Μια εργασία των

Τζίγκιε Λυδία

Τσανατσιδου Ευδοκία

Σερεμέτα Ερμιόνη

Σπέχος Τηλέμαχος

Τάσιος Χρήστος

Παράσχη Γεωργία

Τρικαλοπούλου Μαρία

Τα περιστατικά πολλά και οι συνέπειες τους οδυνηρές σε όποιον τομέα και αν εκδηλώνονται:

Πολιτικός φανατισμός

Αθλητικός φανατισμός

Εθνικιστικός φανατισμός

To παρακάτω βίντεο δείχνει το πόσο επιφανειακή είναι η κρίση μας όταν προέρχεται από στερεότυπες αντιλήψεις…

https://www.youtube.com/watch?v=9l9NTKEaJJI&index=5&list=PL1znMpvr7juWiUQuImL0Jcc4p2Pt8bHqd

Οι εικόνες θρησκευτικού φανατισμού πληθαίνουν όλο και περισσότερο στις μέρες μας. Τα θύματα μουσουλμάνοι, χριστιανοί, εβραίοι, και όλοι όσοι εκδηλώνουν φανερά τα θρησκευτικά πιστεύω τους. Μορφές θρησκευτικού φανατισμού

Πουριτανισμός : Η άκριτη αυστηρότητα στην θρησκευτική καθαρότητα.

Θρησκοληψία : Η σχολαστική τήρηση θρησκευτικών εντολών με ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά.

Συντηρητισμός: Προσκόλληση στο παρελθόν.

Προσηλυτισμός: προσάρτηση οπαδών με δόλια μέσα

Θεοκρατία : διοίκηση ενός κράτους με θρησκευτικούς νόμους

Θρησκευτικός επεκτατισμός : προσπάθεια επέκτασης της θρησκείας με κάθε μέσον

• Εδραίωση προκαταλήψεων

• Αναιτιολόγητη βία κατά ομάδων ή ατόμων

• Φόβος, ανασφάλεια, περιθωριοποίηση

• Υποβάθμιση δημοκρατικών αρχών

• Άκριτη και τυφλή προσκόλληση σε ιδεολογίες

Ο φανατισμός παρατηρείται κυρίως σε άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και μειωμένη κριτική ικανότητα, με άγνοια για τις αντίθετες ιδεολογίες και τις συνέπειες των πράξεών του.

Ο Χριστιανισμός αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους ως παιδιά του ίδιου Θεού και δεν κάνει διακρίσεις. Ο Θεάνθρωπος θυσιάστηκε για όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση και εμείς οφείλουμε να τον μιμιθούμε.

Σταθμό στην πορεία του Χριστιανισμού κατά των διακρίσεων και των προκαταλήψεων αποτέλεσε η στάση του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ενός μαύρου πάστορα που με του φλογερούς λόγους του έδωσε ελπίδα και δύναμη στον λαό να συνεχίσει τον αγώνα κατά των διακρισεων.

Η αρχή στην ιδέα της ανεξιθρησκείας έγινε το 313μ.Χ. με το διάταγμα των Μεδιολάνων στο Βυζάντιο που αναφέρει μεταξύ άλλων : εμείς δώσαμε στους Χριστιανούς ελεύθερη κι απόλυτη την εξουσία ν’ ασκούν τη θρησκεία τους.[…] διότι, όπως λέχθηκε και παραπάνω, μ’ αυτό το σκεπτικό «θέλουμε» η θεία φροντίδα που μας περιβάλλει, της οποίας πείρα λάβαμε ήδη σε πολλές καταστάσεις, να μας μείνη σίγουρη για πάντα.

Το 1789, στην περίοδο της Γαλλικής επανάστασης ψηφίστηκε η διακύρηξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του Πολίτη το κείμενο της οποίας αναφέρει : επειδή η άγνοια, η λήθη και η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι οι αποκλειστικοί λόγοι της κοινής δυστυχίας […] Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.

Το 1948 ο Ο.Η.Ε. υιοθετεί την Οικουμενική Διακύρηξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα που, αν και δεν είναι νομικά δεσμευτική, αποτέλεσε τη βάση για μετέπειτα νομικές συνθήκες με παρόμοιο περιεχόμενο. Το άρθρο 18 αναφέρει : Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το χαρακτήρα τους-Μάρτιν Λ. Κίνγκ