Κυριακή 29-3-2015

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 29 Μαρτίου 2015 • Αρ. φ. 1244 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΚΟΙΝΩΝΙΑΜ. Τριανταφύλλου:Η μεταβατική περίοδοςνα τελειώνει γρήγοραΜερικά ζητήματα για την εύρυθμηλειτουργία της ∆ευτεροβάθμιαςΕκπαίδευσης σελ. 22

...Μ. Λυκούρα: Αθήνα, μια πόλητυλιγμένη σε μουσαμάΧωρίς πολιτική βούλησηδεν αντιμετωπίζονταιοι αυθαιρεσίες σελ. 24

...Γ. Κουβίδης: Η οδικήαν-ασφάλεια σκοτώνειτα παιδιάΘλιβερή πρωτιάγια την Ελλάδα σελ. 13

∆ΙΕΘΝΗΑ. Γκαρθόν: Το πρόβλημαμε τους ΠοδέμοςΤι λέει ο συντονιστήςτης ισπανικής ΕνωμένηςΑριστεράς σελ. 18, 19

...Β. Κεφαλά: Ο φαύλος κύκλοςτης τρομοκρατίας σε Λιβύηκαι ΥεμένηΗ αδύναμη και διασπασμένη∆ύση και τα προκεχωρημέναφυλάκια σελ. 16, 17

...Γ. Χονδρός: Ανταπόκρισηαπό το Παγκόσμιο ΚοινωνικόΦόρουμ σελ. 16

Μία συζήτησηγια την ΕλλάδαΟ Σλάβοϊ Ζίζεκ καιο Πολ Μέισον μιλούν γιατους πρώτους μήνεςτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Σελ. 30, 31

Ο πατριωτισμόςτων συνθημάτωνΤου Τάσου Σακελλαρόπουλου

Ηδιατήρηση εκ μέρουςτης Ελλάδας ενόπλωνδυνάμεων φαίνεται ότι

παραμένει ζητούμενο και ανα-γκαίο για λόγους που δεν είναιαπλοί. Παρά τις όποιες εξαγγε-λίες και προγραμματισμούς, οιδυνάμεις αυτές εξακολουθούννα υπάρχουν, να εκπαιδεύονταικαι να εξοπλίζονται με μεθό-δους που είναι σχεδόν ίδιες εδώκαι πολλά χρόνια.

Η πρόσβαση στις παραγωγι-κές σχολές των ενόπλων δυνά-μεων μέσω των πανελλαδικώνεξετάσεων έχει ανοίξει εδώ καιπολλά χρόνια τις σχολές αυτέςστην κοινωνία, διευρύνονταςκαι ανανεώνοντας τους ήδηυπάρχοντες ηθικούς δεσμούςμεταξύ στρατού και πολιτών.Τους δεσμούς αυτούς ανανεώ-νει, επίσης, η υποχρεωτική θη-τεία που ακόμη λειτουργεί συν-θετικά, έστω και αδύναμα

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

∆ύσκολη µάχηγια κοινό έδαφος

ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΒ∆ΟΜΑ∆Α ΓΙΑ ΤΗ ∆ΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Σ’ έναν καταιγισμό φημών, αντιπαραθέσεων, απειλών, πιέσεωνκαι δηλώσεων στο εσωτερικό και από το εξωτερικό, η κυβέρ-νηση ολοκληρώνει την προετοιμασία για το κρίσιμο επταήμερο,με αφετηρία τη σύγκληση της «ομάδας των Βρυξελλών» (Σάβ-βατο, 28/3), στη συνέχεια τη συζήτηση στην Ομάδα Εργασίας τουΓιούρογκρουπ (∆ευτέρα, 20/3) και κατάληξη τη σύγκληση του Γι-ούρογκρουπ (ως το τέλος της εβδομάδας).

Η αίσθηση ότι η ελληνική πλευρά θα βρεθεί αντιμέτωπη με σο-βαρές δυσκολίες στις συζητήσεις που διεξάγονται στα θεσμικάαυτά όργανα, είναι διάχυτη. Και δεν οφείλεται τόσο στο κλίμαπου συνοπτικά περιγράψαμε πιο πάνω, όσο στο πραγματικό επί-δικο των διαπραγματεύσεων σ’ αυτή τη φάση: θα βρεθεί το κοινόέδαφος, πάνω στο οποίο μπορεί να αναζητηθεί μια συμφωνίαπου θα απομακρύνει το ενδεχόμενο της ρήξης, χωρίς να απο-κλείει τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής κατά της ανθρωπιστι-

κής κρίσης και της ύφεσης εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνη-σης;

Εξίσου διάχυτη, όμως, είναι και η εντύπωση ότι, ενθαρρυμένηαπό τις πρόσφατες εξελίξεις στο πεδίο της πολιτικής διαπραγ-μάτευσης, η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά βάσιμα ότι θα υπάρ-ξει θετικό αποτέλεσμα στη φάση αυτή της διαπραγμάτευσης καιότι δεν θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει απαιτήσεις ασύμβατεςμε τα νέα δεδομένα που δημιουργούν όχι μόνο το εκλογικό απο-τέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου, αλλά και η σταθερή καταγραφήτής ακόμα πιο διευρυμένης λαϊκής στήριξης που απολαμβάνειτο πολιτικό της σχέδιο.

Άλλωστε, με όπλο αυτή τη σαφή στήριξη, το δίκαιο των επι-διώξεών της και τις επεξεργασμένες προτάσεις της, προσέρχεταιμε αποφασιστικότητα και επίγνωση των δυσκολιών στη δύσκολημάχη για την ανεύρεση κοινού εδάφους.

Θέλουν να τιμωρήσουντο εναλλακτικόπαράδειγμαΟ ∆. Παπαδημούλης μιλά

για την πορεία των διαπραγματεύσεων. σελ. 6, 7

Φανερήη αφερεγγυότητατων εταίρωνΟ οικονομολόγος Κ. Μελάς εξηγεί

πώς το 1,2 δισ. του ΤΧΣ μπαίνεισε διαπραγμάτευση σελ. 9

Έχουμε ανάγκηγια μια νέα αριστεράΟ Γ.Γ. του γαλλικού ΚΚ ΠιέρΛοράν για τις γαλλικές

περιφερειακές εκλογές. σελ. 20

ΣΣ ΥΥ ΝΝ ΕΕ ΝΝ ΤΤ ΕΕ ΥΥ ΞΞ ΕΕ ΙΙ ΣΣ

100 δόσεωνσυνέχεια...

Με πράξη νομοθετικού περιεχομέ-νου, που θα έρθει προς κύρωσηαύριο, ∆ευτέρα, διευρύνθηκε ο

νόμος για τη ρύθμιση φορολογικώνεκκρεμοτήτων των πολιτών και

των επιχειρήσεων, που αδυνατούννα ανταποκριθούν στις υποχρεώ-

σεις τους. Πλέον δεν θα εντάσσον-ται προς διαγραφή μόνο οι προσαυ-

ξήσεις, αλλά και οι πρόσθετοι φόροικαι τα τέλη του Ν. 2523/1997, τα

πρόστιμα εκπρόθεσμης υποβολής ήμη υποβολής δήλωσης ή ανακριβούς

δήλωσης του Ν. 4174/2013 πουέχουν συμβεβαιωθεί με την κύρια

οφειλή. Την προηγούμενη βδομάδαπου ενεργοποιήθηκε η ρύθμιση των100 δόσεων ο κρατικός μηχανισμός

εισέπραξε 100 εκατ. ευρώ, ενώ μετη ρύθμιση στα ταμεία εισέπραξε

ήδη 16 εκατ. ευρώ, ποσό που αναμέ-νεται να φτάσει τα 232. Όπως φαί-

νεται, η ρύθμιση αυτή θα δώσειανάσα στους πολίτες, αλλά και στονκρατικό προϋπολογισμό. Και οι δύο

το είχαν ανάγκη.

O ΣΥΡΙΖΑ είναιτο μεγάλο όπλοτης ευρωπαϊκής Αριστεράς Η ακαδημαϊκός Μ. Τσακατίκα εξηγεί

την επίδραση της Ελλάδας στην Ευρώπη σελ. 11

22 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

[email protected]

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

«-Γιατί, παιδί μου, είσαι θλιμμένομέρα γιορτής και με κοιτάς σαν ξένο;-Αχ πόσο με στεναχωρείς πατρίδαμονάχα σε εθνικές γιορτές σε είδα…(…)-Γιατί, παιδί μου, αγναντεύεις πέρατι βλέπεις να ‘ρχεται μες στον αέρα;-Βλέπω να ‘ρχεται η ανεργίακαι να με στέλνεις στη Γερμανία».

Θωμάς Γκόρπας, «Η πατρίδα»

«Ετσι και φέτος, θαυμάσαμε την ένδοξηεθνική μας παρέλαση· τις τροχοφόρεςκαι ένστολες αμυντικές δαπάνες, τους

στρατιώτες στρατοκόπους, την ατμόσφαιρα τηςστρατόσφαιρας. Το παρελθόν ντυμένο στο χακί,γιορτάζοντας τη διακεκομμένη γλώσσα της ιστο-ρίας, την εθνοπερήφανη άγνοιά μας, τις κατα-σκευές και τα μπαλώματα. Και μαζί τη μικρογεω-γραφία της σεμνής τελετής, τις μαθητικές παρελά-σεις με την άγουρη πούδρα, το γερασμένο λευκότων πουκαμίσων, την ομοιομορφία της κρατικήςγεωμετρίας. Σημαιοφόροι βραβευμένοι με έθνοςακολουθούμενοι από παραστάτες, οδηγοί και οδοι-πόροι και η φωνή του υπερήφανου σπίκερ της δη-μόσιας τηλεόρασης να μας επιβεβαιώνει με υπερή-φανα σαρδάμ, τον ηρωισμό της Μπουμπουλίνας, τακατορθώματα των Ελλήνων, το ανυπέρβλητο θάρ-ρος του στρατού, τον ένδοξο κυματισμό της πολε-μικής σημαίας. Και κάπου εκεί πίσω, ο επαναλαμ-βανόμενος τυμπανισμός της μπάντας που ακούςαπ’ τα μαθητικά σου χρόνια, να μπουκώνει τηνακοή, το τύμπανο του αυτιού να σου υπενθυμίζειτις πιο ανούσιες περιοχές της μνήμης.»

Μοιάζει να ξεχνάμε απότομα

Αυτά γράφαμε λίγους μήνες πριν, μια επέτειοαπόσταση, στις 28 Οκτωβρίου του 2014. Άλλαξε ηχρονιά, άλλαξε και η κυβέρνηση, αλλά οι παρελά-σεις παρέμειναν. Αναβαθμισμένες, χωρίς φραγ-μούς από κάγκελα αλλά υπό το φράγμα του ήχουτων κλαρίνων. Με μια προσπάθεια διαφορετικήςαφήγησης που σε συμβολικό επίπεδο προσπαθείνα βρει χώρο στις ίδιες νεκρές μορφές. Μα αν τοπεριεχόμενο αλλάζει, αυτό δεν μπορεί παρά να εν-τυπώνεται και στην επιφάνεια. Και η θωρακισμένηεπιφάνεια της 25ης Μαρτίου μοιάζει να αποτελείτο ίδιο ακριβώς σύμβολο.

Και συ μοιάζεις αμήχανος. Τι είναι όλα τούτα καιτι να γράψω για αυτά; Άλλωστε, η αμηχανία δενείναι άποψη σου λένε. Και όμως, αντίθετα από τηναπόλυτη κατάφαση του στρατιωτικού βηματισμούη αμηχανία είναι πολιτική άποψη.

Μοιάζει να ξεχνάμε απότομα σύντροφοι. Όχι τιςσυμφωνίες αλλά τις διαφωνίες πολύ περισσότερο.Τις διαφωνίες απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία,τις διαφωνίες απέναντι σε ό, τι περιέβαλε ένανκόσμο που έπρεπε να αλλάξει, στη ουσία και τηνλεπτομέρειά του. Τη διαφωνία που γεννά την αλ-

λαγή, τη δημιουργία, τη μεταμόρφωση του γύρω.Τους λόγους δηλαδή που μερικοί από μας ενταχ-θήκαμε στην αριστερά. Και κυρίως τις διαφωνίεςμεταξύ μας, την κουλτούρα του διαλόγου, τη δημο-κρατική ανταλλαγή (που δεν ξέρω γιατί αλλά η πα-ρελαύνουσα γεωμετρία των εθνικών εορτών –τόσοως εικόνα όσο και ως σύνολο ιδεολογημάτων-εμένα μου μοιάζει , έστω διαισθητικά, κόντρα αν-τίθετη).

Θα μπορούσε να γίνει πραγματικόςεορτασμός

Και για να μην κλαυθμηρίζουμε ποιητικοτρόπωςκαι γενικολογώντας. Να ξεχνάμε τι σημαίνει στρα-τός σε αυτή τη χώρα και με τι είναι συνδεδεμένος(και δεν μιλάμε εδώ για το ‘21 ή την Αλβανία, αλλάγια σχεδόν όλα τα άλλα. Εξορίες, δικτατορίες, πα-ρακράτος, τραβήξτε όποιο χαρτί θέλετε). Να ξε-χνάμε τον τρόπο με τον οποίο η θητεία λειτουργείως κατασταλτικός μηχανισμός χειραγώγησης καιομογενοποίησης. Να ξεχνάμε τις καταγγελίες γιατο υπέρμετρο κόστος των εξοπλισμών (και το αδι-καιολόγητο κόστος των παρελάσεων επίσης). Ναξεχνάμε συγκεκριμένες εθνικές αφηγήσεις που πα-ραχαράσσουν ιστορικές αλήθειες, υπεραπλου-στεύουν πάντα ωραιοποιώντας και καλλιεργούνεθνικισμούς και περιούσιους λαούς. Και τελικάμοιάζει να ξεχνάμε τι είναι στρατός γενικά, τησχέση της ελληνικής αριστεράς και της αριστεράςγενικότερα με το φιλειρηνικό κίνημα, το οποίο,θεωρώ, πως σε συνθήκες ειρήνης δεν καλλιεργεί-ται με μιλιταριστικά θεάματα.

Και κυρίως να ξεχνάμε τον διάλογο γύρω απ όλατα παραπάνω. Όχι τις θέσεις, ή το δόγμα, αλλάέναν διάλογο που κάποια στιγμή –γι αυτά τα θέ-ματα και ταυτόχρονα μια σειρά από άλλα - περιμέ-ναμε πως θα ανοίξει και ευρύτερα στην κοινωνία.Και το πώς ο διάλογος αυτός, διευρυμένος και εν-σαρκωμένος, θα μπορούσε να γίνει πραγματικόςεορτασμός μηνυμάτων, σημασιών και διεκδική-σεων, όταν οι άσκοπες στρατιωτικές παρελάσειςκαι η αισθητική της πλαστικής σημαίας θα καταρ-γούνταν ως κάτι το αυτονόητο.

Και μπορεί επιμέρους κινήσεις ή πλαισιώσεις(όπως π.χ. το κείμενο του Αριστείδη Μπαλτά προςτους μαθητές) να κινούνται προς ακριβώς αυτή τηνκατεύθυνση, αλλά οι αναφορές σε «παλιγγενεσία»,οι αποστροφές τύπου «ουδέποτε είχαμε βάλει θέμακατάργησης των παρελάσεων», ο φανατισμός μετον οποίο υποστηρίχτηκε από ένα κομμάτι της αρι-στεράς η διεξαγωγή της παρέλασης, χωρίς το πα-ραμικρό περιθώριο διαφωνίας και ακόμη περισσό-τερο η χρήση μιας γενικόλογης ρητορικής περίεθνικής ομοψυχίας, με όλο και λιγότερες ταξικέςαναφορές (το σημείο που εγώ –ίσως αφελώς-αντι-λαμβάνομαι πως καθιστά την αριστερά, αριστερά)κινούνται προς ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση.

Περιμένουμε καλοπροαίρετα ένα «όχι» κάπουτην 28η Οκτωβρίου.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

πλέον, σε ένα πλαίσιο που φέρνει τους άρρενες πολίτες τηςχώρας κοντά, παρά την κοινωνική ή οικονομική ή και θρη-σκευτική διαφορετικότητα του καθενός. Πρόκειται για δε-σμούς με έντονη ιστορικότητα, οι οποίοι δεν έχουν προφανώςτη λειτουργικότητα και την ισχύ του παρελθόντος, ωστόσο

διακρίνονται από μια έστωφαντασιακή και αφηρημένηπατριωτική λογική, η οποίαδεν χρειάζεται ευτυχώς, νατεθεί στην βάσανο της πο-λεμικής εφαρμογής.

Παρά την αποστρατιωτι-κοποίηση πλέον της δημό-σιας εκπαίδευσης, της κα-θημερινότητας και εν γένειτης κοινωνίας, η όποια εμ-πλοκή με τον στρατό παρα-μένει και στις νέες ηλικίεςένα στοιχείο αναφοράςακόμη και στις αστικές πε-ριοχές της χώρας.

Παραμένει ως μεγάλοπεδίο ουσιαστικής εκκρε-μότητας και αναζήτησης οπατριωτισμός που καλλιερ-γείται εντός των ενόπλωνδυνάμεων. Όπως παραμέ-νουν ως ζητούμενο οι τρό-ποι που θα καλλιεργήσουνμε σταθερότητα τον συν-ταγματικό ή δημοκρατικόπατριωτισμό.

Ο πατριωτισμός του μίσους

Η έκφραση χλεύης και μίσους ή απαξίωσης για τον αντί-παλο και για τον δυνητικό εχθρό, δεν καλλιεργούν τον ουσια-στικό πατριωτισμό. Αυτός ο πατριωτισμός, όπως κάθε τι στα-θερό και θετικό χρειάζεται μέθοδο και μεθοδικότητα για νακαλλιεργηθεί σε συνδυασμό με την σταθερή παιδεία απαραί-τητο είναι και το κύρος που αποκτούν η χώρα και οι θεσμοίτης. Το μίσος δεν είναι πατριωτισμός, όπως πατριωτισμός δενήταν ο λόγιος ή δολοφονικός αντικομουνισμός που χαρακτή-ρισε την επίσημη ιδεολογία του ελληνικού κράτους για αρκε-τές δεκαετίες και είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό και τηνεπίσημη απαξίωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας απότοκοτου αντικομουνισμού και η αντιπατριωτική δικτατορία του1967 και κατ’ επέκταση την κατοχή μεγάλου μέρους της Κύ-πρου.

Ο πατριωτισμός του μίσους, όπως και τα συνθήματα του μί-σους, έχουν κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά, αποδέκτες στοεσωτερικό της χώρας. Έχουν ως ζητούμενο τον εκφοβισμότων πολλών, εκείνων αισθάνονται και πιστεύουν ότι η ζωή καιη αξιοπρέπεια ανθρώπων και χωρών κερδίζονται μέρα – μέρα,μέσα από διαδικασίες που διασώζουν έναν απαιτητικό διά-λογο μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.

* Ο Τάσος Σακελλαρόπουλος είναι ιστορικός.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Ο πατριωτισμόςτων συνθημάτων Περνάει ο στρατός…

Ο πατριωτισμόςτου μίσους, όπωςκαι τα συνθήματατου μίσους, έχουνκυρίως, εάν όχιαποκλειστικά,αποδέκτες στοεσωτερικό τηςχώρας. Έχουν ωςζητούμενο τον εκ-φοβισμό των πολ-λών.

“

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

∆εν θα ξεκινήσουμε σήμερα το σημεί-ωμα μας από τους δανειστές μας, απόόσα σχεδιάζουν για την εβδομάδα

που αρχίζει αύριο και η οποία, ένα μέροςτους, επιδιώκει να είναι κρίσιμη και επικίν-δυνα ανοιχτή σε ενδεχόμενα. Θα στρέψουμετην προσοχή μας στο εσωτερικό, στην αντι-πολίτευση, κυρίως αυτή που ως τις 25 Ια-νουαρίου συγκυβερνούσε.

Και οι δύο πρώην κυβερνητικοί εταίροιΠΑΣΟΚ και Ν∆, έχουν αποδυθεί σε μιαπολύ σκληρή αντιπολίτευση, η οποία τουςωθεί, κατά κανόνα, στη νομική θέση ελέγ-χοντας τη σημερινή κυβέρνηση για πλημμέ-λεια, να θυμίζουν τη δική τους πολιτική.Στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν προβλήματα γραμ-μής έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, προσανατολίζονταιπρος ένα συνέδριο στο οποίο θα εκλεγείνέα ηγεσία. Εν τω μεταξύ, ο κ. Βενιζέλοςδρα ως ανεύθυνος άρχοντας.

Στη Ν∆, όμως, τα πράγματα είναι πολύπιο σοβαρά. Ο κ. Σαμαράς προσπαθεί ναπείσει την ηγεσία της Ν∆ ότι η κυβέρνηση,πιεζόμενη από τους δανειστές με μοχλό τηρευστότητα, οδεύει σε αδιέξοδο. Γι’ αυτό,προτείνει τη μετωπική αντιπολίτευση.

Πλεγματική αντιπολίτευσηαπό τη Ν∆

Πρόκειται για μια απλοποίηση, ωστόσο,που δεν μπορεί να πείσει εύκολα ούτε κεν-τρικά στελέχη του κόμματός του. Πολλάστελέχη του προκρίνουν τη συναίνεση μεπρωταρχικό στόχο τη διασφάλιση της ευ-ρωπαϊκής κατεύθυνσης της χώρας. Η κ.Μπακογιάννη, από την πλευρά της, δεν δί-στασε να πει ότι το ταξίδι Α. Τσίπρα στο Βε-ρολίνο ήταν μια θετική εξέλιξη, ενώ ο γραμ-ματέας του κόμματος, κ. Παπαμιμίκος,σύμφωνα με έγκυρο ρεπορτάζ, προτείνει ηΝ∆ να κινηθεί σ’ έναν άξονα εθνικής υπευ-θυνότητας και να αποφύγει το λαϊκισμό. ΗΝ∆, συνεπώς, θα δοκιμάζεται κάθε φοράπου ένα νομοσχέδιο, που θα λύνει χρόνιαπροβλήματα, θα έρχεται στη Βουλή.

Αυτού του είδους η, πλεγματική, αντιπο-λίτευση ως τώρα δεν βρίσκει αποδέκτες. Οιδημοσκοπήσεις είναι αψευδής μάρτυρας,όπως και αν αυτές αναγνωσθούν. Ενδιαφέ-ρον, όμως, είναι και το γεγονός ότι αυτή ηγραμμή δεν πιάνει και στο χώρο των επιχει-ρήσεων. Οι επιχειρηματίες μπορεί να είναιεπιφυλακτικοί με την πολιτική της κυβέρ-

νησης, όχι όμως και εχθρικοί. Όσο για τουςδανειστές, ενώ έχουν έκδηλα κοινούς στό-χους με τους πρώην κυβερνητικούς εταί-ρους, ωστόσο δεν τους θεωρούν αξιόπι-στους συζητητές και κυρίως πιθανούς μελ-λοντικούς συνεργάτες.

Στις Βρυξέλλες

Χθες στις Βρυξέλλες το Brussel Groupσχεδιαζόταν να συζητήσει πάνω στη δέσμητων προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης.Οι συζητήσεις θα είναι συνεχείς ως τηνΤρίτη ενώ την Τετάρτη αναμένεται να συνε-δριάσει και το Γιούρογκρουπ. Η σύσκεψη,αρχικά, των επτά στις Βρυξέλλες και στησυνέχεια η συνάντηση του Έλληνα πρωθυ-

πουργού με τη γερμανίδα καγκελάριο στοΒερολίνο έχουν αλλάξει δραστικά το κλίμαστις σχέσεις Ελλάδας και δανειστών. Τοέχουν αλλάξει με την έννοια ότι υπάρχει,πλέον, ομαλή επικοινωνία και συνθήκεςαποτελεσματικής εργασίας. Οι διαφωνίεςωστόσο παραμένουν.

Εκείνο που προέκυψε με καθαρότητα,όμως, είναι ότι το ελληνικό ζήτημα δενείναι ένα διμερές, δύσκολο ή απλό, πρό-βλημα για τους δανειστές, για την ηγεσίατης ΕΕ. Είναι ένα πρόβλημα με σαφές καιέμπρακτο διεθνές ενδιαφέρον, καθότι ευ-ρωπαϊκό. Οι δηλώσεις του κ. Έρνεστ, εκ-προσώπου του προέδρου Ομπάμα, αμέσωςμετά τη συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ μιλού-σαν για «διαφορά» –όχι υποχρεώσεις– με-ταξύ Ελλάδας και ΕΕ: «Οι ΗΠΑ, όπως επίπολλά χρόνια τώρα, βρίσκονται κοντάστους ευρωπαίους συμμάχους και τουςεταίρους μας για μερικά (από τα ζητήματα)της οικονομικής ανασφάλειας στηνήπειρο», ανέφερε ο κ. Έρνεστ προσθέτον-τας ότι «συνεχίζουμε να είμαστε προσεκτι-κοί όσον αφορά αυτό το θέμα.»

Κρίσιμο Γιούρογκρουπ

Οι συζητήσεις, ως την Τετάρτη που ανα-μένεται το καθοριστικό Γιούρογκρουπ, θαείναι δύσκολες. Η άποψη των δανειστώνγια τις μεταρρυθμίσεις είναι πολύ διαφορε-τική από την άποψη της κυβέρνησης. Επο-μένως, δεν θα υπάρξει εύκολη συμφωνία.Η κυβέρνηση με όλους τους τρόπους έχειδηλώσει ότι προσέρχεται στις διαπραγμα-τεύσεις με ευθύνη, αλλά ταυτόχρονα είναιδιατεθειμένη να υπερασπιστεί την ουσίατου προγράμματός της, για το οποίο εξάλ-λου εκλέχθηκε. Οι δανειστές, χωρίς εναλ-λακτικές πολιτικές λύσεις και διστακτικοίστο ενδεχόμενο να βρεθούν μπροστά σε κα-ταστάσεις αποσταθεροποίησης σε μια χώραόπως η Ελλάδα, δεν μπορούν να αποδεχ-θούν ως επίσημη γραμμή τους την άποψητων έξαλλων, οι οποίοι όμως έχουν ισχυρέςθέσεις στις Βρυξέλλες και ιδίως στηΦρανκφούρτη. Μπορούμε, επομένως, ναπροβλέψουμε, ότι με δεδομένα όλα αυτά,είναι μεν δύσκολη αλλά εφικτή μια προ-ωθητική συμφωνία.

Παύλος Κλαυδιανός

Όλα, σχεδόν, καλάμε τη λίστα ΛαγκάρντΗδίκη για την υπόθεση της αλλοίωσης της λίστας Λαγκάρντ, από μια άποψη,

κατέληξε όπως είχε σχεδιασθεί από την αρχή: σε μια συμβολική ποινή. Κανείς δενήταν και δεν είναι κατά το δικαστήριο υπεύθυνος για την απόκρυψή της, την αλλοίωσήτης, για την αδράνεια των υπηρεσιών και πολιτικών προϊσταμένων να ενεργήσουν, μεβάση αυτή, για να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή. Ούτε προκλήθηκε και βλάβη στοελληνικό δημόσιο, όπως έκρινε το δικαστήριο, γι’ αυτό και ο κ. Παπακωνσταντίνουδικάστηκε με τόσο ελαφριά ποινή. Ολοκληρωμένη τώρα η υπόθεση της λίσταςΛαγκάρντ, ίσως περισσότερο και από την υπόθεση εξαγορών από τη Ζίμενς,αποκαλύπτει καθαρά την υπόγεια συνεργασία των δύο πυλώνων του τότεδικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Ν∆, ώστε μια χαρακτηριστική υπόθεση διαφθοράς,τελικά, να μην αποκαλυφθεί. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν έτοιμες λίστες πουσυνέταξαν άλλοι και η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε παρά να αξιοποιήσει –όπωςάλλες κυβερνήσεις– εντούτοις δεν έκαναν τίποτε. Ή σωστότερα τα κατάφεραν να μηνγίνει τίποτε.Η κ. Λαγκάρντ, αστειευόμενη κατά την τηλεφωνική επικοινωνία της με τονπρωθυπουργό, καθώς έγινε τόσο γνωστή στη χώρα μας λόγω της λίστας, επεσήμανε,και δικαίως, ότι μέχρι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτεπροκειμένου να αξιοποιηθεί η λίστα. Προσθέτει μάλιστα κάτι που έχει πει καιδημοσίως, ότι «οι πλούσιοι συνεχίζουν να μην πληρώνουν φόρους». Η απόφαση τουδικαστηρίου και ιδίως η ομίχλη που δημιουργήθηκε από τα δύο κόμματα για να μηνμπορεί να υποχρεωθεί κανείς να πληρώσει και να μη δικαστεί κανείς, είναι αψευδήςμάρτυς. Η επίσκεψη του αρμόδιου υπουργού της Ελβετίας στη χώρα μας, ο οποίοςσυναντήθηκε με τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παπά και τον αναπληρωτή του Π.Νικολούδη, είναι μια καλή πρωτοβουλία. ∆εν πρέπει να υπάρξει καμία καθυστέρησηκαι κανένας δισταγμός σ’ αυτόν τον τομέα.

Π. Κ.

Του

ΑΡΚΑ

∆ύσκολη μάχη στις Βρυξέλλες

Εξ όνυχος Μη κρατώντας τα προσχήματα, έστω

και κατ’ ελάχιστον, η Ν∆ πρωτοστά-τησε στις επιθέσεις εναντίον της πλει-οψηφίας στην Περιφέρεια Αττικής, της«∆ύναμης Ζωής» και προσωπικά τηςΡένας ∆ούρου για μια απόφαση σχετικάμε τα διαθέσιμα της Περιφέρειας. Στο Πε-ριφερειακό Συμβούλιο, η ∆ύναμη Ζωήςπρότεινε διάσπαρτοι σε πολλές τράπεζεςλογαριασμοί της Περιφέρειας, με χαμηλό-τατο επιτόκιο, να συγκεντρωθούν και νακατατεθούν στην Τράπεζα της Ελλάδος,με στόχο να πετύχουν πολύ καλύτεροεπιτόκιο. Το συνολικό ποσό είναι 80 εκατ.ευρώ.

Η Ν∆ με τρεις διαφορετικές ανακοινώ-σεις της επιτέθηκε στην περιφερειάρχη,την εγκάλεσε για κομματικοποίηση καιτην κατηγόρησε ότι ενεργεί με εντολήτου ΣΥΡΙΖΑ, «προκειμένου να μαζευτούναπό την κυβέρνηση χρήματα». Αποκαλύ-πτει έτσι την εμμονή στο στόχο της, ανε-ξάρτητα αν σ’ αυτό αποβλέπει η απόφασητης Περιφέρειας, να αποδειχθεί έμπρακταότι η χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τιςυποχρεώσεις της, δηλαδή να υπάρξειχρεοκοπία, για να επαληθευτεί η γραμμήτης για τον ανίκανο και ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ!

Εκείνο που προ-έκυψε με καθαρό-τητα, όμως, είναιότι το ελληνικόζήτημα δεν είναιένα διμερές, δύ-σκολο ή απλό,πρόβλημα για τουςδανειστές, για τηνηγεσία της ΕΕ.Είναι ένα πρό-βλημα με σαφέςκαι έμπρακτο διε-θνές ενδιαφέρον,καθότι ευρωπαϊκό.

“

Του Νίκου Τσαγκρή

Μια ιδέα είναι ότι ο Αλέξης Τσί-πρας έκανε ένα βήμα πίσω, ότιστο επίπεδο της ρητορικής,

τουλάχιστον, έδειξε να υποχωρεί. Τα-κτικά όμως. Με τον τρόπο που οι πο-δοσφαιρικές ομάδες κάνουν το transi-tion μετά από μια επίθεση προς την πε-ριοχή του αντιπάλου, προκειμένου ναπρολάβουν την αντεπίθεσή του. Η κ.Μέρκελ ξέρει μπάλα. Το ίδιο και ο Τσί-πρας, και μια ανάλυση της συνάντησηςτων δυό ευρωπαίων ηγετών με ποδο-σφαιρικούς όρους θα ταίριαζε στην πε-ρίπτωση, καθώς θα διευκόλυνε τον αν-τικειμενικό σχολιαστή να τοποθετήσειτον Έλληνα πρωθυπουργό στην επί-θεση και την Γερμανίδα καγκελάριοστην άμυνα, και τέρμα.

Σίγουρα, η ιδέα ότι ο Τσίπρας έκανεένα βήμα πίσω στο πλαίσιο μιας τακτι-κής υποχώρησης, και μάλιστα στο επί-πεδο της ρητορικής μόνο, είναι πιοκοντά στην πραγματικότητα της συνάν-τησης από μια άλλη ιδέα που θέλει τονΤσίπρα να κάνει μια εντυπωσιακήστροφή αποδοχής της κ. Μέρκελ ωςηγέτιδας του ευρωπαϊκού «διευθυντη-ρίου». Την ύπαρξη και λειτουργία τουοποίου, σύμφωνα μ’ αυτή την ιδέα, είχεαποδεχτεί ήδη ο Έλληνας πρωθυπουρ-γός δυό εβδομάδες πριν τη επίσκεψήτου στο Βερολίνο: με την επιστολή τουπρος την Άνγκελα Μέρκελ καθώς καιμε το αίτημα της επταμερούς συνάντη-σης στις Βρυξέλες.

Είναι περιττό να πούμε πως η…«ιδέα» αυτή είναι η κεντρική ιδέα τωναναλυτών του «λόμπι της κολοτούμ-πας», όπως αποκαλώ τους his ma-ster’s voiceσχολιαστές των διαπλεκο-μένων με τα μνημονιακά κόμματα καιαποκόμματα ΜΜΕ. Εκείνων που για μιαχούφτα ευρώ χαλκεύουν μικρές, καθη-μερινές «συριζαίικες κολοτούμπες»,στο πλαίσιο της στρατηγικής της«αριστερής παρένθεσης». Που επιμέ-νουν να συντηρούν τα αφεντικά τους μετην φρούδα ελπίδα της καθεστωτικήςεπιβίωσής τους.

Κανείς πλην… Αδώνιδος

Ναι, μια ιδέα είναι ότι με το αίτηματης επταμερούς συνάντησης των Βρυ-ξελών, ο Τσίπρας απεδέχθη τη λει-τουργία ενός ευρωπαϊκού διευθυντη-ρίου, αλλά μια άλλη ιδέα είναι ότι, μετο ίδιο αίτημα και την αποδοχή του (τησύγκλιση της «επταμερούς» υπό τηνΆνγκελα Μέρκελ), ο Τσίπρας «αποκά-λυψε» ενώπιον όλων των εταίρων τηςευρωζώνης την ύπαρξη και την λει-

τουργία ενός ευρωπαϊκού διευθυντη-ρίου· προκαλώντας τις αντιδράσεις κά-ποιων «εταίρων» και την απολογητικήδήλωση ισοτιμίας της Μέρκελ ότι,«δεν είμαι παρά η καγκελάριος τηςΟμοσπονδιακής ∆ημοκρατίας της Γερ-μανίας και εκπροσωπώ ένα από τα 19κράτη της Ευρωζώνης»

Κατά μιαν ακόμα ιδέα, ότι ο Τσίπραςπαραδέχτηκε πως το «πρόγραμμα»(μνημόνιο) επέφερε μια πρωτοφανήδημοσιονομική προσαρμογή αλλά,κατά μιαν άλλη, απαριθμώντας στη συ-νέχεια τα δεινά που προκάλεσε το μνη-μόνιο ( ανεργία, ύφεση, ανθρωπιστικήκαταστροφή κλπ.), το όρισε ως απολύ-τως αποτυχημένο.

Γενικότερα, το «λόμπι της κολοτούμ-πας», χαλκεύοντας αποστροφές καινοήματα των πρωθυπουργικών δηλώ-σεων και των απαντήσεων στη συνέν-τευξη Τύπου, επιχείρησε να αποδώσειμια «εμφανή διάθεση μεταστροφής»του Τσίπρα, «μια προσγείωση στην ευ-ρωζωνική κανονικότητα. Ωστόσο, κα-νείς πλην… Αδώνιδος, ούτε καν ο πι-κραμένος Σαμαράς δεν τόλμησε να δια-στρέψει σε οπισθοχώρηση την ευγενήελληνικότητα που σφράγισε την δι-πλωματία του Έλληνα πρωθυπουργούστο Βερολίνο.

Τι λέει ο λαός

Στη χειρότερη περίπτωση «τσάι καισυμπάθεια», όπως έσπευσαν να κατα-λήξουν κάποιοι «ημέτεροι». Ακόμα χει-ρότερα και πιο… αριστερά, η κασέταΚουτσούμπα: «Έχει δίκιο ο λαός μαςόταν λέει ότι ο κατήφορος δεν έχειτέλος».

Φυσικά, ιδέα δεν έχει ο Κουτσούμπαςτι θέλει «ο λαός μας», δικτατορία τουπρολεταριάτου (!) νομίζει πως θέλει.Φωνάζει «ο κατήφορος δεν έχει τέλος»και… δικαιώνει τον αντίλαλό του,ακούγοντάς τον ως τον λαό που αντι-λαλεί τη φωνή του Κυρίου του!..

Για να δούμε όμως τι, πραγματικά,λέει ο λαός μας. Όχι βέβαια ως αντί-λαλος του Σαμαρά ή του Κουτσούμπα,αλλά ως σύνοψη των ποιοτικών στοι-χείων μιας δημοσκόπησης. Η οποίαείναι πιθανόν, καθώς διαβάζετε αυτότο κείμενο, να έχει δημοσιευτεί.

Η πλειονότητα των Ελλήνων, ανε-ξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, εμ-φανίζονται ικανοποιημένοι έως καιυπερήφανοι από την εμφάνιση τουΑλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο θεωρών-τας ότι μετά από πολλά - πολλά χρόνιατους εκπροσώπησε ένας πραγματικόςΈλληνας πρωθυπουργός» :

- Μίλησε Ελληνικά (όχι αγγλικά ήγερμανικά)

-Έθεσε θέμα τέλους της κα-ταστροφικής πενταετίας τωνμνημονίων

-Έθεσε θέμα δικαστικής συν-δρομής για τη Siemens

-Έθεσε θέμα γερμανικώνεπανορθώσεων και κατοχικούδανείου

Αυτά λένε οι καλοί Έλληνεςκαι είμαι ένας απ’ αυτούς.Ωστόσο, επειδή (όπως η Μέρ-κελ και ο Τσίπρας) ξέρωμπάλα, θα προτιμούσα να κάνωμια ανάλυση της συνάντησηςτων δυό ευρωπαίων ηγετών μεποδοσφαιρικούς όρους. Έστωκαι μόνο για την ευχαρίστησηνα τοποθετήσω τον Τσίπραστην επίθεση και την Μέρκελστην άμυνα. Και τέρμα.

•

ΜεγάληςσημασίαςκίνησηΟβουλευτής των ΑΝΕΛ,

Νίκος Νικολόπουλος απέ-δειξε ότι όταν κανείς θέλει μπο-ρεί να κάνει σοβαρή δουλειάμέσω των ερωτήσεων που κατα-τίθενται στη Βουλή. Την Παρα-σκευή κατέθεσε ερώτηση προςτον υπουργό Παιδείας, Πολιτι-σμού και Θρησκευμάτων με τηνοποία διαμαρτύρεται για την εκ-μάθηση της γερμανικής γλώσ-σας στη δευτεροβάθμια εκπαί-δευση. «η γερμανική γλώσσα,κατά τα τελευταία 20 έτη, έχειπαραλόγως προωθηθεί και στη-ριχθεί από το ελληνικό κράτοςσε υπερβολικό βαθμό σε σχέσημε άλλες, εξίσου αν όχι σημαν-τικότερες γλώσσες σε παγκό-σμιο επίπεδο όπως η ισπανική,η ρωσική, η αραβική και η ιτα-λική», αναφέρει το κείμενο τουβουλευτή των ΑΝΕΛ και συνεχί-ζει: «δεν πρέπει να παραπο-νούμαστε διαρκώς για τη γιγάν-τωση ενός μέλους κράτους τηςΕΕ, όταν εμείς οι ίδιοι και χωρίςνα μας επιβάλλεται, κάνουμετην επιλογή να στηρίζουμε τηδιάδοση της γλώσσας, τηνκουλτούρας και των εθίμωνλαών, οι οποίοι, σε γενικέςγραμμές, αποδεδειγμένα έχουνσυστηματικά βλάψει τη χώραμας και έχουν αντιταχθεί σε νό-μιμα κυριαρχικά μας δικαιώ-ματα». Εμείς να συγχαρούμε τονκ. Νικολόπουλο και να του προ-τείνουμε οι επόμενες ερωτήσειςνα καταπιαστούν με τα εξής θέ-ματα: Γιατί η τηλεόραση δείχνεισε επανάληψη τον τελικό τουΜουντιάλ όπου η Γερμανία κα-τέκτησε το τρόπαιο και γιατί τοκανάλι της Βουλής βάζει μου-σική υπόκρουση μελωδίες τουΜπετόβεν.

Κάποιος νατους εξηγήσειπου βρίσκονταιΟρισμένοι δεν έχουν μάλλον

ακόμα καταλάβει με ποιόκόμμα έχουν εκλεγεί στο ελλη-νικό κοινοβούλιο. Η βουλευτήςΚοζάνης, Ραχήλ Μακρή επέλεξενα πάρει θέση για το συμβάν μετα εθνικιστικά συνθήματα πουφώναξαν άνδρες των ΟΥΚ κατάτη διάρκεια της παρέλασης.Μόνο που διάλεξε τη λάθοςπλευρά. Ανέβασε βίντεο υπο-στήριξης των ΟΥΚ γράφονταςμάλιστα: «Είναι αυτοί... πουόταν εσύ κοιμάσαι, ξενυχτούνγια να σε φυλάνε! Είναι αυτοί...που δεν ξέρουν τι θα πει οικο-γένεια, διασκέδαση, προσωπικήζωή.». Ευτυχώς που το Τμήμα∆ικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ αλλάκαι η βουλευτής Βασιλική Κα-

τριβάνου με ανακοινώσεις τους,βάζουν τα πράγματα στη θέσητους καθώς καταδικάζουν απε-ρίφραστα τα επικίνδυνα για τηδημοκρατία συνθήματα και ζη-τούν την παραδειγματική τιμω-ρία των ενόχων.

Αλληλεγγύηστον ΟυαλίντΤην Τρίτη 31 Μαρτίου συνε-

χίζεται η δίκη των βασανι-στών του εργαζόμενου αιγύ-πτιου μετανάστη Ουαλίντ Τα-λέμπ, στο τριμελές Εφετείο Κα-κουργημάτων Πειραιά (Σκουζέ3-5), στις 9 π.μ. Ο Ουαλίντ υπέ-στη από τον εργοδότη, το γιοτου και τους φίλους τους κτη-νώδη και διαστροφικό βασανι-σμό, τον οποίο αναγκάστηκε οΟυαλίντ να περιγράψει με λε-πτομέρειες ενώπιον του δικα-στηρίου. Την Τρίτη θα αντεξε-ταστεί από τον συνήγορο τωνκατηγορουμένων γι’ αυτό η φυ-σική παρουσία κόσμου είναιαπαραίτητη. Το ∆ίκτυο Κοινω-νικής Υποστήριξης Προσφύγωνκαι Μεταναστών και το ∆ίκτυογια τα Πολιτικά και Κοινωνικά∆ικαιώματα τονίζουν στο κάλε-σμά τους «Ο αρχιβασανιστήςτου Ουαλίντ μπήκε στη δίκη κα-μαρωτός και βγήκε σκυφτόςκαι με συνοδεία αστυνομικών,γιατί, έστω και τώρα, συναντή-θηκε με την οργή, την αλληλεγ-γύη και την αποφασιστικότητατων αντιρατσιστών. Ας είμαστεόλοι κ όλες στο Εφετείο για ναδιεκδικήσουμε τα αυτονόητα:μια δίκαιη δίκη για τον Ουα-λίντ».

Αποσυμφόρησηχωρίςεξαιρέσεις

Γενναία αποσυμφόρηση ανα-μένεται να επιφέρει το νομο-σχέδιο του υπουργείου ∆ικαιο-σύνης τον πρώτο κιόλας μήναεφαρμογής του, η οποία σύμ-φωνα με πληροφορίες υπολογί-ζεται στους 1.500 κρατούμε-νους, αριθμός που θα διπλασια-στεί ως το τέλος του χρόνου. Τονομοσχέδιο, που θα κατατεθείστη Βουλή την ερχόμενη βδο-μάδα, καταργεί τις φυλακέςανηλίκων, κατοχυρώνονταςακαταλόγιστο στους ανήλικουςέως 15 ετών και προβλέπονταςφυλάκιση μόνο στην περίπτωσηπου η πράξη του ανήλικου αντι-μετωπίζεται με ισόβια κά-θειρξη. Ακόμα αποφυλακίζον-ται ασθενείς κρατούμενοι,χωρίς καμία ειδική εξαίρεση,ενώ περιορίζεται η προφυλά-κιση ασθενών κατηγορουμέ-νων. Όσον αφορά τα έκτακταμέτρα για την αποσυμφόρησητων φυλακών, αυτά προβλέ-

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ένας πραγματικόςέλληνας πρωθυπουργόςΚανείς πλην… Αδώνιδος, δεν κατάφερε να διαστρέψειτην ευγενή ελληνικότητα που σφράγισε την παρουσίατου Έλληνα πρωθυπουργού στο Βερολίνο.

mam

alin

ga.w

ordp

ress

.com

Aνώτατηπολιτειακήαρχόντισσατου PetersonWilberforce


Από τον «ξαφνικό θάνατο»στον «εικονικό πνιγμό»Τακτικές επιβίωσης σε επικίνδυνο περιβάλλον

Κρίνοντας από τα μέχρι τώρα απο-τελέσματα της εφταμερούς συνάν-τησης στις Βρυξέλλες και της δι-

μερούς συνάντησης στο Βερολίνο, μπο-ρούμε να πούμε ότι φαίνεται να έχει απο-συρθεί από το τραπέζι της διαπραγμά-τευσης η εκδοχή –και απειλή– της μετω-πικής σύγκρουσης, που θα μπορούσε ναοδηγήσει σε έξοδο της Ελλάδας από τηνευρωζώνη.

Η απειλή του «ξαφνικού θανάτου», πουεπιχειρήθηκε με κατάλληλη προετοιμα-σία ως τις 20 Φεβρουαρίου και δεν απέ-δωσε, κρίνεται μάλλον μη επιλέξιμη γιαπολλούς λόγους. Παραμένει, ίσως, σανιδέα στο μυαλό κάποιων που αποτελούνστη συγκεκριμένη συγκυρία μειοψηφία.

Η τεχνική του εικονικού πνιγμού

Αντ’ αυτής, στο τραπέζι έχει βρει τηθέση της, μια άλλη τακτική, που ορισμέ-νοι προτιμούν να τη χαρακτηρίζουν τα-κτική της πιστωτικής ασφυξίας. Της ται-ριάζει, όμως, πιο πολύ ο χαρακτηρισμόςτου εικονικού πνιγμού. Οι μελετητές τήςπρακτικής των μαρτυρίων γνωρίζουνπολύ καλά ότι η «τεχνική» αυτή επιτρέ-πει την απόσπαση «ομολογιών», χωρίς νατίθεται σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του «ανα-κρινόμενου».

Στο επίπεδο του ατομικού μαρτυρίου οεικονικός πνιγμός είναι απεχθέστατααποτελεσματικός, γιατί στηρίζεται στοαίσθημα πλήρους απομόνωσης του βα-σανιζόμενου, που μπορεί να τον οδηγή-σει σε ολοκληρωτική απελπισία. Το κακόγια τους μιμητές του στην πολιτική είναιότι μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγ-μένη και δεσμευμένη από συγκεκριμένηλαϊκή εντολή, δεν γίνεται να αισθανθείαπομονωμένη και απελπισμένη, εφ’ όσοννιώθει αναπόσπαστο μέρος ενός συνόλουπου ονομάζεται λαός, λαϊκές τάξεις ήπλειοψηφία του εκλογικού σώματος.Μπορεί, όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τηδοκιμασία του «εικονικού πνιγμού», νααντιδράσει έλλογα και όχι υπό το κράτοςπανικού: αφού επιβιώσει, οργανώνεικάθε φορά και την αντίστασή της.

Κάπου εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Μετις τεχνικές της ανακοπής των χρηματο-δοτικών ροών ή του αποπνικτικού περιο-ρισμού τους, οι πιστωτές της χώρας επι-διώκουν να αποσπάσουν τις μεγαλύτερεςδυνατές παραχωρήσεις από τη νέα ελλη-νική κυβέρνηση. Από την πλευρά της,εκείνη αγωνίζεται να διασώσει τον πυ-ρήνα της πολιτικής της, που είναι η ανα-κοπή της ανθρωπιστικής κρίσης πουπροκάλεσαν οι μνημονιακές πολιτικέςλιτότητας, και η αποτροπή της επιβολήςυφεσιακών μέτρων, λιτότητας σε βάροςτων λαϊκών τάξεων, που μας βυθίζουν

στο φαύλο κύκλο της αποβιομηχάνισης,της ανεργίας και της διάλυσης του παρα-γωγικού ιστού.

Αφήστε τη διαπραγμάτευση,γυρίστε στα μηνόνια…

Όπως αποδεικνύεται καθημερινά, σ’αυτή τη διελκυστίνδα δεν βρίσκονταιαπέναντι στην κυβέρνηση μόνο οι πιστω-τές. Συντάσσονται μαζί τους και εσωτε-ρικές δυνάμεις, που δεν επιθυμούν τονπραγματικό πνιγμό, αλλά δεν θέλουν καινα γείρει η ζυγαριά πολύ προς τηνπλευρά της κυβέρνησης.

Είναι όλοι αυτοί που με διάφορους τρό-πους την εγκαλούν επειδή διαπραγμα-τεύεται… επικίνδυνα. Άλλοτε της κατα-μαρτυρούν ότι δεν έχει επαρκώς επεξερ-γασμένες προτάσεις, άλλοτε ότι δεν αν-τιλαμβάνεται τι ζητούν οι «εταίροι», άλ-λοτε ότι δεν μπορεί να συγκεράσει τιςεσωτερικές αντιθέσεις της. Όλες αυτέςοι κριτικές συγκλίνουν σε μία και μόνηαπαίτηση: αφού δεν έχουμε ρευστό, αςαποδεχτούμε το γρηγορότερο τους όρουςτων πιστωτών. Και για να μην έχουμερευστό, μπορεί να γίνονται ακόμη και«λάθη» 1,2 δισ. στο ΤΧΣ…

Σε πιο επεξεργασμένη εκδοχή αυτή ηκριτική γίνεται σαφέστερη υπόδειξη: μιαπου ο κ. Τσίπρας «έκανε τη δύσκολη επι-λογή στο Βερολίνο «να αποδεχθεί τηνπραγματικότητα», ας κάνει πια «ό,τιέκανε κι ο Σαμαράς το 2012». ∆ιότι «ενώη ελληνική κυβέρνηση μετακινήθηκε, δενέχουμε κανένα δείγμα ότι μετακινήθηκανοι άλλοι». Γι’ αυτό και «η κυβέρνησηείναι πλέον υποχρεωμένη να πολιτευθεί(λίγο πολύ) στο πλαίσιο των προκατόχωντης και με τους όρους των προκατόχωντης (…) ∆εν έχει δρόμο επιστροφής».Αυτή τη… σκληρά ρεαλιστική διαπραγ-ματευτική τακτική που προτείνει ο κ.Πρετεντέρης, θα τη ζήλευε ο κ. Σόιμπλε.

Και ο μεν κ. Πρετεντέρης δεν έχει ναδιακινδυνεύσει παρά μόνο την ακριβο-πληρωμένη περίοπτη θέση του στα συ-στημικά μίντια. Εκείνος ο δυστυχής Σα-μαράς, που σέρνει πίσω του ολόκληροκόμμα, γιατί άραγε επιλέγει την ίδια απα-ράδεκτη στάση; Γιατί να τρέφει την ελ-πίδα , είναι ότι θα βρει τα αποδεικτικάστοιχεία, που θα μας πείσουν όλους ότικαι η νέα κυβέρνηση συνεχίζει απαρέγ-κλιτα το πρόγραμμα της δικής του κυ-βέρνησης; Τι προσδοκά, άραγε, να του

αποφέρει αυτή η παιδιάστικη ανόητη πο-λιτική;

Ο Σαμαράς στο δρόμο που χάραξεο Βενιζέλος

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι πείθει τοπανελλήνιο με τους ισχυρισμούς του, δενφοβάται μήπως η προσπάθειά του απο-δειχθεί μάταιη και αυτοκαταστροφική;∆εν έχει διδαχθεί τίποτα από την… τόσοευφυή τακτική του κ. Βενιζέλου, οοποίος, αφού καταχάρηκε που συγκυ-βέρνησε με τον ανανήψαντα κ. Σαμαρά,άρχισε να επαίρεται ότι η Ν∆ ήρθε με τανερά τού ΠΑΣΟΚ και αναγκάστηκε ναεφαρμόσει τη δική του πολιτική, τωνμνημονίων.

Το τί κέρδισε μ’ αυτή την τόσο ευφυήπολιτική επιχειρηματολογία το ΠΑΣΟΚ,είναι γνωστό: την εκλογική του απομεί-ωση στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης.Για τον απλούστατο λόγο ότι μια πολι-τική που κοστίζει ακριβά στις λαϊκές τά-ξεις, όσο κι αν επιχειρείται να αποδειχ-θεί ορθή και να πιστωθεί στον πρώτο δι-δάξαντα, είναι βέβαιο ότι, αντίθετα, θατου χρεωθεί με σκληρό τρόπο. Η εξή-γηση είναι μάλλον απλή: με βιωμένη πιατην πικρή εμπειρία τής μνημονιακής λι-τότητας, η μεγάλη πλειονότητα των λαϊ-κών τάξεων, ακόμα κι αν ξεγελαστεί μετις θριαμβολογίες των εραστών τής λιτό-τητας αν παραμείνει στην ίδια λογική,οδηγείται να επιλέξει το μικρότερο κακό.Και δεν μπορεί παρά να θεωρήσει μικρό-τερο κακό το κόμμα που αναγκάστηκε νασυμβιβαστεί, κι όχι το κόμμα που εκ γε-νετής είχε ως επιλογή την υφεσιακή λι-τότητα.

Αυτό δεν φαίνεται, πάντως, να κατα-λαμβάνει ο κ. Σαμαράς. Του το θυμίζουν,ωστόσο, αρκετοί μέσα στο κόμμα του: ηπροσπάθεια μηδενισμού των αποτελε-σμάτων της διαπραγμάτευσης της νέαςκυβέρνησης, και μάλιστα με το επιχεί-ρημα ότι όλοι είναι αναγκασμένοι ναυποκλίνονται στα μνημόνια, οδηγεί τε-λικά στο 5%. Σ’ αυτούς, σύμφωνα με ορι-σμένα δημοσιεύματα, φέρεται να συγκα-ταλέγεται και ο γραμματέας της Ν∆ κ.Παπαμιμίκος. Αν αυτό αληθεύει, η τύχητου κ. Σαμαρά μοιάζει να συγκλίνει επι-κίνδυνα με την τύχη του κ. Βενιζέλου. Ήτου κ. Γ. Παπανδρέου, αν προτιμάτε.

Χ. Γεωργούλας

πουν την υπό όρους αποφυλά-κιση κρατουμένων που έχουνεκτίσει μέρος της ποινής τους(αναλογικά με το ύψος της ποι-νής που τους έχει επιβληθεί).Είναι η πρώτη φορά που η απο-συμφόρηση των φυλακών γίνε-ται με τέτοιο τρόπο ώστε ναμην εξαιρείται κανείς από τοευεργέτημα αυτό, με πρόσχηματο λόγο για τον οποίο βρέθηκεστη φυλακή. Το υπουργείο δε-σμεύτηκε πως θα ακολουθή-σουν ολοκληρωμένες μεταρ-ρυθμίσεις, προκειμένου να μηνξαναγεμίσουν οι φυλακές.

Πυκνοί καπνοίΤο αντιαπαγορευτικό φεστι-

βάλ, ύστερα από δέκα χρό-νια, ολοκλήρωσε τον κύκλοτου, ξεκινώντας ένα νέο γεγο-νός: την πρώτη γιορτή Κάννα-βης, η οποία θα πραγματοποι-ηθεί το Σάββατο 9 Μαΐου, απότη 1 μ.μ. έως τη 1 π.μ., στηνπλατεία Συντάγματος! Η κί-νηση αυτή έπιασε απροετοίμα-στους τους θαμώνες των αντια-παγορευτικών φεστιβάλ, μεαποτέλεσμα να έχει ξεκινήσειμία απίστευτη συζήτηση στησελίδα της γιορτής στο face-book. Αλιεύσαμε ένα ενδει-κτικό μήνυμα: «Έχει κανείς (εκτων διοργανωτών;) κάποια ιδέαγια το πώς θα λειτουργήσει ησυνύπαρξη στο Σύνταγμα με-ταξύ μπάφων, χασικλήδων,μπάτσων, ασφαλιτών, κόσμουπου θα σπρώχνει (εντάξει μηνεθελοτυφλούμε, προφανώς κά-ποιοι θα σπρώχνουν), περαστι-κών οικογενειαρχών, 16χρονωνκαυλωμένων που πίνουν δύομπαμπάνια και την ακούν γιαδυο βδομάδες, μαγαζατόρων,γιαγιάδων, ζητάδων, δελτάδωνματατζήδων ∆ΙΑΣ κλπ; Ή απλάυπάρχει ελπίδα και πίστη στηνκαλή προαίρεση;». Εμείς, πάν-τως, θα είμαστε εκεί, γιατίόπως απάντησε και ένας άλλοςθαμώνας «Με σεβασμό και αλ-ληλεγγύη, όλοι μαζί μπο-ρούμε».

Μια αναγκαίαδιόρθωση

Την προηγούμενη Κυριακήείχαμε την τύχη να φιλοξενή-σουμε το άρθρο του ΚώσταΒεργόπουλου με τίτλο «Το ευ-ρωπαϊκό μαύρο πρόβατο» με τοοποίο σχολίαζε τα αποτελέ-σματα της Συνόδου Κορυφής.Από βιασύνη παραλείψαμε νααναφέρουμε όμως το όνομα τουφίλου Κώστα. Είμαστε βέβαιοιότι θα μας συγχωρέσει αλλά ηδιόρθωση ήταν απαραίτητη καιεπιβεβλημένη.

Μαρσέλ & Μισέλ

Με τις τεχνικές της ανακοπής τωνχρηματοδοτικών ροών ή του αποπνικτικούπεριορισμού τους, οι πιστωτές της χώραςεπιδιώκουν να αποσπάσουν τις μεγαλύτερεςδυνατές παραχωρήσεις από τη νέα ελληνικήκυβέρνηση. Από την πλευρά της, εκείνηαγωνίζεται να διασώσει τον πυρήνα τηςπολιτικής της

“

Του

Πάν

ου Ζάχαρη


Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός

Μετά τη σύσκεψη των Βρυξελλών καιτο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερο-λίνο, πώς διαμορφώνεται το κλίμα;

Η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα ναπάρει το παιχνίδι επάνω του και να γίνειμια ουσιαστική πολιτική διαπραγμά-τευση σε επίπεδο κορυφής, έχει αποδώ-σει καρπούς. Ακυρώθηκε μια προσπά-θεια να τορπιλισθεί η συμφωνία της20ής Φεβρουαρίου. Ναυάγησε το σενά-ριο των πιο σκληροπυρηνικών κύκλωντων δανειστών μας μια κυβέρνηση Τσί-πρα να εφαρμόσει την πολιτική Σαμαρά.Ο κ. Σόιμπλε τις τελευταίες μέρες έχεισταματήσει να κάνει εμπρηστικές καιπροσβλητικές δηλώσεις. ∆εν έπαψαν ναυπάρχουν διαφορές, αλλά σταμάτησε ηεμπρηστική ρητορική, που οδηγούσε σεαδιέξοδο, και ξαναμπήκαν τα πράγματασε μια τροχιά. Η κυβέρνηση καλείται νατρέξει, να κατατεθεί και εγκριθεί η λίσταΤσίπρα με μεταρρυθμίσεις συγκεκριμέ-νες, ποσοτικοποιημένες με χρονοδιά-γραμμα, και οι δανειστές να ανοίξουν τηστρόφιγγα της ρευστότητας ακυρώνον-τας όχι μόνο τα σενάρια του Grexit, αλλάκαι τα σενάρια στραγγαλισμού της οικο-νομίας.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δενισχύει το 18 με 1 στο Γιούρογκρουπ;

Η Ελλάδα είναι η μόνη από τις δέκαεννιά στην Ευρωζώνη που έχει αριστερόπρωθυπουργό, αλλά δεν είμαστε απομο-νωμένοι. Η ατζέντα των ελληνικών προ-τάσεων εγγράφεται σε μια συζήτηση,που έτσι κι αλλιώς έχει ανοίξει στην Ευ-ρώπη, για την ανάγκη τερματισμού τηςμονομερούς λιτότητας, για ένα νέομείγμα πολιτικής στραμμένο στην ανά-πτυξη. Ήδη έχουμε, με καθυστέρηση,δειλά κάποιες αλλαγές. Πχ η ελαστικήερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας,το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσηςτης ΕΚΤ, το έστω δειλό και περιορισμένοεπενδυτικό πρόγραμμα Γιούνκερ, τα 2δισ. από την Κομισιόν για την αντιμετώ-πιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελ-λάδα. Οι σκληροπυρηνικοί, βέβαια, θέ-λουν στο πρόσωπο της νέας κυβέρνησηςκαι του ελληνικού λαού να τιμωρήσουντο εναλλακτικό παράδειγμα, προκειμέ-νου να αποτρέψουν τη διάδοσή του.Αλλά υπάρχει και η άποψη, και πιστεύωπιο ισχυρή, ότι το κόστος μιας ρήξης μετη νέα ελληνική κυβέρνηση είναι υψηλόκαι για την ευρωζώνη, για οικονομικούς

αλλά και γεωπολιτικούς λόγους.

Υπάρχουν και οι γεωπολιτικοίπαράγοντες

Να αναλύσουμε λίγο περισσότερο τουςγεωπολιτικούς λόγους;

Η Ευρωζώνη με το δόγμα της μονομε-ρούς λιτότητας αντιμετωπίζει σοβαράπροβλήματα: 15% μικρότερες επενδύ-σεις από το 2009, αποπληθωρισμός, με-γαλύτερη φτώχεια, όξυνση των ανισοτή-των, στασιμότητα. Η οικονομία τωνΗΠΑ, με μεγαλύτερες δόσεις κεϋνσιανήςπολιτικής, παρ’ ότι από εκεί ξεκίνησε ηκρίση, έχει ανακάμψει καλύτερα. Η Ευ-ρωζώνη, αντίθετα, αποτελεί τον αδύνατοκρίκο στην παγκόσμια οικονομία, βάζεισε κίνδυνο την εύθραυστη οικονομικήανάκαμψη, απειλεί την εξέλιξη της παγ-κόσμιας οικονομίας. Μελέτες μιλούν γιατις συνέπειες ενός Grexit και γι’ αυτό τοθεωρούν επικίνδυνο και ανόητο όλοι οικορυφαίοι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκώνθεσμών – Γιούνκερ, Τουσκ, Σουλτς καιΝτράγκι. Ο πόλεμος στην Ουκρανίαείναι μια χαίνουσα πληγή όχι μόνο για τηρωσική, αλλά και την ευρωπαϊκή οικο-νομία. Έχουμε την πλήρη αποσταθερο-ποίηση στη Β. Αφρική, στην Εγγύς Ανα-τολή, το ISIS κτλ. Οι πιέσεις της κυβέρ-νηση Ομπάμα προς την Ευρωζώνη και τηγερμανική ηγεσία είναι ολοφάνερες.Έχω την εντύπωση ότι η ίδια η Μέρκελγια δικούς της λόγους έχει αποφασίσειότι πρέπει να ακυρωθεί το σενάριο τουGrexit ως ενδεχόμενο. ∆εν νομίζω ότι οιδιαφορές με τον Σόιμπλε είναι ένα συμ-φωνημένο παιχνίδι του «κακού» και του«καλού» βασανιστή. Για λόγους γεωπο-λιτικούς και οικονομικούς η γερμανικήηγεσία έχει αρχίσει, αργά – αργά, όπωςένα τάνκερ, να στρίβει ή να σκέφτεταιτην ανάγκη να στρίψει.

Είναι πιθανό η Μέρκελ, η Γερμανίαμέσω της Μέρκελ, να σκέφτεται να πρά-ξει, αυτό που τις προσάπτουν ότι δενκάνει να αναλάβει τον ηγεμονικό τηςρόλο και σε άλλη κατεύθυνση;

Όχι, δεν έχουμε φθάσει ακόμη σ’ αυτό,διότι υπάρχουν πάντα τα στερεότυπαπου κτίζουν μια ρητορική και δημιουρ-γούν δυσκολίες. Ισχύουν οι πολιτικέςσκοπιμότητες να μην κερδίσει το παρά-δειγμα ΣΥΡΙΖΑ. ∆ιότι έρχονται αύριο καιτο Ποδέμος, το Σιν Φέιν, οι πορτογαλι-κές εκλογές. Αλλά από την άλλη, γιατους πιο διορατικούς, υπάρχουν πανί-

σχυρα επιχειρήματα. Αν καταρρεύσεικράτος της Ευρωζώνης, όλοι θα σκέ-φτονται ποιο θα είναι το επόμενο. Αν λυ-γίσει ο ευρωπαϊκός Νότος, που υποφέ-ρει, πού θα εξάγουν οι Γερμανοί τα προ-ϊόντα τους; Οι πιο διορατικοί επίσης στηΓερμανία σκέφτονται, γιατί η ιστορικήμνήμη είναι νωπή, ότι το κλίμα αντιγερ-μανισμού που διαχέεται στην Ευρώπη,είναι εμπόδιο στα καλώς εννοούμενασυμφέροντά τους. Το πού θα οδηγήσειαυτό, εξαρτάται και από το πώς θα κινη-θούμε εμείς. Είμαστε η μόνη αριστερήκυβέρνηση, είμαστε στην εμπροσθοφυ-λακή αυτού του μετώπου εναντίον τηςλιτότητας, η μόνη και η πρώτη μέχριτώρα ευρωπαϊκή κυβέρνηση με αντινεο-φιλελεύθερη ατζέντα.

Έχουν φύγει από το στόχο να μηναφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;

Το σενάριο της σύντομης αριστερήςπαρένθεσης, του στραγγαλισμού της ελ-ληνικής οικονομίας, επομένως και τηςελληνικής κυβέρνησης, νομίζω ότι μετην επταμερή και τη συνάντηση στο Βε-ρολίνο έχει υποχωρήσει. Οι φωνές καιεπιδιώξεις δεν έχουν εξαφανιστεί,έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο Γιού-ρογκρουπ. Το στοίχημα για μας είναι:Πρώτον, να πείσουμε με έμπρακτο πα-ράδειγμα ότι εμείς είμαστε σε θέση ναβάλουμε μπροστά ορισμένες μεταρρυθ-μίσεις, που τις χρειάζεται η ελληνικήκοινωνία και οικονομία, σε διοίκηση,κράτος, πολιτικό σύστημα, σύστημα δια-πλοκής, φορολογία. ∆εύτερον, ότι μπο-ρούμε όχι μόνο να προτείνουμε αλλά νααρχίσουμε να εφαρμόζουμε έμπρακταένα διαφορετικό μείγμα πολιτικήςστραμμένο στην ανάπτυξη, με περισσό-τερη δικαιοσύνη στην κατανομή και τωνβαρών και των οφελών από αυτήν. Φυ-σικά, μια διαπραγμάτευση ποτέ δεν πιά-νει το 100% των στόχων, κάπου θα υπο-χωρήσεις.

Πώς θα αξιοποιήσουμετο χρόνο που κερδίζουμε

Υποστηρίξαμε - και εμείς στην«Εποχή» - ότι κερδίσαμε «χρόνο καιχώρο» με τη συμφωνία της 20ής Φε-βρουαρίου. Είναι αρκετός ο χώρος για νακινηθούμε, μπορούμε να τον διευρύ-νουμε; Πώς θα δράσουμε μέσα σ’ αυτόν;

Το χρόνο τον χρειαζόμαστε για να πά-ψουμε να είμαστε η μοναδική αριστερήκυβέρνηση στην Ευρωζώνη, μπορεί να

μας φέρει θετικές πολιτικές ανακατατά-ξεις και εξελίξεις σε άλλες χώρες. Αυτόθα μας δημιουργήσει περισσότερο χώρο.Κατά τα άλλα, και πρέπει να είμαστε ει-λικρινείς με τον κόσμο, προϋπόθεση γιανα υλοποιηθεί έστω με κάποιες υποχω-ρήσεις, με υστερήσεις το πρόγραμμα τηςΘεσσαλονίκης, είναι να αποφύγουμε τονστραγγαλισμό, να αποφύγουμε τον ξαφ-νικό θάνατο, να ακυρώσουμε το σενάριοτου Grexit, της αριστερής παρένθεσης.Και αυτή είναι ακριβώς η γραμμή με τηνοποία πορεύεται η κυβέρνηση και ο ΣΥ-ΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός. Ψηφίσαμε τονόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπι-στικής κρίσης. Κανένας δεν μιλάει πιαγια βέτο, όλοι θέλουν να ξεχάσουν τοmail Κοστέλο, ακόμη και αυτοί που τοπαράγγειλαν. Ο κ. Σουλτς δήλωσε οι δια-φορές μαζί του είναι σοβαρές, ότι «είναιαπαράδεκτο να θέλουμε εμείς, η Ευ-ρώπη, να εμποδίσουμε ένα νόμο πουθέλει να μην πεινούν τα παιδιά στο σχο-λείο». Η δέσμευσή μας «όχι νέα ελλείμ-ματα, νοικοκυρεμένα δημόσια οικονο-μικά», αρκούν όσα μας κληροδότησανσαράντα χρόνια Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, είναισταθερά του προεκλογικού μας προ-γράμματος, που σημαίνει ότι η ικανό-τητά μας θα κριθεί και από αυτό: αν μπο-ρούμε, βήμα – βήμα, να υλοποιούμε τοπρόγραμμά μας χωρίς νέα ελλείμματα.Ήδη κανένας δεν μιλάει για πρωτογενήπλεονάσματα 4% - 4,5% του ΑΕΠ. Αυτότο έχουμε πετύχει ήδη. Να το κάνουμεπράξη. Πράγμα που σημαίνει να κά-τσουμε να στύψουμε το μυαλό μας όλοι,πρώτα απ’ όλους το οικονομικό επιτε-λείο, πώς μπορεί να αυξήσει τα έσοδα μεδικαιοσύνη, να επαναξιολογήσει και νακόψει δαπάνες εκεί όπου υπάρχει περι-θώριο, χωρίς να πονάει η κοινωνία καιτα ασθενέστερα στρώματα.

Μιλώντας για μεταρρυθμίσεις, άλλοπράγμα έχει στον νου της η κυβέρνησηκαι άλλο οι δανειστές. ∆εν θα ανακύψει,κάποια στιγμή, αυτή η διαφωνία;,

Επί πέντε χρόνια μνημονιακής πολιτι-κής με τη λέξη μεταρρυθμίσεις οι κυβερ-νώντες, χέρι – χέρι με τους δανειστές, εν-νοούσαν δραστικές περικοπές κοινωνι-κού κράτους, μισθών, συντάξεων, κα-τάργηση στοιχειωδών για την Ευρώπη δι-καιωμάτων, όπως αυτό της συλλογικήςδιαπραγμάτευσης. Αυτό δυσφήμισε τηνέννοια μεταρρύθμιση κάνοντας ζημιά καιστην οικονομία. Τώρα πια όλοι ομολο-γούν, ακόμη και οι εκπρόσωποι των δα-

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕ∆ΡΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, ∆ΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑ∆ΗΜΟΥΛΗ

Θέλουν να τι μωρήσουντο εναλλακτι κό παράδειγμαΤο σενάριο της σύντομης αριστερής παρένθε-σης, του στραγγαλισμού της ελληνικής οικονο-μίας, επομένως και της ελληνικής κυβέρνη-σης, νομίζω ότι με την επταμερή και τη συνάν-τηση στο Βερολίνο έχει υποχωρήσει. Οιφωνές και επιδιώξεις δεν έχουν εξαφανιστεί,έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο Γιούρογ-κρουπ.

“


νειστών ανεπισήμως, ότι το φάρμακοήταν τόσο ισχυρό που σκότωσε τονασθενή. Άρα, το ζητούμενο τώρα είναι νατρέξουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις, πουεπί σαράντα χρόνια δεν έγιναν.

Πολύπλευρη εξωτερική πολιτική

Τι νέες δυνατότητες δίνει η εξωτερικήπολιτική στην κυβέρνηση;

Οφείλει να είναι μια πολυδιάστατηεξωτερική πολιτική μιας ευρωπαϊκήςχώρας, μέλους της Ευρωζώνης. Τίποτεπερισσότερο, αλλά και τίποτε λιγότερο.Όπως κάθε άλλη χώρα της Ευρωζώνηςθέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις στηβάση του αμοιβαίου συμφέροντος και μετις εκτός ευρωζώνης χώρες. ∆εν επισκε-πτόμαστε τη Ρωσία, πχ, για να αφήσουμετην Ευρώπη αλλά γιατί πιστεύουμε ότισυμφέρον, της Ελλάδας και της Ευρώ-πης, είναι η αποκλιμάκωση των συγ-κρουσιακών σχέσεων. Η καλλιέργειασχέσεων της νέας κυβέρνησης με τουςβαλκάνιους γείτονές μας οφείλει ναείναι υψηλά - και είναι νομίζω - για λό-γους γεωπολιτικούς και οικονομικούς.Χρειαζόμαστε ειρήνη, σταθερότητα καινέο μείγμα πολιτικής για να πετύχουμεανάπτυξη. Θα θέλαμε πολύ να ξεπεράσειη κυβέρνηση της FΥROM εθνικισμούςκαι κάποιες τάσεις δημοκρατικής παλιν-δρόμησης για να μπορέσουμε να υλοποι-ήσουμε, σταθερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ,μια συμβιβαστική λύση κοινής αποδοχήςστο θέμα της ονομασίας και μια θεαμα-τική εξομάλυνση των σχέσεων.

Παρά τις διαφορές και τις κατά και-ρούς εντάσεις στις σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας είναι εφικτό να υπάρξει εξο-μάλυνση στη βάση του διεθνούς δικαίου,που θα επιτρέψει στις δύο χώρες να ανα-πτυχθούν και στους δυο λαούς να επω-φεληθούν από τους καρπούς της ανά-πτυξης περιορίζοντας τις δαπάνες γιαεξοπλισμούς. Η επίσκεψη στην Κίνα μαςδίνει τη δυνατότητα να συζητήσουμε μετις κινεζικές αρχές πώς μπορεί να ωφε-ληθεί η χώρα από την επιθυμία των Κι-νέζων να γίνει η Ελλάδα πύλη εισόδουγια τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της.Γενικά η εξωτερική πολιτική μπορεί ναείναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την εξυ-πηρέτηση των οικονομικών στόχων τηςκυβέρνησης καθώς εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ εί-μαστε εναντίον του ξεπουλήματος των

‘ασημικών’ που απόμειναν στη δημόσιαπεριουσία. Αντίθετα, είμαστε υπέρ μιαςδραστήριας αξιοποίησής της και για ναστηρίξουμε το ασφαλιστικό σύστημα,

και να ενισχύσουμε την αναπτυξιακή δυ-ναμική της οικονομίας.

Η πολιτική που περιγράφεις είναι συμ-βατή με το υπάρχον πλέγμα των σχέσεωντης χώρας διεθνώς και στην Ευρωζώνη;

Είναι σε απόσταση απ΄ αυτά που έκα-ναν οι κυβερνήσεις Παπαδήμου, Παπαν-δρέου, Σαμαρά, αλλά είναι σε πλήρησυμφωνία μ’ αυτά που κάνουν οι ευρω-παϊκές κυβερνήσεις για τις χώρες τους.Ο κ. Ντάισελμπλουμ, πχ, ακύρωσε ωςυπουργός Οικονομικών της Ολλανδίαςτα σχέδια ιδιωτικοποίησης της Gasuniκαι του δικτύου της. Η Fraport, πουθέλει να γίνει βασικός μέτοχος στα αε-ροδρόμια, έχει βασικό μέτοχο το γερμα-νικό δημόσιο όπως και η Ντόιτσε Tele-com που αγόρασε τον ΟΤΕ. Εμείς, λοι-πόν, λέμε ότι θέλουμε συνέργειες τουιδιωτικού τομέα ή και του δημόσιουτομέα άλλων κρατών, αλλά γιατί ναδεχθώ για την Ελλάδα κάτι που για τηΓαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία δενείναι αποδεκτό;

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕ∆ΡΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, ∆ΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑ∆ΗΜΟΥΛΗ

Θέλουν να τι μωρήσουντο εναλλακτι κό παράδειγμα

Η κυβέρνηση έχει μια διαδρομή με μεγάλες δυνατότητες,υποχρεώσεις αλλά και κινδύνους. Πώς πρέπει να κινηθούν,κυβέρνηση και κόμμα, για να είναι η διαδρομή ασφαλής καιπροωθητική;

Ας ξεκινήσουμε από την κυβέρνηση. Ο καλύτερος τρόποςείναι η γλώσσα της ειλικρίνειας. Να μιλήσουμε και για τις δυ-νατότητες, τους κινδύνους, τις υποχρεώσεις. Χωρίς εξωραϊ-σμούς. Τώρα, που το πολιτικό κεφάλαιο και της κυβέρνησηςκαι του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ είναι υψηλό. Είναι υψη-λότερο των εκλογών παρά τις δυσκολίες, παρά τις πιέσεις,παρά τις υποχωρήσεις που ήδη έχουμε κάνει, ας μη γελιόμα-στε. Να θυμηθούμε τι μας έλεγε ο κόσμος προεκλογικά: και ταμισά να κάνετε εμείς μαζί σας θα είμαστε, και δυο από τα δέκα!Κατανοεί, πολιτικά, την έννοια του βήμα – βήμα, που άλλωστεείναι στρατηγική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι να τρέ-ξουμε σ’ αυτά που δεν έχουν οικονομικό κόστος ή δεν αποτε-λούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. ∆εν πρέπει, για παρά-δειγμα, να καθυστερήσει άλλο ο διαγωνισμός για τις δημόσιεςραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. Τομές στη δημοκρατίας δια-φάνεια, δικαιοσύνη πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα και μπο-ρούν να βοηθήσουν και τα δημόσια ταμεία πέρα από ένα αί-σθημα αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης. Το ζητούμενο είναι ναέχουμε κατεύθυνση, πυξίδα και να φυλαχθούμε απ΄ τις ασθέ-νειες που συνήθως προσβάλλουν κυβερνητικά κόμματα, να μηχάσουμε τον εαυτό μας, να μη μολυνθούμε από φαινόμενα αλα-ζονείας και κυβερνητισμού. Η κυβέρνηση έτσι θα έχει μακράδιάρκεια και θετικές επιπτώσεις όχι μόνο για τη χώρα, ταασθενέστερα τμήματά της, την κοινωνία, αλλά και για έναεναλλακτικό παράδειγμα αριστερό, προοδευτικό με πανευρω-παϊκή σημασία. Για να το πετύχουμε όμως αυτό, δεν πρέπει ναξεχάσουμε το κόμμα.

Πώς θα εργαστούμε γι’ αυτό; Χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ πιο μαζικό, δημοκρατικότατο,

του 36,5%, μακριά από κάθε έννοια κρατικοποίησής του. Ναελέγχει την κυβέρνηση μαζί με τη στήριξή της, να την τραβάειαπό το μανίκι όταν σημειώνονται φαινόμενα αλαζονείας, κα-θυστερήσεις κτλ. Αλλά να αντιστοιχεί και με τον κοινωνικόΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα όπως, εντέλει, το έχουμε αποφασίσει στοΣυνέδριο. Ενιαίο, δημοκρατικό και ενωμένο με πλήρη σεβασμό

στο διάλογο και τη διαφορετική άποψη. Να φύγουμε από πα-θογένειες του παρελθόντος, το διάλογο κουφών, τα καπετα-νάτα. Να μπορεί βοηθήσει και την κυβέρνηση προφυλάσσον-τάς την από την ασθένεια του κυβερνητισμού. Με περισσότερησυλλογικότητα και πιο ισχυρό μπορεί να μας προφυλάξει καιαπό τον κίνδυνο ανάπτυξης φαινόμενων συγκεντρωτισμού καιαρχηγισμού. Όσο πιο κοντά στον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ έλθει οκομματικός ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το καλύτερο. Ο ∆ραγασάκης χρησι-μοποίησε τον όρο βίαιη ωρίμανση, πριν τρία χρόνια, όταν γί-ναμε αξιωματική αντιπολίτευση. Νομίζω ότι πρέπει να σκε-φθούμε συλλογικά μια νέα φάση ωρίμανσης για το κόμμα, αλλάμε έντονα τα δημοκρατικά, μαζικά, συλλογικά χαρακτηριστικά.∆εν είναι δυνατόν η σχέση οργανωμένων μελών και εκλογι-κής επιρροής να είναι ένα προς εκατό. Να βάλουμε το δάχτυλοεπί των τύπων των ήλων, να γίνουμε αριστερό, δημοκρατικό,ενιαίο κόμμα, διότι τώρα είμαστε μια χαλαρή ομοσπονδία κα-πετανάτων, ομάδων και τάσεων.

Υπάρχει και ο κόσμος του κόμματοςΥπάρχει ισχυρή πίεση, θετική προς αυτή την κατεύθυνση από

τη βάση του κόμματος προς την ηγεσία και ακόμη ισχυρότερηαπ΄ τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Να δούμε κατάματα τα πράγματα.Το 36,5% μας ψήφισε από ανάγκη, διαμαρτυρία, από ελπίδα,προσδοκία χωρίς όλοι αυτοί να είναι αριστεροί. Πρόκληση γιαμας και στοίχημα είναι μαζί με αυτούς να φτιάξουμε το μεγάλοδημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς. ∆εν θα κερδίσουμε ούτεέναν παραπάνω, αν κρύψουμε ότι είμαστε κόμμα τής Αριστε-ράς. ∆εν θα κερδίσουμε, όμως, και το στοίχημα, αν θεωρή-σουμε ότι εμείς είμαστε οι σωστοί, τα γνωρίζουμε όλα, και τοζητούμενο είναι να πείσουμε όλους τους καινούργιους ναασπαστούν τα δικά μας. Πρέπει να ωφεληθούμε απ’ αυτό τοαεράκι που μας δίνει αυτή τη δυναμική και να μην ξεχνάμε τοιδρυτικό μας DNA: το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η δημιουρ-γία, η συνδιαμόρφωση της Αριστεράς του 21ου αιώνα, που ναυπερβαίνει τις αποτυχίες των ιστορικών ρευμάτων του 20ούαιώνα, και του υπαρκτού σοσιαλισμού του παραδοσιακού κομ-μουνιστικού κόμματος, και της σοσιαλδημοκρατίας, δημιουρ-γώντας μια νέα ποιότητα. Και αυτό που, προφητικά, επιχειρείστην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζει βρίσκει παραδείγματα και σ’άλλες χώρες, αναπτύσσει δυναμική. Και εδώ ο ανταγωνισμόςέχει ιστορικά χαρακτηριστικά. Αν δεν πετύχει το διπλό μαςστοίχημα, ήττα της λιτότητας και βιώσιμη ανάπτυξη με κοι-νωνική συνοχή και μια νέα αριστερά ικανή και να κυβερνά στηθέση μιας δεξιόστροφης κυβέρνησης, τότε προβάλλει απει-λητικά η περαιτέρω άνοδος της άκρας δεξιάς και διαλυτικάφαινόμενα για την Ευρώπη.

•

Με τη γλώσσατης ειλικρίνειας

Ήδη κανένας δεν μι-λάει για πρωτογενήπλεονάσματα 4% -4,5% του ΑΕΠ. Αυτότο έχουμε πετύχειήδη. Να το κάνουμεπράξη. Πράγμα πουσημαίνει να κά-τσουμε να στύ-ψουμε το μυαλό μαςόλοι, πρώτα απ’όλους το οικονομικόεπιτελείο, πώς μπο-ρεί να αυξήσει ταέσοδα με δικαιο-σύνη, να επαναξιο-λογήσει και νακόψει δαπάνες εκείόπου υπάρχει περι-θώριο, χωρίς να πο-νάει η κοινωνία καιτα ασθενέστεραστρώματα.

“


Μια δέουσααπάντησηΤης Ρένας ∆ούρου*

Σκοπός του μικρού αυτού σημειώματος δεν είναι ναεισέλθει στην ουσία του ζητήματος των στρατιω-τικών παρελάσεων. Στοχεύει στο να δοθούν μερι-

κές εξηγήσεις / διευκρινίσεις σχετικά με τη συγκεκρι-μένη παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Και μάλιστα να δοθούνεξηγήσεις σε τούτη την εφημερίδα επειδή η παρέμβασήτης, την περασμένη Κυριακή 22/3, απηχεί ειλικρινή ανη-συχία και όχι πολιτικάντικη σπέκουλα, όπως ήταν ο στό-χος πλήθους άλλων δημοσιευμάτων σε έντυπα και στοδιαδίκτυο.

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ότι η Περιφέρεια Αττικής,εκ του νόμου, συμπεριλαμβάνει στο γενικό πρόγραμματου εορτασμού της επετείου, τη μαθητική παρέλαση τηςπαραμονής της εορτής και τη στρατιωτική παρέλαση τηςημέρας της εορτής. Οι δύο παρελάσεις διεξάγονται, η μενπρώτη ενώπιον του υπουργού Παιδείας, σύμφωνα με τοπρόγραμμα του ∆ήμου Αθηναίων η δε δεύτερη ενώπιοντου Προέδρου της ∆ημοκρατίας, σύμφωνα με το πρό-γραμμα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Από τα παρα-πάνω συνάγεται ότι δεν αποτελεί αρμοδιότητα της Περι-φέρειας Αττικής η κατάργηση ή η συνέχιση του θεσμούτων μαθητικών ή των στρατιωτικών παρελάσεων. Αυτήείναι αρμοδιότητα που ανήκει στην κυβέρνηση και τουςαρμόδιους υπουργούς.

Τι έγινε φέτος;Αντί να διεξαχθεί η στρατιωτική παρέλαση όπως διε-

ξαγόταν τατελευταίαπέντε χρό-νια (σιδερό-φρακτη, μετο κέντροαποκλει-σμένο καιμε διαπι-στεύσειςγια την πα-ρακολού-θησή τηςαπό τουςπολίτες),αποφασί-στηκε η πα-ρέλαση ναμην αποτε-λεί κλειστόαλλά ανοι-κτό γεγο-νός. Όπωςκαι έγινε.

Την περα-σμένη Τε-τάρτη, η πα-ρέλασε διε-ξήχθη

χωρίς κάγκελα αποκλεισμού, χωρίς κλειστούς όλουςτους δρόμους, χωρίς εντατική αστυνόμευση, χωρίς εξέ-δρα επισήμων, χωρίς οι επίσημοι να έχουν στραμμένη τηνπλάτη τους στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και μετη δυνατότητα όσοι πολίτες το επιθυμούν, να μπορούν ναπαρακολουθήσουν από κοντά την παρέλαση. Σε αυτό προ-στέθηκε, μετά από την ολοκλήρωση της στρατιωτικήςπαρέλασης η πρόσκληση για λαϊκούς, δημοτικούς χορούςμε τη συμμετοχή μουσικοχορευτικών συγκροτημάτωνπολιτιστικών συλλόγων και σωματείων. Μια πρόσκλησησυμμετοχής δημοκρατική κι ανοικτή σε όλους πολίτες, ηοποία σίγουρα, όπως άλλωστε αποδείχθηκε στην πράξη,δεν συνιστούσε κάλεσμα σε «αριστερούς και ακροδεξι-ούς, ζητιάνους και λαθρεμπόρους καυσίμων, φοιτητέςκαι τραπεζίτες».

Εν κατακλείδι: η αλλαγή των συνειδήσεων είναι μα-κρόχρονη διαδικασία που δεν διατάσσεται ούτε επιβάλ-λεται. Καλλιεργείται συστηματικά με σοβαρότητα, απόπολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, μέσα από διάλογο καιαντιπαράθεση των απόψεων, στο πλαίσιο συγκεκριμένηςπροσέγγισης όχι μόνο ρήξης αλλά και οικοδόμησης τουνέου -όχι α λα καρτ και συγκυριακά. Και το κυριότερο:επιλέγοντας τους σωστούς στόχους, την κατάλληληστιγμή, δίνοντας την έμφαση στο σοβαρό, σε αυτό πουδρα σε βάθος χρόνου και όχι στο επιφανειακό.

∆ιαφορετικά διατρέχουμε όλοι μας τον κίνδυνο μιαςαβάσταχτης ελαφρότητας που δεν ανταποκρίνεται ούτεστις περιστάσεις ούτε στις προσδοκίες των πολιτών.

* Η Ρ. ∆ούρου είναι Περιφερειάρχης Αττικής

H αλ λα γή των συ νει δή -σεων εί ναι μα κρό χρο νηδια δι κα σία που δεν δια -τάσ σε ται ού τε ε πι βάλ -λε ται. Καλ λιερ γεί ται συ -στη μα τι κά με σο βα ρό τη -τα, α πό πο λι τι κές καικοι νω νι κές δυ νά μεις,μέ σα α πό διά λο γο και α -ντι πα ρά θε ση των α πό -ψεων, ε πι λέ γο ντας τουςσω στούς στό χους, τηνκα τάλ λη λη στιγ μή.

“

Tη συνέντευξη πήρεο Αδάμος Ζαχαριάδης

Πώς βλέπετε να εξελίσσεται ηδιαπραγμάτευση με τους ευρω-παίους δανειστές;

Ως ένας τιτάνιος αγώνας πουπροσομοιάζει στον αγώνα του∆αυίδ της λαϊκής κυριαρχίας καιδημοκρατίας εναντίον του Γολιάθτου νεοφιλελευθερισμού. Η με-γάλη επιτυχία της κυβέρνησηςσυνίσταται στην πολιτικοποίησητης διαπραγμάτευσης. ∆ιότι τομεγάλο διακύβευμα δεν είναι τοχρέος αλλά ένας λυσσαλέος αγώ-νας ιδεολογικής ηγεμονίας καικατίσχυσης του φονταμενταλι-σμού των αγορών και του άρθρουπίστης του ΤΙΝΑ (there is no al-ternative). Μόνο έτσι μπορούν ναεξηγηθούν, άλλωστε, οι σπασμω-δικές αντιδράσεις της Ευρώπηςκαι συγκεκριμένα της Γερμανίας.Είναι πρόδηλο ότι το χρέος λει-τουργεί ως ∆ούρειος Ίππος άλω-σης δικαιωμάτων, ως μηχανισμόςπειθάρχησης, τιμωρίας και διαρ-κούς επιτήρησης λαών, ως μέσοαπορρύθμισης εργασιακών σχέ-σεων. Το χρέος είναι η δαμό-κλειος σπάθη που κραδαίνει ηΕυρώπη της λιτότητας και τηςύφεσης εναντίον μιας άλλης Ευ-ρώπης που σκέπασαν τα ερείπιατου κοινωνικού κράτους: της Ευ-ρώπης των αξιών του ∆ιαφωτι-σμού και της δημοκρατίας, τηςελευθερίας, ισότητας και αδελ-φότητας. Η νέα κυβέρνησηέστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, άνοιξεμια ρωγμή στο ζοφερό συμπαγέςτου νεοφιλελευθερισμού και εγ-καινιάζει μια αλλαγή παραδείγ-ματος. Έγινε η υπόμνηση μιαςάλλης Ευρώπης και ταυτόχροναέδειξε ότι νεοφιλελευθερισμόςκαι δημοκρατία είναι αντίφαση εντοις όροις.

Εκτός από το κομμάτι της δια-πραγμάτευσης υπάρχει και αυτότης διακυβέρνησης της χώρας.Είστε ευχαριστημένη με τουςπρώτους δύο μήνες κυβέρνησηςτου ΣΥΡΙΖΑ;

Είμαι ευχαριστημένη διότι δια-ψεύσθηκαν τόσο οι Κασσάνδρεςτης «αριστερής παρένθεσης» όσο

και οι συνήθεις μίζερες φωνέςκαι γκρίνιες που καταμαρτυρού-σαν στη νέα κυβέρνηση παλινω-δίες και δυστοκία. Ήδη ψηφί-σθηκαν τα δύο πρώτα νομοσχέ-δια, αυτό που αφορά τα μέτραανακούφισης της ανθρωπιστικήςκρίσης και το νομοσχέδιο για τηρύθμιση των εκατό δόσεων γιατις ληξιπρόθεσμες οφειλές.Έπονται τα νομοσχέδια για τηνεπαναλειτουργία της ΕΡΤ, τη δι-οικητική μεταρρύθμιση που προ-βλέπει την επαναπρόσληψη τωναντισυνταγματικά απολυμένωνκαι των «διαθέσιμων» και επίσηςτο νομοσχέδιο για την κατάργησητων φυλακών τύπου Γ. Η «εξ αρι-στερών» κριτική κατά την οποίατα νομοσχέδια, και ειδικότερα τοπρώτο για την αντιμετώπιση τηςανθρωπιστικής κρίσης, εμφο-ρούνται από μια λογική «ελεημο-σύνης» και «συνδιαχείρισης» τουσυστήματος καταρρίπτεται απότις διατάξεις που αφορούν τηνκαταπολέμηση της διαφθοράςκαι θέτουν τους πυλώνες ενόςκράτους δικαίου που είναι προ-απαιτούμενο της κοινωνικής πο-λιτικής μέσω της αναβάθμισηςτων απαξιωμένων ελεγκτικών μη-χανισμών προκειμένου να παταχ-

θεί -επιτέλους- η φοροαποφυγή.Επιπλέον, η ρύθμιση των εκατόδόσεων θα συμβάλει στην αύξησητων εσόδων, την τόνωση της οι-κονομίας και στην ανακούφισητου «μεγάλου ασθενούς» της πουείναι οι μικρομεσαίες επιχειρή-σεις. Τέλος, τα επικείμενα νομο-σχέδια αποκαθιστούν τη χαμένητιμή της δημοκρατίας που σπίλω-σαν -μεταξύ άλλων- το μαύροστην ΕΡΤ και οι διαβόητες φυλα-κές τύπου Γ αλλά και τη χαμένηαξιοπρέπεια των απολυμένωνσυμπολιτών μας.

Πώς αντιλαμβάνεστε το ρόλοσας ως βουλευτής της κυβερνητι-κής παράταξης;

Το νομοθετικό έργο μιας αρι-στερής διακυβέρνησης που δενσυμπορεύεται με την καλλιέργειαενός διαφορετικού ήθους και τηνεδραίωση μιας αριστερής «ηγεμο-νίας» -για να θυμηθούμε τονΓκράμσι- είναι κενό γράμμα. Ορόλος ενός αριστερού βουλευτήοφείλει να είναι η άσκηση νομο-θετικού έργου και κοινοβουλευτι-κού ελέγχου και όχι η διατήρησηπροσωπικών πελατολογίων.Οφείλει να είναι ο ιμάντας μετα-βίβασης της φωνής των απέλπι-δων και όχι μέσο διατήρησηςπρονομίων και συμφερόντων.Οφείλει τέλος, είτε είναι της συμ-πολίτευσης είτε της αντιπολίτευ-σης, να ασκεί κριτικό έλεγχο τηςκυβέρνησης σεβόμενος-η τη διά-κριση των εξουσιών που είναι ημεγάλη παρακαταθήκη του ∆ια-φωτισμού.

Υπάρχει μια αμφισημία σχετικάμε τις ιδιωτικοποιήσεις, μετά καιτη συμφωνία της 20ης Φεβρουα-ρίου. Ως βουλευτής Κέρκυραςποια είναι η θέση σας σχετικά μετο αεροδρόμιο της πόλης;

Η έντεχνη υποβάθμιση και απα-ξίωση του αεροδρομίου τα τελευ-ταία χρόνια αποσκοπούσε στηνπρολείανση του εδάφους για τηνιδιωτικοποίησή του. ∆εν υποκύ-ψαμε στους εκβιασμούς και ηθέση μας παραμένει αδιαπραγμά-τευτη: Καμία εκποίηση δημόσιουπλούτου και αγαθών.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ

Καμία εκποίηση δημόσιουπλούτου και αγαθώνΗ μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης συνίσταταιστην πολιτικοποίηση της διαπραγμάτευσης


Tη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Στις πηγές στις οποίες η κυβέρνησηπροσδοκά να εξασφαλίσει ρευστότηταπροστέθηκε μια ακόμη: το 1,2 δισ. ευρώπου επέστρεψε «κατά λάθος» στοESM/EFSF (Ευρωπαϊκός ΜηχανισμόςΣταθερότητας) το ελληνικό ΤΧΣ (ΤαμείοΧρηματοπιστωτικής Σταθερότητας).Πώς προέκυψε αυτό;

Η Ελλάδα είχε δανειστεί από το EFSF48,2 δισ. σε δικά του ομόλογα και 1,5δισ. ευρώ μετρητά, σύνολο 49,7 δισ. μεσκοπό την ανακεφαλαιοποίηση των ελ-ληνικών τραπεζών. Απ’ αυτά χρησιμο-ποιήθηκαν τα 40 δισ. άρα έπρεπε να επι-στραφούν 9,7 δισ. Το ΤΧΣ επέστρεψεστο EFSF/ESM (Ευρωπαϊκός ΜηχανισμόςΣταθερότητας), όμως, 10,9 δισ., δηλαδή1,2 δισ. παραπάνω. Γιατί έγινε αυτό;∆ιότι το ΤΧΣ χρησιμοποίησε πρώτα το1,2 δισ. από το 1,5 δισ. των μετρητών καιμετά τα ομόλογα, άρα έπρεπε να επι-στρέψει τα 9,7 δισ. Άρα η ελληνική κυ-βέρνηση θεωρεί ότι πρέπει να πάρειπίσω αυτά το 1,2 δισ. ευρώ.

Πώς και από ποιον έγινε το λάθος;Αυτό θα το βρουν οι αρμόδιοι στο ΤΧΣ,

δηλαδή το θεσμό από τον οποίο προ-έκυψε τα λάθος. Πώς ανευρέθηκε αυτό;Η κυβέρνηση έψαχνε παντού για ρευστά,πηγαίνοντας σ’ όλους τους δημόσιουςφορείς. Στο ΤΧΣ βρήκαν ότι έπρεπε ναέχει επιπλέον αυτά χρήματα, αλλά δεν ταείχε. Και η κυβέρνηση ψαχτά πήγαινε. Ηκυβέρνηση το έθεσε αμέσως στο Euro-working Group και ζήτησε αυτά να μαςεπιστραφούν. Ο ίδιος ο Ντάισελμπλουμ,μάλιστα ζήτησε να ξεκαθαριστεί τοθέμα. Η απόφαση, τελικά, ήταν αρνητικήδιότι υπάρχουν νομικά προβλήματα αυτήτη στιγμή όπως ειπώθηκε. ∆ηλαδή, ναυπάρξει ομόφωνη απόφαση του Euro-group και ενώ από μερικούς τέθηκε ότιαπαιτείται και απόφαση των δικών τουςκοινοβουλίων.

∆ιότι θεωρείται νέος δανεισμός αυτό;Ναι, τον θεωρούν ένα είδος δανεισμού.

Άρα, τα πράγματα έμπλεξαν αρκετά σο-βαρά. ∆εν μπορούμε να το λύσουμε τώραθα το λύσουμε εν καιρώ, είπαν.

Αν είναι άδικο το αίτημα της Ελλάδαςαυτό δεν θα αλλάξει εν καιρώ.

Ο εκπρόσωπος της Γερμανίας μετά τοEuroworking Group δήλωσε αμέσως ότιδεν χρειάζεται να επιστραφούν. Πώς θαλυθεί το πρόβλημα; Κατά την άποψήμου, απάντησε, θα λυθεί εφόσον προχω-

ρήσει… το πρόγραμμα.Άρα, μπαίνει και αυτό στην (πολιτική)

διαπραγμάτευση.Ναι, από ένα λάθος «κάποιου» ή «κά-

ποιων» παραγόντων αντί να μας επι-στραφεί μπαίνει και το 1,2 δισ. σε δια-πραγμάτευση.

Υπάρχει αντίφαση, υπάρχει μια φα-νερή αφερεγγυότητα εδώ.

Έτσι είναι. Το νομικό επιχείρημα είναισαν να ξανά-δανείζουν άρα χρειάζονταιέγκριση. Αλλά επί της ουσίας αυτό μπαί-νει στα θέματα της πολιτικής διαπραγ-μάτευσης.

Αυτό πότε συνέβη, δηλαδή πότε επι-στράφηκε ενώ δεν έπρεπε;

Με την απόφαση της 20ής Φεβρουα-ρίου που υπογράφηκε από τον κ. Βαρου-φάκη έπρεπε να επιστραφούν τα υπό-λοιπα κεφάλαια από το ΤΧΣ στο ESM. Σ’αυτό το σημείο έγινε το λάθος, δηλαδήδεν έπρεπε να επιστραφούν.

∆εν θα έπρεπε τουλάχιστον να ενημε-ρώσει η ηγεσία του TXΣ τον αρμόδιουπουργό, την κυβέρνηση;

Σαφέστατα έπρεπε. Τώρα προβάλλε-ται σαν λάθος. Το τι λάθος είναι αυτόείναι θέμα της έρευνας να το προσδιορί-σει.

Την τελευταία φορά η ΕΚΤ όρισε αυ-ξημένα ποσά για ELA, ύψους 1,2 δισ.

Η αυξημένη ενίσχυση εδώ δεν συγκρί-νεται με τις προηγούμενες ενισχύσειςαλλά με τις εκτιμήσεις που κάνει η ΕΚΤκαι ο SEM, δηλαδή ο ελεγκτικόs οργανι-σμός που δημιουργήθηκε από τον Νοέμ-βριο και αρμοδιότητά του είναι να ελέγ-χει τις τράπεζες για τις ανάγκες πουυπάρχουν στο τραπεζικό σύστημα. ∆η-λαδή δόθηκε για το χρηματοδοτικό κενόπου δημιουργήθηκε στις τράπεζες. Αυτοίπαρακολουθούν πόσες είναι οι καταθέ-σεις, πόσα είναι τα δάνεια, πόσες είναιοι ανάγκες και αναλόγως κρίνουν.

Σημαίνει ότι υπήρχε αυξημένη εκροήκαταθέσεων;

Είχαμε λίγο μεγαλύτερη εκροή κατα-θέσεων. Παρακολουθούν, λοιπόν, τιςεξελίξεις στις τράπεζες ώστε να μην πα-ρουσιάζουν προβλήματα όσον αφορά τοχρηματοδοτικό τους κενό. Ως συνέπειαπεριορίζουν τις κινήσεις τους. Η πιστω-τική επέκταση συνεχίζει να είναι αρνη-τική, συνεπώς δεν αφήνουν το τραπε-ζικό σύστημα να αναπνεύσει. Του δίνουνμόνο τόσα όσα για να επιζεί σε μια κατά-σταση ζόμπι.

Ως προς το κράτος, η απόφαση τηςΕΚΤ δεν είναι απλώς περιορισμός αλλάαπαγόρευση.

Ναι, έχουμε μία απαγόρευση η οποίαπαίρνει πια και νομική μορφή, κανονι-στική όπως λέμε στη γλώσσα της τραπε-ζικής. ∆ηλαδή, απαγορεύει στις τράπε-ζες να αυξήσουν τη δια-κράτηση των εν-τόκων γραμματίων του ελληνικού ∆ημο-σίου, πάνω απ’ αυτά που κατείχαν τονΦεβρουάριο. ∆ηλαδή απαγορεύει νααγοράσουν έντοκα γραμμάτια του ∆ημο-σίου, απαγορεύεται ρητά. Άρα πάει καιαυτή η πηγή χρηματοδότησης του κρά-τους.

Αυτό είναι κάτι που έχει ξαναγίνει;∆εν νομίζω. Είναι μέτρο αυστηρότατο.

Εδώ κεντρικές τράπεζες αγοράζουν τοχρέος των χωρών τους μέσω της ποσοτι-κής χαλάρωσης που αποφάσισε ο κ.Ντράγκι. Επί της ουσίας κάνουν αυτό τοοποίο απαγορεύουν να γίνει στην Ελ-λάδα. Η ΕΚΤ αγοράζει το χρέος τωνχωρών μέσω των εθνικών κεντρικώντραπεζών.

Προφανώς όλα αυτά έχουν πολιτικήδιάσταση, είναι πολιτική στάση έναντιτης Ελλάδας. Οι δηλώσεις Ντράγκι εξα-κολουθούν να είναι πάντα σκληρές.

Ναι, τις επανέλαβε μιλώντας στο ιτα-λικό κοινοβούλιο πρόσφατα. Επικαλέ-στηκε πάλι τους ίδιους λόγους, ότι η Ελ-λάδα δεν είναι σε πρόγραμμα, ότι έχειπολύ χαμηλή διαβάθμιση πιστοληπτικήςικανότητας σε ομόλογα, επομένως πρέ-πει να είναι σε πρόγραμμα και δεν μπο-ρούν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα έτσιώστε να καταστεί η ΕΚΤ ο μεγαλύτεροςπιστωτής της χώρας. Ήδη έχουμε δανεί-σει, είπε, στην Ελλάδα 104 δισ. Πρόκει-ται για μια πολύ – πολύ σκληρή στάσηέναντι της Ελλάδας σε μια περίοδο όπουόλες οι άλλες χώρες επωφελούνται τηςποσοτικής χαλάρωσης και αυτός πουέχει τις μεγαλύτερες ανάγκες και χρει-άζεται να βοηθηθεί δεν μπορεί να τοκάνει. Είναι μια μορφή πίεσης να υπο-χρεωθεί η Ελλάδα να συμφωνήσει μετους εταίρους σε πρόγραμμα.

Στην Ελλάδα εν τω μεταξύ, συγκρο-τούνται ήδη προτάσεις, είναι διαδικασίασε εξέλιξη και θα μπορούσε να μην τί-θενται εμπόδια στη διευκόλυνση τηςρευστότητας.

Θα μπορούσε, αλλά δυστυχώς δενέγινε. Είναι αυτό που ονομάζουμε πρό-γραμμα εν εξελίξει, σ’ αυτό βρίσκεται ηΕλλάδα. Ο Ντράγκι, επί της ουσίας,κάνει μια αξιολόγηση και είναι σαν ναλέει ότι, ναι μεν είμαστε σε ένα πρό-γραμμα, με τεσσάρων μηνών παράτασητου προηγούμενου προγράμματος, αλλάδεν έχουμε ακόμη νέο. Έχουμε ανατρέ-ψει το παλιό και επί της ουσίας δενέχουμε συμφωνήσει νέο.

Από άλλους θεσμούς, ωστόσο, παρα-κολουθούνται οι εξελίξεις των τελευ-ταίων ημερών, με θετική προσδοκία καιεκτίμηση.

Ναι, ο κ. Γιούνκερ, π.χ., έκανε δηλώ-σεις την Πέμπτη και είπε ότι ήταν αρ-

κετά απαισιόδοξος τις προηγούμενεςμέρες, τώρα όμως νομίζει ότι είμαστε σεκαλύτερη κλίμακα. Και ο εκπρόσωποςτης Κομισιόν, την Πέμπτη επίσης, ση-μείωνε ότι έχουμε ελπίδες πως την επό-μενη εβδομάδα θα κλείσει το ζήτημα. Νασημειωθεί ότι, λόγω του Πάσχα των Κα-θολικών, η 30ή Μαρτίου είναι η τελευ-ταία μέρα. Άρα αν υπάρχει απόφαση γιαχρηματοδότηση πρέπει να γίνει ως τις 30Μαρτίου. ∆ιαφορετικά θα πάμε μετά τοΠάσχα.

Πώς θα συνοψίζαμε, λοιπόν, την κα-τάσταση;

Βρισκόμαστε στο εξής σημείο. ∆ενέχουμε τη χαλάρωση αγοράς εντόκωνγραμματίων από τις τράπεζες. ∆εν επι-στράφηκε το 1,2 δισ. από την EFS. Το 1,9δισ. από την επιστροφή των κερδών τουευρωσυστήματος είναι πιθανό να επι-στραφεί αν καταλήξουμε σε συμφωνία.Πιθανόν, επίσης, είναι να δοθεί από τηνευρωζώνη η δόση των 1,8 δισ. που είχεαπομείνει από το 2014. Άρα, το συμπέ-ρασμα είναι ότι η ελληνική κυβέρνησηπρέπει να επιταχύνει τις διαδικασίες κα-τάθεσης των προτάσεών της, διότι δενέχουμε πολλά χρονικά περιθώρια.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

Φανερή αφερεγγυότητατων εταίρωνΤο κατά λάθος επιστραφέν ποσό του 1,2 δισ. από το ΤΧΣ στο ESMξαναμπαίνει στην πολιτική διαπραγμάτευση

Πρόκειται για μια πολύσκληρή στάση έναντιτης Ελλάδας σε μια πε-ρίοδο όπου όλες οιάλλες χώρες επωφε-λούνται της ποσοτικής.Είναι μια μορφή πίεσηςνα υποχρεωθεί η Ελ-λάδα να συμφωνήσει μετους εταίρους σε πρό-γραμμα.

“

Στην κατεύθυνση περαιτέρω ασφυκτικήςπίεσης στην ελληνική κυβέρνηση μέσω τηςχρηματοδότησης, την προηγούμενη εβδομάδαείχαμε δυο αυστηρότατες ή και νομικάαστήρικτες αποφάσεις από ευρωπαϊκούςθεσμούς. Την ίδια ώρα που οι συναντήσεις στοΒερολίνο και στις Βρυξέλλες φαίνεται ναξεμπλοκάρισαν τις εξελίξεις και ετοιμάζονταιοι ελληνικές προτάσεις, με το «άλλο χέρι»ασκείται αφόρητη πίεση. Ο συνεργάτης μαςΚώστας Μελάς μας εξηγεί τι σημαίνουν όλααυτά.


Τη συνέντευξη πήρε ο Βασίλης Ρόγγας

Για πρώτη φορά ένα κόμμα της ριζοσπα-στικής αριστεράς κυβερνά σε μια χώρα τηςΕΕ. Τι σημαίνει αυτό για την υπόλοιπη ευ-ρωπαϊκή αριστερά;

Η σημασία της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναιεξαιρετικά μεγάλη για την ριζοσπαστικήΑριστερά σε παγκόσμιο και όχι μόνο σε ευ-ρωπαϊκό επίπεδο. Ανεξάρτητα από το αν ηκυβέρνηση καταφέρει να εφαρμόσει τοπρόγραμμά της, η ρήξη με την πολιτική ορ-θοδοξία της λιτότητας έχει γίνει σε συμβο-λικό επίπεδο. Ο δρόμος για όσους θέλουννα αντισταθούν και να προτείνουν εναλλα-κτικές λύσεις έχει ανοίξει, χωρίς αυτό νασημαίνει ότι είναι ένας δρόμος στρωμένοςμε ροδοπέταλα. Για την ευρωπαϊκή αρι-στερά όμως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείιδιαίτερα σημαντικό γεγονός και για δύοεπιπλέον λόγους. Ο πρώτος είναι ότι στοβαθμό που καταφέρει να επιτύχει κάποιουςαπό τους στόχους του μπορεί να διευκολύ-νει την ψήφο στην αριστερά και σε άλλεςχώρες, συντελώντας σε αλλαγή συσχετι-σμών και άρα, εν καιρώ, σε αλλαγή μείγμα-τος πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οδεύτερος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αυτήτη στιγμή μοντέλο πάνω στο οποίο δημι-ουργούνται νέα κόμματα της αριστεράς ήαπό το οποίο αντλούν ιδέες, πρακτικές καιστρατηγικές επιλογές πολλά ευρωπαϊκάκόμματα της αριστεράς. Σε πολλές χώρεςτης Ευρώπης ακούγεται το ‘χρειαζόμαστεκι εμείς ένα ΣΥΡΙΖΑ! Σε πολλές χώρες τηςΕυρώπης ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μοντέλο κυ-ρίως του πώς μπορεί να ενοποιηθεί στηβάση ενός κοινού σχεδίου η Αριστερά καινα απειλήσει με αξιώσεις τη σοσιαλδημο-κρατία.

Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης επι-δεικνύουν μια όχι και τόσο φιλική στάσηαπέναντι στη νέα ελληνική κυβέρνηση. Με-γάλο μέρος των ελλήνων πολιτών συνειδη-τοποιεί αυτήν την πραγματικότητα, τώραπου για πρώτη φορά γίνεται διαπραγμά-τευση. Μπορεί να αλλάξει η στάση τωνεταίρων απέναντι στην νέα ελληνική κυ-βέρνηση;

Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη.Το να μιλάμε γενικά για τους «θεσμούς»της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέγοντας ότιείναι εναντίον ή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ δενβοηθά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια σύν-θετη οικονομική και πολιτική ενότητα στοπλαίσιο της οποίας συμβιώνουν, συγ-κρούονται και συνδιαλέγονται πολλοίδρώντες. Τα συμφέροντα και οι αξίες πουαυτοί αντιπροσωπεύουν, εκφράζουν καιπροωθούν δεν είναι ταυτόσημα. Προφανώςμιλάμε για ηγεμονικό παράδειγμα πολιτι-κής και κυρίαρχες ιδέες στην Ευρώπη τιςοποίες αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ και προφανώςκάποιες χώρες βρίσκονται σε ισχυρότερηθέση από άλλες. Όμως η στρατηγική τηςελληνικής πλευράς λαμβάνει υπόψη τηςόχι μόνο τις συγκλίσεις αλλά κυρίως τιςδιαφορές που υπάρχουν στην Ευρώπη, προ-

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Σε ένα σημείο τουλάχιστον φαίνεται να συμφώνη-σαν οι αντιπροσωπείες «1+5», που πέρασαν μαζίτο απόγευμα και το βράδυ της περασμένης ∆ευ-

τέρας στο μοντέρνο κτίριο της καγκελαρίας στο Βερο-λίνο. Οι υπερβολικές δηλώσεις, αντεγκλήσεις καιδιαρροές μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου δεν βοηθούντελικά καμιά από τις δύο πλευρές, αν υποτεθεί τουλά-χιστον ότι κοινός στόχος είναι η εξεύρεση μιας συμβι-βαστικής λύσης. Έτσι πέραν των όσων δημόσια είχανπει το ίδιο απόγευμα ο Αλέξης Τσίπρας και η ΑνγκέλαΜέρκελ μπροστά σε ένα δάσος από κάμερες κάθε εί-δους, ελάχιστα παραπάνω πράγματα διέρρευσαν για τοτι συζητήθηκε στις πολύωρες διαπραγματεύσεις.

Ουσιαστικός διάλογος

Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ο διάλογος ήταν εντατικόςκαι ουσιαστικός. Η ελληνική πλευρά έθεσε όλα τα ζη-τήματα, ακόμα και αυτά που μπορεί να μην ηχούσανκαι πολύ ευχάριστα στα αυτιά της γερμανίδας καγκε-λαρίου. Αυτή από τη μεριά της δεν εκδήλωσε ενόχλησηγι αυτό αντίθετα έδειξε διάθεση να ακούσει, ακόμα καιόταν ο Αλέξης Τσίπρας της εξήγησε σε ποια πράγματααδυνατεί να συμφωνήσει μαζί της. Αλλά επέμεινε ότιδε μπορεί αυτή από μόνη της να δώσει το πράσινο φωςγια να χαλαρώσει η θηλιά της οικονομικής ασφυξίαςγύρω από το λαιμό της ελληνικής οικονομίας. Και ζή-τησε πολύ συγκεκριμένα μέτρα και όχι απλώς ιδέες, ταοποία επειδή ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδας θαπρέπει να κατατεθούν στους υπουργούς Οικονομικώντης Ευρωζώνης και να πάρουν την έγκρισή τους προ-κειμένου να διασφαλιστεί η στοιχειώδης έστω χρημα-τοδότηση της Ελλάδας. Και εδώ αρχίζει προφανώς οδύσκολος γρίφος για την ελληνική κυβέρνηση, που γιαμια ακόμα φορά καλείται μέσα σε ελάχιστο χρόνο νακαταφέρει αυτά που πέτυχαν άλλοι μέσα σε μια πεντα-ετία. Να πετύχει μεταρρυθμίσεις σε μια σειρά τομείς,όπως αυτός του φορολογικού συστήματος και συνολι-κότερα της λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Πάντωςαπό τα λίγα που ακούστηκαν φαίνεται ότι η γερμανικήπλευρά επέμεινε σε ζητήματα όπως η άμεση συνέχισητων ιδιωτικοποιήσεων αλλά και μεταρρυθμίσεις στοσυνταξιοδοτικό. Κάποιοι λένε ότι σε αντάλλαγμα θαμπορούσε να κάνει μια διμερή κίνηση καλής θέλησηςστο θέμα των αποζημιώσεων των συγγενών των θυμά-των του ∆ιστόμου.

Αλλάζει το κλίμα;

Ελλείψει περισσότερων ειδήσεων ουσίας, ακόμα καιο γερμανικός τύπος αποφάσισε να ασχοληθεί με πιοανάλαφρες πλευρές της πρώτης επίσημης επίσκεψηςαριστερού Έλληνα πρωθυπουργού στη γερμανική πρω-τεύουσα. Πόσο έκανε το ξενοδοχείο που έμεινε ο Αλέ-ξης Τσίπρας (319 ευρώ το δωμάτιο που τα πλήρωσεόμως η καγκελαρία όπως συνηθίζεται σε παρθενικέςεπισκέψεις) και τι μπορεί να συμβόλιζε το κίτρινο σα-κάκι που επέλεξε για την περίπτωση η σιδηρά γερμα-νίδα κυρία;

Η ελπίδα που εκφράστηκε από κάποιες πιο αριστε-

ρές φωνές αφορά το ενδεχόμενο να «το πήρε από-φαση» η γερμανίδα καγκελάριος, πως ένα Grexit θαπρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία και για αυτό είναιέτοιμη ακόμα και να ζητήσει από τον ΒόλφγκανγκΣόιμπλε να σταματήσει τις «προκλήσεις». Αυτό είναικάτι που μένει να φανεί. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευ-ταίες μέρες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έδειξεπιο ήρεμος, αλλά αυτός ίσως και να έχει να κάνει με τογεγονός ότι η γερμανική κοινωνία και τα ΜΜΕ ασχο-λήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με την αεροπορική τρα-γωδία με την πτώση του Airbus στις γαλλικές Άλπεις.

Ο Σόιμπλε καραδοκεί;

Κάποιοι πάντως είχαν παρατηρήσει μια συνολικό-τερη υιοθέτηση φιλικότερων τόνων προς την Ελλάδααπό μερίδα του Τύπου, που ζητούσε την κεφαλή τουΤσίπρα επί πίνακι (σε πολιτικό πάντα επίπεδο). ∆ενήταν μόνο η «φιλελληνική» στροφή της Bild αλλά καιη ειδησεογραφία σε εφημερίδες της ∆εξιάς, όπως η dieWelt, οι οποίες απέφυγαν τουλάχιστον σαρκασμούςκαι ειρωνείες στις οποίες μας είχαν συνηθίσει το τε-λευταίο διάστημα. Κάποιοι αποδίδουν αυτή τη στάσησε «σήμα της καγκελαρίας», το οποίο με τη σειρά τουμπορεί να οφείλεται και στην νέα αμερικανική παρέμ-βαση υπέρ μιας συμβιβαστικής λύσης με την Ελλάδα.

Πάντως οι σκληροπυρηνικοί της Χριστιανοδημοκρα-τίας μπορεί να έχουν λουφάξει αλλά καραδοκούν γιανα επιτεθούν σε πρώτη ευκαιρία εναντίον της Ελλάδαςκαι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μείνουν με σταυ-ρωμένα τα χέρια. Ηγέτης τους παραμένει πάντα οΒόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος μπορεί να μην εκδη-λώνεται αυτό το διάστημα, αλλά όπως λένε κάποιοιπου τον ξέρουν καλά, επιμένει να έχει τις επιφυλάξειςτου για τις προθέσεις της κυβέρνησης Τσίπρα να προ-χωρήσει σε μεταρρυθμίσεις συμβατές με την κυρίαρχηλογική στο Eurogroup. Αν κάποια στιγμή τις εκδηλώ-σει, θα αποδειχτεί και αν τελικά η περιβόητη διαφω-νία του με την τακτική Μέρκελ είναι υπαρκτή ή αν απο-τελεί απλά μέρος του χιλιοπαιγμένου έργου με τονκαλό και κακό χωροφύλακα.

Ρητορική ανακωχή, εν αναμονήτης «λίστας Τσίπρα»H αεροπορική τραγωδία απώθησε από τα πρωτοσέλιδατο ελληνικό ζήτημα, αλλά ο κύριος Σόιμπλεκαιροφυλακτεί για να εκφράσει πάλι τις αμφιβολίες του

Οι σκληροπυρηνικοίτης Χριστιανοδημοκρατίαςμπορεί να έχουν λουφάξειαλλά καραδοκούν για να επι-τεθούν σε πρώτη ευκαιρίαεναντίον της Ελλάδας και δενείναι καθόλου σίγουρο ότι θαμείνουν με σταυρωμένα ταχέρια

“

Είναι σαφές ότι πολλοί θαπροτιμούσαν να μην έχουννα κάνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ.Ο λόγος είναι ότι τον θε-ωρούν άγνωστη, άπειρηκαι απρόβλεπτη οντό-τητα, αλλά και πως ανεπιτύχει να αλλάξει σεκάποιο βαθμό τους όρουςπου συμφωνήθηκαν με τιςπροηγούμενες κυβερνή-σεις θα δημιουργήσειαβεβαιότητα και “κακό”προηγούμενο.

“


σπαθώντας να εκμεταλλευτεί τις ρωγμέςπου υπάρχουν μεταξύ αντιτιθέμενωνσυμφερόντων ώστε να ενισχύσει τις ελ-ληνικές θέσεις.

Είναι σαφές ότι πολλοί θα προτιμού-σαν να μην έχουν να κάνουν με τον ΣΥ-ΡΙΖΑ. Ο λόγος είναι ότι τον θεωρούνάγνωστη, άπειρη και απρόβλεπτη οντό-τητα, αλλά και πως αν επιτύχει να αλλά-ξει σε κάποιο βαθμό τους όρους πουσυμφωνήθηκαν με τις προηγούμενες κυ-βερνήσεις θα δημιουργήσει αβεβαιότητακαι «κακό» προηγούμενο. Το πώς θαεξελιχθεί η στάση των εταίρων εξαρτά-ται από τις συμμαχίες που θα καταφέρειο ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει, από το βαθμό στονοποίο θα καταφέρει να συνεχίσει να πο-λιτικοποιεί και να διεθνοποιεί την δια-πραγμάτευση και από το πόσο θα κατα-φέρει ως κυβέρνηση να εφαρμόσει κομ-βικά σημεία του προγράμματός του τουμέσα στους υπάρχοντες περιορισμούς.

Να αντληθούν παραδείγματακι από άλλες χώρες

Γνωρίζεις το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ,την ελληνική πραγματικότητα και τηνανάγκη για κοινωνικές πολιτικές που θααπαντούν στην ανθρωπιστική κρίση στηνΕλλάδα. Είναι στη σωστή κατεύθυνση;Χρειάζεται να εξεταστούν και άλλα ερ-γαλεία που να αναχαιτίζουν την ανθρω-πιστική κρίση;

Υπάρχει το βραχυπρόθεσμο ζήτημαπου έχει να κάνει με την αντιμετώπισητων ζητημάτων επιβίωσης που αντιμε-τωπίζει σημαντικό τμήμα του πληθυ-σμού, με το οποίο έχει μέχρι στιγμής κυ-ρίως ασχοληθεί η κυβέρνηση. Το ζήτημαόμως του σχεδιασμού ενός σύγχρονου,δημοκρατικού, συμμετοχικού, αποκεν-τρωμένου και αποτελεσματικού κοινωνι-κού κράτους που συμπεριλαμβάνειόλους τους πολίτες, τους αντιμετωπίζειισότιμα, χειραφετεί και προχωρά στηνκατεύθυνση της αποεμπορευματοποί-ησης κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιώνείναι μεσό- και μακροπρόθεσμο και πρέ-πει να αποτελέσει κεντρικό πυλώνα τηςπολιτικής της κυβέρνησης. Λαμβάνον-τας υπόψη της τόσο την ανεπάρκεια καιτις στρεβλώσεις του υπάρχοντος συστή-ματος όσο και τις αδυναμίες, και τουςεγγενείς περιορισμούς ακόμα και τωνπιο προωθημένων παραδειγμάτων κοι-νωνικού κράτους στην Ευρώπη, η κυ-βέρνηση της Αριστεράς πρέπει να τολ-μήσει να κοιτάξει μπροστά και όχι πίσω.Κάποιας μορφής ελάχιστο εγγυημένο ει-σόδημα πρέπει να θεσμιστεί, αλλά αυτόθα πρέπει να αποτελέσει βάση εκκίνη-σης και όχι τελικό προορισμό. Παρα-δείγματα και συμπεράσματα θα πρέπεινα αντληθούν από άλλες χώρες πουέχουν εφαρμόσει ριζοσπαστικά κοινω-νικά προγράμματα στην Ευρώπη, τηνΛατινική Αμερική και αλλού, όμως δενθα πρέπει να χαθεί η ευκαιρία σχεδια-σμού σχεδόν από το μηδέν ενός κοινωνι-κού κράτους που θα ανταποκρίνεται στις

ανάγκες και στις δυνατότητες της Ελλη-νικής κοινωνίας και οικονομίας.

Οι Podemos παραμένουν στην πρώτηθέση στις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ κυ-βερνά και το Sinn Fein έχει επίσης πολύκαλές προοπτικές. Τι πρέπει να κάνει ηΕυρωπαϊκή Αριστερά έτσι ώστε να μπο-ρέσει να είναι η κυρίαρχη εναλλακτικήεπιλογή απέναντι στις δυο μεγάλες κομ-ματικές οικογένειες και στην ακροδεξιά;

Οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρω-παϊκή Αριστερά βρίσκονται πρωτίστωςστο ΚΕΑ και έχουν συμβάλλει σε σημαν-τικό βαθμό στην ανάδειξη μιας εναλλα-κτικής προοπτικής στο Ευρωπαϊκό Κοι-νοβούλιο. Σε κοινωνικό επίπεδο η Ευ-ρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να δουλέψειπερισσότερο για την διαμόρφωση καιενίσχυση ενός πανευρωπαϊκού κινήμα-τος που θα προωθήσει αυτήν την προ-οπτική. Η προσωπική μου γνώμη είναιότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει νασυμμαχήσει με τους Πρασίνους και μεκόμματα της αριστερής σοσιαλδημοκρα-

τίας όπου υπάρχουν σε επίπεδο πανευ-ρωπαϊκό. Και τα δύο αυτά κόμματα πουαναφέρεις είναι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑστην πανευρωπαϊκή μάχη κατά της πολι-τικής της λιτότητας. ∆εν πρόκειται όμωςγια κόμματα που έχουν μεγάλη συγγέ-νεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε πολιτικά είτεοργανωτικά. Το Podemos είναι νέος σχη-ματισμός που δεν έχει σε μεγάλο βαθμόαναπτύξει και εξελίξει την πολιτική καιιδεολογική του πλατφόρμα. Οργανωτικάβρίσκεται ακόμα στα σπάργανα. Το SinnFein εξακολουθεί να προτάσσει τοεθνικό θέμα. Πράγματι, μια πιθανή νίκητων κομμάτων αυτών το φθινόπωρο θαπροσέφερε πολύτιμους συμμάχους στονΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη στιγμή όμως θα έλεγα

ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλοόπλο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το ναμπορέσει να επικεντρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑστην εφαρμογή ενός πραγματικά ριζο-σπαστικού προγράμματος και να δείξειστην πράξη οτι ένας άλλος δρόμος είναιεφικτός είναι το κλειδί. Το να δείξει μετο παράδειγμά του οτι υπάρχει εναλλα-κτική λύση στην σοσιαλδημοκρατία απότα Αριστερά, το να ανοίγει συνεχώς μέ-τωπα με τον εθνικισμό, την πατριαρχίακαι τον παραγωγισμό, να δείξει οτι ξέρεινα διευκολύνει ευρύτερες συγκλίσειςπου προωθούν ώριμα κοινωνικά και πο-λιτικά αιτήματα, εκεί είναι το μεγάλοστοίχημα.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΑ∆ΗΜΑΙΚΟ, ΜΥΡΤΩ ΤΣΑΚΑΤΙΚΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο όπλοτης ευρωπαϊκής Αριστεράς

Η Μυρτώ Τσακατίκα είναι λέκτορας πολιτικήςεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.Επιστημονικά της ενδιαφέροντα είναι ηευρωπαϊκή αριστερά και οι θεσμοί της ΕΕ,Συζητάμε μαζί της για τις προοπτικές πουανοίγει η νέα ελληνική κυβέρνηση, για τηδιαπραγμάτευση αλλά και για τις άλλεςαριστερές δυνάμεις της Ευρώπης.

Χρειάζεται να εξελιχθεί πολιτικά, οργανωτικά και κοινω-νικά το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ τώρα που κυβερνά; Και σε ποια κατεύ-θυνση;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαθιές ρίζες με την έννοια ότι πολλά από τακόμματα, τις οργανώσεις, τις ομάδες που τον συνέθεσαν έχουνμακρά διαδρομή στην πολιτική και στη σχέση τους με τα κινή-ματα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι είναι πολύ πρόσφατη η συγκρό-τησή του σε ενιαίο κόμμα. Οι όροι με τους οποίους έγινε αυτήη συγκρότηση επιβλήθηκε από τις συνθήκες, από την ταχύτητατων πολιτικών εξελίξεων. Τώρα όμως υπάρχει μεγάλη ανάγκηνα επανεξεταστούν όλες αυτές οι πλευρές που αναφέρεις. ΟΣΥΡΙΖΑ του 2012 στήθηκε σαν να εξακολουθεί να πρόκειται γιαένα κόμμα του 3%, ένα κόμμα της ήσσονος αντιπολίτευσης, πουσκοπό έχει τη διαμαρτυρία και την έκφραση κοινωνικών καιπολιτικών αιτημάτων που δεν εκφράζονταν στο παγιωμένο πο-λιτικό σύστημα. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγαλύτερο ελληνικόκόμμα, ένα κόμμα που έχει κληθεί να αποτελέσει τον κύριοκορμό της κυβέρνησης. Το ξέρουμε καλά όμως ότι αυτό δεν θασημαίνει τίποτα από τη σκοπιά της Αριστεράς αν δεν αλλάξουνοι παραγωγικές δομές, το κράτος, οι θεσμοί, αν δεν μπει σε μιαπορεία ο μετασχηματισμός της ίδιας της κοινωνίας και τωναξιών που την διέπουν. Η συζήτηση για την οργάνωση και τορόλο συνολικότερα του κόμματος μπαίνει σε αυτό το επίπεδο.Πώς θα μπορέσει το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει προωθητικόπαράγοντα σε αυτόν τον βαθύτερο μετασχηματισμό, αυτό είναιτο πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. ∆εν πιστεύω ότιπρέπει το κόμμα να είναι διεκπεραιωτικός μηχανισμός της κυ-βέρνησης, με την έννοια του ιμάντα μεταβίβασης των πολιτι-κών αποφάσεων από πάνω προς τα κάτω. Με αυτή την έννοιαπρέπει να υπάρξει ενίσχυση της ενεργού συμμετοχής τωνμελών και συνεχής αντίσταση στη συγκέντρωση εξουσίας στηνηγεσία. Θεωρώ ότι το να υπάρχει μικρότερος αριθμός μελώνστην Κεντρική Επιτροπή θα βοηθούσε σε αυτή την κατεύθυνση

με την έννοια ότι ενισχύεται η διαβούλευση και διευκολύνεταιο έλεγχος της ηγεσίας από ένα όργανο το οποίο εκλέγεται απότα μέλη. Το άνοιγμα των οργανώσεων στις τοπικές κοινωνίεςκαι στους χώρους εργασίας είναι εξίσου σημαντικό σε αυτή τηνκατεύθυνση, όπως και η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των το-πικών οργανώσεων. Το κόμμα οφείλει να παραμείνει ανοιχτόστην κοινωνία και στα κινήματα, να διασυνδέει, να καλλιεργείτο διάλογο και να συμβάλλει στη διαμεσολάβηση, όχι να συ-νεργεί στην από τα πάνω επιβολή λύσεων στις κοινωνικές αν-τιθέσεις. Οφείλει να αποτελεί ένα παράδειγμα διαφορετικώναξιών, πρακτικών, δράσεων, τρόπου ζωής. Πολύ σημαντικό ναπαγιωθούν και να δουλέψουν με περισσότερο ανοικτό και συμ-μετοχικό τρόπο τα τμήματα της ΚΕ τα οποία θα πρέπει πραγμα-τικά να αποτελούν το καθημερινό σπίτι ομάδων παραγωγής πο-λιτικής. Αυτές οι ομάδες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν κοι-νοβουλευτικά, κυβερνητικά, κομματικά στελέχη, ειδικούς καιανθρώπους που συμμετέχουν ενεργά σε κοινωνικά κινήματα.Πρέπει να πίνονται με άλλα λόγια πολλοί «πρωινοί καφέδες»στο κόμμα, όχι ένας.

Το κόμμανα παραμείνειανοιχτόστην κοινωνία

Το ζήτημα όμως του σχεδιασμούενός σύγχρονου, δημοκρατικού, συμ-μετοχικού, αποκεντρωμένου καιαποτελεσματικού κοινωνικού κρά-τους που συμπεριλαμβάνει όλουςτους πολίτες, τους αντιμετωπίζειισότιμα, χειραφετεί και προχωράστην κατεύθυνση της αποεμπορευ-ματοποίησης κοινωνικών αγαθώνκαι υπηρεσιών είναι μεσό- και μα-κροπρόθεσμο και πρέπει να αποτε-λέσει κεντρικό πυλώνα της πολιτι-κής της κυβέρνησης.

“


Ο21ος αιώνας βρήκε την Ελλάδα –ακριβέστερα την ελληνική κυ-βέρνηση- έτοιμη να εναρμονιστεί

με το δόγμα μηδενικής ανοχής που είχεεπιβληθεί στις ΗΠΑ και εξαπλωνότανστην Ευρώπη, φέρνοντας προς ψήφισητον πρώτο τρομονόμο το 2001. Τότε,δειλά-δειλά άρχισε να διαμορφώνεταιένα κίνημα αντίστασης στην ποινικοποί-ηση των ιδεών και στη θεσμοθέτηση τωνειδικών καθεστώτων. Το κίνημα εκφρά-στηκε και στη βουλή δια των κοινοβου-λευτικών κομμάτων της αριστεράς (Συ-νασπισμός και ΚΚΕ), αλλά και στουςδρόμους με τη διοργάνωση διαδηλώ-σεων και δράσεων από συλλογικότητες,ομάδες υπεράσπισης δικαιωμάτων καιπολιτικούς χώρους.

Το καλοκαίρι του 2002, η «εξάρθρωσητης εγχώριας τρομοκρατίας» ήταν ηκουρτίνα πίσω από την οποία κρυβόταντο κυνήγι μαγισσών που είχε εξαπολύσειη κυβέρνηση. Αθρόες συλλήψεις, βασα-νισμοί κρατουμένων, κανιβαλισμός.Εκείνες τις μέρες πήραν θέση όλα τα ιδε-ολογικά ρεύματα: αριστεροί, κομμουνι-στές, ανανεωτές, διεθνιστές, αντιεξου-σιαστές, αναρχικοί, δικαιωματικοί… Οκαθένας, από το δικό του μετερίζι, πά-λευε ενάντια στην τρομοϋστερία και όλοιμαζί συναντιόντουσαν στο δρόμο, εκείπου πάντα οι διαφορές γεφυρώνονταικαι οι φωνές όλων ενώνονται πάνω στοαίτημα του κινήματος που αναπτύσσε-ται. Ακολούθησαν δύο ακόμη τρομονό-μοι, ο κουκουλονόμος, οι φυλακέςτύπου Γ, όπως και η ψήφιση δεκάδων ει-δικών διατάξεων και κάθε φορά πουσυλλαμβάνεται ένα φερόμενο ως μέλοςκάποιας –ακόμα και ανύπαρκτης- «τρο-μοκρατικής οργάνωσης», η τρομοϋστε-ρία κλιμακώνεται, δράττοντας την ευ-καιρία για καταστρατήγηση των πολιτι-κών και κοινωνικών δικαιωμάτων. ∆ε-κατέσσερα χρόνια έχουν περάσει και τααιτήματα του κινήματος παραμένουνίδια: κατάργηση των τρομονόμων καιτων ειδικών καθεστώτων.

Ο ρόλος του κινήματος

Το 2015 ξεκίνησε με την εκλογικήμάχη να είναι στο ζενίθ. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέ-γεται πρώτο κόμμα και σχηματίζει, μαζίμε τους ΑΝΕΛ, κυβέρνηση. Τώρα, περισ-σότερο από ποτέ, είναι η ευκαιρία για τηριζοσπαστική αριστερά να αποδείξει τησυνέπεια στις ιδέες της και να ικανοποι-ήσει τα αιτήματα των κινημάτων, που

στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ουπουργός ∆ικαιοσύνης, Ν. Παρασκευό-πουλος, στις προγραμματικές του δηλώ-σεις ανακοίνωσε τις άμεσες νομοθετικέςπρωτοβουλίες: κατάργηση φυλακώνανηλίκων, αποσυμφόρηση φυλακώνχωρίς διακρίσεις ούτε εξαιρέσεις, ριζι-κές αλλαγές στο ποινικό δίκαιο και τονσωφρονιστικό κώδικα. Παράλληλα,έδωσε το στίγμα για την πολιτική που θαακολουθηθεί σε βάθος τετραετίας.

Προτού κατατεθεί το πρώτο νομοσχέ-διο του υπουργείου, δεκάδες πολιτικοίκρατούμενοι ανακοίνωσαν πως ξεκινούνστις 2 Μαρτίου απεργία πείνας με αιτή-ματα την κατάργηση των τρομονόμων,του κουκουλονόμου, των φυλακώντύπου Γ, τον περιορισμό της λήψης καιχρήσης DNA, την απελευθέρωση τουΣάββα Ξηρού, όπως και συγγενών μελώντης Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς(ΣΠΦ).

Ένα κίνημα αλληλεγγύης ορθώθηκεστο πλευρό των απεργών πείνας. Στοπλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης,όπως κάθε φορά, πραγματοποιήθηκανδιαδηλώσεις, καταλήψεις, μικροφωνι-κές, αναρτήσεις πανό. Μία από τις πρώ-τες κινητοποιήσεις που κέντρισαν το δη-μοσιογραφικό ενδιαφέρον, δίνοντας έτσιδημοσιότητα στην απεργία πείνας, ήτανη κατάληψη των κεντρικών γραφείωντου ΣΥΡΙΖΑ, όπως και περιφερειακών(Χανιά, Ρέθυμνο). Αντίστοιχες προσπά-θειες είχαν γίνει και στο παρελθόν, σεγραφεία άλλων κομμάτων, οι οποίες αν-τιμετωπίστηκαν με συλλήψεις και κατα-στολή, μέσο που χρησιμοποιούσαν σεκάθε περίπτωση οι προηγούμενες κυ-βερνήσεις. Η κατάληψη στα γραφεία τουΣΥΡΙΖΑ έληξε ύστερα από αρκετές ώρες,καθώς, σε αντίθεση με τις προηγούμενεςκυβερνήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διανοήθηκενα χρησιμοποιήσει κατασταλτικά μέτρα.Αντίθετα, στήριξε δημόσια το δίκαιο τωναιτημάτων και μπήκε σε διάλογο για τηνομαλή λήξη των καταλήψεων.

Ερωτηματικά ως προς τον σκοπό

Ακολούθησαν και άλλες κινητοποι-ήσεις. Ανάμεσά τους ορισμένες που μόνοερωτηματικά δημιουργούν για την απο-τελεσματικότητά τους. Την Παρασκευή13 Μαρτίου, η Νομική καταλήφθηκε απόαλληλέγγυους στην απεργία πείνας, ορι-σμένοι εκ των οποίων επέλεξαν να βαν-δαλίσουν το χώρο, να τραμπουκίσουνφοιτητές και εργαζόμενους και να κά-

ψουν βιβλία. Η κατάληψη διήρκησεπέντε μέρες, αμαυρώνοντας το άσυλοκαι υπονομεύοντας τα αιτήματα τωναπεργών. Η κατάληψη έληξε, κατόπινπαρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων,οι οποίοι απέτρεψαν οποιαδήποτε αστυ-νομική επέμβαση. Άλλοι «αλληλέγγυοι»,μετά την ολοκλήρωση της μαζικής πο-ρείας την Τρίτη 17 Μαρτίου, κατευθύν-θηκαν στο Πολυτεχνείο, όπου σταμάτη-σαν διερχόμενο τρόλεϊ και αφού το εκ-κένωσαν, το έσπασαν, αντιμετωπίζονταςτα μέσα μαζικής μεταφοράς ως ταξικόεχθρό.

Την ∆ευτέρα 22 Μαρτίου πραγματο-ποιήθηκε κατάληψη στο ραδιοσταθμό«Στο Κόκκινο». Είχαν προηγηθεί καιάλλες καταλήψεις σε ραδιοφωνικά ή τη-λεοπτικά μέσα, ο χαρακτήρας τωνοποίων ήταν συμβολικός, προκειμένουνα μεταδοθεί το μήνυμα των απεργώνπείνας. Όπως αποδείχτηκε στόχος τωνκαταληψιών του Κόκκινου κάθε άλλοπαρά συμβολικός ήταν, αφού όπως δή-λωσαν ήθελαν «να πάρουν το μέσο σταχέρια τους και να κάνουν την αντιπλη-ροφόρηση όπλο». Ύστερα από 24 ώρεςσυνεχούς μετάδοσης το Κόκκινο παρέ-καμψε το σήμα και διέκοψε τη μετάδοσητου προγράμματος της κατάληψης. Ηκατάληψη αυτή, ήταν ξεκάθαρο πλέον,δεν είχε μόνο στόχο τη μετάδοση των αι-τημάτων των απεργών πείνας, αλλά τηναποκλειστική μετάδοση των ιδεών όσωνσυμμετέχουν σε αυτή, αφού η θεματολο-γία διευρύνθηκε φτάνοντας ως και τη

διαχείριση του χρέους της χώρας. Η φί-μωση των απεργών πείνας, μετατράπηκεσε φίμωση του ραδιοφώνου, ενός ραδιο-φώνου που πάντα ήταν στο πλευρό τωνκινημάτων, μεταδίδοντας όσα οι άλλοιδεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να δουν. Καιη συζήτηση μετατοπίστηκε. Από το ζη-τούμενο, την ικανοποίηση των αιτημά-των των απεργών, στην απελευθέρωσητου Κόκκινου. Και είναι λες καιπρο(σ)καλούν τον ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμο-ποιήσει δυνάμεις καταστολής, λες καιθέλουν με αυτό τον τρόπο να (απο)δεί-ξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνητικόπλέον κόμμα, νομοτελειακά πέρασε στηναντίπερα όχθη.

Η απεργία στο προσκήνιο

Το υπουργείο ∆ικαιοσύνης εξέδωσετην πρώτη ανακοίνωση για την απεργίαπείνας είκοσι μέρες μετά την έναρξή της,στην οποία, μεταξύ άλλων, ανακοινώνε-ται πως κάποια αιτήματα ικανοποιούν-ται, ενώ τα υπόλοιπα θα εξεταστούν, κα-λώντας ταυτόχρονα τους απεργούς ναδιακόψουν την απεργία πείνας. Η απερ-γία πείνας συνεχίζεται για 26η μέρα,ύστερα από ανακοινώσεις των απεργώνότι η ικανοποίηση των δύο αιτημάτων -γνωστό και πριν την έναρξη της απερ-γίας ότι θα ικανοποιηθούν- δεν επαρκείγια τη διακοπή της. ∆ιεκδικούν το σύ-νολο των αιτημάτων, παρότι ήδη οι ισορ-ροπίες για την υπερψήφιση του νόμουείναι λεπτές. Η υγεία των απεργών βρί-σκεται πλέον σε κίνδυνο, με πολλούς νανοσηλεύονται σε νοσοκομεία, όπου ορι-σμένοι γιατροί, παρά τις σαφείς εντολέςτου υπουργείου ∆ικαιοσύνης, παραβιά-ζουν κάθε κώδικα δεοντολογίας επιτρέ-ποντας να τους εξετάζουν σιδεροδέσμι-ους ή αφήνοντας τη φρουρά να ελέγχειποιος περνά, πώς θα εξεταστούν, αν θατους δοθεί νερό από συγγενείς.

Η απεργία πείνας έχει επισκιαστεί απότους βανδαλισμούς γραφείων του ΣΥ-ΡΙΖΑ και τις καταλήψεις ραδιοφωνικώνσταθμών του. Η απαίτηση της άμεσηςικανοποίησης του συνόλου των αιτημά-των δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Τουπουργείο οφείλει σαφώς να δεσμευτείως προς το χρονοδιάγραμμα των νομο-θετικών πρωτοβουλιών, όμως και ορι-σμένοι «αλληλέγγυοι» οφείλουν να επα-ναπροσδιορίσουν τους στόχους τους.

Ιωάννα ∆ιαλεισμά

26η ΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Κοινές θέσεις, διαφορετικάχρονοδιαγράμματαΌταν η “αλληλεγγύη” ξεμακραίνει

Επί του πιεστηρίου Ο∆ημήτρης Κουφοντίνας ανακοί-

νωσε την Παρασκευή πως σταματάτην απεργία πείνας. Ακολουθεί ολό-κληρη η δήλωσή του: «Μετά την κατά-θεση στη Βουλή του νομοσχεδίου τουυπουργείου ∆ικαιοσύνης, το οποίο ικα-νοποιεί τα βασικά αιτήματά μας, διακό-πτω την από 2 Μαρτίου απεργία πεί-νας. Ο αγώνας συνεχίζεται».

Εν τω μεταξύ, την Τρίτη αναμένεταιη απόφαση για την αποφυλάκιση ή μησυγγενών μελών της ΣΠΦ. Θυμίζουμεότι δέκα μέλη έχουν ξεκινήσει απεργίαπείνας από τις 2 Μαρτίου με αίτηματην αποφυλάκιση της μητέρας τωνΧρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου καιτης συντρόφου του Γεράσιμου Τσάκα-λου, ενώ ο εισαγγελέας έχει εισηγηθείτην υπό όρους αποφυλάκιση και τωνδύο γυναικών.

Η κατάληψη αυτή, ήταν ξεκάθαροπλέον, δεν είχε μόνο στόχο τη με-τάδοση των αιτημάτων των απερ-γών πείνας, αλλά την αποκλει-στική μετάδοση των ιδεών όσωνσυμμετέχουν σε αυτή, αφού η θε-ματολογία διευρύνθηκε φτάνον-τας ως και τη διαχείριση του χρέ-ους της χώρας.

“

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 1133ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ητρίτη Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειαςτου Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (4 έως 10Μαΐου) θα εστιάσει στο θέμα Παιδί και Οδική

Ασφάλεια. Στόχος είναι να σωθούν όσο το δυνατόν πε-ρισσότερες παιδικές ζωές και να ενισχυθεί η ασφα-λής μετακίνηση των παιδιών.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, 186.300 παιδιά χάνουν τηζωή τους σε τροχαία κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει πωςκάθε μέρα, περισσότερα από 500 παιδιά χάνουν τη ζωήτους και χιλιάδες άλλα τραυματίζονται.

Tη δεκαετία 1996-2007, 22.104 παιδιά μέχρι 14ετών έχασαν τη ζωή τους στους δρόμους της Ευρω-παϊκής Ένωσης. Σε αυτά περιλαμβάνονται εξακόσιαπαιδιά από την Ελλάδα, γεγονός που τοποθετεί τηχώρα μας στη χειρότερη θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊ-κές χώρες. Σε όλες τις παραμέτρους που αφορούν τηνοδική ασφάλεια των παιδιών, η χώρα μας καταλαμβά-νει την τελευταία ευρωπαϊκή θέση ή βρίσκεται ανά-μεσα στους τελευταίους. Ενδεικτικά, τα έτη 2010-2012, η Ελλάδα κατέλαβε την πρώτη θέση σε θανάτουςπαιδιών που επέβαιναν σε αυτοκίνητα αναλογικά μετον πληθυσμό της, με ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευ-ρωπαϊκού μέσου όρου!

Οι θάνατοι αυτοί αποτελούν μόνο την κορυφή τουπαγόβουνου. Τουλάχιστον ίσος αριθμός βαριά τραυ-ματισμένων παιδιών θα ζήσουν τη ζωή τους με σο-βαρή αναπηρία σαν αποτέλεσμα της κατάστασης που

επικρατεί στο οδικό δίκτυο. Σε ένα μεγάλο αριθμόαυτών των συμβάντων η κατάσταση είναι εξαιρετικάπερίπλοκη, με σοβαρότατες συναισθηματικές και ψυ-χολογικές επιπτώσεις, καθώς γονείς εμπλέκονται στοθάνατο ή τον τραυματισμό των ίδιων τους των παι-διών. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζει την παντελήέλλειψη δικαιωμάτων των παιδιών και στην κυκλο-φορία.

Το ζητούμενο δεν είναι απλά η ασφαλής μετακίνησητων παιδιών και η υποχρέωση των ενηλίκων να προ-σέχουν τα παιδιά όταν χρησιμοποιούν το οδικό δίκτυο.Ζητούμενο είναι η διεκδίκηση ζωτικού χώρου, χώρουελεύθερου, χώρου ελευθερίας όπου τα παιδιά θα μπο-ρούν να κυκλοφορούν, να ζουν και να παίζουν, χωρίςτον τρόμο που έχουν επιβάλει τα μηχανοκίνητα μέσα,όχι μόνο στους δρόμους, αλλά και στους πεζόδρομους,τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, παντού. Αποτελεί ζωτικήανάγκη η ανάκτηση του δημόσιου χώρου και η δυνα-τότητα ελεύθερης, ασφαλούς, και ευχάριστης μετακί-νησης για τα παιδιά, με τα πόδια, με ποδήλατο, πατίνιή σκέιτ μπορντ.

Η ιεραρχία που κυριαρχεί στην κυκλοφορία σήμεραπρέπει να ανατραπεί, προς όφελος των ευάλωτωνχρηστών του οδικού δικτύου και πρώτα απ’ όλα τωνπαιδιών. Το κυκλοφοριακό δίκτυο πρέπει να ανασχε-διαστεί, ώστε η πόλη να γίνει ασφαλής και φιλική προςτους κατοίκους της –μια κυψέλη συλλογικότητας και

όχι ένα δίκτυο από πίστες ταχύτητας ανάμεσα σε πο-λυκατοικίες που φιλοξενούν εγκλείστους.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα απευθύνθηκε σε ένα ευρύφάσμα φορέων να συντονίσουν τις δράσεις τους γιανα αναδείξουν το πρόβλημα και να θέσουν τις βάσειςμιας μονιμότερης παρέμβασης σε σχέση με το θέμα,διαφορετικής από τις συνηθισμένες φοβικές και ενο-χοποιητικές για τα παιδιά παρεμβάσεις που εμπεδώ-νουν στην παιδική ψυχή την ήττα του ανθρώπου απότη μηχανή.

∆εν ζητάμε να υποταχθούν οι ανάγκες των παιδιώνστα δεδομένα της κυκλοφορίας. Αντίθετα, ζητάμε ναπροσαρμοστεί η κυκλοφορία στις ανάγκες των αν-θρώπων για τους οποίους δημιουργήθηκε, στους οποί-ους συμπεριλαμβάνονται τόσο τα παιδιά, όσο και άλλοιευάλωτοι χρήστες του οδικού δικτύου. Τα παιδιά είναικαι αυτά χρήστες του οδικού δικτύου. ∆εν είναι κι-νούμενοι στόχοι.

Γιώργος Κουβίδης

ΥΓ. Επόμενη συνάντηση μας, στο Κοινωνικό ΣτέκιΤσαμαδού 15 στα Εξάρχεια. Για άλλες πόλεις ενημέ-ρωση μέσω του: [email protected]. Το blog «so-stegr.wordpress.com» όλη τη φετινή χρονιά θα είναιουσιαστικά αφιερωμένο στο θέμα Οδική Ασφάλεια καιΠαιδί.

Του ∆ημοσθένηΠαπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Στις 12 Μαρτίου, ο επισκέπτης τηςιστοσελίδας της Ελληνικής Αστυνομίαςδιάβαζε πως «το Αρχηγείο της ΕλληνικήςΑστυνομίας, με βάση τους κατευθυντήρι-ους άξονες της νέας αντεγκληματικήςπολιτικής της ηγεσίας του υπουργείουΠροστασίας του Πολίτη, εκπόνησε ΕιδικόΕπιχειρησιακό Σχέδιο [δηλαδή] έναπλέγμα δράσεων, που στοχεύουν στη συ-νεχή και εμφανή αστυνομική παρουσίακαι την αποτρεπτική δράση». Στα βασικάσημεία και τη φιλοσοφία, όπως λέγεται,του σχεδιασμού, περιλαμβάνεται «ο σχε-διασμός και εφαρμογή επιχειρήσεωνστοχευμένου χαρακτήρα (όπως ομάδαπαραεμπορίου, ναρκωτικών, επαιτείας,εκδιδομένων γυναικών)». Επρόκειτο γιαό,τι το ρεπορτάζ της Εφημερίδας τωνΣυντακτών συνόψιζε ως «νέο Ξένιο ∆ία».Λίγες μέρες αργότερα (17.3), μιλώνταςστην ίδια εφημερίδα, ο Γιάννης Πανούσηςαντέκρουε τον ισχυρισμό: «Από πού προ-κύπτει ότι η νέα αστυνόμευση θα κυνηγάζητιάνους; Αυτό δεν είναι κυνήγι, είναιακριβώς το ανάποδο, αστυνομική προ-στασία. Σκουπίζουμε τα σκουπίδια, όχιτους ανθρώπους».

Τι ισχύει τελικά; Συνεχίζεται ηπαλιά αντεγκληματική πολιτική,βασική μέριμνα της οποίας ήταν,

όχι η δίωξη του εγκλήματος, αλλά ηδίωξη της μικρής παραβατικότητας –δη-λαδή η ποινικοποίηση της φτώχειας–, ήκάτι αλλάζει επί τα βελτίω; Στην αρχή

της εβδομάδας, στη συνάντηση της Ανοι-χτής Πόλης και του Τμήματος ∆ικαιω-μάτων του ΣΥΡΙΖΑ με τον γ.γ. του υπουρ-γείο ∆ημόσιας Τάξης κ. ∆ημήτρη Ανα-γνωστάκη, το συμπέρασμα ήταν πωςκάτι όντως αλλάζει –έστω κι αν θέλειακόμα το χρόνο του. ∆ιαβάζοντας τις δη-λώσεις του Γιάννη Πανούση, το μεσημέριτης Παρασκευής, φαίνεται πως υπάρ-χουν δεύτερες σκέψεις. Επισκεπτόμενοςτη Γενική Περιφερειακή Αστυνομική ∆ι-εύθυνση Πελοποννήσου στην Τρίπολη, ουπουργός προανήγγειλε σύσκεψη με τοΛιμενικό και την αστυνομία, με θέμα τημεταναστευτική πολιτική και σημείο εκ-κίνησης τη θέση ότι η χώρα «δεν αντέχειάλλους μετανάστες».

Αυτή η δύσκολη ισορροπία δεν κοστί-ζει μόνο επικοινωνιακά, άρα και πολι-τικά στην κυβέρνηση –πράγμα που εξάλ-λου έδειξε πρόσφατα η υπόθεση Νίτσα.Προβλήματα επικοινωνίας ή συντονι-σμού, δηλαδή πολιτικής, έχουν ως απο-τέλεσμα αστυνομικά τμήματα να γεμί-ζουν μετανάστες (εκεί όπου οι συνθήκεςκράτησης είναι χειρότερες και από αυτέςστα στρατόπεδα), οι μηχανοκίνητες και«σκληρές» μονάδες της Αστυνομίαςπαίρνουν το σήμα ότι το έργο τους είναιτο ίδιο με πριν, η δε βαριά εγκληματικό-τητα –που ως γνωστόν δεν εξαντλεί τηδράση της στο κέντρο της Αθήνας, ούτεκαι αντιμετωπίζεται από μια «εμφανή»Αστυνομία–, μένει στο απυρόβλητο.

Θα ήταν άδικο να τελειώνει εδώ μιααποτίμηση της πολιτικής του νέουυπουργείου ∆ημόσιας Τάξης, που στουςδύο μήνες της θητείας του νέου υπουρ-γού έχει στο ενεργητικό του επιτυχίες σεδύσκολες επιχειρήσεις, όπως οι απολύ-σεις κρατουμένων στα στρατόπεδα ή ήπρόσφατη κατάληψη της Νομικής. Ανεπισημαίνονται τα παραπάνω, είναι γιατίεπείγει πια η δέσμευση του υπουργείουσε μια ενιαία στρατηγική με τα «όμορά»του, όσον αφορά τη διαχείριση δύσκο-λων ζητημάτων, που σε μια νέα αντεγ-κληματική πολιτική, ωστόσο, δεν αποτε-λούν θέματα (κυρίως) της Αστυνομίας.Το θέμα, όπως πάντα για εκεί που πας,είναι η κατεύθυνση που κοιτάς. Ακόμακαι αν, για να πας τελικά εκεί που κοι-τάς, χρειάζεται να σπάσεις και μερικάαβγά...

* Ο ∆. Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλοςείναι συντονιστής του Τμήματος ∆ικαιω-μάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΡΩΤΙΑΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α

Η οδικήαν-ασφάλειασκοτώνειτα παιδιά

Αριστερή αντεγκληματικήπολιτική ή «συνέχεια του κράτους»...δηλαδή της ποινικοποίησης της φτώχειας;

Επείγει πια η δέσμευσητου υπουργείου σε μιαενιαία στρατηγική με τα“όμορά” του, όσον αφοράτη διαχείριση δύσκολωνζητημάτων, που σε μιανέα αντεγκληματική πο-λιτική, ωστόσο, δεν απο-τελούν θέματα (κυρίως)της Αστυνομίας.

“

Του Κώστα Ελευθερίου

Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να βιώνειτις αντιφάσεις της μετα-ηγεμονι-κής του φάσης. Η ολοκλήρωση

δύο μηνών μετεκλογικής πολιτικής δεί-χνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο τηνπεριθωριοποίηση του κόμματος όσο καιτην πλήρη αδυναμία του για παρέμβασηστο δημόσιο διάλογο. Συνήθως, όταν ένακατεστημένο κόμμα βιώνει μια σημαν-τική εκλογική κατάρρευση στρέφεταιπρος τον εαυτό και επιχειρεί συλλογικάνα κατανοήσει τα αίτια της κατάρρευσήςτου και το κυριότερο να αντλήσει απότην πολιτική του παράδοση και να μεθο-δεύσει την εμπέδωση της κομματικήςτου ταυτότητας. Αυτό στην περίπτωσητου ΠΑΣΟΚ δε συνέβη ούτε το 2012 ούτετο 2015. Το 2012 η ηγεσία του κόμματοςεπέλεξε την εκ νέου συμμετοχή στην κυ-βέρνηση – παρότι το μήνυμα των εκλο-γών ήταν σαφώς διαφορετικό – με όρους«σωτηρίας της πατρίδας», με αποτέλε-σμα να απολέσει ακόμα περισσότερεςπηγές κοινωνικής υποστήριξης. Το 2015το ΠΑΣΟΚ δεν μπήκε τελικά στην κυ-

βέρνηση – παρότι αυτοδιαφημιζόταν ωςη «χρήσιμη ψήφος» - και εν τέλει απέ-δωσε τον εκλογικό κατακρημνισμό στο«Κίνημα» του Γ. Παπανδρέου. Το βασικόσχήμα με το οποίο ο Ευ. Βενιζέλος ερμή-νευσε τις αλλεπάλληλες ήττες ήταν ότι«ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ» δεν κατάλαβετις θυσίες που υποχρεώθηκε να κάνει ηηγεσία του ΠΑΣΟΚ «για να σωθεί ηχώρα». Αυτό προφανώς είναι ένα εύ-σχημο επιχείρημα για να επιβιώσει οΠρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορείνα παραγάγει βιώσιμες και θετικές στρα-τηγικές για την επιστροφή των χαμένωνψηφοφόρων.

Οι πιθανοί δελφίνοιΤο ΠΑΣΟΚ έχει προγραμματίσει το

10ο Συνέδριό του για τον Μάιο του 2015.Προς το παρόν ενδιαφέρον για τη διεκ-

δίκηση της ηγεσίας έχουν εκδηλώσει οιΑ. Λοβέρδος, Θ. Χειμωνάς και Οδ. Κων-σταντινόπουλος, ενώ υφίσταται και ηπροοπτική της Φ. Γεννηματά. Η εκλογήθα είναι άμεση, από τα μέλη και τους φί-λους του κόμματος. Προς το παρόν, επο-μένως διαφαίνονται κάποιες πιθανές εκ-

βάσεις, οι οποίες θα κριθούν και από τησταθερότητα της τρέχουσας συγκυβέρ-νησης. Το πρώτο αφορά την περίπτωσητης επιβεβαίωσης της λογικής της «αρι-στερής παρένθεσης», όπου πλέον θα επι-ζητείται η επανάκαμψη των έμπειρωνπολιτικών. Εκεί μπορεί να παίξει ρόλο

τόσο ο Κ. Σκανδαλίδης, ως θεματοφύλα-κας της κομματικής παράδοσης, αλλάδεν θα πρέπει να αποκλείεται και η δια-τήρηση του Ευ. Βενιζέλου, έστω και δια-μέσου εκπροσώπου, για την αποτελε-σματική παρουσία του κόμματος στην«επόμενη ημέρα». Το δεύτερο αφορά στηδιάψευση της πρόβλεψης περί «αριστε-ρής παρένθεσης», όπου πια είναι απα-ραίτητη η προώθηση κάποιων αλλαγώντόσο στις πολιτικές κατευθύνσεις όσοκαι στο πολιτικό προσωπικό. Εκεί υπάρ-χουν τα νέα πρόσωπα – Ν. Ανδρουλάκης,Οδ. Κωνσταντινόπουλος, Ευ. Καϊλή –που μπορούν να λειτουργήσουν ως ισο-δύναμα του νέου ηλικιακά Πρωθυπουρ-γού -, η Φ. Γεννηματά, που πέρα από τοσυμβολικό του ονόματος, μπορεί να επα-ναφέρει και τους παπανδρεϊκούς στοκόμμα και δεν θα πρέπει να αποκλείεταικαι πάλι η έμμεση παραμονή Βενιζέλουκαι η αλλαγή ονόματος ή η ένωση με κά-ποιον άλλο σχηματισμό.

•

Κυριακή 29 Μαρτίου

** Η πρωτοβουλία «Όλοι για το πεδίοντου Άρεως» διοργανώνει ποδηλατοδρομίακαι περπάτημα στις 11.30 π.μ. έως τηνώρα της συνέλευσης στη 1 το μεσημέρι.Στις 3 μ.μ. ξεκινά η θεατρική παράσταση«Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη απότην ομάδα «Μύθος».

** Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και Πο-λιτισμού «Ομπρέλες» οργανώνει παζάριτροφίμων Χωρίς Μεσάζοντες, στις 8.30π.μ. έως τις 2 μ.μ., στο άλσος Ψυχικού(Τέννις), στο χώρο της Βιολογικής ΑγοράςΨυχικού. Παραγγελίες στο www.ombre-les.com.

∆ευτέρα 30 Μαρτίου

** Ο Μαρξιστικός Χώρος Μελέτης καιΈρευνας (Αγ. Κωνσταντίνου και Γερανίου47) διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Κα-τοχικό δάνειο, γερμανικές επανορθώσειςκαι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελ-λάδα». Μιλούν οι Γ. Σταθάς, Σ. Θεοδωρό-πουλος, Γ. Παπαλεξίου και Χ. Ερμείδης.Συντονίζει η Β. Λάζου.

** Εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ ∆ιονύσου μεθέμα «Τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησηςκαι οι πολιτικές εξελίξεις» στο Πνευμα-τικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου (Πεντζερί-

δου 3). Μιλά ο Ν. Βούτσης.** Ο όμιλος κοινωνικού και πολιτικού

προβληματισμού «Ακτίδα» διοργανώνειεκδήλωση για την «Ελλάδα και την Ευ-ρώπη με ορίζοντα το 2020: Απασχόληση,πραγματική οικονομία, ανισότητες, κοι-νωνική συνοχή και ανάπτυξη», στις 6.30μ.μ., στο ξενοδοχείο New (Φιλελλήνων16). Μιλούν οι Αιμ. Αυγουλέας, Κ. Μελάςκαι Γ. Αντώνενας. Συντονίζει ο Α. Παπα-γιαννίδης.

** Η Ομάδα Τέχνης - Μνημεία ∆ρώντακαι ο Θουκυδίδειος Πολιτιστικός Οργανι-σμός του ∆ήμου Αλίμου διοργανώνουνημερίδα με θέμα «Περιβάλλον και μνη-μεία», στις 6 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντροτου δήμου. Μιλούν οι μητροπολίτηςΑδριανουπόλεως, η κ. Χριστοπούλου, η κ.Καζά, εκπρόσωποι φορέων, η κ. Καμηλάκηκαι ένας νέος επιχειρηματίας. Στο πολιτι-στικό κέντρο λειτουργεί ακόμα έκθεσηφωτογραφίας με τίτλο «Τα τείχη της Βα-σιλεύουσας και οι υπερασπιστές της», ηοποία ολοκληρώνεται σήμερα.

Τετάρτη 1 Απριλίου

** Η Ενωτική Αριστερή Συνεργασία σταΠατήσια διοργανώνει εκδήλωση με θέμα«Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Πώς προχωράμε καιπώς απαντάμε στις πιέσεις των εταί-ρων», στον πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ (Πατησίωνκαι Καυταντζόγλου 5), στις 6.30 μ.μ. Μι-λούν οι Ν. Γιαννόπουλος, Α. Παγιάτσος, Π.Λάμπρου, Β. Σιούτη. Συντονίζει ο Β. Θεο-φανόπουλος. Παρεμβαίνουν οι Ζ. Γκόρουκαι Π. Κονσέτι.

** Παρουσίαση του βιβλίου της Κρυστα-λίας Πατούλη «Η έρευνα για την κρίση(2010-2014)«, στο βιβλιοπωλείο Τρα-

βέρσο (Λεωφ. Ελ. Βενιζέλου 152, Καλλι-θέα). Μιλούν οι Ν. Αραπάκης, Π. Γαλιατσά-τος και Ευστ. Πατούλη.

** Εκδήλωση με θέμα «Παρόν και μέλ-λον της Κοινωνικής Ασφάλισης« διοργα-νώνει η Πρωτοβουλία Συνταξιούχων καιτο σωματείο συνταξιούχων «Η Συσπεί-ρωση», στις 6.30 μ.μ., στην Ε∆ΟΘ (Πρ. Κο-ρομηλά 51). Μιλούν οι Γ. Ρωμανιάς, Β.Πορταρίτου και ο Α. Ταρπάγκος.

** Ο ΣΥΡΙΖΑ Αλίμου διοργανώνει εκδή-λωση με θέμα «Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: 60μέρες μετά...«, στις 7.30 μ.μ., στο Πολιτι-στικό Κέντρο Αλίμου (Ιωνίας 96). Μιλά ουφυπουργός Αθλητισμού Στ. Κοντονής.

Πέμπτη 2 Απριλίου

** Παρουσίαση του βιβλίου του Α. Φω-τιάδη «Έμποροι των συνόρων« (εκδόσειςΠοταμός), στις 7.30 μ.μ., στην ΕΣΗΕΑ (Ακα-δημίας 20). Μιλούν οι Κ. Παπαϊωάννου, Κ.Στεφανάκη και Α. Συρίγος. Χαιρετίζει ουπουργός Πολιτισμού Ν. Ξυδάκης.

Σάββατο 4 Απριλίου

** Εκδήλωση με θέμα «Η κοινωνική κα-τασκευή της επικινδυνότητας και οιδομές «υψίστης ασφαλείας»» διοργανώ-νει η Πρωτοβουλία για ένα πολύμορφο κί-νημα στην ψυχική υγεία στο θέατρο Εμ-πρός από τις 10 π.μ. έως τις 5 μ.μ. Στις10.30 συζήτηση με θέμα «Η επικινδυνό-τητα και το δικαστικό ψυχιατρείο». Μι-λούν οι Α. Κουκουτσάκη, Θ. Μεγαλοοικο-νόμου, Γ. Αλεξάκης. Συντονίζει η Γ. Μυ-λωνάκη. Στη 1 μ.μ. συζήτηση με θέμα «Ηδιαρκής παραβίαση των δικαιωμάτωντων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, τωντοξικοεξαρτημένων, των οροθετικών».Μιλούν οι ∆. Κουτσανέλλου, Βάσω, Λεμο-νιά, Ντία Κ, Μανώλης Κριτσωτάκης, ΕύηΜυλωνάκη, ∆έσποινα ∆ημητριάδου, ΝίναΚατσαρού, Χριστόφορος Παπαδάκης,∆άφνη, Γιώργος, Στάθης, ∆ιονυσία. Συντο-νίζει η Μ. Κεφαλληνού. Στις 3 μ.μ. συζή-τηση με θέμα «Το «κράτος ασφάλειας»μέσα από τα κέντρα κράτησης και τις φυ-λακές τύπου Γ». Μιλούν Γ. Μασουρίδου, Β.Μαγκλάρα, Aboul Hossein, Sakibul IslamRiaz, Amar Sadik. Συντονίζει ο Λ. Καρα-τζαφέρης.

Γνωστοποίηση

Ο τομέας Φιλοσοφίας του πανεπιστη-μίου Ιωαννίνων οργανώνει στα Ιωάννιναστις 28 Απριλίου επιστημονική ημερίδα μεθέμα «Πανεπιστήμιο και ∆ημοκρατία: Τι-μώντας την Πόπη Βουτσινά και τον ΝίκοΡάπτη». Οι ενδιαφερόμενοι ας επικοινω-νήσουν με το [email protected]


∆ύο σενάρια για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ

Το βασικό σχήμα με τοοποίο ο Ευ. Βενιζέλοςερμήνευσε τις αλλεπάλ-ληλες ήττες ήταν ότι “οκόσμος του ΠΑΣΟΚ” δενκατάλαβε τις θυσίεςπου υποχρεώθηκε νακάνει η ηγεσία τουΠΑΣΟΚ “για να σωθεί ηχώρα”.

“ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 1155∆ΙΕΘΝΗ

Αλμπέρτο Γκαρθόν: Το πρόβλημα του ΠοδέμοςΟ εκλεγμένος βουλευτής στη Μαλάγατο 2011- εξηγεί πώς ελπίζει να ανα-νεώσει την πολιτική κουλτούρα τουκόμματος. σελ. 18, 19ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Ηνέα πολιτική πραγματικότηταστην Ελλάδα και η άνοδος μιαςκυβέρνησης με βασικό πυρήνα

την αριστερά, για πρώτη φορά στηνπολιτική ιστορία της χώρας, επαναφέ-ρει στο προσκήνιο ένα περιθωριοποι-ημένο για χρόνια ερώτημα. Αναφέρο-μαι στις σχέσεις Κύπρου – Ελλάδας καιστον τρόπο που οι δύο χώρες συνδέον-ται, συνεργάζονται και τελικά πολι-τεύονται, ιδιαίτερα σήμερα μέσα σεσυνθήκες παγκοσμιοποιημένων πολι-τικό-οικονομικών καταστάσεων καιδιεθνικών συνθηκών όπως είναι η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση.

Το ζήτημα βρίσκεται, άλλωστε, στηνεπικαιρότητα με αφορμή και τη στάσητου Κύπριου Υπουργού Οικονομικών,Χάρη Γεωργιάδη στα τελευταία Euro-group, τις δηλώσεις του για τη δια-πραγματευτική τακτική της ελληνικήςκυβέρνησης και ειδικά την τελευταίατου συνέντευξη στην εφημερίδα Φιλε-λεύθερος στην οποία υποστήριξε, με-ταξύ άλλων ότι η «Κύπρος δεν είναιόπως το ψευδοκράτος»(http://www.philenews.com/el-gr/oiko-nomia-anthropoi/158/248109/charis-georgiadis-sto-eurogroup-prota-yperaspizomai-tin-kypro). Επιπλέον, οιεπισκέψεις στην Κύπρο του ΈλληναΠρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα και τηςΕλληνίδας Προέδρου της Βουλής,Ζωής Κωνσταντοπούλου, βάζουν τοερώτημα σε νέο πλαίσιο, καθώς γιαπρώτη φορά τόσο οι ίδιες οι επισκέ-ψεις όσο και οι δηλώσεις τους ξέφυ-γαν από το παραδοσιακό σχήμα της«μητέρας πατρίδας».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός στηνκοινή συνέντευξη τύπου που έδωσε μετον Κύπριο Πρόεδρο δήλωσε: «Θέλω

να σας πω ότι δεν είναι τυχαίο που επέ-λεξα, το πρώτο μου επίσημο ταξίδι ωςΠρωθυπουργού, μετά την ορκωμοσίατης νέας κυβέρνησης, να γίνει στηνΚύπρο. Στην Κύπρο με την οποία μαςδένει τόσο η λαμπρή κοινή μας ιστο-ρία, όσο όμως θέλω να πιστεύω και έναελπιδοφόρο μέλλον. Ένα κοινό μέλ-λον ευρωπαϊκό και μεσογειακό μεπολύ σημαντικές δυνατότητες. ∆ιότι,παρά την οικονομική κρίση, η οποίαέχει επιβαρύνει Έλληνες και Κυπρίουςμε θυσίες άδικες τα τελευταία χρόνια,εν τούτοις Ελλάδα και Κύπρος παρα-μένουν δύο σημαντικοί πυλώνες στα-θερότητας στην ταραγμένη περιοχήςτης νοτιοανατολικής Μεσογείου». ∆ενμίλησε ούτε για τον κυπριακό ελληνι-σμό, ούτε για αλύτρωτες πατρίδες.Αναφέρθηκε στις κοινές ιστορικές καιπολιτιστικές αναφορές και έθεσε τιςσχέσεις των δύο χωρών σε ένα κοινόμεσογειακό και ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Απάντηση στον Χ. Γεωργιάδη

Τις ημέρες που η Ελληνίδα Πρό-εδρος της Βουλής βρισκόταν στηνΚύπρο, προέκυψε το ζήτημα με τιςπροαναφερόμενες δηλώσεις τουΥπουργού Οικονομικών της Κύπρου. Ησυγκεκριμένη δήλωση δεν θα μπο-ρούσε να μείνει ασχολίαστη. Εντού-τοις, οι δηλώσεις της Κωνσταντοπού-λου είναι ενδεικτικές της νέας αντίλη-ψης που επικρατεί στην Ελλάδα. «Συ-νειδητά επέλεξα να είναι η πρώτη μουεπίσκεψη ως Προέδρου της Βουλήςτων Ελλήνων και των Ελληνίδων καιμε αυτό τον τρόπο να σηματοδοτήσωτην ανάγκη σε κάθε μας κίνηση, σεκάθε μας επιλογή, σε κάθε μας λέξη

και σε κάθε μας πράξη, να επιβεβαι-ώνουμε αυτή την αδιαπραγμάτευτη αλ-ληλεγγύη που διέπει διαχρονικά τιςσχέσεις Ελλάδας – Κύπρου, τις σχέσειςτων λαών μας, μιας αλληλεγγύης πουδεν επιτρέπεται για καμία σκοπιμό-τητα να τίθεται υπό διακύβευση. Μιαςαλληλεγγύης η οποία αποτελεί η ίδιαεγγύηση ότι θα υπηρετηθούν με τονκαλύτερο τρόπο τα συμφέροντα τόσοτου Ελληνικού Λαού όσο και του Κυ-πριακού Λαού, αλλά και συνολικότερατα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών,τα δικαιώματά τους, η αξίωσή τους γιαευημερία και προκοπή» είπε στις κοι-νές της δηλώσεις με τον κύπριο ομό-λογό της. ∆εν ζήτησε από τον κύπριουπουργό οικονομικών να μην υπερα-σπιστεί τα συμφέροντα της Κύπρουόπως αυτός θεωρεί καλύτερα και νασυνταχθεί με την Ελλάδα, άνευ προ-ϋποθέσεων. Άλλωστε, είναι πολιτικάέντιμο να εκφράζει κανείς του πολιτι-κές του θέσεις. Αυτό που δεν είναι έν-τιμο είναι να κάνει την «εθνική ενό-τητα» λάστιχο και να την χρησιμοποιείκατά βούληση. Η Πρόεδρος της ελλη-νικής Βουλής είπε πως πιστεύει ότι ηεπιτυχία της ελληνικής πλευράς θασυμβάλει στην καλύτερη εξυπηρέτησητων συμφερόντων, όχι μόνο της ελλη-νικής και κυπριακής κοινωνίας, αλλάόλων των ευρωπαϊκών λαών. Και πωςσε αυτή την προσπάθεια, η ελληνικήπλευρά περιμένει την κυπριακή συμ-παράσταση.

Ανεξαρτήτως αν κανείς συμφωνεί ήδιαφωνεί με τις πολιτικές θέσεις τηςνέας ελληνικής κυβέρνησης, δεν μπο-ρεί να μην αναγνωρίσει ότι οι πρόσφα-τες επισκέψεις τους στην Κύπρο δημι-ούργησαν νέα «ήθη και έθιμα» στις

σχέσεις των δύο χωρών. Για πρώτηφορά ανώτατοι πολιτειακοί παράγον-τες της Ελλάδας αντιμετώπισαν τηνΚύπρο ως μια ισότιμη χώρα και όχι ωςμια ελληνική επαρχία, διατυπώνονταςπαράλληλα, τις θέσεις και τις απόψειςτους πάνω στα φλέγοντα ζητήματαπου απασχολούν την κυπριακή πολι-τική σκηνή, χωρίς κανένα ίχνος πατερ-ναλισμού και παρεμβατικότητας. Έθε-σαν τις σχέσεις των δύο χωρών σε έναμεγαλύτερο πλαίσιο από το συνηθι-σμένο, αυτό της Ευρώπης. Για πρώτηφορά, ανώτατοι πολιτειακοί παράγον-τες της Ελλάδας συνάντησαν και συνο-μίλησαν με Τουρκοκύπριους αναγνω-ρίζοντας εμπράκτως την «ισότητα καιτην ισοτιμία» για την οποία όλοι μι-λούν αλλά λίγοι εννοούν. Για πρώτηφορά έλληνας πολιτικός κατέθεσε στε-φάνι στους τάφους των Μισιαούλη καιΚαβάζογλου με ό,τι αυτό συνεπάγεταισε συμβολικό επίπεδο. Και τέλος, γιαπρώτη φορά ανώτατοι θεσμικοί παρά-γοντες της Ελλάδας, συνάντησαν τονΑρχιεπίσκοπο και δεν συζήτησαν μαζίτου για πολιτικά θέματα αλλά περιορί-στηκαν στον κοινωνικό ρόλο της Εκ-κλησίας σε μια δύσκολη οικονομικήπερίοδο.

Υ.Γ Είναι προφανές ότι οι δηλώσειςκαι οι απόψεις του Έλληνα ΥπουργούΆμυνας, Πάνου Καμμένου δεν μπορούννα ενταχθούν στο πιο πάνω πλαίσιο.Αυτό όμως είναι πρόβλημα της ελληνι-κής κυβέρνησης που πιθανότατα θακληθεί να το αντιμετωπίσει πιο σύν-τομα από ότι πιστεύει.

Αδάμος Ζαχαριάδης

ΚΟΣΜΟΥΕΛΛΑ∆Α - ΚΥΠΡΟΣ

∆ύο επισκέψεις πουαλλάζουν το πλαίσιο “Για πρώτη φορά

ανώτατοι πολιτειακοίπαράγοντες τηςΕλλάδαςαντιμετώπισαν τηνΚύπρο ως μια ισότιμηχώρα και όχι ως μιαελληνική επαρχία,διατυπώνονταςπαράλληλα, τις θέσειςκαι τις απόψεις τουςπάνω στα φλέγονταζητήματα πουαπασχολούν τηνκυπριακή πολιτικήσκηνή, χωρίς κανέναίχνος πατερναλισμούκαιπαρεμβατικότητας.

Πιερ Λοράν: Είναι ανάγκηνα οικοδομήσουμε μια νέα αριστεράΟ γενικός γραμματέας του Κ.Κ. Γαλλίας,σχολιάζει στην “Εποχή” τα ποτελέσματατου πρώτου γύρου των περιφερειακώνεκλογών στην Γαλλία. σελ. 20

1166 ΤΟ ΘΕΜΑ Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015

ΑΑΝΝΤΤΑΑΠΠΟΟΚΚΡΡΙΙΣΣΗΗ ΑΑΠΠΟΟ ΤΤΟΟ ΠΠΑΑΓΓΚΚΟΟΣΣΜΜΙΙΟΟ ΚΚΟΟΙΙΝΝΩΩΝΝΙΙΚΚΟΟ ΦΦΟΟΡΡΟΟΥΥΜΜ ΛΛΙΙΒΒΥΥΗΗ--ΥΥΕΕΜΜΕΕΝΝΗΗ

Της Βιβής Κεφαλά

Για μία ακόμα φορά η ευρύτερη ΜέσηΑνατολή, φαίνεται να δικαιώνει το χα-ρακτηρισμό της ως πυριτιδαποθήκης,

καθώς νέες κρίσεις συσσωρεύονται στις ήδηυπάρχουσες, με επίκεντρο αυτήν την φοράτην τρομοκρατία και τις ένοπλες ισλαμικέςοργανώσεις, οι οποίες πολλαπλασιάζονταισυνεχώς και των οποίων η δράση εξαπλώνε-ται ταχύτατα.

Έτσι, ολόκληρη η Μέση Ανατολή, η Βόρειακαι η υποσαχάρια Αφρική συγκλονίζονταιαπό τις εγκληματικές δραστηριότητες ισλαμι-κών οργανώσεων, που συναγωνίζονται η μίατην άλλη σε επίδειξη βαρβαρότητας, βαρβα-ρότητα η οποία καμία σχέση δεν έχει με τηνισλαμική θρησκεία, την οποία ωστόσο επικα-λούνται ακατάπαυστα. Ποιοι είναι, όμως, οιλόγοι της εξάπλωσης και επέκτασης της δρά-σης των τρομοκρατικών ισλαμικών οργανώ-σεων;

Γιατί εξαπλώνονται;

Ο πρώτος λόγος αφορά την αποστέρησητμημάτων πληθυσμού, κρατών που πλήττον-ται από την τρομοκρατία, από νόμιμα δικαιώ-ματά τους, όπως συμβαίνει σε χώρες όπου ηαίσθηση του ανήκειν σε μία φυλή είναι πολύισχυρότερη από την ενιαία εθνική συνείδησηκαι, προφανώς, τον αποκλεισμό τους απόκάθε μορφή άσκησης εξουσίας, με ό,τι αυτόσυνεπάγεται. Επίσης, αφορά την περιθωριο-ποίηση πολιτικών δυνάμεων, που θεωρούνταιεχθροί του κράτους, όπως οι ισλαμιστές στηνΑίγυπτο, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις δημο-κρατικές διαδικασίες και θεσμούς για ναεδραιωθούν και στη συνέχεια να τις κατα-στρέψουν.

Ο δεύτερος λόγος εστιάζεται στο ότι μέσασε αυτόν τον κυκεώνα αντιτιθέμενων συμφε-ρόντων και συγκρούσεων, κάθε περιφερει-ακός δρών συνεισφέρει στη διαιώνισή τουςγια να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα, μεαποτέλεσμα οι συγκρούσεις να διαιωνίζονταικαι, φυσικά, να παροξύνονται, να διαχέονταισε γειτονικές χώρες και να απειλούν με κα-τάρρευση ολόκληρα υποσυστήματα, καθώς τααποτυχημένα κράτη πολλαπλασιάζονται στηνπεριοχή.

Αδύναμη και διασπασμένη η ∆ύση

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται ακόμα πε-ρισσότερο από το γεγονός ότι η ∆ύση όχι μόνοδεν έχει να αντιτάξει μία ολοκληρωμένη πο-λιτική και στρατηγική αντιμετώπιση στη διογ-κούμενη ασύμμετρη απειλή της ισλαμικήςτρομοκρατίας, αλλά και εμφανίζεται αδύναμηκαι διασπασμένη, την ίδια ακριβώς στιγμήπου διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα.Είναι προφανές, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο θαήταν εξαιρετικά δύσκολο, ειδικότερα μετά τιςπαταγώδεις αποτυχίες της Ουάσιγκτον στοΙράκ και το Αφγανιστάν, πράγμα που όχι μόνοέχει ενδυναμώσει τους αντιπάλους της καιέχει μειώσει την αξιοπιστία της στα μάτια τωνσυμμάχων της, αλλά και τους έχει επιτρέψεινα αποστασιοποιηθούν από τις αμερικανικέςπολιτικές επιλογές.

Αυτό το τελευταίο ζήτημα αναδεικνύει ένανακόμα λόγο που εξηγεί τα όσα συμβαίνουν,καθώς η αμερικανική πολιτική στα υποσυ-στήματα αυτά είναι αντιμέτωπη με σοβαρά δι-λήμματα, που αφορούν την επίτευξη ζωτικώνστόχων των ΗΠΑ, η οποία προσκρούει σε ση-μαντικούς στόχους περιφερειακών τους συμ-μάχων. Πράγματι, ο Λευκός Οίκος φαίνεταινα έχει αντιληφθεί ότι στρατηγικοί περιφε-ρειακοί του σύμμαχοι, όπως το Ισραήλ και ηΣαουδική Αραβία, έχουν εντελώς αποκλίνον-

τες στόχους από τους δικούς του, όπως συμ-βαίνει για παράδειγμα με το ζήτημα του Ιράνκαι της Συρίας ή θεωρούν ότι αυτό που η Ουά-σιγκτον εκτιμά ως μείζονα απειλή για την πε-ριφερειακή σταθερότητα, δηλαδή η δράση τουΙσλαμικού κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε(ΙΚΙΛ) είναι το μικρότερο κακό, όπως συμβαί-νει με την Τουρκία και το Κατάρ.

Προκεχωρημένα φυλάκια

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δύο σημαντικέςστρατηγικά χώρες –αν και για διαφορετικούςλόγους- η Υεμένη και η Λιβύη, έχουν μετα-τραπεί σε αποτυχημένα κράτη και προκεχω-ρημένα φυλάκια της Αλ Κάιντα της Χερσονή-σου και της Αλ Κάιντα του Μάγκρεμπ αντι-στοίχως, ενώ στο έδαφος τους δρουν καιάλλες ένοπλες ισλαμικές οργανώσεις ή εθνι-κιστικές ομάδες, όπως οι Χούθι στην Υεμένη.

Αντιμέτωπες με τους κινδύνους που απορ-

ρέουν από τα αποτυχημένα κράτη που βρί-σκονται στα σύνορα τους, μεγάλες χώρες τηςπεριοχής αναλαμβάνουν στρατιωτική δράσηεναντίον ομάδων που ελέγχουν εδάφη της Λι-βύης και της Υεμένης. Στις 16 Φεβρουαρίου, ηΑίγυπτος βομβάρδισε τη λιβυκή πόλη Ντέρνα,η οποία ελέγχεται από το ΙΚΙΛ, ως αντίποιναγια την αποτρόπαιη εκτέλεση 21 ΑιγύπτιωνΚοπτών, που είχε γίνει την προηγούμενημέρα. Προφανώς, ο λόγος της ενεργού –έστωκαι περιορισμένης- ανάμειξης του Καΐρουστην Λιβύη δεν οφειλόταν –και πάντως όχιπρωτίστως- στο ενδιαφέρον της Αιγύπτου γιατου Κόπτες ούτε μόνο σε λόγους γοήτρου. Οβασικός λόγος της αιγυπτιακής επίθεσης (ηοποία προκάλεσε την μήνιν του Κατάρ, πουενισχύει «διακριτικά» το ΙΚΙΛ) είναι ότι τοΚάιρο επιθυμεί να αποστείλει ένα σαφές μή-νυμα στο ΙΚΙΛ, καθώς πυρήνες ένοπλων ισ-λαμιστών που δρουν στο Σινά έχουν δηλώσειυποταγή στο ΙΚΙΛ. Επίσης, οι αιγυπτιακοί

βομβαρδισμοί θα μπορούσαν να λειτουργή-σουν και ως μέσο έμμεσης πίεσης σε μετριο-παθείς ισλαμικές ομάδες της Λιβύης να απο-δεχθούν και να προωθήσουν τον εθνικό διά-λογο, ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία.

Επιχείρηση «Καταιγίδα σταθερότητας»

Όσο για την σουνιτική Σαουδική Αραβία,επικεφαλής δύναμη του Συμβουλίου Συνερ-γασίας του Κόλπου (ΣΣΚ), στις 26 Μαρτίουεξαπέλυσε την επιχείρηση «Καταιγίδα σταθε-ρότητας» εναντίον των σιιτών Χούθι στην Υε-μένη, μίας από τις φτωχότερες χώρες στονκόσμο, η οποία αντιμετωπίζει τον κίνδυνοδιάσπασης της. Οι Χούτι, με τη βοήθεια τουΙράν, προελαύνουν και απωθούν τα κυβερνη-τικά στρατεύματα και μάλιστα έφθασαν νακαταλάβουν για λίγο το αεροδρόμιο τουΆντεν, πράγμα που απετέλεσε την αφορμήτης στρατιωτικής επίθεσης του Ριάντ. Στηνεπίθεση αυτή δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουνόλα τα μέλη του ΣΣΚ, καθώς και η Αίγυπτος,το Πακιστάν, η Ιορδανία, το Μαρόκο και τοΣουδάν. Οι ΗΠΑ στηρίζουν την όλη επιχεί-ρηση παρέχοντας επιμελητειακή βοήθεια καιπληροφορίες.

Ο λόγος τον οποίο επικαλέστηκε το Ριάντγια να εξαπολύσει την επίθεση εναντίον τωνΧούτι ήταν ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που είχεεπικαλεστεί το 2011 όταν επενέβη στρατιω-τικά στο Μπαχρέιν για να καταστείλει την σιι-τική εξέγερση, δηλαδή «η στήριξη της νόμι-μης [σουνιτικής] κυβέρνησης της χώρας».Ωστόσο, η πραγματική αιτία είναι το γεγονόςότι στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίαςζουν περισσότερο από ενάμισι εκατομμύριοσιίτες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμακαι στην περιοχή των οποίων βρίσκονται ταμεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκο-

σμίως, που φθάνουν το 22%. Από την περιοχήαυτή παράγεται το 98% του σαουδαραβικούπετρελαίου.

Η διελκυνστίνδαΙράν-Σαουδικής Αραβίας

Από την πλευρά του το σιιτικό Ιράν –τοοποίο όμως αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ωςυπέρμαχο όλων των απανταχού καταπιεσμέ-νων μουσουλμάνων- και το οποίο παρακο-λούθησε αμέτοχο την σφαγή των σιιτών στοΜπαχρέϊν το 2011, κατήγγειλε τη σαουδαρα-βική στρατιωτική επίθεση ως μία πολύ επι-κίνδυνη εξέλιξη. Η διελκυστίνδα Ιράν – Σαου-δικής Αραβίας έχει άμεσο αντίκτυπο στην με-σανατολική πολιτική της Ουάσιγκτον, ηοποία προσπαθεί να ολοκληρώσει επιτυχώςτις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρό-γραμμα του Ιράν, ώστε να αρθεί η απομόνωσητης Τεχεράνης, να επανέλθει στο διεθνές καιπεριφερειακό σύστημα και να μπορέσει ναδιαδραματίσει έναν σταθεροποιητικό ρόλοστο μεσανατολικό χάος.

Πέντε χρόνια μετά τις αραβικές εξεγέρσεις,λοιπόν, φαίνεται να δικαιώνονται οι πιο απαι-σιόδοξες προβλέψεις, μια και οι αραβικέςκοινωνίες αντί να οδεύουν προς την νεωτερι-κότητα και την ανάπτυξη, βρίσκονται εγκλω-βισμένες σε έναν φαύλο κύκλο. Είτε πρόκει-ται για ατελεύτητες αιματηρές κρίσεις, όπωςσυμβαίνει στην Υεμένη, στην Λιβύη και στηνΣυρία, είτε πρόκειται για εσωτερική κατα-στολή, όπως συμβαίνει στην Αίγυπτο ή τηνΣαουδική Αραβία, οι συγκρούσεις αυτές πα-ρουσιάζονται ως πάλη κατά της τρομοκρα-τίας. Στην πραγματικότητα, όμως πρόκειταιγια μία πάλη μέχρις εσχάτων με διακύβευματην ηγεμονία και την εξουσία.

•

Hεμπλοκή των χωρών του Περσικού Κόλπου στις στρα-τιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των εξεγερμένων σιι-τικού κινήματος Χούτι και του συμμάχου τους πρώην

προέδρου της Υεμένης Αλί Αμπντάλα Σάλεχ σπρώχνει τις διε-θνείς τιμές του πετρελαίου προς τα πάνω. Ο κυριότερος λόγοςγια την αύξηση των τιμών που παρουσιάστηκε τελευταία είναιη συμμετοχή στις συγκρούσεις της Σαουδικής Αραβίας, πουαποτελεί μία από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και τη με-γαλύτερη εξαγωγική δύναμη του «μαύρου χρυσού» παγκο-σμίως. Οι προθεσμιακές τιμές του Μάη για το Brent στο Χρη-ματιστήριο της Νέας Υόρκης παρουσίασαν αύξηση κατά 3,54%(2 δολάρια) και έφτασαν στα 58,48 δολάρια/βαρέλι.

Μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης κατά τη διάρκεια τουΦλεβάρη, όπου η τιμή κινήθηκε γύρω στα 60 δολάρια/βαρέλι,παρατηρήθηκε πτωτική τάση κατά το Μάρτη και κύρια αιτίαήταν τα υπερβολικά μεγάλα αποθέματα των ΗΠΑ, που ήταν ταυψηλότερα κατά τα τελευταία 30 χρόνια. Σύμφωνα με στοιχείατου αμερικανικού υπουργείου ενέργειας που δημοσιεύτηκαντην περασμένη Τετάρτη, τα αποθέματα αυτά αυξάνονταν συνε-

χώς κατά τις τελευταίες 11 εβδομάδες και έφτασαν στα 466,7εκατομμύρια βαρέλια (περίπου 63,66 εκατομμύρια τόνους),ύψος ρεκόρ από τον Αύγουστο του 1982. Η εξέλιξη αυτή πίεσεπρος τα κάτω την τιμή του πετρελαίου, καθηλώνοντάς την στα55 δολάρια/βαρέλι. Το βράδυ, όμως, μεταξύ Τετάρτης και Πέμ-πτης η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τα ΕνωμέναΑραβικά Εμιράτα και το Κατάρ ανταποκρίθηκαν στην έκκλησηγια βοήθεια του προέδρου της Υεμένης και εξαπέλυσαν μεγάληεπίθεση. Αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας της ΣαουδικήςΑραβίας έπληξαν θέσεις των εξεγερμένων σιιτών της Υεμέ-νης. Γι’ αυτές τις επιθέσεις, η Σαουδική Αραβία διέθεσε 100 αε-ροπλάνα και 150 χιλιάδες στρατιώτες και δεν αποκλείει το εν-δεχόμενο χερσαίας επίθεσης. Τις αεροπορικές επιχειρήσειςυποστηρίζουν επίσης το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και τοΣουδάν.

Ο ρόλος των λιμανιών

Η Σαουδική Αραβία το 2014 για πρώτη φορά απώλεσε τηνπρωτοκαθεδρία στην παραγωγή πετρελαίου. Ημερησίως αντ-λούσε 11,6 εκατομμύρια βαρέλι, ενώ οι ΗΠΑ αντλούσαν 12,4εκατομμύρια βαρέλια. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η παγκόσμιαεξόρυξη ήταν 93,3 εκατομμύρια βαρέλια, η Σαουδική Αραβία κα-λύπτει το 12,4% . Τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτεπίσης είναι μεταξύ των 10 μεγαλύτερων πετρελαιοπαραγω-γών χωρών και το 214 παρήγαγαν 3,2 και 2,8 εκατομμύρια βα-ρέλια αντίστοιχα. Η Υεμένη δε συγκαταλέγεται στις μεγάλεςπετρελαιοπαραγωγούς χώρες. Παράγει περίπου 125-130 χι-λιάδες βαρέλια ημερησίως, κάτι λιγότερο δηλαδή από το 0,2%της παγκόσμιας εξόρυξης. Από τα λιμάνια της, όμως, τα οποίαπροσωρινά έκλεισαν, εξάγονται 1,4-1,5 εκατομμύρια βαρέλιαπετρελαίου το μήνα, κυρίως προς την Κίνα. Το Πεκίνο καλείόλες τις πλευρές να επιλύσουν το θέμα με διάλογο και σύμ-φωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ανησυχίες για γενίκευση

Ειδικοί αναλυτές εκφράζουν ανησυχίες, ιδιαίτερα μετά τηνεμπλοκή των χωρών του Περσικού, για ενδεχόμενη γενίκευσητης σύρραξης στην περιοχή μεταξύ σιιτών και σουνητών. Επί-σης, πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα κρατήσει τοΙράν, το οποίο υποστηρίζει τους σιίτες διεθνώς. Προς το παρόνζητάει να σταματήσει η Σαουδική Αραβία τους αεροπορικούςβομβαρδισμούς και τονίζει ότι η στρατιωτική δράση θα περι-πλέξει ακόμη περισσότερο την ήδη κρίσιμη κατάσταση και θαυπονομεύσει τις προσπάθειες για ειρηνική επίλυση. Η εμπλοκήστη σύγκρουση, βέβαια, είναι το τελευταίο πράγμα που θα επι-θυμούσε αυτή την περίοδο η Τεχεράνη, η οποία βρίσκεται σεδιάλογο με τη ∆ύση για έξοδο από το καθεστώς των κυρώ-σεων. Η επιτυχία αυτού του διαλόγου αποτελεί μεγάλο στοί-χημα για τον ιρανό πρόεδρο Ρουχανί. Εκτός αυτού το Ιράν έχειήδη εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των τζι-χαντιστών στο έδαφος του Ιράκ και δεν θα ήθελε σε καμία πε-ρίπτωση να ανοίξει νέα μέτωπα.

Μιχάλης Ρένεσης

Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ ξεκίνησε τηνπερασμένη Τρίτη στην Τυνησία, με τη μεγάληδιαδήλωση για την ειρήνη, τη δημοκρατία και

ενάντια στην τρομοκρατία. Ο τυνησιακός λαός απο-φάσισε να μην υποκύψει στο φόβο και στην υποχώ-ρηση. Συνέχισε και μετά την τρομοκρατική επίθεσηστο μουσείο με δεκάδες θύματα, οι περισσότεροιτουρίστες, να ζει την ίδια καθημερινότητα. Μάλιστα,όπως μου είπε ένας ταξιτζής «τώρα θα βγαίνουμεπερισσότερο στο δρόμο, χωρίς φόβο ή φανατισμό,αλλά με περισσότερη διάθεση για εμβάθυνση τηςδημοκρατίας». Οι συμμετέχοντες στο ΠΚΦ, περισ-σότερες από 5.000 οργανώσεις από 170 και πλέονχώρες, διαδηλώσαμε την αλληλεγγύη μας σ’ αυτόντο λαό, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα στουςτρομοκράτες ότι οι λαοί ενωμένοι δεν υποχωρούνούτε εκβιάζονται και πως η δημοκρατία μαζί με τηνειρήνη και τον πολιτισμό είναι το μέλλον. Την ίδιαμέρα έγιναν και οι μεγάλες συνελεύσεις των γυναι-κών μαι της νεολαίας.

Συζητήσεις για όλα τα επίδικα

Αξιοπρέπεια είναι το βασικό αίτημα του ΠΚΦ καιεμείς οι Έλληνες το κατανοούμε όσο λίγοι. Οι Τυ-νήσιοι ανέλαβαν τη διοργάνωση σε μια σύνθετη γιατους ίδιους περίοδο, όπου η δημοκρατία, μετά τηνεπανάστασή τους, αναζητεί την εμβάθυνσή της. Κα-τάφεραν όμως να στήσουν μια αξιοπρεπέστατηδιοργάνωση στο El Manar University Campus. Εκαν-τοντάδες νέοι και νέες εθελοντές, με την πηγαία τυ-νησιακή ευγένεια και προθυμία, συμπληρώνουν μεαυταπάρνηση τις ελλείψεις της διοργάνωσης. Είναιπραγματικά υπερήφανοι που φιλοξενούν τη διορ-γάνωση, ιδιαίτερα μετά το σοκ της τρομομρατικήςεπίθεσης. Συγκινητικά είναι τα σχόλια των ταξιτζή-

δων, που ακόμα και όταν η γλώσσα δεν τους βοη-θάει, το καλοσυνάτο αλλά και υπερήφανο βορειοα-φρικάνικο βλέμμα τους είναι γεμάτο ευγνωμοσύνηγια την αλληλέγγυα παρουσία μας εδώ.

Στο ΠΚΦ οι συζητήσεις και τα σεμινάρια είναιεκατοντάδες και η θεματολογία τους δεν αφήνει κα-νένα ζήτημα των κινημάτων εκτός: δικαιώματα, νε-ολαία, ζητήματα υγείας, παιδείας, πολιτισμού, τα δι-καιώματα των γυναικών, της στέγης. Συζητούνταιακόμα όλα τα πολιτικά επίδικα: ο καπιταλισμός, οπόλεμος, η τρομοκρατία, το περιβάλλον, οι περιφε-ρειακές συγκρούσεις, το μεταναστευτικό, η αλλη-λέγγυα και κοινωνική οικονομία, οι εναλλακτικοίτρόποι παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης, ταδημόσια αγαθά και η προστασία τους.

Στο επίκεντρο η Ελλάδα

Ακόμα, στο επίκεντρο των συζητήσεων είναι τοΠαλαιστινιακό ζήτημα και η Ελλάδα, με πολλά σε-μινάρια να αφορούν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ γιαδιέξοδο από την κρίση. Όπως εύστοχα παρατήρησεη συντρόφισσα Τόνια, μετά την Παλαιστινιακή η πιοπολυφωτογραφημένη σημαία εδώ είναι αυτή τουΣΥΡΙΖΑ. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυ-βέρνησης ότι η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενοαλλά ευρωπαϊκό και διεθνές, άρα και η λύση του,βρίσκει απόλυτη συμφωνία εδώ. Το ζητούμενο είναιο πανευρωπαϊκός συντονισμός σε ένα κοινό μέτωποκατά της λιτότητας. Και σ’ αυτό φαίνεται να συμ-φωνούν τα κινήματα, τα κόμματα, τα συνδικάτα, ηκοινωνία των πολιτών. Μένει να συνεχιστεί η συζή-τηση και η αναζήτηση του κοινού πανευρωπαϊκούκαι διεθνούς συντονισμού. Ιδιαίτερο βάρος πέφτειεδώ στην ελληνική πλευρά. Η στήριξη των κινημά-των στην ελληνική κυβέρνηση, με την απαιτούμενηκριτική, είναι κρίσιμης σημασίας για την έκβασητων διαπραγματεύσεων για την επιτυχία συνολικάτου εγχειρήματος και εν τέλει για το μέλλον τηςίδιας της ευρωπαϊκής αριστεράς.

Ένας πολύχρωμος κόσμος

Από την Ελλάδα είναι εδώ η «Αλληλεγγύη γιαΌλους» που διοργανώνει και μεγάλο σεμινάριο, οΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες συλλογικότητες και ακτι-βιστές. Είναι επίσης ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑΣτέλιος Κούλογλου, καθώς και ο βουλευτής Βασί-λης Χατζηλάμπρος, που πήραν μέρος στην μεγάληκοινοβουλευτική συνδιάσκεψη. Ο πολύχρωμοςαυτός κόσμος εδώ είναι η εναλλακτική διέξοδοςστην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που γεννάειφτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους, μετανάστευση, τρο-μοκρατία και ακροδεξιά. Είναι η Ελπίδα. Είμαι χα-ρούμενος που ήμουνα μέρος του.

Γιώργος Χονδρός, συντονιστής τμήματος Περιβάλ-λοντος και Οικολογίας ΣΥΡΙΖΑ

Ο πολύχρωμος αυτόςκόσμος είναι η ελπίδα

Οι συμμετέχοντες στο ΠΚΦ,περισσότερες από 5.000οργανώσεις από 170 και πλέονχώρες, διαδηλώσαμε τηναλληλεγγύη μας σ’ αυτόν τολαό, στέλνοντας ταυτόχροναένα μήνυμα στους τρομοκράτεςότι οι λαοί ενωμένοι δενυποχωρούν ούτε εκβιάζονται.

“

Ο φαύλος κύκλος της τρομοκρατίας

Η κρίση στην Υεμένη ανατιμά το πετρέλαιο

1177ΤΟ ΘΕΜΑΗ ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015

ΛΙΒΥΗ-ΥΕΜΕΝΗ

Της Βιβής Κεφαλά

Για μία ακόμα φορά η ευρύτερη ΜέσηΑνατολή, φαίνεται να δικαιώνει το χα-ρακτηρισμό της ως πυριτιδαποθήκης,

καθώς νέες κρίσεις συσσωρεύονται στις ήδηυπάρχουσες, με επίκεντρο αυτήν την φοράτην τρομοκρατία και τις ένοπλες ισλαμικέςοργανώσεις, οι οποίες πολλαπλασιάζονταισυνεχώς και των οποίων η δράση εξαπλώνε-ται ταχύτατα.

Έτσι, ολόκληρη η Μέση Ανατολή, η Βόρειακαι η υποσαχάρια Αφρική συγκλονίζονταιαπό τις εγκληματικές δραστηριότητες ισλαμι-κών οργανώσεων, που συναγωνίζονται η μίατην άλλη σε επίδειξη βαρβαρότητας, βαρβα-ρότητα η οποία καμία σχέση δεν έχει με τηνισλαμική θρησκεία, την οποία ωστόσο επικα-λούνται ακατάπαυστα. Ποιοι είναι, όμως, οιλόγοι της εξάπλωσης και επέκτασης της δρά-σης των τρομοκρατικών ισλαμικών οργανώ-σεων;

Γιατί εξαπλώνονται;

Ο πρώτος λόγος αφορά την αποστέρησητμημάτων πληθυσμού, κρατών που πλήττον-ται από την τρομοκρατία, από νόμιμα δικαιώ-ματά τους, όπως συμβαίνει σε χώρες όπου ηαίσθηση του ανήκειν σε μία φυλή είναι πολύισχυρότερη από την ενιαία εθνική συνείδησηκαι, προφανώς, τον αποκλεισμό τους απόκάθε μορφή άσκησης εξουσίας, με ό,τι αυτόσυνεπάγεται. Επίσης, αφορά την περιθωριο-ποίηση πολιτικών δυνάμεων, που θεωρούνταιεχθροί του κράτους, όπως οι ισλαμιστές στηνΑίγυπτο, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις δημο-κρατικές διαδικασίες και θεσμούς για ναεδραιωθούν και στη συνέχεια να τις κατα-στρέψουν.

Ο δεύτερος λόγος εστιάζεται στο ότι μέσασε αυτόν τον κυκεώνα αντιτιθέμενων συμφε-ρόντων και συγκρούσεων, κάθε περιφερει-ακός δρών συνεισφέρει στη διαιώνισή τουςγια να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα, μεαποτέλεσμα οι συγκρούσεις να διαιωνίζονταικαι, φυσικά, να παροξύνονται, να διαχέονταισε γειτονικές χώρες και να απειλούν με κα-τάρρευση ολόκληρα υποσυστήματα, καθώς τααποτυχημένα κράτη πολλαπλασιάζονται στηνπεριοχή.

Αδύναμη και διασπασμένη η ∆ύση

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται ακόμα πε-ρισσότερο από το γεγονός ότι η ∆ύση όχι μόνοδεν έχει να αντιτάξει μία ολοκληρωμένη πο-λιτική και στρατηγική αντιμετώπιση στη διογ-κούμενη ασύμμετρη απειλή της ισλαμικήςτρομοκρατίας, αλλά και εμφανίζεται αδύναμηκαι διασπασμένη, την ίδια ακριβώς στιγμήπου διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα.Είναι προφανές, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο θαήταν εξαιρετικά δύσκολο, ειδικότερα μετά τιςπαταγώδεις αποτυχίες της Ουάσιγκτον στοΙράκ και το Αφγανιστάν, πράγμα που όχι μόνοέχει ενδυναμώσει τους αντιπάλους της καιέχει μειώσει την αξιοπιστία της στα μάτια τωνσυμμάχων της, αλλά και τους έχει επιτρέψεινα αποστασιοποιηθούν από τις αμερικανικέςπολιτικές επιλογές.

Αυτό το τελευταίο ζήτημα αναδεικνύει ένανακόμα λόγο που εξηγεί τα όσα συμβαίνουν,καθώς η αμερικανική πολιτική στα υποσυ-στήματα αυτά είναι αντιμέτωπη με σοβαρά δι-λήμματα, που αφορούν την επίτευξη ζωτικώνστόχων των ΗΠΑ, η οποία προσκρούει σε ση-μαντικούς στόχους περιφερειακών τους συμ-μάχων. Πράγματι, ο Λευκός Οίκος φαίνεταινα έχει αντιληφθεί ότι στρατηγικοί περιφε-ρειακοί του σύμμαχοι, όπως το Ισραήλ και ηΣαουδική Αραβία, έχουν εντελώς αποκλίνον-

τες στόχους από τους δικούς του, όπως συμ-βαίνει για παράδειγμα με το ζήτημα του Ιράνκαι της Συρίας ή θεωρούν ότι αυτό που η Ουά-σιγκτον εκτιμά ως μείζονα απειλή για την πε-ριφερειακή σταθερότητα, δηλαδή η δράση τουΙσλαμικού κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε(ΙΚΙΛ) είναι το μικρότερο κακό, όπως συμβαί-νει με την Τουρκία και το Κατάρ.

Προκεχωρημένα φυλάκια

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δύο σημαντικέςστρατηγικά χώρες –αν και για διαφορετικούςλόγους- η Υεμένη και η Λιβύη, έχουν μετα-τραπεί σε αποτυχημένα κράτη και προκεχω-ρημένα φυλάκια της Αλ Κάιντα της Χερσονή-σου και της Αλ Κάιντα του Μάγκρεμπ αντι-στοίχως, ενώ στο έδαφος τους δρουν καιάλλες ένοπλες ισλαμικές οργανώσεις ή εθνι-κιστικές ομάδες, όπως οι Χούθι στην Υεμένη.

Αντιμέτωπες με τους κινδύνους που απορ-

ρέουν από τα αποτυχημένα κράτη που βρί-σκονται στα σύνορα τους, μεγάλες χώρες τηςπεριοχής αναλαμβάνουν στρατιωτική δράσηεναντίον ομάδων που ελέγχουν εδάφη της Λι-βύης και της Υεμένης. Στις 16 Φεβρουαρίου, ηΑίγυπτος βομβάρδισε τη λιβυκή πόλη Ντέρνα,η οποία ελέγχεται από το ΙΚΙΛ, ως αντίποιναγια την αποτρόπαιη εκτέλεση 21 ΑιγύπτιωνΚοπτών, που είχε γίνει την προηγούμενημέρα. Προφανώς, ο λόγος της ενεργού –έστωκαι περιορισμένης- ανάμειξης του Καΐρουστην Λιβύη δεν οφειλόταν –και πάντως όχιπρωτίστως- στο ενδιαφέρον της Αιγύπτου γιατου Κόπτες ούτε μόνο σε λόγους γοήτρου. Οβασικός λόγος της αιγυπτιακής επίθεσης (ηοποία προκάλεσε την μήνιν του Κατάρ, πουενισχύει «διακριτικά» το ΙΚΙΛ) είναι ότι τοΚάιρο επιθυμεί να αποστείλει ένα σαφές μή-νυμα στο ΙΚΙΛ, καθώς πυρήνες ένοπλων ισ-λαμιστών που δρουν στο Σινά έχουν δηλώσειυποταγή στο ΙΚΙΛ. Επίσης, οι αιγυπτιακοί

βομβαρδισμοί θα μπορούσαν να λειτουργή-σουν και ως μέσο έμμεσης πίεσης σε μετριο-παθείς ισλαμικές ομάδες της Λιβύης να απο-δεχθούν και να προωθήσουν τον εθνικό διά-λογο, ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία.

Επιχείρηση «Καταιγίδα σταθερότητας»

Όσο για την σουνιτική Σαουδική Αραβία,επικεφαλής δύναμη του Συμβουλίου Συνερ-γασίας του Κόλπου (ΣΣΚ), στις 26 Μαρτίουεξαπέλυσε την επιχείρηση «Καταιγίδα σταθε-ρότητας» εναντίον των σιιτών Χούθι στην Υε-μένη, μίας από τις φτωχότερες χώρες στονκόσμο, η οποία αντιμετωπίζει τον κίνδυνοδιάσπασης της. Οι Χούτι, με τη βοήθεια τουΙράν, προελαύνουν και απωθούν τα κυβερνη-τικά στρατεύματα και μάλιστα έφθασαν νακαταλάβουν για λίγο το αεροδρόμιο τουΆντεν, πράγμα που απετέλεσε την αφορμήτης στρατιωτικής επίθεσης του Ριάντ. Στηνεπίθεση αυτή δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουνόλα τα μέλη του ΣΣΚ, καθώς και η Αίγυπτος,το Πακιστάν, η Ιορδανία, το Μαρόκο και τοΣουδάν. Οι ΗΠΑ στηρίζουν την όλη επιχεί-ρηση παρέχοντας επιμελητειακή βοήθεια καιπληροφορίες.

Ο λόγος τον οποίο επικαλέστηκε το Ριάντγια να εξαπολύσει την επίθεση εναντίον τωνΧούτι ήταν ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που είχεεπικαλεστεί το 2011 όταν επενέβη στρατιω-τικά στο Μπαχρέιν για να καταστείλει την σιι-τική εξέγερση, δηλαδή «η στήριξη της νόμι-μης [σουνιτικής] κυβέρνησης της χώρας».Ωστόσο, η πραγματική αιτία είναι το γεγονόςότι στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίαςζουν περισσότερο από ενάμισι εκατομμύριοσιίτες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμακαι στην περιοχή των οποίων βρίσκονται ταμεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκο-

σμίως, που φθάνουν το 22%. Από την περιοχήαυτή παράγεται το 98% του σαουδαραβικούπετρελαίου.

Η διελκυνστίνδαΙράν-Σαουδικής Αραβίας

Από την πλευρά του το σιιτικό Ιράν –τοοποίο όμως αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ωςυπέρμαχο όλων των απανταχού καταπιεσμέ-νων μουσουλμάνων- και το οποίο παρακο-λούθησε αμέτοχο την σφαγή των σιιτών στοΜπαχρέϊν το 2011, κατήγγειλε τη σαουδαρα-βική στρατιωτική επίθεση ως μία πολύ επι-κίνδυνη εξέλιξη. Η διελκυστίνδα Ιράν – Σαου-δικής Αραβίας έχει άμεσο αντίκτυπο στην με-σανατολική πολιτική της Ουάσιγκτον, ηοποία προσπαθεί να ολοκληρώσει επιτυχώςτις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρό-γραμμα του Ιράν, ώστε να αρθεί η απομόνωσητης Τεχεράνης, να επανέλθει στο διεθνές καιπεριφερειακό σύστημα και να μπορέσει ναδιαδραματίσει έναν σταθεροποιητικό ρόλοστο μεσανατολικό χάος.

Πέντε χρόνια μετά τις αραβικές εξεγέρσεις,λοιπόν, φαίνεται να δικαιώνονται οι πιο απαι-σιόδοξες προβλέψεις, μια και οι αραβικέςκοινωνίες αντί να οδεύουν προς την νεωτερι-κότητα και την ανάπτυξη, βρίσκονται εγκλω-βισμένες σε έναν φαύλο κύκλο. Είτε πρόκει-ται για ατελεύτητες αιματηρές κρίσεις, όπωςσυμβαίνει στην Υεμένη, στην Λιβύη και στηνΣυρία, είτε πρόκειται για εσωτερική κατα-στολή, όπως συμβαίνει στην Αίγυπτο ή τηνΣαουδική Αραβία, οι συγκρούσεις αυτές πα-ρουσιάζονται ως πάλη κατά της τρομοκρα-τίας. Στην πραγματικότητα, όμως πρόκειταιγια μία πάλη μέχρις εσχάτων με διακύβευματην ηγεμονία και την εξουσία.

•

Hεμπλοκή των χωρών του Περσικού Κόλπου στις στρα-τιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των εξεγερμένων σιι-τικού κινήματος Χούτι και του συμμάχου τους πρώην

προέδρου της Υεμένης Αλί Αμπντάλα Σάλεχ σπρώχνει τις διε-θνείς τιμές του πετρελαίου προς τα πάνω. Ο κυριότερος λόγοςγια την αύξηση των τιμών που παρουσιάστηκε τελευταία είναιη συμμετοχή στις συγκρούσεις της Σαουδικής Αραβίας, πουαποτελεί μία από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και τη με-γαλύτερη εξαγωγική δύναμη του «μαύρου χρυσού» παγκο-σμίως. Οι προθεσμιακές τιμές του Μάη για το Brent στο Χρη-ματιστήριο της Νέας Υόρκης παρουσίασαν αύξηση κατά 3,54%(2 δολάρια) και έφτασαν στα 58,48 δολάρια/βαρέλι.

Μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης κατά τη διάρκεια τουΦλεβάρη, όπου η τιμή κινήθηκε γύρω στα 60 δολάρια/βαρέλι,παρατηρήθηκε πτωτική τάση κατά το Μάρτη και κύρια αιτίαήταν τα υπερβολικά μεγάλα αποθέματα των ΗΠΑ, που ήταν ταυψηλότερα κατά τα τελευταία 30 χρόνια. Σύμφωνα με στοιχείατου αμερικανικού υπουργείου ενέργειας που δημοσιεύτηκαντην περασμένη Τετάρτη, τα αποθέματα αυτά αυξάνονταν συνε-

χώς κατά τις τελευταίες 11 εβδομάδες και έφτασαν στα 466,7εκατομμύρια βαρέλια (περίπου 63,66 εκατομμύρια τόνους),ύψος ρεκόρ από τον Αύγουστο του 1982. Η εξέλιξη αυτή πίεσεπρος τα κάτω την τιμή του πετρελαίου, καθηλώνοντάς την στα55 δολάρια/βαρέλι. Το βράδυ, όμως, μεταξύ Τετάρτης και Πέμ-πτης η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τα ΕνωμέναΑραβικά Εμιράτα και το Κατάρ ανταποκρίθηκαν στην έκκλησηγια βοήθεια του προέδρου της Υεμένης και εξαπέλυσαν μεγάληεπίθεση. Αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας της ΣαουδικήςΑραβίας έπληξαν θέσεις των εξεγερμένων σιιτών της Υεμέ-νης. Γι’ αυτές τις επιθέσεις, η Σαουδική Αραβία διέθεσε 100 αε-ροπλάνα και 150 χιλιάδες στρατιώτες και δεν αποκλείει το εν-δεχόμενο χερσαίας επίθεσης. Τις αεροπορικές επιχειρήσειςυποστηρίζουν επίσης το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και τοΣουδάν.

Ο ρόλος των λιμανιών

Η Σαουδική Αραβία το 2014 για πρώτη φορά απώλεσε τηνπρωτοκαθεδρία στην παραγωγή πετρελαίου. Ημερησίως αντ-λούσε 11,6 εκατομμύρια βαρέλι, ενώ οι ΗΠΑ αντλούσαν 12,4εκατομμύρια βαρέλια. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η παγκόσμιαεξόρυξη ήταν 93,3 εκατομμύρια βαρέλια, η Σαουδική Αραβία κα-λύπτει το 12,4% . Τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτεπίσης είναι μεταξύ των 10 μεγαλύτερων πετρελαιοπαραγω-γών χωρών και το 214 παρήγαγαν 3,2 και 2,8 εκατομμύρια βα-ρέλια αντίστοιχα. Η Υεμένη δε συγκαταλέγεται στις μεγάλεςπετρελαιοπαραγωγούς χώρες. Παράγει περίπου 125-130 χι-λιάδες βαρέλια ημερησίως, κάτι λιγότερο δηλαδή από το 0,2%της παγκόσμιας εξόρυξης. Από τα λιμάνια της, όμως, τα οποίαπροσωρινά έκλεισαν, εξάγονται 1,4-1,5 εκατομμύρια βαρέλιαπετρελαίου το μήνα, κυρίως προς την Κίνα. Το Πεκίνο καλείόλες τις πλευρές να επιλύσουν το θέμα με διάλογο και σύμ-φωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ανησυχίες για γενίκευση

Ειδικοί αναλυτές εκφράζουν ανησυχίες, ιδιαίτερα μετά τηνεμπλοκή των χωρών του Περσικού, για ενδεχόμενη γενίκευσητης σύρραξης στην περιοχή μεταξύ σιιτών και σουνητών. Επί-σης, πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα κρατήσει τοΙράν, το οποίο υποστηρίζει τους σιίτες διεθνώς. Προς το παρόνζητάει να σταματήσει η Σαουδική Αραβία τους αεροπορικούςβομβαρδισμούς και τονίζει ότι η στρατιωτική δράση θα περι-πλέξει ακόμη περισσότερο την ήδη κρίσιμη κατάσταση και θαυπονομεύσει τις προσπάθειες για ειρηνική επίλυση. Η εμπλοκήστη σύγκρουση, βέβαια, είναι το τελευταίο πράγμα που θα επι-θυμούσε αυτή την περίοδο η Τεχεράνη, η οποία βρίσκεται σεδιάλογο με τη ∆ύση για έξοδο από το καθεστώς των κυρώ-σεων. Η επιτυχία αυτού του διαλόγου αποτελεί μεγάλο στοί-χημα για τον ιρανό πρόεδρο Ρουχανί. Εκτός αυτού το Ιράν έχειήδη εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των τζι-χαντιστών στο έδαφος του Ιράκ και δεν θα ήθελε σε καμία πε-ρίπτωση να ανοίξει νέα μέτωπα.

Μιχάλης Ρένεσης

Ο φαύλος κύκλος της τρομοκρατίας

Η κρίση στην Υεμένη ανατιμά το πετρέλαιο

Η Υε μέ νη δε συ γκα τα λέ γε ται στις με -γά λες πε τρε λαιο πα ρα γω γούς χώ ρες.Από τα λι μά νια της, ό μως, τα ο ποίαπρο σω ρι νά έ κλει σαν, ε ξά γο νται 1,4-1,5 ε κα τομ μύ ρια βα ρέ λια πε τρε λαίουτο μή να, κυ ρίως προς την Κί να.

“

1188 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Το 2015 είναι μια εκλογική χρονιά για τους λαούς τουισπανικού κράτους, που ξεκίνησε απρόσμενα με τιςπεριφερειακές εκλογές στην Ανδαλουσία την περα-

σμένη Κυριακή (22/3), ακολουθούν οι εκλογές στις Περιφέ-ρειες (Αυτονομίες) και οι δημοτικές το Μάη, οι περιφερει-ακές στην Καταλονία το Σεπτέμβρη και ολοκληρώνεται μετις βουλευτικές εκλογές το Νοέμβρη ή ∆εκέμβρη.

Η προκήρυξη των εκλογών από το Σοσιαλιστικό Κόμμα(Σ.Κ., PSOE) έναν περίπου χρόνο νωρίτερα και γενικότεραοι προεκλογικές και μετεκλογικές στρατηγικές/τακτικέςτων κομμάτων καταστρώνονται με το βλέμμα στραμμένοστις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Άλλωστε, η ιδιαί-τερη σημασία που προσδόθηκε σ’ αυτές τις εκλογές οφείλε-ται στο ότι θεωρήθηκαν και προβλήθηκαν σαν ο προάγγε-λος των πολιτικών συσχετισμών που θα καταγραφούν στιςεπόμενες.

Οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί

Η Ανδαλουσία ήταν για 32 χρόνια το άπαρτο κάστρο τωνσοσιαλιστών. Το 2012, για πρώτη φορά, το Σ.Κ. βγήκε μενδεύτερο με μικρή διαφορά από το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (Λ.Κ,P.P), αλλά συνέχισε να κυβερνά, σε συνεργασία με την Ενω-μένη Αριστερά (Ε.Α.), μέχρι την προκήρυξη των πρόσφατωνεκλογών.

Με πρόσχημα την αστάθεια της κυβερνητικής πλειοψη-φίας (υποτιθέμενη, κατά την Ε.Α.), η επικεφαλής του Σ.Κ.στην Ανδαλουσία Σουζάνα Ντίαθ προκηρύσσει πρόωρεςεκλογές με στόχο και κεντρικό σύνθημα «ευρεία πλειοψη-φία στο Σ.Κ. για σχηματισμό δυνατής και σταθερής κυβέρ-νησης». Ταυτόχρονα, κατηγορεί την Ε.Α. ως την αποσταθε-ροποιητική δύναμη της συγκυβέρνησης και υπαίτιο των πρό-ωρων εκλογών.

Στο επίκεντρο της απόφασης των σοσιαλιστών για εκλο-γές βρίσκεται το Ποδέμος, ο αντίπαλος του Σ.Κ. στις εθνικέςεκλογές του Νοέμβρη. Τα όποια προβλήματα δημιουργήθη-καν στη συγκυβέρνηση Σ.Κ.-Ε.Α. χρησιμοποιήθηκαν ως μιακαλή ευκαιρία να αντιμετωπιστεί το Ποδέμος τώρα, πουείναι ακόμα οργανωτικά αδύναμο στην Ανδαλουσία. Στόχος,η επανάκτηση της απόλυτης πλειοψηφίας στη βουλή, πουεπιπρόσθετα θα λειτουργήσει προωθητικά για το Σ.Κ. στιςεπόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και ταυτόχρονα θα κατα-δεικνύει ότι το Σ.Κ. μπορεί να φρενάρει το Ποδέμος.

Το Σ.Κ. μπορεί να μην κατέκτησε, για 8 έδρες, την αυτο-δυναμία, όμως διατηρεί τον καθοριστικό του ρόλο στην Αν-δαλουσία, περιοχή που πλήττεται ιδιαίτερα από την κρίσηκαι τις πολιτικές λιτότητας. Το ισχυρό πελατειακό κράτοςπου έχει εγκαθιδρύσει και η στήριξη από τα τοπικά ΜΜΕαποδείχτηκαν καλοί αρωγοί.

Για το Λ.Κ. ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα της τελευταίαςεικοσαετίας και αποδίδεται στις κυβερνητικές (και όχι μόνο)πολιτικές περικοπής των κοινωνικών δαπανών, ιδιαίτεραστην παιδεία και την υγεία.

Οι Πολίτες (Σιουδαδάνος)*, που κατάφεραν να προσελ-κύσουν τους δεξιούς ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν τηνπαραδοσιακή δεξιά, είναι ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμακαι το ρόλο που καλούνται να παίξουν στο σχηματισμό κυ-βέρνησης. Προς τον παρόν, είναι αρνητικοί στο να συγκυ-βερνήσουν με το Σ.Κ.

Ενωμένη Αριστερά

Στην Ανδαλουσία, η Ενωμένη Αριστερά είχε διαχρονικά τουψηλότερο εκλογικό της ποσοστό. Προεκλογικά, τόσο σεεπίπεδο τοπικό όσο και κεντρικό η Ε.Α. δημιούργησε υψη-λές προσδοκίες, διακηρύσσοντας ότι η Ε.Α. θα κάνει την έκ-πληξη και θα αντέξει την πίεση του Ποδέμος.

Το εκλογικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται ως «προφανώςκακό και κατώτερο του αναμενόμενου». Με αυτοκριτικήστάση, εκτιμάται ότι «οι πολίτες μας τιμώρησαν για τα τρίαχρόνια συνεργασίας με το Σ.Κ.» Ο γενικός συντονιστής τηςΕ.Α., την επομένη των εκλογών, δήλωσε ότι «απαιτείται πε-ρισσότερη δουλειά στους θεσμούς και στους κοινωνικούςαγώνες στο δρόμο και το μάξιμουμ της εσωτερικής ενότη-τας». Σχετική συζήτηση στα όργανα του κόμματος έχει ήδηξεκινήσει.

Ποδέμος

Οι πρόωρες εκλογές βρήκαν το Ποδέμος με σοβαρές ορ-γανωτικές και οικονομικές δυσκολίες, οι οποίες αναγνωρί-στηκαν και δημόσια. Αν και οι προσδοκίες ήσαν συγκρατη-μένες, φάνηκε ότι το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο του ανα-μενόμενου. Τονίζουν δε ότι η συστηματική προβολή αυτούτου αποτελέσματος στις εθνικές εκλογές δεν είναι μόνολάθος, αλλά και συνειδητή προσπάθεια επηρεασμού τουεκλογικού σώματος.

Μετεκλογικό τοπίο

Οι συμμαχίες που απαιτούνται για το σχηματισμό κυβέρ-νησης είναι πολύ περιορισμένες: η Σ. Ντίαθ αποκλείει κα-τηγορηματικά (;) κάθε συνεργασία με το Λ.Κ ή το Ποδέμοςκαι προφανώς η Ε.Α. πήρε το μήνυμα.

Ο σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης μειοψηφίαςτου Σ.Κ. με συμφωνίες κατά περίπτωση, που προβάλλεταιαπό τη Σ. Ντίαθ ως εναλλακτική λύση, πολύ δύσκολα μπο-ρεί να προχωρήσει. Ας περιμένουμε.

Η Βουλή συνέρχεται στις 16 Απριλίου και 15 ημέρες αρ-γότερα κατατίθενται οι προγραμματικές δηλώσεις. Ο δι-κομματισμός δεν ηττήθηκε στην Ανδαλουσία, όμως άρχισενα πορεύεται με δυσκολίες.

Γεωργία Ντούσια

ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝ∆ΑΛΟΥΣΙΑ

Ο δικομματισμός άρχισενα πορεύεται με δυσκολίες

Ποια είναι η Ανδαλουσία

Ηνοτιότερη Περιφέρεια του ισπανικού κράτους,πρώτη σε πληθυσμό (8 εκατ. κάτοικοι), δεύτερη σεέκταση και τρίτη ως προς τη συμμετοχή της στη

διαμόρφωση του εθνικού ΑΕΠ, με αυξημένα ποσοστά στιςεξορυκτικές δραστηριότητες και τον αγροτικό τομέα. Οικοινωνικοοικομικές συνθήκες είναι οι χειρότερες στηχώρα. Κατατάσσεται προτελευταία με κριτήριο το ΑΕΠ/κά-τοικο (16.600 € έναντι 22.300 € του εθνικού μ.ο το 2013)και κατέχει την πρώτη θέση στο ποσοστό ανεργίας με34,2% και 1.396.000 ανέργους με αντίστοιχο μέσο εθνικό23,7% (4ο τρίμηνο 2014). Η... άνθιση της οικοδομικής δρα-στηριότητας την περίοδο πριν την κρίση του 2009 και η κα-τάρρευσή της στη συνέχεια (περίπου -30%) είχε δραματι-κές επιπτώσεις στην κοινωνία. Οι περικοπές στις κοινω-νικές δαπάνες (παιδεία, υγεία, κ.λπ γνωστά) χειροτέρεψαντις ήδη δυσμενείς συνθήκες ζωής των λαϊκών τάξεων. Τοδιεθνές εμπόριο της περιοχής (εισαγωγές- εξαγωγές) μει-ώνεται με υψηλούς ρυθμούς ( -27% και -17% αντίστοιχα το2014).

Αποτελέσματα περιφερειακών εκλογών

Κόμματα 2015 2012

Σοσιαλιστικό 35,4 (47 έδρες) 39,5 (47)

Λαϊκό 26,8 (33) 40,7 (50)

Εν. Αριστερά 6,9 (5) 11,3 (12)

Πολίτες 9,3 (9) -

Ποδέμος 14,8 (15) -

Η Ενωμένη Αριστερά (Ε.Α.) δεν κατά-φερε να διατηρήσει τον πολιτικό χώροπου καταλαμβάνει τώρα το Ποδέμος.Γιατί συμβαίνει αυτό;

Η Ε.Α. έκανε πολύ καλή διάγνωση γιατην πολιτική κατάσταση της Ισπανίας,αλλά δεν ήταν αρκετά φιλόδοξη πολι-τικά ώστε να λάβει τις αποφάσεις πουθα έπρεπε να ληφθούν μαζί με τη διά-γνωση. Θα λέγαμε ότι οι μεταβολές στηκοινωνία ήταν γρηγορότερες από τιςαλλαγές στο εσωτερικό της οργάνωσήςμας. Ρομαντικοί βρέθηκαν επικεφαλήςτων συνελεύσεων (που σχηματίστηκαντο 2011 στο κίνημα των αγανακτισμέ-νων), αλλά έπειτα έδωσαν τη θέση τουςσε γραφειοκράτες που τις ελέγχουν σή-μερα.

Πριν να πιάσουμε το ζήτημα των«γραφειοκρατών» του Ποδέμος, πείτεμας τι εννοείτε «πολιτικά φιλόδοξοι».

Η στήριξη στο PSOE (σοσιαλιστικόκόμμα) δε θα έπρεπε να είναι η μόνη φι-λοδοξία της Ε.Α. Στόχος της θα έπρεπενα είναι ο μετασχηματισμός της κοινω-νίας. Στο εσωτερικό της οργάνωσης κά-ποιοι ποτέ δεν πίστεψαν ότι θα μπο-ρούσαμε να πάρουμε πάνω από 10%των ψήφων, άρα δε θα είχαμε επιλογήπαρά να συνεργαστούμε με το Σ.Κ. Πο-λιτική φιλοδοξία σημαίνει να πηγαί-νουμε πέρα από τέτοιου είδους υπολο-γισμούς και αυτό προϋποθέτει αλλαγήμεθόδου, αλλαγή εποχής.

Τι πρέπει να αλλάξουμε

Κάνετε κάλεσμα για μια διαδικασίασύγκλισης της Αριστεράς. Τι θα σή-μαινε κάτι τέτοιο;

Είναι μια απλή ιδέα. Η ενότητα είναιδύναμη και ο κατακερματισμός της Αρι-στεράς ευνοεί τη ∆εξιά. Όσο περισσό-τεροι από εμάς συμμετέχουμε σε ένα εγ-χείρημα κοινωνικού μετασχηματισμού,τόσο το καλύτερο.

Στο εσωτερικό της Ε.Α. υπάρχει επι-φυλακτικότητα ως προς αυτό. Στη Μα-δρίτη, μάλιστα, το κόμμα είναι διχα-σμένο.

Κάποιοι φοβούνται ότι το κόμμα θαδιαλυθεί. Αλλά δεν είναι η πλειοψηφία.Και όπως πάντα στην ισπανική πολι-τική, η Μαδρίτη είναι ιδιαίτερη περί-πτωση.

Η «σύγκλιση» αυτή θα μπορούσε ναδιατηρηθεί για όλες τις εκλογές τηςχρονιάς;

Ναι, το Ποδέμος ήδη δήλωσε ότι δενθα κατέβει στις δημοτικές εκλογές,εκτός από λίγους δήμους, και ότι θα κα-τέβουν μόνοι τους στις περιφερειακέςκαι βουλευτικές εκλογές. Έχουν δηλώ-σει ήδη ότι δεν επιθυμούν λαϊκή ενό-τητα.

Κυρίως επειδή το Ποδέμος θεωρεί τοΕ.Α. μέρος της «κάστας» των πολιτικώνπου είναι υπεύθυνοι για την κρίση.

Μπορεί να μην το λένε πολύ ανοιχτά,πάντως το λένε.

Θεωρούν την Ε.Α. πεπαλαιωμένη πο-λιτική κουλτούρα που ξεπεράστηκεαπό το κίνημα των αγανακτισμένων.

Στο εσωτερικό της Ε.Α. υπάρχουν κά-ποιοι που βλέπουν την οργάνωση ωςστήριγμα στο Σ.Κ. ή σαν εκλογική μη-χανή. Έχει γίνει ένα πολύ θεσμικόκόμμα, που η ύπαρξή του περιορίζεταισε προεκλογικές εκστρατείες και έχειπολύ μικρή συμμετοχή στα κοινωνικάκινήματα. Αυτό πρέπει να το αλλά-ξουμε.

Ο καισαρισμός του Ποδέμος

Έχουν επίσης υπάρξει και κρούσματαδιαφθοράς στο κόμμα. Το ζήτημα των«δωρεάν πιστωτικών καρτών» που προ-έκυψε το φθινόπωρο έδειξε ότι κάποιααπό τα άτομα που όρισε η Ε.Α. για τοδιοικητικό συμβούλιο της τράπεζαςCaja Madrid χρησιμοποιούσαν για χρό-νια τη χρηματοδότηση για τον εαυτότους.

Πρέπει να εξαλείψουμε κάθε ίχνος


διαφθοράς στο κόμμα. Όλοι όσοι έχουνκλέψει ή επέτρεψαν σε άλλους να κλέ-ψουν πρέπει να φύγουν από το κόμμα.Έχουμε πολιτικές ευθύνες. Μια εσωτε-ρική επιτροπή της Ε.Α. στην οποία είμαικι εγώ μέλος ασχολείται με αυτό (δημο-σίευσε τα αποτελέσματα των ερευνώνστις 14 ∆εκεμβρίου και απαίτησε να πα-ραιτηθούν ορισμένα στελέχη του κόμ-ματος).

Κάποιοι λένε ότι το Ποδέμος έχει ήδηγίνει ίδιο με τα άλλα κόμματα, έχει απο-κοπεί από τα κοινωνικά κινήματα. Τιπιστεύετε για αυτό;

Το Ποδέμος χρησιμοποιεί την ορολο-γία του κινήματος 15-Μ των αγανακτι-σμένων, αλλά στις πρακτικές του είναιένα πολύ τυπικό κόμμα με γενικό γραμ-ματέα και με μια ομάδα που λειτουργείως πραιτοριανή φρουρά. Όλες οι επι-θυμίες του γενικού γραμματέα πραγμα-τοποιούνται. Αυτό είναι καισαρισμός.Στήνουν μια παράσταση συνεχών εσω-τερικών διαβουλεύσεων, αλλά τα πάνταείναι προαποφασισμένα. Το οικονομικότους πρόγραμμα σχεδιάστηκε από δύοάτομα, όχι από συνέλευση.

Αν κοιτάξουμε τα οικονομικά σαςπρογράμματα, η Ε.Α. και το Ποδέμοςμοιάζετε αρκετά: θέλετε να γίνει έλεγ-χος στο χρέος της Ισπανίας και καταγ-γέλλετε τη λιτότητα. Ποιες είναι οι δια-φορές;

Αρχικά δεν υπήρχαν πολλές διαφο-ρές. Κυριολεκτικά μας αντέγραψαν.Αλλά τώρα υπάρχουν κάποιες. Αλλά-ζουν το πρόγραμμα για να επανατοπο-θετηθούν πιο κοντά στο κέντρο και νααποφύγουν να δυσαρεστήσουν τις αγο-ρές. Έτσι, το εγγυημένο ελάχιστο εισό-δημα τώρα δεν είναι απόλυτα εγγυη-μένο. Επίσης, έχουν θολώσει τα σχέδιάτους για έλεγχο του χρέους. Βλέπουμεμια σειρά υποχωρήσεων. Το Ποδέμοςείναι πολύ πιο αμφιλεγόμενο σήμερααπό ό,τι ήταν κατά την προεκλογική εκ-στρατεία των ευρωεκλογών.

Οι εκλογικές νίκης δεν φέρνουνκοινωνικό μετασχηματισμό

Το τελευταίο σας βιβλίο καλεί σε μια«Τρίτη ∆ημοκρατία» στην Ισπανία. Αυτόείναι προτεραιότητα τόσο για την Ε.Α.όσο και για τους Ποδέμος…

Για την Ε.Α. δημοκρατία δεν σημαίνειαπλώς απουσία βασιλιά. Για εμάς, πε-ρισσότερο από το οτιδήποτε, σημαίνειαυξημένη δημοκρατική συμμετοχή, δη-μοψηφίσματα και πρωτοβουλίες γιαλαϊκή συμμετοχή. Το σύνταγμα του1978 δεν φροντίζει για τέτοιους μηχανι-σμούς. Ως προς αυτό, επίσης το Ποδέ-μος είναι ασαφές. Τις προάλλες σε μιασυζήτησης στη Μαδρίτη ένα μέλος τουςείπε ότι υπάρχουν «και καλοί γαλαζοαί-ματοι».

Όταν ακούμε τον Πάμπλο Ιγκλέσιας,παραδέχεται ότι υπάρχει αμφισημία καιλέει ότι δικαιολογείται από την ανάγκηγια νίκη.

Για τον Πάμπλο, το βασικότερο είναι

να κερδίσει τις εκλογές του Νοεμβρίου.Αλλά οι εκλογικές νίκες από μόνες τουςδεν φέρνουν κοινωνικό μετασχηματι-σμό. Το πρόβλημα του Ποδέμος είναιότι δίνουν το μήνυμα: σταματήστε ναβγαίνετε στους δρόμους, ψηφίστε μαςκαι θα τα φροντίσουμε όλα. Για την Αρι-στερά, αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα:αν βασίζεσαι αποκλειστικά στις εκλο-γές, τότε αδρανοποιείς τους πολίτες.Έτσι θα εξαφανιστούν τα κινήματακατά της λιτότητας, τα σωματεία και οκοινωνικός ακτιβισμός, και αυτό είναιπολύ επικίνδυνο.

Αυτό θα περιπλέξει τη διαδικασία«σύγκλισης» που επιδιώκετε.

Ναι. Η στρατηγική του Ποδέμοςεφαρμόζει τη θεωρία του αριστερού λαϊ-

κισμού, όπως ορίστηκε από τον Ερνέ-στο Λακλάου. Φυσικά οι αρχηγοί τουΠοδέμος είναι αριστεροί. Αλλά η στρα-τηγική τους δεν είναι. Και η βάση τους –οι άνθρωποι που τους υποστηρίζουν-ολοφάνερα δεν είναι αριστεροί. Η σύγ-κλιση για την οποία μιλάω είναι έναςτρόπος να εκμεταλλευτούμε την ιστο-ρική ευκαιρία που διαμορφώνεται αυτήτη στιγμή στην Ισπανία, για κάτι διαφο-ρετικό από το δίπολο Σ.Κ. και το PP(Λαϊκό Κόμμα). Έχουμε τη δυνατότητανα σπάσουμε αυτό το σύστημα και ναχτίσουμε ένα νέο. Έτσι ας καθίσουμε σεένα τραπέζι και ας συζητήσουμε για μιασειρά συγκεκριμένων πολιτικών προτά-σεων.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε μια

συμμαχία με το Σ.Κ. αν ο νέος του αρ-χηγός, ο Πέδρο Σάντσες, άλλαζε τη ρη-τορική του; Το κόμμα σας έχει την εξου-σία μαζί με τους σοσιαλιστές στην Αν-δαλουσία.

Οι συμφωνίες γίνονται πάντα με βάσηένα πρόγραμμα. Αυτή τη στιγμή το σε-νάριο που μου φαίνεται πιο πιθανό (σεεθνικό επίπεδο) είναι οι Σοσιαλιστές ναείναι έτοιμοι να κάνουν συμφωνία με τοΛ.Κ. και να αναπαράγουν το «μεγάλοσυνασπισμό» που υπάρχει αυτή τηστιγμή στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μεταφραση από το jacobinmag.com:Ματίνα Καραγιαννίδου-Σταμπουλή

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΓΚΑΡΘΟΝ

Το πρόβλημα του ΠοδέμοςΣτην Ισπανία, η παρακμή της πράσινης-κομμουνιστικής Ενωμένης Αριστεράς (Ε.Α.) συνέβηπαράλληλα με την άνοδο των Ποδέμος. Στησυνέντευξη αυτή, που δημοσιεύτηκε αρχικά από τογαλλικό ιστότοπο Mediapart, ο Αλμπέρτο Γκαρθόν,υποψήφιος για την προεδρία της Ε.Α., υποστηρίζει ότιο «καισαρισμός» των Ποδέμος δε δίνει λύσεις. Καλείτις διάφορες αριστερές δυνάμεις σε σύγκλιση για τιςεκλογές του Νοεμβρίου. Το κείμενο αυτό, από τηνπλευρά των πολιτικών αντιπάλων του Ποδέμος στην

παραδοσιακή ισπανική αριστερά, ασκεί κριτική στοΠοδέμος και το λαϊκισμό του που εμπνέεται από τονΑργεντίνο πολιτικό θεωρητικό Ερνέστο Λακλάου.Ο Γκαρθόν είναι ένα από τα άτομα, μαζί με τονΠάμπλο Ιγκλέσιας των Ποδέμος και την Άντα Κολάουτων Guanyem, που ενσαρκώνουν την ανανέωση τηςπολιτικής ζωής της Ισπανίας. Ο 29χρονοςοικονομολόγος είναι υποψήφιος επικεφαλής τηςΕνωμένης Αριστεράς φέτος. Θα βρεθεί αντιμέτωποςμε την πρόκληση της ανανέωσης μιας οργάνωσης που

όχι μόνο έχει επισκιαστεί από την άνοδο τωνΠοδέμος, αλλά έχει κατηγορηθεί για διαφθοράορισμένων από τα στελέχη της.Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Γκαρθόν –εκλεγμένος βουλευτής στη Μαλάγα το 2011- εξηγείπώς ελπίζει να ανανεώσει την πολιτική κουλτούρατου κόμματος. Επίσης στηλιτεύει τις αμφισημίες πουπροέκυψαν κατά την άνοδο του Ποδέμος, από τοοικονομικό του πρόγραμμα ως τις θεσμικέςμεταρρυθμίσεις που προτείνει.

Στην Ισπανία πιο κοντά σε αυτό τον πολιτικό λόγο που ξε-κίνησε από τους αγανακτισμένους είναι η Άντα Κολαου και τοκίνημα Guanyem που αναλαμβάνει δράση σε τοπικό επίπεδο.

Μπορεί. Κυρίως είναι μια προσέγγιση που θυμίζει πολύ τονΓκράμσι.

Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι και το Ποδέμος μιμείταιτον Γκράμσι, επιβάλλοντας δικές του συλλήψεις στον πολι-τικό διάλογο- για παράδειγμα όταν μιλάει για την κάστα, ένανόρο που όλα τα ΜΜΕ έχουν υιοθετήσει.

∆εν συμφωνώ. Ο Γκράμσι σκεφτόταν με όρους κοινωνικώντάξεων. Για τον Ερνέστο Λακλάου, το σημείο αναφοράς τουΠοδέμος, οι κοινωνικές τάξεις δεν υπάρχουν πια. Αυτό δενείναι λεπτομέρεια. Το Ποδέμος προσπαθεί να δημιουργήσειένα κίνημα αποκλειστικά με μέσο την αποτελεσματική ρητο-ρική που κατευθύνεται ενάντια σε έναν εχθρό που περιλαμ-βάνει ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο: τη γνωστή «κάστα». Αλλάξεχνούν ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό στον Γκράμσι: ότι οικοινωνικές τάξεις υπάρχουν ακόμη και τελικά το βασικότεροείναι να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των πολιτών.

Το Ποδέμος θέλει να προσελκύσει γιατρούς, δημόσιουςυπαλλήλους, ανέργους και ανθρώπους που λιμοκτονούν μεένα δημόσιο λόγο αρκετά ασαφή για να τους χωράει όλους.Από την άποψη των εκλογών αυτό είναι πολύ αποτελεσματικό.Αλλά όταν έρχεται η ώρα για αποφάσεις δεν μπορώ να φαν-ταστώ πώς θα συμφωνούσε ο γιατρός, ο δημόσιος υπάλληλοςκαι αυτός που πεθαίνει από την πείνα στο δρόμο.

•

Το Ποδέμος ξεχνάότι υπάρχουνκοινωνικές τάξεις

Το Ποδέμος χρησιμο-ποιεί την ορολογίατου κινήματος 15-Μτων αγανακτισμένων,αλλά στις πρακτικέςτου είναι ένα πολύ τυ-πικό κόμμα με γενικόγραμματέα και με μιαομάδα που λειτουργείως πραιτοριανήφρουρά. Όλες οι επι-θυμίες του γενικούγραμματέα πραγματο-ποιούνται.

“

2200 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Είναι σαφές ότι η Άνγκελα Μέρκελ δεν μπορείνα ενεργεί όπως πριν. ∆εν μπορεί να επιβάλειπια στην Ελλάδα μια κυβέρνηση υποταγμένηστις δικές της ντιρεκτίβες της Κομισιόν, τηςΕΚΤ και του ∆ΝΤ. Η στάση της ελληνικής κυ-βέρνησης είναι πολύ έξυπνη και σοφή στιςδιαπραγματεύσεις. Είναι πλέον δύσκολο στηνΆνγκελα Μέρκελ να καταπολεμήσει μια κυ-βέρνηση, η οποία επιμένει στο διάλογο.

“ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ Κ.Κ ΠΙΕΡ ΛΟΡΑΝ

Είναι ανάγκη να οικοδομήσουμεμια νέα αριστερά Στον απόηχο του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών στην Γαλλία, ο Πιέρ Λοράν, γενικόςγραμματέας του Κ.Κ. Γαλλίας, σχολιάζει στην “Εποχή” τα αποτελέσματα, μιλάει για τις προσπάθειεςτου Μετώπου της Αριστεράς να αποκτήσει ξανά τη δυναμική του και αναφέρεται στο νέο ελπιδοφόροτοπίο που διαμορφώνεται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Τη συνέντευξη πήρεο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Ποιες είναι οι σκέψεις σας για τααποτελέσματα των εκλογών;

Η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι δενυπάρχει πραγματικά νικητής. Η αποχήήταν αρκετά μεγάλη. Εμείς κάναμελόγο για «απεργία της κάλπης» .Απότην άλλη πλευρά, δεν έγινε καμία καμ-πάνια για τα ουσιαστικά προβλήματα.Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω απότο αν θα νικήσει το Εθνικό Μέτωπο. Ηπολιτική κρίση είναι πραγματικά πολύβαθειά και όλες οι δημοσκοπήσεις δια-ψεύσθηκαν. Οι τάσεις για το δεύτερογύρο δείχνουν ευρεία νίκη της δεξιάςκαι της άκρας δεξιάς με σημαντικήάνοδο του Εθνικού Μετώπου και μα-ζική απώλεια ψήφων της αριστεράς. Ηευθύνη της κυβέρνησης Βαλς καιΦρανσουά Ολάντ είναι βαριά. Μετά τηνήττα στις δημοτικές και τις ευρωεκλο-γές, τα μηνύματα που έστειλαν οι Γάλ-λοι και οι Γαλλίδες είναι μια νέα σαφήςκαταδίκη της πολιτικής που συνεχίζε-ται από το 2012. Οι άνθρωποι δεν ξέ-ρουν πλέον ποια κατεύθυνση βρίσκεταιη ελπίδα. Εάν οι νομαρχίες περάσουνστη δεξιά, θα πρόκειται για μια κοινω-νική καταστροφή για τις περιοχές, θασημάνει επιτάχυνση της πολιτικής τηςλιτότητας.

Πώς θεωρείτε ότι μπορεί να αποτρα-πεί μια συνολική μετατόπιση προς ταδεξιά του πολιτικού σκηνικού στηνΓαλλία;

Υπάρχουν δύο τουλάχιστον προϋπο-θέσεις: επανάκαμψη των κοινωνικώναγώνων κατά της λιτότητας και μια νέαελπίδα για την πολιτική της αριστεράς.Στις 9 Απριλίου θα πραγματοποιηθούναπεργιακές διαδηλώσεις μετά το κάλε-σμα των τεσσάρων βασικών συνδικαλι-στικών οργανώσεων της Γαλλίας. Στοπολιτικό επίπεδο εργαζόμαστε εδώ καιαρκετούς μήνες για να αρχίσει ο διάλο-γος με όλες τις δυνάμεις της αριστεράςπου αντιστέκονται στην κυβερνητικήπολιτική: το Μέτωπο της Αριστεράς,

τους οικολόγους, τους σοσιαλιστές πουτους αποκαλούμε «διαμαρτυρόμε-νους». Πρόκειται για μια δουλειά πουθα πάει σε βάθος» και η οποία θα χρει-αστεί χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπειαναπόφευκτα να γίνει, αν θέλουμε νααναδειχθεί μια νέα αριστερά στη Γαλ-λία, ικανή να εμπνεύσει την ελπίδα.

Η ανάγκη για τη νέα αριστερά

Πώς αξιολογείτε την παρουσία τωναριστερών ψηφοδελτίων και τι παρα-καταθήκη αφήνουν για τις μελλοντικέςδιεργασίες στο χώρο της ευρύτερηςκοινωνικής και πολιτικής αριστεράς;

Εμείς, το Μέτωπο της Αριστεράς,συγκεντρώσαμε το 9,4% σε εθνικό επί-πεδο. Εάν αφαιρέσουμε τα καντόνιαστα οποία δεν κατεβάσαμε υποψήφι-ους, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο11%. Σημειώσαμε πρόοδο σε σχέση μετις περιφερειακές εκλογές του 2008και 2011. Ελπίζουμε να επανεκλέξουμετην Κυριακή, στο δεύτερο γύρο, τουςδύο κομμουνιστές προέδρους των νο-μαρχιών στη Βαλ ντε Μαρν στην πε-ριοχή του Παρισιού και στην Αλιέ στηνΚεντρική Γαλλία. Ενδιαφέρον παρου-σιάζουν τα καλά αποτελέσματα τωνυποψηφίων κομμουνιστών του Μετώ-που της Αριστεράς σε συνεργασία μετους Οικολόγους, που αποτελούν μιαεπιτυχή δοκιμασία.

Το Μέτωπο της Αριστεράς βρίσκεταισε στασιμότητα. Τι θα πρέπει να γίνει,να αποκτήσει ξανά τη δυναμική του καινα βοηθήσει ώστε να εκφραστούν πο-λιτικά τα κοινωνικά στρώματα πουπλήττονται από την κρίση;

Θα πρέπει να επιταχύνουμε την οικο-δόμηση της νέας αριστεράς. Όλοι ήδηέχουν δεσμευτεί για την οικοδόμησηαυτή και για το άνοιγμα ενός νέου δρό-μου. Όλες οι λαϊκές δυνάμεις και ορ-γανώσεις των πολιτών της χώρας μαςμπορούν να συμβάλουν. Οι δυνάμειςτης αριστεράς όλες χωρίς καμία εξαί-ρεση έχουν κληθεί να πάρουν μέρος.Κανείς δεν μπορεί να πει: «Αυτό αφορά

τους άλλους». Είναι τώρα η ώρα τωναποφάσεων, της δράσης, της αφύπνι-σης για μια σταθερή και καθοριστικήπροσπάθεια που θα καταλήξει στην οι-κοδόμηση μιας εναλλακτικής και πλει-οψηφίας πολιτικής της αριστεράς γιανα ξεφύγουμε από την πολιτική της λι-τότητας και την υλοποίηση ενός κοι-νωνικού προγράμματος, αλληλεγγύηςκαι οικολογίας. Η δημοκρατία απειλεί-ται, είναι ανάγκη να δράσουμε, η αλ-λαγή είναι αναπόφευκτη. Είμαστε πε-ρισσότερο από ποτέ αποφασισμένοι ναεργαστούμε γι’ αυτήν.

Συμπαράσταση στον ελληνικό λαό

Τι πρωτοβουλίες θα πάρει το επό-μενο διάστημα το Κόμμα της Ευρωπαϊ-κής Αριστεράς για το ελληνικό πρό-βλημα;

Οι πρόεδροι των κομμάτων της Ευ-ρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) βρέθηκανστην Αθήνα στις 14 Μαρτίου. Εκεί απο-φασίσαμε να συντονίσουμε τις ενέρ-γειές μας και να ανταλλάσσουμε πλη-ροφορίες. Έχουμε ήδη οργανώσει πολ-λές δράσεις στήριξης στις χώρες μας.Στη Γαλλία π.χ. υπάρχει μια συλλογι-κότητα που συγκροτήθηκε από πολιτι-κές και κοινωνικές δυνάμεις «Αλλη-λεγγύη με τους Έλληνες», που λει-τουργεί τακτικά για να οργανώσει τηνκαμπάνια υποστήριξης προς την Ελ-λάδα.

Συμμετέχουμε σε συζητήσεις στα μίν-τια για να ενημερώσουμε και να πούμετην αλήθεια για την πολιτική και τηδράση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.Πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα,κυρίως, στη Γαλλία και τη Γερμανία,γιατί οι δυνάμεις του κατεστημένουεπιχειρούν να δυσφημίσουν την Ελ-λάδα και τον πρωθυπουργό της ΑλέξηΤσίπρα στην κοινή γνώμη των δύοχωρών. Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει ναδυναμώσει και να γίνει πιο αποτελε-σματική, ώστε να κερδηθεί η συμφω-νία- γέφυρα. Αυτό σημαίνει –και γι’αυτό είμαι πεπεισμένος– ότι η πιο απο-

φασιστική βοήθεια προς τον ελληνικόλαό είναι να οικοδομήσουμε μια εναλ-λακτική πολιτική στη χώρα μας και ναξαναδώσουμε την αξιοπρέπεια στουςάλλους λαούς.

Εμείς οφείλουμε να δουλέψουμε γιανα δυναμώσουν παντού οι συμμαχίεςκατά της λιτότητας. Το Κόμμα της Ευ-ρωπαϊκής Αριστεράς είχε την πρωτο-βουλία να ξεκινήσει η οικοδόμηση τουεναλλακτικού Ευρωπαϊκού Φόρουμ. Σ’αυτό είναι δυνατό να πάρουν μέροςόλες οι πολιτικές δυνάμεις τα συνδι-κάτα και οι κοινωνικές οργανώσεις, οκάθε πολίτης που επιθυμεί να συμμε-τάσχει στις συζητήσεις. Έτσι, θα οργα-νωθούν επτά μεγάλοι θεματικοί κύ-κλοι, ώστε να περάσουμε όλοι μαζίστην επίθεση, για να πούμε αντίο στηλιτότητα.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, οι κινητοποι-ήσεις του Ποδέμος, και η δημοσκοπικήάνοδος του Σιν Φέιν, δείχνουν ότι σεαρκετές ευρωπαϊκές χώρες διαμορφώ-νεται ένα νέο πολιτικό τοπίο. Πως θε-ωρείτε ότι θα επηρεάσει αυτή η εξέλιξητην πολιτική της Μέρκελ;

Είναι σαφές ότι η Άνγκελα Μέρκελδεν μπορεί να ενεργεί όπως πριν. ∆ενμπορεί να επιβάλει πια στην Ελλάδαμια κυβέρνηση υποταγμένη στις δικέςτης ντιρεκτίβες της Κομισιόν, της ΕΚΤκαι του ∆ΝΤ.

Η στάση της ελληνικής κυβέρνησηςείναι πολύ έξυπνη και σοφή στις δια-πραγματεύσεις. Είναι πλέον δύσκολοστην Άνγκελα Μέρκελ να καταπολεμή-σει μια κυβέρνηση, η οποία επιμένειστο διάλογο. Πέρα από αυτό η κυβέρ-νηση Τσίπρα βρίσκεται στη διαδικασίαν’ αποδείξει ότι μπορεί να ενεργήσειδιαφορετικά ακόμα και στους κόλπουςτης ΕΕ. Αυτός είναι ένας λόγος για ναπροχωρήσουμε σε δυναμικές κινητο-ποιήσεις στις άλλες χώρες (της Ευρώ-πης). Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει η φιλελεύ-θερη ηγεμονία στην Ευρώπη θα υποστείμια ιστορική ήττα που μπορεί πραγμα-τικά να εμπνεύσει τους άλλους ευρω-παϊκούς λαούς.


Μετάφραση - επιμέλεια: Νίκος Σερβετάς

∆ήλωσες δημόσια ενθουσιασμένος απότην εκλογική νίκη του Τσίπρα. Πόσο πιθανόθεωρείς το ενδεχόμενο η ΕΕ και η Αθήνα νασυμφωνήσουν σε έναν τρόπο για την επί-λυση της κρίσης;

Η συμπεριφορά της Ευρώπης κατά τηδιάρκεια της κρίσης ήταν καταστροφική.Πριν από πέντε χρόνια, το ποσοστό ανερ-γίας και το επίπεδο του χρέους στις ΗΠΑκαι στην Ευρώπη ήταν περίπου τα ίδια. Σή-μερα, η εικόνα είναι διαφορετική: Η ανερ-γία έχει εκτιναχθεί στην Ευρώπη, ενώ έχειμειωθεί στις ΗΠΑ. Η οικονομική παραγωγήεξακολουθεί να είναι κάτω από το επίπεδοτου 2007. Έχει μειωθεί μέχρι 10% στηνΙσπανία και την Ιταλία, και κατά 25% στηνΕλλάδα.

Η νέα αριστερή κυβέρνηση στην Αθήναδεν έκανε αυτό που θα λέγαμε εντυπωσιακόξεκίνημα. Πιστεύετε πραγματικά ότι ο πρω-θυπουργός A. Τσίπρας μπορεί να δώσει ζωήστην ελληνική οικονομία;

Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει κάτι μόνητης. Θα πρέπει να συνεργαστεί με τη Γαλλία,τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες. Το ∆ιεθνέςΝομισματικό Ταμείο είχε ήδη αναγνωρίσει,πριν από τρία χρόνια, ότι η πολιτική λιτότη-τας έχει κρατήσει πολύ. Το γεγονός ότι οιπληγείσες χώρες αναγκάστηκαν να μει-ώσουν τα ελλείμματά τους σε πολύ σύντομοχρονικό διάστημα είχε ολέθριες συνέπειεςγια την ανάπτυξη. Εμείς οι Ευρωπαίοι, ελά-χιστα οργανωμένοι όπως είμαστε, χρησιμο-ποιήσαμε τα αδιαπέραστα πολιτικά όργανακαι καταφέραμε να μετατρέψουμε την οικο-νομική κρίση που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, σεκρίση χρέους.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν προ-σπαθήσει να αποτρέψουν την κρίση εφαρ-μόζοντας μια σειρά από μεταρρυθμίσεις. Τιεννοείτε όταν λέτε αδιαπέραστα πολιτικάόργανα;

Μπορεί να έχουμε ένα κοινό νόμισμα για19 χώρες, αλλά όλες αυτές έχουν διαφορε-τικό φορολογικό σύστημα. Επίσης η δημο-σιονομική πολιτική δεν είναι συντονισμένηστην Ευρώπη. Αυτό δεν μπορεί να λειτουρ-γήσει. Όταν δημιουργήσαμε τη ζώνη τουευρώ, δημιουργήσαμε ένα τέρας.

Ίσως να ακούγεστε λίγο σαν τον Α. Τσί-πρα, ο οποίος υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δενθα αποπληρώσει τα χρέη της, επειδή αυτάέχουν προκύψει από σφάλματα άλλων.

Είναι προφανές ότι οι χώρες δεν μπορούννα μειώσουν τα ελλείμματά τους, εάν δενυπάρχει ανάπτυξη στην οικονομία. Απλάείναι αδύνατο. ∆εν πρέπει να ξεχνάμε ότιούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία, δύο χώρες

βυθισμένες στο χρέος το 1945, το αποπλή-ρωσαν. Παρ’ όλα αυτά, ακριβώς αυτές οιδύο χώρες λένε πλέον στους νοτιοευρωπαί-ους ότι πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη τουςμέχρι και το τελευταίο ευρώ. Είναι ιστορικήαμνησία! Αλλά με ολέθριες συνέπειες.

Θα πρέπει, λοιπόν, να πληρώσουν άλλοιγια τις δεκαετίες κακοδιαχείρισης της Αθή-νας;

Είναι καιρός να σκεφτούμε τη νέα γενιάτων Ευρωπαίων. Για πολλούς από αυτούς,είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν δουλειά.Θέλουμε πραγματικά ένα ευρωπαϊκό μον-τέλο της συλλογικής τιμωρίας από γενιά σεγενιά; Αυτή η ιδιοτέλεια, η οποία υποκινή-θηκε από τον εθνικισμό, με προβληματίζεισήμερα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

∆εν φαίνεται να είσαι οπαδός του Συμφώ-νου Σταθερότητας. Η συμφωνία τέθηκε σεεφαρμογή για να αναγκάσει τις χώρες τηςευρωζώνης να βελτιώσουν την οικονομικήτους πειθαρχία.

Το Σύμφωνο είναι πραγματικά μια κατα-στροφή. ∆εν μπορεί κάποιος να θέσει σή-μερα μόνιμους κανόνες για προβλήματα πουθα προκύψουν στο μέλλον. Κανείς δεν μπο-ρεί να λύσει το πρόβλημα του χρέους με κα-νόνες που θα ισχύουν για πάντα, ανεξάρτητααπό τις διαφορές στις οικονομικές συνθή-κες.

Τι έχεις να προτείνεις;Πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα χρή-

ματα στην εκπαίδευση για τους νέους μας,καθώς επίσης στον τομέα της καινοτομίαςκαι της έρευνας. Αυτός πρέπει να είναι ο κύ-ριος στόχος της πρωτοβουλίας για την προ-ώθηση της ευρωπαϊκής ανάπτυξης. ∆ενείναι φυσιολογικό ότι το 90% των κορυ-φαίων πανεπιστημίων του κόσμου βρίσκε-ται στις ΗΠΑ και ότι τα φωτεινότερα μυαλάμας περνάνε τον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοίεπενδύουν 3% του ΑΕΠ στα πανεπιστήμιάτους, ενώ εμείς μόνο το 1%. Αυτός είναι οκύριος λόγος για τον οποίο η Αμερική ανα-πτύσσεται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η Ευ-ρώπη.

Οι ΗΠΑ έχουν μια ενιαία δημοσιονομικήπολιτική. Ποια συμπεράσματα μπορούν ναεξαχθούν από αυτό;

Χρειαζόμαστε μια δημοσιονομική ένωσηκαι συντονισμό των προϋπολογισμών. Χρει-αζόμαστε ένα κοινό ταμείο για την αποπλη-ρωμή του χρέους στη ζώνη του ευρώ, όπωςπροτείνεται από το γερμανικό ΣυμβούλιοΟικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Κάθε χώραθα εξακολουθεί να είναι υπεύθυνη να εξο-φλήσει το μερίδιό της επί της συνολικήςοφειλής. Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί δεν θαπρέπει να πληρώσουν τα παλαιά χρέη τωνΙταλών και το αντίστροφο. Αλλά θα πρέπει

να οριστεί κοινό επιτόκιο των ευρωομολό-γων, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για τηναναχρηματοδότηση του χρέους.

Αλλά αυτό θα ενείχε τον κίνδυνο ενός με-γάλου συνασπισμού του χρέους. Ποιος απο-φασίζει ποιό μπορεί να είναι το επιτρεπτόχρέος;

Θα πρέπει να αναλάβουμε από κοινού τηνευθύνη για τα χρέη, αλλά θα πρέπει αυτή ηαπόφαση να είναι δημοκρατικά νομιμοποι-ημένη. Προτείνω ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβού-λιο για τη ζώνη του ευρώ που θα αποτελεί-ται από μέλη των εθνικών κοινοβουλίων.Κάθε χώρα θα πρέπει να εκπροσωπείταιαναλογικά με τον πληθυσμό της. Με άλλαλόγια, η Γερμανία, με 80 εκατομμύρια κα-τοίκους, να έχει το μεγαλύτερο αριθμόμελών. Τότε, οι πολιτικοί θα ψηφίζουν δη-μοκρατικά σχετικά με το πώς τα μεγάλα ελ-λείμματα μπορούν να είναι στη ζώνη τουευρώ.

Γιατί ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ λει-τουργεί τόσο υποτονικά;

Στην ηγεσία της χώρας μας είχαμε πάνταανθρώπους της ίδιας κατηγορίας και αυτόδεν είναι καλό. ∆εν μπορεί να υπάρξει ανα-νέωση σε κανένα επίπεδο. Ο Ολάντ εξακο-λουθεί να αισθάνεται τραυματισμένος απότην έκβαση του δημοψηφίσματος, το 2005για την Ευρωπαϊκή Συνθήκη. Αγωνίστηκεσκληρά, αλλά οι Γάλλοι την απέρριψαν. Θαήταν καλό και για εμάς και για την Ευρώπη,αν έστω και αργά, κατάφερνε να το ξεπερά-σει.

Αυτή τη στιγμή οι ψηφοφόροι δεν δεί-χνουν να δυσανασχετούν στη σκέψη να δο-θούν στις Βρυξέλλες ακόμα μεγαλύτερεςαρμοδιότητες. Παράλληλα, οι ονομαζόμενοιευρωσκεπτικιστικές γίνονται παντού όλοκαι περισσότεροι.

Όποια άποψη κι αν έχουμε για την εκλο-γική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να λει-τουργήσει ως ένα είδος θεραπείας σοκ γιαόσους βρίσκονται στην εξουσία. Ξαφνικά,συνειδητοποιούν ότι αυτό που κάνουν δενλειτουργεί και ότι θα πρέπει να δουν τα με-γάλα ζητήματα με διαφορετική προσέγγιση.Αλλά τα αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑή στην Ισπανία οι Ποδέμος δεν είναι τόσοεπικίνδυνα όσο αυτά της άκρας δεξιάς. ΤοΕθνικό Μέτωπο εδώ στη Γαλλία είναι αυτήτη στιγμή πιο δημοφιλές από κάθε άλληφορά. Και γι’ αυτόν το λόγο είναι πολύ επι-κίνδυνο τα καθιερωμένα κόμματα να συνε-χίζουν να τροφοδοτούν αυτές τις εθνικιστέςαντιλήψεις. Το να μιλάς συνεχώς για τεμπέ-ληδες Έλληνες ή Πορτογάλους είναι ανεύ-θυνο.

Ολόκληρη η συνέντευξη στην ιστοσελίδατης εφημερίδας.

H ιδιοτέ-λεια, η οποίαυποκινήθηκε

από τονεθνικισμό, μεπροβληματί-

ζει σήμεραπερισσότερο

από οτιδή-ποτε άλλο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΛΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΤΟΜΑΣ ΠΙΚΕΤΙ

«Η Ελλάδα δεν μπορείνα κάνει κάτι μόνη της»

Oι χώρες δεν μπορούννα μειώσουν τα ελλείμματά τους,εάν δεν υπάρχει ανάπτυξηστην οικονομία.

“

Υποστηρικτής τουΓαλλικού Σοσιαλιστι-κού Κόμματος, ο οικο-νομολόγος Τόμας Πι-κετί συγγραφέας τουβιβλίου «Το Κεφάλαιοστον 21ο αιώνα» σεσυνέντευξη του στογερμανικό περιοδικό«Der Spiegel» αναφέ-ρεται, μεταξύ άλλων,στη σημερινή ελλη-νική κυβέρνηση, στηδιαχείριση της αμερι-κανικής οικονομικήςκρίσης, που στην Ευ-ρώπη μετετράπη σεκρίση χρέους, στοΣύμφωνο Σταθερότη-τας και στο κοινό νό-μισμα.

2222 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΠΑΙ∆ΕΙΑ

Ηλύση για την Πρωτοβάθμια και∆ευτεροβάθμια Εκπαίδευση θαμπορούσε να είναι απλή και ρι-

ζική: να τη διαλύσουμε και να την ανα-συγκροτήσουμε εξαρχής πάνω σε νέεςαρχές και με ολότελα νέο περιεχόμενοκαι λειτουργία. Επειδή αυτό δεν είναιεφικτό, θα πρέπει να δούμε τι μπορούμενα κάνουμε, όχι όμως σιγά-σιγά, αντιθέ-τως με σπουδή και σύνεση. Τόση σύνεσηόση και σπουδή και το αντίθετο. Γιατί οικαιροί ου μενετοί.

Όσα δεν επιδέχονταιχρονοκαθυστέρηση

Τα προηγούμενα χρόνια, είχαμε διατυ-πώσει και υποστηρίξει ως Αριστεράτρεις θεμελιώδεις άξονες της δημόσιαςεκπαίδευσης: α. την 12χρονη υποχρεω-τική εκπαίδευση (14χρονη ουσιαστικά μετα 2 χρόνια προσχολικής εκπαίδευσης)β. τη μεταφορά όλων των δομών εκπαί-δευσης στην αρμοδιότητα του υπουρ-γείου Παιδείας και κυρίως γ. την ανάγκηοι αλλαγές να ξεκινήσουν από την βάση,δηλαδή από το δημοτικό. Αυτά θα πρέ-πει να παραμείνουν προτεραιότητες γιατην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα, είναι εκ των ων ουκ άνευνα παρουσιαστεί ένα σαφές και ολοκλη-ρωμένο πρόγραμμα σπουδών, στηριγ-μένο σε δημοκρατικές παιδαγωγικέςαρχές και το οποίο να λαμβάνει υπόψητου όχι τις συντεχνιακές ανάγκες τωνεπιστημονικών κλάδων (η εκπαίδευσηδεν είναι χώρος επαγγελματικής αποκα-τάστασης ειδικοτήτων, υπάρχει για τηνδιαπαιδαγώγηση και άνθιση της νέας γε-νιάς και μόνον εξαιτίας της) αλλά τιςπραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.Καλόν θα ήταν να λάμβανε υπόψη καιτοπικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες,αλλά ίσως αυτό να είναι το αμέσως επό-μενο βήμα. Είναι πάντως λάθος τουυπουργείου να αφήνει αρκετό καιρότώρα να κυκλοφορούν μέσα στην εκπαι-δευτική κοινότητα εν είδει διαρροών καιδιαδρομολογιών, «πληροφορίες» ανυπό-στατες που δημιουργούν μεμψιμοιρίες,πανικούς και κλίμα αβεβαιότητας, τώραπου όσο ποτέ χρειαζόμαστε ψυχραιμίακαι εμπεριστατωμένες προτάσεις. Καιπρέπει γρήγορα να το αντιμετωπίσει.

Αν το πρόγραμμα δεν είναι έτοιμο –καικακώς δεν είναι-, αν όχι για να εφαρμο-

στεί άμεσα, αλλά τουλάχιστον για να συ-ζητηθεί στις λεπτομέρειές του πια, κά-ποια ζητήματα πάντως δεν επιδέχονταιχρονοκαθυστέρησης, γιατί αφορούν τηλειτουργία του σχολείου στο παρόν. Θαπεριοριστούμε σε ζητήματα που αφο-ρούν στο χώρο της ∆ευτεροβάθμιας Εκ-παίδευσης.

α. Οι 13 περιφερειάρχεςεκπαίδευσης

Ο θεσμός των 13 περιφερειαρχών εκ-παίδευσης ήταν προϊόν των μνημονια-κών πολιτικών για την εκπαίδευση,αφού ο περιφερειακός διευθυντής «εξει-δικεύει την εφαρμογή της εθνικής εκ-παιδευτικής πολιτικής σε περιφερειακόεπίπεδο», και έχει εκ του νόμου μια επι-κίνδυνη υπερεξουσία. Ο θεσμός, πουγραφειοκρατικοποιεί περαιτέρω την εκ-παίδευση, πρέπει να καταργηθεί,ωστόσο επειδή αυτό προϋποθέτει μια συ-νολικότερη πρόταση αναδιοργάνωσηςτου διοικητικού πλαισίου και για ένα με-ταβατικό μόνο χρονικό διάστημα, πρέπεινα δούμε γρήγορα τα κριτήρια επιλογήςτων περιφερειαρχών που θα αναλάβουν,με δεδομένο κιόλας ότι οι μνημονιακοίπεριφερειάρχες έχουν ήδη υποβάλει τιςπαραιτήσεις τους. Το υπουργείο προτεί-νει κριτήρια σπουδών και διοικητικήςικανότητας. Ορθώς. Μόνο που εμπειρίασε θέσεις ευθύνης τέτοιου τύπου έχουνμόνο οι νυν περιφερειάρχες, άρα επανε-κλέγονται αυτοδίκαια οι ίδιοι (όσοιτέλος πάντων θελήσουν να βάλουν ξανάυποψηφιότητα). ∆ηλαδή οι άνθρωποιπου στήριξαν τη μνημονιακή παιδεία καιέχουν μερίδιο ευθύνης για την κατάντιατων σχολείων. Ήδη κάποιοι από αυτούςάρχισαν να στέλνουν επιστολές στα σχο-λεία της Περιφέρειάς τους, όπου παρου-σιάζουν εκλαμπρυμένο το παραχθέν εξαυτών έργο, αποσιωπώντας την στάσητους στις δύσκολες ώρες του κλάδου.

β. Η εκλογή των διευθυντών τωνσχολικών μονάδων

Η πρόταση του Υπουργείου να εκλε-γούν οι διευθυντές των σχολικών μονά-δων από τους συλλόγους είναι δημοκρα-τική και μπορεί να έχει πολύ θετικά απο-τελέσματα. Μπορεί να αναδείξει διοικη-

τικά στελέχη που ούτε οι ίδιοι ήξεραν τιςικανότητές τους. Κυρίως έχει ένα έντονοστοιχείο πολιτικής εκπαίδευσης και ωρί-μανσης: μια συλλογικότητα πρέπει κά-ποτε να συνηθίζει στην αυτοδιοίκηση, ναδημιουργεί η ίδια εκ των ένδον τα στε-λέχη που θα αναλαμβάνουν ακόμα και εκπεριτροπής να ασκήσουν διοίκηση μετην βοήθεια όλων των μελών του συλλό-γου και να αποδώσουν ευθύνες στοτέλος της θητείας τους. Κάτι ήξεραν οιαρχαίοι Αθηναίοι επ’ αυτού. Όμως, πρέ-πει να διευκρινιστεί και να γίνει σαφήςη πρόθεση του υπουργείου περί του βαθ-μού πριμοδότησης των αντικειμενικώνπροσόντων. Ας πούμε, υπάρχουν πλέονπολλοί συνάδελφοι με ειδικές σπουδέςστη διοίκηση και οργάνωση της εκπαί-δευσης και την αντίστοιχη εμπειρία:μέχρι ποίου βαθμού θεωρούμε ότι παί-ζουν ρόλο αυτά τα προσόντα; Πρέπει ναδιασαφηνιστεί, ειδάλλως, και αφού ηθητεία αυτών των πρώτων εκλεγμένωνδημοκρατικά διευθυντών είναι πιλοτικήγια ένα μόνο χρόνο, είναι άδικο γιαόσους σηκώσουν το βάρος αυτού του δύ-σκολου χρόνου, να παυθούν κατόπινμιας μακροπρόθεσμης ρύθμισης τουυπουργείου που θα δίνει την καθορι-στική προτεραιότητα στα τυπικά προ-σόντα ή, ακόμα περισσότερο, μόνο σ’αυτά (και το υπουργείο μάλλον δείχνειμια κάποια «αδυναμία» σε αυτά τα προ-σόντα). Και ποιος ο ρόλος τότε του συλ-λόγου; Το θέμα των διευθυντών σχολι-κών μονάδων είναι πολύ σημαντικό,γιατί είναι η ουσία της λειτουργίας τουσχολείου. Έχει εγείρει τεράστια συζή-τηση έντυπα και διαδικτυακά, με προτά-σεις που καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμαπολιτικών και εκπαιδευτικών θέσεων.Ας σκύψει επιτέλους πάνω από αυτό τοδιάλογο το Υπουργείο. Κέρδος θα έχειαπό τις ενδιαφέρουσες ιδέες και τις γό-νιμες ενστάσεις. Θετικό πάντως κρίνεταιτο ότι για να αναλάβει κάποιος τη διεύ-θυνση μιας σχολικής μονάδας απαιτούν-ται τουλάχιστον 8 χρόνια πραγματικήςδιδακτικής εμπειρίας, όπως και η υπη-ρέτηση έστω και για ένα χρόνο κατά τηντελευταία 5ετία στη συγκεκριμένη σχο-λική μονάδα, σε οποιαδήποτε θέση.

γ. Οι πανελλήνιες εξετάσεις

Η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων

βρήκε σύμφωνη σχεδόν σύσσωμη την εκ-παιδευτική κοινότητα, που ανακουφί-στηκε από μια αναίτια και ανόητη πίεσηκαι μπόρεσε να δουλέψει με μεγαλύτερηάνεση, με γνώμονα την ποιότητα και όχιτην ποσότητα της αμφιλεγόμενης καιπάντως σίγουρα αποσπασματικής γνώ-σης των σχολικών εγχειριδίων. Το ίδιοκαι η αποσύνδεση της βαθμολογίας τωντριών λυκειακών τάξεων από την εισα-γωγή στο πανεπιστήμιο. ∆είγμα δημο-κρατικής αντίληψης αλλά και σταθερό-τητας σε διακηρυγμένες αρχές είναι ηαποποινικοποίηση των καταλήψεων, δη-λαδή καταργείται η Πράξη ΝομοθετικούΠεριεχομένου της 4.12.1999, που κυρώ-θηκε ως νόμος 2811/2000 με υπογραφήτου τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη.Όμως όλ’ αυτά δεν έχουν πάρει ακόματη στέρεη μορφή του νόμου, με αποτέλε-σμα να υπάρχει μια αγωνία στη σχολικήκοινότητα, που μεγαλώνει από το γεγο-νός ότι δεν έχει πάρει τελική μορφή τοθέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Η κα-θυστέρηση του υπουργείου μόνο προ-βλήματα δημιουργεί και συσκοτίζει τιςορθές προθέσεις, σύστοιχες με τις προ-εκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλάκυρίως με τα πάγια αιτήματα του εκπαι-δευτικού κινήματος.

Το τελικό και ουσιαστικό ζητούμενοείναι ένα: η μεταβατική περίοδος να τε-λειώσει γρήγορα, οι γραφειοκρατικέςαγκυλώσεις να παρακαμφθούν γρήγορακαι να ξεκινήσουν οι μεγάλες αλλαγέςπου θα πραγματώνουν το αριστερόόραμα μιας παιδείας πλούσιας, δημο-κρατικής και ανεξάντλητης για όλους,μιας παιδείας που θα προσεγγίσει τοόνειρο της αταξικότητας τουλάχιστονεδώ. Οι επεξεργασίες να περατωθούν, οιαντιθέσεις να γίνουν διαλεκτική πρό-ταση και ανοιχτή εφαρμογή. Οι καθυ-στερήσεις και τα «μπλάστρια» αποσα-θρώνουν κάθε μέρα ένα ήδη διαλυμένοσχολείο, αποκαρδιώνουν άξιους εκπαι-δευτικούς, οδηγούν τους νέους στηναδιαφορία και την άγνοια και αφήνουνχώρο από τη μια στην ιδιωτική εκπαί-δευση και από την άλλη, στη μαθητικήδιαρροή. Στο ΣΥΡΙΖΑ ονειρευτήκαμε μιαάλλη εκπαίδευση, μην το ξεχνάτε εκείστο Μαρούσι.

Μαρώ Τριανταφύλλου

Το τελικό και ουσιαστικό ζη-τούμενο είναι να τελειώσειγρήγορα η μεταβατική περίο-δος, οι γραφειοκρατικές αγκυ-λώσεις να παρακαμφθούν γρή-γορα και να ξεκινήσουν οι μεγά-λες αλλαγές που θα πραγματώ-νουν το αριστερό όραμα μιαςπαιδείας πλούσιας, δημοκρατι-κής και ανεξάντλητης γιαόλους.

“

Η μεταβατική περίοδοςνα τελειώνει γρήγοραΜερικά ζητήματα για την εύρυθμη λειτουργία της ∆ευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 2233ΠΑΙ∆ΕΙΑ

Θα περάσουν αποπάνω μαςόλοι οι τροχοίστο τέλοςτα ίδια τα όνειρα μας θα μας σώσουν.

Ν. Καρούζος

Οι αναφορές για την εκπαίδευσηστο δημόσιο διάλογο, εστιάζουνσε ζητήματα που αφορούν, πρω-

τίστως, τη λειτουργία των Α.Ε.Ι. καιΤ.Ε.Ι. και, κατά δεύτερο, λόγο το Γυμνά-σιο και Λύκειο. Το δημοτικό σχολείομένει κατά κανόνα μακριά από την προ-σοχή και το ενδιαφέρον όσων παρακο-λουθούν τα ζητήματα της εκπαίδευσης.Το δημοτικό σχολείο εκλαμβάνεται ωςχώρος εφαρμογής διδακτικών πρακτι-κών, που εκτυλίσσονται ομοιόμορφαμέσα σε πλαίσια που ελάχιστες δυνατό-

τητες αναπροσδιορισμού επιτρέπουν.Ενιαίο στις στοχεύσεις του και προβλέ-ψιμο στη ροή του, το σχολείο προφυ-λάσσεται αποτελεσματικά από τις ανεπι-θύμητες εντάσεις που οι κοινωνικές συν-θήκες επιφέρουν.

Παθητικοί εντολοδόχοι

Εξετάζοντας, όμως, με μεγαλύτερηπροσοχή το τοπίο της πρωτοβάθμιας εκ-παίδευσης, αντιλαμβανόμαστε πως κάτωαπό τα παγιωμένα χαρακτηριστικά του,κρύβεται μια παλλόμενη συλλογικότηταπου εσωτερικεύει όλο το φάσμα τωνσύγχρονων προκλήσεων. Έντονες αλλη-λεπιδράσεις και ισχυρά διλήμματα, καρ-ποφόρες συναντήσεις και οδυνηρές δια-ψεύσεις εμπλέκουν όσους συνθέτουν τονιστό της σχολικής κοινότητας.

Κοιτάζοντας πίσω, στη διαδρομή τωντελευταίων τεσσάρων πέντε ετών, ανι-χνεύουμε τις δραματικές επιπτώσεις,που επισώρευσαν στο δημοτικό σχολείοτο μνημόνιο και οι πολιτικές αποφάσεις

που συνόδευσαν την εφαρμογή του. Οιεκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαί-δευσης συνειδητοποίησαν, από τουςπρώτους κιόλας μήνες, πως η οικονο-μική αφαίμαξη που υπέστησαν συνδέε-ται άμεσα με τη ραγδαία υποβάθμιση τηςεπαγγελματικής τους υπόστασης. Αντι-λήφθηκαν πως ο ρόλος που τους επιφυ-λάσσεται δεν είναι άλλος από εκείνοντου παθητικού εντολοδόχου, που αδια-μαρτύρητα διεκπεραιώνει εκπαιδευτικέςπρακτικές που έχουν διαμορφώσει φο-ρείς ξένοι προς την σχολική κοινότητακαι τις ανάγκες της.

Ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντωνυποβαθμίστηκε και οι δυνατότητές τουυποτιμήθηκαν, επιτρέποντας την εγκα-θίδρυση του φόβου ως καθοριστικούστοιχείου της στάσης των εκπαιδευτικώνέναντι των προϊσταμένων τους. Οι κα-ταργήσεις και οι συγχωνεύσεις σχολικώνμονάδων, η αύξηση των μαθητών ανάτμήμα και η συρρίκνωση των δομών τηςειδικής αγωγής επιδείνωσαν τις συνθή-κες λειτουργίας των σχολείων την ώραακριβώς που οι μαθητές μας και οι οικο-γένειές τους χειμάζονταν υφιστάμενοι τακαταστροφικά αποτελέσματα της φτώ-χειας, της ανεργίας και της επισιτιστικήςανασφάλειας.

Αυταρχικές αντιλήψειςκαι συμπεριφορά

Φτάνουμε έτσι στο ρόλο που διαδρα-μάτισαν την περίοδο αυτή πολλά από ταστελέχη της εκπαίδευσης, ιδιαίτεραεκείνα που συνδέονται περισσότερο μετους εκπαιδευτικούς των σχολείων, δη-λαδή διευθυντές σχολικών μονάδων καισχολικοί σύμβουλοι. Με έκπληξη είδαμε

τους εντεταλμένους για την ομαλή, δη-μοκρατική λειτουργία του σχολείου,τους μέχρι πρότινος συνεργάτες μαςστην καθημερινή σχολική εργασία, νααπομακρύνονται από τα βιώματα των συ-ναδέλφων τους και να υιοθετούν αυταρ-χικές αντιλήψεις και συμπεριφορά. Προ-κρίνοντας τις προσωπικές τους φιλοδο-ξίες και υποχωρώντας στις πιέσεις πουτους ασκήθηκαν από την κεντρική διοί-κηση, πολλοί διευθυντές και σύμβουλοι,επιχείρησαν με πολλούς τρόπους τονεξουθενωτικό έλεγχο και τη χειραγώ-γηση των εκπαιδευτικών σε μια σειρά θε-μάτων (αυτοαξιολόγηση σχολικής μονά-δας - αξιολόγηση, καθηκοντολόγιο, πει-θαρχικό δίκαιο, προγράμματα σπουδών,ωράριο εργασίας κ.ά.).

∆εν δίστασαν, όπως πολλοί συνάδελ-φοι καταγγέλλουν, με ψευδείς και αστή-ρικτες αιτιάσεις να απειλήσουν εκπαι-δευτικούς με πειθαρχικές διώξεις, ναεπιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στοσχολείο, να καλλιεργήσουν τη διχόνοιαανάμεσα στα μέλη του συλλόγου διδα-σκόντων. Με την άκριτη και ανεύθυνηεπίκληση του νόμου, με ανορθολογικέςδιατυπώσεις και αλλοπρόσαλλη συμπε-ριφορά. εκβίασαν τη συμμόρφωση τωνεκπαιδευτικών δυναμιτίζοντας την ανα-γκαία για το σχολείο συνοχή.

Είναι σαφές πως η δοκιμασία των τε-λευταίων ετών επηρέασε αρνητικά τη δι-δακτική παρουσία και προσφορά πολ-λών άξιων συναδέλφων. Είναι πολύ δύ-σκολο να συναντήσεις το βλέμμα τουπαιδιού όταν η ψυχή σου βουλιάζει στηνταραχή και στον φόβο. Είναι εξίσουσαφές πως η ρήξη που εκδηλώθηκε με-ταξύ συναδέλφων άνοιξε πληγές που δύ-σκολα θα επουλωθούν. Τα σχολεία,πάλι, δέσμια μιας ανούσιας, παραλυτι-

κής αντίληψης για τη σχολική ζωή,έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό τη δημι-ουργική τους πνοή.

Ξανά στην αφετηρία

Στο σημείο αυτό, νιώθουμε την ανάγκηνα ορίσουμε εκ νέου τα πράγματα, ναοδηγηθούμε ξανά στην αφετηρία. Η διά-χυτη ανάταση που προκάλεσε στον εκ-παιδευτικό κόσμο το αποτέλεσμα τωνεκλογών της 25ης Ιανουαρίου, δεν πρέ-πει να μείνει μια ψυχολογική κατάστασηπροσωρινής ανακούφισης αλλά να γίνεικαταλύτης για τη συγκρότηση ενός νέουήθους μέσα στα σχολεία. Αντιλήψεις καισυμπεριφορές που συρρίκνωσαν τηνυπόθεση της εκπαίδευσης μετατρέπον-τάς τη σε υπαλληλική διευθέτηση, πρέ-πει να εκλείψουν και τη θέση τους να κα-ταλάβει το όραμα για ένα σχολείο που θαβασίζεται:

• στη δημοκρατία ως αυθεντικό χαρα-κτηριστικό των λόγων και των έργωνμας

• στον εκπαιδευτικό για την καθορι-στική συμβολή του στην αγωγή και τημόρφωση των παιδιών

• στην απεριόριστη εμπιστοσύνη καιστον μέγιστο σεβασμό που οφείλουμε ωςκοινωνία στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο,στα ίδια τα παιδιά.

Μία αξιόλογη σχολική πραγματικό-τητα προϋποθέτει ζεστές ανθρώπινεςσχέσεις. Έχουμε την ευθύνη να καλλιερ-γήσουμε τις σχέσεις αυτές μέσα στο σχο-λείο, με την καθημερινή επίμονη, ειλι-κρινή και ανιδιοτελή μας προσπάθεια..Τώρα περισσότερο από ποτέ.

Γρηγόρης Ιωάννου

Η δοκιμασία των τελευ-ταίων ετών επηρέασεαρνητικά τη διδακτικήπαρουσία και προσφοράπολλών άξιων συναδέλ-φων. Τα σχολεία δέσμιαμιας ανούσιας, παραλυ-τικής αντίληψης για τησχολική ζωή, έχουνχάσει σε μεγάλο βαθμότη δημιουργική τουςπνοή

“

Το δημοτικόσχολείο

στα χρόνιατης κρίσης

2244 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Ηπαραβίαση του δικαιώματος στοδημόσιο χώρο είναι σύνηθες φαι-νόμενο στους δρόμους της πρω-

τεύουσας. Καταπάτηση πεζοδρόμων,πλατειών, κακοσυντηρημένα πεζοδρό-μια, δυσκολία στη μετακίνηση -ιδιαίτεραγια ορισμένες ομάδες, όπως τα ΑΜΕΑ, οιηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά- αποτε-λούν μέρος της καθημερινότητας τωνδημοτών της Αθήνας. Το θέμα συνδέεταιμε την ποιότητα ζωής. Άλλωστε, κάθεπολίτης έχει το δικαίωμα να χρησιμο-ποιεί ελεύθερα τους κοινόχρηστους χώ-ρους, δικαίωμα που απορρέει από το δι-καίωμα της προσωπικότητας (άρθρο 57του ΑΚ), καθώς και το δικαίωμα να απαι-τεί από τους υπεύθυνους για τη διαχεί-ρισή τους ΟΤΑ την προστασία της ακώ-λυτης χρήσης τους όταν αυτή παρεμπο-δίζεται.

Περάστε! Καθίστε!

Συχνά η αιτία της παραβίασης του δι-καιώματος στο δημόσιο χώρο είναι τατραπεζοκαθίσματα καταστημάτων υγει-ονομικού ενδιαφέροντος (εστιατόρια,καφετέριες).

Αν και τα παραδείγματα τέτοιου είδουςαυθαιρεσιών στο δήμο της Αθήνας -καικυρίως στο ιστορικό κέντρο- είναιπολλά, θα σταθούμε σε μια σειρά απόκραυγαλέες περιπτώσεις, κάτω από τον«ιερό βράχο» και δίπλα σε αρχαιολογι-κούς χώρους.

Εκεί που η ευαισθησία του κ. Καμίνηγια τη “λαμπερή” ευρωπαϊκή πρω-τεύουσα και την προσέλκυση του τουρι-σμού πνίγεται στην αυθαιρεσία του νάι-λον και της κακογουστιάς. Εκεί που οεπιχειρηματίας έχει πάντα δίκιο...

Στη γειτονιά του Μουσείουτης Ακρόπολης

Οι κάτοικοι της περιοχής Μακρυ-γιάννη με κείμενο-διαμαρτυρία και συλ-λογή υπογραφών προσπαθούν να κατα-δείξουν το πρόβλημα των προκλητικώναυθαιρεσιών σε ένα σημείο-βιτρίνα τηςπόλης, στον πεζόδρομο της Αρεοπαγί-του και στο χώρο που γειτνιάζει με τοΜουσείο της Ακρόπολης.

Στο κείμενο της διαμαρτυρίας οι κά-τοικοι επισημαίνουν ότι «μετά από συγ-κεκριμένες καταγγελίες κατοίκων καιεπαγγελματιών της περιοχής, διαπιστώ-νουμε σωρεία παραβάσεων, παρανομιώνκαι προκλητικών αυθαιρεσιών. Οι πεζό-δρομοι Μακρυγιάννη και ∆ιονυσίου Αρε-οπαγίτου που βρίσκονται στην είσοδοτου Νέου Μουσείου και στα “πόδια τηςΑκρόπολης των Αθηνών”, οι πιο φημι-σμένοι της Ευρώπης, αν όχι παγκοσμίως,αποτελούν δυστυχώς χαρακτηριστικόπαράδειγμα μιας πολιτικής που εξυπη-ρετεί ιδιωτικά και μόνο συμφέροντα, μιαπολιτικής που χαρακτηρίζεται από έργα

βιτρίνας αλλά απουσία σχεδιασμού,απουσία ελέγχου και αδιαφορία για τηνοργάνωση και τον εξοπλισμό του χώρουώστε να τον καθιστούν βιώσιμο για τουςκατοίκους και τον επισκέπτη».

Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, κα-ταλαμβάνονται ακόμα και οι είσοδοι τωνπολυκατοικιών, ενώ επί της οδού ∆. Αρε-οπαγίτου τα τραπεζοκαθίσματα έχουναπλωθεί μέχρι και πάνω στο κοίλο τωνφρεατίων!

Οι αυθαίρετες κατασκευές, μεταλλι-κές, ξύλινες και άλλες προκλητικού χα-ρακτήρα που στήνονται για την προστα-σία από τα καιρικά φαινόμενα και απο-κτούν μόνιμο χαρακτήρα -ομπρέλες, πα-ραπετάσματα, πλαστικά- προκαλούνφθορές σε μάρμαρα και πλάκες του πε-ζόδρομου.

Όσον αφορά δε την αισθητική, η ποι-κιλομορφία σε χρώματα και υλικά (σί-δερο, ξύλο, πλαστικό, μουσαμάδες) σεσυνδυασμό με τη συγκέντρωση εξαρτη-μάτων -κλειστά καθίσματα, τέντες, θερ-μάστρες, πάγκοι εργασίας κ.λπ.- πουλόγω έλλειψης αποθηκευτικών χώρωνστα περισσότερα καταστήματα στοιβά-ζονται πάνω στον πεζόδρομο σε κοινήθέα κατακερματίζουν το τοπίο και προ-σβάλλουν κατάφωρα την αισθητική κα-τοίκων και επισκεπτών, καθώς και τηνιστορία του τόπου.

Εκτός από τα καταστήματα υγειονομι-κού χαρακτήρα στο «παιχνίδι των αυθαι-ρεσιών» οδηγούνται και άλλοι επιχειρη-ματίες που παράνομα στήνουνπάγκους με εμπορεύματα -είδη λαϊκής τέχνης-στις εισόδους τωνκαταστημάτωντους μετατρέπον-τας τον πεζό-δρομο σε λαϊκήεμποροπανή-γυρη.

Οι κάτοικοιμε την κινητο-ποίησή τουςαπαιτούν άμεσηπαρέμβαση τηςδημοτικής αρχής,έλεγχο και εφαρ-μογή των νόμων καιαποφάσεων των ∆ημοτι-κών Συμβουλίων, δεδομένουότι η αδειοδότηση των καταστημά-των υγειονομικού ενδιαφέροντος και οέλεγχος είναι, σύμφωνα με το νόμο, στηναρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκη-σης.

Τονίζουν μάλιστα ότι «δεκάδες μέχρισήμερα καταγγελίες συναντούν την αδια-φορία της ∆ημοτικής Αρχής που απαξιοίακόμα και να απαντήσει, ενισχύονταςτην αντίληψη ότι οι παρανομίες και ηατιμωρησία συνοδεύονται σε πολλές πε-ριπτώσεις από σχέσεις διαπλοκής, ρου-σφετιών, χρηματισμού κ.λπ.».

Οι κάτοικοι της περιοχής ήρθαν σε

επαφή με την Ανοιχτή Πόλη και τις συμ-βούλους της 1ης ∆ημοτικής Κοινότητας,Μαρία ∆ικαίου και Τασία Λαζαρίδου, καιτο θέμα έχει τεθεί και πρόκειται να συ-ζητηθεί στο συμβούλιο 1ης ∆ημοτικήςΚοινότητας.

Τα νάιλον σκίαστρα επισκιάζουνκαι τις αρχαιότητες

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στοπεζόδρομο της Αδριανού, μεταξύ του Αγ.Φιλίππου και της πλατείας Θησείου.Απαράδεκτες αυθαίρετες κατασκευέςμεταξύ του σημαντικότατου αρχαιολογι-κού χώρου της Αρχαίας Αγοράς και τουπεριφραγμένου χώρου, όπου η ανα-σκαφή της Αμερικανικής ΑρχαιολογικήςΣχολής με μνημεία όπως η Ποικίλη Στοάκαι το ιερό της Ουρανίας Αφροδίτης. Ηίδια κακογουστιά κυριαρχεί με κάθε εί-δους αυθαίρετες κατασκευές από υλικάπρόχειρα, συχνά πλαστικά. Οι κατα-σκευές αυτές, μάλιστα, παρεμποδίζουνόχι μόνο τη θέαση, αλλά ακόμα και τηνείσοδο στον αρχαιολογικό χώρο.

Και οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι οιμόνες, καθώς η Πλάκα δεινοπαθεί απότις κακόγουστες, παράνομες κατα-σκευές πλείστων όσων επιχειρηματιών.

Στο συρτάρι οι καταγγελίες τηςΑρχαιολογικής Υπηρεσίας

Όπως καταγγέλλει η σύμ-βουλος της 1ης ∆ημοτικής

Κοινότητας, Τασία Λα-ζαρίδου, κατά την επί-

σκεψή της στην αρ-μόδια Αρχαιολο-γική Υπηρεσία,πληροφορήθηκετην ύπαρξη σω-ρείας έγγραφωνκαταγγελιών απότην υπηρεσίαπρος το δήμο και

το αρμόδιο ΤμήμαΕσόδων, οι οποίες

φυλάσσονται σε...ντοσιέ και συρτάρια

χωρίς να έχουν ούτε κατ’ελάχιστον ληφθεί υπ’ όψιν.

Η Αρχαιολογική Υπηρεσία καταγ-γέλλει τη συνεχή, από το 2012, κατα-στρατήγηση της χωροθέτησης των τρα-πεζοκαθισμάτων σε γειτνίαση με αρχαι-ολογικούς χώρους (όπως μελετήθηκεαπό το 2004 από τον Γ. Καλαντίδη, πρό-εδρο του Γραφείου Ενοποίησης Αρχαι-ολογικών Χώρων).

Ποιος εφαρμόζει το νόμο

Οι αυθαιρεσίες και οι συνακόλουθεςενστάσεις δεν είναι ένα σ φαινόμενο.Όπως καταγγέλλει ο Θωμάς Τσούπος,

πρώην σύμβουλος της 1ης ∆ημοτικήςΚοινότητας με την Ανοιχτή Πόλη, οι πα-ρεμβάσεις και οι διαμαρτυρίες ήταν συ-νεχείς και κατά την προηγούμενη θητείατου δημάρχου Καμίνη. Η δημοτική αρχήμε βάση το νόμο είναι η αρμόδια για τονδημόσιο χώρο, όμως ο δήμος έχει ωςπάγια τακτική να επικαλείται τη δυσχέ-ρεια συντονισμού με άλλες υπηρεσίες,προκειμένου να κρύψει την πραγματικήαιτία για την οποία δεν επεμβαίνει: τηνέλλειψη της πολιτικής βούλησης να επι-βάλλει κυρώσεις. Η δημοτική αρχή αφή-νει χρόνια τώρα την αυθαιρεσία να κυ-ριαρχεί και να γιγαντώνεται, επικαλού-μενη κωλύματα, όπως την αδυναμία τηςαστυνομίας και τη δυσκολία να παρευ-ρεθεί εισαγγελέας κατά τους ελέγχουςκαι την εφαρμογή του νόμου με την απο-μάκρυνση των κατασκευών.

Όπως αναφέρει ως παράδειγμα ο Θ.Τσούπος, μια περίπτωση που η δημοτικήαρχή -υπό την πίεση των συνεχών κα-ταγγελιών- αποφάσισε να δράσει, τονΑπρίλιο του 2013. Ο πρώην σύμβουλοςχαρακτηρίζει την παρέμβαση «επικοινω-νιακή τουφεκιά». Οι δημοτικές υπηρε-σίες ξήλωσαν τότε κάποιες αυθαίρετεςκατασκευές, που την άνοιξη και το κα-λοκαίρι δεν χρειάζονταν πια, έκαναν κά-ποιες υποδείξεις δίχως να επιβάλουν τααντίστοιχα πρόστιμα και αποχώρησαν.Χωρίς να υπάρξει στη συνέχεια κανέναςεπιπλέον έλεγχος, η κατάσταση στον πε-ζόδρομο της Αρεοπαγίτου επανήλθεστα... φυσιολογικά με τον ερχομό τουφθινοπώρου και η αυθαιρεσία καλά κρα-τεί μέχρι σήμερα.

Φοβού τους επιχειρηματίεςκαι... πούρα φέροντες

∆ύσκολο να αντιμετωπιστούν οι αυ-θαιρεσίες, όταν η έλλειψη της πολιτικήςβούλησης εκ μέρους της δημοτικήςαρχής προσκρούει και σε ισχυρά επιχει-ρηματικά συμφέροντα. Αυτή η ιστορίαείναι παλιά. Ακολουθεί μια διαδρομήαπό την οδό Θέσπιδος και το μνημείοΛυσικράτη, όπου το κατάστημα συμφε-ρόντων Μάκη Ψωμάδη λειτουργεί αδια-λείπτως για χρόνια και χρόνια αρχικώςχωρίς άδεια (!) και στη συνέχεια με μιαάδεια που επανειλημμένως ανακαλείται,όταν οι δημοτικές υπηρεσίες «ανακαλύ-πτουν» τις αυθαίρετες κατασκευές πουποτέ δεν απομακρύνονται. Και η δια-δρομή της αυθαιρεσίας συνεχίζεται, πε-ριδιαβαίνει τα σοκάκια της «συνοικίαςτων θεών» και φτάνει στην Αδριανού,όπου εδώ ο μεγαλοεπιχειρηματίας έχεικοινά συμφέροντα με γαμπρό «αγίας»πολιτικής οικογένειας...

Αλλά είπαμε, πάνω απ’ όλα ο τουρι-σμός!

Μαρία Λυκούρα

∆ύσκολο να αντιμετωπιστούν οι αυθαιρεσίες, όταν ηέλλειψη της πολιτικής βούλησης εκ μέρους της δημο-τικής αρχής προσκρούει και σε ισχυρά επιχειρηματικάσυμφέροντα. Αυτή η ιστορία είναι παλιά. Αλλά είπαμε,πάνω απ’ όλα ο τουρισμός!

“Αθήνα, μια πόλητυλιγμένη σε μουσαμά

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 2255ΘΕΜΑΤΑ

Εδώ κι αρκετά χρόνια, η θεματολο-γία του Φεστιβάλ ΝτοκιμαντέρΘεσσαλονίκης αποτελεί ένα παρά-

θυρο στον κόσμο, μια πλούσια πηγή ενη-μέρωσης και προβληματισμού. ∆υο νέαπαιδιά, η Μυρτώ Συμεωνίδου κι ο ΝίκοςΠανιεράκης στο ντοκιμαντέρ τους μετίτλο «Oppression», παρουσιάζουν εύ-στοχα τα προβλήματα του χώρου της δη-μοσιογραφίας κυρίως στην παρατετα-μένη περίοδο της οικονομικής κρίσης.Όσο η κρίση βαθαίνει, οι παρεμβάσειςστο δημοσιογραφικό έργο αυξάνονται κιοι δημοσιογράφοι καλούνται να επιλέ-ξουν αν θα ακολουθήσουν την επιβεβλη-μένη γραμμή των αφεντικών ή αν θα τολ-μήσουν να τηρήσουν διαφορετική στάση.Αυτοί που τολμούν, ρισκάρουν όχι μόνο

να απολυθούν ή να διωχθούν νομικά,αλλά διακινδυνεύουν ακόμα και τη σω-ματική τους ακεραιότητα. Το «Oppres-sion» παρουσιάζει μερικά μόνο από ταεκατοντάδες περιστατικά που δείχνουνότι ένα από τα θύματα της οικονομικήςκρίσης στην Ελλάδα είναι κι η ελευθερο-τυπία.

Ένα από τα σημαντικότερα συμπερά-σματα που προέκυψαν από την επεξερ-γασία του υλικού της ταινίας είναι ότι οιδημοσιογράφοι, πλέον, είναι εκτεθειμέ-νοι σε ένα μέγιστο κίνδυνο που τείνει νααλλοτριώσει καθοριστικά την ουσία τηςδουλειάς τους. Κι αυτός ο κίνδυνος δενείναι αφορά μόνο τις ωμές παρεμβάσειςαπό τους διαπλεκόμενους εργοδότεςτους στις εφημερίδες και τα κανάλια ή

τις δαιδαλώδεις εξαρτήσεις από φορείςτης πολιτικής εξουσίας. Μια βαθύτερηδιάβρωση τείνει να απονευρώσει ολο-κληρωτικά τη δημοσιογραφική λειτουρ-γία κι αυτή είναι η αυτολογοκρισία. Οιπερισσότεροι δημοσιογράφοι, για να μηκοντραριστούν με την πολιτική που εξυ-πηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικώντους και να προλάβουν παρεμβάσειςστις έρευνες και τα κείμενά τους, αυτο-λογοκρίνονται κι έτσι αποφεύγουν τονκίνδυνο της στοχοποίησης, της δυσμέ-νειας και της πιθανής απόλυσης.

Στις μέρες μας, με τον ΣΥΡΙΖΑ στηνκυβέρνηση, διαπιστώνουμε μια άλλημορφή αυτολογοκρισίας, κυρίως στιςεφημερίδες που στήριζαν και στηρίζουντον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ τα αίτια δεν είναι οφόβος των διευθυντικών παρεμβάσεωνκαι της απόλυσης αλλά η ανάγκη να στη-ριχθεί η νέα κυβέρνηση και να φανεί ότιτο πολιτικό της σχέδιο δεν έχει μεταλ-λαχθεί επικίνδυνα. Έτσι παρατηρούμεκείμενα που «μασάνε τα λόγια τους»,όπου αναδεικνύονται τα θετικά κι υπο-βαθμίζονται ή αποσιωπούνται τα αρνη-τικά της κυβερνητικής πολιτικής. Τακεντρικά άρθρα, κυρίως, που απηχούν τη

γραμμή της εφημερίδας ή γράφονταιαπό τις περισσότερο επώνυμες πέννες,παρουσιάζουν ένα νερόβραστο μείγμαγενικόλογων διαπιστώσεων όπου κυ-ριαρχεί η λείανση των αντιθέσεων, η ευ-θυγράμμιση με τις επιλογές του προ-εδρικού περιβάλλοντος κι η αποδοχή,ως αναγκαίου κακού, κάθε υποχώρησηςαπό τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Λει-τουργώντας σε ένα πλαίσιο συμπολίτευ-σης με παραδοσιακούς όρους η αυτολο-γοκρισία επέρχεται αβίαστα, εγκαθίστα-ται στον τρόπο σκέψης των αρθρογρά-φων κι επηρεάζει καθοριστικά τον πυ-ρήνα των κειμένων. Τι είναι, όμως, πιοωφέλιμο για την αριστερά και τη χειμα-ζόμενη ελληνική κοινωνία; Η προοπτικήμιας κυβέρνησης που θα ελέγχεται απόισχυρές κι αδέσμευτες φωνές κριτικής οιοποίες θα προλαβαίνουν και θα διορθώ-νουν αρνητικές εξελίξεις ή η εικόνα μιαςπολιτικής ύπνωσης στην οποία θα συμ-βάλουν αυτολογοκριμένα κείμενα μυω-πικής κυβερνητικής σύμπλευσης;

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Η αυτολογοκρισία των αριστερών εντύπων

Το μέλλον του αυτοδιαχειρι-στικού εγχειρήματος τουεργοστασίου της ΒΙΟΜΕ

βρίσκεται σε κίνδυνο μετά την εκ-δίκαση στις 23/3, του αιτήματοςτων συνδίκων της πτωχευμένηςΒΙΟΜΕ για εκποίηση των ακινή-των της μητρικής της εταιρείαςΦίλκεραμ Τζόνσον. Στα ακίνητατης Φίλκεραμ περιλαμβάνονταικαι εκείνα στα οποία στεγάζεταιη ΒΙΟΜΕ. Από τον Φεβρουάριοτου 2013 το εγκαταλελειμμένοαπό τη διοίκηση της Φιλκέραμεργοστάσιο, πέρασε υπό τονέλεγχο των εργαζομένων, οιοποίοι δηλώνουν αποφασισμένοινα υπερασπιστούν το εγχείρηματους, ακόμη και αν προκύψει μιααρνητική για εκείνους δικαστικήαπόφαση. Συγκεκριμένα, σε ανα-κοίνωση τους τονίζουν. «Ανεξάρ-τητα από την απόφαση του δικα-στηρίου είμαστε αποφασισμένοι,να υπερασπιστούμε το εργοστά-σιο της ΒΙΟΜΕ, έναν τόπο εργα-σίας που κρατήθηκε ζωντανόςχάρη στην αποφασιστικότητα τωνεργαζομένων και την αλληλεγγύητης ευρύτερης κοινωνίας. Ημοίρα μας είναι στα χέρια μας,διαχειριζόμαστε τη δουλειά μαςκαι τις ζωές μας μόνοι μας. ΗΒΙΟΜΕ δεν είναι προς πώληση.Ανήκει στους εργαζόμενους».

Ο ∆ημήτρης Κουματσιούλης,εργάτης της ΒΙΟΜΕ εξηγεί στην«Εποχή» γιατί οι 21 συμμετέχον-τες στο συνεργατικό εγχείρημαδεν πρόκειται να εγκαταλείψουντο εργοστάσιο στην περίπτωσηκατά την οποία μια δικαστικήαπόφαση (αναμένεται μέσα σε 45μέρες) επιτρέψει την εκποίησητων εγκαταστάσεων του. «Θα εί-μαστε εδώ. Το εργοστάσιο έχειδεθεί με μας, με τη ζωή μας. Εί-μαστε τέσσερα χρόνια εδώ καιδεν έχουμε χάσει τη δύναμη μας.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας , γιατίο αγώνας αυτός δεν είναι μόνογια εμάς. Είναι για όλη την κοι-νωνία. ∆εν μας ενδιαφέρει ναεπιτύχουμε μόνο εμείς σε αυτό τοεργοστάσιο. Επιδιώκουμε ο αγώ-νας μας, να επεκταθεί και σεάλλα εργοστάσια. Όλοι μαζί οιεργάτες παλεύουμε σε αυτήν τησυνεργατική εταιρεία για να επι-τύχουμε. Έχουμε ήδη δείξει μεπράξεις ότι μπορούμε χωρίςαφεντικά».

Αναμένονταςτη νομοθετική ρύθμιση

Εν αναμονή της δικαστικήςαπόφασης για την εκποίηση ή μητων ακινήτων της Φίλκεραμ οιεργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ ελπίζουνότι μια νομοθετική ρύθμιση για τααυτοδιαχειριστικά εγχειρήματαθα μπορούσε να δώσει μια ορι-στική λύση στα προβλήματα τους.Ο δικηγόρος, Χρήστος Μπακέλ-λας, σε συνέντευξη τύπου για τιςεξελίξεις στη ΒΙΟΜΕ, την προ-ηγούμενη εβδομάδα, ανέφερε ότι

το Υπουργείο Εργασίας επεξεργά-ζεται νομοθετική διάταξη για τιςεγκαταλελειμμένες πτωχευμένεςεπιχειρήσεις. Ο δικηγόρος τηςΒΙΟΜΕ, μιλώντας στην «Εποχή»εξηγεί γιατί θα είναι σημαντικήμια τέτοια νομοθετική ρύθμιση:«Η αίτηση για την εκποίηση όλωντων ακινήτων δυσκόλεψε την κα-τάσταση. Ευελπιστούμε ότι θαπροχωρήσει η υπόθεση με τη διά-ταξη. Οι εργαζόμενοι δεν σκέ-φτονται σε καμία περίπτωση νααποχωρήσουν». Εξηγεί επίσηςγιατί η συνεργατική της ΒΙΟΜΕέχει καταθέσει αγωγή ενάντιαστην πτώχευση της εταιρείας. Κά-νουμε την αγωγή, γιατί την αί-τηση για την κήρυξη της πτώχευ-σης την παρέλαβε η οικογένειαΦιλίππου, η οποία, ενώ είχε πα-ραιτηθεί όλο το ∆ιοικητικό Συμ-βούλιο, εμφανίστηκε σαν νόμιμοςεκπρόσωπος. Εμείς όμως δεν λά-βαμε γνώση για το γεγονός και τομάθαμε μόνο όταν βγήκε η από-φαση. Για αυτήν την απόφαση κά-ναμε πτωχευτική ανακοπή.

Αλέξανδρος Μαυρογένης

ΒΙΟΜΕ: Σε κίνδυνοτο αυτοδιαχειριστικό εγχείρημαΑποφασισμένοι οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους

Στη μνήμη του Χ. Ρεκλείτη

ΗΕΜΙΑΝ είχε την καλή ιδέα να οργανώσει τιμητική εκ-δήλωση στη μνήμη του αγωνιστή της δημοκρατίας, τουαντιδικτατορικού αγώνα και της κοινωνικής πάλης

Χρήστου Ρεκλείτη. Την περασμένη Πέμπτη, γέμισε ασφυ-κτικά η αίθουσα «Αντώνης Τρίτσης» στο Πνευματικό Κέντροτης Αθήνας. Στην εκδήλωση παρούσα και η Αργυρώ, συντρό-φισσα του Χρήστου στη ζωή και τους αγώνες. Το ίδιο και οικόρες και τα εγγόνια του, καθώς και συγγενείς και φίλοι. Εκείβρέθηκαν, όμως, παλιοί και νέοι φίλοι στους αγώνες μιαςολόκληρης ζωής του Χρήστου, από τη Νεολαία της Ε∆Α, τουςΛαμπράκηδες, τον Αντιδικτατορικό Αγώνα, τους αγώνες τηςμεταπολίτευσης.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Θανάσης Καλαφάτης, πρόεδρος τηςΕΜΙΑΝ. Μετά μίλησε ο Αριστείδης Μανωλάκος που αναφέρ-θηκε στους αγώνες, την περίοδο της Ε∆Α και των Λαμπράκη-δων. Για την ίδια περίοδο μίλησαν ο δικηγόρος ΑριστείδηςΘωμόπουλος και ο Νίκος Καπετανέας, νυχτερινοί μαθητέςστην Καλαμάτα στα νεανικά τους χρόνια που βρέθηκαν με τονΧρήστο στους κοινούς αγώνες των νυχτερινών μαθητών.

Η Μαρία Καλλέργη, από τα στελέχη της Νεολαίας Λαμ-πράκη, βρέθηκε στην παρανομία μαζί με τον Χρήστο και πά-λεψαν κατά της χούντας. Μαζί βρέθηκαν και στο στρατοδι-κείο και καταδικάστηκαν σε πολύχρονες φυλακίσεις. Ανα-φέρθηκε ιδιαίτερα στα βασανιστήρια που υπέστη ο Χρήστοςστο Στρατόπεδο του ∆ιονύσου και είπε χαρακτηριστικά: «Μεόση φωνή τού απόμεινε από τον πόνο, από τα βασανιστήριακαι από τις λιποθυμίες, κατέληγε σ’ ένα πελώριο και ατέλει-ωτο «όχι» σε ό,τι του ζητούσαν οι βασανιστές. Έμεινε γιαμήνες δεμένος στον ∆ιόνυσο σαν τον Προμηθέα στο βράχοτου». Κατόπιν ο Σωτήρης Οικονόμου, συνάδελφος του Χρή-στου στο συνδικαλιστικό κίνημα των ασφαλιστικών εται-ρειών. Η μεγάλη στιγμή της εκδήλωσης ήταν όταν μίλησαν οικόρες του Γιάννα και Μαρίνα για τον πατέρα, τον άνθρωπο μετη μεγάλη καρδιά. Μίλησαν ακόμη ο συγγραφέας Μήτσος Κα-σόλας και ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος.

Τέλος, ο συγκρατούμενος του στον Κορυδαλλό Μ. Κοβά-νης αναφέρθηκε στα χρόνια της φυλακής, αλλά και τη συνει-δητή επιλογή του Χρήστου να αγωνιστεί μέσα από το ΚΚΕΕσωτερικού για την ανανέωση της αριστεράς.

Η εκδήλωση έκλεισε μ’ ένα ποτήρι κρασί στη μνήμη του.

•

2266 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΘΕΑΤΡΟ

Παράσταση με δωρεάν είσοδο στο πατάρι ενός βι-βλιοπωλείου. Σημαίνει κάτι; Εντάσσεται σε μια ιδέααλληλεγγύης; Ίσως να περιμένουμε να την δούμε,δηλαδή, και σε δημόσιους χώρους;

Το αναλόγιο αυτό που κάνουμε πάνω σε μια ιδέακαι με την καθοδήγηση της Αθηνάς Κεφαλά και υπότους ήχους της μουσικής από το βιολοντσέλο τηςΜαίρης Σκοπελίτη είναι μια πρώτη γεύση για μιαπαράσταση που θέλουμε να κάνουμε του χρόνου σεθέατρο κανονικό…. Έτσι ξεκινήσαμε!.. Παίζουμε,λοιπόν, πάνω σ’ ένα τραπέζι. Με το φωτισμό τουχώρου Έχουμε δηλαδή μόνο το σώμα κι ένα μικρό-φωνο! Είχα καιρό να αισθανθώ τέτοια ευθύνη καιτέτοια διάθεση να μοιραστώ με τον κόσμο λόγο θε-ατρικό. Η διασκευή της Αθηνάς Κεφαλά είναι υπέ-ροχη. Πολύ ωραίος σύγχρονος λόγος που ενώνει τοτότε με το σήμερα αλλά και το χιούμορ με τον πικρόσαρκασμό! Υπάρχει μια γεύση πικρίας σε συγκε-κριμένη κατηγορία γυναικών κυρίως, αλλά και αν-δρών πια στην εποχή μας, στη μέση της ζωής ένααίσθημα τρομακτικού πανικού μπροστά στο θά-νατο, που γίνεται αφόρητο τις ώρες της μοναξιάς,που ολοένα πολλαπλασιάζονται…

Η συνάντησή μου με την Αθηνά Κεφαλά, τηνοποία γνώριζα βέβαια από παλιά αλλά είχα την ευ-καιρία να γνωρίσω καλύτερα μέσα από το τμήμαΠολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ και να επεξεργαστούμε τιςθέσεις του προγράμματος πολιτισμού μαζί, έχει καιπολιτικό χαρακτήρα για μένα. Πολιτικό, όμως, απότην πλευρά της καλλιτεχνικής συγγένειας! Τι είναιδηλαδή προτιμότερο, για έναν καλλιτέχνη; Να διεκ-δικεί μέσα από το γραφείο του και τα τηλέφωνα μιαθέση σε θέατρο ή φεστιβάλ; Ή να κατεβαίνει στοδρόμο με τις καθαρίστριες και να βλέπει τηνανάγκη της τέχνης από κοντά, Η Αθηνά ήταν πάνταεκεί και πριν και μετά, όπως κι εγώ όπως και πολ-λοί άλλοι καλλιτέχνες που δεν γνωριζόμασταν καιγνωριστήκαμε μέσα απ αυτές τις διαδικασίες μέσακαι έξω απ τη βουλή! Θα βαδίσουμε παρέα για νασυναντηθούμε με τους φυσικούς και αισθητικούςσυμμάχους μας. Σε χώρους που μπορούν να προ-

σφερθούν και να προσφέρουν πολιτισμό. Σε πείσματων καιρών και σε πείσμα της ευκολίας της συνή-θειας.

Πρόκειται για ένα δύσκολο αλλά πολύ ουσια-στικό έργο για το γυναικείο ψυχισμό. Μιλά για τηναποπροσωποποίηση δίνοντάς της την έμφυλη διά-σταση. Αποτελεί η επιλογή του έργου παρέμβασηστα γυναικεία θέματα που άνοιξαν ξανά με τηνκρίση και όσα έφερε αυτή ειδικά στις γυναίκες;

Προσωπικά το θέμα της γυναικείας ψυχολογίαςμε κάνει λίγο καχύποπτη! Σκέπτομαι: γιατί γυναι-κείο; Ο τρόμος της μοναξιάς και του θανάτου καιτο ναρκισσιστικό κενό όταν τελειώνει η νεότητα καιο χρόνος των ερώτων δεν είναι μόνο γυναικείο!Είναι πανανθρώπινο! Όμως, ένα στοιχείο που είναιξεχωριστό σε μας τις γυναίκες είναι η περίφημησχέση με τη μάνα! Αν αυτή δεν έχει υπάρξει σωστά,τότε όλα πάνε στραβά: οι σχέσεις με τους άντρες,με τα παιδιά γιατί είναι κακές οι σχέσεις της γυναί-κας με τον εαυτό της. Πριν από κάποια χρόνια θασκεφτόμουν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δράμα.Τώρα πραγματικά δεν ξέρω, γιατί μερικά πράγματαμου μοιάζουν σάτιρα και σαρκασμός!

Πώς ήταν η πρόσφατη εμπειρία σας από τη σύν-τομη θητεία σας στη βουλή; Πώς συνεχίζει την πο-

λιτική της δραστηριότητα η πολίτης/καλλιτέχνηςΜάνια Παπαδημητρίου;

Η πορεία μου στη βουλή ήταν πολύ ενδιαφέ-ρουσα, συναρπαστική εμπειρία. Και η επιστροφήμου στην τέχνη είναι σαν να ξαναπιάνω ένα νήμαπου ήξερα αλλά με τελείως άλλη σχέση πια μ’ αυτόπου λέμε ζωή. Ως βουλευτής προσπάθησα -καιτώρα προσπαθώ- να εξηγήσω πως πρέπει να δώσειη πολιτεία τη δυνατότητα στο εναλλακτικό ναυπάρξει δίπλα στο θεσμικό. Κι αυτό γιατί το θε-σμικό είναι παρέες που ανακυκλώνονται στις κυ-ρίαρχες σκηνές της χώρας! Όλοι το καταλαβαίνουναλλά στο δια ταύτα δεν μπορούν παρά να κάνουν το«εφικτό» που είναι ό,τι γινόταν πάντα. Υπάρχει εκείέξω γνήσια δυναμική καλλιτεχνική ζώσα πραγματι-κότητα, αληθινά επαναστατική! ∆ηλαδή, που κάνειαυτό που λέγανε παλιά και για τον Κάρολο Κουν,«ωραία φασαρία». Αυτό μου λείπει από τις καλοσυ-γυρισμένες αίθουσες και τα θεατρικά σαλόνια. Ηωραία φασαρία των καλλιτεχνών της άρτε πόβερακαι η δυνατότητα να εξελίξεις αυτή τη φασαρία σεαρθρωμένο λόγο ποιητικό που θα ακουμπήσει στιςανάγκες και στις αγωνίες των ανθρώπων, που έχουνανάγκη την τέχνη όχι για να κάνουν δημόσιες σχέ-σεις αλλά για να περάσουν καλά, να χαρούν ή νασυγκινηθούν!

Αν είχατε να κάνετε μια άμεση πρόταση για το θέ-ατρο στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν το πρώτο μέτροπου θα προτείνατε, η πρώτη πρόταση που θεωρείτεαπαραίτητη;

Ωραία ερώτηση! Το πρώτο μέτρο θα ήταν να εν-τάξω στα μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση τμήματης ιατρικής ασφάλισης και εισιτήρια μέσων μαζι-κής μεταφοράς για άνεργους καλλιτέχνες που ερ-γάζονται. Θα απελευθέρωνα άμεσα τις μικρές ιδιω-τικές χορηγίες και θα έδινα κίνητρα για να πηγαί-νουν προς ομάδες νέων καλλιτεχνών, έτσι ώστε ναευνοήσω τις προσπάθειες των μικρών και πενήτωνκαλλιτεχνών και να πολλαπλασιάζω τις πιθανότη-τες της υγιούς άμιλλας, πράγμα απαραίτητο στηντέχνη. Αμέσως μετά θα έφτιαχνα δίκτυο με εξέδρεςστις γειτονιές με καλλιτεχνικά σχήματα διαφόρωνηλικιών από πολύ άξιους καλλιτέχνες που θα δέ-χονταν να παίξουν με λίγα χρήματα ή με κουτί, γιατις νύχτες του καλοκαιριού που έρχεται, ώστε ο κό-σμος με μια μπιρίτσα και πολύ φτηνό ή καθόλου ει-σιτήριο να μπορεί να διασκεδάσει όπως εκείνα ταβράδια στην ΕΡΤ! Η τέχνη είναι αγαθό που πρέπεινα προσφέρεται! Αλλά ο καλλιτέχνης πρέπει ναμπορεί να ζήσει. Και κυρίως να μπορεί να αρρω-στήσει. Καλλιτέχνης δεν είναι μόνο ο γνωστός, δη-λαδή ο διάσημος, ή ο γνωστός του γνωστού δηλαδήο ημέτερος, είναι και ο καθένας που έχει ταλέντοδιάθεση και πάθος να τιμήσει την τέχνη που έμαθεέστω και σε μια χώρα σαν τη δική μας με τέτοια αν-θρωπιστική κρίση.

Μαρώ Τριανταφύλλου[email protected]

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

Η

Υπάρχει εκεί έξω γνήσια δυναμικήκαλλιτεχνική ζώσα πραγματικότητααληθινά επαναστατική! ∆ηλαδή, πουκάνει, αυτό που λέγανε παλιά και γιατον Κάρολο Κουν, “ωραία φασαρία”.

“

Η τέχνη πρέπει να προσφέρεταιΗ Μάνια Παπαδημητρίου μιλά για τον ”Μονόλογο” της Σιμόν ντε Μποβουάρ

Μια διασκευή του «Μονόλογου» της Σιμόν ντε Μπωβουάρ από την Αθηνά Κεφαλάερμηνεύει τις Πέμπτες στο πατάρι του Γαβριηλίδη η Μάνια Παπαδημητρίου. Πρόκειταιγια ένα έργο δυνατό που συζητήθηκε πολύ την εποχή που βγήκε και εξακολουθεί ναταράζει με τις οξυδερκείς ψυχολογικές παρατηρήσεις του για το γυναικείο ψυχισμό,πολύ επίκαιρο στις μέρες της κρίσης.

“Θυμάμαι” της Ελένης Παπαχριστοφιλοπούλου

Στον πολυχώρο ΕΚΣΤΑΝ (Καυτατζόγλου 5, Πατήσια) παίζεται κάθε Κυριακή στις 7μ.μ., το έργοτης Ελένης Παπαχριστοφιλοπούλου «Θυμάμαι». Πρόκειται για μια ειλικρινή και συναισθηματικήκαταγραφή της περιόδου της κρίσης. Η συγγραφέας, με μια γραφή που θυμίζει docu-theatre,

ασχολήθηκε με τα μεγάλα θέματα της κρίσης: την ανεργία, τη φτώχεια, τη μετανάστευση, την εκ-παίδευση, την υγεία, την τρίτη ηλικία, το μαύρο στην ΕΡΤ, το περιβάλλον (το κομμάτι για τις Σκου-ριές ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον). Θα μπορούσε να κρατήσει το έργο ανοιχτό και να προσθέτει καινα αφαιρεί θέματα κατά περίπτωση. Πάντως άγγιξε τα θέματα με ευαισθησία και πολιτική θέση.

Μια ομάδα, μια παρέα να πούμε καλύτερα, απλών, καθημερινών ανθρώπων που βιώνουν την κρίσηπάνω τους και βλέπουν τις ζωές τους να ρημάζονται μιλούν γι’ αυτήνσαν να βρίσκονται μπροστά στο δικαστήριό της. Καθαρά, απλά καιαληθινά. Χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς περισπούδαστες αναλύσεις,με αναφορές σε τρόπους του ιρλανδικού θεάτρου. Θα μου άρεσε νατο δω το καλοκαίρι στις πλατείες των πόλεων, σαν μια έκπληξη τέ-χνης και μια πολιτική υπενθύμιση για όσα μένουν ακόμα να γίνουνκαι απαιτούν λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση, γιατί ο εχθρόςκαραδοκεί εκεί έξω την ώρα της επανάπαυσης.

Μετωπικά σκηνοθετημένο, σαν ντοκιμαντέρ από τον Γιάννη Στα-ματίου, ντύθηκε μουσικά από τις νότες του Μίκη Θεοδωράκη -ζων-τανά στο πιάνο η Νατάσα Μωυσόγλου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Λευτέ-ρης Αλεξανδρής, Χριστίνα Καπράλου, Λαμπρινή Λίβα, Ιωάννα Μαρ-γαρίτη, Φωτεινή Μπιρλή, Νατάσα Μωυσόγλου, Ευαγγελία Νύκταρη,Παναγιώτης Ξανθόπουλος, Ελένη Παπαχριστοφιλοπούλου, ΓιάννηςΣταματίου, Παύλος Τάγκας, Μάριος Τσαμαντιώτης, Γιώργος Φώ-σκολος.

•

ΜΕ Σ

ΥΝΤΟ

ΜΙΑ

«Εντευκτήριο»Τεύχος 106Ιούλ.-Σεπ. 2014Έκδοση 10/2/2015Θεσσαλονίκη

“Τ α λογοτεχνικά περιοδικά ο-φείλουν να είναι προσωπο-παγή. Με δημοκρατικές δια-

δικασίες δεν βγαίνουν περιοδικά. Εγώ ή-μουν δικτατορικός.” Αυτά έλεγε ο Μανό-λης Αναγνωστάκης σε συνέντευξή του,αναφερόμενος και στα προπολεμικά πε-ριοδικά, που “ήταν περιοδικά παρέας,περιοδικά ιδεών”. Και συμπλήρωνε: “Σή-μερα τα περιοδικά δεν συγκρούονται με-ταξύ τους. Οι ίδιοι συνεργάτες μπορεί ναείναι στο ένα περιοδικό και στο άλλο. Οιίδιες ιδέες να εκφράζονται στο ένα πε-ριοδικό, οι ίδιες και στο άλλο. Τα περιο-δικά σήμερα είναι έντυπα καλής ανθολο-γίας. Μπορούν τα ίδια κείμενα να δημο-σιευτούν και σ’ ένα άλλο περιοδικό, ενώπρώτα κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο.” Το“σήμερα” εκείνης της συνέντευξης τοπο-θετείται το 1992. Κοντά ένα τέταρτο τουαιώνα αργότερα, η κατάσταση δεν έχεικαι πολύ αλλάξει. Τα περισσότερα πε-ριοδικά θα χαρακτηρίζονταν προσωπο-παγή, αλλά διατηρούν και μια παρέα φί-λων. Αν και μάλλον πρόκειται για κύκλομόνιμων συνεργατών. Πάντως, οι περισ-σότεροι συγγραφείς δίνουν συνεργασίες,όπου τους ζητηθεί. Ενώ στέλνουν κείμε-νά τους σε όποιο περιοδικό έχουν κά-ποιας μορφής πρόσβαση. Μοναδική ε-ξαίρεση “περιοδικού παρέας”, όπως τηναντιλαμβανόταν ο Αναγνωστάκης, που ε-πιβιώνει έστω και με φαγωμένη από τηφθορά του χρόνου την παρέα, είναι οι«Σημειώσεις».

Τρία προσωποπαγή περιοδικά αναφέ-ρει ο Αναγνωστάκης: «Νέα Γράμματα»,«Νέα Εστία», «∆ιαγώνιος». Ενώ, δεν ξε-χωρίζει κανένα από τα περιοδικά, πουξεκίνησαν μεταπολιτευτικά. Μέχρι τότε,πάντως, το μοναδικό περιοδικό, που τουείχε κάνει αφιέρωμα, ακριβέστερα τουείχε αφιερώσει σελίδες, ήταν το θεσσα-λονικιώτικο «Εντευκτήριο». Τότε, ακό-μη, η συμπρωτεύουσα είχε περιοδικά.Σήμερα, εξαιρουμένου του ετήσιου φιλο-λογικού περιοδικού «Κονδυλοφόρος»,αν δεν σφάλλουμε, το «Εντευκτήριο» α-πέμεινε μοναδικό. Περιοδικό αρχικά δι-μηνιαίο, σήμερα τριμηνιαίο, με το πρώ-το τεύχος να κυκλοφορεί την 7η Νοε.1987. Οι “σελίδες για τον Αναγνωστάκη”δημοσιεύονται στο έκτο τεύχος. Σίγουραπροσωποπαγές, αφού δημιουργός τουκαι πάγιος διευθυντής είναι ο ΓιώργοςΚορδομενίδης. Ως “μέντορά” του ανα-γνωρίζει τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον“δικτατορικό διευθυντή” της «∆ιαγω-νίου». Μόνο που ο Κορδομενίδης, παράτη μαθητεία δίπλα του και τη λαϊκή ρή-ση, “με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοιαγράμματα θα μάθεις”, ούτε στα τριάντατου, ούτε εφέτος, που συμπληρώνει τα ε-ξήντα, λειτουργεί δικτατορικά.

Ξεκινώντας το περιοδικό του είχε μίακοντά δεκαετή θητεία σε διάφορα έ-

ντυπα, με πιο μακρόχρονη εκείνη στο α-ξιόλογο περιοδικό της Εθνικής Τράπε-ζας, το «Εμείς», που διηύθυνε ο ∆ημή-τρης ∆ασκαλόπουλος. Μια άλλη προσω-πικότητα του λογοτεχνικού χώρου, πουστερείται αυταρχικού προφίλ. Στη νεο-λαιίστικη αργκό, ο ∆ασκαλόπουλος θαμπορούσε να χαρακτηριστεί “ήρεμη δύ-ναμη”. Ο Κορδομενίδης, αντιθέτως, δίνειτην εντύπωση του αβρού, στα όρια του α-νασφαλούς, που μάλλον χρειάζεται πα-ρά προσφέρει στήριξη. ∆εν αποκλείεται,ωστόσο, να πρόκειται για απατηλή εντύ-πωση, την οποία καταφέρνει να δη-μιουργεί ένας ταλαντούχος στις δημό-σιες σχέσεις. Ίσως, πάλι, το 1987, που,όπως εξομολογείται, “ένιωθε μετέωροςστα προσωπικά του αδιέξοδα” και έστη-σε το περιοδικό, να ήταν προτιμότερο,

αντ’ αυτού, να ξεκινούσε μία ψυχαναλυ-τική διαδικασία. Αν το είχε αποφασίσει,το πιθανότερο να μην είχε στο βιογραφι-κό του μόλις μία ολιγοσέλιδη συλλογήδιηγημάτων. Και αυτή με ψευδώνυμο,που ποτέ δεν καταγράφτηκε. Είκοσι συ-ναπτά έτη μετά την υιοθέτησή του, πά-ντοτε σε αναμονή συνέχειας, θα μπορού-σαμε να το αποκαλύψουμε. Είναι ο Γιώρ-γος Αδαμίδης, ο συγγραφέας της συλλο-γής διηγημάτων «Βολή εγγύς φιλίωντμημάτων». Αντί, όμως, να εμπιστευθείεαυτόν στον θείο Φρόυντ, προτίμησε ναμείνει συναισθηματικά μετέωρος, με“περπατούρα” το περιοδικό του, όπωςτο χαρακτηρίζει αυτοσαρκαζόμενος.

Στο «Εντευκτήριο», δημοσιεύτηκε καιτο πρώτο, μετά θάνατο, αφιέρωμα στονΑναγνωστάκη. Εκείνος, πάντως, μάλλονσυγκατατάσσει το περιοδικό στα “έντυ-πα καλής ανθολογίας”. Μόνο που σήμε-

ρα, αυτός ο χαρακτηρισμός είναι μακράντου να θεωρείται αυτονόητος. Το πρό-σφατο τεύχος διατηρεί το ίδιο πάντοτεπροσωπικό στίγμα του εκδότη του, όσοαφορά αισθητική και βασικούς συνεργά-τες, βελτιώνοντας την πρώτη και διευρύ-νοντας τον αρχικά στενό κύκλο των δεύ-τερων. Σε αυτό μετρούμε 39 συνεργάτες,οι 15 Βορειοελλαδίτες τουλάχιστον ωςπρος τον τόπο γέννησης, στους οποίουςθα πρέπει να προσθέσουμε τους ΓιάννηΚοτσιφό και Ηρακλή Παπαϊωάννου, πουδιέλαθαν της ευρετηρίασης. Οπότε,στους 41 συνεργάτες, οι 17 έρχονται απότη Βόρεια Ελλάδα, σήμερα, όμως, οι πε-ρισσότεροι την έχουν εγκαταλείψει. Με-γάλη, λοιπόν, είναι η συμμετοχή τωνΑθηναίων. Γεγονός, που μπορεί να εκλη-φθεί και ως ατού και σαν μειονέκτημα.Ατού λόγω της αναγνωρισιμότητας πουαπολαμβάνουν, μειονέκτημα γιατί απο-δεικνύονται γραφομανείς και άπιστοι,σκορπίζοντας κείμενα σε όσα περισσό-τερα έντυπα δύνανται. Αντιθέτως, ο Κορ-δομενίδης μένει πιστός στις “αγάπες”του, με πρώτο τον φίλο του Γιώργο Ιωάν-νου. Εκείνος δεν πρόλαβε το «Εντευκτή-ριο», απεβίωσε στις 16 Φεβ. 1985. Ήδη,στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού, υ-πάρχει αφιέρωμα και ένα δεύτερο, στοδέκατο. Το πρόσφατο τεύχος συνοδεύε-ται από CD, “Ο Γιώργος Ιωάννου διαβά-ζει πεζογραφήματά του”.

Επετειακό το αφιέρωμα του τεύχουςστον Χριστόφορο Λιοντάκη, γεννη-

μένο στις 20 Φεβ. 1945, σύμφωνα με τηνεργοβιογραφία, που συντάσσει ο δοκι-μιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Ζα-χαρίας Κατσακός. Γέννημα θρέμμα Κρη-τικός αυτός, από το Ηράκλειο, όπως καιο τιμώμενος, κλείνει τις σελίδες του α-φιερώματος δίνοντας το στίγμα εκάστηςαπό τις συνολικά επτά ποιητικές συλλο-γές του Λιοντάκη. Επτά συν μία, την πιο

πρόσφατη και συγκεντρωτική των τριώνπρώτων ποιητικών του συλλογών, πουείχαν εκδοθεί μέσα στη δεκαετία του ’70.Η συγκεντρωτική εκδόθηκε το 2012, μετίτλο, «Εικόνες που επιμένουν», και ωςεπισφράγισμα μίας 40ετούς ποιητικήςπαρουσίας. Από τις θεσσαλονικιώτικεςεκδόσεις του περιοδικού «Τραμ», εκδό-θηκαν οι δυο πρώτες ποιητικές συλλο-γές, αρχές 1973 «Το τέλος του τοπίου»,τέλη 1976 «Μετάθεση». Αν δεν σφάλλου-με, ο πρώτος κριτικός, που επισημαίνειτότε τη νέα ποιητική φωνή, είναι οΑντρέας Καραντώνης. Παρουσιάζει καιτις τρεις πρώτες συλλογές. Την επόμε-νη, του 1982, «Ο Μινώταυρος μετακομί-ζει», δεν την προλαβαίνει. Αποβιώνει 27Ιουν. 1982.

Για την τρίτη ποιητική συλλογή, του1978, «Υπόγειο γκαράζ», ο Καραντώνηςκάνει την εύστοχη παρατήρηση, ότι ο

Λιοντάκης διαθέτει το “τρίτο μάτι” ή και“μάτι της διαίσθησης”. Τα ποιήματα τηςίδιας συλλογής, ο Τάσος Λειβαδίτης ταδιαβάζει ως αλληγορία ενός από τουςκύκλους της «Κόλασης» του ∆άντη, στησύγχρονη εκδοχή τους. Ερμηνεία πουυιοθετεί και επαυξάνει η Χριστίνα Ντου-νιά στο εκτενές κείμενό της στο αφιέρω-μα, με τίτλο, «Τα δικαιώματα του “θυ-μού” και η ποίηση του Χριστόφορου Λιο-ντάκη». Σε αυτό, αναζητεί τον μίτο της“αφήγησης”, όπως αυτή, ελλειπτική καιαποσπασματική, ανελίσσεται στις επτάσυλλογές. Τελικά, επιλέγει ως σταθερόπροσωπικό ίχνος του ποιητή στην επτά-λοφη ποιητική πορεία του την φράση ,“θυμώ μάχεσθαι χαλεπόν ο γαρ αν θέληψυχής ωνείται”. ∆άνειο του Λιοντάκη α-πό τον Ηράκλειτο, που δηλώνει την απο-δοχή του “θυμού”, τουτέστιν του πάθους,και την ένδοση στην ακατανίκητη επιθυ-μία.

Η μελετήτρια, στην εγκωμιαστική κα-τακλείδα του κειμένου της, τσιμπάει στί-χους από το ποίημα «Τα επικίνδυνα» τουΚαβάφη (“το σώμα μου στες ηδονές θαδώσω /...γιατί όταν θέλω - / και θα ’χωθέλησι, δυναμωμένος / ως θα ’μαι μεθεωρία και μελέτη - / στες κρίσιμες στιγ-μές θα ξαναβρίσκω / το πνεύμα μου, σανπριν, ασκητικό”), προσθέτει και τον σο-λωμικό με “λογισμό και μ’ όνειρο”, γιανα στρογγυλέψει το συλλογισμό της,πως “το πάθος της ψυχής και του σώμα-τος, δυναμωμένο με θεωρία και μελέτη,καλλιεργημένο με λογισμό και μ’ όνειρο,κατακτά την καλλιτεχνική του δικαίω-ση”. Κι όμως, από τα συμφραζόμενα τουποιήματος του Λιοντάκη, «Εξιλαστήριο»,όπου και το ηρακλείτειο απόφθεγμα, ει-κάζουμε πως ο ποιητής, τουλάχιστον σεεκείνο, μάλλον στίχους από το καβαφι-κό ποίημα «Νόησις» ανακαλεί (“Τα χρό-νια της νεότητάς μου, ο ηδονικός μου

βίος - / πώς βλέπω τώρα καθαρά το νόη-μά των. / Τι μεταμέλειες περιττές, τι μά-ταιες... ”).

Σε ένα παραπλήσιο συμπέρασμα ωθεί,αν διαβάζουμε σωστά, και το κείμενο, μετίτλο, «Ένας δια βίου λυρισμός», τουΒαγγέλη Χατζηβασιλείου, του μόνου αμι-γούς κριτικού λογοτεχνίας στους συμμε-τέχοντες στο αφιέρωμα. Εκείνος, ζητώ-ντας να παρουσιάσει τον λυρικό Λιοντά-κη, αντιπαραθέτει τη συγκεντρωτικήπρόσφατη έκδοση των τριών πρώτωνποιητικών συλλογών με την έβδομη συλ-λογή του. Σχετικά, ο Χατζηβασιλείου πα-ρατηρεί: “Ο έρωτας, που αποτελούσεπάντοτε μόνο ένα εν δυνάμει στοιχείο,μια δυνατότητα σε αναστολή, υποταγμέ-νη στο κυνήγι του ωραίου, θα ανέβει τώ-ρα με πρωτόγνωρη ορμή στην επιφά-νεια...Πρόκειται περισσότερο για ένανχώρο επεξεργασίας, μεταλλαγής και εντέλει χειραφέτησης του ποιητικού προ-σώπου και της ερωτικής του ταυτότη-τας.” Για την ερωτική διάθεση, με αφορ-μή την πέμπτη συλλογή του 1988, «Ο ρο-δώνας με τους χωροφύλακες», γράφει οΓιάννης Τσαρούχης. Με συγκίνηση δια-βλέπει πως “ο ποιητής δεν διστάζει νατη συμφιλιώσει ακόμη και με τον χρι-στιανισμό, βάζοντας τη βροχή να ζωγρα-φίζει ένα ρόδο, το κυρίαρχο σύμβολοτου έρωτα, στο κλίτος μιας βασιλικής”.

Εκτός από τα αποσπάσματα των πα-λαιότερων κριτικών κειμένων Λειβα-

δίτη και Τσαρούχη, αναδημοσιεύεται α-πόσπασμα επιφυλλίδας του ∆. Ν. Μαρω-νίτη. Επίσης, κείμενο του ∆ιονύση Χαλ-κωματά, που εγκατέλειψε προσωρινάτον Κικέρωνα και τους κανόνες της ρη-τορικής, για να ασχοληθεί με τη σύγχρο-νη λογοτεχνική αισθητική. Αυτά όσο α-φορά το ποιητικό έργο του Λιοντάκη. Γιατο μεταφραστικό του, γράφει η Τιτίκα∆ημητρούλια, όπου μνημονεύει συνοπτι-κά και τις λοιπές “δεύτερες γραφές”του, τουτέστιν ανθολογίες και βιβλιοκρι-σίες. Έτσι, τουλάχιστον σε υποσελίδιασημείωση, μνημονεύεται “το σκοτεινότρυγόνι”, η πρώτη ανθολογία διηγημά-των του Παπαδιαμάντη, που ο Λιοντά-κης είχε εκδώσει προ 20ετίας, καθώς καιο “ερωτικός Παπαδιαμάντης”, όπως με-τεξελίχθηκε ο τίτλος στη δεύτερη ανθο-λογία, προ πενταετίας. Επίσης, αναφέρε-ται η ανθολογία του για τον γενέθλιο τό-πο, το Ηράκλειο Κρήτης, στη Σειρά,«Μια πόλη στη λογοτεχνία». Σε αυτήντην ανθολογία, υπάρχει έμμεση μνεία καιστο κείμενο της Μαριλίζας Μητσού,«Πρόσωπα και προσωπεία του μύθουστην ποίηση του Χριστόφορου Λιοντά-κη». Εκκινεί, όμως, από το μοναδικό βι-βλίο του Λιοντάκη με κείμενα, το «Νυ-κτερινό γυμναστήριο», όπου υπάρχει καικείμενο για τον γενέθλιο τόπο, το Ηρά-κλειο και τον μύθο του, που αποτέλεσε“το έδαφος της ποίησής του”.

Στο «Μια πόλη στη λογοτεχνία», οπρόλογος τιτλοφορείται «Είκοσι τέσσε-ρις ψηφίδες για τον Χάνδακα». Κατά τονπρολογιστή, “μια πόλη που τρέφει το μύ-θο και τρέφεται από αυτόν” και ακόμη,“μια πόλη όπου ο μύθος γίνεται πραγμα-τικότητα”. Ανθολογεί 24 συγγραφείς, μεάνοιγμα κοντά ενός αιώνα: το 1862 γεν-νηθείς ο Ιωάννης ∆αμβέργης, το 1959 οΓιώργος Ξενάριος. Αναδημοσιεύονται 18πεζά, μία επιστολή Σικελιανού προς Κα-ζαντζάκη και πέντε ποιήματα, ανάμεσασε αυτά και το δικό του, με τίτλο, «Χάν-δαξ». Ο πρόλογος είναι αφιερωμένος“στον Γ. Π. Σαββίδη, φίλο του Ηρα-κλείου”. Στην εικονογράφηση του αφιε-ρώματος, δημοσιεύεται φωτογραφία τουΛιοντάκη με τον Σαββίδη, την Μητσούκαι τον ομήλικο ομότεχνό του Θ. Θ.Νιάρχο. Μόνο που φωτογραφίες, χωρίςτο πού και κυρίως, το πότε, μένουν χω-λές, κάτι σαν γεροντικές αναμνήσεις.

1088 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Το περιοδικό της Θεσσαλονίκης

Μία α πό τις έ ντε κα φω το γρα φίες του Γιώρ γου ∆ε πόλ λα,στο έν θε το Camera Obscura.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 28

2288 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Στο α φιέ ρω μα, προ τάσ σε ται α δη μο σίευ το ποίη μα τουτι μώ με νου.

Τα τε λευ ταία τεύ χη του πε ριο δι κού α νοί γουν με σε λί -δες που φι λο ξε νούν “νέες φω νές”, δηλαδή πρω το εμ -φα νι ζό με νους αλ λά και νέ ους ως προς την η λι κία. Ως ε -πι λο γή δεί χνει ρη ξι κέ λευ θη, με βά ση τα έως σή με ρα μέ -τρα και σταθ μά του πε ριο δι κού, ω στό σο ε ντάσ σε ται στηγε νι κό τε ρη τά ση, που θα μπο ρού σε να έ χει την ε τι κέ τα“τό πο στα νιά τα”. Απο μέ νει ζη τού με νο αν αυ τή η μό δαπροέ κυ ψε ως μί μη ση ε νός γε νι κό τε ρου ρεύ μα τος σταχρό νια της πα γκο σμιο ποίη σης ή α πό α νά γκη για α να -νέω ση των προ σώ πων. Πά ντως, τεί νει να κυ ριαρ χή σεισε ό λους τους χώ ρους α πό την πο λι τι κή μέ χρι το χώ ροτου βι βλίου. Σε αυ τό το τεύ χος, δη μο σιεύο νται ποιή μα -τα δε κα ε ξά χρο νης Κύ πριας. Ακο λου θούν με τα φρά σεις,ποιή μα τα και πε ζά ε νη λί κων. Επί σης, νε κρο λο γίες καιβι βλιο πα ρου σιά σεις.

Υπάρ χει, βε βαίως και σε αυ τό το τεύ χος το φω το γρα -φι κό 16σέ λι δο Camera Obscura, που συ νι στά μό νι μοδια κρι τι κό στοι χείο του πε ριο δι κού. Με τίτ λο «TheArtist and his Masterpiece», δη μο σιεύο νται 11 φω το γρα -φίες του Γιώρ γου ∆ε πόλ λα, ό που σαρ κά ζει τις με τα νεω -τε ρι κές καλ λι τε χνι κές τά σεις, πο ζά ρο ντας σο βα ρο φα -νώς προς αυ το φω το γρά φι ση δί πλα σε σω ρούς σκου πι -διών σε δη μό σιους χώ ρους. Πρό κει ται για τολ μη ρόσαρ κα σμό, αλλά ριψοκίνδυνο, καθώς μπορεί ναπαρεξηγηθεί α πό α φε λείς θια σώ τες της ση με ρι νήςπρω το πο ρίας στη φω το γρα φία.

Μ. Θε ο δο σο πού λου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 27

Το περιοδικότης Θεσσαλονίκης

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Joanna Drigo& Ευστάθιος∆ράκος

Οι δύο χαρισμα-τικοί καλλιτέχνεςοπωσδήποτε προ-καλούν το ενδιαφέ-ρον με τη νέα τουςμουσική πρόταση,μια πρόταση πουντύνεται με τοχρώμα της άνοιξηςκαι γίνεται ένα τρα-γούδι που αγαπάειτο παρελθόν καιφωτίζει το μέλλον.Η Joanna Drigo καιο Ευστάθιος ∆ρά-κος, ο συνθέτηςκαι τραγουδιστήςτων Minor Project,ενώνουν τις μουσι-

κές τους ταυτότητες σε μία μοναδική βραδιά που υπό-σχεται να σε κάνει να θυμηθείς τα παραμύθια του Νιό-νου, να χαμογελάσεις με τις μελωδίες του Μάνου, ναχορέψεις στο ρυθμό του πιο ξεχασμένου βαλς καιέπειτα να επιστρέψεις στη σκηνή που μεγάλωσε καιενέπνευσε τους δύο τραγουδοποιούς, γεμάτος απόεκείνο το υπέροχο συναίσθημα της νοσταλγίας.

Ο ∆ημήτρης Σιάμπος (κιθάρες), ο Κώστας Πατσιώ-της (κοντραμπάσο), ο Γιώργος Τσιατσούλης (ακκορν-τεόν) και ο Αλέξανδρος Μπαλτάς (τύμπανα) αποφασί-ζουν να δώσουν πνοή σε αυτό το μουσικό project πουγεννήθηκε σαν ιδέα κάπου στην καρδιά των Κυκλά-δων, λίγα χρόνια πριν... Σε αυτήν τη ξεχωριστή συνάν-τηση, ο καθένας με τον προσωπικό και αφοπλιστικότου τρόπο θα μεταδώσει πως αντιλαμβάνεται και πα-ράγει πρωτότυπους ήχους, μέσα από τη μουσική.

Τη ∆ευτέρα 30 Μαρτίου, στις 9μ.μ., στο Σταυρό τουΝότου. Είσοδος 10 ευρώ με μπύρα-κρασί.

Το οργανικό σύνολο ARTfacts ensemble παρου-σιάζει έργα έξι νέων ευρωπαίων συνθετών γραμ-μένα ειδικά για το σύνολο και εμπνευσμένα από

τη ζωή των γυναικών στις φυλακές της Θήβας, έργαμε βαθιά φιλοσοφική διάσταση, με πολλή ευαισθησίακαι ταυτόχρονα αντιπροσωπευτικά avant-garde δείγ-ματα της νέας γενιάς ευρωπαίων συνθετών της con-temporary classical μουσικής. Το ARTfacts ensembleαποτελούν οι: Ai Motohashi-Σιδέρη (πιάνο), ΣπύροςΤζέκος (κλαρινέτο), Guido De Flaviis (σαξόφωνο), Λα-έρτης Κοκολάνης (βιολί), Μάριος ∆απέργολας (βιόλα),Κώστας Σερεμέτης (κρουστά), Θοδωρής Βαζάκας(κρουστά).

Η βασική ιδέα του ARTfacts ensemble ήταν η σύν-θεση έργων για live electronics ή προηχογραφημένουςήχους και ακουστικό σύνολο, με βάση τις ηχογραφή-σεις ήχων και μαρτυριών από κρατούμενες στις γυναι-κείες φυλακές Θήβας κατά τη διάρκεια του προγράμ-ματος art and drama therapy που εκπόνησε η Μη Κερ-δοσκοπική Οργάνωση ΑΜΑΚΑ, από τον Σεπτέμβρητου 2013 μέχρι τον Ιούνιο 2014. Έννοιες που σχετί-ζονται με τη ζωή στις φυλακές, όπως ο εγκλεισμός, ηρουτίνα, ο πανοπτισμός, έτσι φυσικά όπως τις αντι-λαμβάνονται άνθρωποι εκτός εγκλεισμού, καθώς καιμαρτυρίες των ίδιων των κρατούμενων γυναικών απο-

τέλεσαν τους βασικούς θεματικούς άξονες και πηγέςέμπνευσης των συνθετών για τη δημιουργία των συν-θέσεών τους.

Η πρώτη παρουσίαση των συγκεκριμένων έργωνπραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 2014 μέσα στοκτίριο των γυναικείων φυλακών της Θήβας.

Τόσο η σύνθεση των συγκεκριμένων έργων, όσο καιη παρουσίασή τους εντάσσεται στο πλαίσιο του προ-γράμματος «PAROL! Writing and art beyond walls,beyond borders» (το οποίο στηρίζεται από το «CultureProgram» της Ευρωπαϊκής Ένωσης) κι έχει σαν στόχοτη δημιουργία καλλιτεχνικών γεφυρών ανάμεσα στασωφρονιστικά ιδρύματα και την κοινωνία δια μέσουτης τέχνης, πρόγραμμα που εφαρμόζεται ταυτόχρονασε 5 ευρωπαϊκές χώρες.

Η ηχογράφησή των έργων θα κυκλοφορήσει σε cdστις 3 Απριλίου από την Puzzlemusik.

Τη ∆ευτέρα 30 Μαρτίου, στις 8.30μ.μ., στο ΓαλλικόΙνστιτούτο Ελλάδος. Εισιτήριο: 10 ευρώ και μειωμένο7 ευρώ (για φοιτητές και ανέργους).

Γέφυρες τέχνηςαπό τις φυλακές

στην κοινωνία

ΗΕθνική ΛυρικήΣκηνή παρου-σιάζει για

πρώτη φορά μια απότις πιο απολαυστικέςόπερες του παγκόσμιουρεπερτορίου που περι-

γράφει την τρυφερή ιστορία μιας άτακτης αλεπούς, ένα έργούμνος στον κύκλο της ζωής, δοσμένο με τρυφερότητα, χιού-μορ και πραγματισμό, ένα αλληγορικό έργο με ονειρική μου-σική, το οποίο ο Τσέχος συνθέτης Γιάνατσεκ συνέθεσε στοτέλος της δημιουργικής του πορείας. Το έργο θα παρουσια-στεί στη θρυλική παραγωγή του Ντέιβιντ Πάουντνι, όπωςπρωτοπαρουσιάστηκε από την Εθνική Όπερα της Ουαλίαςκαι την Όπερα της Σκωτίας και είναι η πρώτη όπερα του Γιά-νατσεκ, που προστίθεται στο δραματολόγιο της Εθνικής Λυ-ρικής Σκηνής.

Η μαγική μουσική που συνέθεσε ο Γιάνατσεκ και που τονκατέταξε στους σημαντικότερους συνθέτες του 20 αιώνα, στη-ρίζεται στη μουσικότητα της τσεχικής γλώσσας, αντλεί στοι-χεία από τη μουσική παράδοση της πατρίδας του, είναι έν-τονα λυρική και ατμοσφαιρική. Η υπόθεση του έργου, παρα-κολουθεί τον κύκλο ζωής μιας αλεπούς, καθώς μεγαλώνει,ερωτεύεται, κάνει οικογένεια και τελικά πεθαίνει. Η παρα-γωγή, την αναβίωση της οποίας υπογράφει η Ελέιν Τάιερ Χολ,είναι πολύχρωμη, ζωηρή και με υπέροχη αίσθηση του χιού-μορ.

Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής διευθύνουν οιδιακεκριμένοι μαέστροι -με ειδίκευση στο έργο του Γιάνα-τσεκ- Γιάροσλαφ Κίσλινγκ και Οντρέι Όλος. Τα μαγευτικάσκηνικά και κοστούμια είναι της Μαρία Μπγέρνσον, οι φωτι-σμοί του Νικ Τσέλτον, ενώ η χορογραφία του Στιούαρτ Χοπς.

Στη διανομή της παραγωγής, η οποία παρουσιάζεται στατσέχικα με ελληνικούς υπέρτιτλους, συναντούμε καταξιωμέ-νους μονωδούς όπως -μεταξύ άλλων- τους Ράνταλ Τζέικομπς,Μίνα Πολυχρόνου, Έλενα Κελεσίδη, Χάρη Ανδριανό, ∆ημή-τρη Κασιούμη, Ινές Ζήκου, Πέτρο Σαλάτα, Τζίνα Φωτεινο-πούλου, Τζίνα Πούλου, Άκη Λαλούση, Πέτρο Μαγουλά,Ελένη ∆άβου, Χαράλαμπο Αλεξανδρόπολο και άλλους.

Στις 28, 29 Μαρτίου & 1, 3, 4, 5 Απριλίου, στο ΘέατροΟλύμπια. Τιμές εισιτηρίων 20, 30, 40, 50, 60, 65 ευρώ. Παι-δικό & φοιτητικό: 15 ευρώ. Θέσεις περιορισμένης ορατότη-τας: 10, 15, 20, 30 ευρώ.

“Planctus, θρήνοιτης Παναγίας”

Μια κατανυκτική αναδρομή στηνυμνογραφία της μεσαιωνικής∆ύσης με όργανα εποχής από το σύ-

νολο παλαιάς μουσικής Ex Silentio με τον∆ημήτρη Κούντουρα στη μουσική διεύθυνσηκαι στο πλαίσιο του κύκλου Adagio - Μου-σικές για τις μέρες του Πάσχα. Το οδοιπο-ρικό στη θρησκευτική μουσική εκτείνεταιχρονικά από τον 10ο έως τον 15ο αιώνα καιπεριλαμβάνει σταθμούς στην Καταλονία, τηΓερμανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλίακαι την Αγγλία αλλά και στην παράδοση τωνσούφι (ισλαμιστών ασκητών). Θα ακου-στούν, μεταξύ άλλων, ύμνοι, κανόνες, χοροί,αντίφωνα, θρήνοι και άλλες συνθέσεις –φωνητικές ή ενόργανες– που εμπνεύστη-καν ανώνυμοι ή επώνυμοι δημιουργοί.

Τα φωνητικά μέρη αποδίδουν οι τραγου-δίστριες Θεοδώρα Μπάκα και Φανή Αντω-νέλου. Συμμετέχουν οι μουσικοί: ΘύμιοςΑτζακάς (ούτι), Ανδρέας Λινός και ΗλέκτραΜηλιάδου (βιέλα), Νίκος Βαρελάς (κρουστά)και ∆ημήτρης Κούντουρας (φλάουτο μεράμφος).

Το σύνολο Εx Silentio δημιουργήθηκε το2001 και ειδικεύεται στην παλαιά μουσικήκαι την ιστορική ερμηνεία. Την καλλιτε-χνική διεύθυνση του συνόλου έχει ο φλαου-τίστας ∆ημήτρης Κούντουρας. Το Ex Silentioέχει ηχογραφήσει κοσμική μουσική του15ου αιώνα και μεσαιωνική μουσική από τηΜεσόγειο για γνωστές γερμανικές δισκο-γραφικές εταιρείες. Μέλη του συνόλου δι-δάσκουν στη διεθνή καλλιτεχνική κοινό-τητα «Μουσικό χωριό» του Πηλίου.

Οι ύμνοι θα συνοδεύονται με ελληνικούςυπέρτιτλους.

Το Σάββατο 4 Απριλίου, στις 8.30μ.μ.,στην Αίθουσα ∆ημήτρης Μητρόπουλος τουΜεγάρου Μουσικής Αθηνών. Τιμές εισιτη-ρίων: 12, 20 ευρώ. Ειδικές τιμές: 5 (φοιτη-τές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ), 8 ευρώ (65+, πο-λύτεκνοι).

•

“Η πονηρήαλεπουδίτσα”

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Το 1983 έγινε στο Άμστερνταμ μιααπαγωγή η οποία μονοπώλησε επίαρκετές εβδομάδες τα ΜΜΕ.

Απήχθη, από μια ομάδα πέντε ανδρών,ένας από τους πλουσιότερους ανθρώ-πους στον κόσμο, ο Φρέντι Χάινεκεν,ιδιοκτήτης της μεγάλης ζυθοποιίας. Τοποσό που ζητήθηκε από τους απαγωγείςκαι καταβλήθηκε ήταν περίπου 35 εκα-τομμύρια φιορίνια, δηλαδή περί τα 46εκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές.Ενώ όλα πήγαν καλά, τελικά οι δράστες

συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σεποινές από 8 έως 12 χρόνια.

Ο βραβευμένος με Έμι δημοσιογρά-φος, Πίτερ Ρ. Ντε Βρις, έγραψε το 1987ένα ογκώδες βιβλίο 800 σελίδων για τηνυπόθεση. Το βιβλίο αυτό μετετράπη σεσενάριο 110 σελίδων από τον ΓουίλιαμΜπρούκφιλντ και ο Ντάνιελ Άλφρεν-τσον, ο οποίος σκηνοθέτησε το δεύτεροκαι το τρίτο μέρος της τριλογίας Μιλένι-ουμ («Το κορίτσι που έπαιζε με τηφωτιά», «Το κορίτσι στη φωλιά της σφή-

κας»), μετέφερε στον κινηματογράφοτην υπόθεση. Η ταινία «Η απαγωγή τουκυρίου Χάινεκεν» (Kidnapping FreddyHeineken) αφηγείται τα δραματικάεκείνα τα γεγονότα, από τη στιγμή πουοι πέντε φίλοι αποφάσισαν να προχωρή-σουν στην απαγωγή μέχρι τη σύλληψήτους.

Οι Κορ Βαν Χουτ, Γουίλεμ Χόλεντερ,Φρανς «Σπάικς» Μέιχερ, Γιαν «Κατ»Μπελάαρντ και Μάρτιν «Μπρέικς» Έρ-καμπς, ήταν φίλοι και συνεταίροι σε μιαοικοδομική εταιρεία, τα οικονομικά προ-βλήματα της οποίας τους ανάγκασαν νααναζητήσουν τραπεζικό δάνειο. Όμως,επειδή καμία τράπεζα δεν τους δάνειζε,αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλοκόλπο. Οργάνωσαν το σχέδιο με μεγάληπροσοχή και μια μέρα απήγαγαν τον Χάι-νεκεν και τον οδηγό του. Τους μετέφε-ραν σε ένα χώρο που είχαν κατασκευά-σει, με τέλεια ηχητική μόνωση, και περί-μεναν τα λύτρα που είχαν ζητήσει. Τε-λικά αν και είχαν οργανώσει την τέλειααπαγωγή δεν κατάφεραν να απολαύσουντα χρήματα που πήραν και σύντομα βρέ-θηκαν στη φυλακή. Αυτό συνέβη επειδήδεν ήταν πραγματικοί εγκληματίες, αλλάμια παρέα, όχι κακών ανθρώπων, πουαποφάσισαν να εγκληματήσουν για ναβγουν από το οικονομικό αδιέξοδο χωρίςνα χρησιμοποιήσουν καθόλου βία εναν-τίον των θυμάτων τους. Αυτό ήταν και τοτρωτό τους σημείο. Η αστυνομία υπο-πτεύθηκε πως δεν είχε να κάνει με οργα-

νωμένη συμμορία και το εκμεταλλεύτηκεγια να φτάσει στην εξιχνίαση της απα-γωγής.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια θαυμά-σια ταινία. Πρόκειται για ένα δράμα πουμετατρέπεται σε θρίλερ αγωνίας αλλάκαι ψυχολογικό θρίλερ. Πάνω απ’ όλαόμως είναι μια ταινία χαρακτήρων. Κρα-τώντας τους θεατές σε μια διαρκή ισορ-ροπία επάνω σε τεντωμένο σχοινί,καθώς η ένταση κορυφώνεται, ο σκηνο-θέτης σκιαγραφεί αρχικά τους ήρωέςτου και όσο προχωρά η δράση αρχίζεικαι διεισδύει μέσα τους. Τα γεγονόταεπιδρούν επάνω τους και αρχίζουν ναδιαφαίνονται οι ξεχωριστές πτυχές τωνχαρακτήρων τους. Καθώς αρχίζουν οιαμφιβολίες από κάποιους για την πράξητους, ξεκινούν και οι συγκρούσεις με-ταξύ τους και αρχίζουν να δημιουργούν-ται ρωγμές στη φιλία τους.

Υπάρχει δράση, εντάσεις και κορυφώ-σεις, αγωνία και σασπένς, κάποιες στιγ-μές χιούμορ. Υπάρχει, όμως, κι ακόμημία ανάγνωση που μας λέει πως όλα όσασυνέβησαν είχαν κοινωνικά αίτια καιαφορμή ήταν η οικονομική ύφεση τηςεποχής. Οι πέντε αυτοί άνθρωποι βρέθη-καν κατεστραμμένοι οικονομικά, προ-σπάθησαν να βρουν νόμιμη διέξοδο,αλλά το «όχι» των τραπεζών τούς μετέ-τρεψε σε απαγωγείς.

[email protected]

«Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΑΪΝΕΚΕΝ»

Καλόκαρδοι εγκληματίες

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«Μακριά από τους ανθρώπους» (Loin des hommes) του Νταβίντ Ελχόφεν:

Στο διήγημα του Αλμπέρ Καμί «Η φιλοξενία» (συλλογή «Η εξορία και τοβασίλειο», εκδόσεις Ζαχαρόπουλος), βασίζεται η θαυμάσια αυτή ταινία, ηοποία μας μεταφέρει στην Αλγερία στα χρόνια του αντιαποικιοκρατικούαγώνα. 1954 και οι Αλγερινοί πολεμούν εναντίον των Γάλλων για την ανε-ξαρτησία τους. Ο δάσκαλος ενός χωριού, ο Νταρού, αναλαμβάνει να συνο-δεύσει τον Μοχάμεντ, έναν άνδρα που κατηγορείται για φόνο, στην πόλη.Οι δύο άνδρες κυνηγημένοι από τους συγγενείς του θύματος αλλά και απότους Γάλλους, βρίσκονται μπροστά σε ηθικά διλήμματα, βία και μισαλλο-δοξία.

«Το πέρασμα» (Sadilisheto) του Στέφαν Κομαντάρεφ: Πριν από 25 χρόνια, οΜίτιο, ενώ έκανε τη στρατιωτική του θητεία στα σύνορα, είχε σκοτώσειένα ζευγάρι Ανατολικογερμανών που προσπαθούσαν να διαφύγουν στη∆ύση. Τώρα ο Μίτιο ζει μαζί με το γιο του, σε ένα φτωχό χωριό στα σύ-νορα Βουλγαρίας, Ελλάδας και Τουρκίας και περνάει λαθραία σύρους πρό-σφυγες από την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι σχέσεις με το γιο τουΒάσκο είναι τεταμένες, η γυναίκα του έχει πεθάνει μερικούς μήνες πρινκαι κάνει αυτή τη δουλειά επειδή έχει μείνει άνεργος. Θαυμάσια ταινίααπό τη Βουλγαρία, σκληρή και τρυφερή με θέμα τις καθημερινές ανθρώ-πινες τραγωδίες και τα ιστορικά γεγονότα που τις καθορίζουν.

«1.000 φορές καληνύχτα» (Tusen ganger god natt) του Έρικ Πόοουπ: Η Ρεμ-πέκα είναι φωτογράφος σε εμπόλεμες ζώνες. Σε μια αποστολή στην Καμ-πούλ τραυματίζεται, ενώ άλλη μια βόμβα εκρήγνυται όταν ξεκινά για ναεπιστρέψει στην πατρίδα της. Ο άντρας της και οι κόρες της, μην αντέ-χοντας να ζουν στην αγωνία, της ζητούν να τα παρατήσει. Εκείνη υπόσχε-ται πως δεν θα ξαναπάει σε ταραγμένες περιοχές και αναλαμβάνει μιαδουλειά στην Κένυα η οποία φαίνεται ασφαλής.

«Σε θέση βολής» (The gunman) του Πιέρ Μορέλ: Ένας απόστρατος των Ει-δικών ∆υνάμεων, που υποφέρει από μετατραυματικό στρες, προσπαθεί ναξαναβρεί τον έρωτα της ζωής του, αφού προηγουμένως ταξιδέψει από τοΛονδίνο στη Βαρκελώνη και διασχίσει την Ευρώπη για να καθαρίσει τοόνομα του.

«Εξωτικό ξενοδοχείο Μάριγκολντ 2» (The second best exotic MarigoldHotel) του Τζον Μάντεν: Πριν τρία χρόνια γίναμε ένοικοι ενός ξενοδοχείουμε τους πιο διασκεδαστικούς και αναπάντεχους συγκατοίκους και τώρα το«Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ» ανοίγει και πάλι, για μια ιστορία γε-μάτη γέλιο, συγκίνηση, μουσική και χορό!

«Chappie» του Νιλ Μπλομκαμπ: Αστυνομικοί-ρομπότ έχουν αναλάβει τηντήρηση της τάξης. Ένα από αυτά, ο Chappie, απάγεται και επιστρέφει, αφούέχει προγραμματιστεί από κάποιους να σκέφτεται ανθρώπινα και να νιώ-θει.O Chappie απειλεί την καθεστηκυία τάξη και πρέπει να εξοντωθεί.

Σινεφίλ

Στην «Εποχή» της 11ης Μαΐου 2014 είχε δημοσιευτεί κείμενό μου, με τίτλο «Ο μη-χανισμός της μνήμης και της αφύπνισης» για την ταινία του Βασίλη Κατσίκη,«Lurk» (Παραμονεύοντας). Η κριτική είχε γραφτεί με αφορμή την προβολή της

ταινίας στη Θεσσαλονίκη, σε εκδήλωση της δημοτικής παράταξης Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη και του ρ/σ «93.4 Στο Κόκκινο». Τώρα που η ταινία προβάλλεσαι στουςκινηματογράφους, αναδημοσιεύουμε μέρος του κειμένου.

«Η ταινία είναι, καταρχάς, ένα ψυχολογικό θρίλερ, αφού διαθέτει όλα εκείνα ταστοιχεία που το χαρακτηρίζουν ως τέτοιο. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δημιουργή-σει μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα τρόμου, καθώς κλιμακώνει την αγωνία και περι-πλέκει το μυστήριο. Η απειλή πλανάται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, τα φλαςμπακ μας ταξιδεύσουν στο χρόνο και στην ψυχική κατάσταση της γυναίκας. Χρησι-μοποιώντας με μαεστρία μια σειρά από κλισέ των ταινιών του είδους και αφού κερ-δίζει τις εντυπώ-σεις σε επίπεδοσασπένς, ο Κα-τσίκης φροντίζεινα αφήσει μι-κρές ρωγμές,μέσα από τιςοποίες μπορεί οθεατής να δια-κρίνει τις πραγ-ματικές του προ-θέσεις.

Οι αναφορέςτου στο Χίτσκοκκαι ιδίως στονΠολάνσκι είναιπολλές και αυτόπου κάνει είναιμια ταινία επάνωστη μνήμη, την απώλεια και την επαναφορά της, διά της οποίας επέρχεται η αφύ-πνιση. Σε μια απροσδόκητη εξέλιξη μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύύπαρξης και ανυπαρξίας, ο νεαρός εισβολέας λέει στη γυναίκα τη φράση κλειδί:«ήλθα για να σε ξυπνήσω». Γύρω από αυτήν τη φράση αναπτύσσεται όλη η ταινία,που σημαίνει πως έχοντας απωλέσει κάποιος τη μνήμη του, άνθρωπος ή κοινωνικήομάδα, βυθίζεται σε λήθαργο, γίνεται έρμαιο των καταστάσεων, πέφτει θύμα εκμε-τάλλευσης. Χρειάζεται να έρθει αυτό το κάτι, ένα ταρακούνημα, για να επανέλθει, νααφυπνιστεί, να δει την πραγματικότητα, να εξεγερθεί, να διεκδικήσει.

Γίνεται πλέον σαφές το κοινωνικό μήνυμα της ταινίας. Η παγιδευμένη γυναίκα κα-ταφέρνει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Μια κοινωνία ναρκωμένη μέσα στολήθαργο της επίπλαστης ευδαιμονίας χάνει την ταυτότητά της, την ψυχή της. Χρει-άζεται ένα σοκ για να αφυπνιστεί, για να αναζητήσει όσα έχει χάσει, να απελευθε-ρωθεί, όπως η ηρωίδα του φιλμ».

Στρα. Κερ.

«ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ»

Μνήμη και αφύπνιση

3300 Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Του Σλαβόι Ζίζεκ

Συμφωνώ με τα όσα είπε ο Κώστας∆ουζίνας στην ομιλία του, σχεδόνεξ ολοκλήρου. Θα σταθώ, λοιπόν,

μόνο στα σημεία που διαφωνώ. Θαπαίξω το ρόλο ενός παλιού μαρξιστή,κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό σή-μερα. Συχνά ο Κ. ∆ουζίνας είναι επικρι-τικός –και ορισμένες φορές επιβεβαι-ώνεται- απέναντι στον Αλέν Μπαντιού.Εγώ είμαι ιδιαίτερα επικριτικός απέ-ναντι στην ανοησία της «δράσης τηςισότητας». Ο Μαρξ ήταν σαφώς επικρι-τικός απέναντι σε αυτό. Η ισότητα,όπως επισημαίνει ο ίδιος, είναι μια έν-νοια αστική.

Θέλω να αναφερθώ σε μερικές τακτι-κές διαφοροποιήσεις. Ο ∆ουζίνας είπεότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε το ναρκισσισμότων μικρών διαφορών. Κατά τη γνώμημου είναι πιο σύνθετο ζήτημα. Νομίζωότι η συνεργασία που επέλεξε σε κυ-βερνητικό επίπεδο με τους Ανεξάρτη-τους Έλληνες, είναι ακριβώς μια ευ-φυής σταδιακή εφαρμογή τού ναρκισ-σισμού των μικρών διαφορών: καλύ-τερα συνεργασία με τους δεξιούς, παράμε κάποιους απαίσιους κοντινούς αρι-στερούς. Είχα μιλήσει για αυτό με τονΑ. Τσίπρα, δύο χρόνια πριν στο Ζάγ-κρεμπ, και του είχα πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑχρειάζεται ένα άνοιγμα στους πατριώ-τες αστούς. Κάποιοι πολύ αριστεροίτότε μου επιτέθηκαν, αλλά ξέρετε σεποιον ανήκει αυτός ο ορισμός; ΣτονΜάο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εντοπίσει ότι δενυπάρχουν μόνο οι φτωχοί και εξαθλιω-μένοι. Υπάρχει και ένα αναγνωρίσιμοτμήμα της κοινωνίας, ας τους ονομά-σουμε αφελώς έλληνες αστούς, πουείναι εντελώς απαυδισμένο με το πελα-τειακό διαφθαρμένο κράτος της Νέας∆ημοκρατίας. Κανείς δεν εκπροσω-πούσε τις δικές του θέσεις. Φαντάζεστεπόσο μόνοι αισθάνονται; Νομίζω αυτήη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σωστή.

Ένα δεύτερο σημείο που θέλω να επι-

σημάνω, είναι η αναζήτηση συμμάχωνστη Ρωσία και την Κίνα. Νομίζω ότιστον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά ότι δενμπορούν να βασιστούν σε αυτούς.

Εχθρική προπαγάνδα

Όταν οι Κινέζοι αγόρασαν τμήμα τουλιμανιού του Πειραιά, έκαναν κάτι πουούτε μια αξιοπρεπής νεοαποικιακή δυ-τική ιμπεριαλιστική δύναμη δεν θαέκανε: προσπάθησαν να διαλύσουν τασυνδικαλιστικά σωματεία. Το μήνυμαπου έστειλε η Ρωσία στην Ελλάδα ήταν:Είστε σε πολύ δυσμενή θέση εάν βγείτεαπό την ευρωζώνη. Εμείς είμαστε σεπολύ δυσμενή θέση αν χάσουμε τη μο-ναδική μας μεσογειακή δίοδο για τηΣυρία. Οπότε οι Ρώσοι προτείνουν ναδώσουν στην Ελλάδα χρήματα και η Ελ-λάδα να τους δώσει ένα νησί. Αυτό είναιμη αποδεκτό και ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζεικαλά όλους αυτούς τους κινδύνους.

Έπειτα, ας δούμε το παιχνίδι που παί-ζουν τα ΜΜΕ. Πριν την εκλογική νίκητου ΣΥΡΙΖΑ, πολλά ΜΜΕ, συμπεριλαμ-βανομένων των «Financial Times», δη-μοσίευαν σχόλια ότι ο Α. Τσίπρας και οΓ. Βαρουφάκης είναι οι μόνοι που εκ-φράζουν τη φωνή της λογικής αναφο-ρικά με την ελληνική κρίση. Όλα αυτάεξαφανίστηκαν μετεκλογικά και αντι-καταστάθηκαν με χαρακτηρισμούςόπως εκκεντρικοί, τρελοί, σκανδαλώ-δεις. Τώρα ό,τι κάνουν ανακηρύσσεταιλάθος. Πριν λίγους μήνες υπήρχε έναάρθρο στο γερμανικό Τύπο για το δια-μέρισμα όπου μένει ο Τσίπρας. Αναφε-ρόταν ότι συνεχίζει να μένει στο ίδιοφτωχικό διαμέρισμα όπου έμενε και τοκυρίαρχο μήνυμα ήταν ότι πρόκειται γιαέναν φτωχό που προέρχεται από χα-μηλή κοινωνική τάξη, όχι αρκετά αξιο-πρεπή για να μας κυβερνήσει. Τώρα, οΒαρουφάκης γίνεται στόχος επίθεσηςεπειδή μένει σε ένα ωραίο, άνετο διαμέ-ρισμα. Πρόκειται για εχθρική προπα-γάνδα.

Το σημείο του ανέφικτου

Το πιο θλιβερό κατηγορητήριο πουμπορώ να στοιχειοθετήσω για το δυτικόπολιτισμό είναι το εξής: Ο Βαρουφάκηςείναι ένας μετριοπαθής πραγματιστής.Σε ένα παλιότερο σχόλιο του στον«Guardian» δήλωνε ανοιχτά ότι ζούμεσε δύσκολους καιρούς και το να επιχει-ρήσουμε μια άμεση κομμουνιστική επα-νάσταση είναι τρέλα και θα ισχυροποι-ήσει μακροπρόθεσμα τη Χρυσή Αυγή.Είναι προς το συμφέρον μας, έλεγε, ανκαι πρόκειται για μια ιδιαίτερα επώ-δυνη και απελπισμένη επιλογή, να βοη-θήσουμε τον καπιταλισμό να αναζωο-γονηθεί. Όμως, και είναι θλιβερότατο,ακόμα και αυτό είναι μη ανεκτό στη ση-μερινή κατάσταση. Το πρόβλημα, λοι-πόν, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι τρελοέλ-ληνες. Το πρόβλημα χρειάζεται να εν-τοπιστεί στην αντίδραση απέναντι στονΣΥΡΙΖΑ και να μας οδηγήσει στη σκέψηγια το πώς αλλάζουν τα πρότυπα. Αυτόπου συμβαίνει δεν είναι ότι η Ευρώπημένει ίδια και μάχεται τους εχθρούς της,αλλά ότι ο εχθρός της Ευρώπης είναι ηίδια της η εκδοχή εδώ και λίγα χρόνια.Ο Κ. ∆ουζίνας έδωσε έμφαση στη ριζο-σπαστική αλλαγή παραδείγματος πουσυνιστά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ήδη ο Βα-ρουφάκης είναι ιδιαίτερα μετριοπαθήςκαι μιλά τη γλώσσα που η ίδια η δυτικήΕυρώπη μιλούσε πριν τρεις - τέσσεριςδεκαετίες.

Ο Αλέν Μπαντιού είχε εισαγάγει τονκρίσιμο όρο του σημείου του ανέφι-κτου: υπάρχουν πολιτικά αιτήματα πουείναι μη ανεκτά για το σύστημα. Αυτή ηδιαπίστωση μας οδηγεί στη στρατηγική- κλειδί για την Ελλάδα σήμερα, της τα-κτικής του ανταρτοπόλεμου, όπως ση-μείωσε και ο ∆ουζίνας. ∆εν χρειάζεταινα μιλάς για πλήρη εθνικοποίηση ήάμεση δημοκρατία. Χρειάζεται απλώςνα προτείνεις και να προωθείς προσε-κτικά επιλεγμένα μέτρα, όπως έκανε ηελληνική κυβέρνηση. Σε αυτό το σημείο

Στις 18 Μαρτίου, τοΙνστιτούτο Μπίρκμπεκγια τις ΑνθρωπιστικέςΕπιστήμες διοργάνωσεδιάλεξη - συζήτηση μεθέμα “Ελλάδα καιΕυρώπη: Ένας πρώτοςαπολογισμός μιαςριζοσπαστικήςκυβέρνησης”, μεομιλητές τον Κώστα∆ουζίνα, επικεφαλήςτου Ινστιτούτου, τομαρξιστή φιλόσοφοΣλαβόι Ζίζεκ και τοδημοσιογράφο καιοικονομικό αναλυτήΠολ Μέισον. Το πρώτομέρος, την ομιλία τουΚώστα ∆ουζίνα,δημοσιεύσαμε τηνπροηγούμενηεβδομάδα. Σήμεραδημοσιεύουμε τηντοποθέτηση του Σ.Ζίζεκ και του Π.Μέισον.

Με μικρά βή ματα θα φτάσουμε στο στόχο

∆εν χρειάζεται να μιλάς γιαπλήρη εθνικοποίηση ή άμεση δη-μοκρατία. Χρειάζεται απλώς ναπροτείνεις και να προωθείςπροσεκτικά επιλεγμένα μέτρα,όπως έκανε η ελληνική κυβέρ-νηση.

“

Ο ιμπεριαλισμός είναι μιαεντελώς πραγματική,βάρβαρη δύναμη. Ο μόνοςτρόπος για να την αντιμε-τωπίσουμε, είναι ο ανταρ-τοπόλεμος, με την έννοιατης ενεργοποίησης καιτης ανάδειξης όλων τωνεσωτερικών ασυμβατο-τήτων της.

“

Η ΕΠΟΧΗ 29 Μαρτίου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

θα αναφερθώ σε κάποιον που δεν μισώακόμα εντελώς: τον Μπάρακ Ομπάμα.Ναι, έκανε πολλά τρομερά πράγματα.Αλλά ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι υπάρ-χουν και πολλά πράγματα που δενέκανε. Για τους Αμερικανούς, το ενιαίοεθνικό σύστημα υγείας είναι το σημείοτου ανέφικτου. Το να προτείνεις κάτιτέτοιο δεν συνιστά επαναστατική πρό-ταση, υπάρχει στον Καναδά, στην Ευ-ρώπη κ.α. Όμως είναι το σημείο τουανέφικτου για τις ΗΠΑ.

Η χάρτινη τίγρη

Ας έρθουμε ξανά στην Ευρώπη. Ότανμιλάμε για λιτότητα, δεν πρόκειταιακριβώς για αυτό. Κάποιοι Ευρωπαίοιδεν ακολουθούν λιτότητα. Η Γερμανίαστο εσωτερικό της διατηρεί ένα καλόκράτος πρόνοιας για τους πολίτες της.Εξαπατά, λοιπόν, όσον αφορά τους κα-νόνες που ορίζει η πολιτική της λιτότη-τας, γιατί οι μεγάλες δυνάμεις πάνταεξαπατούν. Η μεγαλύτερη απογοή-τευση, κατά τη γνώμη μου, σε αυτό τοσημείο είναι η απουσία έστω και τηςελάχιστης πραγματικής αλληλεγγύηςάλλων χωρών, όπως η Ιταλία, η Γαλλία,προς την Ελλάδα. Ξέρετε γιατί; Αν δια-βάζετε τις «μικρές» ειδήσεις, θα είδατεότι η γραφειοκρατία των Βρυξελλώνεπέτρεψε στη Γαλλία να διατηρήσει με-γαλύτερο έλλειμμα από το επιτρεπό-μενο χωρίς κυρώσεις. Κάποιοι, λοιπόν,πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες,αλλά κάποιοι άλλοι όχι. Αυτή είναι μιαπαλιά ιστορία.

Σύμφωνα με τη δική μου οπτική σή-μερα ο είμαστε αντιμέτωποι με το πα-ράδοξο: υπάρχουν κάποιοι ριζοσπάστεςαριστεροί που ήδη κάνουν κριτική στονΒαρουφάκη για προδοσία. Πρέπει, λοι-πόν, να συμβιβαστούμε ή να παραμεί-νουμε πιστοί στις αρχές μας; Μα είναιδυνατόν να μιλάμε σαν να υπάρχει ηεπιλογή για ριζοσπαστική κομουνιστικήεπανάσταση σήμερα στην Ελλάδα; Ο ιμ-περιαλισμός δεν είναι αυτό που είχε πειο Μάο, μια χάρτινη τίγρη την οποίαχρειάζεται να αντιμετωπίσουμε με ηρωι-σμό. Πρόκειται για μια εντελώς πραγ-ματική, βάρβαρη δύναμη. Ο μόνος τρό-πος για να την αντιμετωπίσουμε είναι οανταρτοπόλεμος, με την έννοια τηςενεργοποίησης και της ανάδειξης όλωντων εσωτερικών ασυμβατοτήτων της.∆εν φτάνει μόνο να αναδείξουμε το ζή-τημα της ανθρωπιστικής κρίσης, όπωςυπογράμμισε ο ∆ουζίνας, και να ζητή-σουμε την κοινή αποδοχή του. Αλλά ναεπισημάνουμε ότι δεν αντιμετωπίζονταιόλες οι ευρωπαϊκές χώρες με τον ίδιοτρόπο, εκεί υπάρχει ασυμβατότητα.

Χρειάζεταικάθε δυνατή αλληλεγγύη

Υπάρχει ένα σημείο για το οποίοπραγματικά μου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ -καιγια το οποίο είμαι λίγο σκεπτικιστήςαπέναντι στο Ποδέμος: είναι ωραίο ναλέμε όλα αυτά τα λαϊκίστικα συνθήματαγια αξιοπρέπεια για όλους, αλλά ο ΣΥ-ΡΙΖΑ ήξερε από την αρχή ότι το πρό-βλημα είναι το κεφάλαιο και πώς η αν-τιμετώπισή του. ∆εν στελεχώνεται απλάαπό νέους άνεργους αριστερούς δόκτο-ρες που κάνουν παιχνίδι, αλλά έχειπραγματική κοινωνική βάση, αυτά ταδίκτυα αλληλεγγύης που λειτουργούνσε όλη τη χώρα. Πρόκειται για ένα κοι-νωνικό δίκτυο, πέρα ακόμα και από τοκόμμα. Επειδή είμαι λίγο κυνικός, προ-τιμώ πάντα την επόμενη μέρα. Στηναρχή υπήρχε ενθουσιασμός για τηνεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχειακάποιοι βλέπουν αχρείαστους συμβιβα-

σμούς. Το ζητούμενο δεν είναι το μισόεκατομμύριο πολίτες συγκεντρωμένοστην πλατεία Συντάγματος να πανηγυ-ρίζει την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.Αυτό είναι εύκολο, αλλά η πραγματικήαλλαγή παραδείγματος συνίσταται σεκάτι βαθύτερο: να γεμίζει η πλατεία τηνεπόμενη μέρα.

Τώρα η Ελλάδα χρειάζεται κάθε δυ-νατή αλληλεγγύη. Τώρα δίνεται η πραγ-ματική μάχη, όχι στις εκλογές. Οι αντί-παλοι της ελληνικής κυβέρνησης ξέ-ρουν πολύ καλά ότι αν επιβάλει αυτή τησχετικά μετριοπαθή αλλαγή, ολόκληροτο δίκτυο που ορίζει την Ευρώπη όπωςείναι σήμερα θα κλονιστεί. Σε αυτήν τηνκατεύθυνση, το ζητούμενο για την ελ-ληνική κυβέρνηση δεν είναι να καταφέ-

ρειτηναλ-

λαγή παραδείγματος, αλλά να περάσουνκάποια έστω μέτρα με το νομοσχέδιογια την ανθρωπιστική κρίση. Με μικράβήματα θα φτάσουμε στο στόχο.

Αυτό που θέλω να πω, και ελπίζω νασυμφωνούμε όλοι σε αυτό, είναι: Να εί-μαστε υποστηρικτικοί στον ΣΥΡΙΖΑ,τώρα κάνει σκληρή δουλειά. Είναι εύ-κολο να είσαι ένας άνετος αριστερόςεδώ ή αλλού και να μιλάς για προδότεςσοσιαλδημοκράτες. Παραφράζονταςτην παλιά πατριωτική φράση του Κέ-νεντι, θα έλεγα: Μη ρωτάς τι μπορεί νακάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για σένα, αλλά τι μπο-ρείς να κάνεις εσύ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηπραγματική βαθιά πολιτική αλλαγή χτί-ζεται με συνεχή δουλειά με τον κόσμο.Θα αναφέρω εδώ μια σκέψη του Α.

Μπαντιού: Ο πραγματικός στόχος τηςεχθρικής προπαγάνδας δεν είναι ναεξοντώσει έναν υπαρκτό εχθρό, αυτήείναι εν γένει δουλειά της αστυνομίας.Ο πραγματικός στόχος είναι να εξοντώ-σει μια αδιόρατη δυνατότητα που ενυ-πάρχει στην κατάσταση. Ο στόχος δενείναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δυνατότηταεναλλακτικής. Το είπε πρόσφατα,εκτός από τη Μ. Θάτσερ παλιότερα, καιη Α. Μέρκελ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει,τότε είναι το τέλος της Ευρώπης και τηςπαλιάς καλής κληρονομιάς που φέρει:της ισότητας και της δημοκρατίας.

Μετάφραση: Ζωή Γεωργούλα

Με μικρά βή ματα θα φτάσουμε στο στόχο

Του Πολ Μέισον

Πολλά χρόνια πριν, από το 1986, επισκεπτόμουν αρ-κετά συχνά την Ελλάδα, λόγω της σχέσης που δια-τηρούσε η αδελφή μου με ένα έλληνα αριστερό δια-

νοούμενο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, όταν γνώρισα τονπατέρα τού τότε συντρόφου τής αδελφής μου, μου είπε ότιμοιάζω ακριβώς σαν τους άγγλους στρατιώτες που έφτα-σαν στο χωριό του το 1944. Τον συνάντησα πολλές φορέςέκτοτε και κάθε φορά μου έλεγε ιστορίες από την Αντί-σταση και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Ο ίδιος είχε πο-λεμήσει στον εμφύλιο, αλλά ήταν πολύ νέος για να πολε-μήσει στην περίοδο της αντίστασης, ενώ ο αδελφός τουείχε συμμετάσχει. Όπως μου έλεγε, η οικογένεια τους, ανκαι αστική, ήταν persona non grata στην Ελλάδα μετά τησυμφωνία της Βάρκιζας, το 1945. Σύμφωνα με τις διηγή-σεις του, τότε οι κομμουνιστές παρέδωσαν τα όπλα, γεγο-νός που οδήγησε σε μια περίοδο 70 χρόνων διακυβέρνησηςτης Ελλάδας από ολιγάρχες, πολλοί από τους οποίουςείχαν υποστηρίξει τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, ενώόλοι, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν αντιδημοκράτες, εγκλη-ματίες, πλούσιοι ηλίθιοι. Αυτή η Ελλάδα πέθανε στις 25 Ια-νουαρίου 2015. Αυτό είναι το βάθος της αλλαγής που εσείςβιώνετε τώρα. Για το παγκόσμιο κεφάλαιο, όμως, αυτόαποτελεί πρόβλημα.

Η πιθανότητα ενός graccident

Η Ευρώπη, κατά κάποιο τρόπο, έχει ήδη τελειώσει. Αυτόπου βλέπουμε να εκτυλίσσεται δεν είναι απλώς ότι το ευ-ρωπαϊκό σύστημα απαγορεύει την εφαρμογή του κεϊνσια-νού μοντέλου από μια κυβέρνηση, αλλά ότι απευθύνεταιστους πολίτες και ψηφοφόρους για να ανατρέψουν την πε-ρίπτωση ανατροπής. Νομίζω ότι αυτή είναι η κοινωνικήσύγχυση που βιώνει και η ηγεσία αλλά και η βάση του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Νόμισαν -και σωστά- ότι συμμετέχουν σε μια Ευρω-παϊκή Ένωση, της οποίας η ευρωζώνη μπορεί να λειτουρ-γήσει με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «το καλό ευρώ».Όμως, δεν μπορούμε να πάμε πίσω στο 1986, όταν θα μπο-ρούσαμε πολλοί Ευρωπαίοι να εργαζόμαστε για τη βαθμι-αία ανάδειξη της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας. Σήμερα,οι γερμανικές ελίτ δεν σκέφτονται καν την ενωμένη Ευ-ρώπη. Η Γερμανία καταστρέφει τον εαυτό της στη διαμάχητης με την Ελλάδα και θέτει σε κίνδυνο όλο το εγχείρηματης Ευρώπης. Αν δεν αλλάξει ρότα, μέσα στις επόμενεςεβδομάδες, είναι δυνατό να συμβεί ένα graccident, μια κατάλάθος έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Εκτός ανκάποιος την σταματήσει.

Απομεινάρι μιας ιεραρχικής περιόδου

Πιστεύω ότι το σημαντικότερο όπλο των δημοκρατικώνπολιτών που πιστεύουν στην κοινωνική δικαιοσύνη, είναινα καταγράφουν λεπτομερώς την πραγματικότητα. Αυτόπροσπαθώ να κάνω. Μέσω της έρευνάς μου είχα την ευ-καιρία να προβληματιστώ για τους λόγους για τους οποί-ους νέοι άνθρωποι, γύρω στα τριάντα, φαίνεται να μη δεί-χνουν εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάτε σε μια συνε-δρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του δεν θα δείτε πολλούς

νέους ανθρώπους. ∆εν πρόκειται στην πραγματικότητα γιαένα κόμμα μαζικού αγώνα. Η επαφή του με τις μάζες είναιοργανική σε κάποια μέρη αλλά όχι σε άλλα. Τέσσερα χρό-νια λιτότητας και η αντίσταση σε αυτή εξάντλησαν τα κοι-νωνικά κινήματα και την αγωνιστικότητά τους. Παράλ-ληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το απομεινάρι μιας πειθαρχημένηςκαι ιεραρχικής περιόδου. Αυτό το χαρακτηριστικό σφυρη-λατήθηκε στα περίπου δύο χρόνια που ήταν αξιωματική αν-τιπολίτευση και του επέτρεψε με αποτελεσματικό τρόπο ναενώσει διαφορετικές αριστερές φωνές. Ωστόσο, στον ΣΥ-ΡΙΖΑ δεν διαλέγονται αρκετά. Πιθανώς θα ξέρετε για τηνεσωτερική διαφωνία στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ σχετικάμε το ευρώ. Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την έξοδο απότο ευρώ, δεν μπαίνουν καν στην αίθουσα συνεδρίασης γιανα συζητήσουν με τον Γ. Βαρουφάκη. Η αίσθησή μου είναιότι αποφεύγονται οι δυσκολίες, όχι τόσο στην ηγεσία, αλλάστα μέλη του κόμματος.

Το ερώτημα - κλειδί σχετικά με την ελληνική κρίση είναισε ποιο βαθμό θέλουμε να παλέψουμε για το καλό ευρώ.Νομίζω ότι σωστά παλεύουμε για αυτό μέχρι το τελευταίολεπτό. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η μόνη άλληπραγματικότητα, αν παραδοθούμε στη λογική των γερμα-νικών ελίτ, είναι ότι δεν θα υπάρξει άλλο αριστερό σο-σιαλδημοκρατικό πρόγραμμα στην Ευρώπη με πιθανότηταεφαρμογής.

Το ερώτημα - κλειδί σχετικά με τηνελληνική κρίση είναι σε ποιο βαθμόθέλουμε να παλέψουμε για το καλόευρώ. Χρειάζεται να συνειδητοποι-ήσουμε ότι η μόνη άλλη πραγματικό-τητα είναι ότι δεν θα υπάρξει άλλοαριστερό σοσιαλδημοκρατικό πρό-γραμμα στην Ευρώπη με πιθανότηταεφαρμογής.

“

Η μάχηγια το «καλό ευρώ»

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης είναι μεγάλοςκαλλιτέχνης, και μας το αποδεικνύει γιαάλλη μια φορά. Γιατί, χάρη στο ταλέντοτου, οι μνήμες, ο πόνος, η ευαισθησία, ηνοσταλγία μετουσιώνονται σε άρτιαέργα τέχνης, χαρίζοντάς μας αυτό τοπαλίμψηστο των πέτρινων χρόνων.

“

Βλέπω τις εικόνες του Γιάννη ΨυχοπαίδηΑγία Μαύρα – και από δίπλα έχω τημαρτυρία του Θανάση Καλαφάτη Από

το Λυκόφως στο Λυκαυγές. Κοινωνικήωρίμανση και πολιτική στράτευση, 1944-1959(Θεμέλιο 2014), η οποία αποτέλεσε και τοέναυσμα για τη δημιουργία τους. Και καθώςτις κοιτάζω, μία-μία και όλες μαζί, μουέρχεται στο μυαλό η λέξη παλίμψηστο.Παλίμψηστο. Θυμίζω: στην κυριολεκτική τουσημασία, αναφέρεται σε παπύρους καιπεργαμηνές, ακόμα και πίνακες ζωγραφικής,που, μεταγενέστερα, επικαλύπτονταν με άλλοκείμενο ή εικόνα και χρησιμοποιούνταν ωςβάση για να γραφτεί νέο κείμενο ή ναφτιαχτεί ένας καινούριος πίνακας.Παλίμψηστες, λοιπόν, μου μοιάζουν τούτες οιεικόνες του Γιάννη, όχι από την πλευρά τηςτεχνικής, αλλά του περιεχομένου. Έναπαλίμψηστο της μνήμης, όπου πάνω στιςπαλιότερες μνήμες και εικόνες επικάθονται οινεότερες, όπου οι παλιές μνήμες θα ξυστούνγια να τις διαδεχτούν οι επόμενες, κι όμως ταίχνη των πρώτων, αχνά έστω, από κάτω,μένουν.

Τα καρέ του φιλμ

Ας δούμε λοιπόν τα καρέ του φιλμ, όπου τοκόκκινο, το μαύρο και το γκρι κυριαρχούν:ένας νεκρός κατάχαμα στο Σύνταγμα, μετά τηδιαδήλωση της 3ης του ∆εκέμβρη του 1944,με μια λίμνη αίμα ολόγυρα, μαχαίρια, μαθητέςσχολείου, πένσες, και πάλι μαχαίρια, παλιέςφωτογραφίες, μια Γκουέρνικα πουαχνοδιακρίνεται, χέρια δεμένα, κομμάτια απόγράμματα, παιδικά πρόσωπα, γυναικείαπρόσωπα, χέρια σφιγμένα, η 21η Απριλίου σεένα απόκομμα από ημερολόγιο τοίχου,κουτάλια, σώματα με κεφάλια που δενφαίνονται, γυμνά κορμιά, αντάρτισσες,

σταυροί, ένα αποτσίγαρο, περίστροφα – καιαποχρώσεις πολλές, αποχρώσεις του άσπρου-μαύρου και του κόκκινου, παντού. Κι αξίζει,πιστεύω, να δει κανείς τις εικόνες τουΨυχοπαίδη διαβάζοντας το βιβλίο τουΚαλαφάτη, και να διαβάσει το βιβλίο τουΚαλαφάτη βλέποντας τις εικόνες τουΨυχοπαίδη. Όχι βέβαια ως «εικονογράφηση»– είναι κάτι πολύ παραπάνω. Αλλά για δυοάλλους λόγους. Πρώτον, επειδή κάνοντας τηδιαδρομή μπρος-πίσω (από το κείμενο στηνεικόνα και το αντίστροφο) μπορούμε νααναζητήσουμε τα σημεία απ’ όπου εκκίνησε οζωγράφος, τα σημεία στα οποία κουμπώνουνοι εικόνες πάνω στο λόγο. ∆εύτερον –και αυτόείναι το πιο σημαντικό για μένα– επειδή ηωραία αυτοβιογραφική μαρτυρία του ΘανάσηΚαλαφάτη και οι σκληρές εικόνες του ΓιάννηΨυχοπαίδη είναι, θα έλεγα, ομόλογες: τις έχειγεννήσει μια παρόμοια νοσταλγία για τοπαρελθόν που τροφοδοτεί το παρόν και τομέλλον, τρέφονται από ένα παραπλήσιοσυναίσθημα –με κυμαινόμενες αποχρώσειςσκληρότητας, απαισιοδοξίας και φωτός–, απότο ίδιο πάθος, που τις φωτίζει.

Το συνεκτικό στοιχείο

Τι είναι όμως εκείνο το οποίο λειτουργείσυνεκτικά, εκείνο το οποίο συνέχει όλα αυτάτα πρόσωπα, πράγματα και τοπία πουεμφανίζονται στην Αγία Μαύρα;Το πρώτο στοιχείο είναι η μνήμη και ο πόνος·μαζί. «Στάζει δ’ ανθ’ ύπνου προ καρδίας /μνησιπήμων πόνος». Ο στίχος του Αισχύλου,οικείος σε μας μέσα από το πέρασμά του στον«Τελευταίο σταθμό» του Σεφέρη («Στάζει τημέρα, στάζει στον ύπνο / μνησιπήμων πόνος»)μας ανακαλείται, νομίζω, αμέσως. Γιατί ημνήμη και ο πόνος, σε όλους τουςσυνδυασμούς τους (και η μνήμη του πόνου,

και ο πόνος της μνήμης) είναι βασικά στοιχείαπου διατρέχουν τις εικόνες, τις ενώνουν,συνδέοντας τα διαφορετικά και ανόμοια πουπεριέχουν οι εικόνες του Ψυχοπαίδη. Τιςκάνουν μια ενότητα, προσδίδοντάς τουςυψηλή συγκινησιακή θερμοκρασία.Ο πόνος του νόστου, άλλωστε, είναι κάτι πουδιατρέχει συνολικότερα τη δημιουργία τουΨυχοπαίδη. Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμααπό τα λόγια του Κωνσταντίνου Τσουκαλά,γραμμένα για την έκθεση «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», την άνοιξη και το καλοκαίρι του2011: «Τα έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη είναιένα μάθημα για την αναγκαιότητα, αλλάταυτόχρονα και για τα όρια και τη ματαιότητατης νοσταλγίας. Ένα μάθημα για το άλγος,για τον πόνο του νόστου. Ένα μάθημα για τιςσυνιστώσες της αγωνίας που συνοδεύει τηνεπιθυμία της επιστροφής σε κάτι που έχει ήδηχαθεί και δεν μπορεί να ανακτηθεί, για τηνοδύνη που προκαλείται από την αναπόλησηενός χθες που δεν έχει σήμερα ή αύριο, μιαπαραλλαγή γύρω από τους αναγκαίουςμεταβολισμούς της αίσθησης της απώλειας,μια κραυγή για την μοναξιά τηςδιαπραγμάτευσης με το αδύνατο» (Κ.Τσουκαλάς, «Μαθήματα νοσταλγίας»,Ενθέματα Αυγής, 25.9.2011).Και το δεύτερο, βέβαια, είναι η τέχνη. ΟΓιάννης Ψυχοπαίδης είναι μεγάλοςκαλλιτέχνης, και μας το αποδεικνύει για άλλημια φορά. Γιατί, χάρη στο ταλέντο του, οιμνήμες, ο πόνος, η ευαισθησία, η νοσταλγίαμετουσιώνονται σε άρτια έργα τέχνης,χαρίζοντάς μας αυτό το παλίμψηστο τωνπέτρινων χρόνων. Τον ευχαριστούμε, για άλλημια φορά.

Στρατής Μπουρνάζος

Μνησιπήµωνπόνος

Κυριακή 29-3-2015

Documents

Transcript of Κυριακή 29-3-2015