π ΠΑΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

SACRAMENTAL REMORSE

ΜΙΚΡΕΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

π ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΑΚΑΚΙΑ 2011

Copyright copy Fr Pavlos Grigoriou 2011 Published in England by Akakia Publications 2011 AKAKIA Publications St Peters Vicarage Wightman Road London N8 0LY UK 0044 203 2866 550 0044 758 6783 880 wwwakakianet publicationsakakianet Fr Pavlos Grigoriou SACRAMENTAL REMORSE μικρές δογματικές και μη λογοτεχνικές ασκήσεις Cover Image Source iStockPhotocom Contributor Palto File No 10260026 All rights reserved No part of this publication may be reproduced translated stored in a retrieval system or transmitted in any form or by any means electronic mechanical photocopying microfilming recording or otherwise without the prior permission in writing of the Author and the Akakia Publications at the address above ISBN 978-1-908362-01-8 COPYRIGHTCOUK DEP634453926415937500 London UK

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Περίληψη Του Κόσμου

Ψάχνω 7η Διάσταση

Ο Μάης Της Τροίας Αγγίζοντας Τα Όρια Της Επίθεσης

Το Μωρό Με Το Κεντρί Jim LSD Morisson

Ο Φύλακας Του Σκότους Μετά Την Υποταγή

ΥΓ Δάκρυα Σιωπής Χαοτική Εξιλέωση

Αρχές Δεκέμβρη Στο Θάλαμο Των Ανιάτων Ατμοσφαιρική Ανεπάρκεια

Τρισώματος Δαίμων Παράγων Λ

1 πΧ Κάποια Στιγμή

Ο Άντρας Της Ερήμου Περνούν Οι Καιροί

Πέτρινος Εγκέφαλος Ποιος Ζήτησε

Το Ρέκβιεμ Της Αράχνης Ψάχνοντας Απάντηση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Ταπεινά προσπάθησα να μαζέψω ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα από το έντονο μα συνάμα ερασιτεχνικό λογοτεχνικό και ποιητικό μου παρελθόν σε ένα βιβλίο Ποιήματα που γράφτηκαν στο λεωφορείο για το Πανεπιστήμιο ή σε στιγμές που στέρευαν τα δάκρυα σκέψεις που δημιουργήθηκαν σε μικρές κενές στιγμές στοχασμού Όλα έχασαν το δρόμο τους και παρέμειναν σε διάφορα συρτάρια φακέλους στον υπολογιστή διεσώθησαν μετά από format και λοιπές παρόμοιες καταστάσεις Όλα γεννήθηκαν σε μια ψυχή που άκουγε τους χτύπους της καρδιάς της αλλά και τις φωνές της λογικής σε διάφορες περιόδους Στα παιδικά χρόνια στην εφηβεία στις σπουδές στο Στρατό στις φιλοσοφικές ανησυχίες στον Έρωτα στο Γάμο και στον Κλήρο Άλλα ευχάριστα άλλα ειρωνικά άλλα επαναστατικά άλλα δυσάρεστα και στενάχωρα ανακατεμένα ατάκτως ερριμμένα με σκοπό να ταξιδεύουν συνεχώς τον αναγνώστη σε διαφορετικά και ποικίλα συναισθηματικά επίπεδα μέσα σε λίγα λεπτά ή λίγες ώρες

Πρεσβ Παύλος Γρηγορίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από την τετριμμένη πραγματικότητα από τα βατά και συνηθισμένα Μετατρέπεται σε ένα αυτόνομο πλάσμα άλλοτε σκοτεινό και λυσσασμένο και άλλοτε φωτεινό Σεργιανίζει βάλτους και δάση λαβυρίνθους ανεξερεύνητους πνιγμένους στο συναίσθημα στο κλάμα στον πόνο και την πίκρα Σπάνια χαμογελά μα ελπίζει Καταρρακώνεται μπροστά στη θέα της νεκρής αγάπης που βλέπει στα γυαλιστερά νερά της λίμνης και ματώνει Μα δεν πεθαίνει ποτέ Την παίρνει με τα κομμένα του χέρια και τη μεταφέρει από εδώ κι από εκεί Σαν να ψάχνει ένα στοιχειωμένο νοσοκομείο να την σώσει Σαν κι αυτά τα παραπήγματα καταμεσής των μαχών Γεμάτα αίμα και πόνο περισσότερο παρά ιατρικές υπηρεσίες Μα σαν αντιλαμβάνεται τι κρατά δεν αντέχει και γυρίζει πίσω εκεί απrsquo όπου έφυγε Από το κεφάλι του ανθρώπου Κι όλες αυτές οι εικόνες γράφονται με γαλάζιο αίμα σε πρόχειρα τετράδια σε κομμάτια χαρτί σε τοίχους Για να αποτελέσουν μια μέρα απαυγάσματα μιας κατακρεουργημένης λογοτεχνικής εμπνεύσεως Για να μεταδώσουν τα νοήματα εκείνα που μόνο με αυταπάρνηση αναζητά κανείς μέσα του Γιατί αυτή η βουτιά μπορεί να είναι και η τελευταία

Ο πατήρ Παύλος Γρηγορίου επιχειρεί μια βουτιά με κρατημένη την ανάσα στα πιο θολά νερά της ανθρώπινης ύπαρξης Βάζει στοίχημα με τον θάνατο πως θα του αρπάξει λίγη από την αίγλη και θα την

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Copyright copy Fr Pavlos Grigoriou 2011 Published in England by Akakia Publications 2011 AKAKIA Publications St Peters Vicarage Wightman Road London N8 0LY UK 0044 203 2866 550 0044 758 6783 880 wwwakakianet publicationsakakianet Fr Pavlos Grigoriou SACRAMENTAL REMORSE μικρές δογματικές και μη λογοτεχνικές ασκήσεις Cover Image Source iStockPhotocom Contributor Palto File No 10260026 All rights reserved No part of this publication may be reproduced translated stored in a retrieval system or transmitted in any form or by any means electronic mechanical photocopying microfilming recording or otherwise without the prior permission in writing of the Author and the Akakia Publications at the address above ISBN 978-1-908362-01-8 COPYRIGHTCOUK DEP634453926415937500 London UK

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Περίληψη Του Κόσμου

Ψάχνω 7η Διάσταση

Ο Μάης Της Τροίας Αγγίζοντας Τα Όρια Της Επίθεσης

Το Μωρό Με Το Κεντρί Jim LSD Morisson

Ο Φύλακας Του Σκότους Μετά Την Υποταγή

ΥΓ Δάκρυα Σιωπής Χαοτική Εξιλέωση

Αρχές Δεκέμβρη Στο Θάλαμο Των Ανιάτων Ατμοσφαιρική Ανεπάρκεια

Τρισώματος Δαίμων Παράγων Λ

1 πΧ Κάποια Στιγμή

Ο Άντρας Της Ερήμου Περνούν Οι Καιροί

Πέτρινος Εγκέφαλος Ποιος Ζήτησε

Το Ρέκβιεμ Της Αράχνης Ψάχνοντας Απάντηση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Ταπεινά προσπάθησα να μαζέψω ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα από το έντονο μα συνάμα ερασιτεχνικό λογοτεχνικό και ποιητικό μου παρελθόν σε ένα βιβλίο Ποιήματα που γράφτηκαν στο λεωφορείο για το Πανεπιστήμιο ή σε στιγμές που στέρευαν τα δάκρυα σκέψεις που δημιουργήθηκαν σε μικρές κενές στιγμές στοχασμού Όλα έχασαν το δρόμο τους και παρέμειναν σε διάφορα συρτάρια φακέλους στον υπολογιστή διεσώθησαν μετά από format και λοιπές παρόμοιες καταστάσεις Όλα γεννήθηκαν σε μια ψυχή που άκουγε τους χτύπους της καρδιάς της αλλά και τις φωνές της λογικής σε διάφορες περιόδους Στα παιδικά χρόνια στην εφηβεία στις σπουδές στο Στρατό στις φιλοσοφικές ανησυχίες στον Έρωτα στο Γάμο και στον Κλήρο Άλλα ευχάριστα άλλα ειρωνικά άλλα επαναστατικά άλλα δυσάρεστα και στενάχωρα ανακατεμένα ατάκτως ερριμμένα με σκοπό να ταξιδεύουν συνεχώς τον αναγνώστη σε διαφορετικά και ποικίλα συναισθηματικά επίπεδα μέσα σε λίγα λεπτά ή λίγες ώρες

Πρεσβ Παύλος Γρηγορίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από την τετριμμένη πραγματικότητα από τα βατά και συνηθισμένα Μετατρέπεται σε ένα αυτόνομο πλάσμα άλλοτε σκοτεινό και λυσσασμένο και άλλοτε φωτεινό Σεργιανίζει βάλτους και δάση λαβυρίνθους ανεξερεύνητους πνιγμένους στο συναίσθημα στο κλάμα στον πόνο και την πίκρα Σπάνια χαμογελά μα ελπίζει Καταρρακώνεται μπροστά στη θέα της νεκρής αγάπης που βλέπει στα γυαλιστερά νερά της λίμνης και ματώνει Μα δεν πεθαίνει ποτέ Την παίρνει με τα κομμένα του χέρια και τη μεταφέρει από εδώ κι από εκεί Σαν να ψάχνει ένα στοιχειωμένο νοσοκομείο να την σώσει Σαν κι αυτά τα παραπήγματα καταμεσής των μαχών Γεμάτα αίμα και πόνο περισσότερο παρά ιατρικές υπηρεσίες Μα σαν αντιλαμβάνεται τι κρατά δεν αντέχει και γυρίζει πίσω εκεί απrsquo όπου έφυγε Από το κεφάλι του ανθρώπου Κι όλες αυτές οι εικόνες γράφονται με γαλάζιο αίμα σε πρόχειρα τετράδια σε κομμάτια χαρτί σε τοίχους Για να αποτελέσουν μια μέρα απαυγάσματα μιας κατακρεουργημένης λογοτεχνικής εμπνεύσεως Για να μεταδώσουν τα νοήματα εκείνα που μόνο με αυταπάρνηση αναζητά κανείς μέσα του Γιατί αυτή η βουτιά μπορεί να είναι και η τελευταία

Ο πατήρ Παύλος Γρηγορίου επιχειρεί μια βουτιά με κρατημένη την ανάσα στα πιο θολά νερά της ανθρώπινης ύπαρξης Βάζει στοίχημα με τον θάνατο πως θα του αρπάξει λίγη από την αίγλη και θα την

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Περίληψη Του Κόσμου

Ψάχνω 7η Διάσταση

Ο Μάης Της Τροίας Αγγίζοντας Τα Όρια Της Επίθεσης

Το Μωρό Με Το Κεντρί Jim LSD Morisson

Ο Φύλακας Του Σκότους Μετά Την Υποταγή

ΥΓ Δάκρυα Σιωπής Χαοτική Εξιλέωση

Αρχές Δεκέμβρη Στο Θάλαμο Των Ανιάτων Ατμοσφαιρική Ανεπάρκεια

Τρισώματος Δαίμων Παράγων Λ

1 πΧ Κάποια Στιγμή

Ο Άντρας Της Ερήμου Περνούν Οι Καιροί

Πέτρινος Εγκέφαλος Ποιος Ζήτησε

Το Ρέκβιεμ Της Αράχνης Ψάχνοντας Απάντηση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Ταπεινά προσπάθησα να μαζέψω ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα από το έντονο μα συνάμα ερασιτεχνικό λογοτεχνικό και ποιητικό μου παρελθόν σε ένα βιβλίο Ποιήματα που γράφτηκαν στο λεωφορείο για το Πανεπιστήμιο ή σε στιγμές που στέρευαν τα δάκρυα σκέψεις που δημιουργήθηκαν σε μικρές κενές στιγμές στοχασμού Όλα έχασαν το δρόμο τους και παρέμειναν σε διάφορα συρτάρια φακέλους στον υπολογιστή διεσώθησαν μετά από format και λοιπές παρόμοιες καταστάσεις Όλα γεννήθηκαν σε μια ψυχή που άκουγε τους χτύπους της καρδιάς της αλλά και τις φωνές της λογικής σε διάφορες περιόδους Στα παιδικά χρόνια στην εφηβεία στις σπουδές στο Στρατό στις φιλοσοφικές ανησυχίες στον Έρωτα στο Γάμο και στον Κλήρο Άλλα ευχάριστα άλλα ειρωνικά άλλα επαναστατικά άλλα δυσάρεστα και στενάχωρα ανακατεμένα ατάκτως ερριμμένα με σκοπό να ταξιδεύουν συνεχώς τον αναγνώστη σε διαφορετικά και ποικίλα συναισθηματικά επίπεδα μέσα σε λίγα λεπτά ή λίγες ώρες

Πρεσβ Παύλος Γρηγορίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από την τετριμμένη πραγματικότητα από τα βατά και συνηθισμένα Μετατρέπεται σε ένα αυτόνομο πλάσμα άλλοτε σκοτεινό και λυσσασμένο και άλλοτε φωτεινό Σεργιανίζει βάλτους και δάση λαβυρίνθους ανεξερεύνητους πνιγμένους στο συναίσθημα στο κλάμα στον πόνο και την πίκρα Σπάνια χαμογελά μα ελπίζει Καταρρακώνεται μπροστά στη θέα της νεκρής αγάπης που βλέπει στα γυαλιστερά νερά της λίμνης και ματώνει Μα δεν πεθαίνει ποτέ Την παίρνει με τα κομμένα του χέρια και τη μεταφέρει από εδώ κι από εκεί Σαν να ψάχνει ένα στοιχειωμένο νοσοκομείο να την σώσει Σαν κι αυτά τα παραπήγματα καταμεσής των μαχών Γεμάτα αίμα και πόνο περισσότερο παρά ιατρικές υπηρεσίες Μα σαν αντιλαμβάνεται τι κρατά δεν αντέχει και γυρίζει πίσω εκεί απrsquo όπου έφυγε Από το κεφάλι του ανθρώπου Κι όλες αυτές οι εικόνες γράφονται με γαλάζιο αίμα σε πρόχειρα τετράδια σε κομμάτια χαρτί σε τοίχους Για να αποτελέσουν μια μέρα απαυγάσματα μιας κατακρεουργημένης λογοτεχνικής εμπνεύσεως Για να μεταδώσουν τα νοήματα εκείνα που μόνο με αυταπάρνηση αναζητά κανείς μέσα του Γιατί αυτή η βουτιά μπορεί να είναι και η τελευταία

Ο πατήρ Παύλος Γρηγορίου επιχειρεί μια βουτιά με κρατημένη την ανάσα στα πιο θολά νερά της ανθρώπινης ύπαρξης Βάζει στοίχημα με τον θάνατο πως θα του αρπάξει λίγη από την αίγλη και θα την

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Ταπεινά προσπάθησα να μαζέψω ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα από το έντονο μα συνάμα ερασιτεχνικό λογοτεχνικό και ποιητικό μου παρελθόν σε ένα βιβλίο Ποιήματα που γράφτηκαν στο λεωφορείο για το Πανεπιστήμιο ή σε στιγμές που στέρευαν τα δάκρυα σκέψεις που δημιουργήθηκαν σε μικρές κενές στιγμές στοχασμού Όλα έχασαν το δρόμο τους και παρέμειναν σε διάφορα συρτάρια φακέλους στον υπολογιστή διεσώθησαν μετά από format και λοιπές παρόμοιες καταστάσεις Όλα γεννήθηκαν σε μια ψυχή που άκουγε τους χτύπους της καρδιάς της αλλά και τις φωνές της λογικής σε διάφορες περιόδους Στα παιδικά χρόνια στην εφηβεία στις σπουδές στο Στρατό στις φιλοσοφικές ανησυχίες στον Έρωτα στο Γάμο και στον Κλήρο Άλλα ευχάριστα άλλα ειρωνικά άλλα επαναστατικά άλλα δυσάρεστα και στενάχωρα ανακατεμένα ατάκτως ερριμμένα με σκοπό να ταξιδεύουν συνεχώς τον αναγνώστη σε διαφορετικά και ποικίλα συναισθηματικά επίπεδα μέσα σε λίγα λεπτά ή λίγες ώρες

Πρεσβ Παύλος Γρηγορίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από την τετριμμένη πραγματικότητα από τα βατά και συνηθισμένα Μετατρέπεται σε ένα αυτόνομο πλάσμα άλλοτε σκοτεινό και λυσσασμένο και άλλοτε φωτεινό Σεργιανίζει βάλτους και δάση λαβυρίνθους ανεξερεύνητους πνιγμένους στο συναίσθημα στο κλάμα στον πόνο και την πίκρα Σπάνια χαμογελά μα ελπίζει Καταρρακώνεται μπροστά στη θέα της νεκρής αγάπης που βλέπει στα γυαλιστερά νερά της λίμνης και ματώνει Μα δεν πεθαίνει ποτέ Την παίρνει με τα κομμένα του χέρια και τη μεταφέρει από εδώ κι από εκεί Σαν να ψάχνει ένα στοιχειωμένο νοσοκομείο να την σώσει Σαν κι αυτά τα παραπήγματα καταμεσής των μαχών Γεμάτα αίμα και πόνο περισσότερο παρά ιατρικές υπηρεσίες Μα σαν αντιλαμβάνεται τι κρατά δεν αντέχει και γυρίζει πίσω εκεί απrsquo όπου έφυγε Από το κεφάλι του ανθρώπου Κι όλες αυτές οι εικόνες γράφονται με γαλάζιο αίμα σε πρόχειρα τετράδια σε κομμάτια χαρτί σε τοίχους Για να αποτελέσουν μια μέρα απαυγάσματα μιας κατακρεουργημένης λογοτεχνικής εμπνεύσεως Για να μεταδώσουν τα νοήματα εκείνα που μόνο με αυταπάρνηση αναζητά κανείς μέσα του Γιατί αυτή η βουτιά μπορεί να είναι και η τελευταία

Ο πατήρ Παύλος Γρηγορίου επιχειρεί μια βουτιά με κρατημένη την ανάσα στα πιο θολά νερά της ανθρώπινης ύπαρξης Βάζει στοίχημα με τον θάνατο πως θα του αρπάξει λίγη από την αίγλη και θα την

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από την τετριμμένη πραγματικότητα από τα βατά και συνηθισμένα Μετατρέπεται σε ένα αυτόνομο πλάσμα άλλοτε σκοτεινό και λυσσασμένο και άλλοτε φωτεινό Σεργιανίζει βάλτους και δάση λαβυρίνθους ανεξερεύνητους πνιγμένους στο συναίσθημα στο κλάμα στον πόνο και την πίκρα Σπάνια χαμογελά μα ελπίζει Καταρρακώνεται μπροστά στη θέα της νεκρής αγάπης που βλέπει στα γυαλιστερά νερά της λίμνης και ματώνει Μα δεν πεθαίνει ποτέ Την παίρνει με τα κομμένα του χέρια και τη μεταφέρει από εδώ κι από εκεί Σαν να ψάχνει ένα στοιχειωμένο νοσοκομείο να την σώσει Σαν κι αυτά τα παραπήγματα καταμεσής των μαχών Γεμάτα αίμα και πόνο περισσότερο παρά ιατρικές υπηρεσίες Μα σαν αντιλαμβάνεται τι κρατά δεν αντέχει και γυρίζει πίσω εκεί απrsquo όπου έφυγε Από το κεφάλι του ανθρώπου Κι όλες αυτές οι εικόνες γράφονται με γαλάζιο αίμα σε πρόχειρα τετράδια σε κομμάτια χαρτί σε τοίχους Για να αποτελέσουν μια μέρα απαυγάσματα μιας κατακρεουργημένης λογοτεχνικής εμπνεύσεως Για να μεταδώσουν τα νοήματα εκείνα που μόνο με αυταπάρνηση αναζητά κανείς μέσα του Γιατί αυτή η βουτιά μπορεί να είναι και η τελευταία

Ο πατήρ Παύλος Γρηγορίου επιχειρεί μια βουτιά με κρατημένη την ανάσα στα πιο θολά νερά της ανθρώπινης ύπαρξης Βάζει στοίχημα με τον θάνατο πως θα του αρπάξει λίγη από την αίγλη και θα την

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

φέρει στον κόσμο των θνητών Θα βάψει την οργή και τον πόνο με χρώματα ήθους και ευλάβειας μα και ανθρώπινης αδυναμίας Μέσα από αλύτρωτα οδοιπορικά μυστηριακής φαντασίας διανέμει σαν βροχή τις εικόνες ενός κόσμου που δεν ζούμε μέσα του αλλά εκείνος ζει μέσα μας Και είναι αυτό που μας ενώνει Όχι τα κοινά της ρηχής πραγματκότητάς μας αλλά εκείνα της πνευματικότητάς μας η οποία δεν έχει χρώμα δεν έχει φυλή δεν έχει ταυτότητα Είναι η κοινή λογική η ηθική οι φραγμοί μας απέναντι στο κακό η ασπίδα μας απέναντι στον πόνο το νερό που ξεδιψά Κι άλλοι το λένε καλό κι άλλοι ελπίδα Άλλοι το λένε φύση και άλλοι Θεό

π Σάββας Βασιλειάδης

Λονδίνο Ιούλιος 2011

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γυναίκα Άννα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η αλήθεια μέσα από ένα φωτεινό ψέμμα που βγαίνει από το βάθος της ψυχής μου σα διαμάντι τρικλίζοντας και κλαίγοντας σαν αρχαία Θεά δηλητήριο ρίχνει στο θείο Νέκταρ Απrsquo τον Καιάδα σκαρφαλώνουν ψυχές εξαγνισμένες σα γυαλί απrsquo τη θάλασσα που σκίζει τα χείλη της γοργόνας Κι αυτή ματωμένη σε φιλά για να σου δώσει το Θείο Χάρισμα που όμως μόνο οι θνητοί το κατέχουν Κι ιδρώνει το νερό παγώνει ξέροντας πως θα το πιεις να δροσιστείς και να ξεπλύνεις τις πληγές που Σrsquo άφησαν στο μέτωπο τα αγκάθια

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Μισθοφόρος ο Ήλιος στην Κτησιφώνα Γέρασαν οι εποχές και χάθηκαν στην όαση μιας ερήμου Σαν το σκυλί που δε γνωρίζει πια το αφεντικό του έτσι κι εμείς δεν ξέρουμε πια ποιος μας έφτιαξε Και βλέπουμε σανίδες από ναυάγιο στον ωκεανό Κρατάμε ομπρέλες περιμένοντας κάποιον κατακλυσμό Ψυχές φθαρμένες επιστρέφουν στον Καιάδα φωνάζοντας πως ο Έρωτας τους πόνεσε και τους κλόνισε Και η Θεά παρέα με το Χάρο που έχει βγάλει πια τη μάσκα του τρόμου και της χαμογελά πίνει μόνη της το Νέκταρ τάχα για να σωθεί

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω ψάχνω για κάποια άνθη που θα μου φέρουν τρόμο Άνθη που μόνο πάνω σε τάφους τα βρίσκεις Μαύρα ξερά που στάζουν αίμα Ψάχνω ψάχνω για αυτά τα άνθη που θα μας φέρουν λύπη Άνθη που κρατούσα να κάποια χέρια που τώρα γίναν χώμα Κάποιες ψυχές που κλαίνε τώρα μόνες γυρεύοντας γωνιά να ζεσταθούν Ψάχνω ψάχνω τα άνθη που έδωσε ένα χέρι με αγάπη και δέχτηκε ένα άλλο με το θάνατο Και τώρα μνήμες νεκρές βουβές σκηνές σε άσπρο μνήμα με τη δροσιά να μαλακώνει τις στιγμές κι εγώ μόνος να αφήνω τα άνθη κλαίγοντας τη λογική μου

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μια λευκή πόρτα Ένα μαρμάρινο κατώφλι που φωτίζει καθώς ο ήλιος αντανακλά πάνω τις ακτίνες του Μια μαύρη μπότα καλογυαλισμένη που χτυπά με πείσμα σαν κάτι να θέλει να δείξει πάνω της Ίσως μια πληγή ίσως μια χαρά στα μάτια του στρατιώτη Τελείωσε ο πόλεμος Που πήγαν οι υπόλοιποι Με δυσκολία ο ανάπηρος πολεμιστής ανεβαίνει τη σκάλα Θυμάται τα λόγια που του είχε πει κάποτε η δασκάλα laquoΠοτέ να μην κοιτάς πίσω Πάντα μπροστά Πάντα υπάρχει μια ελπίδα να περάσεις αυτή τη λευκή πόρτα Τότε θα βρεθείς σε μια 7η Διάσταση Να ξέρεις πως θα έχεις νικήσει στην επανάστασηraquo Μια ουλή κάτω από τα φρύδια δείχνει πως τα μάτια του είναι αυτά που κουράστηκαν παραπάνω κι από τα ίδια τα λευκά δυνατά χέρια του που όμως και αυτά κουράστηκαν

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Το βράδυ στο χαράκωμα ψιθύριζε προσευχές μόνος Θεέ μου βοήθησέ με να περάσω την κατάλευκη πόρτα Βοήθησέ με να έρθω στην 7η Διάσταση

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
• ΠΡΟΛΟΓΟΣ
• ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
• ΨΑΧΝΩ
• 7η ΔΙΑΣΤΑΣΗ
• Ο ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
• ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
• ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ
• JIM LSD MORRISON
• Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ
• ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
• ΥΓ
• ΔΑΚΡΥΑ ΣΙΩΠΗΣ ΧΑΟΤΙΚΗ ΕΞΙΛΕΩΣΗ
• ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
• ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ ΤΩΝ ΑΝΙΑΤΩΝ
• ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
• ΤΡΙΣΩΜΑΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ
• ΠΑΡΑΓΩΝ Λ
• 1 ΠΧ
• ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
• Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
• ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
• ΠΟΙΟΣ ΖΗΤΗΣΕ
• ΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
• ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ