ΟΝΟΜ/ΝΥΜΟ: ΗΜ/ΝΙΑ: ΤΑΞΗ: ΒΑΘΜΟΣ:

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ- ΤΑ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ:

H ιστορία της μέρας του Αγίου ΠατρικίουΗ 17η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα του Αγίου Πατρικίου, με αφορμή την επέτειο θανάτου του τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι κάτοικοι της Ιρλανδίας γιορτάζουν την ημέρα αυτή κάθε χρόνο την τελευταία χιλιετία, τουλάχιστον. Η πρώτη παρέλαση ωστόσο έγινε όχι στην Ιρλανδία, αλλά στις ΗΠΑ, το 1762, από Ιρλανδούς στρατιώτες που διέσχισαν την πόλη της Νέας Υόρκης.

Τα επόμενα 35 χρόνια, ο πατριωτισμός μεταξύ των Ιρλανδών μεταναστών στις ΗΠΑ εντάθηκε με αφορμή την γιορτή αυτή. Το 1848, δεκάδες οργανώσεις συνένωσαν τις παρελάσεις τους σε μία μεγαλειώδη, με τις γκάιντες και τα τύμπανα επικεφαλής. Η παρέλαση του Αγίου Πατρικίου είναι σήμερα η μεγαλύτερη μη στρατιωτική παρέλαση που γίνεται παγκοσμίως, με περισσότερους από 150.000 συμμετέχοντες στο σώμα της.

Το Σικάγο των ΗΠΑ, στο οποίο σημειώνονται ετησίως και ανελλιπώς εορτασμοί για τον Άγιο Πατρίκιο, βάφει ολόκληρο το ποτάμι που διασχίζει την πόλη πράσινο, μια παράδοση που ξεκίνησε το 1962, κάτι που θα γίνει και φέτος.

Ο Άγιος Πατρίκιος, εξηγεί ο καθηγητής Ιστορίας Chip McLeod, ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο, ο οποίος ονομαζόταν Maewyn Succat – η δε καταγωγή του ήταν από τη Σκωτία. Η ημερομηνία γέννησής του εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ 385-387 μ.Χ. ενώ υπολογίζεται ότι πέθανε μεταξύ 461-493μ.Χ. Όταν ήταν έφηβος φέρεται να έπεσε θυμα απαγωγής και να μεταφέρθηκε στην Ιρλανδία, όπου έζησε ως σκλάβος για 5-6 χρόνια, ώσπου δραπέτευσε.

Κατά την παραμονή του στην Ιρλανδία φέρεται να είχε ένα όραμα σταλμένο από το Θεό, το οποίο τον οδήγησε στο δρόμο που τον έκανε γνωστό ως Άγιο Πατρίκιο. Μετά το όραμα, εγκατέλειψε την παραδοσιακή πίστη του και προσηλυτίστηκε στην Καθολική εκκλησία. Άλλαξε το όνομά του σε Patrick και ταξίδεψε στην Ιρλανδία για να διαδώσει την πίστη του και να προσελκύσει πιστούς. Και για το λόγο αυτό έγινε γνωστός, λέει ο δρ. McLeod.

Η επέτειος του θανάτου του έγινε γιορτή από την Καθολική Εκκλησία, με πολλά παραδοσιακά παγανιστικά στοιχεία να προστίθενται από το λαό σε αυτήν, όπως τα ξωτικά και ο μύθος του χρυσαφιού που περιμένει τον τυχερό στην άκρη του ουράνιου τόξου.

Αρχικά, το χρώμα που είχε συνδεθεί με τον Άγιο Πατρίκιο ήταν το γαλανό αλλά με το πέρασμα του χρόνου αντικαταστάθηκε με το πράσινο. Ήδη από τον 17ο αι. υπάρχουν καταγεγραμμένα το τριφίλλι και οι πράσινες κορδέλες για τους εορτασμούς. Για το τριφύλλι, το σύμβολο της μέρας, λέγεται ότι ήταν αυτό που επέλεξε ο Άγιος Πατρίκιος για να εξηγήσει σχηματικά την έννοια της Αγίας Τριάδας στους προχριστιανικούς πληθυσμούς των Ιρλανδών.

1. Αφού διάβασες το παραπάνω κείμενο, πες μου πως γιορτάζουν σήμερα οι Ιρλανδοί την ημέρα του Αγίου Πατρικίου και γιατί έχουν στολισμένα τα καπέλα και τα σπίτια τους με ένα τριφύλλι ;

2. Διάβασε το παρακάτω κείμενο και πες μου σε 8-10 γραμμές τι ξέρεις για τους καπουτσίνους μοναχούς.

Οι λεγόμενοι Καπουτσίνοι ή Καπουκίνοι, πλήρες λατινικό όνομα Ordo Fratrum minorum Cappucinorum δηλ. Τάγμα Αδελφών Ελάσσονων Καπουτσίνων, είναι θρησκευτικό μοναχικό τάγμα της Καθολικής Εκκλησίας. Προέρχονται από το μοναστικό τάγμα των Φραγκισκανών. Ονομάσθηκαν έτσι από το κάλυμμα που έφεραν στο κεφάλι τα μέλη του, εκ του capuce που σημαίνει «κουκούλα».

Το Τάγμα των Καπουτσίνων ιδρύθηκε από τον Φραγκισκανό μοναχό Ματθαίο ντε Μπάσι και επικυρώθηκε από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄. Οι Καπουτσίνοι επέδειξαν ιδιαίτερη φροντίδα και στοργή προς τους δυστυχείς και γρήγορα κέρδισαν την αγάπη και την εκτίμηση του λαού.

Το Τάγμα αυτό εισήλθε στη Γαλλία το 1572, επί Αικατερίνης των Μεδίκων και Καρόλου Β΄ όπου και έτυχε μεγάλης διάδοσης. Το πλήρες καταστατικό του Τάγματος συμπληρώθηκε το 1575 όπου και τέθηκε ως βάση του, η πιστή τήρηση των κανόνων του Αγίου Φραγκίσκου. Με αυτό επιβαλλόταν η πενία και απαγορεύονταν η ιδιοκτησία τόσο στους ίδιους τους μοναχούς όσο και στις Μονές τους.

Από το τέλος του 16ου αιώνα οι Καπουτσίνοι είχαν ξαπλωθεί σ΄ όλές τις καθολικές περιοχές της Ευρώπης, και το 1619 δημιούργησαν ιδιαίτερο Τάγμα με δικό τους Αρχηγό. Οι Καπουτσίνοι υπό το ανεξάρτητο πλέον τάγμα τους υπήρξαν τα κυριότερα στελέχη της Καθολικής Αντιμεταρρύθμισης, εργαζόμενοι συνεχώς υπέρ των φτωχών, ΄κηρύσσοντας, κατηχώντας, εξομολογώντας και απολαμβάνοντας της εκτίμησης των λαϊκών κυρίως τάξεων. Έτσι κατόρθωσαν να προσηλυτίσουν πολλούς διαμαρτυρόμενους τους οποίους και προσχώρησαν στο καθολικό δόγμα.

Όπως και τα λοιπά θρησκευτικά τάγματα, οι Καπουτσίνοι υπέφεραν πολλά από τις διάφορες επαναστάσεις του 18ου αιώνα. Παρά ταύτα όχι μόνο επέζησαν των μεγάλων δοκιμασιών, αλλά κατά τον 19ο αιώνα κέρδισαν σημαντικό έδαφος. Αν και φτωχότεροι απ΄ όλα τ΄ άλλα τάγματα προσέλκυσαν στις τάξεις

τους πολλούς γόνους της ανώτερης αριστοκρατίας ακόμα δε και βασιλικούς γόνους.

Στην Ελλάδα οι Καπουτσίνοι ίδρυσαν δύο μεγάλες Μονές, την Μονή Καπουτσίνων Αθηνών και την Μονή Καπουτσίνων Άνδρου στην Αθήνα και στην Άνδρο αντίστοιχα.

3. Φραγκίσκος της ΑσίζηςΑπό τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΜετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, έργο του Ελ Γκρέκο

Ο Φραγκίσκος της Ασίζης (1181 ή 1182-3 Οκτωβρίου 1226)[1] είναι άγιος της Καθολικής εκκλησίας, ιδρυτής του Τάγματος των Φραγκισκανών.

Γεννήθηκε στην Ασίζη της Ιταλίας, από πλούσια οικογένεια. Πήρε μέρος σε εμφύλιους πολέμους. Κατά τη διάρκεια μιας αρρώστιας του είδε δύο όνειρα τόσο συγκλονιστικά, που τον οδήγησαν στην αμετάκλητη απόφαση να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της φιλανθρωπίας. Στόχος της φροντίδας του ήταν οι φτωχοί και σε αυτούς έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του. Κάποτε μάλιστα ενώθηκε μαζί τους σε μια εξέγερση κατά των ευγενών και αυτό του στοίχισε ένα χρόνο φυλακή. Διωγμένος και αποκληρωμένος από τον πατέρα του, έγινε ερμηνευτής

των αισθημάτων που ήταν διαδεδομένα στην εποχή του: κήρυξε την ισότητα, την ειρήνη, την περιφρόνηση του πλούτου και την υπεροχή της φτώχειας, την αγάπη προς όλα τα δημιουργήματα του Θεού, έμψυχα και άψυχα, τη στοργή στους λεπρούς. Ο ίδιος κυκλοφορούσε ντυμένος με ένα χιτώνα, δεμένο στη μέση με ένα σκοινί (αυτό το είδος ενδυμασίας έχουν και σήμερα οι μοναχοί του τάγματός του).

Για τρία χρόνια αποσύρθηκε στην ησυχία της ασκητικής ζωής, ώσπου το 1209 ίδρυσε χωριστό μοναχικό τάγμα. Οι οπαδοί του ολοένα πλήθαιναν και αποτέλεσαν το τάγμα των Φραγκισκανών, που είχε την έγκριση και του Πάπα Ινοκέντιου Γ΄. Ο Φραγκίσκος της Ασίζης επισκέφτηκε τη Γαλλία, την Ισπανία, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο. Επιστρέφοντας στην Ιταλία έθεσε κανονισμούς για την καλύτερη λειτουργία του τάγματος, του οποίου η οργάνωση έγινε αρτιότερη. Το 1224, ύστερα από σαράντα ημέρες προσευχής και νηστείας, είδε να αποτυπώνονται πάνω στο σώμα του τα στίγματα των πληγών του Ιησού.

Όταν πέθανε, τον έθαψαν σε ναό που μόλις είχε χτιστεί. Ανακηρύχτηκε άγιος το 1228 από τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 4 Οκτωβρίου.

Γράψε μου σύντομο βιογραφικό σημείωμα για τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης.

4. Παρακάτω βλέπεις ένα έμβλημα. Ανήκει στο τάγμα των Ιησουιτών. Διάβασε το παρακάτω άρθρο και πες μου γιατί ιδρύθηκε το

τάγμα αυτό; Τι σύνθημα εφεύραν οι Ιησουίτες;

Τάγμα Ιησουϊτών: Οι "Μουτζαχεντίν" του Βατικανού

 Άρθρο που έγραψε ο Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος και δημοσιεύθηκε

στο περιοδικό Ιδεοδείκτης, ένθετο της εφημερίδας ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 23-7-2006, Αρ. φύλλου 927,4 [40]

Συγκεκριμένα είναι τα 450 χρόνια από το θάνατο τού ιδρυτή τού τάγματος Ιγνατίου Λογιόλα (πέθανε στις 31 Ιουλίου τού 1556 στη Ρώμη) και τα 500 από τη γέννηση τού Φρανσουά Ξαβιέ (γεννήθηκε την 7η Απριλίου στη Ναβάρα) και τού Πιέρ Φάβρ (γεννήθηκε την 13η Ιουλίου 1506 στη Σαβοΐα). Οι Ιησουίτες είναι το τάγμα που από όλα τ' άλλα ίσως επέδειξε τη μεγαλύτερη δραστηριότητα υπέρ της παποσύνης και κατά των

προτεσταντών και των ορθοδόξων. Ήσαν οι αρχιτέκτονες της αντι-μεταρρύθμισης και της Ουνίας, για την προστασία της παποσύνης με την πρώτη από το κύμα των διαμαρτυρομένων και για τη διείσδυση στους ορθοδόξους με τη δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποίησαν μέσα εντελώς κοσμικά, μεταξύ των οποίων και τη βία, και προκάλεσαν και αυτοί αντιδράσεις και πολυετείς αιματηρούς πολέμους.

Σήμερα οι Ιησουίτες είναι περίπου 20.000 σε όλο τον κόσμο, από τους οποίους πάνω από 6.000 είναι στην Ευρώπη και από αυτούς 15 (14 ιερείς και ένας μοναχός) ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Αθήνα. Από αυτούς ένας είναι Γάλλος, τρεις Πολωνοί και έντεκα Έλληνες. Το Κέντρο τους είναι στην οδό Μιχαήλ Βόδα και εξυπηρετούν πλην των Ελλήνων καθολικών και τους Πολωνούς μετανάστες. Διαθέτουν κατάλυμα για 34 σπουδαστές, πνευματικό κέντρο, και βιβλιοθήκη με περισσότερους από 30.000 τόμους.

Εκδίδουν δυο περιοδικά, το ένα από τα οποία συμπλήρωσε τα 100 του χρόνια. Η ισχύς των Ιησουιτών στο Βατικανό εξακολουθεί και σήμερα να είναι μεγάλη. Ενδεικτικό τού γεγονότος αυτού είναι ότι την περασμένη εβδομάδα (από τη συγγραφή του άρθρου), ο Πάπας Βενέδικτος διόρισε τον ιησουίτη ιερομόναχο Φεντερίκο Λομπάρντι γενικό υπεύθυνο της επικοινωνίας τού Βατικανού, δηλαδή διευθυντή τού γραφείου Τύπου, τού Ραδιοφώνου και της Τηλεόρασής του.

Το αρνητικό με το Βατικανό, και ειδικότερα με τους Ιησουίτες, είναι ότι δεν μετανιώνουν για τα πολλά λάθη τους, που έχουν φέρει σε μεγάλη δυσκολία το Χριστιανισμό. Ουσιαστικά το Βατικανό δεν απαρνείται την εκκοσμίκευσή του. Ακόμα και σ' αυτή τη συγγνώμη τού Πάπα προβάλλονται δικαιολογίες που αίρουν την όποια αξία της. Για τους Ιησουίτες είναι γνωστά τα σφάλματά τους και η πορεία τους.

Κι όμως από τους σημερινούς Ιησουίτες και με την ευκαιρία των ιωβηλαίων των ιδρυτών τους προβάλλονται τα θετικά τους, που δεν λείπουν, και αποσιωπούνται τα πολλά αρνητικά τους.

 

Το αρνητικό

Ο ιησουίτης ιερομόναχος Θεόδωρος Κοντίδης, εκδότης - διευθυντής τού περιοδικού «Σύγχρονα βήματα», ιδιοκτησίας της Μονής Πατέρων Ιησουιτών, γράφει, μεταξύ άλλων, για το τάγμα του το εξής μόνο αρνητικό: «Σίγουρα υπήρξαν περιπτώσεις όπου άνθρωποι περιορίστηκαν, αλλοτριώθηκαν ή συνετρίβησαν μέσα στη λειτουργία των μοναχικών ταγμάτων λόγω υπακοής κ.λπ.». Και από εκεί και πέρα αρχίζει ο ύμνος του για τις γνώσεις και την προσφορά των Ιησουιτών.

Επίσης αναφέρεται στην πνευματικότητα των Ιησουιτών, η οποία, όπως σημειώνει, «διαρθρώνεται και εμπνέεται από τις λεγόμενες Πνευματικές Ασκήσεις» τού Ιγνατίου Λογιόλα. Σημειώνει επίσης ότι στην πίεση που δέχθηκε από τον Προτεσταντισμό η Καθολική Εκκλησία ανταποκρίθηκε με νέα ρεύματα πνευματικότητας, ένα από τα οποία ήταν τού Λογιόλα, με το οποίο «ανοίγονται και υποστηρίζονται ευρύτερες δυνατότητες πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας στον πιστό». Και σε άλλο σημείο επισημαίνει ότι ο Λογιόλα επιμένει στην υπακοή και στη διαθεσιμότητα στο Χριστό και στην Εκκλησία, αλλά τονίζει ότι παράλληλα έδειχνε υπομονή, καρτερικότητα και ανεκτικότητα στην άλλη άποψη («Σύγχρονα Βήματα», τ. 114, Απρίλιος - Ιούνιος 2000, σ. 118-120).

Αλλά τα πράγματα δεν είναι απολύτως έτσι και ορισμένοι λένε ότι η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Κι άλλοι υποστηρίζουν ότι όταν λέει κάποιος ψέματα ή δικαιολογίες για μία πράξη τού αυτός ποτέ δεν θα μετανιώσει γι' αυτήν. Και δεν υπάρχει αγάπη, καταλλαγή, ενότητα και «καινή ζωή» χωρίς αναγνώριση των λαθών και ειλικρινή μετάνοια, που οδηγεί και στην ταπείνωση. Η λήθη δεν είναι η λύση.

Πρώτα πρέπει να μετανιώσει κανείς και να συγχωρεθεί και ύστερα να ξεχάσει. Ο Ζάν - Κλόντ Ντοτέλ σημειώνει ότι ένα από τα διδάγματα τού Λογιόλα στις Πνευματικές του Ασκήσεις ήταν: «Όλη σου τη δραστηριότητα... όλα τα μέσα, ακόμα και την πολιτική (να χρησιμοποιείς), υπό τον όρο όμως ότι η πρωτοβουλία θα συζητηθεί πριν από όλα με το Θεό» («Ιγνάτιος Ντε Λογιόλα, ο ιδρυτής των Ιησουιτών», Μετάφραση στα

ελληνικά από «Ομάδα πατέρων τάγματος Ιησουιτών», Έκδ. «Πίστη και Ζωή», Αθήνα 1982, σελ. 123).

Αλλά γι' αυτό ακριβώς κατηγορούνται οι Ιησουίτες και ο ιδρυτής τους, αυτό δηλαδή που λέει ο λαός ότι πρώτοι εφηύραν το σύνθημα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», που δεν είναι δυνατό να υπάρχει άνθρωπος και μάλιστα χριστιανός που να το υποστηρίζει ως έντιμο και ηθικό. Κι όταν ο Λογιόλα αναφέρεται στο Θεό, εννοεί τον Πάπα, που είναι ο διάδοχος τού Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος «είναι ο πρίγκιπας των Αποστόλων, ο οποίος ανέλαβε από τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ (έτσι τονίζεται στο Ποντιφίκιο Ημερολόγιο) την υπέρτατη Ποντιφίκια Εξουσία και τη μεταδίδει στους διαδόχους του». Ο Πάπας είναι ο απόλυτος κοσμικός και πνευματικός ηγεμόνας τού Βατικανού στον οποίο οι Ιησουίτες υπόσχονται τυφλή υποταγή και υπακοή κι εξυπηρέτηση των σχεδίων του, ως σχεδίων τού Θεού. Η υποταγή αυτή τους οδήγησε και στα πολλά λάθη τους.

Η από την ίδρυσή τους εκκοσμίκευση των Ιησουιτών τους οδήγησε στα πολλά λάθη τους. Ο προαναφερθείς Γάλλος συγγραφέας γράφει ως προσόν τού Λογιόλα ότι ασχολήθηκε με αυτό που ονομάζεται «μεγάλη πολιτική». Έτσι πρότεινε στον Κάρολο τον 5ο να εξοπλίσει στόλο στη Μεσόγειο και έγραψε στον ιησουίτη «ιεραπόστολο» (στους χριστιανούς προτεστάντες...) Πέτρο Κανίσιο για το πώς θα τακτοποιηθεί η γερμανική υπόθεση... Και σημειώνει ο Ντοτέλ: «Να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, να ξαναπάρεις στα χέρια την πρωτοβουλία, να διαλέξεις τα μέσα, να επιμένεις θαρραλέα, όλα αυτά είναι, το βλέπουμε ξεκάθαρα, οι ίδιες συμβουλές των Ασκήσεων» (αυτ. σελ. 124-125).

 

ΟΔΗΓΙΕΣ: ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΝΑ ΤΙΣ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΣΤΟ hagipar @ gmail . com

H ΕΛΠΙΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΤΗΡ ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΜΟΥ Ο ΥΙΟΣ ΣΚΕΠΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ, ΤΡΙΑΣ ΑΓΙΑ ΔΟΞΑ ΣΟΙ