3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 31 Αυγούστου 2015 • Αρ. φ. 1214 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Χ. Γεωργούλας: Στην απέ-ναντι όχθη, μαζίμε την ΑριστεράΠώς θα γυρίσει μπούμεραγκη προσπάθεια αποκλεισμούτης πιθανότητας μιας αριστερήςκυβέρνησης σελ. 5

...Μ. Κοβάνης: Η Γαλλία στοδρόμο των χωρών του ΝότουΒαθιά και αξεπέραστη η πολιτικήκρίση με την κυβέρνηση Ολάντ νατηρεί μέχρι τέλους τις επιταγέςΜέρκελ σελ 14

Θ. ∆ρίτσας: Οι πονηριέςδεν μπορούν να καθορίσουντις εξελίξειςΟ κοινοβουλευτικός εκπρόσωποςτου ΣΥΡΙΖΑ μιλά για την προεδρο-λογία, τον ΕΝΦΙΑ και τις πολιτικέςεξελίξεις. σελ.9

...Θ. Γαλιατσάτος: Μαζίμε τους εργαζόμενουςγια το κοινό συμφέρονΟ νέος περιφερειάρχης Ιονίωνμιλά για τις άμεσες προτεραιότη-τες της νέας περιφερειακήςαρχής σελ.8

...Α. Παπαθανασίου:Η Αντιγόνη από την ΚαμπούλΗ σκηνοθέτιδα του συγκλονιστικούντοκυμαντέρ “Παίζοντας με τηφωτιά” μιλά για την εμπειρία τουνα διδάσκει Σοφοκλή στο πανεπι-στήμιο του Αφγανιστάν σελ. 25

Ο αντιρατσιστικός νόμος,οι φασιστικές επιθέσειςκαι η ομοφοβίαΓράφουν οι Αντώνης Σιγάλαςκαι Στρατής Μπουρνάζος.Μιλούν στην “Εποχή”θύματα ομοφοβικώνεπιθέσεων σελ. 16-18

Στη σκιάτου τάφουτης ΑμφίποληςΤης Όλγας Καρούτα

Μέσα στο βαθύ θέρος, στιςαρχές Αυγούστου, τα φώτα τηςδημοσιότητας στράφηκαν σεέναν ξεχασμένο για τους πολ-λούς τόπο, στην αρχαία Αμφί-πολη και σε μία εντυπωσιακήαρχαιολογική ανακάλυψη, ενόςΜακεδονικού τάφου, που ξαφ-νικά ήρθε στο φως και γέμισετις τηλεοράσεις, τις εφημερί-δες, και τους λόγους των πολι-τικών με εθνικό ενθουσιασμόκαι υποσχέσεις νέου εθνικούμεγαλείου. Τα ΜΜΕ «φώτισαν»τον τύμβο Καστά, πολιτικοί άρ-χισαν να συρρέουν στο χώρο,καθημερινά έβγαιναν «πολε-μικά ανακοινωθέντα» και ηανασκαφή για μεγάλο διάστημαπραγματοποιούνταν υπό τηνάγρυπνη παρακολούθηση τηςπολιτικής ηγεσίας. Μολονότι,οι αρχαιολόγοι του ΥΠΠΟΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Μεσάνυχταστο Παρίσι

ΜΟΝΟ ∆ΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχει ένα κοινό στοιχείο μεταξύ της γνωστής ταινίας τουΓούντι Άλεν και της συνάντησης των ελλήνων υπουργών και τωναξιωματούχων της τρόικας; Στην ταινία ο πρωταγωνιστής, έναςονειροπόλος συγγραφέας, φαντασιωνόταν ότι στο Παρίσι, τα με-σάνυχτα, συναντά μεγάλες προσωπικότητες όπως ο ΣλβαντόρΝταλί, ο Ερνστ Χέμινγουει, ο Σκοτ Φιτζέρανλτ και άλλοι. Οι έλ-ληνες υπουργοί και σύμβουλοί τους στο Παρίσι, φαντασιώνονταιότι μπορούν να διαπραγματευτούν επί ίσοις όροις με την τρόικαστο έδαφος της άψογης υλοποίησης των έως τώρα εντολών της.

Μόνο που στην περίπτωσή μας δεν ονειρευόμαστε τα μεσάνυ-χτα αλλά βρισκόμαστε σε μια σκληρή πραγματικότητα και ζούμετραγικές καταστάσεις στην καθημερινότητά μας από τη συμφω-

νημένη πολιτική μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης. Οι εκπρόσω-ποι της κυβέρνησης το μόνο ισχυρό επιχείρημα που θα προσκο-μίσουν, πέρα από την εγγυημένη νομιμοφροσύνη τους, είναι ησχεδόν σίγουρη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ όποτε και αν γίνουν εκλογές.Είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αφήσει εντελώςασυγκίνητη την τρόικα. Η οποία, εντούτοις, επιμένει και εντείνειτη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, όπως είδαμε με τις αλλαγέςστη γαλλική κυβέρνηση αψηφώντας τις συνέπειες, δηλαδή τοναέρα που δίνει σε ακροδέξια κόμματα όπως της Λεπέν.

Η Θεσσαλονίκη, με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης, προ-σφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να απαντήσουν οι λαϊκέςτάξεις, ευρύτερα οι πολίτες, στις κατευθύνσεις του Παρισιού.

Επικίνδυνηόξυνση της

ουκρανικήςκρίσης

Με τη φωτιά παίζουν, πάνωστην πλάτη των κατοίκων

της νοτιανατολικήςΟυκρανίας, Μόσχα και δυτική

συμμαχία, φέρνοντας τηνουκρανική κρίση ένα βήμαπριν από την έκρηξη μιας

θερμότατης πολεμικήςσύρραξης. Αυτό τουλάχιστον

δείχνουν οι ανοιχτέςκαταγγελίες Βερολίνου και

Ουάσιγκτον για εισβολήρωσικών στρατευμάτων στην

Ουκρανία, που τηχαρακτηρίζουν «πολύ σοβαρή

υπόθεση», αλλά και ηαναφορά του Πούτιν στην

«πολιορκία του Λένιγκραντ»,με την οποία παρομοιάζει τις

φονικές επιχειρήσεις τωνδυνάμεων του Κιέβου

εναντίον των περιοχών πουκατοικούν κυρίως

ρωσόφονοι.

Η ανατροπή αυτής τηςκυβέρνησης είναι πλέονπροϋπόθεση επιβίωσηςτου ελληνικού λαού. Οικινητοποιήσεις ενόψει της∆ΕΘ μάς δίνουν τηδυνατότητα για μία νέααφετηρία γενικότερωνκινητοποιήσεων για τηνανατροπή της. Ο ΣΥΡΙΖΑστο κάλεσμά του στιςκινητοποιήσεις της ∆ΕΘτονίζει ότι «η κοινωνίαπρέπει να είναι παρούσα»,

συμπληρώνοντας «Μεαφετηρία αυτό τονΣεπτέμβρη η κοινωνίαπρέπει να πει έναθεαματικό «φτάνει πια»στις καταστροφικέςπολιτικές τηςσυγκυβέρνησης και ναδώσει το σύνθημα τηςπτώσης της. Να μπει στηνσυζήτηση για την έξοδοαπό την καταστροφήκαι να πάρει πάνω της τηναλλαγή πορείας. Μετά από

5 χρόνια μνημονίων το2014 μπορεί να γίνει τοέτος της ανατροπής πουτόσο ανάγκη έχουμε!».Προσυγκέντρωση τοΣάββατο 6 Σεπτεμβρίου,στις 6 μ.μ. στη συμβολήτων οδών Εγνατίας και Ε.Βενιζέλου. Για δηλώσειςσυμμετοχής για τημετάβαση στηΘεσσαλονίκηεπικοινωνήστε με το 210-5245514.

Η τελευταία ∆ΕΘτης συγκυβέρνησης

22 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

προσπαθούσαν να κρατήσουν χαμη-λούς τόνους, η στάση της πολιτικήςηγεσίας δεν ήταν στην ίδια κατεύ-θυνση και με την συνεχή παρουσία τηςστο χώρο, πυροδοτούσε το κλίμα εθνι-κής έξαρσης που καλλιεργούσαν κυ-βέρνηση και ΜΜΕ, αφήνοντας να εν-νοηθεί ότι δεν αποκλείεται να απο-καλυφθεί, αν όχι ο τάφος του Μεγά-λου Αλεξάνδρου, τουλάχιστον κά-ποιου μέλους της οικογένειας του.

Το σκηνικό εθνικής έξαρσης και

μεγαλείου που στήθηκε έξω από τοναρχαίο τάφο, δεν είναι πρωτοφανές,καθώς συνάδει με τη συνήθη τακτικήτων ελληνικών κυβερνήσεων να θεω-ρούν τις αρχαιότητες μέσο προβολήςτου έθνους και τόνωσης του εθνικούφρονήματος. ∆ιαχρονικά ο αρχαίοςελληνικός πολιτισμός κακοποιήθηκεως όχημα εθνικιστικών επιδιώξεωνκαι πατριδοκαπηλίας. Οι πολιτικοίτων κυβερνώντων κομμάτων αντιμε-τώπιζαν ανέκαθεν τις αρχαιότητες ωςαφορμή για να εκφωνούν μεγαλοστο-μίες για το μεγαλείο του ελληνισμούκαι την εξαιρετική σημασία του ελλη-νικού έθνους.

Στο ίδιο πλαίσιο και η σημερινή κυ-βέρνηση, μια βαθύτατα δεξιά κυβέρ-νηση, χρησιμοποίησε τον τάφο τηςΑμφίπολης για να τονώσει την πλη-γείσα αξιοπρέπεια των Ελλήνων καινα παρουσιάσει την εικόνα ενός περή-φανου λαού, αντάξιου της σπουδαίαςιστορίας του και των ένδοξων προγό-νων του. Ποσό οξύμωρο είναι αυτό

από μια κυβέρνηση που με την υποτέ-λεια της, ταπείνωσε τον ελληνικό λαόκαι τον οδήγησε στη φτώχεια και τηνεξαθλίωση!

Μπορεί για την πλειονότητα του κό-σμου η ανακάλυψη τον τύμβου Καστάνα ήταν κεραυνός εν αιθρία, ωστόσο ηαρχαιολογική κοινότητα γνώριζε τηνύπαρξη αυτού του εξαιρετικού μακε-δονικού τύμβου τουλάχιστον τα τε-λευταία δύο χρόνια, που διενεργείταιη ανασκαφική έρευνα. Για τους ακόμηπιο ειδικούς ο τύμβος ήταν γνωστόςήδη από τη δεκαετία του 1950 ότανδιενεργήθηκαν για πρώτη φορά ανα-σκαφές από τον αείμνηστο αρχαι-ολόγο, ∆ημήτρη Λαζαρίδη. Τότε όμωςοι αρχαιότητες είχαν τη συνήθη τύχητων ελληνικών αρχαιοτήτων, δηλαδήτης έλλειψης κονδυλίων που δεν επέ-τρεψε τη συνέχεια των ανασκαφών.Μόνο τώρα, που ο τάφος φάνηκε ότιμπορεί να αξιοποιηθεί επικοινωνιακάκαι να αποπροσανατολίσει για λίγοτον κόσμο από το μνημονικό δράμαπου βιώνει, το χρήμα άρχισε να ρέεικαι η ανασκαφική έρευνα διενεργείταιμε όλα τα απαραίτητα μέσα. ∆υστυ-χώς όμως στις υπόλοιπες περιπτώ-σεις τα πράγματα είναι εντελώς δια-φορετικά.

Κατά πρώτον, ήδη από τη δεκαετίατου 1990 έχει αφαιρεθεί από την αρ-χαιολογική υπηρεσία η δυνατότητα ναδιεξάγει συστηματικές ανασκαφέςκαι διενεργεί μόνο σωστικές, δηλαδήανασκαφικές έρευνες ενόψει της κα-τασκευής κάποιου έργου. Αυτό ση-μαίνει ότι υπάρχει πληθώρα εντοπι-σμένων αρχαιολογικών θέσεων, οιοποίες δεν μπορούν να ανασκαφούνκαι παραμένουν ανεξερεύνητες, έρ-μαιο στα χέρια των αρχαιοκάπηλων.

Το Υπουργείο Πολιτισμού, που πάν-τοτε ήταν υποστελεχωμένο, με τιςμνημονιακές πολιτικές έχει περιέλ-θει σε τραγική κατάσταση. Χιλιάδεςεργαζόμενοι οδηγήθηκαν στην έξοδοαπό την εργασία τους, μέσω της από-λυσης των συμβασιούχων, της διαθε-σιμότητας, της εφεδρείας και τηςπρόωρης συνταξιοδότησης.

Επίσης τα κονδύλια για την αρχαι-ολογική υπηρεσία έχουν συρρικνωθείδραματικά, με αποτέλεσμα η άλλοτεδραστήρια αρχαιολογική υπηρεσία νααδυνατεί να ανταποκριθεί στο πολυ-σχιδές έργο της προστασίας και ανά-δειξης της εθνικής μας κληρονομιάςκαι να περιορίζεται μόνο στη διεκπε-ραίωση της γραφειοκρατίας.

Τέλος, οι μνημονιακοί νόμοι έχουνσυρρικνώσει κατά πολύ τη δυνατό-τητα της αρχαιολογικής υπηρεσίας ναπροστατεύει τις αρχαιότητες έναντιτων ιδιωτικών επενδύσεων και τα αρ-χαία αντιμετωπίζονται συνήθως ωςεμπόδιο που πρέπει να εκλείψει γιανα εξυπηρετηθεί η κακώς νοούμενηεπιχειρηματικότητα και ανάπτυξη.

Η σκιά του τάφου της Αμφίποληςδε μπορεί να κρύψει την ένδεια τηςκυβερνητικής πολιτικής για τον πολι-τισμό. ∆εν μπορεί να κρύψει την υπο-χρηματοδότηση και την αποδυνά-μωση της αρχαιολογικής υπηρεσίας.∆εν μπορεί να κρύψει την κατα-στροφή που συντελείται όσο μεγάληκι αν είναι σκιά του επιβλητικού καιμεγαλειώδους ταφικού μνημείου.

Όλγα Καρούτα, ΑρχαιολόγοςΜέλος της ΕΕΚΕ Πολιτισμού

του ΣΥΡΙΖΑ

Στη σκιά του τάφουτης ΑμφίποληςΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Η σημερινή κυβέρνηση,μια βαθύτατα δεξιάκυβέρνηση,χρησιμοποίησε τοντάφο της Αμφίπολης γιανα τονώσει τηνπληγείσα αξιοπρέπειατων Ελλήνων και ναπαρουσιάσει την εικόναενός περήφανου λαού,αντάξιου της σπουδαίαςιστορίας του και τωνένδοξων προγόνων του.

“Επιτέλους βρέθηκε η πιο αποτελε-

σματική μέθοδος να καθαριστεί ηχώρα από τους κακομούτσουνους

που έχουν εισρεύσει, ανακατεύοντας τοDNA της και αλλοιώνοντας τον πολιτισμότης. Μάλιστα, η μέθοδος που εφαρμό-στηκε έχει σημαντικά αποτελέσματα καιδη αναδρομικής στόχευσης, μια και απευ-θύνεται όχι μόνο σε αυτούς που έχουν ει-σέλθει παρανόμως τα τελευταία χρόνια,αλλά και όσους κλείνουν εκατοντάδεςχρόνια, με τελευταία μεγάλη φουρνιά ταστίφη του Ιμπραήμ. Ούτε αίματα, ούτε ξυ-λοδαρμοί ούτε σωματική βία, μεθόδουςαρεσκόμενες στους ναζιστές της ΧρυσήςΑυγής. Εφάρμοσαν εμπάργκο, που μπρο-στά τους τα ανάλογα του Ομπάμα, τηςΜέρκελ και του Πούτιν είναι απλές οδον-τόκρεμες. Πολύ, μάλιστα, πιο αποτελε-σματικό από εκείνο που επιβάλλαμε στηFYROM, επί Αντρέα Παπανδρέου και δό-θηκε η ευκαιρία δημιουργίας καινούργιωντζακιών, για να ανανεωθεί το είδος.

Ο Εμπορικός Σύλλογος Ανδραβίδαςαποφάσισε να καλέσει όλα τα καταστή-ματα της πόλης να μην εξυπηρετούν τουςΡομά. Τι είχε συμβεί και οι εκπρόσωποιτων εμπόρων της πόλης αποφάσισαν τοεμπάργκο; Στην Ανδραβίδα, στις 11 Μαΐουένας Ρομά την ώρα που έκανε διάρρηξηέγινε αντιληπτός από εκτός υπηρεσίαςαστυνομικό. Στη συμπλοκή ο άτυχοςαστυνομικός έχασε τη ζωή του. Ο δολο-φόνος συνελήφθη άμεσα.

Ενδιαφέρουσα η ενέργεια του Εμπορι-κού Συλλόγου Ανδραβίδας, άξιου συνεχι-στή της μεγάλης και δοκιμασμένης ιστο-ρικά ρατσιστικής σχολής του αμερικανι-κού Νότου, γύρω και προς Μιζούρι μεριά.

Παρά το γεγονός ότι άργησαν να αντι-δράσουν, μετά από 115 μέρες, δεν μελέ-τησαν όλες τις παράπλευρες επιπτώσειςαλλά και το μοντέλο εφαρμογής της ενέρ-γειάς τους. Αν οι Ρομά της Ανδραβίδαςτσαντιζόταν και απείχαν από τις πολιτικέςεκλογές, πως θα πορευόταν το εδραι-ωμένο με κόπους και θυσίες πολιτικό σύ-στημα, ρίχνοντας ακόμα μια κλωτσιά στηνενεργή ζήτηση και στη κυκλοφορία τουχρήματος από τις τσέπες των δεξιών καισοσιαλιστών πολιτευτών προς εξαγοράψήφων. Τότε, πάλι η κυρία Λαγκάρντ δεθα μπορούσε να ερμηνεύσει μια ακόμα έν-τονα αρνητική επίδραση του πολλαπλα-σιαστή που θα οδηγούσε ξανά το ελληνικόπρόγραμμα διάσωσης σε εκτροχιασμό.

Από την άλλη, αν για παράδειγμα, τοατυχές συμβάν συνέβαινε στη Μανωλάδακαι ο δράστης ήταν από το Μπαγκλαντές,τι ενέργειες θα έπρεπε να ακολουθήσουνοι παραγωγοί της πόλης; Αν σταματούσανοι έμποροι της περιοχής να προμηθεύουντους μετανάστες-εργάτες γης, αυτοί, εξαι-τίας του γεγονότος ότι τους έχουν κάνεικαλοπερασάκηδες, θα έφευγαν για να μα-

ζέψουν αλλού αγαθά της φύσης. Και τότε,τι θα γίνει με τη φράουλα; Έχει που έχειτα προβλήματα με τον Πούτιν, ένα τέτοιοεμπάργκο θα ήταν ο οριστικός θάνατοςτου εύγευστου κατακόκκινου φρούτου.

Αν για να συνεχίσουμε τη θετική συμ-βολή μας στην αναζήτηση πιο αξιόπιστωνρατσιστικών ενεργειών, ο δολοφόνοςήταν βέρος Έλληνας από τα διπλανά Λε-χαινά, τι θα έπρεπε να πράξει ο Εμπορι-κός Σύλλογος Ανδραβίδας;

Αντιλαμβανόμαστε όλοι το αδιέξοδοτων κλασικών μεθόδων. Ούτε πόλεμο τωνδύο πόλεων θα επέτρεπε η κυβέρνηση, θέ-τοντας σε εγρήγορση τις πλησίον της πε-ριοχής στρατιωτικές δυνάμεις του συνώ-νυμου αεροδρομίου, ούτε εμπάργκο. Οιεμπορικές συναλλαγές έχουν πολλαπλέςδιασταυρούμενες σχέσεις, τέτοιες πουείναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστοποι-ηθούν οι ρίζες τους και ποια χέρια συνέ-βαλαν σε προστιθέμενη αξία.

Τελικά, η αντίδραση των καταστημα-ταρχών και των κατοίκων της πόλης, οδή-γησαν σε απόσυρση του πολεμικού δια-τάγματος…

Ελπίζουμε να μην υπάρξει νέο ακραίοκρούσμα παραβατικότητας, αλλά αν, δυ-στυχώς, υπάρξει, οι αψίκοροι ηγέτες τουΕμπορικού Συλλόγου ας προσφύγουν σεμια πιο ευγενική και επικερδή λύση: Ναβάλουν διόδια στις διαφορετικές εθνοτικάομάδες της περιοχής. Και στην ενίσχυσητης πολιτιστικής ανόρθωσης της Ανδρα-βίδας, πάλαι ποτέ πρωτεύουσας τουΜοριά επί Φραγκοκρατίας θα προσφέ-ρουν και το άχτι τους θα βγάλουν. Θα ενί-σχυαν και τα οικονομικά του ∆ήμου Αν-δραβίδας-Κυλλήνης, που από αύριο ανα-λαμβάνει ο νέος δήμαρχος, καταγωγήςαπό τη Συρία και κάπως μελαχρινός.

Ο Εποχικός

Έτσι γίνεταιτο εμπάργκοκ. Πούτιν

“Αν για να συνεχίσουμε τηθετική συμβολή μας στηναναζήτηση πιο αξιόπιστωνρατσιστικών ενεργειών, οδολοφόνος ήταν βέροςΈλληνας από τα διπλανάΛεχαινά, τι θα έπρεπε ναπράξει ο ΕμπορικόςΣύλλογος Ανδραβίδας;”

“

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το ραντεβού στο Παρίσι, με το νου στην καυτή ΑθήναΜε τη συνάντηση του Παρισιού με-

ταξύ αντιπροσωπείας ελληνικήςκυβέρνησης και τρόικας μπαί-

νουμε στην κυρίως φάση της τελευταίας– της 6ης – αξιολόγησης του ελληνικού«προγράμματος διάσωσης». Πρόκειται,ασφαλώς, για την πιο κρίσιμη αξιολό-γηση, καθώς απ’ αυτή θα καθοριστεί τοακριβές περιεχόμενο της πολιτικής λι-τότητας στη συνέχεια, ενώ συμπίπτει μετο ενδεχόμενο εκλογών στη χώρα.

Να θυμίσουμε ότι η επιλογή του Παρι-σιού ως τόπου συνάντησης έγινε από τηνελληνική κυβέρνηση ως ένδειξη ανεξαρ-τησίας έναντι της τρόικας κ.τ.λ., κ.τ.λ.Όμως ο χειρισμός δεν έμεινε καν στοχώρο του «φαίνεσθαι», αλλά έγινε μπού-μερανγκ. Ενώ η κυβέρνηση ήθελε ναείναι ένα «νέο πλαίσιο» των συζητήσεωνστο εξής με τους δανειστές, το ∆ΝΤ ονό-μασε τη συνάντηση – από την οποία μά-λιστα θα απουσιάζει ο κ. Τόμσεν – «πρό-λογο» της κατ’ εξοχήν αξιολόγησης στοτέλος Σεπτέμβρη.

Ωστόσο, όλες οι συναντήσεις που έγι-ναν ή θα γίνουν, η χθεσινή του κ. Σαμαράμε τον κ. Γιούνκερ και άλλους αξιωμα-τούχους, οι προηγούμενες με τους κ.Βέμπερ, Καρέ, Μοσκοβισί, όπως καιαυτή του Παρισιού, έχουν έντονο έναστοιχείο: το πολιτικό. Η κυβέρνηση προ-σέρχεται με βασικό επιχείρημα, όσο καιαν το θέτει προσεκτικά, τη σχεδόν βέ-βαιη εκτίμηση ότι, όποτε και αν γίνουνεκλογές, κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδίως μετάτο αυτογκόλ – έτσι το ονόμασαν οι κυ-βερνητικοί αναλυτές – του ΕΝΦΙΑ, αν ηΒουλή δεν εκλέξει πρόεδρο η ήττα είναισίγουρη. Να κερδηθεί, λοιπόν, πολιτικόςχρόνος.

Αποκαρδιωτικοί οι δανειστές

Ο πρωθυπουργός, επίσης, έδωσε αυ-στηρές εντολές στους υπουργούς του ναμην έχουν εκκρεμότητες όσον αφοράόλες τις μνημονιακές υποχρεώσεις. Στοέδαφος αυτό, μαζί και με την πολιτικήπαράμετρο, θα επιδιώξει να δημιουργή-σει το κλίμα για να πετύχει, στο τέλοςτης αξιολόγησης, κάποιες φορολογικέςελαφρύνσεις, παράκαμψη ασφαλιστι-

κών και εργασιακών ζητημάτων, συνέ-χιση της μεταβατικής διάταξης για προ-στασία της πρώτης κατοικίας, όχι νέαδανειακή συμφωνία και έναρξη της συ-ζήτησης με σαφείς ενδείξεις για ελά-φρυνση του χρέους. Ενδεχομένως τεθείκαι ζήτημα αποχώρησης του ∆ΝΤ.

Οι ως τώρα τοποθετήσεις των δανει-στών είναι, ωστόσο, αποκαρδιωτικές.Μόλις προχτές ο κ. Καρέ, της ΕΚΤ, δή-λωσε ότι «υπάρχει ανάγκη για ένα πλαί-σιο, μέσα στο οποίο θα συντελούνται οι

μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται ένα θεσμικόπλαίσιο. Και το χρειάζονται και οι χώρεςπου έχουν δανείσει χρήματα στην Ελ-λάδα, ώστε να παρακολουθούν την πρό-οδο των μεταρρυθμίσεων». Ενώ ο κ. Μο-σκοβισί – σοσιαλιστής αυτός – που διεκ-δικεί τη θέση του κ. Ρεν, δήλωσε εντυ-πωσιασμένος από τη βούληση για με-ταρρυθμίσεις που διαπίστωσε στηνΑθήνα. Ο κ. Ντράγκι, εντωμεταξύ, έχειαποσαφηνίσει ότι πρόσθετη φθηνή ρευ-στότητα, με βάση το σχέδιο TLTROs, δεν

θα πάρουν χώρες όπως η Ελλάδα, που ταομόλογά της δεν είναι αξιόπιστα, εάν δενείναι σε πρόγραμμα εποπτείας.

Όλα σε εκκρεμότητα

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στοΠαρίσι δεν θα παρθεί καμία απόφαση,εφόσον εκκρεμεί ο έλεγχος. Η τρόικαετοιμάζεται να αρνηθεί τις γενικευμένεςφορολογικές ελαφρύνσεις, ιδίως μείωσηφορολογικών συντελεστών, ελάφρυνσητου χρέους από τώρα, αλλαγή ονομαστι-κών στόχων για έλλειμμα και για πρωτο-γενές πλεόνασμα κ.ά.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση, λίγο πριντη συνάντηση του Παρισιού και μπροστάστη ∆ΕΘ, εμφανίζει σοβαρά εσωτερικάπροβλήματα και ασθενή ενότητα, καθώςτο αφήγημά της για θετικές εξελίξειςμετά το πλεόνασμα δεν επιβεβαιώνεται.Οι φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι εξα-κολουθούν να ομιλούν για υπουργούςπου δεν ακολουθούν τη γραμμή ανειλημ-μένων υποχρεώσεων της κυβέρνησης.Όσο για τα κόμματα που συγκυβερνούν,εκτιμούν ότι εμφανίζουν σοβαρά εσωτε-ρικά προβλήματα, που επηρεάζουν καιτην ασκούμενη πολιτική. Στο ΠΑΣΟΚ οιγιορτές θα είναι δύο για τα σαράντα χρό-νια ύπαρξής του – μια της ηγεσίας Βενι-ζέλου και μια του κ. Παπανδρέου. ΣτηΝ∆ η κατάσταση είναι ακόμη πιο περί-πλοκη. Η διεύρυνση με τον κ. Γ. Καρα-τζαφέρη, που θεωρήθηκε ακόμη και απόφιλικούς δημοσιογράφους τέχνασμα μεκόστος καθώς μειώνει την ηγεμονία τηςκεντροδεξιάς, αποκάλυψε επιπλέον τηγύμνια της προσπάθειας διεύρυνσηςπρος το Κέντρο.

Στους πιο σοβαρούς φιλοκυβερνητι-κούς αναλυτές θα βρεις εκτιμήσεις όπωςότι στη φάση τώρα της δημοσιονομικήςομαλοποίησης το πολιτικό σύστημα πά-σχει από «στρατηγική αμηχανία». Ηοποία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τε-χνάσματα συμμαχιών ούτε με το εύρηματων Παρισίων, μπροστά σε έναν τέτοιοόγκο, τόσων μεγάλων και μικρών προ-βλημάτων. Τι να προσθέσει κανείς...

Παύλος ∆. Κλαυδιανός

Ησυζήτηση των τελευταίων ημερών, ιδίως μετάτο πρωτοσέλιδο της προηγούμενης Κυριακήςστην «Καθημερινή» με τίτλο «∆ιεργασίες για

Κουβέλη Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας», ο τρόπος πουσχολιάστηκε από διάφορες πλευρές και πρώτιστααπό τη ∆ΗΜΑΡ, δεν αφήνει αμφιβολία ότι σχετικέςβολιδοσκοπήσεις και συζητήσεις για το ενδεχόμενονα υποστηριχθεί ως πρόεδρος της ∆ημοκρατίας οπρόεδρος της ∆ΗΜΑΡ έχουν υπάρξει. Προφανώς,στο έδαφος αυτό παίζονται και διάφορα παιχνίδια,που θολώνουν κάπως ή και παραποιούν τα δεδομένα,όμως αυτά δεν ανατρέπονται. Στο έδαφος της ιδεο-λογικής αντίληψης περί κυβερνησιμότητας που εν-δημεί στη ∆ΗΜΑΡ, περί «θετικής συνεισφοράς στηνασκούμενη πολιτική» - που την έφερε το 2012 στημνημονιακή κυβέρνηση – και με πανθομολογούμενητη δυσκολία αυτόνομης κοινοβουλευτικής παρου-σίας στο άμεσο μέλλον, οι Βενιζέλος – Σαμαράς ήταναναμενόμενο, μπροστά στη δυσκολία να εξασφαλι-στούν 180 ψήφοι, να σκεφτούν την περίπτωση Κου-βέλη.

Χθες στις Βρυξέλλες ο κ. Σαμαράς, προσπαθώνταςνα θέσει και να ενισχύσει την πολιτική διάσταση τουελληνικού ζητήματος – δηλαδή ότι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ– σίγουρα θα τόνισε την ανάγκη κάποιας χαλάρωσηςτης πολιτικής, για να μπορεί και η ∆ΗΜΑΡ, με τις

γνωστές της ευρηματικές διατυπώσεις, να αξιολογή-σει αυτή τη «διευκόλυνση» και να διαπιστώσει ότιμπορεί επ’ ωφελεία της χώρας να ψηφίσει για πρό-εδρο σ’ αυτή τη Βουλή.

Ότι είναι έτοιμη η πλειοψηφία της ∆ΗΜΑΡ ναπάρει την πάσα, προκύπτει από τις δηλώσεις στελε-χών της. Ο εκπρόσωπος Χρ. Μαχαίρας δηλώνει ότι«είναι σοβαρό πολιτικό ζήτημα και δεν μπορεί παράνα κριθεί σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα εκείνηςτης περιόδου, αλλά και με τις πολιτικές που ασκούν-ται». Και ο Ν. Τσούκαλης, αντίθετα από τους βου-λευτές Μίνα Ξηροτύρη και Γιάννη Πανούση πουαπορρίπτουν την «ιδέα» σε κάθε περίπτωση, πρό-βλεψε ότι μπορεί ν’ αλλάξει το κλίμα τους επόμενουςμήνες και ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο Φ. Κουβέληςθα ήταν ιδανικός πρόεδρος. Στο ίδιο μήκος κύματοςκινήθηκε και ο Γραμματέας της ∆ΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρό-πουλος. Εξάλλου και ο ίδιος ο Φ. Κουβέλης στα«Νέα» άφηνε παράθυρο – μετατοπιζόμενος από πα-λαιότερη δήλωσή του ότι αυτή η Βουλή δεν μπορείνα εκλέξει πρόεδρο – λέγοντας ότι το θέμα είναι πρό-ωρο και «θα κριθεί στον κατάλληλο χρόνο, σε συ-νάρτηση με το πολιτικό κλίμα εκείνης της εποχής καιτις πολιτικές που ασκούνται».

Περιμένοντας το «φύλλο συκής» από τη συνάντησητου Παρισιού ή αργότερα από τον έλεγχο της τρόι-

κας και τον προϋπολογισμό, ασφαλώς δεν υπάρχεικανένας στην ηγεσία της ∆ΗΜΑΡ που να μην αντι-λαμβάνεται ότι η ευρεία συμμαχία που επιχειρείταινα συγκροτηθεί κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στηνπροοπτική ν’ αλλάξει η πολιτική από την οποία υπο-φέρει η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, εκτείνε-ται από τον Γ. Καρατζαφέρη ως τη ∆ΗΜΑΡ. Παρ’ όλααυτά, ετοιμάζονται να το αποδεχθούν, αν υπάρξειέδαφος. Να δεχθούν, κατά πλειοψηφία, δηλαδή ναδοθεί κι άλλος χρόνος στην πολιτική καταστροφής.

Όσο για τον ίδιο τον Φώτη Κουβέλη, θα πρέπειπολύ να σκεφθεί πριν αποδεχθεί ένα ρόλο, που εκτων υστέρων θα επιβεβαιώσει την κατηγορία που τουαπευθύνεται, ιδίως από πρώην συμμάχους, ότι με τη∆ΗΜΑΡ ιδρύθηκε ένα αρχηγικό – προσωποπαγέςκόμμα, διότι κανένας δεν προβλέπει ότι, αν ο ίδιοςεκλεγεί πρόεδρος, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει μετη μορφή κοινοβουλευτικού κόμματος η τάση αυτήτης μετριοπαθούς αριστεράς. Θα ενισχύσει, επι-πλέον, τους φόβους που ακόμη υπάρχουν μέσα στηνκοινωνία, ότι και για τους αριστερούς πολιτικούςυπάρχει μεγάλο εύρος για τοποθετήσεις. Αν επαλη-θευθεί, θα είναι βλάβη, σίγουρα, για όλους μας.

Π. Κ.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Παρίσι δεν θαπαρθεί καμία απόφαση, εφόσον εκκρεμεί ο έλεγχος.Η τρόικα ετοιμάζεται να αρνηθεί τις γενικευμένεςφορολογικές ελαφρύνσεις.

“

Προεδρία, πολιτική και άλλα τινά

Το θέρος που σαρκάζειτο «τέλος της ιστορίας»…Οι εκρηκτικές καλοκαιρινές εξελίξεις ανατρέπουν οριστικά τις με-ταψυχροπολεμικές προφητείες για το μονοπολικό κόσμο που θα βά-διζε “τον κοινό – ειρηνικό δρόμο, της παγκοσμιοποίησης”…

Του Νίκου Τσαγκρή

Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι το χάος έγινε πιο εφιαλτικό, πιο τραγικό, πιοματωμένο. Και πιο σαφές, πιο περιγραφικό. Σαν προσχέδιο μιας ιστορίαςκαταστροφής που ανατρέπει την πτώση του Τείχους, το «τέλος του Ψυχρού

Πολέμου», τον «μονοπολικό κόσμο» που, σύμφωνα με τους «προφήτες» του20ού αιώνα, θα βάδιζε «τον κοινό – ειρηνικό δρόμο της παγκοσμιοποίησης»…

Σαν Αποκάλυψη μιας νέας προφητείας που, διασχίζοντας το Μανχάταν και εξα-ερώνοντας τους δίδυμους πύργους, σαρκάζει το περίφημο «τέλος της ιστορίας»με τη φρικτή σύνοψη της συνέχειάς της στον 21ο αιώνα: Ουκρανία, Γάζα, (καιπάλι Ουκρανία και πάλι Γάζα) και ο τρομακτικός εμφύλιος στη Λιβύη και ο άλλοςτρομακτικός εμφύλιος στη Συρία και η Ελλάδα, –πάντα η Ελλάδα!– και οι φυλε-τικές εκρήξεις στο Μισούρι. Και οι έρμοι οι Κούρδοι στα σύνορα Ιράκ και ουτο-πίας. Να αναθαρρεύουν πάλι. Μήπως αυτή τη φορά τα καταφέρουνε, και βρούνεμια πατρίδα…

Ίσως βιώνουμε εκείνο που ο Νίτσε ονόμαζε αιώνια επιστροφή: την άκρα μορφήτου μηδενισμού. Την ύπαρξη χωρίς σκοπό, που επανέρχεται αναπόδραστα, χωρίςτέρμα, μέσα στο μηδέν.

Ωστόσο, ξεπερνώντας τον πειρασμό του… δημιουργικού μηδενισμού, σας πα-ραπέμπω σε μια άκρως πειστική (εκ του αποτελέσματος) «προφητεία» του χαο-τικού μας κόσμου: «Αφήνουμε πίσω μας την κυριαρχία της ∆ύσης, για να εισέλ-θουμε στην εποχή ενός κόσμου με διαφορετικούς πόλους, που τα όριά του είναιακαθόριστα και ασαφή!..»

«Καθ’ οδόν προς το άγνωστο»

Ο γάλλος οικονομολόγος Νικολά Μπαβερέζ στο βιβλίο του «Καθ’ οδόν προς τοάγνωστο» (ακυκλοφόρητο στην Ελλάδα) αναλύει την παγκόσμια οικονομικήκρίση όχι σαν μια οικονομολογική περίπτωση, αλλά σαν μέρος μιας σύνθετης καιασταθούς ακολουθίας πραγμάτων «που σχηματίζουν ήδη την ιστορία του21ου αιώνα»: σε αντίθεση με την ιστορία του20ού αιώνα που εδραζόταν σε συγ-κρούσεις τις οποίες «έλυνε» πάντοτε η Αμερική, η διαμόρφωση του 21ου αιώναείναι πολύ πιο σύνθετη και ασταθής. Σε σημείο που, από το 2007 και εντεύθεν,υπερισχύουν οι φυγόκεντρες δυνάμεις και οι νόμοι του χάους…

Ο αφορισμός του Νικολά Μπαβερέζ για την υπερίσχυση των φυγόκεντρων δυ-νάμεων και των νόμων του χάους που, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο (2010 – 2011)φάνταζε σαν αστρολογική πρόβλεψη, τώρα μοιάζει σαν επαληθευμένη προφη-τεία: «μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και τη φενάκη της μιας υπερδύναμης,αναδύονται αλλεπάλληλες κοινωνικές ρωγμές που κατατέμνουν τον πλανήτη καιπροκαλούν φυγόκεντρες δυνάμεις και την «υπερίσχυση των νόμων του Χάους»:

- Ρωγμές θρησκευτικές και πολιτισμικές μεταξύ του ισλαμικού και του ∆υτικούκόσμου.

- Ρωγμές ιστορικές μεταξύ του παρακμάζοντος Βορρά και του αναπτυσσόμενουΝότου.

- Ρωγμές πολιτικές μεταξύ των ∆ημοκρατιών και των πολιτευμάτων που αμφι-σβητούν τον πλουραλισμό και τις ατομικές ελευθερίες.

- Ρωγμές ιδεολογικές ανάμεσα σ’ αυτούς που υποστηρίζουν μια κοινωνία ανοι-χτή σε όλους και σ’ εκείνους που εκθειάζουν τα πλεονεκτήματα του έθνους…

- Ρωγμές οικονομικές ανάμεσα στους υπέρμαχους του κινδύνου της αγοράς κιεκείνους της σταθερότητας, με άλλα λόγια της επιλογής της αγοράς ή του Κρά-τους ως απόλυτου ρυθμιστή της κατάστασης…

Η συνύπαρξη τεσσάρων κλονισμών

Κατά τον Νικολά Μπαβερέζ η κρίση που ανέκυψε με την ύφεση του 2007 «χτύ-πησε στην καρδιά τον διεθνοποιημένο καπιταλισμό θέτοντας σε αμφισβήτησητην ανάπτυξη και τον έλεγχό του: η κρίση, που έχει ως πρώτο άξονα την οικονο-μία («εμπροσθοφυλακή της αλληλοσύνδεσης και της ανανέωσης που αποτελούνίδιον μιας ανοιχτής κοινωνίας»), δεν βρίσκεται παρά μόνο στην αρχή της, «δοκι-μάζοντας τις αντοχές της παγκοσμιοποίησης σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας»

Είναι μια κρίση που «αψηφά τις μεθόδους της πολιτικής οικονομίας, οι οποίεςδείχνουν ανίκανες να την συγκρατήσουν», ενώ η καινοτομία της έγκειται στη συ-νύπαρξη τεσσάρων μείζονος σημασίας παραγόντων κλονισμού: «την κατάρρευσητου πιστωτικού συστήματος (αποτέλεσμα της χρεοκοπίας των τραπεζών), το κραχστην αγορά ακινήτων, την τεχνητή πτώση των χρηματιστηριακών αγορών και τηνκρίση στην αγορά πετρελαίου και τροφίμων, που συνεπάγεται την αναγκαστικήεπάνοδο του πληθωρισμού.

Η συγκεκριμένη εκ του αποτελέσματος «προφητεία», κλείνει όπως άρχισε, οι-κονομολογικά, προβλέποντας το τέλος του οικονομικού μοντέλου που έφερνε σεαντιπαράθεση τα κράτη που κατανάλωναν επί πιστώσει για να πραγματοποιούνμαζικές εισαγωγές (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία) με τα κράτη που αποτα-μίευαν και πραγματοποιούσαν μαζικές επενδύσεις επί τη βάσει ενός μοντέλουπαραγωγής που στόχευε στις εξαγωγές (Γερμανία, Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα)…

Κλείνω την αναφορά σ’ αυτή τη, διαρκώς επαληθευόμενη, «προφητεία», με μια οι-κονομολογική επισήμανση– συμβουλή του συγγραφέαπρος όλους τους διαχειρι-στές τούτης της χαοτικήςοικονομικής και γεωπολιτι-κής κατάστασης, την οποίασυνυπογράφω ανεπιφύλα-κτα:«Το επείγον είναι να εξαλεί-ψουμε μια για πάντα την αυ-ταπάτη ότι οι αγορές αυτο-ρυθμίζονται». Καλά ξεμπερ-δέματα…

•

Ο Ολάντ γράφειτη δική τουιστορία…

ΟΑλ. Τσίπρας, που τόλ-μησε να πει ότι, αν ο

Φρανσουά Ολάντ ξεχάσει τιςπροεκλογικές υποσχέσεις τουγια σύγκρουση με την πολι-τική της λιτότητας, θα απο-δειχθεί ένας Ολαντρέου, πρέ-πει να παραδεχτεί πια τολάθος του. Οι τελευταίες εξε-λίξεις στη Γαλλία με την απο-πομπή του υπουργού Οικονο-μίας που πίστεψε στις προ-εκλογικές υποσχέσεις τουπροέδρου του και κατήγγειλετην ανακολουθία του, καθώςκαι την αντικατάστασή του μετον υπερδεξιό πρώην τραπε-ζίτη των Ρότσιλντ, αποδει-κνύουν ότι μπροστά στονΟλάντ και τις τούμπες του οιανακολουθίες του Γ. Παπαν-δρέου φαντάζουν… απλέςοδοντόκρεμες.

Απ’ τη Χαμάςκι απ’ τη Τζιχάντποια να διαλέξουν;

Ησύναψη της τελευταίας –και απ’ ό,τι φαίνεται

διαρκέστερης- εκεχειρίας στηΓάζα, δεν πρέπει να είναιάσχετη με την κάθοδο των φα-νατικών ορδών των τζιχαντι-στών μέχρι τα σύνορα του Ισ-ραήλ. Το τελευταίο φυλάκιοτης Συρίας που χτυπήθηκεαπό τις δυνάμεις τους, ήτανστα υψίπεδα του Γκολάν, σεαπόσταση αναπνοής από τακατεχόμενα από το Ισραήλεδάφη.

Ο εγκληματίας πολέμου Νε-τανιάχου, μπορεί για προπα-γανδιστικούς λόγους να εξο-μοιώνει στις δηλώσεις του τηΧαμάς και τον αγωνιζόμενοπαλαιστινιακό λαό με τους τζι-

χαντιστές, αλλά ξέρει πολύκαλά ότι η διαφορά ανάμεσάτους είναι τεράστια. Και αντι-λαμβάνεται ότι ήδη η κόλασηπου αυτός και οι όμοιοί τουέχουν εγκαταστήσει στη ΜέσηΑνατολή, αρχίζει πια να αγκα-λιάζει και τους ίδιους. Γιατί τομέλλον που έχουν οραματιστείγια τον άτυχο λαό τους οι ηγέ-τες του Ισραήλ είναι αυτόακριβώς: μια διαρκώς απει-λούμενη από τους εχθρούςπου οι ίδιοι δημιουργούν μει-οψηφία, σε μια πλημμυρίδαφανατικών ισλαμιστών.

Υπάρχει ακόμα η άλλη εναλ-λακτική προοπτική. Αρκεί νατη θελήσουν οι ηγέτες του Ισ-ραήλ.

Μείωση τιμώνμε αύξησηδαπάνης;

Μπορεί μια μείωση τηςτιμής των εισιτηρίων στις

αστικές συγκοινωνίες να απο-δειχτεί, τελικά, αύξηση τηςεπιβάρυνσης του οικογενει-ακού προϋπολογισμού; ∆εναποκλείεται να το δούμε κιαυτό, καθώς φαίνεται ότι αλ-λάζει όχι μόνο η διάρκεια τηςισχύος του ενιαίου εισιτηρίου(από 90 σε 70 λεπτά), αλλά καιτο καθεστώς που επέτρεπεστον επιβάτη να επικυρώσειδεύτερη φορά το εισιτήριότου, όταν πλησίαζε η ώραλήξης, ώστε να μπορεί να ολο-κληρώσει τη διαδρομή του,χωρίς να αναγκαστεί να επικυ-ρώσει δεύτερο εισιτήριο.

Αν η μείωση του χρόνουισχύος συνοδεύεται και απόκατάργηση της δυνατότηταςαυτής, τότε δεν θα είναι λίγοιαυτοί που θα αναγκάζονται ναπληρώσουν δύο εισιτήρια γιατις μακρινές διαδρομές. Καιθα γίνουν περισσότεροι,καθώς η τακτική που ακολου-θούν οι υπεύθυνοι για τις δη-

Κοπ

τορα

πτικ

ή

Του

ΓΙΑΝ

ΝΗ

ΚΑΚΑ

ΡΩΝ

Η

44 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

“Ο αρχαιολόγος του μέλλοντος που θα ανασκάψει τοσπίτι του λαού στον Περισσό θα δυσκολευτεί πολύνα χρονολογήσει τα ευρήματα. Τα ντουβάρια θα μοι-άζουν του 20ου αιώνα αλλά τα γραπτά του 1500μ.X.”. Σχόλιο φίλου στο Facebook, με αφορμή τα σχό-λια Κουτσούμπα για το σύμφωνο συμβίωσης.

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην απέναντι όχθη,μαζί με την ΑριστεράΠώς θα γυρίσει μπούμεραγκ η προσπάθεια αποκλεισμού της

Οποιος δεν πάρει στα σοβαρά τηναπάντηση του Καρατζαφέρη στοκάλεσμα του Σαμαρά για συ-

στράτευση, θα διαπράξει μεγάλοσφάλμα. ∆ήλωσε ότι θα κάνει τα πάνταγια να μη γίνει πρωθυπουργός ο Τσί-πρας, δηλαδή για να μη δει την αριστεράστην κυβερνητική εξουσία.

Αυτός είναι ο κοινός στόχος που τουςενώνει σφιχτά. Για τον απλούστατο λόγοότι η ολοκλήρωση και η διαιώνιση τουκαθεστώτος που επιβλήθηκε στην ελλη-νική κοινωνία και οικονομία μπορούν νααπειληθούν μόνο από μια κυβέρνηση τηςαριστεράς, που σκοπό της έχει τη ανα-κοπή του κατήφορου και την αναστροφήτης καταστροφικής πορείας. Εύκολο ναλέγεται, πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά αντο ξήλωμα της κάλτσας αρχίσει, πολύδύσκολα το σταματάς. Γιατί κάθε πόντοςπου θα φεύγει, θα δείχνει στη μεγάληπλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων ότιυπάρχει άλλος δρόμος, κι αυτό θα προ-σθέτει ακόμη πιο πολλές δυνάμεις στοπλευρό μιας κυβέρνησης της αριστεράς.Παρά τις δυσκολίες, παρά τα εμπόδιαπου θα ορθώνονται.

Όσοι, λοιπόν, θέλουν να μείνει αλώ-βητη η ουσία του καθεστώτος της εσω-τερικής υποτίμησης και της λιτότητας,παρά τις λογής λογής «βελτιώσεις» πουυπόσχονται, όσοι θέλουν να διαιωνιστείη μεταφορά του βάρους όχι μόνο τηςκρίσης αλλά και της όποιας ανάπτυξηςστις πλάτες των λαϊκών τάξεων, θα κά-νουν τα πάντα για να μη φτάσει στην κυ-βερνητική εξουσία η αριστερά.

Αυτού του είδους οι εκκλήσεις για συ-στράτευση και οι δηλώσεις ανταπόκρι-σης χαράζουν μια βαθιά διαχωριστικήτομή, που κανείς δεν μπορεί να κάνει ότιδεν τη βλέπει. Μια τομή ανάμεσα σε αυ-τούς που θεωρούν ότι με τα μνημόνιαέχουμε μπει στο σωστό δρόμο και έτσιπρέπει να συνεχίσουμε, και, από τηνάλλη, σ’ αυτούς που θεωρούν ότι μόνομε της ανατροπή αυτών των δεδομένωνμπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγ-κρότηση και κοινωνική αναγέννηση, απ’τις οποίες θα ωφεληθούν ευρύτατες λαϊ-κές τάξεις, η μεγάλη πλειοψηφία τωνπολιτών που παράγει τον κοινωνικόπλούτο, και όχι οι σφετεριστές του.

Απέναντί τους η Αριστερά

Η διαχωριστική γραμμή αυτή δεν είναιθεωρητική. Υφίσταται σε όλες σχεδόντις πτυχές της καθημερινής πραγματι-κότητας που βιώνει η πολύ μεγάλη πλει-οψηφία των πολιτών. Και ο κ. Καρατζα-φέρης που την αναδεικνύει με τις δηλώ-σεις αυτού του τύπου, μας κάνει χάρη.Γιατί δείχνει και στους λιγότερο ενημε-ρωμένους πολίτες ότι δεν γίνεται ναυπάρξει συμβιβασμός ανάμεσα στις δύοαντιλήψεις και επιδιώξεις, όσα ηχηράκαι όμορφα περί εθνικής ομοψυχίας καιαν ακουστούν. Όποιος δεν σκοπεύει ναδει το υπόλοιπο του βίου του και το βίοτων παιδιών του να κυλάει στο ρυθμότης διαρκούς εσωτερικής υποτίμησηςκαι της αέναης λιτότητας, στο ρυθμό τηςαποβιομηχάνισης και της διάλυσης τουπαραγωγικού ιστού της χώρας (μιαςχώρας όπου οι ανόητοι έχουν το θράσοςνα χαρακτηρίζουν «βαριά βιομηχανία»τον τουρισμό!), μια επιλογή έχει: να ενι-σχύσει την άμεση προοπτική μιας κυ-βέρνησης της αριστεράς και να στηρίξει

κριτικά στη συνέχεια το έργο της, γιατίσίγουρα θα είναι δύσκολο.

Την πρόκληση αυτή που συνιστά ηαπόπειρα συσπείρωσης όλων των μνη-μονιακών δυνάμεων έναντι της αριστε-ράς, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να την αποδεχτεί:η αριστερά είναι απέναντι στην πολιτικήπου επιχειρούν συσπειρωμένοι να δια-σώσουν οι αρχιτέκτονες των μνημονίων,και είναι η μόνη που μπορεί να της αντι-παρατεθεί με συνέπεια και επιμονή καιτελικά να την ανατρέψει. Η μεγαλύτερηδυνατή ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, η εξασφά-λιση της δυνατότητας να εφαρμόσειχωρίς εμπόδια το ριζοσπαστικό του πρό-γραμμα μπορεί να γίνει η απάντηση σ’αυτές τις απεγνωσμένες συσπειρώσειςκάθε δεξιάς απόχρωσης. Και αν οργανώ-σει σωστά τη δράση του, είναι βέβαιο ότιθα είναι προς όφελός του και προς όφε-λος των πληττόμενων λαϊκών τάξεων.

Με ποιους θα παςκαι ποιους θ’ αφήσεις

Τον τελευταίο καιρό, ορισμένοι, μεπρόσχημα το σεβασμό στις θεσμικές δια-δικασίες όπως η εκλογή προέδρου τηςδημοκρατίας, κάνουν ότι δεν βλέπουναυτές τις κατάφωρες διαχωριστικέςγραμμές. Και συζητούν ή και διαπραγ-ματεύονται την προσθήκη των ψήφωντους για την εκλογή προέδρου από αυτήτη βουλή. Αυταπατώνται μάλιστα, αν δενμας εξαπατούν απλώς, λέγοντας ότι έτσιθα μπορέσουν να επιβάλουν αλλαγέςστην ασκούμενη από την κυβέρνηση πο-λιτική. Το πόσο μπορούν να την επηρεά-σουν, μας το έδειξε το πρόσφατο παρελ-θόν, που τους υποχρέωσε να αποχωρή-σουν από την τριτοκομματική κυβέρ-νηση. Ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνον-ται όμως, και παρά το γεγονός ότι ηδιεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίαςαπό την αριστερά δεν αρχίζει και τελει-ώνει με την εκλογή προέδρου, η σύμ-πραξη σε μια «κοινοπραξία» που αρχίζειαπ’ τον Καρατζαφέρη (ίσως και δεξιό-τερα…) και τελειώνει με τη ∆ΗΜΑΡ (ήτμήμα της) αποτελεί σαφέστατα τοποθέ-τηση από τη λάθος πλευρά. ∆εν μπορείνα νοηθεί σαν οποιοδήποτε τακτικόλάθος. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να κάνειακόμα πιο κατανοητό και εφικτό τοστόχο του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία. Αςμας επιτραπεί αυτή η πρόβλεψη: όσοπροσπαθούν να αποκλείσουν τη δυνατό-

τητα να έρθει η αριστερά στην κυβέρ-νηση, τόσο πιο κοντά θα τη φέρουν σ’αυτό το στόχο.

Τίποτα δεν χαρίζεται

Ωστόσο, θα ήταν λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ να«διαβάσει» αυτή τη διαπίστωση σαν αυ-τοεκπληρούμενη προφητεία. Η επαλή-θευσή της έχει πολλά… προαπαιτού-μενα. Προϋποθέτει κυρίως την ανάπτυξηενός ευρύτατου πολιτικού κινήματοςστήριξης της αριστεράς στη διεκδίκησητης κυβερνητικής εξουσίας και κριτικήςυπεράσπισης, αύριο, του κυβερνητικούέργου της. Μια λαϊκή συσπείρωση, δη-λαδή, στην απέναντι όχθη, που στόχο θαέχει στόχο να μετατρέψει τον κάθε ψη-φοφόρο και εν δυνάμει ψηφοφόρο τουΣΥΡΙΖΑ, και γενικότερα της αριστεράς,σε αποτελεσματικό προπαγανδιστή τηςανάγκης να αλλάξει, τώρα πορεία οτόπος: να ανακοπεί ο αντιλαϊκός κατή-φορος, να περισωθεί και να ανασυγκρο-τηθεί ο παραγωγικός ιστός της οικονο-μίας, να ανακτηθεί η κοινωνική συνοχήκαι αλληλεγγύη και να γίνει πράξη η κοι-νωνική αναγέννηση.

Πράγματα που δεν θα μπορέσουν ναγίνουν, αν δεν ενισχυθεί πολιτικά καιαναπτυχθεί οργανωτικά ένα τέτοιο πολι-τικό κίνημα με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑκαι στο τελευταίο χωριό, στην πιο απο-μακρυσμένη γειτονιά των πόλεων. Και,κυρίως, αν δεν γίνει συνείδηση σε όλα ταμέλη του – πρώτα απ’ όλα στην ηγεσίατου– η ανάγκη να αλλάξει, να γίνει πολι-τικά ζωντανή και κοινωνικά άμεση ησχέση των μελών του με τον περίγυρότους, με τους οπαδούς του, με τους ψη-φοφόρους του, με τους δυνάμει ψηφο-φόρους του. Πότε θα αξιοποιήσει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ την πλούσια και θετική εμπειρίατων ανοιχτών συνελεύσεων; Έχει μπρο-στά του δύο ευκαιρίες για να το κάνει: τηδημόσια συζήτηση για το κυβερνητικόπρόγραμμά του και την οργανωμένηαπάντησή του στην απόπειρα να του πε-ρίκόψουν τις νόμιμες πηγές χρηματοδό-τησης, που δεν μπορεί να είναι άλλη απόμια καλά οργανωμένη και πειστική πο-λιτικά οικονομική εξόρμηση, με τοναπλό οικονομικά αλλά σύνθετο πολιτικάστόχο «5 ευρώ από κάθε ψηφοφόρο»μας, για την ανεξαρτησία του ΣΥΡΙΖΑ.

Χ. Γεωργούλας

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

μόσιες συγκοινωνίες είναι εδώκαι καιρό η τακτική της αραί-ωσης των δρομολογίων, πουκάνει ακόμα πιο στενό το χρο-νικό περιθώριο των 70 λεπτών.

Ένας όρκοςτης προκοπής

Κάποιοι φαίνεται πως ενο-χλήθηκαν ιδιαίτερα από

τον τρόπο με τον οποίο έγινε ηορκωμοσία του νέου περιφερει-ακού συμβουλίου Αττικής. Μί-λησαν για υπερβολές, για ευτε-λισμό των θεσμών, για λαϊκι-σμό… Τους πείραξε που δενπροτιμήθηκε ο καθιερωμένοςθρησκευτικός όρκος και κάθεπαράταξη ορκίστηκε με το δικότης τρόπο.

Επειδή, όμως, οι ενοχλημένοιπροέρχονται από τους υποστη-ρικτές της κυβερνητικής πλει-οψηφίας κατά τη συντριπτικήπλειονότητα, αντί να δυσανα-σχετούν, δεν έχουν παρά νααπαιτήσουν από τις κοινοβου-λευτικές ομάδες της συγκυβέρ-νησης να καταθέσουν και ναψηφίσουν ένα νόμο, που νααπεμπλέκει κάθε είδους ορκω-μοσία από την εκκλησιαστικήπρακτική και να καθιερώνειέναν απλό και πολιτικά αποδε-κτό όρκο στο πλαίσιο των δη-μοκρατικών συνταγματικώνπαραδόσεων.

Εκτός κι αν η γκρίνια επανα-λαμβάνεται κάθε τόσο με μονα-δικό σκοπό να μείνουν ανέγγι-χτα τα καθιερωμένα, που εξα-κολουθούν να εμπλέκουν μεαπαράδεκτο τρόπο τα του θεούμε τα του καίσαρα.

Ο όρκοςτης ΑνοιχτήςΠόλης

Αγώνας για μια Αθήνα τηςαλληλεγγύης, της αξιοπρέ-

πειας και της δημοκρατίας.Αγώνας ενάντια στην πολιτικήτου Μνημονίου που καταδικά-ζει τους συνανθρώπους μαςστην ανεργία, την ανασφάλειακαι το περιθώριο. Αγώνας ενάν-τια στα μικρά και τα μεγάλασυμφέροντα που λειτουργούνενάντια στο δημόσιο συμφέρονμε την ανοχή της δημοτικήςαρχής. Αγώνας διαρκής, ενάν-τια στον φασισμό και τον ρα-τσισμό, για τον εξοβελισμό τουμίσους και του φόβου από τιςγειτονιές της Αθήνας. Με τηνπαρέμβασή μας στο ∆ημοτικόΣυμβούλιο και τις γειτονιές τηςΑθήνας, θα διεκδικήσουμε τηνεφαρμογή του προγράμματόςμας. Καλούμε τους Αθηναίουςκαι τις Αθηναίες να δώσουμεαυτές τις κρίσιμες μάχες μαζί.Με συμμετοχή, συζήτηση καιενημέρωση για ό,τι συμβαίνειστην πόλη. Με κινητοποιήσειςκαι συμμετοχή στα τοπικά κι-νήματα και τις κινήσεις αλλη-λεγγύης. Ο δύσκολος αγώναςγια μία Αθήνα που θα είναιπόλη ανοιχτή και δημοκρατικήθα δίνεται καθημερινά» Αυτόςείναι ο όρκος που έδωσαν οιδημοτικοί και κοινοτικοί σύμ-βουλοι της Ανοιχτής Πόληςστην τελετή ορκωμοσίας τουνέου δημοτικού συμβουλίουτης πόλης.

Μαρ σέλ & Μι σέ λ

66 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μπορεί να βρισκόμαστε στις τε-λευταίες μέρες του καλοκαιριούαλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε

όλο το προηγούμενο διάστημα, βρίσκε-ται με τις «μηχανές στο φουλ». Το κομ-ματικό επιτελείο βρίσκεται σε διαρκείςδιαβουλεύσεις προκειμένου να είναιέτοιμοι οι βασικοί άξονες του κυβερνη-τικού προγράμματος. Στόχος των στελε-χών που επεξεργάζονται τις προγραμμα-τικές θέσεις είναι στα μέσα της βδομά-δας να δοθούν τα τελικά κείμενα στηνΠολιτική Γραμματεία του κόμματος προ-κειμένου να γίνει και η τελική συζήτηση.

Οι βασικοί προγραμματικοί άξονεςαφορούν τα ζητήματα της φορολογίας,των τραπεζών, της ενέργειας αλλά καιτης διαπραγμάτευσης με την Τρόικα.Στον ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι ο Αλέξης Τσί-πρας θα αναπτύξει στην ομιλία του στη∆ΕΘ τις προτάσεις του κόμματος οιοποίες θα δοθούν σε δημόσια διαβού-λευση, σημειώνοντας παράλληλα, ότι ηεπεξεργασία του κυβερνητικού προ-γράμματος θα συνεχιστεί και μετά τις 13Σεπτέμβρη. Οι συγκεκριμένοι άξονεςεπιλέχθηκαν καθώς στην Κουμουνδού-ρου θεωρούν ότι αφενός είναι ικανοί να

δώσουν συγκεκριμένο στίγμα του προ-σήματος που επιθυμούν να έχει μια αυ-ριανή πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράςκαι αφετέρου ότι πρόκειται ζητήματαπου άπτονται των βασικών κοινωνικώναναγκών.

Τα πέντε πρώτακυβερνητικά μέτρα

Στην ίδια λογική ο υπεύθυνος της Επι-τροπής Προγράμματος του κόμματος, Γ.∆ραγασάκης ανέπτυξε στον ραδιο-σταθμό «Στο Κόκκινο» τα πέντε πρώταμέτρα που θα πάρει μια κυβέρνηση τουΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση τηςχώρας.

Ο κ. ∆ραγασάκης σημείωσε ότι η Ελ-λάδα «δεν μπορεί να βγει από την κρίσηχωρίς να υπάρχει πολιτική που επιδιώ-κει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέ-ους» και επανέλαβε τη θέση της αξιωμα-τικής αντιπολίτευσης για πολιτική ανα-τροπή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο,με διεθνοποίηση του ζητήματος του χρέ-ους και τη δημιουργία μετώπου των χρε-ωμένων χωρών.

Πιο συγκεκριμένα, ο Γ. ∆ραγασάκηςανέπτυξε τα μέτρα που προτείνει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση της χώραςκαι τα οποία είναι:

- Ρήτρα ανάπτυξης με διαγραφή μεγά-λου μέρους του χρέους

- ∆έσμη μέτρων που θα συμβάλλουνστην ανάκαμψη της οικονομίας (αποκα-τάσταση κατώτατου μισθού, βιώσιμεςφορολογικές ελαφρύνσεις με επανα-

φορά του αφορολόγητου ορίου και επι-στροφή φόρου)

- Ειδικό πρόγραμμα απασχόλησηςύψους 5 δισ. ευρώ για τη δημιουργία200.000 με 300.000 θέσεων εργασίας. Ταχρήματα που θα δοθούν για το πρό-γραμμα θα επιστραφούν στο δημόσιο μεαύξηση των εισφορών στα ταμεία

- Καταπολέμηση φοροδιαφυγής καιφοροαποφυγής, ώστε να εισρεύσουνχρήματα στα ταμεία του κράτους

- Ρύθμιση των κόκκινων δανείων

Η κυβέρνηση είναι δέσμιατου μνημονίου

Σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσειςκυβέρνησης – δανειστών που θα ξεκινή-σουν αυτή τη βδομάδα στο Παρίσι, ο ΣΥ-ΡΙΖΑ σχολιάζει ότι «η κυβέρνηση προ-σέρχεται σε έναν ακόμα γύρο διαπραγ-ματεύσεων με την τρόικα έτσι ώστε νααξιολογηθεί θετικά για το ότι εκπλή-ρωσε τις δεσμεύσεις της προς τους δα-νειστές, δίχως να έχει να προτείνει κά-ποια ουσιαστική αλλαγή της ασκούμενηςπολιτικής». Το κόμμα της αξιωματικήςαντιπολίτευσης χαρακτηρίζει την κυβέρ-νηση «δεσμευμένη στα μνημόνια και τηνπολιτική λιτότητας» και τονίζει ότι «δενμπορεί και δεν θέλει να διαπραγματευτείτις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη τηςοικονομίας και την προστασία των ασθε-νέστερων στρωμάτων».

Στέλλα Βρεττού

«Μήλον της έριδος» για τους σχεδιασμούς των κομμάτων της συγκυβέρνησηςέχει γίνει το τελευταίο διάστημα, ο Φ. Κουβέλης και η ∆ΗΜΑΡ σχετικά μετην πιθανότητα υποψηφιότητας του προέδρου για τη θέση του Προέδρου

της ∆ημοκρατίας, σχέδιο που θα διευκολύνει την προσπάθεια της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ ναπροσεγγίσουν το μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο ευνοεί καιτην ηγεσία της Ν∆, να ξεκαθαρίσει το τοπίο της διαπραγμάτευσης με την τρόϊκα για τοεπόμενο διάστημα και να επικρέμεται η απειλή πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Ανκαι μια τέτοια πρόταση προκαλεί κάποιες τριβές και στο εσωτερικό της Ν∆, κυρίωςστην πτέρυγα εκείνη που δεν βλέπει θετικά το άνοιγμα της Ν∆ στο χώρο της κεντροα-ριστεράς. Μια τέτοια επιλογή αν γίνει δεκτή, επιτρέπει επίσης την επανένταξη της∆ΗΜΑΡ σε κεντρικούς πολιτικούς σχεδιασμούς από τους οποίους απομακρύνθηκε απότη στιγμή που βγήκε από τη συγκυβέρνηση τον προπερασμένο Ιούλιο.

Η ηγεσία της Αγίου Κωνσταντίνου έως τώρα τηρεί στάση αναμονής – αν και, όπωςσημειώνει, δεν έχει γίνει καμία βολιδοσκόπηση προς τον πρόεδρο της ∆ΗΜΑΡ-, χαρα-κτηρίζοντας «πρόωρη τη σχετική συζήτηση» και ανατρέποντας την προηγούμενη το-ποθέτηση Κουβέλη ως προς το θέμα, που έλεγε ότι «παραμένει ενεργό πολιτικό πρό-σωπο» και κατά συνέπεια δεν εμπλέκεται σε αυτούς τους σχεδιασμούς. «∆εν έχω δεχ-θεί καμία πρόταση, ούτε υπήρξε βολιδοσκόπηση για την προεδρία της ∆ημοκρατίας»άνοιξε τα χαρτιά του στην κοινή συνεδρίαση κοινοβουλευτικής ομάδας και ΕΕ. Και συμ-πλήρωσε, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά: «Το θέμα θα κριθεί στο χρόνο του, σεσυνάρτηση με το πολιτικό κλίμα εκείνης της εποχής και τις ασκούμενες πολιτικές», δή-λωσε. Σε αυτήν τη εμφανή στροφή της ηγεσίας δεν γνωρίζουμε εάν συνετέλεσε η συ-νάντηση του προέδρου Φ. Κουβέλη με τον Σ. Λυκούδη, όμως είναι σαφές ότι οι σχέσειςτων δύο πλευρών έχουν εξομαλυνθεί συγκριτικά με την προηγούμενη φάση. Φαίνεται

ΣΥΡΙΖΑ

Ετοιμασίεςγια ∆ΕΘ και πρόγραμμα

Σεπτέμβρης: Αφετηρία ανατροπήςΕκτός όμως από τις διεργασίες στο προγραμματικό επίπεδο, στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμά-

ζονται και στο κινηματικό επίπεδο ενόψει της μεγάλη διαδήλωση της 6ης Σεπτεμ-βρίου. Στην προκήρυξη του κόμματος που ήδη κυκλοφορεί σημειώνεται ότι «η κυ-βέρνηση πουλάει τον δημόσιο πλούτο, τις κερδοφόρες επιχειρήσεις, τις δημόσιεςεκτάσεις, τις παραλίες, τα μνημεία, τον φυσικό πλούτο της χώρας. Συνεχίζει την πα-ράλογη φοροεπιδρομή, απειλεί τα σπίτια μας με κατασχέσεις. Ακόμα και ο πολυδια-φημισμένος τουρισμός που θα έδινε ανάσα στην οικονομία αποδεικνύεται ότι γεμίζειτις τσέπες των λίγων κερδοσκόπων, ενώ ελάχιστα κερδίζουν οι τοπικές κοινωνίες,οι δε εργαζόμενοι στον τουρισμό υποφέρουν κακοπληρωμένοι και οι περισσότεροιαπό αυτούς σε καθεστώς μαύρης εργασίας. Η παιδεία και η υγεία συνεχίζουν συστη-ματικά να κατεδαφίζονται μαζί με κάθε κοινωνικό δικαίωμα, το δε ασφαλιστικό σύ-στημα το οποίο έχει “εξυγιανθεί” 2-3 φορές, τώρα οδηγείται στην οριστική του διά-λυση λόγω των τελευταίων μνημονιακών νόμων.

Άξια αναφοράς είναι και η αναφορά στην πρόσφατη περίπτωση της Αργεντινής ηοποία: «έδειξε ότι οι χώρες, και οι λαοί μπορούν να διαθέτουν αξιοπρέπεια, μπορούννα αντιστέκονται, μπορούν και να κερδίζουν. Σίγουρα μπορούν και οφείλουν να δίνουνμάχη υπέρ του λαού και της χώρας και ενάντια στους κάθε λογής κερδοσκόπους.Αυτό το παράδειγμα τρομοκράτησε την κυβέρνηση και αμέσως έθεσε σε λειτουργίαέναν προπαγανδιστικό μηχανισμό για να νομίζει ο κόσμος ότι η Αργεντινή καταστρά-φηκε από την στάση αξιοπρέπειας.

Η προκήρυξη ολοκληρώνεται με την προτροπή « ο Σεπτέμβρης να είναι αφετηρίααντίστασης και ελπίδας μέσα από τις κινητοποιήσεις, αλλά και μέσα από την έναρξητης διαβούλευσης με την κοινωνία της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης τουΣΥΡΙΖΑ για την έξοδο από την κρίση και την κοινωνική σωτήρια. Γιατί μόνο η ίδια ηκοινωνία μπορεί να φέρει την ελπίδα ξανά». Στις διαδηλώσεις της ∆ΕΘ στη Θεσσα-λονίκη η κοινωνία πρέπει να είναι παρούσα! Μετά από 5 χρόνια μνημονίων το 2014μπορεί να γίνει το έτος της ανατροπής που τόσο ανάγκη έχουμε!

Ο Αλέξης Τσί-πρας θα αναπτύ-ξει στην ομιλίατου στη ∆ΕΘ τιςπροτάσεις τουκόμματος οιοποίες θα δο-θούν σε δημόσιαδιαβούλευση,σημειώνονταςπαράλληλα, ότι ηεπεξεργασία τουκυβερνητικούπρογράμματοςθα συνεχιστείκαι μετά τις 13Σεπτέμβρη.

“

Η ∆ΗΜΑΡ «μήλον της έριδος» για

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εδώ και μήνες η ηγεσία της Νέας∆ημοκρατίας προσπαθεί να δημι-ουργήσει κλίμα διεύρυνσης της δε-

ξιάς παράταξης, όμως κάθε της κίνησηοδηγεί σε τοίχο διαγράφοντας τα στενάόρια αυτής. Στόχος είναι να ξεπεραστείο σκόπελος της εκλογής προέδρου της∆ημοκρατίας και να αποφευχθούν νέεςεκλογικές μάχες. Καθώς φαίνεται,ωστόσο, η ονοματολογία επ’ αυτού δια-μελίζει τη Νέα ∆ημοκρατία και αναδει-κνύει πόσο δύσκολο έργο είναι η διατή-ρηση των δυνάμεών της.

Ποιος θα είναι ο πρόεδρος;

Η Νέα ∆ημοκρατία πλέον αριθμεί 126βουλευτές, ύστερα από την παραίτησητου ανεξάρτητου βουλευτή Ν. Σταυρό-γιαννη, ο οποίος εκλέχτηκε δήμαρχοςΛαμιέων, δίνοντας την έδρα πίσω στηΝ∆, με την εκλογή του ∆. Μπριάνη. Έτσι,η κυβερνητική πλειοψηφία ανέρχεταιστους 156 βουλευτές και αναζητούνται24 ακόμα βουλευτές για την επίτευξη τουστόχου των 180 για την εκλογή Προ-έδρου της ∆ημοκρατίας. Και ενώ η ονο-ματολογία έχει φουντώσει, η καραμαν-λική πτέρυγα αντιδρά στην επιλογή τουΦώτη Κουβέλη. Ο Ευ. Αντώναροςέγραψε στο τουίτερ σχετικά: «Τι έχουννα δουν τα ματάκια μας ακόμη! Τοάνοιγμα της κεντροδεξιάς ξεκίνησε: ΗΝ∆ επαναφέρει Κουβέλη για… πρόεδροτης ∆ημοκρατίας». Πάντως, ο Φ. Κου-βέλης έχει εξασφαλίσει ήδη την ψήφο

του υπουργού Ναυτιλίας Μ. Βαρβι-τσιώτη, ο οποίος δήλωσε ότι «είναι κα-τάλληλος για πρόεδρος της ∆ημοκρα-τίας». Ο Μ. Βορίδης, από την άλλη, επα-νέλαβε ότι θα ήθελε «ένα πρόσωπο απότο χώρο της Κεντροδεξιάς». Ο βουλευ-τής Α. Ψυχάρης ονομάτισε τον Ευ. Μεϊ-μαράκη ως ιδανικό υποψήφιο και η Τ.Ιακωβίδου, νεοεκλεγείσα βουλευτής,προτιμά την Μαριάννα Βαρδινογιάννη!

Κλίνατε επί δεξιά

Την ίδια ώρα, αναζητούνται πρόσωπαπου θα συμβολίσουν τη διεύρυνση τηςΝέας ∆ημοκρατίας προκαλώντας νέεςαναταράξεις στο εσωτερικό του κόμμα-τος. Ο Μ. Βορίδης και ο Α. Γεωργιάδηςπροτάσσουν τον Γ. Καρατζαφέρη ως«ιδανική» μεταγραφή και ακολούθως

στοχεύουν στον επαναπατρισμό των Β.Πολύδωρα, Χρ. Ζώη, Ν. Νικολόπουλοκαι Π. Καμμένο. Ο Κ. Μητσοτάκης δή-λωσε σχετικά ότι «η Ν∆ δεν είναι μαν-τρί», ενώ πρόσθεσε: «∆εν πρόκειται νακαθίσω στα ίδια έδρανα με κάποιους πουτα προηγούμενα χρόνια με αποκαλούσαν“γερμανοτσολιά και φασίστα”», καταλή-γοντας ότι «η Ν∆ πρέπει να στραφεί στοχώρο του κέντρου, ο οποίος σήμερα είναι“πολιτικά ορφανός”».

Στο ίδιο μήκος κλίματος και η καρα-μανλική πτέρυγα, με τον Γ. Βλάχο να δη-λώνει ότι μπορούν να επιστρέψουν μόνοόσοι ζητήσουν δημόσια συγγνώμη γιαόσα έχουν πει και κάνει. Εν τω μεταξύ,έξι βουλευτές της Ν∆ από την καραμαν-λική πτέρυγα (Γ. Βλάχος, Αλ. Κοντός, Α.Λυκουρέντζος, Ευρ. Στυλιανίδης, Ι.Τζαμτζής και Κ. Τσιάρας) κατέθεσανερώτηση προς τον υπουργό Οικονομι-κών ζητώντας δικαιότερη φορολόγησηκαι «δείχνοντας», με αυτόν τον τρόπο,«τα δόντια τους» στον Σαμαρά. Ο δε κα-ραμανλικός Σ. Ιωαννίδης, πρόεδρος τηςΟΝΝΕ∆, στην ομιλία του στην ΕθνικήΣυνδιάσκεψη της ΟΝΝΕ∆, την περα-σμένη βδομάδα τόνισε ότι «η διεύρυνσηδεν πραγματοποιείται απλώς με την προ-σθήκη νέων προσώπων, αλλά χρειάζον-ται καινούριες πολιτικές και ιδέες», εν-τάσσοντας τον εαυτό του στους υπέρμα-χους του ανοίγματος της Ν∆ προς τοκέντρο. Ο Μ. Χαρακόπουλος, επιπρό-σθετα, υποστήριξε πως «η διεύρυνση δενμπορεί να περιοριστεί σε ευκαιριακέςμετεγγραφές».

Οξύς αντικομμουνισμός

Παρά τις αντιδράσεις, η ηγεσία τηςΝ∆ επιμένει στη δεξιά διεύρυνση, με τονΜ. Βορίδη να τονίζει: «Σε μια πραγμα-τική βάση όπου ανοίγει αυτή η συζήτησηκαι ξαναβρίσκουμε τα ιδεολογικά μαςμετερίζια τα κανονικά, νομίζω ότι εδώυπάρχει το περιθώριο, άνθρωποι πουδιαφωνήσανε να συνταχθούν εκ νέου καινα συναντηθούν».

Ο Γ. Καρατζαφέρης, πάντως, δηλώνειότι είναι πρόθυμος να συνεργαστεί με τηΝέα ∆ημοκρατία, χωρίς να επανενταχθείσε αυτή, «για να φρενάρουμε τον κ. Τσί-πρα και τον ΣΥΡΙΖΑ». Στο ίδιο αντικομ-μουνιστικό πλαίσιο και μακριά από τασενάρια συγχωνεύσεων, ο Τ. Μπαλτάκοςέκανε λόγο για αναγκαιότητα ενός δε-ξιού γκολικού κόμματος, με το οποίο «ηΝ∆ θα μπορεί να συνεργαστεί». Όμως,στον επαναπατρισμό βουλευτών ή στε-λεχών αντιδρούν και υποστηρικτές τουΣαμαρά, όπως διαβάζουμε στο σαμαρικόantinews.gr. Συγκεκριμένα, σε άρθρο μεκύριο τίτλο «∆εν έχουν θέση στην παρά-

ταξη οι προδότες της» υπογραμμίζεται,μεταξύ άλλων, «Ο σκοπός αγιάζει ταμέσα; ∆εν θα υπάρξει κάποια στιγμή λίγησοβαρότητα, λίγο πολιτικό ήθος; Θαγίνει και η Ν∆ σαν τον Λοβέρδο πουέκανε τη ρήξη του και μετά επέστρεψεστην αγκαλιά του Βενιζέλου;», ενώ ο αρ-θρογράφος καταλήγει «Μια πανστρατιάπρέπει να γίνει με προσεκτικό τρόπο κιόχι επιπόλαια και βιαστικά ενόψει τηςπροεδρικής εκλογής. Όχι, δεν είναι αυ-τοσκοπός οι 180 και η συνέχιση τηςεξουσίας αν είναι να χάσει ο Σαμαράςτην ψυχή του.»

Σε παροξυσμό

Ταυτόχρονα, στη δεξιά πολυκατοικίατο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έχει ανοί-ξει ένα τρίτο μέτωπο, που συνεχώς ανα-ζωπυρώνεται. Όπως εκτιμά ο Τ. Μπαλ-τάκος «εάν περάσει το αντιρατσιστικόως έχει, η διάρρηξη Νέας ∆ημοκρατίαςκαι Εκκλησίας θα είναι οριστική καιπλήρης». Και ενώ αποσύρθηκε το νομο-σχέδιο, ύστερα από παρέμβαση 38 βου-λευτών, που αρνήθηκαν να το ψηφίσουναν δεν απαληφθεί σειρά διατάξεων καιδεν προστεθεί η γενοκτονία των Πον-τίων, δύο βουλευτές (Ο. Κεφαλογιάννη,Φ. Πιπιλή) και ο γραμματέας της Ν∆, Α.Παπαμιμίκος, τάχθηκαν υπέρ του συμ-φώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευ-γάρια, προκαλώντας νέες αντιδράσειςστο εσωτερικό του κόμματος, αλλά καιστους υποψήφιους προς επανένταξη.Όμως, η άκρως ομοφοβική επίθεση πουέκανε ο ανεξάρτητος Ν. Νικολόπουλοςπρος τον πρωθυπουργό του Λουξεμ-βούργου φαίνεται πως δεν του αφήνειπια περιθώρια επαναπατρισμού. Όπωςσχολίασε η ευρωβουλευτής της Ν∆ Μ.Σπυράκη «Ευτυχώς που ο Νικολόπουλοςδεν είναι στη Ν∆ και με το τουίτ τουπρος τον πρωθυπουργό του Λουξεμ-βούργου έκλεισε για πάντα την πόρταστο κόμμα». Στο ίδιο μήκος κύματος καιο Α. Ψυχάρης που γενίκευσε λέγοντας«Η άθλια δήλωση «πολιτικού» αποδει-κνύει ότι η Νέα ∆ημοκρατία είναι καλύ-τερη χωρίς ορισμένους ανόητους».

Όπως και να έχει, η Νέα ∆ημοκρατίαέχει χαθεί στο λαβύρινθο που έχτισεγύρω από τον εαυτό της και δεν διαφαί-νεται να υπάρχει κάποιος να κρατά τονήμα για να βρεθεί διέξοδος.

Ιωάννα ∆ιαλεισμά

ότι η ηγεσία της ∆ΗΜΑΡ κολακεύεται από την εμμονή των ΜΜΕ, των στελεχών τηςσυγκυβέρνησης και του συστήματος που επιδιώκουν τη συνέχιση των πολιτικώναυτών. Όλα αυτά αναμένεται, όπως αφήνουν να διαφανεί στελέχη του Αριστερού ∆ι-κτύου να ξεκαθαρίσουν αύριο κατά της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.

Τριχοτόμηση της κοινοβουλευτικής ομάδας

Αυτή η διφορούμενη στάση αν και διατηρεί τη ∆ΗΜΑΡ στο πολιτικό προσκήνιο, τηνίδια στιγμή όμως προκαλεί εσωτερικούς τριγμούς, καθώς δημιουργεί τριβές, συντη-ρώντας την εσωστρέφεια και την αβεβαιότητα στο εσωτερικό του κόμματος, και προ-καλεί σύγχυση στην εναπομείνασα κοινωνική της βάση. Η μειοψηφία στη ∆ΗΜΑΡ πουβλέπει θετικά τις διεργασίες στο εσωτερικό της κεντροαριστεράς υποστηρίζει ότι ηπαρούσα βουλή μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο της δημοκρατίας και σε αυτό το ενδεχό-μενο, ο Φ. Κουβέλης αποτελεί θετική περίπτωση. Ο Σ. Λυκούδης το έχει υποστηρίξειαλλεπάλληλες φορές και με διάφορες αφορμές, όπως και η Ν. Φούντα. Σε αυτό το εν-δεχόμενο αντιδρούν το Αριστερό ∆ίκτυο, όπως και αρκετά μέλη της κοινοβουλευτικήςομάδας, ανάμεσά στους οποίους συγκαταλέγονται η Α. Ξυροτύρη, ο Γ. Πανούσης (απου-σίαζε για προσωπικούς λόγους από την ΕΕ και αποκάλυψε ότι δεν πρόκειται να συνε-χίζει την πολιτική του σταδιοδρομία), και κατά πληροφορίες και οι ∆. Αναγνωστάκης,ο Γ. Κυρίτσης. Στις αποφάσεις των οργάνων παραπέμπουν οι Μ. Ρεπούση, Ν. Τσούκα-λης και ο Θ. Ψύρρας.

Και το συνέδριο;

Η συζήτηση όμως έχει ως επίκεντρο και ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα που αφορά τηδιενέργεια ή μη του συνεδρίου. Η πλειοψηφία στην κοινή συνεδρίαση ΚΟ και Εκτελε-στικής Επιτροπής τοποθετήθηκε υπέρ της διεξαγωγής του συνεδρίου, όπως είχε απο-φασιστεί παρά την άποψη που διατύπωσε η μειοψηφία. Σε αυτήν την κατεύθυνση πέντεμέλη της ΕΕ ανάμεσα τους οι Σ. Λυκούδης, Μ. Λιοναράκη, ∆. Τσικαρδάνη, Γ. Καραγρη-γορίου, Β. Μανδαράκης «ζήτησαν να αναβληθεί το συνέδριο και να προσδιοριστεί σεαπώτερο χρόνο, όταν τα αντικειμενικά δεδομένα θα έχουν διαμορφωθεί». Σε αντίθετηπερίπτωση, θα υλοποιήσει την απειλή της να μη συμμετέχει στις διαδικασίες.

«Το συνέδριο και σε αυτό να συμβάλλουν όλα τα στελέχη χρειάζεται να εκλέξει ηγε-σία που θα οδηγήσει το κόμμα στις επόμενες εκλογές, χωρίς να υπάρξει εμπλοκή στιςκυβερνητικές μεθοδεύσεις για θεσμικά ζητήματα, όπως η Προεδρία της ∆ημοκρατίας»μας είπε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση στέλεχος του Αριστερού ∆ικτύου.

Σ.Κ.

Χαμένη στο λαβύρινθό τηςη Νέα ∆ημοκρατίαΗ ονοματολογία για τον πρόεδρο της ∆ημοκρατίαςκαι τα σχέδια διεύρυνσης του κόμματος προκαλούν αναταράξεις

τα κόμματα της συγκυβέρνησης

Και ε νώ η ο νο μα το λο γίαέ χει φου ντώ σει, η κα ρα- μαν λι κή πτέ ρυ γα α ντι δράστην ε πι λο γή του Φώ τηΚου βέ λη. Ο Ευ. Αντώ να- ρος έ γρα ψε στο τουί τερσχε τι κά: “Τι έ χουν ναδουν τα μα τά κια μας α -κό μη!”

“

88 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Αυτά ήταν τα πρόσθετα λόγια στονόρκο που έδωσε η νέα περιφερει-άρχης Ρένα ∆ούρου, προερχόμενα

από τον όρκο της ΠΕΕΑ της κυβέρνησηςτου βουνού στους Κορυσχάδες Καρπενη-σίου τον Μάιο του 1944 και έκαναν τοσύνολο των παρευρισκομένων να χειρο-κροτήσει με θέρμη και να νιώσει ρίγησυγκίνησης.

Στο κλειστό γυμναστήριο ∆ροσούπο-λης στα Άνω Λιόσια, στην ξεχασμένη ∆υ-τική Αθήνα, δίπλα στο χωματερή τηςΦυλής, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωσηορκωμοσίας, δείχνοντας τουλάχιστον σεσυμβολικό επίπεδο ότι η νέα περιφερει-ακή αρχή είναι διατεθειμένη να αντιμε-τωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της Ατ-τικής. Η ενασχόληση, άλλωστε, με τοθέμα των απορριμμάτων ήταν από τα ση-μεία αιχμής του προεκλογικού αγώνατης ∆ύναμης Ζωής. «∆ημοκρατικά καισυλλογικά ξεκινάμε για να γράψουμε,όχι απλά ένα νέο κεφάλαιο. Αλλά ένανέο βιβλίο στην Περιφέρεια. Ένα βιβλίομε επίκεντρο τον πολίτη και το περιβάλ-λον» υποστήριξε ανοίγοντας την παρέμ-βασή της η νέα περιφερειάρχης. «Ο δύ-σκολος δρόμος μπροστά μας είναι ο δρό-μος της ευθύνης. Εμείς σήμερα δεν ανα-λαμβάνουμε την άσκηση εξουσίας στηνΠεριφέρεια Αττικής, αναλαμβάνουμετην ευθύνη να πάρουμε τις ζωές μας σταχέρια μας. Για την Αττική της αξιοπρέ-πειας, της αλληλεγγύης και της ανθρω-πιάς. Για την Αττική της ανάπτυξης καιτης κοινωνικής δικαιοσύνης. Για την Ατ-τική των πολιτών» σημείωσε κλείνονταςτη σύντομη παρέμβασή της η νέα περι-

φερειάρχης Ρένα ∆ούρου. Τον τόνο στην τελετή έδωσε ο πολιτι-

κός όρκος που έδωσε η πλειονότητα τωνσυμβούλων της ∆ύναμης Ζωής. Εκτόςτου τυπικού όρκου που έδωσαν ο Θ. Τζή-μερος και η Α. Γιαννακάκη, ο Θ. Παφί-λης και η ∆. Κουτσούμπα έδωσαν άλλουςόρκους. Εκτός της ορκωμοσίας, ιδιαί-τερο ενδιαφέρον προσέλκυσε η παρου-σία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη

Τσίπρα, πολλών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ,δημάρχων, αλλά και εκπροσώπων κοι-νωνικών φορέων. Ιδιαίτερη αξία είχε ηπαρουσία των αγωνιζομένων καθαρι-στριών του υπουργείου Οικονομικών,δείχνοντας ότι ο αγώνας δεν σταματά καιχρειάζεται συνεχώς την αλληλεγγύη μαςγια να είναι νικηφόρος.

Πλήθος κόσμου συνόδευσε την ορκω-μοσία της νέας περιφερειακής αρχής και

παρακολούθησε τη διαδικασία, αναμέ-νοντας με μεγάλες προσδοκίες τις πρώ-τες της κινήσεις. Στα πηγαδάκια των πα-ρευρισκομένων ακούστηκε πολλέςφορές ότι είναι μοναδική ευκαιρία τηςαριστεράς να διαμορφώσει ένα πλαίσιοπολιτικής παρέμβασης πρότυπο για τοσύνολο της κοινωνίας. «Ενός προτύπουπου δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ δήμωνα’ και β’ κατηγορίας, μεταξύ πολιτών α’και β’ κατηγορίας. Γιατί όλοι οι πολίτεςέχουν δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Στηναξιοπρέπεια που σημαίνει ότι τα παιδιάδεν θα λιποθυμάνε στα σχολεία από έλ-λειψη τροφής. Ότι οι πολίτες δεν θα κιν-δυνεύουν, οι ίδιοι και οι περιουσίες τους,από μια δυνατή βροχή. Ότι δεν υπάρ-χουν περιοχές δεύτερης και τρίτης κατη-γορίας, χωρίς στοιχειώδεις υποδομέςστον 21ο αιώνα», επεσήμανε στην πα-ρέμβασή της η περιφερειάρχης. Της ορ-κωμοσίας προηγήθηκε μεγάλη αντιφασι-στική διαμαρτυρία, προκειμένου να μηνεπιτραπεί η παρουσία των νεοναζιστώντης Χρυσής Αυγής στην τελετή. Η πα-ρουσία του κόσμου, εξάλλου, δεν επέ-τρεψε να φανεί η ούτως ή άλλως μικρήπαρουσία Χρυσαυγιτών που συγκεντρώ-θηκαν για να υποστηρίξουν τους περιφε-ρειακούς τους συμβούλους. Η παρουσίαάλλωστε του Παναγιώταρου έκανε τον κ.Παφίλη να απομακρυνθεί από το χώρο.Πάντως έντονη ήταν και η παρουσία τηςαστυνομίας και των ΜΑΤ για την απο-φυγή επεισοδίων, που όμως δεν χρει-άστηκε να επέμβει.

Στάθης Κουτρουβίδης

Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα

Ποιοί τομείς και ποιες συγκεκριμένες δράσεις αποτε-λούν άμεση προτεραιότητα στο σχεδιασμό σας για τοπρώτο διάστημα ανάληψης των καθηκόντων σας;

Ως άμεση ανάγκη προβάλλει η ταχύτατη προσαρμογήτης λειτουργίας των υπηρεσιών της Περιφέρειας με κα-τεύθυνση την ποιοτική εξυπηρέτηση των συμπολιτώνμας στα Ιόνια Νησιά. Είναι γεγονός ότι το ανθρώπινο δυ-ναμικό της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΠΙΝ) έχει αποψι-λωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα λόγωτων μνημονιακών πολιτικών στο δημόσιο τομέα. Παράταύτα θα εργασθούμε με σταθερότητα και επιμονή ώστε,αφενός, να εμφυσήσουμε στους εργαζόμενους και τις ερ-γαζόμενες τη δική μας αγωνία για την υποβοήθηση τουπολίτη στην καθημερινότητα του, αφετέρου, να αξιοποι-ήσουμε στο μέγιστο βαθμό τις σύγχρονες τεχνολογίεςπου επιτρέπουν την ανάσχεση των μειονεκτημάτων τηςνησιωτικότητας. Στις προτεραιότητες μας επίσης είναιη αναζήτηση και εφαρμογή πολιτικών στήριξης των συμ-πολιτών μας που υποφέρουν ιδιαίτερα από την οικονο-μική και κοινωνική κρίση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσωτης αξιοποίησης των πόρων του προϋπολογισμού τηςΠΙΝ, είτε μέσω της αξιοποίησης πόρων των ευρωπαϊκώνχρηματοδοτικών μέσων, ακόμη κι αν χρειασθεί να συγ-κρουστούμε με τις επίσημες κρατικές και ευρωπαϊκέςπολιτικές που κινούνται σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.Φυσικά, ως απόλυτη προτεραιότητα έχουμε θέσει τηβοήθεια στους σεισμόπληκτους συμπολίτες μας του Λη-ξουριού και της Κεφαλονιάς, που, εξαιτίας της κρατικήςκωλυσιεργίας, αδιαφορίας και ανικανότητας, ετοιμάζον-ται να υποδεχτούν τον ερχόμενο χειμώνα έξω και μακριάαπό τα σπίτια τους! Για το σκοπό αυτό συγκροτούμε ει-δική ομάδα εργασίας με επικεφαλής εντεταλμένο περι-φερειακό σύμβουλο. Στο σημείο αυτό θέλω να σχολιάσωότι, αν η βοήθεια που ανακοινώθηκε από το ΕυρωπαϊκόΤαμείο Αλληλεγγύης για τη σεισμόπληκτη Κεφαλονιά

είναι όντως μόνο 3,7 εκατ. Ευρώ, τότε πρόκειται γιαπραγματικό εμπαιγμό!

Η καταδίκη του Καλλικράτη αποτέλεσε κίνητρο για τηνυπερψήφιση του συνδυασμού της ΑΝ.Α.ΣΑ., όπως έχετεδηλώσει. Με ποιες συγκεκριμένες ε νέρ γειες θα προω -θή σε τε τη διοι κη τι κή α πο κέ ντρω ση στα Ιό νια νη σιά;

Ο Καλλικράτης έχει αποκληθεί , και ορθά, ως το μνη-μόνιο στην Αυτοδιοίκηση. Πρόθεση μας είναι να συμβάλ-λουμε δυναμικά , είτε μέσω της Ένωσης Περιφερειών(ΕΝΠΕ), είτε με κινηματικές διαδικασίες, στην κατάργησητου και την αντικατάσταση του από ένα νέο δημοκρατικόαποκεντρωτικό σύστημα με διαφάνεια, λαϊκή συμμετοχή,απλή αναλογική για την εκλογική διαδικασία, με κατάρ-γηση της Αποκεντρωμένης ∆ιοίκησης και αυτοδιοίκησηα’ και β’ βαθμού με πόρους και αρμοδιότητες. Εν τω με-ταξύ, θα επιχειρήσουμε τη βελτίωση των διατάξεων τουΚαλλικράτη είτε μέσω του Κανονισμού λειτουργίας τουΠεριφερειακού Συμβουλίου (ΠΣ), είτε μέσω ουσιαστικήςαποκέντρωσης αρμοδιοτήτων στις Περιφερειακές Ενό-τητες, είτε τέλος καθιερώνοντας τακτικές διαδικασίεςλαϊκής συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων και διαδι-

κασίες λογοδοσίας του Περιφερειάρχη. Στην ίδια κατεύ-θυνση θα στηρίξουμε τα δίκαια αιτήματα των περιοχώνκαι των μικρών νησιών που διεκδικούν τη διόρθωση τηςχωροταξικής διάρθρωσης του Καλλικράτη στον α΄ βαθμόαυτοδιοίκησης.

Με τά την ε κλο γή σας, ζη τή σα τε να μη λη φθούν α πο -φά σεις α πό την Πε ρι φέ ρεια δε σμευ τι κές για το ε πό με -νο χρο νι κό διά στη μα χω ρίς την έ γκρι ση της ΑΝ.Α.ΣΑ. Ει-σακουστήκατε ή βρεθήκατε αντιμέτωποι με μια προ-σπάθεια υπονόμευσης του έργου που σας ανέθεσε ο λαόςτων νησιών του Ιουνίου;

Παρά το γεγονός ότι ζητήσαμε το αυτονόητο από τηναπερχόμενη διοίκηση της Περιφέρειας και τον κ. Σπύρουπροσωπικά, δηλαδή στη μετά τις εκλογές περίοδο καιμέχρι την 31η Αυγούστου να μην προβαίνουν σε πράξειςπου δεσμεύουν την νέα περιφερειακή αρχή, εν τούτοιςυπήρξαμε μάρτυρες ενεργειών που από πρόθεση εκδη-λώθηκαν και που είχαν ως στόχο τη δημιουργία προ-σκομμάτων στην παράταξη της ΑΝ.Α.Σ.Α που φιλοδοξείνα ξαναγράψει την ιστορία της ΠΙΝ με ριζοσπαστισμό, μεδημοκρατία, με σεβασμό στις ανάγκες των πολιτών καιιδιαίτερα των μη προνομιούχων από αυτούς. Συγκεκρι-μένα: προχώρησε στην κύρωση του νέου ευρωπαϊκούχρηματοδοτικού πλαισίου για το 2014-2020 (ΣΕΣ) χωρίςνα λάβει υπόψη τις δικές μας αιτιάσεις, σε στενή συνερ-γασία με το υπουργείο Ανάπτυξης και τον κ. ∆ένδια χρέ-ωσαν την ΠΙΝ με οφειλή 5 εκατ. ευρώ για ημιτελή έργατου γ’ ΚΠΣ (!), ενώ εκμεταλλευόμενος τη διαδημοτική κι-νητικότητα επέτρεψε σε σειρά ικανών υπαλλήλων να με-ταταγούν σε υπηρεσίες εκτός της ΠΙΝ αποδυναμώνονταςακόμη περισσότερο τη λειτουργική ικανότητα της. Η πα-ράταξη μας η ΑΝ.Α.Σ.Α κατήγγειλε τη στάση αυτή ως αν-τιδεοντολογική, αντιαυτοδιοικητική και εν τέλει βαθιάαντιλαϊκή, και απευθύνθηκε στους πολίτες και τις πολί-τισσες του Ιονίου ενημερώνοντας τους και ζητώνταςεπαγρύπνηση και στήριξη.

•

ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ Η ΝΕΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΡΧΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

«Όλες οι εξουσίες πηγάζουνκαι ασκούνται από το λαό»

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

Μαζί με τους εργαζόμενους, για το κοινό συμφέρον

∆ημοκρατικά και συλλογικά ξεκινάμε για ναγράψουμε, όχι απλά ένα νέο κεφάλαιο. Αλλά ένανέο βιβλίο στην Περιφέρεια. Ένα βιβλίο μεεπίκεντρο τον πολίτη και το περιβάλλον.

“

Ο νέος περιφε-ρειάρχης ΙονίωνΝήσων, Θεόδω-ρος Γαλιατσά-τος μιλά στην“Εποχή” για τιςάμεσες προτε-

ραιότητες στο σχεδιασμό τηςνέας περιφερειακής αρχής.

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Η συζήτηση για την Προεδρεία παρα-μένει στην ημερήσια διάταξη. Γιατί πι-στεύετε ότι γίνεται αυτό και ποια είναι ηδική σας θέση για τα σενάρια που ανα-πτύσσονται το τελευταίο διάστημα;

Η προεδρολογία συμβαδίζει με τηνάτυπα μεν, αλλά δρομολογημένη προ-εκλογική περίοδο που διανύουμε. Γύρωαπό το στόχο των 180 αθροίζεται η αγω-νία πολιτικών δυνάμεων που δεν επιθυ-μούν εκλογές αλλά και ατομικές επιδιώ-ξεις πολιτικής αυτοσυντήρησης. Κυρίωςόμως αθροίζεται το σχέδιο συνέχισηςτης μνημονιακής πολιτικής. Για τον ΣΥ-ΡΙΖΑ, η ανάγκη των εκλογών είναιανάγκη επίσπευσης του τέλους αυτήςτης πολιτικής και δεν συνδέεται με τηνεκλογή του Προέδρου της ∆ημοκρατίας.

Η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν διά-φορα σενάρια προς κάθε κατεύθυνσηπροκειμένου να βρεθούν οι 180. Είναιένα σχέδιο που καλούμαστε να το απο-τρέψουμε και να σταματήσουμε αυτόντον αντικοινωνικό κατήφορο. Προφα-νώς βέβαια, τη λύση θα την έδιναν πιο

αποτελεσματικά οι μαζικοί κοινωνικοίαγώνες και η αγωνιστική λαϊκή απαί-τηση για άμεση διενέργεια εκλογών.Όσο τα προβλήματα διογκώνονται όμωςτόσο δυσκολότερο φαίνεται να είναι γιατην ίδια την κοινωνία να βρει τα κινημα-τικά αντανακλαστικά που είχε πριν το2012. ∆εν σημαίνει όμως ότι αυτά έχουνξεχαστεί και η συσσωρευμένη αγανά-κτηση μπορεί να εκφραστεί ανά πάσαστιγμή καθώς η κυβέρνηση καθημερινάδοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της ελ-ληνικής κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αρι-στερά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπο-δεχθούμε μια τέτοια εξέλιξη.

Παρατηρούμε μια προσπάθεια συγ-κρότησης ενός ευρύτατου μπλοκ με μο-ναδικό στόχο την αποτροπή της πιθανό-τητας κυβέρνησης της Αριστεράς. Τη μιαβδομάδα είναι ο Καρατζαφέρης που μιλάγια τον κίνδυνο του ΣΥΡΙΖΑ και την άλλητα σενάρια για τον Φώτη Κουβέλη στηνΠροεδρεία. Πως το σχολιάζετε;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές δυνάμειςπου έχουν την εξουσία δεν θα την παρα-δώσουν εύκολα. Η μάχη θα είναι πολύσκληρή και χρειάζεται πείσμα, σταθερό-τητα, ψυχραιμία, ευελιξία, συστηματικέςκαι εύστοχες παρεμβάσεις. Νομίζω όμωςότι οι κυβερνώντες ακροβατούν προ-

σπαθώντας να σκαρφιστούν διάφορα τε-χνάσματα προκειμένου να διατηρήσουντην Κυβέρνηση. ∆εν μπορούν όμως ναδώσουν απαντήσεις και λύσεις στα κρί-σιμα προβλήματα της κοινωνίας. ∆εί-χνουν μάλιστα ότι όχι μόνο δε μπορούναλλά πολλές φορές δε θέλουν. Το μόνοβέβαιο είναι ότι αυτές οι πονηριές δεν θακαθορίσουν τις εξελίξεις.

Ενόψει της συνάντησης στο Παρίσι,είχαν καλλιεργηθεί υψηλές προσδοκίες,οι οποίες όσο περνάει ο χρόνος δείχνουννα μειώνονται. Επιπλέον, εκ των πραγ-μάτων, η πιθανότητα των εκλογών είναιπραγματική. Είναι αυτό δυνατόν να επη-ρεάσει τους δανειστές;

Γύρω από τη συνάντηση στο Παρίσικαλλιεργήθηκε ένας συμβολισμός απε-ξάρτησης από την Τρόικα. Αυτός ο συμ-βολισμός κατέρρευσε ακόμα και από τιςεξελίξεις στο ίδιο το Παρίσι, όπου πα-ραιτήθηκε ολόκληρη η κυβέρνηση λόγωτης διαφωνίας του υπουργού Οικονομι-κών με την πολιτική που επιβάλει η Μέρ-κελ στην Ευρώπη. Το ζήτημα του χρέουςείναι κομβικό και για την ελληνική καιγια την ευρωπαϊκή οικονομία. ∆εν είναιτυχαίο ότι οι πάντες πλέον θεωρούν τοχρέος μη βιώσιμο. Γύρω όμως από τοχρέος έχει στηθεί μια πολιτική που διέ-λυσε την κοινωνία, την οικονομία, τονδημόσιο πλούτο. Η κυβέρνηση λέει ότιείναι αναγκαία και σωστή αυτή η πολι-τική, Με μια τέτοια θέση αναρωτιέται κα-

νείς τι μπορεί και τι θέλει να διαπραγμα-τευτεί. Όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί ναπεριμένει κανείς πολλά από το Παρίσι.Τα περιθώρια είναι πολύ στενά. ∆εν πρέ-πει να περιμένουμε αντιμετώπιση καί-ριων ζητημάτων. Πρέπει όμως να επιση-μάνουμε ότι όλα αυτά που έγιναν δενέπληξαν όλη την ελληνική κοινωνία.Υπάρχουν τμήματα, ολιγαρχικά που οφε-λούνται από αυτά τα μέτρα και η φτωχο-ποίηση ενός μεγάλου μέρους της κοινω-νίας μαζί με την υποτίμηση της εργασίαςέχουν δημιουργήσει μια νέα και πολύ πιοισχυρή ολιγαρχία. Η αντίθεση κεφαλαίου– εργασίας παραμένει βασική αντίθεσηόχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευ-ρώπη.

Με βάση αυτά τα δεδομένα οφείλει κά-ποιος να πάρει σαφή θέση. Την ίδια ώραη ∆ΗΜΑΡ δεν δείχνει να παίρνει σαφήθέση στα σενάρια για την υποψηφιότηταΚουβέλη. Πως στέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ απέ-ναντι σε αυτό;

Η ∆ΗΜΑΡ βρίσκεται αυτή τη στιγμήστη δίνη πολύ σκληρών αντιφάσεων. ∆ενθέλω να μπω στα εσωτερικά της. Έχειμπροστά της μια εσωτερική διαδικασίαόπου φαντάζομαι ότι αυτά θα αποσαφη-νιστούν. ∆εν μπορεί να γίνει και αλλιώςκαθώς τα πράγματα είναι πολύ πιεστικά.Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σαφή και διακηρυγ-μένη πολιτική. Όλα τα ερωτήματα συμ-πυκνώνονται γύρω από το ερώτημα«μετά το μνημόνιο τι»; Όχι όμως με την

έννοια που το λέει ο Σαμαράς, ότι δη-λαδή το μνημόνιο τέλειωσε, αλλά με τηνέννοια τι θα κάνουμε για να ανατρέ-ψουμε το μνημόνιο και τι θα κάνουμεμετά. Σε αυτούς τους καθαρούς στόχουςκοινωνικές, αλλά και πολιτικές συμμα-χίες χρειάζονται. Αλλά πρέπει να είναικαθαρές.

Μιλήσατε για μια αναδιανομή τουπλούτου που δημιουργεί νέες ολιγαρ-χίες. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται καιο ΕΝΦΙΑ ή πρόκειται πράγματι για μιαφορολογική μεταρρύθμιση;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκει-ται για μια φορολογική μεταρρύθμισηόπως προσπαθεί να το εμφανίσει η κυ-βέρνηση. Είναι ένα σκληρό μέτρο ενταγ-μένο στη γενική στρατηγική των μνημο-νιακών πολιτικών με βασικό στόχο τηναναδιανομή του πλούτου προς όφελοςτων λίγων. Οδηγεί στη δήμευση περιου-σιών και στοχεύει στην απόλυτη ένταξητης ακίνητης περιουσίας στην αγορά μενέους όρους και στο τέλος μιας παράδο-σης μέσα από την οποία οργανώθηκε ηελληνική κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πως θα χειριστεί τέτοια θέ-ματα;

Η απάντηση είναι η κατάργηση τουΕΝΦΙΑ. Αυτό όμως δεν είναι μεμονω-μένο. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θααντικαταστήσει απλά τον ΕΝΦΙΑ. Θαεφαρμόσει μια συνολική πολιτική όχιμόνο φορολογική αλλά σε όλα τα επί-πεδα. Για τα εργασιακά δικαιώματα, γιατις δημόσιες επενδύσεις, για το τραπε-ζικό σύστημα, για τα κόκκινα δάνεια, γιατην παραγωγική ανασυγκρότηση. Σεαυτό το συνολικό πλαίσιο θα θεσμοθε-τηθεί και ένα σύγχρονο, δίκαιο και όσογίνεται πιο απλό φορολογικό σύστημαπου θα εξασφαλίζει δικαιοσύνη και ανα-λογικότητα στα δημόσια βάρη, αναδια-νομή του πλούτου αλλά και ανάπτυξη.

Μέσα στο καλοκαίρι γίναμε μάρτυρεςενός νέου επεισοδίου στο «σήριαλ αντι-ρατσιστικό». Γιατί υπάρχει αυτή η τερά-στια δυσκολία να καταλήξει κάπουαυτός ο νόμος;

Η περιπέτεια με το περίφημο αντιρα-τσιστικό νομοσχέδιο αποδεικνύει πόσοοπισθοδρομική και δέσμια σκοταδιστι-κών κύκλων είναι η Ν∆. Αλλά και τοΠΑΣΟΚ παρά το γεγονός ότι προσπαθείνα βγάλει την ουρά του απέξω, δίνει άλ-λοθι σε αυτές τις καταστάσεις. ∆εν υπάρ-χει κυβέρνηση στην Ευρώπη που να δη-λώνει ευρωπαϊκή και να αρνείται ναεφαρμόσει την Οδηγία του 2008. Ο κ.Σαμαράς γνωρίζει ότι δεν έχει αυτή τηνπολυτέλεια και προσπαθεί να ισορροπή-σει με την ακροδεξιά του συμμαχία. Όλααυτά μπορεί να έχουν μια σημασία για τιςεσωκομματικές του ισορροπίες αλλάόταν ο ρατσισμός γίνεται κομματικό επί-δικο, τότε είναι προφανές ότι ο νόμοςαυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει πραγ-ματικά ως αντιρατσιστικό ανάχωμα. Μεβάση αυτά που ισχύουν αυτή τη στιγμήδεν υπάρχει πρόβλεψη τιμωρίας της ρα-τσιστικής πράξης αλλά μόνο του λόγου.∆εν προβλέπεται προστασία για τα θύ-ματα και τους μάρτυρες ρατσιστικών εγ-κλημάτων και τέλος, δεν περιλαμβάνον-ται ως ειδική κατηγορία ρατσιστικήςσυμπεριφοράς τα εγκλήματα λόγω γενε-τήσιου προσανατολισμού και ταυτότηταςφύλου. Η ανάγκη της ψήφισης ενός αυ-θεντικού αντιρατσιστικού νόμου είναιεπιτακτική χωρίς να ισχυριζόμαστε ότιένας νόμος από μόνος του είναι αρκετόςγια να αντιμετωπιστεί το δηλητήριο τουρατσισμού.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΘΟ∆ΩΡΗ ∆ΡΙΤΣΑ

«Οι πονηριές δεν μπορούννα καθορίσουν τις εξελίξεις»

Θα υπερασπιστούμετον Πειραιά

Τη ∆ευτέρα ξεκινά και η νέα τοπική αρχή στον Πειραιά. Τι να περιμένουμε απότη διοίκηση Μώραλη και πως θα κινηθεί το Λιμάνι της Αγωνίας μέσα σε αυτό τονέο πλαίσιο;

Για τον Πειραιά, όπου με πρωτοφανείς εξωπολιτικές μεθόδους κυριάρχησε ηεπικίνδυνη ισχύς επιχειρηματικών συμφερόντων είναι επιτακτική η ανάγκη συνο-λικής αλλαγής. Με τη νέα δημοτική αρχή δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για την πόλη.Εμείς έχουμε κάνει μια πρώτη αξιολόγηση της μετεκλογικής πραγματικότηταςόπου επισημαίνουμε ότι δεν θα είναι ίδια τα πράγματα με την εφαρμοσμένη πολι-τική της νέας δημοτικής αρχής, με όσα ζήσαμε προεκλογικά. Και αυτό γιατί η πραγ-ματικότητα είναι αδυσώπητη. Είμαστε σε εγρήγορση και δεν θα επιτρέψουμε ο Πει-ραιάς να γίνει φέουδο, ούτε να κυριαρχήσουν εξωπολιτικές και αντιδημοκρατικέςπρακτικές. Τα πρώτα δείγματα γραφής δείχνουν ότι ο κ. Μώραλης τα βρήκε με τηνκυβέρνηση Σαμαρά και οι αντιθέσεις με τον κ. Μιχαλολιάκο φαίνεται να εξομαλύ-νονται. Όλο αυτό το μπλοκ, που είναι και φιλοκυβερνητικό και μνημονιακό, μαζί μεανοίγματα και στη Χρυσή Αυγή θα προσπαθήσει να καθορίσει το νέο τοπίο στηνπόλη. Το μεγάλο στοίχημα είναι ο λαϊκός Πειραιάς, οι ανάγκες του και η ανάδειξήτων δημοκρατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων για μια πόλη δίκαιη και αλλη-λέγγυα. Γι΄αυτό το στοίχημα, αλλά και για την αναβάθμιση της Αυτοδιοίκησης θααγωνιστεί το Λιμάνι της Αγωνίας - Πειραιάς η πόλη μας. Αυτός είναι ο δικός μαςόρκος.

Όλα τα ερωτήματα συμ-πυκνώνονται γύρω απότο ερώτημα “μετά τομνημόνιο τι”; Όχι όμωςμε την έννοια που τολέει ο Σαμαράς, ότι δη-λαδή το μνημόνιο τέλει-ωσε, αλλά με την έννοιατι θα κάνουμε για να ανα-τρέψουμε το μνημόνιοκαι τι θα κάνουμε μετά.

“

Ακροβασίες και τεχνάσματαπροκειμένου να αποφευχθούν οιεκλογές, χαρακτηρίζει ο Θ. ∆ρίτσαςτα σενάρια που αναπτύσσονται για τηνΠροεδρεία της ∆ημοκρατίας.Ταυτόχρονα, επισημαίνει ότι ηκυβέρνηση «ούτε μπορεί, ούτε θέλει»να διαπραγματευτεί στο Παρίσι.Τέλος, σημειώνει ότι ο ΕΝΦΙΑ οδηγείστη δήμευση περιουσιών και πως οΣΥΡΙΖΑ θα τον αντικαταστήσει με μιασυνολική πολιτική που στόχο θα έχειτην αναδιανομή του πλούτου προςόφελος των χαμηλότερωνκοινωνικών στρωμάτων.

1100 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σκληρή κριτική στην κυβερνητικήπολιτική και προαναγγελία κινη-τοποιήσεων με την έναρξη του

φθινοπώρου ήταν τα «δώρα» που πρό-σφεραν σε κοινή συνέντευξη Τύπου οιοργανώσεις επαγγελματοβιοτεχνών καιεμπόρων στην κυβέρνηση. Στη συνέν-τευξη που πραγματοποιήθηκε την περα-σμένη Πέμπτη, οι τοποθετήσεις των ει-σηγητών (της ΓΣΕΒΕΕ κ. Καββαθάς τηςΕΣΕΕ κ. Κορκίδη, των ιδιοκτητών ταξί κ.Λυμπερόπουλου και του συνδικάτου χερ-σαίων μεταφορών κ. Σκουλικίδη) περιεί-χαν όχι μόνο συνδικαλιστικού ή οικονο-μικού περιεχομένου μηνύματα προς τηνκυβέρνηση, αλλά και ορισμένα που θαμπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικά.

Ο κ. Κορκίδης τόνισε ότι «οι κυβερνή-σεις μας χρωστούν να αλλάξει η πολι-τική που εφαρμόζουν», ο δε κ. Λυμπερό-πουλος σημείωσε ότι «αν δεν μπορεί ηκυβέρνηση να τα καταφέρει, πρέπει ναφύγει». Κι αυτό γιατί, όπως όλοι οι ομι-

λητές τόνισαν, η πολιτική της «διαλύειτη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονο-μίας» και οδηγεί σε αδιέξοδο χιλιάδεςεπιχειρήσεις.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ κ. Καββαθάςεπεσήμανε ότι «είναι καιρός να προσπα-θήσουμε όλοι να αλλάξουμε μια αδιέ-ξοδη πολιτική που καταδικάζει το σύ-νολο του ελληνικού λαού, καθώς τα ζη-τήματα που αντιμετωπίζουμε είναι κοι-νωνικά και όχι κλαδικά», δείχνοντας ωςυπεύθυνη για την κατάσταση «την πολι-τική εσωτερικής υποτίμησης που ακο-λουθείται περισσότερο από τέσσερα χρό-νια».

Το ασφαλιστικό

• Σε σχέση με τις οφειλές στον ΟΑΕΕ ηκοινή πρόταση των φορέων είναι: Κεφα-λαιοποίηση, πάγωμα και μετατροπή τωνοφειλών για τους ενεργούς οφειλέτες σε

ασφαλιστικό χρόνο. Με το πέρας του ερ-γασιακού-ασφαλιστικού του βίου ο κάθεοφειλέτης να έχει το δικαίωμα εξαγοράςαυτού του ασφαλιστικού χρόνου. Σε αν-τίθετη περίπτωση λαμβάνει μειωμένηκατά το ποσό της κεφαλαιοποιημένηςοφειλής σύνταξη.

• Ως προς τις τρέχουσες εισφορές ναδοθεί στους ασφαλισμένους το δικαίωμαεπιλογής ασφαλιστικής κλάσης. Επίσης,προτείνεται η ενεργοποίηση του αδρα-νούς λογαριασμού ανεργίας πέραν τουεπιδόματος και στην ιατροφαρμακευ-τική κάλυψη των ανέργων επαγγελμα-τιών.

Η φορολογία

Σε σχέση με τη φορολογική πολιτική:• Ως προς τη φορολογία των επιχει-

ρήσεων προτείνεται ενιαίος φορολογι-κός συντελεστής 15% επί των κερδώνόλων των επιχειρήσεων. Παράλληλα,στην περίπτωση διανομής κερδών προ-τείνεται περαιτέρω φορολόγηση της τά-ξεως του 15%.

• Για το εισόδημα φυσικών προσώ-πων, προτείνεται ενιαία κλίμακα φορο-λόγησης εισοδήματος για όλα τα φυσικάπρόσωπα ανεξαρτήτως της πηγής. Αφο-ρολόγητο και για τους επιχειρηματίες μεπροσαύξηση ανάλογα με την οικογενει-ακή κατάσταση. Τέλος, προτείνεται ηκατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης.

• Για την προκαταβολή Φόρου Εισο-δήματος Επιχειρήσεων, προτείνεται μεί-ωση κατά 50 % του υφιστάμενου ποσο-στού.

• Επαναφορά του ύψους του τέλουςεπιτηδεύματος στα προηγούμενα επί-

πεδα μέχρι την πλήρη εξάλειψή του.• Μείωση των συντελεστών Ειδικής Ει-

σφοράς Αλληλεγγύης μέχρι την πλήρηκατάργησή της.

• Επέκταση του αριθμού των δόσεωνγια τις ληξιπρόθεσμες οφειλές έως τις100 μηνιαίες και μείωση των προσαυξή-σεων. Επιπρόσθετα, προτείνεται η εκλο-γίκευση των προστίμων αλλά και τωνπροσαυξήσεων.

• Συλλογή αποδείξεων.• Σε σχέση με τον ΦΠΑ:(α) Απαλλαγή από την υποχρέωση

υποβολής δηλώσεων ΦΠΑ για επιχειρή-σεις με ετήσιο τζίρο 20.000 – 25.000Ευρώ,

(β) Αυτόματη επιστροφή ΦΠΑ για τιςσυνεπείς επιχειρήσεις χωρίς έλεγχο,

(γ) Συμψηφισμός χρεωστικού και πι-στωτικού ΦΠΑ

(δ) Καταβολή του ΦΠΑ με την απο-πληρωμή του τιμολογίου

Ο ΕΝΦΙΑ

• Σε σχέση με τον Ενιαίο Φόρο Ιδιο-κτησίας Ακινήτων προτείνουμε:

(α) την απαλλαγή από τον φόρο αυτόεκείνης της ακίνητης ιδιοκτησίας πουείναι συντελεστής παραγωγής

(β) την απαλλαγή από τον φόρο αυτότης πρώτης ή κύριας κατοικίας στη βάσηπροϋποθέσεων που σχετίζονται με τηνοικογενειακή κατάσταση

(γ) την απαλλαγή από το φόρο αυτόκατά το μέρος της αξίας της περιουσίαςπου είναι ενυπόθηκο

(δ) την κατάργηση του λεγόμενου«Συμπληρωματικού Φόρου»

Μιλώντας για τον ΕΝΦΙΑ έχουμε κάνει όλοι αυ-στηρή και επαρκή κριτική. Είναι άδικος, αντι-συνταγματικός γιατί δεν παίρνει υπόψη τη φο-

ροδοτική ικανότητα, εξοντωτικός γιατί επιβάλλεταιακόμη και στην πρώτη κατοικία χωρίς κανένα αφορο-λόγητο όριο και μάλιστα με φανταστικές «αντικειμε-νικές» αξίες, επιβαρύνει κυρίως τις μικρές και μεσαίεςπεριουσίες και μ’ αυτό τον τρόπο διευρύνει τις φορο-λογικές ανισότητες…

Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να πούμε πώς βλέπουμεεμείς, ως ριζοσπαστική αριστερά, τη φορολόγηση τηςπεριουσίας, τότε ακούγονται όλων των ειδών οι από-ψεις: από την άποψη ότι πρέπει να φορολογείται μόνοτο εισόδημα μέχρι την άποψη ότι η περιουσία που δεναποδίδει πρόσοδο δεν πρέπει να φορολογείται.

Οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εντοπίσει το υπάρ-χον κενό και το αξιοποιούν όχι μόνο για να στριμώ-χνουν στα πάνελ τους εκπροσώπους του κόμματος,αλλά και για να υποστηρίζουν ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι…φόρος αριστερός.

Φόρος εισοδήματος ή περιουσίας;

Ας επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε μερικές βασι-κές σκέψεις για το θέμα, που θα έπρεπε -και θα μπο-ρούσαν- να είναι κοινός τόπος για ένα φορολογικό σύ-στημα από τη σκοπιά της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ή,τουλάχιστον, η βάση για μια σχετική συζήτηση.

Είναι αλήθεια ότι δίκαιο μπορεί να είναι ένα φορο-λογικό σύστημα που φορολογεί κατά βάση το εισόδημαόταν δημιουργείται. Και όταν η φορολόγησή του είναικαι προοδευτική, δηλαδή όσο μεγαλύτερο το εισόδηματόσο μεγαλύτερος και ο συντελεστής φορολόγησης,γίνεται ακόμα πιο δίκαιο το σύστημα.

Αλλά είναι, επίσης, αλήθεια ότι και η περιουσία είναι

συσσωρευμένο εισόδημα. Το οποίο ναι μεν έχει φορο-λογηθεί, αλλά ως συσσωρευμένο πια εισόδημα αποτε-λεί στοιχείο μεγαλύτερης φοροδοτικής ικανότητας.Όταν, λοιπόν, το σύνολο της περιουσίας ενός προσώ-που υπερβαίνει ένα υψηλό όριο, τότε η φορολόγησητου ιδιοκτήτη αυτής της περιουσίας δεν είναι μόνο δι-καιολογημένη κοινωνικά, αλλά αποτελεί και μέσο επα-ναφοράς σε κοινωνικά αποδεκτά επίπεδα των οικο-νομικών ανισοτήτων που το ίδιο το οικονομικό σύ-στημα προκαλεί.

Γιατί περιουσιολόγιο

Να γιατί έχει κεντρική σημασία σε ένα δίκαιο καιαποτελεσματικό φορολογικό σύστημα η ύπαρξη περι-ουσιολογίου. Και να γιατί οι εχθροί των χαμηλών καιμικρομεσαίων εισοδημάτων δεν έχουν αξιωθεί ακόμανα το καθιερώσουν. Γιατί προσβλέπουν στην έντασητων ανισοτήτων και όχι στην αποκλιμάκωσή τους.Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και στη διάρκεια τηςκρίσης, το χάσμα που χωρίζει τα υψηλά εισοδήματα(συνεπώς και τις μεγάλες περιουσίες) από τα χαμηλά(συνεπώς και τις απισχνασμένες περιουσίες των πλητ-τόμενων από την κρίση) έχει διευρυνθεί με θεαματικότρόπο. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η έκθεση της ελβε-τικής UBS αναφέρει ότι οι έλληνες πολυεκατομμυρι-ούχοι το 2013 αυξήθηκαν κατά 11% και έφτασαν τους505, ενώ η περιουσία τους αυγάτισε κατά 20% καιέφτασε τα 60 δισ.! Μόνο με 5% φόρο περιουσίας θασυγκεντρώναμε τα 3 δισ. που αρπάζει ο ΕΝΦΙΑ.

Η φορολόγηση, λοιπόν, της συνολικής περιουσίας καιόχι του κάθε ακίνητου μεμονωμένα χρειάζεται ναυπάρχει. Χρειάζεται επίσης να είναι προοδευτική καινα εφαρμόζεται πάνω από ένα αφορολόγητο όριο, πουθα αφήνει οπωσδήποτε έξω την πρώτη κατοικία, ίσως

και τα περιουσιακά στοιχεία που αποτελούν μέσα πα-ραγωγής των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.Να είναι υποφερτή στα μεσαία επίπεδα και υψηλή σταανώτερα, να έχει πολλές κλίμακες, ώστε να αποφεύγειτις αδικίες και την εξοντωτική επιβάρυνση.

Φόρος αναδιανεμητικός

Μια τέτοια φορολόγηση της περιουσίας δεν μπορείπαρά να είναι συμπληρωματική σε ένα νέο φορολογικόσύστημα και να στοχεύει στη διόρθωση των ανισοτή-των, όχι στην ισοπέδωση όλων στο επίπεδο του ακτή-μονα, όπως απειλεί να κάνει ο ΕΝΦΙΑ με μεγάλες κατη-γορίες χαμηλών και μικρομεσαίων εισοδηματικώνομάδων.

Προς επίρρωσιν όλων αυτών παραθέτουμε τις προ-τάσεις που κατέθεσαν για το θέμα σε κοινή συνέντευξητύπου η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ, η Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ταξί,το Συνδικάτο Χερσαίων Μεταφορών την περασμένηΠέμπτη:

Απαλλαγή από το φόρο της ακίνητης περιουσίας πουείναι συντελεστής παραγωγής.

Απαλλαγή της πρώτης ή κύριας κατοικίας με βάσηκαι την οικογενειακή κατάσταση.

Απαλλαγή του μέρους της αξίας του ακινήτου πουείναι ενυπόθηκο.

Ακόμη και οι εισοδηματικές ομάδες, δηλαδή, που θαείχαν λόγο να φοβούνται την οποιαδήποτε φορολό-γηση της περιουσίας, αντιλαμβάνονται ότι ένα δίκαιοσύστημα θα όφειλαν να το αποδεχθούν, γι’ αυτό και οιόροι που θέτουν τίθενται στη βάση της αναγκαιότηταςενός φόρου επί της περιουσίας, που θα είναι δίκαιοςκαι όχι εξοντωτικός

Χ. Γεωργούλας

«Αν δεν μπορείη κυβέρνηση, να φύγει...»Οργή για το αδιέξοδο και απαίτηση για αλλαγή πολιτικής από τους φορείς των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων

Μετά τον ΕΝΦΙΑ τι;

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 1111∆ΙΕΘΝΗ

Του Γιώργου Καπόπουλου

Ησυνάντηση κορυφής στοΜινσκ, την περασμένη Τρίτη,επιβεβαίωσε την αδυναμία της

Ε.Ε , επί της ουσίας της Γερμανίας, ναπαρέμβει μεσολαβητικά μεταξύ Μό-σχας και Κιέβου στην σύγκρουση τηςΑνατολικής Ουκρανίας. Συγχρόνωςανέδειξε ως σταθερά των ευρωπαϊ-κών ισορροπιών την απόφαση τωνΗΠΑ να ενεργοποιηθούν στην ΓηραιάΗπειρο και να αξιοποιήσουν το έλ-λειμμα πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ετων 28.

Η Μόσχα, με την επιβολή του πρώ-του κύματος αντιποίνων στις κυρώ-σεις που υιοθέτησε η Ε.Ε, έστειλε ένασαφές μήνυμα ότι είναι έτοιμη να ανα-λάβει ακόμη και υψηλό κόστος γιατην περιφρούρηση των ζωτικών τησυμφερόντων στην Ουκρανία και ταυ-τόχρονα δείχνει να πιστεύει ότι σε μιαπροοπτική κλιμάκωσης κυρώσεων αν-τιποίνων έχει μεγαλύτερες αντοχέςαπό την ευρωπαϊκή πλευρά.

Οι θέσεις των δύο πλευρών

Το Βερολίνο, τόσο με τις δηλώσειςΜέρκελ σε τηλεοπτική της συνέντευξητην περασμένη Κυριακή όσο και με τιςδηλώσεις του Αντικαγκελάριου Γκάμ-πριελ, εμφανίστηκε να υιοθετεί σχε-δόν πλήρως τις θέσεις του Κρεμλίνου:Ουκρανία ουδέτερη εκτός ΝΑΤΟ μετην σύνδεση της με την Ε.Ε να μηναποκλείει ειδική σχέση με την τελω-νειακή ένωση Ρωσίας-Λειυκορωσίας-Ουκρανίας και επιπλέον μετατροπήτης σε Ομοσπονδία έτσι ώστε να ικα-νοποιούνται οι διεκδικήσεις των Ρω-σόφωνων και να διατηρείται και ηενότητα της χώρας.

Τα παραπάνω είναι ανέφικτα με δε-δομένη την πλήρη εξάρτηση του Πο-ροσένκο από τους εξτρεμιστές του ∆ε-ξιού Τομέα αλλά κυρίως από τηνΟμάδα των Ολιγαρχών που συναίνε-σαν στην περιφρούρηση της παντοδυ-ναμίας τους με την πλήρη και άνευόρων υπαγωγή τους στην επιρροή τωνΗΠΑ.

Αν το πρώτο μήνυμα Πούτιν ήτανότι δεν κάμπτεται από τις κυρώσεις τοδεύτερο είναι ότι όσο το Κίεβο θα αρ-νείται την σύναψη συμβιβασμού τόσοθα προχωρά ντε φάκτο η διχοτόμησητης χώρας στα πεδία των μαχών.

Με αλλά λόγια η πολιτική αυτοσυγ-κράτησης και άμυνας που είχε επι-βάλλει το Κρεμλίνο στην ηγεσία της∆ημοκρατίας του Ντονιετσκ, που απέ-βλεπε στην αποτροπή επιβολής κυρώ-σεων, τερματίσθηκε με την Μόσχα ναεπιστρέφει σε δυναμική πολιτική επι-βολής δια της ισχύος κατά το μοντέλοτης Κριμαίας.

∆εν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν τηνπροηγούμενη Πέμπτη χρησιμοποίησεστην θέση της ονομασίας ∆ημοκρατία

του Ντονιετσκ την ονομασία Νοβορο-σίγια ( Νέα Ρωσία). Την ονομασίααυτή είχε δώσει στα τέλη του 18ουαιώνα η Αυτοκράτειρα Μεγάλη Αικα-τερίνη στις περιοχές της Νότιας καιτης Ανατολικής Ουκρανίας που είχεαποσπάσει από την Οθωμανική Αυτο-κρατορία.

Με άλλα λόγια ένα ξεκάθαρο τελε-σίγραφο προς τον Ποροσένκο: Όχιμόνον δεν μπορεί πλέον να ελπίζειστην υποταγή των εξεγερθέντων στοΝτανιετσκ και στο Λουγκάμνσκ , όχιμόνον πρέπει να προετοιμάζεται γιατην απώλεια της Μαριούπολής αλλάθα πρέπει να ρίξει μια ματιά σε ιστο-ρικό Ατλαντα για να καταλάβει ότι ηΝοβοροσίγια περιλαμβάνει όλη τηνακτογραμμή της Ουκρανίας στηνΜαύρη θάλασσα μέχρι τα σύνορα τηςΜολδαβίας και της Ρουμανίας δυτικάτης Οδησσού.

Ο ρόλος Ευρώπης και ΗΠΑ

Η συλλογιστική Πούτιν είναι ξεκά-θαρη: Η Ε.Ε δεν θα αντέξει περαιτέρωκλιμάκωση των κυρώσεων σε συνδυα-σμό με πιθανή διακοπή της ομαλήςροής φυσικού αερίου αλλά και με τοσυνολικό κόστος της διάσωσης τηςΟυκρανίας που υπερβαίνει κατά πολύτο ποσό που ετοιμάζεται να εκταμιεύ-σει το ∆ΝΤ.

Το Κρεμλίνο θεωρεί δεδομένη τηνδημιουργία προωθημένων βάσεων τουΝΑΤΟ στις Βαλτικές χώρες, την Πο-λωνία και την Ρουμανία και ταυτό-χρονα προεξοφλεί την ένταξη στηνΑτλαντική Συμμαχία της Φιλανδίαςκαι της Σουηδίας. ∆εν βλέπει πως μιαπιο διαλλακτική στάση της Ρωσίας θαμπορούσε να σταματήσει την παλιν-δρόμηση στον Ψυχρό Πόλεμο που έχειδρομολογηθεί.

Επιπλέον, βλέπει την Γερμανία ναμην μπορεί να συγκρουστεί με τηνΟυάσιγκτον και ακόμη χειρότερα ναχάνει τον βαρύνοντα λόγο και τον

έλεγχο που είχε μέχρι και πρόσφαταστις σχέσεις Ε.Ε –Ρωσίας.

Η Ουάσιγκτον κατάφερε να παρεμ-βάλλει ανάμεσα στην Μόσχα και στοΒερολίνο μια ενδιάμεση ζώνη από τηνΣουηδία και την Φιλανδία, τις Βαλτι-κές, την Πολωνία και την Ρουμανίαόπου η δημιουργία βάσεων και ανά-πτυξη νατοϊκών στρατευμάτων θαπροκαλέσει ανάλογες κινήσεις τηςρωσικής πλευράς μη αποκλειόμενηςκαι της ανάπτυξης τακτικών πυρηνι-κών όπλων.

Στην παραπάνω θεώρηση το Κρεμ-λίνο βλέπει στην ενεργοποίηση τουΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη τονπραγματικό στόχο των ΗΠΑ με τηνΟυκρανία, την ενότητα της δηλαδή ναείναι στον αμερικανικό σχεδιασμόαναλώσιμη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται;

Έτσι, η Μόσχα επαναλαμβάνει σεμικρότερη κλίμακα την πολιτική περι-χαράκωσης απέναντι σε μια στρατη-γική της Ουάσιγκτον που προσλαμβά-νει ως ακραία επιθετική, μια επιλογήπου στην ∆ύση διαβάζεται ως απρο-σχημάτιστος επεκτατισμός. Ακριβώςτο ίδιο σκηνικό είχε στηθεί μετά τηνέναρξη του Ψυχρού Πολέμου τηνΆνοιξη του 1947 με την εξαγγελία του∆όγματος Τρούμαν και του ΣχεδίουΜάρσαλ από τις ΗΠΑ: Όταν τον Φε-βρουάριο του 1948 ο Πρόεδρος Μπέ-νες και οι μη κομμουνιστές υπουργοίτης κυβέρνησης Γκότβαλντ στηνΠράγα τάχθηκαν υπέρ της συμμετο-χής της Τσεχοσλοβακίας στο αμερικα-νικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρό-τησης της Ευρώπης που είχε προτεί-νει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑΜάρσαλ τότε ο Στάλιν ζήτησε αμιγώςελεγχόμενη από το ΚΚ κυβέρνησηστην χώρα αυτή. Για το Κρεμλίνο ήταναμυντική κίνηση ενώ για την ∆ύσηήταν το πραξικόπημα της Πράγας πουπιστοποιούσε την πρόθεση της Μό-

σχας να επιβάλλει το σοβιετικό μον-τέλο παντού στην Ανατολική Ευρώπη.

Ίδιο σκηνικό στο Βερολίνο λίγουςμήνες αργότερα: Όταν ΗΠΑ, Βρετανίακαι Γαλλία εκδίδουν μονομερώς νέονόμισμα για την ∆υτική Γερμανία καιτο εισάγουν στο ∆υτικό Βερολίνο ηΕΣΣ∆ αποκλείει την χερσαία πρό-σβαση των δυτικών τομέων κατοχήςτης πόλης για ένα χρόνο. Για το Κρεμ-λίνο η κίνηση είναι αμυντική ως απάν-τηση στις μονομερείς ενέργειες της∆ύσης ενώ αντίθετα σε ΗΠΑ και ∆υ-τική Ευρώπη η πανηγυρική επιβεβαί-ωση της πρόθεσης του Στάλιν να κυ-ριαρχήσει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Εκεί που δεν πείσθηκε η Μόσχαέδωσε δείγματα γραφής των πραγμα-τικών της προθέσεων: Στην Φιλανδίαυπήρξε δέσμευση για δικαίωμα βέτοστην εξωτερική και αμυντική πολιτικήτου Ελσίνκι από την Μόσχα με τηνχώρα να διατηρεί πολυκομματικό κοι-νοβουλευτικό καθεστώς και την οικο-νομία της αγοράς, ενώ στην Αυστρίατο 1955 τερματίσθηκε η τετραμερήςσυμμαχική κατοχή καθώς η ΕΣΣ∆ δέχ-θηκε να εγκαταλείψει την ζώνη κατο-χής της έναντι της ουδετερότητας τηςχώρας.

Ένα είναι βέβαιο στην Ουκρανίαέκλεισε οριστικά το κεφάλαιο εικοσι-πέντε χρόνων συνύπαρξης Ε.Ε –Ρω-σίας χωρίς εντάσεις απειλές και αμοι-βαίες καχυποψίες. Η ημιτελής Ευ-ρώπη χωρίς ουσιαστική κοινή εξωτε-ρική και αμυντική πολιτική ευθυγραμ-μίστηκε με τις ΗΠΑ. Ο μεγάλος χαμέ-νος δεν είναι άλλος από την Γερμανίαπου βλέπει την αυτάρκεια και εσω-στρέφεια της αλλά και την ηγεμονίατης στην Ευρωζώνη να απειλούνταιταυτόχρονα από την ύφεση που πέ-ρασε ήδη το κατώφλι της αλλά και τηνπαλινδρόμηση σε έναν Ψυχρό Πόλεμοάγνωστης διάρκειας και παρενερ-γειών.

•

Το Ισλαμικό Κράτοςκαι ο κόσμοςΆρθρο του Σωτήρη Ρούσσου για τατέσσερα ενδεχόμενα σενάρια αντιμε-τώπισης του ΙΚΙΣ. σελ. 115

Νέα κυβέρνησηΟλάντ-ΒαλςΒαθιά –και αξεπέραστη–η πολιτική κρίσηστη Γαλλία. σελ. 13ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Ολική επαναφοράστον Ψυχρό Πόλεμο “Η συλλογιστική

Πούτιν είναιξεκάθαρη: Η Ε.Ε δενθα αντέξειπεραιτέρωκλιμάκωση τωνκυρώσεων σεσυνδυασμό με πιθανήδιακοπή της ομαλήςροής φυσικού αερίουαλλά και με τοσυνολικό κόστος τηςδιάσωσης τηςΟυκρανίας πουυπερβαίνει κατά πολύτο ποσό πουετοιμάζεται ναεκταμιεύσει το ∆ΝΤ.

1122 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου, Βερολίνο

Φαίνεται ότι η Ανγκέλα Μέρκελ προβληματί-στηκε πολύ κατά τη διάρκεια των διακοπών τηςγια την λύση που έχει προκρίνει εδώ και πέντε

χρόνια για την αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώ-νης. Και κατέληξε ακόμα πιο πεπεισμένη ότι έχει δίκιο.∆εν την αποθάρρυναν ούτε οι οικονομολόγοι, ανάμεσάτους και κάποιοι νομπελίστες, που συνάντησε στιςαρχές του μήνα στο Λίνταου και οι οποίοι της είπαν,ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι αυτή η εμμονή στην σκληρήλιτότητα είναι καταστροφική για τη συνοχή των κοι-νωνιών αλλά και της ιδέας της Ευρώπης.

∆εν την προβλημάτισαν ούτε τα τεράστια προβλή-ματα, που αντιμετωπίζουν με αυτή τη συνταγή οικονο-μίες, που θεωρούνταν άλλοτε ισχυρές σαν τη γαλλικήή την ιταλική. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι,που ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενος μεταρρυθμιστήςβλέπει την δημοτικότητά του να πέφτει, αφού τα περι-θώρια δράσης του είναι τόσα πολλά, όσο αυτά πουαφήνει ένας ασφυκτικά στενός κορσές σε μια μεσήλικηπαχουλή κυρία, πού φιλοδοξεί να εμφανιστεί με βρα-δινό φόρεμα και μέση «δακτυλίδι». Ο επίσης Ιταλόςπρόεδρος της ΕΚΤ, έχει προφανώς συνειδητοποιήσειότι «η πατρίδα (του) κινδυνεύει» και άφησε υπονοού-μενα για την ανάγκη ενός μεγάλου ευρωπαϊκού προ-γράμματος επενδύσεων, που θα μπορούσε να τονώσειτις γονατισμένες οικονομίες του Νότου. Αμέσως στοΒερολίνο άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια και ο φιλο-κυβερνητικός τύπος, με πρώτη και καλύτερη τηνναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού «ΦράνκφουρτερΑλγκεμάινε» τον καλούσε να προσέξει τα λόγια του καινα αποσαφηνίσει αν προέκρινε με όσα είπε ότι υπο-

στηρίζει κάποιου είδους «χαλάρωση» της ως τώρα πο-λιτικής.

Ακόμα χειρότερα όμως, ήταν αυτά που άκουσε ομέχρι τις αρχές της εβδομάδας υπουργός Οικονομίαςτης Γαλλίας, Αρνό Μονμπούρ, από την ίδια εφημερίδααλλά και από την επίσης συντηρητική «ντι Βελτ» όταντόλμησε να αμφισβητήσει τη λογική υποταγής στιςγερμανικές διαταγές λιτότητας. Τι τυχοδιώκτη, τιαποτυχημένο, τι φαφλατά τον αποκάλεσαν, μέχριςότου να αρχίσουν μετά να πανηγυρίζουν, όταν έμαθανότι ο Γάλλος πρόεδρος προχώρησε πάραυτα στην απο-καθήλωσή του, προς παραδειγματισμό όσων δεν ομι-λούν την γερμανική...

Ίδιο έργο με ίδιους πρωταγωνιστές

Την ίδια ώρα βεβαίως η κυρία Μέρκελ με άνεση πε-ριδιάβαινε, στα αποκλεισμένα από το κοινό πάρκα της

Ισπανίας, δίπλα στον πιο πιστό μαθητή της στην Ευ-ρώπη (αν και ο χαρακτηρισμός αυτός μπορεί και ναθλίψει λίγο τον Αντώνη Σαμαρά) τον πρωθυπουργό τηςΙσπανίας, Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος τη διαβεβαίωνε ότιθα συνεχίσει να εφαρμόζει αυτές τις περιβοήτες«διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», όσο σκληρές και ανείναι.

Έτσι λοιπόν η κυρία Μέρκελ επέστρεψε περιχαρήςστο Βερολίνο και άρχισε να βγάζει από την ντουλάπατα πουλόβερ για να υποδεχτεί το φθινόπωρο, αδιαφο-ρώντας για μια ακόμα φορά για αυτό που εδώ και χρό-νια προειδοποιούν επιστήμονες και πολιτικοί της αν-τίπαλοι. Ότι δηλαδή το ευρωπαϊκό πουλόβερ ξηλώνε-ται μέρα με τη μέρα, αφού το χάσμα Βορρά-Νότου με-γαλώνει, οι κοινωνίες συνεχίζουν να φτωχοποιούνταικαι να οδηγούνται συχνά σε λύσεις απόγνωσης. Οιμόνοι που αισθάνονται ότι μπορεί και να γλυτώσουνπολύ φτηνά από αυτή την κρίση είναι οι τραπεζίτες πουτην υποδαύλισαν, οι κερδοσκόποι που, όπως τώρα«ανακάλυψαν» ακόμα και οι «ευαγγελιστές του μνημο-νίου», έδωσαν μια ισχυρή σπρωξιά στην Ελλάδα προςτην χρεωκοπία και οι εκπρόσωποι της μεγάλης γερμα-νικής βιομηχανίας, που τελικά είδε ότι η όλη αναστά-τωση μπορεί να της βγήκε και σε καλό.

Όσοι λοιπόν είχαν δώσει ραντεβού το Σεπτέμβρη ελ-πίζοντας να δουν ένα διαφορετικό έργο του μνημονια-κού θεάτρου θα πρέπει τώρα να αρκεστούν στο ίδιοσενάριο, τους ίδιους καλλιτέχνες και τους ίδιους κομ-πάρσους. Ήδη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τις γεμάτεςκομπορρημοσύνη δηλώσεις του για το «success story»της λιτότητας φρόντισε να μας βάλει από νωρίς στοφθινοπωρινό κλίμα.

•

Η Μέρκελ επέστρεψε δριμύτερη

Από την πρώτη μέρα του πολέμουστη Γάζα, είχε τεθεί το ερώτημασε τι ακριβώς στόχευε στρατιω-

τικά ο Νετανιάχου, πέρα από τις δια-κηρύξεις του περί αφοπλισμού τηςΧαμάς. Η μόνη λογική εξήγηση πουμπορούσε να δοθεί ήταν ότι ο πόλεμοςείχε αίτια που άπτονταν της εσωτερι-κής πολιτικής ζωής του Ισραήλ, απο-σκοπούσε δηλαδή στην αποσυμπίεσητων πιέσεων που δεχόταν ο ισραηλινόςπρωθυπουργός από τους κυβερνητι-κούς συμμάχους του –στόχος τελείωςσυγκεχυμένος. Η κατάληξη του πολέ-μου, με την εκεχειρία που συμφωνή-θηκε στο Κάιρο, επιβεβαίωσε ότι το Ισ-ραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο χωρίς ξεκα-θαρισμένο πολιτοστρατιωτικό στόχο.Αντιθέτως, η Χαμάς και οι άλλες πα-λαιστινιακές οργανώσεις μπήκαν στησύγκρουση με μια σαφώς προσδιορι-σμένη πολιτική ατζέντα: την άρση ή τηχαλάρωση του αποκλεισμού της Γάζας.

Όλα δείχνουν ότι η εκεχειρία τουΚαΐρου αποτελεί πολιτική επιτυχία γιατους Παλαιστινίους. Κατ’ αρχάς, ο πό-λεμος τελειώνει χωρίς το Ισραήλ ναέχει πετύχει τους διακηρυγμένους στό-χους του. Ούτε η Χαμάς αφοπλίστηκε,ούτε όλα τα τούνελ της υπόγειας πόληςτης Γάζας καταστράφηκαν –βέβαια,οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι οδιακηρυγμένος στόχος του Ισραήλήταν εξαρχής ανεδαφικός. Επιπλέον,όπως επισημαίνει ο Μπαράκ Νταβίντστη Χάαρετζ, η συμφωνία δεν κάνειούτε καν μνεία στα αιτήματα του Ισ-ραήλ, ενώ είναι σαφώς χειρότερη απότην παλιότερη πρόταση Κέρι, τηνοποία η ισραηλινή κυβέρνηση είχε λοι-δορήσει. Αυτή τη στιγμή μοιάζει απί-θανο να βγει ο Νετανιάχου στο εσωτε-

ρικό του Ισραήλ ενισχυμένος από τονπόλεμο στη Γάζα.

Τα θετικά της συμφωνίας

Το ίδιο το περιεχόμενο της συμφω-νίας είναι θετικό για τους Παλαιστίνι-ους, αφού προβλέπει το άνοιγμα τωνσυνοριακών περασμάτων για ανθρωπι-στική βοήθεια και οικοδομικά υλικά,καθώς και την επέκταση της ζώνηςαλιείας από τα 3 στα 6 μίλια. Πρόκειταιδηλαδή για πραγματική χαλάρωση τουαποκλεισμού, όχι όμως άρση του,όπως ζήταγαν οι Παλαιστίνιοι.Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι ταπαλαιστινιακά αιτήματα για άνοιγμαλιμανιού κι αεροδρομίου δεν απορρί-πτονται, αλλά παραπέμπονται στις δια-πραγματεύσεις που θα συνεχιστούν.Ακόμα και αν τελικά το Ισραήλ δεν

εφαρμόσει τη συμφωνία, πράγμα πολύπιθανό, οι Παλαιστίνιοι έχουν κερδίσειένα σημαντικό διαπραγματευτικό κε-κτημένο, το ότι για πρώτη φορά το Ισ-ραήλ αποδέχτηκε τη χαλάρωση τουαποκλεισμού της Γάζας.

Οι Παλαιστίνιοιβγαίνουν πιο ενωμένοι

Ανεξάρτητα από τους πανηγυρι-σμούς που οργανώθηκαν στη Γάζα, ηΧαμάς έχει σοβαρούς λόγους να επι-χαίρει. Παρά το βαρύ τίμημα που πλή-ρωσε τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο καισε στρατιωτικό εξοπλισμό, έμεινεόρθια, διατηρώντας ως την τελευταίαώρα του πολέμου τη δυνατότητά της ναεκτοξεύει ρουκέτες εναντίον του Ισ-ραήλ. Τώρα μπορεί να αρθρώσει μεπειστικότητα τον ισχυρισμό ότι η ένο-

πλη αντίσταση έφερε απτά αποτελέ-σματα και να δει το κύρος της να ανα-βαθμίζεται στην παλαιστινιακή κοινω-νία. Ο Μαχμούντ Αμπάς επίσης μπορείνα θεωρήσει πολιτική επιτυχία του τηνεκεχειρία. Όχι μόνο δεν αποκλείστηκεαπό τις συνομιλίες, αλλά πήρε ενεργόμέρος στη σύναψη της συμφωνίας. Τοβασικό όμως είναι ότι η εκεχειρία προ-βλέπει τη μερική επιστροφή της Φατάχστη Γάζα, αφού οι δυνάμεις της Παλαι-στινιακής Αρχής θα φυλάνε τα συνο-ριακά περάσματα και θα ελέγχουν τααγαθά που θα περνάνε. Οι Παλαιστί-νιοι καταφέρνουν να βγουν από τον πό-λεμο πιο ενωμένοι, αφού από τη μιαμεριά η συμφωνία Χαμάς-Φατάχ δεναναιρέθηκε, ενώ από την άλλη, συνερ-γάστηκαν στο πεδίο της μάχης και τοτραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Θα ήταν λάθος να αποδώσουμε τοαρνητικό για το Ισραήλ αποτέλεσματου πολέμου μόνο στις σπασμωδικέςκινήσεις του Νετανιάχου. Το μείζονπρόβλημα του Ισραήλ είναι η επιμονήτου στην κατοχή των παλαιστινιακώνεδαφών. Ο ακατάβλητος αγώνας τωνΠαλαιστινίων για ανεξαρτησία, η κα-τακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμηςγια τα εγκλήματα του ισραηλινού στρα-τού, καθώς και η γενική ανατίναξη τουαραβικού κόσμου, οδηγούν το Ισραήλνα χάνει συνεχώς ερείσματα στο διε-θνές πεδίο, αφού εμφανίζεται ως έναςαπάνθρωπος παράγοντας αποσταθερο-ποίησης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ∆ύσηθα πάψει να προστατεύει το Ισραήλ,αλλά ότι το Ισραήλ δεν έχει πλέον από-λυτη ελευθερία κινήσεων.

Αναδημοσίευση από το editorialτου left.gr

Πολιτική νίκητων Παλαιστινίων η εκεχειρία

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 1133∆ΙΕΘΝΗ

www.facebook.com/events/289212577947949

Εκλο γέςή το μά τες

Με μία δυ να μι κή κι νη το -ποίη ση το α πό γευ μα της

Πέ μπτης στο κοι νο βού λιο τουΛι βά νου, α κτι βι στές του κι νή -μα τος της το μά τας ζή τη σαν ε -κλο γές και δια μαρ τυ ρή θη κανε νά ντια στο σχέ διο της κυ βέρ -νη σης για πα ρά τα ση της θη -τείας της, που λή γει το Νοέμ -βριο, με πρό σχη μα την α σφά -λεια. Το κί νη μα πή ρε το ό νο μάτου α πό την ε πί θε ση με το μά -τες που έ γι νε την ά νοι ξη ε να -ντίον κυ βερ νη τι κών στε λε χών,ε νώ πριν λί γες η μέ ρες οι α κτι -βι στές έ στει λαν προ ει δο ποιη -τι κά α πό μια ντο μά τα με το λο -γό τυ πο «ό χι στην πα ρά τα ση»στους 128 βου λευ τές.

www.breadandroseshe -ritage.org

Ψω μίκαι τρια ντά φυλ λα

Με τη συμ με το χή δε κά -δων ορ γα νώ σεων αρ χί -

ζει αύ ριο στο Λό ρε νς της Μα -σα χου σέ της το τρια κο στό φε -στι βάλ μνή μης «breadandro -ses», που α πο τε λεί μια πλα τιάπο λι τι σμι κή συ νά ντη ση στην ο -ποία έ χουν ε νερ γό ρό λο οι με -τα να στευ τι κές κοι νό τη τες τηςπε ριο χής. Το φε στι βάλ εί ναι α -φιε ρω μέ νο στη με γα λειώ δηγε νι κή α περ γία των κλω -στοϋφα ντουρ γών α πό τον Ια -νουά ριο μέ χρι τον Μάρ τιο του1912, που έ μει νε στην ι στο ρίαα πό το σύν θη μα «ψω μί καιτρια ντά φυλ λα» που πε ρι λαμ -βα νό ταν στο ο μώ νυ μο ποίη ματου α με ρι κα νού ποιη τή JamesOppenheim.

www.facebook.com/labora-torioccupatomorion

Για μια κοι νω νι κήΒε νε τία

Εκα το ντά δες άν θρω ποιδια δή λω σαν την Τε τάρ τη

στο Lido di Venezia, στα ε γκαί -νια του φε στι βάλ κι νη μα το γρά -φου, δί νο ντας το δι κό τους τό -νο στο σύ νη θες λει τουρ γι κό. Ηκι νη το ποίη ση ορ γα νώ θη κε δια -δι κτυα κά με στό χο να α κου στείη φω νή των «α πό κά τω» για ει -σό δη μα, στέ γα ση και κοι νω νι κάδι καιώ μα τα για ό λους, α πέ να -ντι στην πρό τα ση του ει δι κούε πι τρό που Βι τό ριο Ζα πα λόρ το,α πε σταλ μέ νου του Ρέ ντσι με τάτην πα ραί τη ση του δή μαρ χουΟρσό νι που ε μπλέ κε ται σεσκάν δα λο πα ρά νο μης χρη μα το -δό τη σης, για πε ρι κο πές τωνκοι νω νι κών δα πα νών στην πό -λη κα τά 50.000.000 ευ ρώ.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Στις 9 Αυ γού στου, στο Φέρ γκιου -σον, στα προά στια της πρω τεύου -σας του Μι σού ρι, Σε ντ Λούις, ο

18χρο νος μαύ ρος Μάι κλ Μπρά ουν έ πε -σε νε κρός α πό τους 10 ή 11 πυ ρο βο λι -σμούς α στυ νο μι κού. Ο Μάικ -για τουςφί λους και την οι κο γέ νειά του-, εί χε μό -λις εγ γρα φεί στο κο λέ γιο και θα ξε κι -νού σε τις σπου δές του. Ήταν ά ο πλοςμεν, αλ λά ο λευ κός α στυ νο μι κός Ντά- ρεν Γουίλ σον έ κρι νε ό τι ή ταν έ νο χος καια πει λη τι κός για τον ί διο, ο πό τε τον κα- τα δί κα σε ε πι τό που με την ποι νή του θα- νά του, πα ρό τι, σύμ φω να με μαρ τυ ρίες,εί χε ση κώ σει τα χέ ρια του σε πα ρά δο σηπριν δε χθεί τους πυ ρο βο λι σμούς.

Αγα νά κτη ση και βία

Το αι μό φυρ το σώ μα του νε κρού παι- διού έ μει νε στον δρό μο ε πί τέσ σε ρις ώ -ρες και προ στέ θη κε στη σει ρά των θα- νά των, η μνή μη των ο ποίων α να σύρ θη -κε με α φορ μή το γε γο νός. Το, κά θε άλ -λο πα ρά με μο νω μέ νο, «πε ρι στα τι κό» ε -νερ γο ποίη σε μια α λυ σι δω τή α ντί δρα ση.Τα ρα χές ξέ σπα σαν στη φτω χή πό λητων 21.000 κα τοί κων, τις ο ποίες ο κυ- βερ νή της του Μι σού ρι, Τζέι Νί ξον, έ δω -σε ε ντο λή να κα τα στεί λουν δυ νά μειςτης ε θνο φρου ράς με στρα τιω τι κό ο πλι -σμό και τε θω ρα κι σμέ να, οι ο ποίες έ ρι -ξαν δα κρυ γό να κι έ κα ναν μα ζι κές συλ- λή ψεις α κό μα και δη μο σιο γρά φων,προ κα λώ ντας πε ρισ σό τε ρη α γα νά κτη σηκαι βία τις μέ ρες με τά το θά να το τουΜάι κλ Μπρά ουν. Η κα τα στο λή συ νε χί -στη κε με τέ τοια έ ντα ση, ώ στε η Ομο- σπον δια κή Υπη ρε σία Πο λι τι κής Αε ρο -πο ρίας ε ξέ δω σε τρεις μέ ρες αρ γό τε ρα,α πα γό ρευ ση των πτή σεων πά νω α πότην πε ριο χή -προ φα νώς ό χι ε ξαι τίαςτων πυ ρών α πό τους δια μαρ τυ ρό με νουςπο λί τες. Στην ε βδο μά δα που α κο λού θη -σε, α κό μα και σε συ γκέ ντρω ση 200 α τό -μων, η α στυ νο μία έ ρι ξε δα κρυ γό να.

Τα γε γο νό τα πή ραν δια στά σεις στηνα με ρι κα νι κή και διε θνή ει δη σε ο γρα φίακαι κοι νή γνώ μη. Εκα το ντά δες άρ θρακαι σχό λια α κο λού θη σαν έ ναν θά να τοπου ί σως να έ με νε στην α φά νεια, ό πωςαυ τός του Έρικ Γκάρ νερ στην Νέα Υόρ -κη, 43χρο νου μαύ ρου, πα τέ ρα έ ξι παι- διών, τον ο ποίο, τον Ιού λιο, α στυ νο μι -κός εί χε πιέ σει τό σο δυ να τά στο ο δό -στρω μα, ώ στε να του προ κα λέ σει α σφυ- ξία. Στις πε ρι πτώ σεις της ο λοέ να συ- χνό τε ρης βίας α πό α στυ νο μι κούς, πρέ- πει να προ στε θούν και οι πε ρι πτώ σεις

αυ το δι κίας α πό πο λί τες που έ χουν κό- στος σε αν θρώ πι νες ζωές. Με τα ξύ τους,ο 17χρο νος Τρέι βον Μάρ τιν, τον ο ποίοέ κρι νε έ νο χο και σκό τω σε τον Φε- βρουά ριο 2012 στη Φλό ρι ντα ο πο λί τηςΤζορτζ Ζί μερ μαν, ο ο ποίος στην συ νέ -χεια α θωώ θη κε α πό το δι κα στή ριο(Επο χή 21.7.2013). Η οι κο γέ νεια Μπρά- ουν προ σέ λα βε τον ί διο δι κη γό ρο πουεί χε υ πε ρα σπι στεί την οι κο γέ νεια Μάρ- τιν. Τα θύ μα τα κα τα δει κνύουν το ρα τσι -σμό που κρύ βε ται ό λο και δυ σκο λό τε ρα«κά τω α πό το χα λί» της α με ρι κα νι κής υ -πο κρι σίας και στρέ φε ται, ε κτός α πό τηφυ λή, και ε να ντίον των φτω χών και πε- ρι θω ριο ποιη μέ νων α πό το ί διο το κοι- νω νι κο-οι κο νο μι κό σύ στη μα. Οι ο μά δεςπλη θυ σμού που «ε ξο ρί στη καν» α πό τημε σαία τά ξη λό γω της ύ φε σης α πο τε -λούν πλέ ον τους «πα ρίες» της κοι νω -νίας, ό πως πα ρα δο σια κά συμ βαί νει μετους έγ χρω μους.

Όπως ση μειώ νει ο πρώην μπα σκε -τμπο λί στας, α κτι βι στής και υ πε ρα σπι -στής κοι νω νι κών κι νη μά των, Κα ρίμ Αμ-πντού λ-Τζα μπά ρ, σε άρ θρο του στο πε- ριο δι κό TIME που ε πι κρί θη κε α πό σχο- λια στές, οι α γώ νες δεν πρέ πει πλέ ον ναεί ναι φυ λε τι κοί, αλ λά τα ξι κοί.

Κρύ βουντα πραγ μα τι κά προ βλή μα τα

Συ ντη ρη τι κά ΜΜΕ και δη μό σια πρό- σω πα προ σπά θη σαν κι αυ τή τη φο ράμε θο δι κά να υ πο κρύ ψουν ή να υ πο βαθ -μί σουν τα πραγ μα τι κά προ βλή μα τα τηςα με ρι κα νι κής κοι νω νίας, που πε ρι λαμ -βά νουν τις με γά λες α δι κίες και α νι σό -τη τες σε ει σο δή μα τα και σε πρό σβα σηστην παι δεία, στην πε ρί θαλ ψη και στηνερ γα σία. Πολ λά ΜΜΕ έ δω σαν πε ρισ σό -τε ρη έμ φα ση στην πι θα νό τη τα πα ρα βα -τι κής και ε πι θε τι κής συ μπε ρι φο ράς α -πό τον Μπρά ουν, πα ρά στον πα ρα λο γι -σμό ε νός θα νά του που μπο ρεί να προ- κλη θεί με τό ση ευ κο λία. Αλλά και πά λισύμ φω να με τον Κα ρί μ: «Πώς μπο ρούνοι τη λε θε α τές να κά νουν λο γι κές ε πι λο -γές σε μια δη μο κρα τία, αν οι πη γές τηςπλη ρο φό ρη σής τους εί ναι διε φθαρ μέ -νες; ∆εν μπο ρούν, και με αυ τόν α κρι βώςτον τρό πο το 1% ε λέγ χει την μοί ρα του99%». Ο πρό ε δρος Ομπά μα έ στει λεσυλ λυ πη τή ρια για τον σπα ρα ξι κάρ διο,ό πως τον χα ρα κτή ρι σε, θά να το στην οι- κο γέ νεια του θύ μα τος, α να κοί νω σε τηνα νε ξάρ τη τη έ ρευ να του υ πουρ γείου ∆ι-

καιο σύ νης, έ κα νε δη λώ σεις υ πέρ της ε -λευ θε ρίας του λό γου και των συ να θροί -σεων με α φορ μή την ε πέμ βα ση της ε -θνο φρου ράς και διέ τα ξε την ε πα νε ξέ -τα ση της δια νο μής και της χρή σηςστρα τιω τι κού ε ξο πλι σμού α πό την πο- λι τεια κή και το πι κή α στυ νο μία. Στηνκη δεία του Μπρά ουν στις 25 Αυ γού -στου, πα ρα βρέ θη καν τρεις α πε σταλ μέ -νοι του Λευ κού Οί κου. Αν και δέ χθη κεε πι κρί σεις για «ε λα φρό τη τα» στην α ντι -με τώ πι ση των προ βλη μά των που (ξα -να)έ φε ρε στην ε πι φά νεια το Φέρ γκιου -σον, πολ λοί -των ελ λη νι κών ΜΜΕ πε ρι -λαμ βα νο μέ νω ν- προ τί μη σαν να τη συ- σχε τί σουν πε ρισ σό τε ρο με την ε κτέ λε -ση του α με ρι κα νού ο μή ρου στο Ιράκ.

Χρεια ζό μα στε κί νη μα

Στο Φέρ γκιου σον, με 70% μαύ ρο πλη- θυ σμό, με τρεις μαύ ρους α στυ νο μι κούςα πό τους 53 συ νο λι κά και με ι στο ρι κόστις φυ λε τι κές α νι σό τη τες, η πλειο ψη -φία των μαύ ρων και λευ κών δια δη λω -τών συ νέ χι σαν τις δια μαρ τυ ρίες ει ρη νι -κά με τά την α πο χώ ρη ση της ε θνο φρου -ράς και με τά την κη δεία με συν θή μα ταγια α πό δο ση δι καιο σύ νης. Πο ρείεςδιορ γα νώ θη καν και υ πέρ του α στυ νο μι -κού, κα λώ ντας να μην κρί νε ται έ νο χοςχω ρίς α πο δεί ξεις.

Συν θή μα τα ό πως «Ψη λά τα χέ ρια, μηνπυ ρο βο λείς!», «Μας πυ ρο βο λούν, α γα -να κτή σα με, και ρός να α ντι στα θού με», ησύν δε ση του «πε ρι στα τι κού» με τουςθα νά τους και τους α γώ νες των μαύ ρων,με θύ μα τα του μα κρι νού και πρό σφα τουπα ρελ θό ντος αλ λά και με την βία τωνΗ ΠΑ ε ντός και ε κτός συ νό ρων, εί ναισπί θες ελ πί δας που ά να ψε, ά θε λά τουα σφα λώς, ο Μάι κλ Μπρά ουν.

Ο αι δε σι μό τα τος Αλ Σάρ πτον, α κτι βι -στής ε πί δε κα ε τίες για τα αν θρώ πι νακαι φυ λε τι κά δι καιώ μα τα, που πα ρα -βρέ θη κε στην κη δεία και ορ γά νω σε δια- μαρ τυ ρίες στο Φέρ γκιου σον και στηΝέα Υόρ κη στη συ νέ χεια (για τον ΈρικΓκάρ νερ), τό νι σε: «∆εν μπο ρού με να έ -χου με μία κι νη το ποίη ση, πρέ πει να έ -χου με έ να κί νη μα. Κι νη το ποίη ση εί ναινα θυ μώ νεις και να ε ξαν τλεί σαι για μία-δύο νύ χτες. Κί νη μα ση μαί νει ό τι πρέ πεινα εί μα στε πα ρό ντες για με γά λο χρο νι -κό διά στη μα και να με τα τρέ ψου με τουςύ μνους σε αλ λα γή, τις δια δη λώ σεις μαςσε νο μο θε σία».

Ελι σά βετ Πε τρί δου

ΜΑΪΚΛ ΜΠΡΑΟΥΝ

Το νέο θύμα των φυλετικώνκαι ταξικών διακρίσεων

∆εν μπορούμε να έχουμε μία κινητο-ποίηση, πρέπει να έχουμε ένα κί-νημα. Κινητοποίηση είναι να θυμώ-νεις και να εξαντλείσαι για μία-δύονύχτες. Κίνημα σημαίνει ότι πρέπεινα είμαστε παρόντες για μεγάλοχρονικό διάστημα και να μετατρέ-ψουμε τους ύμνους σε αλλαγή, τιςδιαδηλώσεις μας σε νομοθεσία.

“

1144 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Πιερ Λοράν:Μέτωπα παντούγια μια άλληπολιτική

ΟΠιερ Λοράν εθνικόςγραμματέας του ΓΚΚσε δήλωσή του μετά

τον ανασχηματισμό τηςκυβέρνησης Βαλς, μεταξύάλλων, τόνισε: «Ηεκτελεστική εξουσίαβυθίζεται σε ένα επικίνδυνοαδιέξοδο για τη Γαλλία. Ηπολιτική Ολάντ-Βαλς δεν θαέχει καμία τύχη. Οι αιτίεςείναι γνωστές. Μιαδρακόντεια πολιτικήλιτότητας, συμπίεσης τηςζήτησης και μείωσης τηςαγοραστικής ικανότητας, ενώαπό την άλλη αυξάνονται ταδώρα προς τους χρηματιστέςκαι το κεφάλαιο. Η νέακυβέρνηση θα γενικεύσειαυτή την πολιτική. Ηαποτυχία είναι εκ τωνπροτέρωνπρογραμματισμένη.

Η Γαλλία μπορείνα τραυματιστεί σοβαρά

Ο αυταρχισμός και η βία σανμέθοδοι για να κυβερνήσεικάποιος δεν πετυχαίνουντίποτα άλλο παρά νατροφοδοτούν αυτή τηνπολιτική κρίση. Η κυβέρνησηθα καταστεί ανίκανη νασυσπειρώσει τους Γάλλους,την αριστερά ακόμα και τουςσοσιαλιστές, για ναανανεώσει με απαιτήσεις μιαπολιτική εθνικής ανόρθωσης.Εμείς δεν μπορούμε νααφήσουμε να περάσει ηπολιτική της, γιατί το τίμημαπου θα πληρωθεί είναι ήδηκαι θα είναι ακόμα πιο βαρύγια τη Γαλλία και τουςΓάλλους. Η οργή μας είναιακόμα μεγαλύτερη όσοσυνεχίζεται αυτή η πολιτική,ενώ υπάρχουν οι λύσεις καιοι δυνάμεις για μια άλληπολιτική. Ο χρόνος έφτασεγια όλους όσοι αρνούνταιαυτή την πολιτική τηςαυτοκτονίας. Να αναλάβουμε δράση, νασυζητήσουμε και ναδράσουμε από κοινού, νασυσπειρώσουμε την αριστεράκαι το λαό, για ναοικοδομήσουμε μια άλληπολιτική, να οικοδομήσουμεπαντού σ’ όλη τη χώραευρύτατα μέτωπα δράσης,που θα προωθήσουν απότώρα λύσεις για τηνκοινωνική ανάκαμψη, τηφορολογική δικαιοσύνη, θαοργανώσουμε τον αγώναενάντια στη σπατάλη τωνχρηματοπιστωτικών μέσωνγια τη δημιουργία θέσεωνεργασίας που χρειάζονταιστις δημόσιες υπηρεσίες, τηνκατοικία, τη βιομηχανία καιτην οικολογική αλλαγή. Αλλάκαι για την επαναθεμελίωσητης κοινωνικής δημοκρατίας.Για όλους όσοι είναι έτοιμοινα αναλάβουν δράση, δίνουμεραντεβού στη γιορτή της«Ουμανιτέ».

•

Ηπαραίτηση της κυβέρνησης Βαλς,πέντε μήνες μετά την ορκωμοσίατης, είναι αδιάψευστη μαρτυρία

της τεράστιας αποτυχίας της. Ο σχηματι-σμός της δεύτερης κυβέρνησης Βαλς δεναναμένεται να έχει καλύτερη τύχη, γιατίη βασική της αποστολή είναι να συνεχίσειμε ακόμα μεγαλύτερη συνέπεια και συ-νοχή τη δεξιά πολιτική. Εγγυητής αυτήςτης πολιτικής είναι ο νέος υπουργός Οι-κονομικών Εμανουέλ Μακρόν, άνθρωποςκλειδί των τραπεζών και των χρηματοπι-στωτικών αγορών, που έχει ταχθεί υπέρτης οριστικής κατάργησης του 35ώρου.Έτσι, η Γαλλία ακολουθεί κάπως καθυ-στερημένα μια πορεία παρόμοια με αυτήπου βαδίζουν αρκετά χρόνια τώρα οιχώρες της Νότιας Ευρώπης στην ευρω-ζώνη.

Οι ριζικές πολιτικές διαφωνίες πουεξέφρασαν ο Αρνό Μοντπούρ (Οικονο-μίας) και ο Μπενουά Αμόν (Εκπαίδευ-σης), επιτάχυναν την πτώση της κυβέρνη-σης Βαλς. Ο πρόεδρος Ολάντ ενοχλημέ-νος από τις διαφωνίες των δύο υπουργώνέδωσε την εντολή στον πρωθυπουργό Μα-νουέλ Βαλς να συνεχίσει με το νέο κυβερ-νητικό σχήμα, αρκετά πιο περιορισμένοκαι αδύναμο, «πάνω στα ερείπια μιας δια-λυμένης πλειοψηφίας», αναφέρει αρθρο-γράφος της «Ουμανιτέ». Το τρίτο στέλε-χος του Σοσιαλιστικού Κόμματος που δενδέχτηκε να κρατήσει υπουργείο, είναι ηΟρελί Φιλιπέτι. Η νέα κυβέρνηση ανα-λαμβάνει τη στιγμή που η δημοτικότητατων Ολάντ και Βαλς βρίσκεται στο πιοχαμηλό σημείο. Και οι δύο τους βρίσκον-ται σε ελεύθερη πτώση. Παρά το γεγονόςαυτό και την τεράστια δυσαρμονία με τολαϊκό αίσθημα, το δίδυμο επιδιώκει νασυνεχίσει μια σκληρή πολιτική λιτότητας,να συμπιέσει τη ζήτηση μειώνοντας τηναγοραστική ικανότητα των εργαζομένωνκαι των λαϊκών στρωμάτων, γιατί έτσι πι-στεύει ότι θα μπορέσει να πείσει την καγ-κελάριο Μέρκελ να συναινέσει στη στρα-τηγική του επιλογή του «συμφώνου γιατην ανάπτυξη», την οποία παρουσίασε οΟλάντ το 2012 στη Ρώμη.

Σόιμπλε: Η Γαλλία πάσχει

Η γερμανική πλευρά δεν φαίνεται,όμως, να κάνει υποχώρηση έστω και ελά-χιστα από τις θέσεις της για «τις δομικέςμεταρρυθμίσεις» και τη «μείωση του χρέ-ους». Ο Β. Σόιμπλε δήλωσε τον Ιούλιο ότιη Γαλλία πάσχει από «δύο ελαττώματα:την κρίση εμπιστοσύνης και την κρίση αν-ταγωνιστικότητας». Για να προβάλειαξιώσεις θα πρέπει να ξεπεράσει τα ελατ-τώματά της, τα οποία άλλωστε την εμπο-δίζουν να διεκδικεί ιδιαίτερα αξιώματαστην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως αυτότου επιτρόπου των Οικονομικών πουδιεκδικεί για τον Πιερ Μοσκοβισί. Οι ηγε-σίες και από τις δύο πλευρές είναι αδύ-νατον να προσεγγίσουν η μία την άλλη,γιατί πρεσβεύουν δύο διαφορετικές λογι-κές. Η μία προχωράει στις μεταρρυθμί-σεις για να πετύχει την ανάκαμψη και ηάλλη αρνείται κάθε προσπάθεια ανάκαμ-ψης που θα φρενάρει τις μεταρρυθμίσεις.Με άλλα λόγια, «η Γερμανία δεν επιθυμείτην ανάκαμψη», γράφει ο Ρομαρί Γκοντένστη «La tribune». Και η λογική αυτή τηςΓερμανίας επικρατεί, παρά την κριτικήπου ασκείται και από έντυπα, όπως οι«New York Times», για «τη λανθασμένηπολιτική που εφαρμόζουν οι ηγέτες τηςΕυρώπης και συνεχίζουν να επιμένουν μεπείσμα σ’ αυτή την πολιτική, παρά τηναποτυχία της, όπως αποδεικνύεται απόόλα τα στοιχεία…»

∆εν προβλέπεταιμακρύς ο βίος της

Η Γαλλία με τις πολιτικές που συνεχί-ζει να εφαρμόζει και η σοσιαλιστική κυ-βέρνηση μετά τον Σαρκοζί, έφτασε σε νέορεκόρ ανεργίας: αριθμεί ήδη 3.424.000εκατομμύρια άνεργους. Με αυτά τα δεδο-μένα ο βίος αυτής της κυβέρνησης δενπροβλέπεται να είναι μακρύς. Όχι μόνογιατί δεν φαίνεται να διαθέτει την από-λυτη πλειοψηφία των 289 εδρών. Απότους 290 βουλευτές του ΣΚ μόνο 200 υπέ-

γραψαν ένα κείμενο στήριξης αυτής τηςκυβέρνησης. ∆εν είναι βέβαια εύκολο ναπροβλεφθεί τι θα κάνουν σε συγκεκρι-μένα νομοσχέδια οι «διαμαρτυρόμενοι».

Σε προηγούμενες ψηφοφορίες δενείχαν κρατήσει ενιαία στάση. Ωστόσο, ηδύναμη των διαμαρτυρόμενων βουλευτώντου ΣΚ έχει διευρυνθεί. Η κυβέρνησηΟλάντ-Βαλς μπορεί να ελπίζει στη στή-ριξη 16 βουλευτών του ΡιζοσπαστικούΚόμματος που ανήκει στην πλειοψηφία.Η δεξιά αντιπολίτευση, όμως, συγκεν-τρώνει σημαντικά μεγαλύτερη δύναμηβουλευτών 236 (189 του κόμματος UMPτου οποίου είχε ηγηθεί ο Ν. Σαρκοζί, συν30 του UDI και 7 ανένταχτοι του MODEM,3 διάφοροι δεξιοί και 3 από το Εθνικό Μέ-τωπο.

Οι βουλευτές του ΣΚ μπροστάσε κρίσιμα διλήμματα

Η κυβέρνηση μπορεί με βάση το σύν-ταγμα και με σχετική πλειοψηφία να περ-νάει τους νόμους. Τι θα γίνει σε περί-πτωση που η δεξιά αντιπολίτευση θέσειθέμα ψήφου εμπιστοσύνης; Προς τοπαρόν αποφεύγει κάθε νύξη και τα ΜΜΕτο αγνοούν τελείως. Ίσως γιατί το ΕθνικόΜέτωπο μπορεί να τους απειλήσει σο-βαρά. Μπροστά σ’ αυτή τη δύσκολη καιπολύ περίπλοκη κατάσταση η κυβέρνησηπροσπαθεί να εγκλωβίσει τους βουλευτέςτης με το επιχείρημα ότι θα φέρουν τηνευθύνη για κάθε δυσάρεστη εξέλιξη.

Η αριστερά πέρα από το ΣΚ και όσεςδυνάμεις αποδεσμεύονται επιχειρούν ναδιαμορφώσουν κοινά σημεία σύγκλισηςκαι αντίστασης προβάλλοντας μια εναλ-λακτική αριστερή πολιτική. ∆ηλώσεις γιαμια τέτοια πορεία έκαναν οι εκπρόσωποιτου Αριστερού Κόμματος, των διαφω-νούντων και των κινημάτων, καθώς και οΠιερ Λοράν του ΓΚΚ. Απόσπασμα της δή-λωσής του δημοσιεύουμε στην «Εποχή».

Μ. Κοβάνης

Η Γαλλία στο δρόμοτων χωρών του Νότου

Ο Φρανσουά Ολάντ και ο Μανουέλ Βαλςεπέλεξαν για υπουργό Οικονομίας έναν τρα-πεζίτη. Αυτή η επιλογή θα επιτρέψει στοκράτος να υπηρετήσει ακόμα καλύτερα τοντραπεζικό τομέα. Αυτό το κόσμημα της γαλ-λικής ανταγωνιστικότητας, ο Εμανουέλ Μα-κρόν, γνωρίζει άμεσα τα χρηματοπιστωτικά,διαχειρίστηκε την Τράπεζα Ρότσιλντ, συνέ-βαλε το 2012 στην εξαγορά από τη Νεστλέμιας θυγατρικής Pfizer. Μια πράξη που τουεπέτρεψε να γίνει εκατομμυριούχος.Για ναδυναμώσει την ανταγωνιστικότητα της κυ-βέρνησης του ο Φρ. Ολάντ θα μπορούσε ναπάει πιο μακριά. Γιατί δεν ορίζει τους ηγέ-τες της CAC 40 (των Μεγάλων Επιχειρή-σεων στο Χρηματιστήριο) στην κυβέρνηση;Η όσμωση ανάμεσα στην πολιτική ολιγαρχίακαι τη χρηματοπιστωτική θα ήταν ένα θέαμαστην υπηρεσία των μεγάλων τραπεζιτώνκαι βιομηχάνων δισεκατομμυριούχων, πουπιλοτάρουν σήμερα τις διαπραγματεύσεις

για τη ∆ιατλαντική Συμμαχία, τις ελεύθερες ανταλλαγές (TAFTA). Για την Attac αυτές οι πολυεθνικές συνιστούν στο εξής τους κυ-ρίαρχους της πολιτικής εξουσίας. Εμείς καλούμε τους πολίτες να μετέχουν μαζικά στην πανευρωπαϊκή ημέρα για την ανατροπή τηςεξουσίας των δισεκατομμυριούχων, να πολλαπλασιάσουμε στις 11 Οκτωβρίου τις ειρηνικές μας δράσεις ενάντια στις φίρμες που προ-βάλλονται αλαζονικά και τις κεντρικές τράπεζες BNP Paribas, Sosiete Generale, και να μετέχουν στις προετοιμασίες για την παγκό-σμια διάσκεψη για το κλίμα το 2015.

ATTAC ΓΑΛΛΙΑΣ

Ένας τραπεζίτης στην κυβέρνηση.Γιατί όχι και άλλοι;

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 1155∆ΙΕΘΝΗ

του Σωτήρη Ρούσσου

Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της ΜείζονοςΣυρίας (ΙΚΙΣ ή ISIS στα αγγλικά) είναι μιαπραγματικότητα. Ελέγχει μια ευρεία ζώνη από

την ανατολική Συρία ως το κεντρικό Ιράκ, η οποίαπεριλαμβάνει σημαντικές πληθυσμιακές συγκεντρώ-σεις, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, ακόμη και φράγ-ματα. Αποτελεί μια δύναμη με σημαντικό ρόλο πουέχει κονιορτοποιήσει ουσιαστικά την κυριαρχία δύοκρατών, της Συρίας και του Ιράκ, και απειλεί τη στα-θερότητα άλλων, όπως η Ιορδανία ή ακόμη ο Λίβα-νος και η Τουρκία. ∆εν έχει δημιουργήσει, όμως, κρά-τος (παρά τη συμπερίληψη του όρου στην ονομασίατης) ούτε βέβαια χαλιφάτο, δηλαδή μια ανώτατη πο-λιτικο-θρησκευτική ηγεσία με επιρροή και εξουσίασε μουσουλμανικές κοινότητες πέραν των λίγων χι-λιάδων τζιχαντιστών που βρίσκονται στις γραμμέςτου. Και θα είναι πολύ δύσκολο ο διάχυτος έλεγχοςπου ασκεί το ΙΚΙΣ επί του εδάφους να μετατραπεί σεκράτος, παρά τις προσπάθειες της οργάνωσης να δη-μιουργήσει οιονεί κρατικές δομές στην Μοσούλη καιτην ανατολική Συρία. Είναι, όμως, προφανές ότι οιβασικές παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμειςπρέπει να το αντιμετωπίσουν με άμεσο τρόπο.

Η επιβίωσή του θα δημιουργεί συνεχή αστάθειαστην τρίτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου,θα αποτελεί ασφαλές καταφύγιο και εφαλτήριο τωναπανταχού τζιχαντιστών, θα υπονομεύει τη σταθερό-τητα των όμορων κρατών και, κυρίως, θα αποτελείεπιτυχημένο παράδειγμα προς μίμηση στην καρδιάτου αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου. Μέχριτώρα κάτι τέτοιο είχε επιτευχθεί μόνο στις παρυφέςτου παραδοσιακού μουσουλμανικού κόσμου, στοΑφγανιστάν, τη Σομαλία ή την Υεμένη. Η εκδοχή ότιοι Αμερικανοί, το Ισραήλ ή άλλες περιφερειακές δυ-νάμεις επιθυμούν την παρουσία του στην περιοχή δενευσταθεί, μιας και όλοι έχουν πάρει τα μαθήματάτους από το Αφγανιστάν, από το Ιράκ και, εσχάτως,τη Λιβύη.

1. Αμερικάνικη χερσαία επιχείρηση

Το πρώτο σενάριο αντιμετώπισής του θα ήταν μιααμερικανική χερσαία επιχείρηση, με τη βοήθεια τωνσυμμάχων τους. Κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά αμφί-βολο, με δεδομένη την ως σήμερα σφοδρή αντίθεσητης αμερικανικής κοινής γνώμης και την εκπεφρα-σμένη βούληση της κυβέρνησης Ομπάμα εναντίονολοκληρωτικής χερσαίας επιχείρησης στην περιοχή.Άλλωστε, και η στενή σύμμαχος των ΗΠΑ στην πε-ριοχή, η Σαουδική Αραβία, έχει εκφράσει την έντονηδιαφωνία της σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θεωρώνταςότι μια αμερικανική επίθεση εναντίον του ΙΚΙΣ θαεκληφθεί ως επίθεση της ∆ύσης εναντίον του σουνι-

τικού Ισλάμ. Πάντως το ενδεχόμενο δεν μπορεί νααποκλειστεί εντελώς, ιδίως αν το ΙΚΙΣ απειλήσει μεδιάλυση την Ιορδανία και εισέλθει στον άμεσο στρα-τηγικό περίγυρο του Ισραήλ.

2.Αμερικάνικες αεροπορικές επιχειρήσεις

Το δεύτερο σενάριο, το οποίο πραγματοποιείταισήμερα, είναι αμερικανικές αεροπορικές επιχειρή-σεις εναντίον του ΙΚΙΣ. Ακόμη και αν οι επιδρομέςαυτές ανακόψουν τη τζιχαντιστική προέλαση, δεν θακαταφέρουν συντριπτικό κτύπημα εναντίον της ορ-γάνωσης. Το ΙΚΙΣ έχει τη δυνατότητα να διαλύει τουςμεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς του σε μικρέςομάδες που δεν είναι ευάλωτες σε αεροπορικές επι-θέσεις και θα προκρίνει την παρείσφρηση αυτών τωνομάδων στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ανάλογη τακτικήείχε εφαρμόσει και στη Συρία. Οι αεροπορικές επι-θέσεις, για να είναι αποτελεσματικές, θα πρέπει νασυνοδευτούν από ενδυνάμωση του ιρακινού στρατού,κάτι που είναι αδύνατο με την ακυβερνησία που επι-κρατεί στην Βαγδάτη και την εθνοθρησκευτική τρι-χοτόμηση της χώρας.

3.Συνεννόηση μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ

Αυτή η τελευταία προϋπόθεση μάς φέρνει στοτρίτο και μάλλον πιο ελπιδοφόρο σενάριο που προ-ϋποθέτει μια μεγάλη συνεννόηση μεταξύ Ιράν καιΗΠΑ για τη διευθέτηση των περιφερειακών ζητημά-των. Μια «μικρή» ad hoc συνεννόηση για τη συγκρό-τηση ιρακινής κυβέρνησης κοινά αποδεκτής απόσουνίτες, Κούρδους και σιίτες δεν θα εξαλείψει τονκίνδυνο των τζιχαντιστών. Για την εξουδετέρωση τουΙΚΙΣ είναι αναγκαία χτυπήματα εναντίον των βάσεωντου και στη Συρία, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη τηςαεροπορικής βάσης Τάμπκα στην συριακή επαρχίαΡάκκα. Με άλλα λόγια, είναι αναγκαία η εμπλοκήστον συριακό εμφύλιο, όπου η ιρανική επιρροή είναιεξίσου σημαντική. Μια μεγάλη συνεννόηση θα περι-λαμβάνει σαφώς το Ιράκ, τη Συρία και την περιφε-ρειακή ασφάλεια στην Κόλπο και πιθανότατα ένανσυμβιβασμό με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.Αυτή η προσέγγιση προσκρούει στην λυσσαλέα αντί-δραση του Ισραήλ, του φιλο-ισραηλινού λόμπυ στιςΗΠΑ και μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης. Βέ-βαια, ο ανταγωνισμός των διαφόρων πόλων εξουσίαςστην Τεχεράνη δεν επιτρέπει ούτε στον ΠρόεδροΡουχανί να προχωρήσει με αποφασιστικά βήματα. ΗΣαουδική Αραβία μπορεί να μην επιθυμεί μια συνεν-νόηση ΗΠΑ-Ιράν αλλά δεν έχει τρόπο να την απο-τρέψει, συνεπώς το καλύτερο για αυτήν θα ήταν ναενταχθεί στην συνεννόηση με το μεγαλύτερο δυνατόόφελος.

4.Ενδυνάμωση των τοπικών παικτών

Το τέταρτο σενάριο θα ήταν η ενδυνάμωση τοπικώνπαικτών για την εξουδετέρωση του ΙΚΙΣ. ∆ηλαδή, ηενίσχυση των Κούρδων του βορείου Ιράκ και τουΆσαντ στη Συρία προκειμένου να χτυπηθεί το ΙΚΙΣ σεόλες τις περιοχές ελέγχου του. Σε αυτήν όμως την πε-ρίπτωση, τα οφέλη για τους Κούρδους και τον Άσαντθα είναι τεράστια, ενώ για τις ΗΠΑ και τους συμμά-χους τους θα είναι πενιχρά. Οι Κούρδοι μπορούν ναζητήσουν και να αποκτήσουν ανεξαρτησία ή συνομο-σπονδία (βλέπε ένα ιρακινό σχέδιο Ανάν) και οΆσαντ θα εδραιωθεί μετά δόξης και τις ευλογίες τωνΗΠΑ ΗΠΑ, ενώ παράλληλα θα παραμένει σκληρόςκρίκος της ιρανικής επιρροής και η Χεζμπολλά θασυνεχίζει να παίζει τον περιφερειακό της ρόλο. Τοσενάριο ενδυνάμωσης της μη τζιχαντιστικής συρια-κής αντιπολίτευσης ως αντίπαλο δέος στο ΙΚΙΣ, μόνοως κακό αστείο μπορεί να εκληφθεί με δεδομένη τησημερινή πολυδιάσπαση και στρατιωτική απειρίατων δυνάμεων αυτών.

Η αμηχανία των αριστερών δυνάμεων

Αυτά σε γενικές γραμμές μπορεί να είναι τα σενά-ρια, ανάμεσα σε άλλα, που συζητούν οι ανά τονκόσμο καθεστωτικές ελίτ. Από την άλλη πλευρά, οιφιλειρηνικές, προοδευτικές και αριστερές δυνάμειςστην Ευρώπη και αλλού δείχνουν παντελώς αμήχα-νες και παγιδευμένες σε γενικά σχήματα ιμπεριαλι-σμού και παγκοσμιοποίησης, όταν δεν προσφεύγουνσε συνωμοσιολογίες για την CIA και την Μοσάντ πουκινούν τα πάντα. Στην περίπτωση της Γάζας, το δί-πολο ήταν καθαρό: ισραηλινή κατοχή και άγρια βίαεναντίον του παλαιστινιακού λαού που αγωνίζεταιγια ελευθερία και δικαιοσύνη. Στην περίπτωση τηςΣυρίας και του Ιράκ, οι αντιθέσεις είναι θολές για τομεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς. Ελάχιστη έως μη-δενική κινητοποίηση για τους 195.000 νεκρούς στηΣυρία, όπως επίσης και για τις εκκαθαρίσεις ολό-κληρων εθνοθρησκευτικών ομάδων (χριστιανών, Γε-ζίντι) στο Ιράκ. Το πρόβλημα έχει δύο όψεις. Ηπρώτη είναι ότι οι αριστερές δυνάμεις αδυνατούν νααναλύσουν το περιφερειακό επίπεδο (όπου σήμεραπαίζεται το παγκόσμιο παιχνίδι). Η δεύτερη είναι ότιδεν έχουν σαφή στάση απέναντι το πολιτικό Ισλάμ,το οποίο με δυτικούς όρους, είναι σήμερα καθαρή∆εξιά. Αλλά μια τέτοια νύξη χρειάζεται μια άλλη,εκτενέστερη συζήτηση.

* Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι αναπληρωτής καθηγη-τής στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και επιστη-μονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών,Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών,www.cemmis.edu.gr

Η επιβίωσή του θα δημιουργεί συνεχήαστάθεια στην τρίτη πετρελαιοπαραγωγόχώρα του κόσμου, θα αποτελεί ασφαλέςκαταφύγιο και εφαλτήριο των απανταχούτζιχαντιστών, θα υπονομεύει τη σταθερότητατων όμορων κρατών και, κυρίως, θααποτελεί επιτυχημένο παράδειγμα προςμίμηση στην καρδιά του αραβικού καιμουσουλμανικού κόσμου.

“Το Ισλαμικό Κράτοςκαι ο κόσμοςΤα τέσσερα ενδεχόμενα σενάρια αντιμετώπισης του ΙΚΙΣ

1166 ΤΟ ΘΕΜΑ Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014

«Ομοβία; Τι είναι αυτό; Ομοφυ-λόφιλη βία;» αναρωτήθηκε οένας εκ των αστυνομικών

που επιτέθηκαν στον Γιώργο Κουνάνη καιτον σύντροφό του Χάρη Βασιλάκη γιατίαπλώς πέρασαν από μπροστά τους κρα-τώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Τέσσε-ρις ομοφοβικές επιθέσεις έγιναν γνωστέςμέσα στο καλοκαίρι, ενώ άγνωστο είναιπόσα ανάλογα περιστατικά παραμένουναθέατα. Και ένας από τους κύριους λό-γους που δεν καταγγέλλεται η πλειοψη-φία των επιθέσεων είναι ότι δεν υπάρχειένα πλαίσιο προστασίας των ευάλωτωνομάδων.

Να σου δείξω τι είναι βία;

«Όπως περνούσαμε μπροστά από τουςαστυνομικούς ο σύντροφός μου ακούειέναν εξ αυτών να λέει “Ζευγάρι είναι; Καιποιος είναι ο άντρας;”. Γνωρίζοντας ταδικαιώματά μας αντιδράσαμε και ρωτή-σαμε τους αστυνομικούς γιατί ασκούνομοφοβία. Εκείνοι δεν ήξεραν καν τηλέξη», μας λέει ο Γιώργος Κουνάνης.«Ύστερα από ώρα που τους εξηγούσαμετι σημαίνει ομοφοβική επίθεση, έναςαστυνομικός που έφερε στη στολή τουεθνικιστικά σύμβολα, μας ρωτά “Εν τέλειποιος είναι ο άντρας;”. Τότε ο Χάρης τουαπάντησε ότι είναι απαράδεκτο να συνε-χίζει την ομοφοβία και εκείνος είπε πωςτον προκαλέσαμε και πως δεν μιλά ωςαστυνομικός, αλλά ως άνθρωπος. ΟΧάρης του υπενθύμισε ότι εφόσον ήτανσε υπηρεσία, θα πρέπει να υπηρετεί καινα προστατεύει όλους τους πολίτες καιόχι να εκφράζει τις προσωπικές του από-ψεις. Τότε παρενέβη ο επικεφαλής τουςλέγοντας: “∆εν είναι βία αυτό που βιώ-σατε. Θέλεις να σου δείξω τι είναι βία; Ανσου κάνω αυτό είναι βία”. Ταυτόχρονα μεάρπαξε από τον ώμο και με κόλλησε μετη μούρη στον τοίχο. Εκείνη την ώρα κα-θηλώθηκα, τα πόδια μου έτρεμαν. Πρώτηφορά μου συνέβη να τρομοκρατηθώ απόαστυνομικό. Σε ανάλογα περιστατικάβίωνα την προστασία της αστυνομίας.Παρότι νιώθω ακόμα αποσβολωμένοςδεν θέλω να γενικεύσω, δεν είναι λίγες οιφορές που αστυνομικοί έχουν προστατέ-ψει τα LGBTQ άτομα από ομοφοβικέςεπιθέσεις και θέλω να πιστεύω ότι είναιένα μεμονωμένο περιστατικό. Ωστόσο,δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονόςότι υπάρχει μια διάχυτη ανοχή στουςεθνικιστικούς, φασιστικούς, ξενοφοβι-κούς και ομοφοβικούς θύλακες εντός τηςΑστυνομίας και γι’ αυτό είναι άκρως επι-τακτικό να υπάρξει εξυγίανση στο χώροαυτό, ώστε οι αστυνομικοί πραγματικά να

μας υπηρετούν και να μας προστα-τεύουν».

Φύγετε από τη χώρα

Τα ξημερώματα του περασμένου Σαβ-βάτου ένα ακόμα ζευγάρι ένιωσε το φόβο,στην πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι.«Καθίσαμε σε ένα παγκάκι για να πιω μετον φίλο μου, που είναι πολιτικός πρό-σφυγας, μία μπύρα. Η πλατεία ήταν άδειακαι όλα τα μαγαζιά κλειστά για καλο-καίρι. ∆εν άγγιξε ο ένας τον άλλον, για ναμην προκαλέσουμε. Ξαφνικά πέρασε έναμηχανάκι από πίσω μας και ο συνοδηγόςμας έριξε έναν κουβά βρωμόνερα. Σοκα-ρίστηκα. Ο φίλος μου, μου είπε να φύ-γουμε. Του είπα να ανάψω ένα τσιγάρο ναηρεμήσω. Λίγα λεπτά μετά βλέπω καμιάδεκαριά με μαύρα μπλουζάκια και ξυρι-σμένα κεφάλια να ορμάνε πάνω μας. Μουέβαλαν ένα πλαστικό στο κεφάλι και μεχτυπούσαν. Άκουγα να χτυπάνε και τονφίλο μου. Φώναζαν “Φύγετε από τη γει-τονιά. Φύγετε από τη χώρα”. Κάποιαστιγμή έβαλα τις φωνές και τότε μαζεύ-τηκαν οι γείτονες. Ο περιπτεράς φώναξετην αστυνομία. Από τις αντιδράσεις φο-βήθηκαν και έφυγαν. Έμεινα στο πεζο-δρόμιο με σπασμένο το πόδι μέχρι ναέρθει η αστυνομία.», μας περιγράφει οΓιάννης (πρόκειται για φανταστικό

όνομα) από τον Ερυθρό Σταυρό, όπου νο-σηλεύτηκε, καθώς ο αστράγαλός του είχευποστεί τρία συντριπτικά κατάγματα καιχρειάστηκε χειρουργική επέμβαση.

Συνένοχη η κυβέρνηση

«Όσο η κυβέρνηση δεν λαμβάνει απο-τελεσματικά μέτρα τόσο κατά του ρατσι-στικού λόγου, όσο και κατά των ρατσι-στικών πράξεων είναι συνένοχη σε κάθεπεριστατικό βίας εναντίον των ευάλωτωνομάδων» λέει η Μαρίνα Γαλανού, πρό-εδρος του Σωματείου Υποστήριξης ∆ιεμ-φυλικών. Και όντως η παγερή της αδια-φορία στην αντιμετώπιση της ρατσιστι-κής βίας μόνο σε συνενοχή παραπέμπει.Άλλωστε, για πολλοστή φορά απέσυρετην περασμένη βδομάδα το αντιρατσι-στικό νομοσχέδιο, ύστερα από τις αντι-δράσεις ορισμένων εκπροσώπων της Εκ-κλησίας, αλλά και βουλευτών της κυβέρ-νησης, «νομιμοποιώντας» με αυτό τοντρόπο τις ομοφοβικές και ρατσιστικέςεπιθέσεις. «Το Σωματείο καλεί την ελλη-νική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσαστην ψήφιση του ονομαζόμενου αντιρα-τσιστικού νομοσχεδίου, με τη συμπερί-ληψη του σεξουαλικού προσανατολισμούκαι της ταυτότητας φύλου. Να συμπερι-λάβει, επίσης, τις προταθείσες τροπολο-γίες των θυμάτων ρατσιστικής βίας όπως

και αυτή για το σύμφωνο συμβίωσης.Τέλος, καλούμε να προχωρήσει το προ-εδρικό διάταγμα για τη σύσταση γρα-φείων κατά της ρατσιστικής βίας με τηνπροσθήκη του σεξουαλικού προσανατο-λισμού και της ταυτότητας φύλου», κα-ταλήγει η Μ. Γαλανού.

«Έπεσα θύμα ωμής ρατσιστικής βίας.∆εν το περίμενα ποτέ. Είδα, όμως, ότιυπήρξε μεγάλη στήριξη από τη γειτονιά,από ΜΚΟ και πολιτικά κόμματα. Γι’ αυτόπρέπει να καταγγέλλουμε όλα τα περι-στατικά. Να αντιδράσουμε επιτέλους»,τονίζει ο Γιάννης. «∆εν θεωρώ ότι υπάρ-χει έξαρση της ομοφοβικής βίας. Αντί-θετα, νομίζω ότι παλιότερα ήταν περισ-σότερα τα περιστατικά. Όμως, επιτέλουςγίνονται καταγγελίες. Κανείς δεν μπορείνα πει ότι δεν υπάρχει ομοφοβία, γιατίπλέον έχει σπάσει η σιωπή και ο κόσμοςαντιδρά», προσθέτει ο Γ. Κουνάνης.

Μάθε τα δικαιώματά σου

Το ∆ίκτυο Καταγραφής ΠεριστατικώνΡατσιστικής Βίας εξέδωσε ενημερωτικόφυλλάδιο για το τι πρέπει να κάνειόποιος δεχτεί επίθεση λόγω της εθνικήςή εθνοτικής καταγωγής του ή λόγω χρώ-ματος, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλι-κού προσανατολισμού ή ταυτότηταςφύλου:

• Κάλεσε έντονα σε βοήθεια τους πε-ραστικούς ή άλλους μάρτυρες

• Απευθύνσου στην αστυνομία και επι-δίωξε την καταγραφή της μαρτυρίας ή εν-δεχομένως της καταγγελίας σου

• Εξασφάλισε ιατρική βεβαίωση απόνοσοκομείο σχετικά με τη σωματικήβλάβη που έχεις υποστεί

• Σημείωσε τα στοιχεία των μαρτύρων• Απευθύνσου στις οργανώσεις του ∆ι-

κτύου για να καταγράψεις το περιστα-τικό.

Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέ-φωνο 210-7233216 και στο μέιλ racistvio-lence@nchr.gr.

•

«Έπεσα θύμα ωμής ρατσιστικήςβίας. ∆εν το περίμενα ποτέ»Μιλούν στην “Εποχή” θύματα ομοφοβικών επιθέσεων

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥΤο αντιρατσιστικό νομοσχέδιοκαι εμείς

Τη ∆ευ τέ ρα 1η Σε πτέμ βρίου, στις 12 το με ση μέ ρι, στη ν αί θου σα εκ δη λώ σεων του∆ι κη γο ρι κού Συλ λό γου Αθη νών (Ακα δη μίας 60, 1ος ό ρο φος), το Τμή μα ∆ι καιω μά τωντου ΣΥ ΡΙ ΖΑ διορ γα νώ νει συ νέ ντευ ξη Τύ που με τίτ λο «Η κα τα πο λέ μη ση του ρα τσι -σμού εί ναι ε πεί γου σα προ τε ραιό τη τα, και ό χι πρό σχη μα». Στη συ νέ ντευ ξη Τύ που πα -ρεμ βαί νου ν: Πέ τρος Σα που ντζά κης, μέ λος της ο μά δας Ομο φο βία στην Εκπαί δευ ση,

Ελέ νη Τά κου, βο η θός συ ντο νί στρια του ∆ι -κτύου Κα τα γρα φής Πε ρι στα τι κών Ρα τσι στι -κής Βίας, Λά ζα ρος Τε ντό μας, εκ παι δευ τι κόςστην ει δι κή εκ παί δευ ση, Τα σία Χρι στο δου -λο πού λου, συ ντο νί στρια Τμή μα τος ∆ι καιω -μά των ΣΥ ΡΙ ΖΑ, ∆η μή τρης Χρι στό που λος, α -ντι πρό ε δρος της ∆ιε θνούς Ομο σπον δίας ∆ι -καιω μά των του Ανθρώ που, κα θώς και βου -λευ τές του ΣΥ ΡΙ ΖΑ.

•

16 Ιουλίου: Τα ξημερώματα της 16ηςΙούλη, τρανς γυναίκα έπεσε θύμα ρατσι-στικής απόπειρας ανθρωποκτονίας στηΘεσσλονίκη. Ο δράστης τη χτύπησε βά-ναυσα και προσπάθησε να την πνίξει,ενώ της απέσπασε όσα χρήματα είχεμαζί της. Ο δράστης εντοπίστηκε καικρίθηκε προφυλακιστέος.

27 Ιουλίου: Ζευγάρι δέχτηκε ομοφο-βική επίθεση από αστυνομικούς στοκέντρο της Αθήνας, επειδή περπατού-σαν χέρι-χέρι. Οι αστυνομικοί προχώ-ρησαν τόσο σε λεκτική όσο και σε σω-ματική βία. Έχει διαταχθεί Ε∆Ε.

14 Αυγούστου: ∆ύο άνδρες επιτέθη-καν σε ζευγάρι λεσβιών στην Θεσσαλο-νίκη, επειδή περπατούσαν χέρι-χέρι. Οιδράστες γρονθοκόπησαν τις γυναίκεςκαι στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Τοζευγάρι έχει καταθέσει μήνυση κατάαγνώστων.

23 Αυγούστου: Ζευγάρι δέχτηκεάγρια επίθεση από ομάδα τραμπούκωνγιατί καθόταν σε παγκάκι της πλατείαςΒαρνάβα στο Παγκράτι. Ο ένας εκ τωνδύο υπέστη συντριπτικά κατάγματα στοαστράγαλο και χρειάστηκε χειρουργικήεπέμβαση. Έχει ασκηθεί αυτεπάγγελτηδίωξη κατά των δραστών.

Περιμένοντας το ασθενοφόρο, ύστερα από την επίθεση στην πλατεία Βαρνάβα, στοΠαγκράτι.

Εκείνη την ώρα καθη-λώθηκα, τα πόδια μουέτρεμαν. Πρώτη φοράμου συνέβη να τρομο-κρατηθώ από αστυνο-μικό.

“

1177ΤΟ ΘΕΜΑΗ ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014

Υστερα από 10 μήνες μακράς ακροαματικής διαδι-κασίας ολοκληρώθηκε η ανάκριση για την υπό-θεση Χρυσή Αυγή, με τις ειδικές εφέτες ανακρί-

τριες Ι. Κλάπα και Μ. ∆ημητροπούλου να κατονομάζουν78 κατηγορούμενους στις 30.000 και πλέον σελίδες τηςδικογραφίας. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους είναιόλη η Κ.Ο. της Χρυσής Αυγής με τους 7 βουλευτές ναέχουν προφυλακιστεί (Ν. Μιχαλολιάκος, Η. Κασιδιά-ρης, Γ. Λαγός, Π. Ηλιόπουλος, Γ. Γερμενής, Χρ. Παπ-πάς, Ν. Κούζηλος) και τους υπόλοιπους 9 να έχουν αφε-θεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους (Μ. Αρβανίτης,Κ. Μπαρμπαρούσης, Α. Ματθαιόπουλος, Π. Ζησιμό-πουλος, Η. Παναγιώταρος, Α. Γρέγος) ή να τους έχειεπιβληθεί κατ’ οίκον περιορισμός (Ε. Ζαρούλια, ∆. Κου-κούτσης, Ν. Μίχος). Επίσης, προφυλακιστέος είναι οΣτ. Μπούκουρας, ενώ στον Χ. Αλεξόπουλο επιβλήθη-καν περιοριστικοί όροι. Οι δύο τελευταίοι έχουν ανε-ξαρτητοποιηθεί από την Κ.Ο. της Χρυσής Αυγής.

Προς τον προσδιορισμό της δικάσιμου

Τις επόμενες βδομάδες ο εισαγγελέας Εφετών Ι. Ντο-γιάκος αναμένεται να καταθέσει πρόταση στο Συμβού-λιο Εφετών Αθηνών, το οποίο εντός δύο μηνών θα πρέ-πει να κρίνει ποιοι θα παραπεμφθούν ή όχι σε δίκη,καθώς και να ορίσει την πρώτη δικάσιμο. Η δίκη, λοι-πόν, αναμένεται να ξεκινήσει τον ∆εκέμβριο ή αρχέςτου χρόνου, όμως αποκλείεται να έχει ολοκληρωθείπριν τη λήξη της 18μηνης προφυλάκισης, στα τέλη τουΜάρτη, καθώς πιθανολογείται ότι θα διαρκέσει περισ-σότερο από ένα χρόνο. Άλλωστε, οι κατηγορούμενοιείναι 78, οι οποίοι εκπροσωπούνται από τουλάχιστον100 δικηγόρους, ενώ θα κληθούν να καταθέσουν ωςμάρτυρες κατηγορίας τουλάχιστον 200 άτομα.

Ένα, λοιπόν, από τα ζητήματα που πρέπει να λυθούνπριν την έναρξη της δίκης είναι ο χώρος διεξαγωγήςτης, καθώς δεν υπάρχει κάποια τόσο μεγάλη δικαστικήαίθουσα που να πληροί ταυτόχρονα και τους όρουςασφαλείας που τίθενται εκ των πραγμάτων. Έτσι, εξε-τάζεται να μετατραπεί σε δικαστική αίθουσα κάποιοςχώρος ολυμπιακών ακινήτων, όπως το πρώην ΚέντροΤύπου στο Μαρούσι ή το ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ.

Έξαρση φασιστικών επιθέσεων

Εν τω μεταξύ, τον περασμένο μήνα σημειώθηκαν πολ-λές φασιστικές επιθέσεις, με τα θύματα να καταγγέλ-λουν ότι οι δράστες άνηκαν στη νεοναζιστική οργά-νωση. Ενδεικτικά, την 1η Αυγούστου καταγράφηκανδύο επιθέσεις. Η μία ήταν στην κατάληψη Κουβέλουστο Μαρούσι, όπου μηχανοκίνητο τάγμα εφόδου απόπερίπου 100 χρυσαυγίτες με ολοφάνερα διακριτικά επι-

τέθηκε με καδρόνια και πέτρες στο χώρο της κατάλη-ψης, προκαλώντας ζημιές και τραυματίζοντας ελαφράορισμένους από τους παρευρισκόμενους. Η επίθεσηέγινε στο πλαίσιο προγραμματισμένης μοτοπορείας τηςΧρυσής Αυγής από το Ν. Ηράκλειο στο Μαρούσι, τηνοποία συνόδευε η αστυνομία. Το βράδυ της ίδιας μέρας,ο πακιστανός Σαφράζ Αχμέντ έπεσε σε ενέδρα πέντεφασιστών, οι οποίοι τον χτύπησαν στο πρόσωπο με σι-δηρογροθιές. Ο Σαφράζ νοσηλεύεται στο νοσοκομείοΕυαγγελισμός με σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι και τοπρόσωπο, ενώ έχει υποστεί συντριπτικά κατάγματαστην κάτω γνάθο, με αποτέλεσμα να χρήζει χειρουργι-κής επέμβασης.

Στις 7 Αυγούστου, 28χρονος ιρανός δέχτηκε επίθεσηαπό τρεις φασίστες που επέβαιναν σε μηχανάκι. Σύμ-φωνα με τους γιατρούς, το θύμα έφερε 12 μαχαιριές καιχρειάστηκε να του κάνουν εξήντα ράμματα. Την επό-μενη μέρα, καταγγέλθηκε επίθεση σε μετανάστη επι-βάτη λεωφορείου από δύο άντρες. Η επίθεση έγινε στολεωφορείο Α13 με κατεύθυνση την Πετρούπολη. ∆ύοάντρες χτύπησαν απρόκλητα τον μετανάστη και ότανμια επιβάτης φώναξε να σταματήσουν κατέβηκαν απότο λεωφορείο φωνάζοντας «Όταν αυτοί βιάζουν κοπε-λίτσες στην Πάρο είναι καλά;». Στις 11 Αυγούστου έγινεεπίθεση από μηχανοκίνητο τάγμα εφόδου σε σπίτι με-ταναστών στην περιοχή πίσω από το εργοστάσιο τουΛαδόπουλου, στην Πάτρα. Οι έξι δράστες πέταξαν μο-λότοφ στον περίβολο του σπιτιού, προκαλώντας υλι-κές ζημιές. Οι ένοικοι του σπιτιού δέχτηκαν και δεύ-τερη επίθεση στις 25 Αυγούστου. Τέλος, στις 14 Αυ-γούστου χρυσαυγίτες βανδάλισαν το Ανοιχτό ΣχολείοΜεταναστών Πειραιά αφήνοντας την υπογραφή τους

στους τοίχους («Χρυσή Αυγή- Μέτωπο Νεολαίας»).

Νέα στοιχεία στη δικογραφία

Και ενώ οι φασίστες έχουν ξεχυθεί στους δρόμουςτρομοκρατώντας μετανάστες, το φως της δημοσιότηταςείδαν και νέα στοιχεία για την εγκληματική οργάνωσηΧρυσή Αυγή. Σύμφωνα με αναφορά που κατέθεσαν οιδικηγόροι και μέλη της πρωτοβουλίας για την ΠολιτικήΑγωγή του αντιφασιστικού κινήματος, Θανάσης Καμ-παγιάννης και Κώστας Σκαρμέας, το πογκρόμ που ακο-λούθησε της δολοφονίας του Μανώλη Καντάρη(12/5/2011) και καταγράφηκαν πάνω από εκατό θύματαφασιστικής βίας, φαίνεται πως καθοδηγούσαν ηγετικάστελέχη της Χρυσής Αυγής, ανάμεσά τους οι Η. Κασι-διάρης, Η. Παναγιώταρος, Π. Ηλιόπουλος και Στ.Μπούκουρας. Επίσης, καταγγέλλεται έλλειψη βούλη-σης απόδοσης δικαιοσύνης στα θύματα, καθώς είναιγνωστό το όνομα και η διεύθυνση του μέλους της Χ.Α.που κυνηγούσε μετανάστες με μαχαίρι, χωρίς όμως νακληθεί ποτέ για κατάθεση, ακόμα και τρία χρόνια μετά.

Όπως δήλωσε στην «Ε» ο Θ. Καμπαγιάννης «οι κα-θυστερήσεις που θέλησαν να κάνουν οι κατηγορούμε-νοι για να ροκανίσουν το χρόνο δεν ευοδώθηκαν. Όπωςφαίνεται η διαδικασία προχωρά και μέχρι τον ∆εκέμβρηθα έχει ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης. Τις επόμε-νες βδομάδες θα καταθέσουμε ως πολιτική αγωγή υπό-μνημα όπου θα στοιχειοθετούμε τις κατηγορίες πουέχουν απαγγελθεί στη Χρυσή Αυγή περί εγκληματικήςοργάνωσης».

Τις επόμενες βδομάδες ο εισαγγελέαςΕφετών Ι. Ντογιάκος αναμένεται να κα-ταθέσει πρόταση στο Συμβούλιο Εφε-τών Αθηνών, το οποίο εντός δύομηνών θα πρέπει να κρίνει ποιοι θα πα-ραπεμφθούν ή όχι σε δίκη, καθώς καινα ορίσει την πρώτη δικάσιμο.

“ Το όνομα και η διεύ-θυνση του χρυσαυ-γίτη με το μαχαίριείναι γνωστά στηναστυνομία από το2011. Ακόμα, ακόμακαι σήμερα δεν έχεισυλληφθεί ο δρά-στης.

Αυξάνονται συνεχώςοι φασιστικές επιθέσειςΤον ∆εκέμβριο αναμένεται να ξεκινήσει η δίκη της Χρυσής Αυγής

∆ιαμαρτυρίαγυναικών κρατουμένων

Οι 5 από τους 7 προφυλακισμένους βουλευτές κρα-τούνται στον πρώτο όροφο των γυναικείων φυλα-κών Κορυδαλλού, σε μια ανακαινισμένη πτέρυγα πουπροοριζόταν για τους οροθετικούς κρατούμενους καιπροέβλεπε 100 θέσεις. Την περασμένη βδομάδα οικρατούμενες αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά τουςδιαμαρτυρόμενες για την πιθανολογούμενη μετα-φορά τους σε άλλη πτέρυγα, όπου θα στριμώχνοντανσε ένα χώρο ακατάλληλο και μικρό. Οι 85 κρατούμε-νες, σε ανακοίνωσή τους, τόνιζαν ότι ο χώρος πουθέλουν να τις μεταφέρουν προβλέπει περίπου 50 θέ-σεις, με αποτέλεσμα πολλές να υποχρεωθούν να κοι-μηθούν στο πάτωμα, ενώ οι τουαλέτες βρίσκονται σεάθλια κατάσταση. Ακόμα δεν έχει καρτοτηλέφωνοούτε εύκολη πρόσβαση στο προαύλιο. Με ανακοί-νωσή της η Επιτροπή Αγώνα γυναικείων φυλακώνΚορυδαλλού καταγγέλλει, και τη συμπεριφορά τωνχρυσαυγιτών απέναντί του τονίζοντας, μεταξύάλλων, «είμαστε εκτεθειμένες στα υβριστικά και σε-ξιστικά σχόλια των νεοναζί, καθώς η συμπεριφοράτους παραμένει ρατσιστική και χυδαία», ενώ προ-σθέτει «οι νεοναζί απαίτησαν να τους σερβίρουν τοφαγητό μόνο ελληνίδες κρατούμενεςκαι όχι μετανά-στριες, προφανώς θεωρώντας τις κατώτερα όντα».

ΑντιφασιστικόςΣεπτέμβρηςΤην Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται έναςχρόνος από τη δολοφονία του αντιφασίστα ΠαύλουΦύσσα στο Κερατσίνι. Συλλογικότητες, οργανώσειςκαι πολιτικά κόμματα διοργανώνουν εκδηλώσεις καιδράσεις όλο τον Σεπτέμβρη, ο οποίος έχει ανακηρυχ-θεί ως αντιφασιστικός μήνας. Στις δράσεις αυτές θασυμμετέχει και η νέα δημοτική αρχή, η οποία σχεδιάζειαντιφασιστικές εκδηλώσεις σε βάθος τριμήνου, εν-τάσσοντας σε αυτές την επέτειο της μάχης της Ηλε-κτρικής, αλλά και την επέτειο του Πολυτεχνείου. Οδήμαρχος Κερατσινίου, Χρήστος Βρεττάκος, δήλωσεσχετικά στην «Εποχή»: «Η νέα δημοτική αρχή όχι απλάθα είναι δίπλα, θα συμμετέχει και θα στηρίξει αλλά θαλάβει και δικές της πρωτοβουλίες για να μπορέσει ναξεδιπλώσει τη δική της απάντηση στο φασισμό. Το Κε-ρατσίνι και η ∆ραπετσώνα είναι πόλεις που η ιστορίατους έχει αποδείξει ότι ο φασισμός δεν βρίσκει πρό-σφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Και παρότι ακόμακαι μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η ΧρυσήΑυγή προσπαθεί να ριζώσει, ο λαός της πόλης δεν θατο επιτρέψει».

Ο Σαφράζ Αχ-μέντ έχει υπο-στεί συντρι-πτικά κατάγ-ματα στηνκάτω γνάθο, μεαποτέλεσμα ναχρήζει χει-ρουργικήςεπέμβασης.

16 Ιουλίου: Τα ξημερώματα της 16ηςΙούλη, τρανς γυναίκα έπεσε θύμα ρατσι-στικής απόπειρας ανθρωποκτονίας στηΘεσσλονίκη. Ο δράστης τη χτύπησε βά-ναυσα και προσπάθησε να την πνίξει,ενώ της απέσπασε όσα χρήματα είχεμαζί της. Ο δράστης εντοπίστηκε καικρίθηκε προφυλακιστέος.

27 Ιουλίου: Ζευγάρι δέχτηκε ομοφο-βική επίθεση από αστυνομικούς στοκέντρο της Αθήνας, επειδή περπατού-σαν χέρι-χέρι. Οι αστυνομικοί προχώ-ρησαν τόσο σε λεκτική όσο και σε σω-ματική βία. Έχει διαταχθεί Ε∆Ε.

14 Αυγούστου: ∆ύο άνδρες επιτέθη-καν σε ζευγάρι λεσβιών στην Θεσσαλο-νίκη, επειδή περπατούσαν χέρι-χέρι. Οιδράστες γρονθοκόπησαν τις γυναίκεςκαι στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Τοζευγάρι έχει καταθέσει μήνυση κατάαγνώστων.

23 Αυγούστου: Ζευγάρι δέχτηκεάγρια επίθεση από ομάδα τραμπούκωνγιατί καθόταν σε παγκάκι της πλατείαςΒαρνάβα στο Παγκράτι. Ο ένας εκ τωνδύο υπέστη συντριπτικά κατάγματα στοαστράγαλο και χρειάστηκε χειρουργικήεπέμβαση. Έχει ασκηθεί αυτεπάγγελτηδίωξη κατά των δραστών.

Επιμέλεια-Ρεπορτάζ: Ιωάννα ∆ρόσου

1188 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΤΟ ΘΕΜΑ

Του Στρατή Μπουρνάζου

Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο τοοποίο έρχεται την Τρίτη στηΒουλή διεκδικεί τρεις πρωτοτυ-

πίες: Πρώτον, το φέρνει μια κυβέρνησηγια την οποία η ξενοφοβία και ο ρατσι-σμός είναι βασικοί άξονες του λόγου καιτης πολιτικής της. ∆εύτερον, είναι το πιο«παγωμένο» νομοσχέδιο της μεταπολί-τευσης, καθώς μπαινόβγαινε στο ψυγείοενάμιση χρόνο. Τρίτον, στη σχετική δη-μόσια συζήτηση κυριάρχησε, δυσανά-λογα, ένα θέμα: ο χαρακτηρισμός ως γε-νοκτονίας του εγκλήματος εναντίον τωνΑρμενίων, των Ποντίων κ.ά. και η ποινι-κοποίηση της «άρνησής» του. Οι τρειςαυτές πρωτοτυπίες είναι στενά συνδεδε-μένες: η δεύτερη και η τρίτη πηγάζουναπό την πρώτη. Επειδή η κυβέρνηση δενενδιαφέρεται για το αντιρατσιστικό(στην καλύτερη περίπτωση το θεωρείμπελά που επιβάλλουν οι «διεθνείς υπο-χρεώσεις» και στη χειρότερη εχθρικό),το άφηνε μήνες στο ψυγείο. Για τον ίδιολόγο, επειδή δεν θέλει η συζήτηση ναεπικεντρωθεί σε κανένα από τα πάμ-πολλα ζητήματα που ανακινεί ένα τέτοιονομοσχέδιο (πώς ορίζεται το ρατσιστικόέγκλημα, πώς αντιμετωπίζουμε τους θύ-λακες της Χρυσής Αυγής στο κράτος καιτην εξάπλωσή της στην κοινωνία, πώςπροστατεύουμε τα θύματα της ρατσιστι-κής βίας κ.ο.κ.) επιδιώκει να εξαντληθείη συζήτηση σε ένα θέμα ουσιαστικάάσχετο: το έγκλημα σε βάρος Ποντίωνκαι Αρμενίων.

Αν ξεκινάω με τις τρεις αυτές πρωτο-τυπίες, δεν το κάνω για λόγους… πρω-τοτυπίας. Αλλά επειδή πιστεύω ότι ενέ-χουν δύο παγίδες.

Να λέμε καθαρά τη θέση μας

Αρχίζω από τις γενοκτονίες. Όπωςέλεγα, η Ν∆ και η κυβέρνηση, έχει,

πέραν της ψηφοθηρίας, έναν βαθύτερολόγο να επικεντρωθεί η συζήτηση εκεί.Με ένα σπάρο πετυχαίνει κάμποσα τρυ-γόνια: μετατοπίζει τη συζήτηση από όλατα ουσιαστικά θέματα όπου νιώθει στρι-μωγμένη και λόγω της πολιτικής τηςαλλά και λόγω της ιδεολογικής τηςσκευής (ρατσισμός, Χρυσή Αυγή, ομο-φοβία, μπαλτάκειες ωσμώσεις με νεο-ναζί κ.ά.)· μπορεί να πλειοδοτεί σε εθνι-κιστικούς λεονταρισμούς, ευελπιστών-τας να «στριμώξει» τον ΣΥΡΙΖΑ· και,τέλος, ξεφεύγει από μια σειρά άλλα«άβολα» θέματα, όπως η επέκταση τουσυμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευ-γάρια.

Πιστεύω ότι εμείς πρέπει με σταθερό-τητα να κάνουμε δύο πράγματα. Πρώτον,να λέμε καθαρά τη θέση μας: ότι για λό-γους ελευθερίας της έκφρασης αλλά καιαποτελεσματικότητας είμαστε αντίθετοιστην ποινική δίωξη των «αρνητών» –ακόμα και του φρικιαστικότερου εγκλή-ματος, του Ολοκαυτώματος. Και το ότιαν η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανών

του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Ανα-τολικής Θράκης πρέπει να χαρακτηρι-στεί «γενοκτονία», «εθνοκάθαρση» ή«σφαγή», αυτό ας αντικείμενο δημόσιουκαι επιστημονικού διαλόγου, όχι ποινι-κού κολασμού. ∆εύτερον, και πολύ ση-μαντικό, να μην τροφοδοτήσουμε με τηστάση μας την επιδίωξη της κυβέρνη-σης, να επικεντρωθεί η συζήτηση στιςγενοκτονίες. Γιατί από αυτό μόνο να χά-σουμε έχουμε, ακόμα και αν τα λέμε μετον πιο λαμπρό, σαφή, υπέροχο τρόπο.Όχι μόνο επειδή, με δεδομένο το τοπίοτης διαστρέβλωσης στα ΜΜΕ, το μόνοπου θα μάθει πολύς κόσμος είναι «κα-βγάς Ν∆-ΣΥΡΙΖΑ για τους Ποντίους» ή«ο ΣΥΡΙΖΑ αβαντάρει τους Τούρκους».Αλλά, κυρίως, επειδή δεν είναι η γενο-κτονία το επίδικο. Το επίδικο είναι ηαποτελεσματική αντιρατσιστική νομοθε-σία και η εφαρμογή της, ο θεσμικός ρα-τσισμός, οι ευθύνες της κυβέρνησης, ηΧρυσή Αυγή, η διεύρυνση του συμφώνουσυμβίωσης: αυτά πρέπει να επαναφέ-ρουμε διαρκώς στη συζήτηση, και όχι να

παγιδευθούμε σε μια συζήτηση περί γε-νοκτονίας, εθνοκάθαρσης κλπ.

Να βγούμε μπροστά

Η δεύτερη παγίδα, πιστεύω, είναι ναεκτιμήσουμε ότι επειδή το νομοσχέδιοείναι προβληματικό και λειψό (έχουνεπισημανθεί τρία βασικά «αγκάθια» του:α) η ποινικοποίηση της διέγερσης σε ρα-τσιστική πράξη, αλλά όχι της ίδιας τηςπράξης, β) η μη αποτελεσματική προ-στασία των θυμάτων, γ) ο κίνδυνος ποι-νικοποίησης του λόγου) και μπορεί ναγίνει ακόμα προβληματικότερο, δεν μαςαφορά, ότι είναι απλώς μια προσχημα-τική ενέργεια της κυβέρνησης.

Εκτιμώ ότι, ενώ η κριτική είναι βά-σιμη, η κατάσταση είναι ακριβώς αντε-στραμμένη: η κυβέρνηση είναι αυτή τηνοποία δεν αφορά ο αντιρατσισμός, γι’αυτό και πάγωσε τόσο καιρό το νομο-σχέδιο, δεν βελτιώνει τις προβληματικέςδιατάξεις, το απονευρώνει. Αντίθετα,εμάς, για όλους τους λόγους του κό-σμου, ιδεολογικούς, αξιακούς, πολιτι-κούς, η αντιμετώπιση του ρατσισμούείναι προτεραιότητα. Πρέπει λοιπόν,όπως ήδη το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ την προ-ηγούμενη βδομάδα, να βγούμε μπροστά,ασκώντας κριτική και αναδεικνύονταςτα κρίσιμα σημεία – από την προστασίατων θυμάτων μέχρι τη μη ποινικοποίησητου λόγου και τη διεύρυνση του συμφώ-νου συμβίωσης. Είναι το δικό μας πεδίο,ας παίξουμε λοιπόν καλή μπάλα. Στοκάτω κάτω, όσο προβληματικό ή προ-σχηματικό κι αν είναι το νομοσχέδιο,ανακινεί πολιτικά ευρύτερα και κρίσιμαπολιτικά ζητήματα και αντιπαραθέσεις·αλλιώς, σκέφτομαι, δεν θα το πολε-μούσε τόσο λυσσαλέα και ο αγαπημένοςμας κ. Μπαλτάκος.

•

Οι Μπαλτάκοι, οι παγίδεςκαι το αντιρατσιστικό

Του Αντώνη Σιγάλα*

Ηταν πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του 2012,αμέσως μετά τις εκλογές που ανέδειξαν τον ΣΥ-ΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και έδωσαν για

πρώτη φορά στη Χρυσή Αυγή κοινοβουλευτική εκπρο-σώπηση, που καταγράφτηκαν μαζικά περίπου 15 περι-πτώσεις ομοφοβικών επιθέσεων σε διάφορα σημείατης χώρας. Ξεκίνησαν από το Ζάππειο ένα βράδυ τουΑυγούστου του 2012 και μέσα σε ένα μήνα είχαμε μιαεπικίνδυνη κλιμάκωση, που κινητοποίησε όλη τη ΛΟΑΤκοινότητα και κατέληξε σε μια πορεία ενάντια στηνομοφοβία.

∆ύο χρόνια περίπου μετά είμαστε ξανά στο ίδιο ση-μείο. Η δράση των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ που οδή-γησε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η φυλάκισητης ηγετικής ομάδας του φασιστικού μορφώματος καιη απόφαση του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου για το γεγο-νός ότι ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης στη χώραμας εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν έχουν αλλάξειτην κατάσταση. Τους τελευταίους τρεις μήνες είχαμεένα μπαράζ επιθέσεων σε ΛΟΑΤ άτομα.

Η ομοφοβική βία εξαπλώνεται

Σε αυτή τη συγκυρία η κυβέρνηση φέρνει στη βουλήτο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, στο οποίο δεν περιλαμ-βάνεται καμία διάταξη για εγκλήματα που γίνονταιλόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότηταςφύλου. Ακόμα χειρότερα, μια σειρά κυβερνητικοί βου-λευτές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός για να κάνουναισθητή την παρουσία τους σε μια πιθανή προεκλογικήπερίοδο, αντιτίθενται σφοδρά στο νομοσχέδιο, ο ανε-ξάρτητος βουλευτής Νικολόπουλος χαρακτηρίζει επί

τη ευκαιρία τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου«πουσταριό», ευθυγραμμισμένος με την πρακτική τηςΧρυσής Αυγής, ενώ ακόμα και αρθρογράφοι «αριστε-ρής» προέλευσης συνιστούν στους ομοφυλόφιλους ναπεριμένουν μέχρι να «σωθεί» η ελληνική κοινωνία

γιατί ακόμα δεν είναι ώρα να μιλάμε για δικαιώματα.Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η ομοφοβική βία

έχει εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες,που ζουν σε μια κατάσταση αδιάκοπης βίας από τημεριά του κράτους που επιτίθεται σε όλα τα μέτωπαγια να αλλάξει την ελληνική κοινωνία προς όφελος τουμεγάλου κεφαλαίου, επιτίθενται πρώτα από όλα σεόσους είναι διαφορετικοί, ενώ τα ρατσιστικά τάγματαεφόδου της Χρυσής Αυγής αναθερμαίνονται.

Η πολιτεία πρέπει να δράσει

Από όλα αυτά γίνεται πασιφανές ότι σήμερα περισ-σότερο από ποτέ η πολιτεία πρέπει να δράσει. Ένας αν-τιρατσιστικός νόμος που να ορίζει τα εγκλήματα μί-σους και να περιλαμβάνει σε αυτά το σεξουαλικό προ-σανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, θα έπρεπε ναείναι ένα πρώτο βήμα δράσεων, ορίζοντας το νομικόπλαίσιο και τιμωρώντας τους δράστες. Σε αντίθεση μεαυτό, η κυβέρνηση φέρνει ένα νόμο ο οποίος δεν περι-λαμβάνει τίποτα από όλα αυτά. ∆εν ορίζει το ρατσι-στικό έγκλημα, δεν περιλαμβάνει προστασία των θυ-μάτων, δεν περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολι-σμό ή την ταυτότητα φύλου. Αντίθετα, ψαρεύονταςακροδεξιούς ψηφοφόρους προσπαθεί να θέσει θέμαγενοκτονίας των Ποντίων.

Όμως οι ζωές των ανθρώπων δεν μπορούν να περι-μένουν. Όλοι αυτοί που υφίστανται τα ρατσιστικά εγ-κλήματα μίσους, τους εξευτελισμούς, τις επιθέσεις, τηλεκτική και τη σωματική βία, ζητούν προστασία. Τοκράτος πρέπει να τους την παράσχει. Τώρα!

* Ο Αντώνης Σιγάλας είναι μέλος της γραμματείαςτου τμήματος ∆ικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ζωές των ανθρώπων δεν μπορούν να περιμένουν

Ένας α ντι ρα τσι στι κός νό μος πουνα ο ρί ζει τα ε γκλή μα τα μί σουςκαι να πε ρι λαμ βά νει σε αυ τά τοσε ξουα λι κό προ σα να το λι σμό καιτην ταυ τό τη τα φύ λου, θα έ πρε πενα εί ναι έ να πρώ το βή μα δρά- σεων.

“

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 1199ΕΡΓΑΣΙΑ

Του ∆ημήτρη Καλλέργη*

Ανακοινώθηκαν για φέτος οι βάσεις εισαγωγήςστα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Η πρώτη ανά-γνωση των αριθμών οδηγεί σε μεικτά συμπερά-

σματα, αφού το επερχόμενο ακαδημαϊκό έτος πρόκει-ται να εισαχθούν 72.763 επιτυχόντες (έναντι 71.761 το2013) και ενώ ο συνολικός αριθμός υποψηφίων πουυπέβαλαν μηχανογραφικό δελτίο ανήλθε σε 99.958(έναντι 104.988 το 2013). Αξίζει να σημειωθεί ότι λόγωμη προτίμησης έμειναν κενές 1.164 θέσεις φοίτησηςστα ΑΕΙ, ενώ πέρυσι ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 836.

Όπως είναι αναμενόμενο, η διακύμανση των βάσεωνείναι εκείνη που απασχολεί τους επιτυχόντες και εδώοι αριθμοί θέτουν ένα ακόμα στοιχείο στη συζήτηση:άνοδος που φτάνει τα 1000 μόρια στις ΠολυτεχνικέςΣχολές, 900 μόρια στις Οικονομικές, 600 στις Ιατρικέςκαι έως 400 μόρια στις Νομικές. Αντίστοιχη αύξηση400-800 μορίων παρατηρείται και στα ΤΕΙ, ιδιαίτεραστις εφαρμοσμένες επιστήμες της Μηχανικών Πληρο-φορικής, των Μηχανολόγων Μηχανικών, των Τεχνολό-γων Ποτών & Τροφίμων, των Οινολόγων και των Λογο-θεραπευτών. Η λεπτομέρεια, όμως, κρύβεται στη χω-ροταξική διασπορά της αύξησης των βάσεων – με άλλαλόγια, τα ΑΕΙ της περιφέρειας είναι εκείνα που αποτε-λούν πόλο έλξης για τους φετινούς επιτυχόντες. Αντί-στροφα, τα Ιδρύματα εκείνα που δεν υπάρχουν αντί-στοιχά τους σε μεγάλες πόλεις, δεν έτυχαν προτίμησηςστα μηχανογραφικά δελτία των μαθητών.

Η εξήγηση του φαινομένου είναι απλή. Όπως είχε«προβλέψει» και ο γενικός γραμματέας του υπ. Παι-δείας, Αθ. Κυριαζής, σε συνάντησή του με τους Πρυτά-νεις και τους Προέδρους ΤΕΙ τον Ιούλιο, περίπου 20.000φοιτητές θα αιτηθούν μετεγγραφή το φετινό ακαδη-

μαϊκό έτος. Προκρίνοντας ένα φιλολαϊκό προσωπείο, ηηγεσία του υπ. Παιδείας φρόντισε από το Μάιο να φέρειπρος ψήφιση στη βουλή διατάξεις που θα μπορούσαν ναεπαληθεύσουν (λίγες εβδομάδες αργότερα) την «πρό-βλεψη» και να δώσει έτσι τη δυνατότητα στους νέουςκαι τις νέες να ξεκινήσουν τις σπουδές τους κοντάστον τόπο κατοικίας τους. Ουδέν κακό, αρκεί να σκε-φτούμε ποιες πρόκειται να είναι οι συνθήκες φοίτησης.Να σκεφτούμε ποια η γνώση που θα γεννηθεί και θα με-ταδοθεί σε κεντρικά ΑΕΙ τα οποία θα έχουν υπερπλη-θώρα φοιτητών και υποστελέχωση διδακτικού καιερευνητικού προσωπικού. Εάν συνυπολογίσουμε τη ρα-γδαία μείωση των λειτουργικών δαπανών των Ιδρυμά-των (κτηριακές υποδομές, εξοπλισμοί, συγγράμματα),μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι η διαδικασία με-τεγγραφών μεταφράζεται σε εκμετάλλευση της αγω-

νίας των οικογενειών και τελικά, σε καταστροφή τωνσπουδών των νέων της χώρας.

Η εικόνα των βάσεων εισαγωγής σε Πανεπιστήμιακαι ΤΕΙ ανέδειξε και μια ακόμα πτυχή της πολιτικής τωνκυβερνώντων. Από τα 450 Τμήματα εισαγωγής, σε 121η ζήτηση είναι χαμηλότερη από την προσφορά και ωςεκ τούτου, η βάση εισαγωγής είναι χαμηλότερη τουβαθμού «10». Ήδη, οι αγγελιοφόροι της κυβέρνησηςστον αστικό Τύπο (εφ. Καθημερινή, 29.8.2014) διαλα-λούν ότι η φετινή εικόνα των βάσεων προμηνύει νέεςσυγχωνεύσεις/καταργήσεις Σχολών. Αποκαλύπτουν,δηλαδή, βιαστικά και άγαρμπα το σχέδιο για την εξα-φάνιση ξενόγλωσσων φιλολογικών Τμημάτων σε κεν-τρικά Πανεπιστήμια ή άλλων Τμημάτων σε περιφερει-ακά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Η άλλη αφήγηση αναδεικνύει ότι ενώ βρισκόμαστε σεπερίοδο μιας καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει συ-νεχώς, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων στοχεύουνακόμα στις σπουδές τους, δεν το βάζουν κάτω. Τουψηλό μορφωτικό κεφάλαιο της χώρας είναι εκείνοπου έχουμε χρέος ως Αριστερά να αξιοποιήσουμε στοπρόγραμμά μας. Να δώσουμε δηλαδή υποστηρικτικέςδομές και βοηθήματα, έτσι ώστε οι βάσεις εισαγωγήςνα είναι άχρηστες και η ετήσια αγωνία των εν δυνάμειφοιτητών να μετατραπεί σε όχημα προόδου τους εντόςτων Ιδρυμάτων που επιθυμούν να σπουδάσουν. Σε ένατέτοιο πλαίσιο, οι βάσεις εισαγωγής δεν χαρακτηρί-ζουν την ποιότητα σπουδών στις Σχολές, ούτε αποτε-λούν ένα ακόμα εργαλείο κοινωνικών αποκλεισμών.

* Ο ∆ημήτρης Καλλέργης είναι συμβ. διδάσκων στοΠανεπιστήμιο Πειραιώς και στο ΤΕΙ Πειραιά, μέλοςτης Γραμματείας του τμήματος Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ.

Της ∆ανάης Ψωμοπούλου

ΟΟΑΕ∆ κλείνει; Συρρικνώνεται;Περνά σε ιδιώτες; Ή κυβέρνησηκαι τρόικα ήδη έχουν βάλει στο

«μικροσκόπιο» τρόπους μέσω τωνοποίων επιχειρήσεις και «κοινωνικοί»(λέμε τώρα…) φορείς θα μπορέσουν, σεπρώτη φάση, να πάρουν όσο το δυνατόνμεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα» των3 δισ. ευρώ που έχει να διαχειριστεί γιατο 2014 και το 2015 ο δημόσιος –επί τηςπαρούσας- οργανισμός απασχόλησης;

Η αλήθεια «κρύβεται» κάπου στημέση. Μέχρι νεοτέρας, ο ΟΑΕ∆ φαίνεταιότι αφενός θα παραμείνει δημόσιος αφε-τέρου, όμως, θα ανοίγει όλο και περισ-σότερο την πόρτα του σε μεγάλες, πο-λυεθνικού χαρακτήρα σε αρκετές περι-πτώσεις, επιχειρήσεις οι οποίες, αντ’αυτού, θα πραγματοποιούν μεγάλομέρος των ενεργητικών δράσεων απα-σχόλησης αποσπώντας κονδύλια δεκά-δων εκατ. ευρώ. Στην περίπτωση αυτή,φυσικά, δεδομένα ένας μεγάλος αριθμόςυπαλλήλων θα θεωρηθεί ότι «πλεονά-ζει»...

Η μεγάλη γκάφα του ΠΑΣΟΚ

Το θέμα του ΟΑΕ∆ ήρθε στην επιφά-νεια ξανά, με αφορμή σειρά δημοσιευμά-των που έλαβαν χώρα, μετά από ένα –ανύπαρκτο- ρεπορτάζ της γερμανικήςεφημερίδας «Bild», το οποίο ακόμη ανα-ζητείται! Όσο και αν ακούγεται απί-στευτο, το «τσουνάμι» των δημοσιευμά-των για το «λουκέτο» στον ΟΑΕ∆ ξεκί-νησε μετά από ρεπορτάζ της ελληνικήςεφημερίδας «Deal News», στις 14 Αυ-γούστου, βάσει του οποίου από τις Βρυ-ξέλλες φερόταν να προωθείται ο «ξαφ-νικός θάνατος» του Οργανισμού, μεβάση το «μοντέλο» της ΕΡΤ. Σύμφωνα μεπληροφορίες, με αφορμή το δημοσίευμα

της… Deal, συνδικαλιστικό στέλεχοςεπικοινώνησε με κορυφαίο παράγοντατου ΠΑΣΟΚ ζητώντας την άμεση διά-ψευση του. Όπερ και εγένετο. Με έναμικρό, όμως, λάθος. Αντί για «Deal» είπε«Bild». Έτσι, το μεσημέρι της ίδιαςμέρας ακολούθησε ανακοίνωση – διά-ψευση του ΠΑΣΟΚ επί δημοσιεύματοςτης γερμανικής εφημερίδας «Bild»!

Η ανακοίνωση του ενός εκ των δύο κυ-βερνητικών εταίρων, με τη διάψευση επίτου ρεπορτάζ της Bild, «έβαλε φωτιά»στα ελληνικά ΜΜΕ. Με τη δημοσιογρα-φία στην Ελλάδα να βρίσκεται σε μιαπολύ δύσκολη καμπή, κανείς δεν θέλησενα αναζητήσει το δημοσίευμα της γερμα-νικής εφημερίδας. Έτσι, με τη συντρι-πτική πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕνα παίρνει ως δεδομένη την ύπαρξη ρε-πορτάζ από την Bild λόγω της ανακοί-νωσης του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε ορυμα-γδός δημοσιευμάτων και αναφορών σταηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης για«ξαφνικό θάνατο του ΟΑΕ∆».

Μαζί με τα ΜΜΕ, παρασύρθηκαν καικορυφαία στελέχη της κυβέρνησης.

Η αλήθεια

Φυσικά, η «γκάφα» του ΠΑΣΟΚ επιβε-βαίωσε ότι όπου υπάρχει καπνός, υπάρ-χει και φωτιά. Ο «φάκελος ΟΑΕ∆» έχειανοίξει, για το παρόν και το –άμεσο- μέλ-λον του Οργανισμού να βρίσκεται εδώκαι καιρό στο «μικροσκόπιο» του Βερο-λίνου και των Βρυξελλών, μέσω τουΧανς Γιοακίμ Φούχτελ, του αρμόδιου γιατην… Ελλάδα, υφυπουργού Εργασίαςτης Γερμανίας. Στόχος αδιαπραγμάτευ-τος του Βερολίνου και των Βρυξελλώνείναι τα κονδύλια που διαχειρίζεται γιατην προώθηση ενεργητικών δράσεωναπασχόλησης, να τα αξιοποιήσουν μεγά-λες, πολυεθνικού σε αρκετές περιπτώ-σεις χαρακτήρα, επιχειρήσεις οι οποίεςέχουν το ίδιο αντικείμενο δραστηριότη-τας.

Τα πρώτα βήματα ήδη γίνονται

Κινήσεις και «συμπράξεις» προς αυτήτην κατεύθυνση ήδη γίνονται, με πιο χα-

ρακτηριστική την πρόσφατη (στα μέσατου καλοκαιριού) συμφωνία της διοίκη-σης του Οργανισμού με την πολυεθνικήεταιρία «ενοικίασης» εργαζομένων Man-power Group, τη MENON Network καιτη ΜΚΟ Praksis, στις 16 Ιουλίου του2014, για την πραγματοποίηση ενός νέουπιλοτικού προγράμματος με την ονομα-σία «Συμμαχία για την Εργασία».

Τη συμφωνία ΟΑΕ∆ και ManpowerGroup χαιρέτησαν οι Βρυξέλλες και τοΒερολίνο επιβεβαιώνοντας ότι η επό-μενη ημέρα του Οργανισμού σχεδιάζεταιμε βάση το «πώς» οι ιδιωτικές επιχειρή-σεις που δραστηριοποιούνται στο χώροτης απασχόλησης θα μπορέσουν να δια-χειριστούν μεγάλο μέρος των κονδυλίωντου και να πραγματοποιήσουν, αντ΄αυτού, σειρά προγραμμάτων. Ενδεικτικάαναφέρεται ότι στην εκδήλωση για τηνανακοίνωση της συνεργασίας του Οργα-νισμού Απασχόλησης και της Manpower,μεταξύ άλλων, παρευρέθηκαν εκ μέρουςτης «Task Force for Greece» ο αναπλη-ρωτής διευθυντής, κ. J. Luchner, ενώπροβλήθηκε βιντεοσκοπημένο μήνυμα –ενθάρρυνσης προς την κατεύθυνση τωνσυμπράξεων του ΟΑΕ∆ με ιδιώτες απότον διευθυντή της Γενικής ∆ιεύθυνσηςΑπασχόλησης της Ευρωπαϊκή Επιτρο-πής, κ. D. Eckert.

Η περαιτέρω, λοιπόν, διαμόρφωσησυμφωνιών – παραχώρησης προγραμμά-των από τον ΟΑΕ∆ προς ιδιώτες θεωρεί-ται βέβαιο ότι θα δημιουργήσει μικρότε-ρες ανάγκες σε επίπεδο προσωπικού.Ελέω δε των 6.500 απολύσεων από το∆ημόσιο, ο Οργανισμός Απασχόλησηςμπορεί να αποφύγει το «λουκέτο», αλλάφαντάζει σχεδόν αδύνατο να μην υπο-στεί «ακρωτηριασμό» σε επίπεδο υπηρε-σιών και προσωπικού.

ΟΑΕ∆: ∆εν κλείνειαλλά «ακρωτηριάζεται»Η αλήθεια για το μέλλον του Οργανισμού και του προσωπικού του

Οι βάσεις εισαγωγής: εργαλείο κοινωνικού αποκλεισμού

Να δώσουμε υποστηρικτικέςδομές και βοηθήματα, έτσι ώστεοι βάσεις εισαγωγής να είναιάχρηστες και η ετήσια αγωνίατων εν δυνάμει φοιτητών ναμετατραπεί σε όχημα προόδουτους εντός των Ιδρυμάτων πουεπιθυμούν να σπουδάσουν

“

2200 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΥΓΕΙΑ

Το Σύστημα Αμοιβών Νοσοκομείων και ηδημιουργία εταιρείας διαχείρισηςαποτελούν δραματική στροφή προς τηνιδιωτικοποίηση και της δευτεροβάθμιαςπερίθαλψης. Το δημόσιο αποσύρεται σεόλη την έκταση της υγείας.

“

Μια ακόμη εκδοχή της προσπάθειαςτης κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσειτη δημόσια υγεία εξελίσσεται αυτέςτις μέρες με το νομοσχέδιο που κα-τέθεσε η κυβέρνηση στο 2ο και 3οθερινό τμήμα της Βουλής, επιβεβαι-ώνοντας για μια ακόμα φορά την πρό-θεσή της να ψηφίσει όσο το δυνατόνπερισσότερα κομβικής σημασίας νο-μοσχέδια με συνοπτικές διαδικασίεςκαι με την ελάχιστη δυνατή κοινο-βουλευτική συζήτηση και συμμετοχή.

Τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθείστα νοσοκομεία ένα μοντέλο κο-στολόγησης των υπηρεσιών προς

τους ασθενείς, το μοντέλο ΚλειστώνΕνοποιημένων Νοσηλίων (ΚΕΝ), ταοποία τιμολογούν το σύνολο των δια-γνωστικών, ιατρικών και νοσηλευτικώνπράξεων με βάση ομογενοποιημένεςομάδες ασθένειας. Με το νομοσχέδιο τουυπουργείου Υγείας ενσωματώνονται ταΚΕΝ σε ένα «Σύστημα Αμοιβών Νοσοκο-μείων» (ΣΑΝ), που αποτελεί ένα ευρύ-τερο, καθολικό σχήμα τιμολόγησης τωνυπηρεσιών, αξιολόγησης νοσοκομείωνκαι γιατρών, διαχείρισης πληροφοριών(ιατρικών φακέλων ασθενών και στοι-χεία δημοσίων φορέων), αμοιβών νοσο-κομείων και ιατρικού προσωπικού, κα-τανομή των αμοιβών και της χρηματοδό-τησης με βάση την αξιολόγηση τους, καιθεσμοθέτησης του ρόλου των ιδιω-τών/ιδιωτικών κλινικών στην υγεία. Φο-ρέας δε υλοποίησης των παραπάνω δενείναι πια το υπουργείο Υγείας και οι αρ-μόδιοι φορείς υγείας αλλά μια ανώνυμηεταιρεία. Η Εταιρεία για το ΣύστημαΑμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμος Εται-ρεία (ΕΣΑΝ Α.Ε.), που αναλαμβάνει τηνυλοποίηση αυτού του έργου, οδηγεί τανοσοκομεία στο να λειτουργούν ως επι-χειρήσεις, ως ιδιωτικές κλινικές που πα-ρέχουν πακέτα υπηρεσιών και θεσμοθε-τεί περαιτέρω την ισότιμη συμμετοχήιδιωτών παρόχων υγείας στην κατανομήτων δημόσιων πόρων. Αλλάζει, δηλαδή,τελείως το πεδίο χρηματοδότησης καιλειτουργίας των νοσοκομείων, άρα και ηπαροχή δευτεροβάθμιας περίθαλψηςστην Ελλάδα.

Ζητήσαμε από τον Κώστα Ζαχαριά καιτον Νίκο Μιχαλάκη, βουλευτές του ΣΥ-ΡΙΖΑ, μέλη της ΕΕΚΕ Υγείας, που συμμε-τέχουν στην κοινοβουλευτική διαδικασίανα μας εξηγήσουν τι αλλάζει στα νοσο-κομεία, τι ακριβώς προσδοκεί η κυβέρ-νηση και ποιες οι επιπτώσεις στην υγείααπό την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.

Στον μεν πρώτο θέτοντάς του ορισμέναερωτήματα, από το δε δεύτερο με κεί-μενό του.

Στην αρένα του ανταγωνισμού

Τι ακριβώς προβλέπει το μοντέλο τουΣυστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων καιτι αλλάζει στο ρόλο και τη λειτουργίατων νοσοκομείων;

Το μοντέλο κοστολόγησης των νοσο-κομείων που εισάγεται είναι εφαρμογήμνημονιακής επιταγής και κατευθείαναντιγραφή του αντίστοιχου γερμανικού,αφού εξάλλου το ομοσπονδιακό υπουρ-γείο Υγείας της Γερμανίας είναι, κατόπινσυμφωνίας που έχει υπογραφεί, ο κύ-ριος διαχειριστής των τομέων υγείας στηχώρα μας. Το μοντέλο αυτό χρησιμοποιείως προπέτασμα τη δημιουργία μιας ανώ-νυμης εταιρείας για τη διαχείριση των ια-τρικών στοιχείων -και φακέλων- πουαφορούν τους ασθενείς και όλων των οι-κονομικών στοιχείων που αφορούν τανοσοκομεία (δευτεροβάθμια περί-θαλψη), τον ΕΟΠΥΥ (πρωτοβάθμια περί-θαλψη), την Η∆ΙΚΑ (ηλεκτρονική συντα-γογράφηση).

Η ΕΣΑΝ Α.Ε. αξιολογεί παρεχόμενεςυπηρεσίες στα νοσοκομεία και έτσι προ-κύπτουν φύλλα ποιότητας για δημόσιακαι ιδιωτικά νοσοκομεία, σε ανταγωνι-στικό περιβάλλον. Τα δημόσια νοσοκο-μεία χωρίς προσωπικό και χρηματοδό-τηση, θα απαξιώνονται και νομότυπα, θα

στερούνται ακόμα περισσότερο οικονο-μικών πόρων, θα συρρικνώνονται ως τησυγχώνευση και εξαφάνιση. Θα οδηγη-θούν σε ένα κυνήγι περιστατικών καιακριβών ιατρικών θεραπειών προκειμέ-νου να μπορέσουν να επιβιώσουν σε συν-θήκες αγοράς και σκληρού ανταγωνι-σμού.

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία, με επιλογήπεριστατικών, με ευελιξία κανόνων, μεπαράλληλες ιατρικές πληρωμές, με χα-μηλότερα λειτουργικά κόστη λόγω συμ-πίεσης των μισθών του ιδιωτικού τομέα,θα αξιολογούνται θετικά. Τελικά η ανα-κατανομή των διαθέσιμων πόρων θα βα-ρύνει τους ίδιους τους ασθενείς.

Με δείκτητο δίπολο κόστος - όφελος

Αντικαθιστάται, λοιπόν, το δημόσιο μεεταιρεία και με συμμετοχή ιδιωτών;

Η ΕΣΑΝ Α.Ε. θα είναι ανώνυμη εται-ρεία, με μετοχές προσωπικές και μετα-βιβάσιμες. Στο ∆.Σ. θα εκπροσωπούνταιτο δημόσιο (υπουργείο), τα δημόσια νο-σοκομεία αυτοτελώς, τα ασφαλιστικάταμεία και αντιπροσωπευτικές ενώσειςιδιωτικών θεραπευτηρίων. Η εταιρεία θαπληρώνεται για τις υπηρεσίες που θα πα-ρέχει από τα ασφαλιστικά ταμεία καιτους ιδιώτες. Θα έχει εποπτικό και διοι-κητικό συμβούλιο που ορίζονται από τονυπουργό. Θα ακολουθεί το πλαίσιο λει-τουργίας ιδιωτικών ανώνυμων εται-

ρειών.Το Σύστημα Αμοιβών Νοσοκομείων

και η δημιουργία εταιρείας διαχείρισηςαποτελούν τομή και δραματική στροφήπρος την ιδιωτικοποίηση και της δευτε-ροβάθμιας περίθαλψης. Το δημόσιοαποσύρεται και αναδύονται οι ιδιωτικέςπρωτοβουλίες σε όλη την έκταση τηςυγείας. ∆ιάγνωση, θεραπεία, επενδύσειςσε νέες τεχνολογίες, αποκατάσταση, πε-ριέρχονται στον ιδιωτικό τομέα. Η ΕΣΑΝΑ.Ε. ρυθμίζει την πορεία κατανομής τωνπόρων, γιατί ενώ ορίζεται ως όργανο δη-μοσίου συμφέροντος, λειτουργεί με λε-όντειες διατάξεις ιδιωτικού δικαίου.

Με το νομοσχέδιο η νεοφιλελεύθερηπαρέμβαση αποτυπώνεται και θεσμικάαφού η χάραξη πολιτικών στην υγεία, οέλεγχος, η αξιολόγηση, η χρηματοδό-τηση, εκχωρούνται σε εταιρεία που αργάή γρήγορα θα καταλήξει πλειοψηφικά σειδιωτικά χέρια.

Ποιες είναι οι συνέπειες από τηνεφαρμογή του συστήματος αυτού στηνπερίθαλψη των ασθενών πέρα από τημεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση πουθα υποστούν μέσα από την αύξηση τηςσυμμετοχή τους σε εισφορές προς ταασφαλιστικά ταμεία και αμοιβές ιατρι-κών πράξεων στον ιδιωτικό τομέα;

Υπάρχουν πολλά συστήματα ταξινόμη-σης, ομαδοποίησης και τιμολόγησης τωνασθενειών με διαγνωστικά κριτήρια.Υπάρχουν εγγενείς αντιφάσεις στην ομα-δοποίηση της αρρώστιας που οδηγεί σεκατακερματισμό του ίδιου του ασθενή, οοποίος είναι σωστό να αντιμετωπίζεταιμε ολιστική αντίληψη και κριτήρια. Πολ-λές φορές οι συζητήσεις για εφαρμογήκανόνων οικονομίας της υγείας προκα-λούν, επιβάλλουν στυγνή εφαρμογή συ-στημάτων κοστολόγησης, που θα έπρεπενα χρησιμοποιούνται επικουρικά, καιαναφέρονται στα αποτελέσματα κό-στους-οφέλους στην υγεία και τις αν-θρώπινες ζωές που είναι ανεκτίμητες.Το νέο σύστημα αμοιβών προτάσσει την«ασθένεια» έναντι του «ασθενούς».

Η καθολική, ελεύθερη και δωρεάνπρόσβαση όλων όσων κατοικούν στηχώρα, η παροχή δημόσιας φροντίδαςυγεία, η επαρκής στελέχωση και χρημα-τοδότηση του συστήματος πρωτοβάθ-μιας και δευτεροβάθμιας υγείας, η υπέρ-βαση του πλαφόν του 6% του ΑΕΠ δα-πανών για την υγεία, που επιβάλει τομνημόνιο, είναι η αρχική, καθοριστικήαπάντηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Έλενα Χατζημιχαήλ

Σε ανώνυμη εταιρείαη διαχείριση της υγείαςΟι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάς και Νίκος Μιχαλάκης εξηγούν το νέο σχήματιμολόγησης υπηρεσιών, αξιολόγησης νοσοκομείων και γιατρών, και χρηματοδότησης

Το υπουργείοσε ρόλο επόπτη

Αντί να συζητούμε πως θα αναβαθμίσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίοοι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν απαξιώσει και υποβαθμίσει συστηματικά τατελευταία χρόνια, βλέπουμε τους τρόπους της περαιτέρω συρρίκνωσης του κοι-νωνικού κράτους, την αναδιανομή του πλούτου και των δημοσιονομικών πόρωνπρος τους ιδιώτες και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα καθώς και τη με-τατροπή της υγείας σε εμπόρευμα.

∆ίνεται σε μια Α.Ε. εξουσία να διαχειρίζεται πληροφορίες, κεφάλαια και χρή-ματα που δεν της ανήκουν και να τα μεταφέρει αναλόγως όπου αυτή νομίζει, αυ-ξάνοντας βέβαια τις περιπτώσεις διαπλοκής. Ο φορέας αυτός αποκτά οικονομικήκαι πολιτική εξουσία και το υπουργείο Υγείας αναλαμβάνει μόνο το ρόλο του επό-πτη. Η κυβέρνηση ακολουθεί ένα σχέδιο εμπορευματοποίησης της υγείας που ξε-κίνησε από την πρωτοβάθμια περίθαλψη με το κλείσιμο δομών ΙΚΑ/ΕΟΠΥΥ, τηνυποστελέχωση του ΠΕ∆Υ, συνέχισε με μια νέα φαρμακευτική πολιτική που αύ-ξησε τη συμμετοχή των ασθενών άνω του 30% στην αγορά φαρμάκων και με τηλειτουργική κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ σε λίγο καιρό θα ακο-λουθήσουν και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Νίκος Μιχαλάκης

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 2211ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

∆υόμιση χρόνια πέρασαν από τη μέρα που γκρεμί-στηκε από τους εργαζόμενους της «Eldorado» τοφυλάκιο αγώνα στις Σκουριές. Αυτή ήταν η μέρα

που οι κάτοικοι σταματήσαμε να έχουμε μόνιμη παρου-σία στο βουνό, ήταν η τελευταία φορά που αφουγκρα-στήκαμε νύχτα τα ουρλιαχτά του Κάκαβου.

Με την έναρξη του δεκαημέρου εκδηλώσεων και κα-τασκήνωσης κάτοικοι και αλληλέγγυοι του κινήματος«Κατά της εξόρυξης χρυσού» ανταμώσαμε ξανά στοβουνό. Ένα αντάμωμα των κινημάτων απ’ όλη τη χώρακαι την Ευρώπη. Ένα αντάμωμα με ανθρώπους και συλ-λογικότητες που ο καθένας παλεύει για το δικό τουπρόβλημα, αλλά που στέκεται και αλληλέγγυος στοναγώνα και στο πρόβλημα του διπλανού του. Έτσι βρε-θήκαμε όλοι μαζί στον Κάκαβο στη μεγαλύτερη οικο-λογική καταστροφή στην Ευρώπη. Εκατοντάδες άν-θρωποι συμμετείχαν στην κατασκήνωση και τις εκδη-λώσεις.

Γίνονται πολλές κουβέντες με διάφορες θεματικέςενότητες, από περιβαλλοντικά εγκλήματα μέχρι και ταανθρώπινα δικαιώματα. Η λέξη που απασχολεί περισ-σότερο όλους όσοι μετέχουν είναι η «ανάπτυξη». Μιαλέξη που για τους κυβερνώντες είναι η «σωτηρία» τηςχώρας, για τις τοπικές κοινωνίες, όμως, αποδεικνύε-ται περίτρανα ότι είναι η καταστροφή τους. Πολλάερωτήματα, πολλές κουβέντες, μεγάλη ανησυχία για τομέλλον. Από τις ΒΑΠΕ της Κρήτης μέχρι τον Ίσσο τηςΚέρκυρας, από το αεροδρόμιο της ZAD στη Γαλλίαμέχρι την υπερταχεία του Νο Tav της Ιταλίας, από τουςαπολυμένους σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, καιεργαζόμενους της ΕΡΤ μέχρι τα κινήματα για την Γη καιτην Ελευθερία απ’ όλη την Ελλάδα. Από τις όχι και τόσο«πράσινες μορφές ενέργειας» μέχρι τις εξορυκτικές

εταιρείες που ξεκοιλιάζουν τη γη και καταστρέφουντις τοπικές κοινωνίες σε όλο τον κόσμο.

Όλοι οι παρευρισκόμενοι επισκέπτονται το χώρο πουκαταστρέφει η Eldorado και συνειδητοποίησαν για ποιολόγο ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής δεν μπο-ρεί να είναι παρά μόνο νικηφόρος.

Ο Κάκαβος μετά από χρόνια, ξανάκουσε φωνές παι-διών να παίζουν. Συζητήσεις ανθρώπων που ανησυχούνγι’ αυτόν και δίνουν όρκο τιμής ότι θα παλέψουν μέχριτέλος. Από την άλλη, δεν σταματάν να ακούγονται και οιάχαροι ήχοι των μηχανημάτων που τον ξεκοιλιάζουν.

Η Eldorado ως πραγματικός κατακτητής του τόπουμας δεν σταματάει στιγμή να δείχνει ότι το βουνό τηςανήκει. Φορτηγά και μηχανήματα ακούγονται από διά-φορα σημεία του βουνού, η Ελληνική Αστυνομία γιαακόμα μία φορά κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλάτόσα χρόνια. Πίσω από το κλειδωμένο κάγκελο φυ-λάει... φυλάει την παρανομία και συγκαλύπτει και αυτήτο έγκλημα. Η απάντηση που δίνει κάθε φορά που ερω-τάται «τι κάνει εδώ» είναι ότι «εμείς κάνουμε τη δου-λειά μας». Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να πούμε και εμείς ότιαφού σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει κανένας να προ-στατέψει αυτό το βουνό, θα πρέπει να κάνουμε καιεμείς το χρέος μας. Με κάθε κόστος να προστατέψουμετο βουνό που μας γέννησε, μας μεγάλωσε και μας έχειδώσει λόγο ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο.

Όταν θα τελειώσει αυτό το δεκαήμερο πολλοί θαέχουν γίνει πιο ανήσυχοι, πιο ουσιαστικοί. Άλλοι θαέχουν ακόμα ένα λόγο για να αγωνίζονται σε αυτή τηνζωή, άλλοι θα έχουν ανακαλύψει ακόμα ένα σημείο πουνα νιώθουν σαν το σπίτι τους. Εμείς όλοι που μετέ-χουμε σε αυτό σίγουρα θα βρεθούμε ξανά, μπορεί σεκάποιο άλλο τόπο που βάλλεται, όπου οι άνθρωποι υπο-φέρουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα τα παρατή-σουμε, γιατί αυτός ο αγώνας είναι αγώνας ζωής. Γιατίαυτός ο αγώνας είναι αγώνας για τη Γη και την Ελευ-θερία.

Λόλα Χρυσούλη

της Λίτσας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου*

Ησυγκυβέρνηση βιάστηκε φέτοςτο καλοκαίρι να κλείσει τη βουλήπροκειμένου να «περάσει», όσο

πιο ήσυχα γίνεται στους χαμηλούς τό-νους των θερινών τμημάτων, άλλη μιαδέσμη μέτρων αποδιάρθρωσης της πα-ραγωγής, εκποίησης της δημόσιας περι-ουσίας και φοροεπιδρομών. Ο αυταρχι-σμός και η καταπάτηση των θεσμώνείναι κάτι στο οποίο μας έχει συνηθίσειαυτή η κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση ως θεατής

Εκείνο που ωστόσο συνεχίζει να εκ-πλήσσει όλο και πιο πολύ είναι το μέγε-θος της κοινωνικής της αναλγησίας. Θασταθώ σε δύο από τα αναρίθμητα παρα-δείγματα που μπορεί κανείς να παραθέ-σει. Έχοντας ήδη αποδιαρθρώσει κάθετμήμα της κρατικής μηχανής, η κυβέρ-νηση παρακολουθεί φέτος το καλοκαίριως απλός θεατής τις επιπτώσεις της πο-λιτικής της, καθώς η αγροτική παρα-γωγή της χώρας καταρρέει. Οι έντονεςκαιρικές συνθήκες, που έπληξαν επανει-

λημμένα καπνά, αμπέλια και πολλέςάλλες κυρίως δενδροειδείς καλλιέργειεςσε όλη τη χώρα, επέφεραν ένα τόσο κα-θοριστικό πλήγμα στην αγροτική παρα-γωγή, ώστε είναι αμφίβολο όχι μόνο τοκατά πόσο θα μπορέσουν να ανταπεξέλ-θουν οικονομικά οι αγρότες για φέτος,αλλά και το αν θα καταφέρουν να συνε-χίσουν την παραγωγή κατά την επόμενηχρονιά. Οι αρμόδιες υπηρεσίες ελλείψειπροσωπικού και υποδομών δεν είναι σεθέση να καταγράψουν τις ζημίες κι έτσιοι αποζημιώσεις είναι στον «αέρα». Σεμια παράλληλη εξέλιξη μετά απόλάθος(;) χειρισμούς της κυβέρνησης ηεξισωτική αποζημίωση που θα λάβουν οικτηνοτρόφοι είναι φέτος κατά 50% (!)μειωμένη, με αποτέλεσμα τα ζώα να λι-μοκτονούν και να οδηγούνται πρόωρα σεσφαγή, ενώ πάρα πολλοί νέοι κτηνοτρό-φοι απεντάσσονται από τα προγράμ-ματα, καθώς με κυβερνητική ευθύνη οιαδειοδοτήσεις των μονάδων δεν ολο-κληρώνονται.

Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να δια-σκεδάσει τις εντυπώσεις κάνοντας...τοναρχαιολόγο στην Αμφίπολη, αλλά ο κό-σμος δεν ξεγελιέται πια με επικοινω-νιακά τεχνάσματα. Αν προσθέσει κανείς

στα παραπάνω την υπερφορολόγησητων παραγωγικών δραστηριοτήτων καιτην επιβολή του εξοντωτικού ΕΝΦΙΑ κα-ταλαβαίνει πολύ καλά ότι πρόκειται περίολοσχερούς διάλυσης του πρωτογενούςτομέα. Τα παραδείγματα είναι πολλά καιστην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥ-ΡΙΖΑ έχουμε κάνει πολλές προσπάθειεςανάδειξής τους, αλλά και πολλές σοβα-ρές προτάσεις.

∆υναμικό παρών

Στην 79η ∆ΕΘ, στην τελευταία της δια-κυβέρνησής του, ο κ. Σαμαράς θα πρέπεινα απολογηθεί για την καταστροφή, πουη κυβέρνησή του έχει προκαλέσει στηχώρα. Στην ίδια ∆ΕΘ, ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσωτου προέδρου του, Αλέξη Τσίπρα, θα πα-ρουσιάσει τους βασικούς άξονες τουπρογράμματός του αλλά και συγκεκρι-μένες κινήσεις που θα γίνουν τις πρώτες100 μέρες της διακυβέρνησής του. Θαμιλήσει ανοιχτά για το πώς θα υλοποι-ήσει τις δεσμεύσεις του για την κατάρ-γηση των μνημονίων και των εφαρμοστι-κών τους νόμων. Θα αναπτύξει το πώςθα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό

και την κατώτατη σύνταξη στα προ μνη-μονίου επίπεδα. Για την πολιτική φορο-λόγησης του πλούτου και την αυτονόητηκατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για τα μέτρα κοι-νωνικής αλληλεγγύης, για την ανάγκηπαραγωγικής ανασυγκρότησης τηςχώρας με στήριξη του πρωτογενούςτομέα, για τη στήριξη της μικρομεσαίαςεπιχειρηματικότητας, για την ανάγκηεπιστροφής της διαφάνειας και της δη-μοκρατίας στο πολιτικό σύστημα, για τηστήριξη των υπαρχόντων και τη δημι-ουργία νέων θεσμών εμπλοκής των πο-λιτών στη διακυβέρνηση του τόπου τους.

Στην 79η ∆ΕΘ καλούμαστε όλοι μαζί,ενταγμένοι κι ανένταχτοι, εργαζόμενοικαι άνεργοι, αγρότες και κτηνοτρόφοι,συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι να δώ-σουμε ένα δυναμικό παρών!

Ο άνεμος φυσάει ριζοσπαστικά από τααριστερά και εξοστρακίζοντας την συγ-κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν∆-προθύμων, τηνΤρόικα, τα ήθη και έθιμα του παλιού συ-στήματος της διαπλοκής ανοίγει τοδρόμο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς!

* Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Περι-φέρεια της Θεσσαλονίκης.

Στην 79η ∆ΕΘ καλούμαστε όλοι μαζί,ενταγμένοι κι ανένταχτοι,εργαζόμενοι και άνεργοι, αγρότες καικτηνοτρόφοι, συνταξιούχοι καιμικρομεσαίοι να δώσουμε έναδυναμικό παρών!

“Ο ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία∆ΕΘ της συγκυβέρνησης

Σκουριές: Το δεκαήμερο τέλειωσε, ο αγώνας συνεχίζεται

Ο Κά κα βος με τά α πό χρό νια, ξα -νά κου σε φω νές παι διών να παί -ζουν. Συ ζη τή σεις αν θρώ πων πουα νη συ χούν γι’ αυ τόν και δί νουνόρ κο τι μής ό τι θα πα λέ ψουν μέ -χρι τέ λος.

“

2222 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΘΕΜΑΤΑ

Leo, no mangiare

Πέρασαν εκείνες οι εποχές όπου οινεολαίες των κομμάτων της αρι-στεράς οργάνωναν μπριγάδες

αλληλεγγύης, για να βοηθήσουν στηνκαλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου στηνΚούβα και να στηρίξουν τις αυτόνομεςκοινότητες των ζαπατίστας στο Μεξικό.Το σωτήριο έτος 2014, μετά την πετυχη-μένη επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΥ-ΡΙΖΑ στο Άγιο Όρος, η οποία απέδειξεότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολί-τευσης δεν αποτελείται από αιμοσταγείςεαμοβούλγαρους, αλλά από ευσεβείς πο-λίτες, αποφασίστηκε μια ακόμη πρωτο-βουλία αλληλεγγύης στην χειμαζόμενηκαι πάμφτωχη αθωνική κοινότητα. Ο πο-λυπράγμων συντονιστής της ΘεματικήςΕπιτροπής Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ,Μάκης Λυκόπουλος, διοργανώνει μπρι-

γάδα για το μάζεμα των σταφυλιών στημονή Εσφιγμένου, τη φτωχότερη αλλάπλέον ριζοσπαστική μονή στην οποίακυριαρχεί ο ΠΑΟΚ και το σύνθημα «Ορ-θοδοξία ή Θάνατος». Ο στόχος αυτής τηςπρωτότυπης ιδέας είναι πολλαπλός: ναπιστοποιηθεί στην πράξη η στήριξη απότον ΣΥΡΙΖΑ του επαναστατικού-ζαπατί-στικου χαρακτήρα του Αγίου Όρους, ναμην παρασυρθούν οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ καισυμμετάσχουν σε γειτονικά κάμπιγκ -όπως αυτό στο όρος Κάκκαβος το οποίοδιοργανώνουν άξεστοι χωριάτες που δενθέλουν την πρόοδο της Χαλκιδικής καικάτι περίεργοι αναρχικοί που αντιτίθεν-ται στους εθνικούς ευεργέτες της Eldo-rando Gold- και να αποδειχτεί ότι ο ΣΥ-ΡΙΖΑ έχει πετάξει από πάνω του τη μιζέ-ρια των γκρουπούσκουλων και λειτουρ-

γεί πλέον ως ένα μεγάλο, ανοιχτόκαρδοκόμμα.

Πριν λίγα χρόνια, γυναίκες της Χαλκι-δικής, μεταξύ των οποίων κι η βουλευ-τής του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμμανατίδου,έσπασαν συμβολικά το άβατο των γυναι-κών στο Άγιο Όρος. Έξω από την Ουρα-νούπολη και με τη βοήθεια συγκεντρω-μένων κατοίκων, αφού προηγήθηκε συμ-πλοκή με τους αστυνομικούς που φυ-λούσαν την πύλη, πέρασαν την περί-φραξη σε μια συμβολική κίνηση διαμαρ-τυρίας για εκτάσεις-φιλέτα της Χαλκιδι-κής, συνολικά 82.300 στρέμματα, πουδιεκδικούσαν μονές του Αγίου Όρους.Οι διεκδικήσεις γίνονται βάσει βυζαντι-νών χρυσόβουλων, οθωμανικών μολυ-βδόμηλων και αποφάσεων της χουντι-κής κυβέρνησης. Τότε, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑήταν ένα μικρό κόμμα του 5%, οπότεήταν συμβατές τέτοιου τύπου διαμαρτυ-ρίες που επιπροσθέτως ικανοποιούσανκαι τα φεμινιστικά του χαρακτηριστικά.Τώρα, όμως, βρισκόμαστε στην εποχήτου μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ που προαλείφεταινα κυβερνήσει κι οι συμβουλάτορες τηςηγετικής ομάδας προκρίνουν ανοίγματασε ευρύτατα ακροατήρια, όπως αυτό τηςθρησκείας. Τι κι αν έλεγε ο Λένιν ότι «η

θρησκεία είναι το όπιο του λαού»; Ο χρι-στιανισμός στην Ελλάδα είναι μια χρυ-σοφόρος φλέβα ψήφων με βαθιά επιρ-ροή σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες,οπότε ένα κόμμα εξουσίας απαιτείται ναέχει πρόσβαση κι αποδοχή σε θρησκευό-μενους ακόμα και θρησκόληπτους ψη-φοφόρους. «Μάζευε κι ας είναι καιρόγες», όπως λέει ο σοφός λαός.

Ο Μ. Λυκόπουλος, προφανώς, δενέφτασε ακόμη στο σημείο να διοργανώ-σει μπριγάδα συριζαίων κρυφοχριστια-νών στο Άγιο Όρος. Έχει ήδη, όμως,κερδίσει τις εντυπώσεις με τις πρωτο-βουλίες του. Ένας συνάδελφος θεολό-γος, βαμμένος πασόκος, μου έλεγε: «μετον Λυκόπουλο σε υπεύθυνη θέση στονΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να κινδυνεύσει τομάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.Αρχίζω να σκέφτομαι να γίνω κι εγώμέλος του ΣΥΡΙΖΑ». Να δούμε τι πολιτι-κός χώρος θ’ απομείνει για τα παλιάμέλη του ΣΥΡΙΖΑ κι αν σε λίγο θα ανα-γνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα στο νέο,μεγάλο κόμμα…

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Μπριγάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ στη μονή Εσφιγμένου

Την περίοδο 1972-1974, που βρι-σκόμουν στην Πάτρα, γνώριζακάποιους που ήταν παλιότερα

Λαμπράκηδες και σύχναζαν στα ΨηλάΑλώνια, στο φωτογραφείο που είχεένας από αυτούς. Όσο μπορώ να θυ-μηθώ για αυτά τα άτομα, νομίζω ότι οιπερισσότεροι ήταν ιδιαίτεροι τύποικαι θα χρειαζόταν να έχεις ψυχαναλυ-τικές και λογοτεχνικές ικανότητες γιανα μπορέσεις να τους περιγράψεις μεεπιτυχία.

Πιο πολύ μου έκανε εντύπωση έναςμεγαλύτερος σε ηλικία, περίπου 65ετών, που σύχναζε στην παρέα αυτήκαι στο φωτογραφείο και όλοι τονγνώριζαν με το όνομα Λέων. ΄Ομως,το πραγματικό του όνομα ήταν Πανα-

γιώτης, μα ελάχιστοι τον ήξεραν με τοόνομα αυτό.

Τα βράδια συχνάζαμε συνήθωςστην ταβέρνα του Παπαθωμά. Το πρό-γραμμα του φαγητού ήταν φασολάδαή κονσέρβα με αυγά και καλό κρασί.Εκεί έμαθα ότι το τσούγκρισμα τωνποτηριών έχει να κάνει με την ικανο-ποίηση και της ακοής, πέραν τωνάλλων αισθήσεων.

Μετά το φαγητό και αφού ελέγχαμετο χώρο για ασφάλεια, άρχιζαν οι πο-λιτικές συζητήσεις που αποτελούσανκαι το κύριο μέρος της βραδιάς καιλέγαμε και κάποια τραγούδια αντιφα-σιστικά, όταν το επέτρεπαν οι περι-στάσεις. Ήταν μερικές φορές που ηταβέρνα είχε κάτι από την ατμό-

σφαιρα που περιγράφει ο Βάρναληςστους «μοιραίους».

∆εν μπορώ να θυμηθώ τι ακριβώςυποστήριζε σε αυτές τις συζητήσεις οΛέων, αλλά κάποια φορά που ήτανστα κέφια του και με τις ζωηρές προ-τροπές μας τραγούδησε στα ρώσικατη ∆ιεθνή. Αυτός ήταν τύπος που μάλ-λον άκουγε και λιγότερο μιλούσε.

Ήξερα γενικά ότι ήταν αντίθετοςμε το «γραφειοκρατικό σοσιαλισμό»στη Σοβιετική Ένωση, αλλά απέ-φευγε τις συγκεκριμένες τοποθετή-σεις, μάλλον θέλοντας έτσι ναακουμπά, παρά τις επιμέρους διαφω-νίες του, στην πλευρά των φίλων της«σοσιαλιστικής πατρίδας». Και νο-μίζω ότι ήταν ένα είδος σκιάς αυτήςτης παρέας Λαμπράκηδων, που ανή-καν σε νεότερη γενιά απ’ αυτόν.

Στα νιάτα του είχε υπάρξει τρο-τσκιστής, γι’ αυτό άλλωστε τον συνό-δευε και το προσωνύμιό του. Το επάγ-γελμά του ήταν τυπογράφος και έλε-γαν ότι πριν την κατοχή δούλευε σεπαράνομα έντυπα του κόμματος. Κά-ποιοι ήξεραν ότι είχε πολεμήσει στιςδιεθνείς ταξιαρχίες στον ισπανικό εμ-φύλιο. Μα ποτέ δεν θυμάμαι να μαςδιηγήθηκε κάτι σχετικό.

Τον ρώτησα κάποτε αν όντως είχεφιλοξενήσει στο σπίτι του τον αρχηγότου ΚΚΕ, όπως λέγανε, αλλά αυτόςαπέφυγε να απαντήσει, μόνο με ύφοςαπαξιωτικό και με γκριμάτσες είπεότι: «ο Ζαχαριάδης ήταν ο πιο πιστόςσκύλος του Στάλιν».

Κάποια μέρα ο ίδιος μας διηγήθηκεπως στην ιταλική κατοχή τον είχανσυλλάβει και πέρασε κάποιες μέρεςστο μπουντρούμι ως κομμουνιστής.Τότε, έλεγε και γέλαγε μαζί για τονεαυτό του,ότι οι Ιταλοί του φώναζανγια να τον τιμωρήσουν : «Leo, no man-giare»! Το έλεγε κάπως ελαφρά σαννα αφορούσε τρίτο πρόσωπο. Καιείναι η φράση αυτή που έμεινε και μεκάνει να μην μπορώ να ξεχάσω αυτόν

τον άνθρωπο, παρά τα χρόνια πουέχουν περάσει.

Τώρα πια σκέφτομαι πόσα μπο-ρούσα να έχω μάθει μέσα από τηνυποκειμενική μοναδική ματιά του.Σκέφτομαι πώς θα έβλεπε εκείνος τηνιστορία του κόμματος στις διάφορεςαποφασιστικές καμπές του, ως συμ-μέτοχος ή ως ιδεολογικός αντίπαλος,όταν συνέβαινε να πάσχει συναισθη-ματικά και αυτός με τα γεγονότα.

Ο φίλος μας ο φωτογράφος, παρα-βλέποντας την ψυχική ευαισθησία τουΛέοντα, έλεγε για αυτόν κάπως ειρω-νικά, ότι συντηρούσε και ζούσε μεπολλές γάτες στο σπίτι του, πι-στεύοντας ότι ήταν μετεμψύχωσησυγγενικών του προσώπων. Θυμάμαιόταν επρόκειτο να κάνει εγχείρησηπροστάτη, με εμπιστεύθηκε και μουέδειξε το σπίτι που έμενε, μια ισόγειαοικία στην παλιά Πάτρα, μάλλονκάπου στην οδό Βασιλείου Ρούφου.Τότε είδα το χώρο που έμενε. Βρί-σκονταν εκεί, σε ένα σκονισμένο δω-μάτιο, ένας τεράστιος όγκος συλλο-γής παλιών και σπάνιων βιβλίων.

Όλα είχαν κάτι πάνω τους από νε-ορεαλιστική αφήγηση. Και προπαντόςνομίζω, ο περίεργος αυτός άνθρωπος,που φορούσε τα ίδια γκρίζα ρούχα, τασχεδόν βρόμικα, έμοιαζε να κινείταιμε τα αχτένιστα μαλλιά του στα όριαενός αλλιώτικου από μας χρόνου.

Μετά το νοσοκομείο, ως ανταπό-δοση για κάποια βοήθεια που τουπρόσφερα, μου χάρισε ένα μικρό βι-βλίο: «Ο Λένιν για τη νεολαία». Όταντο διάβασα, χαμογέλασα αμήχανα,γιατί εκεί μέσα έγραφε μόνο εναντίοντου Τρότσκι και απόρησα γιατί να μουχαρίσει αυτή την τροφή ο αξιοπερίερ-γος αυτός άνθρωπος, που έμελλε ναθυμάμαι πάντα με τις ιταλικές λέξεις«Leo, no mangiare».

Νίκος Μπακιός

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 2233ΘΕΜΑΤΑ

Με αφορμή τη συμπλήρωση σα-ράντα χρόνων από την τουρκικήεισβολή στην Κύπρο και δέκα

από την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν αρ-κετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουνκείμενο με τίτλο «Αναγκαία όσο ποτέ ησύγκλιση Ελλάδας – Κύπρου. Ενάντιαστην κατοχή, τα δεσμά της Τρόικας καιτων Μνημονίων»1. Το συγκεκριμένο κεί-μενο είναι πολύ σημαντικό και χρήζειιδιαίτερης προσοχής καθώς ίσως γιαπρώτη φορά σε κείμενο στελεχών (βου-λευτών, ευρωβουλευτών, μελών ΚΕ) τουΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο απουσιάζει η αναφοράστη ∆ιζωνική ∆ικοινοτική Ομοσπονδία(∆∆Ο) αλλά υπογραμμίζεται η ανάγκηγια « μια γενναία εκ νέου τοποθέτησηστο όλον πρόβλημα, μακριά από τις λο-γικές εκείνες που τείνουν και μάλισταεπιμένουν να παρουσιάζουν το Κυπριακόως πρόβλημα απλής δικοινοτικής δια-μάχης κάτι θα λέγαμε, καθ’ υπερβολήν,ως «τριβή» ανάμεσα σε μαύρους καιΠορτορικανούς στο Μπρονξ.»

Τι είναι το Κυπριακόκαι ποια λύση επιδιώκουμε;

Το συγκεκριμένο ερώτημα είναι βα-σικό για την συνέχιση οποιασδήποτε συ-ζήτησης κυρίως γιατί η όποια απάντησημας τροφοδοτεί με εργαλεία κατανόησηςτης σημερινής κυπριακής πραγματικό-τητας και της λύσης που μπορεί πραγ-ματικά να είναι «δίκαιη και βιώσιμη». Οισυντάκτες του κειμένου έχουν ξεκάθαρηάποψη: «Το Κυπριακό είναι πρόβλημαεισβολής και κατοχής. […]το πρόβλημαυφίσταται εξαιτίας των ανοιχτών εξωτε-ρικών επεμβάσεων της Τουρκίας εναν-τίον ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ καιτης ΕΕ, επεμβάσεων που έχουν ήδη επι-βάλει τον ακρωτηριασμό της Κυπριακής∆ημοκρατίας στον Βορρά…». Πρόκειταιγια μια θέση την οποία όσοι παρακολου-θούν στενά την ιστορία του Κυπριακούσυναντούν συχνά στις αναφορές του λε-γόμενου «απορριπτικού κέντρου» στηνΚύπρο. ∆ΗΚΟ, Ε∆ΕΚ, Οικολόγοι και πιοπρόσφατα το κόμμα του Γιώργου Λιλ-λήκα και το ΕΛΑΜ (κυπριακή ΧΑ) ζη-τούν, με κάθε ευκαιρία, «να επανατοπο-θετηθεί το Κυπριακό στη σωστή τουβάση». Η θέση αυτή στην ουσία οδηγείστην απόρριψη της –συμφωνημένης απότο 1977- λύσης διζωνικής δικοινοτικήςομοσπονδίας. Μερικοί από αυτούς επι-σήμως δεν το παραδέχονται. Άλλοι (Λιλ-λήκας) προτείνουν μια περίεργη μορφή«πολυπεριφερειακής ομοσπονδίας», ενώτο ΕΛΑΜ επαναφέρει την πρόταση τηςλύσης ενιαίου κράτους με κατοχυρωμένατα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων ωςμειονότητας.

Έτσι έχουν όμως τα πράγματα; Σαφώςτο Κυπριακό είναι και ένα πρόβλημα ει-σβολής και κατοχής. Όμως δεν είναιμόνο τέτοιο! Το Κυπριακό δεν ξεκινά το1974. Η εθνοτική διένεξη προϋπάρχειτου πραξικοπήματος και της εισβολής.Συγκρούσεις και διαφορές ανάμεσα σεελληνοκύπριους και τουρκοκύπριουςέχουμε το 1958, το 1963-64, το 1967 καιβεβαίως το 1974 που εκτός από χρονιάτης εισβολής είναι και η χρονιά της Τό-χνης και της Μάραθας. ∆ύο τουρκοκυ-πριακών χωριών που η ελληνοκυπριακήακροδεξιά αφάνισε από τον χάρτη εξον-τώνοντας στην κυριολεξία γυναίκες, άν-τρες, παιδιά και υπερήλικους.

Πρόκειται είτε για άγνοια είτε για σκό-πιμη παράλειψη όσων επιμένουν να πα-ρουσιάζουν το κυπριακό ως πρόβλημαμόνο εισβολής και κατοχής. Πως εξη-γούν το γεγονός ότι συνομιλίες γίνονταικαι πριν το 1974; Πως εξηγούν ότιακόμα και οι συνομιλίες που γίνονταιμετά το 1974 δεν αφορούν μόνο τη διε-θνή διάσταση του ζητήματος αλλά κατα-

πιάνονται ισότιμα και με τις εσωτερικέςρυθμίσεις; Τον τρόπο δηλαδή που οι δύοκοινότητες θα ρυθμίσουν τις σχέσειςτους, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσειςτους, τα ζητήματα της ιδιοκτησίας αλλάκαι της ασφάλειας που επιτακτικά θέ-τουν οι τουρκοκύπριοι δεδομένης τηςιστορικής τους εμπειρίας; Με λίγα λόγιαη όποια λύση θα πρέπει να λάβει σοβαράυπόψη και τις δύο πτυχές. Και αυτήν τηςεισβολής – κατοχής και αυτήν της εθνο-τικής διένεξης.

Με αυτά τα δεδομένα, η διζωνική προ-κρίθηκε και συμφωνήθηκε ήδη από το1977 και αντιστοιχεί στα σχετικά ψηφί-σματα του ΟΗΕ. Το ψήφισμα 716 πουεξασφαλίζει την πολιτική ισότητα τωνδύο κοινοτήτων και το ψήφισμα 750 πουκαθορίζει την έννοια της ∆∆Ο. Στη βάσηαυτών διαπραγματεύονται όλοι οι μέχρισήμερα πρόεδροι της Κυπριακής ∆ημο-κρατίας.

Το αν η διζωνική, δικοινοτική ομο-σπονδία είναι ένας «οδυνηρός συμβιβα-σμός», όπως συνηθίζουν να λένε τα κόμ-ματα στην Κύπρο είναι μια άλλου είδουςσυζήτηση. Η ουσία είναι πως είναι ημόνη ικανή λύση προκειμένου να υπερ-βούμε την εθνοτική σύγκρουση και ναρυθμιστούν οι εθνοτικές σχέσεις με έναντρόπο που θα σέβεται τις ευαισθησίες,τις φοβίες και τις ανασφάλειες και τωνδύο πλευρών και ταυτόχρονα θα αποκα-θιστά – στον μέγιστο δυνατό βαθμό – τιςβασικές ελευθερίες στο νησί: ιδιοκτη-σίας, εγκατάστασης των προσφύγων,ελεύθερης διακίνησης κοκ.

Επομένως, όποιοι αποδέχονται τηλύση ∆∆Ο καλούνται σε κάθε σχέδιο επί-λυσης να τοποθετηθούν πάνω στο ερώ-τημα αν αυτό καλύπτει τα βασικά χαρα-κτηριστικά της. Όποιοι δεν την αποδέ-χονται (προφανώς οι συντάκτες του κει-μένου ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία)σωστά και έντιμα διαμαρτύρονται κάθεφορά που προκύπτει έστω και η παραμι-κρή πρόοδος στις συνομιλίες. Θα πρέπειόμως και αυτοί με την σειρά τους, ναπροτείνουν μία λύση που θα μπορεί ναγίνει αποδεκτή και από την άλλη πλευράκαθώς νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε πωςδεν αποδεχόμαστε το σημερινό καθε-στώς.

Second best solution;

Στην Κύπρο βέβαια, έχουν ήδη ακου-στεί ορισμένες τέτοιες προτάσεις: η πε-ρίφημη «second best solution». Πρόκει-ται στην ουσία για ένα συναινετικό δια-χωρισμό στον οποίο οι ελληνοκύπριοι θα«κερδίσουν» ολόκληρη την Κυπριακή∆ημοκρατία, έστω και στο μισό της έδα-φος, οι τουρκοκύπριοι θα «κερδίσουν»μιας μορφής αναγνώριση και φυσικά θαδιευθετηθούν οι εξωτερικές πτυχές τουΚυπριακού, συμπεριλαμβανομένης και

της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου.Αλήθεια, αυτό πόσο θα ενοχλούσε τα ιμ-περιαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή;Βέβαια η Κυπριακή ∆ημοκρατία θα πα-ραμένει ένα «καχεκτικό κράτος» σε κα-θεστώς εξαίρεσης ανίκανο να διασφαλί-σει τα συμφέροντα και τα δικαιώματαόσων ζουν σε αυτό. Για αυτό και προκα-λεί μεγάλη εντύπωση το πιο κάτω από-σπασμα του κειμένου: «Η Κυπριακή ∆η-μοκρατία, [...] αποτελεί ένα σύγχρονοδημοκρατικά λειτουργούν κράτος πουεγγυάται αποτελεσματικά τα ανθρώπιναδικαιώματα για όλους τους Κύπριους πο-λίτες, ανεξάρτητα από την θρησκείατους ή την εθνική τους καταγωγή και μεπλήρη σεβασμό προς αυτές.» Αλλά αν σεκάτι θα συμφωνούσαμε με τους συντά-κτες του κειμένου είναι ότι «Το κριτήριοτου ποιος υποστηρίζει ποιον, διατηρείκαι στην περίπτωση αυτή την απόλυτηαξία του».

Μήπως όμως δεν είναιη κατάλληλη ώρα για λύση;

Πολλοί στην Αριστερά υποστηρίζουνπως η Κύπρος βρίσκεται αυτή τη στιγμήσε δεινή διαπραγματευτική θέση λόγωτης οικονομικής κρίσης και της μνημο-νιακής πολιτικής που ακολουθείται απότην κυβέρνηση Αναστασιάδη.

Είναι όμως γνωστό ότι όσο καθυστε-ρεί η συμφωνία τόσο χειρότερα γίνονταιτα πράγματα. Μια ματιά στα προηγού-μενα σχέδια επίλυσης είναι ικανή να πεί-σει και τον πιο άπιστο σε αυτό το ζή-τημα. Η παρέλευση του χρόνου αλλοι-ώνει καταστάσεις και συνειδήσεις καιδημιουργεί τετελεσμένα που σε λίγα χρό-νια θα είναι αδύνατον να ξεπεραστούν.Το περιουσιακό για παράδειγμα, μια απότις μεγάλες ανησυχίες της ε/κ πλευράς,ήδη «διευθετείται» με τις αρνητικές απο-φάσεις του Ε∆Α∆. Το ζήτημα του επικοι-σμού καθίσταται ολοένα και πιο σύν-θετο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν παιδιά«δεύτερης και τρίτης γενιάς εποίκων»,μεικτοί γάμοι κοκ. Πόσο εύκολο είναι –ειδικά για την Αριστερά- να λύσει ένα τέ-τοιο ζήτημα;

Και ο ιμπεριαλισμός;

Μια άλλη ένσταση θέτει το ζήτημα τουιμπεριαλισμού και του ρόλου των ΗΠΑστην διαδικασία με αφορμή την εξεύ-ρεση υδρογονανθράκων στην κυπριακήθάλασσα. Βασική επιδίωξη των ΗΠΑείναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο στα-θερότητας στην περιοχή προκειμένου ναγίνεται ασφαλώς η διέλευση του αερίου.Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις λύσης.Γνωρίζουν όμως – όπως και η Τουρκία -ότι προκειμένου αυτό να επιτευχθεί χρει-άζεται η λύση να είναι κοινά αποδεκτή.Σε ποιο σημείο αυτό είναι αντιπαραθε-τικό από τα συμφέροντα ελληνοκυπρίωνκαι τουρκοκυπρίων; Η απόρριψη λύσηςστο πλαίσιο του αντι-ιμπεριαλισμού οδη-γεί, ιστορικά, σε περισσότερο ιμπεριαλι-σμό. Μετά το «Όχι» του 2004 οδηγηθή-καμε σε μια πολιτικο-στρατιωτική συμ-μαχία με το Ισραήλ προκειμένου να εν-δυναμωθεί η θέση της Κυπριακής ∆ημο-κρατίας έναντι της Τουρκίας. Επιπλέον,η απόρριψη του σχεδίου Ανάν οδήγησεστην μονομερή ένταξη στην Ε.Ε. και τηνευρωζώνη με σκοπό της ενίσχυση της ε/κπλευράς και την αύξηση πίεσης στην τ/κ.Ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να παγιώνε-ται και τα συμφέροντα μπορούν να εξυ-πηρετηθούν και με μια ομαλοποιημένηδιαίρεση της Κύπρου. Σε μια τέτοια πε-ρίπτωση όμως, τα στρατεύματα (ελλη-νικά, τουρκικά, βρετανικά) θα παραμεί-νουν στο νησί και ο ρόλος της Τουρκίαςστην βόρεια πλευρά θα αυξάνεται συνε-χώς. Η θέση της ε/κ δεξιάς για ένταξηστο ΝΑΤΟ για λόγους ασφάλειας θα ενι-σχυθεί και το πάγιο αίτημα της ε/κ αρι-στεράς για πλήρη αποστρατικοποίησηθα ηττηθεί τελεσίδικα και ολοκληρω-τικά.

Αδάμος Ζαχαριάδης

1. http://www.e-dromos.gr/δήλωση-62-στελεχών-του-συριζα-αναγκαία

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Ένας Ελληνοκύπριος στο Μπρονξ

Την Ελλάδαθέλομενκι ας τρώγωμενπέτρες;

Ενα άλλο σημείο του κειμένου τοοποίο χρήζει ιδιαίτερης προσο-χής είναι αυτό στο οποίο οι συν-

τάκτες τονίζουν ότι: «Ήρθε ο καιρόςνα εγκαταλειφτεί το δόγμα – φύλοσυκής των ευθυνών των ελλαδικούΕλληνισμού – ότι η Κύπρος αποφασί-ζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται...».Πρόκειται για θέση που προκαλεί με-γάλη εντύπωση. Ξεχνούν οι συντά-κτες του κειμένου ότι η Κύπρος, μεβάση το σύνταγμά της, είναι ένα δι-κοινοτικό κράτος όπου ισότιμα ελλη-νοκύπριοι και τουρκοκύπριοι συναπο-φασίζουν; Κι αν ξεχνούν αυτό ας ανα-τρέξουν στις δικές τους αναφορέςπερί ανεξάρτητης Κυπριακής ∆ημο-κρατίας και ισότιμου μέλους της ΕΕκαι των διεθνών οργανισμών. Αποδέ-χονται ότι η Κύπρος είναι ένα ανεξάρ-τητο κράτος ή την θεωρούν ελληνικόέδαφος; Το ερώτημα μάλλον ρητο-ρικό.

Οι Τουρ κο κύ -πριοι έ χουνπολ λές φο ρέςδια δη λώ σει υ -πέρ της ε πα -νέ νω σης τηςΚύ πρου στηβά ση της δι -ζω νι κής δι -κοι νο τι κής ο -μο σπον δίαςαλ λά και κα τάτης οι κο νο μι -κής πο λι τι κήςτης Τουρ κίαςπου ε φαρ μό -ζε ται στο βό -ρειο τμή ματου νη σιού.

2244 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

«Να διεκδικήσουμεό,τι μας ανήκει…»Τάσης Κουλαμπάς: Ένας αγωνιστής, έμπνευση για το κίνημα

Το μετεμφυλιακό κράτος της σιω-πής προσπάθησε να επιβάλλει τηλήθη για προσωπικότητες που θα

μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή έμ-πνευσης για το κίνημα. Η ιστοριογρά-φηση του Τάση Κουλαμπά αναδεικνύειμια ηγετική μορφή της αριστεράς καιτου αγροτικού κινήματος που ξεκίνησεμε το χτίσιμο του κόμματος των αγροτώνστην ύπαιθρο Μεσσηνία. (…)

Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας αφηγη-θεί τα πρώτα χρόνια της ζωής του και ταβιώματα από την καθημερινή επαφή μετους ανθρώπους του μόχθου: «Γεννή-θηκα στις 10 Φλεβάρη 1897 στο χωριόΧαρακοπιό της επαρχίας Πυλίας τουΝομού Μεσσηνίας. Ο πατέρας μου ήτανεδάσκαλος (δημοκράτης) και σταφιδοπα-ραγωγός. Οι παππούδες μου επίσηςήτανε μεγαλοχτηματίες σταφιδοπαρα-γωγοί. Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησαστου παππού μου το σπίτι. Ήτανε έξυ-πνος, δραστήριος, εργατικότατος με δύολόγια άξιος και ζωντανός άνθρωπος.Αγαπούσε τα χτήματά του και ήτανε απότους πιο προοδευτικούς καλλιεργητέςτης εποχής του. Ο παππούς μου (ο γέροΑναστάσης ∆αρειωτάκης) και ο πατέραςμου έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στηζωή μου, ο πρώτος με τον τρόπο του μ’έκανε ν’ αγαπήσω την αγροτική ζωή κι οδεύτερος ν’ αγαπήσω το βιβλίο» (…)

Το κόμμα

Έλαβε μέρος το 1917 στο μέτωπο,όπως ο ίδιος αφηγείται: «Μου μίλησανπρώτη φορά για τον κομμουνισμό έναςφοιτητής της Νομικής και ένας δάσκα-λος. Αργότερα μετά τη μάχη του Σαγγα-ρίου μου μίλησε ένας σοσιαλιστής επι-λοχίας Τούρκος αιχμάλωτος. Σε λίγοκαιρό συγκροτήσαμε μια τριμελή επι-τροπή. Από τον Λούλη, εμένα και τονΖαχαρία τον Κουρέτα. Στην πρώτη συνε-δρίασή μας εβγάλαμε σαν πρώτο καθή-κον να οργανώσουμε το Κόμμα με βάσητμήματα του Κόμματος σε κάθε χωριό.Κάθε τμήμα νάχει τη βιβλιοθήκη του μεπροοδευτικά βιβλία και να παίρνουν Ρι-ζοσπάστη. Σημαία του κόμματος καθο-ρίστηκε πράσινη με αλέτρι. Το πρώτοτμήμα δημιουργήθηκε στο χωριό Μεσο-χώρι. Μετά στου Χανδρινού. Αρχές του1923, κατεβήκαμε με διμελή συνδυασμόστις εκλογές. (…)»

Τα σταφιδικά

Στις 25 Αυγούστου 1935 γίνονται ταμεγάλα συλλαλητήρια. Χιλιάδες αγρότεςκατακλύζουν την Κυπαρισσία και κατευ-θύνονται προς το εργοστάσιο του ΑΣΟπου φρουρείται από ισχυρές στρατιωτι-κές δυνάμεις. Στιγμές αγωνίας με τουςστρατιώτες που είχαν εντολή να πυρο-βολήσουν, να εγκαταλείπουν τα όπλακαι να αγκαλιάζονται με τους χωρικούς,οι οποίοι απώθησαν τους χωροφύλακες,μπήκαν στο κτίριο και κατέστρεψαν λο-γιστικά βιβλία, κατέλαβαν το τηλεγρα-φείο και μίλησαν με τον υπουργό Εσω-τερικών, Ράλλη. Στα Φιλιατρά χιλιάδεςαγρότες καταλαμβάνουν το τηλεγραφείοκαι μιλούν με τον Ράλλη, ανάλογες σκη-νές ξετυλίγονται στους Γαργαλιάνους.Την επόμενη ημέρα οργανώνεται μεγάλοσυλλαλητήριο στην Πύλο και οι παρα-γωγοί κατευθύνονται στα γραφεία τουΑΣΟ. Οι χωροφύλακες πυροβολούν καισκοτώνουν τον Τσαρπάλα από του Κυ-

νηγού, το 12χρονο Πατσούρο από τηνΠύλο και τον Κώστα Χριστόπουλο απότο Μεσοχώρι. ∆εκάδες είναι οι τραυμα-τίες. Οι αγρότες από τα γύρω χωριά ξε-σηκώνονται, καταλαμβάνουν την Πύλοκαι καταλύουν τις αρχές. Τα σταφιδοχώ-ρια συγκλονίζονται, οι καμπάνες καλούνσε νέες συγκεντρώσεις τους αγρότες.

Συνέδριο στον Πύργο

Στο αντισταφιδικό συνέδριο του Μαΐου(…) ο τρόπος με τον οποίο ο Τάσης Κου-λαμπάς έφθασε στο βήμα του συνεδρίουήταν περιπετειώδης και αποτέλεσμασχεδίου που είχαν επεξεργαστεί οι οργα-νωτές. Όπως διηγείται ο Αρίστος Απο-στολόπουλος, κάποια στιγμή ένας πουέμοιαζε με τον Κουλαμπά μπήκε στην αί-θουσα φωνάζοντας ότι τον πέρασαν γιατον καταζητούμενο και πήγαν να τον

συλλάβουν. Αναστατώθηκε η αίθουσα, οΓληνός και ο τοπικός βουλευτής Γόντι-κας βγήκαν για επαφές με τους επικε-φαλής της δύναμης χωροφυλακής καιόση ώρα τους απασχολούσαν και η προ-σοχή ήταν στραμμένη στις διαπραγμα-τεύσεις, ο Κουλαμπάς πήδησε από μιαμάντρα που κρυβόταν με τη φροντίδατης τοπικής οργάνωσης, χώθηκε στα πα-ρασκήνια και ανέβηκε στο βήμα βουτηγ-μένος στις λάσπες και με σκισμέναρούχα από τη διαδρομή του μέσα από ταχωράφια. Σείστηκε το συνέδριο από τιςζητωκραυγές. Η εντολή του Μεταξά ήταναπόλυτη: Να συλληφθεί και να εκτοπι-στεί ο Κουλαμπάς. Όταν αυτός συνο-δευόμενος από το Γληνό και τον Γόντικαβγήκε από το χώρο του συνεδρίου, όρ-μησαν δεκάδες χωροφύλακες και τονσυνέλαβαν. (…)

Λίγες μέρες αργότερα, επιβάλλεται η

δικτατορία του Μεταξά και οι κινητοποι-ήσεις των σταφιδοπαραγωγών που ετοι-μάζονταν δεν έγιναν ποτέ. (…) Ο Κου-λαμπάς δραπετεύει από το Χαϊδάρι όπουτον είχαν μεταφέρει μαζί με άλλους 50.Η ηγεσία του ΕΑΜ αναγνωρίζοντας τιςικανότητές του τον τοποθετεί γραμματέατης οργάνωσης στην Πελοπόννησο καιοργώνει ολόκληρη την περιοχή σε μιαεξαιρετικά δύσκολη για την αντίστασηεποχή καθώς τα Τάγματα Ασφαλείας ορ-γανώνονται, χτυπούν αντάρτες, τρομο-κρατούν την ύπαιθρο και αυξάνονταιαριθμητικά.

Το 1958 εκλέγεται βουλευτής στηΜεσσηνία και τρέχει σε όλες τις γωνιέςτης Πελοποννήσου ενθαρρύνοντας τουςαριστερούς μέσα στο κλίμα της καρα-μανλικής τρομοκρατίας που εκδηλώ-θηκε, όταν η Ε∆Α αναδείχθηκε δεύτερηδύναμη στις εκλογές.

Στο πρώτο συνέδριο της Ε∆Α, το 1959,

εκλέγεται τακτικό μέλος της διοικούσαςΕπιτροπής, ενώ το φθινόπωρο του 1960κακοποιείται στην Καλαμάτα μαζί με τοβουλευτή Μελέτη Κανιάρη. Το 1962, στοδεύτερο συνέδριο της Ε∆Α επανεκλέγε-ται στη διοικούσα επιτροπή αλλά εκ-φράζει σοβαρότατες αντιρρήσεις με τηνεκλογική τακτική του 1963, υποστηρίζειτην πολιτική του ελιγμού σύμφωνα μετην οποία δεν θα έπρεπε να κατεβάσειπαντού συνδυασμούς η Ε∆Α, προκειμέ-νου να ηττηθεί η ΕΡΕ. ∆εν τον βρίσκουμενα συμμετέχει στα ψηφοδέλτια της Ε∆Α,φαίνεται ότι υπήρξε ισχυρή διάσταση καισύμφωνα με τον Τάσο Τρίκκα είναι ένααπό τα δύο μέλη της διοικούσας επιτρο-πής για τα οποία γίνεται εισήγηση επι-βολής κομματικών κυρώσεων, καθώςτου αποδίδεται η κατηγορία «δεν έλαβεμέρος στον εκλογικό αγώνα της Ε∆Α».Την τακτική του ελιγμού, όμως, υιοθετείη διοικούσα επιτροπή της Ε∆Α το 1964και ο Τάσης Κουλαμπάς είναι για τελευ-ταία φορά υποψήφιος στη Μεσσηνία.(…)

Ηλίας Μπιτσάνης

Σε μια σπουδαία εκδήλωση, την Παρασκευή 22 Αυγού-στου, στην Κορώνη, με τη συμμετοχή πλήθους κό-σμου, τιμήθηκε ο αγωνιστής της αριστεράς και αγρο-

τιστής Τάσης Κουλαμπάς. Ο Τάσης Κουλαμπάς που ηγή-θηκε του σταφιδικού κινήματος τη δεκαετία του 1930,έφυγε από τη ζωή πριν από πενήντα χρόνια (1964). Στηνεκδήλωση μίλησαν ο βουλευτής Μεσσηνίας Θανάσης Πε-τράκος και ο αγωνιστής της αριστεράς και πρώην βου-λευτής του Συνασπισμού, Ηλίας Μπιτσάνης, ο οποίος προ-γραμματίζει σύντομα να κυκλοφορήσει την προσωπικήιστορία του αγωνιστή της αγροτιάς και του κομμουνιστι-κού κινήματος Τάση Κουλαμπά. Ο Θ. Πετράκος πέρα απότην πρωτοβουλία της εκδήλωσης και την απότιση φόρουτιμής, μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σή-μερα ο αγροτικός κόσμος και ειδικά οι καλλιεργητές στα-

φίδας και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν. Χαιρετισμούς απέστειλαν οι Αλέξης Τσί-πρας και Μανώλης Γλέζος. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο βουλευτής Αρκαδίας Κώ-στας Ζαχαριάς και το στέλεχος της αριστεράς Μίμης ∆αρειώτης, συγγενής του Τ.Κουλαμπά. Η «Εποχή», σήμερα, δημοσιεύει μεγάλο μέρος της ομιλίας του Ηλία Μπι-τσάνη.

Σ.Κ.

“Κο ρα τσια σμέ να, ξε ρο σκα σμέ να πρό σω πα και ρο -ζια σμέ να χέ ρια, πα ρα γω γοί της στα φί δας, πρώ τουε θνι κού προϊό ντος, που τον καρ πό μας τον παίρ νουνοι στα φι δέ μπο ροι και σε ε μάς α φή νουν τα κόρ τσα λακαι τις σα ρω μα τί νες, ήρ θε η ώ ρα να α παι τή σου μετο δί κιο μας, να πά ρου με την τύ χη μας στα χέ ριαμας, να μη μας λέ νε ψέ μα τα… Εμπρός να κα τε βού μεστην Πύ λο να διεκ δι κή σου με ό,τι μας α νή κει…”

Από ομιλία του Τάσου Κουλαμπά στον Πήδασο, στις 25/8/1935

“

Άνθρωπος για ειδικέςαποστολές

Είναι χαρακτηριστική η αφήγησητης Μαρίας Καραγιώργη για την υπό-θεση της αποκατάστασης του ΚώσταΚαραγιώργη: «Έμεινα εμβρόντητη,όταν ήρθε το 1961 ο παλιός, τίμιος καιπιστός αγωνιστής Τάσος Κουλαμπάςνα μου το ανακοινώσει, πριν δοθεί στηδημοσιότητα από το Κόμμα. Του ανέ-θεσαν να με πληροφορήσει ότι έγινετο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ τρία χρόνιανωρίτερα και μέσα στις αποφάσειςτου ήταν και η αποκατάσταση τουΚώστα Καραγιώργη». Μια τέτοια ει-δική αποστολή ήταν και η τελευταίατου: Πήγε στο ετήσιο μνημόσυνο τουξεχωριστού του φίλου Γρηγόρη Λαμ-πράκη στην Κερασίτσα, με σκοπό ναγεφυρώσει τις διαφορές του κόμμα-τος με τη γυναίκα του για το πολιτικόμνημόσυνο που προγραμματιζόταν. Ηυγεία του ήταν κλονισμένη από εγκε-φαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί το1956, το έμφραγμα τον βρήκε στοδρόμο της επιστροφής στις 24 Μάητου 1964 και άλλαξε πορεία για τη γει-τονιά των αγγέλων.

Ο Τάσος Κουλαμπάς

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 2255ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Τη συνέντευξη πήρεο Στράτος Κερσανίδης

Πώς ξεκίνησε η ιδέα να κάνετε έναντοκιμαντέρ για τις γυναίκες ηθοποιούςστο Αφγανιστάν;

Είμαι ηθοποιός και σκηνοθέτης και μεενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα θέματα πουαφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κά-ποια στιγμή ένας φίλος μού έστειλε μίαφωτογραφία που με ξάφνιασε: Μία αφ-γανή ηθοποιός να παίζει Μολιέρο χωρίςτη μαντίλα της. ∆εν μπορούσα να δια-νοηθώ ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ποτέ δυ-νατό σε μια τόσο συντηρητική κοινωνία.Αμέσως μου γεννήθηκε η επιθυμία ναμάθω περισσότερα. Έτσι ανακάλυψα ότιστο πανεπιστήμιο της Καμπούλ υπάρχειΘεατρικό Τμήμα, εντυπωσιάστηκα καιεπικοινώνησα με τον επικεφαλής τουτμήματος, τον καθηγητή Χουσαΐν Ζάντα.Μου μίλησε για τις προσπάθειες που γί-νονται προκειμένου να αναβιώσουν οιτέχνες και το θέατρο στο ρημαγμένο απότους πολέμους Αφγανιστάν και με προ-σκάλεσε να διδάξω στους φοιτητές τουΑρχαίο Ελληνικό ∆ράμα. Έμαθα ότιυπάρχουν 200 φοιτητές, αλλά μόνο 8φοιτήτριες στο τμήμα. Έτσι γεννήθηκε ηιδέα αυτής της ταινίας.

Έχετε ξαναπάει στο Αφγανιστάν το

2007 για την ταινία , «Καντίρ, ένας Αφ-γανός Οδυσσέας». Τι έχει αλλάξει απότότε;

Η ζωή στο Αφγανιστάν τα τελευταία 30χρόνια είναι πολύ δύσκολη. Όμως μετάτην πτώση του καθεστώτος των Ταλιμ-πάν, οι οποίοι είχαν απαγορέψει σχεδόνόλες τις τέχνες, η κατάσταση των καλλι-τεχνών ήταν πολύ καλύτερη. Υπήρχε θε-ατρικό φεστιβάλ, μουσικές εκδηλώσεις,κ.λπ. Όταν πήγα το 2007 ήταν μεν δύ-σκολα και υπήρχαν και τότε οι βόμβεςαυτοκτονίας αλλά εκείνη την εποχή γύ-ρισα όλη τη χώρα. Τώρα η κατάστασηείναι πολύ χειρότερη για τους ξένουςαλλά και για τους ίδιους τους Αφγανούς.Τα ταξίδια μέσα στο Αφγανιστάν είναιπολύ δύσκολα πια. Άρχισε πάλι έντοναο περιορισμός της τέχνης και των γυναι-κών. Η τέχνη και η πρόοδος φοβίζειτους συντηρητικούς Αφγανούς, θρη-σκευτικούς ηγέτες και φονταμενταλι-στές. Επίσης, οι Ταλιμπάν έχουν φτάσειπάλι έξω από την Καμπούλ και συνεχί-ζουν με βόμβες αυτοκτονίας και με δο-λοφονίες.

Πώς είναι για μια γυναίκα από τη∆ύση, να κινηματογραφεί στο Αφγανι-στάν;

∆εν είναι απλό να γυρίσει κανείς ται-νία στο Αφγανιστάν ειδικά αν είναι

ξένος, πόσο μάλλον μια γυναίκα. Ακόμαπερισσότερο, το να πάει μια ελληνίδασκηνοθέτης στο Αφγανιστάν χωρίς χρή-ματα, προϋποθέτει ισχυρή θέληση καιδιάθεση για περιπέτεια, χωρίς βέβαιαούτε στιγμή να υπάρχει άγνοια του κιν-δύνου. Κινδυνεύει κανείς απλά και μόνοεπειδή είναι ξένος, είτε να τον απαγά-γουν για λύτρα είτε να βρίσκεται στολάθος σημείο και να σκοτωθεί από μιαβόμβα. Πάντως εμένα δεν με ενδιαφέρεικαθόλου να προκαλώ. Σέβομαι τα ήθηκαι τα έθιμα του τόπου, εναντιώνομαιμόνο όταν καταπατούνται τα ανθρώπιναδικαιώματα. Κυκλοφορούσα με μαντήλαστο κεφάλι και αν δεν μου έδιναν το χέριδεν το έδινα ούτε εγώ. Όμως δεν μπορώνα μην υπερασπιστώ μια κοπέλα πουθέλει να παίξει στο θέατρο και την κατη-γορούν ως πόρνη ή, επειδή έπαιξε έναρόλο με ακάλυπτο το κεφάλι της, νααπειλούν να την σκοτώσουν.

Νιώσατε κάποιες στιγμές ότι κινδυ-νεύετε;

Υπήρχαν στιγμές έντονης ανησυχίας.Την εποχή που ήμασταν εκεί είχε βγειστο διαδίκτυο ένα τρέιλερ μιας αμερικά-νικης ταινίας που γελοιοποιούσε τοΜωάμεθ. Απαράδεκτο και κακοφτιαγ-μένο βίντεο. Αυτό προκάλεσε συγκεν-τρώσεις ενάντια στους ξένους και κατα-λαβαίνετε τι επικίνδυνο ήταν να κρατάςκάμερα εκείνες τις μέρες. Φυσικάυπήρχε ο φόβος να βάλουν βόμβα στοξενοδοχείο μας γιατί εκεί έμεναν πολλοίδυτικοί (από τις ΜΚΟ και τον ΟΗΕ ).

Στο ντοκιμαντέρ καταγράφετε την κα-τάσταση του θεάτρου. Γνωρίζετε να μαςπείτε για την κατάσταση του κινηματο-γράφου στο Αφγανιστάν;

Ο κινηματογράφος είναι κυρίως εμπο-ρικός και είναι για εγχώρια κατανάλωση,μόνο για άντρες θεατές. Υπάρχουν,όμως, κάποιοι νέοι σκηνοθέτες που κά-νουν πολύ ενδιαφέροντα κινηματο-γράφο, όμως εξαιτίας της λογοκρισίαςσυχνά δεν προβάλλεται στο Αφγανιστάν.Είναι ο Siddig Barmak, ο Barmak Akramόπως επίσης και η σκηνοθέτης που μι-λάει και στην ταινία μου, η Roya Saddat.

Η ταινία σας θα προβληθεί εκεί; Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο, διότι

μπορεί να κινδυνεύσουν οι γυναίκες ηθο-ποιοί που μιλούν πολύ ανοιχτά στην ται-νία μου.

Αντιμετωπίσατε δυσκολίες με την πα-ραγωγή;

Λόγω της οικονομικής κρίσης είχαμεπολλές οικονομικές δυσκολίες. ∆εναρκεί να έχεις μια καλή ιδέα για να κά-νεις ένα ντοκιμαντέρ. Αυτό είναι μόνο ηαρχή. Η ΕΡΤ, που στήριζε με συμπαρα-γωγές το ελληνικό ντοκιμαντέρ, έκλεισεκαι η χρηματοδότηση από το Ελληνικό

Κέντρο Κινηματογράφου έγινε δύσκοληκαι χρονοβόρα. Έτσι αρχίσαμε να ερευ-νούμε εναλλακτικούς τρόπους χρηματο-δότησης, όπως χορηγίες από ιδρύματα,crowdfunding (χρηματοδότηση από τοκοινό), καταφύγαμε ακόμα και στον...παραδοσιακό κουμπαρά!

Μετά την προβολή στις ελληνικές αί-θουσες, η ταινία πρόκειται να ταξιδέψειστο εξωτερικό;

Θα επιδιώξουμε να στείλουμε την ται-νία σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Έχειήδη πάει σε αρκετά φεστιβάλ που έχουνθέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης,μας ενδιαφέρουν και τα τηλεοπτικά κα-νάλια. Έχει ήδη προβληθεί στη Σουηδίακαι ελπίζουμε και σε επόμενες προβο-λές, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτε-ρικό.῾«Παίζοντας με τη φωτιά»: Σενά-ριο/σκηνοθεσία: Αννέτα Παπαθανα-σίου, φωτογραφία: ∆ημήτρης Κορ-δέλας, μοντάζ: Χρόνης Θεοχάρης,μουσική: Μαρία Χριστίνα Κριθαρά,δημοσιογραφική παραγωγή καιέρευνα: Ιωάννα Μπρατσιάκου, πα-ραγωγοί: Μίκης Μοδιάνος, ΦωτεινήΟικονομοπούλου.

Η Αντιγόνη από την ΚαμπούλΣυνέντευξη με τη σκηνοθέτιδα Αννέτα Παπαθανασίου

«ΣΤΙΣ ΟΜΙΧΛΕΣ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ» Κινηματογραφική προσέγγιση της κρίσης

Κυκλοφόρησε στις αρχές του καλοκαιριού, από τις εκδόσεις Ερωδιός, το νέο βι-βλίο του κριτικού κινηματογράφου και δημοσιογράφου, Αλέξη ∆ερμεντζόγλου,«Στις ομίχλες του νουάρ – Η κινηματογραφική προσέγγιση της κρίσης». Ο συγγρα-φέας, λάτρης του φιλμ νουάρ, δεν χάνει την ευκαιρία να εξερευνήσει το αγαπημένοτου είδος μέσα από μια σειρά ταινιών και να στηρίξει αυτό που πιστεύει: πως «τονουάρ τα είπε όλα». Και φαίνεται πως έχει απόλυτο δίκιο. Γιατί όταν μιλάμε γιαφιλμ νουάρ δεν μένουμε απλά στο πρώτο επίπεδο αφήγησης, εκείνο της δράσης,του μυστηρίου και της λύσης. Εάν θέλουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί θα δούμεπίσω από το προφανές και εκεί θα ανακαλύψουμε το μεγαλείο των μεγάλων δημι-ουργών. Εκεί, πλάι στην αστυνομική ίντριγκα, τους φόνους, τους καλούς και τους

κακούς, θα βρούμε και τις μεγάλες αλήθειες, τις ουτοπίες και την κρίση αξιών, τη βαρβαρότητα τηςεξουσίας, την καταστροφική δύναμη του χρήματος, τους ιδεολογικούς μηχανισμούς χειραγώγησης.Τελικά, το φιλμ νουάρ δεν είναι παρά μια βαθιά κοινωνιολογική μελέτη, μια προσέγγιση της ταξικήςκοινωνίας και των σχέσεων εξουσίας, της διαφθοράς και των πνιγμένων κραυγών ελευθερίας. Το βι-βλίο είναι μια έκδοση του ΚΕΜΕΣ (Κέντρο Μελετών για το Σινεμά) και η κεντρική του διάθεση γίνεταιαπό το βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο (Ερμού 61, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310282427).

Σ.Κ.

∆εν μπορώ να μηνυπερασπιστώ μιακοπέλα που θέλει ναπαίξει στο θέατροκαι την κατηγορούνως πόρνη ή, επειδήέπαιξε ένα ρόλο μεακάλυπτο το κεφάλιτης, να απειλούν νατην σκοτώσουν.

“Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «Παίζοντας με τη φωτιά», που προβλήθηκε στο16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, θα προβάλλεται από την ερχόμενηΠέμπτη 4 Σεπτεμβρίου στο ∆αναό. Η σκηνοθέτιδα και ηθοποιός Αννέτα Παπαθανασίου διδάσκει την Αντιγόνη τουΣοφοκλή στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Παράλληλα,κινηματογραφεί με αποτέλεσμα την ταινία «Παίζοντας με τη φωτιά», όπουαφηγείται τις ιστορίες των γυναικών ηθοποιών που έχουν την τόλμη ναασχοληθούν με το θέατρο και να αντιμετωπίζουν σκληρή κριτική, κοινωνικήαποδοκιμασία, ακόμα και απειλές για τη ζωή τους και την οικογένειά τους. Για την εμπειρία της και για την ταινία, η σκηνοθέτιδα μίλησε στην «Εποχή».

Τρεις είναι μόνον οι νέες ταινίες, με τις οποίες αφήνουμε τον Αύ-γουστο:

«Lucy» του Λικ Μπεσόν: Με πρωταγωνίστρια τη γοητευτική Σκάρ-λετ Γιόχανσον, ο γάλλος σκηνοθέτης παρουσιάζει μια άκρως εν-διαφέρουσα ταινία δράσης. Μέσα από ένα ευφάνταστο σενάριο, οΜπεσόν προσεγγίζει μια σειρά από μεγάλα ερωτήματα όπως οχρόνος, η ύπαρξη, η εξέλιξη, ο πολιτισμός και καταλήγει σε ανε-ξερεύνητα μονοπάτια, όπως η ύπαρξη του θεού και η απανταχούπαρουσία του.

«Μαγεία στο σεληνόφως» (Magic in the moonlight) του ΓούντιΆλεν: Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’20 και το καλοκαίρι στηΓαλλική Ριβιέρα είναι «καυτό». Ένας Εγγλέζος ξαφνικά καταφθά-νει, όχι ως ένας απλός παραθεριστής αλλά ως ο άνθρωπος πουτου έχει ανατεθεί να διεισδύσει και να διαλευκάνει μια απάτη.

«Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες» (Planes: Fire and rescue)του Ρόμπερτ Γκαναγουέι: Κινούμενα σχέδια, αποκλειστικά γιαπαιδιά.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ

2266 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τη συνέντευξη πήρεη Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Στον απόηχο πλέον των εκδηλώσεωνκαι αφού κατακάθισε ο κονιορτός μιαςτόσο απαιτητικής διοργάνωσης, πι-στεύετε πως οι Ημέρες Μουσικής Πρέ-βεζας πέτυχαν ως θεσμός και ποια ήτανη βασική σας επιδίωξη;

Αυτό που επιδιώξαμε και φέτος οιδιοργανωτές ήταν το περιεχόμενο τωνεκδηλώσεων αλλά και ο διαγωνισμός γιανέους κιθαριστές να προγραμματιστούνμε τέτοιο τρόπο ώστε να δοθεί έμφασηστη μουσική των ελλήνων συνθετών καιτην παρουσίαση νέων ελληνικών έργων.Στο πλαίσιο αυτό το νεανικό κιθαριστικόντούο Γιώργος Καλόμαλος - ΑχιλλέαςΜάρκου παρουσίασαν ένα απολαυστικόρεσιτάλ με έργα για δύο κιθάρες απο-κλειστικά ελλήνων συνθετών, δύο εκτων οποίων μάλιστα είναι δικές τουςπρώτες εκτελέσεις, τα έργα: «Μαυρουδι-σμοί» (έργο δικό και αφιερωμένο στονΝότη Μαυρουδή) και «Αναζήτηση» τουΝ. Ντρέλα. Έπαιξαν επίσης έργα των Μ.Χατζιδάκι, Κ. Τζωρτζινάκη, ∆. ∆ημη-τριάδη και Ε. Μπουντούνη. Αυτή η συ-ναυλία διεξήχθη στο θαυμάσιο χώρο τηςΠινακοθήκης Λέανδρος Σπαρτιώτης.Επίσης πραγματοποιήθηκε και ο «∆ια-γωνισμός Νέων Κιθαριστών, με έμφασηστην ερμηνεία έργων Ελλήνων συνθε-τών», ένας διαγωνισμός που αφορά απο-κλειστικά τους σπουδαστές των σεμινα-ρίων της διοργάνωσης. Την επιτροπήαποτελούσαν οι εκλεκτοί προσκεκλημέ-νοι της διοργάνωσης στην οποία είχα τηντιμή να είμαι πρόεδρος και το Α΄ βρα-βείο της «μεγάλης κατηγορίας» κέρδισεομόφωνα ο ιδιαίτερα ταλαντούχος ∆η-μήτρης Σουκαράς, από την Κόρινθο.

Προκαλέσατε σε καλοκαιρινή εποχήτο κοινό να παρακολουθήσει όχι καιτόσο εύπεπτα μουσικά ακούσματα.

Είναι όμως γεγονός πως καλοκαιρινήεποχή, οι φημισμένες παραλίες της πε-ριοχής και η όμορφη ζωή της πόλης δη-μιούργησαν ένα υπέροχο περιβάλλον γιαόσους ήθελαν να συνδυάσουν τις διακο-πές τους με υψηλού επιπέδου μουσικέςδραστηριότητες. Αλλά και οι συμμετέ-χοντες αποκόμισαν μοναδικές μουσικέςεμπειρίες και γνώσεις.

Οι Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας ως θε-σμός καλύπτουν και τα εκπαιδευτικά εν-διαφέροντα των νέων μουσικών.

Οπωσδήποτε, αφού λειτουργούν μου-σικά εργαστήρια και διεξάγονται διαγω-νισμοί, διαλέξεις και σεμινάρια οργά-νων, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμαδραστηριοτήτων για όσους συμμετέχουν.Συγκεκριμένα αυτό το καλοκαίρι, οι νέοιμας μουσικοί παρακολούθησαν σεμινά-ρια οργάνων από καταξιωμένους μουσι-κούς όπως οι: Χαράλαμπος Αγγελόπου-λος (πιάνο), ∆ημήτρης Φωτόπουλος(φλάουτο). Επίσης, διεξήχθησαν εργα-στήρια με κιθαριστικά σύνολα, τα οποίαπροετοίμασαν ο συνθέτης Νίκος Ντρέ-λας και ο κιθαριστής-μουσικοπαιδαγω-γός Νίκος Ρώσσος (ο οποίος είναι συν-διοργανωτής του κύκλου εκδηλώσεων),καθώς και εργαστήρια μουσικής δωμα-

τίου υπό την καθοδήγηση του φλαουτί-στα ∆ημήτρη Φωτόπουλου. Παράλληλαο γνωστός σολίστ κιθάρας Γιώργος Μπε-χλιβάνογλου, με τη δεύτερη όμως ιδιό-τητα του ως οργανοποιού, έδωσε μιαδιάλεξη σχετικά με την κατασκευή της,δικής του επινόησης, πτυσσόμενης κι-θάρας μελέτης Moov. Πρόκειται για μιακιθάρα-ταξιδιού που μπορεί να χωρέσεισε μια μικρή θήκη και που θα μπορούσενα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για ένανμαθητή αλλά και για έναν επαγγελματία.

Εξαιρετικά πρωτότυπη πρέπει να ήτανη διάλεξη -συναυλία του Κυριάκου Σφέ-τσα.

Ο συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας, ήτανμεταξύ των εκλεκτών προσκεκλημένωνμας, ο οποίος παρουσίασε με μια διά-λεξη-συναυλία το έργο του «Στο ρεύματου ήλιου», για σόλο πιάνο. Η ερμηνείαέγινε από μαθητές του σεμιναρίου (τουςοποίους δίδαξε η πιανίστα Θάλεια Πα-παγγελή) και από το σολίστ ΧαράλαμποΑγγελόπουλο, ενώ ο συνθέτης με γλα-φυρό και ποιητικό τρόπο δημιούργησετην ιδανική ατμόσφαιρα για την από-λαυση των ωραιότατων έργων. Η συλ-λογή αυτή προορίζεται για ερμηνεία απόπροχωρημένους μαθητές του πιάνου,όμως αποτελεί ένα από τα σημαντικό-τερα έργα του ελληνικού πιανιστικού ρε-περτορίου. Η εκδήλωση διεξήχθη στηναίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του∆ήμου Πρέβεζας.

Και βέβαια τον πρώτο ρόλο πρέπει νατον είχε η κιθάρα...

Όχι μόνο, αλλά θα μπορούσε να πεικανείς πως κέρδισε τις εντυπώσεις. Αξέ-χαστη στο κοινό θα μείνει η συναυλίαπου έγινε στον πανέμορφο πεζόδρομοΠλατείας Κολοβού, στην παλαιά πόλη. Ησυναυλία ήταν ανοικτή στο κοινό τηςΠρέβεζας (όπως άλλωστε κι όλες οι συ-ναυλίες του κύκλου). Εκεί οι κιθαριστές∆ημήτρης Κουρζάκης και Άγγελος Μπό-τσης παρουσίασαν ένα υψηλότατου επι-πέδου ρεσιτάλ με έργα συγχρόνων, άλλακαι παλαιοτέρων συνθετών του 20ού

αιώνα. Σε ένα ρεσιτάλ χωρισμένο σε τρίαμέρη οι κιθαριστές παρουσιάστηκαν ωςσολίστ, αλλά και ως κιθαριστικό ντούο(D&A Guitar Duo).

Φαντάζομαι πως το αποκορύφωμαήταν η τελευταία συναυλία με την απο-νομή των βραβείων, τις ερμηνείες δα-σκάλων και μαθητών αλλά και τις πρώ-τες εκτελέσεις νέων έργων, ένα απόαυτά το δικό σας αφιερωμένο στον ΛάκηΠαππά.

Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με τηντελική συναυλία, η οποία πραγματοποι-ήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο του∆ήμου Πρέβεζας. Ήταν συγκινητικήγιατί ξεκίνησε με την απονομή των βρα-βείων στους νικητές του διαγωνισμούκαι την ερμηνεία έργων από αυτούς.Έγινε, επίσης, παρουσίαση των έργωνπου διδάχτηκαν στα εργαστήρια μουσι-κής δωματίου και κιθαριστικών συνό-λων. Όμως, και οι διδάξαντες καθηγη-τές του σεμιναρίου ερμηνεύσαμε κάποιαέργα όπου ανάμεσα τους ήταν και η σύν-θεση μου «Παιδική φαντασία» για φλά-ουτο και κιθάρα στημνήμη του φίλου μουκαι αγαπημένουΠρεβεζάνου τραγου-διστή Λάκη Παππά,ο οποίος υπήρξε λά-τρης της κλασικήςκιθάρας και θαυμά-σιος κιθαριστής.Επέλεξα να τουαφιερώσω αυτό τοέργο διότι ο Λάκηςήταν πάντα έναπαιδάκι στη ψυχήκαι στην καρδιά. Ησυναυλία έκλεισεμε το έργο τουΝίκου Ντρέλα«Πήγε να ξαστε-ρώσει» για κιθαρι-στικό σύνολο, τοοποίο διεύθυνε οσυνθέτης. Το

έργο γράφτηκε ειδικά για τις ΗμέρεςΜουσικής Πρέβεζας 2014 και απετέλεσετο ιδανικό φινάλε ενός κύκλου εκδηλώ-σεων που, σε συνδυασμό με τη φυσικήομορφιά του τόπου, τείνει να γίνει στα-θερός ετήσιος προορισμός των μουσικό-φιλων.

Το ευχόμαστε ολόψυχα. Στα δικά μαςεδώ, άνοιξε η αυλαία μιας νέας εκπαι-δευτικής χρονιάς πως έχουν τα πράγ-ματα στην μουσική εκπαίδευση;

Χωρίς να υπερβάλω, θα χαρακτήριζατην κατάσταση στη μουσική εκπαίδευσηοριακή. Στα σχολεία η υποβάθμιση έχεισχεδόν φέρει την κατάσταση πάλι στονκαιρό που η μουσική ήταν η ώρα του χα-βαλέ. Οι προσπάθειες των καθηγητώνδεν μπορούν να παλέψουν την υποβάθ-μιση του μαθήματος και τα συνήθωςκακά μουσικά βιώματα των μαθητών.Αλλά και η νοοτροπία μιας ολόκληρηςκοινωνίας οδηγεί εκεί τα πράγματα, μιαςκαι στη συνείδηση του μέσου Έλληνα ηέννοια «μόρφωση» δεν συμπεριλαμβάνεισυνήθως την αισθητική καλλιέργεια. Οιφωτεινές εξαιρέσεις που συνήθως υπερ-προβάλλονται μάλλον θολώνουν τοπραγματικό τοπίο. Υπάρχουν βεβαία καιμουσικά σχολεία και Πανεπιστήμια και(κάποια) καλά ιδιωτικά ωδεία, όμωςχωρίς τους καλλιεργημένους φιλόμου-σους προς τι; Μάλλον για να προετοιμά-ζουν μουσικούς της πιάτσας με ανεκ-πλήρωτα όνειρα, αλλά και... καλλιτεχνι-κούς μετανάστες.

Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας σχέ-δια;

Τα δικά μου σχέδια είναι προς τοπαρόν πλήρως αποσυνδεδεμένα απόόποια κρατική ή άλλη αρωγή. Φτιάχνωτη μουσική μου, την παρουσιάζω σε συ-ναυλίες και στο διαδίκτυο, διδάσκω τουςμαθητές μου και αντλώ έμπνευση απότους μεγάλους αλλά και τους μικρότε-ρους της μουσικής. Και φυσικά ελπίζωπως αυτό που τώρα ζούμε είναι απλά μιαπαρένθεση.

Περισσότερα για τον Κώστα Γρηγο-ρέα: www.grigoreas.gr,grigoreastar.wordpress.com

Οι προσπάθειες των καθηγητών δεν μπορούν να παλέψουν τηνυποβάθμιση του μαθήματος της μουσικής. Στη συνείδηση τουμέσου Έλληνα η έννοια «μόρφωση» δεν συμπεριλαμβάνεισυνήθως την αισθητική καλλιέργεια.

“ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Μια όαση στη μέση του καλοκαιριούΣυνέντευξη με τον συνθέτη κιθαριστή Κώστα Γρηγορέα

Με μια αναζήτηση στο youtube, εύκολαβρίσκει κανείς τον Κώστα Γρηγορέα να συ-νοδεύει με την κιθάρα του τις μεγαλύτερεςΕλληνίδες τραγουδίστριες, τη Μαρία ∆ημη-τριάδη, τη Νένα Βενετσάνου, τη Σαβίνα Γιαν-νάτου κ.ά. καθώς και δικές του σολιστικέςερμηνείες με έργα σπουδαίων συνθετώναλλά και δικά του. Ο ίδιος άλλωστε φροντί-ζει να διατηρεί επιμελώς ένα σπάνιο πια αρ-χείο - πραγματική παρακαταθήκη. Αναμφί-βολα είναι ένας από τους σπουδαιότερουςκιθαριστές που διαθέτουμε, αυθεντικό«παιδί» του Μάνου Χατζιδάκι από τηνπρώιμη νιότη του, εξαίρετος συνθέτης επί-σης, μουσικoπαιδαγωγός, με σημαντικέςκαλλιτεχνικές δραστηριότητες που περι-λαμβάνουν τη αρθογραφία αλλά και τη δια-χείριση της ύλης στο ιστορικό διαδικτυακόπεριοδικό TaR .

Ως μουσικός με ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία εμπνεύστηκε τις Μέρες Μουσι-κής Πρέβεζας, ένα θεσμό που, για τρίτη χρονιά, δίνει βήμα σε νέους μουσικούςαλλά και την ευκαιρία να ακουστούν έργα ελλήνων συνθετών . Τον ευχαριστούμε,καθώς, ενώ βρισκόταν καθ’ οδόν για τις προγραμματισμένες εμφανίσεις του ωςσολίστ μίλησε στην «Εποχή».

Ανδρέας Μήτσου«Η εξαίσια γυναίκακαι τα ψάρια»Εκδόσεις ΚαστανιώτηΜάρτιος 2014

ΟΑνδρέας Μήτσου θα ανέμενε κα-νείς να προβληθεί ευρύτερα με τοτελευταίο μυθιστόρημά του, το

προπέρσινο, «Ο κίτρινος στρατιώτης».Άλλωστε, ως μυθιστοριογράφος έχειαποσπάσει τις δυο σημαντικές βραβεύ-σεις της 33 ετών θητείας του στη γραφή.Η κριτική, όμως, το προσπέρασε, ανα-φερόμενη κυρίως στο ιστορικό του πε-ριεχόμενο, το οποίο ανάγεται στο Αφρι-κανικό Μέτωπο του τελευταίου Πολέ-μου, έναν σχεδόν παρθένο χώρο για τηνμετά τον Τσίρκα και τις «Ακυβέρνητεςπολιτείες» πεζογραφία. Το βιβλίο, βε-βαίως, προκάλεσε ικανό αριθμό συνεν-τεύξεων και κριτικών, όπως συνήθωςσυμβαίνει με τα βιβλία του Μήτσου,έχουμε, ωστόσο, την εντύπωση ότι δενεπισημάνθηκαν οι λογοτεχνικές τουαξιώσεις. Ίσως και γιατί εμφανίστηκε,αφού η μόδα του ιστορικού μυθιστορή-ματος μετα-αναθεωρητικού χαρακτήραείχε υποχωρήσει.

Την αναμενόμενη καταξίωση φαίνεταινα την φέρνει η πρόσφατη συλλογή διη-γημάτων. Γεγονός, που, εκ πρώτηςόψεως, ξενίζει, καθώς, μέχρι σήμερα, οΜήτσου σχολιάστηκε περισσότερο ωςμυθιστοριογράφος παρά ως διηγηματο-γράφος. Είναι ενδεικτικό ότι, παρόλοπου το κυρίως έργο του το απαρτίζουνσυλλογές διηγημάτων, δεν έχει τιμηθείμε κάποιο βραβείο διηγήματος, πέραντου Βραβείου Ουράνη, το οποίο λογα-ριάζεται περισσότερο ως γενικότερησυγγραφική αναγνώριση. Με το που κυ-κλοφόρησε, ωστόσο, η πρόσφατη ένατησυλλογή του, η κριτική κινήθηκε σευψηλούς τόνους, αποδίδοντάς του χαρα-κτηρισμούς, όπως “έξοχος δημιουργός”,“μάστορας” και τα λοιπά συναφή. Καμιάαπό τις προηγούμενες συλλογές του δενέτυχε τόσο ενθουσιώδους υποδοχής. Ταευμενή, μάλιστα, σχόλια ήρθαν και απόκριτικούς, που, στο παρελθόν, είχανσταθεί φειδωλοί σε επαίνους. Ενώ, γιατην πρόσφατη, ουδείς επεσήμανε πιθα-νές αδυναμίες. Αντιθέτως, φαίνεται ναυπάρχει ομοφωνία για το αψεγάδιαστοτου εγχειρήματος. Μπορεί και πάλι κα-νείς να εικάσει, ότι αυτό οφείλεται σεμία όψιμη λογοτεχνική μόδα, αυτήν τουδιηγήματος.

Πέραν, όμως, από τις τυχόν κρατούσεςμόδες, καθοριστικά συμβάλλει η θεμα-τική περιοχή, στην οποία κινούνται ταδιηγήματα μίας οποιασδήποτε συλλο-γής. Το ενδιαφέρον ενός πλατύτερουαναγνωστικού κοινού, γαλουχημένου μεμυθιστορήματα, συνήθως κερδίζουν συλ-λογές με ένα θεματικό κύκλο. Πολύ πε-ρισσότερο, λοιπόν, στη συγκεκριμένηπερίπτωση, που η συλλογή εμφανίζεταιμε αμιγή θεματικό πυρήνα, τον ερωτικό.Επιπροσθέτως, αυτός ο πυρήνας την τε-λευταία περίοδο βρίσκεται σε υποχώ-ρηση, καθώς, στα χρόνια της κρίσης, οιπεζογράφοι μας έχουν στρέψει την προ-σοχή τους στα πάθη των πάσης φύσεωςαθλίων της χώρας.

Εξαρχής, στα βιβλία του Μήτσου, τοερωτικό στοιχείο είναι έντονο. ∆ιηγή-ματα αλλά και μυθιστορήματα αποπνέ-ουν έναν ιδιόμορφο ερωτισμό, που, ενπολλοίς, οφείλεται στον αφηγητή. Σανέτοιμο από καιρό, τον παρουσιάζει ο Μή-τσου στην πρώτη ολιγοσέλιδη συλλογήδιηγημάτων του, «Ένα μήλο, ένα κυδώνι,ένα κλωνί βασιλικό», και έκτοτε μόνοαραιά και πού τον αποχωρίζεται. Μαζίτου ωριμάζει συγγραφικά, παρακολου-θώντας τον να χάνει το κάλλος της νεό-τητας αλλά όχι και το σφρίγος του. Τοβασικότερο, ο αφηγητής του παραμένειένας “εξαίσιος” νάρκισσος. Στην πρό-

σφατη συλλογή, του δίνει το ρόλο τουεγκαταλελειμμένου εραστή. Ρόλος, πουαποβαίνει κορυφαίος, αφού η εγκατά-λειψη ήρθε μετά από έναν μεγάλοέρωτα. Επιστρατεύουμε αυτόν τον υπερ-θετικού βαθμού χαρακτηρισμό, όχι γιατίο ερωτικός δεσμός μακροημέρευσε –έτσι κι αλλιώς, η διάρκειά του δεν προσ-διορίζεται – αλλά για δυο διαφορετικούςλόγους: Πρώτον, είναι ένας έρωτας πα-ράνομος και ως γνωστόν όλοι οι έρωτεςπου μένουν εκτός θρησκευτικών και θε-σμικών πλαισίων είναι πλέον συνταρα-κτικοί. ∆εύτερον και σημαντικότερο, τοοποίο αναφέρεται στο κειμενάκι του οπι-σθόφυλλου ώστε να λειτουργήσει ως δέ-λεαρ, είναι ένας έρωτας “για μία πολύ μι-κρότερή του γυναίκα”. Αν, μάλιστα, λά-βουμε υπόψη ότι ο εραστής φέρει τοβάρος συζύγου και τέκνων, γίνεται κα-

λύτερα αντιληπτό το πόσο λυτρωτικάαυτός βίωσε τον έρωτα με “την εξαίσιαγυναίκα”.

Η ερωτική ιστορία, με την έννοια τηςπαρελθοντικής αναδρομής, λανθάνει.Άλλωστε, σε μία δοκιμασία, όπως αυτήτης εγκατάλειψης, τα πριν όπως και ταμετά σκοτεινιάζουν. Οπότε η αφήγησηδιαγράφει κύκλους στο ακανθώδεςπαρόν. Ο εγκαταλειφθείς, με πεισιθάνα-τους συνειρμούς, κλώθει τον ιστό τηςχωρίς να κρατά συνέχεια και διαδοχήστο χρόνο. ∆εν ανακαλεί τη σκηνή τηςεγκατάλειψης, αλλά αφήνεται σε φαντα-σιώσεις εκδίκησης. Όπως γλείφεις έναπονεμένο δάχτυλο για να μαλακώσει οπόνος, έτσι και εκείνος πλάθει ποικιλίαευφάνταστων ιστοριών. Αλλάζει σε τέ-τοιο σημείο τα συμβάντα, ώστε σε μίαιστορία να εμφανίζεται ως θύτης αντί γιαθύμα («Οι ατμοί του κορμιού»), ενώ,κατά μία άλλη, φθάνει στο σημείο ναλοιδορεί την αγαπημένη γυναίκα («Ηεξαίσια γυναίκα και τα ψάρια»). Γίνεταιφανερό μέσα από τους αφηγηματικούςτρόπους, ότι νοθεύει την πραγματικό-τητα που βίωσε με τις επιθυμίες του,

αλλά και δηλητηριάζει τις ημέρες του μετα εφιαλτικά όνειρα που γεννούν οι ολι-γόυπνες νύχτες του.

Σε πείσμα των εκδοτών, που ζητούναπό τους συγγραφείς μυθιστορή-

ματα, μέχρι να τα απαιτούν όταν πρόκει-ται για κάποιον νεότερο, ο Μήτσου,αυτήν τη φορά, προσήλθε με διηγήματα.Παρότι διέθετε τα υλικά για ένα μυθι-στόρημα, προτίμησε να στήσει δέκαεννέα διηγήματα. Όπως δηλώνεται καιμε τον τίτλο της συλλογής, όλες οι αφη-γήσεις, που πλάσθηκαν από την “διά-σπαση” της ερωτικής ιστορίας, στρέ-φονται γύρω από “την εξαίσια γυναίκα”.Ακόμη και συμβάντα της καθημερινότη-τας του αφηγητή, λόγω της ψυχολογικήςτου κατάστασης, αποκτούν αλλόκοτηπροοπτική και έκβαση («Ο “Λαμπράκης”κι εγώ»). Παρομοίως, παιδικές ή εφηβι-

κές αναμνήσεις, καθώς φορτίζονται απότα πρόσφατα αισθήματα, φθάνουν σεαπρόσμενες κορυφώσεις («Το σερ-σέγκι», «Ο δίχρωμος λύκος»). Αλλά καιόταν εκείνος θυμάται την συγγραφικήτου ιδιότητα και αφηγηματικά παραχω-ρεί τη θέση του σε άλλα πρόσωπα, εγκι-βωτίζοντας, κατά μία ερμηνεία, τις ιστο-ρίες τους, οι παράταιροι έρωτες πουεκείνα πλέκουν και οι ακραίες συμπερι-φορές των ηρώων τους δείχνουν σαν αν-τικατοπτρισμοί του έμμονου πάθους απότο οποίο κατατρύχεται («Το τέρας», «Ει-κασίες για τα άγρια ζώα», «Οι έρωτεςτων άλλων», «Κληρονομικά συμπτώ-ματα»). Με άλματα από τις ξένες ιστο-ρίες στη δική του, επιταχύνει τον ρυθμότης αφήγησης, εγκαταλείποντας το στέ-ρεο πλαίσιο της πραγματικότητας. Εδώ,ο Μήτσου αναμιγνύει εικόνες ενός εγγο-νοπουλικού υπερρεαλισμού, που απαν-τώνται σε παλαιότερα διηγήματά του, μεσκηνές μαγικού ρεαλισμού, μέσω τωνοποίων αποδίδει τις μεταμορφώσεις“της εξαίσιας γυναίκας” και του αφη-γητή. Σε ένα διήγημα, εκείνη παίρνει τημορφή μίας μεγαλόσωμης γίδας με

λευκό τρίχωμα και γαλάζια μάτια. Παρα-μένει, όμως, και ως γίδα, ερωτική καιάπιστη («Το πιο βολικό ψέμα»). Σε έναάλλο διήγημα, είναι εκείνος που μετα-μορφώνεται σε κάτι “σαν δικέφαλοςαετός”, εγκαταλείποντας την οικογενει-ακή εστία, όπως θα επιθυμούσε να κάνειο άτολμος αφηγητής («Το πουλί»). Επί-σης, σε ένα δεύτερο, ο αφηγητής, “κλη-ρονόμος πουλιών”, πετάει, “έστω και μεσπασμένα φτερά”, επαληθεύοντας τοστίχο του Σαχτούρη, που τοποθετείταιως μότο («Κωνσταντίνος ο τετραδάχτυ-λος»). Παρενθετικά να σημειώσουμε, ότιτα περισσότερα μότο στα διηγήματαείναι επιλεγμένα ώστε να προετοιμάζουνγια την έκβαση των ιστοριών.

∆εδομένου ότι η ποσότητα ορίζει τηνποιότητα, κάποιοι ίσως να αποφανθούν,ότι το εξαιρετικό των ευρημάτων – πρω-τότυπων, ανακυκλούμενων από παλαι-ότερες διηγήσεις ή και δάνειων – λει-τουργεί πληθωριστικά. Μία προσεκτικό-τερη, ωστόσο, ανάγνωση δείχνει πως,στον κύκλο των συγκεκριμένων διηγη-μάτων, τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα,όπως η στάχτη που κατακάθεται μετάτην ερωτική πυρκαγιά ή η εντύπωση τουσάπιου εκεί που έτρεχαν τα ζωοποιάνερά του έρωτα, σκιαγραφούν το ψυχικότοπίο μετά την εγκατάλειψη.

“Την εξαίσια γυναίκα” όλα την θυμί-ζουν. Εκείνη εμπνέει στον αφηγητή τααισθήματα κακεντρέχειας μέχρι και μί-σους, που τον οδηγούν σε πράξεις βίας.Με εκείνη αναμετριέται, όταν βλέπειόρθια μπροστά του τη “μεγάλη χελώνα”,με το όνομά της χαραγμένο από τον ίδιοστο καύκαλο της κοιλιάς («Μια χελώνατον ∆εκαπενταύγουστο»). Ή αγριεμένοτο “ολόλευκο Λαμπραντόρ”, το σκυλίτης, που εκείνη τού είχε δώσει το όνομάτης («Φτηνό τίμημα»). Ανθρωπόμορφατα ζωντανά στις φαντασιώσεις του, τονπαρασύρουν σε άγριους τρόπους θανά-τωσής τους. Τα δυο διηγήματα, ιδιαίτερατο δεύτερο, υποδηλώνουν τα συγκρουό-μενα αισθήματα, που γεννά μία αιφνίδιακαι αναίτια εγκατάλειψη. Μοναδικόσφάλμα του εραστή στάθηκε το γεγονόςότι αγάπησε πολύ και επιπλέον, έκανε τολάθος να το εξομολογηθεί. Έτσι διαλύ-θηκε η γοητεία ενός μεγάλου έρωτα, πουφανερώνεται και από τις πράξεις απο-κοτιάς, στις οποίες καταφεύγει. Μέχρι“μπουκαδόρος” σε ξένους κήπους έγινε,για να της προσφέρει κάθε μέρα από ένατριαντάφυλλο («Ο μπουκαδόρος και οιάπιστες γυναίκες»). Πιστεύοντας ότι ταρόδα γιατρεύουν μέχρι και νεοπλασίες,έφθασε να της προσφέρει, επί τριάνταμήνες, κοντά χίλια ρόδα («Ο Αιγύ-πτιος»).

Μόλις σε δυο διηγήματα, ο χρόνος γυ-ρίζει πίσω, στον ευτυχισμένο καιρό πριντην διάλυση του ερωτικού δεσμού. Στοομότιτλο της συλλογής και στο «Άντρεςευάλωτοι το Πάσχα». Το πρώτο θα ανα-μενόταν να είναι ένας ύμνος, πλεγμένοςμε την ανάμνησή της. ∆είχνει, ωστόσο,περισσότερο σαν μίας νοσηρής έμπνευ-σης εκδίκηση. Ο αφηγητής φαντασιώνε-ται έναν έρωτα της εφηβείας, που παρέ-μεινε για δεκαετίες ανεκπλήρωτος, μεεκείνη να παντρεύεται φίλο του και οίδιος να αρκείται στο ρόλο του κουμπά-ρου. Τριάντα χρόνια χρειάστηκε να ανα-μένει ο κουμπάρος, μέχρι να έρθει ησειρά του. Στην πρώτη απόπειρα συνεύ-ρεσης, εκείνη, καίτοι πλέον σαραντα-πεντάρα, τού φαίνεται ως αναδυόμενηΑφροδίτη. Μόνο που “το υπέροχο αι-δοίο” της ανέδιδε μία απαίσια μυρωδιά“ψαρίλας”. Μέσω της εντέχνως στημέ-νης μυθοπλασίας, εξηγείται η αιτία τηςαδενικής ανωμαλίας που την προξε-νούσε. Ωστόσο, και μόνο η αναφορά τηςλέξης “ψαρίλα” παραπέμπει σε μία απότις χυδαίες αναφορές στο γυναικείο αι-δοίο, που συνηθιζόταν παλαιότερα και η

1061 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 2277ΒΙΒΛΙΟ

Τρελός από έρωτα

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 28

Έργο του Σαλβαντόρ Νταλί.

2288 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τρελός από έρωταοποία εδώ λειτουργεί εντελώς απομυ-θοποιητικά, υποβιβάζοντας έναν με-γάλο έρωτα στο επίπεδο συνεύρεσης μεκοινή γυναίκα.

Στο δεύτερο διήγημα περιγράφεταιένας παράνομος έρωτας, μέσα από τιςτακτικές συνευρέσεις του ζεύγους σεαπόμερο ξενοδοχείο. Το σκηνικό είναιγνώριμο από παλαιότερα πεζά του Μή-τσου. Εδώ, όμως, προχωράει σε μία εν-διαφέρουσα αποτύπωση της ψυχολογι-κής εξάρτησης και της ανάγκης μετάτον χωρισμό για υποκατάστατο. Εκεί-νος μένει προσκολλημένος στη ρουτίνατων επισκέψεων στο ξενοδοχείο, ενώαγκιστρώνεται στην πρώτη γυναίκα πουτυχαίνει να χτυπήσει την πόρτα του δω-ματίου. Τελικά, ο αφηγητής, ούτε και-νούρια ερωτική σύντροφο σταυρώνει,αφού ο αγχώδης εναγκαλισμός ενόςαπέλπιδος απωθεί, ούτε τις ενοχές τουξορκίζει. Αυτό το δεύτερο φανερώνεταισε ένα άλλο διήγημα, που κινείται στοχώρο του υπερβατικού. Μεταξύ πραγ-ματικότητας και ενυπνίου, η φωνή τηςμάνας, δεκατρία χρόνια νεκρής, ανακα-λεί τον μοιχό υιό στον ορθό δρόμο («Ηφωνή της»).

Αρητα σπονδυλωτό μυθιστόρημα τα19 διηγήματα, συμπληρώνονται με

ένα ύστατο, το εικοστό, γραμμένο μεεμφανώς διαφορετική στόχευση. Είναιτο πρώτο πεζό, στο οποίο ο Μήτσουαποπειράται ανανοηματοδότηση τωνιστορικών δεδομένων. Κάπως καθυστε-ρημένα, ακολουθεί κι αυτός το παρά-δειγμα άλλων συγγραφέων της ίδιας γε-νιάς, που έχουν υιοθετήσει τα μετα-ανα-θεωρητικά ανοίγματα του Θανάση Βαλ-τινού. Στο διήγημα, ο προσδιορισμόςτου τόπου παραμένει αόριστος. Αναφέ-

ρεται μία κωμόπολη στον Αμβρακικό, ηοποία επανέρχεται στα βιβλία του καιταυτίζεται με την Αμφιλοχία. Η αφή-γηση εκκινεί με την εκτέλεση Γερμανώναπό αντάρτες χωρίς ονομαστικές ανα-φορές. Θα μπορούσε να συνιστά ευθείααντανάκλαση της υποχώρησης των αν-ταρτών μετά τη Μάχη της Αμφιλοχίας,Ιούνιο 1944. Αφού εκείνοι είχαν κατα-λάβει εξ εφόδου την κωμόπολη, αιφνι-διάζοντας γερμανική φρουρά και χωρο-φυλακή, με την άφιξη γερμανικών ενι-σχύσεων, επανήλθαν στα ορεινά της Ευ-ρυτανίας, παίρνοντας μαζί τους Γερμα-νούς αιχμαλώτους. Κατά τα ιστορικώςμαρτυρημένα, μόλις έφθασαν σε ασφα-λείς θέσεις, τους απελευθέρωσαν, αφούτους αφαίρεσαν οπλισμό και ρουχισμό.Τον τελευταίο τον αντάλλαξαν με τονδικό τους. Μυθιστορηματική αδεία,πρόκειται για ένα “τσούρμο” κακομού-τσουνων και κοντόχοντρων ανδρών,πάνοπλων, που γυμνώνει ολοσχερώςτους Γερμανούς και ηδονιζόμενο σαδι-στικά τους εκτελεί.

Η αφήγηση αναπαραγάγει την ιστο-ρία μίας αντάρτισσας από χωριό τουΒάλτου, τόπο καταγωγής του συγγρα-φέα, που στάθηκε μάρτυρας της εκτέ-λεσης, συνδράμοντας έναν Γερμανόκατά τη διαφυγή του. Η γυναίκα είναιτο μοναδικό πρόσωπο, που αποκτάιστορική υπόσταση, καθώς αναφέρεταιπως άγαλμά της έχει στηθεί σε παράλιαπλατεία της κωμόπολης. Υπάρχει πράγ-ματι άγαλμα αντάρτισσας σε πλατείατης Αμφιλοχίας και δη, επώνυμης, πουεκτελέστηκε ως πληροφοριοδότης τωνανταρτών. Η αφήγηση, όμως, επιφυ-λάσσει μία πιο πιπεράτη εκδοχή. Η γυ-ναίκα δεν γυρόφερνε το ∆ιοικητήριοτων Γερμανών για να παρακολουθεί τιςκινήσεις τους, αλλά για να βλέπει, έστω

και εκ του μακρόθεν, τον διασωθένταΓερμανό, τον οποίο είχε ερωτευτεί κε-ραυνοβόλα. «Το θαύμα του έρωτα»,όπως είναι ο τίλος του διηγήματος, συν-τελέστηκε, όταν τον είδε ολόγυμνο καιαντίκρισε την “στητή κι ολόρθη” φύσητου.

Το διήγημα έχει δημοσιευτεί πριντην έκδοση του μυθιστορήματος «Ο κί-τρινος στρατιώτης». Μάλλον εκ παρα-δρομής, δεν αναφέρεται ανάμεσα σταδημοσιευμένα της συλλογής. Εκ πρώ-της όψεως, δείχνει σαν παρείσακτο.Μπορεί, ωστόσο, να τοποθετηθεί κάτωαπό την ομπρέλα ενός τρελού, μέχριθανάτου, έρωτα. Άλλωστε και ο αφηγη-τής του κυρίως σώματος του βιβλίου,κατά μία εκδοχή («Κωνσταντίνος ο τε-τραδάχτυλος»), φθάνει μέχρι την αυτο-κτονία.

Παρατηρούμε ότι οι συγγραφείςτης γενιάς του ‘80 όχι μόνο αναζητούνόλο και συχνότερα την έμπνευση σταπροσωπικά τους βιώματα, αλλά και τοδηλώνουν ευθαρσώς στις συνεντεύξειςτους. Στην περίπτωση του Μήτσου,όπως και σε ορισμένες άλλες περιπτώ-σεις, μένει ζητούμενο κατά πόσο η με-τανεοτερικού χαρακτήρα αναδιήγησηξεκινά από ακούσματα ή είναι απο-κύημα γόνιμης φαντασίας. Λ.χ., στοπρώτο διήγημα της συλλογής, «Πρό-βατα επί σφαγή», εμπνευσμένο από“την εξαίσια γυναίκα”, παρατίθεται ωςκατακλείδα διήγηση του “κίτρινουστρατιώτη”, πατέρα του αφηγητή, όπουοι στρατιώτες στο Αλαμέιν, επιτιθέμε-νοι στους Γερμανούς, αντί να κραυγά-ζουν “Αέρααα!”, “βέλαζαν ως πρόβαταεπί σφαγή”. Έρωτας - θάνατος, δη-λαδή.

Μ. Θεοδοσοπούλου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 27

Καλό φθινόπωρο! Γι’ άλλημια φορά άκαιρη ηχεί η ευχή ήέστω αμήχανη και φρούδα.Παλαιστίνη, Συρία, Ιράκ, Ου-κρανία… Και τούτη η χώρα, ηδική μας… «Κάνει πολύ θό-ρυβο η αγωνία», λέει ο Βέγγοςσε μια από τις πιο εμπνευσμέ-νες σκηνές του ελληνικού κι-νηματογράφου, στο «Βλέμματου Οδυσσέα» του ΘόδωρουΑγγελόπουλου.

Η υπογράφουσα τη στήληέχει πλείστες όσες φορές επι-χειρηματολογήσει υπέρ τηςανάγκης ύπαρξης θερινής θεα-τρικής δραστηριότητας στηνΑθήνα εκτός Φεστιβάλ. Παρα-κάμπτω τις άθλιες επιθεωρή-σεις των τελευταίων ετών καιδεν συμπεριλαμβάνω τις πα-ραγωγές των ∆ΗΠΕΘΕ -ανε-ξαρτήτως ποιότητας- που έρ-χονται όμως στις αρχές του ζε-

στού αττικού φθινοπώρου. Ειδικά στηνΑθήνα της κρίσης, που οι διακοπέςέχουν περιοριστεί σε ελάχιστες μέρεςπερί τον δεκαπενταύγουστο, η καλλιτε-χνική ανάγκη των προηγούμενων χρό-νων, γίνεται κοινωνική ανάγκη. Το εμ-πορικό θέατρο δεν κατάφερε να αντα-ποκριθεί επαρκώς στην πρόκληση -μο-λονότι υπήρξαν φέτος μερικά νεανικάκυρίως σχήματα που το τόλμησαν. Τοκενό ήρθε να καλύψει το Εθνικό. Έτσιεπικροτούμε μετ’ επιτάσεως την πρωτο-βουλία του να ανεβάσει παράστασηεντός του καλοκαιριού.

Ιδιαιτέρως ευχάριστο είναι το γεγονόςότι η παράσταση ανέβηκε στο «Σχο-λείον» (Πειραιώς 52). Το κτιριακό

συγκρότημα στο οποίο περιλαμβάνεταιτο θέατρο, βιομηχανικών κυρίως χρή-σεων στο παρελθόν του, έχει κηρυχθείδιατηρητέο. Παραχωρήθηκε στην ΕιρήνηΠαππά από το ΥΠΕΚΑ επί υπουργίας Λα-λιώτη μέχρι το 2027 για καλλιτεχνικέςχρήσεις, αλλά ελάχιστα χρησιμοποι-ήθηκε. Το «Σχολείον» περιήλθε στηχρήση του Εθνικού μέχρι το 2027 με τρι-μερή συμφωνία που υπεγράφη μεταξύτης κρατικής σκηνής, της Εταιρείας Ακι-νήτων ∆ημοσίου και του «Κέντρου Εφαρ-μοσμένων Τεχνών Θεάματος Ακροάμα-τος - Ειρήνη Παππά», σωματείου πουείχε ιδρύσει η Παππά για λόγους διευκό-λυνσης της γραφειοκρατίας και το οποίοδεν είχε μέχρι σήμερα σημαντικές δρα-στηριότητες. Το Εθνικό θα πληρώνει ένασυμβολικό ενοίκιο 700 ευρώ το μήνα(100 χιλιάδες ευρώ για τα 13 χρόνια χρή-σης, στα οποία θα πρέπει να προστεθούνκαι τα έξοδα συντήρησης του χώρου).Ακούστηκε επίσης ότι πληρώθηκαν χρέητου Σωματείου ύψους 50 χιλιάδων ευρώ.Ας το επιβεβαιώσει ή ας το διαψεύσειαυτό το ίδιο το Εθνικό. Πάντως κατά δή-λωση του διευθυντή του, Σωτήρη Χα-τζάκη, ο χώρος θα χρησιμοποιηθεί επί-σης για διεθνείς συναντήσεις και για εκ-παιδευτικούς λόγους, ενώ θα δίνεται καισε «άστεγες» ομάδες για την προετοιμα-σία και παρουσίαση της δουλειάς τους.

Με το «Σχολείον» ενισχύεται ο περίφη-μος άξονας της Πειραιώς (Μπενάκη -Καλών Τεχνών - Πειραιώς 260 - Σχο-λείον) και μεταφέρεται πλέον πολύ με-γάλο μέρος των καλλιτεχνικών δραστη-ριοτήτων στο νότο της πόλης, όπου λει-τουργεί ήδη η Στέγη Γραμμάτων και Τε-χνών του Ιδρύματος Ωνάση και θα λει-τουργήσει οσονούπω η Λυρική Σκηνήτου Ιδρύματος Νιάρχου (μαζί με τηνΕθνική Βιβλιοθήκη). Αντιθέτως -της κρί-σης βοηθούσης- απισχνάζεται καλλιτε-χνικά το κέντρο και ιδιαίτερα, με τα προ-βλήματα των μικρών θεάτρων και άλλωνκαλλιτεχνικών χώρων, οι δύσκολες γει-τονιές της Αθήνας.

Η ευθύνη για τη διαφθορά

Το έργο που επιλέχτηκε, παρότι χαρίενκαι ευφρόσυνο με μια πρώτη ματιά, μιαπροσπάθεια αναβίωσης της Κομμέντιαντελ’ Άρτε από ένα ισπανό συγγραφέα

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

Η

Tελευταία -τυπικά- ημέρα του κα-λοκαιριού σήμερα, αλλά το καλο-καίρι καλά κρατεί. Το ίδιο και οι κα-λοκαιρινές συναυλίες και θεατρικέςπαραστάσεις. Αν κάτι μπορούμε ναδιαθέσουμε ακόμα για την ψυχαγω-γία μας αξίζει να ενισχύσουμε τηνκαλλιτεχνική δημιουργία μέσα μαςκαι γύρω μας. Σας προτείνουμε, λοι-πόν, μερικές από τις παραστάσεις -μουσικές και θεατρικές- των επό-μενων ημερών.

Στον απροσδόκητα σαγηνευτικόχώρο του Παλιού Ελαιουργείουστην παραλία της Ελευσίνας

πραγματοποιούνται και φέτος τα Αι-σχύλεια, φεστιβάλ με καλλιτεχνικάδρώμενα από διαφορετικές τέχνες. Στοπλαίσιο των Αισχυλείων θα παρουσια-στούν οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, σεσκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου,την Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη, στις 8.30μ.μ.(τιμή εισιτηρίου 12 ευρώ και φοιτητικό5). Στην παράσταση παίζουν οι: ΜαρίαΚίτσου, Γιώργος Μπινιάρης, Παρθε-νόπη Μπουζούρη, Αγλαΐα Παππά, Αρ-γύρης Πανταζάρας, Άρης Σερβετάλης,Χάρης Χαραλάμπους και η σκηνοθέ-τιδα. [Η ίδια παράσταση θα παρουσια-στεί και στον Βύρωνα, στο Θέατρο Βρά-χων «Μελίνα Μερκούρη», την Τρίτη 2Σεπτέμβρη, στις 9μ.μ. (τιμές εισιτηριών15 και 12 ευρώ μειωμένο)].

Την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη, τα Αισχύ-λεια παρουσιάζουν τη θερινή παραγωγήτου Εθνικού Θεάτρου, «Ιππόλυτος» τουΕυριπίδη, σε σκηνοθεσία Λύδιας Κο-νιόρδου και πλειάδα σημαντικών ηθο-ποιών. Στους πρωταγωνιστικούς ρό-λους οι: Φανή Αποστολίδου, ΦαίδωνΚαστρής, Νίκος Κουρής, Θέμης Πάνου,Λήδα Πρωτοψάλτη, Μιχάλης Σαράν-της, Μάρθα Φριντζήλα και η σκηνοθέ-τιδα. [Η ίδια παράσταση θα παρουσια-

στεί στην Πετρούπολη, στο Θέατρο Πέ-τρας, τη ∆ευτέρα 1 Σεπτέμβρη, στις9μ.μ. (τιμές εισιτηριών 15 και 12 ευρώμειωμένο)]. Το Κρατικό Θέατρο Βο-ρείου Ελλάδας μας προτείνει για φέτοςτο καλοκαίρι τους «Πέρσες» του Αι-σχύλου, σε σκηνοθεσία της ΝικαίτηςΚοντούρη. Ερμηνεύουν οι: ΛαμπρινήΑγγελίδου, Μομώ Βλάχου, Λάζαρος Γε-ωργακόπουλος, Γιώργος Κολοβός,Κλειώ ∆ανάη Οθωναίου, Άκης Σακελ-λαρίου και ο Γιάννης Φέρτης.

Φεστιβάλ Αθηνών ξανά

Κάποιες από τις φετινές παραστάσειςτου Φεστιβάλ Αθηνών, κατόπιν αιτήμα-τος και του θεατρόφιλου κοινού, θα ξα-ναπαιχτούν. Μεταξύ άλλων που ακο-λουθούν, αυτήν την Πέμπτη 4 και τοΣάββατο 6 Σεπτεμβρίου, στις 9μ.μ., θαπαιχτεί στο Ωδείου Ηρώδου του Αττι-κού, ο «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή σεσκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.

Μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ με το∆ΗΠΕΘΕ Πάτρας και την Αρτivities,στην οποία παίζουν οι ηθοποιοί: Μι-χαήλ Μαρμαρινός, Κωνσταντίνος Μαρ-κουλάκης και Αιμίλιος Χειλάκης (τιμήεισιτηρίου από 35 έως 15 ευρώ, 10 τοφοιτητικό και 5 ανεργίας).

Μουσικές παραστάσεις

Με τον τίτλο «Στο Γαλατά ψιλήβροχή» ο Πάνος Σκουρολιάκος μαςπροτείνει μια μουσικοθεατρική παρά-σταση με τους: Θεοδοσία Στίγκα (τρα-γούδι), Χάικ Γιαζιτζιάν (ούτι), ΑρετήΚετιμέ (σαντούρι), Φώτη Τσορανίδη(κιθάρα) σε μουσικές και κείμενα τηςκαθ’ ημάς Ανατολής. Στον Κορυδαλλό,στο ∆ημοτικό Αμφιθέατρο «ΘανάσηςΒέγγος», την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη,στις 9μ.μ. (τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ,προπώληση 8).

Τα Υπόγεια Ρεύματα, ο Θάνος Ανε-στόπουλος και ο Κώστας Παρίσης συ-ναντιούνται μουσικά και το αποτέλε-σμα προμηνύεται τουλάχιστον ενδιαφέ-ρον. Τη ∆ευτέρα 1 Σεπτεμβρίου, στις9μ.μ., στο Μαρούσι, στο Αμαλίειον Οι-κοτροφείο Θηλέων (τιμή εισιτηρίου 12ευρώ, μειωμένο 9, 10).

Όσοι δεν είδατε τους αγαπημένουςΧαΐνηδες σε κάποιο σταθμό της καλο-καιρινής τους περιοδείας ανά την Ελ-λάδα έχετε την ευκαιρία να τους δείτετη ∆ευτέρα 1 Σεπτεμβρίου, στις 9μ.μ.,στην Τεχνόπολη του ∆ήμου Αθηναίων(τιμή εισιτηρίου 12 ευρώ, προπώληση10).

Τέλος, ο Ψαραντώνης, με τους ψίθυ-ρους και τους βρυχηθμούς της ψυχήςτου και της λύρας του, θα μας συνεπά-ρει την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου, στις9μ.μ., στο Μαρούσι, στο Αμαλίειον Οι-κοτροφείο Θηλέων (τιμή εισιτηρίου 13ευρώ, μειωμένο 10).

∆εύτε λάβετε θερινές παραστάσεις

Η Μάρθα Φριντζήλα ως Αφροδίτη, μαζίμε την Λύδια Κονιόρδου και τον ΝίκοΚουρή, στον «Ιππόλυτο» του Εθνικού.

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 2299ΘΕΑΤΡΟ

του 20ού αιώνα, στην πραγματικότητακρύβει ένα ισχυρό πολιτικό προβληματι-σμό. Πρόκειται για το έργο του ΧαθίντοΜπεναβέντε «Τα δημιουργηθέντα συμ-φέροντα», που εδώ ανέβηκε με τον τίτλο«Fantastico, τα δημιουργημένα συμφέ-ροντα». Καλή η επιλογή, μολονότι τοέργο θα χρειαζόταν μια μικρή παρέμ-βαση ως προς την έκταση.

Ο Χαθίντο Μπεναβέντε (1866-1954,Νόμπελ Λογοτεχνίας 1922) υπήρξε μιαδυνατή φωνή ανανέωσης του ισπανικούθεάτρου στο πρώτο μισό του 20ού αιώνακαι το συγκεκριμένο έργο, γραμμένο το1908, αποτελεί ίσως το αριστούργημάτου. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνουγινόταν όλο και περισσότερο κομφορμι-στής και τα έργα του έχαναν τη φρε-σκάδα και την κριτική ματιά. Σ’ αυτό συ-νέβαλε και η πολιτική του θέση: υπήρξεσυντηρητικός και φίλα προσκείμενοςστο φρανκικό καθεστώς, το οποίο τουεπιδαψίλευσε πολλές τιμές ως το θά-νατό του. Στα «Συμφέροντα» δανείζεται,όχι μηχανικά, χαρακτήρες και τρόπουςτης Κομμέντια ντελ’ Άρτε (Φασουλής,Αρλεκίνος, Κολομπίνα κτλ) και μεκαμβά μια κλασική ερωτική φάρσα -δυονέοι που αγαπιούνται αλλά βρίσκουν εμ-πόδια για να φτάσουν στο γάμο- ασκείμια ανελέητη κριτική στον τρόπο με τονοποίο μια κατάσταση δημιουργεί συμφέ-ροντα στα οποία υποτάσσονται ολόκλη-ρες κοινωνικές ομάδες (απλός λαός,αστοί, αριστοκράτες, κανένας δεν γλι-τώνει), εμποδίζοντας την αλλαγή και τηνηθικοπολιτική κάθαρση προς χάριν καιεξυπηρέτησή τους.

Ένας πανέξυπνος και αδίστακτος νεα-ρός παριστάνει τον υπηρέτη του πανέ-μορφου φίλου του για να εκμεταλλευτείμια ολόκληρη πόλη. Σκοπεύει να τονπαντρέψει με την όμορφη θυγατέρα ενόςυπόπτως πλούσιου και μολονότι ανά-μεσα στα δυο παιδιά αναπτύσσεταιπραγματική αγάπη, αυτή δεν θα θριαμ-βεύσει, γιατί το άνθισμά της θα λάβειχώρα μέσα στη συναλλαγή και τους εκ-βιασμούς.

Στους μακροσκελείς μονολόγους τωνηρώων που αντιπροσωπεύουν κοινωνι-κές κατηγορίες, αναπτύσσεται η βδε-λυρή διαπλοκή, ενώ το ψέμα, η υποκρι-σία, η ηθική κατάπτωση κερδίζουν έδα-φος και δένουν χειροπόδαρα τον έναν μετον άλλο, βυθίζοντας όλους στη δια-φθορά. Και δεν σώζεται κανείς, ούτε κανοι ερωτευμένοι νέοι που διατηρούν πάν-τως ως το τέλος μια λάμψη αθωότητας,που ατυχώς γίνεται και αυτή ακόμη αν-τικείμενο διαπλοκής.

Χωρίς το πολιτικοκοινωνικόστοιχείο

Ο Σωτήρης Χατζάκης έστησε μια πα-ράσταση μπριόζα και ανάλαφρη, στροβι-λιστική, με πολλά χρώματα και μουσι-κές, μέσα στα οποία «πνίγηκε» ο λόγοςκαι αποδυναμώθηκε τελείως το πολιτικόμέρος του έργου, στο οποίο κυριαρχεί ηέννοια της εξ όλων των πλευρών ευθύ-νης για τη διαφθορά. Έτσι φάνηκε καιγιατί άλλαξε ο τίτλος και έγινε «Fanta-stico». Αυτό ακριβώς ήταν μια φαντα-σμαγορία. Που, όμως, κούραζε στοτέλος, αφού η ερωτική ιστορία δεν είχεενδιαφέρον για το σύγχρονο θεατή καιαυτό που τον ενδιέφερε είχε θολώσει.Και είναι κρίμα, γιατί πριν από δώδεκαχρόνια, ο Σ. Χατζάκης είχε σκηνοθετήσειμε χιούμορ και ρυθμό τη «Μοσκέτα» τουΡουτζάντε, δείχνοντας ότι κατέχει τοείδος, ενώ μπορεί να βλέπει με σύγχρονη

ερμηνευτική ματιά. ∆ύσκαμπτες οι περισσότερες ερμη-

νείες, μάλλον δυσκολεύονταν μέσα στονειδικό κώδικα, που, ωστόσο, δεν ακο-λουθήθηκε παρά ακροθιγώς –και η πα-ρατήρηση έχει θετική χροιά. Ο ΒασίληςΜπισμπίκης στο ρόλο του ερωτευμένουΛέανδρου χρειαζόταν περισσότερη δου-λειά στην εκφορά του λόγου για να φα-νερώσει την καμπύλη συναισθημάτωνπου απαιτεί ο ρόλος του. Αμήχανος ήτανκαι ο Αρλεκίνος του Βασίλη Ευταξόπου-λου. Η νεαρή Ευγενία ∆ημητροπούλουστο ρόλο της μικρής Σίλβιας βοηθήθηκεαπό τον αέρινο σωματότυπό της να δεί-ξει την αθώα ερωτευμένη κόρη. Χυμώ-δης και πλανεύτρα, η κυρία Σειρήνα τηςΜαρίας ∆ιακοπαναγιώτου, ήταν από τιςπιο στέρεες παρουσίες στην παράσταση.Συμπαθής ο φλύαρος Ντοτόρος τουΝίκου Μαγδαληνού. Ο Γιάννης Σοφολό-γης θέλησε να δώσει τον Κρισπίν του,τον δολοπλόκο και πανέξυπνο «υπη-

ρέτη», που κινεί σχεδόν μόνος του τα νή-ματα της ιστορίας, με κυνισμό και αμο-ραλισμό. Σε αρκετά σημεία τα κατάφερε.

Η Έρση ∆ρίνη τοποθέτησε την παρά-σταση σε ένα λειτουργικό σκηνικό καιέντυσε με εύχρηστα, πλουμιστά κοστού-μια τους ηθοποιούς, μολονότι -μακράνημών ο πουριτανισμός- δεν καταλάβαμεσε τι εξυπηρετούσε να είναι φαινομηρί-δες μερικές πρωταγωνίστριες. Η μου-σική του Θοδωρή Οικονόμου και οι χο-ρογραφίες της Κικής Μπάκα θα μπορού-σαν να είναι περισσότερο ευφάνταστα. Ημετάφραση του Παντελή Πρεβελάκηαγέραστη, αντίθετα δεν μας φάνηκε ναεξυπηρετεί κάτι η προσθήκη του μονο-λόγου του «Ρωμαίου και της Ιουλιέττας»σε μια συγκινητική καθαρεύουσα.

Μαρώ Τριανταφύλλουmaro33@otenet.gr

«Fantastico» του ΜπεναβέντεΗ καλοκαιρινή παρουσία του Εθνικού στην Αθήνα

«Σχολείον» ένα παλιό νέο θέατρο στην Αθήνα.

Ο Σωτήρης Χατζάκηςέστησε μια παράστασημπριόζα και ανάλαφρη,στροβιλιστική, με πολλάχρώματα και μουσικές,μέσα στα οποία«πνίγηκε» ο λόγος καιαποδυναμώθηκετελείως το πολιτικόμέρος του έργου.

“

Κώστα Βάρναλη,«Η αληθινή απολογία του Σωκράτη»Από το ∆ΗΠΕΘΕ Ρούμελης

Το αξεπέραστο κείμενο του Βάρναλη «Η αληθινήαπολογία του Σωκράτη» έχει φέτος την τιμητική του.Όχι μόνο γιατί είναι μια επετειακή χρονιά για τον

μεγάλο ποιητή (130 χρόνια από τη γέννησή του και 40 από τοθάνατό του) αλλά και γιατί είναι ένα κείμενο πολύ επίκαιρο,που πραγματεύεται τη μεγάλη κοινωνική αλλαγή πουπεριμένουμε. Ο Σωκράτης του Βάρναλη δεν απολογείται,σηκώνει το δάχτυλο και καταγγέλλει κι έπειτα δίνει όραμακαι ελπίδα. Κι όλ’ αυτά μέσα από την ανελέητη αλλά τόσοποιητική σάτιρα του Βάρναλη.Το ∆ΗΠΕΘΕ Ρούμελης έρχεται στην Αθήνα για να μαςπροτείνει μια ενδιαφέρουσα εκδοχή σε σκηνοθεσία ΧρήστουΣιοπαχά με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Καλαβρούζο.Πρόκειται για την ανανεωμένη εκδοχή μιας παλιότερηςδουλειάς του Καλαβρούζου που είχε γίνει δεκτή μεενθουσιασμό από κοινό και κριτική για τον τρόπο με τον

οποίο ο γνωστός ηθοποιός προσέγγισε και ερμήνευσε τοβαρναλικό κείμενο, οδηγώντας τους θεατές σεαναπόφευκτες συγκρίσεις με την εποχή τους. Όπωςγράφει ο πρωταγωνιστής εισάγοντάς μας στη ματιά τηςπαράστασης: «Το σωκρατικό δαιμόνιο του μεγάλουφιλοσόφου της αρχαίας Ελλάδας διαλέγεται,κεντρίζεται από το Βαρναλικό δαιμόνιο και φωτίζεταιαπό την διαλεκτική του ματεριαλισμού. Η ειρωνεία, ηκοροϊδία, ο χλευασμός, ο σαρκασμός δένονται αρμονικάσ’ ένα παιχνίδι αντιθέσεων που γεννά το γέλιο καιφθάνει στο πικρόγελο. Το απόσταγμα της τραγικήςμορφής του Σωκράτη που φέρνει το στίγμα της γνώσης,της ιστορικής πείρας 3000 χρόνων».

Το έργο ανεβαίνει στα σκηνικά που είχε φιλοτεχνήσει γι’αυτό ο αείμνηστος Βασίλης Φωτόπουλος και σε μουσική τουΜιχάλη Χριστοδουλίδη. Η παράσταση αποτελεί απότισηφόρου τιμής στη μνήμη και το έργο του Κώστα Βάρναλη, μετην ευκαιρία της φετινής διπλής επετείου.Παραστάσεις: Γαλάτσι, Θέατρο Άλσους Βεΐκου στις 6Σεπτέμβρη, στις 9μ.μ., Κορυδαλλός, Θέατρο ΘανάσηςΒέγγος στις 9 Σεπτέμβρη, στις 9μ.μ., Νίκαια, Κηποθέατρο,στις 13 Σεπτέμβρη, στις 9μ.μ.

ΘΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

3300 Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014ΘΕΩΡΙΑ

Τη συνέντευξη πήρεο Αντονέλο Γκουερέρα

Καθηγητή Μπάουμαν, είστε ένας απότους μεγαλύτερους σύγχρονους διανο-ουμένους και με εβραϊκή καταγωγή.Ποια ήταν η αντίδρασή σας στην ισραη-λινή επίθεση στη Γάζα, που μέχρι σή-μερα προκάλεσε σχεδόν δύο χιλιάδεςνεκρούς, εκ των οποίων πολλοί είναιάμαχοι;

∆εν πρόκειται για κάτι καινούριο.Συμβαίνει αυτό που είχε ευρέως προ-βλεφθεί. Για πολλά χρόνια οι ισραηλι-νοί και οι παλαιστίνιοι έζησαν σε έναναρκοθετημένο πεδίο, έτοιμο να εκρα-γεί, παρόλο που ποτέ δεν ξέραμε πότεθα συμβεί αυτό. Στην περίπτωση της ισ-ραηλινής-παλαιστινιακής σύγκρουσηςη πρακτική του απαρτχάιντ –υπό τηνέννοια του εδαφικού διαχωρισμού πουεκτραχύνθηκε από την άρνηση διαλό-γου που αντικαταστάθηκε από τα όπλα- δημιούργησε και υποδαύλισε αυτή τηνεκρηκτική κατάσταση. Όπως έγραψε ομελετητής Γκέραν Ρόζενμπεργκ στησουηδική εφημερίδα Expressen στις 8Ιουλίου, πριν από την εισβολή στηΓάζα, το Ισραήλ εφαρμόζει το απαρτ-χάιντ καταφεύγοντας σε δύο νομικά συ-στήματα εμφανώς διαφορετικά: ένα γιατους παράνομους ισραηλινούς εποί-κους και ένα άλλο για τους παλαιστίνι-ους «εκτός νόμου». Κατά τα άλλα, ότανο ισραηλινός στρατός πίστεψε ότι είχεεντοπίσει μερικούς παλαιστίνιους υπό-πτους (στην καταδίωξη των υπευθύνωνγια τη δολοφονία των τριών ισραηλινώνεφήβων που απήχθησαν στη ∆υτικήΌχθη τον περασμένο Ιούνιο), κατέ-στρεψε δια πυρός και σιδήρου τα σπί-τια των γονέων τους. Αντίθετα, όταν οιύποπτοι ήταν εβραίοι (στην περίπτωσητου παλαιστίνιου παιδιού που έκαψανζωντανό) δεν συνέβη τίποτε παρόμοιο.Αυτό είναι απαρτχάιντ: μια δικαιοσύνηπου αλλάζει ανάλογα με τα άτομα. Γιανα μην πούμε για τις περιοχές και τουςδρόμους που ανήκουν μόνο σε λίγους.Κι εγώ προσθέτω: οι ισραηλινοί κυβερ-νήτες επιμένουν, δικαίως, στο δικαίωματης χώρας τους να ζήσει με ασφάλεια.Όμως, το τραγικό τους λάθος συνίστα-ται στο γεγονός ότι παραχωρούν αυτότο δικαίωμα μόνο σε ένα τμήμα τουπληθυσμού που ελέγχουν, ενώ το αρ-νούνται στους άλλους.

Σκορπίζουν σπόρους μίσους

Όπως τονίζετε και εσείς, παρόλααυτά, το Ισραήλ πρέπει να υπερασπι-στεί την ύπαρξή του που απειλείται απότη Χαμάς. Υπάρχουν κάποιοι, όπως οι

ΗΠΑ, που λένε ότι η αντίδραση τουεβραϊκού κράτους ενάντια στη Γάζαείναι σκληρή μα αναγκαία. Κάποιοι τηνκρίνουν υπερβολική και «δυσανάλογη».Εσείς τι γνώμη έχετε;

Και πώς θα έπρεπε να είναι μια βίαιη«αναλογική» αντίδραση; Η βία σταματάτη βία όπως η βενζίνη τη φωτιά. Αυτόςπου εφαρμόζει τη βία, και από τις δύοπλευρές, συμμερίζεται τη δέσμευση ναμην σβηστεί η πυρκαγιά. Και όμως, ηλαϊκή σοφία (όταν δεν τυφλώνεται απότα πάθη) μας θυμίζει: «Όποιος σπέρνειάνεμο έχει για συγκομιδή την καται-γίδα». Αυτή είναι η λογική της εκδίκη-σης, όχι της συμβίωσης. Των όπλων,όχι του διαλόγου. Για να το πω πιο κα-θαρά, και οι δύο πλευρές της σύγκρου-σης βολεύονται με τη βία του αντιπάλουγια να ενισχύσουν τις θέσεις τους. Καιτο αποτέλεσμα είναι ότι τόσο η Χαμάςόσο και η ισραηλινή κυβέρνηση, εφό-σον συμφώνησαν ότι η βία είναι η μόνηαπάντηση στη βία, ισχυρίζονται ότι οδιάλογος είναι ανώφελος. Η τραγική ει-ρωνεία είναι ότι θα μπορούσαν να έχουνκαι οι δύο δίκιο.

Ποια είναι η άποψή σας, συγκεκρι-μένα, για τον ισραηλινό πρωθυπουργόΝετανιάχου και την κυβέρνησή του;

Ο Νετανιάχου και η παρέα του, καιακόμη περισσότερο οι ισραηλινοί πουποθούν να πάρουν τη θέση τους, προ-σπαθούν να υποδαυλίσουν την επιθυμίαεκδίκησης των αντιπάλων τους. Σκορ-πίζουν σπόρους μίσους επειδή φοβούν-ται ότι το μίσος του παρελθόντος θα λι-γοστέψει. Υπό το φως της στρατηγικήςτους, αυτά δεν είναι «λάθη». Οι ισραη-λινοί κυβερνήτες φοβούνται περισσό-τερο την ειρήνη από τον πόλεμο. Εξάλ-λου, δεν έμαθαν ποτέ να κυβερνούν σεειρηνικές συνθήκες. Και με την πάροδοτων ετών κατάφεραν να μολύνουν με-γάλο μέρος του Ισραήλ με την προσέγ-γισή τους. Η ανασφάλεια είναι το καλύ-τερο, ή ίσως το μοναδικό τους πολιτικόπλεονέκτημα. Και μπορεί να κερδίσουνεύκολα τις επόμενες εκλογές εκμεταλ-λευόμενοι τους φόβους των ισραηλινώνκαι το μίσος των γειτόνων, που έκαναντα πάντα για να το ενισχύσουν.

Ένα θλιβερό θέαμα

Στο παρελθόν ασκήσατε κριτική στονσιωνισμό και στο ότι το Ισραήλ χρησι-μοποίησε την τραγωδία του Ολοκαυτώ-ματος για να δικαιολογήσει τις στρα-τιωτικές του επιθέσεις. Έχετε ακόμητην ίδια άποψη;

Σπάνια η θυματοποίηση εξευγενίζειτα θύματα. Ή μάλλον, σχεδόν ποτέ.

Πολύ συχνά, αντίθετα, δημιουργεί μιαμοναδική τέχνη, το να αισθάνεται κα-νείς καταδιωκόμενος. Το Ισραήλ, πουγεννήθηκε μετά τη ναζιστική εξολό-θρευση των εβραίων, δεν αποτελεί εξαί-ρεση. Αυτό που παρακολουθούμε σή-μερα είναι ένα θλιβερό θέαμα: οι από-γονοι των θυμάτων των γκέτο προσπα-θούν να μετατρέψουν τη λωρίδα τηςΓάζας σε ένα γκέτο που αγγίζει την τε-λειότητα (αποκλεισμός πρόσβασηςστην είσοδο και την έξοδο, φτώχεια,περιορισμοί). Κατ’ αυτόν τον τρόπο δη-μιουργούν τις συνθήκες να τους μιμη-θούν κάποιοι στο μέλλον.

Σχετικά μ’ αυτό, τι γνώμη έχετε για τησιωπή των ευρωπαίων πολιτικών καιδιανοουμένων για τον πόλεμο που ξέ-

σπασε και πάλι στη Γάζα;Πάνω απ’ όλα, δεν υπάρχει η «διε-

θνής κοινότητα» για την οποία μιλάνεοι αμερικανοί και οι ευρωπαίοι. Στοπαιχνίδι μπαίνουν μόνο ιδιότυπες συμ-μαχίες, που υπαγορεύονται από ιδιαί-τερα συμφέροντα. Κατά δεύτερο λόγο,όπως παρατήρησε ο Ιβάν Κράστεβ κατάτον εορτασμό της εκατονταετίας απότην έναρξη του Μεγάλου Πολέμου,εμείς οι ευρωπαίοι έχουμε καλά στο νουμας ότι μια «υπερβολική» αντίδρασησαν αυτή που ακολούθησε τη δολοφο-νία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου οδή-γησε σε μια καταστροφή «που κανείςδεν ήθελε ή ανάμενε».

Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ

Το Ισραήλ με το απαρτχάιντ δενθα οικοδομήσει ποτέ την ειρήνη

«Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι ένα θλιβερό θέαμα:οι απόγονοι των θυμάτων των ναζιστικών γκέτο προ-σπαθούν να μετατρέψουν τη Γάζα σε ένα άλλο γκέτο».Αυτό δεν το λέει ένας οργισμένος παλαιστίνιος, αλλά οΖίγκμουντ Μπάουμαν, ένας από τους μέγιστους σύγχρο-νους διανοουμένους, από εβραϊκή οικογένεια, ο οποίοςξέφυγε από το Ολοκαύτωμα χάρη σε μια έγκαιρη φυγήστην ΕΣΣ∆ το 1939.

Ο Μπάουμαν είναι 88 ετών, ο πατέρας του ήταν έναςπεπεισμένος σιωνιστής και κατά τη διάρκεια της ζωήςτου μελέτησε εξονυχιστικά όσο κανείς άλλος την υπό-θεση και τις συνέπειες του Ολοκαυτώματος. Μέχρι σή-

μερα ο μεγάλος πολωνός μελετητής δεν ήθελε να εκφράσει δημόσια την αντίθεσήτου στην ισραηλινή- παλαιστινιακή σύγκρουση. Τώρα όμως, ομολογεί την πικρία τουσ’ αυτή τη συνέντευξή του στη Repubblica.

Τα μαθήματατου Ολοκαυτώματος

Γράψατε στο παρελθόν ότι η σύγχρονη κοινωνία δεν έμαθε το τρομακτικόμάθημα του Ολοκαυτώματος. Αυτή η αντίληψη μπορεί να εφαρμοστεί και στηνισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση;

Τα μαθήματα του Ολοκαυτώματος είναι πολλά. Ελάχιστα όμως από αυτά ελή-φθησαν σοβαρά υπόψη. Και ακόμη λιγότερο κατανοήθηκαν - για να μην πούμε γι’αυτά που τέθηκαν πραγματικά σε εφαρμογή. Το σημαντικότερο απ’ αυτά τα μα-θήματα είναι: το Ολοκαύτωμα είναι η ανησυχητική απόδειξη του τι είναι ικανοίνα κάνουν οι άνθρωποι σε άλλους ανθρώπους στο όνομα των συμφερόντωντους. Ένα άλλο μάθημα είναι: το να μην σταματάμε αυτή την ικανότητα των αν-θρώπων προκαλεί τραγωδίες, φυσικές ή/και ηθικές. Αυτό το μάθημα, στον ταχύ,παγκοσμιοποιημένο και αναντιστρεπτά πολυκεντρικό κόσμο μας, έχει ακόμη μιαοικουμενική σημασία, εφαρμόσιμη σε κάθε τοπικό ανταγωνισμό. Όμως δεν υπάρ-χει μια βραχυπρόθεσμη λύση για τη σημερινή κατάσταση. Αυτοί που έχουν στονου τους μόνο να οπλιστούν δεν έχουν μάθει ακόμη ότι πίσω από τις δύο κατη-γορίες των «επιτιθέμενων» και των «θυμάτων» της βίας υπάρχει ένας ανθρω-πισμός που συμμερίζονται και οι δύο. ∆εν αντιλαμβάνονται ότι το πρώτο θύμαόποιου ασκεί βία είναι ο ανθρωπισμός του. Όπως έγραψε ο Άσερ Σέχτερ στη Χα-αρέτζ, το τελευταίο κύμα βίας στην περιοχή έκανε το Ισραήλ να προχωρήσεικατά ένα ακόμη βήμα προς αυτό το συγκινησιακό λήθαργο που αρνείται να δεικάθε πόνο πέρα από τον δικό του. Κι αυτό αποδεικνύεται από μια νέα, βίαιη δη-μόσια ρητορική.

Αυ τό που πα ρα κο λου θού με σή με ρα εί ναι έ ναθλι βε ρό θέ α μα: οι α πό γο νοι των θυ μά των τωνγκέ το προ σπα θούν να με τα τρέ ψουν τη λω ρί δατης Γά ζας σε έ να γκέ το που αγ γί ζει την τε λειό -τη τα. Κα τ’ αυ τόν τον τρό πο δη μιουρ γούν τις συν -θή κες να τους μι μη θούν κά ποιοι στο μέλ λον.

“

Η ΕΠΟΧΗ 31 Αυγούστου 2014 3311ΘΕΩΡΙΑ

Του Ετιέν Μπαλιμπάρ*

Πού, πότε και πώς διαμορφώ-θηκε η έννοια του ρατσισμού;Φαίνεται ότι η απαρχή της βρί-

σκεται σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησεμεταξύ του 1933 και του 1934, στοοποίο ο Μάγκνους Χίρτσφελντ παρου-σίασε τη «φυλετική θεωρία» ως τη βάσηαυτού που ο Χίτλερ εννοούσε ως φυλε-τικό πόλεμο. Η λέξη, λοιπόν, γεννή-θηκε στη Γερμανία, σε επαφή με τοπρώτο της αντικείμενο: το ρατσισμότου κράτους των ναζί συνεπικουρού-μενο από το μύθο της Άριας φυλής, πουαρχικά στρεφόταν εναντίον τωνΕβραίων, αλλά και άλλων «υποδεέστε-ρων» ανθρώπων και λαών.

Σύντομα, το 1938, ο όρος εμφανί-στηκε και στα αγγλικά, στη μετάφρασητου βιβλίου του Χίρτσφελντ. Μέσω δια-φορετικών θεωρητικών συνεισφορών,απέκτησε το σύνηθες, διεθνές τουνόημα, δηλαδή την προκατάληψη ότιυπάρχουν εκ γενετής ανισότητες μεταξύομάδων ανθρώπων.

Ένας γάλλος φιλόσοφος που ασχο-λήθηκε ενδελεχώς με αυτά τα ερωτή-ματα, ο Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ, εντόπισεαυτό που αποκάλεσε τις δύο «ασύμμε-τρες εμφανίσεις» της λέξης «ρατσι-σμός» στη Γαλλία. Η πρώτη, μια σχε-τικά επεισοδιακή εμφάνιση (1895 -1897), αντιστοιχούσε στην ίδρυση της«Γαλλικής ∆ράσης» και στη δημιουργίατης «ολοκληρωτικής εθνικιστικής»εφημερίδας της γαλλικής άκρας δεξιάς,«La Libre Parole». Οι υποστηρικτέςαυτού του ρεύματος σκέψης, το οποίοπροπαγάνδιζε ενεργά τον αντισημιτισμόστη Γαλλία, αλλά επίσης διατηρούσεστενές σχέσεις με αποικιακά εδάφη,ονόμαζαν τους εαυτούς τους «ρατσι-στές», με την έννοια ότι αντιπροσώ-πευαν τη «γαλλική φυλή», που έπρεπενα διατηρηθεί και να αμυνθεί ενάντιαστον εκφυλισμό. Στη συνέχεια, μεταξύ1925 και 1935, οι όροι «ρατσισμός» και«ρατσιστής» ξαναεμφανίστηκαν, λαμ-βάνοντας ένα ευρύτερο νόημα, υποδη-λώνοντας τη θεωρία του γερμανικούφασισμού και αντιστοιχώντας στο επί-θετο - κλειδί, «vφlkisch» (=εθνοτικός).

Η αγγλοσαξονική χρήση του όρου συ-νέπεσε με αυτό το νόημα, υπό την επιρ-ροή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.Αλλά στη Γαλλία, η εθνικιστική ανα-φορά παρέμεινε η αποφασιστική: ολόγος που χαρακτηρίζει το γερμανικούτύπου «ρατσισμό» είναι πλήρως οργα-νωμένος γύρω από τη διαφορά που τονχωρίζει από το γαλλικό «εθνικισμό». Οτελευταίος προβάλλεται ως «οικουμενι-κός» και με «πολιτιστική» βάση εντε-λώς ξένη στη γερμανική «φυσική» πα-ράδοση, που βασίζεται στην υποτιθέ-μενη βιολογική ακεραιότητα των«φυλών». Συνεπώς, συναντάμε από τιςαπαρχές του αντιρατσισμού στη Γαλλία,μια ιδεολογία που είναι η ίδια ξενοφο-βική και ουσιοκρατική.

Αμφίσημος λόγος

Αυτή η γραμμή επιχειρηματολογίας,που εδώ απλοποιώ με ακραίο τρόπο, ρί-χνει φως στην αμφισημία που μπορεί,σε ένα ορισμένο βαθμό, να χαρακτηρί-σει τον αντιρατσιστικό λόγο όσο και τορατσιστικό. Η αμφισημία του ρατσι-σμού είναι εμφανής στο γεγονός ότι βα-σίζεται στην εξιδανίκευση του εαυτού

(η κυρίαρχη φυλή) και παράλληλα στηνυποτίμηση του άλλου (εκφυλισμός,υπάνθρωπος, πρωτόγονος). Την ίδιααμφισημία συναντάμε και στη σχέση με-ταξύ ρατσισμού και οικουμενισμού.Υπερβάλλοντας με ένα σχεδόν μυστικι-στικό τρόπο στην αυταπάτη της απόλυ-της μοναδικότητας και της οριστικήςανωτερότητας ενός έθνους ή ομάδαςεθνών, που θεωρούν τους εαυτούς τουςτον «εκλεκτό λαό», ο ρατσισμός βρί-σκεται παραδόξως σε αναλογία με τονοικουμενισμό, εφόσον ο οικουμενισμόςαναζητά να εγγράψει αυτή την ανωτε-ρότητα στο πλαίσιο ενός σχήματος οι-κουμενικής ιστορίας ή φυσικής εξέλι-ξης όλης της ανθρωπότητας.

∆εν θα έπρεπε, λοιπόν, να αποτελείέκπληξη το γεγονός ότι ο ίδιος ο αντι-ρατσισμός, όταν υιοθετείται στο πλαί-σιο του εθνικισμού -την ιδεολογία πουέχει κυριαρχήσει στην εποχή μας-, με-ρικές φορές φανερώνει τέτοια αμφιση-μία. Και ό,τι ισχύει για τη γαλλική απο-κήρυξη του «γερμανικού ρατσισμού»,μέσα σε κλίμα εθνικιστικού ρεβανσι-σμού, ισχύει επίσης για την αποκήρυξητου ναζισμού από ορισμένες εκ των νι-κηφόρων δυνάμεων του δεύτερου παγ-κοσμίου πολέμου, όπως και για τηναπόρριψη του αποικιακού ρατσισμούαπό τους εθνικισμούς ορισμένων απε-λευθερωτικών κινημάτων.

Είναι η έννοια της «φυλής» η οποία,λόγω της εξαιρετικής πολυσημίας της,

εξασφαλίζει το πέρασμα από τη μία ρα-τσιστική περίπτωση στην άλλη, από τημια αντιρατσιστική στρατηγική στηνάλλη. Οι φυλές δεν υπάρχουν, αλλά τοσημαίνον «φυλή» υπήρξε για μια ολό-κληρη εποχή ο άξονας για ένα όραματης ιστορίας και για τη σύγκρουση με-ταξύ διαφορετικών αντιλήψεων του κό-σμου. Όποιες κι αν είναι οι αντιστρο-φές του νοήματος ορισμένων λέξεωνκατά τη διάρκεια εναλλασσόμενωνιστορικών συγκυριών, αυτές οι αντι-στροφές υπονοούν εξίσου την ίδια διε-ρώτηση, που υποδηλώνει η λέξη«φυλή», της σχέσης μεταξύ βιολογικήςκληρονομιάς και πολιτιστικής ιδιαιτε-ρότητας. Είναι ακριβώς αυτό το ερώ-τημα που σήμερα μοιάζει να έχει εκλεί-ψει, αν και φαίνεται πιο πιθανό να έχειμετατοπιστεί σε άλλους όρους.

Ιστορικές αφετηρίες

Η ιστορία και η κριτική του «ρατσι-σμού» έχουν χάσει την αθωότητά τους:ξέροντας ότι είναι οι ίδιες ιστορικά καιιδεολογικά προσδιορισμένες, βρίσκον-ται στη θέση να αντιμετωπίζουν τα αν-τίποινα και τα εκτυφλωτικά αποτελέ-σματα της ίδιας της γλώσσας που χρη-σιμοποιούν. Εν τω μεταξύ, καθώς ο ορι-σμός του ρατσισμού αποκρυσταλλώνε-ται, δύο μεγάλες διαμάχες εξελίσσον-ταν παράλληλα. Η πρώτη αφορούσε τησχέση μεταξύ «ρατσισμού» και «αντιση-μιτισμού» και η δεύτερη, τις συνθήκεςμέσα στις οποίες ο σύγχρονος «ρατσι-σμός» προέκυψε. Αν και η πρώτη δια-μάχη κάθε άλλο παρά έχει λήξει, μιασχετική συναίνεση κυριαρχεί στη δεύ-τερη, συγκλίνοντας στο τέλος του 15ουαιώνα, τη στιγμή της «ανακάλυψης» τηςΑμερικής. Πρόκειται πράγματι για τηστιγμή εκκίνησης εξευρωπαϊσμού τουκόσμου, αλλά και της έναρξης σχηματι-σμού απόλυτων μοναρχιών (εμβρυακήφάση του έθνους - κράτους), εκκοσμί-κευσης του αντισημιτισμού και εξημέ-ρωσης της αριστοκρατίας που ανέπτυξετην ιδεολογία της «καθαρότητας του αί-ματος».

Μπαίνω στον πειρασμό να σχεδιάσωένα μεθοδολογικό μάθημα από την τρέ-χουσα συζήτηση γύρω από την έννοιατου «ρατσισμού». Ιστορικά, δεν υφίστα-ται κάποιος ρατσισμός που εμφανί-

στηκε στη ∆ύση μια δεδομένη στιγμήκαι πρέπει σε κάποια άλλη στιγμή ναεξαφανιστεί. Υπάρχουν πολλές διαδο-χικές απεικονίσεις τού ρατσισμού,στενά συνδεδεμένες με τις συγκρούσειςμεταξύ πολιτισμών και με βίαιες πολι-τικές πρακτικές (ιδιαίτερα με την κρα-τική βία). Καθεμία από αυτές τις απει-κονίσεις εκφράζει τις εντάσεις, τουςανταγωνισμούς που ενυπάρχουν στη με-γάλη προσπάθεια της καθολικής κυ-ριαρχίας: είτε πρόκειται για τη ΡωμαϊκήΑυτοκρατορία, το Χριστιανισμό, την ευ-ρωπαϊκή διεύρυνση, τους εθνικισμούς,την παγκόσμια αγορά, ή ίσως μεθαύριοτη «νέα τάξη πραγμάτων».

Κάθε ένα από τα παραπάνω αφήνειένα ίχνος που συμβάλλει στη σύνθεσηενός νέου «ρατσισμού», που πάντα προ-κύπτει ως «νεορατσισμός». Έτσι, περά-σαμε από το θεολογικό αντι-ιουδαϊσμόστον κοσμικό αντι-σημιτισμό, από τοβιολογικό ρατσισμό στον πολιτιστικόρατσισμό, από την αποικιακή βία στομετα-αποικιακό διαχωρισμό σε λαούςτου Νότου. Είτε μας αρέσει είτε όχι,πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για μαρτυ-ρία του γεγονότος ότι τα σχήματα κυ-ριαρχίας, διαχωρισμού και εγχώριουαποκλεισμού είναι ισχυρά εργαλείαταυτοποίησης -του εαυτού και τουάλλου- και, συνεπώς, ιστορικής καισυλλογικής μνήμης.

Τελικά, οι αμφισημίες και θεωρητι-κές αδυναμίες του αντιρατσισμού προ-φανώς δεν εγείρουν αμφιβολίες για τηναναγκαιότητά του. Όπως οι διακυμάν-σεις του ρατσιστικού λόγου, που νομι-μοποιούν τις διακρίσεις και το διαχωρι-σμό, δεν μπορούν να αποκρύψουν τηναναλογία μεταξύ όλων αυτών των πρα-κτικών, έτσι η συνέχεια του αντιρατσι-σμού βρίσκεται, σε μια τέτοια εποχή,βασισμένη στη συνείδηση της ασυμβα-τότητας του ρατσισμού με την ελευθε-ρία, καθώς και της απαράδεκτης άρνη-σης ότι είναι εγγενής στην ανθρωπό-τητα.

* Ο Ετιέν Μπαλιμπάρ είναι γάλλοςμαρξιστής φιλόσοφος και ο πιο γνω-στός μαθητής του Λουί Αλτουσέρ.Το κείμενό του αυτό δημοσιεύτηκεστις 31 Ιουλίου 2014, στο «Eutopia,Institute of ideas».

Ρατσιστές και αντιρατσιστέςΚάθε προσπάθεια καθολικής κυριαρχίας αφήνει ένα ίχνοςπου συμβάλλει στη σύνθεση ενός “νεορατσισμού”

Υπάρ χουν πολ λές δια -δο χι κές α πει κο νί σειςτού ρα τσι σμού, κα θε -μία α πό τις ο ποίες εκ -φρά ζει τις ε ντά σεις,τους α ντα γω νι σμούςπου ε νυ πάρ χουν στημε γά λη προ σπά θειατης κα θο λι κής κυ -ριαρ χίας: εί τε πρό κει -ται για τη Ρω μαϊκήΑυ το κρα το ρία, το Χρι -στια νι σμό, την ευ ρω -παϊκή διεύ ρυν ση, τουςε θνι κι σμούς, την πα -γκό σμια α γο ρά.

“

Για τον Βύρωνα Λεοντάρη,µε αγάπη και ευγνωµοσύνη

Ενώ στην αντιστασιακή ποίηση ο λόγοςείναι μάχη, στην ποίηση του Λεοντάρη ολόγος είναι αποτέλεσμα της μάχης.“

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Το θέμα είναι τώρα τι γράφεις; Τώρα που ημέρα σαν υδράργυρος σκέπασε το παρά-θυρο. Και ποιες λέξεις θα βάλεις στη

σειρά παρακαλώντας νόημα, ένα νόημα που τονοιώθεις αλλά δεν μπορείς καλά καλά να συλ-λαβίσεις; Πού κρύφτηκαν οι άλλοτε τόσο φλύα-ρες λέξεις σου αρθρογράφε; (εσύ βέβαια ποιητήμας είχε προειδοποιήσει: Τις λέξεις κουρταλώκαι δε μου ανοίγουν/ γιατί πια δεν τις κατοικούντα βάσανά μας. /Τις εγκατέλειψαν σάμπως ναεπίκειται σεισμός ή έκρηξη. /Ανάσα και χειρο-νομιά καμμιά μέσ’ στα αδειανά φωνήεντα /κιούτε ένα τρίξιμο απ’ τα σύμφωνα /και μήτε τρέ-μισμα κορμιού ή κεριού /και μήτε σάλεμα σκιώνστους τοίχους.) και αλήθεια τι μπορεί να ακο-λουθήσει; Ημερομηνίες, βιογραφικά, καταχώ-ρηση σε γενιές, τίτλοι βιβλίων και διακρίσεις;Λέξεις πιο παγωμένες από τις χθεσινές αγγε-λίες; Ή μήπως λόγια συμβατικά για τον νεκρό,τριμμένα κι άλλα που σωπαίνονται/ και εγκώ-μια σε παληά ελληνικά όπως συνηθίζεται/ «ανα-λωθείς…», «διαπρέψας…», «υπερακοντί-σας…». Τι να γράψουμε λοιπόν; Και πώς νακρατήσουμε τώρα αυτή τη θάλασσα που πάνωμας στεγνώνει;

Και η φωνή του ποιητή πέφτει και πάλι μεακαριαίο βάρος: Να τελειώνουμε πια με τα τερ-τίπια της γραφής και της ανάγνωσης./ Τα ποι-ήματα συμβαίνουν. Ας είναι λοιπόν…

Ο Βύρων Λεοντάρης έφυγε στις 6 Αυγούστουσε ηλικία 83 ετών. Υπήρξε ένας από τους ση-μαντικότερους Έλληνες ποιητές των τελευ-ταίων δεκαετιών (κατά την άποψή μου ο σημαν-τικότερος. Ας μου συγχωρεθεί αυτή η κρίση. ∆ενδιεκδικεί φιλολογική εγκυρότητα, είναι μιαεκτίμηση προσωπική). Ξεκινώντας από το 1949και τη δεύτερη μεταπολεμική γενιά και φτάνον-τας τους στίχους του έως και τις μέρες μας, οΛεοντάρης κατέγραψε στα ποιήματά του την έν-ταση της ύπαρξης, την πολιτική αγωνία, τον εγ-κλεισμό και τη ματαίωση, τον αγώνα πέρα απότον καθησυχασμό δογμάτων και βεβαιοτήτων,την τυραννία της ποίησης και την ηθική χρεο-κοπία του μεταπολεμικού κόσμου. Ενταγμένοςστην αριστερά με κριτικό τρόπο, ο Βύρωνας Λε-οντάρης ξεκινά το έργο του από την αντιστα-σιακή ποίηση. Όχι με το να εντάξει το έργο τουσε αυτή, αλλά με τρόπο διαλεκτικό, σχεδόν με-τωπικό. Ενώ στην αντιστασιακή ποίηση ο λόγοςείναι μάχη, στην ποίηση του Λεοντάρη ο λόγοςείναι αποτέλεσμα της μάχης. Από ποίημα σεποίημα, από συλλογή σε συλλογή το αύριο ενόςαδικαίωτου αγώνα, οι βαθιές αμυχές, τα τραύ-ματα στην ύπαρξη μιας ολόκληρης γενιάς θαπάρουν ιστορικότητα. Καταγράφοντας μια πα-ράλληλη και αντίθετη της κυρίαρχης, αφήγησηγια όλη τη μεταπολεμική εμπειρία.

Εξίσου σημαντικό υπήρξε και το δοκιμιακόέργο του Λεοντάρη, τα υποδειγματικά του κεί-μενα στο περιοδικό «Σημειώσεις», για την ποί-ηση, τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη. Το γνωστό-τερο δοκίμιό του με τίτλο «Η ποίηση της ήττας»,

έμελλε να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις,αψιμαχίες και παρανοήσεις οι οποίες σε μεγάλοβαθμό μένουν όρθιες ως τα σήμερα. Σε σημεί-ωμά του σε σχέση με το γεγονός αυτό ο φίλοςΝίκος Σκοπλάκης γράφει:

«Ο Βύρων Λεοντάρης συγκαταλεγόταν σεεκείνους που εισέπραξαν το παρατσούκλι “ποι-ητής της ήττας”, ακριβώς επειδή η ποίησή τουςδεν ενέδωσε στην ήττα. Αντιθέτως, στην άκριτησύγχυση ενέδωσαν τόσο εκείνοι που είχαν εγκι-βωτιστεί στην ιερότητα του δόγματος όσο καικάποιοι που βάδιζαν ιερατικά προς την ενσω-μάτωση. Οι κάθετες εκτινάξεις της ποιητικήςσυνείδησης δεν αυτοανασχέθηκαν από την ψεύ-τικη εξισορρόπηση “αισιόδοξων” αντιβάρων.Ανίχνευσαν ανάμεσα στις παγίδες της ιδεολογι-κής κρίσης την μη επική πλευρά των τραυμά-των, το μη αναπληρώσιμο της ιστορίας από ιε-ροποιημένα σύμβολα, το ποιητικό ήθος πουμορφοποιεί την κοσμοαντίληψη χωρίς αυταπά-τες, ώστε γνήσια να διασυνδεθεί με το κοινωνι-κοπολιτικό πεδίο αναφοράς του.»

Ίσως να μην είναι εδώ το κατάλληλο σημείογια εμβάθυνση στο έργο του ποιητή, για μιαπραγματική εκτίμηση του μεγέθους του, γιαπροβλέψεις σε σχέση με την κληρονομιά τωνστίχων. Είναι, όμως, κατάλληλο σημείο για μίαπαραδοχή. Η ποίηση του Βύρωνα Λεοντάρη δενέχει πάρει ακόμη την πραγματική θέση που τηςαναλογεί στο σώμα της ελληνικής γραμματείας.Ίσως να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Άλ-λωστε ως προς αυτό έχει συμμάχους τόσο τονχρόνο όσο και την ίδια την ποίηση.

Ο κόσμος μετακόμισε στο απάνθρωπο/ βο-λεύτηκε σ’ αυτή την προσφυγιά/ πήρε μαζί τουγια εικονίσματα φωτογραφίες δημίων/ όργαναβασανιστηρίων για φυλαχτά/ μιλάει μόνο μεσχήματα/μέσ’ στην οχλαγωγία της ερημιάς/ στιςφαντασμαγορίες του τίποτε.

Το θέμα είναι τώρα τι γράφεις, όταν επιστρέ-φεις σε οικείους στίχους και τους βλέπεις ναέχουνε θεριέψει, σαν κήπο που άφησες σε κά-ποια μνήμη και τώρα τον συναντάς μεγαλωμένοτόσο που δεν ξέρεις αν τα φυτά γύρω σου μεγά-λωσαν ή αν μίκρυνες εσύ. ∆εν καταφέρνουμεπια να μιλήσουμε/ προτού προλάβουμε ναπούμε κάτι/ αυτό σκάει σα χειροβομβίδα μεςστα χέρια μας. Τι γράφεις την ώρα που περισ-σότερο από ποτέ γνωρίζεις το πόσα λίγα γνωρί-ζεις;

∆εν γνωρίζω πολλά. Μα αυτό που ξέρω είναιπως το παρόν το ζεις και το μέλλον σου το κερ-δίζεις. Το παρελθόν σου όμως το επιλέγεις. Καιείμαστε πολλοί, σιγά – σιγά όλο και περισσότε-ροι, για τους οποίους ο Βύρωνας Λεοντάρηςαποτελεί το πιο βέβαιο, το πιο αυτονόητο, τοπιο ακαριαίο παρελθόν μας. Και από την κάθεμας πρόταση τον αποχαιρετούμε, με αγάπη καιμε ευγνωμοσύνη.

tsalapatis.blogspot.gr

ΙΩΣΗΦ,ΒΟΥΛΕΥΤΗΣΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣIVΤόσα φιλιά – μα δίχως χείλητόσες αφές – μα δίχως χέριατόσοι φρουροί – μα δίχως πύλητόσες ειδήσεις – δίχως περιστέριαΤόσοι αγώνες – δίχως μάχητόσες μαγείες – δίχως θάμαΚρυφά θα φύγει δίχως να ‘χειαφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας— Άλισον, Τζέφρυ, Ουίλλιαμ, Σάντυ…Τους ήξερες ποτέ; Άγνωστά μαςονόματα στην αλισάχνητώρα που βούλιαξαν πια τα δικά μαςΈρωτας – δίχως ν’ αγαπάμεΖωή – χωρίς ποτέ να ζούμεΈλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμενα χορέψουμε ή να σκοτωθούμεΤι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…—Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορίαδική σου ή άλλη… —Τι σκαλίζειςτα σπλάχνα του ραδιοφώνου;Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνεισάπια βροχή και τιποτένια.Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου— Είμαστε μεσοπόλεμος, σου λέω,ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμελοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπουνα χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…

(Βύρων Λεοντάρης, από την ποιητικήσυλλογή «Ψυχοστασία»)