∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑΝΕΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ(1786 - 1854)

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ∆ΕΛΤΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣΤ Η Σ Α ∆ Ε Λ Φ Ο Τ Η ΤΑ Σ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ω Ν Η Π Ε Ι Ρ Ο Υ

ΕΤΟΣ 44ον - ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 149 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 - ΤΙΜΗ 30 ΛΕΠΤΑ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 57, 5ος ΟΡΟΦΟΣ - ΤΚ 104 37 ΑΘΗΝΑ - ΤΗΛ./FAX: 210 5248006

Η οικονοµική κρίση είναι αποτέλεσµα του γεγονότος ότι ζούµε πέρα από τις οικονοµικές µας δυνατότητες.Η κλιµατική κρίση είναι αποτέλεσµα του γεγονότος ότι ζούµε πέρα από τις δυνατότητες του πλανήτη µας.

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβοςτης συνήθειας

επαναλαµβάνοντας κάθε µέρατις ίδιες διαδροµές.

Αποφεύγουµε το θάνατοσε µικρές δόσεις

Όταν θυµόµαστε πάντοτεότι για να είσαι ζωντανός

χρειάζεται µια προσπάθεια µεγαλύτερηαπ’ το απλό γεγονός της αναπνοής

ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ

Ο ι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διαµόρφω-σαν έναν νέο πολιτικό χάρτη στη χώρα µας, µε

βάση τον εκλογικό νόµο που ίσχυσε.Αυτό, όµως, που θα µας απασχολήσει περισσότερο

από δω και πέρα θα είναι η ψήφιση του «Καποδίστρια2», που έχει σχέση µε τη νέα διοικητική αναδιάρ-θρωση της χώρας µας και το µέλλον της περιφέ-ρειας και των χωριών µας.

Η νέα αυτή διοικητική µεταρρύθµιση αποτελεί το επό-µενο στάδιο του Νόµου «Καποδίστριας 1», όπου συνε-νώθηκαν οι Κοινότητες σε ∆ήµους. Έτσι τώρα θαχαραχθούν τα όρια 500 περίπου νέων ∆ήµων και µει-ώνεται ο αριθµός τους από τους 1.034 που είναι σή-µερα. Θα καταργηθούν οι όποιες Κοινότητεςυπάρχουν και η διοίκηση σε δεύτερο βαθµό θα γί-

νεται από 10 έως 15 Περιφέρειες, στις οποίες οι πα-λιές Νοµαρχίες θα αποτελούν πλέον διαµερίσµατα.

Βέβαια, για να είναι ασφαλές το επόµενο βήµα σε µιακίνηση, θα πρέπει να εκτιµηθεί και να αξιολογηθεί τοπροηγούµενο, για να αποφευχθούν τα προηγού-µενα λάθη. ∆ιότι, όπως είναι γνωστό, κυριάρχησαν σεµεγάλο βαθµό κριτήρια σκοπιµότητας και κοµµατικά.Υπήρξαν αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις και έριδες, πουδεν βοηθούν στην επίτευξη των στόχων, για τους οποί-ους υποτίθεται ότι έγινε η συνένωση.

Τα ερωτήµατα που ανακύπτουν είναι: έγιναν τέ-τοιου είδους εκτιµήσεις; Θα διαµορφωθούν µε αντι-κειµενικότητα τα κριτήρια (γεωγραφικά,πληθυσµιακά, αναπτυξιακά, ιστορικά, κοινωνικά, οι-

κονοµικά), ώστε µια νέα χαρτογράφηση τηςχώρας να έχει όσο γίνεται τις λιγότερες αντιδρά-σεις και ταυτόχρονα τα καλύτερα αποτελέσµαταστην αναπτυξιακή πορεία του τόπου µας;

Σε διαφορετική περίπτωση θα επιταχυνθούν οιδιαδικασίες ερηµοποίησης και απονέκρωσης τηςυπαίθρου.

Όλοι οι παραπάνω διοικητικοί σχεδιασµοί θα πα-ραµείνουν «σχέδια επί χάρτου», αν δεν έχουν στοκέντρο τον άνθρωπο, αν δε συνδυαστούν µε τον ανά-λογο σεβασµό του περιβάλλοντος.

Τι προγραµµατισµό να κάνει κάποιος για γεωρ-γική ανάπτυξη, όταν τα νερά µολύνονται, οι πο-

ταµοί στερεύουν, τα ζώα αφανίζονται, τα δάσηκαταστρέφονται και η ανθρώπινη ζωή ολοένα καιπερισσότερο υποβαθµίζεται;

Η κλιµατική αλλαγή αποτελεί το πρωταρχικό πρό-βληµα. ∆ιότι δεν είναι µόνο περιβαλλοντικό το πρό-βληµα, αλλά είναι ταυτόχρονα και πρόβληµαοικονοµικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Εποµένως είναιαποτέλεσµα συγκεκριµένης πολιτικής.

Το µέγεθος του προβλήµατος δεν επιτρέπει κανέ-ναν εφησυχασµό.

Είναι και παγκόσµιο πρόβληµα, πέρα από επιφα-νειακές διαχωριστικές γραµµές.

Η ευθύνη για το µέλλον του πλανήτη Γη µας βα-ρύνει αναλογικά όλους.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝΟ ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ∆ΡΑΣΕΙ

Τα ∆ολιανά στο διαδίκτυοΤ ο ∆Σ της Αδελφότητας ευχαριστεί το γιατρό

Γιώργο Σάµπαλη, για την ευγενική του προ-σφορά να δηµιουργήσει την ιστοσελίδα του χωριούµας στο internet (www.doliana.net)

Οι πρώτες εντυπώσεις είναι άριστες, σύµφωνα και µετις µαρτυρίες των συγχωριανών µας (το τεύχος 148 έχειαναρτηθεί στην ιστοσελίδα). Αισθανόµαστε ιδιαίτερα ευ-τυχείς που θα µπορεί, όποιος έχει πρόσβαση στο δια-δίκτυο, να διαβάζει την εφηµερίδα µας και ηλεκτρονικά.Είναι πολύ σπουδαίο να µπορεί ο κάθε ∆ολιανίτης, απ’όποια γωνιά της γης κι αν βρίσκεται, να έρχεται σ’επαφή µε τον τόπο που τον γέννησε, µε τις ρίζες του, µετον τόπο καταγωγής των γονιών του.

Να γράφει τις απόψεις του και να παίρνει άµεσα απαν-τήσεις. Μπορούν και οι ξενιτεµένοι συγχωριανοί µας ναγράφουν τις αναµνήσεις τους, τις απόψεις τους, να καταθέτουν τη νοσταλγία τους από ταξένα, όπου νιώθουν ακόµα πιο βαρύ το φορτίο των αναµνήσεων και των βιωµάτων.

Οι διαστάσεις αυτού του εγχειρήµατος και οι δυνατότητες που διανοίγονται είναιαπροσµέτρητες για όλους τους ∆ολιανίτες. (Είναι µοναδική ευκαιρία να εγγραφούνόσο γίνεται περισσότεροι στο Forum).

Ας ξαναπιάσουµε όλοι µαζί το νήµα που µας ενώνει και απλώνεται σε όλο το «πλα-νητικό χωριό µας». Τα ∆ολιανά µας απόκτησαν πλανητικές διαστάσεις!

Ευχαριστούµε όλοι µας τον πολυτάλαντο Γιώργο Σάµπαλη, που εκτός από τις ιδιαίτερεςικανότητές του στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, βοηθάει και µε τις ιατρικές του γνώσεις(χειρούργος) και µε τη µουσική του ιδιοφυία µας χαρίζει ανεπανάληπτες µουσικές βραδιέςστο χωριό και στην Αθήνα.

Να ‘σαι πάντα καλά, Γιώργο8

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ

Αγαπητοί συγχωριανοί µας, ντόπιοικαι ξενιτεµένοι.Σας περιµένουµε στις 24 Γενάρη 2010και ώρα 11.00 στα γραφεία της Αδελ-φότητας (Αγίου Κων/νου 57, 5ος όρο-φος) για να κόψουµε την πίτα µας. Ν’ανοίξουµε τις καρδιές µας, να συγκι-νηθούµε, να νιώσουµε κι αυτούς πουµας λείπουν. Έρχονται κάθε φοράπου ανταµώνουµε κι ακούµε όλοι µαζίτο γνωστό µοιρολόι8

Το ∆Σ της Αδελφότητας εύχεται σε όλουςτους συγχωριανούς του πλανητικού µαςχωριού «Καλή Χρονιά». Να βρούµε όλοιµαζί το κουράγιο ν’ αλλάξουµε πορεία γιανα σωθεί ο άνθρωπος και ο πλανήτης Γη.

Αλλαγήτρόπου ζωής.Υποχρέωση όλων.

ΓΙΩΡΓΟΣΣΑΜΠΑΛΗΣ

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ2ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Α Υ Τ Ο Ι Π Ο Υ Φ Ε Υ Γ Ο Υ Ν Α Π Ο Κ Ο Ν Τ Α Μ Α ΣΜίλτος Στεφάνου του ΑθανασίουΈνας ακόµη νέος έφυγε και άφησε αβάσταχτο

πόνο και δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένειάτου, σε συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς.

Ο Μίλτος ήταν λεβεντονιός, τεράστιος στοσώµα, την ψυχή και το µυαλό. Παράστηµα ξεχω-ριστό, γεροδεµένος και διαλεχτός.

Παντρεύτηκε τη Μαρία από το Αίγιο και πρό-λαβε να δηµιουργήσει µια ξεχωριστή οικογένεια.Απόκτησαν ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Το κορίτσιπέτυχε φέτος στη Νοµική Σχολή της Κοµοτηνής.

∆υστυχώς αυτός ο γεροδεµένος νέος έµεινε γιαπολλά χρόνια κατάκοιτος από ατύχηµα µε µηχα-νάκι. Η ζωή του από τότε έγινε µαρτυρική. Πώς ν’αντέξει το κρεβάτι έναν τέτοιο νέο; Ο Μίλτος ήταναδύνατο ν’ αντέξει το ρόλο του παρατηρητή τηςζωής από το κρεβάτι του πόνου. ∆εν το ανέχτηκεαυτό και η ίδια η ζωή.

Ο πατέρας του και η µητέρα του, ξεχωριστοί άν-θρωποι, του µετέδωσαν την αγάπη για το χωριόµας, τα ∆ολιανά. Αν και δε γεννήθηκε στο χωριό,το επισκέπτονταν όποτε του δινόταν η δυνατό-τητα και αυτό τον γέµιζε και τον ευχαριστούσεπολύ. Ήθελε να βρίσκεται κοντά στους ∆ολιανί-τες. Η συµπαράσταση των γονιών του και τωνσυγγενών του στο δράµα του ήταν αµέριστη. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις ο πόνος είναι βουβός καιγίνεται αβάσταχτο το φορτίο του. Τώρα πουέφυγε, αυτός ο πόνος των συγγενών του µετα-σχηµατίστηκε σε αγάπη για τη γυναίκα και ταπαιδιά του

Θα µείνει για πάντα µέσα στην καρδιά και στονου συγγενών και φίλων. Η µάνα και ο πατέραςτου θα κάνουν πέτρα την καρδιά τους για να συµ-παρασταθούν στη γυναίκα και στα παιδιά του.

Μίλτο, έφυγες πολύ νέος κι αυτό µας πόνεσεόλους πολύ

Νίκος ΑναστασιάδηςΟ Νίκος, σύζυγος της

Ελπίδας Μπέτσιου, ήταναπ’ τους γαµπρούς που τί-µησαν µε την παρουσίατους το χωριό µας.

Εργάστηκε σκληρά απόµικρός και έστησε µε τησύζυγό του Ελπίδα µια ιδι-αίτερη οικογένεια µε δυουπέροχα παιδιά, την υπε-ρευαίσθητη Χρυσούλα(Σούλα) και τον δικό µαςΧαράλαµπο (Μπάµπη), που δεν τον ξεχωρίζουµεαπ’ τους άλλους συγχωριανούς µας. Έγινε έναµαζί µας. Αποκατέστησε τα παιδιά του και ευτύ-χησε να δει διαλεχτά εγγόνια.

Τα έδωσε όλα για την οικογένειά του, ανάλογαµε τις δυνατότητές του και κυρίως αυτά πουέχουν ανάγκη τα παιδιά: αγάπη και αφοσίωση. Σ’αυτή του την προσπάθεια είχε άξιο συµπαρα-στάτη του την εξαιρετική σύζυγό του, Ελπίδα.

Ο ίδιος λάτρευε το χωριό µας, όπου έµεινε γιαµεγάλα χρονικά διαστήµατα όταν πήρε την σύν-ταξή του. Άνθρωπος κοινωνικός και της παρέας.Έγινε ιδιαίτερα αγαπητός από τους ανθρώπουςτου χωριού. Του άρεσε να παίζει τάβλι στην πλα-τεία του χωριού και µετά ν’ απολαµβάνει το τσι-πουράκι µε την παρέα. Ανοικτός άνθρωποςγινόταν γρήγορα φίλος µε όλους. Καλαµπούριζεχωρίς να θίγει ποτέ κανέναν.

Ευαίσθητος κοινωνικά δεν ανεχόταν την αδικίακαι πάντα είχε ένα σαρκαστικό χιούµορ για τα γε-γονότα. Αυτό τον διέκρινε στην παρέα και γινό-ταν το κέντρο του ενδιαφέροντος.

Θα λείψει πολύ ο Νίκος από όλους µας. Πρώτααπό τους συγγενείς του. Τους αγαπούσε όλουςκαι όλοι τον σέβονταν. Κάθε καλοκαίρι υποδεχό-ταν παιδιά, εγγόνια, ανίψια, συγγενείς και φίλους.

Αυτό µεταδόθηκε και στα παιδιά του και είναι σί-γουρο ότι θα τιµούν τη µνήµη του κρατώνταςανοιχτό το σπίτι.

Έφυγε ευχαριστηµένος, αφήνοντας πίσω τουτην οικογένειά του χωρίς ιδιαίτερα προβλήµατα.∆ιάβηκε το µονοπάτι της ζωής µε αξιοπρέπεια καιτιµιότητα, µε καθαρό το πρόσωπό του. Αρετέςενός τίµιου βιοπαλαιστή και οικογενειάρχη. Γι’αυτό η ανάµνησή του θα θερµαίνει το νου και τηνκαρδιά όλων µας. Αλησµόνητε Νίκο

Γιώργος ΓκόνηςΈτσι, ξαφνικά, όπως ξεσπά η καλοκαιρινή

µπόρα µε βροντές κι αστροπελέκια, έπεσε η εί-δηση του θανάτου ενός αξιολάτρευτου νέου αν-θρώπου του χωριού µας, του Γιώργου Γκόνη.

Οικογενειάρχης, νοικοκύρης, καµάρι του χω-ριού µας, ζούσε και εργαζόταν και πληµµύριζε µετα νιάτα του τις καρδιές των ανθρώπων, συγγε-νών, φίλων και συγχωριανών.

Ευχάριστος στις παρέες, χιουµορίστας, ακτινο-βολούσε το πρόσωπό του ευαισθησία και καλο-σύνη.

Καινούργιο σπίτι, οικογένεια, καλή υγεία ήτανµερικές από τις προϋποθέσεις για µια ήρεµηστρωτή ζωή στο χωριό.

Κι ήρθε το αναπάντεχο να τ’ ανατρέψει όλα. Κιαυτή η πικροµάνα, η Μαρίνα, που στα νιάτα τηςείχε τέτοια ζωντάνια κι οµορφιά και δύναµη πουνόµιζες ότι ήταν ανίκητη. Αυτό που τη βρήκε,ήταν ό,τι χειρότερο για µια µάνα. Κι όµως οπόνος της Μαρίνας θα µετασχηµατιστεί σε κου-ράγιο για να συµπαρασταθεί στα παιδιά τουΓιώργου και στη γυναίκα του Βίλµα. Θα σηκώ-σουν το βάρος της απουσίας του Γιώργου µε τοάλλο εξαιρετικό παιδί της και αδερφό, τον Ηρα-κλή.

Τούτη τη φορά ο χάρος χτύπησε πολύ δυνατάκαι βύθισε σε βαρύ πένθος όλο το χωριό µας. Τοφοβερό είναι ότι δε λυπήθηκε ούτε τα νιάτα του,ούτε τη µάνα του, τον αδελφό, τη γυναίκα και ταπαιδιά του, από τα οποία στέρησε την αγάπη, τηστοργή και τον ίσκιο του πατέρα και µάλιστα τηνώρα που πασχίζουν να εδραιωθούν στην κοινω-νία και να πετύχουν τους στόχους τους.

Στέρησε από όλους µας την καλοσύνη του, τουπέροχο χιούµορ του, τη φιλήσυχη παρουσίατου.

Μπορεί να χτυπήθηκε από τα βέλη σου, Χά-ροντα, το νήµα της ζωής του φίλου µας, µα δε θακαταφέρεις ποτέ να σβήσεις από τη µνήµη τωνφίλων και συµµαθητών του, τα σχολικά χρόνια.Τα αστεία και τις εκδροµές στο ξέφωτο του«Σταυρού». Τα παιδικά πάρτυ γενεθλίων, που πί-ναµε λικέρ µέντας και µπανάνας. Τότε που προ-σπαθούσαµε να νιώθουµε µεγάλοι. Χορεύονταςκαι πειράζοντας ο ένας τον άλλον. Κι εσύ είχεςπάντα στη σκέψη σου τη Βίλµα, που έµελλε ναγίνει γυναίκα σου

Έφυγες γρήγορα και άδικα. Όλοι θα σε θυµό-µαστε µε αγάπη και νοσταλγία. Θα σε βλέπουµεόµως στους καρπούς της οικογένειας που δηµι-ούργησες και θα καµαρώνουµε την πρόοδο τωνπαιδιών σου.

Καλό ταξίδι, αξιαγάπητε συµµαθητή µας, συγ-χωριανέ και φίλε Γιώργο.

Ματούλα Κουτουλίδη-Σάµπαλη

Σούλα Σώτου-ΚορέληΈφυγε η Σούλα, αθόρυβα και απλά λες και το

επιθυµούσε.Την προηγούµενη µέρα πήγε στο νεκροταφείο

ν’ ανάψει τα καντήλια των δικών της ανθρώπων.Ήρεµη ψυχικά, όπως η φλόγα των καντηλιώνπου άναψε, έκλεισε στα µάτια της µέσα, τοβράδυ, µια ολόκληρη ζωή και έφυγε

Με το σύντροφο της ζωής της, τον αλησµόνητο

Μήτσο Κορέλη πέρασε ήρεµα και ευχάριστα. Ται-ριαστό ζευγάρι µε κατανόηση και αξιοπρέπεια.Παρόντες και οι δυο σε όλες τις κοινωνικές εκδη-λώσεις. Σε χαρές και λύπες. Συµπονούσαν καισυµπαραστέκονταν σε συγγενείς φίλους και συγ-χωριανούς.

Γυναίκα για σπίτι µε καθαρό πρόσωπο και άξιασυµπαραστάτης του Μήτσου. ∆εν την απασχο-λούσαν οι µικρότητες της κλειστής κοινωνίας καιπάντα θ’ άκουγες καλά λόγια συµπόνιας και κα-τανόησης για όλους τους ανθρώπους.

Ευχάριστη και ανοιχτή στις παρέες. Κοινωνικήκαι ευαίσθητη ακτινοβολούσε ψυχική αρχοντιάκαι ανωτερότητα. Στους χορούς και τα γλέντια,µαζί µε τον µερακλή Μήτσο, γίνονταν το επίκεν-τρο θαυµασµού των παρευρισκοµένων.

Ο Μήτσος χόρευε την «Παπαδιά» στα ποτήριακαι η Σούλα τους «Κλέφτες». Οι κινήσεις τηςακριβείς και το µεράκι της ιδιαίτερο. Το ζευγάριαυτό άφησε ανεξίτηλη την εικόνα του στη µνήµηόλων µας.

Οι µερακλήδες άνθρωποι αφήνουν αβάσταχτοπόνο όταν φεύγουν. Από την άλλη όµως δενµπορείς να τους βλέπεις να φτάνουν σε µια ηλι-κία που να λες γέρασαν

Η εικόνα της θα µείνει όπως την άφησε στηνπλατεία του χωριού µας: Όρθιο το κορµί της, τοπρόσωπό της καθρέφτης της έκστασης και τηςαπογείωσης και η πλατεία να τρίζει απ’ το πολύµεράκι

Όλα αυτά ήταν προϊόντα µιας εσωτερικής δια-δικασίας και µιας διεργασίας ζύµωσης των βιω-µάτων, των πολιτιστικών στοιχείων, τωνπαραδόσεων µιας ολόκληρης γενιάς και µιαςζωής που δηµιουργούσε πολιτισµό. Η Σούλα καιο Μήτσος ήταν γνήσιοι εκφραστές αυτής της γε-νιάς.

Για όλους εµάς, που έχουµε τις εικόνες από τηζωή αυτή του χωριού, θα αποτελούν και οι δυοσηµείο αναφοράς. Το κενό που άφησαν δεν ανα-πληρώνεται µε τίποτε.

Το κάδρο των αναµνήσεων θα βρίσκεται γιαπάντα στο νου, την καρδιά µας και το δάκρυ τηςσυγκίνησης θα στραφταλίζει το κενό της απου-σίας τους.

∆ε θα λείψεις ποτέ από µέσα µας, αλησµόνητηΣούλα

Μαργαρίτα ΑλεξίουΜια γυναίκα δραστήρια, πανέξυπνη και ικανό-

τατη έφυγε για πάντα από κοντά µας.Μαζί µε το σύζυγό της, τον αλησµόνητο Νώντα,

δηµιούργησαν εξαίρετη οικογένεια και απόκτη-σαν δυο παιδιά, την Ουρανία και τον αλησµόνητοφίλο µας Μιχάλη.

Εργάστηκαν σκληρά για να µεγαλώσουν ταπαιδιά τους και να τα αποκαταστήσουν. Τα κατά-φεραν µια χαρά. Πάντα και µε τη βοήθεια τηςαλησµόνητης µητέρας της και γραφικής φιγού-ρας, όπως φάνταζε στα παιδικά µας µάτια, εκείνηη γιαγιά.

Για ένα χρονικό διάστηµα ανέλαβε και τη λει-τουργία του καφενείου της κεντρικής πλατείας.Πάντα µε τ’ αστεία της, τα πειράγµατά της, το χι-ούµορ της έδινε το δικό της τόνο στο καφενείο.Για ένα άλλο χρονικό διάστηµα διατήρησε ψιλι-κατζίδικο και ήταν υπεύθυνη του γραφείου Ο.Τ.Ε.∆ολιανών.

Είχε την ευτυχία να µεγαλώσει και να χαρεί καιεγγόνια. Εκεί που απολάµβανε τους γλυκούςκαρπούς της προσπάθειας µια ζωής ολόκληρης,δέχτηκε κατάστηθα το µεγαλύτερο πόνο πουµπορεί να νιώσει µια µάνα. Έχασε το λεβέντητης, Μιχάλη. Αβάσταχτος ο πόνος της και όµωςέκανε κουράγιο για να συµπαρασταθεί στα εγγό-νια της και στην οικογένεια του Μιχάλη. Έγινε πα-τέρας και µάνα, γιατί ο Νώντας είχε φύγει

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 3ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Α Υ Τ Ο Ι Π Ο Υ Φ Ε Υ Γ Ο Υ Ν Α Π Ο Κ Ο Ν Τ Α Μ Α Σ

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑΤριµηνιαία Έκδοση της Αδελφότητας∆ολιανιτών Ηπείρου “Ο Γεννάδιος”

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ∆ΟΣΗΣ:ΤΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΣ

∆εινοκράτους 21, 106 75 ΑθήναΤηλ.: 210 7241252

ΣΥΝ∆ΡΟΜΕΣΠολυζώης ΕξάρχουΤαµίας Αδελφότητας

Ζησιµοπούλου 6-8, 115 24 Ν. ΦιλοθέηΤηλ.: 6977 996979

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ 10 ευρώ

ΕΚ∆ΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΗπειρωτικές Εκδόσεις “Πέτρα”

Οικονόµου 32, 106 83 ΑθήναΤηλ.: 210 8233830 - Fax: 210 8238468e-mail: ekdoseispetra@hotmail.com

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Ο Γιάννης Ντίνος

(γιος της

συγχωριανής µας

Θοδώρας

Καραντάνη)

νοικιάζει στην

Καλαµάτα

γκαρσονιέρες

σε φοιτητές, αλλά και

για θερινή διαµονή.

Επίσης διαθέτει και

µεσιτικό γραφείο.

Τηλ.: 6936621020,

2722022047.

νωρίτερα. Ήταν χαρακτηριστικός ο δυναµισµόςπου διέκρινε αυτή τη γυναίκα. Μέσα σε όλα, ανκαι δεν την βοηθούσαν όσο θα ήθελε τα πόδιατης, κατάφερε και έφερε σε πέρας την αποστολήτης ως σύζυγος, µητέρα, γιαγιά.

Η ξεχωριστή φωνή της θ’ αντηχεί στην πλατείακαι στα σοκάκια του χωριού µας.

Οι δικοί της άνθρωποι θα την έχουν για πάνταστο νου και στην καρδιά τους, γιατί πρόσφερε τονεαυτό της στην οικογένειά της.

Όλοι εµείς οι συγχωριανοί της θα θυµόµαστε τηγυναίκα που σκορπούσε το χιούµορ της, την κα-λοσύνη της και τη σπιρτάδα της µέσα από τα πα-νέξυπνα, γαλανά της µάτια

Κούλα ΑναγνωστοπούλουΕυγενική, λεπτή, ευαίσθητη παρουσία η Κούλα

όλα τα χρόνια στο χωριό µας. Όσο διάστηµα έµεινεστο χωριό φρόντιζε τους γονείς της µε τον καλύ-τερο τρόπο. Τον αείµνηστο Μίχο και την Όλγα.

Αγαπούσε ιδιαίτερα τ’ αδέρφια και τ’ ανίψια τηςκαι ήταν πολύ κοντά σε όλους τους συγγενείς. Ιδι-αίτερα αγαπητή ήταν και στη µικρή κοινωνία τουχωριού µας.

Για κάποια χρόνια αποφάσισε να πάει στοναδερφό της, τον αλησµόνητο Θωµά, στη µακρινήΑυστραλία, όπου εργάστηκε και εξασφάλισε µιασύνταξη.

Επέστρεψε στο χωριό, που υπεραγαπούσε καισυνέχισε την ήρεµη ζωή της. ΄Ηταν γυναίκα αθό-ρυβη και χαµηλών τόνων. ∆ε δηµιουργούσε εν-τάσεις και προστριβές. Ήταν πέρα απόµικρότητες. Ήταν χαρακτηριστική η τιµιότητά της,η ευγένεια και η σεµνότητά της. Εξαιρετική νοι-κοκυρά, έφτιαξε το σπίτι της και το χαιρότανπολύ.

Στα τελευταία χρόνια που η υγεία της δεν τηςεπέτρεπε να ζει µόνη της πήγε στην Αθήνα κοντάστην αδερφή της Αυριλία.

Η αθόρυβη παρουσία της Κούλας συµπυκνώνειόλες τις αρετές των γυναικών µιας άλλης εποχήςπου σήµερα λείπουν πολύ.

Η διαδροµή της ήταν τίµια και ανθρώπινη προςσυγγενείς, φίλους, συγχωριανούς. Θα παραµεί-νει στη µνήµη όλων µας ως µια ξεχωριστή γυ-ναίκα που δεν έβλαψε κανέναν.

Γι αυτό και η φλόγα του κεριού θα φωτίζει τηµνήµη της στο εικονοστάσι των ανθρώπων πουέπραξαν το χρέος τους προς όλες τις κατευθύν-σεις.

Κωνσταντούλα Λιακοπούλου-ΤάιουΣτις 11 ∆εκεµβρίου του 2009 άφησε και η Κων-

σταντούλα το µάταιοτούτο κόσµο για τοµακρύ ταξίδι χωρίς επι-στροφή.

Ήταν κόρη της Παρα-σκευής και του ΓιώργουΛιακόπουλου. Ο πατέ-ρας της ήταν ένας απότους ήρωες που πότι-σαν µε το αίµα τους ταβουνά της ΜικράςΑσίας. Έτσι η κόρη του δεν είχε τη τύχη να τονγνωρίσει και στερήθηκε για πάντα την πατρικάαγκαλιά.

Τη µεγάλωσε η χήρα µητέρα της που την υπε-ραγαπούσε. Υπήρξε σύζυγος του Ζαγορίσιου κα-θηγητή της γυµναστικής Ματθαίου Μάνθου.

Η Κωνσταντούλα ήταν πάντα γελαστή, αυθόρ-µητη και καλοσυνάτη.

Λάτρευε το τραγούδι και το χορό και πάνταπρώτη έσερνε το χορό στο µεσοχώρι τις µέρεςτου πανηγυριού.

Έτρεφε πραγµατική κι ανυπόκριτη αγάπη γιαόλο τον κόσµο.

∆ολιανίτισσες και Αθηναίες είχαν για στέκι τουςτο σπίτι της και εκτός από ένα φλιτζάνι καφέ καισπιτίσιο γλυκό τις διασκέδαζε µε τα ξεκαρδιστικάαστεία της.

Είθε εκεί στη χώρα των µακάρων να βρει τη γα-λήνη και την ηρεµία που ποθούσε πάντα η παι-δική ψυχή της.

Πόπη Φαρµάκη

ΜΙΛΤΙΑ∆ΗΣ ΒΑΣ. ΣΤΕΦΑΝΟΥΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ Ο∆ΟΝΤΙΑΤΡΟΣ

ΠΤΥΧ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΜΙΝΣΚ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑΣ

ΑΛΑΤΣΑΤΩΝ 56ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

ΤΗΛ.: 210 2715134ΟΙΚΙΑΣ: 210 2754622

ΟΜΙΛΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΘΗΝΩΝΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ Η. ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΕΙ∆ΙΚΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗΣΚΛΙΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ∆ΙΣΤΟΜΟΥ 5-7 ΜΑΡΟΥΣΙΤΗΛ.: 210 6198100-120

(ΕΣ. 2132)

ΙΑΤΡΕΙΟ:ΧΡΥΣ. ΣΜΥΡΝΗΣ 117-119

ΜΟΣΧΑΤΟ

ΤΗΛ.: 210 4825695FAX: 210 4835314ΚΙΝ.: 6942014054

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗΤο ∆Σ της Αδελφότητας εντάσσει στιςάµεσες δραστηριότητές του τη δηµι-ουργία Βιβλιοθήκης στα Γραφεία της.Περιµένουµε την προσφορά βιβλίωναπό όποιον το επιθυµεί. Η πρώτηπροσφορά (τριών βιβλίων) ανήκειστη Σοφία Μπαλτά - Φωτίου. Αποτε-λεί ένα δηµιουργικό ερέθισµα γιαόλους µας. Ευχαριστούµε πολύ τηΣοφία. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουνµιµητές.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ4ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Συνεχίζουµε την προσπάθεια παρουσίασης του βι-βλίου του κ. Πάνου Τζιόβα “Τα ∆ολιανά της Ηπεί-ρου”, µε τρόπο περιληπτικό.

∆ΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ1920 – 1930 (Συνέχεια)

Στα τέλη του Οκτώβρη του 1927, ο Συνεταιρι-σµός ψήφισε πίστωση 2.000 δρχ. για τη συντή-ρηση του κτιρίου του µεικτού ∆ηµοτικού Σχολείουκαι για το µισθό της υπηρέτριας.

Στα 1928 που ήταν ο τελευταίος χρόνος της λει-τουργίας του, το τετρατάξιο ∆ηµοτικό Σχολείο ∆ο-λιανών, υποστηριζόµενο από το συνεταιρισµό,είχε φτάσει σε αξιόλογα επίπεδα απόδοσης καιαυτό οφείλονταν, κατά βασικό λόγο στους ικα-νούς δασκάλους που είχε. Και οι δάσκαλοι αυτοίήταν ο Νικόλαος Σακελλάριος, η ΑφροδίτηΓκατσαλίδου, ο Γεώργιος Χρόνης, ο ΣούραςΣταύρος, ο Σταύρος Σακελλαρίου, ο Αλκιβιά-δης Κωνσταντίνου και η Μαγδαληνή Παπα-χαρίση, η τελευταία διευθύντρια του µεικτούτετραταξίου ∆ηµοτικού Σχολείου.

Στα 1929, τέλος το τετρατάξιο µεικτό ∆ηµοτικόΣχολείο ∆ολιανών µετατράπηκε σε εξατάξιο µει-κτό και τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του είχε 140µαθητές σε όλες τις τάξεις.

Από την άλλη πλευρά η εκκλησιαστική επι-τροπή των ∆ολιανών, υπό την προεδρία του Μιλ-τιάδη Τσαντή, είχε παραχωρήσει δωρεάν, στοταµείο της εκπαιδευτικής πρόνοιας, οικόπεδο, τοοποίο βρισκόταν πίσω από την εκκλησία για τηνίδρυση γυµναστηρίου και στα µέσα του Ιούνη του1929 διέθεσε 1.000 δρχ. για το ∆ηµοτικό Σχολείοκαι 200 δρχ. για το Ελληνικό Σχολείο.

Εκτός από το ∆ηµοτικό Σχολείο, λειτουργούσεστα ∆ολιανά, µέχρι και το σχολικό έτος 1928-29και το Ελληνικό Σχολείο, το οποίο ο Συνεταιρι-σµός, ύστερα από αίτηση του τελευταίου ∆ιευ-θυντή του Θεοφάνη Τσολάκη, επιχορήγησε µε τοποσόν των 3.000 δρχ. από τις οποίες οι 2.390δόθηκαν στους άπορους µαθητές του και οι 609στο ταµείο της πρόνοιας.

Από το επόµενο σχολικό χρόνο (1929-30), τοΕλληνικό Σχολείο των ∆ολιανών δεν υπήρχε πιαγιατί µε βάση το νόµο 1242 Α «Περί µέσης Εκ-παίδευσης», καταργήθηκε και ιδρύθηκε το ηµι-γυµνάσιο µε δυο τάξεις. Σύµφωνα µε το άρθρο 2του παραπάνω νόµου στα σχολεία της µέσης εκ-παίδευσης υπάγονταν «και τα παντός είδους καιβαθµού ∆ιδασκαλία, τα Ηµιγυµνάσια και τα Ανώ-τερα Παρθεναγωγεία».

Το διτάξιο ηµιγυµνάσιο των ∆ολιανών, κατά τονπρώτο χρόνο λειτουργίας του είχε 29 µαθητές,από τους οποίους πήραν απολυτήρια οι 14 και οπρώτος ∆/ντης του ήταν ο Εξάρχου. Το Ηµιγυ-µνάσιο των ∆ολιανών, όπως θα δούµε παρα-κάτω καταργήθηκε στα 1931 και τη θέση του τηνπήρε αρχικά το κατώτερο Γεωργικό Σχολείο καιαργότερα το Αστικό Σχολείο.

Πέρα από τις παραπάνω αποφάσεις του οιοποίες βοήθησαν σηµαντικά τα εκπαιδευτήριατων ∆ολιανών, ο Συνεταιρισµός από τα 1921 καιµετά ασχολήθηκε και µε τα δικά του ζητήµατα, γιατα οποία πήρε, όπως θα αποδειχθεί, τις πιο σω-στές αποφάσεις. Παράλληλα συνεργάστηκε αρ-µονικά, τόσο µε την κοινότητα όσο και µε τηνεκκλησιαστική επιτροπή για τη λύση καυτώνπροβληµάτων του χωριού.

Είναι γνωστό ότι τα ∆ολιανά διατηρούσαν στρα-τιωτικό νοσοκοµείο Γ΄ τάξεως από το 1919 τοοποίο λειτουργούσε το 1922 και µάλιστα χτυπή-θηκε από κεραυνό, χωρίς όµως να πάθει κανέ-νας τίποτα και ταυτόχρονα, µετά από τηΜικρασιατική καταστροφή, ανέβασαν τον πλη-θυσµό τους από τους πρόσφυγες οι οποίοι είχαν

εγκατασταθεί τόσο στα Γιάννινα όσο και σταχωριά της Ηπείρου.

Από το 1924 είχε ιδρυθεί στα ∆ολιανά η εµπο-ρική εταιρεία η οποία ανέπτυξε σε µεγάλο βαθµότο εµπόριο της περιοχής του Πωγωνίου, µε απο-τέλεσµα να αναπτυχθεί µε µεγάλη ταχύτητα καινα µεταφέρει την έδρα της στα Γιάννενα µε διευ-θυντή το ∆ηµήτριο ∆ούµα. Στα 1926 ο ∆ούµαςδιαφώνησε µε τους συνεταίρους του µε αποτέλε-σµα τη διάλυση της εταιρείας, αλλά ωστόσο οι∆ολιανίτες έµποροι κρατήσαν σε λειτουργία τόσοτην εταιρεία όσο και το υποκατάστηµα των ∆ο-λιανών. Στα ∆ολιανά τέλος είχε την έδρα του απότα 1924 και το δέκατο σύνταγµα του πεζικού µεδιοικητή το Βασίλη Βαδαλούκα.

Από τα παραπάνω λίγα στοιχεία, αποδεικνύεταιότι τα ∆ολιανά αναπτύσσονταν γρήγορα και προ-πολεµικά ήταν ένα από τα ζωντανότερα αλλά καιπαραγωγικότερα χωριά της Ηπείρου, το οποίοόµως δεν είχε λύσει απόλυτα τα δικά του εσωτε-ρικά προβλήµατα. Για τη λύση αυτών των προ-βληµάτων πρωτοστάτησε ο Συνεταιρισµός καιακολούθησαν η Κοινότητα και η εκκλησιαστικήΕπιτροπή, ανάλογα φυσικά µε τις δυνάµεις τους.

Από το Μάρτη του 1921 το ∆.Σ. του Συνεται-ρισµού, φαίνεται πως είχε διαπραγµατεύσεις µετον κάτοχο των µεγάλων εκτάσεων της κοινοτι-κής γης, Γεώργιο Τζαβέλλα, ο οποίος δεχόταννα τις παραχωρήσει µε το αζηµίωτο. Από αυτό τογεγονός ορµώµενο το ∆.Σ. είχε αποφασίσει ναδανειστεί από την τότε Γεωργική Τράπεζα, γιατίοι όροι του δανείου ήταν ευνοϊκοί και η υποθήκητου δανείου ήταν τα αγροτικά κτήµατα. Ωστόσοη τελική ρύθµιση µε τον Τζαβέλλα έγινε πολύ αρ-γότερα και αυτό µας πείθει ότι δεν υλοποιήθηκε ηπαραπάνω απόφαση.

Από την ίδρυσή του ο Συνεταιρισµός ήτανκάτοχος σηµαντικής κτηµατικής περιουσίας, αλλάτα κτήµατα που απέδιδαν έσοδα ήταν τα βοσκο-τόπια που βρισκόταν στις τοποθεσίες «Προφή-της Ηλίας» και «Λάζενα» Αυτά τα βοσκοτόπια τανοίκιαζε ο Συνεταιρισµός µε πλειστηριασµό, αλλάπάντα λάβαινε υπόψη και τις ανάγκες των κατοί-κων.

Ο Συνεταιρισµός στην προσπάθειά του να αξιο-ποιήσει παραγωγικά το χωριό προχώρησε, απότα 1922 µέχρι και 1930 σε µια σειρά σηµαντικώνκαι αξιοπρόσεκτων αποφάσεων οι οποίες υλο-

ποιήθηκαν και χρονολογικά είναι οι παρακάτω:Τον Ιούλιο του 1922, προκειµένου να ιδρύσει

αγροκήπιο, παραχώρησε για µια δεκαετία στοδηµόσιο 20 στρέµµατα στη θέση «Άγιος Αθανά-σιος». Τον Αϋγουστο του 1924 ανέλαβε µαζί µετην Κοινότητα την κατασκευή του κτιρίου τουαστυνοµικού σταθµού των ∆ολιανών και γι’ αυτότο σκοπό πρώτος ο Συνεταιρισµός, αγόρασε, σεχαµηλή τιµή τα υλικά που είχαν περισσέψει, απότην επισκευή της κεντρικής εκκλησίας και σε συ-νεργασία µε την κοινότητα πέτυχε να παραµείνειστο ενοικιασµένο οίκηµα της Όλγας Οικονοµίδη,αφού πλήρωσε το επί πλέον ενοίκιο που ζητούσεη ιδιοκτήτρια. Στα µέσα του Ιούλη του 1924, ηΕκκλησιαστική Επιτροπή ζήτησε και έλαβε δά-νειο από το Συνεταιρισµό που ανερχόταν στις5.000 δρχ. της εποχής εκείνης, για την επισκευήτης εκκλησίας και το οποίο θα έπρεπε να εξο-φληθεί µε την πρώτη ευκαιρία.

Χάρη στη βοήθεια του Συνεταιρισµού, οι επι-σκευές της κεντρικής εκκλησίας είχαν τελειώσειστα 1924, όπως µας πληροφορεί ο λόγιος ιερέαςΘωµάς Σόφης.

Ο Συνεταιρισµός στην προσπάθειά του να προ-φυλάξει τα µέλη του και κατ’ επέκταση τους κα-τοίκους, από πλευράς υγείας προχώρησε στατέλη του ∆εκέµβρη του 1924, στο διορισµό κοι-νοτικού γιατρού και ανέλαβε την πληρωµή τωναποδοχών του µε αποτέλεσµα ν’ απαλλάξει απόµια πρόσθετη δαπάνη το εκκλησιαστικό συµβού-λιο που ήταν χρεωµένο από τις επισκευές πουέκανε στην εκκλησία.

Συνεχίζεται

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Α Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Α Γ Ι Α Τ Ο Χ Ω Ρ Ι Ο Μ Α Σ

Και η Ήπειρος όλη µια πέτρα ‘ναι χτισµένη.«Τα κορµιά τους κι οι ψυχές τους είχαν πάρει τα χρώµατα

και τη σκληράδα της πέτρας »ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ

Η ΡΥΑΚΙΩΤΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗΠΟΥΛΑΕΙ ΣΤΑ ∆ΟΛΙΑΝΑ

ΟΙΚΟΠΕ∆Ο 450Μ2

ΤΗΛ.: 26810 - 75661

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 5ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ

Πωλούνται δυο οικόπεδα 771 m² και 836 m².

Επίσης ένα οικόπεδο 1.611 m², µε διώροφηοικοδοµή 130 m² συνολικά,

µε ολοκληρωµένο σκελετό µπετόν-αρµέ,σε κεντρικό σηµείο των ∆ολιανών.

Πληροφορίες: Νίκο Ζούπα, τηλ.: 6937427391

Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ ΑΒΑΠΤΙΣΗ- Ο Ιωάννης και η Μαρία Γεωργίου βάπτισαν στις 13 Σεπτεµβρίου 2009την κόρη τους και της έδωσαν το όνοµα Γεωργία-Γωγώ.- Ο Λάζαρος Οικονόµου του Κων/νου (εγγονός του Λάζο Κονόµου) και ηΖωή Σόρκου βάπτισαν το αγοράκι τους και το ονόµασαν Κωνσταντίνο.Να τους ζήσουν τα νεοφώτιστα!

ΓΑΜΟΣΟ Κώστας Σκόρδος του Γεωργίου και της Αµαλίας παντρεύτηκε τηνΑθηνά ∆άµτση του Νικολάου και της Κων/νας.Ευχόµαστε να ζήσουν ευτυχισµένοι!

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ- Κώστας Φαρµάκης 50€ στη µνήµη της Κωνσταντούλας Λιακοπούλου-Τάιου.- Πόπη Φαρµάκη 30€ στη µνήµη της Κωνσταντούλας Λιακοπούλου-Τάιου.- Πόπη Φαρµάκη 30€ στη µνήµη των γονιών της Βασιλείου και Μαγδαλη-νής Φαρµάκη, της γιαγιάς της Χαριτίνης Μούκα και της θείας της Χρυσάν-θης Τσιάντη.- Μάνθος Λώλης 20€ στη µνήµη της Κούλας Αναγνωστοπούλου.- Ελπίδα Αναστασιάδη-Μπέτσιου, η οικογένεια Χρυσούλας ΑναστασιάδηΛιαλιάου και η οικογένεια του Χαράλαµπου Αναστασιάδη, 300€ στη µνήµητου Νίκου Αναστασιάδη.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ Α∆ΕΛΦΟΤΗΤΑΣ- Μιχάλης και Ντίνα Φαρίδη 100€

∆ολιανίτικα παιδιά επιτυχόνταστις εξετάσεις 2009 σε ΑΕΙ και ΤΕΙ- Λίτσα Βασιλική (κόρη του ∆ηµήτρη Λίτσα – Μπόσια Αγγελική) ∆ιαχείριση Περιβάλ-λοντος και Φυσικών Πόρων Ιωαννίνων (Αγρίνιο)- Μελανίδη Έλενα (κόρη του Χρήστου Μελανίδη) Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θράκης- Μπόλου Κλαρίσσα (κόρη της Νανάς Πλιάτσικα – Μπόλου Προκόπη) ΨυχολογίαΘεσσαλονίκης- Ντίνος Αχιλλέας (γιος της Παναγιώτας Μπενέκου) Αστυφυλάκων- Ντέλας Κων/νος (γιος του Λάκη Ντέλα) Πληροφορικής Ιωαννίνων- Παπαδήµα Μαριλένα (κόρη της Νϊκης Ζώη) Φυσικό Ηρακλείου Κρήτης- Ραπτογιάννης Αλέξανδρος (γιός του Γιάννη Ραπτογιάννη) Αυτοµατισµού Πειραιά.- Ραπτογιάννης Στέφανος (γιος του Νίκου Ραπτογιάννη) ΑΣΟΕ Αθήνας Τµήµα Μάρ-κετινγκ- Τσιδώνης Αλέξανδρος (γιος της Χριστίνας Τζαβέλλα – Κώστα Τσιδώνη) Αστυφυ-λάκων- Τσικαλούδης Φάνης (γιος της Ουρανίας Καλαµιώτη (Πλιάτσικα))- Φίλια Κων/να (κόρη της Ρένας ∆όκου) Νηπιαγωγών Ρεθύµνου- Χαλκιά Μάρθα (κόρη του Λάκη Χαλκιά)

ΝΕΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣΗ Ιωάννα-Μαρία Οικονόµου του Κων/νου αποφοίτησε από τη Σχολή Χηµικών Μη-χανικών του ΕΜΠ. Τη συγχαίρουµε και της ευχόµαστε καλή σταδιοδροµία!

Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΗΠΕΙΡΩΤΗΗ Πανηπειρωτική Συνοµοσπονδία Ελλάδας διοργανώνει τηνετήσια πολιτιστική εκδήλωση «Η πίτα του Ηπειρώτη» την Κυ-ριακή 7 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 10.00 π.µ. στο Στάδιο Ει-ρήνης και Φιλίας.Όπως κάθε χρόνο, το πρόγραµµα της κορυφαίας αυτής εκδή-λωσης της ηπειρώτικης αποδηµίας θα περιλαµβάνει:Κοπή της Παραδοσιακής Βασιλόπιτας, µουσικά και χορευτικάηπειρωτικά συγκροτήµατα και τραγούδια από Ηπειρώτες τρα-γουδιστές.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΩΣ - ∆ΟΛΙΑΝΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝΘέλω µέσα από την εφηµερίδα της Αδελφότητάς µας, και τους ευχαριστώγι’ αυτό, να στείλω τις εγκάρδιες και πατρικές ευχές προς όλους τους συγ-χωριανούς ως ιερεύς πλέον του χωριού µας. Ευχές που να σας συνο-δεύουν πάντα για τις Άγιες ηµέρες και για το νέο έτος.Ως ιερέας του χωριού σας ενηµερώνω ότι έγιναν κάποιες αλλαγές ως προςτους επιτρόπους, οι οποίοι είναι:Φίλιππος Τσιδώνης ιερεύς τηλ. 6945277984Γεώργιος Τζαβέλας ταµίας τηλ. 6944165468Γεώργιος Μάγης 26530 41244Γεώργιος Παπαγεωργίου 26530 41830Βασίλειος Στεφανής 26530 41201Για ό,τι χρειάζεστε µπορείτε να τηλεφωνείτε σε όποιο τηλέφωνο θέλετε.Αγαπητοί µας συγχωριανοί,

Το Εκκλησιαστικό Συµβούλιο του χωριού µας πήρε µια απόφαση για τηναποσυµφόρηση του οστεοφυλακίου. Αφού πρώτα ρωτήσαµε το παλιό εκ-κλησιαστικό συµβούλιο τι είχε το πρόγραµµα να κάνει σε αυτό το θέµα εί-δαµε ότι εµείς αυτό πρέπει να κάνουµε, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση, αφούπρώτα εξαντλήσαµε όλα τα ενδεχόµενα. Κάνοντας αυτοψία στο οστεοφυ-λάκιο αποφασίσαµε οµόφωνα: Τα κουτιά µε τα οστά που βρίσκονται απόκαταβολής κόσµου έως το 1980 θα πάνε στο χωνευτήρι του οστεοφυλα-κίου. Από το έτος 1980 έως το 2000 θα παραµείνουν στο παλιό και από το2000 έως σήµερα θα πάνε στο καινούργιο και ανάλογα µε τις ανάγκες θαγίνεται αναπροσαρµογή, δηλαδή (από το 1980 -1990 στο χωνευτήρι απότο 1990 – 2000 στο παλιό, από το 2000 – 2015 στο καινούργιο κ.λπ.) Αυτότο έργο θα αρχίσει από την Άνοιξη και µετά θα ολοκληρωθεί το Φθινόπωρο.Επειδή σε µερικά κουτιά υπάρχουν ζευγάρια και είναι µεγάλα θα παραµεί-νουν στο παλιό για θέµα χώρου.

Το εκκλησιαστικό συµβούλιο έλαβε αυτή την απόφαση µε µεγάλη δυ-σκολία γιατί έχουµε κι εµείς δικούς µας ανθρώπους εκεί µέσα, αλλά δεν γί-νεται διαφορετικά. Το οστεοφυλάκιο και το νεκροταφείο µας βρίσκονται στακακά τους χάλια. Είναι τα χειρότερα της περιοχής. Πρέπει να µπει κάποιατάξη.

Ίσως σας στενοχώρησα αλλά δεν µπορεί να γίνει διαφορετικά.Ευχαριστώ και πάλι το ∆.Σ. της Αδελφότητας που µου έδωσε την ευκαι-

ρία να επικοινωνήσω µε τους ενορίτες µου και συγχωριανούς µου. Πιστεύωότι έχω την ανοχή της Αδελφότητάς µας να µπορώ να επικοινωνώ συχνάµαζί µας.

Με άπειρη αγάπη και ευχές.Ο ιερεύς και πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συµβουλίου.

Φίλιππος ΤΣΙ∆ΩΝΗΣΙερεύς, εφηµέριος ∆ολιανών

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ6ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Περιµένουµε απ’ όλους

τους ∆ολιανίτες να συµβάλλουν

στην έκδοση της εφηµερίδας,

µε φωτογραφικό υλικό,

κείµενα, µαρτυρίες, αναµνήσεις,

εξιστορήσεις, ήθη και έθιµα.

Η Ελλάδα στενάζει κάτω απ’ την Ιταλο-Γερ-µανό-Βουλγαρική κατοχή. Η πείνα θερί-

ζει τον Ελληνικό λαό στις πόλεις µια και ηπαραγωγή της χώρας λεηλατείται για να θρέ-ψει τα στρατεύµατα κατοχής. Οι φίλοι µας οι Άγ-γλοι εφαρµόζουν αποκλεισµό για να µηνπέφτουν τα εισαγόµενα στα χέρια των κατα-κτητών. Τους νεκρούς από πείνα τους µα-ζεύουν µε τα κάρα απ’ τους δρόµους τηςΑθήνας και οι µαυραγορίτες κάνουν χρυσέςδουλειές.

Ευτυχώς το 1942, ξεφύτρωσαν οι αντιστασια-κές οργανώσεις και µε το περίφηµο συλλαλη-τήριο του Ε.Α.Μ. στην Αθήνα, το πετσόκοµµατων διαδηλωτών απ’ την έφιππη Ιταλική Κα-ραµπιναρία, µε θύµατα και συλλήψεις, ανάγκα-σαν τους ΄Αγγλους, να άρουν τον αποκλεισµόκαι ο Ερυθρός Σταυρός ν’ αρχίσει διανοµές τρο-φίµων µε δελτίο, για να σωθούν οι υπόλοιποι Το αντάρτικο έχει σχεδόν επικρατήσει στηνύπαιθρο κι’ ο εχθρός, περιορίστηκε στ’ αστικάκέντρα, έλεγχοι στις οδικές αρτηρίες µε φρου-ρές στις γέφυρες και σε επίκαιρα σηµεία και µεπεριπολίες µε τανκς και φάλαγγες κι’ όχι µεµο-νωµένα οχήµατα πλέον Όµως κάθε τόσοσκαρώνουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναν-τίον των ανταρτών, καίγοντας χωριά και σκο-τώνοντας αµάχους στο πέρασµά τους. Τοχειρότερο δε απ’ όλα, ο Ε.Λ.Α.Σ. µε το Ζέρβαβρίσκονται σε συνεχείς συµπλοκές, παρά τηνυπογραφή της συµφωνίας στη γέφυρα τηςΠλάκας, µεταξύ Άρη και Ζέρβα, για ανακωχή Οι φίλοι µας οι Άγγλοι κι’ οι Γερµανοί, έκαναν τοπαν να την τορπιλίσουν, ο καθένας για τους δι-κούς του λόγους

Κι’ απάνω που είπαµε δόξα τω Θεω, βρισκό-µαστε πάλι µπερδεµένοι. Εµείς της Υποδειγµα-τικής ∆ιµοιρίας της Ε.Π.Ο.Ν. του 15ουΣυντάγµατος του Ε.Λ.Α.Σ., βρισκόµαστε στοχωριό Λιά, στη νότια πλαγιά της Μουργκάνας,εφεδρεία του 1ου Τάγµατος. Οι Γερµανοί είχανχτυπήσει τα τµήµατά µας στον Κασιδιάρη, κι οΖέρβας, ευκαιρίας δοθείσης πέρασε στον Κα-λαµά και συνεπλάκη µε τα εκεί φυλάκιά µας

Έχει νυχτώσει για τα καλά κι’ ο καιρός είναιαναποδιασµένος. Το χιόνι µισό µέτρο και να ρί-χνει συνέχεια Ξαφνικά, διαταγή να δρασκε-λίσουµε τη Μουργκάνα και να ξηµερωθούµεστη Μονή Μακραλέξη. Αρχίζει λοιπόν ο Γολγο-θάς. Ένας σύνδεσµος µπροστά που ξέρει τοδρόµο, αλλά να τον χάνει κάπου-κάπου µεσ’ τοσκοτάδι, καλυµµένο απ’ το χιόνι και µια οµάδακοιτά να κόβει το χιόνι εναλλάξ για τους υπό-λοιπους

Το χιόνι σπειρωτό, παγωµένο, να σου µαστι-γώνει το πρόσωπο (δαρτό που λέµε). Τα χέριακολλάνε στα παγωµένα µεταλλικά αντικείµενα,

καραβάνα – παγούρι, όπλο και στα µουστάκιακαι τα φρύδια να σχηµατίζονται κορνίζες πα-γωµένου χιονιού, ενώ οι αναπνοές µας παγώ-νουν στον αέρα.

Πλησιάζουν µεσάνυχτα και βρισκόµαστε στοδιάσελο (Αυχένας). Κάνουµε µια στάση πρινπεράσουµε στην από κει πλευρά, που θάχουµεκόντρα το Βοριά και η στάση είναι αδιανόητη.Απαγκιάσαµε σε κάτι βράχια πλάτη µε πλάτηµε το Γιάννη Κοντογιάννη, τουρτουρίζοντας απ’το κρύο, ιδρωµένοι όπως είµαστε απ’ την ανη-φόρα Από το πρωί δεν έχουµε βάλει κάτι στοστόµα µας και τα έντερά µας διαµαρτύρονται θυµήθηκα, ότι την τελευταία κάθοδό µου στονκάµπο, για ξεψείριασµα, αλλαγή ρούχων και τιςσχετικές ρίψεις που λέγαµε ειρωνικά τις πίτεςπου φέρνανε οι Μανάδες µας να τις πάµεεπάνω στους υπόλοιπους, η Μάνα µου έριξεστο σακίδιό µου και µια χούφτα τραχανά σε µιαπαλιά κάλτσα. “Τι να τον κάνω, ρε Μάνα”, τηςλέω, “παρ’τον, ψυχή µου, για ώρα ανάγκης έτσι για αρρωστικό” Λέω λοιπόν στο Γιάννη:“Απόψε µέρα που ξηµερώνει εγώ εδώ πάνω θασου κάνω το τραπέζι”. “Παραλόϊσες, καηµένε”,λέει ο Γιάννης “Έχω στο σακίδιο λίγο τρα-χανά. Και πώς θα τόνε φάµε, στραγάλια είναι;”.“Κόλπο, Γιάννη”, του λέω. Λιώνουµε χιόνι στηνκαραβάνα ρίχνουµε µέσα τον τραχανά να µου-λιάσει και καλή µας όρεξη!! Πες πως είµαστεστα σπίτια µας, δίπλα στο τζάκι και τρώµε τονΚόκορα µε τραχανά που συνηθίζεται, κι’ ότι ηκαταραµένη αυτή κατάσταση που βρισκόµαστετέτοια µέρα είναι ένα κακό όνειρο Αλλά χα-λάλι, ρε Γιάννη, η λευτεριά θέλει θυσίες Ηλευτεριά δεν χαρίζεται αλλά καταχτιέται όπωςέλεγε κι ο Κολοκοτρώνης, νοµίζω Κι’ απάνωπου ο τραχανάς έπαιρνε να µουλιάσει ακούµετο «αναλάβετε» Οπότε τον τραχανά τον φά-γαµε ρουφοδαγκώνοντας, που λένε, γουλιά-γουλιά καθώς είχαµε πάρει πλέον τηνκατηφόρα για του Μακραλέξη Ξηµερωθήκαµεστο µοναστήρι όπου η Ε.Τ.Α (επιµελητεία τουΑντάρτη) µας είχε έτοιµο το κουρκούτι ζεστό-ζεστό να ζεσταθεί τ’ άντερό µας και το κοκα-λάκι µας Ήταν βλέπετε το εθνικό µας φαγητό:κουρκούτι ή πλιγούρι (στάρι κοφτό) συνήθως,χωρίς λάδι και αλάτι, και καµιά φορά µε κρέαςγια να στυλωθούµε ΄Ηταν το πρωινό µαςµπρεκ-φαστ, που λένε κι’ οι φίλοι µας οι Άγγλοι για Χριστουγεννιάτικο κολατσιό

Αυτό κι αν ήταν ρεβεγιόν φίλοι µου, κι’ όχι σαντώρα, µε τα στολισµένα έλατα, τους Αγιό-Βασί-λιδες κι όλα µας τα καλά Γι’ αυτό αγαπητοίµου ποτέ πια πόλεµοι, κατοχές κλ.π. αλλά ει-ρήνη-ειρήνη και ξερό ψωµί που λένε.

Βασίλης Οικονοµίδης

∆ώρα

Χ ριστουγεννιάτικες αφηγήσεις έρχονταιαπ' τη Ρωσία µαζί µε την αίσθηση της

θλίψης που φέρνει ο καινούργιος χρόνος.∆ιότι κι εκεί, όπως κι εδώ, ο χρόνος γίνεται,σιγά-σιγά, η διαρκής προεξόφληση ενός δα-νείου που όλοι χρωστούν ενώ κανείς δεν ει-σπράττει.ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ περιγράφει µια γριούλα, ονό-µατι Μπάµπουσκα, που ήταν τόσο ευσυνεί-δητη νοικοκυρά, ώστε ολόκληρο το χωριόυπερηφανευόταν γι’ αυτήν, ενώ το σπίτι της,που άστραφτε από καθαριότητα, είχε γίνειαξιοθέατο για τους ταξιδιώτες. Και κάποιοαπόγευµα του ∆εκέµβρη, ο δήµαρχος είδεστην κορυφή του λόφου ένα καραβάνι, µε τιςκαµήλες να περνούν µία-µία, αργά, όπως οιαιώνες. Και τρεις πλούσιοι άνθρωποι από τηνανατολή τού ζήτησαν ένα µέρος να διανυκτε-ρεύσουν• ο πρώτος λεγόταν Κασπάρ (χρυσόστέµµα), ο δεύτερος Μελχιόρ (λευκή κελεµπίακι ένα κόσµηµα σε σχήµα αστεριού), ενώ οτρίτος Βαλτάσαρ (κόκκινος µανδύας κι ένασπαθί σε σχήµα ηµισελήνου). Τότε ο δήµαρ-χος τους έδειξε το σπίτι της γριάς, όπουακόµη και τα κεραµίδια είχαν πλυθεί µε αλα-τόνερο και ξύδι.ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ τους περιποιήθηκε, µαγειρεύον-τας και ρωτώντας σχετικά µε το ταξίδι τους,µέχρι που έλιωσε το κερί. Και όταν έµαθε τονσκοπό τους, σκέφτηκε ότι θα µπορούσε ναπροσφέρει µε τη σειρά της ένα δώρο στον νε-ογέννητο βασιλιά της Βηθλεέµ αλλά, το επό-µενο πρωί, έχοντας ξυπνήσει αργά αφού όλητη νύχτα καθάριζε σχολαστικά το σπίτι, διαπί-στωσε πως οι επισκέπτες είχαν φύγει. Καιακολούθησε το άστρο που ακολούθησαν καιοι ξένοι, παίρνοντας µαζί της κάθε είδους µι-κροαντικείµενα, ώστε να διαλέξει στον δρόµοτο κατάλληλο δώρο. Έκτοτε, µπαίνει αθό-ρυβα, τη νύχτα, σε όλα τα σπίτια απ' όπουακούγεται κλάµα µωρού, µε την ελπίδα ότι θασυναντήσει τον περίφηµο Ιησού. Και, µην ξέ-ροντας αν το µωρό είναι ή όχι εκείνο που ανα-ζητάει, αφήνει στο καθένα κι από ένα δώρο.ΑΥΤΗ Η ΕΚ∆ΟΧΗ του Αΐ-Βασίλη µάς λέει κάτιπερισσότερο απ’ το ότι η λατρεία της καθα-ριότητας µπορεί να οδηγήσει στο να παραµε-ληθεί ένα σηµαντικό ραντεβού µε την Ιστορία.Μας λέει ότι η περιήγηση του διανοµέα τωνδώρων είναι µια ιδανική λύση, αν θέλεις να ξε-φορτωθείς περιττά µπιµπελό και εν γένει οτι-δήποτε άχρηστο, και µάλιστα δίχωςσυναισθηµατική διακινδύνευση, αφού τοµωρό, ως τέτοιο, αδυνατεί να συµµετάσχειστην αµοιβαιότητα γενναιοδωρίας και ευγνω-µοσύνης. Όπως άλλωστε και ο µοντέρνος κα-ταναλωτής.

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ(Από την Ελευθεροτυπία)

Ένα αλλιώτικο «ρεβεγιόν»Παραµονή Χριστουγέννων 1943

Παροιµίες:- «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει»- «Καλό κανένας δε χρωστά»- «Η ζήλια του κόσµου, µαρτύριο είναι φρικτό »- «Κακό µάτι µη µας δει»- «Η βάσκανος µοίρα!»- «Σπίτι αγαπηµένο, ζωή καλότυχη!»-«Το φτωχό και το χωριάτη, ξένη έννοια τον γεράζει»

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 7ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Α πό τον Απρίλη του 1943 οι Ιταλικές αρχέςκατοχής επειδή δεν ένιωθαν σιγουριά στην

περιοχή µας συγκεντρώθηκαν σε πόλεις και κε-φαλοχώρια.

Το αντάρτικο φουντώνει συνεχώς, ο κόσµος άρ-χισε να ξεθαρρεύει µε τις Εαµικές οργανώσειςπου πάταξαν τους ληστές και τους συνεργάτεςτου εχθρού και στην ύπαιθρο επικρατούσε πρω-τόφαντη τάξη. Μετά την τιµωρία του Τάκη Λάζουστο Πωγώνι και του Σηµιτζή στο Ζαγόρι συνερ-γάτες, των Ιταλών και κλέφτες µαζεύτηκαν στοκαβούκι τους

Στις 9 Ιουλίου 1943 έρχεται από το Λεσκοβίκιτης Αλβανίας η 1η Ορεινή Μεραρχία των Γερµα-νών που είχε πολεµήσει στη Ρωσία και στη Γι-ουγκοσλαβία, να καλύψει το κενό που άφησαν οιΙταλοί.

Από την πρώτη στιγµή που πέρασαν οι Γερµα-νοί τα σύνορα στη Μέρτζιανη, σκόρπισαν το θα-νατικό στους κατοίκους και έκαψαν πολλά σπίτιαστα χωριά.

Προσπερνώντας το Βασιλικό, έφτασαν στο Κε-φαλόβρυσο όπου έκαψαν πάνω από είκοσιάτοµα µέσα σ’ ένα σπίτι. Φόβος και τρόµος κατέ-λαβε τους κατοίκους µε το νέο κίνδυνο που τουςβρήκε.

Εκείνες τις µέρες (εποχή θέρου στον τόπο µας,

οι γονείς µου θέριζαν στο χωριό µας κοντά στοχωριό (στον Αϊ ∆ηµήτρη). Προς το µεσηµέρι εµ-φανίζεται ένας καβαλάρης από την κατεύθυνσητης Ρουψιάς ο οποίος πλησίασε τον πατέρα µου,τον χαιρέτησε και του λέει: «Έρχοµαι από τη Ρου-ψιά να σας ειδοποιήσω για το κακό που γίνηκεστο Κεφαλόβρυσο. Οι Γερµανοί έκαψαν κόσµοµέσα σ’ ένα σπίτι. Λάβετε τα µέτρα σας».

Αυτός ήταν ο σύνδεσµος από την Οργάνωσητου Ε.Α.Μ. αλλά εγώ – µικρό παιδί τότε – που νακαταλάβω τι γινόταν. Λέγοντας αυτά ο ξένος, ανέ-βηκε στο ζώο του και πήρε το δρόµο του γυρι-σµού για το χωριό του.

Οι γονείς µου σταµάτησαν το θέρο. Πήγαµε στοσπίτι και αφού φάγαµε βιαστικά, ο πατέρας µουπήρε ψωµοτύρι στο σακούλι κι έφυγε για τοδάσος. Ορµήνεψε τη µάνα µου να κρύψει το µου-λάρι µεσ’ το µαντζάτο, µήπως εµφανίζονταν Γερ-µανοί και στο χωριό µας. Στο κεφαλόβρυσο

φαινόταν ο καπνός από το σπίτι που καιγόταν καιοι χωριανοί που ειδοποιήθηκαν από τον πατέραµου για το κακό που έγινε εκεί φοβήθηκαν και δενήξεραν τι να κάνουν. ΄Αλλοι έµειναν στο χωριό κιάλλοι κρύφτηκαν γύρω στο δάσος.

Η µάνα µου έκρυψε το µουλάρι στο µαντζάτο,όπως της είπε ο πατέρας µου, πιστεύοντας ότιέτσι το σιγούρεψε. ∆εν πέρασε πολλή ώρα καιξαφνικά εµφανίστηκαν στην είσοδο του χωριούτρεις πάνοπλοι Γερµανοί.

Κατά τύχη συνάντησαν κάποιον χωριανό καιτου έδειξαν ένα σκίτσο. Είχαν ζωγραφισµένο έναάλογο που έσερνε κάρο. Με νόηµα κατάλαβε ο«καλοθελητής»χωριανός τι γύρευαν οι Γερµανοίκαι τους έδειξε το σπίτι µας που είναι στην αρχήτου χωριού. Ήρθαν κατ’ ευθείαν στο σπίτι. Φο-ρούσαν καπέλα µε κεντηµένη νεκροκεφαλή καιδυο κόκαλα χιαστί.Ήταν από τα «τάγµατα θανά-του» όπως τα ‘λεγαν. Άρχισαν να ψάχνουν. Μπή-καν στο µαγειριό και πήραν ένα κουτί σπίρτα.Ένας καθόταν στην αυλή και η µάνα µου κατα-τροµαγµένη µαζεύτηκε σε µια γωνιά. Βλέπονταςδίπλα στο µαγειριό την πόρτα του µαντζάτου,µπήκε ο τρίτος µέσα και µόλις αντίκρισε το µου-λάρι µας φώναξε «για-για» Μπήκε και ο δεύτε-ρος, χτυπάει το ζώο στα καπούλια λέγοντας«έξτρα πρίµα γουτ» Αυτή η φράση µου κόλλησεστο µυαλό και τη θυµάµαι µέχρι σήµερα.

Το µουλάρι αγρίεψε βλέποντας ξένους ανθρώ-πους και άρχισε να κλοτσάει καθώς το τράβηξε οΓερµανός το καπίστρι. Παρ’ όλα αυτά το έβγαλαναπό µέσα µε αλαλαγµούς. Ήρθε και η γιαγιάµου. Μαζί µε τη µάνα µου άρχισαν και οι δυο ταπαρακάλια. Οι Γερµανοί ούτε καταλάβαιναν απότέτοια. Βρήκαν αυτό που ήθελαν και έφευγαν ευ-χαριστηµένοι, χωρίς να δίνουν σηµασία στιςαπελπισµένες κραυγές και τα κλάµατα που κά-ναµε εµείς τα µικρά παιδάκια. Μπροστά αυτοί,πίσω εµείς, τρέχαµε, µήπως και µας λυπηθούν,αλλά τίποτε. Αφού ξεµακρύναµε καµιά τριακοσα-

ριά µέτρα έξω από το χωριό παρακαλώντας, άρ-χισαν τους πυροβολισµούς στον αέρα για εκφο-βισµό. Γυρίσαµε απελπισµένοι θρηνώντας σαννα µας πέθανε άνθρωπος

Την ίδια µέρα πήραν και το βόδι του Β. Ρέβα.Μόλις νύχτωσε γύρισε και ο πατέρας µου από τολόγγο. ∆εν τον χωρούσε ο τόπος. Το µουλάριεκείνη την εποχή ισοδυναµούσε µε ένα σηµερινόαυτοκίνητο για µας. Αυτό µας έσωσε από τηνπείνα. Με τη λήξη του ελληνοϊταλικού πολέµουτο ‘φερε ο πατέρας µου σε αντικατάσταση τουαλόγου µας του Γρίβα που είχε επιταχθεί από τοΣτρατό µας. Και χάθηκε ο καηµένος κάπου στηνΑλβανία.

Με το µουλάρι που το καλοταΐζαµε και γυάλιζε ητρίχα του, ο πατέρας µου, µαζί µε άλλους χωρια-νούς, πήγαινε στο Τσάµικο και έπαιρνε λάδι, απ’εκεί έφτανε στο Τσοτύλι και στην Πτολεµαϊδα νατο ανταλλάξει µε σιτάρι. Έτσι διώξαµε το φάσµατης πείνας που µας τυραννούσε στην αρχή τηςκατοχής, όταν γυρίζοντας από το Ζαγόρι, βρή-καµε τα σπίτια µας ρηµαγµένα και λεηλατηµένααπό Ιταλούς και Αλβανούς. Τότε αναγκαστήκαµενα φάµε κάθε λογής ζωοτροφών, ακόµα και βε-λάνια.

Με το αναπάντεχο κακό της αρπαγής του πο-λύτιµου µουλαριού µας, τον πατέρα µου δεν τονέπιασε ύπνος και πρωί-πρωί έκανε την αποκο-τιά να πάει µε το Βασ. Ρέβα στη Βίγλα που είχανστρατοπεδεύσει οι Γερµανοί, να ζητήσουν τηνεπιστροφή των ζώων.

Με τα λίγα Ιταλικά γνώριζε και µε νοήµατα, άρ-χισαν τα παρακάλια, µα που να πεισθεί ο Γερµα-νός αξιωµατικός. Πήραν την απάντηση ότι τοµουλάρι τους ήταν απαραίτητο για τις µεταφορέςκαι όσο για το βόδι, αυτό ήταν πια στο καζάνι γιατο συσσίτιο του λόχου.

Απελπισµένοι γύρισαν στο χωριό και καλά πουήρθαν ζωντανοί, γιατί όπως µάθαµε σε λίγο στοδιπλανό χωριό, Μεσοβούνι, σκότωσαν εφτάάτοµα.

Έτσι χάσαµε το µουλάρι που µας έσωσε απότην πείνα, αθώο θύµα κι αυτό στον άδικο και κα-ταστροφικό εκείνο πόλεµο

Σωτ. Τουφίδης

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Έρχονται οι Γερµανοί

Ονόµατα στα ∆ολιανάµε αρχαιοελληνικές

ρίζεςΕντύπωση προκαλεί η πληθώρα ονοµάτων, βγαλµένα απ’τα βάθη της Ελληνικής Ιστορίας, κάτι που δεν συνέβαινεσυχνά στην περιοχή µας. Έτσι σε µια τελευταία άνοδο στοχωριό µας, κάνοντας τον πρωινό µου περίπατο, άρχισα απ’το Λυκοσκούφι και περιδιαβαίνοντας όλα τα σοκάκια του χω-ριού, κατέληξα στον Αϊ ∆ηµήτρη. Θυµήθηκα λοιπόν, έναν-έναν τους φορείς τους. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν φύγει απ’ τοµάταιο τούτο κόσµο. Βάλθηκα λοιπόν να σας του θυµίσω καισας. Συγχωριανοί, συγγενείς, γείτονες, φίλοι, συµµαθητές,απόντες και παρόντες, όλους όσους µπόρεσα να θυµηθώµέχρι τη δεκαετία του ’50, γιατί απ’ τους νεότερους, δεν ξέρωαν υπάρχουν άλλα ονόµατα που δεν συµπεριλαµβάνονταιστο παρόν.Αρχίζοντας απ’ τον απάνω µαχαλά, έχουµε και λέµε: Κλεάνθη– Ιουλία – Νικηφόρος – Ερασµία – Πολυξένη – Κλεονίκη –Λευκοθέα – Λαµπρινή – Λέανδρος – Ανδροµάχη – Φρίξος –Βίκτωρας – Μιλτιάδης – Ευτέρπη – Αριστείδης – Αριστοµένης– Πελοπίδας – Χαρίκλεια – Αντιγόνη – Καλυψώ – Ελπίδα –Αχιλλέας – Ξενοφών – Θεµιστοκλής – Ευριδίκη – Ερµιόνη –Ανδροµάχη – Πηνελόπη – Μελποµένη – Αλκιβιάδης – Μα-ριάνθη – Αριστέα – Μελανία – Τηλέµαχος – Σόλων – Πύρρος– Αριάδνη – Ορέστης – Γαλάτεια – Ναυσικά – Ευγενία – Κλε-οπάτρα – Ιφιγένεια – Πανωραία – Ηλέκτρα – Αµαλία – Αλέ-ξανδρος – Μενέλαος – Επαµεινώντας – Ευφροσύνη –Λυκούργος – Αγαµέµνων – Ευριπίδης – Αυριλία – Θάλεια –ΕυτέρπηΚαι τα µη αρχαία: Ανθούλα – Μηλεα – Βιολέτα – Χρυσάνθη– Ευτυχία – Χαρά – Ασηµίνα – Χρυσιής και Ναπολέων – Αι-µίλιος.Το ίδιο συµβαίνει και στους Βόρειο-Ηπειρώτες στη γειτονιάµας. Τα χριστιανικά είναι µοιρασµένα µε τα αρχαία την ίδιαπερίπου περίοδο Γιατί τάχα;Αυτά και νά ‘στε όλοι καλά. Βασίλης Οικονοµίδης

Οι κακές οι συνυφάδες

Ε κείνα τα χρόνια όταν στις οικογένειες γεννιούν-ταν πολλά αρσενικά παιδιά, που σαν έφταναν

σε ηλικία γάµου, παντρεµένος ο καθένας, έφερνετη γυναίκα του µέσα στο πατρικό και ζούσαν όλοιµαζί. Συνυπήρχαν στο ίδιο σπίτι τρεις, τέσσερις καιπέντε συννυφάδες. Η κάθε µια τους έκανε ένατσούρµο απιδιά. ΄Ετσι σχηµατίζονταν οι πατριαρχι-κές οικογένειες που αριθµούσαν τριάντα, πενήνταµέλη.

Τα παιδιά όλα αυτά µεγάλωναν σαν αδέρφια µεπολλές µανάδες.

Την πρώτη συννυφάδα αποκαλούσαν τα παιδιά«Μάνα Μεγάλη», τη δεύτερη «Μάνα Καλή» τηνΤρίτη «Μάνα Μικρή» και τις άλλες µε τα ονόµατατων συζύγων τους π.χ. Μάνα Βαγγέλαινα, Μάνα∆ηµήτραινα.

Μεταξύ τους οι συνυφάδες αποκαλούνταν µε το«Κυρά» π.χ. Κυρά Βαγγέλαινα, Κυρά ∆ηµήτραινα.

Τα µικρά ονόµατα των παντρεµένων γυναικών ξε-χνιούνταν,

Μούτυχε στην καριέρα µου σαν δασκάλα, να ρω-τήσω µαθητή της Α΄ ∆ηµοτικού πως λένε τη µητέρατου και να µην ξέρει τι ν’ απαντήσει. Αφού ποτέ δενάκουσε να τη φωνάζουν µε τ’ όνοµά της.

Στις πατριαρχικές οικογένειες το πρόσταγµα τοείχε ο πεθερός κι η πεθερά. (οι νέοι άντρες ήτανστο ταξίδι).

Όταν όµως δεν υπήρχαν τα πεθερικά το πρό-σταγµα το είχε η πρώτη συννυφάδα. Όµως η κάθεµια ήξερε το συµφέρον της. Έτσι περίσσευαν οι κα-κίες, οι τεµπελιές, οι ξεσυνέργειες και οι καυγάδες.

Τι να σας λέω! Έµεινε η παροιµία: «Μαλώνουν σανοι κακές συννυφάδες!»

Όταν όµως το κακό παραγινόταν και χαλούσαν οι«καρδιές» τότε αποφάσιζαν να χωρίσουν τις ζωέςτους. Θα µου πείτε: Γιατί δεν χώριζαν από την αρχήτου γάµου του κάθε ενός; ∆ε χώριζαν για να µένουνοι περιουσίες αµοίραστες και να υπάρχουν πολλάεργατικά «χέρια».Όµως το µοίρασµα θα γινότανκάποτε! Γιατί λοιπόν να µη γίνει έγκαιρα και άφη-ναν τα µίση να φουντώνουν! Τόσο που όταν χώρι-ζαν το σπίτι και την αυλή, ο κάθε ένας ύψωνε τοντοίχο του δυο µέτρα για να µη βλέπει του άλλου τηναυλή. Έκοβαν και την «Καληµέρα». Από συγγενείςγινόταν εχθροί. Το µίσος αυτό βαστούσε για µιαζωή. Κι αυτό ίσως διέλυσε τα χωριά. Οι άνθρωποι«πήραν τα µάτια τους» κι έφυγαν γι’ άγνωστα µέρη,βρίζοντας την κακή τους µοίρα: «Το κωλοσόϊ, το κε-ρατοχώρι ».Προσωπική ζωή δεν υπήρχε. Αυτόπου λέµε σήµερα «προσωπικά δεδοµένα» τότε δεγινόταν σεβαστό. «Έβγαιναν τα µυστικά όλα στηφόρα» και µεγαλοποιούνταν «η τρίχα – τριχιά». Ηαδικία περίσσευε. Η ντροπή κι η πίκρα, το άγος τωναρχαίων, έπρεπε να ξεπλυθεί. Μιλούσε ο άγραφοςνόµος και συνέβαιναν οικογενειακές τραγωδίες,δράµατα τιµής. Καταστρέφονταν ζωές για να «κλεί-σουν τα στόµατα του κόσµου».

Σήµερα οι άνθρωποι είναι πιο πολιτισµένοι. Λύ-νουνε τις διαφορές τους µε ήπιο τρόπο ή προσπα-θούν να µη τις δηµιουργούν τουλάχιστον µέσα στιςοικογένειες και να κλείνουν την κακή κοινωνία«απ’έξω»

Αφροδίτη Παππά του Φωτίου

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ8ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΟΙΚΟ∆ΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑΥ∆ΡΑΥΛΙΚΑ - ΜΟΝΩΤΙΚΑ

ΣΙ∆ΕΡΑ - ΕΡΓΑΛΕΙΑΧΑΡΙΣΙΑ∆ΗΣ Β. & ΣΙΑ Ο.Ε.

∆ΟΛΙΑΝΑΤΗΛ.: 26530 42044

6946 948889

ΦΑΝΟΠΟΙΪΑ - ΒΑΦΕΣΦΟΥΡΝΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ

ΑΦΟΙ ΖΥΓΟΥΝΑ Ο.Ε.Μωραϊτη 80 & Βρανά 27 - Αθήνα

Τηλ.: 210 6711799210 6742790

Κ Ο Υ Σ Ι Α Σ- ΕΙ∆Η ΚΑΠΝΙΣΤΟΥ - ΕΙ∆Η ∆ΩΡΩΝ-ΜΠΙΖΟΥ- ΚΑΛΤΣΟΝ, ΚΑΛΤΣΕΣ (Ανδρικές - Παιδικές)

Π. ΤΣΑΛ∆ΑΡΗ 81 & ∆ΙΚΑΙΑΡΧΟΥ ΓΩΝΙΑΒΥΡΩΝΑΣ - ΤΗΛ.: 210 7623537

PAMVOTIS TRAVELΓΡΑΦΕΙΟ ΓΕΝΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Μ Α Ν Ω Λ Η Σ Κ . Σ ΤΑΥ Ρ Ο Σ

ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΖΕΡΒΑ 11ΤΗΛ.: 26510 34774 - FAX: 26510 37779

ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑΝΟΥ

Τ ρία αδέρφια κάθονταν στο τζάκι και κουβέν-τιαζαν. Ξαφνικά ακούγεται βέλασµα γίδας.

-Τράβα να δεις τι έπαθε η γίδα κι σκούζ έτς, λέειο µεγάλος αδερφός στο µεσαίο. Πάει αυτός, γυ-ρίζει και του λέει πως δεν άκουσε τίποτα. Τότεακούγεται νέο βέλασµα της γίδας. Νοµίζει ο µε-γάλος αδερφός ότι τον κορόιδεψε, θυµώνει, ση-κώνεται, βγάζει το µαχαίρι του και τον σφάζει.

- Άιντε, λέει στον µικρότερο, τράβα εσύ να δειςτι συµβαίνει µε τα ζωντανά, µην µπήκε κάναςλύκος µέσα και µας τα σκοτώσει όλα.

Σηκώνεται ο µικρός τρέχοντας, πηγαίνει και γυ-ρίζει και του λέει ότι δεν είδε τίποτα.

Τη στιγµή αυτή, νέο βέλασµα πιο δυνατό, ακού-γεται και πάλι.

- Και συ µε κορόιδεψες παλιοκερατά; λέει οργι-σµένος αυτός, βγάζει πάλι το µαχαίρι και σφάζεικαι τον µικρό του αδερφό. Κι αποφασίζει να πάειο ίδιος να διαπιστώσει τι συµβαίνει.

Πάει, αφουκράζεται, δεν ακούει τίποτα. Μπαίνειστο µαντρί, ησυχία και ασφάλεια. Όλα τα ζώα εν-τάξει.

- Αχ Θεέ µου τι έκανα, φώναξε απελπισµένα. ΟΣατανάς µ’ έβαλε για να µε βάλει σ’ αυτό το µε-γάλο κρίµα. Θεέ µου δεν µπορώ να ζήσω άλλοως άνθρωπος. Κάνε µε ό,τι θέλεις Εσύ, ζώο ψάριή πουλί, να φύγω απ’ τον τόπο αυτόν, να ζήσωολοµόναχος.

Κι ο καλός Θεός τον έκανε ένα µικρό πουλί πουζει ολοµόναχο στα έρµα, χωρίς φωλιά και συν-τροφιά, κράζοντας κάθε τόσο «κούκκου -κούκκουπίπι».

Έτσι γεννήθηκε ο κούκος.Κι ο λαός πιστεύει ότι παρέµεινε κακό πουλί

όπως ήταν και άνθρωπος. Αν τον ακούσεις, λέει,το πρωί νηστικός, σε «τσακίζει», αρρωσταίνεις.Και σαν κακό πουλί, είναι ασήµαντο, δεν έχεικαµιά αξία. «Μου κόστισε ο κούκος αηδόνι» λένεγια κάτι ακριβοπληρωµένο που δεν άξιζε την αξίατου.

Γενικά το έχουµε για πουλί που φέρνει κατα-στροφές: Αν ακουστεί το σαραντάηµερο προ τηςΧριστού Γεννήσεως, έχουµε βαρύ χειµώνα. «Αρ-πάζει τους γέροντες» «αρπάι» δηλαδή τους αρ-πάζει, λέξη απ την αραβική «ερµάιν» [δηλ. 40 ].Και στην Τουρκία το έχουν για κακό πουλί, κάτισαν την κουκουβάγια.

-« ∆εν θ’ ακούσει κούκο, λέµε για τους ετοιµο-θάνατους. ∆ηλαδή θα πεθάνει πριν

την άνοιξη που «λαλάει» ο κούκος.Ο κούκος δεν φτιάνει φωλιά και τα αβγά του τα

γεννάει σε ξένες φωλιές. Έτσι ο κούκος εκκολά-

πτεται µαζί µε τα αυγά του πουλιού της φωλιάς.Κι όταν βγει απ το τσόφλι του, µεγαλύτερο σεόγκο που είναι απ’ τα άλλα πουλάκια, σπρώχνειτα πουλάκια για να εξοικονοµήσει χώρο καισπρώχνοντάς τα, τα πετάει ένα- ένα έξω απ τηφωλιά και χάνονται. Και η µάνα των πουλιώνθαυµάζει τον κούκο που είναι µεγαλύτερο απ ταδικά της και καµαρώνει µάλιστα φροντίζοντάς τονιδιαίτερα.

«Αν ο κούκος κάνει φωλιά θα κάνει σπίτι καιπροκοπή», λένε για τον ακαµάτη.

Και «θα γίνει τα άι -κούκου», λένε για κάτιαπραγµατοποίητο, ή το µήνα που δεν έχει Σάβ-βατο. Αφού ο κούκος δεν έχει φωλιά, τη φωλιάτου ο λαός τη θεωρεί κάτι το σκοτεινό, το τρο-µερό. «Στη φωλιά του κούκου» λένε, εκεί δηλαδήπου βασιλεύει η κακία και το µίσος

Ο κούκος έχει και το φρούτο του: Είναι ένα φυτόπου µοιάζει πολύ µε το σαλέπι, τον κοινό «Μάη».(σταφύλι του κούκου).

Οι ρωµιοί για να ταπεινώνουν τους Τούρκουςπου τους θεωρούσαν «χαϊβάνια», βλάκες δη-λαδή, σκάρωναν ανέκδοτα και ποιήµατα όπως:

«Εν µέσω δάσους θαλερού και λόγω περιπά-του, δύο πιστοί Οθωµανοί εξήλθον λαλιστάτου(µιλούσαν περπατώντας).

Εξαίφνης κούκου ήχησε φωνή η απαισία, διότι(ούτως) εκλαµβάνετο εν πάσει τη Τουρκία.

- Καηµένε προς τον έτερον, στραφείς ο πρώτοςλέγει, αυτός ο κούκος δι’εσέ κάτι κακόν προλέγει.

- Κι εγώ σε βεβαιώρητώς, υπέβαλεν οάλλος, ότι το λέει δι’ εσέκαι έσφαλες µεγάλως.

- Εγώ δε σφάλλω, διάσε λαλεί

- Κι εγώ νοµίζω ότι φω-νάζει διά σε και σε κακο-τυχίζω.

Στο τέλος αρπάζονται,αλληλοβρίζονται, χειρο-δικούν και φτάνουν στονΚατή [Ιεροδικαστή] ναβγάλει την απόφασηποιος έχει δίκιο, αφούπροηγούµενα ο καθέναςαπ’ αυτούς κρυφά δω-

ροδοκούν τον Κατή για να βγάλει υπέρ ενός εξαυτών την απόφασή του.

Ο Κατής που αντιλαµβάνεται τη βλακεία τους,αφού είχε τσεπώσει προηγούµενα το «µπαξίσι»του [δώρο] από τον καθένα, την ηµέρα της δίκηςέρχεται τάχα πολύ στενοχωρηµένος, ενώ απόµέσα του γελούσε µε τους βλάκες και βγάζει τηναπόφαση:

- Ο κούκος ούτε διά σε ελάλησε Χασάνη, αλλ’ούτε δι’ εσέ Οσµάν. Να µάθετε σας

φτάνει -πως διά ταύτην την φοράν, όπως µοιφέρνει πόνον,

ελάλησεν ο παγκάκιστος διά εµέ και µόνον....Και φεύγουν ικανοποιηµένοι και οι δύο.

ΠΕΡ∆ΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΥΡΓΑΡΑΜικρή Βουλγάρα θέριζε σ’ ένα κοντό κριθάρι.Είχε δρεπάνι δαµασκί, παλαµαριά ‘σηµένια.Γοργά-γοργά ν’ εθέριζε, γοργά καρδιοπονούσε.Πάν’ στο δρεπάν’ ακούµπησεπαιδί για να γεννήσει. Και στην ποδιά τηςτόβαλε κι έτρεχε να το θάψει.Μια πέρδικα τη σταύρωσε εις ένα σταυροδρόµι:- Πού πας Βουλγάρα το παιδί,πού πας για να το θάψεις;∆εν είναι κρίµα κι ασπλαχνιάνα µην το κουνιαρίσεις;Εγώ ‘χω δώδεκα παιδιά, κανένα δεν σκοτώνωκι εσύ έχεις ένα µοναχό και δεν θα το φυλάξεις;- Αν έχεις δώδεκα πουλιά [παιδιά],τάχεις µε την τιµή σουκι εγώ χω ένα µοναχό, µον τόχω δίχως άντρα....- Αηλί του που στο φονικόφτάνει την εντροπή του....

Σ ΤΑ Λ Ο Γ Γ Ι Α &Σ ΤΑ Π Ο ΤΑ Μ Ι Α

Αστυνοµική διάταξη του Νικολάου Παπακωνσταντίνου, Υπονοµα-τάρχη, διοικητή του χωριού Ματαράγκα Καρδίτσας.Το αντίγραφο της αστυνοµικής διάταξης, µου παραχωρήθηκε απότον Απόστολο Ντιναλέξη, δικηγόρο – λαογράφο, από το Τσερβάρι(ελαφότοπο) Ζαγορίου και τον ευχαριστώ πολύ.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ∆ΙΑΤΑΞΗΕν Ματαράγκα τη 8η ∆εκεµβρίου 1907Ο ∆ιοικητής του χωριού Νικόλαος Παπακωνσνταντίνου,Υπονοµατάρχης

Προς απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδί-τσης: ∆ήµαρχο, ιερέα, δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χω-ρίου. Ήλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του ∆ιοικητού µου, µετάενός χωροφύλακος, προς επιβολήν της τάξεως από άκρον εις άκροντου χωρίου άνευ χρονοτριβής και άµεσα.∆ιότι προχθές στο σιργιάνι µετά την θείαν λειτουργίαν εν τω Ναόν ότανέπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας µην αναφέρω το όνοµάτου) χόρευε συνέχεια µπροστά χωρίς να αφήνει και τους άλλους να χο-ρεύουν µπροστά και κατά συνέπεια παρεξηγήθηκαν και πλακώθηκανστο ξύλο µε τα παλούκια και τα µαχαίρια µε αποτέλεσµα και κατά συ-νέπεια να τραυµατιστούν πολλοί άνθρωποι. Πάραυτα να εφαρµόστεάπασας τας εξής διαταγάς µου:1) Αν ξανασυµβεί τοιαύτη πράξης εν τω χωρίω να γνωρίζετε ότι θα σαςσυλλάβω και άνευ χρονοτριβής αµέσως και θα σας κλείσω στη φυλακή.Όταν παίζουν τα κλαρίνα και τα µουσικά όργανα στο σιργιάνι στο πα-νηγύρι και στο γάµο. Πρέπει να χορεύουν µπροστά άπαντες που ςπι-θυµούν να χορεύουν και όχι µόνο ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό είναιγαϊδουριά.2) Μου αναφέρθηκε ότι ο γάϊδαρος του Χατζόπουλου τον Σεπτέµβριοµπήκε στο καλαµπόκι του Βάϊου (ας µην αναγράψω το επίθετο) και ο

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛ. 9

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 9ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΕΖΕ∆ΟΠΩΛΕΙΟ

Ε Ν Α Σ Τ Ρ Ο Ν

ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 132 &ΑΝ. ΡΩΜΥΛΙΑΣ, ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

ΤΗΛ.: 210 5019999 - 5061112

Η ανακύκλωσηαποτελεί βασικό

εργαλείοπροστασίας τουπεριβάλλοντοςκαι όχι µόνο.

Βάϊος εκνευρίστηκε και κάρφωσε τον γάϊ-δαρο µε την αξάλη στο ένα καπούλι. Κατα-λαβαίνετε ο γάϊδαρος δεν είναι ο όνος αλλάο Βάϊος. Άνευ πολλών σκέψεων καταλαβαί-νει κανείς ότι το κεφάλι δεν έχει µυαλό αλλάκολοκυθόσπορο. Απαγορεύεται να ξαναγί-νει εκ νέου τέτοιο απαράδεκτο ή παρόµοιοπράγµα.3) Πήγα στο µαγαζί για καφέ και από όξωβρωµούσε κατουρλιό. Απαγορεύεται να κα-τουράτε όξω στον τοίχο του µαγαζιού.4) Απαγορεύεται το βρισίδειν, το φωνασκείνκαι εντός του καφενείου το ανεµίζειν διότιείναι χειµώνας και αισθάνεστε την αποφοράαπό την βρώµα. Όστις επιθυµεί να ανεµι-στεί να εξέρχεται έξωθεν του καφενείου.5) Είδα πολλές γυναίκες να πιάνουν τα σιγ-κούνια µετά του υποκαµίσου να το τραβούνπρος τα έµπροσθεν να ανοίγουν τα πόδιακαι να ουρούν ορθίως. Το τοιούτον είναιαπαράδεκτον και πρέπει άνευ χρονοτριβήςνα τις βρακώστε άπαξ δια παντός.6) Όταν λίαν πρωίαν πάτε τα γελάδια στογελαδάρη και γυρίζοντας πρέπει ανυπερθέ-τως να µαζέβετε τις βουϊές των ζώων απότον δρόµο το ίδιο να κάνετε και το βράδυ γιανα έχει που να πατήσει όποιος βαδίζει ειςτας οδούς του χωρίου. Και εκτός τούτου σαςχρειάζονται οι βουιές να ζεσταίνεστε στοµπουχαρί το χειµώνα µε τα κρύα.7) Σε κάθε πανηγύρι Απόκριες, Πάσχα καιγάµους να βαδίζει καλοντυµένος ο κόσµοςκαι να πάει πρώτα στην εκκλησία και µετάνα χορεύει στο σεργιάνι και στους γάµουςκαι πρέπει άπαντα τα σκυλιά να είναι δε-µένα δια χονδρού αλυσιδίου και σχοινίουπρος αποφυγήν ατυχηµάτων εκ των σκυ-λοκαυγάδων.8) Να µην πίνετε πολλά οινοπνευµατώδηποτά, τσίπουρα και οίνους και µετά ξερνο-βολάτε και κάνετε χαζοµάρες.9) Να τηρήσετε άνευ αντιρρήσεως και χρο-νοτριβής την άνωθεν ταύτην διαταγή µουχωρίς γινάτια διότι όποιος συλληφθεί πα-ραβάτης θα τον συλλάβω και θα τον κλείσωστο σχολείο και αλίµονό του θα τον ταράξωκαι θα τον µαυρίσω στο ξύλο. Να µε συγ-χωρείτε αν έκανα κάποιο συντακτικό λάθοςκαθότι τελείωσα και εγώ την Τρίτην του ∆η-µοτικού Σχολείου διότι δεν µε έστειλε ο πα-τέρας µου από το χωρίον µου στην Λάρισαγια να µάθω περισσότερα γράµµατα. ΣανΚαραγκούνης που είµαι κι εγώ καταλαβαί-νετε άπαντας τας γραφάς µου τας οποίαςθέλετε δεν θέλετε θα τας τηρήσετε ανυπερ-θέτως.

Ο ∆ιοικητής του χωρίου

Νικόλας ΠαπακωνσταντίνουΥπονοµατάρχης

Για την αντιγραφή Ρούλα Γκαµίλη

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ∆ΙΑΤΑΞΗΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 8

Η εκδήλωση πραγµατοποιήθηκε στη«Μαθητική Εστία» και σηµείωσε

πολύ µεγάλη επιτυχία. Αυτό που όλοι ανα-γνώρισαν ήταν η άψογη οργάνωση τηςεκδήλωσης και η εξυπηρέτηση των πα-ρευρισκοµένων.

Αξίζουν θερµά συγχαρητήρια στο ∆.Σ. του«Πολιτιστικού Συλλόγου» του χωριού µας και«όλους τους συγχωριανούς µας» που συµµε-τείχαν µε την καρδιά τους για την επιτυχία τηςεκδήλωσης αυτής, που είναι µια όαση µέσαστη ρουτίνα της καθηµερινότητας. «Αργοπε-θαίνει όποιος περνά τις µέρες του παραπο-νούµενος για την τύχη του ή την ασταµάτητηβροχή»

ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ

Το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό αλκοολούχοποτό το οποίο ξεκίνησε την πορεία του πριναπό επτά περίπου αιώνες στα µοναστήριατου Αγίου ΄Ορους.

Η Τσικουδιά ή Ρακή στην Κρήτη είναι κάτιανάλογο, ωστόσο η κυριότερη διαφορά τουςείναι ότι η τσικουδιά είναι προϊόν µονής από-σταξης.

Σε άλλες χώρες, παρόµοια ποτά είναι η Ιτα-λική Γκράπα και το Αράκ της Μέσης Ανατολής.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Η παραγωγή του τσίπουρου χάνεται µέσαστο βάθος του χρόνου, λέγεται όµως πως ξε-κίνησε στον 14ο αιώνα στο Άγιο ΄Ορος απόµοναχούς που διαβιούσαν εκεί. Με τα χρόνιαεξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλά-δας, κυρίως στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τηΘεσσαλία και την Κρήτη.

Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ουαιώνα η παραγωγή του τσίπουρου γινόταναποκλειστικά «κατ’ οίκον», δεν υπήρχε δη-λαδή µαζική βιοµηχανική παραγωγή. Απόπαλιά, ένα άχρωµο αλκοολούχο ποτό παρά-γεται και πίνεται κάθε χρόνο σε ολόκληρη τηΜεσόγειο.

Είναι γνωστό µε διάφορα ονόµατα: τσί-πουρο, αράκ, γκράππα. Αποστάζεται από ταπαραπροϊόντα του κρασιού, σαν ο άνθρωποςνα θέλησε να εκµεταλλευτεί όσο το δυνατόντο δώρο των θεών, το αµπέλι.

Τσίπουρο ονοµάζεται στην Ελλάδα το από-σταγµα από στέµφυλα. Παράδοση στην πα-ραγωγή τσίπουρου έχουν η Μακεδονία, ηΚρήτη, η Θεσσαλία, και η Ήπειρος.

Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγµα-τος είναι τα στέµφυλα, δηλαδή η µάζα πουαποµένει µετά την συµπίεση του σταφυλο-πολτού, µε σκοπό την παραγωγή κρασιού.

Αυτή η µάζα αποτελείται από τους φλοιούςτων σταφυλιών, τα γίγαρτα (κουκούτσια) ενώπερικλείει και κάποιο ποσοστό αζύµωτουγλεύκους (µούστου), γλεύκους σε ζύµωση ήκαι πλήρους ζυµωµένου γλεύκους (κρασιού).Πρώτη ενέργεια για την παραγωγή αποστάγ-µατος από λευκά αζύµωτα στέµφυλα είναι ηζύµωσή τους. Η ζύµωση διαρκεί περίπου 30ηµέρες, όταν τα στέµφυλα ζυµώνονται µόνατους, και πολύ λιγότερο όταν ζυµώνονται µαζίµε το µούστο. Η παρακολούθηση της από-σταξης θέλει µεγάλη προσοχή. Η θέρµανσητου άµβυκα µπορεί να γίνει µε ξύλα, κάρ-βουνο ή υγραέριο. Στην περίπτωση ξύλων ήκάρβουνου, η θέρµανση ρυθµίζεται ανάλογαµε την τροφοδοσία και µε την παροχή αέρα,ανοίγοντας ή κλείνοντας την πόρτα που βρί-σκεται κάτω από την εστία. Οι ατµοί νερού,αλκοόλης και άλλων πτητικών συστατικών θακατευθυνθούν προς τον ψυκτήρα και θα πα-ραληφθούν ως απόσταγµα .

Από τα τέλη του Οκτώβρη έως τα µέσα του∆εκέµβρη σε όλη την Ελλάδα «βράζει» οτόπος.

Παραδοσιακά καζάνια ετοιµάζουν το «αγιο-νέρι», µε αποκορύφωµα τις διάφορες γιορτέςτσίπουρου σε πολλές περιοχές (Μακεδονία,Ήπειρο), οι οποίες συνοδεύονται µε παραδο-σιακά γλέντια.

Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Το τσίπουρο σερβίρεται σε µικρά ποτήρια καικαταναλώνεται κάποιες φορές σκέτο, αλλάσυνήθως µε συνοδεία µεζέδων.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ∆ΟΛΙΑΝΩΝ«Ο ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ» ∆ΙΟΡΓΑΝΩΣΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΑ «ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ 2009»

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ10ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ∆ΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝ∆ΙΑ

Νίκος ΧουλιαράςΓεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 σταΓιάννενα. Σπούδασε γλυπτική και σκη-νογραφία στην Ανωτάτη Σχολή ΚαλώνΤεχνών από όπου απεφοίτησε το 1967.Παράλληλα µε την ζωγραφική ασχολή-θηκε µε την λογοτεχνία. Έγραψε ποί-ηση, διηγήµατα και µυθιστορήµατα,ενώ ασχολήθηκε και µε τη µουσική γρά-φοντας στίχους και µελωδίες.Από το 1964 έγραψε πολλά τραγούδιακαι κάποια από αυτά τα τραγούδησε οίδιος. Η συµµετοχή του στο «Νέο κύµα»ήταν καθοριστική. Φιλοτέχνησε ακόµηεξώφυλλα βιβλίων και δίσκων ενώυπήρξε ο πρώτος που διασκεύασε καιτραγούδησε παλιούς ηπειρώτικους δη-µοτικούς σκοπούς.Ακόµη έχουν µεταφερθεί στην µικρήοθόνη διηγήµατα του και το µυθιστό-ρηµά του "Ο Λούσιας" έγινε τηλεοπτικήσειρά από την ΕΤ-1 και µεταδόθηκε το1989.Ο Νίκος Χουλιάρας συνεργάσθηκε µεπολλά περιοδικά από το 1962, όπως τα«Ενδοχώρα», «∆οκιµή», «Ζυγός»,«Τραµ».

Για τον Νίκο Χουλιαρά

Ο Νίκος Χουλιάρας οσµίστηκε το χάος. Και το φώτισε. Με χρώµα. Μεµουσική. Με στίχο. Με αφήγηση. Κι είδε το ανθρωπάκι µέσα στο χάος.Να κοιτάει το χάος. Να πηδάει µέσα στο χάος. Να βγαίνει από το χάοςένας µικρός χαώδης, αθώος, λοξός, καταχθόνιος και κωµικός Λούσιας.Το χάος µπορεί ακόµη να έχει το σχήµα των οµόκεντρων κύκλων, ίδιωνµε αυτούς που σχηµατίζει στην επιφάνεια της λίµνης η πέτρα που πε-τάµε, και τότε η αφήγηση ξετυλίγεται συνειρµικά, σε επάλληλους κύ-κλους γύρω από ένα κέντρο, όπως το κέντρο στο µυθιστόρηµα Ζωή,την άλλη φορά (Νεφέλη 1985), που είναι το πανταχού παρόν δισυπό-στατο -εικαστικό και αφηγηµατικό- «ανθρωπάκι», ο ήρωας του.

Γεωργία Λαδογιάννη

Η Πανηπειρωτική Συνοµοσπονδία Ελλάδας ξεκίνησε µία αξιέ-παινη προσπάθεια, να τιµήσει Ηπειρώτες των Γραµµάτων,της Τέχνης και του Πολιτισµού. Άρχισε µε την τιµητική εκδή-λωση, που διοργάνωσε στην Παλαιά Βουλή και µε τη συµµε-

τοχή του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, αφιερωµένη στον πολυ-σύνθετο και πολυτάλαντο Νίκο Χουλιαρά. Συνέχισε µε το γνω-στό και διακεκριµένο ποιητή Μιχάλη Γκανά και εντάσσει στιςάµεσες παρουσιάσεις το Γιώργο Αρµένη και το Γιάννη ∆άλλα.

Μιχάλης ΓκανάςΓεννήθηκε το 1944 στον Τσαµαντά Θεσπρω-τίας. Το 1948, ο ίδιος και η οικογένεια του,εκτός από τον πατέρα του, οδηγήθηκαν στηνΑλβανία και µετά στην Ουγγαρία, για να επι-στρέψουν στην Ελλάδα το 1954.Από το 1962 ζει και εργάζεται στην Αθήνα,όπου ήρθε για να σπουδάσει Νοµικά, χωρίςνα ολοκληρώσει τις σπουδές του.Βιβλιοπώλης για µια δεκαπενταετία, στη ∆ω-δώνη του Βαγγέλη Λάζου, συνεργάστηκε αρ-γότερα µε την κρατική τηλεόραση και ταραδιόφωνο.Από το 1989 µέχρι το 2005 ήταν κειµενογρά-φος σε διαφηµιστική εταιρεία.Έχει γράψει πέντε ποιητικές συλλογές, έναπεζογράφηµα και στίχους για τραγούδια, πουέχουν µελοποιηθεί από σηµαντικούς συνθέ-τες και τραγουδηθεί από εξαιρετικές φωνές.Μετέφρασε επίσης Νεφέλες του Αριστοφάνη,Επτά επί Θήβας του Αισχύλου και ΆσµαΑσµάτων του Σολοµώντα.Το 1994 τιµήθηκε µε το κρατικό Βραβείο Ποί-ησης για το βιβλίο του Παραλογή, ενώ το ∆ε-κέµβριο του 2009 του απονέµεται το ΒραβείοΚαβάφη, στο Κάιρο.

Για τον Μιχάλη Γκανά

Το ποίηµα έρχεται από µακριά∆εν ξέρει αν χορεύει ή παραπατάει.(Ο ύπνος του καπνιστή, σ. 54)Οι δύο αυτοί στίχοι θα µπορούσαν να δίνουν επιγραµµατικά και ουσιαστικάτην ποίηση του Μιχάλη Γκανά. Γιατί εκείνο που χαρακτηρίζει τον ποιητικότου κόσµο από τον Ακάθιστο ∆είπνο, τα Μαύρα Λιθάρια, την Μητριά Πα-τρίδα, τα Γυάλινα Γιάννενα, την Παραλογή, τα ποιήµατα της Ανθοδέσµης,Τα µικρά, τους Στίχους, τον Ύπνο του καπνιστή είναι ότι έχει (βαθιές) ρίζες(στον ποιητικό και ιστορικό χρόνο και χώρο) και ρυθµό (από τον γρήγορο καιπηδηχτό της χαράς µέχρι το σκαµπανέβασµα του λυγµικού σπασµού καιτον αργόσυρτο της µνηµοσύνης λύπης

Γεωργία Λαδογιάννη

ΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Ζεστό πρωινόΟι πεταλούδες λείπουνΛευκό σεντόνι!

*άσπρο µπουκάλιµισογεµάτο γάλακρύφτηκ' η γάτα!

*κλειστό µπατζούριαναµµένο τζάκιδες! χειµώνιασε

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ανήκει στην ειδική φόρµα επιγραµµατι-κής ποίησης (Χαϊκού), που γεννήθηκεστην Ιαπωνία κάπου στον 17ο αιώνακαι διαδόθηκε στον κόσµο τα τελευταία50-60 χρόνια. Το Χαϊκού είναι ελληνικόποίηµα, που εκφράζει ποιητικό συναί-σθηµα ή συγκίνηση.

ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ

Αν θα µπορούσα 'γω ποτέ,Τον κόσµο να αλλάξω,Κι' από αντάρα, καταχνιά,Λιακάδα εγώ να φτιάξω.

Αν θα µπορούσα σε χαρά,Λυγµό να µεταλλάξω,Και την βροχή την δυνατή,Αστροφεγγιά να φτιάξω.

Βαριάς αρρώστιας γιατρικό,Και βότανο να κάµω,Του πόνου σου τον στεναγµό,Με χάδια να καλµάρω.

Της λύπης σου την φορεσιά,Με ήλιους να στολίσω,

Του νου σου την αφροντισιά,Με γνώσεις να πλουτίσω.Και της χολής σου το φιλί,Με µέλι να γεµίσω,Απ' της Ζωής τον µόχθο σου,Τραγούδι ν' αναστήσω.

Τότε θα ήµουνα Θεά,Νεράιδα της Αγάπης,Μεσ' στα κανάλια της Ζωής,Μεσ' στου ουρανού τα πλάτη.

Τότε τον κόσµο θα' φτιαχνα,Λαµπρό και µυρωµένο,«Όµορφο κόσµο φωτεινό,Αγγελικά πλασµένο».

ΚΑΙΤΗ ΜΗΛΙΟΥ - ΜΠΕΡ∆ΕΚΑ(Από τη συλλογή Ουράνιο Τόξο)

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 11ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Περιµένουµε τη συµµετοχή σας στην έκδοση της εφηµερίδας. Ενηµερώστε µας για κοινωνικά γεγονότα.Είναι απαραίτητο και το φωτογραφικό υλικό. Μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Ό,τι είναι προς

δηµοσίευση να το στέλνετε στη διεύθυνση: ∆ηµήτρης Κουτουλίδης, Άρεως 67, Κηφισιά, 145 61.

ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ 2009

O πως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Πολιτιστικός Περιβαλλοντι-κός Σύλλογος ∆ολιανών «Ο ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ», στις 24 Oκτωβρίου

2009, ηµέρα Σάββατο, διοργάνωσε την καθιερωµένη πλέον εκδή-λωση “ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ”.

Η προετοιµασία απόσταξης είχε γίνει και το καινούργιο τσίπουρο σε µπιν-τόνια ήταν έτοιµο να προσφερθεί στην εκδήλωση. Φέτος η εκδήλωση έγινεστα κτήρια της Μαθητικής Εστίας, µιας και ο χώρος του Κοινοτικού Κατα-στήµατος είναι µικρός για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Η προσέλευση τουκόσµου ήταν αρκετή και υπολογίζεται να συµµετείχαν γύρω στα 500 άτοµα.

Το ∆.Σ του Συλλόγου είχε µεριµνήσει για το στόλισµα της αίθουσας, τουςτσιπουροµεζέδες, τα κρασιά και γενικά ό,τι χρειάζεται µια τέτοια εκδήλωση.

Το δηµοτικό συγκρότηµα του χωριανού µας Νικόλα Γκόνη (γιου του Μι-χάλη Γκόνη και της Μαρίας) διασκέδασε άψογα τους παρευρισκόµενους.Το ευχάριστο και θετικό µήνυµα της εκδήλωσης ήταν η συµµετοχή της νε-ολαίας του χωριού, η οποία βοηθούσε και συµµετείχε στην εκδήλωση.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος είχε προσκαλέσει τους φορείς του χωριού,καθώς και την ∆ηµοτική Αρχή και την Αδελφότητα ∆ολιανιτών.

Ένα µεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στο ∆.Σ. του Συλλόγου και σε όσους βοήθησανυλικά και οικονοµικά στην επιτυχία αυτής της εκδήλωσης.

∆ΟΛ Ι Α Ν Ι Τ Ι Κ Α Σ Τ Ι Γ Μ Ι Ο Τ Υ Π Α - Από τον ΑΛΕΞΗ ∆ΟΚΟ

Ενας καινούργιος χώρος Αθλοπαιδιών στο Χωριό

Σ τις αρχές τηςδεκαετίας

1970 τα παλαιά“ΤΟΛΛ” οικοτρο-φεία που ανήκουνστο Εθνικό ΊδρυµαΝεότητας παραχω-ρήθηκαν µε από-φαση τουΙδρύµατος γιαχρήση στην τότεΚοινότητα ∆ολια-νών για πενήνταχρόνια.

Από τότε έχουν πα-ραµεληθεί και αργο-πεθαίνουν σιγά -σιγά. Εγινε µία µικρήαξιοποίηση τους στιςαρχές του 1990 µετην είσοδο των µετα-ναστών από την γει-τονική Αλβανία, αλλάγια λίγο χρονικό διά-στηµα (περίπου 2χρόνια).

Από τότε έχουν γίνει“σπίτι” του κάθε ενόςαλλοδαπού, µιας καιείναι προσβάσιµαστον καθένα, µε απο-τέλεσµα να εγκυµο-νούν πάµπολλουςκινδύνους για τηνµικρή κοινωνία τουχωριού µας, αλλά καιτου ∆ήµου µας ευρύ-τερα.

Ευτυχώς φέτος η∆ηµοτική Αρχή, σεσυνεργασία µε τηΣχολική Επιτροπή ∆ολιανών, αποφάσισε να αξιοποιηθεί το πρώτο απότα πέντε “ΤΟΛΛ”, που βρίσκεται στο βόρειο τµήµα και χρησιµοποιούν-ταν ως χώρος γυµναστικής του Γυµασίου –Λυκείου, όταν ο καιρός δενήταν καλός.

Άρχισε έτσι η αποξήλωση των παλαιών κατασκευών που υπήρχαν,σοβατίστηκε σε όλο το µήκος του σε ύψος περίπου 1,5 µέτρου, τοπο-θετήθηκαν καινούργιες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, βάφτηκε ο χώρος,έγιναν τουαλέτες καινούργιες, 2 µικρές αποθήκες και γενικά άλλαξε όψηολόκληρο το “ΤΟΛΛ”

Το πιο βασικό είναι ότι τοποθετήθηκε και κλιµατισµός (θέρµανση –ψύξη), ώστε να µπορεί ο χώρος να χρησιµοποιηθεί χειµώνα - καλο-καίρι για αθλητικές εκδηλώσεις (βόλεϋ, µπάσκετ, γυµναστική). Στοχώρο θα τοποθετηθούν ειδικός τάπητας στο δάπεδο, µπασκέτες,κ.λπ.). Τέτοιες ενέργειες είναι επικροτούµενες από όλους µας και συγ-χαίρουµε τόσο τη ∆ηµοτική Αρχή αλλά και τη Σχολική Επιτροπή για τηνκατασκευή αυτού του έργου.

Περιµένουµε και άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες από τη ∆ηµοτική Αρχή,ώστε να αξιοποιηθούν και τα υπόλοιπα τέσσερα “ΤΟΛΛ”, που βρί-σκονται σε χώρο “Φιλέτο” του Χωριού µας .

Υπάρχουν τρόποι αξιοποίησής τους αρκεί να καθίσουµε και να ενερ-γήσουµε όλοι µας (∆ηµοτική Αρχή, φορείς και χωριανοί) από όποιοπόστο µπορεί ο καθένας µας, αλλά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

ΚΑΦΕ - ΜΠΑΡ - ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ “Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ”

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ12ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

∆είτε την ιστοσελίδα του

χωριού µας στο Internet,

την οποία επιµελήθηκε

ο Γιώργος Σάµπαλης, στη

διεύθυνση: www.doliana.net

Εκεί µπορείτε να διαβάσετε

πλέον και την εφηµερίδα µας

“∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ” και

σε ηλεκτρονική µορφή.

∆ΟΛ Ι Α Ν Ι Τ Ι Κ Α Σ Τ Ι Γ Μ Ι Ο Τ Υ Π Α - Από τον ΑΛΕΞΗ ∆ΟΚΟ

Κέντρο Μέριµνας ∆ολιανώνΤ ο Κτήριο της κεντρικής πλατείας που είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται από

την Αδελφότητα ∆ολιανιτών και παραχωρήθηκε στο ∆ήµο µας µετά από συµ-φωνία µε την Αδελφότητα, µπήκε στο πρόγραµµα “ΘΗΣΣΕΑΣ” του ∆ήµου και άρχισεη κατασκευή του.

Έτσι έπεσε η πρώτη πλάκα και ολοκληρώθηκε και η δεύτερη στα µέσα ∆εκεµ-βρίου.

Ο προϋπολογισµός του έργου είναι περίπου 250.000 € και θα ονοµαστεί “ΚΕΝ-ΤΡΟ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ∆ΟΛΙΑΝΩΝ” και θα διοικείται από Συµβούλιο που θα οριστεί µεαπόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου.

Είναι ένα κτήριο στο κέντρο του χωριού και όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του θαείναι χρήσιµο για κοινωνικούς σκοπούς τόσο του χωριού µας, αλλά και ευρύτερατου ∆ήµου µας.

Ας ελπίσουµε ότι θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του σύντοµα και δεν θα σταµατή-σει το έργο εδώ που είναι σήµερα. Τέτοιες υποδοµές χρειάζονται τα χωριά µας µιαςκαι ερηµώνουν σιγά –σιγά και χρειάζονται υποδοµές για να ξαναζωντανέψουν.

Ας ελπίσουµε ότι και το έργο της πισίνας θα µπει σε πρόγραµµα από τον ΑΣΜΕΚ∆ολιανών, για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του και να µην πάνε χαµένα τόσα χρή-µατα που έχουν ξοδευτεί.

Είναι δύο έργα που θα δώσουν, κατά τη δική µου άποψη, άλλη όψη στο χωριό µαςκαι µε τη διαφήµιση τους µέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ, θα προσελκύσουµε επισκέπτες στοχωριό µας.

O ξενώνας και η ταβέρνα της Κεντρικής Πλατείας“ΜΠΑΞΙΕΣ”

ΤΟΜΕΑΣ ΕΚΑΒ ∆ΟΛΙΑΝΩΝΟ τοµέας ΕΚΑΒ ∆ολιανών, που Ιδρύθηκε εδώ και δύο χρόνια και λειτουργούσε ως παράρτηµατων Ιωαννίνων µόνο µε δύο βάρδιες, µετά από απόφαση του Υπουργείου Υγείας έγινε αυτόνοµοςµε έδρα το χωριό µας και λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο πλέον.Το ασθενοφόρο είναι µόνιµο στο χωριό µας και καταλαβαίνετε τι σηµαίνει αυτό για το χωριό µας,αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Ένα µεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς που ενήργησαν, ώστε ναείναι έδρα του τοµέα τα ∆ολιανά. Ευχόµαστε να στελεχωθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα ο Τοµέαςκαι µε άλλο προσωπικό (αυτή τη στιγµή λειτουργεί µε οκτώ άτοµα), ώστε να λειτουργεί πιο άνετααπό τους διασώστες του ΕΚΑΒ.Εδώ οφείλουµε να ευχαριστήσουµε τον Σεβασµιώτατο Μητροπολίτη ∆ρυινουπόλεως –Πωγω-νιαννής και Κονίτσης κ. Ανδρέα για την παραχώρηση του χώρου όπου στεγάζεται ο Τοµέας, τον∆ιευθυντή 7ης Περιφέρειας ΕΚΑΒ Ιωαννίνων κ. Μήλιο Κωσταντίνο, για τις ενέργειες µόνιµης έδραςτου τοµέα στα ∆ολιανά, και τον ∆ήµο Καλπακίου που είναι αρωγός σε τέτοιες προσπάθειες.Αυτό που µένει ως υπόσχεση και από τον προηγούµενο υπουργό Υγείας κ. Αβραµόπουλο για Πο-λυδύναµο Ιατρείο στο Καλπάκι, πρέπει να υλοποιηθεί από τη σηµερινή ηγεσία του υπουργείουΥγείας. Χρειάζεται ένα τέτοιο Πολυδύναµο Ιατρείο η περιοχή µας.

O ξενώνας και η τα-βέρνα- καφενείο

“ΤΟ ΜΕΤΟΧΙ”

ΤΑΒΕΡΝΑ - ΚΑΦΕ - ΜΠΑΡ “ΣΤΕΡΓΙΟΥ”