ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ - ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ2Ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ… ΕΥΡΩΠΗΣ

ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017

ΚΕΙΜΕΝΑ

Χρύσα Τσαρούχη, φιλόλογοςΙφιγένεια Πανταζή, μαθήτρια Β΄ τάξηςΜαίρη Παπαδάκη, μαθήτρια Β΄ τάξης

ΣΚΙΤΣΑ

Ναταλία Τσανάκα, μαθήτρια Β΄ τάξης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ - ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ2Ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ… ΕΥΡΩΠΗΣ

Εμείς που συμμετέχουμε στο πρόγραμμα «Σχολεία - Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά τη συνάδελφο Χρύσα Τσαρούχη που μας …ταξίδεψε από το μύθο στην ιστορία της Ευρώπης.

Οι υπεύθυνοι καθηγητές,Μαρία Τρουλιανού, οικονομολόγοςΛάμπρος Χρόνης, αγγλικής

Ένα αρχαίο πρωινό, καθώς ο ήλιος παιγνίδιζε στις ακτές της Μεσογείου, η Ευρώπη, η όμορφη κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάεσσας, που βασίλευαν στη Φοινίκη, κατέβηκε με τις φίλες της, όχι μακριά από τη θάλασσα, να μαζέψει λουλούδια. Τότε ακριβώς ήταν που την πρόσεξε ο Δίας. Φλογισμένος από έρωτα, καταφεύγει ακόμα μια φορά στην πονηριά. (Με μια πονηριά, βλέπετε, αρχίζει η ιστορία της Ευρώπης… και ίσως κάπως έτσι και να συνεχίζει…) Μεταμορφώνεται λοιπόν, σε ταύρο, με ήρεμη και άκακη εμφάνιση, που η ανάσα του ξέχυνε μια γλυκιά μυρωδιά ζαφοράς. Η Ευρώπη θαμπωμένη από την ομορφιά του ζώου, το πλησιάζει και το χαϊδεύει. Ο ταύρος γονατίζει. Η ανύποπτη Ευρώπη κάθεται στη ράχη του προσκαλώντας και τις φίλες της να κάνουν το ίδιο. Μα ο ταύρος γρήγορος σαν την αστραπή, σηκώνεται όρθιος και τρέχει κατά τη θάλασσα, ενώ η Ευρώπη, τρομαγμένη, γαντζώνεται στα κέρατά του και φωνάζει βοήθεια… Ο ερωτευμένος Δίας για να καθησυχάσει αλλά και να ευχαριστήσει την όμορφη Ευρώπη, αρχίζει ένα ταξίδι σε χώρες όμορφες, γεμάτες ορμητικά ποτάμια αλλά και πυκνά δάση, γεμάτες εύφορες πεδιάδες αλλά και πανύψηλα βουνά. Και λίμνες. Τόση ήταν η ξεχωριστή ομορφιά τής κάθε χώρας που η Ευρώπη άφηνε στην κάθε μια κι ένα κομμάτι του εαυτού της ... Μέχρι να τελειώσει το ταξίδι είχε χαρίσει όλα της τα μέλη (τη μνήμη της μόνον κράτησε) στις παράξενες αυτές χώρες. Και τι απέμεινε, θα ρωτήσετε, λοιπόν στην γενναιόδωρη Ευρώπη;

Τι άλλο από το όνομά της… Αλλά κι αυτό, καθώς το ταξίδι τους τελείωνε, το φώναξε τόσο δυνατά που αντιλάλησαν τα βουνά, τα ποτάμια, οι πεδιάδες και τα δάση και γέμισαν με τ’ όνομά της. Ευρώπη! Ευρώπη! το σιγοτραγουδούσαν τις νύχτες τα νερά… Ευρώπη… Ευρώπη… κι ο άνεμος το σιγοψιθύριζε… Ευρώπη, Ευρώπη… Η Ευρώπη είχε γεννηθεί.

Κι ενώ η Ευρώπη, η γοητευτική κόρη του Αγήνορα γύρισε πίσω και χάρηκε τον έρωτα του Δία κι έκανε τρεις όμορφους γιους μαζί του, η άλλη Ευρώπη, με τα ποτάμια, τα βουνά, τα δάση και τις πεδιάδες, λίγο-λίγο βυθιζόταν σε διαμάχες φρικτές και σφοδρές διαφωνίες που γρήγορα έγιναν φονικές συγκρούσεις και πόλεμοι αιματηροί και κράτησαν χρόνια κι έβαψαν κόκκινα τα ποτάμια, κι έκαναν τα δάση να αναριγήσουν και τις πεδιάδες να διψάσουν… (τα βουνά μόνον ίσως να ξέφυγαν ) κι έκαναν ερείπια και τις πόλεις, εκατομμύρια άνθρωποι νεκροί κι εκατομμύρια ζωντανοί, δυστυχισμένοι. (Κι η όμορφη κόρη του Αγήνορα πάντα να κοιμάται θλιμμένη.) Και οι πόλεμοι τους κρατούσαν πολλά χρόνια, ίσως και τριάντα…! όπως ο τριακονταετής πόλεμος, ίσως κι εκατό…!!! όπως ο εκατονταετής πόλεμος. Μα δεν μάθαιναν από τον πόνο και ξανά και πάλι οι όμορφες χώρες της Ευρώπης έπιαναν τον πόλεμο με μεγαλύτερη κάθε φορά ορμή και ξανάβαφαν πιο κόκκινα τα ποτάμια κι έκαναν ν’ αναριγούν πιο βαθιά τα δάση κι οι πόλεις να γινόταν ερείπια ξανά και ξανά, κι εκατομμύρια άνθρωποι νεκροί κι εκατομμύρια ζωντανοί, δυστυχισμένοι. 8.700.000 νεκροί, ωω !...στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. 38.000.000 νεκροί ωωω!!… και πολλοί περισσότεροι, δυστυχισμένοι… στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. (Και η όμορφη κόρη του Αγήνορα πάντα να κοιμάται θλιμμένη).

Και τότε η θλιμμένη Ευρώπη, η όμορφη κόρη του Αγήνορα που είχε κρατήσει, θυμάστε; τη μνήμη της και θυμόταν πως είχε διασκορπίσει τα μέλη της στις όμορφες

χώρες που όλες μαζί ήταν τώρα η Ευρώπη, σκέφτηκε πως ήταν πια καιρός να γυρίσει πίσω σ’ αυτές τις χώρες και να μαζέψει τα διασκορπισμένα της μέλη, ίσως σκέφτηκε αυτό να έφταιγε… κι ίσως να έπρεπε να ενώσει μεταξύ τους αρμονικά όλα τα μέλη της Ευρώπης, ίσως να έπρεπε να συναρμολογήσει σωστά μεταξύ τους όλα τα μέλη της Ευρώπης για να μπορούν να λειτουργούν σαν ένα σώμα, ίσως να έπρεπε ακόμα και να τα συμφιλιώσει και σίγουρα να τα ειρηνεύσει αλλά, ακόμα καλύτερα, να τα εμπνεύσει για να ξαναβρούν τα ποτάμια το χρώμα τους, τα δάση τη γαλήνη τους, οι πόλεις τη ζωή τους και οι άνθρωποι τη σύνεση, το μέτρο, το χιούμορ, την αγάπη.

Η διασκορπισμένη Ευρώπη όφειλε να γίνει ενωμένη Ευρώπη.

Kι αρχίζουν σιγά-σιγά να ακούγονται οι φωνές για την ένωση της… Ο Sain Simon μιλά τον 19ο αιώνα «για την αναδιοργάνωση της ευρωπαϊκής κοινωνίας και το μεγάλο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» ενώ ο August Compte «για τη δημιουργία θετικιστικής δυτικής Ευρώπης», ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1818 «για την συγκέντρωση όλων των Ευρωπαϊκών κρατών γύρω από μια κοινή κι ενωμένη πατρίδα» και ο Giuseppe Massini to 1834 ιδρύει τη «Νεαρή Ευρώπη» και προπαγανδίζει για μελλοντική κρατική οργάνωση των Ευρωπαϊκών χωρών» · μπαίνοντας στον 20ο αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1929 στην ομιλία του στη Συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών ο Aris-tide Briand έλεγε: «πιστεύω πως ανάμεσα σε λαούς που αποτελούν γεωγραφικές ενότητες, όπως οι λαοί της Ευρώπης, πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος ομοσπονδιακής ένωσης», και μια άλλη φωνή αυτή του Sir Winston Churchill, το Σεπτέμβριο του 1946 μετά τον φονικότατο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, διακήρυττε: «υπάρχει ένα φάρμακο που θα μπορούσε μέσα σε λίγα χρόνια να κάνει όλη την Ευρώπη ελεύθερη κι ευτυχισμένη. Το φάρμακο αυτό είναι να δημιουργήσουμε ξανά

την ευρωπαϊκή οικογένεια, στον βαθμό που μπορούμε και να της δώσουμε μια δομή που μπορεί να της εξασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια και την ελευθερία. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα είδος Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» Αλλά η Ευρώπη είχε πολλά ακόμη να αντιμετωπίσει μέχρι να ειρηνεύσει. Ο πόλεμος πήρε άλλη μορφή: έγινε ψυχρός πόλεμος κι ο κόσμος χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα, το δυτικό αντικομμουνιστικό και το ανατολικό κομμουνιστικό κι ο κόσμος γέμισε καχυποψία, εχθρότητα και μίσος.

Όμως ευτυχώς οι φωνές για την ένωση πλήθαιναν σταθερά και το 1950 για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται να παραχωρήσουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους σε μια υπερεθνική οντότητα που οι αποφάσεις της θα λαμβάνονται από τα, δια κοινής συμφωνίας, συγκροτημένα όργανά της. Το 1951 υπογράφεται η ιδρυτική Συνθήκη της «Ευρωπαϊκή Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα» (ΕΚΑΧ) από τα πρώτα 6 κράτη, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο κι αυτό σήμαινε πως όποιος δεν έχει πλήρη έλεγχο επί της ενέργειας και του χάλυβα, δεν είναι πλέον σε θέση να κηρύξει πόλεμο και το 1957 με τις συνθήκες της Ρώμης ιδρύονται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΥΡΑΤΟΜ). Το 1960 με τη σύμβαση της Στοκχόλμης ιδρύεται η Ευρωπαϊκή ζώνη ελεύθερων Συναλλαγών και το 1962 εφαρμόζεται η Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Σε όλη την πορεία της γίνονται μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν τη λειτουργία της Κοινότητας. Το 1986 η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, το 1997 η Συνθήκη του Άμστερνταμ, ενώ από το 2009 η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Σημείο σταθμός όμως στην πορεία της ήταν το 1992 που υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ένωση Πολιτική, Οικονομική και Νομισματική.

(Η κόρη του Αγήνορα άρχισε τώρα να κοιμάται πιο ήσυχα τις νύχτες.) Το 1981 η Ελλάδα γίνεται το δέκατο κράτος – μέλος της Κοινότητας

και κάθε τόσο έμπαινε στην ευρωπαϊκή παρέα και άλλη χώρα και τα κράτη μέλη έγιναν 28 και ενώθηκαν με πολλούς τρόπους μεταξύ τους όπως πχ το νόμισμα τους που το ονόμασαν ευρώ, και μια σημαία με 12 αστέρια που συμβολίζει τον κοινό χορό στον οποίο όλοι συντονίζουν τα βήματά τους. Και όρισαν και θεσμικά όργανα που είναι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που χαράζει τις βασικές πολιτικές της Ευρώπης, το Συμβούλιο των Υπουργών, το κύριο όργανο λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,την Ευρωπαϊκή Eπιτροπή, που προωθεί το κοινό συμφέρον και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που είναι η φωνή των πολιτών της.

Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Δημιούργησαν: το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όργανο επιβολής του νόμου, το Ελεγκτικό Συνέδριο για να ελέγχει τη σωστή χρησιμοποίηση των πόρων της Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή που είναι η φωνή της κοινωνίας των πολιτών, την Επιτροπή των Περιφερειών, τη φωνή της τοπικής αυτοδιοίκησης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το όργανο που διαχειρίζεται το ευρώ, τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, όργανο που ερευνά τις καταγγελίες των πολιτών, τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων, για να εξασφαλίζει ότι τα όργανα και οι οργανισμοί της Ένωσης σέβονται το δικαίωμα ιδιωτικής ζωής των πολιτών όταν επεξεργάζονται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα.

Κάπως έτσι, μέσα από δύσκολους δρόμους αλλά αποφασισμένη πια η Ενωμένη Ευρώπη με τις όμορφες χώρες, με τις διαφορετικές χώρες, με τις ξεχωριστές χώρες, αφουγκράζεται πια το μόχθο της όμορφης κόρης του Αγήνορα και πασχίζει να κρατήσει ενωμένα όλα της τα μέλη έχοντας καταλάβει πως αυτά θα είναι πάντοτε διαφορετικά μεταξύ τους. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι θα είναι και εχθρικά. Η σύνθεση του διαφορετικού είναι το τραγούδι που σιγοτραγουδά η Ευρώπη στα ποτάμια της, στα δάση της, στα βουνά και στις πεδιάδες της και στα κοινοβούλιά της κλείνοντας το μάτι και κρατώντας σφιχτά το χέρι της όμορφης κόρης του Αγήνορα που την οδηγεί στην ειρήνη, στην πρόοδο, στη ζωή.