ΜΠΟΥΡΤΖΙ

2
ΜΠΟΥΡΤΖΙ Το μικρό οχυρωμένο νησάκι, στην είσοδο του κόλπου του Ναυπλίου, ονομαζόταν των Αγίων Θεοδώρων από τη μικρή εκκλησούλα που υπήρχε εδώ. Όταν οι Βενετοί κατέλαβαν το Ναύπλιο, στην πρώτη Βενετοκρατία, οχύρωσαν το νησί (1473). Οι Βενετοί συμπλήρωσαν τα έργα κατά τη δεύτερη Βενετοκρατία, οπότε κατασκεύασαν και τον ψηλό πύργο στο κέντρο και σχεδόν όλη η έκταση του νησιού σκεπάστηκε από τις οχυρώσεις. Μια αλυσίδα συνέδεε το νησάκι με το λιμάνι, στον δυτικό άκρο της Ακροναυπλίας, έτσι που έκλεινε το πέρασμα για τα ανεπιθύμητα πλοία, αφού η άλλη πλευρά ήταν υπερβολική ρηχή και ακατάλληλη για να μπορέσουν πλεούμενα να προσεγγίσουν. Απ’ αυτήν την αλυσίδα ονομαζόταν το Ναύπλιο και «Porto Catena». Παράλληλα έγινε η κατασκευή υποβρύχιου προστατευτικού έργου (porporella) για να μην μπορούν να προσεγγίζουν τα πλοία από τη θάλασσα και διατυπώθηκε πρόταση για τη δημιουργία λεπροκομείου (Lazaretto), που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το νησάκι Μπούρτζι (Bourdzi) αλλά και Passage, πέρασμα. Την περίοδο της Επανάστασης το αποκαλούσαν Καστέλλι ή Θαλασσόπυργο και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη πολιορκία του Ναυπλίου το 1822. Από το 1865 έπαψε να χρησιμοποιείται σαν φρούριο και αποτελούσε τόπο διαμονής των δημίων για τις εκτελέσεις στο Παλαμήδι. Αργότερα, στα νεότερα χρόνια επισκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια σαν ξενοδοχείο. Το Ναύπλιο με τα κάστρα του σαγηνεύει την ψυχή και το νου των ανθρώπων. Οι πολιτισμοί, που πέρασαν άφησαν τη σφραγίδα τους, όπως και ο χρόνος και το χέρι των ανθρώπων. Σιγά σιγά οι μνήμες καταλάγιασαν, κι όπως συμβαίνει με όλες τις «αιωνόβιες πολιτείες», όλα προσαρμόστηκαν σοφά και ήρεμα στις ανθρώπινες διαστάσεις, εξαγιάζοντας ακόμη τον πόνο και το θάνατο. Απέμεινε μόνον η ομορφιά για ευλαβικούς και μη ευλαβικούς προσκυνητές. ΚΑΣΤΡΑ Της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ Εκδόσεις ADAM

Transcript of ΜΠΟΥΡΤΖΙ

Page 1: ΜΠΟΥΡΤΖΙ

ΜΠΟΥΡΤΖΙ

Το μικρό οχυρωμένο νησάκι, στην είσοδο του κόλπου του Ναυπλίου, ονομαζόταν των Αγίων Θεοδώρων από τη μικρή εκκλησούλα που υπήρχε εδώ. Όταν οι Βενετοί κατέλαβαν το Ναύπλιο, στην πρώτη Βενετοκρατία, οχύρωσαν το νησί (1473).

Οι Βενετοί συμπλήρωσαν τα έργα κατά τη δεύτερη Βενετοκρατία, οπότε κατασκεύασαν και τον ψηλό πύργο στο κέντρο και σχεδόν όλη η έκταση του νησιού σκεπάστηκε από τις οχυρώσεις. Μια αλυσίδα συνέδεε το νησάκι με το λιμάνι, στον δυτικό άκρο της Ακροναυπλίας, έτσι που έκλεινε το πέρασμα για τα ανεπιθύμητα πλοία, αφού η άλλη πλευρά ήταν υπερβολική ρηχή και ακατάλληλη για να μπορέσουν πλεούμενα να προσεγγίσουν. Απ’ αυτήν την αλυσίδα ονομαζόταν το Ναύπλιο και «Porto Catena». Παράλληλα έγινε η κατασκευή υποβρύχιου προστατευτικού έργου (porporella) για να μην μπορούν να προσεγγίζουν τα πλοία από τη θάλασσα και διατυπώθηκε πρόταση για τη δημιουργία λεπροκομείου (Lazaretto), που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Το νησάκι Μπούρτζι (Bourdzi) αλλά και Passage, πέρασμα. Την περίοδο της Επανάστασης το αποκαλούσαν Καστέλλι ή Θαλασσόπυργο και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη πολιορκία του Ναυπλίου το 1822. Από το 1865 έπαψε να χρησιμοποιείται σαν φρούριο και αποτελούσε τόπο διαμονής των δημίων για τις εκτελέσεις στο Παλαμήδι. Αργότερα, στα νεότερα χρόνια επισκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια σαν ξενοδοχείο.

Το Ναύπλιο με τα κάστρα του σαγηνεύει την ψυχή και το νου των ανθρώπων. Οι πολιτισμοί, που πέρασαν άφησαν τη σφραγίδα τους, όπως και ο χρόνος και το χέρι των ανθρώπων. Σιγά σιγά οι μνήμες καταλάγιασαν, κι όπως συμβαίνει με όλες τις «αιωνόβιες πολιτείες», όλα προσαρμόστηκαν σοφά και ήρεμα στις ανθρώπινες διαστάσεις, εξαγιάζοντας ακόμη τον πόνο και το θάνατο. Απέμεινε μόνον η ομορφιά για ευλαβικούς και μη ευλαβικούς προσκυνητές.

ΚΑΣΤΡΑ Της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ Εκδόσεις ADAM