ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω...

EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΙΛΙΟΥ

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΕΩΝ ΦΙΓΑΛΕΩΝ (ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ) ΑΘΗΝΑΣ • ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ 23 Α, 104 32 ΑΘΗΝΑ ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 123 • ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2014 • ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: www.zourtsa.gr • e-mail:[email protected] • ΚΩΔΙΚΟΣ: 213622

91

Kωδικός 213622

ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ για την υπεράσπισητης Ελευθερίας και όλων των αξιών και αγα-θών, που περικλείει η έννοια της Πατρίδας,

είναι συλλογικοί. Η συμβολή του καθενός στηνκοινή προσπάθεια, είτε μεγάλη είτε μικρή, είναιαπαραίτητη, αξιέπαινη και αξιομνημόνευτη. Πόσομάλλον, όταν πρόκειται για προσφορά ζωής, γιαθυσία, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης.Ανάμεσα στις χιλιάδες των Ελλήνων, που πρόσφεραντη ζωή τους στο βωμό της εθνικής ανεξαρτησίας,συμπεριλαμβάνονται και κάποιοι που τους έλαχεο κλήρος και η τιμή, να είναι οι πρώτοι νεκροί τουπολέμου του ’40, λες και τους διάλεξε η Ιστορία,για να τους απαθανατίσει με αυτό τον τιμητικότίτλο, ανεβάζοντάς τους σε σφαίρες πάνω από ταανθρώπινα πεπερασμένα συναισθήματα, σε τόπουςδόξας, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγ-μός…», αλλά μνήμη ατελεύτητος και ιερή εθνικήυπερηφάνεια, που αντικαθιστούν τη θλίψη τηςαπώλειας.

Αυτούς τους πρώτους νεκρούς, που απετέλεσαν«λίπασμα λευτεριάς», θα διακινδυνεύσουμε ναπαρουσιάσουμε στο μικρό αυτό αφιέρωμα τηςεφημερίδας μας για την 28η Οκτωβρίου 1940. Τοεγχείρημα δεν είναι εύκολο και ενδέχεται να περιέχειλάθη, γιατί, μέσα στη δίνη του πολέμου, ποιος θαμπορούσε να κρατήσει ακριβή λογαριασμό γιαεκείνους που έκοψαν πρώτοι το νήμα του δρόμουπρος την αθανασία, την ώρα που ταυτόχρονα κο-βόταν το νήμα της ζωής τους; Ωστόσο, έχουν δια-σωθεί ελεγμένες αξιόπιστες μαρτυρίες, έχουν δη-μοσιευθεί άρθρα (έντυπα και ηλεκτρονικά), έχουνγραφεί βιβλία, έχουν καταχωρισθεί στοιχεία σταεπίσημα αρχεία του Ελληνικού Στρατού, και μεβάση τις πληροφορίες που περιέχουν, ο κατάλογοςτων πρώτων νεκρών του ’40 φαίνεται να είναι οεξής:

1ος νεκρός στρατιώτης: ΤΣΙΑΒΑΛΙΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ,από το χωριό Πιαλεία των Τρικάλων. Σκοτώθηκεστην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου, στις5 το πρωί της 28ης, από ιταλικά πυρά έξω από τοφυλάκιό του. (Την ίδια μέρα, στον αεροπορικόβομβαρδισμό της Πάτρας, σκοτώθηκαν, μεταξύ άλ-λων, οι συμπατριώτες μας Ηλείοι Ρηγόπουλος Πα-ναγιώτης, από την Καυκανιά -κοντά στην Πέρσαινατης Αρχ. Ολυμπίας- και Κοτσίρης Γεώργιος, απότο Γούμερο).

1οι νεκροί αεροπόροι: ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΛΑΖΑΡΟΣ,υποσμηναγός, και ΓΕΜΕΝΕΤΖΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, επι-σμηνίας (και οι δύο από τη Θεσσαλονίκη). Σκοτώ-θηκαν στις 30 Οκτωβρίου 1940, εκτελώντας απο-στολή αναγνώρισης με αεροπλάνα τύπου «Χένσελ»στην περιοχή του όρους Σμόλικας της Πίνδου. (Τηνίδια μέρα σκοτώθηκε και ο υποσμηναγός ΓιάνναρηςΕυάγγελος, από την Αθήνα, σε αερομαχία με ιταλικάμαχητικά αεροπλάνα).

1ος νεκρός αξιωματικός του στρατού: ΔΙΑΚΟΣ ΑΛΕ-ΞΑΝΔΡΟΣ, υπολοχαγός, από τη Χάλκη Δωδεκανήσου,39 ετών. Σκοτώθηκε την 1η Νοεμβρίου 1940, όταν,ως διοικητής του 2ου λόχου του 4ου συντάγματος

πεζικού, επιχειρούσε να καταλάβει με τους άνδρεςτου το στρατηγικής σημασίας ύψωμα της Τσούκας,στη χιονισμένη Πίνδο. (Μετά από λίγο σκοτώθηκεκαι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ντάσκας Ελευθέριος,38 ετών, από τον Πλάτανο Τρικάλων, που ήταν δι-οικητής του 4ου λόχου του 4ου συντάγματος πεζικούκαι αντικατέστησε το νεκρό ήδη Αλέξανδρο Διάκοστη διοίκηση του 2ου λόχου και στην προσπάθειακατάληψης του υψώματος της Τσούκας. Έτσι οΝτάσκας έγινε ο πρώτος νεκρός έφεδρος αξιωμα-τικός).

1ος νεκρός ανώτερος αξιωματικός του στρατού:ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ ΦΡΙΖΗΣ, συνταγματάρχης. Ο Μαρ-δοχαίος Φριζής ήταν Ελληνοεβραίος και υπήρξεαπό τους πρωταργάτες του Αλβανικού Έπους, μεηρωικές πράξεις και νίκες στο ενεργητικό του. Έπεσεηρωικά στις 5 Δεκεμβρίου 1940, οδηγώντας τηστρατιωτική του φάλαγγα στη μάχη για την κατά-ληψη της Πρεμετής, δεχόμενος διπλή ιταλική επί-θεση, πεζικού και αεροπορίας.

Παρά τις όποιες αδυναμίες του, ο κατάλογοςμπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για απότιση φόρουτιμής στους νεκρούς του ’40, έστω κι αν εδώ αντι-προσωπεύονται με ένα μικρό μόνο δείγμα τους,και να μας υπενθυμίσει το διαχρονικό χρέος γιατην υπεράσπιση της πατρίδας (που και σήμεραστενάζει κάτω από τις -ειρηνικές, τάχα- αλλά επίσηςβαριές και απροκάλυπτα φασιστικές μπότες τουσύγχρονου «άξονα» της τρόικας). Υποκλίνεται μπρο-στά τους όχι μόνον η Ελληνική Ιστορία, αλλά και ηευρωπαϊκή και η παγκόσμια, γιατί με τη θυσίατους υπερασπίσθηκαν, πλην της πατρίδας τους,και την ανθρωπότητα από τον απάνθρωπο και βδε-λυρό φασισμό και ναζισμό και τον έστειλαν «στοναγύριστο». Εκεί πρέπει να μείνει! Να το καταλάβουμεόλοι και ποτέ πια να μην επιτρέψουμε τη νεκρανά-σταση τέτοιων αποτρόπαιων σκιάχτρων του πα-ρελθόντος, με όποια μάσκα κι αν επιχειρούν ναεμφανιστούν σήμερα.

*(Σημείωση: Το «Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί»είναι στίχος από ποίημα του Αλέκου Παναγούλη, τοοποίο μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη).

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

«ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΛΙΠΑΣΜΑ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ»*ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ

Διαβάστε σ’ αυτό το φύλλο

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ ΗΑ Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ ΗΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

(ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΛΛΑΓΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!)Στις 7 Δεκεμβρίου 2014, ημέρα Κυριακή,

την άλλη μέρα από την εορτή του Πολιούχουτου χωριού μας Αγίου Νικολάου, θα γίνει,

όπως κάθε χρόνο, ο εκκλησιασμός των μελώνκαι των φίλων του Συλλόγου μας.

Το Δ.Σ. αποφάσισε, ο εκκλησιασμόςνα γίνει φέτος

στον Ιερό Ναό της Παναγίας Θεοτόκου,Λεωφόρος Βουλιαγμένης 60,

Άγιος Δημήτριος.Η απόφαση αυτή υπαγορεύθηκε τόσο από

την ανάγκη αλλαγής, όσο και από την επιθυμίαμας να ανταποκριθούμε στην πάγια πρόσκλησητου Ζουρτσάνου ιερέα της ως άνω ΕκκλησίαςΝικολάου Τσούτα.

Η πρόσβαση στην Εκκλησία είναι εύκολη.Όσοι έρθουν με το μετρό, θα κατεβούν στοσταθμό «Άγιος Δημήτριος» και θα διανύσουνμια απόσταση περίπου 500 μ. προς τα πίσω.

Ο συμπατριώτης μας παπα-Νίκος έχει φρον-τίσει, ώστε, μετά τη Λειτουργία, για τον καφέμας (και τα γνωστά συνοδευτικά του), να έχουμεκατ’ αποκλειστικότητα την κατάλληλη προςτούτο αίθουσα που διαθέτει ο Ναός.

Πιστεύουμε ότι και φέτος, συνδυάζοντας ταθρησκευτικά μας καθήκοντα με την ικανοποίησητης συνάντησής μας μέσα σε άνετη και χαλαρήατμόσφαιρα, θα περάσουμε ένα ευχάριστο κυ-ριακάτικο πρωινό.

Να είμαστε όλοι εκεί!(Το τηλέφωνο του Ναού είναι 210-9711571

και του ιερέα 6934533867)

Το Διοικητικό Συμβούλιο

➤ Ειδήσεις από ξενιτεμένους μας...... σελ. 2

➤ Ο Κλήρος το 1940 ...................................... 2

➤ Το ποδόσφαιρο στη Ζούρτσα .................. 3

➤ Η σελίδα του Μουσείου μας .................... 4

➤ Σιδηροδρομικός Σταθμός Φιγαλίας........ 5

➤ Αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο .................... 5

➤ Έφυγε ο Χρήστος Αναστ. Λιάπης .......... 6

➤ Πολιτιστικό καλοκαίρι............................... 7

➤ Φωτογραφικές… Αναμνήσεις.................. 8

➤ Μια άλλη Εφταετία .................................... 8

ΖΟΥΡΤΣΑΝΟΙ ΖΟΥΡΤΣΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

(Από το Βιβλίο του Αγαθοκλή Προκ. Παναγούλια«Οι Ολύμπιοι που δε γύρισαν από το μέτωπο»)

α) Κλέντος Γεώργιος του Αναστ. 31 ετών.(Ύψωμα 1234 Μάλι Αρτίνι στις 21-1-1941).

β) Κουτσούνης Παναγιώτης του Δημ. 26 ετών.(Στρατ. Νοσοκ. Καστοριάς την 1-3-1941).

γ) Παύλου Θεμιστοκλής του Γεωργ. 22 ετών.(Ύψωμα Βινάν Κλεισούρας στις 10-4-1941).

δ) Πιπιλής Χαράλαμπος του Μενελ.Έφ. Ανθυπολ. 28 ετών.(Μαλέσοβα Κλεισούρας στις 29-1-1941).

Επιμέλεια: Βασίλειος Γλούμης

2 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2014

Άλλη μια ολόκληρη Ελλάδα ζει στοεξωτερικό. Και άλλη… μισή Ζούρτσα, κυ-ρίως στην Αμερική και τον Καναδά. Είναιχαρά μας να στέλνουμε τους χαιρετισμούςμας και τα νέα μας με την εφημερίδαστους εκεί συμπατριώτες. Με κάθε και-νούργιο φύλλο που τους ταχυδρομούμε,συνταξιδεύει ένα κομμάτι της ψυχής μας,για να τους συναντήσει στη μακρινή δεύ-τερη πατρίδα τους. Αλλά ακόμα μεγαλύτερηχαρά αισθανόμαστε, όταν στέλνουν καιτα δικά τους καλά νέα στην εφημερίδα,που τα δημοσιεύουμε ευχαρίστως, αφούεμπλουτίζουν και την ύλη της με ευχάριστεςκαι ενδιαφέρουσες για τους αναγνώστεςμας ειδήσεις. Είναι κι αυτός ένας -ίσωςκαι ο μοναδικός- τρόπος για αλληλοενη-μέρωση, επικοινωνία και επαφή των εδώμε τους εκεί. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση,αλλά και -γιατί όχι;- με περηφάνια μαθαί-νουμε για την πρόοδο και την προκοπήτων Ελληνόπουλων δεύτερης και τρίτηςγενιάς, γιατί γνωρίζουμε ότι αυτός είναιένας άθλος και δικός τους, αλλά και τωνγονιών τους, που τους γνωρίζαμε παιδιάστη Ζούρτσα, όταν έφυγαν και τώρα βλέ-πουν να αμείβονται οι κόποι τους και ναπραγματοποιούνται τα όνειρά τους. Γιαδύο τέτοιες περιπτώσεις λάβαμε πρόσφαταειδήσεις και τις δημοσιεύουμε:

1) Ο Δημήτρης Νικ. Βλάχος (ο «Τζί-μης», όπως μας είναι γνωστός) μπάρκαρετο 1972, σε ηλικία 17 ετών, σε ένα καράβικαι βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου ζειακόμη. Ήταν και αυτό το καλοκαίρι στοχωριό μας, όπου του εκμαιεύσαμε πληρο-φορίες για το γιο του το Νίκο, και αυτόςμε σεμνότητα μας τις έδωσε, αφού υπο-χώρησε στις πιέσεις μας.

Ο Νίκος Δημ. Βλάχος, λοιπόν, γεννή-θηκε στην Αστόρια, την πιο «ελληνική»περιοχή της Νέας Υόρκης, όπου γνώρισεαπό μικρός παγκοσμίως διάσημα μουσεία

και γκαλερί, πράγμα που του ενέπνευσετην αγάπη για την τέχνη. Είναι απόφοιτοςτης Σχολής Εικονικών Τεχνών του ονομα-στού Πανεπιστημίου του Yale (Γέιλ), όπουσπούδασε Ζωγραφική με εφαρμογή στηνεκπαίδευση και στη συνέχεια απέκτησεμεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις ΚαλέςΤέχνες. Αφού ενίσχυσε τη μόρφωσή τουκαι με άλλες σπουδές, ασχολείται επαγ-γελματικά με τη ζωγραφική, τη φωτο-γραφία και το ψηφιακό σχέδιο, έχει πα-ρουσιάσει τις δουλειές του σε ατομικέςκαι ομαδικές εκθέσεις γνωστών γκαλερίκαι διδάσκει τα αντικείμενα της ειδικότητάςτου σε μαθητές όλων των βαθμίδων σεένα από τα γνωστότερα και καλύτερασχολεία της Νέας Υόρκης, το BrowningSchool, όπου κατέχει τη θέση του διευθυντήτου τομέα της τέχνης. Αγαπάει πολύ αυτήτη δουλειά και αισθάνεται ευτυχής, πουβλέπει τους μαθητές του να προοδεύουνμε τις επιτυχημένες μεθόδους που εφαρ-μόζει στη διδασκαλία του. Τον συγχαί-ρουμε και του ευχόμαστε και σε ανώτε-ρα!

2) Ο Σπύρος Γρηγορόπουλος (ο «Κοκ-κίνης», όπως τον αποκαλούσε η μάνατου, η αείμνηστη κυρα-Χρυσούλα), πήρε,νεαρός κι αυτός, το δρόμο για την Αμερική,όπου σταδιοδρομεί και προκόβει με τηγυναίκα του Μαρία. Η κόρη τους, Χρυ-σούλα Γρηγοροπούλου, αποφοίτησε πρό-σφατα από τη Νομική Σχολή του Πανεπι-στημίου THOMAS M. COOLEY της Πολιτείαςτου MICHIGAN με ειδικότητες στο Ποινικό,Οικογενειακό και Περιουσιακό Δίκαιο. Τηνπληροφορία μας διαβίβασε ο συμπατριώτηςμας Αριστείδης Τάγαρης, ο οποίος της εύ-χεται «καλή σταδιοδρομία, καλή τύχη καιευτυχία στον επαγγελματικό δρόμο πουεπέλεξε να διανύσει». Τη συγχαίρουμεκαι εμείς θερμά και της ευχόμαστε καλήεπιτυχία και πορεία σε όλους τους τομείςτης ζωής της.

Συμπατριώτες μας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού

ΙδιοκτήτηςΣύλλογος Ζουρτσάνων Αθήνας και Πειραιά

«Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ» Βερανζέρου 23Α, 104 32 Αθήνα

Τηλ.: 210 5239423•••

Εκδότης - Διευθυντής Βασίλειος Κ. Γλούμης

Ουρανουπόλεως 12, Τ.Κ. 111 42 Αθήνα Τηλ.: 210 2927747

•••Σύνταξη - Επιμέλεια έκδοσης:

Το Δ.Σ.•••

Ηλεκτρονική Σελιδοποίηση - Εκτύπωση Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.

Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τ.Κ. 13121 Τηλ.-Fax: 210 2619 003 - 210 2619 696

e-mail: [email protected]•••

EΙΣΦΟΡΕΣ ΕΤΗΣΙΕΣΕσωτερικού Ευρώ: 10

Εξωτερικού $ 40

Η Εκκλησία βρέθηκε στην πρωτοπορία του αγώνα τουΈθνους στο Έπος του 1940-41. Αμέσως μετά την κήρυξη τουπολέμου η Ιερά Σύνοδος, έπειτα από πρόσκληση και υπό τηνπροεδρία του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, συνήλθε σεέκτακτη συνεδρίαση και εξέδωσε ιστορικό διάγγελμα προς τολαό και εγκύκλιο προς τους Ιεράρχες, τους οποίους καλούσενα αναπέμψουν δεήσεις υπέρ υγείας, ενισχύσεως, ευοδώσεωςκαι νίκης των μαχομένων υπέρ βωμών και εστιών πνευματικώνπαιδιών της. Αμέσως με την έναρξη του πολέμου άρχισαν οιέρανοι για την ενίσχυση του Στρατεύματος και της δοκιμαζό-μενης πατρίδας. Το Μητροπολιτικό Συμβούλιο της ΑρχιεπισκοπήςΑθηνών με απόφασή του, κατόπιν προτάσεως του Αρχιεπι-σκόπου Χρυσάνθου, προτρέπει τα εκκλησιαστικά συμβούλιατων ναών, να παραδώσουν τα χρυσά αφιερώματα στηνΤράπεζα της Ελλάδος, το δε αντίτιμό τους να διατεθεί υπέρτης ενισχύσεως του Στρατεύματος. Το ίδιο έπραξε και τοΊδρυμα της Μεγαλόχαρης Τήνου. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος εμ-ψύχωνε όλους τους μαχητές με την αποστολή της εικόνας τηςΠαναγίας της Γλυκοφιλούσας και Μεγαλόχαρης. Η Βυζαντινήαυτή Παναγία έφερε με κεφαλαία γράμματα την αφιέρωση:«ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΞΗΡΑΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΥ ΗΜΩΝ ΣΤΡΑ-ΤΟΥ. ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ».

Οι κληρικοί βρίσκονται δίπλα στους στρατιώτες στα βουνάτης Πίνδου και θυσιάζονται για το Χριστό και την Πατρίδα.Είναι χαρακτηριστική η διήγηση ενός στρατιώτη για τηναγία μορφή και θυσία του στρατιωτικού ιερέως ΑρχιμανδρίτουΧρυσοστόμου Τσάκωνα: «Κεράσοβο Πωγωνίου 1940. Στις 11περνάνε αεροπλάνα (ιταλικά φυσικά) και βομβαρδίζουν σανδαίμονες πάνω από τα κεφάλια μας… Τη νύχτα, ενώ κοιμόμαστεσε μια μικρή Εκκλησία, ήρθαν μέσα κάτι στρατιώτες και στρι-μωχτήκανε κοντά μας. Έβρεχε ο Θεός, ο ύπνος ήρθε γρήγορακι όλη τη νύχτα νιώθαμε ζεστασιά. Την αυγή που ξυπνήσαμε,βλέπουμε να μπαίνει μέσα ένας νέος παπάς, μουσκεμένοςαπό τη βροχή. Απορούμε και μαθαίνουμε κάτι το πρωτάκουστο.Ο παπάς είχε έρθει με τους άλλους στρατιώτες και βλέπονταςτόσους πολλούς σε έναν τόσο μικρό χώρο, για να μην ενοχλήσεικανέναν, προτίμησε να μείνει ολονυχτίς έξω από το εκκλησάκι,χωρίς αντίσκηνο. Μόλις τον βλέπουμε σε αυτή την κατάσταση,σηκωνόμαστε όλοι όρθιοι και σκύβουμε μπροστά του. Εκείνοςκάνει το σταυρό του, μας καλημερίζει, ανάβει ένα κερί καιπροσεύχεται μπροστά στην εικόνα του Χριστού για την ειρήνητου κόσμου. Τον νιώθουμε σαν Χριστό και τον βάνουμε κατά-βαθα για πάντα στην ψυχή μας. Μετά που βγήκαμε, τραβάειμε μερικούς στρατιώτες για το χωριό Περιστέρι, χωρίς όμωςνα φτάσει ποτέ. Μια εχθρική βόμβα τον βρίσκει στο δρόμοκαι τον ρίχνει κάτω νεκρό. Ήταν ο πιο άγιος παπάς καιάνθρωπος που απάντησα στη στράτα της ζωής μου. Έτσι πο-ρεύονται και αγωνίζονται κλήρος και λαός».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΝΙΚΑΣ

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣΑγαπητοί συμπατριώτες, μέλη και φίλοι του Συλλόγου, αναγνώστες της εφημερίδας!

Είναι γνωστό ότι χωρίς τη δική σας, οικονομική και άλλη, υποστήριξη, ο Σύλλογός μας και ηεφημερίδα μας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Διοικητικού Συμβουλίου, δεν μπορούν ναεπιτελέσουν το σκοπό τους και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες σας. Τα έσοδα είναι λίγα, οιαπαιτήσεις πολλές και το ταμείο μας αδύναμο.

Μην ξεχνάτε, λοιπόν, να ενισχύετε την προσπάθειά μας με τις συνδρομές σας προς την εφημερίδα,αλλά και με τις τυχόν προσφορές σας προς το Σύλλογο, τις οποίες μπορείτε όχι μόνο να μας δίνετε«χέρι με χέρι» ευκαιριακά, όποτε συναντιόμαστε σε συνελεύσεις και εκδηλώσεις, αλλά και να μαςεμβάζετε στους τραπεζικούς λογαριασμούς που αναφέρουμε πιο κάτω, φροντίζοντας στο έντυποτης τραπεζικής κατάθεσης να αναγράφονται τόσο το ονοματεπώνυμό σας, με τρόπο που να μη μας δυ-σκολεύουν τυχόν συνωνυμίες, όσο και ο σκοπός της κατάθεσης (Π.χ. συνδρομή εφημερίδας ή ενίσχυσηΣυλλόγου κλπ.). Και να κρατάτε το αντίγραφο που θα παίρνετε από την τράπεζα, μέχρι να σαςδώσουμε την απόδειξη, που θα κόβει ο ταμίας μας αμέσως μετά την παραλαβή των χρημάτων σας.

Ιδού οι τραπεζικοί μας λογαριασμοί. Καλή αξιοποίηση! Προς όφελος της εφημερίδας μας, τουΣυλλόγου μας, του χωριού μας, όλων μας!

1) ΤΡΑΠΕΖΑ ALPHA BANK αρ. λογ. 232002 101038017IBAN GR 50 0140 2320 2320 0210 1038 017

2) ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ αρ. λογ. 6028 010224 822IBAN GR 33 0171 0280 0060 2801 0224 822

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41

Η Ζούρτσα σήμερα έχει ποδοσφαιρική ομάδα. Ονομάζεται «ΑΠΟΛΛΩΝΦΙΓΑΛΙΑΣ».

Ομάδα επίσημη, ερασιτεχνική, με διοίκηση και δελτία ποδοσφαιριστών.Έχει και γήπεδο. Δική της έδρα. Τα Ιλάκια. Γήπεδο αναγνωρισμένο από τηΔιεύθυνση Φυσικής Αγωγής του Νομού Ηλείας. Έχει ποδοσφαιριστές από τηΖούρτσα και τα γειτονικά χωριά. Μετέχει στα μικρά περιφερειακά πρωτα-θλήματα με άλλοτε καλά και άλλοτε μέτρια αποτελέσματα, ανάλογα με τηδυναμικότητά της. Είναι φτωχή ομάδα. Υπάρχει και λειτουργεί χάρις στο εν-διαφέρον και τη φροντίδα μερικών νέων συμπατριωτών μας, που αποτελούντη διοίκηση και διαθέτουν χρόνο και κόπο για να τα καταφέρουν. Διοργανώνουνκάθε καλοκαίρι το Δεκαπενταύγουστο μια εορταστική εκδήλωση στο χώροτου Γυμνασίου και με τα έσοδα καλύπτουν κάποιες από τις ανάγκες τηςομάδας. Είναι πολύ καλή εκδήλωση και στέφεται με επιτυχία. Μπράβο τους!Αξιέπαινη προσπάθεια.

Τα παλιά τα χρόνια η Ζούρτσα δεν είχε ομάδα. Δηλαδή δεν είχε επίσημααναγνωρισμένη ομάδα. Ποδόσφαιρο όμως είχε. Και πώς να μην έχει. Όπουυπάρχουν άνθρωποι, από τις πιο προηγμένες χώρες μέχρι τις πρωτόγονεςτης Αφρικής, πάντα τρέχουν παιδιά πίσω από μια μπάλα. Το ποδόσφαιροσυναρπάζει, είτε μετέχεις ως παίχτης είτε ως θεατής. Γι’ αυτό εδώ και εκατόκαι πλέον χρόνια αποκαλείται βασιλιάς των σπορ.

Όταν τελείωναν τα μαθήματα και τα γυμνασιόπαιδα γύριζαν στο χωριό,άρχιζε η δραστηριότητα. Για γήπεδο χρησιμοποιούσαν και τότε τα Ιλάκια.Μόνο που τότε ήταν χωράφι και το καλλιεργούσαν. Οι κατασκηνώσειςχτίστηκαν αργότερα. Τις πρώτες ημέρες κάθε άλλο παρά με αγωνιστικόχώρο έμοιαζε. Οι καλαμιές από το θερισμένο σιτάρι έκρυβαν ακόμα και τηνμπάλα. Παίξε-παίξε, όμως, σε καμιά βδομάδα καθάριζε σιγά σιγά ο τόπος,έφερναν και καμιά αξίνα, για να ισοπεδώνουν τα επικίνδυνα σημεία καιάρχιζε να παίρνει όψη. Για τέρματα έβαζαν απλά δύο πέτρες. Το ένα τέρμαήταν κατά τη μεριά της Τρανής βρύσης, ανατολικά, και το άλλο κατά τηΜουντρά, δυτικά. Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Τάκης Χατζής, Άγγελος Βουδούρης,Αριστείδης Βουδούρης, Φώτης Πολυχρονόπουλος, Γιώργος Δημοσθενίδης,Δημήτρης Αναστ. Τάγαρης, Παναγιώτης Δέδες, Κώστας Μανώλης και άλλοιπολλοί και ζητάω συγνώμη που δεν τους θυμάμαι. Ερχόταν και ο Βασίλης οΤσαγκάρης από την Αθήνα. Έφερνε μπάλα, εκείνη την παλιά με τη σαμπρέλακαι το δερμάτινο κορδόνι. Έπαιζε τερματοφύλακας. Ο μόνος που φόραγεσορτς την εποχή εκείνη. Είχε και γάντια και επιγονατίδες. Όλοι οι άλλοιέπαιζαν με τα ρούχα τους.

Κάθε απόγευμα στα Ιλάκια γινόταν αγώνας. Σταμάταγαν μόλις σουρού-πωνε. Εγώ ήμουνα πολλές φορές θεατής. Με έστελνε ο ξάδελφός μου οΔήμος, να πάω να ειπώ στον Γιώργο, ότι είπε ο πατέρας του, να έλθειαμέσως στο μαγαζί. Εγώ πήγαινα, καθόμουνα σε μια πέτρα κάτω από τιςελιές που υπήρχαν γύρω γύρω και έβλεπα. Δεν το έλεγα αμέσως στοΓιώργο. Περίμενα να τελειώσουν πρώτα. Και αυτό για δυο λόγους. Πρώτα,για να βλέπω το ποδόσφαιρο, φοβούμενος μήπως, αν το έλεγα, μπορεί ναέφευγε ο Γιώργος μαζί με μένα και να έχανα το θέαμα και, δεύτερον, για ναλείψω και εγώ κάποιες ώρες από το μαγαζί, που στην ηλικία μου τοθεωρούσα δέσμευση, σκλαβιά.

Κάποια χρονιά, δεν ξέρω για ποιο λόγο, τους απαγόρευσαν να παίζουνστα Ιλάκια. Δεν είχαν άλλο κατάλληλο χώρο. Τότε λοιπόν, ο μπάρμπα Δημη-τράκης ο Φλέσσας, ο πατέρας του γιατρού, τους επέτρεψε να παίζουν στοχωράφι του στη Λάκα, που ήταν δίπλα από το σπίτι του, μέσα στο χωριό. Τοκαθάρισαν από τα χορτάρια και άρχισε το παιχνίδι. Όμως εδώ δεν ήσαν απο-μονωμένοι όπως στα Ιλάκια. Ήσαντε στη μέση του χωριού. Μεγάλη φασαρία.Φωνές κακό, ξεσηκώθηκε όλη η γειτονιά. Από τα γύρω-γύρω σπίτια τουςέβλεπαν όλοι. Φαινόσαντε ακόμη και από το δρόμο της αγοράς. Τότε δενείχαν χτιστεί σπίτια στην αριστερή πλευρά του δρόμου, όπως κατεβαίνουμε.Από του Χριστόδουλου του Μπαρόγιωργα μέχρι του Οικονομόπουλου δενυπήρχε άλλο σπίτι. Έτσι είχανε από παντού θεατές. Είχαν μαζευτεί μερικοίστη μουριά του Γεραμούτσου και κοίταζαν, κάνοντας διάφορα σχόλια γιατην απόδοση των παικτών όπως:

Για κοίτα εκείνο το διαβολεμένο του Βεζίρη, τι ωραία που την κλωτσάει.(ο Φώτης ο Πολυχρονόπουλος). Εκείνο το ασταύρωτο του Γιαννικούλια την πάει ψηλότερα από όλους. (ο μετέπειτα Δήμαρχος).

Αν τύχεις μπροστά την ώρα που κλωτσάει ο Δημητράκης ο Τάγαρης, θασε κόψει στη μέση. Και άλλα τέτοια.

Αλλά δεν είχανε μόνο καλοπροαίρετους θεατές. Σε λίγο άρχισαν να κατα-φθάνουν κάποιες μανάδες και να απαιτούν να σταματήσουν αμέσως ταπαιδιά τους και να πάνε στο σπίτι. Βλέπεις, τότε το ποδόσφαιρο δεν είχε τηναποδοχή, την αναγνώριση που έχει σήμερα. Το θεωρούσαν κακό καιαπέτρεπαν τα παιδιά τους από το να ασχολούνται με αυτό. Ούτε λίγο ούτεπολύ, όποιος έπαιζε μπάλα, δεν ήταν καλό παιδί. Κάποιοι το προχωρούσαν

και πιο πέρα. Έλεγαν, ο τάδε είναι αλήτης, πίνει τσιγάρο και παίζει μπάλα.Πού να διανοηθούν ότι μετά από πολλά χρόνια οι γονείς θα προέτρεπαν

τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Για να γυμνάζονταικυρίως, αλλά και με την προσδοκία να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη σεπερίπτωση που γίνουν αστέρες.

Με το πέρασμα των χρόνων μεγαλώσαμε κι εμείς και πήραμε τησκυτάλη από τους προηγούμενους. Στην ηλικία μου καλή μπάλα έπαιζαν οΓιώργος ο Παυλούρος, ο Κωστάκης ο Κάσσαρης, που ερχόταν από την Αθήνα(ανεψιός της κυρά-Ντινούλας), και καλύτερος όλων ο Θανάσης ο Τάγαρης.Αληθινό ταλέντο, μεγάλος τεχνίτης της μπάλας. Αν ετύχαινε σε συνθήκεςιδανικές για προπόνηση και εκπαίδευση, θα άφηνε εποχή.

Μαζί τους κι εμείς οι άλλοι. Γιάννης Φλέσσας, Σπύρος Τάγαρης, ΔημητράκηςΤάγαρης (του Κούλη), Αλέξης Παυλούρος, Μάκης Βενετσανόπουλος, ΠαναγιώτηςΔαμπολιάς, Γιάννης Αδαμόπουλος, Σπύρος Μπιρπανάγος, Τάκης Καραχάλιος,Δημητράκης Βάγιας, Χρήστος Μανώλης, Σπύρος Αγγελόπουλος και άλλοι καιάλλοι.

Πήγαμε μια φορά στο Θολό να παίξουμε μπάλα. Δεν προλάβαμε το λεω-φορείο και γυρίσαμε στη Ζούρτσα με τα πόδια. Τρείς ώρες δρόμο μετά τοματς.

Μια φορά πάει να χτυπήσει σουτ, ένα μύτο, όπως λέγεται στην ποδοσφαιρικήδιάλεκτο, ξυπόλυτος, ο Σπύρος ο Μπιρπανάγος. «Βρίσκει» το πόδι του σεμια μάτσα και ξεκαυκαλώνεται το νύχι του μεγάλου δάχτυλου. Πλημμύρισεστα αίματα. Πάει σε μια άκρη, το κατουράει, ρίχνει επάνω λίγο χώμα και όλαεντάξει. Ξαναμπαίνει στο παιχνίδι. Απίστευτο! Τι να υποθέσει κανείς; Άγνοιακινδύνου; Μεγάλες αντοχές; Υπερβολική αγάπη για τη μπάλα; Μάλλον όλαμαζί.

Αργότερα πρωτοστατούσαν ο Αριστείδης ο Τάγαρης, ο αδελφός του οΦώτης, τα τρία παιδιά του Παναγιώτη του Κομπορόζου, ο Μέλιος ο Γκουβάτσος,απροσπέλαστος αμυντικός, και πάει λέγοντας, για να φτάσουμε στη σημερινήομάδα. Ζητάω συγνώμη που σίγουρα έχω παραλείψει πολλά παιδιά. Καιγιατί πιθανόν να μην τους θυμάμαι όλους, αλλά κυρίως γιατί δεν είχαπροσωπική αντίληψη και γνώμη για κάποιους. Άλλωστε, έλειψα πολλά απότα κατοπινά χρόνια από τη Ζούρτσα. Δεν αναφέρω, βέβαια, κανένα από ταπαιδιά που έπαιξαν ή παίζουν με δελτίο στην επίσημη ομάδα, διότι είναι πρό-σφατοι και άρα πιο γνωστοί.

Τέτοιο ήταν λοιπόν το ποδόσφαιρο στην παλιά Ζούρτσα. Αλλά φρόντιζανκαι για την ενημέρωσή τους για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα στην Ελλάδα ταπαιδιά εκείνα. Κάπου κάπου κυκλοφορούσε και καμιά αθλητική εφημερίδακαι με λαιμαργία έπεφταν όλοι πάνω της, να ενημερωθούν.

Σε μια τέτοια σκηνή έτυχα κι εγώ κάπου εκεί στο 1951-52. Ήτανε Ιούλιοςμήνας και είχαμε γυρίσει από αλώνισμα στα Παλιοκάτινα. Μπροστά, λοιπόν,στο μαγαζί του Αντώνη του Φάμελου, που ήταν δίπλα από το σημερινό Φαρ-μακείο, είχανε μαζευτεί μερικά γυμνασιόπαιδα, ο Παναγιώτης ο Δέδες, οΤάκης ο Χατζής, ο Γιώργος ο ξάδελφός μου και άλλοι και διάβαζαν την εφη-μερίδα «Αθλητική Ηχώ». Πλησιάζω και εγώ δειλά δειλά και διαβάζω ταμεγάλα γράμματα της πρώτης σελίδας. Τα θυμάμαι ακριβώς:

«Ο Ολυμπιακός κατέκτησεν το Πρωτάθλημα Ελλάδος, επιβληθείς τουΠαναθηναϊκού στον μεταξύ τους αγώνα με σκορ 1-0. Το τέρμα εσημείωσενεις το 38ο λεπτό ο Μεσολογγίτης!». Αυτή ήταν η πρώτη επαφή μου με τοεκτός Ζούρτσας ποδόσφαιρο. Από τη στιγμή εκείνη έγινα Ολυμπιακός!..

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΙΔΗΣ

3Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2014

Το Ποδόσφαιρο στη Ζούρτσα

Κάποια από τα παιδιά που έπαιζαν στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Όρθιοι από αριστερά: Δημητράκης Τάγαρης, Χρύσανθος Λαμπρόπουλος,

Σπύρος Τάγαρης, Σπύρος Κωλέτης, Νίκος Παλαιοθόδωρος. Καθιστοί από αριστερά: Ζαχαρίας Κριτσέλης, Νίκος Δημοσθενίδης, Θανάσης

Τάγαρης, Σπύρος Αγγελόπουλος.


Η σελίδα του Λαογραφικού μας ΜουσείουΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΦΙΓΑΛΙΑΣ

ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΗ ομορφιά, η αξία και η χρησιμότητα του λα-

ογραφικού μας μουσείου είναι αναμφισβήτητη.Τα εκθέματά του είναι τεκμήρια της ζωής, τηςιστορίας και της παράδοσής μας. Και πάρα πολλάαπ’ αυτά είναι πραγματικά έργα τέχνης.

Το έχουμε γνωρίσει όλοι; Το έχουμε ξανά καιξανά επισκεφθεί, με χρονική άνεση και ηρεμία,ώστε να ανακαλύψουμε όλα τα μυστικά του, ναγνωριστούμε καλά με τα εκθέματά του, για να τααπολαύσουμε όσο πληρέστερα γίνεται; Έχουμεξεναγήσει εκεί τα παιδιά μας, τους φίλους μας,τους επισκέπτες μας, οι οποίοι σίγουρα θα κρα-τήσουν το μουσείο σαν μια καλή και ενδιαφέρουσα(ίσως την πιο ενδιαφέρουσα) ανάμνηση από τοχωριό μας; Έχει αξιοποιηθεί παιδαγωγικά απότους μαθητές των σχολείων μας; Είναι κρίμαένας τέτοιος θησαυρός, μέσα σε όμορφες αίθουσεςενός πολύ όμορφου παραδοσιακού κτηρίου, ναμένει αναξιοποίητος, ενώ είναι ικανός να διδάξει,να διαπαιδαγωγήσει και να ψυχαγωγήσει. Είναισαν να χτίσαμε και εξοπλίσαμε ένα σχολείο,επειδή το είχαμε ανάγκη, και τώρα το κρατάμε(σχεδόν) κλειστό!

Το λαογραφικό μας μουσείο πρέπει να γίνειπόλος έλξης και των μόνιμων κατοίκων του χωριούκαι των συμπατριωτών μας που διαμένουν αλλού

και των κατοίκων άλλων γειτονικών περιοχών,τουλάχιστον των πλησιέστερων. Απαραίτητη προ-ϋπόθεση είναι, βέβαια, να γνωρίζουν την ύπαρξήτου αλλά και την αξία των εκθεμάτων του.

Προς την κατεύθυνση αυτή, της προβολήςτου μουσείου μας, πολύτιμη είναι μια εργασίαπου εκπόνησαν με υπευθυνότητα, επιμέλεια καιμεράκι δύο νέοι συμπατριώτες μας: η καθηγήτριαφιλολογίας Έλενα Νικ. Παπαδοπούλου κατέγραψετα αντικείμενα-εκθέματα του μουσείου κατά ενό-τητες και τα φωτογράφισε μαζί με το ΓιώργοΆγγ. Κουτσόπουλο, μηχανολόγο, καθηγητή Τε-χνικής Εκπαίδευσης. Έτσι προέκυψαν πολλές καιεξαιρετικές φωτογραφίες, καθεμιά απ’ τις οποίεςαπεικονίζει ένα ή περισσότερα εκθέματα, με τηνονομασία τους και με πληροφορίες για τη χρήσητους. Τις φωτογραφίες αυτές η εφημερίδα θα δη-μοσιεύσει σε συνέχειες, αρχίζοντας από το παρόνφύλλο, προκειμένου να συμβάλει στην καλύτερηγνωριμία των αναγνωστών με το μουσείο. Ευχα-ριστούμε θερμά τους ως άνω συμπατριώτες μαςκαι ευχόμαστε να μονιμοποιηθεί η συνεργασίαμας, γιατί ο σύλλογος και η εφημερίδα έχουνανάγκη όλους και μάλιστα τους νέους, που μπο-ρούν να βοηθήσουν με τις σπουδές και τις γνώσειςτους, με τις δεξιότητές τους, με τις φρέσκες

ιδέες τους και τις αντοχές τους. Αλλά και άλλοι συμπατριώτες μας εκδηλώνουν

το ενδιαφέρον τους και συστρατεύονται στηνπροσπάθεια ανάδειξης και αξιοποίησης του μου-σείου, ενόψει, μάλιστα, της συμπλήρωσης (τουχρόνου, τον Οκτώβριο) δεκαετίας από την επίσημηέναρξη της λειτουργίας του. Ήδη τον περασμένοΑύγουστο, όπως μας πληροφόρησαν, σε μια άτυπησύσκεψή τους στο χωριό, συζήτησαν και ιεράρ-χησαν στόχους και ενέργειες που μπορούν καιπρέπει να γίνουν προς την κατεύθυνση αυτή, καιπου αφορούν τόσο την εσωτερική οργάνωση καιλειτουργία του μουσείου, όσο και την προς ταέξω προβολή του, ώστε το πολιτιστικό «κεφάλαιο»που στεγάζεται εκεί, να μην παραμένει «παγωμέ-νο», αλλά να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατότρόπο, προς όφελος των κατοίκων του χωριούκαι της ευρύτερης περιοχής.

Καλή αρχή, λοιπόν, στη νέα κοινή και συντο-νισμένη προσπάθεια να πάρει το μουσείο τη θέσηπου του αξίζει στη ζωή μας. Ευχόμαστε και ελπί-ζουμε να συμβάλει σ’ αυτό και η δημοσίευση τωνφωτογραφιών, που αρχίζει σήμερα, αμέσως πιοκάτω.


ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΕΑΣ ΦΙΓΑΛΙΑΣΚαταγραφή και επιμέλεια παρουσίασης αντικειμένων-εκθεμάτων: Έλενα Παπαδοπούλου

Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτσόπουλος, Έλενα ΠαπαδοπούλουΣ Κ Ε Υ Η

• Χάλκινο σκεύος – λεκάνη• 2 χάλκινα ταψιά (το 1 από Ελένη Παπανδρέου)• Παγούρι μεταλλικό• Τζίτσα – ξύλινο σκεύος για μεταφορά νερού (δωρεά Δημ. Γ. Λιάπη)• Τέτζερης (2 κομμάτια) – ο 1ος από Ελένη Παπανδρέου και ο 2ος από

Κων/νο και Μαρία Παληοθόδωρου

• Γουδί ψηλό και 2 γουδιά χαμηλά (όλα ξύλινα)• Τηγάνι για αυγά (δωρεά Ξανθής Ζαριφοπούλου)• Κατσαρολάκι χάλκινο• 2 καβουρδιστήρια καφέ• Χάλκινο σουρωτήρι

• 2 τσουκάλια χάλκινα (το 1 από τη ΜαριγούλαΣερεμέτη - Κυρίτση και το άλλο από Αθανάσιοκαι Τούλα Τσουκαλά)

• Λαήνι – κεραμικό σκεύος για μεταφορά κρα-σιού

• Βίκα – κεραμικό σκεύος μεταφοράς νερού(δωρεά Κλεώνης Ευθ. Μανώλη)

• Πολυσκεύος χάλκινο – για ταυτόχρονη με-ταφορά διαφορετικών φαγητών από τουςαγρότες όταν πήγαιναν στο χωράφι

• Γαβάθα χάλκινη σκαλιστή

• Σέσουλα χάλκινη

• Πολυτσίγκελο – κυκλικό εργαλείο με

γάντζους για να κρεμάνε διάφορα τρόφιμα

Συνέχεια στο επόμενο φύλλο μας

Το παρόν άρθρο αποτελεί ένα αφιέρωμα στο σι-δηροδρομικό σταθμό «Φιγαλία», το σταθμό του χωριούμας. Η αφορμή μού δόθηκε, όταν εντελώς τυχαίαέπεσε στα χέρια μου ένα DVD με ντοκιμαντέρ αφιε-ρωμένο στη Ζούρτσα. Καθώς έβλεπα τα πλάνα απότο σιδηροδρομικό σταθμό, με τις διελεύσεις τωντρένων, νοστάλγησα τις παλιές καλές εποχές, τα παι-δικά μου χρόνια.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα το χωριό μας, όπωςκαι τα γύρω χωριά, είχαν το προνόμιο να συνδέονταισιδηροδρομικώς με την Αθήνα και σχεδόν με όλη τηνΠελοπόννησο. Αυτό, για πολλά χρόνια, υπήρξε ένασημαντικό πλεονέκτημα για το χωριό μας, επειδή τοοδικό δίκτυο δεν ήταν ανεπτυγμένο και η απόκτησηαυτοκινήτου ήτανε δύσκολη υπόθεση. Το τρένο χρη-σιμοποιήθηκε ευρύτατα, τόσο από τους Ζουρτσάνους,όσο και από τους συμπολίτες που διέμεναν στηνΑθήνα για τις μετακινήσεις τους, από και προς τοχωριό μας.

Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σιδηροδρόμουστην Πελοπόννησο, στο σταθμό είχε δοθεί η ονομασία«Θολό». Μετέπειτα δόθηκε η ονομασία «Φιγαλία»,μιας και ο κύριος όγκος επιβατών προερχότανε απότο χωριό μας.

Σαν σιδηροδρομική εγκατάσταση διέθετε το σταθ-μαρχείο, χώρο αναμονής επιβατών, αποθήκη εμπο-ρευμάτων και, το κυριότερο, το οίκημα για τη διαμονήτου σταθμάρχη. Εκτός από την κύρια γραμμή διέθετεδύο επιπλέον τροχιές, τη μια για διασταύρωση αμα-ξοστοιχιών και την άλλη για εναπόθεση εμπορικώνβαγονιών. Ο σταθμός ήταν επανδρωμένος από τοσταθμάρχη, υπεύθυνο για την κυκλοφορία και την έκ-δοση εισιτηρίων, και από τον κλειδούχο, για το χειρισμότων αλλαγών, τη φόρτωση εμπορευμάτων και απο-σκευών στα τρένα και τους ελιγμούς των εμπορικώνβαγονιών.

Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, η τότειδιωτική σιδηροδρομική εταιρία Σ.Π.Α.Π. (ΣιδηρόδρομοιΠειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου) διέθετε λεωφορείοανταποκρινόμενο με όλα τα τρένα. Στο χωριό επίσηςυπήρχε πρακτορείο εκδόσεως εισιτηρίων, που το δια-χειρίζονταν ο αείμνηστος Φάμελος Αντώνιος. Ο πα-τέρας μου, ανάμεσα στις αναμνήσεις των εφηβικώντου χρόνων, στη δεκαετία του ’50, θυμάται το πρώτολεωφορείο των Σ.Π.Α.Π., προερχόμενο από το Θολό,να το υποδέχονται με χαρά και περιέργεια πολλοίΖουρτσάνοι στην πλατεία του Ρέντζιου. Μέχρι τότεοι κάτοικοι εξυπηρετούνταν με ένα ταξί του αείμνηστουΠολυχρονόπουλου Γρηγόρη.

Από τα παιδικά μου χρόνια ταξίδευα από και προςτο χωριό μου με το τρένο, στις γιορτές του Πάσχακαι τα καλοκαίρια. Η κίνηση του σταθμού ήταν ικανο-ποιητική. Δεν θα ξεχάσω τον ήχο του τηλέγραφου,

όταν οι γονείς μου προμηθεύονταν τα εισιτήρια απότο σταθμάρχη, την αποβάθρα γεμάτη επιβάτες μεπολλές αποσκευές, τους νέους του χωριού με τις μο-τοσικλέτες τους να περιμένουν να τις τοποθετήσουνστη σκευοφόρο του τρένου, τα καλοκαίρια τους ξένουςτουρίστες που αποβιβάζονταν εκεί, για να κατασκη-νώσουν στο κάμπινγκ του Θολού, δίνοντας μεγάληοικονομική ανάσα στην περιοχή. Πέραν της επιβατικήςκίνησης ο σταθμός είχε και αξιόλογη εμπορική κίνηση.Ανά τακτά χρονικά διαστήματα εμπορικές αμαξοστοι-χίες εναπόθεταν βαγόνια στο Θολό, είτε για να αφή-σουν λιπάσματα, είτε για να φορτωθούν αγροτικάπροϊόντα για την Αθήνα. Ο σταθμός «Φιγαλία» παρέ-μεινε ανοικτός έως τα τέλη του ’98.

Η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου της Τριπόλεωςκαι η εύκολη απόκτηση αυτοκινήτου (αρχές της δε-καετίας του ’90) έστρεψαν τον κόσμο προς τις οδικέςμεταφορές. Δυστυχώς, από τα μέσα της δεκαετίαςτου ’90, η κίνηση άρχισε να μειώνεται και ο σταθμόςέχασε την αίγλη που είχε κάποτε.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις απαξίωσαν το σιδηρό-δρομο στην Πελοπόννησο. Δεν ενδιαφέρθηκαν γιατον εκσυγχρονισμό του και τον άφησαν στην τύχητου. Το 2011 η τότε κυβέρνηση του ελληνικού κράτους,επικαλούμενη μεγάλα οικονομικά ελλείμματα, απο-φάσισε να διακόψει τη λειτουργία του σιδηροδρόμουστην Πελοπόννησο, με εξαίρεση τη γραμμή Ολυμπία-Κατάκωλο, τον Οδοντωτό, και τον προαστιακό τηςΠάτρας.

Από το σταθμό του χωριού μας τα τελευταία επι-βατικά τρένα πέρασαν στις 31/01/2011. Από τότε μιαάπλετη σιωπή επικράτησε στη περιοχή του Θολού. Ταστριγκλίσματα της πέδης και το σφύριγμα του τρένουέπαψαν να ακούγονται. Με την πάροδο του χρόνουοι γραμμές άρχιζαν να σκουριάζουν και να καλύπτονταιαπό χόρτα, δίνοντας την εικόνα ενός μελαγχολικούτοπίου. Αν είχε φωνή ο σταθμός, σίγουρα θα μπορούσενα μας διηγηθεί ιστορίες από τη δράση του στο δίκτυοτης Πελοποννήσου αλλά και να διαμαρτυρηθεί γιατην άσχημη κατάληξή του. Παραμένει εκεί για να μαςθυμίζει, ότι κάποτε κυκλοφορούσε τρένο στον τόπομας.

Αλλά το να παραμένουμε μελαγχολικοί και παθη-τικοί θεατές αυτής της κατάστασης και να διηγούμαστε«περασμένα μεγαλεία», δεν ωφελεί. Γι’ αυτό θα ήθελανα ολοκληρώσω την αναφορά μου στο σιδηρόδρομομε έναν προβληματισμό, που μπορεί και πρέπει ναμας οδηγήσει από τη μοιρολατρική αποδοχή «τετελε-σμένων» γεγονότων και την απραξία, στη διεκδικητικήδράση:

Όπως επιδοτείται κάθε κράτος-μέλος της Ευρω-παϊκής Ένωσης (συμπεριλαμβανομένης και της Ελ-λάδας) για άγονες γραμμές λεωφορείων, πλοίων και

αεροπλάνων σε ακριτικές και μη περιοχές, γιατί ναμην επιδοτείται και για το σιδηρόδρομο; Την 1-9-2012 ο Ο.Σ.Ε. δρομολόγησε ένα εκδρομικό τρένοαπό τον Πύργο στην Κόρινθο, μέσω Τριπόλεως. Συμ-μετείχα σε εκείνο το ωραίο ταξίδι και παρατήρησατην έκπληξη και τον ενθουσιασμό των ανθρώπων,που, όταν άκουσαν να περνάει τρένο, μετά από ενάμισιχρόνο σιωπής του, έβγαιναν με λαχτάρα στα μπαλκόνιακαι άφηναν τις δουλειές τους για να το κοιτάξουν.Γιατί, ας μη γελιόμαστε: γενιές και γενιές είχαν ζήσειμε το τρένο, που τους εξυπηρετούσε, έδινε ζωή σταμέρη από όπου περνούσε και σε μια μέρα το χάσανεγια πάντα. Για πάντα; Μήπως είναι πολύ βαρύ αυτόγια να το καταπιούμε και να το χωνέψουμε; Μήπως,αντίθετα, θα έπρεπε οι Δήμοι, οι τοπικές κοινότητες,η Τοπική Αυτοδιοίκηση γενικά, όλοι οι φορείς καισύσσωμος ο λαός της Πελοποννήσου να θέσουνξανά το θέμα επί τάπητος και να διεκδικήσουμε όλοιμαζί την επαναλειτουργία του σιδηροδρόμου; Τασχόλια δικά σας…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝ. ΚΑΣΣΑΡΗΣ


Στο περυσινό αντίστοιχο φύλλο της με αρ. 119,η εφημερίδα μας έκανε εκτενή αναφορά στην εξέ-γερση του Πολυτεχνείου (17 Νοεμβρίου 1973), μετην ευκαιρία της συμπλήρωσης 40 χρόνων απότον ξεσηκωμό, που σήμανε και την αρχή τουτέλους για τη χουντική δικτατορική εφταετία (1967-1974). Τα γεγονότα εκείνων των ημερών η χούντατα έβαψε στο αίμα, στρέφοντας τα αστυνομικάκαι στρατιωτικά πυρά αδιακρίτως εναντίον πάντων:των μέσα, των έξω, ακόμη και των ανύποπτωνπολιτών.

Εντούτοις, κάποιοι αμφισβητούν ή και αρνούνταιτην ύπαρξη νεκρών εκείνες τις μέρες. Άλλοι ωςαπληροφόρητοι ή κακώς πληροφορημένοι (ή καιπαντελώς ανιστόρητοι). Άλλοι, όμως, είτε μεμο-νωμένα άτομα είτε -κυρίως- πολιτικοί σχηματισμοί,είναι οι αμετανόητοι νοσταλγοί φασιστικών ιδεώνκαι δικτατορικών μορφωμάτων, που σκόπιμα γίνονταιπαραχαράκτες της ιστορίας και κλείνουν τα μάτιαμπρος στις αλήθειες της. Κάποτε που ρώτησαντον αρχιμάστορα της ναζιστικής προπαγάνδαςΓκέμπελς αν υπάρχουν κρεματόρια, στα οποία ηναζιστική Γερμανία εξολοθρεύει τους Εβραίους,απάντησε: «Αδύνατον! Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο,θα το γνώριζα»! Έτσι και κάποιοι ισχυρίζονται καισήμερα ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείοκαι ότι όλα αυτά είναι μύθος! Φτάνουν, μάλιστα,στο σημείο να σκορπίζουν και «διαφημιστικό υλικό»με τέτοια ιερόσυλα συνθήματα. Έχουν, βέβαια,

τους λόγους τους: είναι ιδεολογικά στενοί συγγε-νείς με τους θύτες και φιλοδοξούν να γίνουν οιδιάδοχοί τους!

Για την ύπαρξη νεκρών και τραυματιών μαρ-τυρούν και οι εφημερίδες εκείνων των ημερώνκαι αρκετές έρευνες. Μικροδιαφορές μεταξύ τωνερευνητών υπάρχουν μόνον ως προς τον αριθμότους. Ως πιο αξιόπιστη και εμπεριστατωμένη θεω-ρείται η ιστορική έρευνα ενός από τους πιο επίση-μους και φερέγγυους ερευνητικούς φορείς τηςχώρας μας, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, σύμ-φωνα με την οποία οι νεκροί εκείνων μόνο τωνημερών (εκτός των άλλων 88 νεκρών και 1.103

τραυματιών της χούντας) ανέρχονται σε 24. Ταονόματά τους παρατίθενται μαζί με σύντομα βιο-γραφικά στοιχεία και με πληροφορίες γύρω απότο θάνατό τους. Έχουμε τα πλήρη στοιχεία αλλάόχι και τον απαιτούμενο χώρο για τη δημοσίευσήτους. Γι’ αυτό παραθέτουμε μόνο τα ονόματά τουςκαι την ηλικία τους, ως μικρό αφιέρωμα στημνήμη τους και γενικότερα ως αφιέρωμα στηνεπέτειο του Πολυτεχνείου. Είναι οι εξής:1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου (57). 2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη (17). 3. Σωκράτης Μιχαήλ (57). 4. Τoril Margrethe Engeland του Per Reidar (22). 5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη (26)

{ίσως ήταν από τα μέρη μας}. 6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα (22).7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου (35). 8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου (31). 9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου (24). 10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζ. Αγγελή (76). 11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος (19). 12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου (23). 13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου (16). 14. Δημήτριος Παπαϊωάννου (60). 15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου (47). 16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου (17). 17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους (52). 18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (43).19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος (59). 20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου (63). 21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου (20). 22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου (44). 23. Ευστάθιος Κολινιάτης (47). 24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου (22).


Σιδηροδρομικός Σταθμός Φιγαλίας

O σιδηροδρομικός σταθμός Φιγαλίας εν λειτουργία

…και σήμερα εν μαρασμώ

ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ;ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 41Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Εμβληματικό έργο του γλύπτη Μέμου Μακρή στο προαύλιο του Πολυτεχνείου


Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α Επιτυχίες➤ Ο Γκουβάτσος Κων/νος του Γεωρ-

γίου εισήχθη στο Τμήμα ΠολιτικώνΜηχανικών του ΕΜΠ.

➤ Ο Κομπορόζος Γεώργιος του Χρή-στου εισήχθη στο Τμήμα Πληρο-φορικής με κατεύθυνση στηνΒιοϊατρική του ΠανεπιστημίουΘεσσαλίας.

➤ Η Μάρθα Αθανασοπούλου, κόρητης Δέσποινας Μπινιώρη, εισήχθηστο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμηςκαι Ιστορίας του Παντείου Πανεπι-στημίου, και έλαβε υποτροφία απότο University of Nicosia - Τμήματης Νομικής.

➤ Ο Κόλιας Αναστάσιος του Βασι-λείου, εγγονός της ΓιαννούλαςΚάσσαρη, εισήχθη στο Τμήμα Πλη-ροφορικής του ΠανεπιστημίουΠειραιά.

➤ Η Αναστασία Μακρή (κόρη τηςΖαχαρούλας Χατζή) ολοκλήρωσεμε «άριστα» το μεταπτυχιακό τηςστο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθη-νών, στον τομέα της «Ολοκληρω-μένης Ανάπτυξης και Διαχείρισηςτου Αγροτικού Χώρου».

➤ Ο Παπαδάκης Μανόλης (γιος τηςΓιώτας Παπαγιώργου) εισήχθη στοΠανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Χρη-ματοοικονομικό-Τραπεζικό τμήμα.

➤ Ο Κουλίκας Αναστάσιος - Ειρη-ναίος του Γεωργίου, εισήχθη στηΣχολή Ικάρων.

➤ Ο Καππής Δημήτριος του Πανα-γιώτη εισήχθη στη ΦιλοσοφικήΣχολή Κομοτηνής.

➤ Η Μπινιώρη Παναγιώτα του Νικο-λάου εισήχθη στο ΤΕΙ Μουσειολο-γίας Πύργου.

➤ Ο Μπιμπής Γεώργιος του Χρή-στου εισήχθη στη Σχολή Εμπορο-πλοιάρχων Κεφαλληνίας.

➤ Ο Κατσώλης Αλέξανδρος τουΑναστασίου εισήχθη στο ΤΕΙ Ηλε-κτρολόγων Μηχανικών Κρήτης.

➤ Η Κρανίτη Παναγιώτα του Αλε-ξίου εισήχθη στο ΤΕΙ Νοσηλευτι-κής Διδυμοτείχου.

➤ Η Δούφα Αθηνά του Παναγιώτηεισήχθη στο ΤΕΙ Γεωπονικής Κα-λαμάτας.

Τα θερμά μας συγχαρητήρια.Καλές σπουδές.

Γεννήσεις➤ Ο Κρεσταινίτης Γεώργιος του

Αθανασίου και η Φανή Κατσιώληαπέκτησαν αγοράκι.

➤ Ο Αναστάσιος Μπαρόγιωργας τουΣωτηρίου και η Γλυκερία Κατσάμ-πουλα απέκτησαν κοριτσάκι.

➤ Η Μαρία Γιαννίτσα και ο συζυγόςτης Xαράλαμπος στις 1-8-2014,απέκτησαν αγοράκι.

➤ O Θεόδωρος και η Ερασμία Γκου-βάτσου απέκτησαν αγοράκι.

➤ Στις 28-03-2014 η Ιφιγένεια Μπιρ-πανάγου του Κων/νου και ο ΖένοςΧαράλαμπος απέκτησαν αγοράκι.

Ευχόμαστε να τους ζήσουν τανεογέννητα.

Βαφτίσεις➤ O Δημήτριος Μπαρόγιωργας και

η σύζυγός του Αναστασία βάπτι-

σαν το αγοράκι τους στις 23 Αυ-γούστου 2014 και του έδωσαν τοόνομα Φώτης.

➤ Ο Γεώργιος Τάγαρης του Φωτίουκαι η Παναγιώτα Κρεσταινίτη βά-πτισαν το κοριτσάκι τους και τουέδωσαν το όνομα Χριστίνα.

➤ Ο Παναγιώτης Πάλλας του Γεωρ-γίου και η σύζυγός του Χρυσάνθηβάπτισαν το αγοράκι τους και τουέδωσαν το όνομα Γεώργιος.

➤ Στην Αθήνα ο Γεώργιος Λιάπηςτου Παναγιώτη και η σύζυγός τουΒάσω βάπτισαν το κοριτσάκι τουςκαι του έδωσαν το όνομα Ροδόπη-Φωτεινή.

Ευχόμαστε να τους ζήσουν τανεοφώτιστα.

Γάμοι➤ Στις 4 Μαΐου 2014 τελέστηκε ο

γάμος της Αθανασίας ΧρήστουΒλάχου με τον εκλεκτό της καρ-διάς της Μηνά Χαληκά, από τηνΚαλαμάτα.

➤ Στις 21 Αυγούστου 2014 τελέ-στηκε στον Άγιο Νικόλαο Ν. Φιγα-λίας ο γάμος του ΔημήτρηΜπαρόγιωργα και της Αναστα-σίας.

➤ Στις 6 Σεπτεμβρίου 2014 τελέ-στηκε στον Άγιο Νικόλαο Ν. Φιγα-λίας ο γάμος της Άννας Χατζήμετά του Γιάννη Γιαννακόπουλου.

➤ Στις 13 Σεπτεμβρίου 2014 τελέ-στηκε στον Άγιο Νικόλαο Ν. Φιγα-λίας ο γάμος του ΠαναγιώτηΧατζή του Δημητρίου και της Μα-νιάτη Γεωργίας του Χρήστου.

➤ Στις 21 Σεπτεμβρίου 2014 τελέ-στηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Κα-ναλιώτισσας Πρεβέζης ο γάμοςτου Αλκιβιάδη Παύλου του Γεωρ-γίου (ιερέα) και της ΓεωργίαςΔόση.

➤ Η Κατερίνα Παπαδοπούλου (κόρητου ιερέως Βασιλείου Παπαδοπού-λου και της Ναυσικάς) και ο Νικό-λαος Σκουλαρίκος τέλεσαν τουςγάμους τους στις 4 Οκτωβρίου2014, στον Ιερό Ναό ΠαμμεγίστωνΤαξιαρχών Κορυδαλλού.

Ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένοι.

Θάνατοι➤ Απεβίωσε στην Αμερική στις 13

Αυγούστου 2014 ο Χατζής Αρι-στείδης ετών 76 και ετάφη εκεί.

➤ Απεβίωσε στην Αθήνα στις 28 Αυ-γούστου 2014, ο Χρήστος Λιάπηςτου Αναστασίου, ετών 79 και κη-δεύτηκε στο κοιμητήριο του Μονα-στηριού.

➤ Απεβίωσε στις 28 Αυγούστου2014 ο Νικόλαος Δρακόπουλος(σύζ. της Αιμιλίας Ζαριφοπούλου)και ετάφη στο νεκροταφείο Ζω-γράφου.

➤ Στις 6 Σεπτεμβρίου 2014 απε-βίωσε στο Κρυονέρι ο Τρίμμης Δη-μήτριος ετών 90 και κηδεύτηκεστο Κρυονέρι.

➤ Στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 απε-βίωσε στο Θολό ο Αλτάνης Χρι-στόφορος ετών 88 και ετάφη εκεί.Τα θερμά μας συλλυπητήρια

στους οικείους τους.

ΕΦΥΓΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤ. ΛΙΑΠΗΣ έφυγεαπό κοντά μας στις 28-8-2014 σε ηλικία79 ετών και αναπαύεται στο νέο κοιμητήριοτου χωριού μας.

Ήταν παντρεμένος με την Ντίνα Γεωργ.Δημοσθενίδου και ζούσε στην Αθήνα, όπουσυνέδεσε πολύ μεγάλο μέρος της ζωήςτου με το Σύλλογό μας και αφιέρωσε όλεςτου τις δυνάμεις στην ευόδωση των σκοπώντου, στελεχώνοντας μάλιστα το ΔιοικητικόΣυμβούλιο επί μακρά σειρά ετών.

Στην κηδεία του, εκτός από το πλήθοςτων συγχωριανών μας, παραβρέθηκαν μέληκαι φίλοι του Συλλόγου και μέλη του Διοι-κητικού Συμβουλίου, κατά παράκληση και

εξουσιοδότηση του οποίου, το μέλος του Συλλόγου μας Ιωάννης Αντω-νόπουλος απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό:

«Αγαπητέ μας Χρήστο, φίλε, συμπατριώτη, συνεργάτη και αγωνιστήτου Συλλόγου μας.

Είμαι βέβαιος ότι δεν επιθυμείς επικήδειους με συγκινητικά λόγια,γιατί δεν υπήρξες άνθρωπος των λόγων αλλά των έργων και της δράσης,όπως δείχνει η πολύχρονη πολιτεία σου μέσα στο Σύλλογο. Μη θεωρήσεις,λοιπόν, ότι σου εκφωνώ λόγο. Απλώς, για να απαλύνουμε λίγο και τηθλίψη αυτών των στιγμών, μια απλή κουβέντα θέλω να κάνω μαζί σου,σαν αυτές που μας άρεσε να κάνουμε στο χωριό ή στην Αθήνα, όποτεσυναντιόμαστε σε εκδηλώσεις του Συλλόγου.

Συνήθιζες να μας αιφνιδιάζεις ευχάριστα: με την καλή σου παρέα καικουβέντα. Με το αδιάλειπτο επί δεκαετίες ενδιαφέρον σου για τοΣύλλογο Ζουρτσάνων Αθήνας-Πειραιά και για την εφημερίδα μας. Μετο ρεκόρ συμμετοχών σου στο Διοικητικό Συμβούλιο και το ρεκόρ πα-ρουσιών σου στα Γραφεία του Συλλόγου, τότε που μια φορά τηνεβδομάδα έμεναν ανοιχτά για την καλύτερη επαφή με τα μέλη, σεεποχές πιο δύσκολες επικοινωνιακά. Με την αγωνία σου για τη Ζούρτσακαι για τα προβλήματα των εδώ συμπατριωτών μας, που δεν είναι καιλίγα. Θυμάμαι τη δικαιολογημένη πικρία και διαμαρτυρία σου, αλλά καιτην αγανάκτησή σου, για δύο από αυτά, που δικαίως τα θεωρούσεςζωτικής σημασίας: την ελλιπέστατη λειτουργία του αγροτικού ιατρείουκαι τις συνεχείς και βασανιστικές διακοπές του νερού. Αν ήσουν εδώ τοκαλοκαίρι, θα πικραινόσουν πάλι, βλέποντάς τα να παραμένουν άλυτα.Ήθελες να τα δεις λυμένα, αλλά δεν πρόλαβες, χωρίς να είναι δική σουη ευθύνη.

Δεν έχουμε, άλλωστε, να σου καταλογίσουμε για τίποτα ευθύνες,εκτός από το μικρό παράπονο -ας το πούμε έτσι- ότι χθες μας έκανεςέναν ακόμη αιφνιδιασμό, που τη φορά αυτή, όμως, ήταν ο πιο μεγάλος,πολύ δυσάρεστος και, δυστυχώς, ο τελευταίος. Και ο θάνατός σου, πουμας γεμίζει πένθος, βρήκε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας,που επί τόσα χρόνια ήσουν παρών και υπηρέτησες με συνέπεια, σκορπι-σμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, λόγω του καλοκαιριού, πουακόμα διαρκεί. Ο πρόεδρος Βασίλης Γλούμης στη μακρινή Κρήτη, άλλαστελέχη στην ακόμα πιο μακρινή Κω και άλλοι αλλού. Δύο κυρίες, μέλητου Διοικητικού Συμβουλίου, που βρίσκονται ακόμα στη Ζούρτσα καιαυτή την ώρα είναι εδώ και ακούνε την κουβέντα μας, δε θα άντεχαν τοπικρό ποτήρι να σου απευθύνουν τον τελευταίο χαιρετισμό, και κατανοούμεαυτή τη δυσκολία τους. Έτσι, ο κλήρος έπεσε στον -υποτίθεται!- πιο ψύ-χραιμο και πιο ανθεκτικό. Αυτός, όμως, μπορεί να αντέχει στις δοκιμασίεςτων κειμένων της εφημερίδας, αλλά σε περιπτώσεις σαν και τη σημερινή,πλήρεις εγγυήσεις για την απαιτούμενη ψυχραιμία και ανθεκτικότηταποιος μπορεί να δώσει; Ελπίζουμε να μας συγχωρήσεις για όλα αυτά.Και εκτός από το σημερινό στεφάνι και από το χρηματικό ποσό, που τοΔιοικητικό Συμβούλιο αφιερώνει εις μνήμην σου, υποσχόμαστε ότι στοεπόμενο φύλλο της εφημερίδας μας θα πάρεις τη θέση που σου αξίζει,όπως την έχεις πάρει ήδη στη μνήμη μας και στην καρδιά μας.

Αλλά αρκετά, νομίζω, μακρηγόρησα και σε σένα η πολυλογία δενάρεσε. Εκ μέρους όλων των μελών και φίλων του Συλλόγου και όλωντων συμπατριωτών, εύχομαι στους οικείους σου δύναμη και κουράγιογια την αντιμετώπιση της απώλειάς σου, και σε σένα καλό ταξίδι καικαλή ανάπαυση. Και να ξέρεις ότι η εκκλησιαστική φράση «αιωνία ημνήμη», με την οποία σε κατευοδώνουμε, για μας δεν αποτελεί μόνονευχή, αλλά και υπόσχεση.

Λοιπόν, αγαπητέ μας Χρήστο, αιωνία σου η μνήμη.»


Εισφορές για την εφημερίδα

Πιτσινή-Παιδιαδιτάκη Ασπασία ......... 20 ευρώ

Γιακουμόπουλος Αθανάσιος .............. 20 ευρώ

Γιακουμόπουλος Νικόλαος ..............100 ευρώ

Γιακουμόπουλος Τάκης.....................100 ευρώ

Καταντζής Νικόλαος του Κων/νου ... 15 ευρώ

Κλέντου Ευαγγελία ............................10 ευρώ

Μπιρπανάγου Νίκη ............................. 20 ευρώ

Μπιρπανάγου-Καλκατζή Μαρία .........15 ευρώ

Μπιρπανάγου-Ζένου Ιφιγένεια ..........15 ευρώ

Αλεξάνδρου Βικτωρία ....................... 20 ευρώ

Καραχάλιου Χριστίνα......................... 10 ευρώ

Κλέντος Αναστάσιος του Ιωάννη ...... 30 ευρώ

Ζώη Δήμητρα .................................... 20 ευρώ

Κομπορόζος Χρήστος του Γεωργίου . 50 ευρώ

Τζίνου-Καπλάνη Αγγελική ................ 20 ευρώ

Αντωνοπούλου Αναστασία .................10 ευρώ

Μπαλαδήμας Ιωάννης του Σωτηρίου .20 ευρώ

Φάμελος Κωνσταντίνος ιερέας ......... 20 ευρώ

Στάχος Νικόλαος-Ασπασία ............... 20 ευρώ

Παπαγιώργος Αλέξης-Ιφιγένεια ........ 20 ευρώ

Νίκα Μαρία ..........................................10 ευρώ

Βλάμη-Πούρνου Γλυκερία ................. 20 ευρώ

Κουτσούνης Πέτρος Αυστραλία ......100 δολλ.

Φάμελος Γιάννης του Νικολάου ........ 30 ευρώ

Λιάππης Τάκης του Γεωργίου ............10 ευρώ

Δαΐκος Αθανάσιος ............................. 20 ευρώ

Για το Μουσείο

Ζαρειφόπουλος Ζαρίφης ..................100 ευρώ

Σερεμέτης Γιάννης............................. 20 ευρώ

Όπως είχαμε προαναγγείλει στο προηγούμενο φύλλο, πλούσιο ήταν και τοφετινό καλοκαίρι σε πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, για τις οποίες δα-πάνησαν χρόνο, κόπο και χρήματα συλλογικοί φορείς του χωριού αλλά και με-μονωμένοι συμπολίτες μας, προκειμένου να προσφέρουν ποιοτική ψυχαγωγίακαι να ομορφύνουν ακόμα περισσότερο τις καλοκαιρινές «απολαύσεις», πουεπιζητούν και δικαιούνται τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι όσο και οι επισκέπτες καιπαραθεριστές κάθε ηλικίας.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Φιγαλίας πραγματοποίησε τις εξήςεκδηλώσεις:

- Ποδοσφαιρικές συναντήσεις (τουρνουά) 5Χ5 μεταξύ ομάδων πουείχαν συγκροτήσει οι ποδοσφαιρόφιλοι νεολαίοι του χωριού, βρίσκονταςτην ευκαιρία να χαρούν το αγαπημένο τους άθλημα σε μια -έστω και ανε-πίσημη- διοργάνωση και να επιδείξουν το ταλέντο τους, θέτοντας έτσι«υποψηφιότητα» για… μεγαλύτερα γήπεδα στο μέλλον.

- Ποδηλατικούς αγώνες μεγάλων και μικρών, στους οποίους ποδηλάτεςκάθε ηλικίας (από… 2 μέχρι… 62 ετών και βάλε!) απέσπασαν βραβεία καιζεστά χειροκροτήματα από το πλήθος των θεατών που τους υποδέχοντανκατά τον τερματισμό τους στην πάνω πλατεία.

- Μουσική λαϊκή βραδιά, κατά την οποία η εκλεκτή ορχήστρα από τονΠύργο, με πρωτεργάτη τον ακούραστο ανερχόμενο τραγουδιστή Πάνο Βα-βύλη, διασκέδασε το πολυπληθές κοινό, κάνοντάς το να ξενυχτήσει σχεδόνστην πίστα (κυρίως η ανθεκτική νεολαία!).

Ο Σύλλογος Γυναικών πρόσφερε μια ωραία παράσταση καραγκιόζη(του πανελληνίως γνωστού και διακεκριμένου στο είδος του καραγκιοζοπαίχτηΣπυρόπουλου), η οποία γοήτευσε τους μικρούς και μεγάλους φίλους τουθεάτρου σκιών.

Ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος «Α.Ο. ΑΠΟΛΛΩΝ» διοργάνωσε πάλι, μεμεγάλη επιτυχία και «κοσμοσυρροή», το παραδοσιακό γλέντι-πανηγύρι,με κορυφαίο έδεσμα, ανάμεσα σε άλλα, τη γνωστή μας «γουρνοπούλα»και έδωσε την ευκαιρία για ολονύχτιο ξεφάντωμα με τους λαϊκούς και δη-μοτικούς χορούς της ορχήστρας. Ανάλογη ευκαιρία είχε δώσει την προ-ηγούμενη ημέρα και το πανηγύρι της Φασκομηλιάς.

Ο Δήμος Ζαχάρως μας αιφνιδίασε ευχάριστα, στέλνοντάς μας έναυπέροχο παραδοσιακό μουσικοχορευτικό σύνολο από το μακρινό Μεξικό,που γοήτευσε τους στριμωγμένους στην πλατεία θεατές, γεμίζοντας τηΖούρτσα με μουσικές, χρώματα και χορευτικούς ρυθμούς υψηλών καλλι-τεχνικών απαιτήσεων, πραγματική και σπάνια απόλαυση για τους τυχερούςπου την έζησαν.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος (αρχαίας) Φιγαλίας (με τα άλλα ορεινά φι-γαλικά χωριά) πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία κι εφέτος τον «ΕπικούριοΔρόμο», με τη συνεργασία και βοήθεια του Συλλόγου ΖουρτσάνωνΑθήνας αλλά και μεμονωμένων συγχωριανών μας και φίλων. Πλήθοςδρομέων από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και πολλοί περιπατητέςδιήνυσαν την απόσταση των 14 χιλιομέτρων, από το ναό του ΕπικούριουΑπόλλωνα μέχρι την αρχαία κρήνη και τον αιωνόβιο πλάτανο της Φιγαλίας,στη δροσιά του οποίου έγιναν οι απονομές των επάθλων στους νικητές καιπαραχωρήθηκε γεύμα με νοστιμότατο βραστό, που έγινε ανάρπαστο απόαθλητές και επισκέπτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον αγώνα έλαβαν μέροςαρκετοί Ζουρτσάνοι, είτε ως δρομείς είτε ως περιπατητές, ενώ αρκετοίεπίσης έδωσαν το «παρών» ως επισκέπτες και θεατές.

Όλα αυτά, όμως, πέρα από τους κόπους, κοστίζουν και χρήματα!«Δεῖ δέ χρημάτων καί ἄνευ τούτων οὐδέν ἐστι γενέσθαι τῶν δεόν-

των», είπε σε ένα λόγο του ο μέγιστος των αρχαίων ρητόρων, οΑθηναίος Δημοσθένης. Δηλαδή: χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά τί-

ποτα δεν μπορεί να γίνει από όσα χρειάζονται.Ποιος θα τα βάλει; Το κράτος, που ανέκαθεν ήταν φειδωλό και «τσιγ-

κούνικο» απέναντι στους πολιτιστικούς φορείς, σήμερα όχι μόνο δεν τουςεπιχορηγεί, αλλά είναι ικανό να τους φορολογεί και από πάνω, αδιαφορώνταςγια την αξία της πνευματικής και καλλιτεχνικής προσφοράς τους στουςπολίτες. Οι Δήμοι, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι, επικαλούνταιτην οικονομική τους αδυναμία. Οι επαγγελματίες και οι πολίτες μαστίζονταιαπό την πολιτική της άγριας λιτότητας, των περικοπών, της δυσβάστακτηςφορολογίας και της ανεργίας.

Ευτυχώς, μέσα στο γκρίζο αυτό τοπίο, δε λείπουν και εκείνοι που αντι-λαμβάνονται την αξία του πολιτισμού και, με την αγάπη που τους διακρίνειγια τον τόπο τους, προσφέρουν ό,τι μπορούν από το υστέρημά τους γιατην πραγματοποίηση των εκδηλώσεων. Παραδείγματος χάριν:

- Ο Σύλλογος Ζουρτσάνων Αθήνας πρόσφερε συνολικά 500 ευρώ γιατις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέας Φιγαλίας και για τηνπραγματοποίηση του «Επικούριου Δρόμου».

- Ο συμπολίτης μας Παναγιώτης Αντων. Χατζής πρόσφερε για τον ίδιοσκοπό το ποσό των 200 ευρώ.

- Μικρότερα αλλά σεβαστά ποσά πρόσφεραν οι συμπατριώτες μαςΒασίλης Κ. Γλούμης, Νίκος Φ. Βλάχος, Δήμητρα Δημοσθενίδου, ΒασίληςΚ. Κλέντος, Μαρία Αντωνοπούλου-Παπαϊωάννου και ο Λεπρεάτης φίλοςμας Κώστας Ροϊδόπουλος (κάτοικος ΗΠΑ).

- Το σούπερ μάρκετ Μπιλιώνη στη Ζούρτσα πρόσφερε δέκα 24άριαδέματα εμφιαλωμένου νερού για τις ανάγκες των αθλητών του «ΕπικούριουΔρόμου». Νερά επίσης πρόσφεραν για τον ίδιο σκοπό οι καταστηματάρχεςΝίκος Κουτσόπουλος, Χρυσούλα Γρηγοροπούλου, Θανάσης Δημοσθενίδηςκαι Αντώνης Ρόδης.

- Το κρεοπωλείο Κουκλαμάνη πρόσφερε δύο νοστιμότατες (όπωςαποδείχθηκε στην… πράξη) γίδες για το γεύμα που παρατέθηκε μετά τοναγώνα σε αθλητές και επισκέπτες.

- Ο φούρνος Τάγαρη πρόσφερε για τον ίδιο σκοπό 40 φρατζόλες ζεστόλαχταριστό ψωμί.

- Ζουρτσάνοι δρομείς φιλοξένησαν αθλητές, που ήρθαν από μακριάγια τον αγώνα.

- Τέλος, η Διασωστική Εθελοντική Ομάδα Φιγαλίας (ΔΕΟΦ), πρόσφερε,όπως πάντα, τις πολύτιμες υπηρεσίες της για την επιτυχημένη και ασφαλήδιοργάνωση και πραγματοποίηση των εκδηλώσεων.

Αξίζουν συγχαρητήρια και ευχαριστίες στους προαναφερθέντες!Αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Και είναι ανάγκη, από εξαιρέσεις,να αποτελέσουν τον κανόνα. Πρέπει να μας γίνει κοινή συνείδηση ότι,όπως αξίζει η προσφορά χρημάτων και υπηρεσιών για φιλανθρωπικούς,κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς, μοναστηριακούς κλπ. σκοπούς, έτσι αξίζεικαι η οικονομική και άλλη στήριξη των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ό,τιπροσφέρουμε για την πραγματοποίησή τους, μας το επιστρέφουν πλου-σιοπάροχα, βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής μας και αναβαθμίζονταςτο χωριό μας.

[Σημείωση: ο φίλος μας από τη Φιγαλία κ. Διονύσιος Θεοχάρης, που είναι ηψυχή της διοργάνωσης του «Επικούριου Δρόμου», εκφράζει μέσω της εφημερίδαςμας πολλές ευχαριστίες (προσωπικές και των συνεργατών του) προς τους Ζουρ-τσάνους, τόσο για τη γενναία υποστήριξη της προσπάθειάς του όσο και για τησυμμετοχή και την παρουσία τους. Τον ευχαριστούμε κι εμείς για τους κόπους τουκαι την προσφορά του, που, όπως γνωρίζουμε, έχει σκοπό να τη συνεχίσει και νατην αναβαθμίσει. Του ευχόμαστε καλή δύναμη για τη συνέχεια και θα είμαστεδίπλα του.]


ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Προσφορά στη μνήμη

― Στη μνήμη του εκλιπόντος Χρήστου Λιάπη, αντί στεφά-νου, συγγενείς και φίλοι και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Φι-γαλίας προσέφεραν χρήματα τα οποία εδόθησαν: • Στον Οργανισμό Προστασίας Μητέρας και Παιδιού «Η Κι-

βωτός του Κόσμου» και • Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Ν. Φιγα-

λίας. ― Στη μνήμη του Χρήστου Λιάπη ο Σύλλογος Ζουρτσάνων

Αθήνας προσέφερε 100 € για τα έργα στο Μοναστήρι.

Πωλείται οικία μετά οικοπέδου κάτω από την κεντρικήπλατεία, συνοικία Σιωρέικα.

Πληροφορίες στο τηλ.: 0014168576991

Ανακοίνωση


Μια φωτογραφία …χίλιες αναμνήσεις Καλοκαιρινοί απόηχοι

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΦΤΑΕΤΙΑ

Καθώς ανεβοκατεβαίνω, σας βλέπω, λυγερά κορμάκια,και μπρος στα μάτια μου ανασταίνωέναν παράδεισο χαμένο,νωπό, όμως, «στου μυαλού τ' αυλάκια».

Όμορφους είχατε προγόνους,ψηλούς, περήφανους, λεβέντες,που, μέχρι εδώ και… κάτι χρόνους,μας στέλναν, σείοντας τους κλώνους,δροσιάς ψιθύρους και κουβέντες.

Χρόνια δε θέλω να μετρήσω-λέξη αποφράς η εφταετία!-ούτε τις στάχτες να σκαλίσω,αυτές που κρύβουν από πίσωτου αφανισμού τους την αιτία.

Φτάνει που των γονιών τη θέσηπαίρνετε εσείς ώρα την ώρακι όλων οι ελπίδες έχουν πέσει-κι είθε να μην κοπούν στη μέση!-στα τρυφερά κορμιά σας τώρα.

Μέχρι προχθές μες στα ρημάδια,λες κι απ’ το φόβο σας κρυμμένα,ούτε που δίνατε σημάδιαπως μέσα από τ’ απομεινάδιαέρχεστε εσείς, καινούργια γέννα.

Μα πια έχετε ξεθαρρέψει κι υψώνετε τ’ ανάστημά σας-χάρμα των οφθαλμών και τέρψηγια την ψυχή μας, να ημερέψει,όπως παλιά, απ’ το θρόισμά σας.

Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει κι απ’ άγουρα παλικαράκια,αφού θα σας μοσχαναστήσειη καλομάνα σας η φύση,πεύκα θα είστε, όχι πευκάκια!

(Εφτά από «τότε» καλοκαίριαστους ώμους σας έχετε βάλει και να κοπούνε με μαχαίριατα άνομα κι ανόσια χέρια,πριν συμφορά μας φέρουν άλλη!)


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΕΑΣ ΦΙΓΑΛΙΑΣΤο Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέας Φιγαλίας, μετά την ολοκλήρωση των Καλοκαιρινών

Εκδηλώσεων 2014, ευχαριστεί θερμά όλους εκείνους που βοήθησαν να πραγματοποιηθούν για μιαακόμη χρονιά οι εκδηλώσεις αυτές. Συγκεκριμένα:

-Το Σύλλογο Ζουρτσάνων Αθήνας για την οικονομική ενίσχυση.

-Τη Διασωστική Εθελοντική Ομάδα Φιγαλίας (ΔΕΟΦ) για την άψογη οργάνωση και την ασφαλή διε-ξαγωγή του 4ου ποδηλατικού αγώνα.

-Τους χορηγούς του ποδοσφαιρικού τουρνουά 5X5: Centro Café Αγγελική και Γιώργος Μπιμπής, Κα-φετέρια Γιώργος Κόπιτσας, Mini Market Χρυσούλα Γρηγοροπούλου, Παντοπωλείο Καπλάνη, Κρεπερί«ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΝ» Γιάννης Μανιάτης, ΑΒ Food Market Κάπος, Φαρμακείο Κωνσταντίνος Δεμπεγιώτης,Εργολάβος Οικοδομών Θοδωρής Λώλος, Α.Ο. ΑΠΟΛΛΩΝ Νέας Φιγαλίας.

-Τους χορηγούς για τη Μουσική Λαϊκή Βραδιά: Αρτοποιείο Τάγαρης, Πρατήριο Άρτου ΓιώργοςΚαπλάνης, Εστιατόριο «ΠΑΝΟΡΑΜΑ» Νίκος και Σταυρούλα Κουτσοπούλου, για τη χορήγηση καθισμάτων,Λογιστικό Γραφείο Κωνσταντίνος Καλογερόπουλος, Ηλεκτρολογικές Εγκαταστάσεις Γιάννης και ΒαγγέληςΓρηγορόπουλος.

-Τους εθελοντές μας: Μπουσιούτα Γιάννη, Κλέντο Θεμιστοκλή, Λιάπη Σταύρο, Κρεσταινίτη Γιώργο,Καπλάνη Δημήτρη, Καπογιάννη Βασίλη, Τσούτα Μαρία, Ματζιούνη Νικολία.

-Τέλος, ευχαριστούμε όλο τον κόσμο που μας στηρίζει και που κρίνει με επιείκεια και κατανόησηόποια τυχόν λάθη κάνουμε στην προσπάθειά μας να προσφέρουμε ανιδιοτελώς, ό,τι καλύτερο μπορούμεστο χωριό μας. Άλλωστε, λάθη κάνει όποιος κάνει πράγματα. Λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτα.Αλλά το να μην κάνεις τίποτα είναι το μεγαλύτερο λάθος!

(Σημείωση: Ζητούμε συγγνώμη που δεν πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη για τις 10 Αυγούστουπροβολή των δύο κινηματογραφικών ταινιών. Η ευθύνη, όμως, βαρύνει εξ ολοκλήρου τον επαγγελματίατεχνικό της ΑD Sound, που είχε αναλάβει την προβολή).

Καλό ή κακό; Αυτή τη χάρη -και τη μοίρα!- έχουν οι φωτογραφίες. Να παλιώνουν, ναφθείρονται, αλλά να ξυπνάνε αναμνήσεις στους εικονιζόμενους, αν ζουν, και σε όσουςτους γνώριζαν (αν ζουν κι αυτοί). Και να μεταφέρουν τους νεότερους σε αλλοτινέςεποχές. Όπως κι αν έχει, αξίζει να μας τις στέλνετε για δημοσίευση στην εφημερίδα, ότανπέφτουν στα χέρια σας. Το παρόν μας θέλει και το παρελθόν του για να ζει.

Στην παρούσα φωτογραφία εικονίζονται με τη σειρά, όπως αναγράφονται, τρεις συμπα-τριώτες μας, στρατιώτες στην Καλαμάτα το 1932, εδώ και 82 (!) χρόνια: Γλούμης Γεώργιος,Γλούμης Θεόδωρος του Κων., Μητσέλης Τιμολέων. Δεν είναι συγκινητικό;

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω...

Documents

Transcript of ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω...