ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΕΙΘΟΥΣ

• α. Ο Α γυμνάζεται καθημερινά και γι’ αυτό διατηρείται σε καλή φυσική κατάσταση. Ο Β γυμνάζεται επίσης καθημερινά. Ο Β διατηρείται πιθανόν σε καλή κατάσταση.

• β. Όλοι οι φιλόσοφοι ερευνούν την αλήθεια. Ο Αριστοτέλης είναι φιλόσοφος και επομένως ερευνά και αυτός την αλήθεια.

• γ. Ο Ιανουάριος έχει 31 μέρες, ο Φεβρουάριος 28 ή 29, ο Μάρτιος έχει 31 μέρες κλπ. Άρα κανένας μήνας δεν έχει περισσότερες από 31 μέρες.

• δ. Ο απλός χρήστης του διαδικτύου έχει πρόσβαση σε βιβλιοπωλεία, βιβλιοθήκες και βάσεις δεδομένων, τα οποία πριν ήταν εντελώς απρόσιτα, αν υπολογίσουμε το κόστος και το χρόνο του ταξιδιού για να φθάσει κανείς σ’ αυτά. Αν συνυπολογίσουμε και τη δυνατότητα επικοινωνίας με διάφορους μελετητές και επιστήμονες σε όλον τον κόσμο, τότε καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη είναι η ώθηση που παρέχουν αυτά τα δίκτυα στην ερευνητική δραστηριότητα και γενικά στη διεύρυνση των οριζόντων των απλών πολιτών.

• ε. Η επιβολή ποινών είναι αναγκαία για τη διατήρηση της δικαιοσύνης σε μια κοινωνία γιατί αποβλέπει στο σωφρονισμό του δράστη και στον παραδειγματισμό των άλλων πολιτών. Η θανατική καταδίκη στηρίζεται στην ίδια λογική. Άρα αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι πολέμιοί της, δεν πρέπει να καταργηθεί.

• στ. Ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι αναπόσπαστο της φύσης. Μέσα σ’ αυτήν παίρνει υπόσταση, απ’ αυτή γεννιέται και απ’ αυτήν συντηρείται και επιβιώνει. Γέννημα – θρέμμα της φύσης. Όσο υπάρχει σαν μονάδα και για να επιζήσει, συνδέεται μ’ αυτήν ισόβια, μ’ έναν πολύτιμο ζωοδότη «ομφάλιο λώρο» μέσα από τον οποίο «τροφοδοτείται». Ότι είναι σαν ύλη απ’ αυτήν το αντλεί. Η δημιουργία του, η τροφή του, η υγεία του, η κατοικία του ξεκινούν πάντα από το φυσικό περιβάλλον.

• Τα ΜΜΕ αποτελούν το καλύτερο σύστημα πληροφόρησης που μπορούμε να φανταστούμε. Ένα δίκτυο σφιχταγκαλιάζει την επιφάνεια του πλανήτη μας, συλλαμβάνει και αναμεταδίδει αμέσως τα γεγονότα. Δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ ερευνούν τα προβλήματα που εμφανίζονται στις διάφορες κοινωνίες. Έχουμε τη δυνατότητα να μάθουμε ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει. Μπορούμε καθημερινά να γνωρίζουμε την ιστορία την ίδια στιγμή του γίγνεσθαί της.

• Μερικές από τις ωραιότερες σύγχρονες δημιουργίες της μόδας από Ιάπωνες σχεδιαστές που εργάζονται στη Γαλλία έχουν σαφή στοιχεία της ιαπωνικής ενδυματολογικής παράδοσης. Οι Ιάπωνες είναι νομίζω ένας λαός εκπληκτικός για τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται διαφυλάσσοντας τα χαρακτηριστικά τους.

• α. Η γλώσσα είναι ένας ευαίσθητος σεισμογράφος. Καταγράφει το παιδευτικό και το πολιτισμικό επίπεδο των κοινωνικών ομάδων που χρησιμοποιούν τη γλώσσα αυτή.

• β. Ο υπεύθυνος ταξινόμησης σ’ ένα βιβλιοπωλείο πρέπει να δυσκολεύεται πολύ, όταν έχει να κατατάξει ένα βιβλίο με φωτογραφίες, αφού το περισσότερο από το μισό βιβλιοπωλείο είναι γεμάτο με βιβλία που στηρίζονται σε φωτογραφίες, χωρίς αυτομάτως να κατατάσσονται στην πτέρυγα των φωτογραφικών βιβλίων. Το γεγονός αυτό αποτελεί συνέπεια της θέσης που πήρε η φωτογραφία στον πολιτισμό ως βασικό υποκατάστατο του λόγου.

• γ. Δεν πρόκειται να μου συμβεί ατύχημα στο δρόμο, γιατί σέβομαι τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας.

• δ. Η «νέα τάξη πραγμάτων» θυμίζει – τηρουμένων των αναλογιών – την εύθραυστη Ραx Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) που στηριζόταν στο δόγμα «Αν θες ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο». Πρόκειται για μια ισορροπία του τρόμου, όπου τα κράτη εξοπλίζονται διαρκώς με πιο ισχυρά όπλα, αποβλέποντας στον εκφοβισμό του αντιπάλου.

• ε. Βέβαια, αυτό που συμβάλλει σε μια απαισιόδοξη θεώρηση του μέλλοντος δεν είναι αυτοί καθ’ αυτοί οι πυρηνικοί εξοπλισμοί, αλλά το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η διπλωματία τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα κλίμα που οριοθετείται από την έξαρση της βίας, της εγκληματικότητας, της τρομοκρατίας και των περιθωριακών λύσεων, από την πτώση των ηθικών αξιών και την επικράτηση του αμοραλισμού, από την κυριαρχία του καταναλωτισμού, την εκμετάλλευση και του ατομικού συμφέροντος, από τη ρήξη με την παράδοση και τη γενικότερη αλλοτρίωση του ανθρώπου και τέλος από τη διαμάχη, τη διάσταση και τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων.

• «Σήμερα μπορεί να κάνει κανείς το γύρο του κόσμου και να βρει παντού ένα Μπιγκ Μακ και μια Κόκα-Κόλα ή να ακούσει έναν αμερικανό καλλιτέχνη. Σε χωριά της Ινδίας όπου δεν υπάρχει ακόμα ηλεκτρισμός, υπάρχουν βιντεοκλάμπ, ενώ σε κατασκηνώσεις Βεδουΐνων στο Σινά και σε κρόαλ των Ζουλού στο Τρανσβάαλ μπορεί να έχει κανείς τόσες συζητήσεις για τον Μπρους Γουίλις και τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ όσες για τον Αλλάχ ή για το βασιλιά Σετσβάγιο. Το μόνο ξένο πράγμα που γνωρίζουν οι φτωχοί του πλανήτη –δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της Γης- είναι η αμερικανική λαϊκή κουλτούρα.

• Έχω την εντύπωση ότι στη σύγχρονη εποχή ο θεσμός του γάμου άρχισε να εξελίσσεται προς μορφές υγιέστερες και εντιμότερες από άλλοτε. Η προσέγγιση των δύο φύλων έγινε, με τη μεταβολή των ηθών σήμερα, πιο εύκολη, κι αυτή η ελευθερία στις σχέσεις δίνει όχι μόνο την ευκαιρία στα δύο φύλα να γνωρίσουν καλύτερα το ένα το άλλο, αλλά και τη δυνατότητα να καταλυθούν με λιγότερο επώδυνο και κοινωνικά επιζήμιο τρόπο, ορισμένα ταμπού που έκαναν άλλοτε υποκριτική, βασανιστική την ερωτική ζωή των νέων.

• Από τον απελευθερωμένο δημιουργό γεννιέται το μεστό από ελευθερία δημιούργημα.. Το δημιούργημα με τη σειρά του ωθεί τους καταναλωτές του στη συνειδητοποίηση της κατάστασης και στην αναζήτηση της δικής τους ελευθερίας. Να γιατί τα απολυταρχικά καθεστώτα πάντα φοβούνται τους καλλιτέχνες και τους υπολογίζουν.

• Ο Χ διέπραξε ένα ειδεχθές έγκλημα. Ο Ψ και ο Ζ σκότωσε για ασήμαντο λόγο. Τελικά όλες οι αποτρόπαιες πράξεις γίνονται από άντρες.

• Αυτό που γενικόλογα ονομάζουμε «πρόβλημα ταυτότητας» στη σημερινή Ελλάδα είναι μια διάσταση ανάμεσα στον τρόπο ζωής και στις ιδέες μας. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε μανιωδώς την τεχνολογία, αλλά παραπονιόμαστε πως καταλύει τις παραδοσιακές αξίες μας. Βλέπουμε τηλεόραση περισσότερο από τους άλλους Ευρωπαίους, αλλά την κατηγορούμε πως μας κάνει αντικοινωνικούς. Δηλώνουμε υποστηρικτές των κατατρεγμένων Κούρδων, αλλά δε θέλουμε να τους δούμε εγκατεστημένους στη γειτονιά μας.

• Μια επιθυμία ερεθισμένη και ανικανοποίητη μπορεί να πάρει δύο δρόμους: την ατομική εξέγερση (την εγκληματική πράξη για παράνομη ιδιοποίηση των αγαθών άλλου) και τη συλλογική επανάσταση (τον κοινωνικό αγώνα για σωστότερη διανομή του κοινού πλούτου). Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι ένα από τα αποτελέσματα της καταναλωτικής προπαγάνδας υπήρξε και η αύξηση της κοινωνικής αγωνιστικότητας για την κατάκτηση μιας ευδαιμονίας που παρουσιαζόταν σαν δυνατή για όλους και που τελικά ήταν σχεδόν άφταστη.

• Ο σταδιακός περιορισμός του ρόλου του κράτους πρόνοιας, του κράτους – προστάτη του πολίτη επιτρέπει στην τεχνολογία να αναπτύσσεται μόνο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αυτό έχει ως συνέπεια οι πιο αδίστακτοι νόμοι της οικονομίας της αγοράς να καθορίζουν αποκλειστικά τον τομέα της επιστημονικής έρευνας και των εφαρμογών της χωρίς συχνά κοινωνική και μη κερδοσκοπική αναφορά. Για χάρη λοιπόν της οικονομικής ανάπτυξης το κράτος δεν απαγορεύει ουσιαστικά την παραγωγή «σπρέυ» που καταστρέφουν το όζον της ατμόσφαιρας ούτε θεσπίζει αυστηρά μέτρα για τη λειτουργία των βιομηχανικών μονάδων.