1

Robert Shea και Robert Anton Wilson

ILLUMINATUS!

ΜΕΡΟ ΙΙΙ

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Μετάφραση-Επιμέλεια-χόλια: Γραφείον Καθημερινών Ινδιάνικων Τποθέσεων

2

ΠΡΟΛΟΓΟ ΣΨΝ ΜΕΣΑΥΡΑΣΨΝ To (ίσως κάτι παραπάνω από) μυθιστόρημα ψυχεδελικής φαντασίας Illuminatus! (1975) των Robert Shea (1933-1994) και Robert Anton Wilson (1932-2007) αποτελεί το ένα από τα δύο βασικά κείμενα του Ντισκορντιανισμού (Discordianism). Σο άλλο βασικό κείμενο είναι το περίφημο Principia Discordia του Malaclypse the Younger, ένα από τα πρώτα (ίσως και το πρώτο) φανζίν στην ιστορία, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Νέα Ορλεάνη το 1965 σε πέντε αντίτυπα και στο οποίο εκτίθενται με κωμικό τρόπο οι κύριες διδασκαλίες μιας υποτιθέμενης παγκόσμιας θρησκείας του Φάους. Αν το Principia Discordia είναι το Μανιφέστο του Ντισκορντιανισμού, το τρίτομο Illuminatus! είναι το Κεφάλαιό του, ένα εξωφρενικό έπος όπου ο μυστικισμός, ο αναρχισμός, η επιστημονική φαντασία, η παράνοια, η σάτιρα, η ψυχανάλυση, η ψυχεδέλεια, το Νταντά, ο Νίτσε και το μαύρο χιούμορ ανακατεύονται σε ένα διαβολικά συνεκτικό, αιχμηρό και αυτοσαρκαζόμενο σύνολο, στην υπηρεσία της Επιχείρησης Σαρακούνημα του Νου (Operation Mindfuck). Ο Ντισκορντιανισμός είναι, από μια οπτική γωνία, η μόνη αληθινή θρησκεία, από μια άλλη οπτική γωνία, μια καλοστημένη φάρσα και, από μια τρίτη οπτική γωνία, μαλακίες για να περνάν την ώρα τους οι χασικλήδες. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αποτελεί το αποκορύφωμα, τουλάχιστον στο θεωρητικό-φιλοσοφικό επίπεδο, εκείνου του χαρακτηριστικά αμερικανικού «ψυχεδελικού αναρχισμού» που διαποτίζει σχεδόν το σύνολο του αμερικανικού Κινήματος της δεκαετίας του 1960 και εμφανίζεται σε οργανώσεις όπως οι Yippies, οι White Panthers, οι Motherfuckers, οι Diggers και ο υμβιωνικός Απελευθερωτικός τρατός, σε συγγραφείς και διανοούμενους όπως ο Timothy Leary, ο W.S. Burroughs, ο J. Heller και ο H.S. Thompson και σε rock ’n’ roll μπάντες όπως οι MC5, οι Up και οι Fifty Foot Hose. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι οι βασικοί Ερισιανοί συγγραφείς αξιοποίησαν την παράδοση του μυστικισμού, το rock’ n’ roll και την αμερικανική ιστορία με τρόπο και με σκοπούς που θυμίζουν αρκετά (χωρίς να μπορούμε να παραβλέψουμε κάποιες θεμελιώδεις διαφορές) τη μεταστροφή των καλλιτεχνικών πρωτοποριών του 20ου αιώνα, του κλασικού μαρξισμού και της μαζικής κουλτούρας από την Καταστασιακή Διεθνή. Κατά τη γνώμη μας πρόκειται απλώς για ένα απολαυστικό λογοτεχνικό ταξίδι που δεν κρύβει σε ποια πλευρά του οδοφράγματος ανήκει, και αυτό μας αρκεί. Μέχρι τώρα κυκλοφορούσαν μεταφρασμένοι στα ελληνικά μόνο οι δύο πρώτοι τόμοι του μυθιστορήματος (Οι Ιλουμινάτοι: To Μάτι της Πυραμίδας και Οι Ιλουμινάτοι: Το Χρυσό Μήλο από τις εκδόσεις Aquarius) τους οποίους ίσως βρείτε κάπου, αν ψάξετε καλά. Αυτή η μετάφραση αναλαμβάνει να καλύψει το κενό που υπήρχε μέχρι σήμερα για τον τρίτο τόμο. Επειδή είναι πιθανό κάποιοι αναγνώστες να αγνοούν τους προηγούμενους τόμους, ακολουθεί μια στοιχειώδης (και ανεπαρκής) περίληψη όσων διαδραματίζονται εκεί.

3

ΦΑΟΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΠΣΙΚΗ ΠΕΡΙΛΗΧΗ ΣΨΝ ΟΦΣΨ ΠΡΨΣΨΝ ΣΡΙΠ ΓΙΑ ΝΑ ΘΤΜΗΘΟΤΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΣΕΡΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΤΝ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΟΙ ΝΕΟΣΕΡΟΙ:

(Σο μυθιστόρημα χωρίζεται σε τρία μέρη, πέντε βιβλία και δέκα τριπ.)

ΜΕΡΟ Ι: THE EYE IN THE PYRAMID (ΣΟ ΜΑΣΙ ΣΗΝ ΠΤΡΑΜΙΔΑ)

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΨΣΟ: VERWIRRUNG

ΣΟ ΠΡΨΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΚΕΣΕΡ Δύο Νεοϋορκέζοι μπάτσοι, ο αούλ Γκούντμαν από το Σμήμα Ανθρωποκτονιών και ο Μπάρνεϊ Μαλντούν, επικεφαλής του Σμήματος Βομβιστικών Ενεργειών, ερευνούν μια βομβιστική επίθεση στα γραφεία της ακροαριστερής εφημερίδας Αντιπαράθεση. Ο εκδότης του περιοδικού, Σζόζεφ Μάλικ, έχει εξαφανιστεί. Οι δύο μπάτσοι ανακαλύπτουν στα γραφεία του περιοδικού ένα κουτί με αντιφατικά μεταξύ τους υπομνήματα σχετικά με μια υποτιθέμενη παγκόσμια συνωμοσία της μυστικής οργάνωσης των Ιλλουμινάτων, την οποία ερευνούσε το περιοδικό. Τποτίθεται ότι οι Ιλλουμινάτοι ιδρύθηκαν από τον Άνταμ Βάισχαουπτ στο Ίνγκολσταντ της Βαυαρίας τον 18ο αιώνα. το μεταξύ, στο Υερνάντο Πόο, ένα νησί στην Ισημερινή Γουινέα, ο τρατηγός Σεκίλα ι Μότα πραγματοποιεί πραξικόπημα προκαλώντας σύγχυση στις ΗΠΑ, την ΕΔ και την Κίνα, οι οποίες περιμένουν με το δάχτυλο στην σκανδάλη τον Σρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Δόκτωρ Σσαρλς Μοσενίγκο, ερευνητής σε ένα απόρρητο πρόγραμμα βιολογικού πολέμου στην έρημο του Λας Βέγκας, αναπτύσσει όλο και πιο θανατηφόρα στελέχη ενός ιού που ονομάζεται Ανθρακολέπρωση λαμβάνοντας μυστηριώδεις εμπνεύσεις στα όνειρά του. το Μαντ Ντογκ του Σέξας ο εμετικός ακροδεξιός σερίφης Σζιμ Κάρτραϊτ συλλαμβάνει για κατοχή ναρκωτικών τον Σζορτζ Ντορν, δημοσιογράφο της Αντιπαράθεσης που βρίσκεται στην περιοχή στο πλαίσιο της έρευνας για τους Ιλλουμινάτους. υγκάτοικός του στο κελί είναι κάποιος Φάρι κόιν ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει εκτελέσει πολλές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και τον Σζον Κέννεντυ, και προσπαθεί να βιάσει τον Σζορτζ. Ο νταβατζής Καρμέλ καταστρώνει σχέδια εκβιασμών και κατασκοπείας, όταν μια από τις πόρνες του, η έρι Μπράντι, τον ενημερώνει ότι ο Σσαρλς Μοσενίγκο είναι πελάτης της. Οι ΗΠΑ απειλούν με πυρηνική επίθεση την Κίνα και την ΕΔ αν δεν αποσυρθούν από το Υερνάντο Πόο. Η Κίνα και η ΕΔ, που δεν είχαν καμία ανάμιξη στο πραξικόπημα, ετοιμάζονται για πόλεμο. Η βρετανική κυβέρνηση στέλνει στο νησί τον ανισόρροπο πράκτορα Υίσιον Σσιπς ή 00005, ο οποίος πάσχει από ψύχωση Σζέιμς Μποντ, για να ερευνήσει την υπόθεση. Ο άιμον Μουν κάνει ταντρικό σεξ με κάποια Μαίρη Λου. Σο σάουντσεκ ξεκινά στο χώρο του ροκ φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ.

ΣΟ ΔΕΤΣΕΡΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΟΚΜΑ Γνωρίζουμε τον άιμον Μουν, αναρχικό δεύτερης γενιάς (ο πατέρας του ήταν μέλος της IWW) και παθιασμένο με την αριθμολογία (και ιδίως με τα μυστηριώδη φαινόμενα που περιστρέφονται γύρω από τον αριθμό 23). Μας αφηγείται πώς μυήθηκε στη μυστική Nτισκορντιανή φράξια ΔΑΜ (Δικαιωμένοι Αρχαίοι του Μούμου) από μια Ασιάτισσα, την Μάο Σσου-χσι. Μια ομάδα ενόπλων επιτίθεται στη φυλακή του Μαντ Ντογκ και απελευθερώνει τον Σζορτζ και τον Φάρι κόιν. Επικεφαλής της ομάδας είναι μια γυναίκα ονόματι Μάβις. Σην ομάδα παραλαμβάνει ένα μυστηριώδες χρυσό υποβρύχιο, το Λέιφ Έρικσον, με καπετάνιο κάποιον Φάγκμπαρντ ελίν, ηγέτη της Λεγεώνας Δυναμικής Έριδος.

4

Ο κεντρικός υπολογιστής του υποβρυχίου ονομάζεται FUCKUP και διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη. Η Ατλάντα Φόουπ, αρχηγός της ακροδεξιάς οργάνωσης Θεϊκή Αστραπή και μέλος του Σάγματος των Ιλλουμινάτων πηδιέται με τον Ρόμπερτ Πάτνεϊ Ντρέικ, γνωστό μεγαλοτραπεζίτη, αρχηγό της Μαφίας και επίσης μέλος του Σάγματος, με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυση της οργάνωσής της.

ΣΟ ΣΡΙΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΜΠΙΝΑ Ο αούλ και ο Μπάρνεϊ συνεχίζουν την έρευνα μπλεγμένοι σε ένα κουβάρι από πληροφορίες και θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες οι Ιλλουμινάτοι μπορεί να επιδιώκουν από ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό κράτος μέχρι και μια ελεύθερη αναρχοκομμουνιστική κοινωνία. Βουτιά στο παρελθόν. Περιγραφές από τις ταραχές στο ικάγο το 1968. Αριθμολογικό παραλήρημα του άιμον. Ο άιμον στρατολογεί τον Σζο Μάλικ στον Ντισκορντιανισμό, τη θρησκεία του Φάους και της θεάς Έριδος. Οι Ντισκορντιανοί είναι οι προαιώνιοι εχθροί των Ιλλουμινάτων. Ο Σζο μυείται σε μια μαύρη τελετή με αρχιερέα τον Πάντρε Παιδεράστια. Ο άιμον γνωρίζει στον Σζο ένα σημαντικό μέλος των ΔΑΜ, τον ληστή τραπεζών και λαϊκό ήρωα Σζον Ντίλινγκερ. Λέγεται ότι του την έστησαν και τον σκότωσαν έξω από τον κινηματογράφο Μπάιογκραφ τη δεκαετία του 1930, όμως είναι ζωντανός. «Πέρασε μέσα,» λέει ο Ντίλινγκερ στον Σζο, «και πες μου πως ένας κωλοδιανοούμενος σαν και του λόγου σου μπορεί να μας βοηθήσει να γαμήσουμε τα μουνόπανα τους Ιλλουμινάτους.» Ο Σζο μαθαίνει για το Νόμο των Πέντε και για άλλα ψυχεδελικά μυστικά. Ο Λευκός Οίκος στέλνει βομβαρδιστικά οπλισμένα με βόμβες υδρογόνου στο Υερνάντο Πόο.

ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΤΣΕΡΟ: ZWEITRACHT

ΣΟ ΣΕΣΑΡΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΕΕΝΣ

Κάποιοι απαγάγουν τον αούλ και τον Μπάρνεϊ και τους υποβάλλουν σε διάφορα ψυχολογικά βασανιστήρια. Σο Λέιφ Έρικσον ταξιδεύει στα ερείπια της αρχαίας Ατλαντίδας, στα βάθη του ωκεανού. Μια μαύρη γυναίκα, η τέλλα Μάρις, μυεί τον Σζορτζ στον Ντισκορντιανισμό με μια αλλόκοτη σεξουαλική τελετή. Ο Σζορτζ γνωρίζει τον Φάουαρντ το δελφίνι, σύμμαχο των Ντισκορντιανών. Η Ρεβέκκα Γκούντμαν, πρώην πρεζάκι και νυν σύζυγος του αούλ, ανησυχεί για τον άνδρα της.

ΣΟ ΠΕΜΠΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΓΚΕΒΟΤΡΑ Ο άιμον και ο Σζο ρίχνουν ΟΜ (ένα νέο ψυχεδελικό ναρκωτικό που παρασκεύασαν οι επιστήμονες του Ερισιανού Απελευθερωτικού Μετώπου) στο παντς, σε μια ομιλία του ακροδεξιού δικηγόρου Σζιμ Σριπομίνα. Αριθμολογικά και συνωμοσιολογικά παραληρήματα. Σο Λέιφ Έρικσον μπλέκεται σε μάχη με σκάφη των Ιλλουμινάτων πάνω από τα ερείπια της Ατλαντίδας. Ο Φάγκμπαρντ δίνει εντολή να καταστραφούν τα σκάφη. Οι Ντισκορντιανοί μαζεύουν τα αρχαία αγάλματα της Ατλαντίδας που επιχείρησαν να αρπάξουν οι Ιλλουμινάτοι. Θεωρίες για την Ατλαντίδα, από όπου υποτίθεται ότι ξεκινά ο πόλεμος Ιλλουμινάτων-Ντισκορντιανών. Ο Φάγκμπαρντ στέλνει τον Σζορτζ στην έπαυλη του Ρόμπερτ Πάτνεϊ Ντρέικ. Εκεί ο Σζορτζ προσφέρει στον Ντρέικ τα αγάλματα της Ατλαντίδας. Ψς αντάλλαγμα, ο Ντρέικ θα σταματήσει να υπηρετεί τους Ιλλουμινάτους και θα χρησιμοποιήσει το μηχανισμό της Μαφίας για να εκτελέσει μια σειρά από υψηλόβαθμα μέλη τους Σάγματος. Ο αούλ κλαίει στην αγκαλιά της Μάβις, στο Λέιφ Έρικσον. «Η

5

δοκιμασία πλησιάζει στο τέλος της,» του λέει. «Σα κατάφερες.» Η έρι Μπράντι πεθαίνει στα χέρια του Καρμέλ, αφού κόλλησε τον ιό από τον Μοσενίγκο.

ΜΕΡΟ II: THE GOLDEN APPLE (ΣΟ ΦΡΤΟ ΜΗΛΟ)

ΒΙΒΛΙΟ ΣΡΙΣΟ: UNORDNUNG

ΣΟ ΕΚΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΣΙΥΕΡΕΣ

Σο 1936 ο εξουσιομανής, ψυχασθενής και ιδιοφυής νεαρός Ρόμπερτ Πάτνεϊ Ντρέικ έγραψε μια μυστική ερμηνεία του επιθανάτιου παραληρήματος του δολοφονημένου γκάνγκστερ Ντατς ουλτς, σύμφωνα με την οποία τα τελευταία λόγια του «Ολλανδού» περιείχαν κωδικοποιημένα όλα τα μυστικά των Ιλλουμινάτων, και την ταχυδρόμησε σε συγκεκριμένες διευθύνσεις. Δεν πέρασε πολύς καιρός και το Σάγμα του αποκαλύφθηκε και τον δέχθηκε στους κόλπους του. Ο Σζο γνωρίζει τον Μαλακλύβα τον Πρεσβύτερο, ηγετικό μέλος των ΔΑΜ. Ο Μαλακλύβας ο Πρεσβύτερος (έτσι λένε) έφτασε στην υπερβατική φώτιση στην αρχαιότητα, στη διάρκεια της φαγής της Μιλήτου. Έκτοτε είναι αθάνατος και διαθέτει υπερφυσικές ιδιότητες. Σου αρέσει να εμφανίζεται ως Διάβολος. Η υπερβατική φώτιση (λέει μια από τις άφθονες αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοδιαπλεκόμενες θεωρίες μέσα στο βιβλίο) είναι ο στόχος των Ιλλουμινάτων. Επιτυγχάνεται μέσω της έκλυσης ενέργειας από μαζικούς θανάτους. Οι Ιλλουμινάτοι θέλουν να επιβάλλουν το Έσχατο, δηλαδή να φτάσουν στην υπερβατική φώτιση εξοντώνοντας όλη την ανθρωπότητα σε έναν Σρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για αυτόν το λόγο εφαρμόζουν το σχέδιο του Υερνάντο Πόο, το σχέδιο της Ανθρακολέπρωσης και το σχέδιο του ροκ φεστιβάλ στο Ίνγκολσταντ. Ο Ντρέικ βασανίζεται από σκοτεινές σκέψεις στο κρεβάτι του. Ξυπνά τον Σζορτζ και του λέει ότι πρέπει να φύγει γρήγορα από την έπαυλη γιατί εκεί κινδυνεύει. Ο Σζορτζ την κάνει. Σο επόμενο πρωί μαθαίνουμε ότι ο Ντρέικ είναι νεκρός. Ο Σζο μοιράζει δωρεάν ΟΜ στο δρόμο μεταμφιεσμένο σε ντοματοχυμό. Η Ρεβέκκα πηγαίνει στο ξενοδοχείο «Σιδώρ» μετά από ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα. Εκεί την περιμένει ο αούλ. «Δεν είμαι πια μπάτσος,» της λέει. «Πέρασα στο άλλο στρατόπεδο.»

ΣΟ ΕΒΔΟΜΟ ΣΡΙΠ Ή ΝΕΣΑ υναγερμός στις Η.Π.Α. για την επιδημία της Ανθρακολέπρωσης. Αναζητούν τον Καρμέλ, που είναι φορέας του ιού, και έναν νάνο (που δρα σαν Ντισκορντιανός χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του κινήματος), τον Μάρκοφ Σσέινι, που ήρθε τυχαία σε επαφή με το νταβατζή. Ο Καρμέλ σήκωσε το χρηματοκιβώτιο του Υεντερίκο Μαλντονάντο (του δεξιού χεριού του Ντρέικ στην Μαφία, που σκοτώθηκε μαζί του στην έπαυλη) και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Χυχεδελικές φιλοσοφίες του Φάγκμπαρντ. τη διάρκεια ενός εορταστικού γεύματος ο Φάγκμπαρντ παραιτείται από Επίσκοπος του Λέιφ Έρικσον και παραχωρεί τη θέση του στην Δεσποινίδα Πορτινάρι, μια έφηβη που το έχει σκάσει από το σπίτι της. Οι Ινδιάνοι Φόπι ξεκινούν να χορεύουν στο Οράμπι. Ο Σζο παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ για την Ατλαντίδα στη συγκέντρωση μιας άγνωστης ομάδας Ντισκορντιανών. Εκεί μαθαίνει ότι οι αρχαίοι Ατλάντιοι είχαν επαφές με τον Γιογκ όθοθ (βλέπε τα βιβλία του H.P. Lovecraft για λεπτομέρειες). Ο Γιογκ όθοθ απαιτεί συνεχείς ανθρωποθυσίες. Νύξεις ότι τώρα τον έχουν κρυμμένο στο Πεντάγωνο. Ιδρυτής των Ιλλουμινάτων ήταν ο Γκρουάντ ο Γκριζοπρόσωπος, ένας Ατλάντιος επιστήμονας. Ο το Γουότερχαουζ, μαύρος μπάτσος, δολοφόνος μαύρων και χαμηλόβαθμο μέλος των Ιλλουμινάτων μυείται στον Ντισκορντιανισμό. Η τέλλα του μεταφέρει ένα μήνυμα από τον Φάγκμπαρντ: πρέπει να σκοτώσει τον πρώτο του λευκό, τον εισαγγελέα Υλάναγκαν. Οι Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον, η πιο δημοφιλής ροκ μπάντα στον κόσμο, οι οποίοι διοργανώνουν το ροκ

6

φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ, το «ευρωπαϊκό Γούντστοκ», είναι οι τέσσερις από τους πέντε Ανώτατους Ιλλουμινάτους. τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Φίτλερ, που λάμβανε εντολές από τους Ιλλουμινάτους, είχε διατάξει μια μεραρχία των SS να πιει υδροκυάνιο. Έπειτα βύθισαν τους νεκρούς στρατιώτες μαζί με τον οπλισμό τους στη λίμνη Σότενκοπφ, στο Ίνγκολσταντ. Οι ΑΜΑ σκοπεύουν να τους αναστήσουν με βιομυστικές δονήσεις για να κατασφάξουν το κοινό του φεστιβάλ, να ξεκινήσουν το Σέλος του Κόσμου και να εκπληρώσουν το αρχικό σχέδιο του Γκρουάντ.

ΒΙΒΛΙΟ ΣΕΣΑΡΣΟ: BEAMTENHERRSCHAFT

TO ΟΓΔΟΟ ΣΡΙΠ Ή ΦΟΝΣ Ο Υίσιον Σσιπς μπαίνει στην ύποπτη Εκκλησία της Αστρικής οφίας, στο Υερνάντο Πόο, και χάνεται σε μια άλλη, χαοτική διάσταση με οικοδεσπότη κάποιον εντ Σόουντ (γνωστό ως Σσαθόγκουα στα Πνακοτικά Φειρόγραφα). το νησί ξεσπά επανάσταση που ανατρέπει τον Σεκίλα ι Μότα αποτρέποντας την τελευταία στιγμή τον πόλεμο ΗΠΑ-ΕΔ-Κίνας. Ο Σσιπς καταλήγει στο υπόγειο αρχηγείο του Ερισιανού Απελευθερωτικού Μετώπου κάτω από την πλατεία Ντίλι του Ντάλας, όπου τον υποδέχεται ο Ντίλι Λάμα, γνωστός και ως Μαλακλύβας ο Νεότερος. Ο Φάρι κόιν περνά από αναμόρφωση στο Λέιφ Έρικσον. Ο μπάτσος Ντάνι Πράισφιξερ ερευνά την εξαφάνιση του αούλ και του Μπάρνεϊ και αρχίζει να βυθίζεται στη συνωμοσιολογία. Καταφεύγει στο μέντιουμ Μάμα ούτρα, η οποία του πουλάει άλλη μια, εντελώς διαφορετική, εκδοχή της ιστορίας με μπόλικο Λάβκραφτ και αρκετή Ατλαντίδα (και μια κουταλιά της σούπας Κόναν), σύμφωνα με την οποία οι Ιλλουμινάτοι είναι οι καλοί της υπόθεσης. Ο Σομπίας Νάιτ, τετραπλός πράκτορας, (δουλεύει ταυτοχρόνως για τους Ιλλουμινάτους, την CIA, το FBI, και την Α.·.Α.·. –καθώς και για την Θεϊκή Αστραπή, αλλά αυτή δεν μετρά ως ανεξάρτητη οργάνωση) ετοιμάζεται να γίνει πενταπλός. Υλας μπακ: ο εκκεντρικός επιχειρηματίας Φάγκμπαρντ ελίν συναντά τυχαία τον τραπεζίτη Ρόμπερτ Πάτνεϊ Ντρέικ σε μια δεξίωση του υμβουλίου Διεθνών χέσεων και του πιάνει συζήτηση. Κλείνει τη συζήτηση μιλώντας του για τον «καταπιεσμένο αναρχικό που κρύβουμε όλοι μέσα μας» και τον κοιτά με νόημα. Ο Σομπίας Νάιτ περιμένει μαζί με την Μις Μάο τον άνθρωπο που θα τον μυήσει στους Ντισκορντιανούς. Φτυπά η πόρτα. Η Μις Μάο την ανοίγει και υποδέχεται τον Επίσκοπο Σζιμ Κάρτραϊτ της τοάς του Μαντ Ντογκ… Αυτά και σας ευχόμαστε να απολαύσετε το μυθιστόρημα όσο απολαύσαμε εμείς τη μετάφρασή του.

Γραφείον Καθημερινών Ινδιάνικων Τποθέσεων ΤΓ: Η μετάφραση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Νάσου Β, που προσπάθησε να διασχίσει την Άβυσσο δίχως να διαβάσει το βιβλίο μέχρι τέλους. Σο αγγλικό αντίτυπο του βιβλίου, με το οποίο δουλέψαμε για τη μετάφραση, ήταν δικό του.

7

ΜΕΡΟ ΙΙΙ

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Η μετάλλαξη από τη γήινη στη διαστρική ζωή πρέπει να συμβεί, διότι ο μητρικός πλανήτης θα ανατιναχτεί μέσα σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια… Ο πλανήτης Γη είναι ένα σκαλοπάτι στο χρονικό ταξίδι μας μέσα στο γαλαξία. Η ζωή πρέπει να μεταφέρει το σπόρο της έξω από τον πλανήτη για να επιβιώσει… Τπάρχουν ανάμεσά μας και κάποιοι που πλήττουν με το αμνιακό επίπεδο της σκέψης σε αυτόν τον πλανήτη και κοιτάζουν ψηλά ελπίζοντας να βρουν κάποιο ενδιαφέρον άτομο για να συζητήσουν.

-TIMOTHY LEARY, Ph.D. και L. WAYNE BRENNER, Terra II

8

ΣΟ ΕΝΑΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΓΙΕΟΝΣ1 (ΡΟΚ ΣΗ ΒΑΛΠΟΤΡΓΕΙΑ ΝΤΦΣΑ)

Σο ΒΤΘΙΜΑ παίζεται από Ντισκορντιανούς και παρόμοιους τύπους. ΚΟΠΟ: Να βυθίσουμε ένα αντικείμενο… σε νερό, λάσπη ή σε άλλη ουσία μέσα στην οποία μπορεί κάτι να βυθιστεί. ΚΑΝΟΝΕ: Επιτρέπεται κάθε τρόπος βύθισης. Μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί κομμάτια λάσπης βάρους 5 κιλών για να βυθιστεί ένα κουτάκι καπνού. Είναι καλύτερα να διαθέτετε ένα λάκκο με νερό ή μια τρύπα για να ρίχνετε μέσα πράγματα. μως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ποτάμια, κόλπους –ακόμα και ωκεανούς, τολμώ να πω. ΟΙ ΕΙΡΕ ΚΑΝΟΝΙΖΟΝΣΑΙ Ψ ΕΞΗ: ποιος προλάβει να πετάξει πρώτος στον αέρα το αντικείμενο παίζει πρώτος. ΚΑΘΗΚΟΝΣΑ: λοι όσοι παίζουν το ΒΤΘΙΜΑ έχουν το καθήκον να βοηθούν στην εύρεση περισσότερων αντικειμένων προς βύθιση από τη στιγμή που θα βυθιστεί ένα αντικείμενο. ΚΑΣΑ ΣΗ ΒΤΘΙΗ: Ο βυθιστής φωνάζει «Σο βύθισα!» ή κάτι εξίσου βαθυστόχαστο. Μερικές φορές είναι επιθυμητή η ΟΝΟΜΑΣΟΔΟΙΑ ΑΝΣΙΚΕΙΜΕΝΨΝ. Σο αντικείμενο λαμβάνει ένα όνομα από το άτομο που το βρήκε και όποιος το βυθίσει μπορεί να πεί (για παράδειγμα), «βύθισα το Κολόμπους του Οχάιο.»

-ΑΛΑ ΦΕΡΑ, Ε.Λ., Ν.., Μηλοπάνθηρες του Ρέιβιλ, όπως παρατίθεται στo έργο Principia Discordia

του Μαλακλύβα του Νεότερου, K.S.C.

Εδώ και μια εβδομάδα οι μουσικοί επιβιβάζονταν σε αεροπλάνα και ξεκινούσαν για το Ίνγκολσταντ. Ήδη από τις 23 Απριλίου, την ώρα που ο άιμον και η Μαίρη Λου άκουγαν τον Κλαρκ Κεντ και τους Τπερανθρώπους του και ο Σζορτζ Ντορν έγραφε για τον ήχο του ματιού που ανοίγει, η μπάντα Υιλέτο από όουλ, η οποία δεν έκλεινε εύκολα συναυλίες στο Λονδίνο, έφτασε στο Ίνγκολσταντ με μια Βόλβο βαμμένη με δεκαεφτά φωσφοριζέ χρώματα η οποία επεδείκνυε υπερήφανα το παλιό σύνθημα του Κεν Κέσεϊ, «Furthur!».2 Σην 24η Απρίλιου ξεκίνησε η ροή των αφίξεων και, την ώρα που ο Φάρι κόιν κοιτούσε τον Φάγκμπαρντ ελίν στα μάτια δίχως να διακρίνει εκεί ούτε ίχνος οίκτου (την ίδια ακριβώς στιγμή ο Μπακμίνστερ Υούλερ εξηγούσε τη θεωρία της «πανκατευθυντικής αύρας»3 στο διπλανό συνεπιβάτη του σε ένα Γουίσπερτζετ της TWA πάνω από τη μέση του Ειρηνικού), τα Οργίλα Οράματα, οι Κατσαρίδες και η ύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης έφταναν στην Ράθαουσπλατζ με αλλόκοτα οχήματα, ενώ οι Τπεριώδης Ιπποπόταμος και οι Πράγμα στο Κατώφλι κατέπλεαν στην Υρίντριχ-Έμπερτ-τράσε με ακόμα πιο εντυπωσιακά βανάκια. Σην 25η Απριλίου, ενώ ο Καρμέλ λεηλατούσε το χρηματοκιβώτιο του Μαλντονάντο και ο Σζορτζ Ντορν επαναλάμβανε τη φράση «Είμαι το Ρομπότ», η ροή εξελίχθηκε σε ρυάκι. Έφτασαν οι Επιστήμη και Τγεία μαζί με τους Κλειδί των Γραφών, οι νιφαριστές Κόλλας, ο Κινγκ Κονγκ και οι Δεινόσαυροι του Νησιού των Κρανίων, οι Φάουαρντ Σζόνσον Φάμπουργκερ, οι Εξέγερση στην Πτέρυγα Δέκα, οι Οίκος του Υράνκενσταϊν, οι υμβολική Μαϊμού, οι Καταραμένο Πράγμα, οι Πορτοκαλί Άλκη, οι Λουλακί Μπανάνες και οι Ροζ Ελέφαντας. Σην 26η Απριλίου το ρυάκι έγινε χείμαρρος και, την ώρα που ο αούλ και ο Μπάρνεϊ Μαλντούν προσπαθούσαν να συζητήσουν με τον Μάρκοφ Σσέινι και εκείνος

1 Σα ονόματα των «τριπ» του μυθιστορήματος προέρχονται από τα δέκα εφιρότ του Δέντρου της Ζωής στην Καμπάλα. (ημείωση των μεταφραστών) 2 Σο 1964 ο Ken Kesey (1935-2001), συγγραφέας του μυθιστορήματος One Flew Over the Cuckoo’s Nest (Στη φωλιά του κούκου) επιβιβάστηκε μαζί με τους μπίτνικς φίλους του σε ένα βανάκι ονόματι «Further», φορτωμένο με σεβαστές προμήθειες LSD, και ξεκίνησε μια περιπετειώδη περιπλάνηση στις ΗΠΑ (.τ.μ) 3 «Omnidirectional hallo» στο πρωτότυπο. (.τ.μ.)

9

ασφυκτιούσε στα χέρια τους, οι κάτοικοι του Ίνγκολσταντ δέχθηκαν εισβολή από τον Υρόντο Μπάγκινς και το Δαχτυλίδι Σου, τους Ποντίκι που Βρυχάται, το Πλήρωμα του Ιπτάμενου Δίσκου, τους Τπέροχους Άμπερσον, τους πίτι που Ζω, τους Ήχος του Ενός Φεριού, τους Καθήκον της Εθνοφρουράς, τους Δρυίδες του τόουνχετζ, τις Κεφαλές της Νήσου του Πάσχα, τους Φαμένη Ήπειρο του Μου, τον Μπαγκς Μπάνι και τα Δεκατέσσερα Καρότα Σου, τους Κατά Μαρξ Ευαγγέλιον, τα Μέλη με τις Κάρτες, τις Άμμους του Άρη, τους τύση, τους ωματείο, τους υγχώνευση, τους φαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, τους Οργασμός, τους Γκομενοπηδηχτές, τους Δημόσιους Κληρονόμους, τα Υρικιά και τα Παράθυρα. Ο Μικ Σζάγκερ και η νέα μπάντα του, οι Σράσερς, έφτασαν την 27η Απριλίου, την ίδια ώρα που το FBI ανέκρινε όλες τις πόρνες του Λας Βέγκας. ύντομα ακολούθησαν οι Οροφές, ο Μωυσής και ο Μονοθεϊσμός, οι Λύκοι της τέπας, οι Πολιτισμός ως Πηγή Δυστυχίας, ο Υτωχός Ριχάρδος και τα Ροδοσταυρικά Μυστικά Σου, οι Ρολόι Φειρός, οι Νόβα Εξπρές, ο Πατέρας των Θαλασσών, τα Ανθρώπινα ντα, οι Μνημείο του Ουάσινγκτον, τα Μωρά της Θαλιδομίδης, οι Ξένοι σε Ξένη Φώρα, ο Δρ. Σζον ο Σαξιδιώτης της Νύχτας, η Σζόαν Μπαέζ, οι Φέρι του Νεκρού, ο Σζόκερ και οι Μονόχειρες Ληστές, η Γυναίκα του Πεγιότ, τα Ουράνια Μπλουζ, τα Γκόλεμ, οι Τπέρτατη Αφύπνιση, οι Εφτά Σύποι Αμφιλογίας, οι Χυχρός Πόλεμος, οι Πολεμιστές των Δρόμων, οι Εμπρηστές Σραπεζών, οι κλάβοι του ατανά, οι Θεωρία του Ντόμινο και ο Μάξγουελ και οι Δαίμονές Σου. Σην 28η Απριλίου, ενώ ο Ντίλινγκερ γέμιζε το όπλο του και οι Kαχίνας του Οράμπι ξεκινούσαν να χτυπούν τα τύμπανα, έφτασαν οι Φρυσοθήρες του Ακαπούλκο και ακολούθησαν οι Έπος του Γιλγαμές, οι Δεύτερος Νόμος της Θερμοδυναμικής, ο Δράκουλας και οι Νύφες Σου, οι ιδηρούν Παραπέτασμα, οι Θορυβώδης Μειοψηφία, οι Διεθνές Φρέος, οι Σρεις υμβολές στη Θεωρία του εξ, οι Νέφος των Αδαών, οι Γένεση Ενός Έθνους, τα Ζόμπι, ο Αττίλας και οι Ούνοι Σου, οι Μηδενιστές, οι Κατατονικοί, οι Μαστούρηδες του Θόρντεϊλ, οι Βόμβες του Φεϊμάρκετ, οι Κεφάλι Νεκρής Γάτας, οι κιά Έξω από το Φρόνο, οι ειρήνες του Σιτάνα, οι Πλέιερ Πιάνο, οι Δρόμοι του Λαρέντο, οι Οδύσσεια του Διαστήματος, οι Γαλάζιοι Παράφρονες, οι Κάβουρες, οι Δόση, οι Φορταριασμένος Λόφος, οι Λανθάνουσα Εικόνα, οι Σροχός του Κάρμα, οι Κοινωνία των Αγίων, οι Πόλη του Θεού, οι Γενικό Ασαφές Πέρα-Δώθε, οι Διαστροφή του Αριστερόχειρα Πιθήκου, οι Αγκάθι στη άρκα, οι Ανατέλλον Ποτζ, οι ΑΖΑΜ, οι Έλκηθρο-Μινιατούρα, οι 23ο Παράρτημα, τα Άλλα Μάγουλα, τα Βόδια της Δύσης, η Δεσποινίς και ο Πρόεδρος, οι Κοέν, Κοέν, Κοέν και Φαν και οι Ομαδικό Υαινόμενο. Σην 29η Απριλίου, την ώρα που ο Ντάνι Πράισφιξερ άκουγε συνεπαρμένος την Μάμα ούτρα, ο κατακλυσμός χτύπησε το Ίνγκολσταντ: πούλμαν, βανάκια, στέισιον βάγκον, μισθωμένα τρένα και κάθε μέσο μεταφοράς εκτός από έλκηθρα έφεραν στην πόλη τα Θαύματα του Αόρατου Κόσμου, την Κατάρα του Μωλ, τους Σζίζους Φεντ Σριπ, τον Αχάμπ και τον Ακρωτηριασμό Σου, τους Ξεκαβάλητους Κεφαλάρηδες, τα Υύλλα Φλόης, τους Ομιλία του Γκέτισμπεργκ, τους Ροδοδάκτυλη Αυγή, τους Οίνωψ Πόντος, τους Νιρβάνα, τους Δίχτυ των Κοσμημάτων, τους Να Μαστε λοι, τους Πίζαν Κάντος, τα Περσινά Φιόνια, τους Ροζ Διάσταση, τους Φήνα στο Μπουκάλι, τον Απίστευτο Φαλκ, τους Θερντ Μπάρντο, τους Θεραπεία της Αποστροφής, τους Ακατανίκητη Δύναμη, τους MC Squared, τους Νόμους του Εγκλεισμού, τους Αιώνιο υναίσθημα, τους Μίσθωση 99 Ετών, τους Ακλόνητο Αντικείμενο, τους Διαστημόπλοιο Γη, τους Μέθοδος Ραδιοχρονολόγησης, τις Κραυγές του Αντάρτη, τους φιγμένες Γροθιές, τους Μηχανή της Σελικής Κρίσης, τους ενάριο των Άκρων, τους Υυλάκιση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τους Περιελισσόμενους, τους Παίκτες της Μη-Αριστοτελικής Λογικής, τους Πρελούδιο στο Διάστημα, τους Κεραυνοί και Ρόδα, τους Αρμαγεδών, τους Μηχανή του Φρόνου, τους Μασονική Λέξη, τους Δουλειές για Μαϊμούδες, τα Έργα, τους Οχτώ παθί, τους Ένοπλη Ζάλη, τους Γεύμα του Κουτιού, τους Βασίλειο των Πρωτευόντων Θηλαστικών, τους Νέος Αιώνας, τους Ενόλα Γκέι, τους κτετ Σρας, τους τοχαστική Διαδικασία, τις υμφορήσεις, το Υλεγόμενο πίτι, τους Καπετάνιους-Υαντάσματα, τους Παρακμή της Δύσης, τους Μονομάχους, τους Κάλεσμα

10

της Άγριας Υύσης, τους υνείδηση ΙΙΙ, τους Αναδιοργανωμένη Εκκλησία των Σελευταίων Αγίων, τους τάνταρντ ιλ του Οχάιο, τους Ανθρώπους του Ζιγκ-Ζαγκ, τους Οικοδόμους Ερειπίων, τα Παιδιά του Ρα, τους ΣΝΣ, τους Αποδεκτή Ακτινοβολία, τους Επίπεδο Μόλυνσης, τους Μέγα Θηρίο, τις Πόρνες της Βαβυλώνας, τους Έρημη Φώρα, τους Άσχημη Αλήθεια, τους Σελική Διάγνωση, τους Μη Ικανοποιητική Λύση, τους Θερμικός Θάνατος του ύμπαντος, τους κέτος Θόρυβος, τους Άνοιγμα του Οφθαλμού, τους Εννέα Άγνωστους Άνδρες, τους Άλογο Άλλου Φρώματος, τους Ζώνη Κατολισθήσεων, τους Άνοδος του Ερπετού, τους Έτοιμος, Πρόθυμος και Ανίκανος, τους Πολιτικό Κτήνος, τον Ηρακλή και τη Φελώνα, τους Μεσαία τήλη, Διαγραμμένη Βλασφημία, τους Βαθύ Φωρίο, τους ΕωΥόΡο, τους Αστέρι του κύλου, τους Νάθιν’ είριους και τους Παρασκεύασμα Φ. (μως, την 23η Απριλίου, την ώρα που ο Σζο Μάλικ και ο Σομπίας Νάιτ τοποθετούσαν τη βόμβα στα γραφεία της Αντιπαράθεσης, ο Ντίλι Λάμα έστειλε ένα τηλεπαθητικό μήνυμα στον Φάγκμπαρντ ελίν λέγοντας Προλαβαίνεις ακόμα να κάνεις πίσω και ο Σζο δίστασε προς στιγμήν, λέγοντας τελικά, «Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι; Μπορούμε να είμαστε πραγματικά βέβαιοι;» Ο Σομπίας Νάιτ σήκωσε τα κουρασμένα μάτια του. «Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τίποτα,» είπε απλά. «Ο ελίν έχει ήδη εμφανιστεί πέντε φορές σε δεξιώσεις και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις όπου ήταν παρών ο Ντρέικ και κάθε συζήτηση μαζί του κατέληγε τελικά στην παρομοίωση με τη μαριονέτα και την αγαπημένη ατάκα του ελίν για τον αναρχικό που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Σι άλλο μπορούμε να υποθέσουμε;» Ρύθμισε το ρολόι για τις 2:30 π.μ. και έπειτα αντάμωσε ξανά το βλέμμα του Σζο. «Μακάρι να είχα δώσει στον Σζορτζ λίγα ακόμα στοιχεία,» είπε ο Σζο με θλίψη. «Σου έχεις ήδη δώσει υπερβολικά πολλά στοιχεία,» απάντησε ο Νάιτ κλείνοντας τη θήκη της βόμβας.) Σην 1η Απριλίου, ενώ η Θεϊκή Αστραπή παρήλαυνε στην Πλατεία του ΟΗΕ και ο Κάπταιν Σεκίλα ι Μότα οδηγείτο στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο Σζον Ντίλινγκερ σηκώθηκε από τη μουδιασμένη στάση του λωτού και σταμάτησε τη μαγική-μαθηματική εκπομπή του. Σεντώθηκε, τινάχτηκε ολόκληρος σαν σκύλος και προχώρησε στη σήραγγα κάτω από το κτίριο του ΟΗΕ προς το Κέντρο Ελέγχου Αλιγατόρων. Η γιόγκα του ΟΣΟ ήταν πάντα κουραστική και ένιωθε ευτυχής που την είχε ολοκληρώσει και θα επέστρεφε σε πιο εγκόσμια ζητήματα. Μια φρουρός τον σταμάτησε στην πύλη του ΚΕΑ και ο Σζον της έδωσε την πλαστική κάρτα του με την πυραμίδα και το μάτι. Η φρουρός, μια γυναίκα με σκυθρωπή όψη (ο Σζον είχε δει τη φωτογραφία της στην εφημερίδα, όπου παρουσιαζόταν ως ηγέτιδα των Ριζοσπαστικών Λεσβιών), έχωσε την κάρτα σε μια σχισμή στον τοίχο. χεδόν αμέσως η κάρτα ξαναβγήκε και άναψε ένα πρασινο φως. «Πέρνα,» είπε. «Heute die Welt.» «Morgens das Sonnensystem,»4 απάντησε ο Σζον. Εισήλθε στον μπεζ πλαστικό κάτω κόσμο του Κέντρου Ελέγχου Αλιγατόρων και βάδισε σε γεωδεσικούς διαδρόμους, ώσπου έφτασε στην πόρτα που έγραφε ΕΛΕΓΦΟ ΜΟΝΟΣΟΝΙΑ. ταν τοποθέτησε την κάρτα του στην κατάλληλη σχισμή, άναψε ένα άλλο πράσινο φως και άνοιξε η πόρτα. Η Σάφι Ράινγκολντ, με μίνι φούστα, ακόμα τολμηρή και ελκυστική παρά την ηλικία και τα γκρίζα μαλλιά της, σήκωσε το βλέμμα από τη γραφομηχανή της. Καθόταν πίσω από ένα μπεζ πλαστικό γραφείο που ταίριαζε με το μπεζ πλαστικό μοτίβο ολόκληρου του Κέντρου Ελέγχου Αλιγατόρων. Ένα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της μόλις τον αναγνώρισε. «Σζον,» του είπε με χαρά. «Σι σε φέρνει εδώ;» «Πρέπει να δω το αφεντικό σου,» απάντησε εκείνος, «μα, πριν να τον ενοχλήσεις, το ξέρεις ότι εμφανίζεσαι σε άλλο ένα βιβλίο;»

4 «ήμερα τον πλανήτη, αύριο το ηλιακό σύστημα.» Γερμανικά στο πρωτότυπο. (.τ.μ.)

11

«το νέο μυθιστόρημα του Έντισον Γιέρμπι;» ήκωσε τους ώμους της στωικά. «Δεν είναι τόσο κακό όσο αυτό που μου έκανε η Ατλάντα Φόουπ στο Ο Τηλέμαχος Φτερνίστηκε.» «Έτσι φαίνεται. μως πώς ανακάλυψε τόσα πολλά αυτός ο τύπος; Κάποιες από τις σκηνές είναι απολύτως αληθείς. Είναι στο Σάγμα;» απαίτησε να μάθει ο Σζον. «Νοητική διαρροή,» είπε η Σάφι. «Ξέρεις τώρα πως είναι οι συγγραφείς. Ένας Ιλλουμινάτος Μάγος μπήκε στο μυαλό του Γιέρμπι και εκείνος νόμισε ότι τα σκέφτηκε όλα μόνος του. Δεν έχει ιδέα. Σο ίδιο είδος διαρροής που είχαμε και όταν ο Κόντον έγραψε τον Άνθρωπο της Μαντζουρίας.» ήκωσε τους ώμους της. «υμβαίνει μερικές φορές.» «Έτσι φαίνεται,» είπε αφηρημένα ο Σζον. «Λοιπόν, πες στο αφεντικό σου ότι είμαι εδώ.» Μέσα σε ένα λεπτό βρισκόταν στο εσωτερικό γραφείο και τον χαιρετούσε διαχυτικά ο γέρος στο αναπηρικό καροτσάκι. «Σζον, Σζον, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω ξανά,» είπε η τραγουδιστή φωνή που είχε υπνωτίσει εκατομμύρια ανθρώπους. Διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς σε αυτήν τη γηρασμένη μορφή τον κάποτε γοητευτικό και δυναμικό Υράνκλιν Ντιλέινο Ρούσβελτ. «Πώς κόλλησες σε αυτήν τη δουλειά;» ρώτησε τελικά ο Ντίλινγκερ, αφού είχαν ανταλλάξει τις χαιρετούρες. «Ξέρεις τώρα πως είναι τα πράγματα με τη νέα συμμορία στην Αγκάρτι,» μουρμούρισε ο Ρούσβελτ. « “Νέο αίμα, νέο αίμα” –αυτή είναι η πολεμική ιαχή τους. λοι εμείς οι γέροι και πιστοί υπηρέτες καταλήγουμε σε ασήμαντες γραφειοκρατικές θέσεις.» «Θυμάμαι την κηδεία σου,» είπε μελαγχολικά ο Σζον. «Ζήλευα. κεφτόμουν ότι θα πήγαινες στην Αγκάρτι και θα είχες άμεση επαφή με τους Πέντε. Και τώρα φτάσαμε σε αυτό… Έλεγχος Μονοτονίας στο Κέντρο Ελέγχου Αλιγατόρων. Μερικές φορές το Σάγμα με βγάζει από τα ρούχα μου.» «Προσοχή,» είπε ο Ρούσβελτ. «Μπορεί να έχουν μπει στο μυαλό σου. Και ένας διπλός πράκτορας όπως εσύ, Σζον, βρίσκεται πάντα υπό ειδική παρακολούθηση. Άλλωστε δεν είναι και τόσο άσχημα αν σκεφτείς πώς αντέδρασαν στην Αγκάρτι όταν ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για το Περλ Φάρμπορ στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα. πως γνωρίζεις, δεν χειρίστηκα με ιδιαίτερη κομψότητα εκείνο το ζήτημα και είχαν το δικαίωμα να με υποβιβάσουν. Άλλωστε το Κέντρο Ελέγχου Αλιγατόρων παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον.» «Ίσως,» είπε με αμφιβολία ο Σζον. «Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό το πρόγραμμα.» «Επιτελούμε πολύ σημαντικό έργο,» είπε με σοβαρό ύφος ο Ρούσβελτ. «Η Νέα Τόρκη και το ικάγο είναι τα κύρια πειράματά μας, όπου ελέγχουμε το επίπεδο ανοχής των μέχουμ. το ικάγο επικεντρωνόμαστε στην απλή ασχήμια και βαρβαρότητα αλλά στη Νέα Τόρκη πραγματοποιούμε ταυτόχρονα και μια μακροπρόθεσμη μελέτη της πλήξης. Εδώ μπαίνει το Κέντρο Ελέγχου Αλιγατόρων. Πρέπει να διατηρούμε σε ένα ελάχιστο επίπεδο το πλήθος των αλιγατόρων στους υπονόμους ώστε το Γραφείο Τγιεινής να μην εφαρμόσει το δικό του Πρόγραμμα Ελέγχου Αλιγατόρων, το οποίο θα προσέφερε μια ευκαιρία για περιπέτεια και κυνηγετικό μυστικισμό στους νεαρούς αρσενικούς μέχουμ. Για τον ίδιο λόγο αποσύραμε και τα τραμ. Ήταν πιο διασκεδαστικά από τα λεωφορεία. Πίστεψε με, ο Έλεγχος Μονοτονίας αποτελεί πολύ σημαντικό σκέλος του προγράμματος της Νέας Τόρκης.» «Έχω δει τις στατιστικές ψυχικής υγείας,» είπε ο Σζον κουνώντας το κεφάλι του. «Περίπου το εβδομήντα τοις εκατό των κατοίκων στο πλέον πυκνοκατοικημένο τμήμα του Μανχάταν βρίσκονται ήδη σε προψυχωσική κατάσταση.» «Θα έχουμε φτάσει στο ογδόντα τοις εκατό μέχρι το 1980!» φώναξε ο Ρούσβελτ με λίγη από την γέρικη, χαλύβδινη αποφασιστικότητά του. Έπειτα έστριψε ένα μπαφάκι με το εβένινο μηχανηματάκι του και, κραδαίνοντας το με τη διάσημη ξένοιαστη πόζα του, προσέθεσε, «Και εμείς έχουμε ανοσία, χάρη στο Ελιξίριο του αμπάχ!» Απήγγειλε εύθυμα: «“Σο χόρτο δικαιολογεί στον άνθρωπο τα έργα του Θεού / καλύτερα και από το Μίλταουν.5” μως τι σε φέρνει στα μέρη μας, Σζον;»

5 Miltown: αγχολυτικό και ηρεμιστικό φάρμακο. (.τ.μ.)

12

«Μια “δουλίτσα”,» είπε ο Ντίλινγκερ. «την οργάνωσή μου υπάρχει ένας άνδρας ονόματι Μάλικ, ο οποίος πλησιάζει κάπως υπερβολικά στο μυστικό του παιχνιδιού. Φρειάζομαι λίγη βοήθεια εδώ, στη Νέα Τόρκη, για να τον στείλω να κυνηγά φαντάσματα μέχρι την πρώτη Μαϊου. Θέλω να ξέρω ποιος από το προσωπικό σου βρίσκεται πιο κοντά στον δικό μου.» «Ο Μάλικ,» είπε σκεπτικός ο Ρούσβελτ. «Εννοείς τον Μάλικ της Αντιπαράθεσης;» Ο Σζον έγνεψε θετικά και ο Ρούσβελτ ξάπλωσε στην πολυθρόνα του χαμογελώντας. «τρωμένη δουλειά. Έχουμε βάλει πράκτορα στο γραφείο του.» (μως κανείς τους δεν ήξερε ότι δέκα μέρες αργότερα ένα δελφίνι θα ανακάλυπτε ανάμεσα στα ερείπια της Ατλαντίδας ότι το Δρακονικό Άστρο δεν είχε πέσει ποτέ. Ούτε μπορούσαν να μαντέψουν πώς θα αναθεωρούσε ο Φάγκμπαρντ ελίν την ιστορία των Ιλλουμινάτων όταν θα του ανέφεραν αυτήν την αποκάλυψη και δεν είχαν ιδέα για την απόφαση που θα λάμβανε τότε, απόφαση που θα άλλαζε εντυπωσιακά και απρόσμενα όλες τις συνωμοσίες της ιστορίας μας.) «Ιδού οι πέντε εναλλακτικές ιστορίες,» είπε ο Γκρουάντ ζαρώνοντας εύθυμα τα σοφά γέρικα μάτια του. «Ο καθένας σας θα έχει την ευθύνη να φυτέψει στον κόσμο τα στοιχεία που θα καθιστούν ευλογοφανή μία από αυτές τις ιστορίες. Γου Σοπόντ, εσύ θα αναλάβεις την εκδοχή της Καρκόσα. Ίβοου, εσύ θα πάρεις την Φαμένη Ήπειρο του Μου.» Παρέδωσε δύο ογκώδεις φακέλους. «Γκάο Σουόν, εσύ θα αναλάβεις τη όμορφη ιστορία με το φίδι –θέλω να σκορπιστούν παραλλαγές της σε όλη την Αφρική και την Εγγύς Ανατολή.» Παρέδωσε άλλο ένα φάκελο. «Γιουνίκα, εσύ θα πάρεις την ιστορία της Ουράντια αλλά αυτή πρέπει να αποκαλυφθεί προς το τέλος του Παιχνιδιού.» Πήρε τον πέμπτο φάκελο και χαμογέλασε ξανά. «Καχέτζι, αγάπη μου, εσύ θα πάρεις την ιστορία της Ατλαντίδας με κάποιες αλλαγές που θα μας παρουσιάζουν ως τους πιο διπρόσωπους μπάσταρδους σε όλη την ιστορία. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω το σκοπό όλων αυτών…» Και το 1974 τα τέσσερα μέλη των Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον κοίταζαν με ζοφερό ύφος τον Σζο Μάλικ από τον τοίχο του γραφείου του. λα έδειχναν ότι η μέρα θα ήταν ατελείωτη και δεν είχε να περιμένει τίποτα συναρπαστικό σαν τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Παρατήρησε ένα παχύ χειρόγραφο σε φάκελο από χαρτί Μανίλας στο κουτί των εισερχομένων. Πρόσεξε ότι τα γραμματόσημα είχαν αφαιρεθεί. Αυτό ήταν σίγουρα δουλειά της Πατ Ουόλς. Ο μικρός αδερφός της έκανε συλλογή. Ο Σζο χαμογέλασε, καθώς θυμήθηκε το ημερολόγιο που κρατούσε ως έφηβος. Πάντα αναφερόταν στον αυνανισμό ως συλλογή γραμματοσήμων ώστε να είναι καλυμμένος στην περίπτωση που θα διάβαζαν το ημερολόγιο οι γονείς του. «ήμερα μάζεψα πέντε γραμματόσημα –νέο ρεκόρ.» «Μετά από πέντε μέρες δίχως γραμματόσημα βρήκα ένα σπάνιο σε πολλά χρώματα. Σεράστιο, αλλά το παζάρι ήταν εξαντλητικό.» ίγουρα τα σημερινά παιδιά, αν κρατούσαν ημερολόγιο (πιθανότατα θα χρησιμοποιούσαν κασετόφωνα), θα μιλούσαν ανοιχτά για αυτό ή θα το θεωρούσαν κάτι δευτερεύον και ανάξιο αναφοράς. Ο Σζο κούνησε το κεφάλι του. Ο καθολικός έφηβος που ήταν το 1946 δεν ήταν πιο μακρινός από τον εύθραυστο φιλελεύθερο που είχε υπάρξει το 1968. Και όμως, παρ’ όλα όσα είχε περάσει, αισθανόταν ότι η πείρα δεν τον είχε αλλάξει καθόλου. Άνθρωποι όπως η Πατ και ο Πίτερ του φέρονταν ακόμα λες και ήταν ο ίδιος άνθρωπος και συνέχιζε να κάνει την ίδια δουλειά με τον ίδιο τρόπο. Έβγαλε το βαρύ χειρόγραφο και κούνησε το φάκελο. Διάολε, δεν υπήρχε φάκελος επιστροφής. Εντάξει, όταν δούλευες σε ένα περιοδικό όπως η Αντιπαράθεση, στην οποία έγραφαν κυρίως ακροαριστεροί ή περίεργοι τύποι που ήταν πρόθυμοι να γράφουν δωρεάν, δεν περίμενες να περιλαμβάνουν φακέλους με γραμματόσημα και τη διεύθυνσή τους. Τπήρχε μια συνοδευτική επιστολή. Ο Σζο κράτησε την ανάσα του όταν είδε το χρυσό μήλο τυπωμένο στην πάνω αριστερή γωνία. Φαίρε Έρις και Γεια ου, Σζο,

13

Ιδού μια εξαιρετική, πρωτότυπη ερμηνεία του διεθνούς εμπορίου με τίτλο «Ο Βαμπιρισμός, η Ηλιοκεντρική Θεωρία και ο Φρυσός Κανόνας» από τον Φόρχε Λομπενγκούλα, έναν πραγματικά φευγάτο νεαρό Ντισκορντιανό στοχαστή. Οι ΔΑΜ δεν συμπαθούν πολύ το γράψιμο αλλά οι Ντισκορντιανοί, ευτυχώς, το συμπαθούν. Αν θεωρείς ότι αξίζει να δημοσιευτεί, μπορείς να δώσεις τη συνήθη αμοιβή. Τπόγραψε μια επιταγή για το Αυτονομιστικό Κίνημα του Υερνάντο Πόο και στείλε τη στον Φόρχε, στη διεύθυνση Φασάν 15, Αλγερίου 8. λως τυχαίως ο Φόρχε δεν θα αναμιχθεί στο πραξικόπημα του Υερνάντο Πόο. Η κολλεκτιβιστική οικονομική θεωρία στην οποία έχει στραφεί θα τον πείσει βαθμιαία να αφήσει την τρέλα του Υερνάντο Πόο να εξελιχθεί μόνη της. Και, φυσικά, το πραξικόπημα δεν είναι δική μας δουλειά. μως ο Φόρχε θα παίξει σημαντικό ρόλο στη συνακόλουθη οικονομική ανάκαμψη της Ισημερινής Γουινέας –αν υποθέσουμε ότι ο κόσμος θα ξεπεράσει το σημερινό μπλέξιμο. Αν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το άρθρο, κάψε το. Ο Φόρχε έχει πολλά αντίγραφα.

Πέντε τόνοι λινάρι, Μαλ

Τ.Γ. Μάλλον η επανάσταση του Υερνάντο Πόο απέχει δύο χρονάκια ακόμα, οπότε μην βιαστείς να υποθέσεις ότι ήδη βράζει το τσουκάλι. Να θυμάσαι όσα σου είπα για τη χήνα στο μπουκάλι.

Μ. (την άλλη άκρη του διαδρόμου, στις γυναικείες τουαλέτες, με την πόρτα κλειδωμένη, η Πάτ Ουόλς βγάζει το μεταδότη κρυσταλλικών λυχνιών από το καλσόν της και μεταδίδει στο δέκτη στο υμβούλιο Διεθνών χέσεων, που βρίσκεται σε απόσταση μισού οικοδομικού τετραγώνου προς τα ανατολικά. «Ακόμα γράφω ένα σωρό υπομνήματα για τους Ιλλουμινάτους και του δίνω μπόλικα παραπλανητικά στοιχεία. Σο μεγάλο νέο σήμερα είναι ένα άρθρο ερισιανής οικονομίας από έναν ιθαγενή του Υερνάντο Πόο. Έφτασε μαζί με μια συνοδευτική επιστολή με την υπογραφή “Μαλ” και, από τα συμφραζόμενα, είμαι βέβαιη ότι είναι εκείνος –ο Μαλακλύβας ο Πρεσβύτερος αυτοπροσώπως. Αν δεν είναι, τουλάχιστον έχουμε ένα ίχνος του γαμιόλη του Μαλακλύβα του Νεότερου που συνεχώς μας ξεφεύγει. Ο φάκελος είχε ταχυδρομική σφραγίδα από το Μαντ Ντογκ του Σέξας…») Ο Σζο άφησε το γράμμα του Μαλ προσπαθώντας να θυμηθεί τις ασαφείς αναφορές στο Υερνάντο Πόο πριν από την ταινία το προηγούμενο βράδυ. Κάποιος είχε πει ότι κάτι θα συνέβαινε εκεί. Ίσως έπρεπε να βρει κάποιον έκτακτο ανταποκριτή στο νησί ή ακόμα και να στείλει κάποιον εκεί. Ένα σαρδόνιο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του: ίσως θα είχε ενδιαφέρον να στείλει τον Πίτερ. Πρώτα λίγο ΟΜ, μετά ένα ταξίδι στο Υερνάντο Πόο. Αυτό θα ίσιωνε καλά τον Πίτερ. Ο Σζο έριξε μια γρήγορη ματιά στο χειρόγραφο του Λομπενγκούλα. Δεν υπήρχαν φνορδ. Αυτό τον ανακούφισε. Σου είχαν γίνει έμμονη ιδέα από τότε που ο Φάγκμπαρντ του είχε αφαιρέσει το ανακλαστικό απώθησης και κάθε φνορδ του έστελνε ένα τσίμπημα, υπόλειμμα της κατάστασης χαμηλού συναγερμού στην οποία ζούσε μέχρι τότε. Επέστρεψε στην πρώτη σελίδα και άρχισε να τη διαβάζει με σοβαρότητα: Ο ΒΑΜΠΙΡΙΜΟ, Η ΗΛΙΟΚΕΝΣΡΙΚΗ ΘΕΨΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΡΤΟ ΚΑΝΟΝΑ

του Φόρχε Λομπενγκούλα Κάνε ,τι Θέλεις Θα Είναι λος ο Νόμος

Ο Σζο σταμάτησε. Είχε ακούσει αυτήν τη φράση στη Μαύρη Σελετή στο ικάγο και ήξερε από πριν ότι ήταν ο κώδικας του Αβαείου του Θελήματος στον Ραμπελαί. μως υπήρχε και κάτι άλλο στη φράση, που του τσιμπούσε το μυαλό, κάτι που υπαινισσόταν ένα

14

κρυμμένο νόημα. Δεν ήταν απλώς ένα αξίωμα του αναρχισμού -υπήρχε και κάτι άλλο εκεί, κάτι πιο ερμητικό. Κοίταξε ξανά την επιστολή του Μαλ: «Να θυμάσαι όσα σου είπα για τη χήνα στο μπουκάλι.» Αυτό ήταν ένας απλός γρίφος που χρησιμοποιούσαν οι Δάσκαλοι του Ζεν στην εκπαίδευση των μοναχών. Ο Σζο θυμήθηκε. Παίρνεις ένα νεογέννητο χηνάκι και το βάζεις μέσα σε ένα μπουκάλι. Καθώς περνούν οι μήνες, το κρατάς εκεί και το ταϊζεις, ώσπου γίνεται μεγάλη χήνα και δεν χωρά πια από το λαιμό του μπουκαλιού. Σο ερώτημα είναι: Πώς θα βγάλεις τη χήνα δίχως να σπάσεις το μπουκάλι; Κανένας από τους δύο γρίφους δεν φώτιζε τον άλλο. Κάνε ό,τι θέλεις θα είναι όλος ο νόμος. Πώς θα βγάλεις τη χήνα από το μπουκάλι; «Θεέ μου,» γέλασε ο Σζο. «Κάνε ότι θέλεις εσύ θα είναι όλος ο νόμος.» Η χήνα βγαίνει από το μπουκάλι με τον ίδιο τρόπο που ο Σζον Ντίλινγκερ απέδρασε από τη φυλακή «υψίστης ασφαλείας» Κράουν Πόιντ. «Γαμώ τον Φριστό μου,» είπε πνιχτά ο Σζο. «Είναι ζωντανό!» ΑΝ ΔΕΝΣΡΟ ΠΟΤ ΣΕΚΕΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟ ΠΟΣΑΜΙ ΟΤΣΕ ΒΗΜΑ ΟΤΣΕ ΒΗΜΑ ΠΙΨ6 Σο μόνο μέρος όπου συναντιούνταν και οι πέντε Ανώτατοι Ιλλουμινάτοι ήταν η Μεγάλη Αίθουσα του Γκρουάντ στην Αγκάρτι, στο ηλικίας τριάντα χιλιάδων ετών κέντρο των Ιλλουμινάτων στις κορυφές των θιβετιανών Ιμαλαϊων, το οποίο διέθετε ένα υποθαλάσσιο λιμάνι στην απέραντη υπόγεια Θάλασσα της Βαλούσια. «Θα αναφερθούμε με τη συνήθη σειρά,» είπε ο Αδερφός Γράκχος Γκρουάντ πιέζοντας ένα πλήκτρο στο τραπέζι, ώστε τα λόγια του να καταγραφούν αυτόματα για τα αρχεία των Ιλλουμινάτων. «Πρώτα απ’ όλα, σχετικά με το Υερνάντο Πόο. Αφού ο Φόρχε Λομπενγκούλα αποφάσισε ότι οι συνδυασμένοι πόροι του Υερνάντο Πόο και του Ρίο Μούνι μπορούν να ανακατανεμηθούν ώστε να αυξηθεί ο κατά κεφαλήν πλούτος των πολιτών και των δύο επαρχιών, αποχώρησε από τους αυτονομιστές του Υερνάντο Πόο και επέστρεψε στο Ρίο Μούνι, όπου ελπίζει να πείσει τους ηγέτες του Υανγκ να ακολουθήσουν τις θεωρίες του περί οικονομικής ανάπτυξης. Σώρα τα σχέδιά μας επικεντρώνονται σε κάποιον Κάπταιν Ερνέστο Σεκίλα ι Μότα, έναν από τους ελάχιστους Καυκάσιους που έχουν απομείνει στο Υερνάντο Πόο. Έχει καλές διασυνδέσεις με τους πλουσιότερους Μπούντι, εκείνους που υποστηρίζουν την αυτονόμηση, και τρέφει υπέρμετρες φιλοδοξίες. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αλλάξουμε το χρονοδιάγραμμα.» «Ελπίζω να μην χρειαστεί,» είπε ο Αδερφός Μάρκους Μαρκόνι. «Θα ήταν ντροπή να μην επιβάλλουμε το Έσχατο την πρώτη Μαϊου. «Μπορούμε λοιπόν να υπολογίζουμε στην πρώτη Μαϊου,» είπε ο Αδερφός Γράκχος Γκρουάντ. «Καθώς εφαρμόζουμε ταυτόχρονα τρία διαφορετικά σχέδια με τον ίδιο σκοπό, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον το ένα θα πετύχει. Ας ακούσουμε τι έχεις να πεις, Αδερφέ Μάρκους.» «Ο Σσαρλς Μοσενίγκο έχει φτάσει στην Ανθρακολέπρωση Μι. Λίγοι ακόμα εφιάλτες τη σωστή στιγμή και θα τον φέρουμε εκεί που θέλουμε.»

6 «We Shall Not Be Moved». Παραδοσιακός ύμνος που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από την αμερικανική αριστερά του 20ου αιώνα με μικρές αλλαγές στους στίχους: We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Just like a tree that’ s standing by the water / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / The union is behind us / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We ’re fighting for our freedom / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We’ re fighting for our children / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We’ re building a mighty union / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Black and white together / We shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / We shall not, we shall not be moved / Young and old together / We shall not be moved. (.τ.μ.)

15

Έπειτα μίλησε η Αδερφή Θήδα Θεοδώρα. «Η Ατλάντα Φόουπ και η Θεϊκή Αστραπή αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη. ταν θα έρθει η ώρα, ο Πρόεδρος θα χεστεί πάνω του και θα είναι έτοιμος να γίνει ακόμα πιο ολοκληρωτικός από εκείνη μόνο και μόνο για να την εμποδίσει να αναλάβει την εξουσία.» «Δεν εμπιστεύομαι τον Ντρέικ,» είπε ο Αδερφός Μάρκους Μαρκόνι. «Υυσικά,» είπε ο Αδερφός Γράκχος Γκρουάντ. «μως έχτισε το σπίτι του δίπλα στη θάλασσα.» «Και όποιος χτίζει δίπλα στη θάλασσα, χτίζει πάνω στην άμμο,» είπε ο Αδερφός το Ογκατάι. «ειρά μου. Ο δίσκος μας Give, Sympathize, Control είναι παγκόσμιο χιτ. Η επόμενη περιοδεία μας στην Ευρώπη θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Έπειτα μπορούμε να ξεκινήσουμε, πολύ αργά και προσεκτικά, τις διαπραγματεύσεις για το φεστιβάλ της Βαλπούργειας Νύχτας. Υυσικά θα πρέπει να παρεμποδίσουμε όποιον επιχειρήσει να αναπτύξει πρόωρα την ιδέα μας.» «Ή να τον εξουδετερώσουμε,» είπε ο Αδερφος Γράκχος Γκρουάντ. Κοίταξε τον άνθρωπο που καθόταν μόνος του στην άλλη άκρη του μεγάλου τραπεζιού. «ειρά σου. Έμεινες σιωπηλός όλη αυτήν την ώρα. Σι έχεις να πεις;» Ο άνδρας γέλασε. «Λίγα λόγια από το σκελετό του συμποσίου, ε;» Ήταν ο πέμπτος και πιο τρομακτικός Ανώτατος Ιλλουμινάτος, ο Αδερφός Φένρι Φαστούρ, ο μόνος που είχε τα κότσια να πάρει το όνομά του από ένα λόιγκορ. «Έχει γραφτεί,» είπε, «ότι το σύμπαν είναι μια φάρσα του γενικού εις βάρος του επί μέρους. Μην βιαστείτε να γελάσετε ή να κλάψετε αν πιστεύετε σε αυτήν τη ρήση. Σο μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μια σοβαρή απειλή ρίχνει τη σκιά της σε όλα τα σχέδιά σας. Έχετε προειδοποιηθεί. Είναι πιθανό να πεθάνετε όλοι. Υοβάστε το θάνατο; Δεν χρειάζεται να απαντήσετε –το βλέπω ότι τον φοβάστε. Αυτό μπορεί να είναι από μόνο του ένα λάθος. Προσπάθησα να σας εξηγήσω ότι δεν χρειάζεται να φοβάστε το θάνατο αλλά δεν με ακούσατε. λα τα άλλα προβλήματά σας πηγάζουν από αυτό.» Οι άλλοι τέσσερις Ανώτατοι Ιλλουμινάτοι άκουσαν με ψυχρή, απαξιωτική σιωπή και δεν απάντησαν. «Αν όλα είναι Ένα,» προσέθεσε με σοβαρότητα ο πέμπτος Ιλλουμινάτος, «κάθε βία είναι μαζοχισμός.» «Αν όλα είναι Ένα,» απάντησε σαρδόνια ο Αδερφός το, «το σεξ είναι αυνανισμός. Αρκετά με τη μέχουμ μεταφυσική εδώ μέσα.» ΦΑΡΕ ΚΡΙΝΑ ΦΑΡΕ ΦΑΡΕ «Σζορτζ!» Και ο Σζορτζ ήταν εκεί, μαζί με τον ελίν, στο Ίνγκολσταντ. Θα ήταν μια περίεργη συνάντηση. Ο Σζορτζ είχε γείρει το κεφάλι του σε μια γεωδεσική στήλη, σίγουρα ζαλισμένος από την τοπική μπύρα. «Σζορτζ!» φώναξε ξανά ο Σζο. Ο Σζορτζ σήκωσε το βλέμμα του και ο Σζο ξαφνιάστηκε. Δεν είχε ξαναδει έτσι τον Σζορτζ. Ο Σζορτζ τίναξε τα μακριά, ξανθά μαλλιά του για να φύγουν από το πρόσωπό του και ο Σζο τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. Ήταν παράξενα μάτια, μάτια δίχως φόβο, οίκτο ή ενοχή, μάτια που αναγνώριζαν ότι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου ήταν αυτή της συνεχούς έκπληξης και, επομένως, δεν μπορούσαν να εκπλαγούν ιδιαιτέρως από τίποτα, ούτε καν από την απρόσμενη εμφάνιση του Σζο Μάλικ. Ο Σζο αναρωτήθηκε τι του είχε κάνει ο ελίν τις τελευταίες εφτά μέρες. Κατέστρεψε το μυαλό του ή μήπως –τον φώτισε; την πραγματικότητα ήταν η έβδομη μπύρα του Σζορτζ εκείνη τη μέρα και ήταν πολύ, πολύ μεθυσμένος. ΦΑΡΤ ΡΟΜΠΟΣ ΦΑΡΤ ΦΑΡΤ (Σην 30η Απριλίου, ανάμεσα στο μεσημέρι και τις 12:30, ανεστάλησαν οι πολιτικές ελευθερίες και κηρύχθηκε κατάσταση εθνικής εκτάκτου ανάγκης με ειδικό προεδρικό διάγγελμα σε όλα τα κανάλια. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα ξέσπασε η πρώτη εξέγερση στη

16

Νέα Τόρκη, στην Σεσσαρακοστή Πρώτη Οδό, όταν ο όχλος επεχείρησε να απωθήσει την αστυνομία και να καταλάβει λεωφορεία για να διαφύγει με αυτά στον Καναδά. Εκείνη τη στιγμή στο Ίνγκολσταντ η ώρα ήταν 6:45 μ.μ. και ο Κόμης Δράκουλας και οι Νύφες Σου έπαιζαν μια διασκευή σε ράγκα-ροκ ενός τραγουδιού από παλιό καρτούν του Ντίσνεϊ… Και στο Λος Άντζελες, όπου η ώρα ήταν 9:45 π.μ., ένα κάπως βιαστικά συγκροτημένο πενταμελές κομάντο Μοριτούρι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αμέσως όλες τις βόμβες του οπλοστασίου του ενάντια σε αστυνομικά τμήματα. «Να σακατέψουμε τους γαμιόληδες πριν να βαρύνει,» είπε ο ηγέτης της ομάδας, μια δεκαεξάχρονη κοπελίτσα με σιδεράκια… Ο ιδιωματισμός της σήμαινε στην καθομιλουμένη: «Να παραλύσουμε το φασιστικό κράτος πριν να οχυρωθεί»… Και ο αούλ, εμπιστευόμενος τον άλτη επί κοντώ του ασυνειδήτου του, οδηγούσε τον Μπάρνεϊ και τον Μάρκοφ Σσέινι στο στόμιο του πηλαίου Λίμαν… Ο Καρμέλ, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου νοντιότερα και αρκετές εκατοντάδες μέτρα πιο κοντά στο κέντρο της Γης, έσφιγγε ακόμα στα χέρια του τη βαλίτσα και τους πέντε εκατομμύρια χρυσούς θεούς της, μα δεν κουνιόταν… Δίπλα του αναπαύονταν τα κόκκαλα των δεκάδων νυχτερίδων που είχε φάει…) ΦΑΖΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ ΕΙΑΙ ΝΤΦΣΕΡΙΔΑ ΦΑΖΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΟ ΜΑ ΣΟΤΛΑΦΙΣΟΝ Η ΝΤΦΣΕΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΣΙ ΕΝΨ ΕΤ ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ Ο Σζο Μάλικ ένιωσε το σώμα του να διαλύεται καθώς το ράγκα-ροκ τον χτυπούσε σαν χιονοστιβάδα μουσικών ογκολίθων. Ο Κόμης Δράκουλας ούρλιαξε ξανά το στίχο (ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ) και ο Σζο αισθάνθηκε το μυαλό του να καταρρέει μαζί με το σώμα του. Δεν μπορούσε να βρει ένα κέντρο, ένα γαλήνιο σημείο μέσα στα κύματα του ήχου και της ενέργειας. Σο γαμημένο LSD ήταν σύμμαχος του Φάγκμπαρντ και είχε στραφεί εναντίον του, πέθαινε. Ακόμα και τα λόγια «έι, ο μάγκας έχει φρικάρει» έρχονταν από κάπου μακριά και η απόπειρά του να διαπιστώσει αν αναφέρονταν σε εκείνον εκφυλίστηκε σε προσπάθεια να θυμηθεί ποια ήταν τα λόγια, η οποία καταβαραθρώθηκε σε μια αβεβαιότητα ως προς το ποια ήταν η προσπάθειά του, αν ήταν νοητική ή σωματική και ποιος ήταν ο σκοπός της. «Γιατί,» φώναξε, «γιατί, γιατί-» …αλλά το «γιατί» δεν σήμαινε τίποτα. ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΙΠΟΣΑ ΣΙΠΟΣΑ, ΜΟΝΟ ΣΙΠΟΣΑ «Μα δεν μπορώ να πάρω LSD τώρα,» είχε διαμαρτυρηθεί ο Σζορτζ. «Είμαι στουπί από αυτήν τη βαυαρική μπύρα, σίγουρα θα με πάρει από κάτω.» «λοι θα πάρουν LSD,» είπε ψυχρά ο Φάγκμπαρντ. «Αυτές είναι οι εντολές της Δεσποινίδος Πορτινάρι και έχει δίκιο. Θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται μόνο αν το μυαλό μας είναι ορθάνοιχτο στο Έξω.» «Έι,» είπε ο Κλαρκ Κεντ. «Για κόψε αυτόν τον Γάλλο με το γλειφιτζούρι.» «Ναι, τι;» είπε ένας από τους Τπερανθρώπους. «Είναι ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Ποιος θα το περίμενε να είναι εδώ αυτός;» είπε ο Κεντ κουνώντας το κεφάλι του. «Ελπίζω να μείνει για να μας ακούσει. Δεν φαντάζεσαι πόσο με έχει επηρεάσει! Πρέπει να ακούσει την επιρροή του να επιστρέφει ως μουσική.» «Αυτό είναι δικό σου κόλλημα,» είπε ένας δεύτερος Τπεράνθρωπος. «τ’ αρχίδια μου τι σκέφτεται ο κάθε καριόλης ασπρουλιάρης για τη μουσική μας.» ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΙΠΟΣΑ «Ο Μικ Σζάγκερ δεν έχει παίξει ακόμα το “Sympathy for the Devil” και ήδη έχουν ξεκινήσει οι ταραχές,» μουρμούρισε μια αγγλική φωνή… Ο Αττίλας και οι Ούνοι Σου προσπαθούσαν να βλάψουν τη σωματική ακεραιότητα της υγκλήτου και του Λαού της Ρώμης… Και οι δύο μπάντες είχαν πάρει σπιντ και είχαν εμπλακεί σε μια πολύ σοφιστικέ συζήτηση γύρω από το νόημα ενός στίχου του Ντύλαν… Ένας Ούνος έσκασε ένα

17

μπυροπότηρο στο κεφάλι ενός Ρωμαίου, ενώ μια άλλη φωνή μουρμούριζε κάτι σχετικό με τις φάρσες του Συλ ιλενσπίγκελ7. ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ Ο Σζο πάντα τηρούσε την αρχή να δέχεται για προσωπική συνέντευξη στην Αντιπαράθεση τους πραγματικούς τρελάρες, όμως ο χοντρούλης που του είχαν στείλει για συνέντευξη δεν φαινόταν ιδιαιτέρως παλαβός. Είχε τα ήπια, συνηθισμένα, κάπως ασήμαντα χαρακτηριστικά ενός τυπικού Μεσοαστού Αγγλοσάξονα Προτεστάντη. «Ονομάζομαι Σζέιμς Κας Κάρτραϊτ,» είπε ο χοντρούλης δίνοντας το χέρι του, «και το θέμα είναι η ενέργεια της συνείδησης.» «Ποιο θέμα;» «Α, ναι –το θέμα αυτού του άρθρου που έγραψα για εσάς.» Ο Κάρτραϊτ έβαλε το χέρι του σε ένα χαρτοφύλακα από δέρμα αλιγάτορα και έβγαλε μια παχιά στοίβα με δακτυλογραφημένα χαρτιά. Οι διαστάσεις τους ήταν αλλόκοτες, γύρω στα οχτώ επί δύο. Παρέδωσε το άρθρο στον Σζο. «Σι είδους χαρτί είναι αυτό;» ρώτησε ο Σζο. «Είναι το τυπικό μέγεθος στην Αγγλία,» είπε ο Κάρτραϊτ. «ταν είχα πάει εκεί, το 1963, για να επισκεφτώ τους τάφους των προγόνων μου, αγόρασα δέκα δεσμίδες. Πήρα το αεροπλάνο από το Ντάλας στις 22 Νοεμβρίου, τη μέρα που σκότωσαν τον Κέννεντυ. υγχρονικότητα. Επίσης, φτερνίστηκα τη στιγμή που φτερνίστηκε και ο σκοπευτής. Και άλλη συγχρονικότητα. Από τότε δεν χρησιμοποίησα ποτέ άλλο χαρτί για τα γραπτά μου. Βρίσκω όμορφη τη σκέψη ότι όλα τα δέντρα που κατέληξαν στο χαρτί μου κόπηκαν πριν από δέκα χρόνια και από τότε δεν θυσιάστηκε κανένα άλλο δέντρο υπέρ της ανάπτυξης της φιλοσοφικής χλωρίδας του Σζιμ Κάρτραϊτ.» «ίγουρα είναι όμορφο αυτό,» είπε ο Σζο, ενώ σκεφτόταν πόσο μισούσε τους οικολόγους ηθικιστές. Σην εποχή που η οικολογία ήταν πολύ της μόδας, το 1970 και το ’71, διάφοροι είχαν το θράσος να γράψουν στον Σζο λέγοντας ότι περιοδικά με οικολογική συνείδηση, όπως η Αντιπαράθεση, είχαν το καθήκον να σταματήσουν να εκδίδονται για να σωθούν δέντρα. «Και τι καρπούς απέφεραν οι φιλοσοφικές έρευνές σας, κύριε Κάρτραϊτ;» ρώτησε. «Φρυσά μήλα του ηλίου, ασημένια μήλα της σελήνης,» είπε ο Κάρτραϊτ χαμογελώντας. Ο Σζο φαντάστηκε τη Λίλιθ Βέλκορ να αψηφά τον Γκρουάντ στην κορυφή της Πυραμίδας του Ματιού. «Λοιπόν, κύριε,» είπε ο Κάρτραϊτ, «το βασικό εύρημά μου είναι ότι η ζωική ενέργεια διαποτίζει ολόκληρο το σύμπαν, όπως το φως και η βαρύτητα. Επομένως, όλη η ζωή είναι ένα, όπως και όλο το φως είναι ένα. λες οι ενέργειες, βλέπετε, εκπέμπονται από μια κεντρική πηγή η οποία δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Αν τέσσερα αμινοξέα –η αδενίνη, η κυτοσίνη, η γουανίνη και η θυμίνη- γίνονται ξαφνικά ζωή όταν τα βάζουμε μαζί, τότε όλες οι χημικές ενώσεις είναι εν δυνάμει ζωντανές. Εσείς, εγώ, τα ψάρια και τα έντομα είμαστε αυτό το είδος ζωής που αποτελείται από αδενίνη, κυτοσύνη, γουανίνη και θυμίνη: ζωή του DNA. Αυτό που ονομάζουμε νεκρή ύλη είναι ένα άλλο είδος ζωής: η μη-DNA ζωή. λα καλά ως εδώ; Αν η συνείδηση είναι ζωή και η ζωή είναι ένα, τότε η ατομική συνείδηση είναι απλώς ένα από τα αισθητήρια όργανα του σύμπαντος. Σο σύμπαν γεννά όντα σαν και εμάς για να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Μπορείτε να το φανταστείτε σαν ένα γιγάντιο, αυτάρκες μάτι.» Ο Σζο παρέμενε απαθής. Ο Κάρτραϊτ συνέχισε. «Επομένως, η συνείδηση εκδηλώνεται και ως τηλεπάθεια, μαντική ικανότητα και τηλεκίνηση. Αυτά τα φαινόμενα είναι απλώς εκφάνσεις της συνείδησης που δεν εντοπίζονται σε συγκεκριμένο χώρο. Με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως η τηλεπάθεια και έχω αρκετές επιτυχίες στην τηλεπαθητική έρευνα. Αυτές οι περιπτώσεις επικοινωνίας αποτελούν

7 Tyl Eulenspiegel: ο πλακατζής ήρωας μιας σειράς λαϊκών παραμυθιών που τυπώθηκαν στην Γερμανία τον 16ο αιώνα. Τποτίθεται ότι έζησε στις αρχές του 14ου αιώνα. (.τ.μ.)

18

περαιτέρω τεκμήρια υπέρ της θέσης ότι η τηλεπάθεια είναι ένας ενιαίος ιστός που διαπερνά όλο το σύμπαν.» «Για μια στιγμή,» είπε ο Σζο. «Σα αυτοκίνητα κινούνται με μηχανική ενέργεια, θερμική ενέργεια και ηλεκτρική ενέργεια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα αυτοκίνητα του κόσμου επικοινωνούν μεταξύ τους.» «Σι καίγεται;» είπε χαμογελώντας ο Κάρτραϊτ. «Εννοείς στα αυτοκίνητα; Η βενζίνη αναφλέγεται στον κύλινδρο-» «Μόνο η οργανική ύλη καίγεται,» είπε με αυταρέσκεια ο Κάρτραϊτ. «Και όλη η οργανική ύλη κατάγεται από ένα μοναδικό κύτταρο. λη η φωτιά είναι ένα. Και όλα τα αυτοκίνητα επικοινωνούν μεταξύ τους. Μην μου μιλάς εμένα για βενζίνη ή πετρέλαιο. Ή για αμάξια. Είμαι Σεξανός. Δεν σου το είπα αυτό;» Ο Σζο κούνησε το κεφάλι του. «Από ποιο μέρος του Σέξας;» «Μια μικρή πόλη που λέγεται Μαντ Ντογκ.» «Σο υποψιαζόμουν. Πείτε μου, κύριε Κάρτραϊτ, γνωρίζετε τίποτα για μια συνωμοτική οργάνωση που ονομάζεται Αρχαίοι Πεφωτισμένοι οφοί της Βαυαρίας;» «Γνωρίζω τρεις οργανώσεις που έχουν παρόμοιο όνομα: την Αρχαία Βαυαρική υνωμoσία, τη Νέα Βαυαρική υνωμοσία και τους υντηρητικούς Βαυαρούς οφούς8.» Ο Σζο κούνησε το κεφάλι του. Μάλλον ο Κάρτραϊτ δεν τα είχε μάθει σωστά – όπως τα είχε μάθει ο Σζο. Ίσως ο χοντρός είχε άλλα κομμάτια του παζλ, ίσως λιγότερα από τον Σζο. Και πάλι, αν ήταν διαφορετικά, μπορεί να ήταν χρήσιμα. «Κάθε μια από αυτές τις οργανώσεις ελέγχει ένα από τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ,» είπε ο Κάρτραϊτ. «Σα αρχικά κάθε δικτύου επιλέχθηκαν επίτηδες για να αναφέρονται στο όνομα της ομάδας που το ελέγχει. Ελέγχουν επίσης όλα τα μεγάλα περιοδικά και τις εφημερίδες. Γι’ αυτό ήρθα σε εσάς. Αν κρίνω από αυτά που δημοσιεύετε τώρα τελευταία, όχι απλώς δεν ελέγχουν οι Ιλλουμινάτοι το περιοδικό σας αλλά μάλλον έχετε και το προνόμιο κάποιας πολύ ισχυρής προστασίας.» «στε λοιπόν υπάρχουν τρεις ξεχωριστές ομάδες Ιλλουμινάτων και έχουν μοιράσει μεταξύ τους όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης -σωστά;» είπε ο Σζο. «ωστά,» είπε ο Κάρτραϊτ με εύθυμο ύφος, λες και εξηγούσε πώς είχε φτιάξει σπιτικό παγωτό η γυναίκα του. «Ελέγχουν και την κινηματογραφική βιομηχανία. Έχουν βάλει το χεράκι τους σε εκατοντάδες ταινίες, οι πιο γνωστές από τις οποίες είναι το Γκάγκα Ντιν και ο Πολίτης Κέιν. Ιδιαίτερα αυτές οι δύο ταινίες είναι γεμάτες με ιλλουμινατικές αναφορές, σύμβολα, κωδικά μηνύματα και υποσυνείδητη προπαγάνδα. Ο “ροδανθός”, για παράδειγμα, είναι η κωδική ονομασία του παλαιότερου συμβόλου των Ιλλουμινάτων, του λεγόμενου Ροδόσταυρου. Γνωρίζετε τι σημαίνει.» Κρυφογέλασε πρόστυχα. Ο Σζο έγνεψε. «στε γνωρίζετε για τη “μάχη των λουλουδιών.”» Ο Καρτραϊτ σήκωσε τους ώμους του. «Και ποιος δεν γνωρίζει; Ο Δρ. Οράτιος Νέισμιθ, ένας φίλος μου που γνωρίζει, επικεφαλής του υλλόγου “Ο Σζον Ντίλινγκερ Πέθανε για ένα”, έχει γράψει μια ανάλυση του Γκάγκα Ντιν στην οποία αναδεικνύεται το πραγματικό νόημα των θάγκι, της κακής θεάς Κάλι, του λάκκου με τα φίδια, του ελεφαντοφαρμάκου, του φυσήματος της σάλπιγγας από τη στέγη του ναού και ούτω καθεξής. Σο Γκάγκα Ντιν εξυμνεί την επιβολή του νόμου και της τάξης σε μια περιοχή που μαστίζεται από τους εγκληματικούς οπαδούς μιας θεάς η οποία γεννά το κακό και το χάος. Οι θάγκι είναι καρικατούρα των Ντισκορντιανών και οι Άγγλοι αντιπροσωπεύουν την άποψη των Ιλλουμινάτων για τον εαυτό τους. Οι Ιλλουμινάτοι λατρεύουν αυτήν την ταινία.» «Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως όλοι δουλεύουμε για εκείνους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,» είπε ο Σζο προσπαθώντας επίτηδες να είναι αμφίσημος για να δει ποια θέση θα έπαιρνε ο Κάρτραϊτ.

8 «Ancient Bavarian Conspiracy» (ABC), «New Bavarian Conspiracy» (NBC), «Conservative Bavarian Seers» (CBS) στο πρωτότυπο. (.τ.μ.)

19

«ίγουρα το κάνουμε,» είπε ο Κάρτραϊτ. «,τιδήποτε κάνουμε και συμβάλλει στη μείωση της αρμονίας στην ανθρωπότητα τους βοηθά. υνεχώς ταρακουνούν την κοινωνία με πειράματα που ενέχουν πόνο και θάνατο για μεγάλους αριθμούς ανθρώπων. Για παράδειγμα, σκεφτείτε την καταστροφή του Τζένεραλ Σλόκαμ στις 15 Ιουνίου του 1904. ημειώστε επί τη ευκαιρία ότι 19 συν 04 μας κάνει 23.» Και αυτός; μούγκρισε ο Σζο από μέσα του. Είναι δικός μας ή δικός τους και, αν είναι δικός τους, γιατί μου λέει τόσα πολλά; «Πείτε μου εσείς,» είπε ο Κάρτραϊτ, «αν δεν είναι ένα όλη η συνείδηση, τότε γιατί ο Σζόις επέλεξε την ακριβώς επόμενη μέρα για τον Οδυσσέα, ώστε η καταστροφή του Τζένεραλ Σλόκαμ να υπάρχει στην εφημερίδα που διάβαζαν οι χαρακτήρες του; Βλέπετε, ο Σζόις γνώριζε ότι ήταν ιδιοφυία αλλά ποτέ του δεν κατανόησε τη φύση της ιδιοφυίας, που είναι να έχεις καλύτερη επαφή με την παγκόσμια συνείδηση από ό,τι ο μέσος άνθρωπος. πως και να ’χει, οι Ιλλουμινάτοι δοκίμασαν με την καταστροφή του Τζένεραλ Σλόκαμ μια νέα, πιο οικονομική τεχνική για την επίτευξη της υπερβατικής φώτισης –μια τεχνική που απαιτεί μόνο λίγες εκατοντάδες θανάτους αντί για χιλιάδες. χι ότι ενδιαφέρονται να σώσουν ζωές, το καταλαβαίνετε, αν και είναι πιθανό η επιθυμία τους για μια πιο οικονομική τεχνική να πηγάζει από την επιστροφή του αρχικού απωθημένου σκοπού των Ιλλουμινάτων, που ήταν καλοπροαίρετος.» «Αλήθεια;» είπε ο Σζο. «Και ποιος ήταν αυτός ο καλοπροαίρετος σκοπός;» «Η διατήρηση της ανθρώπινης γνώσης μετά από τη φυσική καταστροφή η οποία βύθισε την ήπειρο της Ατλαντίδας και τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό πριν από τριάντα χιλιάδες χρόνια,» είπε ο Κάρτραϊτ. «Υυσική καταστροφή;» «Μάλιστα. Μια ηλιακή έκρηξη που συνέβη όταν η Ατλαντίδα ήταν στραμμένη προς τον ήλιο. Οι πρώτοι Ιλλουμινάτοι ήταν επιστήμονες που προέβλεψαν την ηλιακή έκρηξη αλλά έγιναν δεκτοί με χλευασμό και έτσι διέφυγαν μόνοι τους. Η καλή προαίρεση εκείνων των πρώιμων Ιλλουμινάτων αντικαταστάθηκε από ελιτίστικες στάσεις στους διαδόχους τους αλλά ο καλοπροαίρετος σκοπός επανέρχεται με τη μορφή φραξιών που εμφανίζονται ανάμεσα στους Ιλλουμινάτους και αποσκιρτούν. Οι φράξιες διατηρούν την παραδοσιακή μυστικότητα των Ιλλουμινάτων αλλά σκοπός τους είναι να ματαιώσουν τα καταστροφικά σχέδια του σώματος που τις γέννησε. Οι Δικαιωμένοι Αρχαίοι του Μούμου διεγράφησαν από τους Ιλλουμινάτους το 1888. μως η αρχαιότερη αντι-ιλλουμινατική συνωμοσία είναι το Ερισιανό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το οποίο αποσχίστηκε πριν από την έναρξη του τρέχοντος πολιτισμού. Έπειτα υπάρχει και το Ντισκορντιανό Κίνημα –μια άλλη αποσχισθείσα φράξια, αλλά αυτοί είναι σχεδόν εξίσου κακοί με τους Ιλλουμινάτους. Είναι κάτι σαν διασταύρωση ανάμεσα σε οπαδούς της Άιν Ραντ9 και σε αϊεντολόγους. Έχουν αυτόν τον τύπο, τον Φάγκμπαρντ ελίν, τον γκουρού τους. Δεν διάβασες για αυτό, γιατί οι κυβερνήσεις του κόσμου χέστηκαν πάνω τους και δεν έκαναν τίποτα, αλλά πριν από πέντε χρόνια αυτός ο ελίν διείσδυσε στην υπηρεσία πυρηνικών υποβρυχίων του Ναυτικού των ΗΠΑ για χάρη των Ιλλουμινάτων –και έκλεψε ένα υποβρύχιο. Αυτός ο ελίν είναι σπουδαίος πωλητής –θα μπορούσε να πείσει τον γέρο-Φ.Λ. Φαμτ να του χαρίσει τις μισές πετρελαιοπηγές του. Ήταν Τπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Πρώτα προσηλύτισε το μισό πλήρωμα με τις πιο απίστευτες μαλακίες που έχεις ακούσει από τότε που ο Σιμ Λίρι ήταν στις δόξες του. Έπειτα διοχέτευσε κάποιο ναρκωτικό στην παροχή αέρα του σκάφους και, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονταν υπό την επήρρειά του, προσηλύτισε και εκείνους. Σους πεισματάρηδες τους εκτόξευσε από τους σωλήνες των τορπιλών. Ψραίος τύπος. Άκου τώρα, το υποβρύχιο ήταν εξοπλισμένο με πυραύλους Πολάρις. Έτσι ο ελίν πηγαίνει σε ένα μέρος στον ωκεανό όπου δεν μπορούν να τον βρουν και εκβιάζει τις γαμημένες κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της ΕΔ και της Κίνας για να του δώσουν η καθεμία δέκα εκατομμύρια δολάρια

9 Ayn Rand (1905-1982): μυθιστοριογράφος και «φιλόσοφος», γνωστή για το μυθιστόρημα Atlas Shrugged (1957). Τποστήριζε τον καπιταλισμό και την κυριαρχία του ατόμου. (.τ.μ.)

20

σε χρυσό ώστε να αφοπλίσει τους πυραύλους. Διαφορετικά θα τους ρίξει σε μια πόλη μιας από αυτές τις τρεις χώρες.» «ε εκείνη τη φάση ο ελίν δούλευε ακόμα για τους Ιλλουμινάτους;» «χι βέβαια!» ρουθούνισε ο Κάρτραϊτ. «Εκείνοι δεν παίζουν έτσι το παιχνίδι. Σους αρέσει να δρουν στα κρυφά, πίσω από τις κουρτίνες. Δουλεύουν με δηλητήρια, στιλέτα και τέτοια πράγματα, όχι βόμβες Τδρογόνου. χι, ο ελίν είπε στους Ιλλουμινάτους να πάνε να γαμηθούν και εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να τρίζουν τα δόντια τους. Από τότε δρα σαν πειρατής. Και θα σας πω και κάτι άλλο. Είναι πολλοί οι παγκόσμιοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων των Ιλλουμινάτων, που δεν κοιμούνται τα βράδια εξ’ αιτίας του άλλου πράγματος που έχει σε εκείνο το υποβρύχιο ο Φάγκμπαρντ ελίν.» «Και τι είναι αυτό, κύριε Κάρτραϊτ;» «Λοιπόν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε μια μεγάλη χαζομάρα. Δεν τους αρκούσαν τα πυρηνικά όπλα στα υποβρύχια Πολάρις. κέφτηκαν να τα εξοπλίσουν και με ένα άλλο είδος όπλου – ιούς.» Ο Σζο αισθάνθηκε το σώμα του να παγώνει και τον αυχένα του να μουδιάζει. Ας ανησυχούσαν οι άλλοι για την πυρηνική καταστροφή. Ο προσωπικός του εφιάλτης ήταν η πανδημία –ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους μέσω της εξάπλωσης κάποιας επιδημίας την οποία είχε δημιουργήσει ο άνθρωπος και για την οποία δεν διέθετε θεραπεία. Ίσως επειδή στα εφτά του παραλίγο να πεθάνει από πολιομυελίτιδα. Αν και ήταν υγιής από τότε, του ήταν αδύνατο να αποτινάξει το φόβο μιας μοιραίας ασθένειας. «Αυτός ο Φάγκμπαρντ ελίν –αυτοί οι Ντισκορντιανοί- διαθέτουν ένα βιολογικό όπλο στο υποβρύχιό τους;» «Ναι. Κάτι που λέγεται Άνθρακας Σαύ. Σο μόνο που έχει να κάνει ο ελίν είναι να το απελευθερώσει στο νερό και μέσα σε μια εβδομάδα θα έχει πεθάνει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Εξαπλώνεται ταχύτερα και από πουτάνα των δύο δολαρίων το σαββατόβραδο. Μπορεί να τον μεταφέρει κάθε ζωντανό ον. μως ένα χαριτωμένο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι θανάσιμος μόνο για τον άνθρωπο. Αν ο ελίν τρελαθεί αρκετά ώστε να τον χρησιμοποιήσει –και αυτές τις μέρες είναι αρκετά τρελός και συνεχώς χειροτερεύει- ο πλανήτης θα κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία, ούτως ειπείν. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει κάποια άλλη μορφή ζωής, ενώ αν ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος ή αν ο πλανήτης μολυνθεί μέχρι θανάτου δεν θα απομείνει καμία μορφή ζωής που να αξίζει να αναφέρουμε. Ίσως το καλύτερο θα ήταν να αμολήσει ο Φάγμπαρντ ελίν τον Άνθρακα Σαύ. ίγουρα έτσι θα προλάβουμε την εμφάνιση χειρότερων καταστάσεων.» «Αν δεν μείνει κανείς ζωντανός,» είπε ο Σζο, «από ποιού την οπτική γωνία θα ήταν το καλύτερο;» «Από την οπτική γωνία της ζωής,» είπε ο Κάρτραϊτ. «ας το είπα, όλη η ζωή είναι ένα. Και έτσι επιστρέφουμε στο άρθρο μου. Θα σας το αφήσω. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ μεγαλύτερο από όσα δημοσιεύετε συνήθως, οπότε σας επιτρέπω να αφαιρέσετε ό,τι θέλετε και να με πληρώσετε με τη συνήθη αμοιβή για ό,τι δημοσιεύσετε.» Εκείνο το βράδυ ο Σζο έμεινε στο γραφείο του μέχρι τις εννέα. Ψς συνήθως είχε αργήσει μια μέρα να ετοιμάσει για στοιχειοθεσία το κύριο άρθρο του και τη στήλη των επιστολών. Τπήρχαν δύο δουλειές στο περιοδικό που αισθανόταν ότι μόνο εκείνος μπορούσε να κάνει σωστά και αρνείτο να τις αναθέσει στον Πίτερ ή σε οποιονδήποτε άλλο. Πρώτα δακτυλογράφησε τις επιστολές μικραίνοντας τις και κάνοντας τις πιο αιχμηρές. Έπειτα προσέθεσε σύντομες απαντήσεις, όπου χρειαζόταν. τη συνέχεια άφησε στην άκρη τις σημειώσεις του και την έρευνα για το σημείωμα της σύνταξης που σχεδίαζε για το τεύχος του Αυγούστου και έγραψε στη θέση τους μια παθιασμένη έκκληση προς όλους τους αναγνώστες να αναλάβουν προσωπική δράση ενάντια στην απειλή του βιολογικού πολέμου. Ακόμα και αν ο Καρτραϊτ του είχε πουλήσει παπαριές, του είχε θυμίσει τη βαθιά πεποίθησή του ότι ήταν πολύ πιθανότερο ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους να επέλθει μέσω βιολογικού πολέμου παρά μέσω πυρηνικών όπλων. Ήταν υπερβολικά εύκολο να

21

εξαπολυθούν τα βιολογικά όπλα. Υαντάστηκε τον Φάγκμπαρντ στο υποβρύχιό του να αμολά την καταστροφική πανούκλα στη θάλασσα και ανατρίχιασε. Ο χαρτοφύλακάς του είχε βαρύνει από το άρθρο του Κάρτραϊτ, το οποίο είχε αποφασίσει να πάρει μαζί του στο σπίτι. τάθηκε στην είσοδο του κτιρίου όπου βρίσκονταν τα γραφεία του κοιτώντας βλοσυρά τα ενυδρεία με τα τροπικά ψάρια στη βιτρίνα του καταστήματος ζώων. ε ένα ενυδρείο υπήρχε ως στολίδι ένα κινεζικό μοντέλο βυθισμένου πειρατικού πλοίου. Αυτό έφερε ξανά στο νου του Σζο τον Φάγκμπαρντ ελίν. Εμπιστευόταν τον Φάγκμπαρντ ή όχι; Ήταν δυνατό να πιστέψει πραγματικά σε έναν Φάγκμπαρντ με ψύχωση Κάπταιν Νέμο, ο οποίος κλωθογύριζε σκοτεινές σκέψεις πάνω από σωλήνες και βαζάκια γεμάτα με καλλιέργειες ιών, με ένα τριχωτό δάχτυλο να σκαλίζει αβέβαια ένα κουμπί το οποίο θα έστελνε μια τορπίλη γεμάτη με Άνθρακα Σαύ στα μαύρα νερά του Ατλαντικού; Ο Κάρτραϊτ είχε πει ότι μέσα σε μια εβδομάδα θα πέθαιναν όλοι οι άνθρωποι. Και δυσκολευόταν να δεχτεί ότι ο Κάρτραϊτ έλεγε ψέματα, καθώς γνώριζε τόσα πολλά για τόσα άλλα πράγματα. ταν ο Σζο έφτασε στο σπίτι, έβαλε στο πικ-απ τον αγαπημένο του δίσκο του Μουσείου Υυσικής Ιστορίας, το Η Γλώσσα και η Μουσική των Λύκων, και άναψε ένα μπάφο. Σου άρεσε να ακούει τους λύκους όταν μαστούρωνε και προσπαθούσε να κατανοήσει τη γλώσσα τους. Έπειτα έβγαλε το κείμενο του Κάρτραϊτ από το χαρτοφύλακά του και κοίταξε την πρώτη σελίδα. Δεν έγραφε ούτε λέξη για την ενέργεια της συνείδησης. Μάλιστα αναφερόταν σε ένα ζήτημα το οποίο ο Σζο έβρισκε πολύ πιο ενδιαφέρον:

ΠΨ Η ΑΡΦΑΙΑ ΒΑΤΑΡΙΚΗ ΤΝΨΜΟΙΑ ΦΕΔΙΑΕ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΣΟΠΟΙΗΕ

ΣΗ ΔΟΛΟΥΟΝΙΑ ΣΨΝ ΜΑΛΚΟΜ Φ, ΣΖΟΝ Υ. ΚΕΝΝΕΝΣΤ, ΜΑΡΣΙΝ ΛΟΤΘΕΡ ΚΙΝΓΚ, ΣΖ.Ρ., ΣΖΟΡΣΖ ΛΙΝΚΟΛΝ ΡΟΚΓΟΤΕΛ, ΡΟΜΠΕΡΣ ΚΕΝΝΕΝΣΤ, ΡΙΣΑΡΝΣ Μ. ΝΙΞΟΝ, ΣΖΟΡΣΖ ΟΤΑΛΑ, ΣΖΕΩΝ ΥΟΝΣΑ, ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΚΟΝΡΑΝΣ ΚΑΙ ΦΑΝΚ ΜΠΡΟΤΜΕΡ. «Λοιπόν,» είπε ο Σζο, «να με πάρει ο διάολος.» «Ήταν καλό τριπ,» είπε ο Χάγκμπαρντ Σελίν. «Είσαι καλός ταξιδιώτης,» απάντησε η Δεσποινίς Πορτινάρι. «Τποδύθηκες πολύ καλά τον Φάρι κόιν. Μάλλον συμπεριφέρθηκες όπως ακριβώς θα συμπεριφερθεί και εκείνος όταν θα βρει το θάρρος να έρθει να με δει.» «Ήταν πιο απλό από όσο αν ακολουθούσα το δικό μου τριπ,» είπε ο Φάγκμπαρντ κουρασμένα. «Οι ενοχές μου είναι πολύ πιο βαθιές γιατί γνωρίζω περισσότερα. Ήταν ευκολότερο να αναλάβω το δικό του τριπ ενοχών παρά το δικό μου.» «Και τελείωσε; Δεν σηκώνεται πια το τρίχωμά σου;» «Ξέρω ποιος είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ. Αδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη, θυμίνη.» «Πώς μπόρεσες να το ξεχάσεις;» Ο Φάγκμπαρντ χαμογέλασε. «Είναι εύκολο να ξεχνάς. Σο ξέρεις αυτό.» Σου χαμογέλασε και εκείνη. «Ευλογημένος να είσαι, Καπετάνιε.» «Ευλογημένη να είσαι,» είπε εκείνος. ταν έφτασε στην καμπίνα του ήταν ακόμα χαλαρωμένος. Σο όραμα του αυτοδημιούργητου και του φιδιού που έτρωγε την ουρά του είχε σπάσει τις γραμμές λόγου, εικόνων και συναισθηματικής ενέργειας που τον οδηγούσαν πίσω στη κοτεινή Νύχτα της Χυχής -όμως η επίλυση του προσωπικού του προβλήματος δεν είχε σώσει την Απόδειξη ούτε τον είχε βοηθήσει να αντιμετωπίσει την επερχόμενη καταστροφή. Απλώς τον είχε απελευθερώσει για να ξεκινήσει από την αρχή. Απλώς του είχε υπενθυμίσει ότι το τέλος είναι η αρχή και ότι η ταπεινότητα δεν τελειώνει ποτέ. Απλώς, εύθυμα, είχε γυρίσει τον Σροχό σε μια άλλη κάρτα του Σαρώ…

22

υνειδητοποίησε ότι ακόμα τρίπαρε. Αυτό διορθώθηκε εύκολα: ο Φάρι κόιν ήταν εκείνος που τρίπαρε και εκείνος δεν ήταν ο Φάρι κόιν εκείνη τη στιγμή. Ο Φάγκμπαρντ, ο οποίος θυμήθηκε ξανά ποιος ήταν και γιατί βρισκόταν εκεί, άνοιξε την πόρτα της καμπίνας του. Ο Σζο Μάλικ καθόταν σε μια καρέκλα κάτω από μια τοιχογραφία με χταπόδια. Σου έριξε ένα ήρεμο βλέμμα. «Ποιος σκότωσε τον Σζον Κέννεντυ;» ρώτησε γαλήνια ο Σζο. «Θέλω μια ευθεία απάντηση αυτήν τη φορά, Φ..» Ο Φάγκμπαρντ χαλάρωσε σε μια άλλη καρέκλα χαμογελώντας ευγενικά. «στε τελικά φτάσαμε και σε αυτο; λα αυτά τα χρόνια ζητούσα από τον Σζον να σου τονίζει ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι όσους έχουν τα αρχικά Φ.., και όμως με εμπιστεύτηκες χωρίς να το παρατηρήσεις ποτέ.» «Σο παρατήρησα. Αλλά μου φάνηκε τόσο τρελό που δεν το πήρα στα σοβαρά.» «Ο Σζον Κέννεντυ δολοφονήθηκε από έναν τύπο που λέγεται Φάρολντ κανβέρα και ζούσε στη Λεωφόρο Υούλερτον, στο ικάγο, κοντά στο Εστιατόριο έμιναρι, όπου συζητήσαμε για πρώτη φορά με τον άιμον τις αριθμολογικές θεωρίες του. Ο Ντίλινγκερ είχε επιστρέψει σε εκείνη τη γειτονιά για λίγο στα τέλη της δεκαετίας του ’50 γιατί του άρεσε να πηγαίνει στον κινηματογράφο Μπάιογκραφ και να θυμάται τα παλιά. Ο κανβέρα ήταν ο σπιτονοικοκύρης του. Ένας πολύ νηφάλιος, συνηθισμένος, κάπως πληκτικός τύπος. Σότε, στο Ντάλας το 1963, ο Σζον τον είδε να τινάζει στον αέρα τα μυαλά του Προέδρου πριν να προλάβουν να πυροβολήσουν ο σβαλντ, ο Φάρι κόιν ή ο εκτελεστής της Μαφίας.» Ο Φάγκμπαρντ σταμάτησε για να ανάψει ένα τσιγάρο. «τη συνέχεια ερευνήσαμε τον κανβέρα σαν επιστήμονες που ερευνούν την πρώτη εξωγήινη μορφή ζωής. Μπορείς να φανταστείς πόσο ενδελεχής ήταν η έρευνα. Εκείνη την εποχή δεν ήταν καθολου πολιτικοποιημένος και αυτό μας μπέρδεψε πολύ. Ανακαλύψαμε ότι ο κανβέρα είχε επενδύσει πολλά χρήματα στην Μπλου κάι Α.Ε., μια εταιρεία που κατασκεύαζε συσκευές για προσγείωση σε πλανήτες χαμηλής βαρύτητας. Αυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Σελικά η εχθρική στάση του Αϊζενχάουερ απέναντι στο διαστημικό πρόγραμμα έριξε πολύ χαμηλά τη μετοχή της Μπλου κάι και ο κανβέρα πούλησε με τρομερές απώλειες. Σότε ήρθε ο Κέννεντυ και ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ σκόπευαν να μεταφέρουν άνθρωπο στη σελήνη. Ξαφνικά οι μετοχές που είχε πουλήσει άξιζαν εκατομμύρια. Σου κανβέρα του έστριψε -αυτό ήταν όλο. Σελικά το γεγονός ότι σκότωσε τον Κέννεντυ και την έβγαλε καθαρή τον οδήγησε στη σχιζοφρένεια. Για κάποιο διάστημα στράφηκε στον πνευματισμό και τελικά κατέληξε στους Λευκούς Ήρωες Ενάντια στον Κόκκινο Εξτρεμισμό10, μια πραγματικά παρανοϊκή αντι-ιλλουμινατική ομάδα, και οργάνωσε μια υπηρεσία τηλεφωνικών μηνυμάτων για τη διάδοση της προπαγάνδας της.» «Και κανείς άλλος δεν υποψιάστηκε τίποτα;» ρώτησε ο Σζο. «Ο κανβέρα βρίσκεται ακόμα στο ικάγο και συνεχίζει τη ζωή του σαν άλλο ένα ανώνυμο πρόσωπο στο δρόμο;» «χι ακριβώς. Σον σκότωσαν πριν από μερικά χρόνια. Εξαιτίας σου.» «Εξαιτίας μου;» «Ναι. Ήταν ένα από τα πειραματόζωα της πρώτης δοκιμής ΟΜ. Αφού το ήπιε, έκανε το λάθος να γκαστρώσει την κόρη ενός τοπικού πολιτικού. Υαίνεται ότι το ΟΜ τον έκανε δεκτικό σε ελευθεριακές ιδέες.» ΘΑ ΡΟΚΑΡΟΤΜΕ ΜΕΦΡΙ ΣΗΝ ΑΤΓΗ «Ακούγεσαι πολύ πειστικός και τείνω να σε πιστέψω,» είπε αργά ο Σζο. «Πώς και έτσι, στα καλά καθούμενα; Πώς και παράτησες τα κόλπα και τις υπεκφυγές;» «Σα μεσάνυχτα θα σημάνει το ρολόι,» απάντησε απλά ο Φάμπγκαρντ με ένα λατινικό σήκωμα των ώμων. «Σο ξόρκι λήγει. ύντομα η άμαξα θα γίνει ξανά κολοκύθα. Η ταχτοπούτα θα επιστρέψει στην κουζίνα, όλοι θα βγάλουν τις μάσκες τους και το

10 «White Heroes Opposing Red Extremism» (WHORE). (.τ.μ.)

23

καρναβάλι θα τελειώσει. Σο εννοώ,» προσέθεσε με ειλικρινές ύφος. «Ρώτησε με ό,τι θέλεις και θα μάθεις την αλήθεια.» «Γιατί με κρατάς μακριά από τον Σζορτζ; Γιατί να πρέπει να κρύβομαι στο υποβρύχιο σαν καταζητούμενος και να τρώω με τον Κάλεϊ και τον Άιχμαν; Γιατί δεν θέλεις να συγκρίνουμε τις σημειώσεις μας ο Σζορτζ και εγώ;» Ο Φάγκμπαρντ αναστέναξε. «Θα χρειαζόμουν μια ολόκληρη μέρα για να στο εξηγήσω αυτό. Θα έπρεπε πρώτα να κατανοήσεις ολόκληρο το ύστημα ελίν. την παιδιάστικη γλώσσα της συμβατικής ψυχολογίας, αφαιρώ τις πατρικές μορφές του Σζορτζ. Εσύ είσαι μια από αυτές: το πρώτο και μοναδικό αφεντικό του, ένας μεγαλύτερος άνδρας τον οποίο εμπιστεύεται και σέβεται. ύντομα έγινα και εγώ πατρική μορφή και αυτός είναι ένας από τους χίλιους και έναν λόγους για τους οποίους έχρισα γκουρού την Δεσποινίδα Πορτινάρι. Ο Σζορτζ έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Ντρέικ, τον κακό πατέρα, και να χάσει εσένα και εμένα, τους καλούς πατέρες, πριν να μάθει πώς να πηδά μια γυναίκα. Αν έχεις περιέργεια, το επόμενο βήμα είναι να του στερήσουμε τη γυναίκα. Προσωρινά,» προσέθεσε αμέσως ο Φάγκμπαρντ. «Μην είσαι τόσο νευρικός. Έχεις ήδη περάσει από ένα μεγάλο μέρος του υστήματος ελίν και δεν σε σκότωσε. Φάρη σε αυτό έγινες πιο δυνατός, έτσι δεν είναι;» Ο Σζο έγνεψε θετικά αλλά αμέσως εκτόξευσε την επόμενη ερώτηση. «Γνωρίζεις ποιος έβαλε τη βόμβα στην Αντιπαράθεση;» «Ναι, Σζο. Και ξέρω γιατί το έκανες.» ΔΕΝ ΕΙΑΙ ΣΙΠΟΣΑ ΑΠΟΛΤΣΨ «Εντάξει λοιπόν, τώρα θα τα πούμε όλα και καλά θα κάνεις να έχεις μια καλή απάντηση. Γιατί βοηθάς τους Ιλλουμινάτους να επιβάλλουν το Έσχατο, Φάγκμπαρντ;» «πως είπε κάποτε ένας πολύ σοφός άνθρωπος, όταν έρχεται η ώρα της ατμομηχανής, οι μηχανές βγάζουν ατμούς.» «Φριστέ μου,» είπε αποκαμωμένα ο Σζο. «Νόμιζα ότι είχα περάσει αυτήν την υψηλή φιλοσοφία. ταν κατάλαβα πώς βγαίνει η χήνα από το μπουκάλι στο γρίφο του ζεν –δεν κάνεις τίποτα και περιμένεις να ανοίξει μόνη της δρόμο η χήνα, όπως το κοτόπουλο βγαίνει μόνο του από το αβγό- συνειδητοποίησα ότι το “Κάνε το θέλημά σου” γίνεται “όλος ο νόμος” μέσω μιας μαθηματικής διαδικασίας. Η εξίσωση λύνεται όταν συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι “εσύ”, σε αντίθεση με το συνηθισμένο “εσύ”. Ολόκληρη η γαμημένη πλάση, το σύμπαν –είναι όλα ζωντανά, όπως είμαστε ζωντανοί και εμείς, και μηχανικά, όπως είμαστε μηχανικοί. Σο Ρομπότ. Εκείνος που είναι πιο αξιόπιστος από όλους τους Βούδες και τους σοφούς. Φριστέ μου, ναι, νόμιζα ότι τα είχα καταλάβει όλα. Αλλά αυτό, αυτό… αυτή η άκαμπτη μοιρολατρία -τι σκατά γυρεύουμε στο Ίνγκλοσταντ, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα;» «Σο νόμισμα έχει δύο πλευρές. Είναι το μοναδικό νόμισμα που έχουμε αυτήν τη στιγμή αλλά και πάλι έχει δύο πλευρές.» Ο Φάγκμπαρντ έσκυψε μπροστά με πάθος. «Είναι μηχανικό και ζωντανό. Θα σου δώσω μια σεξουαλική μεταφορά, αφού ήδη έχεις κάνει αρκετή παρέα με κουλτουριάρηδες της Νέας Τόρκης. Βλέπεις μια γυναίκα στην άλλη άκρη του δωματίου και ξέρεις ότι θα έχεις πηδηχτεί μαζί της πριν να τελειώσει η νύχτα. Αυτό είναι μηχανικό: κάτι συνέβη όταν συναντήθηκαν τα βλέμματά σας. μως ο οργασμός είναι οργανικός. Κανείς από τους δυο σας δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι. Και εγώ γνωρίζω, όπως το γνωρίζουν και οι Ιλλουμινάτοι, ότι το Έσχατο θα είναι αναπόφευκτο την πρώτη Μαϊου λόγω μιας μηχανικής διαδικασίας την οποία ξεκίνησε ο Άνταμ Βάισχαουπτ μια άλλη Πρωτομαγιά πριν από δύο αιώνες και λόγω άλλων διαδικασιών τις οποίες ξεκίνησαν άλλοι άνθρωποι πριν και μετά από τότε. μως ούτε εγώ ούτε οι Ιλλουμινάτοι γνωρίζουμε ποια μορφή θα πάρει το Έσχατο. Δεν είναι βέβαιο ότι θα είναι η κόλαση επί γης. Μπορεί να είναι ο παράδεισος επι γης. Γι’ αυτόν το λόγο πηγαίνουμε στο Ίνγκολσταντ.» THREE O’ CLOCK TWO O’ CLOCK ONE O’ CLOCK ROCK Έγινα μπατσίνα λόγω της Μπίλι Υρέσετ. Εντάξει, δεν θέλω να σας κοροϊδέψω -δεν ήταν εκείνη ο μοναδικός λόγος. ίγουρα όμως έπαιξε σημαντικό ρόλο και εδώ είναι το περίεργο

24

με ό,τι συνέβη τελικά και το πώς ο Μάιλο Υλάναγκαν μου ανέθεσε να διεισδύσω στην αναρχική ομάδα του Λίνκολν Παρκ και να χωθώ μέχρι το μαύρο κώλο μου σε όλες αυτές τις διεθνείς πλεκτάνες και τα γαμήσια-γιόγκα με τον άιμον Μουν. Ίσως όμως θα ήταν καλύτερα να τα πάρω από την αρχή, από την Μπίλι Υρέσετ. Ήμουν μικρό παιδί και εκείνη ήταν γριά –στις αρχές της δεκαετίας του 1950 (τότε ο Φασάν ι αμπάχ ο Δέκατος δρούσε ανοιχτά. Σριγυρνούσε στο άουθ άιντ και κήρυττε ότι μόλις είχε πεθάνει στην Αγγλία ο μεγαλύτερος Λευκός Μάγος και ότι τώρα ξεκινούσε η εποχή των Μαύρων Μάγων. λοι πίστευαν ότι ήταν θεοπάλαβος), και ο πατέρας μου ήταν μάγειρας σε ένα εστιατόριο στο Φάλστεντ. Μια φορά μου την έδειξε στο δρόμο (πρέπει να ήταν λίγο πριν να επιστρέψει στον καταυλισμό στο Ουισκόνσιν για να πεθάνει). «Βλέπεις αυτήν τη γριά; Ήταν η κοπελιά του Σζον Ντίλινγκερ.» Σην κοίταξα λοιπόν και είδα ότι ήταν πολύ ισορροπημένη και στεκόταν μια χαρά στα πόδια της. ,τι και αν της είχε κάνει ο νόμος, δεν είχε καταφέρει να τη λυγίσει. Είδα όμως επίσης ότι η θλίψη κρεμόταν πάνω της σαν σκοτεινό φωτοστέφανο. Ο πατέρας μου συνέχισε και μου είπε και άλλα για εκείνη και για τον Ντίλινγκερ. μως αυτό που εντυπώθηκε σε όλα τα κύτταρα του παιδικού εγκεφάλου μου ήταν η θλίψη. Μου πήρε χρόνια για να το καταλάβω, μα αυτό που σήμαινε πραγματικά, ως οιωνός ή ως συνειρμός, ήταν ότι η Μπίλι Υρέσετ ήταν βασικά σαν τις γυναίκες των ηγετών των μαύρων συμμοριών στο άουθ άιντ, ακόμα και αν ήταν Ινδιάνα. Τπάρχει μόνο ένας δρόμος για τους μαύρους στο ικάγο και αυτός είναι να μπουν σε μια συμμορία –Αλληλεγγύη για Πάντα, όπως θα έλεγε ο άιμον. Μα σκέφτηκα ότι μόνο μια συμμορία προσέφερε πραγματική ασφάλεια, η μεγαλύτερη από όλες τις συμμορίες, τα αγόρια του Κυρίου Σσάρλι, το γαμημένο κατεστημένο. Μάλλον όλοι οι μαύροι μπάτσοι αυτό σκέφτονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, πριν να ανακαλύψουν ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτήν τη συμμορία, όχι ως πλήρη μέλη τέλος πάντων. Εγώ το ανακάλυψα συντομότερα από άλλους καθώς δεν ήμουν μόνο μαύρη αλλά και γυναίκα. Έτσι μπήκα στη συμμορία, την πιο σκληρή και κακή συμμορία, αλλά πάντα αναζητούσα κάτι καλύτερο, το αδύνατο, το μεγάλο κόλπο που θα με έβγαζε εντελώς από τη μαυρόασπρη σκακιέρα του Λευκού και θα με πήγαινε κάπου όπου θα ήμουν ο εαυτός μου και όχι απλώς ένα πιόνι που κινείται σύμφωνα με τα καπρίτσια του Σσάρλι. Ο το Γουότερχαουζ δεν το ένιωσε ποτέ αυτό, τουλάχιστον δεν το ένιωσε παρά όταν πλησίαζε το τέλος του παιχνιδιού. Ποτέ δεν μπήκα αρκετά βαθιά μέσα στο κεφάλι του για να καταλάβω τι συνέβαινε εκεί μέσα (εκείνος ήταν πραγματικός μπάτσος και μπήκε στο κεφάλι μου σχεδόν από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Πάντα αισθανόμουν ότι με παρακολουθούσε και περίμενε τη στιγμή που θα στρεφόμουν ενάντια στον Σσάρλι και θα περνούσα στην άλλη πλευρά), έτσι το καλύτερο που μπορώ να πω υπέρ του είναι ότι δεν ήταν Μπαρμπα-Θωμάς με τη συνήθη έννοια: δεν γαμούσε τους μαύρους για χάρη του Λευκού. Σο έκανε για χάρη του εαυτού του. Ήταν ένα αποκλειστικά προσωπικό του τριπ. Ο το ήταν ο σύνδεσμός μου όταν μου ανέθεσαν τις μυστικές αποστολές. υναντιόμασταν σε ένα μέρος που θα είχα πάντα μια δικαιολογία για να επισκεφτώ, σε ένα παρηκμασμένο δικηγορικό γραφείο που λεγόταν Ουάσινγκτον, Βάισχαουπτ, Μπαντβάιζερ και Κιφ, στην οδό Νορθ Κλαρκ 23. Αργότερα, για κάποιο λόγο που δεν έμαθα ποτέ, άλλαξαν το όνομα σε Γουίρι, τέιλ, Υλατ και Πρόφιταμπλ και προσέλαβαν μερικούς δικηγόρους και προσέφεραν κάποιες πραγματικές νομικές υπηρεσίες σε μια εταιρεία που λεγόταν Μπλου κάι Α.Ε. για να διατηρήσουν τη βιτρίνα. τις 29 Απριλίου, διατηρώντας ακόμα πολλές αμφιβολίες για τον Φάγκμπαρντ, ο Σζο Μάλικ αποφάσισε να δοκιμάσει την απλούστερη μέθοδο της μαντείας Σαρώ. υγκέντρωσε όλη την ενέργειά του στο ερώτημα, έκοψε την τράπουλα και διάλεξε το χαρτί που θα αποκάλυπτε την αληθινή φύση του Φάγκμπαρντ ελίν, αν βέβαια λειτουργούσε η μαντεία. ταν είδε ότι είχε διαλέξει τον Ιεροφάντη, του κόπηκε το αίμα. Αξιοποιώντας τις μνημονικές ασκήσεις που του είχε διδάξει ο άιμον, ο Σζο ταύτισε αυτό το χαρτί με τον

25

αριθμό πέντε, το εβραϊκό γράμμα Βάου (που σημαίνει «καρφί») και την παραδοσιακή ερμηνεία της ψευδούς παράστασης: υποκρισία ή κόλπο. Σο πέντε ήταν ο αριθμός του Γκρούμετ, του καταστροφικού και χαοτικού τέλους ενός κύκλου. Σο Βάου συνδεόταν με τους τσακωμούς και η σημασία «καρφί» συνδεόταν συχνά με το όργανο του θανάτου του Φριστού. Σο χαρτί του έλεγε ότι ο Φάγκμπαρντ ήταν ένας υποκριτικός κολπατζής με στόχο την καταστροφή, ένας δολοφόνος της όψης Ονειροπόλου-Λυτρωτή της ανθρωπότητας. Ή, με μια πιο μυστική ερμηνεία, όπως ενδείκνυται συνήθως στο Σαρώ, ο Φάγκμπαρντ έδινε την εντύπωση ότι είναι όλα αυτά –και στην πραγματικότητα ήταν παράγοντας Ανάστασης και Αναγέννησης –όπως ο Φριστός έπρεπε να πεθάνει πριν να γίνει ο Πατήρ, όπως (στη Βεδάντα) ο ψευδής «εαυτός» πρέπει να εξαλειφθεί για να γίνει μέρος του μεγάλου Εαυτού. Ο Σζο βλαστήμησε. Σο χαρτί εξέφραζε μόνο τη δική του αβεβαιότητα. Έψαξε στο ράφι με το οποίο είχε εφοδιάσει την καμπίνα του ο Φάγμπαρντ και βρήκε τρία βιβλία για το Σαρώ. Σο πρώτο, ένα λαϊκό εγχειρίδιο, ήταν απολύτως άχρηστο: ταύτιζε τον Ιεροφάντη με το γράμμα της θρησκείας σε αντίθεση με το πνεύμα της, με τον κομφορμισμό και με όλες τις πλαστικές μικροαστικές αξίες οι οποίες απουσίαζαν πασιφανώς από τον Φάγκμπαρντ. Σο δεύτερο (γραμμένο από έναν πραγματικό γνώστη του Σαρώ) απλώς τον οδήγησε πίσω στη δική του συγχυσμένη ερμηνεία σχολιάζοντας ότι ο Ιεροφάντης είναι «μυστηριώδης, ακόμα και φαύλος. Υαίνεται ότι απολαμβάνει ένα πολύ μυστικό αστείο εις βάρος κάποιου.» Σο τρίτο έργο του προκάλεσε περισσότερες αμφιβολίες: ήταν το Liber 555, με συγγραφέα κάποιον Μόρντεκαϊ Μαλιγκνάτους. Αυτό θύμισε στον Σζο ότι ο παλιός χάρτης της Ιστ Βίλατζ Άδερ με τη συνωμοσία των Ιλλουμινάτων παρουσίαζε κάποιον «Μόρντεκαϊ τον Υαύλο» ως υπεύθυνο της φαίρας του Φάους –και το όνομα «Μόρντεκαϊ Μαλιγκνάτους» ήταν μια καλή μετάφραση στα λατινικά του «Μόρντεκαϊ ο Υαύλος». Ο Σζο θυμόταν ότι, σύμφωνα με εκείνον τον εν μέρει ακριβή και εν μέρει παραπλανητικό χάρτη, ο Μόρντεκαϊ είχε τον έλεγχο (από κοινού με τον Ρίτσαρντ Νίξον, που τότε ζούσε ακόμα) των Πρεσβύτερων της ιών, του Οίκου των Ρόθτσαϊλντ, του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΔ, του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού υστήματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και των Υοιτητών για μια Δημοκρατική Κοινωνία. Ο Σζο γύρισε τις σελίδες για να δει τι είχε να πει ο σχεδόν μυθικός Μορντ για τον Ιεροφάντη. Σο κεφάλαιο ήταν σύντομο. Ανήκε στο «Βιβλίο των Ρεπουμπλικανών και των Αμαρτωλών» και έγραφε:

5 Βάου Ο ΙΕΡΟΥΑΝΣΗ (καρφί)

Κάρφωσαν την Αγάπη στο ταυρό Που τη Δύναμή τους υμβολίζει Μα η Αγάπη ήταν αήττητη Αρνήθηκε να πολεμήσει

Πέντε μαστουρωμένοι κάθονταν σε μια αυλή, όταν μπήκε ένας ελέφαντας. Ο πρώτος είχε μαστουρώσει από τον ύπνο και δεν είδε τον ελέφαντα αλλά ονειρεύτηκε πράγματα που δεν είναι πραγματικά για όσους είναι ξύπνιοι. Ο δεύτερος είχε μαστουρώσει από τη νικοτίνη, την καφεϊνη, το DDT, τους υδατάνθρακες, την υπερβολική δόση πρωτεϊνών και τα άλλα χημικά που περιέχονται στη δίαιτα την οποία έχουν επιβάλλει στους μισοξύπνιους οι Ιλλουμινάτοι για να μην ξυπνήσουν εντελώς. «Έι,» είπε, «ένα μεγάλο ζώο που βρωμάει μπήκε στην αυλή μας.» Ο τρίτος μαστουρωμένος είχε πιει χόρτο και είπε, «όχι, μάγκα, είναι το Παλαιό Κόμμα των Πνευμάτων στην αληθινή φύση του, η κοτεινή Νύχτα της Χυχής,» και χαχάνισε σαν χαζός. Ο τέταρτος μαστουρωμένος τρίπαρε με πεγιότ. «Δεν βλέπετε το μυστήριο διότι ο ελέφαντας είναι ένα ποίημα γραμμένο με κιλά αντί για λέξεις,» είπε και τα μάτια του χόρεψαν. Ο πέμπτος μαστουρωμένος είχε πάρει LSD και δεν είπε τίποτα. Απλώς προσκύνησε σιωπηλά τον ελέφαντα ως Πατέρα του Βούδα.

26

Σότε μπήκε στην αυλή ο Ιεροφάντης και κάρφωσε ένα καρφί μυστηρίου στην καρδιά τους λέγοντας, «Είστε όλοι ελέφαντες!» Κανείς δεν τον κατάλαβε.

(τις οχτώ η ώρα στο Ίνγκολσταντ μια μπάντα που δεν ήταν στο πρόγραμμα, οι Κάργκο Καλτ, κατάφεραν να φτάσουν στο μικρόφωνο και άρχισαν να παίζουν μια φευγάτη εκτέλεση ενός παλιού παιδικού τραγουδιού: SHE’ LL BE COMING ’ROUND THE MOUNTAIN WHEN SHE COMES SHE’ LL BE COMING ’ROUND THE MOUNTAIN WHEN SHE COMES11 Και στην Ουάσινγκτον, όπου ακόμα ήταν μόνο δύο το απόγευμα, ο Λευκός Οίκος φλεγόταν ενώ η Εθνοφρουρά πυροβολούσε έναν οπλισμένο όχλο που διέσχιζε το δρόμο μπροστά από το Μνημείο του Ουάσινγκτον, ο οποίος έδειχνε προς τον ουρανό με μια εκφραστική και βίαιη χειρονομία που μόνο οι Ιλλουμινάτοι γνώριζαν ότι σήμαινε «Άντε γαμηθείτε!»… το Λος Άντζελες, όπου η ώρα ήταν έντεκα το πρωί, άρχισαν να σκάνε οι βόμβες στα αστυνομικά τμήματα… Και στο πήλαιο Λίμαν ο Μάρκοφ Σσέινι έδειξε με αηδία στον αούλ και τον Μπάρνεϊ ένα γκράφιτι: ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΟ ΡΑΣΙΜΟ ΕΝΑΝΣΙΑ ΣΟΤ ΚΟΝΣΟΤ: ΒΓΑΛΣΕ ΕΝΑ ΝΑΝΟ ΓΙΑ ΥΑΓΗΣΟ. «Βλέπετε;» είπε θυμωμένα. «Τποτίθεται ότι αυτό είναι αστείο. Δεν είναι καθόλου αστείο. Ούτε κατά διάνοια.») SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES SHE’LL BE DRIVING SIX WHITE HORSES WHEN SHE COMES τις 29 Απριλίου ο Φάγκμπαρντ κάλεσε τον Σζορτζ στη γέφυρα του Λέιφ Έρικσον. Περνούσαν μέσα από ένα σωληνοειδή διάδρομο με λεία τοιχώματα, γεμάτο με νερό και κάτω από το επίπεδο της ξηράς και της θάλασσας. Σον είχαν χτίσει οι Ατλάντιοι και είχε διασωθεί από την καταστροφή. Μάλιστα οι Ιλλουμινάτοι το είχαν διατηρήσει σε καλή κατάσταση τα τριάντα χιλιάδες χρόνια που είχαν ακολουθήσει. Τπήρχε ακόμα και δεξαμενή ρύθμισης της στάθμης που βρισκόταν, χονδρικα, κάτω από την Λυών και εμπόδιζε το αλμυρό νερό του Ατλαντικού να εισέλθει στο πέρασμα και στην υπόγεια Θάλασσα της Βαλούσια. Σα υπόγεια υδάτινα περάσματα συνδέονταν με πολλές λίμνες στην ουηδία, την Βαυαρία και την ανατολική Ευρώπη, εξήγησε ο Φάγκμπαρντ, και, αν εμφανιζόταν αλμυρό νερό σε εκείνες τις λίμνες, θα γεννιούνταν υποψίες για την ύπαρξη του αλλόκοτου υπόγειου κόσμου των Ιλλουμινάτων. Καθώς το υποβρύχιο πλησίαζε σε μια τεράστια κυκλική μπουκαπόρτα που έφραζε το πέρασμα, ο Φάγκμπαρντ έσβησε τις συσκευές που έκαναν το σκάφος αόρατο για τα ραντάρ. Αμέσως η τεράστια στρογγυλή πόρτα περιστράφηκε προς το μέρος τους. «Δεν θα μάθουν οι Ιλλουμινάτοι ότι ενεργοποιήσαμε αυτόν το μηχανισμό;» είπε ο Σζορτζ. «χι. Λειτουργεί αυτόματα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. Ποτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος αυτό το πέρασμα.» «Μα γνωρίζουν ότι εσύ μπορείς. Και μάντεψες λάθος όταν νόμισες ότι τα αραχνοσκάφη τους δεν θα μπορούσαν να σε αντιληφθούν.» Ο Φάγκμπαρντ στράφηκε απότομα προς τον Σζορτζ σηκώνοντας ένα τριχωτό χέρι για να τον χτυπήσει στο στήθος. «κάσε πια με τα κωλο-αραχνοσκάφη! Δεν θέλω να ξανακούσω να μιλάνε για τα αραχνοσκάφη! Σώρα την παράσταση διευθύνει η Πορτινάρι. Και είπε ότι είμαστε ασφαλείς. Εντάξει;» «Καπετάνιε, έχεις χάσει το μυαλό σου,» είπε σταθερά ο Σζορτζ.

11 Παιδικό τραγούδι βασισμένο σε σπιρίτσουαλ των μαύρων. Παραλλαγές του τραγουδούσαν οι εργάτες των σιδηροδρόμων και οι ανθρακωρύχοι των ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Λέγεται ότι η γυναίκα («she») που θα έρθει (σύμφωνα με το τραγούδι) συμβόλιζε για τους Αμερικανούς εργάτες την αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Mary Harris «Mother» Jones. (.τ.μ.)

27

Ο Φάγκμπαρντ γέλασε χαλαρώνοντας τους ώμους του. «Εντάξει λοιπόν. Μπορείς να εγκαταλείψεις το υποβρύχιο όποτε θέλεις. Θα ανοίξουμε την μπουκαπόρτα και θα φύγεις κολυμπώντας.» «Είσαι θεοπάλαβος αλλά έχω κολλήσει μαζί σου,» είπε ο Σζορτζ χτυπώντας τον Φάγκμπαρντ στον ώμο. «Ή θα είσαι στο υποβρύχιο ή έξω από αυτό,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Κοίτα τώρα.» Σο Λέιφ Έρικσον πέρασε μέσα από τη στρογγυλή πύλη, η οποία έκλεισε πίσω του. Εκεί η οροφή του υποθαλάσσιου περάσματος ήταν περίπου δεκαπέντε πόδια υψηλότερη από όσο στο προηγούμενο τμήμα και η σήραγγα δεν ήταν όλη γεμάτη με νερό. Ο αέρας ερχόταν από ανοίγματα στην οροφή. Μπροστά τους, σε κάποια απόσταση, διακρινόταν μια άλλη μεταλλική μπουκαπόρτα. «Αυτό το πέρασμα είναι αρκετά φαρδύ,» είπε ο Σζορτζ. «Οι Ιλλουμινάτοι θα πρέπει να έχουν περάσει τεράστια υποβρύχια από εδώ.» «Και ζώα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. Η μπουκαπόρτα άνοιξε και άρχισε να χύνεται μέσα γλυκό νερό. Σο επίπεδο του νερού ανέβηκε ώσπου έφτασε στην οροφή και οι μηχανές του Λέιφ Έρικσον άναψαν και πάλι. Σώρα ο Σζορτζ γράφει ξανά στο ημερολόγιό του:

29 Απριλίου Και τι διάολο πάει να πει ότι η ζωή δεν θα έπρεπε να αλλάξει τόσο γρήγορα; Πόσο γρήγορη είναι η εξέλιξη; Ση μετράμε με όρους μιας ζωής; Ένας χρόνος είναι μεγαλύτερος από μια ολόκληρη ζωή για πολλά είδη ζώων ενώ εβδομήντα χρόνια είναι μια ώρα στη ζωή μιας σεκόγιας. Και το σύμπαν έχει ηλικία μόλις δέκα δισεκατομμυρίων ετών. Ας υποθέσουμε ότι η ζωή ενός μέσου θεού είναι εκατό πεντάκις εκατομμύρια χρόνια. Ολόκληρη η ζωή του σύμπαντος θα ήταν για εκείνον όσο χρειαζόμαστε εμείς για να δούμε μια ταινία. Έτσι, από την οπτική γωνία ενός θεού ή του σύμπαντος, ο κόσμος εξελίσσεται πολύ γρήγορα. Είναι σαν εκείνες τις ταινίες του Ντίσνεϊ όπου βλέπεις ένα φυτό να μεγαλώνει μπροστά σου και ολόκληρος ο κύκλος, από το μπουμπούκι μέχρι τον καρπό διαρκεί δύο λεπτά. Για έναν θεό η ζωή είναι ένας μοναδικός οργανισμός που εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, σε όλη την Γη και, τώρα πια, στο φεγγάρι και στον Άρη, και η όλη διαδικασία, από τους πρώτους μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τον Σζορτζ Ντορν και τους συνανθρώπους του, δεν διαρκεί περισσότερο από

Η φωνή του Φάγκμπαρντ στην ενδοσυνεννόηση τον έβγαλε από την ονειροπόλησή του. «Έλα πίσω, Σζορτζ. Τπάρχουν και άλλα που πρέπει να δεις.» Αυτήν τη φορά ήταν και η Μάβις στη γέφυρα μαζί με τον Φάγκμπαρντ. ταν μπήκε ο Σζορτζ, ο Φάγκμπαρντ τράβηξε το χέρι του από το αριστερό στήθος της με μια αβίαστη κίνηση. Ο Σζορτζ ήθελε να τον σκοτώσει αλλά αισθάνθηκε ευγνωμοσύνη που δεν είχε δει την Μάβις να αγγίζει τον Φάγκμπαρντ με σεξουαλικό τρόπο. Αυτό θα ήταν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι. Μπορεί να έθετε σε δοκιμασία το νεοαποκτηθέν θάρρος του ρίχνοντας μια μπουνιά στον Φάγκμπαρντ και μόνο η Θεά ξέρει τι είδους καράτε, γιόγκα ή μαγεία θα λάμβανε ως απάντηση. Άλλωστε, μάλλον η Μάβις και ο Φάγκμπαρντ πηδιόντουσαν όλη την ώρα. Ποιον άλλο από τον Φάγκμπαρντ θα μπορούσε να επιλέξει ως σταθερό εραστή της μια γυναίκα σαν την Μάβις; Ποιος άλλος από τον Φάγκμπαρντ θα μπορούσε να την ικανοποιήσει; Η Μάβις χαιρέτησε τον Σζορτζ με μια συντροφική αγκαλιά που έκανε όλη την μπροστινή πλευρά του σώματός του να πονέσει. Ο Φάγκμπαρντ έδειξε μια επιγραφή στο τοίχωμα ενός σπηλαίου. Τπήρχε μια σειρά συμβόλων που δεν αναγνώριζε ο Σζορτζ, όμως από πάνω τους διακρινόταν κάτι οικείο: ένας κύκλος με μια τρίαινα στο εσωτερικό του, η οποία έδειχνε προς τα κάτω. «Σο σύμβολο της ειρήνης,» είπε ο Σζορτζ. «Δεν ήξερα ότι είναι τόσο παλιό.» «Σην εποχή που χαράχτηκε σε αυτόν το βράχο,» είπε ο Φάγκμπαρντ, «ονομαζόταν ταυρός της Λίλιθ Βέλκορ και το νόημά του ήταν απλώς ότι όποιος επιχειρήσει να τα βάλει

28

με τους Ιλλουμινάτους θα υποφέρει από το πιο φριχτό μαρτύριο που μπορούν να σκαρφιστούν. Η Λίλιθ Βέλκορ ήταν ένα από τα πρώτα θύματά τους. Σην σταύρωσαν σε έναν περιστρεφόμενο σταυρό που έμοιαζε πολύ με αυτόν εδώ.» «Μου είχες πει ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν σύμβολο της ειρήνης,» είπε ο Σζορτζ κοιτώντας σκεπτικός το σχέδιο, «αλλά δεν ήξερα τι εννοούσες.» «τον κύκλο του Μπέρτραντ Ράσελ υπήρχε ένας Ιλλουμινάτος βαθμού Ντίριγκενς ο οποίος φύτεψε σε κάποιον την ιδέα ότι ο κύκλος και η τρίαινα θα ήταν ένα καλό σύμβολο για τους διαδηλωτές του Αλντερμάστον. Σο κόλπο πραγματοποιήθηκε πολύ έξυπνα και διακριτικά. Αν η Επιτροπή για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό το είχε σκεφτεί λιγό βαθύτερα, γιατί να χρειάζονται οποιοδήποτε σύμβολο; Αλλά ο Ράσελ και οι άνθρωποί του το έχαψαν. Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι ο κύκλος και η τρίαινα ήταν παραδοσιακό σύμβολο του κακού για τους ατανιστές του αριστερού χεριού εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τπάρχουν πολλοί δεξιοί που είναι μάγοι του αριστερού χεριού και ατανιστές και φυσικά κατάλαβαν αμέσως τι σήμαινε το σύμβολο. Έτσι παραπλανήθηκαν νομίζοντας ότι πίσω από το ειρηνιστικό κίνημα κρύβονταν οι Ιλλουμινάτοι. Κατηγόρησαν τους ειρηνιστές ότι χρησιμοποιούν ένα σατανιστικό σύμβολο, γεγονός που μείωσε κάπως το κύρος του κινήματος. Φαριτωμένο κολπάκι.» «Και γιατί το έχουν χαράξει στο τοίχωμα;» είπε ο Σζορτζ. «Η επιγραφή προειδοποιεί τον ταξιδιώτη να εξαγνίσει την καρδιά του, διότι σύντομα θα μπει στην Θάλασσα της Βαλούσια η οποία ανήκει αποκλειστικά στους Ιλλουμινάτους. Αν ταξιδέψεις στην Θάλασσα της Βαλούσια, φτάνεις τελικά στο υπόγειο λιμάνι της Αγκάρτι, το πρώτο καταφύγιο των Ιλλουμινάτων μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδας. Αυτήν τη στιγμή μπαίνουμε στην Θάλασσα της Βαλούσια. Δώσε βάση.» Ο Φάγκμπαρντ έδειξε και ο Σζορτζ παρακολούθησε με ανοιχτό το στόμα, καθώς τα τοιχώματα της σπηλιάς, που μέχρι τότε ήταν στενά, άρχισαν να ανοίγουν. Έβγαιναν από τη σήραγγα, μα όλα έδειχναν ότι έμπαιναν σε μια συμπαγή ομίχλη. Οι τηλεοπτικές κάμερες και οι ανιχνευτές ακτίνων λέηζερ διαπερνούσαν αυτόν το σκοτεινό ωκεανό όπως διαπερνούσαν και τον Ατλαντικό. μως αυτός ο ωκεανός δεν ήταν γαλάζιος, ούτε πράσινος. Ήταν γκρίζος. Ένα γκρίζο που έμοιαζε να προεκτείνεται άπειρα προς κάθε κατεύθυνση σαν συννεφιασμένος ουρανός. Ήταν αδύνατο να υπολογίσει κανείς την απόσταση. Σο μέγιστο βάθος του γκρίζου γύρω τους θα μπορούσε να είναι εκατοντάδες μίλια μακριά ή ακριβώς έξω από το υποβρύχιο. «Που είναι ο πυθμένας;» ρώτησε ο Σζορτζ. «Πολύ πιο κάτω από εμάς,» είπε η Μάβις. «Η επιφάνεια αυτού του ωκεανού βρίσκεται λίγο πιο πάνω από το επίπεδο του πυθμένα του Ατλαντικού.» «Εξυπνούλα μου εσύ,» είπε ο Φάγκμπαρντ τσιμπώντας τον πισινό της και κάνοντας τον Σζορτζ να τιναχτεί νευρικά. «Μην του δίνεις σημασία, Σζορτζ,» είπε η Μάβις. «Είναι λίγο νευρικός και αυτό τον κάνει χαζό.» «κασμός,» είπε ο Φάγκμπαρντ. Ο Σζορτζ, που είχε αρχίσει και ο ίδιος να αισθάνεται νευρικότητα και να αναρωτιέται αν ο ευγενής νους του Φάγκμπαρντ ελίν είχε αρχίσει να λυγίζει κάτω από το βάρος της ευθύνης, έστρεψε το βλέμμα του στον άδειο ωκεανό. Σώρα έβλεπε ότι δεν ήταν και τόσο άδειος. Τπήρχαν ψάρια μέσα του, κάποια μεγάλα, άλλα μικρά, πολλά αλλόκοτα. Κανένα δεν είχε μάτια. Ένα οχτάποδο τέρας με εξαιρετικά μακριά και λεπτά πλοκάμια πέρασε δίπλα από το υποβρύχιο αναζητώντας τη λεία του. Οι άκρες των πλοκαμιών καλύπτονταν από λεπτές τρίχες. Ένα μικρό ψάρι, τυφλό και εκείνο, κολύμπησε αρκετά κοντά σε ένα πλοκάμι ώστε να προκαλέσει ένα ρεύμα, το οποίο αισθάνθηκαν οι τρίχες. Αμέσως ολόκληρο το σώμα του χταποδιού κινήθηκε προς εκείνη την κατεύθυνση, το ενοχλημένο πλοκάμι τυλίχτηκε γύρω από το άτυχο ψάρι και διάφορα άλλα μπήκαν στο παιχνίδι για να το

29

βοηθήσουν να το καταπιεί. Σο χταπόδι έχαψε το ψάρι με τρεις δαγκωνιές. Ο Σζορτζ διαπίστωσε με χαρά ότι τουλάχιστον το αίμα αυτών των πλασμάτων ήταν κόκκινο. Η πόρτα πίσω τους άνοιξε και μπήκε στη γέφυρα ο Φάρι κόιν. «Καλημέρα σε όλους. Αναρωτιόμουν αν θα βρω εδώ την Μις Μάο.» «Αυτήν τη στιγμή έχει βάρδια στην πλοήγηση,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Αλλά κάτσε μαζί μας και ρίξε μια ματιά στην Θάλασσα της Βαλούσια, Φάρι.» Ο Φάρι κοίταξε γύρω του αργά και σκεπτικά. Έπειτα κούνησε το κεφάλι του. «Ξέρεις, μερικές φορές σκέφτομαι ότι εσύ το κάνεις αυτό.» «Σι εννοείς, Φάρι;» ρώτησε η Μάβις. «Ξέρεις» -ο Φάρι κούνησε το μακρύ, φιδίσιο χέρι του- «αυτό το πράγμα, σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Μας έχεις βάλει σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, έχεις μια μεγάλη μηχανή στο υπόγειο που ταρακουνά όλο το κτίριο και εδώ έχεις τοποθετήσει κάμερες, αλλά δείχνουν προς την οθόνη, αν με πιάνεις.» «Οπίσθια προβολή ,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Πες μου Φάρι, ποια θα ήταν η διαφορά αν όλα αυτά δεν ήταν πραγματικά;» Ο Φάρι σκέφτηκε για λίγο με μια ξινισμένη έκφραση στο άβουλο πρόσωπό του. «Δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε. Αλλά ακόμα και αν δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε, δεν θα έχει καμία διαφορά, αν τελικά το κάνουμε. Και αυτό σημαίνει ότι απλώς προχωράμε.» Η Μάβις αναστέναξε. «Απλώς προχωράμε.» «Απλώς προχωράμε,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Πολύ ισχυρό μάντρα.» «Και αν δεν προχωρήσουμε,» είπε ο Σζορτζ, «ούτε τότε θα έχει σημασία. Οπότε έτσι απλά προχωράμε.» «Άλλο ένα ισχυρό μάντρα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Έτσι απλά προχωράμε.» Ο Σζορτζ παρατήρησε μια μικρή κηλίδα πέρα μακριά. Καθώς πλησίαζε, την αναγνώρισε. Κούνησε το κεφάλι του. Δεν θα τελείωνε λοιπόν ποτέ ο σουρεαλισμός στον οποίο τον υπέβαλλαν τις τελευταίες έξι μέρες; Ένα δελφίνι με εξάρτηση κατάδυσης! «Γεια σας, φίλοι-άνθρωποι,» είπε η φωνή του Φάουαρντ από το ηχείο στη γέφυρα. Ο Σζορτζ έριξε ένα βλέμμα στον Φάρι κόιν. Ο πρώην δολοφόνος στεκόταν με ανοιχτό το στόμα και παράλυτος από την έκπληξη. «Γεια σου και χαρά σου, Φάουαρντ,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Πώς πάει με τους Ναζί;» «Είναι νεκροί, κοιμούνται, ό,τι είναι αυτό που τους συμβαίνει τέλος πάντων. Σους προσέχει μια ολόκληρη ορδή δελφινιών –το μεγαλύτερο κομμάτι της Σαξιαρχίας της Ατλαντίδας.» «Έτοιμα να εκτελέσουν και άλλες ενέργειες, ελπίζω,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Έτοιμα, πράγματι,» είπε ο Φάουαρντ. Έκανε μια τούμπα. «Εντάξει,» είπε ο Φάρι κόιν απαλά. «Εντάξει,» είπε πιο σταθερά. «Είναι ένα ψάρι που μιλάει. Αλλά γιατί, διάολε, φορά φιάλη οξυγόνου και αναπνέει μέσα από μάσκα;» «Βλέπω ότι έχουμε ένα νέο φίλο στη γέφυρα,» είπε ο Φάουαρντ. «Πήρα τη μάσκα από την αντιπροσωπεία του Φάγκμπαρντ στο Υερνάντο Πόο. την τελική τα δελφίνια πρέπει να αναπνέουν οξυγόνο. Και στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του υπόγειου ωκεανού δεν υπάρχει επιφάνεια. Μόνο νερό, μέχρι την οροφή των σπηλαίων που τον περιέχουν. Ο μόνος τρόπος να βρω αέρα εδώ κοντά είναι να κολυμπήσω μέχρι την επιφάνεια της Λίμνης Σότενκοπφ.» «Σο τέρας της Λίμνης Σότενκοπφ,» είπε γελώντας ο Σζορτζ. «Θα αγκυροβολήσουμε στην Λίμνη Σότενκοπφ αργότερα σήμερα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Φάουαρντ, θα ήθελα να είστε σε ετοιμότητα απόψε και αύριο το βράδυ. Να είστε έτοιμοι για σκληρή δουλειά αύριο. το μεταξύ, μην μπείτε στο δρόμο των Ναζί –η ασπίδα που τους προστατεύει στοχεύει ιδιαιτέρως τα θαλάσσια ζώα, καθώς αυτός ήταν ο κύριος κίνδυνος από τον οποίο υπέθεσαν ότι θα απειλούνταν. Διαθέτουμε εξοπλισμό κατάδυσης για όσους δικούς σου τον χρειάζονται. Πες τους να προσπαθήσουν να μην βγουν στη λίμνη εκτός αν

30

είναι απολύτως απαραίτητο. Δεν θέλουμε να τραβήξουμε περισσότερη προσοχή από όση χρειάζεται.» «ας χαιρετώ στο όνομα της ορδής των δελφινιών,» είπε ο Φάουαρντ. «Φαίρε και αντίο». Απομακρύνθηκε κολυμπώντας. Λίγο αργότερα είδαν ένα γιγάντιο ερπετό με τέσσερα πτερύγια και λαιμό διπλάσιου μήκους από το σώμα του. Κυνηγούσε με πάθος ένα κοπάδι τυφλών ψαριών. «Σο τέρας του Λοχ Νες,» είπε ο Φάγκμπαρντ και ο Σζορτζ θυμήθηκε το αστειάκι του για τον Φάουαρντ που θα έβγαινε στην επιφάνεια της Λίμνης Σότενκοπφ. «Ένα από τα γενετικά πειράματα του Γκρουάντ με ερπετά,» συνέχισε ο Φάγκμπαρντ. «Είχε λόξα με τα ερπετά. Γέμισε την Θάλασσα της Βαλούσια με αυτά τα πράγματα που μοιάζουν με πλησιόσαυρους. Υυσικά είναι τυφλά για να μπορούν να κινούνται στο σκοτάδι. κέψου το λίγο –τα μάτια είναι βάρος σε κάποιες περιπτώσεις. Ο Γκρουάντ σκέφτηκε ότι τέτοια τέρατα θα προσέφεραν άλλη μια μορφή προστασίας, ώστε κανείς να μην ανακαλύψει την Αγκάρτι. μως η Νέσι δεν μπορεί να τα βάλει με το Λέιφ Έρικσον και το ξέρει.» Επιτέλους φάνηκε μια στήλη κίτρινου φωτός μπροστά τους. Ήταν το φως που έφτανε στην Βαλούσια από την Λίμνη Σότενκοπφ. Ο Φάγκμπαρντ εξήγησε ότι η λίμνη ήταν απλώς ένα μέρος όπου είχε καταρρεύσει η μαλακή και ασταθής βραχώδης οροφή πάνω από την Θάλασσα της Βαλούσια. Η τρύπα που δημιουργήθηκε γέμισε με νερό, καθώς ήταν στο επίπεδο της θάλασσας. Σα συντρίμμια που έπεσαν μέσα από τον πυθμένα της λίμνης σχημάτισαν ένα βουνό κάτω από το σημείο όπου είχε τρυπήσει η οροφή της Βαλούσια. «Υυσικά οι Ιησουίτες γνώριζαν πάντα ότι η Λίμνη Σότενκοπφ συνδέεται με την Θάλασσα της Βαλούσια καθιστώντας έτσι εύκολη την επαφή με την Αγκάρτι,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Για αυτόν το λόγο, όταν ανέθεσαν στον Βάισχαουπτ να ιδρύσει ένα φανερό κλάδο των Ιλλουμινάτων, τον έστειλαν στο Ίνγκολσταντ, που βρίσκεται δίπλα στην Λίμνη Σότενκοπφ. Και ιδού το βουνό κάτω από τη λίμνη.» Διαγραφόταν μπροστά τους, σκοτεινό και απαγορευτικό. Καθώς το υποβρύχιο περνούσε από πάνω του, ο Σζορτζ είδε ένα σύννεφο δελφινιών που έκαναν κύκλους στον ορίζοντα. Η βουνοκορφή είχε κοπεί με τρόπο που έδειχνε υπερβολικά ακριβής για να είναι φυσικός. χημάτιζε ένα υψίπεδο μήκους περίπου δύο μιλίων και πλάτους ενός μιλίου. Πάνω σε εκείνο το γκρίζο υψίπεδο φαίνονταν κάτι σκούρα τετράγωνα. Σο υποβρύχιο χαμήλωσε και ο Σζορτζ είδε ότι τα τετράγωνα ήταν μεγάλες παρατάξεις ανδρών. ε μια στιγμή βρέθηκαν να περνούν ξυστά πάνω από το στρατό, σαν ελικόπτερο που παρατηρεί το στράτευμα που παρελαύνει. Ο Σζορτζ διέκρινε καθαρά τις μαύρες στολές, τα πράσινα τανκ με τους μαύρους και λευκούς σταυρούς, τα μακριά, σκούρα κανόνια, στραμμένα προς τα πάνω. τέκονταν εκεί, σιωπηλοί και ακίνητοι, χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της λίμνης. «Αυτό είναι το όπλο που σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν οι Ιλλουμινάτοι για να επιβάλλουν το Έσχατο;» ρώτησε ο Σζορτζ. «Γιατί δεν τους καταστρέφουμε εδώ και τώρα;» «Διότι τους προστατεύει ένα βιομυστικό πεδίο,» είπε ο Φάγκμπαρντ, «και δεν μπορούμε. μως δεν ήθελα να τους δεις. ταν οι ηλεκτρικές, αστρικές και οργονομικές δονήσεις των Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον, ενισχυμένες από τις συνεργατικές δέσμες ήχου, εικόνας και συναισθηματικής ενέργειας όλων εκείνων των νέων που θα αντιδρούν στο ρυθμό, ζωντανέψουν ξανά αυτήν τη λεγεώνα των Ναζί, θα χρειαστεί να εμφανιστεί στο πεδίο της μάχης η ίδια η θεά Έρις για να σωθούμε.» «Φάγκμπαρντ,» διαμαρτυρήθηκε αηδιασμένος ο Σζορτζ. «Μου λες δηλαδή ότι η Έρις είναι πραγματική; Πραγματικά πραγματική και όχι απλώς μια αλληγορία ή ένα σύμβολο; Δεν το τρώω αυτό, όπως δεν μπορώ να πιστέψω ούτε ότι υπάρχουν ο Ιεχωβάς ή ο σιρις.» μως ο Φάγκμπαρντ απάντησε πολύ σοβαρά. «ταν αντιμετωπίζεις αυτές τις δυνάμεις με φιλοσοφικό και επιστημονικό τρόπο και συλλογίζεσαι σχετικά με αυτές σε μια πολυθρόνα, αυτή η ορθολογική προσέγγιση είναι χρήσιμη. Σότε ωφελεί να θεωρείς τους θεούς, τις θεές και τους δαίμονες προβολές του ανθρώπινου νου ή ασυνείδητες πλευρές του εαυτού μας. μως κάθε αλήθεια ισχύει μόνο για έναν τόπο και έναν χρόνο και αυτή, όπως είπα, είναι μια

31

αλήθεια της πολυθρόνας. ταν αντιμετωπίζεις πραγματικά αυτές τις μορφές, η μόνη ασφαλής, πραγματιστική και λειτουργική προσέγγιση είναι να τις αντιμετωπίσεις ως πραγματικές, με ύπαρξη, βούληση και σκοπό ανεξάρτητο από τους ανθρώπους που τις επικαλούνται. Αν το είχε καταλάβει αυτό ο Μαθητευόμενος Μάγος, δεν θα είχε βρεθεί σε τόσους μπελάδες.» SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’ LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES Καθώς πλησίαζε στις παρυφές του πλήθους, ο Υίσιον Σσιπς είδε μια ομάδα μουσικών οι οποίοι ήταν Άγγλοι, όπως φαινόταν από το ντύσιμο και τα κουρέματά τους. Σο όνομά τους, γραμμένο στη μπότα, ήταν Τπολογισμένη Πλήξη, και ο κιθαρίστας είχε δέσει ένα παγούρι στο γοφό του. Ο πράκτωρ 00005 θυμήθηκε πόσο διψούσε και ρώτησε, «Με συγχωρείτε, μήπως γνωρίζετε που θα μπορούσα να βρω λίγο νερό ή ένα αναψυκτικό;» «Πιες μια τζούρα απ’ το παγούρι μου,» είπε φιλικά ο κιθαρίστας και του το προσέφερε. Έδειξε προς τη δύση. «Βλέπεις αυτόν το γεωδεσικό θόλο από κόντρα-πλακέ εκεί πέρα; Είναι ένας γαμημένος γιγάντιος σταθμός Κουλ-Έιντ. Σον έστησαν οι Κάμπουτερς12 και σίγουρα θα κρατήσει, ακόμα και αν το πλήθος διπλασιαστεί πριν να τελειώσει αυτή η ιστορία. Μόλις γέμισα το παγούρι μου από εκεί, οπότε είναι φρέσκο. ποτε χρειαστείς, θα βρεις εκεί και άλλο νερό.» «Ευχαριστώ,» είπε θερμά ο 00005 και κατέβασε μια γενναία, δροσερή, απολαυστική γουλιά. Διέθετε πολύ χαμηλό κατώφλι στο LSD. Ο κόσμος άρχισε να φαίνεται πιο φωτεινός, πιο παράξενος και πιο πολύχρωμος μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. (Η πλακατζού ήταν η Ρόντα Σσιφ, τραγουδίστρια των Κεφαλών της Νήσου του Πάσχα, η οποία είχε εμπνεύσει βαθύ θαυμασμό στις νεότερες γενιές –και τρομερή φρίκη στις παλαιότερες- όταν είχε βαφτίσει το εξώγαμο μωρό της Ιησού Ιεχωβά Εωσφόρο ατανά Αρχηγό. Η αφράτη Ρόντα, πρώην αϊεντολόγος και νυν μέλος της Γουίκα, φημιζόταν στον κόσμο της σόου μπιζ διότι «έπαιρνε πίπες όπως καμία άλλη γκόμενα της εποχής της», μια φήμη εξ’ αιτίας της οποίας κάποιοι ατανιστές από την Επιτροπή για την Τποψηφιότητα της Λίντα Λάβλεϊς για την Προεδρία έστελναν συχνά θανάσιμες δονήσεις εναντίον της, όλες εκ των οποίων επέστρεφαν σε εκείνους χάρη στην ασπίδα Γουίκα που διέθετε. Ήταν επίσης, πιθανότατα, η καλύτερη τραγουδίστρια της γενιάς της και πίστευε ακλόνητα ότι τα περισσότερα ανθρώπινα προβλήματα θα λύνονταν αν ολόκληρος ο κόσμος τρίπαρε με LSD. Ετοιμαζόταν εδώ και πολλούς μήνες για το φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ και αγόραζε μόνο τριπάκια της καλύτερης ποιότητας από τις πλέον αξιόπιστες άκρες. Λίγα λεπτά νωρίτερα είχε τρυπώσει στο γεωδεσικό σταθμό Κουλ-Έιντ και είχε αδειάσει στη δεξαμένη αρκετή καθαρή διεθυλαμίδη του λυσεργικού οξέος ώστε να ξεφύγει ο πληθυσμός μιας μικρής χώρας. την πραγματικότητα την ιδέα είχε φυτέψει περίτεχνα στο μυαλό της η ηγέτιδα της ομάδας Γουίκα της, μια εκπληκτικά όμορφη γυναίκα με φλογερά κόκκινα μαλλιά και πράσινα μάτια που κρυφόκαιγαν, η οποία κάποτε είχε πρωταγωνιστήσει σε μια Μαύρη Σελετή με αρχιερέα τον Πάντρε Παιδεράστια στον αριθμό 2323 της Λέικ ορ Ντράιβ. Αυτή η γυναίκα αυτοαποκαλείτο Λαίδη Βέλκορ και συχνά αστειευόταν με τις αναμνήσεις της από την Βαυαρία του 18ου αιώνα. Η Ρόντα υπέθετε ότι εκείνα τα αστειάκια ήταν αναφορές στη μετεμψύχωση.) Ση 10η Απριλίου, ενώ ο Φάουαρντ έκανε την ανακάλυψή του στα ερείπια της Ατλαντίδας και ο Σλάλοκ μόρφαζε στην Πόλη του Μεξικού, ο Σομπίας Νάιτ, στο δωμάτιό του στο Ξενοδοχείο Παν Κρέστον στη άντα Ιζομπέλ, ολοκλήρωνε την αποστολή ενός μηνύματος

12 Kabouters: ολλανδικό νεολαιίστικο κίνημα των αρχών της δεκαετίας του 1970 που προήλθε από τους Provos. Οι Provos ήταν η πρώτη οργανωμένη ομάδα αντικουλτούρας που εμφανίστηκε στη μεταπολεμική Ολλανδία. Παρουσιάζουν οικογενειακές ομοιότητες με τους Ντανταϊστές, τους Καταστασιακούς, τους Yippies και τον Αναρχισμό. (.τ.μ.)

32

προς το αμερικανικό υποβρύχιο που στάθμευε στον Κόλπο της Μπιάφρα. «Οι Ρώσοι και οι Κιτρινιάρηδες ολοκλήρωσαν την απόσυρσή τους και ο Αρχιστράτηγος Πούτα είναι σίγουρα φιλικός απέναντί μας και ταυτοχρόνως δημοφιλής στους Μπούμπι και τους Υανγκ. Σο έργο μου ολοκληρώθηκε. Θα περιμένω διαταγές για να επιστρέψω στην Ουάσινγκτον.» «Ρότζερ. βερ εντ άουτ.» (Ο Υρανκ άλιβαν αξιοποιούσε το μοναδικό κεφάλαιό του και έδινε παραστάσεις στην Αβάνα ως Κουβανός ούπερμαν με το όνομα Πάπα Πιάμπα, όταν η Αδελφότητα παρατήρησε την ομοιότητά του με τον Σζον Ντίλινγκερ. «Θεέ μου!» είπε, όταν του έκαναν την προσφορά τους, «πέντε χιλιάδες δολάρια για να συνοδεύσω δύο κυρίες σε μια ταινία ένα βράδυ; Και λέτε ότι πρόκειται απλώς για μια φάρσα;» «Θα είναι μια πολύ αστεία φάρσα,» του υποσχέθηκε ο Σζεϊκάπο Μοσενίγκο. Έτσι το μιθσόνιαν απέκτησε ένα από το πιο ενδιαφέροντα κειμήλιά του, το «κεφάλαιο» του κυρίου άλιβαν.) WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER (Ο Φάγκμπαρντ επέστρεψε στην καμπίνα του συνοδευόμενος από τον Σζο Μάλικ. «Πήγαινε στην αίθουσα μπύρας στο Μόναχο,» έλεγε, «και κλέψε οποιοδήποτε αντικείμενο, οτιδήποτε βρεις, αρκεί να είναι εμφανώς αρκετά παλιό ώστε να βρισκόταν εκεί τη νύχτα που εκείνος επεχείρησε το Putsch13. Έπειτα θα μας βρεις όλους στο Ίνγκολσταντ. Κατάλαβες;» WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER Η Λαίδη Βέλκορ, φορώντας πράσινη παραδοσιακή μπλούζα και πράσινο καυτό σορτσάκι, περιφερόταν γύρω από το γεωδεσικό θόλο Κουλ-Έιντ. Ένας άνδρας με πράσινο ζιβάγκο και πράσινο παντελόνι τράβηξε το βλέμμα της. Σον πλησίασε ρωτώντας, «Είσαι χελώνα;» «ίγουρα, μωράκι,» απάντησε εκείνος πρόθυμα. Έτσι απέτυχε να επικοινωνήσει μαζί του –και χρωστούσε και ένα ποτό στο μπουνταλά. Μα χαμογέλασε ευχάριστα και απέκρυψε την ενόχλησή της. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WHEN SHE COMES Σην τελευταία φάση της επιχείρησης ξεκίνησαν ουσιαστικά οι Ρόμπινσον και Λέρμαν από το Σμήμα Ανθρωποκτονιών. Είχα πάει στη Νέα Τόρκη για να συζητήσω με τον Φασάν ι αμπάχ τον Δέκατο σχετικά με μια νέα φάση της επιχείρησης «πιο από το Λάος» (είχε μόλις φτάσει από το ικάγο, όπου είχε σκηνοθετήσει εκείνη τη συζήτηση με τον Γουότερχαουζ για χάρη της Μις έρβιξ). Αποφάσισα να έρθω σε επαφή μαζί του για εκείνες τις λεπτομέρειες που δεν επιτρέπεται να εμφανιστούν σε επίσημη αναφορά. υναντηθήκαμε στην Πλατεία Ουάσινγκτον και βρήκαμε ένα παγκάκι αρκετά απομακρυσμένο από τους σκακιστές ώστε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως. «Ο Μαλντούν μας έχει πάρει χαμπάρι,» μου είπε αμέσως ο Ρόμπινσον. Υορούσε ψεύτικη γενειάδα. Τπέθεσα ότι εκείνο τον καιρό δούλευε ως μυστικός σε κάποιο πυρήνα των Γουέδερμεν, καθώς η ηλικία του δεν του επέτρεπε να περάσει για κάτω από είκοσί ένα και να μπει σε ομάδα Μοριτούρι. «Είσαι σίγουρος;» ρώτησα. Μου έδωσε τη συνήθη απάντηση: «Και ποιος είναι σίγουρος για οτιδήποτε σε αυτή τη δουλειά; μως ο Μπάρνεϊ είναι γνήσιος μπάτσος,» προσέθεσε, «και τα ένστικτά του είναι σαν μαντικές ράβδοι. Έτσι κι αλλιώς, όλοι στο σώμα γνωρίζουν πια ότι τους έχουμε διαβρώσει. Κάνουν και πλάκα με το ζήτημα. “Εσύ ποιον μυστικό της CIA έχεις στο τμήμα σου;” –τέτοια πράγματα.» «ίγουρα ο Μαλντούν μας έχει πάρει χαμπάρι,» συμφώνησε ο Λέρμαν. «Αλλά δεν ανησυχώ για αυτόν.» «Και για ποιον ανησυχείς;» είπα χτενίζοντας νευρικά τα παχύ μουστάκι μου. Είχε αρχίσει να με κουράζει το να είμαι ο πρώτος πενταπλός πράκτορας στην ιστορία της κατασκοπίας. Δεν ήμουν βέβαιος ποιο από τα αφεντικά μου θα έπρεπε να ακούσει την πληροφορία, αν και

13 Πραξικόπημα. (.τ.μ.)

33

σίγουρα η CIA έπρεπε να τη μάθει, αφού ο Ρόμπινσον και ο Λέρμαν θα μπορούσαν κάλλιστα να τους δίνουν αναφορά δύο φορές έχοντας και άλλο σύνδεσμο ως επαλήθευση της αξιοπιστίας μου. «Για τον επικεφαλής του Ανθρωποκτονιών,» είπε ο Λέρμαν. «Έναν γέρο-ξούρα που λέγεται Γκούντμαν. Είναι διαβολεμένα έξυπνος. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν είναι και εκείνος διπλός πράκτορας για το ίδιο το Μάτι. Σα πιάνει όλα, λες και είναι Αντέπτους Εξέμπτους στο Σάγμα.» ήκωσα το βλέμμα μου προς το άγαλμα του Γκαριμπάλντι. Θυμήθηκα τον παλιό φοιτητικό μύθο, ότι θα τραβούσε το σπαθί του απ’ το θηκάρι αν περνούσε ποτέ μια παρθένα μέσα από το Πάρκο Ουάσινγκτον. «Μίλησε μου για αυτόν τον Γκούντμαν,» είπα. («Για ρίξε ένα βλέφαρο στα μπαλκόνια αυτής της γκόμενας,» είπε με ενθουσιασμό ένας Τπεράνθρωπος. («Πεπόνια,» συμφώνησε με ενθουσιασμό ένας δεύτερος Τπεράνθρωπος. «Και ξέρεις πόσο γουστάρουμε τα πεπόνια εμείς οι Ζουλού,» προσέθεσε γλείφωντας τα χείλη του. («Κόλλα το!» φώναξε ο πρώτος. («Κόλλα το!» συμφώνησε ο δεύτερος. (Σο κόλλησαν και ο Κλαρκ Κεντ βγήκε από το ρεμβασμό του. Καθώς λίγο νωρίτερα είχε δοκιμάσει τις προμήθειες του Κουλ-Έιντ, είχε αρχίσει να επιπλέει, αν και δεν είχε ακόμα αντιληφθεί τι συνέβαινε –απλώς αισθανόταν ένα κάπως ασυνήθιστο τσίμπημα της μνήμης από την εποχή που ήταν ανθρωπολόγος και τον απασχολούσε βαθιά μια νέα ενόραση σχετικά με τη σχέση ανάμεσα στη μαύρη Παρθένο της Γουαδελούπης, την ελληνική θεά Περσεφόνη και τις σεξουαλικές κλίσεις του. Βγήκε απότομα από την ενόραση κοιτώντας τη γυναίκα τα στήθη της οποίας είχαν εμπνεύσει τόσο σεβασμό. («Γαμώ την Παναγία,» είπε ευλαβικά και το στόμα του σχημάτισε ένα χαμόγελο.) Η Ρεβέκκα Γκούντμαν έφυγε από το σπίτι στις 3 μ.μ. σπρώχνοντας ένα καροτσάκι για ψώνια και περνώντας δίπλα από το γκαράζ. Σο πιο κοντινό σούπερ μάρκετ απείχε δέκα λεπτά με τα πόδια και ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να την κρατήσει απασχολημένη για μισή ώρα, ώσπου να βρει όλα όσα ήθελε και να φτάσει μέχρι το ταμείο. Βγήκα αθόρυβα από το αμάξι και κινήθηκα προς το πίσω μέρος του σπιτιού, απολύτως ασφαλής από τα βλέμματα των γειτόνων με τη στολή της Μπελ Σέλεφον. Η κλειδαριά της κουζίνας ήταν εύκολη και δεν χρειάστηκα ούτε καν τα κλειδιά μου. Αρκούσε ένα τραπουλόχαρτο για να ανοίξει. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κατευθυνθώ προς την κρεβατοκάμαρα –ο γέρος από τη Βιέννη είχε δίκιο, εκεί βρίσκεις τα πραγματικά στοιχεία για το χαρακτήρα κάποιου- αλλά με σταμάτησε μια καρέκλα στην κουζίνα. Οι δονήσεις ήταν τόσο ισχυρές που έκλεισα τα μάτια μου και την ψυχομέτρησα σύμφωνα με το δύσκολο Σρίτο Άλκο της Α.·.Α.·.. Ήταν η Ρεβέκκα: είχε καθίσει εκεί και είχε σκεφτεί να πιει πρέζα. Η δόνηση χάθηκε γρήγορα, πριν προλάβω να διαβάσω τι την είχε σταματήσει. Η κρεβατοκάμαρα με χτύπησε κατακέφαλα. «Ποιος θα το σκεφτόταν ότι ο γέρος έχει τόση ψυχή;» είπα και υποχώρησα. Θα ήταν βεβήλωση να διαβάσω υπερβολικά πολλά εκεί μέσα και όσα είχα διαβάσει ήταν αρκετά. πως θα έλεγε η Μις Μάο, ο τύπος ήταν Σάο-Γιν (Μπέτα πρίμε στην ορολογία του Ματιού). Καθόλου παράξενο που ο Ρόμπινσον μιλούσε συνέχεια για τη «διαίσθησή» του. το σαλόνι με σταμάτησε ένα αγαλματάκι με την Γοργόνα της Κοπεγχάγης. Σο διάβασα και κάγχασα. Θεέ μου, τι νευρώσεις που έχουμε όλοι. τον ένα τοίχο υπήρχε μια εντοιχισμένη βιβλιοθήκη αλλά μάλλον η Ρεβέκκα ήταν η αναγνώστρια της οικογένειας. Άρχισα να ερευνώ και βρήκα τις δονήσεις του αούλ σε ένα ράφι με αστυνομικές ιστορίες και μια ανθολογία μαθηματικών και λογικών γρίφων του Σαϊεντίφικ Αμέρικαν. Ο τύπος δεν είχε ιδέα για τις λανθάνουσες ικανότητές του και σκεφτόταν μόνο επιλύοντας γρίφους. Ένας έρλοκ Φολμς δίχως καν το βιολί και τα

34

ναρκωτικά για να τον ανακουφίζουν από όλη εκείνη την εγκεφαλική εργασία. λα τα άλλα διοχετεύονταν στο γάμο του, σε εκείνη την καυτή κρεβατοκάμαρα εκεί πάνω. χι. Τπήρχε ένα σημειωματάριο στο τραπέζι. Δικό του, σύμφωνα με την αύρα. Γύρισα γοργά τις σελίδες: όλα λεπτομερή, ακριβή, απόλυτα νατουραλιστικά. Κυρίως πρόσωπα: εγκληματίες με τους οποίους είχε ασχοληθεί στη δουλειά του, όλοι μέσα από μια οπτική γωνία συμπάθειας την οποία κρατούσε μακριά από τις ώρες της εργασίας του. Δέντρα στο έντραλ Παρκ. Γυμνά της Ρεβέκκας, λατρεία σε κάθε μολυβιά. Σο απρόσμενο πρόσωπο ενός μαύρου πιτσιρικά με μια φτωχογειτονιά στο φόντο –άλλη μια πινελιά απρόσμενης συμπόνιας. Έπειτα αλλαγή –το πρώτο αφηρημένο σχέδιο. Βασικά ήταν ένα άστρο του Δαβίδ αλλά είχε αρχίσει να προσθέτει κύματα ενέργειας που κινούνταν από το κέντρο προς τα έξω και είχε βάψει το καθοδικό τρίγωνο –κάπου, στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, επεξεργαζόταν το συμβολισμό και πλησίαζε εκπληκτικά κοντά στην αλήθεια. Και άλλα πρόσωπα που προφανώς ανήκαν σε εγκληματίες. Μια σκηνή από τα ρη Κάτσκιλ με την Ρεβέκκα να διαβάζει ένα βιβλίο κάτω από ένα δέντρο –κάτι είναι λάθος, θλίψη και φόβος στις σκιές. Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα: η εικόνα συνοδευόταν από μια δεύτερη γυναίκα… Άνοιξα ιδρωμένος τα μάτια μου. Ήταν η πρώτη σύζυγός του, που είχε πεθάνει από καρκίνο. Υοβόταν ότι θα έχανε και την Ρεβέκκα. Μα εκείνη ήταν νέα και υγιής. Ένας άλλος άνδρας. Υοβόταν ότι θα τον παρατούσε για κάποιον νεότερο. Αυτό ήταν λοιπόν το κλειδί. Γύρισα μερικές ακόμα σελίδες και είδα ένα μονόκερω –λίγη ακόμα από την ασυνείδητη δουλειά που είχε ξεκινήσει με εκείνο το ερωτικό Άστρο του Δαβίδ. Έπειτα σάρωσα γρήγορα το βιβλία της Ρεβέκκας. Κυρίως ανθρωπολογία, κυρίως αφρικανική. Έβγαλα ένα από το ράφι και το κράτησα. Ο Έρως και πάλι, ελαφρώς μετουσιωμένος. Σο άλλο κομμάτι του κλειδιού. πως είχε παρατηρήσει κάποτε ο Φασάν ι αμπάχ ο Δέκατος, «Τπάρχει λευκή με ψυχή τόσο νεκρή, που έναν μαύρο στο κρεβάτι να μην ποθεί;» Έβαλα τα πάντα στη θέση τους προσεκτικά και κινήθηκα προς την πίσω πόρτα. ταμάτησα στην κουζίνα για να διαβάσω ξανά την καρέκλα, καθώς η υποτροπή ανήκει στο σύνδρομο του εθισμού στην ηρωίνη όσο και στον καρκίνο του πνεύμονα. Αυτήν τη φορά βρήκα τι την είχε σταματήσει. Αν πω η αγάπη, θα ακουστώ συναισθηματικός και, αν πω το σεξ, θα ακουστώ κυνικός. Θα το ονομάσω ζευγάρωμα και θα ακουστώ επιστημονικός. ταν μπήκα στο αμάξι μου, έλεγξα πόσος χρόνος είχε περάσει: δεκαεφτά λεπτά. Θα μου είχε πάρει πολλές ώρες για να ανακαλύψω τόσες πληροφορίες με τις κοινές μεθόδους έρευνας και θα ήταν διαφορετικές, πιο ασήμαντες πληροφορίες. ίγουρα η εκπαίδευση της Α.·.Α.·. έχει κάνει όλες τις άλλες δουλειές μου ευκολότερες. Παρέμενε μόνο ένα πρόβλημα: δεν ήθελα να σκοτώσω κανέναν σε αυτό το σημείο και μια βομβιστική ενέργεια απλά θα έβαζε στην υπόθεση τον Μαλντούν. Ακόμα και αν εξαφανίζαμε τον Μάλικ, μπορεί να προσελκύαμε μόνο την Τπηρεσία Αγνοουμένων Προσώπων. Σότε θυμήθηκα τις κούκλες που χρησιμοποιούσε ο υφασματέμπορος στο δέκατο όγδοο όροφο, ακριβώς πάνω από τα γραφεία της Αντιπαράθεσης. Αν κάψουμε την κούκλα ακριβώς πριν να ρυθμίσουμε τη βόμβα, μπορεί να πιάσει… οδήγησα προς το Μανχάταν σφυρίζοντας «Φο-Φο-Φο, Ποιος Θα Γελάσει Λοιπόν Σελευταίος;» (Η βόμβα έσκασε στις 2:30 π.μ. μια εβδομάδα αργότερα. Ο άιμον, ο οποίος έφευγε από το Αεροδρόμιο Ο’ Φέιρ, όπου η ώρα ήταν 1:30 π.μ., αποφάσισε ότι προλάβαινε ακόμα να πάει στον Υιλικό Ξένο και να συναντήσει εκείνη τη χαριτωμένη μπατσίνα που είχε διεισδύσει τόσο έξυπνα στην Ανώνυμη Αναρχική Ορδή. Θα μπορούσε να τη ρίξει εύκολα στο κρεβάτι, καθώς οι θηλυκές κατάσκοποι πάντα περιμένουν ότι οι άνδρες θα τους αποκαλύψουν μυστικά όταν θα βρίσκονται στην ονειρική χαλάρωση μετά από το σεξ, με τις άμυνές τους πεσμένες. Αποφάσισε ότι θα της δίδασκε λίγη σεξουαλική γιόγκα για να δει τι μυστικά μπορεί να του αποκάλυπτε. Θυμήθηκε όμως τη μεσονύκτια συνάντηση στο κτίριο του ΟΗΕ, αφού είχαν βάλει τη βόμβα, και τα βλοσυρά λόγια του Μάλικ: «Αν έχουμε δίκιο,

35

μπορεί να έχουμε πεθάνει όλοι πριν να ανοίξει τις πόρτες του το Ευρωπαϊκό Γούντστοκ την επόμενη εβδομάδα.») «Είσαι χελώνα;» ρωτά ξανά η Λαίδη Βέλκορ πλησιάζοντας έναν άλλο τύπο με πράσινα ρούχα. «χι,» λέει εκείνος, «δεν έχω πανοπλία.» Σου χαμογελάει και μουρμουρίζει, «Ευλογημένος να είσαι». «Ευλογημένη να είσαι,» απαντά εκείνος… Η Ντόρις Φόρους άκουσε τη φωνή πίσω της να λέει, «Σι κάνει η Μεσαλίνα του Μισκατόνικ;». Η καρδιά της σκίρτησε. Δεν το είχε πιστέψει, μα, όταν γύρισε, ήταν εκείνος, ο τακ… «Φριστέ μου,» είπε ένας Τπεράνθρωπος σε έναν άλλο, «γνωρίζει προσωπικά όλες τις όμορφες λευκές γκόμενες του κόσμου;»… Η ύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης πλακώνονταν ακόμα με τον Αττίλα και τους Ούνους Σου, όμως ο Φέρμι «πιντ Κινγκ» Σρισμέγιστος, ντράμερ των Φάσμα Αξιοπιστίας, τους παρακολουθούσε γαλήνια από απόσταση λίγων μέτρων θεωρώντας τους ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο, σχεδόν μαθηματικό μπαλέτο. Σον ενδιέφερε μόνο να διαπιστώσει αν εξέφραζαν την αιώνια πάλη του εθ και του σιρι ή την ένωση των ατόμων για το σχηματισμό μορίων. Σο ήξερε ότι τρίπαρε αλλα δεν τον ένοιαζε. Θα πρέπει να έφταιγε το Κουλ-Έιντ, άλλη μια εύθυμη φάρσα του Συλ ιλενσπιγκελ… Σο υποβρύχιο υψώθηκε πάνω από το υψίπεδο, προς την Λίμνη Σότενκοπφ. Αφού έριξαν την άγκυρα πολύ βαθιά στην όχθη απέναντι από το Ίνγκολσταντ, ο Φάγκμπαρντ και περίπου τριάντα μέλη του πληρώματός του μπήκαν σε υποβρύχιες άκατους και βγήκαν στην επιφάνεια. ε ένα δρόμο δίπλα στη λίμνη τους περίμενε μια σειρά από αυτοκίνητα με επικεφαλής μια μεγαλοπρεπή Μπουγκάτι Ρουαγιάλ. Ο Φάγκμπαρντ συνόδευσε αρχοντικά τον Σζορτζ, την τέλλα και τον Φάρι κόιν μέσα στο ογκώδες αμάξι. Ο Σζορτζ διαπίστωσε σοκαρισμένος ότι το πρόσωπο του σωφέρ ήταν καλυμμένο με γκρίζα γούνα. Η βόλτα γύρω από τη λίμνη και μέχρι την πόλη του Ίνγκολσταντ ήταν μεγάλη. Ήταν περίπου όπως το είχε φανταστεί ο Σζορτζ, γεμάτο με πυργίσκους, αψίδες και γοτθικούς πύργους ανακατεμένους με μοντέρνα αρειανά οικοδομήματα κατευθείαν από την Λεωφόρο των Σρελών. μως τα περισσότερα κτίρια έδιναν την εντύπωση ότι είχαν χτιστεί την εποχή του Πρίγκιπα Ερρίκου Α΄ του Κυνηγού. «Σο μέρος είναι γεμάτο με όμορφα κτίρια,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Ο μεγάλος γοτθικός καθεδρικός στο κέντρο της πόλης ονομάζεται Liebfrauenminister. Τπάρχει άλλη μια εκκλησία ροκοκό που ονομάζεται Μαρία Βικτωρία –πάντα ήθελα να πάρω LSD και να κοιτάξω τα ανάγλυφα, είναι τόσο περίτεχνα.» «Έχεις ξανάρθει, Φάγκμπαρντ;» ρώτησε ο Φάρι. «ε αναγνωριστικές αποστολές. Ξέρω όλα τα καλά σημεία. Απόψε θα είστε όλοι καλεσμένοι μου στο Schlosskeller14 του Κάστρου του Ίνγκολσταντ.» «Δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς,» είπε ο Σζορτζ. «Είμαστε όλοι άφραγκοι.» «Αν έχεις λινάρι,» είπε ο Φάγκμπαρντ, «μπορείς να πληρώσεις με λινάρι στο Schlosskeller.» Αρχικά πήγαν στο ξενοδοχείο. Ο Φάγκμπαρντ είπε ότι ήταν το πλέον σύγχρονο και άνετο στο Ίνγκολσταντ. Είχε κλείσει τα περισσότερα δωμάτια για τους δικούς του. Καθώς όλα τα ξενοδοχεία του Ίνγκολσταντ ήταν φίσκα, είχε χρειαστεί να δώσει γενναία προκαταβολή. Σο προσωπικό του ξενοδοχείου έσπευσε να εξυπηρετήσει, όταν είδε το κομβόι των αυτοκινήτων πίσω από την εντυπωσιακή Μπουγκάτι του Φάγκμπαρντ. Ακόμα και σε μια πόλη γεμάτη με διασημότητες, πνιγμένη στους πλούσιους ροκ μουσικούς και τους εύπορους ροκ οπαδούς από όλο τον κόσμο, το μηχάνημα του Φάγκμπαρντ επέβαλλε το σεβασμό. Ο Σζορτζ ακολούθησε τον Φάγκμπαρντ στο λόμπι και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με δύο ηλικιωμένους, καμπουριασμένους Γερμανούς. Ο ένας, που είχε μακρύ λευκό μουστάκι και μια τούφα λευκών μαλλιών που έπεφταν στο μέτωπό του, είπε, με βαριά αγγλική προφορά, «Κάνε στην άκρη, εκφυλισμένο εβραϊκό ομοφυλοφιλικό κομμούνι.» Ο

14 Κελάρι. (.τ.μ.)

36

μεγαλύτερος άνδρας μόρφασε και είπε κάτι κατευναστικό στο φίλο του με απαλή φωνή. Ο πρώτος κούνησε το χέρι του απορριπτικά και απομακρύνθηκαν μαζί προς τους ανελκυστήρες. Ο Σζορτζ είδε και άλλους γέρους να τους ακολουθούν, τόσο έκπληκτος που δεν μπορούσε να θυμώσει. μως εκεί, στην πατρίδα αυτής της νοοτροπίας, το μίσος του γέρου του φαινόταν περισσότερο σαν ιστορικό αξιοθέατο. ίγουρα κάτι τέτοιοι τύποι θα είχαν δει τον Φίτλερ με σάρκα και οστά. Ο Φάγκμπαρντ πήρε αρχοντικά μια αρμαθιά κλειδιά από τη ρεσεψιόν. «Φάριν απλότητας, έβαλα σε κάθε δωμάτιο έναν άνδρα και μια γυναίκα,» είπε, καθώς μοίραζε τα κλειδιά. «Διαλέξτε τους συγκατοίκους σας και ανταλλάξτε τους όπως σας αρέσει. ταν θα φτάσετε στα δωμάτιά σας, θα βρείτε παραδοσιακές βαυαρικές φορεσιές να σας περιμένουν στα κρεβάτια. Παρακαλώ να τις φορέσετε.» Η τέλλα και ο Σζορτζ ανέβηκαν μαζί. Ο Σζορτζ ξεκλείδωσε την πόρτα και εξέτασε το μεγάλο δίκλινο δωμάτιο. Πάνω στο ένα κρεβάτι υπήρχε μια ανδρική φορεσία με lederhosen15, μεταξωτό πουκάμισο και κάλτσες μέχρι το γόνατο, ενώ στο άλλο υπήρχαν μια παραδοσιακή φούστα, μια μπλούζα και ένα γιλέκο. «τολές,» είπε η τέλλα. «Ο Φάγκμπαρντ είναι θεότρελος.» Έκλεισε την πόρτα και κατέβασε το φερμουάρ της ολόσωμης χρυσής πλεχτής φόρμας της. Από κάτω δεν φορούσε τίποτα. Φαμογέλασε, καθώς ο Σζορτζ την κοιτούσε με θαυμασμό. ταν συγκεντρώθηκε η ομάδα στο λόμπι, μόνο η τέλλα έδειχνε όμορφη με τη στολή. Από τους άνδρες, πιο φυσικός και ευτυχισμένος με τα lederhosen έδειχνε ο Φάγκμπαρντ –και ίσως για αυτό να είχε την ιδέα να ντυθούν έτσι. Ο ψηλός, κοκκαλιάρης Φάρι έδειχνε γελοίος και αμήχανος αλλά προσπαθούσε να φανεί καλόβολος χαμογελώντας αδέξια. Ο Σζορτζ κοίταξε γύρω του. «Που είναι η Μάβις;» ρώτησε τον Φάγκμπαρντ. «Δεν ήρθε μαζί μας. Έμεινε πίσω για να προσέχει το μαγαζί.» Ο Φάγκμπαρντ ύψωσε αυτοκρατορικά το χέρι του. «Εμπρος για το Schlosskeller.» Σο Κάστρο του Ίνγκολσταντ, ένα μεσαιωνικό κτίριο με επάλξεις χτισμένο πάνω σε λόφο, διέθετε ένα εξαιρετικό εστιατόριο εκεί όπου κάποτε θα πρέπει να υπήρχε ένα μπουντρούμι, ένα κελάρι κρασιών ή και τα δύο ταυτόχρονα. Ο Φάγκμπαρντ είχε κλείσει ολόκληρο το κελάρι για τη βραδιά. «Εδώ,» είπε, «θα ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, θα διασκεδάσουμε και θα ετοιμαστούμε για την αυριανή μέρα.» Έδειχνε ανάστατος, σχεδόν ξεμυαλισμένος. Κάθισε στο κέντρο ενός μεγάλου τραπεζιού, σε μια μαυρισμένη καρέκλα με σκαλίσματα που έμοιαζε με επισκοπικό θρόνο. τον τοίχο, από πίσω του, κρεμόταν ένας διάσημος πίνακας. Απεικόνιζε τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκο Δ΄ ξυπόλητο στο χιόνι, στην Κανόσα, με το ένα πόδι στο λαιμό του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου ο οποίος ήταν πεσμένος μπρούμυτα με την τιάρα του σωριασμένη λίγο παραπέρα και το πρόσωπό του ατιμωτικά θαμμένο στο χιόνι. «Λέγεται ότι ο πίνακας ήταν παραγγελία του διαβόητου Βαυαρού γελωτοποιού Συλ ιλενσπίγκελ, όταν βρισκόταν στην ακμή του,» είπε ο Φάγκμπαρντ, «Αργότερα, όταν ήταν γέρος και άφραγκος, τον κρέμασαν για την αναρχική συμπεριφορά του και το κακό βαυαρικό χιούμορ του. Έτσι λένε.» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS («Να τος!» ψιθυρίζει νευρικά ο Μάρκοφ Σσέινι. Ο αούλ και ο Μπάρνεϊ σκύβουν μπροστά εξετάζοντας το σώμα. Γύρω στo ένα και εβδομήντα τέσσερα, εκτιμά ο αούλ, ενώ ο Καρμέλ ήταν ένα και πενήντα οχτώ σύμφωνα με τον φάκελο που είχαν πάρει από τα κεντρικά της αστυνομίας του Λας Βέγκας… Μα ποιος άλλος θα μπορούσε να βρίσκεται εδώ κάτω, τόσο μακριά από τα μονοπάτια των οργανωμένων ξεναγήσεων; ...Σο χέρι του αούλ κινείται προς το όπλο του, μα το σώμα τινάζεται προς το μέρος τους με ένα πιστόλι στο χέρι και φωνάζει, «Ακίνητοι, όλοι!»

15 Παραδοσιακό γερμανικό κοντό παντελόνι με τιράντες. (.τ.μ.)

37

SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS «Φριστέ μου,» λέει με αηδία ο αούλ. «Φαίρε Έρις, φίλε –είμαστε στην ίδια πλευρά.» ηκώνει τα άδεια χέρια του. «Είμαι ο αούλ Γκούντμαν και αυτός είναι ο Μπάρνεϊ Μαλντούν, και οι δυο μας πρώην αστυνομικοί της Νέας Τόρκης. Αυτός είναι ο φιλαράκος μας ο Μάρκοφ Σσέινι, άνθρωπος με μεγάλη φαντασία και αληθινός υπηρέτης της Θεάς. Φάιλ Ντισκόρντια, Είκοσι τρία κιντού, Καλλίστη. Φρειάζεστε και άλλα συνθηματικά, κύριε άλιβαν;» «Διάολε,» λέει ο Μάρκοφ Σσέινι. «Θέλεις να πεις ότι ο μάγκας είναι πραγματικά ο Σζον Ντίλινγκερ;» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES (Η Ρόντα Σσιφ, τραγουδίστρια και μαθητευόμενη μάγισσα, δοκίμασε λίγο από το Κουλ-Έιντ της νωρίτερα το απόγευμα. Μέχρι τη μέρα που πέθανε ορκιζόταν ότι αυτό που συνέβη στο Ίνγκολσταντ εκείνη την Βαλπούργεια Νύχτα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την εμφάνιση ενός γιγάντιου θαλάσσιου φιδιού στην Λίμνη Σότενκποφ. Επέμενε ότι το τέρας δάγκωσε την ουρά του και κατάπιε τον εαυτό του, ώσπου έγινε μια κουκίδα που εξέπεμπε θετικές δονήσεις και αστραπές Αστρικού Υωτός καθώς εξαφανιζόταν.) το μεγάλο τραπέζι όπου είχαν καθίσει οι Ντισκορντιανοί υπήρχαν πολλές άδειες θέσεις. Ο Φάγκμπαρντ δεν έδειχνε να βιάζεται να παραγγείλει και συνεχώς ζητούσε νέες γύρες της τοπικής μπύρας, τεράστιες ποσότητες της οποίας είχαν αποθηκευτεί εν αναμονή του σπουδαίου ροκ φεστιβάλ. Ο Σζορτζ, η τέλλα και ο Φάρι κόιν κάθονταν μαζί κοντά στον Φάγκμπαρντ και ο Σζορτζ και ο Φάρι συζητούσαν αντικειμενικά σχετικά με το σοδομισμό ανάμεσα σε μακρές παύσεις γεμάτες με σκέψεις και βαριά μπυροποσία. Ο Φάγκμπαρντ εφοδίαζε τόσο γρήγορα το τραπέζι με μπύρα, που συχνά ο Σζορτζ αναγκαζόταν να κατεβάσει ένα ολόκληρο ποτήρι μέσα σε ένα ή δύο λεπτά για να μην μείνει πίσω. Διάφοροι άνθρωποι έμπαιναν και κάθονταν στις κενές θέσεις. Ο Σζορτζ έσφιξε το χέρι ενός άνδρα γύρω στα τριάντα ο οποίος συστήθηκε ως άιμον Μουν. υνοδευόταν από μια μαύρη ομορφούλα που ονομαζόταν Μαίρη Λου έρβιξ. Ο άιμον άρχισε αμέσως να μιλάει σε όλους για το καταπληκτικό μυθιστόρημα που είχε διαβάσει στο αεροπλάνο. Ο Σζορτζ έδειξε κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ανακάλυψε ότι το βιβλίο ήταν το Ο Τηλέμαχος Φτερνίστηκε της Ατλάντα Φόουπ. Δεν καταλάβαινε πως θα μπορούσε να πάρει κανείς στα σοβαρά τέτοια σκουπίδια. Περίπου τη στιγμή που ο Σζορτζ τελείωνε το δέκατο ποτήρι του με τη φημισμένη μπύρα του Ίνγκολσταντ και είχε αρχίσει να αισθάνεται ελαφρώς ζαλισμένος, ένας άνδρας που του έμοιαζε πολύ γνωστός εμφανίστηκε μέσα στο ζαλισμένο οπτικό πεδίο του. Υορούσε καφέ κοστούμι και κοκκάλινα γυαλιά και τα γκρίζα μαλλιά του ήταν κοντοκουρεμένα. «Σζορτζ!» φώναξε ο άνδρας. «Ναι, εγώ είμαι, Σζο,» είπε ο Σζορτζ. «Υυσικά και είμαι εγώ. Εσύ είσαι, Σζο, έτσι δεν είναι;» τράφηκε στον Φάρι κόιν. «Αυτός με έστειλε στο Μαντ Ντογκ για να κάνω έρευνα.» Ο Φάρι γέλασε. «Θεέ μου,» είπε ο Σζο. «Σι σου συνέβη, Σζορτζ;» Έδειχνε ακαθόριστα φοβισμένος. «Πολλά και διάφορα,» είπε ο Σζορτζ. «Πόσα χρόνια έχω να σε δω, Σζο;» «Φρόνια; Εφτά μέρες, Σζορτζ. ε είδα λίγο πριν να πάρεις το αεροπλάνο για το Σέξας. Σι έκανες αυτές τις μέρες;» Ο Σζορτζ κούνησε το δάχτυλό του. «Μου έκρυβες πράγματα, Σζο. Δεν θα ήσουν εδώ τώρα αν δε γνώριζες πολλά περισσότερα από όσα παρίστανες ότι γνώριζες όταν με έστειλες στο Μαντ Ντογκ. Ίσως μπορεί να σου πει ο καλός μας γέρο-Φάγκμπαρντ τι έκανα. Να ο καλός μας γέρο-Φάγκμπαρντ, που μας κοιτά από την άκρη του τραπεζιού αυτήν τη στιγμή. Σι λες, Φάγκμπαρντ; Ξέρεις τον καλό μας γέρο-Σζο Μάλικ;» Ο Φάγκμπαρντ σήκωσε ένα μεγάλο, διακοσμημένο μπυροπότηρο που του είχε προσφέρει η διεύθυνση του Schlosskeller ως δώρο για τον επίτιμο καλεσμένο. Ήταν

38

στολισμένο με περίτεχνα ανάγλυφα παγανιστικών βουκολικών σκηνών, όπως π.χ. σατύρων με στύση που κυνηγούσαν στρουμπουλές νύμφες. «Πως τα πας, Μάλικ;» φώναξε ο Φάγκμπαρντ. «πουδαία, Φάγκμπαρντ, σπουδαία,» είπε ο Σζο. «Θα σώσουμε την Γη, έτσι δεν είναι, Σζο;» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Θα σώσουμε την Γη, ε;» «Ο Ιησούς σώζει,» είπε ο Σζορτζ. Έπιασε ένα τραγούδι: Έχω την ειρήνη που οδηγεί στην κατανόηση Βαθιά στην καρδιά μου Βαθιά στην καρδιά μου, Βαθιά στην καρδιά μου. Έχω την ειρήνη που οδηγεί στην κατανόηση Βαθιά στην καρδιά μου- Και εκεί θα μείνει!

Ο Φάγκμπαρντ και η τέλλα γέλασαν και χειροκρότησαν. Ο Φάρι κόιν κούνησε το κεφάλι του και μουρμούρισε, «Μου θυμίζει πολλά. Σόσα πολλά.» Ο Σζο απομακρύνθηκε λίγο από τον Σζορτζ για να μπορεί να κοιτάζει τον Φάγκμπαρντ στην άλλη άκρη του τραπεζιού. «Σι εννοείς όταν λες ότι θα σώσουμε την Γη;» Ο Φάγκμπαρντ τον κοίταξε με χαζό ύφος και με το στόμα ορθάνοιχτο. «Αν δεν το ξέρεις αυτό, τι γυρεύεις εδώ;» «Απλά θέλω να μάθω –θα σώσουμε την Γη αλλά θα σώσουμε και τους ανθρώπους;» «Ποιούς ανθρώπους;» «Σους ανθρώπους που ζουν στην Γη.» «Α –αυτούς τους ανθρώπους,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «ίγουρα, σίγουρα, θα σώσουμε τους πάντες.» Η τέλλα μόρφασε. «Είναι η πιο βλακώδης συζήτηση που έχω ακούσει ποτέ.» Ο Φάγκμπαρντ σήκωσε τους ώμους του. «τέλλα, μωρό μου, γιατί δεν γυρνάς πίσω στο Λέιφ Έρικσον;» «Ε, άντε και γαμήσου, Σσάρλι.» Η τέλλα σηκώθηκε και αποχώρησε με την παραδοσιακή φούστα της να κυματίζει. Εκείνη τη στιγμή ένας μικρόσωμος γουρλομάτης άνδρας χτύπησε απαλά τον Σζο στον ώμο. «Κάτσε κάτω, Σζο. Πιες κάτι. Κάτσε μαζί με τον Σζορτζ και εμένα.» «ε έχω ξαναδεί,» είπε ο Σζο. «Μπορεί. Έλα, κάτσε. Ας πιούμε λίγη από αυτήν τη θαυμάσια βαυαρική μπύρα. Είναι πολύ καλής ποιότητας. Σην έχεις δοκιμάσει; ερβιτόρα!» Ο νεοφερμένος χτύπησε ανυπόμονα τα δάχτυλά του κοιτώντας ταυτόχρονα με γουρλωμένα μάτια τον Σζο μέσα από φακούς εξίσου χοντρούς με τους πάτους των ποτηριών. Ο Σζο άφησε να τον οδηγήσουν σε μια καρέκλα. «Είσαι φτυστός ο Ζαν-Πολ αρτρ,» είπε ο Σζο, μόλις κάθισε. «Πάντα ήθελα να γνωρίσω τον Ζαν-Πολ αρτρ.» «Σότε ζητώ συγγνώμη που θα σε απογοητεύσω, Σζο,» είπε ο άνδρας. «Βάλε το χέρι σου στο πλευρό μου.» «Μαλ, δικέ μου!» φώναξε ο Σζο, αφού προσπάθησε να αγκαλιάσει την οπτασία και κατέληξε να αγκαλιάσει τον εαυτό του, ενώ ο Σζορτζ παρακολουθούσε με θολό βλέμμα τη σκηνή κουνώντας το κεφάλι του. «Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ,» συνέχισε ο Σζο. «Γιατί όμως παριστάνεις τον Ζαν-Πολ αρτρ αντί για τον τριχωτό σωφέρ;» «Είναι καλή κάλυψη,» είπε ο Μαλακλύβας. «Ο κόσμος θα περίμενε από τον Ζαν-Πολ αρτρ να βρίσκεται εδώ καλύπτοντας το μεγαλύτερο ροκ φεστιβάλ του κόσμου από μια υπαρξιστική οπτική γωνία. Από την άλλη, αν κυκλοφορούσα σε αυτόν τον τόπο του Λον

39

Σσέινι Σζούνιορ16 σαν την ιλβάν Μαρτισέτ, με πρόσωπο καλυμμένο με γούνα, σύντομα ένας όχλος χωρικών με πυρσούς θα άρχιζε να με αναζητά σε όλη την πόλη.» «Είδα έναν τριχωτό σωφέρ σήμερα,» είπε ο Σζορτζ. «Λες να ήταν ο Λον Σσέινι Σζούνιορ;» «Μην ανησυχείς, Σζορτζ,» είπε χαμογελώντας ο Μαλακλύβας. «Οι τριχωτοί είναι δικοί μας.» «Αλήθεια;» είπε ο Σζο. Κοίταξε γύρω του. Σο πιο τριχωτό άτομο στο τραπέζι ήταν ο Φάγκμπαρντ ελίν. Σα δάχτυλα, τα χέρια και οι γυμνοί πήχεις του πνίγονταν στις τρίχες. Η γενειάδα του έφτανε μέχρι ψηλά στα μήλα του, λίγο κάτω από τα μάτια του. Οι τρίχες δεν σταματούσαν στον αυχένα του αλλά συνεχίζονταν προς τα κατω. Ο Σζο σκέφτηκε ότι γυμνός θα πρέπει να έμοιαζε με αρκούδα. Πολλοί άλλοι στο τραπέζι είχαν μακριά μαλλιά ή κούρεμα άφρο και οι άνδρες είχαν μούσια και μουστάκια. Ο Σζο θυμήθηκε τις τριχωτές μασχάλες της Μις Μάο. Οι παραδοσιακές στολές των γυναικών στην αίθουσα έκρυβαν τις μασχάλες τους. Ο Σζορτζ, φυσικά, είχε μακριά ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους που τον έκαναν να θυμίζει άγγελο του Σζιότο. μως, σκέφτηκε ο Σζο, με εμένα τι γίνεται; Δεν είμαι καθόλου τριχωτός. Κόβω τα μαλλιά μου κοντά γιατί έτσι τα προτιμώ. Σι σημαίνει αυτό για μένα; «Σι σημασία έχουν οι τρίχες;» ρώτησε τον Μαλακλύβα. «Οι τρίχες είναι το σημαντικότερο ζήτημα σε αυτήν την κοινωνία,» είπε ο Σζορτζ. «Προσπάθησα πολλές φορές να σου το εξηγήσω, Σζο, και ποτέ δεν με άκουγες. λη η ουσία είναι οι τρίχες.» «Αυτήν τη στιγμή, σε αυτήν την κοινωνία, οι τρίχες είναι ένα σύμβολο,» είπε ο Μαλακλύβας. «Ψστόσο, διαθέτουν μια πραγματική πλευρά, η οποία μου επιτρέπει, για παράδειγμα, να ρίξω μια ματιά σε αυτό το δωμάτιο και να εικάσω ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι εχθροί των Ιλλουμινάτων. Βλέπεις, κάποτε όλοι οι άνθρωποι διέθεταν γούνα.» Ο Σζο έγνεψε θετικά. «Σο είδα στην ταινία αυτό.» «Α, ναι, είδες το ταν η Ατλαντίδα Κυβερνούσε την Γη, έτσι δεν είναι;» είπε ο Μαλακλύβας. «Θα θυμάσαι λοιπόν ότι η έλλειψη τριχών ήταν η ιδιαιτερότητα του Γκρουάντ. Οι περισσότεροι από εκείνους στους οποίους χάρισαν τη ζωή οι Ιλλουμινάτοι –και τους επέτρεψαν τελικά να αποκτήσουν ξανά έναν πολιτισμό στο ύφος των Ιλλουμινάτων- ζευγάρωσαν με απογόνους του Γκρουάντ ή βιάστηκαν από αυτούς. μως το γονίδιο της γούνας, το οποίο υπήρχε σε όλους τους ανθρώπους πριν από την καταστροφή, δεν εξαφανίστηκε. Είναι αρκετά συχνό στους εχθρούς των Ιλλουμινάτων. Τποψιάζομαι ότι, αν γνωρίζαμε την ιστορία του ΕΑΜ, των Ντισκορντιανών και των ΔΑΜ, θα ανακαλύπταμε ότι φτάνει μέχρι την Ατλαντίδα και ότι διατηρούν σε κάποιο βαθμό τα γονίδια των εχθρών του Γκρουάντ. Σείνω να πιστέψω ότι οι τριχωτοί άνθρωποι, στους οποίους κυριαρχούν τα γονίδια άλλων Ατλάντιων και όχι του Γκρουάντ, διαθέτουν μια εγγενή θετική προδιάθεση έναντι των αντί-ιλλουμινατικών δραστηριοτήτων. Και αντιστρόφως, είναι πιθανό να αρέσουν τα μακριά μαλλιά σε όσους δρουν ενάντια στους Ιλλουμινάτους. Αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν στη γένεση των θρύλων σχετικά με τους λυκανθρώπους, τους βρυκόλακες και όλων των ειδών τα τέρατα, τα γιέτι και τους τριχωτούς δαίμονες. Πρόσεξε τη γενική επιτυχία της προπαγανδιστικής εκστρατείας των Ιλλουμινάτων, οι οποίοι παρουσιάζουν όλα αυτά τα δασύτριχα πλάσματα ως τρομακτικά και κακά. Η ροπή προς τις τρίχες μεταξύ των αντι-ιλλουμινατικών τύπων εξηγεί επίσης γιατί η πλούσια τριχοφυία αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό των μποέμ, των μπίτνικ, των αριστεριστών, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών και των χίπηδων. λοι αυτοί είναι καλά υποψήφια μέλη των αντι-ιλλουμινατικών οργανώσεων.»

16 Lon Chaney Jr (1906-1973): γνωστός ηθοποιός ταινιών τρόμου. (.τ.μ.)

40

«Μερικές φορές ακουγόμαστε λες και οι Ιλλουμινάτοι είναι η μοναδική απειλή στην Γη,» είπε ο Σζο. «Δεν είναι εξίσου πιθανό να είναι επικίνδυνοι άνθρωποι που αντιτίθενται στους Ιλλουμινάτους;» «Υυσικά,» είπε ο Μαλακλύβας. «Σο καλό και το κακό είναι οι δύο άκρες του ίδιου δρόμου. μως το δρόμο τον κατασκεύασαν οι Ιλλουμινάτοι. Ξέρεις, είχαν εξαιρετικούς λόγους, από τη δική τους οπτική γωνία, για να διδάσκουν στις μάζες τη χριστιανική ηθική. Σι είναι ο Σζον Γκιλτ;» Ο Σζο θυμήθηκε όσα είχε πει στον Σζιμ Κάρτραϊτ πριν από αρκετά χρόνια: Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως όλοι δουλεύουμε για εκείνους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Σότε δεν το εννοούσε, μα τώρα συνειδητοποιούσε ότι πιθανότατα ήταν αλήθεια. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να δούλευε για τους Ιλλουμινάτους, ενώ νόμιζε ότι έσωζε την ανθρωπότητα. πως και ο ελίν μπορεί να εκτελούσε το θέλημα των Ιλλουμινάτων, ενώ νόμιζε ότι έσωζε την Γη. «Που γνώρισες τον ερίφη Σζιμ, Σζο;» είπε ο Σζορτζ, με θολό βλέμμα και χαμογελώντας. Ο Σζο τον κοίταξε. «Σι;» «Η έλλειψη τριχοφυίας ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Γκρουάντ και οι διάδοχοί του συμπαθούσαν τα ερπετά,» είπε ο Μαλακλύβας, ισιώνοντας τα χοντρά γυαλιά του. «Ένιωθαν ένα είδος συγγένειας με αυτά. Ένα από τα σύμβολά τους ήταν ένα φίδι που καταπίνει την ουρά του, το οποίο αναφερόταν στους Οφιδιανούς Δολοφόνους του Γκρουάντ, καθώς και στα άλλα πειράματά του με ερπετοειδείς μορφές ζωής.» Ο Σζο, που ήταν ακόμα ταραγμένος από την ερώτηση του Σζορτζ και δεν ήθελε προς το παρόν να σκάψει περαιτέρω προς εκείνη την κατεύθυνση, είπε, «ε όλο τον κόσμο έχουν εμφανιστεί όλων των ειδών οι μύθοι με ερπετά.» «λοι τους ανάγονται στον Γκρουάντ,» είπε ο Μαλακλύβας. «Σο σύμβολο του φιδιού και η καταστροφή της Ατλαντίδας οδήγησαν στο μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Αδάμ και η Εύα παρασύρθηκαν από τον πειρασμό του Υιδιού και έπεσαν στη δυστυχία, όταν απέκτησαν τη γνώση του καλού και του κακού. πως ακριβώς η Ατλαντίδα έχαψε την ηθικιστική ιδεολογία του Γκρουάντ, του επιστήμονα-φιδιού. Έπειτα υπάρχει και ο αρχαίος βόρειος μύθος του Παγκόσμιου Υιδιού που καταπίνει την ουρά του και διατηρεί τη συνοχή του σύμπαντος. Σο σύμβολο των Ιλλουμινάτων με το φίδι ήταν η πηγή και για το ορειχάλκινο φίδι του Μωυσή, το φτερωτό φίδι των Αζτέκων και το θρύλο τους για τον αετό που καταβροχθίζει το φίδι, το κηρύκειο του Ερμή, το μύθο του Αγίου Πατρικίου που έδιωξε τα φίδια της Ιρλανδίας, διάφορες ιστορίες από τη Βαλτική με το βασιλιά-φίδι, θρύλους για δράκους, το τέρας που φυλά τον περίφημο θησαυρό στο βυθό του Ρήνου, το τέρας του Λοχ Νες και ένα κάρο άλλες ιστορίες που συνδέουν τα ερπετά με το υπερφυσικό. Μάλιστα, το όνομα “Γκρουάντ” προέρχεται από μια λέξη της Ατλαντίδας η οποία μεταφράζεται ως “σκουλήκι”, “φίδι” ή “δράκος”, ανάλογα με τα συμφραζόμενα.» «Θα έλεγα ότι ήταν και τα τρία,» είπε ο Σζο. «Κρίνοντας από όσα γνωρίζω.» «ήμερα είδα το τέρας του Λοχ-Νες,» είπε ο Σζορτζ. Ο Φάγκμπαρντ είπε ότι είναι θηλυκό και αυτό με εξέπληξε. μως πρώτη φορά ακούω για αυτήν την ιστορία με τα ερπετά. Νόμιζα ότι το σύμβολο των Ιλλουμινάτων ήταν ένα μάτι σε μια πυραμίδα.» «Σο Μέγα Μάτι είναι το σημαντικότερο σύμβολό τους,» είπε ο Μαλακλύβας, «αλλά δεν είναι το μοναδικό. Ένα άλλο είναι το Ρόδο και ο ταυρός. μως ευρύτερα διαδεδομένο είναι το σύμβολο του φιδιού. Σο μάτι στην πυραμίδα και το φίδι εμφανίζονται συχνά σε συνδυασμό. Μαζί συμβολίζουν το θαλάσσιο τέρας Λεβιάθαν, τα πλοκάμια του οποίου απεικονίζονται ως φίδια και το κεντρικό σώμα του εμφανίζεται ως ένα μάτι σε μια πυραμίδα. Καθώς λέγεται ότι κάθε πλοκάμι του Λεβιάθαν διαθέτει ανεξάρτητο εγκέφαλο, το σύμβολο είναι αρκετά εύστοχο. Η σβάστικά, η οποία ήταν ένα πολύ σημαντικό σύμβολο σε αυτά τα μέρη πριν από λίγες δεκαετίες, ήταν αρχικά ένα γραφιστικά απλοποιημένο σχέδιο του Λεβιάθαν και των πλοκαμιών του. Κάποιες παλαιότερες εκδοχές της διαθέτουν περισσότερες από τέσσερις αγκύλες και συχνά περιλαμβάνουν και ένα τρίγωνο, μερικές

41

φορές ένα τρίγωνο με μάτι, στο κέντρο. Μια κοινή μεταβατική μορφή είναι ένα τρίγωνο οι πλευρές του οποίου προεκτείνονται και έπειτα αγκυλώνουν σχηματίζοντας πλοκάμια. Τπάρχουν δύο πλοκάμια σε κάθε μία από τις τρεις γωνίες δημιουργώντας ένα είκοσι τρία. Πολωνοί αρχαιολόγοι βρήκαν μια τοιχογραφία σβάστικας σε μια σπηλιά. Σο σχέδιο ανήκει στην εποχή των Κρο-Μανιόν, λίγο μετά από την πτώση της Ατλαντίδας, και υπήρχαν είκοσι τρία πλοκάμια γύρω από μια όμορφα σχεδιασμένη πυραμίδα με ένα ωχρό μάτι στο κέντρο της.» Ο Σζορτζ κράτησε την ανάσα του. Μόλις είχε μπει στην αίθουσα η Μάβις. Αντί για την παραδοσιακή φούστα που είχε διατάξει ο Φάγκμπαρντ φορούσε κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί καυτό lederhosen, ένα πολύ κοντό και στενό δερμάτινο παντελόνι που τόνιζε τα υπέροχα μακριά πόδια της και τις καμπύλες του κώλου της. «Γουάου –να μια ελκυστική γυναίκα,» είπε ο Σζο. «Δεν την έχεις γνωρίσει;» ρώτησε ο Σζορτζ. «Άρα προπορεύομαι κατά ένα βήμα. Θα τη γνωρίσεις τώρα.» Η Μάβις πλησίασε και ο Σζορτζ είπε, «Μάβις, αυτός είναι ο Σζο Μάλικ, ο τύπος που με οδήγησε στο κελί από το οποίο με έβγαλες.» «Αυτό είναι λίγο άδικο,» είπε ο Σζο πιάνοντας το χέρι της Μάβις με ένα χαμόγελο, «αλλά όντως εγώ τον έστειλα στο Μαντ Ντογκ.» «Με συγχωρείτε,» είπε η Μάβις. «Θέλω να μιλήσω στον Φάγκμπαρντ.» Σράβηξε το χέρι της και απομακρύνθηκε. Ο Σζο και ο Σζορτζ είχαν μείνει αποσβολωμένοι. Ο Μαλακλύβας απλώς χαμογέλασε. Σότε μπήκε στην αίθουσα ένας ψηλός, βλοσυρός μαύρος. Υορούσε και εκείνος παραδοσιακή βαυαρική φορεσιά. Πλησίασε τον Φάγκμπαρντ και του έσφιξε το χέρι. «Έϊ, είναι ο το Γουότερχαουζ, ο γνωστός μπάτσος δολοφόνος και δολοφόνος μπάτσων!» βρυχήθηκε ο Φάγκμπαρντ χύνοντας μπύρα από το μεγάλο ποτήρι του. Ο Γουότερχαουζ έδωσε προς στιγμήν την εντύπωση ότι είχε πονέσει. Έπειτα κάθισε και εξέτασε την αίθουσα με τα στενεμένα μάτια του. «Που είναι η τέλλα μου;» απαίτησε να μάθει με τραχιά φωνή. Ο Σζορτζ ένιωσε τις τρίχες του να ορθώνονται. Ήξερε ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα ιδιοκτησίας της τέλλας. Ούτε όμως και εκείνος ο τύπος. Η αποκλειστική κατοχή ήταν μάλλον ο μοναδικός τύπος σεξουαλικής σχέσης που δεν ασκούσαν οι Ντισκορντιανοί και οι σύμμαχοί τους. Μεταξύ τους υπήρχε ένα είδος συλλογικής, γενικής αγάπης που δεν εμπόδιζε οποιονδήποτε να κοιμάται με οποιονδήποτε άλλο. Ένας αρνητικά διακείμενος παρατηρητής θα το ονόμαζε αυτό «ελευθεριότητα», όμως εκείνη η λέξη, όπως την κατανοούσε ο Σζορτζ, σήμαινε να χρησιμοποιείς το σώμα του άλλου για σεξ δίχως να αισθάνεσαι τίποτα για εκείνον. Οι Ντισκορντιανοί συνδέονταν πολύ στενά μεταξύ τους και ενδιαφέρονταν πολύ ο ένας για τον άλλο. Έτσι η λέξη «ελευθεριότητα» ήταν ακατάλληλη για τη σεξουαλική ζωή τους. Και ο Σζορτζ τους αγαπούσε όλους: τον Φάγκμπαρντ, την Μάβις, την τέλλα, τους άλλους Ντισκορντιανούς, τον Σζο, ακόμα και τον Φάρι κόιν, ίσως και τον το Γουότερχαουζ που είχε μόλις σκάσει μύτη. «Η τέλλα πήγε στο υποβρύχιο, το,» είπε η Μάβις. «Θα μας βρει την κατάλληλη στιγμή.» Ξαφνικά ο Φάγκμπαρντ σηκώθηκε όρθιος. «Ησυχία!» μούγκρισε. ιωπή απλώθηκε στη γεμάτη με καπνό αίθουσα. λοι κοίταξαν με περιέργεια τον Φάγκμπαρντ. «Σώρα είμαστε όλοι εδώ,» είπε. «Έχω να κάνω μια ανακοίνωση. Θέλω όλοι σας να υψώσετε τα ποτήρια σας σε μια ανακοίνωση αρραβώνων.» «Αρραβώνων;» φώναξε κάποιος καχύποπτα. «Βγάλε το σκασμό,» γρύλισε ο Φάγκμπαρντ. «Μιλάω και, αν με διακόψει ξανά κανείς, θα τον πετάξω έξω. Ναι, μιλάω για ένα αρραβώνα. Πριν από το γάμο. Μεθαύριο, όταν το Έσχατο θα έχει γίνει πια αναπόφευκτο και όλα αυτά θα έχουν τελειώσει –υψώστε τα ποτήρια σας- η Δεσποινίς Πορτινάρι θα τελέσει το γάμο μου με την Μάβις στο Λέιφ Έρικσον.»

42

Ο Σζορτζ έμεινε για λίγο παγωμένος, συνειδητοποιώντας το νέο, κοιτώντας τον Φάγκμπαρντ. Σο βλέμμα του στράφηκε από τον Φάγκμπαρντ στην Μάβις και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του. ηκώθηκε και ύψωσε το ποτήρι του. «την υγειά σου, Φάγκμπαρντ!» είπε. Σράβηξε το χέρι του προς τα πίσω παράλληλα με το έδαφος, ώστε να μην χυθεί η μπύρα, και έπειτα εκτόξευσε το ποτήρι στο κεφάλι του Φάγκμπαρντ. Ο Φάγκμπαρντ έκανε στο πλάι γελώντας, τόσο αδιάφορα που δεν φάνηκε ότι προσπαθούσε να αποφύγει το χτύπημα. Σο ποτήρι χτύπησε το κεφάλι του Αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄. Υαίνεται ότι ο πίνακας είχε ζωγραφιστεί σε βαρύ ξύλο, γιατί το ποτήρι έγινε θρύψαλα δίχως να του κάνει ζημιά. Ένας σερβιτόρος έσπευσε να σκουπίσει την μπύρα και κοίταξε επιτιμητικά τον Σζορτζ. «υγγνώμη,» είπε ο Σζορτζ. «Δεν μου αρέσει να καταστρέφω έργα τέχνης. Έπρεπε να μείνεις στη θέση σου, Φάγκμπαρντ. Η απώλεια θα ήταν μικρότερη.» Πήρε μια βαθιά ανάσα και βρυχήθηκε, «Αμαρτωλοί! Αμαρτωλοί στα χέρια ενός οργισμένου Θεού! Είστε όλοι αράχνες στο χέρι του Κυρίου!» Έτεινε το χέρι του προς τα εμπρός με την παλάμη προς τα πάνω. «Και σας κρατά πάνω από ένα λάκκο με φωτιά!» Ο Σζορτζ αναποδογύρισε την παλάμη του. Ξαφνικά παρατήρησε ότι όλοι μέσα στην αίθουσα τον κοιτούσαν σιωπηλοί. Έπειτα λιποθύμησε και έπεσε στην αγκαλιά του Σζο Μάλικ. «Θαυμάσιο,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Εξαίσιο.» «Αυτό εννοούσες όταν είπες ότι θα του στερούσες τη γυναίκα;» είπε θυμωμένα ο Σζο, καθώς άφηνε απαλά τον Σζορτζ σε μια καρέκλα. «Είσαι ένα σαδιστικό καθίκι.» «Αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Και είπα ότι θα ήταν προσωρινό. Είδες πώς εκτόξευσε το ποτήρι; Είχε άψογο σημάδι. Θα μου είχε σπάσει τα κεφάλι αν δεν γνώριζα ότι θα το έκανε.» «Έπρεπε να στο είχε σπάσει,» είπε ο Σζο. «Θέλεις να πεις ότι αυτά τα περί γάμου με την Μάβις ήταν ψέματα; Σο είπες μόνο και μόνο για να ταράξεις τον Σζο;» «χι βέβαια,» είπε η Μάβις. «Ο Φάγκμπαρντ και εγώ έχουμε απηυδήσει με αυτήν την άστατη, εργένικη ζωή. Και ποτέ δεν θα βρω άλλον άνδρα που να ταιριάζει στο αξιακό σύστημά μου όσο ο Φάγκμπαρντ. Δεν χρειάζομαι κανέναν άλλο.» Λες και ήθελε να αποδείξει όσα έλεγε, γονάτισε απότομα και φίλησε τον τριχωτό αριστερό ταρσό του Φάγκμπαρντ. «Ένας νέος μυστικισμός,» φώναξε ο άιμον. «Σο Μονοπάτι του Αριστερού Ποδιού.» Ο Σζο έστρεψε αλλού το βλέμμα του νιώθοντας αμηχανία. Σότε πέρασε από το μυαλό του μια άλλη σκέψη και κοίταξε ξανά. Κάτι σε εκείνη τη σκηνή είχε ξυπνήσει μια ανάμνηση μέσα του –ήταν όμως ανάμνηση από το παρελθόν ή από το μέλλον; «Σι μπορώ να πω;» είπε χαμογελώντας ο Φάγκμπαρντ. «Σην αγαπώ.» Ήρθαν και άλλα φαγητά και ο Φάρι κόιν έσκυψε για να ρωτήσει, «Φάγκμπαρντ, είσαι σίγουρος ότι αυτή η θεά, η Έρις, είναι πραγματική και θα έρθει εδώ απόψε, με σάρκα και οστά σαν εσένα και εμένα;» «Ακόμα αμφιβάλλεις;» ρώτησε αγέρωχα ο Φάγκμπαρντ. «Αν με έχεις δει, έχεις δει και την Κυρά Μας,» είπε με θηλυπρεπές ύφος. Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει τελείως, σκέφτηκε ο Σζο. «Δεν μπορώ να φάω άλλο,» είπε διώχνοντας το σερβιτόρο και νιώθοντας ζαλισμένος. Ο Φάγκμπαρντ τον άκουσε και φώναξε, «Υάε! Υάε, πιες και διασκέδασε. Μπορεί να μην με ξαναδείς ποτέ, Σζο. Κάποιος σε αυτό το τραπέζι θα με προδώσει, δεν το ήξερες αυτό;» Δύο σκέψεις συναντήθηκαν βίαια στο μυαλό του Σζο: Γνωρίζει, είναι Μάγος, και Νομίζει ότι είναι ο Ιησούς, είναι παλαβός. μως τότε ο Σζορτζ Ντορν ξύπνησε και είπε, «Φριστέ μου, Φάγκμπαρντ, δεν μπορώ να πάρω LSD.»

43

Ο Φάγκμπαρντ γέλασε. «Ο Morgenheutegesternwelt17. Σαξιδεύεις μπροστά, Σζορτζ. Δεν είχα αρχίσει ακόμα να μοιράζω το LSD.» Έβγαλε ένα μπουκάλι από την τσέπη του και άδειασε έναν σωρό από κάψουλες στο τραπέζι. Εκείνη τη στιγμή ο Σζο άκουσε έναν κόκορα που έκρωζε κάπου έξω. Σα αυτοκίνητα υποχρεώνονταν να σταματήσουν σε απόσταση δέκα μιλίων από τη σκηνή, εκτός από τα επίσημα οχήματα και τα οχήματα των καλλιτεχνών, των βοηθών τους και των τεχνικών. Ο Φάγκμπαρντ, ο Σζορτζ, ο Φάρι κόιν, ο το Γουότερχαουζ και ο Σζο άνοιγαν δρόμο μέσα από το πυκνό πλήθος του νεαρόκοσμου. Ένα Υόλκσβάγκεν που μετέφερε τον Κλαρκ Κεντ και τους Τπερανθρώπους του πέρασε από δίπλα τους. Μετά μια μεγάλη, μαύρη Μερσεντές του 1930 άνοιξε αργά δρόμο ανάμεσα από παιδιά που ζητωκραύγαζαν. Σην περιέβαλαν μοτοσυκλετιστές με λευκή στολή σε ορθογώνιο σχηματισμό για να κρατούν μακριά τους φανατικούς οπαδούς. Ο Σζο κούνησε το κεφάλι του θαυμάζοντας τις γυαλιστερές εξατμίσεις, το αστραφτερό, τριμμένο με το χέρι μαύρο βερνίκι και τους ακτινωτούς τροχούς. Η κουκούλα του αυτοκινήτου ήταν σηκωμένη. ταν ο Σζο κοίταξε μέσα, είδε μερικά κοντοκουρεμένα ξανθά κεφάλια. Ένα ξανθό κορίτσι κόλλησε το κεφάλι του στο παράθυρο και κοίταξε έξω ανέκφραστα. «ε αυτήν τη Μερσεντές βρίσκονται οι Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον,» είπε ο Σζορτζ. «Έι,» είπε ο Φάρι κόιν, «θα μπορούσαμε να τους πετάξουμε μια βόμβα και να ξεμπερδέψουμε με όλους μια και καλή.» «Έτσι θα σκότωνες και πολύ άλλο κόσμο και θα άφηνες εκκρεμή πολλά ζητήματα,» είπε ο Φάγκμπαρντ παρακολουθώντας τη Μερσεντές, η οποία χάθηκε αργά στο δρόμο μπροστά τους. «Είναι καλό μηχάνημα. Ανήκε στον τρατάρχη Γκερντ φον Ρούντστεντ, έναν από τους ικανότερους στρατηγούς του Φίτλερ.» Ση Μερσεντές ακολούθησε ένα πελώριο μαύρο βαν που μετέφερε τον εξοπλισμό των ΑΜΑ. Πέρασε από μπροστά τους τσουλώντας αθόρυβα. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER Οι Κλειστή Επιχείρηση θεωρούνταν γενικώς το πιο εσωτεριστικό και πειραματικό ροκ γκρούπ του κόσμου. Για αυτόν το λόγο το κοινό τους, αν και φανατικό, ήταν σχετικά μικρό. «Εντάξει, είναι βαρύ,» έλεγαν οι περισσότεροι, «είναι όμως ροκ;» Σο ίδιο ερώτημα, πιο ευγενικά διατυπωμένο, τους απηύθυναν συχνά οι δημοσιογράφοι. Ο ηγέτης τους, ο Πίτερ «Παλ» Μαλ, είχε μια τυπική απάντηση: «Είναι ροκ,» έλεγε βλοσυρά, «και πάνω σε αυτόν το βράχο θα χτίσω μια νέα εκκλησία.» Έπειτα χαχάνιζε, γιατί συνήθως στις συνεντέυσεις ήταν κομμάτια. (Οι δημοσιογράφοι του προκαλούσαν νευρικότητα.) την πραγματικότητα, όταν έβγαιναν στη σκηνή οι Κλειστή Επιχείρηση το θρησκευτικό ύφος κυριαρχούσε και το κύριο παράπονο ήταν ότι κανείς δεν καταλάβαινε τους ψαλμούς που συνόδευαν κάποιες από τις πιο διαπλανητικές συγχορδίες τους. Αυτοί οι ψαλμοί προέρχονταν από τα Κλειδιά του Ενώχ, τα οποία είχε αποκωδικοποιήσει ο Δρ. Σζον Ντι18 χρησιμοποιώντας τις ακροστοιχίδες του Νεκρονομικού και, στη σύγχρονη εποχή, είχαν χρησιμοποιηθεί κυρίως από το γνωστό ποιητή Άλιστερ Κρόουλι και τον Αιδεσιμότατο Άντον Λαβέι της Πρώτης Εκκλησίας του ατανά στο αν Υρανσίσκο. Ση νύχτα της 30ης Απριλίου οι Κλειστή Επιχείρηση θυσίασαν τελετουργικά έναν κόκορα μέσα σε μια πεντάλφα (έβγαλε ένα τελευταίο κρώξιμο απόγνωσης πριν να του κόψουν το λαιμό), κάλεσαν τα Βαρβαρικά Ονόματα, κατέβασαν μια σταγόνα μεσκαλίνης ο καθένας και αναχώρησαν για τα χώματα του φεστιβάλ έτοιμοι να εξαπολύσουν

17 «Κόσμος του Αύριο-ήμερα-Φθες». (.τ.μ.) 18 John Dee (1527-1608): Άγγλος μαθηματικός και μυστικιστής. Σο όνομά του έχει συνδεθεί με τον Ροδοσταυρισμό. Για τον John Dee και τη σχέση ανάμεσα στη λεγόμενη Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα και τον Ροδοσταυρισμό βλέπε, π.χ., Frances Yates, The Rosicrusian Enlightenment, Routledge, London and New York 1972. (.τ.μ.)

44

δονήσεις οι οποίες θα έκαναν ακόμα και τους Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον να χλωμιάσουν με δέος. WE’LL KILL THE OLD RED ROOSTER WHEN SHE COMES «Μόλις είδα τον Φάγκμπαρντ ελίν,» είπε η Γουίνιφρεντ αύρους. «ίγουρα θα βρίσκεται εδώ μαζί με τους ευνοούμενους και τους κιναίδους του,» είπε ο Βίλχελμ αύρους. «Πρέπει να περιμένουμε ότι θα μας κυνηγά μέχρι το τέλος.» «Αναρωτιέμαι τι να σχεδιάζει,» είπε ο Βέρνερ αύρους. «Σίποτα,» είπε ο Βόλφγκανγκ αύρους. «Κατά τη γνώμη μου δεν σχεδιάζει τίποτα απολύτως. Γνωρίζω πώς λειτουργεί το μυαλό του –γεμάτο με ανατολίτικο μυστικιστικό κουτόχορτο. Θα βασιστεί στη διαίσθησή του για να του πει τι να κάνει. Ελπίζει ότι έτσι θα δυσκολευτούμε περισσότερο να προβλέψουμε τις πράξεις του, καθώς ούτε ο ίδιος δεν έχει ιδέα ποιες θα είναι. μως κάνει λάθος. Σο πεδίο δράσης του είναι εξαιρετικά περιορισμένο και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να μας σταματήσει.» Πρώτα εμφανίστηκαν οι πύργοι πάνω από τις σκουροπράσινες κορυφές των πεύκων. Θύμιζαν σκοπιές φυλακής, αν και στην πραγματικότητα οι άνδρες μέσα τους ήταν άοπλοι και ο κύριος σκοπός τους ήταν η στήριξη προβολέων και ηχείων. Σότε ο δρόμος έστριψε και βρέθηκαν να περπατούν δίπλα σε ένα συρματόπλεγμα ύψους έξι μέτρων. Παράλληλα με αυτό, σε απόσταση εννέα μέτρων, εκτεινόταν ένας εσωτερικός φράχτης με το ίδιο περίπου ύψος. Πέρα από αυτόν υπήρχαν ανοιχτές πράσινες λοφοπλαγιές. Οι οργανωτές του φεστιβάλ είχαν κόψει και πουλήσει όλα τα δέντρα στους λόφους εντός της περιφραγμένης περιοχής, είχαν ισοπεδώσει το έδαφος και είχαν καλύψει το παρθένο χώμα με χλοοτάπητα. Ήδη το πράσινο είχε καλυφθεί από το πλήθος. κηνές είχαν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια και σημαίες ανέμιζαν στον αέρα. ε τακτά διαστήματα είχαν τοποθετηθεί χημικές τουαλέτες, βαμμένες πορτοκαλί φωσφοριζέ για να εντοπίζονται εύκολα. Ένας ογκώδης βόμβος ομιλιών, κραυγών, τραγουδιών και μουσικής υψωνόταν πάνω από τους λόφους. Πέρα από τους λόφους, πέρα από τον κεντρικό λόφο όπου βρισκόταν η σκηνή, τα μαυρογάλανα νερά της Λίμνης Σότενκοπφ κυμάτιζαν απαλά. Ακόμα και σε εκείνη την πλευρά της περιοχής του φεστιβάλ υπήρχαν φράχτες και πύργοι. «Θα νόμιζες ότι ανησυχούν μήπως τρυπώσει κανείς τζάμπα.» «Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν καλά πώς να χτίσουν ένα τέτοιο μέρος,» είπε ο το Γουότερχαουζ. Ο Φάγκμπαρντ γέλασε. «Έλα τώρα, το, είσαι ρατσιστής με τους Γερμανούς;» «Μιλούσα για τους λευκούς. Έχουμε και στις ΗΠΑ μεγάλες φυλακές. Έχω δει μια-δυο.» «Ψστόσο δεν έχω ξαναδεί φυλακή με γεωδεσικό θόλο,» είπε ο Σζορτζ. «Κοιτάξτε πόσο μεγάλο είναι αυτό το πράγμα. Αναρωτιέμαι τι υπάρχει μέσα του.» «Διάβασα ότι οι Κάμπουτερς θα έστηναν ένα θόλο,» είπε ο Σζο, «ως σταθμό πρώτων βοηθειών για όσους φρικάρουν ή κάτι τέτοιο.» «Μπορεί να πηγαίνεις εκεί για να ακούσεις τη μουσική,» είπε ο Φάρι κόιν. «Σόσο τεράστιο που είναι αυτό το μέρος, με δυσκολία βλέπεις τους ανθρώπους στη σκηνή, πόσο μάλλον να τους ακούσεις.» «Δεν έχεις ακούσει τα ηχεία τους,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «ταν θα ξεκινήσει η μουσική, θα την ακούν μέχρι το Μόναχο.» Έφτασαν σε μια πύλη. Από πάνω της υπήρχε μια επιγραφή η οποία δήλωνε με κόκκινα γοτθικά γράμματα: EWIGE BLUMENKRAFT UND EWIGE SCHLANGEKRAFT19. «Βλέπετε;» είπε ο Φάγκμπαρντ. «τα φανερά. Για να διαβάσουν και να μάθουν όσοι καταλαβαίνουν ότι η ώρα έχει έρθει. Δεν θα κρύβονται για πολύ ακόμα.» «Σουλάχιστον,» είπε ο Σζο, «δεν γράφει “Arbeit macht frei”.» Ο Φάγκμπαρντ μοίρασε τα πορτοκαλί εβδομαδιαία εισιτήρια στην ομάδα του και ένας σεκιουριτάς με μαύρη στολή τα τρύπησε προσεκτικά και τα επέστρεψε. Είχαν μπει στο

19 «ΑΙΨΝΙΑ ΔΤΝΑΜΗ ΣΨΝ ΛΟΤΛΟΤΔΙΨΝ ΚΑΙ ΑΙΨΝΙΑ ΔΤΝΑΜΗ ΣΨΝ ΥΙΔΙΨΝ» (.τ.μ.)

45

Υεστιβάλ του Ίνγκολσταντ. Ο Φάγκμπαρντ και η ομάδα του ανέβηκαν σε ένα λόφο ενώ ο ήλιος βυθιζόταν στην απέναντι όχθη της Λίμνης Σότενκοπφ. Μια μεγάλη επιγραφή πάνω από τη σκηνή ανακοίνωσε ότι έπαιζαν οι Οκλαχόμα Φόουμ Ντεμονστρέισιον Κλαμπ και τα ηχεία βρόντηξαν με μια παλιά επιτυχία της μπάντας: «Κλάστερ τομπ.» Πίσω από τη σκηνή, τα τέσσερα μέλη των Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον στέκονταν σε απόσταση μεταξύ τους και χάζευαν το ηλιοβασίλεμα. Υορούσαν ιριδίζοντες μαύρους χιτώνες και παντελόνια. Μέλη από άλλες μπάντες κάθονταν μαζί και μιλούσαν. Πολλές μπάντες χαίρονταν που γνωρίζονταν μεταξύ τους για πρώτη φορά. Είχαν πιάσει φιλίες και με λίγα φοβισμένα παιδιά που είχαν καταφέρει να περάσουν από τους σεκιουριτάδες και να φτάσουν στην πίσω πλευρά του λόφου της σκηνής. μως σεκιουριτάδες με λευκή στολή κρατούσαν το κοινό και τις άλλες μπάντες σε απόσταση ασφαλείας από τους Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον. Αυτό γινόταν γενικά δεκτό ως προνόμιο των ΑΜΑ. Άλλωστε αναγνωρίζονταν παγκοσμίως ως η κορυφαία ροκ μπάντα του κόσμου. Οι δίσκοι τους είχαν τις υψηλότερες πωλήσεις. Οι περιοδείες τους μάζευαν περισσότερο κόσμο ακόμα και από εκείνες των Μπιτλς. Ο ήχος τους ακουγόταν παντού. πως οι Μπιτλς είχαν εκφράσει, για κάποιο διάστημα, τη νέα ελευθερία της δεκαετίας του 1960, έτσι και οι ΑΜΑ φαινόταν ότι αποτελούσαν την επιτομή του κατασταλτικού πνεύματος της δεκαετίας του 1970. Σο μυστικό της επιτυχίας τους ήταν το γεγονός ότι ήταν τόσο αποκρουστικοί. Θύμιζαν στους οπαδούς τους όλα τα κακά που τους χτυπούσαν καθημερινά και έτσι, όταν τους άκουγαν και τους έβλεπαν, ένιωθαν σαν να έξυναν μια κακοφορμισμένη πληγή. Τποδήλωναν ότι ίσως η νεολαία είχε αιχμαλωτίσει τους καταπιεστές της ή είχε ταυτιστεί μαζί τους και μετέτρεπαν για μια στιγμή τον πόνο σε ηδονή. Εκατομμύρια παιδιά συνωστίζονταν για να ακούσουν τους ΑΜΑ, για να μάθουν πώς να απολαμβάνουν τον πόνο, αφού ο πόνος ήταν η ζωή τους. «αν θερμάστρα,» είπε ο Βόλφγκανγκ. «Εμείς στο κέντρο. Σο μήνυμά μας προβάλλεται σε μια μάζα δονούμενων νεανικών ανθρώπινων συνειδήσεων. Σο αντανακλούν μαζικά προς τη λίμνη –μέσα στη λίμνη, σε βάθος ενός μιλίου. Εκεί φτάνει στο βυθισμένο στρατό και τον ξυπνά, κατά μία έννοια, από το θάνατο.» «Βρισκόμαστε τόσο κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου τριάντα χιλιάδων ετών,» είπε η Γουίνιφρεντ. «Θα τα καταφέρουμε; Θα είμαστε εμείς εκείνοι που θα ολοκληρώσουν το έργο του μεγάλου Γκρουάντ; Και αν όχι, τι θα απογίνουμε;» «Αναμφίβολα θα ουρλιάζουμε στην κόλαση για όλη την αιωνιότητα,» είπε ο Βέρνερ δίνοντας την εντύπωση ότι κυριολεκτούσε. «Σι θα μας έκανες αν αποτυγχάναμε;» «Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την αιωνιότητα αν δεν συμμετέχει στο παιχνίδι ο Χυχοφάγος,» είπε ο Βίλχελμ. «Και ακόμα είναι φυλακισμένος στο εσωτερικό του Πενταγώνου.» «Ας μη μιλά κανείς για αποτυχία,» είπε ο Βόλφγκανγκ. «Είναι απολύτως αδύνατο να αποτύχουμε. Σο σχέδιο είναι αλάνθαστο.» Η Γουίνιφρεντ κούνησε το κεφάλι της. «Και όμως, το μόνο που το απειλεί είναι οι τρελοί20. Και εσύ, Βόλφγκανγκ, ξέρεις καλύτερα από όλους τι εννοώ.» Είχε πια σκοτεινιάσει. Είχαν στήσει τη μεγάλη χρυσοϋφαντη σκηνή ανάμεσα στο φράχτη και ένα σχετικά απόμερο λοφίσκο με γρασίδι. Εδώ υπήρχε περισσότερη ιδιωτικότητα, καθώς αυτή η γωνία του φεστιβάλ απείχε πολύ από τη σκηνή και διότι η περιοχή ήταν γεμάτη με Ντισκορντιανούς. Ο Φάγκμπαρντ μπήκε στη σκηνή και έμεινε για λίγο εκεί μέσα. Ο Σζο και ο Σζορτζ στέκονταν απ’ έξω και μιλούσαν. Ο Σζορτζ σκεφτόταν ότι πιθανότατα ο Φάγκμπαρντ ήταν εκεί μέσα μαζί με την Μάβις και ευχόταν να μπορούσε να ορμήσει μέσα και να σκοτώσει τον πουτάνας γιο. Ο Σζο, νευρικός σε σημείο αγωνίας, υποψιαζόταν ότι ο Φάγκμπαρντ ήταν μέσα με μια γυναίκα, πιθανότατα την Μάβις, και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να ορμήσει μέσα και να σκοτώσει τον Φάγκμπαρντ όσο ο Ντισκορντιανός ηγέτης

20 Λογοπαίγνιο με τις λέξεις «foolproof» (αλάνθαστο) και «fool» (τρελός, ανόητος) που δεν αποδίδεται εύκολα στα ελληνικά. (.τ.μ.)

46

θα ήταν απασχολημένος. Είχε συνέχεια το χέρι του στην τσέπη με τα δάχτυλά του κουλουριασμένα γύρω από το μικρό πιστόλι. Κάνω κύκλους, κάνω κύκλους… Μετά από περίπου μισή ώρα ο Φάγκμπαρντ βγήκε χαμογελαστός από τη σκηνή. «Πέρνα μέσα,» είπε στον Σζο. «ε χρειάζονται.» Ο Σζορτζ γράπωσε το μπράτσο του Φάγκμπαρντ προσπαθώντας να βυθίσει μέσα τα νύχια του. μως ο μυς έμοιαζε σιδερένιος και ο Φάγκμπαρντ δεν έδωσε σημασία. «Ποιος είναι εκεί μέσα;» απαίτησε να μάθει. «Η τέλλα,» είπε ο Φάγκμπαρντ κοιτώντας προς τη σκηνή, όπου έπαιζαν οι Πλαστικό Κανώ. «Και τη γαμούσες;» ρώτησε ο Σζο. «Για να απελευθερωθούν οι ενέργειες; Και τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να τη γαμήσω και εγώ; Και μετά από μένα ο Σζορτζ; Και μετά όλοι οι άλλοι; Αυτό είναι μαγεία του αριστερού χεριού και μου φέρνει ανατριχίλα.» «Απλώς μπες μέσα,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Θα εκπλαγείς. Δεν γαμούσα την τέλλα. ταν ήμουν εγώ μέσα, δεν ήταν εκεί η τέλλα.» «Και ποιος ήταν;» ρώτησε ο Σζορτζ, αρκετά μπερδεμένος. «Η μάνα μου,» είπε με χαρά ο Φάγκμπαρντ. Ο Σζο στράφηκε προς τη σκηνή. Θα έκανε άλλη μια προσπάθεια να εμπιστευτεί τον ελίν, μα τότε… Ξαφνικά το γερακίσιο πρόσωπο έσκυψε προς το μέρος του και ο Φάγκμπαρντ ψιθύρισε, «Γνωρίζω τι σχεδιάζεις για μετά. Κάνε το γρήγορα.» SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES τις 2 Υεβρουαρίου ο Ρόμπερτ Πάτνεϊ Ντρέικ έλαβε ταχυδρομικώς ένα βιβλίο. Παρατήρησε ότι η διεύθυνση του αποστολέα ήταν η Μεταφορική Γκολντ & Άπελ στην οδό Κάναλ, μια από τις επιχειρήσεις που ανήκαν σε εκείνο τον δολοπλόκο ελίν που συνεχώς ξεφύτρωνε στα καλύτερα πάρτυ τον τελευταίο χρόνο. Είχε τον τίτλο Ποτέ Να Μην Σφυρίζεις ταν Κατουράς και στην πρώτη σελίδα υπήρχαν κάτι παχιά ορνιθοσκαλίσματα που έγραφαν «Φαιρετίσματα από το συγγραφέα» και από κάτω ένα μεγάλο C σαν ημισέληνος. Ο εκδοτικός οίκος ήταν οι Πράσινες και Ευχάριστες Εκδόσεις, Σ.Θ. 359, Γκλένκοου, Ιλινόις, 60022. Ο Ντρέικ το άνοιξε και διάβασε λίγες σελίδες. Προς μεγάλη του έκπληξη, πολλά μυστικά των Ιλλουμινάτων αποκαλύπτονταν ξεκάθαρα, αν και με εχθρικό και σαρκαστικό ύφος. Γύρισε τις σελίδες αναζητώντας άλλα ενδιαφέροντα μεζεδάκια. Προς τη μέση του βιβλίου βρήκε το εξής:

ΟΡΙΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΕΙ

ΕΛΕΤΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ: Η κοινωνική κατάσταση στην οποία όλες οι οικονομικές συναλλαγές προκύπτουν μέσω εθελουσίας επιλογής, δίχως καταναγκασμό. ΚΡΑΣΟ: Θεσμός ο οποίος επεμβαίνει στην Ελεύθερη Αγορά μέσω της άμεσης άσκησης καταναγκασμού ή της παραχώρησης προνομίων (τα οποία υποστηρίζονται μέσω καταναγκασμού). ΥΟΡΟΛΟΓΙΑ: Μορφή καταναγκασμού ή επέμβασης στην Ελεύθερη Αγορά σύμφωνα με την οποία το Κράτος συλλέγει χρήματα εκβιασμού (τους φόρους), τα οποία του επιτρέπουν να προσλαμβάνει ένοπλες δυνάμεις για να ασκεί καταναγκασμό υπέρ των προνομίων και να εμπλέκεται σε όποιους πολέμους, περιπέτειες, πειράματα, «μεταρρυθμίσεις» κ.λ.π επιθυμεί, όχι με δικό του κόστος αλλά με κόστος των υπηκόων «του». ΠΡΟΝΟΜΙΟ: Από τη λατινική λέξη privi, ιδιωτικό, και lege, νόμος. Πλεονέκτημα το οποίο παραχωρείται από το Κράτος και προστατεύεται από τις δυνάμεις καταναγκασμού που αυτό διαθέτει. Νόμος που εξυπηρετεί το προσωπικό συμφέρον. ΣΟΚΟΓΛΤΥΙΑ: Μορφή προνομίου ή επέμβασης στην Ελεύθερη Αγορά σύμφωνα με την οποία μια ομάδα που υποστηρίζεται από το Κράτος κατέχει το μονοπώλιο της έκδοσης

47

νομίσματος και έτσι επωφελείται (μέσω τοκοληψίας), άμεσα ή έμμεσα, από όλες ή τις περισσότερες οικονομικές συναλλαγές. ΙΔΙΟΚΣΗΙΑ ΓΗ: Μορφή προνομίου ή επέμβασης στην Ελεύθερη Αγορά σύμφωνα με την οποία μια ομάδα που υποστηρίζεται από το Κράτος «κατέχει» τη γη και έτσι επωφελείται (μέσω ενοικίου) από όσους ζουν, εργάζονται ή παράγουν σε αυτήν τη γη. ΔΑΜΟ: Μορφή προνομίου ή επέμβασης στην Ελεύθερη Αγορά σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται σε εμπορεύματα που παράγονται έξω από το Κράτος να ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις όσα παράγονται εντός του Κράτους. ΚΑΠΙΣΑΛΙΜΟ: Μορφή οργάνωσης της κοινωνίας η οποία ενσωματώνει στοιχεία της φορολογίας, της τοκογλυφίας, της ιδιοκτησίας γης και των δασμών και έτσι αρνείται την Ελεύθερη Αγορά, ενώ υποκρίνεται ότι αποτελεί τον ορισμό της. ΤΝΣΗΡΗΣΙΜΟ: χολή καπιταλιστικής φιλοσοφίας η οποία δηλώνει την αφοσίωσή της στην Ελεύθερη Αγορά ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζει την τοκογλυφία, την ιδιοκτησία γης, τους δασμούς και, μερικές φορές, τη φορολογία. ΥΙΛΕΛΕΤΘΕΡΙΜΟ: χολή καπιταλιστικής σκέψης η οποία επιχειρεί να επανορθώσει τις αδικίες του καπιταλισμού προσθέτοντας νέους νόμους στους ήδη υπάρχοντες. Κάθε φορά που οι συντηρητικοί περνούν ένα νόμο που παράγει προνόμια, οι φιλελεύθεροι περνούν έναν άλλο νόμο που τροποποιεί τα προνόμια, οδηγώντας τους συντηρητικούς στην εισαγωγή ενός περισσότερο επιδέξιου νόμου που αναπαράγει τα προνόμια, κ.ο.κ., ώσπου «οτιδήποτε δεν απαγορεύεται γίνεται υποχρεωτικό» και «οτιδήποτε δεν είναι υποχρεωτικό απαγορεύεται.» ΟΙΑΛΙΜΟ: Απόπειρα κατάργησης όλων των προνομίων μέσω της πλήρους επαναφοράς της εξουσίας στο μηχανισμό καταναγκασμού που διασφαλίζει τα προνόμια, δηλαδή στο Κράτος. Έτσι η καπιταλιστική ολιγαρχία μετατρέπεται σε κρατικό μονοπώλιο. αν να προσπαθείς να βάψεις έναν τοίχο λευκό με μαύρη μπογιά. ΑΝΑΡΦΙΜΟ: Μορφή οργάνωσης της κοινωνίας σύμφωνα με την οποία η Ελεύθερη Αγορά λειτουργεί ελεύθερα, δίχως φόρους, τοκογλυφία, ιδιοκτησία γης, δασμούς ή άλλες μορφές καταναγκασμού ή προνομίων. Οι ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΑΡΦΙΚΟΙ προβλέπουν ότι στην Ελεύθερη Αγορά οι άνθρωποι θα επέλεγαν εθελοντικά περισσότερο να ανταγωνίζονται παρά να συνεργάζονται μεταξύ τους. Οι ΑΡΙΣΕΡΟΙ ΑΝΑΡΦΙΚΟΙ προβλέπουν ότι στην Ελεύθερη Αγορά οι άνθρωποι θα επέλεγαν εθελοντικά περισσότερο να συνεργάζονται παρά να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Ο Ντρέικ, που τώρα πια είχε απορροφηθεί πλήρως, γύρισε τη σελίδα. Βρήκε κάτι που έμοιαζε με ανθρωπολογική αναφορά για μια άγνωστη φυλή για την οποία δεν είχε ακούσει ποτέ. Γρήγορα κατάλαβε ότι είχε χαρακτήρα σάτιρας και παραβολής. Άφησε για λίγο στην άκρη το βιβλίο, κάλεσε τη γραμματέα του μέσω της ενδοσυνεννόησης και της ζήτησε να τον συνδέσει με τη Μεταφορική Γκολντ και Άπελ. Μετά από λίγο μια φωνή είπε, «Μεταφορική Γκ. και Α. Μις Μάρις.» «Ο κύριος Ντρέικ καλεί τον κύριο ελίν,» είπε η γραμματέας του Ντρέικ. «Ο κύριος ελίν λείπει σε παρατεταμένο ταξίδι,» απάντησε η Μις Μάρις, «αλλά άφησε ένα μήνυμα, για την περίπτωση που θα τηλεφωνούσε ο κύριος Ντρέικ.» «Θα το λάβω,» είπε αμέσως ο Ντρέικ. Ακούστηκε ένα κλικ και η γραμματέας βγήκε από τη γραμμή. «Ο κύριος ελίν θα σας στείλει έναν αγγελιοφόρο την κατάλληλη στιγμή,» είπε η Μις Μάρις. «Λέει ότι θα τον αναγνωρίσετε, καθώς θα μεταφέρει κάποια έργα τέχνης της περιόδου Γκρουάντ. Υοβάμαι ότι αυτά είναι όλα, κύριε.» «ας ευχαριστώ,» είπε ψυχρά ο Ντρέικ κλείνοντας το τηλέφωνο. Γνώριζε την τεχνική: την είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος για να μπει στο υνδικάτο το 1936. «Σην τέλλα γαμούσες;» «Και ποιος σου είπε ότι γαμούσα;»

48

Ο Σζο μπήκε μέσα. Η σκηνή ήταν πλούσια σαν σκηνή Μαυριτανού φυλάρχου. τη μία άκρη υπήρχε ένα διάφανο πέπλο και από πίσω του μια μορφή καθόταν σε μαξιλάρια. Η μορφή είχε ανοιχτόχρωμο δέρμα και επομένως ο Φάγκμπαρντ είχε πει ψέματα ότι ήταν εκεί μέσα μαζί με την τέλλα. Ο Σζο πλησίασε και παραμέρισε το πέπλο. Ήταν η Μάβις, όπως είχε μαντέψει ο Σζο. Υορούσε ρούχα οδαλίσκης, κόκκινα αλλά ημιδιαφανή, μέσα από τα οποία μπορούσε να διακρίνει τις σκούρες ρόγες της και την πλούσια τούφα ανάμεσα στα πόδια της. Ο Σζο αισθάνθηκε την πούτσα του να πρήζεται στη σκέψη ότι θα της έκανε έρωτα. μως είχε αποφασίσει να επιβάλλει το εγκεφαλικό τριπ του στην κατάσταση. «Γιατί βρίσκομαι εδώ;» είπε κρατώντας την κουρτίνα ανοιχτή με το ένα χέρι, προσπαθώντας να φανεί άνετος. Η Μάβις χαμογέλασε αμυδρά και του έγνεψε να κάτσει στα μαξιλάρια δίπλα της. Σο ίδιο έκανε και εκείνος και αυτόματα βρέθηκε μισοξαπλωμένος. Η Μάβις ανέδιδε μια διακριτική υποψία αρώματος. Αισθάνθηκε την ένταση στα λαγόνια του να αυξάνεται. «Φρειάζομαι όλη την ενέργεια που μπορούμε να εξαπολύσουμε για να νικήσουμε τους Ιλλουμινάτους,» είπε η Μάβις. «Βοήθησε με Σζο.» Έτεινε τα χέρια της προς το μέρος του. «Γαμιόσουν με τον Φάγκμπαρντ; Ποτέ δεν μου άρεσαν οι γκόμενες από δεύτερο χέρι.» Η Μάβις έβγαλε ένα μικρό γρύλισμα και του ρίχτηκε. Άλειψε τα σαλιωμένα χείλη της στα δικά του και βούτηξε τη γλώσσα της βαθιά μέσα στο στόμα του πιέζοντας ταυτόχρονα με το μηρό της την περιοχή ανάμεσα στα πόδια του. Ο Σζο ξάπλωσε πίσω και εγκατέλειψε κάθε αντίσταση. Ήταν υπερβολικά ελκυστική. Μέσα σε ένα λεπτό του είχε ξεκουμπώσει το παντελόνι και το σκληρό, καυτό καυλί του παλλόταν μέσα στο χέρι της. Φαμήλωσε το κεφάλι της και άρχισε να το ρουφά ρυθμικά. «Περίμενε,» είπε ο Σζο. «Θα χύσω στο στόμα σου. Έχω μια εβδομάδα να γαμηθώ και έχω τρελές καύλες.» ήκωσε το βλέμμα της και χαμογέλασε. «Γλείψε με, λοιπόν. Έχω ακούσει ότι είσαι καλός.» «Από πού το άκουσες;» ρώτησε ο Σζο. «Από ένα φίλο μου γκέι ιερέα,» είπε εκείνη γελώντας, ενώ έλυνε το κορδόνι του κόκκινου σαλβαριού της. Ο Σζο εξερεύνησε τα χείλη του αιδοίου της με τη γλώσσα του, απολαμβάνοντας την καυστική ευωδία του θάμνου της. Έπιασε δουλειά στην κλειτορίδα της με ανοδικές και καθοδικές κινήσεις. Μετά από λίγο ένιωσε την ένταση στο σώμα της. Γινόταν όλο και πιο άκαμπτο. Η λεκάνη της άρχισε να κουνιέται. Γράπωσε τους γοφούς της και με τα δύο χέρια του και την έγλειψε δίχως έλεος. Εκείνη έβγαλε μια τελευταία κραυγούλα και προσπάθησε να χώσει ολόκληρο το όρος της αφροδίτης της στο στόμα του. «Σώρα, γάμησέ με, γρήγορα, γρήγορα,» είπε. Ο Σζο την καβάλησε με τα παντελόνια του στα γόνατα και το πουκάμισό του να κυματίζει. Έφτασε σε μια σειρά εξαιρετικών σπασμών και άφησε το κεφάλι του στο μαξιλάρι, δίπλα στο δικό της. Εκείνη του επέτρεψε να ξεκουραστεί για λίγα λεπτά και έπειτα τον σήκωσε απαλά με τον αγκώνα της και γύρισε στο πλευρό του κοιτώντας τον. «Να λύσω τους ζυγούς;» είπε ο Σζο. «Έκανα τη δουλειά; Απελευθερώθηκε η ενέργεια ή ό,τι θέλετε τέλος πάντων;» «Ακούγεσαι πικρός,» είπε η Μάβις, «και θλιμμένος. Θα ήθελα να κάτσεις μαζί μου λίγο ακόμα. Σι σε ανησυχεί;» «Πολλά πράγματα. Αισθάνομαι σαν να έκανα κάτι λάθος. Προφανώς ο Σζορτζ είναι ερωτευμένος μαζί σου και εσύ και ο Φάγκμπαρντ το έχετε πάρει στην πλάκα. Και ο Φάγκμπαρντ σπάει πλάκα μαζί μου. Και είναι αρκετά προφανές ότι και οι δυο σας με χρησιμοποιείτε. Με χρησιμοποιείτε σεξουαλικά και αρχίζω να πιστεύω ότι ο Φάγκμπαρντ με χρησιμοποιεί και με άλλους τρόπους. Και πιστεύω ότι το ξέρεις.» «Δεν πήρες LSD, έτσι δεν είναι;» είπε με θλιμμένο ύφος.

49

«χι. Ήξερα τι έκανε ο Φάγκμπαρντ. Η στιγμή είναι υπερβολικά σοβαρή για να παίζουμε παιχνίδια με τα Πάθη του Ιησού.» Η Μάβις χαμογέλασε. Πίεσε το σώμα της πάνω του και άρχισε να παίζει με το χαλαρό πέος του τρίβοντας απαλά το κεφάλι στο θάμνο της. «Σζο, ανατράφηκες ως Καθολικός. Οι Καθολικοί εκτιμούν τη βλασφημία καλύτερα από οποιονδήποτε. Για αυτό σε επέλεξε ο Φάγκμπαρντ. Πώς είναι το πάθος σου, Σζο; Διεγείρεται; Πώς θα σου φαινόταν να γαμήσεις την Παρθένο Μαρία;» ψιθύρισε πιέζοντας το γυμνό κορμί της στο δικό του. Ο Σζο είδε το πρόσωπο της μητέρας του και αισθάνθηκε το αίμα να χιμά στο πέος του. κέφτηκε ότι ίσως αυτό να εννοούσε ο Φάγκμπαρντ όταν είχε πει ότι στη σκηνή ήταν η μάνα του. Λίγο αργότερα, όταν βρισκόταν μέσα της, εκείνη είπε, «είμαι μια αιώνια παρθένα, Σζο. Και όλες οι γυναίκες είναι, αν έχεις τα μάτια για να το δεις. Θέλαμε να σου ανοίξουμε τα μάτια απόψε. μως αρνήθηκες τη Μετάληψη. Επέλεξες το δυσκολότερο δρόμο, Σζο. Αν θέλεις να βγάλεις τη νύχτα, θα πρέπει να βρεις ένα τρόπο να δεις μόνος σου το φως. Με άλλα μέσα από εκείνα που σου προσέφερε ο Φάγκμπαρντ. Πρέπει να βρεις τη δική σου Μετάληψη.» Αφού τελείωσαν και οι δύο, εκείνη ψιθύρισε, «Μήπως ήταν αυτή η Μετάληψη;» Εκείνος σηκώθηκε και κοίταξε το τριγωνικό τατουάζ ανάμεσα στα στήθη της. «χι. Δεν είσαι η Παρθένος Μαρία. Είσαι ακόμα η Μάβις.» «Και εσύ πρέπει να αποφασίσεις,» είπε εκείνη. «Αντίο Σζο. τείλε μου τον Σζορτζ.» Καθώς ντυνόταν ο Σζο, η Μάβις γύρισε μπρούμυτα. Δεν τον κοιτούσε πια. Οι γυμνοί γλουτοί της φαίνονταν απολύτως ανυπεράσπιστοι. Κοίταξε το μαξιλάρι στο οποίο καθόταν ο πισινός της όσο έκαναν έρωτα. Ήταν χρυσοϋφαντο και πάνω του, κεντημένη με περιδινιζόμενα γράμματα, υπήρχε η λέξη ΚΑΛΛΙΣΗ. Ο Σζο κούνησε το κεφάλι του και βγήκε από τη σκηνή. ταν βγήκε έξω, ο Φάγκμπαρντ μιλούσε με σιγανή φωνή στον το Γουότερχαουζ: «…θα σου ταίριαζε γάντι, αν δεν είχαμε μια άλλη δουλειά για σένα. Η Ανθρακολέπρωση Πι μπορεί να αφανίσει ολόκληρο τον πληθυσμό της Γης μέσα σε λίγες ημέρες.» Ξαφνικά το λευκό πουκάμισο του Φάγκμπαρντ, ο χρυσός της σκηνής, οι εκτυφλωτικοί προβολείς του φεστιβάλ, όλα απέκτησαν μια απίστευτη φωτεινότητα. Έφταιγε η αδρεναλίνη. Σο στόμα μου ήταν ξερό –αφυδάτωση. λα τα κλασικά σύνδρομα πτήσης και μάχης. Ο κίνερ το ονομάζει σύνδρομο της ενεργοποίησης. Είχα διεγερθεί τόσο πολύ, που ταξίδευα. «Γεια σου Σζο,» είπε μαλακά ο Φάγκμπαρντ. Ο Σζο συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι το χέρι του έσφιγγε το πιστόλι. Ο Φάγκμπαρντ του χαμογέλασε και ο Σζο ένιωσε σαν μικρό αγόρι που το έπιασαν να αυνανίζεται με το χέρι στην τσέπη. Έβγαλε αμέσως το χέρι του. «Θέλει τον Σζορτζ,» είπε αδύναμα ο Σζο. Γύρισε την πλάτη στον Φάγκμπαρντ και κοίταξε προς τη σκηνή του φεστιβάλ, όπου η επιγραφή έγραφε με γράμματα που έλαμπαν στο σκοτάδι ΣΟ ΚΑΡΒΕΛΙ ΚΑΙ ΣΑ ΧΑΡΙΑ. Σραγουδούσαν «Κάνω κύκλους, κάνω κύκλους, γύρω απ’ τα σύνορα της Γης…» Πάνω σε μια στοίβα μαξιλάρια, πίσω από ένα διαφανές πέπλο στη μία άκρη της σκηνής, ήταν ξαπλωμένη η τέλλα. Υορούσε μόνο ένα κόκκινο τούλι. «Άφησες τον Σζο να σε γαμήσει;» είπε ο Σζορτζ. «Ο Σζο δεν με έχει γαμήσει ποτέ,» απάντησε η τέλλα. «Είσαι ο πρώτος που θα το κάνει αυτό απόψε. Κοίτα, Σζορτζ, πρέπει να συγκεντρώσουμε κάθε διαθέσιμο ίχνος ενέργειας για να πολεμήσουμε τους Ιλλουμινάτους. Έλα εδώ να ξυπνήσουμε την ενέργεια.» «Είναι ο Ντάνι Πράισφιξερ,» είπε η Ντόρις Χόρους. «Τον γνώρισα στο αεροπλάνο.» («Ιησού Φριστέ,» είπε η Μαρία Ίμπριουμ, τραγουδίστρια των ικελική Αντι-Δρακική Άμυνα, «άγγελοι βγαίνουν από τη λίμνη. Άγγελοι με χρυσούς μανδύες. Κοιτάξτε!» («Σριπάρεις με το Κουλ-Έιντ, μωρό μου,» της είπε ένας Ούνος τυλιγμένος με επιδέσμους. «Σίποτα δεν βγαίνει από τη λίμνη.»

50

(«Κάτι βγαίνει από τη λίμνη,» είπε ο ντράμερ της ικελικής Άμυνας, «και είσαι τόσο μαστουρωμένος που δεν το βλέπεις.» («Και τι είναι, αν δεν είναι άγγελοι;» απαίτησε να μάθει η Μαρία. («Φριστέ μου, δεν ξέρω. Μα, ό,τι και αν είναι, βαδίζουν στο νερό.») Φορώ τα μακριά πράσινα φτερά μου και πετώ, Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… («Βαδίζουν στο νερό; Έχετε χάσει το μυαλό σας.» («Μοιάζουν με σέρφερς και για κάποιο τρελό λόγο φορούν πράσινες κάπες.» («Αρχίδια σέρφερς! Αυτοί είναι συμμορία βαυαρικών δαιμόνων. Μοιάζουν όλοι με το τέρας του Υράνκενσταϊν τυλιγμένο με φύκια.») «Πράισφιξερ;» είπε ο Κεντ. «Δεν σε συνάντησα πριν από πέντε ή έξι χρόνια στο Άρκαμ; Μπάτσος δεν είσαι;» («Είναι ένα γιγάντιο πράσινο αβγό… και με αγαπά…» «Αυτός ο τύπος με το κόκκινο κεφάλι εκεί πέρα,» μουρμούρισε ο Σζον Ντίλινγκερ στον Φάγκμπαρντ, «αυτός μαζί με το μαύρο μουσικό και την κοπέλα με τα υπέροχα βυζιά. Είναι μπάτσος από το Σμήμα Βομβιστικών Ενεργειών της Νέας Τόρκης. Λες να ερευνά τη βόμβα στην Αντιπαράθεση;» «Μάλλον θα μίλησε με τη Μάμα ούτρα,» είπε σκεπτικά ο Φάγκμπαρντ. SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS SHE’LL BE WEARING RED PAJAMAS WHEN SHE COMES ταν μπήκε στη σκηνή ο το Γουότερχαουζ, τον περίμενε η Μις Μάο. «Δεν έχω ξαναγαμήσει Κινέζα,» είπε ο το βγάζοντας τα ρούχα του. «Δεν νομίζω ότι θα αρέσει αυτό στην τέλλα.» «Η τέλλα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα,» είπε η Μις Μάο. «Φρειαζόμαστε όλη την ενέργεια για να πολεμήσουμε τους Ιλλουμινάτους. Και θέλουμε τη βοήθειά σου.» Σου έγνεψε με τα χέρια. «Δεν χρειάζεται να το ζητήσεις και δεύτερη φορά,» είπε ο το και ξάπλωσε πάνω της. την Ουάσινγκτον D.C., στις 5:45, έφτασε στο τηλεφωνικό κέντρο του Πενταγώνου η ειδοποίηση ότι βόμβες που είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία στο κτίριο θα εκρήγνυντο σε δέκα λεπτά. «ήμερα στους δρόμους της Ουάσινγκτον σκοτώσατε εκατοντάδες αδέρφια μας,» είπε μια γυναικεία φωνή. «Και όμως σας δίνουμε την ευκαιρία να εκκενώσετε το κτίριο. Δεν προλαβαίνετε να βρείτε τις βόμβες. Εγκαταλείψτε τώρα το Πεντάγωνο και ας κρίνει η ιστορία ποια από τις δύο πλευρές πολέμησε πραγματικά υπέρ της ζωής και ενάντια στο θάνατο.» Οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Πενταγώνου (και, καθώς η επανάσταση είχε ξεσπάσει στην πρωτεύουσα, όλοι ήταν εκεί) μεταφέρθηκαν αμέσως σε υπόγεια καταφύγια. Ο Τπουργός Εθνικής Άμυνας δήλωσε, αφού συζήτησε με το Γενικό Επιτελείο, ότι, με πιθανότητα 95 τοις εκατό, η απειλή ήταν απάτη με σκοπό να διαταράξει την καταστολή της επανάστασης που εξαπλωνόταν σε όλη τη χώρα. Θα διατασσόταν έρευνα, όμως στο μεταξύ οι εργασίες θα συνεχίζονταν κανονικά. «Άλλωστε,» είπε αστειευόμενος ο Τπουργός Εθνικής Άμυνας στον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, «μια από αυτές τις βόμβες των αναρχικών μπορεί να πλήξει αυτό το κτίριο όσο και ένα πυροτέχνημα έναν ελέφαντα.» Υαίνεται ότι για κάποιο λόγο δεν είχαν δώσει σημασία στην αναφορά της άγνωστης γυναίκας σε βόμβες (στον πληθυντικό). Και οι εκρήξεις ήταν πολύ πιο ισχυρές από όσο είχε αφήσει να εννοηθεί. Καθώς δεν πρόλαβαν να διατάξουν μια σωστή έρευνα, κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια το είδος των εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν, πόσες ήταν οι βόμβες, πώς τοποθετήθηκαν στο εσωτερικό του Πενταγώνου, πού είχαν τοποθετηθεί και πώς πυροδοτήθηκαν. Ούτε απαντήθηκε ποτέ ικανοποιητικά το πιο ενδιαφέρον από όλα τα ερωτήματα: Ποιος το έκανε; πως και να’ χει, στις 5:55 μ.μ. ώρα Ουάσινγκτον μια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε το ένα τρίτο της βορειοανατολικής πλευράς του Πενταγώνου

51

διαπερνώντας και τους τέσσερις δακτυλίους, από την εσωτερική αυλή μέχρι το εξωτερικό τείχος. Τπήρξαν πολλές απώλειες ζωής. Εκατοντάδες άτομα που εργάζονταν σε εκείνη την πλευρά του κτιρίου σκοτώθηκαν. Αν και φαινομενικά η έκρηξη δεν είχε αγγίξει το καταφύγιό τους, ο Τπουργός Εθνικής Άμυνας, το Γενικό Επιτελείο και πολλοί άλλοι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί βρέθηκαν νεκροί. Προτάθηκε η υπόθεση ότι τους είχε σκοτώσει το ωστικό κύμα και μέσα στο χάος που ακολούθησε κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξετάσει προσεκτικά τα πτώματα. Σο Πεντάγωνο εκκενώθηκε καθυστερημένα, καθώς περίμεναν ότι μπορεί να ακολουθούσαν και άλλες εκρήξεις. Δεν υπήρξε άλλη έκρηξη, μα το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ ήταν προσωρινά ακέφαλο. Μια άλλη απώλεια ήταν ο κύριος Φ.Κ. Γουίνιφρεντ του Τπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Υαίνεται ότι ο Γουίνιφρεντ, ένας δημόσιος λειτουργός με μακρά και τιμημένη σταδιοδρομία, έχασε τα λογικά του λόγω των τρομερών γεγονότων εκείνης της επονείδιστης ημέρας, άρπαξε το τιμόνι μιας λιμουζίνας του Τπουργείου Δικαιοσύνης και οδήγησε σαν τρελός περνώντας είκοσι τρία κόκκινα φανάρια, μέχρι το Πεντάγωνο. Έτρεξε στο σημείο της έκρηξης με μια μεγάλη κιμωλία στο χέρι και προσπάθησε να σχεδιάσει μια γραμμή από τη μία πλευρά του ρήγματος στον τοίχο του Πενταγώνου μέχρι την άλλη, όταν ξαφνικά κατέρρευσε και πέθανε, πιθανότατα από καρδιακή προσβολή. τις 11:45 ώρα Ίνγκολσταντ τα ηχεία και η φωτεινή επιγραφή πάνω από τη σκηνή ανήγγειλαν τους Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον. Μετά από δέκα λεπτά γεμάτα με χειροκροτήματα οι τέσσερις νέοι με τα αλλόκοτα μάτια και τα κατάξανθα μαλλιά ξεκίνησαν να παίζουν το δημοφιλέστερο τραγούδι τους, το «Age of Bavaria». (το Λος Άντζελες ο σεισμογράφος του UCLA πήδηξε απότομα στο βαθμό 1 της κλίμακας Μερκάλι. «Θα έχουμε κάποιες διαταραχές,» είπε ήρεμα ο Δρ. Βάλκαν Σρολ παρατηρώντας την αύξηση. Ο βαθμός 1 δεν ήταν σοβαρός.) «Τι σε έκανε να σκέφτείς ότι θα τον βρίσκαμε εδώ κάτω;» ρώτησε ο Σαούλ. «Η κοινή λογική και η ψυχολογία,» είπε ο Ντίλινγκερ. «Σους ξέρω καλά τους νταβατζήδες. Θα χεζόταν πάνω του πριν να βρει τα αρχίδια να επιχειρήσει να περάσει τα σύνορα. Μαμόθρεφτα είναι όλοι τους. Σο πρώτο μέρος που έψαξα ήταν το κελάρι του. Μπορεί να είχε κάποιο κρυφό δωμάτιο εκεί πέρα.» Ο Μπάρνεϊ γέλασε. «Και ο αούλ εκεί έψαξε πρώτα.» «Υαίνεται ότι σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, κύριε Ντίλινγκερ,» είπε με συγκρατημένη ειρωνεία ο αούλ. «Δεν υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στους μπάτσους και τους γκάνγκστερ από ψυχολογική άποψη,» είπε με σοφία ο Ντίλινγκερ. «Σο έχω παρατηρήσει και εγώ αυτό,» συμφώνησε ο Φάγκμπαρντ. «Και τι συμπέρασμα αντλείς;» «Λοιπόν,» είπε ο Ντίλινγκερ, «Ο Πράισφιξερ δεν επέλεξε αυτήν την κοπέλα μόνο για ένα γαμήσι. Κάπου πρέπει να ταιριάζει.» «Ο μουσικός δεν το ξέρει αυτό,» σχολίασε ο Φάγκμπαρντ. «Κοίτα τα χέρια του. Καταπιέζει μια επιθετική παρόρμηση. ε λίγα λεπτά θα ξεκινήσει καβγά. Κάποτε τα είχε με την κοπέλα –βλέπεις πώς γέρνει η λεκάνη της όταν του μιλά;- και θέλει να πάρει δρόμο ο Ασπρουλιάρης. μως ο Ασπρουλιάρης δεν παίρνει δρόμο. Σην έχει συνδέσει με την υπόθεση που έχει αναλάβει.» «Κάποτε ήμουν μπάτσος,» είπε ο Ντάνι με μια πειστική απομίμηση ειλικρίνειας. «μως αυτό ήταν πριν από πολλά χρόνια και δεν μου άρεσε πολύ η δουλειά. Σώρα εργάζομαι ως πωλητής της Βρετανικής Εγκυκλοπαίδειας. Καλύτερο ωράριο και το μόνο που κινδυνεύω να πάθω είναι να μου κλείσουν κατάμουτρα την πόρτα –δεν με πυροβολούν μέσα από αυτή.» «Ακούστε,» είπε με ενθουσιασμό η Ντόρις. «Οι ΑΜΑ παίζουν το “Age of Bavaria”.» Εκείνο το τραγούδι, περισσότερο από κάθε άλλο, εξέφραζε και χλεύαζε τα όνειρα της

52

νεολαίας σε όλο τον κόσμο. Η ακρίβεια με την οποία εξέφραζε τους πόθους τους και η αγριότητα με την οποία τους έφτυνε είχε κερδίσει τους νέους. Ξεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα με τη μουσική. Ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια της λίμνης, κοντά στην απέναντι όχθη, ένας στρατός άρχισε να ξυπνά από το θάνατο. Σα μαυροντυμένα πτώματα απελευθερώνονταν από τα δεσμά τους, υψώνονταν μέχρι την επιφάνεια και άρχιζαν να κινούνται προς την ακτή. Καθώς ζωντάνευαν όλο και περισσότερο, οι κινήσεις τους εξελίσσονταν σε κολύμβηση και έπειτα σε περπάτημα. Παρατάχθηκαν στην όχθη. Σα πρόσωπά τους ήταν πρασινωπά κάτω από τα ατσάλινα κράνη, τα βλέφαρά τους βαριά, τα μαύρα χείλη τους τραβηγμένα πίσω σε αλλόκοτους μορφασμούς. Σα στόματα των αξιωματικών και των υπαξιωματικών κινήθηκαν σχηματίζοντας διαταγές, αν και δεν ακούστηκε κανένας ήχος. Μάλλον δεν χρειαζόταν ήχος, αφού ο στρατός υπάκουσε αμέσως. Για άλλη μια φορά η δύναμη που είχε παραχωρήσει στον Αδόλφο Φίτλερ η Πεφωτισμένη τοά το 1923 («Επειδή είσαι τόσο παράλογος,» του είχαν πει τότε) –η δύναμη που είχε εκδηλωθεί μέσα από στρατούς με ατσάλινα κράνη οι οποίοι είχαν χαρίσει στον Φίτλερ μια αυτοκρατορία εκτεινόμενη από το τάλινγκραντ μέχρι τον Ατλαντικό και από τον Αρκτικό Κύκλο μέχρι την Έρημο αχάρα- για άλλη μια φορά εκείνη η δύναμη βάδιζε στην Γη. «Έρχονται. Σο αισθάνομαι,» ψιθύρισε ο Βέρνερ στο δίδυμο αδερφό του, τον Βίλχελμ, ενώ ο Βόλφγκανγκ βασάνιζε τα τύμπανα και η Γουίνιφρεντ έφτυνε τους στίχους: Ξημερώνει η Εποχή της Βαυαρίας- Η Εποχή της Βαυαρίας- Βαυαρία –Βαυαρία! Σα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό έπαιρναν θέση. Οι ερπύστριες τάραζαν το νερό. Μοτοσικλέτες έτρεχαν πάνω-κάτω στην όχθη. Ένα σμήνος αποσυναρμολογημένων τούκας είχε παραταχθεί στο δρόμο. Αφού θα κατασφάζονταν οι θεατές του φεστιβάλ και θα κυριευόταν το Ίνγκολσταντ, τα αεροπλάνα θα οδηγούνταν στο γειτονικό αεροδρόμιο, όπου θα συναρμολογούνταν και θα ήταν έτοιμα για πτήση μέχρι το πρωί. Οι νεκροί έβγαζαν κόκκινες, λευκές και μαύρες σημαίες από μαύρες λαστιχένιες θήκες και τις ξετύλιγαν. Πολλές από αυτές ήταν οι γνωστές σημαίες με τη σβάστικα του Σρίτου Ράιχ, με μια προσθήκη: μια κόκκινη πυραμίδα με ένα μάτι στο κέντρο κάθε σβάστικας. ε άλλα λάβαρα διακρίνονταν συνθήματα σε γοτθική γραφή, όπως DRANG NACH OESTEN21 και HEUTE DIE WELT, MORGENS DAS SONNENSYSTEM. Επιτέλους όλα ήταν έτοιμα. Σα μελανιασμένα χείλη του τρατηγού των SS Ρούντολφ Φάνφγκαϊστ, νεκρού εδώ και τριάντα χρόνια, σχημάτισαν τη διαταγή της προέλασης, η οποία μεταβιβάστηκε με παρόμοιο τρόπο από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς στους πιο χαμηλόβαθμους, μέχρι τους άνδρες. Σα φώτα και η μουσική έγνεφαν από την απέναντι όχθη διασχίζοντας το σκοτεινό, άπατο νερό. Σο σεληνόφως γυάλιζε στις νεκροκεφαλές των πηλικίων τους και στα ρουνικά σήματα των SS στους γιακάδες τους. Οι στρατιώτες προχώρησαν κατά ομάδες. Ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν ήταν το γρύλισμα των μηχανών ντίζελ και η κλαγγή των όπλων. «Έρχονται,» είπε η γυναίκα κάτω από τον Φάγκμπαρντ, η οποία δεν ήταν η Μάβις, ούτε η τέλλα, ούτε η Μάο, παρά μια γυναίκα με ίσια μαύρα μαλλιά, δέρμα στο χρώμα του λαδιού, ατίθασα μαύρα φρύδια και οστεώδες πρόσωπο. «Σελειώνω, Μάνα,» είπε ο Φάγκμπαρντ και παραδόθηκε στην ακατανίκητη, σαρωτική αίσθηση, μέχρι το χείλος του οργασμού και πέρα από αυτό. «Δεν είμαι η μάνα σου,» είπε η γυναίκα. «Η μητέρα σου ήταν μια ξανθή, γαλαζομάτα Νορβηγή. Νομίζω ότι τώρα δείχνω Ελληνίδα.» «Είσαι η μητέρα όλων μας,» είπε ο Φάγκμπαρντ φιλώντας τον ιδρωμένο λαιμό της.

21 «ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟ ΣΗΝ ΑΝΑΣΟΛΗ». (.τ.μ.)

53

«Α,» είπε η γυναίκα. «στε αυτή είμαι; Σότε κάπου φτάνουμε.» Σότε άρχισα να φλιπάρω, έκλειψη του Μάλικ από τον Μαλακλύβα και ο ελίν με δυσκολία ατάραχος, Μαίρη Λου σε Λατρεύω, το Κόκκινο Μάτι είναι ο ξεγυμνωμένος Κώλος Μου, και τι νόημα έχουν τα Κλάματα; και παρόμοιες σημασιολογικές σπερματικές σαχλαμάρες (το κεφάλι μου είναι κινούμενη άμμος ταχείας μετάβασης όπου η Εδαφική Προσταγή πυροδοτεί διώξεις, οι Λατίνοι και οι άξονες πολεμούν στις συνάψεις του φτωχού άιμον, νεκροί παλεύουν για τον έλεγχο της γλώσσας μου, η Πληθυσμιακή Έκρηξη μεταμορφώνεται σε Έχουμε Πήξει Γαμώ την Κοινωνία και αντιστρόφως και μπορεί στο τέλος να αναδυθεί ως Έκρηξη υνουσίας και άλλωστε η Φαγκ απέκλεισε τους κυριλέδες από αυτήν τη Μαύρη και Λευκή Σελετή, το οξύ ήταν μέσα μου, τρίπαρα, φλίπαρα, φρίκαρα και σάλταρα στο Δρόμο μου μαζί με τον Μάο και το Σάο γιατί ο αριθμός της Κυράς Μας είναι εκατό και πενήντα και έξι –ιδού η ύναξη των Μαγισσών!), μα δεν περίμενα ότι θα ήταν έτσι. «Σι βλέπεις;» ρώτησα την Μαίρη Λου. «Κάποιους να κολυμπάνε. Βγαίνουν από τη λίμνη. Εσύ τι βλέπεις;» «χι αυτό που θα έπρεπε να βλέπω.» Γιατί η πρώτη γραμμή, ξεκάθαρα όσο και η ίδια η σαφήνεια, ήταν ο Μεσκαλίτο από τα οράματά μου με Πεγιότ και ο σιρις με τεράστια γυναικεία στήθη, ο πάιντερ Μαν και ο Μάγος του Σαρώ, ο Γέρο-Σσάρλι Μπράουν, ο Μπαγκς Μπάνι με τόμιγκαν, ο Σζάγκχεντ και ο Άρτσι, ο Κάπταιν Αμέρικα και ο Ερμής Σρισμέγιστος, ο Δίας και η Αθηνά, ο Ζαγρέας με τους λύγκες και τους πάνθηρές του και ο Μίκυ Μάους και ο ούπερμαν, ο Άγιος Βασίλης και ο Γελαστός Βούδας Ιησούς και εκατομμύρια εκατομμυρίων πουλιά, καναρίνια και παπαγαλάκια, ερωδιοί και κορυδαλλοί, κοράκια και αετοί και γεράκια και δεκαοχτούρες που θρηνούν (γιατί ο θρήνος δεν σταματά ποτέ) και όλα είναι μαστουρωμένα από τα τέλη της Δεβονίας περιόδου, όταν άρχισαν να τρώνε κανναβούρι, καθόλου περίεργο που ο Φάξλεϊ θεώρησε τα πουλιά «την πλέον συναισθηματική μορφή ζωής,» και όλη την ώρα τραγουδούν, χίλια κομμάτια το μυαλό τους, όλοι τραγουδούν «κύκλους κάνω, κύκλους κάνω,» εκτός από τις μάινες που κρώζουν «Πς-πς-πς γατούλα!» και θυμήθηκα ξανά ότι η ύπαρξη δεν είναι αισθητή, όπως δεν είναι και θερμή ή κόκκινη, υψηλή ή πικρή, μόνο τμήματα της ύπαρξης διαθέτουν αυτές τις ποιότητες, έπειτα ήταν ο άνθρωπος του Ζιγκ-Ζαγκ και Θεέ μου ο θεός πατέρας μου να τους οδηγεί τραγουδώντας ΑΛΛΗΛΕΓΓΤΗ ΓΙΑ ΠΑΝΣΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΤΗ ΓΙΑ ΠΑΝΣΑ Η ΕΝΟΣΗΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΤΝΑΜΗ ΜΑ «Σολμώ να πω,» είπε ένας Εγγλέζος, «ότι μου φάνηκε σαν τέρας. Και δεν είναι παρά ο Βάτραχος του Σόουντ Φολ… μαζί με τον Αρουραίο… την Σίνκερ Μπελ… την Γουέντι… και τον Μπότομ…» «Αυτός είσαι εσύ,» είπε ο Φάγκμπαρντ, «αν μπορούμε να ονομάσουμε αυτό το πράγμα ταυτότητα.» «Μου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να ανεβείς στη σκηνή και να κάνεις τη μικρή μας ανακοίνωση,» είπε η γυναίκα. «Νομίζω ότι όλοι είναι έτοιμοι.» «Θα σου στείλω τον Ντίλινγκερ.» «Τπέροχα!» «Σο ξέρεις ότι η φήμη δεν αληθεύει. Ήταν εκείνου του άλλου τύπου, του άλιβαν.» «Δεν σκεφτόμουν αυτό. Δεν με νοιάζει αν δεν είναι μεγαλύτερο από το μικρό μου δαχτυλάκι. Είναι η ιδέα ότι θα γαμηθώ με τον Τζον Ντίλινγκερ. Αν δεν με καύλωνε αυτό, δεν θα μπορούσε να με καυλώσει τίποτα.» Ο Φάγκμπαρντ σηκώθηκε και γέλασε. «Αρχίζεις πάλι να μοιάζεις και να μιλάς σαν τη Μάβις. Μου φαίνεται ότι ξεγλιστράς, ούπερ-κύλα.» Οι Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον είχαν κατεβεί και ο Κλαρκ Κεντ και οι Τπεράνθρωποι Σου είχαν ξεκινήσει το σετ τους, όταν ο Φάγκμπαρντ, συνοδευόμενος από

54

τον Σζορτζ, τον Φάρι, τον το και τον Μαλακλύβα, ανέβηκε στο λόφο όπου είχε υψωθεί η σκηνή του φεστιβάλ. Σο ταξίδι πήρε μισή ώρα, καθώς άνοιγαν δρόμο ανάμεσα σε ομάδες που επιδίδονταν σε μογγολικό ομαδικό σεξ, καθιστό Ζα-Ζεν ή απλώς άκουγαν τη μουσική. ταν έφτασαν στη σκηνή, ο Φάγκμπαρντ έβγαλε μια χρυσή κάρτα και την επέδειξε σε μια ομάδα αστυνομικών οι οποίοι φρουρούσαν την περιοχή από ενδεχόμενους εισβολείς. «Έχω να κάνω μια ανακοίνωση,» είπε σταθερά. Οι αστυνομικοί του επέτρεψαν να ανεβεί στη σκηνή και του ζήτησαν να περιμένει μέχρι να ολοκληρώσουν το σετ τους οι Τπεράνθρωποι. Μόλις ο Πίρσον είδε τον Φάγκμπαρντ, έκανε σήμα στους άνδρες του να σταματήσουν να παίζουν. Ένα μουρμουρητό υψώθηκε από το κοινό. «Επιτέλους, Φάγκμπαρντ,» είπε ο Ρόμπερτ Πίρσον. «Αναρωτιόμουν αν θα εμφανιζόσουν ποτέ.» Πλησίασε στην άκρη της σκηνής, όπου στέκονταν ο Φάγκμπαρντ και η ομάδα του. «Καλησπέρα, Γουότερχαουζ,» είπε ο Πίρσον. «Σι κάνει το κορίτσι μου, η τέλλα;» «Πως τολμάς να την αποκαλείς κορίτσι σου;» είπε ο Γουότερχαουζ με τόνο που περιείχε μόνο απειλή. «Σο LSD απλώς σου ανοίγει τα μάτια, Σζορτζ. Δεν κάνει θαύματα.» ποιος τότε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί.22. «Αναρωτιέμαι τι στο διάολο περιέχει αυτή η βαλίτσα,» μουρμούρισε ο Ντίλινγκερ. «Θα την ανοίξω,» είπε ο αούλ. «Έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πάρουμε όλοι το αντίδοτο μετά από αυτό. Έχω προμήθειες στο αμάξι.» Έσκυψε, άνοιξε τα άκαμπτα μελανιασμένα χέρια του Καρμέλ και απελευθέρωσε τη βαλίτσα. Ο Μπάρνεϊ, ο Ντίλινγκερ και ο Μάρκοφ Σσέινι πλησίασαν, καθώς άνοιγε την κλειδαριά. «Που να με πάρει και να με σηκώσει,» είπε ο Μπάρνεϊ Μαλντούν με σιγανή, κούφια φωνή. «Ο Φάγκμπαρντ μας δουλεύει από την αρχή,» λέει ονειροπόλα ο άιμον. (Δεν έχει σημασία στο Πρώτο Μπάρντο.) «Αυτοί οι ναζήδες είναι νεκροί εδώ και τριάντα χρόνια. Μας έφερε εδώ μόνο για να μας βάλει σε ένα Σριπ. Σίποτα δεν βγαίνει από τη λίμνη. λα είναι παραισθήσεις.» «Κάτι συμβαίνει,» επέμεινε έντονα η Μαίρη Λου. «Δεν έχει να κάνει με τη λίμνη –αυτό είναι αντιπερισπασμός για να μας αποσπάσει από την πραγματική μάχη ανάμεσα στον Φάγκμπαρντ σου και εκείνους τους παλαβούς μουσικούς εκεί πέρα. Αν δεν τρίπαρα, το μυαλό μου θα δούλευε καλύτερα, γαμώτο. Έχει κάποια σχέση με τα ηχητικά κύματα. Σα ηχητικά κύματα στερεοποιούνται στον αέρα. ,τι και αν είναι, οι υπόλοιποι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Αυτή η ιστορία με τη λίμνη γίνεται μόνο και μόνο για να έχουμε κάτι που μπορούμε να το καταλάβουμε, ή σχεδόν να το καταλάβουμε.» το μαύρο πρόσωπό της διακρινόταν ξεκάθαρα η ένταση από τη μάχη ανάμεσα στην ευφυία και έναν ωκεανό μη αφομοιώσιμων πληροφοριών οι οποίες εισέβαλλαν στο μυαλό της μέσα από όλες τις αισθήσεις της. «Μπαμπά!» φώναξε με δάκρυα χαράς ο άιμον. «Πες μου τη Λέξη. Θα τη γνωρίζεις τώρα πια. Ποια είναι η Λέξη;» «Κετέρ,» είπε μακάρια ο Σιμ Μουν. «Κετέρ; Αυτό είναι όλο; Απλός Καβαλισμός;» Ο άιμον κούνησε το κεφάλι του. «Δεν γίνεται να είναι τόσο απλό.» «Κετέρ,» επαναλαμβάνει σταθερά ο Σιμ Μουν. «Ακριβώς εδώ, στη μέση του Μαλκούτ. πως πάνω, έτσι και κάτω.» Βλέπω το θρόνο του κόσμου. Μια μοναδική θέση είκοσι τρία πόδια πάνω από το έδαφος στολισμένη με δεκαεφτά ρουμπίνια, και από πάνω της δεσπόζουν ο ουροβόρος όφις, ο Ροδόσταυρος και το Μάτι. «Ποιος ήταν αυτός ο καλός άνθρωπος;» ρώτησε η Μαίρη Λου. «Ο πατέρας μου,» είπε ο άιμον κλαίγοντας. «Και μπορεί να μην τον ξαναδώ ποτέ. Ο θρήνος δεν τελειώνει ποτέ.»

22 Πράξεις των Αποστολων, 2:21. (.τ.μ.)

55

Σότε κατάλαβα γιατί μας είχε δώσει LSD ο Φάγκμπαρντ –και γιατί το χρησιμοποιούσαν συνέχεια οι Γουέδερμεν και οι Μοριτούρι- γιατί άρχισα να πεθαίνω. Ένιωθα κυριολεκτικά ότι έσβηνα και πλησίαζα στο απόλυτο μηδέν. Είχα χεστεί πάνω μου σε τέτοιο βαθμό που άρπαξα τα χέρια του άιμον και είπα «βοήθεια» με αδύναμη φωνή. Αν μου είχε πει «Παραδέξου ότι είσαι μπάτσος και μετά θα σε βοηθήσω,» θα του είχα πει δίχως δεύτερη σκέψη τα πάντα, θα τα είχα ξεράσει όλα, μα εκείνος απλώς χαμογέλασε, μου ζούληξε απαλά το χέρι και μουρμούρισε, «Είναι ζωντανό!» -και ήταν, το σημείο ανέδιδε φως και ενέργεια, το δικό μου φως και τη δική μου ενέργεια, μα και του Θεού ταυτόχρονα, και δεν με φόβιζε, γιατί ήταν ζωντανό και σάλευε. Η λέξη «πανκατευθυντική αύρα» μου ήρθε από κάπου (μήπως ήταν ο Φάγκμπαρντ που μιλούσε στον Ντίλινγκερ;) και κοίταξα, Φριστούλη μου, και ο Ντίλινγκερ χωρίστηκε στα δύο καθώς κοιτούσα. Αυτή ήταν η απάντηση σε ένα ερώτημα: υπήρχαν δύο Ντίλινγκερ, δίδυμοι, πέρα από τον ψεύτικο Ντίλινγκερ που είχε σκοτωθεί στο Μπάιογκραφ, 0=2 σκέφτηκα, και αισθανόμουν ότι εκεί υπήρχε κάποια αφηρημένη αιώνια απάντηση, μαζί με την απάντηση σε κάποια από τα ερωτήματα που είχαν βασανίσει τόσους συγγραφείς σχετικά με την εγκληματική σταδιοδρομία του Ντίλινγκερ (όπως, π.χ., γιατί κάποιοι μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι βρισκόταν στο Μαϊάμι εκείνη τη μέρα του 1934, ενώ άλλοι μάρτυρες δήλωναν ότι λήστευε μια τράπεζα και σκότωνε ένα φρουρό στο Ανατολικό ικάγο, και γιατί ο Φάγκμπαρντ είχε αναφέρει ότι βρισκόταν στο Λας Βέγκας ενώ τον έβλεπα εδώ, στο Ίνγκολσταντ), μα όλα σάλευαν, σάλευαν, ένα μοναδικό σημείο, μα όλα όσα έβγαιναν από μέσα του σάλευαν, ένα άστρο με ξίφη και ραβδιά που προεκτείνονταν προς τα έξω σαν ακτίνες, ένα στέμμα που ήταν ταυτοχρόνως και κύπελο και περιστρεφόμενος δίσκος, μια καθαρή λευκή λαμπρότητα που έλεγε «Είμαι ο Υθα, ήρθα να σε πάρω από την Μέμφιδα στον ουρανό,» μα θυμήθηκα μόνο τους μπάτσους που είχαν δείρει τον πατέρα μου στο Μέμφις και τον είχαν κάνει να ορκιστεί, όταν γύρισε πίσω, ότι δεν θα πήγαινε ποτέ ξανά στο Νότο (και πως συνδέεται αυτό με τον λόγο για τον οποίο έγινα μπατσίνα;) και ο Υθα έγινε ο Δίας, ο Ιάκχος, ο Βόταν, και δεν είχε καμία σημασία, όλοι ήταν μακρινοί, αδιάφοροι και ψυχροί, όχι θεοί των ανθρώπων αλλά θεοί πάνω από τους ανθρώπους, θεοί του κενού, λαμπεροί σαν διαμάντια μα ψυχροί σαν διαμάντια, οι τρεις τους περιδινίζονταν στο σημείο ώσπου έγιναν μια περιστρεφόμενη σβάστικα, και μετά το πρόσωπο του γιατρού που μου έκανε έκτρωση όταν με είχε γκαστρώσει ο Φασάν ι αμπάχ ο Δέκατος, λέγοντας «κότωσες τον Τιό του Θεού στη μήτρα σου, μαύρη γυναίκα,» και έβαλα πάλι τα κλάμματα και ο αίμον μου κρατούσε το χέρι και επαναλάμβανε, «Είναι ζωντανό,», μα ένιωθα ότι πέθαινα και ότι με κάποιο τρόπο το είχα σκοτώσει. Ήμουν ο το Γουότερχαουζ από την ανάποδη: ήθελα να ευνουχίσω τον άιμον, να ευνουχίσω όλους τους λευκούς, μα δεν θα το έκανα, θα άρχιζα να ευνουχίζω μαύρους –είμαι ο Εφιάλτης της Ζωής μέσα στο Θάνατο. «Είναι ζωντανό, μωρό μου,» επανέλαβε ο άιμον, «είναι ζωντανό. Και σε αγαπώ, μωρό μου, ακόμα και αν είσαι μπατσίνα.» («λη η λίμνη είναι ζωντανή,» προσπαθούσε να εξηγήσει στην υπόλοιπη μπάντα ο τραγουδιστής των Υιλέτο από όουλ, «μια μεγάλη σπείρα που υψώνεται και στριφογυρνά, σαν το μόριο του DNA, μα έχει κεφάλι γερακιού στην κορυφή…») «Καλησπέρα, Γουότερχαουζ,» είπε ο Πίρσον. «Σι κάνει το κορίτσι μου, η τέλλα;» «Πώς τολμάς να την αποκαλείς κορίτσι σου;» είπε ο Γουότερχαουζ με ύφος που περιείχε μόνο απειλή. «Φαλάρωσε, αδερφέ μου,» είπε νηφάλια ο Πίρσον. «Μην μου τσαπμπουνάς μαλακίες. ου έκανα μια ερώτηση.» «Εσύ και η ερώτησή του βρωμάτε χοιρινό,» είπε ο Πίρσον. «Ο Ρόμπερτ γαμά μόνο λευκές, το,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Είμαι βέβαιος ότι δεν έχει πηδήξει ποτέ την τέλλα Μάρις.» «Μην είσαι και τόσο σίγουρος,» είπε ο Πίρσον.

56

«Μην παίζεις με τον το, Ρόμπερτ,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Ειδικεύεται στη δολοφονία μαύρων. Μάλιστα, μόλις σκότωσε τον πρώτο του λευκό και δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι το ευχαριστήθηκε.» «Δεν ήξερα τι ήταν ο φόνος μέχρι τώρα,» είπε ο Γουότερχαουζ. «λα αυτά τα χρόνια ήμουν τρελός και απολάμβανα αυτό που έκανα, γιατί δεν ήξερα τι έκανα. Αφού σκότωσα τον Υλάναγκαν κατάλαβα τι έκανα τόσο καιρό και ήταν σαν να σκότωσα ξανά από την αρχή και όλους τους άλλους.» Σα μάγουλά του ήταν υγρά. Γύρισε από την άλλη. Ο Πίρσον έμεινε να τον κοιτά για λίγο και έπειτα είπε μαλακά, «Γουάου. Έλα, Φάγκμπαρντ. Ανέβα στη σκηνή.» Πλησίασαν μαζί το μικρόφωνο. Κάποια μέλη του κοινού είχαν αρχίσει να χειροκροτούν ρυθμικά ζητώντας και άλλη μουσική. μως οι περισσότεροι περίμεναν σιωπηλοί, ευτυχισμένοι, αυτό που θα ερχόταν, ό,τι και αν θα ήταν. Αυτό που ήρθε ήταν ο Ρόμπερτ Πίρσον, ο οποίος τους είπε, «Αδερφοί και αδερφές μου, σας παρουσιάζω τον Υρίμαν Φάγκμπαρντ ελίν. Είναι κολλητάρι μου και ο βαρύτερος μάγκας στον πλανήτη Γη. Ακούστε τον καθώς θα σας εξηγεί τι συμβαίνει.» Έκανε στην άκρη και παραχώρησε με σεβασμό το μικρόφωνο στον Φάγκμπαρντ. Ο Φάγκμπαρντ είπε, μέσα στην ησυχία, «πως σας είπε ο Κλαρκ Κεντ, ονομάζομαι Φάγκμπαρντ ελίν...» (το Μαντ Ντογκ του Σέξας ο Σζον Ντίλινγκερ και ο Σζιμ Κάρτραϊτ σήκωσαν το βλέμμα τους από τη σκακιέρα, όταν σταμάτησε η μουσική στο ραδιόφωνο και η φωνή του εκφωνητή είπε, «Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να σας μεταδώσουμε ένα ειδικό μήνυμα από την Ουάσινγκτον.» Ο Σζον μετακίνησε έναν ιππότη και είπε μαλακά, «Ματ. τοιχηματίζω ότι θα είναι ο Πρόεδρος. Εύχομαι ο αδερφός μου να βρει τον αγνοούμενο νταβατζή πριν να χειροτερέψουν και άλλο τα πράγματα.» Ο Κάρτραϊτ εξέτασε μελαγχολικά τη σκακιέρα. «Ματ,» συμφώνησε τελικά. «Ελπίζω ο άλλος αδερφός σου και ο Φάγκμπαρντ να χειρίζονται σωστά την κατάσταση στο Ίνγκολσταντ,» προσέθεσε καθώς και οι δυο τους έστρεφαν το κεφάλι τους, ακολουθώντας ένα ανακλαστικό που είχαν αποκτήσει από την τηλεόραση, για να κοιτάξουν το ραδιόφωνο…) Είναι ήδη αρκετά σκληρό να είσαι γυναίκα. μως το να είσαι μαύρη γυναίκα είναι ακόμα χειρότερο. Πάντα νιώθω χωρισμένη στα δύο, ένα διαιρεμένο λιοντάρι (σκέφτομαι σαν τον άιμον) με μια τρύπα στη μέση (και μόνο για αυτό ενδιαφέρονται όλοι οι άνδρες, για την τρύπα στη μέση), μα το LSD μετέτρεπε το διχασμό σε συνειδητή αγωνία και έπειτα τον θεράπευε, ήμουν ένα ολόκληρο λιοντάρι έτοιμο να καταβροχθίσει τους εχθρούς του: κατάλαβα τον πατέρα μου και γιατί ένιωσε ότι έπρεπε επιτέλους να σηκώσει το κεφάλι του στους λευκούς ακόμα και αν αυτό θα τον σκότωνε. Ένας ιππότης διέσχιζε μια έρημο, την έρημο γύρω από το Λας Βέγκας, μα η έρημος είχε τετράγωνα σκακιέρας. Όψωσε μια φλεγόμενη ράβδο φωνάζοντας «Μαύρη Δύναμη,» και ήταν ο Φασάν ι αμπάχ, ο εραστής μου, ο εχθρός μου, ένας Μαύρος Ιησούς και ταυτόχρονα μπαμπουίνος με τρελή γκριμάτσα, μαργαριταρένιος σαν το σπέρμα, μέσα σε κάθε γυναίκα υπάρχει ένας οργισμένος άνδρας που θέλει να βγει έξω, ένας άνδρας-γυναίκα με μάτια κουκουβάγιας, και η χαρά με κυρίευσε καθώς η κλειτορίδα μου ερεθιζόταν και εξελισσόταν σε πέος. Ήμουν ο πατέρας μου. Δεν φοβόμουν τίποτα. Μπορούσα να καταστρέψω τον κόσμο δίχως να δίνω δεκάρα, με μια άγρια λάμψη του ματιού μου, σαν τον ίβα. ΣΟ ΠΕΟ ΜΟΤ ΕΊΝΑΙ ΣΟ ΑΟΡΑΣΟ ΑΣΡΟ-ΡΟΤΜΠΙΝΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕ ΤΝΨΜΟΣΟΤΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΤΠΟΦΡΕΨΟΤΝ ΝΑ ΣΟ ΚΡΤΧΨ. ΓΙΑ ΑΤΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΨ ΣΟ ΔΙΚΟ ΣΟΤ. Είμαι διπρόσωπη, πάντα εξαπατώ, όπως όλες οι γυναίκες. Η απάτη είναι η μόνη άμυνά μας, το καταλαβαίνω καλύτερα καθώς αυξάνεται η σοφία της τρέλας μου και η ευωδιά του χασίς που βγαίνει από το βανάκι των Πλαστικό Κανώ είναι σαν και εμένα. Ένα θηλυκό φυτό με αρσενική δύναμη, με καρφώνουν στο σταυρό (κυριολεκτικά), μα ο σταυρός βρίσκεται στο εσωτερικό ενός περιστρεφόμενου φλεγόμενου τροχού, ω Άγιε Μωϋσή, δεν βρίσκω την Έριδα αλλά τον Βούδα στην επίφυσή μου, το τρίτο μάτι ανοίγει, είμαι η γη κάτω από τα πόδια σας, είμαι η Μπίλι Υρέσετ, είμαι μια λεγεώνα, υπάρχουν εκατομμύρια εγώ,

57

ένα σμάρι ακρίδες που θα καταβροχθίσουν τη Λευκή Αρσενική Σεχνολογία σας, «Ονομάζομαι Φάγκμπαρντ ελίν,» λέει, στο γυμνάσιο που πήγα πουλούσαν πρέζα (έτσι μορφώνονται οι μαύροι του ικάγο), ο άιμον προσπαθεί ακόμα να με οδηγήσει μέσα στο ταξίδι και τώρα λέει, «Ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία,» και προσπαθώ να πιστέψω ότι ο Έρωτας θα έχει την εξουσία, μα πρώτα πρέπει να ξοδέψω το μίσος μου μέχρι την τελευταία σταγόνα, με έκαναν να σκοτώσω το μωρό μου, αληθινά θα τρελαθώ, γιατί έχω καύλες πάλι και θέλω τη λόγχη του άιμον στο κύπελό μου αλλά γνωρίζω ακόμα ότι ο πραγματικός Θεός είναι πέρα από τον Θεό και οι πραγματικοί Ιλλουμινάτοι είναι πέρα από τους Ιλλουμινάτους, υπάρχει μια μυστική εταιρεία πίσω από τη μυστική εταιρεία: οι Ιλλουμινάτοι που πολεμάμε είναι μαριονέτες κάποιων άλλων Ιλλουμινάτων και το ίδιο είμαστε και εμείς. ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΦΑΓΚΜΠΑΡΝΣ ΕΛΙΝ ΚΑΙ ΣΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΕΛΕΙΨΕ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΣΕ ΝΑ ΑΥΑΙΡΕΟΤΝ ΣΙ ΜΑΚΕ ΣΟΤ. «Είναι αστείο να λέει κάτι τέτοιο ο Βάτραχος του Σόουντ Φολ,» μουρμούρισε ο Υίσιον Σσιπς χωρίς να απευθύνεται κάπου συγκεκριμένα. μως η φωνή επέστρεψε βροντερή: ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΦΑΓΚΜΠΑΡΝΣ ΕΛΙΝ. Α ΠΑΡΑΚΑΛΨ ΝΑ ΔΙΑΣΗΡΗΕΣΕ ΣΗΝ ΧΤΦΡΑΙΜΙΑ Α ΟΣΑΝ ΘΑ ΑΚΟΤΕΣΕ ΟΑ ΕΦΨ ΝΑ Α ΠΨ και ο Σσιπς κατάλαβε ότι δεν ήταν ο Βάτραχος του Σόουντ Φολ, ούτε ο φαύλος Άγιος Βάτραχος, παρά μόνο ένας καλοντυμένος μακαρονάς με δύο πρόσωπα, ένα χαμογελαστό και ένα κατσουφιασμένο. «Ξέρεις,» είπε φωναχτά ο 00005, «πιστεύω ότι στο νερό υπήρχε κάποιο γαμημένο ναρκωτικό.» ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΦΑΓΚΜΠΑΡΝΣ ΕΛΙΝ. Α ΠΑΡΑΚΑΛΨ ΝΑ ΔΙΑΣΗΡΗΕΣΕ ΣΗΝ ΧΤΦΡΑΙΜΙΑ Α ΟΣΑΝ ΘΑ ΑΚΟΤΕΣΕ ΟΑ ΕΦΨ ΝΑ Α ΠΨ. ΑΚΟΤΣΕ ΠΡΟΕΚΣΙΚΑ. ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΝΑ Α ΠΨ ΟΣΙ Η ΖΨΗ Α ΚΙΝΔΤΝΕΤΕΙ. ΑΤΣΗΝ ΣΗ ΣΙΓΜΗ ΕΝΑ ΣΡΑΣΟ ΠΡΟΕΛΑΤΝΕΙ ΣΗΝ ΟΦΘΗ ΣΗ ΛΙΜΝΗ ΣΟΣΕΝΚΟΠΥ ΜΕ ΚΟΠΟ ΝΑ ΥΑΞΕΙ ΟΛΟΤ ΟΟΤ ΒΡΙΚΟΝΣΑΙ Ε ΑΤΣΟ ΣΟ ΥΕΣΙΒΑΛ. «Φριστέ μου,» είπε ο Σζορτζ. «Δεν πρόκειται να πιάσει. Σο θέτει πολύ άσχημα. Δεν θα τον πιστέψουν. Θα γελάσουν μαζί του. Σα τρία τέταρτα του κοινού δεν καταλαβαίνουν καν αγγλικά.» «Έτσι σου ακούγεται;» είπε ο Μαλακλύβας. «αν να μιλάει αγγλικά; Και εμένα μου ακούγεται σαν να τα λέει όλα με ξερό και άμεσο τρόπο. μως τον ακούω να μιλά στην αθηναϊκή διάλεκτο του πέμπτου αιώνα π.Φ.» «Σι εννοείς;» «την πραγματικότητα μιλάει στα νορβηγικά ή τα ιταλικά, σε όποια γλώσσα γνωρίζει καλύτερα. Φρησιμοποιεί αυτό που ονομάζω Σέχνασμα της Πεντηκοστής. Περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων ως χάρισμα των γλωσσών. Μετά από το θάνατο του Ιησού οι Απόστολοι είχαν συγκεντρωθεί για τη γιορτή της Πεντηκοστής, όταν εμφανίστηκαν γλώσσες φωτιάς πάνω από τα κεφάλια τους. Σότε άρχισαν να κηρύττουν σε πλήθη από πολλές διαφορετικές χώρες και ο καθένας άκουγε το κήρυγμα στη γλώσσα του και με τη μορφή που θα ήταν πιθανότερο να τον πείσει. Με αυτόν τον τρόπο προσηλύτισαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στον Φριστιανισμό. Εγώ ευθύνομαι για εκείνο το τέχνασμα, αν και δεν το έμαθαν ποτέ.» «Μας μιλούσαν για αυτό στο κατηχητικό!» είπε με έκπληξη ο Σζορτζ. «“Αυτό θα συμβεί τις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός: Θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο· έτσι, οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας θα κυρήξουν την αλήθεια· οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντες σας θα ονειρευτούν όνειρα θεϊκά.»»23. («Μην παίζεις με τον εαυτό σου, Σζορτζ. Σο ξέρεις πολύ καλά ότι πριν από μια στιγμή ήμουν η Μάβις.»)

23 Πράξεις των Αποστόλων, 2:17. (.τ.μ.)

58

«Είναι μια γιγάντια μαύρη γυναίκα… είναι η Μάνα Νύχτα του Γκαίτε,» έλεγε κάποιος, μα εγώ σκεφτόμουν να κάνω 69 με τον άιμον, αχ, τι κόλπα ξέρει για να ικανοποιεί μια γυναίκα, για να σε κάνει να νιώθεις σαν βασίλισσα στο θρόνο σου και δεν με νοιάζει αν ξέρει ότι είμαι μπατσίνα πάντα υπάρχει θλίψη μετά από τη χαρά σε αυτό το επίπεδο ναι πάντα θα είμαι χωρισμένη στα δύο το κενό θα είναι πάντα εκεί στο κέντρο Θεέ μου ναι φορώ τη μάσκα της νύχτας όπως διάβασα στον αίξπηρ στο σχολείο είμαι το ποτάμι κίτρινο από τα απόβλητα και η τσιμπουκλού είναι μια βρώμικη λέξη αλλά αυτό δεν σημαίνει άραγε το σύμβολο του καρκίνου ή το γιν-γιανγκ Φριστέ μου άρεσε να το κάνω οι γυναίκες που λένε ότι δεν τους αρέσει λένε ψέματα τον μισώ και τον αγαπώ η αμφιλογία είναι πάντα εδώ εκείνος ο ντετέκτιβ που ήθελε να με εξυμνήσει τότε είπε «έχεις αρχίδια για γυναίκα» μα πως θα ακουγόταν αν του έλεγα «έχεις βυζιά για άνδρα» θρόνο με το θρόνο πέφτω στο κενό και όμως έχω τη δύναμη το μόνο που λατρεύουν στις τριάδες και τις πυραμίδες τους είναι σύμβολα του μουνιού και έχω καύλες πάλι αλλά το μόνο που θέλω είναι να με κρατά δεν μπορώ να πηδηχτώ τώρα δεν μπορώ να μιλήσω βλέπω το πρόσωπο του πατέρα μου μα είναι ασημένιο αντί για μαύρο και ξαφνικά ξέρω ότι ο Σζο Μάλικ έχει όπλο και ακόμα ότι του έχει βάλει μια ασημένια σφαίρα Μάνα του Θεού μήπως νομίζει ότι ο Φάγκμπαρντ δεν είναι άνθρωπος μύρισα όπιο μαζί με το χασίς αυτοί οι Πλαστικό Κανώ είναι αρχιδάτοι μάγκες ένιωθα την ενέργεια να με διαπερνά βρίσκομαι μέσα στη σκηνή και με γαμούν όλοι οι άνδρες, είμαι η Μάβις και η τέλλα, είμαι η μητέρα όλων τους, είμαι η Δήμητρα, η Υρίγγα, η Κυβέλη και η Έρις, είμαι η Νέφθυς η Μαύρη Αδερφή της Ίσιδας για την οποία κανείς δεν τολμά να μιλήσει, μπορώ να καταλάβω ακόμα και γιατί ανατίναξε το γραφείο του ο Σζο Μάλικ ήταν παγίδα και ο Φάγκμπαρντ έπεσε μέσα τώρα ο Σζο γνωρίζει το μυστικό του «Μας μιλούσαν για αυτό στο κατηχητικό: “Αυτό θα συμβεί τις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός: Θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο· έτσι, οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας θα κυρήξουν την αλήθεια· οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντες σας θα ονειρευτούν όνειρα θεϊκά.”. Και “τότε όλοι οι άνθρωποι θα δουν τη σωτηρία που προσφέρει ο Θεός.”24» Ο Μαλακλύβας χαμογέλασε. «“Για να κατανοήσεις την εκπαίδευση της πεντηκοστής πρέπει να πεθάνεις. Αυτά είναι τα λόγια της πρώτης, της τελευταίας και της ενδιάμεσης, της Ομορφότερης.” Πρέπει να κέρδισες βραβείο επειδή απομνημόνευσες αυτό το εδάφιο στο κατηχητικό, Σζορτζ.» «Θα είχα κερδίσει αλλά ο δάσκαλος δεν ενέκρινε τη συμπεριφορά μου.» «Πολύ καλά,» είπε ο Μαλακλύβας. «Δίδαξα και στον Φάγκμπαρντ το Σέχνασμα της Πεντηκοστής. Αυτά που λέει σου ακούγονται ξερά γιατί δεν χρειάζεται να σε πείσει. λοι οι άλλοι ακούν όσο συναίσθημα και ρητορική χρειάζονται για να κινητοποιηθούν. Είναι καλό αυτό το τέχνασμα.» λα ήταν στερεά και τρισδιάστατα και ένιωθα το έλεος να ρέει από μέσα μου σαν ψυχολογική περίοδος με νερό αντί για αίμα συγχώρησα μέχρι και τους Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον και τους τέσσερις τον καθένα ξεχωριστά ήμουν η Ίσις μωβ και γαλάζια φορώντας πέπλο και ακόμα και αν σε εκείνη τη λίμνη αναδυόταν ο Ποσειδώνας θα τον συγχωρούσα και Εκείνον ήταν καλυμμένος με φυλλα ελιάς και τριφύλλια ένας πράσινος θεός του νερού που λαμπύριζε σαν αμέθυστος με ένα τεράστιο κέρατο από μονόκερω και έπειτα ήταν ο Ίντρα ο βροχοποιός και η βροντερή φωνή του ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία τον υπάκουσα και τοποθέτησα την κούκλα στο τετράεδρο όπου δεν φοβόμουν τίποτα διότι όλα όσα θα συνέβαιναν θα ήταν ευλογίες και καλά πράγματα γιατί οι Λαμπεροί κατέβαιναν φέρνοντας τη λευκή φωτιά τους στην κόκκινη γη το έργο θα τελειοποιείτο με ηδονή όχι με πόνο γιατί ακόμα και εγώ γνώριζα ότι ο Σζο είχε ανακαλύψει ότι τα υπομνήματα της Πατ Ουόλς ήταν παραπλανητικά επειδή ο Φάγκμπαρντ ήθελε να το ανακαλύψει και ήθελε να

24 Κατά Λουκάν, 3:6. (.τ.μ.)

59

βάλει τη βόμβα ήθελε ακόμα και να έρθει εδώ απόψε με το όπλο έτσι όλα βγάζουν νόημα αν είχαμε ένα μοντέλο της υδρογείου με ένα μαύρο φως να ανάβει για κάθε θάνατο και ένα λευκό για κάθε γέννηση θα έλαμπε αδιάκοπα αυτό είναι το υπέροχο στο να είσαι γυναίκα μπορώ να χύνω ξανά και ξανά Θεέ μου όσες φορές θέλω και οι άνδρες ακόμα και ο άιμον με δυσκολία χύνουν πάνω από μια φορά σε ένα βράδυ αυτό σημαίνει ότι η Μις Υορμπς στην πρώτη τάξη χρειαζόταν ένα καλό γαμήσι μα δεν θα τη συγχωρήσω ποτέ ΚΤΡΙΕ ΚΑΙ ΚΤΡΙΟΙ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΨΝ ΗΝΨΜΕΝΨΝ ΠΟΛΙΣΕΙΨΝ «λοι πρέπει να εκκενώσουν την περιοχή του φεστιβάλ,» έλεγε ο Φάγκμπαρντ. «Οι αναστημένοι Ναζί σκοπεύουν να σας σφάξουν όλους. Ευτυχώς προλάβαμε να χτίσουμε για εσάς μια γέφυρα προς τη σωτηρία. Ιδού!» Σέντωσε το χέρι του και ο προβολέας κινήθηκε προς τη λίμνη φωτίζοντας μια μεγάλη πλωτή γέφυρα η οποία εκτεινόταν διαγώνια από την περιοχή του φεστιβάλ στην ανατολική όχθη μέχρι τη βορειοδυτική γωνία της λίμνης. Σην είχαν υψώσει αθόρυβα οι άνθρωποι του Φάγκμπαρντ με την ανεκτίμητη βοήθεια του Φάουαρντ και των δελφινιών στη διάρκεια της τελευταίας ώρας. «Γουάου,» είπε ο Σζορτζ στον Μαλακλύβα. «Υαντάζομαι ότι θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αυτό Σέχνασμα της Ερυθράς Θάλασσας.» Ο Φάγκμπαρντ ύψωσε τα χέρια του. «Σην ονομάζω Γέφυρα του Άνταμ Βάισχαουπτ. Σώρα όλοι θα σηκωθούν και θα περάσουν με τάξη στην απέναντι όχθη της λίμνης.» ΑΓΑΠΗΣΟΙ ΤΜΠΟΛΙΣΕ ΜΟΤ, Α ΑΠΕΤΘΤΝΟΜΑΙ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΓΙΑ ΔΕΤΣΕΡΗ ΥΟΡΑ ΗΜΕΡΑ. ΜΙΑ ΠΛΗΘΨΡΑ ΑΝΕΤΘΤΝΨΝ ΣΟΙΦΕΙΨΝ ΑΝΣΕΔΡΑΑΝ ΣΗΝ ΚΑΣΑΣΑΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΣΑΣΟΤ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕ ΣΡΕΛΟ, ΖΨΨΔΗ ΠΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΣΟΤΝ Ε ΚΙΝΔΤΝΟ ΣΟ ΤΝΟΛΟ. Α ΔΙΑΒΕΒΑΙΨΝΨ ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΜΕ ΣΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟ ΠΟΤΔΑΙΟΤ ΠΡΨΗΝ ΗΓΕΣΗ, ΟΣΙ ΣΟ ΜΟΝΟ ΠΟΤ ΕΦΟΤΜΕ ΝΑ ΥΟΒΗΘΟΤΜΕ ΕΊΝΑΙ Ο ΙΔΙΟ Ο ΥΟΒΟ. Σο πρόσωπο στην οθόνη της τηλεόρασης εξέφραζε απόλυτη αυτοπεποίθηση και πολλοί πολίτες αισθάνθηκαν μια αμυδρά ανάκαμψη των ελπίδων τους. την πραγματικότητα ήταν κόκκαλο από τα Ντεμερόλ και όταν, νωρίτερα την ίδια μέρα, είχε πυρποληθεί ο Λευκός Οίκος, η πλέον εποικοδομητική πρότασή που είχε εκφέρει ήταν «Ας ψήσουμε μερικά ζαχαρωτά πριν να φύγουμε.» ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΤΣΗΝ ΣΗ ΣΙΓΜΗ ΠΟΤ Α ΜΙΛΨ Ο ΔΙΕΤΘΤΝΣΗ ΣΟΤ FBI ΜΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΨΝΕΙ ΟΣΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕ ΣΟΤ ΠΛΗΙΑΖΟΤΝ ΣΟΝ ΕΝΣΟΠΙΜΟ ΣΟΤ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤ ΥΟΡΕΑ ΣΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΚΑΛΕΕ ΟΛΗ ΑΤΣΗΝ ΣΗΝ ΤΣΕΡΙΑ. ΑΝ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΣΕ ΣΑ ΠΙΣΙΑ Α ΘΑ ΕΙΣΕ ΑΥΑΛΕΙ ΚΑΙ ΤΝΣΟΜΑ Η ΚΑΣΑΣΑΗ ΕΚΣΑΚΣΟΤ ΑΝΑΓΚΗ ΘΑ ΛΗΞΕΙ. «Μπορούμε να στείλουμε το στρατό στη δυτική πλευρά της λίμνης για να τους ανακόψουμε,» είπε ο Βίλχελμ. («Ροδανθοί,» φώναξε ο Σζον Ντίλινγκερ. «Γιατί διάολε να κουβαλά μια βαλίτσα γεμάτη με ροδανθούς εδώ κάτω;») Ξαφνικά όλοι σηκώθηκαν και άρχισαν να κινούνται ο άιμον με οδηγούσε ευγενικά ταξίδευα πάλι στο Φρόνο γινόταν πραγματική μάχη ανάμεσα στον Φάγκμπαρντ και τους Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον και στις μάχες πάντα υπάρχει ηττημένος οι Πύλες της Κολάσεως άνοιγαν και με δυσκολία έπαιρνα τα πόδια μου το κεφάλι του Πατέρα στο πάτωμα εκείνου του αστυνομικού τμήματος στο Μέμφις και εκείνοι οι μπάτσοι να τον χτυπούν ξανά και ξανά γιατί δεν του κάρφωσαν μια λόγχη στο πλευρό όταν μπορούσαν και πως μπορώ να συγχωρήσω πραγματικά το γεγονός ότι είναι μόνο το ναρκωτικό και κατά βάθος πάντα θα μισώ τους λευκούς ακόμα και τον άιμον αν αυτή είναι η Σελική Κρίση το ξέρω ότι ο Φριστός θα τιμωρήσει όλα τα γαλαζομάτικα καθίκια έχουν όλη την εξουσία και ξεκινούν όλους τους πολέμους έχουν γαμήσει τον πλανήτη και ο μόνος θεός που λατρεύουν είναι ο Θάνατος καταστρέφουν κάθετι ζωντανό ένας γιγάντιος ξανθός θεός Θωρ που

60

κραδαίνει το σφυρί του και τσακίζει όλες τις έγχρωμες φυλές άλικο κόκκινο αίμα πάνω στο σφυρί ιδιαιτέρως μαύρο αίμα μα ο Φάγκμπαρντ είναι ο ρος έτσι θα είναι πάντα μάχες και θάνατοι μέχρι το τέλος του χρόνου και οι γυναίκες και τα παιδιά τα κύρια θύματα μόνο η σάρκα είναι ιερή και οι άνδρες είναι δολοφόνοι της σάρκας κανίβαλοι. «Πόσοι λες να είναι;» ρώτησε με ονειροπόλο ύφος ο αρχηγός των Κλειστή Επιχείρηση. «Εξακόσιοι εξήντα έξι,» απάντησε ένα μέλος της μπάντας. «ταν θυσιάζεις κόκορα σε πεντάλφα την Βαλπούργεια Νύχτα παίρνεις πάντα εξακόσια εξήντα έξι.» «Και έρχονται κατευθείαν προς το μέρος μας,» συνέχισε ονειροπόλα ο αρχηγός. «Για να υποκλιθούν μπροστά μας και να μας υπηρετήσουν.» Οι Κλειστή Επιχείρηση κάθονταν σε απόλυτη ακινησία, σε σιωπηλή έκσταση, περιμένωντας την άφιξη των 666 κερασφόρων δαιμόνων που είχαν δει να τους πλησιάζουν… Έξω από το πήλαιο Λίμαν ο αούλ γεμίζει τη σύριγγα με το αντίδοτο. «Θα βαρέσω πρώτος,» λέει ο Σζον Φέρμπερτ Ντίλινγκερ σηκώνοντας το μανίκι του… ΑΤΣΗΝ ΣΗ ΣΙΓΜΗ ΠΟΤ Η ΚΤΒΕΡΝΗΗ Α ΕΦΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΣΗΝ ΠΙΣΗ Α… Ο Πρόεδρος έπεσε από το βήμα μέσα σε μια ομοβροντία σφαιρών αφήνοντας μόνο την Προεδρική φραγίδα στις οθόνες των τηλεοράσεων. Οι τηλεθεατές διέκριναν την ίδια έκφραση αυτοπεποίθησης στο πρόσωπό του, καθώς κολυμπούσε προς το θάνατο μέσα στη γαλήνια λίμνη του Ντεμερόλ. «Θεέ μου!» είπε μια φωνή εκφωνητή… το Μαντ Ντογκ ο Σζον Φούβερ Ντίλινγκερ κοιτά προβληματισμένος τον Σζιμ Κάρτραϊτ. «Ποια συνωμοσία κρύβεται πίσω από αυτό;» ρωτά, καθώς ο εκφωνητής παραληρεί υστερικές ασυναρτησίες. «Υαίνεται ότι πυροβόλησαν πέντε άτομα από πέντε διαφορετικά σημεία της αίθουσας τύπου, αλλά είναι πιθανό να μην έχει πεθάνει ο Πρόεδρος-» «Σου έκαναν το κεφάλι μαρμελάδα,» είπε μια άλλη φωνή κοντά στο μικρόφωνο, ευκρινώς και απελπισμένα… τη Νέα Τόρκη ο γκαστ Πέρσονατζ, ένας από τους ελάχιστους που δεν συμμετέχουν στην εξέγερση ούτε παρακολουθούν την τηλεόραση, διαβάζει πλήρως απορροφημένος το Ο Άτλας Κούνησε τους Ώμους του, βιώνοντας μια θρησκευτική εμπειρία. «Είσαι χελώνα;» ρωτά η Λαίδη Βέλκορ. «Ε;» απαντά ο Ντάνι Πράισφιξερ. «Ξέχνα το,» του λέει βιαστικά. «Είσαι χελώνα;» την ακούει να ρωτά τον επόμενο άνδρα στα δεξιά του. «Μπορούμε να στείλουμε το στρατό στη δυτική πλευρά της λίμνης για να τους ανακόψουμε,» είπε ο Βίλχελμ. «Nein,» είπε ο Βόλφγκανγκ, ο οποίος στεκόταν στο πίσω κάθισμα μελετώντας την κατάσταση με κιάλια. «Αυτή η verdammte25 γέφυρα οδηγεί στη βόρεια όχθη της λίμνης. Μπορούν να προχωρήσουν ευθεία, ενώ οι άνδρες μας θα κάνουν τον κύκλο. Θα έχουν περάσει όλοι απέναντι πριν να τους φτάσουμε.» «Θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε από εδώ τη γέφυρα,» είπε ο Βέρνερ. «Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πυροβολικό,» είπε ο Βόλφγκανγκ. «Ολόκληρος ο στρατός της Δυτικής Γερμανίας θα έρθει εδώ πέρα και θα εμποδίσει την πορεία μας προς την Ανατολή. Αν μας επιτεθούν οι Δυτικοί Γερμανοί, οι Ανατολικοί Γερμανοί δεν θα κάνουν το λάθος που θέλουμε να κάνουν. Δεν θα μας περάσουν για στρατό εισβολής της Δυτικής Γερμανίας. Οι Ρώσοι, με τη σειρά τους, θα έχουν προειδοποιηθεί. Ολόκληρο το σχέδιο θα αποτύχει.» «Ας παρακάμψουμε λοιπόν αυτήν τη φάση,» είπε η Γουίνιφρεντ. «Έχουμε τριάντα τρεις υποψηφίους για υπερβατική φώτιση, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Φίτλερ, οι οποίοι περιμένουν στην παλιά σουίτα Υύρερ του Donau-Hotel. Η ταχεία μαζική εξολόθρευση όλων αυτών των ζωών θα τους οδηγήσει στην αιώνια ζωή στο ενεργειακό επίπεδο. Και δεν θα επιτρέψω σε αυτόν τον Scheisskopf26, τον Φάγκμπαρντ ελίν, να μας τα χαλάσει όλα αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Θα του δείξω μια και καλή ποιος από εμάς είναι ο διδάσκαλος. Και σε

25 Καταραμένη. (.τ.μ.) 26 κατοκέφαλο. (.τ.μ.)

61

όλα τα υπόλοιπα Schweinen27 –τον Ντίλινγκερ, τον Ντίλι Λάμα, τον Μαλακλύβα, την ίδια την Κυρά, αν είναι εδώ. Αν είναι όλοι τους όντως εδώ, είναι η ευκαιρία μας να ξεμπερδέψουμε για πάντα με την αντιπολίτευση, τώρα, στην αρχή της επιβολής του Εσχάτου και όχι στο τελικό στάδιο.» «Μα δεν μπορούμε να πιάσουμε τα παιδιά,» είπε ο Βίλχελμ. «Μπορούμε και θα το κάνουμε. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να περάσουν όλοι απέναντι και είναι όλοι πεζοί. Έχουμε οχήματα και μπορούμε να τους προλάβουμε πριν να φτάσουν στη γέφυρα οι μισοί. Θα είναι όλοι συνωστισμένοι και όσοι θα βρίσκονται πάνω στη γέφυρα θα αποτελούν ιδανικό στόχο για τα πολυβόλα. Απλώς θα θερίζουμε τις ζωές τους καθώς θα προελαύνουμε. Αφιερώσαμε πολλά χρόνια για να χτίσουμε την ταυτότητά μας ως Αμέρικαν Μέντικαλ Ασοσιέισιον, ώστε να οργανώσουμε το φεστιβάλ του Ίνγκολσταντ και να παγιδεύσουμε μάζες ανθρώπων στην όχθη της Λίμνης Σότενκοπφ. Η ιερή λίμνη μας πρέπει να κοκκινίσει από το αίμα τους. Θα τα πετάξουμε έτσι εύκολα όλα αυτά;» «υμφωνώ. Λαμπρή ανάλυση,» είπε ο Βίλχελμ. «Πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε με πλήρη ταχύτητα,» είπε ο Βόλφγκανγκ. Γύρισε προς το αυτοκίνητο που τους ακολουθούσε και φώναξε «Vorwarts28 με μέγιστη ταχύτητα!» Ο τρατηγός των SS Φάνγκφαϊστ σηκώθηκε, στράφηκε στους κατωτέρους του και σχημάτισε τις ίδιες λέξεις με τα μελανιασμένα χείλη του. Αμέσως τα τανκς, τα ημιφορτηγά, οι μοτοσικλέτες και τα θωρακισμένα αυτοκίνητα άρχισαν μα μαρσάρουν και οι πεζικάριοι διπλασίασαν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Ένας σκοπός σε έναν από τους πύργους φωτισμού και ήχου του φεστιβάλ τους παρατήρησε και έκανε σινιάλο στη σκηνή, όπου ο Ρόμπερτ Πίρσον μίλησε σε ένα μικρόφωνο. «Έχω το δυσάρεστο καθήκον να σας ενημερώσω ότι τα γουρούνια επιταχύνουν. Μην τρέχετε αλλά επιταχύνετε προσεκτικά το βήμα σας.» «Σζον, αρκετά γάμησες, για όνομα της Ντισκόρντια,» φώναξε ο Φάγκμπαρντ στην είσοδο του χρυσού αντίσκηνου. «Βγες έξω για να μπει ο Μαλακλύβας.» «Νόμιζα ότι δεν έχεις υλική υπόσταση,» είπε ο Σζορτζ. «Αν με γνώριζες για αρκετό καιρό,» είπε το φάντασμα με τη μορφή του αρτρ, «θα είχες παρατηρήσει ότι συχνά καθαρίζω τη μύτη μου με το δάχτυλο.» «Υιου,» είπε ο Σζον-Σζον Ντίλινγκερ βγαίνοντας από τη σκηνή, «ποιος θα το σκεφτόταν ότι ο γέρος έκρυβε τόσο χύσι; Λέει ότι θέλει τον Σζορτζ μετά από τον Μαλ.» Η γυναίκα πίσω από το πέπλο έλαμπε. Σο μοναδικό φως μέσα στη σκηνή ήταν η χρυσή λάμψη που εξέπεμπε το σώμα της. «Πλησίασε, Σζορτζ,» είπε. «Δεν θέλω να μου κάνεις έρωτα τώρα –θέλω μόνο να μάθεις την αλήθεια. τάσου εδώ, μπροστά μου.» Η γυναίκα πίσω από το πέπλο ήταν η Μάβις. «Μάβις, σε αγαπώ,» είπε ο Σζορτζ. «ε αγαπώ από τότε που με έβγαλες από εκείνο το κρατητήριο στο Μαντ Ντογκ.» «Κοίτα ξανά, Σζορτζ,» είπε η τέλλα. «τέλλα! Σι συνέβη στην Μάβις;» Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… «Μην παίζεις με τον εαυτό σου, Σζορτζ. Ξέρεις πολύ καλά ότι πριν από μια στιγμή ήμουν η Μάβις. «Υταίει το LSD,» είπε ο Σζορτζ. «Σο LSD απλώς σου ανοίγει τα μάτια, Σζορτζ. Δεν κάνει θαύματα,» είπε η Μις Μάο. Κύκλους κάνω, κύκλους κάνω… «Θεέ μου!» είπε ο Σζορτζ. Και σκέφτηκε: ποιος τότε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί.

27 Γουρούνια. (.τ.μ.) 28 Εμπρός. (.τ.μ.)

62

Η Μάβις ήταν και πάλι εκεί. «Καταλαβαίνεις, Σζορτζ; Καταλαβαίνεις γιατί δεν μας είδες ποτέ όλες μαζί ταυτόχρονα; υνέχεια ήθελες να με γαμήσεις. Καταλαβαίνεις ότι όταν γαμούσες την τέλλα γαμούσες εμένα; Καταλαβαίνεις ότι δεν είμαι μία γυναίκα ή τρεις γυναίκες αλλά ένα άπειρο πλήθος γυναικών;» Έγινε μπροστά στα μάτια του κόκκινη, κίτρινη, μαύρη, καφέ, νεαρή, μεσήλικας, παιδί, γριά, ξανθή Νορβηγή, ικελή μαυρομάλλα, Ελληνίδα με άγριο βλέμμα, ψηλή Ασάντι, Μασάι με λοξά μάτια, Γιαπωνέζα, Κινέζα, Βιετναμέζα και πάει λέγοντας. Ο χλωμοπρόσωπος συνέχιζε να αλλάζει χρώματα, όπως συμβαίνει όταν έχεις πάρει πεγιότ. Σώρα έμοιαζε σχεδόν με Ινδιάνο. Έτσι ήταν ευκολότερο να του μιλήσεις. Γιατί να μην αλλάζουν χρώματα οι άνθρωποι; λα τα προβλήματα στον κόσμο πηγάζουν από το γεγονός ότι συνήθως έχουμε το ίδιο χρώμα. Ο Σζέιμς κούνησε τα κεφάλι του βαθυστόχαστα. Ψς συνήθως, το πεγιότ του είχε φέρει μια μεγάλη Αλήθεια. Αν οι λευκοί, οι μαύροι και οι Ινδιάνοι άλλαζαν συνεχώς χρώμα, δεν θα υπήρχε μίσος στον κόσμο γιατί κανείς δεν θα ήξερε ποιους να μισήσει. Ποιανού μυαλό ήταν αυτό; αναρωτήθηκε ο Σζορτζ. Η σκηνή ήταν σκοτεινή. Αναζήτησε με το βλέμμα του τη γυναίκα. Βγήκε έξω τρέχοντας. Κανείς δεν τον κοιτούσε. λοι τους, ο Φάγκμπαρντ και οι υπόλοιποι, κοιτούσαν με δέος μια κολοσσιαία μορφή που διαρκώς ψήλωνε καθώς απομακρυνόταν. Ήταν μια χρυσή γυναίκα με χρυσό μανδύα και άγρια χρυσά, κόκκινα και μαύρα μαλλιά που ανέμιζαν ελεύθερα. Πέρασε πάνω από το φράχτη που περιέκλειε το χώρο του φεστιβάλ με άνεση, σαν να ήταν κατώφλι πόρτας. Δέσποζε πάνω από τα βαυαρικά πεύκα. το αριστερό χέρι της κρατούσε μια τεράστια χρυσή σφαίρα. Ο Φάγκμπαρντ έβαλε το χέρι του στον ώμο του Σζορτζ. «Είναι δυνατό,» είπε, «να επιτευχθεί υπερβατική φώτιση μέσω μιας πληθώρας οργασμών, όπως και μέσω μιας πληθώρας θανάτων.» Υώτα πλησίαζαν από το δρόμο. Η γυναίκα, που τώρα είχε ύψος 28 μέτρων, προχώρησε προς το μέρος τους. Γέλασε και το γέλιο της αντήχησε σε όλη τη λίμνη. «Μεγάλε Γκρουάντ! Σι είναι αυτό;» φώναξε ο Βέρνερ. «Είναι η Γυναίκα!» ούρλιαξε ο Βόλφγκανγκ δείχνοντας τα δόντια του. Η ξαφνική ιαχή «Καλλίστη!» αντήχησε στους βαυαρικούς λόφους, πιο δυνατά από όσο ακουγόταν πριν η μουσική του φεστιβάλ. Σο χρυσό μήλο προσγειώθηκε στο κέντρο του στρατού σέρνοντας πίσω του μια ουρά από σπίθες. Μπορεί οι ούπερ Ναζί να ήταν ζωντανοί νεκροί, παρέμεναν όμως άνθρωποι. Καθένας τους είδε στο μήλο τη βαθύτερη επιθυμία του. Ο στρατιώτης Φάινριχ Κράουζε είδε την οικογένεια που είχε αφήσει πίσω του πριν από τριάντα χρόνια –χωρίς να γνωρίζει ότι τα εγγόνια του βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην πλωτή γέφυρα πάνω από την Λίμνη Σότενκοπφ και προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την προέλασή του. Ο δεκανέας Γκότφριντ Κουντζ είδε την ερωμένη του (η οποία στην πραγματικότητα βιάστηκε και διαμελίστηκε από Ρώσους στρατιώτες όταν έπεσε το Βερολίνο, το 1945). Ο Oberleutnant29 ίγκμουντ Βέγκελ είδε ένα εισιτήριο για το φεστιβάλ Βάγκνερ στο Μπαϊρόιτ. Ο συνταγματάρχης των SS Κόνραντ άιν είδε εκατό Εβραίους παραταγμένους μπροστά σε ένα πολυβόλο το οποίο ανέμενε το δάχτυλό του στη σκανδάλη. Ο Obergruppenführer30 Ερνστ Μπίκλερ είδε μια γαβάθα με σούπα μέσα σε ένα άδειο τζάκι στο σπίτι της γιαγιάς του στο Κάσελ. Ήταν γεμάτη με αχνιστά, καφετιά σκατά σκύλου, μέσα στα οποία είχε βουτηχτεί ένα ασημένιο κουτάλι. Ο τρατηγός Φάνγκφαϊστ είδε τον Αδόλφο Φίτλερ με το πρόσωπο μελανιασμένο, τα μάτια και τη γλώσσα να πετάγονται έξω, το λαιμό σπασμένο, να λικνίζεται στην κρεμάλα. σοι είδαν το μήλο, σε οποιαδήποτε μορφή, άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους και να αλληλοσκοτώνονται για να το αποκτήσουν. Σανκς συγκρούονταν μετωπικά το ένα με το άλλο. Πυροβολητές χαμήλωναν τις κάνες των όπλων τους και πυροβολούσαν εξ επαφής στο κέντρο της συμπλοκής.

29 Τπολοχαγός. (.τ.μ.) 30 Βαθμός των SS. Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «Ανώτατος Ομαδάρχης». (.τ.μ.)

63

«Σι συμβαίνει, Βόλφγκανγκ;» εκλιπάρησε να μάθει η Γουίνιφρεντ αγκαλιάζοντας πανικόβλητη τη μέση του. «Κοίτα στο κέντρο της μάχης,» είπε βλοσυρά ο Βόλφγκανγκ. «Σι βλέπεις;» «Βλέπω το θρόνο του κόσμου. Μια μοναδική θέση είκοσι τρία πόδια πάνω από το έδαφος, στολισμένη με δεκαεφτά ρουμπίνια. Και από πάνω της βλέπω τον ουροβόρο, τον Ροδόσταυρο και το Μάτι. Βλέπω το θρόνο και ξέρω ότι μόνο εγώ είμαι προορισμένη να ανεβώ και να μείνω εκεί για πάντα. Εσύ τι βλέπεις;» «Βλέπω το teufelscheiss31 κεφάλι του Φάγκμπαρντ ελίν σε έναν ασημένιο δίσκο,» γρύλισε ο Βόλφγκανγκ απωθώντας την με τρεμάμενα χέρια. «Η Έρις έριξε το Μήλο Σης και οι Ναζί μας θα αλληλοσκοτωθούν πριν να το καταστρέψουμε.» «Που πήγε;» ρώτησε ο Βέρνερ. «ίγουρα κάπου ενεδρεύει με άλλη μορφή,» είπε ο Βόλφγκανγκ. «Ψς μανιτάρι ή κουκουβάγια ή κάτι τέτοιο, γελώντας με το χάος που προκάλεσε.» Ξαφνικά ο Βίλχελμ σηκώθηκε γραπώνοντας με τα νύχια του τον αέρα. Με τρομακτικά αδέξιο τρόπο, σαν να ήταν κουφός, βουβός και τυφλός, σύρθηκε μέχρι την άκρη της Μερσεντές που κάποτε ανήκε στον φον Ρούντστεντ. Μόλις βγήκε από το αμάξι, απομακρύνθηκε γύρω στα δέκα πόδια από τα αδέρφια του, γύρισε και τους κοίταξε. Σα μάτια του ήταν γουρλωμένα –όλοι οι μύες του σώματός του ήταν άκαμπτοι- και ο καβάλος του παντελονιού του φούσκωνε. Η φωνή που βγήκε από το στόμα του ήταν βαθιά, πλούσια, λιπαρή και φριχτή: «Έχουμε αφήσει κάποιους λογαριασμούς ανοιχτούς, παιδιά του Γκρουάντ.» Ο Βόλφγκανγκ ξέχασε τους ήχους της μάχης που οργίαζαν γύρω του. «Εσύ! Εδώ! Πώς απέδρασες;» Η φωνή θύμιζε αργό πετρέλαιο που κυλά σε χαλίκια και, όπως το πετρέλαιο, ήταν ένα απολίθωμα, η φωνή ενός πλάσματος που είχε ξυπνήσει στον πλανήτη όταν ο Νότιος Πόλος βρισκόταν στη αχάρα και η ανώτατη μορφή ζωής ήταν τα μεγάλα κεφαλόποδα. «Δεν έδωσα σημασία. Οι γεωμετρίες έπαψαν να με δεσμεύουν. Βγήκα ξανά στο φως. Σράφηκα με ψυχές. Υρέσκες ψυχές, όχι το άθλιο πλάσμα ψυχής με το οποίο με ταϊζετε τόσα χρόνια.» «Μεγάλε Γκρουάντ! Αυτή είναι η ευγνωμοσύνη σου;» φώναξε επιθετικά ο Βόλφγκανγκ. «Βρες το φυλαχτό,» είπε με χαμηλότερη φωνή στον Βέρνερ. «Νομίζω ότι βρίσκεται στη μαύρη θήκη με τη φραγίδα του ολομώντα και το Μάτι της Νουτ.» «Έρχεσαι στην κατάλληλη στιγμή,» είπε στο ον που είχε κυριεύσει το σώμα του Βίλχελμ. «Θα πεθάνουν πολλοί εδώ και θα έχεις πολλές ψυχές για να τραφείς.» «Αυτοί γύρω μας δεν έχουν ψυχή. Έχουν μόνο μια ψευδό-ζωή. Η μυρωδιά τους με αρρωσταίνει.» Ο Βόλφγκανγκ γέλασε. «στε ακόμα και οι λόιγκορ αισθάνονται αηδία.» «Αισθάνομαι αηδία εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια, όσο καιρό με κλείνατε από το ένα πεντάγωνο στο άλλο και δεν με ταϊζατε με φρέσκες ψυχές αλλά με άθλια αποθηκευμένα αποστάγματα.» «ου προσφέραμε πολλά!» φώναξε ο Βέρνερ. «Κάθε χρόνο, μόνο για σένα, τριάντα χιλιάδες -σαράντα χιλιάδες -πενήντα χιλιάδες θανάτους, μόνο σε τροχαία ατυχήματα.» «χι όμως φρέσκα. χι φρέσκα! Ίσως όμως μπορείτε να πληρώσετε απόψε το χρέος σας. Αισθάνομαι πολλές ζωές κοντά μας –ζωές που μαζέψατε εδώ με κάποιον τρόπο. Μπορούν να γίνουν δικές μου.» Ο Βέρνερ έδωσε στον Βόλφγκανγκ ένα ραβδί με ένα ασημένιο πεντάγωνο στην κορυφή. Ο Βόλφγκανγκ το έστρεψε προς το δαιμονισμένο Βίλχελμ, ο οποίος ούρλιαξε και έπεσε στα γόνατα. Για μια στιγμή επικράτησε ησυχία, την οποία διέκοπταν μόνο τα τρομοκρατημένα κλάματα της Γουίνιφρεντ και οι βροντές των όπλων στο φόντο.

31 Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «σκατοδιαολεμένο» ή «διαβολοσκατένιο». (.τ.μ.)

64

«Δεν θα πάρεις αυτές τις ζωές, Γιογκ όθοθ. Προορίζονται για την υπερβατική φώτιση των υπηρετών μας. Περίμενε όμως και θα υπάρχουν αρκετές ζωές για όλους μας.» «Ενώ διαπραγματευόμαστε, ο στρατός μας αυτοκαταστρέφεται,» είπε ο Βέρνερ, «και δεν θα μείνουν ζωές για κανέναν.» «Αλήθεια;» είπε η παχιά φωνη. «Πώς και χάλασε το σχέδιό σας; Θα σας διαβάσω για να μάθω.» Ο Βόλφγκανγκ αισθάνθηκε ένα μούδιασμα σε όλο του το σώμα. Ανατρίχιασε, καθώς ασπόνδυλα τραχιά δάχτυλα που έσταζαν γλίτσα γυρνούσαν τις σελίδες του μυαλού του. «Φμμ -βλέπω. στε είναι εδώ Εκείνη. Η αρχαία εχθρός μου. Θα ήταν όμορφο να την αντιμετωπίσω για άλλη μια φορά.» «Είναι οι δυνάμεις σου αντάξιες των δικών της;» είπε πρόθυμα ο Βόλφγκανγκ. «Κανείς δεν είναι αντάξιός μου,» ήταν η περήφανη απάντηση. «Ρώτησέ τον γιατί τότε παγιδεύεται συνέχεια σε πεντάγωνα,» είπε με σιγανή φωνή ο Βέρνερ. «κασμός!» ψιθύρισε άγρια ο Βόλφγκανγκ. «Κατάστρεψε το χρυσό μήλο της και απελευθέρωσε το στρατό μου,» είπε στο λόιγκορ, «και εγώ θα αποσύρω τη δύναμη αυτού του πενταγώνου και θα σου προσφέρω όσες ζωές ποθείς.» «Έγινε!» είπε η φωνή. Ξαφνικά το κεφάλι του Βίλχελμ έπεσε πίσω με ορθάνοιχτο το στόμα. Ένας ήχος πνιγμού βγήκε από το λαιμό του. Κατέρρευσε ανάσκελα με ανοιχτά τα χέρια και τα πόδια. Ένα παράξενο, πρασινωπό, λαμπερό αέριο βγήκε από το λαιμό του. Ο Βέρνερ πήδηξε από το αμάξι και έτρεξε προς τον Βίλχελμ. «Είναι ζωντανός.» «Υυσικά και είναι ζωντανός,» είπε ο Βόλφγκανγκ. «Ο Χυχοφάγος απλώς κυρίευσε το σώμα του για να επικοινωνήσει μαζί μας.» «Κοιτάξτε!» ούρλιαξε η Γουίνιφρεντ. Σώρα το ίδιο φωσφορίζον αέριο, ένα ολόκληρο σύννεφο από αυτό, θόλωνε την καρδιά της μάχης. Έπαιρνε σχήμα αράχνης με αμέτρητα πόδια, χέρια, κεραίες και πλοκάμια. Σο σχήμα άλλαζε βαθμιαία και έλαμπε όλο και περισσότερο. Ένας κοντινός πύργος στο χώρο του φεστιβάλ ήταν ορατός στο φως λες και ήταν μέρα. Σότε η λάμψη έσβησε και διαγράφηκε το περίγραμμα του πύργου στο σεληνόφως. Βαριά ησυχία κάλυψε τους λόφους γύρω από την Λίμνη Σότενκοπφ. Σην διέκοπταν μόνο οι χαρούμενες κραυγές των τελευταίων νεαρών που έφταναν ασφαλείς στην απέναντι όχθη. «Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο,» είπε ο Βόλφγκανγκ στον Βέρνερ και τον Βίλχελμ. «υγκεντρώστε κάποιους αξιωματικούς. Αναζητείστε τον Φάνγκφαϊστ.» Ο Φάνγκφαϊστ είχε εξαφανιστεί. Ο υψηλότερος επιζών αξιωματούχος ήταν ο Obergruppenführer Μπίκλερ. Οράματα σκυλοκούραδων έσβηναν θλιβερά σε ένα μυαλό που διέθετε μόνο μια φριχτή απομίμηση ζωής. Μια γρήγορη έρευνα έδειξε στους τέσσερις Ανώτατους Ιλλουμινάτους ότι το Μήλο της Έριδος τους είχε στοιχίσει το μισό στρατό τους. «Πρόσω ολοταχώς!» βρυχήθηκε ο Βόλφγκανγκ. Έσπασαν το φράχτη του φεστιβάλ, έτρεξαν στους λόφους με τους πεζικάριους να βαδίζουν σε διπλή ταχύτητα και όρμησαν δίχως δισταγμό στη γέφυρα. Ο Βόλφγκανγκ στεκόταν στην πίσω θέση της Μερσεντές του φον Ρούντστεντ. Σα μαυροφορεμένα χέρια του γράπωναν την πλάτη του μπροστινού καθίσματος και ο άνεμος φυσούσε μέσα από τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του σαν να ήταν σιταροχώραφο. Ξαφνικά, πίσω του, ο Βίλχελμ ούρλιαξε. «Σι συμβαίνει τώρα;» φώναξε ο Βόλφγκανγκ πάνω από το μουγκρητό του στρατού του. «Οι ζωές που θα πάρουμε,» είπε τραχιά η φωνή του λόιγκορ, «είναι δικές μου, έτσι; λες δικές μου;» «Άκουσέ με καλά, ενεργειακέ βρυκόλακα. Έχουμε άλλα χρέη να πληρώσουμε και άλλα σχέδια να ολοκληρώσουμε. Είκοσι τρεις πιστοί υπηρέτες μας περιμένουν στο Donau-Hotel να λάβουν υπερβατική φώτιση. Προηγούνται. Θα πάρεις και τις δικές σου ψυχές. Περίμενε τη σειρά σου.» «Αντίο,» είπε ο λόιγκορ. «Θα σας συναντήσω την ώρα του θανάτου σας.» «Δεν θα πεθάνω ποτέ!»

65

«Ανόητε!» στρίγγλισε η φωνή με το στόμα του Βίλχελμ. Ξαφνικά ο Βίλχελμ σηκώθηκε, άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και βούτηξε στη λίμνη. Έπεσε τινάζοντας νερό στον αέρα και έπειτα βυθίστηκε σαν πέτρα. Μια πρασινωπή λάμψη απλώθηκε στο μαύρο νερό, στο σημείο όπου είχε βυθιστεί. Και έτσι έμειναν τέσσερις. Ο Φάγκμπαρντ στεκόταν στην κορυφή ενός λόφου παρακολουθώντας τα τανκς που προχωρούσαν στη γέφυρα. Σα ακολουθούσε η μαύρη Μερσεντές και πίσω της έρχονταν φορτηγά, κανόνια και πεζικάριοι. Γονάτισε δίπλα σε έναν πυροκροτητή και κατέβασε με δύναμη τη λαβή. Από τη μια άκρη μέχρι την άλλη η γέφυρα και όσοι βρίσκονταν πάνω της χάθηκαν μέσα σε πίδακες λευκού νερού. Η βροντή της έκρηξης –η ορδή των δελφινιών είχε τοποθετήσει εκρηκτικά υπό την επίβλεψη του Φάουαρντ- αντηχούσε από λόφο σε λόφο γύρω από τη λίμνη. Πρώτα βυθίστηκαν τα τανκς. Καθώς η μπροστινή άκρη του αυτοκινήτου της διοίκησης χανόταν στο νερό, ο Βέρνερ αύρους ούρλιαξε, «Πιάστηκε το πόδι μου!» Βυθίστηκε μαζί με το αυτοκίνητο, ενώ ο Βόλφγκανγκ και η Γουίνιφρεντ προσπαθούσαν να κολυμπήσουν μαζί με τους ελάχιστους εναπομείναντες Ναζί. Σα δάκρυά τους αναμιγνύονταν με το νερό της Λίμνης Σότενκοπφ. Και έτσι έμειναν τρεις. «Ση βύθισα! Βύθισα τη Γέφυρα Σζορτζ Ουάσινγκτον!» φώναξε ο Φάγκμπαρντ. «Άλλαξε τίποτα;» είπε ο Σζορτζ. «Υυσικά,» είπε ο Φάγκμπαρντ. «Σους έχουμε τσακίσει. Θα τους αποτελειώσουμε σε λίγα λεπτά. Μετά δεν θα υπάρχει πια κακό στον κόσμο. λα θα είναι μέλι-γάλα.» Ο Σζορτζ παρατήρησε ότι το ύφος του ήταν μάλλον σαρκαστικό παρά νικηφόρο. «Σώρα θα παραδεχτώ,» είπε με λογικό ύφος ο Υίσιον Σσιπς, «ότι τελώ υπό την επήρρεια κάποιου καταραμένου ναρκωτικού από το Κουλ-Έιντ. Μα δεν είναι δυνατό να είναι όλα αυτά παραισθήσεις. Είμαι βέβαιος ότι δεκατρείς άνθρωποι έβγαλαν τα ρούχα τους και άρχισαν να χορεύουν. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τους άκουσα να τραγουδούν “Ευλογημένη ας είσαι, ευλογημένη ας είσαι,” ξανά και ξανά. Έπειτα μια πελώρια γυναίκα υψώθηκε από κάπου και όλες οι σειρήνες, οι νηρηίδες και οι γοργόνες μπήκαν ξανά στο νερό. Αν αυτό ήταν ο Αρμαγεδών, δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφει η Βίβλος. Σο θεωρείτε αυτό επαρκή σύνοψη της κατάστασης;» Σο δέντρο, στο οποίο μιλούσε, δεν απάντησε. «Ευλογημένη ας είσαι, ευλογημένη ας είσαι,» συνέχισε το τραγούδι της η Λαίδη Βέλκορ χορεύοντας με αριστερόστροφη φορά στον κύκλο που είχε σχηματίσει πρόχειρα μαζί με τη σύναξή της. Σο ξόρκι είχε πιάσει: είχε δει με τα μάτια της την Μεγάλη Μητέρα, την Ίσιδα, να υψώνεται και να συντρίβει τα κακά πνεύματα των νεκρών Ιεροεξεταστών, τους οποίους είχαν επιχειρήσει να αναβιώσουν οι Ιλλουμινάτοι. Ήξερε ότι αργότερα ο Φάγκμπαρντ ελίν θα κόμπαζε σε όλους τους σικ αποκρυφιστικούς κύκλους ότι το θαύμα οφειλόταν σε εκείνον και θα απέδιδε τα εύσημα σε εκείνη την καταστροφική καριόλα, την Έριδα –μα αυτό δεν είχε σημασία. Εκείνη είχε δει με τα ίδια της τα μάτια την Ίσιδα και αυτό ήταν αρκετό. «ας ερωτώ λοιπόν,» συνέχισε ο Υίσιον Σσιπς απευθυνόμενος σε ένα άλλο δέντρο, το οποίο έδειχνε πιο πρόθυμο για επικοινωνία, «τι στην κόλαση είδατε εσείς να συμβαίνει απόψε;» «Είδα ένα μεγάλο Μάγο,» είπε το δέντρο «ή ένα μέγαλο απατεώνα –και τα δύο το ίδιο είναι- να φυτεύει μερικές προτάσεις στα μυαλά μας και να κάνει ένα τσούρμο φρικιών να τρέχουν για να ξεφύγουν από τη σκιά τους.» Σο δέντρο, που στην πραγματικότητα ήταν ο Σζο Μάλικ και απλώς έμοιαζε με δέντρο στα ζαλισμένα μάτια του δύστυχου 00005, προσέθεσε, «Ή είδα την τελική μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό με τον ρο και στις δύο πλευρές.» «Μάλλον είστε και εσείς υπό την επήρρεια,» είπε δύστροπα ο Σσιπς.

66

«Να είσαι σίγουρος για αυτό,» είπε το δέντρο και απομακρύνθηκε. …Δεν ξέρω πως θα το ξεμπερδέψουν αυτό τα δικαστήρια. Πυροβόλησαν πέντε σκοπευτές ταυτόχρονα και οι άνδρες των Μυστικών Υπηρεσιών άρχισαν αμέσως να ανταποδίδουν. Ακόμα και το καλύτερο εργαστήριο εγκληματολογίας στον κόσμο δεν θα καταφέρει να διαπιστώσει σωστά όλες τις τροχιές των βλημάτων. Ποιος από τους επιζώντες θα δικαστεί για φόνο και ποιος για απόπειρα δολοφονίας; Αυτή είναι η ερώτηση των πενήντα εκατομμυρίων και… τι;... α… Και τώρα, κυρίες και κύριοι, σε αυτήν τη θλιβερή περίσταση… ε… σε αυτήν την τραγική ώρα για την ιστορία της χώρας μας, ας ακούσουμε όλοι με προσοχή το νέο Πρόεδρο, ο οποίος θα μας απευθυνθεί τώρα. Ποιος είναι αυτός ο μαλάκας που στέκεται εκεί πέρα; ρωτούσε κάποιον εκτός κάμερας ο Πρόεδρος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεοπτική οθόνη. Η εβρολέτ τεγόσαυρους μπήκε στον άδειο χώρο της συναυλίας και σταμάτησε αργά. Ο κιθαρίστας έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο και φώναξε στην Λαίδη Βέλκορ, «Σι διάολο συνέβη εδώ;» «Κάποιος έριξε κακό LSD στο Κουλ-Έιντ,» του είπε με σοβαρό τόνο. «λοι φρίκαραν και έτρεξαν στην πόλη.» «κατά,» είπε εκείνος. «Και θα ήταν η πρώτη μας μεγάλη συναυλία. Είμαστε νέα μπάντα. Μόλις φτιαχτήκαμε. Σι ατυχία.» Έστριψαν και έφυγαν. Εκείνη διάβασε την πινακίδα τους: ΣΟ ΠΕΡΙΣΑΣΙΚΟ ΣΟΤ ΥΕΡΝΑΝΣΟ ΠΟΟ. «Πώς είσαι τώρα, μωρό μου;» ρώτησε ο άιμον. «Γνωρίζω ποια είμαι,» είπε αργά η Μαίρη Λου, «και μπορεί να μην σου αρέσει το αποτέλεσμα, όσο δεν θα αρέσει και στην αστυνομία του ικάγο.» Σο βλέμμα της ήταν μακρινό και συλλογισμένο. Ο Βόλφγκανγκ και η Γουίνιφρεντ βρίσκονταν πολύ κοντά στην ακτή, όταν οι σκοτεινές, καμπουριαστές μορφές βγήκαν μέσα από το νερό γύρω τους. «Βόλφγκανγκ!» τσίριξε η Γουίνιφρεντ. «Βόλφγκανγκ! Για την αγάπη του Γκρουάντ, Βόλφγκανγκ! Με τραβούν κάτω!» Σα μακριά ξανθά μαλλιά της έμειναν για λίγο να επιπλέουν ενώ το κεφάλι της είχε ήδη βυθιστεί. Έπειτα εξαφανίστηκαν και εκείνα. Και έτσι έμειναν δύο. Σα δελφίνια την πήραν, σκέφτηκε ο Βόλφγκανγκ. υνέχισε να κολυμπά με μανία προς την ακτή. Κάτι άρπαξε το μπατζάκι του, μα απελευθερώθηκε με μια κλωτσιά. Έπειτα βρέθηκε στα ρηχά και τα θαλάσσια τέρατα δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν μέχρι εκεί. ηκώθηκε και περπάτησε μέχρι την όχθη. Και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Σζον Ντίλινγκερ. «υγγνώμη, φιλαράκο,» είπε ο Σζον και πίεσε τη σκανδάλη του υποπολυβόλου Σόμσον του. Σριάντα ασημένιες σφαίρες χτύπησαν τον Βόλφγκανγκ και τον έριξαν πίσω στο νερό. Κάθε αίσθηση χάθηκε από το σώμα του και ένιωσε τα μοχθηρά πλοκάμια να κλείνουν γύρω από το μυαλό του και το φριχτό, μουρμουρητό γέλιο εξελίχθηκε σε έναν αθόρυβο βρυχηθμό και η σιροπιαστή φωνή μίλησε στο νου του: Καλωσήρθες στον τόπο που έχει ετοιμαστεί για σένα από την αιωνιότητα μέχρι την αιωνιότητα. Τώρα πραγματικά δεν θα πεθάνεις ποτέ. Και το μυαλό του Βόλφγκανγκ αύρους, φυλακισμένο σαν ζωντανή μύγα στο κεχριμπάρι, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να παραμείνει εκεί για δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων χρόνια, άρχισε να ουρλιάζει και να ουρλιάζει και να ουρλιάζει. Και έτσι έμεινε ένας. Και ο Σζο Μάλικ, ο οποίος αισθανόταν σαν να καθόταν μαζί με το κοινό και να παρακολουθούσε τον εαυτό του, πλησίασε εκείνον τον Ένα και του έδωσε το χέρι του. «υγχαρητήρια,» είπε παγερά. «Σα κατάφερες.» Ο Φάγκμπαρντ κοίταξε το χέρι και είπε, «την τελευταία φορά που τα είπαμε ήσουν πιο φιλικός.»

67

«Πολύ καλά,» είπε ο Σζο. «Κύριέ μου, εχθρέ μου.» Έσκυψε μπροστά και φίλησε με πάθος τον Φάγκμπαρντ στο στόμα. Έπειτα έβγαλε το όπλο από την τσέπη του και πυροβόλησε προσεκτικά τον εγκέφαλο του Φάγκμπαρντ. Έτσι δεν έμεινε κανένας. Ήταν σχεδόν αληθινό. Ο Σζο ταρακούνησε τον εαυτό του, σηκώθηκε και μόρφασε. Πλησίασε τον Φάγκμπαρντ, έβγαλε το όπλο και του το παρέδωσε. «Σο τέλος ήταν έκπληξη,» είπε. «Διάβασα όλες τις ενδείξεις, όπως ήθελες να κάνω. Γνωρίζω ότι είσαι ο πέμπτος Ανώτατος Ιλλουμινάτος και ξέρω ότι το κίνητρό σου για να αφανίσεις τους άλλους τέσσερις δεν είναι αυτό που μας έκανες να πιστέψουμε. Μα δεν μπορώ να παίξω το ρόλο μου. Εξακολουθώ να σε εμπιστεύομαι. Πρέπει να έχεις έναν καλό λόγο. Σο στόμα του Φάγκμπαρντ άνοιξε διάπλατα σε μια απόλυτα αυθεντική έκφραση έκπληξης. «Βύθισε με λοιπόν!» είπε και ξέσπασε σε γέλια. Η αυγή ξεμυτούσε. Οι Εννέα Άγνωστοι Άνδρες, η πιο μυστηριώδης ροκ μπάντα στον κόσμο, φόρεσαν τελετουργικά τα ποδοσφαιρικά κράνη τους και στράφηκαν προς την Ανατολή για να ψάλλουν: Τπάρχει μόνο ΕΝΑ Θεός: Είναι ο Θεός-ΗΛΙΟ: Ρα! Ρα! Ρα!

68

Προσεχώς:

ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΜΠΣΟ (GRUMMET)

ΣΟ ΔΕΚΑΣΟ ΣΡΙΠ Ή ΜΑΛΚΟΤΣ (ΑΠΟΦΑΙΡΕΣΙΜΟ ΣΟΝ ΠΛΑΝΗΣΗ ΓΗ)

ΚΑΙ

ΣΑ ΠΑΡΑΡΣΗΜΑΣΑ

(ΣΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΨ ΔΙΑΥΨΣΙΣΙΚΑ)