ΔΙΑΣΗΜΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Έρως και Ψυχή (μυθολογία )

Μιμήκος και Μαίρη (ιστορία/πραγματικότητα)

Εσμεράλδα και Κουασιμόδος [«Η Παναγία των Παρισίων»] (τέχνη)

Εργασία για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Σχολικό έτος 2016-17

Εργάστηκαν οι μαθητές του Α1 του ΓΕΛ Λ. Αιδηψού:

Αμανατίδου Μαρία Θεοδώρου Δημήτρης Κανελλοπούλου Λιάνα

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Κ. Δέδε, φιλόλογος

ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΜΙΜΗΚΟΣ ΚΑΙ ΜΑΙΡΗ

Οι πρωταγωνιστέςΗ νεαρή Γερμανίδα παιδαγωγός Μαίρη Βέμπερ

(Marie Weber), γεννημένη το 1871 στο Πότσδαμ, έφτασε στην Ελλάδα το 1892, σε ηλικία 21 ετών. Γόνος αστικής οικογένειας, εντάχθηκε στο δυναμικό του παλατιού ως παιδαγωγός του μικρού πρίγκιπα Γεωργίου, γιου του διαδόχου τότε και αργότερα βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο πατέρας της Μαίρης Βέμπερ διατελούσε στην υπηρεσία του αυτοκράτορα της Γερμανίας Φρειδερίκου Γ΄ ως κυνηγός. Η αυτοκράτειρα της Γερμανίας Βικτόρια έστειλε τη νεαρή Γερμανίδα παιδαγωγό στην κόρη της, τότε πριγκίπισσα και αργότερα βασίλισσα, Σοφία. Ίσως για να ξεχαστεί από το πλήγμα που είχε δεχτεί η οικογένειά της, αφού έναν χρόνο νωρίτερα ο αδελφός της είχε αυτοκτονήσει από έρωτα στο Βερολίνο. Ήταν μετρίου αναστήματος, με γαλανά μάτια και ξανθά μαλλιά.

Σε μία από τις καθημερινές βόλτες της, κάνοντας τον περίπατο του Ζαππείου και τον γύρο της Ακρόπολης, γνώρισε τον όμορφο και ενθουσιώδη 22χρονο διδάκτορα γιατρό Μιχαήλ Μιμήκο. Ο νεαρός υπηρετούσε τη θητεία του ως δόκιμος αξιωματικός γιατρός. Ήταν μάλλον ψηλός, μελαχρινός, με ωραία μεγάλα μαύρα μάτια και λεπτό μουστάκι. Πήγαινε καθημερινά από την πλατεία Θησείου, όπου ήταν η φτωχική κατοικία του, στο Νοσοκομείο Μακρυγιάννη. Καταγόταν από την Άνδρο, ήταν γιος του απόστρατου ταγματάρχη Γεώργιου Μιμήκου και είχε γνωρίσει τη σκληρή πλευρά της ζωής. Έξι χρόνια νωρίτερα ο ένας αδελφός του, μαθητής Γυμνασίου, είχε αυτοκτονήσει για λόγους φιλοτιμίας. Σεμνός και εξαιρετικά ευγενής, είχε εξομολογηθεί τον έρωτά του για τη Μαίρη σε συναδέλφους του.

Ο Μιχαήλ Μιμήκος στο χαγιάτι του σπιτιού του

Επτά μήνες συναντιόντουσαν οι δύο ερωτευμένοι είτε στην Ακρόπολη είτε στο Ζάππειο και στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, ακόμη και στην περιοχή του Νεκροταφείου. Σε συζητήσεις τους περί γάμου και οι δύο συμφωνούσαν ότι δεν είχαν τα οικονομικά μέσα να τα καταφέρουν. Η Μαίρη εξομολογήθηκε τον έρωτά της σε ανθρώπους των ανακτόρων ζητώντας αδελφικές συμβουλές. Έγραψε, λοιπόν, σχετικά στον πατέρα της, εξιστορώντας του τα καθέκαστα και ζητώντας την άδειά του να επισημοποιήσει τον δεσμό της με τον νεαρό αξιωματικό γιατρό. Εν τω μεταξύ, η τελευταία τρίωρη συνάντησή τους έφτασε στα αυτιά της πρεσβύτερης κουβερνάντας, η οποία της έκανε πικρές παρατηρήσεις.

Στις 21 Φεβρουαρίου 1893 λαμβάνει την κάθετη άρνηση του πατέρα της απέναντι σε αυτήν τη σχέση. Σκίζει την επιστολή και κλαίει ασταμάτητα.

Η μοιραία ημέραΑμέσως αρχίζει να γράφει γράμματα στον

αγαπημένο της, παρακαλώντας τον και εξορκίζοντάς τον να συναντηθούν, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τις εξελίξεις. Τον καλούσε να βρεθούν. Στέλνει τις επιστολές στο νοσοκομείο, όπου εργάζεται ο αγαπημένος της, αλλά δεν λαμβάνει απάντηση, αφού εκείνος δεν έλαβε τις επιστολές της. Ασθενής, παραμένει στο σπίτι του για λίγες μέρες. Η Μαίρη στέλνει την τελευταία επιστολή στις 23 Φεβρουαρίου, τού κλείνει ραντεβού για την επομένη στην Ακρόπολη και ξεκαθαρίζει ότι, μόλις περάσει η 11η πρωινή και δεν τον έχει κοντά της, θα αυτοκτονήσει!

Το πρωί η Μαίρη βγήκε την καθιερωμένη βόλτα συνοδεύοντας τη μεγαλύτερη παιδαγωγό και τον μικρό Γεώργιο. Τους εγκατέλειψε, όμως, και τράβηξε προς την Ακρόπολη. Περίμενε τον αγαπημένο της μέχρι τις 11.00. Δεν εμφανίστηκε. Έκοψε μερικά λουλούδια, όπως συνήθιζε, τα πήρε στην αγκαλιά της και έπεσε στο κενό. Σε ιδιαίτερα κακή κατάσταση μεταφέρθηκε στο κοντινό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Μακρυγιάννη. Ο Μιμήκος, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός, όρμησε έξαλλος στο νοσοκομείο. Την πρόλαβε ζωντανή για να του πει στα γερμανικά μόνον πέντε λέξεις: «Σε αγαπώ! Ζήσε! Το θέλω».

Η τυπική ληξιαρχική πράξη θανάτου που υπέγραψε ο γιατρός του παλατιού προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αναφέροντας ότι η «Μαρία Βέμπερ απεβίωσεν ένεκεν πτώσεως (τυχαίον συμβάν)».

Ο αδελφός του Μιχαήλ Μιμήκου, ο οποίος υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό, υποψιασμένος από γιατρούς φίλους τού αδελφού του ότι είχε εμμέσως προαναγγείλει ότι θα αυτοκτονήσει, έμεινε μαζί του στο ίδιο δωμάτιο εκείνο το βράδυ. Αλλά ο Μιχαήλ είχε πάρει την απόφασή του. Βρήκε πρόφαση ζητώντας από τον αδελφό του μια κουβέρτα. Μέχρι να τη φέρει, έβγαλε από το προσκεφάλι το υπηρεσιακό του περίστροφο, το έβαλε στην καρδιά και πυροβόλησε. Έδωσε το τέλος που εκείνος επιθυμούσε και ταξίδεψε να βρει την αγαπημένη του.

Στο δωμάτιό του βρέθηκαν δεκάδες επιστολές της Μαίρης και βιβλία γεμάτα με αποξηραμένα λουλούδια. Και η δική του ληξιαρχική πράξη γράφτηκε με λεπτότητα αναφέροντας ότι ο 22χρονος Μιχαήλ Μιμήκος «απεβίωσεν ένεκεν τραύματος της καρδίας».

Οι δύο αγαπημένοι κηδεύτηκαν με διαφορά έξι ωρών. Μόλις δέκα βήματα παραπέρα από τον τάφο της Μαίρης, ο αγαπημένος της. Η κοινότητα των διαμαρτυρομένων καθολικών των Αθηνών φρόντισε τη Μαίρη, ώστε να συνοδευτεί από ιερέα στην τελευταία της κατοικία. Αντίθετα, ο Μιχαήλ κηδεύτηκε αδιάβαστος, αφού οι κανόνες της Εκκλησίας αυτό προβλέπουν για τους αυτόχειρες.

Τα μεσάνυχτα της 1ης Μαρτίου τέσσερις φίλοι του Μιμήκου άνοιξαν δεύτερο τάφο δίπλα σ’ εκείνον της Μαίρης και μετέφεραν το φέρετρο του αγαπημένου της, έτσι ώστε να ακουμπούν μεταξύ τους. Οι σφοδρές αντιρρήσεις που σημειώθηκαν γι’ αυτήν την ενέργεια, κατέληξαν στην απαγγελία κατηγορίας για τυμβωρυχία! Το ζήτημα έληξε με παρέμβαση της πριγκίπισσας Σοφίας!

Όσα ακολούθησαν ήταν μοναδικά στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Οι φωτογραφίες των δύο πρωταγωνιστών κοσμούσαν τις βιτρίνες κεντρικών καταστημάτων της πρωτεύουσας. Οι αυτοκτονίες έδιναν και έπαιρναν, η μία μετά την άλλη. Τα ερωτευμένα ζευγαράκια θεωρούσαν υποχρέωσή τους να δώσουν όρκους παντοτινής αγάπης πάνω από το μνήμα του Μιμήκου και της Μαίρης.

Ήταν τόση η εκμετάλλευση του θέματος, ώστε ο πατέρας του Μιχαήλ αναγκάστηκε να καταγγείλει «τους θελήσαντες να εκμεταλλευθώσι το θλιβερόν συμβάν επ’ αργυρολογία δι’ ανουσίων δημοσιευμάτων».

Σήμερα, στα «ψηλά» του Α΄ Κοιμητηρίου των Αθηνών ησυχάζει το ζευγάρι. Ο τάφος της Μαίρης λιτός, θυμίζει τον σφοδρό έρωτα του 19ου αιώνα.

Δίπλα, ησυχάζουν πολλά μέλη της οικογένειας Μιμήκου, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα εκείνου που έφυγε «ένεκεν τραύματος της καρδίας»!

Η πλάκα που τοποθέτησαν οι φίλοι του ζευγαριού γράφοντας το δίστιχο :

«Καρδιαίς, αν σμίξουνε στη γη σαν τις καρδιαίς μας πάλι,

Να μη χωρίσουνε ποτέ η μία από την άλλη».

Υπογράφεται: «Οι εν ουρανώ ερασταί Μαίρη και Μιχαήλ» με ημερομηνία «Μηνί φεβρουαρίω φθίνοντι εν 1893 έτει».

Η ιστορία τους έγινε ελληνική δραματική ταινία, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη», το 1958, σε παραγωγή Γιάννη Καρατζόπουλου και σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και το Θανάση Βέγγο.

Πηγές www.mikros-romios.gr www.mixanitouxronou.gr

ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ-ΚΟΥΑΣΙΜΟΔΟΣ« Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ

ΠΑΡΙΣΙΩΝ»

Η ταινία Η Παναγία των Παρισίων (πρωτότυπος τίτλος The Hunchback of Notre Dame) είναι ιστορικό δράμα παραγωγής 1939 σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Ντίτερλε.

Η ταινία αποτελεί διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ που κυκλοφόρησε το 1831, η οποία έγινε από τους Σόνια Λεβιέν και Μπρούνο Φρανκ.

Η ταινία προτάθηκε για 2 βραβεία Όσκαρ.Είχε εμπορική επιτυχία κάνοντας

εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 3 εκατομμύρια δολλάρια.

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι :

ο Τσαρλς Λότον στο ρόλο του Κουασιμόδου και

η Μορίν Ο‘ Χάρα στο ρόλο της Εσμεράλδας

Οι πρωταγωνιστές πλαισιώνονται από τους:

Έντμουντ Ο'ΜπράιενΤόμας ΜίτσελΓουόλτερ ΧάμπντενΆλαν Μάρσαλ Σερ Σέντρικ Χάρντγουικ.

ΥπόθεσηΣτη Γαλλία του 15ου αιώνα, κατά τη βασιλεία

του Λουδοβίκου του 11ου (Γουόλτερ Χάμπτεν), ο Κλαύδιος Φρόλο (Σερ Σέντρικ Χάρντγουικ) είναι ο αρχιδιάκονος. Η Εσμεράλδα (Μορίν Ο‘ Χάρα) είναι μια πανέμορφη ζητιάνα που ζητά ακρόαση από το Λουδοβίκο προκειμένου να βοηθήσει τους τσιγγάνους του Παρισιού που διώκονται συνεχώς. Η συνάντηση του Φρόλο με την Εσμεράλδα, ξυπνάει μέσα του βδελυρά πάθη. O Φρόλο απεχθάνεται τους τσιγγάνους και πιστεύει ότι η Εσμεράλδα είναι μάγισσα. Όταν ξανασυναντά την κοπέλα στην μητρόπολη του Παρισιού, την Παναγία των Παρισίων, στέλνει τον Κουασιμόδο (Τσαρλς Λότον) να την πιάσει.

Ο Κουασιμόδος πιάνει την Εσμεράλδα, αλλά ο Φοίβος, ο επικεφαλής των φυλακών, ελευθερώνει την όμορφη κοπέλα. Ο Κουασιμόδος μαστιγώνεται και ο μόνος άνθρωπος που θα του δώσει νερό κατά τη διάρκεια της επώδυνης διαδικασίας είναι η Εσμεράλδα. Αργότερα, ο Φρόλο και ο Φοίβος ξαναβλέπουν την Εσμεράλδα σε μια γιορτή στο παλάτι. Ο Φοίβος μαγεύεται από την ομορφιά της τσιγγάνας και η Εσμεράλδα ανταποκρίνεται στην προσέγγισή του. Ο Φρόλο παρακολουθεί από μακριά το ζευγάρι και κυριεύεται από τη ζήλεια. Όταν ο Φοίβος μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου, η Εσμεράλδα κατηγορείται για τον φόνο και καταδικάζεται σε απαγχονισμό. Ο Κουασιμόδος, θα κάνει τα πάντα για να την σώσει. [Δείτε το βίντεο που ακολουθεί: Sanctuary: άσυλο, δηλ. εδώ δεν μπορεί κανείς να την αγγίξει]

https://www.youtube.com/watch?v=v_p8khzyK-E

Πληροφορίες παραγωγήςΤα σκηνικά της ταινίας θεωρούνται από τα ακριβότερα και πιο φαντασμαγορικά στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Τσαρλς Λότον δεν εμφανιζόταν στις διαφημιστικές φωτογραφίες μακιγιαρισμένος ως Κουασιμόδος, επειδή η εταιρία ήθελε να εκπλήξει το κοινό κατά την προβολή της ταινίας. Οι ετοιμασίες για το μακιγιάζ του διαρκούσαν δυόμισι ώρες καθημερινά.

Η ταινία προβλήθηκε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1939 και η προβολή της συνέπεσε με εκείνη του Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind, 1939).

ΔιακρίσειςΣε μια από τις καλύτερες χρονιές στην ιστορία

του κινηματογράφου, η ταινία προτάθηκε για δυο βραβεία Όσκαρ (Μίξης Ήχου - Τζον Άαλμπεργκ και Μουσικής Επιμέλειας - Άλφρεντ Νιούμαν), έχασε όμως και τα δυο από το Όσα Παίρνει ο Άνεμος.

Ήταν επίσης η μόνη ταινία που παρουσιάστηκε στην πρώτη διοργάνωση του φεστιβάλ των Καννών. Την επόμενη της προβολής της η διοργάνωση ακυρώθηκε, καθώς συνέπεσε χρονικά με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την κήρυξη πολέμου της Γαλλίας στη Γερμανία.

 

Διαφορές από το μυθιστόρημα

Η πλοκή της ταινίας διαφέρει αρκετά σε σχέση

με εκείνη του μυθιστορήματος.

• Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ των δυο έργων έχει να κάνει με το τέλος: στο μυθιστόρημα η Εσμεράλδα απαγχονίζεται, ενώ ο Κουασιμόδος θεωρείται νεκρός και δυο χρόνια αργότερα ο σκελετός του βρίσκεται στο μνήμα της γοητευτικής τσιγγάνας, ενώ στην ταινία παραμένουν ζωντανοί και οι δυο.

Άλλες κινηματογραφικές μεταφορές

Βουβή ταινία του 1923 σε σκηνοθεσία Γουάλας Γουόρσλεϊ.

• Άξια λόγου είναι και η γαλλική μεταφορά της Παναγίας των Παρισίων το 1955 με πρωταγωνιστές τον Άντονι Κουίν και την Τζίνα Λολομπρίτζιτα.

• Σημαντική ήταν η επιρροή που είχε η ταινία στην εκτέλεση του μυθιστορήματος σε μορφή κινουμένων σχεδίων το 1997 από την εταιρία Ντίσνεϊ. [Ακολουθεί βίντεο της ταινίας με τις φωνές της Πέμυς Ζούνη και του Σάκη Ρουβά.]

https://www.youtube.com/watch?v=K9ynT7wRloA

Πηγέςhttps://el.wikipedia.org/wikΦωτογραφίες από:

http://www.imdb.com/title/tt0031455/