παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF Σχολής Σαββάτου ... · 2018....

Believe παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF της Σχολής Σαββάτου

Επίσης και σε iBooks™ για iPhone και iPad εντελώς δωρεάν!

www.believechannel.org

Μελέτη 1: Για το Σάββατο 5 Απριλίου

Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Επειδή όταν οι εθνικοί, οι µη έχοντες νόµον, πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόµου, ούτοι νόµον µη έχοντες, είναι νόµος εις εαυτούς.» Ρωµαίους 2/β’ 14.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 2/β’1-5, Εβρ. 10/ι’ 28, Δευτ. 17/ιζ’ 2-6, Λευιτ. 1/α’ 1-9, Λουκά 14/ιδ’ 1-6, Ιακ. 2/β’8-12.

Οι περισσότερες κοινωνίες λειτουργούν με διάφορους νόμους. Υπάρχουν οι γενικοί νόμοι που αφορούν τους πάντες, αλλά και οι τοπικοί νόμοι που ισχύουν για συγκεκριμένες μόνο κοινωνίες.Στην Καινή Διαθήκη όταν κάποιος χρησιμοποιούσε τον όρο «νόμο», αναφερόταν σε οποιοδήποτε νόμο. Εκείνο το οποίο έδειχνε για ποιον νόμο γινόταν λόγος, ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης. Γι’ αυτό κατά τη διάρκεια της μελέτης μας αυτήν την τριμηνία πρέπει να εξετάσουμε ποιο είναι το περιεχόμενο, προκειμένου να κατανοήσουμε για ποιο νόμο πρόκειται.Αυτήν την εβδομάδα θα εξερευνήσουμε τους διάφορους νόμους που υπήρχαν στην εποχή του Χριστού και της πρώτης εκκλησίας. Θα τους εξετάσουμε για να θέσουμε τα θεμέλια για την μελέτη του νόμου – του ηθικού νόμου του Θεού, τις Δέκα Εντολές – που είναι και το ιδιαίτερο αντικείμενο μελέτης μας αυτήν την τριμηνία.

Κυριακή 30 Μαρτίου

ΡΩΜΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Διαβάστε Λουκά 2/β’ 1-5. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από τη συμπεριφορά αυτών των δύο πιστών ακολούθων του Κυρίου, ως προς την πολιτική εξουσία;…………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….………………………………………………………………………Από την αρχή οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν τη σπουδαιότητα των γραπτών νόμων για την διακυβέρνηση της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, το σύστημα του συνταγματικού νόμου που καθιερώθηκε από τους Ρωμαίους παραμένει θεμέλιο για τα νομικά συστήματα των σημερινών δημοκρατικών κοινωνιών. Κατά κύριο λόγο, η Ρώμη επέτρεπε στα υποτελή βασίλεια να διατηρούν τις συνήθειές τους, ωστόσο όλοι ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν και να υπακούουν τους νόμους του αυτοκράτορα και της συγκλήτου. Και αυτό φυσικά συμπεριλάμβανε και τον Ιωσήφ με την Μαρία. Ο Ρωμαϊκός νόμος ενδιαφερόταν για την τάξη στην κοινωνία. Επομένως δεν αφορούσε μόνο κυβερνητικά ζητήματα, αλλά και την συμπεριφορά προς τους τοπικούς νόμους. Εκτός του ότι όριζε τις διαδικασίες για την επιλογή ανθρώπων στα δημόσια αξιώματα, ο Ρωμαϊκός νόμος καθόριζε και θέματα όπως τη μοιχεία και τις σχέσεις μεταξύ κυρίων και δούλων. Πολλοί από τους κοινωνικούς κώδικες είναι παρόμοιοι με εκείνους που βρίσκουμε στην Παλαιά Διαθήκη και σε άλλες κοινωνίες. Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε την νοοτροπία στην οποία γράφτηκαν τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε θεσπίσει το πολιτικό υπόβαθρο του κόσμου στον οποίο ο Ιησούς και η πρώτη εκκλησία έζησαν. Πολλά γεγονότα που έγιναν στην Καινή Διαθήκη, από τον θάνατο του Ιησού μέχρι και τη φυλάκιση του Παύλου, γίνονται κατανοητά όταν λάβουμε υπόψη την επικρατούσα κατάσταση. Δεν χρειάζεται φυσικά να είμαστε ειδήμονες στη Ρωμαϊκή ιστορία για να καταλάβουμε εκείνα τα οποία χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας. Ωστόσο, εφόσον είναι εφικτό, η ιστορική γνώση μπορεί να μας ωφελήσει. ΣΚΕΨΗ: Παρά τον θαυµαστό τρόπο κύησης της Μαρίας και την εµφανή επέµβαση του Κυρίου, αυτοί οι δύο άνθρωποι υπάκουσαν στους νόµους του κράτους που απαιτούσαν να κάνουν ένα µακρινό ταξίδι. Δεν θα ήταν καλύτερα να παραµείνουν σπίτι τους, δεδοµένου της προχωρηµένης εγκυµοσύνης της Μαρίας; Τι µαθαίνουµε από την συµπεριφορά τους για τη σχέση που πρέπει να έχουµε µε τους νόµους του κράτους; (Σκεφτείτε, πόσο εύκολα θα µπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρακοή τους!)

Δευτέρα 31 ΜαρτίουΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Αν και οι Ιουδαίοι βρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία την εποχή του Ιησού, είχαν την εξουσία σε θέματα σχετικά με τις παραδόσεις και τη θρησκεία τους (δείτε Πράξ. 18/ιη’ 15).Το νομοθετικό σώμα που ήταν υπεύθυνο για την τήρηση του Ιουδαϊκού νόμου, ήταν το Συνέδριο. Το Συνέδριο αποτελούταν από 71 εκλεκτούς άνδρες που ήταν ιερείς, πρεσβύτεροι και ραβίνοι, υπό την προεδρία του αρχιερέα (Ιωάν. 11/ια’ 47, Πράξ. 5/ε’ 27). Ήταν το ανώτατο δικαστήριο που ασχολούταν με τις Ιουδαϊκές συνήθειες, παραδόσεις, και νόμους.Ο νόμος της Ιουδαϊκής κοινωνίας βασιζόταν στους πολιτικούς κανόνες που συναντάμε στα πέντε βιβλία του Μωυσή. Επειδή ο Μωυσής ήταν ο συγγραφέας των πέντε πρώτων βιβλίων της Αγίας Γραφής, οι νόμοι έμειναν γνωστοί ως νόμοι του Μωυσή. Ο Θεός έδωσε τους νόμους στον Μωυσή με σκοπό να ήταν Εκείνος η κεφαλή και ο λαός να τηρούσε τα προστάγματά Του. Στην εποχή του Ιησού, οι Ιουδαίοι ήταν υποταγμένοι στον Ρωμαϊκό νόμο, ωστόσο, είχαν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν τον Μωσαϊκό νόμο για τη διευθέτηση θεμάτων σχετικά με τις παραδόσεις τους. Και αυτό το έργο το αναλάμβανε το Συνέδριο. Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε αρκετές περιπτώσεις όπου ο Μωσαϊκός νόμος εφαρμόζεται ή αναφέρεται σε πολιτικά ζητήματα: οι Ιουδαίοι έπρεπε να πληρώνουν φόρο για το ναό (Ματθ. 17/ιζ’ 24-27, Έξ. 30/λ’ 13), τα διαζύγια δίνονταν σύμφωνα με τις οδηγίες αυτού του νόμου (Ματθ. 19/ιθ’ 7, Δευτ. 24/κδ’ 1-4), όπως και ο νόμος για την χήρα που έπρεπε να παντρευτεί τον αδερφό του συζύγου της (Ματθ. 22/κβ’ 24, Δευτ. 25/κε’ 5). Επίσης, η περιτομή γινόταν την όγδοη ημέρα (Ιωάν. 7/ζ’ 23, Λευιτ. 12/ιβ’ 3), και όσοι διέπρατταν μοιχεία τιμωρούταν με λιθοβολισμό (Ιωάν. 8/η’5, Δευτ. 22/κβ’ 23,24). Διαβάστε Ματθ. 26/κς’ 59-61, Εβρ. 10/ι’ 28 και Δευτ. 17/ιζ’ 2-6. Ποιες σημαντικές αρχές βλέπουμε εδώ; Τι μας λένε για τις Βιβλικές έννοιες της δικαιοσύνης και της εντιμότητας;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε κάποιους από τους πολιτικούς νόµους που συναντάµε στην Πεντάτευχο. Δεν σας φαίνονται παράξενοι ορισµένοι από αυτούς; (Δείτε για παράδειγµα Δευτ. 21/κα’) Δεδοµένου του Ποιος είναι ο Νοµοθέτης, πώς µπορούµε να µάθουµε να εµπιστευόµαστε τον Κύριο κατά πάντα, ιδιαίτερα και σε εκείνα που δεν καταλαβαίνουµε πλήρως;

Τρίτη 1 Απριλίου

Ο ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Διαβάστε Λευιτ. 1/α’ 1-9, 2/β’ 14-16, 5/ε’ 11-13. Τι αφορούσαν αυτοί οι νόμοι; Ποιος ήταν ο σκοπός τους; Ποιες σημαντικές αλήθειες προορίζονταν να διδάξουν;………………………………………………………………………………….....………………………………………………………………………………….....………………………………………………………………………………….....………………………………………………………………………………….....………………………………………………………………………………….....………………………………………………………………………………….....Στον αρχαίο Ισραήλ, πέρα από τον πολιτικό νόμο, υπήρχε και ο «τελετουργικός». Ο νόμος αυτός επικεντρωνόταν στο αγιαστήριο και στις υπηρεσίες του, που είχαν ως σκοπό να διδάξουν στο λαό το σχέδιο της σωτηρίας και να στρέψουν την προσοχή του στον ερχομό του Μεσσία. Στα σημερινά εδάφια αναφέρεται δύο φορές ότι μέσα από αυτές τις υπηρεσίες γίνεται «εξιλέωση». Αυτοί οι νόμοι ήταν «μικρές προφητείες» για τον Χριστό και το εξιλεωτικό Του έργο για τις αμαρτίες του λαού Του.«Ο τελετουργικός νόμος δόθηκε από το Χριστό. Ακόμη και μετά την κατάργησή του, ο Παύλος τον παρουσίασε στους Ιουδαίους στην πραγματική τάξη και αξία του, δείχνοντας τη θέση που κατείχε στο σχέδιο της απολύτρωσης και τη σχέση που είχε στο έργο του Χριστού. Και ο μεγάλος απόστολος ονομάζει αυτό το νόμο ένδοξο, άξιο του θείου Σχεδιαστή. Η επίσημη ιερουργία του αγιαστηρίου συμβόλιζε τις μεγάλες αλήθειες που έμελλαν να αποκαλυφθούν μέσο των επερχομένων γενεών… Έτσι, ενώ κυλούσαν οι αιώνες του σκότους και της αποστασίας, η πίστη διατηρήθηκε ζωντανή στις καρδιές των ανθρώπων μέχρι που έφθασε η έλευση του υποσχεμένου Μεσσία.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ. 347,348.Αν και καθιερώθηκε από τον Ιησού, το τελετουργικό σύστημα έπρεπε να λειτουργεί ως τύπος, ένα σύμβολο της μελλοντικής πραγματικότητας – της έλευσης, του θανάτου, και της Αρχιερατικής διακονίας του Ιησού. Όταν το έργο στη γη ολοκληρώθηκε, το παλαιό αυτό σύστημα – οι θυσίες, οι τελετές και οι γιορτές – δεν χρειάζονταν πλέον (δείτε Εβρ. 9/θ’ 9-12). Αν και σήμερα δεν τηρούμε τον τελετουργικό νόμο, μπορούμε ωστόσο να πάρουμε πληροφορίες για το σχέδιο της σωτηρίας, μελετώντας τον.ΣΚΕΨΗ: Στην υπηρεσία του αγιαστηρίου βασικό ρόλο είχαν οι θυσίες που έδειχναν τον θάνατο του Ιησού. Θα σωθούµε επειδή Εκείνος πέθανε στη θέση µας. Τι µας δείχνει αυτό για το κόστος της αµαρτίας;

Τετάρτη 2 Απριλίου

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΡΑΒΙΝΩΝ

Την εποχή του Ιησού, μαζί με τον Μωσαϊκό νόμο οι Ιουδαίοι είχαν και το νόμο των ραβίνων. Οι ραβίνοι ήταν οι δάσκαλοι των Φαρισαίων και το έργο τους ήταν να διδάξουν στον λαό τον Μωσαϊκό νόμο. Οι ραβίνοι χ ρ η σ ι μ ο π ο ι ο ύ σ α ν τ ο υ ς 6 1 3 ν ό μ ο υ ς τ η ς Π ε ν τ α τ ε ύ χ ο υ (συμπεριλαμβανομένου των 39 νόμων για το Σάββατο) ως βάση για τη νομοθεσία τους. Στους γραπτούς αυτούς νόμους πρόσθεσαν προφορικές συμβουλές και ερμηνείες τους. Ο προφορικός νόμος ήταν γνωστός και ως halakah, που σημαίνει «να πορεύεσαι». Οι ραβίνοι πίστευαν ότι εάν οι άνθρωποι ακολουθούσαν τους νόμους τους θα περπατούσαν στον δρόμο των 613 βασικών νόμων. Αν και ήταν γνωστοί ως «προφορικοί», οι νόμοι αυτοί υπήρχαν και σε γραπτή μορφή. Από την εποχή του Ιησού διασώζονται κάποια σχολιαστικά, το Midrash ή Mishnah. Η πλειοψηφία των Ιουδαίων, ακόμη και σήμερα, ακολουθούν αυστηρά αυτούς τους νόμους.Διαβάστε Λουκά 14/ιδ’ 1-6 και Ιωάν. 9/θ’. Ο Ιησούς κατηγορήθηκε ότι με τις θεραπείες που έκανε παρέβηκε το Σάββατο. Αναφέρει κάπου η Παλαιά Διαθήκη ότι η θεραπεία την ημέρα του Σαββάτου είναι αμαρτία; Πώς μας βοηθάει αυτό να καταλάβουμε το τι είχε να αντιμετωπίσει ο Ιησούς; Τι μπορούμε να διδαχθούμε που θα μας βοηθήσει να μην κάνουμε παρόμοια λάθη στην προσπάθειά μας να «πορευόμαστε την οδό» με πίστη;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Πολύ εύκολα μπορούμε να ειρωνευτούμε τους περισσότερους από αυτούς τους προφορικούς νόμους, κυρίως όταν βλέπουμε πως χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στον Ιησού, ωστόσο το πρόβλημα βρίσκεται περισσότερο στην συμπεριφορά που είχαν οι ηγέτες και όχι τόσο στους ίδιους τους νόμους. Παρότι τηρούνταν με νομικίστικο τρόπο, αυτοί οι νόμοι προορίζονταν να κατευθύνουν πνευματικά τις πιο κοινότυπες πράξεις δίνοντάς τες θρησκευτική σπουδαιότητα.ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να δίνουµε θρησκευτική βαρύτητα ακόµη και στα πιο συνηθισµένα ζητήµατα;

Πέμπτη 3 Απριλίου

Ο ΗΘΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Ο Ρωμαϊκός νόμος, ο Μωσαϊκός, και ο νόμος των ραβίνων καθόριζαν τη ζωή των Ιουδαίων κατά τον 1ο αιώνα. Ωστόσο, αυτοί οι νόμοι δεν ασκούσαν ιδιαίτερη επιρροή σε όσους ακολουθούσαν την Ιουδαϊκή λατρεία και ζούσαν έξω από τα όρια της Παλαιστίνης και της Ρωμαϊκής επικράτειας.Φυσικά, οποιοσδήποτε ισχυριζόταν ότι είναι λατρευτής του Θεού του Ισραήλ θα έπρεπε να τηρεί τις Δέκα Εντολές.«Οι Δέκα Εντολές δείχνουν στον Ισραήλ τα ηθικά όρια που πρέπει να διατηρήσει. Η μεταφορά που χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή για να εκφράσει αυτήν τη σχέση είναι ο όρος διαθήκη. Αν και αυτή η μεταφορά έρχεται από τη σφαίρα του διεθνούς νόμου, είναι λάθος να βλέπουμε τις εντολές ως σύνοψη των υποχρεώσεων του Ισραήλ προς τον Θεό… Η υπακοή του Ισραήλ στις εντολές δεν ήταν θέμα υποταγής στο θέλημα του Θεού, αλλά ανταπόκριση αγάπης.» Leslie J. Hoppe, “Ten Commandments,” Eerdmans Dictionary of the Bible, σ. 1.285.Οι Δέκα Εντολές υπερείχαν όλων των άλλων νόμων που ίσχυαν στους Ιουδαίους κατά τον 1ο αιώνα. Ακόμη και οι Φαρισαίοι που είχαν απομνημονεύσει και τους 613 Μωσαϊκούς νόμους, αναγνώριζαν τη σημασία των Δέκα Εντολών. Σε μία περικοπή του Mishnah, το Tamid (5:1) υπάρχει η εντολή των ραβίνων να επαναλαμβάνονται καθημερινά οι Δέκα Εντολές. Πίστευαν πως όλοι οι άλλοι νόμοι εμπεριέχονται στις Δέκα Εντολές. Για την ακρίβεια, ο Ιουδαίος φιλόσοφος Philo, σύγχρονος του Ιησού, έγραψε για την κεντρική θέση που πρέπει να έχουν οι Δέκα Εντολές ανάμεσα σε όλους τους Βιβλικούς νόμους.Διαβάστε Ματθ. 19/ιθ’ 16-19, Ρωμ. 13/ιγ’ 8-10 και Ιακ. 2/β’ 8-12. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον ρόλο των Δέκα Εντολών στη ζωή όσων ακολουθούν τον Χριστό;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αναγνώριζαν τον σκοπό των Δέκα Εντολών για τον λαό του Θεού. Παρότι σ’ ορισμένα μαθήματα αυτής της τριμηνίας θα συζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός αντιμετώπισε τα υπόλοιπα νομικά συστήματα, κύρια έμφαση θα δοθεί στη σχέση Του με τις Δέκα Εντολές – τον γνωστό σε όλους μας «ηθικό νόμο».

Παρασκευή 4 Απριλίου Δύση ηλίου: 19:51’

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ:

«Εάν ο Αδάμ δεν είχε παραβεί το νόμο του Θεού, δεν θα είχε θεσπιστεί ο τελετουργικός νόμος. Τα καλά νέα του ευαγγελίου δόθηκαν στον Αδάμ με την διακήρυξη ότι το σπέρμα της γυναικός θα συντρίψει το κεφάλι του όφεως, η οποία πέρασε και στις μετέπειτα γενιές του Νώε, του Αβραάμ και του Μωυσή. Η γνώση του νόμου του Θεού και του σχεδίου της σωτηρίας δόθηκαν στον Αδάμ και στην Εύα από τον Ίδιο τον Χριστό. Με προσοχή φύλαγαν αυτήν την σημαντική διδαχή, και την μετέφεραν στα παιδιά τους και στα παιδιά των παιδιών τους.» Ε. Χουάιτ, Selected Mes-sages, βιβλίο 1, σ. 230.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ:

1. Πολύ πριν ο Μωυσής γράψει τους νόμους για την διακυβέρνηση του Ισραήλ, υπήρχαν Αιγυπτιακοί και Βαβυλωνιακοί νόμοι παρεμφερείς με το νόμο του Θεού. Ακόμη και στις αθεϊστικές κοινωνίες υπήρχαν νόμοι προστασίας των ανθρώπων και των περιουσιών. Ο νόμος βασίζεται στην ηθική, και έτσι, πρέπει να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αποφεύγουν το κακό και να κάνουν το καλό. Πώς όμως οι άλλες κοινωνίες είχαν συναίσθηση του καλού και του κακού;2. Ποιο το αντίκτυπο της ύπαρξης του καλού και του κακού στο θέμα της ύπαρξης του Θεού; Με άλλα λόγια, εάν δεν υπάρχει Θεός από πού μπορούσαν να προέλθουν οι έννοιες του καλού και του κακού;3. Πολλές φορές η έννοια του όρου «νόμος» χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους. Μιλάμε για το νόμο της βαρύτητας και τους νόμους της κίνησης. Αναφερόμαστε στους διεθνείς νόμους, στο νόμο περί ιδιοκτησίας, και στους φορολογικούς νόμους. Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι νόμοι; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα που απορρέουν μέσα από την τήρησή τους; Πώς οι αρχές του νόμου μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον σκοπό των Δέκα Εντολών σε σχέση με τη ζωή των πιστών;4. Πώς μπορούμε ως εκκλησία να μην επαναλάβουμε το λάθος των Ιουδαίων προσθέτοντας βάρη στο νόμο; Γιατί κινδυνεύουμε περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε να πέσουμε στην ίδια παγίδα;


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ

Εδάφιο µνήµης: «Διότι, εάν επιστεύετε εις τον Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εµέ, επειδή περί εµού εκείνος έγραψεν.» Ιωάννη 5/ε’ 46.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 2/β’ 21-24, Έξ. 13/ιγ’ 2,12, Λουκά 2/β’ 41-52, Ματθ. 17/ιζ’ 24-27, Ιωάν. 8/η’ 1-11, Δευτ. 22/κβ’ 23,24.

Πολλοί Χριστιανοί μεγάλωσαν με την ιδέα ότι ο Ιησούς δεν είχε καλές σχέσεις με την Ιουδαϊκή θρησκεία, μία άποψη που απλώς ενίσχυσε τον αντισημιτισμό ανά τους αιώνες. Ο Ιησούς μπορεί να μίλησε ενάντια στην κακοποίηση της θρησκείας, ωστόσο, δεν τάχθηκε ποτέ ενάντια στην ίδια την θρησκεία. Άλλωστε, Αυτός ήταν ο θεμελιωτής της.Στην πραγματικότητα, στα Ευαγγέλια βλέπουμε ότι με τη ζωή και τη διακονία Του, ο Ιησούς ήταν ένας πιστός Ιουδαίος που ακολούθησε το Ιουδαϊκό πνεύμα από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι και την τελευταία εβδομάδα της παραμονής Του εδώ στη γη. Όπως κάθε πιστός Ιουδαίος του 1ου αιώνα, ο Ιησούς υποτασσόταν στον Μωσαϊκό νόμο. Μεγάλωσε με πιστούς Ιουδαίους γονείς, εκτιμώντας πλήρως την πλούσια επίγεια πνευματική Του κληρονομιά που είχε τις ρίζες της στην Θεϊκή πρόνοια. Ήξερε πως ο Θεός είχε εμπνεύσει τον Μωυσή να γράψει αυτούς τους νόμους, με σκοπό να δημιουργηθεί μία κοινωνία που θα αντικατόπτριζε το θέλημά Του και θα λειτουργούσε ως φάρος στα έθνη. Ακολούθησε πιστά το νόμο. Με την περιτομή, τις επισκέψεις Του στο ναό στις καθιερωμένες γιορτές και με τη συμπεριφορά Του προς τους φόρους, ο Ιησούς ήταν πιστός σε ένα σύστημα που ήξερε ότι θα εκπληρωθεί με το θάνατο και την ουράνια διακονία Του. Αυτή την εβδομάδα θα δούμε εκτενέστερα τους νόμους που ο Ιησούς τήρησε.

Κυριακή 6 Απριλίου

ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΣΗΛΟΥΚΆ 2/Β’ 21-24

Ο Θεός θέσπισε τη διαθήκη Του με τον Αβραάμ λέγοντας ότι θα γίνει πατέρας πολλών εθνών (Γέν. 17/ιζ’ 4). Όταν ο Θεός έκανε αυτήν τη διαθήκη, ο ενενήντα εννέα ετών Αβραάμ είχε αποκτήσει τον Ισμαήλ όχι όμως και τον Ισαάκ, τον γιο της υπόσχεσης. Ο Αβραάμ έκανε περιτομή στον εαυτό του, και σε όλους τους άνδρες της οικίας του. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα, θα έπρεπε να περιτέμνει κάθε νεογέννητο αρσενικό, την όγδοη ημέρα (Γέν. 17/ιζ’ 9-12). Η περιτομή ήταν τόσο σημαντική που γινόταν ακόμη κι αν η όγδοη ημέρα ήταν Σάββατο (Λευιτ. 12/ιβ’ 3, Ιωάν. 7/ζ’ 22).Βάση αυτού μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις πρώτες μέρες της ζωής του Ιησού. Στα Ευαγγέλια βλέπουμε ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία επιλέχθηκαν να είναι οι επίγειοι γονείς του Ιησού. Ο Ιωσήφ περιγράφεται ως «δίκαιος» (Ματθ. 1/α’ 19), ενώ η Μαρία αναφέρεται ότι είχε βρει «χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκά 1/α’ 30). Όταν ο Ιησούς ήταν οκτώ ημερών, Του έκαναν περιτομή και Τον ονόμασαν όπως ακριβώς γινόταν με όλα τα αρσενικά Εβραιόπουλα της εποχής. Σκεφθείτε, ο Άμωμος Υιός του Θεού, ως άνθρωπος πλέον, να κάνει την τελετή που ο Ίδιος θέσπισε πριν χρόνια!Διαβάστε Λουκά 2/β’ 21-24 μαζί με Έξ. 13/ιγ’ 2,12, και Λευιτ. 12/ιβ’ 1-8. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον Ιωσήφ και την Μαρία; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από το παράδειγμά τους;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι η Μαρία ήταν παρθένα όταν επιλέχθηκε για μητέρα του Ιησού (Λουκά 1/α’ 27), επομένως, ο Ιησούς ήταν το παιδί, το «διανοίγων μήτραν». Σύμφωνα με την Έξ. 13/ιγ’ όλα τα πρωτότοκα στο Ισραήλ (άνθρωποι ή ζώα) αφιερώνονταν στον Κύριο. Στο νόμο επίσης αναφερόταν, σύμφωνα με το Λευιτ. 12/ιβ’ 2-5, ότι μετά την γέννα η γυναίκα παρέμενε ακάθαρτη για σαράντα μέρες όταν γεννούσε αγόρι, και ογδόντα μέρες όταν το παιδί ήταν κορίτσι. Στο τέλος αυτής της περιόδου, έπρεπε να εμφανιστεί στον ιερέα και να προσφέρει θυσία. Ως πιστοί Ιουδαίοι, ο Ιωσήφ και η Μαρία εκπλήρωσαν τις απαιτήσεις του Μωσαϊκού νόμου, βεβαιώνοντας πως ο Υιός του Θεού φέρει το σημείο της διαθήκης.

Δευτέρα 7 Απριλίου

ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣΙΩΆΝΝΗ 5/Ε’ 1

Η πρώτη μεγάλη εορταστική περίοδος στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο ήταν η εβδομαδιαία γιορτή των Αζύμων που προηγείτο του Πάσχα. Η γιορτή αυτή ήταν εις ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από τον Αιγυπτιακό ζυγό, όταν ο εξολοθρευτής άγγελος προσπέρασε τα σπίτια όσων είχαν βάψει με αίμα τους παραστάτες της πόρτας τους. Στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς παρουσιάζεται τρεις φορές να γιορτάζει το Πάσχα (Λουκά 2/β’ 41-43, Ιωάν. 2/β’ 13-23, Ματθ. 26/κς’ 17-20).Πενήντα μέρες μετά το Πάσχα ακολουθούσε η γιορτή της Πεντηκοστής. Παρότι στην Αγία Γραφή δεν βρίσκουμε την αιτία αυτής της γιορτής, οι ραβίνοι πίστευαν ότι τιμούσε την ημέρα που ο Μωυσής έλαβε το νόμο. Πουθενά στα Ευαγγέλια δεν βλέπουμε τον Ιησού να γιορτάζει την Πεντηκοστή. Ωστόσο, προτού αναληφθεί, συμβούλεψε τους μαθητές Του να περιμένουν στην Ιερουσαλήμ για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (Πράξ. 1/α’ 4,5). Αυτό το γεγονός συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2/β’ 1-4). Τέλος, στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο συναντάμε την Γιορτή της Σκηνοποιίας και της Ημέρας του Εξιλασμού. Η Ημέρα του Εξιλασμού ήταν η ημέρα όπου η αμαρτία καθαριζόταν από το στρατόπεδο και οι άνθρωποι ήταν ένα με τον Θεό. Η γιορτή της σκηνοποιίας γινόταν σε ανάμνηση του καιρού όπου ο λαός Ισραήλ ζούσε σε σκηνές στην έρημο. Μαζί με τις γιορτές του Μωσαϊκού νόμου, οι Ισραηλίτες είχαν δύο ακόμη γιορτές για να τιμήσουν την επέμβαση του Θεού. Η πρώτη ήταν η Φουρείμ, στην μνήμη της απελευθέρωσης των Ιουδαίων από τη γενοκτονία την οποία απέτρεψε η βασίλισσα Εσθήρ με την έκκλησή της στον Πέρση βασιλιά. Η δεύτερη είναι το Χανουκά που είναι γνωστή και ως η γιορτή των εγκαινίων (Ιωάν. 10/ι’ 22).Φυσικά, οι γιορτές αυτές σταμάτησαν να ισχύουν εδώ και καιρό, τουλάχιστον για τους Χριστιανούς, γιατί βρήκαν την εκπλήρωσή τους στον Χριστό. Ωστόσο, μπορούμε να τις μελετήσουμε μιας και μέσα από αυτές θα μάθουμε πολλά για τη σώζουσα χάρη του Θεού και τη δύναμή Του να μας ελευθερώσει.ΣΚΕΨΗ: Παρότι σήµερα δεν έχουµε αυτές τις γιορτές, τι µπορούµε να κάνουµε για να θυµόµαστε το τι έχει κάνει ο Θεός για µας, και τι ζητάει από εµάς να κάνουµε;


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑΟ

Η Καινή Διαθήκη δεν δίνει πολλές πληροφορίες για την παιδική ηλικία του Ιησού. Υπάρχει ωστόσο μία αναφορά που δίνει αρκετές πληροφορίες, και αυτή βρίσκεται στο Λουκά 2/β’ 41-52. Στην περικοπή αυτή διαβάζουμε για το ταξίδι του Ιησού με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ, για την γιορτή του Πάσχα. Πώς αυτή η ιστορία μάς βοηθάει να δούμε σαφέστερα τον Ιουδαϊκό χαρακτήρα των Ευαγγελίων, καθώς και το πόσο κεντρική θέση είχε η θρησκεία σ’ αυτά που συνέβησαν;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Γιατί είναι σημαντικό το ότι αυτό το γεγονός συνέβη την εποχή του Πάσχα;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Για πόσες μέρες οι γονείς του Ιησού τον έψαχναν; Τι σας θυμίζει αυτό;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Αν και ο Ιησούς ήταν υπάκουο παιδί, η απάντηση που δίνει στους γονείς Του μοιάζει με επίπληξη. Ποιο σημαντικό σημείο εμπεριέχεται στην απάντησή Του; Τι μας δείχνει αυτό για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Διαβάστε Λουκά 2/β’ 51. Πώς κατανοείτε το ότι ήταν «υποτασσόμενος» στους γονείς του ; Πώς βλέπουμε από αυτό την θαυμαστή καταδεχτικότητα του Θεού για τη σωτηρία μας; Τι μας διδάσκει για την υποταγή;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….


ΦΟΡΟΙΜΑΤΘΑΊΟ 17/ΙΖ’ 24-27

Στο προηγούμενο μάθημα είδαμε πως ο Μωσαϊκός νόμος ήταν πολιτικός και τελετουργικός. Από τον τελετουργικό νόμο βλέπουμε ότι ο ναός ήταν το επίκεντρο της Ιουδαϊκής ζωής. Για την ακρίβεια, κατά τον πρώτο αιώνα ο ναός ήταν πιθανόν το μοναδικό οικοδόμημα που έδειχνε την εθνική ταυτότητα των Ιουδαίων. Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού, ο ναός της Ιερουσαλήμ ανακαινιζόταν. Ο Ηρώδης ο Μέγας ξεκίνησε αυτό το μεγαλόπνοο σχέδιο περίπου το 20 π.Χ. που ολοκληρώθηκε το 66 μ.Χ. Βλέποντας πόσο ζηλωτές ήταν με την πίστη τους οι Ιουδαίοι, οι Ρωμαίοι τους επέτρεπαν να έχουν δικούς τους φόρους ώστε να καλύψουν το κόστος για τη συντήρηση του ναού. Κάθε Ιουδαίος πάνω από είκοσι ετών, ανεξαρτήτου της οικονομικής του κατάστασης, υποχρεούταν να πληρώσει το δίδραχμο (Έξ. 30/λ’ 13, 38/λη’ 26).Διαβάστε Ματθ. 17/ιζ’ 24-27. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε, «διά να μη σκανδαλίσωμεν αυτούς»; Ποια αρχή συναντάμε εδώ που πρέπει να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας;Όπως φαίνεται εκείνοι που συγκέντρωναν τους φόρους για το ναό περιόδευαν την περιοχή για να βεβαιωθούν ότι όλοι εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση. Από την απάντηση του Πέτρου μας δίνεται η εντύπωση ότι ο Ιησούς ήταν συνεπής με τους φόρους (Ματθ. 17/ιζ’ 24,25). Ωστόσο, ο Ιησούς ρωτάει κατά πόσο είναι πρέπον ως Υιός του Θεού να πληρώνει τους φόρους για τη συντήρηση του οίκου του Πατέρα Του.«Αν ο Ιησούς είχε αδιαμαρτύρητα πληρώσει το δασμό, ουσιαστικά θα είχε αναγνωρίσει το δίκαιο της αξίωσης της πληρωμής και θα είχε έτσι αρνηθεί τη θεότητά Του. Αν και συγκατένευσε να ανταποκριθεί στην απαίτηση, αρνήθηκε όμως τον ισχυρισμό πάνω στον οποίο στηριζόταν αυτή. Ο τρόπος της εξεύρεσης χρημάτων για την πληρωμή, χρησίμευσε για απόδειξη του θεϊκού Του χαρακτήρα. Απέδειξε ότι ήταν ισόθεος και ως εκ τούτου δεν υπόκειτο στη φορολογία όπως ένας απλός υπήκοος της βασιλείας.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 408. Παρόλα αυτά ο Ιησούς επέλεξε να υπακούσει στις αρχές και έστειλε τον Πέτρο να ψαρέψει και να βγάλει τα χρήματα από το πρώτο ψάρι που θα έπιανε. Ο στατήρας που βρήκε ο Πέτρος, αρκούσε και για τους δύο. ΣΚΕΨΗ: Ο Ιησούς πλήρωσε τον φόρο για το ναό και ας ήξερε ότι σύντοµα θα καταστρεφόταν (Ματθ. 24/κδ’ 1,2). Τι µας δείχνει αυτό για τις υποχρεώσεις µας ως προς τα δέκατα και τις προσφορές, ανεξαρτήτου των προβληµάτων που υπάρχουν;


ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε’ 17-20

Όπως είδαμε, ο Ιησούς ήταν συνεπής πολίτης που εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις Του ως Ιουδαίος, ακόμη και όταν η ζωή Του βρισκόταν σε κίνδυνο (δείτε για παράδειγμα, Ιωάν. 7/ζ’ 1,25,26, 10/ι’31). Για την ακρίβεια, ο Ιησούς είπε ότι δεν είχε σκοπό να καταργήσει, «τον νόμον ή τους προφήτας» (Ματθ. 5/ε’ 17-20).Πώς κατανοούμε τα εδάφια στο Ιωάν. 8/η’ 1-11 και Ματθ. 19/ιθ’ 1-9 σε σχέση με το Δευτ. 22/κβ’ 23,24 και 24/κδ’ 1-4; ……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ορισμένοι από τους Φαρισαίους προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τον Ιησού ως παραβάτη του νόμου (δείτε για παράδειγμα Ιωάν. 8/η’ 6). Όταν του έφεραν τη μοιχαλίδα, Τον ρώτησαν: «Εν δε τω νόμω, ο Μωυσής προσέταξεν ημάς να λιθοβολώνται αι τοιαύται. Συ λοιπόν τι λέγεις;» Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ιησούς δεν απαντάει άμεσα στην ερώτησή τους. Στην πραγματικότητα, επικυρώνει το νόμο του Μωυσή λέγοντας: «Όστις από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίψη τον λίθον επ’ αυτήν» (Ιωάν. 8/η’ 7). Δεν λέει ότι δεν πρέπει να λιθοβοληθεί, απλώς τους ανάγκασε να δουν τις δικές τους παραβάσεις. Εν τούτοις, η απαλλαγή της γυναίκας ήταν σύμφωνη με το νόμο του Μωυσή, γιατί κανείς δεν ήταν να την κατηγορήσει, και σύμφωνα με το νόμο απαιτούντο τουλάχιστον δύο μάρτυρες για απόδοση δικαιοσύνης (Δευτ. 17/ιζ’ 6).Στην περίπτωση του διαζυγίου και του δεύτερου γάμου, ο Ιησούς δείχνει να έρχεται σε αντιπαράθεση με το νόμο του Μωυσή λέγοντας ότι από την αρχή δεν υπήρχε λόγος για διαζύγιο (Ματθ. 19/ιθ’ 4-6). Στην εντολή του Μωυσή στο Δευτ. 24/κδ’ 1-4 που επικαλέστηκαν οι Φαρισαίοι, ο Ιησούς δίνει μία άλλη διάσταση. Ακόμη και εδώ, ο Μωυσής δεν προστάζει να δίνεται διαζύγιο, αλλά το επιτρέπει εξαιτίας της σκληροκαρδίας των ανθρώπων το επέτρεψε (Ματθ. 19/ιθ’ 8). Από κάθε άποψη, ήταν ένας πιστός Ιουδαίος που τηρούσε τους νόμους του Μωυσή. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να βρούµε την ισορροπία µεταξύ δικαιοσύνης και χάρης σε εκείνους που, όπως εµείς, αµαρτάνουν; Εφόσον ως αµαρτωλοί έχουµε την τάση να σφάλλουµε, σε ποια πλευρά είναι καλύτερο να παρεκκλίνουµε και γιατί;


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις γιορτές διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 419-426, 427-435.

«Τρεις φορές τον χρόνο οι Ιουδαίοι έπρεπε να συγκεντρωθούν στην Ιερουσαλήμ για θρησκευτικούς σκοπούς. Καλυμμένος από τη στήλη της νεφέλης ο Αόρατος Αρχηγός του Ισραήλ είχε δώσει σχετικές μ’ αυτές τις συγκεντρώσεις οδηγίες. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους οι Ιουδαίοι δεν μπορούσαν να τηρήσουν τις οδηγίες εκείνες. Όταν όμως ο λαός αποκαταστάθηκε στη χώρα του, άρχισαν πάλι να τηρούνται αυτές οι αναμνηστικές γιορτές. Σκοπός του Θεού ήταν με τις επετείους αυτές οι άνθρωποι να Τον ανακαλούν στην μνήμη τους.» Ε. Χουάιτ, Ζ. Χ. σ. 419.«Ήταν φυσικό για τους γονείς του Ιησού να Τον θεωρούν σαν δικό τους παιδί. Κάθε μέρα ήταν μαζί τους, η ζωή Του σε γενικές γραμμές έμοιαζε με τη ζωή των άλλων παιδιών και δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Κινδύνευαν να μην εκτιμήσουν δεόντως την ευλογία που τους είχε δοθεί με την παρουσία του Λυτρωτή του κόσμου ανάμεσά τους. Η λύπη του αποχωρισμού τους από Αυτόν και η ευγενική επίπληξη που περιείχαν τα λόγια Του, όλα αυτό το σκοπό είχαν, να τους εντυπώσουν την ιερότητα της ευθύνης τους.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 55.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Τι μας δείχνει για τον χαρακτήρα του Θεού το γεγονός ότι ο Ιησούς, ο θεμελιωτής των νόμων, όταν ήρθε στη γη υποτάχθηκε σ’ αυτούς;2. Μπείτε στη θέση του Ιωσήφ και της Μαρίας. Είναι περίεργο που δεν είχαν καταλάβει τα πάντα για τον Ιησού; Δεν υπάρχουν άλλωστε πράγματα που και εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε; Πώς μπορούμε να δείξουμε εμπιστοσύνη και υπακοή, παρότι δεν τα καταλαβαίνουμε όλα;3. Τι θα λέγατε σε έναν Χριστιανό που θέλει να τηρήσει τις Ιουδαϊκές γιορτές; (Μπορείτε για παράδειγμα να τον ρωτήσετε: Πώς σκοπεύεις να φυλάξεις τις γιορτές τη στιγμή που επικεντρώνονταν στο ναό που έχει καταστραφεί, και στις θυσίες που έχουν πλέον σταματήσει;)


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Ο λαός ούτος µε πλησιάζει µε το στόµα αυτών, και µε τα χείλη µε τιµά, η δε καρδία αυτών, µακράν απέχει απ’ εµού, εις µάτην. Δε µε σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλµατα ανθρώπων» Ματθαίον 15/ιε’ 8,9.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 23/κγ’ 1-7, Ματθ. 15/ιε’ 1-6, Ησ. 29/κθ’ 13, Ματθ. 5/ε’ 17-20, Ρωµ. 10/ι’ 3.

Ο John Wesley, ο θεμελιωτής της εκκλησίας των Μεθοδιστών, είπε ότι η θεολογία επηρεάζεται από τέσσερις παράγοντες: την πίστη, την λογική, την Αγία Γραφή, και την παράδοση. Φυσικά, δεν εννοούσε ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν την ίδια σημασία. Αναγνώριζε τη θεμελιώδη αξία της Αγίας Γραφής, ωστόσο αναγνώριζε ότι η προσωπική πίστη, η ικανότητα σκέψης και οι θρησκευτικές παραδόσεις, επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο η Αγία Γραφή ερμηνεύεται. Εάν ο Wesley ζούσε σήμερα, θα σοκαριζόταν με τους σύγχρονους θεολόγους που δίνουν περισσότερη αξία στην λογική, την παράδοση και την προσωπική άποψη, από ό,τι στην ξεκάθαρη διδασκαλία της Αγίας Γραφής.Στο μάθημα αυτής της εβδομάδας θα εξετάσουμε τις θρησκευτικές παραδόσεις στις οποίες οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι στήριζαν τις διδασκαλίες τους. Οι ραβίνοι που έγραψαν αυτές τις παραδόσεις, σέβονταν ιδιαίτερα την Αγία Γραφή και δεν είχαν καμία πρόθεση να θέσουν τις παραδόσεις πάνω από τον Λόγο του Θεού. Ωστόσο, ορισμένοι από τους ζηλωτές μαθητές μπέρδεψαν την μέθοδο με το μήνυμα και έτσι η προσοχή τους από τον γραπτό Λόγο του Θεού στράφηκε στην ανθρώπινη παράδοση.


«ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΘΕΔΡΑΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ»

Ενώ οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι δείχνουν να είναι δύο ξεχωριστές ομάδες που απλώς συνέβη να ενωθούν, οι γραμματείς στην πραγματικότητα ήταν μία υποδιαίρεση των Φαρισαίων (δείτε Πράξ. 23/κγ’ 9). Οι Φαρισαίοι αναδείχθηκαν ως ομάδα την εποχή της Ελληνικής αυτοκρατορίας. Πιστεύεται, ότι προήλθαν από μία παλαιότερη ομάδα, τους Hasidim, οι οποίοι βοήθησαν ιδιαίτερα στην επανάσταση των Μακκαβαίων εναντίων των Ελλήνων. Η ονομασία τους προέρχεται από το εβραϊκό paras που σημαίνει «να ξεχωρίζεις». Την εποχή που πολλοί Ιουδαίοι είχαν επηρεαστεί από τα ειδωλολατρικά έθνη, οι Φαρισαίοι θεώρησαν καθήκον τους να διδάξουν το νόμο σε κάθε Ιουδαίο. Για να το επιτύχουν, δημιούργησαν τη θέση του ραβίνου που στην κυριολεξία σημαίνει, «ο σπουδαίος» ή «ο διδάσκαλός μου».Με τα λόγια Του, «επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι», ο Ιησούς αναγνωρίζει τη θέση τους ως δασκάλους του λαού (Ματθ. 23/κγ’ 2,3). Εξάλλου, είχαν αναλάβει την ευθύνη να διδάξουν στον λαό το νόμο. Διαβάστε Ματθ. 23/κγ’ 1-7. Από αυτά τα εδάφια ποιο φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ιησού με τους γραμματείς και τους Φαρισαίους;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Οι περισσότερες αναφορές στους γραμματείς και τους Φαρισαίους στα Ευαγγέλια είναι δικαιολογημένα αρνητικές και δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς (αν όχι όλοι) συνέβαλλαν στον θάνατο του Ιησού και τον διωγμό των ακολούθων Του. Τα μέλη αυτών των ομάδων παραμόνευαν στους δρόμους και στις γωνίες περιμένοντας να δουν τους ανθρώπους να κάνουν λάθη, για να τους κατηγορήσουν και να επιβάλλουν το νόμο. Η εικόνα αυτή των Φαρισαίων είναι πολύ συχνή στην Αγία Γραφή. Σε αυτήν την περικοπή βλέπουμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ιησού με τους Φαρισαίους δεν ήταν ότι ήθελαν να διδάξουν στους άλλους τον Μωσαϊκό νόμο, αλλά ότι στην πραγματικότητα οι ίδιοι δεν τον τηρούσαν. Ήταν υποκριτές – άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν – και ακόμη κι όταν έκαναν το σωστό, το έκαναν για λάθος λόγους.ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε ξανά τα λόγια του Ιησού για τους γραµµατείς και τους Φαρισαίους. Πώς µπορούµε να βεβαιωθούµε ότι δεν θα βρεθούµε ένοχοι για παρόµοια συµπεριφορά;


ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Παρότι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι «επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν», η εξουσία τους για θρησκευτική διδαχή επεκτάθηκε πέρα από την Παλαιά Διαθήκη. Ο νόμος που οι Φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν ήταν σύμφωνα με τις ερμηνείες των ραβίνων πάνω στα Γραπτά. Αυτές οι ερμηνείες δεν είχαν ως σκοπό να αντικαταστήσουν την Αγία Γραφή, αλλά να την συμπληρώσουν. Αρχικά ήταν προφορικές, αργότερα όμως συγκεντρώθηκαν και καταγράφηκαν σε βιβλία. Η πρώτη επίσημη έκδοση του ραβινικού νόμου Mishnah υπολογίζεται στα τέλη του 2ου μ. Χ. από τον ραβίνο Yehuda Ha-Nasi. Οι νόμοι που βρίσκονται στο Mishnah συμπεριλαμβάνουν ερμηνείες ραβίνων που καλύπτουν τέσσερις αιώνες. Αρκετοί από αυτούς τους ραβίνους, ζούσαν την εποχή του Ιησού και μεταξύ αυτών οι πιο γνωστοί είναι ο Hillel και ο Shammai. Επίσης, ζούσε και ο Γαμαλιήλ, εγγονός του Hillel και δάσκαλος του Παύλου.Διαβάστε Ματθ. 15/ιε’ 1-6. Ποιο είναι το επίμαχο ζήτημα; Ποιο λάθος θέλει ο Ιησούς να διορθώσει;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………....……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………Είδαμε ότι οι νόμοι των ραβίνων αποκαλούνταν halakah που σημαίνει «να πορεύεσαι». Οι ραβίνοι πίστευαν ότι εάν κάποιος βάδιζε σύμφωνα με τους δευτερεύοντες νόμους, θα μπορούσε να τηρήσει και τους πιο σημαντικούς. Κάποια στιγμή όμως οι δευτερεύοντες νόμοι εξυψώθηκαν τόσο που ήταν δύσκολο κάποιος να ξεχωρίσει την παράδοση από την αλήθεια της Αγίας Γραφής.Όπως φαίνεται ο Ιησούς δεν είχε πρόβλημα με τους κανόνες που είχαν οι Φαρισαίοι. Ωστόσο, ενοχλούταν από το γεγονός ότι αυτοί οι κανόνες πήραν τη θέση του «δόγματος». Κανένας άνθρωπος δεν έχει την εξουσία να δημιουργήσει θρησκευτικούς περιορισμούς και να τους εξυψώσει στο επίπεδο των θεϊκών εντολών. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να θέσουμε κανόνες που θα βοηθήσουν στην κοινωνική συμπεριφορά. Οι πρακτικές συμβουλές και οδηγίες βοηθούν τους ανθρώπους να τηρήσουν το νόμο. Ωστόσο, αυτές οι οδηγίες δεν πρέπει ποτέ να πάρουν τη θέση του νόμου.ΣΚΕΨΗ: Ποιους κανόνες και ποιες παραδόσεις και συνήθειες έχουµε ως εκκλησία που µπορούν να µας βοηθήσουν να ζήσουµε µε υπακοή και πίστη στο νόµο; Συζητήστε το ρόλο τους στη ζωή της εκκλησίας.


ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

Όπως είδαμε, ορισμένοι ραβίνοι έδωσαν τόσο μεγάλη προσοχή στους κανόνες και στις παραδόσεις που υπήρχαν για να βοηθήσουν στην τήρηση του νόμου του Μωυσή, σε σημείο που δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ των δυο τους. Με τον καιρό, τα λόγια των ραβίνων θεωρούνταν ιερά, καθώς οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν ισάξια της Αγίας Γραφής. Όταν οι ραβίνοι ξεκίνησαν να γράφουν τα ερμηνευτικά τους σχόλια, δεν σκόπευαν να τα προσθέσουν στην Αγία Γραφή. Ωστόσο, οι αφοσιωμένοι μαθητές τους θεώρησαν υποχρέωση να μοιραστούν αυτές τις μοναδικές ερμηνείες και με τον υπόλοιπο λαό. Διαβάστε Ματθ. 15/ιε’ 1,2. Η παράδοση βασίζεται σε κάποιο εδάφιο της Πεντατεύχου; Δείτε επίσης Μάρκο 7/ζ’ 3,4, και Ματθ. 15/ιε’ 11.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει κάποιο εδάφιο που να λέει: «Πρέπει να πλύνεις τα χέρια σου πριν το φαγητό.» Αυτό φυσικά το γνώριζαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, εφόσον ανέφεραν ότι οι μαθητές «παραβαίνουσι την παράδοσιν των πρεσβυτέρων», και όχι το νόμο του Μωυσή. Η ερώτησή τους δείχνει πόσο σοβαρή θρησκευτική παράβαση θεωρείτο γι’ αυτούς. Οι ειδήμονες στο χώρο της υγείας μπορεί να δώσουν μία εύλογη απάντηση για την προφανή ψύχωση των Φαρισαίων στο θέμα του πλυσίματος των χεριών. Οι σχολιαστές ωστόσο, υποστηρίζουν ότι το θέμα είχε να κάνει με την εθιμοτυπική ακαθαρσία. Προφανώς, οι Φαρισαίοι πίστευαν ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας οι άνθρωποι έρχονταν σε επαφή με αντικείμενα που τους μόλυναν. Συνεπώς, εάν έτρωγαν χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους θα μολύνονταν αγγίζοντας το φαγητό. Δεδομένου ότι κατηγόρησαν τους μαθητές του Ιησού, συμπεραίνουμε ότι και ο Ίδιος ο Ιησούς παρέβηκε αυτήν την τόσο γνωστή παράδοση (Μάρκο 7/ζ’3). Φυσικά, ήξερε πολύ καλά πως οι Φαρισαίοι έδιναν βαρύτητα σε δευτερεύοντα πράγματα.ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ησ. 29/κθ’ 13. Ποιες βασικές Βιβλικές αρχές αποκαλύπτονται εδώ; Γιατί είναι τόσο σηµαντικό να τις θυµόµαστε;


ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

«Οι άνθρωποι δεν έπαψαν να αντικαθιστούν τις εντολές του Θεού με τα διατάγματά τους. Ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών υπάρχουν συνήθειες και διατάξεις που δεν έχουν καλύτερο θεμέλιο από τις παραδόσεις των πατέρων. Αυτές οι διατάξεις στηρίζονται σε απλή ανθρώπινη εξουσία και αντικατέστησαν εκείνες που υφίστανται κατά Θεία υπόδειξη. Οι άνθρωποι προσκολλώντας στις παραδόσεις τους, σέβονται τα έθιμά τους και τρέφουν μίσος εναντίον εκείνων που προσπαθούν να τους υποδείξουν το λάθος τους… Στη θέση της εξουσίας των καλουμένων εκκλησιαστικών πατέρων, ο Θεός μας καλεί να δεχθούμε το λόγο του αιώνιου Πατέρα, του Κυρίου του ουρανού και της γης.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 370,371.Διαβάστε Ματθ. 15/ιε’ 3-6 μαζί με Έξ. 20/κ’ 12, Δευτ. 5/ε’ 16, Ματθ. 19/ιθ’ 19 και Εφεσ. 6/ς’ 2. Ποιες δύο σοβαρές κατηγορίες προσάπτει ο Ιησούς στους Φαρισαίους;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Όταν οι Φαρισαίοι επιτέθηκαν στον Ιησού για το θέμα του πλυσίματος των χεριών, περίμεναν να δώσει μία άμεση απάντηση στην κατηγορία τους. Ωστόσο, ο Ιησούς τους έθεσε μία ερώτηση χτυπώντας στην καρδιά του ζητήματος. Ήθελε να τους δώσει να καταλάβουν ότι το πρόβλημα δεν βρισκόταν στο νίψιμο των χεριών ή στα δέκατα, αλλά στην εξύψωση των ανθρώπινων κανόνων σε βάρος των θεϊκών. Οι Φαρισαίοι μπορούσαν να δώσουν μία λογική εξήγηση για το θέμα του νιψίματος των χεριών. Αναμφίβολα, θα αιτιολογούσαν τη δωρεά στο έργο του Θεού, εις βάρος της φροντίδας των γονιών τους, ως έκφραση αγάπης προς τον Θεό. Παρότι οι Φαρισαίοι μπορεί να είχαν λογικά κίνητρα για τις ενέργειές τους, ο Θεός δεν περιμένει από τους ανθρώπους να Τον αγαπάνε με τους δικούς τους όρους. Ήταν καλό που ήθελαν να ζήσουν μία άγια και πειθαρχημένη ζωή, ωστόσο αυτό δεν έπρεπε να γίνει ποτέ εις βάρος του θελήματος του Θεού. Οι Φαρισαίοι έπρεπε να θυμηθούν ότι οι 613 νόμοι που αποτελούσαν το Μωσαϊκό νόμο βρίσκονταν σε απόλυτη αρμονία και δεν ήταν αντιφατικοί μεταξύ τους. Κανένας νόμος δεν εκτόπιζε τον άλλον. Ωστόσο, με την επιμονή τους να τηρήσουν «την παράδοσιν των πρεσβυτέρων» κατέληγαν να ακυρώνουν το Λόγο του Θεού (Ματθ. 15/ιε’ 6). Θεωρώντας ότι είναι προστάτες του νόμου, θα πρέπει να σοκαρίστηκαν και να σκανδαλίστηκαν όταν άκουσαν ότι παρέβαιναν το νόμο και δεν βοηθούσαν τους ανθρώπους να τον τηρήσουν.


ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΜΑΤΘΑΊΟΝ 5/Ε’ 20

Διαβάστε Ματθ. 5/ε’ 17-20. Στα πλαίσια του μαθήματος αυτής της εβδομάδας, πώς κατανοούμε τις παροτρύνσεις του Ιησού στο Ματθ. 5/ε’ 20; Δείτε επίσης Ρωμ. 10/ι’ 3.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Εάν διαβάσει κάποιος αυτό το εδάφιο μεμονωμένα, φαίνεται σαν να τους προτρέπει ο Ιησούς να κάνουν περισσότερα από τα έργα των Φαρισαίων. Αυτό όμως είναι που θέλει να πει ο Ιησούς; Ευτυχώς μπορούμε να βρούμε την απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση. Στο χθεσινό μάθημα είδαμε πως οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι συνήθιζαν να εξυψώνουν τους ανθρώπινους νόμους εις βάρος του νόμου του Θεού. Ο Ιησούς χρειάστηκε να τους πει ότι με τις ενέργειές τους στην πραγματικότητα ακύρωναν το Λόγο του Θεού. Επίσης, είδαμε πώς αν και οι διδασκαλίες είχαν καλό περιεχόμενο, οι ίδιοι ήταν υποκριτές.Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να καταλάβουμε το νόημα της δήλωσης του Ιησού. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει: «Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων, και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5/ε’ 19). Οι Φαρισαίοι είχαν εστιάσει τόσο πολύ σε νόμους ανθρώπινης προέλευσης που παρέβαιναν απροκάλυπτα τον νόμο του Θεού. Η δικαιοσύνη τους βασιζόταν στις δικές τους προσπάθειες, και γι’ αυτό δεν ήταν αποτελεσματική. Αιώνες πριν, ο Ησαΐας παρομοίωσε την ανθρώπινη δικαιοσύνη με βρώμικο ρούχο (Ησ. 64/ξδ’ 6). Η δικαιοσύνη του Ιησού ξεκινάει από την καρδιά. Στην περίπτωση του νιψίματος των χεριών, ο Ιησούς έδειξε στους Φαρισαίους το λάθος τους μέσα από τον Ησ. 29/κθ’13, «ο λαός ούτος… με τιμά διά των χειλέων αυτού, αλλ’ η καρδία αυτού απέχει μακράν απ’ εμού». Η δικαιοσύνη που ο Θεός θέλει, δεν μένει σε εμφανές πράξεις. Ο Ιησούς καλεί να έχουμε τη δικαιοσύνη που υπερέχει εκείνης που οι Φαρισαίοι νόμιζαν ότι είχαν. Η δικαιοσύνη που πραγματικά μετράει δεν αποκτιέται κάνοντας κάποια πράγματα, αλλά προσφέρεται μέσω πίστης στον Ιησού Χριστό. Η δικαιοσύνη αυτή έρχεται με την πλήρη υποταγή του εγώ και την συνειδητοποίηση ότι χρειαζόμαστε τον Ιησού ως Αντικαταστάτη και Παράδειγμά μας.ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ρωµ. 10/ι’ 3. Πώς αυτό το εδάφιο µάς βοηθάει να δούµε ποια είναι η αληθινή δικαιοσύνη;


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Για περισσότερες πληροφορίες πάνω στο θέμα μας διαβάστε Ε. Χουάιτ Ζ.Χ. σ. 367-371, 580-592 και Ματθ. 23/κγ’.

«Όσοι δέχονται την ανθρώπινη εξουσία, τις συνήθειες της εκκλησίας, τις παραδόσεις των πατέρων, ας προσέξουν στην προειδοποίηση των λόγων του Χριστού: “Εις μάτην δε Με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.”» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 371.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ:1. Ποιες είναι ορισμένες παραδόσεις που ως Αντβεντιστές έχουμε; Γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ότι είναι παραδόσεις; Γιατί είναι σημαντικές οι παραδόσεις και ποιος ο ρόλος τους στην κοινωνία των πιστών; Ποιες έχουν ευρύτερη εφαρμογή και ποιες έχουν ως βάση τους τοπικές νοοτροπίες;2. «Οι πιστοί, όχι σπάνια, επέτρεψαν στον εχθρό να εργασθεί διαμέσου αυτών σε εποχή που θα έπρεπε να είναι εξολοκλήρου αφιερωμένοι στο Θεό και στην πρόοδο του έργου Του. Απρόσεκτα περιφέρονταν μακριά από την οδό της δικαιοσύνης. Υποθάλποντας ένα πνεύμα κριτικής, μεμψιμοιρίας, φαρισαϊκής ευσέβειας και περηφάνιας, λύπησαν το Άγιο Πνεύμα και αναχαίτισαν πολύ το έργο των αγγελιοφόρων του Κυρίου.» Ε. Χουάιτ, Προτροπές προς την Εκκλησία, τόμος 9, σ. 91. Πώς μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί «απρόσεκτα» από την δικαιοσύνη; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα της αυτοδικαίωσης; 3. Προσέξτε τη σειρά λατρείας που έχει η εκκλησία σας. Γιατί υπάρχει η συγκεκριμένη σειρά; Ποιος είναι ο σκοπός της δοξολογίας, της ποιμαντορικής προσευχής κτλ; Τι μπορείτε να διδαχθείτε από τη λατρεία της εκκλησίας που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πόσο συνυφασμένη είναι η παράδοση με την πίστη; Την ίδια στιγμή αξίζει να αναρωτηθούμε: Μήπως επειδή είναι παράδοση και μόνο, είναι κάτι εσφαλμένο;


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Μη νοµίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόµον ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω. Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν, ή µία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόµου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα.» Ματθαίον 5/ε’ 17,18.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 5/ε’ 17-20, Λουκά 16/ις’ 16, Ματθ. 5/ε’ 21-32, Ρωµ. 7/ζ’ 24, Ματθ. 5/ε’ 33-37, 5/ε’ 38-48.

Μόλις οι άνθρωποι ακούνε για την επί του Όρους Ομιλία η σκέψη τους στρέφεται στους «Μακαρισμούς» (Ματθ. 5/ε’ 1-11). Ωστόσο, η επί του όρους ομιλία καλύπτει τρία κεφάλαια και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Οι Μακαρισμοί είναι το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο μέρος ο Ιησούς παρομοιάζει τους Χριστιανούς με το φως και το αλάτι (Ματθ. 5/ε’ 13-16). Στο τρίτο μέρος, (Ματθ. 5/ε’ 17-48) δίνει μία νέα και βαθύτερη διάσταση του νόμου, ενώ στο τελευταίο και μεγαλύτερο μέρος, (Ματθ. 6/ς’-7/ζ’ 23) ο Ιησούς κηρύττει την Χριστιανική συμπεριφορά. Η ομιλία κλείνει με την παραβολή του σοφού και του μωρού κτίστη (Ματθ. 7/ζ’ 24-27), όπου φαίνεται η σημασία της υπακοής μας στον Θεό.Αυτήν την εβδομάδα θα εξετάσουμε το τρίτο μέρος Ματθ. 5/ε’ 17-48, για να δούμε τι λέγεται για το νόμο.


«ΙΩΤΑ ΕΝ, Ή ΜΙΑ ΚΕΡΑΙΑ»

Διαβάστε Ματθ. 5/ε’ 17-20. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι ο Ιησούς δίνει έμφαση στο νόμο και συγχρόνως κάνει τη δήλωση αυτή για τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι επίσης έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στο νόμο. Τι διδασκόμαστε από αυτήν την περικοπή για την αληθινή υπακοή στο νόμο;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………Ο Ιησούς διαβεβαιώνει ότι δεν ήρθε να καταργήσει «τον νόμον ή τους προφήτας» (Ματθ. 5/ε’ 17). Αν και δεν γίνεται καμία αναφορά, πολλοί το θεωρούν ως μία έκφραση για την Παλαιά Διαθήκη (δείτε επίσης Ματθ. 7/ζ’ 12, 11/ια’ 13, 22/κβ’ 40, Λουκά 16/ις’ 16, Πράξ. 13/ιγ’ 15, 24/κδ’ 14, Ρωμ. 3/γ’ 21). Παρά τους ισχυρισμούς των αντιπάλων Του, ο Ιησούς δεν επιτέθηκε στο βιβλίο που αποκαλύπτει το θέλημα του Πατέρα Του. Αντιθέτως, σκοπός Του ήταν να «εκπληρώσει» το νόμο και τους προφήτες.Ο όρος «εκπληρώνω» έχει την έννοια του «γεμίζω» ή «ολοκληρώνω». Δίνει την αίσθηση του «γεμίζω μέχρι πάνω». Δύο τρόποι υπάρχουν να κατανοήσουμε τον όρο «εκπληρώνω». Ο ένας είναι να δώσουμε έμφαση στον Ιησού ως την εκπλήρωση των Γραφών (δείτε για παράδειγμα Λουκά 24/κδ’ 25-27, Ιωάν. 5/ε’ 39). Ωστόσο, το σημείο κλειδί για την κατανόηση του εδαφίου βρίσκεται στα συμφραζόμενα, όπου φαίνεται ότι ο Ιησούς δεν ήρθε για να καταργήσει τα Γραπτά, αλλά για να φανερώσει το σκοπό τους. Αφού διαβεβαίωσε για την πρόθεσή Του, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή από την Παλαιά Διαθήκη γενικά, στο νόμο ειδικότερα. Ήξερε ότι μία μέρα οι άνθρωποι θα Τον κατηγορούσαν ότι καταργούσε τον νόμο και έτσι τόνισε ότι όσο ο ουρανός και η γη υπάρχουν, ο νόμος θα παραμένει «εωσού εκπληρωθώσι πάντα» (Ματθ. 5/ε’ 18). Μ’ αυτήν τη δήλωση ο Ιησούς επιβεβαιώνει την μονιμότητα του νόμου.Για την ακρίβεια, ο νόμος είναι τόσο σημαντικός που όποιος τον παραβεί θα ονομαστεί ελάχιστος και δεν θα βρεθεί στην ουράνια βασιλεία. Ενώ από την άλλη, όσοι τηρούν το νόμο θα είναι στην βασιλεία. Ο Ιησούς λοιπόν δεν την ανύπαρκτη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, αλλά τη δικαιοσύνη που αναβλύζει από την καρδιά όσων αγαπάνε τον Θεό και θέλουν να κάνουν το θέλημά Του.


ΦΟΝΟΣ ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε’ 21-26

Αφού ξεκαθάρισε τη θέση Του για την τήρηση του νόμου, ο Ιησούς μίλησε για την δικαιοσύνη που υπερβαίνει εκείνης των γραμματέων και των Φαρισαίων. Ξεκίνησε με την έκτη εντολή (Έξ. 20/κ’ 13) και ανέφερε συνοπτικά από το νόμο του Μωυσή την τιμωρία για την παράβαση (Έξ. 21/κα’ 12, Λευιτ. 24/κδ’ 17). Η έκτη εντολή δεν εμπεριέχει όλες τις περιπτώσεις φόνου. Σε περίπτωση ακούσιας ανθρωποκτονίας, ο δράστης μπορούσε να πάει σε μία πόλη καταφυγίου και να αποκτήσει προσωρινή ασυλία (Έξ. 21/κα’ 13, Αρ. 35/λε’ 12). Ωστόσο, όποιος σκότωσε από πρόθεση, θα κρινόταν. Στην ερμηνεία Του, ο Ιησούς δεν έδωσε έμφαση στην πράξη, αλλά στα κίνητρα εκείνου που διέπραττε τον φόνο. Μπορεί κάποιος να σκοτώσει από ατύχημα και να διαπράξει φόνο εξ αμελείας, ωστόσο όποιος φονεύσει από πρόθεση, διαπράττει αμαρτία πριν καν εκτελεσθεί η πράξη. Πολλοί φόνοι απετράπησαν λόγω έλλειψης ευκαιριών.Διαβάστε Ματθ. 5/ε’ 22. Τι εξισώνει ο Ιησούς με το φόνο; Πώς το εδάφιο Α’ Ιωάν. 3/γ’ 15 δίνει έμφαση σ’ αυτό το σημείο; Πού στρέφει την προσοχή μας ο Ιησούς και τι μας διδάσκει για την πραγματική προσέγγιση του νόμου του Θεού;..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………Στην Αγία Γραφή συχνά γίνονται αναφορές για τη δύναμη των λόγων, ωστόσο ο Ιησούς επεκτείνεται. Σκοπός των σκληρών και απρεπών λόγων είναι να προκαλέσουνε στον άλλον αρνητικά συναισθήματα. Το μήνυμα του Ιησού είναι ξεκάθαρο. Ένοχοι για κρίση δεν είναι μόνο εκείνοι που διαπράττουν έγκλημα, αλλά και όσοι μιλούν σκληρά στους άλλους και οργίζονται προς αυτούς δίχως λόγο. Ο Ιησούς συμβουλεύει εκείνους που υποθάλπουν τέτοιες σκέψεις να συμφιλιωθούν ταχέως με τον αντίδικό τους πριν πάνε στο θυσιαστήριο (Ματθ. 5/ε’ 23-26).ΣΚΕΨΗ: Μείνετε στο τι σηµαίνουν τα λόγια του Ιησού. Κατά πόσο τα εφαρµόζετε; Πώς αυτό το υψηλό πρότυπο δείχνει την ανάγκη µας να είµαστε συνεχώς καλυµµένοι µε τη δικαιοσύνη του Χριστού;


ΜΟΙΧΕΙΑΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε’ 27-32

Το επόμενο παράδειγμα του Ιησού αφορά τη μοιχεία. Αρχικά αναφέρει την έβδομη εντολή, «Μη μοιχεύσεις». Στα πλαίσια του Μωσαϊκού νόμου, μοιχεία είναι όταν ένας παντρεμένος εμπλέκεται σεξουαλικά με κάποιο άλλο πρόσωπο. Ο νόμος ήταν ξεκάθαρος ότι και οι δύο εμπλεκόμενοι ήταν ένοχοι και έπρεπε να θανατωθούν. Όμως όπως και με την έκτη εντολή, ο Ιησούς έδωσε περισσότερες πληροφορίες. Η μοιχεία συνήθως ξεκινάει πολύ πριν γίνει πράξη. Όπως και με τον φόνο που ξεκινάει με την πρόθεση να βλάψεις κάποιον, η μοιχεία αρχίζει από την στιγμή που κάποιος έχει λάγνες επιθυμίες για ένα πρόσωπο, είτε παντρεμένο είτε ανύπαντρο.Διαβάστε Ματθ. 5/ε’ 29,30. Πόσο πιο έντονα θα μπορούσε να περιγράψει ο Ιησούς τον κίνδυνο της αμαρτίας; Αφού δείτε αυτά τα εδάφια διαβάστε Ρωμ. 7/ζ’ 24. Ποιες σημαντικές αλήθειες υπάρχουν εδώ;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ο Ιησούς τονίζει ότι δεν πρέπει να συνεχιστούν οι αμαρτωλές σκέψεις, αλλά να υπάρξει δραστική επέμβαση. Χρησιμοποιεί έντονες μεταφορές συμβουλεύοντας για τις απαραίτητες ενέργειες από όσους επιθυμούν να εισέλθουν στην βασιλεία. Αυτό μπορεί να σημαίνει την διακοπή εργασίας ή κάποιας σημαντικής φιλίας. Παρόλα αυτά, τα οφέλη υπερτερούν κατά πολύ.Όπως είδαμε, ο Μωυσής επέτρεψε το διαζύγιο αν και ήξερε ότι δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο του Θεού. Ο Ιησούς αναφερόμενος στην επιθυμία των αντρών, τους προειδοποιεί να έχουν αυτοέλεγχο, υποστηρίζοντας την αφοσίωση στο γάμο. ΣΚΕΨΗ: «Έτσι η θέληση να αρνηθούµε το κακό συµβολίζεται µε το κόψιµο του χεριού ή µε το βγάλσιµο του µατιού. Πολλές φορές µας φαίνεται ότι αν παραχωρήσουµε το θέληµά µας στον Θεό είναι σαν να συγκατανεύουµε να διέλθουµε τη ζωή µας ακρωτηριασµένοι ή ανάπηροι. Αλλ’ ο Χριστός µας λέγει ότι το εγώ πρέπει να ακρωτηριασθεί, να πληγωθεί, να αποκοπεί, αν µ’ αυτόν τον τρόπο θα µπορέσουµε να εισέλθουµε στη ζωή. Κάτι που εµείς το βλέπουµε σαν συµφορά, στην πραγµατικότητά είναι η πύλη που οδηγεί σε κέρδη ανυπολόγιστα.» Ε. Χουάιτ, Ε.Ο.Ο. σ. 69. Πώς αντιλαµβάνεστε αυτά τα λόγια;


ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ…ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε’ 33-37

Ο φόνος και η μοιχεία βασίζονται στον Δεκάλογο, ενώ το διαζύγιο και όσα ακολουθούν, είναι μέρη του Μωσαϊκού νόμου, που συμπεριλαμβάνει την ψευδορκία και τους όρκους στο όνομα του Κυρίου.Διαβάστε Λευιτ. 19/ιθ’ 11-13. Ποια συγκεκριμένα σημεία βρίσκουμε εδώ; Δείτε επίσης Έξ. 20/κ’ 7.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…..…………………………………………………………………………………Ο Μωσαϊκός νόμος, στον οποίο αναφέρεται ο Ιησούς, βρίσκεται στο Λευιτικό και καταδικάζει μία σειρά απατηλών συνηθειών. Και εδώ, βλέπουμε τον Ιησού να ανησυχεί για τις προθέσεις. Οποιοσδήποτε δίνει κάποια υπόσχεση χωρίς να έχει την πρόθεση να την τηρήσει, επιλέγει συνειδητά να αμαρτήσει. Παρότι η εντολή για ψευδή υπόσχεση σχετίζεται με τις υποσχέσεις στους ανθρώπους, η δεύτερη εντολή αφορά τις υποσχέσεις στον Θεό.Διαβάστε Δευτ. 23/κγ’ 21-23. Πώς αυτά τα εδάφια σχετίζονται με τα λόγια του Ιησού στο Ματθ. 5/ε’ 33-37; Δείτε επίσης Πράξ. 5/ε’ 1-11.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Σε αντίθεση με κάποιον που είναι ένοχος για ψευδορκία, εκείνος που δίνει μία υπόσχεση στον Θεό δεν σημαίνει ότι σκοπεύει απαραίτητα να Τον εξαπατήσει. Ωστόσο, ο Ιησούς γνωρίζει την ανθρώπινη φύση και τον κίνδυνο να δώσει κάποιος μία υπόσχεση που δεν θα τηρήσει αργότερα. Η ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας είναι ένα έντονο παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός αντιμετωπίζει αυτήν την αμαρτία. Αντί να δίνουμε υποσχέσεις που μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να τις τηρήσουμε, ως Χριστιανοί πρέπει να είμαστε ακέραιοι, το «ναι» μας να είναι «ναι», και το «όχι» να είναι «όχι».ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε κάποια υπόσχεση που δώσατε (στον Θεό ή σε άνθρωπο) και θέλατε να την τηρήσετε αλλά δεν τα καταφέρατε. Πώς µπορείτε να είστε πιο προσεκτικοί σ’ αυτό το θέµα; Τι συµβαίνει όσον αφορά τις υποσχέσεις που δώσατε στον εαυτό σας και δεν τις τηρήσατε;


ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ

Το βασικό θέμα αυτής της περικοπής (Ματθ. 5/ε’ 38-48), είναι η εκδίκηση και αναφέρονται εντολές του Μωσαϊκού νόμου που βασίζονται στα αντίποινα του εγκλήματος.Όπως βλέπουμε σε διάφορα κείμενα (Έξ. 21/κα’ 22-25, Λευιτ. 24/κδ’ 17-21, Δευτ. 19/ιθ’ 21), ο νόμος έλεγε πως ο παραβάτης έπρεπε να έχει την ίδια εμπειρία με το θύμα του. Εάν το θύμα έχανε ένα μάτι, ένα χέρι, ένα πόδι, ή τη ζωή του, το ίδιο έπρεπε να πάθει και ο δράστης. Ο «νόμος της αντεκδίκησης» συνηθιζόταν και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς καθώς απόδιδε δικαιοσύνη.Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτή η αρχή είχε σκοπό να περιορίσει τα αντίποινα, καθώς οι άνθρωποι έχουν την τάση να αποσπούν περισσότερα όταν αδικούνται, σε σχέση με εκείνα που δικαιωματικά πρέπει να αποσπούν. Επομένως, μ’ αυτόν το νόμο δεν γινόταν κατάχρηση δικαιοσύνης. Έτσι, στο Ματθ. 5/ε’ 38-42 δεν ήταν απαραίτητο να επιτεθεί ο Ιησούς στο νόμο που απαιτούσε την τιμωρία του δράστη. Αντιθέτως, ο Ιησούς εστίασε στο ποια πρέπει να είναι η ανταπόκριση των Χριστιανών όταν τους εκμεταλλεύονται. Αντί να ψάχνουν ευκαιρίες για εκδίκηση, οι Χριστιανοί πρέπει να «ανταποδίδουν» καλοσύνη, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τη χάρη του Θεού που εργάζεται μέσα μας. Μέσα από αυτήν την έκκληση, ο Ιησούς πέρασε σε άλλο επίπεδο το τι σημαίνει να είσαι ακόλουθος του Κυρίου. Τέλος, αναφέρθηκε στη συμπεριφορά που προωθεί την αγάπη στους φίλους και το μίσος στους εχθρούς. Η εντολή να αγαπάς το γείτονά σου βρίσκεται στο Λευιτ. 19/ιθ’ 18. Δεν υπάρχει κάποιο εδάφιο για μίσος στους εχθρούς παρά μόνο στο Δευτ. 23/κγ’ 3-6. Την εποχή που ζούσε ο Ιησούς, οι Ιουδαίοι ήταν υπόδουλοι των Ρωμαίων και ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια τους τη χώρα. Δεδομένης της καταδυνάστευσής τους, πολύ πιθανόν να αισθάνονταν ότι το μίσος προς τους εχθρούς τους, ήταν δικαιολογημένο. Ο Ιησούς τους έδειξε έναν καλύτερο τρόπο ζωής, ακόμη και σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ματθ. 5/ε’ 44,45. Τι λέει εδώ ο Ιησούς; Πώς µπορείτε να εφαρµόσετε αυτήν την αρχή σε κάποιον που σας έχει αδικήσει;


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 269-286. «Ο Ιησούς εξετάζει την κάθε εντολή χωριστά και εξηγεί τις απαιτήσεις της σε βάθος και πλάτος. Αντί να παραμερίσει έστω και ένα γιώτα από τη δύναμή τους, εξηγεί τι διαστάσεις μπορούν να πάρουν οι αρχές αυτές και εκθέτει το μοιραίο λάθος των Ιουδαίων με την εξωτερική τους επίδειξη της υπακοής στο νόμο… Αρχικά το έγκλημα γεννιέται στη σκέψη του ανθρώπου. Εκείνος που παραχωρεί τόπο στην καρδιά του για το μίσος, βαδίζει στο μονοπάτι του εγκληματία και ο Θεός απεχθάνεται τις προσφορές του.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 279.Η αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος στο νόμο του Θεού. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Ιησούς εξύψωσε την αρχή της αγάπης: Η αγάπη εμποδίζει την υπόθαλψη μίσους προς το συνάνθρωπο. Η αγάπη κρατά ενωμένους τους παντρεμένους. Η αγάπη προκαλεί στον Χριστιανό να είναι ειλικρινής στις υποθέσεις του με τους άλλους και τον Θεό. Η αγάπη δίνει τη δυνατότητα να φερθεί κάποιος με καλοσύνη ακόμη και όταν έχει αδικηθεί. Και τέλος, η αγάπη δίνει τη δύναμη να φερθεί κάποιος στον εχθρό του όπως θα ήθελε και εκείνος να του συμπεριφερθεί.ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Στην περικοπή που μελετήσαμε αυτήν την εβδομάδα, ο Ιησούς είπε: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους» και συνέχισε, «εγώ όμως σας λέγω,» δίνοντας αντιθέσεις. Αξίζει να προσέξουμε ότι ορισμένες φράσεις «εις τους αρχαίους» ήταν αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και τις διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης. Επομένως, το πρόβλημα δεν ήταν στις αναφορές, αλλά στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονταν. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό για τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε τα δόγματά μας; Πώς κινδυνεύουμε να βλέπουμε τα πράγματα επιφανειακά, χάνοντας το βαθύτερο μήνυμά τους;2. Πολλοί κάνουν το λάθος να ερμηνεύουν τα εδάφια αποσπασματικά. Ένα τέτοιο εδάφιο είναι και το Ματθ. 5/ε’ 48 όπου αναφέρεται το να γίνουμε τέλειοι όπως είναι και ο Πατέρας μας στον ουρανό. Πώς αυτό το εδάφιο δείχνει στη σημασία της προσεκτικής μελέτης του Λόγου του Θεού; Τι θα λέγατε σε κάποιον που ισχυρίζεται ότι το εδάφιο αναφέρεται σε μία ζωή δίχως αμαρτία; Τι μας διδάσκει πραγματικά αυτό το εδάφιο και πώς αυτή η διδασκαλία δείχνει το πραγματικό νόημα του να είσαι ακόλουθος του Ιησού;3. Πώς από τα εδάφια που μελετήσαμε, ιδιαίτερα για το φόνο και τη μοιχεία, φαίνεται το λάθος εκείνων που ισχυρίζονται ότι ο νόμος καταργήθηκε στο Σταυρό;

Μελέτη 5: Για το Σάββατο 3 Μαΐου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Και έλεγε προς αυτούς, Το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον. Ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του σαββάτου.» Μάρκο 2/β’ 27,28.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 2/β’ 1-3, Εβρ. 1/α’ 1-3, Πράξ. 13/ιγ’ 14, Μάρκο 2/β’ 23-28, Ιωάν. 5/ε’ 1-9, Ησ. 65/ξε’ 17.

Η πλειοψηφία των Χριστιανών τηρεί την Κυριακή ως ημέρα «ανάπαυσης» και λατρείας (παρότι στην πραγματικότητα δεν αναπαύονται την Κυριακή). Η «τήρηση» της Κυριακής είναι τόσο διαδεδομένη στον Χριστιανικό κόσμο που οι πιστοί νομίζουν ότι είναι το «Χριστιανικό Σάββατο».Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ως συνέχεια της Ιουδαϊκής πίστης, ο Χριστιανισμός τήρησε το Σάββατο ως έβδομη ημέρα. Για ένα διάστημα, η Αγία Γραφή που είχαν οι Χριστιανοί ήταν μόνο η Παλαιά Διαθήκη. Δεν είναι άξιο απορίας λοιπόν το γεγονός ότι η αλλαγή της ημέρας λατρείας στον Χριστιανισμό εμφανίστηκε έναν αιώνα μετά την ανάληψη του Χριστού. Επιπλέον, η τήρηση της Κυριακής θεσπίστηκε μόλις τον 4ο αιώνα, από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Δυστυχώς, ακόμη και μετά την μεταρρύθμιση, η πλειοψηφία των Χριστιανών κράτησε την τήρηση της Κυριακής, παρά την διδασκαλία της Αγίας Γραφής ότι η έβδομη ημέρα στην πραγματικότητα είναι το Σάββατο.Αυτήν την εβδομάδα θα μιλήσουμε για τον Χριστό και τη σχέση Του με το Σάββατο.


ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΚΟ;ΈΞΟΔΟΣ 20/Κ’ 8-11

Παρότι οι περισσότεροι λένε ότι η έβδομη ημέρα είναι το «Σάββατο των Εβραίων», στην Αγία Γραφή βλέπουμε ότι το Σάββατο υπήρχε αιώνες πριν. Για πρώτη φορά το συναντάμε στη Δημιουργία. Στη Γεν. 2/β’ 1-3, όταν ο Θεός ολοκλήρωσε τη δημιουργία σε έξι μέρες, αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα και «ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην, και ηγίασεν αυτήν». Βλέπουμε λοιπόν την ψηλή θέση που έχει το Σάββατο στη δημιουργία του Θεού, καθώς σ’ αυτήν την χρονική περίοδο ο Θεός έδωσε κάποια από τα στοιχεία Του.Συγκρίνετε τις δύο εντολές για το Σάββατο στην Έξ. 20/κ’ 8-11 και στο Δευτ. 5/ε’ 12-15. Πώς αυτές οι περικοπές σχετίζονται το γεγονός ότι το Σάββατο δεν είναι μόνο για τους Εβραίους;…..…………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Η πιο αξιοσημείωτη διαφορά σ’ αυτές τις δύο εντολές είναι ο λόγος για την τήρηση του Σαββάτου. Στην Έξοδο δίνεται άμεση αναφορά στη Γέν. 2/β’ 3 μιας και τονίζεται το γεγονός ότι ο Θεός ευλόγησε και αγίασε την ημέρα του Σαββάτου. Ενώ, στο Δευτ. 5/ε’ 15 δίνεται έμφαση στην απελευθέρωση του Ισραήλ από τον Αιγυπτιακό ζυγό και παρουσιάζεται ως λόγος για την τήρηση του Σαββάτου. Βάση της εν λόγω περικοπής πολλοί πιστεύουν ότι το Σάββατο είναι μόνο για τους Εβραίους. Ωστόσο, όσοι χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα παραβλέπουν ότι στην Έξοδο τα εδάφια παραπέμπουν στη Γένεση, όπου ο Θεός καθιέρωσε το Σάββατο για όλους τους ανθρώπους.Επιπλέον, η αναφορά στο Δευτ. 5/ε’ 15 για την απελευθέρωση από την Αίγυπτο, είναι σύμβολο της σωτηρίας που έχουμε μέσω του Χριστού. Το Σάββατο λοιπόν δείχνει τόσο στη Δημιουργία όσο και στη Σωτηρία, δύο θέματα που είναι στενά συνδεδεμένα στην Αγία Γραφή (Εβρ. 1/α’ 1-3, Κολ. 1/α’ 13-20, Ιωάν. 1/α’ 1-14). Εφόσον ο Ιησούς είναι ο Δημιουργός μας και επίσης ο Λυτρωτής μας, η έβδομη ημέρα – το Σάββατο, δείχνει και τις δύο ιδιότητές Του.ΣΚΕΨΗ: Ο καθένας µπορεί να ισχυριστεί ότι αναπαύεται στον Χριστό. Από τη δική σας εµπειρία, πώς µπορεί η τήρηση της εντολής του Σαββάτου να σας βοηθήσει να βρείτε αυτήν την ανάπαυση;


ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Σύμφωνα με την Κολ. 1/α’ 16, και Εβρ. 1/α’ 2, ο Χριστός είχε ενεργή συμμετοχή στην δημιουργία. Σ’ αυτά τα εδάφια βλέπουμε ότι τα πάντα δημιουργήθηκαν από Αυτόν. Ο Παύλος επιπλέον λέει ότι ο Χριστός συμμετείχε και στη δημιουργία «αοράτων» πραγμάτων (Κολ. 1/α’ 16,17), στα οποία φυσικά περιλαμβάνεται και το Σάββατο. Παρότι ο Χριστός είχε κεντρικό ρόλο στη δημιουργία, όταν ενσαρκώθηκε, υποτάχθηκε στις εντολές του Πατέρα Του (Ιωάν. 15/ιε’ 10). Όπως είδαμε, ο Ιησούς εναντιώθηκε σε ορισμένες παραδόσεις ενώ προσπάθησε να διορθώσει τη θρησκευτική συμπεριφορά που δεν βασιζόταν στο θέλημα του Θεού. Ο Ιησούς είχε πολλές ευκαιρίες να καταργήσει την εντολή του Σαββάτου. Στις περισσότερες περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης, το Σάββατο αναφέρεται ως ημέρα ανάπαυσης. Ο όρος «ανάπαυση» μπορεί να οδηγήσει κάποιους στη σκέψη ότι το Σάββατο είναι μία μέρα που πρέπει να κοιμόμαστε και να χαλαρώνουμε. Ενώ μπορούμε να το κάνουμε αυτό, η πραγματική έννοια του όρου είναι «παύση», «διακοπή», «τερματισμός». Το Σάββατο είναι η μέρα διακοπής από την καθημερινή μας εργασία για να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τον Δημιουργό μας. Την εποχή του Χριστού, οι Ιουδαίοι εξακολουθούσαν να έχουν την λατρεία τους το Σάββατο (δείτε Λουκά 4/δ’ 16). Η λειτουργία στο ναό ήταν διαφορετική το Σάββατο από τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας. Οι Ιουδαίοι που ζούσαν σε άλλες περιοχές του κόσμου, δημιούργησαν συναγωγές όπου μπορούσαν να συγκεντρωθούν και να κάνουν τη λατρεία τους.Τι διαβάζουμε στα παρακάτω εδάφια για την τήρηση του Σαββάτου από τους πρώτους Χριστιανούς; Τι δείχνουν αυτά τα εδάφια για όσους ισχυρίζονται ότι η ημέρα λατρείας άλλαξε από το Σάββατο στην Κυριακή εξαιτίας της ανάστασης; Πράξ. 13/ιγ’ 14, 42, 44, 16/ις’ 13, 17/ιζ’ 2, 18/ιη’ 4, Εβρ. 4/δ’ 9.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ήταν φυσικό για τους πρώτους Χριστιανούς να λατρεύουν την ημέρα που όριζε η Παλαιά Διαθήκη. Ωστόσο, είκοσι χρόνια μετά την ανάληψη του Ιησού, βλέπουμε ότι ο Παύλος πήγαινε «κατά τη συνήθειά του» το Σάββατο στη συναγωγή (Πράξ. 17/ιζ’ 2). Δεν υπάρχουν λοιπόν Βιβλικές ενδείξεις που να δείχνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ως ημέρα αργίας την Κυριακή αντί του Σαββάτου.


ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣΜΆΡΚΟ 2/Β’ 27,28

Πολλοί που ισχυρίζονται ότι τηρούν την ημέρα του Σαββάτου δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι περιλαμβάνει η πραγματική τήρησή του. Όπως έκαναν οι Φαρισαίοι την εποχή του Ιησού, οι άνθρωποι σήμερα έχουν κρύψει το Σάββατο πίσω από κανονισμούς (ενώ για άλλου δεν διαφέρει σε τίποτα από τις υπόλοιπες). Το Σάββατο πρέπει να είναι μία μέρα χαράς, και όχι φορτίο, ωστόσο παραμένει αγία ημέρα. Την εποχή που ο Ιησούς ήταν στη γη, οι θρησκευτικοί αρχηγοί πρόσθεσαν τριάντα εννέα επιπλέον εντολές γύρω από την τήρηση του Σαββάτου. Ισχυρίζονταν πως εάν οι άνθρωποι τηρούσαν αυτούς τους τριάντα εννέα νόμους, τότε μόνο θα μπορούσαν να τηρήσουν τέλεια το Σάββατο. Το αποτέλεσμα ήταν να μετατραπεί το Σάββατο από ημέρα χαράς, σε ημέρα καταπίεσης.Διαβάστε προσεκτικά Μάρκο 2/β’ 23-28. Γιατί οι μαθητές πήραν στάχια; Φαίνεται πουθενά στο κείμενο να κάνει ο Ιησούς το ίδιο; Ποιους βιβλικούς νόμους παρέβηκαν οι μαθητές, εάν παρέβηκαν;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ένα Σάββατο ο Ιησούς και οι πεινασμένοι μαθητές Του διέσχιζαν ένα χωράφι και οι μαθητές αποφάσισαν να ικανοποιήσουν την πείνα τους με λίγα στάχια. Παρότι το χωράφι δεν ήταν δικό τους, δεν έκαναν κάτι κακό σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή (δείτε Δευτ. 23/κγ’ 25). Ωστόσο, οι Φαρισαίοι θεώρησαν ότι παρέβηκαν έναν άλλο Μωσαϊκό νόμο, εκείνον περί θερισμού την ημέρα του Σαββάτου (δείτε Έξ. 34/λδ’ 21). Όπως φαίνεται, ο Ιησούς δεν είχε πάρει στάχια ωστόσο υπερασπίστηκε τους μαθητές Του. Αυτό που έκανε, ήταν να υπενθυμίσει στους Φαρισαίους ότι ακόμη και ο Δαβίδ με τους άνδρες του έφαγαν από τον «απαγορευμένο» άρτο του Αγιαστηρίου όταν πείνασαν. Στο Μάρκο 2/β’ 27,28 ο Ιησούς λέει ότι το Σάββατο έγινε προς όφελος των ανθρώπων, και όχι αντίθετα. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να λατρεύουμε το ίδιο το Σάββατο, αλλά να εκμεταλλευόμαστε την ημέρα αυτή τις ευκαιρίες για λατρεία. Ως δώρο του Θεού προς όλους τους ανθρώπους, το Σάββατο δεν έχει σκοπό την καταπίεση αλλά την απελευθέρωση. Στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος να βιώσουμε την ανάπαυση και την ελευθερία στον Χριστό.ΣΚΕΨΗ: Ποια είναι ορισµένα πράγµατα που µπορούµε να κάνουµε πιο εύκολα το Σάββατο σε σχέση µε τις υπόλοιπες ηµέρες της εβδοµάδας;


ΚΑΙΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣΛΟΥΚΆ 13/ΙΓ’ 16

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο δήλωσε ότι όλα ήταν «καλά λίαν» (Γέν. 1/α’ 31). Αναμφίβολα, ήταν τέλεια από κάθε άποψη. Ωστόσο, με την έλευση της αμαρτίας, η δημιουργία διαβρώθηκε από το κακό, γεγονός που φαίνεται παντού. Οι άνθρωποι, αν και δημιουργημένοι κατ’ εικόνα Θεού, υπόκεινται στις αρρώστιες, στη φθορά και στο θάνατο. Συχνά λέμε ότι ο θάνατος αποτελεί μέρος της ζωής, ωστόσο ο θάνατος είναι η ανατροπή της ζωής, όχι μέρος της. Ο θάνατος δεν ήταν κάτι που ήθελε ο Θεός να βιώσουμε. Βάση του αρχικού σχεδίου για την ανθρωπότητα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι κάποια από τα πιο έντονα θαύματα που έκανε ο Ιησούς έγιναν το Σάββατο. Δείτε τις θεραπείες που έγιναν Σάββατο, στο Μάρκο 3/γ’ 1-6, Λουκά 13/ιγ’ 10-17, Ιωάν. 5/ε’ 1-9, 9/θ’ 1-14. Τι μαθαίνουμε από αυτά τα θαύματα για τον πραγματικό σκοπό του Σαββάτου;Όλα τα θαύματα που έγιναν Σάββατο είναι μεγαλειώδη και δείχνουν το πραγματικό νόημα της ημέρας. Προτού ο Ιησούς θεραπεύσει τον άνδρα με το ξεραμένο χέρι (Μάρκο 3/γ’ 1-6), έκανε την εξής ρητορική ερώτηση: «Είναι συγκεχωρημένον εν σαββάτω να αγαθοποιήση τις, ή να κακοποιήση; Να σώση ψυχήν, ή να θανατώση;» (Μάρκο 3/γ’ 4). Όποιος έχει τη δυνατότητα να δώσει ανακούφιση σε κάποιον την ημέρα της απελευθέρωσης, γιατί να μην το κάνει; Συγκεκριμένα, το θαύμα με την κυρτωμένη γυναίκα, δείχνει τον απελευθερωτικό σκοπό του Σαββάτου (Λουκά 13/ιγ’ 10-17). Όταν Τον κατέκριναν για τη θεραπεία, ο Ιησούς ρώτησε: «Αύτη δε, ούσα θυγάτηρ του Αβραάμ, την οποίαν ο Σατανάς έδεσεν ιδού δεκαοκτώ έτη, δεν έπρεπε να λυθή από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;» (Λουκά 13/ιγ’ 16). Το θέμα της απελευθέρωσης φαίνεται επίσης με τη θεραπεία του επί τριάντα οκτώ χρόνια παραλυτικού, στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά (Ιωάν. 5/ε’ 1-9), και τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού (Ιωάν. 9/θ’ 1-14). Σε απάντηση των Φαρισαίων που Τον κατηγορούσαν για παράβαση του Σαββάτου, ο Ιησούς τους είπε, «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι» (Ιωάν. 5/ε’ 17). Εάν ο Θεός δεν επέτρεπε την θεραπεία, δεν θα γινόταν. Όταν πρόκειται για την ανακούφιση της ανθρώπινης θλίψης, ο Θεός δεν αναπαύεται.ΣΚΕΨΗ: Τι µπορούµε να µάθουµε από τα λάθη των θρησκευτικών ηγετών για το πώς ορισµένες αντιλήψεις µπορούν να µας τυφλώσουν ώστε να µη δούµε καν τις προφανείς αλήθειες;

Πέμπτη 1 Μαΐου

ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Το Σάββατο δεν μας θυμίζει μόνο την δημιουργική ιδιότητα του Θεού, αλλά δείχνει και τις υποσχέσεις αποκατάστασης που μας έδωσε. Για την ακρίβεια, με κάθε θεραπεία που γινόταν το Σάββατο, ενισχυόταν η υπόσχεση της αιώνιας αποκατάστασης. Με μοναδικό τρόπο το Σάββατο δείχνει στην πρώτη ιστορία της γης και φτάνει μέχρι την κατάληξη της ανθρωπότητας. Το Σάββατο μπορούμε να πούμε ότι δείχνει στη Δημιουργία και στη Λύτρωση. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός αυτού του κόσμου. Ωστόσο, εξαιτίας της αμαρτίας η δημιουργία Του έχει μολυνθεί, μία κατάσταση που όμως δεν θα κρατήσει για πάντα. Σημαντικό σημείο στο σχέδιο της σωτηρίας είναι η αποκατάσταση – όχι μόνο της γης, αλλά και των ανθρώπων οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατά την εικόνα Του και σ’ αυτήν την εικόνα θα επανέλθουν για να ζήσουν στη Νέα Γη. (Σκεφθείτε πόσο σημαντικό είναι το να θυμόμαστε τη δημιουργία μας, για να μας έχει δοθεί η εντολή να το κάνουμε μια φορά την εβδομάδα με έναν ιδιαίτερο τρόπο!)Διαβάστε τα παρακάτω εδάφια. Τι μήνυμα δίνουν που συνδέεται με το νόημα του Σαββάτου;Ησ. 65/ξε’ 17……………………………………………………………………..Ησ. 66/ξς’ 22……………………………………………………………………..Β’ Πέτρ. 3/γ’ 9-13………………………………………………………………..Β’ Κορ. 5/ε’ 17……………………………………………………………………Γαλ. 6/ς’ 15……………………………………………………………………….Αποκ. 21/κα’ 1……………………………………………………………………Αποκ. 21/κα’ 5……………………………………………………………………Το Σάββατο «διακηρύττει ότι Αυτός που δημιούργησε τα πάντα στον ουρανό και στη γη και ο οποίος τα συντηρεί, Αυτός είναι η κεφαλή της εκκλησίας και με τη δύναμή Του έχουμε συμφιλιωθεί με τον Θεό… Το Σάββατο λοιπόν είναι ένα σημείο της δύναμης του Χριστού για να μας αγιάσει. Σαν σημείο της αγιαστικής Του δύναμης, το Σάββατο δίνεται σε όλους όσοι διά του Χριστού αποτελούν μέρος του (πνευματικού) Ισραήλ του Θεού.» Ε. Χουάιτ Ζ.Χ. σ. 258,259.ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορείτε να αφήσετε τη δύναµη του Θεού να σας αγιάσει; Τι επιλογές κάνετε στην καθηµερινότητά σας που βοηθούν, ή εµποδίζουν αυτή τη διαδικασία δηµιουργίας µέσα σας;

Παρασκευή 2 Μαΐου Δύση ηλίου: 20:17’

ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Αφ’ ότου άρχισε η μεγάλη διαμάχη στον ουρανό, ο σκοπός του Σατανά ανέκαθεν ήταν η ανατροπή του νόμου του Θεού. Ακριβώς για την επίτευξη αυτού του σκοπού σήκωσε επανάσταση κατά του Δημιουργού και, αφού αποβλήθηκε από τον ουρανό, συνέχισε τον ίδιο αγώνα στη γη. Να εξαπατήσει του ανθρώπους παρασύροντάς τους κατόπιν να παραβούν τον νόμο του Θεού, είναι ο αντικειμενικός σκοπός που σθεναρά επιδιώκει. Αν αυτό θα το επιτύχει με τη γενική απόρριψη του νόμου ή με την απόρριψη μιας μόνο εντολής, τελικά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ο παραβάτης ενός σημείου, ‘’όστις πταίση εις εν,’’ δείχνει ότι καταφρονεί ολόκληρο το νόμο. Με την επιρροή και το παράδειγμά του τάσσεται με το μέρος της παράβασης, και θεωρείται ‘’ένοχος πάντων’’ (Ιακώβου 2/β’ 10).» Ε. Χουάιτ, Τ.Π. Σ. σ. 695

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Δείτε την παραπάνω δήλωση της Ε. Χουάιτ. Πώς το Σάββατο, και η αντικατάστασή του μας βοηθάει να καταλάβουμε την επίθεση του Σατανά στο νόμο του Θεού;2. Στα ακόλουθα εδάφια, Μάρκο 3/γ’ 2, Λουκά 13/ιγ’ 14, Ιωάν. 5/ε’ 18, 9/θ’ 16, ο Ιησούς κατηγορείται ότι παρέβηκε το Σάββατο. Διαβάστε Έξ. 20/κ’ 8-11. Πώς μπορείτε να απαντήσετε σ’ αυτήν την κατηγορία;3. Ποια πράγματα έχετε την ευκαιρία να κάνετε το Σάββατο που τις άλλες μέρες της εβδομάδας δεν μπορείτε λόγω υποχρεώσεων;4. Το Σάββατο είναι για σας ημέρα απελευθέρωσης και ανάπαυσης ή ημέρα καταπίεσης και άγχους; Πώς μπορείτε να χαίρεστε το Σάββατο, όπως αναφέρεται στο εδάφιο: «Εάν αποστρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου, μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου, μηδέ λαλών τους λόγους σου»; (Ησ. 58/νη’ 13)


Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Λοιπόν, αδελφοί µου, και σεις εθανατώθητε ως προς τον νόµον διά του σώµατος του Χριστού, διά να συζευχθήτε µε άλλον, τον αναστάντα εκ νεκρών, διά να καρποφορήσωµεν εις τον Θεόν.» Ρωµαίους 7/ζ’ 4.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 7/ζ’ 1-6, 8/η’ 5-8, Ρωµ. 7/ζ’ 7-13, Ρωµ. 4/δ’ 15, Πράξ. 13/ιγ’ 38,39, Γαλ. 3/γ’ 10.

Μία γυναίκα οδηγεί πάνω από το όριο ταχύτητας. Ξαφνικά βλέπει να της κάνει σήμα ένα περιπολικό της αστυνομίας. Πηγαίνει στην άκρη και βγάζει το δίπλωμά της. Ο αστυνομικός παίρνει το δίπλωμα και πηγαίνει πίσω στο περιπολικό για τον καθιερωμένο έλεγχο. Όσο η γυναίκα περιμένει, αναρωτιέται τι κλήση θα πάρει και πώς θα την πληρώσει. Λίγα λεπτά αργότερα, ο αστυνομικός έρχεται και της λέει: «Εντάξει λοιπόν κυρία μου, για να μην αντιμετωπίσετε ξανά το τίμημα του νόμου, θα καταργήσουμε το νόμο. Γι’ αυτό μην σας ανησυχεί πλέον το όριο ταχύτητας.»Όσο γελοία κι αν είναι αυτή η ιστορία, άλλο τόσο γελοία είναι και η θεολογία που διδάσκει ότι ο νόμος, οι Δέκα Εντολές, καταργήθηκαν με το θάνατο του Ιησού.Αυτήν την εβδομάδα θα εξετάσουμε τον θάνατο του Ιησού και την σημασία του σε σχέση με το νόμο.

Κυριακή 4 Μαΐου

ΝΕΚΡΟΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΟΡΩΜΑΊΟΥΣ 7/Ζ’ 1-6

Διαβάστε προσεκτικά Ρωμ. 7/ζ’ 1-6 και γράψτε περιληπτικά τα λόγια του Παύλου. Καθώς διαβάζετε την περικοπή έχετε κατά νου και άλλες Βιβλικές περικοπές για το νόμο.……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Παρότι σε ορισμένες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδεται εσφαλμένα ως υπόχρεοι στο νόμο μέχρι θανάτου, η κυριολεκτική ερμηνεία είναι: «κάθε ζωντανός άνθρωπος υπόκειται στην κυριαρχία του νόμου». Η έμφαση δεν δίνεται στους νεκρούς, αλλά στους ζωντανούς. Μέσα από το παράδειγμα του γάμου βλέπουμε ότι κάθε παντρεμένος που έχει εξωσυζυγική σχέση παραβιάζει το νόμο και έχει διαπράξει μοιχεία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτό το κείμενο δείχνει στον θάνατο του νόμου. Στην πραγματικότητα όμως λέει πως ο άνθρωπος πεθαίνει ως προς τον νόμο, μέσω του σώματος του Χριστού (Ρωμ. 7/ζ’ 4). Σύμφωνα με την Ρωμ. 6/ς’ 6 εκείνο που πεθαίνει είναι ο «παλαιός ημών άνθρωπος». Όσο ο «παλαιός άνθρωπος» ζει, ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος από τον νόμο και εγκλωβισμένος σε μία δυστυχισμένη σχέση (Ρωμ. 7/ζ’ 9-11, 24). Με τον θάνατο του «παλαιού ανθρώπου», ο άνθρωπος μπορεί να ξεκινήσει μία νέα σχέση με τον αναστημένο Χριστό (Ρωμ. 7/ζ’ 4).Επειδή ο νόμος δένει κάθε ζωντανό άνθρωπο, ο Παύλος λέει ότι ο νόμος του Θεού πρέπει να κυριαρχήσει και στη νέα ένωση. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο πιστός είναι πλέον παντρεμένος με τον Χριστό, δείχνει ότι ο νόμος δεν είναι πια όργανο καταδίκης. Ο πιστός απαλλάσσεται από την καταδίκη του νόμου επειδή έχει καλυφθεί με τη δικαιοσύνη του Ιησού.Ο Παύλος δεν λέει ότι οι Δέκα Εντολές – που ορίζουν την αμαρτία – έχουν καταργηθεί. Αυτό άλλωστε θα ερχόταν σε αντίθεση με την Αγία Γραφή και τα γραπτά του. Αντιθέτως, αναφέρεται στη νέα σχέση που πρέπει να έχει κάποιος με το νόμο, μέσω της πίστης στον Ιησού. Ο νόμος εξακολουθεί να είναι υποχρεωτικός, μόνο που εκείνος που πιστεύει στον Ιησού και πέθανε ως προς την αμαρτία και το εγώ, δεν βρίσκεται υπό την καταδίκη του νόμου γιατί ανήκει πλέον στον Ιησού.

Δευτέρα 5 Μαΐου

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥΡΩΜΑΊΟΥΣ 8/Η’ 1-8

Ο Παύλος βεβαιώνει τους Χριστιανούς ότι: «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού… Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ. 8/η’ 1,2). Εάν διαβάσουμε αυτά τα εδάφια αποσπασματικά, θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Παύλος αναφέρεται σε δύο αντικρουόμενους νόμους: στο νόμο της ζωής, και στο νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Ωστόσο, η διαφορά δεν βρίσκεται στο νόμο αλλά στον άνθρωπο, πριν και αφότου δεχθεί τον Χριστό. Πώς τα λόγια του Παύλου στη Ρωμ. 7/ζ’ 7-13 απεικονίζουν τον ρόλο του νόμου; Η λειτουργία του νόμου εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, το ίδιο μαχαίρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χειρουργικό εργαλείο για να θεραπεύσει ή ως φονικό όπλο για να σκοτώσει. Παρομοίως, ο κλέφτης ενός πορτοφολιού θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τον ιδιοκτήτη του πορτοφολιού που ο νόμος προορίστηκε να προστατεύσει. Ο νόμος μπορεί κάποιες φορές να περιγράφεται ως άγιος, δίκαιος και αγαθός (Ρωμ. 7/ζ’ 12) και άλλοτε ως νόμος αμαρτίας και θανάτου (Ρωμ. 8/η’ 2). Όπως η εκδίκηση του Θεού δεν Τον εμποδίζει να είναι Θεός αγάπης, έτσι και η λειτουργία του νόμου ως αμαρτίας και θανάτου δεν τον καθιστά αμαρτωλό. Σύμφωνα με την Ρωμ. 8/η’ 5-8, ο νόμος γίνεται όργανο «αμαρτίας και θανάτου» για εκείνους που ζουν κατά τη σάρκα (Ρωμ. 8/η’ 5). Αυτή είναι η περιγραφή του ανθρώπου που εξακολουθεί να είναι παντρεμένος με τον «παλιό του εαυτό» και δεν έχει την επιθυμία να αλλάξει αυτή τη σχέση και να ενωθεί με τον αναστημένο Χριστό. Ως αποτέλεσμα αυτής της αμαρτωλής ένωσης, το πρόσωπο αυτό βρίσκεται σε «έχθρα» με το Θεό και το νόμο Του, επειδή ακριβώς βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές (Ρωμ. 8/η’ 7). Ο Παύλος δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο ότι είναι αδύνατον «το φρόνημα της σαρκός» να υποταχθεί στο νόμο του Θεού ή να Τον ευχαριστήσει (Ρωμ. 8/η’ 7,8). Προφανώς αυτή η αναφορά δεν αφορά τον άνθρωπο που αγωνίζεται (Ρωμ. 7/ζ’ 13-25), μιας και «με τον νου δουλεύει τον νόμον του Θεού» (Ρωμ. 7/ζ’ 25). Πιθανόν, ο Παύλος να αναφέρεται σε εκείνους που με την ασέβειά τους «κατακρατούσι την αλήθειαν» (Ρωμ. 1/α’ 18). Για αυτούς τους επαναστάτες λοιπόν στην κυριαρχία του Θεού, ο νόμος γίνεται όργανο αμαρτίας και θανάτου (Ρωμ. 2/β’ 12).

ΣΚΕΨΗ: Ο νόµος είναι άγιος, δίκαιος και αγαθός για σας ή γίνεται νόµος αµαρτίας και θανάτου καθώς τον παραβαίνετε;Τρίτη 6 Μαΐου

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

Σύμφωνα με την Ρωμ. 4/δ’ 15, 5/ε’ 13 και 7/ζ’ 7, ποια είναι η λειτουργικότητα του νόμου; Επίσης, τι διαβάζουμε στην Ρωμ. 7/ζ’ 8-11 για το πώς επιδρά ο νόμος στον παραβάτη;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…..…………………………………………………………………………………Κάθε εργαλείο έχει τον σκοπό του. Όπως ένα κλειδί χρησιμοποιείται για να ανοίξει μία κλειδαριά ή ένα μαχαίρι για να κόψει, έτσι και ο νόμος χρησιμοποιείται για να ορίσει την αμαρτία. Εάν δεν υπήρχε ο νόμος του Θεού, δεν θα είχαμε τρόπο να μάθουμε αν οι πράξεις μας είναι αποδεκτές ή όχι από Εκείνον. Και παρότι δίχως νόμο δεν υφίσταται αμαρτία, ο Παύλος αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο νόμος δεν αποτελεί μέρος της αμαρτίας: «Το αγαθόν λοιπόν έγεινεν εις εμέ θάνατος; Μη γένοιτο, αλλ’ η αμαρτία, διά να φανή αμαρτία, προξενούσα εις εμέ θάνατον διά του αγαθού, ώστε να γείνη καθ’ υπερβολήν αμαρτωλός ή αμαρτία διά της εντολής» (Ρωμ. 7/ζ’ 12,13).Πώς το παραπάνω εδάφιο ρίχνει φως στην Α’ Κορ. 15/ιε’ 54-58;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Εάν διαβάσετε αποσπασματικά την Α’ Κορ. 15/ιε’ 54-58 θα αποκτήσετε μία αρνητική άποψη για το νόμο του Θεού. Ωστόσο ο Παύλος θέλει να πει ότι ο νόμος είναι «δύναμη» της αμαρτίας επειδή ακριβώς ορίζει την αμαρτία. Και φυσικά, «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμ. 6/ς’ 23). Εάν δεν υπήρχε νόμος, δεν θα υπήρχε και θάνατος επειδή δεν θα υπήρχε τίποτε που να ορίζει την αμαρτία. Στην Α’ Κορ. 15/ιε’ ο Παύλος δεν λέει το νόμο σατανικό, αλλά δείχνει πώς μέσα από τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, όλοι όσοι πιστεύουν, μπορούν να νικήσουν το θάνατο που έρχεται ως αποτέλεσμα της παράβασης του νόμου. ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε την τελευταία φορά που κάποιος, παραβαίνοντας το νόµο του Θεού, σας πλήγωσε; Πώς µία τέτοια εµπειρία µπορεί να βοηθήσει στο να κατανοήσουµε γιατί είναι λανθασµένη η άποψη ότι ο νόµος καταργήθηκε µε τον θάνατο του Ιησού;

Τετάρτη 7 Μαΐου

Ο ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΝΟΜΟΣ

Παρότι υπό μία έννοια ο νόμος είναι δύναμη της αμαρτίας, υπό μία άλλη έννοια είναι τρομερά ανίσχυρος. Πώς γίνεται ένα πράγμα να είναι δυνατό και ταυτόχρονα αδύναμο; Και πάλι, την διαφορά δεν την κάνει ο νόμος, αλλά ο άνθρωπος. Για εκείνον που ανακαλύπτει ότι είναι αμαρτωλός, ο νόμος τον υποχρεώνει να αναγνωρίσει ότι βαδίζει ενάντια στο θέλημα του Θεού και συνεπώς οδηγείται στο θάνατο. Ακόμη κι αν πάρει την απόφαση να ακολουθήσει κατά γράμμα το νόμο, το γεγονός ότι έχει ήδη αμαρτήσει τον καθιστά υποψήφιο για θάνατο. Διαβάστε Πράξ. 13/ιγ’ 38,39, Ρωμ. 8/η’ 3 και Γαλ. 3/γ’ 21. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για το νόμο και τη σωτηρία;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ορισμένοι πιστεύουν ότι θα σωθούν με την αυστηρή τήρηση του νόμου, αυτό όμως δεν είναι βιβλική διδασκαλία. Ο νόμος ορίζει την αμαρτία (Ρωμ. 7/ζ’ 7), δεν την συγχωρεί (Γαλ. 2/β’ 24). Επομένως, ο Παύλος λέει ότι ο ίδιος νόμος που είναι δύναμη της αμαρτίας είναι επίσης και «ανίσχυρος» (Ρωμ. 8/η’ 3). Μπορεί να καταδικάσει τον αμαρτωλό για τις αμαρτίες του, αλλά δεν μπορεί να τον δικαιώσει. Ένας καθρέπτης μπορεί να μας δείξει τις ατέλειες μας, αλλά δεν μπορεί να μας τις διορθώσει. Η Ε. Χουάιτ αναφέρει: «Ο νόμος δεν μπορεί να σώσει εκείνους που καταδικάζει, δεν μπορεί να σώσει εκείνους που χάνονται.» The Signs of the Times, 10 Νοεμβρίου 1890.Όταν αναλογιστούμε πλήρως τον σκοπό του νόμου, θα μπορέσουμε ευκολότερα να καταλάβουμε το γιατί ο Ιησούς έγινε η εξιλαστήρια θυσία για τους ανθρώπους. Ο θάνατος του Ιησού αποκατάστησε τη σχέση των αμαρτωλών με τον Θεό και τον άγιο, δίκαιο, και αγαθό νόμο Του (Ρωμ. 7/ζ’ 12). Την ίδια στιγμή, μέσα από το θάνατό Του βλέπουμε πόσο μάταιο είναι να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε με την τήρηση του νόμου. Εξάλλου, εάν η υπακοή στο νόμο μπορούσε να μας σώσει, τότε η θυσία του Ιησού στη θέση μας δεν θα ήταν απαραίτητη. Η θυσία δείχνει ότι η υπακοή στο νόμο δεν μπορεί να μας σώσει. Χρειαζόμασταν κάτι πιο δραστικό.ΣΚΕΨΗ: Αν και έχουµε την υπόσχεση για δύναµη στην υπακοή του νόµου του Θεού, γιατί η υπακοή είναι ανίσχυρη να εξασφαλίσει τη σωτηρία µας; Δείτε τον τρόπο που τηρείτε το νόµο. Εάν η σωτηρία σας εξαρτιόταν από την τήρηση του νόµου, τι ελπίδες θα είχατε;


Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥΓΑΛΆΤΑΣ 3/Γ’ 10-14

Τι μας λένε τα παρακάτω εδάφια για την ανθρώπινη φύση; Πώς βλέπουμε αυτή την αλήθεια στην καθημερινότητά μας; Ψαλμ. 51/να’ 5, Ησ. 64/ξδ’ 6, και Ρωμ. 3/γ’ 23.……..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………Με εξαίρεση τον Χριστό, όλοι οι άνθρωποι έχουμε επηρεαστεί από την αμαρτία του Αδάμ. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δίκαιος κατά πάντα. Κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Ηλίας και ο Ενώχ, έζησαν πολύ κοντά στον Θεό, αλλά παρόλα αυτά δεν ήταν αναμάρτητοι. Έχοντας αυτό κατά νου ο Παύλος δηλώνει: «επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά» (Γαλ. 3/γ’ 10). Η αλήθεια είναι ότι ο νόμος απαιτεί πλήρη και ολοκληρωτική υπακοή, κάτι το οποίο μόνο ο Ιησούς κατόρθωσε.Πώς η Ρωμ. 6/ς’ 23 μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη φράση «κατάρα του νόμου»; Δείτε επίσης Γέν. 2/β’ 17 και Ιεζ. 18/ιη’ 4.……………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Όλοι είμαστε κάτω από την κατάρα του νόμου. Επειδή ο νόμος δεν αφήνει περιθώρια για λάθη, είναι αδύνατον κάποιος να διορθώσει μία αμαρτία του παρελθόντος. Συνεπώς, ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Ο Ιάκωβος δίνει μια πιο θλιβερή εικόνα λέγοντας ότι η παράβαση ενός μέρους του νόμου είναι το ίδιο σοβαρή αμαρτία με την παράβαση όλου του νόμου (Ιακ. 2/β’ 10). Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, και ο θάνατος δεν έχει δοσολογία. Καθώς συνειδητοποιούμε την σοβαρότητα της τρομερής κατάστασής μας, μπορούμε πιο εύκολα να εκτιμήσουμε την αγάπη του Θεού: «Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών» (Ρωμ. 5/ε’ 8). Μέσω του θανάτου Του, «ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών» (Γαλ. 3/γ’ 13).ΣΚΕΨΗ: Σκεφθείτε τα λόγια του Παύλου: «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόµου, υπό κατάραν είναι». Αυτό συµβαίνει επειδή ο νόµος δεν µπορεί να µας σώσει, και έτσι είµαστε καταραµένοι να πεθάνουµε. Πώς η αναγνώριση αυτής της αλήθειας µας βοηθά να εκτιµήσουµε όλα όσα µας έχουν δοθεί µέσω του Ιησού; Πώς µπορούµε να εκδηλώσουµε την εκτίµησή µας; Δείτε Α’ Ιωάν. 5/ε’ 3.


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ:Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 731-739.«Ο νόμος του Θεού απαιτεί δικαιοσύνη – μια δίκαιη ζωή, ένα τέλειο χαρακτήρα. Και αυτά δεν τα κατέχει ο άνθρωπος για να μπορέσει να τα δώσει. Δεν μπορεί να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του άγιου νόμου του Θεού. Αλλά ο Χριστός, ερχόμενος στον κόσμο σαν άνθρωπος, έζησε μία άγια ζωή και ανέπτυξε ένα τέλειο χαρακτήρα. Και αυτά τα προσφέρει δωρεάν σε όλους όσους θελήσουν να τα δεχθούν. Η ζωή Του παίρνει τη θέση της ζωής των ανθρώπων. Έτσι, η μακροθυμία του Θεού τους χορηγεί άφεση των διαπραχθέντων αμαρτημάτων. Επιπλέον, ο Χριστός εμπνέει τους ανθρώπους με τις ιδιότητες του Θεού. Οικοδομεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα κατά την ομοιότητα του θεϊκού χαρακτήρα, μία υπέροχη επίτευξη πνευματικής δύναμης και ομορφιάς. Έτσι, η ίδια η δικαιοσύνη του νόμου εκπληρώνεται σ’ όποιον πιστεύει στο Χριστό. Ο Θεός μπορεί να “ήναι Αυτός δίκαιος, και να δικαιώνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν”.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 736. Συνοπτικά, ο θάνατος του Ιησού δείχνει με έντονο τρόπο την μονιμότητα του νόμου του Θεού. Όταν οι προπάτορές μας αμάρτησαν, ο Θεός θα μπορούσε να καταργήσει τους νόμους Του και το τίμημα για την παράβαση. Ωστόσο, αυτό θα σήμαινε ότι οι κάτοικοι της γης θα ζούσαν σε μία δυστυχισμένη και χωρίς νόμο κοινωνία. Αντιθέτως, ο Θεός επέλεξε να στείλει τον Υιό Του ως Αντικαταστάτη μας, για να δεχθεί το τίμημα της αμαρτίας που απαιτούσε ο νόμος και έπρεπε εμείς να πληρώσουμε. Μέσω της θυσίας του Ιησού, όλη η ανθρωπότητα αποκτά μία νέα σχέση με το Θεό. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί μέσω της πίστης στον Ιησού να λάβει συγχώρηση για τις αμαρτίες του και να σταθεί τέλειος ενώπιον του Θεού.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, ο Θεός εξετάζει τις καλές του πράξεις σε σχέση με τις κακές, και αποφασίζει το εάν αυτό θα ανταμειφθεί ή όχι στην άλλη ζωή. Πού βρίσκεται το λάθος σ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης;2. Ο Ιησούς που είναι Ίσος με τον Θεό, πέθανε για τις αμαρτίες μας. Εάν υποθέσουμε ότι η υπακοή στο νόμο καθορίζει τη σωτηρία μας, τότε τι σημαίνει αυτό για την αποτελεσματικότητα της θυσίας του Χριστού;3. Γιατί είναι λανθασμένη η άποψη ότι ο νόμος του Θεού καταργήθηκε στο Σταυρό; Όταν οι άνθρωποι λένε κάτι τέτοιο, ποια εντολή ισχυρίζονται ουσιαστικά ότι καταργήθηκε;


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Επειδή το τέλος του νόµου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.» Ρωµαίους 10/ι’ 4.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 5/ε’ 12-21, 6/ς’ 15-23, 7/ζ’ 13-25, 9/θ’ 30- 10/ι’ 4, Γαλ. 3/γ’ 19-24.

Σε ένα πολύ γνωστό περιοδικό υπήρχε με μεγάλα γράμματα η εξής διαφήμιση: «Αποκτήστε Αθανασία! (δεν σας κάνουμε πλάκα…)». Υπό μία έννοια αστειευόντουσαν, μιας και στη συνέχεια ανέφεραν: «Για να αφήσετε μία κληρονομιά φιλανθρωπίας όπου θα δίνονται για πάντα δώρα στο όνομα σας, επικοινωνήστε μαζί μας και θα σας στείλουμε δωρεάν ένα βιβλιάριο.»Συγγραφείς, λόγιοι, φιλόσοφοι και θεολόγοι, όλοι ασχολήθηκαν με το θέμα του θανάτου και τη σημασία του στη ζωή μας. Επομένως, η διαφήμιση αυτή ήταν ένας έξυπνος, αν και ανεπιτυχής τρόπος για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ασχοληθούν με τη θνησιμότητά τους.Από την άλλη πλευρά, σε όλη την Καινή Διαθήκη βλέπουμε ότι ο μοναδικός τρόπος για να αποκτήσουμε την αθανασία είναι μέσω της πίστης μας στον Ιησού, και όχι μέσω της τήρησης του νόμου – παρότι πρέπει να τον τηρούμε. Στην πραγματικότητα, η τήρηση του νόμου δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την χάρη, αντιθέτως, η τήρηση έρχεται όταν λαμβάνουμε τη χάρη.Αυτή την εβδομάδα θα συνεχίσουμε τη μελέτη γύρω από το νόμο και την χάρη.


«ΟΠΟΥ ΕΠΕΡΙΣΣΕΥΣΕΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ»

Ο νόμος δείχνει τις αμαρτίες μας, αλλά δεν μπορεί να μας σώσει από αυτές. Ωστόσο, δείχνει την ανάγκη μας για τον Ιησού, τη μοναδική λύση για την αμαρτία.Διαβάστε Ρωμ. 5/ε’ 12-21. Με ποιον τρόπο το μήνυμα της χάρης του Θεού αποκαλύπτεται σ’ αυτά τα εδάφια; ……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………..………Προσέξτε τον συνεχή συσχετισμό μεταξύ αμαρτίας και θανάτου. Φαίνεται έντονα ότι συνδέονται άμεσα, και αυτό επειδή η αμαρτία, η παράβαση του νόμου του Θεού, οδηγεί στο θάνατο. Διαβάστε Ρωμ. 5/ε’ 20. Καθώς ο νόμος «παρεισήλθε», περίσσευσε η αμαρτία, με την έννοια ότι ο νόμος όρισε ξεκάθαρα τι είναι αμαρτία. Παρόλα αυτά, αντί να έρθει το φυσικό αποτέλεσμα της αμαρτίας, ο θάνατος, ο Παύλος λέει ότι «όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Με άλλα λόγια, όσο σοβαρή κι αν είναι η αμαρτία, η χάρη του Θεού αρκεί για να καλύψει τις αμαρτίες όλων όσων επικαλούνται με πίστη τις υποσχέσεις Του. Επηρεασμένοι από την Α’ Ιωάν. 3/γ’ 4 («αμαρτία είναι η ανομία») πολλοί περιορίζουν την αμαρτία ως την παραβίαση των Δέκα Εντολών. Όμως ο όρος «ανομία» έχει να κάνει με οτιδήποτε αντιβαίνει τις αρχές του Θεού. Γι’ αυτό όταν ο Αδάμ πήρε τον απαγορευμένο καρπό, παρέβηκε την εντολή του Θεού (Γέν. 2/β’ 17) και βρέθηκε ένοχος για αμαρτία, παρότι δεν είχαν δοθεί ακόμη οι Δέκα Εντολές. Στην πραγματικότητα, η αμαρτία του Αδάμ έφερε την κατάρα του θανάτου σε όλη την ανθρωπότητα (Ρωμ. 5/ε’ 12,17,21).Σε αντιπαράθεση με την παρακοή του Αδάμ στο νόμο του Θεού, έρχεται η αφοσίωση του Ιησού, γεγονός που φέρνει ελπίδα για αιώνια ζωή. Παρά τους πειρασμούς, ο Ιησούς δεν υπέκυψε στην αμαρτία (Εβρ. 4/δ’ 15). Στην Ρωμαίους, ο Παύλος εξυψώνει την υπάκουη δικαιοσύνη του Ιησού που οδηγεί στην αιώνια ζωή όσους την αποδέχονται (Ρωμ. 5/ε’ 18-21). Ως Δεύτερος Αδάμ, ο Ιησούς τήρησε το νόμο και έσπασε την κατάρα του θανάτου. Ο πιστός μπορεί πλέον να επικαλεστεί τη δικαιοσύνη Του. Ο καταδικασμένος σε θάνατο άνθρωπος, λόγω της αμαρτίας που κληρονόμησε από τον πρώτο Αδάμ, μπορεί να πάρει το δώρο της ζωής εάν αποδεχτεί τη δικαιοσύνη του Δεύτερου Αδάμ, του Ιησού.


ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΗ

Οι Χριστιανοί δυσκολεύονται ιδιαίτερα να κατανοήσουν το ρόλο του νόμου για όσους έχουν σωθεί μέσω της χάρης. Γιατί πρέπει ο πιστός να τηρεί το νόμο εφόσον δικαιώνεται όταν αποδέχεται τη ζωή και τον θάνατο του Ιησού; Αυτή η ερώτηση μάς δίνει την ευκαιρία να επαναλάβουμε ένα σημαντικό σημείο: Ο νόμος δεν δόθηκε για να μας σώσει, η λειτουργία του μετά την Πτώση ήταν να ορίσει την αμαρτία. Ωστόσο, ο Σταυρός δεν σταμάτησε την ανάγκη να ακολουθεί ο άνθρωπος τον νόμο του Θεού, όπως και κάποιος που του χαρίστηκε η κλήση για υπερβολική ταχύτητα, δεν μπορεί να συνεχίσει να παραβαίνει το νόμο. Σύμφωνα με την Ρωμ. 6/ς’ 12, 15-23 ποια τα επακόλουθα στο να ζούμε μία ζωή χάρης; Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην Ρωμ. 6/ς’ 12,15,17..…………………………………………………………………………………….……………………..……………………………………………………………….……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………….Η χάρη και ο νόμος δεν αντιτίθενται και ούτε το ένα αναιρεί το άλλο. Αντιθέτως, συνδέονται έντονα. Επειδή ο νόμος δεν μπορεί να μας σώσει, μας δείχνει την ανάγκη μας για χάρη. Η χάρη δεν αντιτίθεται στο νόμο αλλά στον θάνατο. Το πρόβλημά μας δεν είναι ο νόμος αλλά ο αιώνιος θάνατος που έρχεται με την παράβαση του νόμου.Ο Παύλος προειδοποιεί τους Χριστιανούς να είναι προσεκτικοί και να μη χρησιμοποιούν τη χάρη ως δικαιολογία για να αμαρτάνουν (Ρωμ. 6/ς’ 12,15). Επειδή η αμαρτία ορίζεται μέσω του νόμου, όταν ο Παύλος λέει στους Χριστιανούς να μην αμαρτάνουν, στην ουσία τους λέει: τηρήστε το νόμο, υπακούστε στις εντολές!«Ο Παύλος είχε πάντοτε εξυψώσει τον νόμο του Θεού. Είχε αποδείξει ότι ο νόμος δεν είχε τη δύναμη να σώσει τους ανθρώπους από την τιμωρία της παρακοής. Οι ένοχοι πρέπει να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να ταπεινωθούν μπροστά στον Θεό του οποίου τη δίκαια οργή προκάλεσαν με το να παραβούν το νόμο Του. Πρέπει επίσης να δείξουν πίστη στο αίμα του Χριστού ως το μοναδικό μέσο για τη συγχώρεσή τους.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 346.ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι εύκολο να παρασυρθούµε στο ότι δεν χρειάζεται να υπακούσουµε στο νόµο, επειδή δεν σωζόµαστε από αυτόν;

Τρίτη 13 Μαΐου

«ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΩ»

Διαβάστε Ρωμ. 7/ζ’ 13-25. Πώς κατανοείτε αυτά τα εδάφια; Αναφέρεται ο Παύλος σε έναν αμετανόητο ή μήπως αυτή είναι η εμπειρία ενός νεοφώτιστου; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………….………………………………………………………………………………….………..……………………………………………………………………………Μην ανησυχείτε εάν δεν ξέρετε σε ποιον αναφέρονται αυτά τα εδάφια. Οι θεολόγοι για χρόνια προσπαθούσαν να το ανακαλύψουν. Σύμφωνα με την περιγραφή πρόκειται για κάποιον που ευχαριστείται στον νόμο του Θεού (συνεπώς δεν πρόκειται για κάποιον άπιστο) που ωστόσο δείχνει υποδουλωμένος στην αμαρτία (γεγονός που μας μπερδεύει μιας και οι Χριστιανοί έχουν την υπόσχεση για δύναμη κατά της αμαρτίας). «Κύριος σκοπός του Παύλου σ’ αυτό το κείμενο είναι να μας δείξει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο νόμο, το ευαγγέλιο, και το πρόσωπο που έχει αφυπνιστεί και αγωνίζεται ενάντια στην αμαρτία κατά την προετοιμασία του για τη σωτηρία. Το μήνυμα του Παύλου είναι ότι ο νόμος μπορεί να επιταχύνει και να εντείνει τη μάχη, όμως μόνο το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μπορεί να φέρει νίκη και ανακούφιση.» The SDA Bible Commen-tary τομ. 6, σ. 554.Ανεξαρτήτου του πώς βλέπουμε αυτά τα εδάφια, πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνος που αγωνίζεται με την αμαρτία μπορεί να κάνει και τις σωστές επιλογές. Διαφορετικά, όλες οι υποσχέσεις που υπάρχουν στην Αγία Γραφή για νίκη κατά της αμαρτίας θα ήταν ανούσιες. Επίσης, όπως φαίνεται στο Ματθ. 5/ε’ η αμαρτία ξεκινάει πριν την πραγματοποίηση της πράξης. Συνεπώς, ο άνθρωπος γίνεται παραβάτης του νόμου σκεπτόμενος και μόνο κάτι το αμαρτωλό. Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Ωστόσο, στα πλαίσια της Ρωμ. 7/ζ’, μπορεί ο άνθρωπος να είναι ανήμπορος δεν είναι όμως και απελπισμένος. Επειδή για εκείνον που ζει κατά το Πνεύμα, ο νόμος λειτουργεί ως αναμνηστικό της απελευθέρωσής του από την καταδίκη που έρχεται μέσω του Ιησού (Ρωμ. 7/ζ’ 24- 8/η’2).ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε ξανά τα σηµερινά εδάφια. Πώς σχετίζονται µε την προσωπική σας εµπειρία µε τον Κύριο; Πώς µπορείτε να βιώσετε την ελπίδα που εκφράζει εδώ ο Παύλος;


Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥΡΩΜ. 9/Θ’ 30- 10/Ι’ 4

Ο τίτλος της μελέτης μας αυτή την εβδομάδα εμπνεύστηκε από την Ρωμ. 10/ι’ 4 «το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός». Πολλοί που σκέφτονται αρνητικά για το νόμο, ερμηνεύουν το εδάφιο ως εξής: «Ο Χριστός έδειξε ότι το νόμος είναι ξεπερασμένος.» Ωστόσο, αυτή η ερμηνεία έρχεται σε αντίθεση με την Ρωμαίους επιστολή και τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης που δείχνουν ότι ο νόμος εξακολουθεί να ισχυεί. Διαβάστε. Πώς εξηγεί ο Παύλος ότι η σωτηρία είναι μέσω πίστης και όχι μέσω του νόμου;……………………………………………………………………………………..……..………………………………………………………………………………Όπως και σε όλη την προς Ρωμαίους επιστολή, ο σκοπός του Παύλου σ’ αυτά τα εδάφια είναι να δείξει την αληθινή πηγή της δικαιοσύνης. Ο νόμος δείχνει την δικαιοσύνη, αλλά δεν μπορεί να δικαιώσει τους ανθρώπους. Έτσι, ο Παύλος παρουσιάζει το εξής παράδοξο: Τα έθνη που αποζήτησαν την δικαιοσύνη την έλαβαν, ενώ ο Ισραήλ που αγωνιζόταν να τηρήσει τον δίκαιο νόμο, δεν την έλαβε. Ο Παύλος δεν αποκλείει τους Ιουδαίους από τη δικαιοσύνη, ούτε φυσικά λέει ότι όλοι οι εθνικοί είναι δίκαιοι. Απλώς λέει ότι ο νόμος δεν φέρνει τη δικαιοσύνη στον αμαρτωλό, είτε αυτός είναι Ιουδαίος είτε είναι Εθνικός. Πολλοί Ιουδαίοι επιθυμούσαν ειλικρινά την δικαιοσύνη, ωστόσο η αναζήτηση τους ήταν μάταιη (Ρωμ. 10/ι’ 2). Υπηρετούσαν με ζήλο τον Θεό, αλλά το έκαναν με τους δικούς τους όρους. Πήραν ένα αντικείμενο της αποκάλυψης του Θεού (το νόμο) και το μπέρδεψαν με την Πηγή της σωτηρίας τους. Όσο σωστός κι αν είναι ο νόμος, δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Για την ακρίβεια, όχι μόνο ο νόμος δεν δικαιώνει τον άνθρωπο αλλά δείχνει την αμαρτωλή του κατάσταση και την ανάγκη του για δικαιοσύνη. Γι’ αυτόν το λόγο ο Παύλος αναφέρει τον Χριστό ως το «τέλος» του νόμου. Δεν είναι το «τέλος» με την έννοια του τερματισμού του νόμου, αλλά με την έννοια του «σκοπού» του νόμου, Εκείνος στον οποίο δείχνει ο νόμος. Ο νόμος οδηγεί τον άνθρωπο στον Χριστό, καθώς ο μετανοημένος αμαρτωλός κοιτάζει σ’ Αυτόν για σωτηρία. Ο νόμος υπενθυμίζει σ’ όλους τους Χριστιανούς ότι ο Χριστός είναι η δικαιοσύνη μας (Ρωμ. 10/ι’ 4).ΣΚΕΨΗ: Καθώς προσπαθούµε να τηρήσουµε το νόµο του Θεού, τι πρέπει να κάνουµε ώστε να µην πέσουµε στην παγίδα του νοµικισµού, να επιδιώκουµε δηλαδή τη δική µας δικαιοσύνη;


Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΜΑΣ

Σε αρμονία με την προς Ρωμαίους επιστολή, η προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου δείχνει ότι ο σκοπός του νόμου είναι να ορίσει την αμαρτία και όχι να δικαιώσει τους ανθρώπους (Γαλ. 3/γ’ 19,21). Διαβάστε Γαλ. 3/γ’ 23,24. Ποιες εικόνες χρησιμοποιεί ο Παύλος για να περιγράψει τον σκοπό του νόμου; Ποια πιστεύετε ότι είναι η σημασία αυτών των εικόνων;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………...……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………….Ο νόμος στο εδ. 24 παρομοιάζεται με έναν «παιδαγωγό». Οι παιδαγωγοί δίδασκαν στους γιους την πειθαρχία. Αν και δούλος, ο παιδαγωγός είχε την εξουσία να κάνει ότι ήταν απαραίτητο για τη σωστή εκπαίδευση του γιου, συμπεριλαμβανομένου και της φυσικής τιμωρίας. Ο παιδαγωγός δεν είχε καμία εξουσία στο γιο όταν εκείνος ενηλικιωνόταν.Έχοντας κατά νου το ρόλο του παιδαγωγού, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο σκοπός του νόμου για εκείνον που έλαβε τη σωτηρία μέσω του Χριστού;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………Αν και ο παιδαγωγός δεν είχε καμία εξουσία στον ενήλικα γιο, τα μαθήματα που του είχε διδάξει αναμένονταν να καταστήσουν τον γιο ικανό για ώριμες αποφάσεις. Παρομοίως, ενώ οι Χριστιανοί δεν βρίσκονται υπό την καταδίκη του νόμου, όπως κάποιος που έχει ενηλικιωθεί, αναμένεται οι πράξεις τους να είναι σύμφωνες με τις αρχές του. Επιπλέον, στο ρόλο του ως παιδαγωγός, ο νόμος λειτουργεί και ως προστάτης του πιστού έως ότου έρθει «η πίστη» (Γαλ. 3/γ’ 23). Για μία ακόμη φορά βλέπουμε πως ο Χριστός είναι το «τέλος», ο σκοπός του νόμου. Αυτό δηλώνει ο Παύλος όταν λέει ότι ο νόμος μάς οδήγησε στον Χριστό «διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως» (εδ. 24).ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε µε προσοχή Γαλ. 3/γ’ 21. Τι λέει αυτό το εδάφιο όσον αφορά το ότι µπορούµε να σωθούµε µέσω της υπακοής µας στο νόµο; Πώς αυτό το εδάφιο εµπεριέχει ένα εξαίρετο µήνυµα;


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ:

«Ο νόμος μάς φανερώνει την αμαρτία και δείχνει την ανάγκη μας για τον Χριστό, να καταφύγουμε σ’ Αυτόν για συγχώρηση και ειρήνη, εξασκώντας την μετάνοια προς τον Θεό… Δεν πρέπει να κοιτάξουμε το νόμο των Δέκα Εντολών από την απαγορευτική του πλευρά, αλλά από την πλευρά του ελέους. Οι απαγορεύσεις, μέσα από την υπακοή, είναι η εγγύηση της ευτυχίας. Όπως τον λάβαμε από τον Χριστό, ο νόμος εργάζεται μέσα μας την αγνότητα του χαρακτήρα που θα μας φέρει αιώνια χαρά. Η υπακοή είναι ένας προστατευτικός τοίχος όπου βλέπουμε την καλοσύνη του Θεού, ο οποίος φανερώνοντας στους ανθρώπους τις αμετάλλακτες αρχές της δικαιοσύνης, επιδιώκει να τις σφραγίσει από το κακό που έρχεται ως αποτέλεσμα της αμαρτίας.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 1, σ. 234,235.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Αναφερθείτε στην υπέροχη ελπίδα που βρίσκουμε στη Γαλ. 3/γ’ 21. Πώς παρουσιάζεται ξεκάθαρα το ευαγγέλιο της χάρης; Γιατί αυτό το εδάφιο είναι το απόλυτο αντίδοτο του νομικισμού;2. Ο θεϊκός τρόπος ζωής δεν είναι προαιρετικός για όσους θέλουν να λέγονται παιδιά του Θεού. Πολλοί αναφέρονται στην ανάγκη μας να φθάσουμε στην «τελειότητα» προκειμένου να εισέλθουμε στη βασιλεία. Δυστυχώς, αυτοί που ενστερνίζονται αυτό το δόγμα προωθούν την αυτάρκεια ως απαραίτητο στοιχείο για τη σωτηρία, και επιπλέον αγνοούν την πραγματικότητα της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι έχουν κληρονομήσει την τάση προς την αμαρτία και συνεχώς βομβαρδίζονται με πειρασμούς. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η απογοήτευση εκείνων που έχουν τις πράξεις τους ως βαρόμετρο για τη σωτηρία τους. Ποιος μπορεί να συγκριθεί με την αγιοσύνη του Θεού και του νόμου Του; Πώς μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί στο να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, χωρίς να βασίζουμε την σωτηρία μας σε οτιδήποτε άλλο πέρα από τη δικαιοσύνη του Χριστού που μας καλύπτει;3. Ποιος είναι ο σκοπός του νόμου;


Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Εάν τας εντολάς µου φυλάξητε, θέλετε µείνει εν τη αγάπη µου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός µου, και µένω εν τη αγάπη αυτού.» Ιωάννη 15/ιε’ 10.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 19/ιθ’ 16-22, Ιωάν. 13/ιγ’ 34, 35, Γαλ. 6/ς’ 1-5, Πράξ. 17/ιζ’ 31, Ιωάν. 5/ε’ 30.

Τα περισσότερα έθνη έχουν νόμους. Στην κορυφή βρίσκονται οι νόμοι της κυβέρνησης τους οποίους υποχρεούνται να τηρήσουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας. Υπάρχουν και οι επαρχιακοί νόμοι στους οποίους υπόκεινται οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών. Τέλος, οι τοπικοί νόμοι αφορούν μικρότερες περιοχές. Μπορεί η εκάστοτε περιοχή μίας χώρας να έχει το δικαίωμα να θέσει νόμους, ωστόσο αυτοί οι νόμοι δεν πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με τους νόμους του έθνους. Και παρότι οι καταστάσεις επιβάλλουν την εφαρμογή του νόμου με διαφορετικούς τρόπους, ποτέ δεν πρέπει να παρεκκλίνουν από το πνεύμα του κρατικού νόμου. Ως Κυρίαρχος του Σύμπαντος, ο Δημιουργός Θεός έθεσε νόμους για τα δημιουργήματά Του. Όταν ο Ιησούς οικειοθελώς ενσαρκώθηκε, αφιέρωσε τη ζωή Του στο να υπακούει στο θέλημα και στις εντολές του Πατέρα (Φιλιπ. 2/β’ 5-11). Επομένως, όλα όσα δίδαξε ο Ιησούς, η νέα διάσταση που έδωσε στο νόμο ήταν σε πλήρη αρμονία με το νόμο του Θεού.


Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Ορισμένοι πιστεύουν πως οι Δέκα Εντολές δόθηκαν μέσω του Μωυσή στο Σινά, και αφορούσαν το λαό Ισραήλ μέχρι τη σταυρική θυσία. Μετά το Σταυρό, έχουμε μία περίοδο χάρης όπου ο νόμος δεν δεσμεύει κανέναν. Άλλοι πάλι διδάσκουν ότι οι Χριστιανοί έχουν απαλλαχθεί από τον παλαιό νόμο και μόνο οι Εβραίοι πρέπει να τον τηρούν. Όπως είδαμε, η Αγία Γραφή λέει ότι τα έργα του νόμου δεν μπορούν να σώσουν κανέναν, ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται ότι μπορούμε να παραβούμε το νόμο του Θεού. Πουθενά δεν επιτρέπεται η αμαρτία, ούτε αντιφάσκει η Αγία Γραφή σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Ο Θεός φανέρωσε τους όρους της διαθήκης Του στους Ισραηλίτες σε λίθινες πλάκες όπου ήταν γραμμένος ο νόμος. Ωστόσο, στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλές εντολές που περιέχουν λεπτομέρειες που δεν βλέπουμε στον Δεκάλογο. Στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού, οι ραβίνοι θέσπισαν 613 νόμους που βασίζονται στις Δέκα Εντολές. Ο Ιησούς ανακοινώνει ότι «δεν ήλθον να καταλύσω τους νόμους ή τους προφήτας» (Ματθ. 5/ε’ 17). Μπορεί οι Δέκα Εντολές να είναι η σύνοψη του νόμου του Θεού, ωστόσο κάθε εντολή που ειπώθηκε απευθείας ή μέσω των προφητών Του, αποτελεί μέρος του νόμου Του.Συγκρίνετε Ματθ. 19/ιθ’16-22 και 22/κβ’ 34-40. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον Ιησού και τις Δέκα Εντολές;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Παρότι υπάρχουν εκατοντάδες εντολές που ο Θεός φανέρωσε στο Λόγο Του, οι Δέκα Εντολές παρέχουν σταθερές αρχές που μπορούν να εφαρμοστούν σ’ όλους τους άλλους νόμους. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε πέντε από τις Δέκα Εντολές όταν μίλησε στον πλούσιο νέο. Μία ακόμη πιο έντονη σύνοψη των εντολών του Θεού, να αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου, βρίσκεται στο Δευτ. 6/ς’ 5 και Λευιτ. 19/ιθ’ 18. Ο Ιησούς λέει, «Εν ταύταις ταις δύο εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμονται» (Ματθ. 22/κβ’ 40). Ο Ιησούς και ο Πατέρας που είναι Ένα, παρακινούν τους ανθρώπους – τα δημιουργήματά τους – να αγαπήσουν όπως έχουν αγαπηθεί, και μόνο μέσα από την υπακοή στο νόμο αυτή η αγάπη μπορεί να εκφραστεί. ΣΚΕΨΗ: Πώς εκδηλώνεται στη ζωή σας η αγάπη σας προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο;


«ΕΝΤΟΛΕΣ» ΑΓΑΠΗΣΣτην Αγία Γραφή έχουμε πολλά παραδείγματα της αφοσίωσης του Ιησού στο νόμο του Θεού. Για παράδειγμα, στο Λουκά 2/β’ 49 φαίνεται από τα λόγια Του ότι γνώριζε το Ποιος ήταν, και παρόλα αυτά όταν η μητέρα Του εξέφρασε τη λύπη της που είχε απομακρυνθεί από την οικογένεια, με ταπεινοφροσύνη ακολούθησε τους γονείς Του και «ήτο υποτασσόμενος εις αυτούς» (Λουκά 2/β’ 51). Σε μία άλλη περίπτωση, στην έρημο, ο Ιησούς αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Σατανά επειδή στον Θεό μόνο ανήκει η λατρεία (Λουκά 4/δ’ 8). Επιπλέον, υπάρχουν πολλές αναφορές για την τήρηση της ημέρας του Σαββάτου (Λουκά 4/δ’ 16). Ο Παύλος έγραψε ότι η ζωή του Ιησού χαρακτηριζόταν από την υπακοή Του στο θέλημα του Πατέρα (Φιλιπ. 2/β’ 5-11), και ότι ποτέ δεν αμάρτησε παρά τους πειρασμούς (Εβρ. 4/δ’ 15). Γι’ αυτό και μπόρεσε να πει, «…εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού» (Ιωάν. 15/ιε’ 10). Διαβάστε Ιωάν. 13/ιγ’ 34,35. Τι εννοεί ο Ιησούς με το «εντολήν καινήν σας δίδω»;…………..………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..Ο Ιησούς γνώριζε τη σχέση μεταξύ της τήρησης των εντολών και της αγάπης. Ουσιαστικά, οι Δέκα Εντολές είναι «εντολές» αγάπης. Μας δείχνουν πώς να εκφράσουμε την αγάπη μας προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Ο Θεός είναι αγάπη (Α’ Ιωάν. 4/δ’ 16). Παρουσιάζοντας λοιπόν κατ’ αυτόν τον τρόπο τις εντολές στους μαθητές (Ιωάν. 13/ιγ’ 34,35), ο Ιησούς επέκτεινε το νόμο της αγάπης που προέρχεται από τον Πατέρα Του (Ιωάν. 3/γ’ 16). Εκτός του ότι πρέπει να αγαπάμε το συνάνθρωπό μας όπως τον εαυτό μας, πρέπει να αγαπάμε και τον Ιησού όπως μας αγάπησε.«Τον καιρό που τα λόγια αυτά ειπώθηκαν, οι μαθητές δεν μπορούσαν να τα καταλάβουν. Αφού όμως παρακολούθησαν τα πάθη του Χριστού, μετά τη σταύρωση, την ανάσταση και την ανάληψή Του στον ουρανό και μετά που το Πνεύμα το Άγιο τους επισκέφθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, απέκτησαν σαφέστερη αντίληψη της αγάπης του Θεού καθώς και της φύσης της αγάπης εκείνης που έπρεπε να έχουν αναμεταξύ τους.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 483,484.ΣΚΕΨΗ: Έχοντας υπόψη το σηµερινό µάθηµα, διαβάστε Α’ Ιωάν. 3/γ’ 16. Πώς µπορούµε να εκδηλώσουµε αυτήν την αγάπη στη ζωή µας; Πώς µπορούµε να εξαλείψουµε το εγώ ώστε να έχουµε αυτήν την αγάπη;


«ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΕΓΕΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»

Εξετάστε προσεκτικά τις αναφορές στο νόμο στην Α’ Κορ. 9/θ’ 19-23. Τι λέει ο Παύλος εδώ; Γιατί δίνεται τόση έμφαση στο νόμο;…..………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………….…….Ο Θεός θέλει να δεχθούν όλοι οι άνθρωποι το δώρο της αιώνιας ζωής και να γίνουν πολίτες της αιώνιας βασιλείας Του. Στην Α’ Κορ. 9/θ’ ο Παύλος δείχνει πώς να ελκύσουμε τους ανθρώπους στη βασιλεία του Θεού. Κατανοεί τα εμπόδια που δυσκολεύουν τους ανθρώπους να πάρουν την απόφαση για το ευαγγέλιο. Ο Παύλος προτίθεται να υιοθετήσει τις συνήθειες των ατόμων που ευαγγελίζει, προκειμένου να τους οδηγήσει στη σωτηρία. Στο τέλος, όλοι όσοι μετέχουν στη βασιλεία του Θεού θα τηρούν το νόμο Του. Συνεπώς, και εκείνοι που εργάζονται για τον Θεό πρέπει η ζωή τους να είναι σύμφωνη με το θέλημά Του. Μπορεί ο Παύλος να χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους για την προσέγγιση των ανθρώπων, ωστόσο προσέχει να είναι σύμφωνες με το νόμο του Θεού. Στην επιθυμία του να σωθούν οι άνθρωποι, δεν συμβιβάζει τους νόμους που ζητάει ο Θεός να τηρηθούν. Υιοθετεί τους νόμους και τις συνήθειες που δεν έρχονται σε αντίθεση με τον απόλυτο νόμο του Θεού. Η αρχή στην οποία βασίζει την μέθοδό του ο Παύλος είναι «έννομος εις τον Χριστό» (Α’ Κορ. 9/θ’ 21) και δείχνει στη μέθοδο που χρησιμοποίησε ο Ίδιος ο Χριστός. Ήταν μία μέθοδος βασισμένη στην αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, και όχι μόνο σε ορισμένους. Ο Παύλος δεν λέει ότι ο νόμος του Χριστού είναι εναλλακτικός του νόμου του Θεού. Και οι δύο νόμοι εργάζονται αρμονικά, μιας και ο νόμος της αγάπης του Χριστού χρησιμοποιείται για να φέρει εκείνους που έχουν σωθεί με τη χάρη, στο νόμο του στοργικού Θεού. Για την ακρίβεια, όλη η περικοπή στην οποία ο Παύλος εξηγεί το τι κάνει για τη σωτηρία των ανθρώπων, είναι τέλειο παράδειγμα της ανιδιοτελούς αγάπης που εκδηλώνεται στο «έννομος εις τον Χριστόν».ΣΚΕΨΗ: Πόσο προτίθεστε να απαρνηθείτε τον εαυτό σας προκειµένου να φέρετε ανθρώπους στο Χριστό; Κατά πόσο ακολουθείτε το «έννοµος εις τον Χριστόν»;


ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τόσο στα γραπτά όσο και στη φύση αποκαλύπτεται ότι ο νόμος του Θεού εμπερικλείει το θέλημα Του για τον καθένα που είναι ικανός να τον αντιληφθεί (Ρωμ. 1/α’ 20, 2/β’ 12-16). Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τις βασικές απαιτήσεις του Θεού. «Επειδή πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. 3/γ’ 23) προορίζονται για καταστροφή (Ρωμ. 6/ς’ 23, Ιεζ. 18/ιη’ 4). Ωστόσο, δεν έχουν χαθεί τα πάντα: η κατάρα αντιστράφηκε σε δώρο αιώνιας ζωής που μας προσφέρεται λόγω της ζωής, του θανάτου, και της ανάστασης του Ιησού Χριστού (Εφεσ. 2/β’8).Σύμφωνα με τον Παύλο, η χάρη δίνει τη δύναμη στον πιστό να ζήσει μία ζωή υπακοής (Ρωμ. 6/ς’ 15, Εφεσ. 2/β’ 10, Τίτον 2/β’ 11-14), παρότι όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ζωή μας δεν χαρακτηρίζεται πάντα από πίστη και υπάκουη όπως θα έπρεπε.Σύμφωνα με την Γαλ. 6/ς’ 1-5 πώς μπορούμε να εκδηλώσουμε το «έννομος εις τον Χριστόν»;……………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………...…………………………………………………………………………………….Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πώς όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με πειρασμούς και ότι σε στιγμές αδυναμίας μπορεί να αμαρτήσουμε. Έχοντας αυτό κατά νου, είναι λάθος το να βιαστούμε να καταδικάσουμε κάποιον που θα πέσει στην αμαρτία. Ακόμη και ο Ιησούς που δεν αμάρτησε, ήταν πρόθυμος να βοηθήσει εκείνους που είχαν κυριευθεί από την αμαρτία. «Δεν επέκρινε την ανθρώπινη αδυναμία.» Ε. Χουάιτ Ζ.Χ. σ.325. Ο Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς να υποστηρίξουν και να ενθαρρύνουν εκείνον που αμάρτησε, ώστε να μείνει στο νόμο του Θεού (Γαλ. 6/ς’ 1).Ο νόμος του Χριστού διευθύνεται από έλεος. Εάν δεν υπήρχε η εξιλαστήρια θυσία Του δεν θα υπήρχε και λόγος να τηρήσουμε το νόμο του Θεού. Ωστόσο, επειδή ο Χριστός έκανε εφικτή την αιώνια ζωή, υπάρχει κίνητρο για τους πιστούς να μένουν στο νόμο του Θεού ακόμη και μετά από στιγμές αδυναμίας. Οι πιστοί πρέπει να χρησιμοποιούν το νόμο του Χριστού ως το μέσο για την επιστροφή του αμαρτωλού στο νόμο της αγάπης του Θεού. ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε ένα περιστατικό όπου κάνατε λάθος και λάβατε χάρη. Πώς µπορείτε να βεβαιωθείτε ότι θα θυµάστε τη χάρη που λάβατε όταν κάποιος θα ζητήσει από εσάς χάρη;


ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΙΩΆΝ. 5/Ε’ 30

Παρότι ο νόμος του Θεού είναι νόμος ελέους, ο Θεός θα τον χρησιμοποιήσει ως κριτήριο στην κρίση. Ο Θεός συνεχώς προσφέρει ευκαιρίες στους αμαρτωλούς για να μετανοήσουν και να δείξουν την αφοσίωσή τους σ’ Αυτόν, πλησιάζει όμως η ώρα όπου θα ακουστεί: «Όστις αδικεί, ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος, ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος» (Αποκ. 22/κβ’ 11). Αυτή η δήλωση είναι το προανάκρουσμα της τελικής κρίσης.Στην Αποκ. 14/ιδ’ 7 ο πρώτος άγγελος αναγγέλλει την κρίση του Θεού, αν και διαβάζουμε και σε άλλες περικοπές για την κρίση του Χριστού (Πράξ. 17/ιζ’ 31, Β’ Τιμ. 4/δ’ 1, Β’ Κορ. 5/ε’ 10). Πώς το εδάφιο Ιωάν. 5/ε’ 30 μας βοηθάει να καταλάβουμε τον ρόλο του Ιησού στην κρίση;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…..…………………………………………………………………………………Μπορεί ο Χριστός να παραμέρισε τη θεϊκή Του φύση όταν έγινε άνθρωπος (Φιλιπ. 2/β’ 5-11), ωστόσο, ποτέ δεν σταμάτησε να έχει ιδιαίτερη σχέση με τον Πατέρα. Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες Τον κατηγόρησαν για βλασφημία, τους είπε πως ο Θεός Τού έδωσε την εξουσία να εκπληρώνει θεϊκά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου και της κρίσης (Ιωάν. 5/ε’ 19-30). Το γεγονός ότι ο Χριστός ανέλαβε την κρίση δείχνει το έλεος του Θεού. Επειδή ο Χριστός έγινε ένα με τον άνθρωπο μπορεί και να τον κατανοήσει. Στην πραγματικότητα, ο αμετανόητος αμαρτωλός καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του – όχι ο Χριστός – όταν δεν τηρεί την εντολή του Θεού (Ιωάν. 12/ιβ’ 48).Πολλοί γνωρίζουν το νόμο του Θεού αλλά δεν ξέρουν πώς να τον τηρήσουν. Ο νόμος δεν είναι μία λίστα που δείχνει το πόσο κοντά είμαστε στη βασιλεία, αλλά είναι το μέσο που εκφράζει τις αρχές της αγάπης. Η εκπλήρωση του νόμου δεν αφορά την τήρησή του για να κερδίσουμε την εύνοια του Θεού, αλλά μας παρακινεί να μοιραστούμε την αγάπη Του με εκείνους που την χρειάζονται. Ο νόμος δείχνει το επίπεδο της αγάπης που ο καθένας μοιράζεται με τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Ο Χριστός θα χρησιμοποιήσει τον αμετάβλητο νόμο της αγάπης του Θεού ως κριτήριο της τελικής κρίσης (Ιακ. 2/β’ 12).


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ:«“Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.” Για μία ακόμη φορά βλέπουμε καθαρά πιο είναι το καθήκον μας. Πώς μπορούν οι ακόλουθοι του Χριστού να αψηφήσουν τόσο εύκολα αυτές τις εμπνευσμένες οδηγίες… Δεν γνωρίζουμε πολλά για την καρδιά μας και για την ανάγκη μας για το έλεος του Θεού. Γι’ αυτό και δεν εκτιμάμε όσο θα έπρεπε το έλεος του Ιησού που καλούμαστε να εκδηλώσουμε στον πλησίον μας. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι τα αδέρφια μας είναι αδύναμοι θνητοί, όπως κι εμείς. Ας υποθέσουμε ότι ένας αδερφός μας ήρθε σε πειρασμό και έκανε κάποιο λάθος. Τι πρέπει να κάνουμε; Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι άνθρωποι που ο Θεός τούς ανέθεσε κάποιο σπουδαίο έργο, διέπραξαν τρομερές αμαρτίες. Ο Κύριος δεν το προσπέρασε, ούτε όμως και απέβαλλε τους δούλους Του. Όταν μετανόησαν τους συγχώρεσε, τους φανερώθηκε, και εργάστηκε μέσω αυτών. Αφήστε τους φτωχούς και αδύναμους να αναλογιστούν πόσο σπουδαία είναι η ανάγκη τους για το έλεος και τη συγχώρηση του Θεού και των αδελφών τους. Αφήστε τους να δουν πώς κρίνουν και καταδικάζουν τους άλλους.» Ε. Χουάιτ, The Signs of the Times, 25 Ιανουαρίου 1883.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Γιατί είναι σημαντικό να δείξουμε χάρη σε εκείνους που έπεσαν στην αμαρτία; 2. Θυμηθείτε κάποιους ήρωες της Αγίας Γραφής που αμάρτησαν και παρόλα αυτά ο Θεός τούς συγχώρεσε και συνέχισε να τους χρησιμοποιεί για το έργο Του. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα παραδείγματα;3. Πώς γίνεται να υπάρχει πειθαρχία στην εκκλησία, και την ίδια στιγμή να δείχνουμε χάρη και έλεος σε εκείνους που αμάρτησαν; Γιατί δεν πρέπει να βλέπουμε την χάρη και την πειθαρχία σαν δύο αντικρουόμενες έννοιες;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Διότι και ο νόµος εδόθη διά του Μωυσέως, η δε χάρις και η αλήθεια έγεινε διά Ιησού Χριστού» Ιωάννη 1/α’17.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 7/ζ’ 7-12, Δευτ. 30/λ’ 15-20, Ματθ. 7/ζ’ 24-27, Πράξ. 10/ι’ 34, 35, Ιωάν. 15/ιε’ 10, Εφεσ. 2/β’ 1.

Έναν αιώνα πριν τον Χριστό, ο Ρωμαίος ποιητής Λουκρήτιος έγραψε ένα γνωστό ποίημα που ανακαλύφθηκε τον Μεσαίωνα, με τίτλο, «Στη Φύση των Πραγμάτων». Αν και πολλές φορές κατηγορήθηκε ως αθεϊστής, στο ποίημά του ο Λουκρήτιος δεν αμφισβητεί την ύπαρξη θεών, υποστηρίζει απλώς ότι από τη φύση τους οι θεοί δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον σ’ οτιδήποτε αφορά τον άνθρωπο. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός ο Οποίος δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους. Το ενδιαφέρον Του για τον άνθρωπο εκδηλώνεται στο νόμο Του (που μας καθοδηγεί στο πώς να ζούμε) και στη χάρη Του (το μέσο της σωτηρίας παρότι παραβήκαμε το νόμο). Αν και οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι δύο αντικρουόμενες έννοιες, στην πραγματικότητα ο νόμος και η χάρη είναι άμεσα συνδεδεμένα. Μπορεί η λειτουργία τους να είναι διαφορετική, όμως μαζί αποκαλύπτουν ότι η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει κατά της αμαρτίας. Ο νόμος και η χάρη του Θεού παρέχουν ισχυρές ενδείξεις της αγάπης Του για τον άνθρωπο και της επιθυμίας Του να μας σώσει και να μας φέρει στην αιώνια βασιλεία.


Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Διαβάστε Ρωμ. 7/ζ’ 7-12. Τι μας λέει ο Παύλος για τη σχέση μεταξύ αμαρτίας και νόμου; Γιατί ρωτάει αν «ο νόμος είναι αμαρτία;»…..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………Ο Παύλος συνδέει τόσο στενά την αμαρτία με το νόμο που κάνει την ρητορική ερώτηση, «είναι ο νόμος αμαρτία;» Η απάντηση, ασφαλώς και είναι αρνητική. Συγκεκριμένα λέει: «Ώστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία, και δικαία και αγαθή». Το «ώστε» δείχνει το συμπέρασμα του επιχειρήματός του ότι ο νόμος δεν είναι αμαρτία, αλλά άγιος και αγαθός. Αυτό που λέει ο Παύλος είναι ανάλογο με τη σχέση μεταξύ ποινικού δικαίου και εγκλήματος. Κάποιος λογίζεται εγκληματίας επειδή το λέει νόμος. Μπορεί να πάει φυλακή για μία παράνομη πράξη που σε μία άλλη χώρα θεωρείται νόμιμη. Η αιτία: Πρόκειται για την ίδια πράξη, αλλά με δύο διαφορετικά επακόλουθα. Τι κάνει τη διαφορά; Ο νόμος. Επίσης, εκείνο το οποίο αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι επειδή κάτι είναι νόμος, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Στο παρελθόν, στην Αμερική υπήρχε ένας νόμος όπου οι πολίτες υποχρεούταν να επιστρέψουν τους δούλους στους κυρίους τους. Ήταν νόμος, που όμως δεν ήταν δίκαιος. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ο νόμος του Θεού αντικατοπτρίζει τον γεμάτο αγάπη χαρακτήρα Του. Δεν πρέπει λοιπόν να μας παραξενεύουν τα λόγια του Παύλου ότι ο νόμος είναι άγιος και αγαθός. Άλλωστε, Ποιος τον θέσπισε;Διαβάστε Ρωμ. 7/ζ’ 7. Πώς η συγκεκριμένη εντολή αποδεικνύει την άποψη του Παύλου για το νόμο; Γιατί επέλεξε αυτήν την εντολή και όχι για παράδειγμα το «Μη κλέψης»;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………Πιθανόν ο Παύλος να επέλεξε τη συγκεκριμένη εντολή επειδή δεν είναι φανερό ότι αμαρτία. Πολλοί πιστεύουν ότι η επιθυμία δεν είναι κάτι κακό. Το ότι ο φόνος και η κλοπή είναι κακό, το αναγνωρίζουμε και χωρίς τις Δέκα Εντολές. Αλλά για την επιθυμία; Επομένως είναι το τέλειο παράδειγμα για να αποδείξει ότι ο νόμος μάς δείχνει τι είναι αμαρτία. Διαφορετικά δεν θα ξέραμε ότι η επιθυμία είναι αμαρτία.


Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΔΕΥΤΕΡΟΝΌΜΙΟ 30/Λ’ 15-18

Ο νόμος δόθηκε στο λαό Ισραήλ με ιδιαίτερο τρόπο. Πριν δώσει ο Θεός το νόμο Του υπενθύμισε στο λαό ότι είναι «βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον» (Έξ. 19/ιθ’ 6). Από όλα τα έθνη της γης, ο Θεός επέλεξε το Ισραήλ για να φανερώσει το νόμο Του (Ρωμ. 9/θ’ 4). Ο νόμος δεν προοριζόταν να είναι βάρος στο λαό, αλλά το μέσο που ο εκλεκτός λαός θα χρησιμοποιούσε για να φανερώσει στα έθνη τον ηθικό κώδικα της διακυβέρνησης του Θεού. Το Ισραήλ θα συνεργαζόταν με τον Θεό στον παγκόσμιο ευαγγελισμό, και ο νόμος του Θεού θα ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα για τους κήρυκές Του.Σύμφωνα με το Δευτ. 30/λ’ 15-20, ποια είναι η σχέση μεταξύ του νόμου και των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ; Πώς εφαρμόζονται αυτές οι αρχές σε μας σήμερα, υπό το φως της Νέας Διαθήκης; Δείτε Ματθ. 7/ζ’ 24-27.…..………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………….…………………………………………………………………………….………Ο Θεός επέλεξε τους Ισραηλίτες ως αντιπροσώπους Του. Το Ισραήλ θα ήταν ο λαός μέσω του οποίου τα έθνη θα λάμβαναν τις ευλογίες που δόθηκαν στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ωστόσο, οι ευλογίες δεν θα παρέχονταν αυτομάτως. Ως εκλεκτό έθνος, το Ισραήλ έπρεπε να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Ο Μωυσής επισήμανε πως θα είχαν ευημερία και ευλογίες μόνο εάν τηρούσαν τις εντολές του Θεού, τα διατάγματα και τις κρίσεις Του (Δευτ. 30/λ’ 15,16).Λόγω του επαναστατικού τους πνεύματος, ο λαός Ισραήλ απέτυχε να τηρήσει τους όρους της διαθήκης. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι «πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. 3/γ’ 23). Κανένα έθνος στη γη δεν εκπλήρωσε το θέλημα του Θεού. Ακόμη και στη σύγχρονη ιστορία, πολλά έθνη που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανικά παραποίησαν το σχέδιο του Θεού με πολέμους, εμπάθεια και καταδυνάστευση.ΣΚΕΨΗ: Ας αναλογιστούµε, από προσωπική µας εµπειρία, τη σχέση µεταξύ υπακοής και πίστης. Όταν δείχνουµε υπακοή, τι γίνεται στην πίστη µας και τι γίνεται όταν είµαστε ανυπάκουοι; Πώς ενδυναµώνει η υπακοή την πίστη µας;


Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΗ

Διαβάστε Πράξ. 10/ι’ 34,35, 17/ιζ’ 26,27, Ρωμ. 1/α’ 20 και 2/β’ 14. Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα των εδαφίων;……………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Παρά τα λάθη του Ισραήλ, ο Θεός δεν στέρησε από τους ανθρώπους στα έθνη την μαρτυρία. Εκείνοι που δεν είχαν το προνόμιο να έχουν σε γραπτή μορφή το θέλημα του Θεού, έμαθαν για Αυτόν μέσω της φύσης (Ρωμ. 1/α’ 20). Η φύση είναι ένα ακόμη βιβλίο του Θεού που εμπεριέχει πολλές πληροφορίες ώστε να οδηγηθεί κάποιος σ’ Εκείνον. Επιπλέον, ο Θεός έθεσε σ’ όλους τους ανθρώπους ένα μέτρο πνευματικής επιθυμίας. Σύμφωνα με τον Παύλο, εκείνοι που αισθάνονται το Πνεύμα του Θεού θα Τον αναζητήσουν (Πράξ. 17/ιζ’ 27). Πολλοί αισθάνονται ένα κενό στη ζωή τους που τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο – δόξα, εξουσία, χρήμα ή σαρκικές απολαύσεις – δεν μπορεί να το γεμίσει. Αυτό είναι και το βασικό μήνυμα του Εκκλησιαστή. Αυτό το κενό, αυτή η απογοήτευση οδηγεί τους ανθρώπους να αναζητούν κάτι που να υπερβαίνει τον καθημερινό τρόπο ζωής. Και στην επιθυμία τους να γεμίσουν αυτό το κενό της ψυχής τους, οδηγούνται στην αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Είτε μέσα από τα γραπτά είτε μέσα από την φύση, εκείνος που γνωρίζει το θέλημα του Θεού έχει την υποχρέωση να ζει σύμφωνα μ’ αυτό. Η αλήθεια είναι αλήθεια, ανεξαρτήτου του μέσου με το οποίο φανερώνεται, και όσοι κρύβουν την αλήθεια θα νιώσουν το θυμό του Θεού (Ρωμ. 1/α’ 18). Παρότι πολλοί δεν έχουν στη διάθεσή τους την Αγία Γραφή και τις Δέκα Εντολές, ο Θεός θα ζητήσει λόγο για την αλήθεια που γνωρίζουν. Όλοι θα κριθούν, και το κριτήριο θα είναι ο νόμος: είτε είναι ο νόμος του Θεού όπως φανερώθηκε μέσω του προφήτη Του Μωυσή, είτε ο νόμος της συνείδησης, για όσους αγνοούν τον γραπτό νόμο και ακούν την φωνή του Θεού μέσα από την φύση.ΣΚΕΨΗ: Πώς σας βοήθησαν οι απογοητεύσεις της ζωής να δείτε πόσο αναξιόπιστα και ανεπαρκή είναι τα εγκόσµια; Πώς µπορούν να σας βοηθήσουν να δείτε το τι πραγµατικά έχει σηµασία;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………


ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙΩΆΝΝΗ 1/Α’ 17

Ο Ιωάννης, συμπεριέλαβε την ιστορία της σωτηρίας σε ένα μόνο εδάφιο: «Ο νόμος εδόθη διά του Μωυσέως, η δε χάρις και η αλήθεια έγεινε διά Ιησού Χριστού» (Ιωάν. 1/α’ 17). Αφότου αμάρτησε ο Αδάμ όλοι οι άνθρωποι υποβλήθηκαν στην κατάρα του θανάτου. Με εξαίρεση τον Ιησού, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση προς την αμαρτία. Έτσι, ο Θεός φανέρωσε τον νόμο Του σε κάποιους ανθρώπους, με σκοπό αυτοί να γίνουν το φως Του στα υπόλοιπα έθνη. Ο Θεός δεν έδωσε το νόμο στο Ισραήλ για σωτηρία, αλλά ως συνεχή υπενθύμιση της ανάγκης τους για δικαιοσύνη.Τι διαβάζουμε στην Φιλιπ. 2/β’ 8, Ιωάν. 15/ιε’ 10 και Ματθ. 26/κς’ 39 για τη ζωή που έζησε ο Ιησούς;…………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………………..………………………………………Όταν παρέβηκε την εντολή του Θεού, ο πρώτος Αδάμ οδήγησε τον κόσμο σε αναστάτωση και δουλεία. Από την άλλη, ο Ιησούς ως Δεύτερος Αδάμ, ήρθε στη γη για να ελευθερώσει τον κόσμο από αυτήν την δουλεία. Καθυπόταξε τη θέλησή Του στο θέλημα του Πατέρα Του επιλέγοντας μία αναμάρτητη ζωή. Σε αντίθεση με τον πρώτο Αδάμ που καταδίκασε αυτόν τον κόσμο, ο Ιησούς έφερε χάρη και αλήθεια. Η χάρη και η αλήθεια δεν παραγκωνίζουν το νόμο. Αντιθέτως, ο Ιησούς έδειξε γιατί ο νόμος μόνο δεν επαρκεί να φέρει τη σωτηρία. Η αλήθεια που έφερε ο Ιησούς ήταν η ολοκληρωμένη κατανόηση της χάρης.Σύμφωνα με την Ρωμ. 6/ς’ 23 και Εφεσ. 2/β’ 8 ποια είναι η φύση της χάρης που πηγάζει από τον Ιησού; Με ποιον τρόπο μας χορηγεί ο Ιησούς τη χάρη;……………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………Η λέξη χάρη σημαίνει και δώρο και συνδέεται άμεσα με τον όρο χαρά. Το δώρο που ο Ιησούς δίνει στην ανθρωπότητα είναι η αιώνια ζωή. Επιπλέον, η χάρη είναι η παρουσία του Χριστού που δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να συμμετέχει στη δικαιοσύνη που ο νόμος προάγει. Ο Παύλος δηλώνει ότι ο Ιησούς «κατέκρινε την αμαρτίαν εκ τη σαρκί», «διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς» (Ρωμ. 8/η’ 3,4). Η χάρη μάς απελευθερώνει από την καταδίκη του νόμου ενώ συγχρόνως μας βοηθάει να τηρήσουμε σωστά το νόμο.


Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΡΩΜΑΊΟΥΣ 1/Α’ 16,17

Όσο «καλοί» κι αν είμαστε δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αμαρτία. Αναπόφευκτα, η ευτυχία διακόπτεται από τις ασθένειες, τον θάνατο, την καταστροφή. Σε προσωπικό επίπεδο, τα αισθήματα για πνευματική ασφάλεια κινδυνεύουν από αναμνήσεις παλαιότερων αμαρτιών ή, ακόμη χειρότερα, από την επιθυμία μας να αμαρτήσουμε ξανά. Πώς περιγράφεται στη Ρωμ. 6/ς’ 23, 7/ζ’ 24 και Εφεσ.2/β’ 1 το αντίκτυπο της αμαρτίας;..…………………………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………Εκείνος που ζει στην αμαρτία και στην ασέβεια, είναι όμοιος με έναν ετοιμοθάνατο που απλώς περιμένει να εκπνεύσει την τελευταία του πνοή. Μπροστά στην ανθρώπινη κατάσταση, ο Παύλος φωνάζει απελπισμένος: «Τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7/ζ’ 24). Αυτή είναι μία κραυγή για απελευθέρωση από την ασέβεια. Ο Παύλος αμέσως συνειδητοποιεί ότι η απελευθέρωση έρχεται μέσω του Ιησού (Ρωμ. 7/ζ’ 25). Αυτό είναι το ευαγγέλιο. Τα καλά νέα είναι ότι εμείς που έχουμε παγιδευτεί στο σώμα της αδικίας μπορούμε να καλυφθούμε από την δικαιοσύνη του Χριστού. Το ευαγγέλιο είναι η εγγύηση ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από την καταδίκη του νόμου επειδή έχουμε την δικαιοσύνη που ο νόμος ζητά (Ρωμ. 8/η’ 1). Όταν ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης, η ιστορία του θανάτου του Ιησού ακούστηκε σ’ όλη την αυτοκρατορία. Όσοι την άκουσαν ήξεραν ότι ο τρόπος με τον οποίο πέθανε ήταν σκανδαλώδης. Οι συγγενείς εκείνων που πέθαναν στο σταυρό έφευγαν από αυτήν τη ζωή ντροπιασμένοι. Ωστόσο, ο Παύλος και αναρίθμητοι Χριστιανοί κατάλαβαν ότι ο «ντροπιαστικός» θάνατος του Χριστού ήταν το πιο σημαντικό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Γι’ αυτό και ο Παύλος δηλώνει, «δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ. 1/α’ 16). Η καρδιά αυτού του ευαγγελίου είναι η μεγάλη υπόσχεση ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος και ότι εκείνοι που σώθηκαν μέσω του Ιησού θα ζήσουν αιώνια.ΣΚΕΨΗ: Πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόηµα γιατί τελειώνει µε τον θάνατο. Έτσι, ό,τι κι αν κάνουµε δεν έχει καµία σηµασία. Εάν όλα όσα είπαµε και κάναµε χαθούν και ξεχαστούν για πάντα, τότε τι νόηµα έχει η ζωή;



«Ας γίνει ξεκάθαρο ότι τίποτε δεν μπορεί να επηρεάσει τη θέση μας ενώπιον του Θεού, ούτε μπορούμε να λάβουμε το δώρο Του με τις δικές μας αρετές. Εάν θα μπορούσαμε με την πίστη και τα έργα να λάβουμε το δώρο της σωτηρίας, τότε ο Δημιουργός θα ήταν υπόχρεος στα δημιουργήματα. Αυτή είναι μία ευκαιρία να αποδοθεί το ψέμα ως αλήθεια. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει τη σωτηρία με τα έργα του, τότε όπως οι Καθολικοί, μπορεί να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η σωτηρία είναι ένα χρέος που μπορεί να πληρωθεί με κάποιο τίμημα. Εάν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποκτήσει τη σωτηρία με τα καλά του έργα, τότε πρόκειται για χάρη που την λαμβάνει επειδή δέχεται και πιστεύει στον Ιησού. Είναι δώρο. Η δικαίωση εκ πίστεως υπερβαίνει τη διαμάχη. Και η διαμάχη αυτή θα λήξει όταν γίνει απόλυτα κατανοητό ότι ο αμαρτωλός δεν μπορεί με τα καλά του έργα να κερδίσει την αιώνια ζωή.» Ε. Χουάιτ, Faith and Works, σ. 19,20.ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Σκεφτείτε τις υπέροχες αλήθειες της παραπάνω περικοπής, ακόμη και για τους χειρότερους αμαρτωλούς. Πώς μπορούμε να επικαλεστούμε αυτές τις υποσχέσεις και να ζήσουμε με πίστη;2. Παρότι ο Θεός έδωσε το νόμο Του στο λαό Ισραήλ μέσω του Μωυσή, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι χρησιμοποιεί και άλλες μεθόδους πέρα της γραπτής, για να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημά Του (για παράδειγμα Ρωμ. 1/α’ 20, 2/β’ 14, Πράξ. 17/ιζ’ 26,27). Εάν ο Θεός μιλάει σ’ όλους τους ανθρώπους, ποιος ο σκοπός των ευαγγελιστών και των ιεραποστόλων;3. Στο Ιωάν. 1/α’ 17 αναφέρεται ότι η χάρη και η αλήθεια προέρχονται από τον Ιησού Χριστό. Πολλοί χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να αποδείξουν ότι ο νόμος έρχεται σε αντίθεση με τη χάρη και την αλήθεια. Γιατί αυτή η άποψη είναι λανθασμένη; Με ποιους τρόπους ο νόμος, η χάρη και η αλήθεια, φανερώνουν τον χαρακτήρα του Θεού όπως φαίνεται στο σχέδιο της σωτηρίας;4. Ο Ρώσος συγγραφέας Feodor Dostoyevsky επινόησε έναν χαρακτήρα που ήθελε να μελετήσει το γιατί δεν αυτοκτονούν περισσότεροι άνθρωποι. Ως αθεϊστής, δεν μπορούσε να κατανοήσει το γιατί οι άνθρωποι θέλουν να ζουν μία μάταιη και γεμάτη πόνο ζωή. Σχολιάστε αυτόν τον συλλογισμό.

Μελέτη 10: Για το Σάββατο 7 Ιουνίου

ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Και διά τούτο είναι µεσίτης διαθήκης καινής, ίνα, διά του θανάτου όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκληµένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονοµίας.» Εβραίους 9/θ’ 15.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 9/θ’ 12-17, 17/ιζ’ 2-12, Γαλ. 3/γ’ 15-28, Δευτ. 9/θ’ 9, Εβρ. 10/ι’ 11-18, Εβρ. 9/θ’ 15-28.

Η απόφαση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα φανερώθηκε μέσα από τις διαθήκες. Αν και στην Αγία Γραφή γίνεται αναφορά για διαθήκες, στον πληθυντικό αριθμό, (Ρωμ. 9/θ’ 4, Γαλ. 4/δ’ 24, Εφεσ. 2/β’ 12), στην πραγματικότητα η διαθήκη χάρης είναι μία, σύμφωνα με την οποία η σωτηρία δίνεται στους αμαρτωλούς όχι λόγω των αρετών τους, αλλά λόγω των αρετών του Ιησού που μπορούν να λάβουν εάν τις επικαλεστούν με πίστη. Ο πληθυντικός δείχνει τον σκοπό του Θεού να επαναδιατυπώσει τη διαθήκη με διάφορους τρόπους προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του λαού Του ανάλογα την εποχή και τις συνθήκες. Ωστόσο, πρόκειται για μία διαθήκη – την αιώνια διαθήκη της σώζουσας χάρης του Θεού.Καρδιά αυτής της διαθήκης είναι η πιστή και η ακλόνητη αγάπη του Κυρίου μας, μία αγάπη που η Αγία Γραφή πολλές φορές εξομοιώνει με τις διαθήκες (δείτε Δευτ. 7/ζ’ 9, Α’ Βασ. 8/η’ 23, Δαν. 9/θ’ 4). Μέρος αυτής της διαθήκης είναι η κλήση του Θεού προς το λαό Του να τηρήσει το νόμο Του, όχι ως μέσο της σωτηρίας τους αλλά ως αποτέλεσμά της. Ο νόμος και η χάρη αποτελούν τον πυρήνα της αιώνιας διαθήκης του Θεού.

Κυριακή 1 Ιουνίου

ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣΓΈΝ. 9/Θ’ 12-17

Διαθήκη είναι η συμφωνία μεταξύ δύο πλευρών που βασίζεται στις υποσχέσεις που δίνονται είτε από τις δύο πλευρές είτε από τη μία. Υπάρχουν δύο βασικές μέθοδοι που μία διαθήκη μπορεί να τεθεί σε ισχύ. Στην πρώτη, και οι δύο πλευρές συμφωνούν με τους όρους της σχέσης και δίνουν από κοινού υποσχέσεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση συγκαταλέγεται ο γάμος, μία επιχειρηματική συγχώνευση, ή μία περιουσιακή αγορά. Στην δεύτερη περίπτωση, μία πλευρά συστήνει τη διαθήκη δίνοντας τις υποσχέσεις και θέτοντας τους αδιαπραγμάτευτους όρους, ενώ η άλλη πλευρά καλείται απλώς να συμμετέχει. Παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι η πληρωμή φόρων. Και στις δύο περιπτώσεις, η κάθε πλευρά είναι ελεύθερη να αποχωρήσει από την διαθήκη, με τις ανάλογες ωστόσο επιπτώσεις. (Για παράδειγμα, εκείνος που δεν πληρώνει την υποθήκη θα χάσει το σπίτι του, ενώ ο πολίτης που δεν πληρώνει τους φόρους διώκεται από το κράτος.)Η διαθήκη συνήθως σφραγίζεται με τουλάχιστον ένα σημείο (Έξ. 31/λα’ 13,17). Για παράδειγμα τα παντρεμένα ζευγάρια έχουν το πιστοποιητικό γάμου που εκδίδεται από το κράτος. Οι υπογραφές δεν είναι η διαθήκη αλλά ένα ενδεικτικό που δείχνει την υποχρέωση του προσώπου να τηρήσει την διαθήκη.Διαβάστε Γέν. 9/θ’ 12-17 και 17/ιζ’ 2-12. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο σημείο (σύμβολο) και τη διαθήκη σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο διαθήκες;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………Στη Γέν. 9/θ’ 9 ο Θεός κάνει μία διαθήκη ότι δεν θα καταστρέψει ποτέ ξανά τη γη με νερό. Όποτε εμφανίζεται το ουράνιο τόξο στον ουρανό, είναι μία υπενθύμιση της υπόσχεσης του Θεού. Παρομοίως, το σημείο της περιτομής έπρεπε να θυμίζει στους Ιουδαίους την αποστολή τους, ως λαός του Θεού, να είναι ευλογία στα έθνη. Η μία διαθήκη έγινε με όλη την ανθρωπότητα, ενώ η άλλη συγκεκριμένα με τον λαό Ισραήλ. Επίσης, στη διαθήκη που έγινε μετά τον Κατακλυσμό, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι, δόθηκε απλώς μία υπόσχεση. Στην διαθήκη όμως με τον λαό Ισραήλ, οι άνθρωποι έπρεπε να εκπληρώσουν το μέρος τους σ’ αυτήν τη συμφωνία.

Δευτέρα 2 Ιουνίου

ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Οι διαθήκες βασίζονται σε υποσχέσεις. Για την ακρίβεια, οι όροι είναι αμοιβαία αποδεκτοί. Φυσικά, όταν γίνεται μία διαθήκη, αναμένεται ότι εκείνος που δίνει την υπόσχεση (την διαθήκη) είναι και σε θέση να την εκπληρώσει. Στην Παλαιά Διαθήκη, κάποιες διαθήκες έγιναν για ειδικά ζητήματα (δείτε για παράδειγμα Γέν. 31/λα’ 43-54).Το περιστατικό με τον Ιακώβ και τον Λάβαν δείχνει ότι αυτές οι διαθήκες ήταν για συναλλαγές ανάμεσα σε κοινωνίες. Το μνημείο στη Μισπά ήταν το σημείο της συμφωνίας που έγινε μόνο μεταξύ των δύο οικογενειών. Οι όροι της συμφωνίας θα έπαυαν να ισχύουν με τον θάνατο των εμπλεκομένων στην συμφωνία. Σε αντίθεση με τις ανθρώπινες διαθήκες, οι διαθήκες που ο Θεός έκανε με τον Νώε και τον Αβραάμ είχαν αιώνιες συνέπειες.Διαβάστε Γαλ. 3/γ’ 15-28. Πώς αυτή η περικοπή μας βοηθάει να καταλάβουμε τις ευρύτερες συνέπειες της Αβραμιαίας διαθήκης;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………..………………………………………………………………………………....…………………………………………………………………………………….Στην Αγία Γραφή βλέπουμε διάφορες διαθήκες του Θεού, των οποίων οι υποσχέσεις αφορούν όλη την ανθρωπότητα. Επειδή όλη η γη επηρεάστηκε από τον Κατακλυσμό, ο Θεός υποσχέθηκε να μην καταστρέψει ξανά τη γη με νερό. Στην περίπτωση του Αβραάμ, ο Θεός είδε την ανάγκη του ανθρώπου για δικαίωση και έτσι υποσχέθηκε να ευλογήσει όλα τα έθνη μέσω του σπέρματός του (Γέν. 22/κβ’ 18). Μπορεί η διαθήκη του Θεού στο Σινά να έγινε με έναν συγκεκριμένο λαό, ωστόσο έχει παγκόσμια εφαρμογή. Ο Θεός είπε ότι όλοι μπορούσαν να ανήκουν στον εκλεκτό λαό (Έξ. 12/ιβ’ 48,49), και ότι η αποστολή του Ισραήλ ήταν να είναι το φως στον κόσμο (Έξ. 19/ιθ’ 5,6).ΣΚΕΨΗ: Πώς κατανοείτε τη σχέση διαθήκης µε τον Θεό; Τι σας υποσχέθηκε ο Θεός και τι ζητάει από σας ως ανταπόδοση αυτών των υποσχέσεων;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………

Τρίτη 3 Ιουνίου

ΟΙ ΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Αν και η διαθήκη βασίζεται σε υποσχέσεις, για την εκπλήρωση αυτών των υποσχέσεων υπάρχουν κάποιοι όροι που πρέπει πρώτα να τηρηθούν. Η Αβραμιαία διαθήκη περιλάμβανε την περιτομή όλων των αρσενικών που γεννιόνταν στο σπίτι του Αβραάμ. Στη διαθήκη που έκανε ο Θεός με το λαό Ισραήλ, ο Ίδιος ο Θεός έγραψε σε πέτρινες πλάκες τους όρους γι’ αυτήν τη σχέση (Δευτ. 9/θ’ 8-11). Αυτοί οι όροι, οι Δέκα Εντολές, αποτελούν τη βάση της αιώνιας διαθήκης του Θεού με όλους τους ανθρώπους. Επειδή περιλαμβάνουν συγκεκριμένους όρους της διαθήκης, οι Δέκα Εντολές αναφέρονται επίσης και ως πλάκες της διαθήκης (Δευτ. 9/θ’ 9). Οι Δέκα Εντολές δεν δόθηκαν για να είναι εμπόδιο και να δυσκολέψουν τη ζωή όσων συνάπτουν διαθήκη με τον Θεό. Αντιθέτως, είναι η έκφραση της αγάπης του Θεού και δόθηκαν με σκοπό να βοηθήσουν εκείνους που έχουν σχέση διαθήκης με τον Κύριό τους.Πώς στον Ιερ. 31/λα’ 31-34 και Εβρ. 10/ι’ 11-18 βλέπουμε την αιώνια φύση του νόμου του Θεού στην Καινή Διαθήκη;……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη στο όρος Σινά, οι Ισραηλίτες και όσοι βρίσκονταν στην κοινότητα ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν τις Δέκα Εντολές προκειμένου να δείξουν την πιστότητά τους στη διαθήκη. Κάθε φορά που παρέβαιναν τις Δέκα Εντολές έπρεπε να θυσιάσουν ένα ζώο για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Στην Καινή Διαθήκη που έγινε στο Γολγοθά, ο λαός του Θεού εξακολουθεί να είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τις Δέκα Εντολές. Πλέον όμως, δεν χρειάζεται να θυσιαστεί κάποιο ζώο επειδή ο Ιησούς είναι τέλεια θυσία (Εβρ. 9/θ’ 11-14). Η Καινή Διαθήκη υπερέχει της Παλαιάς, γιατί πλέον μέσω της πίστης μπορούμε να επικαλεστούμε τις υποσχέσεις για συγχώρηση που μας δόθηκαν μέσω της θυσίας του Ιησού. «Υπάρχει ελπίδα για μας μόνο καθώς ερχόμαστε στην Αβραμιαία διαθήκη, η οποία είναι διαθήκη χάρης μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό.» Ε. Χουάιτ σχόλια, The SDA Bible Commentary, τομ. 6, σ. 1077.ΣΚΕΨΗ: Τι σηµαίνει να έχω το νόµο του Θεού γραµµένο στην καρδιά µου; Πώς αυτό µας βοηθάει να δούµε το νόµο διαφορετικά και όχι απλώς ως έναν κώδικα υπακοής;

Τετάρτη 4 Ιουνίου

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΕΒΡ. 9/Θ’ 15-22

Υπήρχαν σοβαρές επιπτώσεις για την παραβίαση κάποιων βιβλικών διαθηκών. Ο Θεός προειδοποίησε τον Αβραάμ ότι όσοι δεν περιτέμνονταν δεν θα ανήκαν στους εκλεκτούς (Γέν. 17/ιζ’ 14), και μία σειρά από κατάρες θα ακολουθούσε εκείνους που αρνούνταν να τηρήσουν τους όρους της διαθήκης του Σινά (Δευτ. 27/κζ’ 11-26). Εκείνοι που παρέβαιναν τους όρους της διαθήκης τιμωρούνταν με θάνατο (Ιεζ. 18/ιη’ 4). Το ίδιο ισχύει και με την Καινή Διαθήκη: εκείνοι που δεν τηρούν το νόμο του Θεού δεν θα έχουν μερίδιο στην αιώνια ζωή (Ρωμ. 6/ς’ 23).Διαβάστε Εβρ. 9/θ’ 15-28. Πού βλέπουμε το ευαγγέλιο σ’ αυτά τα εδάφια;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Στην Εβρ. 9/θ’ 15-28 το ευαγγέλιο φανερώνεται μέσα από τον ρόλο του Χριστού να εξασφαλίσει τις υποσχέσεις για τους πιστούς. Στο εδ. 15 αναφέρεται ότι ο Ιησούς είναι «μεσίτης διαθήκης καινής», ο Οποίος μέσω της θυσίας Του προσφέρει αιώνια ζωή σε εμάς που διαφορετικά θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με την αιώνια καταστροφή. Τα εδ. 16 και 17 θυμίζουν στον αναγνώστη ότι χωρίς την θυσία του Ιησού η διαθήκη απαιτούσε τον θάνατο κάθε αμαρτωλού. Ωστόσο, ο αμαρτωλός μπορεί να καλυφθεί και να καθαριστεί από το αίμα του Χριστού, και να βρεθεί ανάμεσα στους «προσμένοντας αυτόν» (Εβρ. 9/θ’ 28).«Τότε θα αναγνωρίσουμε ότι η δικαιοσύνη μας είναι πράγματι σαν ρυπαρό ιμάτιο και ότι μόνο το αίμα του Χριστού μπορεί να μας καθαρίσει από το μίασμα της αμαρτίας και να ανακαινίσει την καρδιά μας κατά τη δική Του ομοιότητα.» Β.Χ. σ. 28.ΣΚΕΨΗ: Ο Θεός, µέσω του Ιησού, επωµίστηκε την τιµωρία για τις αµαρτίες µας προκειµένου να µας απαλλάξει από την ποινή που δικαιωµατικά µας άνηκε. Τι µας δείχνει αυτό για τον χαρακτήρα του Θεού και γιατί µπορούµε να Τον εµπιστευόµαστε ανεξαρτήτου των καταστάσεων;……………………………………………………………………………………..……………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Πέμπτη 5 Ιουνίου

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣΕΦΕΣΊΟΥΣ 2/Β’ 6

Πολλές φορές οι άνθρωποι απολαμβάνουν τις υποσχέσεις της διαθήκης πριν ακόμη τηρηθούν όλοι οι όροι. Για παράδειγμα, κάποιος που αγοράζει ένα σπίτι, μπορεί να μένει σ’ αυτό πριν ακόμη το ξοφλήσει. Παρομοίως όσοι ξεκινούν μία διαθήκη με τον Θεό απολαμβάνουν τα προνόμια της διαθήκης πριν από την μελλοντική εκπλήρωση των υποσχέσεων.Σκεφτείτε για παράδειγμα τον πόνο και την θλίψη που γλιτώνουν όσοι τηρούν τις Δέκα Εντολές. Ποιος δεν έχει πονέσει από την παράβαση αυτών των εντολών; Και το χειρότερο είναι ότι η θλίψη και ο πόνος πολλές φορές δεν περιορίζονται σε εκείνους που παρέβησαν την εντολή, αλλά επηρεάζουν και άτομα από το στενό τους περιβάλλον. Σύμφωνα μ’ αυτά τα εδάφια, ποια πλεονεκτήματα απολαμβάνουμε από τη σχέση διαθήκης με τον Ιησού;Β’ Κορ. 4/δ’ 16-18.…………………………………………………………...….……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Α’ Ιωάν. 5/ε’ 11-13……………………………………………………………….……………………..……………………………………………………………………………………..………………………………………………………………Φιλιπ. 1/α’ 6……..………………………………………………………………..……………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..Ιωάν. 5/ε’ 24……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ο Ιησούς χρησιμοποιεί έντονα λόγια στο ευαγγέλιο του Ιωάννη όταν λέει ότι εκείνοι που Τον δέχονται έχουν ήδη «μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε’ 24). Είναι τόσο βέβαιη η σωτηρία του πιστού που παρότι βρίσκεται στη γη, έχει τη διαβεβαίωση για μία θέση στον ουρανό μαζί με τον Ιησού Χριστό (Εφεσ. 2/β’ 6).ΣΚΕΨΗ: Τι θα απαντούσατε εάν σας ρωτούσαν την έννοια του εδαφίου Εφεσ. 2/β’ 6, «και συνεκάθισεν (εµάς) εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού»;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..

Παρασκευή 6 Ιουνίου Δύση ηλίου: 20:45’

ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ:«Η ίδια διαθήκη ανανεώθηκε στον Αβραάμ με την υπόσχεση, “και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης” Γέν. 22/κβ’ 18. Αυτή η υπόσχεση έδειχνε στον Χριστό. Ο Αβραάμ κατανόησε την διαθήκη και εμπιστεύτηκε τον Χριστό για την συγχώρεση των αμαρτιών. Αυτή του η πίστη λογίσθηκε ως δικαιοσύνη. Η διαθήκη με τον Αβραάμ διατήρησε επίσης την εξουσία του νόμου του Θεού… Η Αβραμιαία διαθήκη επικυρώθηκε με το αίμα του Χριστού και ονομάζεται «δεύτερη» ή «νέα» διαθήκη, επειδή το αίμα με το οποίο σφραγίστηκε, χύθηκε μετά το αίμα της πρώτης διαθήκης… Η διαθήκη της χάρης δεν είναι μία νέα αλήθεια, καθώς υπήρχε στην σκέψη του Θεού από την αιωνιότητα. Γι’ αυτό και ονομάζεται αιώνια διαθήκη… Υπάρχει ελπίδα για μας μόνο καθώς ερχόμαστε στην Αβραμιαία διαθήκη, η οποία είναι διαθήκη χάρης μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό.» Ε. Χουάιτ, The Faith I Live By, σ. 75.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ:

1. Τι διαβάζουμε στην Έξ. 31/λα’ 16 και στον Ησ. 56/νς’ 4-6 για τον ρόλο του Σαββάτου στην διαθήκη; Δείτε επίσης Ιεζ. 20/κ’.2. Πολλοί πιστεύουν ότι η Παλαιά Διαθήκη που ξεκίνησε με τον Αβραάμ ήταν διαθήκη έργων, σε αντίθεση με την Καινή Διαθήκη που είναι διαθήκη χάρης. Πού βρίσκεται το λάθος σ’ αυτόν το συλλογισμό; Με ποια εδάφια της Αγίας Γραφής μπορείτε να αποδείξετε ότι ανέκαθεν ήταν διαθήκη χάρης και ποτέ δεν ήταν διαθήκη έργων;3. Παρότι στην Εφεσίους δεν χρησιμοποιείται η φράση «αιώνια διαθήκη», τι είναι εκείνο που μας βοηθάει να καταλάβουμε την έννοια αυτής της φράσης;4. Ο Θεός υποσχέθηκε ότι δεν θα καταστρέψει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό, και έθεσε το ουράνιο τόξο ως σημείο αυτής της υπόσχεσης. Εάν ο κατακλυσμός ήταν ένα τοπικό γεγονός, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τι δείχνει αυτό για την υπόσχεση του Θεού; Γιατί η άποψη ότι ο κατακλυσμός δεν ήταν παγκόσμιο γεγονός προσβάλλει την Βιβλική αλήθεια; Σκεφθείτε όλες τις κατά τόπου πλημμύρες που έχουν συμβεί. Εάν ο Κατακλυσμός ήταν τοπικός, τότε ποια η αξία της υπόσχεσης της διαθήκης του Θεού;


ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Ώστε ο µεν νόµος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή.» Ρωµαίους 7/ζ’ 12.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 3/γ’ 31, 6/ς’15, Πράξ. 10/ι’ 9-14, Ιωάν. 15/ιε’ 1-11, Ιακ. 2/β’ 1-26, Εβρ. 3/γ’ 7-19, Ιούδα 5-7.

Με τόσες ενδείξεις για την εγκυρότητα του νόμου του Θεού, γιατί οι περισσότεροι Χριστιανοί υποστηρίζουν το αντίθετο; Πρώτον, ορισμένοι παίρνουν κάποια εδάφια από την Καινή Διαθήκη που καταδικάζουν την λάθος κατανόηση και κακή χρήση του νόμου, και συμπεραίνουν ότι το πρόβλημα έγκειται στο νόμο. Έτσι, υποστηρίζουν ότι οι Δέκα Εντολές δεν είναι υποχρεωτικές για όσους βρίσκονται υπό την Καινή Διαθήκη. Δεύτερον, ορισμένοι έχουν πειστεί ότι το Σάββατο δεν έχει καμία ισχύ στους Χριστιανούς. Προκειμένου λοιπόν να δικαιολογήσουν τη θέση τους, ισχυρίζονται ότι όλες οι εντολές έχασαν την ισχύ τους με τη σταυρική θυσία του Ιησού. Τρίτον, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ισχύουν μόνο οι εννέα εντολές, ενώ η τέταρτη εντολή του Σαββάτου, άλλαξε σε Κυριακή για να δοθεί τιμή στην ανάσταση του Ιησού.Διάφορα προβλήματα προκύπτουν από αυτές τις απόψεις. Αυτή την εβδομάδα θα δούμε την συμπεριφορά των αποστόλων ως προς το νόμο, επειδή οι απόστολοι σίγουρα θα γνώριζαν τις τυχόν τροποποιήσεις του νόμου μετά τον θάνατο του Χριστού.


Ο ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Ο Παύλος λέγεται ότι ήταν ο ιδρυτής του Χριστιανισμού. Αυτό φυσικά είναι λάθος. Παρότι ο Παύλος συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση του Χριστιανικού δόγματος γράφοντας τα 13 από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, οι διδασκαλίες των γραπτών του μπορούν να βρεθούν και σε άλλα βιβλία της Αγίας Γραφής. Ο κύριος λόγος για τον οποίο ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Παύλος ξεκίνησε «νέα» θρησκεία, είναι η παρανόηση των διδασκαλιών του για τη χάρη και το νόμο. Δείτε τα παρακάτω εδάφια: Ρωμ. 3/γ’ 28, 6/ς’ 14, 7/ζ’ 4 και Γαλ. 3/γ’ 24,25. Γιατί μπορεί εύκολα με μία βιαστική ματιά, να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι αυτά τα εδάφια ακυρώνουν το νόμο;………..……………………………………………………………………………….….………………………………………………………………………………Εάν διαβάσουμε αποσπασματικά τα εδάφια, δίνεται η εντύπωση πως ο νόμος δεν ισχύει για τους Χριστιανούς. Ωστόσο, για να κατανοήσουμε τι θέλει να πει στην πραγματικότητα ο Παύλος, πρέπει να εξετάσουμε αυτά τα εδάφια σε ευρύτερο πλαίσιο.Εξετάστε τις περικοπές στις οποίες βρίσκονται τα παραπάνω εδάφια δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στη Ρωμ. 3/γ’ 31, 6/ς’ 15, 7/ζ’ 7-12 και Γαλ. 3/γ’ 21. Πώς αυτά τα εδάφια μας βοηθάνε να καταλάβουμε το μήνυμα του Παύλου για το νόμο;……………………………………………………………………………………..Για όσους δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της δικαίωσης μέσω πίστης, ο Παύλος μοιάζει να αντιφάσκει. Στην ίδια περικοπή που βεβαιώνει ότι ο Χριστιανός δεν βρίσκεται υπό νόμο, δηλώνει και ότι είναι υποχρεωμένος να τηρήσει το νόμο. Η επίλυση του προβλήματος βρίσκεται στο ότι ο Θεός απαιτεί από όσους ισχυρίζονται ότι έχουν σχέση μαζί Του, να είναι δίκαιοι. Το κριτήριο της δικαιοσύνης είναι ο νόμος Του. Όμως οι άνθρωποι μπροστά στο νόμο φαίνονται ελλιπείς, και έτσι καταδικάζονται. Εάν ο νόμος ήταν το μέσο της σωτηρίας, τότε κανείς δεν θα είχε ελπίδα για αιώνια ζωή. Η ελπίδα του Χριστιανού δεν βρίσκεται στο νόμο, αλλά στον Ιησού Χριστό που τήρησε κατά πάντα το νόμο, και μέσω του Θεού δίνει στους πιστούς την δικαιοσύνη Του (Ρωμ. 8/η’ 3,4). Οι Χριστιανοί πλέον μπορούν να τηρήσουν το νόμο του Θεού επειδή ο Χριστός τους απάλλαξε από την καταδίκη του (Ρωμ. 7/ζ’ 25 - 8/η’ 2). Η χάρη του Χριστού όχι μόνο δεν μας απαλλάσσει από τον νόμο, αλλά μας υποχρεώνει και να τον τηρήσουμε.


Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣΑ’ ΠΈΤΡΟΥ 2/Β’ 9

Ο Πέτρος ήταν ένας από τους πιο κοντινούς στον Ιησού αποστόλους. Ήταν παρών στα σημαντικότερα γεγονότα της διακονίας του Ιησού. Αυτός ήταν που δήλωσε ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, και ακολούθησε τον Σωτήρα στο σπίτι του Καϊάφα τη νύχτα που Τον συνέλαβαν. Όταν ο αναστημένος Ιησούς εμφανίστηκε στους μαθητές Του στη θάλασσα, στον Πέτρο έδωσε οδηγίες σχετικά με την διακονία. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος ήταν ο βασικός ομιλητής. Εάν ο νόμος είχε αλλάξει, τότε ο Πέτρος σίγουρα θα το γνώριζε.Διαβάστε Πράξ. 10/ι’ 9-14. Εφόσον ο Πέτρος τηρούσε το νόμο περί καθαρών και ακαθάρτων τροφών, σκεφτείτε ποια θα ήταν η άποψη του για τις Δέκα Εντολες!………..…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..………..……………………………………………………………………………Ως αποτέλεσμα του κηρύγματος των αποστόλων, χιλιάδες Ιουδαίοι αποδέχτηκαν τον Ιησού ως Μεσσία. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν βλέπουμε το Χριστιανικό μήνυμα να περιλάμβανε την απόρριψη του νόμου. Το περιστατικό στις Πράξ. 10/ι’ δείχνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ακολουθούσαν τις Ιουδαϊκές ρίζες τους.Συγκρίνετε Α’ Πέτρ. 2/β’ 9 με Έξ. 19/ιθ’ 6. Ποιο είναι το περιεχόμενο της Έξ. 19/ιθ’ 6;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ο Πέτρος απευθυνόμενος στο ακροατήριό του ως «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον», τους υπενθύμισε το συμβάν όπου ο νόμος δόθηκε στο Σινά. Ως κληρονόμοι του Ισραήλ, έπρεπε να τηρήσουν τους όρους της διαθήκης του νόμου του Θεού. Αφού λοιπόν θύμισε στο λαό τη θέση τους, ο Πέτρος τους παρακίνησε να ζήσουν μία δίκαιη ζωή (Α’ Πέτρ. 2/β’ 11,12). Επίσης τους προειδοποιεί να είναι προσεκτικοί με τους ψευδοδιδασκάλους που προωθούν ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο από το νόμο (Β’ Πέτρ. 2/β’ 21, 3/γ’ 2).ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε τα λάθη του Πέτρου αλλά και το πώς έλαβε χάρη. Πώς µπορούµε να µάθουµε να δείχνουµε αυτήν τη χάρη και στους άλλους, καθώς και να την ενστερνιζόµαστε κάθε φορά που σφάλλουµε;


Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Ο Ιωάννης είναι ο δεύτερος μετά τον Παύλο που έγραψε τα περισσότερα βιβλία στην Καινή Διαθήκη: Ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και το βιβλίο της Αποκάλυψης. Όπως ο Πέτρος, ήταν από τους πρώτους μαθητές που κάλεσε ο Ιησούς και είχε ιδιαίτερη σχέση μαζί Του. Λόγω της στενής σχέσης με τον Ιησού συχνά αποκαλείται και ως «Ιωάννης ο αγαπητός». Σύμφωνα με τον επίλογο του ευαγγελίου του (Ιωάν. 21/κα’ 25), ο Ιωάννης ήξερε πολλά πράγματα για τον Ιησού. Επομένως, κάποιος που είχε τόσο στενή σχέση μαζί Του, σίγουρα θα γνώριζε εάν ο Ιησούς κατήργησε το νόμο του Θεού.Διαβάστε Ιωάν. 15/ιε’ 1-11 και Α’ Ιωάν. 2/β’ 3-6. Ποια πρέπει να είναι η σχέση μας με τις «εντολές» του Θεού;…..………………………………………………………………………………...…..………………………………………………………………………………...Προς το τέλος της επίγειας ζωής Του, ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι ήταν πιστός στις εντολές του Πατέρα Του και ως αποτέλεσμα «έμεινε» στην αγάπη Του (Ιωάν. 15/ιε’ 10). Ο Ιησούς δεν αντιμετώπισε τις εντολές σαν ένα εμπόδιο που έπρεπε να παραμεριστεί ή να αφαιρεθεί, αλλά ως οδηγίες για μία σχέση αγάπης με τον Θεό και με τους άλλους ανθρώπους. Υπενθυμίζοντας στους πιστούς την υποχρέωσή τους στον Θεό, ο Ιωάννης – ο αγαπητός μαθητής, χρησιμοποιεί τα ίδια λόγια αγάπης και ενότητας που χρησιμοποίησε και ο Ιησούς. Στην πραγματικότητα, ο Ιωάννης αντιλήφθηκε ότι η αγάπη ήταν ανέκαθεν το νόημα του νόμου (Β’ Ιωάν. 6/ς’). Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τηρεί το νόμο εάν δεν έχει σχέση αγάπης με τον Θεό και τους συνανθρώπους του.«Ο νόμος του Θεού προϋποθέτει να αγαπάμε τον συνάνθρωπο όπως τον εαυτό μας. Κάθε δύναμη και ενέργειά μας πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να κάνουμε το καλό… Πόσο ευχαριστεί τον Δωρητή να κουβαλάει τα βασιλικά δώρα της ψυχής, τα οποία πρόκειται να μιλήσουν με δύναμη στους άλλους! Αυτά τα δώρα είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο και φανερώνουν το Πνεύμα του Χριστού και τα χαρακτηριστικά του ουρανού. Η δύναμη της αγιοσύνης, είναι πιο δυνατή από τα πιο ικανά κηρύγματα. Μιλάει για τον Θεό και δείχνει στους ανθρώπους το καθήκον τους εντονότερα από τα λόγια.» Ε. Χουάιτ, Manu-script Releases, τομ. 20, σ. 138.ΣΚΕΨΗ: Πώς βιώνετε τη σύνδεση αγάπης και νόµου; Πώς εκφράζεται η αγάπη µέσα από την υπακοή στο νόµο του Θεού;


Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣΙΑΚΏΒΟΥ 2/Β’ 7-9

Ένα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης αποδίδεται στον Ιάκωβο. Αν και δεν αναφέρεται ξεκάθαρα για ποιον Ιάκωβο πρόκειται, είναι γενικά αποδεκτό ότι αυτή η επιστολή γράφτηκε από τον Ιάκωβο τον αδελφό του Ιησού. Αν και αρχικά αμφέβαλλε για την Μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού (Ιωάν. 7/ζ’ 5), αργότερα απέκτησε ηγετική θέση στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης (Πράξ. 15/ιε’ 13, Γαλ. 1/α’ 19). Εάν ο Ιησούς ήθελε να ακυρώσει τον Θεϊκό νόμο, ο αδελφός Του θα το γνώριζε.Διαβάστε Ιακ. 2/β’ 1-26. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα του κεφαλαίου; Γιατί ο Ιάκωβος έγραψε συνοπτικά το νόμο στα εδ. 7-9 και αμέσως μετά αναφέρθηκε στην τήρηση όλων των εντολών; Πώς αυτά τα εδάφια δείχνουν τη σχέση μεταξύ αγάπης και τήρησης του νόμου του Θεού;…..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………Παρεξηγώντας τις διδασκαλίες του Παύλου σχετικά με το νόμο, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Ιάκωβος με τον Παύλο έρχονται σε αντιπαράθεση όσον αφορά τον ρόλο του νόμου. Το βασικό σημείο της αντιπαράθεσης αφορά τον ρόλο των έργων στη σωτηρία. Ο Παύλος δηλώνει ότι κατά την χάρη είμαστε σωσμένοι χωρίς τα έργα (Εφεσ. 2/β’ 8,9), ενώ ο Ιάκωβος λέει ότι «η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά» (Ιακ. 2/β’ 26). Οι δηλώσεις αυτές δεν αντικρούονται. Ο Ιάκωβος δείχνει απλώς με έντονο τρόπο αυτό που ο Παύλος πολλές φορές δήλωσε: ότι η χάρη δεν ακυρώνει το νόμο. Όπως ο Παύλος στη Ρωμ. 13/ιγ’ 9, έτσι και ο Ιάκωβος κατανοεί ότι ο νόμος του Θεού είναι αγάπη (Ιακ. 2/β’ 8). Κανείς δεν μπορεί να πει ότι τηρεί το νόμο εάν δεν τον εκδηλώνει έμπρακτα, με αγάπη.…..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………


Ο ΙΟΥΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Ο Ιούδας είναι ένα από τα μικρότερα βιβλία της Καινής Διαθήκης και πιστεύεται ότι γράφτηκε από έναν άλλον αδελφό του Ιησού. Ενώ ο συγγραφέας αποκαλεί τον εαυτό του «δούλο» του Ιησού Χριστού, αναφέρει ότι είναι αδελφός του Ιακώβου. Επειδή στο Ματθαίο διαβάζουμε ότι οι δύο από τους τέσσερις αδελφούς του Ιησού ήταν ο Ιάκωβος και ο Ιούδας (Ματθ. 13/ιγ’ 55), η επιστολή του Ιούδα πιστεύεται ότι γράφτηκε από τον αδελφό του Σωτήρα. Όπως και με τους άλλους συγγραφείς, εάν ο νόμος είχε ακυρωθεί, ο Ιούδας θα το γνώριζε. Αν και ο Ιούδας δεν κάνει καμία αναφορά στο νόμο ή στις εντολές, η επιστολή του αναφέρεται στην αφοσίωση στον Θεό και στις συνέπειες της παράβασης του νόμου Του.Διαβάστε Ιούδα 4. Πώς αυτό το εδάφιο σχετίζεται με την μελέτη μας;…..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………Η αναφορά στην χάρη προϋποθέτει την ύπαρξη του νόμου, επειδή η χάρη δεν θα ήταν απαραίτητη εάν δεν υπήρχε η αμαρτία (Ρωμ. 5/ε’ 18- 6/ς’ 15). Οι ψευδείς διδασκαλίες που κάποιοι διέδιδαν, ήταν τόσο σοβαρές που ο Ιούδας τις εξισώνει με την άρνηση του Κυρίου.Πώς η Εβρ. 3/γ’ 7-19 μας βοηθάει να κατανοήσουμε τα εδάφια Ιούδα 5-7; Πώς φαίνεται η σχέση μεταξύ υπακοής και πίστης; …..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………Ο Ιούδας υπενθυμίζει στους αναγνώστες του την εμπειρία των Ισραηλιτών όταν απελευθερώθηκαν από την Αιγυπτιακή δουλεία. Ο Θεός τούς έδειξε τη δύναμή Του και τους έδωσε το νόμο Του, όμως όταν εκείνοι αποστάτησαν, αντιμετώπισαν τις τρομερές συνέπειες που έρχονται ως αποτέλεσμα του αποχωρισμού τους από Εκείνον. Ο Ιούδας λέει πως οι άνθρωποι αποστατούν, και όσοι το κάνουν, θα κριθούν. Ο Ιούδας είναι το ίδιο ξεκάθαρος με την Αγία Γραφή: όλοι όσοι λένε ότι πιστεύουν, πρέπει να είναι πρόθυμοι να εκφράσουν την πίστη τους μέσα από την υπακοή.ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε το βιβλίο του Ιούδα. Εκτός από τις έντονες προειδοποιήσεις, ποιες υποσχέσεις εντοπίζετε; ……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..



«Για ποιο λόγο οι απόστολοι κήρυξαν μετάνοια προς τον Θεό; Επειδή ο αμαρτωλός που παρέβηκε το νόμο, πρέπει να αναγνωρίσει την αμαρτία του και να μετανοήσει, για να αποκατασταθεί η σχέση του με τον Πατέρα. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να κοιτάξει στον Ιησού, του Οποίου το αίμα μπορεί να τον καθαρίσει από τις αμαρτίες. Η πίστη στον Χριστό είναι απαραίτητη, γιατί ο νόμος δεν σώζει. Ο νόμος καταδικάζει, δεν μπορεί να δώσει άφεση στον παραβάτη. Ο αμαρτωλός εξαρτάται από τις αρετές του αίματος του Χριστού. ‘’Ας πάρει τη δύναμή Μου’’, λέει ο ελεήμων Λυτρωτής, ‘’για να συμφιλιωθεί μαζί Μου’’. Ο Κύριός μας δήλωσε ότι θα αγαπήσει περισσότερο εκείνον που χρειάζεται περισσότερο τη συγχώρεση: τον παραβάτη του νόμου του Θεού που θα αναγνωρίσει ότι έχει μολυνθεί από την αμαρτία και θα αισθανθεί ότι χρειάζεται συγχώρεση. Εκείνος που πιστεύει στον ιερό νόμο θα δει την αχρειότητα των παραβάσεών του και θα νιώσει τη μεγάλη του ανάγκη για συγχώρεση.» Ε. Χουάιτ, Signs of the Times. 5 Αυγούστου 1886.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Διαβάστε με προσοχή το παραπάνω απόσπασμα της Ε. Χουάιτ. Πώς αυτό το απόσπασμα ρίχνει φως στις βιβλικές διδασκαλίες που μελετήσαμε αυτήν την τριμηνία; Τι εννοεί λέγοντας ότι «ο αμαρτωλός εξαρτάται από τις αρετές του αίματος του Χριστού»;2. Εστιάστε στην προειδοποίηση του εδαφίου Ιούδα 4. Όσοι διακηρύσσουν την χάρη του Θεού, προφανώς είναι πιστοί. Ωστόσο, ο Ιούδας λέει ότι εισχώρησαν και άνθρωποι που απαρνιούνται τον Κύριο. Τι δείχνει αυτό για εκείνους που ισχυρίζονται ότι η χάρη του Θεού ακύρωσε το νόμο; Όταν λένε ότι ο νόμος καταργήθηκε, τι προσπαθούν στην ουσία να καταργήσουν;3. Πώς η απόρριψη του νόμου, ή μίας εντολής, είναι έργο του Σατανά που θέλει να «καταλύσει» το νόμο του Θεού;


Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Εδώ είναι η υποµονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Αποκάλυψη 14/ιδ’ 12.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 2/β’ 16 - 3/γ’ 7, Γέν. 6/ς’, 12/ιβ’, Δευτ. 7/ζ’ 6-12, Γαλ. 3/γ’ 6-16, Αποκ. 12/ιβ’ 17, 14/ιδ’ 6-12.

Στην σκυταλοδρομία, η κάθε ομάδα αποτελείται από τέσσερις δρομείς. Τα μέλη της ομάδας μπορεί στο παρελθόν να είχαν ανταγωνιστεί, αλλά τώρα, ως μέλη της ίδιας ομάδας, οφείλουν να σκέφτονται το ίδιο. Στον αγώνα, η απόσταση χωρίζεται σε ίσα μέρη. Το κάθε μέλος ξεκινάει τον αγώνα μόλις πάρει στα χέρια του τη σκυτάλη. Η σκυτάλη δίνεται από το ένα μέλος της ομάδας στο επόμενο μέχρις ότου ο αγώνας λήξει. Υπό μία έννοια, η σκυτάλη συμβολίζει τη συνέχεια ανάμεσα στα μέλη της ομάδας. Η εκκλησία του Θεού μοιάζει με μία ομάδα σκυταλοδρομίας. Ξεκινώντας από τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ, η σκυτάλη πέρασε διάφορες φάσεις στην ιστορία της σωτηρίας: Από το Νώε στον Αβραάμ, στο Σινά, στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, στην εκκλησία της Μεταρρύθμισης, και τώρα σε εκείνους που κηρύττουν το μήνυμα της τριπλής αγγελίας. Το σύμβολο της συνέχειας της εκκλησίας του Θεού είναι ο νόμος Του ο οποίας μετά την Πτώση, συνοδεύεται με τη σώζουσα χάρη του Θεού και μαζί συνιστούν το ευαγγέλιο.Αυτήν την εβδομάδα θα δούμε τη συνέχεια του νόμου (και της χάρης) στην εκκλησία του Θεού ανά τους αιώνες.


ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΣΤΟ ΝΩΕ

Συνήθως, ονομάζουμε ως «εκκλησία του Χριστού» τους πιστούς της Καινής Διαθήκης που ομολόγησαν για τη ζωή, το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού. Ωστόσο, μπορούμε να δούμε την «εκκλησία του Χριστού» υπό μία ευρύτερη έννοια. Ο όρος εκκλησία αναφέρεται σε εκείνους που έχουν «κληθεί». Σε κάθε γενιά ο Θεός «καλούσε» ανθρώπους να αντικατοπτρίσουν το θέλημά Του μέσα από μία ζωή πίστης, εμπιστοσύνης, αγάπης και υπακοής.Διαβάστε Γέν. 2/β’ 16 – 3/γ’ 7. Ποια ήταν η δοκιμασία του Αδάμ και της Εύας; Γιατί αυτή η δοκιμασία ήταν απαραίτητη γι’ αυτά τα τέλεια δημιουργήματα;…….……………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………..…….……………………………………………………………………………….Για να μπορέσουν να αγαπήσουν, ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να δημιουργηθούν ηθικά ελεύθεροι. Είχαν τη δυνατότητα και την ελευθερία να κάνουν λάθη, ακόμη κι αν δεν υπήρχε κάποιος λόγος να τα κάνουν. Η δοκιμασία με το δέντρο ήταν μία ηθική δοκιμασία: Με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιούσαν την ελευθερία επιλογής τους από τον Θεό; Γνωρίζουμε την απάντηση.Στο κέντρο της ηθικής βρίσκεται ο νόμος του Θεού που ορίζει το καλό και το κακό (προσέξτε ότι και το δέντρο ήταν της γνώσεως του καλού και του κακού). Ποιος ο σκοπός του νόμου να απαγορεύει το ψέμα, το κλέψιμο και το φόνο, εάν οι υπάρξεις δεν μπορούν να τα διαπράξουν; Ο νόμος θα ήταν άχρηστος σε ένα σύμπαν όπου οι υπάρξεις θα ήταν προγραμματισμένες να κάνουν μόνο το καλό. Ο Θεός όμως δεν μας δημιούργησε έτσι, γιατί ήθελε υπάρξεις που θα μπορούσαν να αγαπήσουν αληθινά. Μετά την Πτώση, ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να δώσουν τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά, καθώς η ηθική κατάσταση της ανθρωπότητας ολοένα και χειροτέρευε. Από τους πρώτους γιούς τους, μόνο ο Άβελ επέλεξε να ενωθεί με την εκκλησία του Θεού, ενώ ο Κάιν κυριεύθηκε από το πνεύμα της ζηλοφθονίας, του ψέματος, του φόνου και της ασέβειας προς τους γονείς. Τα πράγματα χειροτέρευαν καθώς και το κακό επισκίασε το καλό, και τον καιρό του Κατακλυσμού μόνο ο Νώε και η οικογένειά του ήταν τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού.ΣΚΕΨΗ: Πόσες φορές το τελευταίο εικοσιτετράωρο κάνατε ηθικές επιλογές, βάση της ελευθερίας που µας δόθηκε από την Εδέµ; Οι επιλογές σας αυτές, εναρµονίζονται µε τον ηθικό νόµο του Θεού;


ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΩΕ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

Την εποχή που έζησε ο Νώε, ο κόσμος βρισκόταν σε απόλυτη ανηθικότητα. Ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων ήταν γύρω στα χίλια έτη και έτσι η κακία εισχώρησε σε τέτοιο βαθμό στην κοινωνία που ο Θεός έφτασε στο σημείο να μετανιώσει που δημιούργησε τον άνθρωπο!Διαβάστε Γεν. 6/ς’ και απαντήστε τις παρακάτω ερωτήσεις:Πώς κατανοείται το γεγονός ότι ο Θεός «μετεμελήθη» που δημιούργησε τον άνθρωπο; Δεν ήξερε ο Θεός ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι; (δείτε Δευτ. 31/λα’ 15-17).……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Η Ε. Χουάιτ γράφει το εδάφιο που αναφέρεται στους «υιούς του Θεού» και «τις θυγατέρες των ανθρώπων», αφορά την ένωση με γάμο πιστών ανδρών με άπιστες γυναίκες. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτήν την αναφορά για την ανάμιξη της εκκλησίας με τον κόσμο;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Ποια ήταν ορισμένα από τα πράγματα που έκαναν οι άνθρωποι και προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια του Θεού, και πώς αυτά σχετίζονται με το νόμο Του;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..Δείτε την περιγραφή του Νώε στην Γέν. 6/ς’. Τι άνθρωπος ήταν; Τι διαβάζουμε για τη στάση του ανάμεσα σε έναν τόσο διεφθαρμένο κόσμο; Γιατί, παράλληλα, ήταν αναγκαία η «χάρη» για το Νώε ενώπιον του Κυρίου; Τι μας δείχνει αυτό για τη σχέση μεταξύ της πίστης και του νόμου του Θεού……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..


ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΣΤΟ ΜΩΥΣΗ

Μετά τον Κατακλυσμό, ο Νώε και οι γιοί του είχαν την ευθύνη να μεταφέρουν στους απογόνους τους το θέλημα του Θεού. Η οικογένεια του Νώε γνώριζε ότι η παγκόσμια αυτή καταστροφή ήρθε ως αποτέλεσμα της άρνησης των ανθρώπων να υπακούσουν στο νόμο του Θεού και ότι, από τη στιγμή που βιώσαν τη χάρη Του, έπρεπε να ξεκινήσουν μία πιο πιστή γενιά. Δυστυχώς, λίγο μετά τον Κατακλυσμό, οι κάτοικοι της γης αποστάτησαν για μία ακόμη φορά (Γέν. 11/ια’ 1-9). «Πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν την ύπαρξη του Θεού και απέδιδαν τον κατακλυσμό στην ενέργεια των φυσικών στοιχείων. Άλλοι πίστευαν σε μία ανώτερη δύναμη που ευθυνόταν για την καταστροφή του προκατακλυσμιαίου κόσμου και, όπως συνέβη με τον Κάιν, έτσι και στη δική τους καρδιά γεννήθηκε η ανταρσία εναντίον της δύναμης αυτής.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ.95.Πώς βλέπουμε στη Γέν. 12/ιβ’ και 15/ιε’ 1-6 να ενεργούν μαζί ο νόμος και η χάρη;……………………..……………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…..…………………………………………………………………………………Ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ, απόγονο του Σήμ, και έκανε μία διαθήκη ευλογιών μαζί του (Γέν. 12/ιβ’ 1-3). Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει με ποια κριτήρια ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ. Δεν φαίνεται να είχε τη δίκαιη παρουσία του Νώε. Για την ακρίβεια, λίγο μετά την κλήση του, βλέπουμε να λέει ψέματα και να φέρεται με δειλία, παραβαίνοντας τον νόμο του Θεού (Γέν. 12/ιβ’ 11-13). Παρόλα αυτά, ο Αβραάμ είχε αληθινή πίστη, και με τη χάρη του Θεού αυτή η πίστη λογίσθηκε ως δικαιοσύνη. Αν και δεν ήταν τέλειος, ήταν πρόθυμος να ακούσει τη φωνή του Θεού ακόμη και αν έπρεπε να Τον εμπιστευτεί Θεό για πράγματα που ανθρωπίνως έμοιαζαν αδύνατα. Ο Αβραάμ δεν ήταν ο μόνος που ήθελε να ακούσει τη φωνή του Θεού και να υπακούσει στις εντολές Του. Ο Φαραώ, ο Αβιμέλεχ, και ο Ιωσήφ, γνώριζαν ότι ο Θεός αποδοκίμαζε τη μοιχεία και το ψέμα. Ο Αβιμέλεχ μάλιστα, επέπληξε τον Ισαάκ που εξέθεσε το λαό του στον πειρασμό (Γέν. 26/κς’ 10). Αν και ο Θεός επέλεξε τον Αβραάμ για έναν συγκεκριμένο σκοπό, υπήρχαν άνθρωποι από διάφορα έθνη που είχαν φόβο Κυρίου. Μετά τη νίκη του επί του Χοδολλογομόρ και των συμμάχων του, ο Αβραάμ ευλογήθηκε από τον Μελχισεδέκ τον ιερέα «του Θεού του Υψίστου» (Γέν. 14/ιδ’ 18). Άλλη μία ένδειξη ότι ο κόσμος γνώριζε την ύπαρξη του Θεού, πριν το έργο και τη διακονία του Μωυσή.


ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΥΣΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Αν και από τους κώδικες νόμου που βρέθηκαν σε Αίγυπτο και Μεσοποταμία βλέπουμε εκτεταμένη γνώση αρχών που βρίσκουμε στο νόμο του Θεού, κανένας απ’ αυτούς δεν είναι ολοκληρωμένος. Για την ακρίβεια, στους περισσότερους κώδικες υπάρχουν και νόμοι που προωθούν την ειδωλολατρία και άλλες πρακτικές που ο Θεός καταδίκασε. Έτσι, ο Θεός επέλεξε έναν λαό να εφαρμόσει τον αληθινό νόμο Του. Αυτός ο λαός ήταν το Εβραϊκό έθνος, οι απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι των υποσχέσεων της διαθήκης που δόθηκαν πριν από χρόνια και εκπληρώθηκαν κατά πάντα στο πρόσωπο του Ιησού.Διαβάστε Δευτ. 7/ζ’ 6-12. Πώς βλέπουμε σ’ αυτήν την περικοπή τη στενή σχέση μεταξύ νόμου και χάρης;..……………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………Όταν ο Θεός επέλεξε το Ισραήλ ως το λαό που θα φύλαγε το νόμο Του, ήξερε ότι είχε πολλά ελαττώματα. Παρόλα αυτά τους εμπιστεύτηκε και τους δίδαξε το θέλημά Του. Η δήλωση «βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον» (Έξ. 19/ιθ’ 6) δείχνει το ρόλο του Ισραήλ ως μεσολαβητές μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Επιλέχθηκαν για να μεταδώσουν την αλήθεια του θελήματος του Θεού στα συγχυσμένα έθνη. Και παρά τα λάθη, τις αποτυχίες και τις αποστασίες τους, ήταν ο λαός στον οποίο ο Μεσσίας ήρθε, έζησε, διακόνησε και θανατώθηκε, εκπληρώνοντας την υπόσχεση της διαθήκης που δόθηκε στον Αβραάμ πριν από πολλούς αιώνες.Διαβάστε Γαλ. 3/γ’ 6-16. Τι γράφει ο Παύλος που μας βοηθάει να καταλάβουμε το πραγματικό νόημα της υπόσχεσης της διαθήκης;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….Οι περισσότεροι στο Ισραήλ πίστευαν ότι η έκφραση «εις το σπέρμα σου» αναφερόταν στο λαό Ισραήλ ως ένα ενιαίο σύνολο, ο Παύλος όμως δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν η εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης. Έτσι, το ίδιο ευαγγέλιο, με την έμφαση που δίνει στο νόμο και τη χάρη, εκδηλώνει και αποκαλύπτει την διαθήκη.ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε τα χρόνια που πέρασαν από τότε που ο Αβραάµ πήρε την υπόσχεση της διαθήκης µέχρι την εκπλήρωσή της µε τον Χριστό. Τι µας λέει αυτό για την υποµονή και την εµπιστοσύνη που πρέπει να δείχνουµε στον Θεό;


ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟ ΠΙΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ

Ανέκαθεν, η εκκλησία του Θεού αποτελούταν από ανθρώπους με σφάλματα. Εκείνοι που έπρεπε να μαρτυρούν για την δικαιοσύνη του Θεού, χρειάζονταν οι ίδιοι δικαιοσύνη. Καθώς η «σκυτάλη» περνούσε από τη μία γενιά στην άλλη, κανένας δρομέας δεν ήταν άξιος να τερματίσει. Κανένας από όσους έλαβαν το νόμο δεν μπόρεσε να φτάσει το επίπεδο της δικαιοσύνης. Η ανθρωπότητα, όπως φαινόταν, είχε εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο αναζήτησης της επιδοκιμασίας του Θεού. Ωστόσο, τη στιγμή που έμοιαζε να μην υπάρχει καμία ελπίδα, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του «να πάρει τη σκυτάλη». Ως Δεύτερος Αδάμ, ο Ιησούς ήρθε στη γη χωρίς αμαρτία, και μένοντας πλήρως αφοσιωμένος στον Πατέρα Του κατάφερε να παραμείνει υπάκουος μέχρι το Σταυρό. Με την ανάστασή Του, ο Ιησούς τερμάτισε σπάζοντας την αλυσίδα του θανάτου. Τώρα, μέσω της δύναμης του Αγίου Πνεύματος, ο αναστημένος Χριστός μοιράζεται τη δικαιοσύνη Του με τους πιστούς. Αυτό το μήνυμα, που είναι ο πυρήνας της υπόσχεσης της διαθήκης, έγινε κατανοητό με την ολοκλήρωση της επίγειας διακονίας του Ιησού και την ίδρυση της πρώτης εκκλησίας.Δυστυχώς, η Χριστιανική εκκλησία – παρά το φως που της είχε δοθεί – στάθηκε πιο άπιστη στη διαθήκη απ’ ό,τι το αρχαίο Ισραήλ, και η αποστασία εξαπλώθηκε σχεδόν παντού. Η μεταρρύθμιση, στις αρχές του 16ου αιώνα, άρχισε να ανατρέπει την κατάσταση, αλλά και πάλι ψευδή δόγματα και διδασκαλίες εισχώρησαν στον Χριστιανικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και των εσφαλμένων αντιλήψεων για το ρόλο και το σκοπό του νόμου στην ζωή των Χριστιανών της Καινής Διαθήκης. Ο Θεός κάλεσε ένα πιστό υπόλοιπο για την αποκατάσταση των χαμένων αυτών αληθειών. Διαβάστε Αποκ. 12/ιβ’ 17 και 14/ιδ’ 6-12. Πώς αυτά τα εδάφια φανερώνουν το νόμο και τη χάρη στην τελευταία προειδοποίηση του Θεού προς τον κόσμο;..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..ΣΚΕΨΗ: Όπως είδαµε, µέσα από την τήρηση των εντολών του Θεού µπορούµε να εκδηλώσουµε την αληθινή αγάπη. Πώς γίνεται όµως να τηρούµε τις εντολές και να µην εκδηλώνουµε αυτήν την αγάπη όπως θα έπρεπε; Γιατί δεν τηρούµε πραγµατικά τις εντολές εάν δεν εκδηλώνουµε αγάπη;



«Οι τρεις άγγελοι στην Αποκ. 14/ιδ’ αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους που δέχονται το φως του μηνύματος του Θεού και ως απεσταλμένοι Του κηρύττουν την προειδοποίηση μέχρι τα πέρατα της γης. Ο Χριστός είπε στους ακολούθους Του: ‘’Σεις είσθε το φως του κόσμου’’ Ματθ. 5/ε’ 14. Σε κάθε ψυχή που αποδέχεται τον Ιησού και την σταυρική Του θυσία λέει: ‘’Υπάγετε εις όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν.» Μάρκ. 16/ις’ 15. Τίποτα δεν πρέπει να εμποδίσει το έργο. Είναι το πιο σημαντικό έργο γι’ αυτήν την εποχή, καθώς αφορά την αιωνιότητα. Η αγάπη που ο Ιησούς εκδήλωσε για τις ψυχές των ανθρώπων με τη θυσία Του για τη λύτρωσή τους, θα υποκινήσει όλους τους ακολούθους Του.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 5, σ. 455, 456.«Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου που συμπεριλαμβάνει και τα δύο προηγούμενα μηνύματα, είναι υψίστης σημασίας. Όλοι πρέπει να κατανοήσουν τις αλήθειες που περιλαμβάνονται σ’ αυτά τα μηνύματα και να τις εφαρμόσουν στην καθημερινότητά τους, γιατί είναι απαραίτητες για τη σωτηρία τους. Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτές τις σπουδαίες αλήθειες πρέπει να τις μελετήσουμε με σοβαρότητα και προσευχή, και η ικανότητά μας για μάθηση και κατανόηση θα φθάσει στο ύψιστο επίπεδο.» Ε. Χουάιτ, Evangelism, σ. 196.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Στην Αποκ. 12/ιβ’ 17 περιγράφονται ως «υπόλοιπο» εκείνοι που θα τηρούν τις εντολές του Θεού και θα έχουν τη μαρτυρία του Ιησού. εφόσον υπάρχουν και άλλες Χριστιανικές εκκλησίας που τηρούν το Σάββατο, ποιος είναι ο ιδιαίτερος σκοπός της εκκλησίας των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας; Τι διακηρύττουμε και διδάσκουμε που δεν το έχουν οι άλλες εκκλησίες, ακόμη και αυτές που τηρούν ως ημέρα ανάπαυσης το Σάββατο;2. Διαβάστε Ρωμ. 4/δ’ 3, Γαλ. 3/γ’ 6 και Ιακ. 2/β’ 23. Πώς αυτά τα εδάφια μας βοηθάνε να καταλάβουμε τη σωτηρία μέσω πίστης; 3. Το μήνυμα του πρώτου αγγέλου ο οποίος κρατάει το «αιώνιο ευαγγέλιο», διακηρύττει ότι «ήλθεν η ώρα της κρίσεως». Επομένως, το ευαγγέλιο, ο νόμος, και η κρίση εμφανίζονται στο μήνυμα της τριπλής αγγελίας. Πώς κατανοούμε το ρόλο του νόμου και της χάρης στην κρίση; Πώς συνδέονται μεταξύ τους;


Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Αλλ’ αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάµει προς τον οίκον Ισραήλ. Μετά τας ηµέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόµον µου εις τα ενδόµυχα αυτών, και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός µου.» Ιερεµίας 31/λα’ 33.

Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 4/δ’ 8,9, Δαν. 2/β’ 44, Α’ Πέτρ. 2/β’ 11, Α’ Κορ. 6/ς’ 9-11, Αποκ. 22/κβ’ 14,15, Α’ Κορ. 15/ιε’ 26.

Το 2011 ο Steve Jobs, ιδρυτής της Apple, πέθανε σε ηλικία 56 ετών. Λίγα χρόνια πριν, όταν διαγνώστηκε ότι έχει καρκίνο, ο Jobs αποκάλεσε το θάνατο «ως την καλύτερη ώθηση για ζωή» γιατί μας παροτρύνει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στη ζωή μας. Με άλλα λόγια, επειδή ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο πετυχημένοι. Παρόλα αυτά, ο Jobs τα είχε μπερδέψει. Εκείνο το οποίο τον ωθούσε να κάνει το καλύτερο σ’ αυτόν τον κόσμο, ο θάνατος, (ή έστω το γεγονός ότι είναι αναπόφευκτος), θα έπρεπε να του δείξει πόσο μάταιο είναι το να επιδιώκουμε την μονιμότητα εδώ, όπου όλα είναι ασταθή. Σίγουρα, ο Jobs κατάφερε πολλά πράγματα στη ζωή του, αλλά μπροστά στην αιωνιότητα, ποια είναι η αξία τους;Είναι αλήθεια ότι έχουμε την υπόσχεση πως μία μέρα αυτός ο κόσμος θα καταστραφεί, και ο Θεός θα εδραιώσει έναν νέο, αιώνιο κόσμο όπου η αμαρτία και ο θάνατος (τα αποτελέσματα της παράβασης του θεϊκού νόμου) δεν θα υπάρχουν.Αυτήν την εβδομάδα θα δούμε την αιώνια βασιλεία του Θεού και το ρόλο του νόμου σ’ αυτήν.


Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν ο Θεός δημιούργησε τους πρωτόπλαστους, τους έδωσε την εξουσία στη γη. Ο Αδάμ θα διαχειριζόταν τον κόσμο. Ωστόσο, με την παράβαση του νόμου, έχασε αυτό το δικαίωμα και η κυριαρχία πέρασε στον εχθρό, τον Σατανά. Όταν οι αντιπρόσωποι των άλλων κόσμων συγκεντρώθηκαν στο θρόνο του Θεού, ο Σατανάς εμφανίσθηκε ως εκπρόσωπος της γης (Ιώβ 1/α’ 6).Διαβάστε Εφεσ. 2/β’ 2, Β’ Κορ. 4/δ’ 4, Ματθ. 4/δ’ 8,9. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για την δικαιοδοσία του Σατανά σ’ αυτόν τον κόσμο;.…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………Τα όσα συνέβησαν στους πειρασμούς στην έρημο είναι πολύ αποκαλυπτικά. Ο Σατανάς προσφέρθηκε να δώσει στον Ιησού την κυριαρχία όλων των επίγειων βασιλείων, με την προϋπόθεση να τον προσκυνούσε (Ματθ. 4/δ’ 8,9, Λουκά 4/δ’ 5-7). Ο Ιησούς ήρθε για να πάρει πίσω την εξουσία του κόσμου από τον Σατανά, αλλά θα το επιτύχαινε μόνο με κόστος τη ζωή Του. Πόσο μεγάλος ήταν λοιπόν ο πειρασμός όταν ο Σατανάς Του έδινε τον κόσμο! Εάν όμως προσκυνούσε τον Σατανά θα έπεφτε στην ίδια παγίδα που έπεσε και ο Αδάμ, και θα είχε παρέβη το νόμο του Πατέρα Του. Εάν το είχε κάνει, το σχέδιο της σωτηρίας θα είχε αποτύχει και εμείς θα πεθαίναμε εξαιτίας των αμαρτιών μας. Όπως ξέρουμε βέβαια ο Ιησούς νίκησε, και λόγω αυτής Του της νίκης έχουμε τη βεβαίωση και την υπόσχεση της αιώνιας ζωής στην βασιλεία του Θεού, όπως απεικονίζεται στο Δαν. 2/β’ όπου «απεκόπη λίθος άνευ χειρών» και «κατεσύντριψε» όλα τα βασίλεια αυτού του κόσμου. Και τότε, «θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή, και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν, θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας» (Δαν. 2/β’ 44).ΣΚΕΨΗ: Οι προφητείες για τα βασίλεια που αναφέρονται στο Δαν. 2/β’ έχουν εκπληρωθεί, συµπεριλαµβανοµένης και της διχασµένης Ευρώπης, γεγονός που συµβολίστηκε µε τα δάχτυλα που άλλα ήταν από σίδερο και άλλα από πηλό. Γιατί αυτά τα αφάνταστα γεγονότα πρέπει να µας κάνουν να έχουµε πίστη στην υπόσχεση για την τελευταία αιώνια βασιλεία;


ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Σε πολλά κράτη, οι μετανάστες θα πρέπει να εγκαταλείψουν κάθε πίστη και υποταγή στη χώρα καταγωγής τους, εάν θέλουν να γίνουν πολίτες της νέας τους χώρας. Ωστόσο, ορισμένες χώρες επιτρέπουν την διπλή ιθαγένεια, να έχουν δηλαδή δικαιώματα και στις δύο χώρες. Στη Μεγάλη Διαμάχη ωστόσο, δεν υπάρχει η δυνατότητα διπλής ιθαγένειας. Είμαστε είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλη. Αιώνες τώρα η βασιλεία του κακού πολεμάει την βασιλεία της δικαιοσύνης, και έτσι είναι αδύνατον να είναι κανείς πιστός και στα δύο βασίλεια. Όλοι καλούμαστε να διαλέξουμε σε ποια βασιλεία θέλουμε να αποδώσουμε πίστη και υποταγή. Διαβάστε Α’ Πέτρ. 2/β’ 11, Εβρ. 11/ια’ 13, Εφεσ. 2/β’ 12, Κολ. 1/α’ 13, Δευτ. 30/λ’ 19 και Ματθ. 6/ς’ 24. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για το αδύνατο της «διπλής ιθαγένειας» στη Μεγάλη Διαμάχη μεταξύ Χριστού και Σατανά; Πώς θα μας βοηθά ο νόμος να δούμε πού πραγματικά βρίσκεται η ιθαγένειά μας; Δείτε Αποκ. 14/ιδ’ 12..…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………Από την στιγμή που οι άνθρωποι αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον Χριστό, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στο βασίλειο του Διαβόλου. Ανήκουν πλέον σε άλλη βασιλεία, στου Κυρίου Ιησού Χριστού, και συνεπώς πρέπει να υπακούουν στους κανόνες, στις εντολές και στο νόμο Του. Η υποταγή όμως αυτή, δεν εκτιμάται από τον Διάβολο, ο οποίος προσπαθεί να τους ξανακερδίσει, όπως δεν εκτιμάται και από ανθρώπους που δεν επιθυμούν «ξένους και παρεπίδημους» ανάμεσά τους. Παρόλα αυτά, ο Θεός έχει λαό που αποδίδει πίστη και υποταγή σ’ Εκείνον, και όχι στον άρχοντα αυτού του κόσμου (Ιωάν. 12/ιβ’ 31).

ΣΚΕΨΗ: Οι µετανάστες µίας χώρας σχεδόν πάντα ξεχωρίζουν γιατί είναι διαφορετικοί. Σε τι ξεχωρίζουµε εµείς, οι Αντβεντιστές της Εβδόµης Ηµέρας, ως «ξένοι και παρεπίδηµοι»; Ή µήπως δεν ξεχωρίζουµε;.…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………


ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ

Το κυρίαρχο θέμα της Αγίας Γραφής είναι απλό: Ο Θεός είναι αγάπη. Η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται μέσα από τη χάρη Του. Με την παντοδυναμία Του θα μπορούσε εύκολα να εξαφανίσει την ανθρωπότητα, παρόλα αυτά επέλεξε την μακροθυμία, δίνοντας σ’ όλους την ευκαιρία να μετέχουν στην αιώνια βασιλεία Του. Το σημαντικότερο είναι ότι η αγάπη Του φανερώνεται μέσα από το τίμημα που ο Ίδιος πλήρωσε πάνω στο Σταυρό.Επίσης, η αγάπη του Θεού έχει άμεση σχέση με τη δικαιοσύνη Του. Έχοντας προφέρει αμέτρητες ευκαιρίες στους ανθρώπους να κάνουν την επιλογή τους, ο Θεός της αγάπης δεν θα τους εξαναγκάσει να γίνουν πολίτες μίας βασιλείας που έχουν απορρίψει. Όταν οι ασεβείς σταθούν ενώπιον του θρόνου του Θεού σε κρίση, θα καταδικαστούν από την ίδια τους την μαρτυρία. Κανείς δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε τους όρους του Θεού. Είτε γραπτώς, είτε μέσα από τη φύση, σ’ όλους αποκαλύφθηκαν οι βασικές αρχές του νόμου του Θεού (Ρωμ. 1/α’ 19, 20, 2/β’ 12-16).Διαβάστε Α’ Κορ. 6/ς’ 9-11 και Αποκ. 22/κβ’ 14,15. Ποιος εισέρχεται στη βασιλεία του Θεού, ποιος μένει έξω, και γιατί; Ποιος είναι εδώ ο ρόλος του νόμου του Θεού; Παρατηρήστε την θλιβερή αντίθεση μεταξύ των δύο ομάδων!.…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………….……………………………………………………………………………………Είναι εκπληκτικό ότι τα εδάφια στην Α’ Κορ. 6/ς’ 11 και στην Αποκ. 22/κβ’ 14 μας δείχνουν ότι οι πιστοί Χριστιανοί δικαιώθηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δηλαδή δικαιώθηκαν «διά της πίστεως, χωρίς των έργων του νόμου» (Ρωμ. 3/γ’ 28), αλλά παρόλα αυτά τηρούν το νόμο.ΣΚΕΨΗ: «Δεν είναι καµία αυθαίρετη διαταγή του Θεού που αποκλείει τους ασεβείς από τον ουρανό. Αυτοί οι ίδιοι έχουν αποκλεισθεί βλέποντας τον εαυτό τους ακατάλληλο για την ατµόσφαιρά του. Η δόξα του Θεού θα απέβαινε γι’ αυτούς εξολοθρευτική φωτιά. Θα προτιµούσαν την καταστροφή για να µπορέσουν να κρυφθούν από την παρουσία Εκείνου που πέθανε για να τους λυτρώσει.» Ε. Χουάιτ, Β.Χ. σ. 18. Πώς αυτά τα λόγια µας βοηθάνε να καταλάβουµε την οδυνηρή κατάληξη των ασεβών;…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….…………………………………………………………………………………….


Η ΑΙΩΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Ο Θεός δημιούργησε έναν τέλειο κόσμο. Όμως εισέβαλλε η αμαρτία και αυτός ο τέλειος κόσμος διαλύθηκε. Η ιστορία της απολύτρωσης μας λέει πως ο Ιησούς έγινε άνθρωπος έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, να αποκαταστήσει την αρχική τελειότητα. Οι λυτρωμένοι θα ζήσουν σε έναν τέλειο κόσμο, όπου θα κυριαρχεί η αγάπη. Όπως είδαμε, η αγάπη μπορεί να υπάρξει μόνο σε ένα ηθικό σύμπαν με ελεύθερα και ηθικά δημιουργήματα. Και αυτό γεννά το ερώτημα: Υπάρχει πιθανότητα να εμφανιστεί ξανά το κακό;Πώς τα παρακάτω εδάφια μας βοηθάνε να απαντήσουμε στην ερώτηση εάν το κακό θα ξαναεμφανιστεί; Δαν. 7/ζ’ 27, Ιωάν. 3/γ’ 16 και Αποκ. 21/κα’ 4. Ποια η σημασία του όρου αιώνια;……………………………………………………………………………………....……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………Όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν υπήρχαν κάποιες προϋποθέσεις για την ισορροπία του. Αυτό φαίνεται στη Γέν. 2/β’ 17 όπου ο Αδάμ προειδοποιήθηκε πως η παράβαση της εντολής του Θεού θα έφερνε τον θάνατο. Η αναφορά στον θανάτου δείχνει ότι η αιωνιότητα ήταν για τον άνθρωπο υπό όρους. Ο Αδάμ θα ζούσε αιώνια μόνο εάν παρέμενε πιστός στον Θεό. Ωστόσο, στην αναδημιουργημένη γη, ο θάνατος δεν θα υπάρχει, γεγονός που δείχνει στην αιώνια ζωή, την εκπλήρωση μίας από τις πολλές υποσχέσεις της Αγίας Γραφής.Διαβάστε Ιερ. 31/λα’ 31-34. Ποια αρχή βλέπουμε εδώ που εξηγεί γιατί το κακό δεν πρόκειται να εμφανιστεί ξανά;……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………..…..…………………………………………………………………………………Η Μεσσιανική βασιλεία θα αποτελείται από ανθρώπους που διατήρησαν την αφοσίωσή τους στον Θεό μέσα από τη θρησκευτική τους εμπειρία. Μπροστά στους διωγμούς και στους προσωπικούς αγώνες, επέλεξαν το μονοπάτι της υπακοής και έδειξαν την προθυμία τους να ζήσουν υπηρετώντας τον Θεό. Ο Θεός υπόσχεται να γράψει το νόμο Του στην καρδιά τους, ώστε εκ φύσεως να θέλουν να κάνουν όσα Τον ευχαριστούν. Στην βασιλεία του Χριστού η αμαρτία εξαλείφεται ολοκληρωτικά και η δικαιοσύνη κυριαρχεί.


Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Από όλες τις σκληρές συνέπειες της αμαρτίας, ο θάνατος είναι η σκληρότερη. Μπορούμε να νικήσουμε την αμαρτία και να αντισταθούμε στο Σατανά, ωστόσο, με εξαίρεση τον Ενώχ και τον Ηλία, ποιος άλλος μπόρεσε να ξεφύγει από τον θάνατο; Όπως έγραψε ένας αρχαίος φιλόσοφος, «Όταν έρχεται ο θάνατος είναι σαν να κατοικούμε σε μία πόλη δίχως τείχη».Ποιο είναι το μήνυμα στην Αποκ. 20/κ’ 14 και στην Α’ Κορ. 15/ιε’ 26;.……………………………………………………………………………………Δεδομένου της δύναμης που έχει ο θάνατος, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο χριστός θα καταστρέψει ολοσχερώς τον θάνατο πριν την εδραίωση της Μεσσιανικής βασιλείας. Αναμφίβολα ο θάνατος σχετίζεται με την αμαρτία, άρα σχετίζεται και με το νόμο του Θεού, γιατί η αμαρτία είναι η παράβαση του νόμου Του. Συνεπώς, δεν υπάρχει αμαρτία χωρίς νόμο. Παρότι η αμαρτία είναι εξαρτημένη από το νόμο, ο νόμος είναι ανεξάρτητος από την αμαρτία, και έτσι ο νόμος μπορεί να υπάρξει και χωρίς την αμαρτία. Για την ακρίβεια, ο νόμος υπήρχε αιώνες πριν την επανάσταση του Εωσφόρου στον ουρανό.«Όταν ο Σατανάς επαναστάτησε εναντίον του νόμου του Κυρίου, τότε οι άγγελοι συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά την ύπαρξη του νόμου, την παρουσία του οποίου μάλλον αγνοούσαν μέχρι τότε. Η υπηρεσία των αγγέλων δεν είναι δουλική αλλά υιική. Μία τέλεια αρμονία τους συνδέει με τον Δημιουργό τους.» Ε. Χουάιτ, Ε.Ο.Ο. σ. 129.Επομένως, η απουσία του θανάτου και της αμαρτίας στην βασιλεία του Θεού δεν απαιτεί και την απουσία του νόμου. Όπως ο νόμος της βαρύτητας είναι απαραίτητος για την αρμονική λειτουργία μεταξύ των φυσικών στοιχείων του σύμπαντος, έτσι και ο ηθικός νόμος του Θεού είναι απαραίτητος για τη δικαιοσύνη μεταξύ των αγίων. Όταν ο Θεός γράψει το νόμο Του στην καρδιά των λυτρωμένων, σκοπός Του είναι να σφραγίσει την απόφασή τους να βαδίζουν για πάντα στο δρόμο της δικαιοσύνης. Συνεπώς, ο νόμος Του γίνεται η υπόσταση της βασιλείας Του. Έχουμε λοιπόν κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οι αρχές του ηθικού νόμου του Θεού θα υπάρχουν στην αιώνια βασιλεία Του. Η διαφορά είναι ότι αυτές οι αρχές δεν θα παραβιαστούν ποτέ.ΣΚΕΨΗ: Προσπαθήστε να φανταστείτε το τέλειο περιβάλλον του ουρανού: Δεν θα υπάρχει η τάση για την αµαρτία, δεν θα υπάρχει ο Διάβολος και ο πειρασµός, δεν θα υπάρχει η αµαρτία και ο θάνατος. Ποια στοιχεία στη ζωή και στο χαρακτήρα σας και συνήθειες σας δεν ταιριάζουν µ’ αυτό το περιβάλλον;


ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ:Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ, σ. 221-250.

«Ο Σατανάς είχε δηλώσει ότι ήταν αδύνατον για τον άνθρωπο να υπακούσει στις εντολές του Θεού, και είναι αλήθεια ότι με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να υπακούσουμε σ’ αυτές. Αλλά ο Χριστός ήρθε με ανθρώπινη μορφή, και με την τέλεια υπακοή Του απέδειξε ότι η ανθρωπότητα ενωμένη με τη θεότητα μπορεί να υπακούσει σε κάθε εντολή του Θεού… Η ζωή του Χριστού επάνω στη γη ήταν η τέλεια έκφραση του νόμου του Θεού, κατά συνέπεια, τα παιδιά του Θεού που έχουν το χαρακτήρα του Χριστού, θα υπακούουν στις εντολές του Θεού. Τότε ο Κύριος μπορεί να τους συμπεριλάβει μέσα σ’ εκείνους που θα αποτελέσουν την οικογένεια του ουρανού. Περιβεβλημένοι με το ένδοξο ένδυμα της δικαιοσύνης του Χριστού, θα έχουν μία θέση στο βασιλικό γεύμα. Έχουν το δικαίωμα να ενωθούν με το πλήθος που καθαρίστηκε στο αίμα του Χριστού.» Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ. σ. 247.

ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Διαβάστε το παραπάνω απόσπασμα της αδ. Χουάιτ. Με ποιους τρόπους φανερώνονται ο νόμος και η χάρη; Γιατί είναι σημαντικό να τις κατανοούμε ως αλληλένδετες έννοιες; Τι γίνεται όταν τις διαχωρίζουμε;2. Στην εισαγωγή του μαθήματος αναφερθήκαμε στον Steve Jobs και στην άποψή του ότι ο θάνατος πρέπει να μας ωθεί να πετύχουμε στη ζωή. Αν και αυτή η άποψη κρύβει κάποια αλήθεια δεν λύνει το πρόβλημα του θανάτου. Μετά τον θάνατο του Jobs, το εξώφυλλο του New Yorker έδειχνε τον Πέτρο στις πύλες του παραδείσου να κρατάει ένα iPad και να ελέγχει τον Steve Jobs. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από το γεγονός ότι δεν θα υπάρχουν iPad, αλλά ούτε και καμία άλλη εφεύρεση στον ουρανό;3. Ποια πράγματα στη γη θα χαθούν για πάντα και ποια θα παραμείνουν παρά την τελική καταστροφή του κόσμου; Γιατί είναι σημαντικό να μπορούμε να τα ξεχωρίζουμε;

παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF Σχολής Σαββάτου ... · 2018....

Documents

Transcript of παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF Σχολής Σαββάτου ... · 2018....