BEHIND THE NEWS - NEW YORK CITY - www.ellopiatv.com

Welcome to FEAR: The new virus

Pub

lish

ed in

new

Yor

k C

itY

bY

eMG

(ell

oPia

Med

ia G

rou

P n

oveM

ber

201

4 - i

ssu

e 90

Free

-PROFITING FROM EBOLASophie Novack

-COUNT OUR BLESSINGSMaria Papapetros

-10 WORDS IN GREEKAnnie Rassios

-Ο ΓΕΛΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝTitos Christodouloy

-CHRISTOS ALEXANDROUAthina Krikeli

-THE STRAITS OF CHIMERA-H KΡΙΣΗ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ

ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑΝikos Mouratides

-ΑΝ Η ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ

ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ Costas Krikelis

Writing & Development - StoryboardingHD TV Crews- Editing/Post production

Voice-Over - MusicRadio Spots - Brochures - magazines

Web Promotion Corporate videosWebsites

ELLOPIA FILM PRODUCTIONS

Video & Social Media solutionsIf you have a message to deliver, a vision to share, a lesson to teach, a product to

launch, or an image to build, video is vital to your business. Ellopia Productions has the imagination, insight, and technical expertise required to transform your ideas

into powerful, persuasive presentations on screen. Ellopia Film Productions offers production services, Film/ Digital Film and Photo

productions for the USA Greece and Cyprus.

www.ellopiatv.com infoellopia@aol.com - +1 718 7204522

MONTHLY MAGAZINEPUBLISHED BY

ELLOPIA MEDIA GROUP Ltd.

Via Emai 15.000 copiesFree of charge

Publisher - Editor in Chief USA

Athina KrikeliCreative Art Director

HellasCostas Krikelis

Advertising DirectorLia Delkotzaki

Senior Editor (English)Titos Christodoulou,

(England)Music Editors

Nikos TatasopoulsPetros Hatjopoulos

Photo DirectorFotis Papadakis

Business ConsultantMaria Papapetros

Fashion ConsultantNikos EftaxiasContributors

S. Papathemelis (Greece), Arkas (Greece)

G. Kalaras, (Chicago)Titos Christodoulou,

(England)Writers

G. Skabardonis (Greece) Costas Krikelis (Greece) Greg Michaelides (USA)

Anita Diamantopoulou (USA)

Kostas Mpliatkas (Hellas)

Publishing coordinator HELLAS

Lia DelkotzakiGianni Sotiriou

All opinions expressed in the articles are their

authors’ own.

Ellopia Media Group Ltd. USA

KAUFMAN ASTORIA STUDIOS

34-12 36th strNY 11106

Tel: (718) 720 4522ellopia@aol.com

www.ellopiatv.comFacebook: ellopiaYou Tube/ellopia

by Athina Krikeli

ellopia@aol.com

Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια της τύχης να με κοψοχολιάσει (παρέα με το παρολίγο κρούσμα Εμπόλα σε νοσοκομείο του Κοννέκτικατ που έτυχε να βρίσκομαι και εγώ τρία κρεββάτια μακριά του) δεν μπορώ να πω πως άλλαξα ριζικά. Οπως ήμουν είμαι, απλά λίγο πιο ενοχλημένη, λίγο πιο θυμωμένη και λίγο πιο πονηρεμένη. Αν κάποιος παρακολουθήσει με προσοχή τον τρόπο προβολής (μάρκετινγκ) του “νέου” Εμπόλα θα συνειδητοποιήσει πως γίνεται τόσο μελετημένα προσεγμένα και επαγγελματικά που άνετα θα κέρδιζε το Οσκαρ προώθησης της χρονιάς. Οπως είναι αναμενόμενο, μαζί με την μαζική υστερία των ΜΜΕ και των πολιτών εμφανίζονται και πολλές θεωρίες συνομοσίας. Δεν θα σταθώ σε αυτές -ακόμα – όμως καλό είναι να γνωρίζουμε πως ο ιός Εμπόλα δεν είναι καινούργια “ανακάλυψη”. Υφίσταται ώς θανατηφόρος από το 1976 που “εμφανίσθηκε’ στο Σουδάν και στο Yambuku (Κονγκό). Το όνομα το “κέρδισε” από τον ποταμό Εμπόλα που βρίσκεται δίπλα στο χωριό όπου πρωτοεμφανίσθηκε ο ιός (Κονγκό) Η ερώτηση μου είναι πολύ

απλή. Από το 1976 που γνώριζαν την ύπαρξή του γιατί δεν έγιναν προσπάθειες ώστε να βρεθεί αντίδοτο, γνωρίζοντας μάλιστα πως θα μπορούσε ένας τέτοιος ιός να χρησιμοποιηθεί από κάθε λογής τρομοκρατική οργάνωση κατά την διάρκεια των χρόνων. Κάθε χρόνο εκατομμύρια δολαρίων διατίθονται για έρευνες και μελέτες όσον αφορά στην καταπολεμηση ασθενειών, ιών, αλλά και για την προστασία των δισεκατομμυρίων πολιτών του πλανήτη. Γιατί αφέθηκε ο Εμπόλα εκτός “συναγωνισμού” ? Πόσες άλλες ασθένειες που μας γυρνούν πίσω στον Μεσαίωνα θα εμφανισθούν όσο αυξάνεται ο πληθυσμός της γής? Εμπόλα η όχι η ζωή του πλανήτη κάθεται πάνω σε μεγάλο ερωτηματικό! Η επιλογή του ποιος και πότε θα πεθάνει δεν ανήκει πια στον ίδιο. Αν οι μεγάλοι των αποφάσεων γυρίσουν το δάκτυλο προς εμάς, τότε να είστε σίγουροι πως ένας καινούργιος μοδάτος ιός με σατανικό χαμόγελο θα μας χτυπήσει την πόρτα.

Happy Thanksgiving everyone

the world

As the outbreak goes on, com-panies are capitalizing on public concern by peddling fraudulent

treatments.

For $34 (plus $5.49 ship-ping), you can purchase a personal protective kit on

Amazon that will probably do nothing to protect you

against Ebola.

ProFitinG FroMebola Fear

by Sophie Novack Oct 28 2014, Fortunately, there hasn’t been an Ebola outbreak in the U.S., and your chances of catching it—even without the kit—are virtu-ally zero. But that hasn’t stopped sales of this kind of equipment from skyrocketing in the past month.Sales of the kit—which includes a full-body suit, eye protection, two surgical masks, two pairs of gloves, booties, and duct tape—jumped 393 percent on Ama-zon following the diagnosis of the first Ebola case in New York City on Thursday evening. Sales of one body suit skyrocketed 131,000 percent in 24 hours after the diagnosis of the first Ebola patient in the U.S. on Oct. 1, ac-cording to CNBC.The attempt to make money off

of panic surrounding new dis-ease outbreaks is nothing new: The H1N1 outbreak in 2009 re-sulted in the sale of products like “Tamiflu” pills from India and “magic wands,” while the SARS epidemic in 2003 led companies to hike the price of face masks.“[What we’re seeing with Ebola] fits into previous out-breaks,” said Thomas Bollyky, global health, economics, and development senior fellow at the Council on Foreign Rela-tions. “The necessary ingredi-ents to this type of profiteering are twofold: panic and novelty. In times of uncertainty, people search out information, and if they’re still nervous, they’ll search it out from unconven-tional sources, which is what’s

the world

happening here.”“The necessary ingredients to this type of profiteering are twofold: panic and novelty.”The Food and Drug Administration and the Federal Trade Commission are actively monitoring fraudulent claims and urging consumers to report any they might encounter. If there is an express or implied claim that the product prevents or treats Ebola, that would be cause for intervention, as there are currently no FDA-approved vaccines or prescription or over-the-counter drugs to fight the virus.“It’s hard to tell how widespread it is at this point,” said Richard Cleland, assistant director for the Division of Advertising Practices at FTC. “The concern is that if the public anxiety over Ebola continues to grow, we’re going to see more and more.”The FDA and FTC have sent three warning letters thus far: to Natural Solutions Foundation, which is market-ing Nano Silver as a cure for Ebola; and to Young Living and DōTerra International, which are both marketing essential oils to combat the virus.“Often these things have some conceivable scientific basis that is then really overstated,” said Dr. Jesse Good-man, a professor of medicine at Georgetown University.

“We know for example that Nano Silver has properties where if viruses come into contact, it might counteract [them]. That’s correct—but it has not been proven cor-rect in humans.”Some companies will market their products as dietary supplements, or avoid making direct treatment or pre-vention claims in an attempt to avoid crossing the regu-latory line.“The only gray area is whether they’re mak-

ing a claim,” Cleland said. “If they’re running an article that talks about the Ebola epidemic and then selling vitamins and minerals that they’re touting as increasing immunity and the immune system—to me that’s a pretty

clearly implied claim to have some effect on preventing and reducing Ebola. I don’t really

think there’s any fuzziness on that.”One advertisement stands out as particularly crazy. “I saw one for snake venom that caused me to raise eye-brows,” Cleland said.

So was that a claim addressed by the FDA and FTC? “I think you won’t find it anymore.”

ProFitinG FroMebola Fear

the world

Very few people understand the programming of fear, and why it dis-torts our perceptions.  While fear is a program used for our survival, fear also creates irrational beliefs that cause larger systems of fear like politics, religion and the media.  "A Virus Called Fear" is a short film about the conditioning of fear, and what irrational fears can lead to.

hellas

eiGht square Meter vault and Marble door Found in aMPhiPolis toMb square-Meter-vault-and-Marble-door-Found-in-aMPhiPolis-toMb

Speculation has been running wild in recent weeks In an effort to reach the fourth chamber in the Amphi-polis tomb, the excavation crew reached an 8.4 square meter vault and found an almost intact marble door weighing 1.5 tons.According to an official announcement by the Greek Ministry of Culture, the removal of the backfilling earth from the fourth chamber exposed a vault dug on the natural slate floor. The vault has a surface of 4X2.10 meters and its floor is sealed with limestone. In addi-tion, a marble door that belongs to the third chamber with dimensions 2X0.90X0.15 meters, weighing 1.5 tons, was found with only a small part missing.

Parts of the limestone remain intact and are connect-ed to the side walls. On the west part of the floor, there is an incline caused by the floor caving in. On the east part, the limestone is in place. The stones from the west wall will be removed to facilitate supporting and bracing works.

The report describes the vault as filled with soil, like the rest of the monument, and the removal of soil has led to a depth of 1.40 meters so far and it looks like it goes much deeper. The second door was found inside the soil. The removal of soil is continuing uninter-rupted.Meanwhile, sensors that measure distortion have been put in order to measure the sturdiness of the support-ing mechanisms during excavation and supporting works. Support beams have been placed on walls, as well as on the domes of the second and third chamber.

The third chamber of the tomb of Amphipolis is the last one. This was announced earlier by the Ministry of Culture, spreading disappointment to those expect-ing a happy ending at the ongoing excavation and the mystery about the occupant of the grave, who is still not found. However, according to the general secre-tary of the Ministry of Culture Lina Mendoni, there are hopes that a fourth vault might be discovered un-

Greek Reporter

hellas

derground, covered by a horizontal sealing wall.

In addition, the leading archaeologist of the sight, Kat-erina Peristeri, said, that if the tomb has been plundered this is a sign that a very important person was buried there, confirming at the same time that the third was also the last chamber. Commenting on the finding of the Sphinx wings in the third chamber, she said this is another mystery of the tomb.

As a reminder, archaeologists excavating Ancient Am-phipolis were expecting a fourth chamber to be found, as a gap in the wall seemingly led to another chamber, but the dig revealed a marble stanchion had been re-moved from the spot by human hand. “The tomb has obviously experienced human intervention, as we can see so far. Since the beginning of the announcements, we had said and repeated several times that we have very strong indications of looting,” Mrs. Mendoni de-clared during a press conference held at the archaeo-logical Museum of Amphipolis.

“Under the present evidence, we cannot speak of an-other room. This monument, as revealed, is extremely important, not just for the area and Macedonia alone, but also for history and archaeology. It also confirms that a lot of time needs to be spent on studying it: it’s

possible that the scientific community will be discuss-ing this monument and its significance in the science of history and archaeology for the next 10 or 15 years even,” she added.

Archaeologists are currently digging through one meter of sandy soil to reach the floor of the third chamber, hoping that the burial room is underground, covered by limestone.

Πρόσκληση συμμετοχής στην ανθρωπιστική καμπάνια σε Δήμους, συνδικάτα, οργανώσεις, δομές αλληλεγγύης και φορείς απευθύνει το Κόκκινο   Πρωτοβουλία αναλαμβάνει ο 105,5 Στο Κόκκινο για τη διεξαγωγή ανθρωπιστικής καμπάνιας ώστε να συγκεντρωθούν τρόφιμα, φάρμακα, σκηνές και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες της κουρδικής

μαρτυρικής πόλης Κομπάνι.Το Κόκκινο απευθύνει πρόσκληση συμμετοχής στην καμπάνια σε Δήμους, συνδικάτα, σωματεία, οργανώσεις, δομές αλληλεγγύης και άλλους φορείς. φωτογραφία απο τον Μιχάλη Καραγιάννη  - See more at: http://stokokkino.gr/ar-ticle/13573/Protoboulia-tou-1055-gia-tous-prosfuges-tou-marturikou-Kom-pani#sthash.LUizOzlY.dpuf

New York Press

Here we are again getting ready to stuff the turkey and ourselves in the process. I went grocery shop-ping with my friend Athina the other day; the buzz-ing at COSTCO was overwhelming, everybody flooding the well-stocked shelves at the same time, as if there was going to be a shortage on cranberry sauce, stuffing and pumpkin pies. We rushed home, and after putting the groceries away, I parked myself on the top of my bed with a plate of food to catch the six o’clock news. Ebola was the first bit of the report; a single word so laden with worry, fear and helplessness, that it was enough to dampen, not only my holiday mood but also the vibration of my spirit. I took to my journal downloading feelings and fears evoked within me, I prayed for my wellbeing and safety and went to sleep. Part of my daily routine is reading the NY post. More bad news at first glance; A radicalized ter-rorist “The lone wolf ” had shut a man to death in Ottawa Canada, next to the university my female Godchild is attending. I got a feeling despair and sought refuge in my journal again.

As I read the entry of the previous night, I felt shame permeating my entire being, for my un-godly feelings toward God and my selfishness. I meditated and changed the direction of my written thoughts immediately; this was not only about my fears and me, it was about a more vast issue and needed heavy-duty prayers and positive thinking. I have been reading as much as I can about Ebola since then, and praying for all of us, especially the people in Africa and all the health professionals of the world. I read a few scenarios about the virus, and the possibility that it was a man-made element. Of course I cannot rap my mind around that, how-ever I will share the conclusion I have drawn of all this. Yes, anything is possible and definitely we should be aware and well informed of what is going on in the world, awareness and knowledge are powerful allies. Back to my journal now. What is needed here is action, I found myself writing, and a voice in my head started dictating; do not invite fear, anxiety and panic in your experi-

by Maria Papapetros

ence, being realistic is being positive, and reality is what is right now, counteract it by counting your blessings and giving thanks for them, an empowering exercise. What an amazing opportunity we have to create mira-cles now, having so much thanksgiving vibe in the air, lets take advantage of it. The last Thursday of November is not just about thanking God for the gravy and the apple pie on the table; it is about giving heart felt Thanks for all your blessings. If you have a situation not to your liking ask; what is this telling me, what is the lesson here? You will find the answers in thanksgiving. Maybe we have taken a lot of great blessings for granted, such as the sunrise, the power of our eyesight, the clarity of our minds, the ability to use all our senses and faculties, and the fact that we were gifted with one more day every morning. There is so much to be thankful for. START COUNT-ING YOUR BLESSINGS, it works, it will turn the “ΟΝ” switch in your mind, and restore faith and hope. Light disperses darkness; let it illuminate the dark corners of your mind. You are a winner and remember, count-ing blessings instead of sheep will get you a great night sleep.Thank you for reading, and have a great Thanksgivings Day!

New York Press

Get in touch with Maria Papapetros at

www.mpapapetros.comFacebook: MARIA PAPAPETROS

PSYCHIC WORKSemail: maria@papapetros.com

Tel: 212 935 4441

by Maria Papapetros

world oF hellenes

What You Can Do with Ten Words of Greek

The busses in Greece run on time. And in 1976, the bus station of Kozani was painted as gray as I felt.I’d just flown to Kozani in a small prop plane of the sort that Olympic Airlines used back then to service rural areas. I still remember my flight as it went right over the peaks of Mount Olympus close enough to the high mountain meadows for me to wave at the shepherds below. They waved back – it’s a friendly country as I found out.My ultimate destination was a small provincial town in Greece so beyond rural as to border on wilder-ness. My field area for my dissertation studies – rug-ged mountains, hidden villages that had no idea they were poor, and wildlife that included bears and wild boar and both the four- and two-legged variety of wolf. An airplane flying overhead in Grevena was an occurrence that set all the children to jumping and pointing upwards. The bus station of Kozani was the last junc-ture on my route—my last place to bail out. It wasn’t merely painted gray, it was coated with grayness from the exhausts of busses, covered with a glassed-ceiling that was coated with scum and dust so that even the wondrous light of Greece was turned to gray. I bought a gray sandwich from a man with a gray cart, and had about an hour to worry before I was supposed to catch the Grevena bus. There was one other person waiting for a bus. Sitting on a bench across from me was an old village lady decked out in traditional dress, headscarf, bright eyes and cherry cheeks, and no teeth except for a gold incisor that flashed when she smiled. I smiled back.

She was clutching tightly a large black plastic satchel with ropes for handles. Periodically, she’d go “Brrr, brrr, shhh, shhh” apparently at the satchel, but may-be at me, I couldn’t tell. Just in case, I’d smile back at her. I wondered if I were looking at my future in her friendly village form.The little village lady “brred” and “shhed” at her bag, and I glanced down at mine, feeling the ache in my arm from carrying in all the way from “home” to here. I traveled with a large army-style duffle bag in those days. It was great for all the pokey-out things I had to carry with me. I’m a geologist, and we car-ry rock hammers and chisels, mapping boards, field boots stuffed with clean underwear and all sorts of scientific stuff that fits best in the duffel. Folded in the very bottom was a white cotton-gauze wedding dress that had been on sale at Penny’s back in L.A. Then came another attack of the gray-worries: what was I doing? A California girl from L.A. with one fresh new college degree and another in the mak-ing, sitting in a gray bus station en route to a veri-table village in the unknown wilderness of Northern Greece?I was going to get married, that’s what.Oh, dear. As I said, the busses of Greece run on time. At five to one there were no busses anywhere and then suddenly, appearing from nowhere came an army of busses and with them an army of passengers waving tickets, speaking, squabbling and arguing. A mass confusion of overflowing shopping bags and string-tied suitcases were being pushed, shoved and tossed

by Annie Rassios

world oF hellenes

in all directions. Put three Greeks together under the best of circumstances and it sounds like an argument, and this was chaos. The little old lady grabbed me by the arm, pointed, and took me to a bus parked right outside the sta-tion. She gabbled something in addition to brr-ing and shh-ing at her satchel, and amazingly, swung my heavy duffel into the open luggage compartment as if it were full of feathers. She patted me on the arm, then vanished again. It was the right bus, though how she knew where I was going I never did find out. I climbed in, looked around the empty seats, and sat in the very back. A man popped his head in, took a look at me, and popped out again. Then he returned with another guy. They entered the bus, smoothed their mustaches, and made a beeline for me in the back. They were soon followed by another guy, and another, and all of their friends. And they all made their ways to the back of the bus, encircling me with a variety of country Greek masculinities from which to choose. Men DO this in Greece, as I had already found out. I smiled at them; they offered me cigarettes.Then came the little old lady back again, satchel in one hand, ticket in the other. She took one look at me in the back, frowned and said “Ahk!” She pushed her way through my crowd of admirers, made tsk-tsking noises, and crammed into the seat right next to me. One sharp-eyed look from her and the men scattered – some to the front of the bus and others apparently decided against traveling for the day. I was, I sup-posed, properly chaperoned. And glad of it.As the bus pulled out of the station, the little village lady patted my forearm and started talking to me. I tried hard to understand what she had to say but failed miserably. Oh yes, I had taken lessons in mod-ern Greek and had a working vocabulary of at least

a hundred words by this time – I could order meals and complain about hotel service with the best. But this had not prepared me for conversation with a vil-lage Greek woman with no teeth speaking a country dialect that made the best Greek language instructors cringe in horror.She caught my inability to comprehend, shook her head in patience, grasped my hand lovingly and de-termined I was “Deutsch, Deutsch.” I could say “Oxi, Ameriki!” at that stage, but apparently anything non-Greek in those days, whether L.A., Paris, Africa or Berlin, was categorically “Deutsch.”And then she “brr-brred” and “shh-shhed” her im-mense handbag one more time as it seemed to kick. She opened it and I at last got a glimpse of what it held.It held a baby goat. The goat stuck its head out of the bag, and the men in the front of the bus started to laugh. The lady let the men know their business by rattling off a round of language they understood well enough to look sheepish.

I never have determined just why the lady was traveling with a goat in her handbag. One of the first lessons in adapting to a new culture is never to wonder why, just accept. And be help-ful. I offered to hold the goat in the bag while she searched her pockets for her ticket as the conductor passed through, looking askance at the goat but accepting finally the ticket the lady rummaged from an apron pocket. While the goat nibbled on one of my buttons, I handed my ticket over and got a smile from the conductor, who then reached for his ciga-rettes. This generated a harsh comment from

What You Can Do with Ten Words of Greek

the lady designed to keep him away from the vulnerable Deutsch girl.

Last year I had been far too vulnerable. Last year, I hadn’t even one hundred words of Greek. More like ten.On my first visit to the village the year before, I had spent lots of time doing my field work and lots of time turning down the friendly smiles and cigarettes of the local males. One in particular. An older guy, so I thought then – well, ten years older than I, and when you’re twenty-two, that’s an old guy. He had gray hair, for heaven’s sake. And an immense old Harley-David-son. He sort of took the place of the little village lady on the bus, shooing off all the other guys, making sure none of the men bothered me, always around to fix my rental car when it broke, swatting away the wasps that decided to build a nest in the light fixture in the ceiling of my rented room, and – surprisingly, offer-ing a fish dinner to me and my almost-fiancé of that summer. My almost-fiancé came down to visit me in the village all the way from Germany where he was serving with the U.S. Army. Oh, Deutsch, Deutsh. Oh, damn, damn.The Greek fellow – Adamos – was quite good-looking in a Charles Bronson sort of way, but I, of course, was not a woman to be wooed by good looks and sex ap-peal, oh no! My almost-fiancé was a gentleman from the South, of good family, charming, brilliant as poet, playwright, an almost-architect, almost-career offic-er, almost English major, almost – well, I was almost in love with him. I was trying hard to convince myself I was, anyway.The fish dinner. Did I say that Adamos caught the fish with a spear gun in the Aliakmon River wearing a wetsuit that make him look like some long-lost Cou-steau brother? This was the kind of man to be with in

the wilderness, a traditional man who could forage for food and provide for his woman! Far too primi-tive a sort for a Modern Woman like me, right? And over that dinner, Adamos demonstrated his ability to provide over and over and over again by providing platter and platters of fresh fried fish and pitchers of retsina. And what could my almost-fiancé offer? Al-most nothing, as it turned out, other than charm and conversation and complaints. He had Adamos beat hand down in the conversation department. Adamos couldn’t (still can’t) speak Eng-lish. But it’s amazing what you can do with ten words of Greek.You can say “no, thank you” to the man on the Harley Davidson offering you a ride around town.You can say “No!” when he won’t take “no, thank you” for an answer.You can say “oh, okay” when he drags you onto the dance floor of the local pub-disco in the evening.As you dance, you can try to translate the lyrics of “Louie, Louie” for him which can’t be done no matter how many words you know of Greek or English.You can say, “Ah, no!” when his hands slide to the wrong place when the music turns slooooowww-ww……You can say simply “thank you” for the dance, and maybe smile.You can say again “Thank you!” when he shoves aside another man who wants to dance and whose hands don’t know the meaning of “No!”No, you don’t need many words at all to spend your evening with a man who is protecting you from the other men in the village by dancing with you until 2AM – Greek folk dances and blues and “(horren-dous memory!) disco. HE could do disco, I couldn’t.

To be continue on next Issue of Ellopia Pr

What You Can Do with Ten Words of Greek

NEW YORK STORIES

Ο ΓΕΛΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝτου Τίτου Χριστοδούλου ( από το βιβλίο 'Αστείον Είναι...')

Ο Θεός των Εβραίων δεν γελά ποτέ. Η θρησκεία των Εβραίων, εξήγησε η Εβραία Σούζαν Σόνταγκ, είναι μια σκοτεινή υπόθεση («sober religion»). Ή, πιο σωστά, το γέλιο του Θεού δεν συνδέεται ποτέ με ευθυμία ή χαλάρωση. Είναι απειλητικό, προοιωνίζεται καταστροφή των «υπερφιάλων» ή (με την ομηρική ένννοια) «νηπίως» ασεβών ανθρώπων. Περίγελως, και μάλιστα σκληρός, παρά γέλως.  Ιδέτε τον εύχρηστον στους από άμβωνος Ψαλμό 2:4: «Ο κατοικών εν ουρανοίς εκγελάσεται αυτούς και ο Κύριος εκμυκτηριοί αυτούς». Γέλιο Σαρδόνιο, «δηκτικό», όπως θα το ώριζαν οι Έλληνες: «ούτος ο γέλως Σαρδόνιος καλείται, όταν μη τις εκ διαθέσεως και κρίσεως γελά...ο μετά δηγμού προς υπόκρισιν» (Hartmut Erbse: Scholia in Homeri Iliadem, Berolini MCMLXIX). Γέλιο επίφοβο, γέλως οργής. Επεξηγεί το επόμενο αμέσως εδάφιο, μη και υπάρξει αφελώς καθησυχαστική παρεξήγηση (Ψαλμοί, 2:5): «τότε λαλήσει αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμώ αυτού ταράξει αυτούς». Ομοίως στις 42 περιπτώσεις στην Παλαιά Διαθήκη όπου ο Θεός«γελά» (αλλά δεν ευθυμεί). Θα μπορούσατε να φαντασθείτε να τρομάζει με τοεδάφιο αυτό τους απλοϊκούς πιστούς αγελάρηδες, cow boys, σκονισμένοςευαγγελικός ιεροκήρυκας σε γουέστερν φιλμ. «Repent, theend is extremely fuck-ing nigh», κι ο ιεραποστολικός....graffiti παρά δίπλα μας.Kι όσο για την απειλή αφανισμού σε εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης,  «φονεύσω ουρούντας προς τοίχον», νατο γνωρίζουν και να φοβούνται τον Κύριο κι οι μπυρόβιοι, τα κάτουρα αρούρης.Προκαλέστε και τον θεολόγο του σχολείου ή τον παπά του

χωριού σας, τί να εννοείποινικοποιώντας με ποινή θανάτωσης το «ουρείν προς.. τοίχον» ο Κύριος. «I shall perish who pisseth against the wall» μεταφράζει τον ούριο τρόμο κι η μετάφραση του King James. Σε απλά λαϊκά η Vulgata εξηγεί, «θα εξολοθρεύσω τους άρρενες μεταξύ σας». Δεν χρειάζεται προσφυγή στις ερμηνείες του Ιωήλ Γιαννακόπουλου για να εννοήσετε ότι ο άνδρας, σε αντίθεση από την γυναίκα δεν ουρεί...«κάχουντας». Γέλως προμηνύων καταστροφή των ασεβών, αλλά και των πιστών ευσεβών ανθρώπων του θεού. Δεν γελά ο Κυριος ευθύμως, ακόμα κι όταν «παίζει» μακάριος το στοιχηματάκι Του με τον Σατανά εις βάρος του φωκαρά Ιώβ. Προιωνίζοντας το «παράλογον» του Καμύ,δεν υπάρχουν εγγυήσεις για τον άνθρωπο έναντι των «αυθαιρέτων» βουλήσεων του Ουρανού. Κι ας σηκώνει ο Καμύ το αγανακτισμένο χέρι του ενάντια στον άδικο κιαδιάφορο ουρανό (στα «Γράμματα σε ένα Γερμανό φίλο»). Ο Ιώβ σηκώνει το δικό του μόνο για ευλογία του Κυρίου και Θεού του. Δεν παίζει, και κυρίως δεν παίζεται οΘεός των Εβραίων. H «λύσις» της τραγωδίας, στο βιβλίο του Ιώβ, τόσο ποιητικό αλλά και τόσοπροβληματικό για τις ανθρώπινες ανάγκες της κατανόησης της θείας τάξης, μιαςανεκτής φιλοσοφικά «θεοδικίας», είναι η πιο σκοτεινή στιγμή του Θεού. Με πλήρηαδιαφορία για τις ηθικές, έστω επιστημικές ανάγκες της θεοδικίας (πώς είναιδυνατόν ή συμβατόν το κακό, κακό που εδώ επιτρέπει εν γνώσει Του, με τοπανάγαθο του θεού), Εκείνος παρουσιάζει ένα «τρομερό» βιογραφικό σημείωμα στονεμβρόντητο

Ο ΓΕΛΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝHELLAS

Ιώβ. Κάτι σαν... «Ρε, ξέρεις ποιός είμαι «Εγώ»; Απορεί σε μια πιο «εκκοσμικευμένη»(secular) ανάγνωση του «Ιώβ» ο συγγραφέας του «Μαντολίνου του Λοχαγού Κορέλι», Λουΐ ντε Μπερνιέρ (στο «Revelations»).

Εγώερωτώ κι εσύ απαντάς, ορίζει ο Κύριος, Έτσι γίνεται εδώ! Πού ήσουν όταν έδενατα στεφάνια των αστερισμών, «συνήκα δεσμόν Πλειάδος και φραγμόν Ωρίωνος ήνοιξα»; Ερωτήσεις πολλές, από τον Κύριο, απάντηση για την ταμπακέρα από Εκείνον καμμία:  «ερωτήσω δέ σε συ δέμοι αποκρίθητι: που ης εν τω θεμελιούν με την γην; Απάγγειλον δέ μοι ει επίστησύνεσιν… ότε εγεννήθησαν άστρα ήνεσάν με φωνή μεγάλη, πάντες άγγελοί μου.Έφραξα δε θάλασσαν πύλαις ούτε εμαίμασσεν, εκ κοιλίας μητρός αυτής εκπορευομένη. Εθέμην δε αυτή νέφος, αμφίασιν ομίχλη δε αυτήν εσπαργάνωσα. εθέμην δε αυτή όρια περιθείς κλείθρα καὶ πύλας. Είπα δεαυτή μέχρι τούτου ελεύση καὶ δε αβύσσου τίς έπηξεν.Συνήκας δὲ δεσμόν  Πλειάδος και φραγμόν Ωρίωνος ήνοιξας ή διανοίξεις μαζουρώθ εν καιρώ αυτού και Έσπερον εί κόμης αυτού άξεις αυτά. Επίστασαι δε τροπάς ουρανούη τά υπ’ ουρανόν ομοθυμαδόν γινόμενα. καλέσεις δε νέφος, φωνή καί τρόμω ύδατος λάβρω υπακούσεταί σου.

Αποστελείς δε κεραυνούς και πορεύσονται ερούσιν δέ σοιτί εστιν. Τίς δε έδωκεν, γυναιξίν υφάσματος σοφίαν η ποικιλτικήν επιστήμην;».Πανέμορφη ποίηση, υποπέσαμε στον πειρασμό να σας παραθέσουμε, πολλά και τρομερά τα δημιουργήματα

του «Περιπατώντος επί πτερύγων ανέμων» Κυρίου και τρομερού Θεού των Εβραίων.Τρομερόν και επίφοβον μεταξύ των, τέλος, κι η… μοδιστρική των γυναικών και τα στολίσματά τους! «Τίς δε έδωκεν, γυναιξίν υφάσματος σοφίαν η ποικιλτικήν επιστήμην;» (Iώβ, κεφ. 32)  Έγινε η γυνή στην γη βελόνι που πατείς και σ’ αγκυλώνει!Ιώ,

Στην κωμική (κωμικοτραγική) αλληγορία στο βιβλίο του Ιώβ, στην ταινία τους «A Serious Man», οι αδελφοί Κοέν παραπέμπουν στην τρομερή θεοφάνεια του βιβλίου του Ιώβ, κλείνοντας «Αποκαλυπτικά» την ταινία με την σκαιά απειλή ενός επικείμενου κυκλώνα που σκοτεινιάζει με τον μεταφυσικό περίπου τρόμο του τον ορίζοντα. Είναι ο θείος τρόμος που βρίσκει στη ρίζα του θρησκευτικού αισθήματος, του «Ιερού» (Sacred) με το «Τρομερό» του, ο θρησκειολόγος Ru-doplh Otto;

Οι Θεοί των Ελλήνων αντίθετα γελούν, και γελούν απαύστως («άσβεστος γέλως»). Tί μπορεί να διακόψει τον γέλωτα των θεών; Όχι πάντως τα δεινά των ανθρώπων.Είναι, άλλωστε, έτοιμοι να γελάσουν με τις συμφορές των ανθρώπων που έχουν μάλιστα προκαλέσει εκείνοι. Προσκαλεί η Αθηνά τον Οδυσσέα της, στον «Αίαντα» του Σοφοκλέους, να γελάσει με τον «τρελλαμένο» ήρωα που σφάζει τυφλωμένος, από εκείνην, τα πρόβατα αντί των ηρώων. Ο ήρως αρνείται να συμμετάσχει στην...«Θεία Κωμωδία». Συμπονεί τον συντριμμένο από τους θεούς σύντροφό

του, συνάνθρωπό του, την πρέπουσα ταφή του οποίου απαιτεί από τον ρηχά φιλέκδικο Αγαμέμνονα στην λύσι του δράματος. Οι άνθρωποι είναι ικανοί για ένα ηθικό ύψος που θα έφερνε ντροπή στους θεούς. Όσο για το ανθρώπινο κλάμα, τον θρήνο και τις οιμωγές στις συμφορές τους; Μπορεί να είναι και όχληση για τους θεούς, όπωςτους θρήνους και κοπετούς του Ορφέα, απαρηγόρητου για τον τελικό «δεύτεροθάνατο» της Ευρυδίκης. Τον διαμέλισαν οι Νύμφες του Δάσους, οι Ναϊάδες, γιατίοι θρήνοι του χαλούσαν την μακάρια ησυχία του δάσους... Για να γυρίσουν, μπορούμε να το φανταστούμε, αμέριμνες στα γελαστά παιχνίδια τους.

«Δεν τους πολυ-εκτιμούμε τους θεούς μας. Αλλά τους λατρεύουμε, γιατί φοβούμαστε τα χειρότερα», λέει κι ο Έλληνας φιλοσοφικά, την ώρα της μάχης (στην Χολυγουντιανή της απόδοση). Και σχολιάζει, στο ολοσέλιδο άρθρο της σύγκρισης των Ελλήνων μετους Βίκιγκς στο «Clash of the Titans», η κριτική της Guardian: «Οι Έλληνες ήταν φιλόσοφοι, ποιητές, ονειροπόλοι. Στοχαζόντουσαν με κάθε ευκαιρία για την θέσητου ανθρώπου στο σύμπαν. Οι Βίκιγκς ήταν ηλίθιοι.

Ενθουσιώδεις, τολμηροί, θαλασσοπόροι.

Αλλά ηλίθιοι (morons)».Θα μπορούσε να πει ίδιο για την άποψη που είχαν οι ΄Ελληνες για τους θεούς τους. Σε ένα βαθμό και για τον Θεό του Ιώβ, που έχει μεν παντογνωσία,

αλλά με λειψή αυτογνωσία. Δείχνουν μια κατώτερη συνείδηση, γνώση σαν αντίληψη (awarenness) αλλά χωρίς αυτοσυνειδησία, χωρίς αναμέτρηση με το υποκείμενο της γνώσης.

Δρουν έτσι ανακλαστικά στην πραγματικότητα κι όχι στοχαστικά, το πάνω χέρι στην εξέλιξητων πραγμάτων το έχει η έξω και πάνω από ανθρώπους η ζυγαριά της Δίκης .Δείχνουν, όπως κρίνει για τον Γιαχβέ του Ιώβ ο Carl Jung στο «Answer to Job»(«Απάντηση στον Ιώβ»), μια έλλειψη στοχασμού και ηθικής, ενεργώντας με ελλιπή συμπερίληψη του υποκειμένου του οποίου η ατομική ύπαρξη δεν εγείρει κανένα πρόβλημα. Ό,τι η δικαστική εξουσία θα χαρακτήριζε ως... «non compos mentis».Η σχέση των Ελλήνων με τους θεούς τους ήταν, όμως, κριτική. Ήταν η ζωή των θεών θέατρο για του ανθρώπους, όσον κι η ζωή των ανθρώπων πρόσφερε ένα θέατρο, και μάλιστα «interactive», για τους θεούς.

Έκαναν όμως, από την άλλη, οι θεοί την ζωή των ανθρώπων, όπως παρατήρησε ο Νίτσε, πιο ανεκτή, φορτωμένοι τα ανθρώπινα κουσούρια. Ήσαν κι Αυτοί υπήκοοι στον κόσμο της Δίκης, της μοίρας, των βουλών και μέτρων ενός απρόσωπου ηθικού Κόσμου πάνω κι έξω από ό,τι το κατοικεί.

Στον γέλωτα των θεών απαντούσε ο γέλως των ανθρώπων, για θεούς κι ανθρώπους. Γέλως ανθρώπινος κι ανθρωπιστικός, πιο βαθύς, πιο φιλοσοφημένος. Γιατί, αντίθετα από τον γέλωτα των θεών, ανάβρυζε από τον πόνο. (sq)

Ο ΓΕΛΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝHELLAS

NEW YORK STORIESCHRISTOS ALEXANDROU:THE VOICE BEHIND THE SINGER

by Athina Krikeli

Ποια είναι η απόλυτη στιγμή για σένα?“όταν χάνεις επαφή με το τώρα” Και που σε πάει αυτό?“κανείς δεν ξέρει, είναι κάθε φορά διαφορετικό”Μπορεί να είναι επίπονο? “μπορεί...είχε πεί κάποιος ότι δεν έχω ψυχή, είμαι ψυχή που έχω σώμα” και η ψυχή θέλει να κάνει τα δικά της”Της κάνεις παρέα?“ναι συνέχεια την έχω στην ταχεία κλήση...”

O Έλληνας ερμηνευτής και συνθέτης που άφησε πίσω την χώρα αλλά όχι την Ελλάδα του, και ζει το δικό του όνειρο – ή μάλλον πραγματικότητα – στην Νέα Υόρκη. Γεννήθηκε στην Γερμανία και στα 4 ξεκίνησε το τραγούδι. Όλοι τραγουδούσαν στο σπίτι. Αγαπημένο του τότε “ο Σιδηρόδρομος” του Μαρκόπουλου, και στα οδικά ταξίδια Γερμανία Ελλάδα μόλις ξυπνούσε στο αυτοκίνητο ζητούσε από την μαμά του να βάλει “λα λα”. Σήμερα αλλάξαν οι ρόλοι. Ο κόσμος του το ζητά. Οι Ανατολικές πολιτείες της Αμερικής τον αναγνωρίζουν ως τον ταλαντούχο ευθυτενή τραγουδιστή που ερμηνεύει με την ίδια άνεση τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά (ισπανικά, γαλλικά γερμανικά κοκ). Το αμερικανικό κοινό τον θεωρεί δικό

του και τον καμαρώνει σε κάθε του εμφάνιση. Το ελληνοαμερικανικό κοινό τον αποθεώνει και τραγουδά μαζί του ελληνικές επιτυχίες. Από την Ουάσιγκτον μέχρι την Βοστόνη και από την Νέα Υόρκη μέχρι την Κόστα Ρίκα της Κεντρικής Αμερικής. Σεμνός με αστείρευτο χιούμορ και υποκριτικό ταλέντο που δεν έχει μείνει απαρατήρητο στην Αμερική ο Χρήστος Αλεξάνδρου “φορτωμένος” με περγαμηνές σπουδών μεταμορφώνεται στην σκηνή το σανίδι τα φώτα... Ζεί την Ελλάδα του μέσα από τα τραγούδια και την χαρίζει απλόχερα στο κοινό του, σε κάθε ευκαιρία. Τον “στήσαμε σε μια γωνιά”για ανάκριση. Λίγο πριν την εμφάνισή του στο γνωστό καφέ-μουσική σκηνή Cornelia Street Caffe στο Greenwich Village

Αν μπορούσες να ζωγραφίσεις την μουσική πως θα το έκανες?“με δανεικά χρώματα και πινέλα – και θα ζωγράφιζα όχι μόνο σε καμβά και σε χαρτί αλλά σε τοίχους, δέντρα πατώματα.. ο π ο υ δ ή π ο τ ε ! θα δοκίμαζα να ζωγραφίσω σε καινούργιες επιφάνειες”. Είσαι πάνω στην σκηνή και σβήνουν τα φώτα μετά από μια παράσταση. Ποια αίσθηση επικρατεί?

Photo Ivi Shano

“ένα περίεργο συνονθύλευμα συναισθημάτων. Χαράς για αυτό το ‘ταξίδι’ που έζησα, στενοχώρια που τελείωσε...ανακούφιση που πήγαν όλα καλά αλλά ταυτόχρονα και ανυπομονησία για την επόμενη φορά. είναι όλα δισυπόστατα”.Αν 'δίνεσαι' σε κάθε παράσταση πως αναπληρώνεις το κομμάτι αυτό“Είναι περίεργο γιατί δεν δίνεις μόνο – αν και αυτό φαίνεται πως πχ παίζεις μόνος σου τραγουδάς μόνος σου – όμως υπάρχει και ο αποδέχτης που είναι το κοινό. Αν δεν υπήρχε θα ήταν κάτι σαν “χαλασμένο τηλέφωνο”. Είναι πανέμορφη η αίσθηση, σα να ταξιδεύεις σε όχημα μαζικής μεταφοράς όπου τόσο ο προορισμός αλλά και η προέλευση είναι κάθε φορά διαφορετικά. Το μόνο κοινό είναι η στιγμή της παράστασης/συναυλίας. Γιατί αυτή την στιγμή συν ταξιδέψαμε. Ο καθένας γεύτηκε - ανάλογα με τις εμπειρίες τις δικές του, διαφορετικά τις στιγμές αυτού του ταξιδιού. Αυτό είναι και το απυρόβλητο της στιγμής.Υπάρχει σταθερή αναλογία στο δίνω και παίρνω ή είναι διαφορετική σε κάθε παράσταση?“Διαφορετικό είναι το πριν ανέβεις στην σκηνή. Άσο και να προσπαθούμε και θέλουμε να είμαστε αποκομμένοι από τα προσωπικά μας, μας επηρεάζει σε τι κατάσταση είμαστε πριν ανέβουμε . Επάνω στην σκηνή είναι δεδομένο και βίωμα, ότι και να συμβεί είναι απόλυτα επεξηγημένο. Ένας θεατής που είναι παρόν μπορεί να το αιτιολογήσει! Αυτό που δεν μπορεί

κανείς να σου διασφαλίσει είναι σε τι ψυχική 'διάσταση' βρίσκεσαι, το πως 'ανεβαίνεις' στην σκηνή! Ακόμα και μικρά πράγματα δεν βρίσκω πάρκινγκ κλπ) σου κλονίζουν την γαλήνη που χρειάζεσαι για να μπορείς να ελευθερωθείς πιο γρήγορα”. Μπορεί να σε ανακουφίσει το κοινό? “Η σχέση είναι αμφίρροπη! Δίνεις και παίρνεις. Συντονίζεσαι για να διασφαλιστείς”Μπορείς να φανταστείς την ζωή χωρίς μελωδίες?“Οχι. Δεν υπάρχει ζωή δεν υπάρχει λόγος, γλώσσα χωρίς μελωδία. Μελωδία και ρυθμός είναι μέρος του είναι μας, το καρδιοχτύπημα, η μελωδία είναι ο τόνος της φωνής μας. Δεν διαχωρίζονται αυτά”. Καινούργια μέρα/εποχή ξημερώνει. Τι αλλάζει στον ή τον Χρήστο? “Ξεχνά την πεπατημένη. Τα γνωστά , οι δυσκολίες ή ευκολίες που υπήρχαν στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εδώ. Από το πιο απλό, την καθημερινότητα. Δεν αντιμετώπισα δυσκολίες με την γλώσσα, όμως γίνονται τόσα πολλά συνάμα που δεν προλαβαίνεις να τα συνειδητοποιήσεις! Η Νέα Υόρκη δεν κοιμάται ποτέ”Ξεκίνησες συνεργασίες στον αμερικανικό χώρο Γιατί?“Όχι τελείως συνειδητά, αλλά συγκυριακά”. Η επιλογή ανάμεσα στα δυο είναι πολυτέλεια, πρέπει να έχεις ταλέντο για να μπορείς να επιλέγεις. “ή τύχη”Η χώρα που ζεις δεν προωθεί το δεύτερο χωρίς

NEW YORK STORIES

CHRISTOS ALEXANDROU:

υπόβαθρο “Είναι διαφορετικό να έχεις υπόβαθρο από το να έχεις ταλέντο. Με βρίσκει αντίθετο η θεωρία του ότι αρκεί να έχει κανείς ταλέντο” Η δική μου θεωρία είναι ότι το 'Απλά να έχεις ταλέντο” δεν σημαίνει τίποτα, χωρίς κόπο, χωρίς προσήλωση, χωρίς ταπεινότητα απέναντι στην τέχνη ακόμα και στο ταλέντο σου. Θα σου πω την μεγάλη διαφορά που έχω ζήσει Ελλάδας/Ευρώπης (που σπούδασα) και Αμερικής.Στην Ελλάδα όταν σε δοκιμάσουν (ακρόαση) και σε πάρουν σε μια δουλειά, υπάρχει στον αέρα η αίσθηση ότι ενώ μεν επιλέχθηκες, υπάρχουν πολλοί που θα μπορούσαν να έρθουν στην θέση σου. Αντίθετα στην Αμερική (είχα την χαρά να το βιώσω αυτό από πρώτο χέρι) το πρώτο πράγμα που σου λένε, είναι ότι είσαι ο καλύτερος που θα μπορούσε να είναι σε αυτή την θέση για αυτό και σε διάλεξαν. Η συνεπαγωγή αυτού είναι να θέλεις να καλυτερεύσεις γιατί ο κόπος αυτός αποφέρει καρπούς και ανταμείβεται. Δεν υπάρχουν όρια πια....σε απελευθερώνει. Εκεί έρχεται ο παράγοντας της σπουδής ώστε να είναι εμπεριστατωμένη τόσο η θέση σου όσο και το ταλέντο σου. Μέσα σε αυτόν τον αμερικανικό χώρο επέλεξες να κάνεις την πρώτη σου ελληνική δισκογραφική παρουσία στην πόλη μάλιστα που έχει προσφέρει όχι μόνο μουσικές επαναστάσεις αλλά και μουσικούς διεθνούς κύρους. Γιατί?“Νοιώθω πως ήταν η φυσική εξέλιξη . Η ψηφίδα που έλειπε από το ψηφιδωτό δεν είναι απλά μια ελληνική δουλειά, είναι μια κατάθεση προσωπικών στιγμών και

συναισθημάτων, σκέψεων σε μια φάση της ζωής μου που ενώ τον αγγλικό στίχο τον ζούσα υπήρχε και ένα κομμάτι το οποίο πολύς κόσμος δεν το ήξερε: Το ότι τραγουδούσα ελληνικά και το ότι έγραφα μουσική και στίχους. Ο δίσκος αυτός ήταν η κατάθεση ψυχής - ήταν το ημερολόγιο μου – που ένοιωσα πως είχα την δύναμη και την ωριμότητα να βγω μπροστά σε φίλους γνωστούς και άγνωστους και να το μοιραστώ χωρίς ντροπή και ενδοιασμούς! Αυτο΄δεν είναι τελικά η τέχνη”?Στον δίσκο σου “Στον ίδιο δρόμο” (Nostos Records) επέλεξες και τραγουδάς το “Νάϊ νάϊ” των Ζικ Ζακ. Γιατί?“Είναι ένα λατρεμένο τραγούδι από τα πρώτα που είχα μάθει στην κιθάρα και συνόδευα τον εαυτό μου. Οι Ζικ Ζάκ ήταν το αγαπημένο συγκρότημα της μητέρας μου που δεν είναι μαζί μας πια.Η ιδέα ήρθε από τους ίδιους κατά την διάρκεια της περιοδείας μου μαζί τους το 2014 στην Αμερική. Η ιδέα ήρθε στο αεροπλάνο που συνταξιδεύαμε, έμαθα την ιστορία του τραγουδιού και θεώρησα πως ήταν ένας φόρος τιμής, πως έκλεινε ένας κύκλος έτσι το διαισθάνθηκα... Θυμάμαι όταν πριν πολλά χρόνια είχε έρθει η μητέρα μου στην πρεμιέρα ΣΤΡΑΤΟΣ με την Μαίρη Λίντα και τον Αντύπα –

ήμουν 18 χρονών μου έλεγε μετά την παράσταση η μητέρα μου: “δεν το πιστεύω το παιδί μου τραγουδά με την Μαίρη Λίντα στην σκηνή” ήταν μια μυστική επικοινωνία με την μαμά εκεί …....

NEW YORK STORIES

CHRISTOS ALEXANDROU:THE VOICE BEHIND THE SINGER

New York Stories

HELLAS

Η κρίση έστειλε τον κόσμο στα μουσεία

Toυ Νίκου Μουρατίδη

Οι Έλληνες ζήλεψαν. Έβλεπαν όλο το καλοκαίρι ανθρώπους από τα πέρατα της γης να επισκέπτονται τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους, και ζήλεψαν. Αν προσέξει κανείς την κίνηση του κοινού, θα διαπιστώσει κάτι που ήδη συζητιέται στις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού αλλά και Τουρισμού: Η κρίση έστειλε το κοινό των αστικών κέντρων στα μουσεία και στους διάφορους αρχαιολογικούς χώρους της πόλης. Οι άνθρωποι του υπουργείου πολιτισμού λένε χαρακτηριστικά: «Ο κόσμος έβαλε το μουσείο στη βόλτα του Σαββατοκύριακου ενώ σε πολλές περιπτώσεις έχουμε επισκέπτες που δηλώνουν ότι πήγαν για πρώτη φορά σε μουσείο».Γι’ αυτό εγώ έχω λυσσάξει και γράφω συνέχεια για μουσεία και εκθέσεις. Ίσως να είμαι και το μοναδικό μη ειδικευμένο blog που έχω στα θέματα μου, ενότητες όπως ΜΟΥΣΕΙΑ, ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ κτλ. Βοήθησε βέβαια και το νέο καλοκαιρινό ωράριο των μουσείων. Τώρα λοιπόν που το χειμερινό ωράριο μας προσγειώνει πάλι στην πραγματικότητα του 8 πμ.- 3μμ. και που όπως φαίνεται θα αργήσουμε πολύ να προχωρήσουμε σε αυτό που ισχύει σε όλα τα μεγάλα μουσεία του εξωτερικού-

να δούμε τι θα συμβεί. Για το καλοκαίρι του 2015 πάντως το υπουργείο δηλώνει οργανωμένο. Με τα 10 εκατ. ευρώ που εξασφαλίστηκαν, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Τασούλας λέει πως θα προσληφθούν 1.200 άτομα όπως πέρυσι για τους 46 (αντί 33) χώρους και μουσεία. Για τη χειμερινή περίοδο που αρχίζει και επίσημα (1/11), θα εξασφαλιστούν από το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ 700 άτομα που υπολογίζεται να αναλάβουν εργασία τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο. Το υπουργείο βέβαια αισιοδοξεί πως θα εξασφαλίσει προσωπικό φύλαξης με τις ενιαίες πλέον εφορείες (κλασσικών και βυζαντινών), όπως προκύπτουν με τον νέο οργανισμό.

Περισσότερα στο http://www.nikosonline.gr

« Ο κ ό σ μ ο ς έ β α λ ε τ ο μ ο υ σ ε ί ο σ τ η β ό λ τ α τ ο υ Σ α β β α τ ο κ ύ ρ ι α κ ο υ ε ν ώ σ ε π ο λ λ έ ς π ε ρ ι π τ ώ σ ε ι ς έ χ ο υ μ ε ε π ι σ κ έ π τ ε ς π ο υ δ η λ ώ ν ο υ ν ό τ ι π ή γ α ν γ ι α π ρ ώ τ η φ ο ρ ά σ ε

μ ο υ σ ε ί ο » .

HELLAS PRESS

Aν η Αμφίπολη ήτανστις ΗΠΑ

Αν οι Αμερικανοί βρισκόντουσαν μπροστά σε τετοια ανακάλυψη- και υποθέσουμε πως ήδη είχαν και άλλη αρχαία ιστορία-, θα είχαν στήσει σε απόσταση 100 μέτρων μια εξέδρα όπως αυτή των επισήμων στις παρελάσεις. Εδώ μας έχουνε να γυρνάμε σαν κλεφτοκοτάδες με τα αυτοκίνητα, αυτοσχεδιάζοντας για τη θέση παρατήρησης. Εκεί θα υπήρχε τουλάχιστον μία εξέδρα όπου θα υποδέχονταν τους "περίεργους" που έρχονται να δουν την ανακάλυψη. Η εξέδρα θα ήταν προφυλαγμένη από καιρικές συνθήκες και θα υπήρχε ένας ξεναγός-αρχαιολόγος που θα έλεγε όμορφες ιστορίες-πιθανά σενάρια για το τι είναι αυτό κι αν είναι τάφος, ποιος πιθανολογείται ότι είναι ενταφιασμένος. Έτσι θα διέγειρε το ενδιαφέρον των επισκεπτών αλλά και τις γνώσεις τους. Εδώ γυρνάμε σαν μπανιστηρτζήδες για να πάρουμε "μάτι".Εκεί δεν θα ήταν καμιά τύπου Παναγιωταρέα εκπρόσωπος τάφου! Θα ήταν ένα πρόσωπο- γιατί όχι- γοητευτικό αλλά κυρίως με γνώσεις αρχαιολογικές.Θα είχαν στήσει δίπλα στην εξέδρα έναν θάλαμο, προσομοίωσης της ανασκαφής, ώστε να μπορεί να "επισκεφθεί" ο καθένας το "εσωτερικό" του ευρήματος αλλά και να ενημερωθούν από ξεναγό για την πορεία των ανασκαφών.- Εδώ, σήμερα, έχει γίνει σχεδόν αστυνομικός κλοιός για να μην πλησιάσουν τυμβωρύχοι;

Και θα είχε στηθεί στο Αμέρικα ΗΠΑ, σειρά περιπτέρων με αντίστοιχες εκδόσεις για τη Μακεδονία, το Μέγα Αλέξανδρο, την Πέλλα και ό,τι θα μπορούσαν να συσχετίσουν με την ανασκαφή και τις εικασίες- που σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν τόσο βιαστικές ώστε να βαφτίζουν τον νεκρό ακόμα δεν τον είδαμε (Αλέκο τον βαφτίσαμε).Εκεί λοιπόν οι περίεργοι επισκέπτες θα έφευγαν με ικανοποίηση και γνώση για το τι συμβαίνει, μ' έναν φάκελο παραμάσχαλα αλλά και τσάντες με βιβλία και χάρτες. Εδώ, στην Ελλάδα, προσπαθούν δυο τρεις καντίνες διεξάγοντας ένα ιδιότυπο ράλυ Αμφίπολης, να προσεγγίσουν επισκέπτες για ένα λουκανικάκι βραστό που αυξάνει τον τζίρο και την ανάπτυξη. Και ως κογιότ, οι ντόπιοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο ανέβηκε η αξία των οικοπέδων τους αλλά κι αν ενδιαφέρεται κανείς για "επένδυση". Αν προλαβαίναμε θα ξαναβγάζαμε εκείνα τα θρυλικά μπουκάλια του λικέρ με ένα πλαστικό ομοίωμα αγάλματος γύρω από το γυαλί. Και το κεφάλι του να είναι αποσπώμενο για να ρέει το λικέρ αλλά και να ξαναγεμίζει το μπουκάλι με λικέρ κράνα από το χωριό.

Αλλά όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, οι Ευρωπαίοι τρώγαν τη σοκοφρέτα με το περιτύλιγμα. Και οι Αμερικανοί, περιμέναν 1000 χρόνια να ανακαλυφθούν...

του Κώστα Κρικέλη

the world

ebola ConsPiraCY theories sPreadinG Fast as outbreak travels round Globe - was deadlY virus Created in laboratorY?

By Patrick Mulchrone

Rumours and misinformation are hindering aid agencies fighting the worst Ebola outbreak in his-tory Protection: Health specialists work in an isolation ward in southern GuineaConspiracy theories about Ebola are spreading as fast as the killer virus itself.And with no known cure or vaccine, its potential origins vary wildly from it being a CIA-manufac-tured weapon to a cover for “cannibalistic rituals.”Angry crowds in Africa have also accused foreign-ers of bringing the virus into the country.In April, the threat of violence forced Medecins Sans Frontieres to evacuate all its staff from a treat-ment centre in Guinea.In Sierra Leone, which has the largest number of Ebola cases, thousands protested outside the coun-try’s main Ebola treatment facility in the eastern city of Kenema, where police had to disperse the crowd with tear gas.Reports say the demonstration was sparked by a ru-mour from a nearby market that the disease was a ruse used to justify “cannibalistic rituals” being car-ried out in the hospital.r Leonard Horowitz, an international authority on public health education, has conducted a major study into the origin of AIDS and Ebola, question-ing claims they are emerging viruses that jumped from ape to man.In his book Emerging Viruses, he investigates the possibility the germs were laboratory creations, ac-cidentally or intentionally transmitted via tainted hepatitis and smallpox vaccines.

He also examines CIA activities and foreign policy initiatives in Central Africa in response to alleged threats posed by communism, black nationalism, and Third World populations.UNICEF says rumours and denial are fuelling the spread of Ebola in Africa and putting even more lives at risk.

Manuel Fontaine, UNICEF Regional Director for West and Central Africa says some people still deny that the disease is real. Others believe it doesn’t have to be treated. Widespread misconception, re-sistance, denial and occasional hostility in some communities are considerably complicating the hu-manitarian response to contain the outbreak.

Fontaine said: “The response goes beyond medical care. If we are to break the chain of Ebola transmis-sion, it is crucial to combat the fear surrounding it and earn the trust of communities.“We have to knock on every door, visit every mar-ket and spread the word in every church and every mosque. To do so, we urgently need more people, more funds, more partners.”

The World Health Organisation has taken some bizarre inquiries from worried Africans: Will eat-ing raw onions once a day for three days protect me from Ebola? Is it safe to eat mangoes? Is it true that a daily intake of condensed milk can prevent infec-tion with Ebola? These are just some of the ques-tions posed to health workers responding round the clock to calls received through the free Ebola hotline in Guinea.

“Some people who call are in panic and false ru-

the world

mours make it difficult to calm them down”, says Dr Saran Tata Camara, one of the doctors who takes the calls.“But if we tell them that it is not easy to contract Ebola and that they can protect themselves if they respect some rules, they often understand.”

In 2000, Uganda suffered an outbreak that ulti-mately killed 224 people — yet patients often ran away from ambulances and hid when health work-ers came looking for them. And in 2003, according to the journal Emerging Infectious Diseases, there were widespread fears that “Euro-Americans” were buying and selling body parts.This paranoia was fuelled further by health work-

ers’ practice of burying the bodies of Ebola victims as soon as possible.

But that meant many family members never saw their loved ones’ bodies. In Guinea, officials are working to ensure burial practices are not only medically safe but respectful of the local culture.It is widely thought Ebola is first acquired by a pop-ulation when a person comes into contact with the blood or bodily fluids of an infected animal like a monkey or fruit bat.Fruit bats are believed to carry and spread the dis-ease without being affected by it. Once infection oc-curs, the disease may be spread from one person to another.

Classic taste and qualityExtra Virgin Olive Oils

OLIORAMA CoPaleologou 55271 00 Pyrgos EliasGreecewww.oliorama.cominfo@oliorama.com

tel. :(30) 26210 34 801(30) 698 036 1188

WE DELIVER IN THEUSA & CANADA

news usa

dentists buY-baCk halloween CandY FroM kids, Give it to trooPs overseas

After a few days of enjoying their favorite candy after Halloween, children often have piles of treats remain-ing.That’s why a Wisconsin dentist, Chris Kammer, began a Halloween Candy Buyback program, offering $1 a pound for leftover sweets collected by young trick-or-treaters whose teeth he cares for.The program became wildly successful, partly because of where the candy ends up. It’s shipped to U.S. troops overseas, a few pieces in each care package, by Opera-tion Gratitude.

The idea went national in 2007 and this year 2,500 dentists will be buying back candy from families na-tionwide.

In the above photo, Dr. Curtis Chan, a dentist in Del Mar, Calif., loads up a truck with 5,456 pounds of candy to deliver to Operation Gratitude during the buyback program last year.If you live in the US and want to participate, there is a zip code locator to find a dentist near you on the web-site www.halloweencandybuyback.com/

A major collaboration in the world of music has re-cently taken place in New York City between interna-tionally acclaimed Cuban Jazz pianist Elio Villafranca and world-renowned Greek Classical- Jazz guitarist SpirosExaras. And what has emerged is the creation of a unique sound combining the passion of Cuba's African Diaspora with the mysteries of Greek musical heritage in the Jazz experience of these two masters.

Over the last year, Elio's career has developed sub-stantially with the international critical acclaim of his latest album, "The Source In Between" and per-formances in New York at Lincoln Center, the Blue Note, Caramoor Music Festival and a long list of Eu-ropean tour dates at clubs, concerts and major music festivals. In the course of this he's worked with such Jazz leg-ends as Wynton Marsalis, Pat Martino, Sonny For-tune, Eddie Henderson, Johnny Pacheco, Horacio "El Negro" Hernández and Lenny White, to name a few. Elio has also been honored by BMI with a Jazz Guarantee Award and recently received the first an-nual Heineken Green Ribbon Master Artist Grant to create a concerto for a Mariachi ensemble and sym-phonic orchestra.

Spiros's credits include performances with eminent Greek composers and performers such as Mario Frangoulis, Mikis Theodorakis, Yannis Markopou-los, Alkistis Protopsalti, Evanthia Reboutsika, Kostas Hatzis and Elias Andriopoulos, while he has per-formed and recorded internationally with such art-ists as Shirley Bassey, Randy Brecker, legendary Jazz singer Mark Murphy and Grammy Award winners Arturo O'Farrill, David Valentin and Hernan Rome-ro. He has also crossed over into pop music being the featured guitar soloist on Mariah Carey's hit single "My All". He has performed with symphony orchestras and jazz ensembles like "Orchestra Of Colors", "Greek National Radio and Television Orchestra" (ERT) and "Queens Symphony Orchestra". His recent CD "Phry-gianics" was released by Blue Note Records to a major critical acclaim, in addition to composing music for several films and theatrical plays.In performance, these two master musicians play original pieces and traditional Greek and Cuban songs in their own arrangements. their new CD Old Waters New River has been released by Harbinger/Naxos Records.

New York Stories

The Spiros Exaras - Elio Villafranca Project

hellas

Σε μια γεμάτη από κόσμο Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του περιοδικού «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ» . Η παρουσίαση έγινε με αφορμή της συμπλήρωσης των 15 χρόνων κυκλοφορίας του περιοδικού το οποίο ξεκίνησε επισήμως να εκδίδεται τον Ιανουάριο του 2000, αλλά και των υπολοίπων δράσεων της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος που πραγματοποιούνται -κάποιες έχουν ήδη ολοκληρωθεί κάποιες άλλες έπονται- μέσα στο 2014.

Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι Σταύρος Ανδρεάδης, Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, Γιώργος Αναστασιάδης, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας Νομικής Σχολής ΑΠΘ και συγγραφέας και Γιώργος Σκαμπαρδώνης, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Τη συζήτηση συντόνισε ο Γεν. Διευθυντής της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, δημοσιογράφος Κώστας Μπλιάτκας.Ο Στ. Ανδρεάδης στο άνοιγμα της εκδήλωσης αναφέρθηκε στην χαρά για τη συμπλήρωση δεκαπέντε χρόνων λειτουργίας του περιοδικού αλλά και στους στόχους της πρωτοβουλίας αυτής των επιχειρηματιών να συγκροτήσουν έναν πόλο που θα καταγράφει, θα τεκμηριώνει και θα αναδεικνύει το πολιτισμικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης, προβάλλοντας την ιστορία, τις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα της πόλης, αλλά και θα αποτελεί μια πλατφόρμα δημιουργικού διαλόγου στο σύγχρονο γίγνεσθαι της πόλης και των διαφορετικών της όψεων, ειδικά αυτών που θα καθορίσουν το μέλλον της

Ο Γ. Αναστασιάδης, συνεργάτης του περιοδικού από το πρώτο τεύχος, αναφέρθηκε με συγκίνηση στην δεκαπενταετή του διαδρομή, στην ιδιαιτερότητα της πόλης, στην ανάγκη να αναδειχθεί η Ιστορία της η οποία και δημιούργησε το περιοδικό ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ, μια έκδοση με μοναδικά χαρακτηριστικά που « έδωσε στόμα στους δρόμους της πόλης».Τέλος ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, εκ των νέων συνεργατών, εξέφρασε τη χαρά του για τη συμμετοχή σε ένα τέτοιο όχημα, ένα «πολιτιστικό πατάρι» όπως το χαρακτήρισε, που βγαίνει από ανθρώπους που είναι– όπως και ο ίδιος- εραστές της Θεσσαλονίκης.Στην εκδήλωση παρουσιαστήκαν επίσης οι επόμενες δράσεις της Πολιτιστικής Εταιρείας, το ειδικό επετειακό τεύχος 50 που θα κυκλοφορήσει την 1η Δεκεμβρίου, το ντοκιμαντέρ «Τα διαμάντια της UNESCO» που ολοκληρώνεται σύντομα και παρουσιάζει τα δεκαπέντε βυζαντινά μνημεία μοναδικής αξίας που κοσμούν την πόλη της Θεσσαλονίκης και έχουν χαρακτηρισθεί από τον διεθνή οργανισμό ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά,την υλοποίηση με το Δίκτυο Ναυαρίνο του 3ου Διεθνούς Συμποσίου Θεσσαλονίκης με τίτλο

«Ο Κόσμος το 2015 και πέρα» στις 12 Οκτωβρίου στο κινηματοθέατρο ΟΛΥΜΠΙΟΝ, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Konrad Adenauer και το Ερευνητικό Κέντρο του Διεθνούς Τμήματος του Πανεπιστημίου του Shef-field, City College, SEERC.

Την παρουσίαση παρακολούθησαν άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων της πόλης καθώς και εκπρόσωποι φορέων και φίλοι του περιοδικού.

We are specialize in natural ways of healing, de-toxify and help our clients feel a whole new person with our innovative equipment / treatments,we help people to reduce pain and stress levels with natures best anti-inflammatory solutions, to reduce stress with Bach flower remedies, cardiac rehab and speedy weight loss. A class detoxification with our far infared sauna, helping people with autoim-mune diseases with NASA technology magnetic waive therapy, our clinic uses vibration plates with specific protocols for autoimmune diseases such as Parkinson, stroke etc.www.nycnaturophaty.com

κάθε Σάββατο και ΚυριακήΤV 100 ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ