:PAGKAKI

...το παγκάκι! Περιοδική εκδοτική συνάντηση του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93»

Πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Άσπρων Σπιτιών Βοιωτίας

Σχέδια: Aspra Spitia Façades – Doxiades Associes – Conseillers en Développement et Ékistique

• Καλή πορεία... Κυρίως όμως: καλά φώτα πορείας!

• Γνωστοί και μη Εξαιρετέοι Ασπροσπιτιώτες: Γιώργος Καρυδιάς!

• Ένα αφιέρωμα στον φίλο μας Θανάση Ιωάννου…

• Ο «Μέδων» κλείνει φέτος τα είκοσί του χρόνια!

• Το σταυροδρόμι των επαγγελματιών μας - Θέσεις εργασίας -

• «Εμβόλιμον» Η πρόταση και η μαρτυρία υψηλής ποιότητας πολιτισμού…

• Συνέντευξη με τους WIGS...

• Αντιπραγματισμός & Ανταλλακτική Οικονομία...

• Ανοιχτή συζήτηση για τους Στόχους και το Μέλλον του Συλλόγου Μέδων…

Τεύχος 1ο Καλοκαίρι 2013

Φίλες και Φίλοι,

Μέλη του Μέδωνα,

Οποιαδήποτε καλοπροαίρετη προσωπική ή ομαδική ενέργεια αποσκοπεί στην αγάπη και την δυνάμωση της φιλίας, δημιουργεί ελπίδες ώστε να υπερνικήσουμε το φάσμα της ανέχειας, τα συμπτώματα της κατάθλιψης ή του θυμού.

Ο συνδυασμός μάλιστα της φιλίας, της ανθρωπιάς και της συνδημιουργίας, πιστεύω πως είναι διαχρονικά στοιχεία ελπιδιφόρου πολιτισμού. Με αυτήν την έννοια, επιμείναμε πολύ κάποιοι,

με κάθε τίμημα, να γίνει η έκδοση αυτή πραγματικότητα.

Είναι οι καιροί εξαιρετικά δύσκολοι και πρωτοφανείς για όλους.

Βρισκόμαστε άλλος εδώ κι άλλος εκεί, να σπρώχνει καθείς τον σταυρό του σε ένα δύσβατο ανηφορικό

μονοπάτι, πολύ σκληρό, που φανερώνει καθημερινά προσωπικές, οικογενειακές και εργασιακές δυσχέρειες που φτάνουν ως την ανεργία σε ποσοστά ανήκουστα από τα τέλη του εμφυλίου έως σήμερα.

Σε αυτήν την πορεία των τελευταίων χρόνων, καταρρακώνονται καθημερινά οι μόχθοι, οι προσδοκίες και τα οράματα που χτίσαμε πάνω σε πολύπλοκα και βαθιά ρίγματα που είτε υπήρχαν πριν από μας είτε δημιουργήθηκαν στις μέρες μας.

(συνέχεια στη σελ 28)

Καλή πορεία... Κυρίως όμως: καλά φώτα πορείας!

Στο τέλος του καλοκαιριού, λίγο πριν αρχίσει ξανά-μανά η ανεμοδούρα της καθημερινότητας κι αφού η θάλασσα είναι ακόμα να την πιείς στο ποτήρι, λέμε να το γιορτάσουμε διασκεδάζοντας, ακούγοντας αγαπημένη μουσική,

απολαμβάνοντας ένα ή περισσότερα ποτά και κυρίως συναντώντας καλές φίλες και καλούς φίλους από τα παλιά αλλά κι από... τα νεώτερα! Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου – 7 το βράδυ – Σαρωνίδα

(Μαύρο Λιθάρι)

Να είστε όλες & όλοι εκεί!!!

(λεπτομέρειες στη σελ 40)

Beach Party!!! Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί τα 20 χρόνια του Μέδωνα!!!

Καλοκαίρι 2013 Τεύχος -1-

Υπεύθυνος για το Νόμο, Αρχισυνταξία & Επιμέλεια Γιώργος—Κωνσταντίνος

Κούκιος ***

Συντάκτες—Συνεργάτες στο Τεύχος αυτό:

Γιώργος Χ. Θεοχάρης Αντιγόνη Χαλκίτη Άννα Λιάκου

Ειρήνη Παπαδάκη Παντελής Πατσέλας

Καλή πορεία... Κυρίως όμως: καλά φώτα πορείας! Σελ 2 & 28

Beach Party!!! Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί τα 20 χρόνια του Μέδωνα!!! Σελ 2 & 40

Φωτογραφικό Αρχείο: Κοινή μας Κληρονομιά. Σελ 3-4

Γνωστοί και μη Εξαιρετέοι ... Ασπροσπιτιώτες: Γιώργος Καρυδιάς! Σελ 5-15

Ένα αφιέρωμα στον φίλο μας Θανάση Ιωάννου… Σελ 16

Το Δ.Σ. του Συλλόγου—Στόχοι για το 2013 Σελ 17

Άσπρα Σπίτια. Αθλητικά Νέα Σελ 18

Ο «Μέδων» κλείνει φέτος τα είκοσί του χρόνια! Σελ 19

Το σταυροδρόμι των επαγγελματιών μας Σελ 20-21

Θέσεις εργασίας Σελ 22-27

«Εμβόλιμον» Η πρόταση και η μαρτυρία υψηλής ποιότητας πολιτισμού… Σελ 29-31

Συνέντευξη με τους WIGS. Σελ 32-37

Αντιπραγματισμός - Ανταλλακτική Οικονομία. Σελ 38

Υγεία: Ενημέρωση & Πρόληψη!!! Σελ 39

Ανοιχτή συζήτηση για τους Στόχους και το Μέλλον του Συλλόγου Μέδων. Σελ 41-48

Στιγμιότυπα από τη Συνάντηση στα Άσπρα Σπίτια (28-30 Ιουνίου 2013). Σελ 48-50

Τέχνη: Πολιτισμός σημαίνει –ΚΑΙ- επιλέγω!!! Σελ 51

Η ελάχιστη οικονομική εισφορά στον Σύλλογο: Μιά κρίσιμη αναγκαιότητα! Σελ 53

Το Παγκάκι: Περιοδική εκδοτική συνάντηση του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93» - Πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Άσπρων Σπιτιών Βοιωτίας.

Το αρχείο φωτογραφικού υλικού για τα Άσπρα Σπίτια—Μικρό ιστορικό συλλογής, ταυτοποίησης & επεξεργασίας. Η προσδοκία της δημοσίευσης. 1.Γενικά χαρακτηριστικά του Αρχείου σε συνάρτηση με τον Χώρο απ' όπου πήγασε.

Τα σύγχρονα Άσπρα Σπίτια (οικισμός που διατήρησε το όνομα αυτό από τον 15ο αιώνα τουλάχιστον, αναδιαρθρωμένος κι εκ θεμελίων κτισμένος στις αρχές τις δεκαετίας του 60’ για τις ανάγκες της λειτουργίας του παραπλήσιου εργοστασίου Αλουμίνιον της Ελλάδος) παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για πολλούς και διάφορους λόγους, στην προκειμένη περίπτωση για τους παρακάτω:

• Επιτρέπουν την αποτύπωση της εκ θεμελίων ίδρυσης κι εποικισμού μιας πολιτείας από την αυγή της νεώτερης ύπαρξης αυτής.

• Αποκαλύπτουν διαχρονικά τις λαογραφικές, πολιτιστικές, αθλητικές, σχολικές και λοιπές κοινωνικές συνήθειες μιας νέας πολιτείας όπου συνδυάζονται επί μέρους αντιπροσωπευτικές αντίστοιχες από τις ιδιαίτερες πατρίδες των εποίκων – εργαζομένων.

• Αποτυπώνουν σε χρονικό διάστημα 50 περίπου ετών την εξέλιξη των κατοίκων, την εγκαθίδρυση των υποδομών, την μεταμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου.

Παρά το υψηλό βιοτικό επίπεδο των Άσπρων Σπιτιών που είχε ως αίτιο –μεταξύ άλλων- την δυνατότητα διαρκούς αποτύπωσης σε ιδιωτικά φωτογραφικά αρχεία, η συλλογή του υλικού και κυρίως η ταυτοποίηση και η ορθή χρονολόγηση δεν στάθηκε καθόλου εύκολη διαδικασία. Κι αυτό διότι αφενός ως συνήθως ελάχιστοι είναι εκείνοι που μερίμνησαν να καταγράψουν στο προσωπικό τους αρχείο ημερομηνία, πρόσωπα κλπ στοιχεία κι αφετέρου η κοινωνία των Άσπρων Σπιτιών μεταλλάσσεται κι ανανεώνεται διαρκώς πληθυσμιακά αφού η σύνθεσή της εξαρτάται από τη σταδιοδρομία των εργαζόμενων στο εργοστάσιο. Σε κάθε περίπτωση, το περιοδικό AL – Επιθεώρησις – Revue (εκδότης το Αλουμίνιον της Ελλάδος) αποτελεί την σιγουριά μιας ραχοκοκαλιάς για τον ερευνητή/συλλέκτη φωτογραφιών και ειδήσεων της εποχής 1967 – 1978 με κάποια –ελάχιστα ευτυχώς- λάθη ταυτοποίησης. Είναι ανάγκη εδώ να μνημονεύσω τους κυριότερους φωτογράφους – ρεπόρτερ της εποχής κ.κ. Γ. Βασιληά, Γ. Γεωργίου, Δ. Χαρισιάδη, Δ. Μπελίτσα, Λ. Σαραντίδη, αλλά και τους ανώνυμους συνεργάτες. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνει ξεχωριστή ενότητα κάποια στιγμή με ειδικό αφιέρωμα στην πολύτιμη προσφορά τους.

Το σημερινό διαθέσιμο φωτογραφικό αρχείο για τα Άσπρα Σπίτια, καλύπτει δύο περιόδους:

Α. Tην περίοδο 1961 – 1978/82. Από την αρχή δηλαδή των εργασιών οικοδόμησης εργοστασίου & οικισμού έως το μεταίχμιο 1978/82. Η τελευταία περίοδος αυτή αποτελεί μεταίχμιο επειδή παρουσιάζονται μαζικά τα εξής στοιχεία:

• Εμφανίζονται οι πρώτες μαζικές συνταξιοδοτήσεις εργαζομένων στο εργοστάσιο

• Οι πρώτοι φοιτητές αποκτούν τα πτυχία τους, κάποιοι εξ αυτών προσλαμβάνονται στο εργοστάσιο

• Συμβαίνουν τακτικά οι περισσότεροι γάμοι μεταξύ ασπροσπιτιωτών "β'" γενιάς

• Σταθεροποιούνται συγκεκριμένες επέτειοι κι εκδηλώσεις ενώ άλλες ατονούν ή αραιώνουν.

• Μεταφέρονται σε διαφορετικά σημεία, κέντρα κοινωνικών εκδηλώσεων. Λειτουργούν νέες εκκλησίες (Ορθόδοξη και Καθολική. Έως τότε ο ορθόδοξος εκκλησιασμός γινόταν στο εκκλησάκι της Αναλήψεως, ο καθολικός στο παρεκκλήσι κοντά στο γήπεδο). Εγκαινιάζονται νέα οικοδομικά τετράγωνα καθώς και κτήρια υποδομών.

Εξ' άλλου, η περίοδος 1978 – 81/82 αποτελεί νέα πολιτικοκοινωνική σελίδα στην πορεία της σύγχρονης Ελλάδας (Προσχώρηση στην ΕΕ, αλλαγή διακυβέρνησης κλπ), ίσως η σημαντικότερη μεταπολιτευτικά, έτσι ώστε δεν μπορούσε μια περιοχή σαν τα Άσπρα Σπίτια να μείνει ανεπηρέαστη.

Μεταξύ αυτών και άλλων αλλαγών, ίσως η σημαντικότερη είναι πως η διοίκηση του AL, αποφασίζει το 1978 την διακοπή της περιοδικής έκδοσης “AL Επιθεώρησις—Revue” η οποία εκτός από συχνές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές τοπικού κυρίως ενδιαφέροντος, κάλυπτε συστηματικά με εξαιρετικές φωτογραφίες την ζωή των Α.Σ. Εκ των πραγμάτων, η κάλυψη εκείνη παρείχε ταυτοποίηση (χρονική, προσωπογραφική κλπ).

Φωτογραφικό Αρχείο: Κοινή μας Κληρονομιά !!!

Ιούλιος 2013—Τεύχος 1ο Καλοκαίρ ι 2013

Β. Την περίοδο 1982 (περίπου) έως και σήμερα (2013). Η περίοδος αυτή, για λόγους που έχουν να κάνουν και με την ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας (πληθώρα Μέσων Ενημέρωσης, τοπικά περιοδικά, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαδίκτυο κλπ) καλύπτεται σχεδόν απόλυτα, αν και πάλι δεν ταυτοποιούνται χρονικά και φυσιογνωμικά με σχολαστική μέθοδο οι φωτογραφίες, πράγμα που σε λίγο θα καθιστά εξ ίσου δυσχερή την αρχειοθέτησή του.

2. Κατάσταση και Σύσταση του Φωτογραφικού Αρχείου Άσπρων Σπιτιών.

Το 1ο μέρος του Φωτογραφικού αρχείου για τα Άσπρα Σπίτια (περίοδος 1962 – 1978/82) αριθμεί σήμερα περισσότερες από 5000 καταγεγραμμένες, ταυτοποιημένες κι αρχειοθετημένες ηλεκτρονικά Φωτογραφίες. Η μορφή τους σε πρώτη αποτύπωση ποικίλλει, είναι τυπωμένη σε διάφορες διαστάσεις ακολουθώντας την αντίστοιχη τεχνολογική εξέλιξη, τις αντίστοιχες τεχνικές και τα ανάλογα υλικά. Σε βαθμό 85% το υλικό αυτό είναι ταυτοποιημένο, χρονολογημένο και αρχειοθετημένο. Για την συγκέντρωση αυτού του υλικού, χρειάστηκαν περίπου δέκα χρόνια μεθοδικής και συχνά εξαντλητικής εργασίας. Η ραχοκοκαλιά χρονολογικής στήριξης του αρχείου εξαρτάται αναλογικά από το φωτογραφικό αρχείο του περιοδικού AL (25%), το αρχείο της Α.Ψ.Λ. Μεδεών (35%), το αρχείο του Προσκοπείου και από τα ιδιωτικά αρχεία (στο σύνολο τους ή μέρος αυτών) που έχουν παραχωρήσει ή έχουν ήδη δημοσιεύσει μέχρι στιγμής τα Μέλη του Μέδωνα & του Μεδεώνα.

Το Αρχείο αποτελείται από 5 κύριες ενότητες: 1. Εργασιακή ζωή. 2. Περιβάλλων χώρος Οικισμού και Καθημερινή ζωή. 3. Σχολική ζωή. 4. Αθλητική ζωή. 5. Προσκοπισμός. Στις ενότητες αυτές θα πρέπει να προσθέσω ακόμη μία, με τίτλο «Από τον Μεδεώνα ως τα Άσπρα Σπίτια» η οποία περιλαμβάνει την Ιστορική συνέχεια της περιοχής, έτσι όπως μαρτυρείται στην αρχαιοελληνική Γραμματεία, σε κείμενα περιηγητών, βιογραφίες αγωνιστών και προσωπικοτήτων, κι όπως αποτυπώνεται σε γκραβούρες πριν από την αυγή της φωτογραφικής αποτύπωσης.

Η Έκθεση που παρουσίασε ο Μέδων στις 19 Ιουνίου 2009 στα Άσπρα Σπίτια, αποτελείται από 400 φωτογραφίες που κάλυπταν την περίοδο 1961 – 1982. Η τελική επεξεργασία, εκτύπωση, αρχειοθέτηση και έλεγχος ταυτοποίησης έτσι όπως παρουσιάστηκαν στην Έκθεση της 19ης Ιουνίου έγινε από τον γράφοντα την παρούσα επισκόπηση με την βοήθεια των: Γιάννη Ζούλη, Ειρήνη Παπαδάκη, Τάκη Οικονόμου, Γιώργο Τριανταφυλλίδη, Κώστα Φιλαϊτη, Στέφανο Ζερβό, Βάγγο Μιχαήλ, Γιώργο Σουργιαδάκη, Αντρέα Κότταρη, Γιώργο Σακελλαρίδη, Κώστα Ελευθέρογλου κ.α..

Προτάσεις εμπλουτισμού και διάσωσης / στέγασης του Φωτογραφικού Αρχείου Άσπρων Σπιτιών. "Ιδιαιτερότητα του Οικισμού Άσπρων Σπιτιών - Λαογραφική, Εθνολογική και Πολυπολιτισμική Ανάλυση".

Σύμφωνα με τα παραπάνω, θέλω να επιστήσω την προσοχή προς τους νύν και πρώην κατοίκους των Άσπρων Σπιτιών, έτσι ώστε να συσταθεί το συντομότερο Επιτροπή Επεξεργασίας και Διάσωσης Φωτογραφικού & Αρχειακού Υλικού για τα Άσπρα Σπίτια και το Εργοστάσιο Αλουμινίου, για τους παρακάτω κυριότερους λόγους:

• Την Ιδιαιτερότητα του Οικισμού στα ελληνικά χρονικά

• Την πρωτότυπη πολυπολιτισμική και λαογραφική αλληλεπίδραση οικογενειών από κάθε μέρος της Ελλάδος αλλά κι από κάθε ελληνική παροικία σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες (οικογένειες) εναλλάσσονται σ’ έναν σταθερό περιβάλλοντα χώρο με επίκεντρο τον ενιαίο εργασιακό χώρο.

Η πρόταση που θέλω να κάνω εδώ, είναι συγκεκριμένη και απλή:

• Το Αρχείο θα βρίσκεται στην ευθύνη του εκάστοτε Προέδρου της Α.Ψ.Λ. Μεδεών ως ιδιαίτερο χαρτοφυλάκιο το οποίο θα παραδίδεται ακέραιο ή/και εμπλουτισμένο στον επόμενο Πρόεδρο. Ο Πρόεδρος της Λέσχης θα έχει την συνδρομή της εκάστοτε ηγεσίας του Συλλόγου Μέδων, του Συλλόγου Αποφοίτων των Σχολείων, των Δασκάλων & Καθηγητών των τοπικών Δημοτικών—Γυμνασίων & Λυκείων, του Συστήματος Προσκόπων, των Επικεφαλής των Εργατικών Σωματείων, των Τοπικών Συνδέσμων & Σωματείων, της Υπηρεσίας Δημοσίων Σχέσεων του Αλουμινίου. Η συνολική εκπροσώπηση αυτών θα αποτελεί Επιτροπή Συντήρησης & Διάσωσης του Φωτογραφικού Αρχείου Άσπρων Σπιτιών.

• Το Αρχείο θα παρουσιάζει σε τακτική περιοδική βάση, τα νέα και παλαιότερα αποκτήματα σε θεματικές εκθέσεις (πχ «Το Τένις στα Άσπρα Σπίτια» ή «Δημοτικό Σχολείο 1965 – 2005» κλπ) .

Το Αρχείο θα εμπλουτίζεται και θα επεξεργάζεται από συγκεκριμένα άτομα που ως μέλημά τους θα έχουν την άριστη κατάσταση των αποκτημάτων, την απόλυτη ταυτοποίηση (χώρος – χρόνος – πρόσωπα – γεγονός), καθώς και την αμεροληψία στην ένταξη ή την απόρριψη υλικού.

Για την Σύσταση της Επιτροπής αυτής, παρακαλώ τα προαναφερόμενα μέρη όπως σύντομα έλθουμε σε επαφή ώστε να προχωρήσουμε κατάλληλα και σύμφωνα με τις αρχές για τις οποίες θα δεσμευτούμε. Γ.-Κ. Κούκιος

Ιούλιος 2013—Τεύχος 1ο Καλοκαίρ ι 2013 Τεύχος -1-

Ο Γ. Καρυδιάς, στην 1η Υπόσχεση του νεοσύστατου Προσκοπείου Άσπρων Σπιτιών, το 1965.

Η παραλία των Άσπρων Σπιτιών, γύρω στο 1962.

Γνωστοί και μη Εξαιρετέοι ... Ασπροσπιτιώτες που άφησαν εποχή!!!

Συνέντευξη του κ. Γιώργου Καρυδιά στον Γιώργο Κούκιο

Ο Γιώργος Καρυδιάς, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εγκαθίδρυσης της κοινωνικής ζωής των Άσπρων Σπιτιών από τις αρχές της λειτουργίας του Οικισμού του Αλουμινίου της Ελλάδος. Συνιδρυτής των πρώτων τοπικών Συλλόγων, Πρόσκοπος κι αθλητής ο ίδιος, οικογενειάρχης και φυσικά εργαζόμενος, πρόσφερε για 30 χρόνια αδιάκοπα, συνδυάζοντας πάντα το χιούμορ με την αυστηρότητα σε δίκαιες και παραγωγικές δόσεις. Ενέπνευσε αλληλοσεβασμό και γόνιμο ανταγωνισμό σε εκατοντάδες νέους αθλητές, με προσήλωση στον στόχο του που ήταν πάντα η χαρά των συμπολιτών του. Συνάντησα τον κ. Καρυδιά και την οικογένειά του, στο σπίτι τους λίγο έξω από τη Χαλκίδα, το προτελευταίο Κυριακάτικο μεσημέρι του Μαγιού. Η συνέντευξη, ένας χείμαρρος αναμνήσεων, ξεκινά από τα παραπήγματα των πρώτων εργαζομένων που ψάχνανε πώς θα περάσουν δημιουργικά τις ελεύθερές τους ώρες και διαπερνά τις δεκαετίες 60-70-80. Γελάσαμε μαζί πολύ, δακρύσαμε επίσης, ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας περιόδου που για τα Άσπρα Σπίτια αποτελεί έως και σήμερα την χρυσή κι ανεπανάληπτη περίοδο του μοναδικού αυτού τόπου.

Κύριε Καρυδιά, ευχαριστώ πάρα πολύ που με δεχτήκατε, και ταυτόχρονα δεχτήκατε να παραχωρήσετε τη συνέντευξη αυτή στο πρώτο Τεύχος του περιοδικού του Συλλόγου μας. Πώς φτάσατε στ’ Άσπρα Σπίτια; πώς οδηγηθήκατε εκεί;

Προέρχομαι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Όταν ήρθαμε το 1962 στην Ελλάδα (με τον γυιό μας τον Σπύρο –τριών μηνών τότε- στην αγκαλιά), βρήκα δουλειά σε ένα λογιστήριο σε μιά βιομηχανία πλαστικών στην Αθήνα. Έμεινα εκεί δυό χρόνια περίπου. Ξαφνικά, βρήκα μια ανακοίνωση του Αλουμινίου της Ελλάδος (ΑΛ) που ξεκινούσε τότε και ζητούσε προσωπικό. Σκέφτηκα να κάνω αίτηση για να καλυτερέψω τη ζωή μου. Στάθηκα τυχερός, προσελήφθην και παρουσιάστηκα στην πρώτη μέρα για εργασία τον Νοέμβριο του 1963. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν απ’τους πρώτους, αλλά σχεδόν από τους πρώτους που προσέλαβε το ΑΛ. Εκεί, συνάντησα τον Φιλακουρίδη και τον Μίμη Ξανθόπουλο, με τους οποίους ήμασταν γνωστοί από την Αίγυπτο. Με τον Κώστα Βάλλα, περάσαμε τα τεστ μαζί και προσληφθήκαμε την ίδια μέρα από το ΑΛ. Φτιάξαμε την πρώτη παρέα! Μαζευόμαστε το βράδυ απέναντι από την Jouissance (Ζουισάνς) –δεν υπήρχε ακόμα τότε το Café Pâtisserie (Καφέ Πατισερί) στα Άσπρα Σπίτια. Υπήρχε όμως το υπόστεγο -το κιόσκι- στο σημείο που βρίσκεται και σήμερα, το είχαν κλείσει τριγύρω οι Γάλλοι με μιά σήτα, είχαν ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ μέσα και μιά λάμπα, κι εκεί μαζευόμασταν όλοι μαζί! ...όλο το απόγευμα μέχρι το βράδυ αργά, παίζοντας πινγκ-πονγκ! Μιά με τον Φιλλακουρίδη, μιά με τον Βάλλα, μιά με τον Ξανθόπουλο, κι έτσι περνούσαν οι ελεύθερες ώρες μας στο ΑΛ. Φυσικά εκεί, γνώρισα κι άλλους εργαζόμενους, κι όλοι μαζί γίναμε μιά παρέα.

Ιούλ ιος 2013—Τεύχος 1ο Καλοκαίρ ι 2013 Τεύχος -1-

Η παραλία των Άσπρων Σπιτιών, γύρω στο 1962.

Από την ανοικοδόμηση των Άσπρων Σπτιών, 1963

Ουσιαστικά, το υπόστεγο εκείνο, το «κιόσκι», είναι το έναυσμα για την ίδρυση της κατοπινής Λέσχης Μεδεών;

Είναι το πρώτο στέκι μας, η πρώτη διασκέδασή μας... Ήταν ακόμα φλου κάθε βήμα για την ίδρυση μιάς Λέσχης, ενός Συλλόγου. Οι τέσσερις που μαζευτήκαμε κι αποτελέσαμε την πρώτη παρέα, ήταν καθείς από διαφορετικό Τμήμα. Εγώ ήμουν στην Αποθήκη, ο Ξανθόπουλος στο Λογιστήριο, ο Βάλλας στο Ατελιέ κι ο Φιλακουρίδης ήταν στο Τμήμα Πληρωμών... Το ’63, όταν ξεκινήσατε, ποιοί βρισκόντουσαν ήδη πάνω-κάτω στην εταιρεία; ποιά ήταν η εικόνα του Οικισμού και η εικόνα του Εργοστασίου;

Στ’Άσπρα Σπίτια φωτισμός υπήρχε μόνον στην παραλία! Κατοικούσαμε στα «εργένικα» -στα Célibataires (Σελιμπατέρ) όπως τα λέγαμε- όταν μας προσλαμβάνανε. Μέναμε σε αυτά τα δωμάτια, που είχαν ένα κρεβάτι, ένα κομοδίνο, ένα τραπέζι, καρέκλες. Τα δωμάτια αυτά έπαιρναν ηλεκτρικό ρεύμα από το εργοστάσιο. Τα Άσπρα Σπίτια, δεν είχαν ρεύμα, κατά συνέπεια δεν ήτανε και χώρος να πεις ότι θα κυκλοφορήσω. Δεν έβλεπες μπροστά σου! ...με φακούς προχωρούσαμε..! Ήθελε πραγματικούς Προσκόπους δηλαδή η κατάσταση!

Ε, βέβαια... λοιπόν, χρειαστήκαμε όλοι εμείς να μεγαλώσουμε αυτήν την παρέα και να γίνουν και πιο πολλά τα ενδιαφέροντα ολονών μας.. Κι όχι να παίζουμε συνέχεια πινγκ-πονγκ από την ώρα που θα σχολάσουμε μέχρι την ώρα που θα κοιμηθούμε! Να έχουμε να πούμε και τίποτε άλλο! Πραγματικά λοιπόν, σιγά-σιγά-σιγά μεγάλωσε η παρέα, προστέθηκαν κι άλλοι πολλοί εργαζόμενοι... Αυτούς που συναντήσατε πρώτους, πέρα από αυτούς που ήδη αναφέρατε, ποιοί ήταν;

Ήταν ο Κότταρης, ο Πολίτης, ο Νίκος Κούτσης, ο Μαριάκης, ο Νικολαΐδης και άλλοι που είχαν ήδη κάποια Θέση στο ΑΛ. Ο Νικολαΐδης ήταν αρχιλογιστής. Οι περισσότεροι δεν κάναν τότε ακόμη παρέα με μας που ήμασταν απλοί εργαζόμενοι. Ήταν άλλης κατηγορίας... Σ’αυτόν τον «καιρό των πιονιέρων», οικοδομούνται τα Άσπρα Σπίτια, μεγαλώνει το Εργοστάσιο και κάποια στιγμή εγκαθιδρύεται το Προσκοπείο. Πώς αλήθεια, ξεκίνησε ο Προσκοπισμός στα Άσπρα Σπίτια;

Σιγά-σιγά αρχίσαμε να πληθαίνουμε στα Άσπρα Σπίτια. Άρχισαν να ολοκληρώνονται τα σπίτια και να κατοικούνται από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Ο Λούπης, ο Κλαδάκης κ.α. φέραμε τις οικογένειές μας, αφήσαμε τα Σελιμπατέρ, και μέναμε σε σπίτια που μας δίνανε και που ήσαν ανάλογα με τα μέλη της οικογενείας και σε συνδυασμό με τον βαθμό που είχες στη δουλειά. Εκείνη την περίοδο, της οικογενειακής πλέον εγκατάστασής μας, διαπίστωσα ότι είχαμε πάρα πολλά παιδιά από 6-7 έως 12-13 χρονών. Σκέφτηκα ότι, αυτά τα παιδιά, εκτός από το σχολείο –το οποίο είχε χτίσει το εργοστάσιο για να ξεκινήσει το Δημοτικό- δεν είχαν τίποτε άλλο να κάνουν για να απασχοληθούν. Επειδή ήμουν παλιά Πρόσκοπος στην Αλεξάνδρεια, με προβλημάτιζε το γεγονός.


Από την ανοικοδόμηση των Άσπρων Σπτιών, 1963

1ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Άσπρων Σπιτιών.

Σεπτέμβριος 1965

Είχαμε τότε, στην Πύλη του εργοστασίου, έναν συνάδελφο που ήταν οδηγός, ο Γιώργος Γεωργίου. Αυτός, όταν εγώ ήμουν ακόμα Λυκόπουλο στην Αλεξάνδρεια, ήτανε Πρόσκοπος κι έκανε τον εκπαιδευτή μας εκεί (στην Αλεξάνδρεια). Του λέω λοιπόν μιά μέρα, «βρε Γιώργο, εσύ είσαι Εκπαιδευτής Λυκοπουλιστής... Εγώ πάλι, έχω μεγαλώσει μέσα στους Προσκόπους! Είσαι να ιδρύσουμε μιά 1η Ομάδα Ναυτοπροσκόπων –μιά που είμαστε και στην παραλία- να δώσουμε μια ενασχόληση στα παιδιά; Γιατί, απ’ ό,τι βλέπω θα βαρεθούνε κι όλας, όλο σχολείο–σπίτι είναι...»... Ενθουσιάστηκε! Μου λέει «βεβαίως, γιατί όχι;..!». Πρώτη μας δουλειά, πάμε στην Αθήνα, συναντάμε τον Γενικό Έφορο του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων και πήραμε την άδεια... Άνοιξε τα κατάστιχα και είδε πως πράγματι είμαστε παλαιοί Πρόσκοποι, είχαμε καλό όνομα γιατί ο Προσκοπισμός ήταν πολύ ανεπτυγμένος στην Αλεξάνδρεια και μας έδωσε κατ’ευθείαν την άδεια λέγοντάς μας «φτιάξτε αμέσως ο,τι νομίζετε κι εμείς είμαστε στο πλευρό σας». Η πρώτη δουλειά ήταν να μαζέψουμε 7 άτομα που αποτελούσαν την Επιτροπή Κοινωνικής Συμπαράστασης. Ήταν ο Κούτσης, ο Πολίτης, ο Στεφάνου, ο Κότταρης, ο Ασιούρας, ο Πανούλης κι εμείς (Γεωργίου & Καρυδιάς) και σχηματίσαμε την Επιτροπή. Δουλειά της Επιτροπής ήταν να βρει χώρους, να μαζέψει χρήματα και να μας βοηθήσει στο έργο μας, ό,τι είχαμε ανάγκη να μας το προσκομίσει. Κι έτσι, δειλά-δειλά, ξεκινήσαμε, ο μεν Γεωργίου ανέλαβε τα Λυκόπουλα που μαζεύτηκαν πάρα πολλά, εγώ τους Προσκόπους και προσπαθήσαμε να τους δώσουμε από την αρχή, εκείνα που κι εμείς είχαμε μάθει στο καιρό τον δικό μας. Φαίνεται ότι έγινε καλή δουλειά, διότι μέσα σε τρεις μήνες έγινε η Ορκωμοσία των πρώτων Προσκόπων και των πρώτων Λυκοπούλων στον χώρο που είναι σήμερα το Βόλλεϋ. Μάϊο ξεκινήσαμε του 1965. Ήταν το πρώτο Σωματείο που ιδρυόταν στα Άσπρα Σπίτια. Και μετά από τρεις μήνες, κάναμε την πρώτη ορκωμοσία, στη συνέχεια είχαμε στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου τις πρώτες Προσκοπικές Επιδείξεις! Αλλά επειδή τα παιδιά ήταν ακόμη άπειρα, φρόντισα από την προηγούμενη μέρα να στήσουμε τους πασσάλους στα σημεία που θα έπρεπε να βρίσκονται, ούτως ώστε, με το σφύριγμα να σηκωθούνε οι σκηνές, να δεθούν οι πάσσαλοι... σε χρόνο μηδέν!! Ο κόσμος έτριβε τα μάτια του.. λέγαν «τρεις μήνες, και μάθαν κι όλας οι άνθρωποι να στήνουν σκηνές και κάνουν θαύματα..!». Ενθουσιάστηκε ο κόσμος πολύ, γι ‘αυτό και βρήκαμε συμπαράσταση, κι όταν ζητούσαμε ή λέγαμε κάτι, ήταν όλοι στο πλευρό μας. Ακριβώς εκείνη την εποχή, παρουσιάστηκε ο αείμνηστος ο Βαλλίνης, ο οποίος ήταν στο Σουέζ Τοπικός Έφορος. Έρχεται λοιπόν ο Βαλλίνης και μας λέει «παιδιά, εγώ ήμουν Τ.Ε. στο Σουέζ..». Κι αφού ήταν Τ.Ε. στο Σουέζ, ήταν ευπρόσδεκτος στην παρέα μας. Ερχόμενος, αυτομάτως το 1ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων πήρε μεγαλύτερη υπόσταση. Μας δόθηκε απ’ευθείας από την Γενική Εφορία, η εντολή να ονομασθούμε Τοπική Εφορεία Ναυτοπροσκόπων. Αλλά επειδή εμείς είχαμε τη λόξα και τις βλέψεις να κάνουμε κι άλλες Ομάδες στα γύρω χωριά και για για μπορεί να συμπεριληφθεί οποιαδήποτε άλλη Ομάδα στην Τοπική Εφορεία, ήμασταν οι πρώτοι που επονομαστήκαμε Τοπική Εφορεία Παραλίας Διστόμου. Η επωνυμία «Παραλίας Διστόμου» περιλάμβανε όλο τον χώρο, οπότε άνετα μπορούσαμε να κάνουμε Ομάδα στην Αντίκυρα, στο Κυριάκι, στο Στείρι. Στο Δίστομο δεν καταφέραμε να κάνουμε, γιατί ο Δήμαρχος τότε ήθελε να επονομασθεί Τοπική Εφορεία Διστόμου. Στη συνέχεια έρχεται εντολή από την Γενική Εφορεία που πάντα ήταν στο πλευρό μας, και μας λέει «έχετε εκεί έναν υπάλληλο, πάρα πολύ καλό παιδί, που ήταν Αρχηγός Συστήματος του Κολωνού, ονομάζεται Ανδριτσόπουλος Πέτρος, πλησιάστε τον να σας βοηθήσει.». Πάω πράγματι, τον συναντώ, κάναμε την γνωριμία κι αφού ήταν Αρχηγός Συστήματος κράτησε όπως ήταν φυσικό τον Βαθμό του. Η διάρθρωση λοιπόν διαμορφώθηκε ως εξής: Αρχηγός Ομάδος ο Καρυδιάς, Ακέλας ο Γεωργίου, Αρχηγός Συστήματος ο Ανδριτσόπουλος, Τοπικός Έφορος ο Βαλλίνης, ιεραρχία πλήρης! Δούλευε το Σύστημα ρολόϊ! Η Επιτροπή έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά: Να μας αγοράσει σκηνές –μικρές στην αρχή-. Κάποιος μάλιστα μας χάρισε και μιά βάρκα...


1ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Άσπρων Σπιτιών.

Σεπτέμβριος 1965

Πάνω: Μαθήματα πλοήγησης και διάσωσης με την βάρκα του Προσκοπείου, 1974.

Mέση: Από τη συγκομιδή υλικού πρώτης βοήθειας για τους σεισμοπαθείς, δεκαετία ‘70.

Κάτω: Η 1η Ομάδα, 1965

Μιά βαριά βάρκα... μας έβγαινε το λάδι να την κουνήσουμε είτε κωπηλατώντας, είτε να την σέρνουμε σε παρελάσεις...!

...μιά βαριά βάρκα ναι!!! ...είναι ακόμη εκεί νομίζω... Και λοιπόν, βλέποντας η Λιβαδειά –που είναι η πρωτεύουσα του Νομού- ότι στην δική τους περίπτωση ο Προσκοπισμός από πολλά χρόνια είχε ατονήσει και είχε καταργηθεί, ενώ σε ένα χωριό –νεοφώτιστο, στα Άσπρα Σπίτια- έχει δημιουργηθεί τέτοια Ομάδα και τέτοιος Προσκοπισμός, σου λένε «εμείς η πρωτεύουσα, να μην έχουμε Προσκοπισμό; ». Και δώσαμε το έναυσμα και το πείσμα στους Λειβαδίτες, να επανιδρύσουν και να επαναλειτουργήσουν τον Προσκοπισμό τους! Όπως στη συνέχεια, έκανε και η Θήβα! Κι έτσι δημιουργήθηκε η

(Προσκοπική) Περιφέρεια Βοιωτίας, με Περιφερειακό Έφορο το Διοικητή του Νοσοκομείου Λειβαδιάς κ. Χριστοδούλου. Μέσα στις τάξεις των εργαζομένων, συναντάμε και τον Γιάννη Τζιώτζιο –Βολιώτης, που είχε κάνει Πρόσκοπος ως τον Βαθμό του Ενωμοτάρχη- , τον επήραμε, κι έγινε Υπαρχηγός

μου. Τώρα, που έχουμε φτάσει χρονικά;

Βρισκόμαστε στο 1966-67. Εμείς όπως θυμάσαι, εκτός από τις δράσεις τις προσκοπικές, τις καλές μας πράξεις που μαζεύαμε τρόφιμα και πηγαίναμε στους φτωχούς, τον φιλόπτωχο έρανο, συμμετείχαμε και

στη διάσωση σε έναν σεισμό. Εκεί πήγαμε σε σπίτια να βοηθήσουμε, να περισώσουμε έπιπλα, περιουσίες, να βοηθήσουμε. Τρέλλες κάναμε, όπως σε κάποιου το σπίτι όπου

είχε εγκλωβιστεί... Υπάρχει και κάποιο φωτογραφικό υλικό ευτυχώς, και μαρτυρίες φυσικά για τα περιστατικά αυτά, αλλά νομίζω πως πρώτη φορά καταγράφεται όπως ίσως θα έπρεπε η προσωπική μαρτυρία όπως τώρα...

Όντως! Θυμάμαι για παράδειγμα, ότι μετά το Κανάλι, ήταν ένα σπίτι ετοιμόρροπο μισογκρεμισμένο από τον σεισμό. Ήταν θέμα χρόνου να ισοπεδωθεί. Και, θες επειδή ήμασταν νέοι και δεν είχαμε το αίσθημα του φόβου, πήρα τα παιδιά και πήγαμε επάνω, μες στα συντρίμμια να βοηθήσουμε τον άνθρωπο να κατεβάσει τα πράγματά του... δηλαδή, εάν έκανε πως έπεφτε το σπίτι, θα βρίσκαμε τον μπελά μας αν δεν είχαμε και χειρότερα δηλαδή... Το εργοστάσιο στάθηκε πλάϊ σας, στα οράματά σας, στις ανησυχίες, στις ανάγκες σας τις κοινωνικές;

Σαφώς! Εάν το εργοστάσιο δεν βοηθούσε οικονομικώς, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να φτιάξουμε μιά τέτοια δομή, ένα τέτοιο μεγαθήριο. Και δεν βοήθησε μόνο στον Προσκοπισμό, αλλά το ΑΛ βοήθησε πάρα πολύ για την οργάνωση του 1ου Αθλητικού Συλλόγου, που ξεκίνησε με την ίδρυση ενός Εντευκτηρίου για να μαζεύονται οι εργαζόμενοι μετά τη δουλειά τους. Η Λέσχη, έφτασε στο σημείο να σχηματίσει και να λειτουργήσει 17 Τμήματα, αθλητικά, καλλιτεχνικά, τεχνικά, κοινωνικά, ψυχαγωγικά...


Πάνω: Μαθήματα πλοήγησης και διάσωσης με την βάρκα του Προσκοπείου, 1974.

Mέση: Από τη συγκομιδή υλικού πρώτης βοήθειας για τους σεισμοπαθείς, δεκαετία ‘70.

Κάτω: Η 1η Ομάδα, 1965

Είχατε στηριχθεί εκ προοιμίου στην βοήθεια του ΑΛ, ή προχωρήσατε στην ίδρυση χωρίς να σκεφτείτε καν μια τέτοια πιθανότητα;

Την «αρρώστια» που είχαμε μέσα μας ο Γεωργίου κι εγώ, την υλοποιούσαμε χωρίς να μας ενδιαφέρει αν θα μας σταθεί το ΑΛ ή όχι... Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι το ΑΛ βλέποντας ότι άξιζε τον κόπο αποφάσισε να βοηθήσει;

Ακριβώς! Κι η απόδειξη, είναι η μετέπειτα ίδρυση του Μεδεώνα. Διότι, εφόσον είδε η εταιρεία δύο άτομα να ιδρύουν προσκοπισμό για τα παιδιά, θέλησε να δημιουργήσει και κάποια άλλη απασχόληση για τους μεγάλους. Ενδιέφερε πολύ την εταιρεία να γίνονται πολλές εκδηλώσεις για τους εργαζόμενους στον χώρο της, να κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον τους και την παραμονή τους στα Άσπρα Σπίτια και να μην φεύγουν. Διότι στις αρχές, δεν μπορείς να φανταστείς πως περιμέναμε να’ρθεί το Σαββάτο, να φύγουμε, να πάμε Αθήνα να δούμε τις οικογένειές μας. Άδειαζαν τα Άσπρα Σπίτια! Κάτι το οποίο δεν άρεσε φυσικά, στους Γάλλους ιδιαίτερα, που μένανε πιά εκεί γιατί ήταν το σπίτι τους. Φεύγαμε το Σάββατο βράδυ –γιατί δουλεύαμε τότε και το Σάββατο- να πάμε στην Αθήνα στις οικογένειές μας, για να γυρίσουμε την Κυριακή τη νύχτα. Σκέφτηκε λοιπόν η εταιρεία, πως αν δημιουργηθεί κάποιος Σύλλογος που να μπορέσει να κάνει εκδηλώσεις, θα απασχολήσει δημιουργικά τον κόσμο και θα τον κρατήσει εκεί. Ήταν προς το συμφέρον της αυτή η κίνηση, γι αυτό και βοήθησε οικονομικά αδρά προς αυτήν την κατεύθυνση... Θέλω να προσθέσω πως μέσα στις προσκοπικές δραστηριότητες που είχαμε, ήταν φυσικά και οι κατασκηνώσεις. Κάθε χρόνο κάναμε κατασκήνωση. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει καλοκαίρι που να μην πάει η Τοπική Εφορία Παραλίας Διστόμου για 15 μέρες κατασκήνωση. Το καλό μας, ήταν μάλιστα ότι δεν κάναμε 15νθήμερη κατασκήνωση εκεί τριγύρω. Πηγαίναμε μακριά από την έδρα μας… Η πρώτη έγινε στο Πόρο! Αργότερα έγιναν και προς τον Άγιο Ισίδωρο. Για τα Λυκόπουλα κυρίως, τα έπαιρνε η Ράξα και κάνανε εκδρομές εκεί κοντά. Θέλω να επισημάνω, το θάρρος που είχαμε, να παίρνεις δηλαδή 60 παιδιά –οι γονείς τα εμπιστεύονταν με ευχαρίστηση, σίγουροι πως τα παραδίδουν σε καλά χέρια- τα πηγαίναμε ολόκληρα ταξίδια, 15 μέρες στον Πόρο, στο Πευκί, στον Βόλο… Πολύ οργανωμένες όλες οι εξορμήσεις μας. Εκεί έμαθε ο Πρόσκοπος να κάνει το πρωινό του, το φαγητό του, να στρώνει το κρεβάτι του, να καθαρίζει τον χώρο, να φροντίζει το περιβάλλον, να φυλάει σκοπιά… Πάρα πολλά και ωραία πράγματα…


Πάνω αριστερά, παρέλαση 1967. Πάνω δεξιά, 1974. Κάτω, μπροστά από τα «Σελιμπατέρ» 1969

Η ίδρυση του Μεδεώνα; Πώς ξεκινά η Λέσχη και πού οφείλεται το όνομά της;

Θυμάμαι σα να ήτανε χτες, μαζευτήκαμε εκεί που τώρα είναι ο Μεδεών. Υπήρχε εκείνο το κτήριο. Τον λόγο είχε πάρει ο προσωπάρχης του εργοστασίου ο κύριος Lanselle. Αυτός, μας έδωσε την ιδέα να ιδρύσουμε αυτόν τον Σύλλογο, και μάλιστα η λέξη «Μεδεών» προτάθηκε από εκείνον! Εγώ δεν ήξερα τον Μεδεώνα, ούτε την ιστορία του τόπου εκείνου. Αυτοί –οι Γάλλοι- ενδιαφέρθηκαν και μας έδωσαν την ιδέα... Γίνεται λοιπόν το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο, μέσα ο Καρυδιάς! Βέβαια, στο πρώτο Δ.Σ. έπεσα ανάμεσα σε Στελέχη: Οι μηχανολόγοι κ.κ. Οικονόμου και Χριστοδούλου... μιλάμε για Στελέχη. Από Εργοδηγούς και πάνω. Εγώ ήμουν απλός υπάλληλος, δεν είχα γίνει Εργοδηγός ακόμη. Μέσα εκεί, βρέθηκα όμως κι εγώ γιατί είχα την «αρρώστια» μέσα μου! Ήθελα να προσφέρω, γιατί κι απ΄την Αίγυπτο όπου ήμουν πριν ασχολιόμουν με τα κοινά, από το Προεδρείο του Σχολείου ήδη είχα αυτή την ορμή και την τάση να ασχολούμαι... Μετά λοιπόν, στον Μεδεώνα έγινε Πρόεδρος ο κ. Χριστοφής, ύστερα ο κ. Κούτσης και μετά εδέησα να γίνω Πρόεδρος κι εγώ σε κείνον τον Σύλλογο. Την Αγωνιστική – Ψυχαγωγική Λέσχη «Μεδεών». Υπηρέτησα πάνω από 20 χρόνια

συνολικά τον Σύλλογο... Ποιά είναι τα πρώτα βήματα του Μεδεώνα; Πώς στελεχώνεται και πώς μπαίνει στα Αθλητικά δρώμενα; Στις κοινωνικές εκδηλώσεις; Ποιά είναι η αντιμετώπιση εκ μέρους άλλων Αθλητικών Σωματείων; Ποιά είναι η υποδοχή που επεφύλασσαν σε έναν νεότατο Σύλλογο που –θα λέγαμε- γεννήθηκε από το πουθενά;

Εκεί ήταν πιο εύκολο το έργο. Διότι δεν ήταν θέμα δυό ατόμων όπως στην περίπτωση των αρχικών βημάτων της ίδρυσης του Προσκοπείου. Τα άτομα του Δ.Σ. ήταν 7, κι ο κάθε ένας είχε τα δικά του ενδιαφέροντα. Εμένα μου άρεσε το Βόλλεϋ, γιατί ήμουν αθλητής του βόλλεϋ. Ο Σαραντίδης αγαπούσε την ιστιοπλοΐα. Ο Παντελίδης το μπάσκετ. Άλλος το ποδόσφαιρο... κι έτσι όταν δημιουργήσαμε το πρώτο Δ.Σ. και σχηματίσαμε την διάρθρωσή του μοιράζοντας τις ευθύνες διοικητικά, ανέλαβε και κάθε Μέλος την Εφορεία του ενδιαφέροντός του. Φρόντισε ο καθένας να εξυψώσει και να δραστηριοποιήσει το Τμήμα του. Οι πιό δραστήριες Εφορείες, αυτές που αμέσως ξεχώρισαν από τις άλλες, ποιές ήταν;

Το ποδόσφαιρο! Με πρωτοστάτες ποδοσφαιριστές τον Θαλασσινό, τον Σαραντίδη, τον Κασσινά... και ξέρεις, όταν κάναμε το πρώτο Δ.Σ., κάθε Έφορος έκανε την δική του Επιτροπή προσκομίζοντας στην Διοίκηση τον Προϋπολογισμό του. Ποιές θα ήταν δηλαδή οι οικονομικές του ανάγκες για να μπορέσει να φέρει εις πέρας το έργο του μέσα στη χρονιά. Συγκεντρώναμε τις επί μέρους ανάγκες, και παρουσιάζαμε τον Συνολικό Προϋπολογισμό – 20 εκατομμύρια παρακαλώ τον καιρό εκείνον- πηγαίναμε στον Διευθυντή του Εργοστασίου και του παρουσιάζαμε αναλυτικά την πρότασή μας. Αυτός πάθαινε ...αποπληξία! ..τί γινόταν ακριβώς μπροστά σε ένα τέτοιο ποσό;...

Κι όμως μας τα δίνανε Γιώργο... Βεβαίως δεν μας λέγαν «πάρτε τα..», αλλά τα εγκρίνανε κι έτσι κάθε φορά που θέλαμε κάτι πηγαίναμε στο Ταμείο, με βάση την επίγνωση κάθε Εφόρου πως για την Εφορεία του έχει διαθέσιμα «τόσα» λεφτά. Εμείς, ουσιαστικά χωρίς να ζητήσουμε τίποτα, φτιάξανε (η Εταιρεία) μόνοι τους το νέο Γήπεδο Ποδοσφαίρου. Σημειωτέον πως, ήταν το πρώτο γήπεδο στην Ελλάδα που ποτιζόταν από κάτω! ..άσχετα εάν ο εργολάβος κάνοντας λάθος έβαλε τις τρύπες των ποτιστικών να σημαδεύουν προς τα πάνω κι όπως πατιόταν το χορτάρι... βούλωσαν αυτές κι έτσι δεν λειτούργησε αυτό το σύστημα για πολύ... Αλλιώς, με την υπόγεια άρδευση, πάταγες ένα κουμπί κι άρχιζε να δουλεύει το ποτιστικό... Τα επίσημα χρώματα του Μεδεώνα;

Μπλε και άσπρο! Το Βόλλεϋ ήταν επίσης αγαπημένο σε όλους. Αν και σκοτωνόμασταν εκεί όταν παίζαμε. Το δάπεδο ήταν άσφαλτος, στο γήπεδο της παραλίας... Πριν πέσει ο περίφημος φελλοτάπητας...

Ναι, ναι... ματωνόμασταν κάθε φορά! Ή, είχαμε πχ τον Βάλλα που ήταν πάρα πολύ καλός παίχτης, έδινε μιά στην μπάλα και την κάρφωνε με δύναμη... κι έφευγε αυτή και πήγαινε στη θάλασσα! Τρέχαμε και την γυρεύαμε! Διακόπταμε και με τις βροχές κλπ κι έτσι, αναγκαστήκαμε μετά από καιρό –με δική μου ιδέα- έναν κινηματογράφο που υπήρχε στο Κανάλι... Του Σκούτα...

Του Σκούτα ναι, να το νοικιάσουμε λοιπόν, να το διαμορφώσουμε και να το κάνουμε Κλειστό Γυμναστήριο. Έως και τώρα, το Γυμναστήριο λειτουργεί, οι δε κληρονόμοι του Σκούτα λαμβάνουν ενοίκιο με ρήτρα, όταν μιά μέρα ξενοικιαστεί, να αποκατασταθεί ο χώρος και να αποδοθεί όπως όταν τον παρέλαβε η Λέσχη. Δηλαδή, επειδή το έδαφος ήταν επικλινές, εμείς το είχαμε αλφαδιάσει... αλλιώς θα παίζαμε σε... κατηφόρα!


Πάνω.: Το παλιό γήπεδο ποδοσφαίρου, δεκ ‘60.

Δεξιά: Με την ομάδα του Εργοστασίου.

Κάτω, οι παλαίμαχοι πριν από τον αγώνα τους, Ιούλιος 1976, στο Στάδιο Άσπρων Σπτιών.

Επάνω στο μεταξύ, το Γήπεδο Ποδοσφαίρου, ουσιαστικά είναι ένα Στάδιο, αφού πέρα από τις εγκαταστάσεις –κερκίδες, αποδυτήρια, κλειστός χώρος άρσεων κι εκγύμνασης, αποθήκες- έχει διαδρόμους, σκάμμα κλπ για Στίβο.

Ακριβώς. Κι εκεί κάναμε αγώνες και Γυμναστικές Επιδείξεις κλπ εκδηλώσεις. Αλλά, μεγάλη δράση είχε ο Μεδεώνας κατά τη διοργάνωση της Ναυτικής Εβδομάδας. Γινόταν τέτοια Ναυτική Εβδομάδα στα Άσπρα Σπίτια, που μάλλον και στον Πειραιά δεν θα είχαν παρακολουθήσει... Μέχρι και καράβια εμπορικά και πολεμικά φέρναμε να πλαισιώνουν την νότια πλευρά του υγρού στίβου, αγήματα, πυροτεχνήματα, Προσκοπική παρουσία με έκθεση και Κατασκήνωση στο κάτω σημείο του Καφέ, αθλητές, Σύλλογοι, χιλιάδες κόσμου, προσκεκλημένοι, επίσημοι κλπ και, το βάθρο των νικητών, οι εγκαταστάσεις της Εφορείας και των Διαιτητών στο κιόσκι, ένα τραπέζι τεράστιο γεμάτο κύπελλα, μετάλλια, διπλώματα για τις απονομές... Βέβαια... Εννοείται πως ήταν υπεύθυνο για τη Ναυτική Εβδομάδα το Λιμεναρχείο, αλλά δεν έκανε σχεδόν τίποτα αυτό... Εμείς τα διοργανώναμε όλα... Είχαμε –καλή του ώρα- και τον Κυριάκο Τριανταφυλλίδη. Ήταν στο λογιστήριο, Κέρβερος! Πώ!πώ! μας έβγαζε την Πίστη να μας δώσει ένα φράγκο –που ήταν κι εγκεκριμένα δηλαδή από την Εταιρεία- να κάνουμε τις δουλειές μας... Πρόσεχε πάρα πολύ... Του Κυριάκου του άρεσε το τένις. Το τένις ήταν το άθλημα που άρεσε πολύ στους Γάλλους. Πήγαιναν εκεί πέρα και παίζανε. Οπότε, έχοντας 5 γήπεδα τένις, συν τις προπονητικές εγκαταστάσεις, με υπεύθυνο τον Τριανταφυλλίδη που έπαιζε κι αυτός, τα συντηρούσε, τα διατηρούσε... κι έτσι τα είχαμε καλά με την εταιρεία κι όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι...


Πάνω.: Το παλιό γήπεδο ποδοσφαίρου, δεκ ‘60.

Δεξιά: Με την ομάδα του Εργοστασίου.

Κάτω, οι παλαίμαχοι πριν από τον αγώνα τους, Ιούλιος 1976, στο Στάδιο Άσπρων Σπτιών.

1969. Η Ομάδα Volley – ball της Λέσχης Μεδεών, 2η στο Πρωτάθλημα Επιχειρήσεων: Η. Σοφός, Χ. Μπόζοβιτς, G. Dulond, Ν. Αλμπέρτης, Σ. Σταράς. Κ. Βάλλας, Κ. Θεοδωρόπουλος, Γ. Καρυδιάς, Α. Γαζώνης & Ε. Νικολής. Απουσιάζουν οι Ε. Χριστοφίδης, Λ. Χαλβατζής, Σ. Ασπρέας και Β. Μπόζοβιτς καθώς κι ο Προπονητής Γ. Μπεγιώργης.

Για το άθλημα που εσείς αγαπούσατε περισσότερο –το βόλλεϋ- ποιοί είναι οι πρωτοστάτες, οι παίχτες, η διαδρομή του αθλήματος στα Άσπρα Σπίτια;

Πριν από μένα, είχε προσληφθεί στην εταιρεία ο κ. Κούτσης. Εκτός από τους 4 που είπα στην αρχή και που παίζαμε πινγκ-πονγκ, έπαιρνα τον Κούτση και πηγαίναμε στο Βόλλεϋ -είχε τότε δυό δοκάρια εκεί κι ένα φιλέ-. Ύψωνε ο Κούτσης, κάρφωνα εγώ κι έτρεχα να φέρω την μπάλα... την ξανάφερνα... ξαναϋψωνε ο Κούτσης, ξανακάρφωνα εγώ... χωρίς αντίπαλο..! Μετά, ο ίδιος ο Διευθυντής ο Paul (Lugagne – Delpon) κι ο Lanselle ενδιαφερθήκανε και θέλησαν να παίξουν

και οι ίδιοι. Κάναμε ομάδες σιγά-σιγά. Ο Θεοδωρόπουλος που έπαιζε βόλλεϋ πριν στον «Κεραυνό» του Καϊρου, ο Βάλλας έπαιζε στην Αθήνα, ο Νικολής που έπαιζε στο Πορτ-Σάϊντ, ο Φιλακουρίδης κι άλλοι, ο Μπεγιώργης διαιτητής. Όταν λοιπόν πηγαίναμε να παίξουμε 6-6, απ’έξω είχαμε κάποια στιγμή άλλους 12! Είχανε όλοι το δικαίωμα να παίξουν. Έπρεπε να γίνονται αλλαγές. Κάποτε είδαμε πως έπρεπε να γίνουν κι άλλες ομάδες. Κι έτσι, δημιουργούμε πρώτα το εσωτερικό πρωτάθλημα βόλλεϋ της Εταιρείας. Τις ομάδες του STG 1 και του STG 2, τις ομάδες του Γραφείου Αγορών, της Ηλεκτρόλυσης, του Χυτηρίου, της Αλουμίνας, του Γραφείου Μελετών, της M.R., των Ηλεκτροδίων, του Χημείου κλπ. Και πάντα πέφταμε στο τελικό οι δυό ομάδες της STG, όπου στην μιά ομάδα ήταν ο Βάλλας κι ο Νικολής, κι από την άλλη εγώ κι ο Θεοδωρόπουλος! Και γινότανε μύλος!!! Εκείνο το βράδυ, ήταν ο τελικός των τελικών! Αλλά, εμείς δεν αρκεστήκαμε σ’ αυτό. Θέλαμε να κάνουμε κι άλλα παραπάνω κι έτσι λάβαμε

μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Επιχειρήσεων! Και πηγαίναμε και παίζαμε με τον «Πίτσο», την «Ιζόλα», την «ESSO», τον «ΟΤΕ», τα «Ελληνικά Ναυπηγεία», την «ΔΕΗ» κλπ εργοστάσια κι επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Βγαίναμε δεύτεροι πάντοτε! Γιατί πρώτη έβγαινε η ομάδα της ΔΕΗ. Γιατί είχε στις τάξεις της μέλη από την ομάδα της Εθνικής Ελλάδος! Υπήρχαν από τότε οι τοποθετήσεις κλπ, κι άρα πηγαίναμε εμείς να παίξουμε και συναντούσαμε... την Εθνική Ελλάδος! Μ’ άρεσε το βόλλεϋ, ήταν το άθλημά μου, έπαιζα διαρκώς ώσπου σταμάτησα –έπαθα μηνίσκο-.... Συνέχισα προσφέρω από τη θέση του Εφόρου... Ποιά ήταν η εξέλιξη των αθλητών του Μεδεώνα, σε πανελλήνιες επιδόσεις;

Ο Μεδεώνας έβγαλε πολλούς αθλητές και πολλές αθλήτριες με εξαιρετικές επιδόσεις σε διάφορα αθλήματα. Ο Γιώργος ο Τσιβόγλου μας τίμησε παίρνοντας μεταγραφή στην ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα –και παράλληλα ήταν τερματοφύλακας στην ομάδα μας του Πόλο-. Ο Γιώργος ο Μαργαρίτης, έπαιξε ύστερα στον Λεβαδειακό. Βγάλαμε αρκετούς πολίστες, πολύ καλούς παίχτες που κλήθηκαν στην Εθνική Νέων ή μετεγράφησαν σε ομάδες της Αθήνας. Ο Κυριάκος Μίστηλης, ο Μικές Παντελίδης στην αρχή. Ο Ν. Χαλκίτης, ο Φ. Κούκιος, ο Κ. Σακαλής παίχτες πρώτου μεγέθους και προπονητές στα τελευταία χρόνια σε μεγάλα Σωματεία. Κι άλλοι πολλοί σε διάφορα αθλήματα. Πάντως η γενική «φυσιογνωμία» του αθλητή του Μεδεώνα, ήταν πως λάμβανε μέρος με μεγάλη επιτυχία σε πολλά και διαφορετικά σπορ. Σε πολύ λίγα παιδιά –στον κόσμο- θα βρεις στο συρτάρι τους και στα ράφια τους τόσα πολλά μετάλλια και κύπελλα, τόσες πολλές διακρίσεις σε τόσα πολλά και διαφορετικά αθλήματα...


1969. Η Ομάδα Volley – ball της Λέσχης Μεδεών, 2η στο Πρωτάθλημα Επιχειρήσεων: Η. Σοφός, Χ. Μπόζοβιτς, G. Dulond, Ν. Αλμπέρτης, Σ. Σταράς. Κ. Βάλλας, Κ. Θεοδωρόπουλος, Γ. Καρυδιάς, Α. Γαζώνης & Ε. Νικολής. Απουσιάζουν οι Ε. Χριστοφίδης, Λ. Χαλβατζής, Σ. Ασπρέας και Β. Μπόζοβιτς καθώς κι ο Προπονητής Γ. Μπεγιώργης.

1χρονιά 1971, οι κ.κ. Καρυδιάς, Κούτσης και Κώττης, στο κόψιμο της Πίττας της Λέσχης Μεδεών.

Πως ήταν η κοινωνική ζωή που ζήσατε στα Άσπρα Σπίτια; τι θυμάστε περισσότερο;

Είχα και πολλούς και καλούς φίλους. Άλλοι ασχολούνταν με τον Μεδεώνα, άλλοι με το Προσκοπείο, άλλοι με την Εκπαίδευση, άλλοι με τις Χορωδίες κλπ και κάθε χώρος είχε τις παρέες του. Φυσικά, πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν σχέσεις στενές με τον έναν και τον άλλο χώρο, αλλά εγώ είχα στενές σχέσεις με όλους. Ως εκ τούτου γνώριζα όλο και περισσότερους φίλους και γνωστούς. Με όλους ήμουν αγαπητός, όλοι μ’αγαπούσαν και τους αγαπούσα. Δεν είχα ποτέ λογοφέρει με κανέναν, δεν είχα τσακωθεί με κανέναν. Γι’αυτό και με βαστάει ακόμη και με συγκινεί η ζωή που πέρασα εκεί. Δεν είχα βέβαια ιδιαίτερο χρόνο για να έχω προσωπική ζωή με την οικογένειά μου. Γιατί έφευγα από το Προσκοπείο, πήγαινα στη Χορωδία, έφευγα από κει και πήγαινα στην ομάδα Θεάτρου, έφευγα απ΄το Θέατρο πήγαινα στον Μεδεώνα κι ούτω καθ εξής. Δεν με έβλεπε το σπίτι μου. Η γυναίκα μου είχε κι αυτή άλλες αντίστοιχες ασχολίες κι εύρισκα κι εγώ την ευκαιρία να κάνω αυτά που μου άρεσαν ιδιαίτερα. Πέρα από όλη αυτή την πολύπλευρη ενασχόληση και την αντίστοιχη σχέση με τους ανθρώπους όλων των προαναφερομένων χώρων, είχα 5-6 φίλους οι οποίοι δεν ασχολιόντουσαν με τα κοινά ούτε με τίποτε ιδιαίτερο. Πηγαίναμε μιά-δυό φορές τη βδομάδα στην ταβέρνα μας, στα κοντινά χωριά εκδρομές. Είχαμε και την ευχέρεια τότε και την οικονομική άνεση κι «όπου γης Πατρίς» βγαίναμε. Ένας από αυτούς ήταν ο Τρουλιτάκης ο οποίος μας άφησε χρόνους ο άνθρωπος... Ο Βρεττός... δεν υπάρχουν πιά αυτοί... Κι όλοι τους, ήταν άτομα από διαφορετικά Τμήματα του Εργοστασίου. Δεν με περιόριζε να έχω κολλητούς φίλους από την Αποθήκη πχ. Άλλος δούλευε στην Ατάκ, άλλος δούλευε στο Χυτήριο, άλλος στο Λιμάνι – ο Χατζηχρήστος- κι ήμασταν όπως ακριβώς είπες «μιά οικογένεια». Ήμασταν τόσο δεμένοι κι αγαπημένοι που δεν είχαμε κανένα φόβο πχ μας έλεγε το παιδί μας «φεύγω» και δεν ρωτούσαμε καν που θα πάει, γιατί όπου και να πήγαινε σε σπίτι δικού μας, αδερφού μας, γνωστού μας. Όπου κι αν βρισκόμουν στ Άσπρα Σπίτια, δεν έπαιρνα τηλέφωνο να πω «έρχομαι σπίτι σου». Ερχόμουν! Ήξερα δεν θα μου πεις ούτε «φύγε», ούτε «δεν μπορώ τώρα» κλπ. Αντίθετα θα υπήρχε ένα ποτό, κάποιος μεζές κλπ και την άλλη μέρα ερχόσουν εσύ! Ή κάποιος άλλος... το είχαμε «πολύπορτο»! Κατά τη διάρκεια των μεγάλων εορτών –Πάσχα, Χριστούγεννα, Απόκριες κλπ- περνούσατε τις μέρες σας στα Άσπρα ή φεύγατε σε κάποιο σημείο καταγωγής σας ή κάνατε κάποιο ταξίδι κλπ;

Εάν δεν δημιουργούσε ο Μεδεώνας κοινή γιορτή, κάναμε κοινή γιορτή με τους γείτονες. Δηλαδή, το Πάσχα πχ, εάν ο Μεδεώνας δεν έλεγε «θα κάνουμε εδώ μπροστά ένα λάκκο να φέρει όποιος θέλει τ’αρνί του να σουβλίσουμε όλοι μαζί», τότε σχηματίζαμε τις παρέες στις γειτονιές και γινόταν υπαίθριο πανηγύρι... Συνήθως ο Μεδεώνας διοργάνωνε Γιορτή την Πρωτοχρονιά και Χορό τις Απόκριες.

Πρωτοχρονιά, οπωσδήποτε κάθε φορά είχαμε την αίθουσα στο Καφέ ή στον Άγιο Ισίδωρο κλεισμένη για το Ρεβεγιόν. Όλα αυτά για να γίνουν θέλανε φυσικά προετοιμασία. Δεν το κάνεις απ’τη μιά στιγμή στην άλλη. Δουλεύαμε για την εκδήλωση από μήνες πριν. Να φέρουμε ζωντανή ορχήστρα, να ετοιμάσουμε ή να παραγγείλουμε το δείπνο, τα εδέσματα κλπ. Κάναμε πολλές εκδηλώσεις. Αντίστοιχα, με ανάλογες αφορμές γινόντουσαν εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες, βραβεύσεις κλπ. Πολλές φορές στο Εργοστάσιο, τα Τμήματα κάναν δικές τους εκδηλώσεις. Ας πούμε για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Βόλλεϋ ή για την αποχώρηση ή την πρόσληψη συναδέλφων, την επίτευξη κάποιου στόχου παραγωγής. Ποιά είναι η δική σας εμπειρία από την ζωή ως εργαζόμενου στο ΑΛ; και ποιά η σχέση σας με τους λοιπούς εργαζόμενους στα 30 χρόνια της εκεί υπηρεσίας σας;

Απ’ την στιγμή που προσλήφθηκα στο εργοστάσιο –στο Τμήμα της Αποθήκης- είχα την φιλοδοξία όπως οι περισσότεροι συνάδελφοι να δείξω την αξία μου, να δείξω πως είμαι καλός υπάλληλος, να δείξω ακόμα κι αυτοθυσία αφού ο σκοπός κάθε εργαζόμενου ήταν να πάρει κάποτε προαγωγή. Κάναμε τη δουλειά μας όσο μπορούσαμε καλύτερα. Ήμασταν αγαπημένοι μεταξύ μας. Έφθασε ο καιρός να γίνω εργοδηγός κι εκεί μου δόθηκαν περισσότερες ευκαιρίες να έχω λιγότερη ώρα εργασίας από πρώτα. Ήμουν ναι μεν υπεύθυνος – προϊστάμενος στο Τμήμα Παραλαβής στην Αποθήκη, αλλά είχα και τον ελεύθερο χρόνο στο γραφείο μου για να συντάξω μια ανακοίνωση για τον Μεδεώνα ή να ετοιμάσω το πρόγραμμα της Κατασκήνωσης των Προσκόπων, να κάνω έξτρα δουλειές δηλαδή. Είχαμε κι επίγνωση βέβαια όλοι της υπευθυνότητάς του ο καθένας στην εργασία του και δεν αφήναμε κενά ή εκκρεμότητες. Από τους Γενικούς Διευθυντές, ο Μπαριζέν που του άρεσε κι έπαιζε τένις, θυμάμαι πως μού ‘λεγε «τί είσαι εδώ Καρυδιά; σαν Πρόσκοπος είσαι; σαν Πρόεδρος της Λέσχης; τί θέλεις επί τέλους;… μ’ έχεις σκάσει!!! Μ’έχεις μπερδέψει!»... Ε! λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος δεν μπορούσε να μου αρνηθεί κάτι ή να μου κάνει παρατήρηση. Ήμασταν όλοι πολύ αγαπημένοι και δεμένοι.


1χρονιά 1971, οι κ.κ. Καρυδιάς, Κούτσης και Κώττης, στο κόψιμο της Πίττας της Λέσχης Μεδεών.

Το διάστημα 1963–1993 υπήρξαν τρεις δεκαετίες πολύ σημαντικές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Εσείς, ζήσατε τα γεγονότα ως οικογενειάρχης, εργαζόμενος και παράγοντας των Συλλόγων της περιοχής. πώς βλέπατε τα πράγματα να εξελίσσονται και τον εαυτό σας εκεί πέρα μέσα;

Είχαμε δυσκολίες,, στη μεταπήδηση από τη μιά περίοδο στην άλλη. Αλλά ήμασταν κι υποχρεωμένοι να την ακολουθήσουμε. Όταν είχαμε τόση ελευθερία να κάνουμε ότι θέλουμε και φτάσαμε στην Επταετία όπου δεν είχαμε όχι μόνο το δικαίωμα να μαζευτούμε 200 άτομα να κάνουμε Συνέλευση, αλλά απαγορευόταν να συζητάμε παραπάνω από 3 άτομα και για κάθε σου βήμα έπρεπε να πάρεις την άδεια από την Αστυνομία, ήμασταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε. Είχαμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε ελιγμούς. Θα σου πω ένα παράδειγμα που είναι και αστείο: Είχαμε κάνει

διαγωνισμό σκακιού. Πήγαμε στον Αστυνόμο να ζητήσουμε άδεια διοργάνωσης πρωταθλήματος ζατρικίου (Σκακιού). Πετάγεται ο Αστυνόμος μόλις βλέπει την αίτηση «τί είναι αυτό το ζατρίκιον;…» μας λέει... «Ζατρίκιον είναι το παιχνίδι που προσπαθείς να σκοτώσεις τον βασιλιά του αλλουνού!...» του λέμε κι εμείς.. Έξαλλος αυτός, σηκώνεται πάνω κατακόκκινος «τον βασιλιά προσπαθείς να σκοτώσεις;!!! Όχι, δεν σας δίνουμε άδεια!!!»... άντε να τους εξηγήσεις δηλαδή... Τώρα, σαν Πρόσκοποι, ήμασταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε το εκάστοτε καθεστώς. Πρώτα λέγαμε «Υπόσχομαι στην Τιμή μου, να εκτελώ το καθήκον μου προς τον Θεό, την Πατρίδα και τον Βασιλέα»... Έφυγε ο Βασιλιάς από τη μέση! Έμεινε «..προς τον Θεό και την Πατρίδα...»... Η Πατρίδα, τί ήταν τώρα; Έγινε η Επιστράτευση. Τα ραδιόφωνα λέγανε «..όλοι οι Βαθμοφόροι του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, να επικοινωνήσουν με τον Γενικό Έφορο..». Έπρεπε να επικοινωνήσω μαζί τους. Η γυναίκα μου να φωνάζει «..τον μπελά σου θες να βρεις; δεν σε επιστράτευσαν γιατί είσαι αγύμναστος, και πας φιρί-φιρί να σε πάρουν σαν Πρόσκοπο;… ». Επικοινωνώ τέλος πάντων και μου λεν να συνεννοηθώ με το Λιμεναρχείο να κάνουμε με τη βάρκα περίπολο λέει, μήπως έρθει κανένα υποβρύχιο εχθρικό!!! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα δηλαδή.. αλλά τί να κάνουμε, ακολουθήσαμε τις οδηγίες... Βλάκες εσείς, βλάκες κι εμείς! Ήταν δύσκολο να προσαρμοστείς, να μην γελάσεις... Γελούσαμε μ’αυτά που συμβαίνανε αλλά κρατούσαμε και πισινή που λένε...

Κύριε Καρυδιά πώς περνά κανείς σε μιά άλλη κατάσταση; Σ’ αυτήν της συνταξιοδότησης;

Τα τελευταία χρόνια πριν συνταξιοδοτηθώ, και με τη σκέψη ότι έπρεπε να τα παρατήσω αρρώσταινα. Έλεγα ότι θα πεθάνω αν τα παρατήσω... Κι όμως ήρθε η εποχή που σε κουράζουν όλα σιγά-σιγά κι αρχίζεις και τα παρατάς το ένα πίσω από το άλλο. Στο σημείο αυτό, βγαίνει μιά ανακοίνωση μιά μέρα από το ΑΛ που έλεγε πως όσοι είναι 57 χρονών και βγαίνουνε σε σύνταξη στα 60 μπορούν να φύγουν οικειοθελώς παίρνοντας κανονικά σύνταξη και ασφάλεια. Είχα μια δυσαρέσκεια τότε με τους υπεύθυνους της εταιρείας. Κάθε φορά που

πήγαινα και ζητούσα να προσλάβει από τα παιδιά που ήταν αθλητές ή πρόσκοποι κλπ δεν μου χάλαγαν χατίρι και τους πήραν όλους. Και δεν δέχτηκαν να προσλάβουν τον ίδιο μου τον γιό! Αποφάσισα να ζητήσω να φύγω. Στην αρχή δεν το δέχθηκαν, δεν είχα βαρέα ένσημα κι έβγαινα στα 65 κανονικά. Κάναμε έναν συμβιβασμό, μου έβγαλαν ένα σεβαστό ποσό –το 93- . Στο μεταξύ τελείωνα και το σπίτι αυτό εδώ, ταυτόχρονα ο Σπύρος βρήκε δουλειά στο Σχηματάρι. Είπα, ευκαιρία είναι, πήρα την αποζημίωση κι έφυγα. Στα χρόνια που εργάστηκα, δεν φοβήθηκα ούτε το ανθυγιεινό, κι όσα έγραφαν οι εφημερίδες για το εργοστάσιο. Δεν έπαθα τίποτα, έκανα τη δουλειά μου, δεν αρρώστησα Δόξα τω θεώ, βοήθησα όσο μπορούσα τον τόπο, τα παράτησα κι ήρθα εδώ... Εδώ τώρα, ασχολούμαι με τον κήπο μου, κλαδεύω, ποτίζω, φυτεύω... Αλλά, επειδή έχω ακόμα μέσα μου το «σκουλήκι» συμμετέχω σε δύο Χορωδίες!!! Δεν τελειώνει αυτό δηλαδή...

..δεν τελειώνει... Η μιά Χορωδία είναι στο Αλιβέρι, η άλλη είναι της Χαλκίδας. Ο μαέστρος στο Αλβέρι είναι από τους κορυφαίους στην Ελλάδα, η Χορωδία στις 5 καλύτερες, κάνουμε ταξίδια ακόμα και στο εξωτερικό, τραγουδάμε, κάνουμε συνεστιάσεις... Άρα λοιπόν «Καρυδιάς εν δράσει» και «Έσο Έτοιμος» πάντα!!! Πάντα! Δημιούργησα άλλους, καινούργιους καλούς φίλους εδώ στη Χαλκίδα και στο Αλιβέρι... όταν έφθασα εδώ δεν γνώριζα κανέναν... Θεωρώ πως οι Έλληνες που για κάποιο λόγο παλινόστησαν ως πρόσφυγες –Μικρά Ασία, Αφρική κλπ- φέραν μαζί τους μια πνοή διαφορετική. Ισχύει αυτό;

Ισχύει! Και πολύ μάλιστα! Ανατράφηκα από Έλληνες στο εξωτερικό. Ένα να ξέρεις Γιώργο, ότι ο Έλληνας του εξωτερικού κάνει θαύματα, ιδιαίτερα όταν συσπειρώνεται σε ομάδα. Χωρίς να προσβάλω κανέναν, λένε πως οι Έλληνες του εξωτερικού είναι πιο Έλληνες από τους ντόπιους. Να σκεφτείς ότι όταν κάναμε εκεί –στην Αλεξάνδρεια- γιορτές κι επετείους, υψώναμε τη Σημαία και κλαίγαμε... Και μετά λύπης μου, ήρθα εδώ και είδα τη Σημαία να την καίνε...


Γιώργος Καρυδιάς & Γιώργος Κούκιος, στη Χαλκίδα, 26 Μαϊου

2013

1ο Τουρνουά Παλαιμάχων. Διοργάνωση Μέδων & Μεδεών - Άσπρα Σπίτια - Ιούνιος ‘97

Τελειώνοντας, θέλω να αναφερθώ σε μερικά άτομα που ήσαν οι δημιουργοί και οι συντελεστές αυτής της παραδεισένιας ζωής και πορείας στ’ Άσπρα Σπίτια και που πλαισιώναν όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Πολλοί απ’ αυτούς ίσως δεν είναι εν ζωή πιά, αλλά αναφέροντάς τους, ας το θεωρήσουμε σαν μια σεμνή απονομή στην μνήμη τους: Ε. Χριστοφίδης, Ν. Κούτσης, Χ. Κότταρης, κ. Ζάγορας, Λ. Κασσινάς, Π. Ανδριτσόπουλος, Κ. Βαλλίνης κι άλλους που δυσκολεύομαι να θυμηθώ, αλλά και στους εν ζωή -ο Θεός να τους φυλλάει και να τους δίνει δύναμη: Κ. Θεοδωρόπουλος, Κ. Βάλλας, Γ. Μαγγιώρος, Π. Κυριακού Δ. Τζούβαλης, Κ. Σάνδης, Β. Κουβαράς, Ι.

Τζιώτζιος, Ι. Σαλίπας, Σ. Σταράς, Ε. Καρβώνης, Κ. Τριανταφυλλίδης κ.α. Κύριε Καρυδιά, σας ευχαριστώ τόσο προσωπικά όσο κι εκ μέρους των Μελών τους Συλλόγου μας. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών άλλωστε υπήρξαν και «δικά σας παιδιά»…

(Χαλκίδα, 26/5/2013, Γ.Κ. Κούκιος)

• Η Συνέντευξη που είχε την ευγενή καλοσύνη να παραχωρήσει ο κ. Γ. Καρυδιάς, είναι η αρχή μιάς «κινηματογραφικής μπομπίνας» που προσδοκία της είναι να φωτίσει το πώς και γιατί εδραιώθηκε η ζωή στον σύγχρονο επανεποικισμό των Άσπρων Σπιτιών. Ο χρόνος, έχει την δική του βαρύτητα και συνθλίβει εκείνα που νομίζουμε πως θα μένουν εσαεί στην μνήμη των ανθρώπων. Κυρίως, συνθλίβει τον ίδιο τον άνθρωπο και την –έτσι κι αλλιώς– εφήμερη παρουσία του, τα έργα του επίσης. Εάν λοιπόν θέλουμε να παραμείνουν ανεξίτηλα κάποια αξιόλογα και κυρίως χρήσιμα ίχνη από το πέρασμά μας, δεν έχουμε παρά να φροντίσουμε να αναδεικνύουμε την α-λήθεια (την μή-λήθη δηλαδή), να την φωτίσουμε και να την εμπιστευτούμε στους επόμενους.

Συνεχίζεται...


Ένα αφιέρωμα στον φίλο μας

Θανάση Ιωάννου…

Του Παντελή Πατσέλα

Ο Θανάσης ήταν ο ένας από 3 πρώτους φίλους που έκανα το 1979 πρωτοπηγαίνοντας στα Άσπρα Σπίτια. Ήταν ένα καλοκάγαθο παιδί που όλο χαμογελούσε. Τον γνώρισα όταν ήταν πολύ νέος, 22 χρονών και ήδη παντρεμένος με την Σταυρούλα του, ενώ είχαν κι έναν μπόμπιρα, τον Δημητράκη. Δέσαμε αμέσως σαν φίλοι και η αγάπη μας για την μπάλα, μας ένωσε ακόμα πιο πολύ.

Παιδί μιας οικογένειας από την Καρδίτσα, γεννημένος το 1957, αφού τελείωσε εκεί το δημοτικό, ήρθε στα Άσπρα Σπίτια για να εργαστεί ο πατέρας του στο εργοστάσιο, στο οποίο αργότερα δούλεψε και αυτός, αφού τελείωσε το γυμνάσιο. Σ’ εκείνη την περίοδο, γνώρισε και ερωτεύθηκε την Σταυρούλα, με την οποία έκαναν την οικογένεια τους, αποκτώντας 4 παιδιά, τον Δημήτρη, τον Γιάννη, τον Γιώργο και την Ντίνα, που του χάρισε το πρώτο του εγγόνι. Αργότερα, ακολούθησε και από τον Δημήτρη και άλλο.

Εξαίρετος χαρακτήρας, πάντα χαμογελαστός, και σπουδαίος αθλητής ,με ήθος. Παίξαμε μαζί στον ΜΕΔΕΩΝΑ και ήταν πάντα συνεργάσιμος και πρόθυμος να βοηθήσει όλους τους συμπαίκτες του… Καταπληκτικός αμυντικός!

Αφού δούλεψε αρκετά χρόνια στο ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ, για δικούς του λόγους παραιτήθηκε, για να κάνει δικές του δουλειές. Είχε όμως την ατυχία, ακριβώς εκεί που καμάρωνε για τα αγόρια του που αλώνιζαν στα γήπεδα της Α΄ και της Β΄ ΕΘΝΙΚΗΣ . Είχε λοιπόν την ατυχία πριν 10 περίπου χρόνια, να χάσει εντελώς ξαφνικά την Σταυρούλα του στην Πάτρα όπου είχαν βρεθεί να καμαρώσουν τον Δημητράκη τους στην Παναχαϊκή.

Από τότε, έμεινε μόνος στην Αντίκυρα, και η μόνη παρηγοριά του ήταν τα παιδιά και η δουλειά. Δυστυχώς πριν 2-3 χρόνια, άρχισαν και τα δικά του προβλήματα ώσπου πριν λίγο καιρό έχασε την μάχη με τη ζωή από την επάρατη νόσο.

Εμείς οι φίλοι του οι συμμαθητές οι συμπαίκτες του, και οι συνάδελφοί του πάντα θα τον θυμόμαστε… θα θυμόμαστε ένα παιδί… πάντα με ένα καλό λόγο για όλους και ένα χαμόγελο στα χείλη...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ!!!!!!!!!


Το Δ.Σ. του Συλλόγου—Στόχοι για το 2013 Το Δ.Σ. 2013—2015 προέκυψε μετά από έναν μεγάλο κύκλο συζητήσεων και επαφών, όταν διαπιστώσαμε πως η κρίση είχε ουσιαστικά κομματιάσει και αδρανοποιήσει εκ των πραγμάτων τον Σύλλογο. Το απερχόμενο Δ.Σ υπό την Προεδρία του Κώστα Ελευθέρογλου, έκανε κατά την περίοδο 2009-2012 θαύματα. Μεταξύ άλλων:

1. Διοργάνωσε τον Γενάρη του 2009 το μεγάλο πάρτυ στην Ντίσκο Ρετρό, με προσέλευση πάνω από 300 άτομα

2. Διοργάνωσε την συνάντηση του Ιουνίου 2009 στα Άσπρα Σπίτια, με τρομακτική επιτυχία (μόνο στη συνεστίαση καθίσαμε 700 άτομα τουλάχιστον), πέρα από την έκθεση φωτογραφίας, τους αγώνες κλπ με πάνδημη συμμετοχή Άσπρων Σπιτιών της Αντίκυρας.

3. Διοργάνωσε τον Ιούνιο του 2010 τη συνάντηση στα Άσπρα Σπίτια, τους αθλητικούς αγώνες και το πάρτυ στην Αναμπέλ στον Άγιο Ισίδωρο.

4. Διοργάνωσε τον Ιούνιο του 2011 τη συνάντηση στα Άσπρα Σπίτια με έμφαση στα παιχνίδια και τις παιδικές αθλοπαιδιές καθώς και το πάρτυ στο Άγιο Ισίδωρο.

5. Το 2012, ο Σύλλογος με πρωτοβουλία Μελών του πλαισίωσε στα Άσπρα Σπίτια, τις επετειακές εκδηλώσεις της Λέσχης Μεδεών, ενώ διοργάνωσε αργότερα συνεστίαση με φίλους στη Βόρεια Ελλάδα. Το συνολικό αποτέλεσμα

είναι απολύτως θετικό και μάλιστα περιληπτικά να σημειώσουμε πως έχει θεσπισθεί πιά η κοινή ετήσια εκδήλωση με τους τοπικούς συλλόγους και φορείς κατά τη διάρκεια κάθε τελευταίου Σαββατοκύριακου του Ιουνίου στα Άσπρα Σπίτια. Τέλος, τα μέλη μας φτάσαν τα 378, από περίπου 120 που ήταν ως το 2009. Από τα τέλη του Αυγούστου 2012, λόγω των προβλημάτων που άρχισαν να διαφαίνονται ανάγλυφα με την κρίση, μετά από αμέτρητες συζητήσεις κι επαφές, αποφασίστηκε ομόφωνα η σύσταση νέου Δ.Σ. Οι νέοι στόχοι που προέκυψαν από τις πρώτες διαβουλεύσεις είναι οι εξής:

1. Συνάντηση το τελευταίο τριήμερο του Ιουνίου 2013 στα Άσπρα Σπίτια.

2. Διοργάνωση Beach Party στην Σαρωνίδα για τα 20 χρόνια του Συλλόγου.

3. Δημοσίευση και συντήρηση του Φωτογραφικού Αρχείου.

4. Εξεύρεση στέγης του Συλλόγου μας στην Αθήνα.

5. Θέσπιση ελάχιστης ετήσιας εισφοράς.

6. Έκδοση διαδικτυακού περιοδικού

7. Εγκαθίδρυση ιστοτόπου του Συλλόγου, πέρα από το Facebook

Δ.Σ. Συλλόγου Μέδων 2013-2015 Προεδρείο

Πρόεδρος Γιώργος—Κωνσταντίνος Κούκιος

Αντιπρόεδρος Α' Γιώργος Τριανταφυλλίδης

Αντιπρόεδρος Β' Άννα Σαλίπα – Τράγου

Γραμματέας Σπύρος Καρυδιάς

Ταμίας Νικήτας Σκοπελίτης

Μαίρη Χριστοδούλου (Θέματα Πολιτισμού)

Μανώλης Βγόντζας (Σχέσεις με Διοίκηση Εργοστασίου )

Νίκος Κιμωλιάτης (Διοργάνωση Χοροεσπερίδων)

Γαλάτεια Μισσού (Γραμματειακή Υποστήριξη Εκδηλώσεων)

Άννα Λιάκου (Αθλητικά Θέματα Εκδηλώσεων)

Αντιγόνη Χαλκίτη (Οικονομικά Θέματα Εδηλώσεων)

Φίλιππος Κούκιος (Αθλητικά Θέματα Εκδηλώσεων)

Πέτρος Γκέρτσος (Διοργάνωση Εκδηλώσεων)

Κώστας Ελευθέρογλου (Επίτιμος Πρόεδρος)

Νάντα Κυριαζή (Νομικός Σύμβουλος)

Μιχάλης Φιλακουρίδης (Διαδίκτυο)

Μέλη - Σύνδεσμοι στα Άσπρα Σπίτια :

Ειρήνη Παπαδάκη & Εύα Χριστοφίδου (Επικοινωνία)

Πόπη Ευθυμίου (Αποφοίτων Αντίκυρας – Άσ. Σπιτιών)

Μαίρη Καπέλα (Μαθητών Αντίκυρας – Άσπρων Σπιτιών)

Γιάννης Ζούλης (Συντονισμός Μελών-Συνδέσμων)

Γιώργος Σίβας (Συντονισμός Παλαιμάχων Αθλητών)

Κυριάκος Μίστηλης (Συντονισμός Νέων Αθλητών)

Μικές Παντελίδης (Τεχνική Υποστήριξη)

Αντρέας Κότταρης (Συντονισμός Παλαιών Προσκόπων)

Γιώργος Σακελλαρίδης (Συντονισμός Προσκόπων)

Τάκης Οικονόμου (Συντονισμός Εργαζομένων)

Γιώργος Χριστοφόρου (Συντονισμός Πρώην Εργαζομένων)

Θάνος Σαβαρίκας (Πρόεδρος της Α.Ψ.Λ. Μεδεών)

Γιώργος Θεοχάρης (Συντονισμός Θεμάτων Πολιτισμού)

Μέλη – Σύνδεσμοι σε διάφορες περιοχές :

Γιώργος Χριστοδούλου ( Η.Π.Α.) - Στέφανος Ζερβός & Νίκος Παλαιολόγος (Γαλλία) - Ιπποκράτης Σαραντίδης (Βέλγιο) - Κώστας Φιλαϊτης (Αγγλία) - Βαγγέλης Μάνος (Ολλανδία) - Βάγγος & Ζουζού Μιχαήλ (Αιγαίο) - Βαγγέλης Αγαπάκης (Ιόνια Νησιά) - Στάθης Γιαννέλος (Ηπειρωτική Ελλάδα) - Μιχάλης Νικολής (Πελοπόννησος)


Άσπρα Σπίτια: Αθλητικά Νέα...

Της Ειρήνης Παπαδάκη,

Καλαθοσφαίριση

Αποτελέσματα Πρωταθλήματος Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε.

2013 ΜΙΝΙ (ηλικίες κάτω των 14 ετών)

• 21-04-2013 ΑΨΛ ΜΕΔΕΩΝ - ΜΑΚΑΡΟΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ 49-29

Σύνθεση ομάδας : Τριανταφυλλίδης Κώστας, Τριανταφυλλίδης Μάριος, Κόλλιας Δημήτρης, Ανδρέου Στέργιος , Σαλίπας Χρήστος, Ζώης Δημήτρης, Μαρκόπουλος Λουκάς, Κατσαβός Ανδρέας

• 30-04-2013 ΑΨΛ ΜΕΔΕΩΝ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ 68-26

Σύνθεση ομάδας : Τριανταφυλλίδης Κώστας, Τριανταφυλλίδης Μάριος, Θεοδοσίου Κυριάκος, Ζώης Δημήτρης, Σαλίπας Χρήστος, Κόλλιας Δημήτρης, Ανδρέου Στέργιος

• 12-05-2013 ΑΨΛ ΜΕΔΕΩΝ - ΓΣ ΙΤΕΑΣ 35-52

Σύνθεση ομάδας : Θεοδοσίου Κυριάκος, Ζώης Δημήτρης, Τριανταφυλλίδης Κώστας, Τριανταφυλλίδης Μάριος, Σαλίπας Χρήστος, Κόλλιας Δημήτρης, Ανδρέου Στέργιος, Μαρκόπουλος Λουκάς,, Κατσαβός Ανδρέας

*** * ***

Πρωτάθλημα Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε. 2013 ΕΦΗΒΙΚΟ

• 6-01-2013 ΑΨΛ ΜΕΔΕΩΝ -ΑΕΛ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ 75-73

Σύνθεση ομάδας: Τριανταφυλλίδης Κώστας, Κορδάτος Θωμάς, Αναστασίου Χάρης, Ζαμάνης 'Αγγελος, Ζερβός Βασίλης, Καμάνης Νίκος, Παπαγεωργίου Γιάννης, Μίστιλης Βαγγέλης

*** * ***

Η Α.Ψ.Λ. ΜΕΔΕΩΝ παρείχε τεχνική υποστήριξη και στελέχωση για την οργάνωση και εκτέλεση:

α) του Δρόμου Θυσίας που αποτέλεσε μέρος των εκδηλώσεων εις μνήμην των 218 σφαγιασθέντων κατοίκων του Διστόμου από τους Γερμανούς και που διεξήχθη στις 1/06/2013

β) των Περιφερειακών Αγώνων Δημοτικών Σχολείων του Δήμου Διστόμου-Αράχωβας- Αντίκυρας που διεξήχθησαν στο στάδιο των Άσπρων Σπιτιών στις 6/05/2013


1993 – 2013! Μιά εικοσάχρονη πορεία έξω από κάθε λογικό στοίχημα περί αντοχής...

Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ πότε και σε ποιανού την γκλάβα πρωτοκατέβηκε η ιδέα να σχηματίσουμε έναν σύλλογο ασπροσπιτιωτών. Πρώην, νύν, του μέλλοντος ασπροσπιτιωτών... Δηλαδή ανθρώπων που έζησαν κάποτε εκεί: στην Άσπρη Πολιτεία!!!... και που μιά μέρα έφυγαν για πάντα από κει επειδή ουσιαστικά σχεδόν όλοι είμασταν τρόπον τινά περαστικοί. Έλα όμως που τα παιδικά, τα εφηβικά, τα νεανικά, τα ώριμα χρόνια είναι η ίδια μας η ζωή... Και πώς να την ξεγράψεις; ...δύσκολα πράγματα...

Μπορεί και να ήταν δική μου η ιδέα του Συλλόγου, μπορεί και όχι... δεν έχει καμμιά σημασία άλλωστε πιά. Οι ιδέες, πλάθονται στα μήκη και στα πλάτη μιάς παρέας, μιάς ευρύτατης μάλιστα παρέας όπως η δική μας. Η

«Θρυλική Παρέα» όπως λένε με ζήλο και περηφάνια οι νεώτεροι, όπως την θυμόμαστε κι εμείς με νοσταλγία, με αγάπης δάκρυα... Με την ιστορία της, τους μύθους της, τα παραμύθια και τις υπερβολές της. Σε μιά τέτοια ζύμωση, σε κάποια ταβέρνα στα Εξάρχεια, κάποια στιγμή εκφράστηκε ως αναγκαία απόφαση –στην «εξορία»- να φτιαχτεί ο Μέδων. Τα υπόλοιπα, είναι πιά η δική μας μικρή ή μεγάλη ιστορία.

Τα στέκια μας στην Αθήνα, ήσαν πάντοτε εστιασμένα στο κέντρο της μεγάλης πόλης που μας κατάπινε μεθοδικά: Μακριά από τη θάλασσα, μακριά από αθλητικές εγκαταστάσεις, μακριά απ’οτιδήποτε –ως φαίνεται- μας δημιουργούσε πρόσθετη νοσταλγία. Πρόσθετη, διότι η κορυφαία κι επίπονη τέτοια, ήταν η συνειδητοποίηση πως τ’ Άσπρα μπορεί να μας γαλούχησαν, να μας ανδρώσανε, αλλά δεν θα μας ανήκαν ποτέ... Οι περισσότεροι, είχαμε ήδη ρίξει αν όχι μαύρη πέτρα πίσω μας από τα 18 και μετά, πάντως σίγουρα ριγέ ή πουά τέλος πάντων...

Τα νέα μας στέκια –στην Αθήνα- ήταν τα Εξάρχεια, η Κυψέλη, το Παγκράτι, τα Πατήσια, η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, η Μιχαήλ Βόδα, τα Χαυτεία, το Σύνταγμα, η Πλάκα... «..πόλη, δίχως νερό, να πιείς να σε χορτάσει..» . Γράφω «στην Αθήνα» διότι αυτή είναι το μέγα χωνευτήρι της εσωτερικής μετανάστευσης...

Η ιδέα του συλλόγου ζυμώθηκε κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν διακρίναμε ανάγλυφα και ταυτόχρονα με πόνο, πως αν δεν κάναμε κάτι, αν δεν παίρναμε μιάν απόφαση, τίποτε από τις «παλιές καλές μέρες» δεν θα μας ανήκε, δεν θα θυμόταν κανείς το πέρασμά του, κυρίως μάλιστα δεν θα το μοιραζόταν πιά. Κάποιοι, δεν σηκώναμε αυτήν την παραδοχή.

Κι έτσι, τέλη του ’92, αρχές ’93, μετά από μιά σειρά συναντήσεων και συζητήσεων, 27 στο σύνολο παλιοί συμμαθητές ασπροσπιτιώτες, μέσα από διαδικασίες νομότυπες και καθαρές, καταλήξαμε στο Καταστατικό που θεμελίωνε την ίδρυση του Μέδωνα.

Το καταστατικό, το οποίο αποτελείται από έξι (6) κεφάλαια και είκοσι δύο (22) άρθρα, διαβάστηκε ενώπιον της Ιδρυτικής Γενικής Συνέλευσης και εγκρίθηκε ομόφωνα από αυτή στις 21 Ιανουαρίου 1993. Είναι δημοσιευμένο στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ωστόσο τελεί υπό αναθεώρηση κι εκκρεμεί εκ νέου κατάθεσή του, έγκριση κλπ. Αυτά, ως προς τα τυπικά.

Η ουσία είναι, πως ο Μέδων, μέσα από μιά θρυλική τελικά πορεία 20 χρόνων, κατόρθωσε να συγκρατήσει τις σχέσεις των πρώην ασπροσπιτιωτών σε βαθμό μεγαλύτερο των αρχικών προσδοκιών. Και πάντα, μέσα από εκδηλώσεις που έχουν ως επίκεντρο τον αθλητισμό, την συνεστίαση, την μουσική, την φιλία... εκδηλώσεις που δημιούργησαν ευχάριστες στιγμές, νέες όμορφες αναμνήσεις και ελπίδες που σε περιόδους σαν τη σημερινή είναι ανεκτίμητες.

Αν προσπαθήσουμε όλοι κι όλες μαζί ώστε ο Σύλλογος να είναι δεμένος, δυνατός κι ευεργετικός, ίσως σε 10 ή και σε 20 χρόνια κάποιοι άλλοι και κάποιες άλλες να αισθανθούν την ίδια αγάπη και την αδελφοσύνη με μας, έτσι ώστε να κάνουν με τη σειρά τους μιά αποτίμηση της όλης προσπάθειας. Ως τότε, καλή συνέχεια σε όλες και όλους στις προσπάθειες όλων για μιά ατέρμονη πορεία αγάπης, αρωγής και φιλίας.

Γ.Κ.

Ο «Μέδων» κλείνει φέτος τα είκοσί του χρόνια!


Το σταυροδρόμι των Επαγγελματιών μας... Στην ενότητα αυτή, παρουσιάζονται και προτείνονται οι υπηρεσίες και τα προϊόντα των επαγγελματιών που είναι –

αυστηρά και μόνον- Μέλη μας. Η καταχώρηση τους στο περιοδικό μας είναι δωρεάν!


Το σταυροδρόμι των Επαγγελματιών μας...


Θέσεις Εργασίας στα Θεσμικά Όργανα της ΕΕ

Περιγραφή θέσεων εργασίας

Τα όργανα της ΕΕ απασχολούν 40.000 άτομα με διαφορετικό πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και επαγγελματικό υπόβαθρο, ως μόνιμους υπαλλήλους ή με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. Το μόνιμο προσωπικό επιλέγεται μέσω γενικών διαγωνισμών οι οποίοι δεν στοχεύουν στην κάλυψη συγκεκριμένων θέσεων αλλά στην κατάρτιση εφεδρικού πίνακα επιτυχόντων από τον οποίο γίνονται οι προσλήψεις.

Παρακάτω θα βρείτε την περιγραφή των θέσεων εργασίας για τις οποίες επιλέγεται τακτικά προσωπικό:


Ευρωπαϊκή Δημόσια Διοίκηση

Νομικά Οικονομικά/ Στατιστική

Λογιστικός έλεγχος

Αρμόδιος πολιτικής Δικηγόρος

Γλωσσομαθής νομικός

Οικονομολόγος

Στατιστικός

Ελεγκτής

Γλώσσες Επικοινωνία Τεχνολογία πληροφοριών

Βοηθητικό προσωπικό

Μεταφραστής

Διερμηνέας συνεδριάσεων

Διόρθωση/ Γλωσσική επεξεργασία κειμένων

Γλωσσομαθής νομικός

Αρμόδιος επικοινωνίας

Βοηθός επικοινωνίας

Προσωπικό ΤΠΕ Γραμματέας/ Διοικητικός βοηθός

Βοηθός σε θέματα ανθρώπινων πόρων

Εξωτερικές σχέσεις Χρηματοοικονομικά

** Προσεχώς η περιγραφή περισσότερων θέσεων

εργασίας.**

Αρμόδιος πολιτικής Αρμόδιος οικονομικής διαχείρισης

Βοηθός οικονομικής διαχείρισης/ λογιστικής

Οι πληροφορίες στις ιστοσελίδες με την περιγραφή των θέσεων εργασίας παρέχουν μόνο μια γενική εικόνα για το είδος της εργασίας, τα απαιτούμενα προσόντα των υποψηφίων καθώς και τη διαδικασία επιλογής.

Δεδομένου ότι οι πληροφορίες αυτές είναι καθαρά ενδεικτικές, θα πρέπει πάντα να διαβάζετε την εκάστοτε προκήρυξη διαγωνισμού ή την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, που είναι τα επίσημα έγγραφα.

Πηγή/Source: http://europa.eu/epso/discover/job_profiles/index_el.htm

Η EPSO (Υπηρεσία πρόσληψης προσωπικού) επιλέγει προσωπικό για τα ακόλουθα όργανα: την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έχει την έδρα της στις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο καθώς και γραφεία σε κάθε χώρα της ΕΕ. το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Βρυξέλλες, Λουξεμβούργο και Στρασβούργο) το Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Βρυξέλλες) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Λουξεμβούργο) το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (Λουξεμβούργο) την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (Βρυξέλλες) την Επιτροπή των Περιφερειών (Βρυξέλλες) τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή (Στρασβούργο) τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων (Βρυξέλλες) την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης που έχει την έδρα της στις Βρυξέλλες και γραφεία σε όλον τον κόσμο. Όργανα με δικές τους διαδικασίες επιλογής • Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα • Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων • Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων

Πηγή/ Source: http://europa.eu/epso/discover/institutions/index_el.htm


Η Εταιρεία Αλουμίνιον ΑΕ ζητά να προσλάβει Ανθυποπλοίαρχο για το ναυτιλιακό τμήμα. Πηγή/ Source: http://www.alhellas.com/el-gr/career/career-opportunities

Αναλυτικά τα προσόντα που απαιτούνται, θα τα βρείτε στη σελίδα: http://www.alhellas.com/Uploads/25.04.2013-sublieutenant.pdf

Για την υποστήριξη της διάδοσης του βιβλίου και των Γάλλων συγγραφέων στην Ελλάδα, η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα (Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος), δημιούργησε την 1η Ιανουαρίου 2011 ένα πρόγραμμα βοήθειας για εκδότες, το « PAP Jacqueline de Romilly ». Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, κάθε έκδοση στα ελληνικά ενός έργου γραμμένου στα γαλλικά μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αίτησης για βοήθεια, την οποία θα κάνει ο έλληνας εκδότης στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος. Οι αιτήσεις υποστήριξης, που θα πληρούν τους όρους, θα εξεταστούν από μια επιτροπή ειδικών, στην οποία θα προεδρεύει ο πρέσβης της Γαλλίας ή εκπρόσωπος του. Αυτή η Επιτροπή θα συνεδριάσει στα τέλη Σεπτεμβρίου (η ακριβής ημερομηνία δεν έχει ακόμα οριστεί). Τα έργα που θα υποστηριχθούν θα είναι μέρος μιας συλλογής, της Collection Institut fran-çais de Grèce, η οποία θα ενισχύσει την συνεργασία ανάμεσα στο Γαλλικό Ινστιτούτο και τους έλληνες εκδότες. Όροι Συμμετοχής Tο « PAP Jacqueline de Romilly » είναι ανοιχτό για κάθε επαγγελματία εκδότη, ιδιώτη, από τη στιγμή που εκδίδει στα ελληνικά τη μετάφραση ενός έργου γραμμένο από έναν ή περισσότερους Γάλλους συγγραφείς. Ο εκδότης δεν θα μπορεί να υποβάλλει περισσότερες από τρεις αιτήσεις ανά περίοδο. Η αίτηση μπορεί να γίνει εφόσον έχουν αγοραστεί τα δικαιώματα και έχει υπογραφεί συμβόλαιο με τον μεταφραστή. Όλα τα είδη βιβλίων μπορούν να γίνουν δεκτά εκτός από τα σχολικά. Το τιράζ θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1000 αντίτυπα. Μόνο οι πλήρεις αιτήσεις που πληρούν τους όρους συμμετοχής θα εξεταστούν από την επιτροπή των ειδικών. Η λίστα των δικαιολογητικών που πρέπει να προσκομισθούν βρίσκεται στο τέλος της αίτησης. Η οικονομική υποστήριξη που θα δοθεί στο πλαίσιο του προγράμματος βοήθειας θα είναι ανάλογη του συνολικού κόστους της πραγματοποίησης της έκδοσης, της αγοράς των δικαιωμάτων και των εξόδων μετάφρασης.

Υποχρεώσεις των επωφελούμενων της βοήθειας Τα έργα που θα επωφεληθούν της βοήθειας του « PAP Jacqueline de Romilly » θα πρέπει να εκδοθούν σε διάστημα 18 μηνών από την υπογραφή του συμφωνητικού. Κατ’ εξαίρεση, θα δοθεί επιπλέον παράταση, μη ανανεώσιμη, έπειτα από αίτηση, με δικαιολογητικά, που θα έχει γίνει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, 3 μήνες πριν το πέρας των 18 μηνών. Κάθε εκδότης που θα επωφεληθεί από την υποστήριξη του προγράμματος βοήθειας εκδοτών πρέπει να στείλει στο Γαλλικό Ινστιτούτο 5 αντίτυπα του υποστηριζόμενου έργου, μέσα σε ένα μήνα από την έκδοση.

Πρόγραμμα βοήθειας για την έκδοση Γάλλων συγγραφέων στην Ελλάδα « Jacqueline de Romilly »

Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα – Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος Περίοδος : Σεπτέμβριος 2013



Πρέπει να αναφέρει στη σελίδα του τίτλου την εξής φράση στα ελληνικά και στα γαλλικά: «Η έκδοση αυτού του βιβλίου έγινε με την υποστήριξη της Υπηρεσίας Συνεργασίας και Μορφωτικής Δράσης της Γαλλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα» / « La publication de cet ou-vrage été soutenue par le service de coopération et d’action culturelle de l’Ambassade de France en Grèce ». Πρέπει επίσης να αναφέρει την φράση « Collection IFG » με το λογότυπο του Γαλλικού Ινστιτούτου, στο εξώφυλλο ή στην σελίδα με τον τίτλο ή στο οπισθόφυλλο.

Όροι καταβολής της βοήθειας στα πλαίσια του « PAP Jacqueline de Romilly » Οι εκδότες θα ενημερωθούν ξεχωριστά για το αποτέλεσμα της αίτησης τους. Για κάθε αίτηση που θα γίνει δεχτή, θα υπογραφεί συμφωνητικό ανάμεσα στο Μορφωτικό Τμήμα της Γαλλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα – Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και τον εκδοτικό οίκο.

Η οικονομική συμβολή του Γαλλικού Ινστιτούτου θα δοθεί σε δύο χρόνους : 50 % με την υπογραφή της σύμβασης, 50 % με την κυκλοφορία του βιβλίου.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο θα πρέπει να ενημερωθεί για οποιαδήποτε αλλαγή που έχει σχέση με την αίτηση, καθώς και για οποιαδήποτε καθυστέρηση στην έκδοση του έργου.

Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα Υπηρεσία Συνεργασίας και Μορφωτικής Δράσης / Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών

Σύμβουλος και Διευθυντής του Ινστιτούτου : Olivier DESCOTES

Γραφείο Διεύθυνσης, Βιβλίο-Διοργάνωση συζητήσεων : Polina MOURATIDOU

Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών

Σίνα 31

106 80 - Αθήνα

Τηλ. : +30 210 33 98 723

Φαξ : +30 210 36 46 873

Source: http://www.ifa.gr/index.php/el/livre-idees-savoirs/edition-soutien-a-la-publication/1056-programme-daide-a-la-publication-jacqueline-de-romilly-2013

Περιγραφή Θέσης Εργασίας: Toyota Hellas SA, member of Inch cape Plc. Group: is seeking to recruit an outstanding professional for the position of: Product Manager (Ref : PM) The position The jobholder, member of a dynamic Marketing team, will be responsible to develop and implement marketing strategy, plans and pricing for the assigned brands. He or she will also monitor competition, develop advertising and promotion programs and cooperate with the sales team ensuring the achievement of specific KPIs. Απαιτούμενα Προσόντα: The candidate Should have: •Working experience of 5 years in Marketing, 3 of which as Assistant Product Manager, preferably in a Multinational company •University Degree in Marketing or Engineering and an MBA or an equivalent Post Gradu-ate Degree •Proficient knowledge of the English language •High computer literacy (especially Excel & Power Point) Should be: •Commercially aware •Innovative, creative •Achiever & resilient •Team Player Source: http://www.toyota.gr/experience/careers/jobsearch.tmex

Toyota Hellas Product Manager

Κωδικός Θέσης: TH-00053 - CB Πόλη : Αθήνα

Κλάδος Δραστηριότητας: Marketing


Όμιλος ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τίτλος Θέσης Budgeting and Investment Analyst Εταιρικό Προφίλ Ο Όμιλος ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, είναι μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες στο χώρο εμπορίας τροφίμων, με 215 Σούπερ-μάρκετ, 11 Cash & Carry, 51 franchise καταστήματα και 10.670 εργαζόμενους. Είναι μέλος του Ομίλου Delhaize, ο οποίος δραστηριοποιείται σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία με περισσότερα από 3.200 καταστήματα και 150.000 εργαζομένους. Περιγραφή Θέσης • Αξιολόγηση επενδυτικών σχεδίων, μέτρηση απόδοσης επιχειρηματικών μονάδων και παρακολούθηση απόδοσης επενδύσεων. • Συμμετοχή στην κατάρτιση προϋπολογισμού, στρατηγικού προγραμματισμού και επενδυτικών πλάνων του ομίλου. • Εις βάθος έρευνα και ανάλυση επενδυτικού χαρτοφυλακίου ομίλου και παροχή συμβουλών προς τη Διοίκηση σχετικά με προτεινόμενα σχέδια δράσης. • Γνώση διαδικασιών και μεθοδολογιών αξιολόγησης επενδύσεων (investment valuation and analy-sis) και μέτρησης της απόδοσης (performance measurement). • Λειτουργία ως business partner και συντονισμός των απαιτήσεων του business υπό το πρίσμα της χρηματοοοικονομικής αξιολόγησης. • Συμμετοχή σε Mergers and Acquisitions και σε Αποτιμήσεις Εταιρειών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Γνώση διαδικασιών Due Diligence. • Ανάλυση γενικών οικονομικών τάσεων και της αγοράς. • Συμμετοχή σε σύνθετα projects, προσφέροντας χρηματοοικονομική ανάλυση και συμπεράσματα και προτείνοντας επενδυτικές αποφάσεις. • Γνώση προετοιμασία Οικονομικών καταστάσεων με βάση τα IFRS. Προφίλ Υποψηφίου • Πτυχίο Α.Ε.Ι. Οικονομικής κατεύθυνσης. • Μεταπτυχιακό ή Επαγγελματικός τίτλος ACCA,CIMA,ICA,CFA επιθυμητός. • Εμπειρία 3 έως 5 χρόνια σε αντίστοιχο τμήμα. • Γνώση διαδικασιών και μεθοδολογιών αξιολόγησης επενδύσεων (investment valuation and analysis) και μέτρησης της απόδοσης (performance measurement). • Εξοικείωση με μαθηματικές, στατιστικές και οικονομικές έννοιες. • Γνώση IFRS / ΕΓΛΣ. • Aριστη γνώση ΜS OFFICE – Εξοικείωση με σύστημα ERP. Γνώση SAP επιθυμητή. • Πολύ καλή γνώση Αγγλικών. • Ικανότητα ανάλυσης, αξιολόγησης και διαχείρισης οικονομικών στοιχείων Αποδοχές Η εταιρεία προσφέρει ανταγωνιστικό μισθό, εκπαίδευση στην Ελλάδα και το εξωτερικό και μεγάλες προοπτικές εξέλιξης. Πληροφορίες Επικοινωνίας Οι υποψήφιοι που πληρούν τις παραπάνω προδιαγραφές παρακαλούνται να υποβάλλουν βιογραφικό σημείωμα on line στο www.abcareers.gr σημειώνοντας τον κωδικό θέσης «BIA». Διεύθυνση Ανθρωπίνων Πόρων, Τμήμα Απασχόλησης Διεύθυνση: Λεωφόρος Σπάτων 81 Ταχυδρομικός Κώδικας: 153 10 Πόλη: Γέρακας Αττικής http://www.abcareers.gr/businopRV1.asp?posID=5419&id=26


Καλή πορεία... Κυρίως όμως: καλά φώτα πορείας! (συνέχεια από τη σελίδα 2) Είτε φταίξαμε, είτε όχι, είτε σιωπήσαμε, είτε κονταροχτυπηθήκαμε, εμείς οι ίδιοι πάλι καλούμαστε όχι μόνο να βαδίσουμε με το κεφάλι ψηλά, αλλά και να βρούμε τη δύναμη να μεταδώσουμε την πνοή της δημιουργικότητας, την εμπειρία μας, κυρίως όμως την επίγνωση των λαθών μας στους νεώτερους ανθρώπους, στα παιδιά μας δηλαδή. Το μεγάλο στοίχημα για μιά τέτοια, ύστατη εν πολλοίς προσπάθεια ανάστασης, είναι να κοιταχτεί ο καθείς εξ ημών στον καθρέφτη έστω μιά φορά, να κάνει τον δικό του ισολογισμό, και να κρατήσει ει δυνατόν τα κομμάτια που άξιζαν από το παρελθόν, εκείνα δηλαδή τα άριστα που έχουν να κάνουν με μιά πορεία αξιοκρατική, με περίσκεψη, με σοφία κι αγάπη για τον συνάνθρωπό μας και για το σύνολο.

Έχω υποστηρίξει πολλές φορές ως τώρα, ό,τι το ασπροσπιτιώτικο πείραμα στις πρώτες του δεκαετίες, είχε δυό συστατικά ακαταμάχητα κι ίσως αυτά και μόνο ήταν αρκετά για να αποδώσει καρπούς τους οποίους γευτήκαμε στη νιότη μας και που είναι η ουσία που μας κρατά δεμένους τόσα χρόνια.

Το ένα, ήταν η ευλογία της εργασίας. Οι γονείς μας δεν έμειναν ποτέ χωρίς εργασία και εισόδημα. Το άλλο, ήταν η σύσταση των ανθρώπων που αποτελούσαμε εκείνη την κοινωνία. Έλληνες -ναι- αλλά φερμένοι από κάθε γωνιά της επικράτειας, από κάθε γωνιά της Μεσογείου και του πλανήτη εν τέλει.

Δηλαδή, άνθρωποι πολύπειροι, συχνά βασανισμένοι και με βαθειά την συναίσθηση των τοπικών και των συνολικών παραδόσεων σε σχέση με τις επί μέρους και κατά τόπους ανάλογες παραδόσεις, όσο και της παιδείας αντίστοιχα.

Οι γονείς μας, ήσαν εκατοντάδες σύγχρονοι Οδυσσείς που αθροίστηκαν σε έναν τόπο περίπου άγνωστο ως τότε στους περισσότερους. Και, παρά τις δυσκολίες των καιρών εκείνων, παρά την στυγνή καθημερινότητα, η κοινωνία εκείνη πρόκοψε κι έβγαλε από τα σπλάχνα της δεκάδες, εκατοντάδες νέους ανθρώπους γεμάτους όνειρα, δυνατότητες και ταλέντα.

Σήμερα είμαστε σκορπισμένοι εδώ κι εκεί σε νευραλγικά σημεία της επιχειρηματικότητας, της παραγωγής, της βιοτεχνίας, του εμπορίου, του αθλητισμού, της εκπαίδευσης σε όλες της τις βαθμίδες, της μουσικής, των εικαστικών, των γραμμάτων, της τέχνης γενικότερα, της δικηγορίας, της αρχιτεκτονικής, του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα.

Οικογενειάρχες παράλληλα οι περισσότεροι , οργώσαμε τα μέτωπά μας με ρυτίδες. Σε κάθε χώρο όπου κινούμαστε και ζούμε, έχουν να λένε οι περισσότεροι απ’όσους μας συναναστρέφονται ή που συνεργάζονται μαζί μας πως είμαστε ξεχωριστοί, έχουμε κάτι συνήθως αξιαγάπητο, άξιο εμπιστοσύνης. Μεγάλη υπόθεση αυτή και σπάνια, δεν συμφωνείτε;

Ωστόσο, τα Άσπρα Σπίτια δεν μας κράτησαν όλους. Οι περισσότεροι δεν χωρούσαμε εκεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Έχουμε όμως στην καρδιά μας τα γεγονότα που μας έκαναν να νιώσουμε εκεί τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα και της φιλίας, της αγάπης για τη ζωή και την δημουργικότητα. Δεν σημαίνει πως τα ίδια τα γεγονότα εκείνα της νιότης μας θα μπορούσαν να μας περιορίσουν. Αποδράσαμε καθείς με τον τρόπο του αναζητώντας άλλες πολιτείες.

Αυτό όμως που κρατάμε πάντα και πρέπει να μεταδίδουμε όσο μπορούμε είναι η μεταξύ των νέων της εποχής εκείνης αλληλοαποδοχή, ο αλληλοσεβασμός, κι ιδιαίτερα η πολυπολιτισμική και με αχανείς ορίζοντες οπτική γωνία που όχι μονάχα κληρονομήσαμε αλλά και συνδημιουργήσαμε.

Αυτό είναι το σημαντικό, μοναδικό στοιχείο. Κι αυτό αναδεικνύει παντοιοτρόπως ο Σύλλογός μας που κλείνει φέτος 20 χρόνια ζωής και δράσης.

Έχουμε επίσης -πιστεύω- το καθήκον να υπενθυμίζουμε ταυτόχρονα, σε όσους φίλους και φίλες επέλεξαν να ζήσουν τη ζωή τους εκεί, στα Άσπρα Σπίτια, την ιδιαιτερότητα εκείνης της κοινωνίας, την οποία μοιραστήκαμε κάποτε.

Όταν μάλιστα συναντιώμαστε κάθε χρόνο δυό τουλάχιστον φορές, πέρα από την συναισθηματική φόρτιση και τις εκδηλώσεις αγάπης μεταξύ μας σαν αδέρφια πιά κι όχι μονάχα σαν φίλοι, ας ανταλλάσουμε τις εμπειρίες μας με τρόπο πάλι δημιουργικό αλλά και διορθωτικό, τόσο εκείνοι που παρέμειναν ως Σωκράτες εντός των τοιχών αρνούμενοι να αφήσουν την Άσπρη Πολιτεία, όσο κι εμείς οι Οδυσσείς στα μήκη και στα πλάτη της γης, όμηροι πάντως όλοι μας μιάς κοινής ανθρώπινης πορείας στη ζωή. Εύχομαι σε όλες και όλους τα καλύτερα!!! Γ.Κ.


Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Τον Χειμώνα του 1988 επιχειρήσαμε, μια μικρή παρέα εργαζομένων στην βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου και κάτοικοι των Άσπρων Σπιτιών της Παραλίας Διστόμου, που κάτι γράφαμε παράλληλα με τη βιοποριστική μας ενασχόληση, να παρεμβάλουμε και την δική μας ελάχιστη παρουσία στον συνωστισμό του έντυπου λόγου. Την συντροφιά αποτελούσαν οι: Δημήτρης Φαφούτης, Μάνια Πάσσου, Αργύρης Λιόλιος, Δημήτρης Τζουβάλης, Δημήτρης Πρωταίος, Αρσινόη Τζουβάλη, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Μάνος και Κατερίνα Παναγιωτόπουλοι, στο χώρο του βιβλιοπωλείου των οποίων συστεγαστήκαμε και συνυπήρξαμε όσο το λειτούργησαν, Νίκος Αθανασόπουλος, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Ρία Κοκκίνη, Γεωργία Μάνιου, Βάσω Προφαντοπούλου, Μαριάνθη Ξανθοπούλου, καθώς και η Άννα Μαρία Καρβώνη, ο Τάκης Μπούγαλης και ο Νίκος Ατζιάρας που ανέλαβαν την ευθύνη οργάνωσης των εκδηλώσεων και την οικονομική διαχείριση. Κυκλοφορήσαμε το 1ο τεύχος του Εμβλολίμου στο τέλος του 1988. Ήταν έκδοση των Φίλων του Λόγου που είναι φιλαναγνώστες της πόλης και της επαρχίας μας οι οποίοι βοηθούν και στις πρακτικές εργασίες που προκύπτουν. Από το 1989 λειτουργήσαμε και το εντευκτήριο του περιοδικού στον χώρο του οποίου έχουν παρουσιάσει το έργο τους πάνω από 250 πεζογράφοι, ποιητές, φιλόσοφοι, δοκιμιογράφοι, ζωγράφοι, μουσικοί, φωτογράφοι. Στην δυτική άκρη της Βοιωτίας, στον Κόλπο της Αντίκυρας, εκείνη την εποχή συμπληρωνόταν μία 25ετία έντονης βιομηχανικής δραστηριότητας και ξέραμε πως είχε αφήσει χαρακιές και σημάδια μέσα μας, έτσι ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε εντύπως και ενυπογράφως, και συνεπώς δημοσίως, ότι ο χώρος στον οποίο ζούσαμε και δουλεύαμε δεν θα έπρεπε να συστήνεται στην ελληνική κοινωνία μονάχα με την τεχνολογική του ταυτότητα και την συνεισφορά του στο Α. Ε. Π., ούτε μονάχα με την εντύπωση από τις επιδράσεις της βιομηχανίας στο περιβάλλον και τον απόηχο των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, αλλά και με ό,τι πνευματικό είχε να δώσει, με όποιους φθόγγους Λόγου μπορούσε να συλλαβίσει, με ό,τι «άφωνο» ποδοβολούσε μέσα στις ψυχές των κατοίκων. Ονομάσαμε το περιοδικό Εμβόλιμον ακριβώς για να σηματοδοτήσουμε την πρόθεσή μας να διεμβολίσουμε πνευματικά την αγκίστρωση της μικρής μας κοινότητας στους παγετώνες της βιομηχανικής της καθημερινότητας. Την πρώτη Συντακτική Επιτροπή αποτέλεσαν οι Αργύρης Λιόλιος, Μάνια Πάσσου, Δημήτρης Πρωταίος, Δημήτρης Τζουβάλης, και ο Δημήτρης Φαφούτης, ο οποίος είχε και τη διεύθυνση του περιοδικού. Αργότερα στην Επιτροπή μετείχαν η Βούλα Μαλαμάκη, ο Διονύσης Βυθούλκας, ο Νίκος Λαμπρόπουλος, ο Τάκης Κοντογιάννης ο Νίκος Κελέρμενος και ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης, ο οποίος διευθύνει σήμερα το περιοδικό.

Εμβόλιμον Η πρόταση και η μαρτυρία υψηλής ποιότητας πολιτισμού ενός τόπου και των ανθρώπων του.


Ξεκινήσαμε θέλοντας κατ’ αρχήν να πείσουμε τους συντοπίτες μας για την αναγκαιότητα αυτής της εκδοτικής παρουσίας, ν’ αγγίξουμε τον ψυχισμό τους. Να μην θεωρήσουν το περιοδικό ξένο σώμα και το απορρίψουν. Αφού το κατορθώσαμε, προχωρήσαμε σε πρόσκληση και παραίνεση, με κουβέντα πολλή, σε όσους ξέραμε πως είχαν γραπτά στο συρτάρι τους και τα κρατούσαν εκεί μη θεωρώντας τα σπουδαία. Τους καλέσαμε να ‘ρθούν μαζί μας, να τα δούμε μαζί, να μετρήσουμε την ποιότητα της συγκίνησης που θα προξενήσουν στην φιλική μας ανάγνωση και όσα διαλέξουμε να πάρουν θέση στις σελίδες του περιοδικού. Ξεκινήσαμε λοιπόν κάνοντας τη σύμβαση πως ακόμη κι αν κάποια κείμενα είχαν αδυναμίες και εξ’ αιτίας τους το επίπεδο ποιότητας της ύλης έδειχνε ότι χαμήλωνε, εμείς οφείλαμε να τα δημοσιεύουμε έχοντας την πεποίθηση πως μακροπρόθεσμα η επιλογή μας θα λειτουργούσε υπέρ της γραφής, επειδή είναι σημαντικό να πείσεις έστω και έναν συντοπίτη σου να βάλει στο χαρτί τις μνήμες και τα συναισθήματά του που στριμώχτηκαν σε άφωτους, μυστικούς χώρους, που καταχωνιάστηκαν σε κλειδωμένα συρτάρια αυτοεγκλεισμού από έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πιστέψαμε πως όταν ακούς τη σιωπή του διπλανού σου να χλιμιντρίζει και να σκάβει με τις οπλές την περίφραξη της ατολμίας, οφείλεις να του δείξεις μία διέξοδο, εκείνη που χαράσσει η πέννα, ώστε να βγει, ν’ ανασάνει στην άπλα της έκφρασης. Πετύχαμε εκείνο το στοίχημα. Δεκάδες δημιουργοί -123 για την ακρίβεια μέχρι τώρα, εκ των οποίων 15 μαθητές του τοπικού Λυκείου-, από τον γεωγραφικό χώρο που ορίζεται στο πολύεδρο Άμφισσα – Λαμία – Θήβα – Λειβαδιά συντάχτηκαν μαζί μας και κάποιοι συνεχίζουν, αφού όλοι τους σιγά σιγά κατάλαβαν πώς οριοθετείται η γραμμή που χωρίζει την αγαθή προαίρεση από την ποιότητα της γραφής. Φυσικά εξασφαλίζουμε συνεργασίες από λογοτέχνες δόκιμους, όμως δεν θέσαμε αυτή την επιλογή ως προτεραιότητα.

Πολύ σημαντική υποστήριξη, όπως άλλωστε και όλοι οι φορείς πολιτισμού της πόλης μας, δεχόμαστε από την εταιρεία ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε., τη βιομηχανία του χώρου μας, οι υπεύθυνοι κοινωνικού απολογισμού της οποίας θεωρούν το περιοδικό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας του χώρου. Σήμερα η έκδοση βρίσκεται στον 24ο χρόνο αδιάλειπτης παρουσίας και μόλις κυκλοφόρησε το διπλό τεύχος 67-68 με ένα αξιανάγνωστο αφιέρωμα στον ποιητή της Δεύτερης Μεταπολεμικής γενιάς Μάρκο Μέσκο.


Η στατιστική πιστοποιεί την επιτυχία της προγραμματικής στόχευσης του περιοδικού

να είναι ένα λογοτεχνικό έντυπο, πρωτίστως, της επαρχίας και μάλιστα των εργαζομένων στην ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. και των κατοίκων της περιοχής

Εργαζόμενοι στην ΑτΕ 28 Μη έχοντες εργασιακή σχέση με την ΑτΕ Κάτοικοι Άσπρων Σπιτιών 33 Κάτοικοι Αντίκυρας 8 Κάτοικοι Διστόμου 7 Κάτοικοι Δεσφίνας 3 Κάτοικοι Λιβαδειάς 25 Κάτοικοι Αράχοβας 3 Κάτοικοι Κυριακίου 2 Κάτοικοι Ιτέας 3 Κάτοικοι Άμφισσας 2 Κάτοικοι Δαύλειας 1 Κάτοικοι Ορχομενού 1 Κάτοικοι Αγίας Τριάδας 3 Κάτοικοι Σωληναρίου 1 Κάτοικοι Χαιρώνειας 1 Κάτοικοι Κάστρου 2 ———————————- ΣΥΝΟΛΟ 123 Σημ.: Εξ’ αυτών οι 15 ήταν μαθητές του Λυκείου Άσπρων Σπιτιών

ΣΥΝΟΨΙΣ όσων δημοσίευσαν στο περιοδικό Εμβόλιμον (1988-2013) και κατάγονται ή διέμειναν στην περίμετρο του εργοστασίου της ΑτΕ


Συνέντευξη με τους WIGS, 29 Μαϊου 2013

Οι Wigs τα λένε χύμα. Τα «χώνουν». Μ’αρέσουν οι στίχοι τους κι ας μην συμφωνώ πάντοτε μαζί τους. Η οργή που απελευθερώνουν είναι γνήσια όπως ένα καλοακονισμένο μαχαίρι στην καρδιά του κτήνους. Η ποίησή τους είναι σφιχτοδεμένη τόσο με την μουσική τους όσο και με την σκηνική τους παρουσία. Όλα μαζί αυτά, συν τους ίδιους φυσικά τους συντελεστές παραπέμπουν σε μια κολεκτίβα που έχει στοιχεία ζωής από Τάγματα Σαολίν, Ινδιάνων Σαμάνων, Αναχωρητών της Ερήμου, Φιλοπτώχων Ιπποτών και Μεσογειακών Ηρώων. Αυτά με τα οποία διαφωνώ, δεν είναι κάποια τραχιά σημεία της ποιητική τους, είναι κάποιες παροτρύνσεις τους των οποίων ο αποδέκτης θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε, άσχετα με το αν θα συμφωνούσε με τους ίδιους τους Wigs στη γενικότερη θεώρηση που έχουν και κυριώς στην ίδια την στάση της ζωής τους, ή μη. Το μήνυμα, όταν έχει φύγει, σπάνια κάνει λόγο για την πολυπλοκότητα της αιτίας που το γέννησε. Αντίθετα, κουβαλά μαζί του την οργή ολόκληρη, σαν σαϊτα που έφυγε ανεπιστρεπτί...

Ο Wigs, δεν έχουν ως δουλειά τους τη μουσική και την ποίηση. Δεν τα μαγαρίζουν ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω». Καθένας έχει τη δουλειά του, ή την παλεύει όπως μπορεί. Οι 5 που απαρτίζουν τους Wigs, έχουν ως κοινή τους εργασία και μέριμνα – πέρα από τη μουσική και την ποίηση- την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, την έμπρακτη βοήθεια προς τους κατατρεγμένους, τους φυλακισμένους, τους ξερασμένους και ξεχασμένους από το σύστημα, τα παιδιά των δρόμων, κάθε φύλου, κάθε φυλής, κάθε δοξασίας, κάθε πατρίδας, κάθε γωνιάς. Και, μένει κανείς άγαλμα, όταν σου διηγούνται ήρεμα, με καθαρή ματιά και ραγισμένα λόγια, τις εικόνες που συναντούν καθημερινά στους δρόμους, στις γειτονιές, όπου τρέχουν να βοηθήσουν, να μοιράσουν, να ανακουφίσουν. Όταν έφθασαν σπίτι –άγγλοι, στην ώρα τους, με ένα κουτί κεράσματα κι από ένα πλατύ χαμόγελο ο καθένας- ήδη η μέρα τους ήταν κοπιαστική. Έφθαναν ως εδώ, ερχόμενοι από την Κιβωτό του Κόσμου όπου είχαν πάει για να

παραδώσουν τα τρόφιμα που μάζεψαν στην χτεσινή συναυλία τους. Κάθε φορά που παίζουν, μαζεύουν και προσκομίζουν ύστερα σε φιλόπτωχα σωματεία κι οργανώσεις. Ή μαζεύουν τις εισπράξεις και τις δίνουν πάλι στους φτωχούς. Μιά φορά, αγόρασαν σηνές, φάρμακα, υλικά διάφορα και τα έστειλαν στους σεισμόπληκτους στην Αϊτή! ...άκουγα τις διηγήσεις τους κι έμενα άφωνος, μπροστά στο πάθος και την ορμή, μιά χούφτας ανθρώπων που δεν έχουν σύνορα, δεν έχουν γενιά, και σκεπτόμουν πόσο κοντά βρισκόμαστε άραγε σε μια αληθινή στροφή προς έναν προορισμό πιό ανθρώπινο και ουσιαστικό μακριά από την σημερινή τυφλή πορεία μας...

Οι WIGS σχηματίστηκαν το 2009.

Την μπάντα αποτελούν οι:

Athan Wiggy - φωνή Dr. NoizZ - κιθάρα

Craby - κιθάρα ... B-Line - μπάσσο Κerk - τυμπανα


Ρίζες μουσικές κι επιρροές σας; Πως καταφέρατε να έχετε συνδυάσει στον στίχο σας τη ρυθμολογία των συνθημάτων με την ποίηση; Χτυπάνε μαζί

αλύπητα θα λέγαμε και μάλιστα εύστοχα.

Νίκος: η μουσική μας έχει προγόνους εδώ κι εκεί. Θρας, Ηπειρώτικο, Τζαζ, Χαρντ Ροκ. Στην αρχή ο ακροατής, λόγω της Ελληνικής γλώσσας που

χρησιμοποιούμε, κάπου θέλει να σε τοποθετήσει. Σου λέει «αυτοί είναι σιδηροπουλαίοι, σπαθιά, τρύπες..» κλπ.. Αν το ψάξει λίγο παραπέρα, θα δει ο,τι η μουσική μας δεν είναι ακριβώς εκεί, ούτε κι ο στίχος μας θυμίζει κάτι από

αυτά. Είναι πιό θολό το τοπίο μας. Πόσον καιρό είσαστε μαζί;

Είμαστε 4 χρόνια μαζί. Και είσαστε λίγο πάνω από τα 30 ο καθένας. Δε νομίζω όμως πως έχετε και μεγάλη σχέση με τα ‘90s. Συνήθως οι νέοι της «γενιάς σας» έβγαλε ένα μεγάλο μέρος της γνωστής φούσκας, της ανεμελιάς κλπ. Εσείς, πώς προκύψατε δηλαδή;

Δεν έχουμε να δώσουμε λόγο σε κανέναν. Ούτε περεμένουμε να μας κάνει κάποιος κριτική. Παίζουμε αυτό που νιώθουμε. Έχουμε δουλέψει μέσα μας τους προβληματισμούς μας. Πριν χτυπήσουμε τις πρώτες νότες έχουμε κουβεντιάσει πολύ μεταξύ μας, έχουμε πιεί πολλές μπύρες. Έχουμε ανοίξει λίγο τα κεφάλια μας, έχουμε συντονιστεί στον τρόπο σκέψης, διατηρώντας κάποιες διαφωνίες μας και προχωράμε. Νομίζω πως είμαστε η γενιά που έχει βιώσει την «καλή» περίοδο και τώρα συνειδητοποιεί, προσπαθεί να πει κάτι, να δει τί έφταιξε, να κάνει αυτοκριτική και πολλά από τα κομμάτια μας έχουν αυτό το άρωμα της αυτοκριτικής. Τα κομμάτια σας έχουν μια σπονδυλική στήλη πολύ γερή: Τον στίχο! Χωρίς να υποβιβάζω την μουσική αξία, την παικτική αξία, το συνολικό αποτέλεσμα.

Σάκης: Εγώ δεν ανήκω σε καμμιά γενιά φίλε μου. Εργάζομαι από 14 χρονών. 20 χρόνια εργάζομαι. Με ένσημα. Οπότε δεν είμαι στην κατηγορία της «γενιάς» μου, όπου κάποιοι εργάζονται ίσως κάποια χρόνια ή άλλοι ακόμα ζούν με τους γονείς τους. Έζησα στο εξωτερικό, σαν μετανάστης, σε εργασιακό περιβάλλον, χωρίς σπόνσορες γονείς κλπ. Επέστρεψα, ξανάφυγα, ταξίδεψα σε πολλές χώρες, γνώρισα ανθρώπους. Δοκίμασα τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου, τα όριά μου τα έχω ξεπεράσει, σε ένα από τα ταξίδια μου γύρισα 15 χώρες με ένα ποδήλατο. Χωρίς βοήθεια, χωρίς τίποτα. Έφτασα σε σημεία εξωσωματικά, έβλεπα τον εαυτό μου να κάνει ποδήλατο κι εγώ να ‘χω πεθάνει! Αυτά, είναι βιώματα που δεν ανήκουν σε καμμιά γενιά. Είναι προσωπικά, δικά μου βιώματα. Δεν περιμένω κάποιον να τα καταλάβει, να τα επικροτήσει... Τα έκανα για μένα. Όταν γράφουμε κάτι –μιλάω σε οικογενειακό επίπεδο, γιατί είμαστε οικογένεια οι Wigs- το δείχνω σαν ιδέα. Τα παιδιά, απ’τη στιγμή που θα συμφωνήσουν επειδή τους άρεσε ή τους άγγιξε, το δουλεύουν και το προχωράμε, το παρουσιάζουμε. Οι ιδέες αιωρούνται στον αέρα. Κάποιος τις βλέπει, κάποιος τις ακούει μετά καταγεγραμμένες. Το αν θα έχει ή όχι επιτυχία κάτι, να σου πω ό,τι έχουμε κάψει πολλά κομμάτια δικά μου, γιατί τελικά δε λέγαν τίποτα. Όταν αφεθώ όμως και γράψω κάτι που βίωσα όπως το «Χούλιγκαν» που λες οτι τα χώνει, αυτό το έγραψα όταν η μητέρα μου, μετά από τρακάρισμα βαρύ ήταν στο νοσοκομείο, ήταν διασωληνωμένη και την πρόσεχα τα βράδια. Μέσα σε απεργία γιατρών κι από πράγματα που είχα δει, κι από το γενικότερο πλάνο της εποχής εκείνης που ζούσα αυτό το γεγονός, είπα «ναι, αυτό πρέπει να το γράψω τώρα, πριν το ξεχάσω...». Όταν για παράδειγμα εργαζόμουν -16-17 χρονών- σε μια εταιρεία όπου οι υπόλοιποι εργαζόμενοι παίζαν χρηματιστήριο, με την Ναυτεμπορική παραμάσχαλα, ήταν αμόρφωτοι, ποντάραν λεφτά και σήμερα έχουμε χρεωκοπήσει όλοι, η χώρα... αυτά δεν τα έχω ξεχάσει... ένα λεξικό ή ένα χρονογράφημα στο μυαλό... Δεν μπορώ να ακούω παλιούς φίλους που έκαναν κάποιες επιλογές τότε να λένε –τώρα- «τί έφταιξε;...».


Πριν από δύο ώρες, είχαμε πάει στην Κιβωτό του Κόσμου, με τον Πάτερ Αντώνιο, γιατί δεν είμαστε «μιά μπάντα», έχουμε προσωπικά πράγματα που τρέχουν, δικά μου, των παιδιών, που φανερώνουν κάτι άλλο. Δεν μένουμε στη θεωρία ή στο βιντεάκι στο youtube. Κάναμε για παράδειγμα μιά συναυλία πριν μιά βδομάδα, μαζέψαμε ένα φορτηγό πράγματα πρώτης ανάγκης και πήγαμε τα δώσαμε. Δεν είχαμε πολύ κόσμο, είχε τελικό Champion League, κατάλαβες; όπου δηλαδή, βλέπεις πιό ωμά την πραγματικότητα. Προτίμησαν κάποιοι να δουν την μπάλα, παρά να δώσουν ένα πακέτο μακαρόνια για ένα ορφανό. Κάνεις λοιπόν κι εσύ την κριτική σου. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας, άπαντες, όλοι! Μόνο τα πιτσιρίκια δεν είναι άξια της μοίρας τους. Αυτά είναι άξια αλληλεγγύης. Στον στίχο, συνδυάζω αυτά που έχω ζήσει. Βλέπω τη χώρα μου, που μ’αρέσει –χωρίς να με θρέφει κανένας εθνικισμός- και λέω, είναι όμορφη χώρα, θα μπορούσαν να γίνουν τόσο όμορφα πράγματα εδώ.... Κάθομαι σε μια καφετέρια κι ακούω δίπλα συζητήσεις, ποδόσφαιρο κλπ την ίδια στιγμή, εμείς σπάμε το κεφάλι μας να δούμε πώς θα παίξουμε ζωντανά κάπου, να μαζέψουμε πράγματα να δώσουμε για να βοηθήσουμε... Όλα αυτά, είναι οι Wigs… Άρης: Είναι κινητήριος μοχλός η αγάπη... Σάκης: έτσι... και σήμερα που πήγαμε στην Κιβωτό για λίγο, να παραδώσουμε τα σακουλάκια με το φαγητό, ήταν κάποια τσιγγανάκια και μας λέγανε «...έχουμε ευτυχώς κάποιον άνθρωπο που μας αγαπάει..., κι εσάς που μας αγαπάτε». Κι εμένα, όλη η κούραση, γράψε, κάνε πρόβες, κόλλα αφίσες, παίξε, μάζεψε, τρέχα μου το έδωσε πίσω ένα μικρό τσιγγανάκι σε ένα λεπτό με κείνο το «...μας αγαπάτε...». Τελείωσε! Είναι παιδάκια μικρούλια, μαυράκια, εγκαταλελειμένα από πολέμους κλπ θέλουν απόλυτη προστασία... να τα αγαπάς. Όχι να αγαπάς τον εαυτό σου ή τον φίλο σου, αυτό είναι άλλο, είναι εγωιστικό. Μιλάμε για την αγάπη σε κάποιον που να μην έχεις συμφέρον κανένα απολύτως. Παίξαμε στι φυλακές. Κουβαληθήκαμε, κάψαμε τα νεύρα μας, μυρίσαμε το άρωμα το φυλακών για να παίξουμε σε κάποιους που είναι κρατούμενοι για κάποιο λόγο, είναι μιά τέτοια ένδειξη. Αγάπη προς τον συνάνθρωπο, οποιουδήποτε χρώματος, φυλής ή και αδικήματος θα μπορούσε να είχε διαπράξει. Του λες, «σου αξίζει να παίξω μουσική για σένα...». Μας έστειλαν μετά ένα γράμμα, που όταν το διαβάσαμε κλαίγαμε... κλείνοντας το γράμμα από κάποιον που μπορεί και να έχει σκοτώσει, και λέει «..απέτυχα να δείξω την ευγνωμοσύνη μου που παίξατε για μας...»... κλπ... Αφού, όταν χάνουμε το δρόμο μας, παίρνουμε το γράμμα του κρατούμενου, το ξαναδιαβάζουμε κι ερχόμαστε στα ίσα μας... Αντιλαμβάνεστε τα προβλήματα και τα μεταφέρετε στον Λόγο κι εν συνεχεία στο τραγούδι σας. Αυτό είναι μιά

πολιτική πράξη. Πολιτική με την καθαρή της έννοια.

Έμμεσα ή άμεσα, καθοδηγείτε προς τα κάπου τον κόσμο με τον στίχο σας. Πώς μπορείτε να ξέρετε οτι αυτή η παρότρυσνη, αυτή η οργή –η δικαιολογημένη έστω- πέφτει σε σωστά μυαλά, και δεν την οικοιοποιείται ένας ανεγκέφαλος, ένας μανιακός καταστροφέας, που την εκλαμβάνει ως άλλοθι ας πούμε; Δεν φοβάστε μήπως

συμβεί κάτι τέτοιο;


Νίκος: κοίτα, εμείς έχουμε μπει στη διαδικασία να μην εξηγήσουμε τί λένε τα κομμάτια πέρα από αυτά που ήδη λένε. Μιλάμε Ελληνικά, δεν υπάρχει κάτι πιό βαθύ, πιό δύσκολο από πίσω τους. Είναι ωμά, και μάλιστα τόσο ώστε να τα καταλαβαίνει ο καθένας. Υπάρχουν κάποια τρυκ που έχουμε κάνει στα κομμάτια μας. Και τα κλειδιά είναι κυρίως τα σημεία στίξης. Στο «Χούλιγκαν» δηλαδή, λέμε κάπου «το Πολυτεχνείο ζεί!».. Αν χρησιμοποιήσεις το κόμα πριν από την έκφραση αυτή, αλλάζει όλο το νόημα σε σχέση με τα προλεγόμενα... Αν δεν το χρησιμοποιήσεις, έχεις πάλι κάτι διαφορετικό. Δίνουμε την πάσα, να γίνει αυτοκριτική από τον ίδιο τον ακροατή. Έχω γνωρίσει πολλούς που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Δεν εξαργύρωσαν όλοι εκείνες τις ημέρες. Πολλοί είναι καταπληκτικοί άνθρωποι, άγνωστοι στον πολύ κόσμο...

Σάκης: Αυτούς ψάχνουμε να βρούμε! ..τους καταπληκτικούς! Δεν είναι όμως όλοι παντού σε κάθε «ομάδα ανθρώπων» καταπληκτικοί. Οπότε βάζεις κάτι γενικό (στον στίχο) που απευθύνεται σε κάποιον ειδικά... Είναι όπως το εκλάβει ο καθένας... Τώρα, εάν κάποιος το πάρει έτσι, στραβά, να πετάει πέτρες ή δεν ξέρω τί, είναι αναμενόμενο, γιατί δεν είναι κάποιοι, κάποιες δεκάδες, κάποιες χιλιάδες κλπ. Αν είναι ένας, θα είναι εξαίρεση. Όπως και κάποιοι μπορεί να σε βρίσουν. Όλα είναι θέμα αντίληψης. Διαβάζεις για παράδειγμα πως ο Διογένης ζούσε σε ένα πιθάρι. Μπορεί να πώ κι εγώ «τί μαλάκας ο Διογένης, που ζούσε στο πιθάρι... εγώ έχω κτίσει μιά πολυκατοικιάρα, κι είμαι άνετος.. βλέπω το ηλιοβασίλεμα.. δεν ξέρει τί χάνει ο «χ» Διογένης..»... Ή, υπάρχει ο άλλος που είναι πιό κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Διογένη, είναι πιό κοντά στην απλότητά του, στην αρετή του, παρά στο σώμα, στα ρούχα ή στο σπίτι κάποιου. Έ, εγώ, προς τα εκεί θέλω να πάω. Με τα μαγαζιά, τους μαγαζάτορες, πώς τα πάτε; πώς κλείνετε τις ζωντανές σας εμφανίσεις;

Σάκης: ...το πρώτο πράγμα που θα σε ρωτήσουν είναι «τί μουσική παίζεις;»... Από τη στιγμή που τους λεμε πως παίζουμε δυό ώρες δικά μας κομμάτια, σου δηλώνει ο μαγαζάτορας πως μπορεί να σε βάλει Δευτέρα... Του λές «Παρασκευή, Σάββατο;»... σου απαντά «έχω μιά μπάντα, παίζει διασκευές, ο κόσμος περνάει καλά και διασκεδάζει κλπ...». Όταν ακούν το δοκιμαστικό, συχνά λεν οκ, θα παίξετε Παρασκευή. Κι εμείς, θα παίξουμε Παρασκευή, δυό ώρες που μας έδωσες με το ζόρι, «σας κάνουμε τη χάρη..» κι αυτά... εμείς –εν καιρώ πολέμου- φέρνουμε 200 άτομα! Wigs! Την ίδια στιγμή άλλοι, γνωστοί κλπ με το ζόρι φέρνουν 50 άτομα.. και μας ρωτάει – ο μαγαζάτορας- «πότε θα γίνει το επόμενο;»... έχουμε κάνει 50 lives και δεν έχουμε παίξει δυό φορές στο ίδιο μαγαζί... Τα υπόλοιπα ήταν όλα έτσι: πόλεμος για να το κλείσουμε.. και μετά έχουμε κόσμο πολύ που ακολουθάει, τρίβουν τα χέρια τους τα μαγαζιά κι αμέσως «παιδιά, πότε θα κλείσουμε το επόμενο;»... αλλά γι αυτούς μετράει μόνο το χρήμα που μαζέψανε. Κανένας δεν γύρισε να μας πει «παιδιά, η μουσική σας, γαμάει!, γι αυτό σας θέλω κι άλλο βράδυ» κλπ... για τα λεφτά είναι... Εμείς, στη πρώτη μας συναυλία, είχαμε 400 άτομα, μαζέψαμε λεφτά, και τα στείλαμε στην Αϊτή, στους σεισμοπαθείς μέσα από την Γιούνισεφ, σε μιά οικογένεια. Σκηνή, νερό, φάρμακα... Έτσι είχαμε αποφασίσει, κι έτσι κάναμε. Κι έτσι συνεχίζουμε να κάνουμε. Τα ίδια και για τους Γιατρούς του Κόσμου, τα παιδιά του SOS, για την Κιβωτό, για καρκινοπαθείς... Άρης: Είναι μιά κοινωνική πράξη... Πάντως, εγώ πιστεύω πως αν κάποιος δεν είναι καλά στο μυαλό, ή είναι απίστευτα απεγνωσμένος που έχει πιάσει πάτο κι η τελευταία του ευκαιρία για να μιλήσει είναι να κάνει κάτι ακραίο και να προχωρήσει εκεί. Η υπόλοιπη μεσαία τάξη, μπορεί να βγάλει επιθετικότητα, αλλά όχι σε ακραία μορφή... δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει στραβά τα όσα του λέμε... Ο περισσότερος κόσμος ξέρει πολύ καλά τί είναι και τί κάνει... Σάκης: Οι Wigs, έχουμε οικονομικά προβλήματα, όπως έχει όλη η Ελλάδα, αλλά οι επιλογές μας δεν είναι σαν κι αυτές που έχουν κάνει οι πιό πολλοί. Δεν μπορεί παράδειγμα εγώ που είμαι 35 να έχω έναν 35αρη δίπλα μου ο οποίος έχει χάσει λεφτά στο χρηματιστήριο, ή δανείστηκε από την τράπεζα γιατί πήγαινε διακοπές με λεφτά δανεικά, ή έπαιρνε δάνεια για να πάρει μιά αμαξάρα και τώρα είναι έτοιμος να αυτοκτονήσει κι έχει οργιστεί.. Αυτός, ας είχε το Γνώθι Σεαυτόν... αλλά ποιός παίρνει την ευθύνη πάνω του; H επιτυχία έχει πολλούς πατεράδες. Η αποτυχία, είναι ορφανή... Δεκαετία ’90 –’00, έλεγαν όλοι «πάει καλά η ζωή μου..». Πώς πάει καλά η ζωή σου; Πού βρήσκαν τα λεφτά και πλήρωναν τέτοιους μισθούς; 2000-2500 ευρώ;…χρηματιστήρια, λεφτά, αυτοκίνητα, μαγαζιά... Φούσκα! Μού λεγε ο πατέρας μου «η χώρα θα χρεοκωπήσει, θα έρθει η ώρα που θα μας τα πάρουνε πίσω και τότε...».. Έχεις δει το μέλλον να έρχεται λίγο, ανοίγεις ομπρέλλα, κι ας έχει από τη μιά ωροχή κι από την άλλη ήλιο. Σήμερα, έχεις 20ρηδες που άλλοι διαβάζουν, κάνουν, φτιάχνουν το έσω τους, κι άλλοι που χτυπάνε τατουάζ και παίζουν ρακέτες στην παραλία... ανήκουν στην ίδια γενιά. Δεν περιμένεις από αυτόν με την ρακέτα κάτι. Αλλά είναι πολλοί αυτοί, πάρα πολλοί με τις ρακέτες... Είναι ακόμα πολλοί αυτοί που πάνε στα ξενυχτάδικα, πίνουν, μεθοκοπάνε, πέφτουν κάτω λιώμα... Γενικότερα, έχει φτιαχτεί από το σύστημα ένας άνθρωπος να δουλεύει 10-12 ώρες τη μέρα, κι αφού έχει δουλέψει του πετάει μιά τηλεόραση και του λέει «αυτή είναι η ζωή!»... Όπως οι προορισμοί στην Ελλάδα που διαφημίζονται 5-10, σχεδόν πάντα οι ίδιοι. Κι υπάρχουν εκατοντάδες μέρη να πας να δεις. Αλλά θέλει αγώνα, να ψάξεις, να φτάσεις.... κι όμως, σου παρουσιάζονται οι 5-10 σα να είναι όλη η ζωή.. για να δεις όμως από πού βγαίνουν τα νερά, πού είναι η νερομάνα, πρέπει να ταλαιπωρηθείς, να ψάξεις... Έχει καταστραφεί η παιδεία.... και να φτιαχτεί η παιδεία τώρα, θα έχουμε αποτελέσματα σε διακόσια χρόνια....


Τώρα, ο ήχος σας είναι δυναμικός πολύ. Φαίνεται από τιν δίσκο σας πως είσαστε συγκρότημα που παίζει live. Τον καλείτε ουσιαστικά και του λέτε πως αξίζει ακόμα περισσότερο να σας ακούσει κανείς να παίζετε ζωντανά.

Νίκος: η παραγωγή στον δίσκο είναι περίτεχνα απλή. Βγάζει την δυναμική μας όσο χρειάζεται. Από κει κι έπειτα, είμαστε μπάντα για live... Ο δίσκος είναι για την μνήμη, και για να έρχεται κάποιος να μας βλέπει ζωντανά να παίζουμε και να λέει «...γουστάρω όπως παίζουν... θέλω να τους ξαναδώ...». Είναι δική μας παραγωγή από την αρχή ως το τέλος... (Αποσπάσματα της συνέντευξης που παραχώρησαν οι Wigs στο «Κιόσκι», 29 Μαϊου 2013, Αθήνα.) Γιώργος Κούκιος


www.thewigsband.com

Σημεία πωλησης του EP-CD «the WIGS»

Σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις εντός συνόρων από αυτούς τους ίδιους

Και:

Αθήνα: Δισκοπωλείο 7+7 - Ηφαίστου 22 Μοναστηράκι

Θεσσαλονίκη: Καλαβρυτων 11 Σταυρούπολη (Σύνδεσμος ομάδας Λίβερπουλ κατόπιν τηλ. συνεννόησης με τον Κ. Σακκιά Στράτο) 6974713614


Της Αντιγόνης Χαλκίτη H οικονομική κρίση είναι πλέον ορατή σε όλους. Το ίδιο και τα αποτελέσματά της. Τα βλέπουμε και τα βιώνουμε καθημερινά: Ανεργία, φτώχεια, καταπάτηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Πολλοί από εμάς στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης για μια αξιοπρεπή διαβίωση βλέπουμε αναγκαία, την χρήση, μιας άλλης διαδικασίας, με ένα εναλλακτικό

τρόπο. Πώς; όμως...; Νέες δοµές και συνθήκες στην τοπική κοινωνία

Ο αντιπραγματισμός ή ανταλλακτική οικονομία ή ανταλλακτικό εμπόριο -σύμφωνα με την οικονομολογία- ορίζεται η οικονομία εκείνη εντός της οποίας λαμβάνει χώρα η ανταλλαγή αγαθών (υλικών και άυλων) μεταξύ των οικονομικών μονάδων χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος (για παράδειγμα, μπορώ να «αγοράσω» τρόφιμα από εσένα, «πουλώντας» σου ένα κούρεμα). Έτσι, σαν φυσική συνέχεια των προβληματισμών και προσπαθειών για την δημιουργία δομών αλληλέγγυας οικονομίας, μιας οικονομίας που δεν θα παράγει ανάγκες για να κερδίσουν κάποιοι. Μιας οικονομίας όπου θα δίνει αξία στις πρακτικές του δώρου, του μοιράσματος, της ανταλλαγής.. Ξεκινάμε λοιπόν, χρησιμοποιώντας τον ιστότοπο:

http://www.easy-living.gr/ Οι βασικές αρχές είναι οι εξής:

Καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί, είτε σε προϊόν, είτε σε υπηρεσία. Καθένας είναι υπεύθυνος να επιλέξει τη συναλλαγή που θέλει. Καθένας είναι υπεύθυνος για την ισοτιμία που θα αποφασίσει με το άλλο ενδιαφερόμενο μέλος..

Όλοι αξιολογούνται το ίδιο ανεξάρτητα με το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχουν. Αντί για χρήματα, οι άνθρωποι προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες. Κύριος στόχος η ανάδειξη και εδραίωση ενός εναλλακτικού μοντέλου οικονομίας, πιο ανθρώπινου και ηθικού, το οποίο θα συμβάλει στην ανάπτυξη ενός δικτύου κοινωνικής αρωγής και προστασίας.. Σε πρακτικό επίπεδο, μέσα στην κοινότητα, έχουμε τη δυνατότητα να εργαστούμε και να προσφέρουμε ο ένας στον άλλον. Με απλή ηλεκτρονική εγγραφή (και χωρίς παραπέρα υποχρέωση) δίνεται η δυνατότητα για περιήγηση στις μέχρι τώρα καταχωρημένες αγγελίες.

Τα στοιχεία που χρειαζόμαστε είναι:

• Όνομα

• Περιοχή

• Τηλέφωνο

• Mail

Η λίστα των κατηγοριών αναθεωρείται από τα μέλη, ανάλογα με τις προσφερόμενες καi ζητούμενες υπηρεσίες και προϊόντα.. Θυμηθείτε: Η επαναχρησιμοποίηση και η μεταποίηση δεν είναι ούτε μειονέκτημα ούτε μιζέρια. Ίσα-ίσα: Είναι αντίσταση, είναι λύση και μάλιστα δημιουργική σ’ έναν πολιτισμό που δίνει αξία στο περιτύλιγμα αλλά χάνει την ουσία!!!

Αντιπραγματισμός & Ανταλλακτική Οικονομία - Ανταλλακτικό Εμπόριο


Από την Άννα Λιάκου

Φίλοι ζωής όπως σας αποκαλώ -διότι αυτό σας θεωρώ- με την κίνηση που κάνει ο Σύλλογός μας

ΜΕΔΩΝΑΣ 93 , να δημιουργήσει μια εφημερίδα κοινωνικού κι ενημερωτικού περιεχομένου για εμάς τους

Ασπροσπιτιώτες ... θεώρησα ότι ένα κομμάτι του θα έπρεπε να είναι ενημέρωση και πρόληψη για την υγεία μας... καθώς και ότι αφορά τα ΑΜΕΑ (άτομα με ειδικές

ανάγκες)...

Ο σκοπός μου είναι να σας ενημερώνω αλλά και να βοηθώ, με διάφορα άρθρα επιστημονικά προς ενημέρωση καθώς και διαδικαστικά κατεύθυνσης σε διάφορα θέματα υγείας!

Η πείρα μου ως χρόνιος ασθενής με ανάγκασε να είμαι πιο μπροστά και να μαθαίνω Νόμους και διαδικασίες για να εξυπηρετηθώ σε αυτό το Κράτος που ζούμε... διότι «όλοι γνωρίζουν και κανείς δεν γνωρίζει τίποτα».... Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει από μόνοι μας να μάθουμε για να τους μάθουμε κι εκείνους, ώστε να εξυπηρετηθούμε... Αυτή την γνώση θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας ώστε τον κυκεώνα των διαδικαστικών να τον κάνω λίγο πιο ομαλό... Ελπίζω να έχω την αποδοχή σας σε αυτό το εγχείρημα... διότι θεωρώ ότι θα μπορέσω να ελαχιστοποιήσω την ταλαιπωρία! Το καλύτερο δώρο της ζωής είναι η υγεία, αν έχεις αυτήν όλα τα υπόλοιπα μπορείς να τα πετύχεις, με αγάπη, πίστη και χαμόγελο.... Για να μπορέσουμε να έχουμε όλα αυτά φίλοι μου πρέπει να είμαστε υγιείς... και αυτό γίνεται μόνο με την πρόληψη.

Η πρόληψη σώζει ζωές και η πρόληψη εξαρτάται κυρίως από εμάς τους ίδιους. Αν μάθουμε να ζούμε υγιεινά , δηλαδή αντίστοιχα με τις ανάγκες του οργανισμού μας και σε αρμονία με το φυσικό και κοινωνικό μας περιβάλλον που μας περιβάλει , διαφυλάττουμε την καλή μας υγεία και αυξάνουμε τη διάρκεια της ζωής μας.

Στην Ελλάδα η έννοια της ΠΡΟΛΗΨΗΣ έχει ταυτιστεί στην συνείδηση των περισσοτέρων με τις ετήσιες διαγνωστικές εξετάσεις , το γνωστό check-up. Ο διαγνωστικός έλεγχος είναι μεν χρήσιμος ,κυρίως όμως όταν γίνεται προγραμματισμένα και σύμφωνα με το προφίλ υγείας του κάθε ατόμου. Αλλά πολλές φορές δεν είναι αρκετός... και δυστυχώς ο Έλληνας όλο το αναβάλει. Είναι υποχρέωση μας να γίνεται διαγνωστικός έλεγχος γιατί το οφείλουμε πρώτα στον εαυτό μας... και δεύτερον στους γύρω μας που μας αγαπούν και θέλουν να μας βλέπουν καλά και χαρούμενους....

...η ζωή είναι δώρο που δίνεται μια φορά... ας το σεβαστούμε!!!!

Υγεία: Ενημέρωση & Πρόληψη !!!


Beach Party - 20 Χρόνια Μέδων – Ελάτε να τα γιορτάσουμε μαζί!!!

Σαρωνίδα - Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Στο τέλος του καλοκαιριού, λίγο πριν αρχίσει

ξανά-μανά η ανεμοδούρα της καθημερινότητας κι αφού η θάλασσα είναι ακόμα να την πιείς στο ποτήρι, λέμε να το γιορτάσουμε διασκεδάζοντας, ακούγοντας αγαπημένη μουσική, απολαμβάνοντας ένα ή περισσότερα ποτά και κυρίως συναντώντας καλές φίλες και καλούς φίλους από τα παλιά

αλλά κι από... τα νεώτερα!

Το Beach Party ξεκινά στις 7 το βραδάκι και θα συνεχιστεί ...όσο τραβήξει!

Στην αρχή με μουσική επιλεγμένη από δικούς μας DJ’s – Χορό !!!

…κι αργότερα με κιθάρες και τραγούδια στην αμμουδιά... όχι... παίζουμε!!!

Το κόστος εναπόκειται στον καθένα μας το τί

και πόσο θα πιεί.

Εμείς, ως Σύλλογος, για να μαζέψουμε κάτι-τις αλλά και για να έχουμε κάτι επί πλέον να θυμόμαστε, έχουμε ετοιμάσει μιά «μπαντάνα» -ένα μαντήλι ελληνικά- με την σφραγίδα και τα επετειακά του σύμβολα, ωραίο χρώμα,

σένιο, μπάνικο!

Τιμάται ευρώ 7 για τα Τακτικά & Επίτιμα Μέλη

κι ευρώ 10 για όσους/ες Φίλους & Φίλες θέλουν να μας βοηθήσουν.

Σας περιμένουμε, με τα παιδιά σας, με την παρέα σας, μόνους ή μόνες –σελιμπατέρ- για να το γλεντήσουμε.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου – 7 το βράδυ – Σαρωνίδα (Μαύρο Λιθάρι)

Να είστε όλες & όλοι εκεί!!!

*** * ***

• Πώς έρχεστε στο Beach Party:

Με κατεύθυνση από Αθήνα προς Σούνιο στην Ποσειδώνος και αφού περάσουμε την διασταύρωση της Σαρωνίδος, στο επόμενο φανάρι (46,5 Χιλιόμετρο - ακριβώς στο φανάρι) κάνουμε δεξιά στην παραλία. Υπάρχουν 2 Beach bars. To δεύτερο στο βάθος bayla Lagouna


Η φετινή τριήμερη συνάντηση του Συλλόγου στ' Άσπρα Σπίτια (28-30/6/2013) κέρδισε το δικό της ειδικό βάρος, την δική της ιδιαίτερη αξία, την δική της ξεχωριστή σημασία ανάμεσα σε όλες τις προγενέστερες.

Ανάμεσα στις Συμπληγάδες της κοινωνικής – οικονομικής & πολιτικής κρίσης κι ως εκ τούτων τις παρενέργειες που έχουν ραγίσει την Πατρίδα μας, είναι μάλλον ελπιδοφόρο πως 100 και πλέον παλιοί συμμαθητές, συναθλητές, συνάδελφοι περάσαμε παρέα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το καθιερωμένο από το 1997 τελευταίο τριήμερο του Ιουνίου στα Άσπρα Σπίτια.

Κρατήσαμε επίτηδες τον πήχη των εκδηλώσεων σε διακριτικό σημείο, καθώς σεβαστήκαμε την ανέχεια που μαστίζει τους συμπολίτες μας αλλά και την κατάθλιψη που έχει διαποτίσει λίγο ως πολύ κάθε μία και κάθε έναν από μας. Ο πήχης αυτός της λιτής συνάντησης -χωρίς περιττές "φιοριτούρες"- πλαισίωσε τις κυριότερες απαιτήσεις όλων μας:

1. Να συναντηθούμε, 2. Να ανταλλάξουμε ειδήσεις κι εμπειρίες γευματίζοντας όλοι μαζί ή κατά ομάδες, 3. Να αθληθούμε, 4. Να διασκεδάσουμε και 5. Να προβληματιστούμε.

Ο κοινός κι ανοιχτός προβληματισμός της

προγραμματισμένης συζήτησης του Σαββάτου 29/6/13 μπήκε σαν μαχαίρι στο κόκκαλο των προβλημάτων:

Τι είναι ο Μέδων και τι στόχους έχει?

Ποιες είναι οι προτεραιότητες των στόχων αυτών?

Πώς ανταπεξέρχεται και κινείται οικονομικά ο Μέδων κι εν γένει ένα Σωματείο?

Πώς διοικείται ο Σύλλογός μας?

Τι σημαίνει σταθερή στέγαση ενός Σωματείου?

Ποια η σχέση του Συλλόγου Μέδων με την Α.Ψ.Λ. Μεδεών, τα Άσπρα Σπίτια, το Εργοστάσιο, τα Σχολεία και την περιοχή?

Ποιοι είναι οι κοινοί στόχοι Μέδωνα & Μεδεώνα, ποιος είναι ο άριστος τρόπος συντονισμού των πώς και πού μπορούν να βοηθήσουν ο ένας Σύλλογος την λειτουργία

του άλλου?

Ποιες είναι οι ανάγκες της κοινωνίας μας που αποτελούν σήμερα προτεραιότητες παρέμβασης του Μέδωνα?

Τι σημαίνει Μέλος και τι Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου, τι είναι οι Φίλοι του Μέδωνα και πως μπορεί να ενεργοποιηθεί δραστικά και δημιουργικά ένα σύνολο ανθρώπων με κοινό παρονομαστή τον πρότερο βίο στην πολιτεία των Άσπρων Σπιτιών?

Τι σημαίνει εύρωστος Σύλλογος για την νεώτερη γενιά, για τα παιδιά μας εντός κι εκτός Άσπρων Σπιτιών?

Αυτά, κι άλλα επί μέρους ζητήματα, θίχτηκαν όχι μονάχα στο 2ωρο της Ανοιχτής συζήτησης, αλλά και κατά τη διάρκεια της 3ήμερης Συνάντησης.

Τα Πρακτικά που ακολουθούν –και που είχε την καλοσύνη να αναλάβει και να καταγράψει ο Επίτιμος Πρόεδρος του Μέδωνα Κώστας Ελευθέρογλου- στοιχειοθετούν έναν νέο ενημερωμένο, απόλυτα επίκαιρο κατάλογο προβληματισμών, σκέψεων, απόψεων, προτάσεων και θέσεων. Είναι ένα πρώτο συμπίλημα, ένα φρέσκο εργαλείο στα χέρια μας. Όσο καλύτερα το αφουγκραστούμε, τόσο μεγαλύτερες επιτυχίες θα έχουμε. Κυρίως όμως, θα έχουμε λιγότερες παγίδες μπροστά μας. Ας μην ξεχνάμε πως, το να μην χάνουμε και να μην χανόμαστε αποτελεί ουσιαστικό κέρδος. Εκ μέρους του Δ.Σ. του Μέδωνα, θέλω να ευχαριστήσω όλες εκείνες κι όλους εκείνους που οδοιπόρησαν ως τα Άσπρα Σπίτια, που βοήθησαν στις εκδηλώσεις, που παρέστησαν σ' αυτές, που συνεισέφεραν οικονομικά τον Σύλλογο σε αυτούς του χαλεπούς καιρούς, που είχαν ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα για τις προσπάθειες όλων μας.

Ευχαριστώ επίσης, όσες κι όσους πολύ θα θέλανε να μας συναντήσουν μα δεν το μπόρεσαν για λόγους απόστασης, εργασίας, υγείας, ανέχειας κλπ. Είναι πάντοτε μαζί μας κι αποτελούν το πιο ακριβό αναπόσπαστο κομμάτι του Συλλόγου μας.

Γιώργος-Κωνσταντίνος Κούκιος

Ανοιχτή συζήτηση για τους Στόχους και το Μέλλον του Συλλόγου Μέδων

Κατάθεση Προτάσεων προς επεξεργασία

Άσπρα Σπίτια, Σάββατο 29 Ιουνίου 2013


Πρακτικά της Ανοιχτής συζήτησης για τους Στόχους και το Μέλλον του Συλλόγου Μέδων

Άσπρα Σπίτια, Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Μέρος 1ο Εκδηλώσεις: Χάρτης πορείας 2013-2015 1. Σεπτέμβριος 2013 – Εορτασμός με Beach Party για τα 20 Χρόνια του Σ. Μέδων (Σαρωνίδα, 7 Σεπτεμβρίου 2013) Εισηγητές Γ. Κούκιος & Γ. Τριανταφυλλίδης

• Υπεύθυνος διοργάνωσης: Γ. Τριανταφυλλίδης – Αντιπρόεδρος Σ. Μέδων

• Χώρος: Σαρωνίδα

• Χρόνος: 7 Σεπτεμβρίου 2013

Λεπτομέρειες για την εκδήλωση στη σελίδα 40 του Περιοδικού μας καθώς και στις «Ομάδες» μας στο Facebook .

*** * *** 2. Ιούνιος 2014: Τριήμερη Συνάντηση - εκδήλωση στα Άσπρα Σπίτια (27-28-29/6/2014) Εισηγητές:

Άννα Λιάκου – Μέλος του Μέδωνα: Πρόταση για συμμετοχή Πανελληνίου Συλλόγου Δωρεάς Οργάνων στην εκδήλωση του 2014 (με συμμετοχή ολυμπιονικών & παραολυμπιονικών). Το εγχείρημα αυτό απαιτεί άρτια και προσεκτική διοργάνωση, αφού θα φιλοξενηθούν ΑΜΕΑ που σημαίνει Χορηγούς για στέγη, διατροφή, μεταφορές προσώπων κλπ.

Πανάγος Βλάχος – Μέλος του Μέδωνα: Να γίνει προσχέδιο των εκδηλώσεων για το καλοκαίρι 2014.


3. Ιούλιος 2015: Εκδήλωση για τα "50 Χρόνια Μεδεών & AL" Εισηγητές:

• Θάνος Σαβαρίκας – Πρόεδρος Α.Ψ.Λ. Μεδεών

• Γιώργος Κούκιος – Πρόεδρος Σ. Μέδων

• Πανάγος Βλάχος – Μέλος του Μέδωνα

Πιο συγκεκριμένα,

Ο Πανάγος Βλάχος – Μέλος του Μέδωνα προτείνει: 1. Να τεθούν τα "50 Χρόνια Μεδεών & AL" (δόκιμος τίτλος) ως κύριος στόχος των δύο

Συλλόγων.

2. Να καθοριστούν συγκεκριμένες αρμοδιότητες για άριστη διοργάνωση και μέγιστη συμμετοχή.

3. Να προγραμματιστούν από τώρα οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης.

Ο Θάνος Σαβαρίκας – Πρόεδρος Α.Ψ.Λ. Μεδεών ενημέρωσε για τα έως στιγμής δρομολογημένα εκ μέρους της Λέσχης:

• Ημερομηνία διεξαγωγής της Επετειακής Εκδήλωσης για Τα 50 χρόνια: 11 Ιουλίου 2015

Έχουν προγραμματιστεί: 1. Αθλητικές και Κοινωνικές δραστηριότητες

2. Έκθεση φωτογραφιών

3. Δημιουργία λευκώματος με αναφορές εκτενείς σε όλους τους τομείς της τοπικής κοινωνίας.

Προτάσεις Γιώργου Κούκιου – Προέδρου Σ. Μέδων 1. Δημιουργία DVD διαδραστικού που θα περιέχει το σύνολο του φωτογραφικού

αρχείου. Το DVD θα συνοδεύει το Λεύκωμα.

2. Οι εκδηλώσεις του Σ. Μέδων για την Τριήμερη Συνάντηση Ιουνίου θα συγχωνευθούν στα επετειακό πρόγραμμα των 50 χρόνων της Λέσχης Μεδεών.

Πρόταση του Γιώργου Θεοχάρη – Δ/ντη & Εκδότη "Εμβολίμου" : • Στη διάθεση των Συλλόγων ο ίδιος και η εμπειρία του σχετικά με τις εκδόσεις, τα κόστη,

την επιμέλεια την έκδοσης.

Κοινή Θέση Συλλόγων Μεδεώνα & Μέδωνα:

• Η Εκδήλωση "50 Χρόνια Μεδεών & AL" θα διοργανωθεί από κοινού και στον βαθμό που μπορεί ο Μέδων να συνεισφέρει και να

προσφέρει υπηρεσίες και συμμετοχή.

• Το Λεύκωμα θα κυκλοφορήσει μαζί με το DVD. Το σύνολο θα είναι διαθέσιμο προς πώληση και θα αποτελεί πηγή εσόδων για τους Συλλόγους.


Μέρος 2ο Επικοινωνιακή Πολιτική – Προτάσεις & Θέσεις Θέσεις:

• Γιώργος Θεοχάρης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων & Δ/νση Περιοδικού "Εμβόλιμον": Να προχωρήσει η ιδέα της ηλεκτρονικής εφημερίδας.

• Αργυρούλα Αδαμίδου – Μέλος Σ. Μέδων: Υπάρχει πρόβλημα στην άμεση επικοινωνία των μελών ως προς τις δραστηριότητες του συλλόγου. Ουσιαστικά μόνο η συνάντηση του καλοκαιριού αποτελεί ευκαιρία επικοινωνίας.

Απαντήσεις Γ. Κούκιου εκ μέρους Δ.Σ. Μέδων: Για τον καλύτερο συντονισμό και την επικοινωνίας μας δημιουργήθηκαν και λειτουργούν ήδη:

1. Blog Spot - Nεα σελίδα στο Web. Δημιουργός και Υπεύθυνος λειτουργίας ο Μιχάλης Φιλακουρίδης – Μέλος του Δ.Σ. Το blog http://medwn93.blogspot.gr/p/blog-page.html παρουσιάστηκε (βασική δομή) από τον Μ.Φ. κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Σε επόμενη προγραμματισμένη μας συνάντηση θα γίνει εκτενής παρουσίαση για την χρήση και λειτουργία του.

2. Το Ηλεκτρονικό Περιοδικό θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι και θα αποσταλεί στα Μέλη με email. Το πρώτο τεύχος θα αποτελέσει έναν "πιλότο" επί του οποίου θα εργαστούμε στη συνέχεια ως εκδοτική ομάδα όσοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν. Σημειώθηκε πως πάγια τακτική του Μέδωνα είναι οι προτάσεις που κατατίθενται να εμπεριέχουν απαραίτητα την συμμετοχή εκείνου που προτείνει προς το Δ.Σ. το οτιδήποτε.

3. Κατάλογοι επικοινωνίας. Ο Ταμίας του Συλλόγου Ν. Σκοπελίτης, έχει καταρτίσει νέο Κατάλογο Τακτικών Μελών (με δ/νσεις, τηλέφωνα, email). Οι Κατάλογοι επικοινωνίας μας είναι επικαιροποιημένοι κι ενημερωμένοι κι αποστέλλονται σε κάθε ανανέωσή τους στα Μέλη μας.

4. Άτυπες Συναντήσεις Μελών & Φίλων. Κάθε πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα, τα Μέλη του Συλλόγου μας συναντώνται σε προκαθορισμένο Καφέ-Μπαρ για να συντονιστούν ακόμα καλύτερα.

5. Στέγαση Συλλόγου. Δεν έχει απομακρυνθεί η ιδέα της σταθερής στέγασης του Συλλόγου. Αντίθετα, αποτελεί μια από τις κύριες προθέσεις του, διότι ακριβώς αυτή η θέση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της καλύτερης επικοινωνίας και του συντονισμού των Μελών του (βλ αποφάσεις Γ. Συνελεύσεων 1ου 6μήνου 2013).

6. Facebook. Λειτουργούν ήδη δύο σελίδες μας: Μία όπου συμμετέχουν Μέλη, Φίλοι, Επίτιμα & Τακτικά Μέλη καθώς και μία σελίδα όπου συμμετέχουν μονάχα Τακτικά Μέλη του Συλλόγου. Η Σελίδα Τακτικών & Επίτιμων Μελών, χρησιμοποιείται και για διαβουλεύσεις, εκλογές κλπ.


Μέρος 3ο Κοινωνική αλληλεγγύη & παρεμβάσεις Θέσεις & Προτάσεις

• Γιάννης Ζούλης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων: Να δοθεί με προτεραιότητα Βοήθεια σε συνανθρώπους που έχουν ανάγκη.

• Αργυρούλα Αδαμίδου – Μέλος Σ. Μέδων: Να φτιαχτεί κατάλογος με περιγραφή απασχόλησης & βιογραφικό των Μελών για δυνατότητα απασχόλησης από άλλα Μέλη. Καθώς και ανταλλαγή υπηρεσιών.

• Γιάννης Σαλίπας – Μέλος Α.Ψ.Λ. Μεδεών: Για δυνατότητα εσόδων να ενεργοποιηθούν διάφορες πηγές. Π.χ.: λαχειοφόρος αγορά

• Κυριάκος Μίστηλης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων – Μέλος Α.Ψ.Λ Μεδεών: Άμεση ενεργοποίηση του Εθελοντισμού. Να μοιραστούν αρμοδιότητες και υπευθυνότητες σε όλους και να υπάρξει εποπτεία κι έλεγχος για την αποτελεσματικότητά τους.

• Μανώλης Θεοδωράκης – Μέλος Σ. Μέδων: Πρόταση για προγραμματισμό προγραμματισμού εκδήλωσης με την συμμετοχή του ιδίου αλλά και άλλων επαγγελματιών σε διάφορους τομείς. Στόχος η εξειδικευμένη παρουσίαση της πορείας των επαγγελματιών του Συλλόγου (επιχειρηματικός κλάδος, βιομηχανία, τουρισμός, υπηρεσίες, πολιτισμός, εκπαίδευση κλπ) για τον αρτιότερο επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων.

Απαντήσεις Γ. Κούκιου σε επί μέρους θέματα: Ο Κατάλογος των Επαγγελματιών μας, ήδη συγκροτείται και ταυτόχρονα το Περιδικό

του Συλλόγου θα φιλοξενεί δωρεάν καταχωρήσεις αυτών καθώς και αγγελίες για θέσεις εργασίας κλπ.

Ο Νικήτας Σκοπελίτης, στην παρουσίαση του easy living (αμέσως μετά το πέρας της ανοιχτής συζήτησης) παρουσίασε την διαδικτυακή πλατφόρμα που έχει δημιουργήσει, στην οποία προβλέπεται με διάφορους τρόπους πρόσβασης, αναζήτησης και καταχώρησης 1. Ο επαγγελματίας, 2. Η υπηρεσία που παρέχει, 3. Η ζήτηση & η προσφορά εργασίας.

Οι Ν. Σκοπελίτης, Γ. Κούκιος & Κ. Μίστηλης έχουν αναλάβει κατ αρχήν την επεξεργασία ενός τριημέρου Κύκλου Επιμόρφωσης στ' Άσπρα Σπίτια αρχικά και στη συνέχεια στην Αθήνα. Στον κύκλο επιμόρφωσης θα παρουσιαστούν 10 τουλάχιστον διαφορετικές περιπτώσεις επαγγελματικής εξέλιξης που θεωρούμε πως θα βοηθήσουν ως προς τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους νέους αλλά και θα δώσουν ενδεχομένως λύσεις σε συνομηλίκους μας που αναγκάζονται να ξαναρχίσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία λόγω κρίσης.


Μέρος 4ο Ο Σύλλογος Μέδων ως απαραίτητη οντότητα – Η σχέση του με την Α.Ψ.Λ. Μεδεών – η Αλληλοσυμπλήρωση των δυό Συλλόγων • Άννα Λιάκου – Μέλος Σ. Μέδων: Αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει ο τόπος μας

είναι απαραίτητη η συμμετοχή μας και η υποστήριξη του συλλόγου.

• Γιώργος Θεοχάρης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων & Δ/νση Περιοδικού "Εμβόλιμον": Η ετήσια Συνδρομή είναι απαραίτητη για την λειτουργία των Συλλόγων. Η συμμετοχή στον Σύλλογο είναι συνειδητή.

• Άγγελος Καλυβάς – Μέλος Σ. Μέδων: Να υπάρξει Προβληματισμός για τον κόσμο ή και τα Μέλη που δεν συμμετέχουν ενώ είναι παρόντες στα Άσπρα Σπίτια.

Απαντήσεις Θ. Σαβαρίκα & Γ. Κούκιου: Η περίοδος έντονων αλλαγών, αυξάνει από τη μία την δικαιολογία μή συμμετοχής για διάφορους λόγους, από την άλλη υπάρχει έντονη ανάγκη επικοινωνίας.

• Γιάννης Ζούλης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων: Να υπάρξει συγκεκριμένο πλάνο για την οικονομική διαχείριση του Συλλόγου και ενημέρωση των αποτελεσμάτων θεματικά.

• Μανώλης Θεοδωράκης – Μέλος Σ. Μέδων: Να ξεκαθαριστεί ο ρόλος του Σ. Μέδων και της Α.Ψ.Λ. Μεδεών. Ποιές ακριβώς είναι οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις, τα δικαιώματα των Μελών τους.

• Δημήτρης Τζούβαλης – Ιδρυτής Λαογραφικού Μουσείου Αντίκυρας: Ο καθένας να συμβάλει με τον τρόπο του. Αρκεί να υπάρχει θέληση για συμμετοχή και να μοιραστούν αρμοδιότητες σε όλους για να μπορεί να λειτουργήσει ο σύλλογος .

• Στάθης Γιαννέλος – Μέλος Σ. Μέδων: Η αγάπη, οι αναμνήσεις για τον κοινό τόπο που μεταδώσαμε είναι ο λόγος της ύπαρξης του Συλλόγου. Να ξεκαθαριστεί ποιούς αφορά ο Μέδων. Ο Σύλλογος είναι όλων των Ασπροσπιτιωτών (των απανταχού, εντός δηλαδή κι εκτός πολιτείας)?

• Κυριάκος Μίστηλης – Επίτιμο Μέλος Σ. Μέδων – Μέλος Α.Ψ.Λ. Μεδεών: Να γίνει ιεράρχηση των στόχων του Συλλόγου.

Απαντήσεις εκ μέρους Σ. Μέδων: Γιώργος Κούκιος: Τα Μέλη του Σ. Μέδων διακρίνονται σε Τακτικά και Επίτιμα (βλ Καταστατικό).

α) Τακτικό Μέλος μπορεί να γίνει κάθε πρόσωπο που είναι πρώην εργαζόμενος, πρώην μαθητής, πρώην κάτοικος, πρώην τοπικός αθλητής, ή τέκνο εργαζόμενου (και πρώην εργαζόμενου) στα Άσπρα Σπίτια (Παραλία Διστόμου, Βοιωτία), εφόσον κατοικούσε στον οικισμό των Άσπρων Σπιτιών και φοίτησε, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, στο τοπικό Δημοτικό, Γυμνάσιο ή Λύκειο και κατοικεί σήμερα σε οποιοδήποτε άλλο μέρος εκτός από τα Άσπρα Σπίτια.

β) Επίτιμο μέλος ανακηρύσσεται από τη Γενική Συνέλευση, μετά από πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου, οποιοδήποτε πρόσωπο κρίνεται ότι βοήθησε ή μπορεί να βοηθήσει στην πραγμάτωση των σκοπών του Συλλόγου.

γ) Τακτικά κι Επίτιμα Μέλη θα πρέπει να είναι εν τάξει ως προς την ετήσια συνδρομή τους στον Σύλλογο.


Σκοπός του Σ. Μέδων είναι : α) Η σύσφιξη των δεσμών και των σχέσεων των Μελών του, και αντίστοιχα με τους κατοίκους των Άσπρων Σπιτιών που είναι παλιοί μας φίλοι, συμμαθητές, συναθλητές, συνάδελφοι, συγγενείς καθώς η σύσφιξη των δεσμών και των σχέσεων με τα εκεί Σωματεία ιδιαίτερα δε με την Α.Ψ.Λ. Μεδεών.

β) Η ανάπτυξη του πολιτιστικού, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου των μελών του.

γ) Η ανάπτυξη του πνεύματος αλληλεγγύης, φιλίας, συναδελφώσεως μεταξύ των μελών του.

δ) Η παροχή βοήθειας, ηθικής ή και υλικής, προς όποιο από τα μέλη έχει ανάγκη.

ε) Η έρευνα, μελέτη και επίλυση προβλημάτων των μελών.

στ) Η καλλιέργεια και ανάπτυξη καλών σχέσεων και η συνεργασία με όλα τα σωματεία με παρόμοιους σκοπούς.

ζ) Η φροντίδα για την αναγνώριση και προστασία, μέσα στα πλαίσια των νόμων, των δικαιωμάτων των μελών.

Ο Μέδων απέχει κάθε πολιτικής δραστηριότητας άμεσα ή έμμεσα. Δεν επιτρέπεται στα Μέλη του Συλλόγου να παίρνουν θέση, με την ιδιότητά τους αυτή, υπέρ ή κατά πολιτικών κομμάτων, ούτε να κάνουν κομματικές συζητήσεις όπου συγκεντρώνονται σαν Μέλη του Συλλόγου ή όταν συνδιαλέγονται δημόσια στις διαδικτυακές σελίδες του Συλλόγου. Η παράβαση της διατάξεως αυτής αποτελεί λόγο άμεσης διαγραφής του Μέλους.

Το Μέλος που είναι εν ενεργεία μέλος της Κυβέρνησης, Ευρωβουλευτής, Βουλευτής, Περιφερειάρχης, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Δήμου ή Κοινότητας, Συνδικαλιστικός Εκπρόσωπος, δεν είναι δυνατόν να κατέχει θέση στο Δ.Σ. του Συλλόγου. Διατηρεί την ιδιότητά του ως Μέλος ή Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου.

Προτείνεται επίσης από τον Σ. Μέδων προς την Α.Ψ.Λ. Μεδεών, να ενεργοποιηθεί η συμμέτοχη μας στον Μεδεώνα –με ετήσια συνδρομή- όσων είμαστε παλιοί αθλητές και διαθέτουμε ακόμη Δελτία Αθλητού στη Λέσχη. Τέλος, στόχος μας είναι διαρκώς ο καλύτερος συντονισμός και η μεγαλύτερη κι ενσυνείδητη συμμετοχή όλων, καθώς και η εθελοντική κοινωνική προσφορά κι αλληλεγγύη.

Απαντήσεις εκ μέρους Α.Ψ.Λ. Μεδεών: Θάνος Σαβαρίκας: Η Α.Ψ.Λ. Μεδεών είναι κύρια αθλητικός σύλλογος που διαθέτει πάρα πολλά αθλητικά τμήματα. Τα οικονομικά προβλήματα είναι αρκετά, δεδομένου πως έχουν κοπεί τελείως οι επιχορηγήσεις από το AL και οι χρηματοδοτήσεις από τις αθλητικές ομοσπονδίες και την Γ. Γραμματεία.


Μέρος 5ο – Διάφορα Θέματα 1. Ο Θάνος Σαβαρίκας έδωσε απάντηση για το ότι ο ΜΕΔΩΝ θεωρήθηκε από κάποιους κλειστό club των ΑΘΗΝΩΝ, αναφέροντας πως αυτή η εκδοχή ακούστηκε όταν στην τελευταία κοπή της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας δώθηκε εντολή να προσκληθούν από τα Άσπρα Σπίτια ελάχιστοι εξ αιτίας του μικρού χώρου της συνεστίασης του Μέδωνα στην Αθήνα.

2. Ο Γιώργος Κούκιος εξέφρασε την ανάγκη ύπαρξης συλλόγου αποφοίτων για να διατηρηθεί η μνήμη και η παράδοση στις σχολικές κοινότητες. Επίσης, να διαγραφούν οι άσχετοι με την ομάδα Αποφοίτων στο Facebook. Τέλος, να υπάρξει 12μελής επιτροπή από διαφορετικές ηλικίες για καλύτερη οργάνωση και οργάνωσης του αρχείου.

3. Οι Στάθης Γιαννέλος & Γιώργος Κούκιος, προτείνουν την ανάρτηση σε περίοπτη θέση της πόλης, γλυπτού αφιερωμένου στους άγνωστους εργαζόμενους του AL, για την προσφορά και το ήθος τους στη διάρκεια της βιοπάλης.

Τέλος Πρακτικών


Στιγμιότυπα από την Συνάντηση στα Άσπρα Σπίτια 28-30 Ιουνίου 2013

Τέχνη: Πολιτισμός σημαίνει –ΚΑΙ– επιλέγω! ...του Πολίτη Ασκητή

Αυτό που η μέρα οφείλει στη νύχτα Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα για μιά από τις τραγικότερες περιόδους της Αλγερίας και της Γαλλίας: Εκείνης που ως κατάληξη είχε το ματοκύλισμα και την απελευθέρωση της Αλγερίας

όσο και τον ακρωτηριασμό της Γαλλίας. Θύμα των γεγονότων εκείνων ο ίδιος ο λαός, με ανοιχτές κι ανεπούλωτες πληγές για κάθε πλευρά έως και σήμερα. Ο Γιασμίνα Χάντρα είναι μιά από τις ελάχιστες περιπτώσεις αυτοχθόνων συγγραφέων –τόσο για την γεωπολιτική σημασία όσο και για την ίδια την λογοτεχνία αναφοράς εκείνων των γεγονότων- που λειτουργεί με αντικειμενική ακρίβεια. Μπαίνοντας στη θέση των αντιπάλων με τρόπο αριστουργηματικό και διαχρονικό, φωτίζει τον ανθρωπισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται αλλά και τις κάθε πηγής ανένδοτες εθνικιστικές αιτίες

που οδήγησαν στην καταστροφή τεράστιου αριθμού του πληθυσμού. Διότι τελικά, ούτε η Αλγερία ηρέμησε ποτέ, ούτε κι η Γαλλία συνήλθε από εκείνη την εποχή των αλλεπάλληλων προδοσιών και της αυταρχικότητας. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο –όσο κι η ταινία που γυρίστηκε με προσήλωση και σεβασμό στα γεγονότα και τον συγγραφέα- αποτελούν τελικά σημείο αναφοράς στην περίοδο 1936 – 1962 που σήμανε την αρχή του τέλους της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας αλλά και την ανεξαρτητοποίηση

των κρατών της νοτίου Μεσογείου, μιά εικόνα με πολλά τραγικά σημεία, πολύ αίμα, πολλά δάκρυα και χαμένες πατρίδες εκατέρωθεν. Γιασμίνα Χάντρα: Αυτό που η μέρα οφείλει στη νύχτα. Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος. ISBN: 978-960-03-5027-2. σελ. 368. Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010.

«ιερά τέρατα» της ντόπιας ροκ κι εναλλακτικής μουσικής σκηνής, γκαζώνει εκεί που χρειάζεται, ή αρπίζει ερωτικά και νωχελικά αλλού, κρατώντας την κιθάρα ως βασικό εργαλείο πλοήγησης στην θάλασσα της μουσικής. Λόγια κι εκφράσεις απλές, ενίοτε γεμάτες συμβολισμούς κι αναφορές, νοσταλγία, ζόρι, πίκρα ή γλύκα, πλέκουν τον κορμό της προσωπικής του μυθολογίας. Προσωπικής ναι, αλλά και συλλογικής σε μεγάλο βαθμό, ένα στοίχημα που κερδίζει τραγούδι με τραγούδι, δίσκο με δίσκο 20 χρόνια

τώρα. Κι όλα αυτά, σε μιά περίοδο που η δισκογραφία πνέει τα λοίσθια, αφημένη στις ορέξεις του τζάμπα κατεβάσματος τραγουδιών κλπ από το διαδίκτυο, της ελεεινής εικόνας δήθεν χλιδής ή λαϊκίστικου προβληματισμού στην τηλεόραση, ή του αδιανόητου ξεπουλήματος καλλιτεχνών και των έργων τους μέσω εφημερίδων κλπ. Ο Γ.Δ. παραμένει –και μόνο για τον νέο του δίσκο- ένας μικρός ήρωας, που ωριμάζει όμως διαρκώς...

Απ’ το Μηδέν

Ο νέος δίσκος του Γιώργου Δημητριάδη, εμφανίζει έναν ώριμο μουσικό και στιχουργό, που δεν λέει να συμβιβαστεί με την εικόνα της σύγχρονης βλακείας στην Ελλάδα των κρίσεων και των καταχρήσεων. Κι όλα αυτά, στοιχειοθετημένα και μελοποιημένα σε μιά ρίζα τροβαδούρου χωρίς σύνορα, που είναι η δικιά του πορεία, η ιστορία που αγάπησε αλλά και η παρακαταθήκη του ως ανθρώπου. Ο Γ.Δ. πολύπειρος πιά, έχοντας συνεργαστεί με όλα τα



Πάνω, 1965-1966: τα Άσπρα Σπίτια έτοιμα! - Κάτω, προ του 1963!!!

Ο Μέδων ιδρύθηκε το 1993

• Οι δραστηριότητές του Συλλόγου στοχεύουν στην Αλληλεγγύη, τον Εθελοντισμό, στη σύσφιξη των σχέσεων και τη διατήρηση τη Φιλίας μεταξύ της σύγχρονης κοινωνίας των Άσπρων Σπιτιών και όσων έχουν φύγει από εκεί.

• Ο Μέδων δραστηριοποιείται στην διάσωση και την ανάδειξη κάθε πτυχής της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του τόπου διαχρονικά. Οι κοσμικές εκδηλώσεις του Συλλόγου διακρίνονται κυρίως σε συνεστιάσεις, χοροεσπερίδες, εκδρομές, διοργάνωση εκθέσεων και συναυλιών καθώς και αθλητικές διοργανώσεις. Υπενθυμίζουμε πως: Μέλη του ΜΕΔΩΝΑ -βάσει καταστατικού- γίνονται μόνον όσοι δεν διαβιώνουν πιά στα Άσπρα Σπίτια. Οι φίλοι/ες μας των Άσπρων Σπιτιών που βοήθησαν ή βοηθούν τον Μέδωνα, προτείνονται από το Δ.Σ. και μπορούν να γίνουν Επίτιμα Μέλη μας.

http://medwn93.blogspot.gr/p/blog-page.html

Κατά τη διεξαγωγή της Γενικής μας Συνέλευσης (15/4/2013), υπερψηφίστηκε και ορίστηκε το ποσό των €10.00 ως ελάχιστη – ετήσια εισφορά εκ μέρους των Μελών αλλά και όσων θα ήθελαν να βοηθήσουν (Φίλες και Φίλοι του Μέδωνα). Το σκεπτικό της απόφασης, είναι εν ολίγοις πως :

• Δεν νοείται Σύλλογος χωρίς ετήσια ελάχιστη εισφορά .

• Επίκειται Επανεκκίνηση κι ενδεχόμενη τροποποίηση του Καταστατικού μας καθώς και δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

• Οι εκδηλώσεις μας προαπαιτούν ένα ελάχιστο ποσό κίνησης, διότι δεν είναι δυνατόν κάποια Μέλη να επωμίζονται το ρίσκο των εξόδων της διεξαγωγής μιας εκδήλωσης που πραγματοποιούμε ή άλλης δραστηριότητας.

Προέχουν επίσης ως ζητήματα: η στέγαση του Συλλόγου (πρόταση 4η της Γ.Σ. 15/4/2013) όπως και η πρόταση περί αλληλοϋποστήριξης και αλληλοβοήθειας - διάθεσης κοινωνικών αγαθών σε μέλη της κοινωνίας που είναι σε δυσχερή θέση.

Παρά τις δυσκολίες που για τους περισσότερους από μας είναι οδυνηρές, υπάρχει το περιθώριο να δοθεί ως ελάχιστη ετήσια εισφορά το ποσό των €10.

Ο συντονισμός για την συλλογή των εισφορών γίνεται από τον Νικήτα Σκοπελίτη –Μέλος του Δ.Σ. & Ταμίας του Συλλόγου Μέδων-. Σύντομα θα είναι διαθέσιμος και αριθμός λογαριασμού τραπέζης. Τα Μέλη που συνεισφέρουν, θα είναι στο εξής "Τακτικά" με σχετικά προνόμια και εκπτώσεις στη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις κλπ. Αντιστοίχως, θα απολαμβάνουν σχετικών προνομίων οι Φίλοι και Φίλες μας που θα προσφερθούν να βοηθήσουν στην προσπάθειά μας.

Η ελάχιστη οικονομική εισφορά στον Σύλλογο: Μιά κρίσιμη αναγκαιότητα!

Facebook : ΜΕΔΩΝ ‘93 (Στη σελίδα μας στο Facebook μπορούν να εγγραφούν τα Μέλη, τα Επίτιμα Μέλη αλλά και οι Φίλοι & Φίλες του Μέδωνα.)

Το Παγκάκι είναι η Περιοδική εκδοτική συνάντηση του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93» - των πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Άσπρων Σπιτιών Βοιωτίας

:PAGKAKI

Documents

Transcript of :PAGKAKI