Του Ηλία Βενέζη

Υπάρχουν κάποια βουνά κάπου στην Ανατολή που ονομάζονται Κιμιντένια. Εκεί, μέσα σε ένα μικρό υποστατικό, ζούσε ένα μικρό αγοράκι, ο Πέτρος, με την οικογένεια του, δηλαδή τις τέσσερις αδελφές του την Άρτεμη, την Αγάπη, την Ανθίπη, τους γονείς του και τους παππούδες του. Στο υποστατικό ζούσαν κι άλλοι άνθρωποι που δούλευαν για τον παππού στα χωράφια, όπως ο πατέρας του και ο μπαρμπά-Ιωσήφ που δουλειά του ήταν να φροντίζει και να μπολιάζει τα δέντρα.

Το υποστατικό τους δέχτηκε επισκέψεις από ξένους ανθρώπους όπως ο Αλί που γύρευε σε όλη την Ανατολή να βρει το καμήλι του με το άσπρο κεφάλι και του Στέφανου του σαμαράτου που προσπαθούσε να κρατήσει τους ήχους μέσα σ’ ένα παλιό ρολόι. Ακόμα φιλοξένησαν την θεία τους την Ουρανία που έφερε μαζί της τα φαντάσματα. Μια μέρα η Άρτεμη πήγε στο δάσος και γνώρισε έναν κυνηγό που φορούσε ένα μαντήλι στο κεφάλι με κεντημένα πάνω του κίτρινα άστρα. Αυτός της μίλησε για τον ερχομό μιας ξένης κοπέλας από την Αγγλία, της Ντόρις.

Κάποτε ένα μικρό αγόρι είχε ακούσει από το θείο του στη Σκωτία ιστορίες για την Ελλάδα. Δέκα έξι χρόνια αργότερα έρχεται στη Μύκονο και ερωτεύεται μια κοπέλα. Ήθελε να την παντρευτεί, μα ο πατέρας της αρνούνταν. Ο άντρας την κυνήγησε και μετά από τις πιέσεις που άσκησε στον πατέρα της, την πήρε για γυναίκα του και γυρίσανε στη Σκωτία. Οι δυο τους έκαναν ένα γιο και αυτός με την σειρά του παντρεύτηκε και έκανε μια κόρη με το όνομα Ντόρις Βηλαρά. Η Άρτεμη την επισκέφτηκε όταν γύρισε η κοπέλα στην Ελλάδα. Μαζί της ήταν πάντα ο κυνηγός της με τα κίτρινα άστρα. Μια μέρα αποφάσισε αυτός με την κυρά του να επισκεφθούν την σπηλιά των αγριοργούρουνων. Η Άρτεμη δεν ήθελε να μπουν μέσα και έτσι μάλωσε και με τους δυο. Εκείνοι την περιφρόνησαν και μπήκαν. Μετά από αυτό, η Άρτεμη έκοψε για εκδίκηση την σέλα του αλόγου της Ντόρις, η οποία ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα. Ύστερα μόνος του ο κυνηγός πήγε στην φωλιά μιας αρκούδας και σκοτώθηκε από μια σφαίρα. Μαθαίνοντας όλοι το περιστατικό ανησύχησαν και ο παππούς με την σειρά του, συννεφιασμένος καθώς ήταν, μίλησε με τον γερο-Βηλαρά. Η πιστολιά που ακούστηκε το καλοκαιρινό πρωινό του 1914 ήταν ένα μυστήριο για όλους. Εκείνη την μέρα η Συμφωνία της Αυγής, το χρονικό μιας ήρεμης και όμορφης ζωής τελείωσε.

Την επόμενη μέρα οι ενήλικοι συζητούσαν για μια μεγάλη καταστροφή που ερχόταν, για διωγμούς και για την Ντόρις που κινδύνευε. Ο παππούς και ο γερο-Βηλαράς πήγαν να δουν πως θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Ντόρις. Τα παιδιά, καθώς δεν είχαν καταλάβει τίποτα, ρώτησαν την μητέρα τους και την γιαγιά τους τι ήταν αυτά που έλεγαν πριν. Εκείνες τους πήραν και πήγαν να προσευχηθούν στην Παναγία για να τους προστατέψει. Ο Αντώνης Παγίδας και η Ντόρις μαζί με μια ομάδα ανθρώπων προστάτεψαν τις περιοχές που βρίσκονταν στα παράλια. Αργότερα έφτασε ένα γράμμα στα χέρια της που τους ανακοίνωσε τον πόλεμο και την τελική συμφωνία που κλείστηκε για τον ξεριζωμό όλων των Ελλήνων από εκεί.

Στο μεταξύ ο Παγίδας πήγε να παλέψει με τον Γαρμπή. Τελικά ο κοντραμπατζής βγήκε νικητής. Μετά την μάχη έφεραν το πτώμα του στο υποστατικό και αφού το φρόντισε με πολλή αγάπη ο Παγίδας, το πρωί τον έθαψαν. Την ίδια μέρα οι έλληνες ξεκίνησαν για την άλλη χώρα. Τελευταία, έφυγε η οικογένεια του Πέτρου με τους κοντραμπατζήδες. Όταν έφτασαν στη θάλασσα και επιβιβάστηκαν ο Αντώνης Παγίδας έμεινε στη στεριά για να πεθάνει και να πάει στην άλλη του ζωή μαζί με τον φίλο του που ο ίδιος σκότωσε. Κάποια στιγμή η γιαγιά έγειρε στα στήθη του παππού για να κοιμηθεί αλλά κάτι την εμπόδιζε. Ο παππούς το έβγαλε έξω. Ήταν λίγο χώμα από την πατρική γη τους.

«Γη ,Αιολική γη, γη του τόπου μου…»

Ποια είναι τα βασικά θέματα που παρουσιάζονται στο

βιβλίο…Τα βασικότερα θέματα που θίγει το

βιβλίο είναι η αγάπη των ανθρώπων γα την πατρίδα τους, ο πόλεμος που ξεκινούσε από την Βοσνία και έφτανε μέχρι τα μέρη τους και για τους διωγμούς των Ελλήνων από τη Μ. Ασία στην Ελλάδα. Ακόμα η φιλία και η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων είναι χαρακτηριστικό γνώρισμά του.

Χαρακτηρισμός προσώπων Παππούς: Ο παππούς είναι ένας καλόκαρδος

άνθρωπος που προστατεύει την οικόγενειά του και το σπιτικό του. Είναι γενναίος και πονηρός καθώς όποτε του παρουσιαστεί ένα πρόβλημα το λύνει, όπως το περιστατικό με τον ληστή, τον Λαζό. Παρόλο που είναι αγράμματος είναι πολύ σοφός από τις εμπειρίες της ζωής του. Είναι αγαπητός από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Θα μπορούσαμε, επίσης, να χαρακτηρίσουμε τον γέροντα φιλόξενο, μιας και το υποστατικό του έχει φιλοξενήσει πολύ κόσμο, φιλικό απέναντι στους ταξιδιώτες και κοινωνικό.

Πέτρος: Ο Πέτρος είναι ένα αγόρι που θέλει να μαθαίνει πράγματα για τον κόσμο και αυτό τον οδηγεί πολλές φορές σε περίεργες περιπέτειες. Αν και όχι ο μεγαλύτερος πολλές φορές «τραβάει» τις αδερφές του στον σωστό δρόμο, κάτι που του δίνει λίγο τον χαρακτηρισμό του αρχηγού.

Άρτεμη: Η Άρτεμη είναι ένα κορίτσι που θέλει να τα μαθαίνει όλα αλλά όχι με την έννοια της κουτσομπόλας. Έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα, αλλά και για τους κυνηγούς κάτι που είναι αρκετά περίεργο. Είναι επίσης αρκετά ανυπάκουη και μερικές φορές κάνει μόνο το δικό της.

Μητέρα: Η μητέρα των παιδιών είναι ευγενική και νοιάζεται για τους άλλους περισσότερο από τον ίδιο της το εαυτό, καθώς προσπαθεί να προστατέψει τη οικογένεια της, όπως έκανε με την αδερφή της, την Ουρανία και το Πέτρο. Είναι μια πολλή γλυκιά και τρυφερή μητέρα μιας και συμβουλεύει συνέχεια τα παιδιά της και κρίνει τις πράξεις τους, όχι, φυσικά, από κακία, αλλά από την υπερβολική αγάπη που τρέφει για αυτά. Είναι επίσης υπάκουη καθώς ακούει ότι της λέει ο άντρας και ο πατέρας της.

Τι μας άρεσε περισσότερο στο βιβλίο!

•Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν που μιλούσε για τα φυτά και τα ζώα μέχρι και για τα αντικείμενα και τα δωμάτια σαν να ήταν ανθρώπινα όντα.

•Στο βιβλίο εμένα μου άρεσε όταν ο Αντώνης Παγίδας έμεινε πίσω στην Αιολική Γη για να πεθάνει μαζί με τον φίλο του Γαρμπή.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο βιβλίο ήταν όταν ο ληστής, ο Λαζός επέστρεψε τα χρήματα που ζήτησε από τον παππού όταν έμαθε ότι η σύζυγός του ήταν άρρωστη από τον τοκετό. Έτσι, αν αναλύσει κανείς περισσότερο αυτή την πράξη θα διαπιστώσει πως όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους κάτι διαφορετικό από αυτό που δείχνουν και πως στην ανάγκη όλα μπορούν να συμβούν.

Τι θα θέλαμε να αλλάξουμε στην ιστορία…

Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω στην ιστορία είναι ότι θα ήθελα να διατηρήσουν ο κοντραμπατζής Αντώνης Παγίδας και ο Στρατήγος Γαρμπής αυτή την υπέροχη φιλία που είχαν αναπτύξει, καθώς αν συνέβαινε αυτό θα μπορούσαν να προστατέψουν όλη την Ανατολή και έτσι καμία δύναμη σαν αυτούς δεν θα μπορούσε να τα βάλει μαζί τους.

Εμάς μας άρεσε η ιστορία ακριβώς όπως είναι. Δεν θα αλλάζαμε τίποτα.

Βιογραφία του συγγραφέα

Ο συγγραφέας, Ηλίας Βενέζης που το πραγματικό του όνομα είναι Ηλίας Μέλλος γεννήθηκε το 1904 στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, μεγάλωσε στη Λέσβο και αργότερα εγκαταστάθηκε στηνΑθήνα όπου και πέθανε το 1973. Έζησε την Μικρασιατική καταστροφή, αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας μαζί με 3.000 Έλληνες όπου δούλεψε καταναγκαστικά στα φοβερά τουρκικά “εργατικά τάγματα”. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες και τα βιώματά του άντλησε υλικό για να γράψει τα βιβλία του.

Εργογραφία του συγγραφέα • Το νούμερο 31328 (1931)• Γαλήνη (1939)• Αιολική Γη (1943)• Ωκεανός (1956)• Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων (συλλογή, 1927)• Εμανουήλ Λεύκας (συλλογή, 1939)• Αιγαίο (συλλογή, 1941)• Ακήφ (διήγημα, 1944)• Άνεμοι (συλλογή, 1944)• Ώρα Πολέμου (συλλογή, 1946)• Οι νικημένοι (συλλογή, 1954)• Αρχιπέλαγος (συλλογή, 1969)• Φθινόπωρο στην Ιταλία (ταξιδιωτικό, 1950)• Αμερικανική Γη (ταξιδιωτικό, 1955)• Αργοναύτες (χρονικά και ταξίδια, 1962)• Εφταλού (αφηγήσεις, 1972)• Περιηγήσεις (ταξιδιωτικό, 1973)• Στις ελληνικές θάλασσες (αφηγήσεις, 1973)• Μικρασία Χαίρε (αφηγήσεις, 1974)

Το ολοκαύτωμα της Μ. Ασίας…Οι Έλληνες της Μ. Ασίας, μετά την Μικρασιατική

καταστροφή του 1922 και της συνθήκης που υπογράφτηκε αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους και να κατευθυνθούν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια, τα χωράφια, τα πλούτη τους, τα πάντα.Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αποτελεί μια από τις πιο δραματικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Περίπου 1.5000.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Β. Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη καθώς και σε κάποιες περιοχές της Αθήνας όπου δημιουργήθηκαν πολλοί προσφυγικοί καταυλισμοί και πρόχειρα παραπήγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι περιοχές αυτές εξελίχτηκαν σε γόνιμες με την εργασία των προσφύγων ενώ μεγάλες πόλεις δημιουργήθηκαν στη θέση αυτών των μικρών καταυλισμών.

Χάρτης της Μικράς Ασίας

Μια εργασία από τις μαθήτριες του Α2 Γλυκερία Κοριτσίδου, Κάτη Χριστίνα και Αντωνία Κασαμπαλή