η Ανεξάρτητη - Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΑπαραίτητο

ήΣπασμωδική

Κίνηση;» ΣΕΛ. 6-9

Τεύχος 8ο - 2 Ιουνίου 2013

ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

η Ανάπτυξη, της εκμετάλλευσης, ώ υπανάπτυξη... » ΣΕΛ. 4

Ρατσ-ισχύς εν τη ενώσει...

» ΣΕΛ. 16

Η τέχνη τραγουδά την ελπίδα » ΣΕΛ. 6-9

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

2ΚΥΡΙΑΚΗ 2 IOYNIOY 2013

ΙδρυτήςΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ

Σύμβουλος ΈκδοσηςΑΝΤΡΙΑΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Διοίκηση και Διεύθυνση ΈκδοσηςNEWS IN BRIEF ΕΚΔΟΣΕΙΣτ: 215 550 7787 - e: [email protected]

ΑρχισυνταξίαΑθλητικά: ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ Στήλες: ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΖΟΥΠΗΤεύχος: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ

Συντακτικό ΠολιτικούΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗΔΑΦΝΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΚΗΣ

Συντακτική ΟμάδαΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΟΖΑΝΗΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΑΚΟΣΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣΕΥΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥΜΑΓΔΑ ΠΑΠΑΔΑΜΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΕΡΛΕΣ

NEWS MATRIX

Χωρίς συμφωνία για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ολοκληρώνεται η σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών • Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τις θέσεις του για τα ΜΜΕ • Στο νομικό συμβούλιο παραπέμπεται από το υπουργείο Οικονομικών η αγοραπωλησία του Σκορπιού • Επικρίσεις δέχεται ο Ντέιβιντ Κάμερον για την απόφασή του να πάει διακοπές στην Ίμπιζα λίγες μέρες μετά τη δολοφονία βρετανού στρατιώτη. • Στην ελληνικής καταγωγής Αντέλ Εξαρχόπουλος πηγαίνει ο Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες

Την πρόταση του Αντώνη Ρουπακιώτης μεταβιβάζουν στην Βουλή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ • Περαιτέρω αύξηση της ύφεσης προβλέπει ο ΟΟΣΑ σε έκθεσή του για την Ελλάδα, την οποία αμφισβητεί ο υπουργός Οικονομικών

• Συλλαμβάνεται ο δράκος των Πετραλώνων, που εμφανιζόταν ως αστυνομικός και ασελγούσε σε βάρος ανήλικων κοριτσιών • Την πρόταση για διεξαγωγή μικρών διαδηλώσεων χωρίς την διακοπή της κυκλοφορίας προωθεί ο Νίκος Δένδιας • Σε σωλήνα αποχέτευσης βρέθηκε μωρό στην Κίνα

Σε έκθεσή της η Τράπεζας της Ελλάδας προβλέπει ανάπτυξη από το 2014, αντικρούοντας αυτήν του ΟΟΣΑ. Ο Γ. Στουρνάρας δηλώνει πως η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2014 • Το δικό του αντιρατσιστικό σχέδιο νόμου ανακοινώνει πως θα καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ • 619 ώρες περισσότερες από τους Γερμανούς δούλεψαν οι Έλληνες σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ • Εξαρθρώθηκε κύκλωμα που εξαπατούσε ξενοδόχους - υπόσχονταν επιδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ • Τελείται ο πρώτος γάμος ομοφυλόφιλων στη Γαλλία

Πανικός επικρατεί στο “Ελ. Βενιζέλος” όταν εκπυρσοκροτεί όπλο βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Σε διάσκεψη των προέδρων, αποφασίζεται η ρητή απαγόρευση οπλοφορίας στη Βουλή. Την ίδια ώρα βουλευτής της Χρυσής Αυγής αποκαλεί Χρυσαυγίτη της εποχής του τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο • Οι αρχές δίνουν στη δημοσιότητα φωτογραφίες και στοιχεία του «δράκου των Πετραλώνων» • Τις εγκαταστάσεις της COSCO στον Πειραιά επισκέπτεται ο κ. Παπούλιας. • Συναγερμός για την εξαφάνιση 13χρονης από τα Σπάτα

Την Αθήνα επισκέπτεται ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάϊσελμπλουμ και συζήτησε με τον πρωθυπουργό και τον Ε. Βενιζέλο το ελληνικό πρόγραμμα • Από κόσκινο περνούν όλες οι άδειες οπλοφορίας μετά το περιστατικό στο “Ελ. Βενιζέλος” • Σε πεδίο μάχης μετατρέπεται η Κωνσταντινούπολη, καθώς ακτιβιστές αντιδρούν στην μετατροπή πάρκου στην πλατεία Ταξίμ σε εμπορικό κέντρο • Ουρές σχηματίζουν συνταξιούχοι στο ΙΚΑ, των οποίων κόπηκαν οι συντάξεις επειδή δεν δήλωσαν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ.

Σε κίνημα εξέγερσης με αιματηρές συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας μετατρέπονται οι πορείς ακτιβιστών στην Κωνσταντινούπολη

• Εύσημα δίνει στην Ελλάδα το ΔΝΤ, το οποίο τονίζει ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής

•Συνεχίζει να προκαλεί κόντρες μεταξύ των κομμάτων το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο • “Καίει” τον Άκη Τσοχατζόπουλο η κάταθεση του Ν. Ζήγρα, που κάνει λόγο για “μαύρες βαλίτσες”

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΠΕΜΠΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ελάτε την Δευτέρα 2 Ιουνίουαπό τις 13.00 μέχρι τις 18.00

Γραφεία ΚΕΘΕΑ Νόστος: Σαλαμινομάχων 12 & Ευπλοίας, Πειραιάς


Οι διάφοροι γνωστοί μπουρδολόγοι, διαβιβαστές μηνυμάτων περί της αυριανής

οικονομικής ευφορίας και της ανάπτυξης που σύντομα θα εφορμήσει στη χώρα μας, παραλείπουν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς εννοούν με το όρο «ανάπτυξη». Γιατί, ανάπτυξη μπορεί να έχει μία χώρα σε καλή οικονομική κατάσταση αυξάνοντας το προϊόν που μπορεί να παράγει, αλλά μπορεί επίσης να έχει και μία χώρα υπανάπτυκτη, χαμηλού κατά κεφαλήν εισοδήματος, δημιουργώντας απλώς κάποιες νέες θέσεις κακοπληρωμένης εργασίας. Και στις δύο περιπτώσεις βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο του λαού, η διαφορά όμως στο ύψος των επιπέδων είναι τεράστια.

Στην δική μας χώρα όμως δεν συμβαίνει καμία από τις δύο περιπτώσεις. Η ανάπτυξη που προαναγγέλλεται δεν έχει σχέση με άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου. Γιατί αυτό βρίσκεται ακόμα σε συνεχή καθοδική πορεία με αναμενόμενη περαιτέρω πτώση. Οι δείκτες που σχετίζονται με την βελτίωση της ζωής του λαού, όπως αυτοί του κατά κεφαλήν εισοδήματος, της υγείας, της παιδείας, της μακροβιότητας, μειώνονται συνεχώς και πρόβλεψη για τα επόμενα χρόνια είναι ότι θα συνεχίσουν να μειώνονται.

Οι παροχές για την Κοινωνική

Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία θα είναι ακόμα πιο ισχνές το 2014, οι μισθοί δεν θα έχουν καμία αύξηση, η ανεργία δεν θα μειωθεί, οι συντάξεις που θα παρέχει το κράτος από την 1/1/2015 θα είναι 360 ευρώ συν ότι επιπλέον μπορούν να δώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία βέβαια όλες οι μελέτες δείχνουν ότι σύντομα θα είναι μακρινή ανάμνηση και την ονομασία «ασφαλιστικά ταμεία» θα την έχουν επειδή θα είναι κλειστά με βαριά λουκέτα ασφαλείας. Δηλαδή, η φτωχοποίηση του λαού όλο και εξαπλώνεται.

Αλλά οι εμπνευσμένοι ηγήτορες της χώρας οραματίζονται ανάπτυξη που θα έλθει από τις επενδύσεις των ξένων επιχειρήσεων και, για να την επιτύχουν, έχουν βγάλει στον πάγκο την περιουσία του λαού ως πραμάτεια και την πουλάνε όσο-όσο για να προσελκύσουν τους επενδυτές, χωρίς να δίνουν και πολλές εξηγήσεις στον ιδιοκτήτη.

Δεν χρειαζόμαστε τις επενδύσεις; Και βέβαια τις χρειαζόμαστε. Επενδύσεις όμως, όχι ξεπουλήματα. Με αξιόλογη οικονομική ωφέλεια και όχι με παράδοση άνευ όρων στους επενδυτές ούτε παραχώρηση δικαιώματος να λειτουργούν υπό καθεστώς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης με ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας και απαλλαγή από κάθε νομοθετική, οικονομική και διοικητική υποχρέωση. Οι συνθήκες εργασίας στις ΕΟΖ δεν είναι απλά σκληρές, είναι απάνθρωπες. Και αυτοί που θα προσλαμβάνονται θα είναι κυρίως μετανάστες, οι οποίοι βρισκόμενοι σε απόγνωση δέχονται κάθε βάναυσο όρο, γίνονται ευκολότερα θύματα των εκμεταλλευτών και έχουν πολύ ελαττωμένη δυνατότητα αντίστασης. Οι ΕΟΖ αποτελούν τον πιο απεχθή τρόπο εκμετάλλευσης του ανθρώπινου δυναμικού και είναι ντροπή για μία χώρα να επιτρέπει την λειτουργία τους μέσα στην επικράτειά της. Παρ’ όλα αυτά,

πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Κομισιόν για την εξασφάλιση της σχετικής άδειας. Άλλο θέατρο κι αυτό!! Σαν να μην είχε γίνει πρόταση του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς ούτε του αντιπροέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της Μέρκελ, Μίκαελ Φούκς ούτε του επικεφαλής της “Task Force” Χόρστ Ράινμπαχ ούτε του επικεφαλής του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων Χανς Πίτερ Καϊτέλ, ο οποίος προτείνει να γίνει όλη η Ελλάδα μια ΕΟΖ μέσα στην Ευρωζώνη.Αν ρίξουμε μιά ματιά σε κάποιες από τις επενδύσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα θα μας κυριεύσει τρόμος και απελπισία για τις επενδύσεις που θα ακολουθήσουν.

Η επένδυση της κινέζικης Cosco στον Πειραιά, έχει μεν αναβαθμίσει το λιμάνι ως διαμετακομιστικό κέντρο αλλά δεν έχει φέρει κέρδη. Της παραχωρήθηκε ο πιο σημαντικός προβλήτας, ο Νο 2, έναντι ετήσιου ενοικίου που καταβάλλει στον ΟΛΠ. Από την λειτουργία του προβλήτα αυτού, το 2007, ο ΟΛΠ είχε έσοδα 112 εκ. Ευρώ ενώ, το 2011, τα έσοδά του ήταν το ενοίκιο της Cosco (22 εκ. ευρώ). Αν μάλιστα ιδιωτικοποιηθεί και ο ΟΛΠ ούτε αυτό το ενοίκιο δεν θα μπαίνει σε ελληνικό Ταμείο. Άλλο όφελος για τα δημόσια έσοδα δεν υπάρχει καθώς η Cosco απολαμβάνει φοροαπαλλαγών και επιστροφής ΦΠΑ. Προσφέρει βέβαια εργασία σε 1000 άτομα περίπου, αλλά με όρους σκληρούς. Από τους εργαζόμενους εκεί, οι 300 που είναι χειριστές μηχανημάτων και εργατοτεχνίτες, αν εργάζονται πενθήμερο, έχουν μηνιαίες αποδοχές γύρω στα 700 ευρώ. Οι υπόλοιποι εργάζονται με συμβάσεις ημερήσιας διάρκειας και με εκ περιτροπής εργασία και οι αποδοχές τους φθάνουν τα 300-400 Ευρώ. Υπερωρίες δεν πληρώνονται, δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα και καμία

η Ανάπτυξη, της εκμετάλλευσης, ώ υπανάπτυξη...

γράφει οΔΗΜΟΣΟΦΟΣ[email protected]

ΤΑ ΕΝ ΔΗΜΩ

5Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ

συνδικαλιστική προστασία, γιατί δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία κανενός Εργατικού Συνδικάτου ή του Εργατικού Κέντρου.

Η επένδυση της καναδικής ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ είναι ένα απόλυτο σκάνδαλο. Η κυβέρνηση Σημίτη πούλησε στην εταιρεία τα μεταλλεία Κασσάνδρας (έκταση 317.000 στρεμμάτων, με 310 σπίτια, 11.000 τμ αστικά οικοδομήσιμα οικόπεδα, 30.000 τμ κτήρια γραφείων και βιομηχανικών χώρων, 2 υπόγεια μεταλλεία, μηχανήματα) προς έντεκα εκατομμύρια ευρώ ενώ η χρηματιστηριακή τους αξία ήταν 2,5 δις και η αξία του μεταλλεύματος 15,5 δις. Με απαλλαγή από τον φόρο μεταβίβασης, από κάθε φόρο επί της λειτουργίας των μεταλλείων και από κάθε υποχρέωση αποκατάστασης των περιβαλλοντικών ζημιών που άφησε η προηγούμενη εταιρεία. Και μάλιστα, όταν οι κάτοικοι της περιοχής απευθύνθηκαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για την αναπροσαρμογή του τιμήματος και δικαιώθηκαν, η Ελληνική κυβέρνηση έκανε προσφυγή για να ακυρώσει την απόφαση και να μην εισπράξει τα 21,6 εκ Ευρώ που επεδίκασε το δικαστήριο! Από

την λειτουργία του μεταλλείου η καταστροφή του περιβάλλοντος θα είναι δραματική. Η εργασία είναι σκληρή και κακοπληρωμένη και οι συνθήκες θα γίνουν ακόμα χειρότερες αν ισχύσει καθεστώς ΕΟΖ.

Η επένδυση της HOCHTIEF στο αεροδρόμιο των Σπάτων και η διαδικασία της πώλησης των δικαιωμάτων της, της ξαφνικής αποχώρησής της και της άκρας περιφρόνησης που έδειξε προς το ελληνικό κράτος είναι άλλη μια ιλαροτραγωδία. Οι όροι εκχώρησης του αεροδρομίου είναι τόσο όμορφα φτιαγμένοι και υπογεγραμμένοι από την ελληνική κυβέρνηση που έδωσαν το δικαίωμα στην Γερμανική εταιρεία, αφού μας φέσωσε με 500 εκ. ΦΠΑ, να προσφύγει σε δικαστήριο του... Λονδίνου, όπου προβάλλοντας τους όρους αυτούς κατάφερε να κερδίσει την απαλλαγή της από την υποχρέωση πληρωμής της οφειλής της. Η αξιόπιστη αυτή εταιρεία μας άφησε και άλλα χρέη-σουβενίρ, όπως τέλη προς τον Δήμο της περιοχής 50 εκ. και οφειλές προς το ΙΚΑ από την εποχή της κατασκευής του αεροδρομίου, ύψους 1 δις Ευρώ. Παραμένει ως αναπάντητο ερώτημα γιατί το Ελληνικό δημόσιο

δεν στράφηκε εναντίον της με μέτρα όπως αυτά που θα έπαιρνε για κάποιον άλλον οφειλέτη του και πως άφησε μια επιχείρηση, με τέτοιες οφειλές, να κερδίζει εις βάρος του.

Τα παραδείγματα των συμβάσεων με τους επενδυτές δεν είναι μόνο αυτά. Όποια περίπτωση κι αν εξετάσει κανείς, θα βρει μια «επιτυχία» των παλικαριών που μας εκπροσωπούν και διαφεντεύουν την μοίρα του τόπου μας.

Όσοι λοιπόν δεν ανησυχούμε από τα στοιχεία αυτά και έχουμε εμπιστοσύνη στην πυγμή και στην ικανότητα των διαχειριστών της περιουσίας μας, ας μαζευτούμε σαν αγαθοί ιθαγενείς αυτού του τόπου και ας αρχίσουμε να χτυπάμε τα ταμ-ταμ σε ρυθμό εορταστικό για να υποδεχθούμε τους “επενδυταράδες” που θα έλθουν να μας σώσουν. Δεν είναι δύσκολο. Πολλοί μάλιστα από εμάς ανυπομονούμε και είμαστε ήδη έτοιμοι να τους καλωσορίσουμε και να σκύψουμε με σεβασμό μπροστά τους μήπως και πάρουμε κάτι από τις χάντρες, τα καθρεφτάκια και τα άλλα παρόμοια καλούδια που θα μοιράσουν όταν φθάσουν...•


ΠΡΟΣΩΠΑ

Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που άκουσα αυτόν τον στίχο για πρώτη φορά. Ήταν καλοκαίρι, ήμουν γύρω στα οκτώ και η γιαγιά σιδέρωνε στο μέσα δωμάτιο με το ραδιόφωνο στη

διαπασών… “Πες μου για δε μ’ αφήνεις, με δυο φιλιά να πάρω…” Μου άρεσαν τα λόγια αλλά κυρίως η μουσική, μια μελωδία που έβγαζε μια γλυκιά μελαγχολία, που τα αυτιά μου θεώρησαν κάπως ξεχωριστή.

Έτυχε να βρίσκομαι στην Πάτρα για την συναυλία ενός φίλου με την Πανεπιστημιακή Ορχήστρα. Το γεγονός ότι ήταν ένα αφιέρωμα στα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, ήταν ένας λόγος παραπάνω για να πάω. Η αίθουσα πραγματικά πλημμύρισε από τις φωνές της χορωδίας και την χάρη με την οποία έπαιζαν οι μουσικοί, υπό την διεύθυνση της μαέστρου και καθηγήτριας φωνητικής Λίνας Γερονίκου. Χωρίς να το γνωρίζω εκ των προτέρων, στην εκδήλωση θα βρισκόταν και ο ίδιος ο Μίμης Πλέσσας, ο οποίος στο τέλος της εκδήλωσης, φανερά συγκινημένος, συνεχάρη τους μουσικούς και την χορωδία, ενώ την συνόδευσε στο πιάνο για δύο τραγούδια.

Στην γιορτή που ακολούθησε σε μια ταβέρνα στο Ρίο, βρήκα την ευκαιρία να ανταλλάξω δυο κουβέντες μαζί του. Η καλοσύνη, η απλότητα και η ζεστασιά με την οποία μου μίλησε, με έκαναν να πιστεύω ότι συνομιλώ με έναν άνθρωπο τον οποίο γνώριζα για χρόνια. Οι πρώτες του λέξεις με αφήνουν άφωνο:

«Στη μουσική είμαι αυτοδίδακτος. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατάλαβα ποτέ ούτε γιατί έφτασα να παίζω τόσο καλά, ούτε γιατί διηύθηνα τόσο καλά τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου. Διεθνώς, εκείνο που τους νοιάζει είναι αυτό που γράφεις ή αν ξέρεις να διευθύνεις και δεν σε ρωτάνε ποιες είναι οι σπουδές σου, σε αντίθεση με την Ελλάδα που μου ζήτησαν να πάω να διδάξω σε ένα ωδείο αυτοσχεδιασμό και μου είπαν να πάω τα χαρτιά μου και λέω εγώ “δεν έχω χαρτιά γιατί είμαι αυτοδίδακτος,” και μου λένε “μα τότε δεν γίνεται!” Έτσι, ότι μου έχει συμβεί στη μουσική είναι γιατί πίστευα πως δεν πρέπει να γίνω υποχείριο της μανιέρας. Δηλαδή αν ένα μου τραγούδι συμπτωματικά γνώριζε μεγάλη επιτυχία να μην το επαναλάβω. Γι’ αυτό και θα παρατηρήσεις ότι δεν έχει καμία σχέση το “Άγαλμα” με το “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου,” αυτά τα δυο με το “Σταμάτησα του ρολογιού τους δείκτες” κι αυτό με το “Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου.” Σε βεβαιώ ότι είναι όλα ζεϊμπέκικα, μονάχα που τα έχει γράψει ο ίδιος συνθέτης που δεν ήθελε ποτέ να επαναλάβει τον εαυτό του.»

Στη ίδια συναυλία. είχε γίνει αναφορά στην προσφορά του

Η τέχνητραγουδάειτην ελπίδα”Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο Μίμης Πλέσσας μιλά για την ζωή, τη μουσική, την κρίση και τους νέους ανθρώπους.

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΕΓΚΑ

”Ο Μίμης Πλέσσας μιλά αποκλειστικά στην ‘Α’:

7

“Στη μουσικήείμαι αυτοδίδακτος. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έφτασα να παίζω τόσο καλά.”

Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ


ΠΡΟΣΩΠΑμεγάλου συνθέτη στη χημεία. Ο νομπελίστας Jean-Marie Lehn σε μια παρουσίασή του στην Πάτρα είχε δηλώσει πως η εργασία που του χάρισε το νόμπελ χημείας το 1987, ήταν εμπνευσμένη από την πτυχιακή εργασία του Μίμη Πλέσσα στο πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης όπου έκανε το διδακτορικό του, κάτι για το οποίο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα πριν από τέσσερα χρόνια.

«Της αγαπημένης μου μητέρας η ευχή και η κατάρα ήταν να μην γίνω μουζικάντης. Μουζικάντης δεν έγινα, έκανα τους μουζικάντηδες μουσικούς, αλλά από την άλλη μεριά σπούδασα χημεία και με πολύ σπουδαίους καθηγητές κατάφερα να φτάσω και να πάρω το ντοκτορά μου σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, το 1952 στο Cornell University της Νέας Υόρκης. Για κάποιο λόγο η Ελλάδα ήταν πολύ πίσω στα θέματα της προηγμένης βιολογικής χημείας, που δούλευα εγώ στην Αμερική, κι από την άλλη μεριά οτιδήποτε αμερικάνικο δεν ήταν τόσο αγαπητό. Με το δίκιο της η Ελλάδα, με τα σχέδια Μάρσαλ κλπ, ένοιωθε υπόδουλη του αμερικανικού κεφαλαίου και στους αληθινούς αγωνιστές δεν άρεσε καθόλου. Γι’ αυτό και το έκρυψα. Μέχρι τη στιγμή που με μαρτύρησε ένας νομπελίστας που είχε έρθει εδώ στην Πάτρα, ο Jean-Marie Lehn και κάποια στιγμή εμφανίστηκε στον πίνακα η δική μου εξίσωση με τον τίτλο ‘La Chimie Musical de Mimis Plessas’ (η Μουσική Χημεία του Μίμη Πλέσσα). Εγώ έμεινα κάγκελο βέβαια, συγκινήθηκα και δίπλα μου η γυναίκα μου μου είπε: “μα καλά, ούτε σε μένα δεν έχεις πει ότι έχεις κάνεις αυτά τα σπουδαία πράγματα στη χημεία;” Από τότε, ας ειν’ καλά ο Γιάννης ο Ματσούκας ο οποίος επέμεινε, τα σκάλισε,

τα βρήκε, έγινα επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Πάτρας και όπως είναι απολύτως φυσικό, όταν μου είπαν ότι υπάρχει μια χορωδία και μια ορχήστρα που αποτελείται από νεαρούς επιστήμονες που θυσιάζουν τις ώρες τους για να τιμήσουν την μουσική, το λιγότερο που μπορούσα να κάνω είναι να είμαι εδώ και να σου πω αυτά που σου λέω.»

Τόσα χρόνια που ασχολείστε με την μουσική, θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχετε δώσει την ζωή σας. Αυτό είναι κάτι που το έχετε μετανοιώσει; Αξίζει τελικά που το κάνατε;

«Αυτό θα το κρίνει ο μόνος αληθινός κριτής μας που είναι ο χρόνος. Όταν ύστερα από καμιά τριανταριά χρόνια θα ξαναπεράσει και θα κουρέψει όλους αυτούς που έχουν ψεύτικο μπόι, αν είμαι ανάμεσα σε αυτούς που περισσεύουν σημαίνει ότι θα έχω κάνει καλά πράγματα.

Τρία χρόνια τώρα βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη για να βγούμε από αυτήν;

«Ασφαλώς, γιατί η τέχνη είναι εκείνη που μας ενώνει και στην ουσία τι κάνει η τέχνη; Τραγουδάει την ελπίδα. Και τι είναι εκείνο που πρέπει να μας κάνει να περισσέψει; Η ελπίδα ότι εμείς, εννοώ οι Έλληνες, είμαστε περιούσιος λαός. Γιατί έχουμε όλες τις μουσικές του κόσμου, όλες τις φιλοσοφίες του κόσμου και αυτή μας η μοναδικότητα χάνεται γιατί κάποιοι από εμάς προτάσσουν το “εγώ” και ξεχνάνε το “εμείς”.»

Τι θα θέλατε να πείτε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την μουσική, αλλά και εν γένει σε όλους τους νέους;

«Σε όλους τους νέους θέλω να πω πως αν έχουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με την μουσική, μπορεί να μην γίνουν μεγάλοι μουσικοί, θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Οποιαδήποτε ενασχόληση με την μουσική, τους κάνει καλύτερους σε αυτό που έχουν αποφασίσει να κάνουν.»

Τον ευχαριστώ και του σφίγγω το χέρι. Μου χαμογελά και μου λέει «Κι εγώ σε ευχαριστώ.» •

Η μοναδικότητά μας χάνεται γιατί κάποιοι από εμάς προτάσσουν το “εγώ” και ξεχνάνε το “εμείς.”

“


9

“Της μητέρας μου η ευχή και η κατάρα ήταν να μην γίνω μουζικάντης. Μουζικάντης δεν έγινα, έκανα τους μουζικάντηδες μουσικούς.”


ALL THE WAY IN(TERNATIONAL)

Τα τελευταία 24ωρα κυριαρχεί στη «δημόσια συζήτηση» το ζήτημα του νέου αντιρατσιστικού

νομοσχεδίου, το οποίο έφερε προς ψήφιση ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης και στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά. Εφόσον σχολιάζουν όλοι οι σοβαροί αναλυτές σε τηλεόραση, Τύπο και διαδίκτυο,

είναι προφανές βεβαίως, βεβαίως πως δεν είναι δυνατόν να λείψω από το πάρτυ. Όσον αφορά λοιπόν το νομοσχέδιο «Καταπολέμηση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας», αρχικά ας σημειώσουμε ότι τη στιγμή αυτή υφίστανται ήδη τρεις σχετικοί νόμοι: ο 927/1979 κατά των φυλετικών διακρίσεων, ο 3304/2005 για την εξάλειψη διακρίσεων φύλου και εθνικότητας και ο 3719/2008 που καθιερώνει επιβαρυντικές επιπτώσεις για εκδηλώσεις φυλετικών διακρίσεων. Με λίγα λόγια, δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα, νόμοι υπάρχουν. Βέβαια, στη σημερινή κοινωνία «ειδικών καταστάσεων» καλό θα ήταν να σταλεί ένα μήνυμα εκ μέρους της Κυβέρνησης, όχι τόσο στους παραβάτες, αλλά στις μειονότητες, που είναι ανάγκη να νιώσουν ότι προστατεύονται όσο το δυνατόν. Ωστόσο, για ποιο λόγο κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί μέσω κάποιων βελτιώσεων και τροπολογιών των υπαρχόντων νόμων; Η αυστηροποίηση ή η επέκταση των ποινών δεν χρήζει ολόκληρου νέου νόμου! Μεγαλύτερη ανάγκη υπάρχει

για εφαρμογή των νόμων, όχι απλώς νέα νομοσχέδια που θα παραμείνουν γράμματα κενά. Και ναι Έλληνα που «ποτέ δεν ήσουν ρατσιστής» επειδή ήσουν αλληλέγγυος στον αγώνα των Ινδιάνων του Αμαζονίου και των Αράβων της Παλαιστίνης (ώστε να είσαι ρατσιστής έναντι των Ισραηλινών), υπάρχει ανάγκη αντιρατσιστικού ρεύματος, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι κυρίαρχες τάσεις στην κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα όμως, με στηρίξεις νόμων, αποσύρσεις, τριγμούς σε συγκυβέρνηση, πρόταση άλλου, διαφορετικού αλλά ίδιου αντιρατσιστικού νόμου από την αντιπολίτευση κτλ, είναι υποκριτικά παραπολιτικά καραγκιοζιλίκια, και αφορούν αναλυτές τύπου Κούλογλου και Σφακιανάκη.

Όσον αφορά την ουσία, μου είναι δύσκολο να κατανοήσω το πως ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο θα «απαγορεύει απολύτως οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης ρατσιστικών ή ξενοφοβικών ιδεών» και αυτό θα το κάνει δημοκρατικό. Η φιλελεύθερη

«Let me hear you makedecisions, without your television»

γράφει οΝΙΚΟΣΑΛΕΞΙΟΥ[email protected]


11δημοκρατία στηρίζεται στο ότι ο κάθε άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, έχει το απόλυτο δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της άποψης και του λόγου. Πως ένας νόμος στο όνομα της δημοκρατίας κάνει διακρίσεις; Ακόμα κι αν μια άποψη είναι ξεκάθαρα ρατσιστική για παράδειγμα, η πεμπτουσία της δημοκρατίας έγκειται στο ότι θα ακουστεί. Και αυτό είναι υπέροχο, επειδή θα μου δώσει την ευκαιρία να κρίνω τον άλλο από τις αληθινές πεποιθήσεις και συμπεριφορές του, θετικά ή όχι.

Οι νόμοι (πρέπει να) αφορούν την δράση, κι όχι την ιδέα και τη σκέψη γιατί τότε υπηρετούν αυτό που ξορκίζουν. Καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύει και να λέει ο,τι θέλει, και θα κριθεί βάση αυτού. Κανένας νόμος, όσο ολοκληρωμένος κι αν είναι, δε

δύναται να καταργήσει τον φόβο! Μιλάμε για ένα συναίσθημα, μια ιδέα, δεν θα φύγει αν την απαγορεύσουμε. Το κράτος δεν μπορεί να επιβάλλει την άρνηση του φόβου, και δεν θα έπρεπε να το θεωρούμε δουλειά του.

Και ακριβώς αυτή είναι η κύρια θέση μου. Η εξάλειψη της ξενοφοβίας δεν είναι ζήτημα του κράτους. Προφανώς σωστή βάση που (θα) προέρχεται από την παιδεία είναι το πρώτο κι αναντικατάστατο βήμα, αλλά ζούμε ευτυχώς σε δημοκρατία. Από όλα τα πολιτεύματα, το δικό μας είναι εκείνο με τη μέγιστη ατομική ευθύνη. Από κάποιο σημείο και μετά φεύγεις από το επίπεδο του κράτους, της δημόσιας παιδείας και της εκμάθησης των νόμων, και περνώντας στο επόμενο επίπεδο γίνεσαι Πολίτης. Απογαλακτίζεσαι. Οι αντιλήψεις και οι νοοτροπίες σου είναι

πλέον δική σου δουλειά!

Το τι φοβάσαι και το τι πιστεύεις για τους συν-ανθρώπους σου είναι ευθύνη ΣΟΥ, αγαπητέ δημοκρατικέ πολίτη. Εσύ και μόνο εσύ, χωρίς να τα περιμένεις όλα από «το κράτος» πρέπει να ασχοληθείς, να δράσεις. Διάβασε κάτι, άκουσε, δες καμιά ταινία, ταξίδεψε, μίλα με άλλους ανθρώπους! Σκέψου! Είναι ατομικό άθλημα, και φαίνεται να μην είναι “in”. Να σε ακούσω να μιλάς χωρίς «σημειώσεις», να δω τι κουβαλάς μέσα σου. Αλλά λυπάμαι, μόνος σου πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου, ώστε όχι μόνο να αντιληφθείς αλλά και να νιώσεις αν όλοι είναι ίσοι, αν είναι όλοι το ίδιο άνθρωποι για σένα. Άλλωστε, όπως λέει και ο Έμπορος της Βενετίας «δεν πληγωνόμαστε από τα ίδια όπλα; Δεν ασθενούμε από τις ίδιες αρρώστιες;»•


Πριν κάποιους μήνες μου έκαναν δώρο το αστυνομικό μυθιστόρημα “Misterioso”

γραμμένο από το Σουηδό συγγραφέα Arne Dahl. Το μυθιστόρημα αφορά σ’ έναν κατά συρροή δολοφόνο ο οποίος, εξοργισμένος απ’ την οικονομική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα, σκοτώνει τους μεγαλοεπιχειρηματίες της Σουηδίας στις αρχές τις δεκαετίας του 1990. Ανήκοντας σε μία γενιά αναγνωστών που εκείνη την περίοδο ήταν είτε μωρά είτε αγέννητοι, δεν μπόρεσα να μην παραξενευτώ απ’ την εικόνα μιας Σουηδίας τόσο διεφθαρμένης, στο χείλος της οικονομικής καταστροφής όπου η κοινωνία ήταν τόσο αγανακτισμένη ώστε να γεννά μια εγκληματικότητα χωρίς προηγούμενο. Έχοντας στο μυαλό μου τις σκανδιναβικές χώρες του σήμερα οι οποίες ανήκουν σε μια “άλλη” Ευρώπη, πιο ισχυρή και σίγουρα οικονομικά πιο σταθερή απ’ αυτή που ζούμε εμείς οι Νότιοι, δεν μπορούσα παρά να το ψάξω παραπάνω και να γράψω τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Μεταξύ του 1990 και του 1993 το ΑΕΠ της Σουηδίας μειώθηκε κατά 6%, η συνολική ανεργία σκαρφάλωσε από το 3% στο 12% και το δημόσιο χρέος έφτασε στο 12% του ΑΕΠ. Ακολούθησαν μαζικές πτωχεύσεις των σουηδικών τραπεζών. Οι απώλειες από τα μη αποπληρωμένα δάνεια του τραπεζικού τομέα εκτοξεύθηκαν, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να προβλέπουν απώλειες αντίστοιχες με το 12% του

ΑΕΠ. Στα τέλη του 1992 η κατάσταση είχε σχεδόν τεθεί εκτός ελέγχου. Οι πέντε από τις επτά μεγαλύτερες τράπεζες της Σουηδίας, που κάλυπταν το 90% της αγοράς, βρέθηκαν μπροστά σε μια de facto χρεοκοπία, με αποτέλεσμα τα μέτρα που είχαν παρθεί όλη την προηγούμενη περίοδο να είναι τουλάχιστον ανεπαρκή. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είχαν υπερβεί κατά πολύ τη συνολική επάρκεια κεφαλαίων του τραπεζικού τομέα. Σε αυτό το σημείο έγινε αντιληπτή η ανάγκη για πιο δραστικές λύσεις.

Και εδώ ερχόμαστε στα διδάγματα που μπορεί να προσφέρει η σουηδική κρίση για χώρες όπως η Ελλάδα που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Το πρώτο και σημαντικότερο μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από τη διαχείριση της σουηδικής κρίσης είναι πως η κακοδιαχείριση χρόνων κοστίζει: όπως και στην Ελλάδα σήμερα, έτσι και στη Σουηδία μία εικοσαετία νωρίτερα το κράτος χρειάστηκε να πάρει σκληρά μέτρα πρωτοφανούς λιτότητας για να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος και της κακοδιαχείρισης του πληθωρισμού επί δεκαετίες. Και μάλιστα στην περίπτωση της Σουηδίας ήταν η Αριστερά αυτή που προώθησε τα μέτρα αυτά, τα οποία σε συνδυασμό με την απελευθέρωση του νομίσματος από τη Δεξιά, έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στη σουηδική οικονομία για να αναπτυχθεί απ’ την αρχή. Η κατάσταση αυτή είναι αντίστροφη από την αντίστοιχη στην Ελλάδα σήμερα αλλά προσφέρει την ευκαιρία για μια σημαντική διαπίστωση: όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, οι κινήσεις πρέπει να είναι καλομελετημένες και αποφασιστικές με στόχο τη λύση του προβλήματος. Όταν μια χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, είναι αδύνατον να αποφευχθούν τα σκληρά μέτρα όσο και αν αυτά αντιτίθενται στην πολιτική ιδεολογία μιας κυβέρνησης.

Και έτσι, μιλώντας για πολιτικές ιδεολογίες, φτάνουμε στο δεύτερο σημαντικό δίδαγμα, τη στάση δηλαδή του πολιτικού κόσμου στη Σουηδία απέναντι στις μεταρρυθμίσεις. Η αντιπολίτευση στην περίπτωση της Σουηδίας μετά από συνεννόηση με την κυβέρνηση υποστήριξε τη λήψη ευρύτερων μέτρων τα οποία έθεσαν στέρεες βάσεις για ανάκαμψη. Η συνεννόηση μεταξύ των διαφορετικών πολιτικών χώρων και η διακομματική συγκατάθεση αντί για στείρες αντιπαραθέσεις με μικροκομματικά κριτήρια, θα είναι απαραίτητη για

Δεν είστε μόνοι εκεί στο Νότο

ΑΠΟΨΗ

γράφει ηΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ[email protected]


13

την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στις αγορές και τελικά για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.Τρίτο μάθημα που μας προσφέρει η σουηδική μέθοδος εξόδου απ’ την κρίση είναι η σημασία της αποφασιστικότητας και της διαφάνειας σε θέματα επίλυσης προβλημάτων στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Η διατήρηση της ρευστότητας του πιστωτικού συστήματος είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και τον περιορισμό των συνεπειών της κρίσης στην πραγματική οικονομία πρέπει όμως

να γίνεται με νέους όρους ώστε να αποφεύγονται τα λάθη του παρελθόντος. Παράδειγμα απ’ τη σουηδική διαχείριση που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ελλάδα είναι η ίδρυση ανεξάρτητων Αρχών για τον έλεγχο των οργανισμών και των τραπεζών που παρουσιάζουν προβλήματα φερεγγυότητας.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η οικονομική κρίση δεν αποτελεί ένα δυσάρεστο προνόμιο συγκεκριμένων χωρών του πλανήτη. Λάθη γίνονταν και θα γίνονται πάντοτε ακόμα και στις

πιο καλά οργανωμένες οικονομίες. Η κακοδιαχείριση και η διαφθορά δεν είναι εφεύρεση του φτωχού ευρωπαϊκού νότου. Το ζήτημα είναι κατά πόσο υπάρχει πολιτική βούληση για την επίλυση των προβλημάτων αυτών. Εφόσον τα σκληρά μέτρα συνδυάζονται με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας και κοινωνίας, η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε μια ισχυρή και θωρακισμένη οικονομία στο πρότυπο της Σουηδίας.•


Mε αφορμή την επικείμενη πώληση της ΔΕΠΑ, αποφάσισα αυτή την εβδομάδα

να ασχοληθούμε λίγο με το θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Από την εποχή λοιπόν που η Τρόικα και το ΔΝΤ μπήκαν στη ζωή αυτού του τόπου το 2009, ακούμε εξαγγελίες για ολοένα και περισσότερες αποκρατικοποιήσεις οι οποίες θα δώσουν ώθηση στην οικονομία, θα γεμίσουν τα κρατικά ταμεία και άλλα τέτοια πιασάρικα, πάντα στα πλαίσια των επιταγών των δανειστών μας. Η λίστα είναι μακροσκελέστατη και περιλαμβάνει επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς τομείς, όπως ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΠΑ, η Ολυμπιακή, τα ναυπηγεία του Πειραιά και ο κατάλογος όσο περνάει ο καιρός διευρύνεται.

Το πρώτο θέμα λοιπόν που προκύπτει από την πρόθεση της κυβέρνησης να δώσει το μερίδιο που της αναλογεί από τις διάφορες επιχειρήσεις είναι το εξής: Με βάση ποιο κριτήριο και ποιο σχέδιο αποφασίζεται η πώληση; Γιατί εντάξει, μια επιχείρηση που δεν φέρνει κέρδη παρά μόνο ζημιές το καταλαβαίνω να θες να την πουλήσεις. Αλλά μια κερδοφόρα επιχείρηση που προσφέρει εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στα κρατικά ταμεία να θες να την

πουλήσεις και μάλιστα όσο όσο δεν το καταλαβαίνω! Και αν για την περίπτωση κάποιων εταιριών οι συνθήκες της αγοράς άλλαξαν και πια δεν μπορούν να προσφέρουν τα αναμενόμενα ή να είναι ανταγωνίστηκες όπως παλιά (όπως πχ ο ΟΠΑΠ, ο οποίος με την άνθιση του ηλεκτρονικού στοιχήματος χάνει σημαντικό μέρος των εσόδων του ή ο ΟΤΕ, ο οποίος έχασε την τελευταία δεκαετία το μονοπώλιο στις τηλεπικοινωνίες), για κάποιες άλλες η κερδοφορία παραμένει εγγυημένη, όπως η ΔΕΗ για παράδειγμα, που διατηρεί ακόμα σε στενά πλαίσια το

μονοπώλιο στην παραγωγή και διανομή ρεύματος στη χώρα. Αντί λοιπόν να αποφασιστεί ελαφρά τη καρδία η πώληση τους, η οποία ειρήσθω εν παρόδω στερεί το κράτος από εγγυημένα μελλοντικά έσοδα, δεν θα ήταν προτιμότερο να διατηρηθούν στην κρατική μηχανή, να εκσυγχρονιστούν και να αναβαθμίσουν την ανταγωνιστικότητα τους, με εταιρικές παροχές φιλικότερες στον καταναλωτή, αναβάθμιση του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων τους;

Πωλείται όπως είναι επιπλεμένο (με χιλιάδες χρέη φορτωμένο)

ΑΠΟΨΗ

γράφει oΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΚΗΣ[email protected]


15

Εδώ λοιπόν προκύπτει κι ένα άλλο ερώτημα: Πώς περιμένεις ως κράτος να πουλήσεις ένα περιουσιακό σου στοιχείο σε αξιοπρεπή τιμή, ενώ την ίδια ώρα εσύ ο ίδιος το απαξιώνεις; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΟΣΕ, που τόσα χρόνια φορτωνόταν τα χρέη των πολιτικών παιχνιδιών που παιζόντουσαν στην πλάτη του και τώρα πωλείται για ένα κομμάτι ψωμί. Πώς έχεις λοιπόν την απαίτηση να αναλάβει κάποιος όχι μόνο να αγοράσει μια παρηκμασμένη και καταχρεωμένη επιχείρηση, αλλά και να αναλάβει μέρος των χρεών που εσύ ως κράτος της

φόρτωσες (το οποίο αποτελούσε αίτημα του κράτους σε κάθε διαπραγμάτευση που αφορούσε τον ΟΣΕ);

Ακόμα, με τις αποκρατικοποιήσεις προκύπτει και το ζήτημα της εκμετάλλευσης των πωληθέντων περιουσιακών στοιχείων από τον εκάστοτε αγοραστή. Γιατί αν για την περίπτωση, πχ του ΟΤΕ τα πράγματα είναι λίγο πολύ ξεκάθαρα (ως εταιρεία που δρα σε ανταγωνιστικό περιβάλλον κινείται με βάση τις επιταγές της αγοράς), για την περίπτωση

εκμετάλλευσης άλλων ιδιοκτησιών, πχ της Αττικής οδού ή της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου τα πράγματα μπερδεύονται άρδην! Γιατί μπορεί το κράτος να τα παραχώρησε για κατασκευή και εκμετάλλευση στον εκάστοτε αγοραστή, αλλά η αδυναμία του να επιβάλλει όρους εκμετάλλευσης προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, εξαιτίας της ανάγκης να καλυφθούν τα μαύρα κενά στα ταμεία, αφήνει πρακτικά ανεξέλεγκτες τις κατασκευαστικές εταιρίες που εκμεταλλευόμενες την χρηστική αξία αυτών των κατασκευών, κερδοσκοπούν ασύστολα εις βάρος καταναλωτών και εργαζομένων.

Για μένα το θέμα πηγαίνει πιο βαθιά. Όλη αυτή η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων τα τελευταία χρόνια δείχνει την στροφή του πολιτικού μας συστήματος αναφορικά με τον ρόλο του κράτους στην εγχώρια οικονομία. Από την ενεργή συμμετοχή, διαχείριση της οικονομίας και την θέσπιση κανόνων και ορίων λειτουργίας των εταιριών, το κράτος περνά σε μια εποχή στην οποία στέκεται απλός παρατηρητής, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και μην επεμβαίνοντας με κανενός είδους τρόπο στην λειτουργία του δικού του οικονομικού συστήματος. Οπότε καλούμαστε εμείς να επιλέξουμε: Θέλουμε ένα κράτος με ενεργό ρόλο στην οικονομική ζωή του τόπου, το οποίο θα κάνει το μαέστρο της εγχώριας οικονομίας, μέσω νόμων και κανονισμών και θα διατηρεί επιχειρήσεις που με την λειτουργία τους θα χρηματοδοτούν την κοινωνική του πολιτική (υγεία, παιδεία κλπ) ή θέλουμε ένα κράτος απλό θεατή, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, ανήμπορο να προσφέρει παροχές στους πολίτες και να αντιδράσει στις αλλαγές των καιρών και στα κελεύσματα των δανειστών μας;•


ΠΛΑΓΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Σάλος με τα νομοσχέδια σε τούτον(ε) τον τόπο. Σκέφτονται, μηχανορραφούν και ξύνουν όλο

χάρη τα βουλευτικά τους κεφαλάκια και, το σημαντικότερο, ντυμένοι με τα κυριακάτικά τους (στη Βουλή των Ελλήνων είμαστε, μην ντυνόμαστε σαν θείτσες) για να αντιμετωπίσουν μία μάστιγα που είναι αμφίβολο αν θα εξαλειφθεί ποτέ απ’ τον αγαπητό πλανήτη γη. Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αφορά ως επί το πλείστον την αντιμετώπιση της οποιασδήποτε ρατσιστικής συμπεριφοράς, κυρίως από βουλευτές αλλά και πολίτες, με νομικές κυρώσεις. Αυτές περιλαμβάνουν επιβολή προστίμων, άρση βουλευτικής ασυλίας, προσωρινή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, ακόμη και ποινές φυλάκισης, ανάλογα με τη βαρύτητα του αδικήματος. Αλλά, φυσικά, δεν υφίσταται

η έννοια “ρατσισμός” στην Ελλάδα, γιατί, πολύ απλά, η μόνη υπαρκτή ράτσα είναι οι Έλληνες. Όλες οι άλλες είναι αμελητέες, αν όχι ανύπαρκτες, “όταν εμείς είκαμε ντιμοκρατία εσείς κατόσασταν στα ντέντρα” και τα συναφή. Κρύβουμε το ρατσισμό πίσω απ’ τη μάσκα του πολυαναφερθέντος “εθνικού αισθήματος” και δεν τρέχει τίποτα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα πλαίσια του “εθνικού αισθήματος” έγινε η γενοκτονία των εβραίων και των αρμενίων και γίνονται χρόνο με το χρόνο πόλεμοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Σαν απειλή αντιληφθήκαμε τον δίπλα και εξακολουθούμε να το κάνουμε. Και ο λόγος που μας απείλησε είναι το χρώμα του. Είναι το ότι έχει άλλη θρησκεία. Είναι το ότι έκανε το λάθος να ζητήσει καταφύγιο σε μία χώρα που οι κάτοικοί της θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες, την ώρα που ο ίδιος ο Σωκράτης προσδιόριζε τον εαυτό του ως “πολίτη του κόσμου”. Σαν άλλοι Ed-ward Norton στο American History X κρίνουμε γιατί “έτσι μάθαμε”. Γιατί “αυτό είναι το φυσικό”.

Ο ρατσισμός δεν είναι απλά μια ιδεολογική βάση από την οποία ξεκινούν και πάνω στη οποία πατούν οι διάφορες κοινωνικές, φυλετικές ή άλλες διακρίσεις.

Είναι η αρχή μιας κοσμοθεωρίας, μιας απομονωτικής θέασης του κόσμου μέσα από ένα ελιτίστικο πρίσμα. Ο ρατσισμός δεν περιορίζεται στο χρώμα ή την εθνικότητα. Εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε κάθε κοινωνικό επίπεδο κι αυτό γιατί τα ερείσματα του σε μια σύγχρονη κοινωνία και κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες είναι πολύ εύκολο να θεμελιωθούν. Τέτοια ερείσματα είναι η ξενοφοβία και η ανασφάλεια. Η οικογένεια, φυσικά, είναι πολύ μεγάλη και γι’ αυτό ας περιοριστούμε στα βασικά. Ρατσισμός δεν είναι μόνο το μίσος λόγω του χρώματος. Είναι και η αντιμετώπιση του ίδιου μας του εαυτού. Ξεκινάει απ’ το ρατσισμό στον οποίο υποβάλλουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Πηγάζει απ’ τους φόβους, τις ανασφάλειες, το κοινωνικό μας περιβάλλον. Ο ρατσισμός δε θα φύγει ποτέ απ’ τους άλλους αν δε φύγει πρώτα από εμάς τους ίδιους. Όταν αποδεχτούμε τον εαυτό μας θα αποδεχτούμε και τον “άπλυτο” και τον “μπανάλ”... Θα αποδεχτούμε τον κόσμο γιατί ο κόσμος είμαστε εμείς, όχι ο δίπλα. Όταν κάποιος ρώτησε ένα παιδάκι δημοτικού αν έχουν αλλοδαπούς στο σχολείο του, εκείνο απάντησε: “Όχι, μόνο παιδάκια έχουμε…”•

Ρατσ-ισχύς εν τη ενώσει

γράφει oΜΙΧΑΛΗΣΖΑΜΠΕΛΗΣ[email protected]


17

Ευρώπη, Μάιος 2013. Σε κράτη Ά κατηγορίας, όπως χαρακτηρίζονται η Σουηδία, η

Γαλλία και η Αγγλία, οι ειδήσεις που απασχόλησαν την επικαιρότητα τον τελευταίο μήνα ήταν κάτι παραπάνω από δυσάρεστες.

Ξεκινώντας ψηλά στο χάρτη, εκτεταμένα επεισόδια ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομία διαδραματίστηκαν για μέρες σε φτωχά προάστια της Στοκχόλμης, με αφορμή το θάνατο ενός 69χρονου από αστυνομικούς, επικαλούμενους νόμιμη άμυνα. Την ίδια περίοδο, παγκόσμια κατακραυγή προκάλεσε ο on-cam-era αποκεφαλισμός στρατιωτικού στο Λονδίνο, ενώ σε χρονικό διάστημα μικρότερο της μίας εβδομάδας επίθεση με μαχαίρι κατά στρατιωτικού διαδραματίστηκε και σε προάστιο της Γαλλικής πρωτεύουσας.

Κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω ο μηδενικός σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Είτε εν ονόματι του νόμου είτε των θρησκευτικών και πολιτικών αντιλήψεων, υπήρξαν άτομα τα οποία έθεσαν εαυτούς ανώτερους των υπολοίπων με το “δικαίωμα” να αφαιρέσουν ζωές. Ειδικά το σκηνικό που εκτυλίχθηκε στην Αγγλία και παραλίγο στη Γαλλία, τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από πρωτόγονες διαμάχες για την επιβολή του ισχυρότερου.

Και όσον αφορά το κίνητρο των περιστατικών αυτών; Δίχως αμφιβολία η αγανάκτηση που φέρει σήμερα ο μέσος άνθρωπος, η

οποία συσσωρεύεται για καιρό και όταν εκφραστεί, το κάνει στην πιο τρομακτική της εκδοχή. Αυτό άλλωστε διατύπωσε ο ένας εκ των δραστών στην επίθεση του Λονδίνου, όταν έλεγε στον κόσμο πως παρόμοια περιστατικά επιθέσεων στη δική του χώρα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Αυτό που άργησε (ή απλώς δεν ενδιαφέρθηκε) να καταλάβει ο “πολιτισμένος” κόσμος, είναι πως αργά ή γρήγορα οι δράσεις του θα συνοδεύονταν από τις αντίστοιχες αντιδράσεις. Όταν κράτη λειτουργούν σαν συσσωρευτές μεταναστών, τους εκμεταλλεύονται και στο τέλος τους χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους για τα όποια προβλήματα υπάρχουν, οι μαζικές εκδηλώσεις αντίδρασης εν ευθέτω χρόνω αποτελούν τη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως επίσης όταν κυβερνήσεις χωρών στο βωμό του κέρδους ανακηρύσσονται διασφαλιστές της παγκόσμιας ειρήνης και παρεμβαίνουν γι’ αυτό το λόγο στα διοικητικά άλλων κρατών, ενώ

την ίδια στιγμή κλείνουν το μάτι σε εγκληματικές κυβερνήσεις απλώς και μόνο γιατί με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η οικονομική τους ευμάρεια. Το χειρότερο όλων είναι πως τελικά ο κύριος αποδέκτης των αντιποίνων είναι ο λαός των κρατών αυτών, που στην πλειοψηφία του έχει μηδαμινή συσχέτιση με τις πολιτικές που οδήγησαν στα φαινόμενα αυτά.Και κάπου εκεί τίθεται το ερώτημα, αν σε χώρες όπως αυτές που προαναφέραμε οι οποίες υποτίθεται βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από τις υπόλοιπες σε ότι αφορά και τις κοινωνικές παροχές αλλά και την προστασία του πολίτη συμβαίνουν αυτά, τι μέλει γενέσθαι για παράδειγμα στα μέρη μας; Γιατί δίχως αμφιβολία η κρίση, είτε μιλάμε για οικονομικά θέματα είτε για πτώση ιδεών και αξιών, δεν έχει λάβει ακόμα την τελική της μορφή και η έκβαση των πραγμάτων αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό για όλους... •

Μία έκρυθμη κατάσταση

ΑΠΟΨΗ

γράφει oΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΕΡΛΕΣ[email protected]


ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΕΣ

Αίσιο τέλος είχε η περιπέτεια του ανήλικου κοριτσιού που είχε εξαφανιστεί εδώ

και μέρες με 23χρονο αλλοδαπό. Το 13χρονο κορίτσι βρέθηκε την Πέμπτη στην περιοχή της Καβάλας, όπου και διέμενε ο καταζητούμενος. Ο ίδιος βρέθηκε κάποια 24ωρα αργότερα και συνελήφθη. Το γεγονός πως η φωτογραφία του κοριτσιού δημοσιοποιήθηκε σίγουρα επιβαρύνει την θέση της και σίγουρα την ψυχολογία της, μα εφόσον εξέδωσε σήμα το Am-ber Alert δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Το χειρότερο σε μια υπόθεση κακοποίησης, αποπλάνησης ή βιασμού είναι να κυκλοφορούν δημοσίως οι φωτογραφίες του θύματος, με αποτέλεσμα να είναι τραγικά δυσκολότερο να αντιμετωπίσει αυτό που του/της συνέβη και να επουλωθούν τα τραύματα που προκλήθηκαν από κάτι τέτοιο. Όχι πως βρίσκει αμέσως τις χαμένες του ισορροπίες κανείς αν δεν γνωρίζει όλος ο κόσμος τι έχει περάσει, μα σίγουρα αν όλοι γνωρίζουν, τα βλέμματα λύπησης πληθαίνουν και αργείς πολύ να ξεχάσεις.

Αυτές οι περιπτώσεις κατά τη γνώμη μου είναι ότι πιο περίπλοκο. Ειδικά αν ξεκινήσει μια γνωριμία από οποιαδήποτε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, σημαίνει πως το θύμα (είτε ανήλικο είτε όχι) δίνει κατά κάποιο τρόπο τη “συγκατάθεση” του. Σύμφωνοι πως

εύκολα μπορείς να ξεγελάσεις για την ηλικία σου, την εξωτερική (και εσωτερική!) σου εμφάνιση, τον τόπο διαμονής σου και για χίλια δύο άλλα. Αλλά ζούμε σε μια κοινωνία πλέον όπου όλοι μας είμαστε λίγο-πολύ ενήμεροι για τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από μια οθόνη... Το άσχημο είναι πως οι περισσότεροι θεωρούν πως δεν πρόκειται με τίποτα να συμβεί κάτι τραγικό σε εκείνους και τους φαίνονται όλα τόσο μακρινά και απίθανα (για τον εαυτό τους και μόνο, βέβαια). Όταν όμως έχουμε να κάνουμε μια υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ανήλικος/η σίγουρα τα πράγματα περιπλέκονται πολύ. Ένα παιδί τέτοιας ηλικίας δεν έχει τις απαιτούμενες εμπειρίες (όντας σε τόσο νεαρή ηλικία) έτσι ώστε να διαχωρίσει το ψέμα από την αλήθεια. Δεν θα πονηρευτεί εύκολα αν βρεθεί κάποιος που θα πει όλες τις σωστές ατάκες που χρειάζονται προκειμένου να κερδίσει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη. Γι’ αυτό άλλωστε συμβαίνουν τέτοιες περιπτώσεις αποπλάνησης κατά συρροή. Γιατί απλούστατα όταν υπάρχει η συγκατάθεση του θύματος όλα γίνονται ευκολότερα.

Η συγκατάθεση έρχεται φυσικά εφόσον υπάρχει πλήρης άγνοια κινδύνου. Διαβάζοντας τη συνομιλία της 13χρονης με τον 23χρονο σίγουρα ατάκες του τύπου «Θα σε πάω μέχρι στο φεγγάρι» μας φαίνονται τουλάχιστον γελοίες, μα αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμηθούμε πως σκεφτόμασταν τότε, ίσως καταλάβουμε πόσο εύκολο είναι συμβεί κάτι τέτοιο

στον καθένα. Αν ταξιδέψουμε στα παλιά χρόνια θα δούμε πόσα κορίτσια τα πάντρευαν με τα ξακουστά προξενιά και όχι απλά δεν γινόταν κάτι τέτοιο με τη συγκατάθεση τους αλλά με τη συγκατάθεση των γονιών! Τότε φάνταζε φυσιολογικό να ακούς την είδηση γάμου μιας ανήλικης, δεν ήταν κάτι που θα σε ξενίσει. Τώρα άλλαξαν τα δεδομένα. Υπάρχει λόγος που οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν σοβαρές αποφάσεις μέχρι να ενηλικιωθούν, μετά τα 18 μπορούν να οδηγήσουν, μετά τα 18 μπορούν να ψηφίσουν κτλ... Υπάρχει λόγος που τα παιδιά πρέπει να μένουν παιδιά για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο καθώς η προσγείωση από την αθωότητα στην προστυχιά δεν είναι καθόλου ομαλή. Σίγουρα πλέον αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια όπου σε τόσο τρυφερές ηλικίες παίζαμε κρυφτό, κυνηγητό, μήλα και το μυαλό μας σίγουρα δεν ήταν διεστραμμένο! Διαβάζοντας κανείς τη συνομιλία της ανήλικης λοιπόν, σοκάρεται παρατηρώντας πως εκφράζεται ένα παιδί στη σημερινή εποχή και πόσο “προχωρημένο” (με αρνητική πλέον έννοια) είναι.Το δυσκολότερο σε μια τέτοιου είδους υπόθεση είναι να κάνεις τον ανήλικο/η να συνειδητοποιήσει πως όντως έπεσε θύμα αποπλάνησης (στην καλύτερη περίπτωση), διότι ενδέχεται ακόμα και μετά την εμφάνιση του να μην αισθάνεται πως κάποιος μπορεί να ήθελε να τον/την βλάψει. Μακάρι η εξέλιξη της τεχνολογίας να μην δρούσε εναντίον μας... ή για να το θέσω πιο σωστά να μην μας μάθαιναν να την χρησιμοποιούμε εναντίον μας... •

Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι...

γράφει ηΔΑΦΝΗΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ[email protected]


THE WRONG SIDE OF THE ROAD

Άντε και πηδήξου κι εσύ κι ο γρύλλος σου. Γρύλος. Γρυλώνω. Γουρλώνω. Γουρλωμένα μάτια

στην χαμογελαστή παραπάνω ατάκα μου. η γλωσσολογία βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Σοβαρό ποστ πάλι.

Όταν εμείς κάνουμε σχέδια, ο θεός γελάει.

Στην περίπτωση μου, όλο το δωδεκάθεο είχε πάθει κράμπες απ’ τα γέλια.

Σοβαρά ρε παιδί μου, εγώ να πονοκεφαλιάζω σχεδιάζοντας, να ‘χω σμίξει τα φρύδια μου και να χω κάνει μικρές μικρές ρυτίδες, μια γοητεία σε λέω, και δίπλα μου ο Δίας να κυλιέται στο πάτωμα, η Αφροδίτη να χαμογελά σαρδόνια και των υπολοίπων τα μάτια να τρέχουν απ’ τα γέλια... δεν είναι κατάσταση αυτή!

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, ένεκα άνοιξης, να κάνετε ξεκαθάρισμα στο σπίτι σας, τα ρούχα σας, τους φίλους, τους γκόμενους.... Να τα βάζετε όλα σε κουτάκια -όχι τους ανθρώπους διεστραμμένοι αναγνώστες μου- και να τα τακτοποιείτε. Ε, εμένα φέτος κάτι με έπιασε κι άρχισα τη διαλογή (και το διαλογισμό) και πήρε ο χάρος πολλά και πολλούς.

Να ξεκινάς να βάλεις σε μια τάξη τη ζωή σου στα 21. Μπράβο, νωρίς το θυμηθήκαμε εαυτέ μου. Κι επειδή όπως προανέφερα το πάνθεον έχει διαφορετικές απόψεις από μένα, μου στέλνει εμπόδια διαφόρων ειδών, χρωμάτων κι εθνικοτήτων (feel free to assume anything. Wink wink!). Αλλά όχι, σε πείσμα του σύμπαντος, εμείς θα οργανώσουμε τις ταπεινές ζωές μας. Alons-y!

Κεφάλαιο σχολή: Χα! Θες βαθμούς; Όχι, δεν κάνουμε αναβαθμολογήσεις, δε μπορείς να κόψεις μάθημα και ούτε λόγος για βελτιώσεις. Θες αξιοπρεπές πτυχίο; Βρες χρονομηχανή και πήγαινε να κατσαδιάσεις τον πρωτοετή εαυτό σου που δεν τον χάλαγε το πέντε. Α, και σώσε ό, τι προλαβαίνεις με ρήτρες. Διακινδυνεύοντας τους κομπλεξικούς που σε κόβουν μόνο και μόνο επειδή είχες το θράσος να αξιώσεις βαθμό στο περισπούδαστο μάθημα τους.

Κεφάλαιο σπίτι: Με λίγα λόγια, ανακάλυψα μια καρέκλα κι ένα σκαμπό κάτω απ’ τα ρούχα και τα βιβλία μου, ένα φακελάκι τσάι γιασεμί στη

βιβλιοθήκη και ένα σετ πιτζάμες που δεν είναι δικές μου. Αυτααά.Κεφάλαιο φίλοι: σβήνοντας γνωστούς-αγνώστους απ’ το facebook. Ω, ναι. Τρομερή διασκέδαση. Μετά μπορείτε να καθίσετε αναπαυτικά και να μετράτε block, μηνύματα με θυμωμένο περιεχόμενο και τρελό κράξιμο.

Κεφάλαιο γκόμενοι: βάλε φωτιά σ’ ό, τι σε καίει, σ’ ό, τι σου τρώει την ψυχή. Καλοκαίρι έρχεται είπαμε, κόψτε τα νήματα τοξικών σχέσεων, ξεκαθαρίστε καταστάσεις, βάλτε σε ένα πρόγραμμα τους fuck buddies σας.

Κεφάλαιο παραλία: Και μ’ αυτό εννοώ ένα πράγμα που λέγεται στεπ. Ανεβείτε και φτιάξτε κορμί. Χωρίς γκρίνια και δίκιλα nirvana.

Κι όποιος σας αντιστέκεται, καταπιέζει, αδικεί, κοιτάει υποτιμητικά και περίεργα, να του πείτε από μένα ένα μεγαλειώδες «άντε πηδήξου κι εσύ κι ο γρύλος σου.» Πάντα με αγάπη, στοργή και βαζελίνη..•

Εσύ και ο γρύλος

γράφει ηΓΕΩΡΓΙΑΚΟΥΖΟΥΠΗ[email protected]


21ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΟΔΑΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι, επιστρέψαμε ξανά, μετά από άλλη μια ιδιαίτερα χρονοβόρα

και εξονυχιστική έρευνα, με ένα ειδικό αφιέρωμα στα πιο τρομακτικά παπούτσια όλων των εποχών. Προληπτικά, παρακαλείσθε να απομακρύνετε όλα τα παιδιά κάτω των 5 ετών από τις οθόνες.

Μπότες ως τον Θεό

Γνωρίζουμε όλοι πως η μόδα έχει την τάση να μας στρέφει προς την υπερβολή και ιδού ένα περίτρανο παράδειγμα. Κάποιοι άνθρωποι προσπάθησαν να μας πλασάρουν ως το απόλυτο

σέξι και must ένα παπούτσι για το οποίο δικαίωμα χρήσης θα πρέπει να δίνεται αποκλειστικά σε γκοθούδες , τριτοκοσμικές μπουζουκόβιες ή έστω πνευματικά αδέλφια της Κατγούμαν. Όταν δε στην υπόθεση μπλέκονται πληθώρα υφασμάτων ,χρωμάτων και σχεδίων, το έγκλημα θα πρέπει να τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη.

Χνουδοζουζουνοαρκουδινομποτούλες <3

Δόξα τον Ύψιστο, οι θερμοκρασίες στην Ελλάδα σπανίως πέφτουν κάτω από το 0 οπότε δεν καταλαβαίνω το λόγο να επιστρατεύετε ένα κοπάδι γέτι για παπούτσια κάθε χειμώνα. Δεν μιλάω για τις κλασσικές Ugg οι οποίες είναι αποδεκτά άσχημες αλλά τις αγαπάμε και έτσι, μα για τις μακρινές αρκουδοξαδέλφες τους και για τα θρασύτατα όντα που τολμούν να κυκλοφορούν δημοσίως φορώντας τες. Αν λοιπόν έχετε υποπέσει και εσείς στο ατόπημα ετούτο, προμηθευτείτε ακόμα ένα καπέλο σαν το εικονιζόμενο και.. στη Μόσχα αδελφές μου, στη Μόσχα!

Αυτό

Δεν ξέρω τι υποχθόνιο κόλπο είναι πάλι αυτό που σκεφτήκατε εσείς οι φιτ ενάντια σε εμάς, τις γεμιστές πατατούλες του καναπέ, αλλά, «αυτά τα πράγματα» (δεν ξέρω καν πως λέγονται ή αν υπάρχει όνομα αντάξιο της γοητείας τους) ζουν ανάμεσα μας. Ή ίσως να είναι ένα ακόμα δείγμα πως οι εξωγήινοι έχουν αρχίσει τελικά να καταλαμβάνουν τη Γη. Ο χρόνος θα δείξει..

All - φρανκενstarΌχι, καταλαβαίνω ότι εσείς οι μαθήτριες το πρωί, κολ γκερλ το βράδυ είχατε ανάγκη από ένα εργονομικό παπούτσι που θα σας γλυτώνει από τον περιττό χρόνο και κόπο. Και να

που οι προσευχές σας εισακούστηκαν,

εις βάρος όλης της ανθρωπότητας.

Ένα παπούτσι κατασκευασμένο αποκλειστικά στα εργοστάσια του Τσέρνομπιλ. Εάν τυγχάνει να έχετε ακόμα αυτά τα «παπούτσια» και δεν είστε ινκόγκνιτο χορεύτρια σε καμπαρέ (ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για να τα κρατήσετε) ξεκινήστε να φτιάχνετε από τώρα βαλίτσες για οριστική μετανάστευση, είμαστε ήδη εκεί έξω και σας ψάχνουμε. •

Παπούτσι από τον τόπο σου...γράφει ηΣΤΕΛΛΑ ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ[email protected]


ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΑΓΚΩΝΕΙ

Κυρίες και κύριοι, να ‘μαι πάλι να σας συμβουλέψω σε ακόμα ένα μάθημα ζωής. Ξέρω πως πολλοί

από εμάς τυραννιόμαστε από κάποια φοβία και πόσο πολύ φοβόμαστε τον φόβο του να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες -mindfuck!- και γι’ αυτό είμαι εδώ! Ανοίξτε λοιπόν τα μάτια και αποχαιρετήστε τον τρόμο μια για πάντα! (καλού κακού ανοίξτε όλα τα φώτα του σπιτιού και εξοπλιστείτε με έναν αγιασμό γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα εγερθούν οι ζωντανοί νεκροί και οι βρικόλακες!). Δώστε βάση λοιπόν!

Το τσ(ιιιιιιιί)ρκο στην Πόλη σαςΠάω στοίχημα πώς μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής σας, ήταν όταν είδατε για πρώτη φόρα το ‘’It’’ του Steven King. Ξέρετε αυτό το πράγμα που μοιάζει με την θεία μου την Λίτσα στο πιο καλοβαμμένο; Ναι, αυτό! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη κάθε φορά που πριν πάω για ύπνο, κοίταζα κάτω από το κρεβατάκι μου φοβούμενος πως ο κλόουν αυτός έχει φωλιάσει εκεί και φουσκώνει μπαλόνια. Μαζί με αυτό το “πράγμα” φοβήθηκα και κάθε είδους κλόουν, βλέπε Μακντόναλντς, Μπόζο δε κλόουν, Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, με αποτέλεσμα να τρέχω προς την Ζιμπάμπουε κάθε φορά που έβλεπα έναν. Καθόλου περίεργο αν συλλογιστείς πως ακόμα τρέχω όταν βλέπω την μάνα μου άβαφτη, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Στην ανατριχιαστική συρόμενη από τα βάθη της κολάσεως συνομοταξία των κλόουν ανήκουν και οι Αρλεκίνοι. Μεγάλες μύτες, μάτια σαν την Kris-ten Stewart σε οργασμό (ανέκφραστα δηλαδή) και σώμα κάτι ανάμεσα σε Τσάκι την κούκλα του Σατανά (φοβερή κωμωδία) και Πινόκιο. Ειλικρινά ποιος

ανώμαλος (level Human Centipide) σκέφτηκε να φτιάξει αυτά τα αντικείμενα του διαβόλου που κάποιοι μάλιστα αποκαλούν και παιχνίδια; Τελειώνοντας αυτό το κεφάλαιο εδώ, καθώς ο κρύος ιδρώτας φόβου που με λούζει αρχίζει να γίνεται ανυπόφορος, μια ερώτηση: “Σοβαρά, πως περιμένατε να μην έχουμε ψυχολογικά προβλήματα, όταν από την τρυφερή παιδική μας ηλικία, ερχόμαστε σε επαφή με αυτά τα πράγματα;”

Fear of the DarkSeriously; «Αν δεν είσαι 5 χρονών ή παίζεις σε ταινία με τον Φρέντυ Κρούγκερ, είναι απλά ηλίθιο να φοβάσαι το σκοτάδι», είπα και άναψα το φωτάκι νυκτός μου για να κοιμηθώ. Αστειεύομαι. Ξέρω πόσο σάς σημάδεψε ο μεγάλος σας αδερφός με τις τρομακτικές του ιστορίες και το κατανοώ, αλλά φτάνει πια! Θα σάς καθησυχάσω λοιπόν, λέγοντας πως δεν υπάρχουν φαντάσματα, μούμιες (πέρα από την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ), γκόμπλιν, όρκ και ο Άγιος Βασίλης (βλέμμα κακίας!). Τρομακτικά πράγματα δεν κρύβονται στην ντουλάπα σας (εκτός αν έχετε κάτι λαμέ) ούτε κάτω από το κρεβάτι σας. Και αν δεν σας αρκεί αυτό που μόλις διαβάσατε, ακούστε και το άλλο. Αν όντως υπάρχουν αυτοί οι απόκοσμοι δολοφόνοι, νομίζετε πως ένα φωτάκι θα τους σταματήσει από να σας πετσοκόψουν; Δε νομίζω. Πετάξτε λοιπόν, φωτάκια νυκτός, λαμπάδες, πορτατίφ και παλιές αφίσες της Avril Lavigne -απωθημένα- από παράθυρα, μπαλκόνια και εξώστες και εξοπλιστείτε με κάτι πολύ πιο χρήσιμο. Καλάζνικοφ, ούζι και καραμπίνες. Πιστέψτε με, θα κάνουν τη δουλειά.

Σημείωμα προς τον εαυτό μου: Πρέπει να σταματήσω να βλέπω Supernatural.

A Bug’s LifeΌλα μου τα παιδικά χρόνια, τα πέρασα τρώγοντας γλυκά και κυνηγώντας

μαμούνια. Πολλές φορές τα ‘τρωγα και αυτά. Το να μου φαίνεται, λοιπόν, χαζός αυτός ο φόβος είναι μονόδρομος. Sorry, αλλά εσείς δεν κάνατε ποτέ τον Σπάιντερμαν με τους φίλους σας; Δεν τραγουδήσατε ποτέ το “Μια ωραία πεταλούδα;” Τώρα τι έγινε; H πεταλούδα έγινε πτεροδάκτυλος και ο Σπάιντερμαν καρχαρίας; Σοβαρευτείτε! Ξέρω πόσο ταυτίζεστε με τον Ρον που φοβόταν τις αράχνες αλλά, επιστήθιοι φίλοι μου εντομοκλάστες, θέλω να ξέρετε δύο πράγματα: Πρώτον, τα ζουζούνια σας φοβούνται πιο πολύ από ότι εσείς αυτά και δεύτερον, δεν είναι σκοπός ζωής τους να σας φάνε-τσιμπήσουν-δαγκώσουν. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν χιλιάδες προϊόντα για την άμεση εξόντωση τους. Σπρέι, φιδάκια, σιτρονέλες και κάθε λογής εντομοαπωθητικά και εντομοκτόνα παρελαύνουν εις βάρος της τρύπας του Όζοντος στα ράφια των καταστημάτων. Επιλέξτε λοιπόν αυτό που σας ταιριάζει, σύμφωνα με τον εχθρό και το χρώμα

Ανατριχίλεςγράφει oΣΑΪΜΟΝ ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥ[email protected]


23

των ματιών σας και πείτε αντίο στα άκακα εντομοειδή που τόσο σάς τρομάζουν. Θυμηθείτε όμως πως κάθε φόνος εντόμου κοκκινίζει το κάρμα σας και ποιος ξέρει σαν τι θα έρθετε στην επόμενη ζωή.

Υστερόγραφο: Το σκότωμα κουνουπιών δεν θεωρείται φόνος. Σκοτώστε τα ΟΛΑ!

Σκύλες της λύσσαςΕπόμενη στη λίστα είναι η σκυλοφοβία. Όχι, δεν εννοώ την Πάολα, που όλοι πάνω κάτω την φοβόμαστε. Ξέρω πόσο περίεργο ακούγεται αλλά υπάρχει, αγαπητοί μου φίλοι. Τhey truly exist: Άνθρωποι που στη θέα σκυλιών πάσης φύσεως φωνάζουν ψυχή τε και σώματι «Άνοιξε πέτρα για να μπω». Και καλά τα ροντβάιλερ, τα πίτμπουλ και άλλες μεγαλόσωμες ράτσες, αλλά δυστυχώς δεν μένουν μόνο σε αυτά. Κάθε σουλουπιού και σχήματος σκύλοι από οροσειρές ως

μανταρινόσποροι φαίνονται σαν το σκυλί των Μπάσκερβιλ στα μάτια τους. Το να σας γλύψει ένας σκύλος δεν σημαίνει αυτόματα λύσσα, ψωρίαση και λέπρα. Τα σκυλιά δεν έχουν εκπαιδευτεί σαν σαλιοτοξικοί δολοφόνοι, οπότε την επόμενη φορά που θα σας γλύψει ένας σκύλος σταματήστε να φωνάζετε σαν να είδατε την Έφη Θώδη γυμνή. Το να αποφεύγετε τα σκυλιά λόγω φοβίας -που πιθανώς προκλήθηκε από χτύπημα στο κεφάλι όταν ήσασταν έμβρυο- είναι σεβαστό. Λυπηθείτε όμως και εμάς που τρέφουμε μία κάποια συμπάθεια για τους τετράποδους φίλους μας και δεν έχουμε τύμπανα ενισχυμένα με αδιαπέραστο ατσάλι ώστε να αντέχουμε τις κορώνες και τις τσιρίδες σας, κάθε φορά που έρχεστε σε επαφή με ένα σκύλο.

Σημείωση: δεν είναι όλα τα σκυλιά σαν τον Λουλούκο απο το Χάρι Πότερ οπότε re-lax.

Αυτός λοιπόν ήταν ένας οδηγός εξάλειψης κάποιων από τους φόβους που τρώνε σαν σαράκι την ψυχή μας. Αν φοβάστε τα έντομα, ξεγράψτε τη λέξη σαράκι και θεωρήστε το κενό τυπογραφικό λάθος. Ελπίζω να φάνηκα αρκετά χρήσιμος, ελπίδα ηλίθια αν αναλογιστώ πόσο αποτελεσματικά είναι αυτά που γράφω καθώς και το γεγονός πως αυτή τη λίστα την εγκρίνουν 92 κατασκευαστές πλυντηρίων. Θα τα πούμε λοιπόν την επόμενη φορά, δίνοντας λύσεις σε ένα ακόμα φλέγον πρόβλημα. Α! Και κάτι τελευταίο, αν δω στον δρόμο κανέναν σας ντυμένο κλόουν, να πηγαίνει βόλτα τον σκύλο του στις 5 το χάραμα με σμήνη ακρίδες να πετάνε τριγύρω του, θα αυτοκτονήσω. Ευχαριστώ πολύ. •


Γρήγορα, εύκολα και απλά ξεπέρασαν οι Σπερς το εμπόδιο (;) των Μέμφις Γκρίζλις στους

τελικούς της Δύσης! Οι πολύπειροι στρατιώτες του κόουτς Πόποβιτς «σκούπισαν» με συνοπτικές διαδικασίες του φιλόδοξους Γκρίζλις, οι οποίοι ίσως και να άδειασαν ψυχολογικά από την επιτυχία τους να φθάσουν για πρώτη φορά στον τελικό της περιφέρειας. Η ομάδα του Σαν Αντόνιο έγινε μόλις η δεύτερη ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ που πετυχαίνει σκορ 4-0 σε τελικό της περιφέρειας, μετά από τον ανάλογο... άθλο από τους Νετς το 2003. Μετά από τέτοιες ομαδικές επιδόσεις είναι μάλλον άστοχο να υπερτονιστεί η επιρροή ενός συγκεκριμένου παίκτη, αλλά ο Πάρκερ έκανε και πάλι... πλάκα, φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με 37 πόντους στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς.Αντιθέτως, δια πυρός και σιδήρου θα κριθεί ο νικητής στην σειρά της Ανατολής, με τους Χιτ να έχουν πλέον ισχνό προβάδισμα έναντι των Πέισερς, και το μεταξύ τους σκορ να βρίσκεται στο 3-2. Η ομάδα του Μαϊάμι έχει επομένως δύο ευκαιρίες για να προκριθεί στον

μεγάλο τελικό, και κατά κύριο λόγο το χρωστάει στον γνωστό και μη εξαιρετέο «Βασιλιά». Ο Λεμπρόν απλώς αρνείται να παραδώσει τα περσινά σκήπτρα και σε ακόμα ένα παιχνίδι πήρε τους συμπαίκτες του στοργικά απ΄το χεράκι, προκειμένου να τους οδηγήσει στο 3-2 με 30 πόντους, 8 ριμπάουντ και 6 ασίστ, την ίδια ώρα που οι σαφώς πιο ομαδικοί Ιντιάνα Πέισερς είχαν ως μπροστάρη τον Πολ Τζορτζ που μέτρησε 27 πόντους και 11 ριμπάουντ.

ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ

Με τρεις από τις τέσσερις ομάδες να διεκδικούν μέχρι τέλους το πολυπόθητο εισιτήριο για τα

προκριματικά του Champions League ολοκληρώνονονται αύριο οι αγώνες των ελληνικών πλέι οφ, και κανείς δε βάζει το χέρι του στη φωτιά για την τελική έκβαση! Η ομάδα του Ατρομήτου, μετά από ακόμα μια νίκη in extremis μέσα στην Τούμπα, την προηγούμενη αγωνιστική, ηγείται της διαδικασίας με 10 βαθμούς (και ευνοϊκή ισοβαθμία με

τον ΠΑΟΚ) και με νίκη απέναντι στον Αστέρα προκρίνεται στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ, αφού κατόρθωσε να απολέσει το βαθμολογικό προβάδισμα του δεχώμενος τρεις φορές (!) γκολ στις καθυστερήσεις, παίζει την τελευταία του ζαριά στα Γιάννενα, ελπίζοντας σε ταυτόχρονο στραβοπάτημα του Ατρομήτου στο Περιστέρι. Τέλος, και ο Αστέρας της Τρίπολης επιδιώκει το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, με το όνειρο του Champions League να γίνεται πραγματικότητα με νίκη του στο Περιστέρι και ταυτόχρονο Βατερλώ του ΠΑΟΚ στα Γιάννενα. Η συνέχεια στους δέκτες σας!

Χτυποκάρδι μέχρι το... 90’!

Η Μπαρσελόνα ήταν τελικά ο νικητής της κούρσας με τη

Ρεάλ για την απόκτηση του Νεϊμάρ, πατώντας γκάζι στο φώτο φίνις! Η ισπανική ομάδα κατόρθωσε να αποσπάσει τα δικαιώματα του κατά πολλούς τρίτου καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο (και μόλις 21 ετών), καταβάλλοντας στο σύνολο κοντά στα 70 εκατομμύρια ευρώ. Η Σάντος έλαβε 28 εξ αυτών, 30 ακόμα μοιράστηκαν οι δύο εταιρείες που κατείχαν το υπόλοιπο 50% των δικαιωμάτων του Βραζιλιάνου, ενώ 10 εκατομμύρια είχε καταβάλει επισήμως η ομάδα του Τίτο Βιλανοβα πέρυσι (1/2011) ως πριμ για το προβάδισμα στην υπογραφή του. Τα δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο δε συμφωνούν για το πριμ υπογραφής (ο Guardian κάνει λόγο για... 30 εκατομμύρια ευρώ (!!!) στον παίκτη και τον πατέρα του), με το Νεϊμάρ να εισπράττει ετησίως 7.000.000 ευρώ και να διατηρεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης της εικόνας του. Γη και ύδωρ λοιπόν για έναν παίκτη με τεράστιο ταλέντο και... περγαμηνές που θα έχει πολλά να αποδείξει στην Ευρώπη.

Τα έδωσε όλα για Νεϊμάρ

Ατρόμητος 10ΠΑΟΚ 10

Αστέρας Τρίπολης 8ΠΑΣ Γιάννινα 7

Βαθμολογία

ΠΑΣ Γιάννινα - ΠΑΟΚΑτρόμητος - Αστέρας Τρίπολης

Κυριακή 2/6 - 20:30

Ψεκάστε, σκουπίστε, ΛεΜπρον!


25

Συνήθως αστέρες παγκόσμιας κλάσσης έσπευδαν στο Μονακό μόνο για να παρακολουθήσουν το

διάσημο γκραν πρι της F1, αλλά ο Ρώσος βαθύπλουτος Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ εξαγοράζοντας το πλειοψηφιακό πακέτο της ποδοσφαιρικής ομάδας του πρινγκιπάτου, άλλαξε τις ισορροπίες.

Μετά λοιπόν τον πάταγο εκατομμυρίων με την ταυτόχρονη απόκτηση των Ροντρίγκεζ και Μουτίνιο από την Πόρτο, έναντι... μόλις 70.000.000 ευρώ, αλλά και την υπογραφή του πολύπειρου Ρικάρντο Καρβάλιο από την Ρεάλ Μαδρίτης, η Μονακό έκανε και το σούπερ μπαμ με την ακριβώτερη μεταγραφή στην ιστορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Στο Πρινγκιπάτο λοιπόν θα σκοράρει για τα επόμενα χρόνια ο Ραδαμέλ Φαλκάο, ο οποίος προτίμησε την ομορφιά της ριβιέρας, το φιλόδοξο πρότζεκτ και... τα 14.000.000 (!!!) ευρώ που του προσφέθηκαν ετησίως, έναντι της κατάκτησης κάποιου σοβαρού τίτλου

ή της εκπροσώπισης κάποιας μεγάλης ομάδας.

Οι Μονεγάσκοι κατέβαλαν 60.000.000 στην Ατλέτικο Μαδρίτης προκειμένου να τον αποκτήσουν, με τον Κολομβιανό άσο να δικαιολογεί τη μεταγραφή του με

τα εξής λόγια: «Είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα στην Μονακό και που θα φορέσω αυτά τα νέα χρώματα». Ο πιο «καυτός»στράικερ της Ευρώπης θα απουσιάσει λοιπόν από το Champions League για ακόμα μια χρονιά, ενώ το κοντέρ για τη Μονακό μετράει ήδη περί τα 130.000.000 ευρώ και συνεχίζει...

Δεν είναι και το πλέον δημοφιλές πρόσωπο στην Αγγλία αυτές τις μέρες ο Νεϊμάρ, καθώς στα πλαίσια του φιλικού αγώνα της Βραζιλίας με την Αγγλία, έκανε δηλώσεις που μάλλον θα θεωρηθούν τουλάχιστον υποτιμητικές για τα «λιοντάρια». Ο νεαρός Βραζιλιάνος της Μπαρσελόνα δήλωσε ότι «θέλουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο, και μάλιστα μπροστά στους οπαδούς μας. Υπάρχουν ομάδες όπως η Γερμανία και η Ισπανία που είναι σπουδαίοι αντίπαλοι, και μετά υπάρχει κι ένα άλλο γκρουπ που περιλαμβάνει την Ιταλία, την Αργεντινή και την Ολλανδία, αλλά η Αγγλία; Την Αγγλία δε την σκέφτομαι καν! Ως εθνική ομάδα δε νομίζω ότι αποτελούν απειλή». Είπε και ελάλησε, σκορπώντας αγαλλίαση στους Βρετανούς.

Στη... Μονακό ο Φαλκάο!

Αγγλία; Ποια Αγγλία;

η Ανεξάρτητη - Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Documents

Transcript of η Ανεξάρτητη - Κυριακή 2 Ιουνίου 2013