άξονα Ν∆ -

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αξιοπρέπεια, κι αςείναι με μισή τυρόπιταΠαρελθόν, παρόν και μέλλον, με αφορμή το σύνθηματου ΣΥΡΙΖΑ “Αξιοπρέπεια - ∆ικαιοσύνη - ∆ημοκρατία”

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Αυτό θα πει ανανέωση του πολιτικού προσωπικού!

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ακροδεξιό σωσίβιογια τον κ. ΣαμαράΤι σημαίνει η πλήρης υιοθεσίατης θεματολογίας της άκρας δεξιάς

Οταν πριν λίγους μήνες ακούγαμετα προανακρούσματα της εν ευ-ρεία εννοία προεκλογικής περιό-

δου (γιατί την εν στενή εννοία περίοδοφρόντισαν να την περιορίσουν όσο μπο-ρούσαν), ποιος φανταζόταν ότι στα επί-δικά της θα περιλαμβανόταν και η τύχητων… ιερών εικόνων!

Πριν προλάβει κάποιος να σηκώσει τοχέρι απαντώντας στο ρητορικό ερώτημα,να θυμίσουμε ότι, μετά την εκλογική ήττατης Ν∆ στις ευρωεκλογές, εκείνο που συ-ζητιόταν έντονα στους κόλπους της συν-τηρητικής παράταξης, ήταν η δημιουργίαενός συνασπισμού πολιτικών δυνάμεωνή ακόμα και η μετατροπή της ίδιας τηςΝ∆ σε κόμμα ευρύτερο, κάπως πιο κεν-τρώο, με πρόσημο τον ευρωπαϊκό προ-σανατολισμό (ο οποίος, αν μη τι άλλο,διαχωρίζει τη θέση του από την επίσημηκαι αιώνια σύζευξη κράτους και επίση-μης εκκλησίας).

Κλίνατε επί δεξιά…

Το σχέδιο αυτό είτε δοκιμάστηκε σταπροκαταρτικά και απέτυχε να προχωρή-σει στη ζωή, είτε απορρίφθηκε πριν κανδοκιμαστεί. ∆εν έχει νόημα αυτή τηστιγμή να το διερευνήσουμε. Η ουσίαείναι ότι η εκλογική τακτική που βλέ-πουμε σήμερα να ξεδιπλώνει η Ν∆, στη-ρίζεται στην παραδοχή μιας ιδεολογικο-πολιτικής και ταξικής αδυναμίας: ναδιεκδικήσει το κόμμα του κ. Σαμαρά τηνπρώτη θέση στις 25 Ιανουαρίου ως φο-ρέας ενός πλειοψηφικού πολιτικοκοινω-νικού συνασπισμού. Και στην παραδοχήως μόνης δυνατότητας να επιδιωχθεί ημεγαλύτερη δυνατή άντληση από τιςακροδεξιές πηγές, που θα εξασφάλιζεστη σημερινή ηγεσία της Ν∆ μια διαχει-ρίσιμη ήττα.

Γι’ αυτό και το επικοινωνιακό επιτε-λείο της Ν∆ επέλεξε να διευρύνει τηνπροεκλογική ατζέντα θεματολογικά στε-νεύοντάς τη όμως επί της ουσίας πολι-τικά και ιδεολογικά. Τα θέματα που επέ-λεξε να αναδείξει, πέρα από το θέμα τωνεικόνων που είχε και τη φαιδρή πλευράτου, ήταν εν αρχή ο ερεθισμός του φόβουγια τον μετανάστη. Το επιχείρησε μπρο-στά στο φράχτη του Έβρου ο κ. Σαμαράςαπευθυνόμενος άμεσα σε όσους είναιευάλωτοι στην επιρροή της ρατσιστικήςΧρυσής Αυγής.

Κατόπιν, ήρθε η αξιοποίηση της σύλ-ληψης του Χριστόδουλου Ξηρού, πουέγινε αφορμή για επίθεση εναντίον του

ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι, ξανά, ένα με τουςτρομοκράτες. Ο στόχος καταφανής: νααποσπαστεί η συναίνεση στην αυταρχία,προκειμένου να υπάρξει ασφάλεια, πουμόνο η δεξιά μπορεί να υποσχεθεί.

Τέλος, δεν άφησε να πάει χαμένη ούτεη «ευκαιρία» της δολοφονίας των αν-θρώπων του Charlie Ebdo στο Παρίσι απότζιχαντιστές. Συνέδεσε απερίφραστα τηναιματηρή επίθεση με το αίτημα του ΣΥ-ΡΙΖΑ για μια μεταναστευτική πολιτικήβασισμένη στον ανθρωπισμό, την αλλη-λεγγύη και τη μακραίωνη παράδοση τηςΕυρώπης. Έφτασαν να πουν ότι όποιοςζητάει να δοθεί ιθαγένεια στα παιδιά τωνμεταναστών, εκτρέφει δολοφόνους, άραευθύνεται για μελλοντικές δολοφονίες.Κι όλα αυτά με ειδικό τηλεοπτικό σποτ.Κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ότι, ει-δικά στη Γαλλία μάλιστα, ο «εχθρός» δενείναι «εισαγόμενος», αλλά γέννημαθρέμμα της αποικιακής πολιτικής τουγαλλικού κράτους, όχι οποιασδήποτε με-τανάστευσης, νόμιμης ή μη.

Πόσο βοηθάει ο Ραχόι;

Με ειδικό τηλεοπτικό σποτ, επίσης,επιδιώχθηκε ο προσεταιρισμός όσωνυπηρετούν στις αστυνομικές δυνάμειςκαι τις δυνάμεις καταστολής. Με αφορμήτη σύλληψη του Ξηρού και τις δολοφο-νίες στο Παρίσι, έσπευσαν να υπερασπι-στούν τη γενική και αδιάκριτη οπλοφο-ρία των ανδρών και γυναικών της ΕΛΑΣ,ενώ ποτέ κανείς δεν υπονόησε ότι μπο-ρεί να σταθείς απέναντι στο οργανωμένοέγκλημα άοπλος μπροστά σε πάνοπλους.Κι ενώ ποτέ δεν ειπώθηκε από κανένανότι στη δεκαετία του ’60 και επί εφτά-χρονης χούντας οι λαϊκές κινητοποιήσειςαντιμετωπίστηκαν και η καταστολή επι-χειρήθηκε με αστυνομικές δυνάμεις πουόπλο είχαν το γκλομπ και δεν φορούσανούτε κράνος!

Αφού ανέσυρε από την εποχή του με-τεμφυλιακού καθεστώτος το ακροδεξιόρεπερτόριο, η Ν∆ σκέφτηκε να επισφρα-γίσει την τακτική της αυτή καλώντας σεβοήθεια τον ισπανό πρωθυπουργό, τον κ.Ραχόι. Τον δεξιότερο πολιτικό του

Νότου, βεβαρημένο με όλα τα κακά της…διεθνούς της εθνικοφροσύνης, δηλαδήτην τυφλή πίστη στη λιτότητα και τη μό-νιμη διαβίωση σ’ ένα περιβάλλον όπουευδοκιμούν τα οικονομικά σκάνδαλα καιη διαφθορά.

Εμφυλιοπολεμικό πνεύμα

∆εν θα μπορούσε να γίνει πιο πλήρηςβύθιση στη λογική του δεξιού συντηρητι-σμού και της αυταρχίας. Μια λογική πουμπορεί να διασώσει ίσως τον κ. Σαμαράπροσωρινά στην ηγεσία της Ν∆, θα αφή-σει, όμως, το δηλητήριό της στο σώματης ελληνικής κοινωνίας και της πολιτι-κής ζωής.

Η λογική της εθνικοφροσύνης, που χα-ρακτηρίζει τον κ. Σαμαρά, δεν αρκείταιστην υπόδειξη και αντιμετώπιση πολιτι-κών ή και ταξικών αντιπάλων. Έχειανάγκη από τη δημιουργία «εχθρών τηςπατρίδος», αλλά και της θρησκείας καιτης οικογένειας. ∆ηλαδή, αντιπάλων πουδεν έχουν μόνο ριζικά διαφορετική στό-χευση, αλλά είναι, υποτίθεται, πρόξενοιεθνικής καταστροφής.

Για τον κ. Σαμαρά και τη σημερινή ηγε-τική ομάδα της Ν∆ ο εμφύλιος δεν έχειτελειώσει. Με το πνεύμα του εμφυλίουζωντανό μέσα τους βιώνουν την ισότιμηκαι νομιμοποιημένη πια για την πλειονό-τητα των πολιτών διεκδίκηση της κυβέρ-νησης από την αριστερά. Με το πνεύματης οριστικής λήξης της εκμετάλλευσηςτων εμφυλιακών ανακλαστικών οφείλεινα δοθεί και η απάντηση από την πλευράτής πολύ μεγάλης πλειονότητας τουεκλογικού σώματος: δεν τελείωσε μόνο οεμφύλιος, δεν έληξε μόνο η διαιώνισητης συμφωνίας της Βάρκιζας, έληξε και ηιδεολογική τρομοκρατία με εργαλείο τασκιάχτρα της νέας εθνικοφροσύνης. Ηκαλύτερη επικύρωση της λήξης ισχύοςόλων αυτών γίνεται με ψήφο που νιώθειαπαλλαγμένη πια από την επιρροή τωνμορμολύκιων της Συγγρού.

Χ. Γεωργούλας

Πο τά μι -ΠΑ ΣΟΚ -ΚΙ ∆Η ΣΟ καιλι γό τε ρο με τα ξύ Ν∆ και ΣΥ ΡΙ -ΖΑ». ∆εν εί ναι κα κό σαν πα ρη -γο ριά να ο δη γεί σαι σε αυ θαί ρε -τα μεν, πλην ευ χά ρι στα συ μπε -ρά σμα τα. Η αι σιο δο ξία πε θαί -νει τε λευ ταία. Όμως, ό ταν σε ό -λες τις δη μο σκο πή σεις η ε πι λο -γή «κυ βέρ νη ση ΣΥ ΡΙ ΖΑ ή συ- νερ γα σίας με κορ μό τον ΣΥ ΡΙ -ΖΑ» προ η γεί ται πε ρί τις 20 πο- σο στιαίες μο νά δες της ε πι λο -γής «κυ βέρ νη ση Ν∆ ή συ νερ γα -σίας με κορ μό τη Ν∆», πως στηΣυγ γρού βγά ζουν το συ μπέ ρα -σμα ό τι οι «α να πο φά σι στοι» θασυ μπε ρι φερ θούν στις ε κλο γέςα κρι βώς α ντί θε τα α πό τη γε νι -κή αυ τή τά ση;

Μάλ λον για ευ σε βείς πό θουςπρό κει ται, πα ρά για ψύ χραι μεςε κτι μή σεις. Αλλά, Κυ ρια κή κο -ντή γιορ τή...

Χω ρίς πό ζαΕτσι φω το γρα φί ζει ο Βα σί -

λης Μα θιου δά κης, δεν στή- νει και δεν στή νε ται, αιχ μα λω -τί ζει τη στιγ μή, τη ζωή που τρέ- χει. Μια τέ τοια στιγ μή αιχ μα λώ -τι σε και στο ∆ιαρ κές Συ νέ δριομε το φα κό του στραμ μέ νο στονΑλέ ξη Τσί πρα. Χω ρίς να πε ρι -μέ νει, βέ βαια, ό τι θα τη διά λε -γαν για την κε ντρι κή α φί σα τηςπρο ε κλο γι κής κα μπά νιας τουΣΥ ΡΙ ΖΑ.

Κι ό μως τη διά λε ξαν. Ήτανμια α νε πι τή δευ τη και ζω ντα νήστιγ μή. Απ΄ ό,τι ξέ ρου με, τη χά- ρη κε αυ τή την ε πι λο γή ο Βα σί -λης. Μα ζί του το χαι ρό μα στε κιε μείς, για τί τον νιώ θου με πο λύκο ντά μας.

Όπωςστρώ νεις,κοι μά σαιΓέ μι σαν οι ο θό νες των υ πο -

λο γι στών μας με ρα χη λιά ρι -κα τις τε λευ ταίες μέ ρες, ύ στε ραα πό τη δή λω ση της Ρα χήλ Μα -κρή πως αν η Ε ΚΤ δια κό ψει τηχρη μα το δό τη ση στην Ελλά δατό τε θα κό ψου με μό νοι μαςχρή μα, έως και 100 δισ. ευ ρώ.Η κ. Μα κρή φαί νε ται πως ε -κτός α πό χρή μα (α να)τυ πώ νεικαι το οι κο νο μι κό πρό γραμ ματου ΣΥ ΡΙ ΖΑ. Όμως, ει λι κρι νά, ηκύ ρια ευ θύ νη δεν α νή κει στην ί -δια, αλ λά σε ό σους ε πέ λε ξαν ναε ντα χθεί στα ψη φο δέλ τια τουΣΥ ΡΙ ΖΑ. Και ό πως φαί νε ται,αυ τή δεν θα εί ναι η μό νο αυ τε -νέρ γεια α πό μέ ρους της, α φούμέ χρι σή με ρα δεν έ χει μά θει τησυλ λο γι κό τη τα, αλ λά μια πο λι -τι κή προ σω πι κού σο λα ρί σμα -τος.

Mα ρ σέλ & Μι σέ λ

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Για τον κ. Σαμαρά και τη σημερινή ηγετικήομάδα της Ν∆, ο εμφύλιος δεν έχειτελειώσει. Με το πνεύμα του εμφυλίουζωντανό μέσα τους βιώνουν την ισότιμηκαι νομιμοποιημένη πια για τηνπλειονότητα των πολιτών διεκδίκηση τηςκυβέρνησης από την αριστερά.

“

66 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Η κρίση διέρρηξε το δικομματισμό, μετο ΠΑΣΟΚ να κατακερματίζεται και τηΝέα ∆ημοκρατία να χάνει σημαντικόκομμάτι της δύναμής της. Σήμερα δια-μορφώνεται ένας νέος δικομματισμός;

Μέχρι τις εκλογές του 2012 παρατη-ρούσαμε μια δικομματική εναλλαγήστην εξουσία, με τα δύο μεγάλα κόμματανα συγκεντρώνουν αθροιστικά έως καιτο 80% των ψήφων. Ήταν ένα κλασικόδικομματικό μοντέλο, το οποίο συναν-τούμε και σε άλλες χώρες, που παρέ-πεμπε πολιτισμικά σε ένα βαθύτερο φαι-νόμενο, το διπολισμό. Το τελευταίοίχνος αυτής της δικομματικής εναλλα-γής στην εξουσία το είχαμε στις τελευ-ταίες εκλογές του 2009. Έκτοτε, έγινεμία δίδυμη κίνηση στο εκλογικό σώμακαι στο πολιτικό σύστημα. Από τη μίαπλευρά, είδαμε φαινόμενα κατάρρευσηςτων παραδοσιακών πολιτικών οικογε-νειών και, από την άλλη, είχαμε μια τε-ράστια κρίση του πολιτικού συστήματος.Ουσιαστικά πρόκειται για μια πραγμα-τική κρίση εκπροσώπησης των μέχριτότε κοινωνικών δυνάμεων. ∆εν είναι τυ-χαίο ότι στις εκλογές του Μαΐου του2012 τα δύο κόμματα εξουσίας συγκέν-τρωσαν αθροιστικά μόλις 32%. Οι εκλο-γές του Ιουνίου του 2012 έδειξαν ότι τακέντρα ισορροπίας των εκπροσωπή-σεων, άρα και του πολιτικού συστήμα-τος, έχουν αρχίσει να μετατοπίζονται.Και αυτό συνεχίστηκε τα επόμενα χρό-νια. Σήμερα, λοιπόν, έχουμε έναν δικομ-ματισμό όχι στα μεγέθη του κλασικού δι-κομματισμού των σαράντα χρόνων τηςμεταπολίτευσης και οπωσδήποτε με δια-φορετικά περιεχόμενα στον πολιτικό αν-ταγωνισμό.

Νέος δικομματισμός

Ποιος ήταν ο καταλύτης για τη δημι-ουργία αυτού του νέου δικομματισμού;

Η κρίση πολιτικής εκπροσώπησηςπου παρατηρήθηκε στο πολιτικό σύ-στημα μπήκε σε μια περίοδο βαθιάς κρί-σης. Και αυτό το φαινόμενο σημειώθηκεσε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες πουεφάρμοσαν προγράμματα λιτότητας, το

καθ’ ημάς μνημόνιο. Αυτά τα προγράμ-ματα διέλυσαν την πολιτική σφαίρα,καθώς και τη δημοσιονομική και κατ’επέκταση πολιτική-λαϊκή κυριαρχία.Επιπλέον, το γεγονός ότι το πολιτικό σύ-στημα ετεροπροσδιορίζεται οδήγησετους πολίτες στο να επιλέξουν άλλες κα-τευθύνσεις.

Ο νέος δικομματισμός διακρίνεται σεΑριστερά-∆εξιά ή είναι άλλα πλέον τακριτήρια πολιτικής επιλογής;

Για πάρα πολλά χρόνια, με διάφορεςεκδοχές, το ερμηνευτικό σχήμα που φαι-νόταν επαρκές για να κάνει κανείς ανά-λυση των πολιτικών εκπροσωπήσεωνκαι του πολιτικού συστήματος ήταν ηδιάκριση Αριστερά-∆εξιά. Το περιεχό-μενο του αναδυόμενου νέου δικομματι-σμού υπακούει σε ένα άλλο διπολικόσχήμα: Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Αυτό τοσχήμα τέμνει εγκάρσια όλο το φάσματων πολιτικών δυνάμεων και φαίνεταινα διεκδικεί πλέον την ερμηνευτικήεπάρκεια για να εξηγήσει τι συμβαίνειστις πολιτικές εκπροσωπήσεις σε μιαπερίοδο ριζικής κρίσης με εφαρμογήμνημονιακών πολιτικών. Επιπλέον, δενπρέπει να ξεχνάμε ότι έχει επέλθει αν-θρωπιστική κρίση και ότι έχει κατα-στραφεί ο κοινωνικός ιστός από τηστιγμή που καταργήθηκε η εργασία.Χωρίς αυτή τη θεμελιώδη δραστηριό-τητα, χωρίς δηλαδή εργατική τάξη, εύ-λογα αναρωτιόμαστε σε ποιον άξοναμπορεί να συγκροτηθεί η κοινωνική ταυ-τότητα. Με αυτή την παρατήρηση μπορείνα ερμηνευτεί, για παράδειγμα η επι-κράτηση της Χρυσής Αυγής στα λαϊκάπροάστια. Όπως, επίσης, μπορεί να ερ-μηνευτούν οι απευθείας μετατοπίσειςαπό τη Χρυσή Αυγή στον ΣΥΡΙΖΑ καιτούμπαλιν, φαινόμενα που ποτέ ξανάδεν παρατηρήθηκαν.

Η Ν∆ βρίθει αντιθέσεων

Η Νέα ∆ημοκρατία προσπαθεί να προ-ωθηθεί ως η μεταμνημονιακή δύναμη,στηρίζοντας τις μνημονιακές της επιλο-γές. Φαίνεται σαν να μην έχει μια δια-μορφωμένη ταυτότητα. Πώς ερμηνεύετετη στρατηγική της;

Η Νέα ∆ημοκρατία βρίθει αντιθέσεων

Η λέξη «αυτοδυναμία» άρχισε να προφέρεται, από επίσημα χείλη στονΣΥΡΙΖΑ σιγά και δειλά, λίγες βδομάδες μετά την αναγγελία τουΠρογράμματος της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο. Πλέον, μία βδομάδαπριν τις εκλογές, αποτελεί τον μοναδικό στόχο ο οποίος «δεν είναι απλάεφικτός, αλλά είμαστε πολύ κοντά», όπως χαρακτηριστικά λένε στηνΚουμουνδούρου.

Στο επιτελείο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μελετούνμε μεγάλη προσοχή τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων με ειδική ανα-φορά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μετρήσεων. Ένα από τα πλέον

ενδιαφέροντα ευρήματα είναι η ανάγκη να διευρυνθεί η -έτσι κι αλλιώς με-γάλη - διείσδυση του κόμματος στις νέες ηλικίες και ειδικά στη «δεξαμενή»της αποχής. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τόσο το κόμμα όσο και η Νε-ολαία σηκώνουν πολύ ψηλά τους τόνους στην υπόθεση του αποκλεισμού των18άρηδων από την ψηφοφορία. Επιπλέον, έμφαση δίνεται και στις νέες μορ-φές προεκλογικής εκστρατείας και κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσηςκαι στα θεματικά τηλεοπτικά σποτ. Πάντως, στην Κουμουνδούρου επικρατείμεγάλη ικανοποίηση για την ανταπόκριση που είχε η συνέντευξη του ΑλέξηΤσίπρα στο twitter αλλά και για την διάχυση των ιντερνετικών μηνυμάτωντου κόμματος.

Η σημασία της τελευταίας εβδομάδας

Στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μεγάλη σημασία στις τελευταίες μέρες της προεκλο-γικής εκστρατείας καθώς θεωρούν ότι θα αποδειχθούν καθοριστικές για τηνυπόθεση της αυτοδυναμίας. Άλλωστε, μέσα στη βδομάδα, θα πραγματοποι-ηθούν οι κεντρικές εκδηλώσεις του κόμματος σε όλη την Ελλάδα. Το πρό-γραμμα του Αλέξη Τσίπρα περιλαμβάνει, για σήμερα Κυριακή, περιοδεία σεΤρίκαλα και Καρδίτσα και κεντρική ομιλία στις 19:00 στο Βόλο. Την Τρίτη θαπραγματοποιηθεί η κεντρική ομιλία στην Θεσσαλονίκη και την Τετάρτη στηνΠάτρα. Την Πέμπτη θα γίνει η μεγάλη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα,

στο Κλειστό Γυμναστή-ριο του Ταεκβοντό και ηπροεκλογική εκστρατείαθα κλείσει την Παρα-σκευή με την ομιλία τουαρχηγού του κόμματοςστο Ηράκλειο της Κρή-της. Την ίδια ώρα, βέ-βαια, οι ΟργανώσειςΜελών του κόμματοςπραγματοποιούν τιςδικές τους εκδηλώσειςμε ομιλητές υποψήφιουςβουλευτές. Στην πλει-

οψηφία τους μάλιστα, οι εκδηλώσεις συγκεντρώνουν πολύ κόσμο και τοκλίμα. Στον ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνουν ότι μεγάλη σημασία εξακολουθεί να έχεικαι ο «παραδοσιακός τρόπος» προεκλογικής εκστρατείας και για αυτό οιυποψήφιοι «οργώνουν» στις περιφέρειές τους τις λαϊκές αγορές και τους χώ-ρους εργασίας όπου η ανταπόκριση του κόσμου χαρακτηρίζεται ως «εντυ-πωσιακή». Όπως, άλλωστε, έλεγε υποψήφιους βουλευτής του κόμματος «οΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να πάει στον κόσμο χωρίς να φο-βάται την γιούχα».

Πάντως ένας ακόμα στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να περιορίσει τα λάθη τηςτελευταίας στιγμής που ίσως φανούν ικανά να του στοιχίσουν την αυτοδυ-ναμία. Για αυτό το λόγο το επικοινωνιακό επιτελείο είναι σε εγρήγορση προ-κειμένου να διαχειριστεί πιθανές κρίσεις που μπορεί να προκύψουν. Άλλω-στε, η Ν∆ καιροφυλακτεί προκειμένου να εκμεταλλευτεί φαινόμενα διγλωσ-σίας και ασυνεννοησίας προκειμένου να συνεχίσει την καλλιέργεια κλίματοςεκφοβισμού αλλά και την σκιαγράφηση του ΣΥΡΙΖΑ ως «ανεύθυνης πολιτι-κής δύναμης».

Η μάχη του εξωτερικού

Πριν ακόμα πάντως ανοίξουν οι κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κερδίσει μια ση-μαντική μάχη. Πρόκειται, μάλιστα, για μια μάχη που πριν λίγες βδομάδεςφαινόταν δύσκολη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αναφε-ρόμαστε στο κλίμα που έρχεται από το εξωτερικό. Ήδη οι δηλώσεις που έρ-χονται τόσο από την Ευρώπη όσο και από διεθνείς παράγοντες δεν συνάδουνμε το κλίμα φόβου που εντέχνως προσπάθησε να καλλιεργήσει το επιτελείοτης Ν∆ τις προηγούμενες μέρες.

Στον ΣΥΡΙΖΑ σημειώνουν με ευχαρίστηση δηλώσεις όπως αυτή της ΚριστίνΛαγκάρντ με την οποία τονίζει ότι: «Όποια κυβέρνηση σχηματισθεί, θα επι-διώξουμε τις συζητήσεις που είχαμε με τις ελληνικές αρχές, ώστε να βοηθή-σουμε την ελληνική οικονομία να αναπτυχθεί με βιώσιμο και ευρύ τρόπο».Μεγάλη σημασία επίσης, δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στις δηλώσεις του Ιρλαν-δού Υπουργού Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, με τις οποίες ζητά ευρωπαϊκήσύνοδο για το χρέος, μια πάγια θέση δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, στην Κουμουνδούρου σημειώνουν ότι την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κερ-δίζει συμμάχους σε όλη την Ευρώπη τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικόκαι θεσμικό επίπεδο, ο κ. Σαμαράς έχει απομονωθεί με αποτέλεσμα να κα-ταφεύγει σε λύσεις τύπου Ραχόι. Ενός πρωθυπουργού, δηλαδή, η κυβέρνησητου οποίου μαστίζεται από σωρεία βαριών σκανδάλων, ενώ ο ίδιος θεωρεί-ται από τους πιο σκληρούς συντηρητικούς με νομοθεσίες όπως αυτή για τιςαμβλώσεις αλλά και την πρώτη κατοικία.

Αδάμος Ζαχαριάδης

Σήμερα, όλο και περισσότερες φωνές κορυφαίωναξιωματούχων στέλνουν το μήνυμα ότι είναι οι Έλ-ληνες που αποφασίζουν, κάτι που δεν έλεγαν το2012, ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι θα δουν πώς θαεξελιχθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που επουδενίδεν έλεγαν το 2012.

“

∆ύο είναι τα επίδικα, κατά τονκαθηγητή ΠολιτικήςΕπιστήμης στο πανεπιστήμιοΠελοποννήσου Τάκη Καφετζή,σε αυτές τις εκλογές: «Το έναείναι ποια θα είναι η διαφοράμεταξύ του πρώτου και τουδεύτερου κόμματος και αν θαεπιτευχθεί αυτοδυναμία και τοδεύτερο είναι ποιο θα είναι τοτρίτο κόμμα». Αναλύοντας τονπολιτικό χάρτη, όπως έχειδιαμορφωθεί τα τελευταίαχρόνια, επισημαίνει ταχαρακτηριστικά στοιχεία τουνέου δικομματισμού.

ΣΥΡΙΖΑ

Στην τελική ευθείαγια την αυτοδυναμία

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

στο εσωτερικό της, καθώς βλέπει νααναπτύσσονται αυτόνομες δυνάμειςπρος τα δεξιά και προς το κέντρο τουχώρου της. Ο κατακερματισμός που βιώ-νει είναι πρωτόγνωρος για τη δεξιά. Απότην αλλαγή της ηγεσίας της το 2009,έχουμε μια στροφή του επίσημου λόγουτης προς πιο συντηρητικά μονοπάτια, ταοποία την απομάκρυναν από αυτό τοοποίο εξέφραζε η λεγόμενη καραμαν-λική παράδοση, δηλαδή τον κοινωνικόφιλελευθερισμό. Σήμερα, προσπαθεί ναδιεκδικήσει μερίδιο από το λεγόμενο με-σαίο πολιτικό χώρο. Φυσικά, δεν το πε-τυχαίνει αυτό με την υποψηφιότητα τουκ. Οικονόμου και της κ. Γκερέκου, πουμόνο ως γραφικότητες μπορούν να χα-ρακτηριστούν. Ταυτόχρονα, διεκδικεί τομεγαλύτερο μερίδιο της κατακερματι-σμένης δεξιάς παράταξης υιοθετώνταςπολλά αξιώματα της άκρας δεξιάς(ασφάλεια, θρησκεία, κ.λπ.). Ωστόσο,δεν πιστεύω ότι καταφέρνει να αποκτή-σει μία πιο σταθερή περπατησιά. Και οβασικός λόγος, κατά τη γνώμη μου,οφείλεται στο γεγονός ότι όταν ένα πο-λιτικό σύστημα ετεροπροσδιορίζεταιαπό τους εταίρους και τους δανειστές -και μάλιστα από μια ηγέτιδα δύναμηστον ευρωπαϊκό χώρο, την Χριστιανοδη-μοκρατική Συμμαχία της κ. Μέρκελ, πουείναι ακραία νεοφιλελεύθερη και αυταρ-χική- καταλαβαίνετε ότι δημιουργούνταιπρόσθετα προβλήματα στην απόκτησηταυτότητας.

Στις εκλογές του 2012, τα ΜΜΕ και ηευρωπαϊκή ελίτ πήραν σαφή θέση εναν-τίον του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την εκλογικήαναμέτρηση, παρότι η Νέα ∆ημοκρατίαπροσπάθησε να χρησιμοποιήσει το Gre-xit, δεν είχε την ίδια στήριξη, με πολ-λούς ευρωπαίους αξιωματούχους να δη-λώνουν εμπιστοσύνη στην κρίση των πο-λιτών και τα ΜΜΕ να κάνουν σαφήστροφή εναντίον της κυβέρνησης. Πώςερμηνεύετε αυτή την αλλαγή;

Η σχέση της Νέας ∆ημοκρατίας με τιςδυναμικές ομάδες πίεσης έχει σαφώςσυρρικνωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότιτον τελευταίο καιρό δεσπόζοντα μέσαενημέρωσης παίρνουν αποστάσεις απότη Νέα ∆ημοκρατία και, κυρίως, από τηνηγετική της ομάδα. Σας θυμίζω ότι πρινενάμισι μήνα, ο πρόεδρος της τράπεζαςΠειραιώς δήλωσε ότι δεν διακρίνει κά-ποιο πρόβλημα στην περίπτωση κυβέρ-

νησης ΣΥΡΙΖΑ αρκεί να τηρηθούν δύοπράγματα: ο σεβασμός στη δημοκρατίακαι ο σεβασμός στις αγορές.

Και να μην ξεχνάμε ότι ο όμιλος Πει-ραιώς είναι από τους ωφελημένους τηςκυβέρνησης. Αυτά τα δύο παραδείγματααποδεικνύουν ότι ο κ. Σαμαράς δεν μπο-ρεί να συνεχίσει να εκπροσωπεί αυτή τημεγάλη και ιστορική παράταξη διατη-ρώντας μόνο επιλεκτικές σχέσεις με κά-ποιους φίλους επιχειρηματίες, όπως ο κ.Μελισσανίδης. Όσον αφορά τη στρατη-γική του φόβου, η ομάδα πολιτικής επι-κοινωνίας της Νέας ∆ημοκρατίας φαίνε-

ται πως δεν έχει κατανοήσει ότι η Ευ-ρώπη του 2015 δεν είναι η Ευρώπη του2012. Σήμερα, όλο και περισσότερεςφωνές κορυφαίων αξιωματούχων στέλ-νουν το μήνυμα ότι είναι οι Έλληνες πουαποφασίζουν, κάτι που δεν έλεγαν το2012, ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι θαδουν πώς θα εξελιχθεί μια κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ, κάτι που επουδενί δεν έλεγαν το2012. Όμως, η ομάδα επικοινωνίας επι-μένει στο παιχνίδι του φόβου μπας καιμπορέσουν να δώσουν στη Ν∆ κάποιαπρώτη ύλη στη διαμόρφωση ταυτότητας,τουλάχιστον σε μεσοπρόθεσμο χρόνο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλεινα βρει συμμάχους

Απέναντι στο φόβο, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσ-σει την ελπίδα. Ποια ζητήματα πιστεύετεότι πρέπει να αναδείξει ως κυβέρνηση;

Πριν από μήνες ο κ. Βαρουφάκης είπετο εξής απλό: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει τιςεκλογές και δεν εφαρμόσει ή δεν έρθεισε σύγκρουση ή δεν έρθει σε σκληρή δια-πραγμάτευση για όσα λέει δεν έχει λόγονα νικήσει. Το ζήτημα που τίθεται γιατον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτίστως ηθικής καιαξιακής τάξεως. Ότι, δηλαδή, θα κάνειαυτά που λέει. Προεκλογικά επιμένειστο πρόγραμμα της ∆ΕΘ, που όμως είναιβραχυπρόθεσμο. Μετά την εφαρμογήαυτού, τι θα κάνει; Υποτίθεται ότι έπεταιένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο ανασυγκρότη-σης της χώρας. Και για να το υλοποιήσειοφείλει να βρει συμμάχους, και δενεννοώ μόνο πολιτικούς, αλλά κυρίωςκοινωνικούς. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέ-πει να έχει όσο το δυνατόν ενιαία φωνή.∆εν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονόςότι είμαστε στη μετακομματική εποχή.Όπως έχει πει ο Κώστας ∆ουζίνας, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ δεν καπέλωσε τα κινήματα που ξε-πήδησαν από τα κάτω, συμπορεύτηκεμαζί τους χωρίς να τα χειραγωγήσει.Όταν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ λέει «σαςθέλουμε δίπλα μας», αυτό είναι ένα προ-σκλητήριο σε μια –ανάλογα με τις εξελί-ξεις- ανά πάσα στιγμή ετοιμότητα μαζι-κής κινητοποίησης, χωρίς βέβαια τονυλικό σκελετό που παλιότερα θα ήταν οικομματικές βάσεις.

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει ότιοι ιδέες της Αριστεράς έγιναν αποδεκτέςαπό την πλειοψηφία του κόσμου. Τι πρέ-

πει να κάνει μια κυβέρνηση της αριστε-ράς για να διαδώσει τις ιδέες αυτές;

Μιλάτε για κυβέρνηση της Αριστεράς.Όμως πρέπει να δούμε το περιεχόμενότου όρου Αριστερά, ώστε να φτάσουμεσε αυτό το συμπέρασμα. Όπως έχει πειπολλές φορές ο ΣΥΡΙΖΑ, «το πρόγραμματης ∆ΕΘ δεν είναι αυτό που θέλουμε,αλλά αυτό που μπορούμε». Το πρό-γραμμα έχει σαφώς κοινωνικό στίγμα,όμως θα έλεγα ότι είναι μια πολιτική τυ-πικά κεϋνσιανής σοσιαλδημοκρατικήςέμπνευσης. Αυτό που ορίζουμε ως «αρι-στερά», θα έλεγα ότι πρέπει να ξανασκε-φτούμε το τι εννοούμε. Η ανακοίνωσηπου έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις μαζικέςδολοφονίες στο Charlie Hebdo έκανερητή αναφορά στο διαφωτισμό. Καταλα-βαίνουμε, λοιπόν, ότι η αλλαγή προς τονπολιτικό φιλελευθερισμό (αποκατά-σταση των θεσμών του κοινοβουλίου,της αξιοκρατίας, της διαφάνειας) δη-λαδή όσα όριζαν την έννοια κράτος δι-καίου είναι πρωτοφανής για την Αρι-στερά. Ωστόσο, μετά τις εκλογές του2012, οπότε και η χώρα κυβερνάται υπόκαθεστώς έκτακτης ανάγκης, η αριστεράξαναδιαβάζει πράγματα που δεν ανή-κουν στην ιστορική πολιτική της κουλ-τούρα.

Εντός και επί τα αυτά

Το ΚΚΕ βρίσκεται σε ένα ιστορικό μο-νοπάτι. Ή να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ καιτην προοπτική μιας κυβέρνησης της αρι-στεράς ή να περιχαρακωθεί. Ποια είναιη εκτίμησή σας;

Το ΚΚΕ, εκατό χρόνια μετά την ίδρυσήτου, έχει μείνει αναλλοίωτο επειδή έχειένα χρυσό κανόνα, την περιχαρακωμένηαναπαραγωγή του. Αυτός ο κανόνας τουεξασφαλίζει ότι θα κρατήσει το μηχανι-σμό του. Και ο μηχανισμός αυτός είναι ηίδια η ουσία του όποιου κομμουνιστικούκόμματος. Ουσιαστικά μιλάμε για τον σι-δερένιο νόμο της γραφειοκρατίας. Καιέτσι μπόρεσε να επιβιώσει. Εάν πάρωσαν σημείο αναφοράς τις ευρωεκλογέςφαίνεται ότι θα επιβιώσει σε αυτή τηντάξη των ποσοστών του. Ήδη είχε διαρ-ροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ και όσο πλησιά-ζει η Κυριακή οι πιέσεις από τον κόσμοτου μπορεί να αυξηθούν. Όμως φαίνεταιότι βασική επιλογή του είναι να μείνουμεεντός και επί τα αυτά.

∆εν πρέπει να ξεχνάμεότι έχει επέλθει ανθρω-πιστική κρίση και ότιέχει καταστραφεί ο κοι-νωνικός ιστός από τηστιγμή που καταργήθηκεη εργασία. Χωρίς την ερ-γατική τάξη, εύλογα ανα-ρωτιόμαστε σε ποιονάξονα μπορεί να συγκρο-τηθεί η κοινωνική ταυ-τότητα.

“

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΤΑΚΗ ΚΑΦΕΤΖΗ

Η Ευρώπη του 2015δεν είναι ίδια με το 2012

Επίδικοη αυτοδυναμίατου ΣΥΡΙΖΑΑν τολμούσατε μια εκτίμηση τουεκλογικού αποτελέσματος, ποια θαήταν αυτή;Φαίνεται πως μέχρι σήμερα δενανατρέπεται το προβάδισμα τουΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα, δύο είναιτα επίδικα ζητήματα. Το ένα είναιποια θα είναι η διαφορά μεταξύ τουπρώτου και του δεύτερου κόμματοςκαι αν θα επιτευχθεί αυτοδυναμίακαι το δεύτερο είναι ποιο θα είναι τοτρίτο κόμμα. Αν είναι η Χρυσή Αυγή,το πρώτο κόμμα θα υποχρεωθεί νακάνει τα πάντα να μην μπει από τηνκλούβα του Κορυδαλλού στοπροεδρικό μέγαρο ο Ν.Μιχαλολιάκος. Μια τέτοια εξέλιξηθα έστελνε ένα μήνυμα σε όλη τηνΕυρώπη. Αν καταλάβει οποιοδήποτεάλλο κόμμα την τρίτη θέση, τότε όλατα πιθανά σχήματα είναι μπροστάμας. Όπως και να έχει πιστεύω ότιπάμε σε μεγάλη πόλωση και αυτό θαείναι εις βάρος των ενδιάμεσωνμικρότερων δυνάμεων.

88 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στη δίνη της συνδυασμένης οικονομι-κής-οικολογικής κρίσης του καπιτα-λισμού, το περιεχόμενο της ανατρο-πής δεν μπορεί παρά να έχει χαρα-κτήρα ταυτόχρονα κοινωνικό και οι-κολογικό. ∆εν μπορεί παρά να αμφι-σβητεί, στη βάση του, το κυρίαρχομοντέλο ανάπτυξης, τον παραγωγι-σμό, την ιδεολογία της αέναης μεγέ-θυνσης και συσσώρευσης, καθώςεπίσης και τη λεηλασία του φυσικούκαι ανθρωπογενούς περιβάλλοντοςπου ναρκοθετεί το παρόν και το μέλ-λον των κοινωνιών.

Είναι βέβαιο ότι ο ίδιος δρόμος δενμπορεί να οδηγήσει σε άλλα απο-τελέσματα. Μόνη πραγματική διέ-

ξοδο μπορεί να αποτελέσει ο κοινωνι-κός-οικολογικός μετασχηματισμός τηςπαραγωγής, σε ένα μεταβατικό πρό-γραμμα μιας «οικονομίας των αναγκών»σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Σήμερα,βρισκόμαστε μπροστά στην ιστορικήπρόκληση της διακυβέρνησης από τηναριστερά, που καλείται να βάλει στοπροσκήνιο τις συλλογικές ανάγκες καινα διαμορφώσει ένα νέο υπόδειγμα τοοποίο να στηρίζεται στην κινητοποίησητης κοινωνίας και την ενεργό συμμετοχήτης.

Η συνάρθρωση της οικολογικής με τηνκοινωνική και ταξική διάσταση αποτελεί«ιδρυτικό» και φυσιογνωμικό χαρακτη-ριστικό του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύτιμη παρακα-ταθήκη και οδηγό αποτελούν η πλειάδαπεριβαλλοντικών κινήσεων και δικτύωνπου αναπτύχθηκαν την προηγούμενη δε-καετία και μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά, τακινήματα ενάντια στο λιθάνθρακα και τηβιομηχανική ρύπανση, στην εκτροπή τουΑχελώου, στην επέλαση των βιομηχανι-κών Α.Π.Ε., στην εξόρυξη χρυσού, στηνκαύση απορριμμάτων και τις χωματερές,στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στο ξε-πούλημα του Ελληνικού αλλά και πλη-θώρα άλλων, όπως οι εκατοντάδες συλ-λογικότητες ελεύθερων χώρων στις πό-λεις ή για την υπεράσπιση του δημόσιουχαρακτήρα δασών και αιγιαλών.

Οι κρίσεις της οικονομίας και των οι-κοσυστημάτων είναι δομικές και αλλη-λένδετες, και παροξύνονται στην πε-ρίοδο κυριαρχίας του νεοφιλευθερισμού.Ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης, πουαξιοποιείται ως «ευκαιρία», παίρνουνακραία χαρακτηριστικά μέσω της εφαρ-μογής των μνημονιακών πολιτικών κα-ταστροφής. Ζωτικά κοινωνικά αγαθάόπως η γη, το νερό, η ενέργεια επιχειρεί-ται να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως. Προ-ωθείται η μαζική εκποίηση ορυκτώνπόρων, δασικών εκτάσεων και αιγιαλών,αλλά και της διαχείρισης των απορριμ-μάτων. Το θεσμικό πλαίσιο της περιβαλ-λοντικής προστασίας, όπως επίσης καιοι αντίστοιχες υπηρεσίες και ελεγκτικοίμηχανισμοί αποσαρθρώνονται. Ο ολο-κληρωμένος χωρικός σχεδιασμός, δη-λαδή ο προσδιορισμός των όρων ανά-πτυξης στο έδαφος και στην κοινωνία,εκχωρείται απροσχημάτιστα πια σε ιδιω-τικά συμφέροντα ή τομεακά λόμπι, δη-μιουργώντας νησίδες καθεστώτος εξαί-ρεσης από τους κανόνες. Συνολικά, ηυπαγωγή του χωρικού σχεδιασμού καιτων αδειοδότησεων σε όρους α λα καρτκαι διαδικασίες «fast track», εγκαθιδρύειτην επιθετική προώθηση μεγάλων επι-χειρηματικών συμφερόντων με χαρακτη-ριστικά υφαρπαγής γης.

Η αντιστροφή της σημερινής ζοφερήςπραγματικότητας, προϋποθέτει, ωςπρώτη προτεραιότητα, την ανάκτηση,

προστασία και δημοκρατικό έλεγχο τουσυνόλου των δημόσιων και κοινών αγα-θών.

Ένα νέο μεταβατικό υπόδειγμα

Για να συγκροτηθεί ένα νέο μεταβα-τικό υπόδειγμα με άξονες: α) την εμβά-θυνση της δημοκρατίας στην ίδια την πα-ραγωγή με έλεγχο της κοινωνίας και τωνεργαζομένων, β) τη στήριξη των τοπικώνπαραγωγικών δυνάμεων και δραστηριο-τήτων γ) την ισορροπία και η συνέργειαμεταξύ των τομέων της παραγωγής, δ) τοδημοκρατικό χωρικό σχεδιασμό σε όλατα επίπεδα, ε) τη διαφύλαξη των τοπι-κών φυσικών διαθεσίμων στ) την ευρύ-τατη πρωτογενή διανομή της παραγόμε-νης αξίας στο σύνολο του πληθυσμού, ζ)την αποκέντρωση ανθρώπων και δρα-στηριοτήτων, η) την αλληλεγγύη και τοσυνεργατισμό θ) το σεβασμό στη φέ-ρουσα ικανότητα των οικοσυστήματωνκαι στις τοπικές παραδόσεις για τηχρήση της γης, ι) την εξοικονόμηση πρώ-των υλών και ενέργειας, ια) την αποκα-τάσταση της οικολογικής ισορροπίας.

Ενός υποδείγματος, στον αντίποδα της«πράσινης ανάπτυξης» της αγοράς, πουδεν μπορεί παρά να έχει στην προμετω-

πίδα του την ανάσχεση της κλιματικήςαλλαγής και την περιβαλλοντική και χω-ροκοινωνική δικαιοσύνη. Ενός υποδείγ-ματος που ελέγχει τα κλαδικά και επεν-δυτικά σχέδια στο χώρο, διαιτητεύει τιςσυγκρούσεις στην εκμετάλλευση γης καιπόρων, με δημοκρατικό τρόπο, με οικο-λογικές ορίζουσες και προς όφελος τηςκοινωνίας.

Ενός υποδείγματος που απαιτεί το ρι-ζικό μετασχηματισμό του ενεργειακούμοντέλου, με την ενέργεια δημόσιο-κοι-νωνικό αγαθό, στην κατεύθυνση απεξάρ-τησης από τα ορυκτά καύσιμα και μετά-βασης σε μια οικονομία «μηδενικών εκ-πομπών άνθρακα». Μιας κατεύθυνσης σεπλήρη αντίθεση με το εξορυκτικό μον-τέλο ανάπτυξης που τυπικά προωθείταισε χώρες ευάλωτες υπό δημοσιονομικήεπιτήρηση, οδηγώντας στην όξυνση τωνκοινωνικών ανισοτήτων και στην αύξησητης συγκέντρωσης και του ελέγχου τόσοτης οικονομίας, όσο και της εξουσίας, σελίγα χέρια.

Άμεσες ενέργειες

Σε αυτή την κατεύθυνση, ως πρώτεςάμεσες και εμβληματικές ενέργειες μιαςαριστερής κυβέρνησης θεωρούμε:

* Τη νομοθετική ακύρωση των μνημο-νιακών -και όχι μόνο- νόμων και αποφά-σεων που αφορούν: ιδιωτικοποίησηνερού και ενέργειας, «fast track» αδει-οδοτήσεις, εξορύξεις χρυσού και νέωνκοιτασμάτων, τα Σ∆ΙΤ διαχείρισης απορ-ριμμάτων, την εκποίηση δημόσιων εκτά-σεων, τη συρρίκνωση της προστασίαςδασών, υγροτόπων, προστατευόμενωνπεριοχών και ακτών.

* Την κατάργηση του ΤΑΙΠΕ∆ ώστε ναπροστατευτεί η δημόσια περιουσία.

* Την αποκατάσταση του πλαισίου δη-μόσιου και δημοκρατικού χωρικού σχε-διασμού -με πρώτη την κατάργηση καιαντικατάσταση του νόμου 4269/14- πουτον υποτάσσει ολοκληρωτικά στα ιδιω-τικά σχέδια και επιδιώξεις.

* Την ανασυγκρότηση και ενίσχυσητων δημόσιων υπηρεσιών περιβάλλον-τος και χωροταξικού σχεδιασμού, τηςδασικής υπηρεσίας, του ΚΑΠΕ και τουΕΚΒΑΑ/ΙΓΜΕ.

* Την έναρξη διαδικασιών εκπόνησηςαξιόπιστου και δημοκρατικού μακρο-χρόνιου στρατηγικού ενεργειακού σχε-διασμού καθώς επίσης και ανασυγκρό-τησης -επικαιροποίησης του εθνικού χω-ροταξικού σχεδιασμού, με την κινητο-ποίηση ευρύτατων κοινωνικών δυνά-μεων. Στόχος, η υπεράσπιση του δημο-σίου συμφέροντος, η ανάκτηση του κοι-νωνικού ελέγχου, η προώθηση των συλ-λογικών αναγκών στην ενέργεια και στοχώρο.

Η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλ-λοντος δεν αποτελεί «κόστος», αλλά όροικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών.Ο κοινωνικός και οικολογικός μετασχη-ματισμός της παραγωγής είναι η προ-ϋπόθεση για την ανάσχεση της κρίσης. Ηδημοκρατία και η συμμετοχή των πολι-τών στη λήψη των αποφάσεων είναι οδρόμος για μια πιο δίκαιη, βιώσιμη καιδημιουργική οργάνωση της κοινωνίας.

Συντονιστικό Τμήματος Οικολογίας,Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού

ΣΥΡΙΖΑ: Μαρία Καλαντζοπούλου, ΧάρηςΚωνσταντάτος, Μαρία Μάρκου, Μπάμπης

Μπιλίνης, ∆έσποινα Σπανούδη, ΓιώργοςΧονδρός, Πέτρος Ψαρρέας

Καθώς πυκνώνει ο χρόνος προς τις κάλπες και μεγαλώνειη συναίσθηση της ευθύνης, τα πολλά λόγια περισσεύουν.Μιλάει από μόνη της η εικόνα της καταστροφής, η ζοφερή

προοπτική για τον τόπο και το λαό, αν συνεχιστεί η ίδια γραμμήπλεύσης. Κανείς δεν μπορεί πια να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει, ότιδεν έχει καταλάβει πως η υποταγή στο κακό δεν θα εξορκίσει τοχειρότερο, αυτό που μας επιφυλάσσουν όσοι μας κυβέρνησαν επίδεκαετίες και μας έσπρωξαν βίαια στο μονόδρομο της κατα-στροφής μας.

Απευθυνόμαστε σε όσους έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ήτταθα είναι ισόβια αν δεν αδράξουμε κάθε ευκαιρία, κι ότι μια τέ-τοια ευκαιρία ιστορικών διαστάσεων είναι η εκλογική αναμέ-τρηση της ερχόμενης Κυριακής, που από το αποτέλεσμά της θακριθούν για πάρα πολλά χρόνια οι τύχες του τόπου που μας εμ-πιστεύτηκαν οι προηγούμενοι.

Απευθυνόμαστε σε όσους προτάσσουν το δικαίωμα όλων στηζωή και την αξιοπρέπεια. Σε όσους έχουν αντιληφθεί ότι δενχωρούν πλέον υπεκφυγές και προφάσεις, ότι πάνε οι καιροί πουοι συνέπειες της κάλπης ήταν διαχειρίσιμες, ότι αυτή τη φορά,

περισσότερο από ποτέ, την αφέλεια, την ατολμία και τις στενό-καρδες επιφυλάξεις μας θα τις πληρώνουν οι επόμενες πολλέςγενεές χωρίς να έχουν φταίξει.

Η καταστροφή έχει όνομα και πρόσωπο. Το όνομα των κομμά-των που κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν τη χώρα. Το πρόσωποτων πολιτικών που επιλέχτηκαν και επέλεξαν να ταυτιστούν με

ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ∆ΙΕΞΟ∆ΟΣ

Κοινωνικός και οικολογικόςμετασχηματισμός

ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΥΝ

Για τη δημοκρατίακαι τη δικαιοσύνη

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Έχουμε την ευτυχία να ζούμε σε μιαπερίοδο που για πρώτη φορά στη με-ταπολεμική Ευρώπη υπάρχει σοβαρόενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρ-νηση της αριστεράς. Παράλληλα,έχουμε τη δυστυχία στην ίδια πε-ρίοδο μεγάλα τμήματα της κοινωνίαςνα υφίστανται τρομακτικά δεινά.Έχουμε τη χαρά να μην πνίγει τονορίζοντά μας η επέλαση μιας Λεπέν.Ταυτόχρονα, έχουμε την αγωνία (ηοποία όταν δεν μετασχηματίζεται σεαγώνα συνήθως μεταλλάσσεται σεπαθητικότητα και απογοήτευση) αν ηκυβέρνηση της αριστεράς (εν προ-κειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ) θα τα βγάλειπέρα, είτε λόγω της σκληρής πραγ-ματικότητας είτε εξαιτίας της δικήςτου ανεπάρκειας –και τα δύοισχύουν. Σε αυτό το κείμενο δεν σκο-πεύουμε να αναφερθούμε στα στρα-τηγικά, τακτικά και οργανωτικά προ-βλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίωςστο κομβικό, κατά τη γνώμη μας, ζή-τημα της στάσης του κινήματος απέ-ναντι σε μια ενδεχόμενη κυβέρνησητης αριστεράς.

Με τον όρο «κίνημα» αναφερόμα-στε σε όλο εκείνο το γαλαξίαμορφών κοινωνικής αυτοοργά-

νωσης, αλλά και διαμεσολάβησης κάθετύπου (από συνδικάτα και συλλόγουςμέχρι σωματεία βάσης, λαϊκές συνελεύ-σεις, επιτροπές αγώνα, στέκια, δομέςαλληλεγγύης και καταλήψεις), με διαδι-κασίες άμεσης δημοκρατίας, αλλά καιγραφειοκρατίας –θεσμισμένης ή άτυπης.Προφανώς, στο κίνημα (ή στα κινήματα)η αριστερά, με διαφορετικούς ρυθμούςκαι χαρακτηριστικά, και ο Α/Α χώροςπαίζουν πρωταγωνιστικό, αλλά όχι απο-κλειστικό ρόλο –τα παραδείγματα τηςΚερατέας, της Χαλκιδικής και των κα-θαριστριών είναι χαρακτηριστικά. Μεαυτή την έννοια, η ταύτιση του κινήμα-τος με το «κοινωνικό», το «αδιαμεσολά-βητο» και το «αμεσοδημοκρατικό» καιτου κόμματος με το «γραφειοκρατικό»και το «χειραγωγητικό» είναι τουλάχι-στον απλοϊκή και σχηματική. Έχουμε δει

κινήματα να λειτουργούν πολύ πιο αντι-δημοκρατικά από κόμματα, εξάλλουπολλά μέλη κομμάτων (του ΣΥΡΙΖΑ συμ-περιλαμβανομένου) συμμετέχουν ενεργάκαι ανιδιοτελώς στο κίνημα.

Κάναμε την προηγούμενη διευκρίνισηγια να υποστηρίξουμε τον ακόλουθοισχυρισμό: Το κίνημα (κινήματα) υπό-κειται κάθε περίοδο σε μια διπλή ώθησηκαι παράλληλα πίεση. Αφενός, στη γε-νική κοινωνική τάση για διαμαρτυρία καιαντίσταση (π.χ. πλατείες) και στην ει-δική τάση των πολιτικών πρωτοποριώννα ανοίξουν –ή να κλείσουν– συγκεκρι-μένα μέτωπα. Αν αυτό εντοπιστεί σεαυτή την περίοδο οδηγεί στις εξής δια-πιστώσεις: Η υποχώρηση της γενικήςκοινωνικής τάσης για διαμαρτυρία καιαντίσταση, λόγω της ήττας απέναντι στημνημονιακή επίθεση, της ζοφερής πραγ-ματικότητας που προκαλούν η φτώχεια,η ανεργία και η ανασφάλεια, αλλά καιτης έλλειψης μιας σαφούς προοπτικήςυπέρβασης αυτής της κατάστασης ωθούνμεγάλα τμήματα των «από κάτω» στηνπαραίτηση και την ανάθεση. Παράλ-ληλα, μια αντίστοιχη υποχώρηση συντε-λείται στους χώρους των πολιτικών πρω-τοποριών. Προφανώς, οφείλεται στηνκοινωνική ύφεση, αλλά παροξύνεταιαπό τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτώντων χώρων. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαί-τερα τα πιο ριζοσπαστικά μέλη του, βιώ-νει εξαιρετική εσωστρέφεια και απογοή-τευση από τις παλινωδίες της ηγεσίαςτου ή αρκείται σε μια ενδοκομματικήανάθεση, το ΚΚΕ ξεπερνά σε, σεχταρι-στική μεν καθεστωτική δε, περιχαρά-κωση κάθε ιστορικό προηγούμενο, η

άκρα αριστερά (πρωτοστατούσης τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ), έχοντας επιλέξει αντί τηςαριστερής παρέμβασης στην προοπτικήμιας κυβέρνησης της αριστεράς τη δια-σπαστική περιχαράκωση, διακρίνεταιαπό πρωτοφανή εσωστρέφεια και ένανιδιότυπο οικονομισμό, ενώ μεγάλα τμή-ματα του Α/Α χώρου «σαν να μην έχει πε-ράσει μια μέρα», επειδή είναι αντιεκλο-γικά, συνεχίζουν αυτά που έκαναν.

Κακοί οιωνοί

Τούτων δοθέντων, ενώ, κατά τη γνώμημας, το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρ-νησης της αριστεράς αποτελεί κορυ-φαίας σημασίας γεγονός για την πορείατης ταξικής πάλης, γιατί είτε θα τηςανοίξει νέα πεδία ανάπτυξης και σύγ-κρουσης είτε θα την καταβαραθρώσειστην ανυποληψία και την ακροδεξιά πα-λινόρθωση (τα περί «νέου ΠΑΣΟΚ» είναικαφενειακές μπούρδες, ο ΣΥΡΙΖΑ δενμπορεί να μετεξελιχθεί σε καθεστωτικόκόμμα, είτε θα προχωρήσει αριστερά είτεθα συντριβεί, το ΠΑΣΟΚ ήταν ήδη «κρά-τος» πριν αναλάβει την πολιτική εξουσίατο 1981, εξάλλου η εποχή ευνοούσε τηνενσωμάτωση στο κράτος ευρέων κοινω-νικών στρωμάτων), από την άλλη η κοι-νωνική νηνεμία και η ανάθεση ή ο σε-χταρισμός που διακρίνουν την πλειονό-τητα της αριστεράς και του Α/Α χώρουδεν αποτελούν καλούς οιωνούς για τοάμεσο μέλλον.

Είναι δυνατόν όλη την προηγούμενηπερίοδο, αλλά και τώρα προεκλογικά, ναμην έχει γίνει ούτε μία «κινηματική» συ-

νέλευση για τα άμεσα αιτήματα του κι-νήματος αν σχηματιστεί κυβέρνηση τηςαριστεράς; Είναι δυνατόν ριζοσπαστικοίπολιτικοί χώροι όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ναμην ασχολούνται με την οργάνωση, π.χ.,των νοσοκομείων, που έχουν δυνάμεις,στην κατεύθυνση της λαϊκής συμμετοχήςκαι του «άλλου ∆ημόσιου», αλλά να πε-ριορίζονται σε συνδικαλιστικές κοινοτο-πίες ή να ξεχνούν τους τρομονόμους καιτα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύ-γων στις «ενωτικές πλατφόρμες» τους;Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός όλων τωνάλλων, να μην έχει ένα στοιχειώδες σχέ-διο για την αντιμετώπιση του «βαθέοςκράτους» και να γελοιοποιείται ότανστελέχη του υποστηρίζουν δημόσια ότι«θα διαλύσουμε την Ομάδα ∆έλτα και θαστείλουμε τους άντρες της να κάνουν πε-ριπολίες όχι στην Κηφισιά και τηνΕκάλη, αλλά στις λαϊκές γειτονιές σαντον Άγιο Παντελεήμονα» –Θεός φυλά-ξοι; Είναι δυνατόν ο Α/Α χώρος, αν καιστο στόχαστρο της κρατικής καταστο-λής, να αρνείται να γίνει καμπάνια γιατην κατάργηση των τρομονόμων, τουκουκουλονόμου και των φυλακών τύπουΓ’ για να μην καλλιεργηθούν εκλογικέςαυταπάτες;

Προσεγγίσεις και διεκδικήσεις

Θεωρούμε ότι τα προηγούμενα ερωτή-ματα δίνουν, σε γενικές γραμμές, τοστίγμα της κατεύθυνσης που οφείλει ναέχει το κίνημα και η αριστερά της αρι-στεράς (συμπεριλαμβανομένων των ρι-ζοσπαστικών μελών και στελεχών τουΣΥΡΙΖΑ) την αμέσως επόμενη περίοδο.Ήδη από τον Νοέμβριο, το ∆ίκτυο για ταΠολιτικά και Κοινωνικά ∆ικαιώματα μετην παρέμβασή του για την «αριστερήκυβέρνηση της αριστεράς – αφετηριακέςπροσεγγίσεις και άμεσες διεκδικήσεις»και θέσεις για το μεταναστευτικό-προ-σφυγικό, τις φυλακές και τους πολιτι-κούς κρατούμενους, την αστυνομία καιτους φασίστες, καθώς και τα λεγόμεναεθνικά θέματα, προσπάθησε να συνει-σφέρει σε αυτή την προγραμματική κι-νηματική σύγκλιση. Η ανταπόκριση ήτανμικρή. Παρ’ όλα αυτά επιμένουμε: Ανδεν δημιουργηθεί ένα ενωτικό μαχητικόρεύμα προωθητικής αντιπολίτευσηςστην κυβέρνηση της αριστεράς ούτεαυτή ούτε το κίνημα θα τα πάνε καλά.

Κυριακή Κλοκίτη, Λίνα Κυριαφίνη,Μπάμπης Ντινάκης,

μέλη του ∆ικτύου για τα Πολιτικάκαι Κοινωνικά ∆ικαιώματα

τη διαπλοκή, τη διαφθορά και τη δουλοπρεπή υποτέλεια. Εκεί-νων που μέχρι χθες μας ελεεινολογούσαν ότι συντρώγαμε στατραπέζια της απληστίας τους και έχουν το θράσος σήμερα ναπροσβάλλουν τη νοημοσύνη μας με τηλεοπτικούς μονόλογουςκαι υποσχεσιολογίες σε μουδιασμένα κομματικά ακροατήρια.Που υπόσχονται να μας βγάλουν από την κρίση που οι ίδιοι προ-κάλεσαν και εκμεταλλεύτηκαν για να μας καθυποτάξουν. Πουέσπευσαν να ανέβουν την τελευταία στιγμή στο τρένο της διεκ-δίκησης της ψήφου για να αναχαιτίσουν τα εκλογικά ποσοστάτης ανατροπής.

Απέναντί τους στέκεται το δικαίωμα στην ελπίδα και η βεβαι-ότητα ότι η ψήφος για τη μεγάλη ανατροπή έχει όνομα, κι αυτόείναι «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Ο ΣΥΡΙΖΑεπωμίστηκε την ευθύνη να απαλλάξει τη χώρα από την παγίδατου χρέους και το λαό από τη θεσμοθετημένη λιτότητα, τη φτω-χοποίηση και την ταπείνωση. Συντασσόμαστε με τη μεγάλη πλει-οψηφία που εμπιστεύεται στον ΣΥΡΙΖΑ τη δημοκρατία, την κοι-νωνική δικαιοσύνη και την ελπίδα, συμμετέχουμε σ’ αυτή τηνκρίσιμη προσπάθεια. Και δεσμευόμαστε ότι από την επομένη τηςκαθαρής εντολής του λαού για κυβέρνηση πάνδημης δημοκρατι-κής συνέγερσης θα είμαστε με αυτούς που θα επαγρυπνούν ώστεοι δεσμεύσεις θα τηρηθούν με ευλάβεια, προς το συμφέρον τηςαλήθειας και της ανάγκης των καιρών. Το οφείλουμε στην προ-σήλωσή μας στη δημοκρατία και στην προσωπική μας διαδρομή.Η συμμετοχή μας στην Αντίσταση κατά της χουντικής δικτατο-ρίας και των σημερινών αναβιώσεών της, κατά του καθημερινούφασισμού και υπέρ των ακατάλυτων αξιών του ανθρωπισμού,της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, μας επιβάλλει το καθήκοντης υπογραφής μας κάτω από αυτό το κείμενο.

Υπογράφουν: Αϊδινιάν-Βασιλείου Αρουσιάν, Αναγνωστόπου-λος Σπύρος, Απανωμεριτάκης Νίκος, Βογιατζής Κώστας, Βρα-κάς Γιάννης, Γεωργούλας Μπάμπης, Γιαραλή-Μανιού Μαργα-ρίτα, Γιούργος Κωστής, Γιούργου Λάγια, Γρέβιας Θανάσης, ∆α-ρειώτης Μίμης, ∆εμουρτζίδης Βασίλης, ∆ιακουμήςΚώστας,∆ρακόπουλος Μπάμπης,∆ρακοπούλου-Καρίμαλη Πόπη,Θεοδωρακάκος Μιχάλης, Θεοδωρίδης Αναστάσιος, Θεοφυλα-κτοπούλου Μπούλη, Καλαϊτζής Θόδωρος, Καλαφάτης Θανάσης,Καλλέργη Μαρία, Καλογήρου ΘόδωροςΚασιούμης ∆ημήτρης,Κιάος Νίκος, Κλαυδιανός Παύλος,Κλείτσας Νίκος,ΚοβάνηςΜπάμπης, Κοβάνης Σεραφείμ,Κοιλάκος Σταμάτης,Κωσταντό-πουλος Νίκος, Κωσταράκος ∆ημήτρης, Κωτούλας Βασίλης, Μαλ-τσίδης Αργύρης, Μανταίος Κώστας, Μανωλάκος Αριστείδης, Μα-νωλάκος Μίμης, Μανωλάκου Μαρία, Μάρκου Ανδρέας, Μαστρο-δήμος ∆ημήτρης, Μερτίκα Νατάσα, Μπαλωμένος Βασίλης,Μπαρχαμπάς Νώντας, Μπαστάκης Μανώλης, Μπενάς Τάκης,Μωράκης Γιώργος, Νάσκου Ρούλης, Νικολακάκης Γιώργος, Νι-κολάου Αθηνά, Ξαρχουλάκος Γιάννης, Ξενάκη Ζωή, ΟικονόμουΜιχάλης, Πάντος Στέφανος, Παπαδάκης Γιώργος, ΠαπαδάκηςΜιχάλης, Παπαδόπουλος Κώστας, Παππάς Στέλιος, ΠίτυρηςΓιάννης, Σαββάκης Ανδρέας, Σαγιάς Γιώργος, ΣπηλιόπουλοςΣπύρος, Σταθάκος Πέτρος, Σταματάκης Γιάννης, ΣτεφανίδουΈλλη, Στεφάνου Στέφανος, Στρατής Γιάννης, Τερζής Περικλής,Τζεμπελίκου Πόπη, Τρίκκας Τάσος, Τόμτσης Κώστας, ΤσαγκρήςΝίκος, Τσόλης ∆ημήτρης,Τσούτσια Ισμήνη, Φακιρούδης Κυριά-κος, Φιτσιάνος Αντώνης, Χατζηδημητρίου Φαίδων, ΧατζηπέροςΠαναγιώτης, Χατζοπλάκης Γιώργος, Χριστόπουλος Αλέξης, Χρυ-σανθόπουλος Νίκος, Ψυχούλης Νίκος

•

Είναι δυνατόν όλη τηνπροηγούμενη περίοδο,αλλά και τώραπροεκλογικά, να μην έχειγίνει ούτε μία“κινηματική” συνέλευσηγια τα άμεσα αιτήματατου κινήματος ανσχηματιστεί κυβέρνησητης αριστεράς;

“Ο ρόλος του κινήματοςκαι της αριστεράς της αριστεράςΈνα ενωτικό μαχητικό ρεύμα προωθητικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση της αριστεράς

1100 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός

Τέθηκε ζήτημα βραχυπρόθεσμου δα-νεισμού από τη νέα κυβέρνηση, για υπο-χρεώσεις ως το τέλος Μαρτίου. Τουπουργείο Οικονομικών υποστήριξε ότιαυτό δεν μπορεί να γίνει μέσω εντόκωνγραμματίων, επειδή το συμφωνημένοόριο έχει ήδη καλυφθεί. Πώς ακριβώςέχουν τα πράγματα;

Πρόκειται για τις χρηματοδοτικέςανάγκες του κράτους για εξυπηρέτησητου χρέους ως το τέλος Μαρτίου, δη-λαδή την περίοδο όπου δεν θα έχειακόμη σχηματισθεί κυβέρνηση ή δεν θαέχει ολοκληρωθεί μια νέα διαπραγμά-τευση για να λύσει και παρόμοια ζητή-ματα. Καμιά κυβέρνηση ούτε και της Ν∆δεν προλαβαίνει να το αντιμετωπίσειαυτό. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί έναςτρόπος, και αυτός δεν είναι άλλος απ’αυτόν που θα χρησιμοποιήσει και μια κυ-βέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πάρα πολύ απλός. Οι ανάγκεςείναι 4,3 δισ. συνολικά, 2,1 έως μέσα Φε-βρουαρίου και τα 2,2 στις αρχές τουΜαρτίου. Είναι εξοφλήσεις του ∆ΝΤ (2,1δισ.) και απαιτήσεις ιδιωτών και ΕΚΤ γιαομόλογα που δεν είχαν συμπεριληφθείστο PSI. Οι πηγές είναι οι εξής. Πρώτον,υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, τοοποίο διαφημίζει η κυβέρνηση. Σύμ-φωνα με εκτιμήσεις στο τέλος του 2014,είναι περίπου 2,0 δισ. Υπενθυμίζουμε ότιη συμφωνία του μνημονίου λέει ότι αυτόαποπληρώνει χρέος. ∆εύτερον, είναι δυ-νατόν να υπάρξει ενδοκυβερνητικός δα-νεισμός. Σύμφωνα με μελέτες τουυπουργείου Οικονομικών, μπορεί ναφθάσει τα 6 – 7 δισ. ∆ηλαδή, διάφοροιοργανισμοί του ευρύτερου δημόσιουτομέα έχουν αποταμιεύσεις, τις οποίες ηκυβέρνηση δανείζεται μέσω ρέπος καιμετά τα επιστρέφει. Τρίτον, η ΕΚΤ και οιΕθνικές Κεντρικές Τράπεζες δεν μαςέχουν επιστρέψει ένα ποσό 2 δισ. περί-που από το πρόγραμμα αγοράς ομολό-γων στην πρωτογενή και δευτερογενήαγορά, το SPM και το ANFA. ∆εν τα συ-νυπολογίζω, όμως, διότι μπορεί να μηδοθούν το πρώτο τρίμηνο. Τέταρτον,από τα 11,5 δισ. του ΤΧΣ (Ταμείο Χρη-ματοπιστωτικής Σταθερότητας), που δενχρησιμοποιήθηκαν για την ανακεφαλαι-οποίηση των τραπεζών, έχουν κρατηθείτα 3 δισ. από το Ταμείο για περίπτωσηανάγκης, τα οποία μπορούν να χρησιμο-ποιηθούν από μια κυβέρνηση. Πέμπτον,είναι η αύξηση των εντόκων γραμματίων,δηλαδή το θέμα που ήλθε στην επικαι-ρότητα. Υπάρχει πράγματι συμφωνία μετην ΕΚΤ να μειωθεί ο δανεισμός μέσωτων εντόκων γραμματίων, για να μπορέ-σει να αυξηθεί η ρευστότητα του τραπε-ζικού συστήματος, επειδή η έκδοση εν-τόκων δεσμεύει ρευστότητα που θα πή-γαινε στην πραγματική οικονομία.Όμως, δεν απαγορεύει, για παράδειγμα,να πάρει 3 δισ. έντοκα παραπάνω, ανχρειαστεί, και μάλιστα για να αποπλη-ρώσει τα δικά τους χρήματα.

Υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας;

Ποια είναι η ουσία εδώ από οικονο-μική άποψη;

Εκείνο που έχει σημασία, και κατά τηνάποψή μου είναι δεσμευτικό, είναι αυτόπου είπε η ΕΚΤ. Από τα μέχρι 15 δισ. έν-τοκα μόνο τα 3,5 μπορούν να χρησιμο-ποιηθούν ως collateral (ενέχυρο) στηνΕΚΤ για να αντληθεί ρευστότητα, να δα-νειστούν εκ νέου οι τράπεζες. ∆ηλαδή,με την έκδοση νέων εντόκων μειώνουντη ρευστότητα και δεν μπορούν μετά νααναπληρώσουν ένα κομμάτι της. Αυτήείναι η αλήθεια. ∆εν απαγορεύει, όμως,κανένας στην κυβέρνηση να βγάλει 2 και3 και 4 δισ. έντοκα. Αυτό που λέει η ΕΚΤ

συμβαίνει όντως, όμως δεν θα χαλάσει οκόσμος αν για τρεις μήνες, πχ, μειωθείκατά 3 δισ. η ρευστότητα από μια οικο-νομία η οποία, δυστυχώς, πνίγεται απότην έλλειψη ρευστότητας. Η ρευστότηταστην ελληνική οικονομία ( πιστωτικήεπέκταση) δεν αυξάνεται, συνεχίζει ναμειώνεται σύμφωνα με τα στοιχεία τηςΤτΕ.

Εν κατακλείδι, υπήρξε μια κινδυνολο-γία, η οποία δεν έχει κανένα έδαφος,τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο. Παρεν-θετικά, να συμπληρώσω ότι υπάρχειακόμη μια πηγή πόρων μέσα στο 2015:πρόκειται για τις προνομιούχες μετοχέςκαι τα warrants που κατέχουν οι τράπε-ζες, που το ύψος τους ανέρχεται σε 2,7δισ. ευρώ. Βεβαίως, αυτό πιθανά δενμπορεί να γίνει εντός του Μαρτίου, γι’αυτό και προηγουμένως δεν το ανέφεραως μία ακόμη πηγή.

Τέθηκε, όμως, το ζήτημα και των ομο-λόγων Αλογοσκούφη. Τι είναι ακριβώς;

Πρόκειται όντως για ομόλογα ύψους15 δισ., που λήγουν τον Μάρτιο και ταοποία είχαν χρησιμοποιηθεί από τις τρά-πεζες ως collateral, ενέχυρο προς τηνΕΚΤ, για να πάρουν ρευστότητα μετά τηνκατάρρευση της Lehman Brothers το2008. Αυτά έπρεπε να τα αποπληρώσουνοι τράπεζες επειδή λήγουν. Με τη λήξητων ομολόγων, πράγματι οι ελληνικέςτράπεζες στερούνται την αναλογούσαρευστότητα από την ΕΚΤ. Τα τραπεζικάιδρύματα και η ΤτΕ εδώ και πολύ καιρόαντιμετωπίζουν το θέμα αυτό σχεδιάζον-τας νέους τρόπους αντικατάστασης τηςρευστότητας (συμφωνίες για τιτλοποι-ήσεις, αλλά και υποκατάστασης τωνομολόγων που έληξαν, με άλλες μορφέςενεχύρων). ∆εν είναι κάποια χρήματαόμως που πρέπει να καταβάλει σε κά-ποιον το ∆ημόσιο. Ούτε έχει σχέση με τιςπολιτικές εξελίξεις.

Είναι, λοιπόν, πρόβλημα ρευστότηταςαυτό που εγείρεται.

Ακριβώς. Ως τώρα μιλούσαμε για τιςανάγκες του ∆ημοσίου, για τις οποίες καικινδυνολόγησαν. Υπάρχει όμως και τοζήτημα του δανεισμού των ελληνικώντραπεζών από την ΕΚΤ. Τι σημαίνειαυτό; Οι τράπεζες έχουν 164 δισ. κατα-θέσεις, πόρους, και 215 δισ. δάνεια. Άραυπάρχει ένα fund gap, ένα χρηματοδο-τικό κενό γύρω στα 55 δισ. Αυτό το κα-λύπτει η ΕΚΤ, δηλαδή τις χρηματοδοτείμε collateral. Παρά την απομόχλευση,δηλαδή τη μείωση των δανείων που δί-νουν στην αγορά, οι τράπεζες έχουν μι-κρότερους πόρους, καταθέσεις, από ταδάνεια που έχουν χορηγήσει. Ένα μέροςαπό αυτό το κενό στηρίζεται από τα 15δισ. των ομολόγων του Αλογοσκούφη.Όπως έχω ήδη αναφέρει, το θέμα αντι-μετωπίζεται εδώ και καιρό από τις ίδιεςτις τράπεζες και την ΤτΕ.

Χρηματοδότηση με πρόγραμμα,αλλά ποιο πρόγραμμα;

Εδώ τώρα ανακύπτει και το ζήτημα

του «προγράμματος» που πρέπει ναυπάρχει για να χρηματοδοτεί η ΕΚΤ αυτότο κενό των τραπεζών, οι οποίες με τησειρά τους θα καλύπτουν κενά του ∆η-μοσίου.

Ναι. Υποτίθεται πως η ΕΚΤ λέει ότι, ανη χώρα είναι χωρίς πρόγραμμα, δεν θαμπορούν να συνεχίσουν να χρηματοδο-τούνται οι τράπεζές της. ∆ιότι τα ομό-λογα του ελληνικού δημοσίου είναι δια-βαθμισμένα χαμηλά σε σχέση μ’ αυτάπου αγοράζει η ΕΚΤ. Υπάρχει μια ειδικήαπόφαση, η οποία λέει ότι εμείς θα συ-νεχίζουμε να αγοράζουμε τα ομόλογατου ελληνικού δημοσίου, μάλλον να ταδεχόμαστε ως ενέχυρα, όσο η Ελλάδαβρίσκεται σε πρόγραμμα. Όμως δεν είπεσε ποιο πρόγραμμα. Η ΕΚΤ ποτέ δεν είπεότι θα σταματήσει τη χρηματοδότησητων ελληνικών τραπεζών. Είπε ότι πρέ-πει να είναι σε πρόγραμμα. Η οποιαδή-ποτε νέα κυβέρνηση θα κάνει ένα πρό-γραμμα. Αν βγει η Ν∆, θα συνεχίσει αυτόπου υπήρχε, το μνημονιακό πρόγραμμα.Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κάνει το δικό τουκαι θα πρέπει να το συμφωνήσει με τηνΕΚΤ.

Τοποθετήσεις, επανατοποθετήσεις,κτλ έχουμε καθημερινά από αναλυτέςκαι αξιωματούχους στην Ευρώπη. Ποιαη εκτίμησή σου για όλα αυτά;

Νομίζω, μπορούμε να συνοψίσουμετρία – τέσσερα σημεία σημαντικά και δε-δομένα, πλέον. Πρώτον, δεν υπάρχειGrexit, τέλειωσε αυτό. ∆εύτερον, δενυπάρχει bank run, τέλειωσε κι αυτό.∆ιότι δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ νααφήσει τις τράπεζες που είναι υπό τονέλεγχό της να χρεοκοπήσουν, οι συνέ-πειες θα είναι τεράστιες. Τρίτον, καταρ-χάς στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ δενυπάρχει θέση για περισσότερη λιτότητα.Τέταρτον, που ενισχύεται πρόσφατα,είναι ότι πλέον η Ελλάδα χρειάζεται μιααναδιάρθρωση του χρέους, μια ελά-φρυνση – επιμήκυνση, είτε όπως αλλιώςθέλεις. Ότι πλέον χρειάζεται αναδιάρ-θρωση του χρέους. Αλλά, υπάρχει καιένα γενικότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον,που αντικειμενικά ωθεί στην ανάγκηυπέρβασης της λιτότητας. Είναι η εμφά-νιση αρνητικού πληθωρισμού, που τον∆εκέμβριο ήταν -0,02. Αυτό ωριμάζει τιςαντικειμενικές συνθήκες και από εκείκαι πέρα περιμένουμε να ωριμάσουν καιοι υποκειμενικές. Τα τέσσερα σημείαπου αναφέραμε, δικαιώνουν τις επιλογέςτου ΣΥΡΙΖΑ. Είναι να απορεί κανείς πώςη Ν∆, κόμμα που έχει και λαϊκή βάση,ταυτίζεται πλήρως με την αντίθετη πολι-τική.

Είσαι αισιόδοξος για τη διαπραγμά-τευση που θα αρχίσει μετά τις εκλογές;

Εκτιμώντας το κλίμα που έχει διαμορ-φωθεί, έχω την αίσθηση ότι τόσο οι Γερ-μανοί όσο και οι άλλοι εταίροι είναι έτοι-μοι να διαπραγματευθούν. Είμαι σχετικάαισιόδοξος, ιδίως όσον αφορά την ελά-φρυνση του χρέους. Παράλληλα, θαέχουν και αυτοί τις δικές τους απαιτή-σεις.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

Πού θα βρούμε τα λεφτά;Εκεί θα βρούμε τα λεφτάΣτον απόηχο του τρομοκρατικού λόγου της προεκλογικής καμπάνιας της Ν∆και των συμμαχιών της, επιχειρούμε μια απόδοση της αντικειμενικής πραγματικότητας.Συμπέρασμα: υπάρχουν προβλήματα για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,αλλά υπάρχουν και λύσεις.

Υπάρχει και έναγενικότεροευρωπαϊκόπεριβάλλον, πουαντικειμενικά ωθείστην ανάγκηυπέρβασης τηςλιτότητας. Είναι ηεμφάνιση αρνητικούπληθωρισμού, πουτον ∆εκέμβριο ήταν -0,02. Αυτό ωριμάζειτις αντικειμενικέςσυνθήκες και απόεκεί και πέραπεριμένουμε ναωριμάσουν και οιυποκειμενικές.

“

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 1111ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αθώους έκρινε το δικαστήριο τον διευθυντή της«Εφημερίδας των Συντακτών», Νίκο Βουλέληκαι τον δημοσιογράφο ∆ημήτρη Ψαρρά για την

κατηγορία της παραβίασης προσωπικών δεδομένωνκαι εξύβρισης του Ηλία Κασιδιάρη, μετά από μήνυσηπου είχε καταθέσει ο τελευταίος.

Με στόχο να κηρυχθεί σιωπητήριο

«Στόχος αυτών των μηνύσεων της Χρυσής Αυγήςείναι να κηρυχθεί σιωπητήριο στον Τύπο για ό,τι αφοράτη δράση και την κριτική αυτής της εγκληματικής ορ-γάνωσης. Το δικαστήριο επιβεβαίωσε τις πάγιες αρχέςπου προκύπτουν από το συνταγματικό δίκαιο για τηνπροστασία της ελευθεροτυπίας, αλλά και για το δι-καίωμα των πολιτών στην ενημέρωση. Ο Ηλίας Κασι-διάρης είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που επιθυμεί ναβρίσκεται στη δημοσιότητα ως πολιτικός και για αυτότο λόγο είναι λογικό ότι θα υπόκειται σε δημοσιογρα-φικό έλεγχο και κριτική» τονίζει στην «Εποχή» η δικη-γόρος υπεράσπισης, Κλειώ Παπαπαντολέων. Μελανόσημείο της δίκης αποτελεί η σύμπνοια του Εισαγγελέαμε την άποψη του Ηλία Κασιδιάρη που οδήγησε στηνπρότασή του για καταδίκη της εφημερίδας, «αγνοών-τας τη νομολογία των τελευταίων σαράντα χρόνωνσχετικά με την ανοχή των δημοσίων προσώπων στηνκριτική».

Η μήνυση είχε ως αφορμή ένα βίντεο που περιέ-γραφε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος ∆. Ψαρράς, όπουο Η. Κασιδιάρης μαζί με τα αδέλφια του, επίσης μέλητης Χρυσής Αυγής και διοργανωτές των γνωστών γυ-μνασίων της οργάνωσης, αναπαριστούν σκηνή από την

ταινία «Χόμπι μου ο βιασμός». Στην εν λόγω σκηνή οΚασιδιάρης παίζει τον αστυνομικό όπου με βασανιστή-ρια αποσπά την ομολογία ενός κρατούμενου. «Ο λόγοςπου αποφάσισα να γράψω για αυτό το βίντεο ήταν,γιατί αναδεικνύει τη λογική που επικρατεί στην ΧρυσήΑυγή για τα γυμνάσια και τους βασανισμούς κάτι πουμαθαίνεται στα μέλη μέσω αυτών των θεαμάτων πουστήνουν πολύ συχνά και αποτελούν πρόβα για μετέ-πειτα πολιτικές πράξεις. Άλλωστε, θυμόμαστε όλοιόταν όντως αντιποιήθηκαν την αρχή, ζητώντας ναελέγξουν τις άδειες των μικροπωλητών», εξηγεί ο ∆η-μήτρης Ψαρράς.

Βασικό στοιχείο για τη στοχοποίηση του συγκεκρι-μένου δημοσιογράφου από την οργάνωση μπορεί ναθεωρηθεί το γεγονός ότι για τη δικαστική υπόθεση τηςΧρυσής Αυγής έχει καταθέσει πλείστα στοιχεία στιςανακρίτριες για τη δράση της, και μία ενδεχόμενη κα-ταδίκη του θα κατάφερνε να έπληττε την αξιοπιστίατου για τα ευρήματά του κατά της οργάνωσης.

Καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής

Το ανακριτικό σκέλος της υπόθεσης για σύσταση εγ-κληματικής οργάνωσης έχει ολοκληρωθεί από το κα-λοκαίρι, παρόλα αυτά ακόμα δεν έχει οριστεί ημερο-μηνία για τη διεξαγωγή της δίκης, με κίνδυνο να πα-ρέλθει σε λίγο το 18μηνο της προφυλάκισης και οι κα-τηγορούμενοι να αφεθούν ελεύθεροι. «Κάτι τέτοιο θααποτελούσε πολύ άσχημο μήνυμα γιατί θα καλλιερ-γούσε την εικόνα πως πρόκειται η υπόθεση να πέσειστα μαλακά» εξηγεί ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγό-ρος και μέλος της πρωτοβουλίας για την πολιτικήαγωγή του αντιφασιστικού κινήματος.

Εν τω μεταξύ, η ανησυχία που επικρατεί για την εξέ-λιξη της υπόθεσης οξύνεται και από το γεγονός ότι γιαμεγάλο χρονικό διάστημα η Χρυσή Αυγή αποτελούσεσυμπληρωματική δύναμη του κράτους, έχοντας στε-νές σχέσεις και δρώντας πολλές φορές από κοινού μετις αστυνομικές δυνάμεις. «Η δίκη και καταδίκη τηςΧρυσής Αυγής αποτελεί ένα κρίσιμο κόμβο στο αντι-φασιστικό κίνημα και πρέπει να υπάρξει η δημόσια κα-τακραυγή που θα επισπεύσει τις διαδικασίες. Η Χρυσή

Αυγή, όμως, ως φαινόμενο, δεν είναι δυνατόν να αντι-μετωπιστεί μόνο δικαστικά. Όσο κυριαρχεί ο ρατσι-στικός λόγος της κυβέρνησης και η θεσμοποιημένη ξε-νοφοβία η δυναμική της Χρυσής Αυγής θα ανατροφο-δοτείται συνεχώς» συμπληρώνει ο Θανάσης Καμπα-γιάννης.

Η ευθύνη του Τύπου

«Λόγω πολιτικής επικαιρότητας, τα δημοσιεύματασχετικά με τη δράση της Χρυσής Αυγής έχουν μειωθεί,ενώ είναι βασικό να συνεχίσει ο δημοσιογραφικός τηςέλεγχος. Πιστεύω πως οφείλεται σε αυτήν την αμέ-λεια και την έλλειψη δημόσιας πίεσης το γεγονός ότιδεν έχει οριστεί από τη ∆ικαιοσύνη η ημερομηνία τηςδίκης», εξηγεί ο ∆ημήτρης Ψαρράς.

Ενώ συμπληρώνει όσον αφορά στη στάση και τοχρέος των δημοσιογράφων απέναντι στην Χρυσή Αυγή.«∆υστυχώς, έπρεπε να έχουμε έναν Έλληνα νεκρό γιανα ασχοληθούμε. Μέχρι τότε τα μεγάλα δημοσιογρα-φικά συγκροτήματα έβλεπαν σε αυτήν ένα ακραίο,αλλά και θεμιτό life style της κρίσης. Ο ρατσισμός, άλ-λωστε, δεν γεννήθηκε από την Χρυσή Αυγή, αλλά εν-δημεί από το ’90, με πλήθος ρεπορτάζ για παράδειγμαπου μιλούσαν για την εγκληματικότητα των μετανα-στών. Η Χρυσή Αυγή χρειάζεται ειδική αντιμετώπισηαπό τους δημοσιογράφους, γιατί δεν είναι ένα κανο-νικό κόμμα. Αυτό, όμως, πρέπει να γίνεται με προσοχήκαι από ανθρώπους με γνώσεις, ούτως ώστε να μηνμετατραπούμε κατά λάθος σε οχήματα του προπαγαν-διστικού της λόγου».

Τζέλα Αλιπράντη

Οπως προφανώς γνωρίζουν ήδη οιαναγνώστες της «Εποχής», οι φυ-λακές τύπου Γ, υψίστης ασφα-

λείας είναι πλέον γεγονός, αφού στις ει-δικές πτέρυγες Ε1 και Ε2 του καταστή-ματος κράτησης ∆ομοκού βρίσκονταιήδη 20 περίπου κρατούμενοι. Με μια…κινηματογραφική, κατά τη ρεπορτα-ζιακή ορολογία, επιχείρηση μεταγωγήςπου ξεκίνησε παραμονή Πρωτοχρονιάςμέσα από χιονισμένους δρόμους πουτους άνοιγαν γκρέιντερ, οι Μαζιώτης,Γουρνάς, Κουφοντίνας, Γιωτόπουλος,Τζωρτζάτος, Ναξάκης Σαραφούδης καιΧρ. Ξηρός καθώς και δέκα ακόμη κρα-τούμενοι υπόδικοι και κατάδικοι για ποι-νικές υποθέσεις με το άρθρο 187 τουΠΚ.

Αιφνιδιαστική εφαρμογή

Η αιφνιδιαστική μεταγωγή, τα κρύακελιά που καταφανώς δεν ήταν έτοιμανα δεχθούν κρατουμένους, ο κανονισμόςασφαλείας που δημοσιεύτηκε επίσηςάρον άρον στο ΦΕΚ της 31ης Ιανουαρίου

δείχνουν ότι η κυβέρνηση επίσπευσε τηλειτουργία των φυλακών τύπου Γ, προ-φανώς με βάση την προκήρυξη εκλογών,αφενός για να φέρει προ τετελεσμένωντην επόμενη ηγεσία του υπουργείου ∆ι-καιοσύνης και αφετέρου για να χρησιμο-ποιήσει επικοινωνιακά το γεγονός. Τοσποτάκι σύμφωνα με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑσκοπεύει να αφοπλίσει την αστυνομίακαι να κλείσει τις «φυλακές για τρομο-κράτες» που έφτιαξε η καλή μας η κυ-βέρνηση που σκέφτεται την ασφάλειάμας το αποδεικνύει περίτρανα.

Η νέα αυτή φυλακή μέσα στη φυλακήλειτουργεί με βάση ειδικό εσωτερικό κα-νονισμό, ο οποίος (χωρίς να παρουσιάζειπολλές σε πλήθος αλλαγές σε σχέση μεαυτόν των τύπου Β) αυτό που κάνει στηνουσία είναι ότι θέτει σε εφαρμογή το κα-θεστώς εξαίρεσης για τους κρατούμε-νους στις τύπου Γ, πολιτικούς και ποινι-κούς. Καταργεί τις άδειες (όλες, τακτι-κές και εκπαιδευτικές) και περιορίζειτην κίνησή τους εντός της φυλακής. Επί-σης, απαγορεύει στους συγγενείς ναφέρνουν στους κρατούμενούς τους μα-

γειρεμένο φαγητό. Ήδη όμως από τιςπρώτες ημέρες λειτουργίας των ειδικώνπτερύγων του ∆ομοκού ξεκίνησαν οι πα-ραβιάσεις ακόμα και αυτού του εσωτερι-κού κανονισμού λειτουργίας.

Παρότι τα επισκεπτήρια μέχρι και τοντρίτο βαθμό συγγένειας δεν περιορίζον-ται, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος κατήγ-γειλε ότι δεν κατάφερε να δει την πρώτητου εξαδέλφη η οποία ταξίδεψε ως εκείμε το τρένο. Ένα ακόμα σοβαρό ζήτημαείναι η απομόνωση, στην πράξη, τωνκρατουμένων από την πραγματικότητα,καθώς τηλεόραση δεν υπάρχει (ακόμα),ραδιόφωνο δεν πιάνει στον ∆ομοκό και ηδιεύθυνση αποφάσισε αίφνης να απαγο-ρεύσει τα mp3 players τα οποία επιτρέ-πονταν μέχρι τώρα, ενώ κάποιοι καταγ-γέλλουν ότι οι εξωτερικοί φρουροί απα-γόρευσαν στους συγγενείς τους να τουςδώσουν εφημερίδες και έντυπα.

Με κόστος 2,5 εκατ. ευρώ

Αυτό που φαίνεται να λειτουργεί στηνεντέλεια είναι η εξωτερική φρούρηση

και ο έλεγχος των εισερχομένων στη φυ-λακή, την οποία έχει αναλάβει η ΕΛΑΣ.Το πρόγραμμα αυτό κόστισε σε πρώτηφάση 2,5 εκατ. ευρώ από τον κρατικόπροϋπολογισμό. Να σημειωθεί ότι οισυγγενείς των κρατουμένων που έκαναντο πρώτο τους επισκεπτήριο την προ-ηγούμενη εβδομάδα υποχρεώθηκαν ναβγάλουν τα παπούτσια τους και ψάχτη-καν ενδελεχώς από τους αστυνομικούς,ακόμα και για κλειστά επισκεπτήριαπίσω από τζάμι.

Περίπτωση που αξίζει ειδική αναφοράείναι ο 32χρονος κρατούμενος ΓιώργοςΣοφιανίδης, ο οποίος μετήχθη στον ∆ο-μοκό ενώ φοιτούσε στο ΤΕΙ Πειραιάαλλά και στο ΙΕΚ του Κορυδαλλού.Όπως καταγγέλλει ο ίδιος, οι οικείοι τουαλλά και ο διευθυντής του ΙΕΚ Β. Κάλ-λιοσης αυτό σημαίνει ότι θα χάσει σεπρώτη φάση το εξάμηνό του και γενικό-τερα την πρόσβασή του στην εκπαιδευ-τική διαδικασία.

Ρόζα Κοβάνη

Η αιφνιδιαστική μεταγωγή, τα κρύα κελιά πουκαταφανώς δεν ήταν έτοιμα να δεχθούνκρατουμένους, ο κανονισμός ασφαλείας πουδημοσιεύτηκε επίσης άρον άρον στο ΦΕΚ της 31ηςΙανουαρίου δείχνουν ότι η κυβέρνηση επίσπευσε τηλειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

“«Φυλακές για τρομοκράτες»στην προεκλογική αρένα

Η προσπάθειαφίμωσης τουΤύπου απέτυχε

1122 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Νάσου Χατζητσάκου

Ηανεργία, οι υποαμοιβόμενες«θέσεις εργασίας των 300ευρώ» και οι «κουρεμένες» συν-

τάξεις, σε συνδυασμό με την εξοντω-τική φορολόγηση που επέβαλαν -καιενέτειναν τα τελευταία 2,5 χρόνια- οιμνημονιακές πολιτικές της συγκυβέρ-νησης Σαμαρά – Βενιζέλου, έχουν οδη-γήσει 7 στα 10 νοικοκυριά σε συνθήκεςοικονομικής «ασφυξίας» και κοινωνι-κού αποκλεισμού. Τα μέλη τους ξε-πουλούν περιουσιακά τους στοιχεία ήδανείζονται για να μπορέσουν να ζή-σουν, εξαιτίας των νόμων που προ-ώθησαν Ν∆ και ΠΑΣΟΚ με τις ευλογίεςτης τρόικας, των Βρυξελλών και τουΒερολίνου.

Τα συμπεράσματα τα οποία προκύ-πτουν μέσα από την ανάλυση των στοι-χείων της νέας έρευνας του Ινστιτού-του Μικρών Επιχειρήσεων της ΓενικήςΣυνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιο-τεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ),καθώς και του συστήματος καταγρα-φής προσλήψεων και απολύσεων («Ερ-γάνη») του υπουργείου Εργασίας για το2014, επιβεβαιώνουν την τραγικήπραγματικότητα που ζουν οι περισσό-τεροι πολίτες. Οσο και αν οι εκπρόσω-ποι του μνημονιακού μπλοκ ισχυρίζον-ται ότι η κατάσταση είχε αρχίσει να αλ-λάζει, τόσο οι αριθμοί όσο, φυσικά, ηκαθημερινότητα, τους διαψεύδουν κα-τηγορηματικά.

Τα στοιχεία της έρευνας του ΙΜΕ –ΓΣΕΒΕΕ (πραγματοποιήθηκε σε δείγμα1.000 νοικοκυριών από 8 μέχρι 11 ∆ε-κεμβρίου 2014 και παρουσιάστηκε σταμέσα της εβδομάδας) επιβεβαιώνουνότι πέρυσι, το εισόδημα του 74,3% τωννοικοκυριών της χώρας μειώθηκε, πε-ραιτέρω, από «λίγο» μέχρι «αισθητά».Ετσι, ένα μεγαλύτερο τμήμα των μελώντους αναγκάστηκε να διαβιεί με ποσάαπό περίπου 830 ευρώ (στην καλύτερηπερίπτωση) μέχρι 208 ευρώ το μήνα, ήακόμη και λιγότερα, ανάλογα με τοναριθμό των ατόμων του κάθε νοικοκυ-ριού. Συνολικά, με ποσά έως 10.000ευρώ το χρόνο πέρασαν το 2014, το34,4% των νοικοκυριών της χώρας καιμε εισοδήματα από 10.001 έως και18.000 ευρώ το 34,3%.

Εύλογα, λοιπόν, στην έρευνα του ΙΜΕ– ΓΣΕΒΕΕ, το 46,9% των ερωτηθέντων

απάντησαν ότι το οικογενειακό εισό-δημα τους δεν επαρκεί για την κάλυψητων αναγκών και σε ποσοστό 55% ανέ-φεραν ότι χρειάστηκαν επιπρόσθετουςμη ίδιους πόρους (δανεισμό από συγ-γενείς, φίλους, τράπεζες, εκποίηση πε-ριουσιακών στοιχείων, ενεχυροδανει-στήριο).

Επίσης, από τις απαντήσεις που δό-θηκαν προκύπτει ότι η συσσώρευσητων οικονομικών υποχρεώσεων τωννοικοκυριών μέσα στο 2014 συνεχί-στηκε με αποτέλεσμα, «περισσότερααπό 1 στα 3 νοικοκυριά να βρίσκονταιστο όριο καθυστέρησης πληρωμώνπρος το δημόσιο, ταμεία ∆ΕΚΟ, τράπε-ζες, δάνεια κ.λπ., λόγω αδυναμίας(35,8%)». Ιδιαίτερα εκτεθειμένα στην«παγίδα» του ιδιωτικού χρέους είναι ταπολυμελή νοικοκυριά (45,7%) και ταχαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια(47,2%).

«∆εμένοι» στα χρέη

Ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικήςκοινωνίας, από τα στοιχεία της έρευ-νας του ΙΜΕ – ΓΣΕΒΕΕ, επιβεβαιώνεταιότι «βουλιάζει» στα χρέη που δημιούρ-γησαν η κρίση σε συνδυασμό με τουςμνημονιακούς νόμους. Συγκεκριμένα,σύμφωνα με την έρευνα:

1) Το 27,6% των νοικοκυριών έχειοφειλές προς την εφορία, εκ τωνοποίων μόνο το Ό έχει κάνει αίτησηγια υπαγωγή στις 72 - 100 δόσεις.

2) Ασφαλιστικές εισφορές δηλώνειότι οφείλει το 13,2%, εκ των οποίωνμόνο Ό έχουν κάνει αίτηση υπαγωγήςστις 72 - 100 δόσεις.

3) Το 38,4% του πληθυσμού έχει οι-κονομικές υποχρεώσεις προς τις τρά-πεζες. Η μεγαλύτερη έκθεση στον τρα-πεζικό δανεισμό παρουσιάζεται στονομό Αττικής (43,7%). Το 38,3% όσωνχρωστούν έχουν προχωρήσει σε ρύθ-μιση των οφειλών.

4) Μέσα στο 2014, το 54% των νοικο-κυριών κλήθηκε να πληρώσει φόροακινήτων πάνω από 500 ευρώ (το αντί-στοιχο ποσοστό το 2013 ήταν 46,8%).

5) Περίπου 400.000 νοικοκυριάαναγκάστηκαν να ρευστοποιήσουν πε-ριουσιακά στοιχεία για ανταποκριθούνστις τρέχουσες ανάγκες τους!

6) Το 42,5% των νοικοκυριών είναιαπαισιόδοξο ως προς την δυνατότητά

του να καλύψει βασικές υποχρεώσειςτο 2015.

7) Πάνω από τα μισά νοικοκυριάέχουν κάνει περικοπές στις δαπάνεςειδών διατροφής, ενώ το 52%, περιό-ρισε τις δαπάνες για ένδυση – υπόδησηκαι περίπου το 50% έχει περιορίσει τιςεξόδους για ψυχαγωγία.

8) Το 67,8% του πληθυσμού δηλώνειότι έχει αναγκαστεί να αγοράζει προ-ϊόντα χαμηλότερης ποιότητας λόγωτης οικονομικής κρίσης. Οξυμένο είναιτο πρόβλημα στις πολυμελείς οικογέ-νειες (άνω των 5 ατόμων το ποσοστόανέρχεται στο 81%) και στις χαμηλέςεισοδηματικά κατηγορίες (77,8%).

9) Η μείωση του διαθέσιμου εισοδή-ματος έχει αναγκάσει πάνω από τα Ύτων νοικοκυριών να περιμένουν τις πε-ριόδους των εκπτώσεων προκειμένουνα προμηθευτούν ακόμη και βασικάείδη.

10) 1 στα 10 νοικοκυριά χρησιμο-ποιεί συστηματικά τα κοινωνικά παν-τοπωλεία, ενδεικτικό της σοβαρής κοι-νωνικής κρίσης.

«Ανάπτυξη» με «θέσειςτων 300 ευρώ»

Η διαρκώς αυξανόμενη ανθρωπι-στική κρίση στη χώρα ενισχύεται μέσα–και- από το εργασιακό μοντέλο τοοποίο διαμόρφωσαν τα μνημόνια δημι-ουργώντας τους νεόπτωχους εργαζο-μένους της «γενιάς των 300 ευρώ» και,φυσικά, «στρατιές» εκατοντάδων χι-λιάδων ανέργων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εργά-νης», ο αριθμός των αποχωρήσεων –απολύσεων από 1.015.706 το 2013, πέ-ρυσι έφτασαν στις 1.467.017. Αύξησηπαρουσίασε την ίδια χρονική περίοδοκαι ο αριθμός των προσλήψεων (από1.149.194 το 2013 στις 1.566.139 το2014). Υπάρχει ένα «αλλά»: Από το σύ-νολο των 1.566.139 προσλήψεων το2014, η μια στις δύο (ποσοστό 50,44%)αφορούσαν σε θέσεις εργασίας μερι-κής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

Τι σημαίνει αυτό; Συνολικά, οι790.918 από το σύνολο των 1,5 εκατ.θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαντο 2014 είναι με αμοιβές από 255 ευρώ,ή και λιγότερο, μέχρι περίπου 290 με300 ευρώ το μήνα, μικτά!

Στην Ελλάδα, η μέχρι τώραασκούμενη τουριστική πολιτικήαφορούσε, σχεδόν αποκλειστικά,στη διαχείριση της εικόνας τουελληνικού τουριστικού προϊόντοςκυρίως προς την κατεύθυνση τηςενίσχυσης των παγκόσμιωνστερεοτύπων, δηλαδή την προβολήτων κύριων πλεονεκτημάτων τουμαζικού παραθεριστικούτουρισμού που συνοψίζεται στοτρίπτυχο ήλιος - άμμος - θάλασσα.Αποκλειστικός στόχος ήταν ηαύξηση της τουριστικής κίνησηςμέσω της μείωσης των τιμών,χωρίς να δίνεται σημασία στηδιάρθρωση της. Αυτό είναι τοαποτέλεσμα μιας στρεβλής καιστενής αντίληψης του τουρισμούως υπηρεσία διαμονής καιεστίασης. Συνεπώς, οι αρνητικέςτου συνέπειες (άναρχη δόμηση,περιβαλλοντική ρύπανση,αλλοίωση του φυσικούπεριβάλλοντος κτλ) δεν είναιαρνητικές επιπτώσεις τουτουρισμού γενικά αλλά είναι οιεπιπτώσεις μιας συγκεκριμένηςαντίληψης για τον τουρισμό.

Ενας ορισμός πιο κοντά στηνπραγματικότητα θα ερμήνευε τοτουριστικό προϊόν σαν μια συνο-

λική ταξιδιωτική εμπειρία σε έναντόπο-προορισμό. ∆ηλαδή, ως τηντέχνη οικειοποίησης των ταξιδιωτώνστη γαστρονομία, στον πολιτισμό,στην κοινωνία και στο περιβάλλονενός τόπου. Συνεπώς, η διαμόρφωσηενός σχεδίου για την ανάπτυξη του θαπρέπει να περιλαμβάνει όλα εκείνα ταστοιχεία που διαμορφώνουν το δομη-μένο, το φυσικό, το πολιτιστικό και τοκοινωνικό περιβάλλον του τουριστι-κού προορισμού. Έτσι, η ανταγωνιστι-κότητα των τουριστικών προϊόντωνδεν μπορεί να καθορίζεται αποκλει-στικά από το τρίπολο εξυπηρέτηση-υποδομές-τιμές, αλλά από την ικανό-τητα να υποστηριχθεί η βιωσιμότητατων τουριστικών προορισμών συνο-λικά. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινεί-ται η πρόταση σύμπραξης του πρωτο-γενούς τομέα με τον τουρισμό.

Στην Ελλάδα, οι τουριστικοί προορι-σμοί καθορίζονται από τον πολιτισμότης υπαίθρου και την πρωτογενή πα-ραγωγή, η σημαντικότητα της οποίαςέγκειται και στο γεγονός ότι ένας τε-ράστιος αριθμός ανθρώπων εργάζον-ται σε αυτή (1.2 εκατομμύρια).Ωστόσο, σύμφωνα με την Eurostat, ησυμβολή του αγροτικού τομέα στην ελ-ληνική οικονομία είναι πλέον περιορι-σμένη φτάνοντας μόλις το 4% του ΑΕΠτο 2013. Τα αγροκτήματα είναι μικρούοικονομικού μεγέθους, διάσπαρτα καιμε μέση έκταση από τις μικρότερεςστην ΕΕ. Οι αγρότες, στην πλειοψηφίατους, είναι ηλικιωμένοι και χαμηλούμορφωτικού επιπέδου. Αυτά, σε έναπεριβάλλον όπου από τη μια έχουμε τα3 κολοσσιαία καρτέλ λιανεμπορίου ναελέγχουν το 50% της διάθεσης τωνπροϊόντων στην ΕΕ, και από την άλληένα πολύ-διασπασμένο σύνολο 14.5εκατομμύρια ασυντόνιστων παραγω-γών. Σε αυτές τις πιέσεις το συνεταιρι-στικό κίνημα δεν κατάφερε να φέρειουσιαστικές αντιστάσεις. Στην Ελ-λάδα, το 2012, μόλις το 11.9% της πα-ραγωγής διακινήθηκε μέσω συνεταιρι-σμών, ενώ υπολογίζεται ότι τα 2/3αυτών είναι συνεταιρισμοί-σφραγίδαμε μόνη δραστηριότητα την συμμετοχήστα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμιαόργανα.

Τουριστικό προϊόν

Στον τουρισμό, σύμφωνα με στοιχείατου ΙΟΒΕ, η άμεση συνεισφορά στηνελληνική οικονομία υπολογίζεται στα15,2 δισ. ευρώ ή 5% του ΑΕΠ ενώ ερ-γάζονται 311 χιλιάδες. Εντούτοις, πρέ-πει να συνυπολογιστούν οι συμπληρω-

Οσο και αν οιεκπρόσωποι τουμνημονιακούμπλοκισχυρίζονται ότι ηκατάσταση είχεαρχίσει νααλλάζει, τόσο οιαριθμοί όσο,φυσικά, ηκαθημερινότητα,τους διαψεύδουνκατηγορηματικά.

“H «ανάπτυξη» της φτώχειαςΗ νέα έρευνα του ΙΜΕ – ΓΣΕΒΕΕ και τα πρόσφατα στοιχείατου συστήματος “Εργάνη”

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 1133ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ματικές δραστηριότητες που επηρεάζον-ται έμμεσα από τον τουρισμό (παρα-γωγή, μεταποίηση, εμπόριο, κατασκευέςκτλ.) Ωστόσο, το ξενοδοχειακό απόθεματης χώρας αποτελείται από μικρής κα-τηγορίας καταλύματα με μέσο μέγεθος77 κλίνες. Συγκεκριμένα, το μερίδιο τωνξενοδοχείων μέχρι τριών αστέρων καλύ-πτει το 84% της αγοράς ξενοδοχείων καιτο 60% της αγοράς κλινών. Οι περισσό-τερες τουριστικές μονάδες είναι μικρέςκαι οικογενειακού τύπου με δραστηριό-τητα που αποσκοπεί στην άμεση κάλυψητης εποχιακής τουριστικής ζήτησης.

Την ίδια στιγμή, οι tour operatorsέχουν ισχυροποιήσει τη θέση τους σε τέ-τοιο βαθμό ώστε να χειραγωγούν τηντουριστική κίνηση. Βασικοί παράγοντεςσε αυτήν την εξέλιξη είναι πρώτον η σχε-δόν απεριόριστη και αδιαφοροποίητηαύξηση της παγκόσμιας προσφοράς κα-ταλυμάτων σε πολυάριθμους προορι-σμούς, και δεύτερον η επέκταση των με-γάλων tour operators στις μεταφορές, τηδιαφήμιση και στην αγορά ξενοδοχει-ακών συγκροτημάτων. Ένας από τουςπιο διαδεδομένους τρόπους χειραγώγη-σης της τουριστικής κίνησης είναι μέσωτης κυκλικότητας της προωθητικής έμ-φασης. Για παράδειγμα, την πρώτη χρο-νιά μπορεί να προωθήσουν την Ισπανία,την επόμενη τη Γαλλία και την τρίτη τηνΕλλάδα. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, στουςμαζικούς παραθεριστικούς προορισμούςτης Μεσογείου που χαρακτηρίζονται απόέντονη υποκαταστασιμότητα. ‘Όσο με-γαλύτερη είναι η ομοιότητα των προορι-σμών τόσο περισσότερη η υποκαταστα-σιμότητα μεταξύ τους, άρα τόσο μεγαλύ-τερη η διαπραγματευτική δύναμη τωνμεγάλων tour operator και η αποδυνά-μωση των ξενοδόχων. Η αντίδραση τωνμεγάλων ξενοδόχων ήταν τα πακέταπροσφοράς all-inclusive. Το άμεσο απο-τέλεσμα της τοποθέτησης όλων των υπη-ρεσιών σε ένα πακέτο ήταν η υποβάθ-μιση της ποιότητας τους. Η σημαντικό-τερη, όμως, συνέπεια ήταν ότι εγκλώ-βισε τους ταξιδιώτες σε μια συγκεκρι-μένη δέσμη αγαθών που περιόρισε τη δυ-νατότητα ανακάλυψης εμπειριών πουσχετίζονται με τα ιδιαίτερα χαρακτηρι-στικά του προορισμού, όπως η τοπικήγαστρονομία, ο πολιτισμός και οι κοινω-νικές εκδηλώσεις. Τα ιδιαίτερα πολιτι-

στικά στοιχεία που διαφοροποιούν τονπροορισμό σταμάτησαν να αποτελούνμέρος της ταξιδιωτικής εμπειρίας μεαποτέλεσμα την αύξηση του βαθμούυποκαταστασιμότητας του.

Πετυχημένα παραδείγματα

Σχηματικά, η εικόνα που διαμορφώνε-ται στους δύο κλάδους είναι η ύπαρξηαπό τη μία πολλών μικρών διάσπαρτωνπαραγωγών και από την άλλη πολλώνμικρών διάσπαρτων ξενοδόχων. Η μόνησύνδεση είναι μέσω της κατανάλωσηςτων προϊόντων του πρωτογενούς τομέαστις τουριστικές μονάδες. Επίσης, καιστους δύο τομείς, η διεύρυνση των εφο-διαστικών αλυσίδων αποδυνάμωσε τηδιαπραγματευτική θέση των παραγωγώνκαι ισχυροποίησε τους διανομείς (λια-νέμποροι, tour operators). Οι παραγωγοίμετατράπηκαν σε παθητικούς αποδέκτεςτιμών. Όποιες προσπάθειες αναχαίτισηςαυτής της κατάστασης έγιναν, ήταν σπα-σμωδικές, χωρίς συνέχεια και κυρίωςπάντα προς την κατεύθυνση της ομογε-νοποίησης των προϊόντων και της μεί-ωσης των τιμών (π.χ. διακρατικές συμ-φωνίες παραγωγών, all-inclusive, προ-σφορές πακέτων με τιμές-κόστους κτλ.).Αυτές οι πολιτικές, σε πολλές περιπτώ-σεις, όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά έφε-ραν και τα αντίστροφα αποτελέσματα. Ηομογενοποίηση και η μαζική προσφοράαγαθών σε χαμηλές τιμές υποβάθμισαντην ποιότητα τους οδηγώντας σε περαι-τέρω μείωση τιμών.

Την ίδια στιγμή, οι εξελίξεις των τε-λευταίων χρόνων, έχουν δημιουργήσει τοπλαίσιο για να αναδυθούν πετυχημέναπαραδείγματα σύμπραξης του πρωτο-γενή τομέα με τον τουρισμό και έδειξανότι το μέγεθος στις εμπορικές συναλλα-γές δεν είναι πάντοτε αναγκαία συνθήκηγια την ευρωστία. Η ραγδαία αστικοποί-ηση των κοινωνιών δημιούργησε έναχάσμα μεταξύ των ανθρώπων των πό-λεων με την ύπαιθρο. Η αλλοτρίωση απότο φυσικό περιβάλλον προκάλεσε μιατάση για επαν-οικειοποίηση με τον τόποπροέλευσης και τις μεθόδους παραγω-γής των προϊόντων διατροφής. Η επαφήδημιουργεί μια γνωστική και συναισθη-ματική εμπλοκή που επαναπροσδιορίζειτην αξία των προϊόντων της υπαίθρου.

Αυτό δημιουργεί μια ξεχωριστή ταυτό-τητα που, εκτός από την επαναφορά τουκινήτρου για ποιοτική αναβάθμιση, ανε-βάζει και την προστιθέμενη αξία τους.

Η δημιουργία ενός ολοκληρωμένουσχεδίου σύμπραξης του τουρισμού μετον πρωτογενή τομέα απαιτεί, σε πρώτοεπίπεδο, τη θέσπιση και ενίσχυση τωνάμεσων διαπροσωπικών συνδιαλλαγώνστην παραγωγή μέσω επισκέψιμωνχώρων παραγωγής (αγροκτημάτων, ελαι-οτριβείων, τυροκομείων κτλ.), σημείωνάμεσης πώλησης στους χώρους παραγω-γής και τοπικές αγορές παραγωγών. Σεδεύτερο επίπεδο, τη μείωση της απόστα-σης με μηχανισμούς πληροφόρησηςμέσω τοπικών κέντρων πληροφοριώνκαι δραστηριοτήτων, τοπικών σημάτωνποιότητας και θεματικών διαδρομών καιεκδηλώσεων. Σε τελευταίο επίπεδο, τηνενίσχυση της επαφής από απόστασημέσω θεματικών συνεδρίων και φεστι-βάλ.

∆ημιουργία οινο-διαδρομών

Ένα επιτυχημένο παράδειγμα είναι ηδημιουργία των οινο-διαδρομών στηνΙταλία που, σύμφωνα με τη βιβλιογρα-φία, είναι υπεύθυνες για την αναβάθμισητης Τοσκάνης σε παγκόσμιο αγρο-τουρι-στικό προορισμό. Οι δρόμοι του κρασιούαρχικά ξεκίνησαν σα δίκτυα που ιδρύθη-καν από οινοποιούς για να μπορέσουν ναεμφιαλώσουν το κρασί τους, ώστε ναδιαφοροποιηθεί από το χύμα κρασί καινα μπορούν να διεκδικήσουν ψηλότερεςτιμές παραγωγού. Στην πορεία αντιλή-φθηκαν ότι οι συνέργειες αυτού του εγ-χειρήματος διευρύνονταν και πέρα απότο κρασί και συγκρότησαν δίκτυα, στηβάση των κοινών κριτηρίων ποιότητας,με παραγωγούς προϊόντων που σχετί-ζονται με το κρασί όπως αγρότες, μετα-ποιητές, ξενοδόχους κτλ. Η διασύνδεσηπαραγωγών διαφορετικών προϊόντωνμεταξύ τους και η διαμόρφωση μιας κοι-νής τοπικής ταυτότητας διατροφής οδή-γησε στην ουσιαστική αναβάθμιση τόσοτης περιοχής όσο και των προϊόντωντης.

Η θέσπιση της οινο-διαδρομής αύξησετον αριθμό των επισκεπτών καθώς οι κα-ταναλωτές οικειοποιήθηκαν με τα ξεχω-ριστά χαρακτηριστικά των τοπικών προ-

ϊόντων. Η ζήτηση για προϊόντα άμεσηςπώλησης αυξήθηκε, με αποτέλεσμα οιπαραγωγοί να εστιάσουν στην ποιοτικήαναβάθμιση των προϊόντων τους καθώςκαι στην αισθητική αναβάθμιση του πε-ριβάλλοντα χώρου. Η τουριστική σεζόνδιευρύνθηκε και αυξήθηκε η ζήτηση γιατοπικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές.Χαρακτηριστικά, το 2015 η τιμή παρα-γωγού για το εξαιρετικά παρθένο ελαι-όλαδο στην περιοχή της Τοσκάνης κυ-μαίνεται στα 7-9 ευρώ ενώ σε Κρήτη καιΠελοπόννησο για την ίδια ποιότητα κυ-μαίνεται στα 3-3,30 ευρώ.

Τοπική γαστρονομία

Ένα άλλο πείραμα ξεκίνησε το 1960.Ενώ ο αριθμός των αγελαδοτρόφων στηνπεριοχή της Laguiole μειώνονταν δραμα-τικά, μια ομάδα παραγωγών δημιούρ-γησε ένα συνεταιρισμό. Μέσα σε λίγαχρόνια μπόρεσε να αναβαθμίσει τις με-θόδους παραγωγής και να επαναφέρειτο παραδοσιακό τοπικό τυρί στα τραπέ-ζια των κατοίκων της περιοχής, καθώςκαι την εκτροφή ενός ντόπιου είδουςαγελάδας που το γάλα της έδινε μια ιδι-αίτερη γεύση. Ο συνεταιρισμός όμως,δεν περιορίστηκε στα όρια των δραστη-ριοτήτων που σχετίζονται με την παρα-γωγή του τυριού. Μέσα από τη σύμπραξημε ξενοδόχους της περιοχής ανέδειξετην τοπική γαστρονομία επαναφέρονταςτις ξεχασμένες τοπικές συνταγές. Απότην ανάκαμψη της περιοχής επωφελή-θηκαν οι παραδοσιακοί τεχνίτες κατα-σκευής μαχαιριών. Μετά από την ανά-δειξη μιας σειράς παρόμοιων παραδειγ-μάτων, το Γαλλικό Εθνικό Συμβούλιο Γα-στρονομικής Τέχνης δημοσιοποίησε μιαλίστα 100 περιοχών ιδιαίτερης γαστρο-νομικής κληρονομιάς (Sites Remarqua-bles de Gout) που αποτελεί πολιτιστικόαπόθεμα της γαλλικής υπαίθρου.

Και στις δύο περιπτώσεις, έγινε αντι-ληπτό ότι η ποιότητα ενός προϊόντος ήτο επίπεδο της φιλοξενίας μπορεί ναεξαρτάται από το κάθε μεμονωμένοάτομο, όμως, η ποικιλία των προϊόντωνκαι η φήμη του προορισμού εξαρτάταιαπό τη συλλογική δράση. Η συγκρότησητων πολυκλαδικών δικτύων δημιουργείσυλλογική δράση που ενδυναμώνει τηδιαπραγματευτική δύναμη των μελώντου σε ένα πλαίσιο, όμως, που εξασφα-λίζει το συναγωνισμό για ποιοτική ανα-βάθμιση και ανάπτυξη των μεθόδων πα-ραγωγής.

Βασίλης Παπαδάκης

Η ποιότητα ενός προϊόν-τος ή το επίπεδο της φι-λοξενίας μπορεί ναεξαρτάται από το κάθεμεμονωμένο άτομο,όμως, η ποικιλία τωνπροϊόντων και η φήμητου προορισμού εξαρτά-ται από τη συλλογικήδράση.

“

ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Συλλογική δράσηκαι διασύνδεση

1144 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Με κομμένη την ανάσα περιμένουμετη νίκη της πολυπόθητης και πολύ-παθης αριστεράς. Της αριστεράς,

όχι σαν μια αφηρημένη έννοια, αλλά, μεσάρκα και οστά, αυτά των αριστερών αν-θρώπων. Καιρός γαρ εγγύς.

Οι διαδικασίες συγκρότησης των ψηφο-δελτίων ήταν εσπευσμένες. Σύντομη και ηπροεκλογική περίοδος. Και ως γνωστόνόποιος βιάζεται σκοντάφτει. Χρόνος για μιαάψογη προετοιμασία, ωστόσο, υπήρχε. Του-λάχιστον από τις ευρωεκλογές ζητάμε επί-μονα εκλογές. Με πρόσχημα την εξαιρετικάεπείγουσα κατάσταση, στρώθηκε μια καλο-στημένη παρτίδα σκακιού απ’ τα ηγετικάκλιμάκια. Στρατιωτάκια, τα μέλη των οργα-νώσεων, θυσιάστηκαν στις πρώτες κιόλαςκινήσεις. Βέβαια, όχι πριν προλάβουν ναπροσφέρουν άλλοθι στην υπονόμευση κάθεδημοκρατικής διαδικασίας.

Πολλοί οι μνηστήρες και το κυρίαρχοήταν να τηρηθούν οι συσχετισμοί, η κάλυψητων δεσμεύσεων, η τήρηση των συμφωνιών,η ποσόστωση αντιπροσώπευσης όλων τωντάσεων και των ρευμάτων. Αναμενόμενο τοπαζάρι και μέχρι σ’ ένα βαθμό αποδεκτό.Βαφτίστηκε και η συναλλαγή συναίνεση καιόλοι έμειναν ικανοποιημένοι. Εξάλλουαξιόλογοι άνθρωποι, προικισμένοι με τα

απαιτούμενα προσόντα των υποψηφίωνπου αφορούν στην προσωπικότητα, στοήθος, στην κοινωνική προσφορά, στην συ-νέπεια σε αγώνες κ.λπ. είναι παρόντες σεόλες τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μηχανισμοί,όμως, και οι μηχανορραφίες αποδείχτηκανπανίσχυρες και πρόσφεραν την ευκαιρία σεαρκετούς καιροσκόπους, φιλόδοξους εξου-σιομανείς, προτεινόμενους από παραγοντί-σκους κολλητούς τους, να παρεισφρήσουνστα ψηφοδέλτια. Κοντά στα Βασιλικά… πο-τίζεται και η γλάστρα. ∆υσάρεστες εκπλή-ξεις μας περίμεναν μπροστά σε κάποια ονό-ματα υποψηφίων που ουδεμία ουσιαστικήσχέση έχουν με την αριστερά και τις αξίεςτης, παρόλο που καλλιεργούνται στον κομ-ματικό σωλήνα. Με την εξαιρετική τουςόσφρηση μυρίστηκαν βόλεμα και τρούπω-σαν. Στο χέρι μας τώρα είναι να τους ξε-τρουπώσουμε, να τους μαυρίσουμε ακόμηκαι αν κατέχουν προνομιακές θέσεις, πρώ-τες ή τελευταίες στα ψηφοδέλτια. Και δεναναφέρομαι καθόλου στις γνωστές μετα-γραφές των ανεξάρτητων βουλευτών πουπροσπαθούν απεγνωσμένα να διασφαλί-σουν την πολιτική τους επιβίωση. Αυτούςτους ξέρουμε όλοι καλά. Είναι γνωστοί καιαναγνωρίσιμοι. ∆εν αποτελούν κίνδυνο. Αντους σταυρώσουμε, αφού έτσι μας μάθανε

τόσα χρόνια, θα το κάνουμε συνειδητά, ανα-λαμβάνοντας ελπίζω και την ευθύνη τηςεπιλογής μας. Αναφέρομαι σε ανθρώπουςκρυμμένους που επιδιώκουν να περνούναπαρατήρητοι, που δεν μας γεμίζουν τομάτι, μασκαρεμένους αριστερούς που αδυ-νατείς να προσδιορίσεις πότε και πώς μαςπροέκυψαν. Παρατηρήστε τους, δεν λένετίποτα ουσιαστικό, δεν έχουν άποψη, μοι-ράζουν συνήθως χαμόγελα και χειραψίες,ξύλινα ή πλαστικά τσιτάτα, ανώδυνες κοι-νοτοπίες. Αποφεύγουν τις συγκρούσειςυποκρινόμενοι τους μετριοπαθείς και πλαι-σιώνουν συνήθως τους «μέντορές» τους.

Σε πολύ λίγες μέρες οι μικροπρεπείς μη-χανισμοί θα πάνε στην άκρη και ο σταυρόςπροτίμησης, με το ειδικό του βάρος, θαβάλει στη σωστή σειρά τα πράγματα. Οιαριστεροί θα εκτιμήσουν το μέγεθος αυτήςτης μοναδικής ιστορικής συγκυρίας, θααναλογιστούν την τεράστια ευθύνη, θα απο-μονώσουν και θα απομακρύνουν άμεσατους ουρανοκατέβατους βολεψάκηδες. Ηαριστερά έχει το ανθρώπινο δυναμικό, πουδεν προέρχεται απαραίτητα από τα κομμα-τικά όργανα, με αναγνώριση και αποδοχήαπό την κοινωνία για τη στάση και την προ-σφορά του, που θα αντισταθεί και θα υπε-ρισχύσει απέναντι σε επίδοξους αρχηγούςκαι αρχηγίσκους.

Κανείς δεν θα μας κλέψει τη χαρά!

moi, je suis SYRIZA

Υ.Γ. Το κείμενο στάλθηκε στη στήλη απόσυντρόφισσα, μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑστη Β’ Θεσσαλονίκης. Για την αντι-γραφή: Ο δικηγόρος του διαβόλου.

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

ΣΥΡΙΖΑ είναι όποιος αντιστέκεται

Στην εκδήλωση για τονΓιάννη Μπανιά πουοργάνωσαν «Αυγή» και

«Εποχή», μίλησαν πολλοί καιπολλές, είτε στο πάνελ είτεστο βίντεο που είχε φτιαχτείγια την περίσταση. ∆όθηκαν,έτσι, πολλές λεπτομέρειες,τόσο για τον σ. Γιάννη όσοκαι για τις αντίστοιχεςφάσεις της ανανεωτικήςαριστεράς στα πλαίσια τηςοποίας έδρασε.Μια μικρή όμως λεπτομέρειαπαραλήφθηκε: η διάσταση

του φεμινισμού.*Ως Γραμματέας του ΚΚΕ εσ.– Αν .Αρ., ο σ. ΓιάννηςΜπανιάς ήταν πάνταανοικτός σε φεμινιστικάαιτήματα ως προς τηνκοινωνία και ως προς τηφυσιογνωμία του κόμματος.∆εν τα θεωρούσεπολυτέλεια, δευτερεύοντα, ή«ντροπή» για έναν σοβαρόπολιτικό «άνδρα». Το ΚΚΕεσ. – Α.Α. ήταν το πρώτοκόμμα στην Ελλάδα που, στο(ιδρυτικό) συνέδριό του,θέσπισε την ποσόστωσηγυναικών στα κέντρα λήψηςαποφάσεων. Για το λόγοαυτό, κάποιοι (κυρίωςηλικιωμένοι) σύντροφοιέσκισαν τις κάρτες τους καιαποχώρησαν από τοσυνέδριο. Πολέμιος τηςποσόστωσης ήταν και ο σ.Ελεφάντης που συνήθιζε ναλέει «τότε να βάλουμε καιποσόστωση για τουςγαλανομάτηδες». Ο σ.Μπανιάς δεν υποχώρησε στιςπιέσεις. Μαζί του, πρέπει νααναγνωρίσουμε, ήταν καιπολλοί άλλοι άνδρες -στελέχη. Απότοκα όλα αυτά, τηςφεμινιστικής κληρονομιάςτου ΚΚΕ εσ. (με τις όποιες

αδυναμίες του) αλλά και τηςφεμινιστικής αντίληψηςσχεδόν όλων των γυναικώνμελών του ΚΚΕ εσ. – Αν. Αρ.που, με το ίδιο πάθοςυπερασπίζονταν την ανάγκηόχι μόνο του «Κ» αλλά καιτου «Φ». Όλα αυτάαντικατοπτρίζονταν τότε καιστο περιοδικό «ΚΑΠΠΑ»,του οποίου είχα τη χαρά ναείμαι μέλος της συντακτικήςεπιτροπής του αλλά και στιςσυνεδριάσεις της ΚεντρικήςΕπιτροπής (επίσης μέλος).Στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη μωβσημαία στο ιδρυτικό σήματου, ο φεμινισμός σταδιακάυποβαθμιζόταν έχονταςφτάσει σήμερα σε αρνητικόρεκόρ. Πρέπει όμως νααναφέρουμε ότι, όσο ήτανμέλος της Γραμματείας τουΣΥΡΙΖΑ, ο σ. Μπανιάς ήταναπό τα πιο ανεκτικά καιπροσιτά μέλη της για το∆ίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑπου τότε υπήρχε.Μνημονεύοντας τον σ.Γιάννη Μπανιά, θυμόμαστετα παραπάνω ως αποτέλεσματόσο της κοινωνικής τουευαισθησίας όσο και τηςατμόσφαιρας εκείνης τηςεποχής. Νομίζω, όμως, ότικυρίως είχαν σχέση με την

εμβάθυνσή του στο«δημοκρατικό δρόμο».Σήμερα η έννοια αυτήσυνδέεται κυρίως με τηδημοκρατία ως ελευθερίατου λόγου, με τονκοινοβουλευτισμό κ.λπ.Όσοι και όσες, όμως,θητεύσαμε στα χρόνια τωνεπεξεργασιών του, πρέπει ναθυμόμαστε και να θυμίζουμεότι σημαντικό στοιχείο του«δημοκρατικού δρόμου»ήταν η αντίληψη περίπολλαπλών υποκειμένωνεπαναστατικής αλλαγής ή,αλλιώς, ότι «ή όλα μαζίπροχωρούν ή τίποτα». Αυτήη αντίληψη ήταν βαθειάριζωμένη στον σ. ΓιάννηΜπανιά και από εκείεκπορεύονταν κυρίως όσαπαραπάνω ανάφερα και εγώστη μνήμη του.

*Εξαίρεση αποτέλεσε ο σ.Νίκος Χουντής ο οποίος,στην ομιλία του, αναγνώρισετον εμπλουτισμό τηςκλασικής μαρξιστικής τουσκέψης, από τον σ. Μπανιάμε τα νεότερα ρεύματα τηςοικολογίας και τουφεμινισμού.

Ζωή Γεωργίου

Περίληψηαναγνώρισηςσωματείου

Με την υπ’ αριθ. 68/2014∆ιαταγή του ΕιρηνοδικείουΧαλανδρίου (∆ιαδικασίαΕκουσίας ∆ικαιοδοσίας),αναγνωρίσθηκε η ίδρυσητου μη κερδοσκοπικού σω-ματείου με την επωνυμία«Squarefilms – ΠλατείαΠολιτισμού» που εδρεύειστον δήμο Φιλοθέης - Ψυ-χικού Αττικής και επικυ-ρώθηκε το από 26.09.2014καταστατικό του, υπογε-γραμμένο από εικοσιένα(21) ιδρυτικά μέλη και απο-τελούμενο από δέκα οκτώ(18) άρθρα, με σκοπούςτους αναλυτικά αναφερό-μενους στο άρθρο δύο (2)του καταστατικού.

Ν. Ψυχικό Αττικής10/1/2015

Ο πληρεξούσιοδικηγόροςΛεωνίδας

ΠαπαγεωργίουΑσκληπιού 26 – 28,

ΑθήναΤ.Κ. 10680,

ΑΜ∆ΣΑ 21598

Πρέπει να θυμόμαστεκαι να θυμίζουμε ότισημαντικό στοιχείο του“δημοκρατικού δρόμου”ήταν η αντίληψη περίπολλαπλώνυποκειμένωνεπαναστατικής αλλαγήςή, αλλιώς, ότι “ή όλαμαζί προχωρούν ήτίποτα”.

“Κάτι ακόμα γιατον σ. Γιάννη Μπανιά

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 1155

Γαβριήλ Σακελλαρίδης υπ. βουλευτής Α΄ Αθήνας

Από την τοπική αυτοδιοίκηση,στη μάχη των βουλευτικών εκλο-γών. Γιατί έκανες αυτή την επι-λογή;

Οι εκλογές στις 25 Γενάρη απο-τελούν τις κρισιμότερες εκλογέςστο τέλος της μεταπολίτευσης. Τοαποτέλεσμα των οποίων θα κρίνεικαι την έναρξη της καινούρια επο-χής. ∆εν αποτέλεσε για μένα εύ-κολη απόφαση. ∆ώσαμε μια εκλο-γική μάχη πολύ πρόσφατα και τοεκλογικό αποτέλεσμα μας ανέ-δειξε αξιωματική αντιπολίτευσηστο ∆ημοτικό Συμβούλιο. Έχει ήδηξεκινήσει η ουσιαστική και αποτε-λεσματική δουλειά της ΑνοιχτήςΠόλης στους θεσμούς και τις γει-τονιές. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να είμαιυποψήφιος και στις βουλευτικέςεκλογές. ‘Όχι για να χρησιμοποι-ήσουμε τη δυναμική των αυτοδιοι-

κητικών εκλογών σε αυτή τηνεκλογική μάχη, αλλά στη λογικήτης πανστρατιάς. Μέσα από τιςεκλογές θα πρέπει να εκφραστεί ηδυναμική της κοινωνίας. Η απαί-τησή της για τη μεγάλη αλλαγή μεόρους δικαιοσύνης και δημοκρα-τίας. Η απαίτηση για ζωή με αξιο-πρέπεια. Σε αυτό το προσκλητή-ριο δηλώνουμε όλοι παρόντες.Γιατί πια το πρωτεύον είναι νααπαλλαγεί ο τόπος από τα μνημό-νια και τις πολιτικές λιτότητας, νασταθεί η κοινωνία όρθια με τηνεφαρμογή του προγράμματος τηςΘεσσαλονίκης. Οι εκλογές αυτέςέχουν κομβική σημασία και για τηνΤοπική Αυτοδιοίκηση. Γιατί ή θασυνεχιστεί ο κατήφορος της απο-στέρησης πόρων, της κατάρρευσηςτων υπηρεσιών, της ανήμπορηςκαι αναποτελεσματικής λειτουρ-γίας ή οι θεσμοί της Αυτοδιοίκη-σης θα ξαναγίνουν φορείς κοινω-νικής παρέμβασης και πυλώνεςπαραγωγικής ανασυγκρότησης.Εμείς στοιχηματίζουμε στο δεύ-τερο. Εγώ από την πλευρά μου θαπαραμείνω στην Ανοιχτή Πόλη καιστο δημοτικό συμβούλιο της Αθή-νας και μετά τις εκλογές.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν δυ-ναμική αυτοδυναμίας για τον ΣΥ-ΡΙΖΑ. Είναι αυτό εφικτό και γιατίζητάτε «καθαρή λύση»;

Όποιος έρθει σε μια επίσκεψηκαι περιοδεία του ΣΥΡΙΖΑ στις γει-τονιές θα δει από κοντά, ότι η αυ-τοδυναμία έχει «κλειδώσει». ∆ενεφησυχάζουμε όμως. Αυτή τη δυ-

ναμική κάθε μέρα μέχρι τις εκλο-γές την πολλαπλασιάζουμε για ναχτίσουμε τη μεγάλη νίκη το βράδυτων εκλογών. ∆εν αποτελεί γιαεμάς πολιτική εμμονή η επίκλησητης αυτοδυναμίας. Τα πρόσφαταπαραδείγματα των συγκυβερνή-σεων στη χώρα αποδεικνύουν, ότιδεν διαμορφώθηκε κουλτούρα πο-λυκομματικών κυβερνήσεων. Αντί-θετα εξωθήθηκαν σε αυτή τη λύση,γιατί είχαν μία εντολή την εφαρ-μογή του Μνημονίου και ακόμα πί-στευαν στην πολιτική τους συντή-ρηση και επιβίωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζη-τάει κοινοβουλευτική και κυβερ-νητική αυτοδυναμία για να είναιαυτοδύναμος ο λαός. Την ξεκά-θαρη εντολή του λαού θα πρέπεινα την υλοποιήσουμε στο ακέραιομε τη δική του δύναμη και υποστή-ριξη και δεν θα πρέπει να την με-τατρέψουμε σε διαπραγμάτευσημεταξύ κομμάτων για τη συγκρό-τηση συμμαχικής κυβέρνησης.Είναι άλλο οι πολιτικές και κοινω-νικές συμμαχίες και τελείως δια-φορετικό να υπάρξει αυτοδύναμηκυβέρνηση, που ισχυρά θα δια-πραγματευτεί τα συμφέροντα τουλαού και του τόπου.

O ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι τοκλίμα αλλάζει και η Ευρώπη είναιπιο δεκτική στα αιτήματά του.Πως το εξηγείς αυτό;

Αυτές οι εκλογές δεν έχουν έναπεριορισμένο εσωτερικό χαρα-κτήρα. ∆εν είναι εκλογές πολιτι-κού ανταγωνισμού μεταξύ του ΣΥ-ΡΙΖΑ, της Ν∆ και των άλλων κομ-

μάτων. Η Ν∆ και τα άλλα κόμματαεκφράζουν την άποψη της υποτέ-λειας απέναντι σε μια Ευρώπη σαν«παγωμένη εικόνα», που δεν αλλά-ζει. Θεωρούν δεδομένο, ότι θα συ-νεχίσουν να κάνουν κουμάντο οιίδιες ελίτ, τα γνωστά ιερατεία τουχρήματος, που θα δίνουν ή δεν θαδίνουν δικαιώματα στις εθνικέςκυβερνήσεις. Εμείς, από την αρχήείπαμε, ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στιςεκλογές της Ελλάδας θα σηματο-δοτήσει την έναρξη, θα ξεκινήσειτις διαδικασίες μιας μεγάλης πολι-τικής αλλαγής στην Ευρώπή. Τοβλέπουμε στην Ισπανία με τους Po-demos, στην Ιρλανδία με το ΣινΦέιν. Το είδαμε όμως και στη με-γάλη απεργία στο Βέλγιο.

Οι θεμελιωτές και οι οπαδοί τουνεοφιλελευθερισμού απέτυχαν, όχιγιατί καταδίκασαν λαούς στηνφτώχεια και την εξαθλίωση, αλλάγιατί δεν τους βγαίνουν και τα νού-μερα. Τα οικονομικά τους μεγέθηκατακρημνίζονται, οι οικονομικοίτους στόχοι αποτυγχάνουν. Γι’αυτό βλέπουμε να πληθαίνουν οιυποστηρικτές των οικονομικώνπροτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και την με-ταστροφή στην στάση των ευρω-παίων αξιωματούχων. Γνωρίζουνπολύ καλά, ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑθα αποτελέσει τη μεγάλη δυνατήαναπνοή για τους λαούς της Ευρώ-πης. Γνωρίζουν πια πολύ καλά, ότιαν η Ευρώπη δεν αλλάξει, θα κα-ταστραφεί.

•

Πώς πρέπει να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τηντελευταία βδομάδα προκειμένου ναεπιτευχθεί ο στόχος της αυτοδυναμίας;

Καταρχάς να πούμε ότι ο στόχοςαυτός είναι απολύτως εφικτός. Ο κό-σμος έχει εξουθενωθεί από τις ακραίανεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλο-γές, οι περισσότεροι και οι περισσότε-ρες έχουν πληγεί άμεσα από τις πολιτι-κές των μνημονίων, η σκέψη ότι η ση-μερινή κατάσταση μπορεί να παρατα-θεί είναι εφιαλτική και αυτό έχει ριζο-σπαστικοποιήσει τις συνειδήσεις, αλ-λάζοντας υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ τους συσχε-τισμούς της προεκλογικής περιόδου.Εκείνο όμως που απασχολεί σημαντικόμέρος των εν δυνάμει ψηφοφόρων τουΣΥΡΙΖΑ είναι αφενός ο φόβος για τοάγνωστο και αφετέρου η ισοπεδωτικήαντίληψη ότι «κι αυτοί μια από τα ίδιαθα είναι». Πρέπει να καταπολεμήσουμετο φόβο μέσω της ανάδειξης και τηςδέσμευσής μας στο πρόγραμμα πουεπεξεργάστηκαν συλλογικά τα μέληκαι τα στελέχη μας, δίνοντας έμφασηστη διέξοδο από την ανθρωπιστικήκρίση, στην επανεκκίνηση της οικονο-μίας και στην παραγωγική ανασυγκρό-τηση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά καινα εμπνεύσουμε με το πολιτικό μαςόραμα για το μετασχηματισμό της κοι-νωνίας, για την αποκατάσταση και τηδιεύρυνση της δημοκρατίας, την άμεσησυμμετοχή των «από κάτω» στη λήψη

των αποφάσεων. Κυρίως, όμως, πρέπειμε το δημόσιο λόγο και με τις πράξειςμας να εκπέμπουμε το σαφές μήνυμαότι δεν ενσωματωνόμαστε στο υπάρχονσάπιο πολιτικό σύστημα και δεν θα λει-τουργήσουμε με ιδιοτέλεια, αλλά μεγνώμονα την μεροληπτική υπεράσπισητων συμφερόντων των αδύναμων κοι-νωνικών στρωμάτων.

Η Ευρώπη αλλάζει» λέει το σύνθηματου ΣΥΡΙΖΑ. Σε τι συνίσταται αυτή ηαλλαγή;

Είπαμε εξαρχής ότι η οικονομικήκρίση που μεταφέρεται στο επίπεδοτης κοινωνίας και η δημιουργία χρέουςδεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλάοφείλεται σε δομική κρίση του καπιτα-λισμού. Αφορά όλες τις χώρες της Ευ-ρώπης και στηρίχθηκε σε εγγενείς πα-θογένειες της λειτουργίας των αγορώνκαι του χρηματοπιστωτικού συστήμα-τος, που ξεπερνούν κατά πολύ τα ελ-ληνικά σύνορα. Παντού η κρίση αξιο-ποιείται ως ευκαιρία για να πληγούνεργασιακά δικαιώματα και για την υπο-χώρηση του κοινωνικού κράτους. Τοενδεχόμενο συγκρότησης μιας κυβέρ-νησης της αριστεράς που θα βρεθείστον αντίποδα των νεοφιλελεύθερωνπολιτικών σε μία χώρα της Ε.Ε. θέτειυπό αμφισβήτηση το σύνολο του νεο-φιλελεύθερου οικοδομήματος. Η πίεσηαυτή εισπράττεται από τα ευρωπαϊκάόργανα και λειτουργεί αμβλύνοντας

ήδη τη σκληρή στάση ευρωπαϊκών φο-ρέων και αγορών. Χωρίς να ισχυρίζο-μαι καθόλου ότι τα πράγματα θα είναιεύκολα, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουρ-γήσει ως σημείο αναφοράς για να ακο-λουθήσει ένα ντόμινο ανατροπών, πουθα συγκλίνουν στην ουσιαστική διεκδί-κηση μιας δομικής ανασυγκρότησηςτης Ε.Ε.

Ως γραμματέας της ΝομαρχιακήςΑ΄Αθήνας, έχεις πλήρη άποψη για ταπροβλήματα της περιοχής. Ποια θεω-ρείς ότι είναι τα πιο σημαντικά και πωςπρέπει να αντιμετωπιστούν;

Η Αθήνα βιώνει όλων των ειδών ταπροβλήματα που έχει προκαλέσει η οι-κονομική κρίση: ανεργία, κλείσιμο μι-κρών επιχειρήσεων, εγκατάλειψη, πε-ριβαλλοντική και πολιτιστική υποβάθ-μιση, ταυτόχρονη έξαρση και της ανα-σφάλειας και της αστυνομικής κατα-στολής. Όλα αυτά συγκλίνουν σε μιαδιάρρηξη του κοινωνικού ιστού, που σεσυνδυασμό με την υιοθέτηση από τηνκυβέρνηση Σαμαρά της αντιμετανα-στευτικής ατζέντας της «ΧρυσήςΑυγής» έχει παροξύνει, στις πιο υπο-βαθμισμένες περιοχές, φασιστικά καιναζιστικά φαινόμενα. Πέρα από ταμέτρα που έχει δεσμευθεί να πάρει οΣΥΡΙΖΑ για την καταπολέμηση τηςανεργίας και την επανεκκίνηση της οι-κονομίας, τα μέλη και τα στελέχη τουοφείλουν να νοηματοδοτήσουν ξανά

την έννοια της αλληλεγγύης ως στοι-χείο της λύσης των προβλημάτων καιτης ανάκτησης της κοινωνικής συνο-χής. Οι ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθή-νας οφείλουν να βαθύνουν την κοινω-νική τους γείωση, να αναδείξουν τηνυπεροχή των αξιακών προταγμάτωντης αριστεράς, να μην εγκαταλείψουνστο πλαίσιο της αριστερής διακυβέρ-νησης τις διεκδικήσεις τους για συνεχήβελτίωση του επιπέδου ζωής στις γει-τονιές, να δημιουργήσουν σταθερό μέ-τωπο ενάντια στο φασισμό, το ρατσι-σμό και τη μισαλλοδοξία.

Σ’ αυτό το προσκλητήριο, δηλώνουμε παρόντες

Μιχάλης Υδραίος υπ. βουλευτής Α΄ Αθήνας

Να εμπνεύσουμεμε το πολιτικό μας όραμα

1Τις συνεντεύξεις πήρε

ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Με τα ιδανικάκαι τις αξίεςτης ΑριστεράςΠριν 2,5 χρόνια το Κιλκίς έστειλε την αρι-

στερά στη βουλή. Ήταν ιστορικής σημα-σίας στιγμή. Επιτέλους χτίζονταν μία γέ-

φυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Είχατην τιμή να είμαι η φωνή των συμπολιτών μου στοκεντρικό πολιτικό σκηνικό, να μεταφέρω τις αγω-νίες και τα προβλήματά τους, να διεκδικώ μαζίτους και με τον ΣΥΡΙΖΑ τις λύσεις και τα δίκαια αι-τήματά τους. Και βέβαια πάντα με όρους διαφά-νειας, πάντα ανοιχτά και μακριά από λογικές καιπρακτικές συναλλαγών και ρουσφετιών πίσω απόκλειστές πόρτες. 2,5 χρόνια αργότερα έχουμε κα-ταφέρει – θεωρώ – σε έναν βαθμό να εμπεδώσουμεστην τοπική μας κοινωνία πως είναι εφικτή μίαμορφή πολιτικής δράσης που κάτι νέο κομίζει,στον αντίποδα της εξάρτησης και υποτέλειας του«ψηφοφόρου-πελάτη» στον «άρχοντα-βουλευτή»του.

Τη συμμετοχή και τη συνδιαμόρφωση επιδιώκαμεκαι κάναμε διαρκώς πράξη εδώ στο Κιλκίς. Χτί-σαμε δεσμούς με δασκάλους, γονείς και μαθητέςγια την υπεράσπιση των σχολειών και του ΤΕΙ μαςτις ώρες που η εξουσία των μνημονίων επέβαλε πε-ρικοπές, συγχωνεύσεις και διαθεσιμότητες. Βρεθή-καμε στο μέτωπο των αγροτών και των κτηνοτρό-φων μας, μάθαμε τις έγνοιες τους και βάλαμε μπρο-στά την προστασία και διεκδίκηση των δικαίωντους. Υπερασπιστήκαμε με το κίνημα ενάντια σταμεταλλεία το περιβάλλον και τον φυσικό μαςπλούτο ενάντια στο ξεπούλημά του σε χρυσοθήρες.Χτίσαμε με τους εργαζόμενους/ες των υγειονομι-κών δομών μας μέτωπο για την υπεράσπιση του δι-καιώματός μας στην υγεία και πλάι σ’ αυτό ενισχύ-σαμε το κοινωνικό φαρμακείο κι ιατρείο μας. Συ-σπειρωθήκαμε ως τοπική κοινωνία ενάντια στηνκαταστρατήγηση των δικαιωμάτων των μετανα-στών της Ειδομένης. Αγωνιστήκαμε ενάντια στιςδιακοπές ρεύματος κι ενάντια στις κατασχέσειςσπιτιών από τις τράπεζες. Βρεθήκαμε απέναντι σεεργοδότες και στο πλευρό εργατών στη βιομηχα-νική ζώνη κι έξω απ’ αυτή, κι ο αγώνας τους μαςέδειξε συχνά το δρόμο.

Σ’ αυτά τα μέτωπα, σ’ αυτούς τους κοινούς αγώ-νες στη βάση των αρχών της συντροφικότητας καιτης αλληλεγγύης, σπείραμε πολύτιμους σπόρους.Εμπεδώσαμε ένα διαφορετικό, αριστερό πολιτι-σμικό παράδειγμα. Κι άριστα έχουν εμφανιστεί ωςτώρα τ’ αντανακλαστικά της τοπικής μου κοινω-νίας. Η αριστερά πάντα αγωνίζονταν και πάντα θ’αγωνίζεται για τα ιδανικά της, παρά τις οποίες αν-τιξοότητες και πισωγυρίσματα. Αυτό το έμαθα απόπολύ μικρή. Venceremos!

Ειρήνη Αγαθοπούλου,υπ.βουλεύτρια Κιλκίς

2

Η λαϊκή οργή να γίνει ψήφοςΑλγεινή εντύπωση – εντός

και εκτός συνόρων - προ-κάλεσε η πρωτοφανής

επίδειξη πολιτικής τυμβωρυχίαςστην οποία κατέφυγε – προκει-μένου να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ -ο επιδεικνύων σε κάθε προεκλο-γική περίπτωση τις θρησκευτι-κές του πεποιθήσεις ΑντώνηςΣαμαράς, με αφορμή τους νε-κρούς από την επίθεση στο πε-ριοδικό «Charlie Hebdo» στο Πα-ρίσι.

«Είδατε τι έγινε στη Γαλλία κιεδώ καλούν και άλλους μετανά-στες μοιράζοντας ιθαγένεια», δή-λωνε, ψευδώς, φωτογραφιζόμε-νος στον φράχτη του Έβρου,«δείχνοντας» τον ΣΥΡΙΖΑ και εξι-σώνοντας τους πρόσφυγες πουφεύγουν από τις χώρες τους γιανα γλιτώσουν από τα χέρια τωνΤζιχαντιστών, με αυτούς που,στο όνομα του Μωάμεθ, αιματο-κύλισαν τη γαλλική πρωτεύουσα.

Ήταν δε φυσικό η προεκλο-γική αυτή στάση του να προκα-λέσει αρνητικά, δηκτικά και προ-σβλητικά σχόλια στον γαλλικόΤύπο (εφημερίδα «Figaro», πε-ριοδικό «L’ Express»), τη στιγμήπου ο ίδιος επέλεγε – σε μιαοφθαλμοφανή παράσταση υπο-κρισίας - να παραστεί στη με-γάλη διαδήλωση στο Παρίσικατά της τρομοκρατίας και υπέρτης ελευθερίας της έκφρασης.

Ναι, ο κ. Σαμαράς, ο άνθρωποςπου μέσα σε μια νύχτα αποφά-σισε, με αντιδημοκρατικό καιπραξικοπηματικό τρόπο να κλεί-σει την ΕΡΤ και να ρίξει ένα

ακόμη μαύρο πάνω από τη χώρακαι την κοινωνία της, έλαβεμέρος σε διαδήλωση υπέρ τηςελευθερίας της έκφρασης…

Αυτή ωστόσο η, φαινομενικά,αντιφατική πολιτική συμπερι-φορά του σημερινού πρωθυ-πουργού, αυτή η επίδειξη πολιτι-κής υποκρισίας, δεν είναι διόλουτυχαία αλλά εντάσσεται στη συ-νειδητή πολιτική του επιλογή,επιλογή εμπνευσμένη από τονΤάκη Μπαλτάκο, να ακολουθή-σει ακροδεξιά ατζέντα καταφεύ-γοντας στην ανιστόρητη θεωρίατων δύο άκρων και σε εμφυλιο-πολεμικές και ψυχροπολεμικέςκραυγές – ενίοτε, δε, και πρακτι-κές - ευελπιστώντας ότι έτσι θαεισπράξει ψήφους που έχουνοδεύσει στη φασιστική «ΧρυσήΑυγή». Έστω κι αν, σε τελικήανάλυση, πετυχαίνει να αλλοι-ώσει την κεντροδεξιά φυσιογνω-μία του κόμματος του οποίου σή-μερα ηγείται.

Αλήθεια, ο Αντώνης Σαμαράςκαι το περί αυτόν κλειστό κύ-κλωμα εξουσίας, που κυβέρνη-σαν τη χώρα με Προεδρικά ∆ια-τάγματα, περιφρονώντας τηΒουλή και τους θεσμούς, είναιδυνατόν να μας πείσουν ότιπήγαν στο Παρίσι να διαδηλώ-σουν υπέρ της ελευθερίας τηςέκφρασης επειδή ακολουθούντις αξίες που μας κληροδότησαν

ο ∆ιαφωτισμός και η ΓαλλικήΕπανάσταση;

Έφτασε όμως πια ο καιρόςπου όλοι αυτοί που είναι συνυ-πεύθυνοι για την, σε όλα τα επί-πεδα, παρακμή της χώρας, αυτοίπου με την πολιτική τους πρα-κτική μας έχουν γυρίσει στις δε-καετίες του ’50 και του ’60, θασαρωθούν από τη λαϊκή οργή καιψήφο που θα αναδείξει γιαπρώτη φορά στην Ελλάδα μιακυβέρνηση της Αριστεράς.

Αννέτα Καββαδία,υπ. βουλεύτρια Β΄ Αθήνας

Μετά από μια σύντομη προεκλογική πε-ρίοδο πρόκειται να ζήσουμε πραγμα-τικά ιστορικές στιγμές. Όλοι ελπίζουμε

ότι ο δρόμος προς τη βαρβαρότητα που μαςοδηγεί η κυβερνητική πολιτική με ταχύτατουςρυθμούς, θα κλείσει αποφασιστικά.

Η κυβέρνηση της αριστεράς που θα προκύψειαπό τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα προ-καλέσει μια σειρά θετικών αντιδράσεων στουςευρωπαϊκούς λαούς που θα συνειδητοποιήσουνότι υπάρχει ελπίδα ανατροπής των νεοφιλελεύ-θερων πολιτικών. Ο ίδιος ο ελληνικός λαός,ανακουφισμένος από την αποχώρηση του πα-λιού και σαπισμένου πολιτικού κόσμου, θα πε-ριμένει με μεγάλες προσδοκίες αλλά και με δι-στακτικότητα το είδος γραφής της νέας κυβέρ-νησης.

Αυτές τις στιγμές οι ευθύνες μας θα έχουν καιαυτές ιστορική σημασία.

Από τις πρώτες ώρες της νέας διακυβέρνησηςθα πρέπει να γίνει σαφής, συμβολικά και ρεα-λιστικά, η αμετάκλητη πρόθεσή μας να ανατρέ-ψουμε τις κυρίαρχες αξίες και πολιτικές πρα-κτικές.

Από την τελετουργία ορκωμοσίας της κυβέρ-νησης μέχρι την άμεση λήψη μέτρων ανακούφι-σης της ανθρωπιστικής κρίσης και τον ανασχε-διασμό των δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Απότην ανατροπή του αποικιοκρατικού μηχανισμούκαταστροφής στις Σκουριές Χαλκιδικής μέχριτην επανάκτηση του δημόσιου πλούτου (Ελλη-νικό, ΟΠΑΠ, κλπ) μέχρι την αποδιάρθρωση τωναντιδημοκρατικών και κατασταλτικών μηχανι-

σμών (στρατόπεδα, κλπ).Παράλληλα, στην ίδια περίοδο της οργανωτι-

κής ανασυγκρότησης ενόψει των κυβερνητικώνευθυνών η εσωκομματική δημοκρατία και ηεδραίωση του ιδιαίτερα σημαντικού πολιτικούρόλου των κομματικών οργάνων θα πρέπει νααποτελέσουν άμεσες προτεραιότητες. Από τιςπρώτες στιγμές πρέπει έμπρακτα να ξεκαθαρί-σουμε ότι δεν θέλουμε ούτε την κομματικοποί-ηση του κράτους, ούτε την κρατικοποίηση τουκόμματος.

Η κινηματική αναφορά, η αλληλεγγύη, η συλ-λογικότητα, η συνέπεια και η ανιδιοτέλεια πουθα χαρακτηρίζουν το στελεχικό, πολιτικό καικοινοβουλευτικό προσωπικό της νέας περιόδουθα εμπνεύσουν το λαό και θα αποτελέσουν τηβάση για την εδραίωση σχέσεων εμπιστοσύνηςμαζί του. Σε αυτή την κατεύθυνση δεν είναι τυ-χαία η ευρεία αποδοχή που είχε ο κώδικας δε-οντολογίας που αποδεικνύει έμπρακτα τη συ-νάφεια λόγων και πράξης των μελών μας.

Με όπλα μας λοιπόν τη διεθνιστική προσέγ-γισή μας, την κινηματική δυναμική μας, τις ξε-κάθαρες πολιτικές μας θέσεις και τη συντροφι-κότητα μας, να κινητοποιηθούμε μαζικά για ναανοίξουμε το δρόμο στην ελπίδα, να εμπνεύ-σουμε με τα οράματά μας, να υλοποιήσουμε ταόνειρά μας για μια κοινωνία με επίκεντρο τονάνθρωπο, μια κοινωνία που επικεντρώνει τιςδραστηριότητες της στην απάντηση στις ανάγ-κες των πολλών και όχι στην εξυπηρέτηση τωνσυμφερόντων των λίγων.

•

Να κάνουμετα όνειρά μας

πραγματικότητα

Αλέξης

Μπένος,

υποψ

ήφ

ιος

βουλευτής

ΣΥ

ΡΙ

ΖΑ

Α‘Θ

εσσαλονίκ

ης

1166 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 1177

3

Κομβικό πρό-βλημα και για τηΧίο αποτελεί η

δραματική υποβάθμισητου δημόσιου τομέα,από την υγεία και τηνπαιδεία μέχρι την απο-ψίλωση όλων των κρί-σιμων δημοσίων υπηρε-σιών. Απολύτως άδικογια την κοινότητα τωνναυτικών (συνταξιού-χων και εν ενεργεία)που στερήθηκαν τόσαπολλά μακριά από τοσπίτι τους και πρόσφε-ραν ότι έπρεπε φορολο-γικά. Το πρόβλημα εν-τείνει ο περιορισμός των αεροπορικών και κυρίως τωνακτοπλοϊκών δρομολογίων, καθώς και τα πανάκριβαεισιτήρια. Το νησί στραγγαλίζεται οικονομικά και κοι-νωνικά, με τα πιο ευπαθή στρώματα του πληθυσμού ναδυσκολεύονται να ταξιδέψουν ακόμη και για τις πιοστοιχειώδεις ανάγκες. Υποσχέθηκαν ανταγωνισμό κιέφεραν το πιο σκληρό μονοπώλιο. Η κατάσταση θαγίνει ασφυκτική αν περάσουν οι παραχωρήσεις του λι-μανιού και του αεροδρομίου για μισό αιώνα, μέσω ΤΑΙ-ΠΕ∆. Το κλειδί της λύσης: ένας δημόσιος φορέας ακτο-πλοΐας που μπορεί εκτιμώ να καλύψει άμεσα όλο τοφάσμα από τον οργανωμένο και συστηματικό έλεγχοκαι την συστηματική ρύθμιση μέχρι τη δρομολόγησηπλοίων, εκεί όπου δεν προκύπτει εναλλακτική δυνατό-τητα.

Το μεγάλο ιδιωτικό μονοπώλιο στις συγκοινωνίες αρ-κετών νησιών θα αναπαραχθεί και στην ενέργεια ανπροχωρήσει ο κατακερματισμός και η ιδιωτικοποίησητης ∆ΕΗ και διαλυθεί, ως αποτέλεσμα, το ενιαίο εθνικότιμολόγιο. Πόσο μάλλον που δεν έχει υποστηριχθεί κα-θόλου ένα σχέδιο ανάπτυξης των ΑΠΕ με έμφαση σεμαζική παραγωγή από μικρής-προσαρμοσμένης στηντοπικότητα κλίμακας εγκαταστάσεις. Με το 1/100 τουπροϋπολογισμού φαραωνικών προτάσεων εγκατάστα-σης τεραστίων διαστάσεων ΑΠΕ από το μεγάλο ενερ-γειακό κεφάλαιο (που μεγάλο μέρος του θα αντληθείτελικά από κρατικούς πόρους), η Χίος θα μπορούσε νασυμμετέχει άμεσα σε ένα τέτοιο σχέδιο μαζί με άλλανησιά, το οποίο θα αναδείξει την αιγαιοπελαγίτικη φυ-σιογνωμία (αντί να την καταστρέψει), θα δημιουργήσειπολλές και καλές θέσεις εργασίας, θα συμβάλει κατα-λυτικά στην ανάπτυξη ενός δικτύου μικρών επιχειρή-σεων και συνεταιρισμών, με μοχλό μια πραγματικά πρά-σινη ανάπτυξη σε ενέργεια, μεταφορές, κατοίκηση κτλ.Θα κρατήσει νέο κόσμο στα νησιά, θα φέρει πίσω αν-θρώπους.

Ένα συγκριτικά επιτυχημένο πρότυπο ανάπτυξηςυπάρχει πάντως στο νησί και αποτελεί πανελλαδικόυπόδειγμα. Είναι ο συνεταιρισμός των μαστιχοπαραγω-γών του νησιού και οι θεσμοί που τον προεκτείνουνστην ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά, με κανόνεςιδιωτικής συμμετοχής που ελέγχονται από το συμφέροντων συνεργαζόμενων παραγωγών. Προφανώς χρειάζε-ται διαρκής προσπάθεια για να αναβαθμίζεται ο συνε-

ταιρισμός. Η συγκριτική του επιτυχία ενοχλείπάντως πολύ τους φανατικούς ιδεολόγους ενόςακραία νεοφιλελεύθερου υποδείγματος. Επειδήδείχνει τη δυνατότητα που υπάρχει στη Χίο καιτην Ελλάδα γενικότερα για ποιοτική παραγωγή,όπως και για ποιοτικό τουρισμό, με βάση τοπικάπροϊόντα, με έμφαση στον πολιτισμό, με ανά-δειξη-προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Ο φόβος τώραάλλαξε στρατό-πεδο. Αυτοί που 4χρόνια διέλυσαντην υγεία, την παι-δεία, τα δικαιώ-ματα των εργαζο-μένων, τσάκισαντις ελπίδες καιβίασαν τα όνειρατων νέων, διέλυ-σαν τις ζωές μας,έστειλαν στη μετα-νάστευση δεκάδεςχιλιάδες ανθρώ-πους, κουρέλιασαντο Σύνταγμα και τηδημοκρατία, κατέ-

στειλαν με φασιστική βία αγώνες, απέλπισαν αν-θρώπους και τους εξόντωσαν, τώρα φοβούνται!

Μέσα στους σπασμούς του πολιτικού τους τέ-λους, στην απέλπιδα προσπάθεια να γλυτώσουναπό τη μεγάλη πτώση κάνουν, ό,τι ξέρουν καλύ-τερα. Λασπολογούν και κινδυνολογούν, ξαναφέρ-νοντας στο προσκήνιο το για «όλα φταίει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ».

Ο αποχωρών πρωθυπουργός φωτογραφίζεταιδίπλα στον φράκτη του αίσχους, στον Έβρο καιεξαπολύει ακροδεξιές, ρατσιστικές κορώνες,χωρίς ντροπή σκυλεύει τα δολοφονημένα από τονθρησκευτικό φανατισμό – που άραγε ποιοι τονεξέθρεψαν – κορμιά των ανθρώπων του γαλλικούπεριοδικού. Τώρα είναι η ώρα η δικιά μας, της κοι-νωνίας, της Αριστεράς. ΤΩΡΑ είναι η ώρα του ΣΥ-ΡΙΖΑ!

Έχουμε μαζί μας τον κόσμο της φτώχειας, τονκόσμο με αξιοπρέπειας που δεν παραδίνεται στημοίρα του, που ζητά δικαιοσύνη, που επιμένει, αν-τιστέκεται και ελπίζει, τους αποκλεισμένους, τουςκαθημαγμένους– από τα μνημόνια και την ακρο-

δεξιά πολιτική – ανθρώπους. Αυτούς και τα συμ-φέροντά τους/μας, ερχόμαστε να υπηρετήσουμεκαι μόνο εάν είναι στο πλευρό μας ενεργά θα μπο-ρέσουμε να σταθούμε απέναντι στον αδίστακτοαντίπαλο. Γιατί αντίπαλος μας δεν είναι μόνο η τε-λειωμένη κυβέρνηση Σαμαρά. Αντίπαλος μας είναιτο γερασμένο, αμαρτωλό και αδιόρθωτο σύστημαεξουσίας. Αυτό που χρησιμοποιεί τη λέξη «ΑΛΗ-ΘΕΙΑ» σε μια εκστρατεία ψέματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ προ-χωρά, χαράσσοντας τον οδικό χάρτη της δημο-κρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, τηςαξιοπρέπειας.

Οι μέρες που έχουμε μπροστά μας είναι κοπια-στικές, αλλά όμορφες. Απαραίτητη προϋπόθεση ολαός να είναι δίπλα μας, ενεργός και κριτικός.Όπως θέλουμε κι όλους εκείνους που συμφωνούνμε το πρόγραμμά μας. Να μοιραστούμε τη μάχη.Να μοιραστούμε την ευθύνη. Να κερδίσουμε τονπόλεμο, κι αυτή η νίκη να είναι θρίαμβος. Απόεμάς όμως δεν περιμένει μόνο η Ελλάδα. προσ-δοκά κι ελπίζει η δημοκρατική Ευρώπη. Η Ευ-ρώπη που εναντιώνεται στη λιτότητα, αυτή πουκαταλαβαίνει πως δεν κινδυνεύει από την Αρι-στερά αλλά από την πολιτική του κεφαλαίου, τηνανεργία, τη διαίρεση Βορρά – Νότου , την άνοδοτης άκρας δεξιάς.

Στις 25 Γενάρη, η αλλαγή στην Ευρώπη ξεκινάαπό εδώ. Έρχονται αντιμέτωπες δυο προτάσειςγια το μέλλον της χώρας. Αναμετρώνται 2 κόσμοι!Από τη μια ο παλιός πολιτικός κόσμος που φεύ-γει, με τη σήψη, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τηνκρίση.

Κι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμά μας, τορεαλιστικό, το κοστολογημένο που στον πυρήνατου έχει τους ανθρώπους και τις ανάγκες του καιόχι τους τραπεζίτες και τη λιτότητα.

Στην προεκλογική αυτή περίοδο δε ζητούμεαπλώς τη ψήφο του λαού, αλλά ζητάμε εντολήανατροπής. Εντολή μάχης. Κοινής.

…Εμείς μαζί, τώρα!

Σηκώνουνε φράχτες,ανοίγουμε δρόμουςΗεικόνα αυτή συμπύκνωσε όλη την κατάντια της νεοφιλελεύθερης και συνάμα ακροδεξιάς

δικομματικής κυβέρνησης: ο Σαμαράς, στημένος μπροστά στο φράχτη του Έβρου, δηλώ-νει γεμάτος περηφάνια πώς ο φράχτης αυτός βοήθησε τη χώρα να γλιτώσει από ορδές λα-

θρομεταναστών, τους οποίους «κάποιοι» θέλουν να βάλουν μέσα και να τους παρέχουν νοσοκο-μειακή περίθαλψη. ∆εν θα σταθώ στην καταγέλαστη υποκρισία ενός πρωθυπουργού που πανη-γυρίζει για την επιτυχία μιας μεταναστευτικής πολιτικής που κατέστησε –συνειδητά- την Ελλάδαένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων για όλη την Ευρώπη. Εκείνο που εξοργίζειείναι το προκλητικό θράσος του να συνδέει την παρουσία των μεταναστών με τη διάλυση της δη-μόσιας υγείας. Να το πούμε ρητά και κατηγορηματικά: όχι, δεν φταίνε οι μετανάστες, με ή χωρίςχαρτιά, για το γεγονός ότι το 30% των –γηγενών- κατοίκων είναι ανασφάλιστοι και στερούνταικάθε δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ότι όσα νοσοκομεία δεν έκλεισαν αδυνατούννα προχωρήσουν στις βασικές θεραπείες λόγω ελλείψεων στοιχειωδών υλικών ή ότι το φάρμακοαντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και είδος πολυτελείας. Φταίει η περικοπή των κονδυλίων από τηνυγεία κατά 50% την τελευταία 4ετία για να πληρωθούν τα χρέη και οι τράπεζες, φταίει η τεράστιαανεργία που προκάλεσε η καπιταλιστική κρίση και η μνημονιακή λιτότητα,φταίει η φτώχεια και η καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου ενός ολό-κληρου λαού, για τη διάσωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η πραγ-ματικότητα επομένως είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτή που παρουσιάζειη ρατσιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης. Ο βαθμιαίος αποκλεισμός τωνμεταναστών, των ανέργων, των ανασφάλιστων εδώ και πολλά χρόνια, είναιαυτός που μετέτρεψε την υγεία από καθολικό κοινωνικό δικαίωμα όλων, σεένα προνόμιο όλο και λιγότερων και τελικά σε εμπόρευμα. Απέναντι σεαυτή την κανονικότητα του θανάτου, θα αντιτάξουμε την κανονικότητα τωναγώνων μας: αγώνες που σήμερα περνάνε μέσα από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑκαι τη συγκρότηση μίας κυβέρνησης της αριστεράς, μίας κυβέρνησης δη-λαδή δεσμευμένης να υποταχθεί στην κοινωνία και τις ανάγκες της. Καιαύριο όμως, αυτοί θα πρέπει να συνεχιστούν μέσα από την καθημερινή,σκληρή και ανιδιοτελή δουλειά όλων των εργαζομένων στη δημόσια υγεία,όπως και όλων των ανθρώπων από το μετερίζι του καθένα, να ξαναστή-σουμε στα πόδια του το διαλυμένο σήμερα σύστημα υγείας.

Θοδω

ρής

Ζδούκος,

υποψ

ήφ

ιος

βουλευτής

ΣΥ

ΡΙ

ΖΑ

Β’ Θ

εσσαλονίκ

ης

Κατερίνα Νοτοπουλου, υπ.βουλεύτρια Α΄ Θεσσαλονίκης

Αριστοτέλης (Τέλης) Τύµπας,υποψήφιος βουλευτής Χίου

Για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ,τη νίκη της κοινωνίας,τη νίκη των πολλών

Για ένα θετικόυπόδειγμα, μιαποιοτική ανάπτυξη

1188 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

Για να ξανακά-νουμε όμορφητη ζωή μαςΗΚυριακή 25 Ιανουαρίου θα μείνει στην Ιστο-

ρία. Το ξέρουμε όλες και όλοι, το ξέρουνκαι αυτοί που μας κυβέρνησαν ως τώρα και

φεύγουν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία για το λαό μαςνα τους διώξει και θα τους διώξει! Όλους αυτούςπου μας οδήγησαν στην σημερινή αθλιότητα.

∆εν χρειάζεται να περιγράψουμε την καταστροφήπου προκάλεσαν. Τη βιώσαμε και τη βιώνουμε.Είναι η άγρια λιτότητα, τα μέτρα που αυξάνουν σανχιονοστιβάδα τη φτώχεια, την ανεργία, τα λουκέτασε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η κατάρ-ρευση των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιοκαι ιδιωτικό τομέα, η διάλυση της κοινωνικήςασφάλισης, της δημόσιας παιδείας, της υγείας καικάθε δομής πρόνοιας. Είναι η λεηλασία του δημό-σιου πλούτου, των δασών, των λιμανιών, των ελεύ-θερων χώρων. Είναι τα χαράτσια της ∆ΕΗ και τουΕΜΦΙΑ, οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας,οι ομαδικές απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικότομέα, όλα τα οικονομικά μέτρα που με διάφορεςδικαιολογίες μας έχουν φορτώσει τα τελευταίαχρόνια, η συρρίκνωση της δημοκρατίας, η βαρβα-ρότητα κατά των νέων, η εξώθηση τους στην ξενι-τιά, η ενίσχυση του αυταρχισμού και της καταστο-λής.

Ψηφίζουμε για να τελειώνουμε με αυτούς, μετους ενόχους που μας κυβέρνησαν. Ψηφίζουμε γιανα μην υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χωρίς ρεύμακαι θέρμανση, που ψάχνουν στα σκουπίδια γιατροφή, που περιμένουν στις ουρές των συσσιτίωνγια ένα πιάτο φαί, που κοιμούνται στους δρόμους.Για να ξαναφέρουμε την αξιοπρέπεια στην Ελλάδα,για να ξανακάνουμε όμορφη τη ζωή μας. Ψηφί-ζουμε με λογισμό και μ’ όνειρο, στις πιο σημαντικέςεκλογές της γενιάς μας, με το βλέμμα στους ανοι-χτούς ορίζοντες του ελληνικού λαού και των λαώντης Ευρώπης. Με το βλέμμα του κόσμου, όσων υπέ-στησαν τα ίδια με εμάς, των Ισπανών, των Ιταλών,των Πορτογάλων, των Ιρλανδών, στραμμένο με ελ-πίδα επάνω μας. Για τη δημοκρατία, τη δικαιο-σύνη, την αλληλεγγύη, την ελευθερία, για τη δου-λειά και τη μόρφωση. Για τίποτα λιγότερο απόαυτά.

Και υποσχόμαστε ότι αυτόν τον νέο δρόμο θα τονπερπατήσουμε μαζί. Θα ξαναστήσουμε μαζί τηνκοινωνία και την πατρίδα μας στα πόδια της. Απότη ∆ευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015, πρωί-πρωί!

Ελένη Σταµατάκηυπ. βουλεύτρια Α΄ Πειραιά

4

Οι σφυγμοί των καφενείωνΤα καφενεία ήταν, είναι και

θα είναι ο χώρος που θανιώθεις τον παλμό της κοι-

νωνίας, θα εισπράττεις την απο-δοχή ή την αποδοκιμασία, θαακούς τις ανάγκες του κόσμου,τα αιτήματά τους. Στα καφενείασφυγμομετρούσα πάντα το εκλο-γικό αποτέλεσμα.

Όταν το 2012 ανέλαβα οργα-νωτικός υπεύθυνος Κυκλάδων,ταξίδευα από νησί σε νησί να συ-νεδριάσω τις τοπικές οργανώ-σεις και κάθε φορά στεκόμουνσε ένα καφενείο. Παράγγελνακαφεδάκι και έβρισκα μιααφορμή να ανοίξω συζήτηση.Πολύ συχνά ένιωθα μια δυσανε-ξία, αν θέλουμε να μιλήσουμε μειατρικούς όρους, απέναντι στιςιδέες της Αριστεράς. Με ρωτού-σαν τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για το ένα ήγια το άλλο, έχοντας προαποφα-σίσει ότι θα διαφωνούν.

Ο καιρός περνούσε και η κρίσηβάθαινε. Οι συζητήσεις στα κα-φενεία ζωήρεψαν και πλέον οιαδιάφορες συζητήσεις έγιναν ου-σιαστικές. Με πραγματικό ενδια-φέρον ρωτούν ποια η θέση τουΣΥΡΙΖΑ για κάθε θέμα.

Σε αυτή την πυκνή προεκλο-γική περίοδο ταξιδεύουμε απόνησί σε νησί και από χωριό σεχωριό με το πρόγραμμα του ΣΥ-ΡΙΖΑ ανά χείρας. Ανοίγουμε την

πόρτα του καφενείου και μας κα-λωσορίζουν με χαμόγελο. Πή-γαμε στην Αμοργό και μας ρω-τούσαν τι θα κάνουμε με το Κέν-τρο Υγείας του νησιού που λει-τουργεί πλέον με έναν γιατρό; Τιθα κάνουμε με τα λύματα; Ανα-ζητούν χειροπιαστές λύσεις. ∆ενψάχνουν τις ιδέες, τις ανακαλύ-πτουν μέσα από τις διεξόδουςπου προτείνουμε και θα υπηρε-τήσουμε. Πήγαμε στο χωριό μου,το ∆ανακό της Νάξου, και ξανα-έζησα παιδικές αναμνήσεις. Σε

αρκετά καφενεία οι άνθρωποιμου είπαν ότι θα ξαναγυρίσουμεστα τεφτέρια. «Πώς θα ζήσουμε;Αυτό που επέλεξαν για εμάς δενμας κάνει», μας λένε και ξεκινάο καταιγισμός ερωτήσεων: Τι θακάνετε με την κτηνοτροφία;Πότε θα αποκατασταθεί η σύν-δεση των νησιών; Πώς θα σωθείτο νοικοκυριό μας; Πώς θα λει-τουργήσουν τα σχολεία; Και όλεςοι ερωτήσεις έχουν την κατάληξη«Φτάνει πια. Μέχρι εδώ ήταν. Αςδούμε και η Αριστερά τι θακάνει».

Σε κάθε καφενείο γεννιέται μιαζωηρή συνέλευση. Και αυτόκάνει και εμάς να χαμογελάμε.Όχι μόνο γιατί οι σφυγμοί τουΣΥΡΙΖΑ είναι δυνατοί, αλλά γιατίοι ψηφοφόροι του είναι αποφα-σισμένοι να του δώσουν τη δύ-ναμη για την ανατροπή που ζητάο ΣΥΡΙΖΑ και να συμμετέχουνκαι αυτοί, με όλες τους τις δυνά-μεις, στην κυβέρνηση του ΣΥ-ΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση της Αρι-στεράς που τόσο καιρό της γυρ-νούσαν την πλάτη, απλά γιατίδεν την είχαν καταλάβει.

•

Νίκος Μανιόςυπ. βουλευτής Κυκλάδων

ΟΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, και κυρίωςμετά τις ευρωεκλογές, είναι εκείνος οπολιτικός χώρος που δεν εισπράττει

μόνο την αντίδραση του λαού στις καταστροφι-κές πολιτικές, αλλά λαμβάνει τη θετική στήριξήτου. Τη θετική αυτή στήριξη του στο ΣΥΡΙΖΑ ολαός την έδειξε από το Μάιο του 2014, όταν τονέφερε πρώτο στις ευρωεκλογές. Τη σαφή τουπροτίμηση προς το ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτικήπου δεσμεύεται να ακολουθήσει, δείχνει καιτώρα με αρχή τη μεγαλειώδη υποδοχή των προ-τάσεων του στην κοινωνία.

Η προσπάθεια εκφοβισμού της κοινωνίας απότον κ. Σαμαρά και τα ΜΜΕ που τον στηρίζουνέπεσε πολύ γρήγορα στο κενό. Οι δεσμεύσειςτου Αλέξη Τσίπρα, με αρχή την Κόρινθο δημι-ουργούν μια αίσθηση νίκης, ασφάλειας και ανα-πτερώνουν το ηθικό χιλιάδων συμπολιτών πουτα τελευταία χρόνια βλέπουν τους κόπους μιαςζωής να θυσιάζονται στο βωμό των επιλογώντων κ. Σαμαρά, Βενιζέλου, Παπανδρέου. Είναιτέτοιου μεγέθους η ήττα της τρομοκρατίας τουαπερχόμενου πρωθυπουργού και των συν αυτώ,που ακόμα και παραδοσιακοί υποστηρικτές τουαπό το κατεστημένο μιντιακό σύστημα, τις τε-λευταίες μέρες τον εγκαταλείπουν. Κάτι τελευ-ταίοι, μιντιάρχες που χρωστάνε στο σύστημααλλά και μερικοί φοβικοί με πολιτικά κόμπλεξτοπικοί μπλόγκερς που στερούνται κάθε αξιο-πιστίας του απομένουν. Και αυτοί, όμως, λάσπηστον ανεμιστήρα ρίχνουν και στέκονται μπρο-στά του.

Το πολιτικό σύστημα, όπως το γνωρίζουμε,έκλεισε τον κύκλο του. Αυτό το χρεοκοπημένοκαι αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα, με προμε-τωπίδα, τις πελατειακές σχέσεις, το ρουσφέτι,την πολιτική ασυλία και την κομματοκρατία δενέχει επιστροφή. Απαίτηση της κοινωνίας είναινα καθαρίσει η χώρα από τους κάθε λογής πο-λιτικούς και μη σαλτιμπάγκους που επί δεκαε-τίες έπαιζαν στα ζάρια τη ζωή μας. Και την έχα-

σαν.Εμείς όμως θα την ξανακερδίσουμε. Γιατί το

οφείλουμε στα παιδιά μας. Στους νέους αυτήςτης χώρας που το μόνο μέλλον που έχουν μπρο-στά τους είναι η ξενιτειά. Θα την ξανακερδί-σουμε ξεριζώνοντας το σάπιο. Ξεριζώνοντας όχιμόνο τις επιπτώσεις των μνημονίων, αλλά καιόλες τις αιτίες που μας οδήγησαν στη λαίλαπατης κρίσης. Το αποτέλεσμα των εκλογών της25ης Γενάρη είναι πια ορατό. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑδεν αμφισβητείται. Η αυτοδυναμία κλειδώνει. Οπολίτης θα επιλέξει ΣΥΡΙΖΑ από ανάγκη. Θαψηφίσει για να φύγουν αυτοί και οι πολιτικέςτους.

Την επομένη των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπεινα κερδίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους αλλάκαι όσους δεν ψηφίσουν Αριστερά. Με την αν-τιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όπωςεξαγγέλθηκε στη ∆ΕΘ, το αίσθημα της κοινωνι-κής δικαιοσύνης που από την επόμενη μέραπρέπει να πνέει στη χώρα, την ασφάλεια του πο-λίτη, το ξερίζωμα του σάπιου πολιτικού κατε-στημένου και της διαφθοράς.

Να μετατρέψει την ανοχή της κοινωνίας σεεμπιστοσύνη. Για να μπορέσει να σχεδιάσει καινα χτίσει μαζί με την κοινωνία την παραγωγικήανασυγκρότηση αυτού του τόπου, που θα τονβγάλει μια για πάντα, από τα αδιέξοδα του πα-ρελθόντος και θα τον οδηγήσει στο δρόμο τηςανάπτυξης για το λαό, της δικαιοσύνης, τηςαξιοπρέπειας της δημοκρατίας. Η μεγάλη ευ-καιρία της κοινωνίας είναι στις 25 Γενάρη. Ναμην την αφήσουμε να χαθεί.

•

Ο φόβοςδε θα νικήσει

την ελπίδα

Φάνης

Κουρεµπές

υπ. βουλευτής

Ν. Κ

οριν

θία

ς

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 1199

5

Ηεκμετάλλευση τωνΑνανεώσιμων ΠηγώνΕνέργειας (ΑΠΕ) , δη-

λαδή της ηλιακής και αιολι-κής ενέργειας , της γεωθερ-μίας, της βιοµάζας και τουνερού , σε συνδυασμό με τηνΟρθολογική Χρήση Ενέργειας(ΟΧΕ), αποτελούν το μοντέλογια την ανάσχεση της κλιµατι-κής αλλαγής και την αντιµε-τώπιση της οικολογικής κρί-σης παγκόσμια. Ωστόσο,στο µεγαλύτερό τους µέρος, ηεκµετάλλευση αυτή προϋπο-θέτει τη συνεχή ανάπτυξη καιχρήση τεχνολογίας. Το κεφά-λαιο διεκδικεί την οικονο-µική, τεχνολογική και πολιτική του κυριαρχία µε τρόπο πουκάθε φορά το εξυπηρετεί. Και η στήριξη της µάχης ενάντιαστην κλιµατική αλλαγή αποτελεί µια ακόμη ευκαιρία στονδιαρκή ανταγωνισµό ισχύος.

Στη χώρα μας και ιδιαίτερα στην περίοδο των μνημονίων, ηπροώθηση των Α.Π.Ε όπως εφαρμόστηκε στο νεοφιλελεύ-θερο πλαίσιο της αγοράς, της «πράσινης ανάπτυξης» και ενός«eldorado» «πράσινης» επιχειρηματικότητας με χαρακτηρι-στικά υφαρπαγής γης, «εξωτερίκευσε» μεγάλο οικονομικό καιπεριβαλλοντικό κόστος στην κοινωνία και ιδιαίτερα στις το-πικές κοινωνίες.

Αντίθετα, για την Αριστερά, η ορθολογική χρήση ενέργειαςκαι η εκμετάλλευση των ΑΠΕ για αποκεντρωµένη παραγωγή,αποτελούν στοιχεία του προγράμµατός της για µια διαφορε-τικού τύπου ανάπτυξη που θα έχει στον πυρήνα της τον κοι-νωνικό και οικολογικό µετασχηµατισµό της παραγωγικής δια-δικασίας.

Η αποκεντρωµένη παραγωγή ηλεκτρισµού και θερµότηταςµε χρήση των ΑΠΕ , καθώς και οι τεχνολογίες για την ορθο-λογική χρήση ενέργειας (ΟΧΕ) μπορούν να υποστηρίξουν µιαανάπτυξη όπου η παραγωγή των ενεργειακών αγαθών δενείναι συγκεντρωµένη σε λίγα χέρια, ενώ ταυτόχρονα η προτε-ραιότητα δίνεται στην ορθολογικότερη διαχείριση των ενερ-γειακών αναγκών. Το µοντέλο αυτό δημιουργεί ένα εναλλα-κτικό τρόπο ανάπτυξης , όπου δεν κατασπαταλούνται οι φυ-σικοί πόροι, και οι τοπικές κοινότητες έχουν τη δυνατότητααυτόνοµης λειτουργίας και απεξάρτησης από «µεγάλους πα-ρόχους».

Το πρόγραμμα της αριστεράς για την εθνική οικονοµικήανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση είναι άµεσα συν-δεδεµένο µε την ανατροπή του µοντέλου της χώρας - κατανα-λωτή τεχνολογικού εξοπλισµού και ό,τι αυτό συνεπάγεται γιατη θέση της στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταµερισµό. Σε αυτήτην προσπάθεια, η ανάπτυξη των τεχνολογιών ΑΠΕ και ΟΧΕπαίζει έναν από τους σηµαντικότερους ρόλους. Ο ρόλος του∆ηµοσίου τόσο σε επίπεδο εθνικού σχεδιασµού ενεργειακήςπολιτικής , όσο και σε επίπεδο υλοποίησης είναι εξαιρετικάκρίσιµος. Προϋποθέτει δε µια δηµόσια επιχείρηση ενέργειαςπου θα λειτουργεί µε ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο.

Οι ΑΠΕ για την Αριστερά αποτελούν σηµαντικό µέσο αλλα-γής του παραγωγικού µοντέλου µε όρους δηµοκρατίας, συµ-µετοχής, διάχυσης οικονοµικού, κοινωνικού και περιβαλλον-τικού οφέλους. Σε αυτή τη λογική, οι ΑΠΕ αποτελούν προνο-µιακό πεδίο για τη σύνδεση της αναπτυξιακής προοπτικής µετην οικονοµία των αναγκών και την ανάπτυξη της κοινωνικήςοικονοµίας. Η προώθηση και ενίσχυση συνεργατικών και συ-νεταιριστικών σχηµάτων για την υλοποίηση και την εκµετάλ-λευση µονάδων ΑΠΕ, αλλά και η µέγιστη δυνατή συμμετοχήτων πολιτών στην επιλογή των έργων αποτελούν βασικούςστόχους του εγχειρήµατος.

•

Λέγεταισυχνάπως η

επερχόμενηπολιτική μετα-βολή στην Ελ-λάδα δεναφορά κά-ποιον μεγάλομετασχηματι-σμό, αλλά μιααλλαγή στοκυβερνητικόεπίπεδο με πε-ριορισμέναεπίδικα. Σί-γουρα, πάν-τως, δεν είναι

μια υπόθεση που αφορά τον σοσιαλισμό.Είναι, όμως, έτσι; Έχουν δίκιο οι εκτός ΣΥ-

ΡΙΖΑ αριστερές δυνάμεις που το θεωρούν ωςδεδομένο; Έχουν δίκιο όσοι -και ανάμεσά μαςακόμη- θεωρούν πως όσα προεικονίζει τοπρόγραμμά μας είναι χρήσιμα μεν, αναγκαίακαι επιτακτικά προφανώς, ελάχιστα, ωστόσο,σχετικά με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό;

Ε, λοιπόν, ισχυρίζομαι πως κάθε άλλο παράέτσι είναι τα πράγματα. Αν, μάλιστα, συμφω-νούμε με τον Μαρξ πως «ο κομμουνισμός είναιτο κίνημα που καταργεί καθημερινά την πα-ρούσα κατάσταση των πραγμάτων» και όχι κά-ποιο είδος καθεστώτος, τότε όσα συμβαίνουντα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, από τις με-γάλες εργατικές κινητοποιήσεις μέχρι τις πλα-τείες της πραγματικής δημοκρατίας, από τιςκοινότητες αλληλεγγύης μέχρι τα εγχειρήματα

αυτοδιαχείρισης και κοινωνικής παραγωγικήςδραστηριότητας, τώρα και η κυβέρνηση τηςΑριστεράς ως συμπύκνωμα στο πολιτικό όλωντων προηγούμενων έχουν και παραέχουνσχέση με την κομμουνιστική υπόθεση. Καλύ-τερα, αυτά είναι που συνιστούν την κομμουνι-στική υπόθεση. Και, από αυτήν την άποψη, τομικρό καλάθι, που φέρνει η κυβερνητική με-ταβολή, είναι μια τεράστια υπόθεση, που μπο-ρεί να αποδειχτεί στρατηγικής σημασίας.Μπορεί και όχι, βέβαια. Η έκβαση θα εξαρτη-θεί από πολλά –σίγουρα, πάντως, η μεγάληδυνατότητα εμπεριέχεται σε αυτήν την κίνησητων πραγμάτων.

Όσοι, συνεπώς, βλέπουν τον «κεϋνσιανι-σμό» και όχι το ελπιδοφόρο αστάθμητο πουενεργοποιείται με όλα αυτά και στις 25 Ια-νουαρίου αφήνουν να διαφύγει από την προ-σοχή τους αυτό που ίσως λειτουργεί κάτω απότον άμεσο αφρό των γεγονότων. Η σύγ-κρουση με την άρχουσα τάξη και τους πολιτι-κούς της εκπροσώπους, που προεικονίζεταιαπό την προσπάθεια της δικής μας ριζοσπα-στικής Αριστεράς, ανοίγει δρόμους που μέχριπολύ πρόσφατα θεωρούταν οριστικά κλειστοί.Κι ας μη μας πουν πως δεν γίνονται αυτά μετο δεδομένο επίπεδο συνείδησης της μεγάληςπλειοψηφίας. Γιατί και η συνείδηση είναι εξί-σου αντικείμενο όσο και υποκείμενο του με-τασχηματισμού.

Να το πω κι αλλιώς. Αν τα καταφέρουμε νασταματήσουμε τη λιτότητα εδώ, ανοίγουμεδρόμους που δεν μπορούμε ίσως να φαντα-στούμε ακόμη. Καιρός ν’ αρχίσουμε να το κά-νουμε.

Να πάρουμε την ευθύνητης νίκης!ΟΣΥΡΙΖΑ έχει μπει στην τελική ευθεία μιας

εκλογικής αναμέτρησης που συνιστάιστορική τομή για την Ελλάδα και στην

συγκεκριμένη συγκυρία και για την Ευρώπη. Συ-νήθως, οι επιλογές μπροστά στην κάλπη είναιπολλές. Σήμερα όμως έχουμε την τύχη να βρι-σκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο ναι ή ένα με-γάλο όχι. Μπροστά στο δίλημμα να επιτρέψουμετην διεύρυνση, την εξαγρίωση και την εμπέδωσητης οικονομικής εξαθλίωσης, του δόγματος«νόμος και τάξη», της δικαιωματικής αποξή-ρανσης και της νεοφιλελεύθερης εργασιακήςαπανθρωποποίησης ή της διάνοιξης μιας ρωγ-μής στο ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο μωσαϊκό,απ’ όπου θα ανθίσει πολύχρωμη η ποικιλότητατης κοινωνικής κίνησης με δημοκρατία, ελευθε-ρία και αξιοπρέπεια.

Το που θα βρούμε τα λεφτά είναι ένα ερώτημασημαντικό. Παράλληλα, όμως, με την επανάκτηση της αξιοπρέπειας, απαραί-τητο είναι να θέτουμε στέρεα και δυναμικά τις βάσεις μιας αριστερής διακυ-βέρνησης με σαφείς τις κατευθύνσεις της υπεράσπισης των πολιτικών, κοινω-νικών και εργασιακών δικαιωμάτων, της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών,μιας ριζοσπαστικής οικολογικής και φεμινιστικής πολιτικής, της διαφάνειαςκαι μιας ενεργούς δημόσιας σφαίρας με δημοκρατικούς θεσμούς. Μόλις στερε-ωθούν τούτες οι κατευθύνσεις, τα τεχνικά, όπως η πηγή της χρηματοδότησηςτου προγράμματος μας, θα είναι σε κάθε περίπτωση σε συμφωνία με τα λαϊκάσυμφέροντα. Σε αυτή την προσπάθεια, απαραίτητο και προωθητικό είναι το ξε-δίπλωμα ενός δημοκρατικού μαζικού κινήματος. Όπως με δίδαξε όμως κι ησυμμετοχή μου στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, κίνημα δενείναι μονάχα οι δρόμοι και τα πανό, αλλά η διαρκής κι ανήσυχη κοινωνική κί-νηση μέσα από δομές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, στις συνελεύσεις γει-τονιών και στα σωματεία εργαζομένων σε μια κατεύθυνση συνδυασμού αμεσο-δημοκρατικών και αντιπροσωπευτικών θεσμών για την από κοινού άσκηση τηςεξουσίας.

Ο δρόμος που ανοίγουμε στις 25 Γενάρη είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τηνΑριστερά και την κοινωνία. Μια Αριστερά που τολμά να εγκαταλείψει τις δάφ-νες των μικροεξουσιών της και της αυταρέσκειας της και να ρισκάρει να «λε-ρωθεί» στην δοκιμασία να πραγματοποιήσει κάποια από τα όνειρα της, να δι-καιώσει τους ιστορικούς αγώνες της, να πάρει την ευθύνη της νίκης.

•

Βήχα

ς Γιώ

ργος,

υπ. στην Π

εριφ

έρεια

Αττικ

ής

Χρήστος Λάσκοςυπ. βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης

Εύη Παπαγιαννούληυπ.βουλεύτρια Ηµαθίας

Ο σοσιαλισμός, κάθε μέρα O ρόλος των ΑΠΕ στοστρατηγικό σχέδιοτης Αριστεράς

2200 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

6

Θοδωρής Κατωπόδηςυπ. βουλευτής Β΄ Αθηνών

Οσο και αν προσπαθούννα μας πείσουν, τοΜνημόνιο δεν ήταν μια

προσπάθεια εξορθολογισμούτου ελληνικού δημόσιου. Τοκεντρικό ζητούμενο δεν ήταντο δημόσιο χρέος, αλλά το πώςθα μετατραπεί η «κρίση σε ευ-καιρία». ∆ηλαδή το πώς μέσαστην κρίση θα διεξαχθεί με επι-τυχία από την μεριά των δυνά-μεων του κεφαλαίου ένας ανε-λέητος πόλεμος ενάντια στα δι-καιώματα του κόσμου της ερ-γασίας. Ένας πόλεμος με μο-ναδικό στόχο την διεύρυνσητης κερδοφορίας του κεφα-λαίου. Σε αυτή τη διαδικασίαυπάρχει ένα πολύτιμο εργαλείοκαι αυτό δεν είναι άλλο από το

χρέος. Ο φετιχισμός του χρέους κατάφερε να νομιμοποιήσει μιασειρά από μέτρα. Την ίδια στιγμή, έχει καταφέρει να ορίσει και τοπλαίσιο της συζήτησης ακόμα και για δυνάμεις που διαφωνούνμε τα παραπάνω μέτρα. Αν το χρέος, λοιπόν, αποτελεί ένα πολύ-τιμο εργαλείο για την υλοποίηση της συγκεκριμένης πολιτικήςγιατί να το απολέσουνε; Ειδικά αν όπως φαίνεται έχουν καταφέ-ρει να το μετατρέψουν σε ένα κεντρικό εργαλείο βιοπολιτικής μεβάση το οποίο θα ορίζεται η κοινωνική ζωή. Το ζητούμενο είναιη διαχείριση του χρέους υπέρ μιας διαρκούς υποτίμησης της ερ-γασίας. Η διαχείριση, δηλαδή να είναι υπαρκτό ως πρόβλημαγιατί αν δεν είναι υπαρκτό «τι θα απογίνουμε δίχως βάρβαρους;»Άρα, λοιπόν, το ότι δεν κατάφερε να μειώσει το χρέος, κατάφερεόμως να φτιάξει μια εργασιακή ζούγκλα με φτωχούς εργαζόμε-νους και μια καθημερινότητα χωρίς δημοκρατία φαίνεται ότι ήτανο κεντρικός στόχος.

Επειδή όμως κανένα πολιτικό σχέδιο δεν εφαρμόζεται εν κενώαλλά εντός της ταξικής σύγκρουσης, οι κινητοποιήσεις των τε-λευταίων πέντε ετών όχι μόνο αμφισβήτησαν τη κυρίαρχη αφή-γηση για την κρίση γκρεμίζοντας τα κόμματα που μας κυβέρνη-σαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυ-ρίαρχο πόλο αντίστασης και ελπίδας για τους από κάτω. Γι αυτόκαι στις εκλογές του 2012, αυτό που εν ολίγοις είδαμε ήταν τηνΕκάλη να ψηφίζει Ν∆ και το Βύρωνα να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Οιεκλογές του 2012 επιβεβαίωσαν ο κόσμος της εργασίας, οι μετα-νάστες και η νεολαία, όσοι και όσες πληγώθηκαν περισσότεροαπό τα Μνημόνια, υπήρξαν η βασική κοινωνική συμμαχία του ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Στα περίπου τρία χρόνια που μεσολάβησαν, ο φόβος άρχισε νασπάει και η κρίση ηγεμονίας να επιτείνεται. Το επιχείρημα «κα-θίστε να μεγαλώσει η πίτα και θα φάμε όλοι» σταμάτησε να πεί-θει και η ανάγκη για αξιοπρέπεια και δημοκρατία φαίνεται έτοιμηνα σαρώσει στις εκλογές που επιτέλους έρχονται για να αλλά-ξουν τον πολιτικό χάρτη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολό-κληρη την Ευρώπη.

Υπάρχει όμως μια σύγχυση που θα πρέπει να έχουμε κατά νου.Και η Κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα πρέπει να συγχέεται με το«κράτος της αριστεράς». Κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει αν-τιπολίτευση στο κράτος και όχι ενσωμάτωση σε αυτό. Το κράτοςπου «κληροδοτείται» στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστε-ράς, είναι αυτό που αναπαράγει την συγκέντρωση της εξουσίαςκαι του τρόπου λήψης αποφάσεων. Το κράτος είναι αυτό που εγ-γυάται την στάθμιση, την αναπαραγωγή και την επίλυση των αν-τιθέσεων μεταξύ των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Μεαυτή την έννοια πλάι στην στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για ριζική ανα-διανομή του πλούτου, αναδύεται η ανάγκη για ριζική αναδιανομήισχύος. Συνεπώς η συζήτηση που σχετίζεται με τον άμεσο εκδη-μοκρατισμό του κράτους, τον μετασχηματισμό ή την κατάργησηστεγανών κρατικών μηχανισμών και την αποκέντρωση του τρό-που λήψης αποφάσεων στην βάση της άμεσης δημοκρατίας, βρί-σκεται με τον πιο επιτακτικό τρόπο μπροστά μας.

Η κυβέρνησητης Αριστεράς καιοι αγώνες του αύριο

Χωρίς καμία αμφιβολία ,η νεολαία είναι η κοι-νωνική ομάδα που βιώ-

νει την οικονομική κρίση στοπετσί της πιο πολύ από κάθεάλλη. Σύμφωνα με τα επί-σημα στοιχεία η νεανικήανεργία για το 2014 αγγίζει το60,6 % , ποσοστό πρωτοφα-νές για μια χώρα σε καιρό ει-ρήνης. Επιπρόσθετα, όσοιαπό αυτούς ως «τυχεροί» ερ-γάζονται, το κάνουν είτε μετην ψευτοαπασχόληση τωνvoucher (όπου εκεί η εργασίαμετονομάζεται σε «ωφέ-λεια»), είτε αμειβόμενοι με μι-σθούς πείνας σε άλλες μορ-

φές ακραίας εργατικής επισφάλειας, όπου καταπατώνταικάθε είδους δικαιώματα. Όλη αυτή η ζοφερή κατάσταση έχεικάνει τους νέους ανθρώπους , που δεν βλέπουν κάποια προ-οπτική , να έχουν σταματήσει να ονειρεύονται. Αρκετές φορέςμάλιστα είναι αναγκασμένοι να μένουν με τους γονείς τουςακόμη και σε μεγάλη ηλικία. Έτσι αναπόφευκτα σε πολλούςη μόνη διέξοδος από αυτόν τον λαβύρινθο φαντάζει η μετα-νάστευση στο εξωτερικό. Αυτή είναι σύμφωνα με τις κυρίαρ-χες ελίτ μια χαμένη γενιά , όπως την περιέγραψα παραπάνω.

Για εμάς αυτή η γενιά , μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμηπου θα φέρει τον πολυπόθητο κοινωνικό , παραγωγικό καιπολιτισμικό μετασχηματισμό. Σπάζοντας οποιαδήποτε λογικήανάθεσης των προβλημάτων της , αμφισβητώντας τα πρότυπατου σεξισμού και του ρατσισμού και βάζοντας φρένο στην κα-ταστολή και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Όλα αυτά σε ένα πλαίσιο άνθισης της νεανικής δημιουργικό-τητας, τόσο μέσο ενός νέου θεσμικού πλαισίου για τους συ-νεταιρισμούς και την κοινωνική οικονομία , την ανάληψη εγ-καταλελειμμένων επιχειρήσεων από εργαζόμενους στην λο-γική της αυτοδιαχείρισης αλλά και μέσο της στήριξης της νε-ανικής επιχειρηματικότητας σε τομείς έντασης γνώσης καινέων τεχνολογιών με πλήρη σεβασμό προς το περιβάλλον.

Όλα τα προαναφερθέντα , είναι προαπαιτούμενα για τηνεπιτυχή έκβαση του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και τηςαριστεράς. Μίας αριστεράς που γνωρίζει και θυμάται καλάτην ιστορία της και τα λάθη του παρελθόντος της αλλά ταυ-τόχρονα δεν λησμονεί τις ιδεολογικές ρίζες και αφετηρίες τηςκαι πατάει στιβαρά πάνω σε αυτές. Σμιλεύουμε συλλογικά καιμε τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο , μια αριστερά πουδεν θέλει πια ηρωικές ήττες. Αυτή την φορά θα κερδίσουμε.Γιατί το μόνο χρέος της γενιάς μας είναι η ανατροπή της βάρ-βαρης πολιτικής της λιτότητας.

Οι κυρίαρχοι επέλεξαν να κάνουν τηνκρίση ευκαιρία εδραίωσης και επέ-κτασης της κυριαρχίας τους. Εμείς

καταφέραμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρίαανατροπής. Και με τις λέξεις «ευκαιρία ανα-τροπής» δεν εννοούμε πιθανότητα διακυβέρ-νησης απλά.

Για μας, τις νέες και τους νέους που οργα-νωθήκαμε στην Αριστερά με στόχο να αλλά-ξουμε ολόκληρο τον κόσμο, το επιχείρημα«751 βασικό μισθός» είναι αρκετό για να επι-λέξουμε ΣΥΡΙΖΑ. ∆εν είναι όμως αρκετό γιανα μας εμπνεύσει. Ο λόγος που θεωρούμεαυτές τις εκλογές τόσο κρίσιμες είναι ακρι-βώς επειδή ανοίγουν δρόμους. Ανοίγουν πι-θανότητες και ενδεχόμενα. Η κυβέρνηση τηςΑριστεράς συμπυκνώνει τους μέχρι τώρααγώνες και επικαθορίζει τους αγώνες τηςσυνέχειας. Στη διαδικασία προς τον κοινω-νικό μετασχηματισμό, το ξέραμε άλλωστε,πως οι τομές δεν γίνονται ταυτόχρονα σε όλατα επίπεδα. Και αυτή τη στιγμή, στο πολιτικόεπίπεδο τείνει να δημιουργηθεί μια μεγάλητομή.

Είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε;Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ενσωματω-θούμε στο κράτος; Είναι η κοινωνία έτοιμη;Είναι το κόμμα μας έτοιμο;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω είναι ίδιεςμε αυτές που πάντα θα είναι. ∆εν είναι σί-γουρο ότι θα τα καταφέρουμε, υπάρχει με-γάλος κίνδυνος ενσωμάτωσης, κανείς δενέτοιμος. Η κυρίαρχη ιδεολογία διαπέρνα ταπάντα, οι σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευ-σης είναι κραταιές. Όμως ξέραμε και ξέ-ρουμε ότι η πάλη για να αλλάξουμε τονκόσμο είναι πάλη διαρκείας, δεν είναι μίαμάχη που δίνεται μια μεγάλη κόκκινη νύχτα(πόσω μάλλον μια Κυριακή των εκλογών)όταν οι αντικειμενικές και υποκειμενικέςσυνθήκες είναι κατάλληλες.

Οι νέοι και οι νέες της αριστεράς θαέπρεπε να πετάμε από τη χαρά μας, θα έλεγεκανείς. Όμως τα συναισθήματα είναι ανά-μεικτα. Καταρχάς υπάρχει το άγχος. Για τοβράδυ της 25ης Γενάρη και για το από εκείκαι πέρα. Και το άγχος που προκύπτει απότο αίσθημα της ευθύνης ήταν πάντα μεγάλο

πρόβλημα για την αριστερά. Και δεν είναιμόνο αυτό.

Σε μία συζήτηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πά-τρας που έγινε στην αρχή της προεκλογικήςπεριόδου, ένας εξαιρετικός σύντροφος πα-ρατήρησε ότι αυτή τη μάχη δεν μας ταιριά-ζει. Αναφερόταν στο πλαίσιο που γίνονταιαυτές οι εκλογές και κατέληγε στο ότι πρέ-πει να δοθεί με πάθος για όλους του λόγουςπου γράφονται και παραπάνω. Όταν τοάκουσα σκέφτηκα «σιγά, μια μάχη είναι,ανάμεσα στις άλλες επίσης δύσκολεςμάχες».

Για να τον δικαιώσω λοιπόν, αυτή η μάχηδίνεται για να γεννηθεί (ή καλύτερα να ανα-δειχθεί) το καινούριο, με τους όρους του πα-λιού. Οι εκλογές αυτές είναι διαφορετικέςόχι μόνο για την κρισιμότητα τους. Είναι σύν-τομες με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει ηαριστερά να επικοινωνήσει με τους ανθρώ-πους άμεσα, όπως θέλει. Και ειδικά αυτή τηφορά, είναι που χρειάζεται να επικοινωνήσειμε πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται «μα-κριά» της, με κάθε έννοια.

Όσοι και όσες δεν είναι πεισμένοι να ψη-φίσουν ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτοί καιαυτές που έχουν τις μεγαλύτερες αντιστάσειςενάντια στην πολιτική συζήτηση. Το να ζυ-

μωθείς δε, με όσους και όσες θα επιλέξουνΣΥΡΙΖΑ θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια, ενώτο θέλουμε πολύ. Και ενώ οι ερωτήσεις στακανάλια το προηγούμενο διάστημα ήταν «Τιόραμα έχετε για το πανεπιστήμιο;» «Τι έκανετην νεολαία να βγει στους δρόμους τόσο έν-τονα για την υπόθεση Ν.Ρωμανός;», τώραείναι «Πως πάει ο προεκλογικός αγώνας;»«Πιστεύετε θα έχετε αυτοδυναμία;». Και τοχειρότερο που άκουσα μέχρι στιγμής: «Γιατίοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να σταυρώσουνεσάς και όχι κάποιον άλλον από το ψηφο-δέλτιο;»

Το πλαίσιο λοιπόν δεν μας ταιριάζει.Όπως δεν μας ταιριάζει και αυτός ο κόσμος.Και επειδή θέλουμε να τον αλλάξουμε, αυτόπου μας μένει να κάνουμε είναι αυτό πουπάντα προσπαθούμε. Να παίξουμε σε έναπαιχνίδι στημένο με τους όρους του αντιπά-λου, παλεύοντας να ανατρέψουμε και τον αν-τίπαλο και τους όρους του.

Θα ήθελα αυτό το άρθρο να κλείσει ακόμαπιο αισιόδοξα.. Οπότε θα κλείσω απλά μεστίχους του τραγουδιού «Οι Νικητές» τωνΚοροβίνη και Ζερβουδάκη: «Έχετε εσείς τησιγουριά και μείς την ευκαιρία εσάς σας κά-νουν τα λεφτά και μας η ιστορία»

Έχετε εσείς τη σιγουριά και μεις την ευκαιρία∆ήµητρα Σιαηλή υπ. βουλεύτρια Αχαΐας

∆ιο

νύσης

Καρ

αλής

υπ. βο

υλε

υτή

ς Α

ρκαδ

ίας

Η νεολαία ωςο πολιορκητικόςκριός της ανατροπής

There is no alternative: ΣΥΡΙΖΑ

22112200 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

6 7

Θοδωρής Κατωπόδηςυπ. βουλευτής Β΄ Αθηνών

Φωτείνη Καρυώτηυπ. βουλεύτρια Λάρισα

Οσο και αν προσπαθούννα μας πείσουν, τοΜνημόνιο δεν ήταν μια

προσπάθεια εξορθολογισμούτου ελληνικού δημόσιου. Τοκεντρικό ζητούμενο δεν ήταντο δημόσιο χρέος, αλλά το πώςθα μετατραπεί η «κρίση σε ευ-καιρία». ∆ηλαδή το πώς μέσαστην κρίση θα διεξαχθεί με επι-τυχία από την μεριά των δυνά-μεων του κεφαλαίου ένας ανε-λέητος πόλεμος ενάντια στα δι-καιώματα του κόσμου της ερ-γασίας. Ένας πόλεμος με μο-ναδικό στόχο την διεύρυνσητης κερδοφορίας του κεφα-λαίου. Σε αυτή τη διαδικασίαυπάρχει ένα πολύτιμο εργαλείοκαι αυτό δεν είναι άλλο από το

χρέος. Ο φετιχισμός του χρέους κατάφερε να νομιμοποιήσει μιασειρά από μέτρα. Την ίδια στιγμή, έχει καταφέρει να ορίσει και τοπλαίσιο της συζήτησης ακόμα και για δυνάμεις που διαφωνούνμε τα παραπάνω μέτρα. Αν το χρέος, λοιπόν, αποτελεί ένα πολύ-τιμο εργαλείο για την υλοποίηση της συγκεκριμένης πολιτικήςγιατί να το απολέσουνε; Ειδικά αν όπως φαίνεται έχουν καταφέ-ρει να το μετατρέψουν σε ένα κεντρικό εργαλείο βιοπολιτικής μεβάση το οποίο θα ορίζεται η κοινωνική ζωή. Το ζητούμενο είναιη διαχείριση του χρέους υπέρ μιας διαρκούς υποτίμησης της ερ-γασίας. Η διαχείριση, δηλαδή να είναι υπαρκτό ως πρόβλημαγιατί αν δεν είναι υπαρκτό «τι θα απογίνουμε δίχως βάρβαρους;»Άρα, λοιπόν, το ότι δεν κατάφερε να μειώσει το χρέος, κατάφερεόμως να φτιάξει μια εργασιακή ζούγκλα με φτωχούς εργαζόμε-νους και μια καθημερινότητα χωρίς δημοκρατία φαίνεται ότι ήτανο κεντρικός στόχος.

Επειδή όμως κανένα πολιτικό σχέδιο δεν εφαρμόζεται εν κενώαλλά εντός της ταξικής σύγκρουσης, οι κινητοποιήσεις των τε-λευταίων πέντε ετών όχι μόνο αμφισβήτησαν τη κυρίαρχη αφή-γηση για την κρίση γκρεμίζοντας τα κόμματα που μας κυβέρνη-σαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυ-ρίαρχο πόλο αντίστασης και ελπίδας για τους από κάτω. Γι αυτόκαι στις εκλογές του 2012, αυτό που εν ολίγοις είδαμε ήταν τηνΕκάλη να ψηφίζει Ν∆ και το Βύρωνα να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Οιεκλογές του 2012 επιβεβαίωσαν ο κόσμος της εργασίας, οι μετα-νάστες και η νεολαία, όσοι και όσες πληγώθηκαν περισσότεροαπό τα Μνημόνια, υπήρξαν η βασική κοινωνική συμμαχία του ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Στα περίπου τρία χρόνια που μεσολάβησαν, ο φόβος άρχισε νασπάει και η κρίση ηγεμονίας να επιτείνεται. Το επιχείρημα «κα-θίστε να μεγαλώσει η πίτα και θα φάμε όλοι» σταμάτησε να πεί-θει και η ανάγκη για αξιοπρέπεια και δημοκρατία φαίνεται έτοιμηνα σαρώσει στις εκλογές που επιτέλους έρχονται για να αλλά-ξουν τον πολιτικό χάρτη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολό-κληρη την Ευρώπη.

Υπάρχει όμως μια σύγχυση που θα πρέπει να έχουμε κατά νου.Και η Κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα πρέπει να συγχέεται με το«κράτος της αριστεράς». Κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει αν-τιπολίτευση στο κράτος και όχι ενσωμάτωση σε αυτό. Το κράτοςπου «κληροδοτείται» στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστε-ράς, είναι αυτό που αναπαράγει την συγκέντρωση της εξουσίαςκαι του τρόπου λήψης αποφάσεων. Το κράτος είναι αυτό που εγ-γυάται την στάθμιση, την αναπαραγωγή και την επίλυση των αν-τιθέσεων μεταξύ των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Μεαυτή την έννοια πλάι στην στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για ριζική ανα-διανομή του πλούτου, αναδύεται η ανάγκη για ριζική αναδιανομήισχύος. Συνεπώς η συζήτηση που σχετίζεται με τον άμεσο εκδη-μοκρατισμό του κράτους, τον μετασχηματισμό ή την κατάργησηστεγανών κρατικών μηχανισμών και την αποκέντρωση του τρό-που λήψης αποφάσεων στην βάση της άμεσης δημοκρατίας, βρί-σκεται με τον πιο επιτακτικό τρόπο μπροστά μας.

Η κυβέρνησητης Αριστεράς καιοι αγώνες του αύριο

Χωρίς καμία αμφιβολία ,η νεολαία είναι η κοι-νωνική ομάδα που βιώ-

νει την οικονομική κρίση στοπετσί της πιο πολύ από κάθεάλλη. Σύμφωνα με τα επί-σημα στοιχεία η νεανικήανεργία για το 2014 αγγίζει το60,6 % , ποσοστό πρωτοφα-νές για μια χώρα σε καιρό ει-ρήνης. Επιπρόσθετα, όσοιαπό αυτούς ως «τυχεροί» ερ-γάζονται, το κάνουν είτε μετην ψευτοαπασχόληση τωνvoucher (όπου εκεί η εργασίαμετονομάζεται σε «ωφέ-λεια»), είτε αμειβόμενοι με μι-σθούς πείνας σε άλλες μορ-

φές ακραίας εργατικής επισφάλειας, όπου καταπατώνταικάθε είδους δικαιώματα. Όλη αυτή η ζοφερή κατάσταση έχεικάνει τους νέους ανθρώπους , που δεν βλέπουν κάποια προ-οπτική , να έχουν σταματήσει να ονειρεύονται. Αρκετές φορέςμάλιστα είναι αναγκασμένοι να μένουν με τους γονείς τουςακόμη και σε μεγάλη ηλικία. Έτσι αναπόφευκτα σε πολλούςη μόνη διέξοδος από αυτόν τον λαβύρινθο φαντάζει η μετα-νάστευση στο εξωτερικό. Αυτή είναι σύμφωνα με τις κυρίαρ-χες ελίτ μια χαμένη γενιά , όπως την περιέγραψα παραπάνω.

Για εμάς αυτή η γενιά , μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμηπου θα φέρει τον πολυπόθητο κοινωνικό , παραγωγικό καιπολιτισμικό μετασχηματισμό. Σπάζοντας οποιαδήποτε λογικήανάθεσης των προβλημάτων της , αμφισβητώντας τα πρότυπατου σεξισμού και του ρατσισμού και βάζοντας φρένο στην κα-ταστολή και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Όλα αυτά σε ένα πλαίσιο άνθισης της νεανικής δημιουργικό-τητας, τόσο μέσο ενός νέου θεσμικού πλαισίου για τους συ-νεταιρισμούς και την κοινωνική οικονομία , την ανάληψη εγ-καταλελειμμένων επιχειρήσεων από εργαζόμενους στην λο-γική της αυτοδιαχείρισης αλλά και μέσο της στήριξης της νε-ανικής επιχειρηματικότητας σε τομείς έντασης γνώσης καινέων τεχνολογιών με πλήρη σεβασμό προς το περιβάλλον.

Όλα τα προαναφερθέντα , είναι προαπαιτούμενα για τηνεπιτυχή έκβαση του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και τηςαριστεράς. Μίας αριστεράς που γνωρίζει και θυμάται καλάτην ιστορία της και τα λάθη του παρελθόντος της αλλά ταυ-τόχρονα δεν λησμονεί τις ιδεολογικές ρίζες και αφετηρίες τηςκαι πατάει στιβαρά πάνω σε αυτές. Σμιλεύουμε συλλογικά καιμε τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο , μια αριστερά πουδεν θέλει πια ηρωικές ήττες. Αυτή την φορά θα κερδίσουμε.Γιατί το μόνο χρέος της γενιάς μας είναι η ανατροπή της βάρ-βαρης πολιτικής της λιτότητας.

Οι κυρίαρχοι επέλεξαν να κάνουν τηνκρίση ευκαιρία εδραίωσης και επέ-κτασης της κυριαρχίας τους. Εμείς

καταφέραμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρίαανατροπής. Και με τις λέξεις «ευκαιρία ανα-τροπής» δεν εννοούμε πιθανότητα διακυβέρ-νησης απλά.

Για μας, τις νέες και τους νέους που οργα-νωθήκαμε στην Αριστερά με στόχο να αλλά-ξουμε ολόκληρο τον κόσμο, το επιχείρημα«751 βασικό μισθός» είναι αρκετό για να επι-λέξουμε ΣΥΡΙΖΑ. ∆εν είναι όμως αρκετό γιανα μας εμπνεύσει. Ο λόγος που θεωρούμεαυτές τις εκλογές τόσο κρίσιμες είναι ακρι-βώς επειδή ανοίγουν δρόμους. Ανοίγουν πι-θανότητες και ενδεχόμενα. Η κυβέρνηση τηςΑριστεράς συμπυκνώνει τους μέχρι τώρααγώνες και επικαθορίζει τους αγώνες τηςσυνέχειας. Στη διαδικασία προς τον κοινω-νικό μετασχηματισμό, το ξέραμε άλλωστε,πως οι τομές δεν γίνονται ταυτόχρονα σε όλατα επίπεδα. Και αυτή τη στιγμή, στο πολιτικόεπίπεδο τείνει να δημιουργηθεί μια μεγάλητομή.

Είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε;Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ενσωματω-θούμε στο κράτος; Είναι η κοινωνία έτοιμη;Είναι το κόμμα μας έτοιμο;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω είναι ίδιεςμε αυτές που πάντα θα είναι. ∆εν είναι σί-γουρο ότι θα τα καταφέρουμε, υπάρχει με-γάλος κίνδυνος ενσωμάτωσης, κανείς δενέτοιμος. Η κυρίαρχη ιδεολογία διαπέρνα ταπάντα, οι σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευ-σης είναι κραταιές. Όμως ξέραμε και ξέ-ρουμε ότι η πάλη για να αλλάξουμε τονκόσμο είναι πάλη διαρκείας, δεν είναι μίαμάχη που δίνεται μια μεγάλη κόκκινη νύχτα(πόσω μάλλον μια Κυριακή των εκλογών)όταν οι αντικειμενικές και υποκειμενικέςσυνθήκες είναι κατάλληλες.

Οι νέοι και οι νέες της αριστεράς θαέπρεπε να πετάμε από τη χαρά μας, θα έλεγεκανείς. Όμως τα συναισθήματα είναι ανά-μεικτα. Καταρχάς υπάρχει το άγχος. Για τοβράδυ της 25ης Γενάρη και για το από εκείκαι πέρα. Και το άγχος που προκύπτει απότο αίσθημα της ευθύνης ήταν πάντα μεγάλο

πρόβλημα για την αριστερά. Και δεν είναιμόνο αυτό.

Σε μία συζήτηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πά-τρας που έγινε στην αρχή της προεκλογικήςπεριόδου, ένας εξαιρετικός σύντροφος πα-ρατήρησε ότι αυτή τη μάχη δεν μας ταιριά-ζει. Αναφερόταν στο πλαίσιο που γίνονταιαυτές οι εκλογές και κατέληγε στο ότι πρέ-πει να δοθεί με πάθος για όλους του λόγουςπου γράφονται και παραπάνω. Όταν τοάκουσα σκέφτηκα «σιγά, μια μάχη είναι,ανάμεσα στις άλλες επίσης δύσκολεςμάχες».

Για να τον δικαιώσω λοιπόν, αυτή η μάχηδίνεται για να γεννηθεί (ή καλύτερα να ανα-δειχθεί) το καινούριο, με τους όρους του πα-λιού. Οι εκλογές αυτές είναι διαφορετικέςόχι μόνο για την κρισιμότητα τους. Είναι σύν-τομες με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει ηαριστερά να επικοινωνήσει με τους ανθρώ-πους άμεσα, όπως θέλει. Και ειδικά αυτή τηφορά, είναι που χρειάζεται να επικοινωνήσειμε πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται «μα-κριά» της, με κάθε έννοια.

Όσοι και όσες δεν είναι πεισμένοι να ψη-φίσουν ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτοί καιαυτές που έχουν τις μεγαλύτερες αντιστάσειςενάντια στην πολιτική συζήτηση. Το να ζυ-

μωθείς δε, με όσους και όσες θα επιλέξουνΣΥΡΙΖΑ θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια, ενώτο θέλουμε πολύ. Και ενώ οι ερωτήσεις στακανάλια το προηγούμενο διάστημα ήταν «Τιόραμα έχετε για το πανεπιστήμιο;» «Τι έκανετην νεολαία να βγει στους δρόμους τόσο έν-τονα για την υπόθεση Ν.Ρωμανός;», τώραείναι «Πως πάει ο προεκλογικός αγώνας;»«Πιστεύετε θα έχετε αυτοδυναμία;». Και τοχειρότερο που άκουσα μέχρι στιγμής: «Γιατίοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να σταυρώσουνεσάς και όχι κάποιον άλλον από το ψηφο-δέλτιο;»

Το πλαίσιο λοιπόν δεν μας ταιριάζει.Όπως δεν μας ταιριάζει και αυτός ο κόσμος.Και επειδή θέλουμε να τον αλλάξουμε, αυτόπου μας μένει να κάνουμε είναι αυτό πουπάντα προσπαθούμε. Να παίξουμε σε έναπαιχνίδι στημένο με τους όρους του αντιπά-λου, παλεύοντας να ανατρέψουμε και τον αν-τίπαλο και τους όρους του.

Θα ήθελα αυτό το άρθρο να κλείσει ακόμαπιο αισιόδοξα.. Οπότε θα κλείσω απλά μεστίχους του τραγουδιού «Οι Νικητές» τωνΚοροβίνη και Ζερβουδάκη: «Έχετε εσείς τησιγουριά και μείς την ευκαιρία εσάς σας κά-νουν τα λεφτά και μας η ιστορία»

Το βασικό ερώτημα αυτών των εκλογώνείναι ποιο μοντέλο ζωής θα ακολουθή-σουμε τα επόμενα χρόνια. Αυτό, δηλαδή,

που διακυβεύεται είναι αν οι πολιτικές λιτότη-τας θα γίνουν από πολιτικές «έκτακτων» περι-στάσεων «καθεστώς» ή αν θα ανοίξει μια άλληπορεία για την πλειοψηφία της ελληνικής κοι-νωνίας και της Ευρώπης.

Με βάση αυτή τη λογική η κύρια έγκληση πουαπευθύνεται έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιοδιάλογο περί αντιευρωπαϊσμού και ενδεχόμε-νου «Grexit» (για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολ-λαπλώς απαντήσει), επιτελεί ένα διπλό ρόλο.Αφ’ ενός αποτελεί μια προσπάθεια να παρα-κάμψει τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτό-τητας τόσο για την μεγάλη πλειοψηφία της κοι-νωνίας όσο και για τη δημοκρατία. Αφ’ ετέρουαποσιωπά το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τηνΕυρώπη αυτές οι πολιτικές σε οικονομικό καιπολιτικό επίπεδο.

Όσο και αν επιχειρήθηκε, όμως, η κοινωνικήδιάσταση των πολιτικών αυτών δεν μπορούσενα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Τα τελευταία χρό-νια η κοινωνία φτωχοποιείται ολοένα και πε-ρισσότερο, βιώνει μια ανεργία με τρομακτικάποσοστά (ιδιαίτερα στη νεολαία) και το κοινω-νικό κράτος αποδιαρθρώνεται. Και γίνεται όλοκαι πιο σαφές σε μεγάλα κομμάτια της κοινω-νίας ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς πα-ράπλευρες απώλειες μιας «αναγκαστικής» πο-λιτικής λιτότητας αλλά τον πυρήνα της.

Στο επίπεδο της δημοκρατίας, το «εκφοβι-στικό» κλίμα που καλλιεργείται ουσιαστικά ση-ματοδοτεί το ότι πρέπει να «συνηθίσουμε» ναζούμε με τις ίδιες πολιτικές όπως τα τελευταία4 χρόνια. Με λίγα λόγια ότι ο ελληνικός λαός,αλλά και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί, θα πρέ-πει να αποδεχθούν ως δεδομένη την επιβολήτων αγορών στη δημοκρατία. Με βάση αυτή τηλογική η λιτότητα αποτελεί μονόδρομο καιακόμα και η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορίαθεωρείται “επικίνδυνη” ενόψει της αντίδρασηςτων αγορών.

Η επίκληση της λιτότητας ως μονόδρομο,που ενισχύει την απαξίωση της πολιτικής, καιη περιθωριοποίηση μεγάλου κομματιού της ελ-ληνικής κοινωνίας ενισχύουν την άνθηση λογι-κών «κοινωνικού κανιβαλισμού», οδηγώντας σεκρούσματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και αύξησηςτης ακροδεξιάς. Κι αυτό μπορεί να εμφανίζεταιμε μεγαλύτερη επίταση στην Ελλάδα, λόγω τωνπιο επιθετικών πολιτικών που εφαρμόστηκανεδώ, αλλά είναι ένα φαινόμενο που παίρνει πιαδιαστάσεις σε πολλές Ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Με βάση τα παραπάνω είναι οι πολιτικές της

λιτότητας που θέτουν σε κίνδυνο την Ευρώπη.Και είναι η δική μας πρόταση που συνιστά τηνυπεράσπιση αλλά και το βάθεμα των κοινωνι-κών διεκδικήσεων και ελευθεριών της μεταπο-λεμικής Ευρώπης σε μια κατεύθυνση αλληλεγ-γύης και όχι εθνικιστικών διαχωρισμών.

Εκκινώντας από αυτή την ανάλυση, η δικήμας τοποθέτηση βρίσκεται στον αντίποδα τωνπολιτικών που έχουν ακολουθηθεί τα τελευταία4 χρόνια. Ενάντια στη λογική «there is no alter-native», ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροτάσσει ένα ολοκλη-ρωμένο πρόγραμμα σε μια συνολικά διαφορε-τική πολιτική κατεύθυνση. Είναι μια κατεύ-θυνση που έχει στον πυρήνα της την κοινωνικήδικαιοσύνη, δημιουργώντας παράλληλα τιςπροϋποθέσεις για έξοδο από την συνεχιζόμενηύφεση και για ανάπτυξη προς όφελος της με-γάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε 3 βασικές προ-τεραιότητες. Πρώτον, επαναδιαπραγμάτευσητης δανειακής σύμβασης και κατάργηση τωνμνημονιακών δεσμεύσεων. Το σχέδιο Μάρσαλτου 1953 που συνάφθηκε για το Γερμανικόχρέος αποτελεί ένα ιστορικό παράδειγμα πουδείχνει ότι και το ελληνικό δημόσιο χρέος, τοοποίο, είναι κατά κοινή ομολογία, μη εξυπηρε-τήσιμο, μπορεί να ρυθμιστεί εφόσον υπάρχειπολιτική βούληση. ∆εύτερον, άμεση πολιτικήαντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης μεβάση το πρόγραμμα που εκφωνήθηκε στη ∆ιε-θνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Τρίτον, μέτρα επα-νεκκίνησης της οικονομίας και ανάκτησης τηςεργασίας.

Με δυο λόγια, στόχος μας, σε πρώτη φάση,είναι να αποκαταστήσουμε όλα αυτά που θαέπρεπε να είναι αυτονόητα (πρόσβαση στα δη-μόσια αγαθά, εργασία με αξιοπρεπείς όρουςκ.α.). Αλλά και να βάλουμε τις βάσεις για μιασυνολικά διαφορετική πορεία, μαζί με τηνενεργή συμμετοχή και την κριτική στήριξη τηςπλειοψηφίας της κοινωνίας σ’ αυτή την κατεύ-θυνση.

Να κάνουμε τα «ανέφικτα» του σήμερα, αυ-τονόητα του αύριο.

Εκφράσειςόπως , «οινέοι είναι

το μέλλον τουτόπου», «η νέαγενιά θα αλλάξειτα πράγματα»,έχουν ακουστείδιαχρονικά σεδεκάδες προ-εκλογικές ομι-λίες και προ-γραμματικέςεξαγγελίες. Τοζήτημα όμως δενείναι μόνο ναεξαγγέλλονταικαι να ακούγον-

ται αυτές οι εκφράσεις, σαν ένα πουκάμισοαδειανό. Το επίδικο είναι το να δείχνεις έμ-πρακτα,μέσα από τους αγώνες τις διεκδική-σεις, αλλά και μέσα από το DNA της πολι-τική σου, αν ακριβώς τα εννοείς και τα πι-στεύεις όλα αυτά.

Πολιτικές, λοιπόν, όπως αυτές που εφάρ-μοσαν οι κυβερνήσεις (Ν∆-ΠΑΣΟΚ) τα τε-λευταία χρόνια, οδήγησαν χιλιάδες νέουςαυτής της χώρας στη πόρτα της μετανά-στευσης. Και όσοι έμειναν; Ανεργία, επι-σφάλεια, voucher ή στην καλύτερη δουλειάμε 400 ,και ένα μέλλον αβέβαιο και καταδι-κασμένο. Πολιτικές που στοχεύουν και οδη-γούν στην δημιουργία ενός έμψυχου δυναμι-κού νέων ανθρώπων που θα δουλεύει για ψί-χουλα, χωρίς ασφάλιση, συλλογικές συμβά-σεις εργασίας και δικαιώματα, χωρίς ναμπορεί να δημιουργήσει, να ονειρευτεί, ναζήσει.

Όμως δυστυχώς γι αυτούς που μας έφε-ραν ως εδώ, τα νέα δεν είναι ευχάριστα.Αυτή η γενιά που καταδικάζουν, δεν μένει μεσταυρωμένα χέρια, δεν τα παρατάει. Όσους18αρηδες και να κόψουν από το δικαίωματους να ψηφίσουν, όσο φόβο και να σπεί-ρουν όσα τηλεοπτικά σποτ και να βγάλουν.Το πείραμα τους απέτυχε.

Η απάντηση αυτής της «χαμένης γενιάς»,όπως την αποκαλούν, θα είναι ισχυρή. Ηαρχή θα γίνει στις 25 Γενάρη εκεί που η ελ-πίδα θα νικήσει τον φόβο. Εκεί που όλοι, θααπαιτήσουμε με την ψήφο μας να έρθουνπίσω οι νέοι επιστήμονες αυτού του τόπουκαι να οικοδομήσουμε μαζί αυτή τη χώρακαι ένα καλύτερο αύριο. Να εφαρμόσουμετο σχέδιό μας για την παραγωγική ανασυγ-κρότηση και τον κοινωνικό και οικολογικόμετασχηματισμό, με επίκεντρο την επιστη-μονική γνώση που κατέχουν οι νέες και οινέοι, με στόχο όχι το κέρδος, αλλά την εξυ-πηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.

Με την συμμετοχή μας σ’ αυτόν τον αγώνααυτό οι νέες κι οι νέοι της ριζοσπαστικήςαριστεράς, δίνουμε τη δική μας απάντηση σόλους αυτούς που αποφασίζουν για εμάςχωρίς εμάς. Καλούμε τις νέες και τους νέουςνα πάρουν θέση. ∆ίνουμε το παρόν σε μιαμάχη χωρίς επιστροφή, σε έναν αγώνα γιαελπίδα σε έναν αγώνα για ζωή. Στις 25 Γε-νάρη ∆ιάλεξε ΖΩΗ,όχι επιβίωση. Τώρα μι-λάμε εμείς.

Από τηναπαξίωση,στη δημιουργία

Έχετε εσείς τη σιγουριά και μεις την ευκαιρία∆ήµητρα Σιαηλή υπ. βουλεύτρια Αχαΐας

∆ιο

νύσης

Καρ

αλής

υπ. βο

υλε

υτή

ς Α

ρκαδ

ίας

Η νεολαία ωςο πολιορκητικόςκριός της ανατροπής

There is no alternative: ΣΥΡΙΖΑ

∆αν

άη Τ

ζήκα

-Κ

ωστο

πού

λου υ

π. βο

υλε

ύτρ

ια Μ

αγνησία

ς

2211Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

7

Φωτείνη Καρυώτηυπ. βουλεύτρια Λάρισα

Οι κυρίαρχοι επέλεξαν να κάνουν τηνκρίση ευκαιρία εδραίωσης και επέ-κτασης της κυριαρχίας τους. Εμείς

καταφέραμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρίαανατροπής. Και με τις λέξεις «ευκαιρία ανα-τροπής» δεν εννοούμε πιθανότητα διακυβέρ-νησης απλά.

Για μας, τις νέες και τους νέους που οργα-νωθήκαμε στην Αριστερά με στόχο να αλλά-ξουμε ολόκληρο τον κόσμο, το επιχείρημα«751 βασικό μισθός» είναι αρκετό για να επι-λέξουμε ΣΥΡΙΖΑ. ∆εν είναι όμως αρκετό γιανα μας εμπνεύσει. Ο λόγος που θεωρούμεαυτές τις εκλογές τόσο κρίσιμες είναι ακρι-βώς επειδή ανοίγουν δρόμους. Ανοίγουν πι-θανότητες και ενδεχόμενα. Η κυβέρνηση τηςΑριστεράς συμπυκνώνει τους μέχρι τώρααγώνες και επικαθορίζει τους αγώνες τηςσυνέχειας. Στη διαδικασία προς τον κοινω-νικό μετασχηματισμό, το ξέραμε άλλωστε,πως οι τομές δεν γίνονται ταυτόχρονα σε όλατα επίπεδα. Και αυτή τη στιγμή, στο πολιτικόεπίπεδο τείνει να δημιουργηθεί μια μεγάλητομή.

Είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε;Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ενσωματω-θούμε στο κράτος; Είναι η κοινωνία έτοιμη;Είναι το κόμμα μας έτοιμο;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω είναι ίδιεςμε αυτές που πάντα θα είναι. ∆εν είναι σί-γουρο ότι θα τα καταφέρουμε, υπάρχει με-γάλος κίνδυνος ενσωμάτωσης, κανείς δενέτοιμος. Η κυρίαρχη ιδεολογία διαπέρνα ταπάντα, οι σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευ-σης είναι κραταιές. Όμως ξέραμε και ξέ-ρουμε ότι η πάλη για να αλλάξουμε τονκόσμο είναι πάλη διαρκείας, δεν είναι μίαμάχη που δίνεται μια μεγάλη κόκκινη νύχτα(πόσω μάλλον μια Κυριακή των εκλογών)όταν οι αντικειμενικές και υποκειμενικέςσυνθήκες είναι κατάλληλες.

Οι νέοι και οι νέες της αριστεράς θαέπρεπε να πετάμε από τη χαρά μας, θα έλεγεκανείς. Όμως τα συναισθήματα είναι ανά-μεικτα. Καταρχάς υπάρχει το άγχος. Για τοβράδυ της 25ης Γενάρη και για το από εκείκαι πέρα. Και το άγχος που προκύπτει απότο αίσθημα της ευθύνης ήταν πάντα μεγάλο

πρόβλημα για την αριστερά. Και δεν είναιμόνο αυτό.

Σε μία συζήτηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πά-τρας που έγινε στην αρχή της προεκλογικήςπεριόδου, ένας εξαιρετικός σύντροφος πα-ρατήρησε ότι αυτή τη μάχη δεν μας ταιριά-ζει. Αναφερόταν στο πλαίσιο που γίνονταιαυτές οι εκλογές και κατέληγε στο ότι πρέ-πει να δοθεί με πάθος για όλους του λόγουςπου γράφονται και παραπάνω. Όταν τοάκουσα σκέφτηκα «σιγά, μια μάχη είναι,ανάμεσα στις άλλες επίσης δύσκολεςμάχες».

Για να τον δικαιώσω λοιπόν, αυτή η μάχηδίνεται για να γεννηθεί (ή καλύτερα να ανα-δειχθεί) το καινούριο, με τους όρους του πα-λιού. Οι εκλογές αυτές είναι διαφορετικέςόχι μόνο για την κρισιμότητα τους. Είναι σύν-τομες με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει ηαριστερά να επικοινωνήσει με τους ανθρώ-πους άμεσα, όπως θέλει. Και ειδικά αυτή τηφορά, είναι που χρειάζεται να επικοινωνήσειμε πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται «μα-κριά» της, με κάθε έννοια.

Όσοι και όσες δεν είναι πεισμένοι να ψη-φίσουν ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτοί καιαυτές που έχουν τις μεγαλύτερες αντιστάσειςενάντια στην πολιτική συζήτηση. Το να ζυ-

μωθείς δε, με όσους και όσες θα επιλέξουνΣΥΡΙΖΑ θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια, ενώτο θέλουμε πολύ. Και ενώ οι ερωτήσεις στακανάλια το προηγούμενο διάστημα ήταν «Τιόραμα έχετε για το πανεπιστήμιο;» «Τι έκανετην νεολαία να βγει στους δρόμους τόσο έν-τονα για την υπόθεση Ν.Ρωμανός;», τώραείναι «Πως πάει ο προεκλογικός αγώνας;»«Πιστεύετε θα έχετε αυτοδυναμία;». Και τοχειρότερο που άκουσα μέχρι στιγμής: «Γιατίοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να σταυρώσουνεσάς και όχι κάποιον άλλον από το ψηφο-δέλτιο;»

Το πλαίσιο λοιπόν δεν μας ταιριάζει.Όπως δεν μας ταιριάζει και αυτός ο κόσμος.Και επειδή θέλουμε να τον αλλάξουμε, αυτόπου μας μένει να κάνουμε είναι αυτό πουπάντα προσπαθούμε. Να παίξουμε σε έναπαιχνίδι στημένο με τους όρους του αντιπά-λου, παλεύοντας να ανατρέψουμε και τον αν-τίπαλο και τους όρους του.

Θα ήθελα αυτό το άρθρο να κλείσει ακόμαπιο αισιόδοξα.. Οπότε θα κλείσω απλά μεστίχους του τραγουδιού «Οι Νικητές» τωνΚοροβίνη και Ζερβουδάκη: «Έχετε εσείς τησιγουριά και μείς την ευκαιρία εσάς σας κά-νουν τα λεφτά και μας η ιστορία»

Το βασικό ερώτημα αυτών των εκλογώνείναι ποιο μοντέλο ζωής θα ακολουθή-σουμε τα επόμενα χρόνια. Αυτό, δηλαδή,

που διακυβεύεται είναι αν οι πολιτικές λιτότη-τας θα γίνουν από πολιτικές «έκτακτων» περι-στάσεων «καθεστώς» ή αν θα ανοίξει μια άλληπορεία για την πλειοψηφία της ελληνικής κοι-νωνίας και της Ευρώπης.

Με βάση αυτή τη λογική η κύρια έγκληση πουαπευθύνεται έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιοδιάλογο περί αντιευρωπαϊσμού και ενδεχόμε-νου «Grexit» (για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολ-λαπλώς απαντήσει), επιτελεί ένα διπλό ρόλο.Αφ’ ενός αποτελεί μια προσπάθεια να παρα-κάμψει τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτό-τητας τόσο για την μεγάλη πλειοψηφία της κοι-νωνίας όσο και για τη δημοκρατία. Αφ’ ετέρουαποσιωπά το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τηνΕυρώπη αυτές οι πολιτικές σε οικονομικό καιπολιτικό επίπεδο.

Όσο και αν επιχειρήθηκε, όμως, η κοινωνικήδιάσταση των πολιτικών αυτών δεν μπορούσενα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Τα τελευταία χρό-νια η κοινωνία φτωχοποιείται ολοένα και πε-ρισσότερο, βιώνει μια ανεργία με τρομακτικάποσοστά (ιδιαίτερα στη νεολαία) και το κοινω-νικό κράτος αποδιαρθρώνεται. Και γίνεται όλοκαι πιο σαφές σε μεγάλα κομμάτια της κοινω-νίας ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς πα-ράπλευρες απώλειες μιας «αναγκαστικής» πο-λιτικής λιτότητας αλλά τον πυρήνα της.

Στο επίπεδο της δημοκρατίας, το «εκφοβι-στικό» κλίμα που καλλιεργείται ουσιαστικά ση-ματοδοτεί το ότι πρέπει να «συνηθίσουμε» ναζούμε με τις ίδιες πολιτικές όπως τα τελευταία4 χρόνια. Με λίγα λόγια ότι ο ελληνικός λαός,αλλά και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί, θα πρέ-πει να αποδεχθούν ως δεδομένη την επιβολήτων αγορών στη δημοκρατία. Με βάση αυτή τηλογική η λιτότητα αποτελεί μονόδρομο καιακόμα και η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορίαθεωρείται “επικίνδυνη” ενόψει της αντίδρασηςτων αγορών.

Η επίκληση της λιτότητας ως μονόδρομο,που ενισχύει την απαξίωση της πολιτικής, καιη περιθωριοποίηση μεγάλου κομματιού της ελ-ληνικής κοινωνίας ενισχύουν την άνθηση λογι-κών «κοινωνικού κανιβαλισμού», οδηγώντας σεκρούσματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και αύξησηςτης ακροδεξιάς. Κι αυτό μπορεί να εμφανίζεταιμε μεγαλύτερη επίταση στην Ελλάδα, λόγω τωνπιο επιθετικών πολιτικών που εφαρμόστηκανεδώ, αλλά είναι ένα φαινόμενο που παίρνει πιαδιαστάσεις σε πολλές Ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Με βάση τα παραπάνω είναι οι πολιτικές της

λιτότητας που θέτουν σε κίνδυνο την Ευρώπη.Και είναι η δική μας πρόταση που συνιστά τηνυπεράσπιση αλλά και το βάθεμα των κοινωνι-κών διεκδικήσεων και ελευθεριών της μεταπο-λεμικής Ευρώπης σε μια κατεύθυνση αλληλεγ-γύης και όχι εθνικιστικών διαχωρισμών.

Εκκινώντας από αυτή την ανάλυση, η δικήμας τοποθέτηση βρίσκεται στον αντίποδα τωνπολιτικών που έχουν ακολουθηθεί τα τελευταία4 χρόνια. Ενάντια στη λογική «there is no alter-native», ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροτάσσει ένα ολοκλη-ρωμένο πρόγραμμα σε μια συνολικά διαφορε-τική πολιτική κατεύθυνση. Είναι μια κατεύ-θυνση που έχει στον πυρήνα της την κοινωνικήδικαιοσύνη, δημιουργώντας παράλληλα τιςπροϋποθέσεις για έξοδο από την συνεχιζόμενηύφεση και για ανάπτυξη προς όφελος της με-γάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε 3 βασικές προ-τεραιότητες. Πρώτον, επαναδιαπραγμάτευσητης δανειακής σύμβασης και κατάργηση τωνμνημονιακών δεσμεύσεων. Το σχέδιο Μάρσαλτου 1953 που συνάφθηκε για το Γερμανικόχρέος αποτελεί ένα ιστορικό παράδειγμα πουδείχνει ότι και το ελληνικό δημόσιο χρέος, τοοποίο, είναι κατά κοινή ομολογία, μη εξυπηρε-τήσιμο, μπορεί να ρυθμιστεί εφόσον υπάρχειπολιτική βούληση. ∆εύτερον, άμεση πολιτικήαντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης μεβάση το πρόγραμμα που εκφωνήθηκε στη ∆ιε-θνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Τρίτον, μέτρα επα-νεκκίνησης της οικονομίας και ανάκτησης τηςεργασίας.

Με δυο λόγια, στόχος μας, σε πρώτη φάση,είναι να αποκαταστήσουμε όλα αυτά που θαέπρεπε να είναι αυτονόητα (πρόσβαση στα δη-μόσια αγαθά, εργασία με αξιοπρεπείς όρουςκ.α.). Αλλά και να βάλουμε τις βάσεις για μιασυνολικά διαφορετική πορεία, μαζί με τηνενεργή συμμετοχή και την κριτική στήριξη τηςπλειοψηφίας της κοινωνίας σ’ αυτή την κατεύ-θυνση.

Να κάνουμε τα «ανέφικτα» του σήμερα, αυ-τονόητα του αύριο.

Εκφράσειςόπως , «οινέοι είναι

το μέλλον τουτόπου», «η νέαγενιά θα αλλάξειτα πράγματα»,έχουν ακουστείδιαχρονικά σεδεκάδες προ-εκλογικές ομι-λίες και προ-γραμματικέςεξαγγελίες. Τοζήτημα όμως δενείναι μόνο ναεξαγγέλλονταικαι να ακούγον-

ται αυτές οι εκφράσεις, σαν ένα πουκάμισοαδειανό. Το επίδικο είναι το να δείχνεις έμ-πρακτα,μέσα από τους αγώνες τις διεκδική-σεις, αλλά και μέσα από το DNA της πολι-τική σου, αν ακριβώς τα εννοείς και τα πι-στεύεις όλα αυτά.

Πολιτικές, λοιπόν, όπως αυτές που εφάρ-μοσαν οι κυβερνήσεις (Ν∆-ΠΑΣΟΚ) τα τε-λευταία χρόνια, οδήγησαν χιλιάδες νέουςαυτής της χώρας στη πόρτα της μετανά-στευσης. Και όσοι έμειναν; Ανεργία, επι-σφάλεια, voucher ή στην καλύτερη δουλειάμε 400 ,και ένα μέλλον αβέβαιο και καταδι-κασμένο. Πολιτικές που στοχεύουν και οδη-γούν στην δημιουργία ενός έμψυχου δυναμι-κού νέων ανθρώπων που θα δουλεύει για ψί-χουλα, χωρίς ασφάλιση, συλλογικές συμβά-σεις εργασίας και δικαιώματα, χωρίς ναμπορεί να δημιουργήσει, να ονειρευτεί, ναζήσει.

Όμως δυστυχώς γι αυτούς που μας έφε-ραν ως εδώ, τα νέα δεν είναι ευχάριστα.Αυτή η γενιά που καταδικάζουν, δεν μένει μεσταυρωμένα χέρια, δεν τα παρατάει. Όσους18αρηδες και να κόψουν από το δικαίωματους να ψηφίσουν, όσο φόβο και να σπεί-ρουν όσα τηλεοπτικά σποτ και να βγάλουν.Το πείραμα τους απέτυχε.

Η απάντηση αυτής της «χαμένης γενιάς»,όπως την αποκαλούν, θα είναι ισχυρή. Ηαρχή θα γίνει στις 25 Γενάρη εκεί που η ελ-πίδα θα νικήσει τον φόβο. Εκεί που όλοι, θααπαιτήσουμε με την ψήφο μας να έρθουνπίσω οι νέοι επιστήμονες αυτού του τόπουκαι να οικοδομήσουμε μαζί αυτή τη χώρακαι ένα καλύτερο αύριο. Να εφαρμόσουμετο σχέδιό μας για την παραγωγική ανασυγ-κρότηση και τον κοινωνικό και οικολογικόμετασχηματισμό, με επίκεντρο την επιστη-μονική γνώση που κατέχουν οι νέες και οινέοι, με στόχο όχι το κέρδος, αλλά την εξυ-πηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.

Με την συμμετοχή μας σ’ αυτόν τον αγώνααυτό οι νέες κι οι νέοι της ριζοσπαστικήςαριστεράς, δίνουμε τη δική μας απάντηση σόλους αυτούς που αποφασίζουν για εμάςχωρίς εμάς. Καλούμε τις νέες και τους νέουςνα πάρουν θέση. ∆ίνουμε το παρόν σε μιαμάχη χωρίς επιστροφή, σε έναν αγώνα γιαελπίδα σε έναν αγώνα για ζωή. Στις 25 Γε-νάρη ∆ιάλεξε ΖΩΗ,όχι επιβίωση. Τώρα μι-λάμε εμείς.

Από τηναπαξίωση,στη δημιουργία

Έχετε εσείς τη σιγουριά και μεις την ευκαιρία∆ήµητρα Σιαηλή υπ. βουλεύτρια Αχαΐας

There is no alternative: ΣΥΡΙΖΑ

∆αν

άη Τ

ζήκα

-Κ

ωστο

πού

λου υ

π. βο

υλε

ύτρ

ια Μ

αγνησία

ς

2222 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

«Κάτσε κάτω, ρε Νικόλα», λέειο μπαλαδόρος Πρωθυπουρ-γός Αντώνης Σαμαράς στον

μικρό Νικόλα. Και ο Νικόλας αλλά καικαμμιά δεκαριά αγόρια, κάθονται πει-θήνια και ακούν, κοιτώντας στα μάτιατον Πρωθυπουργό, να τους «λέει τηναλήθεια», να τους εξηγεί πως «ο πατέ-ρας τους έχει δίκιο» και ταυτόχρονα νατους υπόσχεται…γήπεδο ολοκαίνουριογια να παίξουν μπάλα. Κανένα από ταπαιδιά δεν παραπονείται που το σχολείοτου δεν έχει θέρμανση, που η μητέρατου απολύθηκε, που συμμαθητές του λι-

ποθυμούν από την πείνα, που συνομή-λικοί του ή συγγενείς του ζουν χωρίςρεύμα, που οι δάσκαλοι και καθηγητέςτου είναι απελπισμένοι από τις συνθή-κες ζωής και εργασίας τους, που τα ξα-δέρφια του στο νησί δεν μπορούν ναπάνε στο σχολείο γιατί δεν περνάει τολεωφορείο και που Υπουργοί κάνουνασκήσεις επί χάρτου με θύμα την εκ-παίδευσή του και τη ζωή του, φτιάχνον-τας «τράπεζες θεμάτων» και καταστρέ-φοντας σχολεία και πανεπιστήμια, συγ-χωνεύοντας και καταργώντας τα, σαν ναήταν επιχειρήσεις.

Ανάλογη η εικόνα στην άλλη εμπνευ-σμένη διαφήμιση, όπου ο Πρωθυπουρ-γός εξηγεί σε μια οικογένεια την πραγ-ματικότητα. Ο νεαρός γιος της οικογέ-νειας πρώτα κάθεται (ώστε να μην ξε-περνάει σε ύψος τον πρωθυπουργό καινα μην φαίνεται ασεβής) και μετά ρω-τάει «δηλαδή εσείς τα κάνετε όλασωστά;» και πολύ εύκολα πείθεται απότις αερολογίες και τα φληναφήματαπου εισπράττει ως πρωθυπουργική

απάντηση. ∆εν τον ακούμε να ρωτάειγιατί οι φίλοι του μεταναστεύουν ή είναιάνεργοι. ∆εν τον ακούμε καν να ρωτάει:«Και γιατί δεν με αφήνετε να ψηφίσω;»,εκφράζοντας τους 100.000 18χρονουςκαι 18χρονες που η Κυβέρνηση απέ-κλεισε από τις εκλογές, γιατί φοβάταιτην απορριπτική τους ψήφο.

Ο Πρωθυπουργός μια χαρά τα κατα-φέρνει στους διαλόγους- κονσέρβα καιστα κακοστημένα σκετσάκια, όπου χρη-σιμοποιούνται ντουμπλέρ ακόμη και γιανα τον εμφανίσουν ως επιδέξιο χειριστήτης μπάλας-τέτοια απάτη...

Η πραγματική ζωή όμως δεν έχει καμ-μία σχέση με αυτές τις παρωδίες. Τα νέαπαιδιά και η νέα γενιά δεν είναι ούτε θαγίνουν τα πειθήνια στρατιωτάκια πουακούν και σιωπούν. Που υπακούουν καιδεν αμφισβητούν. Ο μόνος διάλογοςπου μπορεί να κάνει η χρεωκοπημένηΚυβέρνηση. με τους νέους είναι «σταψέματα», γιατί στην πραγματική ζωήτους συκοφαντεί και τους στέλνει ΜΑΤ,καταστολή και χημικά. Το μόνο που

οραματίζεται για τις επόμενες γενιέςείναι να τους εμπνεύσει φόβο και ανα-σφάλεια, για να ρωτούν «και εμείς,κύριε;», όπως τα έντρομα απορημέναπαιδάκια των διαφημιστικών σποτ του2012, που ρωτούσαν τον δάσκαλό τουςγια την Ευρωζώνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δικαιώνον-ται γιατί ούτε φοβήθηκαν, ούτε στοχο-ποίησαν ούτε απομόνωσαν τους νέους.Ήταν δίπλα τους στους αγώνες για τηνζωή τους, για την παιδεία, για το μέλλοντους. Κι έτσι στη νεολαία βρίσκουμεέναν πολύτιμο, φυσικό σύμμαχο στοναγώνα διεκδίκησης και ανατροπής. Θέ-λουμε τους νέους ζωντανούς, ζωηρούς,αμφισβητίες, πρωταγωνιστές, όχι κομ-πάρσους κακοστημένων κι αποτυχημέ-νων προεκλογικών σώου. Στην πραγμα-τική ζωή, ο μικρός Νικόλας και η παρέατου γυρίζουν την πλάτη στον πρωθυ-πουργό και γράφουν εκείνοι τη συνέ-χεια της ιστορίας.

•

Ζωή Κωνσταντοπούλου υπ. Βουλεύτρια Α΄ Αθήνας

8

Ο Σαμαράς και ο μικρός Νικόλας

Οκ. Σαμαράς έχει αναπτύξει μια αξιοσημεί-ωτη έφεση στην πολιτική απάτη κατά τιςπροεκλογικές επισκέψεις του στα Γιάν-

νενα. Το 2012 έπλεξε δημόσια το εγκώμιο τηςηπειρωτικής κτηνοτροφίας όχι όμως από τις εγ-καταστάσεις της κρατικοσυνεταιριστικής βιομη-χανίας «∆ωδώνη», την οποία, κατά τρόπο ασυνήθηγια τα πολιτικά ήθη της περιοχής, απέφυγε να πλη-σιάσει αλλά από τη Γαλακτοκομική Σχολή. Λίγουςμήνες αργότερα η συγκυβέρνηση προχώρησε στοξεδιάντροπο ξεπούλημα της κερδοφόρας γαλα-κτοβιομηχανίας και στο συντριπτικό πλήγμα στουςκτηνοτρόφους και την οικονομία της περιοχής.

Το 2015 το τέχνασμα αφορά γενικότερα τους οι-κονομικούς δείκτες, καθώς, σύμφωνα με τις πρω-θυπουργικές ανακοινώσεις της προηγούμενης ∆ευ-τέρας, η Ήπειρος παρουσιάζει τον «τελευταίο

καιρό» μείωση της ανεργίας κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες, αν και, όπως ο ίδιος δι-ευκρίνισε, αυτά τα στοιχεία δεν έχουν γνωστοποιηθεί ακόμα ! Βεβαίως τις επόμε-νες μέρες έγιναν γνωστά τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, σύμφωναμε τα οποία μέσα σε μία μόνο χρονιά μνημονιακών συγκυβερνήσεων, το 2012, τοκατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ηπείρου έπεσε κατά 8,3 %, ποσοστό που την καθιστά πρω-ταθλήτρια Ελλάδας στη μείωση, δύο ολόκληρες μονάδες κάτω από το μέσο πα-νελλαδικό όρο.

Όχι βεβαίως ότι οι πολίτες των Ιωαννίνων και της Ηπείρου χρειαζόταν τουςαριθμούς για να αξιολογήσουν την αξιοπιστία του κ. Σαμαρά. Όχι ότι οι εξαθλιω-μένες οικογένειες των ανέργων και των εργαζόμενων με 400 ευρώ, τα εγκατα-λειμμένα ορεινά χωριά και οι στερημένοι από φάρμακα συνταξιούχοι μπορούν ναξεγελαστούν από τέτοια χοντροκομμένα ψέματα. Όχι ότι οι χιλιάδες επαγγελμα-τίες δεν συνειδητοποιούν ότι τα εισοδήματά τους είναι λίγο μεγαλύτερα απ’ αυτάτων ανέργων και οι φόροι και οι εισφορές λίγο μικρότεροι απ’ αυτούς των βιομη-χάνων. Όχι ότι δεν βλέπουν όλοι τα σχολεία και το Πανεπιστήμιο να διαλύονται,τους νέους επιστήμονες να ξενιτεύονται και τα νοσοκομεία να στενάζουν. Όχι ότιδεν βλέπουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να βάζουν χέρι στο δημόσιοπλούτο και στα φυσικά αγαθά της περιοχής με πρώτα και καλύτερα τα άφθονανερά της Ηπείρου.

Είναι γι’ αυτό που πλατιά στρώματα του πληθυσμού ξεπερνούν τις παραδοσιακέςπολιτικές τους ταυτότητες και ζητούν την απαντοχή και την ανάσα, που εγγυάταιο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είναι γι’ αυτό που η έντονη κοινω-νική και ταξική πόλωση ξεπερνάει κάθε προσπάθεια και μεθόδευση αλλαγής τηςατζέντας είτε πρόκειται για την «απαγόρευση» του κυνηγιού είτε για την «αποκα-θήλωση» των θρησκευτικών εικόνων. Στις 25 του Γενάρη τα Γιάννενα θα δώσουντη δική τους απάντηση στην πολιτική απάτη, θα είναι παρόντα στον ερχομό της ελ-πίδας αλλά και στους νέους αγώνες, που θα ακολουθήσουν !

Ούτε βήμα πίσωΜιλώντας με πολλούς ανθρώπους

στις γειτονιές του κέντρου τηςΑθήνας αποκόμισα μέχρι στιγμής

δύο συμπεράσματα: Το πρώτο, δεν υπάρ-χει πλέον φόβος για την πολιτική αλ-λαγή. Όχι γιατί οι άνθρωποι δεν είναι επι-φυλακτικοί ή δεν φοβούνται κιόλας,αλλά γιατί πλέον δεν έχουν να χάσουν τί-ποτα. Βρισκόμαστε διαρκώς μπροστά σεανθρώπους που έχουν ξεπεράσει τα όριατης αντοχής τους. Μια μαζική απελπισίααπλώνεται στις λαϊκές γειτονιές του κέν-τρου, μια απελπισία που δείχνει ότι θαέχει δύο βασικές εκφράσεις. Την ψήφοστον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, την αδιαφορίαή την παραίτηση από την άλλη (πιθανόνστη στάση αυτή να υποκρύβεται και μιασυμπάθεια στην Χρυσή Αυγή).

Το δεύτερο, ίσως και το σημαντικότερο συμπέρασμα, είναι ότιη μαζική όπως διαφαίνεται ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ των λαϊκώνστρωμάτων, βιώνεται ως ύστατη πράξη διάσωσης, το τελευταίοκαταφύγιο ελπίδας. Ο λαός μετακινείται μαζικά στην αριστεράόχι γιατί έχει πειστεί απόλυτα από αυτήν ούτε γιατί έχει οργα-νωθεί σε αυτήν και ενστερνιστεί τον τρόπο που σκέφτεται καιδρα. Περιμένει από αυτήν και ιδίως από τη νέα Κυβέρνηση έναςτέλος σε αυτήν την πολιτική και μια βαθιά αναπνοή. «Θα σαςδοκιμάσουμε» είναι η φράση που ακούγεται συνεχώς και έχεικανείς την αίσθηση ότι είναι μια ανάμικτη σχέση ελπίδας καιαπειλής.

Λοιπόν, και εμείς πρέπει να είμαστε σαφείς. Ούτε βήμα πίσωαπό τις απλές και κατανοητές δεσμεύσεις μας στο πρόγραμματης Θεσσαλονίκης. Ούτε βήμα πίσω από τις απλές και σαφείςδεσμεύσεις μας για την άμεση αντιμετώπιση των οξυμένων κοι-νωνικών και οικονομικών ζητημάτων των λαϊκών νοικοκυριών.«Θα κόψουμε το λαιμό μας», αλλά αυτά πρέπει από την πρώτηκυριολεκτικά ημέρα να τα εφαρμόσουμε. Ο απλός κόσμος ζητάμια ανατροπή καθαρή, απλή, εφικτή, ορατή, άμεση. ∆εν ζητά μα-ξιμαλισμούς. Γι’αυτό και θα είναι απίστευτα σκληρός απέναντίμας αν εμείς δεν φανούμε συνεπείς. Οι «περίοδοι χάριτος» υπήρ-ξαν πάντοτε μια έκφραση της αστικής πολιτικής ανάθεσης, σεένα περιβάλλον που ο λαός «ανέχεται» και ο «εκπρόσωπος» δια-χειρίζεται. Στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι διαφορετικά,ακριβώς γιατί όλα αλλάζουν και μαζί τους και οι σχέσεις εκ-προσώπησης. ∆εν θα έχουμε καμία ανοχή, κανένα περιθώριοδιάψευσης των ελπίδων του απλού κόσμου, όχι χρονικά, αλλάουσιαστικά, στο επίπεδο της εφαρμοσμένης πολιτικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απλά την ευκαιρία να φέρει την αριστεράστην κυβέρνηση. Έχει μια ιστορική ευκαιρία να αλλάξει το υπό-δειγμα της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Να βρει νέες γνώσειςστη γεφύρωση της αντίφασης «ανάθεση – ενεργοποίηση» και ναεφαρμόσει μια νέα δυναμική σχέση πολιτικής δράσης. Αλλά αςξεκινήσουμε από τα απλά: μεγάλη νίκη την ερχόμενη Κυριακή,άμεση αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης στα λαϊκά νοι-κοκυριά τη μεθεπόμενη ∆ευτέρα. Και από την Τρίτη τα υπό-λοιπα…

•

Γιά

ννης

Παπ

αδηµητρ

ίου υ

π. βο

υλε

υτή

ς Ι

ωαν

νίν

ων

Χρι

στό

φορ

ος Β

ερνα

ρδάκ

ης

υπ. βο

υλε

υτή

ς Α

’Αθη

νών

Το τέλος της απάτηςκαι ο ερχομός της ελπίδας

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 2233

Ευκλείδης Τσακαλώτοςυπ. Βουλευτής

Β΄ Αθηνών

Βασιλική Κατριβάνου υπ. βουλεύτρια Β΄ Αθήνας

9

Πότε το αδύνατογίνεται δυνατό;

Μιαβδο-μάδα

πριν από τηνκρίσιμη συ-νεδρίαση τηςΕΚΤ για τηνποσοτική χα-λάρωση, τοΕυρωπαϊκό∆ικαστήριοέκρινε νό-μιμο το Πρό-γραμμα Αγο-ράς Ομολό-γων (ΟΜΤ),για το οποίο

η Γερμανία προσέφυγε πρόσφατα στο δικότης Συνταγματικό ∆ικαστήριο. Ας θυμη-θούμε, λίγο καιρό πριν, την εφαρμογή τουΠρογράμματος αγοραπωλησίας ελληνικώνομολόγων στην δευτερογενή αγορά (SMP),καθώς και τα διάφορα μέτρα νομισματικήςχαλάρωσης που εκφωνήθηκαν το τελευταίοδιάστημα από την ΕΚΤ. Ακούγονται, ακόμα,επίσημες φωνές μου μιλούν για δημοσιονο-μική χαλάρωση, δηλαδή να δοθεί τέλος στηλιτότητα και για άμεση χρηματοδότηση τωνκρατών από την ΕΚΤ. Όλα αυτά είναι πράγ-ματα που πριν από μερικά χρόνια δεν θαμπορούσαμε καν να τα σκεφτούμε.

Ας διαβάσουμε επίσης τα άρθρα συστημι-κών οικονομολόγων όπως ο W. Munchauστους Financial Times και ο B. Friedman στοNew York Review of Books για το χρέοςστην Ευρώπη. Αυτό που μας λένε είναι ότιοι μόνες σωστές προτάσεις που ακούγονταιγια τη διαχείρισή του είναι αυτές των αρι-στερών κομμάτων της Ελλάδας και τηςΙσπανίας, του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos.

Πού οφείλεται αυτή η μεταστροφή;Μήπως άλλαξε η πολιτική ρητορική ή πρό-κειται για κάποια μόδα που επηρέασε όλητην Ευρώπη; Η απάντηση είναι τίποτα απότα δύο. Η αλλαγή οφείλεται στην αντίδρασητων λαών της Ευρώπης απέναντι στην αντι-φατική πολιτική που εφαρμόζει η ΕΕ, ηοποία δεν εκπροσωπεί και δεν αφορά ταλαϊκά συμφέροντα και σημαντικά τμήματατων μεσαίων στρωμάτων. Αυτό προκαλείκάθε είδους φυγόκεντρες δυνάμεις (συμπε-ριλαμβανομένης και της ακροδεξιάς) καιαναγκάζει σε κινήσεις έξω από το «γράμμα»του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ.

Το αδύνατο, λοιπόν, γίνεται δυνατό μόνομε τη συνέχεια της έντονης παρουσίας τουλαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο. Σε ευ-ρωπαϊκό επίπεδο, αυτό σημαίνει τη διαμόρ-φωση ενός ευρωπαϊκού λαού, τα αιτήματατου οποίου δε θα είναι δυνατό να αγνοηθούναπό τις κυρίαρχες ελίτ. Μετά τις εκλογέςτης 25ης Ιανουαρίου και την ανάληψη τηςδιακυβέρνησης της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ μπο-ρεί να γίνει καταλύτης σε μια τέτοια διαδι-κασία. Μαζί με τα κινήματα και τις αριστε-ρές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης μπο-ρεί να γίνει το πρώτο ζωντανό παράδειγμαμιας αναγκαίας και επείγουσας αλλαγής.

Φυλακές, μεταναστευτικό, πο-λιτικά και κοινωνικά δικαιώ-ματα: Ό,τι υποτιμητικά χα-

ρακτηρίζεται ως ο «ΣΥΡΙΖΑ του 3%»,αλλά στην πραγματικότητα παραμέ-νει η ψυχή αυτού του χώρου, δηλαδήη προσήλωση στα ανθρώπινα δι-

καιώματα και τη δημοκρατία, η αντί-θεση στο ρατσισμό και την ξενοφο-βία, ο διεθνισμός, η στήριξη των κοι-νωνικών κινημάτων., Αν δεν υπερα-σπιστούμε τους «αδύναμους κρί-κους», θα σπάσει ολόκληρη η αλυ-σίδα.

Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δι-καιώματα σε μια περίοδο τόσο δύ-σκολη, όπου η δημοκρατία συρρι-κνώνεται, ο κόσμος υποφέρει καιχάνει όχι μόνο τη δουλειά του, αλλάκαι τον βιοτικό του ορίζοντα, ήτανένας αγώνας για το δίκιο, την αν-θρωπιά, την αξιοπρέπεια και την αλ-ληλεγγύη. Γι’ αυτό και ήταν ένα με-γάλο δώρο. Με την κυβέρνηση τηςΑριστεράς, που ο δρόμος γι’ αυτήνέχει ανοίξει, αξίζει –και πρέπει– νααγωνιστούμε για όλα αυτά από άλληπια θέση και με άλλη ευθύνη. Είναι ηώρα να κάνουμε αυτά που έχουμεοραματιστεί που έχουμε παλέψειστους δρόμους και τη βουλή, πουέχουμε επεξεργαστεί συλλογικά νατα κάνουμε πράξη. Είναι μια στιγμή

που ελκύει ενέργεια και δύναμη σεάτομα και συλλογικότητες και τηναίσθηση ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Οι δυσκο-λίες θα είναι πολλές και είναι ση-μαντική η συμβολή και η δουλειάόλων μας στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές.... όπου η κάθεμιά καιο καθένας μας μπορεί να βάλει τοόνειρό του και μεράκι του. Σκέψουνοσοκομείο ή μια δομή ψυχικήςυγείας που κάνεις συνέλευση με τουςεργαζόμενους, τους ασθενείς, τις οι-κογένειές τους τη γειτονιά και αξιο-ποιείται έτσι η συλλογική γνώσηαλλά και το δίκτυο σχέσεων και αλ-ληλεγγύης, τόσο απαραίτητα για τηνδημιουργία και την επιτυχία μιας πο-λιτικής.

Η ώρα της πράξης λοιπόν για μιακοινωνία πιο ανθρώπινη, δημοκρα-τική που να μας κινητοποιεί και νααξιοποιεί τον ανθρώπινο πλούτο καιδυναμικό. Τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ να τηνφέρουμε όλοι και όλες μαζί!

•

Εχουν ειπωθεί τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνοσ’ αυτές τις εκλογές, που δύσκολα βρίσκει κα-νείς κάτι να προσθέσει. Αντί να καταθέσω

προεκλογικές υποσχέσεις ας μου επιτραπεί μια κα-τάθεση ψυχής, στους Εβρίτες κι όχι μόνο.

Μεγάλωσα σε οικογένεια κομμουνιστών, που μουεμφύσησε αξίες όπως ανθρωπιά, ισότητα, δικαιο-σύνη, εντιμότητα, αξιοπρέπεια. Κράτησα απ’ τον Κα-ζαντζάκη, που πολύ νωρίς διάβασα, το «πρώτα τοεμείς κι ύστερα το εγώ» κι από τις τρεις προσευχέςτων τριών ψυχών του διάλεξα χωρίς δεύτερη σκέψητην τρίτη: «δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε, παρα-τέντωσέ με κι ας σπάσω».

Έμαθα ν΄ αγωνίζομαι για το δίκιο των πολλών καιτων κατατρεγμένων και δεν σταμάτησα πολλά χρό-νια τώρα. Κοιμάμαι ήσυχη με τη σκέψη ότι αυτούςπου μας έφεραν ως εδώ ποτέ δεν τους στήριξα, μεείχαν πάντα απέναντι κριτή κι επικριτή τους.

Φτάνει; ∆εν ξέρω. Εδώ και κάποια χρόνια, παρ’όλα αυτά, νιώθω απέναντι στους μαθητές μου ένοχη.Όταν μη έχοντας πια τη δυνατότητα ούτε να ονει-ρευτούν μου λένε: «έτσι όπως κάνατε τα πράγματαεσείς οι μεγάλοι, η δικιά σας γενιά, κυρία..» νιώθωυπόλογη και το ότι εγώ δεν ήμουν μ’ αυτούς και δεντα ΄φαγα μαζί τους δεν μου αρκεί σαν δικαιολογία.

Χθες άκουσα το σύντροφο Αλέξη στην Κομοτηνή.Μ’ έκανε να ριγήσω και δεν είμαι κι άμαθη από προ-εκλογικές ομιλίες. Ένιωσα πως εδώ, τώρα, κάτι και-νούριο γεννιέται, κάτι σημαντικό ξεκινάει. Μιασπουδαία σελίδα ιστορίαςγράφεται κι ευτυχώς είμαιεδώ, συμμετέχω, βάζω κι εγώτο λιθαράκι μου.

Επιτέλους κάτι αλλάζει.Ίσως είναι πράγματι η ιστο-ρική ευκαιρία της αριστεράς,όχι για να στήσει το σοσιαλι-σμό και τον κομμουνισμό πουονειρευτήκαμε, τουλάχιστονόμως για να βάλει ένα τέλος

στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε.Στην ύβρι που συντελέστηκε σε τούτο τον τόπο,ενάντια σε τούτο το λαό.

Ο Έβρος είναι «δύσκολος» Νομός. Φοβάμαι πωςεύκολα δεν θα αλλάξει. Με κόσμο γερασμένο, φο-βισμένο, απελπισμένο. Πλήρωσε τους «αναπτυξια-κούς νόμους» με βιομηχανικές περιοχές φαντά-σματα, κτίρια κουφάρια, τη «θωράκιση της μεθο-ρίου» με τα παιδιά του που τα’χασε, τά’στειλε μετα-νάστες , τη «μεταναστευτική πολιτική» με συρματο-πλέγματα για να φωτογραφίζεται ο απερχόμενοςπρωθυπουργός, αλλά –μην το ξεχάσετε!- και μεκείνη την τετράχρονη ψυχούλα που έμεινε δέκαώρες κουρνιασμένη δίπλα στο άψυχο σώμα του πα-τέρα της όταν λάθρα πέρασαν τα σύνορα, εκεί πιοκάτω απ’ το συρματόπλεγμα.

Θα πω στους συμπατριώτες μου μονάχα τούτο: Σ’αυτή την κρίσιμη και μεγάλη ιστορική στιγμή, πουτα βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω μας, ότανοι νέοι τραβούν μπροστά, έχουμε το δικαίωμα ναμείνουμε πίσω, να μείνουμε σπίτι, να μείνουμε σκε-πτικιστές ή να σταθούμε απέναντι; Κι αν δεν μπο-ρούμε το βήμα αυτών που ξεκίνησαν ν΄ ακολουθή-σουμε, ας μη γίνουμε τουλάχιστον τροχοπέδη μέ-νοντας κολλημένοι στο παλιό, σ’ αυτό που συνηθί-σαμε.

Μη μας προσπεράσουν οι καιροί. Όταν αρχές του21ου αιώνα βιώνουμε μια ανθρωπιστική κρίση, ούτετην πολυτέλεια, ούτε το δικαίωμα έχουμε να μεί-

νουμε αμέτοχοι. ∆ε λαχαίνει ούτε συχνά ούτε σε

όλους η ευκαιρία να γράψουν ιστο-ρία. Χρέος μας είναι να είμαστεεκεί, όλοι μαζί για το καινούριοπου έρχεται. Χρέος μας είναι οαγώνας κι όχι η αποστασιοποίηση.Όχι αύριο, σήμερα, τώρα. Αύριοίσως να είναι αργά.

•

Να υπερασπιστούμετους αδύναμους

Μαρ

ία Π

ατσιά

υπ. βο

υλε

υτή

ς Έ

βρου

Χίλιοι +ένας λόγοιγια να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ

2244 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

Από το «μνημόνιοή τανκς» στον δρόμο για την ισότητακαι την δημοκρατία

Στα πέντε χρόνιατης κρίσης πολλάπράγματα επανα-

προσδιορίστηκαν, προςτο χειρότερο, από τιςμνημονιακές κυβερνή-σεις. Τα ατομικά καικοινωνικά δικαιώματαπεριορίστηκαν σεβαθμό αμφισβήτησηςτου ίδιου του περιεχο-μένου της δημοκρατίας.Με την απειλή της χρε-οκοπίας ή απλά τουυποτιθέμενου «μεγαλύ-τερο κακού» οι κυβερ-

νώντες θεμελίωσαν εκ νέου ένα αυταρχικό πλαί-σιο στη βάση του κράτους έκτακτης ανάγκης.

Η επικοινωνιακή προπαγάνδα των ΜΜΕ πουεξέφραζε την κυβερνητική γραμμή έφτασε να θε-ώρει πως η διακυβέρνηση με πράξεις νομοθετικούπεριεχομένου και η κρατική βία είναι μια καθημε-ρινή και θεμιτή πολιτική τακτική και πως όσοι καιόσες διαφωνούν επιβουλεύονται τα συμφέροντατης χώρας. Η απαξίωση του δικαιώματος τηςαπεργίας, οι απαγορεύσεις συγκεντρώσεων καιδιαδηλώσεων, η αμφισβήτηση της λαϊκής βούλη-σης, οι «νουθεσίες» των φιλοκυβερνητικών δημο-σιογράφων, η επιλεκτική ενημέρωση από τα ηλε-κτρονικά μέσα αντανακλούν την οπισθοχώρηση σεθέματα δικαιωμάτων που καταγράφηκε μέσα στηντελευταία πενταετία.

Αν αυτό συνδυαστεί με την συστηματική απα-ξίωση της πολιτικής ως μέσο συμμετοχής και συν-διαμόρφωσης της ζωής μας τότε καταλαβαίνουμεπως ο αγώνας για δημοκρατία κι ελευθερία είναιαναγκαίος όσο ποτέ. Η προσπάθεια μας να εμπλέ-ξουμε όλο και περισσότερους και περισσότερεςστην συνάρθρωση ενός πολιτικού λόγου και στηνδιεκδίκηση αυτονόητων δικαιωμάτων είναι δύ-σκολη αλλά αναγκαία για την υπεράσπιση των δη-μοκρατικών κατακτήσεων και για τη οικοδόμησημιας κοινωνίας ανοιχτής και αλληλέγγυας.

Χρήστος Καραγιαννίδηςυπ. βουλευτής ∆ράµας

Θεανώ Φωτίου υπ. βουλεύτρια Β΄Αθήνας

Βάσω Λέβα υπ. βουλεύτρια Φθοιώτιδας

Στην Ελλάδα εφαρμόστηκεαπό την Τρόικα, μέσω τωνμνημονίων, η πιο σκληρά τα-

ξική, νεοφιλελεύθερη πολιτική λι-τότητας της Ευρώπης. Οι στόχοιήταν προφανείς: κατάργηση όλωντων εργασιακών σχέσεων και δι-καιωμάτων, παραχώρηση του κοι-νωνικού κράτους (παιδεία – υγεία –ασφάλιση) στο ιδιωτικό κεφάλαιο,ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα τηςδημόσιας περιουσίας και του φυσι-κού πλούτου της χώρας καθώς καιαρπαγή της ιδιόκτητης περιουσίαςτων Ελλήνων από ξένα αρπακτικάfunds μέσω υπερφορολόγησης.

Μέσα σε 5 χρόνια η οικονομία κα-ταστράφηκε, η ανεργία εκτοξεύ-θηκε στο 27% και στους νέους στο62%, τα εισοδήματα έπεσαν στο50%, οι συνταξιούχοι εξοντώθηκαν,3,5 εκατομμύρια πολίτες βρίσκον-ται στα όρια της φτώχειας. Οι νέοιμεταναστεύουν μαζικά και το χρέοςτης χώρας από 120% του ΑΕΠ πουήταν το 2009 διογκώθηκε στο 175%του ΑΕΠ και βέβαια δεν μπορεί να

αποπληρωθεί. Η Ελλάδα, μια χώρα της ΕΕ, σε

καιρό ειρήνης αντιμετωπίζει τηναπειλή της ανθρωπιστικής κρίσης:πολίτες αυτοκτονούν, παιδιά λιπο-θυμούν από την πείνα στα σχολεία,επιστρέφουν οι παιδικές αρρώστιεςγιατί δεν εμβολιάζονται και το 35%των οικογενειών βρίσκονται κάτωαπό το όριο της φτώχειας.

Όμως ο ελληνικός λαός δεν λύ-γισε. Μεγάλες απεργίες και διαδη-λώσεις σάρωσαν τη χώρα, ενώ οιπολίτες στράφηκαν για πρώτηφορά μετά τον Β΄παγκόσμιο πό-λεμο στην ριζοσπαστική αριστερά,στον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, από τηνπρώτη στιγμή άρχισε να αυτοοργα-νώνεται σε δομές κοινωνικής αλλη-λεγγύης σε όλη την Ελλάδα για ναεπιβιώσει και να αντισταθεί. Μεσύνθημα κανείς μόνος στην κρίση –αλληλεγγύη – αντίσταση – ανα-τροπή.

Κοινωνικά ιατρεία και φαρμα-κεία, κοινωνικές κουζίνες και πα-κέτα τροφής, αγορές χωρίς μεσά-ζοντες, κοινωνικά σχολεία για έλ-ληνες και ξένους, κοινωνικά συνερ-γατικά εγχειρήματα ξεφυτρώνουνπαντού. Λειτουργούν αμεσοδημο-κρατικά με γενικές συνελεύσεις,όπου συμμετέχουν όλοι ισότιμα, αλ-ληλέγγυοι και επωφελούμενοι, ντό-πιοι και ξένοι. Είναι κύτταρα αυτο-οργάνωσης που ανατρέπουν με τηνπράξη τους το ιδεολογικό πρότυποτου νεοφιλελευθερισμου: ανταγω-νισμός – εξατομίκευση – ιδιώτευση.

Η κρίση αλλάζει τις ταυτότητες.Οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύηςεπιταχύνουν αυτές τις προσωπικέςαλλαγές συνειδήσεων και πολιτι-κών συμπεριφορών.

Στην πραγματικότητα οι δομέςαλληλεγγύης πολιτικοποιούν τηνκρίση.

Ένας ομφάλιος λώρος συνδέειτις δομές αλληλεγγύης με την ριζο-σπαστική αριστερά.

Οι καθημερινή τους πρακτική εμ-πλούτισε το λόγο του ΣΥΡΙΖΑ καιτο πρόγραμμα του. Η αντιμετώπισητης ανθρωπιστικής κρίσης είναιένας από τους βασικούς πυλώνεςτου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ καιαφορά τα άμεσα μέτρα που θαπάρει ώστε να μη βρεθεί κανέναςχωρίς στέγη, φάρμακα, θέρμανση,περίθαλψη, ηλεκτρικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται και θέλει ναεκφράσει όλους αυτούς που τουέδωσαν δύναμη και φωνή για ναδιεκδικήσει σήμερα την κυβέρνησητης χώρας, να ακυρώσει τα μνημό-νια και τη λιτότητα και να διαπραγ-ματευτεί την διαγραφή του μεγαλύ-τερου μέρους του χρέους, όχι μόνογια τον Ελληνικό λαό αλλά για όλατα Ευρωπαϊκά κράτη. Για να γίνειεμβρυουλκός ιστορικών εξελίξεωνμέσα στην Ευρώπη με σύνθημα«Αυτή η Ευρώπη αν δεν αλλάξει, θακαταστραφεί».

Γι’ αυτό ζητάμε σήμερα την αλλη-λεγγύη όλων των λαών της Ευρώ-πης για ένα κοινό μέλλον κατά τηςλιτότητας και της ύφεσης κατά τουφασισμού και του ρατσισμού πουγιγαντώνεται.

Για την Ευρώπη της κοινωνικήςσυνοχής και αλληλεγγύης.

Για τον άνθρωπο πάνω από τακέρδη και για τον άλλο κόσμο πουείναι εφικτός, συνθήματα που καιτα δύο επικαλούνται τις αξίες τουσοσιαλισμού ως διαχρονικές αξίεςτης αριστεράς.

Με τη δύναμη της αλληλεγγύηςκαι της συλλογικότητας, ανοίγουμετο δρόμο για να έρθει το αύριο!

•

Με τη δύναμη της αλληλεγγύηςκαι της συλλογικότητας

Ο ΣΥΡΙΖΑ τραβάει την ανηφόρα. Με σημαίες λέξειςαπλές, που αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Λέ-ξεις που σμπαραλιάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια.Λέξεις που σήμερα συγκινούν επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υπό-σχεται να τις νοηματοδοτήσει αλλιώς, στο αρχικό τουςνόημα για τις ανάγκες του σήμερα.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Για την αξιοπρέπεια των εκπτωχευ-μένων ανθρώπων, που σε πείσμα του νεοφιλελευθερι-σμού (το σύγχρονο όνομα του κηρύγματος της ανισό-τητας) εξακολουθούν να διεκδικούν τη συμμετοχήτους στην παραγωγή, τη νομή και τη χρήση των κοι-νωνικών αγαθών, ως πολίτες και όχι ως παρίες. Αυτήακριβώς είναι η βαθύτερη ουσία του προγράμματοςτων άμεσων μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ, που αντιπαραθέτειτις αδιαπραγμάτευτες ανθρώπινες ανάγκες (εισόδημααξιοπρεπούς επιβίωσης, υγεία, παιδεία, προοπτικέςέντιμης, όχι εκβιασμένης, εργασίας για όλους) στις πε-

ρίπλοκες τεθλασμένες της κερδοφορίας των ολίγων,με όποια αρκτικόλεξα κι αν σηματοδοτούνται (∆ΝΤ,ΤΧΣ, ΕΚΤ κ.ο.κ.). Κι αυτό είναι το είδος της διαπραγ-μάτευσης που διεκδικεί η αυριανή κυβέρνηση όλωνόσων –και είναι οι πολλοί– εξακολουθούν να πι-στεύουν πως τίποτε δεν είναι φετίχ, εκτός απ’ τηναξιοπρέπεια των λαών και των ανθρώπων.

∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Με πολλές διαστάσεις. Επειδή αυτοίπου αδίκησαν έναν ολόκληρο λαό ψευδόμενοι και το2009 και το 2012 –κι ακόμα ψεύδονται, το μέιλ Χαρ-δούβελη η πιο πρόσφατη απόδειξη– είναι δίκαιο ναφύγουν. Κι όσοι, ενώ καταχρώνται δημοσίων χρημά-των και εμπιστοσύνης, έχουν μόνιμη ασυλία από νο-μοθέτες που φτιάχνουν νόμους κατά παραγγελία καιγραφειοκρατίες που καθυστερούν όσο χρειάζεται γιαπαραγραφές, είναι δίκαιο να νιώσουν τον ίλιγγο πουως τώρα νιώθουν μόνον τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά,οι κατεστραμμένοι μικροεπιχειρηματίες, οι άνεργοι, ταθύματα των εξώσεων. Κι επειδή, κυρίως, η πλάστιγγατου δικαίου πρέπει να γείρει και προς την πλευρά τουηθικού, χωρίς γκιλοτίνες αλλά με σαφή θέση καιάποψη, μια ολόκληρη κοινωνία το ζητάει.

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όταν οι άνθρωποι γίνονται από ερ-γαζόμενοι παρίες κι η δικαιοσύνη είναι επιλεκτικάτυφλή, τότε οι πολίτες γίνονται πελάτες κι η δημο-

κρατία ολιγαρχία και αυταρχισμός των ισχυρών καιτων τυχάρπαστων. Απέναντι σ’ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, με τουςαγώνες του και το πρόγραμμά του, δείχνει το δρόμογια μια δημοκρατική ανοικοδόμηση του πολιτικούσκηνικού. Όμως, το δυνατό και το αδύνατο σημείο τηςδημοκρατίας είναι το ίδιο: η ενεργή συμμετοχή τωνπολιτών στα δρώμενα και τις αποφάσεις. Έτσι, μόνον,γίνονται οι αγανακτισμένοι του σήμερα συνειδητοί μα-χητές της αξιοπρέπειας και φύλακες της δικαιοσύνηςτου αύριο. Έτσι φτάσαμε ως εδώ, αυτά εγγυόμαστε κιαυτά ζητάμε. Αυτοδυναμία του λαού απ’ τον καναπέδεν υπάρχει.

10

Αξιοπρέπεια,∆ικαιοσύνη, ∆ημοκρατία

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 2255

11

Αρχικά, το βασικό ση-μείο από το οποίο ξε-κινάμε για να δούμε

τα πράγματα είναι ότι ηκρίση δεν έχει πλήξει τουςπάντες με τον ίδιο τρόπο.Στα χρόνια της κρίσης, έναμικρό τμήμα του πληθυσμούσυνεχίζει να γίνεται πλουσιό-τερο, την ίδια ώρα που οιφτωχοί γίνονται φτωχότεροι.Έχοντας αυτό στο νου μας,δεν μπορούμε παρά να δούμετα πράγματα από την σκοπιάτων συμφερόντων των πολ-λών, του κόσμου της δου-λειάς και της νεολαίας.Αυτός ο κόσμος, οι σημερινοίαποκλεισμένοι της μνημονια-

κής Ελλάδας, είναι η δύναμητου ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί και αυτέςπου την επόμενη Κυριακή θαψηφίσουν για την ανάδειξητης κυβέρνησης της αριστε-ράς και από την επόμενημέρα είναι ζητούμενο να μπο-ρέσουμε να γίνουν κομμάτιμιας διαδικασίας η οποία θαέχει συγκροτητικό στοιχείο,το ξήλωμα του παλιού κό-σμου και τη δημιουργία ενόςνέου στη βάση της ικανοποί-ησης των κοινωνικών αναγ-κών.

Μια τέτοια διαδικασία,χρειάζεται από μας πάνωαπ’όλα να σκεφτόμαστε καινα πράττουμε έξω από τα δο-σμένα πλαίσια που βάζουν οιαντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ εντόςκαι εκτός Ελλάδας. Το ερώ-τημα αν μπορεί να γίνει ηεπαναφορά του κατώτατουμισθού στα 751, δεν χωρά συ-ζήτηση τη στιγμή που για μαςτο πραγματικό ερώτημα είναιτο αν μπορεί να συνεχιστεί ηεξαθλίωση του κόσμου τηςεργασίας, οι μισθοί των 200-300 ευρώ, οι ελαστικές σχέ-σεις, η ανοχή στην εργοδο-τική αυθαιρεσία, η καταπά-τηση του ωραρίου εργασίας.Ο μισθός θα επανέλθει γιατίδεν μπορεί να ζήσει και ναδημιουργήσει, μια ολόκληρηκοινωνία, σε ένα εργασιακότοπίο που θυμίζει Κίνα και

Ινδία. Η επαναφορά του κα-τώτατου στα 751 είναι για τονΣΥΡΙΖΑ το στοιχειώδες.

Η εφαρμογή αυτού του μέ-τρου δεν μπορεί παρά ναοδηγήσει σε μια συνολική αύ-ξηση των μισθών, σε βάθοςτριετίας με βάση τη μελέτητου ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, και συνεπαγό-μενα τη σταδιακή αποκατά-σταση της αξιοπρέπειας τουεργαζόμενου κόσμου που τατελευταία χρόνια έχει υπο-στεί μια ανευ προηγουμένουεπίθεση.

Κλείνοντας, η προστασίατης εργασίας δεν αφορά μόνοθεσμικές παρεμβάσεις. Αυτόπου χρειαζόμαστε από τηνεπόμενη μέρα, είναι ο ίδιος οεργαζόμενος κόσμος να μπο-ρεί να υπερασπιστεί τα δι-καιώματα του τα οποία επα-ναθεμελιώνονται από την κυ-βέρνηση της Αριστεράς. Εκείθα υπάρξουν οι συγκρούσεις,εκεί όπως πολύ σωστά επι-σήμανε ο Γ.∆ραγασάκης στηνεισήγηση του στο ∆ιαρκέςΣυνέδριο, θα χρειαστούμε«ένα κόμμα κριτικό προς τηνκυβέρνηση της Αριστεράς ηοποία θα πρέπει να παίζει τορόλο της αντιπολίτευσηςπρος το κράτος».

Θα νικήσουμε.

•

Για μια μεγάλη πολιτικήνίκη του ΣΥΡΙΖΑκαι όλης της αριστεράςΣτις 25 Ιανουαρίου για πρώτη φορά στην ελληνική

πολιτική ιστορία ένα κόμμα της ΡιζοσπαστικήςΑριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικεί μια μεγάλη εκλο-

γική νίκη και το σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης.Στις 25 Ιανουαρίου για πρώτη φορά υπάρχει η δυνατό-τητα η κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου να αποτελέ-σει την τελευταία σελίδα στη «μαύρη βίβλο» των μνη-μονιακών κυβερνήσεων και των μνημονιακών πολιτι-κών.

Πίσω μας βρίσκεται μια μακρά πορεία: η εποχή πουπροετοίμασε τις κινηματικές και πολιτικές προϋποθέ-σεις για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από το Χώρο∆ιαλόγου και Κοινής ∆ράσης της Αριστεράς, μέσα απότο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, ηεποχή της διαμόρφωσης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ από τηναρχή της διαδρομής του, για να πάρει τα χαρακτηρι-στικά ενός μαζικού, ενωτικού, δημοκρατικού, κινημα-τικού και μαχόμενου πολιτικού σχηματισμού της Ριζο-σπαστικής Αριστεράς. Η εποχή των μεγάλων αγώνωνγια την ανατροπή των μνημονίων και των κυβερνήσεώντους, η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στη διάσταση ενός μαζι-κού ρεύματος όπου ακουμπούν οι ελπίδες μεγάλου τμή-ματος του κόσμου της εργασίας.

Αυτή η «προϊστορία» δεσμεύει όλους και όλες μας,για τη συνέχεια και συνέπεια στον αγώνα:

Για το άμεσο διώξιμο της τρόικας και την ακύρωσητης συμφωνίας των Σαμαρά και Βενιζέλου για παρά-ταση του μνημονίου, για νέα μέτρα, για «προληπτική πι-στωτική γραμμή» (ECCL) κ.λπ. Το «καθεστώς» τωνμνημονίων τελειώνει στις 25 Ιανουαρίου και καμία υπο-χώρηση πίσω από αυτό το στόχο δεν είναι νοητή!

Για την κατάργηση των μνημονίων και όλων τωνεφαρμοστικών τους νόμων. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι ηκατάργησή τους θα είναι άμεση και δεν σχετίζεται μετην όποια διαπραγμάτευση με τους δανειστές, είναι κρί-σιμη και θεμελιώδης.

Για την άμεση υλοποίηση των δεσμεύσεων της∆ΕΘ: Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, επα-ναφορά της 13ης σύνταξης, επαναφορά του πλαισίουτων συλλογικών διαπραγματεύσεων, των συλλογικώνσυμβάσεων, της διαιτησίας και της μετενέργειας, αφο-ρολόγητο στα 12.000 ευρώ, απαγόρευση των πλειστη-ριασμών για την πρώτη κατοικία, 300.000 νέες θέσειςεργασίας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Για την αποκατάσταση των κοινωνικών και πολιτικώνδικαιωμάτων, των δημοκρατικών κατακτήσεων που οιμνημονιακές κυβερνήσεις υπονόμευσαν και ανέτρεψανσυστηματικά.

Για την εφαρμογή ενός συνολικότερου προγράμμα-τος, με κεντρικό στόχο να ανατρέψουμε το «μηχανισμό»που λεηλατεί τους δημόσιους πόρους, τους μισθούς καιτις συντάξεις, τα περιουσιακά στοιχεία των εργατικώνκαι φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Για να πληρώσουν την κρίση, για να πληρώσουν γιατο πάρτυ κερδοσκοπίας, λεηλασίας του δημόσιου πλού-του, διαφθοράς και διαπλοκής, για τις παραβιάσεις τωνδημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αυτοί πουευθύνονται: οι τραπεζίτες και βιομήχανοι, μιντιάρχες,διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, πολιτικοί και στελέχητων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Όλα αυτά διακρίνονται μέσα στις δεσμεύσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ, στις συνεδριακές του αποφάσεις, σε προγραμμα-τικές επεξεργασίες του χώρου μας. Υπάρχουν όμως,πολύ περισσότερο, στις πιεστικές ανάγκες και στιςαγωνιστικές διαθέσεις της εργατικής τάξης, των φτω-χών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, του κόσμου τηςΑριστεράς και των κινημάτων αντίστασης. Για τις ανάγ-κες αυτού του κόσμου θα παλέψουμε με όλες μας τιςδυνάμεις. Υποστηρίξαμε και εξακολουθούμε να υπο-στηρίζουμε ως επιτακτική ανάγκη το Ενιαίο Μέτωποόλων των δυνάμεων της Αριστεράς, την ανάγκη της ενό-τητας στη δράση –ακόμα και παρά τις διαφορετικέςεκλογικές τακτικές- μεταξύ των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ,του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων αριστερών οργα-νώσεων και κομμάτων.

Ιωάννα Γαϊτάνη, υποψήφια βουλευτής Α’ ΘεσσαλονίκηςΜαρία Μπόλαρη, υποψήφια βουλευτής Α΄Αθήνας

Αντώνης Νταβανέλος, υποψήφιος βουλευτής Β΄ΑθήναςΧρήστος Σταυρακάκης, υποψήφιος βουλευτής Β΄Πειραιά

Έλενα Ψαρρέα, υποψήφια βουλευτής Μεσσηνίας

Νάσος Ηλιόπουλος υπ. βουλευτής Α΄ Αθηνών

Γιατί πρέπει να επανέλθειο κατώτατος μισθός στα 751

Αυτοπεποίθηση όχι αλαζονεία. Συναίσθηση ευ-θύνης χωρίς ευθυνοφοβία. Με ανοικτό πνεύμακαι μετριοπάθεια ως αντίσταση και όχι ως γέ-

φυρα προς τις σειρήνες της ενσωμάτωσης. Συνείδησητης ιστορικότητας για τον ρόλο της Αριστεράς, άρνησηγια κάθε τι που σπρώχνει στο καλούπι του στερεότυ-που μεταπολιτευτικού δικομματισμού.

Νιάξιμο και πότισμα στις ρίζες της λαϊκής συμμετο-χής, της κριτικής επικοινωνίας, έξω και μέσα στους θε-σμούς, με τον λαό που εναπόθεσε την ελπίδα του στηνπολιτική μας. Αντίσταση σε κάθε είδους ανοικτή καικρυφή διαπλοκή.

Σκέψεις που αφορούν το διαφορετικό ύφος και ήθοςπου η Αριστερά θα πρέπει να μπολιάσει σε μια φερέγ-γυα αριστερή πολιτική στη βάση των δεσμεύσεών μας.Η συνέπεια και ο ριζοσπαστισμός, η συνεχής ενθάρ-ρυνση για μια κριτική και αγωνιστική στάση πέραν απόεφησυχασμούς και αναθέσεις προϋποθέτει τη σωστήκαι διαχρονική λειτουργία ενός συμβολικού τετράγω-νου Κυβέρνηση-Κοινοβούλιο-Κόμμα-Κοινωνία. Αχαρ-τογράφητη διαδρομή και διάβαση, όπως αχαρτογρά-

φητη ήταν και η ιλιγγιώδης άνοδος, με εμβρυουλκό την κρίση, από το 3% στο όριο της πρό-κλησης για τη διακυβέρνηση.

Η μοίρα της σωστής λειτουργίας αυτού του «τετραγώνου» θα κριθεί απολύτως και πάλι στοπεδίο της κρίσης και σε κλίμακα που υπερβαίνει τον εγχώριο συσχετισμό δυνάμεων και φτά-νει ακόμη και πέραν των ευρωπαϊκών ορίων. Το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει την επόμενη Κυ-ριακή με μια μεγάλη λαϊκή νίκη που δεν θα αφήνει περιθώρια για εξ’ υπαρχής συμβιβασμούςκαι μέσους όρους με δυνάμεις που θα προσφερθούν να συμμετάσχουν και να στηρίξουν. Τέτοιοαντίτιμο δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρώσει η Αριστερά.

Στο δεύτερο βήμα θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε με ενάργεια όλη τη σοφία και το απόθεματων αξιών και των εμπειριών μας, για να γίνει η προδιαγραφόμενη πολιτική τομή. Να συνει-δητοποιήσουμε ότι η αριστερή διακυβέρνηση θα σημάνει αλλαγή καθεστώτος. Αλλαγή του μνη-μονιακού καθεστώτος που μέσα στον πενταετή πόλεμο που βιώσαμε δημιούργησε τις δομές,τους συσχετισμούς, τις πληγές αλλά και τα αναχώματά του.

Καλή συλλογική μάχη για όλους μας.

Νίκ

ος Β

ούτσ

ης

υπ. βο

υλε

υτή

ς Α

΄ Α

θήνα

ς

∆έσμευση μπροστά στο λαόκαι στην ιστορία

2266 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015

Μαζί με τη συνεχιζόμενη οικονο-μική κρίση, η εποχή μας χαρακτηρί-ζεται και από κρίση αξιών και ηκοινωνία μας βυθίζεται όλο και πιοπολύ στη φτώχεια και στην ευτέ-λεια. Οι καλλιτέχνες υποψήφιοιβουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ καλούν-ται να συντελέσουν στο δύσκολοέργο της αποκατάστασης των θε-σμών του πολιτισμού. Συζητάμε μετην Μαρία Κανελλοπούλου (Αχαΐα),την Μάνια (Γεσθημανή) Παπαδημη-τρίου (Α Αθηνών), την Άννα Χατζη-σοφιά (Β Αθηνών) και τον ΠάνοΣκουρολιάκο (Αττικής).

Τη συνέντευξη πήρεη Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Σε ένα κράτος κυριολεκτικά διαλυ-μένο, πέραν των καλών προθέσεων,πώς θα μπορούσατε να συνεισφέρετεστην ανόρθωση του πολιτισμού, ενόςαπό τους πιο νευραλγικούς τομείς στηνΕλλάδα;

Άννα Χατζησοφιά: Είναι λίγο δύ-σκολο να μιλάς για τριαντάφυλλα ότανδεν υπάρχει ψωμί, όταν άνθρωποιαπαγχονίζονται γιατί δεν αντέχουνάλλο την ανεργία, όταν οι άρρωστοι δενέχουν να πάρουν τα φάρμακα τους καιπεθαίνουν, όταν τα παιδιά στα σχολείαλιποθυμούν, στα ίδια σχολεία που λεί-πουν οι δάσκαλοι, αλλά γι’ αυτό είμα-στε στη ριζοσπαστική αριστερά, πουείναι συνάμα και οραματική αριστερά,και γιατί χωρίς πολιτισμό και χωρίςπαιδεία δεν μπορείς να ανατρέψεις τηβλάβη που έχει πάθει η κοινωνία. Καιγι αυτό πρέπει να παλεύουμε συγχρό-νως και για Ψωμί και Τριαντάφυλλα.

Πάνος Σκουρολιάκος: Θεωρώ τονπολιτισμό εκτός από την πεμπτουσίατης ζωής, πέρα από ανάγκη υπαρξιακή,και λόγος για να ζει κανείς και εργα-λείο ανάπτυξης. Παιδεία, κοινωνικήζωή, επαγγελματικές δεξιότητες, επι-κοινωνίες και ένα σωρό άλλοι τομείςέχουν ανάγκη τον πολιτισμό για νααποκτήσουν ουσία και περιεχόμενο.Συμβάλλει, δηλαδή, έμμεσα το πολιτι-στικό γεγονός και στην ανάπτυξη. Συν-τελεί στη δημιουργία πλούτου για τιςανάγκες ενός λαού.

Μάνια Παπαδημητρίου: Οι άνθρωποιτης τέχνης και του πολιτισμού που βρι-σκόμαστε μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ έχουμεδιπλή αποστολή. Από τη μία, να ενημε-ρώνουμε διαρκώς για τις νέες εξελίξειςστο επίπεδο της τέχνης και των αναγ-κών της, όλους εκείνους που πρέπει να

αποφασίζουν για τα ύψη των κονδυ-λίων στον πολιτισμό. Και από τηνάλλη, να προσπαθούμε να βρίσκουμετους τρόπους να δίνεται η ευκαιρία τηςδημιουργίας σε όσο γίνεται περισσότε-ρους καλλιτέχνες με αξιοκρατικότρόπο και διαφάνεια και να εξασφαλί-ζουμε για το κοινό τις καλύτερες δυνα-τότητες να έρθουν σε επαφή με τηντέχνη όσο γίνεται πιο οικονομικά τώραπου υπάρχει κρίση. Αυτό είναι το πολι-τικό μας καθήκον. Το καλλιτεχνικόέτσι κι αλλιώς είναι να δημιουργούμεμε όσο γίνεται μεγαλύτερη πίστη καιαλήθεια!

Μαρία Κανελλοπούλου: Ο πολιτι-σμός όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί γιατους εκάστοτε κυβερνώντες μια εύκοληευκαιρία για ρητορείες, ο πολιτισμός,στην αντίληψη τους, δυστυχώς δενείναι απλά σε δεύτερη μοίρα αλλά απο-τελεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης.Αντίθετα, ο πολιτισμός για την αρι-στερά δεν υπήρξε ποτέ πολυτέλειαούτε στα Μακρονήσια, ούτε στηΧούντα, ούτε και στη δεκαετία του ’90όταν μεσουρανούσε το life-style. O πο-λιτισμός για την αριστερά, στις πολλα-πλές του εκφάνσεις, ήταν και είναι ορ-γανικό κομμάτι της, όπλο πολύτιμοστον αγώνα για το μετασχηματισμό τηςκοινωνίας. Για αυτό και στο πολύ πι-θανό ενδεχόμενο μιας κυβερνώσας αρι-στεράς δεν είναι δυνατόν πλέον να μαςαρκέσουν οι καλές προθέσεις. ΩςΕΕΚΕ και Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥ-ΡΙΖΑ έχουμε προχωρήσει από καιρό σεσχεδιασμούς και σε προετοιμασίαστρατηγικών τομών. Υπάρχει «πεδίοδόξης λαμπρό», απαιτούνται άμεσεςδράσεις στα επιμέρους και στα γενικό-τερα. Πάντοτε με σαφές πρόσημο: τηναντίληψη ότι τα πολιτιστικά αγαθάείναι δημόσια αγαθά στα οποία πρέπεινα έχουν πρόσβαση όσο το δυνατόν πε-ρισσότεροι.

Ο ρόλος των ΜΜΕ ως ιδεολογικούμηχανισμού της εκάστοτε εξουσίαςαλλά και ως φορέα της κατεξοχήν εμ-πορευματοποιημένης τέχνης σήμεραείναι καταλυτικός για τη διαμόρφωσητης κοινής γνώμης αλλά και της αισθη-τικής, ποια θα είναι η άμεση παρέμ-βαση της κυβέρνησης της αριστεράς,δεδομένης και της μαύρης οθόνης τηςΕΡΤ;

Μ. Κ.: Είναι αλήθεια πως τα συστη-μικά ΜΜΕ διαμόρφωσαν όλα αυτά ταχρόνια συνειδήσεις και συνέβαλαν από-λυτα στην κοινωνική αλλοτρίωση, όχιμόνο του κοινού. Υπήρξαν και πολλοί

καλλιτέχνες, που συνθηκολόγησαν καιεντάχθηκαν σε κυκλώματα και παρέεςδιαπλεκόμενες, αυτή είναι η άλλη όψημιας πικρής αλήθειας. Για την ΕΡΤέχουμε ως ΣΥΡΙΖΑ δεσμευτεί κατ’ επα-νάληψη πως θα λειτουργήσει και πάλιως δημόσιος φορέας, ανεξάρτητος απόκομματικούς εναγκαλισμούς και ωςπυρήνας πολιτισμού. Όσο για τα ιδιω-τικά κανάλια, θα υπάρξει διαδικασίααδειοδότησης από μηδενική βάση.Απαιτείται επίσης αναδιάρθρωση τωναρμοδιοτήτων του ΡαδιοτηλεοπτικούΣυμβουλίου, στο οποίο η θητεία τωνμελών του έχει λήξει και βέβαια ένασαφές νομοθετικό πλέγμα που θααφορά τις ώρες ελληνικού προγράμμα-τος, την απόδοση ποσοστού επί του τζί-ρου των καναλιών στον ελληνικό κινη-ματογράφο, τις αμοιβές των εργαζομέ-νων κ.ά.

Α. Χ.: Καταρχάς η ΕΡΤ θα ανοίξει καιθα είναι, ελπίζω, η καλύτερη δημόσιατηλεόραση της Ευρώπης, αυτό τουλά-χιστον θέλουμε να φτιάξουμε. Με βήμακαι φωνή στους νέους κάθε γενιάς δη-μιουργούς, και στους αποκλεισμένουςτης μιντιακής διαπλοκής. Μια τηλεό-ραση που θα λαμβάνει υπόψη της όλεςτις ηλικίες και όλες τις ανάγκες και θαπροσπαθεί να ενημερώσει, να ψυχαγω-γήσει ποιοτικά να διαδώσει τον πολιτι-σμό και τις τέχνες και να ενισχύσει τονελληνικό κινηματογράφο. Όσον αφοράτα ιδιωτικά ΜΜΕ, το κυβερνητικό πρό-γραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές: δια-φανής διεθνής διαγωνισμός για τιςάδειες.

Π. Σ.: Τα ιδιωτικά ΜΜΕ μπορούν ναελεγχθούν για τις υποχρεώσεις τουςπρος τους εργαζόμενους και το κράτος.Χρειάζεται όμως και ένας κώδικας λει-τουργίας που θα καθορίζει τα όριααυτής της λειτουργίας ώστε να προ-στατεύεται η δημοκρατία, η ατομικήαξιοπρέπεια και το συμφέρον τηςχώρας. Ζήσαμε το κλείσιμο της δημό-σιας τηλεόρασης, από μια παρέα συμ-βούλων του πρωθυπουργού. Ζήσαμεμια από τις πιο βάρβαρες επεμβάσεις

στην ενημέρωση μετά τις απαγορεύσειςδικτατορικών και ολοκληρωτικών συ-στημάτων. Είναι ντροπή για τη δημο-κρατία και τη χώρα.

Μ. Π.: Πιστεύω πως πρέπει να γίνειπράξη αυτό που ειπώθηκε: να ξανανοί-ξει η ΕΡΤ και να ξαναπροσληφθούν οιάδικα απολυμένοι. Να αποκατασταθείη συνέχεια της εθνικής ραδιοτηλεόρα-σης που κόπηκε βάναυσα με το μαύροεκείνη τη νύχτα. Επίσης να ελεγχθεί καινα διαφυλαχθεί το αρχείο που έχειμέσα όλη την ιστορία της χώρας μαςκαι των δημιουργών της.

Λένε, και έτσι είναι, πώς συχνά ηεξουσία φθείρει. Αναρωτιέμαι πώς θαμπορέσουν καλλιτέχνες που μέχρι πρό-τινος έκαναν σεμνά και ταπεινά τη δου-λειά τους να σηκώσουν όλο το βάροςμιας «πολιτιστικής διακυβέρνησης»του τόπου, δίχως να χάσουν οι ίδιοιπάνω απ’ όλα τη ρότα τους προς τοδρόμο της ψυχής τους.

Μ. Π.: Σε κάθε επιλογή κάτι χάνειςκαι κάτι κερδίζεις. Ο δρόμος της ψυχήςδεν κλείνει όταν σκέφτεσαι το κοινόκαλό και όχι το καλλιτεχνικό σουόραμα αποκλειστικά. Μπορεί και να δι-ευρύνεται η δυνατότητά σου ως καλλι-τέχνης να συναισθανθείς τη θέση τωνάλλων. Τουλάχιστον έτσι αισθάνθηκααπό την πλευρά μου αυτά τα 2 χρόνιαπου ασχολήθηκα ενεργά με το τμήμαπολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ και τους τελευ-ταίους 5 μήνες ως βουλευτής!

Α. Χ.: Αν έχεις γνωρίσει ηθική ικανο-ποίηση από τη δουλειά σου, αν ο κό-σμος σε ξέρει από αυτές τις μικρές καιασήμαντες σου προσπάθειες με τιςοποίες τον έκανες να γελάσει ή να κλά-ψει, δεν έχεις ανάγκη τον όποιο θώκογια να διαφθαρείς, θα το ‘χες πάθει.∆εν νομίζω ότι κανείς από μας διεκδι-κεί κάποιο θώκο. Είμαστε παλιοί φίλοικαι γνώριμοι από τα πέτρινα χρόνια του3%, του 2,5% δεν ήρθαμε στον ΣΥΡΙΖΑνα κάνουμε καριέρα.

Π. Σ.: Την απάντηση θα την δώσει ηζωή. Όμως κάποιοι που πέρασαν μιαζωή απέναντι σε εργοδότες, υπουργούςκαι εξουσίες παντός είδους, που αγω-νίστηκαν για το κοινό καλό και την κοι-νωνική δικαιοσύνη, φαντάζομαι πωςδεν θα λυγίσουν εύκολα!

Μ. Κ.: Είναι αλήθεια πως όλους μαςπεριμένει ένα τιτάνιο έργο μεγάλωνπροκλήσεων. Για να πετύχουμε είναιανάγκη να διαμορφωθεί ένα κλίμα συμ-μετοχής του κόσμου στον αγώνα αυτό.∆εν μπορεί να υπάρξει καμία λογικήανάθεσης, ακριβώς το αντίθετο. Στουςθεσμούς, στα όργανα διοίκησης θα πρέ-πει να επιδιωχθεί διαφάνεια, απολογι-σμός, ανακλητότητα, όριο θητειών,συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένωνστη λήψη αποφάσεων και στην υλοποί-ηση τους. Αν τα κατορθώσουμε όλααυτά θα έχουμε ορθώσει σοβαρά εμπό-δια στη διαφθορά της εξουσίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Παλεύουμε συγχρόνωςγια ψωμί και τριαντάφυλλα

Ο πολιτισμός για τηναριστερά δεν υπήρξεποτέ πολυτέλεια ούτεστα Μακρονήσια, ούτεστη Χούντα, ούτε και στηδεκαετία του ’90 ότανμεσουρανούσε το life-style.

“

12

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 2277∆ΙΕΘΝΗ

Αυτοί δεν μπορούννα είναι Charlie!Στο Παρίσι ποζάρισαν “λαμπρά” δείγματααρχηγών κρατών που καλλιεργούνκαι ασκούν συστηματικά το μίσος και τη μισαλ-λοδοξία. σελ. 28

Κοινωνικός αποκλεισμόςκαι ισλαμικός φονταμενταλισμόςΗ διαδρομή που ακολούθησε το εκατομμύριοκαι πλέον που διαδήλωσε στο Παρίσι κατά της σφαγήςστο Charlie Hebdo είναι μια ιστορική για την Αριστεράδιαδρομή. σελ. 29ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Ανοικτή πληγή που αιμορραγεί καιδεν λέει να κλείσει είναι η Ουκρα-νία. Το 2014, οι νεκροί υπολογίζε-ται ότι ξεπέρασαν τις πέντε χιλιά-δες και οι βαριά τραυματισμένοιτις δέκα χιλιάδες. Καταστράφηκανεργοστάσια, κατοικίες και υποδο-μές. Η εξαιρετική γεωπολιτική τηςθέση, αντί να αποτελέσει στοιχείοευημερίας, έγινε, λόγω εξωτερι-κών πιέσεων και εσωτερικών αν-τιθέσεων και ανικανότητας, το με-γάλο της πρόβλημα. Καραβάνιαπροσφύγων κατευθύνθηκαν προςτις γειτονικές χώρες, κυρίως προςτη Ρωσία, όπου οι καταγεγραμμέ-νοι είναι πάνω από τριακόσιες χι-λιάδες, ενώ η εσωτερική μετανά-στευση ξεπέρασε τις εξακόσιες χι-λιάδες. Η οικονομία της χώραςμετά την «εξέγερση του μαϊντάν»με πρόσχημα τη μη υπογραφή τηςσυμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ,καταβαραθρώθηκε.

Πέρυσι τέτοια εποχή οι ηγέτεςτου «μαϊντάν» υπόσχοντανστους Ουκρανούς ότι σε περί-

πτωση νίκης η Ουκρανία θα καταλυό-ταν από ξένο συνάλλαγμα. Μάλιστα,αναφέρονταν συγκεκριμένα νούμεραπου τους υποσχόταν αφειδώς η ∆ύση:15, 20, ακόμη και 40 δισ. δολάρια οι-κονομική βοήθεια. Τον περασμένοΜάιο, η Ουκρανία υπέγραψε μνημόνιομε το ∆ΝΤ, όπου προβλεπόταν δάνειο7,4 δισ. δολάρια κάτω από δυσβάστα-κτους όρους. Στην πραγματικότητα,δόθηκαν μόνο 4,6 δισ. δολάρια, ενώυποχρεώθηκε η Ουκρανία να αποπλη-ρώσει όλα τα παλιά δάνεια προς το∆ΝΤ, ύψους 3,7 δισ. δολάρια. Η κυ-βέρνηση των ΗΠΑ υποσχέθηκε, ότι θαχορηγήσει στην Ουκρανία το 2014 κρα-τικές εγγυήσεις ύψους 2 δισ. δολάριαγια τη στήριξη των ουκρανικών ομολό-γων. Στην πραγματικότητα, οι εγγυή-σεις ήταν ύψους 1 δισ. δολάρια και ταέσοδα από τα νέα ομόλογα πήγαν στηναποπληρωμή παλαιότερων ομολόγωνπου είχαν εκδοθεί από την εποχή τηςΓιούλιας Τιμοσένκο και το μεγαλύτερομέρος τους ήταν στα χέρια του αμερι-κανικού fund, Franklin Templeton.

Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα

H EE υποστήριξε με όλους τους τρό-πους την «εξέγερση του μαϊντάν»,ακόμη κι αν χρειάστηκε να σταθεί αρω-γός σε νεοναζιστικές ομάδες. Τελικά,οδήγησε τη νέα κυβέρνηση στην υπο-γραφή της συμφωνίας σύνδεσης, δί-νοντας πολλές υποσχέσεις για χορή-γηση δανείου και βοήθειας. Σύμφωναμε στοιχεία του ουκρανικού υπουρ-γείου οικονομικών, το 2014 η ΕΕ χορή-γησε δάνειο μόνο 1 δισ. δολάρια και τοποσό αυτό επιστράφηκε ως πληρωμή

ρώσικου φυσικού αερίου που μεταπώ-λησε η ΕΕ στην Ουκρανία. Κερδοσκο-πία στο τετράγωνο δηλαδή!

Τα δεκάδες δισεκατομμύρια πουυποσχέθηκαν στην Ουκρανία το ∆ΝΤ,η ΕΕ και οι ΗΠΑ ήταν τελικά χωρίς αν-τίκρισμα. Στην πραγματικότητα, δόθη-καν δάνεια 7,7 δισ. δολάρια όταν οιανάγκες για την αποπληρωμή παλαι-ότερων δανείων και την αγορά φυσι-κού αερίου ήταν περίπου 13 δισ. δολά-ρια. Έτσι αναγκάστηκε να ξοδέψει απότα συναλλαγματικά της αποθέματα.Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ∆ΝΤ,στο τέλος του 2014, τα συναλλαγμα-τικά αποθέματα της Ουκρανίας θαήταν περίπου 20 δισ. δολάρια. Στηνπραγματικότητα, μειώθηκαν κατά 3φορές και αυτή τη στιγμή είναι μόνο7,5 δισ. δολάρια.

Κάτι αντίστοιχο έχει να συμβεί απότις αρχές του 2004, κατά τη λεγόμενη«πορτοκαλί επανάσταση». Χωρίς βοή-θεια η Ουκρανία θα βρεθεί στο περι-θώριο των εξελίξεων. Από τη μιαπλευρά, έχει ανάγκη νέο δανεισμό.Από την άλλη, οι όροι που επιβάλει το∆ΝΤ είναι δυσβάσταχτοι (μειώσεις μι-σθών και συντάξεων, αύξηση τιμολο-γίων κοινής ωφελείας) και μπορούν ναοδηγήσουν στην ανατροπή της σημερι-νής κυβέρνησης.

Οι τράπεζες με βάση τα στοιχεία τηςΚεντρικής Τράπεζας της χώρας χρει-άζονται άμεσα 1,7 δισ. δολάρια για τηνανακεφαλαιοποίησή τους. Από τιςαρχές του 2014 μέχρι τώρα μειώθηκανοι καταθέσεις φυσικών προσώπωνκατά 43%. Από την άλλη, αυξάνονταιτα «κόκκινα δάνεια», τα οποία αποτε-λούν το 1/3 όλων των δανείων. Για νααποκτήσει σκληρό συνάλλαγμα η Ου-κρανία αναγκάζεται να πουλάει χρυσόαπό τα αποθέματά της, τα οποία τονΟκτώβρη του 2014 μειώθηκαν κατά35% (από 40,4 σε 26,1 τόνους) ∆εν ευ-

νοήθηκε, όμως, λόγω της μείωσης τηςτιμής του χρυσού στις διεθνείς αγορές.

Η ουκρανική κυβέρνηση προσανατο-λίζεται σε νέα «θεραπεία-σοκ» για τηνοικονομία. Τα νέα μέτρα θα εξαθλιώ-σουν ακόμη περισσότερο ευρύταταστρώματα του πληθυσμού. Η εισαγωγήνέων φόρων, όπως του «στρατιωτικούφόρου», θα πλήξει όχι μόνο μισθωτούςκαι συνταξιούχους, που ούτως ή άλλωςέχουν πενιχρά εισοδήματα, αλλά καιτις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ρώσικο κάρβουνο

Συνεχίζονται οι διακοπές ρεύματοςστην Κριμαία, η οποία τροφοδοτείταισε περιόδους αιχμής προς το παρόνκατά 90% από την Ουκρανία. ΗΜόσχα, για να αποφευχθεί η πιθανό-τητα η Κριμαία να βυθιστεί στο σκο-τάδι, σκοπεύει να παράσχει ενεργειακήβοήθεια στην Ουκρανία προμηθεύον-τάς την με 1 εκατ. τόνους κάρβουνο σετιμές που ισχύουν στο εσωτερικό τηςΡωσίας. Αυτό δήλωσε ο ρώσος ανα-πληρωτής πρωθυπουργός ΝτμίτριΚόζακ. Βέβαια, καλύτερα θα ήταν ηΟυκρανία να προμηθεύεται κάρβουνοαπό το Ντονμπάς που κοστίζει περί-που το ίδιο με το ρώσικο (35-45 δολά-ρια/τόνος), αλλά η τιμή του δεν επιβα-ρύνεται με μεταφορικά.

Ο κ. Κόζακ ανέφερε επίσης ότι ηΡωσία είναι έτοιμη να βοηθήσει τηνΟυκρανία προμηθεύοντας την ηλε-κτρική ενέργεια. Έχει ήδη υπογραφείσυμφωνία για 6 δισ. κιλοβατώρες. ΗΟυκρανία βέβαια ακόμη δεν έχει πλη-ρώσει, αλλά ο Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσεεντολή για άμεση υλοποίηση της συμ-φωνίας. Η Ρωσία σκοπεύει να τροφο-δοτείται η Κριμαία με ηλεκτρική ενέρ-γεια κατευθείαν. Αυτό όμως δεν μπο-ρεί να συμβεί άμεσα. Χρειάζεται επεν-δύσεις σε αγωγούς και δίκτυα τα οποία

άρχισαν να υλοποιούνται, αλλά θααπαιτηθεί χρόνος για να απεξαρτηθείπλήρως η χερσόνησος από την ουκρα-νική ηλεκτρική ενέργεια. Μεγάλα προ-βλήματα υπάρχουν και στην ίδια τηνΟυκρανία, τα οποία είναι δύσκολο νααντιμετωπιστούν όσο παραμένει άλυτοτο θέμα του στάτους του Ντονμπάς, τοοποίο τροφοδοτούσε τους θερμοηλε-κτρικούς σταθμούς της κατά το μεγα-λύτερο μέρος. Οι συχνές διακοπέςέχουν φέρει σε δύσκολη θέση τα εργο-στάσια, τα εμπορικά κέντρα αλλά καιτις κατοικίες που κάθε τόσο βυθίζον-ται στο σκοτάδι.

Η τετραμερής της Νορμανδίας

Εν τω μεταξύ, σκάνδαλο έχει ξεσπά-σει στην Ουκρανία γύρω από την προ-μήθεια κάρβουνου από τη ΝότιαΑφρική. Συγκεκριμένα έγινε προμή-θεια κάρβουνου σε πολύ υψηλές τιμές,το οποίο δεν «καίγεται» στους ουκρα-νικούς θερμοηλεκτρικούς σταθμούς. ΗΟυκρανία προσωρινά δεν έχει άλληεπιλογή από την προμήθεια ρώσικουκάρβουνου. Τέτοια εποχή τα προηγού-μενα χρόνια, η Ουκρανία διέθετε απο-θέματα κάρβουνου 4,5 εκατ. τόνους. ΗΡωσία φαίνεται διατεθειμένη να προ-μηθεύσει άμεσα με κάρβουνο την Ου-κρανία, αρκεί η τελευταία να εγγυηθείτην αδιάλειπτη τροφοδοσία της Κρι-μαίας.

Στις 12 Γενάρη πραγματοποιήθηκεστο Βερολίνο συνάντηση της «τετραμε-ρούς της Νορμανδίας» για την επίλυσητης ουκρανικής κρίσης, η οποία έληξεχωρίς κοινό ανακοινωθέν. Η ονομασία«τετραμερής της Νορμανδίας» προ-έκυψε μετά από τη συνάντηση μεταξύτων ηγετών της Ρωσίας, της Γερμα-νίας, της Γαλλίας και της Ουκρανίαςστη Νορμανδία τον Ιούνιο του 2014,στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 70χρόνια από την απόβαση των συμμαχι-κών δυνάμεων. Είχε προγραμματιστείη επόμενη συνάντηση, σε επίπεδο αρ-χηγών κρατών, για τις 15 Γενάρη του2015, αλλά αναβλήθηκε για αργότερα.Η στασιμότητα αυτή δεν συμβάλλειστην επίλυση του προβλήματος. Αντί-θετα, οδηγεί στην κλιμάκωση της αντι-παράθεσης.

Μιχάλης Ρένεσης

ΚΟΣΜΟΥΑνοικτή πληγήη ΟυκρανίαΗ ανάγκη για νέο δανεισμό και οι όροι του ∆ΝΤπιέζουν ασφυκτικά την οικονομία

“Τέτοια εποχή ταπροηγούμενα χρόνια,η Ουκρανία διέθετεαποθέματακάρβουνου 4,5 εκατ.τόνους. Ενώ, τέτοιαεποχή πέρυσι, οιηγέτες του «μαϊντάν»υπόσχονταν στουςΟυκρανούς ότι σεπερίπτωση νίκης ηΟυκρανία θακαταλυόταν από ξένοσυνάλλαγμα.

Οι υποσχέσεις από τη διεθνή κοινότητα χάσκουν ακόμα.

2288 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Στο Παρίσι ποζάρισαν «λαμπρά»δείγματα αρχηγών κρατών πουκαλλιεργούν και ασκούν συστημα-τικά το μίσος και τη μισαλλοδοξία,που δολοφονούν ανθρώπους, πουφυλακίζουν, μαστιγώνουν ή σκοτώ-νουν δημοσιογράφους και παραβιά-ζουν ανθρώπινα δικαιώματα.

“

Ευθύς, ωμός και εύστοχος, όπωςτο ίδιο το έντυπο, ο 73χρονοςσκιτσογράφος Βίλεμ (Μπέρναρντ

Χόλτροπ), που δεν βρισκόταν στα γρα-φεία της εφημερίδας όταν έγινε η επί-θεση στη Charlie Hebdo, δήλωσε λίγεςμέρες μετά τις δολοφονίες των συνα-δέλφων του: «Θα κάνουμε εμετό σεόσους δηλώνουν ξαφνικά φίλοι μας».

Οι δεύτερες σκέψεις και οι εύλογεςαμφιβολίες για την ειλικρίνεια κά-ποιων δηλώσεων και εκδηλώσεων, δενμπορούσαν πλέον να μην εκφραστούνλόγω πολιτικής ορθότητας και σεβα-σμού προς τα θύματα, όταν η υποκρι-σία κορυφώθηκε στη διάρκεια της τε-ράστιας πορείας στο Παρίσι. Η παρου-σία και η δήθεν ενότητα ηγετών απότους πλέον αμφισβητούμενους για τοσεβασμό τους στην ελευθερία γενικώςκαι του λόγου ειδικότερα, έκαμψε κάθεαμφιβολία ότι οι δολοφονίες ανθρώ-πων έγιναν, ακόμα μια φορά, βούτυροστο ψωμί της προπαγάνδας, του φόβουκαι των ανίερων σκοπιμοτήτων.

Ποζάρισαν «λαμπρά» δείγματα αρχη-γών κρατών που καλλιεργούν καιασκούν συστηματικά το μίσος και τηνμισαλλοδοξία, που δολοφονούν αν-θρώπους, που φυλακίζουν, μαστιγώ-νουν ή σκοτώνουν δημοσιογράφους καιπαραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα,που ασκούν πολιτικές, οι οποίες εξα-θλιώνουν χώρες και πληθυσμούς ήάλλοι, θλιβεροί και στερούμενοι πολι-τικών ικανοτήτων, που υψώνουν καικαμαρώνουν συνοριακούς φράχτες. Ήόπως το θέτει ο Νόαμ Τσόμσκι σε πρό-σφατο άρθρο του: «Μια πολύ πιο σο-βαρή τρομοκρατική επίθεση διενεργεί-ται από εκείνους που είναι ∆ίκαιοι δυ-νάμει της εξουσίας τους».

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον πρόεδροτου Μάλι, Ιμπραήμ Μπουμπακάρ Κεϊτά,ο οποίος με την παρουσία του στη φω-τογράφηση ανταπέδωσε την «εξυπηρέ-τηση» της Γαλλίας που εισέβαλε στηνχώρα του για να αντιμετωπίσει τους«ισλαμιστές τρομοκράτες». Την Τρίτη,σχεδόν παμψηφεί, το γαλλικό κοινο-βούλιο ενέκρινε την αποστολή επι-πλέον στρατιωτικών δυνάμεων στοΙράκ.

Ο δημοσιογράφος Ντάνιελ Γουίκαμτης Independent στιγματίζει την υπο-κρισία καταγράφοντας πλήγματα, πουδέχεται η ελευθερία του τύπου στιςχώρες αυτές. Με αφορμή το δημοσί-ευμα, ας εμβαθύνουμε στο «μητρώο»μερικών.

ΗΠΑ

Έλαμψε δια της απουσίας υψηλό-βαθμου στελέχους, όχι βεβαίως λόγωδιακριτικότητας επειδή με το ένα χέριχρηματοδοτεί τρομοκράτες (σύμφωνα

και με πρόσφατες αποκαλύψεις) και μετο άλλο πολεμά την τρομοκρατία, αλλάλόγω των μέτρων ασφαλείας που θααπαιτούνταν(!).

Όταν δεν σκοτώνουν νεαρούς μαύ-ρους ή ενόσω παρακολουθούν όλη τηνυφήλιο μέσω NSA και «εκπλήσσονται»με τα βασανιστήρια της CIA, θέτουν σεπεριορισμό δημοσιογράφο που καλύ-πτει τις ταραχές στο Φέργκιουσον καιπαριστάνουν ότι το Γκουαντάναμο δενείναι φυλακή αλλά τόπος διακοπών,άρα δεν έχει λόγο να εξοργίζει κανέ-ναν. Στον πίνακα ελευθερίας του τύπου2014 των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα(RSF) είναι 46η μετά την πτώση κατά13 θέσεις.

Σαουδική Αραβία

Ο Ραιφ Μπαντάουι, μπλόγκερ καιακτιβιστής, θα δέχεται 50 δημόσιες μα-στιγώσεις κάθε Παρασκευή μετά τιςπροσευχές, σύνολο 1.000, και θα παρα-μείνει φυλακισμένος επί 10 χρόνιαεπειδή προσέβαλε το Ισλάμ -όπως καιη Charlie Hebdo. Η χώρα όπου οι μα-στιγώσεις και οι αποκεφαλισμοί είναιιδιαίτερα διαδεδομένοι και η οδήγησηείναι αξιόποινη πράξη για τις γυναίκες,βρίσκεται στην 164η θέση (από τις 180)των RSF.

Ισραήλ

Ίσως να θεωρηθεί «πολυτέλεια» ηαναφορά στην ελευθερία στη χώρα, ηοποία μεθοδευμένα αφανίζει τους πα-λαιστίνιους και κατηγορείται (αλλάποτέ δεν καταδικάζεται) για επιθέσειςεναντίον πολιτών. Οι βόμβες που σκο-τώνουν παιδιά, μοιραία, είχαν θύματακαι έξι δημοσιογράφους το περασμένοκαλοκαίρι, οι οποίοι όταν καλύπτουνδιαμαρτυρίες αποτελούν αγαπημένοστόχο των στρατιωτών. Τα ΜΜΕ πουλειτουργούν εντός της χώρας υπόκειν-ται σε στρατιωτική λογοκρισία. Στην96η θέση.

Ρωσία

Η χώρα που καταδίκασε για πειρα-τεία τους ακτιβιστές της Greenpeace,ενώ διαπράττει η ίδια εγκλήματα κατάτου περιβάλλοντος, βρίσκεται τόσο χα-μηλά στον πίνακα RSF (148η ) όσο καιστην «λίστα φίλων της ∆ύσης». Η κυ-βέρνηση δεν διστάζει να επιβάλει λο-γοκρισία και φυλακίσεις όταν θεωρείότι «προσβάλλονται» τα μέλη της απόδημοσιεύματα -όπως ο Προφήτης.

Τουρκία

Η λογοκρισία τείνει να γίνει συνώ-νυμο της χώρας που φυλάκισε τους πε-ρισσότερους δημοσιογράφους το 2013και έκλεισε το twitter και το youtube.Οποιαδήποτε διαφωνία και διαμαρτυ-ρία για τις αποφάσεις του «μεγάλουηγέτη», αλλά και η προσβολή του ισλα-μισμού από τις γυναίκες που δεν πε-ριορίζονται στον αναπαραγωγικό τουςρόλο, επισύρει σοβαρές ποινές -154η

στον πίνακα.

Βρετανία

Η επαίσχυντη, όπως την χαρακτηρί-ζει η έκθεση των RSF, κυβερνητικήεπέμβαση στην Guardian προκειμένουνα καταστρέψει τα αρχεία με τις πλη-ροφορίες του Έντουαρντ Σνόουντενκαι η συνολική διαχείριση του θέματος,τής στοίχισαν τρεις θέσεις στον πίνακα(33η). Το «έτερον ήμισυ» των ΗΠΑ,προτίμησε να θυσιάσει ελευθερίες αντί,έστω, να περιορίσει τις ανά τον κόσμοπαρακολουθήσεις της.

Για την 99η Ελλάδα, η απαξίωση τηςδημοσιογραφίας έξωθεν αλλά και από«σεσημασμένους» λειτουργούς της, μι-λάει από μόνη της. Οι ξυλοδαρμοί απότην αστυνομία και οι επιθέσεις των νε-οναζί, όσο και οι «εντεταλμένοι» δημο-σιογράφοι και το κλείσιμο της ΕΡΤ, θαπρέπει σύντομα να γίνουν παρελθόν.

Σε πολύ χαμηλές θέσεις, κοντά στον«μεγάλο εχθρό», την Συρία, βρίσκονταιΚατάρ, Μπαχρέιν και Ηνωμένα Αρα-βικά Εμιράτα όπου, επειδή η λογοκρι-σία και η φυλάκιση δημοσιογράφωνδεν είναι αρκετή, ενισχύεται με βασανι-στήρια και παραβιάσεις ανθρωπίνωνδικαιωμάτων. Μαζί τους, Αίγυπτος, Τυ-νησία αλλά και Παλαιστίνη. Σε υψηλήθέση αλλά όχι χωρίς φυλακίσεις δημο-σιογράφων καταγράφεται η «ευρω-παία» Πολωνία.

Μήπως οι δηλώσεις της Κίνας, πουεπίσης καταδίκασε την επίθεση, ότι «οκόσμος είναι ποικιλόμορφος και θαπρέπει να υπάρχουν όρια στην ελευθε-ρία του τύπου», είναι τιμιότερες απότων υπολοίπων;

Οι σκιτσογράφοι του Σαρλί, προφα-νώς δεν σατιρίζουν βάσει συμφερόντωνκαι ατζέντας. Με διαμετρικά αντίθετοτρόπο, παρόντες και απόντες ηγέτεςεκμεταλλεύτηκαν το πένθος και ισχυ-ρίστηκαν ότι «ο εχθρός είναι κοινός»ενώ είναι αυτονόητο ότι δικός τους εχ-θρός, όπως των δολοφόνων, είναι ηελευθερία του λόγου και της έκφρασης,της ζωής, του πνεύματος και της βού-λησης.

Ελισάβετ Πετρίδου

Αυτοί δεν μπορούν να είναι Charlie!

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2014 2299∆ΙΕΘΝΗ

Του Γιώργου Καπόπουλου

Ηδιαδρομή που ακολούθησε τοεκατομμύριο και πλέον πουδιαδήλωσε την περασμένη Κυ-

ριακή στο Παρίσι κατά της σφαγήςστο Charlie Hebdo και στο εβραϊκόπαντοπωλείο είναι μια ιστορική για τηνΑριστερά διαδρομή. Στην ίδια δια-δρομή την επαύριο της απόπειρας φα-σιστικού πραξικοπήματος στις6.2.1934 προέκυψε από τη βάση, ως αί-τημα των μαζών, το Λαϊκό ΜέτωποΚομμουνιστών-Σοσιαλιστών και Ριζο-σπαστών, που θριάμβευσε στις εκλογέςτου 1936. Η ενότητα στη βάση, ή καλύ-τερα στο δρόμο, έγινε στο Παρίσιπραγματικότητα ένα και πλέον χρόνοπριν από το 7ο Συνέδριο της Κομμου-νιστικής ∆ιεθνούς, που υιοθέτησε καιεπέβαλε σε όλα τα ΚΚ στην σύμπηξηΛαϊκών Μετώπων. Η αντιεξουσιαστική,ανελέητη, βέβηλη και ιερόσυλη με τηνεπαναστατική έννοια των λέξεων ταυ-τότητα του Charlie Hebdo λογικά καθι-στά ασύμβατη την απόφαση συμμετο-χής στην πρωτοφανή για την Γαλλίαμαζική διαδήλωση με την ψήφο στοΕθνικό Μέτωπο της Λεπέν.

Χωρίς την αριστερά

Έτσι, για πρώτη φορά από τηνΆνοιξη του 2012, την εκλογή Ολάντ καιτην άνευ όρων παράδοσή του στη Μέρ-κελ, ένα μεγάλο τμήμα του γαλλικούλαού δηλώνει ότι υπάρχει αίτημα γιααξιόπιστη εναλλακτική πρόταση δια-χείρισης από μια Αριστερά που δενυπάρχει: είτε τη συμπαρασύρει ο Ολάνττου 11% σε ναυάγιο είτε είναι εγκλωβι-σμένη στη λογική της καθαρής ασυμβί-βαστης και οροθετημένης εμβέλειαςρητορικής της ρήξης.

Στην κρίση της Ευρωζώνης, που οιπαρενέργειές της οξύνουν παροξυ-σμικά τον κοινωνικό αποκλεισμό καιδημιουργούν πρόσφορο έδαφος γιατον ισλαμικό φονταμενταλισμό σε μου-σουλμάνους γάλλους πολίτες δεύτερηςκαι τρίτης γενιάς οι Σοσιαλιστές τουΟλάντ ζητούν παράταση προσαρμογήςστη γερμανική Ευρώπη, ο επανακάμ-ψας Σαρκοζί υπόσχεται ότι η ∆εξιά θακάνει θεραπεία σοκ και ότι θα είναι πιοχρήσιμος εταίρος για το Βερολίνο.Μόνη η Λεπέν και το ακροδεξιό ΕθνικόΜέτωπο σηκώνουν την αντιπαράθεση

με την πολιτική τής Μέρκελ και προ-τείνουν λύσεις εθνικής αναδίπλωσηςκαι περιχαράκωσης που μοιραία συμ-βαδίζουν με την ξενοφοβία, την ισλα-μοφοβία και το ρατσισμό.

Το 2002 στο δεύτερο γύρο της προ-εδρικής εκλογής το 80% και άνω των

Γάλλων είπαν όχι στην Ακροδεξιά καιστον Ζαν Μαρί Λεπέν.

Σήμερα τίποτε στον ορίζοντα της πο-λιτικής σκηνής δεν επιτρέπει να αισιο-δοξούμε για το πώς θα ανακοπεί όχιαπλά και μόνο η πρωτιά της ΜαρίνΛεπέν στις δημοσκοπήσεις, αλλά αυτήη ίδια η εκλογή της στην προεδρία τηςδημοκρατίας.

Η πολιτική μονομερούς λιτότηταςπου επιβάλλει το Βερολίνο, πλήττεικαίρια την αξιοπιστία των αρχών του∆ιαφωτισμού και της Γαλλικής Επανά-στασης. Η ταυτότητα του γαλλικούέθνους ως ένωσης πολιτών με κοινόπαρονομαστή κοινωνικής συνοχής καιδημοκρατικού πολιτικού πλαισίου δενμπορεί να λειτουργήσει αφομοιωτικάσε συνθήκες χρόνιας ανεργίας και κοι-νωνικού αποκλεισμού.

Στο βάθος Μαρίν Λεπέν

Όλα τα παραπάνω, όποιος γνωρίζειτη Γαλλία τα άκουσε ή μάλλον τα διαι-σθάνθηκε σαν σιωπηρό μήνυμα απότους συμμετέχοντες στη μαζική διαδή-λωση. Ένα μήνυμα που δεν μπορεί νααποκρύβει από την προσβλητική για τημνήμη των δολοφονημένων επαναστα-

τών γελοιογράφων οικουμενική πολι-τική ορθότητα που θέλει γενικώς καιαορίστως όλους ενωμένους κατά τουφονταμενταλιστικού τρόμου.

Οι αρχές, οι αξίες ή ακόμη και η μυ-θολογία του ∆ιαφωτισμού και της Γαλ-λικής Επανάστασης υπόσχονται μιαιστορική αισιοδοξία, μια γραμμικήπρος τα εμπρός πορεία μιας νομοτε-λειακής προόδου.

Όλα τα παραπάνω διαψεύδονται οι-κτρά τα τελευταία τριάντα χρόνια στηΓαλλία στο όνομα της ΕυρωπαϊκήςΟλοκλήρωσης και της Παγκοσμιοποί-ησης με το γαλλικό μοντέλο εθνικήςκαι κοινωνικής συνοχής να προβάλλε-ται ως γαλλική εξαίρεση και τη Γαλλίανα ψέγεται ως ο “Μεγάλος Ασθενής”στην Ευρωζώνη.

Αν δεν θέλει η Ευρώπη και κυρίως τοΒερολίνο να δει τη Λεπέν πρόεδρο τηςΓαλλίας, θα πρέπει να συνειδητοποι-ήσει ότι μόνον η Γαλλία ως εξαίρεσηκαι ασθενής, όπως τη χλευάζει η γερ-μανική πολιτική ελίτ, μπορεί να στα-ματήσει αυτή την καταστροφική διολί-σθηση.

•

Με εξωδικαστικό διακανονισμό, αποτιμήθηκε σε 83,5εκατ. δολάρια η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική κα-ταστροφή και η απώλεια περιουσιών και δυνατότη-

τας βιοπορισμού, που προκάλεσε το 2008 η διαρροή αγωγώντου πετρελαϊκού κολοσσού Shell στους φτωχούς ψαράδεςκαι αγρότες στο νότιο δέλτα του Νίγηρα. Οι 15.600 κάτοικοιτης κοινότητας Μπόντο στην πολύπαθη Νιγηρία, που θα πά-ρουν τα 53,1 εκατ. από την αποζημίωση, δηλώνουν ότι στομεσοδιάστημα θα προσπαθήσουν να ζήσουν από μικροεμπο-ρικές και άλλες ασχολίες και ότι θα χρησιμοποιήσουν τοποσό αποζημίωσης της κοινότητας (30,4 εκατ.) για την δημι-ουργία υποδομών υγείας και σχολεία. Η ∆ιεθνής Αμνηστίαθεωρεί ότι τα έγγραφα της εταιρίας δεν αποδεικνύουνσωστή συντήρηση και αντικατάσταση των φθαρμένων αγω-

γών και χαρακτηρίζει την μόλυνση, «το μεγαλύτερο εταιρικόσκάνδαλο της εποχής μας». Η Shell «δεσμεύτηκε πλήρως» γιατον, άγνωστης διάρκειας, καθαρισμό της περιοχής για τονοποίο στο μεταξύ δεν έχει κάνει καμία ενέργεια. Έκθεση τουΠρογράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ του 2011 για την κοι-νότητα Ογκόνι, υπολόγισε ότι η πλήρης αποκατάσταση εδα-φών, υπόγειων και επιφανειακών υδάτων, βλάστησης, περι-βάλλοντος και δημόσιας υγείας, μπορεί να χρειαστεί έως και40 χρόνια. «Όταν ήρθε η Shell το 1958, νομίζαμε ότι θαέφερνε αλλαγές και θα αλλάξει την κατάσταση των ανθρώ-πων. Περιμέναμε ότι θα φέρουν υποδομές και νερό και δου-λειές», λέει χαρακτηριστικά ψαράς της περιοχής, στην έκ-θεση της ∆ιεθνούς Αμνηστίας του 2011.

Η εταιρία όχι μόνο δεν βελτίωσε στο ελάχιστο τις ζωέςτους αλλά έκτοτε, το περιβάλλον των περιοχών υποβαθμί-στηκε και οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν με πολλούς τρό-πους. Επιπλέον, προκειμένου να αποφύγει τις αποζημιώσεις,δεν έπαψε να τους κατηγορεί ότι προκάλεσαν οι ίδιοι τηνδιαρροή με σωλήνες που χρησιμοποιούσαν για να κλέβουνπετρέλαιο. Το ποσό που θα πληρώσει η Shell, θεωρείται μη-δαμινό σε σχέση με τα δισεκατομμύρια για αποζημιώσεις καιπρόστιμα που επιβλήθηκαν στην BP, για την άλλη εγκλημα-τική καταστροφή, στον Κόλπο του Μεξικού από το DeepwaterHorizon το 2010.

Ε.Π.

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Κοινωνικός αποκλεισμόςκαι ισλαμικός φονταμενταλισμός

SHELL ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑΜεγάλη καταστροφή,τεράστια κέρδη,ασήμαντη αποζημίωση

3300 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να στραφείενάντια στην καταστροφικήπολιτική λιτότητας και τουςεντελώς ανόητους όρους τηςτρόικας. Με αυτό το σκεπτικόμπορεί να οργανωθεί μία πλα-τιά καμπάνια αλληλεγγύης γιατην Ελλάδα.

“

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από μία εκλογικήνίκη χρειαστεί κυβερνητικούς εταί-ρους. Ποιοι πληρούν τις προϋποθέσειςκαι πόσο δύσκολες θα μπορούσαν ναεξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις;

Αυτό δεν θέλει αυτή τη στιγμή να τοσκέφτεται κανείς, επειδή είναι τελείωςαβέβαιο τι κατάληξη θα έχουν οι εκλο-γές. Σε ακραία περίπτωση, υπάρχει ηπερίπτωση η σοσιαλδημοκρατία να μηνεκπροσωπείται πια στο κοινοβούλιο.Θα είναι, σε κάθε περίπτωση περί-πλοκο, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την αυ-τοδυναμία, να βρεθούν οι αντίστοιχοισυσχετισμοί πλειοψηφίας.

Υποθέτοντας πως συγκροτείται κυ-βέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, πώς θαεξελιχθεί η διαπραγμάτευση σε ό,τιαφορά το κούρεμα του χρέους για τηνΕλλάδα;

Θα είναι μία περίπλοκη κατάστασηόπου σε πρώτη φάση, τουλάχιστον απότη σκοπιά μου, δεν τίθεται το θέμα τουκουρέματος, αλλά της συνέχισης τηςχρηματοδότησης. Η Ελλάδα έχει αυτότο χρόνο την ανάγκη μίας εξυπηρέτη-σης χρέους ύψους περίπου 22 δισ.ευρώ. Αυτά η Ελλάδα δεν θα τα αντλή-σει από τις κεφαλαιαγορές, παρά μόνομε ψηλότερο επιτόκιο. Γι’ αυτό το λόγοπρέπει να γίνουν διαπραγματεύσεις. Τοθέμα του κουρέματος θα θιγεί σίγουρακαι πάνω σ΄ αυτό θα προταθεί φέτος ήτον επόμενο χρόνο μία ευρωπαϊκή συν-διάσκεψη για το χρέος, όπου θα συζη-τηθεί ένα κούρεμα όχι μόνο για την Ελ-λάδα, αλλά και για άλλες ευρωπαϊκέςχώρες του νότου. Αυτό όμως που πραγ-ματικά θα χρειαστεί είναι η συνέχισητης χρηματοδότησης, ώστε να μπορέ-σει ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το σχέδιότου για την ανοικοδόμηση, και αυτόείναι το κέντρο βάρους των επιδιωκό-μενων εναλλακτικών του.

Καταργείται η οικονομίατων πελατειακών σχέσεων

Χρηματοδότηση με αντάλλαγμα με-ταρρυθμίσεις, αυτή είναι η ισχύουσαπολιτική της τρόικας. Τι είδους μεταρ-ρυθμίσεων χρειάζεται η χώρα και σε τιδιαφέρει το πρόγραμμα της τρόικαςαπό το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτό είναι κεντρική θέση και πρέπεινα το ξέρουν στη Γερμανία και στην Ευ-ρώπη: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να επιστρέ-ψει στο 2010 ή στο 2008. Σαράντα χρό-νια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ καιτη Ν∆ γονάτισαν οικονομικά τη χώρακαι την άφησαν να παρηκμάσει σε ένασύστημα διαφθοράς και οικογενει-οκρατίας, γιγαντιαίων φοροδιαφυγών,μαύρης εργασίας και λαθρεμπορίου. Τοποσοστό της μαύρης εργασίας υπερ-βαίνει το 40%. Μόνο ο τομέας λαθρεμ-πορίου καυσίμων και καπνού οδηγεί σεφοροδιαφυγή των σχεδόν 20 δισ. ευρώετησίως. Αυτά τα θέματα πρέπει να κα-ταπολεμηθούν. Και αυτά απλά αγνοή-θηκαν τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια,υπό την επίβλεψη της τρόικας. Η τω-ρινή κυβέρνηση, σε συνεννόηση με τηντρόικα, μείωσε, με τη μέθοδο της κου-ρευτικής μηχανής του γκαζόν, προσω-πικό και έξοδα κοινωνικής πολιτικήςκαι δεν φρόντισε για κανενός είδουςαύξησης της αποδοτικότητας στο δη-μόσιο τομέα ή στη φορολογική διαχεί-ριση. Αυτό θέλει να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑκαι έτσι μπορούν να εισπράττονται οιπόροι για μια άλλη πολιτική ως τακτι-κές εισφορές φόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλεινα βάλει τέλος στην πολιτική της λιτό-τητας και έτσι στο να διευθετείται ηκρίση εις βάρος των πιο αδύναμων τηςκοινωνίας. Αυτό αντιβαίνει στις επιτα-γές λιτότητας της Μέρκελ, της τρόικαςκαι των λοιπών. Και γι’ αυτό το λόγο θαυπάρξουν αντιπαραθέσεις.

Μερικοί γερμανοί επικριτές παρα-ποιούν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέ-γοντας πως το μήνυμα του Τσίπρα είναι«ακύρωση των δανειακών συμβάσεωνμε την ΕΕ και το ∆ΝΤ, ξαναφούσκωματου δημοσιοϋπαλληλικού μηχανισμού,χαρούμενη ζωή βερεσέ, όλα πάλι όπωςπαλιά». Πόσο συμβαδίζει αυτό με τηνπραγματικότητα;

Καθόλου. Αυτή είναι η ξεδιαντροπιά,ιδιαίτερα των πολιτικών που προέρ-χονται από την CDU ή το SPD, τωνοποίων τα μαζί τους συνεργαζόμενακόμματα προξένησαν αυτή την ανεξέ-λεγκτη κατάσταση στην Ελλάδα. Τοπρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συ-νετό πολιτοκοινωνικό σχέδιο. Όποιοςκοιτάξει τα σχέδια για τη φορολογίακαι την αγορά εργασίας, για την ανα-διοργάνωση της κοινωνικής ασφάλι-σης και της αναμόρφωσης του κρά-τους, θα διαπιστώσει το εξής: Εδώ προ-βλέπεται συνετή πολιτική μεταρρυθμί-σεων και όχι κάποια επανάσταση. Πρέ-πει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε, σίγουρακαι στις τάξεις των Linken, δεν αφορά– όπως στη λατινική Αμερική με τονΤσάβες- στο να προβεί μία κυβέρνησητου ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλες κρατικοποι-ήσεις και σε παρόμοια. Μία κυβέρνησητου ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει άμεσα μέτρα κοι-νωνικοπολιτικά και για την αγορά ερ-γασίας, θα αναζωογονήσει την εσωτε-ρική οικονομία μέσω της ρύθμισης τωνχρεών των μικρών και μεσαίων επιχει-ρήσεων και θα θέσει το κράτος σε μιαστέρεα βάση χρηματοδότησης. Σε αυτόπρέπει επιτέλους να συμπεριληφθούνκαι οι πλούσιοι και αυτοί με τα υψηλάκέρδη. Αυτό δεν υπήρχε μέχρι τώρα. ΟΣΥΡΙΖΑ θέλει να καταργήσει επιτέλουςτην εδώ και δεκαετίες υπάρχουσα οι-κονομία των πελατειακών σχέσεων.

Κανείς δεν τρομάζει

Και πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό;Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε ένα πρό-

γραμμα τεσσάρων πυλώνων. Ο πρώτοςείναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστι-κής κρίσης και της καταπολέμησης τηςφτώχειας. Ο δεύτερος πυλώνας είναι ηαναθέρμανση της οικονομίας. Ο τρίτοςπυλώνας είναι ένα πρόγραμμα για τηναγορά εργασίας και ο τέταρτος, καιαυτή ήταν μάλλον η ουσία της ερώτη-

σης, είναι η θεσμική και δημοκρατικήαναμόρφωση του πολιτικού συστήμα-τος. Σε αυτήν ανήκει η αναδιοργάνωσητης φορολογικής διαχείρισης, η συγ-κρότηση εφοριακών ελέγχων και η δέ-σμευση ότι μετά από κάθε εκλογές οιυψηλά ιστάμενοι των εφοριών δεν θααλλάζουνε ανάλογα με τις κομματικέςεπιταγές. Εάν παρουσίαζα το φορολο-γικό πολιτικό σχέδιο στους συναδέλ-φους όλων των κομμάτων της οικονο-μικής επιτροπής της βουλής, κανέναςδεν θα τρόμαζε και δε θα έλεγε ότι αυτόείναι ένα στάδιο πριν τον σοσιαλισμό.

Ας μιλήσουμε πάλι λίγο για τον προ-βληματισμό του χρέους. Ποια σημασίαέχουν οι εκλογές στην Ελλάδα για μίααπομάκρυνση από την ισχύουσα πολι-τική λιτότητας;

Στην περίπτωση της Ελλάδας, μέσωτων δημόσιων δανείων, έχει επιτευχθείνα επιτυγχάνεται η τωρινή πληρωμήτων τόκων. Το καινούριο στην κρίσητης χρέωσης των κρατών είναι ότι γιατη συνεχόμενη ανάγκη εξυπηρέτησηςτου χρέους, χρειάζονται συνέχεια χρη-ματοδότες που να διαθέτουν ένα και-νούριο δάνειο με λογικούς όρους, ώστενα εξοφλείτε το παλιό. Από εκεί ξεκι-νάει ο εκβιασμός, όταν αυτά τα χρή-ματα δεν υπάρχουν. Όπως είπαμε, ηΕλλάδα έχει να εξυπηρετήσει για το2015 ένα χρέος ύψους 22 δισ. ευρώ.Και γι΄ αυτό πρέπει να γίνει αγώνας,ώστε το ∆ΝΤ και ο Ευρωπαϊκός Μηχα-νισμός Σταθερότητας να διαθέσουν τααντίστοιχα οικονομικά μέσα. Αυτό οδη-γεί σε μία διαμάχη αρχών. Εγώ συμβού-λεψα τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη διαμάχη νατη διεξάγει καταρχάς ενάντια στην κα-ταστροφική πολιτική λιτότητας καιενάντια στους εντελώς ανόητους όρουςτης τρόικας και όχι υπέρ μίας άμεσηςπερικοπής χρεών μόνο για την Ελλάδα.Γι΄ αυτόν τον σκοπό μπορούν να βρε-θούν πανευρωπαϊκά σύμμαχοι μεταξύτου φάσματος των αριστερών, των συν-δικάτων και των κοινωνικών κινημά-των. Με αυτό το σκεπτικό μπορεί ναοργανωθεί μία πλατιά καμπάνια αλλη-λεγγύης για την Ελλάδα.

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στονιστότοπο της Die Linke. Τημετάφραση έκανε ο ∆ημήτρηςΑναστασίου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΞΕΛ ΤΡΟΣΤ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ DIE LINKE

Η πολιτική της λιτότητας καταστρέφειτην οικονομία και την κοινωνία

Ο Άξελ Τροστ, οικονομολόγος, αναπληρωτής γραμματέας τουκόμματος Die Linke και εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικήςομάδας επί των δημοσιονομικών, σχετικά με την κατάστασηστην Ελλάδα δύο εβδομάδες πριν από τις πρόωρες εκλογές, τηνπροοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, τη συζήτηση γύρω από το κούρεμα τουχρέους, τον αναγκαίο τερματισμό της πολιτικής της λιτότηταςκαι τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας.

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2014 3311∆ΙΕΘΝΗ

www.facebook.com/pages/Action-Antifasciste-Paris-Banlieue

Ενά ντιαστην ισ λα μο φο βία

∆ε κά δες ορ γα νώ σεις θαδια δη λώ σουν σή με ρα στο

Πα ρί σι ε νά ντια στην «έκ κλη σηγια ε θνι κή ε νό τη τα», πουπροω θεί ται α πό τους κυ ρίαρ -χους με α φορ μή τις δο λο φο -νίες στο Charlie Hebdo. H πρω -το βου λία ε πι τί θε ται σε ό σουςσκορ πούν τον τρό μο και τονθά να το ι σχυ ρι ζό με νοι ό τιδρουν στο ό νο μα του Ισλά μ, καικα ταγ γέλ λει το αυ ξα νό με νοκλί μα ισ λα μο φο βίας των τε -λευ ταίων η με ρών, που ε νι -σχύει τις ε πι θέ σεις ε να ντίοντζα μιών, την κα τα στο λή ε να -ντίον των νέων, την στρα τιω -τι κο ποίη ση ο λό κλη ρων πε ριο -χών και την κα τα πίε ση τωνμου σουλ μά νων.

www.flo6x8.com

Φλα μέ γκοκαι κοι νω νι κήδια μαρ τυ ρία

Έντο νες α ντι δρά σεις έ -χει προ κα λέ σει η α πό φα -

ση του δή μου της Σε βίλ λης, μετην ο ποία προ ει δο ποιεί τα μέ -λη της ο μά δας «flo6x8» ό τι ανσυ νε χί ζουν τις δη μό σιες εμ -φα νί σεις τους θα τι μω ρη θούνμε χρη μα τι κό πρό στι μο. H«flo6x8» εί ναι μια πρω το βου -λία α κτι βι στών στην Ανδα λου -σία που χρη σι μο ποιεί το φλα -μέ γκο σε κοι νω νι κές δια μαρ -τυ ρίες, θεω ρώ ντας ό τι η λαϊκήτέ χνη ε πι βιώ νει και βρί σκειτον δρό μο της μό νο ό ταν συ νο -μι λεί με τους αν θρώ πους πουα γω νί ζο νται ε νά ντια στην α δι -κία και την εκ με τάλ λευ ση.

www.analisesocial.ics.ul.pt

Στο πστην λο γο κρι σία

Χι λιά δες άν θρω ποι έ -χουν υ πο γρά ψει στην

δια δι κτυα κή εκ στρα τεία ε νά -ντια στο κλεί σι μο του«Analisesocial», του δη μο φι -λούς πε ριο δι κού κοι νω νι κώνα να λύ σεων που ε ξέ δι δε α πό το1963 το Ινστι τού το Κοι νω νι -κών Επι στη μών του πα νε πι -στη μίου της Λισ σα βό νας. Η α -πό φα ση ή ταν του προέ δρουτου πα νε πι στη μίου που εί πε ό -τι θέ λει να δια φυ λά ξει την α -ξιο πρέ πεια του πε ριο δι κού α -πό την προ σβλη τι κή γλώσ σα,με τά την δη μο σίευ ση του δο κί -μου «A luta voltou ao muro» (οα γώ νας πή γε στο δρό μο), πουα ντα να κλού σε την γε νι κευ μέ -νη κοι νω νι κή α γα νά κτη ση α πότην πο λι τι κή της λι τό τη τας.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Σπάει το μέτωποτης «ορθοδοξίας»Απανωτά χτυπήματα για την πολιτική του Βόλγφκανγκ Σόιμπλε, την ώρα που στο Βερολίνο ετοιμάζονται για τις διαπραγματεύσεις με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Για τον συντηρητικό Τύπο της Γερ-μανίας η χειρότερη είδηση τηςεβδομάδας ήρθε από το Λουξεμ-

βούργο. Η γνωμοδότηση του ισπανού Γε-νικού Εισαγγελέα στο Ευρωπαϊκό ∆ικα-στήριο, που συμφωνεί κατ’ αρχήν με τηναγορά κρατικών ομολόγων από την Ευ-ρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κρίνοντάςτην συμβατή με τις συνθήκες, ερμηνεύ-θηκε από εφημερίδες όπως η «ντι Βελτ»και η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ωςλευκή επιταγή, έστω και με κάποιες υπο-σημειώσεις στο πίσω μέρος της για ναπροχωρήσει την ερχόμενη εβδομάδα οΜάριο Ντράγκι στις πολυαναμενόμενεςανακοινώσεις του περί «ποσοτικής χα-λάρωσης». «Μια γιορτινή μέρα για τονίδιο, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορ-τογαλία, τους υπεύθυνους για τη διά-σωση του ευρώ και τους κερδοσκόπουςκαι μια μαύρη μέρα για τους φορολο-γούμενους της ευρωζώνης και την αντα-γωνιστικότητα της γερμανικής οικονο-μίας», έγραφε πικρόχολα και τρομολα-γνικά η συντηρητική εφημερίδα.

Ήταν ακριβώς αυτό που δεν ήθελανπολλοί στη Γερμανία με πρώτο και κα-λύτερο τον πρόεδρο της Μπούντε-σμπανκ Γιενς Βάιντμαν και ήταν φυσικόοι αντιδράσεις να είναι έντονες, πολύ πε-ρισσότερο μάλιστα, που κάποιοι θεω-ρούν ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί και ναβοηθήσει σημαντικά μια μελλοντική κυ-βέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Πισώπλατα χτυπήματα

Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αφοράάμεσα την Ελλάδα στην παρούσα φάση,αλλά άλλες χώρες του Νότου με πολύμεγαλύτερο χρέος. Και αφαιρεί ένα επι-χείρημα περί μη δυνατότητας αναδιάρ-θρωσης των ομολόγων που έχει σταχέρια της η ΕΚΤ. Επίσης, η δήλωση τουπρώην επιτρόπου Ολι Ρεν, ότι με αυτή τηγνωμοδότηση σηματοδοτείται ουσια-στικά η λήξη της συμμετοχής της ΕΚΤστην τρόικα, άρα και το τέλος της τρόι-κας με τη γνωστή της μορφή, δείχνει τοντόμινο των εξελίξεων που μπορεί να

ακολουθήσουν. Και πολλοί με πρώτο καικαλύτερο το Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κά-νουν την εκτίμηση ότι πρόκειται για μιαπισώπλατη μαχαιριά στην ως τώραεφαρμοζόμενη πολιτική της δημοσιονο-μικής αρετής, η οποία χάνει συνεχώςοπαδούς.

Ο κύριος Σόιμπλε δέχτηκε πάντως καιάλλα χτυπήματα την περασμένη εβδο-μάδα, αρχής γενομένης από την εκτί-μηση του οικονομολόγου Μαρσέλ Φρά-τσερ, ο οποίος είναι και ένας εκ των συμ-βούλων της κυβέρνησης και ο οποίος χα-ρακτήρισε «μη βιώσιμο» το ελληνικό δη-μόσιο χρέος και πρότεινε το κούρεμάτου κατά 50%.

Ανάλογα τοποθετήθηκε και ο αυστρια-κός οικονομολόγος Κρίστιαν Κόισνιγκ,από το Πανεπιστήμιο του Σαιντ Γκάλεν .Κατά την γνώμη του Οτιδήποτε άλλοεκτός από κούρεμα «θα ισοδυναμούσε μεαναβολή της χρεοκοπίας». Ακολούθη-σαν και δηλώσεις από άλλους γερμανούςαξιωματούχους αλλά και δημοσιεύματααπό εφημερίδες, που έφταναν να χαρα-κτηρίσουν «ανανεωτή» της Ελλάδας τονΑλέξη Τσίπρα και προεξοφλούσαν γερ-μανικές υποχωρήσεις για να βρεθεί μιαλύση πραγματικής μείωσης και άρα βιω-σιμότητας του χρέους. Ο γερμανόςΥπουργός Οικονομικών θεωρείται πλέονσχετικά απομονωμένος με τις εμμονικέςτου απόψεις περί συνέχισης «της πολιτι-κής των μεταρρυθμίσεων», τις οποίεςκαι επανέλαβε και πάλι την περασμένηΤετάρτη σαν να μην είχε ακούσει τίποτααπό όσα γίνονταν γύρω του. Κάποιοι μά-λιστα φτάνουν να ισχυρίζονται ότι υπάρ-χει και μια διαφοροποίηση του σε αυτότο θέμα από την καγκελάριο Μέρκελ, ηοποία προτιμά να μην εκδηλώνεται δη-μόσια το τελευταίο διάστημα.

Προετοιμασίες για την κυβέρνησητης Αριστεράς

Όσοι παρακολουθούν τη στάση τηςκυβέρνησης του Βερολίνου και τις καθη-μερινές ενημερώσεις από τον κυβερνη-τικό εκπρόσωπο έχουν πια την βεβαι-ότητα ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θεωρεί-ται οριστικά παρελθόν και ήδη προετοι-

μάζεται η στρατηγική αντιμετώπισης τηςνέας κυβέρνησης της Αριστεράς. Μάλι-στα η εφημερίδα του Μονάχου «Ζουντν-τόιτσε Τσάιτουνγκ» ισχυριζόταν αυτήτην εβδομάδα ότι έχουν αρχίσει και κά-ποιες ανεπίσημες επαφές μεταξύ Βερο-λίνου και Κουμουνδούρου, σε μια προ-σπάθεια πιθανώς να προετοιμαστεί και ηγερμανική κοινή γνώμη για αυτό το εν-δεχόμενο, όταν λόγω αποτελέσματος οιεπαφές θα καταστούν επίσημες. Ανε-ξάρτητα αν ισχύει η παραπάνω πληρο-φορία το σίγουρο είναι ότι στο Βερολίνοέχουν πλέον εγκαταλείψει οριστικά τηνκινδυνολογική εκστρατεία με αιχμήτο Grexit και ρίχνουν ήδη γέφυρες δια-λόγου, τη στιγμή που το αίτημα της δια-γραφής του δυσβάστακτου ελληνικούχρέους αποκτά ολοένα και περισσότε-ρους υποστηρικτές σε ολόκληρη την Ευ-ρώπη. Αναγνωρίζεται, επίσης, η «υπε-ροχή» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη σημε-ρινή συγκυβέρνηση στο επίπεδο της στε-λέχωσής του από διεθνώς αναγνωρισμέ-νους οικονομολόγους με στοιχειοθετη-μένες απόψεις και προτάσεις για το «ελ-ληνικό πρόβλημα». Αυτό είναι και έναστοιχείο που έχει επηρεάσει το δημόσιοδιάλογο σε ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο.

Η δημόσια τοποθέτηση του ιρλανδούυπουργού Οικονομικών για την χρησιμό-τητα που θα είχε μια πανευρωπαϊκή διά-σκεψη για το θέμα του χρέους τωνχωρών του Νότου δεν ήταν καθόλου τυ-χαία και προκάλεσε εκνευρισμό στο επι-τελείο του γερμανού ΥΠΟΙΚ. Βεβαίως,υπάρχουν και οι πιστοί της γερμανικήςπολιτικής της αρετής, όπως οι πρωθυ-πουργοί της Φινλανδίας και της Ισπα-νίας. Το ερώτημα δεν είναι βεβαίως τιευαγγελίζονται κάποιοι από τους πιοακραίους συντηρητικούς στην Ευρώπη,αλλά γιατί η απερχόμενη κυβέρνηση αρ-νείται επίμονα να εκμεταλλευτεί την με-ταστροφή του κλίματος διεθνώς για ναβελτιώσει την κατάσταση της ελληνικήςοικονομίας και κοινωνίας και συνεχίζειαπλά μέχρι την τελευταία στιγμή να υπη-ρετεί τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερεςεπιταγές της Γερμανίας, υποσκάπτονταςστην πράξη τη διαπραγματευτική θέσητης χώρας, με μοναδικό στόχο την δικήτης προσωρινή πολιτική διάσωση.

Ο γερ μα νός Υπουρ γός Οι -κο νο μι κών θεω ρεί ται πλέ -ον σχε τι κά α πο μο νω μέ νοςμε τις εμ μο νι κές του α πό -ψεις πε ρί συ νέ χι σης “τηςπο λι τι κής των με ταρ ρυθ -μί σεων”, τις ο ποίες και ε -πα νέ λα βε και πά λι την πε -ρα σμέ νη Τε τάρ τη σαν ναμην εί χε α κού σει τί πο τα α -πό ό σα γί νο νταν γύ ρω του.

“

3322 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΕΥΡΩΠΗ

Του Ολιβιέ Πασέτ*

Για την Άνγκελα Μέρκελ, η έξοδος της Ελλάδας απότο ευρώ μπορεί να μην είναι πρόβλημα. Για τον ΧανΒέρνερ Σιν, τον υπεύθυνο του IFO, θα είναι μάλιστα ηλύση. Αφήνουν να πιστέψει ο κόσμος ότι έτσι θα σώ-σουν το ευρώ μέσω του ακρωτηριασμού του, αποφεύ-γοντας το πρόβλημα της Ελλάδας, για να σωφρονίσουντους ρέμπελους του Νότου. Πρόκειται για ένα παιχνίδιπου μπορεί, κυρίως, να αποδειχθεί πολύ ακριβό για τηνευρωζώνη. Στα χαρτιά, βέβαια, ο χρηματοπιστωτικόςκίνδυνος μιας στάσης πληρωμών της Ελλάδας φαίνεταιότι μπορεί να περιοριστεί, γιατί περισσότερο από τα ¾του χρέους της Ελλάδας έχει περάσει στα χέρια δημό-σιων πιστωτών (κράτη, ευρωπαϊκά ταμεία, ∆ΝΤ). Οικίνδυνοι συστημικής αποσταθεροποίησης των τραπε-ζών θα έχουν συνεπώς οριοθετηθεί, το κόστος για τακράτη της ευρωζώνης από μια αμοιβαιοποίηση των ζη-μιών θα περιοριστεί στα 2,5% έως 3% του δημοσίουχρέους της Γαλλίας και Γερμανίας.

∆ιπλή ποινή για την Ελλάδα

Για την Ελλάδα θα ήταν μια διπλή ποινή: της πολιτι-κής της προσαρμογής, που έχει ήδη στοιχίσει περισσό-τερο από το 25% του ΑΕΠ, πέρα από τον εξαιρετικάυψηλό κίνδυνο της χρεοκοπίας του τραπεζικού συ-

στήματος και την πιστωτική κρίση στον ιδιωτικό τομέακαι τη στάση πληρωμών για τα ιδιωτικά χρέη. Η πρω-τογενής εξισορρόπηση που επιτεύχθηκε με πολλές θυ-σίες το 2014, δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί με τονίδιο τρόπο. Ο περιορισμός, όμως, σε αυτή την ανάλυσηείναι βέβαια επικίνδυνο πράγμα. Γιατί θα σήμαινε άρ-νηση της μερικής αποτυχίας της στρατηγικής της εξό-δου από την κρίση και κυρίως αποφυγή οποιασδήποτεαντίδρασης για τη θεραπεία της, εξαιτίας ενός τυφλούδογματισμού

Υπερεκτιμημένες εκτιμήσειςγια τη βοήθεια στην Ελλάδα

Πώς μπορεί να γίνει κατανοητό ότι μια χώρα, η οποίαέχει όπως λέγεται ωφεληθεί με 360 δισ. ευρώ βοή-θειας, δηλαδή δύο φορές το ΑΕΠ της σε τέσσερα χρό-νια, να βλέπει τον πλούτο της να μειώνεται κατά 25%;

Η Ελλάδα έχει βέβαια πάρει 226,5 δισ. ευρώ δάνειααπό δημόσιους θεσμούς και έχει δεχθεί διαγραφή δα-νείων και τόκων πάνω από 100 δισ. το 2011 και το2012. Ακόμα, έχει να λάβει 28,1 δισ. βοήθεια από τοEFSF και το ∆ΝΤ μέχρι τον Φεβρουάριο υπό προϋποθέ-σεις. Όλα αυτά η Κομισιόν τα θεωρεί βοήθεια. Όμως, τισημαίνουν αυτά για την Ελλάδα; ∆εν πρόκειται για έναφρέσκο χρήμα (που πηγαίνει στα ταμεία του κράτους).Το 70% του ποσού πήγε για την εξυπηρέτηση του υπάρ-χοντος δανείου και το 19% για την ανακεφαλαιοποίησητων τραπεζών. Έτσι:

1) Η βοήθεια αυτή δεν πήγε για την άρδευση τηςπραγματικής οικονομίας.

2) Η βοήθεια προορίζεται να εξασφαλίσει πρώτα απ΄όλα τους δανειστές της Ελλάδας, σε ένα παιχνίδι αι-σχροκέρδειας.

3) Με τη βοήθεια επιβλήθηκαν το 2012 ακόμα πιοεπώδυνοι όροι και από αυτούς που θα υποχρεωνότανη χώρα με μία έξοδο από το ευρώ. Η Ελλάδα οφείλει νααυτοχρηματοδοτείται και να πιέζει το λαό της όπως θαέκανε και με μια στάση πληρωμών. Χωρίς όμως ν’

απαλλάσσεται από την υποχρέωσή της να αποπληρώ-σει το χρέος και δεν επωφελείται από μια συναλλαγ-ματική ευελιξία. Αποτέλεσμα: η δυναμική της ανάπτυ-ξης της χώρας είναι ήδη τόσο εξασθενημένη, ώστε ηΕλλάδα να μην πληροί ακόμα και μακροπρόθεσμα τιςπροϋποθέσεις της φερεγγυότητας που ζητούν οι αγο-ρές. Αυτή η αποτυχία της τρόικας και η τυφλή πολιτικήπου τη συνοδεύει, μας υπενθυμίζουν ότι η ευρωζώνηδεν μπορεί ποτέ να λειτουργήσει χωρίς εσωτερικέςμεταβιβάσεις και ότι το γερμανικό μπλοκάρισμα τηνοδηγεί σε αδιέξοδο.

Καταστρέφεται ολοκληρωτικάη εμπιστοσύνη στο ευρώ

Ισχυρίζονται ότι έτσι σώζουν το ευρώ αποφεύγον-τας το πρόβλημα της Ελλάδας. Πρόκειται για τέλειακαταστροφή της εμπιστοσύνης που οικοδομήθηκεγύρω από το ευρωπαϊκό νόμισμα και καθιστά αφερέγ-γυους τους θεσμούς που οικοδομήθηκαν γύρω απόαυτό. Το σήμα που δίνεται προκαλεί τεράστιο στρεςεξαιτίας του κινδύνου μετάδοσης του ιού στην Ισπασ-νία και την Ιταλία. Η μελέτη της ιστορίας δείχνει ότιείναι σχεδόν αδύνατον να σταθεροποιηθεί ένα ενιαίονόμισμα, όταν οι διαδικασίες αποδιάρθρωσής του αρ-χίζουν. Τελικά, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κά-ποιος αν είναι βαθύτερη επιθυμία της Γερμανίας ναβγει η ίδια από το παιχνίδι. Η κατάσταση αυτή υποδαυ-λίζει την κρίση της δημοκρατικής Ευρώπης με τιςεπεμβάσεις, τους εκβιασμούς και την υποστήριξη τωνκομμάτων του νεποτισμού, με βαρύτατες αρνητικέςσυνέπειες. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί υπονομεύουν τη νο-μιμοποίησή τους και υποδαυλίζουν μέρα με την ημέρατους κοινωνικο-πολιτικούς κινδύνους.

* Ο Ολιβιέ Πασέτ είναι διευθυντής του ιδρύματοςοικονομικής ανάλυσης Xerfi. Το κείμενο δημοσι-εύτηκε στην γαλλική εφημερίδα «Λα Τριμπιούνε».

Το πολιτικό τοπίο της Ευρώπηςμπορεί να διαφοροποιηθεί το2015 σε σύγκριση με το 2014.

Ήδη είναι γνωστό ότι θα γίνουν εκλο-γές σε αρκετές χώρες της Ευρώπης: Ελ-λάδα, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Πορ-τογαλία, ∆ανία, Φιλανδία, Πολωνίακαι, ενδεχομένως, Ιταλία. Οι εκλογέςαυτές μπορεί να συμβάλουν στην αλ-λαγή της εικόνας του Ευρωπαϊκού Συμ-βουλίου και να παίξουν αποφασιστικόρόλο για το μέλλον της ΕΕ. Ό,τι δη-λαδή δεν έγινε δυνατόν με τις ευρωε-κλογές, όπου ανακυκλώθηκε η ίδια κα-τάσταση, η «μεγάλη συμμαχία» –απο-δυναμωμένη βέβαια– συντηρητικών,σοσιαλδημοκρατών και των συμμάχωντους.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που θαανοίξει τον κύκλο αυτών των εκλογώνοι οποίες θα γίνουν σε βαρύ πολιτικόκλίμα εξαιτίας των πολιτικών της λιτό-τητας.

Το κλίμα έγινε ακόμη βαρύτερο μετάτη δολοφονική επίθεση κατά του πε-ριοδικού «Charlie Hebdo» που στοίχισετελικά τη ζωή 17 ανθρώπων. Η Γαλλίακαι η Ευρώπη γλιστράει στην παγίδατου περιορισμού των δημοκρατικώνελευθεριών εν ονόματι της καταπολέ-μησης της τρομοκρατίας. Το Παρίσι ευ-θυγραμμίζεται με τις πιο επιθετικές δυ-νάμεις στέλνοντας στρατό στο Ιράκ –κάτι που είχε αποφύγει ο Σιράκ–. Ησκλήρυνση της κατάστασης αυτής σεσυνδυασμό με τα οξύτατα κοινωνικάκαι οικονομικά προβλήματα του απο-πληθωρισμού της ανεργίας και της νο-

μισματικής αναστάτωσης, μετά τηναπόφαση της Ελβετικής Τράπεζας ναξεκλειδώσει την ισοτιμία του νομίσμα-τός της με το ευρώ προκαλεί μεγάλεςαβεβαιότητες.

Η αποκάλυψη στις 25 Ιανουαρίου

Μέσα σ’ αυτή την ταραγμένη ατμό-σφαιρα θα γίνουν οι εκλογές στην Ελ-λάδα. Το ενδεχόμενο νίκης του ΣΥΡΙΖΑέσπειρε τον πανικό. Οι θεματοφύλακες

του νεοφιλελευθερισμού στο Βερολίνοκαι στις Βρυξέλλες, έσπευσαν με έναμείγμα απειλών και ωμών επεμβάσεωνστην εκλογική διαδικασία «να εξορκί-σουν το κακό που έρχεται αναπόφευ-κτα».

Η πολιτική του εκφοβισμού που εγ-καινίασε το Βερολίνο, προκάλεσε πολ-λές αντιδράσεις στην Ευρώπη και όχιμόνο. Οι πολιτικές δυνάμεις της αρι-στεράς και διανοούμενοι από την Ευ-ρώπη και τις ΗΠΑ καταδικάζουν τις

πρακτικές αυτές και εκφράζουν τηναλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό.

Το Βερολίνο απομονωμένο για τοGrexit

Η εφημερίδα «Λε Μοντ» επεσήμανεμε σχόλιό της την «απομόνωση του Βε-ρολίνου για το Grexit» αναφέρονταςμερικές χαρακτηριστικές περιπτώσειςηγετών της Ευρώπης που διαφοροποι-ήθηκαν από τη στάση του Βερολίνου.

Στο γερμανικό τύπο της αριστεράς –και όχι μόνο– γράφτηκαν άρθρα καισχόλια επικριτικά κατά των Μέρκελ-Σόιμπλε. H εφημερίδα «Die Fageszife-ung» άσκησε έντονη κριτική με ιδιαί-τερα καυστικό τρόπο σε ένα πλαίσιο μεφόντο τον Φ. Σόιμπλε και τίτλο «Ηυπέρτατη Αρχή της Ευρω-Μαχτ ανακοι-νώνει ότι απαγορεύεται να ψηφιστούνκόμματα που έχουν ταχθεί κατά της λι-τότητας».

Μετά από αυτή την αντίδραση το Βε-ρολίνο φαίνεται ότι έχει αλλάξειστάση. Τίποτα όμως δεν μπορεί να ει-πωθεί με βεβαιότητα. Σίγουρο είναι ότιμετά την προκήρυξη των εκλογών στηνΕλλάδα τέθηκαν για πρώτη φορά τα ζη-τήματα του χρέους των χωρών τουΝότου και ιδιαίτερα της Ελλάδα καθώςκαι του μέλλοντος της Ευρώπης. Καθη-μερινά στον Τύπο δημοσιεύεται πλη-θώρα άρθρων – ρεπορτάζ για το τιακριβώς συμβαίνει στη χώρα με τοχρέος και την ανθρωπιστική κρίση.

Μ. Κ.

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ∆ΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ

Η Ελλάδακαι το ευρώ

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2015 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι εκλογές στην Ελλάδακαι το μέλλον της Ευρώπης

Οι Έλληνες πρέπει να κάνουν οικονομίες.Οι Έλληνες πρέπει να κάνουν ακόμα περισσότερες οικονομίες.Απαγορεύεται να ψηφιστούν κόμματα που τάσσονται κατά της λιτότητας

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 3333ΘΕΑΤΡΟ

Έχοντας εμπειρία τόσων χρόνων στιςθεατρικές σπουδές, αλλά και στο θέατροκαι ιδίως σε αυτό που ονομάζεις queerperformance, πιστεύεις ότι το σημερινόφιλοθεάμον κοινό έχει εξοικειωθεί μεαυτού του είδους τις καλλιτεχνικές δρά-σεις;

Ως ένα βαθμό, ναι. Χάρη στα τόσαπράγματα που γίνονται πλέον στηνΑθήνα από ανθρώπους που είναι συντο-νισμένοι με τις σύγχρονες «ευαισθη-σίες», με τους σύγχρονους προσανατολι-σμούς της περφόρμανς. Χάρη στην προ-εργασία που έγινε, ώστε να είμαστε πιοδεκτικοί στις νέες φόρμες, από το Φε-στιβάλ Αθηνών επί Λούκου.

Είναι πραγματικά δεκτικοί οι σημερι-νοί νέοι ηθοποιοί όταν ολοκληρώνουντις βασικές τους σπουδές ιδιαίτερα σεμια ∆ραματική Σχολή στην Αθήνα καικατόπιν απευθύνονται σε εσάς τους σκη-νοθέτες με διαφορετική από την παρα-δοσιακή αντίληψη για να επιμορφω-θούν;

Εάν κάποιος έχει απλώς τελειώσει μια∆ραματική Σχολή στην Αθήνα, το πιθα-νότερο είναι πως δεν θα είναι δεκτικόςσε διαφορετικές αντιλήψεις περί του θε-άτρου! Όμως, όλο και περισσότερο οινέοι ηθοποιοί έχουν σπουδάσει και κάτιάλλο (αυτό κάνει πολύ μεγάλη διαφορά),ενδεχομένως έχουν επαφή με το εξωτε-ρικό, έχουν κάνει σεμινάρια έξω από ταστενά όρια της ∆ραματικής Σχολής, μπο-ρεί να έχουν μια πιο ζωντανή σχέση μετη μουσική ή με το χορό... Όλα αυτά

βοηθάνε πολύ! Οι άνθρωποι που συνάν-τησα στους δύο κύκλους σεμιναρίων γιατην περφόρμανς στον πολυχώρο Ρομάν-τσο, του Bios, ήταν πραγματικά πολύανοιχτοί και περίεργοι για αυτό το πολύ-μορφο πράγμα που αποκαλούμε περ-φόρμανς. Με κάποιους μάλιστα συνερ-γάζομαι και στις «Ωδές στον πρίγκιπα».

Έχοντας υπάρξει ένας από τους πρω-τεργάτες της Κίνησης Μαβίλη και κατό-πιν της Κολλεκτίβας «Ομόνοια», που με-ταξύ άλλων έδωσαν ζωή στο για χρόνιααπαξιωμένο από την πολιτεία θέατροΕμπρός, πώς νιώθεις που το Θέατροαυτό παραμένει ανοιχτό; Πώς νιώθειςστην νέα σου στέγη, το Μπαγκλαντές;

Όταν πρωτομπαίναμε στο Εμπρός μετα παιδιά από την Κίνηση Μαβίλη, τονΝοέμβριο του 2011, δεν φανταζόμασταντην τεράστια σημασία κι εμβέλεια πουθα λάμβανε η κίνησή μας αυτή! Είμαιπολύ περήφανος που συμμετείχα σεαυτή την ιστορία και πολύ χαρούμενοςπου το Εμπρός συνεχίζει να είναι τόσοζωντανό και δημιουργικό τρία χρόνιαμετά! Θα ήταν ευχής έργο το πείραμα τουΕμπρός να γενικευόταν, να γεμίσει ηΑθήνα από αυτόνομες ζώνες πολιτισμού-ως αντίσταση σε μια εποχή που μοιάζεινα επιβάλει ολοένα και πιο καθαρά ένασυγκεντρωτικό και «από τα πάνω» μον-τέλο ελέγχου της παραγωγής πολιτισμού(με τη διάλυση της κρατικής υποστήρι-ξης σε μικρές ομάδες, την κυριαρχία με-γάλων ιδιωτικών ιδρυμάτων που διαθέ-τουν -μόνον αυτά- όλους τους πόρουςκαι άρα είναι σε θέση να διαμορφώνουντο πολιτιστικό τοπίο της χώρας). ΤοΜπαγκλαντές, ένας ανεξάρτητος εναλ-λακτικός χώρος στην καρδιά της Αθή-νας, είναι ένα «νησί» καλλιτεχνικήςελευθερίας και παρεΐστικης «do it your-self» αντίληψης. Ωστόσο, είναι λάθος ναμιλάμε για μόνιμες στέγες αναπαράγον-

τας ένα παλαιότερο μοντέλο. Η εποχήτης ρευστότητας και της κινητικότηταςαλλά και η ίδια η φύση της περφόρμανςταιριάζουν καλύτερα με μικρές εφήμε-ρες σκηνές ουτοπίας που μετακινούνταικαι δημιουργούν ένα υπόγειο δίκτυοεναλλακτικής κουλτούρας στην πόλη.

Σπύρος Πετρίτης

* Ο πρώτος στίχος των Ωδών στον πρίγ-κιπα. Επιλογή ποιημάτων από τη συλλογή«Ωδές στον πρίγκιπα» μπορείτε να δείτεστο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου:www.sarantakos.com/kibwtos/aslano-glou_wdes.html** Περφόρμανς: Είδος πειραματικών πα-ραστάσεων στα οποία κυριαρχούν μετα-δραματικές/μεταμοντέρνες φόρμες μεστόχο το κοινό αισθητικό βίωμα και συχνάτην αλληλεπίδραση θεατών και perfor-mers.

Θα ήταν ευχής έργο το πείραμα του Εμπρός ναγενικευόταν, να γεμίσει η Αθήνα από αυτόνομεςζώνες πολιτισμού, ως αντίσταση σε μια εποχή πουμοιάζει να επιβάλει ολοένα και πιο καθαρά ένασυγκεντρωτικό και “από τα πάνω” μοντέλοελέγχου της παραγωγής πολιτισμού.

“Η θέση σου είναι στην Αθήνα, πρίγκιπα*

O Βασίλης Νούλας μιλά με αφορμή την περφόρμανς «Ωδές στον πρίγκιπα»

Η παραδόξως ρομαντική queer περφόρμανς** της ομάδας Nova Melancholia, «Ωδές στον πρίγκιπα», βασισμένη στην ομώνυμη ποιητική συλλογή του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου(εκδόσεις Ύψιλον, 1981) αποτελεί, σύμφωνα με τις προθέσεις του πολυσχιδούς και δραστήριου σκηνοθέτη Βασίλη Νούλα, μια ελεγεία για την απώλεια (ή το ανέφικτο) τουέρωτα. Η περφόρμανς, η οποία επαναλαμβάνεται στον κυριολεκτικά «underground» χώρο ονόματι Μπαγκλαντές, φιλοδοξεί να στήσει ένα πρόσκαιρο ζωντανό μνημείο για τουςχαμένους ή τους ξανακερδισμένους έρωτες της ζωής μας, αποτίνοντας φόρο τιμής σ’ έναν από τους πλέον ερωτικούς ποιητές της νιότης του σκηνοθέτη και της ομάδας, τονΝίκο Αλέξη Ασλάνογλου. Με αφορμή την περφόρμανς, η «Εποχή» απευθύνει στον Βασίλη Νούλα τρεις ερωτήσεις.

«Αναφορά»του Φραντς Κάφκα

Ομονόλογος «Αναφορά - ένας πίθηκος που έγινε άνθρωπος», βασισμένο στοδιήγημα του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» παρουσιάζεται από

την θεατρική ομάδα Roswitha, σε σκηνοθεσία ∆ανάης Σπηλιώτη και ερμηνείατου Θοδωρή Σκυφτούλη.

Ένας πίθηκος παρουσιάζει στους θεατές την πορεία της μετάλλαξής του σεάνθρωπο. Ξεκινά την αφήγησή του από τη στιγμή που ελεύθερος στη ζούγκλα,πυροβολείται και φυλακίζεται από μια εταιρεία εμπορίου άγριων ζώων. Αιχ-μάλωτος στο κλουβί του πρέπει να βρει τρόπο να επιβιώσει: «Εάν γίνω ένας απ’αυτούς, θα βγω απ’ το κλουβί»! σκέφτεται. Και γίνεται ένας από εμάς… Μαθαί-νει να μιλάει, γίνεται ηθοποιός και κάθε βράδυ παρουσιάζει μπροστά μας τηνπαράσταση της ίδιας του της ζωής.

Μια ειρωνική αλληγορία για την εξέλιξη του πολιτισμού μας, τον τρόπο πουαντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας το διαφορετικό, τη μανία μας να εξομοι-ώνουμε και να εξομοιωνόμαστε. Στο δυτικό μας πολιτισμό τι έχουμε τελικάκερδίσει; Στο όνομα της ασφάλειας πόση από την ελευθερία μας έχουμε εκ-χωρήσει; Και ποιος είναι ο διαφορετικός, ο άλλος;

Παραστάσεις: Τετάρτη έως Σάββατο, στις 9.15μ.μ., Κυριακή στις 7μ.μ., στοΘέατρο του Νέου Κόσμου (210 9212900).

«Το βιβλίο της Κατερίνας»του Αύγουστου Κορτώ

Ο Γιώργος Νανούρης διασκευάζει για το θέατρο και σκηνοθετεί «Το βιβλίοτης Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμορόλο και τον Λόλεκ να τη συνοδεύει μουσικά επί σκηνής, ενώ στην παράστασησυμμετέχει και ο Γιώργος Νανούρης.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. ΗΚατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένηζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυ-τοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές, καιαπόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν τη χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδαςπου παλεύει με τη διπολική διατα-

ραχή και γραπώνεται απόόποιον μπορεί, με αποτέλεσμανα παρασύρει μια ολόκληρη οι-κογένεια στη δίνη της αρρώ-στιας της.

Παραστάσεις: ∆ευτέρα καιΤρίτη, στις 9μ.μ. και Παρα-σκευή, στις 11.45μ.μ., στο Θη-σείον (Τουρναβίτου 7, Θησείο,τηλ. 210 3255444). Θ

ΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

Στην παράσταση παίζουν οι: ΑντώνηςΓκρίτσης, Λήδα ∆άλλα, ΑθανάσιοςΚουβούσης, Αλέξια Σαραντοπούλου,Κώστας Τζημούλης, ∆έσποιναΧατζηπαυλίδου. Σκηνοθεσία: ΒασίληςΝούλας, σκηνικά - κοστούμια: NovaMelancholia, βοηθός σκηνοθέτη:Ελισάβετ Ξανθοπούλου. Στο χώρο Μπαγκλαντές(Χαλκοκονδύλη 35, τηλ. 6985790834),18-20 και 25-27 Ιανουαρίου, στις9.15μ.μ. Για περισσότερεςπληροφορίες:www.novamelancholia.gr

3344 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Το μουσικό περιοδικό Μετρονόμος ,ένα από τα πιο συνεπή και έγκριταπεριοδικά του οποίου τα

αφιερώματα για τους φίλους τηςμουσικής αποτελούν συλλεκτικέςεκδόσεις, αυτή τη φορά μας κάνεικοινωνούς της σκέψης και της ζωής τουσπουδαίου έλληνα συνθέτη ΓιάννηΣπανού. «Κάτω απ’ τη μαρκίζα», «ΟδόςΑριστοτέλους», «Σπασμένο Καράβι», «Κιαν περπατώ», «Θα με θυμηθείς», «Πέφτειμια βροχή», «Πες πως μ’ αντάμωσες»,«Μια φορά μονάχα φτάνει», «Ο τρελός»,«Μια αγάπη για το καλοκαίρι» «Άνθρωποιμονάχοι», «Άσπρα καράβια», «Κίτρινηπόλη», «Μια φορά θυμάμαι», «Αγάπηδίκοπη», «Φίλε», «Ναύτης βγήκε στηστεριά», είναι μερικά από τα τραγούδια

που μας έχει χαρίσει ο Γιάννης Σπανός.Ένας σπουδαίος μελωδός, που έχονταςήδη διαδραματίσει μια ξεχωριστήδιαδρομή στο γαλλικό τραγούδιγράφοντας για την Ζιλιέτ Γκρεκό αλλάκαι την Μπριζίτ Μπαρντό, ήρθε στηΕλλάδα τη δεκαετία του ’60 για να γίνει οπρωτεργάτης του Νέου Κύματος και ναπαίξει σπουδαίο ρόλο και στο ελληνικότραγούδι. Μελοποίησε έλληνες ποιητές(Ν. Λαπαθιώτη, Κ. Παλαμά, Μυρτιώτισσα,Κ. Καρυωτάκη Ν. Καββαδία, Κ. Καβάφηκ.ά.) και στίχους του ΛευτέρηΠαπαδόπουλου, του Μάνου Ελευθερίου,του Πυθαγόρα, του Κώστα Κωτούλα, τουΓιώργου Παπαστεφάνου και τόσωνάλλων. Με επιμέλεια της ύλης από τονΑλέξη Βάκη και τον Θανάση Συλιβό

διαβάζουμε στα περιεχόμενα: ΓιάννηςΣπανός: «Το όνειρο είναι στην Ελλάδα»,συνέντευξη στους Μάκη Γκαρτζόπουλοκαι Ηρακλή Οικονόμου, Αλέξης Βάκης: «ΟΓιάννης Σπανός στην αριστερή όχθη τουΣηκουάνα», Μάρκος ∆αμασιώτης: «HJuliette Gréco ερμηνεύει Γιάννη Σπανό»,Κώστας Κωτούλας: «Ο Γιάννης κι εγώ,συνέντευξη στον Παναγιώτη Φύτρα»,Σπύρος Αραβανής: «Οι ποιητές του...Γιάννη Σπανού», Σταύρος Καρτσωνάκης:«Ο δικός μου Γιάννης Σπανός. Ένα ταξίδιστον μουσικό του κόσμο», ΣταμάτηςΚραουνάκης: «Μια άγνωστη ιστορία μουμε τον Γιάννη Σπανό», ΠαντελήςΘαλασσινός: «Για τον Γιάννη Σπανό», «Ηδισκογραφία Γιάννη Σπανού στις33΄στροφές», επιμ.: Ηλίας Σπυρόπουλος.

ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣΑφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό

Η μαγεία των πλήκτρων

Τη σπάνια ευκαιρία ενός ρεσιτάλ για δύο πιάνα θα απολαύσει το μουσικό κοινό στο πλαίσιο τουΚύκλου «Πιανόραμα» που διοργανώνεται για πρώτη φορά στο Μέγαρο και φέρνει επί σκηνήςδεξιοτέχνες του «βασιλιά» των οργάνων.

Οι δύο έλληνες πιανίστες διεθνούς κύρους: ο Στέφανος Νάσος και ο Απόστολος Παληός με κα-τευθυντήριο άξονα την πιανιστική Ρωσική Σχολή της ρομαντικής και μεταρομαντικής εποχής, προ-τείνουν στο κοινό μια περιήγηση σε αντιπροσωπευτικά έργα της φιλολογίας για δύο πιάνα, με συν-θέτες αναφοράς τρεις Ρώσους μουσουργούς: τον Αντόν Αρένσκι (1861-1906), τον Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊ-κόφσκι (1840-1893) και τον Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943).

Το φετινό «Πιανόραμα», πέρα από μια συνηθισμένη παράθεση πιανιστικών ρεσιτάλ, επιχειρεί ναανιχνεύσει διαφορετικές, συχνά αναπάντεχες, όψεις ενός ολόκληρου κόσμου του πιάνου: άλλοτειχνηλατώντας το λιγότερο γνωστό ρεπερτόριο του οργάνου για τέσσερα χέρια και δύο πιάνα, άλλοτεεξερευνώντας τη γοητευτική και γόνιμη αντιπαράθεση του «κλασικού» πιάνου με τα έργα του 20ούαιώνα, τον αυτοσχεδιασμό, την τζαζ, ακόμα και το ροκ, και πάντοτε δίνοντας βήμα στους εξαιρετικούςέλληνες συνθέτες και σολίστ. Μετά τον Στέφανο Νάσο και ο Απόστολο Παληό, ακολουθούν η ΝτόραΜπακοπούλου (10/2), ο Χρίστος Παπαγεωργίου στο διπλό ρόλο του πιανίστα και συνθέτη (29/4) καιη Έφη Αγραφιώτη με τον Γιώργο Κοντραφούρη (20/5).

Την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου, στις 8.30μ.μ., στην Αίθουσα ∆ημήτρης Μητρόπουλος του ΜεγάρουΜουσικής. Τιμές εισιτηρίων: 12 και 20 ευρώ. Ειδικές τιμές: 5 ευρώ (φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ)και 8 ευρώ (65+, πολύτεκνοι).

100 χρόνιααπό τη γέννησητου Τσιτσάνη

Πολυγραφότατος, μεγαλοφυής, καινοτόμος, μεπλούσια φαντασία και έργο σπάνιας ποιότητας,μαστοριάς και καλαισθησίας, ο Βασίλης Τσιτσά-

νης έγινε ο συνθέτης που χωρίς αυτόν η εικόνα της ελ-ληνικής μουσικής θα ήταν περιορισμένη και διαφορε-τική.

18 Ιανουαρίου 1915: Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννιέταιστα Τρίκαλα. Και από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας,την ίδια ημερομηνία, 18 Ιανουαρίου του 1984, πεθαίνειστο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου. Στο ενδιάμεσοκατάφερε να αλλάξει την ιστορία του ελληνικού λαϊκούτραγουδιού για πάντα. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τηγέννηση του σημαντικότερου από τους δημιουργούς τηςελληνικής λαϊκής μουσικής και τραγουδιού του 20ούαιώνα, η οικογένεια του Βασίλη Τσιτσάνη ανέλαβε τηνπρωτοβουλία να διοργανώσει, ως κεντρικό εορταστικόγεγονός, δύο μεγάλες συναυλίες αφιερωμένες στο έργοτου. Για το σκοπό αυτό καλεί εξαιρετικούς συντελεστές,που διασφαλίζουν την απόδοση του έργου του κορυ-φαίου των λαϊκών με σεβασμό, ικανότητα και γνώση.

Τον Σταύρο Ξαρχάκο που έχει ασχοληθεί ουσιαστικάτόσο με το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη όσο και με τη δια-λεκτική σχέση που αυτό έχει με τις μουσικές σπουδαίωνδημιουργών παγκοσμίως. Την ∆ήμητρα Γαλάνη και τηνΕλευθερία Αρβανιτάκη, δύο σπουδαίες γυναικείεςφωνές, από τις σημαντικότερες που διαθέτουμε, οιοποίες αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν το ποιητικόιδίωμα των τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη με ουσια-στικές και συναρπαστικές ερμηνείες.

Την Τρίτη 20 και την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου, στις8.30μ.μ., σ την αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγά-ρου Μουσικής Αθηνών. Τιμές εισιτηρίων: 65, 50, 35 και25 ευρώ, φοιτητικά και ΑΜΕΑ 15 ευρώ.

Ηόπερα του Βάγκνερ «Τρι-στάνος και Ιζόλδη» σεπρώτη πανελλήνια σκηνική

παρουσίαση. Με τη νέα αυτή μεγα-λειώδη παραγωγή της η ΕθνικήΛυρική Σκηνή, για πρώτη φοράστην 75χρονη ιστορία της, θα ανα-μετρηθεί με το έργο ορόσημο τηςμουσικής ιστορίας, το οποίο σημα-τοδότησε την αρχή του ύστερουμουσικού ρομαντισμού. Ο Βάγκνερτο έγραψε επηρεαζόμενος από τοέργο του σπουδαίου φιλοσόφουΆρθουρ Σοπενάουερ, αλλά και απότην έντονα συναισθηματική τουσχέση με την Ματθίλδη Βέζεντονκ.Ενδεικτικό της σημασίας τουέργου είναι ότι επηρέασε -άμεσα ήέμμεσα-, όχι μόνο σπουδαίους συν-θέτες της δυτικής μουσικής, όπωςτους Μάλερ, Ρίχαρντ Στράους,Μπρίτεν, Ντεμπισί, Ραβέλ, Στρα-βίνσκι κ.ά., αλλά και φιλοσόφουςόπως ο Νίτσε, λογοτέχνες όπως οΤόμας Μαν, συμβολιστές ποιητέςτου τέλους του 19ου αιώνα και τωναρχών του 20ού, αλλά ακόμα καισύγχρονους κινηματογραφιστές

όπως ο Λαρς Φον Τρίερ.Όπως σε όλα τα έργα του Ρί-

χαρντ Βάγκνερ, το κείμενο τουείναι του ίδιου και βασίζεται σεμύθο πιθανώς κελτικής προέλευ-σης. Η πλοκή αφορά τον έρωτατου ιππότη Τριστάνου για την ιρ-λανδή πριγκίπισσα Ιζόλδη, τηνοποία φέρνει ως νύφη στο θείο τουβασιλιά Μάρκο της Κορνουάλης.Για πρώτη φορά ελληνικά μουσικάσύνολα -η Ορχήστρα και η Χορω-δία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής-υπό τον αρχιμουσικό Μύρωνα Μι-χαηλίδη θα ερμηνεύσουν ένα τέ-τοιο έργο ύψιστων απαιτήσεων. Τησκηνοθεσία υπογράφει ο διεθνήςΈλληνας της όπερας Γιάννης Κόκ-κος, ενώ πρωταγωνιστούν μονω-δοί διεθνούς ακτινοβολίας.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους,ερμηνεύουν ως εξής: Ο γερμανόςτενόρος Τόρστεν Κερλ, στο ρόλοτου Τριστάνου, η κορυφαία ∆ανέζασοπράνο Αν Πέτερσεν στο ρόλοτης Ιζόλδης, η σουηδέζα ΚαταρίναΝταλάιμαν στο ρόλο της Μπρανγ-κένε και ο γερμανός βαρύτονος

Ράινχαρτ Χάγκεν στο ρόλο του Βα-σιλιά Μάρκο. Πρωταγωνιστούνεπίσης : Κούρβεναλ: Μίχαελ Φιρ.Μέλοτ: Χαράλαμπος Αλεξανδρό-πουλος. Βοσκός: Νίκος ΣτεφάνουΤιμονιέρης: Κωστής Ρασιδάκης.Ναύτης: Αντώνης Κορωναίος.

Οι νέες -λόγω των εκλογών-ημερομηνίες των παραστάσεωνείναι: 21, 28, 31 Ιανουαρίου & 4Φεβρουαρίου, στις 6.30μ.μ., στοΜέγαρο Μουσικής Αθηνών (αί-θουσα Αλεξάνδρα Τριάντη). Τιμέςεισιτηρίων: 22, 40, 60 και 80ευρώ, φοιτητικό 15 ευρώ.

•

«Τριστάνος και Ιζόλδη»

Στις παράπλευρες απώλειες του θα-νάτου ενός συγγραφέα μπορεί ναενταχθεί – προφανώς, στα ψιλά –

η έτοιμη προς δημοσίευση παρουσίασηπρόσφατου βιβλίου του, αφού, μετά τονθάνατό του, καθίσταται μη δημοσιεύσι-μη. Ιδίως, όταν το βιβλίο είναι αυτοβιο-γραφικού χαρακτήρα. Αλλά και γενικό-τερα, αλλιώς αντιμετωπίζεται το πόνημαενός συγγραφέα που χαίρει άκρας υ-γείας, αλλιώς ενός με σοβαρά προβλή-ματα υγείας και τελείως διαφορετικά,του άρτι αποθανόντος. Οπότε, σίγουρα,πρόκειται για μία δυσάρεστη σύμπτωση.Τώρα, αν τυχαίνει μέσα σε ένα μήνα νααποβιώσουν δυο συγγραφείς, που να έ-χουν εκδώσει πρόσφατα τα βιβλία τους,για τα οποία τα κείμενα των παρουσιά-σεων να έχουν ήδη γραφτεί, τότε έχουμεμία σύμπτωση, από εκείνες που δαιμόνι-ζαν τον Άρθουρ Καίσλερ και κατέληξενα ζητάει τη λύση στην παραψυχολογία.Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση,του Μένη Κουμανταρέα και του Σερα-φείμ Φυντανίδη, αμφότεροι βρίσκοντανστη ζώνη υψηλού κινδύνου, καρκίνος-καρδιά. Φαινόταν, ωστόσο, πως ο “μαύ-ρος χάρος” θα αργήσει στα ραντεβούτου, καθώς και οι δύο το χρόνο της συνά-ντησης τον πάλευαν. Από την άλλη, η πε-ρίπτωσή τους δεν παρουσιάζει μία, αλλάσειρά συμπτώσεων.

Οι δυο θάνατοι επήλθαν σε διάστημαμικρότερο του μηνός. Ενώ, τα τελευταίατους βιβλία είχαν εκδοθεί σε απόστασημηνός. Όπως συμβαίνει εσχάτως με τουςγνωστούς συγγραφείς, οι ημερομηνίεςκυκλοφορίας των βιβλίων είχαν ανακοι-νωθεί εκ των προτέρων. 3 Νοεμβρίου η“νεανική αλληλογραφία” του Κουμαντα-ρέα με τον Βασίλη Βασιλικό, ένα μήνανωρίτερα, η αυτοβιογράφηση του Φυντα-νίδη. 3 ∆εκεμβρίου, ώρα 12.30 μ.μ., στοαμφιθέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκηπαρουσιάστηκε το πρώτο, 12 Νοεμβρίου,ώρα 12.30 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής,το δεύτερο. Τρεις ομιλητές στο πρώτο,τέσσερις στο δεύτερο. Ο ένας κοινός καιστα δυο, καθόσον επιμελητής του πρώ-του βιβλίου και βοηθός κατά τη συγγρα-φή του δεύτερου. Ο Κουμανταρέας απο-χώρησε βιαίως δυο μέρες μετά την πα-ρουσίαση, κοντά μεσάνυχτα, περί την11η μ.μ. της Παρασκευής, 5 ∆εκεμβρίου.Ο Φυντανίδης απεβίωσε ανήμερα Χρι-στούγεννα, στις 9 το βράδυ, 25 ∆εκεμ-βρίου. Και οι δυο κηδείες στο Πρώτο Νε-κροταφείο, στις 9 ∆εκεμβρίου, 2 το με-σημέρι του Κουμανταρέα, στις 27 ∆εκεμ-βρίου, 1 το μεσημέρι του Φυντανίδη.

Ως σύμπτωση μπορεί να θεωρηθεί καιο τρόπος που ο θάνατός τους σχολιάστη-κε στον Τύπο. Το γεγονός ότι και οι δυοθάνατοι καλύφθηκαν εκτενώς, ήτανπροβλέψιμο. Συνέπεσε, όμως, και η νοο-τροπία που επικράτησε στα δημοσιογρα-φικά κείμενα. Και στις δυο περιπτώσεις,η εστίαση δεν ήταν αποκλειστικά στοπρόσωπο του εκλιπόντος. Σχετικά μετον θάνατο του Κουμανταρέα, το πολύμελάνι χύθηκε για τη δολοφονία του καιόχι για τον συγγραφέα. Αν αυτή η σκαν-δαλοθηρίστικη ροπή του Τύπου ήταν α-ναμενόμενη στη συγκεκριμένη περίπτω-ση, η εκτεταμένη αναφορά στην περί-πτωση του Φυντανίδη, όχι στον δικό τουθάνατο αλλά στους “θανάτους της«Ελευθεροτυπίας»”, πρώτον, δεύτερομέχρι τον πιθανολογούμενο τρίτο, ξάφ-νιασε δυσάρεστα.

Όσο για τα βιβλία, απέμειναν στις ομι-λίες κατά τις συνεντεύξεις Τύπου, οι ο-ποίες αναπαρήχθησαν, αναμεμιγμένες μεανεκδοτολογικά σχόλια των συγγρα-φέων, που ήταν παρόντες. Κι όμως, καιτα δυο βιβλία θα μπορούσαν να ενδιαφέ-ρουν ένα ευρύτερο κοινό, ανεξάρτητα α-πό την επικαιρότητα, που καλλιέργησε οθάνατος των συγγραφέων τους. Το πρώ-το, γιατί αφορά δύο από τους μετρημέ-νους μυθιστοριογράφους της δεύτερης

μεταπολεμικής γενιάς. Αν όχι τους σημα-ντικότερους, σίγουρα τους δημοφιλέστε-ρους, καθώς κατόρθωσαν τα βιβλία τουςνα συγκαταλέγονται και στα λογοτεχνι-κά και στα ευπώλητα. Το δεύτερο («31αξέχαστα χρόνια», εκδ. Πατάκης), γιατίσυνιστά ένα μοναδικό χρονικό δημοσιο-γραφικής ζωής, έκτασης μιας ακέραιαςμεταπολιτευτικής γενιάς, το οποίο, επι-προσθέτως, είναι γραμμένο με υψηλή αί-σθηση χιούμορ. Για το πρώτο, που αφο-ρά το λογοτεχνικό πεδίο, παραμερίζο-ντας την αδημοσίευτη παρουσίαση, θακάνουμε σκιαγράφηση περιεχομένων, ε-πικεντρωμένη στο βιβλίο. Άλλωστε, κα-τά μία απόφανση, “έξω από τα βιβλίατους οι συγγραφείς δεν υπάρχουν”. Ανε-ξάρτητα αν αυτή στα πρόσφατα μετανε-οτερικά χρόνια τείνει να αντιστραφεί.

Β.Βασιλικός-Μ.Κουμανταρέας«Νεανική αλληλογραφία 1954-1960»Επιμέλεια-Πρόλογος: Θ. Θ. ΝιάρχοςΕκδόσεις Τόπος

Κατ’ αρχήν, η έκδοση κάθε αλληλο-γραφίας έχει ανάγκη υποσελίδιων ση-μειώσεων. Πόσω μάλλον η συγκεκριμέ-νη, που αφορά τα πρώτα βήματα των δυοσυγγραφέων. Απορία προκαλεί η παρά-ληψή τους, που, βεβαίως, δεν χρεώνεταιστον επιμελητή. Εκτός, ίσως, από την μηπαράθεση απαραίτητων στοιχείων για τααναφερόμενα πρόσωπα, ιδίως όσα μνη-μονεύονται μόνο με το μικρό τους όνο-μα. Από την άλλη, αν οι αλληλογράφοιεπιθυμούσαν κάποιες πτυχές να μείνουνμυστικές, θα μπορούσαν να αφαιρέσουνένα-δυο επιστολές, όπως εκείνη της18ης Ιανουαρίου 1957. Και πιθανώς, σεμερικές ακόμη επιστολές να απαλείψουνορισμένες κρυπτικές αναφορές. Έτσι,δεν θα ικανοποιούσαν μεν τον αναγνώ-στη, αλλά τουλάχιστον δεν θα κέντριζαν

την περιέργειά του. Παρότι υπάρχουν τααυτοβιογραφικά κείμενα αμφοτέρων, δε-δομένου ότι αυτά συνομιλούν με μυθο-πλαστικές εκδοχές, οι βιογραφίες τουςμένουν να γραφούν. Κατά τη γνώμη μας,σημαντικές βιογραφήσεις, όχι μόνο λό-γω του συγγραφικού αναστήματος των ί-διων, αλλά και γιατί αμφότεροι δεν στά-θηκαν τύποι μονήρεις. Αντιθέτως οι βίοιτους συναντήθηκαν με επιφανή πρόσω-πα της γενιάς του ’30 και της πρώτης με-ταπολεμικής. Όσο αφορά την Αλληλο-γραφία, σε μια δεύτερη έκδοση, που σί-γουρα θα υπάρξει, μετά το δυσάρεστο τέ-λος του ενός αλληλογράφου, ο έτεροςθα μπορούσε να συμπληρώσει τις ψηφί-δες, αντλώντας και από τα υπό τακτο-ποίηση Αρχεία τους. Αν και υπάρχουνσκοτεινά σημεία, που μόνο ο εκλιπώναλληλογράφος θα μπορούσε να φωτίσει,όπως η συναισθηματική κρίση που τονσυντάραζε την Άνοιξη του 1955.

Ας προσδιορίσουμε, όμως, το επίθετο“νεανική” του τίτλου. 17 Μαΐου 1931γεννήθηκε ο Κουμανταρέας, 18 Νοεμ-βρίου 1934 ο Βασιλικός, που σημαίνει ό-τι, όταν γνωρίζονται, ο πρώτος είναι στα23 και κάνει το στρατιωτικό του στοΝαυτικό και ο δεύτερος στα 20, δευτερο-ετής της Σχολής Νομικής του Αριστοτε-λείου. Συνολικά δημοσιεύονται 48 επι-στολές, 18 του Κουμανταρέα, 30 του Βα-σιλικού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάέτος κατανομή τους: 1954 επιστολές 10(6 του Κουμανταρέα προς 4 του Βασιλι-κού), 1955 επιστολές 18 (7 προς 10),1956 επιστολές 10 (5 προς 5), 1957 πέ-ντε του Βασιλικού, 1958 καμία, 1959 μίατου Βασιλικού, 1960 πέντε του Βασιλι-κού. Μένει η εντύπωση πως μετά την ορ-γισμένη επιστολή, που ο Βασιλικός έ-γραψε στις 18 Ιανουαρίου 1957, επιστρέ-φοντας από το ταξίδι του στην Αθήνα γιατις εορτές, ο Κουμανταρέας σιώπησε.

Αυτό μπορεί να ισχύει μόνο για εκείνο τοέτος, που ο Βασιλικός κάνει το στρατιω-τικό του, πιθανώς και το επόμενο. Πά-ντως, τον Οκτώβριο του 1959, που ο Βα-σιλικός βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, άρτιαφιχθείς, παρακολουθώντας μαθήματαστη Σχολή τηλεοράσεως, μέχρι και τον ε-πόμενο Οκτώβριο, που ετοιμάζεται να ε-πιστρέψει, φαίνεται πως η αμφίπλευρηαλληλογραφία τους έχει αποκατασταθεί.Οι επιστολές του Κουμανταρέα θα παρά-πεσαν κατά “το μεγάλο ταξίδι πάνω στηνήπειρο της Αμερικής” του Βασιλικού.Απώλεια, γιατί, σύμφωνα με τις απαντη-τικές του Βασιλικού, θα πρέπει να ήτανεκτενείς, όπως και οι περισσότερες τηςπρώτης τριετίας, εξομολογητικές για τονεαυτό του, αλλά και διεισδυτικές για τηνπροσωπικότητα του φίλου του.

Αδιευκρίνιστο παραμένει το πότε ακρι-βώς μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1954,οι δυο αλληλογράφοι γνωρίστηκαν.Αντιθέτως για τον τόπο, οι ίδιοι έδωσανκατά την παρουσίαση του βιβλίου δυοεκδοχές. Στο πατάρι του Πικαντύλλι ι-σχυρίζεται ο Κουμανταρέας, στο σπίτιτου Χατζιδάκι ο Βασιλικός. Θα μπορού-σε να ισχύουν και τα δυο. Από το σπίτινα πήγαν στο μεσημεριανό στέκι τουΧατζιδάκι και της παρέας του, όπου ομονιμότερος θαμώνας ήταν ο Γκάτσος.Ωστόσο, μία λίγο προσεκτικότερη ανά-γνωση της πρώτης επιστολής, στις 22Ιουλίου 1954, του Κουμανταρέα, δείχνειπως δεν θα πρέπει να πρωτοσυναντήθη-καν στο ζαχαροπλαστείο, γιατί τότε αυ-τός θα ήταν παρών στη γνωριμία Βασιλι-κού - Γκάτσου. Πάντως, από την πρώτησελίδα της Αλληλογραφίας γεννιέταιστον αναγνώστη η περιέργεια να μάθειπερισσότερα για τη σχέση και την αλλη-λογραφία αμφοτέρων με τον μεγαλύτερότους, γεννημένο το 1925, και ήδη γνωστόμουσικοσυνθέτη, Χατζιδάκι.

Τα γεγονότα του καθημερινού βίουπου τους απασχολούν στην πρώτη τριε-τία, αυτήν της κυρίως Αλληλογραφίαςτους, είναι: Τα σχέδια για καλοκαιρινέςδιακοπές στη Θάσο, που ναυαγούν. Μετην ευκαιρία, ο Καβαλιώτης Βασιλικόςμας δίνει εικόνα για το πόσο στοίχιζε τό-τε ένα παρόμοιο ταξίδι για έναν Αθηναίο.Οι εντυπώσεις από το Πάσχα στην Αθή-να του ’55 και γεύση για το πώς διασκέ-δαζε η παρέα του Χατζιδάκι. Μία περιπέ-τεια του Κουμανταρέα με την υγεία του.Οι δύσκολες σχέσεις τους με γονείς καιερωτικούς συντρόφους. Παρατηρούμεπως, παρόλο που έχουν κάνει ελάχιστηπαρέα οι δυο τους, Χριστούγεννα 1954και Πάσχα 1955, τα σχόλια του ενός γιατα προσωπικά του άλλου είναι ουσιαστι-κά, δείχνοντας αμοιβαίο ενδιαφέρον αλ-λά και διακριτικότητα. Από αυτήν την ά-ποψη, έχει δίκιο ο επιμελητής της έκδο-σης, που βλέπει στη σχέση τους μία σχε-δόν μυθιστορηματική διάσταση. Στη δε-καετία του ’60, δυο καλοφτιαγμένοι νέοιάντρες, με ερωτικό ταμπεραμέντο, μηκατασταλαγμένοι, τολμούν. ∆οκιμάζουναμφιταλαντευόμενοι, ακριβώς όπως με-τεωρίζονται και στη γραφή τους μεταξύποίησης, θεάτρου και πεζογραφίας. Συ-γκρινόμενοι με εκείνους, οι σημερινοίνέοι, εξήντα χρόνια μετά, δείχνουν αδια-φορία, ακολουθώντας μηχανιστικά τουςσυρμούς. Κατά τα άλλα, περισσότερεςείναι οι αναφορές στη μουσική, χάριςστον δια βίου μουσικόφιλο Αθηναίο, πα-ρά στην πεζογραφία. Όπου προτιμούντη γαλλική, μάλλον αδιαφορώντας γιατην ελληνική. Κύριο μέλημα τα δικά τουςγραπτά, προέχουν των διασκεδάσεων.

Εδώ, έγκειται το ιδιαίτερο λογοτεχνι-κό ενδιαφέρον της Αλληλογραφίας τους.Συζητούν τα πρώτα τους βιβλία, που ε-μείς διαβάζουμε σήμερα. Το 2011, εκδό-θηκε για πρώτη φορά το πρώτο μυθιστό-ρημα του Κουμανταρέα, «Οι αλεπούδες

1078 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 3355ΒΙΒΛΙΟ

Αδό κη τες συ μπτώ σεις

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 28

Ο Μένης Κουμανταρέας κατά την εποχή που αλληλογραφούσε με τον ΒασίληΒασιλικό. Από μιας αρχής, “παίζει πιάνο και γραφομηχανή”. Κατ’ εκείνον, το μυστικό

“της νεότητας της ψυχής”.

3366 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αδό κη τες συ μπτώ σεις

του Γκό σπερτ», και ε πα νεκ δό θη κε το πρώ το του Βα σι -λι κού, «Η διή γη ση του Ιά σο να». Αρχές του 2014, α κο -λού θη σε το δεύ τε ρο μυ θι στό ρη μά του, «Θύ μα τα ει ρή -νης». Αμφό τε ρα, με ει σα γω γή και φι λο λο γι κή φρο ντί -δα του Θα νά ση Αγά θου, που, με τά την εν δια φέ ρου σαμε λέ τη της γυ ναί κας στο έρ γο του Κα ζα ντζά κη, α φο -σιώ νε ται στην έκ δο ση των σχο λια σμέ νων Απά ντων τουδεύ τε ρου Έλλη να συγ γρα φέα, που διεκ δι κεί με το πο -λυ με τα φρα σμέ νο έρ γο του θέ ση στην πα γκο σμιο ποιη -μέ νη λο γο τε χνία.

Εκτός αυ τών, στην Αλλη λο γρα φία α να φέ ρε ται και τοθε α τρι κό του Βα σι λι κού, «Στη φυ λα κή των Φι λίπ πων»,που με τα δό θη κε α πό το ρα διό φω νο στις 31 Οκτω βρίου1954, σε σκη νο θε σία Γκά τσου, με τον Χατ ζι δά κι “ε νορ -χη στρω τή”, ό πως ο ί διος χα ρα κτη ρί ζει ε αυ τόν σε ε πι -στο λή του προς τον Βα σι λι κό. Εκεί, α πο κα λεί το έρ γο“ο Παύ λος σου” και έ τσι εκ δό θη κε μία ει κο σα ε τία αρ -γό τε ρα, «Ο Από στο λος Παύ λος στη Φυ λα κή των Φι λίπ -πων». Ακό μη, πε ρι γρά φο νται εν ε κτά σει σχέ δια και δηπρο χω ρη μέ να για δυο α φη γή μα τα, που δεν γνω ρί ζου μεα πό άλ λη πη γή. Ο επιμελητής του ΑρχείουΚουμανταρέα θα μπορούσε να συμπληρώσει τοιστορικό του πε ζού, «Ο Μυγ χά ου ζεν στο Λιό πε σι!» και

να δώ σει κά ποια πλη ρο φο ρία για τον «Τει ρε σία». Γιατα «Εφτά α πο γεύ μα τα» του Βα σι λι κού, που, τον Μάιοτου 1955, ο ί διος το χα ρα κτη ρί ζει “το πιο δρα μα τι κότου βι βλίο”, α πο δί δο ντας την ε πι νό η ση του τίτ λου στονΚου μα ντα ρέα, δεν θυ μό μα στε να έ χου με δια βά σει κά -ποιο με τα γε νέ στε ρο σχε τι κό σχό λιο.

Αφορ μή της πρώ της ε πι στο λής της Αλλη λο γρα φίαςδεν εί ναι η γνω ρι μία τους, αλ λά το πρώ το βι βλίο τουΒα σι λι κού «Η διή γη ση του Ιά σο να». Ο Κου μα ντα ρέ αςεκ φρά ζε ται με την α κρι βο λο γία και την αυ το πε ποί θη σηκρι τι κού. Από μια ά πο ψη, κά τι τέ τοιο εί ναι εύ κο λο, α -φού πρό κει ται για ε γκω μια στι κή κρί ση. Συ νε χί ζει, ό -μως, με την αυ στη ρή κρι τι κή του θε α τρι κού, «Στη φυ -λα κή των Φι λίπ πων», με α πο κο ρύ φω μα κρι τι κού οί -στρου την δε κα σέ λι δη ε πι στο λή της 6ης Ιου λίου 1956,στην ο ποία ε ξο νυ χί ζει το «Θύ μα τα ει ρή νης». Κα λός α -πο δέ κτης ο Βα σι λι κός, στις 2 Αυ γού στου 1956, ευ ρι -σκό με νος στο τύ πω μα του τρί του τυ πο γρα φι κού, τονπλη ρο φο ρεί για τις ε κτε τα μέ νες αλ λα γές που έ κα νε. Ωςκρι τι κός ο Βα σι λι κός δεί χνει την ευ θυ κρι σία του, στηνκρι τι κή τού «Οι α λε πού δες του Γκό σπορτ». Πα ράλ λη -λα, φω τί ζει τις λο γο τε χνι κές ε πι δρά σεις του Κου μα ντα -ρέα α πό το στε νό του πε ρι βάλ λον ε κεί νης της ε πο χής,Χατ ζι δά κι και Γκά τσο, που έ χουν πα ρα μεί νει ά γνω στες.Συ γκρα τού με την πα ρό τρυν σή του να γρά φει σαν τον

Πα πα δια μά ντη, που ση μαί νει ό χι ψυ χο λο γι κές ερ μη -νείες, αλ λά για ε κεί να τα πράγ μα τα που χά νο νται, έ -χουν ό μως μια δεύ τε ρη ζωή στα διη γή μα τα.

Εκ των υ στέ ρων, ήρ θε να προ στε θεί μία τε λευ ταίασύ μπτω ση. Αυ τή δεν α φο ρά τους δυο α πο θα νό ντες,

αλ λά τον βίο του Κου μα ντα ρέα. ∆ο λο φο νή θη κε βρά δυτης 5ης ∆ε κεμ βρίου, ε νώ ο φε ρό με νος ως δο λο φό νοςτου συ νε λή φθη βρά δυ της 5ης Ια νουα ρίου. Ο ί διος,“την η με ρο μη νία του θα νά του του”, για την ο ποία ρω -τού σε τό σο ε πί μο να τον “Πε ρα μα τά ρη” στο τε λευ ταίοτου μυ θι στό ρη μα, «Ο θη σαυ ρός του χρό νου», δεν την έ -μα θε.

Τε λι κά, ο Κου μα ντα ρέ ας στά θη κε μια μάλ λον σπά νιαπε ρί πτω ση Αθη ναίου α στού στον συγ γρα φι κό χώ ρο τωνδυο-τριών τε λευ ταίων δε κα ε τιών. Πα ρα μέ νο ντας στοπε δίο των συ μπτώ σεων, του έ τυ χε μία σπά νια μορ φήκαρ κί νου του λεμ φι κού συ στή μα τος. Πρό κει ται για τολε γό με νο Λέμ φω μα Μαν δύας ή αγ γλι στί MantleLymphoma ή και γερ μα νι στί Mantel Lymphoma. Στο τε -λευ ταίο του μυ θι στό ρη μα, το α να φέ ρει ως Λέμ φω μαMandel, που ση μαί νει Λέμ φω μα Αμυ γδα λιάς. Και έναςασυνήθης θάνατος.

Μ. Θε ο δο σο πού λου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 27

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“Κυριακή 18 Ιανουαρίου

Κηφισιά: Συνεστίαση, στις 8 μ.μ., στοκέντρο Σαλματάνη (Συγγρού 18). Πρό-σκληση 15 ευρώ.

Πεύκη: Συγκέντρωση στο δημοτικό θέ-ατρο Πεύκης, στις 10.30 π.μ.

Βάρη-Βούλα-Βουλιαγμένη: Μιλούν στις11 π.μ. στο δημαρχείο Βούλας οι Γ. Βήχας,Θ. Γκοτσόπουλος, Α. Καλύβης και Ν. Πέπ-πας.

Καλαμαριά: Συγκέντρωση στο θέατρο«Μελίνα Μερκούρη» (Μεταμορφώσεως 7-9), στις 11 π.μ.

Ταύρος: Εκδήλωση στην αίθουσα των∆ημοτικών Σφαγείων (Επταλόφου καιΠειραιώς) στις 11π.μ. Μιλούν οι Ν. Παππά,Ν. Χουντή, Τζ. Βαλαλάκη και Ά. Χατζησο-φιά.

∆άφνη-Υμηττός: Εκδήλωση στον Φ.Ο.Υ(Αμισσού και Ανδρέα Λεντάκη) στις 11 π.μ.Μιλούν οι Ν. Σκορίνη, ∆. Λάγδα, Ν. Βαλα-βάνη και Χρ. Νικολάου.

Ζωγράφου: Εκδήλωση στον κινηματο-γράφο Αλέκα (πλ. Γαρδένιας) στις 11 π.μ.Μιλούν οι ∆. Βίτσα, Σ. Παπαδόγιαννη και Γ.Κοντούλη.

Άλιμος: Εκδήλωση στο θέατρο ΚάρολοςΚουν στις 6.30 μ.μ. Μιλούν οι Ν. Χουντή,Ν. Βαλαβάνη, Φ. Κούβελα και Ν. Ξυδάκη.

Βριλήσσια: Εκδήλωση στο πάρκο ΜίκηςΘεοδωράκης (πρώην ΤΥΠΕΤ) στις 7μ.μ.Μιλούν οι Ε. Αυλωνίτου, Η. Λιβάνη και Γ.Κατρούγκαλο.

Ραφήνα: Εκδήλωση στο 1ο δημοτικόσχολείο Ραφήνας στις 11 π.μ. Μιλούν οι Ε.Σωτηρίου, Β. Πριμηκήρη και Α. Παρα-σκευόπουλο.

Μαρκόπουλο: Εκδήλωση στο καφέΒιένα στις 12 Μιλούν οι Ε. ∆ελαγραμμά-τικα, Κ. Θεοχάρη και Αικ. Καραλή.

Πεύκη: Εκδήλωση στο ∆ημοτικό ΘέατροΠεύκης στις 10.30 π.μ. με τον Γ. ∆ραγα-σάκη.

Κουκάκι-Πλάκα-Νέος Κόσμος: Εκδή-λωση στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο(Συγγρού 106) Μιλούν οι Ν. Βούτση, Ζ.Κωνσταντοπούλου και Ν. Φίλη.

Μαραθώνας: Συγκέντρωση στον κινη-ματογράφο Αλίκη, στις 11 π.μ., με ομιλητήτον ∆. Παπαδημούλη.

Τριανδρία: Στις 11 π.μ. στο πολιτιστικόκέντρο Τριανδρίας. Μιλούν οι Ι. Γαϊτάνη,Χρ. Σουλτανίδου και Κ. Τεκτονίδου.

Καλαμαριά: Στις 11 π.μ., στο θέατρο Με-

λίνα Μερκούρη. Μιλούν οι Μ. Τρεμόπου-λος, Γλ. Καλαφακάκου, Α. Μπένος και Κ.Νοτοπούλου.

∆ευτέρα 19 Ιανουαρίου

Αιγάλεω: Εκδήλωση του ΑθλητικούΤμήματος του ΣΥΡΙΖΑ στην αίθουσα του∆ημοτικού Συμβουλίου του δημαρχείου(Ιεράς Οδού 364 και Κάλβου) στις 6.30 μ.μ.Μιλά ο Ι. Συναδινός.

Αγία Παρασκευή: Εκδήλωση στο 2ο Γυ-μνάσιο Αγίας Παρασκευής (Νεαπόλεως 5)στις 7 μ.μ. Μιλούν οι ∆. Βίτσα, Μ. Κων-σταντάκου, Γ. ∆ημαρά και Τ. Μαυρόπουλο.

Ίλιον: Εκδήλωση στο δημαρχείο Ιλίουστις 7 μ.μ. Μιλούν οι ∆. Στρατούλη, Γ. Κον-τούλη και Γ. Μπασκόζο.

Χαλάνδρι: Εκδήλωση στην αίθουσα εκ-δηλώσεων του δήμου (Παπάγου 7 και Αρι-στοφάνους) στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Β. Κα-τριβάνου, Θ. Κατωπόδη, Α. Νταβανέλο καιΠ. Σκουρλέτη.

Καματερό: Εκδήλωση στον κινηματο-γράφο Μελίνα στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Α. Κα-ρίτζη, Π. Μόσχο Σ. Παπαδόγιαννη και Α.Καββαδία.

Κηφισιά: Εκδήλωση στο δημαρχείο Κη-φισιάς στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Φ. Κούβελα,∆. Τσουκαλά και Θ. Φωτίου.

Μάνδρα: Εκδήλωση στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ(στρατηγού Νικ. Ρόκκα 31) στις 7.30 μ.μ.

Μιλούν οι Γ. Βήχα, Ε. Στεργίου και Ν.Πέππα.

∆ιόνυσος: Εκδήλωση στο ΠολιτιστικόΚέντρο Αγίου Στεφάνου στις 7.30 μ.μ. Μι-λούν οι Θ. Γκοτσόπουλο, Β. Πριμηκήρη καιΕ. ∆ελαγραμμάτικα.

** Εκδήλωση του τμήματος Πολιτισμούκαι των οργανώσεων Καλλιτεχνών τουΣΥΡΙΖΑ, στις 8 μ.μ., στον πολυχώρο «Ρο-μάντσο» (Αναξαγόρα 3-5).

Τρίτη 20 Ιανουαρίου

Μοσχάτο: Μιλούν οι ∆. Βίτσας, Γ. Βα-ρουφάκης, Τζ. Βαλαλάκη, Χ. Καφαντάρη,στις 6.30 μ.μ., στο πολιτιστικό κέντρο Μο-σχάτου «Θ. Αγγελόπουλος» (Κωνσταντι-νουπόλεως και Σολωμού)

Αργυρούπολη: Συγκέντρωση στο πολι-τιστικό κέντρο «Μίκης Θεοδωράκης» (Κύ-πρου 68), στις 7.30 μ.μ.

Περιστέρι: Eκδήλωση στο θέατρο τουνέου ∆ημαρχείου στις 6.30 μ.μ. Μιλούν οιΓ. Τόλιος, Α. Καρίτζης και Χρ. Νικολάου.

Βριλήσσια: Εκδήλωση στο πνευματικόΚέντρο του δήμου στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Γ.Μπαλάφας, Ο. Βουδούρης και Μ. Κων-σταντάκου.

Καισαριανή: Εκδήλωση στο ∆ημαρχείοστις 6.30 μ.μ. Μιλούν οι Ν. Παππάς, Π.Κουρουμπλής, Ν. Χουντής και Θ. Κατωπό-δης.

Μοσχάτο: Εκδήλωση στο πολιτιστικόκέντρο Θόδωρος Αγγελόπουλος στις 6.30μ.μ. Μιλούν οι Γ. Βαρουφάκης, ∆. Βίτσας,Τζ, Βαλαλάκη και Χ. Καφαντάρη.

Χολαργός: Εκδήλωση στο δημαρχείο(αίθουσα Μ. Θεοδωράκης) στις 7.30 μ.μ.Μιλούν οι Ά. Χατζησοφιά, Ευ. Τσακαλώτοςκαι Η. Λιβάνης.

Αιγάλεω: Εκδήλωση – συζήτηση στοΠολιτιστικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος» στις8 μ.μ. Μιλούν οι Κ. Ζαχαριάδης και Θ. Φω-τίου.

Αργυρούπολη: Εκδήλωση στο πολιτι-στικό κέντρο «Μίκης Θεοδωράκης» (Κύ-πρου 68) στις 7.30 Μιλούν οι Στ. Θεοδω-ρίδης, Β. Κατριβάνου, Α. Καββαδία και Γ.Βαρουφάκης.

Κυψέλη: Εκδήλωση στο καφέ Βεγγέρα(πλ. Αμερικής) στις 5.30 μ.μ. Μιλούν οι Ρ.Ακριβού, Χρ. Βερναρδάκης και Μ. Μπό-λαρη.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου

Καλλιθέα: Εκδήλωση στο ∆ημοτικό Θέ-ατρο (Κρέμου και Φιλαρέτου) στις 7 μ.μ.Μιλούν οι Κ. Πουλάκης, Α. Νταβανέλος, Ν.Βαλαβάνη και Στ. Θεοδωρίδης.

Μελίσσια: Εκδήλωση στο ΠολιτιστικόΚέντρο Μελισσίων (Πλ. Αγ. Γεωργίου)στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Ν. Χουντής, Α. Αλε-ξόπουλος, Κ. Ζαχαριάδης και Γ. Χατζηαν-τωνίου.

Μαρούσι: Εκδήλωση στο δημαρχείο(Βασιλ.Σοφίας 9) στις 7 μ.μ. Μιλούν οι ∆.Βίτσας, ∆. Στρατούλης, Ο. Βουδούρης καιΓ. Γιαννόπουλος.

Κολωνός: Εκδήλωση στη δημοτική αί-θουσα εκδηλώσεων στις 7 μ.μ. Μιλούν οιΖ. Κωνσταντοπούλου, Ν. Φίλης και ∆. Σπα-νού.

Αμπελόκηποι: Εκδήλωση στο καφενείοτου Ερυθρού Σταυρού στις 7 μ.μ Μιλούν οιΝ. Βούτσης και Μ. Υδραίος.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου

Ηλιούπολη: Εκδήλωση στο ∆ημοτικόΘέατρο του ∆ημαρχείου στις 7 μ.μ. Μι-λούν οι Α. Αλεξόπουλος, Ευ. Τσακαλώτος,Γ. Πετράκη και ∆. Στρατούλης.

Αμπελόκηποι: Εκδήλωση στον σταθμόμετρό της Πανόρμου στις 6.30 μ.μ. Μιλούνοι Ν. Βούτσης, Ζ. Κωνσταντοπούλου και Γ.Πρωτονοτάριος.

∆ευτέρα 19 Ιανουαρίου

** Το ∆ίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά δικαιώματα οργανώνει στις 8 μ.μ.,στο Κοινωνικό Κέντρο Τσαμαδού 15, ανοιχτή συζήτηση με θέμα: «Κυβέρνηση τηςΑριστεράς και ο ρόλος του κινήματος» Μιλούν οι Μ. Υδραίος, Σ. Σεφέριάδης και Ν.Γιαννόπουλος.

**Η πρωτοβουλία «Ρήγας Φεραίος» και η εφημερίδα «Εποχή» συνδιοργανώνουνεκδήλωση με θέμα «ΣΥΡΙΖΑ και αριστερή διακυβέρνηση», στις 7 μ.μ., στο θέατρο«Κνωσσός» (Κνωσσού 11 και Πατησίων 195). Μιλούν οι Γ. Σακελλαρίδης, Α. Ρήγοςκαι Π. Κλαυδιανός. Συντονίζει ο Χρ. Καψάλης.

** Εκδήλωση με θέμα «Αν Ζούσε ο Λόρδος Βύρων τι θα έλεγε για την σημερινή Ελ-λάδα και τους ηγεμόνες της Ευρώπης;» διοργανώνει ο σύνδεσμος Μπάιρον για τονΦιλελληνισμό και τον Πολιτισμό, στις 8 μ.μ., στον πολυχώρο «Λαμπηδόνα» του Βύ-ρωνα. Μιλά η Λ. Χατζοπούλου και ο Π. Τριγάζης.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου

** Σε ανοιχτό διάλογο για την αισθητική ως σημαίνον ζήτημα της ζωής μας, μαςκαλούν οι εικαστικοί του ΣΥΡΙΖΑ στο μπαρ Locomotiva (Σολωμού και Μπόταση 7),στις 5.30 μ.μ.

Προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 3377KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

Περί ανισχυρότητας του ισχυρούφύλου ο λόγος, με αφορμή μιαέρευνα, σύμφωνα με την οποία

καταδεικνύεται πως σε περιπτώσεις με-γάλων ατυχημάτων με πολλά θύματα, οαριθμός των ανδρών που σώζονται είναιμεγαλύτερος από τον αριθμό των γυναι-κών. Κι αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι άν-δρες είναι πιο ανθεκτικοί από τις γυναί-κες, αλλά επειδή εφαρμόζουν το ρητό «οσώζων εαυτόν σωθήτω»! Τι σημαίνειαυτό; Σημαίνει πολύ απλά, πως σε περι-πτώσεις που η ανθρώπινη ζωή κινδυ-νεύει, οι άνδρες αναδεικνύονται σε προ-στάτες του εαυτού τους και όχι των ανί-

σχυρων γυναικών και παιδιών. Και για τοπω πιο ωμά, έννοιες όπως θυσία και αλ-τρουισμός είναι άγνωστες για τους ενκινδύνω ευρισκόμενους άνδρες, οιοποίοι σπεύδουν να σώσουν εαυτούς,την ώρα που οι «ανίσχυρες» γυναίκεςπροσπαθούν πρώτα να σώσουν τους δι-κούς τους ανθρώπους και κυρίως τα παι-διά. Άρα η επιβίωση του άρρενος πληθυ-σμού δεν είναι αποτέλεσμα ανωτερότη-τας αλλά, μάλλον, αυτοπροστασίας.

Αυτό είναι το θέμα της ταινίας «Ανω-τέρα βία» (Force Majeure / Snow The-rapy) του σουηδού Ρούμπεν Όστλουντ, ηοποία κέρδισε το Βραβείο της ΚριτικήςΕπιτροπής στο τμήμα Ένα ΚάποιοΒλέμμα του Φεστιβάλ των Κανών και

είναι υποψήφια για το ξενόγλωσσοΌσκαρ.

Σε σημείωμά του, ο σκηνοθέτης ανα-φέρει: «Η ταινία έχει τις ρίζες της στηνερώτηση που με έχει απασχολήσει εδώκαι καιρό: πώς αντιδρούν οι άνθρωποισε μία ξαφνική και αναπάντεχη κατά-σταση όπως μία φυσική καταστροφή; Ηιστορία αφορά μια οικογένεια που κάνειδιακοπές και τρομοκρατείται από μίαχιονοστιβάδα. Όταν όλα τελειώσουν,ντρέπονται γιατί έχουν υποκύψει στο έν-στικτο του φόβου».

Ο Τόμας και η Έμπα, μαζί με τα παι-διά τους, είναι μια οικογένεια Σουηδώνπου βρίσκονται για διακοπές στις Άλ-πεις. Απολαμβάνουν το γεύμα τους σεένα εστιατόριο που βρίσκεται σκαρφα-λωμένο στην πλαγιά του βουνού, ότανξαφνικά μια χιονοστιβάδα ξεκολλάει καιπέφτει επάνω τους. Μέσα στην αναμ-πουμπούλα η Έμπα προσπαθεί να σώσειτα παιδιά της, ενώ ζητά τη βοήθεια τουΤόμας. Όμως εκείνος έχει τρέξει για νασωθεί. Ευτυχώς η χιονοστιβάδα δενάφησε πίσω της θύματα, δημιούργησεόμως τεράστιο πρόβλημα στην οικογέ-νεια. Η ισορροπία έχει διαταραχτεί, ορόλος του Τόμας ως «προστάτη» της οι-κογένειας αμφισβητείται, οι ρόλοι επα-ναξιολογούνται και, ενώ η Έμπα μοιάζειαπογοητευμένη από τη συμπεριφορά τουάντρα της, εκείνος προσπαθεί να επανα-κτήσει τη θέση του και να κερδίσει ξανάτην εμπιστοσύνη της.

Πρόκειται για θαυμάσια ταινία, ηοποία χρησιμοποιώντας το δρόμο της

κωμωδίας ανοίγει μια σειρά από σημαν-τικά ζητήματα όπως οι προκαθορισμένοικοινωνικοί και οικογενειακοί ρόλοι, οιπροσδοκίες που έχουν οι άνθρωποι απότους άλλους, η εμπιστοσύνη. Και θέτειτο ερώτημα: μπορεί ο πολιτισμός ναυπερνικήσει τα ένστικτα; Το ένστικτοτης αυτοσυντήρησης και το ένστικτο τηςμητρότητας, πόση σημασία μπορεί ναέχουν μέσα στην καθημερινότητα του αν-θρώπου στις σύγχρονες, ασφαλείς δυτι-κές κοινωνίες;

Η «Ανωτέρα βία» πατάει γερά πάνωστην πραγματικότητα και πολλές φορέςμπορεί να μας τρομάξει με την ευθύτητακαι την ειλικρίνειά της, που εδράζουν σεένα δυνατό σενάριο με αιχμηρούς διαλό-γους.

Στη συνέχεια της δήλωσης του ο σκη-νοθέτης λέει: «Σε πολλές περιπτώσεις οιάντρες δεν αντιδρούν σύμφωνα με τουςαναμενόμενους κανόνες ιπποτισμού. Σεκαταστάσεις ζωής ή θανάτου, όταν η επι-βίωση κάποιου απειλείται, φαίνεται ότιείναι πιο πιθανό οι άντρες να το βάλουνστα πόδια για να σωθούν και όχι οι γυ-ναίκες. Ίσως αυτός είναι ο βασικόςλόγος για τα διαζύγια. Αυτό με έκανε ναθέλω να μιλήσω για τη διαδεδομένηάποψη ότι ο άντρας υποτίθεται ότι είναιο προστάτης της οικογένειας και της συ-ζύγου, για τον κοινωνικό κώδικα πουλέει ότι ο άντρας δεν υποχωρεί μπροστάστον κίνδυνο».

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

«ΑΝΩΤΕΡΑ ΒΙΑ»

Το (αν)ίσχυρο φύλο

«Blackhat» του Μάικλ Μαν: Ο Νίκολας Χάθαγουεϊβρίσκεται κλεισμένος σε φυλακές υψίστης ασφα-λείας. Είναι καταδικασμένος σε κάθειρξη 15 ετών,επειδή ως ιδιοφυής χάκερ είχε υποπέσει σε σω-ρεία αδικημάτων που αφορούν εγκλήματα στον κυ-βερνοχώρο. Τώρα, όμως, καθώς ένα δίκτυο ηλε-κτρονικού εγκλήματος απειλεί την ανθρωπότητα,η κυβέρνηση αναγκάζεται να απευθυνθεί σε αυτόνγια να βρει τη λύση. Μια καταιγιστική περιπέτειααπό ένα μεγάλο σκηνοθέτη που γνωρίζει πώς να«παντρεύει» την απόλαυση με την ποιότητα και τηνυποδόρια πολιτική προσέγγιση.

«Agora: Από τη ∆ημοκρατία στις Αγορές» του Γιώρ-γου Αυγερόπουλου: Στο εξαιρετικό αυτό ντοκιμαν-τέρ, ο Γιώργος Αυγερόπουλος ξεκινά από την αρ-χαιότητα, όταν η Αγορά ήταν μια κεντρική περιοχήστην Ελλάδα των πόλεων-κρατών. Ένας τόποςσυγκέντρωσης, μια συνάθροιση ενεργών πολιτών,καθώς και το κέντρο της πόλης για τις πολιτική,οικονομική, αθλητική, καλλιτεχνική και πνευμα-τική ζωή. Ήταν η καρδιά της δημοκρατίας. Στησύγχρονη Ελλάδα η λέξη Αγορά έχει χάσει την αρ-χική της έννοια και έχει έρθει για να υποδηλώσειμόνο τον τόπο και την πράξη των εμπορικών συ-ναλλαγών.

«Η αρπαγή 3» (Taken 3) του Ολιβιέ Μεγκατόν: Οπρώην μυστικός πράκτορας, Μπράιαν Μιλς ακόμηπροσπαθεί να αποσυρθεί! Στην πρώτη ταινία απή-γαγαν την κόρη του, στη δεύτερη απήγαγαν τη γυ-ναίκα του και, τώρα, δολοφόνησαν τη γυναίκα τουκαι επιπλέον του φόρτωσαν το φόνο! Μια καταιγι-στική περιπέτεια, με το Λίαμ Νίσον σε ρόλο ΤζέιμςΜποντ και Φυγά μαζί, που σε αντίθεση με άλλες πε-ριπτώσεις, αντί να επαναλαμβάνεται γίνεται ακόμηκαλύτερη από τις δύο προηγούμενες.

«Οι γαμπροί της ευτυχίας» του Στράτου Μακρίδη: ΟΒαγγέλης ζει με τη γυναίκα του Λίνα και τη γερον-τοκόρη αδελφή της, την Ευτυχία. Αυτό που ζητάόσο τίποτα είναι να χαρεί τη γυναίκα του, αλλάπροϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι να παντρευ-τεί η Ευτυχία. Και όταν βρίσκεται ένας, εμφανίζε-ται κι άλλος! Κωμωδία με γνωστούς ηθοποιούς.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ»

Αναζητώντας την ευτυχίαΗτυχαία συνάντηση δύο ανθρώπων μερικές φορές είναι η αφορμή, ο καταλύτης για να αλλάξουν οι

ζωές τους. Είναι σαν ένα μικρό θαύμα το οποίο συντελείται την κατάλληλη στιγμή, όταν δηλαδή οιάνθρωποι αυτοί αναζητούν κάτι για να πιαστούν.

Η Γκρέτα και ο Νταν είναι δυο άνθρωποι «χαμένοι» οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν μια βαθιά ανάσαζωής μέσα στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Η πρώτη βρέθηκε εδώ μαζί με τον μεγάλο έρωτά της, τον Ντέιβ, ο οποίος έκλεισε μια σημαντικήσυμφωνία με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Όμως η ευτυχία της θα διακοπεί απότομα όταν ο Ντέιβθα ερωτευτεί μια συνεργάτιδά του κι έτσι η Γκρέτα θα φύγει από το σπίτι και θα βρει προσωρινά στέγη στοσπίτι ενός παλιού φίλου πλανόδιου μουσικού. Ο δεύτερος, είναι μουσικός παραγωγός ο οποίος έχει χάσειτη δουλειά του σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, η γυναίκα του τον έχει διώξει από το σπίτι,αντιμετωπίζει προβλήματα στη σχέση με την κόρη του και αναζητά παρηγοριά στο αλκοόλ.

Η συνάντησή τους θα γίνει τυχαία σε ένα κλαμπ, όπου η Γκρέτα καλείται στη σκηνή από το φίλο της ναπει ένα τραγούδι. Ο Νταν την ακούει και της προτείνει να κάνουν μαζί ένα δίσκο. Οι δυσκολίες είναι πολλές,όμως, ο Νταν βάζει σε ενέργεια τη φαντασία του και τις γνωριμίες του και, αφού μαζεύουν κάποιουςμουσικούς, αρχίζουν να ηχογραφούν σε διάφορους εξωτερικούς χώρους στην πόλη. Μέσα από αυτή τησυνεργασία, ο Νταν και η Γκρέτα θα αναπτύξουν μια δυνατή σχέση αλληλοϋποστήριξης και κατανόησης,θα απελευθερωθούν από εμμονές και εξαρτήσεις και θα κατορθώσουν να κάνουν μια καινούργια αρχή.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην ταινία «Πάρ’ το από την αρχή» (Begin again) του Τζον Κάρνεϊ, μια αισθηματικήκομεντί, με αναμενόμενηεξέλιξη. Αν κάτι ξεχωρίζει είναιοι ερμηνείες της Κίρα Νάιτλι καιτου Μαρκ Ράφαλο πουσηκώνουν όλη την ταινία στιςπλάτες τους. Πέραν τούτου δενυπάρχει τίποτε το ξεχωριστόαφού ούτε η σκηνοθεσία έχεικάτι το ιδιαίτερο ούτε το σενάριοκρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις. Ανυπάρχει κάτι το οποίο μας λέει ηταινία πέραν μια συμβατικήςιστορίας, είναι ο τρόπος με τονοποίο οι μεγάλες δισκογραφικέςεταιρίες εκμεταλλεύονται τουςκαλλιτέχνες. Μόνο που όλο αυτόο Κάρνεϊ μας το κρατάει για τοτέλος. Αυτό το φινάλευποστηρίζει ολόκληρη τηνταινία και της δίνει το «κάτι»επιπλέον. Κάτι που, κατά τηγνώμη μου, δεν είναι αρκετό.

Στρά. Κερ.

3388 Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Τη συνέντευξη πήρανη Ιωάννα ∆ρόσουκαι ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Η 26η Ιανουαρίου πιθανά θα ξημερώ-σει με την κυβέρνηση της Αριστεράς.Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που πρέ-πει να κρατήσει η Αριστερά;

Βασικές αξίες και κατεύθυνση της κυ-βέρνησης της αριστεράς πρέπει να είναιη ισότητα και η δημοκρατία. Ας μην ξε-χνάμε ότι το μεγάλο πλεονέκτημα τηςΑριστεράς ήταν και παραμένει ακριβώςο αξιακός της ορίζοντας. Συνδυαζόμε-νες αυτές οι δύο αξίες οδηγούν στηνκοινωνική δικαιοσύνη. Βέβαια, απόλυτηπροτεραιότητα έχουν η άμεση αντιμε-τώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ηπαραγωγική ανασυγκρότηση της οικο-νομίας και η διαπραγμάτευση με τουςδανειστές. Εάν, όμως, η αριστεράέβλεπε τα μεγάλα αυτά τρέχοντα προ-βλήματα ως τερματικό σταθμό, πουόταν επιτευχθούν μπαίνουμε σε μία λο-

γική διακυβέρνησης, τότε θα έχανε τηδυναμική που έχει και την ελπίδα πουέδωσε στον ελληνικό λαό. Βλέπετε, ηαριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, δενθα έχει αποκτήσει ηγεμονία στον ελλη-νικό λαό. Θα έχει λάβει μονάχα τηνεκλογική πλειοψηφία. Γι’ αυτό οφείλει,έχοντας πάντα τις αξίες της ισότηταςκαι της δημοκρατίας ως κεντρική κα-τεύθυνση, να εμβαθύνει αυτές τις αξίεςσε κάθε νέο βήμα ριζοσπαστικοποίησηςκαι να τις περνά από την κεντρική πο-λιτική σκηνή στην κοινωνία.

Η αριστερά, δηλαδή, έχει να δώσειμια αέναη μάχη, ανανεώνοντας συνεχώςτους στόχους της, προκειμένου να ανα-τρέψει τον κόσμο, όπως τον ξέραμεμέχρι σήμερα…

Ο ορίζοντας της κυβέρνησης της αρι-στεράς είναι η δημοκρατία και ο σοσια-λισμός και κάθε της βήμα θα πρέπει νακινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ξέ-ρετε, ο ορίζοντας έχει το ενδιαφέρονχαρακτηριστικό ότι όσο τον πλησιάζειςαπομακρύνεται, αλλάζοντας τους άμε-σους στόχους σου αλλά κι εσένα τον

ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικό υποκεί-μενο, είτε ως κυβέρνηση είτε ως κόμμα,πλησιάζοντας κάθε φορά τον ορίζονταθα επαναπροσδιορίζει τους στόχους τουκαι όσο οι αξίες του θα παραμένουνσταθερές, τότε το κάθε βήμα θα προ-χωρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Εάνθεωρούσαμε ότι η αντιμετώπιση της αν-θρωπιστικής κρίσης είναι το τέλος τωνστόχων της κυβέρνησης, τότε δεν θαμπορούσαμε να μιλάμε για μια κυβέρ-νηση της αριστεράς. Αν, όμως, πετύχειςτον πρώτο στόχο, αμέσως προχωράςστον επόμενο, με μέτρα που αντιμετω-πίζουν τις αιτίες που δημιούργησαν τηνανθρωπιστική κρίση, αλλάζοντας τοκοινωνικό και οικονομικό σύστημα τουύστερου καπιταλισμού που οδήγησε σεαυτά τα προβλήματα. Επομένως, κα-νένα αίτημα που απαντά στην προηγού-μενη καταστροφή του δεν μπορεί ναείναι ποτέ ο τερματικός σταθμός. Καιαυτό για μένα είναι η ηγεμονική πολι-τική. Μπαίνουμε σε μια μεγάλη πορεία,

στην οποία ποτέ δεν θα πούμε φτά-σαμε, το πετύχαμε, εδώ είμαστε.

Ελπίδα στην υπόλοιπη Ευρώπη

Οι ευρωπαίοι πολίτες πώς αντιδρούνστο ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης τηςαριστεράς;

Όταν ξεκίνησα να γράφω άρθρα στηνΓκάρντιαν το 2012 έλεγα ότι η ευρω-παϊκή άνοιξη θα ξεκινήσει από την Ελ-λάδα. Θυμάμαι τότε ότι τα ηλεκτρονικάσχόλια ήταν καταιγιστικά αρνητικά.Αυτό έχει ανατραπεί σε επίπεδο καθη-μερινής ζωής. Ο άγγλος ή ο γερμανόςπολίτης αντιμετωπίζει την πιθανότητακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλο εν-διαφέρον και περιέργεια, αλλά θετικά.Ένας λόγος είναι ότι η λιτότητα χτυπάτους πολίτες της Γερμανίας, της Αγ-γλίας ή της Γαλλίας εξίσου. Για παρά-δειγμα, στην Αγγλία έχουμε ένα σύ-στημα εργασιακών συμβάσεων με μηδένώρες εξασφαλισμένης εργασίας, σύμ-φωνα με τις οποίες ο εργαζόμενος κα-λείται να δουλέψει όποτε και αν είναι

αναγκαίος. Η λιτότητα, δηλαδή, είναικαθολικευμένη. Το ενδεχόμενο μιας ελ-ληνικής κυβέρνησης της αριστεράς νασηκώσει το ανάστημά της και να αντι-σταθεί, ανατρέποντας αυτή τη λογική,δίνει ελπίδα στην υπόλοιπη Ευρώπη.Πιστεύω, λοιπόν, ότι στις 26 Ιανουαρίουδιαψεύδεται η άποψη περί μόνιμης καιαναπόδραστης πολιτικής και θεωρητι-κής ήττας της αριστεράς. Με αυτή τηνέννοια, ολοκληρώνεται ένας ιστορικόςκύκλος που ξεκίνησε το 1989, με τονΜπους να ανακοινώνει μια νέα τάξηπραγμάτων, στέλνοντας ένα μήνυμα σεόλους τους ευρωπαίους ότι εάν έναςλαός και ένα πολιτικό υποκείμενο αντι-σταθεί μπορεί και να κερδίσει. Τολμώνα πω ότι τώρα ξεκινά η ευρωπαϊκή

άνοιξη. Πώς νομίζεις ότι θα διαχειριστεί η ευ-

ρωπαϊκή ελίτ τη νέα αυτή κατάσταση; Η ευρωπαϊκή ελίτ έχει αρχίσει ήδη να

αλλάζει στάση. Προφανώς θα είναι μιαπολύ δύσκολη περίοδος, όμως, βλέπωμια μεγάλη μεταστροφή από προηγού-μενες θέσεις τους. Για παράδειγμα, τοΕργατικό Κόμμα της Αγγλίας και τοSPD στη Γερμανία έχουν στελέχη στααριστερά της ηγεσίας τους που θα χρη-σιμοποιήσουν τις εξελίξεις στην Ελ-λάδα για να ξαναβάλουν θέματα εναν-τίον της πολιτικής της λιτότητας. Ηιστορική σημασία της νίκης του ΣΥΡΙΖΑθα δώσει τη δυνατότητα στους αριστε-ρούς πολιτικούς να δώσουν τη μάχη σταδικά τους κόμματα ή κυβερνήσεις. Ει-

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑ ∆ΟΥΖΙΝΑ

Η ευρωπαϊκή Άνοιξη θα ξεκινήσει από την Ελλάδα

Το να φτιάξουμε ένα εξορθολογισμένο κράτοςστην Ελλάδα, χτυπώντας ταυτόχρονα είτε λογικέςμικροδιαφθοράς είτε λογικές εκμετάλλευσης τηςκομματικής σχέσης για ανέλιξη στην κρατικήιεραρχία, είναι μια επαναστατική λογική.

“

Συζητάμε με τον Κώστα ∆ουζίνα για την κυβέρνηση της Αριστεράς και τουςδρόμους που αυτή ανοίγει. Σύμφωνα με τον Κ. ∆ουζίνα «Στις 26 Ιανουαρίουαρχίζει η ελληνική Άνοιξη και έχει μεγάλη σημασία για την Ευρώπη, αφού ηκυβέρνηση της Αριστεράς θα βοηθήσει να ανθίσουν κι εκεί τα πρώταλουλούδια της Ευρωπαϊκής Άνοιξης που έρχεται». Πέρα, όμως, από τηναισιοδοξία που φέρνει μια τέτοια εξέλιξη, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαφυλάξειτο κόμμα, όπως και να αποφύγει να θεωρήσει οποιαδήποτε νίκη ωςεκπλήρωση των σκοπών της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Κυρίαρχο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα «Ο ΣΥΡΙΖΑ δυνατός, μέσα και έξω από τηΒουλή». Πώς θα περιφρουρήσεις τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία και τα κι-νήματα;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ιστορικές καιπολιτικές συνθήκες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του 3% σε κόμμα της πλει-οψηφίας του ελληνικού λαού. Αναγκαστικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο καταλύτηςπου οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο σήμερα ήταν οι μεγάλες αντιστάσεις του λαού τα τε-λευταία χρόνια. Και είναι η εμπειρία αυτών των αντιστάσεων που μας δίνει πολλάμαθήματα για το πώς πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον. Οι αυθόρμητες αντιστάσειςπου αναπτύχθηκαν έδωσε στο λαό τη δυνατότητα να παίρνει κομμάτια της καθημερι-νής του ζωής στα χέρια του, επαναπροσδιορίζοντας έτσι την πολιτική και εκδημο-

Από τη λογικήτης αντίστασης,στη λογική συνεργασίας

Η ΕΠΟΧΗ 18 Ιανουαρίου 2015 3399ΘΕΩΡΙΑ

δικά στην Αγγλία, μεγάλος μέρος τουΕργατικόύ Κόμματος έχει ήδη αρχίσεινα δηλώνει ότι πρέπει να καλωσοριστείη κυβέρνηση της αριστεράς προκειμέ-νου να ανατραπούν οι συσχετισμοί στοκόμμα, στην κυβέρνηση και, εν τέλει,στην Ευρώπη.

Η ελληνική Άνοιξη της Ευρώπης

Η εμπειρία της αραβικής άνοιξης δενμας βοηθά να προβλέψουμε την εξέλιξητης ευρωπαϊκής άνοιξης, καθώς σταμά-τησε σε επίπεδο ανατροπής της κυβέρ-νησης. Είμαστε σε αχαρτογράφητανερά…

Κάθε στιγμή, από εδώ και πέρα, η κυ-βέρνηση της αριστεράς θα πειραματίζε-ται, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενηεμπειρία. Γι’ αυτό είπα και στην αρχήότι πρέπει να κρατήσει η κυβέρνησητου ΣΥΡΙΖΑ τον αξιακό του ορίζοντα. Σεαντίθεση με την αραβική άνοιξη, δη-λαδή ο ελληνικός λαός είχε την τύχη ναυπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και να μπορέσει ναυιοθετήσει ένα πολιτικό υποκείμενο,κάτι που δεν υπήρχε στην Αίγυπτο ή τηνΤυνησία. Πέρασαν έτσι οι τεράστιες αν-τιστάσεις από τις πλατείες στη Βουλή.Αν ο λαός δεν είχε υιοθετήσει τον ΣΥ-ΡΙΖΑ, μια τρομακτική εναλλακτικήλύση θα ήταν η ακραία δεξιά, όπωςβλέπουμε στη Γαλλία ή στην Αγγλία.Στις 26, λοιπόν, αρχίζει η ελληνικήΆνοιξη και έχει μεγάλη σημασία για τηνΕυρώπη, αφού η κυβέρνηση της Αρι-στεράς θα βοηθήσει να ανθίσουν κι εκείτα πρώτα λουλούδια της ΕυρωπαϊκήςΑριστεράς.

Όπως λέει, λοιπόν, και ένα ακόμασύνθημα «το νέο ξεκινά»…

Ακριβώς. Αν έχουμε το δεύτερο τέλοςτου Ψυχρού Πολέμου σε σχέση με τον

κύκλο που άρχισε το ’49 και το τέλοςτης νέας τάξης, της ιστορικής περιόδουπου ξεκίνησε το ’89, έχουμε επίσης τοξεκίνημα της ολοκλήρωσης ενός τρίτουκύκλου που άρχισε το Μάη ’68 . Ο Μάηςσυμβόλισε την πολιτισμική και ηθικήεπανάσταση των νέων και τα κινήματακατά των διακρίσεων και του πολέμουτου Βιετνάμ. Τα κινήματα εκείνης τηςεποχής αφορούσαν τις διακρίσεις, τοφύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα, τημετανάστευση, το περιβάλλον κ.λπ.Στην Ελλάδα, σε ένα βαθμό ξεκίνησαναυτά τα νέα ταυτοτικά κινήματα με τηγενιά του Πολυτεχνείου. Αλλά γρήγοραπεριθωριοποιήθηκαν και οι αξίες τουςματαιώθηκαν στην Ελλάδα. Πολλοί απότη γενιά του Μάη ή του ελληνικού ‘73ενσωματώθηκαν και πήραν την εξουσίαστα κόμματα, τις επιχειρήσεις, τα ΜΜΕ.∆εν έκαναν τον κόσμο πιο δίκαιο καισήμερα πολλοί «ανανήψαντες» γεμί-ζουν τα Ποτάμια. Τα ανθρώπινα δι-καιώματα, η επιφανειακή ανοχή διαφο-ρετικών απόψεων, η απόρριψη προφα-νών διακρίσεων χωρίς διακινδύνευσητης ισορροπίας δυνάμεων αποτελούνηθικό φιασίδωμα και συμπλήρωμα τουπετυχημένου καπιταλιστή. Αυτή η πα-ραμορφωμένη countercultural εξέγερσηβρήκε την καταστροφική της επιβεβαί-ωση στους «ανθρωπιστικούς» πολέ-μους. Με αυτή την έννοια, ο κύκλος του’68 έμεινε ατελής. Τα κοινωνικά κινή-ματα που αναδείχθηκαν τα τελευταίαχρόνια δεν περιχαρακώθηκαν, αλλάέθεσαν θέμα πολιτικής εξουσίας.Έχουμε λοιπόν με τις εκλογές το τέλοςτης μετεμφυλιακής περιόδου και αυτήςπου άρχισε το 1989. Ταυτόχρονα η επα-νεκκίνηση και ολοκλήρωση της περιό-δου του Μάη θα βάλει στο αξιακό μαςορίζοντα το φύλο, την οικολογία, την

φυλή, τη σεξουαλικότητα, τη διαφορε-τικότητα. Εκείνα που μας κάνουν μονα-δικότητες σε συλλογικότητα ανοίγον-

τας ένα ουράνιο τόξο στον ορίζοντα τηςισότητας και της δημοκρατίας. Έρχεταιη ελληνική Άνοιξη της Ευρώπης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑ ∆ΟΥΖΙΝΑ

Η ευρωπαϊκή Άνοιξη θα ξεκινήσει από την Ελλάδα

Το κόμμα είναι πιθανό να έρθει ορισμένες φορέςσε αντίθεση με τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικέςπολιτικές, αφού δεν θα λειτουργεί ως πόλοςεξουσίας, αλλά ως πόλος δημιουργίας ηγεμονίαςκαι ελέγχου της εξουσίας

“

Ένα ακόμα άγνωστο πεδίο είναι ποια θα είναι η σχέση της κυβέρνησης του ΣΥ-ΡΙΖΑ με το κόμμα. Ποιος θα πρέπει να είναι ο νέος ρόλος του κόμματος;

Αυτό είναι ένα μεγάλο θεωρητικό θέμα, δεδομένου ότι δεν είχαμε ποτέ μια κυ-βέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα ή την Ευρώπη. Ως μια πρώτη παρατήρηση πρέ-πει να σημειώσουμε ότι είναι απαραίτητο το κόμμα να διατηρήσει την αυτονομίατου από το κράτος. Θα ήταν εξαιρετικά προβληματικό αν τα κομματικά στελέχη γί-νουν κρατικοί λειτουργοί, απονεκρώνοντας έτσι τον κομματικό κορμό. Φυσικά, τοκόμμα πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητο από το κράτος, προχωρώντας ταυτόχροναστο μετασχηματισμό του σε ένα νέου τύπου κόμμα, ανοιχτό στις εσωτερικές τουδιαδικασίες και σε μία συνεχή αλληλοεπίδραση με τα κοινωνικά κινήματα.

Εφόσον θέλουμε το κόμμα να γίνει ένας συλλογικός διανοούμενος που βοηθά τηνκυβέρνηση της αριστεράς και ταυτόχρονα την ελέγχει, η αυτονομία του και η εσω-τερική του οργάνωση, η συνεχής διαβούλευση του κόμματος και ως κόμμα και μετα κοινωνικά κινήματα είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της κυ-βέρνησης. Επομένως, θα μπούμε σε μια μεγάλη διαδικασία από τις 26 Ιανουαρίου,μέσα από την οποία, παράλληλα με την κυβέρνηση της αριστεράς, θα αρχίσει να ξα-ναφτιάχνεται η λογική ενός αριστερού κόμματος που θα φεύγει από τις παραδο-σιακές απόψεις κρατώντας απολύτως την πίστη και την αφοσίωση στις αρχές του.Ταυτόχρονα μέσα από ένα άνοιγμα στην κοινωνία θα μπορεί να γίνεται και έναςπόλος, ο οποίος αισθάνεται τις κοινωνικές ευαισθησίες, μαθαίνει από τη λαϊκήσοφία και μέσα από τη δική του ανεξάρτητη και αυτόνομη πολιτική θα τις εκφρά-ζει. Είναι πιθανό, έτσι, να έρθει ορισμένες φορές σε αντίθεση με τις εφαρμοζόμε-νες κυβερνητικές πολιτικές, αφού δεν θα λειτουργεί ως πόλος εξουσίας, αλλά ωςπόλος δημιουργίας ηγεμονίας και ελέγχου της εξουσίας.

Ανέφερες ότι τα κομματικά στελέχη δεν πρέπει να γίνουν κρατικοί λειτουργοί,τακτική που εφάρμοζε η Νέα ∆ημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Πώς θα αποφύγει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ αυτή την τακτική, δεδομένου ότι ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να είναιαυτός που θα ανατρέψει την κυβέρνηση της αριστεράς;

Ένα από τα μεγαλύτερα διακυβεύματα της αριστερής κυβέρνησης είναι να κατα-φέρει να φτιάξει έναν κρατικό μηχανισμό αξιοκρατικής ισονομίας. Όλοι γνωρί-ζουμε ότι η μικρή και η μεγάλη διαφθορά είχε άμεση σχέση με την κρατική οργά-νωση. Από την άλλη, θα ήταν λάθος η κυβέρνηση της αριστεράς να αλλάξει το προ-σωπικό των δημόσιων υπηρεσιών, όπως έκανε πάντα η Νέα ∆ημοκρατία και τοΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα δηλώσει την εμπιστοσύνη του στην ελλη-νική δημόσια υπηρεσία, τονίζοντας ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίαςτης και να βρεθεί ξανά στο πλευρό του πολίτη. Το να φτιάξουμε ένα εξορθολογι-σμένο κράτος στην Ελλάδα, χτυπώντας ταυτόχρονα είτε λογικές μικροδιαφθοράςείτε λογικές εκμετάλλευσης της κομματικής σχέσης για ανέλιξη στην κρατική ιε-ραρχία, είναι μια επαναστατική λογική. Η δημιουργία ενός κράτους στην υπηρεσίατου πολίτη, θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που θα έχουμε.

Το κόμμα ανεξάρτητοαπό το κράτος

κρατίζοντας τη δημοκρατία. Η αριστερή διακυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει να εμπιστευ-τεί τα κοινωνικά κινήματα και τις κοινωνικές πρωτοβουλίες, και να ασκήσει κοινω-νικές πολιτικές που θα παραδίδουν στο λαό κομμάτια που παραδοσιακά εξυπηρε-τούνταν από το κράτος.

Θα μπορούσες να μας δώσεις ένα παράδειγμα; Ενδεικτικά, η κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει την κοινωνική οικονομία. Να

βοηθά, για παράδειγμα, επιχειρήσεις που κλείνουν, ώστε να τις παίρνουν οι εργαζό-μενοι στα χέρια τους, εισάγοντας έτσι στην οικονομική ζωή διαφορετικούς τρόπουςκοινωνικής συμμετοχής. Το νέο σύνθημα, λοιπόν, που θα εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ θαμπορούσε να είναι «Βουλή και ∆ρόμος. Ψήφος και κοινωνικά κινήματα». Η κυβέρνησητης αριστεράς θα πρέπει να συνεργαστεί με τον κόσμο, ο οποίος μέσα από τις διάφο-ρες μορφές αντίστασης, απέκτησε μια μεγάλη τεχνογνωσία. Θα πρέπει να δοθεί η δυ-νατότητα να περάσουν οι κινηματικές πρακτικές από τη λογική της αντίστασης εναν-τίον του κράτους σε μία λογική συνεργασίας. Και εκεί θα μπορούμε να δούμε τη σύγ-χρονη έννοιας της κλασικής μαρξιστικής άποψης περί απονέκρωσης τους κράτους.Φυσικά, το κράτος δεν πρόκειται να απονεκρωθεί, με την έννοια που τη λέει ο Μαρξ.Αυτό, όμως, που μπορεί να γίνει είναι ότι διάφορα κομμάτια της κρατικής λειτουργίας,κυρίως στο χώρο των κοινωνικών υπηρεσιών, στην αυτοδιοικηση στην κοινωνικήοικονομία θα περάσουν στη λαϊκή πρωτοβουλία.

•

Τα πολιτικά σποττης Νέας∆ημοκρατίαςμας περιγράφουνένα ιδιόμορφοπολιτικό ταξίδιπαρά τη θέλησήτους. ΟπρωθυπουργόςΑντώνης Σαμαράςεπισκέπτεται τηνκαταστροφή,την οποία ο ίδιοςδημιούργησε.

“

ΣΣηηµµεειιοολλοογγίίαα ττηηςς ααννααγγοούύλλααςςτταα σσπποοττ ττηηςς ΝΝέέααςς ∆∆ηηµµοοκκρρααττίίααςςΤου Θωμά Τσαλαπάτη

Κάποιοι, στο άκουσμα της προκή-ρυξης των εκλογών, πανηγύριζανεπειδή η διακυβέρνηση από τον

ακροδεξιό κυβερνητικό θίασο θα έφτανεεπιτέλους στο τέλος της. Κάποιοι άλλοι,επειδή αναγνώριζαν το ενδεχόμενο νατελειώσει η χρόνια μνημονιακή πολι-τική. Κάποιοι ίσως γιατί πίστευαν πωςένας νέος (έστω κάπως καλύτερος) κό-σμος μπορεί να οικοδομηθεί στο τώρα.Όχι εμείς όμως. Εμείς πανηγυρίζαμεγιατί καταλαβαίναμε πως πλησίαζε ηώρα για ένα ακόμη τηλεοπτικό σποτ τηςΝέας ∆ημοκρατίας. Βλέπετε, μετά τοθρυλικό «Γιατί κύριε;», η εξάρτησή μαςστο απεχθές σημείωσε νέα όρια ανάγκηςκαι επιθυμίας. Η προεκλογική περίοδοςέμοιαζε με εξιλέωση. Και η σαμαρικήΝέα ∆ημοκρατία δεν θα μας άφηνε γιαπολύ διψασμένους.

Το προεκλογικό παρόντου κόμματος

Έχει ενδιαφέρον να δούμε το πόσοόμοια είναι η εκστρατεία της Νέας ∆η-μοκρατίας με αυτή που επιχείρησε στιςπροηγούμενες εκλογές. Πριν τρία χρό-νια, για το αντίστοιχο προεκλογικό σποτγράφαμε: « Στο συγκεκριμένο διαφημι-στικό δεν υφίσταται ίχνος πολιτικής επι-χειρηματολογίας. Η Νέα ∆ημοκρατίαεπιλέγει το φόβο ως βασικό επιχείρημα,αποφεύγοντας να περιγράψει οποιαδή-ποτε πολιτική διαδικασία που θα οδη-γούσε ή θα απέτρεπε το αποτέλεσμα πουτον δημιουργεί. Το σποτ λειτουργεί μεόρους τηλεοπτικού μάρκετινγκ έξω απότη σφαίρα του πολιτικού. Ο τηλεθεατής- καταναλωτής - πολίτης πρέπει πάσηθυσία να αγοράσει το προϊόν. ∆εν χρει-άζεται να γνωρίζει τις ιδιότητές του, ταπροτερήματα ή τα μειονεκτήματα του. Ηκακόγουστη και χυδαία επίκληση στοσυναίσθημα, θα τον κάνει να λειτουργή-σει χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τααντανακλαστικά του. Η ανάλυση είναιπολυτέλεια όταν βλέπεις θλιμμένα παι-

δικά πρόσωπα. Ο φόβος για τα παιδιά ήμάλλον η αποτροπή του φόβου γίνεταιένας νέος μηχανισμός επιθυμίας. Στο με-τααποκαλυπτικό περιβάλλον των διαφη-μίσεων, η ρητορική ταυτίζεται με τηναποπλάνηση και το συναισθηματικότραμπουκισμό.». Σήμερα δεν θα αλλά-ζαμε ούτε λέξη.

Η πλήρης απαξίωση και ο αποκλει-σμός του επιχειρήματος είναι το μόνιμοπροεκλογικό παρόν του κόμματος. Τασποτ δεν επιθυμούν να πείσουν, αλλά ναυποβάλουν. ∆εν εξηγούν, αλλά επιβάλ-λουν. Για το λόγο αυτό δεν εμφανίζουνδείκτες, έργα, πολιτική, αλλά αντίθεταένα φθηνό ανθολόγιο σημείων. Τους πο-λίτες και τους ανθρώπους όπως τους αν-τιλαμβάνονται και όπως τους επιθυμούν,τους ρόλους όπως τους κατασκευάζουνκαι όπως τους αντιπροσωπεύουν. Και τε-λικά σε ένα ολίσθημα σκηνογραφικήςαφέλειας τη χώρα, όπως την κατάντη-σαν.

Ο αστερισμός των σημείων

Ας περιπλανηθούμε, λοιπόν, στοναστερισμό των σημείων, όπως αυτός κα-ταγράφηκε μέσα από τα πέντε διαφημι-στικά του προϊόντος «Νέα ∆ημοκρατία».Υπεραπλουστευτικές γενικεύσεις ειπω-μένες σε μια δήθεν γλώσσα της πιάτσας,ποδοσφαιρικές παρομοιώσεις υψηλούεπιπέδου, μια εκβιαστική οικειότητα πουεπιτρέπει στον πρωθυπουργό να σουκλέβει την μπάλα ή να εισβάλει στο σα-λόνι σου, η γυναίκα αποκλειστικά σερόλο συζύγου-μητέρας-νοικοκυράς πουόλη την ώρα παίζει με τη βέρα της καιανησυχεί για το μέλλον της χώρας, έναςελαφρώς ηλίθιος τύπος που δεν μπορείνα χειριστεί το φωτοτυπικό μηχάνημα,χυδαία εκμετάλλευση των δολοφονιώνστο Παρίσι για τη δημιουργία φόβου σεσχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα. Μιακοινωνία φυλετικής καθαρότητας όπουτα παιδιά που παίζουν στις πλατείες θαείναι αποκλειστικά ελληνόπουλα με γα-λάζια μάτια. Μια αποκλειστικά προσω-ποκεντρική πολιτική ιεραρχίας, όπου οπατέρας του έθνους μιλά στον πατέρα

της οικογένειας ευθύγραμμα χωρίς αν-τιρρήσεις και ερωτήσεις. Κατοικίδια μι-ζέρια, όλη η Ελλάδα μια εσωτερικευμένηεπαρχία και ο μεσσιανισμός του ηγέτηπου «ό, τι υπόσχεται το δίνει και είναιγια πάντα».

Πίσω από την καμπάνια

Και πίσω απ’ όλα η φλύαρη υποκρισίαπου εκκρεμεί πίσω από το κάθε πλάνο.Πίσω από τη νεολαγνεία της ευκαιρια-κής διαφημιστικής συγκίνησης κρύβεταιο αποκλεισμός των 18αρηδων και το σύ-νολο μιας πολιτικής που οδηγεί τουςνέους στην απελπισία ή την μετανά-στευση. Πίσω από την οικογένεια πουκαταθέτει ερωτήσεις στον μεγάλο Οικείομέσα στην οικεία του, κρύβεται η διαλυ-μένη μεσαία τάξη καταδικασμένη στηφτωχοποίηση από τις πολιτικές της κυ-βέρνησης. Και πίσω από τις πλατείεςπου αναπνέουν μόνο ελληνόπουλα κρύ-βεται όλη η ρατσιστική πολιτική της κυ-βέρνησης με τις προσαγωγές, τις επιχει-ρήσεις σκούπα, τις ρατσιστικές συμπερι-φορές των ομάδων ∆ΕΛΤΑ και ∆ΙΑΣ καιτο κλείσιμο του ματιού στις τακτικές τηςΧρυσής Αυγής. Τέλος, πίσω από την πα-ρουσία του Αντώνη Σαμαρά στα διαφη-μιστικά σποτ κρύβεται η απουσία τουαπό το κοινοβούλιο καθ’ όλη τη διάρκειατης θητείας του, πίσω από την πυγμή καιτη μαγκιά του λόγου του η υποτέλειά τουστις διαπραγματεύσεις με τους ετέρους,πίσω από τον πολιτικό λόγο που εύχεταικαι υπόσχεται, οι πολιτικές πράξεις πουακυρώνουν και καταδικάζουν.

Τα πολιτικά σποτ της Νέας ∆ημοκρα-τίας μας περιγράφουν ένα ιδιόμορφο πο-λιτικό ταξίδι παρά τη θέλησή τους. Οπρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επι-σκέπτεται την καταστροφή, την οποία οίδιος δημιούργησε. Χαμογελώντας αυτά-ρεσκα, δίνοντας υποσχέσεις βελτίωσηςκαι αλλαγής σαν κάποιον που φυτεύειαμέριμνα μαργαρίτες σε ένα καμένοδάσος.

http://tsalapatis.blogspot.gr/