Κυριακή 5-4-2015

32
3341 Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 5 Απριλίου 2015 • Αρ. φ. 1245 • 2 € ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΑΡΘΡΑ Θ. Παρασκευόπουλος: Η αναπόφευκτη στρατηγική της αντιπολίτευσης και η «αδυναμία» της συμπολίτευσης Η κυβέρνηση οφείλει να ξεδιπλώσει τη μεταρρυθμιστική της πολιτική σελ. 16, 17 ... Π. Λάμπρου: Είναι θέμα... DNA Σκέψεις με αφορμή το νομοσχέδιο του υπουργείου ∆ικαιοσύνης για τις φυλακές σελ. 9 ... Χ. Φλάισερ: Ενοχές και χρέη Οι απαιτήσεις αποζημιώσεων της Αθήνας από το Βερολίνο σελ. 15 ... Μ. Λαντίνι: Οι «καταστατικοί» εργάτες και ο Ινγκράο Με αφορμή τα εκατοστά γενέθλια του ιστορικού στελέχους του αριστερού ευρωκομμουνισμού σελ. 13 ΚΟΙΝΩΝΙΑ Ακραίος ρατσισμός στη δίκη του Ουαλίντ Ταλέμπ σελ. 18 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Φ. Βαταβάλη: Η γη δεν είναι πράγμα, αλλά σχέση Για το βιβλίο του Κωστή Χατζημιχάλη “Κρίσεις χρέους και εφαρμογές γης” σελ. 26, 27 Χρωστούν 2 δισ. και... σφυρίζουν αδιάφορα Ήρθε η ώρα τα ΜΜΕ να εκπλη- ρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Η κυβέρνηση υλοποιεί τις προ- γραμματικές της δεσμεύσεις Σελ. 10 Ένα μη αντρίκιο σχόλιο για έναν πολύ αντρικό άντρα Της Όλγας Στέφου Σ ε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει ένα τρομερά πλειοψηφικό κομμάτι που προ- τιμά να είναι μάγκας, παρά «μα- λακός». Φυσικά, η χρήση αν- δρικού γένους δεν είναι τυχαία, καθώς η μαγκιά, ως «αξία», αν θέλετε, είναι ένα γνώρισμα με εξαιρετικά ανδροπρεπή χαρα- κτηριστικά. Ανδροπρεπή, δη- λαδή σκληρά, άγρια, επιτρέψτε μου τον τραβηγμένο χαρακτηρι- σμό «πολεμοχαρή», χωρίς ικ- μάδα ευαισθησίας. Ευαισθη- σίας, δηλαδή αδυναμίας. Η ευαισθησία είναι γνώρισμα θη- λυκό, άρα λιγότερο δυνατό. Θα ήθελα να φέρω ένα κινη- ματογραφικό παράδειγμα, που ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2 ∆εν δουλεύουμε, δεν ψωνίζουμε Με σύνθημα «Ποτέ την Κυριακή» έχει προκηρυχθεί 24ωρη απερ- γία των εργαζομένων στο εμπόριο σήμερα με τα συνδικάτα να κα- λούν σε συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 11 π.μ. Τη συγκέντρωση στηρίζει η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Εργασίας, Πάνος Σκουρλέτης, σε σχετική δήλωσή του τόνισε ότι «έχει ήδη δεσμευτεί για την κατάργηση του υφιστάμενου μνημονιακού πλαισίου (...) το οποίο ουσιαστικά καταστρατηγεί την έννοια της Κυριακής Αργίας για τους εργαζόμενους». Σήμερα, θα βρεθούμε στο πλευρό των απερ- γών. ∆εν δουλεύουμε ούτε ψωνίζουμε. Η πρωτοβουλία κινήσεων τώρα στην κυβέρνηση ΥΓΕΙΑ, ΜΜΕ, ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΕΡΤ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ... X. Μαντάς: ∆εν είμαστε πρόθυμοι να μην εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας Σελίδες 6, 7 Θ. Πετράκος: Ευκαιρία αναβάθμισης του ρόλου μας στα ενεργειακά Σελίδα 22 ΑΡΘΡΟ Η «αριστερά του τίποτα» και η «αριστερά του κάτι» Με αφορμή όσα είπε ο Γιάννης Πανούσης, χωρίς “αυθαίρετες ερμηνείες και ύποπτες στρεβλώσεις. Γράφει ο Χ. Γεωργούλας σελ. 8 Στιγμή ευρηματικότητας και φαντασίας για δημιουργικές ανατροπές Συνέντευξη με την ακαδημαϊκό Αθηνά Αθανασίου Σελ. 30, 31 Βρισκόμαστε, άραγε, στο χαμηλό σημείο της διακύμανσης της επιθετικότητας που συνήθως αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρ- νηση, ή μήπως στην αρχή μιας περιόδου μονιμότερης ύφεσής της; Αν και ειναι ίσως νωρίς για να βγάλουμε ασφαλή συμπερά- σματα, η αλήθεια είναι ότι, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσω- τερικό, με πρωτοβουλίες της κυβέρνησης έχει αφαιρεθεί σημαν- τικό μέρος της γόμωσης που προοριζόταν για την τροφοδοσία των εκρήξεων επιθετικότητας. Στο εξωτερικό, η σταθερή, πειστική και επιχειρηματολογημένη στάση της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, ιδίως δε η ποσο- τικοποιημένη και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα δέσμη μέ- τρων, άλλαξε σε σημαντικό βαθμό το κλίμα προκαλώντας αφλο- γιστία σε διαρροές φθοράς ή ακόμα και σε εκ του εσωτερικού υποδείξεις δολιοφθοράς προς τις Βρυξέλλες. Με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι κινδυνολογίες περί «ξαφνι- κού θανάτου» και να αναβάλλονται διαρκώς τα χρονικά όρια επι- βίωσης που υποτίθεται ότι είχε η χώρα. Στο εσωτερικό, οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο χώρο της Υγείας με στόχο την ενίσχυση του έργου και του κοινωνικού ρόλου του ΕΣΥ, η παρουσίαση των νομοθετικών προτάσεών της για τη φορολογία εισοδήματος και το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, η νομοθετική ρύθμιση για τις οφειλές στο δημόσιο και την καταβολή τους σε 100 δόσεις, η απόφαση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, η κατάθεση του νομο- σχεδίου για το σωφρονιστικό σύστημα, για την ΕΡΤ, καθώς και η αναγγελία για την επιβολή της νομιμότητας στο καθεστώς των τηλεοπτικών συχνοτήτων, η παρέμβαση για την αποτροπή αυξή- σεων στα τιμολόγια της ∆ΕΗ κ.α. συνθέτουν σιγά σιγά την εικόνα μιας κυβέρνησης που αναλαμβάνει έργο με σαφές αριστερό πρό- σημο και δεν έχει σχέση με την καρικατούρα της άπραγης και αμήχανης κυβέρνησης που φιλοτεχνούν επίμονα οι κατεστημέ- νες μιντιακές και πολιτικές δυνάμεις.

description

Κυριακή 5-4-2015

Transcript of Κυριακή 5-4-2015

Page 1: Κυριακή 5-4-2015

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 5 Απριλίου 2015 • Αρ. φ. 1245 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΑΡΘΡΑΘ. Παρασκευόπουλος:Η αναπόφευκτη στρατηγικήτης αντιπολίτευσηςκαι η «αδυναμία»της συμπολίτευσηςΗ κυβέρνηση οφείλει ναξεδιπλώσει τη μεταρρυθμιστικήτης πολιτική σελ. 16, 17

...Π. Λάμπρου: Είναι θέμα... DNAΣκέψεις με αφορμή το νομοσχέδιοτου υπουργείου ∆ικαιοσύνης γιατις φυλακές σελ. 9

...Χ. Φλάισερ: Ενοχές και χρέηΟι απαιτήσεις αποζημιώσεωντης Αθήνας απότο Βερολίνο σελ. 15

...Μ. Λαντίνι: Οι «καταστατικοί»εργάτες και ο ΙνγκράοΜε αφορμή τα εκατοστάγενέθλια του ιστορικούστελέχους του αριστερούευρωκομμουνισμού σελ. 13

ΚΟΙΝΩΝΙΑΑκραίος ρατσισμός στη δίκητου Ουαλίντ Ταλέμπ σελ. 18

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΦ. Βαταβάλη: Η γη δεν είναιπράγμα, αλλά σχέσηΓια το βιβλίο του ΚωστήΧατζημιχάλη “Κρίσεις χρέουςκαι εφαρμογές γης” σελ. 26, 27

Χρωστούν 2 δισ.και... σφυρίζουναδιάφοραΉρθε η ώρα τα ΜΜΕ να εκπλη-ρώσουν τις υποχρεώσεις τους.Η κυβέρνηση υλοποιεί τις προ-γραμματικές της δεσμεύσεις

Σελ. 10

Ένα μη αντρίκιοσχόλιο για ένανπολύ αντρικό άντρα

Της Όλγας Στέφου

Σε γενικές γραμμές θαμπορούσαμε να πούμεπως υπάρχει ένα τρομερά

πλειοψηφικό κομμάτι που προ-τιμά να είναι μάγκας, παρά «μα-λακός». Φυσικά, η χρήση αν-δρικού γένους δεν είναι τυχαία,καθώς η μαγκιά, ως «αξία», ανθέλετε, είναι ένα γνώρισμα μεεξαιρετικά ανδροπρεπή χαρα-κτηριστικά. Ανδροπρεπή, δη-λαδή σκληρά, άγρια, επιτρέψτεμου τον τραβηγμένο χαρακτηρι-σμό «πολεμοχαρή», χωρίς ικ-μάδα ευαισθησίας. Ευαισθη-σίας, δηλαδή αδυναμίας. Ηευαισθησία είναι γνώρισμα θη-λυκό, άρα λιγότερο δυνατό.

Θα ήθελα να φέρω ένα κινη-ματογραφικό παράδειγμα, που

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

∆εν δουλεύουμε, δεν ψωνίζουμεΜε σύνθημα «Ποτέ την Κυριακή» έχει προκηρυχθεί 24ωρη απερ-γία των εργαζομένων στο εμπόριο σήμερα με τα συνδικάτα να κα-λούν σε συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 11 π.μ. Τησυγκέντρωση στηρίζει η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και το τμήμα ΕργατικήςΠολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Εργασίας, Πάνος Σκουρλέτης,σε σχετική δήλωσή του τόνισε ότι «έχει ήδη δεσμευτεί για τηνκατάργηση του υφιστάμενου μνημονιακού πλαισίου (...) το οποίοουσιαστικά καταστρατηγεί την έννοια της Κυριακής Αργίας γιατους εργαζόμενους». Σήμερα, θα βρεθούμε στο πλευρό των απερ-γών. ∆εν δουλεύουμε ούτε ψωνίζουμε.

Η πρωτοβουλία κινήσεωντώρα στην κυβέρνηση

ΥΓΕΙΑ, ΜΜΕ, ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΕΡΤ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ...

X. Μαντάς: ∆εν είμαστεπρόθυμοι να μην εφαρμόσουμετο πρόγραμμά μας

Σελίδες 6, 7

Θ. Πετράκος: Ευκαιρίααναβάθμισης του ρόλου μαςστα ενεργειακά

Σελίδα 22

ΑΑΡΡΘΘΡΡΟΟ

Η «αριστερά του τίποτα» και η «αριστερά του κάτι»Με αφορμή όσα είπε ο Γιάννης Πανούσης, χωρίς “αυθαίρετες ερμηνείεςκαι ύποπτες στρεβλώσεις. Γράφει ο Χ. Γεωργούλας σελ. 8

Στιγμή ευρηματικότητας και φαντασίαςγια δημιουργικές ανατροπέςΣυνέντευξη με την ακαδημαϊκό Αθηνά Αθανασίου Σελ. 30, 31

Βρισκόμαστε, άραγε, στο χαμηλό σημείο της διακύμανσης τηςεπιθετικότητας που συνήθως αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρ-νηση, ή μήπως στην αρχή μιας περιόδου μονιμότερης ύφεσήςτης;

Αν και ειναι ίσως νωρίς για να βγάλουμε ασφαλή συμπερά-σματα, η αλήθεια είναι ότι, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσω-τερικό, με πρωτοβουλίες της κυβέρνησης έχει αφαιρεθεί σημαν-τικό μέρος της γόμωσης που προοριζόταν για την τροφοδοσίατων εκρήξεων επιθετικότητας.

Στο εξωτερικό, η σταθερή, πειστική και επιχειρηματολογημένηστάση της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, ιδίως δε η ποσο-τικοποιημένη και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα δέσμη μέ-τρων, άλλαξε σε σημαντικό βαθμό το κλίμα προκαλώντας αφλο-γιστία σε διαρροές φθοράς ή ακόμα και σε εκ του εσωτερικούυποδείξεις δολιοφθοράς προς τις Βρυξέλλες. Με αποτέλεσμα ναμη βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι κινδυνολογίες περί «ξαφνι-κού θανάτου» και να αναβάλλονται διαρκώς τα χρονικά όρια επι-

βίωσης που υποτίθεται ότι είχε η χώρα. Στο εσωτερικό, οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στο χώρο της

Υγείας με στόχο την ενίσχυση του έργου και του κοινωνικούρόλου του ΕΣΥ, η παρουσίαση των νομοθετικών προτάσεών τηςγια τη φορολογία εισοδήματος και το φόρο μεγάλης ακίνητηςπεριουσίας, η νομοθετική ρύθμιση για τις οφειλές στο δημόσιοκαι την καταβολή τους σε 100 δόσεις, η απόφαση για τη σύστασηεξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, η κατάθεση του νομο-σχεδίου για το σωφρονιστικό σύστημα, για την ΕΡΤ, καθώς καιη αναγγελία για την επιβολή της νομιμότητας στο καθεστώς τωντηλεοπτικών συχνοτήτων, η παρέμβαση για την αποτροπή αυξή-σεων στα τιμολόγια της ∆ΕΗ κ.α. συνθέτουν σιγά σιγά την εικόναμιας κυβέρνησης που αναλαμβάνει έργο με σαφές αριστερό πρό-σημο και δεν έχει σχέση με την καρικατούρα της άπραγης καιαμήχανης κυβέρνησης που φιλοτεχνούν επίμονα οι κατεστημέ-νες μιντιακές και πολιτικές δυνάμεις.

Page 2: Κυριακή 5-4-2015

22 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

[email protected]

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιάπάρε και τον πατέρα· απ’ τις μασχάλες πιάσ’ τονεσα νά ’ταν λαβωμένος. Όπου πηγαίνεις τα παιδιάεκεί περπάτησέ τον, με το βαρύ αμπέχωνο

στις πλάτες του ν’ αχνίζει.

Κράτησε λίγο. Τρεισήμισι μήνες περίπου απότη στιγμή που μάθαμε την αρρώστια. Καρκίνος,το κρεβάτι του νοσοκομείου, το φως που λιγο-στεύει τα ξημερώματα, μέχρι εκείνη την ώρα,κάπου γύρω στις 7. Ο Πατέρας μας, ο ΚώσταςΤσαλαπάτης έφυγε στις 31 του Μάρτη, στα 66του. Και έφυγε πλήρης ημερών. Όχι γιατί ήτανπολλές οι μέρες (πόσο ελάχιστες μοιάζουν τώρα),αλλά γιατί ήταν πλήρεις, γεμάτες. Γεμάτεςαγάπη, φιλία, συντροφικότητα, ποίηση και κου-βέντες.

Οι τελευταίες του μέρες υπήρξαν μάθημα γιαμας. Μάθημα αξιοπρέπειας για τη στάση που κρά-τησε ο ίδιος απέναντι σε όλα αυτά. Μάθημα φι-λίας από όλους όσοι βρέθηκαν δίπλα του στοσπίτι και στο νοσοκομείο. Και κυρίως μάθημασυντροφικότητας από την μάνα μας, Μαρία Μαυ-ροειδή, η οποία δεν έλειψε ούτε λεπτό από δίπλατου, προσπαθώντας, πολεμώντας, παλεύονταςμαζί του.

∆ώσ’ του και τους παλιούς του φίλους,και ρίξε χιόνι ύστερα άσπρο σαν κάθε χρόνο. Να βγαίνει η μάνα να κοιτάαπό το παραθύρι, την έγνοια της να βλέπουμεστα γαλανά της μάτια.

Μα η ανάμνηση του ανθρώπου δεν είναι οι τε-λευταίες του μέρες. Έτσι θα θυμόμαστε τον πα-τέρα, κυρίως ως έναν οδοιπόρο της πόλης. Ο πα-τέρας περπάταγε με τον ίδιο τρόπο που διάβαζεποιήματα. Μανιωδώς, με περιπλανώμενο πάθος.Γυρεύοντας τις λεπτομέρειες και την ιστορία τηςλεπτομέρειας, τα τοπωνύμια, την πρόσφατη ιστο-ρία της πόλης, των γειτονιών, των δρόμων. Περ-πατώντας ατελείωτα χιλιόμετρα εκεί που άλλοιαπλά διαβαίνουν.

Θα τον θυμόμαστε στο βιβλιοπωλείο του Νικο-λάκη στη Βικτώρια, κάθε Σάββατο για δεκαετίες,να συζητά με φίλους, να ανταλλάσσουν στίχους,να μαλώνουν και να διορθώνουν, να ζουν τα ποι-ήματα με πάθος (τη σχέση του αυτή την περιέ-γραψε και ο ίδιος στο συλλογικό τόμο «το καρό-τσι»). Στο τραπέζι του σαλονιού, στις ατελείωτεςπαρέες. Στην κατάληψη της Αγοράς της Κυψέληςνα κουβεντιάζει με νεότερους και συνομηλίκουςτην πολιτική και τα πολιτικά.

Ο πατέρας ήταν ενταγμένος στην αριστερά απότα πρώτα του χρόνια και κόντρα στο περιβάλλοντου. Ανένταχτος, αργότερα επί δικτατορίας στηνΑΑΣΠΕ, στη συνέχεια ξανά ανένταχτος και στησυνέχεια στο Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατίαριστερά σήμαινε για αυτόν κυρίως μια ηθικήστάση απέναντι στα πράγματα, μια στάση που οίδιος προσπαθούσε να τηρήσει με ευλάβεια στηδουλειά του στο ΙΚΥ, στη γειτονιά του την Κυ-ψέλη συμμετέχοντας σε τοπικές κινήσεις καιπρωτοβουλίες, στη ζωή γενικότερα. Ίσως απόεκεί να προκύπτει και η αγάπη του για τον αναρ-χικό τρόπο (μια αγάπη που τώρα συνεχίζει ο νεό-τερος του γιος). Η απλόχερη στάση του απέναντιστους ανθρώπους, τα δώρα και τα κεράσματα. Τονα δίνεις χωρίς αντάλλαγμα ήταν γι’ αυτόν η αρι-στερά.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιάπάρε κι εμάς μαζί σου, με τους ανήλικους γονείς, παιδάκια των παιδιών μας. Σε στρωματσάδα

ρίξε μαςμια νύχτα του χειμώνα, πίσω απ’ τα ματοτσίνοραν’ ακούμε τους μεγάλους, να βήχουν,

να σωπαίνουνε,να βλαστημούν το χιόνι. Κι εμείς να

τους λυπόμαστεπου γίνανε μεγάλοι και να βιαζόμαστε πολύνα μοιάσουμε σ’ εκείνους, να δούν

πως μεγαλώσαμενα παρηγορηθούνε.

«Υπάρχουν ποιητές που γράφουν και ποιητέςπου απλά δεν γράφουν» έλεγε συχνά ο πατέρας,τοποθετώντας τον εαυτό του στη δεύτερη κατη-γορία. Ο Κώστας Τσαλαπάτης υπήρξε ένας άν-θρωπος πλημμυρισμένος από ποίηση. Το να με-γαλώνεις στο σπίτι σήμαινε να τριγυρνάς σε ένανκήπο από στίχους, με παλιά και καινούρια βιβλίανα καλύπτουν του τοίχους, τη μυρωδιά του χαρ-τιού να ταυτίζεται με τη μυρωδιά του πατέρα στηνπαιδική αίσθηση. Και ύστερα ήταν οι ατελείωτεςκουβέντες, οι απαγγελίες, οι εμμονές και οι αγά-πες. Τα ονόματα λογοτεχνών, καλλιτεχνών καιέργων που γυρνούν ξανά και ξανά στο μυαλό μαςκαι θα είναι για μας πάντα δεμένα μαζί του: ο

Σκαρίμπας, ο Βουτυράς, ο Παπατσώνης, ο Σα-χτούρης, ο Λειβαδίτης, ο Καρούζος και μαζί η αν-θολογία του Ρένου Αποστολίδη, τα θεατρικά τουΕυγένιου Ο’ νηλ, του Πίντερ, του Μπέκετ, ταγουέστερν, «Η φλόγα που τρεμοσβήνει», το «Πέ-ρυσι στο Μαρίενμπαντ», ο Τζέρυ Λούις και ταΑστερίξ, η μεγάλη του αγάπη για τους ποιητέςτης γενιάς του (και τα τελευταία χρόνια και γιατους νεότερους ποιητές), ένας ατελείωτος κατά-λογος αγάπης και ομορφιάς. Ονόματα και έργαπου δεν αποτελούν βιβλιογραφικές αναφορές,αλλά βιωμένες στιγμές, κομμάτια ζωής που πα-θιαζόταν να μεταδώσει, να μοιραστεί, να ζήσειμαζί με τους γύρω του.

Κανένας ουσιαστικός αποχαιρετισμός δεν τε-λειώνει. Κρατά μέσα στο χρόνο και διαπερνά τουςπαρόντες. Και το κείμενο αυτό θα συνεχίζει ναγράφεται για όσο καιρό εμείς ζούμε. Στο σημείοαυτό απλώς το εγκαταλείπουμε για λίγο, χαιρε-τώντας σε όπως σου ταιριάζει και όπως θα τοήθελες, με λίγους αγαπημένους σου στίχους:

Θυμάμαι παιδί που έγραψα τον πρώτο στίχομου.

Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ-αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.

(το ποίημα που δανείζει τον τίτλο στο κείμενοκαι το διατρέχει –ελαφρώς παραλλαγμένο- είναιη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Μιχάλη Γκανά.Παρατίθενται επίσης στίχοι του Αναγνωστάκηκαι του Λειβαδίτη)

∆ημήτρης Τσαλαπάτης, Θωμάς Τσαλαπάτης

νομίζω περιγράφει αρκετά καλά την έννοια της μαγκιάς. Πρό-κειται, φυσικά, για τα μεγάλα «Κόκκινα Φανάρια» του ΒασίληΓεωργιάδη. Υπάχουν, λοιπόν, δύο κυρίαρχες ανδρικές φιγού-ρες, η μία είναι ο Γιώργος Φούντας ως σκληρός και άκαμπτοςπροαγωγός της Τρούμπας, η άλλη είναι αυτή του ∆ημήτρη Πα-παμιχαήλ, ως καλού, καλόβολου, αθώου νεαρού που ερωτεύε-ται μία πόρνη. Πώς καταφέρνουν, όμως, οι δύο αυτοί ρόλοι ναγίνουν συμπαθείς στο κοινό;

Από τη μία έχουμε τον Γ. Φούντα. Γνωρίζουμε ήδη πως πρό-κειται για ένα κάθαρμα, μα ένα κάθαρμα που αναγκάζεται απότη μοίρα ή τις συνθήκες να εκπέσει. Κι όμως, έχει βουβό πόνο,έχει ψηλά το κεφάλι, είναι σταθερός. Γίνεται συμπαθής, γιατίείναι μάγκας. Ο δε Παπαμιχαήλ, ήσυχος, ευαίσθητος, στη χα-ρακτηριστικότερη στιγμή του ρόλου του, βρίσκεται πεσμένοςσε ένα σοκάκι υπό βροχή, με πληγωμένο εγωισμό, κλαίγοντας.Γίνεται συμπαθής, επειδή προκαλεί οίκτο. Είναι «φλώρος».Μάγκας-φλώρος. Μιλάμε για ένα κοντράστ βαθιά ριζωμένοστην αντίληψη του κόσμου, που φυσικά απορρέει από τις με-γάλες αναγνώσεις περί λεβεντιάς. Εκτιμώ πως η λεβεντιά είναιπράγμα απεχθές, συνορεύει δε τόσο πολύ με τη μαλακία, πουκαταντά επικίνδυνη.

Η ανδρική σχολή του Σαμαρά

Πολλοί θα πουν πως η μαγκιά, η λεβεντιά (όπως και η «αν-δρεία», εξάλλου) είναι έννοιες που χαρακτηρίζουν άντρες καιγυναίκες. Κολοκύθια τούμπανα. Αυτό από μόνο του δεν απο-δεικνύει τίποτε αντισεξιστικό, οπωσδήποτε δεν αποδεικνύει τί-ποτε αισθητικά, πολιτισμικά, κοινωνικά καλύτερο από το στε-

ρεοτυπικό -κι όμως τόσοκουραστικά επαναλαμβανο-μενο- πρότυπο του μάγκα.Έχει, λοιπόν, μεγάλο ενδια-φέρον το ρούχο που ενδύεταιο Αντώνης Σαμαράς και μά-λιστα, έχει ενδιαφέρον γιατίτο επικοινωνιακό του παι-χνίδι είναι, πιστεύω, πολύπροσεγμένο. Τι είπε ο κ. Σα-μαράς; Πως είναι της ανδρι-κής σχολής. Τι σημαίνει αν-δρική σχολή -που φουστάνιαδε χωρούνε, τελειωμένα!- ου-δείς μπορεί να ισχυριστείμετά βεβαιότητος ότι γνωρί-ζει, μα έχουμε μια ασφαλήυποψία πως πρόκειται γιακάτι πολύ γλαφυρό.

Ο Σαμαράς στήθηκε σανμάγκας, μίλησε σαν μάγκας,αντιπαρατέθηκε με την πρό-εδρο της Βουλής με τον ίδιοτρόπο και, φυσικά, χειρο-κροτήθηκε από τους βουλευ-τές του ως άλλοτε. Η αν-δρική σχολή του Σαμαράυποδηλώνει μια συνεπή (αν-δρική) τιμιότητα, πολύ προ-σεκτικά δομημένη πάνω στησυνολική γραμμή της Ν∆έναντι της κυβέρνησης, πουκάνει διαρκώς λόγο περί

υπαναχώρησης, περί αστάθειας, περί αδυναμίας. Αδυναμίας νασταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αδυναμίας να φερθεί ωςσωστός καπετάνιος, ως άντρας που, μπορεί να είναι σκληρόςκαι άτεγκτος, μα οπωσδήποτε είναι δυνατός. Μπορεί να αναγ-κάστηκε από τις συνθήκες να μοιράσει χαστούκια, μα το έκανεμε πόνο καρδιάς. Μπορεί να φαίνεται τρομερός στην όψη, μαδεν θα λυγίσει από τις ευαισθησίες του. Μιλάμε, δηλαδή, γιατην ίδια γραμμή που κρατούσε ο Αντώνης Σαμαράς κατά τηνπροεκλογική περίοδο, απλώς ακόμα πιο εμφανή, γιατί δεν έχειδα να χάσει και τόσα πολλά πλέον.

Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε ποιοι και πώς καλοδέχθηκαντο ύφος Σαμαρά. Προς το παρόν η εικόνα που έχουμε προέρ-χεται κυρίως από τα social media, αλλά τα social media φιλο-ξενούν γενικώς βιτρίνες ανθρώπων και σίγουρα δε συνηθίζουννα μας μεταδίδουν τις πολύ πρώτες, αφιλτράριστες αντιδρά-σεις. Φυσικά, θα ήταν πολύ χοντροκομμένο και εξαιρετικάλάθος να μιλήσουμε για δύο στρατόπεδα, αυτών που μεταχει-ρίζονται τη μαγκιά κι αυτόν που αισθητικά την αποτάσσονται.Εξάλλου, τέτοιες αισθητικές προσεγγίσεις (sic), είναι αγκάθιαπου δε φυτρώνουν μοναχά σε ένα μέρος. Μα, πόσο ωραίο θαήταν να αγκαλιάζαμε επιτέλους την ελευθερία που χαρίζουν ταφουστάνια;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Ένα μη αντρίκιο σχόλιογια έναν πολύ αντρικό άντρα

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ (1948-2015)

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιάπάρε και τον πατέρα

Η ανδρική σχολήτου Σαμαρά υπο-δηλώνει μια συ-νεπή (ανδρική) τι-μιότητα, πολύπροσεκτικά δομη-μένη πάνω στη συ-νολική γραμμή τηςΝ∆ έναντι της κυ-βέρνησης, πουκάνει διαρκώςλόγο περί υπανα-χώρησης, περίαστάθειας, περίαδυναμίας.

Στη μνήμη του Κώστα Τσαλαπάτη ο ΚώσταςΜαυροειδής προσφέρει στην «Εποχή» 100 ευρώ.

Page 3: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ασπίδα για τα θαλασσοδάνεια!Τα ονομαζόμενα θαλασσοδάνεια, δηλαδή δάνεια που δίδονται από τράπεζες, κατά κανόνα με πο-

λιτικό μέσο, σε επιχειρήσεις που δεν πληρούν τους απαραίτητους όρους και άρα δεν θα ει-σπραχθούν ποτέ –θα χάνονται στη θάλασσα, εξ ου και η ονομασία– είναι μια πολύ παλιά ιστο-

ρία. Πολλές αντιπολιτεύσεις υποσχέθηκαν ότι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και οι παρανο-μούντες θα πληρώσουν, αλλά ως κυβερνήσεις όχι μόνο το ξεχνούσαν αλλά το επαύξαναν. Το ΠΑΣΟΚπρώτο απ’ όλα.

Ατυχώς για τους θαλασσινούς, τώρα ήρθε στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ και έβαλε ήδη μπροστά αυτήτην υπόθεση. Να σημειωθεί ότι τώρα είναι προκλητικά φανερό το πρόβλημα. Τα χαριστικά αυτάδάνεια, καθώς οι τράπεζες έμειναν χωρίς κεφάλαια, με τη μορφή ανακεφαλαιώσεων καλύφθηκαναπό χρήμα του δημοσίου που εξασφαλίστηκε μέσω δανεισμού. Άρα, προστέθηκαν στο χρέος τουκράτους. Όλη η διαφθορά και διαπλοκή μετασχηματίστηκε στο γνωστό βρόγχο που επιχειρείταιτώρα να χαλαρώσει.

Ήδη η Αρχή για την Καταπολέμηση Ξεπλύματος Μαύρου Χρήματος –από τότε που επικεφαλής τηςήταν ο νυν υπουργός Επικρατείας κ. Παν. Νικολούδης, είχε ζητήσει από την Τράπεζα της Ελλάδοςνα διενεργήσει έρευνα για τα δάνεια της ΑΤΕ. Το πόρισμα είναι έτοιμο –αλλά απόρρητο ακόμη– καισύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνει και 10 επιχειρηματικούς ομίλους, μεταξύ των οποίων γνω-στές κατασκευαστικές εταιρείες, εταιρείες ενέργειας και ΜΜΕ με δάνεια ύψους 4,9 δισ. ευρώ. Ανα-φέρονται στο πόρισμα και τα ονόματα των πολιτικών που μερίμνησαν.

Όμως η πρώτη προσπάθεια του κ. Γ. Βαρουφάκη να αρχίσει η έρευνα για τα θαλασσοδάνεια τωνεπιχειρήσεων ΜΜΕ, βρήκε εμπόδια πού νομίζετε; Στην Τράπεζα της Ελλάδος! Οι υπουργός σχο-λίασε «ότι η ΤτΕ αρνήθηκε να παράσχει οποιαδήποτε ουσιαστική πληροφόρηση για τα δάνεια αυτάεπικαλούμενη το υπηρεσιακό – επαγγελματικό απόρρητο»! Αγώνας οπισθοφυλακών, δυστυχώς,από έναν θεσμό που, θα έπρεπε να ενθαρρύνει και διευκολύνει την έρευνα.

Το παιχνίδι, όμως, μόλις τώρα αρχίζει. Όπως είπε ο υπουργός, «σκοπός είναι ο ενδελεχής έλεγ-χος όλων των δανειακών συμβάσεων που έχουν χορηγηθεί σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, οιοποίες δραστηριοποιούνται τόσο στο χώρο της ενημέρωσης όσο και σε άλλους τομείς ώστε να έρ-θουν όλα στο φως της δημοσιότητας».

Η συνέχεια θα έχει τρελό ενδιαφέρον. Π. Κ.

Του

ΑΛΤΑ

Ν α

πό τ

η ΒΑ

ΒΕΛ

Στο ζενίθ η κινδυνολογίαμε χορηγό… τον κ. ΠανούσηΤην αλλαγή του κλίματος την προ-

ηγούμενη εβδομάδα, το οποίοέγινε πιο ήπιο για τις θέσεις της

ελληνικής πλευράς, με αποτέλεσμα νααπομακρύνεται κάπως η αβεβαιότηταγια τις εξελίξεις στην Ελλάδα ήταν ανα-μενόμενο να θέλει να διαθλάσει, μεάκρατη κινδυνολογία, τόσο η αντιπολί-τευση όσο και ο Τύπος της διαπλοκής.∆εν ήταν, όμως, αναμενόμενο να αποτε-λέσει τον πιο πλούσιο χορηγό της κινδυ-νολογίας εις βάρος της κυβέρνησης έναςυπουργός της, ο κ. Πανούσης. Όχι απόαστοχία αλλά ηθελημένα!

∆ώρο εξ ουρανού

Ήταν δώρο εξ ουρανού και έδωσε λίγοκουράγιο στη συνασπισμένη αντίδρασηπου αγκομαχά κάθε βράδυ στις ειδήσειςτων 8 και όταν ακόμη οι δανειστές δεντους τροφοδοτούν με δηλώσεις. Μιαεβδομάδα, επιπλέον, που η κυβέρνησηπαρήγαγε σημαντικό έργο με κατάθεσηνομοσχεδίων, με εξαγγελίες, για τη φο-ρολογία από τον ίδιο τον πρωθυπουργόΑλέξη Τσίπρα για την υγεία, με πολιτι-κές πρωτοβουλίες όπως αυτή για τηνεξεταστική επιτροπή, με την κατάθεσητων προτάσεων στο Γιούρογκρουπ.

Αυτό που κυρίως άλλαξε το κλίμαείναι η σταθερή και πειστική, επιχειρη-ματολογημένη στάση της ελληνικήςπλευράς στις διαπραγματεύσεις. Η δεύ-τερη δέσμη μέτρων και προτάσεων απότον κ. Βαρουφάκη δεν άφηνε πολλά πε-ριθώρια στους δανειστές να συνεχίσουντις διαρροές φθοράς διότι υπάρχουν κιαυτοί που επιθυμούν θετικό αποτέλεσμακαι οι οποίοι δεν έχουν αυτοσκοπό τησυντριβή της νέας ελληνικής κυβέρνη-σης. Χαρακτηριστικό είναι το αποκαλυ-πτικό ρεπορτάζ του «Σπίγκελ» την Πα-ρασκευή που αναφερόταν σε σχόλια καιεκτιμήσεις από το περιβάλλον της καγ-κελαρίου Α. Μέρκελ που αξιολογούσανθετικά τις τελευταίες ελληνικές προτά-σεις –παρά τις διαφωνίες– ως, εν πολ-λοίς, ποσοτικοποιημένες και με χρονο-διάγραμμα υλοποίησης για κάθε μια απ’αυτές. Στο ίδιο μήκος κύματος, θα πρέ-πει να αναφερθεί, και η διάψευση του«Σπίγκελ» αν το ∆ΝΤ για δημοψήφισμα

που ανέφερε ότι η αντιπροσωπεία τουαπό την Αθήνα αποχώρησε διότι δεν γί-νεται τίποτε. Το ∆ΝΤ είπε αυτό που υπο-στήριξε και η ελληνική κυβέρνηση ότιέφυγαν λόγω του καθολικού Πάσχα.

Έξι κινδυνολογίες

Αναφέραμε προηγουμένως ότι αντιπο-λίτευση και αντικυβερνητικός Τύποςκινδυνολογούν. Η κορυφαία πρωτοβου-λία δολιοφθοράς ανήκει στον ίδιο τον κ.Α. Σαμαρά! ∆ήλωσε σε συνέντευξή τουστο Bloomberg ότι είναι πρόθυμος νασυμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργα-σίας που θα αναλάβει να αποτρέψει τηρήξη της Ελλάδας με την Ευρωζώνη. Ηπρόταση αυτή βεβαίως απαντά και σεεσωκομματικές πιέσεις αλλά βρίσκεταισε αρμονία με πλήθος άρθρων που, στη-ριζόμενα σε μυθεύματα ή προσδοκίες,καλούν τον Α. Τσίπρα να απαλλαγεί απότην αριστερή του πτέρυγα, πλατφόρμα,και ακτιβιστές, και να προχωρήσει σεκυβέρνηση των… μνημονιακών δυνά-μεων!

∆εύτερο σημείο κινδυνολογίας είναιότι η κυβέρνηση δεν είναι ενιαία καιπρος επίρρωση των λεγομένων τουςπροβάλλουν ανύπαρκτες και κάποτευπαρκτές διαφωνίες. «Καθημερινή» και«Νέα» ανταγωνίζονται επάξια. «Οι πολί-τες αναγκάζονται να παρακολουθούν κα-θημερινά μια φαρσοκωμωδία όπουυπουργοί αλληλοδιαψεύδονται ή κάνουνδηλώσεις τις οποίες διαψεύδει μετά οκυβερνητικός εκπρόσωπος» γράφει η«Καθημερινή». «Είναι χαρακτηριστικόότι φαντάζει πιο δύσκολη η υπερψήφισημέτρων από τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ» στηΒουλή, παρά η αποδοχή τους από το Γι-ούρογκρουπ» γράφουν «έξυπνα» τα«Νέα».

Τρίτη πηγή κινδυνολογίας είναι το τα-ξίδι στη Μόσχα του έλληνα πρωθυπουρ-γού. Αν είναι δυνατόν! Υπάρχει μέγαςκίνδυνος να διαταραχθούν οι σταθερέςτων διεθνών σχέσεων της χώρας. Ιδίωςπου έγιναν κάποιες επαφές και με τηνΤεχεράνη. Φυσικά δεν υπάρχει, νομίζω,έλληνας πρωθυπουργός που να μην επι-σκέφθηκε, όπως και άλλες πρωτεύου-σες, την Μόσχα. Η κινδυνολογία εδώ εμ-

περιέχει και ένα είδος συντηρητισμούπαρωχημένου που δεν αγοράζεται πλέοναπό πουθενά. Εντούτοις καλλιεργείταιστην εγχώρια πολιτική σκηνή.

Τέταρτο σημείο κινδυνολογίας είναι οιαντιεξουσιαστές. ∆ιαλύεται κάθε έννοιαέννομης τάξης, δεν υπάρχει πλέον αί-σθημα ασφάλειας. Οι αναρχικοί εισέβα-λαν στη βουλή και κατέλαβαν τον Άγνω-στο Στρατιώτη! Αυτά έλεγαν τα ρεπορ-τάζ των καναλιών για να δημιουργήσουντο ανάλογο κλίμα φόβου στους πολίτες.Οι οποίοι βεβαίως στους δέκτες τους,πάλι, είδαν εντελώς διαφορετικές σκη-νές: ούτε εισβολή ούτε κατάληψη.Ασφαλώς οι αντιεξουσιαστές δοκιμά-ζουν –το λένε κι οι ίδιοι!– τις αντοχέςτης κυβέρνησης χωρίς αίσθηση σοβαρό-τητας και πολιτικής ευθύνης. Ευτυχώς,που από την κυβέρνηση ο κ. Πανούσηςείναι ο μόνος που «τσιμπάει».

Πέμπτη αφορμή για κινδυνολογία, πουπροβάλλουν σιγά – σιγά, είναι τα προ-βλήματα που αναδείχθηκαν στη γείτονα

Τουρκία. Αυτό, προς το παρόν, προετοι-μάζεται. Η κυβέρνηση θα κληθεί οσο-νούπω να ρίξει τους τόνους στη δια-πραγμάτευση, να αποδεχθεί τις προτά-σεις των δανειστών λόγω των ταραχών,μικρών ή μεγάλων στην Τουρκία.

Έκτη πηγή, κεντρικής σημασίας αυτή,είναι η κινδυνολογία ότι τελειώνουν ταλεφτά και πάμε σε πιστωτικό γεγονός,σε χρεοκοπία.

Προς συμφωνία;

Είναι αλήθεια ότι αυτό το σενάριο παί-χτηκε από πολύ νωρίς, από τα μέσα Φε-βρουαρίου και έχει ξεθωριάσει. Όχι ότιτο πρόβλημα δεν είναι οξύ, ότι η στέ-ρηση της ρευστότητας από την ελληνικήοικονομία δεν είναι το μεγάλο όπλο σταχέρια των δανειστών. Είναι, αλλά αυτή ηευχαρίστηση από την προβολή του οποι-οδήποτε στοιχείου ενισχύει την αβεβαι-ότητα και απόκρυψη άλλων στοιχείων,που ενισχύουν θετικές προσδοκίες γιαεπίτευξη συμφωνίας είναι κάτι το εντυ-πωσιακό.

∆εν είναι βέβαιο αν θα καταφέρει η ελ-ληνική πλευρά να αποσπάσει συμφωνίασύντομα. Η σύσκεψη την Παρασκευή τοβράδυ στο Μαξίμου του οικονομικού επι-τελείου με συμμετοχή του Αλέξη Τσίπραόπου εμπλουτίστηκαν οι τελευταίες προ-τάσεις για να είναι έτοιμες για το Γιού-ρογκρουπ της Τετάρτης σ’ αυτό αποβλέ-πει. Αυτό που κατάφερε, όμως, με πολύκόπο η κυβέρνηση, έστω και με καθυ-στερήσεις είναι αφενός να συγκροτήσειμια δέσμη προτάσεων με βάση το δικότης πρόγραμμα, χωρίς να μπορούν οι δα-νειστές να το απορρίψουν με πειστικάεπιχειρήματα και αφετέρου παράγειέργο, πλέον, καθημερινά, κυβερνά.

∆ιατηρείται έτσι και ενισχύεται ηισχυρή σχέση υποστήριξης της πλειοψη-φίας των πολιτών προς τη διαπραγμα-τευόμενη κυβέρνηση. Αυτό δεν μπορούννα το αγνοούν οι δανειστές, όσο κι ανδεν το βλέπουν οι εγχώριοι υποστηρι-κτές τους.

Παύλος Κλαυδιανός

Αυτό που κυρίως άλ-λαξε το κλίμα είναι ησταθερή και πειστικήεπιχειρηματολογημένηστάση της ελληνικήςπλευράς στις διαπραγ-ματεύσεις. Η δεύτερηδέσμη μέτρων και προ-τάσεων από τον κ. Βα-ρουφάκη δεν άφηνεπολλά περιθώρια στουςδανειστές να συνεχί-σουν τις διαρροές φθο-ράς.

Page 4: Κυριακή 5-4-2015

Του Νίκου Τσαγκρή

Την περασμένη Τετάρτη ένας έλ-ληνας, υποτίθεται, πολιτικός, οεπίδοξος αντικαταστάτης του

Αντώνη Σαμαρά στο τιμόνι της Ν.∆. Κυ-ριάκος Μητσοτάκης, κινούμενος σταόρια της εθνικής μειοδοσίας, κάλεσετους δανειστές – μέσω της ΓερμανικήςF. A. Z. – να μην χρηματοδοτήσουν τηνκυβέρνηση της ίδιας της πατρίδας του.

Πέμπτη και Παρασκευή, τα διαπλε-κόμενα συμφέροντα κλιμάκωναν τηνεπιχείρηση «αριστερή παρένθεση», ξερ-νώντας σαμαροβενιζελικά δηλητήριακαι γκεμπελικές προβοκάτσιες στα κα-νάλια και στα ερτζιανά· υπό την πίεσητης επερχόμενης έννομης τάξης στιςραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, προφα-νώς. Στην πρώτη γραμμή της μάχης, οιπλέον διαπλεκόμενοι πολιτικοί άνδρεςτης χώρας, μετά τους κ. κ. Σαμαρά καιΒενιζέλο.

Η γνώμη μου για τους επαγγελματίεςπολιτικούς, είναι γνωστό, δεν είναι…άκρως θετική, ωστόσο υπάρχουν καιεξαιρέσεις φωτεινές. Πολιτικοί – επα-ναστάτες, ανατρεπτικοί, ρομαντικοί. ΟΣαλβαδόρ Αλιέντε ας πούμε – αυτόνσκεφτόμουν εξ αρχής, κάτι διόλου τυ-χαίο: δυό – τρείς εβδομάδες τώρα, ησκιά του Σαλβαδόρ Αλιέντε είναι ανά-μεσά μας. Το ρομαντικό πολιτικό έποςπου άφησε πίσω του, βιωματικότραύμα για εμάς τους παλαιούς αριστε-ρούς, επιστρέφει. Και τρυπώνει στηρωγμή του χρόνου…

«Ο Τσίπρας μου θυμίζει τον Σαλβα-δόρ Αλιέντε», σημείωνε τις προάλλες οΚώστας Γαβράς: «αν πετύχαινε αυτόπου είχε στο μυαλό του ο Αλιέντε, θαάλλαζαν τα πάντα στην Λατινική Αμε-ρική. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τσί-πρα. Απλώς τον Αλιέντε τον καθάρισανμε τα όπλα. Σήμερα δεν σε καθαρίζουνμε τον ίδιο τρόπο. Σήμερα έχεις απέ-ναντί σου την οικονομία, τη δεξιάπλευρά της Ευρώπης, την Γερμανία,την Ολλανδία, την Πορτογαλία και τηνΙσπανία. ∆εν θα τον αφήσουν εύκολανα κερδίσει…»

Το «κόκκινο σάντουιτς»

Ο Κώστας Γαβράς, με το μεγεθυντικόφακό του σκηνοθέτη, νετάρει στο ελ-ληνικό πολιτικό δράμα, στους πρωτα-γωνιστές του, διακρίνει, συγκρίνει, κρί-νει: η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να«ανατραπεί», γιατί αν δεν ανατραπεί θαμας «ανατρέψει».

Να πoια είναι η ιδέα του σκληρού συ-στημικού πυρήνα: η ελληνική κυβέρ-νηση πρέπει να «ανατραπεί» γιατί είναιαδέσμευτη, ανεξάρτητη, ανυπότακτη,ανυποχώρητα αριστερή. Μας είναι αδύ-νατον να την μεταλλάξουμε, όπως κά-ναμε με τους σοσιαλδημοκράτες. Αντί-θετα, επιχειρεί εκείνη να μας αλλάξει,

να ανατρέψει τις συστημικές ισορρο-πίες, τους κανόνες, να διαταράξει τη«γερμανική τάξη των ευρωπαϊκώνπραγμάτων…

«Τώρα, με τον Κάστρο στην Κούβακαι τον Αλιέντε στη Χιλή, έχουμε στηνΛατινική Αμερική ένα κόκκινο σάν-τουιτς και μοιραία όλη η Λατινική Αμε-ρική θα γίνει κόκκινη», δήλωνε τρο-μαγμένος ο Ρίτσαρντ Νίξον, καθώςέβλεπε την κυβέρνηση Αλιέντε ναεφαρμόζει, ανυποχώρητη, το πρό-γραμμά της. Και, για να αποδομήσειτο… «κόκκινο σάντουιτς», έδινε εντολήστην CIA να ανατρέψει τον Αλιέντε,ορίζοντας ως οργανωτή του πραξικο-πήματος τον… δικό μας Χένρυ Κίσινγ-κερ.

Είναι σαν να το ακούω, να το ψιθυρί-ζει ο Σόιμπλε στο αυτί της ολλανδήςορντινάτσας του: «Τώρα, με τον Τσίπραστην Ελλάδα και τον Ιγκλέσιας (Ποδέ-μος) στην Ισπανία, έχουμε ένα κόκκινοσάντουιτς με κίνδυνο όλη η Ευρώπη ναγίνει κόκκινη»!

Μια «θηλιά» διαρκείας

∆εν γνωρίζω αν ο Σόιμπλε είναι εκεί-νος που κινεί τα νήματα για την αποδό-μηση του ευρωπαϊκού… «κόκκινουσάντουιτς». ∆εν έχω ιδέα ποιον, ακρι-βώς, ρόλο έχουν στο έργο οι «θεσμοί»,οι εκπρόσωποί τους, οι γερμανικές μυ-στικές υπηρεσίες, η Bild, το «Θέμα», τοΕυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο Σκάι, ο Σα-μαράς, ο Βενιζέλος. Ωστόσο, δεν χρει-άζεται ο μεγεθυντικός φακός τουΚώστα Γαβρά για να δούμε ότι η περί-πτωση Τσίπρα θυμίζει την περίπτωσηΑλιέντε, ότι αν πετύχει αυτό που εκ-φράζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αλλά-ξουν τα πάντα στην Ευρώπη, όπως θαάλλαζαν τα πάντα στην Λατινική Αμε-ρική αν πετύχαινε εκείνο που είχε στομυαλό του ο Αλιέντε. Και δεν χρειάζε-ται παρά η βιωματική – ιστορική εμπει-ρία ενός παλαιού αριστερού έλληνα δη-μοσιογράφου για να δει ότι το «έργο»παίζεται ήδη και είναι μια υπερπαρα-γωγή: ένα συστημικό «πραξικόπημα»διαρκείας για την «ανατροπή» της ελ-ληνικής κυβέρνησης, ενορχηστρωμένοαπό μια τερατώδη κοινοπραξία συστη-μικών ευρωπαϊκών και ελληνικώνΜέσων Μαζικής Ενημέρωσης…

«Απλώς τον Αλιέντε τον καθάρισανμε τα όπλα», λέει ο Γαβράς, ξεχνώνταςότι μέχρι να τον «καθαρίσουν» οριστικάμε το δεύτερο πραξικόπημα, είχε προ-ηγηθεί και μία (τι ειρωνεία!..) απόπειραοικονομικού στραγγαλισμού τηςΧιλής ». Ωστόσο ναι, «σήμερα δεν σεκαθαρίζουν με τον ίδιο τρόπο» κι αςσου έχουν φορέσει στο λαιμό μια οικο-νομική θηλιά διαρκείας. Και ναι, «δενθα σ’ αφήσουν εύκολα να κερδίσεις»αλλά ποτέ δεν περίμενες να… σ’ αφή-σουν: αντιστέκεσαι ανυποχώρητα. Το

παλεύεις με όλα ταόπλα που διαθέτεις,πολιτικά, διπλωμα-τικά, γεωπολιτικά.Υψώνεις λαϊκό τείχοςκυριαρχίας και αξιο-πρέπειας απέναντιστους συστημικούςυπονομευτές. ∆ια-πραγματεύεσαι, κερδί-ζεις, νικάς…

* Mε την οργανω-μένη και πληρωμένη(400.000 δολάρια)από την CIA απεργίαδιαρκείας των φορτη-γατζήδων

ΠΑΣΟΚ αλάHotel CaliforniaΑνατρέχοντας στο προσω-

πικό βιογραφικό του ανα-πληρωτή υπουργού, Γιάννη Πα-νούση βρήκαμε εξαιρετικά εν-διαφέρουσα την επίμονη προ-σπάθειά του να φύγει από τοΠΑΣΟΚ. «Από το 1978 έως το1983 ήμουν ΠΑΣΟΚ, ό,τι και αναυτό σημαίνει. Είμαι ένας απόαυτούς που έγραψαν το νόμογια τα Πανεπιστήμια, τον οποίοακόμα δεν μπορούν να γκρεμί-σουν όσο και να προσπαθούν.Το 1983 αρχίζω να καταλα-βαίνω τι γίνεται και παίρνω μιααπόσταση από τους μηχανι-σμούς του ΠΑΣΟΚ. ∆εν έπαψανα έχω φίλους όμως. Το 1988-1989, με το σκάνδαλο Κο-σκωτά, κάνω επίσημη δήλωσηότι αποχωρώ. Η οριστική απο-μάκρυνση από το χώρο τουΠΑΣΟΚ έγινε το 2001-2002όταν είπα ότι δεν θέλω να έχωκαμία σχέση». Με λίγα λόγιαπροσπαθούσε να φύγει από το1983 και τα κατάφερε 19 χρόνιααργότερα... το 2002. Ούτε στοHotel California να ήταν.

ΕπιστημονικόενδιαφέρονΣτο υστερόγραφο του επίμα-

χου άρθρου του στα ΝΕΑ οκύριος Πανούσης βρίσκει ότικάτι έχει «επιστημονικό ενδια-φέρον». Η αλήθεια είναι ότιδιαβάζοντας το βιογραφικό τουβρήκαμε και εμείς κάτι που έχει«επιστημονικό ενδιαφέρον».Αφού έζησε και σπούδασε στηΓαλλία, στα 29 του πήγε στηνΚομοτηνή. Η αντίδρασή τουήταν η εξής: «Όταν ανέβηκαστην Κομοτηνή, τρόμαξα.Έπαθα έναν πανικό βλέπονταςμιναρέδες και φερετζέδες.Παίρνω ένα τηλέφωνο και λέωεγώ δεν κάθομαι το βράδυ,φεύγω. Τελικά έμεινα 19 χρό-νια».

Βουλεύτρια -συντονίστρια;Κάποιος μας ενημέρωσε ότι

βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ,εξακολουθεί να παραμένει καισυντονίστρια της οργάνωσηςμελών της, παρά το γεγονός ότι,αυτονοήτως, της ζητήθηκε να

αφήσει τη θέση καθώς δεν μπο-ρεί να επιτελεί επαρκώς τα κα-θήκοντά της. ∆εν ξέρουμε αν τοθέμα εμπίπτει στον κώδικα δε-οντολογίας, αλλά σίγουρα εμπί-πτει στην κοινή λογική η οποίαελπίζουμε σύντομα να επικρα-τήσει.

Όχι άλλοσεξισμό

«∆εν υπάρχει χειρότεροείδος από μια ανα-

σφαλή γυναίκα. Αυτά τα πράγ-ματα ενοχλούν μόνο τις ανα-σφαλείς γυναίκες και η ΖωήΚωνσταντοπούλου είναι 100%ανασφαλής», τάδε έφη ΝτόραΜπακογιάννη. «Στην προσευχήμου το βράδυ, μέσα από ταάλλα που λέω, λέω “Θεέ μου,πότε θα ξεμπαρκάρει ο αγαπη-μένος μας ναυτικός, ο άντραςτης;”. Για να είναι κοντά της.Θα ήθελα, δηλαδή, να είναι εδώο άντρας της», τάδε έφη Γερά-σιμος Γιακουμάτος. Σε ορι-σμένα σχολεία έχουν εφαρμόσειτο «σχέδιο κουμπαρά»: όταν ταπαιδιά λένε κακές κουβέντες ναβάζουν κάτι στον κουμπαρά γιατις ανάγκες της τάξης. Μήπωςστη Βουλή να κάνουν το ίδιο; Ήθα σταματήσουν οι σεξιστικέςκαι υβριστικές επιθέσεις ή θααποπληρωθεί το χρέος απόόσους είναι ανεπίδεκτοι.

Ξεκινάο λογιστικόςέλεγχοςΧθες, ενώ ήμασταν στο τυπο-

γραφείο, ξεκίνησε η διαδι-κασία συγκρότησης της Επιτρο-πής του κοινοβουλίου που θαδιερευνήσει τα αληθινά αίτιακαι τις γενεσιουργούς αιτίες τηςδημιουργίας και της διόγκωσηςτου δήμοσιου χρέους. Η εναρ-κτήρια διαδικασία θα διαρκέσειέως την Τρίτη, οπότε και θαολοκληρωθεί με συνέντευξηΤύπου. Και ύστερα λένε ότι ηκυβέρνηση δεν έχει βούληση...

Έχουμε καιεμείς άξιουςΣτην Αυγή, με παραλήπτη

τον Γιώργο Κυρίτση έφτασεένας υπέροχος φάκελος με ρο-

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Αλιέντε, ο Τσίπραςκαι το «κόκκινο σάντουιτς»Ένα βιωματικό τραύμα που σημάδεψε τους παλαιούς αρι-στερούς, τρυπώνει στη ρωγμή του χρόνου κι επιστρέφει…

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Η 4χρονη Χουντέα από τη Συρία μπέρδεψε την κάμεραμε όπλο και παραδόθηκε... Εμείς σιωπούμε.

Page 5: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Ν∆ συμβιβάζεταιμε την ιδέα τής ήτταςΤι δείχνουν οι δηλώσεις Κυρ. Μητσοτάκη στη FAZ

Από τη συζήτηση στη Βουλή, τηνπροηγούμενη ∆ευτέρα, που έγινεμε πρωτοβουλία της κυβέρνησης

και αντικείμενο την ενημέρωση για τηνπορεία των διαπραγματεύσεων, δεν φαί-νεται να προέκυψε κάποιο πολιτικό όφε-λος για την κυβερνητική πλειοψηφία.Κατά κύριο λόγο επειδή οργανώθηκε σανμια μάλλον οξεία αντιπαράθεση κυβέρ-νησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης,ενώ θα ήταν αποδοτικότερο αν είχε σχε-διαστεί διαφορετικά: σαν μια έκθεση εκμέρους του πρωθυπουργού των διαπραγ-ματευτικών βημάτων που έχουν γίνει,των ορίων τής διαπραγματευτικής ευλυ-γισίας που είναι διατεθειμένη να επιδεί-ξει η κυβέρνηση και των βασικών ζητη-μάτων που μένει να κριθούν μέχρι τηλήξη της. Μ’ αυτό τον τρόπο, το ένα καιμοναδικό ερώτημα που θα απευθυνότανστην αντιπολίτευση, θα ήταν αν στηρίζειτην κυβερνητική γραμμή, κι αν όχι τι αν-τιπροτείνει.

Ήταν ο μόνος τρόπος για να αποκλει-στεί για τη Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ, κυρίως, ημόνη οδός διαφυγής που είχαν: να μιλούνοι ηγέτες τους περί πάντων και άλλωντινών αποφεύγοντας να αποσαφηνίσουντο κύριο και βασικό: ποια πολιτική εκμέρους της κυβέρνησης θα ήταν διατε-θειμένα τα κόμματα της αντιπολίτευσηςνα στηρίξουν;

Επειδή δεν σχεδιάστηκε έτσι η συζή-τηση ξεκινώντας από την πρώτη κιόλαςομιλία του πρωθυπουργού, ο πρόεδροςτης Ν∆ βρήκε την ευκαιρία να εμφανίσειμε… δημιουργική ασάφεια τη στάση τηςΝ∆. Ακολούθησε τη γνωστή τακτική νακατηγορεί την κυβέρνηση ότι με την πο-λιτική της οδηγεί τη χώρα στα βράχια,ενώ την ίδια στιγμή την καταγγέλλει ενώ-πιον του λαού ότι συνυπογράφει τα μνη-μόνια που και εκείνος έχει υπογράψει.

Στη δομική μειοψηφία η Ν∆

Για να είμαστε ακριβείς, η στάση αυτήτης ηγεσίας της Ν∆ δεν προκύπτει ωςαποτέλεσμα του προβληματικού σχεδια-σμού τής συζήτησης στη Βουλή. Μπορείνα διευκολύνθηκε εξαιτίας του, αλλάοφείλεται σε εγγενή προβλήματα στοεσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευ-σης.

Στον πυρήνα των προβλημάτων αυτώνβρίσκεται η άρνησή της να επανεξετάσειτην πολιτική της, η οποία ηττήθηκε στιςεκλογές. Αυτό την οδηγεί στην ανάγκη ναυπερασπίζεται τα μνημόνια και να προ-τείνει ουσιαστικά στη νέα κυβέρνηση νατα υιοθετήσει, με σκοπό να αποδυναμω-

θεί πολιτικά και να εκτεθεί στα μάτια τωνπολιτών.

Είναι σαφές ότι μ’ αυτή τη στάση, μ’αυτή την πολιτική δεν είναι σε θέση ναδιεκδικήσει την πλειοψηφία στο εκλο-γικό σώμα μετά τη λήξη της… παρένθε-σης που προσδοκά. Αυτό το αντιλαμβά-νεται. Άλλωστε της το υποδεικνύουνόλες οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσειςτης κοινής γνώμης: η στρατηγική τήςδιαπραγμάτευσης που ακολουθεί η νέακυβέρνηση, έχει την επιδοκιμασία τηςσυντριπτικής πλειονότητας των πολιτών·τα 2/3 των πολιτών προσδοκούν και πι-στεύουν ότι η νέα κυβέρνηση θα εφαρμό-σει το σύνολο των δεσμεύσεων της· παράτην εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κα-τάσταση, η αισιοδοξία για την εξέλιξήτης (σίγουρα και μάλλον καλύτερη, συνόχι χειρότερη) ξεπερνάει το 60%. Όσογια τη δημοτικότητα πρωθυπουργού καιαρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευ-σης, η πρώτη εκτινάσσεται στο 70%, ενώη δεύτερη βυθίζεται στο 13%.

Ο θάνατός μας, η ζωή τους

Μ’ αυτά τα στοιχεία στο ντοσιέ της ηηγεσία της Ν∆ το μόνο που μπορεί νακάνει, είναι να επιδιώκει και να ελπίζειόχι την επικράτηση της όποιας πολιτικήςτης, αλλά την ήττα της πολιτικής της κυ-βέρνησης. Αυτό ακριβώς είναι που τηνυποχρεώνει να τοποθετείται από τη μεριάτων εκτός συνόρων αντιπάλων της ελλη-νικής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότιαντιλαμβάνεται πως αυτό μπορεί να τηςκοστίσει πολύ ακριβά, και όχι μόνο γιατην τρέχουσα περίοδο.

Έτσι μπορούν αν εξηγηθούν οι τοπο-θετήσεις του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, κοινο-βουλευτικού εκπρόσωπου της Ν∆, στηγερμανική εφημερίδα «ΦρανκούρτερΑλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Ο κ. Μητσοτά-κης ζητάει από τους δανειστές να μην κά-νουν δεκτή τη λίστα με τις μεταρρυθμί-σεις που σχεδιάζει η ελληνική κυβέρνησηκαι τους συμβουλεύει να ζητήσουν απόαυτή να την περάσει από τη Βουλή, όπου,κατά την πρόβλεψή του, θα αποδειχθεί

ότι δεν διαθέτει την απαραίτητη πλει-οψηφία. ∆ιότι, όπως εξηγεί στους αδαείςΓερμανούς, «είναι εξαιρετικά πιθανό ένασημαντικό τμήμα της κ.ο. του ΣΥΡΙΖΑ ναμη στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις». Καιτότε «στην πράξη δεν θα υπήρχε κυβέρ-νηση»…

Έσχατη πολιτική ένδεια

∆εν θα μπορούσε να υπάρξει σαφέ-στερη έκφραση έσχατης πολιτικής έν-δειας από αυτή που ομολογεί ο κ. Κυρ.Μητσοτάκης. Επειδή αντιλαμβάνεται ότιη Ν∆ μ’ αυτή την ηγεσία και μ’ αυτή τηνπολιτική δεν μπορεί να διεκδικήσει τηνίκη στο πεδίο της πολιτικής μάχης, ενα-ποθέτει τις ελπίδες του στη διάλυση τουκυβερνητικού στρατόπεδου εξαιτίας τωνυποτιθέμενων βαθύτατων εσωτερικώναντιπαραθέσεων. Και μάλιστα δεν τοκάνει προσδοκώντας ότι αυτή η διάλυσηθα επιτρέψει στη Ν∆ να επανακάμψειδριμύτερη για να διεκδικήσει την ηγεμο-νία, αλλά θα της ανοίξει απλώς την κερ-κόπορτα, ώστε να αναλάβει το ρόλο τουδεκανικιού μιας ακρωτηριασμένης κυ-βερνητικής πλειοψηφίας.

Κάνει, δηλαδή, μέσα στην πολιτικήαπελπισία και αμηχανία της η Ν∆ δύο ου-σιώδη λάθη: πρώτον, μετατρέπει την επι-θυμία της για διάσπαση της κυβερνητι-κής πλειοψηφίας σε (εικονική) πραγμα-τικότητα, και, δεύτερον, δεν αντιλαμβά-νεται ότι αυτό το ενδεχόμενο λειτουργείστο εσωτερικό της σημερινής πλειοψη-φίας και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ ως βάσι-μος και αποφασιστικός λόγος για τηναποφυγή αυτού ακριβώς του ενδεχόμε-νου, δηλαδή της διάσπασης.

Η ηγεσία της Ν∆ δεν είναι καν σε θέσηούτε να επιβεβαιώσει το ρητό «η (πολι-τική) πενία τέχνας κατεργάζεται». Με τηστάση της αποδεικνύει ότι μόνο πολιτι-κές ατεχνίες (για να μην πούμε πολιτικάτερατουργήματα) είναι σε θέση να απερ-γαστεί.

Χ. Γεωργούλας

δοπέταλα και μία γενναιόδωρηπροσφορά. Χαιρόμαστε πολύγια τον σύντροφο και φίλο Γ.Κυρίτση, που έμαθε την αξίατου, όμως ζηλέψαμε γιατίέχουμε και εμείς εδώ, στην«Εποχή» (Βλαχάβα 11 στο Μο-ναστηράκι, για να μην ξεχνιό-μαστε) πολλούς άξιους καιόμορφους δημοσιογράφους,που θα ήθελαν πολύ να μάθουνκαι αυτοί την αξία τους στοαναγνωστικό κοινό τους.

Σταμάτησαντην απεργίαπείναςΠληροφορηθήκαμε πως τα

μέλη της ΣΠΦ που για 33μέρες πραγματοποίησαν απερ-γία πείνας με αίτημα την απο-φυλάκιση της μητέρας τωναδερφών Τσάκαλου και τηςσυντρόφου του Γεράσιμου Τσά-καλου, σταμάτησαν την κινητο-ποίησή τους. Αφορμή στάθηκεεπιστολή της Εύης Στατήρη,στην οποία, μεταξύ άλλων, ση-μείωνε: «θεωρώ πως η νομοθε-τική διάταξη του Υπουργείου∆ικαιοσύνης δίνει λύση στο δί-καιο αίτημα για την αποφυλά-κιση μου. Γνωρίζοντας την κρι-σιμότητα της υγείας τους (ο Μ.Νικολόπουλος νοσηλεύεταιστην Εντατική και για όλουςυπάρχει σοβαρός κίνδυνοςυγείας), τους κάνω έκκληση νασταματήσουν την απεργία πεί-νας». Ο Μ. Νικολόπουλοςβγήκε από την Εντατική και ξε-κίνησε η διαδικασία αποκατά-στασης της υγείας του.

Ολίγον βία;Σε ανάρτησή του στο face-

book ο αντιπρόεδρος της∆ιεθνούς Ομοσπονδίας για τα∆ικαιώματα του Ανθρώπου ∆η-μήτρης Χριστόπουλος, αναφο-ρικά με «το κύμα καταλήψεωναπό τους «αντιεξουσιαστές»»εξέφρασε την άποψη πως«επειδή - αργά ή γρήγορα - θακαταλήξουμε στη βία καθώς οι«αντιεξουσιαστές» διαρκώς θακλιμακώνουν την πρόκληση νο-μίζω ότι όσο πιο σύντομα ασκη-θεί βία, τόσο περισσότεροέχουμε ελπίδες να είναι χαμη-λότερης έντασης. Όσο γρηγο-ρότερα, τόσο καλύτερα, καιτόσο λιγότερο». Σε ποια ακρι-βώς διεθνή συνθήκη αναφέρειπως η «χαμηλής έντασης» βίαείναι αποδεκτή; Και ποιοςκρατά το πολύμετρο;

Μαρσέλ & Μισέλ

∆εν θα μπορούσε να υπάρξει σαφέστερηέκφραση έσχατης πολιτικής ένδειας από αυτήπου ομολογεί ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Επειδήαντιλαμβάνεται ότι η Ν∆ μ’ αυτή την ηγεσία καιμ’ αυτή την πολιτική δεν μπορεί να διεκδικήσειτη νίκη στο πεδίο της πολιτικής μάχης,εναποθέτει τις ελπίδες του στη διάλυση τουκυβερνητικού στρατόπεδου.

Του

Πάν

ου Ζάχαρη

Page 6: Κυριακή 5-4-2015

66 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Η ελληνική πλευρά έχει καταθέσεισυγκεκριμένες προτάσεις στο τραπέζιτων διαπραγματεύσεων και αναμένουμεεξέλιξη μέσα στις επόμενες μέρες. Πωςβλέπετε να εξελίσσεται η διαπραγμά-τευση;

Νομίζω ότι η κυβέρνηση έχει καταρρί-ψει στην πράξη το επιχείρημα ότι δενέχει προτάσεις και συγκεκριμένα μεταρ-ρυθμιστικά μέτρα. Έχει διαψεύσει, επί-σης, όσους υποστηρίζουν ότι θα ακο-λουθήσουμε το μνημονιακό δρόμο. Απότα μέτρα που προτείνει η κυβέρνησηαποδεικνύεται ότι έχει γίνει συγκεκρι-μένη επεξεργασία, με κύριο χαρακτηρι-στικό την πρόθεση να πληρώσουν γιατην κρίση οι έχοντες και κατέχοντες καιόχι τα αδύναμα στρώματα. Επιπλέον, τοπιο ασύδοτο κερδοσκοπικό κεφάλαιο,φορολογείται σκληρά, ίσως για πρώτηφορά. Πρόκειται δηλαδή, όχι για έλ-λειψη μεταρρυθμιστικών μέτρων, αλλάγια μια ριζικά διαφορετική κατεύθυνση.

Θεωρείτε ότι είμαστε κοντά σε συμ-φωνία ή το γεγονός ότι τα μέτρα πουπροτείνει η κυβέρνηση είναι στη κατεύ-θυνση που αναφέρατε, δυσχεραίνει τηνεπίτευξη συμφωνίας;

Είμαστε κοντά σε μια συμφωνία. Οιπολιτικές πρωτοβουλίες που ανέλαβε ηκυβέρνηση νομίζω ότι απέδωσαν. Χρει-άζεται να επισημάνουμε, βεβαίως, ότιάλλο είναι το επίπεδο της πολιτικής δια-πραγμάτευσης και διαφορετικά λειτουρ-γεί ένα τεχνοκρατικό κατεστημένο πουέχει εκπονήσει τα μνημόνια και προβά-λει σκληρή αντίσταση σε νέες προτά-σεις. Είμαστε συνεπώς στο στάδιο πουτα αποτελέσματα της πολιτικής δια-πραγμάτευσης πρέπει να «περάσουν»στο τεχνοκρατικό επίπεδο και να κλεί-σει, επιτέλους, η υπονόμευση μιας πολύσημαντικής προόδου που έχει γίνει σεπολιτικό επίπεδο. Άλλωστε, είναι προςτο συμφέρον και των δύο πλευρών ναυπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός, πα-ρόλο που οι πολιτικές προτεραιότητεςκαι κατευθύνσεις είναι προφανές ότιείναι ριζικά διαφορετικές.

Η κυβέρνηση πήρε μια σειρά από πο-λιτικές πρωτοβουλίες μέσα στη βδο-μάδα. Εξεταστική για το μνημόνιο, τομέςστον τομέα της υγείας, σχέδια νόμου γιαΕΡΤ, σωφρονιστικό σύστημα και μευπουργική απόφαση ζητάει τους μη κα-ταβεβλημένους φόρους των καναλιών.Είναι όλα αυτά στο πλαίσιο της υλοποί-ησης των προεκλογικών δεσμεύσεων ήέχει να κάνει με την πορεία της διαπραγ-μάτευσης;

Θα έλεγα ότι η κυβέρνηση, έτσι κι αλ-λιώς, θα πρέπει να προχωρήσει με τις

“Είμαστε κοντά σε συμ-φωνία παρόλο που οι πο-λιτικές προτεραιότητεςκαι κατευθύνσεις είναιπροφανές ότι είναι ριζικάδιαφορετικές”, λέει στην“Εποχή” ο Γραμματέαςτης ΚοινοβουλευτικήςΟμάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Πα-ράλληλα, αναφέρεται στοαίτημα της κυβέρνησηςγια σύσταση εξεταστικήςεπιτροπής για τα μνημό-νια αλλά και στον τρόπομε τον οποίο πρέπει νασυνδεθεί η κοινοβουλευ-τική δουλειά με το κόμμααλλά και με την κυβέρ-νηση.

Την εβδομάδα που πέρασε η κυ-βέρνηση πήρε την πρωτοβουλίατων κινήσεων τόσο στο επίπεδο

της διαπραγμάτευσης όσο και σε αυτότης εσωτερικής διακυβέρνησης. Σε ότιαφορά το επίπεδο της διαπραγμάτευ-σης, η κυβέρνηση έχει καταθέσει στουςδανειστές συγκεκριμένες προτάσειςκαι κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυρι-στεί ότι δεν έχει κοστολογημένα στοι-χεία. Τα μέτρα που προτείνει ο Υπουρ-γός Οικονομικών και διέρρευσαν όχιαπό την ελληνική πλευρά στους Finan-cial Times βρίσκονται ήδη υπό συζή-τηση η οποία θα συνεχιστεί, άλλωστεκαι στο EuroworkingGroup που θα γίνειστις 8-9 Απριλίου. Ο κ. Βαρουφάκηςενημέρωσε την Τετάρτη και την Κοινο-βουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τιςελληνικές προτάσεις και διευκρίνισεότι σημαντικό μέρος του πλεονάσματοςπου προβλέπεται σε αυτές θα προέλθειαπό τα μέτρα ανάπτυξης και όχι απόεφαρμογή νέων μέτρων λιτότητας. Μεβάση τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης αντα μέτρα που προτείνονται, εφαρμο-στούν με επιτυχία το δημοσιονομικόόφελος θα είναι μεταξύ 4.7 και 6.1 δισ.ευρώ και διευκρινίζεται ότι ενώ η δέ-σμευση με βάση τη συμφωνία της 20ηςΦεβρουαρίου είναι για 1.5% πλεόνασμααν επιτευχθεί μεγαλύτερο θα επιστρα-φεί σε κοινωνικές ομάδες που βιώνουντραγικά τις συνέπειες της μνημονιακήςκρίσης. Βασικό στοιχεία της λίσταςΒαρουφάκη είναι η καταπολέμηση τουλαθρεμπορίου στα καύσιμα, στονκαπνό και στο αλκοόλ (εκτίμιση για250-400 εκ. ευρώ), ο έλεγχος στα εμβά-σματα και στις off shore (725 - 875εκατ. ευρώ), η ενίσχυση μηχανισμούεσόδων (225-235 εκατ.), ο φόρος τηλε-οπτικών διαφημίσεων (50 -70 εκατ.).

Η κυβέρνηση έδειξε, παράλληλα, τηβούλησή της να προχωρήσει στο επί-πεδο της διακυβέρνησης. Άλλωστε, μιατέτοια αναγκαιότητα προέκυψε καιστις ενδοκυβερνητικές συσκέψεις τουτελευταίου διαστήματος. Έτσι, τηνπροηγούμενη ∆ευτέρα οι κοινοβουλευ-τικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και τωνΑΝΕΛ κατέθεσαν πρόταση για τη σύ-σταση εξεταστικής επιτροπής προκει-μένου να διερευνηθούν τυχόν ποινικέςευθύνες για πράξεις ή παραλείψεις πουσημειώθηκαν την περίοδο 2009-2014.Η πρόταση θα συζητηθεί αύριο στηνΟλομέλεια της Βουλής, όπου όλα τα

κόμματα, παρά τις διαφωνίες τους,αναμένεται να ψηφίσουν θετικά. Στηνκυβέρνηση ξεκαθαρίζουν ότι αποτε-λούν άλλο πράγμα οι πολιτικές επιλο-γές, όσο νεοφιλελεύθερες κι αν είναι,και τονίζουν πως «κατά τη διάρκεια τηςπενταετίας έγινε σειρά παρεμβάσεωνπου γεννούν υποψίες για τέλεση ποινι-κών αδικημάτων όχι μόνο από Υπουρ-γούς αλλά και από ανώτερους κρατι-κούς υπαλλήλους και αξιωματούχους».Αν οι υποψίες αποδειχθούν βάσιμες,προσθέτουν, τότε θα διερευνηθούν πε-ραιτέρω. Απαντούν δε και στην κατη-γορία που έσπευσε να εξαπολύσει κομ-μάτι της αντιπολίτευσης περί «απυρό-βλητου της διακυβέρνησης Καρα-μανλή», διευκρινίζοντας πως προφα-νώς ήταν άθλια η δημοσιονομική πολι-τική της τότε κυβέρνησης της Ν∆,καθώς επί των ημερών της μειώθηκανακόμη περισσότερα τα δημόσια έσοδα,αλλά το ίδιο συνέβη και με την κυβέρ-νηση Σημίτη αλλά το «ζήτημα είναι νααπαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτή-ματα που απασχολούν τον ελληνικόλαό - όπως η αναθεώρηση του ελλείμ-ματος, η αύξηση του χρόνου διακανονι-σμού των ελληνικών ομολόγων κ.λπ.

Με γοργούς ρυθμούςτο κυβερνητικό έργο

Η κυβέρνηση όμως προ-χώρησε και στο επίπεδο τουκοινοβουλευτικού έργου κα-ταθέτοντας δύο νομοσχέδιατων οποίων η συζήτηση θαξεκινήσει στις αρχές τηςεβδομάδας που μπαίνει.Πρόκειται για τα νομοσχέδιαεπανασύστασης της ΕΡΤ καικατάργησης των φυλακώνΤύπου Γ και βελτίωσης τωνσυνθηκών κράτησης. Όσοναφορά την ΕΡΤ, το νομοσχέ-διο προβλέπει την άμεσηεπαναλειτουργία της δημό-σιας τηλεόρασης, ενώ τομέγιστο συνολικό πρωσο-πικό της νέας ΕΡΤ δεν θαυπερβαίνει τους 2.500 εργα-ζόμενους. Σύμφωνα με τηνανακοίνωση του ΥπουργείουΕπικρατείας με το νομοσχέ-διο «επιδιώκεται η αντικει-μενική και με ίσους όρουςμετάδοση πληροφοριών καιειδήσεων, η εξασφάλιση τηςποιοτικής στάθμης των προ-

γραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνικήαποστολή της ραδιοφωνίας και της τη-λεόρασης, η πολιτιστική ανάπτυξη τηςχώρας και όλα αυτά τόσο υπό τονέλεγχο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιο-τηλεόρασης (ως προς το παρεχόμενοπεριεχόμενο) όσο και των κανόνων δι-καίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλάκαι της Επιτροπής Θεσμών και ∆ιαφά-νειας της Βουλής». Η συζήτηση στηναρμόδια επιτροπή θα ξεκινήσει τηνΤρίτη και εισηγητής από την ΚΟ τουΣΥΡΙΖΑ θα είναι η Αγλαϊα Κυρίτση.

Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου ∆ι-καιοσύνης, εκτός από την κατάργησητων φυλακών Τύπου Γ, προβλέπονται ηελαχιστοποίηση του εγκλεισμού τωνανηλίκων, ευνοϊκά μέτρα για την από-λυση των κρατουμένων, ειδική από-λυση υπό όρους για ασθενείς, υπερήλι-κες και άτομα με αναπηρίες, αντιμετώ-πιση του προβλήματος των «φιλοξε-νουμένων» αλλοδαπών στις φυλακές,διευκόλυνση της επιλογή της απεξάρ-

τησης αντί της φυλάκισης και η αντι-μετώπιση ποινικά της πρόκληση βλά-βης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά(bullying). Με βάση τους υπολογι-σμούς του Υπουργείου τον πρώτο μήναεφαρμογής του νομοσχεδίου, αναμένε-ται να αποφυλακιστούν 1800-2000κρατούμενοι ενώ ο αριθμός θα διπλα-σιαστεί εώς το τέλος του χρόνου.

Την επόμενη βδομάδα αναμένεται νακατατεθούν άλλα δύο νομοσχέδια. Τοπρώτο αφορά την αποκατάσταση τωναδικιών στους δημόσιους υπαλλήλουςκαι την εύρυθμη λειτουργία του ∆ημο-σίου, τον περιορισμό της γραφειοκρα-τίας και την προώθηση της αξιοκρατίαςκαι το δεύτερο την αναστολή των πλει-στηριασμών της πρώτης κατοικίας καιρύθμιση των δόσεων των στεγαστικώνδανείων με βάση το πραγματικό εισό-δημα.

Σύγκρουση με τα συμφέροντασε ΜΜΕ και υγεία

Η κίνηση που ίσως συζητήθηκε πε-ρισσότερο από τις υπόλοιπες ήταν ηαπόφαση του Υπουργού Επικρατείας,Νίκου Παππά με την οποία καλεί τα κα-νάλια εθνικής εμβέλειας να καταβά-λουν τα ποσά που οφείλουν για τηχρήση των συχνοτήτων για τα έτη πουδεν το έχουν πράξει (αναλυτικό ρεπορ-τάζ σελ. 10). Στην κυβέρνηση, πάντως,σημειώνουν ότι η συγκεκριμένη κίνησηήταν σαφής προεκλογική τους δέ-σμευση και εντάσσεται στο πλαίσιο τηςισονομίας όσων έχουν ανεξόφλητεςοφειλές προς το δημόσιο.

Στο ίδιο πλαίσιο, με μια κίνηση συμ-βολικής και ουσιαστικής πολιτικής ση-μασίας, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε,την Τετάρτη σημαντικές τομές στοντομέα της υγείας. Στην ομιλία του στοΥπουργείο, ο Αλέξης Τσίπρας, σημεί-ωσε ότι είναι αισιόδοξοςπως πολύ σύν-τομα θα υπάρχουν συγκεκριμένα απο-τελέσματα καθώς «διαθέτουμε την απο-φασιστικότητα να συγκρουστούμε μετα συμφέροντα». Επιπλέον, ανακοί-νωσε, μεταξύ άλλων, την αναβάθμισηκαι αναδιοργάνωση του ΕΟΦ, τη δω-ρεάν πρόσβαση και περίθαλψη γιαόλους τους πολίτες, την κατάργησητων μνημονιακών ρυθμίσεων στηνΥγεία και την ενίσχυση προσωπικούστις μονάδες εντατικής θεραπείας, τηνάμεση αναδιοργάνωση του ΕΚΑΒ

και την πρόσληψη 4.500 ατόμων εξει-δικευμένου προσωπικού στην Υγεία καιτην ελεύθερη πρόσβαση και περίθαλψηόλων των πολιτών στα νοσοκομεία τηςχώρας.

Σ.Β.

Η κίνηση που συζητή-θηκε περισσότερο απότις υπόλοιπες ήταν ηαπόφαση του ΥπουργούΕπικρατείας, ΝίκουΠαππά με την οποίακαλεί τα κανάλια εθνι-κής εμβέλειας να κατα-βάλουν τα ποσά πουοφείλουν για τη χρήσητων συχνοτήτων για ταέτη που δεν το έχουνπράξει

“H κυβέρνησηέπιασε δουλειά

Page 7: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

πρωτοβουλίες της και σε κοινοβουλευ-τικό επίπεδο και σε ζητήματα που είναιανοιχτές πληγές για χρόνια, όπως το ζή-τημα των καναλιών. Οι κινήσεις αυτέςείναι ταυτόχρονα εφαρμογή του προ-γράμματός μας και στήριξη της προσπά-θειας που γίνεται στο επίπεδο της δια-πραγμάτευσης. Επειδή, όμως, ακούγον-ται συνεχώς κατηγορίες περί μονομερώνενεργειών οφείλουμε να πούμε ότι η κυ-βέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να μηνεφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίοψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό. Αυτόαποτυπώθηκε και στη συμφωνία της20ης Φεβρουαρίου και πρέπει να υλο-ποιηθεί προκειμένου να μπορέσουμε ναάρουμε τις συνέπειες των μνημονιακώνπολιτικών και να ανασυγκροτήσουμε τηχώρα.

Υποχρέωσή μαςη εξεταστική επιτροπή

Ανακοινώσατε τη ∆ευτέρα τη σύστασητης εξεταστικής επιτροπής για το μνη-μόνιο. Ορισμένοι σας κατηγόρησαν ότιπρόκειται για κίνηση αντιπερισπασμούκαθώς η διαπραγμάτευση δεν πάει καλά.Σε τι αποσκοπεί τελικά αυτή η πρωτο-βουλία; Ειδικά σε μια περίοδο που έχειςνα αντιμετωπίσεις μια σειρά προβλή-ματα είναι σωστό να καταναλώνεις πολι-τικές δυνάμεις σε τέτοιες κινήσεις;

Θεωρώ ότι είναι απολύτως συνεπέςκαι προς τις δεσμεύσεις μας και απολύ-τως κατάλληλο ως προς τον πολιτικόχρόνο και τη συγκυρία να ανοίξει το«μαύρο κουτί» των μνημονιακών πολιτι-κών επιλογών και να διαλευκανθούνόλες οι πλευρές που δημιούργησαν μιακοινωνική καταστροφή. Είναι υποκρι-τικό και μυωπικό να βλέπει κανείς σκο-πιμότητες που δεν έχουν να κάνουν μετην ίδια την ουσία της εξεταστικής. Άλ-λωστε, όλα τα κόμματα φαίνεται ότι θαστηρίξουν την πρότασή μας αυτή. Υπάρ-χουν κρίσιμα ερωτήματα για το πώς εκτι-νάχθηκε το έλλειμμα κατά εφτά μονά-δες, τι συνέβη με τα ομόλογα και την πα-

ράταση του χρόνου κατά εφτά μέρες πουέδωσε την ευκαιρία απίστευτης κερδο-σκοπίας, με το PSI και τα αποθεματικά,τι γίνεται με τις δικογραφίες που είναιστη βουλή και δεν έχουν εξεταστεί. Μιασειρά, δηλαδή, από ερωτήματα που πι-θανόν να αναδείξουν ακόμα και ποινικέςευθύνες. Οφείλαμε, λοιπόν, να προχω-ρήσουμε με μεγάλη αποφασιστικότηταπροκειμένου να μπορέσουμε να καταλή-ξουμε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα,όχι γιατί θέλουμε να παρελθοντολογή-σουμε ούτε γιατί έχουμε ρεβανσιστικέςτάσεις απέναντι σε οποιονδήποτε. Οφεί-

λουμε όμως να αναδειχθεί η αλήθεια.Για ποιο λόγο, λοιπόν, στην πρόταση

που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπερι-λαμβάνεται η διακυβέρνηση Καραμανλή;Ορισμένοι, μάλιστα, θεωρούν ότι αυτόδεν είναι άσχετο και με την επιλογή Προ-κόπη Παυλόπουλου για την προεδρείατης ∆ημοκρατίας.

Παρόλο ότι έχουμε συγκεκριμένες εξε-λίξεις στο θέμα του δημοσίου χρέους καιτου ελλείμματος από το 2007 είναι δια-φορετικό να εξετάζουμε τις πολιτικέςκαι άλλο να επιδιώκουμε να δούμε καιπλευρές παράνομων πράξεων ή παρα-

λείψεων. Με βάση όσα είπαμε παρα-πάνω, υπάρχουν συγκεκριμένα ερωτη-ματικά που αφορούν την περίοδο πουεξετάζεται και αφορούν συγκεκριμέναπρόσωπα και καταστάσεις. Αν, από τηδιαδικασία της εξεταστικής επιτροπής,προκύψουν στοιχεία ή ενδείξεις πουμπορεί να οδηγήσουν στην ανάγκη ναφτάσουμε την έρευνα σε μεγαλύτεροχρονικό βάθος, να είστε βέβαιοι ότι θατο πράξουμε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ Κ.Ο ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΝΤΑ

∆εν είμαστε πρόθυμοινα μην εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας

Είμαστε συνεπώς στο στάδιοπου τα αποτελέσματα της πο-λιτικής διαπραγμάτευσης πρέ-πει να “περάσουν” στο τεχνο-κρατικό επίπεδο και να κλεί-σει, επιτέλους, η υπονόμευσημιας πολύ σημαντικής προ-όδου που έχει γίνει σε πολι-τικό επίπεδο. Άλλωστε, είναιπρος το συμφέρον και των δύοπλευρών να υπάρξει ένας έν-τιμος συμβιβασμός, παρόλοπου οι πολιτικές προτεραιότη-τες και κατευθύνσεις είναιπροφανές ότι είναι ριζικά δια-φορετικές

Για πρώτη φορά η Αριστερά ασκεί κυβερνητικά καθήκοντακαι η κοινοβουλευτική της ομάδα καλείται να λειτουργήσει«συμπολιτευτικά». Ως Γραμματέας, πως αντιλαμβάνεστε τορόλο της ΚΟ σε αυτές τις συνθήκες και με ποιόν τρόπο θασυνδεθεί η κοινοβουλευτική δουλειά και με την κυβέρνησηαλλά και με το κόμμα;∆εν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σεπρωτόγνωρες καταστάσεις. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μιαπρόκληση η επιτυχία της οποίας είναι ελπίδα, προσδοκία καιστοίχημα για ανθρώπους και κινήματα σε όλη την Ευρώπη.Έχω την αίσθηση ότι παρά τις αρρυθμίες, της καθυστερήσειςκαι τις ανεπάρκειές μας, προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμεσε αυτή την ιστορική πρόκληση και έχουμε κάνει αυτούςτους δύο μήνες μια ορισμένη πρόοδο. Θέλω να πω μεσαφήνεια όμως ότι αυτή δεν ανταποκρίνεται ακόμη στιςανάγκες και τις απαιτήσεις των καιρών. Στην ΚΟ προσπαθούμε ακόμη να βρούμε το βηματισμό μας.Έχουμε πολλούς νέους βουλευτές που επιχειρούμε να τουςεντάξουμε στη λογική της κοινοβουλευτικής δουλειάς τηςαριστεράς ενώ πολλοί σύντροφοι που ήταν η φυσική ηγεσίατης ΚΟ την προηγούμενη περίοδο, βρίσκονται σήμερα στηκυβέρνηση. Σχετικά με τη σχέση μας με την κυβέρνηση, το μόνο βέβαιοείναι ότι δεν μπορεί να είναι μια σχέση εξυπηρέτησης

ατομικών στρατηγικών είτε με την υπερπροβολή δηλώσεωνείτε με εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων. Αντίθετα μπορείκαι πρέπει να είναι μια σχέση δημιουργική και παραγωγική,όπως π.χ. καταγράφηκε και στα δύο πρώτα νομοσχέδια. Σεαυτό το σημείο θέλω ιδιαίτερα να τονίσω ότι η στάση όλωνμας πρέπει να διέπεται από τους κανόνες δεοντολογίας πουέχουμε συμφωνήσει και αφορούν κυρίως την εκχώρησηπολλών προνομίων μας ως βουλευτών και στο κόμμα τουΣΥΡΙΖΑ και στις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Οφείλουμε,επιπλέον, να βρούμε λειτουργικότερους και πιοοικονομικούς τρόπους για να επιτελούμε το έργο μας ωςβουλευτές. Θέλω ακόμα να δηλώσω με σαφήνεια ότι οι κανόνεςδιαφάνειας για τη λειτουργία της Κ.Ο. θα τηρηθούναπαρέγκλιτα. Να είναι όλοι και όλες σίγουροι πως ότισυμβαίνει στο εσωτερικό της ΚΟ θα είναι κοινή πληροφορίαόλου του κόσμου. ∆εν θα επιτρέψουμε να λειτουργήσουνπολιτικές παραγοντισμού, στάσεις υπονόμευσης τουσυλλογικού συμφέροντος, ασυνέπειες όσον αφορά τηντήρηση της δεοντολογίας. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι όλεςκαι όλοι το θέλουμε αυτό και θα το επιδιώξουμε με σταθεράβήματα. Κλείνοντας θέλω να πω ότι ο καθένας και η καθεμιά από τοπεδίο που βρίσκεται, οφείλει να κάνει τα αδύνατα δυνατάέτσι ώστε να συντονιστούν οι προσπάθειές μας και ναεπικεντρωθούμε στα πραγματικά επίδικα της περιόδου καινα επιταχύνουμε το έργο μας. Η συλλογικότητα και ηαλληλεγγύη, αλλά και η προγραμματική και κυβερνητικήεπάρκεια, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για ναανταποκριθούμε στις ιστορικές προκλήσεις αλλάζοντας καιτην καθημερινότητα των ανθρώπων και τη Χώρα.

∆εν θα επιτρέψουμευπονόμευσητης συλλογικότητας

Page 8: Κυριακή 5-4-2015

88 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ηγενικόλογη και ασαφής διατύ-πωση του Γ. Πανούση περί «Αρι-στεράς του Τίποτα» επιτρέπει

στον καθένα να διαμαρτυρηθεί ως θιγό-μενος και να του αντιγυρίσει το χαρα-κτηρισμό. Θα έπρεπε να είναι προσεκτι-κότερος, γιατί ο ίδιος μάλλον προέρχε-ται από την Αριστερά του Τίποτα, απότην οποία ανασύρθηκε αναγορευόμενοςαναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και∆ιοικητικής Ανασυγκρότησης. Κι αυτήείναι που κρίθηκε για την πολιτεία της,την ιδεολογία της, τις θέσεις της και τηνπρακτική της πολύ πρόσφατα από τοεκλογικό σώμα και οδηγήθηκε εκτόςΒουλής. Πιθανότατα και εκτός πολιτι-κής σκηνής. Ίσως «δεν τη χρειάζεται οτόπος και ο λαός», όπως θα έλεγε οίδιος.

Αυτό που καταδικάστηκε στη συνεί-δηση του λαού μαζί της, δεν ήταν μόνοένα πολιτικό πρόγραμμα. Ήταν μια νοο-τροπία, σύμφωνα με την οποία «κυβερ-νώσα αριστερά» είναι ένα πολιτικόείδος, στο οποίο επιτρέπονται τα πάντα,αρκεί να υπάρχουν σε κυβερνητικούςθώκους οι εκπρόσωποί της με αιτιολο-γικό την σωτηρία της πατρίδος.

Και είναι Αριστερά του Τίποτα γιατί τί-ποτα αριστερό δεν αφήνει στο πέρασμάτης.

Η Αριστερά του Κάτι

Υπάρχει, όμως, σε αντιδιαστολή η«Αριστερά του Κάτι»; Και ποια είναι; Τακατά Πανούση «πιστοποιητικά αριστε-ροφροσύνης», που καταγγέλλει σφόδρα,προφανώς δεν εκδίδονται, από «καθα-ρόαιμους αριστερούς» όπως υπονοεί. Ταεκδίδει η συμπεριφορά ενός εκάστου. Ανο Γ. Πανούσης φοβάται ότι εκδίδονταιαπό «ανθρώπους χωρίς πρόσωπο», ίσωςείναι γιατί τους το έχουν αφαιρέσει όσοιτους αντιμετωπίζουν σαν απρόσωπημάζα. Η οποία σχεδόν υποχρεούται ναάγεται και να φέρεται από πολιτικά προ-σώπατα, που έχουν τη… γενναιότητα νααδιαφορούν για το πολιτικό κόστος. ∆η-λαδή για τη γνώμη των πολλών.

Όσο για τα «πιστοποιητικά αριστερο-φροσύνης» που αφορούν συνολικά πολι-τικές δυνάμεις και όχι πρόσωπα, εκδί-δονται αυτόματα: στη δοκιμασία πουαυτές υφίστανται καθημερινά. Το αν ο

αριστερός πολιτικός τους λόγος συμπί-πτει με αριστερές πράξεις, αποτελείασφαλές κριτήριο, ιδίως για όσους ανα-λαμβάνουν κυβερνητικά καθήκοντα.

Ο προεκλογικός και μετεκλογικόςλόγος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησηςμε κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν άγνω-στος. Ούτε είχε τόσο ασαφές περιεχό-μενο, που να θεωρεί ο καθένας ότι μπο-ρεί να τον προσαρμόσει στις ανάγκεςτου.

Από την άποψη αυτή, πού βρήκε άραγεο Γ. Πανούσης γραμμένο ή ειπωμένο ότι«αριστερή διακυβέρνηση σημαίνει ανο-χύρωτη χώρα και πόλη», «δίχως στρατόκαι δίχως αστυνόμευση, ίσως και χωρίςδικαστές ή φυλακές»; Πάντως, ούτε στοπρόγραμμα οποιουδήποτε αριστερούκόμματος, ούτε στις προγραμματικές δη-λώσεις της κυβέρνησης. Αν δεν εννο-ούσε με τα λεγόμενά του οποιαδήποτεεκδοχή της αριστεράς, θα όφειλε ναπροσέχει τις διατυπώσεις του και να μι-λήσει για αντιεξουσιαστές ή αναρχικούςή για ό,τι άλλο και όχι για «αριστερά τουτίποτα». Τέτοιες συγχύσεις είναι απαρά-δεκτα αυθαίρετες, όταν δεν είναι ύποπταστρεβλωτικές.

Με τι διαφωνεί ο Γ. Πανούσης;

Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι ο κ.Πανούσης διαπράττει αυτό το σφάλμαόχι γιατί έχει να αντιμετωπίσει κάποιουςαναρχικούς ή κάποιους αριστερούς που

θέλουν «ανοχύρωτη τη χώρα» (να υπάρ-χει, άραγε, εδώ υπαινιγμός για τη μετα-ναστευτική πολιτική; Θεός φυλάξοι!),«χωρίς φυλακές» (αν και υπάρχουνχώρες διόλου αναρχικές, που σχεδόν τιςκαταργούν), αλλά γιατί διαφωνεί με τησυγκεκριμένη αντιμετώπιση της συγκε-κριμένης κατάστασης, όπως διαμορφώ-νεται τις τελευταίες μέρες. Του λείπουν,μήπως, οι γνωστές φλεγόμενες θεατρι-κές παραστάσεις «κλέφτες κι αστυνό-μοι», που και στους μπάχαλους δίνουνλόγο ύπαρξης, και στις δυνάμεις κατα-στολής μεροκάματο, ενώ τονώνουν καιτο έντεχνα αποδομημένο αίσθημα (αν)ασφάλειας των πολιτών;

Αν εννοεί ότι επιδεικνύεται υπερβο-λική ανοχή σε όσους ανοίγουν πανό τοπροαύλιο της Βουλής ή στο πεζοδρόμιομπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, ήκάνουν μια κατάληψη για την οποίααδιαφορεί το σύμπαν, εκτός από τουςίδιους τους ελάχιστους καταληψίες,οφείλει να το πει χωρίς περιστροφές καινα δηλώσει τη διαφωνία του ακόμα καιπαραιτούμενος, χωρίς πρωτοσέλιδουςθεατρινισμούς.

∆ιότι, επί της ουσίας, δεν υπάρχειχώρος για άσκηση πολιτικής από μια κυ-βέρνηση με κορμό την αριστερά, η οποίανα διαιωνίζει την αντίληψη της αυταρχι-κής καταστολής με το πρόσχημα ότι, ανδεν το κάνει, προσχωρεί στην αναρχία.Όπως, επίσης, δεν υπάρχει χώρος γιαάρνηση ανθρώπινης και ανθρωπιστικής

σωφρονιστικής πολιτικής, με πρόσχημαότι έτσι καταργούνται οι φυλακές. Μεαποτέλεσμα να συμβιώνουμε μοιρολα-τρικά με τις φυλακές – αποθήκες χαμέ-νων ψυχών και πανεπιστήμια εγκληματι-κότητας, ή με ένα σωφρονισμό που συμ-ποσούται σε απλή εκδικητική τιμωρίατου κακού από το καλό. Όπως, τέλος,δεν υπάρχει χώρος για αστυνόμευση μεοδηγό τη μανιοκαταστολή, αλλά και γιαπροστασία των έννομων αγαθών με πρό-κληση δυσανάλογα μεγαλύτερης ζημιάςαπό εκείνη που πάμε να αποφύγουμε.

Αν ο κ. Πανούσης ήθελε να συζητήσεισοβαρά αυτά τα ζητήματα, σίγουρα ο κα-λύτερος τρόπος και τόπος δεν είναι τοπρωτοσέλιδο των «Νέων» υπό τύποδιαγγέλματος και μάλιστα με τον τίτλο«Νοείται αριστερά του τίποτα;». Όσο κιαν δικαιολογηθεί, η βάσιμη εντύπωσηπου μένει είναι ότι δεν ήταν κύρια έγνοιατου η προώθηση του πολιτικού διαλό-γου. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα φρόντιζενα αποφύγει την καλλιέργεια της σύγχυ-σης.

ΥΓ. Επειδή ο κ. Πανούσης διατυπώνειτην απορία: «Θα ήθελα να μάθω πώςνοούν οι “καθαρόαιμοι” την “αριστερήΑστυνομία”», σπεύδω να συνεισφέρωστο σχετικό προβληματισμό λέγονταςκάτι που μου κληροδότησε ο μακαρίτηςπατέρας μου (υπηρετήσας επί τριακον-ταετία την Χωροφυλακή). «Ούτε τοσκυλί μου στη Χωροφυλακή», έλεγεκάθε φορά που τον ρωτούσαν σχετικά…Εκείνος ήξερε, εκ πείρας, ότι καμιάαστυνομία δεν είναι αθώα. Ο εξοικειω-μένος με το ποινικό δίκαιο και την αν-τιεγκληματική πολιτική καθηγητής έχειακόμα απορίες; ∆εν μπορεί να αντιλη-φθεί ότι όσο λιγότερο κατορθώνει ναστηρίζεται κανείς στο ρόλο της όποιαςαστυνομίας, τόσο αριστερότερα βαδίζει;

Χ. Γεωργούλας

ΣΗΜΕΙΩΣΗΟ υπότιτλος χρησιμοποιεί δάνειο από

τη διορθωτική δήλωση του Γ. Πανούση:«Με τις γραπτές μου παρεμβάσεις στη-ρίζω τον Πρωθυπουργό και συνολικά τηνκυβέρνηση στο δύσκολο έργο της. Όλα ταυπόλοιπα είναι αυθαίρετες ερμηνείες καιύποπτες στρεβλώσεις».

Η «αριστερά του τίποτα»και η «αριστερά του κάτι»Με αφορμή όσα είπε ο Γιάννης Πανούσης, χωρίς “αυθαίρετες ερμηνείες και ύποπτες στρεβλώσεις”

Ορισμένοι ανησύχησαν, άλλοι εξεπλάγησαν καιόλοι μαζί εξανέστησαν. Ανομία, κίνδυνος, ει-σβολή, κατάληψη ήταν μόνο ορισμένες από τις

λέξεις που χρησιμοποίησαν όσοι ήθελαν να εκφράσουντον αποτροπιασμό τους για τη διαμαρτυρία 20 ατόμωνστον προαύλιο χώρο του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Είκοσι άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο επέλε-ξαν αυτόν τον τρόπο δράσης, προκειμένου να διαμαρτυ-ρηθούν για τις συνθήκες κράτησης, τις φυλακές ΤύπουΓ, την παράλογα συνεχιζόμενη κράτηση καταδίκων πουέχουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας. Με ακάλυπταπρόσωπα, χωρίς κουκούλες και κράνη, απολύτως ειρη-νικά, φώναξαν ορισμένα συνθήματα, πέταξαν τρικάκια,άνοιξαν και ένα πανό και αποχώρησαν. Ούτε προσπάθη-σαν να μπουν εντός της Βουλής, ούτε προπηλάκισαν κα-νέναν, ούτε κινδύνευσε η σωματική ακεραιότητα κά-

ποιου βουλευτή ή εργαζόμενου της Βουλής. Παρόμοιες ενέργειες έχουν γίνει και στο παρελθόν

και εδώ και... εις Παρισίους. Πόσες φορές έχει ανοιχθείπανό στην αίθουσα της ολομέλειας, ακόμα και από επι-σκέπτες;

Αξίζει να τονιστεί ότι η διαμαρτυρία έγινε στον προ-αύλιο χώρο της Βουλής. Στον χώρο, δηλαδή, που σε κοι-νοβούλια άλλων χωρών η είσοδος είναι ελεύθερη καιχρησιμοποιείται ακόμα και για τον καθημερινό περίπατοτων πολιτών. Στον χώρο, δηλαδή, που μέχρι τον προ-ηγούμενο Γενάρη και την αλλαγή στην προεδρία τουιδρύματος, χρησιμοποιείτο από τα ΜΑΤ προκειμένου ναπάρουν θέσεις κατά διαδηλωτών. Αλήθεια γιατί όσοι,σήμερα, διαμαρτύρονται τόσο έντονα για μια ειρηνικήδιαμαρτυρία δεν ενοχλούνταν όταν τα ΜΑΤ έπαιρνανθέση και ανασυντάσσονταν μέσα στο προαύλιο της Βου-λής προκειμένου να εφορμήσουν κατά διαδηλωτών; Γιαποιο λόγο όσοι, σήμερα, «τρομοκρατούνται» δεν ένιω-σαν καμιά απειλή όταν ο γιος του τότε Γ.Γ. της κυβέρ-νησης Σαμαρά έπαιζε, μέσα στο κτήριο της Βουλής, ξύλομε τους παλιόφιλούς του της Χρυσής Αυγής;

Γιατί τόσο κακό για μια διαμαρτυρία πολιτών αλλάόταν πρώην πρωθυπουργοί, βουλευτές και λοιποί πολι-τευτές καταλαμβάνουν με το έτσι θέλω γραφεία στηΒουλή είναι απλά...Παρασκευή;

Η αντιμετώπιση της συμβολικής διαμαρτυρίας χωρίς

πανικόβλητο αυταρχισμό ήταν δείγμα δημοκρατικότη-τας, γιατί μια πραγματική δημοκρατία αντέχει την δια-μαρτυρία. Η δυνατότητα πολιτών να χρησιμοποιούν,συμβολικά, τέτοιους χώρους για να διαμαρτυρηθούνείναι δείγμα της υπόσχεσης του ΣΥΡΙΖΑ για Κοινοβούλιοανοιχτό στους πολίτες, που έχει αρχίσει να υλοποιείταιμε την αφαίρεση των καγκέλων από την πρώτη μέραλειτουργίας της νέας κυβέρνησης. Όλα τα υπόλοιπαείναι απλά...λουκούμι για τον κύριο Κικίλια.

Αδάμος Ζαχαριάδης

Το προαύλιοτης Βουλής, τα ΜΑΤκαι οι καταληψίες

Page 9: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Πάνου Λάμπρου

Υπάρχουν κάποια ζητήματα πουείναι στο… DNA τόσο της αριστε-ράς όσο και της άκρας δεξιάς.

Προφανώς διαφορετικής ποιότητας καικατεύθυνσης. Για παράδειγμα, το πώςαντιλαμβάνεται κανείς την παρέμβασηστο σωφρονιστικό σύστημα έχει να κάνειακριβώς με αυτό. Υπό αυτή την έννοιαδεν μου προκάλεσε καμία εντύπωση ησφοδρή επίθεση ενός ολόκληρου συστή-ματος ενάντια στο νομοσχέδιο τουυπουργείου ∆ικαιοσύνης, που αποτελείτομή, ανάσα και δείγμα ανθρώπινης γρα-φής για όσα έπονται.

Γιατί τόσος πόλεμος;

Έχω σημειώσει και σε άλλο μου άρθρογύρω από το θέμα (Εφημερίδα των Συν-τακτών, 19/3/2015), ότι το συγκεκριμένονομοσχέδιο δεν είναι επανάσταση.Ωστόσο, ανοίγει δρόμους και δίνει μιαπρώτη κρίσιμη απάντηση στη βαρβαρό-τητα, που συγκροτεί το οικοδόμημα τουσωφρονιστικού συστήματος. Αλλά αφούτο νομοσχέδιο δεν είναι επανάσταση καιδεν είναι η τελευταία παρέμβαση της Πο-λιτείας γιατί έχει δημιουργήσει τόση έν-ταση, τόση αμφισβήτηση, τόσο πόλεμο;

Είναι αυτό το «DNA», που δεν αφήνειπεριθώρια ελαστικότητας, από τηνπλευρά του αντίπαλου στρατοπέδου,ακόμη και αν πρόκειται για την αντιμε-τώπιση των παιδιών και των εφήβων ήγια τους βαριά άρρωστους, τους ανάπη-ρους, τους τοξικοεξαρτημένους.

Αυτό το ακροδεξιό DNA που δεν ανέ-χεται να ανοίξει η πύλη της φυλακήςστον 15χρονο «φτωχοδιάβολο» και ναοδηγηθεί στην οικογένειά του ή σε ανοι-χτό χώρο φροντίδας.

Είναι αυτό το ιδεολογικό DNA που δη-μιουργεί ανατριχίλα μόνο στη σκέψη ότιανάμεσα στους βαριά άρρωστους καιανάπηρους, που με τη ψήφιση του νομο-σχεδίου θα οδηγηθούν εκτός φυλακής,είναι και ο Σάββας Ξηρός με ποσοστόαναπηρίας 98%, παρακαλώ!

Προφανώς, αντιλαμβάνονται ότι ου-δείς κινδυνεύει από έναν άνθρωπο με98% αναπηρία. Τότε γιατί αυτή η λυσσα-λέα επίθεση; Προφανώς γιατί δεν αντέ-χουν στην ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει μιακοινωνία που οι φυλακές να μην είναιπρομετωπίδα του συστήματος, τα ΜΑΤνα μην καθαρίζουν κάθε είδους διαμαρ-τυρία, οι υπέρμετρες δυνάμεις της γης ναμην έχουν τον πρώτο λόγο ακόμα και γιατον τελευταίο κρατούμενο, το παλιό,φθαρμένο, βαθιά συντηρητικό σύστημανα μην έχει την απόλυτη εξουσία.

Είναι μια μάχη στην ουσία ιδεολογική,είναι σύγκρουση αξιών.

∆ιαφορετικές οπτικές

Η αριστερά έχει διαφορετική ματιάστα ζητήματα. Βγαίνει από την εκδικη-

τική λογική, από τη λογική πάση θυσίαφυλακή και χωρίς μεροληψία, χωρίςκομματικούς χρωματισμούς, χωρίς εξαι-ρέσεις, προτάσσει την ανθρώπινη ζωή,που σε κάθε περίπτωση τη θεωρεί υπέρ-τατο αγαθό. Γι αυτό, άλλωστε, ήταν,είναι και θα είναι κατά της θανατικήςποινής. Γι αυτό και όταν λέει ισόβια δενεννοεί ισόβια. Γι αυτό και θεωρεί ότι κα-νένας άνθρωπος δεν πρέπει να πεθαίνειστη φυλακή, πόσω μάλλον ως απόρροιατων κακών συνθηκών του εγκλεισμού.

Από τη μια πλευρά η ανεκτικότητα καιη ανθρώπινη ματιά, από την άλλη η μη-δενική ανοχή και η καταστολή. Από τημια πλευρά της όχθης η ελευθεριακή αν-τίληψη και ο διάλογος, ως η μέθοδοςαυτή που μπορεί να δίνει, έστω και δύ-σκολα, λύσεις. Από την άλλη η αναλγη-σία, η μέθοδος «πονάει πόδι κόβει πόδι»,τα μπουντρούμια, τα ρόπαλα, η εξόν-τωση, η εκδίκηση.

Και να που στην περίπτωση της Β. Στα-μάτη, που δεν είναι το «δικό μας παιδί»,η πρακτική της εκδίκησης οδηγεί σε κι-νήσεις απελπισίας, με θύμα την ίδια,αλλά και ένα μικρό παιδί, που σε τίποταδεν έφταιξε. Αλλά και στην περίπτωσητων δύο γυναικών, μάνας και γυναίκαςκρατουμένων, που κρατούνται παρότικινδυνεύουν άμεσα ζωές νέων ανθρώ-πων, φαίνεται ξεκάθαρα που οδηγεί ηλογική της μηδενικής ανοχής.

Να νικήσει η ζωή

Είναι πράγματι αξιέπαινη η νομοθε-τική πρωτοβουλία που εξήγγειλε ουπουργός ∆ικαιοσύνης Ν. Παρασκευό-πουλος, που δίνει διέξοδο στο ζήτημακαι ειδικά που καταργεί το ειδικό καθε-στώς των φυλακών τύπου Γ. Επίσης,είναι εξίσου σημαντική η πρωτοβουλίατροπολογιών για τον κουκουλονόμο καιτο DNA που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι

στιγμές είναι κρίσιμες. Η πολυήμερηαπεργία πείνας, που κάνουν οι κρατού-μενοι της ΣΠΦ, του ∆ΑΚ και άλλοι, δεναφορά μόνο τους ίδιους ή τους συντρό-φους τους. Μας αφορά εξίσου. Και σεαυτή τη φάση δεν έχει καμία σημασίαποιος θα έχει τη σφραγίδα του νικητή.Αρκεί να νικήσει η ζωή. Είναι το μόνοπου, αυτή τη ύστατη στιγμή, πρέπει ναμας νοιάζει.

Το απέναντι στρατόπεδο, όμως, αδυ-νατεί να αντιληφθεί με ποιον τρόπο σκέ-φτονται οι αριστεροί και οι αριστερές.Επικαλούνται ιδεολογικές, δήθεν, συγ-γένειες για να ερμηνεύσουν τη στάση μαςκαι αρνούνται να καταλάβουν ότι η αρι-στερά έχει αρχές και αξίες που δεν αλ-λάζουν ανάλογα με ποιον έχουμε απέ-ναντί μας. Αν κάποιος άνθρωπος πρέπεινα βγει από τη φυλακή για να σωθεί ηζωή του, δεν θα του ζητήσουμε πιστο-ποιητικό πολιτικών φρονημάτων, ούτεθα το βάλουμε σε ζυγαριά ανάλογα μετην ποινή ή το είδος του αδικήματος πουδιέπραξε. Αυτό ας το καταλάβουν όλοικαλά. ∆εν πρόκειται να υποκύψουμε σεεκβιασμούς και ρεβανσιστικές πρακτι-κές. ∆εν ήρθαμε για να διαχειριστούμετην αθλιότητα. Ήρθαμε για να βάλουμετα θεμέλια για μια ριζικά διαφορετικήκοινωνία. Και αρχίζουμε από τους πολ-λούς και τις πολλές.

Για τον τελευταίοτων τελευταίων

Το πρώτο μας μέλημα, η πρώτη μαςέγνοια, είναι ο τελευταίος των τελευ-ταίων, ο έγκλειστος άνθρωπος που δενείναι ορατός, που δεν έχει δικαιώματα,που δεν τον ξέρει κανείς και δεν νοιάζε-ται κανείς. Είναι ο… Αφγανός κρατού-μενος που είναι ξεχασμένος και εκτίειδιπλή ποινή ως «φιλοξενούμενος» γιατίη απέλασή του δεν είναι εφικτή.

Είναι ο 16χρονος Αλή, Αχμέτ, Γιώργοςή όπως αλλιώς τον λένε, που είναι χωρίςοικογένεια και η Πολιτεία τον βάφτισεπαραβατικό ή εγκληματία ξεχνώντας ότιπολλές φορές η παραβατικότητα έχειάμεση σχέση με τη φτώχεια, τον κοινω-νικό αποκλεισμό, τις πολλαπλές κοινω-νικές και ταξικές ανισότητες, που η ίδια,με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, δημι-ούργησε. Είναι ο εξαρτημένος χρήστηςπου κάποιοι τον ονόμασαν έμπορα ενώστην πραγματικότητα δεν είναι τίποταάλλο από θύμα της ίδιας της εμπορίαςναρκωτικών ουσιών και όλων αυτών πουτην αφήνουν ανενόχλητη.

Αυτή είναι η πρώτη μας έγνοια καιαυτά θέλουμε να αντιμετωπίσουμεπρώτα απ΄ όλα. Και αυτό πρέπει να γίνεικατανοητό και σεβαστό. Κυρίως από αυ-τούς που μιλούν και δρουν δυναμικάενάντια στις ανισότητες που γεννά ο κα-πιταλισμός, αλλά ενίοτε κλείνονται σεένα μικρόκοσμο, χωρίς να λαμβάνουνυπόψη τους, ως προτεραιότητα, τιςανάγκες του πλήθους των φτωχών ή των«φτωχοδιάβολων».

ΥΓ1: Όταν υπάρχουν ζητήματα ζωής ήθανάτου, αυτοί που κατέχουν θέση ευθύ-νης, είναι υποχρεωμένοι να κινούνται μεαπόλυτη σωφροσύνη. Μυαλό χρειάζεται,ευαισθησία, διάλογος και όχι βία.

ΥΓ2: Τη ∆ευτέρα το νομοσχέδιο θα συ-ζητηθεί στην επιτροπή της Βουλής. Εκείθα δοκιμαστούν όλοι. Πέρα από τουςβουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αναμένουμε με αγωνίατη στάση των υπολοίπων, κυρίως τωνβουλευτών του ΚΚΕ που αναφέρονταιστον ανθρωπισμό και τις απελευθερωτι-κές αξίες της αριστεράς.

* Ο Πάνος Λάμπρου είναιΜέλος Πολιτικής Γραμματείας

του ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη ζητήματαδικαιοσύνης και δικαιώματα

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕ∆ΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Είναι θέμα… DNA Η πολυήμερη απεργία πείνας, που κά-νουν οι κρατούμενοι της ΣΠΦ, του ∆ΑΚκαι άλλοι, δεν αφορά μόνο τους ίδιους ήτους συντρόφους τους. Μας αφορά εξί-σου. Και σε αυτή τη φάση δεν έχει καμίασημασία ποιος θα έχει τη σφραγίδα τουνικητή. Αρκεί να νικήσει η ζωή.

Page 10: Κυριακή 5-4-2015

1100 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

της ∆ανάης Ψωμοπούλου

Ηαρχή για την είσπραξη από το δη-μόσιο ποσού, το οποίο στο σύ-νολό του πλησιάζει τη δόση που

πρέπει να καταβάλει η Ελλάδα στο ∆ιε-θνές Νομισματικό Ταμείο έγινε την Πέμ-πτη με την απαίτηση της κυβέρνησης ναπληρώσουν οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικώνσταθμών 40 εκατ. ευρώ για τη χρήση τωναναλογικών συχνοτήτων για τη χρονικήπερίοδο 2010-2014. Αναμένεται η απαί-τηση για την είσπραξη του φόρου 20%επί των διαφημίσεων –ποσό που η προ-ηγούμενη κυβέρνηση έδωσε το δικαίωμαστους καναλάρχες να καταβάλουν το2016 - καθώς επίσης και τα χρήματα πουθα εισπράξει το δημόσιο από τον διαγω-νισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.

Οι συνολικές υποχρεώσεις των ελλη-νικών ομίλων ΜΜΕ – όχι μόνο των τηλε-οπτικών σταθμών, αλλά όλων των εκδο-τικών και διαφημιστικών εταιρειών-ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 2δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό προκύπτει απότη μελέτη οικονομικών στοιχείων για τηνελληνική αγορά επικοινωνίας και ΜΜΕ,η οποία εκδόθηκε από την εταιρεία Di-rection Business Reports και βασίζεταιστους ισολογισμούς του 2013.

Παράλληλα, η ανακοίνωση για τηνάμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, μεαρχές πλήρους και αντικειμενικής ενη-μέρωσης, ανοίγει από την κυβέρνηση τομέτωπο όχι μόνο της καταπολέμησηςτης φοροδιαφυγής, αλλά και αυτό κατάτης διαπλοκής γνωρίζοντας καλά ότιείναι η πρώτη που πολεμάει έχονταςεναντίον της όλο το παγιωμένο σύστημα:καναλαρχών – εργολάβων - πολιτικών.

Πράξη πρώτη

Η πρώτη πράξη έγινε την Πέμπτη ότανο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς,ανακοίνωσε ότι κάνει απαιτητά από τη-λεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμ-βέλειας αλλά και τα συνδρομητικά κα-νάλια, το τέλος του 2% που έπρεπε νακαταβάλουν με βάση το τζίρο τους απότο 2011 (αφορά τον ισολογισμό του2010) ως σήμερα. Από τα 40 εκατ. τα 24θα καταβληθούν από κανάλια ανοιχτήςλήψης και τα υπόλοιπα 16 από τα συν-δρομητικά (OTE TV, Forthnet).

Πηγή, που δεν μπορεί να αμφισβητη-θεί, ανέφερε στην «Εποχή» ότι στουςπροϋπολογισμούς των τηλεοπτικώνσταθμών, στους περισσότερους τουλάχι-στον, το ποσό αυτό είναι συνυπολογι-σμένο ασχέτως αν δεν καταβάλλεται.Υπεύθυνες γι’ αυτό θα πρέπει να θεω-ρούνται οι έως τώρα κυβερνήσεις και οισχέσεις που έχουν δημιουργήσει με τουςκαναλάρχες με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το σκάνδαλο Digea

Το ποσό αφορά τη χρήση των συχνο-τήτων για τη μετάδοση αναλογικού τη-λεοπτικού σήματος από το 2010 έως το2014. Από τη δημιουργία των ιδιωτικώντηλεοπτικών σταθμών έως το 2010 ίσχυετο ίδιο ποσοστό φόρου, για τη χρήση τωνσυχνοτήτων, το οποίο όμως πάντα «ρυθ-μιζόταν» από τις κατά περίοδο κυβερνή-σεις με τελευταία ρύθμιση το 2010 απότον τότε υπουργό Παντελή Καψή. Χαρα-κτηριστικά αναφέρεται ότι σχεδόν ποτέοι καναλάρχες δεν πλήρωσαν περισσό-τερο φόρο από 0,1-0,2% επί του τζίρου .

Η υποχρεωτική, από την ΕυρωπαϊκήΈνωση, χρήση της ψηφιακής τεχνολο-

γίας στη μετάδοση του τηλεοπτικού σή-ματος, επειδή απαιτούσε υψηλό κόστοςεπένδυσης δεν εφαρμοζόταν στην Ελ-λάδα με αποτέλεσμα να πληρώνει ηχώρα, όπως και σε πολλές άλλες περι-πτώσεις, μεγάλα πρόστιμα στην ΕΕ.Υπεύθυνη αρχή είναι η Ελληνική Επι-τροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρο-μείων (ΕΕΤΤ), η οποία υπάγεται στουπουργείο Μεταφορών. Το υπουργείοείχε εκχωρήσει την εκτέλεση του έργουστην τότε ΕΡΤ, η οποία θα δημιουργούσετο δίκτυο και κατόπιν θα μεταπωλούσετο σήμα σε τηλεοπτικούς σταθμούς πα-νελλαδικής εμβέλειας, ενώ οι τοπικοίσταθμοί είχαν το δικαίωμα να συνεχί-σουν για κάποιο χρονικό διάστημα να εκ-πέμπουν σε αναλογικό σήμα.

Επί κυβέρνησης Καραμανλή, οι κανα-λάρχες είχαν διαμαρτυρηθεί επειδή δενήθελαν να καταβάλουν το φόρο 2% επίτου τζίρου, για τη χρήση των συχνοτήτωνή «αέρα» όπως ονομάζεται. Καθώς τοκράτος δεν παρείχε τη δυνατότητα μετά-δοσης ψηφιακού σήματος ο τότε υπουρ-γός τους απάλλαξε από την καταβολήτου φόρου.

Το 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέουδέχθηκε και αυτή τις πιέσεις των κανα-λαρχών, απαλλάσσοντάς τους όχι μόνοαπό το 2% του φόρου επί του τζίρου,αλλά και από το 20% επί της διαφήμισηςκαι αποφασίζοντας να χρηματοδοτηθείαπό το δημόσιο η κατασκευή του συστή-ματος μετάδοσης ψηφιακού σήματοςτην οποία ανέλαβε η εταιρεία Digeaεπειδή «αδυνατούσε» να το κατασκευά-σει η ΕΡΤ. Η Digea είναι κοινοπραξίατων ιδιοκτητών, επτά αρχικά και μετά τοκλείσιμο του Alter έξι τηλεοπτικώνσταθμών πανελλήνιας εμβέλειας.

Ψηφιοποιημένο σήμα όμως δεν μετα-δόθηκε ταυτόχρονα και εξ αρχής σε όλητην Ελλάδα. Το διάστημα από το 2010που έγινε η τελευταία ρύθμιση, έως καιτο τέλος του 2014, οπότε θεωρείται ότισε όλη τη χώρα εκπέμπεται ψηφιοποι-ημένο τηλεοπτικό σήμα, οι καναλάρχες

δεν κατέβαλαν τον φόρο που τους ανα-λογούσε και αυτά τα ποσά απαιτεί τώραο υπουργός Επικρατείας.

Το καθεστώς αυτό έληξε στο τέλος τουπερασμένου χρόνου καθώς η Digea έχειαγοράσει από το κράτος για 15 χρόνιαέναντι 18,3 εκατομμυρίων ευρώ το δι-καίωμα μετάδοσης ψηφιακού σήματοςκαι πλέον οι καναλάρχες θα πληρώνουντην συνδρομή τους σ’ αυτή, δηλαδή στονεαυτό τους.

Αντιδράσεις

«Οι καναλάρχες δεν έχουν ισχυρά νο-μικά επιχειρήματα για να πουν ότι οφόρος του 2% δεν ισχύει, επειδή έχεισυμψηφιστεί» ανέφερε στην «Εποχή»,στέλεχος της τηλεοπτικής αγοράς καιπρόσθεσε «θα πρέπει να περιμένουμε ναδούμε τι θα γίνει και με την Digea, ηοποία λειτουργεί μονοπωλιακά καθώς οιτοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί είναι εκτων πραγμάτων υποχρεωμένοι να συνδε-θούν μαζί της προκειμένου να μεταδώ-σουν ψηφιακό σήμα και είναι γνωστό ότιγι’ αυτό καταβάλλουν πολλαπλάσιο αν-τίτιμο απ’ αυτό που η εταιρεία είναι υπο-χρεωμένη να πληρώσει στο δημόσιο».

Οι διευθύνσεις των τηλεοπτικών σταθ-μών προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τοθέμα και είτε με αναρτήσεις σε ιστοσελί-δες των σταθμών είτε –με απολύτως αν-τιδεοντολογικό τρόπο- ρεπορτάζ καισχόλια που μεταδόθηκαν από τους ίδι-ους σταθμούς, απαντούν έμμεσα στηνκυβέρνηση λέγοντας ότι τα ποσά πουέπρεπε να καταβληθούν συμψηφίστηκανμε προβολή τηλεοπτικών προεκλογικώνσποτ.

Αυτό που δεν αναφέρθηκε στα «ρε-πορτάζ» είναι ότι οι φόροι καταβάλλον-ται στο δημόσιο ταμείο, ενώ τα ταμείατων κομμάτων είναι τελείως διαφορε-τικά απ’ αυτό και στους σχετικούς νό-μους δεν προβλέπονται συμψηφισμοί,όπως επίσης ότι οι προεκλογικές ομιλίες

πολιτικών φέρνουν στους σταθμούςυψηλά ποσοστά τηλεθέασης, συνο-δεύονται πάντα με αρκετές καλοπληρω-μένες διαφημίσεις και η εικόνα παρέχε-ται από εικόνα που παρέχει, συνήθωςδωρεάν, η δημόσια τηλεόραση.

∆άνεια από τράπεζες

Εν τω μεταξύ, μείζον θέμα προκύπτειμετά την άρνηση της Τράπεζας της Ελ-λάδος επικαλούμενη το υπηρεσιακό-επαγγελματικό απόρρητο σύμφωνα μετο άρθρο 54 του Ν. 4261/2014, να παρα-χωρήσει στον υπουργό Οικονομικών,στοιχεία αναφορικά με τη δανειοδότησηεταιρειών μέσων ενημέρωσης και τηνεξυπηρέτηση των δανείων τους.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τωνΑνεξάρτητων Ελλήνων, Νίκος Νικολό-πουλος, με ερώτησή του ζητούσε απότον υπουργό στοιχεία για τα δάνεια πουέλαβαν την τελευταία πενταετία τα ελ-ληνικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία θεω-ρούνται επισφαλή με τα συνήθη τραπε-ζικά κριτήρια χρηματοδότησης. Ζητούσεεπίσης να μάθει ποιες εταιρείες ομίλωνΜΜΕ χρωστάνε δάνεια μη εξυπηρετού-μενα. Ο υπουργός Οικονομικών, ΓιάννηςΒαρουφάκης, απαντώντας στη βουλήείπε, μεταξύ άλλων, ότι αν και διαβιβά-στηκε η ερώτηση του βουλευτή στηνΤράπεζα της Ελλάδος που έχει όλα τασχετικά στοιχεία, εκείνη απάντησε με έγ-γραφο με το οποίο αρνείται να παράσχειοποιαδήποτε ουσιαστική πληροφόρησηεπί του θέματος.

Ο υπουργός, πάντως, ξεκαθάρισε ότιθα έρθουν όλα στο φως της δημοσιότη-τας, ακόμη και για δάνεια υπερχρεωμέ-νων επιχειρήσεων που δραστηριοποι-ούνται και σε άλλους τομείς, εκτός απότον χώρο της ενημέρωσης. Σύμφωνα μετον υπουργό Οικονομικών, «η κυβέρ-νηση είναι αποφασισμένη να καταπολε-μήσει τη διαπλοκή και τη διαφθορά,καθώς και να σταματήσει την προνο-μιακή αντιμετώπιση- εκ μέρους των τρα-πεζών- των επιχειρήσεων στο χώρο τηςενημέρωσης (...) ο λόγος είναι ότι απο-τελεί καθ΄ όλα απαράδεκτο φαινόμενο,επιχειρήσεις ΜΜΕ να χρηματοδοτούνταιαφειδώς με δημόσιο χρήμα, που έχειδοθεί στις τράπεζες μέσω της διαδικα-σίας ανακεφαλαιοποίησης, την ίδιαστιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις είναι αποκλεισμέ-νες από την παροχή ρευστότητας»

Οι διευθύνσεις των τη-λεοπτικών σταθμώνπροσπάθησαν να υπο-βαθμίσουν το θέμα, ενώαπαντούν έμμεσα στηνκυβέρνηση λέγονταςπως τα ποσά πουέπρεπε να καταβληθούνσυμψηφίστηκαν με προ-βολή τηλεοπτικών προ-εκλογικών σποτ.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΑ ΜΜΕ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Χρωστούν 2 δισ.και... σφυρίζουν αδιάφορα

Page 11: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 1111∆ΙΕΘΝΗ

Οι «καταστατικοί»εργάτες και ο ΙνγκράοΜε αφορμή τα εκατοστάγενέθλια του ΠιέτροΙνγκράο. σελ. 13ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Αυτό που παρακολουθούμε στηνΕλλάδα είναι μια μετωπική επί-θεση εκ μέρους της Τρόικα και

των συντηρητικών, φιλελεύθερων καισοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεωνυπέρμαχων στις πολιτικές λιτότητας,κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μεστόχο να την εξωθήσουν να εγκαταλεί-ψει τις πολιτικές της κατά της λιτότη-τας με τη σημαία των οποίων κέρδισετις τελευταίες εκλογές. Βεβαίως,υπάρχουν διαφορές ως προς το πώς οιδιάφορες κυβερνήσεις και οι συνιστώ-σες της Τρόικα προσπάθησαν να πιέ-σουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για ναεγκαταλείψει το προεκλογικό του πρό-γραμμα. Όμως, παρά τις διαφορέςαυτές, η επίθεση της οποίας ηγείται ηΤρόικα - και πιο συγκεκριμένα η ΕΚΤ -ήταν ανηλεής και κακοήθης. Η σφο-δρότητα των παρεμβάσεών της υπερέ-βαινε τα εσκαμμένα εκδηλώνοντας,έτσι, την πρόθεσή της να καταστρέψειαυτόν που θεωρεί εχθρό της, δηλαδήτην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τιςαντι-νεοφιλελεύθερες πολιτικές τουπου αντίκεινται σ’ αυτές που εφαρμό-ζουν οι προαναφερθείσες κυβερνή-σεις.

Η πρώτη «πολεμική» ενέργεια (έτσιακριβώς πρέπει να χαρακτηρισθεί)έγινε δέκα μέρες μετά τις εκλογές,όταν η ΕΚΤ διέκοψε βίαια και αμείλι-κτα την ρευστότητα προς τις ελληνικέςτράπεζες, παρά το γεγονός ότι υπό τιςίδιες συνθήκες την παρείχε στην προ-ηγούμενη κυβέρνηση. Ήταν μια από-φαση ωμή, έντονης και απολύτως ανω-φελούς εχθρότητας, διότι η συμφωνίαπου είχε κάνει αποδεκτή η προηγού-μενη κυβέρνηση επέτρεπε την παροχήρευστότητας μέχρι τρεις εβδομάδεςαργότερα. Η πρόθεση ήταν να προκα-λέσει την φυγή κεφαλαίων από την Ελ-λάδα αποσταθεροποιώντας, κατ΄ αυτότον τρόπο, την οικονομία και προκα-λώντας χρηματοοικονομική κατάρ-ρευση. Η ΕΚΤ επεδίωκε την ταχεία πα-ράδοση της ελληνικής κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση της Ελλάδας αναγκά-στηκε να υποχωρήσει σε κάποια ση-μαντικά σημεία, όπως για παράδειγμανα παραιτηθεί από τη θέση περί ανα-διάρθρωσης του χρέους. Όμως, -κιαυτό είναι το σημαντικό- δεν αποκή-ρυξε ούτε εγκατέλειψε την πλειοψη-φία των μέτρων κατά της λιτότητας,γεγονός που αποκρύπτεται στα μεγα-λύτερα ισπανικά ΜΜΕ. Κι όχι μόνοαυτό. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ηκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε σε τε-τράμηνη παράταση στη λήξη τουκακώς αποκαλούμενου «προγράμμα-τος διάσωσης» που είχε υπογράψει ηΤρόικα με την προηγούμενη κυβέρ-νηση. Εντός εισαγωγικών το «πρό-γραμμα διάσωσης» διότι δεν έσωσε τονελληνικό λαό αλλά τις γερμανικές καιγαλλικές τράπεζες, μεταξύ άλλων,προτάσσοντας για μια ακόμη φορά τηδιάσωση των τραπεζών παρά των πο-λιτών και, στην προκειμένη περί-πτωση, των ελληνικών λαϊκών στρω-

μάτων.Βεβαίως, η τρόικα απαίτησε από την

ελληνική κυβέρνηση να συγκεκριμενο-ποιήσει τις αλλαγές προκειμένου νατης εκταμιευτεί η δόση. Της έδωσαν,μάλιστα, προθεσμία μέχρι τέλη Απρι-λίου με την υπόσχεση ότι θα της έδιναν7,2 δις ευρώ. Τη στιγμή, όμως, που γι-νόταν αυτή η πρόταση, η ΕΚΤ προχώ-ρησε σε νέα κίνηση που επιδείνωσε πε-ραιτέρω την ελληνική οικονομία: αρ-νήθηκε στις ελληνικές τράπεζες τηνπρόσβασή τους στις πιστώσεις υπό τιςσυνθήκες που είχαν συμφωνηθεί μετην προηγούμενη κυβέρνηση, δημιουρ-γώντας τεράστιο πρόβλημα και στηνελληνική κυβέρνηση αλλά και στηχώρα. Επιδίωξή τους ήταν η ασφυξίατης ελληνικής κυβέρνησης.

H κάλυψη αυτής της επίθεσηςαπό τα ισπανικά ΜΜΕ

Αυτά, λοιπόν, συμβαίνουν στην Ελ-λάδα. Είναι σημαντικό να υπογραμμι-σθεί ότι τα ποσά για τα οποία μιλάμεείναι άκρως ασήμαντα για την ΕΚΤ.Όμως, αυτό που θέλει η ΕΚΤ είναι νασωφρονίσει και να τιμωρήσει την ελ-ληνική κυβέρνηση και, ούτε λίγο ούτεπολύ, να την καταστρέψει με την βοή-θεια της κυβέρνησης Ραχόι (και, δυ-στυχώς, με τη συνδρομή και ορισμένωνσημαντικών φωνών του σοσιαλιστικούκόμματος αλλά και οικονομολόγων καιδημοσιογράφων προσκείμενωνσ΄αυτό, οι οποίοι βλέπουν την ελλη-νική εκδοχή του Podemos ως εχθρό).Για παράδειγμα, το άρθρο του οικονο-μολόγου Χοσέ Κάρλος Ντίεθ, συμβού-λου του Θαπατέρο (El Pais 27.03.15), o

οποίος κάνει λόγο για κατάρρευσητων πιστώσεων και της ελληνικής οι-κονομίας, χωρίς πουθενά να αναφέ-ρει τα εχθρικά και αρνητικά μέτρατης ΕΚΤ και της Τρόικας, αποδίδον-τάς την στην υποτιθέμενη ανεπάρ-κεια της ελληνικής Κυβέρνησης. Άλλοπαράδειγμα είναι το άρθρο του ΧοσέΙγνάθιο Τορρεμπλάνκα (El Pais27.03.15), ο οποίος φθάνει στο σημείονα ισχυρισθεί ότι η κυβέρνηση Ραχόιήταν διατεθειμένη να βοηθήσει την ελ-ληνική κυβέρνηση προκειμένου να κα-ταρριφθούν οι δογματικές θέσεις τηςΓερμανίας που στραγγαλίζουν την οι-κονομική ανάπτυξη, μεταξύ τωνοποίων και οι πολιτικές της λιτότητας.Οφείλω να ομολογήσω ότι χρειάστηκενα διαβάσω την παράγραφο αυτή δυοφορές, διότι καταδεικνύει την απύθ-μενη άγνοια για τις θέσεις που υιοθέ-τησε η ισπανική κυβέρνηση στις δια-πραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όπωςτεκμηρίωσαν κάποιοι απ΄ τους συμμε-τέχοντας στις διαπραγματεύσεις με-ταξύ των δανειστών και του ΣΥΡΙΖΑ, ηκυβέρνηση Ραχόι υπήρξε ο πιο διαπρύ-σιος υποστηρικτής των πολιτικών λι-τότητας της Γερμανίας και αντιπαρα-τέθηκε με σθένος στην κυβέρνηση ΣΥ-ΡΙΖΑ. Πώς είναι δυνατόν η άγνοια ή ηστρέβλωση να φθάνει σε τέτοια επί-πεδα;

Μια τελευταία παρατήρηση ως προςτην κάλυψη της ελληνικής κατάστα-σης από τα ισπανικά ΜΜΕ. ∆ημοσιεύ-τηκαν πάρα πολλά άρθρα επικριτικάγια την ελληνική κυβέρνηση, ορισμέναμάλιστα υιοθετώντας έναν άκρως εχ-θρικό τόνο. Όμως, ήταν ελάχιστα αυτάπου προσπάθησαν να κατανοήσουν ήνα παρουσιάσουν μια διαφορετική εκ-

δοχή προς υπεράσπιση της ελληνικήςκυβέρνησης. Καλώ τους αναγνώστεςνα προβληματισθούν πάνω σ΄αυτή τηνπραγματικότητα και να αναρωτηθούν:Υπάρχει ελευθερία τύπου σ’ αυτή τηχώρα; Έχουμε παρακολουθήσει μιακαταιγιστική αρθρογραφία κατά τουπολιτικού συστήματος της Βενεζουέ-λας που παρουσιάζεται συστηματικάαπό τα δύο μεγάλα κόμματα ως μια δι-κτατορία. Και όμως, στη χώρα αυτήυπάρχουν ΜΜΕ όλων των πολιτικώναποχρώσεων, καίτοι η πλειοψηφίαείναι δεξιού προσανατολισμού. Ο κάθεαναγνώστης μπορεί να το διαπιστώσειαυτό και, στη συνέχεια, να κάνει τησύγκριση με την Ισπανία. Μόνο δύοάρθρα θετικά για την κυβέρνηση ΣΥ-ΡΙΖΑ στις πέντε μεγαλύτερες εφημερί-δες της χώρας. Γι΄αυτό, λοιπόν, καλώτους αναγνώστες να αναρωτηθούν: Τιείδους δημοκρατία έχουμε στην Ισπα-νία; ∆εν θεωρούν ότι η ∆ημοκρατίααυτή είναι συρρικνωμένη και ανεπαρ-κής; Τους προτείνω, λοιπόν, να κινη-τοποιηθούν και να διαμαρτυρηθούνκαταγγέλλοντας την κατάσταση αυτήπου επικρατεί στα ΜΜΕ. Σήμερα έναςλαός, ο ελληνικός, δέχεται μια άνευπροηγουμένου επίθεση από την ίδιατην ισπανική κυβέρνηση με την οποίασυστρατεύονται και όλα τα ΜΜΕ. Πα-ρακαλώ, διαμαρτυρηθείτε».

Μετάφραση: Μαργαρίτα Αδάμου

ΚΟΣΜΟΥΤα ισπανικά ΜΜΕ καιη ελληνική κυβέρνηση “Ο Ισπανός καθηγητής,

Βισένς Ναβάρρο, έναςεκ των δύοοικονομολόγων πουκατάρτισαν τοοικονομικό πρόγραμματων PODEMOS, σεάρθρο του στηνηλεκτρονική έκδοσητης εφημερίδας Publicoκαταπιάνεται με ταΜΜΕ της Ισπανίας, μεπροεξάρχουσα τηναυαρχίδα ΕL PAIS, ταοποία, όπωςτεκμηριώνει,συστρατεύτηκαν με τηνΚυβέρνηση Ραχόι κατάτου Συριζα, αφ΄ενός γιανα υποστηρίξουν τιςπολιτικές λιτότηταςπου επιβάλλει η Ε.Ε. και,αφ΄ετέρουαποσκοπώντας στηναναχαίτιση τηςανοδικής πορείας τωνPODEMOS.

Να μπει τέλος στην πολιτική της λιτότηταςΜε τις δημοσκοπήσεις να δίνουν στην Αριστερή Συμμαχίαπερίπου 9%, συνεχίζεται η προεκλογική περίοδος ενόψειτων εκλογών της 19ης Απριλίου, στην Φιλανδία. σελ. 14

Page 12: Κυριακή 5-4-2015

1122 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

ΗΓαλλία διέρχεται μια πολύ-πλευρη κρίση οικονομική, κοι-νωνική και ηθική. Τα αποτελέ-

σματα των πρόσφατων νομαρχιακώνεκλογών επιβεβαιώνουν αυτή τη διαπί-στωση. Μπορεί το Εθνικό Μέτωπο (FN)της Λεπέν να μην κατέκτησε τηνπρώτη θέση, όπως προέβλεπαν καιπρόβαλλαν τα μίντια και έγκυροι ανα-λυτές. Οι ψηφοφόροι, όμως, κατευ-θύνθηκαν προς το κόμμα του ΝικολάΣαρκοζί και τους συμμάχους του τηςκεντροδεξιάς. Έτσι, ο πρώην πρό-εδρος τη στιγμή που πήγαινε στον ει-σαγγελέα να καταθέσει για τα σκάν-δαλά του κατά τη διάρκεια της προ-εδρίας του, εξέφρασε τη βεβαιότητάτου ότι θα βρεθεί και πάλι στο ανώτατοαξίωμα της χώρας.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα υπέστη μιαακόμα βαριά ήττα, μετά τις δημοτικέςκαι τις ευρωεκλογές και χωρίς αμφι-βολία προβλέπεται μια νέα πανωλε-θρία του τον ∆εκέμβριο του 2015, στιςπεριφερειακές. Η ήττα, όμως, αυτήχρεώνεται από τα μίντια σ’ ολόκληρητην Αριστερά και έτσι δεν έγιναν γνω-στά τα εκλογικά αποτελέσματα τηςάλλης αριστεράς πέρα από το Σοσιαλι-στικό Κόμμα, με πρώτη δύναμη το Μέ-τωπο της Αριστεράς, το οποίο με τιςσυμμαχίες του σε αυτές τις εκλογές κα-τόρθωσε, σε συνθήκες πόλωσης καιμιντιακής χειραγώγησης, να αντισταθείκαι να συγκεντρώσει ένα ποσοστό από9-11%. ∆εν κατόρθωσε, όμως, να γίνειο πόλος συσπείρωσης και έκφρασηςτης μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας πουψήφισε FN και δεξιά. Ένα άλλο με-γάλο μέρος το 50% των ψηφοφόρωνπροτίμησε να μείνει μακριά από τις

κάλπες. Αξίζει ακόμα να αναφέρουμεότι το 5% των ψηφοφόρων έριξελευκό!

Ρήξη των σχέσεων του ΣΚμε τους ψηφοφόρους του

Είναι παράδοση τα τελευταία χρόνιατο κόμμα που βρίσκεται στην εξουσίανα χάνει τις ενδιάμεσες εκλογές. Μετον Φρανσουά Ολάντ που βρίσκεταιστα μισά της θητείας του, οι ήττες πουέχει υποστεί φαίνεται να μην είναι ανα-στρέψιμες. Οι αιτίες δεν είναι πρό-σκαιρες, δεν περιορίζονται σε ένααπλό ζήτημα του εκλογικού κύκλου,δεν έχουν σχέση με το πρόσωπο πουείναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολί-τευση. Πρόκειται για κάτι σοβαρότερο,για την κρίση εμπιστοσύνης των λαϊ-κών στρωμάτων προς τις πολιτικέςελίτ που εναλλάσσονται στην εξουσίατις τελευταίες δεκαετίες.

Ιδιαίτερα για το ΣΚ πρόκειται γιαρήξη των σχέσεών του με το παραδο-σιακό του εκλογικό σώμα, από τηστιγμή που αυτό εγκατέλειψε τις αρχέςπου υιοθέτησε «στη νέα του εκδοχή» το1971, στο συνέδριο του Επινέ. Με βάσητην ανάλυση των τελευταίων αποτελε-σμάτων των νομαρχιακών εκλογών,μόνο το 15% των εργαζομένων ψήφισετο ΣΚ, ενώ το 49% ψήφισε FN. Το ίδιοσυμβαίνει και με τα υπαλληλικά στρώ-ματα, το 30% ψήφισε το FN ενώ το18% πήγε στο ΣΚ. Αντίθετα, το 28%των ελεύθερων επαγγελματιών και τωνανωτέρων στελεχών ψήφισαν ΣΚέναντι μόνο του 13% που ψήφισε FN.

Η συμπεριφορά αυτή του εκλογικούσώματος θα έπρεπε να απασχολήσει το

ΣΚ τώρα και στο συνέδριό του, που θαγίνει στις 5, 6 και 7 Ιουνίου. Ο πρωθυ-πουργός δήλωσε ότι έλαβε το μήνυματων εκλογών, κάλεσε τις αριστερές δυ-νάμεις να συσπειρωθούν γύρω από τηνκυβέρνηση, γιατί μόνο έτσι θα μπορέ-σει η αριστερά να αποφύγει τον κίν-δυνο της αυτοχειρίας της! Εννοούσεπροφανώς τις προεδρικές εκλογές του2017. Τέλος, απέδωσε την ήττα του,ένα χρόνο μετά την πρωθυπουργοποί-ηση του, στη διάσπαση της Αριστεράς.Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται καιτα μίντια, που καλούν εν χορώ τουςπάντες να ομονοήσουν. «Αλλά σε τι; Σεποια πολιτική; Σ’ αυτή που οδήγησε σεαυτά τα αποτελέσματα» αναρωτιέταιένας βουλευτής από τους διαφωνούν-τες του ΣΚ.

Η επιμένει στην ίδια πολιτική

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν συζητάειαυτό το ζήτημα, αλλά προτίθεται νασυνεχίσει ακριβώς την ίδια πολιτική.Μάλιστα, έγινε γνωστό ότι σε σύσκεψηυπουργών και συμβούλων αποφασί-στηκε να προχωρήσει σύντομα καιστην κατάργηση του 35ωρου που ζη-τάει επίμονα ο γαλλικός ΣΕΒ. Ένανόμο της σοσιαλιστικής κυβέρνησηςΖοσπέν μαζί με το γαλλικό ΚΚ, εμβλη-ματικό για την αριστερά. Ο Φρ. Ολάντδήλωσε μετά τα αποτελέσματα ότιμόνη του έγνοια είναι «να δημιουργή-σει θέσεις απασχόλησης, απασχόλη-σης, απασχόλησης».

Στο Βερολίνο όπου βρέθηκε για τηγαλλο-γερμανική κοινοβουλευτική συ-νεργασία, υποσχέθηκε στην καγκελά-ριο Άνγκελα Μέρκελ ότι θα προχωρή-σει στο δρόμο που έχουν χαράξει…Παρεμπιπτόντως, μίλησαν και για τηνΕλλάδα, την οποία κάλεσαν να βιαστεί,γιατί χρόνος δεν υπάρχει.

Ο πρωθυπουργός του έμεινε πίσωστο Παρίσι, για να βρεθεί στο κοινο-βούλιο με τους βουλευτές του κόμμα-τός του ένα χρόνο από την πρωθυ-πουργοποίηση του. Αυτό ισχυρίστηκε.Ο πραγματικός λόγος ήταν να τους κα-θησυχάσει. ∆εν τα κατάφερε. Οι βου-λευτές βέβαια παρέμειναν σιωπηλοί. Οπρωθυπουργός θα πρέπει να αισθάν-θηκε «μεγάλη μοναξιά», ανέφερε χα-ρακτηριστικά βουλευτής από την αρι-στερή πτέρυγα.

Ο πρόεδρος της βουλής, στέλεχοςτου Σοσιαλιστικού Κόμματος επεσή-μανε τον κίνδυνο ότι με αυτό το κλίμα,

δύο μήνες «πριν το συνέδριο υπάρχει οκίνδυνος να δώσουμε την εικόνα διά-σπασης… Έτσι δεν επιτρέπεται νααποκατασταθεί η εμπιστοσύνη».

Το ΣΚ χωρίς συμμαχίες;

Μετά τον κλονισμό της εμπιστοσύ-νης με το εκλογικό σώμα έρχεται η δια-ταραχή των σχέσεων με τις συνεργαζό-μενες πολιτικές και κοινωνικές δυνά-μεις. Σ’ αυτές απευθύνεται τώρα οπρωθυπουργός και επιχειρεί να προ-χωρήσει σε μια νέα συνεργασία με τουςΟικολόγους στη βάση ενός «συμφώνουμεταξύ σοσιαλιστών και οικολόγων»,για να επιστρέψουν έτσι στην κυβέρ-νηση εφαρμόζοντας «μια πολιτική γιατις μεταρρυθμίσεις που αφορούν τηνενεργειακή μετάβαση και τη συνέχισητου αγώνα κατά των ανισοτήτων». Ηαπάντηση στην πρόσκληση αυτή δενάργησε να δοθεί από τη Σεσίλ Ντιφλό,πρώην γραμματέα των Ευρωπαίων Οι-κολόγων-Πράσινων, πρώην υπουργόστην κυβέρνηση Ζαν-Μαρκ Ερό, ηοποία σε συνέντευξή της στη «ΛεΜοντ» είπε πως δεν βλέπει το λόγο ναευθυγραμμιστούμε με την πολιτική τωνσοσιαλιστών. Η προσφορά του Μα-νουέλ Βαλς δεν φαίνεται να βρίσκειμέχρι στιγμής αποδέκτες.

Πέρα όμως από τις ενέργειες τουπρωθυπουργού, το ΣΚ έχει μπει, έστωκαι άτυπα, σε προσυνεδριακές διεργα-σίες. Η Μαρτίν Ομπρί επιχειρεί να συ-σπειρώσει τους δικούς της και όχιμόνο. Να παίξει ένα ρόλο εξισορροπη-τικό για μια μελλοντική πλειοψηφίαστο ΣΚ.

Οι διαφωνούντες στα αριστερά τουΣΚ δεν φαίνεται να δείχνουν ενδιαφέ-ρον για μια συνάντηση όλων, όπωςπροτείνει η Μαρτίν Ομπρί. Με κείμενοτους δείχνουν ότι είναι αποφασισμένοινα ανοίξουν το διάλογο για «την επα-νεξέταση και την επαναχάραξη μιαςδιαφορετικής πολιτικής». Το ζητού-μενο, λοιπόν, είναι εάν αυτές οι ανησυ-χίες που εκφράζονται τώρα θα κατα-λήξουν σε μια πραγματική και σεβάθος συζήτηση των ιδεολογικών καιπολιτικών προβλημάτων. ∆ιαφορετικάπαραμονεύει ο κίνδυνος, χωρίς αμφι-βολία σε πολύ σύντομο χρόνο, τηςέκρηξης του Σοσιαλιστικού Κόμματος,αναφέρει αναλυτής της «Λα Τριμπι-ούν».

Μ. Κ.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΣΤΙΣ ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ

Οι σοσιαλιστές επιχειρούννα παγιδεύσουν την Αριστερά

Νομαρχιακές εκλογές - Ποσοστά κομμάτων, με βάση επίσημα στοιχεία

∆εξιά: UMP, UDI και συνεργαζόμενοι 34,46%Αριστερά: ΣΚ – συνεργαζόμενοι 22,12%Μέτωπο της Αριστεράς: 9,4%

“ ” με Οικολόγους 14%“ ” Νουβέλ Ντον

Οικολόγοι –Πράσινοι 2%Εθνικό Μέτωπο FN (Λεπέν) 24,5%Νομαρχίες που κέρδισε η δεξιά: (UMP, UDI, Modem) από 40 έφτασε στις 67 (+37)Αριστερά – συνεργαζόμενοι από 59 έπεσε στις 33Μέτωπο της Αριστεράς, από 2 κράτησε τη 1 (έχασε τη δεύτερη νομαρχία για 47

ψήφους)Νομαρχιακοί σύμβουλοι

∆εξιά – UMP εξέλεξαν 2.488ΣΚ 1.435 (και όχι 1.592 όπως πέρασε σε όλο τον Τύπο)Μέτωπο της Αριστεράς 176. Έβγαλε λιγότερους από τις προηγούμενη φορά

λόγω ενός πολύπλοκου πλειοψηφικο-αναλογικού συστήματος.

Το πρώτο βήμαΤο Μέτωπο της Αριστεράς εκτιμά ότι μετά τις εκλογές οι κυρίαρχες δυνάμεις

επιχειρούν να επιβάλουν ένα τρικομματικό σύστημα: ∆εξιά, ΣΚ, και ΕθνικόΜέτωπο, για να παγιδεύσουν την εναλλακτική αριστερά στο άρμα του ΣΚ ενόψειτων προεδρικών εκλογών του 2017. Έτσι, αποφεύγουν κάθε συζήτηση για ταοικονομικά, κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα. Το Μέτωπο της Αριστεράςαπορρίπτει αυτή τη λογική και υπογραμμίζει την ανάγκη οικοδόμησης μιας νέαςαριστεράς με την ευρύτερη συνεργασία και συσπείρωση όλων των δυνάμεωνπέρα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ήδη τα πρώτα βήματα έγιναν με τιςσυνεργασίες στις πρόσφατες νομαρχιακές εκλογές μεταξύ του Μετώπου τηςΑριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων και του νέου κόμματος Νουβέλ Ντον αλλάκαι με κοινωνικά κινήματα και συλλογικότητες. Τα αποτελέσματα που σημείωσετο Μέτωπο της Αριστεράς στο δεύτερο γύρο ήταν θετικά. Πιο συγκεκριμένα:

• Σε 46 καντόνια είχε αντίπαλο το FN και κέρδισε την πλειοψηφία. • Σε 19 καντόνια είχε αντίπαλο υποψήφιο της ∆εξιάς και κέρδισε την

πλειοψηφία σε 16, ενώ σε 5 είχε αντίπαλό του το ΣΚ και επικράτησε στα 3.Χαρακτηριστικό είναι ότι τα ποσοστά ήταν πολύ ικανοποιητικά, έφθαναν από 60έως 70%. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν τη δυναμική που υπάρχει στο χώροαυτό και τη δυνατότητα να κερδίσει στην κάλπη το μεγάλο μέρος της αποχής,ακόμα κι αυτών που ψηφίζουν το κόμμα της Λεπέν.

Page 13: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 1133∆ΙΕΘΝΗ

Του Μαουρίτσιο Λαντίνι*

Οταν, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, ο πρωθυ-πουργός πήγε στη Μιραφιόρι για να αποτίσειφόρο τιμής στον διευθύνοντα σύμβουλο της

FIAT και να τον προβάλλει ως σημείο αναφοράς γιατις στρατηγικές που πρέπει να υιοθετηθούν σε σχέσημε τους εργαζόμενους, σκέφτηκα αυτομάτως τονΠιέτρο Ινγκράο. Πιο συγκεκριμένα, την ομιλία του,πριν από 37 χρόνια, στις Χαλυβουργίες του Τέρνι.

Ήταν η τριακοστή επέτειος από την εφαρμογή τουΣυντάγματός μας, κι ο Ινγκράο, την εποχή εκείνηπρόεδρος της βουλής, ο οποίος είχε πάει στο συγκε-κριμένο εργοστάσιο προσκεκλημένος του Εργοστα-σιακού Συμβουλίου για να μιλήσει για την Καταστα-τική Χάρτα μας, απευθύνθηκε στους εργάτες ορίζον-τάς τους ως «συντακτικούς». Τους ενέταξε, τιμητικάκαι τυπικά, στους Συντακτικούς Πατέρες.

Θα πει κάποιος: μα, σε αυτά τα 37 χρόνια ο κόσμοςάλλαξε! Και θα έχει δίκιο. Αλλά από αυτή τη διαπί-στωση, μέχρι το να θεωρήσει κάποιος, ό,τι κι αν έχειαλλάξει από τότε, την ανατροπή της κοινωνικής λει-τουργίας της εργασίας, με τον τρόπο που αυτή είχεοριστεί και τεθεί ως θεμέλιο της δημοκρατίας μας,ως μια «φυσική» μεταβολή της έννοιας του πολίτη,αυτό πάει πολύ.

Εργασιακή προσωρινότητα

Η μακρά κρίση αυτών των ετών χρησιμοποιήθηκεγια να ολοκληρωθεί ένα γιγαντιαίο έργο οπισθοδρό-μησης της εργασίας, σε μια προσπάθεια να επανέλθειως μια απλή σχέση ανταλλαγής, στην αρχική διά-στασή της ως εμπόρευμα.

Μια ολόκληρη γενιά νέων εργαζόμενων καταπλα-κώθηκε από μια εργασιακή προσωρινότητα, η οποίαέγινε δομική συνθήκη. Ο αγώνας για τον εκσυγχρο-νισμό της εργασίας στην εποχή της παγκόσμιας οι-

κονομίας ολοκληρώνεται και βρίσκουμε στο τέρματου την επιστροφή στο παλιό. Μια μακρά εποχή, ηοποία σημαδεύτηκε από την κατάκτηση των δικαιω-μάτων της εργασίας και στην εργασία, καταλήγει στοαντίθετό της. Όταν περνάμε, όπως συμβαίνει με τοJobs Act του Μ. Ρέντζι, από την προστασία των ερ-γαζομένων στην προστασία από τους εργαζόμενους,δεν βρισκόμαστε απλώς μπροστά σε μια συζητήσιμημεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, αλλά μπροστάστην ολοκλήρωση μιας στρατηγικής η οποία θέλει ναανατρέψει ένα ολόκληρο κοινωνικό μοντέλο και νακλείσει με διπλά μάνταλα έναν ολόκληρο κύκλο κα-τακτήσεων οι οποίες είχαν ως πρωταγωνιστές τουςεργαζόμενους.

Ένας κοινωνικός συνασπισμός

Η FIOM δεν παραδίδεται. Γι’ αυτό το λόγο σκεφτό-μαστε ότι έχει φτάσει πια η ώρα που δεν πρέπει ναπεριοριζόμαστε μόνο σε πράξεις αντίστασης, μπαςκαι καθυστερήσουμε την ολοκλήρωση μιας μοίραςπου έχει χαραχτεί στις πραγματικές διαδικασίες, κάτι

που για μας θα σήμαινε το να περιορίσουμε μια ιστο-ρία αγώνων, μέσα στο στενό πλαίσιο εταιρικών καισυντεχνιακών αιτημάτων. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότιείναι αναγκαίο να ξαναΰφάνουμε τα νήματα των αλ-ληλέγγυων κοινωνικών δεσμών τα οποία, εξαιτίαςτων οικονομικών διαδικασιών και των πολιτικώνεπιλογών, έχουν καταστραφεί. Γι’ αυτό αγωνιζόμα-στε για τη δημιουργία ενός κοινωνικού συνασπισμού.

Σε αυτή τη συγκυρία γίνονται κεντρικά τα ζητή-ματα και τα ερωτήματα για την σημασία της εργασίαςκαι για τη σχέση μεταξύ εργασίας και ζωής, τα οποίαο Ινγκράο, εδώ και χρόνια, θέτει στον πολιτικό διά-λογο, συχνά χωρίς να εισακούγεται ή να γίνεται κα-τανοητός. Η ικανότητά του να διαβλέπει, από πολύπριν, τις βαθιές διεργασίες, η αμφιβολία, η οποία γι’αυτόν έχει γίνει μέθοδος, έγιναν τα θεμελιώδη συ-στατικά μιας γόνιμης και στενότατης σχέσης, συνδε-δεμένης με τους αγώνες των εργατών μετάλλου καιτου συνδικάτου τους, της FIOM, και με όσους το δι-ηύθυναν σε χρόνια δύσκολα, αλλά γεμάτα επιτυχίες,όπως ο Μπρούνο Τρεντίν.

Για μένα, το να γράφω για τον Ινγκράο τη στιγμήκατά την οποία φτάνει σε μια τόσο σπάνια ηλικία,είναι ένας λόγος μεγάλης χαράς και τιμής. Γι’ αυτόπου αντιπροσωπεύει ο Ινγκράο για τη FIOM, (τηςοποίας είναι το πρώτο επίτιμο μέλος!), για γενιέςολόκληρες, οι οποίες βρήκαν σε αυτόν ένα πολιτικό,ηθικό και αξιακό σημείο αναφοράς.

Ας του πω δημόσια αυτό που δεν μπόρεσα να τουπω ιδιωτικά: η ανεξάντλητη περιέργειά του για ταμικρά και μεγάλα ζητήματα του κόσμου και τηςζωής, αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για όλους εμάς,για να πάμε μπροστά.

Χρόνια πολλά, Πιέτρο.

* Ο Μ. Λαντίνι είναι γενικός γραμματέας του συνδι-κάτου της Fiom Cgil. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο: il-manifesto.info/i-suoi-operai-costituenti

Παρά τη βαθειά οικονομική κρίση πουμαστίζει εδώ και χρόνια τη βουλγαρικήκοινωνία, με τις οριακές αποδοχές καιτην απελπιστικά χαμηλή ποιότητα ζωήςτων εργαζομένων να κάνουν την ελλη-νική μνημονιακή πραγματικότητα σταμάτια τους σχεδόν ελκυστική, η αρι-στερά δεν μοιάζει να δείχνει σημείαανάκαμψης. Εξορισμένη από την κεν-τρική πολιτική σκηνή της χώρας, με πο-σοστό που δεν έχει ακόμη αγγίξει τημονάδα, η «Βουλγαρική Αριστερά» πουιδρύθηκε από πρώην μέλη του Σοσιαλι-στικού Κόμματος εξακολουθεί να πα-λεύει με τους δαίμονες της: την κληρο-νομιά του ιστορικού τραύματος τηςεποχής του «υπαρκτού», που την ακυ-ρώνει στη συνείδηση μεγάλου τμήματοςτης κοινωνίας, την απροθυμία όσωννέων ριζοσπαστικοποιούνται σε πολι-τικό και -πρωτίστως- κοινωνικό επί-πεδο να δεσμευτούν ως κομματικάμέλη επιλέγοντας δικές τους οργανω-τικές δομές, την έλλειψη πόρων και τομάλλον γερασμένο δυναμικό της.

Ηέλλειψη νέου αίματος αποτυ-πώνεται ως ένα βαθμό και στηβασική ρητορική του κόμματος

που ενίοτε μοιάζει να έχει σταματήσειστην (ένδοξη για κάποιους) εποχή Ζίβ-κοφ. Ρητορική που στηρίζεται συχνάστον οικονομισμό και στερείται ευρύτε-ρων κοινωνικών αναφορών και αναλύ-σεων, ενώ μοιάζει να απουσιάζει σχεδόνολοκληρωτικά το κινηματικό στοιχείο.Μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία που δίνουνκομματικά στελέχη συνδέει την έλλειψηκινηματικής πρακτικής με την κατά πα-ράδοση έλλειψη διεκδικητικότητας στη

δημόσια ζωή. Εχοντας κληρονομήσειτην αντίληψη του κράτους-προστάτηπου αναλαμβάνει ερήμην των πολιτώννα φροντίσει για την ευημερία τους -μεαντίτιμο βεβαίως την άνευ όρων απο-δοχή της παντοδυναμίας του- η πολι-τική κουλτούρα της χώρας εξακολουθείνα βασίζεται στον ενδοτισμό απέναντιστον ισχυρότερο και σε μία στάση ανα-μονής σχεδόν μοιρολατρική.

Μαζί με έναν περισσότερο ή λιγότεροέντονο εθνικισμό που στους κόλπουςτης αριστεράς εμφανίζεται ως πατριω-τισμός, παραμένει ισχυρή η απόρριψητου διαφορετικού: ενώ οι τσιγγάνοι πι-στώνονται κάθε πράξη παραβατικότη-τας στα μάτια της πλειοψηφίας των πο-λιτών, η διαφορετικότητα στο σεξουα-λικό προσανατολισμό δεν γίνεται εύ-κολα ανεκτή ούτε από την αριστερά,ενώ θέματα περιβάλλοντος εμφανίζον-ται υποβαθμισμένα στην κομματικήατζέντα (η συνέχιση ή ο τερματισμός

του πυρηνικού προγράμματος -για πα-ράδειγμα- αποτελεί και σήμερα σημείοεσωκομματικής τριβής).

Ο ρόλος των ΜΜΕ

Καταλυτικό ρόλο στην περιθωριοποί-ηση της αριστεράς παίζει και ο αποκλει-σμός της από τα μέσα ενημέρωσης τηςχώρας. Με σημαντικό τμήμα του βουλ-γαρικού Τύπου να έχει αγοραστεί απόγερμανικά κεφάλαια, η βασική πολιτικήγραμμή που αναδεικνύεται υπηρετείπλήρως τις επιλογές νεοφιλελεύθερηςλιτότητας της κυβέρνησης Μέρκελ καιτου συμμαχικού της τόξου. Καθημερινήείναι η προσπάθεια να ακυρωθεί οποι-αδήποτε εναλλακτική πρόταση, όσοπρωτόλεια και αν είναι, με όπλο τη λα-σπολογία και την πλήρη διαστρέβλωσηαπόψεων αλλά και προθέσεων όσων εμ-φανίζονται να υιοθετούν άλλα παρα-δείγματα εκτός της νεοφιλελεύθερης

ατζέντας.Ακόμη και η συμπαράταξη με τον ΣΥ-

ΡΙΖΑ στο πλαίσιο του Κόμματος Ευρω-παϊκής Αριστεράς, κάθε άλλο παρά φαί-νεται να τονώνει τη δημοφιλία και τηνκοινωνική διεισδυτικότητα της Βουλγα-ρικής Αριστεράς. Κι αυτό γιατί ως οπλέον ισχυρός αντινεοφιλελεύθεροςπόλος με κυβερνητική πλέον δυναμική,ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρουσιάζεται απλώς μετα μελανότερα χρώματα από τα βουλγα-ρικά μέσα ενημέρωσης, αλλά γίνεται αν-τικείμενο ειρωνικού σχολιασμού καιεπιθετικής χυδαιολογίας, παρά το γεγο-νός ότι μετά την εκλογική του νίκη,βουλγαρικά ακροδεξιά σχήματα προ-σπάθησαν να εμφανιστούν ως ΣΥΡΙΖικόανάλογο, επιδιώκοντας να παρουσιά-σουν την εθνικιστικής αναδίπλωσηςκοινωνικά μισαλλόδοξη ρητορική τουςως ριζοσπαστική πρόταση διακυβέρνη-σης, ικανή να επικρατήσει.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιοκαλείται η ηγεσία της Βουλγαρικής Αρι-στεράς να διαμορφώσει νέους εσωκομ-ματικούς συσχετισμούς, να ανανεώσειτον πολιτικό της λόγο, να εμπλουτίσειτις προτεραιότητες και να επιχειρήσεινέες συμμαχίες, ώστε να επιδιώξει τόσοτην πολιτική της χειραφέτηση από τοβεβαρημένο παρελθόν των προγόνωντης όσο και την κατάκτηση της ιδεολο-γικής ηγεμονίας μίας χώρας που δείχνεινα παρασύρεται όλο και περισσότερο σεολισθηρά μονοπάτια κοινωνικού αυτι-σμού. Πρόκειται σίγουρα για ένα εξαιρε-τικά δύσκολο στοίχημα.

Ολγα Αθανίτη

Ο ∆ΥΣΚΟΛΟΣ ∆ΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ο κήπος του γείτονα αργεί να ανθίσει

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΠΙΕΤΡΟ ΙΝΓΚΡΑΟ

Οι «καταστατικοί» εργάτες και ο Ινγκράο

Page 14: Κυριακή 5-4-2015

1144 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

www.obamaderogaeldecre-toya.org.ve

Η Βε νε ζουέ λαεί ναι ελ πί δα

Πε ρισ σό τε ροι α πό6.000.000 άν θρω ποι έ -

χουν υ πο γρά ψει στην εκ στρα -τεία «Η Βε νε ζουέ λα δεν εί ναια πει λή, εί ναι ελ πί δα», που έ -χει στό χο τη στή ρι ξη της ε -πα νά στα σης και ζη τά ει ναστα μα τή σει η ι μπε ρια λι στι κήε πι θε τι κό τη τα των Η ΠΑ ε να -ντίον της χώ ρας του Μπο λι -βάρ. Οι υ πο γρα φές θα πα ρα -δο θούν α πό τον Μα ντού ροστον Ομπά μα στη σύ νο δο κο -ρυ φής που ξε κι νά ει την Πα -ρα σκευή στον Πα να μά, ε νώ ηεκ στρα τεία συ νε χί ζε ται καιέ χει βρει με γά λη υ πο στή ρι ξηστις χώ ρες της Λα τι νι κήςΑμε ρι κής και της Κα ραϊβι κής.

www.nomuos.info

Ενά ντιαστο MUOS

Μια α κό μα κι νη το ποίη σηέ γι νε χτες στην Νι σκέ μι

της Σι κε λίας, με χι λιά δες αν -θρώ πους να δια δη λώ νουν ε -νά ντια στη λει τουρ γία τουMUOS, του γι γα ντιαίου δο ρυ -φο ρι κού συ στή μα τος υ ψη λήςσυ χνό τη τας που χρη σι μο -ποιεί ται για τις στρα τιω τι κέςτη λε πι κοι νω νίες και δια χει -ρί ζε ται α πό το υ πουρ γείοΆμυ νας των Η ΠΑ. Το κά λε σμαέ γι νε α πό τις antimuos ε πι -τρο πές που έ χουν δη μιουρ γη -θεί σε διά φο ρες ι τα λι κές πό -λεις και που, α ψη φώ ντας τηνκα τα στο λή, δί νουν έ ναν με γά -λο α γώ να για το δι καίω μα στηγη, την προ στα σία του πε ρι -βάλ λο ντος και την δη μό σια υ -γεία.

www.australiansover-seasforrefugees.tumblr.com

Αλλη λεγ γύηστους πρό σφυ γες

Χι λιά δες αυ στρα λοί δια -δή λω σαν την Κυ ρια κή

σε διά φο ρες πό λεις της Αυ -στρα λίας κα θώς και σε πε ρισ -σό τε ρες α πό 30 άλ λες πό λειςτου κό σμου, στην πα γκό σμιαμέ ρα δρά σης ε νά ντια στην υ -πο χρεω τι κή και επ’ αό ρι στονκρά τη ση των αι τού ντων ά συ -λο με τα να στών και προ σφύ -γων α πό την κυ βέρ νη ση τουΤό νι Άμποτ. Η πρω το βου λίαεί χε στό χο να στα μα τή σει ησκλη ρή πο λι τι κή της Αυ στρα -λίας α πέ να ντι σε αν θρώ πουςπου προ σπα θούν να ξε φύ γουνα πό ε μπό λε μες πε ριο χές ήπου διώ κο νται λό γω τωνθρη σκευ τι κών ή των πο λι κώνπε ποι θή σεών τους.

∆η μή τρης Γκι βί σης [email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Να μπει τέλος στηνπολιτική της λιτότηταςΣυνέντευξη με τον Πάαβο Αρινμάκι,πρόεδρο της Αριστερής Συμμαχίας στη Φιλανδία

Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Πώς εξελίσσεται η προεκλογική εκ-στρατεία;

Είναι ένας αγώνας δύσκολος, όμωςπροσπαθούμε για το καλύτερο και είμα-στε πολύ αισιόδοξοι. Οι δημοσκοπήσειςδείχνουν ότι θα έχουμε μια αύξηση τουεκλογικού ποσοστού και αυτό είναι έναισχυρό κίνητρο για τους ακτιβιστές μας.∆υστυχώς, όμως, είμαστε περιθωριοποι-ημένοι από τα κυρίαρχα μέσα μαζικήςενημέρωσης, γιατί είμαστε το μόνοκόμμα της αντι-λιτότητας. Για αυτό πρέ-πει να κάνουμε πολλή δουλειά στο δρόμογια να περάσουμε τα μηνύματά μας στουςπολίτες.

Ποια είναι τα κυριότερα σημεία τηςεκλογικής σας πλατφόρμας;

Επιγραμματικά θα αναφέρω τα παρα-κάτω: α) το τέλος στην πολιτική της λι-τότητας, β) η υποστήριξη της βιώσιμηςενέργειας, γ) η μείωση του χάσματος σταεισοδήματα και η αναδιανομή του πλού-του, δ) το κλείσιμο των φορολογικών πα-ραδείσων, ε) η βελτίωση των δημόσιωνυπηρεσιών, στ) η βελτίωση των συνθη-κών εργασίας, ζ) η υπεράσπιση της ειρή-νης και της ασφάλειας και η αντίθεσηστο ΝΑΤΟ.

Ποιος είναι ο στόχος σας σε αυτές τιςεκλογές;

Βασικός στόχος είναι να εκλέξουμε πε-ρισσότερους βουλευτές από τους 14 τωνπροηγούμενων εκλογών. Οι δημοσκοπή-σεις προβλέπουν ότι θα φτάσουμε στους17 με 18 βουλευτές, κάτι που για εμάς θαείναι μια μικρή εκλογική νίκη. Επίσης,θέλουμε να αναδείξουμε τις εναλλακτι-κές λύσεις που έχουμε σχετικά με την οι-κονομία και την αντιμετώπιση της κρίσηςκαι να προωθήσουμε την αντίληψη ότιμπορούμε να πάμε αλλιώς.

Κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπο-ρούσε η Αριστερή Συμμαχία να συμμετέ-χει ξανά στην κυβέρνηση;

Αυτό δεν είναι κάτι που φαίνεται πι-θανό. Εμείς έχουμε προτείνει ένα «κυ-βερνητικό μέτωπο του λαού» (όπωςυπήρχε στην Φιλανδία μεταξύ 1944 -1948, 1966 -1971 και 1975 - 1982) μαζί μετο Κόμμα του Κέντρου και τους Σοσιαλ-δημοκράτες. Μια σύγχρονη εκδοχή θαμπορούσε να περιλαμβάνει επίσης καιτους Πράσινους. Το πρόβλημα, όμως,είναι ότι η ηγεσία του Κέντρου είναι σή-μερα νεοφιλελεύθερη. Η Αριστερή Συμ-μαχία θα μπορούσε να συμμετέχει μόνοσε μία κυβέρνηση που θα φορολογεί πε-ρισσότερο τους πλούσιους και δεν θα

κόβει από τους φτωχούς. Επίσης, δεν γί-νεται να ενταχθούμε σε μια κυβέρνησηπου θα αρχίσει να διαπραγματεύεται τηνένταξη στο ΝΑΤΟ.

Πώς κρίνεις τη στάση της φιλανδικήςκυβέρνησης σχετικά με το ελληνικό ζή-τημα;

Είμαστε ντροπή για τη φιλανδική κυ-βέρνηση η υποστήριξη που δείχνει προςτη γερμανική πολιτική ηγεσία. Ότανήμασταν στην κυβέρνηση είχαμε συμφω-νήσει ότι τα φιλανδικά συμφέροντα πρέ-πει να υποστηρίζονται παράλληλα με τασυμφέροντα των χωρών που βρίσκονταισε κρίση. Είχαμε κάνει, επίσης, μια συμ-φωνία ότι καμία από τις χώρες που βρί-σκονται σε κρίση δεν θα πρέπει να αναγ-καστεί να πουλήσει την δημόσια περιου-σία της. ∆υστυχώς, αυτή η συμφωνία δεντηρήθηκε από τον πρωθυπουργό και τονυπουργό Οικονομικών.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι σε σχέση μετις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, στηνΦιλανδία υπάρχει ακόμα μια οικονομικήκαι κοινωνική σταθερότητα. Είναι έτσι ταπράγματα;

Είμαστε πολύ περήφανοι για την κοι-νωνία ισότητας και για το εκπαιδευτικόσύστημα που δημιουργήθηκε στην Φι-λανδία αρχικά από την αριστερά. ∆υστυ-χώς, όμως, η κατάσταση έχει επιδεινωθείεδώ και δεκαετίες. Οι κοινωνικές ανισό-τητες έχουν αυξηθεί, με εξαίρεση τα έτη2012 και 2013 όταν ήμασταν στην κυβέρ-νηση και καταφέραμε να προωθήσουμετη μείωση της φορολογίας των χαμηλώνεισοδημάτων, την αύξηση των φόρων σταεισοδήματα του μεγάλου κεφαλαίου καιτη βελτίωση της κοινωνικής ασφάλισης.Μετά, η Φιλανδία άρχισε να εφαρμόζειπολιτικές για περισσότερη λιτότητα καιη κατάσταση της φιλανδικής οικονομίαςσυνεχίζει να χειροτερεύει. Στον προϋπο-λογισμό του 2015 υπάρχουν περικοπέςπάνω από τρία δισεκατομμύρια ευρώ,ενώ η αύξηση της φορολογίας ξεπερνάειτα δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Το αποτέ-λεσμα αυτής της πολιτικής είναι η ολο-ένα αυξανόμενη ανεργία, που τώρα βρί-σκεται στο 10,1%.

Με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν στηνΑριστερή Συμμαχία περίπου 9%,συνεχίζεται η προεκλογική περίοδοςενόψει των εκλογών της 19ης Απριλίου,στην Φιλανδία. Ο πρόεδρος του κόμματοςΠάαβο Αρινμάκι μιλάει στην «Εποχή» γιατην εκλογική πλατφόρμα της ΑριστερήςΣυμμαχίας, σχολιάζει τη σκληρή στάσητης φιλανδικής κυβέρνησης απέναντιστην Ελλάδα και αναφέρεται στην ανάγκηνα μπει τέλος στην πολιτική τηςλιτότητας (σημ: η Αριστερή Συμμαχίαείναι μέλος του ΚΕΑ).

Εισβολές και συλλήψεις στην αριστερή γειτονιάOkmeydani της Ιστανμπούλ

Τα ξημερώματα της 2ης Απριλίου, μονάδες της αντιτρομικρατικής υπηρεσίαςέκαναν εκτεταμένες επιδρομές στο πολιτιστικό κέντρο του Idil, που είναι το αρχη-γείο της ομάδας Yorum, ένωσης για τα βασικά δικαιώματα, και χώρος της επανα-στατικής νεολαίας. Έγιναν πολλές συλλήψεις. Οι φωτογραφίες δείχνουν το πολι-τιστικό κέντρο μετά την εισβολή: καταστροφές στο κτίριο και στα μηχανήματα δου-λειάς. Σύμφωνα με συνέντευξη Τύπου που έδωσαν το μεσημέρι της ίδιας ημέραςεκπρόσωποι της Grup Yorum, το κόμμα της φασιστικής, όπως την αποκαλούν, κυ-βέρνησης του Ερντογάν, προσπαθεί να πάρει την εκδίκησή του για την ομηρεία τουεισαγγελέα Mehmet Kiraz, που χειριζόταν την υπόθεση του θανάτου του έφηβουBerkin Elvan, χτυπώντας νόμιμες και δημοκρατικές οργανώσεις. Ένας από τους λό-γους, είπαν, ίσως είναι η συναυλία που έχει οργανωθεί για την Ανεξάρτητη Τουρ-

κία, η 5η κατά σειρά, στις 12 Απριλίου. Σκοπός της συναυλίας, να αναδειχθεί το θέμα του φόνου του Berkin Elvan. Σημειώνουμε ότιστην περσινή αντίστοιχη συναυλία, συμμετείχαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Ας μην ελπίζουν ότι οι συλλήψεις θα οδηγήσουν στηματαίωση της συναυλίας, Οι φωνές, είπαν, θα γίνουν δυνατότερες, μέχρι να καταδικαστούν οι φονιάδες του Berkin Elvan από λαϊκόδικαστήριο. Την 12η Απριλίου θα τραγουδήσουμε μαζί με εκατομμύρια ανθρώπους. Οι συλλήψεις και οι διώξεις δεν θα μας εμποδί-σουν να απαιτήσουμε ψωμί, δικαιοσύνη και ελευθερία. Τις πληροφορίες λάβαμε από το Anadolu Newsblog.

Σ.Β.

Page 15: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 1155ΘΕΜΑΤΑ

Του Χάγκεν Φλάισερ

Ακούμε συχνά ότι οι Έλληνες έφε-ραν στο τραπέζι μόλις τώρα, πουείναι χρεοκοπημένοι, τα παλαιά

γερμανικά πολεμικά χρέη, ώστε με αυτότο τρικ να απαλλαχθούν από τα δικάτους χρέη. Στην πραγματικότητα, ηΑθήνα παρουσιάζει τις απαιτήσεις αυτέςσυνεχώς από το 1945, χωρίς αποτέλεσμαόμως λόγω της συνεχούς γερμανικής αν-τίστασης.

Η γερμανική κατοχή της Ελλάδας, πουκράτησε τριάμισι χρόνια, ήταν βιαιότερηαπ΄ ό,τι σε όλες τις μη σλάβικες χώρες.Στο συνέδριο για τις πολεμικές αποζη-μιώσεις στο Παρίσι το 1945/46, οι υπο-λογισμοί των ζημιών ύψους 7,2 δισεκα-τομμυρίων δολαρίων εκτιμήθηκαν απότις δυτικές δυνάμεις ως σωστοί. Όμως,λόγω των οιωνών του ψυχρού πολέμου,οι ΗΠΑ αποφάσισαν να οργανώσουν τη∆υτική Γερμανία ως προμαχώνα ενάντιαστην Ανατολή, πράγμα που προϋπόθετετην απομάκρυνση από την πολιτικής τωναποζημιώσεων.

Κατά το κούρεμα του γερμανικού εξω-τερικού χρέους, στη συμφωνία του Λον-δίνου το 1953, αναβλήθηκε η εξέτασηόλων των απαιτήσεων προς τη Γερμανία,που προέρχονταν από τον πόλεμο, μετην ασαφή διατύπωση: «έως την ορι-στική ρύθμιση του ζητήματος των απο-ζημιώσεων». Ως υποθετική προϋπόθεσηγια μια τέτοια ρύθμιση, οι δυτικές δυνά-μεις δεν έθεσαν σε καμία περίπτωση μίαεπίσημη ειρηνευτική συνθήκη, αλλά τηνμη αναμενόμενη γερμανική επανένωση ήμια οποιαδήποτε ειρηνευτική ρύθμιση –δηλαδή κάτι όπως η «∆ύο συν τέσσερις»συνθήκη του 1990 (ΣτΜ: Συνθήκη πουυπεγράφη μεταξύ Ανατολικής και ∆υτι-κής Γερμανίας και των άλλοτε συμμά-χων).

Υποδείξεις του Γκένσερπρος τις πρεσβείες

Όμως, η Βόννη στα τέλη της δεκαετίαςτου ‘50 εξαναγκάστηκε να υποχωρήσειστην πίεση των δυτικοευρωπαίων εταί-ρων και να πληρώσει επανορθώσειςστους παθόντες από τις διώξεις τωνναζί. Από αυτά η Ελλάδα πήρε 115 εκα-τομμύρια γερμανικά μάρκα. Η Βόννηαπέρριψε το αίτημα να συζητήσει περαι-τέρω απαιτήσεις, μιας και η διευθέτησήτους, σύμφωνα με τη συνθήκη του Λον-δίνου, αφορούσε μόνο μια ενωμένη Γερ-μανία. Με τους τότε οιωνούς μιας μόνι-μης αντιπαράθεσης μεταξύ Ανατολήςκαι ∆ύσης το υπουργείο Εξωτερικών τηςΟ∆ της Γερμανίας ανέμενε «αυτή την εν-διάμεση κατάσταση της μη σύναψης ει-ρηνευτικής συνθήκης να τη διατηρήσειόσο το δυνατόν περισσότερο, για να οδη-γήσει τις απαιτήσεις των πρώην αντιπά-λων με την πάροδο του χρόνου σε απο-δυνάμωση και παραγραφή».

Η Βόννη έμεινε πιστή σε αυτή τη στρα-τηγική μέχρι την επανένωση το 1990, ηοποία επανενεργοποίησε τις σχεδόν 40χρόνων απαιτήσεις. Τον Μάιο έστειλε οτότε υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ σεόλες τις εμπλεκόμενες πρεσβείες βοή-θεια επιχειρηματολογίας, πώς να μπλο-κάρονται τέτοιες απαιτήσεις. Η επιχει-ρηματολογία του υπουργείου Εξωτερι-κών, λοιπόν, να υπόσχεται στα θύματαμέχρι το 1990 τη στιγμή της επανένωσηςκαι ταυτόχρονα να αποβλέπει στο πέρα-σμα του χρόνου, στο οποίο παραπέμπουναπό το 1990 και μετά ανασηκώνονταςτους ώμους, δεν είναι έντιμη.

Με την 50η επέτειο του τέλους του πο-λέμου κατατέθηκε το 1995 κατ΄ αρχήνμία ομαδική αγωγή των ελληνικών «μαρ-τυρικών κοινοτήτων» κατά της ομο-σπονδιακής δημοκρατίας. Τον Νοέμβριο

του ίδιου έτους ακολούθησε μια ρημα-τική διακοίνωση, με την οποία ο πρωθυ-πουργός Ανδρέας Παπανδρέου καλούσετην ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε δια-πραγματεύσεις για τη ρύθμιση ζητημά-των που προέκυψαν από τον πόλεμο.

Μόνιμη άρνηση

Όλες οι ελληνικές προσπάθειες απορ-ρίφτηκαν με μία αμυντική στρατηγικήσυχνά διαμορφωμένη από διαστρέβλωσηκαι άρνηση γεγονότων. Σαφές παρά-δειγμα γι΄ αυτό το κατοχικό δάνειο.

Τον Μάρτιο του 1942 οι Γερμανοί τρο-ποποίησαν (στην αρχή και οι Ιταλοί) τηνκαταστροφική τους στρατηγική. Αυτόδεν έγινε επειδή η κατάρρευση του ελ-ληνικού νομίσματος και της οικονομίαςαντέβαινε στους στόχους τους. Επι-πλέον, η δοσίλογη κυβέρνηση εξαρτούσετην παραμονή της στην εξουσία από μιααισθητή μείωση των «κατοχικών δαπα-νών». Η παραίτησή της θα σήμαινε γιατους καινούριους αφέντες τεράστια επι-πλέον καθήκοντα.

Μετά απ΄ αυτό αποφασίστηκε να μοι-ραστούν οι μηνιαίες καταβολές από τηνΕλληνική Κεντρική Τράπεζα: από τη μία,στα «συνήθη έξοδα κατοχής» και, απότην άλλη, στα υπερβαίνουσες αυτά«έκτακτες» απαιτήσεις του γερμανικούστρατού. Με αυτό εννοούσαν τα τρομερά

έξοδα για τη διεξαγωγή του πολέμου στοχώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι,από την Ελλάδα, που μόνο τον πρώτοχειμώνα κατοχής θρηνούσε περίπου100.000 θύματα λιμοκτονίας, αφαιρέθη-καν τρόφιμα για το στρατό του Ρόμελστην Αφρική. Από τον ίδιο προϋπολογι-σμό χρηματοδοτήθηκε ο μηχανισμός τηςΒέρμαχτ, όπως και οι οχυρώσεις στηνΚρήτη, της οποίας την παραμονή σε γερ-μανικά χέρια απαιτούσε η ανώτερη διοί-κηση του γερμανικού ναυτικού.

Το δάνειο είχε το χαρακτήρα πιστώ-σεων, μιας και καταλογίστηκαν στο Ράιχμε καινούριους ειδικούς λογαριασμούςως «πολιτικά χρέη έναντι της ελληνικήςκυβέρνησης». Σε πολυάριθμα σύγχροναέγραφα χαρακτηρίστηκε αυτή η «επιβά-ρυνση του Ράιχ» λογικά ως «πιστωτικόυπόλοιπο της Ελλάδας». Και η Αθήναενημέρωνε συχνά τα υπουργεία στο Βε-ρολίνο για το ύψος αυτής της συνεχώςαυξανόμενης «χρέωσης του Ράιχ έναντιτης Ελλάδας». Παρέμεναν δόσεις της«γερμανικής επιβάρυνσης» αχρησιμο-ποίητες, αυτές επιστρέφονταν σε ειδικόλογαριασμό «προς ελάφρυνση». Η τε-λευταία μερική εξόφληση έγινε έξι μέρεςπριν τη γερμανική αποχώρηση από τηνΑθήνα. Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδο-μένα αυτά εκπλήσσουν οι προσπάθειεςτης ομοσπονδιακής κυβέρνησης να δια-γράψει το αναγκαστικό δάνειο ως συνή-

θεις πολεμικές εισφορές, ή η προσπά-θεια να αντιπαραβάλουν φανταστικάγερμανικά εισαγωγικά πλεονάσματα ωςενεργητικό της γερμανικής κατοχής.«Έχοντας υπόψη τη συστηματική λεη-λασία και ερήμωση της Ελλάδας τέτοιουείδους επιχειρήματα είναι σχεδόν άσε-μνα», διαπιστώνει ο Σ. Κέλερχοφ στη«Ντι Βελτ».

Παράλογος είναι, όμως, και ο ισχυρι-σμός του ότι στην τελική έκθεση τωνεθνικοσοσιαλιστών ειδικών, που ανακα-λύφθηκε από εμένα το 1975, το υπολο-γισμένο σε 476 εκατομμύρια μάρκα «χρε-ωστικό υπόλοιπο» του Ράιχ δεν είναι δά-νειο! Επειδή το από 32 μήνες συσσωρευ-μένο χρέος του Ράιχ έπρεπε να υπολογι-στεί μόνο μέσω σταθερών συντελεστώναξίας, λόγω του ελληνικού υπερπληθω-ρισμού.

Η κατοχική Γερμανίααναγνώρισε το δάνειο

Η μοναδικότητα του αναγκαστικού δα-νείου έγκειται, λοιπόν, στη σαφή ανα-γνώριση του δανειακού χαρακτήρααυτής της «χρέωσης του Ράιχ έναντι τηςΕλλάδας» από τη κατοχική δύναμη όχιμόνο λεκτικά, αλλά ειδικά και στηνπράξη μέσω εξοφλήσεων και εβδομαδι-αίων κουραστικών υπολογισμών. Οι εξο-φλήσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να θεω-ρηθούν αποζημιώσεις.

Για το λόγο και μόνο ότι οι εθνικοσο-σιαλιστές ειδικοί δεν θα είχαν υπολογί-σει τότε πολεμικές αποζημιώσεις προςπληρωμή μετά από μια πιθανή ήττα,γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με ηττοπά-θεια!

Παρόλα αυτά, η ομοσπονδιακή κυβέρ-νηση επαναλαμβάνει ως τώρα πως τοθέμα έχει λήξει. ∆ιαφωνίες μεταξύ εταί-ρων δεν τελειώνουν πάντα μονομερώς μεβάση το δίκαιο του δυνατού, αλλά με τησυμμετοχή νομικών, ιστορικών καιάλλων ειδικών.

Μόνο η προθυμία του Βερολίνου γιασυνομιλίες θα βάλει τέλος στην παρά-λογη κατάσταση, όπου το συγκεκριμένογερμανικό δάνειο, το οποίο μάλιστα ανα-γνωρίστηκε, υπολογίστηκε και εξυπηρε-τήθηκε από τους ναζί, αμφισβητείταιαπ΄ όλες τις δημοκρατικές κυβερνήσεις.Ελλείψει προδικαστικής δράσης, προ-σφέρεται το δάνειο ως βάση εκκίνησηςγια συνομιλίες με στόχο την ίδρυση ενόςπραγματικού «κεφαλαίου για το μέλ-λον», το οποίο θα αξίζει και αυτή τηνονομασία. Η επίσκεψη στην Ελλάδα τουΠροέδρου της Γερμανικής ∆ημοκρατίαςτον Μάρτιο του 2014, οι πρωτοβουλίεςτου, και προ πάντων η παράκλησή τουγια συγχώρεση της γερμανικής ενοχής,υπήρξαν ενθαρρυντικά σημάδια μιας αλ-λαγής τρόπου σκέψης του Βερολίνου.Αυτά τα σημάδια σχημάτισαν σε πολλούςΈλληνες μια πιο θετική εικόνα της Γερ-μανίας. Μένει να ελπίζουμε ότι θα αλλά-ξει η στάση της ομοσπονδιακής κυβέρ-νησης με ένα τρόπο που θα προσδώσειάλλη ουσία στις διαβεβαιώσεις της«εμείς οι Γερμανοί έχουμε διδαχθεί απότην ιστορία».

* Ο Χάγκεν Φλάισερ, γεννημένος το1944 στη Βιέννη, είναι ελληνογερμα-νός ιστορικός. ∆ιδάσκει από το 1979στο πανεπιστήμιο Κρήτης και Αθηνώνμε θέμα την ελληνική ιστορία τού20ου αιώνα και ερευνά προπαντόςτην εθνικοσοσιαλιστική κατοχική πο-λιτική στην Ευρώπη και τις συνέ-πειες του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Sud-deutsche Zeitung (25/3/2015). Τη με-τάφραση έκανε ο ∆ημήτρης Αναστα-σίου.

Ενοχές και χρέηΟι απαιτήσεις αποζημιώσεων της Αθήνας από το Βερολίνο

* Τις απαιτήσεις αποζημιώσεων της Ελλάδαςαντικρούει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πάντα μετον ισχυρισμό ότι το θέμα έχει λήξει. Όμως, οιδιαφωνίες δεν τελειώνουν πάντα μονομερώςμε βάση το δίκαιο του δυνατού. Η γερμανικήεπιχειρηματολογία δεν είναι έντιμη.

Page 16: Κυριακή 5-4-2015

1166 ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015

Τώρα, δύο εβδομάδες μετά τον“ρητορικό αφοπλισμό” πουσυμφωνήθηκε στο Βερολίνο, αλλάκαι την “κατανόηση” της κυρίαςΜέρκελ για την επιθυμία μιαςνέας κυβέρνησης να παρουσιάσειένα νέο δικό της πρόγραμμα, είναισαφές ότι ο κ. Σόιμπλε μπορεί ναεπιστρέψει στην αρχική τουτακτική.

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρηγράφαμε σ’ αυτή την εφημερίδα ότι τοκλίμα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης

Σαμαρά στο Βερολίνο ήταν τόσο χαρμόσυνο,όσο σε ένα μνημόσυνο. Άσχετα αν η τότεμονταζιέρα της Ρηγίλλης, με διαρροές προςτον μνημονιακό Τύπο προσπαθούσε να πα-ρουσιάσει ως «επιτυχία» κάποιες αοριστολο-γίες ενός θλιβερού και εμφανώς τεθλιμμένουπρωθυπουργού. Μισό χρόνο μετά και υπό τοφως των μετέπειτα εξελίξεων εκείνη η επί-σκεψη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ου-σιαστικά σαν η απαρχή εφαρμογής ενός σχε-δίου, που είχε αποκρυσταλλωθεί στο μυαλότου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μετά την ήττα τήςτότε παραπαίουσας κυβέρνησης στις ευρωε-κλογές.

Ο διορατικός κ. Σόιμπλε

Ο κύριος Σόιμπλε είχε διαμηνύσει ξεκά-θαρα σε Σαμαρά και Βενιζέλο ότι η κυβέρ-νησή τους δεν είχε όχι απλά καύσιμα, αλλάούτε καν... ρόδες. ∆εν είναι τυχαίο ότι από τοκαλοκαίρι του ίδιου χρόνου είχε διακοπεί καικάθε χρηματοδότηση των «δανειστών» προςτην ελληνική οικονομία. Ο κύριος Σόιμπλε,ο οποίος έχουμε ξαναγράψει ότι λειτουργείπάντα πολύ πιο διορατικά, από ό,τι η κυρίαΜέρκελ είχε πείσει την γερμανίδα καγκελά-ριο ότι θα πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνησηκαι «να έρθει στην εξουσία ο Τσίπρας», αφούκατά τη γνώμη του αυτός θα ήταν ο καλύτε-ρος τρόπος για την «απομυθοποίησή» του.Ήταν κάτι που εμβρόντητος το άκουσε και οκύριος Σαμαράς, άσχετα αν δεν θέλησε ποτένα το... πιστέψει.

Στο Βερολίνο γνώριζαν τις χρηματοδοτικέςανάγκες της χώρας και είχαν πλήρη επί-γνωση του πώς θα μπορούσαν να τις εκμε-ταλλευτούν, κλείνοντας κι άλλο την κάνουλατης χρηματοδότησης, που έτσι κι αλλιώς γι-νόταν πάντα με το σταγονόμετρο. Συνυπολό-γιζαν ότι η αναταραχή των εκλογών, αλλάκαι η εχθρότητα των αγορών και των αξιολο-γητών προς μια αριστερή στροφή θα έφερνετην κυβέρνηση Τσίπρα μπροστά σε μια δεινήκατάσταση, όπου τα διλήμματα θα ήταν ζω-τικής σημασίας. Ήδη οι αισιόδοξες προβλέ-ψεις για τα περίφημα πλεονάσματα είχαν αρ-χίσει να αμφισβητούνται.

Οι περισσότεροι υπολογισμοί του κυρίουΣόιμπλε αποδείχτηκαν αληθείς, με εξαίρεσηίσως ότι δεν περίμενε μια κυβέρνηση, που θαήταν αποφασισμένη να εξαντλήσει κάθε πε-ριθώριο διαπραγμάτευσης με στόχο να μπο-ρέσει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

Η ανοιχτή διπλωματία

Στην καγκελαρία άκουγαν τις διαβεβαι-ώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι «θα είμαι ο πρώ-τος πρωθυπουργός που θα τηρήσει τις υπο-σχέσεις του» με μια έκπληξη, που θα μπο-ρούσε να... παρεκτραπεί σε θαυμασμό αν δεντο απαγόρευε η κρισιμότητα της μάχης, πουξεπερνά τα όρια της Ελλάδας και απειλεί ταθεμέλια μιας ολόκληρης ιδεολογίας. Καιξαφνιάστηκαν και από το κύμα συμπάθειας,που φάνηκε να γεννά στις πρώτες ημέρες τηςεκλογικής του νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως σετμήματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρα-τίας. Ενοχλήθηκαν και από την τρομερή δη-μοφιλία του Γιάνη Βαρουφάκη, που με μιαανεξήγητη για αυτούς αυτοπεποίθηση απαρ-νήθηκε το ρόλο-κλισέ του μετανοημένου,σχεδόν μέχρι δακρύων «αμαρτωλού» από τοΝότο, που με τόση συνέπεια είχαν ενσαρκώ-σει οι κύριοι Παπανδρέου, Παπαδήμος, Βε-νιζέλος και Σαμαράς.

Σε αυτό το σημείο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλεαποφάσισε να αναθεωρήσει την αρχική τουστρατηγική, που το Βερολίνο είχε με επιτυ-χία εφαρμόσει απέναντι στο δίδυμο Παπαν-δρέου-Παπακωνσταντίνου, αλλά και αργό-τερα απέναντι στους κυρίους Βενιζέλο,Στουρνάρα και Χαρδούβελη, που θα μπο-ρούσε να συνοψιστεί άριστα στην ιστορικήατάκα «forget it Jannis». Με άλλα λόγια, στηνπρώτη φάση των διαπραγματεύσεων με τηνΕλλάδα ο κύριος Σόιμπλε είχε στόχο να ξε-καθαρίσει προς την Αθήνα, ότι δεν υπάρχειάλλος δρόμος από εκείνον του μνημονίου,αλλά εκείνος δεν θα είχε κανένα πρόβλημανα αφήσει τους Έλληνες να τραβήξουν γιαάλλες, εκτός του ευρώ, πολιτείες. Αυτός βέ-βαια θα λυπόταν για το «δύσμοιρο λαό, πουέχει μια τέτοια ανεύθυνη κυβέρνηση», αλλάδεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Αλλάβλέποντας την απήχηση, που έδειχνε να έχεισε πρώτη φάση η ανοιχτή διπλωματία τηςΑθήνας, ο γερμανός υπουργός αποφάσισε ναεγκαταλείψει τη στρατηγική του «δε με νοι-άζει ό,τι κι αν κάνετε» και πέρασε σε πολύ

πιο επιθετικές ενέργειες, που είχαν στόχο νααποτρέψουν εν τη γενέσει τους την οποιαδή-ποτε συμμαχία επεδίωξε να συνάψει ηΑθήνα.

Επιστροφή στην αρχική τακτική

Τώρα, δύο εβδομάδες μετά τον «ρητορικόαφοπλισμό» που συμφωνήθηκε στο Βερο-λίνο, αλλά και την «κατανόηση» της κυρίαςΜέρκελ για την επιθυμία μιας νέας κυβέρνη-σης να παρουσιάσει ένα νέο δικό της πρό-γραμμα, είναι σαφές ότι ο κ. Σόιμπλε μπορείνα επιστρέψει στην αρχική του τακτική. ΤοΒερολίνο βλέπει ότι ο χρόνος κυλά βασανι-στικά αντίστροφα για την Αθήνα, οι στρό-φιγγες κλείνουν από παντού και ο ίδιος μπο-ρεί να απολαμβάνει το τελεσίγραφο, που οίδιος δεν ξεστόμισε δημόσια ποτέ: «ή θα υπο-ταχτείτε ή θα χρεωκοπήσετε. Η επιλογή είναικαθαρά δική σας». Γιατί, άλλωστε, να το δια-τυπώσει ο ίδιος όταν σε Βρυξέλλες, αλλά κυ-ρίως στην Αθήνα έχει στρατιές προθύμων -πολιτικών, τραπεζιτών, δημοσιογράφων -που το ουρλιάζουν καθημερινά;

Καλοδεχούμενη ήταν πάντως από το επι-τελείο του κυρίου Σόιμπλε, όπως φαίνεταικαι από τις επακόλουθες διαρροές στονΤύπο και η «πολυγλωσσία» μιας κυβέρνη-σης, που συχνά δείχνει να μην έχει ακόμα συ-νειδητοποιήσει ότι κυβερνά.

Οι αντικρουόμενες δηλώσεις για το αν θαπληρωθεί στην ώρα της η δόση του ∆ΝΤ, ταυπονοούμενα για εξεύρεση άλλων πηγών - μηευρωπαϊκών - πηγών χρηματοδότησης, οι εμ-φανείς αδυναμίες και οι κρυφές εσωτερικέςτρικλοποδιές της ελληνικής αντιπροσωπείαςστις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίουςαποτέλεσαν -δυστυχώς- την καλύτερη μαγιάγια να... φουσκώσουν πάλι από το απόγευματης περασμένης Τετάρτης τα πρωτοσέλιδαγια την «ελληνική παράνοια» ή για «ημέρεςχάους στην Αθήνα». Τέτοια απροσδόκητηβοήθεια προφανώς δεν την είχε συνυπολογί-σει ούτε ο προνοητικός κύριος Σόιμπλε. Οοποίος δείχνει να βρίσκεται πια πολύ κοντάστον αρχικό του και κεντρικό στόχο. Να μπο-ρεί να δηλώνει ανενόχλητος στον ευρωπαϊκότύπο σε περίπτωση «ατυχήματος», ότι αυτόςέκανε ότι μπορούσε, αλλά η ευθύνη είναι τωνΕλλήνων, που με τα λάθη τους σφράγισανμόνοι τους τη μοίρα τους.

Το «σχέδιο Σόιμπλε»στην τελική ευθείαΜε τα ταμεία να αδειάζουν και τον κ. Σόιμπλε να ψιθυρίζει “είναι δικό σας θέματι θα κάνετε” η κυβέρνηση το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταννα μιλά με μια φωνή

Του Θόδωρου Παρασκευόπουλου

Ηπολιτική της αντιπολίτευσης, πρωτίστωςτης Νέας ∆ημοκρατίας, είναι πλέονσαφής. Τόσο η συνέντευξη του Αντώνη

Σαμαρά στο πρακτορείο Μπλούμπεργκ, όσο καιη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στηναυαρχίδα του γερμανικού συντηρητικού ΤύπουΦράνκφουρτερ Αλγκεμάινε συμπίπτουν: να πιέ-σουν οι «ευρωπαίοι», ώστε να πέσει η κυβέρ-νηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σαφέστε-ρος: «Περιμένω», λέει, «να κληθεί η κυβέρνηση»,προφανώς από τους δανειστές, «να φέρει τουλά-χιστον έναν μεταρρυθμιστικό νόμο στη Βουλή».Πιθανότατα, γράφει η εφημερίδα ότι είναι ηπροσδοκία του φερέλπιδος πολιτικού της ∆ε-ξιάς, ένα μεγάλο τμήμα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δενθα στηρίξει τέτοιες μεταρρυθμίσεις: «Σε αυτή τηνπερίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα έχει πλειοψη-φία, επομένως δεν θα υπάρχει κυβέρνηση».

Η τυχοδιωκτική στρατηγική της Ν∆

Τι εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης το εξηγεί ηεφημερίδα κάτω από τον τίτλο: «Ένας επιφανήςπολιτικός της αντιπολίτευσης προειδοποιεί τουςδανειστές της Αθήνας να μην αποδεχτούν μόνοτη λίστα των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων».Ζητάει, δηλαδή, από τις Βρυξέλλες και το Βερο-λίνο να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση ναφέρει στη Βουλή έναν μεταρρυθμιστικό νόμο –και εννοεί βέβαια σαν τους δικούς του, γιατίάλλοι μεταρρυθμιστικοί νόμοι έχουν ήδη κατατε-θεί –, ώστε να υπάρξει πολιτική κρίση και πτώσητης κυβέρνησης. Το ίδιο είχε πει λίγο πρωτύτερακαι ο Μάκης Βορίδης, ισχυριζόμενος ότι μπορείνα προκύψει νέα κυβέρνησης από την παρούσαΒουλή, το ίδιο είπε και ο Αντώνης Σαμαράς στοΜπλούμπεργκ. Μπορούμε, λοιπόν, να θεωρή-σουμε σίγουρο ότι διάφορες πτέρυγες της Νέας∆ημοκρατίας, πέρα από τις διαφορές τους, συμ-πίπτουν σε αυτό το σχέδιο και επιδιώκουν – αυτόεπισημαίνει η Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε – νασυμμετάσχουν στην εφαρμογή του και κύκλοιτης διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για την ηγετική ομάδα της Ν∆ αυτή η τυχοδιω-κτική στρατηγική της ανυποχώρητης ρήξης είναικαι η μόνη που, αν επικρατήσει, μπορεί να τησώσει. Γι’ αυτό θα την ακολουθήσει με συνέπεια,ακόμα και αν αυτό της κολλάει τη ρετσινιά ότισυνωμοτεί με εξωελληνικά κέντρα και με τα δια-πλεγμένα ΜΜΕ – που δεν είναι και ψέματα. Είναιμια στρατηγική υψηλού ρίσκου, γιατί μπορεί νατην οδηγήσει στην καταστροφή. Οποιαδήποτεάλλη στρατηγική, όμως, που θα συμπεριλαμβά-νει την εποικοδομητική κριτική, συνεπάγεταιέκτακτο συνέδριο και αλλαγή ηγεσίας. Θα υπάρ-ξει τότε μια σύντομη, έστω, περίοδος εσωστρέ-φειας και η συντηρητική παράταξη θα έπρεπε νααναγνωρίσει όχι την εκλογική της ήττα, αλλά τοννέο πολιτικό (και κοινωνικό) συσχετισμό – δη-λαδή την απόρριψη της υφεσιακής πολιτικήςτων περικοπών και την αποδοχή της αναδιανο-μής του πλούτου υπέρ των αδυνάμων, να προ-σαρμοστεί σε αυτόν και σε αυτή τη βάση να ανα-πτύξει το πολιτικό της σχέδιο. Η λεγόμενη «κα-ραμανλική πτέρυγα», που αποτελεί σήμερα τοκύριο αντιπολιτευτικό ρεύμα στη συντηρητικήπαράταξη, έχει τέτοιες ρίζες από τον καιρό του«σοσιαλμανούς», όπως τον κατηγορούσαν,ιδρυτή του κόμματος. Μπορεί, λοιπόν, να ηγηθείευκολότερα μιας τέτοιας στροφής – δεν έχειόμως να παρουσιάσει ούτε ηγετικές φυσιογνω-μίες ούτε διαμορφωμένη πολιτική. Βλέπεις, οιδάφνες του παρελθόντος δεν αρκούν (έχουνε άλ-λωστε κλείσει πια τεσσαρακονταετία και δεν τιςθυμάται κανείς), πρώτον, και, δεύτερον, η πεν-ταετία του νεότερου Καραμανλή δεν έχει να πα-ρουσιάσει κανένα σοβαρό επίτευγμα – κάθεάλλο.

Στη στρατηγική της ηγεσίας της Νέας ∆ημο-κρατίας είναι αναγκασμένες να προσαρμοστούντόσο η ηγεσία του Ποταμιού όσο και του ΠΑΣΟΚ,για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικήστόχευση η κάθε μια.

Από κοντά το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ

Για το ΠΑΣΟΚ, μια κυβερνητική κρίση με συ-νακόλουθο σχηματισμό νέας κυβέρνησης είναι ημοναδική πιθανότητα να επιβιώσει και, πιθανό-τατα, η μοναδική δυνατότητα να συγκολληθούντα διάσπαρτα τμήματά του. ∆ιαφορετικά θα σβή-σει ελλείψει ύλης. Το Ποτάμι, από τη μεριά του,βλέπει ότι η αρχική φρεσκάδα, που παρουσιά-στηκε με εργώδεις προσπάθειες και ευφάντασταδιαφημιστικά ευρήματα, έχει χάσει τη λάμψη της– κι αυτή ήταν άλλωστε πολύ μικρότερη από τιςπροσδοκίες που είχε καλλιεργήσει (και ίσως είχεπιστέψει) ο Σταύρος Θεοδωράκης. Η πίεση πουπροσπαθεί να ασκήσει στην κυβέρνηση μοιάζει,δυστυχώς, πολύ με εκείνην της Νέας ∆ημοκρα-τίας: καλλιέργεια του φόβου, επιμονή στον γρή-γορο τερματισμό της διαπραγμάτευσης με όποιοαποτέλεσμα. Κι αυτά, πολύ εύκολα, αποκαλύ-πτονται ως μεταφορά των πιέσεων του Βερολί-νου και των Βρυξελλών. Από την άλλη, το Πο-τάμι, εν μέρει και το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλουν να ταυ-τιστούν με την αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’αυτόν τον λόγο ο Σταύρος Θεοδωράκης, με τηστήριξη και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρα-τίας, η οποία έχει εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ, προ-σφέρεται για κυβερνητικός εταίρος ενός «ρεαλι-στικού ΣΥΡΙΖΑ», όπου ο ρεαλιστής είναι ο πρω-θυπουργός που τάχα δεν τον καταλαβαίνουν οιυπουργοί του και το κόμμα του.

Η Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια

Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τη στάση τουΠοταμιού και του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τηνΕξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια που ζη-τούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑκαι των ΑΝΕΛ. Η δυσκολία για το ΠΑΣΟΚ είναιότι στην πρόταση δεν περιλαμβάνεται η πενταε-τία Καραμανλή, κι αυτό δεν αφορά μόνο το εν-διαφέρον του Γιώργου Παπανδρέου να αποδο-θούν οι ευθύνες για τη χρεοκοπία στη Νέα ∆ημο-κρατία και όχι στον ίδιο – κάτι που θα ενδιέφερεκαι τη σημερινή ηγεσία της Ν∆, αλλά πώς να τοπει; – αφορά και τη διαμάχη των πτερύγων τουΠΑΣΟΚ, σε όποιον φορέα και αν βρίσκονται σή-μερα. Γιατί η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέουαπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο το 2011 σήμαινε καιτην απόρριψη της πολιτικής του και σχετίζεταιμε την κατοπινή πορεία διάλυσης.

Πολλοί προσπάθησαν να συνδέσουν τον πε-ριορισμό της περιόδου που προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ

και οι ΑΝΕΛ να εξετάσει η επιτροπή της Βουλήςμε μια υποτιθέμενη συμμαχία των «καραμανλι-κών» με την κυβέρνηση. Ωστόσο, το ερώτημαπου καλείται να διερευνήσει η επιτροπή δεν είναι«πώς φτάσαμε στην κρίση;». Εκεί δεν έχει δίκιοούτε ο ∆ημήτρης Παπαδημούλης που πρότεινε ναεπεκταθεί η υπό εξέταση περίοδος μέχρι πίσωστο 2000. Βεβαίως η κρίση σχετίζεται με την πο-λιτική Σημίτη – γιατί τότε, σε περίοδο γρήγορηςοικονομικής μεγέθυνσης, δεν μειώθηκε το από-λυτο μέγεθος του δημόσιου χρέους –, σχετίζεταιόμως και με ολόκληρη την πολιτική της συμμε-τοχής της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Αυτό, όμως, είναιζήτημα πολιτικής εκτίμησης και ιστορικής απο-τίμησης, όχι θέμα για εξεταστική επιτροπή τηςΒουλής, η οποία θα κληθεί να ερευνήσει την ίδιατη χρεοκοπία και την έκκληση για βοήθεια καιτην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, με-ταξύ άλλων και σε σχέση με την παραβίαση τηςελληνικής και της ευρωπαϊκής έννομης τάξης,καθώς και να αποτιμήσει αυτή την πολιτική – νακάνει δηλαδή πραγματική αξιολόγηση.

Η αίσθηση ότι έχει ανακτηθείη αξιοπρέπεια

Μετά τις βουλευτικές εκλογές στα τέλη Ια-νουαρίου, τις πρώτες διαπραγματεύσεις με τηνΕυρωομάδα (το γιουρογκρουπ, που λέμε) και τησυμφωνία στις 24 Φεβρουαρίου αναπτύχθηκεστην Ελλάδα ένα κλίμα αισιοδοξίας, το οποίο ευ-νόησε τη νέα κυβέρνηση. Αξιοσημείωτο είναι ότιαυτό το κλίμα αισιοδοξίας δεν περιείχε μεγάλεςπροσδοκίες ούτε καν για γρήγορη εκπλήρωσηόσων περιέχουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οιπρογραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης πουανέγνωσε ο Αλέξης Τσίπρας ζητώντας την ψήφοεμπιστοσύνης της Βουλής στις 8 Φεβρουαρίου.Φάνηκε σαν οι πολίτες να έχουν επίγνωση τωνδυσκολιών με τις οποίες έχει να παλέψει η Αρι-

στερά, να υπερισχύει η αίσθηση ότι έχει ανακτη-θεί η αξιοπρέπεια, ότι η κυβέρνηση το παλεύεικαι παραπέρα βλέπουμε.

Αυτή η αίσθηση έχει δύο πλευρές: από τη μια,ακυρώνει τις προσπάθειες της αντιπολίτευσηςνα αποδυναμώσει την κυβέρνηση ποντάρονταςστη δυσαρέσκεια για ανεκπλήρωτες προσδοκίεςαπό την άλλη, περιέχει μια στάση αναμονής –αυτό που λέγεται «περίοδος χάριτος» – και μιαπαθητικότητα, την οποία ακριβώς ήθελε ο ΣΥ-ΡΙΖΑ να αποτρέψει. ∆ηλαδή, ο κόσμος δενακούει την αντιπολίτευση – σε αυτό βέβαια συμ-βάλλει και η ηθική απαξίωση όλων των κομμά-των της, ακόμα και του ΚΚΕ που όχι μόνο δενβάζει πλάτη, αλλά επαναλαμβάνει τα στερεό-τυπα των πιο δεξιών κύκλων της διεύθυνσης τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης –, αλλά περιμένει από τηνκυβέρνηση, δεν στηρίζει, δεν διεκδικεί, δεν συμ-μετέχει.

Η αδυναμία της κυβέρνησης

Αυτή είναι η πραγματική αδυναμία της κυβέρ-νησης, και αυτή ανοίγει χαραμάδες για την αντι-πολίτευση. Μπορεί αυτό να αλλάξει; Κατά τηγνώμη μου, από τη μεριά της κυβέρνησης, μπορείμόνο με τον τρόπο που προτείνει ο Κυριάκος Μη-τσοτάκης: να ξεδιπλώσει δηλαδή τη μεταρρυθμι-στική της πολιτική και να βάλει τη Βουλή να δου-λέψει. Για να δώσω ένα παράδειγμα από την επι-καιρότητα: η συζήτηση για την Αστυνομία, τιςκαταλήψεις κ.λπ. θα γινόταν διαφορετικά, εάν η,πολύ ορθά, ήπια πολιτική Πανούση συνοδευόταναπό την εφαρμογή προγράμματος για τη δημο-κρατική αναμόρφωση της Αστυνομίας: της ορ-γάνωσής της, της εκπαίδευσης, του τρόπουπροσλήψεων, του πολιτικού της ελέγχου, των δι-καιωμάτων των εργαζομένων της. Ενός προ-γράμματος που εν πολλοίς είναι έτοιμο δημοσι-ευμένο και αποδεκτό και από τους αστυνομι-κούς. Ή αν τα φορολογικά μέτρα συμβάδιζαν μετην αναδιοργάνωση των φορολογικών υπηρε-σιών. Ή αν η συζήτηση για την αξιοποίηση τηςδημόσιας περιουσίας περιείχε στοιχεία κοινωνι-κού ελέγχου. Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, δενυπάρχει άλλος τρόπος από την επαναδραστηριο-ποίηση του κομματικού οργανισμού, ώστε ναεπανέλθει στους ρυθμούς δουλειάς που είχε πριντην τριετία πριν από τις εκλογές και να αντιστοι-χηθεί η δύναμη του κόμματος με την επιρροή τηςκυβέρνησης στον λαό.

Με άλλα λόγια: χρειάζεται ο νέος πολιτικός καικοινωνικός συσχετισμός να γίνει έκδηλος. ∆ια-φορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος που είχε επιση-μάνει ο Μπρεχτ στα πρώτα χρόνια του καθεστώ-τος της Λαϊκής ∆ημοκρατίας της Γερμανίας: «Ξέ-φυγα από τα σκυλόψαρα/ σκότωσα τις τίγρεις/ μεφάγανε οι κοριοί».

Θόδωρος Παρασκευόπουλος

Η αναπόφευκτη στρατηγική της αντιπολίτευσηςκαι η «αδυναμία» της συμπολίτευσηςΗ κυβέρνηση οφείλει να ξεδιπλώσει τη μεταρρυθμιστική της πολιτική

Page 17: Κυριακή 5-4-2015

1177ΠΟΛΙΤΙΚΗΗ ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015

Του Θόδωρου Παρασκευόπουλου

Ηπολιτική της αντιπολίτευσης, πρωτίστωςτης Νέας ∆ημοκρατίας, είναι πλέονσαφής. Τόσο η συνέντευξη του Αντώνη

Σαμαρά στο πρακτορείο Μπλούμπεργκ, όσο καιη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στηναυαρχίδα του γερμανικού συντηρητικού ΤύπουΦράνκφουρτερ Αλγκεμάινε συμπίπτουν: να πιέ-σουν οι «ευρωπαίοι», ώστε να πέσει η κυβέρ-νηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σαφέστε-ρος: «Περιμένω», λέει, «να κληθεί η κυβέρνηση»,προφανώς από τους δανειστές, «να φέρει τουλά-χιστον έναν μεταρρυθμιστικό νόμο στη Βουλή».Πιθανότατα, γράφει η εφημερίδα ότι είναι ηπροσδοκία του φερέλπιδος πολιτικού της ∆ε-ξιάς, ένα μεγάλο τμήμα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δενθα στηρίξει τέτοιες μεταρρυθμίσεις: «Σε αυτή τηνπερίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα έχει πλειοψη-φία, επομένως δεν θα υπάρχει κυβέρνηση».

Η τυχοδιωκτική στρατηγική της Ν∆

Τι εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης το εξηγεί ηεφημερίδα κάτω από τον τίτλο: «Ένας επιφανήςπολιτικός της αντιπολίτευσης προειδοποιεί τουςδανειστές της Αθήνας να μην αποδεχτούν μόνοτη λίστα των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων».Ζητάει, δηλαδή, από τις Βρυξέλλες και το Βερο-λίνο να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση ναφέρει στη Βουλή έναν μεταρρυθμιστικό νόμο –και εννοεί βέβαια σαν τους δικούς του, γιατίάλλοι μεταρρυθμιστικοί νόμοι έχουν ήδη κατατε-θεί –, ώστε να υπάρξει πολιτική κρίση και πτώσητης κυβέρνησης. Το ίδιο είχε πει λίγο πρωτύτερακαι ο Μάκης Βορίδης, ισχυριζόμενος ότι μπορείνα προκύψει νέα κυβέρνησης από την παρούσαΒουλή, το ίδιο είπε και ο Αντώνης Σαμαράς στοΜπλούμπεργκ. Μπορούμε, λοιπόν, να θεωρή-σουμε σίγουρο ότι διάφορες πτέρυγες της Νέας∆ημοκρατίας, πέρα από τις διαφορές τους, συμ-πίπτουν σε αυτό το σχέδιο και επιδιώκουν – αυτόεπισημαίνει η Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε – νασυμμετάσχουν στην εφαρμογή του και κύκλοιτης διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για την ηγετική ομάδα της Ν∆ αυτή η τυχοδιω-κτική στρατηγική της ανυποχώρητης ρήξης είναικαι η μόνη που, αν επικρατήσει, μπορεί να τησώσει. Γι’ αυτό θα την ακολουθήσει με συνέπεια,ακόμα και αν αυτό της κολλάει τη ρετσινιά ότισυνωμοτεί με εξωελληνικά κέντρα και με τα δια-πλεγμένα ΜΜΕ – που δεν είναι και ψέματα. Είναιμια στρατηγική υψηλού ρίσκου, γιατί μπορεί νατην οδηγήσει στην καταστροφή. Οποιαδήποτεάλλη στρατηγική, όμως, που θα συμπεριλαμβά-νει την εποικοδομητική κριτική, συνεπάγεταιέκτακτο συνέδριο και αλλαγή ηγεσίας. Θα υπάρ-ξει τότε μια σύντομη, έστω, περίοδος εσωστρέ-φειας και η συντηρητική παράταξη θα έπρεπε νααναγνωρίσει όχι την εκλογική της ήττα, αλλά τοννέο πολιτικό (και κοινωνικό) συσχετισμό – δη-λαδή την απόρριψη της υφεσιακής πολιτικήςτων περικοπών και την αποδοχή της αναδιανο-μής του πλούτου υπέρ των αδυνάμων, να προ-σαρμοστεί σε αυτόν και σε αυτή τη βάση να ανα-πτύξει το πολιτικό της σχέδιο. Η λεγόμενη «κα-ραμανλική πτέρυγα», που αποτελεί σήμερα τοκύριο αντιπολιτευτικό ρεύμα στη συντηρητικήπαράταξη, έχει τέτοιες ρίζες από τον καιρό του«σοσιαλμανούς», όπως τον κατηγορούσαν,ιδρυτή του κόμματος. Μπορεί, λοιπόν, να ηγηθείευκολότερα μιας τέτοιας στροφής – δεν έχειόμως να παρουσιάσει ούτε ηγετικές φυσιογνω-μίες ούτε διαμορφωμένη πολιτική. Βλέπεις, οιδάφνες του παρελθόντος δεν αρκούν (έχουνε άλ-λωστε κλείσει πια τεσσαρακονταετία και δεν τιςθυμάται κανείς), πρώτον, και, δεύτερον, η πεν-ταετία του νεότερου Καραμανλή δεν έχει να πα-ρουσιάσει κανένα σοβαρό επίτευγμα – κάθεάλλο.

Στη στρατηγική της ηγεσίας της Νέας ∆ημο-κρατίας είναι αναγκασμένες να προσαρμοστούντόσο η ηγεσία του Ποταμιού όσο και του ΠΑΣΟΚ,για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικήστόχευση η κάθε μια.

Από κοντά το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ

Για το ΠΑΣΟΚ, μια κυβερνητική κρίση με συ-νακόλουθο σχηματισμό νέας κυβέρνησης είναι ημοναδική πιθανότητα να επιβιώσει και, πιθανό-τατα, η μοναδική δυνατότητα να συγκολληθούντα διάσπαρτα τμήματά του. ∆ιαφορετικά θα σβή-σει ελλείψει ύλης. Το Ποτάμι, από τη μεριά του,βλέπει ότι η αρχική φρεσκάδα, που παρουσιά-στηκε με εργώδεις προσπάθειες και ευφάντασταδιαφημιστικά ευρήματα, έχει χάσει τη λάμψη της– κι αυτή ήταν άλλωστε πολύ μικρότερη από τιςπροσδοκίες που είχε καλλιεργήσει (και ίσως είχεπιστέψει) ο Σταύρος Θεοδωράκης. Η πίεση πουπροσπαθεί να ασκήσει στην κυβέρνηση μοιάζει,δυστυχώς, πολύ με εκείνην της Νέας ∆ημοκρα-τίας: καλλιέργεια του φόβου, επιμονή στον γρή-γορο τερματισμό της διαπραγμάτευσης με όποιοαποτέλεσμα. Κι αυτά, πολύ εύκολα, αποκαλύ-πτονται ως μεταφορά των πιέσεων του Βερολί-νου και των Βρυξελλών. Από την άλλη, το Πο-τάμι, εν μέρει και το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλουν να ταυ-τιστούν με την αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’αυτόν τον λόγο ο Σταύρος Θεοδωράκης, με τηστήριξη και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρα-τίας, η οποία έχει εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ, προ-σφέρεται για κυβερνητικός εταίρος ενός «ρεαλι-στικού ΣΥΡΙΖΑ», όπου ο ρεαλιστής είναι ο πρω-θυπουργός που τάχα δεν τον καταλαβαίνουν οιυπουργοί του και το κόμμα του.

Η Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια

Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τη στάση τουΠοταμιού και του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τηνΕξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια που ζη-τούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑκαι των ΑΝΕΛ. Η δυσκολία για το ΠΑΣΟΚ είναιότι στην πρόταση δεν περιλαμβάνεται η πενταε-τία Καραμανλή, κι αυτό δεν αφορά μόνο το εν-διαφέρον του Γιώργου Παπανδρέου να αποδο-θούν οι ευθύνες για τη χρεοκοπία στη Νέα ∆ημο-κρατία και όχι στον ίδιο – κάτι που θα ενδιέφερεκαι τη σημερινή ηγεσία της Ν∆, αλλά πώς να τοπει; – αφορά και τη διαμάχη των πτερύγων τουΠΑΣΟΚ, σε όποιον φορέα και αν βρίσκονται σή-μερα. Γιατί η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέουαπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο το 2011 σήμαινε καιτην απόρριψη της πολιτικής του και σχετίζεταιμε την κατοπινή πορεία διάλυσης.

Πολλοί προσπάθησαν να συνδέσουν τον πε-ριορισμό της περιόδου που προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ

και οι ΑΝΕΛ να εξετάσει η επιτροπή της Βουλήςμε μια υποτιθέμενη συμμαχία των «καραμανλι-κών» με την κυβέρνηση. Ωστόσο, το ερώτημαπου καλείται να διερευνήσει η επιτροπή δεν είναι«πώς φτάσαμε στην κρίση;». Εκεί δεν έχει δίκιοούτε ο ∆ημήτρης Παπαδημούλης που πρότεινε ναεπεκταθεί η υπό εξέταση περίοδος μέχρι πίσωστο 2000. Βεβαίως η κρίση σχετίζεται με την πο-λιτική Σημίτη – γιατί τότε, σε περίοδο γρήγορηςοικονομικής μεγέθυνσης, δεν μειώθηκε το από-λυτο μέγεθος του δημόσιου χρέους –, σχετίζεταιόμως και με ολόκληρη την πολιτική της συμμε-τοχής της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Αυτό, όμως, είναιζήτημα πολιτικής εκτίμησης και ιστορικής απο-τίμησης, όχι θέμα για εξεταστική επιτροπή τηςΒουλής, η οποία θα κληθεί να ερευνήσει την ίδιατη χρεοκοπία και την έκκληση για βοήθεια καιτην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, με-ταξύ άλλων και σε σχέση με την παραβίαση τηςελληνικής και της ευρωπαϊκής έννομης τάξης,καθώς και να αποτιμήσει αυτή την πολιτική – νακάνει δηλαδή πραγματική αξιολόγηση.

Η αίσθηση ότι έχει ανακτηθείη αξιοπρέπεια

Μετά τις βουλευτικές εκλογές στα τέλη Ια-νουαρίου, τις πρώτες διαπραγματεύσεις με τηνΕυρωομάδα (το γιουρογκρουπ, που λέμε) και τησυμφωνία στις 24 Φεβρουαρίου αναπτύχθηκεστην Ελλάδα ένα κλίμα αισιοδοξίας, το οποίο ευ-νόησε τη νέα κυβέρνηση. Αξιοσημείωτο είναι ότιαυτό το κλίμα αισιοδοξίας δεν περιείχε μεγάλεςπροσδοκίες ούτε καν για γρήγορη εκπλήρωσηόσων περιέχουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οιπρογραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης πουανέγνωσε ο Αλέξης Τσίπρας ζητώντας την ψήφοεμπιστοσύνης της Βουλής στις 8 Φεβρουαρίου.Φάνηκε σαν οι πολίτες να έχουν επίγνωση τωνδυσκολιών με τις οποίες έχει να παλέψει η Αρι-

στερά, να υπερισχύει η αίσθηση ότι έχει ανακτη-θεί η αξιοπρέπεια, ότι η κυβέρνηση το παλεύεικαι παραπέρα βλέπουμε.

Αυτή η αίσθηση έχει δύο πλευρές: από τη μια,ακυρώνει τις προσπάθειες της αντιπολίτευσηςνα αποδυναμώσει την κυβέρνηση ποντάρονταςστη δυσαρέσκεια για ανεκπλήρωτες προσδοκίεςαπό την άλλη, περιέχει μια στάση αναμονής –αυτό που λέγεται «περίοδος χάριτος» – και μιαπαθητικότητα, την οποία ακριβώς ήθελε ο ΣΥ-ΡΙΖΑ να αποτρέψει. ∆ηλαδή, ο κόσμος δενακούει την αντιπολίτευση – σε αυτό βέβαια συμ-βάλλει και η ηθική απαξίωση όλων των κομμά-των της, ακόμα και του ΚΚΕ που όχι μόνο δενβάζει πλάτη, αλλά επαναλαμβάνει τα στερεό-τυπα των πιο δεξιών κύκλων της διεύθυνσης τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης –, αλλά περιμένει από τηνκυβέρνηση, δεν στηρίζει, δεν διεκδικεί, δεν συμ-μετέχει.

Η αδυναμία της κυβέρνησης

Αυτή είναι η πραγματική αδυναμία της κυβέρ-νησης, και αυτή ανοίγει χαραμάδες για την αντι-πολίτευση. Μπορεί αυτό να αλλάξει; Κατά τηγνώμη μου, από τη μεριά της κυβέρνησης, μπορείμόνο με τον τρόπο που προτείνει ο Κυριάκος Μη-τσοτάκης: να ξεδιπλώσει δηλαδή τη μεταρρυθμι-στική της πολιτική και να βάλει τη Βουλή να δου-λέψει. Για να δώσω ένα παράδειγμα από την επι-καιρότητα: η συζήτηση για την Αστυνομία, τιςκαταλήψεις κ.λπ. θα γινόταν διαφορετικά, εάν η,πολύ ορθά, ήπια πολιτική Πανούση συνοδευόταναπό την εφαρμογή προγράμματος για τη δημο-κρατική αναμόρφωση της Αστυνομίας: της ορ-γάνωσής της, της εκπαίδευσης, του τρόπουπροσλήψεων, του πολιτικού της ελέγχου, των δι-καιωμάτων των εργαζομένων της. Ενός προ-γράμματος που εν πολλοίς είναι έτοιμο δημοσι-ευμένο και αποδεκτό και από τους αστυνομι-κούς. Ή αν τα φορολογικά μέτρα συμβάδιζαν μετην αναδιοργάνωση των φορολογικών υπηρε-σιών. Ή αν η συζήτηση για την αξιοποίηση τηςδημόσιας περιουσίας περιείχε στοιχεία κοινωνι-κού ελέγχου. Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, δενυπάρχει άλλος τρόπος από την επαναδραστηριο-ποίηση του κομματικού οργανισμού, ώστε ναεπανέλθει στους ρυθμούς δουλειάς που είχε πριντην τριετία πριν από τις εκλογές και να αντιστοι-χηθεί η δύναμη του κόμματος με την επιρροή τηςκυβέρνησης στον λαό.

Με άλλα λόγια: χρειάζεται ο νέος πολιτικός καικοινωνικός συσχετισμός να γίνει έκδηλος. ∆ια-φορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος που είχε επιση-μάνει ο Μπρεχτ στα πρώτα χρόνια του καθεστώ-τος της Λαϊκής ∆ημοκρατίας της Γερμανίας: «Ξέ-φυγα από τα σκυλόψαρα/ σκότωσα τις τίγρεις/ μεφάγανε οι κοριοί».

Θόδωρος Παρασκευόπουλος

Χρειάζεται ο νέος πολιτικόςκαι κοινωνικός συσχετισμόςνα γίνει έκδηλος. ∆ιαφορετικάελλοχεύει ο κίνδυνος πουείχε επισημάνει ο Μπρεχτ:“Ξέφυγα από τα σκυλόψαρα/σκότωσα τις τίγρεις/ μεφάγανε οι κοριοί”.

Η αναπόφευκτη στρατηγική της αντιπολίτευσηςκαι η «αδυναμία» της συμπολίτευσηςΗ κυβέρνηση οφείλει να ξεδιπλώσει τη μεταρρυθμιστική της πολιτική

Page 18: Κυριακή 5-4-2015

1188 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συνεχίστηκε την προηγούμενη Τρίτη στο Τριμε-λές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, η δίκηγια ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή κυκλώματασωματεμπορίας, σύμφωνα με τα στοιχεία τωναρχών, το οποίο εξαρθρώθηκε το 2008. Οι βασι-κοί κατηγορούμενοι, δύο αδέλφια, των οποίων ηοικογένεια ελέγχει γνωστή αλυσίδα αρτοποι-είων, η οποία με βάση το κατηγορητήριο χρησι-μοποιήθηκε για τη νομιμοποίηση παράνομωνεσόδων, στις απολογίες τους αρνήθηκαν οποι-αδήποτε εμπλοκή τους σε παράνομες δραστηριό-τητες. Στους 23 συνολικά κατηγορούμενους απο-δίδονται κατά περίπτωση βαριές κακουργηματι-κές πράξεις, όπως η συμμετοχή σε εγκληματικήοργάνωση, σωματεμπορία, παράβαση του νόμουπου αφορά την είσοδο, διαμονή και κοινωνικήεπανένταξη υπηκόων τρίτων χωρών και ξέ-πλυμα μαύρου χρήματος.

Ηδίκη διεξάγεται χωρίς την παρουσία ΠολιτικήςΑγωγής, παρότι έχει υπάρξει ένορκη κατάθεσηαπό ρωσίδα υπήκοο, ότι το κύκλωμα την εξα-

νάγκαζε να κάνει ερωτικά ραντεβού και να μένει σεσυγκεκριμένο διαμέρισμα όπου την είχαν διαρκώς υπόεπιτήρηση, μέχρι που κατάφερε να αποδράσει και ναζητήσει βοήθεια από τις Αρχές. Καταγγελία ότι γυναί-κες εξαναγκάζονταν να εκδίδονται από το συγκεκρι-μένο κύκλωμα είχε γίνει και από γυναίκα πολωνικήςκαταγωγής στην πρεσβεία της χώρας της («Εφημερίδατων Συντακτών» 31.3.2015). Στις απολογίες τους όλοιοι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε εμπλοκήστο κύκλωμα σωματεμπορίας, υποστηρίζοντας οι πε-ρισσότεροι ότι ήταν απλοί υπάλληλοι (σερβιτόροι, τα-μίες , παρκαδόροι) των κλαμπ ιδιοκτησίας του φερό-μενου ως αρχηγού της οργάνωσης.

Ο ίδιος προκάλεσε εντύπωση με τον ισχυρισμό τουότι ξεκίνησε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητεςστα δύο κλαμπ (Alkatraz, Star) επειδή ερωτεύτηκε στηΡουμανία μια χορεύτρια, η οποία όταν ήρθε στην Αθήναδεν ήθελε να δουλέψει στους φούρνους της ιδιοκτη-σίας του. «Για εκείνην άνοιξα τα μαγαζιά. Για την αγάπημιας γυναίκας τα έκανα όλα». Όταν δήλωσε ότι πού-λησε το ένα μαγαζί δύο εβδομάδες μετά τις συλλήψειςτης αστυνομίας, η δικαστής εξέφρασε την απορία:«Γιατί κλείσατε αμέσως την επιχείρηση, εφόσον ήταννόμιμη»; Όσον το αφορά το άνοιγμα offshore εταιρείας,το δικαιολόγησε ως επιλογή του λογιστή του. Όσοναφορά τις καταγγελίες εναντίον του υποστήριξε ότι«τις έκανε κοπέλα που εργαζόταν στο μαγαζί καιεπειδή έπινε πολύ και δημιουργούσε προβλήματα τηνέδιωξα. Το έκανε από εκδίκηση». Ο εισαγγελέας αντέ-δρασε σε αυτόν τον ισχυρισμό επισημαίνοντας: «Η κα-ταγγέλλουσα αναφέρει πολλές λεπτομέρειες. ∆ενπρόκειται απλώς για μια μεθυσμένη».

Ο αδελφός του στην απολογία του με τη σειρά του

υποστήριξε ότι δεν έχει καμία σχέση με το χώρο τηςνύκτας. «∆εν μ’ αρέσουν οι νυκτερινές δουλειές. Πή-γαινα μόνο για διασκέδαση». Ο ίδιος απέδωσε τις κα-τηγορίες στην προσπάθεια ανταγωνιστών τους στοχώρο της αρτοποιίας για να τους δυσφημήσουν.

Ανάμεσα στους κατηγορούμενους υπάρχει και έναςπρώην αστυνομικός, ο οποίος έκανε λόγο για σκευω-ρία πρώην συναδέλφων εις βάρος του. «Μου τη φύλα-γαν επειδή είχα ασχοληθεί στο παρελθόν με τις παρά-νομες ελληνοποιήσεις. Άδραξαν την ευκαιρία λόγωτης φιλίας μου με έναν από τους κατηγορούμενους.∆εν ισχύει σε καμία περίπτωση ότι ειδοποιούσα γιατους ελέγχους της αστυνομίας».

Η δίκη θα συνεχιστεί στις 20 Απριλίου με την αγό-ρευση του εισαγγελέα και πιθανώς με την έκδοση τηςαπόφασης του δικαστηρίου.

Αλέξανδρος Μαυρογένης

Η δίκη διεξάγεται χωρίς τηνπαρουσία Πολιτικής Αγωγής,παρότι έχει υπάρξει ένορκη κα-τάθεση από ρωσίδα υπήκοο,ενώ καταγγελία είχε γίνει καιαπό γυναίκα πολωνικής κατα-γωγής στην πρεσβεία τηςχώρας της.

∆ΙΚΗ ΓΙΑ ΚΥΚΛΩΜΑΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑΣ

“Θύμα” έρωταπαρουσιάζεταιο κατηγορούμενος

Επί τρεις και πλέον ώρες «ανέ-κρινε», την περασμένη Τρίτη, ο συνή-γορος υπεράσπισης τον Ουαλίντ Τά-λεμπ στην προσπάθειά του να μετα-τρέψει το θύμα σε θύτη και τουςθύτες σε θύματα. Πρόκειται για τηδεύτερη συνεδρίαση της εκδίκασηςτης υπόθεσης του Αιγύπτιου ΟυαλίντΤάλεμπ, ο οποίος τον Νοέμβριο του2012 απήχθη και βασανίστηκε απότον ιδιοκτήτη του φούρνου στονοποίο εργαζόταν και τρία ακόμαάτομα, εκ των οποίων ο ένας είναι ογιος του εργοδότη. Και οι τέσσεριςκατηγορούνται για αρπαγή, ληστεία,απρόκλητη σωματική βλάβη και προ-σβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας.

Ηαίθουσα του Τριμελούς ΕφετείουΚακουργημάτων Πειραιά ήτανκατάμεστη, ύστερα από κάλεσμα

αντιρατσιστικών οργανώσεων για έμ-πρακτη αλληλεγγύη στον Ουαλίντ Τά-λεμπ. Ο συνήγορος υπεράσπισης τωνκατηγορουμένων ήταν προκλητικός απότην αρχή. Ισχυρίζεται πως δεν πρόκειταιγια απαγωγή, αλλά παράνομη κατακρά-τηση ή αυτοδικία και πως η κατηγορίαγια σωματικές βλάβες θα πρέπει να με-τατραπεί σε δικαιολογημένη αγανά-κτηση. Η εξέταση του Ουαλίντ ήτανεξαντλητική, με περισσότερες από 200ερωτήσεις, εκ των οποίων μόνο τρειςαφορούσαν την υπόθεση. Στόχος τηςυπεράσπισης ήταν «να αποδείξει πως ομάρτυρας δεν είναι το ανθρωπάκι πουπροσπαθεί να εμφανιστεί σήμερα» καιπως «ο μάρτυρας έκλεψε τον φούρναρηκαι γι’ αυτό οι κατηγορούμενοι θέλησαννα τον ανακρίνουν προκειμένου να τονπαραδώσουν στην αστυνομία».

Σύμφωνα με τις περιγραφές του Ουα-λίντ, στις 3 Νοεμβρίου απήχθη από τουςτέσσερις κατηγορούμενους και αφού τουέκλεψαν τις 12.000 ευρώ που είχε μαζίτου (χρήματα του ίδιου και άλλων Αιγύ-πτιων εργαζομένων που του τα εμπι-στεύτηκαν), τον βασάνισαν επί 18 ώρες,ενώ προσπάθησαν να τον βιάσουν με

βέργα. Ο Ουαλίντ κατάφερε να ξεφύγειόταν έφυγαν οι βασανιστές του από το[πστάβλο και έφτασε αλυσοδεμένος στηνπλατεία του χωριού. Σήμερα αντιμετωπί-ζει ιατρικά προβλήματα ως συνέπεια τωνβασανιστηρίων που υπέστη, ενώ έχειπλέον άδεια παραμονής στη χώρα καθώςαναγνωρίστηκε πως είναι θύμα ρατσιστι-κού εγκλήματος.

Εκτός κάθε ορίου

Το πρώτο επιχείρημα της υπεράσπισηςήταν να καταθέσει ο Ουαλίντ στα ελλη-νικά, χωρίς διερμηνεία επισημαίνονταςτην εξής «αντίφαση», όπως χαρακτήρισετο επιχείρημά του: «Εάν ο κατηγορούμε-νος –συγγνώμη ο μάρτυρας ήθελα να πω-μπορούσε να κατανοήσει τα ελληνικάτην ημέρα εκείνη και να τα καταθέσειστην αστυνομία, τότε δεν χρειάζεται σή-μερα διερμηνέα. ∆ιαφορετικά όσα κατέ-θεσε είναι ψευδή». Η έδρα τον κάλεσε ναπροχωρήσει στην εξέταση του μάρτυρα,απορρίπτοντας το αίτημά του. Οι ερωτή-σεις της υπεράσπισης επαναλαμβανόν-τουσαν συνεχώς, αναγκάζοντας την πρό-εδρο της έδρας να επισημάνει πως «δεν

δικάζουμε τον Ταλάντ για κλοπή, αλλάτους κατηγορούμενους και μάλιστα μεβαριές κατηγορίες». Παρ’ όλα αυτά οιαπαντήσεις του Ουαλίντ ήταν αποστο-μωτικές.

Η υπεράσπιση δύο φορές ξεπέρασε ταεσκαμμένα. Τη μία ήταν όταν υπονόησεπως κατασκεύασε ο Ουαλίντ τις κατηγο-ρίες για να μην απελαθεί και η δεύτερηόταν υπονόησε πως το ένα από τα τρίαπαιδιά δεν είναι δικό του. Εκείνη τηστιγμή το ακροατήριο αντέδρασε έντονακαι ο Ουαλίντ σηκώθηκε όρθιος δεί-χνοντας στην έδρα τη σφραγίδα από τοδιαβατήριό του που έδειχνε πως πήγεστην Αίγυπτο πριν δύο χρόνια, οπότε καισυνελήφθη το τρίτο του παιδί. Η έδρα,για μία ακόμα φορά, κάλεσε τον συνή-γορο υπεράσπισης στην τάξη. Μάταια.

«Είστε καλός μουσουλμάνος;», ρώτησεγια να συνεχίσει «Τι προβλέπει το κοράνιαν κάποιος κλέψει; Τι τιμωρία σας επι-φυλάσσει ο Αλλάχ;». Αυτή τη φορά πα-ρενέβη η εισαγγελέας «Προσέξτε γιατίοδεύετε προς ρατσιστικό λόγο και θαβρεθείτε κατηγορούμενος. Ζήσαμε τοCharlie Hebdo με τις ερωτήσεις που κά-νετε. Σας παρακαλώ να περιοριστείτε

στην υπόθεση». Και πάλι, φωνή βοών-τος…

Με όση δύναμη που απέμεινε

Ο Ουαλίντ εξηγούσε ψύχραιμα –σ’ αν-τίθεση με το ακροατήριο που είχε απηυ-δήσει με τη βασανιστική εξέταση τουμάρτυρα- «από τα βασανιστήρια ξέχασατο όνομα και τη φωνή μου. ∆εν μπο-ρούσα να φωνάξω. Ρωτούσα συνέχεια τισας έχω κάνει και εκείνοι με χτυπούσαν.Με χτύπησαν στο φούρνο και κάποιαστιγμή με μετέφεραν στο στάβλο. Φαίνε-ται πως δεν τους έφτασαν αυτά που μουέκαναν και ήθελαν να με βασανίσουν καιάλλο. Με είχαν δέσει από το λαιμό. ∆ενμου έδωσαν καμία στιγμή την ευκαιρίανα πάρω ανάσα, έστω για ένα λεπτό. Μεπαράτησαν όταν νόμιζαν ότι δεν θαζήσω. Μου πέταξαν μια κουκούλα αυτο-κινήτου και έφυγαν. Τότε κατάφερα ναμαζέψω τις αλυσίδες που με είχαν δέσεικαι να αποδράσω. Ο ανθοπώλης που μεβρήκε κάλεσε την αστυνομία και τοασθενοφόρο. Μου έκοψαν τις αλυσίδεςκαι με πήγαν στο νοσοκομείο. Τι θέλετενα έκανα; Ήμουν τυφλός με το πρόσωπόμου ματωμένο. Το μόνο που με ένοιαζεήταν να σταματήσουν και αυτό φώναζα,με όση δύναμη που απέμεινε.»

Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσηςτου Ουαλίντ, κατέθεσε ο ανθοπώλης πουτον βρήκε και ο αστυνομικός που κλή-θηκε στο σημείο. Η δίκη διακόπηκε γιατις 30 Απριλίου με τις καταθέσεις τωνυπόλοιπων μαρτύρων.

Ιωάννα ∆ρόσου

“∆εν μου έδωσαν καμίαστιγμή την ευκαιρία ναπάρω ανάσα, έστω γιαένα λεπτό. Με παράτη-σαν όταν νόμιζαν ότι δενθα ζήσω. Μου πέταξανμια κουκούλα αυτοκινή-του και έφυγαν.”

“ΣΤΗΝ ΕΚ∆ΙΚΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ ΟΥΑΛΙΝΤ ΤΑΛΕΜΠ

Ακραίος ρατσισμόςεντός της δικαστικής αιθούσης

Page 19: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 1199ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο φασισμός δεν εξοντώθηκε ακόμα.∆εν είναι είδηση στα κανάλια, δεναποτελεί πρωτοσέλιδο στις εφημε-ρίδες, επιβιώνει στους δρόμουςγύρω μας και προστατεύεται σεαστυνομικά γραφεία. Την Τετάρτη 25Μαρτίου χτύπησε τον χανιώτη για-τρό ∆ημήτρη Μακρέα. Οι δράστεςαπρόκλητα επιτέθηκαν στον ανύπο-πτο πολίτη, ενώ περπατούσε σε κεν-τρικό δρόμο της πόλης των Χανίωνχτυπώντας τον από πίσω με ρόπαλοκαι του προκάλεσαν σοβαρά τραύ-ματα στο πρόσωπο και το κεφάλι,που δυνητικά θα μπορούσαν να προ-καλέσουν θάνατο. Ο ∆. Μακρέας διέ-φυγε τον κίνδυνο. Παραμένουν,όμως, οι επικίνδυνες παραλείψειςτης αστυνομίας, που καταγγέλλονταιαναλυτικά από τους δικηγόρους τουκαι οδήγησαν στην απαγγελία κατη-γορίας πλημμεληματικού χαρακτήρακαι στο ταχύτατο κλείσιμο της υπό-θεσης.

Στη δίκη, που πραγματοποιήθηκετην περασμένη Πέμπτη στο Μονο-μελές Πλημμελειοδικείο Χανίων,

δύο εκ των τριών κατηγορουμένων κα-ταδικάστηκαν για επικίνδυνη σωματικήβλάβη από κοινού, ενώ ο ένας και γιαοπλοφορία και οπλοχρησία. Οι ποινέςπου αποδόθηκαν ήταν τέσσερα χρόνιακαι τέσσερα χρόνια και δέκα μήνες, αν-τίστοιχα, με μη ανασταλτικό χαρακτήρα.Παρότι ο κανόνας είναι να μετατρέπεταιτέτοια ποινή σε χρηματική, στην περί-πτωση αυτή δεν συνέβη λόγω της βαρύ-τητας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστι-κών της διενεργηθείσας πράξης. Αφέθη-καν ελεύθεροι υπό τον όρο καταβολήςεγγύησης 5.000 ευρώ ο καθένας, μέχριτην εκδίκαση της έφεσης. Ο τρίτος κα-τηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος, αφούδεν αναγνωρίστηκε από κανένα. Σύμ-φωνα με τη δικηγόρο του ∆. Μακρέα,Βούλα Γιαννακοπούλου, ζητούμενο ήταννα σταματήσει η έρευνα και να κλείσειταχέως η υπόθεση.

∆υστυχώς, δεν πρόκειται για ένα συμ-πέρασμα αυθαίρετο ή πρωτοφανές. «Ταφασιστοειδή αυτής της πόλης και αυτήςτης χώρας δεν είναι μόνα τους» επιση-μαίνει η δικηγόρος Β. Γιαννακοπούλου.«Πάντα σε τέτοιες υποθέσεις, και το βλέ-πουμε με τραγικό τρόπο και σε αυτήντην υπόθεση, ο κρατικός μηχανισμόςσυντάσσεται πίσω τους. Από την υπό-θεση του Κουσουρή το 1998 μέχρι σή-

μερα, υπάρχει το ίδιο μοτίβο στις δικο-γραφίες, όταν αυτές συντάσσονται βέ-βαια, γιατί συχνά κανείς δεν ασχολείταιμε κάποια από αυτά τα περιστατικά,όταν βρίσκεται ένας μετανάστης νεκρόςή τραυματισμένος. Βλέπουμε, δηλαδή,από την πλευρά της αστυνομίας μια ευ-γενική και διακριτική μεταχείριση απέ-ναντι στους κατηγορούμενους, τη στιγμήπου δυστυχώς στην Ελλάδα τα δικαιώ-ματα των κατηγορουμένων είναι σχεδόνανύπαρκτα».

Αναπάντητα ερωτήματα

Τα ερωτήματα βοούν και είναι πολλά.∆εν πάρθηκε καμία κατάθεση από για-τρό για το μέγεθος της βλάβης στον ∆.Μακρέα από τα χτυπήματα. Τη στιγμή,μάλιστα, που ένας από τους θεράποντεςγιατρούς του, ο νευροχειρουργός Αντώ-νης Κρασουδάκης, δημόσια τόνισε πωςεκτός από τα εξωτερικά θλαστικά τραύ-ματα τα πιο σημαντικά «είναι τα εσωτε-ρικά τραύματα, αιμορραγία μέσα στονεγκέφαλο και κάταγμα στο κρανίο, πουδυνητικά θα μπορούσαν να προκαλέσουνκαι το θάνατο. Έχουμε δει ανθρώπουςνα σκοτώνονται και με πολύ μικρότερηςέντασης χτυπήματα».

Παράλληλα και σύμφωνα με την δικη-γόρο του ∆. Μακρέα, «σε αυτήν την υπό-θεση κανείς δεν έψαξε τους δράστες. Eμ-φανίζονται να συλλαμβάνονται μέσαστο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής ∆ι-εύθυνσης Χανίων, χωρίς να γίνεταισαφές στη δικογραφία πώς η αστυνομίακατέληξε στη σύλληψη. Οι δράστες ανα-γνωρίστηκαν από φωτογραφίες οιοποίες δεν έχουν συμπεριληφθεί στη δι-κογραφία. Θα μπορούσε κανείς να πειότι η αστυνομία εν τέλει έκανε τη δου-λειά της. Όμως αυτό έγινε για να μη συλ-ληφθούν οι υπόλοιποι δράστες. Γιατίαπό τα στοιχεία που συγκεντρώνουμεκάνοντας δουλειά πόρτα - πόρτα καιβήμα - βήμα στη γειτονιά, δεν είναι τρειςοι δράστες. Μόνο οι φυσικοί αυτουργοίείναι τουλάχιστον τέσσερις - πέντε, οιοποίοι καλύφθηκαν και από άλλους είτεμε το ρόλο του τσιλιαδόρου είτε με τορόλο αυτού που φυγαδεύει. Η αστυνο-μία, παρόλο που θα μπορούσε να εντο-πίσει αυτούς τους δράστες δεν το έχεικάνει».

Χωρίς στοιχεία και μάρτυρες

»Το πιο τραγικό, όμως, δεν είναι ότι

δεν αναζητήθηκαν στοιχεία για αυτή τηδικογραφία, αλλά ότι βρέθηκαν, κατα-σχέθηκαν και εξαφανίστηκαν στοιχεία»συνεχίζει η Β. Γιαννακοπούλου. «Μάρτυ-ρας που πήγε στην αστυνομία να κατα-θέσει, αποθαρρύνθηκε από αστυνομικόλέγοντάς του ότι ένας από τους κατηγο-ρούμενους έχει κατηγορηθεί για εμπρη-σμό, γι’ αυτό πήγαινε σπίτι σου και ξα-νασκέψου το. Ξέρουμε ρητά και κατηγο-ρηματικά ότι από την επομένη του συμ-βάντος, την Πέμπτη 26 Μαρτίου, αστυ-νομικοί πέρασαν και πήραν υλικό απότις κάμερες επιτήρησης παρακείμενωνστο σημείο του συμβάντος καταστημά-των, στο οποίο φαίνεται πόσοι συμμετεί-χαν στο χτύπημα και πώς κινήθηκαν, καιστη δικογραφία δεν υπάρχει τίποτα.Εμείς δημοσιοποιήσαμε βίντεο των πρώ-των λεπτών της επίθεσης από κινητό, τοοποίο μετά τη δημοσιοποίηση ζήτησε οεισαγγελέας. Στο βίντεο αυτό φαίνεταιότι ένας από τους δράστες ακουμπάειένα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Από αυτότο αυτοκίνητο κανείς δεν πήρε αποτυ-πώματα. Το διαβιβαστικό της αστυνο-μίας αναφέρεται στην επίθεση στον ∆.Μακρέα σε δύο σειρές και στο υπόλοιποκείμενο περιγράφει την επίθεση σταγραφεία της Χρυσής Αυγής (που συνέβηλίγες ώρες μετά την επίθεση στον χα-νιώτη γιατρό). Αυτά τα έχουμε καταγγεί-λει και κανείς δεν έχει απαντήσει» υπο-γραμμίζει η δικηγόρος. «Επίσης, έχουμεστείλει αναφορά στο υπουργείο ∆ημό-σιας Τάξης και έχουμε λάβει σιγή ασυρ-μάτου. Αυτό που διαπράττει η αστυνομίαείναι ποινικό αδίκημα. Κάποιους κρύβεικαι τους κάνει ασύδοτους».

Ένας από εμάς

Την προηγούμενη της δίκης διοργανώ-θηκε από το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι με-ταναστών Χανίων ανοιχτή συνέλευση γιατην οργάνωση της αντιφασιστικής δρά-σης με αφορμή την επίθεση ενάντια στον∆. Μακρέα, παρουσία του ίδιου πουμόλις είχε πάρει εξιτήριο από το νοσο-κομείο. Σε ιδιαίτερα φορτισμένη συγκι-νησιακά και αγωνιστικά ατμόσφαιρα, ο∆. Μακρέας, στην ολιγόλεπτη ομιλίατου, τόνισε ότι «η πόλη ως κοινωνική δυ-ναμική χρειάζεται να καταλάβει ότι δενέχουμε αφήσει πίσω μας το φαινόμενοτου φασισμού. Αυτό το χτύπημα έχει έναυψηλό συμβολισμό, γιατί το θύμα πουεπιλέχθηκε δεν ήταν από τους συνήθειςστόχους, αλλά ένας κοινός άνθρωπος,

γεγονός που αποδεικνύει ότι θα μπο-ρούσε να συμβεί στον οποιοδήποτε. ∆ενπρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά φα-σίστες εναντίον μεταναστών ή αντιφασι-στών. Πρόκειται για το φασισμό εναν-τίον ολόκληρης της κοινωνίας».

Και ο ίδιος, μαζί με τους δικηγόρουςκαι τους αλληλέγγυους, επισήμανε ότι«το πλέον εξοργιστικό δεν είναι ότιυπήρξαν κάποιοι λίγοι άνθρωποι πουδιέπραξαν την επίθεση, αλλά ότι υπάρ-χει ένας μηχανισμός εξουσίας, που είναιεντεταλμένος να διενεργήσει την έρευνακαι να παρέχει στη δικαστική εξουσία τασωστά εργαλεία και αντί αυτού τηνέρευνα την έκαναν οι συγγενείς και οιφίλοι. Αυτό δεν πρέπει να περάσει έτσικαι δεν θα περάσει. Υπάρχουν δηλαδήμερικοί τραμπούκοι που μπορούν να χτυ-πούν στις 8.30 το βράδυ, στη μέση τηςπόλης μαφιόζικα και να θεωρούν ότι θατην βγάζουν με πλημμελήματα, γιατί ηαστυνομία δεν κάνει τη δουλειά της καιγιατί οι άνθρωποι που είδαν τι έχει συμ-βεί φοβούνται για τη ζωή τους και τηνπεριουσία τους; Πότε φτάσαμε σε αυτότο σημείο; Ποιοι τους καλύπτουν; Ποιαθα είναι η απάντηση της πόλης με τη θε-σμική και την κοινωνική της μορφή;Χρειάζεται να ξαναχτίσουμε τις σχέσειςαλληλεγγύης και εμπιστοσύνης όχι μόνομεταξύ μας αλλά και με όλους τους αν-θρώπους που ζουν σε αυτήν την πόλη,ώστε να μη μπορούν αυτοί οι λίγοι νασπέρνουν τον τρόμο».

Η φασιστική δολοφονική επίθεσηστον ∆. Μακρέα δεν αποτελεί μεμονω-μένο περιστατικό. Ανάλογες επιθέσειςσυνέβησαν και αλλού και το τελευταίοδιάστημα. Εκτός από το έργο που ανα-λογεί στη δικαστική εξουσία για τηναπόδοση δικαιοσύνης, υπάρχει και τοέργο που αναλογεί στο κράτος και τηναστυνομία. Καμιά δικαιολογία δεν είναιεπαρκής, αν, εν όψει της δίκης της Χρυ-σής Αυγής και ενώ διανύουμε περίοδοδιακυβέρνησης της χώρας από μια κυ-βέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ,το έργο αυτό δεν τελείται με καίριο καιαπαρέγκλιτο τρόπο. Προστασία οφείλε-ται στην κοινωνία και όχι σε «επίλεκτα»μέλη της. Αν κάποιοι σε αστυνομικά γρα-φεία θεωρούν αλλιώς, είναι ευθύνη καιτης κυβέρνησης να μην το πράττουν.

Ζωή Γεωργούλα

Υπάρχουν δηλαδή μερι-κοί τραμπούκοι που μπο-ρούν να χτυπούν στις8.30 το βράδυ, στη μέσητης πόλης μαφιόζικα καινα θεωρούν ότι θα τηνβγάζουν με πλημμελή-ματα, γιατί η αστυνομίαδεν κάνει τη δουλειάτης και γιατί οι άνθρω-ποι που είδαν τι έχεισυμβεί φοβούνται;

“Ο χανιώτης γιατρός ∆ημήτρης Μακρέας.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο ∆ημήτρης είναι εκτός κινδύνου, εμείς;Η αντιμετώπιση της φασιστικής επίθεσης στα Χανιά γεννά ερωτήματα

Page 20: Κυριακή 5-4-2015

2200 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΕΡΓΑΣΙΑ

Στις 9 και 10 Μάρτη πραγματο-ποιήθηκε στις Βρυξέλλες η 7ηΣυνάντηση ανάμεσα στις Συ-

νομοσπονδίες Εργαζομένων της Λα-τινικής Αμερικής και Καραϊβικής,από τη μία, και της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης, από την άλλη. Σε αυτή τησυνάντηση συμμετείχε ο πρόεδροςτου Πανελλήνιου Συλλόγου Καθη-γητών Ισπανικής Γλώσσας (ΠΑΣΥ-ΚΑΪΓ) Χριστόφορος Σουμίλας μετάαπό πρόκληση της ΣυνομοσπονδίαςΕργαζομένων της Αργεντινής (CTA).

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότισχεδόν όλοι οι συνδικαλιστές, τόσοοι Ευρωπαίοι αλλά κυρίως οι Λατι-νοαμερικάνοι, στις τοποθετήσειςτους αναφέρθηκαν στην Ελλάδα καιστα όσα σηματοδοτεί το αποτέλεσματων εκλογών της 25ης Ιανουαρίου.Ειδικά οι εκπρόσωποι των συνδικά-των από τη Λατινική Αμερική τόνι-σαν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες, με τιςκατακτήσεις των εργαζομένων καιτο αναπτυγμένο κοινωνικό κράτος,αποτελούσαν πάντα ένα παράδειγμαπρος μίμηση, κάτι που πλέον, μετάτην επέλαση του νεοφιλελευθερι-σμού, τίθεται υπό αμφισβήτηση. Σεαυτό το πλαίσιο ανέφεραν πως τααποτελέσματα των εκλογών της25ης Ιανουαρίου αποτελούν έναρήγμα στο νεοφιλελεύθερο μπλοκκαι ότι πλέον υπάρχει και στην ευ-ρωπαϊκή ήπειρο μια κυβέρνηση πουκινείται στην ίδια λογική με τις προ-οδευτικές κυβερνήσεις που έχουναναδειχθεί τα τελευταία χρόνια στηΛατινική Αμερική.

Προσπάθειες υπονόμευσης

Θεωρώντας ότι τα συνδικάτα δενέχουν στενά συντεχνιακό χαρα-κτήρα, αλλά ένα ευρύτερο πολιτικόκαι κοινωνικό ρόλο, διατύπωσανανοιχτά την αντίθεσή τους στις προ-σπάθειες υπονόμευσης των κυβερ-νήσεων της Αργεντινής (“ξεθά-φτηκε” η υπόθεση μιας τρομοκρατι-κής επίθεσης στη συναγωγή τουΜπουένος Άιρες μετά από 20 χρόνιαγια να κατηγορηθεί η Αργεντινή ότιυποθάλπει την τρομοκρατία), τηςΒραζιλίας (σχέδιο ανατροπής της

Ρούσεφ μέσω δικαστικών προσφυ-γών) και της Βενεζουέλας (δήλωσηΟμπάμα ότι η συγκεκριμένη χώρααπειλεί την ασφάλεια των ΗΠΑ).Ξεκαθάρισαν ότι οι κυβερνήσειςαυτές δεν είναι αψεγάδιαστες,ωστόσο αυτοί που επιδιώκουν να τιςανατρέψουν, αν ανέβουν στην εξου-σία, πρόκειται να εφαρμόσουν πολι-τικές που θα πλήξουν τις κατακτή-σεις των εργαζομένων.

Στο πλαίσιο της κριτικής στάσηςαπέναντι σε κυβερνήσεις με προ-οδευτικό στίγμα, εντύπωση προκά-λεσε η τοποθέτηση του συνδικαλι-στή από το Εκουαδόρ γύρω από την,όπως είπε χαρακτηριστικά, «αυταρ-χική, μέχρι και εχθρική στάση τουΡαφαέλ Κορρέα απέναντι στα συνδι-κάτα και το ρόλο τους».

Η ελληνική αντιπροσωπεία

Ο Χριστόφορος Σουμίλας, πρό-εδρος του Συλλόγου Καθηγητών τηςΙσπανικής, στην τοποθέτησή τουεξήγησε πώς φτάσαμε στο αποτέλε-σμα της 25ης Ιανουαρίου. Ενημέ-ρωσε ότι με τη νέα κυβέρνησημπήκε φρένο στις νέες περικοπές

και στην ανατροπή των όποιων ερ-γασιακών δικαιωμάτων έχουν απο-μείνει όρθια και ότι άμεσα πρόκει-ται να αποκατασταθούν οι κατακτή-σεις των εργαζομένων που καταργή-θηκαν με τους μνημονιακούς νό-μους. Ενημέρωσε, επίσης, για τις δυ-σκολίες που αντιμετωπίζει η ελλη-νική κυβέρνηση προκειμένου ναεφαρμόσει το πολιτικό της σχέδιομε δεδομένη τη συμμετοχή της Ελ-λάδας στη ζώνη του ευρώ και τα όσασυνεπάγεται αυτό το γεγονός.

Χάρη στην παρέμβαση του Χρ.Σουμίλα, αλλά και των Λατινοαμερι-κάνων συνδικαλιστών, στο κείμενοσυμπερασμάτων στης Συνάντησης(«∆ιακήρυξη των Βρυξελλών») συμ-περιλήφθηκε ειδική αναφορά-παρά-γραφος για την Ελλάδα. Σε αυτήνεκφράζεται η αλληλεγγύη των συμ-μετεχόντων στον ελληνικό λαό και ηευχή να ανατραπούν οι μνημονια-κές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές,κάτι που θα είναι ευεργετικό όχιμόνο για τους Έλληνες αλλά γιαόλους τους εργαζόμενους, σε Ευ-ρώπη, Λατινική Αμερική και Καραϊ-βική.

Τουλάχιστον κατά 374 εκατ. ευρώ περαιτέρω θα ελά-φραινε για το 2015 τις τσέπες των συνταξιούχων ηπροηγούμενη συγκυβέρνηση Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, με βάση

του μνημονιακούς νόμους που στήριζε, εάν είχε κερδίσειστις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Οι περικοπές,μάλιστα, αυτές θα αφορούσαν μόνο στις επικουρικές συν-τάξεις με βάση και τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώηναρμόδιου υπουργού, και νυν κοινοβουλευτικού εκπροσώ-που της Νέας ∆ημοκρατίας, Γιάννη Βρούτση.

Ο Γ. Βρούτσης επιβεβαίωσε το γεγονός αυτό σε πρό-σφατη τηλεοπτική αντιπαράθεση του με τον αναπληρωτήυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης. Η επιβεβαίωση Βρούτσηήρθε μετά την αναφορά του ∆ημήτρη Στρατούλη, ο οποίοςπροηγουμένως είχε αποκαλύψει ότι, με την ανάληψη τωνκαθηκόντων του μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου,υπηρεσιακοί παράγοντες του έφεραν για υπογραφή εγκύ-κλιο - «λαιμητόμο» την οποία ήταν έτοιμος να θέσει σεεφαρμογή ο προκάτοχός του. Με βάση την εγκύκλιο αυτή,θα μειώνονταν κατά 8% οι μηνιαίες επικουρικές συντά-ξεις, αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου. Το δεύτερο «κού-ρεμα» των επικουρικών θα ερχόταν με προγραμματισμένη

για τη συνέχεια εγκύκλιο, βάσει της οποίας θα μειώνοντανκατά 7% περαιτέρω από την 1η Ιουλίου και μετά.

Συνολικά, για το 2015, οι επικουρικές συντάξεις θα συρ-ρικνώνονταν κατά 15% (επιπλέον των μειώσεων πουείχαν υποστεί την προηγούμενη πενταετία) εάν Ν∆ καιΠΑΣΟΚ είχαν κατορθώσει να διατηρηθούν στην εξουσία.

Οι συνέπειες για τους συνταξιούχους

Με βάση τα τελευταία στοιχεία για τις συντάξεις τηςέκθεσης «Ηλιος» του υπ. Εργασίας, εάν οι εγκύκλιοι Βρού-τση εφαρμόζονταν, τότε από περίπου 3,31 δισ. ευρώ στιςτσέπες των απόμαχων της εργασίας, θα έφθαναν μόλις2,94 δισ. ευρώ το 2015.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για τους περισσότερους απότους 7 στους 10 συνταξιούχους, οι οποίοι λαμβάνουν επι-κουρικές της τάξης των 182,6 ευρώ το μήνα, από την 1ηΙανουαρίου, με βάση τις μειώσεις Βρούτση οι μηνιαίεςαπολαβές τους θα μειώνονταν στα 167,9 ευρώ. Στη συνέ-χεια, από την 1η Ιουλίου του 2015 θα «έπεφταν» στα 156,1ευρώ το μήνα και, όπως όλα δείχνουν βάσει της πρόσφα-της μνημονιακής εμ-πειρίας, θα υπήρχεανάλογη συνέχεια μεένα και μοναδικόστόχο: την «εξαφά-νιση» των επικουρι-κών συντάξεων.

Νάσος Χατζητσάκος

Οι ιδιωτικοί υπάλληλοιδεν είναι δεύτερηςκατηγορίας Πλήρη αποκατάστασητων παράνομων μετατροπώναπό πλήρη σε μερική απασχό-ληση

Πολύ σωστές είναι οι εξαγγελίες της νέαςκυβέρνησης για επαναπρόσληψη των δημο-σίων υπάλληλων, οι οποίοι απολύθηκαν την

περίοδο του μνημονίου, αλλά και οι δηλώσεις αρ-μοδίων υπουργών ότι η αποκατάστασή τους είναιθέμα ηθικής και συμβολικής σημασίας. Οι κινήσειςαυτές κινδυνεύουν να είναι μονόφθαλμες εάν ηαποκατάσταση δεν συνεχιστεί για όλους.

Ο λόγος, για τις παράνομες μετατροπές σχέσεωνεργασίας, από πλήρη σε «μερική απασχόληση» στηνεποχή του μνημονίου. Πρόκειται για παράβασηυφισταμένων νόμων, για χιλιάδες διώξεις – εκτόςτων τειχών - εργαζομένων, οι οποίοι, ακόμα καισήμερα, βιώνουν τα μνημόνια και την εργοδοτικήαυθαιρεσία.

Σύμφωνα με την δεύτερη παράγραφο του άρ-θρου 38 του νόμου 1892/1990, ο οποίος έφερε σεισχύ την «μερική απασχόληση» προβλέπεται πως«καταγγελία της σχέσης εργασίας λόγω μη αποδο-χής από τον μισθωτό εργοδοτικής πρότασης γιαμερική απασχόληση είναι άκυρη». Μάλιστα, η διά-ταξη αυτή παραμένει αυτούσια και στον μνημο-νιακό νόμο 3846/2010, στο άρθρο 2 παράγραφο 8.

Παρά ταύτα, οι εργοδότες, με την ανοχή και στή-ριξη των προηγούμενων κυβερνήσεων Ν∆ καιΠΑΣΟΚ, εκμεταλλευόμενοι την απουσία συνδικαλι-στικής οργάνωσης στο χώρο τους, αναγκάζουντους εργαζόμενους να υπογράφουν, την μετατροπήτης πλήρους εργασίας «σε μερική απασχόληση».∆ηλαδή, στο εξής εμφανίζονται ότι παρέχουν λι-γότερες ώρες από ότι πραγματικά εργάζονται.

Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτονται βασικά δι-καιώματα -το οχτάωρο πενθήμερο μετατρέπεταισε ωρομίσθιο- με τους εργοδότες να κερδοσκο-πούν και τους εργαζομένους να ζημιώνονται στιςμηνιαίες αποδοχές, αλλά και στην ετήσια άδεια,δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα, επίδομα άδειας, ταοποία καταβάλλονται μειωμένα καθώς, και σε ημέ-ρες ασφάλισης λόγο μη εφαρμογής του πενθήμε-ρου.

Η κυβέρνηση οφείλει

Η κυβέρνηση –το υπουργείο Εργασίας– οφείλεινα δώσει ένα τέλος στην εργοδοτική αυθαιρεσίακαι ατιμωρησία. Θα πρέπει να προχωρήσει άμεσαστις προγραμματικές δεσμεύσεις με την αποκατά-σταση της εργατικής νομοθεσίας και την ανάκτησητων δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Θα πρέπει να στείλει μηνύματα σεβασμού και τή-ρησης της εργατικής νομοθεσίας. Με νόμο, να ακυ-ρώσει όλες (2009 έως 2015) τις συμβάσεις εργα-σίας, οι οποίες παράνομως μετατράπηκαν απόπλήρη εργασία σε «μερική απασχόληση» και σε εκπεριτροπής εργασία. Και στο εξής, να απαγορεύε-ται οποιαδήποτε βλαπτική μετατροπή.

Επίσης, η «μερική απασχόληση» θα πρέπει να θω-ρακιστεί και να καταστεί ασύμφορη, έτσι ώστε νααποτραπεί η κατάχρησή της, να περιοριστεί στοελάχιστο, εκεί που πραγματικά απαιτείται.

Κώστας Νικολάου

Ο Χριστόφορος Σουμίλας, ο Ρομπέρτο Μπαραντέλ (γραμματέας διεθνώνσχέσεων της CTA), Γιαμιλέ Σοκολόφσκι και Μάρτα Σκαρπάτο, στελέχητου συνδικάτου.

Το κούρεματων συντάξεωνπου αποτράπηκε

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝ∆ΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΕ

Οι συνδικαλιστές μιλούν(και) για τις κυβερνήσεις

Page 21: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 2211ΘΕΜΑΤΑ

Τεχνολογική αμνησίαΟ τεχνολογικός ντετερμινισμός χρειάζεται να γίνει κοινωνικά προσεγγίσιμος

Του ∆ημοσθένη ∆αγκλή*

Είναι γνωστό ότι ο στοχασμός ωςκριτική ανάλυση του φαινομένου τηςεπιστήμης και της τεχνολογίας καλύ-πτει όλη τη νεωτερικότητα, δηλαδήαπό τότε που αυτές δημιουργήθηκανκαι εξελίχθηκαν. Η παρακάτω συγκε-κριμένη θεώρηση ανήκει στην αρνη-τική κριτική της μοντέρνας τεχνολο-γίας που άνθισε -με κάποιες βέβαιαυπερβολές- κυρίως στο δεύτερομισό του 20ού αιώνα (πυρηνικά, οι-κολογικό, βιοτεχνολογία κτλ)1. Υπη-ρετεί τη συνεχή ανάγκη να διανοίγε-ται η θεματική και σε άλλους χώ-ρους, εκτός των αυστηρά θετικώνεπιστημών, πιστεύοντας ότι πρέπει«να αποκατασταθεί η συνείδηση τουμη-αυστηρού, για να είναι δυνατή μιαπλήρης συνειδητοποίηση του αυστη-ρού» (G. Bachelard), άποψη που στηνπροκειμένη περίπτωση λειτουργείκαι αντίστροφα μάλιστα μπορούμεπαραφράζοντάς την να αντικαταστή-σουμε την έννοια «συνείδηση» με τη«θεραπεία» ή τουλάχιστον την«άμυνα». Υπακούει στη λογική πουεκφράστηκε γλαφυρά και απλά με ταεξής λόγια: «Η τεχνολογία είναι σαντο φαγητό, χωρίς αυτό πεθαίνεις,αλλά επίσης κινδυνεύεις να πεθά-νεις, όταν τρως πολύ ή, όταν τρωςχαλασμένο φαγητό!» (N. Postmann).2

Ηθεώρηση εστιάζεται στα συνήθηυλικά τεχνολογικά προϊόντα - τε-χνήματα και χρησιμοποιεί ως πα-

ράδειγμα την «τεχνολογική αμνησία»,όρος που χρησιμοποιείται για το φαινό-μενο που παρατηρείται έσχατα κυρίωςστις νεότερες γενιές και αφορά την κα-τάπτωση και τον εκφυλισμό των νοητι-κών ικανοτήτων λόγω συστηματικήςχρήσης των ψηφιακών συσκευών. Η τρα-γική ειρωνεία εδώ έγκειται στο ότι αυτέςδημιουργήθηκαν ακριβώς για να επικου-ρούν τη νόηση στη σημερινή ανάγκη δι-εύρυνσης των μνημονικών της ικανοτή-των!

Θεωρούμε ως αναγκαίες τις παρακάτωσυνοπτικές παραδοχές:

- Η περίφημη βιολογική - βιονοητικήευπλαστότητα - προσαρμοστικότητα τουανθρώπου κατέχει, σε κάθε ιστορικόστάδιο εξέλιξής της (όπως και κάθε δο-μική ιδιότητα), κάποια «όρια αντοχής».

- Η τεχνολογική έκρηξη, ο υπερπλη-θωρισμός τεχνημάτων που χαρακτηρίζειτον 20ό αιώνα (κυρίως στο δεύτερο μισόμέχρι τις μέρες μας) πιθανότατα έχει αρ-χίσει να αγγίζει αυτές τις αντοχές.

- Στη βίαιη προσπάθεια προσαρμογήςτης, η βιολογική, εγκεφαλική, νοητική

σκεύη, ασθμαίνοντας να καλύψει τη συ-νεχώς αυξανόμενη απόσταση της δικήςτης εξέλιξης από αυτή του ανθρωπογε-νούς τεχνο-περιβάλλοντος στο οποίο ζει,πιθανόν εξαναγκάζεται να προβαίνει σε«οικονομία», δηλαδή σε «περικοπές» ειςβάρος άλλων διαφόρων λειτουργιών της(ίσως ακόμη και των «ανώτερων» συλ-λογιστικών).

∆ύο ρητορικά ερωτήματα

Στο επίπεδο της μνημονικής λειτουρ-γίας τα παραπάνω σημαίνουν ότι:

- Εφόσον, όπως μας αποκαλύπτει ηεπιστήμη της νευροβιολογίας του εγκε-φάλου, η «βραχύχρονη μνήμη» συνιστάεγκεφαλική - νοητική προϋπόθεση γιατη δημιουργία της παγιωμένης «μακρό-χρονης μνήμης», η σύγχρονη υπερπλη-θώρα εισροών - εντυπώσεων στην πρώτηδημιουργεί προβλήματα.

- Αν, δηλαδή, η νοητική διαδικασία με-τάβασης από την πρώτη στη δεύτερη (μενευροεπιστημονικούς όρους η «μακρό-χρονη διευκόλυνση» και η «μακρόχρονηενδυνάμωση») απαιτεί π.χ. τους δικούςτης ελάχιστους χρόνους, πόσο μια τέτοιασυνθήκη ικανοποιείται λόγω της σημερι-νής τεράστιας ποσότητας, ποικιλίας καισυχνότητας των εξωτερικών ερεθισμά-των - εισροών;

- Αν περιοριστούμε μόνο στο οθονικό,πολυσυμβολικό, ψηφιακό περιβάλλονμέσα στο οποίο όλο και περισσότεροι άν-θρωποι περνούν μεγάλο μέρος της ζωήςτους και μόνο στην οπτική - εικονικήδιάσταση του φαινομένου, πόσο ανησυ-χητικός είναι ο συνεχής, ραγδαίος πολ-λαπλασιασμός του συμβολικού - εικονι-κού περιεχομένου του;

Είναι προφανές ότι αντιμετωπίζουμετα δύο αυτά ερωτήματα ρητορικά.

- Υπό την ισχύ των ανωτέρω παρατη-ρήσεων, και ως παράδειγμα εφαρμογήςτους, μπορεί να ισχύει και μία άλλη –τουλάχιστον συμπληρωματική με τηνεπίσημη– εξήγηση της λεγόμενης «τε-χνολογικής αμνησίας». Η τελευταία,εκτός της αδυναμίας της μνήμης λόγωέλλειψης εκγύμνασής της, μπορεί ναοφείλεται και στην υπερπληθωριστικήπίεση που της ασκείται. Έτσι π.χ. ο μα-θητής, που δεν έχει παγιώσει στη μα-κρόχρονη μνήμη του την «προπαίδεια»,αναγκάζεται να θέτει συνεχώς και κάθεφορά σε δοκιμασία τη βραχύχρονη (εν-τυπώσεις –διαδικασίες) με τη χρήση τουυπολογιστή.3

Τεχνολογικήκαι κοινωνική πρόοδος

Παρόμοιες ή ανάλογες ανησυχητικές

σκέψεις μπορούν να προκύψουν γενικάαπό τη «Γνωσιακή επιστήμη» (CognitiveScience) που ενοποιεί τον πειραματικόκαι θεωρητικό πλούτο σχετικά με τηδομή και λειτουργία την νόησης, όπωςείναι η γνωσιακή ψυχολογία, η τεχνητήνοημοσύνη, η γλωσσολογία, η φιλοσο-φία της νόησης, οι νευροεπιστήμες κ.ά.Το εύλογο ανησυχητικό ερώτημα πουανακύπτει είναι, αν ο άνθρωπος είναι κα-ταδικασμένος να υποστεί αυτές τις δυ-σάρεστες επιδράσεις της τεχνολογικήςεξέλιξης. Εάν δηλαδή η ανεξέλεγκτηασυμβατότητα νευροβιολογικής εξέλι-ξης (ανθρώπινη προσαρμοστικότητα)και τεχνολογικής, που προαναφέραμε,αγγίζει τις αντοχές της.

Γενικά η τεχνολογία θεωρείται ότιείναι συνήθως σε θέση να θεραπεύει«βλάβες» που η ίδια προκαλεί, αλλά, εύ-λογα υποθέτουμε όχι όλες, υπάρχουν καιοι ανήκεστες. Ίσως, εκτός των άλλων, ηταχέως αναπτυσσόμενη σήμερα «cyborg- φιλολογία» έμμεσα να επιθυμεί αυτό ναεξορκίσει (!). Με τις σκέψεις αυτές δενυιοθετούμε κάποια συντηρητική ή «νεο-λουδίτικη» αντίληψη, αλλά πρέπειαπλώς να δεχτούμε ότι με αναστοχα-στική διάθεση ενίοτε υπάρχουν απόψειςπου prima facie είναι «οπισθοδρομικές»,ενώ στην πραγματικότητα είναι το αντί-θετο. Η τεχνολογική πρόοδος δεν συμ-βαδίζει αναγκαία με την κοινωνική – αν-θρώπινη πρόοδο. Κάθε ολοκληρωμένηπροσέγγιση οφείλει να διανοίγει την επι-στημο-τεχνική θεματική αρχικά τουλάχι-στον στο θεωρητικό χώρο της τριπλήςσχέσης: Επιστήμη - Τεχνολογία - Κοινω-νία (Science - Technology - Society,STS). Έτσι εμπλέκεται π.χ. στην πολυ-βασανισμένη θεώρηση που αφορά στησχέση «τεχνολογικού» και «κοινωνικο-οικονομικού» ντετερμινισμού. Συχνά καιεπιπόλαια αναδεικνύεται ο πρώτος ωςπανίσχυρος και ότι ο άνθρωπος έχειγίνει έρμαιό του, δηλαδή καταστροφικά«μονοδιάστατος». Παραλείπεται ή υπο-βαθμίζεται η σφιχτή σχέση του με τοδεύτερο, ότι δηλαδή κάποιες κοινωνικο-οικονομικά κυρίαρχες ελίτ τον καθορί-ζουν σε μεγάλο βαθμό.

Θα αναφέρουμε μόνο ένα μικρό αλλάκαθόλου ασήμαντο παράδειγμα προςεπίρρωση της παραπάνω διαπίστωσης:Ο σημερινός μέσος homo consumensδιαβιώνει μέσα στον κυκεώνα της λεγό-μενης εμπορικής καταναλωτικής τεχνο-λογίας, στην οποία ανήκουν και τα οθο-νικά τεχνήματα που προαναφέραμε.Όλα είναι κατασκευασμένα να ενσωμα-τώνουν την προσταθμισμένη εξαχρή-στευση ή προσχεδιασμένη πεπαλαίωσήτους. Η ιδιότητα αυτή δεν οφείλεταιστον «τεχνολογικό ντετερμινισμό» αλλάπροφανώς στο αδηφάγα κερδοσκοπικό

οικονομικό μοντέλο παραγωγής τους.

Μια αναπόφευκτη εξέλιξη;

Προσπαθώντας ο ανθρώπινος νους ναεπιβιώσει μέσα σε ένα συνεχώς επιταχυ-νόμενο «παροντικό» χρόνο, όπου τηνκάθε βιωμένη «τυραννική στιγμή» (Th.Eriksen)4 συνοδεύει πληθώρα εικονικών- συμβολικών ερεθισμάτων, δοκιμάζεισυνεχώς τα όριά του. Η ενσωματωμένηεξαχρήστευση, που αναφέραμε ως παρά-δειγμα αποφυγής, αποτελεί ίσως έναελάχιστο αρνητικό δείγμα και ταυτό-χρονα ερέθισμα για το «τι μπορεί ναγίνει». Το αυτονόητο τέτοιων σκέψεωνέχει τη σημασία ότι αυτές εκβάλλουν τε-λικά στον πεδίο της πολιτικής. Φαίνεταιότι η πολιτική «αμνησία» εκτός τωνάλλων γνωστών μεγάλων δεινών (κοινω-νικό, οικολογικό κ.ά.) συμβάλλει τα μέ-γιστα και στη… νευρο-βιολογική, όπου η«α-νοησία» λαμβάνει πλέον εκτός τηςμεταφορικής και τη ζοφερή κυριολε-κτική της σημασία! Έτσι π.χ. ο εντοπι-σμός των προβλημάτων από μία καθαράεπιστημονική - βιοφυσιολογική κριτικήτης τεχνολογικής επιτάχυνσης (π.χ. D.Rushkoff)5 χωρίς την ανάλογη σύνδεσήτους με την οικονομία και την πολιτική,είναι σε τελική ανάλυση κοινωνικά ανε-παρκής.

Ο συμβολικός και εικονικός υπερβομ-βαρδισμός του σημερινού ανθρώπου δεναποτελεί μια αναπόφευκτη εξέλιξη, δενείναι αθώος και ουδέτερος από άλλουςπαράγοντες, αφού σε μεγάλο βαθμόοφείλεται σε καθαρά κερδοσκοπικούςλόγους και έτσι αναδεικνύεται ως μιαεπιπλέον αιτία για κοινωνική-πολιτικήαντίσταση. Ο οραματικός πολιτικός στό-χος είναι πάντα η επιδίωξη ενός δημο-κρατικού-κοινωνικού ελέγχου της τεχνο-λογικής παραγωγής. Ο περίφημος τε-χνολογικός ντετερμινισμός πρέπει ναγίνει κοινωνικά προσεγγίσιμος, ώστε ναυπηρετεί την απλή βασική αρχή: «Ο άν-θρωπος και η φύση πάνω από το κέρ-δος».

* Ο ∆. ∆αγκλής είναι φυσικός,δρ Φιλοσοφίας.

Σημειώσεις

1. Για μια πολύ συνοπτική φιλοσοφικο-ιδεολογικήκαταγραφή σημαντικών απόψεων, βλ. ∆αγκλής ∆ημο-σθένης, «Τεχνολογία και Ιδεολογία στη σκιά του περι-βαλλοντκού προβλήματος» (∆αίμων της Οικολογίας,«Αυγή» 2005).

2. Neal Postmann, «Τεχνοπώλειο», εκδόσεις Κα-στανιώτης, 1997.

3. Για τη νευροεπιστήμη του εγκεφάλου, βλ. τα τε-λευταία δημοσιεύματα στην πάντα ενδιαφέρουσα θε-ματική «Επιστήμες» που επιμελείται ο Σπύρος Μανου-σέλης στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

4. Thomas Eriksen, «Η τυραννία της στιγμής», εκδό-σεις Σαββάλας, 2005.

5. Douglas Rushkoff, «Present Schock: When Every-thing Happens Now», Penguin N.Y. 2013.

Φαίνεται ότι η πολιτική “αμνησία”εκτός των άλλων γνωστών μεγάλωνδεινών (κοινωνικό, οικολογικό κ.ά.)συμβάλλει τα μέγιστα και στη… νευρο-βιολογική, όπου η “α-νοησία” λαμβάνειπλέον εκτός της μεταφορικής και τηζοφερή κυριολεκτική της σημασία.

Page 22: Κυριακή 5-4-2015

2222 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Τη συνέντευξη πήρε ο Μιχάλης Ρένεσης

Πραγματοποιήσατε επίσκεψη με τονυπουργό ΠΑΠΕΝ Παναγιώτη Λαφαζάνηστη Μόσχα. Ποιο είναι το επίπεδο τωνσημερινών ελληνορωσικών σχέσεωνστους τομείς της ενέργειας και τι κλίμασυναντήσατε στη ρώσικη πρωτεύουσα;

Το κλίμα όλων των συναντήσεων ήτανπολύ θερμό, παρόλο που οι προηγούμε-νες κυβερνήσεις με τις αποφάσεις τουςκαι την πολιτική τους είχαν πληγώσει τιςπατροπαράδοτες καλές σχέσεις των δυολαών. Μετά τις συναντήσεις στη Μόσχαάνοιξε ένα νέο ελπιδοφόρο κεφάλαιοστις ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας- Ρω-σίας, το οποίο είναι πολύ σημαντικό γιατη φάση που διερχόμαστε ως Ελλάδα καιτολμώ να πω και ως Ευρώπη. Όσοναφορά στον τομέα ενέργειας, οι σχέσειςΕλλάδας Ρωσίας θα ενδυναμωθούν έτιπεραιτέρω καθώς αυτό είναι επιθυμίακαι των δυο πλευρών.

∆υνατότητες ανάπτυξης

Τι δυνατότητες υπάρχουν για την πε-ραιτέρω ανάπτυξη των ελληνορωσικώνσχέσεων;

Οι δυνατότητες είναι τεράστιες. ΗΡωσία δεν είναι απλώς μια χώρα με με-γάλη οικονομική και πολιτική δύναμη,αλλά είναι μια χώρα, στην οποία εξά-γουμε γεωργικά προϊόντα που η ίδια δενπαράγει. Στον τομέα αυτό έχουμε μεγά-λες δυνατότητες. Αρκεί όλες οι ενέρ-γειες να γίνουν με μεθοδικότητα και δια-χρονική συνέπεια. Μπορούμε, επίσης, ναπετύχουμε αύξηση ρώσων τουριστώνπρος την Ελλάδα, αρκεί να επιλυθούνγραφειοκρατικά εμπόδια. Τέλος, υπάρ-χουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης

του διμερούς εμπορίου προσέλκυσηςεπενδύσεων, αλλά και των παραδοσια-κών πολιτιστικών και θρησκευτικώνσχέσεων των δύο χωρών.

Είχατε συναντήσεις με τον υπουργόενέργειας της Ρωσίας Αλεξάντρ Νόβακκαι τον επικεφαλής της ΓΚΑΖΠΡΟΜΑλεξέι Μίλλερ για την ενέργεια. Ποιαήταν τα θέματα που σας απασχόλησαν;

Από τη ρωσική πλευρά κατατέθηκεεπίσημα η πρόταση να υπάρξει άμεσασυμφωνία με την ελληνική κυβέρνησηγια την κατασκευή αγωγού στο ελληνικόέδαφος, ο οποίος θα μεταφέρει μέχρι τασύνορα της FYROM και σε συνέχεια στηνκεντρική Ευρώπη το ρωσικό φυσικόαέριο. Το φυσικό αέριο αυτό θα φτάσειστα ελληνοτουρκικά σύνορα μέσω τουνέου υποθαλάσσιου αγωγού της ΜαύρηςΘάλασσας, που θα κατασκευάσει ηΡωσία. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κατέ-θεσε πρόταση, η οποία έγινε αποδεκτή,ώστε να συμμετάσχουν ρώσικες εται-ρείες στους διαγωνισμούς για τα 20 θα-λάσσια οικόπεδα στη ∆υτική Ελλάδα καιτη Νότιο Κρήτη. Έθεσε επίσης τη μεί-ωση των τιμών του ρωσικού φυσικού αε-ρίου, όπως και το ζήτημα της άρσης τουεμπάργκο για τα αγροτικά μας προϊόντα.Στο θέμα αυτό αναμένεται να υπάρξει θε-τική εξέλιξη κατά την επίσκεψη τουπρωθυπουργού στη Μόσχα.

Για μια νέα ενεργειακή πολιτική

Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή(25/02) επικύρωσε τη νέα στρατηγικήτης για δημιουργία Ενεργειακής ‘Ένω-σης. Η απόφαση αυτή μπορεί να επηρε-άσει τις διμερείς ελληνορωσικές σχέσειςστα θέματα της ενέργειας;

Το ακριβές είναι ότι προτάθηκε ένανέο σχέδιο για την ενεργειακή ένωση,αυτό όμως δεν είναι και το τελικό πλαί-σιο. Στο σχέδιο αυτό τοποθετήθηκε ουπουργός ΠΑΠΕΝ στη σύνοδο υπουργώνενέργειας. Για την ελληνική κυβέρνηση,όπως τόνισε ο Π. Λαφαζάνης, είναι αδια-νόητο και απαράδεκτο, πιθανές συμφω-νίες κρατών μελών της ΕΕ με τρίτεςχώρες να τίθενται σε προέλεγχο κατα-στρατηγώντας την εθνική ανεξαρτησίακαι ευελιξία των κρατών μελών. Εντόςκοινοτικών πλαισίων, κάθε χώρα στηνΕΕ πρέπει να έχει τη δυνατότητα ναεφαρμόζει μια εθνική ενεργειακή πολι-τική, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τηνανάγκη πολλαπλών συνεργασιών με τιςάλλες χώρες της ΕΕ, αλλά και τα ιδιαί-τερα χαρακτηριστικά και ανάγκες πουέχει κάθε χώρα. ∆εν πρόκειται να απεμ-πολίσουμε αυτό το δικαίωμα μας. ∆εν θασυμφωνήσουμε να ψηφισθεί ο προκα-ταρκτικός έλεγχος για κάθε ενδεχόμενησυμφωνία, που θα κάνουμε με οποιαδή-ποτε τρίτη χώρα. Όμως, όπως τόνισακαι στην αρχή, η συμφωνία που θα γίνειγια το νέο αγωγό δεν θα παραβιάζει ούτετο Εθνικό μας ∆ίκαιο ούτε το Κοινοτικό∆ίκαιο. Θέλουμε να αναπτύξουμε μια νέαενεργειακή πολιτική στη χώρα μας, ηοποία θα μειώνει το κόστος της ενεργει-ακής τροφοδοσίας της χώρας μας σεπρώτες ύλες και θα είναι σε μια ισότιμηβάση με τους ευρωπαίους εταίρους μας.Αυτή είναι η θέση μας και ανταποκρίνε-ται πλήρως στα συμφέροντα του ελληνι-κού λαού και στην ανάγκη να πολύπλευ-ρου ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχεως αποτέλεσμα να πάρουμε τα προηγού-μενα χρόνια μικρότερες από τις συμφω-νημένες ποσότητες φυσικού αερίου. Μεβάση τις συμβατικές υποχρεώσεις και τηρήτρα «take or pay» υπάρχει μια ποινήγια την Ελλάδα περίπου 100 εκατ. ευρώ.Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτό το θέμα;

Ο υπουργός Π. Λαφαζάνης ζήτησε ναυπάρξει περαιτέρω σημαντική απομεί-ωση της ποινής που έχει επιβληθεί στηχώρα μας στο πλαίσιο της ρήτρας «takeor pay» και οι συνομιλητές μας, δεσμεύ-τηκαν ότι θα εξετάσουν με θετικόπνεύμα την πρόταση. Παράλληλα, ζητή-θηκε και μείωση των τιμών εφοδιασμούτου ρωσικού φυσικού αερίου προς τηχώρα μας, γεγονός που θα ανακουφίσειτους καταναλωτές. Ελπίζω βάσιμα ότικατά την επίσκεψη του πρωθυπουργούστη Μόσχα 8-9 Απρίλη θα έχουμε καιεπίσημες ανακοινώσεις για όλα αυτά ταθέματα.

Η ρωσική πλευρά έδειξε ενδιαφέρονγια την έρευνα και εκμετάλλευση υδρο-

γονανθράκων στη χώρα μας;Πρότεινε ο υπουργός στον ομόλογο

του κο Νόβακ, τη συμμετοχή ρώσικωνεταιρειών στους διαγωνισμούς για τα 20θαλάσσια οικόπεδα στη ∆υτική Ελλάδακαι τη Νότιο Κρήτη. Επειδή συμμετείχαστην συζήτηση, μπορώ να σας επιβεβαι-ώσω ότι στους διαγωνισμούς θα συμμε-τάσχουν και μεγάλες ρωσικές εταιρείες.Αυτό θα διευρύνει το διεθνές βάθος τουενδιαφέροντος και των συμμετοχών καιθα αυξήσει τον ανταγωνισμό και άρα καιτα πιθανά οφέλη της χώρας μας απότους διαγωνισμούς αυτούς. Αυτό βέβαιαθα το δούμε στην πράξη το καλοκαίριπου θα ξεκινήσουν οι διαγωνισμοί.

* Ολόκληρη η συνέντευξη στον ιστό-τοπο της «Εποχής».

Η συμφωνία που θα γίνει για το νέο αγωγόδεν θα παραβιάζει ούτε το Εθνικό μας ∆ί-καιο ούτε το Κοινοτικό ∆ίκαιο. Θέλουμε νααναπτύξουμε μια νέα ενεργειακή πολιτικήστη χώρα μας, η οποία θα μειώνει το κό-στος της ενεργειακής τροφοδοσίας τηςχώρας μας σε πρώτες ύλες και θα είναισε μια ισότιμη βάση με τους ευρωπαίουςεταίρους μας.

“ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Μοναδική ευκαιρία αναβάθμισηςτου ρόλου της Ελλάδας στα ενεργειακά

Η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη νααναβαθμίσει τις σχέσεις με τη Ρωσία, οι οποίες ήτανπαγωμένες τα τελευταία χρόνια. Είναι χαρακτηριστική ηαναφορά του έλληνα πρωθυπουργού, κατά τηναποκλειστική συνέντευξή του στο ρώσικο πρακτορείοΤΑΣΣ, ότι περνάμε από το χειμώνα στην άνοιξη τωνελληνορωσικών σχέσεων. Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας στηνίδια συνέντευξη δήλωσε ότι η χώρα μας μπορεί νακαταστεί γέφυρα μεταξύ ∆ύσης-Ρωσίας.Σημαντική από πολλές πλευρές θα είναι η επίσκεψη στηΜόσχα (8-9 Απρίλη) του Αλέξη Τσίπρα, όπου θα έχεισυναντήσεις με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τονπρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Ένα από τα πρώταθέματα θα είναι η ενεργειακή συνεργασία μεταξύ των δύο

χωρών. Το έδαφος προετοίμασε ήδη η πρόσφατη επίσκεψη στη Μόσχα (30-31Μάρτη) του υπουργού ΠΑΠΕΝ Παναγιώτη Λαφαζάνη και του κοινοβουλευτικούεκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικού επί ενεργειακών θεμάτων Θανάση Πετράκου,ο οποίος θα μας δώσει το στίγμα της επίσκεψης και θα συζητήσουμε για τα θέματαπου τέθηκαν μεταξύ άλλων κατά τις συναντήσεις με τον υπουργό ενέργειας τηςΡωσίας Αλεξάντρ Νόβακ και τον επικεφαλής της Γκαζπρομ Αλεξέι Μίλλερ.

Ευκαιρία γιατη χώρα ο αγωγός

Πριν λίγο καιρό ο πρόεδρος Πούτινδήλωσε ότι σταματάει η κατασκευήτου αγωγού φυσικού αερίου SouthStream και στη θέση του θα κατα-σκευαστεί νέος αγωγός μέσω της Ευ-ρωπαϊκής Τουρκίας (Turkish Stream)που θα καταλήγει σε ένα hub στα ελ-ληνο-τουρκικά σύνορα. Αυτή η εξέλιξηθεωρείτε ότι είναι θετική για τη χώραμας και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Η Ρωσία έχει αποφασίσει στις 31-12-2019 να σταματήσει τη ροή φυσικούαερίου για τις χώρες της κεντρικήςΕυρώπης μέσω Ουκρανίας. Η κατα-σκευή του αγωγού στο ελληνικό έδα-φος, θα έχει πολλαπλά οφέλη για τηχώρα μας οικονομικά και γεωστρατη-γικά. Η χώρα θα μπει με αυτόν τοντρόπο στην εμπορία του φυσικού αε-ρίου και θα απολαμβάνει μειωμένεςτιμές. Συνεπώς, έχει τη μοναδική ευ-καιρία να αναβαθμίσει σημαντικά τορόλο της στα ενεργειακά, και όχι μόνο,θέματα της Ευρώπης. Για όλους αυ-τούς του λόγους έχω τη γνώμη ότι ηελληνική κυβέρνηση πρέπει άμεσα νακαταλήξει σε συμφωνία με τη ρωσικήκυβέρνηση για την κατασκευή του ελ-ληνικού τμήματος του νέου αγωγού, οοποίος θα μεταφέρει το ρωσικό φυ-σικό αέριο στην Ευρώπη. Σημειώνωότι εάν δεν υπάρξει αυτή η λύση η Γερ-μανία έχει προτείνει στη Ρωσία τηνκατασκευή και δεύτερου αγωγού μέσωΓερμανίας προκειμένου να τροφοδο-τούνται οι υπόλοιπες χώρες της Ευ-ρώπης με ρωσικό φυσικό αέριο.

Page 23: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 2233ΘΕΜΑΤΑ

Του Βασίλη Κωτούλα

Το Σάββατο 28/3 πολλοί φίλοι καισύντροφοι του Γιάννη Μπανιά,στην επέτειο των τριών χρόνων

από τον θάνατό του, επισκεφθήκαμε τοντάφο του. Εκεί εντελώς αυθόρμηταένιωσα την ανάγκη να πω λίγα λόγια, ναεκφράσω φωναχτά τα συναισθήματα καιτις σκέψεις της στιγμής. Τα λόγια,επειδή ειπώθηκαν αυθόρμητα και μερικάμε σχετική ασάφεια, μπορεί κάποιους ναενόχλησαν. Παρακάτω θα αναπτύξω πε-ρισσότερο τα όσα είπα και θα γίνουν οιαπαιτούμενες αποσαφηνίσεις.

Οι δύο αρετέςτου σύντροφου Γιάννη Μπανιά

Ο σύντροφος Γιάννης Μπανιάς ήτανμια γλυκιά, ανθρώπινη και χαμηλώντόνων ηγετική προσωπικότητα της κομ-μουνιστικής και ευρύτερης αριστεράς.Για πεντέμισι περίπου δεκαετίες ήτανστην πρώτη γραμμή των σκληρών αγώ-νων του εργατικού, αριστερού, σοσιαλι-στικού και κομμουνιστικού κινήματος. Ηζωή του, οι αγώνες του και το παρά-δειγμά του είναι μια πλούσια παρακατα-θήκη για προβληματισμό και έμπνευση.

Στο μνημόσυνο αναφέρθηκα σε δύομόνο αρετές του. Ήταν ένας πραγματι-κός κομμουνιστής της ανανέωσης απότότε που προέκυψε αυτό το ρεύμα, κυ-ρίως με τη διάσπαση του 1968, με στα-θερή και παρούσα σ’ όλο το βίο του τηνυπ’ αριθμό ένα αξία της αριστεράς, πουείναι, πρέπει να είναι, η ανιδιοτέλεια τηςπροσφοράς. Σ’ ό, τι αφορά την υλικήδιάσταση της ανιδιοτέλειάς του, αρκείνα πω ότι μπήκε στον αγώνα σχετικά εύ-πορος και πέθανε, αν όχι φτωχός, λιγό-τερο εύπορος. Οι δυνατότητές του καιευκαιρίες για πλουτισμό ήταν πολλές,ήταν καλός μηχανικός και θα μπορούσεάνετα να γίνει μεγαλοεργολάβος καιπάμπλουτος. ∆εν ήταν αυτή η επιλογήζωής. Ο πλούτος γι’ αυτόν ήταν οι αγώ-νες του για τα ιδανικά της αριστεράς.

Η δεύτερη αρετή και παρακαταθήκηπου μας άφησε, είναι ότι σ’ όλη την αγω-νιστική ιστορία του ήταν σταθερός, συ-νεπής, αταλάντευτος και επίμονος στιςπολιτικές επιλογές του, στις επιλογέςτου δημοκρατικού σοσιαλισμού και τουανανεωτικού κομμουνιστικού οράματος.Ταυτόχρονα, σ’ όλες τις συζητήσεις, τιςεντάσεις και τις ρήξεις που υπήρξαν στοεσωτερικό των φορέων της αριστεράς,δεν ήταν ποτέ, μα ποτέ δογματικός καισεχταριστικά αμετακίνητος. Και τότε,στα μέσα της δεκαετίας του ’80 που ήτανγραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού, αντι-τάχθηκε σθεναρά στις επιλογές που ένατμήμα της ηγεσίας του προωθούσε, γιατίσωστά εκτίμησε ότι εκείνες οι επιλογέςάνοιγαν διαδικασίες ιδεολογικής απο-σταθεροποίησης του χώρου της κομμου-νιστικής ανανέωσης. Ανησυχούσε ότι οιπροτεινόμενες Μετεξελίξεις σε εκείνεςτις συγκυρίες και σ’ εκείνη τη χρονικήπερίοδο θα άνοιγαν δυναμικές ουσιαστι-κής από-κομμουνιστικοποίησης και στοβάθος απο-αριστεροποίησης. Αντιτάχ-θηκε και μαζί του όλοι όσοι αντιταχθή-

καμε, το 43% - 45% του ΚΚΕ Εσωτερι-κού, όχι από δογματικές και σεχταριστι-κές θέσεις, όχι από θέσεις ακινησίας. Μι-λούσαμε για την ανάγκη βαθιάς, ουσια-στικής, πολύπλευρης οργανωτικής, πο-λιτικής, ιδεολογικής και στρατηγικήςΑναβάθμισης του περιεχομένου του ∆η-μοκρατικού ∆ρόμου προς το σοσιαλισμό.

Η προσφορά τουστη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ

Η μετέπειτα δράση του ΚΚΕ Εσωτερι-κού – Ανανεωτική Αριστερά και στη συ-νέχεια της ΑΚΟΑ είναι και αυτή ενδια-φέρουσα εμπειρία στο πλαίσιο τηςοποίας αναπτύχθηκε η αποφασιστικήσυνεισφορά του σ. Γιάννη Μπανιά, για ναφθάσουμε, με πολλά πισωγυρίσματα,στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Σταθερή καιεπίμονη ήταν η επιλογή του για τηνανάγκη της ανασύνθεσης όλης της αρι-στεράς, κάτι που σε μεγάλο βαθμό επι-τεύχθηκε με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο σύντροφος Γιάννης Μπανιάς πέθανεδύο περίπου μήνες πριν από τις εκλογέςτου Μαΐου του 2012, εκλογές στις οποίεςο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το πρώτο άλμα από το5% περίπου του 2009 στο 17% και η δυ-ναμική του ήταν τέτοια που ένα μήναμετά στις εκλογές του Ιουνίου εκτινάχ-θηκε στο 27%. Τον Γενάρη του 2015 κα-τέκτησε το 37% περίπου και σήμεραέχουμε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑσε συνεργασία και με τους ΑΝΕΛ καιπρωθυπουργό τον σύντροφο Α. Τσίπρα.Η δυναμική στήριξης του πρωθυπουργούκαι της κυβέρνησης φθάνει σήμερα ταποσοστά 60% με 70% και του ΣΥΡΙΖΑαπό το 37% στο 47% περίπου.

Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα

Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνίατα προηγούμενα τέσσερα περίπου χρόνιατον «εξανάγκασε» σε βίαια ωρίμανση. Οιεπιτυχίες του οφείλονται στη δράσηόλων των αγωνιστών του και στον απο-φασιστικά θετικό ρόλο του αναμφισβή-τητου πλέον και λαϊκού και ικανού ηγέτητης αριστεράς, του σύντροφου Α. Τσί-πρα.

Το ξέρω, είναι αυθαίρετο να λες τι θαέλεγε σήμερα ένας σύντροφος που πέ-θανε. Μπορεί έτσι τις απόψεις σου, τονυποκειμενισμό σου, έστω και αθέλητα,να τα «σιγουρεύεις» βάζοντάς τα στοστόμα ενός ηγέτη τόσο αγαπητού. Παρ’όλα αυτά, νομίζω ότι δεν έκανα κάτι τέ-τοιο όταν στο μνημόσυνο είπα ότι ο σύν-τροφος Γιάννης Μπανιάς για τη συγκυ-ρία θα έλεγε τουλάχιστον τα εξής δύοπράγματα. Πρώτον, η κυβέρνηση δρα σεσωστή κατεύθυνση, αλλά πρέπει να επι-ταχύνει τα βήματά της. Αυτό είπα απευ-θυνόμενος με αγάπη και συντροφικό-τητα και στους υπουργούς που ήταν εκεί.Εδώ τώρα προσθέτω ότι, όπως φαίνεται,η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τόσοέτοιμη όσο έλεγε για την ανάληψη τηςκυβέρνησης. ∆εν παραγνωρίζω τις τερά-στιες δυσκολίες, το ότι οι ακραίοι νεο-φιλελεύθεροι που κυριαρχούν στην Ευ-ρώπη, οι Βενιζέλοι και οι Σαμαράδες τηςΕυρώπη, δεν μας δίνουν ούτε την ελάχι-στη ανάσα χρόνου, μας έχουν τη θηλιάστον λαιμό και μόνο ο κίνδυνος ότι θαμπορούσε να γίνει μπάχαλο όλη η Ευ-ρώπη τους αναγκάζει να μη μας πνίγουνμε την ασφυξία της ρευστότητας.

Το δεύτερο που είπα στο μνημόσυνο,και είναι πιο σοβαρό, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑπρέπει τάχιστα να γίνει πιο δυνατός, πο-σοτικά και ποιοτικά, για να ανταποκρι-θεί στις αυξημένες ανάγκες. Την τελευ-ταία περίοδο της δράσης του ο σύντρο-φος Γιάννης Μπανιάς, στις ομιλίες και

τα γραπτά του, επέμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θαέπρεπε με γρηγορότερους ρυθμούς να«γειωνόταν» στην κοινωνία και τις ανάγ-κες της.

Πρέπει άμεσα να υπάρξουν πρωτοβου-λίες και αναδιάταξη του στελεχικού δυ-ναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να καλυφθείη μεγάλη αναντιστοιχία που υπάρχειανάμεσα στην πολιτική, εκλογική καιδημοσκοπική αποδοχή της κυβέρνησηςκαι του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα είναι το κύριοεργαλείο με το οποίο θα μετατρέψουμετην πολιτική εκλογική επιρροή σε ου-σιαστικότερη συνειδητή στήριξη και έν-ταξη των εργαζομένων και λαϊκών στρω-μάτων και τάξεων στο σχέδιο του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Το κόμμα δεν ωρίμασε ακόμη όσοθα έπρεπε και όσο απαιτούν οι καιροί.Αυτό αφορά όλη τη δομή του από την κο-ρυφή μέχρι τη βάση. Παρακολούθησατην πρόσφατη συνεδρίαση της κεντρικήςεπιτροπής που εκτίμησε την πρώτηφάση των διαπραγματεύσεων με τουςδανειστές και τη συμφωνία της 20ής Φε-βρουαρίου. Είναι κάτι περισσότερο απόφανερό πως, αν δεν έκανε βήματα προςτα πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ ό,τι αφορά την ενο-ποίησή του, την ωρίμανσή του και τη συ-νοχή του, δεν έκανε πάντως σημαντικάβήματα προς τα μπρος.

Το κόμμα έχει την ευθύνη να φωτίζει,να φορτίζει και να εντάσσει την κυβερ-νητική πολιτική, τις κυβερνητικές με-ταρρυθμίσεις και επιτυχίες στην προ-οπτική των βαθιών αλλαγών, των διαδο-χικών τομών και ρήξεων με όλες τις αν-τιλαϊκές, αντιδημοκρατικές δομές καιπαθογένειες του συστήματος. Και όλααυτά στην προοπτική του σοσιαλισμούτου 21ου αιώνα που ή θα είναι δημοκρα-τικός ή δεν θα υπάρξει. Θα πρόσθετα,επίσης, ως προσωπική μου θεώρηση ότισε τίποτε δεν βλάπτει τις προοπτικέςτου ΣΥΡΙΖΑ αν όλα τα παραπάνω εντάσ-σονταν στο όραμα του αναγεννημένουκομμουνιστικού ορίζοντα.

Πρέπει άμεσα να υπάρ-ξουν πρωτοβουλίες καιαναδιάταξη του στελε-χικού δυναμικού τουΣΥΡΙΖΑ, ώστε να καλυ-φθεί η μεγάλη αναντι-στοιχία που υπάρχειανάμεσα στην πολιτική,εκλογική και δημοσκο-πική αποδοχή της κυ-βέρνησης και του ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Ο Γιάννης Μπανιάς,η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ

ΠροσφοράΟ Γιάννης Μπανιάς ήταν από τους στυλοβάτες του ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστεψε στην

ανάγκη μιας πλατιάς ενότητας της Ανανεωτικής Αριστεράς. Γι’ αυτήν αγωνίστηκεμε πείσμα και με το κύρος του πέτυχε πολλά. Έφυγε νωρίς κι άφησε σ’ εμάς όχιμόνο να γιορτάσουμε την εκλογική νίκη, αλλά και την υποχρέωση να διατηρήσουμετην πολύτιμη ενότητα. Στη μνήμη του η Ολυμπία Στεργίου προσφέρει στην«Εποχή» 100 ευρώ.

Αφηγήματα που στον πυρήνατους έχουν γεγονότα πραγμα-τικά, που πλέκονται και εξελίσ-σονται φαντασιακά, με ασυνήθι-στη ή ακόμη και αλλόκοτη τροπήκαι κατάληξη που μπορεί να αιφ-νιδιάζει. Είναι ζωές, στάσεις καισυμπεριφορές υπαρκτών αν-θρώπων, με κίνητρα λογικά ήπαράλογα, που, αργά ή γρήγορα,μέσα από διαδρομές τεθλασμέ-νες και μονοπάτια γίνονται, τε-λικά, αυτό που πραγματικά είναι.

Page 24: Κυριακή 5-4-2015

2244 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αρκετός κόσμος από την Αριστεράκαι το Κίνημα είναι μπλοκαρισμέ-νος σε σχέση με τη στάση του

απέναντι στη νέα κυβέρνηση. ∆εν έχουνεκλείψει, φυσικά, οι λόγοι για διεκδική-σεις και μαζικές κινητοποιήσεις, αυτόόμως που επικρατεί είναι μια λογικήανοχή απέναντι σε υπουργούς που δενέχουν ακόμα ζεστάνει την καρέκλα τους,μια δικαιολογημένη αναμονή για τηνυλοποίηση των προεκλογικών εξαγγε-λιών κι η ελπίδα ότι η αριστερά στην κυ-βέρνηση θα κάνει τη διαφορά σε σχέσημε το φθαρμένο και απαξιωμένο πολι-τικό προσωπικό που μας κυβερνά τόσαχρόνια. Ψάχνοντας να βρω μια, σχετικά,καθαρή σκέψη που να μην είναι επηρεα-σμένη από συναισθηματισμούς και απόπολιτική στράτευση, από την οποία θαμπορούσα να πάρω κάποιες απαντήσεις,κατέφυγα στον Νώντα τον μυστήριο

τύπο στο καφέ της γειτονιάς.Ο Νώντας είναι περίπου εβδομήντα

χρόνων, με δασύτριχο μουστάκι καιγκρίζο απεριποίητο μούσι, γεματούληςκαι σκυθρωπός, που φορά συνήθως πο-λύχρωμες τιράντες κι έχει μόνιμα κρε-μασμένο στο κάτω χείλος του ένα στρι-φτό τσιγάρο. Έρχεται καθημερινά, νωρίςτο απόγευμα, στο καφέ, κάθεται πάντασ’ ένα γωνιακό τραπέζι με την πλάτηστον τοίχο για να προσέχει τα νώτα του,όπως έκαναν παλιά οι πιστολέρο στα σα-λούν της Άγριας ∆ύσης κι απομονώνεταιδιαβάζοντας αστυνομικά μυθιστορή-ματα. Τα βιβλία του είναι πάντα καλώνεκδόσεων, με προσεγμένες μεταφρά-σεις, ακριβό χαρτί, καλλιτεχνικά εξώ-φυλλα, προσεγμένα και πάντα με το σε-λιδοδείκτη τους. Όταν είναι συγκεντρω-μένος στο διάβασμα δεν μπορεί να τοναποσπάσει ούτε έκρηξη βόμβας.

Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν ότανγύριζε από την τουαλέτα. Χαιρετηθή-καμε κι έκανε ένα νεύμα να πάω στο τρα-πέζι του, ήθελε φαίνεται να κάνει έναδιάλειμμα από τη σκοτεινή ατμόσφαιρατου νουάρ μυθιστορήματος που διάβαζε.Ήταν ευκαιρία για λίγη κουβεντούλα, ηοποία προσανατολίστηκε εξ αρχής στηνπολιτική. Τα πράγματα είναι απλά, άρ-χισε να λέει, αγορεύοντας, ο Νώντας. Τιπεριμένεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, επανά-σταση; Η πολιτική καταγωγή του ΣΥ-ΡΙΖΑ αναφέρεται σε μια μετριοπαθή αρι-στερά, η οποία ξεκινώντας από τον ελ-λειμματικό, ιδεολογικά, ευρωκομουνι-σμό ακολούθησε μια πορεία εγκατάλει-ψης του κομμουνιστικού χαρακτήρα καιπροσέγγισης της κοινοβουλευτικής δη-μοκρατίας. Το αίτημα της ανατροπής τουκαπιταλιστικού συστήματος εγκαταλεί-φθηκε κι αυτό και περιορίστηκε στην αν-τιπαράθεση με το σύγχρονο, επιθετικόνεοφιλελευθερισμό. Οπότε το ζητούμενοτης ανατροπής του συστήματος παραμέ-νει όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό που πε-ριμένω είναι κάποιες μεταρρυθμίσειςπρος όφελος της φτωχής, πλέον, ελλη-νικής κοινωνίας, μια καλύτερη διαχεί-ριση της καθημερινότητας και χαίρομαιπου τα κόμματα που ευθύνονται για τηνκατάντια μας, Ν∆ και ΠΑΣΟΚ, είναι υπό

διάλυση. Επίσης γουστάρω να βλέπω τααποβράσματα της πολιτικής σκηνής, Σα-μαρά και Βενιζέλο, να χτυπάνε προσοχέςμπροστά στην απολαυστική Ζωή Κων-σταντοπούλου που έκανε σμπαράλια τοντσαμπουκά τους. Κι αυτό που ελπίζωείναι κάτι που πολλοί απεύχονται: ένα«ατύχημα» που θα οδηγήσει σε πιστω-τικό γεγονός και τελικά σε ρήξη με τομονεταριστικό οικονομικό μοντέλο τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης. Μια ρήξη πουίσως υπονομεύσει καθοριστικά αυτό τομοντέλο κι ανοίξει την προοπτική για μιαάλλη Ευρώπη. Μια ρήξη που θα κάνει τηζωή μας πιο ενδιαφέρουσα από το να πα-ρακαλάμε να μας δανείζουν οι Γερμανοίμε αντίτιμο το βάθεμα της φτώχειας καιτης μιζέριας μας. Ίσως έτσι ανοίξει καιτο παιχνίδι για την αριστερά, ώστε να ξα-ναβάλει στόχους κι οράματα για κοινω-νική ανατροπή και σοσιαλισμό.

Αυτά είπε ο Νώντας, πλήρωσε τονκαφέ του και σηκώθηκε. Έριξα μιαματιά στον τίτλο του βιβλίου που διά-βαζε, πριν το βάλει στη χάρτινη τσάντατου: «Κόκκινη Μασσαλία»…

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Το ευτύχημα του «ατυχήματος»

ΟΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα κα-τακρίνει την τακτική της προ-ηγούμενης κυβέρνησης να επιβά-

λει σε σοβαρότατα ζητήματα οικονομι-κής και κοινωνικής πολιτικής λύσειςπου προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις,παρακάμπτοντας τις κοινοβουλευτικέςδιαδικασίες με πράξεις νομοθετικού πε-ριεχομένου, οι οποίες, όταν ερχόταν γιαψήφιση στη Βουλή έχοντας εξαντλήσειόλα τα προβλεπόμενα χρονικά περιθώ-ρια, είχαν ήδη παραγάγει μη αναστρέ-ψιμα αποτελέσματα. Είναι η σειρά τωναθεράπευτα νεοφιλελεύθερων να διαρ-ρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή η τω-ρινή κυβέρνηση, το βράδυ της Παρα-σκευής 27.3.2015, χρησιμοποίησε τηνίδια μέθοδο για να εξασφαλίσει τη συνέ-χιση της λειτουργίας της Ελληνικής Βιο-μηχανίας Ζάχαρης αλλά και τη συνέχισητης τευτλοκαλλιέργειας για τη φετινήχρονιά.

Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου(ΠΝΠ), η οποία υπογράφεται από τονπρωθυπουργό και ολόκληρο το κυβερ-νητικό συμβούλιο, 30 εκ. ευρώ από τα μη

διανεμηθέντα διαθέσιμα της υπό εκκα-θάριση Αγροτικής Τράπεζας της Ελλά-δος καταβάλλονται άμεσα στην ΕΒΖ ΑΕέναντι μελλοντικής αύξησης του μετο-χικού της κεφαλαίου.

Εύλογα θα παρατηρούσε κανείς ότι ηιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια: τοβράδυ της Παρασκευής 27.7.2012 με δύοδιαδοχικές ΠΝΠ, η συγκυβέρνηση Ν∆-ΠΑΣΟΚ-∆ΗΜΑΡ, πρώτα ανακάλεσε τηνάδεια λειτουργίας της ΑΤΕ, θέτοντάς τηνσε εκκαθάριση, και στη συνέχεια μεταβί-βασε στοιχεία του ενεργητικού και τουπαθητικού της στην Πειραιώς, με αποτέ-λεσμα η ΕΒΖ να βρεθεί υπό εκκαθάρισηως ιδιοκτησία της «κακής» ΑΤΕ, ενώ ταδάνειά της (περίπου 130 εκ. ευρώ τότε)θεωρήθηκαν υγιή και πέρασαν στην Πει-ραιώς. Έκτοτε προτεραιότητα για τηνκυβέρνηση και τον εκκαθαριστή αποτε-λούσε το να πληρωθεί η Πειραιώς καιόχι το να συνεχιστεί η λειτουργία τηςβιομηχανίας και να διατηρηθεί ο κύκλοςεργασιών, που αυτή εξασφαλίζει σε ολό-κληρες περιοχές της χώρας. Η λύση πουεπιλέχθηκε τώρα είχε συναντήσει την

επίμονη άρνηση των αρμόδιων υπουρ-γών το 2013-14, των οποίων η προ-οπτική για τη βιομηχανία ήταν η πώλησηή η διαρκής συρρίκνωση, μέσω της μεί-ωσης των ποσοτήτων των καλλιεργού-μενων ζαχαρότευτλων και της αναστο-λής της λειτουργίας για δύο από τα τρίαεργοστάσια. Εξάλλου, μετά την κήρυξηάγονων τριών διαγωνισμών πώλησης,εφόσον οι προσφερόμενες τιμές ήτανυποπολλαπλάσιες της αντικειμενικήςαξίας της ακίνητης περιουσίας της βιο-μηχανίας, η Πειραιώς έπαψε να παρέχειχρηματοδότηση στην ΕΒΖ, με αποτέλε-σμα τα δάνεια ύψους 143 εκ. ευρώ, στις31.12.2014, να καταστούν ληξιπρόθε-σμα. Με την ΠΝΠ της προπερασμένηςΠαρασκευής ο βασικός μέτοχος (το δη-μόσιο) εξασφαλίζει την απόλυτα ανα-γκαία ρευστότητα για τη λειτουργία τηςεπιχείρησής του, και μάλιστα με τρόποπου δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτη-

ριστεί επιδότηση και να επισύρει κοινο-τικές κυρώσεις.

Ασφαλώς αυτό δεν αρκεί. Και η ανα-διάρθρωση του χρέους και η αναδιοργά-νωση της ΕΒΖ είναι απολύτως απαραίτη-τες, όσο απαραίτητη είναι και η αύξησητης ποσότητας παραγόμενων ζαχαρό-τευτλων, ώστε να επιτευχθεί το όριο εξα-σφάλισης αυξημένων ενισχύσεων από τηνέα ΚΑΠ, στόχος ιδιαίτερα δύσκολοςμετά τις πλημμύρες στη Ορεστειάδα καιστις Σέρρες. Όμως, η επανεκκίνηση πουπαρείχε στην ΕΒΖ αυτή η αλλιώτικηΠράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεί-χνει την πρόθεση της κυβέρνησης ναστηρίξει την παραγωγική ανασυγκρό-τηση της χώρας στην ικανοποίηση τωνπραγματικών αναγκών των κατοίκων.

Αφροδίτη Σταμπουλή,βουλευτίνα ΣΥΡΙΖΑ Σερρών

Μια πράξη νομοθετικούπεριεχομένου… ζάχαρη

Κυριακή 5 Απριλίου

** Η ταινία «Ο νέος δρόμος του πλαστικού»,που γυρίστηκε στο νοτιοανατολικό Τατζικι-στάν, θα προβληθεί, στις 5μ.μ., στον κινηματο-γράφο ∆αναό (Λεωφόρος Κηφισίας 109). Η ται-νία είναι της Filmografik production, σε σκηνο-

θεσία Άγγελου Τσαούση και Μυρτώς Παπαδοπούλου και φωτογραφία του μέλους των«Φίλων της ΕΜΙΑΝ» ∆άφνης Καλαφάτη.

** Εκδήλωση με θέμα «ΜΜΕ στον καιρό της κρίσης» διοργανώνει το Στέκι Αλληλεγ-γύης Παλλήνης, στις 7μ.μ., στο Οινοποιείο Πέτρου (Λεωφ. Μαραθώνος 117), με ομιλη-τές τους: Κ. Αρβανίτη, Γ. Αυγερόπουλο, Γ. Πλειό. Θα γίνει παρέμβαση από τον Ν. Μιχα-λίτση για την ΕΡΤ.

** Τη θεατρική παράσταση«Ο Μάρξ στο Σόχο» από τηθεατρική ομάδα Φάντης Μπα-στούνι παρουσιάζει το Κοι-νωνικό Πολιτιστικό ΚέντροΒύρωνα, στις 9μ.μ.

Παρατάθηκε μέχριτο Μ. Σάββατο η έκθεση

σχεδίων του Γ. Ψυχοπαίδηστο βιβλιοπωλείο «Θεμέλιο»

(Σόλωνος 84)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

Page 25: Κυριακή 5-4-2015

Συνεχίζοντας τις πολιτιστικές του παρεμβάσεις, τοΚόκκινο 105,5 «αγκαλιάζει» την ταινία του ∆ημήτρηΠιατά «ΠΑΝ.δη.ΜΙΑ (Όλα λοιπόν ένα)». Ο τίτλος ξε-γελά ως ένα σημείο. Θέμα της ταινίας η ανθρωπο-φαγική δημοσιογραφία που αφθονεί στους σταθ-μούς κάποιων ραδιοφώνων, στις σελίδες κάποιωνεφημερίδων και ιδίως στα κανάλια της τηλεόρασηςυπηρετούμενη από «μεγάλα» ονόματα, τις επιλεγό-μενες και «ντίβες της δημοσιογραφίας.

Σε μια ζεστή εκδήλωση, στον ανακαινισθέντα με επι-τυχία και ευρωπαϊκό αέρα κινηματογράφο Άστορ,παρουσιάστηκε η ταινία και συζητήθηκε εκτενώς

το θέμα του ρόλου της δημοσιογραφίας αλλά και τι δη-μοσιογραφία θέλει, αν όχι προτείνει, η αριστερά. Στο τρα-πέζι των ομιλητών ο σκηνοθέτης της ∆ημήτρης Πιατάςκαι ο πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θεοδόσης Πελεγρίνης,που πρωταγωνιστεί στην ταινία, οι δημοσιογράφοι ΆρηςΧατζηστεφάνου, Ανδρεας Ρουμελιώτης και ο διευθυντήςτου Κόκκινου, Κώστας Αρβανίτης.

Ο Άρης Χατζηστεφάνου με την γνωστή σε όσους τονπαρακολουθούν στέρεη θεωρητική σκευή, τοποθέτησετην αλλαγή του μοντέλου της δημοσιογραφίας που έχειεπικρατήσει πλέον περί το 2008, όταν τα συμφέροντα πουκρύβονται πίσω από την ιδιωτική τηλεόραση ιδίως ζη-τούν πάση θυσία να διατηρήσουν το σύστημα που αποτε-λούν στυλοβάτη του αλλά και που τα συντηρεί και ταπλουτίζει.

Ελεύθερη φωνή ενημέρωσης

Όπως ήταν φυσικό, η συζήτηση γρήγορα έφτασε στο

θέμα της δημόσιας τηλεόρασης και αναπτύχθηκε αρκε-τός προβληματισμός τόσο από τους ομιλητές όσο και απότο κοινό. Την περίοδο των εκλογών του 2012 διαπιστώ-θηκε πως η τότε ΕΡΤ είχε αρχίσει να παρουσιάζει σημά-δια μιας ενδιαφέρουσας και γόνιμης απομάκρυνσης απότην κυβέρνηση αλλά η άνθιση διακόπηκε απότομα με τοβίαιο κλείσιμό της. Η δουλειά που έγινε μετά κυρίως δια-δικτυακά «ήταν μοναδική στα χρονικά της δημοσιογρα-φίας». Με την ευκαιρία πάντως της κατάθεσης του νο-μοσχεδίου για την επαναλειτουργία της συζητήθηκε ηαναγκαιότητα να περιγραφούν με σαφήνεια οι ασφαλι-στικές δικλείδες που θα προστατεύουν το δημόσιο χα-ρακτήρα της και δεν θα την ξανακάνουν φερέφωνο οποι-ασδήποτε κυβέρνησης, ενώ ακούστηκαν ενστάσεις για τονομοσχέδιο, θεωρώντας ότι η νέα ΕΡΤ δεν θα διαφέρεισε τίποτε από τη ΝΕΡΙΤ.

Εύλογο είναι ο λόγος να ήρθε επίσης στο Κόκκινο καιτη λειτουργία του. Ο Κώστας Αρβανίτης υπεραμύνθηκεόχι μόνο της δυνατότητας αλλά και του χρέους του ρα-διοφωνικού σταθμού να έχει κριτική στάση απέναντιστον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελεί μια ελεύθερη φωνή ενημέ-ρωσης που στηρίζει κριτικά το κυβερνητικό έργο. Στοτέλος της εκδήλωσης, κάλεσε το κοινό να είναι και τοίδιο προσεκτικό τόσο όταν διαβάζει μια είδηση όσο καιιδιαιτέρως όταν την αναπαράγει στο διαδίκτυο.

Πολύ απασχόλησε ομιλητές και κοινό αν είναι τα πρό-σωπα που μπορούν να αλλάξουν μια κατάσταση, άρα μετα κατάλληλα πρόσωπα η δημόσια τηλεόραση θα ξεπε-ράσει όποιες ελλείψεις έχει ο νόμος, ή αν πρέπει πρώτανα δημιουργήσουμε δυνατούς θεσμούς. Είναι άραγε τοπρόσωπο ικανό να διαχειριστεί ακόμα και ένα κακό νόμοπρος όφελος της κοινωνίας ή χρειάζεται ένας σαφής δη-μοκρατικός νόμος με βάση τον οποίο το πρόσωπο θα μπο-ρεί να δουλεύει επαρκώς και δημιουργικά; Επιχειρήματαείχαν και οι δύο πλευρές, αλλά δεν δόθηκε, όπως ήταναναμενόμενο, απάντηση.

«Είπα την αλήθεια»

Στις τρεις σκηνές από την ταινία που προβλήθηκαν, τοκοινό «είδε» ξεκάθαρα το θέμα της: σε μια πανδημία αρ-ρώστιας απροσδιόριστης που μας οδηγεί να σκεφτούμετην πανάρχαιη μεταφορά της νόσου για την κατάδειξητης κοινωνικής και πολιτικής σήψης, η κυβέρνηση απο-

φασίζει να φορολογήσει τον θάνατο. Οι δημοσιογράφοιαναλαμβάνουν να «περάσουν» τη φορολογία στον κόσμο.Και το επιχειρούν με τερατώδη μέσα προπαγάνδας πουστηρίζονται στο φόβο και κατασυκοφάντησης όσων αν-τιδρούν. Ο ∆ημήτρης Πιατάς εξήγησε τις δυσκολίες πουείχε για να γυρίσει την ταινία, επειδή σκόνταφτε πάνωστο φόβο των καναλαρχών και των συμφερόντων τους.Μίλησε με συγκίνηση για όσους τον βοήθησαν, όπως ο Α.Ρουμελιώτης, που έπαιξε ένα μικρό ρόλο στην ταινία.«Είπα την αλήθεια» επανέλαβε αρκετές φορές.

Μ.Τ.

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πάσχα χωρίς Παπαδιαμάντη δενγίνεται, νομίζω. Γι’ αυτό ήταν ωραίαη ιδέα της θεατρικής ομάδας τουΙδιόμελου να δραματοποιήσει και ναπαρουσιάσει, τούτες τις μέρεςακριβώς, πέντε διηγήματα τουμεγάλου διηγηματογράφου. Ακόμαπιο πολύ που διάλεξαν τα πιο πολλάνα μην είναι από τα γνωστάπασχαλινά ή για να είμαστε ακριβείς,με την εξαίρεση του Αλιβάνιστου,που είναι από τα γνωστότεραπασχαλινά, τα άλλα τέσσερα είναισχετικά άγνωστα στο πλατύ κοινό.Είναι, όμως, διαμάντια για τηνπυκνότητα της γραφής και τη στέρεηδιαγραφή των χαρακτήρων: «Τατελευταία του γέρου», η «Τελευταία

βαφτιστική», η «Χολεριασμένη» καιτο «Θαύμα της Καισαριανής».

Το «Ιδιόμελο» στεγάζεται σε ένα νε-οκλασικό στο Μαρούσι. Στο λιτάδιακοσμημένο αλλά αρχοντικό

δωμάτιο που χρησιμοποιείται ως χώροςπαραστάσεων, κοινό και ηθοποιοί βρί-σκονται πολύ κοντά και δημιουργείταιμια ενδιαφέρουσα δυναμική σχέσης καιενέργειας. Η ερμηνευτική θέση που επέ-λεξε η ομάδα και ο σκηνοθέτης της, ηθο-ποιός Μανόλης Γιούργος, που μετέχειενεργά στην παράσταση, και κατά συνέ-πεια η υποκριτική αντίληψη, αρύεταιαπό το μοντέλο που έφερε ο Λιβαθηνόςμε την «Φόνισσα» και το οποίο επέλεξανεπίσης και εξέλιξαν η εκλεκτή ομάδαπου ανέβασε για τρία χρόνια τους «Χα-

λασοχώρηδες», όλα έργα του μεγάλουσκιαθίτη. ∆ηλαδή η τριτοπρόσωπη αφή-γηση εντάσσεται μέσα στην ερμηνεία,ντύνεται με τα συναισθήματα του προ-σώπου που την εκφέρει, ενσωματώνεταιστο ρόλο. Έτσι, η δραματοποίηση απο-κτά ρυθμό και συνέχεια, οι διάλογοι καιτα αφηγηματικά μέρη είναι μια ενιαίαενότητα, δεν διακρίνεται η πράξη απότην αφήγηση και την εξήγησή της.

Η παράσταση κινείται γύρω από τηνέννοια του θαύματος, είτε ως ξαφνικήαλλαγή της προδικασμένης πορείας μιαςκατάστασης με θεία παρέμβαση, ωςαμοιβή, ως τιμωρία, ως αποκατάσταση.Συνεκτικός κρίκος των διηγημάτων πουεπιλέχτηκαν η παρουσία του νερού –άλ-λοτε θάλασσα, άλλοτε ως το φυσικόστοιχείο που είναι απαραίτητο για την

διατήρηση της ζωής, άλλοτε ως μοιραίαδύναμη καταστροφής και θανάτου καιάλλοτε ως νάμα ψυχής, καταπραϋντικό,λυτρωτικό, ένα βάπτισμα στην ομορφιά,την αθωότητα και την ελπίδα. Πάντα,όμως, το νερό λειτουργεί ως κοινωνικόστοιχείο που ενώνει ανθρώπους ή φανε-ρώνει τον πόνο και το λάθος.

Απλές, ανεπιτήδευτες και ουσιαστικέςερμηνείες των ηθοποιών: Μανόλης Γι-ούργος, Γιωργία ∆εληγιαννοπούλου, Μα-ριέττα ∆ελώτη, Πίτσα Κάτσικα, ΜάιραΜεταξά, Γιάννης Παπαθύμνιος, ΕριφύληΣαββίδου (πλούσια και μελωδική ηφωνή της στο τραγούδι) και Μαίρη Στα-γάκη.

Μαρώ Τριανταφύλλου[email protected]

Ανθρωποφαγική δημοσιογραφίαΤο Κόκκινο 105,5 παρουσίασε την ταινία “Πανδημία” του ∆ημήτρη Πιατά σε μια ζεστή εκδήλωση στο Άστορ

«Νάματακαι θάματα»5 διηγήματα του Παπαδιαμάντη σε μια συγκινητική παράσταση

Συνεκτικός κρίκος των διηγημάτων που επιλέχτηκαν ηπαρουσία του νερού ως κοινωνικού στοιχείου που ενώνειανθρώπους ή φανερώνει τον πόνο και το λάθος.“

Page 26: Κυριακή 5-4-2015

2266 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Της Φερενίκης Βαταβάλη*

Το βιβλίο διαπερνάται από ορι-σμένα βασικά ερωτήματα: Τι είναιη υφαρπαγή της γης; Ποια είναι η

σχέση της με την κρίση χρέους; Τι μορ-φές παίρνει διεθνώς και πώς υποστηρί-ζεται από νεοφιλελεύθερες πολιτικές;Ποιες είναι οι εκφάνσεις της στην Ελ-λάδα; Πώς η ιστορικότητα των υφαρπα-γών στην Ελλάδα μπορεί να μας βοηθή-σει να καταλάβουμε πρόσφατες διαδι-κασίες; Και βέβαια, μαζί με αυτά -εκ-φράζοντας μία σταθερή αγωνία του συγ-γραφέα- τι σημαίνει πολιτικά η υφαρ-παγή της γης για την αριστερά και τιαπαντήσεις μπορεί να δώσει η αριστεράσε σχέση με τη γη και την ιδιοκτησία;

Ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει ότι με τονόρο «υφαρπαγή γης» περιγράφει «τηνεπιτήδεια πράξη υπεξαίρεσης η οποίαπραγματοποιείται με βία και δόλο», κάτιπου χαρακτηρίζει καλύτερα τις σημερι-νές διαδικασίες συσσώρευσης γης.Όπως και σε άλλες χώρες -ιδιαίτερα τουΠαγκόσμιου Νότου- η κρίση χρέους πουεκδηλώνεται στην Ελλάδα, έχει λειτουρ-γήσει ως εργαλείο πολιτικής αποδυνά-μωσης του κράτους, φτωχοποίησης τουπληθυσμού, νομιμοποίησης της εισόδουδιεθνών οργανισμών και επιβολής ενόςειδικού καθεστώτος που, ανάμεσα σεάλλα, ευνοούν την υφαρπαγή της γης.

Επανατοποθετώνταςβασικές έννοιες

Ο Κ. Χατζημιχάλης τονίζει ότι «η γηδεν είναι πράγμα, αλλά σχέση» και γιατην κατανόησή της υφαρπαγής της γηςέχει ιδιαίτερη σημασία ο συσχετισμόςτων ταξικών και πολιτικών δυνάμεων

που ορίζουν σε κάθε περίοδο και σεκάθε τόπο τις σχέσεις της κοινωνίας μετη γη. Αυτό είναι μία παρατήρηση πουδιαπερνά την προσέγγισή του όχι μόνοσε αυτό το βιβλίο, αλλά συνολικά στοέργο του και βεβαίως συνδέεται με τηνιδιαίτερη σχέση του με τις μαρξιστικέςπροσεγγίσεις για τα θέματα του χώρου.Επανατοποθετεί, λοιπόν, στη συζήτησηβασικές έννοιες για τα θέματα της γηςκαι της ιδιοκτησίας (που υποτιμώνταιόπως σημειώνει από την αριστερή ριζο-σπαστική σκέψη): τη γαιοπρόσοδο, τησυνεχή πρωταρχική συσσώρευση, τηνπερίφραξη της κοινής γης.

Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή σεεμβληματικές περιπτώσεις υφαρπαγήςγης μέσα στην ιστορία της ανθρωπότη-τας, φωτίζει μια διαδρομή με επάλλη-λους γύρους συσσώρευσης γης και κοι-νών πόρων που φτάνει ως τις μέρες μαςκαι την κυριαρχία του νεοφιλελευθερι-σμού. Tα τελευταία χρόνια είναι σε εξέ-λιξη ένας νέος γύρος υφαρπαγής γηςπου νομιμοποιείται με νέα προσχήματακαι νέες επιδιώξεις: τη χρήση της γηςγια διατροφικούς σκοπούς, για κάλυψηενεργειακών αναγκών, για εξορυκτικέςδραστηριότητες, για μεγάλα έργα υπο-δομής ή για νέες οικιστικές αναπτύξεις.Και όλη αυτή η λεηλασία συνοδεύεταιαπό νέες μορφές, όρους και δίκτυα δια-κυβέρνησης, με καθοριστική τη συμμε-τοχή των μεγάλων διεθνών οργανισμών.

Ένα σύνθετο πλέγμα σχέσεων

Μέσα στην πολυμορφία της παγκό-σμιας υφαρπαγής της γης τοποθετεί ο Κ.Χατζημιχάλης την ελληνική περίπτωση.Καταρχάς, μέσα από μία ιστορική ανά-γνωση ξεδιπλώνει ένα σύνθετο πλέγμα

σχέσεων:Υπενθυμίζει τη σημασία της γης και

της ιδιοκτησίας της για την ανάπτυξητης χώρας, σε συνάρτηση με τον κατα-σκευαστικό τομέα.

Περιγράφει τα μεγάλα κενά στο ιδιο-κτησιακό καθεστώς και τονίζει ότι στηνΕλλάδα ουδέποτε ήταν ξεκάθαρο ποιοςκατείχε τι, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στουςμεγάλους ιδιοκτήτες, δηλαδή το κράτοςκαι την εκκλησία. Εδώ καταγγέλλει μετο δικό του τρόπο την έλλειψη κτηματο-λογίου, δασικών χαρτών και δασολο-γίου.

Επισημαίνει ότι η δημόσια γη είχε ανέ-καθεν χρησιμοποιηθεί από το ελληνικόκράτος ως στοιχείο προς πώληση και -αυτού που ο συγγραφέας αποκαλεί-μακρο-υφαρπαγή και μαζί ως στοιχείοκοινωνικής και πελατειακής ενσωμάτω-σης.

Σημειώνει με οξύ τρόπο την ύπαρξηενός πλέγματος μικρο-υφαρπαγών γης(που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πρα-κτικών από παράνομες κατατμήσεις γηςμέχρι κατάληψεις πεζοδρομίων από τρα-πεζοκαθίσματα). Για τις μικρο-υφαρπα-γές υπάρχει ανοχή από την κεντρικήεξουσία στο πλαίσιο των πελατειακώνσχέσεων, αλλά και γενικότερη κοινω-νική αποδοχή, συχνά και από τηνπλευρά της αριστεράς.

Αναγνωρίζει τις δεκαετίες του 1990και του 2000, τις δεκαετίες της οικοδο-μικής έκρηξης, της δυναμικής εμφάνι-σης του τραπεζικού κεφαλαίου και τωνμεγάλων έργων (που περιλαμβάνουν βέ-βαια και τα ολυμπιακά ακίνητα) ως μίαπερίοδο κατά την οποία αναδύονται νέοιδρώντες στην κτηματαγορά και στηνανάπτυξη των ακινήτων (τράπεζες,επενδυτικοί όμιλοι, μεγάλες κατασκευα-

Tα τελευταίαχρόνια είναι σεεξέλιξη ένας νέοςγύρος υφαρπαγήςγης πουνομιμοποιείται μενέα προσχήματακαι νέεςεπιδιώξεις: τηχρήση της γης γιαδιατροφικούςσκοπούς, γιακάλυψηενεργειακώναναγκών, γιαεξορυκτικέςδραστηριότητες,για μεγάλα έργαυποδομής ή γιανέες οικιστικέςαναπτύξεις.

Η γηδεν είναι πράγμα,αλλά σχέσηΓια το βιβλίο του Κωστή Χατζημιχάλη“Κρίση χρέους και υφαρπαγή γης” (εκδόσεις ΚΨΜ)

Ο Κωστής Χατζημιχάλης, περπατώντας πάνω σε κινούμενη άμμο και με όλο το συναισθηματικό βάροςπου συνεπάγεται η ενασχόληση με ένα θέμα επίκαιρο και με πρωτοφανείς -για τα ελληνικά δεδομένα-κοινωνικές προεκτάσεις, μας προσέφερε στα τέλη του 2014 το βιβλίο «Κρίση χρέους και υφαρπαγήγης». Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από την υφαρπαγή της γης,ένα θέμα που έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο πολιτικών επεξεργασιών, ακαδημαϊκώνδραστηριοτήτων και κινηματικών διεργασιών στον τόπο μας, και όχι μόνο, και το οποίο αποτελείπολύτιμη συνεισφορά στην κατανόηση και μαζί στη χαρτογράφηση της πολυμορφίας των διαδικασιώνπου τα τελευταία πέντε χρόνια εξελίχθηκαν στην Ελλάδα γύρω από τη γη, την κατοχή και τη χρήσητης. Αποτελεί παράλληλα μία εξαιρετική απόπειρα να ταξινομηθεί και να συντεθεί ηκατακερματισμένη γνώση και εμπειρία που αποκτήσαμε πολλοί και πολλές από εμάς τα τελευταίαχρόνια. Ταυτόχρονα βρίσκεται σε διαρκή διάλογο με τις διεθνείς τάσεις και με αυτό τον τρόποαποτελεί σημαντική συμβολή στην ευρύτερη συζήτηση των τελευταίων χρόνων για τη σημασία της γηςστις διαδικασίες καπιταλιστικής συσσώρευσης.

Page 27: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 2277ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ράνια Ράγκου

Ηαντικειμενική φύση της κοινής λογικής είναι το υπό διερεύνηση θέμα στοδιάλογο που ξεκινά η εικαστικός Ράνια Ράγκου μέσα από την καινούργια

της έκθεση. Συγχωνεύοντας αρχέτυπα της αρχαίας και της σύγχρονης σοφίας,η δημιουργός ενσωματώνει όλες τις στιγμές σε ένα επίπεδο χρόνο, με αποτέ-λεσμα να θολώνει τις γραμμές μεταξύ του πραγματικού και του απατηλού. Μετον τρόπο αυτό, δηλαδή με μία κίνηση βουστροφηδόν ανάμεσα στο παρόν καιτο παρελθόν, προσπαθεί να ανακαλύψει τις ρίζες της διαφορετικότητάς μαςαλλά και την επακόλουθη μορφοποίηση αυτού που αποκαλούμε κοινή λογική,αναδεικνύοντας την υποκειμενική της διάσταση. Η έκθεση διαρκεί έως τις 16Μαΐου. Ωράριο: Τετάρτη έως Παρασκευή 2 - 8μ.μ., Σάββατο 12μ. - 4μ.μ., κλει-στά: 9 έως 14 Απριλίου

a.antonopoulou.art (Αριστοφάνους 20, Ψυρρή, Αθήνα, τηλ.: 2103214994)

Το σώμα και άλλες μικρές ιστορίες

Στο πλαίσιο αφιερώματος στην performance, το Κέντρο Σύγχρονης ΤέχνηςΘεσσαλονίκης παρουσιάζει έως τις 6 Ιουνίου φωτογραφίες και βίντεο, αρ-

χεία και αντικείμενα που προέκυψαν από δράσεις και εκθέσεις στο χώρο του,εξυπηρετώντας το στόχο της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Ένας στόχος πουέχει να κάνει με τη διερεύνηση και τη δημόσια αποκάλυψη εκείνων των με-θόδων, μέσα από τις οποίες κάθε καλλιτέχνης επινοεί και εκφράζει την καλ-λιτεχνική του πρακτική, έχοντας ως απαραίτητο υλικό το ίδιο του το σώμα.Στην έκθεση συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως οι: Hamra Abbas, ∆ημήτρης Αλη-θεινός, Manuel Vason, Dread Scott κ.ά., ενώ την επιμέλεια έχουν αναλάβει οι:∆όμνα Γούναρη, Άννα Μυκονιάτη και Ειρήνη Παπακωνσταντίνου.

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, Λιμάνι, Θεσσαλο-νίκη, τηλ.: 2310593270)

∆ιασταυρώσεις

Οι φωτογράφοι Γιώργης Γερόλυμπος, Πάνος Κοκκινιάς και Νίκος Μάρκουσυμμετέχουν σε μια κοινή διοργάνωση, στην οποία η δουλειά του καθενός

«διασταυρώνεται» με των άλλων δύο. Οι βιωματικές τους αναμνήσεις, έτσιόπως ακριβώς τις αφηγούνται μέσω των φωτογραφιών τους, αφήνουν –καιμάλιστα– ταυτόχρονα ένα ξεχωριστό αποτύπωμα. Κι αυτό, διότι η έκθεση φι-λοξενείται σε ένα χώρο, που λόγω της πολυεπίπεδης χωροταξικής του ιδιαι-τερότητας, παρέχει τη δυνατότητα της ταυτόχρονης θέασης των έργων. Αυτότο στοιχείο έρχεται να προσθέσει τη δική του ενδιαφέρουσα οπτική σε μια θε-ματολογία που έχει να κάνει με τον επαναπροσδιορισμό της ελληνικής φύσηςκαι την αντίληψη του ανθρώπου ως μονάδας μέσα στο πλήθος. Η έκθεση διαρ-κεί έως τις 23 Ιουνίου και την έχει επιμεληθεί η Ιστορικός Τέχνης Άννα Χα-τζηνάσιου. Είσοδος: γενική 2 ευρώ, μειωμένη 1 ευρώ, ελεύθερη σε άτομα κάτωτων 18 και πάνω των 60, με κάρτα ανεργίας και ΑΜΕΑ.

∆ημοτική Πινακοθήκη Χανίων (Χάληδων 98 – 102, Χανιά, Κρήτη, τηλ.:2821092294)

Γουλής, Σακκάς, Τσουμπλέκας

Οι ζωγράφοι Θεοφάνης Γουλής και Γιώργος Σακκάς, και ο γλύπτης Χρή-στος Τσουμπλέκας συμμετέχουν σε μια κοινή έκθεση μέχρι τις 18 Απρι-

λίου. Ο Γουλής καταθέτει μέσω του έργου του τις προσωπικές του εικόνες τηςκαθημερινότητας, οι οποίες αποτελούν ένα μικρό, ιδιαίτερο και χρονικό πα-ράδοξο. Ο Σακκάς, όπως λέει η Λήδα Καζαντζάκη, επιχειρεί να αποτυπώσειτην ανθρώπινη συνθήκη με τους όρους του μοντέρνου, πλάθοντας αναγνωρί-σιμες, πλην όμως αποσπασματικές και ασπρόμαυρες εικόνες. Τέλος, ο Τσουμ-πλέκας, μέσα από έργα γλυπτικής, εκθέτει την προσωπική του συνομιλία μετις μορφές, τους όγκους, τις γραμμές και τις αρχές της σύνθεσης. Ωράριο:Τρίτη έως Παρασκευή 10π.μ. - 2μ.μ. και 6 - 9μ.μ., Σάββατο 11π.μ. - 3μ.μ.

Γκαλερί Αργώ (Νεοφύτου ∆ούκα 5, Κολωνάκι, Αθήνα, τηλ.: 2107249333)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• [email protected]

στικές εταιρείες, κρατικές ΑΕ), νέες θε-σμικές ρυθμίσεις (κατά παρέκκλιση ρυθ-μίσεις, με διαδικασίες κατ’ επείγοντος),νέοι μηχανισμοί (Σ∆ΙΤ, sale-lease back,μακροχρόνιες μισθώσεις, συμβάσεις πα-ραχώρησης) και τελικά όλα αυτά συμ-βάλλουν στη συγκέντρωση της γαιοπρο-σόδου σε όλο και λιγότερους. Είναι μίαπερίοδος που, όπως σημειώνει, έχει «κα-θοριστική σημασία στην εμπέδωση καιτην υλοποίηση των μνημονιακών θε-σμών».

Θεσμικές μεταρρυθμίσεις

Το 2010, με το ξέσπασμα τις ελληνι-κής κρίσης χρέους δημιουργείται μίαθαυμάσια ευκαιρία για επιτάχυνση καιεπέκταση της υφαρπαγής. Ο Κ. Χατζημι-χάλης περιγράφει στο βιβλίο τις μορφές,τους μηχανισμούς, τους βασικούς παί-κτες, αλλά και τις κοινωνικές αντιστά-σεις στις υφαρπαγές της γης. Αυτό τοκάνει μέσα από ένα πλήθος παραδειγμά-των από όλη την επικράτεια τα οποίαδεν είναι ότι απλά εικονογραφούν το βι-βλίο, αλλά συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα,συνθέτουν τη γεωγραφία της υφαρπαγήςστην Ελλάδα της κρίσης. Μέσα από τιςεπεξεργασίες του συγγραφέα αναδει-

κνύονται έτσι οι συγκρούσεις και οι συ-νέργιες στις προωθούμενες υφαρπαγέςμεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής γης, δη-μόσιου και ιδιωτικού χρέους, δημόσιουκαι ατομικού συμφέροντος, κερδισμέ-νων και χαμένων. Και προκύπτει μίακάθε άλλο παρά μονοσήμαντη ανάγνωσητων καταστάσεων.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται μέσα στοβιβλίο στα θέματα της απορρύθμισης καιεπαναρρύθμισης του χώρου. Ένας κα-ταιγισμός νομοθετικών ρυθμίσεων για ταθέματα της γης και γενικά για τα θέματατου χώρου σημειώθηκε από το 2010 καιμετά, άλλοτε στο πλαίσιο μνημονιακώνδεσμεύσεων και άλλοτε όχι, που μάλλονδεν άφησε ανέπαφο τίποτα: δάση, παρα-λίες, βουνά, οικοτόπους, νησιά, μνημεία,αστικές και εξωαστικές περιοχές, γηεντός και εκτός συναλλαγής, γη δημόσιακαι ιδιωτική… Γίνονται εκτεταμένες θε-σμικές μεταρρυθμίσεις στο σύστημα τουπολεοδομικού, χωροταξικού και περι-βαλλοντικού σχεδιασμού, που δίκαια οσυγγραφέας τις περιγράφει ως «θεσμι-κές εκτροπές για το ξεπούλημα τηςγης». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι

αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν ως βασι-κούς στόχους:

την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεωνκαι της «αξιοποίησης» της δημόσιας πε-ριουσίας.

τη διευκόλυνση των επενδύσεων μεγά-λης κλίμακας.

την εξασφάλιση ευελιξίας, ασφάλειαςκαι υψηλής κερδοφορίας για τους μεγά-λους επενδυτές.

Μαζί με τα προνόμια για το μεγάλο κε-φάλαιο και συνεχίζοντας μια μακριά πα-ράδοση πελατειακών σχέσεων που δο-μείται γύρω από τη γη, οι μεταρρυθμί-σεις «κλείνουν το μάτι» και στους μι-κρούς: ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα, η δυ-νατότητα απόκτησης δημόσιας γης, ταπρονόμια για τους οικοδομικούς συνε-ταιρισμούς, οι αλλαγές στη δασική νο-μοθεσία κτλ. Ο χωρικός σχεδιασμόςχάνει το δημόσιο και κοινωνικό του χα-ρακτήρα -όσο είχε από αυτόν- και μετα-τρέπεται σε ρυθμίσεις με διακηρυκτικόστόχο την προώθηση της επιχειρηματι-κότητας και με ουσιαστικό σκοπό τη νο-μιμοποίηση της υφαρπαγής της γης, μεό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή, τηνκαθημερινότητα και τις κοινωνικές σχέ-σεις των ανθρώπων, αλλά και για τουςφυσικούς πόρους και τα οικοσυστήματαπου υπάρχουν σε αυτή.

Ερωτήματα και προκλήσεις

Αν και είναι ίσως συμπτωματικό, κατάτη γνώμη μου είναι κρίσιμο ότι το βιβλίοκυκλοφόρησε σε μία στιγμή που υπάρ-χουν νέα δεδομένα στην πολιτική ζωήτης χώρας και που μοιάζει να κλείνειένας πενταετής κύκλος πολιτικών, πουόχι απλά έδωσε ώθηση στην υφαρπαγήτης γης αλλά την είχε ως στόχο. Καίγιατί θα μας βοηθήσει να ξανασκε-φτούμε τι έχει συμβεί τα χρόνια πουέχουν προηγηθεί, αλλά κυρίως γιατίδίνει ερεθίσματα και εργαλεία για ναεπεξεργαστούμε κατευθύνσεις για μίαπολιτική χωρικού σχεδιασμού και πα-ρεμβάσεων στα ζητήματα της ιδιοκτη-σίας της γης. Μια πολιτική που θα προ-στατεύει στοιχεία του χώρου με ιδιαίτερηοικολογική, πολιτιστική και κοινωνικήσημασία, θα αναδιανέμει τους πόρουςπρος όφελος των πολλών και ταυτό-χρονα θα ανοίγει δυνατότητες για ενδιά-μεσες μορφές ιδιοκτησίας και κοινήςζωής.

Στη σημερινή συγκυρία μοιάζει οι ανη-συχίες για τη γη και τους κοινούς πό-ρους όπως συμπυκνώνονται στο βιβλίοκαι μαζί η αγωνία τοπικών κινημάτων,περιβαλλοντικών φορέων, μερίδας τουακαδημαϊκού χώρου να μην έχουν τηθέση που τους αρμόζει στη δημόσια συ-ζήτηση. Σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημακαι μαζί η πρόκληση για την αριστεράβρίσκεται στο:

Πώς μπορούν να ενισχυθούν διαφα-νείς, δημοκρατικές και συμμετοχικέςδιαδικασίες στο σχεδιασμό του χώρου,ως εγγύηση για την αποφυγή μικρο καιτων μάκρο-υφαρπαγών γης.

Πώς θα μπορούσαν πολεοδομικές, χω-ροταξικές και περιβαλλοντικές ρυθμί-σεις να θέσουν σαφείς και δίκαιουςόρους εκμετάλλευσης της ιδιωτικής γης,με τις απαιτούμενες κατά τόπους εξειδι-κεύσεις.

Πώς θα μπορούσαν να θωρακιστούνδομές τεκμηρίωσης, παρακολούθησηςκαι ελέγχου των ιδιοκτησιακών δικαιω-μάτων και της εκπόνησης και εφαρμο-γής του σχεδιασμού.

Τέλος, πώς θα μπορούσε να κατοχυ-ρωθεί μέσα από το σχεδιασμό ο ρόλοςτων εκτός συναλλαγής δημόσιων κτημά-των, κοινόχρηστων ή μη, που είναι εν δυ-νάμει γη κοινής κτήσης, ένα πρόταγμαγια την αριστερά και τη μετάβαση προςμία άλλη κοινωνία.

Το βιβλίο του Κ. Χατζημιχάλη ανοίγειδύσκολους δρόμους για να σκεφτούμεπάνω στα ερωτήματα αυτά…

* Η Φ. Βαταβάλη είναι δρ αρχιτέκτων- πολεοδόμος.

Ένας καταιγισμόςνομοθετικώνρυθμίσεων για ταθέματα της γης καιγενικά για τα θέματατου χώρουσημειώθηκε από το2010 και μετά,άλλοτε στο πλαίσιομνημονιακώνδεσμεύσεων καιάλλοτε όχι, που δενάφησε ανέπαφοτίποτα: δάση,παραλίες, βουνά,οικοτόπους, νησιά,μνημεία.

Page 28: Κυριακή 5-4-2015

2288 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Το Θείο Πάθος εμπνέει συνθέτες από τηνεποχή του Μπαρόκ ως τον 20ό αιώνα και κα-ταγράφεται στις παραδόσεις των λαών. Η επι-θυμία του ανθρώπου για μέθεξη με τον Θεόανέκαθεν μετουσιωνόταν σε μελωδικό άκου-σμα, οδηγώντας δημιουργούς και ακροατές στηλύτρωση μέσα από την τέχνη και τη μουσική.Ακόμα και οι νεκρώσιμες ακολουθίες ή οι πέν-θιμοι θρήνοι για το Θείο Πάθος της Ρωμαιοκα-θολικής ή της Λουθηρανικής Εκκλησίας απο-κτούν μιαν υπερβατική διάσταση που πάντοτεσυγκινούσε βαθιά τους πιστούς αλλά και το φι-λόμουσο κοινό απανταχού της Γης. Στις φετι-

νές εκδηλώσεις του Κύκλου Adagio-Μουσικήγια τις μέρες του Πάσχα, κατά τη διάρκεια τηςΜεγάλης Εβδομάδας, στο Μέγαρο Μουσικής, οιμουσικόφιλοι θα έχουν την ευκαιρία να παρα-κολουθήσουν ενδιαφέρουσες συναυλίες: Κυ-ριακή των Βαΐων με τον ήχο του εκκλησιαστι-κού οργάνου και των κρουστών, «Οι Παναγιέςτου κόσμου» με τη Σαβίνα Γιαννάτου και τουςPrimavera en Salonico (Μεγάλη ∆ευτέρα 6/4),«Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ με την ΚΟΑ υπό τονΒασίλη Χριστόπουλο (Μεγάλη Τρίτη 7/4) και«Stabat Mater» του Xάιντν με την Καμεράτα σεόργανα εποχής (Μεγάλη Τετάρτη 8/4).

Εκκλησιαστικόόργανο

Οεπιβλητικός ήχος τουεκκλησιαστικούοργάνου αποδίδει

καλύτερα από οποιοδήποτεάλλο μουσικό όργανο τηνκατατανυκτική ατμόσφαιρατης Εβδομάδος των Παθών. Ηπολυβραβευμένη οργανίσταΟυρανία Γκάσιου συμπράττειμε τον διακεκριμένο σολίστκρουστών Θοδωρή Βαζάκα καιτην Ορχήστρα AcademicaΑθηνών, σε ένα πρόγραμμα μεέργα από τον 17ο έως τον 20όαιώνα. Η Ουρανία Γκάσιουείναι η οργανίστα του ΜεγάρουΜουσικής Αθηνών καθώς καιτης γαλλικής προτεσταντικήςεκκλησίας του Λονδίνου. ΤηνΟρχήστρα διευθύνει οαρχιμουσικός Νίκος Αθηναίος.Η εναρκτήρια σύνθεση τουπρογράμματος φέρει τησφραγίδα του βενετσιάνουΤομάζο Αλμπινόνι (1671-1751), εμβληματικού συνθέτητου ιταλικού μπαρόκ. Ημετάβαση στον 18ο αιώνα θαγίνει μέσα από δύο σημαντικέςπαρτιτούρες γιαεκκλησιαστικό όργανο τουΓιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ(1685-1750), ο οποίοςδιαμόρφωσε με καθοριστικότρόπο τον βασικό κορμό τουρεπερτορίου για τοσυγκεκριμένο όργανο.Σύγχρονος του Μπαχ, ογερμανός Γκέοργκ ΦρίντριχΧέντελ (1685-1759)κληροδότησε στις επόμενεςγενιές μια πλουσιότατηπαρακαταθήκη απόπροκλασικές κοσμικές καιθρησκευτικές συνθέσεις. Στοπρόγραμμα επίσηςσυμπεριλαμβάνεται ηδιασημότερη σύνθεση τουαμερικανού ΣάμιουελΜπάρμπερ, που έχειπλειστάκις χρησιμοποιηθεί ωςμουσική υπόκρουση σεκινηματογραφικές ταινίες καιτηλεοπτικές σειρές. Οεπίλογος ανήκει σε δύογάλλους συνθέτες, τον ΠιερΚοσερό (1924-1984) και τονΦρανσίς Πουλένκ (1899-1963). Κυριακή των Βαΐων, 5Απριλίου, στις 8.30μ.μ., στηναίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.Τιμές εισιτηρίων: 9, 15, 22,30 ευρώ. Ειδικές τιμές: 5(φοιτητές, νέοι, άνεργοι,ΑΜΕΑ), 8 ευρώ (65+,πολύτεκνοι).

«Οι Παναγιές του κόσμου»Σε αυτό το κατανυκτικό οδοιπορικό στην ορ-

γανική και φωνητική μουσική των λαών με ση-μείο αναφοράς το Θείο Πάθος, τους σταθμούςεπέλεξε ο εθνομουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας:από τις Μαύρες Παναγιές της Αφρικής και τιςΙνδιάνες Παναγιές της Καραϊβικής και της Λα-τινικής Αμερικής, στα ελληνικά και κυπριακάμοιρολόγια της Θεοτόκου, στους λαϊκούς θρή-νους της Κορσικής, της Σαρδηνίας και της Αρ-μενίας, στις ιταλικές ταραντέλες για την Πανα-γία και τους ισπανικούς μεσαιωνικούς ύμνουςγια την Παρθένο Μαρία.

Το μουσικό σύνολο Primavera en Salonicoιδρύθηκε το 1993 για να παρουσιάσει τις ενορ-χηστρώσεις του Κώστα Βόμβολου σε μια επι-λογή σεφαραδίτικων τραγουδιών με τη ΣαβίναΓιαννάτου ως ερμηνεύτρια. Βασισμένοι στηνπαράδοση –κυρίως της Μεσογείου–, καλύπτουνένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα ήχου, το οποίο δύ-σκολα οριοθετείται και ταξινομείται, καθώς πε-

ριλαμβάνει από απλά τραγούδια ως σύγχρονεςμουσικές φόρμες. Πέρα από τις εξαιρετικές ερ-μηνευτικές της ικανότητες, η Σαβίνα Γιαννάτουδίνει μεγάλη έμφαση στην έκφραση της «μου-σικής» του κάθε γλωσσικού ιδιώματος, χωρίςαυτό να την αποτρέπει από το να χρησιμοποιείσυχνά τη φωνή της ως ένα επιπλέον όργανο. Μευπόβαθρο που συνδυάζει τις κλασικές σπουδέςμε την παραδοσιακή μουσική και τον ελεύθεροαυτοσχεδιασμό, η γνωστή τραγουδίστρια και οιPrimavera en Salonico βαδίζουν επάνω σε αυτήτη λεπτή διαχωριστική γραμμή που ενώνει τημουσική της Ανατολής με την αντίστοιχη δυτι-κοευρωπαϊκή, τη μεσαιωνική μουσική και τηνπολυφωνία της Μεσογείου

Μεγάλη ∆ευτέρα, 6 Απριλίου, στις 8.30μ.μ.,στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης. Τιμές εισι-τηρίων: 9, 15, 22, 30 ευρώ. Ειδικές τιμές: 5(φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ), 8 ευρώ (65+,πολύτεκνοι).

«Ρέκβιεμ»του Μότσαρτ

Το «Ρέκβιεμ» σε ρε ελάσσονα, KV 626 για τέσσεριςσολίστ, χορωδία και ορχήστρα αποτελεί και το κύ-κνειο άσμα του σπουδαίου αυστριακού μουσουργού.

Προπομπός του «Ρέκβιεμ» στο πρόγραμμα είναι η αρι-στουργηματική Συμφωνία αρ. 25 σε σολ ελάσσονα Κ 183του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791), η οποίαθα παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος. Η συναυλία αυτή απο-τελεί συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών καιτης Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Τα φωνητικά μέρη τουΡέκβιεμ ερμηνεύουν η υψίφωνος Μυρτώ Παπαθανασίου,η μεσόφωνος Θεοδώρα Μπάκα, ο τενόρος Χουάν Σάντσοκαι ο μπάσος Βίτο Πριάντε. Συμμετέχει η βραβευμένη μεΓκράμι Χορωδία Arnold Schoenberg, την οποία δίδαξε οΈρβιν Όρτνερ. Η ιστορική Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θαεπιχειρήσει να δώσει έναν τόνο ανάτασης. Σε αυτή της τηνεμφάνιση υποδέχεται για μια ακόμη φορά στο πόντιουμτον τέως διευθυντή της Βασίλη Χριστόπουλο, τον διακε-κριμένο μαέστρο με τη λαμπρή καλλιτεχνική πορεία εντόςκαι εκτός Ελλάδος.

Για την καλύτερη κατανόηση του λατινικού ποιητικούκειμένου, έχει προβλεφθεί η προβολή υπερτίτλων στα ελ-ληνικά. Της εκδήλωσης θα προηγηθεί δωρεάν εισαγωγικήομιλία του Νίκου Λαάρη (Αίθουσα Συνεδριακού Κέντρου1, ώρα έναρξης 7.45μ.μ.).

Μεγάλη Τρίτη, 7 Απριλίου, στις 8.30μ.μ., στην αίθουσαΧρήστος Λαμπράκης. Τιμές εισιτηρίων: 9, 15, 22, 30ευρώ. Ειδικές τιμές: 5 (φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ), 8ευρώ (65+, πολύτεκνοι).

“Stabat mater”Οι πασχαλινές εκδηλώσεις κορυφώνονται με την παρουσίαση

του συγκλονιστικού θρήνου της Παναγίας από την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής σε όργανα εποχής υπό

τον Γιώργο Πέτρου. Στο ανυπέρβλητο αυτό θρησκευτικό κείμενο πουμελοποίησε ο Γιόζεφ Χάιντν τα φωνητικά μέρη θα αποδώσουν οι σο-λίστ: Μυρσίνη Μαργαρίτη (σοπράνο), Ειρήνη Καράγιαννη (μετζοσο-πράνο), Βασίλης Καβάγιας (τενόρος) και Πέτρος Μαγουλάς (μπάσος).Το κοινό θα έχει επίσης την ευκαιρία να ακούσει την «Πένθιμη συμ-φωνία» ή «Συμφωνία των λυγμών», επίσης του Χάιντν, που θα πα-ρουσιαστεί στο πρώτο μέρος και οφείλει το προσωνύμιo Τrauer

(θρήνος, πένθος στα γερμανικά) στο αργό τρίτο μέρος της (adagio),μέρος που ο Χάιντν λέγεται ότι επιθυμούσε να ακουστεί κατά τη νε-κρώσιμη ακολουθία στη μνήμη του. Ο μεγάλος συμφωνιστής είχε ωςπαρτιτούρα αναφοράς για τη σύνθεση του το ομότιτλο έργο τουΠεργκολέζι, το οποίο ήταν πολύ δημοφιλές την εποχή του Χάιντν.

Η Χορωδία Μουσικών Συνόλων ∆ήμου Αθηναίων ιδρύθηκε το 1999ως η τρίτη ιστορικά ελληνική επαγγελματική χορωδία και ένα απότα πέντε αυτοδύναμα Μουσικά Σύνολα του ∆ήμου Αθηναίων. Συνερ-γάζεται τακτικά με τα σημαντικότερα μουσικά σύνολα της χώρας,υπό τη διεύθυνση διακεκριμένων μαέστρων (Καρυτινός, Αθηναίος,Φιδετζής, Μιχαηλίδης, Λογιάδης, Μπαλτάς, Μυράτ, Πέτρου, Χριστό-πουλος). Τη Χορωδία από την ίδρυσή της διευθύνει ο Σταύρος Μπε-ρής.

Για την καλύτερη κατανόηση του λατινικού ποιητικού κειμένου,έχει προβλεφθεί η προβολή ελληνικών υπερτίτλων.

Μεγάλη Τετάρτη, 8 Απριλίου, στις 8.30μ.μ., στην αίθουσα ΧρήστοςΛαμπράκης. Τιμές εισιτηρίων: 9, 15, 22, 30 ευρώ. Ειδικές τιμές: 5(φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ), 8 ευρώ (65+, πολύτεκνοι).

Page 29: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Οταν ξεκινήσει ο κύκλος της εκδί-κησης, η διάμετρός του όλο καιμεγαλώνει και αργεί να κλείσει.

Είναι ένα ντόμινο, που καταλήγει σε μιασειρά από ανεξέλεγκτες αλυσιδωτές αν-τιδράσεις.

Μια ιστορία εκδίκησης σκηνοθετεί οΧανς Πίτερ Μόλαντ και η ταινία έχει τοντίτλο «Με σειρά εξαφάνισης» (Kraftidio-

ten). Όλα ξεκινούν από τη δολοφονίαενός νεαρού ο οποίος εργάζεται στο αε-ροδρόμιο. Όλα δείχνουν πως το θύμαήταν μπλεγμένο σε μια υπόθεση με ναρ-κωτικά. Κάτι που δεν δέχεται ο Νιλς, οπατέρας του, ένας άνδρας ο οποίος ερ-γάζεται σε εκχιονιστικό κι αποφασίζεινα εκδικηθεί το θάνατο του γιου του. Καικάπως έτσι, ο φιλήσυχος Νιλς, ο οποίοςέχει μάλιστα πρόσφατα πάρει το βραβείοτου πολίτη της χρονιάς, μετατρέπεται σε

φονική μηχανή! Βέβαια, μετά τους δύοπρώτους φόνους που κάνει για να εκδι-κηθεί το γιο του, η κατάσταση περιπλέ-κεται και δυο συμμορίες αρχίζουν να αλ-ληλοεξοντώνονται. Είναι το ντόμινο πουλέγαμε στην αρχή, που αφού ο Νιλς τοξεκίνησε συνεχίστηκε με ένα λουτρό αί-ματος και συνολικά 22 πτώματα! Έναςαληθινός πόλεμος ανάμεσα στις συμμο-ρίες του νορβηγού γκάνγκστερ, Γκρέβενκαι του σέρβου μαφιόζου, Πάπα που δια-κινούν ναρκωτικά. Όλα αυτά συμβαί-νουν στο χιονισμένο τοπίο κάποιας μι-κρής επαρχιακής πόλης στη Νορβηγία.

Η ταινία είναι μια μαύρη κωμωδία, θυ-μίζει Ταραντίνο αλλά ανήκει στη μεγάλησχολή του σκανδιναβικού αστυνομικούφιλμ. Αίμα, σκοτωμοί, βία κι όλα αυτάκαλυμμένα με ένα πέπλο ειρωνείας καιχιούμορ, εντελώς απομυθοποιημένα καιαποτραγικοποιημένα. Είπαμε, Ταραν-τίνο, δηλαδή μαύρη κωμωδία όπερ ση-μαίνει χιούμορ και δη σκανδιναβικό, δη-λαδή αιχμηρό, κοφτερό σα λεπίδι πουπροκαλεί γέλιο όχι βασισμένο σε γκανγκκαι παρεξηγήσεις αλλά σε θέματα πολύπιο σοβαρά όπως είναι η εκδίκηση κι οθάνατος!

Ο σκηνοθέτης δημιουργεί απίθανουςχαρακτήρες, ολίγον καρτουνίστικους,ολίγον κωμικοτραγικούς. Από τη μια, ο

πατέρας, ο οποίος αποφασίζει να το παί-ξει βρόμικος Χάρι, από την άλλη, ο νορ-βηγός γκάνγκστερ που σκοτώνει αδίστα-κτα, είναι χορτοφάγος, λατρεύει το γιοτου, μισεί τους ξένους εκθειάζει τους πο-λιτισμένους της βόρειας Ευρώπης, απόκοντά ο σέρβος μαφιόζος που αγαπά τοθεσμό της οικογένειας και τηρεί τουςκώδικες της μαφίας κι ανάμεσα τους μιασειρά από σκληρούς δολοφόνους, σκυ-λιά των αφεντικών, όχι ιδιαίτερα ευ-φυείς αλλά έτοιμος να πυροβολήσουνστο δόξα πατρί.

Καταπληκτική ταινία που έχει σα-σπένς αλλά κυρίως έχει πλάκα. Εξαιρε-τικές ερμηνείες από τους ΣτέλανΣκάρσγκαρντ (Νιλς), Μπρούνο Γκαντζ(Πάπα) και Πολ Σβέρε Χάγκεν (Γκρέ-βεν).

«Η ζωή είναι γεμάτη κωμωδία, ακόμακαι στις πιο τραγικές στιγμές, κάτι πουδιακρίνει κατά κόρον την ταινία. ∆ενήθελα να κάνω τη διάκριση ανάμεσα στοαστείο και το σοβαρό ή το αγωνιώδες καιτο χιουμοριστικό, γιατί καμιά φορά αυτάτα δύο πάνε χέρι – χέρι», λέει ο σκηνο-θέτης.

[email protected]

«ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ»

Το ντόμινο της εκδίκησης

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«Παν-δη-μια» του ∆ημήτρη Πιατά: Οικονομική κρίση, αστυνομία στους δρό-

μους και νεκροί από μια πανδημία. Ένας πετυχημένος δημοσιογράφος προ-σκαλείται σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Μια ελληνική μαύρη κωμωδία μέσασε ένα σουρεαλιστικό τοπίο, με διαπλοκή, εμπόρους ναρκωτικών, μεγα-λοδημοσιογράφους κι άλλα άνθη του κήπου! Αν και ενδιαφέρουσα δουλειά,νομίζω πως ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής μπορούσεκαι καλύτερα.

«Τίποτε δεν τελειώνει κύριε Κόλινς» (Danny Collins) Νταν Φόγκελμαν: ΟΝτάνι Κόλινς, παλιός τραγουδιστής ροκ, απολαμβάνει τη ζωή του χάρηστην παλιά του επιτυχία. Έχει χρήματα, δόξα, ερωμένη, θαυμαστές. Μιαμέρα ο μάνατζέρ του του παρουσιάζει ένα γράμμα που, αν και είχε σταλείπριν από 40 χρόνια, έφτασε μόλις τώρα στα χέρια του. Αποστολέας, ο ΤζονΛένον! Μετά από αυτό, ο Κόλινς αποφασίζει να ακολουθήσει, έστω και μεμεγάλη καθυστέρηση, τις συμβουλές του Λένον. Η ταινία είναι βασισμένησε αληθινή ιστορία. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο μέγας, Αλ Πατσίνο.

«Άννι» (Annie) του Γουίλ Γκλουκ: Η μικρή Άνι μένει με την αυταρχική ανά-δοχη μητέρα της μέχρι να την πάρουν πίσω οι γονείς της και γοητεύει τοδισεκατομμυριούχο Γουίλ Σταρκς, ο οποίος τη χρησιμοποιεί στην προ-εκλογική του καμπάνια. Το διαχρονικό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, μετα-φέρεται για δεύτερη φορά στη μεγάλη οθόνη, χωρίς όμως να μπορεί νασυγκριθεί με την ταινία που σκηνοθέτησε ο Τζον Χιούστον το 1982.

«∆εσποινίς Τζούλια» (Miss Julia) της Λιβ Ούλμαν: Το διάσημο θεατρικόέργο του Α. Στρίντμπεργκ, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τη μεγάληνορβηγίδα ηθοποιό, αγαπημένη πρωταγωνίστρια του Ι. Μπέργκμαν, η οποίατα τελευταία χρόνια ασχολείται πολύ με τη σκηνοθεσία. Η υπόθεση εκτυ-λίσσεται στην Ιρλανδία το 1880.

«Ρυθμοί Αιγαίου» του Γιάννη Λάμπρου: Ο Γιάννης Λάμπρου ήταν ένας απότους πιο αξιόλογους έλληνες σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ, ο οποίος πέθανετον Απρίλιο του 2011. Τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του προβάλλεται ητελευταία του ταινία, η οποία προβλήθηκε στο 8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρτης Χαλκίδας. Η ταινία είναι καρπός ενός μεγάλου ταξιδιού στο Αιγαίο,στη μουσική και τον πολιτισμό του. Με οδηγό τη λύρα, ο Λάμπρου έχειετοιμάσει ένα κινηματογραφικό ταξίδι στην τέχνη αλλά και στην ίδια τηζωή, με τον τρόπο που μόνον ο ίδιος ήξερε να χειρίζεται ποιητικά τις ει-κόνες της καθημερινότητας. Μέρος του υλικού της ταινίας προέρχεταιαπό τη σειρά της ΕΤ3, «Λυράρηδες του Αιγαίου».

«Επιτέλους φτάσαμε σπίτι» (Home) του Τιμ Τζόνσον: Μια διαγαλαξιακή πε-ριπέτεια κινουμένων σχεδίων.

«Μαχητές των δρόμων 7» (Fast and furious 7) του Τζέιμς Γουάν: Η αρχήέγινε το 2001 και η επιτυχία συνεχίζεται -η εισπρακτική τουλάχιστον- καιμετά από 14 χρόνια.

«Το τραγούδι του γκρι περιστεριού» (Piesen o sivom holubovi) του Στανισ-λάβ Μπαράμπας: Ένα κλασικό αντιπολεμικό αριστούργημα του τσεχοσλο-βάκικου νέου κύματος και του παγκόσμιου κινηματογράφου, γυρισμένο το1961.

Σινεφίλ

ΗΙσπανία είναι η δεύτερη σε ποσο-στά ανεργίας χώρα της Ευρώπης,μετά από την Ελλάδα. Όπως συμ-

βαίνει και στη χώρα μας, τα ποσοστάείναι πολύ μεγαλύτερα στη νεολαία.

Αυτό είναι το πλαίσιο εντός του οποίουκινούνται οι ήρωες της ταινίας «Όμορφηνιότη» (Hermosa juventud) του Χάιμε Ρο-ζάλες. Ο Κάρλος και η Ναταλία είναι 20χρονών κι ερωτευμένοι. Όπως όλοι οινέοι κάνουν όνειρα, όμως φαίνεται πωςτα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. ΗΝαταλία αναζητά δουλειά μοιράζονταςβιογραφικά, ενώ ο Κάρλος εργάζεται πε-ριστασιακά ως οικοδόμος για μεροκά-

ματο 5 ευρώ! Για να βγάλουν κάποια χρή-ματα αποφασίζουν να γυρίσουν μια ται-νία πορνό. Όταν μετά από λίγο καιρό ηΝαταλία θα μείνει έγκυος θα αποφασίσεινα κρατήσει το μωρό και θα φέρει στονκόσμο την Χούλια. Τώρα πλέον η ζωήτους αλλάζει καθώς πρέπει να φροντί-σουν για τη μικρή. Όμως δουλειά δενυπάρχει, ο Κάρλος αρχίζει να κάνει κά-ποιες ύποπτες δουλειές και η Ναταλίαπαίρνει τη μεγάλη απόφαση: να πάει γιαδουλειά στη Γερμανία. Αφήνει τη μικρήστη φροντίδα της μητέρας της και τουΚάρλος και φεύγει για το Αμβούργο.Όμως, όπως φαίνεται, ούτε εκεί τα πράγ-ματα είναι όπως τα περίμενε, ιδίως γιαμια όμορφη κοπέλα.

Η ταινία καταδεικνύει τη μεγάλη οικο-νομική κρίση στην Ισπανία αλλά και σεολόκληρη την Ευρώπη. Ο Ροζάλες αφη-γείται με ρεαλισμό, ωμό πολλές φορές,τη ζωή των νέων ανθρώπων και τα προ-βλήματά τους. Οικογένειες που διαλύον-ται, ζωές που εκπορνεύονται, παιδιά πουμεγαλώνουν μέσα στην αβεβαιότητα.Χρησιμοποιεί πολλά μέσα κινηματογρά-φησης, όπως 16αρα κινηματογραφικήμηχανή, φορητή βιντεοκάμερα, κινητότηλέφωνο κ.λπ., ενώ οι ηθοποιοί ερμη-νεύουν σχεδόν αυθόρμητα, όπως αποκα-λύπτει: «Η αναζήτηση του μεγαλύτερουδυνατού ρεαλισμού συνεπάγεται το σε-

βασμό τωντόνων τηςφωνής πουίσως διακυμαί-νονται αυθόρ-μητα. ∆εν επα-ναλάβαμε τιςίδιες λέξεις ήχειρονομίεςστα γυρίσματαή στο ντουμ-πλάρισμα.Όλα δημιουρ-γήθηκαν μεβάση τη μονα-δικότητα τηςστιγμής», λέει.

Η «Όμορφηνιότη» είναιμια ταινία για

την οικονομική κρίση αλλά και για τιςηθικές ρωγμές που μπορεί να δημιουρ-γήσει στη ζωή των ανθρώπων. Είναι τόσορεαλιστική που σχεδόν πονάει, μπήγει τανύχια της στη σάρκα. Θα μπορούσε ναείναι ντοκιμαντέρ, τόσο αληθινά μοι-άζουν όλα. Αλλά τι γράφω! Όλα είναιαληθινά απλώς υπάρχει ένα σενάριο τοοποίο έχει βγει μέσα από την καθημερι-νότητα, μέσα από τη σκληρή, αληθινήπραγματικότητα.

Η ταινία τιμήθηκε με την Ειδική ΜνείαΟικουμενικής Επιτροπής, ∆ιεθνές Φεστι-βάλ Καννών 2014.

Στρα.Κερ.

«ΟΜΟΡΦΗ ΝΙΟΤΗ»

Επιβιώνοντας στην κρίση

Page 30: Κυριακή 5-4-2015

3300 Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015Ι∆ΕΕΣ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

∆ύο μήνες έχουν περάσει από τιςεκλογές και την ανάδειξη της κυβέρνη-σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πώς κρίνεις το κυ-βερνητικό έργο;

Εν μέσω ασφυχτικών πιέσεων, επιχει-ρήσεων απαξίωσης του κυβερνητικούέργου και ad hominem επιθέσεων καιχαλκεύσεων, η κυβέρνηση αντιστρέφειτην πολιτική που τα τελευταία χρόνιαεξουθένωσε την κοινωνία και κατέπνιξετη δημοκρατία. Ήδη τα αποτυπώματατου διαφορετικού πνεύματος και ήθουςείναι φανερά. Η κυβέρνηση προχωράαταλάντευτα στο νομοθετικό της έργο,με ουσιαστική και σκληρή δουλειά, κιέτσι πρέπει να συνεχίσει. ∆εν υπάρχειλόγος η διαπραγμάτευση να αποσπάτην κυβέρνηση από την άσκηση της πο-λιτικής της, παρά τους περιορισμούςτης αυτόνομης κυβερνητικής δράσηςπου θέτουν οι εταίροι. Τα πρώτα νομο-σχέδια είναι σημαντικά δείγματα γρα-φής: το νομοσχέδιο για την ανθρωπι-στική κρίση και το νομοσχέδιο για τηρύθμιση των εκατό δόσεων για τις ληξι-πρόθεσμες οφειλές. Η κυβέρνηση αρχί-ζει με την ανακούφιση των ασθενέστε-ρων και των υπερχρεωμένων, εκείνωνδηλαδή που επλήγησαν περισσότεροαπό την καταστροφική λιτότητα: πρό-κειται για το πρώτο απαραίτητο βήμαγια την αναδιανομή των βαρών, τουπλούτου και της ισχύος. Επίσης, η κυ-βέρνηση αντιμετωπίζει ακραίες μορφέςκοινωνικής οδύνης, όπως οι συνθήκεςκράτησης μεταναστών, σε πείσμα τωνόποιων στερεοτύπων και προκαταλή-ψεων. Πιστεύω ότι θα προχωρήσει μενομοθετικό έργο που θα αναδιαρθρώνειτο φορολογικό σύστημα και που θαθίγει τα μεγάλα συμφέροντα που δηλη-τηριάζουν το δημόσιο βίο και επιβαρύ-νουν ανελέητα τις λαϊκές τάξεις.

Ένα καλό παράδειγμα νομοθετικούέργου της κυβέρνησης αποτελεί το σχέ-

διο νόμου του υπουργείου ∆ικαιοσύνης,∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωμά-των, που θα έρθει άμεσα προς ψήφισηκαι που εισάγει τολμηρά μέτρα: καταρ-γεί τις φυλακές τύπου Γ, ελαχιστοποιείτην κράτηση ανηλίκων, ευνοεί την απο-φυλάκιση γερόντων, ασθενών και αν-θρώπων με αναπηρία, και μεριμνά γιατην απεξάρτηση. Επιτέλους απομακρυ-νόμαστε από την εποχή κατά την οποίαη χώρα καταδικαζόταν από το Ευρω-παϊκό ∆ικαστήριο Ανθρωπίνων ∆ικαιω-μάτων και καταγγελόταν από την ευρω-παϊκή Επιτροπή Πρόληψης Βασανιστη-ρίων. Θα ευχόμουν να είχε συμπεριλη-φθεί στο νομοσχέδιο και η κατάργησητου «κουκουλονόμου» και της διάταξηςγια την υποχρεωτική λήψη DNA.

Μακάρι η κυβέρνηση να συνεχίσειέτσι -με συλλογικότητα και ειλικρίνεια,χωρίς κακοφωνίες και προσωπικέςστρατηγικές. Αυτό είναι το αίτημα τουκαιρού: σταθερή και εμπνευσμένη πολι-τική που αναπτερώνει το κοινωνικόφαντασιακό της ριζοσπαστικής δημο-κρατίας.

Η δυνατότητα της πολιτικήςεναλλακτικής

Πολύς λόγος γίνεται για τη διαπραγ-μάτευση με τους εταίρους. Θεωρείςσωστή την αναβάθμισή της σε πολιτικήδιαπραγμάτευση;

Αυτή η πολιτικοποίηση είναι ίσως ηπιο κρίσιμη εισφορά της κυβέρνησηςΣΥΡΙΖΑ τούτη τη στιγμή. Εισάγεται μιανέα -συχνά ακατανόητη για τους τεχνο-κράτες της κρατούσας οικονομικήςοροθοδοξίας- γλώσσα της κοινωνικήςδικαιοσύνης που αμφισβητεί την από-λυτη κυριαρχία των αγορών. Με άλλαλόγια, η κυβέρνηση θέτει στο πεδίο τηςδιαπραγμάτευσης αυτό που το διευθυν-τήριο της ευρωζώνης αγωνίστηκεσκληρά να εδραιώσει ως αδιαπραγμά-τευτο θέσφατο. Οι επίμονες προσπά-θειες της κυβέρνησης να ανακόψει καινα αναστρέψει την πολιτική της λιτότη-τας είναι ένα ελπιδοφόρο δείγμα, καιπολύτιμο μάθημα για τους λαούς τηςΕυρώπης, για το πώς κάνεις πολιτική σεσυνθήκες που δεν σου επιτρέπουν νακάνεις πολιτική. Αυτό, άλλωστε, είναιγια την Αριστερά το επίδικο της δια-πραγμάτευσης: η ανάκτηση της πολιτι-κής με δημοκρατικούς όρους, σε ορατόχρόνο.

Θα έλεγα ότι για την πολιτική αποτί-μηση της μέχρι τώρα πορείας της δια-πραγμάτευσης δεν αρκεί το ευκαιριακόδίπολο «συμβιβασμός ή ρήξη». Ήδη, οέντιμος συμβιβασμός που προωθεί η ελ-ληνική κυβέρνηση επιφέρει ρωγμές στηνεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων τηςΕυρώπης. Πρόκειται για μια στρατηγικάευφυή στάση ήπιας, ευέλικτης, προσε-κτικής, αλλά επίμονης αντίστασης καιαντιστροφής, που κερδίζει έδαφος καιχρόνο. Η ανάδειξη της ανθρωπιστικήςκρίσης σε κεντρική διάσταση της δια-πραγμάτευσης, και επομένως το ξεγύ-μνωμα του «success story», ήταν μια ση-μαντική στιγμή σ’ αυτή την πορεία. Τηνίδια στιγμή, σ’ αυτή την ασύμμετρη αν-τιπαράθεση, ο συμβιβασμός δεν μπορείπαρά να περιέχει και στοιχεία αμοι-

βαίας τακτικής υποχώρησης από τηναρχική γραμμή διαπραγμάτευσης, αρκείαυτοί οι απαραίτητοι ελιγμοί και οι ανα-πόφευκτες υποχωρήσεις να μην αφί-στανται από αξιακές δεσμεύσεις. Προ-σοχή: δεν είναι θέμα «ηρωικής» άρνη-σης ή «εθελόδουλης» αποδοχής των«κανόνων του παιχνιδιού», αλλά επί-γνωσης και αξιοποίησης του συσχετι-σμού δυνάμεων -απαραίτητο συστατικόστοιχείο της διαπραγμάτευσης. Έτσι,δεν με βρίσκουν σύμφωνη οι αναλύσειςπου επιχειρούν να εγκλωβίσουν τη συμ-φωνία της 20ης Φεβρουαρίου στο δί-πολο είτε «περήφανη νίκη» είτε «παρά-δοση». Ας μην μας διαφεύγει ότι για έναμεγάλο κομμάτι των κατεστημένων δυ-νάμεων της Ευρώπης, που επιδιώκουντη συντριβή της κυβέρνησης του ΣΥ-ΡΙΖΑ., όπως είναι το λόμπι του «μικρούευρώ», ο συμβιβασμός που προτείνει ηελληνική κυβέρνηση αποτελεί καίριοπλήγμα. Γι’ αυτό καλλιεργούν το έδα-φος για μετωπικές συγκρούσεις.

Άρα ποιο είναι το κρίσιμο διακύβευματης διαπραγμάτευσης για τις εμπλεκό-μενες πλευρές;

Οι εισηγητές και απολογητές του νε-οφιλελεύθερου αυταρχισμού επιχειρούννα απονομιμοποιήσουν την εναλλα-κτική της αριστερής κυβέρνησης -νααπονομιμοποιήσουν την ίδια τη δυνατό-τητα για εναλλακτική, και την ίδια τηδυνατότητα για αριστερή διακυβέρνησηστην Ευρώπη. Άλλωστε, θεμελιώνουνόλη τη φαντασιακή τους κατασκευή στοιδεοληπτικό δόγμα «δεν υπάρχει εναλ-λακτική». Αυτό είναι το «σκάνδαλο»που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη γραφειοκρα-τία της Ευρώπης: η δυνατότητα της πο-λιτικής εναλλακτικής. Γι’ αυτό κάποιοιεκπρόσωποι των πιο ακραιφνών κατε-στημένων δυνάμεων της Ευρώπης πα-ρουσιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν μια ασύν-τακτη ομάδα απείθαρχων εκκεντρικώνκαι μίλησαν, με πρωτοφανή πολιτικήαναίδεια, για «λάθος εκλογή» του ελλη-νικού λαού. Αυτό που δεν κατάφεραν νααναχαιτίσουν, προσπαθούν τώρα ναεξευτελίσουν. Το ότι επιχειρούν να εξω-θήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε αδυναμία υλο-ποίησης του προγράμματός του είναικατανοητό: βρίσκονται για πρώτη φοράνα συνομιλούν με εκπροσώπους μιαςκυβέρνησης που αμφισβητεί τις θεμε-λιώδεις προϊδεάσεις τους. Τι άλλο μπο-ρεί να σημαίνει ότι δεν επιτρέπουν στηνκυβέρνηση να προχωρήσει σε μεταρ-ρυθμίσεις ανάκαμψης της οικονομίας,διότι κρίνονται ως «μονομερείς ενέρ-γειες»;

Αυτή η κυβέρνηση εκπροσωπεί τημόνη δυνατότητα που αναδύεται από ταερείπια του νεοφιλελεύθερου κυνισμού.Και είναι μια δυνατότητα που έχει ήδηενεργοποιηθεί και φαίνεται, ολοένα καιπερισσότερο, να αποτελεί τη μεγάλη ευ-καιρία για την Ευρώπη. Γι’ αυτό όσο ηκυβέρνηση αντέχει, η κοινωνία –και όχιμόνο στην Ελλάδα- ελπίζει.

Τομές στη δημοκρατίακαι τα δικαιώματα

Η κυβέρνηση δέχεται περιορισμούςστο να πάρει μέτρα με δημοσιονομικόκόστος χωρίς συζήτηση με τους εταί-

ρους. Σε ποιους τομείς θα μπορούσε νακάνει την τομή;

Με νομοθετικές πρωτοβουλίες γιατην ΕΡΤ, τη διοικητική μεταρρύθμιση,την παιδεία και τις ραδιοτηλεοπτικέςσυχνότητες, η κυβέρνηση μπορεί να επι-φέρει ουσιαστικές αλλαγές, ανακτών-τας το πολιτικό νόημα της λέξης «με-ταρρύθμιση» από τη νεοφιλελεύθερηιδιόλεκτο, που τη χρησιμοποιούσε ωςεργαλειακό ευφημισμό για τις περικο-πές των μισθών, τη συρρίκνωση του δη-μόσιου χώρου και την κατάργηση στοι-χειωδών δικαιωμάτων. Σ’ αυτό το πλαί-σιο, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικές τιςπρωτοβουλίες που κινούνται στην κα-τεύθυνση των τομών στη δημοκρατία,της διεύρυνσης των δικαιωμάτων καιτης άρσης των διακρίσεων. Σημαντικήαλλαγή θα επιφέρει ένας νόμος για τηναπόδοση ιθαγένειας σε όλα τα παιδιάπου γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελ-λάδα, σύμφωνα και με τη δέσμευση τηςαναπληρώτριας υπουργού Μετανάστευ-σης Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Επί-σης, η επέκταση του συμφώνου συμ-βίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια είναιαναγκαία πράξη ελευθερίας και ισότη-τας, που θα βάλει τέλος στις νομικέςδιακρίσεις και στον θεσμικό ρατσισμό,σε συμφωνία και με τις σχετικές απο-φάσεις του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου.Απώτερος στόχος είναι η αναγνώρισητου δικαιώματος των ομόφυλων ζευγα-ριών στον πολιτικό γάμο, καθώς και ηθέσπιση ενός νέου συμφώνου συμβίω-σης, για όλα τα ζευγάρια, με πλήρη δι-καιώματα (κοινωνικά, θεσμικά, ασφα-λιστικά, κληρονομικά κ.λπ.) γιαόσους/ες το συνάπτουν.

Το πολιτικό πρόσημοτης κυβέρνησης

Ασκείται κριτική πως υπάρχουν υπα-ναχωρήσεις από τον προεκλογικό λόγο.Ποια είναι η γνώμη σου; ∆ιακρίνεις διά-σταση μεταξύ του κυβερνητικού έργουκαι του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ;

∆εν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμεγια υπαναχωρήσεις αυτή τη στιγμή, ει-δικά μάλιστα στο πρώτο δίμηνο διακυ-βέρνησης. Αλλά σίγουρα χρειάζεταισταθερότητα στην υλοποίηση του προ-γράμματος. Η κοινωνία γι’ αυτό επέλεξετον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την ευθύνη τηςδιακυβέρνησης, αν και, δυστυχώς, όχιαυτοδύναμα.

Ας δώσω ένα παράδειγμα: προσωπικάθα προσδοκούσα έναν εορτασμό της25ης Μαρτίου χωρίς ερπύστριες και άρ-ματα μάχης. Και δεν υπαινίσσομαι απα-ραίτητα την παύση των παρελάσεων μεδιοικητική παρέμβαση. Εδώ χρειάζεταιπολιτική επινοητικότητα και προπάν-των εμπιστοσύνη στη συλλογική δια-νόηση της ανανεωτικής και ριζοσπαστι-κής Αριστεράς. Έχουμε ζωντανά δυοπρόσφατα παραδείγματα αριστερούαντι-εθνικιστικού λόγου: η εγκύκλιοςτου υπουργού Παιδείας ΑριστείδηΜπαλτά προς τους/τις διευθυντές/διευ-θύντριες των σχολείων και η ομιλία τουπρωθυπουργού στο Πανεπιστήμιο Αθη-νών, ανήμερα της 25ης Μαρτίου.

Το πολιτικό πρόσημο αυτήςτης κυβέρνησης δεν είναι η «εθνική

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΘΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Είναι μια στιγμή πολι τικής ευρηματικότηταςκαι φαντασίας για δη μιουργικές ανατροπές

Συζητάμε με τηναναπληρώτρια καθηγήτριατου τμήματος ΚοινωνικήςΑνθρωπολογίας του Παντείου,Αθηνά Αθανασίου, για τηνπορεία της κυβέρνησης καιτων διαπραγματεύσεων και τορόλο που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλάκαι τα κινήματα. «Εισάγεταιμια νέα γλώσσα τηςκοινωνικής δικαιοσύνης πουαμφισβητεί την απόλυτηκυριαρχία των αγορών»,τονίζει μεταξύ άλλων καικαταλήγει: «Με άλλα λόγια, ηκυβέρνηση θέτει στο πεδίοτης διαπραγμάτευσης αυτόπου το διευθυντήριο τηςευρωζώνης αγωνίστηκεσκληρά να εδραιώσει ωςαδιαπραγμάτευτο θέσφατο».

Page 31: Κυριακή 5-4-2015

Η ΕΠΟΧΗ 5 Απριλίου 2015 3311Ι∆ΕΕΣ

ομοψυχία» αλλά η κοινωνική αξιοπρέ-πεια και δικαιοσύνη. Πρέπει να προ-ωθούμε ακούραστα μια έννοια της κοι-νωνίας και του λαού που δεν υπάγεταιστην ιδέα της κλειστής κοινοτήτας –εθνικής, θρησκευτικής, ή φυλετικής.Πρέπει πάση θυσία, με συγκεκριμένεςεπιτελέσεις λόγου και πράξης, να απο-φεύγεται η όποια αντανακλαστική ενερ-γοποίηση συνδηλώσεων για «κατοχή»,ή για διαμάχη «Ελλάδας-Ευρώπης», ή«Ελλήνων-Γερμανών». Το πεδίο της

μάχης «είναι –και μπορεί μόνο να είναι-η ίδια η Ευρώπη, με στόχο ένα συστα-τικό ρήγμα στην τρέχουσα πορεία τηςιστορίας της», όπως έγραψαν πρό-σφατα ο Balibar και ο Mezzadra. Ελπίζωνα αποδοθούν ευθύνες για την εκφώ-νηση των εθνικιστικών συνθημάτωνστην παρέλαση και να δείξει η κυβέρ-νηση αποφασιστικότητα απέναντιστους ακροδεξιούς θύλακες μέσα στοκράτος. Απέναντι στους εθνικιστικούςπαροξυσμούς, πρέπει να προτάξουμε

μια κοινωνικά δεσμευμένη και δημο-κρατικά προσανατολισμένη πολιτική.Αυτή είναι μια στιγμή πολιτικής ευρη-ματικότητας και φαντασίας για δημι-ουργικές ανατροπές στο μέτωπο της κυ-ρίαρχης ιδεολογίας, συμπεριλαμβανο-μένων και των εθνικών στερεοτύπων.

Η κριτική πώς μπορεί να βοηθήσειτην κυβέρνηση (αν μπορεί);

Χρειάζεται ένα ήθος υπεύθυνης στή-ριξης και εποικοδομητικής κριτικής,προσαρμοσμένο στις νέεςσυνθήκες. Η κριτική δενμπορεί να εκπηγάζειαπό ιδιοτέλεια καιπροσωπικές στρα-τηγικές. Χρειάζε-ται επίσης ναμην απορροφή-σει το κυβερνη-τικό έργο η δια-χείριση, να μηνλυγίσει το ανα-νεωτικό πνεύμαυπό τον αδυσώ-πητο πραγματισμότης διοίκησης. Ηκοινωνία περιμένειαπό τον ΣΥΡΙΖΑ να αντι-σταθεί σθεναρά στον κυβερ-νητισμό και την αλαζονεία, ανανεώ-νοντας το δημόσιο βίο με ειλικρίνεια,σταθερή πολιτική και συλλογικό ήθος.Πρέπει, τέλος, να κρατήσουμε ενεργότο πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου, πο-λυφωνικού και δημοκρατικού κόμμα-τος με διαφορές που δοκιμάζονται δη-μιουργικά και συλλογικά, και δεν αντα-γωνίζονται ναρκισσιστικά.

Η πολύτιμη κοινωνική βάση

Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του κι-νήματος στη διαπραγμάτευση; Πώς θαμπορούσε ο κόσμος να επηρεάσει το κυ-βερνητικό έργο;

Σε αντίθεση με τη φρονηματική λο-γική των προηγούμενων κυβερνήσεων,που ήθελαν την κοινωνία όχι μόνο οι-κονομικά εξουθενωμένη αλλά καιαδρανή και φοβισμένη, να παρακολου-θεί παθητικά τις εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑθέλει και χρειάζεται την κοινωνίαενεργά παρούσα και συμμέτοχη, ναελέγχει και να συνδιαμορφώνει το πο-λιτικό τοπίο.

Στη διάρκεια της κρίσης, τα κοινω-νικά κινήματα και τα δίκτυα αλληλεγ-γύης κράτησαν ζωντανό το πνεύμα τηςεπαναστατημένης αξιοπρέπειας. Συνέ-βαλαν στην καλλιέργεια των συνθηκώνδυνατότητας για ένα πολιτικό πράττεινισότητας και δικαιοσύνης πέρα από τοναυταρχικό ρεαλισμό της «έκτακτηςανάγκης». Έκαναν πράξη το ότι ο αγώ-νας για επιβίωση δεν είναι ατομική καιανταγωνιστική υπόθεση, όπως κηρύσ-

σει ο νεοφιλελεύθερος κοινω-νικός δαρβινισμός, αλλά

εναλλακτική συλλογικήστάση για μια ζωή με

αξιοπρέπεια και δι-καιοσύνη. Ανέλα-βαν πρωτοβουλίεςαλληλεγγύης καικοινωνικής οικο-νομίας ενάντιαστην ιδεολογίατης καταναλωτι-κής σαγήνης, της

κερδοσκοπίας καιτης ανταγωνιστικής

ιδιοτέλειας. ∆οκίμα-σαν νέες μορφές υπερά-

σπισης και ανανέωσης τουκοινωνικού χώρου, μέσα από

μια πολιτική του «εμείς» αντί για τονατομισμό. Τα κινήματα αυτά, που εξέ-φρασαν τις ανάγκες αυτών που η ζωήτους καταπατήθηκε ως παράπλευρηαπώλεια της συστημικής κρίσης τουύστερου καπιταλισμού, μαζί με κινή-ματα υπεράσπισης του δημόσιου πανε-πιστημίου και της δημόσιας υγείας,καθώς και κινήματα υπεράσπισης κοι-νωνικών δικαιωμάτων, είναι η πολύτιμηκοινωνική βάση με την οποία δεν έχειδικαίωμα να χάσει επαφή ο ΣΥΡΙΖΑ καιη κυβέρνηση.

Ας μην ξεχνάμε ότι η πλατείαΣυντάγματος γέμισε για να εκδηλώσει οκόσμος τη συμπαράστασή του στουςαγώνες της κυβέρνησης. Ενάντια στηλογική της ανάθεσης, η κοινωνία κα-λείται να υπερασπιστεί την επιλογή της.Μόνο έτσι θα διαψευστεί παταγωδώς τοσενάριο της «αριστερής παρένθεσης»και η ενίσχυση της ακροδεξιάς και τουνεοναζισμού. Είναι μια μοναδική ευκαι-ρία για την ανακατανομή της πολιτικήςισχύος και για την αριστερή πολιτικήστην Ευρώπη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΘΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Είναι μια στιγμή πολι τικής ευρηματικότηταςκαι φαντασίας για δη μιουργικές ανατροπές

Η υποεκπροσώπηση των γυναικών σε νευραλγικές θέσεις τι δείχνει για την κυ-βέρνηση; Την περασμένη βδομάδα έγιναν και πάλι στη Βουλή σεξιστικές επιθέ-σεις. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;

Ομολογώ ότι αυτή την ερώτηση μου θέτουν πολλοί και πολλές συνάδελφοι καιφίλοι/ες και από το εξωτερικό. ∆ικαίως. Είμαι πεισμένη ότι θα μπορούσαμε πολύκαλύτερα σ’ αυτό το επίπεδο. Η υποεκπροσώπηση των γυναικών σε κυβερνητικέςθέσεις αντανακλά το ισχύον στην ελληνική κοινωνία σύστημα έμφυλης ιεραρχίας,το οποίο βασίζεται στο ανδρικό προνόμιο. Σε διάφορα συμφραζόμενα πολιτικής εκ-προσώπησης, λόγου, πολιτικής και καθημερινότητας, αποτυπώνονται ο σεξισμός, ηανισότητα και τα έμφυλα στερεότυπα που επιμένουν. Πρόκειται για μια ευρύτερηκοινωνική συνθήκη που δυστυχώς η ίδια η συγκρότηση της κυβέρνησης αντικατο-πτρίζει, αντί να σηματοδοτεί τη δέσμευση για το ριζικό μετασχηματισμό της.

∆εν έχει γίνει ακόμη κατανοητό ότι όσο ο πολιτικός βίος ορίζεται με βάση ένα«φυσικό» προνόμιο έμφυλης κυριαρχίας, πραγματική δημοκρατία δεν μπορεί ναυπάρχει. ∆υστυχώς, ακόμη και εντός της Αριστεράς, η πολιτική του φύλου αντιμε-τωπίζεται συχνά ως δευτερεύον ζήτημα, πολυτέλεια ή γραφική λεπτομέρεια. Κατάτη γνώμη μου, δεν είναι θέμα ποσόστωσης και συγκαταβατικής, πατερναλιστικήςμεταχείρισης των γυναικών. ∆εν είναι απλώς ζήτημα «φιλογυνικών» τυπικών ρυθ-μίσεων. Η κυβέρνηση της Αριστεράς έπρεπε –και θα μπορούσε- να δώσει ένα πα-ράδειγμα, και πολιτικό στίγμα, ότι κάθε εξαίρεση λόγω φύλου, κοινωνικής τάξης,εθνότητας, σεξουαλικότητας, ή σωματικής αρτιμέλειας, δεν είναι συμβατή με τοόραμα της ριζοσπαστικής δημοκρατίας που υπερασπίζεται.

Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έκανε το ατόπημα και έφερε «ζευγάρια στην κυβέρ-νηση» εννοώντας τον Θ. ∆ρίτσα και την Τ. Χριστοδουλοπούλου, τον Ν. Παρα-σκευόπουλο και την Ι. Καμτσίδου. Πώς θα σχολίαζες αυτή την επίθεση προς «τιςσυντρόφους/συζύγους»;

Πρόκειται για παραδείγματα προσωπικών μνησίκακων επιθέσεων με στόχο ξε-κάθαρα πολιτικό: την σπίλωση του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυ-βέρνησης. Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείεται απότον πολιτικό βίο λόγω σχέσεων συγγένειας, συμβίωσης, ή άλλης κοινωνικο-συναι-σθηματικής σύνδεσης. Αυτό που πρέπει να στηλιτεύεται και είναι στον αντίποδατου διοικητικού ήθους του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ευνοϊκή μεταχείριση και «τακτοποίηση»κάποιων επειδή είναι «ημέτεροι» ή «συγγενείς». Στην Ελλάδα έχουμε δυστυχώςμακρά παράδοση οικογενειοκρατίας, νεποτισμού και αυτο-αναπαραγωγής «τζα-κιών», όπου αρκούσε το πατρικό όνομα για να καταστήσει τον/την απόγονο κατάλ-ληλο/η για πολιτική σταδιοδρομία. «∆ιαβατήριο» ήταν η συγγένεια και το πατρικόόνομα -όχι οι ικανότητες, το βιογραφικό, η εμπειρία, ή οι συλλογικές διαδικασίεςανάδειξής τους.

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι να γίνονται αρνητικές διακρίσεις σε βάρος συντρό-φων αλλά να μην γίνεται η οικογενειακή σχέση εφαλτήριο για προνομιακή μετα-χείριση. Ας το καταλάβουν οι υπο-κριτές. Εδώ δεν «τακτοποιήθηκαν» ημέτεροι. ΗΧριστοδουλοπούλου, ο ∆ρίτσας, η Καμτσίδου και ο Παρασκευόπουλος, ο καθέναςκαι η καθεμιά ξεχωριστά, έχουν αξιοσημείωτες αυτοτελείς βιογραφίες ακαδημαϊ-κής και δημόσιας προσφοράς. Είναι εργαζόμενοι και επιστήμονες εγνωσμένου κύ-ρους, το οποίο μάλιστα δεν άντλησαν από τις οικογενειακές τους καταγωγές ή σχέ-σεις, όπως συμβαίνει με τους φορείς των πατριαρχικών-οικογενειοκρατικών ανα-χρονισμών. Ας το αντιληφθούν: η Αριστερά κατανοεί τη συμβίωση και την οικογέ-νεια πολύ διαφορετικά από την «ανδρική γραμμή» που διακήρυξε προχτές ο επικε-φαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη βουλή. Όσο κι αν στους επιτιθέμενουςείναι ανοίκεια αυτή η ιδέα, οι γυναίκες δεν είναι παραπληρώματα των ανδρών συν-τρόφων τους, δεν είναι «οι κυρίες των κυρίων». Είναι εξαιρετικό κεφάλαιο για τηνκυβέρνηση αυτή τα συγκεκριμένα πρόσωπα.

Οι γυναίκες δεν είναιπαραπληρώματα των ανδρώνσυντρόφων τους

Page 32: Κυριακή 5-4-2015

Η δικαστική σκευωρίαεις βάρος του Μουμία,είναι η πιο διάσημη εκ-δήλωση του θεσμικούκαι πολιτισμικού ρεβαν-σισμού απέναντι στουςΠάνθηρες. Τα ντοκιμα-ντέρ για την υπόθεσήτου και τα τραγούδιαπου έχουν γραφτεί ωςενδείξεις αλληλεγγύηςείναι πια δεκάδες, με κά-θε έφεσή του να συνο-δεύεται από μεγάλεςδιαδηλώσεις για την α-πελευθέρωσή του σεκάθε γωνιά του πλανήτη.

Του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Τη ∆ευτέρα, 30 Μαρτίου, ο ΜουμίαΑμπού-Τζαμάλ μεταφέρθηκε σενοσοκομείο της Πενσυλβάνια στα

πρόθυρα διαβητικού κώματος, ύστερα α-πό τη σταδιακή επιδείνωση της υγείαςτου τους τελευταίους μήνες. Ο Μουμίαάρχισε να εμφανίζει συμπτώματα υπνη-λίας και λήθαργου από τον Ιανούαριο,πράγμα για το οποίο τιμωρήθηκε με στέ-ρηση τηλεφώνου και προαυλισμού διάρ-κειας δύο εβδομάδων, ενώ η εμφάνιση ο-ξέων δερματολογικών παθήσεων, αντι-μετωπίστηκε από τους γιατρούς της φυ-λακής με άκρως ακατάλληλη φαρμακευ-τική αγωγή, η οποία ενέτεινε τα συμπτώ-ματα, αντί να τα περιορίσει. Οι συγκρα-τούμενοί του που διαμαρτυρήθηκαν γιατη νοσηλεία του Μουμία, μετήχθησαν σεάλλες πτέρυγες με εντολή του διοικητή,ενώ την περασμένη εβδομάδα, προέκυ-ψαν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη μη-διάγνωση του διαβήτη στις αιματολογι-κές εξετάσεις του Ιανουαρίου.

Τις πρώτες δύο ημέρες της νοσηλείας,συγγενείς και φίλοι του Μουμία δεν εί-χαν καμία πρόσβαση στον ίδιο ή τουςγιατρούς. Την Τετάρτη, δόθηκε η δυνα-τότητα στους συγγενείς να τον δουν γιατριάντα μόλις λεπτά, ακολουθούμενα α-πό μια ιδιότυπη απόφαση της σωφρονι-στικής αρχής της πολιτείας που περιόρι-ζε τη δυνατότητα επίσκεψης των συγγε-νών στη μία φορά την εβδομάδα. Ένανχρόνο πριν, η ίδια αρχή, είχε δημοσιεύ-σει καταδικαστική ανακοίνωση ενάντιαστο Πανεπιστήμιο Γκόνταρντ, όταν προ-σκάλεσε τον Μουμία ως ομιλητή.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις της συζύγουτου, Γουαντίγια, κατά τη διάρκεια της ε-πίσκεψής της, ο Μουμία βρισκόταν σεμια καρέκλα «με τον ορό στο ένα χέρι καιχειροπέδες στο άλλο», ενώ αναγκάστηκε

η ίδια να τον ταΐζει παγάκια για την ξη-ροστομία. Οργή έχει προκαλέσει ο πε-ριορισμός των επισκέψεων, αλλά και τοεξιτήριο του νοσοκομείου 24 ώρες μετάτη ρύθμιση του σακχάρου του, που τον ο-δήγησε πίσω στο αναρρωτήριο της φυ-λακής, το προσωπικό του οποίου φαίνε-ται να φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνηςγια την υποτροπή του Μουμία.

Η εκδικητικότητατου αμερικανικού κράτους

∆εν είναι η πρώτη φορά που ο ριζο-σπάστης ακτιβιστής και δημοσιογράφος,έρχεται αντιμέτωπος με την εκδικητικό-τητα του αμερικάνικου κράτους. Άλλω-στε, αυτό που τον οδήγησε στους Μαύ-ρους Πάνθηρες ως έφηβο ακόμα, ήταν οξυλοδαρμός του από αστυνομικούς καιπαρακρατικούς. Ο «καθοδηγητής» τουκαι επικεφαλής των Πανθήρων στη Φι-λαδέλφεια, Ρέτζι Σελ, θυμάται τη – μετέ-πειτα προδομένη - εμπιστοσύνη τουΜουμία στους δικαστικούς μηχανισμούς.«Πίστευε ότι αν πας στο δικαστήριο, ταγεγονότα θα σε αθωώσουν», λέει στοντοκιμαντέρ “In Prison My Whole Life”.«Του απάντησα: αν πας στο δικαστήριο,θα σε κλείσουν μέσα και θα σε δικάσουνως Πάνθηρα – κι αυτό ακριβώς έκαναν».

Όταν συνελήφθη το 1981 για τη δολο-φονία ενός λευκού αστυνομικού, ο Μου-μία πρέπει να είχε ήδη απωλέσει ένα μέ-ρος της καλοπιστίας του. Οι δολοφονίεςτου Μάλκομ Χ και του Μάρτιν ΛούθερΚινγκ, ήταν το φάντασμα που συνόδευ-σε τις ζωές όλων των μαύρων που κινη-τοποιήθηκαν απ’ τη δεκαετία του ‘60 καιμετά. Τα πτώματα του Μπόμπι Χάτον,του Τζωρτζ Τζάκσον, του Φρεντ Χά-μπτον και πολλών άλλων μελών και υπο-στηρικτών της οργάνωσης είχαν συσσω-

ρευτεί, άλλοτε από αστυνόμους και πα-ρακρατικούς κι άλλοτε από τον εμφύλιοτης οργάνωσης. Οι στημένες δίκες και τακυνήγια μαγισσών παίζονταν σε πρώτοπλάνο, με διασημότερα θύματα τηνΆντζελα Ντέιβις και τον Χιούι Νιούτον.Οι μαύρες κοινότητες είχαν εξολοθρευ-τεί από ομοσπονδιακά χορηγούμενα ναρ-κωτικά, ενώ η επιχείρηση COINTELPROτου FBI κατάφερε εν τέλει να αποκεφα-λίσει το κίνημα. Ίσως αυτά να είχε στομυαλό του ο Μούμια όταν το 2011, συμ-βούλευε το κίνημα Occupy να μην εξιδα-νικεύει τη δεκαετία του ‘60.

Η σύλληψη και η δικαστική σκευωρίαπου οδήγησε στη θανατική καταδίκητου, δεν έπληξε τη μαχητική του στάση.Πολέμησε για το δίκιο του με σειρά εφέ-σεων, καταφέρνοντας τελικά την οριστι-κή αναστολή της θανατικής του ποινήςτο 2011. Μέσα απ’ τα τείχη της φυλακήςκράτησε πάντα ανοιχτό διάλογο με τακοινωνικά κινήματα και δεν σταμάτησεποτέ τη μάχη του ενάντια στον μεγαλύ-τερο παράγοντα διαιώνισης του θεσμι-κού ρατσισμού στις ΗΠΑ: το ΑδελφικόΤάγμα της Αστυνομίας (Fraternal Orderof Police – FOP), μια οργάνωση 325.000μελών, ρόλος της οποίας είναι να παρέ-χει δικαστική υπεράσπιση σε αστυνομι-κούς και να ασκεί κατάλληλες πιέσεις σεεπίπεδο θεσμών, προκειμένου να επη-ρεάσει δικαστικές και πολιτικές αποφά-σεις.

Μουμία εναντίον FOP

Η στάση του FOP απέναντι στον Μου-μία, δεν αφορά διένεξη, αλλά πόλεμο: τομποϊκοτάζ και η στοχοποίηση εταιριώνκαι διασημοτήτων που συγκαταλέγονταιστους υποστηρικτές του, το έντονοlobbying που απέτρεψε την εκλογή ενός

πρώην συνηγόρου του Μουμία που υπο-στηριζόταν απ’ τον Ομπάμα για το αντί-στοιχο αξίωμα του Υφυπουργού ∆ικαιο-σύνης και η «τζιχάντ» ενάντια στο Πανε-πιστήμιο Γκόνταρντ, είναι μόνο οι πιοδιάσημες επιθέσεις εναντίον του. Αυτή ηδιάθεση Ιαβέρη, ωστόσο, ίσως δεν είναικαθαρά ιδεολογική, αν αναλογιστούμε ό-τι η Αστυνομία της Φιλαδέλφειας καταγ-γέλεται τακτικά για την υπέρμετρη δια-φθορά της, ενώ ο Ντάνυ Φώκνερ, ο α-στυνομικός για τη δολοφονία του οποίουέχει καταδικαστεί ο Μουμία, την περίοδοπου σκοτώθηκε, συμμετείχε σε μία έρευ-να η οποία αποσκοπούσε στην καταδίκη28 αστυνομικών.

Η δικαστική σκευωρία εις βάρος τουΜουμία, είναι η πιο διάσημη εκδήλωσητου θεσμικού και πολιτισμικού ρεβανσι-σμού απέναντι στους Πάνθηρες. Τα ντο-κιμαντέρ για την υπόθεσή του και τατραγούδια που έχουν γραφτεί ως ενδεί-ξεις αλληλεγγύης είναι πια δεκάδες, μεκάθε έφεσή του να συνοδεύεται από με-γάλες διαδηλώσεις για την απελευθέρω-σή του σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γιατρεισήμιση δεκαετίες, ο «πιο διάσημοςθανατοποινίτης του κόσμου» έχει αποτε-λέσει σύμβολο τόσο των ιδεολογικώνπροκαταλήψεων της αμερικάνικης (καιόχι μόνο) δικαιοσύνης, όσο και της θε-σμικής διάστασης του ρατσισμού, που ε-πιβιώνει μέχρι σήμερα, στους πυροβολι-σμούς εφήβων στο Φέργκιουσον, στουςστραγκαλισμούς ενηλίκων στο ΣτάτενΆιλαντ και στην ασυλία που απολαμβά-νουν οι δράστες. ∆εν είναι υπερβολή νατο πει κανείς: το αμερικάνικο κράτος,ποτέ δεν συγχώρησε τους Πάνθηρες καιο Μουμία Αμπού-Τζαμάλ είναι εδώ γιανα το θυμίζει.

Όταν σκοτώνουντους Πάνθηρες