Μαρία ΖήκκουΣταύρος Σταύρου

2011

1) Εισαγωγή

2) Η φιλοσοφία

3) Οι στόχοι

4) Τα χαρακτηριστικά

5) Πλεονεκτήματα

6) Ελληνικές εμπειρίες 1997-2000

7) Τα αποτελέσματα

8) Γενικές εισηγήσεις

2

«Η ενδοσχολική επιμόρφωση είναι μια αποκεντρωμένη και ευέλικτη μορφή επιμόρφωσης, η οποία αποβλέπει στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου που παρέχεται στη σχολική μονάδα και στην ενίσχυση του επαγγελματικού ρόλου του εκπαιδευτικού (Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.8)».

3

4

(Ξωχέλλης, 2001, σ.11)

5

(Ξωχέλλης, 2001, σ.12)

«Ως προς τη φιλοσοφία της βασικός στόχος της ενδοσχολικής επιμόρφωσης είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου που παρέχει η συγκεκριμένη σχολική μονάδα, με τελικό αποδέκτη τους μαθητές» (Παπαναούμ, 2001, σ.40).

«Ως προς τη φιλοσοφία της βασικός στόχος της ενδοσχολικής επιμόρφωσης είναι η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου που παρέχει η συγκεκριμένη σχολική μονάδα, με τελικό αποδέκτη τους μαθητές» (Παπαναούμ, 2001, σ.40).

6

7

(Παπαναούμ, 2001, σ.40)

8

(Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.10)

9(Ξωχέλλης, 2001, σ.12)

Η ενδοσχολική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

Ελληνικές εμπειρίες 1997-2000

Επιστημονική ΕυθύνηΠαναγιώτης Ξωχέλλης

Ζωή Παπαναούμ

10

Τα έτη 1997-2000 στο πλαίσιο της Ενέργειας 1.3.α (2) «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών» του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εφαρμόστηκε στην Ελλάδα το τριετές έργο «Ενδοσχολική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών» (Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.3).

Πραγματοποιήθηκαν 250 επιμορφωτικά προγράμματα μέχρι το τέλος του 1999 με τη συμμετοχή 450 σχολικών μονάδων (δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων).

Πήραν μέρος 300 επιμορφωτές και επιμορφώθηκαν περίπου 5500 εκπαιδευτικοί και των δυο βαθμίδων. Στις περιπτώσεις που το διδακτικό προσωπικό σε ένα σχολείο ήταν ολιγομελές τα προγράμματα γίνονταν σε συμπράξεις σχολείων (Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.16).

11

Στόχος του έργου ήταν:

να σχεδιάσεινα οργανώσει να υλοποιήσει επιμορφωτικές δραστηριότητες οι οποίες θα οι οποίες θα προσαρμόζονταν στην ιδιαιτερότητα προσαρμόζονταν στην ιδιαιτερότητα κάθε σχολείουκάθε σχολείου

12

13

14

Η διάρκεια του ενδοσχολικού επιμορφωτικού προγράμματος ήταν 4-6 εβδομάδες. Τα πλείστα επιμορφωτικά προγράμματα είχαν μορφή σεμιναρίου. Ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα ακολουθούσε τα εξής πέντε στάδια (Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.18):

Η παρέμβαση σε κάθε σχολείο άρχιζε με την ενημέρωση του προσωπικού για το επιμορφωτικό πρόγραμμα, καθώς και την ανίχνευση των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών.

Στη συνέχεια καλούνταν να θέσουν τις προτιμήσεις τους με βάση της ανάγκες της συγκεκριμένης σχολικής μονάδας (Παπαναούμ, 2001, σ.41). Οι εκπαιδευτικοί συμπλήρωναν το Ερωτηματολόγιο καταγραφής αναγκών.

Τα επόμενα στάδια ήταν ο σχεδιασμός του σεμιναρίου επιμόρφωσης (εξειδίκευση της θεματικής σε επιμέρους ενότητες), η οργάνωση (δηλ. η εύρεση κατάλληλων επιμορφωτών-εξωτερικοί σύμβουλοι ή συνεργάτες), η διεξαγωγή (σύνδεση των θεωρητικών γνώσεων με τις πρακτικές) και η αξιολόγηση της συνολικής παρέμβασης.

15

16

17

«…οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν

αποκόμισαν οφέλη, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Τα επιμορφωτικά σεμινάρια κρίθηκαν ως ιδιαίτερα επιτυχή, γιατί κατάφεραν να συνδέσουν τις θεωρητικές γνώσεις με πρακτικές προεκτάσεις (Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.34)».

18

19

(Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.35) 

20

(Ξωχέλλης & Παπαναούμ, 2000, σ.35) 

21