Κουρκουλα

1
Οταν Ο ανδρέας σπούδαζε στο Πο- λυτεχνείο, την εποχή της χούντας, η ΕΣΑ εισέβαλε στο σπίτι μας για να τον συλλάβει. Επειδή όμως δεν τον βρή- καν, συνέλαβαν τον αδελφό μου Δη- μήτρη που ήταν πρωτοετής στη Νομι- κή. Ο Δημήτρης κρατήθηκε για 3 μή- νες, αλλά τη δεύτερη μέρα μάς διεμή- νυσε μέσα από το κελί να μην εμφανι- στεί ο Ανδρέας γιατί είχαν στοιχεία εις βάρος του. Εμείς τον ειδοποιήσαμε για το μήνυμα από τη φυλακή και εκείνος εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Εξι μήνες μετά την εξαφάνισή του η μη- τέρα μου με πίεσε να πάμε στο σπίτι της αδελφής της, αν και εγώ δεν ήθε- λα. Οταν όμως φτάσαμε στο σπίτι της και άνοιξε η πόρτα, αντίκρισα τον Αν- δρέα κατά 15 κιλά πιο αδύνατο, μεταμ- φιεσμένο με γυαλιά μυωπίας, κοστού- μι και κομμένα πολύ κοντά τα μακριά μαλλιά του. Αυτή η εικόνα είναι από τις πιο συγκλονιστικές της ζωής μου. έπέιδή έιμαι ή μικρΟτέρή ύστε- ρα από τρία αγόρια, μεγάλωσα με έναν μεγάλο πατέρα, τον κανονικό μου, και τρεις μικρότερους, λιγότερο αυστηρούς και πιο φιλελεύθερους. Ο Ανδρέας ήταν πάντα προστατευτι- κός και ο πιο παρεμβατικός από τους τρεις στη ζωή μου. Μου έκανε πλάτες για να με απελευθερώσει από την αυ- στηρότητα των γονιών, αλλά έπαιζε και αυτός τον γονεϊκό ρόλο. Και έλεγ- χο μου έκανε και σφαλιάρα έπεφτε και πάντα είχε τα μάτια του δεκατέσσερα να μην ξεφύγω. μέ τΟν ανδρέα έχω καθημερινή επα- φή, γι’ αυτό και η αυτοκόλλητη σχέ- ση μας δεν άλλαξε ποτέ. Εχουμε κοι- νό χιούμορ και πάρα πολλές φορές την ίδια ματιά για τα πράγματα. Eίναι πολ- λά χρόνια παντρεμένος με τη Μαρία Κοκκίνου, με την οποία γνωρίστηκαν όταν εγώ ήμουν 15. Τη Μαρία λοιπόν την αισθάνομαι και αυτή αδελφή μου, νιώθω την αγάπη της και την προστα- σία της. Ταιριάζουμε πολύ, γι’ αυτό και περνάμε πολύ καλά όλοι μαζί. έιμαι πέρήφανή για τα εξαιρετικά παιδιά του τα οποία μεγάλωσε μαζί με τη Μαρία, για το αρχιτεκτονικό του έργο που με πολύ κόπο και χωρίς αι- σθητικές εκπτώσεις έκανε πάλι μα- ζί με τη Μαρία, για τον τρόπο που σε δύσκολους καιρούς κράτησαν τη σχέ- ση τους και την οικογένειά τους ενω- μένη, όπως και για την εφηβικότητά που δεν έχασε ποτέ. Σαββατοκύριακο 11-12 Φεβρουαρίου 2012 16 Δ εσμοι α ιματοσ Week end Από αριστερά: Ανδρέας, Αλκης, και Ελενίτσα στο πατρικό τους σπίτι στο Χαλάνδρι μέ έχέι ςτΟιχέιώςέι η ίδια σκη- νή. Η σκηνή της επίθεσης στο σπί- τι μας το βράδυ της 18ης Νοέμβρη του 1973. Δεν την έζησα για κα- λή μου τύχη. Την άκουσα όμως ή μάλλον την ένιωσα όταν συνάντη- σα την Ελένη στο κρυφό ραντεβού μας στο σπίτι της θείας μας Τασί- ας. Ηταν μόλις δεκατριών χρονών τότε η Ελένη, με «μάτια σαν κι αυ- τά όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα», που λέει και ο Σαββόπουλος. Ξαφ- νικά χόντρυνε το παιχνίδι. Πύκνωσε ο κόσμος. Ολα κορόνα-γράμματα. ή έλένή ήταν κάτι μεταξύ μικρής αδελφής και κόρης που γρήγορα διεκδίκησεκαι τον ρόλο της μαμάς. Αλλαζε συνεχώς ρόλους και ανακά- τευε την οικογενειακή τράπουλα. Μικρή μικρή αλλά μοίραζε το παι- χνίδι πολύ καλά. Δεν ήταν από τα παιδιά που ζητάνε χατίρια. Το αντί- θετο μάλιστα. Είχε αναπτύξει τεχνι- κές διεκδίκησης που είχαν ως απο- τέλεσμα να κάνει ό,τι ήθελε όποτε το ήθελε εκείνη. Για να αποτινά- ξει μάλιστα την καταπίεση τριών αδελφών, έκανε τις μικρές ή μεγά- λες ανατροπές χωρίς να «μασάει». Οταν της καρφωθεί άλλωστε κά- τι, δεν σταματάει με τίποτε. Ακου- γε, όπως έπρεπε, όλες τις απόψεις για να κάνει στο τέλος αυτό που είχε βάλει στο μυαλό της. Δεν της άλλαζες γνώμη με τίποτα. Εχω και έχουμε πια αποδεχτεί την ήττα μας. Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά σταδια- κά παραδοθήκαμε. ένδέχΟμένώς μέγαλώνΟντας κάποιοι ισορροπίες να χάνουν τις ισορροπίες με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Στη δική μας σχέση αυ- τό δεν συμβαίνει. Οταν η «μικρή» κάνει τη «ζημιά», όταν καταφέρει δηλαδή να σου πάρει τον αέρα, ξέ- χασέ το το παιχνίδι. Δεν σου μέ- νει παρά να χαλαρώσεις και να το απολαύσεις. αυτΟ πΟυ λατρέυώ και εκτιμώ στην Ελένη είναι μια ζόρικη ελευθερία που αντιπαρέρχεται τις κατεστη- μένες κοινωνικές συμβάσεις. Είναι επίσης το αστείρευτο χιούμορ της, που την κάνει πηγή χαράς για τους φίλους της και όσους βρίσκονται γύ- ρω της. Αν γνωρίσει κανείς και τον Διονύση, τον άνδρα της, θα κατα- λάβει πως κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. αλεξια τσαγκαρη Τα δύο αδέλφια αγκαλιασμένα στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Ανδρέα στο Κολωνάκι Η πρώην βουλευτής και ηθοποιός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο αδελφός της, αναπληρωτής καθηγητής στο ΕΜΠ και αρχιτέκτονας, σχεδίασε μαζί με τη σύζυγό του Μαρία Κοκκίνου το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς τους περιγράφουν στη γεωργία γεωργακαράκου Ελένη Κούρκουλα Ανδρέας Κούρκουλας

Transcript of Κουρκουλα

Page 1: Κουρκουλα

Οταν Ο ανδρέας σπούδαζε στο Πο-λυτεχνείο, την εποχή της χούντας, η ΕΣΑ εισέβαλε στο σπίτι μας για να τον συλλάβει. Επειδή όμως δεν τον βρή-καν, συνέλαβαν τον αδελφό μου Δη-μήτρη που ήταν πρωτοετής στη Νομι-κή. Ο Δημήτρης κρατήθηκε για 3 μή-νες, αλλά τη δεύτερη μέρα μάς διεμή-νυσε μέσα από το κελί να μην εμφανι-στεί ο Ανδρέας γιατί είχαν στοιχεία εις βάρος του. Εμείς τον ειδοποιήσαμε για το μήνυμα από τη φυλακή και εκείνος εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Εξι μήνες μετά την εξαφάνισή του η μη-τέρα μου με πίεσε να πάμε στο σπίτι της αδελφής της, αν και εγώ δεν ήθε-λα. Οταν όμως φτάσαμε στο σπίτι της και άνοιξε η πόρτα, αντίκρισα τον Αν-δρέα κατά 15 κιλά πιο αδύνατο, μεταμ-φιεσμένο με γυαλιά μυωπίας, κοστού-μι και κομμένα πολύ κοντά τα μακριά μαλλιά του. Αυτή η εικόνα είναι από τις πιο συγκλονιστικές της ζωής μου.

έπέιδή έιμαι ή μικρΟτέρή ύστε-ρα από τρία αγόρια, μεγάλωσα με έναν μεγάλο πατέρα, τον κανονικό μου, και τρεις μικρότερους, λιγότερο αυστηρούς και πιο φιλελεύθερους. Ο Ανδρέας ήταν πάντα προστατευτι-κός και ο πιο παρεμβατικός από τους

τρεις στη ζωή μου. Μου έκανε πλάτες για να με απελευθερώσει από την αυ-στηρότητα των γονιών, αλλά έπαιζε και αυτός τον γονεϊκό ρόλο. Και έλεγ-χο μου έκανε και σφαλιάρα έπεφτε και πάντα είχε τα μάτια του δεκατέσσερα να μην ξεφύγω.

μέ τΟν ανδρέα έχω καθημερινή επα-φή, γι’ αυτό και η αυτοκόλλητη σχέ-ση μας δεν άλλαξε ποτέ. Εχουμε κοι-νό χιούμορ και πάρα πολλές φορές την ίδια ματιά για τα πράγματα. Eίναι πολ-λά χρόνια παντρεμένος με τη Μαρία Κοκκίνου, με την οποία γνωρίστηκαν όταν εγώ ήμουν 15. Τη Μαρία λοιπόν την αισθάνομαι και αυτή αδελφή μου, νιώθω την αγάπη της και την προστα-σία της. Ταιριάζουμε πολύ, γι’ αυτό και περνάμε πολύ καλά όλοι μαζί. έιμαι πέρήφανή για τα εξαιρετικά παιδιά του τα οποία μεγάλωσε μαζί με τη Μαρία, για το αρχιτεκτονικό του έργο που με πολύ κόπο και χωρίς αι-σθητικές εκπτώσεις έκανε πάλι μα-ζί με τη Μαρία, για τον τρόπο που σε δύσκολους καιρούς κράτησαν τη σχέ-ση τους και την οικογένειά τους ενω-μένη, όπως και για την εφηβικότητά που δεν έχασε ποτέ.

Σαββατοκύριακο 11-12 Φεβρουαρίου 201216

ΔεσμοιαιματοσWeekend

Από αριστερά: Ανδρέας, Αλκης, και Ελενίτσα στο πατρικό τους σπίτι στο Χαλάνδρι

μέ έχέι ςτΟιχέιώςέι η ίδια σκη-νή. Η σκηνή της επίθεσης στο σπί-τι μας το βράδυ της 18ης Νοέμβρη του 1973. Δεν την έζησα για κα-λή μου τύχη. Την άκουσα όμως ή μάλλον την ένιωσα όταν συνάντη-σα την Ελένη στο κρυφό ραντεβού μας στο σπίτι της θείας μας Τασί-ας. Ηταν μόλις δεκατριών χρονών τότε η Ελένη, με «μάτια σαν κι αυ-τά όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα», που λέει και ο Σαββόπουλος. Ξαφ-νικά χόντρυνε το παιχνίδι. Πύκνωσε ο κόσμος. Ολα κορόνα-γράμματα.

ή έλένή ήταν κάτι μεταξύ μικρής αδελφής και κόρης που γρήγορα διεκδίκησεκαι τον ρόλο της μαμάς. Αλλαζε συνεχώς ρόλους και ανακά-τευε την οικογενειακή τράπουλα. Μικρή μικρή αλλά μοίραζε το παι-χνίδι πολύ καλά. Δεν ήταν από τα παιδιά που ζητάνε χατίρια. Το αντί-θετο μάλιστα. Είχε αναπτύξει τεχνι-κές διεκδίκησης που είχαν ως απο-τέλεσμα να κάνει ό,τι ήθελε όποτε το ήθελε εκείνη. Για να αποτινά-ξει μάλιστα την καταπίεση τριών αδελφών, έκανε τις μικρές ή μεγά-λες ανατροπές χωρίς να «μασάει». Οταν της καρφωθεί άλλωστε κά-

τι, δεν σταματάει με τίποτε. Ακου-γε, όπως έπρεπε, όλες τις απόψεις για να κάνει στο τέλος αυτό που είχε βάλει στο μυαλό της. Δεν της άλλαζες γνώμη με τίποτα. Εχω και έχουμε πια αποδεχτεί την ήττα μας. Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά σταδια-κά παραδοθήκαμε.

ένδέχΟμένώς μέγαλώνΟντας κάποιοι ισορροπίες να χάνουν τις ισορροπίες με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Στη δική μας σχέση αυ-τό δεν συμβαίνει. Οταν η «μικρή» κάνει τη «ζημιά», όταν καταφέρει δηλαδή να σου πάρει τον αέρα, ξέ-χασέ το το παιχνίδι. Δεν σου μέ-νει παρά να χαλαρώσεις και να το απολαύσεις.

αυτΟ πΟυ λατρέυώ και εκτιμώ στην Ελένη είναι μια ζόρικη ελευθερία που αντιπαρέρχεται τις κατεστη-μένες κοινωνικές συμβάσεις. Είναι επίσης το αστείρευτο χιούμορ της, που την κάνει πηγή χαράς για τους φίλους της και όσους βρίσκονται γύ-ρω της. Αν γνωρίσει κανείς και τον Διονύση, τον άνδρα της, θα κατα-λάβει πως κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.

αλεξ

ια τσ

αγκα

ρη

Τα δύο αδέλφια αγκαλιασμένα στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Ανδρέα στο Κολωνάκι

Η πρώην βουλευτής και ηθοποιός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο αδελφός της, αναπληρωτής καθηγητής στο ΕΜΠ και αρχιτέκτονας, σχεδίασε μαζί με τη σύζυγό του Μαρία Κοκκίνου το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς

τους περιγράφουν στη γεωργία γεωργακαράκου

Ελένη Κούρκουλα Ανδρέας Κούρκουλας