Messianiki_Aytokratoria_II.pdf

Ο Κωνσταντίνος Ρωμοσιός γεννήθηκε στη Λάρισα το 1962 και ζει μόνιμα στην Αθήνα, Έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα: Φεγγαρο-γέννητο. 1982, εκδόσεις «Alfa Press» της Λάρισας· Ποιος Θρηνεί τον Άδωνι, 1986, εκδόσεις Κοροντζή. Συμβαίνει τη Νύχτα, 1989, εκδόσεις Βασδέκη. Μεσσιανική Αυτοκρατορία, 1995, εκδόσεις «Νέα Σύνορα» - Α. Α. Λιβάνη.

Έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές τρί-των και τα εξής διηγήματά του; «Ένας Πολύ Προσωπικός Πόλεμος» στην εφημερίδα Τα Νέα και στο Ελληνικό Φανταστικό Διήγημα, τόμος 3ος, εκδόσεις «Αίολος»· «Ένα Κάπως Παράξενο Πρωινό» στο περιοδικό Ανδρομέδα «Ο Κόσμος του Ακρος» στα 15 Διηγήματα Επι-στημονικής Φαντασίας, έκδοση της Γραμμα-τείας Νέας Γενιάς, στο ιστορίες Ελληνικής Φαντασίας, εκδόσεις «Ωρόρα», και στο Ταξί-δια στο Χωρόχρονο, εκδόσεις «Νέα Σύνορα»

Α. Α. Λιβάνη· «Χαμένη Περίπολος» στο Ιστο Ελληνικής Φαντασίας No 2, εκδόσεις «Ωρόρα», και στο Ταξίδια στο Χωρόχρονο, εκδόσεις «Νέα Σύνορα» - Α. Α. Λιβάνη· «Εισβολείς» στο περιοδικό Comic Fan. «Έτσι και μου Έχουν Φάει τα Μπισκότα την Έχουνε Βάψει, Είπε ο θ ε ό ς πριν Σιωπήσει για Πάντα» στο περιοδικό Πλειάδες. «Τα Αληθή Αίτια της Εξαφάνισης των Σκουόνγκ και της Επανεμφάνισης των Ανθρώπων» στο περιοδικό Πλειάδες. «Το δόγ-μα των διδύμων» στα Ελληνικά Διηγήματα Επι-στημονικής Φαντασίας, εκδόσεις «Αίολος»,

Έχει εκδώσει και δύο νουβέλες STAR ΤΡΕΚ στις εκδόσεις Λιβάνη: Η Απίστευτη Συ-σκευή του δρ, Κατσαράκι, Η Επιστροφή των Κεφαλίνανς.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΩΜΟΣΙΟΣ

ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

Η φωτιά περπατά μαζί μου

«ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ» ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ

ΑΘΗΝΑ 1997

Σειρά: ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΊΑ Τίτλος: ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

Η ΦΩΤΙΑ ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Συγγραφέας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΩΜΟΣΙΟΣ:

Copyright © Κωνσταντίνος Ρωμοσιός Copyright © 1997: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ABE - «ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ» Σόλωνος 98 — 106 80 Αθήνα. Τηλ.: 3600398, Fax: 361779I http://www.livanis.gr/

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, η η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ISBN 960-237-133-1

http://www.livanis.gr/

Χαρισμένο στη γυναίκα μου, Αφροδίτη, και στην κόρη μου, Άρτεμι

Δελφοί . Μαντείο του Απόλλωνα . 18-4-362 μ.Χ.

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΝΕΡΌ να πέσει στα μαλλιά της, ύστερα στους ώμους και μετά στα στήθη και στον κορμό της. Ήταν άνοιξη, μα τα χιόνια στις Βουνοκορφές του Παρνασσού δεν έλεγαν να λιώσουν, καθώς ο λίβας δεν είχε φυσήξει ακόμα και ο ήλιος δεν είχε γείρει στην ανηφοριά του ουρανού.

Ένα σιγανό, ψιθυριστό αεράκι από τα βορειοδυτικά έπαιζε με το γυμνό κορμί της, κάνοντάς τη ν' ανατριχιάζει στο άγγιγμα του, καθώς τα δύο στοιχειά του ανέμου και του νερού συναγωνίζονταν για την κυριαρχία πάνω στο νεανικό, εφηβικό δέρμα της.

Κάθισε στη λευκή, λαξευτή πέτρα, στη μέση της μικρής λιμνούλας που σχημάτιζαν τα νερά της Κασταλίας πηγής,

7


που τώρα έπεφταν από ύψος δυο μέτρων, όπως ξεχύνονταν χιλιάδες, ίσως εκατομμύρια χρόνια μέσα από τους ίδιους γέρικους δελφικούς βράχους, και αφουγκράστηκε το πρωινό που άνθιζε ολόγυρα της.

Ο χαδιάρης άνεμος και το φιλικό, παιχνιδιάρικο νερό, που αποζητούσαν να εξερευνήσουν επιτακτικά, μεθυσμέ-νοι οδοιπόροι, κάθε κρυφή γωνιά του κορμιού της, την έκαναν να νιώθει εντονότερο το αίσθημα ενός πρωτόγονου ρίγους που διέτρεχε, μικρό, περιπαικτικό έντομο, και την τελευταία απόληξη των νεύρων της.

Δεν ήταν το κρύο που έφερνε το αεράκι μαζί του, από την πρότερη επαφή του με τις χιονισμένες βουνοκορφές που συνάντησε στο διάβα του, ούτε η επαφή με το γάργαρο, κρυστάλλινο νερό, που τόσες φορές είχε αυλακώσει τη σάρκα της, η αιτία του ρίγους της, το ήξερε, το καταλάβαινε· ήταν αυτοί που την περίμεναν με την αγωνία ανάγλυφη στα μάτια τους και αυτό που έπρεπε να τους πει.

Σηκώθηκε πάλι όρθια στα πόδια της και άνοιξε διάπλατα τα χέρια της, σαν να ήθελε ν' αγκαλιάσει ολόκληρο το τοπίο που απλωνόταν μπροστά της. Επέτρεψε στο αδηφάγο νερό να ποτίσει και τον τελευταίο πόρο του σώματός της και, όταν και το τελευταίο κύτταρό της είχε ξεδιψάσει, κατάλαβε με έκπληξη και ικανοποίηση συνάμα πως το ρίγος που τη σιγόκαιε ολόκληρη είχε φύγει.

8


Τρεις ημέρες προετοιμαζόταν με νηστεία, πλύσεις και καθαρμούς και παρ' όλα αυτά μέχρι αυτή τη στιγμή δεν είχε νιώσει αυτό το αίσθημα ή, καλύτερα, το ένστικτο της πληρότητας που την είχε κυριεύσει τώρα.

Ήταν αυτή που ήταν και θα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει.

Ένιωσε να ξυπνάει πλημμυρισμένη από ηρεμία. Είχε την αίσθηση πως ξαφνικά είχε μετατραπεί σε ένα μικρό, τεμπέλικο νούφαρο της μικρής λιμνούλας. Άφησε τον εαυτό της να γλιστρήσει ανάλαφρα στην κρυστάλλινη επιφάνεια κι άνοιξε σιγά σιγά τα πέταλά της. Διάφανες διαμαντένιες δροσοσταλίδες έτρεμαν πάνω της. Ο ήλιος, που σε λίγο θα φαινόταν ντροπαλός πίσω από τα φύλλα της μεγάλης βαλανιδιάς, της προκαλούσε γλυκιά ανάταση.

Στ' αυτιά της έφτασε ένας αμυδρός ήχος από τα βήματα κάποιου που περπατούσε πάνω στη βλάστηση που μόλις είχε φυτρώσει στην εύφορη πλαγιά. Τα μικρά κλαδάκια των θάμνων, τα οποία λύγιζαν καθώς τα σανδάλια του παρείσακτου που ερχόταν προς το μέρος της περνούσαν από πάνω ή από δίπλα τους, την προειδοποίησαν πως η μικρή, προσωπική μυσταγωγία της τελείωνε. Ο ήχος των βημάτων γινόταν ολοένα και πιο καθαρός.

Σκέπασε με τα χέρια τη γύμνια της και έστρεψε το πρόσωπό της προς την κατεύθυνση του νεοφερμένου.

9


Το βλέμμα της αναγνώρισε το γέρο ιερέα, τον Ενδο-κράτη, το μοναδικό σύντροφο της τα τελευταία δύο χρόνια.

-Πυθία, ήγγικε χρόνος, της είπε και απομακρύνθηκε γοργά και αθόρυβα όπως είχε έρθει.

«Πυθία». Ακόμα και αυτός ο τελευταίος πιστός υπηρέτης του Θεού την είχε αποκαλέσει με τον τίτλο της και όχι με τ' όνομά της, ένδειξη της σπουδαιότητας των στιγμών. Πόσο καιρό είχαν να τη φωνάξουν έτσι;

Ένα παγωμένο κύμα πολικού ψύχους διαπέρασε την καρδιά της. Ο φόβος και η αμφιβολία ξαναέρχονταν. Φοβόταν ότι δε θα τα κατάφερνε· και δε θα τα κατάφερνε όχι μπροστά σε κάποιους φοβισμένους αλλά πιστούς χωρικούς ή σε κάποιους ξεπεσμένους άρχοντες που έρχονταν να ζητήσουν τη συμβουλή του Θεού, κρυφά από τα αδιάκριτα μάτια και την ενδεχόμενη οργή των Γαλιλαίων, αλλά μπροστά στους απεσταλμένους του ίδιου του αυτοκράτορα.

Φοβόταν με μια ένοχη πια βεβαιότητα πως αυτή, η τελευταία Πυθία, δεν είχε το χάρισμα. Ποτέ δεν το 'χε. Θυμήθηκε την Αρσιόπη, την προηγούμενη Πυθία, κοντά στην οποία είχε μαθητεύσει από μικρό παιδί, γαλουχημένο στην ιερή αποστολή της, την ικανότητά της να κυριεύεται από το Θεό, να δίνει τις σοφές προτροπές Του στα δύσκο-

10


λα χρόνια που διήνυαν, να πέφτει στην εξώκοσμη έκσταση, καθώς ο Φοίβος έδινε τη λαλιά Του στους πιστούς Του, που όλο και λιγόστευαν, μέσα από τη φωνή της.

Όμως είχαν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό. Τώρα τα κόκαλα της Αρσιό-πης αναπαύονταν τον αιώνιο ύπνο στα Ιλίσια πεδία του Άδη, η ίδια ήταν η νέα Πυθία και ο Θεός είχε στρέψει το πρόσωπο Του αλλού.

Τα πνεύματα του δάσους σώπαιναν φοβισμένα, οι Νύμφες των ρυακιών είχαν σταματήσει τρομαγμένες να τραγουδούν. Και αυτή ήταν μόνη και απροστάτευτη και φο6όταν το αύριο και, το χειρότερο, δεν είχε το χάρισμα.

Γιατί, αν ήταν κάποιοι χωρικοί ή έστω πλούσιοι προύχοντες από τις μακρινές πόλεις της άλλοτε κραταιός ελληνικής γης, θα μπορούσε να τα καταφέρει. Θα έκανε ό,τι μέχρι σήμερα στο σύντομο ρόλο της ως Πυθίας: θα προ-σποιόταν. Και το μικρό, ταπεινό μυαλό της θα προσπαθούσε να δώσει μια καλή συμβουλή, μια συμβουλή που θ' άφηνε ικανοποιημένο τον πιστό προσκυνητή, μια συμβουλή που θα φαινόταν Θεόπνευστη.

Σήμερα, όμως, απέναντι της την περίμενε ο Ορειβά-σιος, προσωπικός γιατρός και αδελφικός φίλος του αυτοκράτορα Ιουλιανού. Με εντολή του αυτοκράτορα είχε ξεκινήσει από την Πέργαμο με πολυπληθή συνοδεία και τις

11


αποσκευές γεμάτες χρυσά νομίσματα και ανα9έματα στο Θεό, για να τη συναντήσει, αυτή, ένα φοβισμένο κορίτσι δεκαεννιά χρονών, που οι ώμοι της βάραιναν από το βαρύ φορτίο της Ιστορίας και η καρδιά της από τον άλυτο δεσμό της αμηχανίας.

Και την περίμενε υπομονετικά τρεις μέρες τώρα. Έσφιξε στο σώμα της ένα λευκό μανδύα και έπιασε τα

ξανθά μαλλιά της πάνω στο κεφάλι της με μια χρυσοκέντητη πόρπη.

Ανηφόρισε με αποφασιστικότητα το μικρό μονοπάτι του δάσους που θα την οδηγούσε στο μαντείο. Ήταν αυτή που ήταν και θα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, επανέλαβε σιωπηρά στον εαυτό της.

Το δάσος τελείωνε. Μπορούσε να βλέπει ήδη τον Ορει-βάσιο μέσα στον κόκκινο χιτώνα του που ανέμιζε, καθώς το ίδιο σιγανό αεράκι που τη συντρόφευε στο λουτρό της παιχνίδιζε με τα ρούχα και τις επίσημες, αστραφτερές στολές των ξένων.

Προχώρησε περήφανα εμπρός τους χωρίς να τους κοιτάξει ούτε στιγμή. Οι φωνές και οι ψίθυροι των απεσταλμένων του αυτοκράτορα κατασίγασαν στη στιγμή. Η προσμονή σκέπαζε, βαρύ, ασήκωτο πέπλο, την ατμόσφαιρα.

Στάθηκε μπροστά στον τρίποδα, στην κορυφή του οποίου ο Ενδοκράτης είχε ήδη ανάψει το βωμό. Άφησε τα

12


ρουθούνια της να ρουφήξουν άπληστα τους καπνούς από τη φρεσκοκομμένη δάφνη και τις βελόνες των ελάτων που καίγονταν.

Ο φό6ος της δεν είχε διαλυθεί ακόμα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τι θα τους έλεγε. Το μυαλό της ήταν σαν νεκρωμένο, ανίκανο να υπακούσει στο παραμικρό κέλευσμα της.

Περιέφερε το βλέμμα της στην εικόνα που το οπτικό νεύρο της μετέφερε.

Μπροστά της, σε απόσταση τεσσάρων μέτρων, οι αυτοκρατορικοί πρέσ6εις, μέσα στις ασημένιες πανοπλίες και στους πορφυρούς χιτώνες τους, ήταν μια πλάνα εικόνα, μια σχεδόν ανίερη παραφωνία στο τοπίο της εγκατάλειψης και της καταστροφής που απλωνόταν ολόγυρα. Τα σπασμένα αγάλματα και οι μισογκρεμισμένοι κίονες μαρτυρούσαν ξεδιάντροπα την τελευταία επιδρομή των Γαλιλαίων στον ιερό χώρο. Ακόμα και ο ίδιος ο ναός του Απόλλωνα είχε σχεδόν καταστραφεί από τη φωτιά που άφησαν στο διάβα τους οι φανατικές ορδές του Ιουδαίου Θεού.

Ακόμα και ο χρυσός τρίποδας, που εδώ και πολλούς ένδοξους αιώνες φιλοξενούσε τα καιόμενα φύλλα δάφνης, είχε συληθεί, ακολουθώντας τη μοίρα όλων των αναθημάτων του ιερού χώρου.

13


Ευτυχώς, για την περίσταση ο Ενδοκράτης τον είχε αντικαταστήσει μ' έναν αντίστοιχο από χαλκό. Οι θεοί ας είχαν καλά τον Ενδοκράτη. Τώρα που μόνο οι δυο τους είχαν απομείνει σ' αυτό το χώρο που κάποτε έσφυζε από ζωή, χρειαζόταν κάθε βοήθεια από οποιονδήποτε θεό και αν ερχόταν. Αναλογίστηκε τη στιγμή που ο Ενδοκράτης θα διάβαινε τον Αχέροντα ποταμό και θα την άφηνε μόνη, την τελευταία ιέρεια του Φοίβου...

Όχι, δεν ήθελε να το αναλογιστεί. Πήρε στη χούφτα της μερικά φύλλα δάφνης και υπο

χώρησε προς το μισοκαμένο άδυτο του Θεού. Πέρασε μέσα στο σκοτάδι της λησμονιάς που της πρόσφεραν οι πανάρχαιες πέτρες των τοίχων και σφάλισε πίσω της την πόρτα.

Ο φόβος, κυρίαρχος, κούρνιαζε στην ψυχή της. Μια σκέψη ερχόταν και επανερχόταν και επανερχό

ταν... Δεν είχε το χάρισμα... Δεν είχε το χάρισμα... Έβαλε τα φύλλα στο στόμα της και άρχισε να τα μασά

ει. Η γνώριμη πικρόξινη γεύση τους της δημιούργησε ένα

αίσθημα ζεστασιάς, σαν μια γουλιά από παλιό καλό κρασί που κάθε βράδυ σφραγίζει τον ουρανίσκο με το απόσταγμα του.

Ο καπνός που είχε εισπνεύσει λίγο πριν γυρόφερνε τα

14


σωθικά της και παραβίαζε με περισσή ευκολία τον κώδικα ασφαλείας του κάθε κυττάρου της.

Ένιωσε να ζαλίζεται. Τι να 'ταν άραγε; Δεν το 'χε ξανανιώσει. Το σκοτάδι

σαν να έπαιρνε ζωή μονάχο του, το χρώμα του σαν να ξεθώριαζε. Ο κόσμος στριφογύριζε μέσα στα έκπληκτα μάτια της.

Στηρίχτηκε και με τα δυο χέρια της στα μεγάλα αρχαία λιθάρια που την έζωναν ασφυκτικά για να μην πέσει.

Μια πανίσχυρη παρόρμηση όρμησε από το έρεβος του άχρονου μηδέν και ρίζωσε κατευθείαν στην παλλόμενη από φόβο και προσμονή καρδιά της: να βγει στο φως.

Σαν παγιδευμένο ζαρκάδι έσπρωξε με όλη τη δύναμή της την πόρτα και την άνοιξε διάπλατα.

Την έλουσε το φως του ήλιου που μόλις είχε ανατείλει. Αυτό ήταν. Ο φωτοδότης Θεός ήταν εκεί. Εκείνος ήταν εκεί. Καθώς

το άρμα του ήλιου, που οδηγούσε ο Κύριος του Φωτός, έστειλε μια δέσμη χρυσών ηλιαχτίδων να πλέξουν φωτοστέφανο στα ξανθά μαλλιά της, κατάλαβε πια πως, ναι, εκείνη η μικρή, φοβισμένη κοπέλα δεν ήταν μόνη.

Μια πλημμύρα γαλήνης απολύμανε το μυαλό της από κάθε σκέψη, καθώς κύματα φωτός την παρέσυραν απαλά σ' ένα δικό τους μυστικό ρυθμό. Δεν υπήρχε πια φόβος,

15


υπήρχε άραγε ποτέ στ' αλήθεια φόβος; Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Ακόμα κι αν υπήρχε αφορούσε μια άλλη εικόνα της, ένα είδωλο της ξεθωριασμένο τώρα πια οριστικά. Τίποτε απ' όσα όλη την προηγούμενη ζωή της συνέθεταν το ανθρώπινο ον, που λίγες μόλις στιγμές πριν βίωνε ακόρεστα, δεν της ανήκε πια. Ούτε το κορμί της ούτε το μυαλό της ούτε καν οι φθόγγοι της φωνής της.

Μ' ένα ζευγάρι μάτια που δεν αναγνώριζε σαν δικά της μπορούσε να δει χιλιάδες χρόνια πριν και ταυτόχρονα, σε μια ρυθμική σύνθεση, χιλιάδες χρόνια μετά, και ήταν όλα τόσο γαλήνια, τόσο αρμονικά δομημένα από Εκείνον, σ' ένα σύμπαν χωρίς φόβο, μόνο με μια μελωδία από λύρα καμωμένο.

Προχώρησε σταθερά προς τους πρέσβεις του αυτοκράτορα που αδημονούσαν ανεξήγητα. Στάθηκε μπροστά στον τρίποδα, που οι αναθυμιάσεις του τρυπούσαν τα αισθητήρια της όσφρησής της, και τους κοίταξε ήρεμα.

Ένιωθε την πρόδηλη αγωνία τους, μια αγωνία που ξέφευγε από τα δικά τους υπαρξιακά ερωτήματα, μια αγωνία που αντανακλούσε την ίδια την ψυχή του αυτοκράτορα Ιουλιανού, μια αγωνία που μετρούσε στωικά τη λάμψη του αρχαίου κόσμου, που τώρα πια έσβηνε στον επιθανάτιο ρόγχο του.

Θα κατόρθωνε η οποιαδήποτε ανθρώπινη προσπάθεια,

16


έστω και από βασιλικά χέρια καμωμένη, ν' ανατρέψει την αντίστροφη πορεία, ν' αποτρέψει το αναπόφευκτο τέλος, να δώσει πνοή σωτηρίας στον ελληνικό κόσμο που χανόταν;

Τράβηξε την πόρπη από τα μαλλιά της και τ' άφησε να χυθούν στους ώμους της. Δεν ήταν σίγουρη αν έκανε αυτή όλες αυτές τις κινήσεις.

Ακόμα και ο άνεμος κρατούσε την ανάσα του. Ήταν η τελευταία Ελληνίδα ιέρεια. Ήταν οι συνοδοί

του τελευταίου Έλληνα βασιλιά. Προχώρησε ακόμα ένα σταθερό βήμα εμπρός και ύστε

ρα Εκείνος μίλησε με τη δική της φωνή. «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι

Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέ-ουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ».

Είδε στους ώμους τους την κατάρρευση, στα μάτια τους διάβασε τη βουβή θλίψη.

Ήθελε να τους πει πως έκαναν λάθος, γιατί εκείνη είχε δει, γνώριζε, χιλιάδες χρόνια πριν, χιλιάδες χρόνια μετά, όμως μιλιά δε βγήκε καμιά άλλη, γιατί Εκείνος είχε φύγει το ίδιο ξαφνικά όπως την είχε στοιχειώσει.

Το φως είχε σβήσει μέσα της. Ήταν πάλι ένα μικρό, αμήχανο κορίτσι απέναντι σε κάποιους άγνωστους αξιωματικούς, που η τελευταία ελληνική μοίρα είχε φέρει

17


μπροστά της ν' ακούσουν από τα χείλη της το στερνό, πικρό αντίο.

Πισωπάτησε τρομαγμένη από τα ίδια της τα λόγια και τον απόηχό τους, που δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει στον πρωινό υγρό αέρα.

Τράβηξε προς το δάσος με βήματα διαρκώς επιταχυ-νόμενα. Ήθελε να το βάλει στα πόδια, να χαθεί από προσώπου γης, να γίνει ένα με τα νερά της Κασταλίας πηγής και να χυθεί στο άγιο χώμα του βοιωτικού βουνού, μα η ιερότητα του τίτλου της βάραινε τα πόδια της.

Μόλις κατάλαβε πως η βλάστηση του δάσους είχε κρύψει την εικόνα της από το οπτικό πεδίο των ξένων, άρχισε να τρέχει σαν κυνηγημένο αγρίμι ανάμεσα στα έλατα και στις βαλανιδιές.

Σταμάτησε λαχανιασμένη μόνο όταν βγήκε ξαφνικά σ' ένα προστατευμένο ξέφωτο και λούστηκε στο φως του ζωοδότη ήλιου.

Έπεσε στα γόνατά της και εισέπνευσε βαθιές αναπνοές. Το στήθος της ανεβοκατέβαινε ακανόνιστα στην προσπάθεια της ν' αναπνεύσει.

Και τότε η ένταση και το άγχος τόσων ημερών ξέσπασαν σε μικρούς, υδάτινους κρυστάλλους που ανέβλυζαν από τα όμορφα μάτια της, αυλάκωναν το χνούδι στα μάγουλά της και έρεαν μικρή, χρυσή βροχή στο διψασμένο

18


χώμα, που τα ρουφούσε άπληστα κάτω από το ανάλαφρο στρώμα που είχαν μ' επιμέλεια στρώσει οι βελόνες των ελάτων τους προηγούμενους μήνες.

Όταν και το τελευταίο ίχνος θλίψης και απόγνωσης της συννεφιασμένης ψυχής της είχε αναλυθεί σε δάκρυ και μια μικρή, υγρή λιμνούλα δημιούργησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιερή γη, σηκώθηκε και χάθηκε μέσα στο δάσος.

Στο μέρος που τα δάκρυα της είχαν ποτίσει το έδαφος, μέρες μετά ρίζωσε μια άγρια ανεμώνη. Και άλλες μέρες μετά φύτρωσε και άνθισε και πρόβαλε χαρούμενη τα κίτρινα, πορτοκαλιά και κόκκινα πέταλά της, στο χρώμα των ηλιαχτίδων που την έτρεφαν στο μυστικό κύκλο της ζωής της, προς το άστρο της ημέρας που της χαμογελούσε σε κάθε ανατολή του.

Σαν ήρθε ο χειμώνας στο έρημο πια δελφικό μαντείο και τον ήλιο σκέπασαν βαριά μολυβένια σύννεφα βροχής, η μικρή ανεμώνη μαράθηκε.

Μα οι ρίζες της ήταν βαθιά ριζωμένες στο χώμα. Έτσι την άνοιξη πέταξε και πάλι το μικρό της κορμάκι στον επάνω κόσμο των θνητών και των παθών που τους κυβερνούσαν.

Και αυτό, η ίδια λειτουργία, γινόταν όλους τους χειμώνες και τις ανοίξεις που ακολούθησαν. Κάθε φορά η μικρή ανεμώνη άνθιζε και κάθε φορά μαραινόταν σε μια μάταιη

19


και καταδικασμένη προσπάθεια, που τη στήριζε, θαρρείς, μονάχα η πίστη της γι' αυτό που περίμενε.

Και τα χρόνια γίνηκαν αιώνες και οι αιώνες χιλιετίες, και το μικρό λουλούδι σ' έναν αέναο άχρονο κύκλο χαμογελούσε στον ήλιο και πάγωνε στη χειμωνιά. Και περίμενε...

Ο μόνος που ήξερε τι περίμενε ήταν ο φίλος της ο άνεμος, που τη χάιδευε και της ψιθύριζε ανάμεσα στα πέταλά της τα μυστικά του. Ο ίδιος άνεμος που γλιστρούσε απορημένος πάνω στα λεηλατημένα και χορταριασμένα πια μάρμαρα του δελφικού μαντείου, του ομφαλού ολόκληρης της Γης, και που είχε κρατήσει μέσα στην ατέρμονη περιπλάνηση του τις θύμησες των άλλων καιρών που είχαν περάσει για πάντα.

Και η μικρή ανεμώνη περίμενε. Γιατί τα δάκρυα, που την είχαν γεννήσει ένα χλομό πρωινό χιλιάδες χρόνια πριν, ήξεραν μονάχα τη μία και μοναδική γνώση: πως η φράση «για πάντα» δεν υπάρχει στην ιστορία.

Και περίμενε...

20

Φορτηγό σκάφος Ιεζεκιήλ, Σε πορε ία π ρ ο ς τo Βέγα 4,

απόσταση 16 ναχ α π ό τον Α λ φ α του Κενταύρου .

14-1-138 μ.Μ., 14.25 ώ ρ α Γκρίνουιτς

ΚΑΘΏΣ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΦΩΤΑ αναβόσβηναν ρυθμικά, ανά τρία ακριβή δευτερόλεπτα τη φορά με ενδιάμεση παύση δυο δευτερολέπτων και οι σειρήνες συναγερμού αντηχούσαν δαιμονισμένες και στα πέντε καταστρώματα του πλοίου, ο Τζέιμς Μπλακσίτι, κυβερνήτης του φορτηγού πλοίου Ιεζεκιήλ, κλάση «Ιεριχώς», αριθμός σειράς ΧΖ 3252, με πλήρωμα εξήντα τέσσερις ναύτες και δόκιμους του εμπορικού ναυτικού του μεσσιανικού στόλου, αναρωτήθηκε, καθώς πεταγόταν αλαφιασμένος από την κουκέτα του, αν οι αισθήσεις του, κυρίως της όρασης και της ακοής,

21


του μετέδιδαν αληθή στοιχεία ή όλα ήταν μια ψευδαίσθηση.

Στα είκοσι πέντε χρόνια της σταδιοδρομίας του στο στόλο ουδέποτε είχε ξαναχτυπήσει συναγερμός σε κανένα από τα ταξίδια του. Μετά την απόλυτη επικράτηση του Πανάγαθου Μεσσία στη διαμάχη του με τις δυνάμεις του σκότους, επί εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια τώρα το γνωστό Διάστημα ήταν μια φιλική, εσωτερική λίμνη της Αυτοκρατορίας.

Υπήρχαν στιγμές στη σταδιοδρομία του που αναρωτιόταν γιατί άραγε οι μηχανικοί της εταιρείας κατασκευής πλοίων, ειδικά των φορτηγών όπως αυτό που τα τελευταία έξι χρόνια κουμαντάριζε την τύχη του, τα δυο ως δεύτερος πλοίαρχος και τ' άλλα τέσσερα ως πρώτος, τοποθετούσαν τα πανάκριβα συστήματα συναγερμού, αφού ποτέ, απ' όσο τουλάχιστον ήξερε, δε χρειάστηκαν σε κανέναν.

Απ' ό,τι θυμόταν, μόνο στις ασκήσεις ετοιμότητας είχαν ξανακούσει τόσο το πλήρωμά του, όσο και ο ίδιος το διαπεραστικό συριστικό ήχο των μεγαφώνων και είχαν ξαναδεί τα κόκκινα χρώματα που οι δέσμες φωτός, οι οποίες ξεκινούσαν από τα φώτα φθορίου των πτυχώσεων του μετάλλου της οροφής και κατέληγαν πιεστικά και αυθάδικα στην πλαστική μοκέτα των διαδρόμων,

22


σκορπούσαν στην αποχαυνωτική ατμόσφαιρα ζέστης και πνιγηρής υγρασίας των καταστρωμάτων φορτίου και πληρώματος.

Όμως είχε ξυπνήσει, γι' αυτό τουλάχιστον ήταν σίγουρος. Άρα δεν υπήρχε περίπτωση να τα ονειρεύεται όλα αυτά.

Καθώς έτρεχε στον κεντρικό διάδρομο του πέμπτου καταστρώματος, σχεδόν σκόνταψε πάνω σε δυο το ίδιο έκπληκτους βαθμοφόρους του, τον Στραβίνσκι και τον Χάιζεμαν, που στα βλέμματά τους, που διασταυρώθηκαν φευγαλέα, καθρεφτιζόταν η ίδια αναπάντητη απορία.

—Τι συμβαίνει, καπετάνιε; Γρύλισε μια απάντηση που δεν ακούστηκε από κανέναν

και έπιασε ν' ανεβαίνει σαν αγριόγατα που κυνηγάει το θήραμά της τη σιδερένια, ελικοειδή σκάλα η οποία έβγαζε στον πυργίσκο διακυβέρνησης του πλοίου, με τους δυο άλλους στο κατόπι του.

-Ποιος είναι βάρδια στη γέφυρα; ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη, για να σκεπάσει η φωνή του τον εκκωφαντικό θόρυβο του συναγερμού.

—Ο Αντονμπέρντ, ακούστηκε μια λαχανιασμένη φωνή από πίσω του.

Ο Μπλακσίτι γρύλισε πάλι κάτι που δεν άκουσε ούτε ο ίδιος.

23


Την επόμενη στιγμή άνοιγε την μπουκαπόρτα της γέφυ-ρας.

Τον έλουσε το φως των άστρων που είσέβαλλε αδηφάγο από το ενισχυμένο μείγμα πλαστικού, κρυστάλλων χαλαζία και διαφανούς αλουμινίου των παραθύρων και το απαλό πράσινο φως των οργάνων της κονσόλας ελέγχου του πλοίου.

Κατόρθωσε να βρει την αυτοκυριαρχία του. -Κλείσε αυτό τον καταραμένο θόρυβο, ούρλιαξε στον

Μάικλ Αντονμπέρντ, που τον κοιτούσε αποσβολωμένος πάνω από τα ραντάρ ανίχνευσης του Υπερδιαστήματος.

Ο συναγερμός έκλεισε στη στιγμή. - Ν α 'σαι σίγουρος πως σε απόσταση δέκα ναχ έχουν

ξυπνήσει όλοι. Περιέφερε το βλέμμα του τριγύρω. Είχαν ήδη μπει

στην αίθουσα και οι άλλοι δυο αξιωματικοί του που τον ακολουθούσαν από το διάδρομο. Εκτός από τους τέσσερις τους, υπήρχε στη γέφυρα και ο υπαξιωματικός επικοινωνιών -ξεχνούσε συνεχώς τ' όνομά τ ο υ - που είχε βάρδια αυτό το δωδεκάωρο.

Κοίταξε επιτιμητικά τον Αντονμπέρντ, τον πλοηγό του. -Εσυ έβαλες το συναγερμό, αδελφέ Μάικλ; Ο άλλος διαμαρτυρήθηκε. -Όχι , καπετάνιε. Ήταν αυτόματη ενεργοποίηση. Κώ-

24


δικας κινδύνου δεκαεφτά, κεφάλαιο είκοσι, παράγραφος δεκαενν...

—Καλά, καλά, σε πιστεύω. Κοίταξε το μαύρο όγκο του Διαστήματος μπροστά

τους, τόσο ξένο και όμορφο συνάμα, και αναρωτήθηκε τι κίνδυνο έκρυβε μέσα του που έκανε το συναγερμό του Ιεζεκιήλ να ενεργοποιηθεί αυτόματα.

Προσπάθησε με το βλέμμα του να διαπεράσει το αστρικό φάσμα που σάρωνε την όραση του και να διαγνώσει τον κίνδυνο. Δεν τα κατάφερε.

—Βρήκατε τι συμβαίνει; ρώτησε, χωρίς να πάρει το βλέμμα του από το μεσοαστρικό κενό που περιέβαλλε το σκάφος,

Ο πλοηγός του ξερόβηξε. —Ναι, καπετάνιε. Ένα άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο

έρχεται με απίστευτη ταχύτητα καταπάνω μας. Ο Μπλακσίτι τον κοίταξε παραξενεμένος. —Μετεωρίτης; —Όχι, καπετάνιε. Δεν έχω ξαναδεί τίποτα τέτοιο. Ο κυβερνήτης έγειρε ο ίδιος στην κονσόλα ελέγχου και

πάτησε με τα έμπειρα δάχτυλα του τα πλήκτρα του υπολογιστή.

Οι ενδείξεις στην οθόνη τον άφησαν άναυδο. —Πανάγαθε Μεσσία... κατόρθωσε να ψελλίσει.

25


-Ναι, καπετάνιε, επιβεβαίωσα τα στοιχεία τρεις φορές μέχρι να φτάσεις στη γέφυρα.

—Πότε πήραμε το τελευταίο μετεωρολογικό δελτίο από τον περιφερειακό σταθμό του Αλνταμποράν;

Ο Αντονμπέρντ κοίταξε βιαστικά τις σημειώσεις του. —Στις 12.37 ώρα Γκρίνουιτς. Δεν ανέφερε καμιά μετε

ωρολογική διαταραχή στην περιοχή ούτε το πέρασμα κάποιου κομήτη ούτε την ύπαρξη βροχής μετεωριτών ή αδέσποτων αστεροειδών.

Ο κυβερνήτης στράφηκε ελαφρά προς τους άλλους δύο αξιωματικούς του πλοίου. Είχαν το ίδιο ανέκφραστο πρόσωπο.

—Αν δεν είναι μετεωρίτης ή κάποιο άγνωστο μετεωρολογικό φαινόμενο, τότε τι μπορεί να είναι;

Οι κόρες των ματιών του προς στιγμήν διαστάλθηκαν, καθώς μια σκέψη πέρασε με ταχύτητα αστραπής από το μυαλό του.

—Εξωγήινο αστρόπλοιο, είπε μονολογώντας. —Αδύνατο, καπετάνιε. Έχει τέτοια ταχύτητα, που κα

νένα γνωστό μέταλλο δε θα άντεχε. Ακόμα όμως και αν άντεχε θα μετέφερε νεκρούς επιβάτες. Όχι απλώς νεκρούς αλλά εξαϋλωμένους, μόρια σκόνης.

—Σκέφτεσαι πάντα με τις γήινες παραμέτρους, πλοηγέ. Κοίταξε σκεφτικός το ρολόι του.

26


—Μήπως είναι δικό μας; Ποιο είναι το πλησιέστερο σκάφος στην περιοχή, αδελφέ μου;

Ο αξιωματικός υπηρεσίας συμβουλεύτηκε τα στοιχεία του.

—Το εμπορικό σκάφος Αβεσσαλώμ 2. Ένα κόμμα τρία ναχ πίσω μας, με πορεία αντίστροφη προς το ηλιακό μας σύστημα.

Μια έκφραση απογοήτευσης σχηματίστηκε στο πρόσωπο του κυβερνήτη.

—Πολύ μακριά για να είναι το στίγμα του ή για να ξέρει κάτι σχετικά το άγνωστο φαινόμενο. Υπάρχει περίπτωση να είναι δικό μας σκάφος και να μην έχει δώσει τα στοιχεία πλεύσης του στη Διοίκηση του εμπορικού στόλου;

Ο άλλος κούνησε αρνητικά το κεφάλι. —Πειρατές, καπετάνιε; Που ξανακούστηκε κάτι τέτοιο; —Πολύ καλά, λοιπόν. Όχι γήινο, όχι εξωγήινο, τότε τι; —Κυβερνήτα... τον διέκοψε η φωνή του υπαξιωματι

κού επικοινωνιών. Του έκανε νεύμα να μιλήσει. —Είναι οφθαλμαπάτη. -Τι ; Τέσσερα ζευγάρια μάτια γύρισαν προς το μέρος του

νεαρού. —Εδώ και ώρα προσπαθώ να το εντοπίσω με τα σόναρ

27


χαμηλής συχνότητας και αδυνατώ να πιάσω το σήμα του. Οι ακτίνες μας το διαπερνούν σαν να μην υπάρχει. Από τέτοια απόσταση είναι αδύνατο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το έχουν πιάσει μόνο οι ανιχνευτές του Υπερδιαστήματος. Αυτό σημαίνει ότι απλά διαβάζουν το ίχνος που άφησε κάποιος ή κάτι στο χωροχρονικό συνεχές της περιοχής πριν από κάποιο χρόνο. Όπως η σκιά που αφήνει πολύ πίσω του κάποιο σώμα.

Στιγμιαία σιωπή, καθώς οι βαθμοφόροι προσπαθούσαν να χωνέψουν τα λόγια του.

—Χμ... Πώς σε λένε, αδελφέ μου;... Ξεχνάω συνεχώς το όνομά σου.

Ο νεαρός σηκώθηκε σε στάση προσοχής. -Κελευστής Ντιμίτρι Στάικοφ, κυβερνήτα. -Λοιπόν, αδελφέ Ντιμίτρι, ίσως να μην έχεις άδικο. Στράφηκε ξανά στον πλοηγό του. -Βγάλ' το στην οθόνη με τη μεγαλύτερη δυνατή μεγέ

θυνση. Ξαφνικά ένα τμήμα του παράθυρου μετατράπηκε σε

ψηφιακή οθόνη. Μέσα της τρεμόπαιζε μια ακαθόριστη μικροσκοπική φιγούρα.

—Γιατί δεν το πιάνουμε καθαρά; —Οι ανιχνευτές δυσκολεύονται να σταθεροποιηθούν

πάνω του, καπετάνιε. Είναι ασύλληπτη η ταχύτητά του.

28


—Πάγωσε την εικόνα σε μια θέση του προηγούμενου δευτερολέπτου.

Όσο ο πλοηγός του εκτελούσε μηχανικά την τελευταία εντολή, γύρισε προς τον Χάιζεμαν που ήταν πιο κοντά του.

—Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ κάτι παρόμοιο; —Ποτέ, κυβερνήτα. Η ακίνητη ψηφιακή εικόνα έδειχνε ένα μικρό, λευκό

στίγμα, σαν ένα πολύ μακρινό συννεφάκι ακαθόριστου σχήματος.

—Δώσε μου ανάλυση. Δεκάδες μικρές οθόνες εμφανίστηκαν από το πουθενά

στον περίγυρο της κεντρικής, καθεμιά με τα δικά της στοιχεία.

—Απίστευτο! Ζήτησε από τον υπολογιστή επαλήθευση. Επαληθεύτηκε. —Απίστευτο, ξανάπε, μη μπορώντας να σκεφτεί άλλη

λέξη. Διαστάσεις δύο τετραγωνικά μίλια, μάζα άγνωστη, πυκνότητα αδιευκρίνιστη, ο υπολογιστής αδυνατεί να βρει τη σύνθεσή του, πορεία τέσσερις μοίρες δυτικά, έξι πρώτα νό... Έρχεται καταπάνω μας... ούρλιαξε τινάζοντας τα χέρια του από το πληκτρολόγιο.

Ο κελευστής των επικοινωνιών ούρλιαξε και αυτός.

29


—Σε δώδεκα δευτέρα, κυβερνήτα. Ο Αντονμπέρντ έπιασε το φυλαχτό στο στήθος του με

την εικόνα του Μεσσία και προσευχήθηκε ψιθυριστά. -Αλλαγή πορείας τώρα! συνέχισε να ουρλιάζει ο

Μπλακσίτι. -Δεν προλαβαίνουμε, καπετάνιε... -Έξι δευτέρα για πρόσκρουση, ακούστηκε μια τρίτη

φωνή μέσα στον πανικό των τελευταίων στιγμών. Ο κυβερνήτης κόλλησε με την πλάτη στα μέταλλα της

μπουκαπόρτας. Προσπαθούσε απεγνωσμένα να δει την άγνωστη απειλή με τα μάτια του μέσα από τα σκοτάδια του Διαστήματος. Ήξερε πως η προσπάθειά του ήταν μάταιη, αφού η ταχύτητα του άγνωστου αντικειμένου ήταν τέτοια, που δε θα προλάβαινε να το δει ούτε καν να το νιώσει. Δεν ήθελε να πεθάνει σ' αυτή την παγωμένη γωνιά του σύμπαντος, να γίνει κοσμική σκόνη που θα έπεφτε ύστερα από χιλιάδες χρόνια στην επιφάνεια κάποιου άγνωστου αστεροειδή.

Σκέφτηκε για λίγο τη γυναίκα και τα παιδιά του και προσπάθησε νοερά να μαντέψει τι έκαναν αυτή τη στιγμή, μερικά ναχ πίσω τους, στο γαλάζιο πλανήτη. Δεν προλάβαινε ούτε καν την ώρα της Γης να υπολογίσει.

—Τέσσερα δεύτερα. -Αν έχεις άδικο για τη σκιά, αδελφέ Στάικοφ, φώναξε

30


στο νεαρό, σε τρία δεύτερα ο Γιαχβέ θα μας έχει πάρει κοντά του.

Τη στιγμή που η φράση του τελείωσε και ο απόηχος της τελευταίας του λέξης δεν είχε σβήσει ακόμα στην παγωμέ-νη ατμόσφαιρα οξυγόνου, αζώτου και ίχνους διοξειδίου του άνθρακα της γέφυρας, «εκείνο» τους χτύπησε.

Ξαφνικά. Απροειδοποίητα. Χωρίς η όραση να το δει, η ακοή να το ακούσει, η αφή να το ψηλαφίσει, η όσφρηση να το μυρίσει.

Κράτησε σε απόλυτα μεγέθη ένα απειροελάχιστο, σχεδόν μη μετρήσιμο κλάσμα του δευτερολέπτου, στην πραγματικότητα καθόλου.

Ήταν πάλι στη θέση τους. Μπορούσαν ν' ακούν το υπόκωφο βουητό των κινητή

ρων του πλοίου. Τα φωτάκια στην κονσόλα αναβόσβηναν, οι αναπνοές τους ακούγονταν βαριές.

Ο χάρτης του ουρανού μπροστά τους δεν είχε αλλάξει. Έβλεπαν τα ίδια άστρα, από το ίδιο γιγάντιο φινιστρίνι της ίδιας γέφυρας ενός πλοίου που ο μεγαλοδύναμος Γιαχβέ είχε προστατεύσει από την οργή των δαιμόνων που είχε γεννήσει το σκοτάδι.

—Τι έγινε; —Περάσαμε μέσα του; —Ίσως... Πιο πιθανό να πέρασε αυτό από μέσα μας.

31


Ο Μπλακσίτι βρήκε πρώτος την ψυχραιμία του. —Αδελφέ Στάικοφ, είχες δίκιο. Συναντηθήκαμε με τη

σκιά που είχε αφήσει το σώμα αυτό στο χωροχρονικό συνεχές πολλές ώρες πριν.

Πλησίασε ξανά τα όργανα ελέγχου. —Πόσες, όμως; Ο Στραβίνσκι άρχισε με τη σειρά του τους υπολογι

σμούς. —Πριν από εφτά ώρες, κυβερνήτα. Για την ακρίβεια,

πριν από έξι ώρες, πενήντα οχτώ πρώτα και σαράντα τρία δευτέρα,

—Χμ... και η ταχύτητα του; Ο πλοηγός υπηρεσίας πήρε ξανά τη σκυτάλη των υπο

λογισμών από τους άλλους. Σήκωσε το βλέμμα του δειλά, σαν παιδί που κάποιος θα

το μαλώσει γι' αυτό που πρόκειται να πει. Καπετάνιε, ο υπολογιστής πρέπει να έχει βλάβη. Θα

φωνάξω το μηχανοστάσιο να στείλει κάποιον... —Πες μου τις ενδείξεις, πλοηγέ. —Καπετάνιε, δεν είναι σωστές... δεν μπορεί να είναι

σωστές... —Τις ενδείξεις, πλοηγέ. Ο άλλος ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους.

32


—Ας είναι, είπε. Είχε ταχύτητα χίλιες εφτακόσιες σαράντα δυο φορές την ταχύτητα του φωτός.

Μια παγωμένη ηρεμία άπλωσε τα πλοκάμια της στην αίθουσα. Τι μπορούσε να κινείται τόσο γρήγορα;

Ο κυβερνήτης έτριψε τα κουρασμένα μάτια του. —Έχει καταγραφεί η πορεία του, αδελφέ μου; Ο Αντονμπέρντ έγνεψε καταφατικά. Πληκτρολόγησε

σχεδόν απρόθυμα τις εντολές στον υπολογιστή. —Είναι αυτό που νομίζω; Ο πλοηγός περίμενε δυο δευτερόλεπτα για την επιβε

βαίωση. Στην οθόνη του υπολογιστή αναβόσβηναν τα στοιχεία

του κωδικού, που αποτελούσαν και το πρώτο πράγμα το οποίο μάθαινε στη βασική του εκπαίδευση ένας δόκιμος ναύτης του μεσσιανικού στόλου: τον κωδικό αναγνώρισης της Γης.

—Σε πόση ώρα; —Αν δεν ανακόψει ταχύτητα, Θα συναντήσει τη Γη σε

δυο ώρες ακριβώς. Ο Μπλακσίτι κάθισε κουρασμένος στην καρέκλα του

κυβερνήτη. Όλοι οι άλλοι μαζεύτηκαν γύρω του. Περίμεναν από αυτόν την επόμενη κίνηση, την επόμενη κουβέντα,

—Στείλε κάποιο σήμα ενημέρωσης, είπε τελικά. —Το σήμα θέλει δυόμισι εβδομάδες για να φτάσει στο

33


ηλιακό μας σύστημα, καπετάνιε. Τι νόημα έχει μια τέτοια ενέργεια; Ό,τι κι αν είναι αυτό που μας προσπέρασε θα το ξέρουν ήδη καλύτερα από εμάς.

Ο Αντονμπέρντ είχε δίκιο. Τι νόημα είχε; Σέφτηκε όμως ότι σε περίπτωση που τελικά αυτό που μόνο τη σκιά του μπόρεσαν να δουν άλλαζε πορεία ή προσπερνούσε και το μητρικό τους πλανήτη ή έστω ήταν ένα νέφος, ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνε στο δρόμο, ένα εντυπωσιακό μεν αλλά άκακο παιγνίδι, μια ανεξερεύνητη ακόμη ιδιοτροπία της Φύσης ή ένα σημάδι του Γιαχβέ για να δοκιμάσει τους ανθρώπους, κατά τον τρόπο που μόνο αυτός μπορούσε να ξέρει μέσα στη Σοφία και Παντοδυναμία Του, τότε δε θα έπρεπε να είναι απόλυτα τυπικός στις ενέργειές του; Γιατί αλλιώς τον περίμενε ένορκη διοικητική εξέταση για παράβαση καθήκοντος, ανακρίσεις και σίγουρη τιμωρία, Τόσα χρόνια στο Διάστημα τον είχαν διδάξει ότι η μεσσιανική γραφειοκρατία με το αυστηρό τυπολατρικό της πολλές φορές ήταν αμείλικτη.

—Κελευστά, στείλε το σήμα. Σε κώδικα ασφαλείας και κατ' απόλυτη προτεραιότητα.

Ύστερα γύρισε το βλέμμα στο εσωτερικό της ψυχής του και προσευχήθηκε σιωπηρά. Ήλπιζε πως αυτό το μετεωρολογικό φαινόμενο που είχαν πρωταντικρίσει σ' αυτή την εσχατιά του γνωστού Διαστήματος ή έστω το τεχνικό

34


κατασκεύασμα —δεν μπορούσε να είναι σίγουρος για τίποτα— θα άφηνε τη Γη ανεπηρέαστη. Όμως βαθιά μέσα του καταλάβαινε πως, όταν το σήμα που έστελνε τώρα το Ιεζεκιήλ θα έφτανε στο μητρικό τους πλανήτη, ίσως να μην υπήρχε Γη ή, ακόμα χειρότερα, να μην ήταν η ίδια Γη που είχαν αφήσει πίσω τους.

35

Γανυμήδης , τέταρτος δ ο ρ υ φ ό ρ ο ς του Δία.

Ναυτ ική Βάση Χ-27, Κέντρο Περιμετρικής Ά μ υ ν α ς Γης.


Ο ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΌΣ ΤΖΟΡΤΖ ΚΙΟΥΡΑΝ έφτυσε την τσίχλα που μασούσε στο ειδικό καλαθάκι αχρήστων που υπήρχε πίσω από την ανατομική πολυθρόνα του. Ύστερα έσμιξε τις παλάμες του και τις έφερε μαξιλαράκι στο προσκέφαλό του, ρίχνοντας το κέντρο βάρους του σώματος του προς τα πίσω.

Βαριόταν αφόρητα. Και ήθελε ακόμα τρεις ώρες ώσπου να τελειώσει η βάρδια του.

Κοίταξε το δόκιμο, δίπλα του, που είχε υπηρεσία. Φαινόταν απασχολημένος με τις ενδείξεις του φασματοσκο-

37


πίου υψηλής ευκρίνειας, που από την επιφάνεια του δορυφόρου έστελνε τις μετρήσεις του στη Βάση, δυο χιλιόμετρα βαθιά στο βρόχο των σωθικών του, η οποία, σκαμμένη από ανθρώπινα μηχανήματα εδώ και εξήντα χρόνια, είχε πια γίνει μόνιμο έλκος στο στομάχι του Γανυμήδη.

—Τι βλέπεις, αδελφέ; Έχει κάτι ενδιαφέρον εκεί έξω; Ο δόκιμος Μισέλ Κανομπρί ήταν τόσο απορροφημένος

στις παρατηρήσεις του, που ξαφνιάστηκε από την απρόσμενη διακοπή του συναδέλφου του,

Τράβηξε το πρόσωπο του από την ολογραμμική οθόνη και στράφηκε στον ανθυπολοχαγό.

-Ε.. . μπόρεσε μόνο να πει. Ο άλλος τον παρατήρησε πιο προσεκτικά. Παρ' ότι είχε

ήδη τρεις μήνες στη Βάση, του φαινόταν πολύ «ψαρωμέ-νος» ακόμα.

—Λέω, ξανάπε περιπαικτικά, υπάρχει τίποτα καλό εκεί έξω;

—Σαν τι; Ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους του. —Ξέρω κι εγώ;... Κανένα διαστημικό κοριτσάκι, να

πούμε; Τον είδε που κοκκίνισε. —Αδελφέ ανθυπολοχαγέ, μη βάζεις τον πειρασμό στο

μυαλό σου, είπε. Η σκέψη της ερωτικής επαφής πριν από

38


το γάμο είναι αντιμεσσιανική. Οι σοφές εντολές του Μεσσία έχουν αγαθό σκοπό και πρέπει ν' ακολουθούνται χωρίς κριτική σκέψη από εμάς τους πιστούς.

Ο Κιουράν σκέφτηκε μια βρισιά που είχε ακούσει σε κάποια παράνομη βιντεοκασέτα όταν ήταν πιτσιρίκι, αλλά δε θυμόταν πού ακριβώς τονιζόταν, στη λήγουσα ή στην παραλήγουσα, γι' αυτό και δεν την ξεστόμισε. Εξάλλου, το πιθανότερο ήταν πως το στραβάδι ο δόκιμος σίγουρα δε θα την είχε ξανακούσει, οπότε και δε θα μπορούσε ν' αντιληφθεί το νόημα της. Καλύτερα πάντως να φυλαγόταν ακόμα και από κάποιο κατώτερο του βαθμολογικά, γιατί ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τον καρφώσει στη Διοίκηση για μια βρισιά ή για μια πιθανή ένδειξη ειρωνείας προς το Μεσσία ή προς τις διατάξεις του Μεσσιανικού Κώδικα Συμπεριφοράς, του Ιερού Βιβλίου, και στην περίπτωση αυτή θα έμπλεκε άσχημα.

—Τότε τι χαζεύεις τόση ώρα στο φασματοσκόπιο; Ο δόκιμος Μισέλ Κανομπρί ξαναγύρισε τα μάτια του

στην οθόνη. —Μια περίεργη διαταραχή στο χωροχρονικό συνεχές,

τρία μικρονάχ από τον Πλούτωνα. —Τρία μικρονάχ; —Ναι. Ο Κιουράν συνοφρυώθηκε.

39


—Δεν είναι εκεί το πέρασμα από το Υπερδιάστημα στο Διάστημα που χρησιμοποιούν τα σκάφη μας. Έχει απόκλιση από το σωστό σημείο είκοσι πέντε νανονάχ. Μήπως είναι κάποιο εμπορικό που έχει χάσει τον αεροδιάδρομο πτήσης του;

-Δε νομίζω, οι ενδείξεις δε δείχνουν ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο.

—Τότε τι δείχνουν; —Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς, ανθυπολοχαγέ. Ο Τζορτζ Κιουράν βλαστήμησε σιωπηρά και στράφηκε

στη δική του κονσόλα οργάνων. Ζήτησε στοιχεία από τα ηλεκτρονικά τηλεσκόπια, τα

οποία, υπακούοντας, έστρεψαν με τη σειρά τους τα ποζι-τρονικά μάτια τους προς το σημείο όπου τα είχαν διατάξει.

Οι ενδείξεις τους άρχισαν ταχύτατα να ρέουν στις οθόνες των χειριστών.

Συμπαγές νέφος, ακανόνιστο σχήμα, τρομερή ταχύτητα, υλοποίηση από το Υπερδιάστημα σε πέρασμα μη εγκε-κριμένο από τον Αστροστόλο. Κλασική περίπτωση γενικού συναγερμού.

Για μια στιγμή αμφιταλαντεύτηκε. Κοίταξε ξανά τις μετρήσεις για την ταχύτητα του άγνωστου αντικειμένου μη μπορώντας να πιστέψει στα μάτια του.

40


Άκουσε σαν χαμένος από κάπου πολύ μακριά τη φωνή τοο συντρόφου του.

—Τι είδους νέφος είναι αυτό; Δεν είναι νέφος, κατόρθωσε να ψελλίσει. Κανένα

νέφος δε μεταπηδάει από το Υπερδιάστημα στο Διάστημα κατά βούληση και μάλιστα με τέτοια ταχύτητα.

Μια παγωμένη σιωπή τύλιξε το θάλαμο ελέγχου καθώς συνειδητοποιούσαν τα δεδομένα του προβλήματος. Μια σιωπή που μετατράπηκε στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο σε κραυγή πανικού.

—Είναι κιόλας ενάμισι ναχ από τον Ποσειδώνα, ούρλιαξε ο δόκιμος. Πανάγαθε Μεσσία! Δεν έχω ξαναδεί τίποτα να περνά στο Διάστημα από το Υπερδιάστημα με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.

Ο Κιουράν, με χέρι που έτρεμε, κατέβασε το διακόπτη συναγερμού.

Στη στιγμή ένα κόκκινο φως έλουσε την αίθουσα και ο διακριτικός ήχος της πόρτας ασφαλείας που κλείδωσε πίσω τους έστειλε την αδρεναλίνη τους στα ύψη.

Μπορούσαν να μαντέψουν τον πανικό που θα επικρατούσε στη Βάση, καθώς οι σειρήνες θα ξυπνούσαν τρεις χιλιάδες άντρες και γυναίκες, τον πανικό και την απορία στα πρόσωπα τους, τι θα επαναλάμβαναν τα μεγάφωνα ρυθμικά με τη μεταλλική φωνή τους; «Προσοχή, προσοχή,

41


όλο το προσωπικό σε θέσεις μάχης, δεν είναι άσκηση, επαναλαμβάνω, δεν είναι άσκηση...»

Τους πιλότους που θα πηδούσαν μανιασμένα στις θέσεις πλοήγησης των καταδιωκτικών τους, τους χίλιους τόνους συμπαγούς μετάλλου που θα άνοιγαν κάπου ψηλά πάνω από το κεφάλι τους, αφήνοντας να ξεπροβάλουν στον ουρανό οι κάννες των πυροβόλων λέιζερ, τα ξαφνιασμένα πρόσωπα που θα προσπαθούσαν μέσα στο μισοσκόταδο του υπεριώδους φωτισμού κάλυψης της Βάσης να διαβάσουν τις ενδείξεις του ατομικού υπολογιστή, συνδεμένου με τον κεντρικό που έφερε κάθε μαχητής του μεσσιανικού στρατού που υπηρετούσε στην Αστροβάση Χ-27 στον καρπό του δεξιού χεριού του, σε σχήμα ρολογιού.

Τις συστοιχίες φωτονικών πυραύλων, που λόγω του σχήματος τους έμοιαζαν με διαστημικούς αχινούς που κολυμπούν στην παγωμένη θάλασσα του Διαστήματος, με τα πολυβόλα λέιζερ να προεξέχουν αγκαθωτά ολόγυρα στην κυκλική τους πλατφόρμα και να στρέφονται προς τον άγνωστο εχθρό που πλησίαζε.

Παρ' όλα αυτά στο θάλαμο επιχειρήσεων, στον οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκονταν μόνο οι δυο τους, επικρατούσε νεκρική σιγή.

Οι δεκάδες οθόνες είχαν πλημμυρίσει από ενδείξεις, στοιχεία και ολογράμματα.

42


—Γιατί δε μας ειδοποίησαν από τη Βάση Χ-31, στον Τιτάνα;

—Σίγουρα έστειλαν σήμα' απλά το νέφος ή ό,τι άλλο είναι αυτό το πράγμα κινείται γρηγορότερα από τις ενδοεπικοινωνίες μας.

Μια φωνή στον πομποδέκτη τους διέκοψε τις απορίες τους.

—Αυτόματη σύνδεση με κεντρικό ηλεκτρονικό υπολογιστή Βάσης. Χειροκίνητος έλεγχος στο εξής μόνο ύστερα από έγκριση υπολογιστή. Εφαρμογή σχεδίου Αρμαγεδ-δών.

Κοιτάχτηκαν στα μάτια. — Αρμαγεδδών; Είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα; Ένιωσαν ένα σφίξιμο στην καρδιά τους. Την ίδια στιγμή ακούστηκε το ηχητικό σήμα εισόδου. Ο ανθυπολοχαγός Κιουράν πλησίασε την ηλεκτρονική

κλειδαριά ασφαλείας της βαριάς ατσάλινης πόρτας πάχους δεκαπέντε εκατοστών.

—Αποτύπωμα οφθαλμού, είπε στο μικρόφωνο ενδοεπικοινωνίας.

Από την ειδική σχισμή βγήκε μια κάρτα με το αποτύπωμα του αριστερού οφθαλμού του επισκέπτη.

Το τοποθέτησε στον ανιχνευτή ψηφιακής ανάλυσης.

43

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: ΡΩΜΟΣΙΟΣ

Μόλις άναψε η ένδειξη «Δεκτό», ξαναμίλησε στο μικρόφωνο.

—Δακτυλικό αποτύπωμα. Μια νέα κάρτα πέρασε στα χέρια του σε λίγα δευτερό

λεπτα. Την έλεγξε και αυτή στον ανιχνευτή. Άναψε πάλι η ένδειξη «Δεκτό». Αυτή τη φορά όμως

εμφανίστηκαν και τα στοιχεία του επισκέπτη. «Στρατηγός Μπένζαμιν Ρόζενταλ, διοικητής ναυτικής

αμυντικής Βάσης Χ-21, αριθμός σειράς 1645128-ΖΝΜ». «Είσοδος εγκρίνεται», ακούστηκε η ίδια μεταλλική φω

νή του υπολογιστή. Οι δύο άντρες τινάχτηκαν σε στάση προσοχής και χαι

ρέτισαν στρατιωτικά, καθώς η πόρτα άνοιξε αυτόματα και ο στρατηγός, συνοδευόμενος από το σμηναγό Χέλμουτ Βάγκνερ, διοικητή των αεροπορικών δυνάμεων της Βάσης, πέρασαν στην αίθουσα επιχειρήσεων.

—Ο Μεσσίας μαζί σας, αδελφοί μου. Οι δυο χειριστές ανταπέδωσαν με σεβασμό το χαιρε

τισμό. —Στις θέσεις σας, αδελφοί μου. Που βρίσκεται ο ει

σβολέας; Ο Κανομπρί διάβασε τη νέα του θέση. —Πέντε κόμμα τρία μικρονάχ από τον Ουρανό. —Πορεία του αντικειμένου;

44


Ο δόκιμος υπολόγισε τα στοιχεία του υπολογιστή. Κοίταξε με μάτια που φανέρωναν απόγνωση το διοι

κητή του. —Στη Γη, στρατηγέ. Ο στρατηγός για μια στιγμή φάνηκε αναποφάσιστος.

Αλλά αμέσως μετά πήρε με σταθερές κινήσεις στα χέρια του τον πομποδέκτη που τον συνέδεε με τον κεντρικό ηλεκτρονικό υπολογιστή.

—Στρατηγός Μπένζαμιν Ρόζενταλ, είπε. Αριθμός σειράς 1645128-ΖΝΜ. Επιβεβαίωσε.

Στιγμιαία σιωπή. «Στοιχεία ταυτότητας επιβεβαιώθηκαν». —Πολύ καλά. Τι πέρασε την περιμετρική μας άμυνα

και κατευθύνεται προς τη Γη, υπολογιστή; Στιγμιαία σιωπή. «Ανεπαρκή δεδομένα για ορθή απάντηση». Έγειρε το μεσήλικο κορμί του προς την τρισδιάστατη

κεντρική ολογραμμική οθόνη, προσπαθώντας να μαντέψει με τις ίδιες του τις αισθήσεις, σαν από ένστικτο, τη φύση της απειλής που αντιμετώπιζαν, μια και οι ελάχιστες πληροφορίες που του είχε μεταδώσει ο υπολογιστής του καρπού του καθ' οδόν προς το Κέντρο Επιχειρήσεων της Βάσης ήταν ανάξιες λόγου για το σχηματισμό κρίσης σχετικά με την κατάρτιση κάποιου σχεδίου άμυνας.

45


—Εξωγήινο σκάφος; αναρωτήθηκε μέσα από τα δόντια του.

Ο σμηναγός που τον συνόδευε σαν να μάντεψε περισσότερο παρά άκουσε την απορία του.

—Εξωγήινοι, στρατηγέ μου; Από πού έρχονται; Πού ήταν κρυμμένοι τόσο καιρό; Αν το νέφος είναι εχθρικό διαστημόπλοιο, τότε έχουν σαφώς τεχνολογία που ήταν αδύνατο να μείνει κρυμμένη από το στόλο μας. Αν είναι εξωγήινοι, από πού ξεφύτρωσαν, λοιπόν;

Ο στρατηγός γύρισε προς το σμηναγό που στεκόταν σε στάση προσοχής ένα μέτρο πίσω του.

—Ξέρεις, Χέλμουτ, ποιο είναι το πρόβλημα μας; Η έλλειψη ενδοεπικοινωνίας. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τα περιμετρικά φυλάκια ελέγχου ούτε με τις άλλες βάσεις, γιατί απλούστατα τα σήματα μας ταξιδεύουν με ταχύτητες μικρότερες του εισβολέα. Εξωγήινοι ή όχι, πρέπει να πάρουμε την απόφαση αναχαίτισης εμείς τώρα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε διαταγές από το επιτελείο του Αστροστόλου ούτε να ενημερώσουμε τη Γη. Η παραμικρή καθυστέρηση ίσως να είναι μοιραία.

Απευθύνθηκε στον Κιουράν. Ανθυπολοχαγέ, στείλε σήμα στον εισβολέα, σε όλες

τις συχνότητες, να μας δώσει τα στοιχεία του, αλλιώς Θα τον αναχαιτίσουμε.

46


—Αμέσως, στρατηγέ. —Πόση ώρα θα πάρει στα σήματά μας να φτάσουν στο

στόχο; —Με την ταχύτητα που έχει... τρία λεπτά. —Ωραία, στείλ' τα αμέσως. Κοίταξε το σμηναγό Βάγκνερ. —Λοιπόν, αδελφέ Χέλμουτ. Ποια είναι η γνώμη σου; Ο άλλος ξερόβηξε. —Στρατηγέ, αν μου επιτρέπετε, χάνουμε πολύτιμο χρό

νο. Είναι σίγουρο πως τα φυλάκια ελέγχου της εξωτερικής ζώνης, καθώς και η βάση Χ-31 στον Τιτάνα έστειλαν προειδοποιητικά σήματα στο στόχο. Και πιθανότατα τους αγνόησε. Δεν ξέρουμε αν είναι νοήμων ζωή ακόμα, στρατηγέ, αλλά επίσης δεν ξέρουμε αν έχει και τη δυνατότητα να καταλάβει τα σήματα μας. Εν πάση περιπτώσει, αν φτάσει στη Γη, εμείς θεωρείται ότι αποτύχαμε στην αποστολή μας να τον κρατήσουμε και ξέρετε τις συνέπειες του Μεσσιανικού Στρατιωτικού Κώδικα γι' αυτό, έτσι δεν είναι;

Ο στρατηγός φάνηκε σκεφτικός. —Και τι προτείνεις, σμηναγέ; ρώτησε τελικά. —Να τον χτυπήσουμε τώρα, στρατηγέ. Μόλις φτάσει

σε ακτίνα βολής μας. Αν περάσει από εμάς, ο Αρης είναι αδύνατο να τον κρατήσει, αφού έχει μόνο φωτονικά πυραυλικά συστήματα και σχεδόν καθόλου καταδιωκτικά.

47


Οι δε Βάσεις της Σελήνης είναι πολύ κοντά στη Γη για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων.

Ο στρατηγός Ρόζενταλ έβγαλε το πηλήκιο του και έστρωσε με τα χέρια τα γκρίζα μαλλιά του. Ήταν ανάγκη να συμβεί αυτό τώρα, δυο μήνες πριν πάρει τη σύνταξή του;

—Τι έχεις εκεί έξω, σμηναγέ; —Στο επόμενο λεπτό θα υπάρχουν στον αέρα εξήντα

τέσσερα καταδιωκτικά Ρομφαία-2, έξι βομβαρδιστικά πλάσματος Σαμουήλ-Ζ5 και εφτά συστοιχίες φωτονικών πυραύλων.

-Πιστεύεις ότι αρκούν, σμηναγέ; Ο Χέλμουτ Βάγκνερ όρθωσε το κορμί του περήφανα. —Ο μεσσιανικός στρατός είναι αήττητος, στρατηγέ. —Ναι, όταν αντιμετώπιζε πλανημένους σατανιστές, α

δελφέ μου. Αλλά εκείνοι ήταν εύκολη υπόθεση. Ανεπαρκώς οπλισμένοι και σίγουρα όχι στο Διάστημα. Αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα έχει τη δύναμη του ίδιου του Σατανά.

—Και με τη βοήθεια του πανίσχυρου Γιαχβέ θα το καταστρέψουμε, στρατηγέ. Και θα το στείλουμε πίσω στην Κόλαση απ' όπου ξεβράστηκε.

-Πολύ καλά, λοιπόν, σμηναγέ. Αναλαμβάνεις την εκτέλεση του σχεδίου Αρμαγεδδών.

48


Ο Βάγκνερ χαιρέτισε στρατιωτικά και απευθύνθηκε στον πομποδέκτη.

-Σμήνος ένα. Εδώ Κόκκινος Αρχηγός. -Μαύρος Αρχηγός από σμήνος ένα. Αναμένουμε δια

ταγές, Κόκκινε Αρχηγέ. -Απογειωθείτε. Σχέδιο πτήσης μηδέν τέσσερα τριάντα

ένα. Μπράβο δυο, τάγκο έξι. Πορεία θα σας δοθεί μέσω υπολογιστή.

-Ελήφθη, Κόκκινε Αρχηγέ. Από τα ύφαλα του Γανυμήδη, τινάχτηκαν σαν αστραπή

τα πρώτα βαριά οπλισμένα καταδιωκτικά του πρώτου σμήνους.

-Σμήνος ένα στο Διάστημα. Δύο νανονάχ βόρεια. Σύνδεση με κεντρικό υπολογιστή επιτεύχθηκε. Πορεία κλειδώθηκε στη μνήμη. Αυτοματοποίηση πτήσης. Μαύρος Αρχηγός άουτ.

-Σμήνος δύο. Με λαμβάνεις; -Γαλάζιος Αρχηγός από σμήνος δυο. Λήψη καθαρή

και δυνατή, Κόκκινε Αρχηγέ. -Απογειωθείτε. Σχέδιο πτήσης μηδέν σαράντα ένα.

Μπράβο δύο, τάγκο τέσσερα. Θα καλύψετε τα νώτα του Μαύρου Αρχηγού. Πορεία θα κλειδωθεί στη μνήμη των υπολογιστών σας.

-Ελήφθη, Κόκκινε Αρχηγέ. 49


Το δεύτερο κύμα πολεμικών σκαφών τινάχτηκε στο μεσοδιάστημα ταχύτατα και αθόρυβα, με την ακτινοβολία του πλανήτη Δια ένα εκατομμύριο εξήντα οχτώ χιλιάδες χιλιόμετρα πίσω τους ν' αστράφτει στην εκτεθει-μένη προς αυτόν μεριά των μετάλλων των καταδιωκτικών.

—Σμήνος δύο σε πτήση. Δύο κόμμα ένα νανονάχ βόρεια. Σύνδεση με κεντρικό υπολογιστή ολοκληρώθηκε. Πορεία σύγκλισης προς Μαύρο Αρχηγό και σμήνος ένα. Γαλάζιος Αρχηγός άουτ.

Οι οθόνες των ραντάρ παρακολούθησαν αμέσως το σήμα τους.

—Πότε συναντούν το στόχο; ρώτησε τον Κιουράν ο στρατηγός.

—Σε τριάντα δεύτερα, κύριε διοικητά. Ήδη έχουμε οπτική επαφή.

-Πέρασέ το στην κεντρική οθόνη. Η κεντρική οθόνη της αίθουσας ελέγχου αναμετέδωσε

την εικόνα του εξωτερικού Διαστήματος. Ήταν μαύρο, σκοτεινό, με μια αίσθηση μόνιμης απειλής. Τα καταδιωκτικά της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας γυάλιζαν στο φως του Δία και των δορυφόρων του, καθώς το αντανακλούσαν πάνω στις λείες επιφάνειες τους.

Αλλά δε φαινόταν ίχνος από τον εισβολέα.

50


«Είκοσι πέντε δεύτερα», ακούστηκε η μεταλλική φωνή του υπολογιστή.

Μπορούσαν να μαντεύουν την αγωνία στα μάτια των πιλότων τους, καθώς αναζητούσαν την αστραπιαία εμφάνιση του εξωγήινου σκάφους στα στόχαστρα των πυραύλων τους.

Εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια απόλυτης επικράτησης. Γενεές γενεών μεγάλωσαν με αίσθημα απόλυτης ασφάλειας, έχοντας μάθει να μη φοβούνται τίποτα εκτός από την οργή του Γιαχβέ, που σπάνια πια εξοργιζόταν, αφού οι πλανημένοι σατανιστές αριθμούσαν μερικές μόνο χιλιάδες υποψήφιων λοβοτομημένων. Εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια απόλυτης υπεροψίας και αναπόφευκτης αλαζονείας, που δημιουργούσε η αίσθηση της παντοδυναμίας μιας Αυτοκρατορίας που καθοδηγούσε ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός, μέσω του απεσταλμένου Του στους ανθρώπους, του Μεσσία.

Και να που τώρα για πρώτη φορά κάτι άγνωστο και απειλητικό ορμούσε με την κολασμένη του δύναμη στην καρδιά της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, προκαλώντας ανερυθρίαστα την ίδια την ύπαρξη του Γιαχβέ.

Ο στρατηγός Ρόζενταλ προσευχήθηκε σιωπηλά στο Με-γαλοδύναμο.

- Τ α σημάδια δεν είναι μαζί μας, ψιθύρισε στο σμηναγό Βάγκνερ.

51


Ο άλλος τον κοίταξε απορημένος. —Γιατί, στρατηγέ; —Πολεμάμε ανάμεσα σε δαίμονες, αδελφέ μου. Εξακολουθούσε να έχει την ίδια απορία καθρεφτισμένη

στο βλέμμα του. -Δίας, Ουρανός, Ποσειδών, Πλούτων, Άρης. Πρόσεξε

τα ονόματα των πλανητών. Πολεμάμε εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε εκπεσόντες Θεούς, αδελφέ μου. Και οι Θεοί που εκπίπτουν γίνονται δαίμονες πια, αδελφέ μου Χέλμουτ. Ο Γιαχβέ να βοηθήσει τα παιδιά Του.

«Είκοσι δευτέρα για επαφή με στόχο. Ο στόχος εισέρχεται σε ακτίνα βολής σε δεκατρία δεύτερα».

—Κύριε διοικητά, ο στόχος αλλάζει πορεία. —Τι; Τέσσερα ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν ταυτόχρονα στα

σόναρ ανάλυσης της πορείας του άγνωστου αντικειμένου. —Μετατοπίστηκε σε πορεία βορειότερη κατά ένα νανο-

νάχ. Βρίσκεται τώρα δεκαοχτώ μοίρες βόρεια, τέσσερα πρώτα και είκοσι έξι δευτέρα.

Ο Μπένζαμιν Ρόζενταλ άρπαξε πανικόβλητος τον πομποδέκτη σύνδεσης με τον κεντρικό υπολογιστή.

-Υπολογιστή, προσδιόρισε αλλαγή πορείας στα καταδιωκτικά μας... τώρα...

—Στρατηγέ...

52

ΜΕΕΠΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

Γύρισε και κοίταξε αγριεμένος τον Κιουράν. —Τι είναι, ανθυπολοχαγέ; Δε βλέπεις ότι δίνω εντολές

στον υπολογιστή; —Στρατηγέ, ο στόχος μας προσπέρασε ήδη. Είναι αργά

για οποιαδήποτε αλλαγή πορείας. Νεκρική σιωπή απλώθηκε σιο θάλαμο. Τα μάτια απέμειναν βουβά, να παρακολουθούν το

στίγμα του αντιπάλου στην οθόνη, καθώς είχε υπερφα-λαγγίσει το στόλο αναχαίτισης.

Ο σμηναγός Βάγκνερ χτύπησε με την αριστερή γροθιά του τη δεξιά του ανοιχτή παλάμη.

—Ανάθεμα, είπε. Είναι άδικο αυτό. Δειλό και άνανδρο. Μας προσπέρασε χωρίς να σταθεί να δώσει μάχη.

—Στρατηγέ, ο στόχος άλλαξε πάλι πορεία. Επανήλθε στην προηγούμενη. Με την παρούσα ταχύτητα, σε έξι λεπτά θα είναι στη Γη.

Ο στρατηγός κάθισε αδύναμος σε μια πολυθρόνα. Οι ώμοι του είχαν κυρτώσει από το βάρος των ευθυνών και την αποτυχία της αποστολής του.

—Μας παρέκαμψε κανονικά. Με όση άνεση ήθελε. Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε ότι κυβερνάται από νοήμονα ζωή. Πες στα σκάφη μας να επιστρέψουν στη Βάση.

Μια παλιά, ξεχασμένη σκέψη αναρριχήθηκε ξανά στην επιφάνεια της μνήμης του.

53


-Εξωγήινοι, ψιθύρισε. Εισβολή εξωγήινων. Ο σμηναγός Χέλμουτ Βάγκνερ προχώρησε ένα βήμα

μπροστά και έβγαλε και αυτός το πηλήκιο του. Κάτω από τα κόκκινα φώτα φθορίου του θαλάμου, στο μέτωπό του λαμπύριζαν χοντρές σταγόνες ιδρώτα, παρ' ότι τα κλιματιστικά μηχανήματα δούλευαν στο μέγιστο της απόδοσής τους.

—Όχι εξωγήινοι. Είναι ο ίδιος ο Σατανάς. Έρχεται για την τελική αναμέτρηση με τις δυνάμεις του Πανάγαθου Μεσσία. Δεν έχει πρόσωπο, είναι ένα σύννεφο, δεν πολεμά πρόσωπο με πρόσωπο, προτιμά την ύπουλη διείσδυση. Το βλέπεις, στρατηγέ μου. Δεν είναι εξωγήινοι. Ο εχθρός έχει όλα τα χαρακτηριστικά για τα οποία μας μιλούν τα ιερά βιβλία και οι άγιοι Πατέρες της μεσσιανικής Βίβλου.

-Στρατηγέ, μειώνει την ταχύτητά του. Μια φευγαλέα ηλεκτρική λάμψη σπινθήρισε στα μάτια

όλων. Ο στρατηγός τινάχτηκε μπροστά. Είχε ξαναβρεί το στρατιωτικό σφρίγος του. Ώστε δεν ήταν όλα χαμένα;

-Πού βρίσκεται τώρα ο στόχος, ανθυπολοχαγέ; —Εφτά μικρονάχ από τη Γη, κύριε διοικητά. —Και η ταχύτητα του; -Πέντε κόμμα εφτά, πέντε κόμμα έξι και πέφτει συνε

χώς. Τώρα είναι πέντε κόμμα δύο και μειώνεται κι άλλο. Ο Κιουράν απέσυρε για μια στιγμή το βλέμμα του από

54


τις ενδείξεις των ολογραμμάτων και το στύλωσε στο στρατηγό Ρόζενταλ.

—Έχουμε ελπίδες, στρατηγέ; Ο Μπένζαμιν Ρόζενταλ δεν απάντησε. Προτίμησε να

κάνει τους δικούς του σιωπηρούς υπολογισμούς. —Ποια είναι η πλησιέστερη Αστροβάση στο στόχο αυ

τή τη στιγμή; —Η Χ-9, στον κρατήρα Πυθαγόρα της Σελήνης, με

διοικητή το στρατηγό Ααρών Κοέν. -Χμ... Ο Ρόζενταλ χάιδεψε με την ανάστροφη της δεξιάς πα

λάμης του τα φρεσκοξυρισμένα μάγουλά του. —Αν μπορεί κάποιος να σταματήσει την εισβολή, αυτός

είναι ο Ααρών Κοέν. Ήμαστε συμμαθητές στη σχολή στρατιωτικών δοκίμων του Τελ Αβίβ και τον ξέρω σαν το μικρό μου δαχτυλάκι. Είναι ο ικανότερος αξιωματικός του μεσσιανικού στρατού. Τι ταχύτητα έχει τώρα ο στόχος, ανθυπολοχαγέ;

—Ένα κόμμα τρία, στρατηγέ, και μειώνεται. Παρακολούθησε για λίγο τις ενδείξεις που έφθιναν στις

οθόνες και όλους τους δείκτες που έπεφταν. Ένα κόμμα δυο, ένα, μηδέν κόμμα εννέα...

—Στρατηγέ, ούρλιαξε χαρούμενος ο Τζορτζ Κιουράν,

55

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: ΡΩΜΟΣΙΟΙ

η ταχύτητα του άγνωστου αντικειμένου έπεσε κάτω από την ταχύτητα φωτός. Τους κρατάμε τώρα.

Ο Ρόζενταλ ξανάπεσε σχεδόν εξουθενωμένος στην πολυθρόνα του.

—Ναι, είπε μέσα από τα δόντια του, τους κρατάμε... Ο σμηναγός Βάγκνερ στάθηκε πάλι πίσω και δεξιά του

σε άκαμπτη στάση προσοχής. —Δε φαίνεστε και πολύ αισιόδοξος, στρατηγέ. Φρόντισε να χρωματίσει την τελευταία του φράση με

μια υποψία απειλής, για την περίπτωση που η ανάκριση θ' αναζητούσε ευθύνες για την αποτυχία αναχαίτισης του εισβολέα.

Ο διοικητής της Βάσης Χ-27 έβγαλε από την τσέπη του ένα λευκό μαντίλι με κεντημένο πάνω του το σήμα της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, το άστρο του Δαβίδ μ' ένα σταυρό να ξεπηδάει από μέσα του, και σκούπισε μ' αυτό τον ιδρώτα του.

—Τα σημάδια, Χέλμουτ, αδελφέ μου, τα σημάδια... Ο σμηναγός προσπάθησε να μαντέψει. Δεν τα κατάφε

ρε. —Τα σημάδια, συνέχισε ο Ρόζενταλ, τα σημάδια είναι

και πάλι εναντίον μας. Προσπαθήσαμε να τους αναχαιτίσουμε ανάμεσα σε αρχαίους Έλληνες θεούς και αποτύχαμε. Τώρα, η τελευταία άμυνά μας είναι μια Βάση στην

56


καρδιά του κρατήρα Πυθαγόρα, του μεγαλυτέρου μαθηματικού τους. Οι Έλληνες θεοί έφτιαξαν ένα σύμπαν και οι μαθηματικοί τους το οριοθέτησαν, αδελφέ μου Χέλ-μουτ. Είναι ένα παιχνίδι τους κανόνες του οποίου έχουν φτιάξει εκείνοι και που εμείς ποτέ δεν καταλάβαμε. Πώς μπορούμε να κερδίσουμε αυτή την παρτίδα; Το σύμπαν είναι ένας ελληνικός κλειδάριθμος, σμηναγέ. Και οι κινήσεις των ξένων δείχνουν να κατέχουν το κλειδί που εμείς έχουμε θάψει στην Ιστορία.

Δεν ξαναμίλησε. Άφησε τα λόγια του να σβήσουν στο διακριτικό θόρυβο των κλιματιστικών συσκευών. Παρέμειναν μόνο τέσσερα ζευγάρια μάτια να κοιτάζουν τις ψηφιακές φιγούρες που αναμετέδιδαν τα ηλεκτρονικά τηλεσκόπια του Γανυμήδη στην τρισδιάστατη ολογραμμική κεντρική οθόνη του θαλάμου επιχειρήσεων της Βάσης X-27.

Το περίγραμμα του γαλάζιου μητρικού πλανήτη και σε απόσταση αναπνοής πια το στίγμα του εισβολέα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν μόνο, πολλά μικρότερα στίγματα είχαν αρχίσει να το πλησιάζουν.

57

Σελήνη, δορυφόρος της Γης. Ναυτική Βάση Χ-9.

14-1-138 μ.Μ., 17.08 ώρα Γκρίνουιτς

— ΣΕ ΠΟΣΗ ΩΡΑ; Ο χειριστής του ραντάρ κοίταξε τα όργανα ελέγχου. —Σε είκοσι δεύτερα, κύριε διοικητά. Ο στρατηγός Ααρών Κοέν πήρε στα χέρια του το μι

κρόφωνο του πομποδέκτη. —Μάλινκαν, εδώ Χρυσός Αρχηγός. Αποδέσμευοη σύν

δεσης με ηλεκτρονικό υπολογιστή Βάσης. Αναλαμβάνεις προσωπικά την επίθεση. Σε ακτίνα βολής σε δεκαοχτώ δεύτερα.

Στιγμιαία σιωπή στην άλλη άκρη.

59


Ο σμηναγός Ρόμπερτ Μάλιγκαν σκέφτηκε αστραπιαία, καθώς χιλιάδες σκέψεις συνωστίζονταν στους νευρώνες του εγκεφάλου του. Τον είχε αποκαλέσει μόνο με το επίθετο του και όχι με τον κωδικό της αποστολής του. Ένδειξη εμπιστοσύνης ή ένεση ψυχολογικής τόνωσης; Όπως και να 'χε, ο στρατηγός Κοέν ήταν ο καλύτερος διοικητής που είχε ποτέ. Ήξερε πότε έπρεπε να πει τι για να δουλέψουν όλα ρολόι.

Η απάντηση ήρθε με καθυστέρηση μερικών δευτερολέπτων.

-Ελήφθη, αρχηγέ. Χρυσό σμήνος αρχίζει επίθεση σε δέκα δευτέρα.

Οι αξιωματικοί της Βάσης Χ-9 καρφώθηκαν στις τρισδιάστατες ολογραμμικές οθόνες, παρακολουθώντας τα στίγματα της μοίρας αναχαίτισης που βρισκόταν πια σε απόσταση βολής από το στόχο· ένα στόχο που κατά τη διάρκεια των τελευταίων δυο λεπτών είχε αρχίσει να επεκτείνεται σε έκταση και ν' απλώνει θεαματικά. Αν οι ενδείξεις των οργάνων ήταν σωστές, ξεπερνούσε ήδη τις τριάντα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα σε πλάτος. Ένα τεράστιο, ανεξακρίβωτο, μυστηριώδες σύννεφο, που παρά την αστραπιαία επέκταση του δεν έχανε καθόλου σε πυκνότητα.

60


-Στόχος κλειδώθηκε στο στόχαστρο, ακούστηκε η φωνή του αρχηγού της μοίρας ανάμεσα σε δεκάδες άλλες φωνές πιλότων που αναφέρονταν στον αρχηγό αποστολής.

Κράτησαν όλοι τις αναπνοές τους. Τα μεγάφωνα μετέδιδαν τις κοφτές ανάσες των πιλότων. Ο στόχος ήταν πια τόσο εκτεταμένος, που και τυφλός ήταν αδύνατο ν' αστοχήσει.

—Πυρ... Τα μόνιτορ εντόπισαν τις λάμψεις των πυραύλων που

είχαν μόλις εκτοξευτεί σχεδόν ταυτόχρονα από τις υποδοχές εκτόξευσης εξήντα τεσσάρων βομβαρδιστικών, που συνοδεύονταν από άλλα τόσα βαριά καταδιωκτικά συνοδείας.

Σε κλάσματα του δευτερολέπτου τα ίχνη των πυραύλων χάθηκαν μέσα στο σύννεφο.

Ο στρατηγός Κοέν στράφηκε στο χειριστή του φασματογράφου ανάλυσης του στόχου.

-Έχουμε αλλαγές ενδείξεων; —Καμία, στρατηγέ μου. —Ίχνη εκρήξεων; —Αρνητικό. Ο Ααρών Κοέν ξέσφιξε τη γραβάτα της στολής του,

γιατί ένιωσε έναν κόμπο να πνίγει το λαιμό του.

61


—Δε 8α 'πρεπε να έχουμε αλλαγή στα επίπεδα ακτινοβολίας του νέφους; Μόλις του ρίξαμε πάνω του την ίδια την Κόλαση.

Ο χειριστής παρέμεινε σιωπηλός, προσπαθώντας να μαντέψει κάποια έστω απειροελάχιστη απόκλιση στις ενδείξεις των οργάνων. Τίποτα. Ο στόχος εξακολουθούσε ν' απλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να κατεβαίνει προς τη στρατόσφαιρα της Γης. Μόλις είχε εισέλθει στις ζώνες Βαν-Άλεν.

—Ίσως, είπε τελικά, το νέφος που περιβάλλει το στόχο να εμποδίζει τη μετάδοση της ακριβής εικόνας του πλήγματος που υπέστη από την επίθεσή μας.

Ο στρατηγός έγλειψε με τη γλώσσα τα χείλη του που είχαν στεγνώσει από την υπερένταση,

—Μακάρι, υπολοχαγέ. Αλλά δεν το πιστεύω.

Τα μεγάφωνα ξαναέδωσαν σήμα από τη μοίρα αναχαίτισης.

—Αρχάγγελος-1 προς Χρυσό Αρχηγό. Στόχος εβλήθη. Επιτυχία επίθεσης εκατό τοις εκατό. Σμήνος σε πορεία μηδέν εξήντα ένα. Μπράβο ένα, τάγκο έξι κόμμα δυο. Τρία νανονάχ ανατολικά, ένα κόμμα πέντε βόρεια. Αναμένουμε νέες εντολές.

Ο Κοέν κοίταξε τον υποδιοικητή του, τον Λάο Τσαγκ,

62


που στεκόταν προσοχή δίπλα του. Τα ασιατικά χαρακτηριστικά του δεν πρόδιδαν κανένα συναίσθημα.

—Αδελφέ μου Λάο, ενημέρωσε το Γενικό Επιτελείο της Μεσσιανικής Αεράμυνας για την πορεία του στόχου. Κανένας ζωντανός οργανισμός δε Θ' άντεχε σε τέτοια επίθεση. Ελπίζω να προσγειώθουν λιωμένοι.

Ύστερα έπιασε πάλι το μικρόφωνο του πομποδέκτη. —Μάλιγκαν, γυρίζετε πίσω. Πορεία μηδέν εξήντα τέσ-

σερα. Το κέντρο ελέγχου θα σου δώσει συντεταγμένες. Ακούστηκε η φωνή του επικεφαλής σμηναγού που ενη-

μέρωνε τους πιλότους της μοίρας του για το πέρας της αποστολής. Αμέσως μετά η φωνή του ακούστηκε σταθερή, μεταλλική, χωρίς ενδοιασμούς.

-Αρχάγγελος-1 προς Χρυσό Αρχηγό. Σμήνος επιστρέφει στη Βάση. Αλλά ζητάω άδεια να συνεχίσω αποστολή.

Ο Κοέν ακινητοποίησε το βλέμμα του στο ηλεκτρομαγνητικό στίγμα του Μάλιγκαν πάνω στην οθόνη, σαν να είχε απέναντι του το γνώριμο πρόσωπο του αξιωματικού του.

—Να συνεχίσεις αποστολή; -Ναι, Χρυσέ Αρχηγέ. Θα εισέλθω στο στόχο για βομ

βαρδισμό του από χαμηλό υψος με βόμβες πλάσματος. Ο στρατηγός έπιασε το μικρόφωνο και με τα δυο χέρια

63


του, προσπαθώντας περισσότερο να βάλει σε μια τάξη τους συλλογισμούς του παρά να σταθεροποιήσει τον πομποδέκτη.

—Μάλιγκαν, τρελάθηκες; Εκεί μέσα θα είναι κόλαση ραδιενέργειας. Μου ζητάς να εγκρίνω αποστολή αυτοκτονίας. Δε θ' αντέξεις ούτε δέκα δευτερόλεπτα πριν εξαϋλωθείς κι εσυ και το σκάφος σου.

Η φωνή στην άλλη άκρη εξακολουθούσε ν' ακούγεται σταθερή και σίγουρη.

—Στρατηγέ, δεν υπάρχει άλλη λύση. Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι απώλειες έχει ο εχθρός ούτε την έκταση των καταστροφών που του έχουμε προξενήσει ούτε καν τη φύση του κίνδυνου που αντιπροσωπεύει για την Αυτοκρατορία. Θα μπω μέσα. Ακόμη και αν πεθάνω, ο Γιαχβέ θα με πάρει κοντά Του. Αντιμετωπίζουμε τον ίδιο το Σατανά και θα είναι τιμή μου ν' αποτελέσω την αιχμή του δόρατος του Μεσσία εναντίον του.

Ο Ααρών Κοέν στάθμισε για λίγο την πρόταση του σμηναγού. Θα έπρεπε να δώσει κάποια αναφορά στο Γενικό Επιτελείο τις επόμενες ώρες και τα στοιχεία που είχε μέχρι αυτή τη στιγμή ήταν από ανύπαρκτα έως ελάχιστα. Και ήταν σίγουρος πως το Μεσσιανικό Συμβούλιο θ' αναζητούσε ευθύνες για τη διάσπαση της αμυντικής γραμμής της Γης και τη μη έγκαιρη εξουδετέρωση του εισβολέα. Η

64


πρόταση αυτού του τρελού σμηναγού του ήταν σανίδα σωτηρίας σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.

-Πολύ καλά, Αρχάγγελε-1. Προχωράς σε εκτέλεση σχεδίου σου. Άφησε συστήματα επικοινωνίας σου ανοιχτά για συνεχή ακρόαση σου. Θα σου στείλω και δυο καταδιωκτικά Ρομφαία-2 για συνοδεία και ενδεχόμενη προστασία.

—Όχι, Χρυσέ Αρχηγέ. Θα είμαι μόνος μου. Δεν μπορώ να θυσιάσω κι άλλους σ' αυτή την αποστολή αυτοκτονίας. Θα είμαι πιο ευέλικτος και αποτελεσματικός μόνος μου.

—Πολύ καλά. Φύγε. Μία μικρή λευκή κουκκίδα στα ραντάρ αποκόπηκε από

τον κύριο όγκο των υπολοίπων που επέστρεφαν στον κρατήρα Πυθαγόρα και ακολούθησε αντίστροφη πορεία, προς το φασματικό νέφος που μεγάλωνε συνεχώς.

Ο Μάλιγκαν κοίταξε τα όργανα πλοήγησης του σκάφους του. Το Σαμουήλ-Ζ5 ήταν η τελευταία λέξη βομβαρδιστικών μακράς ακτίνας δράσης της μεσσιανικής πολεμικής Βιομηχανίας. Αναρωτιόταν πάντα γιατί τα εργαστήρια και κατόπιν τα εργοστάσια παρήγαν όλο και πιο σύγχρονα, όλο και καλύτερα όπλα, αφού δεν υπήρχε κάποιος ορατός

65


εχθρός για να τα χρησιμοποιήσουν. Και να που τώρα οι απορίες του έλαβαν τέλος. Θαύμασε σιωπηρά την προνοητικότητα του Πανάγαθου Μεσσία, ηγέτη και ιδρυτή της ενδοξότερης Αυτοκρατορίας που είχε ανθήσει ποτέ στον πλανήτη αυτό και τώρα και σε ολόκληρο το γνωστό Διάστημα. Οι εξωγήινοι εισβολείς θα είχαν το τέλος που τους άξιζε.

Πλησίαζε το στόχο. Έλεγξε τους μετρητές ραδιενεργού ακτινοβολίας. Ή

ταν στο μηδέν. Άνοιξε τις υποφωτονιακές συχνότητες επικοινωνίας και

ενημέρωσε τη Βάση γι' αυτό. Υπέθεσε πως, αφού τα κύματα των ηλεκτρονικών τηλεσκοπίων και των ραντάρ δεν μπορούσαν να διαπεράσουν το νέφος, ίσως να το κατόρθωνε το υποφωτονιακό φάσμα μετάδοσης.

—Αρχάγγελος-1 προς Βάση. Έχω οπτική επαφή με στόχο. Είσοδος σε δέκα δεύτερα.

Το νέφος ήταν τεράστιο. Έπιανε όλο τον οπτικό ορίζοντά του. Ένα λευκό σύννεφο αφύσικο, επεκτατικό, μυστηριώδες. Τα όργανα του ταμπλό τον πληροφόρησαν πως τώρα η έκτασή του ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα και αυξανόταν.

Όπλισε τα ταχυβόλα πλάσματος του βομβαρδιστικού του.

66


—Είσοδος σε πέντε δεύτερα, είπε περισσότερο προς τον εαυτό του παρά προς τη Βάση.

—Ο Μεσσίας μαζί σου, αδελφέ μου, ακούστηκε στο μεγάφωνο του σκάφανδρου του η γνωστή φωνή του στρατηγού Κοέν.

Το Σαμουήλ-Ζ5 πέρασε μέσα. Το σύννεφο ήταν πυκνό. Σαν τοίχος ομίχλης. Αισθάν

θηκε περίεργα. Ένα αίσθημα αλλόκοτο, πρωτόγνωρο. Τα μάτια του δεν μπορούσαν να διαπεράσουν το νέφος. Κοίταξε τα όργανα. Ραδιενέργεια στο μηδέν. Παραξενεύτηκε.

—Αρχάγγελος-1 προς Χρυσό Αρχηγό. Με λαμβάνετε; Η απάντηση ήρθε σχεδόν αμέσως. —Χρυσός Αρχηγός προς Αρχάγγελο-1. Σε λαμβάνουμε

με παράσιτα, αλλά σε λαμβάνουμε. —Ραδιενεργός ακτινοβολία μηδενική. Λες και οι πύ

ραυλοι μας δεν εξερράγησαν ποτέ, Το αλλόκοτο συναίσθημα πως κάτι παράξενο του συ

νέβαινε άρχισε να τον κυριεύει ολόκληρο. Μείωσε την ταχύτητα του σκάφους στο ελάχιστο. Και

τότε πρόσεξε κατάπληκτος πως το ταχύμετρό του είχε μηδενιστεί. Το χτύπησε με το χέρι μήπως είχε χαλάσει και ζήτησε έλεγχο λειτουργίας από τον υπολογιστή του

67


διαστημοπλοίου. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής επιβεβαίωσε πως το Σαμουήλ-Ζ5 ήταν ακινητοποιημένο.

Έπεφτε; Όχι, δεν έπεφτε. Απλώς ήταν ακινητοποιημέ-νο. Ακινητοποιημένο, αλλά που; Στο Διάστημα, στο κενό, που; Και πώς μπορούσε ν' ακινητοποιηθεί ξαφνικά χωρίς σταδιακή μείωση ταχύτητας; Ήταν ενάντια σε κάθε φυσικό νόμο που είχε μάθει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Έστρεψε το βλέμμα του στο χρονόμετρο και το μήνυμα που μεταδόθηκε από το οπτικό νεύρο στον εγκέφαλό του τον άφησε άναυδο.

Ο χρόνος είχε μηδενιστεί. Οι δείκτες του ατομικού ρολογιού του και των χρονομέτρων του σκάφους δεν έδειχναν καμιά ένδειξη.

Έπλεε ακυβέρνητος έξω από το γνωστό χώρο και χρόνο.

Μήπως είχε πεθάνει; Μήπως η τρομακτική ποσότητα ραδιενέργειας με την οποία είχαν χτυπήσει το στόχο τον είχε όντως εξαϋλώσει κατά την είσοδο του σ' αυτόν; Αυτή ήταν η Κόλαση, λοιπόν; Αλλά και πάλι γιατί ήταν στην Κόλαση; Απ' όσο θυμόταν, στην προηγουμένη ζωή του ήταν πάντα το πρότυπο του καλού Μεσσιανιστή. Τι ήταν αυτό που είχε εξοργίσει τον Γιαχβέ ώστε να τον στείλει στην Κόλαση;

Τα ακουστικά, που είχαν προσαρμοστεί στ' αυτιά του

68

ΜΕΣΠΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

αυτόματα μόλις είχε φορέσει το σκάφανδρο του, πίσω, σε μια άλλη ζωή, σ' ένα Χρόνο που δε θυμόταν πια, τον επανέφεραν στην πραγματικότητα.

—Μάλινκαν, μας ακούς; Είσαι καλά; ακούστηκε η γνώριμη φωνή του διοικητή του.

Αρπάχτηκε από αυτή τη φωνή σαν πνιγμένος σε κινούμενη άμμο από κλαδί που προεξείχε και προσπάθησε ν' αναρριχηθεί ξανά σ' έναν κόσμο λογικής.

—Σας ακούω, μπόρεσε να ψελλίσει. Πέρασαν κάποιες στιγμές, κατά τη διάρκεια των ο

ποίων προσπάθησε να συγκροτήσει τις σκέψεις του σε λογικό ρυθμό.

—Είμαι χαμένος σε κάποιο χωροχρονικό κενό, είπε τελικά. Γι' αυτό τα όπλα μας δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Οι εισβολείς είναι εκτός του γνωστού χώρου και χρόνου.

Σταμάτησε την αναμετάδοση, γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησε πως το πυκνό νέφος είχε αρχίσει να διαλύεται, τουλάχιστον όσον αφορούσε το οπτικό πεδίο του.

Η καρδιά του άρχισε να πάλλεται ακανόνιστα. Κόλλησε το στόμα του στον ειδικό βραχίονα που προεξείχε από το σκάφανδρό του λίγα εκατοστά μπροστά από τα χείλη του και χρησίμευε ως μικρόφωνο σύνδεσης με τη Βάση Χ-9.

69

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: ΡΩΜΟΣΙΟΣ

Η πυκνή ομίχλη διαλυόταν γοργά. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα, καθώς οι εικόνες που

μπορούσε πια να δει έφταναν στο κέντρο του εγκεφαλικού φλοιού του.

Ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη στο μικρόφωνο, για ν' ακουστεί μέσα από διαστημικό κενό τριακοσίων ενενήντα δύο χιλιάδων εκατόν είκοσι οχτώ χιλιομέτρων πιο πέρα, σ' ένα μετρίου διαμετρήματος κρατήρα της σεληνιακής επιφάνειας, που οι πρώτοι προμεσσιανικοί αστρονόμοι του είχαν δώσει το όνομα Πυθαγόρας και στον οποίο ο μεσσιανικός Αστροστόλος είχε εγκαταστήσει μία από τις πληρέστερες Βάσεις άμυνας, φρουρό ακοίμητο και ανίκητο της Αυτοκρατορίας.

—Θεέ μου, είναι γεμάτο από!...

Η φράση του σμηναγού Ρόμπερτ Μάλιγκαν, που έφτασε στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Βάσης Χ-9, έμεινε μετέωρη για λίγο, αμέσως μετά αιωρήθηκε στα μόρια οξυγόνου, αζώτου και διοξειδίου του άνθρακα που υπήρχαν στην ατμόσφαιρα και τελικά έσβησε στο διαρκή υπόκωφο θόρυβο των κλιματιστικών συσκευών.

Ο στρατηγός Ααρών Κοέν ούρλιαξε κι αυτός με τη σειρά του από απόγνωση, που το κρισιμότερο μήνυμα

70


στη μακρόχρονη και ένδοξη στρατιωτική σταδιοδρομία του είχε μείνει στη μέση.

Είναι γεμάτο από τι, Μάλιγκαν; Ο υπολοχαγός επικοινωνιών, που έτυχε να έχει υπηρε

σία στο Κέντρο Επιχειρήσεων όταν χτύπησε ο συναγερμός εφαρμογής του σχεδίου Αρμαγεδδών σ' ολόκληρη τη Βάση, όπως και σ' όλες τις άλλες Βάσεις του Αστροστόλου σ' ολόκληρο το γνωστό Διάστημα, έβγαλε τα ακουστικά που φορούσε πάνω από το τζόκεϊ με τα διακριτικά της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας και τ' απέθεσε στην κονσόλα μπροστά του.

—Δεν μπορεί να μας ακούσει, στρατηγέ, είπε δειλά. Κάθε επικοινωνία μαζί του έχει διακοπεί.

Ο Κοέν άφησε να πέσει ο πομποδέκτης του στη μοκέτα του δαπέδου. Το βλέμμα του πλανήθηκε άψυχο στην κεντρική ψηφιακή οθόνη που αναμετέδιδε συνεχώς την εικόνα του εισβολέα. Στην κόκκινη ακτινοβολία των λαμπτήρων φθορίου της αίθουσας, το λευκό φασματικό στίγμα του, τεράστιο, απρόσιτο και αινιγματικό, έπαιρνε και αυτό μια κοκκινωπή χροιά, ίδιο με την Κόλαση που μόλις είχε καταπιεί τον απεσταλμένο του Μεσσία, τον Αρχάγγελο-1.

71

Γη. Νέγκρου Βόντε Ρουμανίας . 14-1-138 μ.Μ., 18.15 τοπική ώ ρ α

Ο ΒΑΣΙΛΙ ΙΛΙΕΣΚΟΥ χαιρέτησε τον οδηγό του λεωφορείου που μετέφερε την πρωινή βάρδια του εργοστασίου χαλυβουργίας, τρία χιλιόμετρα αριστερά του, στο σπίτι τους, στην πόλη του Νέγκρου Βόντε, δώδεκα χιλιόμετρα δεξιά του.

Μόλις είχε βάλει πετρέλαιο. Το συγκεκριμένο λεωφορείο ήταν το πιο παλιό της κρατικής εταιρείας εκμετάλλευσης χάλυβα. Τα πλέον σύγχρονα κινούνταν πια με παράγωγα του μεθανίου. Όχι πως είχε κάποια διαφορά για τον ίδιο, από πλευράς κέρδους, δηλαδή, μια που έτσι κι αλλιώς ο μισθός του θα ήταν ο ίδιος όσα καύσιμα κι αν πουλούσε.

Σκούπισε τα λερωμένα χέρια του στην εξίσου βρόμικη βαθυπράσινη φόρμα του και κάθισε στην ψάθινη πολυ-

73


θρόνα του δίπλα στις αντλίες καυσίμων, κοιτάζοντας αδιάφορα το σκοτεινά όγκο του λεωφορείου να ξεμακραί-νει. Παρ' άτι είχε νυχτώσει πια για τα καλά και το κρύο ήταν τσουχτερό, αφού δέκα πόντοι χιόνι είχαν σκεπάσει τα πάντα από τη χτεσινοβραδινή χιονόπτωση, εκτός από ένα τμήμα της ασφάλτου του μοναδικού δρόμου που ένωνε την πόλη με το εργοστάσιο χαλυβουργίας, ένιωσε την ανάγκη να μην μπει στο προστατευτικό κουβούκλιο και στη σόμπα που έκαιγε ανεβάζοντας τη θερμοκρασία μερικούς βαθμούς πάνω από το μηδέν, αλλά ν' αφουγκραστεί για λίγο την ατμόσφαιρα.

Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ακουγόταν μόνο ο παγωμένος άνεμος που θρόιζε ανάμεσα στα γυμνά κλαδιά των λιγοστών δέντρων και στις σχισμές των βράχων του βουνού. Το λεωφορείο που μόλις είχε φύγει το οδηγούσε ο Γκεόργκι Περιφάνου, καλό παιδί και ο μοναδικός φίλος του απ' όλους τους οδηγούς λεωφορείων της εταιρείας. Οι άλλοι οδηγοί ήταν πολύ βλοσυροί και απότομοι. Τους ενδιέφερε να γεμίζουν τα ντεπόζιτά τους με καύσιμα και να φτάσουν όσο πιο νωρίς στην πόλη ή στο εργοστάσιο, ώστε να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα τη βάρδια τους. Οι δωδεκάωρες βάρδιες εργασίας ήταν εξοντωτικές, αλλά απ' όσο θυμόταν ο Βασίλι Ιλιέσκου πάντα έτσι ήταν, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη και για όλους τους

74


εργαζομένους. Ο Μεσσίας ήταν δίκαιος, και πώς θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, αφού ήταν ο απεσταλμένος του Πολυεύσπλαχνου Γιαχβέ, Πάνσοφος και ο ίδιος και Παντοδύναμος. Όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να δουλεύουν τις ίδιες ώρες. Να μην υπάρχουν διακρίσεις που θα έφερναν προστριβές και το σπόρο του Σατανά, που είχε νικηθεί οριστικά πριν από εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια, ξανά ανάμεσα στο γένος των ανθρώπων. Ο Γκεόργκι Περιφάνου όμως ξεχώριζε. Ήταν πάντα χαμογελαστός και πότε πότε μοιραζόταν μαζί του το μικρό, ένοχο μυστικό τους: ένα ποτηράκι βότκα.

Πήρε βαθιά αναπνοή και ένιωσε στα ρουθούνια του την υγρασία του αέρα. Ήταν εβδομήντα δύο χρονών. Ήθελε άλλα τρία χρόνια για να πάρει τη σύνταξή του και ν' αποσυρθεί από αυτό το παλιό, μετασκευασμένο βενζινάδικο στο οποίο εργαζόταν τα τελευταία πενήντα χρόνια. Το μοναδικό πρατήριο καυσίμων σ' αυτό το δρόμο. Πόσες μέρες της ζωής του είχε περάσει σ' αυτή τη θέση; Προσπάθησε να θυμηθεί ή, καλύτερα, να υπολογίσει. Πενήντα χρόνια επί τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες, μείον βέβαια τις είκοσι ημέρες που είχε αρρωστήσει από πνευμονία πριν από έξι χρόνια τέτοια εποχή και που η εταιρεία είχε στείλει άλλον στη θέση του, τη μοναδική φορά που είχε απουσιάσει από τα καθήκοντα του. Έκανε πρόχειρα κάποιες πράξεις μέσα

75


στο μυαλό του, αλλά τα παράτησε γρήγορα. Βαριόταν να πολλαπλασιάζει και να διαιρεί.

Έβγαλε από την τσέπη της φόρμας του ένα μικρό μπουκάλι βότκα, που παρασκεύαζε ο ίδιος σ' ένα παλιό αποστα-κτηριο. Κοίταξε συνωμοτικά τριγύρω. Δεν υπήρχε ψυχή. Το τελευταίο λεωφορείο μόλις είχε φύγει. Τα καμιόνια των λεωφορείων που θα μετέφεραν την πρωινή βάρδια στο εργοστάσιο θα ξαναπερνούσαν, με αντίστροφη κατεύθυνση αυτή τη φορά, εντεκάμισι ώρες αργότερα. Μέχρι τότε ήταν εξαιρετικά σπάνιο να τον ενοχλήσει κάποιος άλλος.

Έβαλε στο διψασμένο στόμα του το στόμιο του μπουκαλιού και τράβηξε στο λαρύγγι του μια καυτή γουλιά βότκας. Δεν μπορούσε ν' αντιληφθεί γιατί ο Μεσσίας είχε απαγορεύσει το πιοτό. Ήταν ένα τόσο αθώο αμάρτημα, που ο ίδιος πίστευε πως ο πολυευσπλαχνος Θεός σίγουρα θα τον συγχωρούσε. Δεν περνούσαν εύκολα οι ώρες χωρίς τη συντροφιά του σ' αυτό το μέρος.

Περιέφερε το βλέμμα του ολόγυρα στο νυχτερινό τοπίο. Δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα στην ασέληνη νύχτα, αλλά δεν τον ενδιέφερε. Ήξερε τα πάντα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι με την παραμικρή λεπτομέρειά τους. Τόσα χρόνια παρατηρητής.

Τα επίπεδα ραδιενέργειας είχαν πια πέσει σχεδόν σε

76


ανεχτά επίπεδα. Μάλιστα, τις τελευταίες δυο δεκαετίες είχε αρχίσει να ξαναφυτρώνει βλάστηση και μερικά δέντρα είχαν ήδη ξεπεράσει τα τρία μέτρα σε υψος. Με την ευλογία του Μεσσία η ζωή ξανάπαιρνε το φυσιολογικό της ρυθμό και ξανάνθιζε εκεί που λίγα χρόνια πριν οι πυρηνικές κεφαλές των Αράβων, που στο σύνολο τους σχεδόν είχαν ταυτιστεί με τις δυνάμεις του Σατανά στο μεσσιανικό πόλεμο, πριν από εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια, είχαν μετατρέψει τη γη για περισσότερο από μία εκατονταετία σε κρανίου τόπο.

Τώρα μπορούσες να μένεις για αρκετή ώρα στην ύπαιθρο χωρίς να κινδυνεύεις και ν' αναπνέεις ελεύθερα και σχεδόν ακίνδυνα, εκτός φυσικά από κάποιες, όλο και λιγότερες όμως, περιοχές που οι συσσωρεύσεις ραδιενεργών ισοτόπων ήταν ακόμα σε υψηλά επίπεδα.

Ετοιμάστηκε να πιει τη δεύτερη γουλιά βότκας, όταν άκουσε τα βραχνά γαβγίσματα του Γουλφ.

Ο Γουλφ, ο μοναδικός σύντροφός του τα τελευταία τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο της γυναίκας του από καρκίνο, δε γάβγιζε ποτέ εκτός αν πεινούσε. Και ο σκύλος του τώρα δεν πεινούσε, γιατί τον είχε ταΐσει μόλις πριν από μισή ώρα. Άρα κάτι ύποπτο συνέβαινε.

Ένιωσε ένα άσχημο προαίσθημα. Ξανάβαλε το μπουκάλι στην τσέπη του και σηκώθηκε.

77

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΩΜΟΣΙΟΣ:

Μπήκε με αργόσυρτα βήματα στο κουβούκλιο και έψαξε για κάποιο όπλο. Δεν υπήρχε κανένα. Το ήξερε βέβαια, αλλά μάλλον έψαξε από ένστικτο. Μετά την καθιέρωση του Κράτους του Θεού, της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, η εγκληματικότητα είχε εξαφανιστεί σαν έννοια. Κατά συνέπεια κανείς δεν είχε όπλο. Πρώτον, γιατί απαγορευόταν και, δεύτερον, γιατί του ήταν άχρηστο.

Τελικά βρήκε ένα γαλλικό κλειδί, που χρησιμοποιούσε καμιά φορά για ν' αλλάζει τα λάστιχα των αυτοκινήτων, και το ζύγισε στο χέρι του. Του φάνηκε αρκετά βαρύ.

Ο Γουλφ εξακολουθούσε να γαβγίζει. Βγήκε ξανά έξω, στη νυχτερινή παγωνιά, με τα ίδια

απρόθυμα, αργόσυρτα βήματα, και κατευθύνθηκε προς την πίσω μεριά του προχειροφτιαγμένου οικήματος όπου είχε δεμένο το σκύλο, κρατώντας στο δεξί χέρι του, πρόχειρο, αυτοσχέδιο όπλο, το γαλλικό κλειδί, έτοιμος να το χρησιμοποιήσει αν χρειαζόταν.

Λίγο πριν στρίψει στη γωνία, ο σκύλος σταμάτησε να γαβγίζει.

Έστριψε και έμεινε άναυδος. Για μια στιγμή νόμισε πως βρισκόταν κάπου αλλού,

ίσως στο κρεβάτι του και έβλεπε κάποιο όνειρο, Μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι του, όλος, δηλαδή, ο

ορίζοντας είχε καλυφθεί από ένα παράξενο λευκό σύννε-

78


φο. Όμως... όμως δεν ήταν ακριβώς σύννεφο ούτε ομίχλη. Ο Βασίλι Ιλιέσκου ήταν συνηθισμένος σ' αυτά τα καιρικά φαινόμενα και μπορούσε να τα ξεχωρίσει αμέσως. Αυτό που αντίκριζαν τα μάτια του τώρα ήταν πρωτόγνωρο. Ήταν πηχτό σαν γιαούρτι και εντελώς κάθετο προς το χώμα. Η κορυφή του χανόταν στον ουρανό. Η πλευρά του που ήταν γυρισμένη προς αυτόν έμοιαζε με τεράστιο, αδιαπέραστο τοίχο συμπαγούς νέφους.

Άνοιξε το στόμα του από έκπληξη και προσευχήθηκε σιωπηλά στον Γιαχβέ.

Το νέφος είχε σταματήσει να επεκτείνεται σε απόσταση μόλις δυο μέτρων από τον Ιλιέσκου. Ούτε έκανε κάποια άλλη κίνηση που να πρόδιδε ζωή ο' αυτό. Δεν υπήρχαν καν κάποιες αναταράξεις στην εκτεθειμένη επιφάνειά του από τον παγωμένο αέρα που το σάρωνε κατά κύματα. Γι' αυτό, λοιπόν, γάβγιζε ο Γουλφ.

Ξαφνικά θυμήθηκε τον Γουλφ. Χαμήλωσε το βλέμμα του και είδε την αλυσίδα του

σκύλου που ένα κομμάτι της ήταν έξω από το νέφος και ένα, μάλλον το μεγαλύτερο, μέσα σ' αυτό.

Γονάτισε στο χιονισμένο έδαφος και με χέρια που έτρεμαν τράβηξε τη χοντρή αλυσίδα προς το μέρος του.

Η αλυσίδα τραβήχτηκε εύκολα. Δεν υπήρχε κανένας σκύλος στην άλλη άκρη.

79

Νέγκρου Βόντε Ρουμανίας . 14-1-138 μ.Μ., 18.15 τοπική ώ ρ α

Ο ΓΚΕΟΡΓΚΙ ΠΕΡΙΦΑΝΟΥ χαιρέτησε με το αριστερό χέρι του από το ανοιχτό παράθυρο το φίλο του Βασίλι Ιλιέσκου και ταυτόχρονα με το δεξί έστριβε όλο το βαρύ, δυσκίνητο τιμόνι δεξιά. Έβαλε δεύτερη ταχύτητα και βγήκε στο δρόμο.

Οι εργάτες που μετέφερε κοίταζαν παγερά αδιάφοροι το τοπίο. Μερικοί λαγοκοιμούνταν. Μια νεαρή εργάτρια στα τελευταία καθίσματα σιγοτραγουδούσε ένα σκοπό.

Ένιωσε χαρούμενος. Η βάρδια του είχε τελειώσει για σήμερα και αύριο ήταν Σάββατο, η μέρα που είχε το ρεπό του γι' αυτή την εβδομάδα. Όλοι δικαιούνταν μια ημέρα ανάπαυσης την εβδομάδα. Το είχε πει εξάλλου και ο Γιαχ-βέ στον πρώτο του εκλεκτό, το Μωυσή, πολλά χρόνια πριν. Έξι ημέρες να εργάζεσαι και να κάνεις όλα τα έργα

81


σου, τη δε έβδομη να την αφιερώνεις στον Κύριο το θεό σου.

Είχε κανονίσει να πάρει άδεια γι' αυτή την εβδομάδα το Σάββατο, γιατί την ίδια ημέρα θα έπαιρνε άδεια και η γυναίκα του, που δούλευε επίσης στο εργοστάσιο χαλυβουργίας. Θα επισκέπτονταν μαζί το Κέντρο Οικογενειακού Προγραμματισμού, για να πάρουν επιτέλους την πολυπόθητη άδεια τεκνοποίησης. Είχαν ξεπεράσει όλα τα προβλήματα γραφειοκρατίας και έγκρισης της τεκνοποίησης από τις Αρχές και τώρα απέμενε μόνο η τυπική χορήγηση της έγγραφης άδειας ικανότητας αναπαραγωγής·

Ο Γκεόργκι Περιφάνου είχε, λοιπόν, κάθε λόγο να είναι χαρούμενος σήμερα. Προσπαθούσε γι' αυτή την άδεια τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήδη όμως το Κέντρο Οικογενειακού Προγραμματισμού της πόλης έδινε σχεδόν απλόχερα τις άδειες, αφού τον τελευταίο χρόνο δεν είχαν κανένα κρούσμα γέννησης μεταλλαγμένου βρέφους. Είχαν περάσει εκατόν τριάντα οχτώ δύσκολα χρόνια για να μπορέσει να γίνει κατορθωτό αυτό. Αμέσως μετά τον πόλεμο, τα εννιά στα δέκα παιδιά που γεννιουνταν στην Ευρώπη είχαν υποστεί γενετικές μεταλλάξεις από τη ραδιενέργεια, με αποτέλεσμα να γεννιούνται παραμορφωμένα. Τέρατα. Ακόμα θυμόταν με πόση χαρά του μιλούσαν οι γονείς του

82


για τη δική του γέννηση. Ήταν το πρώτο υγιές παιδί που έφερνε στον κόσμο το ζεύγος Περιφάνου, ύστερα από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες. Τα προηγούμενα αδελφάκια του είχαν σταλεί στα ειδικά κέντρα περίθαλψης, που με προσωπική μέριμνα του Μεσσία είχαν δημιουργηθεί σε κάθε περιοχή που είχε πληγεί σε μεγάλη έκταση από τη ραδιενέργεια, όπως ήταν κυρίως η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή μέχρι τη χερσόνησο της Αραβίας.

Οι γονείς του είχαν δώσει πραγματική μάχη με τις Αρχές για να κρατήσουν το αγοράκι που είχε γεννηθεί αμέσως πριν από τον ίδιο, επειδή η μόνη του μετάλλαξη ήταν τα δυο επιπλέον δάχτυλα στο αριστερό του πόδι. Δεν τα κατάφεραν όμως. Οδηγήθηκε και αυτό, όπως δεκάδες εκατομμύρια νεογέννητων τις μέρες εκείνες στα κέντρα περίθαλψης μεταλλαγμένων. Ποτέ δεν ξανακούστηκε τίποτα γι' αυτά. Οι επίσημες Αρχές δήλωναν πως τα άτομα αυτά ή όσα εν πάση περιπτώσει κατόρθωναν να επιβιώσουν από τις σωματικές και πνευματικές δυσλειτουργίες τους δέχονταν τη φροντίδα ειδικευμένου ιατρικού προσωπικού και όταν έφταναν σε ηλικία δέκα ετών υποβάλλονταν σε υποχρεωτική στείρωση για να μην μπορεί να διαιωνιστεί η μετάλλαξη στο ανθρώπινο γένος.

Όμως ο Γκεόργκι Περιφάνου ελάχιστα πίστευε αυτή την επίσημη εκδοχή. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν είχε δει κανέ-

83


ναν ενήλικο ή έστω και έφηβο μεταλλαγμένο. Και αν σκεφτεί κανείς το κόστος ανατροφής όλων αυτών των εκατομμυρίων μεταλλαγμένων, τότε μάλλον είχε δίκιο ο ίδιος που πίστευε πως τα βρέφη αμέσως μετά τη συγκέντρωση τους στα ειδικά κέντρα θανατώνονταν με ευθανασία.

Άλλαξε ταχύτητα, έβαλε τρίτη, γιατί ο δρόμος πια είχε αρχίσει να κατηφορίζει προς τα νυχτερινά φωτάκια της Νέγκρου Βόντε, πέρα μακριά.

Ευτυχώς, τόσο αυτός, όσο και η γυναίκα του είχαν περάσει όλες τις ιατρικές εξετάσεις με επιτυχία και είχαν χαρακτηριστεί ικανοί για τεκνοποιία. Απέμενε μόνο η τυπική άδεια που θα έπαιρναν αύριο.

Είχε, λοιπόν, κάθε λόγο να είναι χαρούμενος. Έπιασε τον εαυτό του να έχει συντονιστεί ασυναίσθητα

με το σκοπό της νεαρής εργάτριας στα πίσω καθίσματα και να τον σιγοτραγουδά σφυρίζοντας.

Έκανε μια απότομη παράκαμψη αριστερά για ν' αποφύγει συσσωρευμένο χιόνι στην άλλη άκρη του δρόμου και επανέφερε το λεωφορείο στην ευθεία.

Κοίταξε ξανά τα ζεστά φωτάκια της Νέγκρου Βόντε. Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν φωτάκια. Πάτησε ενστικτωδώς φρένο. Δεν υπήρχε τίποτα μπροστά του. Μονάχα ένα τεράστιο,

πυκνό, λευκό σύννεφο, που δεν μπορούσαν να διαπερά-

84

ΜΕΣΣΙΑΝ1ΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

σουν ούτε οι προβολές ιωδίου του λεωφορείου και το οποίο είχε εμφανιστεί ξαφνικά από το πουθενά.

Θεέ μου, τι ήταν αυτό; Γύρισε και κοίταξε τους συναδέλφους του, για να δει

αν το έβλεπε μόνο αυτός ή και οι υπόλοιποι. Όχι. Το έβλεπαν όλοι. Είχαν σταματήσει κάθε άλλη ασχολία και είχαν καρφωθεί στα παράθυρα.

Για μερικές στιγμές αμφιταλαντεύτηκε. Ύστερα άνοιξε την πόρτα δίπλα του και κατέβηκε.

Πλησίασε επιφυλακτικά το «πράγμα» που βρισκόταν σε απόσταση μόλις ενός μέτρου από τον μπροστινό προφυλακτήρα του λεωφορείου. Στάθηκε αντίκρυ του.

Άκουσε τη φωνή ενός συναδέλφου του από κάποιο ανοιχτό παράθυρο του λεωφορείου.

—Αδελφέ Γκεόργκι, πρόσεχε. Φυσικά και θα πρόσεχε. Έβαλε την παλάμη του μέσα στο νέφος. Δεν έγινε τίπο

τα. Ούτε έπιασε τίποτα. Ούτε καν υδρατμούς. Έβαλε διστακτικά και το πρόσωπο του. Δεν έβλεπε

τίποτ' άλλο από πυκνό νέφος. Ορατότης μηδέν. Μόνο αυτό το αφύσικο, φασματικό λευκό.

Στράφηκε πάλι προς τους άλλους. Ήταν αυτονόητο πως δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσουν μπροστά.

85


—Προτείνω να γυρίσουμε στο εργοστάσιο, είπε. Εκεί θα πάρουμε οδηγίες και θα εκτιμήσουμε την κατάσταση.

Συγκατένευσαν, κουνώντας σιωπηρά τα κεφάλια τους, Ανέβηκε πάλι στη θέση του οδηγού. Έπρεπε να κάνει επιτόπια στροφή, πράγμα εξαιρετικά

δύσκολο γι' αυτή τη στροφή που βρισκόταν σε σημείο όπου ο δρόμος ήταν ιδιαίτερα στενός.

Έστριψε όλο το τιμόνι αριστερά και άφησε το αυτοκίνητο να τσουλήσει μέχρι την άκρη του δρόμου. Μετά το έκοψε όλο δεξιά και έβαλε όπισθεν, ώστε να γυρίσει η μούρη του λεωφορείου στην αντίθετη κατεύθυνση.

Πρόσεξε από το καθρεφτάκι πως με τον ελιγμό αυτό το πίσω μισό μέρος του λεωφορείου είχε χωθεί στο σύννεφο. Δεν πειράζει, σκέφτηκε. Αφού ο ίδιος δεν είχε πάθει τίποτα. Δεν πρέπει να ήταν τοξικό νέφος ή κάτι τέτοιο.

Είδε πως το λεωφορείο είχε πια ευθυγραμμιστεί με το δρόμο.

Έβαλε πρώτη και ξεκίνησε. Τότε συνέβησαν όλα αστραπιαία και ταυτόχρονα. Το πρώτο πράγμα που αντιλήφθηκε ήταν ότι κάποια

δύναμη τον έσπρωξε πίσω στο κάθισμά του και δεν έβλεπε πια το δρόμο αλλά τον ουρανό του αυτοκινήτου. Συγχρόνως, ανάμεσα σε στριγκλιές και ουρλιαχτά που ακούγονταν πίσω του, έφτασε στ' αυτιά του ο ήχος λαμαρίνας

86


που σέρνεται στην άσφαλτο. Συνειδητοποίησε σε κλάσματα δευτερολέπτου ότι ήταν η δική τους λαμαρίνα, του δικού τους λεωφορείου.

Πάτησε το φρένο με όλη τη δύναμη του ποδιού του. Ακινητοποίησε το όχημα και αλλόφρων τινάχτηκε όρθιος στηριζόμενος στο τιμόνι, γιατί το λεωφορείο είχε πάρει ήδη κλίση κατηφορική προς το πίσω μέρος του.

Έμεινε στήλη άλατος μ' αυτό που είδε. Οι τρεις τελευταίες σειρές καθισμάτων του λεωφορείου

είχαν εξαφανιστεί μαζί με τις πίσω ρόδες, τις λαμαρίνες, τους επιβάτες και ό,τι άλλο υπήρχε στο μέρος του αυτοκινήτου που είχε μπει στο νέφος.

Το όχημα ήταν κομμένο με απόλυτη γεωμετρία. Λες και κάποιος γίγαντας το είχε κόψει με μαχαίρι σαν να ήταν βούτυρο.

87

Σαρικαμίς Τουρκ ίας . 16-2-138 μ.Μ., 09.25 τοπική ώ ρ α

Το ΑΕΡΙΩΘΟΎΜΕΝΟ ΟΧΗΜΑ του προέδρου του Μεσσιανικού Συμβουλίου Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ πετούσε εδώ και ώρα σε παράλληλη πορεία με την περιμετρική ζώνη των εισβολέων.

Στα γυαλιστερά μαύρα μέταλλά του αντανακλούσε το φως το ήλιου και τα κόκκινα εμβλήματα της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, ο σταυρός που αναδυόταν μέσα από το άστρο του Δαβίδ, σκαλισμένα στα πλευρά του σκάφους, λες και πυρπολούνταν από την ηλιακή ακτινοβολία.

Ο ίδιος καθόταν στο πίσω κάθισμα, δίπλα στον πρώτο γραμματέα του, και χάζευε ανόρεχτα τις πρωινές εφημερίδες. Με ανακούφιση διαπίστωσε πως για άλλη μια ημέρα δεν υπήρχε καμιά αναφορά στο Νέφος.

89


Μετά το πρώτο σοκ της εισβολής και την κάλυψη της ζοφερής κατάστασης από τον Τύπο με εκτενείς αναφορές, έστω και λογοκριμένες, τα πράγματα είχαν ηρεμήσει. Η γραμμή που είχε δοθεί από το υπουργείου Τύπου και Πληροφοριών ήταν να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι και ν' αποφεύγονται οι άσκοπες εστιάσεις στο Νέφος που μπορούσαν να δημιουργήσουν συμπτώματα πανικού στον παγκόσμιο πληθυσμό, που σχεδόν στο σύνολό του δεν είχε σαφή γνώση της κατάστασης έτσι όπως είχε διαμορφωθεί.

Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε έξω από το παράθυρο το Νέφος. Παρ' όλο που πετούσαν σε ύψος τριών χιλιάδων μέτρων, το Νέφος υψωνόταν στ' αριστερά του, γεωμετρικός τοίχος εντελώς κάθετος στο έδαφος, για άλλα τόσα μέτρα. Αλλά και όταν πετούσες σε μεγαλύτερο ύψος, πάνω από την οροφή του νέφους, σου δημιουργούνταν η εντύπωση πως πετούσες πάνω από έναν καθρέφτη ομίχλης, Ένα μήνα τώρα το Νέφος, όπως είχε επικρατήσει να ονομάζεται, δε μεγάλωνε, δε μίκραινε, δεν κουνιόταν. Έμενε ασάλευτο, σιωπηλό και αδιαπέραστο.

Το όχημά του άρχισε να κλίνει προς το έδαφος. Παρατήρησε αφηρημένος πως το ίδιο έκαναν διακριτικά και τα αστυνομικά αεριωθούμενα της συνοδείας του.

Καθώς κατέβαιναν, διέκρινε τα άσπρα σπιτάκια της

90


πόλης Σαρικαμίς την οποία προσπερνούσαν αυτή τη στιγμή. Το Νέφος από καθαρή τύχη είχε σταματήσει να επεκτείνεται είκοσι ακριβώς μέτρα από τα τελευταία σπίτια αυτής της πόλης, έχοντας στο μεταξύ καταπιεί το υπόλοιπο τμήμα της Τουρκίας, την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Χερσόνησο της Κριμαίας, το μεγαλύτερο τμήμα της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας, ένα μέρος της Ρουμανίας, του Λιβάνου, της Συρίας και σχεδόν ολόκληρη την Αίγυπτο και την Ιταλία.

Μπορούσε τώρα πια να διακρίνει και τα τεθωρακισμένα οχήματα και τις εγκαταστάσεις της στρατιωτικής Βάσης, που εκτεινόταν μερικά χιλιόμετρα νότια της Σαρικαμίς, δίπλα ακριβώς στην περίμετρο του Νέφους· μία μόνο από τις εκατοντάδες στρατιωτικές Βάσεις με τις οποίες τα μεσσιανικά στρατεύματα περιστοίχισαν αμέσως τον εχθρό.

Υπολόγισε πως σε λιγότερο από ένα λεπτό θα είχαν προσγειωθεί. Είδε πως το πρώτο από τα αστυνομικά της συνοδείας του είχε κιόλας προσγειωθεί μέσα σ' ένα σύννεφο σκόνης που είχαν δημιουργήσει οι κινητήρες περιδίνη-σης.

Έγειρε στην πλάτη του βελούδινου καθίσματός του και έκλεισε τα μάτια. Ένιωθε τις ευθύνες που βάραιναν στους ώμους του να πιέζουν, θαρρείς, τη σπονδυλική στήλη του και να σμπαραλιάζουν το νευρικό του σύστημα.

91


—Τι επίπεδα ραδιενέργειας έχουμε έξω, Στίβεν; ρώτησε το γραμματέα του.

—Ένα κόμμα τέσσερα, εξοχότατε. Είναι απόλυτα ασφαλή σ' αυτό το γεωγραφικό στίγμα. Δε θα χρειαστείτε στολή ή μάσκα.

Από τον ανεπαίσθητο κραδασμό κατάλαβε πως μόλις είχαν προσγειωθεί. Άνοιξε τα βλέφαρα του και τέντωσε τα χέρια του για να ξεμουδιάσει.

Ο υπασπιστής του, ένας λοχαγός της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Μεσσία, είχε κατέβει από τη θέση του συνοδηγού σε μηδενικό χρόνο και, ακολουθώντας μια τοξοειδή πορεία πίσω από το όχημα, όπως απαιτούσε το πρωτόκολλο, του άνοιγε ήδη την πόρτα σε στάση άκαμπτης προσοχής.

Παρατήρησε ικανοποιημένος πως η προσωπική του σωματοφυλακή είχε σχηματίσει έναν αδιαπέραστο κλοιό γύρω από το όχημά του τα μέτρα ασφαλείας ήταν όντως πολύ αυστηρά.

Κατέβηκε επιβλητικά, όπως ακριβώς επέβαλλε το αξίωμα του, ακολουθούμενος από το γραμματέα του και πατώντας πάνω στο κόκκινο χαλί που του είχαν στρώσει για την υποδοχή.

Δεξιά και αριστερά του, στο βάθος του στρατοπέδου, ήταν παραταγμένα και συντεταγμένα σε διαδοχικές συμ-

92


μετρικές σειρές βαριά άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Επίσης, υπήρχαν ελικοφόρα εναέριας υποστήριξης και πυραυλοφόρα φορτηγά. Ήταν μια αυτόνομη μονάδα μάχης τρομερής δύναμης πυρός και αυτό δεν ήταν καθόλου παράξενο, αν αναλογιζόταν κανείς ότι στη Βάση της Σαρικαμίς είχαν στρατοπεδεύσει από την αρχή της κρίσης, πριν από ένα μήνα, οι επίλεκτες δυνάμεις του μεσσιανικού στρατού.

Προχώρησε, ακολουθούμενος από το γραμματέα του και τον υπασπιστή του, στο διάδρομο που είχε οριοθετήσει το κόκκινο χαλί, στην άλλη άκρη του οποίου τον περίμενε ο διοικητής των επίλεκτων δυνάμεων, στρατηγός Σαούλ Σαρόν.

Όταν τον πλησίασε σε απόσταση αναπνοής, ο στρατηγός τον χαιρέτισε στρατιωτικά και αμέσως μετά, ανταποκρινόμενος στην κίνηση του δεξιού χεριού του προέδρου, του έσφιξε εγκάρδια το χέρι. Γνωρίζονταν από πολλά χρόνια, αφού ο πρόεδρος είχε κανονίσει, ασκώντας την προσωπική επιρροή του, να προαχθεί ο ευνοούμενος και έμπιστός του Σαρόν στη νευραλγική θέση του διοικητή των επίλεκτων δυνάμεων. Υπήρχε ένας άγραφος νόμος που έλεγε πως όποιος έλεγχε τις επίλεκτες δυνάμεις και την Αυτοκρατορική Φρουρά του Μεσσία ισχυροποιούσε αυτόματα τη θέση του στην κορυφή της μεσσιανικής πυραμίδας.

93


Και ο Γκόλντμπεργκ ήταν πολύ έξυπνος άνθρωπος. Οι δυο άντρες με τη συνοδεία τους στράφηκαν προς το

τιμητικό στρατιωτικό απόσπασμα που έπαιζε τον ύμνο της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, το περίφημο εμβατήριο Το κράτος του Θεού, που είχε συνθέσει ο ίδιος ο Μεσσίας μετά την επικράτηση των Δυνάμεων του Καλού στους πολέμους κατά των σατανιστών.

Καθώς οι τελευταίες νότες διαλύονταν στο χειμωνιάτικο αέρα, ο πρόεδρος πρόσεξε για πρώτη φορά πως οι μηχανές των οχημάτων της Βάσης ήταν αναμμένες και οι κομάντος που στέκονταν παραταγμένοι μπροστά τους φορούσαν στολή εκστρατείας και όχι την επίσημη των επιθεωρήσεων επίσης, έφεραν πλήρη φορητό οπλισμό.

Γύρισε προς το στρατηγό παραξενεμένος αλλά ανέκφραστος ώστε να μην το δείξει στον υφιστάμενό του.

—Πώς τα πάμε, Σαούλ; Όχι τόσο καλά, εξοχότατε. Θα σας εξηγήσω αμέσως,

αν μου επιτρέπετε. Κατευθύνθηκαν με προτροπή του στρατηγού Σαρόν

προς ένα στεγασμένο υπόστεγο. Ταυτόχρονα ο διοικητής των επίλεκτων δυνάμεων έκανε νόημα στους επιτελείς του ν' απομακρυνθούν.

—Εξοχότατε, θα παρακαλούσα να μιλήσουμε μόνοι, χωρίς συνοδούς. Η ενημέρωση που θα σας κάνω πιθανόν

94


να περιέχει πολλές άκρως απόρρητες πληροφορίες που ίσως θα ήταν σκόπιμο να μη φτάσουν στ' αυτιά πολλών ανθρώπων.

—Πολύ καλά, Σαούλ. Για να το λες εσύ θα έχεις το λόγο σου.

Έκανε νεύμα στο γραμματέα του να κρατήσει σε απόσταση τους ακολούθους του και να παραμείνει και ο ίδιος σε ικανή απόσταση.

Οι δυο άντρες κάθισαν στο μοναδικό τραπέζι που υπήρχε στο υπόστεγο. Γύρω τους είχε δημιουργηθεί ένας στεγανός κλοιός ασφαλείας, Πάνω στο τραπέζι υπήρχε μόνο ένας χαρτοφύλακας και τίποτ' άλλο.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου κοίταξε στα μάτια τον έμπιστό του.

—Tι συμβαίνει, αδελφέ μου Σαούλ; Ο στρατηγός δίστασε να μιλήσει. —Τι αρμοδιότητες έχετε, εξοχότατε, μετά την ενημέ

ρωση που θ' ακολουθήσει; ρώτησε τελικά. —Έχω την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου να χορηγή

σω την άδεια να προβείς σε οποιαδήποτε ενέργεια κριθεί απαραίτητη, αν πειστώ ότι κάτι τέτοιο απαιτούν οι περιστάσεις. Τι τρέχει, λοιπόν;

—Εξοχότατε, έχετε ήδη λάβει όλες τις αναφορές μου και φαντάζομαι και τις αναφορές και των άλλων μονά-

95


δων που μάλλον είναι πανομοιότυπες, απ' όσο έχω ενημερωθεί σχετικά. Εν τούτοις οφείλω να κάνω μια μικρή ανακεφαλαίωση των ενεργειών μας για να μπορέσω να σας αποδείξω πως δε μας απομένει παρά μία μονάχα λύση.

Σταμάτησε για να δει την αντίδραση του προέδρου. Εκείνος του έγνεψε να συνεχίσει. —Το Νέφος έχει ριζώσει σε μία τεράστια έκταση εδώ

και τριάντα τρεις ημέρες. Δεν αλλάζει σχήμα ή πυκνότητα και δε μετακινείται. Δεν ξέρουμε αν είναι συμπαγές και για ποια έκταση ούτε τη σύνθεσή του και, το σπουδαιότερο, δεν ξέρουμε το πρόσωπο του εχθρού. Δεν ξέρουμε καν αν είναι ένα νοήμον ον το ίδιο ή εμπεριέχει άλλα νοήμονα όντα που το χρησιμοποιούν ως περίβλημα κάλυψης. Όταν η μονάδα μου έλαβε εντολή να στρατοπεδεύσει στη θέση αυτή της περιμέτρου του Νέφους, ευθύς αμέσως και αφού ενημέρωνα το Γενικό Επιτελείο για την κάθε μου κίνηση, ξεκίνησα μια σειρά ενεργειών ανίχνευσης του εχθρού. Μια σειρά ενεργειών που όμως κατέληξαν όλες σε ανεξήγητη αποτυχία. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να στείλω μια περίπολο να διεισδύσει στο Νέφος και ν' ανιχνεύσει την περιοχή. Δεν επέστρεψε ποτέ. Αφού περίμενα τρεις ημέρες χωρίς αποτέλεσμα, υπέθεσα πως η περίπολος είχε εμπλακεί σε μάχη και είχε εξοντωθεί από τους εισβολείς.

96


Αμέσως έστειλα δύο περιπόλους με σαφείς εντολές η μία να καλύπτει την άλλη, να προχωρήσουν μόνο εκατό μέτρα μέσα στο έδαφος ή ό,τι άλλο βρίσκεται από την εκεί πλευρά του Νέφους και να επιστρέψουν στη Βάση τους για να μας ενημερώσουν, αφού είναι γνωστό πως κανένα ηλεκτρομαγνητικό σήμα δεν μπορεί να διαπεράσει το Νέφος, πράγμα που καθιστά τον οποιοδήποτε ασύρματο άχρηστο. Από τότε δεν ξαναπήρα ποτέ σήμα τους. Το καταλαβαίνετε, εξοχότατε; Δε μιλάμε για παιδάκια. Μιλάμε για εκπαιδευμένους, σκληροτράχηλους κομάντος, απόλυτα πιστούς στην Αυτού Αγιότητα Του, το Μεσσία. Ακόμα και χωρίς πόδια, έστω και ένας από αυτούς, θα μπορούσε να διασχίσει την ασήμαντη απόσταση των εκατό μέτρων και να γυρίσει πίσω. Δε γύρισε κανένας. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να προσεγγίσω διαφορετικά το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Αν οι άνθρωποι για κάποιο λόγο δεν μπορούν να επιστρέψουν, τότε γιατί να μη δοκιμάζαμε τις μηχανές; Έστειλα, λοιπόν, ένα ρομπότ Ντάτα Λότζικ-4 με μια απλή τροποποίηση στο σύστημα επικοινωνίας του, ώστε να μπορεί να μεταδίδει τις πληροφορίες του μέσα από το Νέφος. Οι τεχνικοί μας συνέδεσαν ένα καλώδιο στον ποζιτρονικό εγκέφαλό του, ώστε να μας μεταδίδει όλα τα στοιχεία ενσύρματα. Τρία λεπτά μετά την είσοδό του στο Νέφος η μετάδοση των στοι-

97


χείων σταμάτησε ανεξήγητα. Τραβήξαμε το καλώδιο και το βρήκαμε κομμένο. Κάποιος ή κάτι το είχε κόψει.

—Πρόλαβε, όμως, αν θυμάμαι καλά από τις αναφορές που έστελνες στο Γενικό Επιτελείο, να σας στείλει τα πρώτα στοιχεία για την άλλη πλευρά.

Ο στρατηγός ξερόβηξε. —Ναι, εξοχότατε, και αυτό ήταν ακόμα πιο περίεργο. —Γιατί; —Εξοχότατε, κοιτάξτε γύρω σας. Tι βλέπετε στο τοπίο; Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ σάρωσε με το βλέμμα του το

τοπίο, παραξενεμένος από την περίεργη παρότρυνση του υφισταμένου του.

Έρημος, σκόνη και πέτρες, Σαούλ. Κλασικό τοπίο της τουρκικής ενδοχώρας. Γιατί;

Ο Σαούλ Σαρόν, αντί για απάντηση, άνοιξε το χαρτοφύλακα που υπήρχε πάνω στο τραπέζι και έβγαλε ένα φάκελο. Τον έδωσε στον πρόεδρο.

—Δέκα μέτρα πιο εκεί, είπε όσο ο άντρας απέναντι του προσπαθούσε να βγάλει το περιεχόμενο του φακέλου, θα περίμενε κανείς να συνεχίζεται το ίδιο τοπίο. Εν πάση περιπτώσει, τριάντα τρεις ημέρες πριν, όπως μας διαβεβαιώνουν οι ντόπιοι και η χαρτογραφική υπηρεσία μας, δέκα μέτρα πίσω από το Νέφος υπήρχε η ίδια εικόνα. Έρημος, σκόνη και πέτρες. Κοιτάξτε τη μοναδική φωτο-

98


γραφία που μας έστειλε το ρομπότ, πριν σταματήσει η μετάδοση στοιχείων.

Ο πρόεδρος του πανίσχυρου Μεσσιανικού Συμβουλίου κάρφωσε τα μάτια του στη φωτογραφία που μόλις είχε βγάλει από το φάκελο. Μια σειρά δέντρων διακρίνονταν καθαρά μέσα από την πυκνή Βλάστηση.

—Δάσος, ψέλλισε. —Όχι απλώς δάσος, εξοχότατε. Δάσος από χουρμαδιές,

φοίνικες και μπανανόδεντρα. Στην Τουρκία. Και όχι μόνο αυτό. Από την επεξεργασία των υπόλοιπων πληροφοριών που μας έστειλε το Ντάτα Λότζικ-4 φαίνεται η ατμόσφαιρα μέσα στη ζώνη του Νέφους να περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες οξυγόνου και καθόλου ραδιενέργεια.

—Περίεργο. Πραγματικά περίεργο, Συνέχισε, αδελφέ μου Σαούλ.

—Μετά την αποτυχία του πρώτου ρομπότ-ανιχνευτή, έστειλα αμέσως ένα δεύτερο με ενισχυμένο καλώδιο. Ήταν ένα βελτιωμένο μοντέλο Ντάτα Λότζικ-5. Ύστερα από πέντε λεπτά μέσα στο Νέφος, το ρομπότ είχε την τύχη του προηγουμένου. Κάποιος έκοψε το καλώδιό του, αφήνοντας μας στο σκοτάδι. Αυτή τη φορά όμως ήμαστε πιο τυχεροί. Οι κάμερες του ρομπότ κατόρθωσαν ν' αποτυπώσουν το πρώτο ζωντανό πλάσμα από την άλλη πλευρά. Και μάλλον τον υπευθυνο της κοπής του καλωδίου.

99


Ο Γκόλντμπεργκ έγειρε μπροστά και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι, Οι κόρες των ματιών του είχαν διασταλεί.

—Πώς; Κανείς δε μ' ενημέρωσε γι' αυτό. Πότε έγινε; —Προχτές, εξοχότατε. Με δική μου εντολή δεν ενημε

ρωθήκατε, γιατί ήθελα πρώτα να εξακριβώσω τ' απίστευτα στοιχεία που είχε μεταδώσει το ρομπότ και μετά να σας ενημέρωνα προσωπικά, όπως και έγινε.

—Λοιπόν; Μη με κρατάς σε αγωνία, Σαούλ. Τι βρήκατε; Πώς ήταν αυτό το ον;

Ο στρατηγός έβγαλε από το χαρτοφύλακα ένα δεύτερο φάκελο, από τον οποίο τράβηξε μόνος του αυτή τη φορά δυο φωτογραφίες.

Έδωσε την πρώτη στον πρόεδρο. Εκείνος την κοίταξε έκπληκτος. —Ένας γυμνός άντρας, είπε τελικά. —Να σας διορθώσω, εξοχότατε. Ένας γυμνός άντρας

που κρατά ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι. Πιστεύουμε ότι με αυτό κατέστρεψε το καλώδιο του ρομπότ-ανιχνευτή μας.

Του έδωσε και τη δεύτερη φωτογραφία. Ήταν από κοντινότερη λήψη, στην οποία φαίνονταν

ευκρινέστερα τα χαρακτηριστυχά του προσώπου του άγνωστου άντρα.

100


Ο πρόεδρος έμεινε συλλογισμένος για λίγα δευτερόλεπτα.

—Φαίνεται απόλυτα ανθρώπινο ον, είπε.

Ο στρατηγός γέλασε μ' ένα μικρό, κοφτό γέλιο.

—Εξοχότατε, αμέσως μόλις έλαβα αυτή τη φωτογραφία, την έστειλα στον κεντρικό ηλεκτρονικό υπολογιστή της Υπηρεσίας Μηχανογράφησης Ταυτοτήτων. Μόλις χτες το βράδυ πήρα την απάντηση. Ο άγριος της φωτογραφίας αναγνωρίστηκε.

Κοίταξε συνωμοτικά γύρω του μη τυχόν μπορούσε κάποιος να τους ακούσει. Όταν βεβαιώθηκε πως όχι, έσκυψε προς το μέρος του έκπληκτου συνομιλητή του.

—Δεν είναι απλώς ένα απόλυτα ανθρώπινο ον, είπε, Είναι ο σμηναγός Ρόμπερτ Μάλιγκαν, διοικητής αεροπορικής μοίρας της Αστροβάσης Χ-9, στον κρατήρα Πυθαγόρα της Σελήνης, που η τύχη του αγνοούνταν από τις 14 Ιανουαρίου, όταν πιλοτάροντας ένα Σαμουήλ Ζ5 χάθηκε μέσα στο Νέφος. Υπόδειγμα αφοσιωμένου Μεσ-σιανιστή.

Σταμάτησε να μιλάει, απολαμβάνοντας ενδόμυχα τη βουβή σαστιμάρα που είχαν προκαλέσει τα λόγια του στον ισχυρότερο άντρα του πλανήτη, μετά φυσικά τον Πανάγαθο Μεσσία.

101


Ο πρόεδρος προσπάθησε ν' αρθρώσει κάποιες λέξεις, αλλά δεν τα κατάφερε.

Ο Σαούλ Σαρόν έδειχνε να τον καταλαβαίνει, σκοπεύοντας τον σιωπηλά με βλέμμα συμπόνιας.

—Εξοχότατε, τις ίδιες σκέψεις έκανα κι εγώ χτες βράδυ, μόλις έλαβα την εξακρίβωση στοιχείων.

Χαμήλωσε ακόμα περισσότερο τον τόνο της φωνής του.

—Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Δυστυχώς, η ξεδιάντροπη αμφισβήτηση της θεϊκής υπόστασης του Πανάγαθου Μεσσία μας από την ίδια την παρουσία του καρκινώματος αυτού, που με τη μορφή του Νέφους προσβάλλει το Κράτος του Θεού, έχει αρχίσει να έχει και άμεσες συνέπειες στα ίδια τα θεμέλια της Αυτοκρατορίας μας. Μερικοί άντρες μου, ευτυχώς ελάχιστοι ακόμα, άρχισαν να ψιθυρίζουν πολλά για τη δυνατότητα του Μεσσία ν' αντιμετωπίσει ένα απλό σύννεφο και διαδίδουν πως μάλλον δεν έχει διαπιστευτήρια απεσταλμένου του πολυεύσπλαχνου και Παντοδύναμου Γιαχβέ. Ήδη πέρασα έξι από αυτούς τους αμφισβητίες από στρατοδικείο και εκτελέστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα με συνοπτικές διαδικασίες, όπως απαιτεί η εφαρμογή των διατάξεων του σχεδίου έκτακτης ανάγκης Αρμαγεδδών στην οποία βρισκόμαστε. Και ενώ, εξοχότατε, φάνηκε πως η επίδειξη πυγμής θα έλυνε προ-

102


σωρινά τουλάχιστον το πρόβλημα, σήμερα το πρωί σε κάποια από τις τουαλέτες του στρατοπέδου βρέθηκε γραμμένο ένα σύνθημα.

—Τι σύνθημα, αδελφέ μου; —Έλεγε επί λέξει: «Ο Μεσσίας είναι μύθος. Το Νέφος

πραγματικό». Φυσικά, διέταξα ανακρίσεις για να βρω τους υπαιτίους, όπως όμως καταλαβαίνετε, εξοχότατε, αν αυτά συμβαίνουν στις επίλεκτες δυνάμεις, φανταστείτε τι πρόβλημα θα υπάρχει σε άλλες μονάδες, καθώς και με τους απλούς ανθρώπους η πίστη των οποίων κινδυνεύει να κλονιστεί σοβαρά από την ανικανότητα μας ν' αντιμετωπίσουμε το Σατανά, που έχει εισβάλει στην καρδιά της Αυτοκρατορίας μας και απειλεί να την ξεριζώσει, χωρίς μάλιστα να κάνει τίποτα, καμιά άλλη κίνηση, εκτός από το να περιμένει να διαλυθούμε σαν ώριμο φρούτο που αρχίζει να σαπίζει.

Ένα πέπλο σιωπής έπεσε βαρύ πάνω στο τραπέζι όπου οι δύο άντρες κάθονταν σιωπηλοί και κοιτάζονταν σκεφτικοί.

—Έχεις δίκιο, αδελφέ μου Σαούλ. Μας έχουν ενημερώσει οι μυστικές υπηρεσίες ότι υπάρχουν ψίθυροι παντού σχετικά με τη θεία προέλευση του ιδρυτή και αρχηγού της Αυτοκρατορίας μας, του Πανάγαθου Μεσσία. Πες μου, λοιπόν, εσύ τι προτείνεις;

103


Τα μάτια του στρατηγού Σαρόν έλαμψαν ξαφνικά. —Να εισβάλουμε, εξοχότατε. Να συντρίψουμε κάθε

αντίσταση που θα συναντήσουμε και να κονιορτοποιήσουμε τα πάντα εκεί μέσα.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ μειδίασε ανεπαίσθητα σηκώνοντας το πάνω του χείλι.

-Όπως θα γνωρίζεις, αδελφέ μου, λίγο πριν μπει στη στρατόσφαιρα της Γης, οι αεροπορικές δυνάμεις της Βάσης Χ-9 το χτύπησαν με ό,τι είχαν και δεν είχαν. Βλέπεις το αποτέλεσμα.

Η θριαμβευτική λάμψη στα μάτια του στρατηγού έγινε ακόμα πιο έντονη τώρα, γιατί έβλεπε πως οδηγούσε τον πρόεδρο του Μεσσιανικού Συμβουλίου στη μόνη αποδεκτή κατά την άποψή του λύση.

-Ναι. Υπάρχει όμως η εξής διαφορά: προσπαθήσαμε να το καταστρέψουμε και αποτύχαμε. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το κυριεύσουμε από μέσα. Και με τη δύναμη που διαθέτουμε θα το πετύχουμε, εξοχότατε. Αυτή είναι η λύση. Η μία και μοναδική.

Έδειξε με το χέρι του τις επίλεκτες μονάδες ολόγυρα. - Ο ι άντρες μου είναι έτοιμοι. Έχουμε την απαραίτητη

δύναμη πυρός. Δε θα χρειαστούμε ενισχύσεις από άλλες μονάδες. Θα ηγηθώ εγώ προσωπικά της εκστρατείας.

Ο Γκόλντμπεργκ τον κοίταξε σιωπηλός. Θα μπορούσε

104


να πείσει το Μεσσιανικό Συμβούλιο για οποιαδήποτε απόφαση του. Όμως, τι έπρεπε ν' αποφασίσει; Και αν οι καλύτερες δυνάμεις της Αυτοκρατορίας χάνονταν εκεί μέσα, τι κόστος αντιπροσώπευε κάτι τέτοιο και για τη θέση του ίδιου αλλά και για την Αυτοκρατορία; Πάντως, αν φημιζόταν για ένα πράγμα ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ ήταν για την ταχύτητα και ορθότητα των αποφάσεων του στις κρίσιμες στιγμές, μια ικανότητα που τον είχε βοηθήσει να υποσκελίσει πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ν' αναρριχηθεί μόνος αυτός στην κορυφή της τεράστιας διαπλανητικής Αυτοκρατορίας, της ισχυρότερης που εμφανίστηκε ποτέ στο Διάστημα που είχε εξερευνηθεί από την αυγή της Ιστορίας. Ενός σιδερένιου γίγαντα που μια σκουριά με τη μορφή του μυστηριώδους Νέφους είχε αρχίσει να κατατρώει τα πόδια στα οποία στηριζόταν. Πόσο θ' άντεχε ακόμα την παρουσία αυτού του αυθάδη παρείσακτου;

Σηκώθηκε όρθιος, με όλο το μαγνητικό μεγαλείο που απέπνεαν το υψηλόσωμο ανάστημα του και το διαπεραστικό βλέμμα του. Είχε πάρει την απόφασή του.

Ο στρατηγός Σαούλ Σαρόν σηκώθηκε κι αυτός όρθιος σε στάση προσοχής και αναμονής.

—Εντάξει, στρατηγέ. Εισβάλετε. Από αυτή τη στιγμή αναλαμβάνετε την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη της εκστρατείας. Αν επιτύχετε, θα δώσετε λόγο σ' εμένα και

105


μόνο σ' εμένα. Αν αποτύχετε, θα δώσετε λόγο στον εαυτό σας.

Ο Σαούλ Σαρόν χτύπησε τα πόδια του και χαιρέτισε στρατιωτικά. Το πρόσωπο του ακτινοβολούσε. Μπροστά από τα σπινθηροβόλα μάτια του παρήλαυνε ήδη η εικόνα του, επικεφαλής των επίλεκτων μονάδων του, να διαβαίνει θριαμβευτικά την εξωτερική πύλη του κτιρίου στέγασης του Μεσσιανικού Συμβουλίου στη Νέα Υόρκη, εν μέσω επευφημιών του συγκεντρωμένου πλήθους. Ποιος θα μπορούσε να του αντισταθεί τότε; Επιτέλους, δε θα ήταν το εκτελεστικό όργανο των παράλογων διαταγών των άλλων, το πιόνι στη σκακιέρα της μοίρας που παράγοντες ανεξάρτητοι από τη βούλησή του κινούσαν ανάλογα με τις ορέξεις τους. Θα ήταν ο ένας και μοναδυχός νικητής των εισβολέων. Και αν αλήθευαν οι φήμες που είχαν φουντώσει τις τελευταίες ημέρες, ότι ο Μεσσίας ήταν ένας σφετεριστής της θεϊκής ιδιότητας, τότε γιατί να μην παρουσιαζόταν αυτός ως ο γνήσιος εκπρόσωπος και απεσταλμένος του Γιαχβέ, αυτός που μόνος είχε νικήσει τις δυνάμεις του σκότους και του Σατανά; Οι προοπτικές που διανοίγονταν από την απρόσμενη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του σχεδίου του για εισβολή στο Νέφος από τον ισχυρό άντρα της Αυτοκρατορίας έκαναν το βλέμμα του να θολώσει.

-Δε θα το μετανιώσετε, εξοχότατε. Η απάντηση των

106


δυνάμεων του Μεσσία θα είναι συντριπτική για τον εχθρό. Δώστε μου δύο εβδομάδες προθεσμία κι εγώ ο ίδιος θα ρίξω στα πόδια σας αλυσοδεμένο τον αρχηγό των δαιμόνων της αντίπερα όχθης, όποιος κι αν είναι, όσο ισχυρός κι αν είναι.

Χαιρέτισε και πάλι στρατιωτικά και έκανε νεύμα στους αξιωματικούς του, που όλη αυτή την ώρα τους παρακολουθούσαν διακριτικά από απόσταση, να πλησιάσουν.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου οπισθοχώρησε χωρίς να πει τίποτ' άλλο και περιστοιχίστηκε αμέσως από τους ακολούθους και τους σωματοφυλακές του, κατευθυνόμενος προς το αεριωθούμενό του.

Μέσα στο θόρυβο, μπορούσε ακόμα να ξεχωρίζει τη φωνή του ευνοούμενου στρατηγού του, που ούρλιαζε διαταγές στους επιτελείς του.

—Συνταγματάρχα Μπάλοκ, θα προηγηθείς με την πρώτη ίλη τεθωρακισμένων. Συνταγματάρχα Ρόμπινσον, θα δώσεις ταυτόχρονα εναέρια κάλυψη. Εσύ, Ρόμπαξ, θα έχεις τα πυραυλοφόρα σου σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη ίλη των τανκς. Ταγματάρχα Μιακιαβέλι, θέλω μονάδες πεζικού ν' ακροβολιστούν στα νώτα των πρώτων μονάδων για κάλυψη και ανίχνευση εδάφους. Για επικοινωνία, εξαιτίας του φράγματος στις ραδιοεπικοινωνίες που δημιουργεί το Νέφος, θα χρησιμοποιούμε τον παλιό

107


κώδικα οπτικών σημάτων στον οποίο όλοι έχετε εκπαιδευτεί. Τα έχουμε ήδη πει εκατό φορές όλα αυτά και τα έχουμε αναλύσει σε χάρτες και δοκιμάσει σε ασκήσεις ετοιμότητας επί εδάφους με πραγματικά πυρά τις προηγούμενες εβδομάδες. Υπάρχει καμιά απορία;

Ακούστηκε ένα ενθουσιώδες «Όχι», που τη στερνή του ηχώ επικάλυψε η βροντερή φωνή του Σαούλ Σαρόν:

—Τότε πάμε, αδελφοί μου. Ο αντίλαλος της τελευταίας λέξης του χάθηκε μέσα στο

ποδοβολητό αντρών που έτρεχαν, στον ήχο πυροβόλων όπλων και όπλων λέιζερ, που φόρτιζαν και όπλιζαν με πυρετώδεις ρυθμούς οι καλύτεροι πεζοναύτες της μεσσιανικής πολεμικής μηχανής, και κινητήρων που μάρσαραν δοκιμαστικά στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Ο Γκόλντμπεργκ είχε ήδη φτάσει στο αεριωθούμενο όχημό του.

Άνοιξε την πόρτα μόνος του και κάθισε αναπαυτικά στο κάθισμά του. Μόλις το πλήρωμα του οχήματος συμπληρώθηκε από τους συνοδούς του, έγνεψε στον οδηγό ν' απογειωθεί.

Κάθε φορά που ήταν αναγκασμένος να στηριχτεί στο στρατό ένιωθε κάποια νευρικότητα, Προτιμούσε τις διπλωματικές κινήσεις. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η δυναμική απάντηση ήταν η μόνη ενδεδειγμένη λύση.

108


Ενώ απομακρύνονταν από το έδαφος κατά την κάθετη απογείωση τους, το οπτικό νεύρο του του έστελνε συνεχώς μηνύματα από τις τελευταίες προετοιμασίες της κρίσιμης επιχείρησης: στρατιώτες που πηδούσαν μέσα στα τεθωρα-κισμένα οχήματα, πύραυλοι που ανύψωναν τις απειλητικές κεφαλές τους προς τον ουρανό, έλικες θωρακισμένων ελικοφόρων που είχαν αρχίσει να γυρίζουν περιμένοντας να ολοκληρωθεί η φόρτωση των κομάντος με τον ατομικό τους οπλισμό.

Σε λιγότερο από ένα λεπτό είχαν ανέβει σε ύψος τριών χιλιομέτρων. Η Βάση έμοιαζε τώρα με μικρό παιχνιδότο-πο. Η τελευταία εικόνα που κατόρθωσε να κλέψει το μάτι του, καθώς το αεριωθούμενό του είχε ήδη καθορίσει πορεία προς Νέα Υόρκη, ήταν το πρώτο τεθωρακισμένο που είχε διασχίσει την περιμετρική ζώνη και έμπαινε στο Νέφος.

Μετά δεν έβλεπε παρά ουρανό, ήλιο, σύννεφα και ένιωθε την αίσθηση μιας ακαθόριστης απειλής.

109

Νέα Υόρκη. Έ δ ρ α Μεσσιανικού Συμβουλ ίου . 8-5-138 μ.Μ., 09.18 τοπική ώ ρ α

Ο ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ πέρασε βιαστικά μέσα από τη δρύινη, σκαλισμένη στο χέρι, πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων του Μεσσιανικού Συμβουλίου, ακολουθούμε-νος από ένα μεσήλικο, φαλακρό άντρα, με στρατιωτική στολή και τα διακριτικά του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των μεσσιανικών δυνάμεων, που κρατούσε κάτω από την αριστερή μασχάλη του το καπέλο του και στο δεξί χέρι του έναν υπηρεσιακό χαρτοφύλακα.

Με την είσοδό του, και τα δέκα άλλα παρευρισκόμενα μέλη του Συμβουλίου σηκώθηκαν σε ένδειξη σεβασμού. Οι δώδεκα πολυτελείς πολυθρόνες της τεράστιας, διακοσμημένης με αλάβαστρο και χρυσό αίθουσας ήταν κυκλικά τοποθετημένες γύρω από ένα κεντρικό οβάλ τρα-

111


πέζι, φτιαγμένο από ξύλο βαλανιδιάς ίδιο με αυτό της πόρτας.

Ο πρόεδρος δρασκέλισε με μεγάλα βήματα την απόσταση που τον χώριζε από την πολυθρόνα του και κάθισε στη θέση του. Αμέσως τον μιμήθηκαν όλοι οι άλλοι, εκτός από το στρατιωτικό, ο οποίος στάθηκε σε στάση προσοχής, όρθιος, λίγο πιο πίσω και αριστερά από την πλάτη του προέδρου.

Σε διακριτική απόσταση υπήρχαν μερικοί γραμματείς, που θα κρατούσαν δακτυλογραφημένα πρακτικά και θα μαγνητοφωνούσαν τη συνεδρίαση.

Ο Γκόλντμπεργκ ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. Επικρατούσε απόλυτη σιγή. Έστρεψε το πρόσωπό του προς τους γραμματείς και τους έδωσε εντολή να βγουν από την αίθουσα, απαιτώντας ταυτόχρονα να σταματήσει κάθε εγγραφή της συνεδρίασης.

-Ό,τ ι συζητηθεί εδώ σήμερα είναι άκρως απόρρητο, είπε. Κατά συνέπεια δε θα γίνει καμιά εγγραφή της συζήτησης.

Όταν και ο τελευταίος γραμματέας βγήκε από την αίθουσα, κλείνοντας πίσω του τη βαριά ξύλινη πόρτα, ο Γκόλντμπεργκ έστρεψε το βλέμμα του στους υπόλοιπους συμβούλους, κοιτάζοντάς τους έναν ένα στα μάτια.

Οι διευθυντές των μυστικών υπηρεσιών του τον είχαν

112


ενημερώσει τις προηγούμενες ημέρες για κάποιους ψιθύρους δυσαρέσκειας μερικών συμβούλων σε βάρος του εξαιτίας των τελευταίων χειρισμών του στο θέμα του Νέφους. Όμως, ήταν απόλυτα σίγουρος ότι σήμερα κανείς τους δε θα τολμούσε να του απευθύνει ανοιχτά κάποια κατηγορία.

-Αδελφοί, είπε τελικά, το στρατάρχη Μεναχέμ Κον-στάιν τον γνωρίζετε όλοι. Έχει να σας κάνει κάποια ανακοίνωση.

Ο στρατιωτικός πίσω του προχώρησε διστακτικά ένα βήμα μπροστά και πήρε από το χαρτοφύλακα του ένα έγγραφο.

Έβγαλε με κοφτές, νευρικές κινήσεις τα γυαλιά του από κάποια τσέπη της στολής του και με βραχνή φωνή διάβασε ένα σύντομο κείμενο.

-Στις 16-2-138 μετά Μεσσία, το πρώτο σύνταγμα των ειδικών δυνάμεων πεζοναυτών του μεσσιανικού στρατού διέσπασε την περιμετρική ζώνη του Νέφους και εισήλθε εντός αυτού σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα, στην περιοχή της πόλης Σαρικαμίς της Τουρκίας. Έπειτα από πάροδο ογδόντα μίας ημερών, το Γενικό Επιτελείο του μεσσιανικού στρατού θεωρεί τα εξακόσια είκοσι άρματα μάχης, τα ογδόντα θωρακισμένα ελικοφόρα εναέριας υποστήριξης, τα εξήντα τέσσερα πυραυλοφόρα φορτηγά και τα διακό-

113


σια τρία ελαφρά οχήματα μεταφοράς προσωπικού που έλαβαν μέρος στην ως άνω επιχείρηση οριστικώς απολεσθέντα και τους εφτά χιλιάδες πεντακόσιους είκοσι τέσσερις άντρες που πήραν μέρος σ' αυτή ως επισήμως αγνοούμενους κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Το Γενικό Επιτελείο του μεσσιανικού στρατού, με τη σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας, αποφάσισε ν' αποκρύψει κάθε στοιχείο σχετικά με την ως άνω επιχείρηση για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Έβγαλε τα γυαλιά του και τα τοποθέτησε ξανά στην τσέπη του.

Ο πρόεδρος έσπασε την παγερή σιωπή, που επικράτησε αμέσως μετά το τέλος της σύντομης ανακοίνωσης, με σταθερή, ουδέτερη φωνή:

-Έχει κανείς σας, αδελφοί μου, ν' απευθύνει προς το στρατάρχη κάποια ερώτηση;

Η παγερή σιωπή επικράτησε πάλι στην αίθουσα αμέσως μόλις έσβησαν στον αέρα τα λόγια του Γκόλντμπεργκ.

-Πολύ καλά, στρατάρχα. Μπορείτε ν' αποχωρήσετε. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου φόρεσε το πηλήκιό

του, χαιρέτισε στρατιωτικά και βγήκε από την αίθουσα με βιαστικά, αβέβαια βήματα.

Η σιωπή επέστρεψε. Μια σιωπή που λες και σερνόταν πίσω από τις πολυτελείς πολυθρόνες και τα κλιματιστικά

114


μηχανήματα και πάνω στις βελούδινες μοκέτες, ένα πλάσμα εξώκοσμο, φορτωμένο με τις ενοχές βεβιασμένων κινήσεων και αποτυχημένων επιλογών.

Ο Γκόλντμπεργκ ανέλαβε και πάλι την πρωτοβουλία. -Ομολογούμε, λοιπόν, την πλήρη αποτυχία μας σε

στρατιωτικό επίπεδο ν' αντιμετωπίσουμε τους εισβολείς... Ένας σύμβουλος στ' αριστερά του τον διέκοψε. -Η λαϊκή αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Μεσσία

έχει αρχίσει και διογκώνεται, εξοχότατε. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να εμφανίσουμε το Μεσσία σε πλανητική τηλεοπτική μετάδοση για να καθησυχάσει τον κόσμο.

Ο πρόεδρος γέλασε σαρκαστικά. —Ξεχνάτε, αδελφέ μου, ότι η απόφαση για την ευθα-

νασία του τελευταίου Μεσσία ήταν ομόφωνη. Δε διαφωνήσατε ούτε εσείς, αν θυμάμαι καλά.

—Θα μπορούσαμε να δείξουμε ένα μονταρισμένο ολογραφικό βίντεο με ντουμπλαρισμένη τη φωνή του. Το έχουμε ξανακάνει με επιτυχία, τότε που παρουσίασε την πρώτη κρίση σχιζοφρένειας.

-Δε θα πιάσει. Χρειαζόμαστε κάτι πιο χειροπιαστό. Ας πούμε, μια μεγάλη, ανοιχτή συγκέντρωση μπροστά σε εκατομμύρια συγκεντρωμένους πιστούς, που θα αναμεταδοθεί απ' όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα της Γης και στους εσωτερικούς πλανήτες. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να

115


τελειοποιήσουν τα ρομπότ-σωσίες του Μεσσία. Έχω τη διαβεβαίωση του υπευθύνου του προγράμματος ότι σ' ένα μήνα θα είναι έτοιμο το πρώτο μοντέλο. Έριξα μια ματιά στα εργαστήρια δοκιμών χτες και σας διαβεβαιώνω ότι δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από το Μεσσία. Ίδια φωνή, ίδιο βάδισμα, ακόμα και η ίδια λάμψη στα μάτια.

Μια φωνή, στα δεξιά του αυτή τη φορά, τον διέκοψε και πάλι.

—Έχω τη γνώμη ότι τελικά ήταν άστοχη και βεβιασμέ-νη η απόφασή μας για την ευθανασία του τελευταίου Μεσσία.

Ακούστηκαν και κάποιες άλλες φωνές επιδοκιμασίας. Ο Νιέιβιντ Γκόλντμπεργκ κούνησε αρνητικά το κεφάλι

του. -Κάθε άλλο, είπε. Ήταν απόλυτα σωστή. Όταν το

πρόγραμμα παραγωγής κλώνων του αρχικού Μεσσία ξεκίνησε, το τότε Μεσσιανικό Συμβούλιο είχε την απόλυτη και κατηγορηματική διαβεβαίωση των επιστημόνων ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Και πήγαν καλά επί εκατόν είκοσι χρόνια. Οι δυο πρώτοι κλώνοι ήταν απόλυτα υγιείς και σχεδόν με το ίδιο πνευματικό υπόβαθρο του δότη τους, του αρχικού Μεσσία. Τα προβλήματα άρχισαν με την τρίτη γενιά κλώνων και τον τελευταίο Μεσσία. Αμέσως μόλις οι γιατροί διέγνωσαν τη σχιζοφρένεια ως αποτέλε-

116


σμα του διαδοχικού κλονισμού, αποφασίσαμε επί δικής μου προεδρίας να προχωρήσουμε στο πρόγραμμα αντικατάστασης των κλώνων με ανδροειδή ρομπότ. Όσον αφορά δε τις αιτιάσεις ότι βιαστήκαμε, σας θυμίζω για τελευταία φορά δυο απλά γεγονότα. Πρώτον, η απόφαση, επαναλαμβάνω, ήταν ομόφωνη. Και, δεύτερον, οι συνεχείς ψυχασθε-νικές κρίσεις του δημιουργούσαν αμφιβολίες για τη θεϊκή προέλευσή του στην ίδια την Αυτοκρατορική Φρουρά. Αν το σαράκι της αμφιβολίας συνέχιζε να κατατρώει το πιο πιστό σώμα των δυνάμεών μας, τότε πού θα οδηγούμαστε; Τουλάχιστον, η τωρινή δικαιολογία, ότι η προσωρινή απουσία του οφείλεται στην εκούσια απόφασή του να διαλογιστεί με τον Γιαχβέ για την πορεία της Αυτοκρατορίας, όσο αστεία και αν ακούγεται στα δικά μας αυτιά, στ' αυτιά των αγνών αυτών αντρών, των γαλουχημένων στο μεσσιανικό ήθος, αντηχεί ως ιερή αποστολή.

Ήπιε μια γουλιά νερό από το ποτήρι που υπήρχε μπροστά του.

-Υπομονή ένα μήνα, συμπλήρωσε. Μετά ο πραγματικός Μεσσίας θα εμφανιστεί αλώβητος και παντοδύναμος από το πουθενά. Δε θα γερνάει. Δε θα χρειάζεται αναπαραγωγή και κλονισμό, δε θα 'χει προσωπικές στιγμές αδυναμίας. Θα είναι η τέλεια μηχανή. Αρα ο τέλειος εκφραστής της βούλησης του Θεού.

117


-Και το Νέφος; Πώς θα εξαφανίσει το καταραμένο Νέφος;

Ο πρόεδρος χαμογέλασε αινιγματικά. —Ήδη, με προσωπική μου εντολή, τα επιστημονικά

εργαστήριά μας έχουν συλλέξει ενδεικτικό υλικό του Νέφους και το αναλύουν, ώστε σύντομα να έχουμε την απάντηση στο ερώτημα: «Ποια είναι η σύνθεσή του;» Ο διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος μου υποσχέθηκε πως τις επόμενες ημέρες Θα μπορέσουμε ν' αποκρυπτογραφήσουμε το γενετικό υλικό του Νέφους ή, τουλάχιστον, του υλικού περιτυλίγματός του. Σιγά σιγά συνθέτουμε το παζλ που θα μας δώσει τη γενική εικόνα. Ήδη ξέρουμε την πορεία του όπως την κατέγραψαν οι διαστημικοί σταθμοί μας και τ' αστρικά παρατηρητήρια. Ξεκίνησε από τον τρίτο πλανήτη του ηλιακού συστήματος του Κανόπους και με ιλιγγιώδη ταχύτητα έφτασε στη Γη. Επειδή η πορεία του ήταν τεθλασμένη και απ' ό,τι φαίνεται προκαθορισμένη, υποθέτουμε ότι το Νέφος δεν είναι απλώς ένα μετεωρολογικό ή έστω κάποιο φυσικό φαινόμενο, αλλά κυβερνάται και μεταφέρει έλλογες μορφές ζωής, που μάλλον είναι εντελώς διάφορης υφής και μοριακής σύνθεσης από εμάς, διότι διαφορετικά δε θα άντεχαν τις ασύλληπτες ταχύτητες που ανέπτυξε το Νέφος κατά την πορεία του από τον Κανόπους 3 προς τη Γη. Οι πληροφο-

118


ρίες που έχουμε από τον Κανόπους είναι πολύ συγκεχυμένες. Φαντάζομαι όμως ότι περισσότερες πληροφορίες θα μπορέσουμε να έχουμε αύριο, ημέρα άφιξης στη Γη του καταδρομικού μας Βασιλεύς Σολομών.

Δέκα ζευγάρια μάτια στράφηκαν σχεδόν ταυτόχρονα προς τη δωδέκατη άδεια πολυθρόνα του οβάλ τραπεζιού.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπερνκ μάντεψε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία τη σκέψη των συμβούλων.

—Ναι, αδελφοί μου, είπε. Ο μέγιστος ραβίνος Ιλάι Κουριόν έρχεται με το Βασιλεύς Σολομών. Αύριο θα είναι κοντά μας.

Τα μάτια του έλαμψαν πονηρά καθώς διάβαζε στο βλέμμα τους την έκπληξη. Είχαν ξεχάσει τον Κουριόν, που έλειπε περισσότερο από δέκα μήνες σε μυστική αποστολή, για την οποία κανένας τους δεν ήταν ενήμερος εκτός από τον ίδιο.

Ένας διογκούμενος βόμβος άρχισε ν' απλώνεται στην αίθουσα. Πρόσωπα γεμάτα απορίες και αποδοκιμασία στρέφονταν προς όλες τις κατευθύνσεις, λόγια σε έντονο ύφος διασταυρώνονταν ανάμεσα σε στόματα και σκέψεις.

Τελικά ένας ηλικιωμένος σύμβουλος, ακριβώς απέναντι από τον πρόεδρο, σηκώθηκε όρθιος και κούνησε απειλητικά το δείκτη του δεξιού χεριού του προς τη μεριά του.

- Τ ι είδους κόλπα είναι αυτά, Γκόλντμπεργκ; Ποτέ δε

119


μας αποκάλυψες την περίφημη -και τόνισε ειρωνικά τη λέξη «περίφημη»- αποστολή του Κουριόν στον Κανό-πους 3. Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι ζωτική σημασία έχουν για την Αυτοκρατορία τα μεταλλεύματα τριτονίτη του Κανόπους. Και τώρα μας πετάς ξαφνικά και απροειδοποίητα ότι οι εισβολείς έχουν σχέση με τον Κανόπους 3 και την περίφημη αποστολή που μόνο εσύ και ο Ιλάι Κουριόν ξέρατε. Έχεις παρακάμψει όλο το Συμβούλιο και αυτό γίνεται κατ' επανάληψη. Η απώλεια του πρώτου συντάγματος πεζοναυτών των ειδικών δυνάμεων βαρύνει αποκλειστικά τους ώμους σου. Αν μας είχες ενημερώσει, δε θα οδηγούμαστε σ' αυτό το σημείο.

Ο πρόεδρος σηκώθηκε όρθιος και το γιγάντιο ανάστημα του σκίασε το τραπέζι.

Χτύπησε με δύναμη το χέρι του στην επιφάνεια του τραπεζιού και αμέσως επικράτησε νεκρική σιγή. Όλοι κρατούσαν τις ανάσες τους. Τα μάτια του πετούσαν σπίθες.

-Όσοι νομίζουν πως η διαχείριση, και όχι μόνο η διαχείριση, αλλά και η επέκταση μιας πλανητικής Αυτοκρατορίας είναι υπόθεση παιχνιδιού και ανεύθυνων σχολίων κάθονται από τραγικό λάθος της μοίρας σ' αυτό το τραπέζι. Πόσες φορές απόρρητα ντοκουμέντα και εμπιστευτικές συζητήσεις μας δε διέρρευσαν έξω από αυτή την αίθουσα, στο αλλοπρόσαλλο πλήθος των μανδαρί-

120


νων που επιβουλεύονται αυτές τις καρέκλες, εξαιτίας της ανευθυνότητας και της μωρίας μερικών από εσάς; Πόσες φορές εκθέσατε σε άμεσο κίνδυνο ζωτικά συμφέροντα της Αυτοκρατορίας επειδή δεν κρατήσατε σκόπιμα ή έστω χωρίς τη θέληση σας το στόμα σας κλειστό; Η υπόθεση του Κανόπους ήταν πολύ σοβαρή για να την ξέρουν δώδεκα άνθρωποι. Με κατηγορήσατε που την κράτησα μυστική. Θα μάθετε αύριο από το μέγιστο ραβίνο τους λόγους. Μόλις σήμερα με κατηγορήσατε, χωρίς ίχνος λογικής επεξεργασίας των λόγων σας, ότι είμαι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της αποτυχίας της επιχείρησης εισβολής των ειδικών δυνάμεων στην περίμετρο του Νέφους. Και ξεχνάτε ότι μόλις την προηγουμένη ημέρα μου είχατε δώσει ομόφωνα την εκ των προτέρων έγκρισή σας για όποια ενέργεια έκρινα εγώ αναγκαία μετά την ενημέρωση του στρατηγού Σαρόν.

Ήπιε πάλι μια γουλιά νερό και πήρε βαθιά αναπνοή. —Η απόφασή μου ήταν απολύτως ενδεδειγμένη. Έπρε

πε να δοκιμάσουμε τη στρατιωτική ισχύ μας και σε μια απόπειρα εισβολής από πλευράς εδάφους, αφού η προηγηθείσα εναέρια επίθεση είχε αποτύχει. Αν δεν το είχαμε κάνει, δε θα σκεφτόσαστε τώρα τη δυνατότητα χερσαίας επίθεσης του στόχου και τα τυχόν αποτελέσματα που θα είχε; Τώρα τουλάχιστον είμαστε βέβαιοι για τις δυνατό-

121


τητές μας. Ποτέ δε σας απέκρυψα κάτι. Για την υπόθεση αυτή ξέρω τα ίδια λίγα πράγματα που γνωρίζετε κι εσείς.

Κάθισε κουρασμένος στην πολυθρόνα του και έγειρε στην πλάτη της. Έβλεπε πως τα βλέμματά τους είχαν γαληνέψει, Τα λόγια του τους είχαν ηρεμήσει. Άλλη μια φορά κέρδισε τη μάχη της εξουσίας.

Μισόκλεισε τα μάτια του, φανερώνοντας την κούρασή του από τις ευθύνες που βάραιναν τους ώμους του και που δεν μπορούσε να μοιραστεί με κανέναν τους.

—Αύριο, είπε, θα ξέρουμε τι συνέβη στον Κανόπους 3 και τι σχέση μπορεί να έχουν οι εισβολείς. Αύριο έρχεται ο κατ' εξοχήν αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων που έλαβαν χώρα εκεί: ο Ιλάι Κουριόν. Και δεν έρχεται μόνος του. Φέρνει μαζί του κάτι ή, μάλλον, κάποιον που φαίνεται να έχει το κλειδί των απαντήσεων στις ερωτήσεις που μας βασανίζουν.

Άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί πίσω από την κρυστάλλινη τζαμαρία της αίθουσας, στο θολό ουρανό, προσπαθώντας να σκίσει τα πέπλα της μεσοαστρικής ύλης και να φτάσει στα εφτασφράγιστα μυστικά του καταδρομικού Βασιλεύς Σολομών, που με τους κινητήρες του στο μέγιστο της ταχύτητάς τους ορμούσε σαν κεραυνός προς το μικρό γαλάζιο πλανήτη.

Αύριο, ψιθύρισε, αύριο...

122

Α κ ρ ω τ ή ρ ι ο Κανάβεραλ . Κ ο σ μ ο δ ρ ό μ ι ο Βηθεσδά.

9-5-138 μ.Μ., 07.13 τοπική ώ ρ α

Το ΒΑΡΎ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΌ Βασιλεύς Σολομών μόλις είχε προσγειωθεί με την κοιλιά του στο έκτο επίπεδο υποδοχής σκαφών του διαστημικού κοσμοδρομίου Βηθεσδά. Καθώς είχε απλώσει τις απολήξεις στήριξης, έμοιαζε με τεράστιο σκοτεινό έντομο που αναπαυόταν τεμπέλικα στην πίστα του κοσμοδρομίου.

Η χαυνωτική ζέστη των κινητήρων του, παρ' ότι είχαν σβήσει εδώ και κάμποσα λεπτά, εξακολουθούσε ν' ανεβαίνει προς τον ουρανό, αλλοιώνοντας το οπτικό πεδίο μ' αυτό το διαφανές, κυματιστό τρεμούλιασμα που παραμορφώνει τον ορίζοντα.

Μερικά οχήματα εδάφους το πλησίασαν σε μικρή από-

123


σταση απο την άτρακτο του και σταμάτησαν εκεί, χωρίς καμιά περαιτέρω κίνηση.

Ήταν ένα όμορφο πρωινό. Ο ήλιος που είχε ανατείλει πριν από δεκαοχτώ λεπτά

έστελνε ακτίνες φωτιάς στις μεταλλικές εξέδρες προσγείωσης και απογείωσης των πλοίων, που με τη σειρά τους αντανακλούσαν το φως του στους γύρω χώρους. Ψηλά στον ουρανό ένα κοπάδι γλαρόνια πετούσε σε σχηματισμό προς το βορρά. Ο ανεπαίσθητος άνεμος έφερνε οσμές από τη συντελεσθείσα καύση των χημικών ενώσεων του τριτο-νίτη, των κινητήρων των διαστημικών σκαφών, μαζί με μυρωδιές της άνοιξης, όπως θυμαριού και άγριου πεύκου από το πλησιέστερο δάσος, οχτώ χιλιόμετρα βόρεια.

Η πρωινή ομίχλη σερνόταν στο έδαφος, αφού το άστρο της ημέρας δεν είχε καταφέρει να τη διαλύσει ακόμα. Παρ' όλα αυτά η ορατότητα ήταν καλή.

Μια πόρτα άνοιξε αθόρυβα στα ύφαλα του πλοίου και τρεις ανθρώπινες φιγούρες ξεπρόβαλαν στον πρωινό αέρα. Για κάποιο αδιάφορο παρατηρητή οι τρεις ανθρώπινες φιγούρες φαίνονταν εντελώς όμοιες. Για έναν προσεκτικό παρατηρητή όμως η καθεμία είχε το δικό της στίγμα αναγνώρισης. Και πρώτα απ' όλα ο πιο ηλικιωμένος από τους τρεις ξεχώριζε πως ήταν ο επικεφαλής της ομάδας. Είχε το αγέρωχο ύφος των ηγετών και το βάδισμά του είχε

124


μια επισημότητα, ένα τυπολατρικό τελετουργικό, θα έλεγε κανείς.

Επίσης τα ρούχα του. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν ιερέας, αφού φορούσε ένα μαύρο ιερατικό κοστούμι και στην κορυφή της κεφαλής του είχε ένα μικροσκοπικό, στρογγυλό σκούφο. Όχι ένας απλός ιερέας, λοιπόν. Ένας ραβίνος. Αλλά και πάλι όχι ένας συνηθισμένος ραβίνος. Το καπελάκι του είχε μια κόκκινη κορδέλα, μια κορδέλα που μόνο ένας ραβίνος επιτρεπόταν να φοράει. Κι αυτός δεν ήταν άλλος από το μέγιστο ραβίνο.

Ο δεύτερος άντρας —τώρα οι τρεις φιγούρες ξεχώριζαν πια καθαρά πως ήταν αρσενικού φύλου— είχε το παράστημα του στρατιωτικού καριέρας. Η μαύρη αστραφτερή στολή του δε επιβεβαίωνε ότι ήταν ένας υπολοχαγός της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Μεσσία. Αυτός ο δεύτερος άντρας κρατούσε από το μπράτσο τον τρίτο της ομάδας, που σαφώς φάνταζε και ο πιο αταίριαστος στην εικόνα των τριών αντρών που πλησίαζαν ένα από τα οχήματα εδάφους. Φορούσε μια απλή σκούρα μπλε φόρμα εργασίας και στο λαιμό του ένα μεταλλικό περιλαίμιο.

Οι τρεις άντρες επιβιβάστηκαν στο πλησιέστερο όχημα. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε ταχύτατα, συνοδευόμενο από δυο αστυνομικά αυτοκίνητα συνοδείας. Και τα τρία σε σχηματισμό κατευθύνθηκαν προς το κεντρικό κτίριο υποδοχής

125


και ελέγχου επιβατών και εμπορευμάτων του κοσμοδρομίου.

Εκεί, στην κεντρική είσοδο του κτιρίου, τους τρεις άντρες περίμενε ο διοικητής της ασφάλειας του κοσμοδρομίου.

Χαιρέτησε το μέγιστο ραβίνο με μια βαθιά υπόκλιση και ένα χειροφίλημα και τον υπολοχαγό της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Μεσσία με τον τυπικό στρατιωτικό μεσσιανικό χαιρετισμό.

Έδειξε ν' αγνοεί παντελώς τον τρίτο άντρα. Είπε μονάχα στον υπολοχαγό δείχνοντας τον:

—Δε χρειάζεται το περιλαίμιο ασφαλείας, υπολοχαγέ. Είναι απόλυτα ασφαλής στο χώρο αυτό. Είναι αδύνατο να δραπετεύσει από εδώ μέσα. Δεν μπορεί εξάλλου να πάει πουθενά.

—Ο άνθρωπος αυτός, απάντησε ο αξιωματικός της Αυτοκρατορικής Φρουράς, είναι ο πιο επικίνδυνος κρατούμενος που έχει περπατήσει ποτέ σ' αυτό το διάδρομο, κύριε διοικητά. Γι' αυτό επιτρέψτε μου να εκτελέσω στο ακέραιο τις εντολές μου.

Κανείς δεν έδωσε συνέχεια στην κουβέντα. Ο διοικητής της ασφάλειας του κοσμοδρομίου φρόντισε να διευκολύνει την πορεία των προσώπων που συνόδευε, φυγαδεύοντας τους μακριά από αδιάκριτα μάτια και περιττούς ελέγχους

126


μέχρι την τελική έξοδο. Εκεί σταμάτησαν μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ελέγχου της τελικής εξόδου.

—Σεβασμιότατε, είπε ο διοικητής απευθυνόμενος στο μέγιστο ραβίνο, λυπάμαι που δεν μπορώ να επέμβω και εδώ, αλλά δυστυχώς αυτός ο υπολογιστής είναι συνδεδεμένος απευθείας με τα κεντρικά γραφεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών και η πρόσβαση μου είναι αδύνατη.

Ο μέγιστος ραβίνος έδειξε να κατανοεί το θέμα που είχε προκύψει.

—Δεν πειράζει, αδελφέ μου, είπε. Θα πράξουμε ό,τι χρειάζεται.

—Τότε, παρακαλώ, σεβασμιότατε, τοποθετήστε τον αντίχειρα του αριστερού χεριού σας στην ειδική αυτή υποδοχή.

Ο ραβίνος υπάκουσε. Σχεδόν αμέσως τα ηχητικά κύματα της μεταλλικής φω

νής του υπολογιστή δόνησαν τον αέρα. «Κουριόν, Ιλάι. Μέγιστος ραβίνος. Μέλος του Μεσσια

νικού Συμβουλίου». Ακολούθησε ο υπολοχαγός. «Κλαιν. Ντέιβιντ. Υπολοχαγός της Μεσσιανικής Αυτο

κρατορικής Φρουράς». —Η σειρά σου, λεβέντη μου, είπε ειρωνικά ο διοικητής

στρεφόμενος προς τον κρατούμενο. Αυτός έδειχνε να μην καταλαβαίνει. Έπιασε με το αρι-

127


στερό χέρι του το περιλαίμιο που έσφιγγε το λαιμό του, σε μια προσπάθεια, εκ των προτέρων καταδικασμένη, να χαλαρώσει την πίεση που ασκούσε στην καρωτίδα του και τον αυχενικό σπόνδυλο. Ήξερε τη λειτουργία του. Του την είχε εξηγήσει ευθύς εξαρχής ο συνοδός του υπολοχαγός. Αν ο κρατούμενος απομακρυνόταν σε ακτίνα μεγαλύτερη των δέκα μέτρων από το δεσμοφύλακα του, τότε ο ειδικός πομπός που ο φύλακας έφερε επάνω του ενεργοποιούνταν και το περιλαίμιο ασφαλείας έπνιγε σε κλάσματα του δευτερολέπτου τον κρατούμενο,

Ο Κλαιν του έπιασε το αριστερό χέρι με τη βία και έσπρωξε τον αντίχειρά του μέσα στην ειδική υποδοχή.

«Υποκείμενο άγνωστο. Απόπειρα παραβίασης κωδικού ασφάλειας. Ενεργοποίηση συναγερμού».

Ο διοικητής ασφάλειας του κοσμοδρομίου τινάχτηκε στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή και ακύρωσε τη διαταγή. Με την ανάστροφη της παλάμης του σκούπισε τις χοντρές σταγόνες ιδρώτα που είχαν αρχίσει να σχηματίζονται στο μέτωπο του.

Ανάσανε ανακουφισμένος. Μόλις που προλάβαμε, είπε. Αν αργούσα μερικά

δευτερόλεπτα, όλοι οι πράκτορες της Υπηρεσίας Πληροφοριών θα είχαν ζώσει το κοσμοδρόμιο. Και τότε η διακριτικότητα της άφιξης σας, την οποία είχατε ζητήσει, πήγαινε περίπατο.

128


Ύστερα, σαν κάτι να θυμήθηκε, στράφηκε προς τον κρατούμενο. Τον κοίταξε απορημένα και μετά γύρισε το βλέμμα του προς το ραβίνο.

—Μα γιατί δεν τον αναγνωρίζει; Όλοι οι κρατούμενοι είναι κωδικοποιημένοι, είπε.

—Αυτός όχι. Για τα αρχεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών ο άνθρωπος αυτός είναι νεκρός.

—Και θα γίνει πολύ σύντομα και στην πραγματικότητα νεκρός αν δε μάθει να υπακούει τις διαταγές μας, συμπλήρωσε ο υπολοχαγός Κλαιν.

Ο διοικητής τον περιεργάστηκε από την κορυφή ως τα νύχια. Δεν μπορούσε να καταλάβει την ιδιαιτερότητα αυτού του κρατουμένου αυτού. Έδειχνε συνηθισμένος πλανημένος σατανιστής, από τους εκατοντάδες που είχε δει να πηγαίνουν για σωφρονισμό ή για λοβοτομή. Θυμήθηκε όμως πολύ γρήγορα την κρισιμότητα των στιγμών.

—Δώσε τα στοιχεία σου, λεβέντη, στον υπολογιστή, είπε. Πρέπει να υπάρξει προσωρινή καταγραφή για ν' ανοίξει η πόρτα εξόδου.

Ο κρατούμενος υπάκουσε απρόθυμα. —Κάρλσον, είπε. Κένετ Κάρλσον*.

* Βλ. Μεσσιανική Αυτοκρατορία, εκδόσεις «Το Κλειδί». (Σ.τ.Σ.)

129


ΚΑΘΏΣ Ο ΠΡΌΕΔΡΟΣ του Μεσσιανικού Συμβουλίου Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ μπήκε στην αίθουσα συνεδριάσεων ακολουθούμενος από το μέγιστο ραβίνο Ιλάι Κουριόν, με το επιβλητικό παρουσιαστικό του να δεσπόζει στο χώρο, κάθε ψίθυρος και ομιλία σταμάτησε. Όλα τα μάτια καρφώθηκαν πάνω τους.

Οι δυο άντρες κάθισαν στις πολυθρόνες τους. Ο μέγιστος ραβίνος ακούμπησε ένα δερμάτινο μαύρο χαρτοφύλακα στο οβάλ τραπέζι μπροστά του.

-Παρακαλώ, οι γραμματείς ν' αποχωρήσουν. Δε θα κρατηθούν πρακτικά, δήλωσε ο πρόεδρος.

Αμέσως όλοι υπάκουσαν. Όταν και ο τελευταίος γραμ-

131


ματέας βγήκε και η βαριά αυτόματη πόρτα έκλεισε πίσω του, οι δώδεκα άντρες αντάλλαξαν βλέμματα. Ενώπιος ενωπίω, λοιπόν. Και όλοι ενώπιον της αδυσώπητης μοίρας.

—Εκ μέρους του Μεσσιανικού Συμβουλίου και ως πρόεδρος του, θα ήθελα να καλωσορίσω και επίσημα τον αδελφό μας Ιλάι Κουριόν, ο οποίος έλειψε για μεγάλο χρονικό διάστημα από κοντά μας σε μια άκρως επικίνδυνη αποστολή για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Αυτοκρατορίας. Εκφράζοντας τις ευχές όλων μας, αδελφέ Ιλάι, σου εύχομαι το καλώς όρισες πάλι κοντά μας. Η χάρη του Γιαχβέ μαζί σου,

Ο μέγιστος ραβίνος ανασηκώθηκε ελαφρά από τη θέση του και υποκλίθηκε,

—Ευχαριστώ, εξοχότατε. Και στο πρόσωπό σας θα ήθελα κι εγώ να ευχαριστήσω το σύνολο των αδελφών μου που συγκάθονται μαζί μας σ' αυτό το τραπέζι.

Ύστερα ξανακάθισε στην πολυθρόνα του. Το τελετουργικό των συνεδριάσεων επέβαλλε την άδεια του προέδρου για να μπορέσει να ξαναπάρει το λόγο.

—Όπως πιθανόν να έχετε καταλάβει οι περισσότεροι, είπε ο Γκόλντμπεργκ, ή όπως τουλάχιστον θα υποπτεύεστε, η αποστολή του αδελφού μας είχε άμεση σχέση με τον εχθρό που αντιμετωπίζουμε. Με το Νέφος, δηλαδή, και

132


ό,τι κρύβεται από πίσω του. Ήδη ο μέγιστος ραβίνος με έχει ενημερώσει πριν από τη συνεδρίαση, αλλά ζήτησα να παρευρίσκεται αυτοπροσώπως, επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, οι πληροφορίες που θα μας δώσει εξαιρετικά σημαντικές και οπωσδήποτε διαβαθμισμένες ως άκρως απόρρητες και οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν συλλογικές. Αδελφέ μας, μπορείς να ενημερώσεις το Συμβούλιο.

Ο Ιλάι Κουριόν ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του και κοίταξε τους συμβούλους που κρέμονταν από τα χείλη του. Όλο αυτό το διάστημα της απουσίας του, υπήρχαν μόνο φήμες και εικασίες για τη φύση της αποστολής του, φήμες που σέρνονταν και θέριευαν κι αλλοίωναν τις σκέψεις και τους στόχους. Συχνά ο Γκόλντμπεργκ έμπαινε στο στόχαστρο των συμβούλων για την άρνηση του να ενημερώσει το Συμβούλιο σχετικά με την αποστολή του Κουριόν, αλλά και για τη σκόπιμη συσκότιση της υπόθεσης Κανόπους 3. Ο τρίτος πλανήτης του ηλιακού συστήματος του Κανόπους και τα βαριά μυστικά του ήταν πια το μόνιμο σημείο τριβής ανάμεσα στα μέλη του Μεσσιανικού Συμβουλίου και στον πανίσχυρο και απροσπέλαστο πρόεδρό του. Και να που τώρα η στιγμή των αποκαλύψεων είχε φτάσει.

—Όπως γνωρίζουμε όλοι, άρχισε ο μέγιστος ραβίνος,

133


ο Κανόπους 3 είναι η κύρια πηγή εξόρυξης τριτονίτη και εφοδιασμού των διαστημοπλοίων μας με το υπερπολύτι-μο αυτό ορυκτό. Χωρίς τον τριτονίτη τα σκάφη μας δε θα μπορούσαν ποτέ να πραγματοποιήσουν το άλμα από το Διάστημα στο Υπερδιάστημα και θα ήμαστε καταδικασμένοι για πάντα να πλέουμε στις θάλασσες των εσωτερικών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι η δόξα του Γιαχβέ δε θα είχε φτάσει ποτέ στις άκρες του Γαλαξία μας.

—Είναι γνωστά αυτά, Κουριόν. Πες μας κάτι καινούριο, διαμαρτυρήθηκε ένας σύμβουλος.

—Πολύ καλά, λοιπόν. Ο μέγιστος ραβίνος έγλειψε με την άκρη της γλώσσας

του το πάνω χείλι του. —Πριν από δύο χρόνια, και πιο συγκεκριμένα στις 16

Μαρτίου του 136, ένας ανυποψίαστος μεταλλωρύχος στον Κανόπους 3 ανακάλυψε τυχαία ένα άγαλμα.

Την τελευταία λέξη την πρόφερε αργόσυρτα, γιατί η λέξη «άγαλμα» ήταν βλασφημία, τουλάχιστον γι' αυτό το χώρο. Ικανοποιημένος για την προσοχή τους που είχε ήδη αποσπάσει με την ομιλία του, περίμενε να καταλαγιάσει ο θόρυβος από την αποκάλυψη αυτή πριν συνεχίσει.

Ο πρόεδρος του έγνεψε να προχωρήσει. —Καταλαβαίνετε τι σήμαινε αυτό και γιατί κρατήθηκε

απόρρητο ακόμη και από εσάς; Χτίσαμε μια τεράστια και

134


πανίσχυρη Αυτοκρατορία εξουδετερώνοντας κάθε αντίθετη φωνή στο εσωτερικό της. Η επιβολή μας και η τελική επικράτηση μας και νίκη κατορθώθηκε χάρη στο γεγονός ότι για πρώτη φορά εμφανίστηκε όχι ένας άνθρωπος αλλά ο ίδιος ο Θεός, με τον εκλεκτό απεσταλμένο Του, το Μεσσία, να αναλαμβάνει την επίγεια εξουσία. Στηριχτήκαμε στις αρχέγονες ελπίδες και στους ορμέμφυτους φόβους του ανθρώπου για να χτίσουμε τη νέα τάξη πραγμάτων και πετύχαμε. Και αμέσως μετά βγήκαμε στο Διάστημα σίγουροι και αλαζόνες για την απόλυτη όπως νομίζαμε δύναμη μας. Και να που σ' έναν ασήμαντο από πλευράς ιδιαίτερων χαρακτηριστικών πλανήτη μάς περίμενε μια μεγάλη έκπληξη: ένα άγαλμα.

—Τι παρίστανε αυτό το άγαλμα, Ιλάι; —Μια τερατώδη αλλά ανθρωπόμορφη θεότητα. —Δηλαδή;... Πιο συγκεκριμένα. —Αδελφέ μου, όταν πρωτοανακαλύφθηκε, επειδή η

αρχαιολογία και η γλυπτική είχαν κηρυχθεί δαιμονικές τέχνες, αντιμετωπίσαμε το άλυτο πρόβλημα της αποκρυπτογράφησης του συγκεκριμένου γρίφου. Τα πλέον καταρτισμένα επιστημονικά μας εργαστήρια θα ήταν αδύνατο να δώσουν κάποια απάντηση στην εξακρίβωση της ταυτότητας και της προέλευσης του αγάλματος κι αυτό διότι απλά δεν έχουμε αρχαιολόγους, αλλά ούτε ιστορι-

135


κούς ούτε αναλυτές γλωσσολόγους ούτε οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από το πρότυπο του καλού Μεσσιανιστή και πιθανόν να δημιουργούσε αμφιβολίες σχετικά με το θεό-πνευστο καθεστώς μας. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Και εμείς φροντίσαμε να το ενστερνιστούμε αυτό απόλυτα και να το κάνουμε άμεσο κτήμα μας με την εξόντωση των ιστορικών. Η ιστορία χωρίς ιστορικούς είναι το απόλυτο όπλο επιβολής στη διαμόρφωση του φρονήματος των μαζών. Βέβαια, παραβλέψαμε κάποιες παραμέτρους, όπως η λύση του προβλήματος που αντιμετωπίσαμε στον Κανόπους 3, αλλά έχουμε τις δικαιολογίες μας. Η σπουδαιότερη; Η μέθη της νίκης συχνά παραβλέπει ενδεχόμενους κινδύνους. Εν πάση περιπτώσει, ένα πρόβλημα υπάρχει εξ ορισμού για να λύνεται. Και όταν η νόμιμη λύση δεν είναι πρόσφορη τότε καταφεύγει κάποιος στην παράνομη. Και στη δική μας περίπτωση η λύση ή, τουλάχιστον, η μόνη πιθανότητα λύσης, όπως μπορούσαμε να υπολογίσουμε τότε, είχε ένα όνομα και ένα επώνυμο. Λεγόταν Κένετ Κάρλσον.

Στο άκουσμα του ονόματος αυτού, που ήταν γνωστό στους περισσότερους συμβούλους, άρχισαν να μιλούν όλοι μαζί.

—Ο πλανημένος σατανιστής; ακούστηκε μια φωνή μέσα στην οχλοβοή.

136


-Ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος σατανιστής; ακούστηκε μια άλλη.

-Μα δεν έχει συλληφθεί και λοβοτομηθεί ήδη αυτό το υποκείμενο; ξαναρώτησε η πρώτη φωνή.

Ο πρόεδρος χτύπησε το χέρι του με δύναμη στο τραπέζι, προσπαθώντας να επιβάλει την τάξη και να κατασι-γάσει τον ξαφνικό θόρυβο.

-Σταματήστε επιτέλους. Αφήστε τον αδελφό Ιλάι Κουριόν να σας εξηγήσει όλα όσα θέλετε να μάθετε.

Οι φωνές σταμάτησαν στη στιγμή. —Συνέχισε, αδελφέ μου. Ο μέγιστος ραβίνος πήρε βαθιά ανάσα και ήπιε μια

γουλιά από το ποτήρι με το νερό που υπήρχε δίπλα του. -Ναι, όσα είπατε και όσα πιστεύετε όλοι σας για τον

Κάρλσον είναι σωστά. Είναι ο πιο επικίνδυνος αντιφρο-νών που αντιμετώπισε η εξουσία μας τα τελευταία χρόνια. Τον είχαμε ήδη συλλάβει και ετοιμαζόμαστε να τον λοβο-τυμήσουμε για ν' απαλλαγούμε μια για πάντα απ' αυτόν, όταν προέκυψε το πρόβλημα με τον Κανόπους 3. Ευτυχώς, προλάβαμε τη λοβοτομή του την τελευταία στιγμή. Και λέω ευτυχώς, γιατί ένας λοβοτομημένος Κάρλσον θα μας ήταν παντελώς άχρηστος. Δε θέλαμε ένα φυτό, αλλά τον επιστήμονα αρχαιολόγο που εκείνος έκρυβε μέσα του. Τον τελευταίο ίσως αρχαιολόγο και συγκριτικό ιστορικό

137


της Γης. Και είναι επίσης ευτύχημα ότι μερικές πολύτιμες για την έρευνά του δισκέτες δεν είχαν καταστραφεί, αλλά είχαν κρατηθεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας μας ως ενοχοποιητικά σε βάρος του στοιχεία και έτσι μπόρεσε να προσφέρει όσα θέλαμε να μας προσφέρει. Δηλαδή, τη λύση στο πρόβλημα μας.

Ήπιε άλλη μια γουλιά νερό και περιέφερε το βλέμμα του στην ομήγυρη.

-Πήρα τον Κάρλσον στο Βασιλεύς Σολομών και μεταβήκαμε στον Κανόπους 3, με τις μηχανές του καταδρομικού μας στο μέγιστο της απόδοσης τους. Η συμφωνία μας με τον Κάρλσον ήταν απλή. Θα μας έδινε την προ-έλευση του αγάλματος, τον πολιτισμό και τη φυλή που το κατασκεύασε και τον ενδεχόμενο κίνδυνο που αντιπροσώπευε για την Αυτοκρατορία μας· κι εμείς θα του χαρίζαμε την προσωπικότητά του, αναστέλλοντας ίσως και επ' αόριστον τη λοβοτομή του. Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, είχαμε πάντοτε υπόψη ότι η τήρηση κάθε σύμβασης έγκει-ται στη διακριτική ευχέρεια του ισχυρού μέρους. Στον Κανόπους, λοιπόν, ο Κάρλσον ανακάλυψε και δεύτερο άγαλμα, της ίδιας τεχνοτροπίας. Αυτό που έπρεπε επειγόντως να εντοπίσουμε είναι αν οι δημιουργοί των αγαλμάτων αυτών ήταν οι ιθαγενείς ζωικές μορφές του πλανήτη, οι ούρος, ή κάποιες άλλες εξωγήινες οντότητες. Και το

138


ζητούμενο ήταν αν οι κατασκευαστές των αγαλμάτων βρίσκονταν εν ζωή ή είχαν εξαλειφθεί προ πολλού. Γιατί, αν οι κατασκευαστές τους κυκλοφορούσαν ακόμα κάπου στο Διάστημα, τότε αυτό σήμαινε πως για πρώτη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι μ' έναν άλλο διαστημικό πολιτισμό, άγνωστης υφής και δύναμης.

Πήρε μια ανάσα ακόμα και περιέφερε το βλέμμα του για να δει τι εντύπωση είχαν κάνει τα λόγια του. Δεν ακούγονταν ούτε καν οι αναπνοές των συμβούλων. Όλοι κρέμονταν από τα χείλη του.

-Ο Κάρλσον έκανε πραγματικά καλή δουλειά. Και καθώς τα κρυμμένα στοιχεία έρχονταν στο φως, άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα συμπεράσματα. Τα στοιχεία συνέκλιναν στην προΰπαρξη ενός υπερανεπτυγμένου γηγενή πολιτισμού από τους προγόνους των ούρος, των πιθηκο-ειδών πλασμάτων που τώρα κατοικούν τον πλανήτη. Ο Κάρλσον φάνηκε να καταλήγει στην άποψη ότι οι πρόγονοι των ούρος είχαν επισκεφθεί στο απώτερο παρελθόν τον πλανήτη μας και είχαν συμβάλει στη δημιουργία ενός τουλάχιστον γήινου πολιτισμού, του ελληντκού. Αυτή, όπως καταλαβαίνετε, ήταν μια άποψη που μας εξυπηρετούσε απόλυτα, εφόσον απέκλειε έναν επικίνδυνο αντίπαλο της παρούσας επέκτασής μας στο Διάστημα. Όμως ο Κάρλσον πολύ σύντομα αναθεώρησε την πρώτη άποψη του

139


σχετικά με τους δημιουργούς των αγαλμάτων και ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε πως δεν ήταν οι πρόγονοι των ουρος που δημιούργησαν τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά οι αρχαίοι Έλληνες που δημιούργησαν τον πολιτισμό των ούρος και κατασκεύασαν αυτά τ' αγάλματα.

Σταμάτησε και γέλασε σιγανά. Πρόσεξε πως και αρκετοί άλλοι σύμβουλοι χαμογελούσαν.

—Αδελφέ Ιλάι, είναι δυνατό να μας κοροϊδεύει ένας πλανημένος τόσο ανοιχτά κι εμείς να στηρίζουμε τα σχέδια για την επιβίωση μας πάνω του; ακούστηκε μια περιπαικτική φωνή. Αρχαίοι Έλληνες; Καλό κι αυτό!

—Και γιατί να τον πιστέψουμε; ρώτησε το ίδιο περιπαικτικά μια άλλη φωνή.

Ο μέγιστος ραβίνος τους άφησε να εκτονωθούν και μετά πήρε ξανά το λόγο. Έτσι κι αλλιώς αυτός ήταν που μοίραζε την τράπουλα και είχε όλους τους μπαλαντέρ δικούς του.

—Κοιτάξτε. Δεν μπορώ, όσο κι αν έχω ψάξει, να βρω κάποιο πειστικό λόγο για τον οποίο ο Κάρλσον θα έλεγε ψέματα.

—Για να προστατεύσει τους ούρος ή κάποιο μυστικό τους.

—Ή για να αποπροσανατολίσει τις έρευνες της Αυτοκρατορίας, είπε κάποιος άλλος σύμβουλος. Η Αυτοκρα-

140

ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ AVTOKPATOPIA No 2

τορία είναι ο εχθρός του Κάρλσον. Οποιαδήποτε αναστολή της διαστημικής επέκτασης μας είναι μια νίκη για τον πλανημένο αυτό σατανιστή. Ηθική οπωσδήποτε και ενδεχομένως και ουσιαστική στην περίπτωση που ο Κάρλσον δε δρα μόνος του, αλλά από πίσω του κρύβεται παράνομη οργάνωση.

Ο Ιλάι Κουριόν χαμογέλασε κι αυτός με τη σειρά του. -Παράνομη οργάνωση; Δεν είμαστε καλά, αγαπητοί

σύμβουλοι. Εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια μετά τη νίκη μας δεν υπάρχουν πια οργανώσεις αντιφρονούντων. Μόνο ελάχιστα μεμονωμένα άτομα που κρύβονται ολόκληρη τη ζωή τους για ν' αποφύγουν τη λοβοτομή. Γι' αυτό ας μη μεταθέτουμε τις δικές μας ευθύνες και τα δικά μας λάθη στις πλάτες αόρατων εχθρών. Ο Κάρλσον δεν εξυπηρετεί τα άνομα συμφέροντα καμιάς οργάνωσης. Έχει τις προσωπικές διαφωνίες του με το καθεστώς, κι αυτό είναι όλο. Και είναι επικίνδυνος για εμάς για τον τεράστιο πλούτο των απαγορευμένων γνώσεων που έχει και για τη φοβερή δύναμη μετάδοσης τους που διαθέτει αυτό το χαρισματικό άτομο.

-Φαίνεται σαν να τον συμπαθείτε ραβίνε. -Όταν μένεις μαζί μ' ένα άτομο για τόσο πολλούς

μήνες, τότε μπορείς να τον μελετήσεις καλύτερα. Αν τον συμπαθώ; Όχι. Εγώ ο ίδιος διέταξα την εκτέλεσή του στο

141


τέλος της αποστολής μας στον Κανόπους 3. Έχω μάθει όμως να τον σέβομαι ως έναν επικίνδυνο αντίπαλο.

- Α ς γυρίσουμε όμως στο θέμα μας, παρενέβη ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου Ντέιβιντ Γκόλ-ντμπεργκ.

-Ναι, πραγματικά, συμφώνησε ένας άλλος σύμβουλος. Απ' ό,τι μας είπες, ραβίνε, δε θα έπρεπε ν' ανησυχούμε ακόμα και στην περίπτωση που όσα είπε ο Κάρλσον για τους Έλληνες είναι αλήθεια. Τι κίνδυνο μπορεί ν' αντιπροσωπεύει για εμάς ένας λαός που έχει αφανιστεί αιώνες πριν;

Πολλοί σύμβουλοι κούνησαν το κεφάλι τους συμφωνώντας.

Ο μέγιστος ραβίνος σήκωσε τα γκρίζα μαλλιά του. Ήπιε μονορούφι όσο νερό είχε απομείνει στο ποτήρι του και παρήγγειλε από την ενδοσυνεννόηση κι άλλο ποτήρι νερό.

-Υπάρχουν κάποια στοιχεία που δε σας έχω αποκαλύψει ακόμα και τα οποία ανατρέπουν άρδην την όλη κατάσταση.

Περίμενε το γραμματέα να τοποθετήσει στο τραπέζι μπροστά του το ποτήρι, ήπιε μια γουλιά και κοίταξε τους συμβούλους στα μάτια, περιφέροντας το βλέμμα του στα πρόσωπά τους.

-Ο Κένετ Κάρλσον κατόρθωσε να δραπετεύσει από το

142


Βασιλεύς Σολομών, κλέβοντας ένα θαλαμίσκο και προξενώντας βαριές ζημιές στο καταδρομικό μας. Τελικά κατορθώσαμε να τον εντοπίσουμε και να τον συλλάβουμε ύστερα από τρεις μήνες, συγκεκριμένα τη δέκατη τέταρτη ημέρα του φετινού Ιανουαρίου. Δεν προέβαλε καμία αντίσταση στο απόσπασμα που τον συνέλαβε. Το μεγάλο πρόβλημα για εμάς ήταν το που τον συνέλαβε. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε επισκεφθεί τον τρίτο πλανήτη του Κανό-πους, φαντάζομαι όμως ελάχιστοι, κι αυτό επειδή το μέρος δεν έχει καμιά τουριστική ή άλλης φύσεως αξία εκτός από την οικονομική δυνατότητα εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου του. Στην τροχιά, λοιπόν, του Κανόπους 3 είχε παγιδευτεί από τη βαρύτητα του πλανήτη ένα νέφος αστρόσκονης και συμπαγών αερίων, που φυσικά δεν έχριζε καμίας περαιτέρω εξερεύνησης εκ μέρους του στόλου μας, αφού δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, μια που τέτοια νεφελώματα υπάρχουν εκατοντάδες στο γνωστό Διάστημα, αλλά και γιατί δεν μπορούσε να συντηρήσει ζωή, μια και δεν υπήρχε πρώτα απ' όλα στερεό έδαφος. Όταν δραπέτευσε ο Κάρλσον, επί τρεις μήνες κάναμε απεγνωσμένες προσπάθειες να εντοπίσουμε το θαλαμίσκο του. Δεν ήταν εύκολο, αλλά και ο Κάρλσον δεν είχε πολλές επιλογές. Δεν είχε καύσιμα για να φτάσει σε οποιονδήποτε άλλο πλανήτη. Ερευνήσαμε, λοιπόν, προσεκτικά το έδαφος του Κα-

143


νόπους 3, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Είχαμε σχεδόν πειστεί ότι το σκάφος του είχε εξαϋλωθεί μπαίνοντας υπό λάθος γωνία στην ατμόσφαιρα του πλανήτη και γι' αυτό δε βρίσκαμε ίχνη του, όταν ξαφνικά στις 14 Ιανουαρίου συνέβη το απίστευτο. Το νεφέλωμα, που επί χιλιετίες ήταν παγιδευμένο στη βαρύτητα του Κανόπους 3, εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού και στη θέση του φανερώθηκε ένας πλανητοειδής πολύ μικρής διαμέτρου και το εκπληκτικότερο με ατμοσφαιρικές συνθήκες όμοιες με της Γης.

Άνοιξε το χαρτοφύλακα που είχε μπροστά του και έβγαλε μια σειρά ολογραφικών φωτογραφιών κίνησης.

- Φυσικά, έχουμε τραβήξει αναλυτικά ολογραφικά βίντεο, αλλά νομίζω ότι και αυτές οι φωτογραφίες θα σας δώσουν μια πολύ καλή εικόνα για το τι συναντήσαμε στο μυστικό αυτό πλανητοειδή.

Μοίρασε στους συμβούλους τις φωτογραφίες, εκτός από τον πρόεδρο, που ήταν σαφές ότι είχε ενημερωθεί πριν από τη διάσκεψη του Συμβουλίου και πρώτος απ' όλους.

Οι φωτογραφίες έδειχναν πράσινους λόφους σε κυματιστή διάταξη. Υπήρχαν δάση από ελιές και πεύκα που τα φύλλα τους θρόιζαν στον αέρα, κίνηση που επαναλαμβανόταν στις ολογραφικές φωτογραφίες κίνησης, καθώς ο φακός είχε παγιδεύσει την κίνηση μέγιστης διάρκειας δέκα

144


δευτερολέπτων. Υπήρχαν ακόμα κτίρια από μάρμαρο και λευκές πελεκημένες πέτρες.

—Εκπληκτικό... —Πώς έμενε κρυφό ένα τέτοιο πράγμα; Είμαστε στο

ηλιακό σύστημα του Κανόπους ολόκληρες δεκαετίες τώρα. Τα όργανα μας δεν έδειξαν τίπ...

—Όχι, τίποτε απολύτως, διέκοψε το σύμβουλο ο ραβίνος. Ήταν σαν να μην υπήρξαν ποτέ εκεί.

—Βρήκαμε ανθρώπους στον άγνωστο πλανητοειδή; —Όχι. Μόνο τον Κάρλσον να περιφέρεται σαν χαμέ

νος. -Χμ... —Φαντάζομαι ότι ανακρίθηκε. —Ναι. Δε θυμόταν σχεδόν τίποτε απ' όσα είχε ζήσει

εκεί τους τελευταίους τρεις μήνες. Είχε απλώς μια αμυδρή εικόνα ότι οι κάτοικοι του πλανητοειδούς ήταν Έλληνες. Τίποτα περισσότερο. Αυτό φυσικά δε μας παρείχε κανένα αξιοποιήσιμο στοιχείο, αφού είναι φανερό, ακόμα και για κάποιον ανίδεο με το θέμα, ότι τα κτίρια ήταν ελληνικού ρυθμού.

-Τον υποβάλατε στη σάρωση μνήμης με τον ανιχνευτή αλήθειας;

—Φυσικά. Αυτό ήταν το πρώτο που κάναμε. —Και;...

145


—Τίποτα. Για πρώτη φορά ο ανιχνευτής δε μας έδειχνε σαφείς ενδείξεις. Τα όντα που είχε συναντήσει ο Κάρλσον του είχαν επιβάλει απόλυτο κενό μνήμης, εκτός από όσα οι ίδιοι ήθελαν να Θυμάται.

—Απίστευτο! Απαιτείται φοβερή τεχνολογία για την αχρήστευση του ανιχνευτή αλήθειας.

—Η ίδια τεχνολογία, αδελφέ μου, που απαιτείται για να κρύψεις έναν ολόκληρο πλανήτη από αδιάκριτα μάτια.

Παγερή σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα. —Φυσικά, συνέχισε ύστερα από λίγο ο Κουριόν, όλες

οι χρονολογικές και γεωγραφικές μετρήσεις αποκαλύπτουν ότι το Νέφος που έφυγε από τον Κανόπους 3 εκείνη την ημέρα είναι το ίδιο Νέφος που έχει στοιχειώσει τον πλανήτη μας και αποτελεί το άλυτο μέχρι στιγμής πρόβλημά μας.

—Μα πώς; ακούστηκαν μερικές δειλές φωνές. Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

—Ο Κάρλσον ισχυρίζεται, όπως ανακάλυψε από τις έρευνες του στην επιφάνεια του Κανόπους 3, ότι οι Έλληνες είχαν διαστημική τεχνολογία πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς, όταν η αληθινή ιστορία είχε ντυθεί το μανδύα του μύθου, τόσο παλιά, που όλα έχουν χαθεί στην αχλή των θρύλων. Ότι αποίκισαν πολλούς πλανήτες στο Διάστημα και ότι περίμεναν. Δεν είναι σίγουρος για το

146


τι ακριβώς περίμεναν, αλλά πάντως περίμεναν και παρακολουθούσαν την εξέλιξη της ζωής στο μητρικό τους πλανήτη, τη Γη.

—Που είναι αυτός ο Κάρλσον. Ελπίζω, Ιλάι, να είχες την πρόνοια να του χαρίσεις τη ζωή και να τον φέρεις πίσω μαζί σου.

-Ναι, βέβαια. Περιμένει έξω από αυτή την πόρτα. Έριξε μια λοξή ματιά στον πρόεδρο, ο οποίος του

έγνεψε αδιόρατα αλλά σαφώς καταφατικά. Μίλησε τότε στην ενδοσυνεννόηση. —Φέρτε τον κρατούμενο. Την επόμενη στιγμή η κεντρική πόρτα άνοιξε αυτόματα

και δυο οπλίτες της Μεσσιανικής Αυτοκρατορικής Φρουράς μπήκαν στην αίθουσα κρατώντας ανάμεσά τους έναν ξανθό άντρα σαράντα χρονών περίπου με κοντοκουρεμένα ξανθοκόκκινα γένια. Φορούσε απλή φόρμα εργασίας. Τους συνόδευε ένας υπολοχαγός της Αυτοκρατορικής Φρουράς.

Οι στρατιώτες άφησαν τον κρατούμενο και χαιρέτισαν σύμφωνα με το μεσσιανικό στρατιωτικό κώδικα.

Ο πρόεδρος έγνεψε στον επικεφαλής τους. —Υπολοχαγέ, αφαιρέστε από τον κρατούμενο το περι-

λαίμιο ασφαλείας. Νομίζω πως το κτίριο είναι αρκετά

147


ασφαλές και ο πλανημένος αδελφός μας δεν υπάρχει περίπτωση να δραπετεύσει.

Ο υπολοχαγός υπάκουσε αμέσως. —Η φρουρά μπορεί ν' αποχωρήσει τώρα, είπε ο πρό

εδρος. Οι στρατιωτικοί χαιρέτισαν και ετοιμάστηκαν να φύ

γουν. —Εξοχότατε, θα επιθυμούσα να παραμείνει ο υπολο

χαγός Κλαιν, παρενέβη ο μέγιστος ραβίνος. Έχει χειριστεί την υπόθεση από την αρχή και είναι ενήμερος όλων των πληροφοριών, ακόμα και των πιο διαβαθμισμένων.

—Πολύ καλά. Να παραμείνει. Οι υπόλοιποι ν' αποχωρήσουν.

Όταν η βαριά πόρτα έκλεισε πίσω τους, όλα τα βλέμματα καρφώθηκαν στον Κάρλσον. Ο υπολοχαγός Ντέι-βιντ Κλαιν στάθηκε σε στάση προσοχής πίσω από τον Ιλάι Κουριόν και κοντά στον κρατούμενο για να μπορεί να τον επιτηρεί.

Ο πρόεδρος έδειξε στον Κάρλσον μια άδεια πολυθρόνα, που είχαν μόλις φέρει για την περίσταση κάποιοι γραμματείς.

Εκείνος κάθισε. —Αδελφέ μου, είναι σκληρό ο άνθρωπος να χάνει την

ψυχή του και την αιώνια βασιλεία των ουρανών μόνο και

148


μόνο από πείσμα και μια πλανεμένη ιδέα. Πόσο μάλλον όταν το αντίτιμο δεν είναι μια πλουσιοπάροχη ζωή σ' αυτό τον κόσμο αλλά μια ζωή στέρησης και κακουχιών. Όπως όμως βλέπεις, ο πολυεύσπλαχνος Γιαχβέ δίνει σε όλα τα παιδιά Του, ακόμα και στους πλέον αμαρτωλούς, όπως εσένα, μια δεύτερη ευκαιρία. Η ευκαιρία που σου δόθηκε, η δεύτερη και τελευταία ευκαιρία σου, είναι η πρόσκληση που σου απευθύνει ο Μεσσίας να βοηθήσεις το Κράτος του Θεού ν' αντιμετωπίσει την πρωτοφανή πρόκληση των δυνάμεων του σκότους, που με τη μορφή του Νέφους αμφισβητούν ανοιχτά τη δύναμη του Υπέρτατου Καλού.

Ο Σουηδός κοίταξε το σύμβουλο που μόλις του είχε απευθύνει το λόγο.

—Και γιατί πιστεύετε ότι το Υπέρτατο Καλό, ο δημιουργός των πάντων, ακόμα και του ίδιου του Κακού, χρειάζεται τη βοήθεια οποιουδήποτε ανθρώπου, ατελή και αδύναμου, που ακούει στ' όνομα μου ή έστω στο όνομα οποιουδήποτε άλλου;

—Για τον ίδιο λόγο, αδελφέ μου, που ο άνθρωπος χρειάζεται το μυρμήγκι ή τη μέλισσα, Ο άνθρωπος με μία κίνησή του μπορεί να συνθλίψει μια μέλισσα, χωρίς αυτή να καταλάβει ποτέ τι ήταν αυτό που τη σκότωσε. Δεν το κάνει όμως, γιατί τη χρειάζεται. Και τη χρειάζεται όχι

149


για κάποιο ταπεινό λόγο, αλλά απλά και μόνο για την εξυπηρέτηση του κοσμικού σχεδίου. Πόσο μάλλον ο Υπέρτατος Δημιουργός, που οι βουλές Του είναι άγνωστες σ' εμάς. Αυτός που έχει συντάξει όλο το κοσμικό σχέδιο. Και είναι αυτός που χρειάζεται τη βοήθειά σου, όχι επειδή δεν μπορεί να δώσει μόνος Του τη λύση, αλλά επειδή αυτό εξυπηρετεί το κοσμικό σχέδιο. Τη σύμπραξη όλων των πλασμάτων της Δημιουργίας στην καταπολέμηση του Κακού.

—Του Κακού που αυτός έφερε στον κόσμο. —Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε το Καλό όταν

είχαμε άγνοια της ύπαρξης του Κακού και των αποτελεσμάτων έκφρασής του;

—Δε θα διαφωνούσα, σύμβουλε. Είναι πολύ σωστή η τοποθέτηση σας. Η διαφωνία μου ξεκινάει με το σφετερισμό της αποκλειστικής διάθεσης του Καλού ή εν πάση περιπτώσει αυτού που εσείς έχετε οριοθετήσει ως «Καλό». Έχετε εγκαθιδρύσει μια θεοκρατική δικτατορία, την οποία έχετε θεμελιώσει όχι στο «λόγο» αλλά στη «δύναμη της επιβολής». Η απουσία του λόγου και η στέρηση της γνώσης από τους απλούς ανθρώπους είναι τα θεμέλια του σάπιου οικοδομήματός σας. Μην προσπαθείτε, λοιπόν, να δώσετε μεταφυσικό υπόβαθρο σε οποιοδήποτε άνομο δημιούργημά σας. Τουλάχιστον, μην

150


επιχειρείτε να το πουλήσετε σ' εμένα. Ο Θεός, το Υπέρτατο Ον, οποιοδήποτε όνομα και αν του προσδώσουμε, είναι πολύ μεγάλος για να χωρέσει στα σχέδια οποιασδήποτε μικρονοήμονος ράτσας. Είναι πέρα από κάθε συμφέρον μικροπολιτικής. Είναι ο Λόγος και ο Νόμος. Είναι η ίδια η ροή λειτουργίας του σύμπαντος. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί, πολύ περισσότερο να Τον σφετεριστεί κάποιος. Απλώς μπορεί ν' ανιχνευτεί από τ' αποτελέσματα των πράξεων Του. Και πάλι μόνο ως Λόγος και Φυσικός Νόμος. Και σίγουρα, το επαναλαμβάνω, δεν έχει καμιά σχέση ο Γιαχβέ με τις λοβοτομές σας και με τις εθνικές εκκαθαρίσεις σας.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου ξερόβηξε για να πάρει το λόγο. Μπορούσε να διαγνώσει ότι η συζήτηση παρεκτρεπόταν σε μονοπάτια δύσβατα για τους συμβούλους. Ο Σουηδός αρχαιολόγος ήταν πολύ πιο έξυπνος απ' όσο αρχικά είχε υπολογίσει.

-Αγαπητέ αδελφέ μου, είπε, δε σε φέραμε από τον Κανόπους για να σε πείσουμε για την ορθότητα των θεολογικών επιχειρημάτων και απόψεών μας. Το Μεσσιανικό Συμβούλιο και ολόκληρη η Μεσσιανική Αυτοκρατορία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας θέλεις δε θέλεις είσαι κι εσυ ο ίδιος, χρειάζεται τη συμβολή σου όχι ως αντιφρονούντος ή ως αιρετικού αλλά ως επιστήμονα. Και νομίζω

151


ότι η επιστήμη είναι, όπως είπες, υπεράνω μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Είναι το υπέρτατο αγαθό προσφοράς στην ανθρωπότητα.

—Γι' αυτό και τη διώκετε, εξοχότατε. -Η πορεία προς τη θέωση του ανθρώπινου είδους,

αδελφέ μου Κάρλσον, περνά από πολλές, ενδεχομένως διάφορες, επιλογές. Ο τελικός σκοπός μας, όμως, άσχετα με τη μέθοδο που επιχειρούμε να τον προσεγγίσουμε, είναι το καλό της ανθρωπότητας. Ήδη δεν υπάρχει πια έγκλημα, δεν υπάρχει μίσος και πόλεμοι, δεν υπάρχει πείνα και εξαθλίωση και για τους αληθινά πιστούς Μεσσια-νιστές δεν υπάρχει φόβος αλλά εγκαρτέρηση και απόλυτη εμπιστοσύνη ότι με την υπάκουη και συνετή ζωή τους κερδίζουν μια θέση στη βασιλεία των ουρανών.

-Δεν υπάρχει όμως το υπέρτατο αγαθό, η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα υπόλοιπα ζωικά είδη; η ελευθερία.

-Η κάθε ενέργειά μας είναι πάντα θέμα επιλογών, αδελφέ μου. Για να κερδίσεις κάτι θυσιάζεις κάτι άλλο. Όμως, ας μην αντιδικούμε γι' αυτό. Είσαι εδώ μπροστά μας χάρη στην ιδιαιτερότητά σου, μόνος εσυ απ' όλους τους ανθρώπους, να μπορείς ν' αναγνωρίσεις το Κακό που εισέβαλε στον πλανήτη μας και τα όντα που πρωτοστατούν σ' αυτή την εισβολή. Θέλουμε, λοιπόν, την επι-

152


στημονική συνδρομή σου στην κατανόηση της φύσης του εχθρού.

Σταμάτησε για να σκεφτεί τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο έπρεπε να συνεχίσει τη δύσκολη συνομιλία του μ' αυτό το δύστροπο και θρασύτατο αντίπαλο που δυστυχώς η αυτοκρατορία χρειαζόταν απεγνωσμένα.

—Ο αδελφός Ιλάι Κουριόν μου μετέφερε τ' αποτελέσματα των ερευνών σου, καθώς και τα στοιχεία που υπάρχουν και τα οποία φαίνεται να συμφωνούν με τα πορίσματα των ερευνών σου, σύμφωνα με τα οποία οι εισβολείς είναι Έλληνες. Πες μας, είναι αλήθεια αυτό; Είναι ποτέ δυνατό να είναι αλήθεια; Μήπως σου παρουσιάστηκαν έτσι για να εξυπηρετήσουν κάποιους άγνωστους σ' εμάς σκοπούς τους; Γιατί προφανώς είναι αδύνατο να είναι Έλληνες.

—Όχι, δεν υπήρχε καμιά προσποίηση εκ μέρους τους. Ήταν Έλληνες. Οι ίδιοι βέβαια όταν αναφέρονταν στους εαυτούς τους προτιμούσαν την ονομασία «Αργοναύτες».

—Αργοναύτες; —Ναι. Αργοναύτες. Η πανάρχαιη ελληνική ιστορία, αυ

τή που χάνεται στα βάθη των μύθων, μιλάει πολλές φορές γι' αυτούς. Συχνά οι πιο γενναίοι και πιο σοφοί των Ελλήνων επιβιβάζονταν σε γοργοτάξιδα πλοία και ξεκινούσαν τις εκστρατείες τους, τις περίφημες «αργοναυτικές εκστρα-

153


τείες». Η λέξη «εκστρατεία» σήμερα είναι εντελώς αδόκιμη για να εκφράσει ορθά το νόημα για το οποίο τότε χρησιμοποιούνταν. Δεν είχε την έννοια της στρατιωτικής κατάκτησης, αλλά την εξερεύνηση άγνωστων περιοχών και τον εκπολιτισμό βάρβαρων λαών σ' αυτό που αποκλήθηκε από τους προμεσσιανικούς ιστορικούς «το ελληνικό πρότυπο πολιτισμού». Είναι οι δυο βασικές έννοιες που έχετε σήμερα απολέσει με το σάπιο οικοδόμημα που έχετε κτίσει, αποκαλώντας το μάλιστα «Αυτοκρατορία»: η εξερεύνηση και η διάδοση της γνώσης, ο εκπολιτισμός. Χωρίς την εξερεύνηση, η περίφημη Αυτοκρατορία σας είναι καταδικασμένη να λιμνάζει σε στάσιμα ύδατα και χωρίς τη διάδοση της γνώσης, που στο ιστορικό γίγνεσθαι ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αφού όλοι οι άλλοι λαοί κρατούσαν τη γνώση εφτασφράγιστο μυστικό σε στενούς κύκλους μυημένων ιερατείων και μόνο, μακριά από το λαό, είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει.

—Αφήστε τις κρίσεις και τις ανησυχίες για το μέλλον της Αυτοκρατορίας σ' εμάς, αδελφέ Κάρλσον. Εσείς φροντίστε να είστε όσο μπορείτε περισσότερο σαφής και να τεκμηριώσετε τα λόγια σας μ' επιστημονικά επιχειρήματα. Μέχρι αυτή τη στιγμή μιλάτε με αφορισμούς και δεν έχετε θεμελιώσει με επιστημονικά στοιχεία ούτε έναν ισχυρισμό σας.

154


—Δε θα μπορέσει να υπάρξει ποτέ τεκμηρίωση των λόγων μου, εξοχότατε. Ποτέ δε θα μπορέσω ν' αποδείξω ότι τα πλοία των αργοναυτικών εκστρατειών σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ιπτάμενα, αυτό που σήμερα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως διαστημόπλοια. Μπορώ να σας παρουσιάσω μονάχα κάποιες ενδείξεις, που ίσως κλονίσουν την ατράνταχτη λογική σας και σας κάνουν ν' αποδεχτείτε ή έστω να υποψιαστείτε αυτό που η επίσημη ιστορία, η ιστορία των εκάστοτε νικητών και της άρχουσας τάξης, αρνήθηκε πεισματικά ν' αναγνωρίσει.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ κοίταξε για λίγο τριγύρω και μετά τον ρώτησε:

—Για ποιες ενδείξεις μιλάς, πλανημένε αδελφέ μου; Ο Σουηδός άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί πέρα από

τα σύννεφα, πέρα από τ' αστέρια, στον τρίτο αφιλόξενο πλανήτη του ηλιακού συστήματος του Κανόπους, και τα μάτια του γέμισαν νοσταλγία για την όμορφη κοπέλα που του είχε δείξει μονοπάτια πρωτόγνωρης γνώσης. Αυτή που του είχε μάθει να ψάχνει την αλήθεια πίσω από τις λέξεις, πίσω από τα πράγματα που φαίνονταν να είναι κάτι που δεν ήταν.

—Είχε μεγάλη σημασία για τους Έλληνες, είπε μάλλον απευθυνόμενος στον εαυτό του παρά στο Συμβούλιο, αφού οι αναμνήσεις τον είχαν πλήρως απορροφήσει, να

155


δίνουν στα πάντα όνομα. Ένα πράγμα, μια ιδέα, ένα ον δεν υπήρχε αν δεν του έδιναν πρώτα κάποιο όνομα. Με το όνομα το ανέσυραν από το σκοτάδι στο φως, το καθιστούσαν «ον» εκ του μη όντος. Γι' αυτό και τίποτα δεν ονομάστηκε τυχαία από τους Έλληνες των προϊστορικών πολιτισμών.

Επανήλθε απότομα στο παρόν, συνειδητοποιώντας πού βρισκόταν. Απολογούνταν στο Μεσσιανικό Συμβούλιο.

—Όταν κατάλαβα ποιοι ήταν οι άνθρωποι που μ' έσωσαν στο μυστικό δορυφόρο του Κανόπους 3, άρχισα ν' αναζητώ τη σύμπτωση στην αλληλουχία των γεγονότων τα οποία είχαν προηγηθεί. Ανακάλυψα, λοιπόν, έκπληκτος ότι η έννοια «σύμπτωση» δεν υπάρχει στο ελληνικό σύμπαν. Είναι μερικά καθημερινά πράγματα που τα βιώνουμε κάθε λεπτό της ώρας, ζούμε μαζί τους και όμως ποτέ δεν τα έχουμε προσέξει αληθινά.

—Τι εννοείς, Κάρλσον; -Είμαι σίγουρος πως έχετε πια εντοπίσει πως το Νέφος

που εισέβαλε στη Γη προήλθε από τον Κανόπους. Σίγουρα κάποιος απ' όλους σας θα παρατήρησε πως το Νέφος καταλαμβάνει την έκταση που κατείχε κάποτε ο ελληνικός μητροπολιτικός κόσμος. Βρήκατε όλα αυτά τα οικοδομήματα που άφησαν πίσω τους οι Αργοναύτες φεύγοντας από το δορυφόρο του Κανόπους 3 και που κραυγάζουν

156


την ελληνικότητα τους. Και όμως αρνείστε να δεχτείτε το αυτονόητο. Θέλετε, έχετε ανάγκη να πιστέψετε στη σύμπτωση. Κι όμως, τίποτα στο ελληνικό σύμπαν μέσα στο οποίο όλοι κινούμαστε δεν είναι τυχαίο. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε ν' αναρωτηθείτε ήταν: γιατί ο Κανό-πους; Γιατί να περιμένουν τόσες χιλιάδες χρόνια στον Κανόπους και όχι στο οποιοδήποτε άλλο ηλιακό σύστημα;

Άφησε προς στιγμήν την απορία να κρέμεται στο βλέμμα τους.

—Αναρωτηθήκατε ποτέ σε ποιο αστερισμό βρίσκεται το τόσο πολύτιμο για τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα της Αυτοκρατορίας σας ηλιακό σύστημα του Κανόπους;

Η ίδια βουβή σαστιμάρα επικράτησε στην αίθουσα. —Ο Κανόπους είναι το πιο λαμπρό αστέρι του αστερι

σμού της Αργώς. Η Αργώ ήταν το περίφημο πλοίο των Αργοναυτών. Ακόμα και το όνομα Κανόπους στην ελληνική του απόδοση από την οποία και προέρχεται, δηλαδή «Κάνωπος», στ' αρχαία ελληνικά σήμαινε πηδάλιο πλοίου. Το όργανο με το οποίο πλοηγούνταν ουσιαστικά ένα πλοίο. Η προβολή του αστερισμού της Αργώς γίνεται πάνω στο μεσογειακό χώρο. Της δε Κανώπου στο Δέλτα του Νείλου. Στην ίδια ακριβώς περιοχή ιδρύθηκε η μυθική πρωτεύουσα των Υξώς, του θεού Έπαφου, και η πρω-

157


τεύουσα Περ Ραμσής του Ραμσή του Β'. Όπως θα ξέρει καλύτερα ο μέγιστος ραβίνος, ο Ραμσής ο Β' ήταν ο φα-ραώ της Αιγύπτου όταν ο Μωυσής τόλμησε την έξοδο των Εβραίων προς το όρος Χορέβ. Η προβολή της Κανώπου στη Γη γίνεται πάνω στον τριακοστό παράλληλο, στον οποίο βρίσκεται τόσο το όρος Χορέβ, όσο και η Μέμφις, η πρώτη αρχαία πρωτεύουσα του αιγυπτιακού βασιλείου. Είναι τυχαία όλα αυτά, εξοχότατε;

—Συμπτώσεις και τίποτα παραπάνω, αδελφέ μου Κάρ-λσον, Η πολιτική μιας Αυτοκρατορίας που διαφεντεύει τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε συμπτώσεις. Θέλουμε οι ενδείξεις σου να μας οδηγήσουν στην πεποίθηση πως μπορούν να γίνουν αποδείξεις.

Ο Σουηδός έμεινε για λίγο σιωπηλός. —Πολύ καλά, λοιπόν, είπε τελικά. Θέλω μόνο πρόσβα

ση στα απόρρητα αρχεία του Πενταγώνου των άλλοτε ΗΠΑ, που γνωρίζω ότι έχουν κληροδοτηθεί στις μυστικές υπηρεσίες του μεσσιανικού καθεστώτος.

Οι σύμβουλοι αντάλλαξαν κλεφτές ματιές. Ψίθυροι ακούστηκαν πάλι στη μεγάλη αίθουσα.

—Εξοχότατε, είπε κάποιος, δεν είναι δυνατό να δεχτούμε τέτοιο πράγμα. Ένας ορκισμένος εχθρός του Κράτους του Θεού να λάβει γνώση των απόρρητων αρχείων των

158


μυστικών υπηρεσιών μας. Θα είναι καταστροφή για εμάς. Αυτός ο άνθρωπος είναι ήδη επικίνδυνος. Με αυτή τη γνώση στα χέρια του θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος.

Ο πρόεδρος παρέμεινε σιωπηλός. Κοίταξε το μέγιστο ραβίνο.

-Εσυ τι προτείνεις, αδελφέ Ιλάι; -Να του επιτρέψουμε την πρόσβαση που ζητάει. Οι

στιγμές είναι κρίσιμες και το να γνωρίζουμε τον εχθρό είναι απαραίτητο για τη νικηφόρα αντιμετώπισή του. Εξάλλου ο υπολοχαγός Κλαιν θα είναι η σκιά του. Δεν πρόκειται να κάνει καμιά λάθος ή έστω ύποπτη κίνηση. Νομίζω ότι αξίζει το ρίσκο που θα πάρουμε. Και θα φροντίσω να ενημερώνομαι για τα στοιχεία που θα φέρνει στο φως, ώστε να προστατεύσω άμεσα τα συμφέροντά μας αν χρειαστεί.

-Αυτό είναι προδοσία, είπε κάποιος άλλος σύμβουλος. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, Κουριόν, πρέπει ν' αναλάβεις την πλήρη ευθύνη των συνεπειών της απόφασης σου. Εμείς διαχωρίζουμε τη θέση μας και αρνούμαστε κατηγορηματικά να επιτρέψουμε τον έλεγχο των απόρρητων αρχείων των μυστικών υπηρεσιών μας από έναν πλανημένο, επικίνδυνο σατανιστή.

Τα μάτια όλων στράφηκαν στον πρόεδρο. Εκείνος σηκώθηκε και το επιβλητικό ανάστημά του

σκίασε το οβάλ τραπέζι του Συμβουλίου.

159


—Δεν μπορώ να διαγνώσω κάποιο κίνδυνο για την Αυτοκρατορία από την ικανοποίηση του αιτήματος αυτού του ανθρώπου, είπε. Στο κάτω κάτω, ένας απλός άνθρωπος είναι, με σάρκα και οστά, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον σταματήσει μια απλή, συνηθισμένη σφαίρα.

Ύστερα γύρισε προς τον κρατούμενο. —Κένετ Κάρλσον, το αίτημά σου γίνεται δεκτό. Θα

έχεις τη μόνιμη συνοδεία του αδελφού υπολοχαγού Κλαιν. Θα έχεις επίσης χρονική διορία τριών ημερών να φέρεις στην ίδια αίθουσα τις ενδείξεις τις οποίες ανέφερες. Ούτε λεπτό παραπάνω.

Αμέσως μετά αποχώρησε από την αίθουσα, όπου επικρατούσε χάος λόγω των έντονων διαμαρτυριών των συμβούλων. Η επόμενη επείγουσα ενέργειά του ήταν η εξεύρεση ενός τρόπου προκειμένου να πειστεί ο Κάρλσον να συνεργαστεί μόνιμα με το καθεστώς. Μια μικρή, ασχημάτιστη ακόμα ιδέα που γυρόφερνε στο μυαλό του φαινόταν να του δείχνει το δρόμο.

160

Φοίνιξ. Αριζόνα . Ερευνητικό Κέντρο Γκολάν.

10-5-138 μ.Μ., 11.35 τοπική ώ ρ α

Το ΕΠΊΣΗΜΟ προεδρικό αεριωθούμενο όχημα έκανε επιβλητικά τρεις μεγάλους κύκλους πάνω από το συγκρότημα των εγκαταστάσεων του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν. Αν και η επίσκεψη δεν είχε ανακοινωθεί και δεν είχε καλυφθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εν τούτοις τα μέτρα ασφαλείας κάθε άλλο παρά διακριτικά ήταν.

Από το πρωί είχε ερευνηθεί σχολαστικά ο χώρος από τους άντρες της προσωπικής ασφάλειας του προέδρου Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ και είχε αποκλειστεί κάθε πρόσβαση στα κτίρια και σε απόσταση δυο χιλιομέτρων απ' αυτά. Μπορούσαν να περάσουν, να μπουν ή να βγουν μόνο τα μέλη του προσωπικού εργασίας του ερευνητικού

161


κέντρου και κανείς άλλος. Ακόμα και οι εργαζόμενοι στο ερευνητικό κέντρο υποβάλλονταν σε σχολαστική σωματική έρευνα για να μπουν στο χώρο εργασίας τους.

Το Ερευνητικό Κέντρο Γκολάν ήταν το πιο εξελιγμένο και τεχνικά αρτιότερο ερευνητικό κέντρο της Αυτοκρατορίας. Εφάμιλλο του υπήρχε μόνο ένα ακόμα στο δορυφόρο του Δία, Ευρώπη, κι αυτό μόνο και μόνο για να εκμεταλλευτεί πειραματικά τις ιδιάζουσες ατμοσφαιρικές συνθήκες του δορυφόρου.

Ένα από τα σκάφη συνοδείας του προεδρικού αεριωθουμένου κατέβηκε απότομα με κλίση ενενήντα μοιρών και προσγειώθηκε ύστερα από ένα άκομψο αλλά αποτελεσματικό ελιγμό στο χώρο προσγείωσης των επίσημων επισκεπτών που διέθετε το αχανές προαύλιο του ερευνητικού κέντρου.

Τέσσερις «γορίλες» κατέβηκαν απ' αυτό και εξέτασαν τις τελευταίες λεπτομέρειες. Μετά, ο επικεφαλής τους μίλησε στο βραχίονα του προσωπικού του επικοινωνητή, που κρεμόταν, χωρίς να πολυφαίνεται, από το κολάρο του λευκού πουκαμίσου του, μ' ένα μικρό ακουστικό στο δεξί αυτί του.

Αμέσως το προεδρικό όχημα πήρε την ίδια κλίση και κατέβηκε κι αυτό στο χώρο προσγείωσης. Το ακολούθησε με διαφορά δευτερολέπτων το αεριωθούμενο που μετέφε-

162


ρε τους γραμματείς, τους συμβούλους και τους επιτελείς του προέδρου. Σε τροχιά κυκλικών πτήσεων επιτήρησης του χώρου παρέμεινε μόνο ένα όχημα ασφαλείας από τη συνοδεία του προεδρικού αεριωθουμένου.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ κατέβηκε μαζί με το πλήθος των ακολούθων του, οι οποίοι παραμέριζαν διακριτικά για να του ανοίξουν δρόμο, αλλά φρόντιζαν πάντοτε να βρίσκονται στο πλευρό του ή λίγο πίσω του, στη σκιά του θα ήταν η σωστή έκφραση, ενώ ο ήλιος που τους φώτιζε δημιουργούσε στα πρόσωπά τους μικρές σκιές.

Στην κεντρική είσοδο του συγκροτήματος των κτιρίων τους υποδέχτηκε ο διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν Βέρνερ Μάινχοφ με την υποδιευθύντρια του ερευνητικού κέντρου Ρουθ Στάινμαν.

Ο πρόεδρος διέταξε την ακολουθία του να τον περιμένει στην αίθουσα υποδοχής επισκεπτών και ζήτησε από τον Μάινχοφ τη μέγιστη δυνατή μυστικότητα ώστε να μη διαρρεύσουν οι πληροφορίες οι οποίες θα δίνονταν.

-Και να μην το ζητούσατε, εξοχότατε, έτσι κι αλλιώς θα τηρούσα αυτό τον απαράβατο όρο του ερευνητικού κέντρου, είπε ο Μάινχοφ καθώς κατευθύνονταν ήδη οι δυο τους, ακολουθούμενοι από τη Στάινμαν και τον προσωπικό σύμβουλο του προέδρου επί επιστημονικών θεμάτων Κουρτ Κιρκόφεν, προς τον κεντρικό ανελκυστήρα της

163


αίθουσας υποδοχής επισκεπτών. Από εδώ μέσα τίποτα δε βγαίνει στον έξω κόσμο παρά μόνο αν το θελήσει η πεφωτισμένη ηγεσία της Αυτοκρατορίας. Η μη διαρροή της οποιασδήποτε πληροφορίας είναι βασικό θέμα επιβίωσης των ίδιων των ερευνών μας και της δομής του ερευνητικού κέντρου.

Ύστερα, καθώς είχαν μπει ήδη στον ανελκυστήρα και η Ρουθ Στάινμαν είχε πατήσει το κουμπί του τρίτου υπόγειου καταστρώματος ερευνών, ο διευθυντής έσκυψε με συνωμοτικό ύφος προς τον ώμο του προέδρου, αφού το υψος του έφτανε μόνο μέχρι τον ώμο του Γκόλντμπεργκ, και του είπε ψιθυριστά:

-Εξάλλου, εξοχότατε, αυτός είναι και ο λόγος που δε σας έστειλα τα πορίσματα των ερευνών εγγράφως και προτίμησα την παρουσία σας στο ερευνητικό κέντρο: η εχεμύθεια και ο φόβος τυχόν διαρροών.

Η πόρτα άνοιξε αυτόματα σ' ένα μακρύ διάδρομο του τρίτου υπόγειου καταστρώματος ερευνών και οι τέσσερις βάδισαν στο μαρμάρινο δάπεδο με τον κρυφό φωτισμό ακολουθώντας τον Μάινχοφ, που προπορευόταν ελαφρά επιτελώντας και το ρόλο του οικοδεσπότη.

-Ένας δεύτερος λόγος, εξοχότατε, συνέχισε το ίδιο ψιθυριστά ο διευθυντής, είναι η αξιολόγηση από εσάς τον ίδιο των αποτελεσμάτων των ερευνών, επειδή μόνο

164


η εξοχότητά σας θα μπορούσε να εκτιμήσει την ενδεχόμενη αξιοποίηση των πορισμάτων για το καλό της Αυτοκρατορίας.

Ο τοίχος του διαδρόμου, απόλυτα λείος και εκτυφλωτικά λευκός, καμπύλωνε δεξιόστροφα καθώς οι τρεις άντρες και η μία γυναίκα προχωρούσαν πλάι του ακολουθώντας τη φορά του.

Ξαφνικά ο Βέρνερ Μάινχοφ σταμάτησε μπροστά σε μια πόρτα και έβαλε την παλάμη του σ' ένα φωτοκύτταρο αναγνώρισης.

Η πόρτα άνοιξε αυτόματα και πέρασαν όλοι μέσα, Η υποδιευθύντρια του ερευνητικού κέντρου έδωσε σε

όλους στολές προστασίας. -Λυπάμαι, εξοχότατε, αλλά είναι απαραίτητα μέτρα

στοιχειώδους προφύλαξης. Βοήθησε τον πρόεδρο και το συνοδό του να φορέσουν

τις στολές, τ' αποστειρωμένα γάντια και τα σκάφανδρα. Εκείνη και ο Μάινχοφ, συνηθισμένοι σ' αυτή την καθημερινή διαδικασία ρουτίνας, φόρεσαν τις στολές εν ριπή οφθαλμού. Το δωμάτιο ήταν εντελώς γυμνό και ήταν προφανές πως βρίσκονταν σε θάλαμο αποστείρωσης με αόρατη ακτινοβολία.

Ο Μάινχοφ προχώρησε προς την απέναντι πόρτα και οι άλλοι τον ακολούθησαν.

165


Πέρασαν σε μια ευρύχωρη αίθουσα, μ' ένα διαφανές χώρισμα στη μέση. Στη μία πλευρά του χωρίσματος υπήρχαν τέσσερις πολυθρόνες. Πάνω από τα κεφάλια τους προεξείχε μια στεγανή εξέδρα με τεχνικούς και το επιστημονικό προσωπικό του συγκεκριμένου τομέα σε πλήρη ετοιμότητα, σκυμμένους μπροστά στις κονσόλες ελέγχου ή όρθιους μπροστά σε όργανα μέτρησης και επαλήθευσης.

Στην άλλη πλευρά του χωρίσματος υπήρχαν μόνο ένας κοίλος δίσκος και μια μεγάλη οθόνη. Τίποτ' άλλο.

Ο διευθυντής τους έκανε νεύμα να καθίσουν. -Η αίθουσα έχει πλήρη ηχομόνωση, είπε. Γι' αυτό

μπορούμε να μιλάμε ελευθέρα. Όταν μας αναθέσατε, εξοχότατε, την ανάλυση του υλικού του Νέφους, ξέραμε ότι δε θα ήταν εύκολη δουλειά για εμάς. Και πράγματι δεν ήταν. Όμως σε χρόνο ρεκόρ, θα μπορούσα να πω, πετύχαμε το ακατόρθωτο. Αναλύσαμε και απομονώσαμε τα βασικά συστατικά του ή, για να είμαι πιο ακριβής, το μοναδικό συστατικό του.

Σταμάτησε να δει τι εντύπωση έκαναν τα λόγια του στον πανίσχυρο ηγέτη της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας, αλλά το πρόσωπο του προέδρου παρέμενε ανέκφραστο, χωρίς ίχνος συναισθηματικής φόρτισης.

-Μέχρι τώρα, συνέχισε ο Βέρνερ Μάινχοφ, πιστεύαμε ότι είχαμε επιτύχει να φτάσουμε στην άκρη της ύλης. Στο

166


ελάχιστο σωματίδιο από το οποίο απαρτίζονται οι πυρήνες των ατόμων. Πιστεύαμε ότι το νιρίδιο ήταν η ελάχιστη μορφή ύλης από την οποία συντίθενται τα πάντα στο σύμπαν. Κι αν γνωρίζετε, και πιστεύω ότι το γνωρίζετε καλά, η κατασκευή των κινητήρων Μακφέρσον-Τακαμά-ρα, που χρησιμοποιούν τα αστρόπλοιά μας στηρίζεται στη σύντηξη αυτού του σωματιδίου, του νιριδίου, και ειδικότερα του νιριδίου του ορυκτού τριτονίτη. Ποτέ δε θα είχαμε κατορθώσει το άλμα από το Διάστημα στο Υπερ-διάοτημα χωρίς τους κινητήρες Μακφέρσον-Τακαμάρα, που βασίζονται στη διαρκή εκμετάλλευση της ενέργειας από τη σύντηξη του νιριδίου. Η βαθιά πίστη της επιστημονικής κοινότητας ότι αυτό το νιρίδιο αποτελεί το πλέον απλό σωματίδιο ύλης έγινε ακλόνητο επιστημονικό δόγμα. Ένα δόγμα που ανατράπηκε μόλις χτες, με την ολοκλήρωση των ερευνών για την ανάλυση του υλικού του Νέφους.

Έριξε μια λοξή ματιά στον Γκόλντμπεργκ για ν' ανιχνεύσει τυχόν αντίδραση του, έστω και στη λάμψη των ματιών του, χωρίς και πάλι να τα καταφέρει.

-Γ ια να είμαι πιο σαφής, εξοχότατε, το Νέφος απαρτίζεται εξ ολοκλήρου από ένα και μοναδικό υποατομικό σωματίδιο, άγνωστο μέχρι τώρα σ' εμάς. Φαίνεται, λοιπόν, ότι αυτό το νέο σωματίδιο είναι η ελάχιστη μονάδα ύλης. Η δόκτωρ Στάινμαν είχε την τιμή να το βαφτίσει,

167


αφού κατά τη διάρκεια της δικής της βάρδιας εντοπίστηκε στα εργαστήρια μας. Το ονόμασε, λοιπόν, «αισθήνιο» και είχε τους λόγους της γι' αυτό, όπως θα καταλάβετε όταν θα έχω τελειώσει την ενημέρωσή μου. Το Νέφος, λοιπόν, δεν είναι τίποτ' άλλο από μια απέραντη θάλασσα αισθηνίων. Ή, για να είμαι ακόμα πιο ακριβής, από ένα ενεργό ενεργειακό πεδίο αισθηνίων, γιατί σ' αυτές τις απειροελάχιστες πλέον διαστάσεις η ύλη ανιχνεύεται μόνο από τη μετατροπή της σε ενέργεια. Είναι αυτό το πρωτόγνωρο ενεργειακό πεδίο που εμποδίζει κάθε ραδιο-κυμα ή άλλης μορφής ηλεκτρομαγνητικό κύμα να περάσει έξω από αυτό, με αποτέλεσμα να διακόπτεται κάθε επικοινωνία ανάμεσα σε κάποιον που βρίσκεται μέσα στη ζώνη του Νέφους και σε κάποιον έξω από αυτό. Μέχρι εδώ τα πράγματα δεν είχαν κάτι το εξαιρετικό, αν εξαι-ρέσει κανείς το εύρος αυτής της τρομακτικής επιστημονικής ανακάλυψης. Οι διάνοιες που ζουν μέσα στο Νέφος πρέπει να βρίσκονται έτη φωτός μπροστά μας σε επιστημονική γνώση.

Αμέσως δαγκώθηκε, καταλαβαίνοντας τη λάθος έκφραση που χρησιμοποίησε πάνω στον ενθουσιασμό του.

—Φυσικά, με τη θεία φώτιση του Πανάγαθου Μεσσία, βιάστηκε να συμπληρώσει, σύντομα η γνώση αυτή θα είναι και δικό μας κτήμα.

168


Ο πρόεδρος τον επιτίμησε σε αυστηρό τόνο,

-Συνέχισε, αδελφέ Μάινχοφ. Δε θέλω θεολογικά μαθήματα από εσένα. Χρειάζομαι μόνο την επιστημονική σου πρόβλεψη. Αυτή είναι η δουλειά σου και γι' αυτό πληρώνεσαι.

-Μάλιστα, εξοχότατε. Με συγχωρείτε, εξοχότατε.

Ο διευθυντής του Γκολάν ξεροκατάπιε και έβρεξε με τη γλώσσα του το πάνω χείλι του που είχε στεγνώσει.

-Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι η ανακάλυψη του αισθη-νίου είναι μια καταπληκτική επιστημονική ανακάλυψη, που ανοίγει νέους ορίζοντες στην εξάπλωση της Αυτοκρατορίας. Από εδώ όμως ξεκινάνε κάποια παράδοξα- δεν είναι ένα συνηθισμένο σωματίδιο.

Το βλέμμα του συναντήθηκε με της υποδιευθύντριας του Ρουθ Στάινμαν, σε μια αδιόρατη ανταλλαγή μηνυμάτων για το πόσο βαθιά θα έπρεπε να είναι η επιστημονική ανάλυση από εδώ και πέρα.

-Εξοχότατε, συνέχισε, θα ήθελα την προσοχή σας σε μια μικρή πειραματική επίδειξη.

Αφού πήρε τη σιωπηλή συναίνεση του, μίλησε στην ενδοσυνεννόηση με την αίθουσα των τεχνικών και επιστημόνων του προγράμματος που βρίσκονταν σ' επιφυλακή ακριβώς από πάνω τους.

169


—Μάινχοφ προς επιχειρησιακό έλεγχο, είπε. Δώστε μου τη μεγέθυνση.

Την επόμενη στιγμή η μεγάλη οθόνη απέναντι τους άναψε δείχνοντας μια μικρή μπάλα.

Έστρεψε το κεφάλι του προς τον πρόεδρο και τον ακόλουθό του και έγειρε προς το μέρος τους παίρνοντας συνωμοτικό ύφος.

—Στον κοίλο δίσκο αριστερά της οθόνης υπάρχει ένα αισθήνιο, είπε, στη μέγιστη δυνατή μεγέθυνση. Ένα δισεκατομμύριο φορές το μέγεθος του σωματιδίου. Πρακτικά, αυτή η μικρή μπάλα που βλέπουμε είναι ένα αισθήνιο. Είναι ακριβώς η εικόνα που είχαμε όταν κατορθώσαμε να το απομονώσουμε στα εργαστήριά μας και να εντοπίσουμε έτσι την ύπαρξή του. Έχουμε επαναλάβει το πείραμα που πρόκειται να κάνουμε τώρα μόνο δυο φορές λόγω της επικινδυνότητάς του.

—Αν ο πρόεδρος πρόκειται να κινδυνεύσει, παρενέβη ο σύμβουλος Κιρκόφεν, τότε καλύτερα να...

—Συνέχισε, Μάινχοφ, τον διέκοψε ο Γκόλντμπεργκ. —Έλεγα, εξοχότατε, πως τα μέχρι στιγμής πειράματα

με το αισθήνιο είχαν κάποια απρόβλεπτα όσο και εντελώς παράδοξα αποτελέσματα, έξω από κάθε έννοια λογικής. Δόκτορ Στάινμαν, θα σας παρακαλούσα να συνεχίσετε εσείς την ενημέρωση αφού ήσαστε η επικεφαλής της ομά-

170


δας των επιστημόνων που προέβη στην πειραματική ανάλυση των αισθηνίων.

Η Στάινμαν κατένευσε. Ήταν μεσήλικη, με τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά της δεμένα κότσο. Φορούσε μεγάλα γυαλιά μυωπίας με μαύρο σκελετό, που μεγάλωναν τα πράσινα μάτια της και αύξαναν αντί να μειώνουν την όποια γοητεία είχε απομείνει από τη χαμένη φρεσκάδα της νιότης της.

—Όταν χτες το πρωί απομονώσαμε το αισθήνιο, είπε, προσπαθήσαμε να οριοθετήσουμε τις ιδιότητες του. Στην αρχή κάναμε το πλέον απλούστατο πράγμα που θα εφαρμόζαμε σε κάθε νέο σωματίδιο άγνωστων λοιπών ιδιοτήτων. Αυξήσαμε σταδιακά τη θερμοκρασία στο περιβάλλον του για να καταμετρήσουμε την τυχόν αντίδρασή του σ' αυτό. Ολοκληρώσαμε το πείραμα χωρίς να συμβεί καμιά αντίδραση. Ή, τουλάχιστον, έτσι πιστέψαμε αρχικά, γιατί η αντίδραση του σωματιδίου δεν υπέπεσε άμεσα στην αντίληψη μας. Καταλάβαμε ότι κάτι είχε συμβεί όταν ζητήσαμε να ξαναδούμε για μεγαλύτερη ανάλυση το πείραμα στο βίντεο. Πρέπει να σας ενημερώσω ότι το πείραμα καταγραφόταν από τρεις ανεξάρτητες κάμερες διαφορετικού φάσματος ακτινοβολίας η καθεμιά και από διαφορετική οπτική γωνία. Και οι τρεις ολογραφικές βιντεοκασέτες κατέγραψαν μια λευκή ταινία παρασίτων. Τίποτ'

171


άλλο. Και το χειρότερο; η τρίτη βιντεοκάμερα είχε χαθεί λίγο μετά την ολοκλήρωση της εγγραφής.

—Τι εννοείτε, δόκτορ, λέγοντας ότι είχε χαθεί; —Αδελφέ Κιρκόφεν, αυτό ακριβώς που λένε οι λέξεις.

Κανείς δεν μπήκε ή βγήκε από την αίθουσα κατά τη διάρκεια του πειράματος, ακόμα όμως κι αν προσπαθούσε να την αποσπάσει κρυφά ο οποιοσδήποτε θα υπέπιπτε αμέσως στην αντίληψη κάποιου τεχνικού μας. Και υπήρχαν δεκατρείς τεχνικοί και επιστήμονες εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα επιχειρησιακού ελέγχου.

—Αμέσως μόλις έγινε αντιληπτό αυτό, παρενέβη ο Μάινχοφ, διατάξαμε εξονυχιστικό έλεγχο σ' ολόκληρο τον τομέα του τρίτου υπόγειου καταστρώματος ερευνών. Η τρίτη βιντεοκάμερα δε βρέθηκε ποτέ.

Έκανε νόημα στη δόκτορα Ρουθ Στάινμαν να συνεχίσει.

—Τότε, εξοχότατε, συνέχισε εκείνη, υποπτευθήκαμε για πρώτη φορά ότι αυτή η εξαφάνιση πρέπει να έχει σχέση —ή, τουλάχιστον, έτσι φαινόταν— με την αντίδραση του αισθηνίου στην πίεση που ασκήσαμε πάνω του. Ήταν εκπληκτικό. Για πρώτη φορά είχαμε στα χέρια μας ένα υποατομικό σωματίδιο που αισθανόταν. Η επιστημονική περιέργεια που μας κατέλαβε ήταν μεγαλύτερη από τον οποιοδήποτε ενδεχόμενο φόβο μας. Εκκενώσαμε ολόκλη-

172


ρο το τρίτο υπόγειο κατάστρωμα ερευνών και αυξήσαμε τα μέτρα ασφαλείας στον ύψιστο βαθμό. Προχωρήσαμε σχεδόν αμέσως μετά στην εκτέλεση ενός δευτέρου πειράματος. Χρησιμοποιήσαμε φυσικά τις ίδιες παραμέτρους. Όταν έχεις ένα τέτοιο απίστευτο αποτέλεσμα, επαναλαμβάνεις το πείραμα για να έχεις την επιβεβαίωση. Η κλασική επιστημονική μέθοδος. Πείραμα και παρατήρηση. Αυξήσαμε τη θερμότητα του περιβάλλοντος χώρου του αισθηνίου. Είχαμε καταγράψει προσεκτικά το σύνολο των αντικειμένων της αίθουσας επιχειρησιακού ελέγχου. Ακόμα και τα πλέον μικρά, όπως το δαχτυλίδι μιας τεχνικού ή τον αριθμό των κουμπιών που υπήρχαν στις φόρμες μας. Αυτή τη φορά δε συνέβη τίποτα. Καμιά εμφανής αντίδραση του σωματιδίου στο βομβαρδισμό του με ακτινοβολία, Αρχίσαμε, λοιπόν, να πιστεύουμε ότι η πρώτη αντίδρασή του ήταν τυχαία ή ότι η εξαφάνιση της κάμερας δεν οφειλόταν καν στο αισθήνιο. Έτσι ζητήσαμε από το προσωπικό του τρίτου υπόγειου καταστρώματος των άλλων τομέων έρευνας, που είχε προληπτικά εκκενώσει το χώρο, να επιστρέψει στις θέσεις του. Τρία λεπτά αργότερα ένας τεχνικός βρήκε στο διάδρομο ασφαλείας «έντεκα δέλτα» κάτι τρομακτικό.

Έσκυψε στην ενδοσυνεννόηση. —Ρουθ Στάινμαν προς επιχειρησιακό έλεγχο. Δώστε

μας εικόνα του «παρείσακτου».

173


Το επόμενο δευτερόλεπτο η εικόνα της μικρής ακίνητης μπάλας αντικαταστάθηκε από ένα ξένο αντικείμενο.

Οι δύο φιλοξενούμενοι έσκυψαν μπροστά. Τα βλέμματα τους καρφώθηκαν στο αντικείμενο, προσπαθώντας να ξεχωρίσουν τα όρια του περιγράμματός του.

—Τι είναι αυτό; —Ο «παρείσακτος». —Τι είναι αυτό; επανέλαβε ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ,

εμφανώς μη ικανοποιημένος από την απάντηση που είχε πάρει από την υποδιευθύντρια.

Ήταν ένα περίεργο αντικείμενο ασαφών γεωμετρικών διαστάσεων. Καθώς η τρισδιάστατη ολογραφική οθόνη πάσχιζε ν' αποδώσει όσο το δυνατό πιστότερα την ακριβή εικόνα του, εκείνο γινόταν όλο και πιο πολύπλοκο στη σύλληψη απλώς και μόνο του σχήματός του. Η πλησιέστερη εικόνα ήταν ενός ποντικού που είχε καταπιεί ένα υπερμέγεθες καρότο, το οποίο αλλοίωνε τη στοματική κοιλότητα του και εισχωρούσε στο σώμα του, παραμορφώνοντας το σημείο όπου θα έπρεπε να βρίσκεται το στομάχι του και καταλήγοντας σε μια κολλώδη απόφυση, συνεχώς μεταβαλλόμενη και ρέουσα στο πουθενά.

—Είναι το αντικείμενο που βρέθηκε στο διάδρομο ασφαλείας «έντεκα δέλτα». Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι τι είναι ακριβώς. Για δύο πράγματα μόνο δεν έχουμε

174


καμιά απολύτως αμφιβολία: πρώτον, το έφερε μαζί του το αισθήνιο ως αντίδραση στην πίεση που του ασκήσαμε και, δεύτερον, δεν προέρχεται από το δικό μας κόσμο.

—Τι εννοείτε, δόκτορ Στάινμαν; τη διέκοψε πάλι ο Κουρτ Κιρκόφεν, ο σύμβουλος του προέδρου.

—Αυτό το αντικείμενο δεν υπάρχει στο δικό μας σύμπαν. Δεν μπορώ να το πω απλούστερα, αδελφέ Κιρκόφεν. Δοκιμάσαμε ν' αναλύσουμε το DNA του και τη μοριακή δομή του. Υποθέτουμε πως είναι κάποιο είδος ζώου ή φυτού ή, εν πάση περιπτώσει, ενός οργανικού όντος που έχει προέλθει από κάποιο άλλο, ξένο προς το δικό μας σύμπαν.

—Αυτό ακούγεται παράλογο, δόκτορ. —Το γνωρίζω, αδελφέ Κιρκόφεν. Όμως η αδυναμία

σταθεροποίησης του στο χωροχρόνο μάς υποδηλώνει προέλευση έξω από αυτόν. Και κάτι ακόμα: ενώ όλες οι οντότητες που μας είναι μέχρι σήμερα γνωστές στο σύμπαν είναι ενώσεις του άνθρακα, ο «παρείσακτος» έχει ως βάση όχι τον άνθρακα αλλά το πυρίτιο. Πέθανε ακαριαία κατά την υλοποίησή του στον κόσμο μας.

Η δόκτωρ Στάινμαν έβγαλε τα γυαλιά της και έτριψε με την ανάστροφη της παλάμης της τα κουρασμένα μάτια της.

—Αυτό, εξοχότατε, ανέλαβε να συνεχίσει ο Βέρνερ

175


Μάινχοφ, σημαίνει πρακτικά ότι το αισθήνιο δεν είναι απλώς η ελάχιστη μονάδα ύλης στο σύμπαν, αλλά και ο ενδιάμεσος ρυθμιστής των διαστάσεων του χώρου και του χρόνου. Γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ότι το σύμπαν ισορροπεί σε τέσσερις διαστάσεις που το οριοθετούν απόλυτα. Η ανεξήγητη συμπεριφορά του αισθηνίου μάς οδηγεί στην υπόθεση ότι το υποατομικό αυτό σωματίδιο έχει την ιδιότητα ή την ικανότητα, αν προτιμάτε, να ελέγχει ή να ακουμπά —ή ό,τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε για να προσδιορίσουμε καλύτερα αυτή την ιδιότητά του— και σε μια πέμπτη τουλάχιστον διάσταση. Φυσικά, δεν αποκλείουμε την πιθανότητα το αισθήνιο να γλιστρά σε περισσότερες της μιας άγνωστες σ' εμάς διαστάσεις. Μπορεί να συνυπάρχει σε δέκα, είκοσι ή ένα εκατομμύριο άλλες, άγνωστες εντελώς σ' εμάς διαστάσεις. Τρομακτική πιθανότητα, έτσι; Όλα αυτά βέβαια είναι υποθέσεις και μόνο υποθέσεις. Χρειαζόμαστε χρόνο, περισσότερο χρόνο και έρευνες για να είμαστε κατηγορηματικοί.

—Δεν υπάρχει χρόνος, δήλωσε ξερά κι ανέκφραστα ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου.

Για λίγο επικράτησε σιωπή. Ο Βέρνερ Μάινχοφ προσπάθησε να προσεγγίσει από

άλλη οπτική γωνία το θέμα. —Το αισθήνιο φαίνεται να περικλείει ένα τρομακτικά

176


μεγάλο πλήθος γνώσεων και ιδιοτήτων, η πλήρης κατανόηση των οποίων Θα μας αποκαλύψει τα υπέρτατα μυστικά της Δημιουργίας. Ίσως, αν αυτό δεν ακούγεται βλασφημία στ' αυτιά σας, μας οδηγήσει στην αναγνώριση της φύσης και θέσης του Θεού. Η δύναμη αυτών που θα ελέγξουν τις δυνάμεις που περικλείει το συγκεκριμένο σωματίδιο θα είναι απόλυτη και πέρα από κάθε προσδοκία και φαντασία. Αλλά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε τίποτα με βεβαιότητα πριν από την ολοκλήρωση μακρόχρονων και κοπιαστικών ερευνών. Δεν είμαστε καν στην αρχή. Χρειαζόμαστε χρόνο.

—Δεν υπάρχει χρόνος, αδελφέ μου, επανέλαβε μηχανικά ο Ντειβιντ Γκόλντμπεργκ. Είμαστε δεύτεροι σ' αυτή την κούρσα. Προηγούνται χιλιετίες μπροστά οι εισβολείς.

Ύστερα, σαν κάτι να θυμήθηκε, γύρισε και κοίταξε στα μάτια το διευθυντή του ερευνητικού κέντρου.

—Τι απέγινε αυτό το ον... ο «παρείσακτος», όπως τ' ονομάσατε;

—Ανέλαβα προσωπικά την ευθύνη και διέταξα την καταστροφή του, όπως και όλων των δειγμάτων που είχαμε πάρει απ' αυτό για εξέταση. Αποστειρώσαμε επίσης κάθε χώρο και αντικείμενο με το οποίο είχε έρθει σ' επαφή κατά τη μεταφορά και εξέτασή του. Ο φόβος μου ήταν μη τυχόν έφερε μαζί του κάποιον ιό απόλυτα καταστροφικό

177


για εμάς, αφού ήταν ένα εντελώς άγνωστο είδος από ένα εντελώς άγνωστο σύμπαν. Ήδη το ρίσκο που έχουμε αναλάβει στην εκτέλεση αυτού του πειράματος είναι φοβερό.

—Πρέπει όμως να προχωρήσουμε, αδελφέ μου. Ταχύτατα.

Ο Μάινχοφ ανασήκωσε τους ώμους του σε μια εκδήλωση ανήμπορης αντίδρασης.

—Εξοχότατε, η παρουσία σας εδώ αυτό ακριβώς το νόημα έχει: της χάραξης των κατευθυντήριων γραμμών της ερευνητικής πολιτικής μας.

—Αδελφέ Μάινχοφ, θα ήθελα να παρακολουθήσω μια ζωντανή επίδειξη των ιδιοτήτων αυτού του σωματιδίου.

Ο διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν τον κοίταξε αποσβολωμένος. Ακόμα και ο Κιρκόφεν έπιασε το μπράτσο του προέδρου σε μια κίνηση συγκράτησης.

-Εξοχότατε... Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ περίμενε την αντίδραση του

Μάινχοφ. —Εξοχότατε, είπε τελικά ο Μάινχοφ, όταν σας είπαμε

στην αρχή της ενημέρωσης ότι σκοπεύαμε και τώρα να προχωρήσουμε στη συνέχιση της πειραματικής προσέγγισης του φαινομένου, δεν εννοούσαμε επ' ουδενί ότι αυτό θα γινόταν παρουσία σας. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για εσάς, όπως και για τον οποιοδήποτε φυσικά. Αλλά, αν ο

178


οποιοσδήποτε είναι αντικαταστατός, εσείς, ως η κορυφή της Αυτοκρατορίας, κάτω πάντα από την κορωνίδα της πνευματικής καθοδήγησης του Μεσσία, είστε αναντικατάστατος. Δε θα τολμούσα ποτέ να σας εκθέσω σ' έναν τέ-τοιο κίνδυνο.

-Ουδείς αναντικατάστατος, αδελφέ μου. Αλλωστε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν να έχουν κλονίσει την πίστη σας στις υπέρτατες δυνάμεις του Μεσσία, του μόνου και αληθινού απεσταλμένου του Γιαχβέ.

-Όχι , όχι, βιάστηκε να διαμαρτυρηθεί ο Βέρνερ Μάινχοφ, εγώ ποτέ δεν εννοούσα...

-Ο Θεός είναι μεγάλος, τον διέκοψε ο πρόεδρος. Πολύ μεγαλύτερος από οποιαδήποτε δύναμη του σκότους επιβουλεύεται το Κράτος του Θεού. Αν ο Θεός θελήσει να με πάρει κοντά Του, τι μεγαλύτερη χαρά για μένα, τον ταπεινό δούλο Του, από την ευτυχία της συνάντησης με το Δημιουργό μου;

Ο διευθυντής έκανε μια κίνηση παραίτησης από οποιαδήποτε περαιτέρω προσπάθεια, κυρτώνοντας τους ώμους του. Δίπλα του, η Ρουθ Στάινμαν παρέμενε σιωπηλή.

-Εξοχότατε, προσπάθησε να τον μεταπείσει και ο επιστημονικός σύμβουλός του, δεν ξέρουμε πώς θ' αντιδράσει το αισθήνιο. Είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μια πλήρη καταγραφή των ιδιοτήτων του και των συμπεριφορών του

179


στη δική μας παρέμβαση. Όπως είδατε, στο πρώτο πείραμα εξαφάνισε μια ολόκληρη κάμερα, μεταφέροντάς την άγνωστο που, στο δε δεύτερο παρουσίασε από το πουθενά στο ερευνητικό κέντρο ένα άγνωστο ον. Και αυτό που επιμένετε να παρακολουθήσετε είναι μόλις το τρίτο πείραμα. Σκεφτείτε ν' αντιδράσει εξαφανίζοντας ολόκληρο το ερευνητικό κέντρο η μεταμορφώνοντας μας σε αβλαβή κατοικίδια ζώα κάποιας ένωσης του πυριτίου... θα ήταν φρόνιμο να περιμένουμε τα τελικά πορίσματα για το νέο αυτό υποατομικό σωματίδιο.

—Δεν υπάρχει χρόνος, επανέλαβε ο Ντέιβιντ Γκόλ-ντμπεργκ. Και θέλω να δω με τα μάτια μου μια επίδειξη των παράξενων ιδιοτήτων αυτού του βασικού συνθετικού συστατικού του Νέφους που έχει εισβάλει στον πλανήτη μας.

Τελικά υποχώρησε και ο Κιρκόφεν. —Αφού αναλαμβάνετε προσωπικά την ευθύνη των επι

λογών σας... Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου στράφηκε

προς τον Μαινχοφ και τη Στάινμαν. —Λοιπόν, πότε ξεκινάμε; —Και τώρα αν θέλετε, εξοχότατε. - Α ς ξεκινήσουμε. Τι πρέπει να κάνω; Η δόκτωρ Στάινμαν του εξήγησε.

180


-Πρέπει να κατεβάσουμε τις κάσκες των σκαφάνδρων μας και να τις κλείσουμε ερμητικά.

Και αμέσως Βοήθησε τους δυο φιλοξενουμένους ανώτατους αξιωματούχους της Αυτοκρατορίας να κάνουν όσα τους είπε.

Όταν και οι τέσσερις ήταν απολύτως «στεγανοί» ως προς το περιβάλλον τους μέσα στις αντιστατικές στολές τους, ο Βέρνερ Μάινχοφ μίλησε στην ενδοσυνεννόηση.

—Μάινχοφ προς επιχειρησιακό έλεγχο. Ξεκινάμε. Τρίτη πειραματική φάση έρευνας αισθηνίου. Δώστε μου εικόνα του σωματιδίου. Να εκκενωθεί το υπόγειο κατάστρωμα τρία. Αμέσως.

Στην οθόνη εμφανίστηκε η μικρή, απόλυτα στρογγυλή μπάλα. Δε φαινόταν ίχνος ζωής μέσα της, καθώς και τίποτα παράξενο επάνω της. Ήταν μια ονειρική, ειρηνική εικόνα.

- Θ α εφαρμόσουμε τις ίδιες συνθήκες άσκησης θερμοκρασιακής πίεσης πάνω του, εξήγησε η Ρουθ Στάινμαν. Ο Πανάγαθος Μεσσίας μαζί μας.

Την τελευταία φράση σχεδόν τη μουρμούρισε μέσα από τα δόντια της.

Περίμεναν μερικές στιγμές που τους φάνηκαν να περνούν βασανιστικά αργά.

Τελικά, στα ηχεία της ενδοσυνεννόησης ακούστηκε μια ψυχρή, μεταλλική φωνή:

181


«Το υπόγειο κατάστρωμα τρία εκκενώθηκε πλήρως, δόκτορ Μάινχοφ. Συνθήκες κόκκινου συναγερμού σε πλήρη λειτουργία».

-Πολύ καλά. Προχωράμε. Αρχίστε βομβαρδισμό σωματιδίου και δείξτε μας στην οθόνη την αύξηση της Θερμικής πίεσης.

Αμέσως η μεγάλη τρισδιάστατη οθόνη χωρίστηκε στα δύο. Το αριστερό τμήμα της εξακολουθούσε να δείχνει το υποατομικό σωματίδιο στη μέγιστη μεγέθυνσή του. Στο δεξιό τμήμα της, όμως, εμφανίστηκε μια ψηφιακή κλίμακα, αριθμημένη από δυο πλευρές, σαν παλιό θερμόμετρο τοίχου.

- Ο ι ενδείξεις θα μας δείχνουν τη σταδιακή αύξηση της θερμότητας με την οποία βομβαρδίζουμε το αισθήνιο, διευκρίνισε ο διευθυντής του ερευνητικού κέντρου.

Δίστασε για λίγο, μη ξέροντας αν έπρεπε ν' αποκαλύψει στον πρόεδρο τη σκέψη που γυρόφερνε στο μυαλό του.

Χρησιμοποίησε πληθυντικό για να δείξει ότι δεν ήταν ο μόνος που το σκεφτόταν, αλλά η σκέψη που είχε κάνει ήταν κοινός τόπος για το ερευνητικό προσωπικό του προγράμματος «αισθήνιο».

-Εξοχότατε, πιστεύουμε, είπε, χωρίς να μπορούμε να είμαστε σίγουροι, διότι, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να επαληθευτεί πειραματικά κάτι τέτοιο, ότι η συμπεριφο-

182


ρά του αισθηνίου και οι αστάθμητοι παράγοντες που τη χαρακτηρίζουν επηρεάζονται, αν δεν κατευθύνονται έστω και μη ηθελημένα και μη ελεγχόμενα προς το παρόν τουλάχιστον, από την ψυχική διάθεση του παρατηρητή. Ακούγεται παράξενο και είναι απόλυτα λογικό αυτό, αλλά σκεφτείτε ότι, αν το σωματίδιο μπορεί και αισθάνεται -και όλες οι ενδείξεις αυτό δείχνουν- μπορεί να φορτιστεί συναισθηματικά ή καλύτερα αισθαντικά με θετική ή αρνητική ενέργεια και φόρτιση. Μακροπρόθεσμα αυτό είναι δυνατό ν' αποτελέσει τεράστιο όπλο στα χέρια της Αυτοκρατορίας, αφού μια σειρά ψυχικοί πολεμιστές είναι δυνατό να κατευθύνουν το ενεργειακό πεδίο των αισθη-νίων κατά τον τρόπο που θέλουν.

Ο Γκόλντμπεργκ χαμογέλασε πικρά. -Αγαπητέ Μάινχοφ, μόλις μου περιέγραψες τον τρόπο

λειτουργίας των εισβολέων. Έχουμε μερικές χιλιάδες χρόνια διαφορά απ' αυτούς στα θέματα χειρισμού των αισθη-νίων, είναι προφανές αυτό. Και αυτή η διαφορά θα διατηρηθεί είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν θέλουμε να τους νικήσουμε, πρέπει να βρούμε την αχίλλειο πτέρνα του αισθηνίου. Τον τρόπο που μπορεί να το προσβάλουμε μ' επιτυχία.

Τους διέκοψε η φωνή κάποιου τεχνικού στα ηχεία της ενδοσυνεννόηοης.

183


«Επιχειρησιακός έλεγχος προς παρατηρητές. Θερμική πίεση στο σωματίδιο πλησιάζει στο όριο διαπιστωμένης αντίδρασης σωματιδίου κατά τις προηγούμενες προσβολές».

Ο διευθυντής τους έγνεψε να προσέξουν. Όλα τα κεφάλια στράφηκαν προς την οθόνη. Στο ενδιάμεσο της ψηφιακής κλίμακας, μια κόκκινη γραμμή φωτός ανέβαινε αργά αλλά σταθερά, πλησιάζοντας το σημείο όπου ο χρωματισμός των εγχάρακτων διαβαθμίσεων άλλαζε.

—Η πρώτη μονάδα της περιοχής που αλλάζει χρώμα, είπε ο Μάινχοφ, είναι το σημείο αντίδρασης του αισθη-νίου κατά τα δυο προηγούμενα πειράματα. Προσέξτε, γιατί σε πέντε δευτερόλεπτα η πίεση θα φτάσει στο ίδιο σημείο.

Τέσσερα δευτερόλεπτα, τρία, δυο, ένα... Η κόκκινη γραμμή ακούμπησε τον πρώτο χρωματιστό

δείκτη και η μικρή μπάλα στο διπλανό τμήμα της οθόνης εξαφανίστηκε.

Ο Βέρνερ Μάινχοφ και η Ρουθ Στάινμαν, που κατάλαβαν πρώτοι λόγω της εμπειρίας τους τι έγινε, τινάχτηκαν όρθιοι μπροστά στο προστατευτικό διαφανές φράγμα, αφήνοντας τις πολυθρόνες τους να γλιστρήσουν προς τα πίσω.

Ο διευθυντής όρμησε στην ενδοσυνεννόηση.

184


—Επιχειρησιακέ έλεγχε, επιβεβαίωσε. Περίμενε μερικές στιγμές που του φάνηκαν ατέλειωτοι

αιώνες. Χοντρές σταγόνες ιδρώτα φάνηκαν να κυλούν στο μέτωπο του, μέσα από την κάσκα του σκαφάνδρου του.

Οι δυο φιλοξενούμενοι αξιωματούχοι δε φαίνονταν να καταλαβαίνουν πλήρως τι ακριβώς είχε συμβεί. Παρ' όλα αυτά η εμφανής νευρικότητα των επιστημόνων είχε μεταδοθεί και σ' αυτούς.

—Τι ακριβώς συμβαίνει, Μάιν..., άρχισε να ρωτάει ο Γκόλντμπεργκ, αλλά τον διέκοψε η μεταλλική φωνή στα ηχεία.

«Επιχειρησιακός έλεγχος επιβεβαιώνει ολική εξαφάνιση σωματιδίου».

Ο Βέρνερ Μάινχοφ έπεσε βαρύς στην πολυθρόνα του. Έβγαλε το σκάφανδρό του και σκούπισε το πλατύ μέτωπό του που ήταν κάθιδρο.

Τον μιμήθηκαν και οι άλλοι τρεις, που έβγαλαν κι εκείνοι τα σκάφανδρα των προστατευτικών στολών τους.

—Τι ακριβώς συνέβη, αδελφέ Μάινχοφ; ολοκλήρωσε τώρα την ερώτηση του προέδρου ο σύμβουλος του Κιρ-κόφεν.

Ο διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν πήρε βαθιά ανάσα.

185


—Εξαφανίστηκε, είπε ξέψυχα. Δραπέτευσε αυτοβούλως από τον παρόντα χωρόχρονο.

—Και που είναι; —Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Σε κάποια άλλη διάστα

ση, άγνωστη σ' εμάς, ή σε κάποιο άλλο σύμπαν το ίδιο άγνωστο...

Τα λόγια του διέκοψε η φωνή από τα ηχεία. «Επιχειρησιακός έλεγχος προς διευθυντή Μάινχοφ». —Μάινχοφ. Ακούω. Στιγμιαία σιωπή. «Κύριε διευθυντά, έχουμε ένα παράδοξο. Τα γειτονικά

άτομα του υποατομικού σωματιδίου που παρατηρούσαμε έχουν... παγώσει».

Η φωνή δεν ακούστηκε και τόσο σίγουρη για το αν η τελευταία λέξη ήταν η κατάλληλη.

Ο Βέρνερ Μάινχοφ κοίταξε τους άλλους τρεις σαν να τους παρακαλούσε να δεχτούν τη φράση «έχουν παγώσει».

—Τι εννοείτε εσείς στον έλεγχο; Εσύ είσαι, Φερνάντεζ; «Ναι, κύριε διευθυντά. Ο Φερνάντεζ είμαι». —Καλά, τρελαθήκατε όλοι εκεί πάνω; Και πάλι επικράτησε σιωπή, καθώς τα λόγια ήταν φτω

χά για να περιγράψουν το πρωτοφανές φαινόμενο. «Σας δίνω εικόνα στην οθόνη». Στην οθόνη εμφανίστηκε ένα παράξενο θέαμα. Υπήρχε

186


ένας οργιώδης μικρόκοσμος, με εκατομμύρια μικροσω-ματίδια που έτρεχαν σαν τρελά ασταμάτητα σε ελλειπτικές τροχιές και άλλα που περιστρεφόταν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες γύρω από τον άξονά τους. Έμοιαζε μ' ένα πολύχρωμο, πολύβουο εμπορικό κέντρο κάποιας μεγαλούπολης του πρώτου προμεσσιανικού αιώνα, ιδωμένο από κάποιο σημείο στο νυχτερινό ουρανό. Παρ' όλα αυτά στο κέντρο της εικόνας υπήρχε ένα σημείο, όπου γύρω από ένα νοητό επίκεντρο κάθε κίνηση είχε παγώσει. Μικρά σωματίδια είχαν σταματήσει εντελώς σαν ένα μικροσκοπικό ηλεκτρονικό παιχνίδι που κάποιος το είχε βγάλει από την πρίζα.

Ο διευθυντής απέμεινε προς στιγμήν να το κοιτάζει συλλογισμένος.

—Έχουν δίκιο, είπε τελικά. Η κίνηση έχει παγώσει. —Αδελφέ Μάινχοφ, θα ήθελες να εξηγήσεις και σ' εμέ

να τον αδαή τι ακριβώς βλέπουμε στην οθόνη; —Ναι, ναι, συγνώμη, εξοχότατε, είναι τόσο απίστευτο

αυτό που συνέβη, ώστε αφαιρέθηκα. Πήρε το δασκαλίστικο ύφος του. —Βλέπουμε σε μεγέθυνση μια εικόνα από το κέντρο

του κοίλου δίσκου, όπου υπήρχε τοποθετημένο το αισθή-νιο. Η κίνηση που παρατηρούμε στην περιφέρεια της εικόνας είναι από τα άτομα που δε γειτόνευαν άμεσα με το

187


αισθήνιο. Βλέπουμε τα νετρόνια, τα πρωτόνια στους πυρήνες και τα ηλεκτρόνια στις ελλειπτικές τροχιές τους γύρω από τους πυρήνες. Η νεκρή ζώνη στο κέντρο της εικόνας είναι τα άτομα που γειτόνευαν με το αισθήνιο. Κάθε κίνηση των σωματιδίων του πυρήνα και των ηλεκτρονίων τους έχει σταματήσει. Αυτό λογικά είναι αδύνατο, αντίκειται σε κάθε νόμο της Φύσης. Ζωή ίσον κίνηση. Όχι κίνηση ίσον όχι ζωή. Δεν μπορεί να υπάρξει έστω και ένα ελάχιστο τμήμα του σύμπαντος που να είναι σε κατάσταση μη κίνησης, διότι αυτό αναιρεί την ίδια τη φύση του σύμπαντος. Βλέπετε όμως κι εσείς, εξοχότατε, πολύ καθαρά ότι γύρω από το επίκεντρο της εικόνας, στο οποίο πριν από λίγο υπήρχε το αισθήνιο, τώρα υπάρχει κατάσταση μη κίνησης. Τα άτομα που συνόρευαν, στα οποία με άλλα λόγια ακουμπούσε το αισθήνιο, τώρα έχουν παγώσει και δεν ξέρου... Μα... για μια στιγμή...

Διέκοψε το επιστημονικό λογύδριό του και κοίταξε τη δόκτορα Στάινμαν στα μάτια για να καταλάβει αν η ίδια σκέψη είχε περάσει κι από το δικό της μυαλό.

Εκείνη έδειχνε να μην καταλαβαίνει. —Αν το αισθήνιο είχε εξαφανιστεί, τότε τα γειτονικά

σωματίδια θα έπρεπε να συνεχίζουν την κίνηση τους, άρα τη ζωή τους, κανονικά και σαν να μην υπήρξε ποτέ το αισθήνιο. Βλέπουμε όμως ότι αυτά έχουν παγώσει. Ποιος

188


είναι, λοιπόν, ο παράγοντας που τα εμποδίζει να κινηθούν;

Έδειξε σαν να περίμενε κάποια απάντηση από το ολιγάριθμο ακροατήριο του, σαν καθηγητής που απευθύνει μια ερώτηση στους μαθητές του και περιμένει την προφανή απάντησή τους. Το βλέμμα του καρφώθηκε στη Ρουθ Στάινμαν.

—Δόκτορ, μήπως εσείς υποπτεύεστε την απάντηση; Πρόσεξε όμως πως καμιά λάμψη δε φάνηκε στα μεγάλα

μάτια της. —Μα το ίδιο το αισθήνιο, απάντησε ο ίδιος στην ερώ

τηση του, Είναι ηλίου φαεινότερον. Γύρισε ξανά προς την οθόνη. —Το αισθήνιο είναι εκεί. Δεν έφυγε ποτέ. Γι' αυτό και

επηρεάζει ακόμα τα γειτνιάζοντα υποοωματίδια. Η Στάινμαν άφησε να της ξεφύγει ένα μικρό, κοφτό

επιφώνημα και έκλεισε με την αριστερή παλάμη το στόμα της.

—Μα, ναι, ναι, φώναξε αυθόρμητα. Είμαι πολύ ανόητη που δεν το κατάλαβα νωρίτερα. Το αισθήνιο βρίσκεται ακόμα εκεί. Γι' αυτό και εξακολουθεί να επηρεάζει τον περιβάλλοντα χωρόχρονο. Απλώς δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε ούτε εμείς ούτε τα υπερευαίσθητα όργανά

189


μας. Και τούτο γιατί απλά έχει αλλοιώσει τη μία από τις τέσσερις διαστάσεις.

Τα μάτια του διευθυντή του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν Βέρνερ Μάινχοφ άστραψαν, καθώς όλα οδηγούσαν στην επιβεβαίωση της δικής του ανακάλυψης.

—Και ποια είναι αυτή, δόκτορ Στάινμαν; —Ο χρόνος κύριε διευθυντά, ο χρόνος. -Έξοχα. Αμέσως μετά γύρισε προς τον πρόεδρο και τον επιστη

μονικό του σύμβουλο. —Το αισθήνιο, εξοχότατε, αλλοίωσε το χρόνο, ως μία

από τις διαστάσεις του συγκεκριμένου χωροχρόνου του κοίλου δίσκου στον οποίο βρισκόταν, γι' αυτό μπορέσα-με να παρατηρήσουμε αυτό το φαινόμενο. Ο χρόνος έχει παγώσει στο συγκεκριμένο σημείο. Μήκος, πλάτος, υψος βρίσκονται στη θέση τους κι έτσι εξακολουθούμε να Βλέπουμε τα γειτνιάζοντα σωματίδια. Ο τρισδιάστατος χώρος, δηλαδή, είναι απολύτως εντάξει, Η κίνηση τους όμως έχει παγώσει, γιατί έχει αφαιρεθεί ο χρόνος.

—Και το αισθήνιο; Που βρίσκεται, αδελφέ Μάινχοφ, το αισθήνιο;

—Σε κάποιο άλλο χρόνο ή εντελώς έξω από το χρόνο. Δεν μπορεί να είμαστε σίγουροι.

190


Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ κοίταξε ερωτηματικά τον Κουρτ Κιρκόφεν.

—Μπορεί να έχει συμβεί κάτι τέτοιο, σύμβουλε; -Εξοχότατε, θεωρητικά είναι δυνατό. Εμπειρικά και

πειραματικά ποτέ δεν έχει διαπιστωθεί μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο.

Ο πρόεδρος απέμεινε για λίγο συλλογισμένος. Βύθισε το βλέμμα του στα μάτια των δυο αντρών και τους ρώτησε τονίζοντας μία μία τις λέξεις:

-Θέλω να σκεφτείτε καλά και να μου απαντήσετε με τα όσα μέχρι στιγμής έχουμε μάθει για τις παράξενες ιδιότητες του σωματιδίου αυτού. Γνωρίζω ότι δεν είστε θεοί ούτε μάντεις, γι' αυτό κι εγώ ζητώ απλά την προσωπική εκτίμηση σας. Είναι δυνατό μια εξελιγμένη τεχνολογικά και πολιτιστικά φυλή ανθρώπων, από το άγνωστο παρελθόν της Γης, έχοντας απόλυτη γνώση των ικανοτήτων του ενεργειακού πεδίου των αισθηνίων, να μπορέσει να πραγματοποιήσει διαστημικά ταξίδια και να επιβιώσει βιολογικά μετά την πάροδο χιλιετιών;

Στιγμιαία σιωπή. Τελικά ανέλαβε να δώσει πρώτος τη γνώμη του ο Βέρ

νερ Μάινχοφ. —Εξοχότατε, με όσα θαυμαστά αποκαλύπτονται σήμε

ρα, δε θα μου έκανε καμιά εντύπωση αν κάποιοι κάτοχοι

191


της γνώσης των μαγικών ιδιοτήτων αυτού του ελάχιστου σωματιδίου της ύλης -και όχι μόνο της ύλης, διότι φαίνεται ότι το αισθήνιο αγγίζει και χώρους πέραν της ύλης— κατόρθωσαν στο παρελθόν του δικού μας πλανήτη ή άλλων πλανητών να πραγματοποιήσουν διαστρικά ταξίδια και να παραμείνουν βιολογικά ενεργοί μηδενίζοντας το χρόνο. Εφόσον κάποιος κατορθώσει να ελέγξει τις ιδιότητες αυτές, μπορεί να αλλοιώσει όπως θέλει και σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, ταξιδεύοντας οπουδήποτε θέλει στο χώρο ή στο χρόνο. Είναι μαγεία ή, τουλάχιστον, ακούγεται σαν μαγεία. Φυσυκά, αν δεν περάσουν δεκαετίες εντατικής έρευνας, δε θα μπορέσουμε να είμαστε κατηγορηματικοί για τίποτα όσον αφορά τη συμπεριφορά του αισθηνίου.

Ο πρόεδρος κοίταξε τον Κιρκόφεν. —Αδελφέ μου Κιρκόφεν; —Θα συμφωνούσα κι εγώ με την άποψη αυτή, εξοχό

τατε, μόνο που βρίσκω παρακινδυνευμένη κάθε πρόβλεψη. Επίσης, θεωρώ εξαιρετικά αισιόδοξη την εκτίμηση του διευθυντή για δεκαετίες έρευνας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη θα χρειαστούν εκατονταετίες...

—Δεν υπάρχει τόσος χρόνος, τον διέκοψε ο Γκόλ-ντμπεργκ. Αντιμετωπίζουμε τους εισβολείς και κάθε ημέρα που περνά είναι κρίσιμη και επισφαλής για τα συμφέ-

192


ροντά μας. Και δε μιλάμε για κάποια συμφέροντα δευτερεύουσας σημασίας, αλλά για την ίδια τη διακύβευση της ύπαρξης μας. Εξάλλου ξεχνάτε τη βασική παράμετρο κάθε έρευνας. Για κάθε βήμα που θα κάνουμε στη μελέτη και αξιοποίηση του αισθηνίου, οι «άλλοι» θα βρίσκονται πάλι κατά ένα βήμα μπροστά μας στην ήδη υπάρχουσα διαφορά. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να τους χτυπήσουμε εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Γι' αυτό ας ξεχάσουμε την έρευνα για την ανακάλυψη και την εκμετάλλευση των ιδιοτήτων του αισθηνίου. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα όπλο, που να καταστρέφει το ενεργειακό πεδίο των αισθηνίων το οποίο δημιουργεί το Νέφος και προστατεύει τους εισβολείς.

Οι δυο άντρες παρέμειναν σιωπηλοί. Ο καθένας σκεφτόταν από διαφορετική σκοπιά τις υπάρχουσες δυνατότητες,

—Μπορεί να γίνει; ρώτησε ο πρόεδρος. —Ναι, εξοχότατε, απάντησε ο Μάινχοφ. Είναι εφικτό.

Αλλά χρειάζεται χρόνος. —Ξεχάστε το χρόνο. Επαναλαμβάνω για τελευταία φο

ρά ότι δεν έχουμε επαρκή χρόνο. -Μα, εξοχότατε, το μοναδικό όπλο που θα μπορούσε

να στραφεί κατά του ενεργειακού πεδίου των αισθηνίων δεν μπορεί παρά να προέλθει από τη σύντηξη του αισθη-

193


νίου. Κάτι φοβερά δύσκολο, αφού ακόμα δε γνωρίζουμε καν τις ιδιότητες του. Πώς μπορείς να επιχειρήσεις τη διάσπαση ενός σωματιδίου το οποίο δε γνωρίζεις σχεδόν καθόλου;

—Δε θα είμαστε καθόλου φειδωλοί σε χρήματα, μέσα ή ανθρώπους. Αν χρειαστεί, όλα τα εργοστάσια και τα εργαστήρια όλης της Αυτοκρατορίας, σε όλους τους πλανήτες που έχουμε στην κατοχή μας, θα δουλέψουν γι' αυτό το σκοπό βοηθώντας σας. Από εσάς θέλω να μου πείτε που θα μπορέσει να γίνει η σύντηξη του αισθηνίου και πότε.

Ο Κιρκόφεν έξυσε το πιγούνι του. —Θα χρειαστούμε εγκαταστάσεις ικανές να μας δώ

σουν την τεράστια ποσότητα ενέργειας που θ' απαιτηθεί για τη σύντηξη, αλλά και ικανές ν' απορροφήσουν την ακόμα μεγαλύτερη έκλυση ενέργειας. Η έκλυση ενέργειας που θα λάβει χώρα, εξοχότατε, ενδεχομένως και πιθανότατα θα είναι πρωτοφανούς ισχύος. Με βάση αυτά τα δεδομένα θεωρώ ως καταλληλότερο τόπο για την εκτέλεση της επιχείρησης το Λευιτικό Κέντρο Υποατομι-κής Ενέργειας και Τεχνολογίας στην έρημο της Νεβάδα. Πρώτον, διότι εκεί υπάρχει ο μεγαλύτερος «υποατομικός διασπαστής» στο γνωστό Διάστημα, ο ίδιος που χρησιμοποιήσαμε για τη σύντηξη του νιριδίου, χάρη στην ο-

194


ποία πετύχαμε την κατασκευή των κινητήρων Μακφέρ-σον-Τακαμάρα για τα διαστημόπλοια μας. Και, δεύτερον, διότι η έρημος της Νεβάδα από την προμεσσιανική κιόλας εποχή χρησιμοποιούνταν για πυρηνικές δοκιμές, με αποτέλεσμα αφ' ενός να είναι ακατοίκητη και αφ' ετέρου να υπάρχει ήδη ένα εδαφικό υπόστρωμα, αφού η δοκιμή θα είναι υπόγεια, το οποίο θα μπορέσει ν' απορροφήσει την τρομακτική απελευθέρωση ενέργειας που θα έχουμε. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος για την ποσότητα της ενέργειας που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για τη σύντηξη του αισθηνίου κι αν κατορθώσουμε να συγκεντρώσουμε αυτά τ' αποθέματα. Ενδεχομένως την ημέρα της επιχείρησης του σχεδίου ν' απαιτηθεί η μεταφορά του συνόλου της ενέργειας του πλανήτη στο λευ-ιτικό κέντρο, στη Νεβάδα. Αυτό, εξοχότατε, θα είναι πλέον δική σας και του Μεσσιανικού Συμβουλίου επιλογή, επειδή δεν ξέρω για πόσα λεπτά ή πιθανόν για πόσες ώρες θα χρειαστεί σπίτια, δημόσια κτίρια, εργοστάσια, στρατώνες, εργαστήρια, νοσοκομεία και ό,τι άλλο ανθρώπινο κατασκεύασμα στη Γη να παραμείνει χωρίς καθόλου ενέργεια. Όσο για το χρόνο ο οποίος θ' απαιτηθεί για τη σύντηξη του αισθηνίου, υπολογίζω πως αποκλείεται να είναι λιγότερος από έξι μήνες, έχοντας την άμετρη βοήθεια κάθε ερευνητικού κέντρου στη Γη και στους

195


αποικισμένους πλανήτες που τυχόν θα ζητηθεί κατά την πορεία του σχεδίου.

Ο πρόεδρος φάνηκε να συγκατανεύει. Σηκώθηκε από την καρέκλα του και προχώρησε προς την πόρτα και όλοι μαζί βγήκαν στο διάδρομο.

Κατευθυνόμενος προς την έξοδο, διαμοίρασε τις αρμοδιότητες.

—Βέρνερ Μάινχοφ και Ρουθ Στάινμαν, θα έχετε την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη του σχεδίου σύντηξης του αισθηνίου. Εσύ, Κιρκόφεν, θα είσαι ο ενδιάμεσος μεταξύ του ερευνητικού κέντρου και των μεσσιανικών Αρχών καθώς και ο υπεύθυνος συντονισμού των διάφορων επιστημονικών ερευνητικών τμημάτων των οποίων θ' απαιτηθεί η συνεργασία. Θα έχετε οποιαδήποτε βοήθεια μας ζητήσετε. Θα σας χορηγηθεί ειδική άδεια να παρακάμπτετε το πρωτόκολλο και τη γραφειοκρατία και να έχετε άμεση πρόσβαση σ' οποιοδήποτε μυστικό αρχείο ή πρόγραμμα ζητήσετε. Επίσης, η ειδική αυτή άδεια θα σας βοηθήσει να παρακάμπτετε τον οποιοδήποτε κατώτερο στην πυραμίδα της εξουσίας και να επικοινωνείτε προσωπικά μαζί μου. Εγώ, και το επαναλαμβάνω αυτό, θα είμαι ο μοναδικός στον οποίο θ' αναφέρεστε. Σε κανέναν άλλο. Ούτε καν σε κάποιο άλλο μέλος του Μεσσιανικού Συμβουλίου. Φυσικά, είναι ευνόητο ότι το σχέδιο είναι στο σύνολο του άκρως απόρρητο.

196


Οι πόρτες του ανελκυστήρα άνοιξαν και βρέθηκαν στην αίθουσα υποδοχής, όπου το πλήθος των ακολουθών περίμενε υπομονετικά.

Καθώς οι πρώτοι άντρες της προσωπικής του ασφάλειας και οι γραμματείς του τον είχαν ήδη πλησιάσει, απευθύνθηκε για τελευταία φορά στους τρεις τους.

—Θέλω την ολοκλήρωση του σχεδίου σ' ένα μήνα από σήμερα.

Χρησιμοποίησε τον έντονο τόνο της φωνής του σε συνδυασμό με το επιβλητικό παρουσιαστικό του για να προλάβει τις αντιδράσεις τους.

—Ακριβώς σ' ένα μήνα θα εφαρμόσουμε το σχέδιο. Τελειώσαμε, αδελφοί μου.

Ύστερα χάθηκε μέσα στο πλήθος των ακολούθων, αφήνοντας τους τρεις ερευνητές επιστήμονες στήλες άλατος.

Δυο λεπτά αργότερα το προεδρικό αεριωθούμενο όχημα βρισκόταν στον αέρα με κατεύθυνση την έδρα του Μεσσιανικού Συμβουλίου στη Νέα Υόρκη. Ο πρόεδρος ήταν χωμένος στη βελούδινη ανατομική πολυθρόνα του, βυθισμένος στις ανάλαφρες σκέψεις του. Είχε μείνει απόλυτα ευχαριστημένος από την επίσκεψη του στο Ερευνητικό Κέντρο Γκολάν. .

Το μόνο που δε γνώριζε ήταν ότι την ίδια στιγμή ένα

197

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΜΟΣΙΟΣ

μικρό υποατομικό σωματίδιο, που κάποιοι παρατηρητές μόλις πριν από λίγες ώρες είχαν βαφτίσει «αισθήνιο», είχε εμφανιστεί από το πουθενά στο επίκεντρο ενός κοίλου δίσκου, σε μια απομονωμένη αίθουσα ασφαλείας του τρίτου υπόγειου καταστρώματος ερευνών, επιτρέποντας στα ηλεκτρόνια των γειτονικών ατομικών σωματιδίων να ξαναρχίσουν έκπληκτα τις τρελές, αιώνια ελλειπτικές τροχιές τους γύρω από τους εξίσου έκπληκτους πυρήνες.

198

Οροσειρά Χόνκελε. Βόρεια Σουηδία. 12-5-138 μ.Μ., 09.16 τοπική ώρα

ΤΟΥΣ ΕΊΔΕ ΠΟΥ ΠΛΗΣΊΑΖΑΝ.

Φορούσαν μακριές σκουρόχρωμες καμπαρντίνες με γούνινη εσωτερική επένδυση για το κρύο. Αν και η απόσταση ήταν μεγάλη και η πρωινή ομίχλη δεν είχε διαλυθεί ακόμα, το παρατηρητήριό του είχε το προνόμιο να βρίσκεται στον υπερυψωμένο βράχο που δέσποζε στο πυκνό δάσος το οποίο ξετυλιγόταν στα πόδια του και έτσι είχε ορατότητα αρκετών χιλιομέτρων.

Ήταν τρεις. Οπλισμένοι με μακρύκαννα όπλα και ανιχνευτές χειρός. Γι' αυτό ήταν σίγουρος. Και έρχονταν γι' αυτόν. Και γι' αυτό ήταν σίγουρος.

Ένα παγωμένο χέρι έσφιξε την καρδιά του. Το αίμα άρχισε να κυλάει πιο γρήγορα στις φλέβες του. Είκοσι

199


πέντε χρόνια κρυμμένος και κυνηγημένος σαν αγρίμι μέσα στις αιώνιες φυλλωσιές και ομίχλες του υποπολικού δάσους, ενός δάσους που το είχε μάθει πια σπιθαμή προς σπιθαμή, πίστευε πως τον είχαν ξεχάσει. Όμως να που είχε γελαστεί. Το μακρύ χέρι του Μεσσία τον είχε φτάσει.

Υπολόγισε την απόσταση που τον χώριζε από τους διώκτες του. Δυο χιλιόμετρα, ίσως δυο και κάτι. Το ξέφωτο όπου τους είχε εντοπίσει όμως τελείωνε. Σε λίγο οι τρεις άντρες θα έμπαιναν στο δάσος και τότε θα έχανε κάθε οπτική επαφή μαζί τους.

Άκουσε ένα ξαφνικό βουητό που αυξανόταν σε ένταση από στιγμή σε στιγμή. Δεν ήταν θόρυβος του δάσους. Ένας επαναλαμβανόμενος βόμβος, που απλωνόταν στη γύρω περιοχή σε χαμηλές συχνότητες.

Έστρεψε το πρόσωπό του στον ουρανό, προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε. Και τότε εντόπισε την πηγή της ενόχλησης. Ψηλά, ακριβώς πάνω από το κεφάλι του, πετούσε κάνοντας κύκλους ένα αεριωθούμενο όχημα. Μπορούσε να ξεχωρίσει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, λόγω του χαμηλού ύψους του οχήματος, τα σήματα της μεσσιανικής αστυνομίας στην κοιλιά του αεριωθούμενου.

Πανικοβλήθηκε. Γλίστρησε, σχεδόν παραπάτησε, στα ριζά του βράχου

και έτρεξε να καλυφθεί στις πρώτες συστάδες δέντρων

200


που έβλεπε μπροστά του. Τα πόδια του βυθίστηκαν στο μαλακό χιόνι μέχρι τους αστραγάλους του. Του φάνηκε ότι το κρύο θα διαπερνούσε τις δερμάτινες μπότες του, τις καμωμένες από δέρμα ταράνδου που ο ίδιος είχε γδάρει και ράψει τον προηγούμενο χειμώνα.

Το αεριωθούμενο της αστυνομίας τον ακολουθούσε εύκολα. Το έβλεπε να ξεχωρίζει πάνω από τα φυλλώματα και σε ύφος όχι μεγαλύτερο από είκοσι μέτρα από το έδαφος. Σχεδόν ακουμπούσε τις κορυφές των δέντρων καθώς τον καταδίωκε.

Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά προς τα πού;... Πού πήγαινε;

Έκανε στροφή και ξεχύθηκε σαν αγρίμι οδηγημένο από το ένστικτο προς τη σπηλιά του.

Ήξερε πως ό,τι κι αν έκανε θα τον έβρισκαν. Ακόμα και αν έχαναν την οπτική επαφή μαζί του, τα ηλεκτρονικά όργανα του ιπτάμενου περιπολικού, που είχαν εντοπίσει το στίγμα του και το είχαν ήδη κλειδώσει στα μόνιτορ, δε θα τον άφηναν να ξεφύγει.

Ίσως όμως να μη χρειαζόταν καν ηλεκτρονική ανίχνευση του. Συνειδητοποίησε απελπισμένος τα ίχνη που άφηναν τα πόδια του στο φρέσκο χιόνι που είχε στρώσει στο δάσος η χτεσινή νύχτα.

Σε μερικά μέτρα μπροστά του είδε τη σπηλιά που τον

201


φιλοξενούσε τον τελευταίο χρόνο. Το αεριωθούμενο ήταν πάντα πάνω από το κεφάλι του. Θα μπορούσε να τον είχε ήδη σαρώσει με τα πολυβόλα του. Γιατί δεν το έκανε;

Δεν προλάβαινε να το σκεφτεί περισσότερο. Δρούσε από καθαρό ένστικτο τώρα πια. Όρμησε στη σπηλιά.

Μόλις μπήκε μέσα, το σκοτάδι τον τύλιξε. Δε χρειαζόταν ν' ανάψει κάποιον από τους δαυλούς που είχε φτιάξει από ξύλο και το λίπος των θηραμάτων του. Γνώριζε το κάθε εκατοστό της σπηλιάς με κλειστά μάτια. Πήρε το όπλο του και το όπλισε. Του είχαν μείνει έξι σφαίρες. Έξι γεύματα, δηλαδή, με τα οποία θα περνούσε τον επόμενο μήνα. Όμως τώρα τα δεδομένα είχαν αλλάξει.

Τράβηξε τον κορμό της βαλανιδιάς που δέσποζε στη σπηλιά προς την είσοδο και οχυρώθηκε από πίσω του. Η δύσκολη ανάσα του έβγαινε σε κρυστάλλινους μικροσκοπικούς υδρατμούς στον παγωμένο αέρα και το στήθος του ανεβοκατέβαινε βαριά και ακανόνιστα.

Ο κορμός ήταν παχύς και κομμένος από τον ίδιο σε μήκος δύο μέτρων. Πρώτα είχε σκαλίσει το εσωτερικό του, ώστε να τον κάνει κοίλο και κατάλληλο να φιλοξενήσει το ξαπλωμένο σώμα ενός ανθρώπου, και μετά είχε στρώσει στην κοιλότητα του δέρματα ζώων, για να σπάζουν το πολικό κρύο, μετατρέποντάς το έτσι σε κρεβάτι. Τώρα όμως η χρησιμότητά του άλλαζε. Αν έβγαινε ζωντα-

202


νός από αυτή την καταδίωξη, θα μπορούσε να φτιάξει καινούριο κρεβάτι.

Κράτησε την αναπνοή του και αφουγκράστηκε. Δεν άκουγε τίποτα. Ακόμα και οι τουρμπίνες του αστυνομικού οχήματος είχαν πάψει ν' ακούγονται. Ήξερε όμως πως οι διώκτες του ήταν κάπου εκεί έξω.

Η σπηλιά πίσω του δεν του πρόσφερε και πολλές δυνατότητες άμυνας. Ήταν μόλις δεκαπέντε τετραγωνικά μέ-τρα. Στην τελευταία μετακόμιση του δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κάποια μεγαλύτερη. Ήταν πράγματι η μικρότερη απ' όσες σπηλιές είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν για καταφύγιο. Αλλά, σε αντίθεση με τις περισσότερες από τις προηγούμενες, αυτή είχε ένα πλατύ ξέφωτο μπροστά της που του επέτρεπε να βλέπει τον οποιοδήποτε παρείσακτο.

Έσφιξε αποφασιστικά το όπλο στα χέρια του. Ήταν μια επαναληπτική καραμπίνα παλαιάς τεχνολογίας, που είχε ανταλλάξει πριν από δυόμισι χρόνια μ' έναν κυνηγό. Του είχε δώσει δέρματα ζώων, που μέχρι τότε έπιανε στήνοντας παγίδες, και ο κυνηγός τού είχε δώσει την καραμπίνα του και όσες σφαίρες είχε μαζί του. Οι σφαίρες είχαν αποδειχτεί αρκετές. Ο κυνηγός ήταν και ο τελευταίος άνθρωπος που είχε δει ο τελευταίος άνθρωπος με τον οποίο είχε μιλήσει. Χαμογέλασε καθώς το σκέφτηκε. Δυόμισι χρόνια σιωπής.

203


Με την άκρη του ματιού του είδε κάποια αδιόρατη κίνηση στα δεξιά του. Γύρισε το όπλο και πυροβόλησε.

Ο αστυνομικός έπεσε στα γόνατα και ύστερα μπρούμυτα στο χιόνι και σύρθηκε πίσω από έναν πεσμένο κορμό δέντρου.

Κοίταξε το χιόνι στο σημείο εκείνο για ίχνη αίματος. Δεν υπήρχαν. Πρέπει να είχε αστοχήσει. Πέντε σφαίρες, λοιπόν. Και τι δε θα έδινε για ένα όπλο λέιζερ.

Τώρα μπορούσε να διακρίνει τρεις ανθρώπινες φιγούρες που πλησίαζαν με προφυλάξεις.

Είκοσι πέντε χρόνια φυγάδας, πίστευε πως πια είχαν κουραστεί να τον αναζητούν. Είχε γελαστεί.

Ένας από τους διώκτες του ανασηκώθηκε και ύψωσε το χέρι του σε πορεία τόξου προς τα πίσω. Κάτι κρατούσε.

Πυροβόλησε ξανά. Η σφαίρα του σφύριξε κοντά στον αστυνομικό, αλλά χάθηκε στο δάσος. Την ίδια στιγμή κάτι έσκασε στο πέτρινο έδαφος της σπηλιάς. Ο διώκτης του είχε πετάξει αυτό που κρατούσε.

Πυκνοί καπνοί κάλυψαν το χώρο. Ένιωσε να πνίγεται. Δάκρυα ανέβλυζαν από τα μάτια του. Άρχισε να βήχει. Άφησε την καραμπίνα του και έτριψε τα πονεμένα του μάτια. Η όρασή του θόλωσε. Ζαλιζόταν. Δύο ζευγάρια χέρια τον τράβηξαν βίαια έξω και τον ξάπλωσαν ανάσκελα στο χιόνι. Ήταν οι τρεις που είχε δει λίγο νωρίτερα.

204


Ένας απ' αυτούς έβγαλε το γούνινο καπέλο του με τα διακριτικά της μεσσιανικής αστυνομίας και έσκυψε από πάνω του, είκοσι πόντους από το πρόσωπο του.

Τον παρατηρούσε προσεκτικά. Ύστερα έβγαλε μια φωτογραφία από την τσέπη του και

συνέκρινε τη φθαρμένη φωτογραφία με τη φυσιογνωμία του αδύνατου, γενειοφόρου, ηλικιωμένου άντρα που ήταν ξαπλωμένος μπροστά του.

-Αυτός είναι; ρώτησε ένας από τους συντρόφους του. -Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Είναι πιο γέρος τώρα,

πιο αδύνατος και με πυκνό, άγριο μούσι, αλλά τα μάτια, τα ζυγωματικά και το μέτωπο είναι ίδια. Αυτός είναι.

Οι τρεις άντρες μιλούσαν αγγλικά και όχι σουηδικά, ένδειξη πως δεν ανήκαν στην τοπική αστυνομία. Ποιοι ήταν; Από πού έρχονταν; Ποιοι είχαν διατάξει την έρευνα για τη σύλληψή του ύστερα από τόσα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων δεν τους ενοχλούσε και δεν τον ενοχλούσαν;

Το περιπολικό προσγειώθηκε λίγα μέτρα πιο πέρα από εκεί όπου βρίσκονταν, ξεσηκώνοντας μια μικρή χιονοθύελλα, καθώς η πίεση των τουρμπίνων του σκόρπισε με δύναμη το χιόνι από τα φυλλώματα των γύρω δέντρων.

Οι δύο από τους τρεις άντρες τον έπιασαν από τα χέρια

205


και τα πόδια και με ευκολία τον μετέφεραν στην ανοιχτή πόρτα του αεριωθουμένου.

Ο τρίτος, που φαινόταν να είναι ο επικεφαλής τους, έκανε νόημα στον πιλότο ν' απογειωθεί.

Καθώς το όχημα της αστυνομίας σηκώθηκε ανάλαφρα πάνω από το δάσος που είχε αποτελέσει το καταφύγιο του φυγόδικου για τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, ο αρχηγός του καταδιωκτικού αποσπάσματος μίλησε στον επι-κοινωνητη.

—Πολικός Λύκος προς κέντρο επιχειρήσεων. Επιχείρηση ολοκληρώθηκε.

Έριξε μια ματιά στο στοιβαγμένο στο πίσω κάθισμα άντρα.

—Ο Ούλαφ Κάρλσον συνελήφθη, συμπλήρωσε στον επικοινωνητή. Επαναλαμβάνω. Ο Ούλαφ Κάρλσον συνελήφθη.

206


Ο ΚΕΝΕΤ ΚΑΡΛΣΟΝ πέρασε το κατώφλι της αίθουσας συνεδριάσεων του Μεσσιανικού Συμβουλίου και προχώρησε προς την καρέκλα που είχαν ετοιμάσει γι' αυτόν. Ήταν ανάμεσα στην πολυθρόνα του προέδρου και αυτή του μέγιστου ραβίνου, οι οποίοι βρίσκονταν ήδη στις θέσεις τους, όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου.

Στην ατμόσφαιρα υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση αναμονής. Όταν μπήκε ο Σουηδός, οι ψίθυροι καταλάγιασαν, Τον ακολουθούσε, σε διακριτική απόσταση, ο μόνιμος συνοδός του, ο υπολοχαγός Ντέιβιντ Κλάιν.

Το λόγο πήρε πρώτα ο πρόεδρος.

207


—Λοιπόν, αδελφέ μου, οι σύμβουλοι μου μ' ενημέρω-σαν πως έχεις τις πληροφορίες που σου ζητήσαμε. Είναι αλήθεια;

Ο Κάρλσον έγνεψε καταφατικά. -Εξοχότατε, ο χρόνος που μου είχατε δώσει ήταν ελά

χιστος. Τις τελευταίες ημέρες έχω κοιμηθεί μόλις τρεις ώρες. Και ο όγκος των πληροφοριών ήταν τεράστιος και πολλές φορές μη επεξεργάσιμος ή έστω μη αξιοποιήσιμος, Παρ' όλα αυτά, ναι, οι πληροφορίες σας είναι σωστές. Έχω τις πρώτες ενδείξεις.

Έβαλε το φάκελο που κρατούσε πάνω στη γυαλιστερή επιφάνεια του μεγάλου γραφείου. Μετά έβγαλε από μέσα μια σειρά έγγραφα και φωτογραφίες και τις ταξινόμησε μπροστά του.

—Το ηρωικό κείμενο Μπουντχασβαμίν Μπριχάτ Κάθα Σλοκασανιγκρά, είπε, διανέμοντας παράλληλα στους συμβούλους το εκτυπωμένο κείμενο ενός υπολογιστή. Αρχαίο κείμενο του Νεπάλ, τόσο αρχαίο, που είναι γραμμένο στα σανσκριτικά. Είναι μια ιστορία για θεϊκά πλάσματα που έρχονταν από τους ουρανούς για να πολεμήσουν και να ερωτευτούν στα Ιμαλάια. Τα πλάσματα αυτά χρησιμοποιούσαν ιπτάμενα οχήματα «που έλαμπαν σαν το μαργαριτάρι στον ουρανό», κατασκευάζονταν μ' εκπληκτική ευκολία, αλλά το μυστικό της κατασκευής τους το γνώρι-

208


ζαν μόνο λίγοι μυημένοι που το κρατούσαν κρυφό από τις μεγάλες μάζες. Ρίξτε μια ματιά στη σελίδα τρία του κειμέ-νου που σας έχω μοιράσει. Προσέξτε τη φράση της δεύτερης παραγράφου. Είναι απευθείας μετάφραση από τα σανσκριτικά, που φερόταν ως η πρωτογενής γλώσσα των Ινδοευρωπαίων πριν από τη διασπορά τους. Σας το διαβάζω: «Όσο για τις πτητικές μηχανές, οι Γιαβάνες τις γνωρίζουν». Σας ενημερώνω ότι σύμφωνα με την αρχαία γλώσσα του Νεπάλ Γιαβάνες σημαίνει Έλληνες.

Σταμάτησε για να δει τι εντύπωση είχαν κάνει τα λόγια του. Δε φαινόταν να είχαν αντιληφθεί πλήρως τη σημασία των αποκαλύψεων που τους είχε κάνει. Τους μοίρασε ένα νέο κείμενο.

—Το πανάρχαιο ινδικό κείμενο Χάρσα Κάτιτα. Κοιτάξτε την τελευταία παράγραφο της δεύτερης σελίδας. Διαβάζω επί λέξει για τη διευκόλυνση σας. «...ο Κακαβάρ-μα, περίεργος για τα θαύματα, μεταφέρθηκε μακριά, κανένας δεν ξέρει πού, πάνω σ' ένα τεχνητό ιπτάμενο όχημα, κατασκευασμένο από ένα Γιαβάνα καταδικασμένο σε θάνατο με αντάλλαγμα τη ζωή του...»

Έριξε μια λοξή ματιά στον Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ για να δει την αντίδραση του. Το ανέκφραστο πρόσωπό του δε φανέρωνε το παραμικρό. Όμως ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου πρόσεξε την κίνησή του.

209


—Μύθοι, αδελφέ μου, του είπε στρεφόμενος προς αυτόν, Μύθοι που χάνονται στο βάθος της προϊστορίας. Υπάρχει κάτι πιο χειροπιαστό;

Ο Σουηδός ξερόβηξε.

—Πολύ καλά, είπε. Παραβλέπω τα υπόλοιπα αρχαία κείμενα που έχω συγκεντρώσει και έρχομαι στους υστέρους προμεσσιανικους χρόνους. Διαβάζω από το Clypeus Anno ΙΙΙ, Μέρος Δεύτερο, του Ιταλού ιστορικού Αλμπέρ-το Φενόλιο, που αναφέρεται στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή, και πιο συγκεκριμένα στην πολιορκία της φοινικικής πόλης της Τύρου από τους Έλληνες στρατιώτες του Αλεξάνδρου, το 332 προ Χριστού: «Το φρούριο δε θα παραδιδόταν. Τα τείχη ήταν δεκαεφτά μέτρα ψηλά και τόσο γερά, ώστε καμιά πολιορκητική μηχανή δεν μπορούσε να τα βλάψει. Οι κάτοικοι της Τύρου διέθεταν τους μεγαλύτερους τεχνικούς και κα-τασκευαστές πολεμικών μηχανών της εποχής. Ξαφνικά, κάποια μέρα, παρουσιάστηκαν πάνω από το μακεδονικό στρατόπεδο αυτές οι ιπτάμενες ασπίδες, όπως είχαν ονομαστεί, πετώντας σε τριγωνικό σχηματισμό. Επικεφαλής ήταν μια υπερβολικά μεγάλη ασπίδα και ακολουθούσαν οι άλλες που ήταν σχεδόν οι μισές στο μέγεθος. Οι τρεις ιπτάμενες ασπίδες έκαναν αργά γύρους πάνω από την Τύρο, ενώ χιλιάδες πολεμιστές και από τα δύο στρατόπε-

210


δα τις παρακολουθούσαν κατάπληκτοι. Ξαφνικά από τη μεγάλη ασπίδα μια φωτεινή ακτίνα χτύπησε τους τοίχους που κυρτώθηκαν. Ακολούθησαν και άλλες ακτίνες και τα τείχη και οι πύργοι διαλύθηκαν λες και ήταν φτιαγμένοι από λάσπη, αφήνοντας το δρόμο ανοιχτό για τους πολιορκητές, που όρμησαν στην πόλη. Οι ιπτάμενες ασπίδες πετούσαν πάνω από την πόλη μέχρι που κυριεύτηκε ολόκληρη και μετά εξαφανίστηκαν αθόρυβα λες και διαλύθηκαν στον ουρανό». Το εκπληκτικό αυτό περιστατικό επιβεβαιώνεται και από δεύτερο ιστορικό, τον Γιόχαν Γκου-στάφ Ντρόιζεν στο έργο του Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Κένετ Κάρλσον σταμάτησε για να πιει μια γουλιά νερό από το ποτήρι που υπήρχε μπροστά του. Οι ώμοι του είχαν γείρει από την κούραση. Τα μάτια του ήταν κόκκινα από την αϋπνία και τον έτσουζαν,

—Ας έρθουμε όμως ακόμα πιο κοντά, συνέχισε. Στις 4 Ιουλίου του 1947 μετά Χριστόν, στο Ρόζγουελ της πολιτείας του Νέου Μεξικού των ΗΠΑ συνετρίβη ένας ιπτάμενος δίσκος. Βρέθηκαν πέντε πτώματα εξωγήινων. Τα δύο απ' αυτά πιστεύεται ότι ανήκαν σε πιλότους, γιατί είχαν διακριτικά στη στολή τους.

Έδωσε στους συμβούλους μια σειρά φωτογραφιών. -Προσέξτε τα σήματα στην πλάτη των πτωμάτων. Εί-

211


ναι το ελληνικό κεφαλαίο γράμμα Η με κυρτές τις άκρες και προεκτεινόμενη πέρα από τις κάθετες γραμμές την οριζόντια γραμμή του. Είναι ο συμβολισμός των Ελλήνων για τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Προσέξτε επίσης και τα σύμβολα στο εσωτερικό του εξωγήινου διαστημόπλοιου, όπως φαίνονται πολύ καλά στη φωτογραφία υπ' αριθμόν τέσσερα που σας έδωσα. Τα σύμβολα αυτά αποκωδικοποιήθηκαν, κύριοι. Από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. ξέρετε τι είναι; Γραμμική γραφή Α. Η πρώτη ελληνική γραφή που έχει καταγραφεί στην επίσημη ιστορία.

Φωνές συνόδευσαν την ηχώ των τελευταίων λόγων του. Οι σύμβουλοι άρχισαν να συζητούν σε έντονο ύφος μεταξύ τους. Κάποιος απ' αυτούς απευθύνθηκε στον πρόεδρο.

—Είναι αλήθεια αυτά, εξοχότατε; Είναι δυνατό ένας πλανημένος σατανιστής να γνωρίζει συγκλονιστικά στοιχεία που η πλειοψηφία του Συμβουλίου δεν έχει καν υπόψη της; Είχαμε επαφές με εξωγήινους στο παρελθόν; Απαιτούμε μια απάντηση. Τώρα.

—Ναι, ναι, τώρα! είπαν και άλλοι. Η κατάσταση ξέφευγε από τον έλεγχο. Ο Ντέιβιντ

Γκόλντμπεργκ χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι. —Ησυχία, φώναξε με τη βροντερή φωνή του.

212


Ο θόρυβος κόπασε στη στιγμή. Τους κοίταξε επιτιμητικά. —Γνωρίζω όσα γνωρίζετε κι εσείς. Κανείς δεν απέκρυ

ψε ποτέ τίποτα από κανέναν. Στο μεγάλο πόλεμο κατά του Σατανά, γνωρίζετε όλοι ότι πολλά αρχεία καταστράφηκαν και πολλές γνώσεις χάθηκαν για πάντα. Το νέο καθεστώς του Θεού, που ακολούθησε την περιφανή νίκη μας, έδωσε νέες προτεραιότητες και νέες κατευθύνσεις έρευνας, με αποτέλεσμα πολλά στοιχεία των προμεσσιανικών κρατών και υπηρεσιών να θαφτούν στη λήθη και στη σκόνη της Ιστορίας, Αγνοούσα και εγώ μέχρι αυτή τη στιγμή όλα αυτά τα στοιχεία, εφόσον βεβαίως είναι αληθή. Για ένα πράγμα όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω: από τη στιγμή που ο πεφωτισμένος Μεσσίας μας ανέλαβε την οικοδόμηση της Αυτοκρατορίας του Πανάγαθου Γιαχβέ, δεν είχαμε καμιά επαφή με κανένα νοήμονα εξωγήινο πολιτισμό, με εξαίρεση τα μη νοήμονα όντα του Κανόπους 3.

Κοίταξε τον Κάρλσον. —Ελπίζω τα στοιχεία σου να είναι αληθή, αλλιώς η

οργή μου θα είναι τρομερή. —Είναι αληθή, εξοχότατε. Και πλήρως επαληθεύσιμα. Ο Σουηδός του έδωσε μια σειρά δισκέτες. —Εδώ είναι όλα. Καθώς και ο κώδικας αποκρυπτογρά

φησής τους.

213


Η σιωπή ξαναγύρισε στη μεγάλη αίθουσα. Ο πρόεδρος έδειχνε ικανοποιημένος από την εξέλιξη των γεγονότων.

—Πολύ καλά, είπε. Μπορείς να συνεχίσεις. Ο Κένετ Κάρλσον συγκατένευσε. —Στις 11 Οκτωβρίου του 1989 μετά Χριστόν, το επί

σημο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ΤΑΣ μεταδίδει την είδηση πως ένα εξωγήινο σκάφος προσγειώθηκε στην πόλη Βορόνεζ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Την επόμενη ημέρα, η σοβιετική εφημερίδα Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα, στο φύλλο της 12ης Οκτωβρίου 1989, δημοσιεύει ολόκληρη την ιστορία. Στο πάρκο του Βορόνεζ, προσγειώνεται ένας ιπτάμενος δίσκος, πολύ κοντά στα παιδιά που παίζουν και σε μια στάση λεωφορείου, γεμάτη εργάτες που ετοιμάζονται να πάνε στις δουλειές τους. Από το εξωγήινο διαστημόπλοιο, εξέρχονται ένας εξωγήινος ύψους τεσσάρων μέτρων, με κύριο χαρακτηριστικό του τα τρία μάτια, και ένα ανθρωποειδές ρομπότ. Ένα έκπληκτο δεκαεξάχρονο αγόρι βάζει τα κλάματα από το φόβο του και τότε το ανθρωποειδές, με μάτια που λάμπουν από ένα έντονο εσωτερικό φως, στρέφει το πρόσωπό του προς το αγόρι κι εκείνο σωπαίνει για λίγο. Οι υπόλοιποι μάρτυρες, όμως, που βρίσκονται κοντά αρχίζουν να ουρλιάζουν έντρομοι. Τότε τα εξωγήινα όντα εξαφανίζονται, αλλά εμφανίζονται και πάλι λίγα λεπτά μετά. Το ανθρωποειδές αυτή τη φορά

214


κρατάει ένα σωλήνα πενήντα εκατοστών, τον οποίο στρέφει προς το αγόρι που εξακολουθούσε να κλαίει. Την ίδια ακριβώς στιγμή το αγόρι εξαφανίζεται. Το συγκεντρωμένο πλήθος διαλύεται πανικόβλητο. Τότε το εξωγήινο πλήρωμα ξαναμπαίνει στον ιπτάμενο δίσκο και απογειώνεται στο συννεφιασμένο ουρανό. Τη στιγμή της απογείωσης, το εξαφανισμένο αγόρι εμφανίζεται ξανά από το πουθενά χωρίς να είναι σε θέση να δώσει κάποια εξήγηση για το που είχε πάει.

Ο Σουηδός σταμάτησε για να πιει μια νέα γουλιά νερό. —Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου προκαλώντας

ποικίλες αντιδράσεις. Όλες οι εφημερίδες του πλανήτη κάλυψαν το θέμα στην πρώτη σελίδα τους. Τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα της προμεσσιανικής εποχής, όπως το CNN και το BBC έστειλαν ομάδες τεχνικών και δημοσιογράφων στο Βορόνεζ, Οι τηλεοράσεις όλου του κόσμου έδειχναν ερευνητές να ελέγχουν με μετρητές Γκάι-γκερ για ραδιενέργεια τον καμένο κύκλο στο έδαφος του πάρκου του Βορόνεζ.

Ο Κάρλσον έβγαλε από το χαρτοφύλακά του μια δισκέτα και την έδωσε στον πρόεδρο του Μεσσιανικού Συμβουλίου.

—Εδώ υπάρχουν μαγνητοσκοπημένες όλες οι σχετικές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές της εποχής για το συγκεκριμέ-

215


νο συμβάν του Βορόνεζ καθώς και τα σχετικά αποσπάσματα των εφημερίδων.

Έβγαλε και ένα δισέλιδο έγγραφο σε πολλά αντίγραφα που τα μοίρασε στους συμβούλους.

—Το έγγραφο αυτό είναι η επίσημη ανάλυση των ιχνοστοιχείων που βρέθηκαν στο σημείο προσγείωσης του εξωγήινου σκάφους. Την ανάλυση ενήργησε ύστερα από κυβερνητική εντολή το Σοβιετικό Μεταλλευτικό Ινστιτούτο. Διαβάστε, παρακαλώ, την τελευταία γραμμή της αναφοράς του προς την κυβέρνηση: «Ίχνη μεταλλευμάτων: άγνωστα. Προέλευση: άγνωστη. Πιθανολόγηση: μη γήινη προέλευση. Εμπιστευτικό. Διαβάθμιση: άκρως απόρρητο». Φυσικά, επισήμως η υπόθεση διαψεύστηκε μια εβδομάδα αργότερα ως φάρσα κάποιων παιδιών, Ανεπίσημα όμως υπάρχει κι αυτό.

Έβγαλε μια φωτογραφία και την κράτησε ψηλά, με την εμφανισμένη όψη της στραμμένη προς τους συμβούλους.

—Αυτή είναι η μοναδική φωτογραφία που διέρρευσε στον Τύπο της εποχής. Την τράβηξε ένας αυτόπτης μάρτυς από τους πολίτες που περίμεναν στη στάση του πάρκου του Βορόνεζ το λεωφορείο τους. Δείχνει τον ιπτάμενο δίσκο καθώς απογειώνεται. Προσέξτε στην κοιλιά του εξωγήινου διαστημόπλοιου το σήμα που φαίνεται ευκρι-

216


νέστατα. Το ίδιο σύμβολο που προανέφερα. Το σύμβολο των αρχαίων Ελλήνων για το γαλαξία της Ανδρομέδας.

Έγειρε στην πλάτη του καθίσματος του, ενώ γύρω του άρχισαν να μιλούν όλοι μαζί κάνοντας φοθερό θόρυβο. Ο πρόεδρος Γκόλντμπεργκ αναγκάστηκε να επέμβει ξανά.

Ησυχία, φώναξε με τη στεντόρεια φωνή του. Μα, επιτέλους, κάνετε σαν μωρά παιδιά. Αφήστε τον πλανημένο αδελφό μας να ολοκληρώσει. Είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε τα στοιχεία του χωρίς θορύβους, αλαλαγμούς και επιφωνήματα.

Όταν ο θόρυβος καταλάγιασε, έγνεψε στον Κάρλσον να συνεχίσει.

—Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1991 μετά Χριστόν και γύρω στις δέκα το βράδυ τοπική ώρα, πάνω από τον ουρανό της επαρχίας Φθιώτιδας στην προμεσσιανική Ελλάδα, εμφανίστηκαν φωτεινά άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα, να πετάνε σε χαμηλό ύψος, αθόρυβα, με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, σε σχηματισμό φωτεινού κυπαρισσιού προς την πλευρά της πανσελήνου, και μετά να επιστρέφουν σε διαρκή παλινδρομική κίνηση. Το ένα από τα άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα κάποια στιγμή άρχισε να πέφτει φλεγόμενο βγάζοντας παράλληλα δυνατούς κρότους. Τελικά συντρίφθηκε στο έδαφος, λίγα μόλις μέτρα μακριά από τα τελευταία σπίτια του χωριού Μεγαλοπλάτανος. Οι

217


κάτοικοι που έτρεξαν απορημένοι διαπίστωσαν ότι και τα υπόλοιπα ΑΤΙΑ είχαν προσγειωθεί γύρω του. Έδιναν την εντύπωση οχημάτων βαρέως τύπου, με πολλά και μεγάλα φώτα μέσα τους να φαίνονται από τα πολυάριθμα τζάμια τους. Από τις δέκα το βράδυ μέχρι τις τρεις το πρωί, το αντικείμενο καιγόταν βγάζοντας μαύρους καπνούς. Όλο αυτό το διάστημα κανένας από τους χωρικούς δεν πλησίασε από φόβο. Κι αυτό γιατί μέσα στα δυνατά φώτα διακρίνονταν άνθρωποι που έριχναν υγρό πυρόσβεσης που μετέτρεπε τους καπνούς σε ροζ. Στις τρεις το πρωί, το αντικείμενο που είχε συντριβεί είτε επισκευάστηκε είτε κάηκε εντελώς, με αποτέλεσμα όλα τα άγνωστα ιπτάμενα σκάφη ν' απογειωθούν ξανά. Το επόμενο πρωινό οι κάτοικοι των γύρω χωριών, που είχαν παρακολουθήσει το θέαμα από απόσταση, πήγαν στο σημείο της πτώσης και βρήκαν συντρίμμια του άγνωστου αντικειμένου σε μια έκταση διακοσίων τετραγωνικών μέτρων καμένης γης. Το σημαντικότερο εύρημα ήταν μια μεταλλική στεφάνη, διαμέτρου δέκα εκατοστών, που το εσωτερικό της είχε μονωτικό υλικό σαν σφουγγάρι που περνούσε μια πλεξίδα καλώδια. Υπήρχε μια τρύπα στο κέντρο και πάνω στη στεφάνη υπήρχαν τρεις βίδες δεκαπέντε περίπου εκατοστών η καθεμιά, με κοχλίες στο πάνω μέρος τους, που ήταν λιωμένες. Επίσης, βρέθηκαν σαράντα περίπου ακρο-

218


δέκτες καλωδίων, Στη στεφάνη ήταν σκαλισμένο το γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου Φ. Τα ευρήματα παραδόθηκαν στο Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας της Ελληνικής Αεροπορίας, το οποίο εξέδωσε έπειτα από μερικές ημέρες το πόρισμα του. Συμφωνα με αυτό, ήταν «εξαρτήματα παλαιάς τεχνολογίας, μάλλον δορυφορικού μηχανισμού ρωσικής προέλευσης». Προφανώς οι ειδικοί κατέληξαν σ' αυτό το συμπέρασμα, επειδή το γράμμα Φ υπάρχει μόνο στο ελληνικό και κυριλλικό αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι σλαβικές φυλές. Και η μόνη σλαβική φυλή της εποχής με διαστημική τεχνολογία φαινόταν να ήταν η ρωσική. Όπως καταλαβαίνετε, το πόρισμα οδηγήθηκε μόνο του σε αυθαίρετο συμπέρασμα,

—Τι εννοείς, πλανημένε αδελφέ μου; —Εννοώ ότι το πόρισμα αγνόησε τα διαδραματιζόμενα

για πέντε ώρες στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής. Δορυφόρος που συνοδεύεται από άλλους επανδρωμένους δορυφόρους, οι οποίοι προσγειώνονται προσπαθώντας να σβήσουν τη φωτιά; Πού ξανακούστηκε;

Ο Κάρλσον έβγαλε μια σειρά από έγγραφα και τα μοίρασε στους συμβούλους.

—Οι μαρτυρικές καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων που συμπίπτουν όλες στην περιγραφή του συμβάντος, όπως το προανέφερα. Αγνοήθηκαν όλες επιδεικτικά από

219


το πόρισμα. Δεύτερον: ένας δορυφόρος που έφυγε από την τροχιά του προς τη Γη, πέφτει σαν βροχή διαττόντων και δεν πετάει οριζόντια χαμηλά στην ατμόσφαιρα.

—Μήπως παραβλέπεις κάτι, αδελφέ μου; τον διέκοψε ένας σύμβουλος από την απέναντι αριστερή πλευρά.

Ο Σουηδός γύρισε και τον κοίταξε, —Παραβλέπεις ότι την ίδια εποχή, πολύ κοντά στην

περιοχή που έλαβε χώρα το συμβάν που προανέφερες, διαδραματίζονταν τα γεγονότα του πολέμου του Περσικού Κόλπου. Μήπως, λοιπόν, τα άγνωστα σκάφη ήταν αμερικάνικα ή έστω νατοϊκά αεροπλάνα που είχαν προορισμό το πεδίο των στρατηγικών επιχειρήσεων στον Κόλπο και από βλάβη κάποιου απ' αυτά βρέθηκαν στο ελληνικό έδαφος;

—Θα μπορούσε να ήταν μια πιθανή εξήγηση αν δεν υπήρχε το γράμμα Φ. Αν ήταν αμερικανικά ιπτάμενα σκάφη, γιατί να χρησιμοποιήσουν το γράμμα Φ; Για παραπλάνηση του εχθρού; Μα ποιος ήταν ο εχθρός; Το Ιράκ. Η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση είχε δηλώσει ουδετερότητα, αν δεν είχε συνταχθεί ουσιαστικά με τις δυνάμεις του NATO. Γιατί να ξεγελάσουν τον Σαντάμ Χουσεΐν ότι δήθεν τον βομβαρδίζουν Σοβιετικοί; Δε βρίσκω καμιά λογική εξήγηση.

—Υπαινίσσεστε, λοιπόν, ότι τα σκάφη ανήκαν στους Έλληνες;

220


Ακούστηκαν μερικά κοφτά γέλια. Ο Κένετ Κάρλσον αισθάνθηκε άσχημα. Πράγματι, η

απάντηση που προσπαθούσε να εκμαιεύσει η ερώτηση, απομονωμένη από το υπόλοιπο μέρος της συζήτησης, φαινόταν γελοία.

Ξερόβηξε. Τα μάγουλά του είχαν κοκκινίσει ελαφρά. —Έτσι όπως το θέτετε ακούγεται αστείο, κατόρθωσε

να πει τελικά. Όμως σίγουρα δεν εννοώ το ελληνικό κράτος της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αλλά μην αγνοείτε τις ενδείξεις. Ακόμα και στον ίδιο τον Πόλεμο του Κόλπου συνέβησαν ανεξήγητα γεγονότα που υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας άγνωστης, τεχνολογικά προηγμένης δύναμης. Το περίφημο «Σύνδρομο του Κόλπου», η ασθένεια που χτύπησε τους Αμερικανούς στρατιώτες που πήραν μέρος στις επιχειρήσεις κατά του Ιράκ. Η ασθένεια που σκότωσε χιλιάδες στρατιώτες, μήνες και χρόνια αργότερα, και άφησε πολύ περισσότερους με χρόνια προβλήματα να μπαινοβγαίνουν στ' αμερικανικά νοσοκομεία, δεν προήλθε εξακριβωμένα από κάποιο χημικό όπλο του Ιράκ. Αλλιώς το Ιράκ θα είχε ισοπεδωθεί και ο Σαντάμ Χουσεΐν θα είχε εκτελεστεί ως εγκληματίας πολέμου. Πιστεύω προσωπικά ότι δεν προήλθε ούτε από τη δοκιμή κάποιου μυστικού αμερικανικού όπλου. Απόδειξη ότι δέκα χρόνια μετά απεσταλμένοι του ΟΗΕ, επιτροπές εμπειρογνωμόνων

221


για τα χημικά όπλα και οι μυστικές υπηρεσίες των άλλοτε ΗΠΑ εξακολουθούσαν ν' αναζητούν απεγνωσμένα ίχνη του υποτιθέμενου χημικού αυτού όπλου χωρίς ποτέ να το κατορθώσουν. Τι ήταν, λοιπόν, αυτό που προκάλεσε το «Σύνδρομο του Κόλπου»; Μήπως έχουμε ορατές τις ενδείξεις μιας υπερδύναμης που είναι καλά κρυμμένη, αλλά παρακολουθεί τα γεγονότα και επεμβαίνει όπως αυτή νομίζει;

Ο Κάρλσον πήρε βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει. —Οι ενδείξεις που συνηγορούν στην ύπαρξη άγνωστης

τεχνολογίας και πτητικών ικανοτήτων στο μακρινό παρελθόν των αρχαίων Ελλήνων είναι συντριπτικές. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι, όπως απέδειξε ο Ιταλός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο Ενρίκο Ματίεβιτς, τα μεγαλιθικά μνημεία που προηγήθηκαν των Αζτέκων και των Ίνκας στη Νότια Αμερική ανήκουν σε Έλληνες. Ο αρχικός πολιτισμός της Νότιας Αμερικής ήταν ελληνικός. Στη μυθολογία των Ίνκας, των Μάγια, των Αζτέκων και των άλλων φυλών της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής κυρίαρχη θέση κατέχουν οι λευκοί γενειοφόροι θεοί που ήρθαν από την Ανατολή και μετέδωσαν τον πολιτισμό στους ιθαγενείς. Η ανάμνηση τους, έστω και ύστερα από χιλιετίες, ήταν τόσο έντονη, που οδήγησε τους ιθαγενείς να παραδοθούν σχεδόν αμαχητί στις ορδές του Πισάρο

222


και του Κορτές, αφού τους εξέλαβαν λανθασμένα ως τους λευκούς θεούς που είχαν επιστρέψει σύμφωνα με την υπόσχεση τους, μια υπόσχεση που είχαν δώσει πριν από χιλιάδες χρόνια και που ακόμα όμως έτρεφε τα όνειρα των ιθαγενών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τα λίθινα μνημεία στην πεδιάδα της Νάσκα του Περού διακρίνονται μόνο από τον ουρανό. Τι νόημα έχει η κατασκευή μνημείων που διακρίνονται μόνο από τον ουρανό, αν δεχτούμε την επίσημη άποψη ότι αυτοί που εκπολίτισαν τους Ινδιάνους της Νότιας Αμερικής δεν είχαν την ικανότητα να πετούν; Ενδεικτικά σας αναφέρω πάλι τα μεγαλιθικά αγάλματα στο νησί του Πάσχα, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Για χρόνια η επίσημη προμεσσιανική αρχαιολογία αρνούνταν να δεχτεί το αυταπόδεικτο και εξακολουθούσε ν' αναζητά τη λύση του μυστηρίου της κατασκευής και προέλευσης τους. Τα τεράστια αγάλματα που ήταν κυκλαδικής τεχνοτροπίας, στη γλώσσα των ιθαγενών που βέβαια δεν ήταν οι κατασκευαστές τους, ονομάζονταν «Μάτε κείτε ράνι», που είναι ακριβής ελληνική προφορά και σημαίνει «τα μάτια που κοιτούν τον ουρανό». Ποια ήταν αυτή η βασική ανάγκη των άγνωστων γλυπτών να κατασκευάσουν γιγάντια αγάλματα που κοιτούν τον ουρανό; Τι περίμεναν να έρθει από εκεί; Αλλά ηθελημένα αγνοούμε ακόμα και στοιχεία των κλασικών χρόνων, μό-

223


νο και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με την επίσημη άποψη του ιστορικού γίγνεσθαι που έχει επιβάλει η εκάστοτε εξουσία. Ο ίδιος ο Ηρόδοτος αναφέρει στην εξιστόρηση των μηδικών πολέμων πως, όταν μια περσική στρατιά πλησίασε τους Δελφούς, οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν φο-βισμένοι στο ιερό του Απόλλωνα. Τότε, από την κάρα του ιερού βγήκαν τρεις «χρυσοί πολεμιστές» που κατηφόρισαν την πλαγιά και εξόντωσαν μέχρις ενός το εχθρικό στράτευμα. Ο Ηρόδοτος και ο Αισχύλος αναφέρουν ότι κατά τη μάχη του Μαραθώνα ένας Αθηναίος οπλίτης, που φορούσε στολή μελισσουργού και κρατούσε ένα μακρύ κοντάρι που ξερνούσε φωτιά, σκότωνε από μεγάλη απόσταση τους βαρβάρους. Οι αρχαίοι ιστορικοί αναφέρουν πάλι για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και για το περίεργο σύννεφο που κάθισε πάνω από τον περσικό στόλο κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, συντελώντας στην καταστροφή του. Γιατί τα αγνοούμε όλα αυτά; Γιατί αγνοούμε τα Ελευσίνια Μυστήρια; Στα Ελευσίνια Μυστήρια, που μύησαν εκατομμύρια Έλληνες κατά τη διάρκεια εκατοντάδων χρόνων, όσοι έπαιρναν μέρος γίνονταν μέτοχοι ενός τρομερού μυστικού. Τόσο τρομερού, που τους συντάρασσε ολόκληρους, που άλλαζε την ψυχοσύνθεσή τους. Απόδειξη ότι είναι τα μοναδικά μυστήρια στην ιστορία του πολιτισμού που παρά το πλήθος των μυημένων ποτέ

224


δεν υπήρξε καμιά διαρροή των μυστικών τους. Ποιο ήταν αυτό το συγκλονιστικό μυστικό που κρυβόταν στην Ελευσίνα και έκανε τους αρχαίους κατοίκους της ελληνικής γης να χωρίζουν τον πλανήτη μόνο με βάση την παιδεία, την κατοχή, δηλαδή, της γνώσης και μόνο αυτής, σε Έλληνες και βαρβάρους;

Ξαφνικά σταμάτησε λαχανιασμένος. Κατάλαβε πως είχε γενικεύσει τόσο πολύ, που δεν είχε τίποτ' άλλο να πει.

Ο ίδιος σύμβουλος που είχε μιλήσει και πριν μίλησε πάλι.

—Πώς τα ξέρετε όλα αυτά; -Μα, σύμβουλε, γι' αυτές τις γνώσεις μου είναι που

εξελίχθηκα στον υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενο πλανημένο σατανιστή του καθεστώτος σας.

—Σύμφωνοι, πλανημένε αδελφέ μου. Όλοι εδώ μέσα, όμως, διαπιστώσαμε ότι χρησιμοποίησες απόρρητα στοιχεία για πτήσεις εξωγήινων διαστημοπλοίων στη Γη. Και μάλιστα έδωσες έμφαση σε ημερομηνίες και λεπτομέρειες. Πώς έχουν περιέλθει όλες αυτές οι γνώσεις στην κατοχή σου;

Ο Κάρλσον ανασήκωσε τους ώμους. —Μα νομίζω πως είναι κοινό μυστικό για όλους στο

τραπέζι αυτό η πρόσβαση που μου δόθηκε με εντολή του Μεσσιανικού Συμβουλίου στα απόρρητα αρχεία του

225

J


αμερικανικού Πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών των πρώην ΗΠΑ.

-Σωστά, αλλά είναι δυνατό η Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ να είχε στα χέρια της τόσα στοιχεία για επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς και να μην είχε καταλήξει ποτέ σε κάποιο συμπέρασμα;

-Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Αντίθετα, είχε καταλήξει σε συμπέρασμα και μάλιστα τα επιτελικά σχέδια των ΗΠΑ είχαν βασιστεί πάνω σ' αυτά.

Ο σύμβουλος φαινόταν έκπληκτος. Το ίδιο και οι υπόλοιποι.

-Πώς;

-Nαι το συμπέρασμα ήταν κωδικοποιημένο σε ένα σχέδιο συμπεριφοράς, προετοιμασίας και δράσης.

—Και ποιο ήταν αυτό; -Δυστυχώς, δεν μπορώ να το αποκαλύψω. -Τι; Τα μάτια του συμβούλου σκοτείνιασαν. —Ναι, δεν μπορώ να το αποκαλύψω γιατί δεν το γνω

ρίζω ούτε εγώ. Δυστυχώς για όλους μας το τελικό συμπέρασμα της προμεσσιανικης υπερδύναμης είναι κλειδωμένο σε κώδικα του Μεσσιανικού Συμβουλίου.

Οι σύμβουλοι πετάχτηκαν όρθιοι. Ακούγονταν φωνές

226


από παντού. Χειρονομούσαν και τα μάτια τους πετούσαν σπίθες.

Τελικά ο πρόεδρος κατάφερε να επιβάλει την τάξη. —Ξέρεις τι σημαίνει αυτό που μόλις ξεστόμισες, Κάρ-

λσον; είπε ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ. Ο Σουηδός παρέμεινε σιωπηλός. —Σημαίνει πως κάποιος από εμάς δρα και ενεργεί μυ

στικά από το υπόλοιπο συμβούλιο. Πως κάποιος έχει προχωρήσει πολύ νωρίτερα στην ίδια έρευνα για δικούς του σκοπούς.

—Πως κάποιος από εμάς είναι προδότης, φώναξε ένας σύμβουλος.

Νέες φωνές συνόδευσαν τα λόγια του. Ο κάθε σύμβουλος υποψιαζόταν όλους τους υπόλοιπους και φρόντιζε να τους κατηγορεί ανοιχτά γι' αυτό.

Ο Γκόλντμπεργκ έκανε νεύμα στον υπολοχαγό Κλαιν να βγάλει από την αίθουσα τον κρατούμενο.

Στο απορημένο βλέμμα του Σουηδού απάντησε χαμηλόφωνα;

—Είναι δική μας υπόθεση από εδώ κι εμπρός. Μαζί θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Ο υπολοχαγός Ντέιβιντ Κλαιν έσυρε έξω τον Κάρλσον. Τα γεροδεμένα μπράτσα του φύλακά του πονούσαν τις κλειδώσεις του, αλλά αυτό που τον προβλημάτιζε περισ-

227


σότερο ήταν η αίσθηση απειλής που είχε αφήσει η τελευταία φράση του πανίσχυρου προέδρου του Μεσσιανικού Συμβουλίου,

Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Αυτό δεν προοιωνοιζόταν τίποτα καλό.

228

Γη. Μανχάταν Νέας Υόρκης. Κέντρο

Αποκατάστασης Σ ω φ ρ ο ν ι σ θ έ ν τ ω ν . 13-5-138 μ.Μ., 09.12 τοπική ώ ρ α

ΕΊΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ σχεδόν ενάμισης χρόνος. Ενδόμυχα πίστευε πως είχε γλιτώσει, πως είχε γλιτώσει οριστικά. Πως τίποτα πια, καμιά δύναμη στον κόσμο δε θα κατάφερνε να τον ξαναφέρει στο μέρος όπου είχε περάσει τις σαράντα πιο μαύρες μέρες της ζωής του.

Καθώς όμως το ελικοφόρο όχημα της αστυνομίας χαμήλωνε το ρύγχος του για να προσγειωθεί στη μεγάλη αυλή του Κέντρου Αποκατάστασης Σωφρονισθέντων, συνειδητοποίησε με αφόρητο πόνο πως όλες οι προηγούμενες σκέψεις του, η ακλόνητη βεβαιότητα για την οριστική και αμετάκλητη σωτηρία του, είχαν αποδειχτεί χίμαιρα.

229


Μα γιατί; Τι είχε πάει λάθος; Όλα χτες κυλούσαν φυσιολογικά. Δεν είχε παρακούσει τον πρόεδρο του Μεσσιανικού Συμβουλίου σε τίποτα. Θα ορκιζόταν μάλιστα πως φαινόταν να έχει κερδίσει και την εμπιστοσύνη του. Και να που τώρα, με προσωπική διαταγή του Ντέιβιντ Γκόλ-ντμπεργκ, όπως του είχαν πει οι συνοδοί του, μεταφερόταν στο μοναδικό είδος φυλακής ή, καλύτερα, κολαστη-ρίου που εξακολουθούσε να υπάρχει ύστερα από εκατόν τριάντα οχτώ χρόνια μεσσιανικής επικράτησης σ' ολόκληρη την Αυτοκρατορία της Γης και των αποικισμένων πλανητών.

Παρ' όλα αυτά βαθιά μέσα του εξακολουθούσε να πιστεύει πως ο ρόλος του δεν είχε τελειώσει, πως κατά κάποιο τρόπο που δεν μπορούσε να προσδιορίσει αυτή τη στιγμή η Αυτοκρατορία τον χρειαζόταν ακόμα.

Οι δυο αστυνομικοί που τον συνόδευαν τον έβγαλαν έξω από το αστυνομικό όχημα. Ο Ντέιβιντ Κλαιν υπέγρα-ψε κάποια έντυπα και αμέσως μετά αυτοί τον χαιρέτισαν στρατιωτικά με έκδηλο σεβασμό και αποχώρησαν μαζί με το ελικοφόρο που τους είχε μεταφέρει.

Δεν ήταν ο πλέον κατάλληλος για να εκτιμήσει την ιεραρχία των στρατιωτικών υπηρεσιών του καθεστώτος, αλλά ήταν προφανές ότι οι αστυνομικοί ανεξαρτήτως βαθμού υπάγονταν στις διαταγές ενός υπολοχαγού του

230


επίλεκτου σώματος της Μεσσιανικής Αυτοκρατορικής Φρουράς.

Ο Κλαιν τον οδήγησε μέσα από τους γνώριμους διαδρόμους της φυλακής σ' ένα γυμνό δωμάτιο.

—Τι κάνουμε τώρα; τον ρώτησε. —Περιμένουμε, απάντησε ξερά ο υπολοχαγός, δείχνο

ντας του πως δεν είχε καμιά διάθεση για περισσότερες κουβέντες.

Περίμεναν. Ο Κάρλσον δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο. Δεν είχε

ρολόι. Δεν είχε τίποτα. Του είχαν δώσει μόνο μια καθαρή φόρμα εργασίας. Ένιωθε περισσότερο γυμνός από κάθε άλλη φορά.

Κάποια στιγμή, ύστερα από μερικά λεπτά ή ίσως μερικές ώρες —δεν μπορούσε να ξέρει— η πόρτα άνοιξε.

Ο υπολοχαγός, που όλο αυτό το διάστημα δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του, όρθιος απέναντι από τον Κάρλσον, στράφηκε προς την πόρτα χαιρετώντας στρατιωτικά.

Την επόμενη στιγμή μπήκαν μέσα ο Ντέιβιντ Γκόλ-ντμπεργκ και ένας άγνωστος άντρας, που δε θυμόταν να τον έχει ξαναδεί.

Ο Κάρλσον σηκώθηκε από το μαρμάρινο πάτωμα του δωματίου όπου καθόταν όλη αυτή την ώρα της αναμονής.

—Αφήστε μας μόνους, είπε ο πρόεδρος.

231


Οι δύο άλλοι υπάκουσαν. Έμειναν μόνοι τους στο γυμνό δωμάτιο. Η επιβλητική

φυσιογνωμία του προέδρου του Μεσσιανικού Συμβουλίου κυριαρχούσε στο χώρο.

Ο Σουηδός υπολόγισε ασυναίσθητα πως τον ξεπερνούσε σε ύψος κατά δυο κεφάλια και αισθάνθηκε άβολα όρθιος μπροστά του.

Ο Γκόλντμπεργκ έτριψε τα χέρια του. —Δεν έπρεπε να το πεις αυτό στο Συμβούλιο, είπε τε

λικά. Ο Κάρλσον τον κοίταξε παραξενεμένος. —Ποιο; —Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Αποκάλυψες, ξέ-

ροντας πολύ καλά τι έλεγες και σε ποια στιγμή το έλεγες, πως κάποιος από τα μέλη του Συμβουλίου ενεργεί για δικό του όφελος και ενδεχομένως συνωμοτικά και σε βάρος των συμφερόντων της Αυτοκρατορίας.

Ο Κένετ Κάρλσον ανασήκωσε ελαφρά τους ώμους του. —Δεν είπα ψέματα, απολογήθηκε. —Το ξέρω. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι νομιμοποιείσαι

να το αποκαλύψεις. Αν είχες καταλήξει σ' ένα τέτοιο συμπέρασμα, έπρεπε να το ανακοινώσεις πρώτα σ' εμένα και μόνο με τη δική μου άδεια στο Συμβούλιο. Ξέρεις τι προβλήματα μου δημιούργησες με τη βόμβα που πέταξες χτες;

232


—Λυπάμαι, εξοχότατε. Δεν ήταν στις προθέσεις μου. Αν σας είχα δει νωρίτερα θα σας το είχα πει. Γιατί όχι; Όμως ο Κλαιν μ' έφερε κατευθείαν στην αίθουσα συνεδρίασης χωρίς να δω κανέναν άλλο. Πρέπει να ξέρετε ότι το τελευταίο πράγμα που επιθυμώ είναι να γίνω ένα γρανάζι στις ίντριγκες και στα παιχνίδια εξουσίας του καθεστώτος.

Ο πρόεδρος παρέμεινε για λίγο σκεφτικός. —Μπορώ να σ' εμπιστευτώ, Κάρλσον; Ο Σουηδός δε μίλησε. Ο Γκόλντμπεργκ τον κοίταξε στα μάτια. —Σου ορκίζομαι, Κάρλσον, ότι δεν είχα ιδέα. Δε γνώ

ριζα το παραμικρό για τα στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών του προηγουμένου καθεστώτος σχετικά με επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς ή για ενδεχόμενη γνώση ύπαρξης μιας τεχνολογικά ανεπτυγμένης γήινης δύναμης του απώτερου παρελθόντος είτε ελληνική είτε οποιαδήποτε άλλη προέλευση κι αν είχε αυτή.

Ο Κάρλσον έδειξε να μην τον πιστεύει απόλυτα. —Είναι δυνατό, εξοχότατε; Η φωνή του ακούστηκε κοροϊδευτική χωρίς να είναι

αυτή η πρόθεση του. Ο άλλος όμως φάνηκε να μην το προσέχει. Ήταν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του, που απάντησε μηχανικά.

—Ναι, Κάρλσον, είναι. Κάποιος με αντίστοιχη πρό-

233


σβαση στο μηχανισμό εξουσίας με κράτησε στο σκοτάδι όλο αυτό τον καιρό. Και το χειρότερο: με κράτησε μακριά από την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι δύναμη, Κάρλσον. Όμως ποτέ δε...

Σταμάτησε απότομα. —Έχω διατάξει ήδη ανακρίσεις. Θα ανακαλύψω την

αλήθεια. Κάτι πολύ μεγάλο παίζεται στην πλάτη μου, κάτι που φαίνεται να έχει ασύλληπτες διαστάσεις. Και το μόνο σίγουρο είναι πως τα νήματα αυτής της συνωμοσίας τα κινεί κάποιο μέλος του Μεσσιανικού Συμβουλίου. Αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα, πλανημένε αδελφέ μου. Το δικό σου πρόβλημα είναι άλλο.

Περπάτησε από τον έναν τοίχο στον άλλο για να ξεμουδιάσει τα πόδια του και μετά κοίταξε ξανά τον κρατούμενο στα μάτια.

—Τι αναμνήσεις έχεις από αυτό το μέρος, Κάρλσον; Ο Σουηδός ξαφνιάστηκε. —Με κοροϊδεύετε, εξοχότατε. Σίγουρα όχι καλές. —Και είμαι σίγουρος πως δε θα ήθελες να παρατείνεις

την παραμονή σου σε κάποιο σκοτεινό κελί ή να λοβοτο-μηθείς, έτσι;

Ο Κένετ Κάρλσον φάνηκε να μην καταλαβαίνει. —Θα μπεις στο Νέφος. -Τ ι ;

234


—Θα μπεις στην απαγορευμένη ζώνη του Νέφους, επανέλαβε ο ισχυρός άντρας της Αυτοκρατορίας.

Ο Κάρλσον γέλασε. —Γι' αυτό, λοιπόν, προηγήθηκε η εισαγωγή για λοβο

τομή και για σκοτεινά κελιά; Αυτό είναι το αντίτιμο που θα πληρώσω αν δεν υπακούσω στις εντολές σας;

Ο πρόεδρος γέλασε κι αυτός με τη σειρά του. —Είσαι έξυπνος, Κένετ. Δε νομίζω πως χρειαζόταν καν

η υπενθύμιση των ενδεχόμενων συνεπειών της άρνησης σου. Πιστεύω πως μόνο η επιστημονική περιέργεια σου θ' αρκούσε για να δεχτείς το ταξιδάκι στην απαγορευμένη ζώνη. Είσαι το ίδιο περίεργος με όλους μας για το τι γίνεται εκεί μέσα. Και ίσως να είσαι και λίγο περισσότερο.

—Τι εννοείτε; —Από την ενημέρωση που μου έκανε ο Ιλάι Κουριόν,

κατάλαβα πως είχες συνδεθεί αρκετά με μια γυναίκα στον Κανόπους 3. Μια γυναίκα που εξαφανίστηκε ξαφνικά*. Έχουμε βάσιμες υποψίες πως η εξαφάνιση της έχει άμεση σχέση με το Νέφος και με τους εισβολείς. Και είμαι σίγουρος πως κι εσυ έχεις σκεφτεί ότι αυτή η κοπέλα ίσως βρίσκεται στην από εκεί πλευρά του Νέφους.

Ο Κάρλσον αντέδρασε έντονα.

* Βλ. Μεσσιανική Αυτοκρατορία, εκδόσεις «Το Κλειδί». (Σ.τ.Σ.)

235


—Με τη Θίνα δεν είχα τίποτ' άλλο από επαγγελματική συνεργασία. Με βοήθησε στις έρευνες μου στην επιφάνεια και στο υπέδαφος του πλανήτη. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και θα παρακαλούσα να μην ξαναγίνει καμιά αναφορά σ' αυτή.

—Διακρίνω κάποια πικρία για τον ξαφνικό σας χωρισμό, Κάρλσον; ρώτησε ο Γκόλντμπεργκ μειδιώντας.

—Δε διακρίνετε τίποτα. —Πολύ καλά, δεν επιμένω. Για μερικές στιγμές επικράτησε σιωπή. Η ατμόσφαιρα

στο δωμάτιο είχε φορτιστεί. —Λοιπόν; —Τι λοιπόν; —Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, Κάρλσον. Περι

μένω την απάντηση σου. Δέχεσαι την αποστολή στο Νέφος;

Του απάντησε χωρίς κανένα δισταγμό. -Όχι. Στιγμιαία σιωπή. —Είμαι σίγουρος ότι θα ήθελες να εξηγήσεις την άρνη

ση σου με κάποια λογικά επιχειρήματα, έτσι δεν είναι; —Δεν έχω ν' απολογηθώ για κάτι. Απλώς δεν προτίθε-

μαι να χρησιμοποιηθώ για να εμποδίσω τα σχέδια των εισβολέων. Δε θυμάμαι σχεδόν τίποτε απ' ό,τι συνέβη

236


στο δορυφόρο του Κανόπους 3. Μου έχει μείνει όμως μια αίσθηση όντων ευγενικών και χαρούμενων. Θυμάμαι ότι γελούσαν πολύ. Και ήξεραν πολλά, πάρα πολλά.

Κοίταξε με τη σειρά του τον πρόεδρο στα μάτια. —Από πότε έχετε να δείτε, εξοχότατε, κάποιον, έστω κι

έναν, από τους θρησκόληπτους, φανατικούς οπαδούς σας, αυτούς που στηρίζουν το σάπιο οικοδόμημά σας να χαμογελά; Τους έχετε τυλίξει σ' ένα σύμπαν απαγορευτικών κανόνων και μεταφυσικού τρόμου. Γιατί, λοιπόν, να κάνω το οτιδήποτε για την εδραίωση αυτού του καθεστώτος; Και όσο για τις συνέπειες της άρνησης μου, έχω ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά. Ακόμα κι αν με εκτελέσετε, ακόμα κι αν με λοβοτομήσετε, και πάλι το αντίτιμο θα είναι μικρό σε σχέση με όσα κινδυνεύουν να χαθούν αν χρησιμοποιηθώ ως πειθήνιο όργανό σας κατά των εισβολέων.

—Ξέρεις, πλανημένε αδελφέ μου, ότι έχεις παρεξηγήσει τα λόγια μου; Δε σου ζήτησα να κάνεις την οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια κατά των εισβολέων. Το μόνο που θέλω είναι να μπεις στη ζώνη, μαζί βέβαια με το φίλο σου, τον υπολοχαγό Κλαιν, και αν σ' αρέσει εκεί μπορείς να παραμείνεις. Άφησε μόνο τον Κλαιν να επιστρέψει. Δε θα κάνεις το παραμικρό εκεί μέσα. Αντίθετα, θα κάνεις ό,τι σου αρέσει. Όπως βλέπεις, θα μπορούσαμε να στείλουμε μόνο του τον Κλαιν, μαζί με μια διμοιρία της Αυτοκρατορικής

237


Φρουράς. Φαίνεται όμως ότι οι εισβολείς, αν είναι αυτοί που υποστηρίζεις πως είναι, έχουν κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στο πρόσωπό σου. Δείχνουν να σ' έχουν επιλέξει για κάποιο άγνωστο σ' εμάς σκοπό. Έτσι, πιστεύουμε ότι θα έχεις ευκολότερη πρόσβαση σ' αυτούς από οποιονδήποτε τρίτο στείλουμε σ' αυτή την αποστολή.

Ο Κάρλσον κούνησε το κεφάλι του έντονα.

—Και πάλι αρνούμαι. Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου ξεφύσηξε

δυνατά. —Πολύ καλά, είπε. Έλα μαζί μου. Έχω κάτι που ίσως

σε κάνει ν' αλλάξεις γνώμη. Άνοιξε την πόρτα του δωματίου και βγήκε στο διάδρο

μο των φυλακών. Οι δυο άντρες που τον συνόδευαν τον περίμεναν.

—Εξοχότατε, θέλετε να φορέσω χειροπέδες στον κρατούμενο; ρώτησε ο υπολοχαγός.

—Όχι, αδελφέ μου. Δε νομίζω πως χρειάζεται. Εξάλλου, ο πλανημένος αδελφός μας είναι δικός μας άνθρωπος τώρα πια.

Η ολιγάριθμη ομάδα προχώρησε σιωπηλή προς τη νότια πτέρυγα της φυλακής. OL φυλακές άνοιγαν τις βαριές σιδερένιες πόρτες ασφαλείας στο διάβα τους, μέχρι που

238


έφτασαν έξω από μια σιδερένια, μισοσκουριασμένη πόρτα με τον αριθμό 1162 γραμμένο πάνω της.

Μια ανατριχίλα διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά του Κάρλσον, καθώς αστραπιαία, σαν ξαφνική αναλαμπή, αναλογίστηκε πως ίσως να ήταν το κελί που θα περνούσε τις επόμενες ημέρες μέχρι τη λοβοτομή του.

Ο άγνωστος στον Κάρλσον άντρας που τους συνόδευε από την αρχή πλησίασε την κλειδαριά ασφαλείας, έτοιμος να πληκτρολογήσει τον κωδικό ασφαλείας της.

Περίμενε το νεύμα του προέδρου. Αυτός του έγνεψε καταφατικά. Ξεκλείδωσε και έσπρωξε την πόρτα πίσω. Ο Κένετ Κάρλσον προχώρησε διστακτικά. Ήταν ένα

συνηθισμένο κελί, σαν αυτό που τον είχε «φιλοξενήσει» πριν από ενάμιση χρόνο. Μάλλον όλα τα κελιά της φυλακής ήταν τα ίδια. Υπήρχε μονάχα ένα κρεβάτι και μια λεκάνη τουαλέτας. Και πάνω στο κρεβάτι καθόταν ένας άνθρωπος. Ένας ηλικιωμένος άντρας. Η πρώτη σκέψη του ήταν ανακουφιστική. Ώστε δεν ήταν γι' αυτόν το κελί. Η πρακτική της Αυτοκρατορίας ήταν να μη βάζει ποτέ δυο κρατουμένους αντιφρονούντες στο ίδιο κελί. Φοβόταν την αλληλεπίδρασή τους.

Η δεύτερη όμως σκέψη, που μόλις άρχισε να σχηματίζεται, ήταν βασανιστική. Την ανακούφιση διαδέχτηκε η

239


έκπληξη και την έκπληξη ένα μείγμα άγριας χαράς και οργής συνάμα.

Το πρόσωπο αυτού του κρατουμένου του ήταν γνώριμο. Κάτι που πίστευε οριστικά χαμένο, κάτι γνώριμο και οικείο αναδευόταν από το παρελθόν, πασχίζοντας ν' ανέβει στην επιφάνεια.

Θυμήθηκε τη φιγούρα ενός άντρα πάνω σ' ένα βράχο, σε κάποιο δάσος της Σουηδίας, με το πλήθος των Μεσσια-νιστών να σαλεύει στα πόδια του, κάποια άλλη εποχή, κάποιο άλλο χρόνο... πόσες δεκαετίες πριν; Δε θυμόταν οι υπολογισμοί δεν είχαν κανένα νόημα τώρα. Ύστερα μια εικόνα ξεπρόβαλε καθαρή από μια φθαρμένη φωτογραφία. Κρατούσε το μικρό Κένετ στην αγκαλιά του.

Πολλά πράγματα έγιναν ταυτόχρονα. Ένας κόμπος σχηματίστηκε στο λαιμό του, καθώς οι φθόγγοι αγωνιούσαν να σχηματίσουν λέξεις, ενώ δάκρυα μαζεύτηκαν στις άκρες των ματιών του.

Ο άντρας σήκωσε το βλέμμα και τον κοίταξε. Στην αρχή αβέβαια, αλλά μετά η ίδια έκπληξη ζωγραφίστηκε στους καθρέφτες της ψυχής του. Πόσα χρόνια πριν; Ο Κένετ ήταν έφηβος την τελευταία φορά που το είδωλό του είχε περάσει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα των ματιών του. Ήταν αυτός; Θα μπορούσε να ήταν αυτός ο άντρας που στεκόταν μπροστά του; Δεν είχε κάποιο στοι-

240


χείο για να στηριχτεί. Μονάχα το ένστικτο. Και το ένστικτο του έλεγε ναι, αυτός είναι. Μια αστραπή αναγνώρισης φώτισε το κουρασμένο βλέμμα του.

Ο Κένετ Κάρλσον έκανε ένα αβέβαιο βήμα προς το μέρος του. Ήταν αξύριστος, ταλαιπωρημένος, τα μαλλιά του είχαν ασπρίσει και είχαν αρχίσει ν' αραιώνουν μπροστά, αλλά είχε τα ίδια μάτια, το ίδιο βλέμμα, τα ίδια ζυγωματικά. Δεν υπήρχε αμφιβολία πια για την ταυτότητα του.

—Πατέρα... κατάφερε να ψελλίσει με κόπο. Ο ηλικιωμένος κρατούμενος σηκώθηκε. Δάκρυα είχαν

αρχίσει να κυλούν στα μάτια του. —Κένετ, αγόρι μου... Οι δυο άντρες έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κι

έκλαιγαν σαν παιδιά. Πόση ώρα; Τι σημασία είχε; Ο Κένετ κατάφερε να βρει πρώτος τη φωνή του. —Πατέρα, ζεις! Πίστευα... Άφησε τη φράση του μετέωρη. —Ναι, Κένετ, είμαι ζωντανός. Κατόρθωσα να ξεφύγω

τότε, όταν χωρίσαμε... Πόσα χρόνια έχουν περάσει, Κένετ; Το πλήθος δε με βρήκε. Ήξερα τα μονοπάτια του δάσους καλύτερα απ' αυτούς. Κι εσύ, αγόρι μου, ζεις... κατάφερες να επιζήσεις τόσο καιρό... Πώς, μικρέ μου Κένετ, πώς;

241


Ο Κένετ Κάρλσον σκούπισε με την ανάστροφη της παλάμης του τα δάκρυα από τα μάτια του.

—Μη ρωτάς, πατέρα. Είναι μεγάλη ιστορία. Η ιστορία μιας ζωής, Μα πες μου... από πότε είσαι εδώ; Πότε σ' έπιασαν;

—Χτες, Κένετ. Μόλις χτες. Σήμερα το πρωί με μετέφεραν εδώ.

—Ο χρόνος σου τελείωσε, Κένετ Κάρλσον. Το επισκεπτήριο τελείωσε.

Γύρισε έκπληκτος και κοίταξε αυτόν που είχε μιλήσει, αλλά ήδη είχε αναγνωρίσει τη χαρακτηριστική φωνή του Γκόλντμπεργκ.

Επανήλθε στην επώδυνη πραγματικότητα. Για μερικές στιγμές είχε ξεχάσει εντελώς που βρισκόταν είχε ξεχάσει εντελώς όλους τους άλλους.

Ο υπολοχαγός Ντέιβιντ Κλαιν τον τράβηξε βίαια και τον έσπρωξε προς την πόρτα. Προσπάθησε απεγνωσμένα να στρέψει για τελευταία φορά το βλέμμα του προς τον Ούλαφ Κάρλσον, αλλά ο Κλαιν του έσφιγγε τόσο δυνατά τους ώμους, που δεν τα κατάφερε.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου είχε ήδη βγει στο διάδρομο.

Καθώς διάβαινε το κατώφλι, φώναξε για τελευταία φορά στο γέρο πατέρα του:

242


—Θα τα ξαναπούμε, πατέρα. Σου τ' ορκίζομαι. Θα τα ξαναπούμε...

Η βαριά πόρτα έκλεισε πίσω τους. Το όνειρο τελείωσε απότομα.

Ο Κένετ Κάρλσον πήρε βαθιά αναπνοή. Ένιωσε σαν πληγωμένο αγρίμι. Είχε κλάψει μπροστά στους ξένους. Είχε αφεθεί να κλάψει μπροστά τους. Μετάνιωνε τώρα, αλλά το σοκ της συνάντησης με τον αγνοούμενο πατέρα του, αυτόν που τόσα χρόνια πίστευε νεκρό, ήταν τέτοιο, που είχε χάσει τη λογική του.

Ο Γκόλντμπεργκ στράφηκε στο δεύτερο άντρα που τους συνόδευε και που απ' ό,τι είχε καταλάβει ο Κάρλσον ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της φυλακής, ίσως και ο καινούριος διευθυντής, γιατί τον παλιό τον θυμόταν.

—Για πότε έχει προγραμματιστεί η λοβοτομή του κρα-τουμνου στο κελί 1162; τον ρώτησε.

—Για αύριο το πρωί στις οχτώμισι, εξοχότατε. Ο Κάρλσον έσφιξε τις γροθιές του. Προσπάθησε να

ορμήξει εναντίον του προέδρου και να πιάσει το λαιμό του, αλλά η δύναμη του Κλαιν ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη. Άφησε μόνο να του ξεφύγει μια κραυγή οργής.

—Ποτέ, ούρλιαξε, ποτέ! Ο υπολοχαγός τον χτύπησε με την κόψη της παλάμης

του σ' ένα σημείο ανάμεσα στο σβέρκο και τον αριστερό

243


ώμο του κι ένιωσε τις αισθήσεις του να τον εγκαταλείπουν. Την επόμενη στιγμή του είχε περάσει χειροπέδες.

Το κορμί του ήταν έτοιμο να καταρρεύσει. —Ποτέ, ψιθύρισε ξέψυχα. Ύστερα σαν κάτι να θυμήθηκε. —Θα κάνω ό,τι μου ζητήσετε. Αφήστε όμως ελεύθερο

τον πατέρα μου. Στην ηλικία αυτή δε θ' αντέξει μια λοβοτομή. Κι εγώ δε θ' αντέξω να τον ξαναχάσω.

—Πολύ καλά, είπε ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε ελεύθερο. Όμως σου υπόσχομαι ότι κανείς δε θα του πειράξει έστω και μια τρίχα από το κεφάλι του όσο θα λείπεις στο προγραμματισμένο σου ταξιδάκι αναψυχής. Ο Ούλαφ Κάρλσον θα είναι η εγγύησή μας ότι θα εκτελέσεις την αποστολή σου. Όταν θα επιστρέψεις με το καλό, θα σας αφήσουμε να ζήσετε ελεύθεροι σε οποιοδήποτε μέρος του κατοικημένου σύμπαντος θέλετε, χωρίς να σας ξαναενοχλήσει κανείς ποτέ. Είμαστε σύμφωνοι, πλανημένε αδελφέ μου;

Ο Σουηδός έγνεψε καταφατικά, —Θαυμάσια. Σήμερα κιόλας θα περάσεις από ιατρικές

εξετάσεις, μη τυχόν υπάρξει κάποιο πρόβλημα υγείας που θα δημιουργήσει απρόβλεπτες συνέπειες στην αποστολή σου. Δεν ξέρουμε τι θ' αντιμετωπίσετε στη ζώνη του Νέφους. Γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.

244


Εμένα δε θα με ξαναδείς τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψεις. Από εδώ κι εμπρός θ' αναφέρεσαι στον υπολοχαγό Κλαιν, που θα είναι ο σύνδεσμος μας και ο μοναδικός συνοδός σου.

Του έσφιξε το χέρι. —Ο Γιαχβέ μαζί σου, αδελφέ μου. Ο Κάρλσον ανοιγόκλεισε τα μάτια του αντί για χαιρε

τισμό, γιατί δεν είχε το κουράγιο να μιλήσει. Μπροστά του έβλεπε συνεχώς την εικόνα του αγνοουμένου για τόσα χρόνια πατέρα του. Κι αυτή την εικόνα, τώρα που τον είχε ανέλπιστα ξαναβρεί, έπρεπε με κάθε τίμημα να την κρατήσει ζωντανή.

245

Νέα Υόρκη . Έ δ ρ α Μεσσιανικού Συμβουλ ίου . 28-5-138 μ.Μ., 08.15 τοπική ώ ρ α

Ο ΥΠΟΛΟΧΑΓΌΣ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΚΛΑΙΝ μπήκε στο πολυτελές γραφείο του προέδρου του Μεσσιανικού Συμβουλίου, χαιρέ-τισε στρατιωτικά και στάθηκε όρθιος σε στάση άκαμπτης προσοχής.

Ο πρόεδρος του έδειξε μια πολυθρόνα απέναντι του. -Κάθισε, υπολοχαγέ. Υπάκουσε. Ο πρόεδρος σηκώθηκε από την πολυθρόνα πίσω από το

γραφείο του, πλησίασε το κάθισμα του υπολοχαγού και του πρόσφερε πούρο.

Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά. -Ευχαριστώ, εξοχότατε. Με τιμάτε ιδιαίτερα, αλλά

δεν έχω καπνίσει ποτέ. 247


Ο πρόεδρος κούνησε το κεφάλι, ξαναπήγε στο γραφείο του και βολεύτηκε στην πολυθρόνα του. Μετά σταύρωσε τα χέρια του πάνω στην ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού και κοίταξε τον υπολοχαγό στα μάτια.

—Όπως ήδη έχεις καταλάβει, σε προορίζουμε για μια μοναδική αποστολή, του είπε. Από αυτή την αποστολή δεν πρόκειται να γυρίσεις ποτέ.

Σταμάτησε για να διακρίνει κάποια αντίδραση στο βλέμμα του. Ο Κλαιν δεν έδειξε τίποτα. Ήταν το ίδιο ανέκφραστος όπως πριν.

—Γι' αυτή την αποστολή σε έχει επιλέξει ο ίδιος ο Μεσσίας που μετέφερε τη θέληση του Πανάγαθου Γιαχ-βέ. Επειδή όμως είναι αποστολή αυτοκτονίας, δε θέλουμε να σε διατάξουμε να πας· θα προτιμούσαμε την εθελοντική συμμετοχή σου. Είναι η σπουδαιότερη αποστολή που έχει αναλάβει ποτέ κάποιος πιστός και η επιτυχής διεκπεραίωσή της, όπως καταλαβαίνεις, θα σήμαινε αυτόματα την κατάκτηση της βασιλείας των ουρανών. Το αντίτιμο όμως θα είναι η ίδια η ζωή σου και πρέπει να έχουμε τη σύμφωνη γνώμη σου. Πριν υπεισέλθω στις λεπτομέρειες της αποστολής σου, θέλω να έχω, τώρα εάν είναι δυνατό, την απάντησή σου. Αλλιώς, επειδή η αποστολή είναι άκρως απόρρητη, η ενημέρωση θα γίνει στον αντικαταστάτη σου.

248


Έγειρε στην πλάτη της πολυθρόνας του και περίμενε. Ο υπολοχαγός σηκώθηκε αμέσως όρθιος. Χαιρέτισε

στρατιωτικά και πήρε πάλι τη στάση της άκαμπτης προσοχής. Μίλησε αμέσως και χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό.

—Η προτίμηση του Πάνσοφου και Παντοδύναμου Μεσσία στο πρόσωπό μου, εξοχότατε, αποτελεί ύψιστη τιμή για την ταπεινή ζωή μου. Είμαι έτοιμος για την οποιαδήποτε αποστολή μου ανατεθεί με οποιοδήποτε κόστος.

Χαιρέτισε και πάλι στρατιωτικά και κάθισε στην πολυθρόνα του.

—Πολύ καλά, λοιπόν, ταγματάρχα Κλαιν. Το πρόσωπο του Ντέιβιντ Κλαιν για πρώτη φορά έχασε

τη μόνιμα ανέκφραστη έκφραση του. Επανέλαβε ψιθυριστά και με ερωτηματικό τόνο τη λέξη

που τόσο πολύ τον είχε συνταράξει. —Ταγματάρχα;... Ο Γκόλντμπεργκ σηκώθηκε και πάλι από τη θέση του,

πήρε μια βελούδινη θήκη και μια περγαμηνή από το γραφείο του και πλησίασε τον αποσβολωμένο υπολοχαγό.

—Ναι, αδελφέ μου. Καλά άκουσες. Με ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Κρίσεων της Μεσσιανικής Αυτοκρατορικής Φρουράς που συνεδρίασε χτες το

249


βράδυ, προάχθηκες κατ' επιλογήν και κατ' εξαίρεση στο βαθμό του ταγματάρχη. Όπως βλέπεις, ήμαστε σίγουροι εκ των προτέρων για την απόφαση σου.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ του έδωσε τη βελούδινη θήκη με τα διακριτικά του νέου βαθμού του και την περγαμηνή με την πανηγυρική ανακοίνωση της προαγωγής του.

—Όπως καταλαβαίνεις γίνεσαι ο νεότερος αξιωματικός της Αυτοκρατορικής Φρουράς που προάγεται σ' αυτό το βαθμό.

Του έσφιξε το χέρι. Ο Κλαιν, εμφανώς συγκινημένος, δεν κατόρθωσε ν'

αρθρώσει λέξη, ένας κόμπος έκλεινε το λαιμό του και εμπόδιζε τις φωνητικές χορδές του να παραγάγουν

ήχο. —Σας ευχαριστώ, είπε τελικά έπειτα από μεγάλη προ

σπάθεια. Θα κάνω τα πάντα για να δικαιώσω τις προσδοκίες σας.

—Εμείς σ' ευχαριστούμε, αδελφέ μου. Η θυσία σου αρκεί για ν' αποδειχτεί η Δύναμη και η Σοφία του Πανάγαθου Γιαχβέ.

Ύστερα πήγε στην πολυθρόνα του και άφησε για λίγες στιγμές τον Κλάιν χαμένο στον ενθουσιασμό του για την τιμητική διάκρισή του.

250


—Η όλη επιχείρηση, είπε τελικά, μόλις είδε ότι ο ταγματάρχης Ντέιβιντ Κλαιν αποκτούσε ξανά την αυτοκυριαρχία του, θα πάρει το δικό σου όνομα. Θα ονομαστεί Επιχείρηση Κλάιν. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ότι όλες οι μελλοντικές γενιές των πιστών Μεσσιανιστών θα μαθαίνουν από το σχολείο κιόλας ότι το Κράτος του Θεού το διέσωσε η αυτοθυσία, η γενναιότητα, το θάρρος και η αυταπάρνηση ενός καλού Μεσσιανιστή ταγματάρχη της Αυτοκρατορικής Φρουράς, ονόματι Ντέιβιντ Κλαιν. Το όνομά σου θα γραφτεί αιώνια με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα στις χρυσές σελίδες της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας. Τι αξίζει πραγματικά η ζωή του καθενός μας μπροστά σε μια τέτοια αιώνια δόξα;

Ο πρόεδρος άναψε ένα πούρο και ξεφύσηξε τον καπνό πριν συνεχίσει, ικανοποιημένος με τη λάμψη που διέκρινε στα μάτια του ταγματάρχη.

—Ας μπούμε όμως, αδελφέ μου, στις λεπτομέρειες της αποστολής σου.

Τράβηξε κι άλλη ρουφηξιά και άφησε τον καπνό να βγει από τα ρουθούνια του αργά απολαμβάνοντας με όλο το είναι του το κάπνισμα.

—Με βάση τις ενδείξεις που έχουμε, τα ευρήματα στον Κανόπους 3 και τις καταθέσεις του Κάρλσον, υποθέτουμε ότι πίσω από τη ζώνη του Νέφους βρίσκονται έλλογα

251


όντα, πιθανότατα γήινης προέλευσης. Αν ο Κάρλσον έχει δίκιο, τότε τα όντα αυτά έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική προϊστορία, ίσως μάλιστα να είναι αυτά που δημιούργησαν τόσο την ελληνική μυθολογία, όσο και κάποιο στάδιο του ελληνικού πολιτισμού. Αλλά, αδελφέ μου, κάθε προμεσσιανικός πολιτισμός είναι πλανημένος πολιτισμός. Το γεγονός μάλιστα ότι ο συγκεκριμένος πολιτισμός φαίνεται να επανέρχεται, επιδιώκοντας να εδραιωθεί σε βάρος της μόνης αληθινής πίστης, του ενός και μόνου υψίστου Δημιουργού, αποδεικνύει ότι υποστηρίζεται από τον άρχοντα της Κόλασης, το Σατανά. Η τελική αναμέτρηση των δυνάμεων του Σκότους με τις δυνάμεις του Φωτός, των οποίων ηγείται ο ένδοξος Μεσσίας μας, έχει ξεκινήσει- και η συμμετοχή σου θα είναι το κρυφό όπλο μας σ' αυτή τη μάχη.

Τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά από το πούρο του κι άφησε τον καπνό να βγει σε δαχτυλίδια, που ανέβαιναν και διαλύονταν στην οροφή της αίθουσας.

—Όσες προσπάθειες κάναμε με οποιοδήποτε όπλο για απευθείας προσβολή του Νέφους και ό,τι κρύβεται πίσω από αυτό απέτυχε οικτρά. Επίσης, όσες φορές δοκιμάσαμε απευθείας μαζική εισβολή στην απαγορευμένη ζώνη και πάλι αποτύχαμε. Κανένας στρατιώτης μας και κανένας πράκτοράς μας δεν έχει γυρίσει πίσω. Έτσι οι πληροφο-

252


ρίες μας για την άλλη πλευρά είναι ανύπαρκτες. Θα πρέ-πει, λοιπόν, να είσαι προετοιμασμένος για οτιδήποτε. Ακόμα και για το πιο παράξενο, ακόμα και για το πιο απίθανο. Δε Βρισκόμαστε όμως ακριβώς στο μηδέν. Έχουμε κατορθώσει ν' απομονώσουμε και ν' ανιχνεύσουμε ένα ελάχιστο σωματίδιο ύλης από το οποίο αποτελείται το υλικό του Νέφους και το οποίο οι ερευνητές μας ονόμασαν «αισθήνιο». Το αισθήνιο είναι ένα πολύ ιδιότροπο σωματίδιο, με πολύ ιδιόρρυθμες ιδιότητες, πέρα από κάθε φυσικό νόμο που ξέραμε μέχρι σήμερα. Γι' αυτό υποψιαζόμαστε ότι η κατοχή και κατά βούληση χρήση των ιδιοτήτων του από τους εισβολείς ενδεχομένως τους επιτρέπει τον έλεγχο περισσότερων διαστάσεων του χώρου και του χρόνου. Αν αυτοί οι συλλογισμοί μας είναι σωστοί, τότε μην εκπλαγείς αν οι εισβολείς εμφανίζονται από το πουθενά και εξαφανίζονται στο πουθενά ή αν, ακόμα χειρότερα, ταξιδεύουν μέσα στο χωροχρονικό συνεχές. Οι πεφωτισμένοι επιστήμονες μας, όμως, με την πνευματική καθοδήγηση του ίδιου του Μεσσία, βρήκαν τρόπο να προκαλέσουν σύντηξη του αισθηνίου. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ότι κάνουμε το πρώτο βήμα για την κατασκευή ενός όπλου που θα εξολοθρεύσει τους εισβολείς. Όπως η ατομική βόμβα προήλθε από τη διάσπαση του ατόμου, έτσι και το νέο όπλο μας θα προέλθει από τη σύντηξη του

253


ελάχιστου σωματιδίου ύλης, του αισθηνίου. Ήδη σε τηλεφωνική μου επικοινωνία χτες το βράδυ με τους επικεφαλής ερευνητές του Ερευνητικού Κέντρου Γκολάν, με διαβεβαίωσαν ότι είναι σχεδόν έτοιμοι για τη σύντηξη του. Μάλιστα, ορίσαμε και ημέρα πραγματιποίησης του πειράματος: στις 13 Ιουνίου. Ελπίζω βέβαια να μη χρειαστεί να γίνει το πείραμα.

—Αν μου επιτρέπετε, γιατί, εξοχότατε; —Γιατί αφ' ενός οι ποσότητες ενέργειας που θ' απαι

τηθούν είναι τρομακτικές. Όλες οι ενεργειακές πηγές του πλανήτη και των εσωτερικών πλανητών στις 13 Ιουνίου και στις δώδεκα το μεσημέρι ώρα Γκρίνουιτς θα διοχετευτούν στο Ερευνητικό Κέντρο Γκολάν, στην έρημο της Νεβάδα, Αυτό σημαίνει ότι θα παραλύσουν τα πάντα σ' ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα για όσο χρόνο απαιτηθεί η σύντηξη του αισθηνίου και η ολοκλήρωση του πειράματος. Νοσοκομεία, στρατιωτικές βάσεις, γραφεία, εμπορικά κέντρα, σπίτια, τα πάντα θα μείνουν χωρίς ενέργεια, άγνωστο για πόση ώρα. Και, αφ' ετέρου, κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει κατηγορηματικά για τ' αποτελέσματα του πειράματος. Είναι τέτοια η μορφή και οι ιδιότητες του σωματιδίου, που μπορεί η σύντηξή του να οδηγήσει σε οποιοδήποτε φαινόμενο. Είτε στην εξαφάνιση όλου του ηλιακού συστήματος είτε στη μετατόπισή του

254


στο παρελθόν ή στο μέλλον είτε στη μετατροπή κάθε έμβιου όντος σε άλλη μορφή ζωής. Τρομακτικές πιθανότητες, ε;

Ο ταγματάρχης συγκατένευσε σιωπηλά. -Όμως, συνέχισε ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ, είναι ένα

ρίσκο που πρέπει να πάρουμε, γιατί θα είναι η ύστατη ελπίδα νίκης κατά του εχθρού. Και θα το πάρουμε. Αλλά μόνο στην περίπτωση που εσυ αποτύχεις, αδελφέ μου.

Τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά, περιμένοντας λίγο για να εντυπωθούν στο μυαλό του συνομιλητή του.

—Το αν θα γίνει το πείραμα θα εξαρτηθεί από το αν η Επιχείρηση Κλαιν στεφθεί από επιτυχία ή αποτυχία. Σε περίπτωση επιτυχίας σου, δε θα χρειαστεί να πάρουμε το ρίσκο της πραγματοποίησης του πειράματος που μόλις σου ανέλυσα.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου σηκώθηκε και βημάτισε ήρεμα και μεγαλόπρεπα μέχρι τη μεγάλη τζαμαρία του γραφείου του, που του εξασφάλιζε θέα στην πόλη της Νέας Υόρκης μέχρι τη θάλασσα. Ύστερα γύρισε, έσβησε τη γόπα του πούρου του σ' ένα τασάκι και κάθισε σε μια άκρη του γραφείου, ακριβώς απέναντι από τον Ντέιβιντ Κλάιν.

—Σου ανέφερα κάθε λεπτομέρεια των μελλοντικών ενεργειών μας, παρ' ότι είναι άκρως απόρρητες, μόνο και

255


μόνο για να σου τονίσω το μέγεθος της ευθύνης σου και τη σημασία που έχει η επιτυχής έκβαση της αποστολής σου.

—Εξοχότατε, μη μου μιλήσετε άλλο για τις ενέργειες του φωτισμένου Μεσσιανικού Συμβουλίου. Προχωρήστε στις λεπτομέρειες της δικής μου αποστολής και να είστε σίγουρος ότι θα εκτελέσω στο ακέραιο τις οδηγίες σας.

—Ναι, ταγματάρχα Κλάιν. Αμέσως. Ήπιε μια γουλιά νερό από ένα ποτήρι δίπλα του για να

καθαρίσει τη φωνή του. —Ο στόχος σου θα είναι απλός. Το μόνο που έχεις να

κάνεις είναι να συνοδεύσεις τον Κένετ Κάρλσον μέχρι τους Δελφούς.

—Τους Δελφούς; -Χμ... ναι. Αγνοείς βέβαια την αρχαία ελληνική ιστο

ρία αφού δεν τη διδάχτηκες ποτέ, αλλά ενημερωτικά και εν συντομία σου εξηγώ ότι η μητροπολιτική αρχαία Ελλάδα είχε δυο ιερατικά κέντρα. Το όρος Όλυμπος, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία τους κατοικούσαν οι θεοί τους, και το μαντείο των Δελφών, όπου λατρευόταν ο Απόλλων, κύρια μυθολογική φιγούρα στο αρχαίο ελληνικό πάνθεον. Αμφιταλαντευτήκαμε πολύ σχετικά με το ποιος από τους δυο αυτούς στόχους είχε προτεραιότητα. Αν οι υποθέσεις μας είναι σωστές και έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε κάποιους ξεχασμένους δαίμονες από το ειδωλο-

256


λατρικό παρελθόν του πλανήτη, σίγουρα το αρχηγείο τους, το κέντρο της ισχύος τους για να το πω αλλιώς, δεν μπορεί να είναι αλλού από τον Όλυμπο και τους Δελφούς. Επιλέξαμε τους Δελφούς, γιατί σύμφωνα με τις δοξασίες των κατοίκων της αρχαίας Ελλάδας οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της Γης, το μέρος όπου δινόταν η έκφρα-ση της θείας βούλησης στους θνητούς. Βαδίζουμε στα τυφλά, ταγματάρχα Κλάιν, αλλά δεν έχουμε πια πολλά περιθώρια επιλογών. Ελπίζουμε η επιλογή των Δελφών να μας δικαιώσει, για το καλό της Αυτοκρατορίας. Ο Κάρλσον πρέπει, λοιπόν, οπωσδήποτε να φτάσει στους Δελφούς, πριν από τις δώδεκα το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου. Υποθέτουμε ότι, λόγω της ειδικής σχέσης του με τους εισβολείς, ο εχθρός θα διευκολύνει την πορεία του και κατά συνέπεια και τη δική σου πορεία, μια που θα είσαι προσκολλημένος στον Κάρλσον και δε θα τον αφήσεις στιγμή από τα μάτια σου.

—Μα, εξοχότατε, αν τους παραδώσουμε τον Κάρλσον, που φαίνεται να είναι προστατευόμενός τους, δε διευκολύνουμε τα σχέδια των δαιμόνων που αντιμετωπίζουμε;

—Έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αλλά στην πραγματικότητα είναι η τελευταία μας ή, για ν' ακριβολογούμε, η προτελευταία μας ελπίδα νίκης. Από πότε έχεις να συναντήσεις τον Κάρλσον;

257


Ο ταγματάρχης Κλαιν προσπάθησε να θυμηθεί. —Από την ημέρα που επισκέφτηκε τον πατέρα του στο

Κέντρο Αποκατάστασης Σωφρονισθέντων, διέκοψα την επιτήρηση του σύμφωνα με τις διαταγές σας. Συμβαίνει κάτι με τον Κένετ Κάρλσον;

-Τίποτε ανησυχητικό. Έχει δεχτεί τη συμμετοχή του στην Επιχείρηση Κλάιν και προς το παρόν περνάει τις μέρες του στο κελί του Ούλαφ Κάρλσον, προσπαθώντας να γεμίσει τα χρόνια που τον στερήθηκε. Η παρουσία του όμως στους Δελφούς είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία.

Σηκώθηκε από τη θέση του και πλησίασε τον Ντέιβιντ Κλάιν τραβώντας μια καρέκλα δίπλα του. Κοίταξε συνωμοτικά γύρω του και χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του σαν να φοβόταν μην τους ακούσουν αόρατα αυτιά.

—Με το πρόσχημα της προετοιμασίας του για τη συγκεκριμένη αποστολή του, υποβάλαμε τον πλανημένο αδελφό μας σε ιατρικές εξετάσεις. Χρειάστηκε, υποτίθεται, και μια χειρουργική επέμβαση για την εξαγωγή ενός χαλασμένου τραπεζίτη, συγκεκριμένα του τραπεζίτη της κάτω αριστερής γνάθου. Για την επέμβαση έγινε γενική αναισθησία προς αποφυγή, δήθεν, του πόνου και ενδεχόμενων επιπλοκών. Του τοποθετήσαμε ένα νέο κοκάλινο τραπεζίτη και όλα φαίνονται εντελώς φυσιολογικά τώρα πια. Δεν είναι όμως.

258


Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου σηκώθηκε και πλησίασε το γραφείο του. Έβγαλε από ένα συρτάρι μια διαφάνεια ακτινογραφίας και την έδειξε στον Κλάιν.

—Αυτός είναι ο νέος τραπεζίτης που έχει πια ο Κένετ Κάρλσον στην κάτω αριστερή γνάθο του. Εξωτερικά είναι ένα καθ' όλα φυσιολογικό δόντι. Έχει προσαρμοστεί σε μια τεχνητή οδοντωτή βάση πάνω στα ούλα, με την οδοντωτή αντίστροφη βάση που διαθέτει το ίδιο το δόντι, για να εφάπτεται τέλεια στα ούλα του, αλλά και για να μπορεί ν' αφαιρεθεί όποτε ο Κάρλσον το θελήσει μ' ένα απλό τράβηγμα του χεριού του. Είναι η τεχνική που εφαρμόζει κατά κόρον η σύγχρονη οδοντιατρική. Και σ' εσένα, αν πήγαινες στον οδοντίατρο για να σου αφαιρέσει ένα χαλασμένο τραπεζίτη, την ίδια τεχνική θα εφάρμοζε.

Πήρε βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει. —Η διαφορά με τους κοινούς τραπεζίτες του εμπορίου

είναι στο εσωτερικό του. Ρίξε μια ματιά στην ακτινογραφία του δοντιού. Ως έμπειρος στρατιωτικός, είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβεις τη διαφορά του από τα άλλα δόντια.

Ο Ντέιβιντ Κλαιν πήρε την ακτινογραφία στα χέρια του και την έφερε ανάμεσα στο πρόσωπο του και στην κεντρική λάμπα της αίθουσας. Τα μάτια του έλαμψαν.

—Μια βόμβα, ψιθύρισε.

259


Ο Γκόλντμπεργκ χαμογέλασε θριαμβευτικά. —Ναι, αλλά όχι μια οποιαδήποτε βόμβα. Είναι μια

νανοβόμβα πλάσματος με ακουστικούς αισθητήρες. Το τελευταίο επίτευγμα της μεσσιανικής στρατιωτικής βιομηχανίας. Όταν εκραγεί, εξαϋλώνει τα πάντα σε απόσταση εξήντα χιλιομέτρων γύρω της.

—Και πώς λειτουργεί, εξοχότατε; —Είναι απλούστατο. Περιέχει ένα μικροσκοπικό ηλε

κτρονικό υπολογιστή, που επεξεργάζεται τις πληροφορίες που του μεταδίδουν οι ακουστικοί αισθητήρες της συσκευής. Η βόμβα παραμένει ανενεργός μέχρι τη στιγμή που οι αισθητήρες θα μεταδώσουν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή έναν κωδικό απασφάλισης- τότε θα εκραγεί. Ο κωδικός αυτός μπορεί να είναι μια λέξη ή μια φράση ή έστω ένας ήχος που να μπορεί να γίνει αντιληπτός από τους ακουστικούς αισθητήρες. Στην περίπτωση του Κάρ-λσον μας απασχόλησε πολύ ο κωδικός που θα ενεργοποιήσει τη βόμβα. Το θέμα ανέλαβαν ειδικοί ψυχολόγοι οι οποίοι ερεύνησαν το παρελθόν του, τις συνήθειες του, τα πιστεύω του. Δεν μπορούσαμε να βάλουμε μια απλή λέξη, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος η βόμβα να ενεργοποιηθεί κατά λάθος κατά τη διάρκεια μιας απλής, άσχετης κουβέντας. Ούτε όμως και ένα όνομα που να ήταν γνωστό τόσο στον Κάρλσον όσο και στους γύρω του. Θα έπρεπε να βρούμε

260


κάτι που να ήταν μεν γνωστό στον Κάρλσον, αλλιώς οι ψυχολόγοι μας υποστηρίζουν ότι υπάρχει κίνδυνος απόρριψης της εντολής από τον οργανισμό του, και συγκεκριμένα από το ακουστικό του νεύρο, αφού από τους εκατοντάδες ήχους που ακούμε κάθε χρονική στιγμή μόνο λίγοι γίνονται δεκτοί κατ' επιλογή από το ακουστικό μας νεύρο — και οι ακουστικοί αισθητήρες της βόμβας είναι συνδεδεμένοι με το ακουστικό του νεύρο, αλλά ταυτόχρονα να ήταν και ολότελα άγνωστο στους γύρω του, ώστε να μην υπάρχει καμία περίπτωση να τη χρησιμοποιήσει ο Κάρλσον σε κάποια κουβέντα με άτομο του άμεσου περιβάλλοντος του και ενεργοποιηθεί η βόμβα σε ακατάλληλη στιγμή. Τελικά, ύστερα από εξονυχιστικές έρευνες της προσωπικής ζωής και της προσωπικότητας του Κένετ Κάρλσον, καταλήξαμε στη φράση-κλειδί που θα ενεργοποιήσει τη βόμβα με τον ελάχιστο δυνατό κίνδυνο άκαιρης έκρηξης.

—Ποια είναι αυτή φράση, εξοχότατε; «Τζέιμς Τ. Κερκ». Σου λέει τίποτα, ταγματάρχα;

Ο Ντέιβιντ Κλαιν δε θυμόταν να την είχε ξανακούσει ποτέ.

—Όχι, είπε τελικά. Είναι όνομα; Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου έγνεψε κα

ταφατικά.

261


—Ναι. Ανακαλύψαμε στα προσωπικά αντικείμενα του Σουηδού φίλου μας ολόκληρη σειρά από δισκέτες μιας προμεσσιανικής τηλεοπτικής σειράς, που φυσικά με την επικράτηση του Μεσσία κηρύχτηκε εκτός νόμου, όπως και κάθε μη εγκεκριμένη από το Μεσσιανικό Συμβούλιο σειρά. Είναι μια σειρά τουλάχιστον διακοσίων ετών παλιά, που όμως φαίνεται ότι συγκινεί ιδιαίτερα τον Κάρ-λσον. Φυσικά, κανείς άλλος δεν ήξερε τίποτα ούτε για τη συγκεκριμένη σειρά ούτε για τους ήρωες της. Αυτό ελαχιστοποιούσε τον κίνδυνο ο Κάρλσον ν' ανοίξει συζήτηση για τη σειρά αυτή σε τρίτους και έτσι να πει σε ακατάλληλη στιγμή την κωδική φράση. Ο πρωταγωνιστής της σειράς έχει το όνομα Τζέιμς Τ. Κερκ.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ έφερε από ένα συρτάρι του γραφείου του μια δισκέτα και την έδωσε στον ταγματάρχη Κλάιν.

—Σου δίνω μια δισκέτα μ' ένα επεισόδιο αυτής της τηλεοπτικής σειράς. Φρόντισε απόψε να τη δεις όσες φορές χρειαστεί, ώστε να χαράξεις στη μνήμη σου το όνομα του πρωταγωνιστή της. Δεν ξέρουμε τι συνθήκες επικρατούν στην άλλη πλευρά του Νέφους. Ίσως οι εισβολείς διαβάσουν τηλεπαθητικά το σχέδιό μας και ίσως να έχουν την ικανότητα να σου σβήσουν από το νου την κωδική φράση. Γι' αυτό φρόντισε ν' αποστηθίσεις τα πάντα

262


γύρω από τη συγκεκριμένη σειρά, ώστε στη χειρότερη περίπτωση να είσαι σε θέση ακόμα κι αν κάποια δαιμονική οντότητα των εισβολέων σου σβήσει τηλεπαθητικά την κωδική φράση εσύ να είσαι σε θέση να συζητήσεις για τη σειρά με τον Κάρλσον, αναγκάζοντας τον έτσι να προφέρει το όνομα του πρωταγωνιστή. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας κάθε πιθανότητα. Το σχέδιό μας δεν πρέπει επ' ουδενί ν' αποτύχει.

Ο Γκόλντμπεργκ βημάτισε νευρικά και πάλι μέχρι την τζαμαρία και για μια στιγμή άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στον κόλπο της Νέας Υόρκης που φαινόταν στον ορίζοντα.

Μετά, σαν κάτι να τον επανέφερε στην πραγματικότητα, στράφηκε ξανά στον Κλαιν.

—Ταγματάρχα, ανακεφαλαιώνω το σχέδιο της Επιχείρησης Κλάιν. Αύριο το πρωί στις εφτά ώρα Γκρίνουιτς, εσύ και ο Κένετ Κάρλσον θα πετάξετε με ειδική πτήση μέχρι τη ναυτική βάση μας στη Βενετία της Ιταλίας. Εκεί βρίσκεται η πλησιέστερη προς το Νέφος ναυτική βάση μας. Στο ναύσταθμο της Βενετίας ήδη έχει ελλιμενιστεί και σας περιμένει μια ταχύπλοη φουσκωτή εξωλέμβια, με πλήρωμα δώδεκα ειδικά εκπαιδευμένων ναυτών.

Ο Γκόλντμπεργκ έφερε στον ταγματάρχη Κλάιν έναν αναλυτικό στρατιωτικό χάρτη της ανατολικής Μεσογείου.

263


—Πιστεύουμε ότι η δια θαλάσσης πρόσβαση στην απαγορευμένη ζώνη θα είναι πολύ πιο εύκολη από μια επίπονη πορεία από τη στεριά. Κοίταξε εδώ. Στο σημείο αυτό είναι η ναυτική βάση μας. Εσείς, αφού επιβιβαστείτε στην εξωλέμβια, θα χαράξετε αυτή την πορεία ακολουθώντας τα παράλια της βόρειας Ιταλίας και μετά της Γιουγκοσλαβίας. Υπολογίζουμε ότι θα μπείτε στο Νέφος σ' αυτό το γεωγραφικό στίγμα. Από εδώ κι εμπρός υποθέτουμε βάσιμα ότι η εξωλέμβια μηχανή θα σταματήσει να λειτουργεί, όπως συμβαίνει μέχρι στιγμής με όλες τις μηχανές εσωτερικής καύσης μέσα στην απαγορευμένη ζώνη. Από το σημείο, λοιπόν, εισόδου στο Νέφος και μετά οι ναύτες που θα σας συνοδεύουν θ' αρχίσουν να κωπηλατούν. Είναι όλοι γεροδεμένοι και ικανότατοι στην κωπηλασία. Γι' αυτό και διαλέξαμε αυτή τη μακρύτερη πορεία κατά μήκος των παραλίων της Αδριατικής, αντί να διασχίσετε απευθείας το Ιόνιο Πέλαγος για να βρεθείτε στο ελληνικό έδαφος. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μη λειτουργούσε μέσα στην απαγορευμένη ζώνη ούτε καν η πυξίδα, με αποτέλεσμα να βρεθείτε αλλού και ενδεχομένως πολύ μακριά από τον προορισμό σας. Ενώ, ακολουθώντας οπτικά τα παράλια, αποκλείεται ό,τι και να γίνει να χαθείτε. Θ' αργήσετε μεν περισσότερο, αλλά θα φτάσετε σίγουρα. Ακολουθώντας τα παράλια της δυτικής Ελλάδας, θα μπείτε στο ση-

264


μείο αυτό στον Κορινθιακό Κόλπο. Αντικειμενικός μας προορισμός είναι ν' αποβιβαστείτε σ' ένα ψαράδικο χωριό, την Αντίκυρα, που βρίσκεται στο σημείο αυτό.

Κοίταξε τον Ντέιβιντ Κλαιν, για να δει αν τον παρακολουθούσε.

—Μη σε νοιάζει αν δεν κατάλαβες κάτι σχετικό με την πορεία σας. Έτσι κι αλλιώς το ναυτικό απόσπασμα που θα σας συνοδεύσει μέχρι την Αντίκυρα είναι πλήρως ενημερωμένο για την πορεία σας και ικανό να σας φέρει στο σημείο αποβίβασης το αργότερο στις 9 Ιουνίου. Από το σημείο, λοιπόν, της αποβίβασης και μετά αρχίζει η δική σου ευθυνη. Με οδηγό και μοναδικό σύμβουλο αυτό το χάρτη, πρέπει να φτάσετε με τον Κάρλσον οδικά στους Δελφούς. Από την Αντίκυρα, οι Δελφοί απέχουν σαράντα δυο χιλιόμετρα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έχετε τρεις ολόκληρες ήμερες για να διασχίσετε αυτή την απόσταση και να φτάσετε στους Δελφούς. Ο χρόνος είναι υπεραρκετός. Μόλις φτάσετε στους Δελφούς, που ελπίζουμε και πιστεύουμε βάσιμα ότι αποτελεί τo επιτελικό κέντρο των εισβολέων, θα φωνάξεις στον ανυποψίαστο Κένετ Κάρλσον την κωδική φράση. Αυτό έχεις μόνο να κάνεις. Να βεβαιωθείς ότι στους Δελφούς βρίσκεται το κέντρο των εχθρικών επιχειρήσεων και πιθανότατα η ηγεσία τους και να πεις στο Σουηδό το όνομα Τζέιμς Τ. Κερκ.

265


Ο ένδοξος θάνατός σου που θ' ακολουθήσει θα σημάνει και την υπέρλαμπρη νίκη της Αυτοκρατορίας του Γιαχβέ. Να Θυμάσαι οπωσδήποτε μερικά βασικά πράγματα. Πρώτα απ' όλα ξέχνα τελείως τα όπλα λέιζερ. Πιθανότατα δε θα λειτουργούν μέσα στο Νέφος. Θα είσαι οπλισμένος μόνο μ' ένα αυτόματο περίστροφο των σαράντα πέντε χιλιοστών, με οχτώ σφαίρες. Τα πυροβόλα όπλα αποκλείεται να επηρεαστούν από οποιαδήποτε ηλεκτρομαγνητικά πεδία επικρατούν στην απαγορευμένη ζώνη. Δεύτερον, δε θα πιείτε κανένα υγρό και δε θα φάτε καμιά τροφή μέσα στο Νέφος. Θα μεταφέρετε μαζί σας εφόδια σε τρόφιμα και νερό, από τα οποία και θα καταναλώνετε. Τρίτον, δε θα χάσεις τον Κάρλοον από τα μάτια σου. Και όλα πρέπει να έχουν τελειώσει μέχρι το πρωί της 13ης Ιουνίου. Αν στις δώδεκα το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου δεν έχει εξαφανιστεί το Νέφος, θα θεωρήσουμε δεδομένη την αποτυχία της Επιχείρησης Κλάιν και στις δώδεκα και ένα λεπτό θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα σύντηξης του αι-σθηνίου. Έγινα σαφής ταγματάρχα Κλάιν;

-Απολύτως, εξοχότατε. Όμως έχω μια απορία: γιατί να μην εμφυτευτεί η νανοβόμβα πλάσματος στη δική μου οδοντοστοιχία ώστε να μην εξαρτόμαστε έτσι από κανέναν τρίτο;

—Για τον απλούστατο λόγο, ταγματάρχα, ότι η δική

266


σου πρόσβαση στην απαγορευμένη ζώνη και η αυτόνομη πορεία σου μέσα στο Νέφος θα ήταν για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους αδύνατη. Όλοι οι πράκτορες και οι κομάντος μας δεν κατάφεραν τίποτα. Δεν ξέρουμε γιατί, αφού δεν ξαναβγήκε κανείς από το Νέφος για να μας το εξηγήσει. Όμως, αν υπάρχει μια πιθανότητα στο εκατομμύριο κάποιος να τα καταφέρει, αυτός πρέπει να είναι κάποιο πρόσωπο που οι εισβολείς εμπιστεύονται. Και αυτό το πρόσωπο δεν είναι άλλο από τον Κένετ Κάρλσον.

Ο πρόεδρος ξαναγύρισε στην πολυθρόνα του γραφείου του.

—Μπορείς απόψε, ταγματάρχα, να πας στο σπίτι σου, ν' αποχαιρετήσεις την οικογένεια σου. Αύριο, μετά την αναχώρηση σας, θα της ανακοινώσουμε την ένδοξη θυσία σου και θα της παραδώσουμε το μετάλλιο ανδρείας, Φυσικά, μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή σου θ' αποκρύψουμε κάθε λεπτομέρεια της Επιχείρησης Κλάιν και αυτονόητα το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Δε θ' ανακοινώσεις τίποτα. Όλα θα δοθουν στη δημοσιότητα μόνο μετά την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης. Μέχρι τότε κάθε λεπτο-μέρεια του σχεδίου μας είναι άκρως απόρρητη. Αύριο το πρωί θα είμαι κι εγώ στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης για να σας αποχαιρετήσω και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία. Μέχρι τότε φρόντισε ν' αποτυπώσεις

267


στη μνήμη σου το περιεχόμενο της δισκέτας και το χάρτη που σου παρέδωσα. Στην ευχή του Γιαχβέ, ταγματάρχα. Για ό,τι απορία έχεις, καθώς και για τη ρύθμιση των τελευταίων μικρολεπιομερειών της αποστολής σου θα συνεννοηθείς με τον υπασπιστή μου, ο οποίος σε περιμένει ήδη στο αρχηγείο της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Μεσσία. Πέρνα και από ένα πλαστικό χειρουργό και σβήσε το τατουάζ που έχεις στο μέτωπό σου.

Ο Ντέιβιντ Κλαιν άγγιξε ασυναίσθητα με το δεξί χέρι το μέτωπο του. Ο σταυρός που πεταγόταν μέσα από το άστρο του Δαβίδ ήταν το χαρακτηριστικό τατουάζ που έφερε στο μέτωπό του κάθε άντρας ή γυναίκα που υπηρετούσε στην Αυτοκρατορική Φρουρά.

—Στο αρχηγείο της Αυτοκρατορικής Φρουράς υπάρχει τμήμα πλαστικής μικροχειρουργικής με ακτίνες λέιζερ, που μπορεί να σου σβήσει το τατουάζ. Είναι υπόθεση πέντε λεπτών, αλλά απολύτως απαραίτητη ενέργεια για να περάσεις απαρατήρητος μέσα στη ζώνη.

Ο ταγματάρχης Κλάιν χαιρέτισε στρατιωτικά και αποχώρησε.

Καθως βάδιζε στο διάδρομο το στρωμένο με κόκκινη μοκέτα, το βλέμμα του έβλεπε μόνο τρία πράγματα: μια δισκέτα, ένα χάρτη και μια ατέλειωτη δόξα.

268

Κόλπος της Αντίκυρας . Ελλάδα. 9-6-138 μ.Μ., 08.27 τοπική ώ ρ α .

Ο ΉΛΙΟΣ ΕΊΧΕ ΑΝΕΒΕΙ αρκετά ψηλά στον ορίζοντα. Ήταν Ιούνιος μήνας στη Μεσόγειο και τα κορμιά ίδρωναν από τη ζέστη. Στο μικρό φυσικό λιμανάκι της Αντίκυρας, ψαράδες ξεφόρτωναν την πρωινή ψαριά και μάζευαν τα παραγάδια. Μερικές βάρκες με κατεβασμένα τα πανιά τους λικνίζονταν τεμπέλικα στο κύμα,

Ο επικεφαλής του ναυτικού αποσπάσματος, ένας ικανότατος, όπως αποδείχτηκε, Ισπανός υποπλοίαρχος του μεσσιανικού αυτοκρατορικού ναυτικού, ονόματι Πέντρο Αν-κοντομπάρ Χουάν ντι Γκάμα Γκονζάλες, που το πλήρωμα και οι δυο μοναδικοί επιβάτες φώναζαν για ευκολία κά-πτεν Γκονζάλες, έφερε στα μάτια του τα ναυτικά κιάλια και κοίταξε την ακτή.

269

KΩNΣTANTlNOΣ ΡΩΜΟΣΙΟΣ

—Αν θέλουμε να μην κινήσουμε υποψίες, είπε, πρέπει ν' αποφύγουμε να πλησιάσουμε το λιμάνι και ν' αποβιβαστούμε δίπλα στους ψαράδες. Καλό θα είναι να προσαράξουμε στην ακτή, σε κάποιο μοναχικό σημείο.

Ο ταγματάρχης Κλάιν συμφώνησε κι έτσι ο υποπλοίαρχος έδωσε εντολή στους κωπηλάτες ν' αλλάξουν πορεία προς μια απομακρυσμένη ξέρα που φαινόταν βορειότερα.

Όλα είχαν πάει κατ' ευχήν. Όπως είχαν προβλέψει, μόλις μπήκαν στο Νέφος ο

κινητήρας του πλωτού μέσου που τους μετέφερε είχε σταματήσει να λειτουργεί. Τότε είχαν αναλάβει οι κωπηλάτες, οι οποίοι, αλλάζοντας βάρδιες ανά εξάωρο, είχαν καταφέρει να κρατάνε την εξωλέμβια μακριά από τις ακτές και να την οδηγήσουν στο σωστό σημείο την ακριβή ώρα,

Το ταξίδι τους δεν είχε σχεδόν κανένα απρόοπτο, με εξαίρεση τη συνάντηση με μια πολεμική τριήρη στα νερά της Αδριατικής. Το εντυπωσιακό ξύλινο πλοίο τους πλεύρισε ξαφνικά κι έτσι δεν πρόλαβαν ν' απομακρυνθούν. Ο χαμογελαστός καπετάνιος της τους ρώτηοε πρώτα στην αρχαία αττική διάλεκτο, μετά στην ιωνική παραλλαγή της και τέλος στ' αγγλικά αν χρειάζονταν προμήθειες ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια.

Επέμενε ιδίως αν οι νεοφερμένοι είχαν αρκετή ποσότητα νέκταρ. Ο ταγματάρχης Κλάιν, ντυμένος με απλά πο-

270


λιτικά ρούχα, όπως και ο Κάρλσον και οι ναύτες, οι οποίοι, όμως, παρ' ότι είχαν επιλεγεί με φροντίδα και ιδιαίτερη σχολαστικότητα ώστε να μη δίνουν στόχο, ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα σ' αυτό το ιδιόρρυθμο περιβάλλον όπου είχαν βρεθεί και απέναντι στους κοντούς λευκούς και γαλάζιους χιτώνες των ναυτών της τριήρους, όλο χρυσοκέντητους μαιάνδρους στις άκρες των μανικιών και τη λαιμόκοψη, αν και δεν είχε ακούσει ποτέ του τη λέξη «νέκταρ» στο παρελθόν, διαβεβαίωσε τον καπετάνιο «ότι είχαν τόση ποσότητα, ώστε αν ήθελαν μπορούσαν να τους πουλήσουν και λίγο».

Ύστερα, καθώς η τριήρης ύψωνε ξανά τα πανιά της και γλιστρούσε ανάλαφρα μακριά τους, ο Κλάιν άφησε να βγει όλος ο αέρας που είχε στους πνεύμονες του, σ' ένα βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης, και σκούπισε με το μανίκι του δεξιού χεριού του τις χοντρές σταγόνες ιδρώτα που είχαν σχηματιστεί στο σβέρκο του.

Αυτό ήταν και το μοναδικό επεισόδιο που τάραξε την προγραμματισμένη πορεία τους στα ήρεμα νερά της καλοκαιριάτικης Μεσογείου.

Η αδρεναλίνη των δύο αντρών είχε ανέβει κατακόρυφα, καθώς η φουσκωτή τους βάρκα πλησίαζε στην ακτή.

—Ωωω, φώναξε ο υποπλοίαρχος Γκονζάλες. Ανάστροφο κουπί, τώρα. Έι, οπ...

271


Οι κωπηλάτες υπάκουσαν και η φουσκωτή σταμάτησε. Ήταν κάπου πενήντα μέτρα από τα βράχια της ακτής.

Ο υποπλοίαρχος γύρισε στον Κλαιν.

-Ταγματάρχα, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε πιο κοντά στην ακτή, είπε. Τα νερά είναι αβαθή και μπορεί να κολλήσουμε. Πρέπει να κολυμπήσετε μέχρι την ακτή.

Ο Κλαιν συμφώνησε σιωπηλά.

Έβαλε μέσα σ' ένα αδιάβροχο σακίδιο με δυο λουρίδες στήριξης στα πλάγια ξηρά, αλατισμένη τροφή και πλαστικά μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού,

Ύστερα έκανε νόημα στον Κάρλσον ότι έπρεπε να γδυθούν, έβαλε τα ρούχα τους στο αδιάβροχο σακίδιο, το οποίο κράτησε στο αριστερό του χέρι, αποχαιρέτησαν το πλήρωμα της εξωλέμβιας και έπεσαν στη θάλασσα.

Το νερό δεν ήταν ιδιαίτερα κρύο. Έπειτα από κολύμβηση τριών λεπτών, αναρριχήθηκαν στα πρώτα βράχια της ακτής. Κάθισαν πάνω στους γυμνούς γοφούς τους και περίμεναν να στεγνώσουν στο φως του πρωινού ήλιου, αγναντεύοντας την εξωλέμβια που τους είχε φιλοξενήσει τις τελευταίες ημέρες και που τώρα είχε ήδη ανοιχτεί στα βαθιά νερά του κόλπου, σε αντίστροφη πορεία προς τη Βενετία.

Έκανε ζέστη. Πρέπει να ήταν γύρω στους τριάντα βαθ-

272


μούς Κελσίου και ο Κλάιν υπολόγιζε πως το μεσημέρι θα έφτανε τους τριάντα πέντε, ίσως και παραπάνω.

Δεν τους πήρε πάνω από τρία λεπτά να στεγνώσουν στο φως του ήλιου. Φόρεσαν τα ρούχα τους και έφτιαξαν τα μαλλιά τους με τα δάχτυλα τους. Ο ταγματάρχης έβγαλε από το σακίδιο μια Μεσσιανική Βίβλο και την πέρασε έβαλε μέσα από το πουκάμισο του. Μέσα στο σακίδιο του, εκτός από τα τρόφιμα και τα μπουκάλια με το νερό, ήταν το σαρανταπεντάρι περίστροφο, που το έχωσε στη δεξιά φαρδιά τσέπη του παντελονιού του.

—Μέχρι να φτάσουμε στους Δελφούς, δε θέλω να σε χάσω από τα μάπα μου, είπε στο Σουηδό.

Ύστερα πέρασε τις λουρίδες στήριξης του σακιδίου με τα τρόφιμα και το νερό στους ώμους του και έβγαλε από την αριστερή τσέπη του παντελονιού του τον αναλυτικό χάρτη της περιοχής που είχε μαζί του και του έριξε μια ματιά.

—Θ' ανέβουμε την πλαγιά με τα ελαιόδεντρα, είπε στον Κάρλσον.

Εκείνος ένευσε καταφατικά και οι δυο άντρες άρχισαν ν' ανεβαίνουν μια πλαγιά κατάφυτη από ελαιόδεντρα. Στους γύρω λόφους υπήρχαν δάση από πεύκα. Στις ελεύθερες εκτάσεις, ανάμεσα στους ελαιώνες και στους πευκώνες, υπήρχαν περιβόλια με ντομάτες, πατάτες, πεπόνια,

273


πιπεριές, κολοκυθιές και φασολιές, με καρπούς τόσο μεγάλους που θα κέρδιζαν άνετα τον οποιοδήποτε σχετικό διαγωνισμό είχε προκηρυχτεί.

—Μέσα σ' ένα εξάμηνο, που η περιοχή βρίσκεται στην απαγορευμένη ζώνη, η βλάστηση έχει πολλαπλασιαστεί, είπε ο Κένετ Κάρλσον, Και απ' ό,τι δείχνουν οι καλλιέργειες δε νομίζω ο πλησυσμός της περιοχής ν' αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα τροφής. Αλλά, όπως είδαμε και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με την εξωλέμβια, έχουν ήδη αναπτύξει την αλιεία και τη ναυσιπλοΐα. Πρόσεξες την τριήρη; Ήταν αριστούργημα ναυπηγικής. Και τώρα βαδίζουμε σε μια γη που βλασταίνει πλούσια τους καρπούς της. Κάποιος θεός έχει ευλογήσει αυτό το χώμα.

—Είναι έργο δαιμόνων, Κάρλσον. Μη ζηλεύεις τις εκδηλώσεις του Σατανά.

Οι δύο άντρες είχαν διασχίσει τον ελαιώνα, απομακρυ-νόμενοι από την ακτή, και κατηφόριζαν την άλλη πλευρά του λόφου, ανάμεσα σ' ένα δάσος μηλιών και αχλαδιών, όταν ήρθαν σ' επαφή με τον πρώτο άνθρωπο αυτής της χώρας.

Για την ακρίβεια, έπεσαν σχεδόν πάνω του, στρίβοντας στα ριζά ενός χαμηλού βράχου. Ο ξένος καθόταν σταυ-ροπόδι στο έδαφος, ακουμπώντας την πλάτη του στον

274


κορμό μιας κοντούλας αχλαδιάς, και μασουλούσε ένα στάχυ. Φορούσε ένα μεταλλικό στρογγυλό κράνος, που του έφτανε μέχρι τα φρύδια. Από τα πλάγια του κράνους του ξεκινούσαν δυο ασημένια φτερά προς τα πίσω, τα οποία έφταναν μερικά εκατοστά πάνω από τους ώμους του. Το σώμα του ήταν τυλιγμένο σ' ένα χιτώνα, που συγκρατούνταν με μια ασημένια πόρπη στο δεξί ώμο του, και στα πόδια του φορούσε δύο δερμάτινα ανοιχτόχρωμα σανδάλια, που κι αυτά είχαν δύο πανομοιότυπα ασημένια φτερά στο πίσω μέρος τους, δέκα εκατοστά περίπου πάνω από τις φτέρνες του.

Στη θέα του ξένου, ο ταγματάρχης Ντέιβιντ Κλάιντ έφερε ενστικτωδώς το δεξί χέρι στην αντίστοιχη τσέπη του παντελονιού του, χαϊδεύοντας νευρικά το μέταλλο του περιστρόφου του.

—Μην τρομάζετε, είπε ο ξένος σε άπταιστα αγγλικά. Ή μίλησε ελληνικά και τους φάνηκε πως ήταν αγγλικά;

Δεν ήταν σίγουροι. Είδαν τα χείλη του να μισανοίγουν και οι φθόγγοι που βγήκαν ήταν απόλυτα κατανοητοί από τους δυο άντρες.

—Είμαι το ίδιο χαμένος όπως κι εσείς, συμπλήρωσε ο ξένος.

—Ποιος είσαι; βρήκε πρώτος τη φωνή του ο Κένετ Κάρλσον.

275


Ο άγνωστος άντρας έκανε μια αδιόρατη κίνηση με το χέρι του, πετώντας το στάχυ που κρατούσε στο χώμα.

-Καλωσορίσατε, ξένοι, στη γη των Ελλήνων, είπε. Ερμής είναι τ' όνομά μου, τουλάχιστον με τη μορφή που είμαι μπροστά σας. Αν όμως σας αρέσει να δίνετε ονόματα στα πρόσωπα με βάση τις ιδιότητές τους, τότε Φτεροπόδαρο να με καλείτε.

Ο Κλάιν έσφιξε μέσα στην τσέπη του τη λαβή του όπλου του. Δεν του άρεσε καθόλου το περιπαικτικό ύφος του αγνώστου.

—Και τι θέλεις εδώ; τον ρώτησε. Ο παράξενος άγνωστος άπλωσε το χέρι του και έκοψε

ένα ώριμο αχλάδι που κρεμόταν από ένα χαμηλό κλαδί στ' αριστερά του κεφαλιού του. Το έφερε στο στόμα του και το δάγκωσε.

—Μμμ,„ νοστιμότατο, Ύστερα, σαν να θυμήθηκε πως έπρεπε ν' απαντήσει σε

κάτι, κατάπιε την μπουκιά του και κοίταξε τον ταγματάρχη-

—Η δουλειά μου, ανάμεσα σε άλλα καθόλου δυσάρεστα καθήκοντα, είναι να υποδέχομαι τους ξένους και να τους συμβουλεύω να έχουν τα μάτια τους τέσσερα. Πρέπει να θυμούνται πως το καθετί εδώ δεν είναι πάντα αυτό που δείχνει και πως πρέπει πάντα να ψάχνουν πίσω από την

276


επιφάνεια για ν' ανιχνεύουν το κρυμμένο σύμβολο. Θέλεις λίγο; ρώτησε προτείνοντας του το δαγκωμένο αχλάδι.

Ο Κλάιν αρνήθηκε την προσφορά με μια κίνηση του κεφαλιού του.

Ο αυτοσυστηθείς ως Ερμής ή Φτεροπόδαρος έφαγε όλο το αχλάδι του και κοίταξε για άλλη μια φορά τον Κλάιν.

-Όμως έχω κι εγώ μια ερώτηση να σου κάνω. Δε θέλω να μου απαντήσεις αμέσως, αλλά θέλω να το σκεφτείς και να μου δόσεις την απάντησή σου αργότερα. Η ερώτηση μου είναι απλή: που θέλεις να πας τώρα;

—Μπορώ να σου απαντήσω τούτη τη στιγμή. Στους Δελφούς, Εκεί θέλω να πάω.

Ο ξένος έκανε μια γκριμάτσα απογοήτευσης. Έκοψε κι άλλο αχλάδι, πάντα καθισμένος σταυροπόδι κάτω από το δέντρο, και άρχισε να το μασουλάει.

Με το ελεύθερο χέρι του, έδειξε κάποια κατεύθυνση πίσω του, σαν να έλεγε με την κίνηση του «προς τα εκεί» ή «κάπου εκεί είναι». Δεν είπε άλλη κουβέντα.

Ο Ντέιβιντ Κλάιν τράβηξε από το μπράτσο τον Κάρ-λσον και απομακρύνθηκαν από τον ξένο, ακολουθώντας την πορεία που τους είχε δείξει, η οποία έτσι κι αλλιώς συμφωνούσε με το χάρτη.

Στους πρόποδες της πλαγιάς που κατηφόριζαν συνά-

277


ντησαν ένα μονοπάτι που φαινόταν να οδηγεί προς την κατεύθυνση που ήθελαν. Το ακολούθησαν.

—Περίεργος τύπος, είπε ο Κλάιν. —Ναι, σίγουρα. Σκέψου μάλιστα πως τα ονόματα που

χρησιμοποίησε για να μας συστηθεί αντιστοιχούσαν στην προσωνυμία του αγγελιαφόρου των θεών της ελληνικής μυθολογίας.

—Ελπίζω ο επόμενος που θα συναντήσουμε να μην είναι το ίδιο... είπε, συμπληρώνοντας τη φράση του με μια περιστροφική κίνηση του δείκτη του δεξιού χεριού του γύρω από δεξιό κρόταφο του.

Και πράγματι ο επόμενος που συνάντησαν δεν είχε καμιά σχέση με τον πρώτο.

Εμφανίστηκε κι αυτός το ίδιο ξαφνικά, πίσω από μια συστάδα πευκόδεντρων, και τους πλησίασε στο μονοπάτι. Είχε περασμένο στο κεφάλι του το ταριχευμένο κεφάλι ενός τράγου που έκρυβε ολότελα το πρόσωπό του. Ήταν γιγαντόσωμος και γυμνός, εκτός από μια δερμάτινη ποδιά, που μόλις και μετά βίας έκρυβε τα γεννητικά του όργανα και που συγκρατιόταν στη θέση της από μια χοντροκομμένη τριχιά περασμένη σαν σφιχτή θηλιά στη γυμνή μέση του. Ήταν ξυπόλυτος και σε κατάσταση ευθυμίας. Στο χέρι του κρατούσε ένα φλασκί από το οποίο έπινε πότε πότε μικρές γουλιές.

278


Ο τραγόμορφος ταξιδιώτης τους έφτασε και άρχισε να περπατάει παράλληλα μ' αυτούς, στην ίδια πορεία, σαν να ήταν από πάντα καλοί γνωστοί κι αγαπημένοι φίλοι.

—Πάτε κι εσείς στην τελετή γονιμότητας προς τιμήν του Διονύσου; τους ρώτησε στην ίδια πάντα γλώσσα, που δε συνειδητοποιούσαν αν ήταν αρχαία ελληνικά ή αγγλικά, αλλά που πάντως καταλάβαιναν απόλυτα.

—Ναι, απάντησε αδιάφορα ο Κλάιν. Ο νεοφερμένος άδειασε την τελευταία σταγόνα που είχε

το φλασκί του στο ανοιγμένο στόμα του και το πέταξε στο δάσος που απλωνόταν γύρω τους.

—Τότε θα σας περισσεύει λίγο νέκταρ, είπε. Το φλασκί μου άδειασε και δεν έχω ιδέα που είναι η κοντινότερη πηγή.

—Όχι, απάντησε ο Κλάιν με τον ίδιο αδιάφορο πάντα τρόπο. Δεν έχουμε καθόλου από το ποτό που ζητάς.

Ο τραγόμορφος κοντοστάθηκε, έξυσε το τραγίσιο κεφάλι του και κοίταξε το σακίδιο του ταγματάρχη στην πλάτη του.

—Κι αυτό που κουβαλάς τι είναι, παλικαρά μου; Ο Κλάιν συνέχισε την πορεία του χωρίς ν' απαντήσει,

σε μια προσπάθεια ν' αποφύγει τον επικείμενο καβγά. Ήταν ξένος σε ξένη χώρα και είχε μια αποστολή να εκτελέσει.

279


Όμως ο υψηλόσωμος τραγόμορφος δεν τα παρατούσε εύκολα. Με μια επιδέξια κίνηση τράβηξε βίαια τη μια λουρίδα του σακιδίου, αναγκάζοντας το σώμα του Κλάιν να συστραφεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, ενώ ταυτόχρονα με το άλλο χέρι του τραβούσε και τη δεύτερη λουρίδα. Τελικά το σακίδιο του ταγματάρχη έπεσε στο χώμα.

Ο Κλάιν παραπάτησε, αλλά κρατήθηκε όρθιος. Μόλις είδε τον τραγόμορφο να σκύβει για να πιάσει το σακίδιο, τον κλότσησε εκεί που υπέθετε ότι βρισκόταν το σαγόνι του κάτω από την τράγινη μάσκα.

Ο τραγόμορφος σωριάστηκε φαρδύς πλατύς ανάσκελα στο χώμα σηκώνοντας ένα μικρό συννεφάκι σκόνης.

—Αυτό θα σε μάθει τρόπους, είπε ο Κλάιν. Ύστερα σήκωσε το σακίδιο, το άνοιξε και άρχισε να

εξετάζει αν είχαν πάθει ζημιά τα τρόφιμα και τα μπουκάλια με το νερό. Σιγουρεύτηκε πως όλα ήταν εντάξει κι ετοιμαζόταν να ξαναφορέσει στην πλάτη του το σακίδιο, όταν διαπίστωσε ότι ο αντίπαλος του είχε σηκωθεί κι ερχόταν με άγριες διαθέσεις εναντίον του.

Έβαλε το δεξί χέρι του στην τσέπη του παντελονιού του και έπιασε το περίστροφο, ο άλλος όμως τον πρόλαβε, Η καλοζυγισμένη γροθιά του έστειλε τον ταγματάρχη της Μεσσιανικής Αυτοκρατορικής Φρουράς να σωριαστεί

280

MΕΣΣIANIKH ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

στον κορμό μιας λυγισμένης βατομουριάς στα αριστερά του μονοπατιού και το σαρανταπεντάρι περίστροφο στα δεξιά, σ' ένα σύμπλεγμα χαμόθαμνων.

Ο Σουηδός έτρεξε ανήσυχος στον πεσμένο σύντροφο του. Τον είδε που προσπαθούσε ν' ανασηκωθεί και τον βοήθησε να καθίσει πάνω στο στρώμα από πευκοβελόνες που κάλυπτε όλο το δάσος. Ο Κλάιν ζαλιζόταν. Από το δεξί φρύδι του έτρεχε αίμα.

—Άφησέ με να σε βοηθήσω, του είπε. Όμως εκείνος τον έσπρωξε με τον αγκώνα του και κα

θώς ανασηκωνόταν με μεγάλη προσπάθεια είδε με απόγνωση ότι ο τραγόμορφος αγροίκος είχε ήδη ανοίξει το σακίδιο με τις προμήθειες, είχε βγάλει τις τροφές και τις είχε σκορπίσει στο χώμα, τώρα δοκίμαζε τα μπουκάλια με το εμφιαλωμένο νερά, προσπαθώντας να βρει το άγνωστο πιοτό που αναζητούσε. Είχε ήδη ανοίξει τις τρεις, τις είχε δοκιμάσει και είχε χύσει απογοητευμένος το περιεχόμενό τους στο διψασμένο χώμα. Τώρα κρατούσε και την τελευταία, ξεβιδώνοντας το καπάκι της.

Μ' ένα μακρόσυρτο ουρλιαχτό ο Κλάιν πήδηξε πάνω του και άρχισαν να κυλιούνται στο έδαφος κουβάρι, ενώ το νερό του τελευταίου μπουκαλιού χυνόταν στο ζεστό χώμα.

Ο τραγόμορφος, που ήταν πιο δυνατός, κατόρθωσε

281


γρήγορα να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης, καθηλώνοντας τον Κλάιν στο έδαφος και σφίγγοντας με τα δυο χέρια του σαν τανάλια το λαιμό του.

Όμως, ολότελα απρόσμενα και ξαφνικά, η λαβή του χαλάρωσε και το βλέμμα του εστιάστηκε σε κάποιο σημείο του δρόμου.

—Μα τους κεραυνούς του Δία, τι 'ναι αυτό; Ο Κλάιν, βαριανασαίνοντας και μισοσαστισμένος, α

κολούθησε το βλέμμα του. Από την αντίθετη μεριά του μονοπατιού ερχόταν μια

ημίγυμνη νέα γυναίκα. Φορούσε μονάχα τα εσώρουχα της από κατεργασμένα

δέρματα αρκούδας η κάποιου μεγάλου Θηλαστικού, που δεν έκρυβαν και πολλά πράγματα, και κρατούσε με τα δυο χέρια στο δεξί ώμο της μια στάμνα.

Ήταν όμορφη. Εκπληκτικά όμορφη. Τόσο, που ο Κλάιν έστρεψε τα μάτια του αλλού· το οπτικό νεύρο του είχε πονέσει γιατί την κοιτούσε έντονα και για πολλή ώρα. Από πότε είχε να δει ημίγυμνη γυναίκα; Οι καλές πιστές, και ο Κλάιν μόνο μ' αυτές συναναστρεφόταν, φορούσαν υποχρεωτικά σκούρα, μακριά, φαρδιά φορέματα, χειμώνα καλοκαίρι, κατ' επιταγή του Κώδικα Μεσσιανικής Η-θικής. Συνειδητοποίησε ότι αυτό που πονούσε περισσότερο τα μάτια και τον εγκέφαλο του δεν ήταν η εκθαμβωτική

282


ομορφιά της αλλά κυρίως η βεβαιότητα πως δε θα την αποκτούσε ποτέ.

Μόλις η κοπέλα αντίκρισε τους δύο άντρες να κυλιούνται παλεύοντας στο χώμα, άφησε να της ξεφύγει ένα επιφώνημα έκπληξης και τους πλησίασε στα δύο μέτρα.

—Α, μα δεν είναι πράγματα αυτά, και οι δυο σας κάνετε σαν βάρβαροι. Είμαι σίγουρη πως αιτία είναι αυτό που κουβαλάω.

Έφερε τη στάμνα μπροστά της και τους κοίταξε. -Νέκταρ, είπε. Δε θα θέλατε λίγο; Στο άκουσμα της μαγικής λέξης, ο τραγόμορφος άφησε

στη στιγμή τον Κλάιν και σηκώθηκε. Τίναξε τη σκόνη από το σώμα του και έκανε ένα βήμα προς την κοπέλα.

—Δώσε μου να πιω, μορφονιά μου, της είπε κοιτώντας την από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Η γυναίκα του έδωσε τη στάμνα και ο τραγόμορφος ήπιε όσο μπόρεσε. Ύστερα άφησε τη στάμνα κάτω και άπλωσε το χέρι του στα ξανθά μαλλιά της.

—Είμαι σίγουρος πως πηγαίνεις κι εσύ στην αποψινή τελετή γονιμότητας, λαφίνα μου, ή κάνω λάθος;

—Ναι, αλλά χωρίς τη συνοδεία τράγων, ελπίζω. Ο τραγόμορφος έκανε πως θίχτηκε. —Όχι και τράγος. Σιληνός, ναι. Φίλος των Βακχών και

συνοδός του Διονύσου.

283


—Το ίδιο είναι. Βρομάς σαν τράγος και φέρεσαι σαν τράγος.

Ο τραγόμορφος σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και ξέσπασε σε ηχηρά γέλια. Ύστερα, με μια απότομη κίνηση την άρπαξε και με τα δυο χέρια του από τις μασχάλες και την ανασήκωσε μισό μέτρο πάνω από το έδαφος, περιεργαζόμενος το μπούστο της που ανεβοκατέβαινε στην προσπάθεια της ν' ανασάνει και τα μακριά όμορφα πόδια της που χτυπούσαν τον αέρα στην αγωνία της να ελευθερωθεί.

-Αφού είμαι τράγος κι εσύ έχεις κορμάρα θεάς, τι θα 'λεγες για μια ζωώδη ερωτική επαφή;

—Άσε με κάτω, κτήνος. Ο τραγόμορφος την έφερε μια στροφή γύρω από τον

εαυτό του. Η δερμάτινη ποδιά που κάλυπτε τη βουβωνική χώρα του είχε φουσκώσει, καθως η στύση του ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Φαινόταν να διασκεδάζει πολύ.

-Άφησε την κάτω, ακούστηκε η φωνή του ταγματάρχη Κλάιν,

Ο τραγόμορφος ξαφνιάστηκε. Άφησε τη λεία του και γύρισε στον ξεχασμένο αντίπαλό του. Τον είδε που κρατούσε ένα χοντρό κλαδί πεύκου, αποψιλωμένο από τα φύλλα του. Η πληγή στο δεξί φρύδι του εξακολουθούσε να αιμορραγεί. Όμως έδειχνε αποφασισμένος να τελειώ-

284


νει με τον αγροίκο, που είχε ανακατευτεί στα πόδια τους και κινδύνευε να τινάξει την αποστολή του στον αέρα.

Ο Σιληνός γέλασε ξανά με το μακρόσυρτο χαρακτηριστικό γέλιο του που δονούσε την ατμόσφαιρα.

-Δε χόρτασες ξύλο, παλικαρά μου; Ετοιμάσου τότε να χορτάσεις.

Πήρε στάση παλαιστή ελληνορωμαϊκής πάλης, με τα πόδια μισάνοιχτα, σε απόσταση μισού μέτρου η μία πατούσα από την άλλη, τα χέρια κρεμασμένα υπό γωνία στα πλευρά και το σώμα ελαφρά κυρτωμένο εμπρός.

Ο Κλάιν τον πλησίασε σε απόσταση ενός μέτρου, με το κλαδί του δέντρου έτοιμο να καταφέρει σκληρά χτυπήματα στο τεράστιο σώμα του.

Όμως ο τραγόμορφος ήταν και πάλι πιο γρήγορος. Έσκυψε το κεφάλι του σαν πραγματικός τράγος και χτύπησε με τα κερατά του τον άτυχο ταγματάρχη στην κοιλιά, κάνοντας τον να διπλωθεί στα δύο. Την επόμενη στιγμή ο Σιληνός αγκάλιαοε τον Κλάιν και κατρακυλούσαν στην ήσυχη πλαγιά, σπάζοντας τα χαμόκλαδα που τα σώματά τους συναντούσαν στην ανεξέλεγκτη πορεία τους.

Σταμάτησαν τελικά στα ριζά ενός ασβεστολιθικού βράχου. Η κοπέλα όρμησε ξοπίσω τους ουρλιάζοντας.

Μετά το τρελό κατρακύλισμά τους ο Ντέιβιντ Κλάιν βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση. Πονούσε τρομερά στην

285


κοιλιά από τα τρυπήματα των κεράτων του τράγου και στο κεφάλι του από το προηγούμενο σκίσιμο στο φρύδι. Όμως η άριστη στρατιωτική εκπαίδευση του στην Αυτοκρατορική Φρουρά του βγήκε σε καλό. Με τον αριστερό αγκώνα τον χτύπησε στα πλευρά τη στιγμή που ο τραγόμορφος ετοιμαζόταν να σηκωθεί για ν' αποτελειώσει τον αντίπαλο του. Ο Σιληνός διπλώθηκε στα δυο από τον πόνο. Ο Κλάιν του κατάφερε μια δεξιά γροθιά στο αριστερό μάγουλο της τράγινης μάσκας, που τον έστειλε να προσγειωθεί με το κεφάλι στον ίδιο βράχο που είχε λίγες στιγμές πριν σταματήσει την πτώση τους.

Ο τραγόμορφος έμεινε ακίνητος. Ο ταγματάρχης Κλάιν όρθωσε το ανάστημα του περή

φανα, βάζοντας τα χέρια στη μέση του. Ζαλιζόταν, ο κόσμος γύριζε γύρω του, το κορμί του

πονούσε, το φρύδι του αιμορραγούσε, τα ρούχα του είχαν σκιστεί, αλλά είχε νικήσει.

Ξαφνικά ένιωσε τα χέρια του υγρά. Όταν τα κοίταξε και διαπίστωοε ότι ήταν γεμάτα αίματα λιποθύμησε. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η κοπέλα έφτασε κοντά του και πρόλαβε να τον πιάσει πριν πέσει και χτυπήσει άσχημα. Τον απέθεσε μαλακά στο έδαφος και γύρισε να πάρει τη στάμνα που είχε αφήσει στο μονοπάτι.

'Υστερα ξανάτρεξε δίπλα του. Έσχισε μια λωρίδα ύφα-

286


σμα από το πουκάμισό του, το βούτηξε στο νέκταρ και σκούπισε τις ανοιχτές πληγές του μ' αυτό.

Μερικά μέτρα πιο πάνω, στο σκονισμένο μονοπάτι, ο Κένετ Κάρλσον αμφιταλαντευόταν για την επόμενη κίνηση του. Για πρώτη φορά μπορούσε να ξεφύγει από τη στενή μεσσιανική επιτήρηση. Αλλά μπορούσε να τον αφήσει μόνο του; Ήταν ένα ανθρώπινο πλάσμα που χρειαζόταν βοήθεια.

—Υπάρχουν δύο δρόμοι για τον καθένα μας. Στράφηκε ξαφνιασμένος να δει ποιος μίλησε. Δίπλα του

στεκόταν ο Ερμής. Θα ορκιζόταν ότι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου νωρίτερα δεν υπήρχε κανείς κοντά του.

—Πώς βρέθηκες ξαφνικά εδώ; Εκείνος χαμογέλασε. Τον έβλεπε για πρώτη φορά όρθιο. Ήταν πιο ψηλός

από δύο μέτρα και ακτινοβολούσε ολόκληρος από μια εσωτερική αύρα.

—Γι' αυτό με λένε Φτεροπόδαρο. Ο Σουηδός ξανάστρεψε το βλέμμα του στα ριζά του

βράχου. Η άγνωστη γυναίκα περιποιόταν στοργικά τις πληγές του Κλάιν.

—Και οι δυο σας θέλετε να φτάσετε στους Δελφούς. Και όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, το πετυχαίνει. Μόνο που υπάρχουν πάντα δύο δρόμοι. Αυτός που θ' ακολου-

287


θήσει ο φίλος σου, ο μακρύτερος, κι αυτός που θα διαβείς εσύ.

Του έδειξε με μια αδιόρατη κίνηση του χεριού του ένα νέο μονοπάτι που είχε αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια του. Λίγες στιγμές πριν, εκεί υπήρχε μόνο δάσος,

Ο Κένετ Κάρλσον δεν αμφιταλαντευόταν πια. Τον ακολούθησε.

288

Ό ρ ο ς Π α ρ ν α σ σ ό ς . Ελλάδα. 9-6-138 μ.Μ., 19.25 τοπική ώ ρ α

Το ΠΡΏΤΟ ΠΡΑΓΜΑ που είδε όταν άνοιξε τα μάτια του, ήταν μια τούφα χρυσά μαλλιά κι ένα ζευγάρι όμορφα μάτια, ακριβώς πάνω από το πρόσωπό του, να τον κοιτάζουν εξεταστικά.

—Ξύπνησες; είπε μια γυναικεία φωνή. Ο ταγματάρχης της Αυτοκρατορικής Φρουράς του

Μεσσία Ντέιβιντ Κλάιν τινάχτηκε όρθιος, Δε ζαλιζόταν πια. Ούτε πονούσε. Μονάχα διψούσε τρομερά. Κοίταξε τριγύρω. Βρισκόταν στην ίδια πλαγιά, ανάμεσα στα πεύκα και στα ελαιόδεντρα, με μόνη συντροφιά την άγνωστη κοπέλα. Ο τραγόμορφος άντρας είχε εξαφανιστεί.

Η κοπέλα σαν να μάντεψε τις σκέψεις του. —Με τόσο νέκταρ που είχε καταναλώσει, αποκλείεται

289

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΏΜΟΣΙΟΣ

να πάθαινε οτιδήποτε. Ξύπνησε πριν από κάνα δυο ώρες ήσυχος σαν μωρό κι έφυγε σιγοτραγουδώντας για το αποψινό όργιο που οργανώνει το σινάφι του.

—Ο Κάρλσον; Ο Κλάιν προσγειώθηκε ανώμαλα στην πραγματικότη

τα. Μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι Ο κρατούμενος που συνόδευε, ο άνθρωπος-κλειδί στην Επιχείρηση Κλάιν, ο άνθρωπος που δεν έπρεπε να χάσει από τα μάπα του, είχε εξαφανιστεί.

Περιέφερε το βλέμμα του τριγύρω, σαν αγρίμι που ψάχνει λυσσασμένα το θήραμα του. Δεν μπορούσε να τον εντοπίσει πουθενά. Έπιασε τα μαλλιά του από την απελπισία. Χοντρές σταγόνες ιδρώτα είχαν αρχίσει να σχηματίζονται στο μέτωπό του και η δίψα που είχε εγκατασταθεί μόνιμα, βασανιστική και ανελέητη, στα σωθικά του επέτεινε το πρόβλημα.

Αναζήτησε στη νεαρή γυναίκα σανίδα σωτηρίας. Την έπιασε από τους ώμους και την ικέτεψε με το βλέμμα.

—Πηγαίνετε στον ίδιο προορισμό, τον ησύχασε εκείνη. Ο συνταξιδιώτης σου δε χάθηκε. Θα τον βρεις στο τέλος του δρόμου. Οι Δελφοί περιμένουν και τους δυο σας.

Η τελευταία κουβέντα τον ηρέμησε κάπως. Τουλάχιστον ήξερε πού να τον βρει. Αλλά μια νέα σκέψη τον προβλημάτισε. Όλοι οι άνθρωποι που είχαν συναντήσει

290


μέρι τώρα σ' αυτό το παράξενο μέρος έδειχναν να τους περιμένουν, να ξέρουν τα πάντα γι' αυτούς και μάλιστα να προβλέπουν τις κινήσεις τους.

Ακόμα κι αυτή η γυναίκα. Πώς μπορούσε να ξέρει τι σκεφτόταν κάθε στιγμή; Πώς μπορούσε να ξέρει πού πήγαινε; Ο ίδιος δεν της είχε πει τίποτα. Μήπως είχε μιλήσει με τον Κάρλσον όσο ήταν αναίσθητος; Πολύ αμφέβαλλε. Ήταν σχεδόν σίγουρος ότι ο Σουηδός είχε εξαφανιστεί αμέσως μόλις είχε δει τ' αποτελέσματα της συμπλοκής του με τον τράγο.

—Ποια είσαι; τη ρώτηοε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε. Αν διάβαζε τις σκέψεις του, στο εξής έπρεπε να προσέ

χει τι σκεφτόταν. —Τ' όνομα μου είναι Κλειώ. Το δικό σου; —Κλάιν. Ντέιβιντ Κλάιν. —Λοιπόν, Ντέιβιντ Κλάιν, ελπίζω να χόρτασες ύπνο.

Πώς αισθάνεσαι τώρα; Ο ταγματάρχης άγγιξε με την άκρη των δαχτύλων του

προσεκτικά την πληγή στο φρύδι του, σίγουρος ότι και το ελαφρύτερο άγγιγμα θα του προκαλούσε πόνο. Αλλά δεν ένιωσε πόνο, ούτε πληγή υπήρχε. Ψαχούλεψε το μέρος ολόγυρα από το μάτι μέχρι το αυτί του και από τo μέτωπο ως το σαγόνι του. Όχι. Δεν υπήρχε πληγή,

Σήκωσε τα κουρέλια του ματωμένου πουκαμίσου του

291


για να δει τις δύο πληγές που είχαν ανοίξει τα κέρατα του τράγου στην κοιλιά του. Δεν υπήρχαν πληγές. Το δέρμα φαινόταν σαν να μην είχε σκιστεί ποτέ στα σημεία αυτά. Με μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη κοίταξε την κοπέλα.

—Το νέκταρ, του είπε εκείνη. Άλειψα τις πληγές σου με νέκταρ. Είναι ένα παναντιβιοτικό και τονωτικό ταυτόχρονα, πέρα από τις άλλες του ιδιότητες.

—Άλλες του ιδιότητες; επανέλαβε σαν ηχώ ο Κλάιν. Η Κλειώ γέλασε χαρούμενα. —Ναι. Μια από τις ιδιότητες του, για παράδειγμα, είναι

ότι σε βοηθάει να ξεπεράσεις πολλά προβλήματα, κοινωνικά και ψυχολογικά, τα οποία μερικοί αποκαλούσαν, πριν επιστρέψουν οι Αργοναύτες, αναστολές, κοινωνικά ήθη και νευρώσεις. Κάποτε ήταν αποκλειστικό προνόμιο των θεών. Όμως τώρα οι ίδιοι οι θεοί το δωρίζουν απλόχερα σ' όλους τους πιστούς τους. Μη με ρωτήσεις γιατί. Εγώ είμαι μια απλή νύμφη των δασών. Οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες.

—Και που το βρίσκετε; - Τ ο νέκταρ; Παντού. Αναβλύζει από τις πηγές. Ο Ντέιβιντ Κλάιν κάθισε στο χώμα και ακούμπησε την

πλάτη του στο βράχο. Έκανε μια ανασκόπηση της κατάστασης όπως είχε διαμορφωθεί.

292


Είχε χάσει τον Κάρλσον. Είχε χάσει το περίστροφο του. Είχε χάσει τα τρόφιμα και κυρίως είχε χάσει το νερό. Πόσο θ' άντεχε τη δίψα; Η θερμοκρασία είχε φτάσει τους τριάντα πέντε βαθμούς και ο ήλιος έκαιγε ακόμα στον ουρανό. Δεν είχε βάλει σταγόνα νερού στο στόμα του από τη στιγμή που είχαν αποβιβαστεί στην ακτή. Και βρισκόταν παγιδευμένος σ' ένα τρελό σύμπαν.

Ευτυχώς, είχε ακόμα το χάρτη και τη Μεσσιανική Βίβλο.

Τη Μεσσιανική Βίβλο; Έψαξε πανικόβλητος μέσα από το πουκάμισο του.

Είδε την κοπέλα να την παίζει σαν μπάλα στα χέρια της, μ' ένα πλατύ χαμόγελο, και η καρδιά του πήγε στη θέση της.

Της την πήρε με μια βίαιη κίνηση. —Μην την ξαναγγίξεις ποτέ σου, της είπε με έντονο

ύφος και την έβαλε στην τσέπη του παντελονιού του. Κοίταξε τον ήλιο που είχε αρχίσει να γέρνει πίσω από

τα βουνά. Σε λίγο το φως θα λιγόστευε. —Εγώ πηγαίνω στους Δελφούς, της είπε. —Κι εγώ, του είπε εκείνη. —Νόμιζα πως πήγαινες στην τελετή γονιμότητας. —Πηγαίνοντας στους Δελφούς θα περάσουμε από την

τελετή γονιμότητας.

293


Ύστερα γέλασε και κουνώντας προκλητικά τους γοφούς της άρχισε ν' ανεβαίνει προς το μονοπάτι. Και καθώς ο Κλάιν έτρεξε στο κατόπι της, γύρισε απότομα και τον αγριοκοίταξε.

—Και μην εκλαμβάνεις τ' αστεία μου ως πρόσκληση για ζευγάρωμα. Δεν είμαι τόσο εύκολη, φιλαράκο, ειδικά με μιλιταριστές Γιαχωβίτες. Εσείς όλοι έχετε ερωτικό πρόβλημα.

—Με παρεξήγησες. Είμαι παντρεμένος και πιστός στη γυναίκα μου.

Μια άλλη σκέψη όμως τρύπωσε στο μυαλό του. Η γυναίκα του τον θεωρούσε νεκρό. Και σε λίγες ημέρες η μεσσιανική ενορία του θα της πρότεινε έναν καινούριο σύζυγο. Εξάλλου η μεσσιανική ενορία δεν είχε γνωρίσει και τον ίδιο με τη γυναίκα του; Προσπάθησε να βγάλει αυτή τη σκέψη από το μυαλό του.

—Πώς διαβάζεις τη σκέψη μου; ρώτησε τη γυναίκα που περπατούσε δίπλα του.

Εκείνη ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους της. —Το νέκταρ, του αποκρίθηκε ύστερα από μικρή σκέ

ψη. Μια ακόμα από τις ιδιότητές του είναι ότι βοηθάει τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί καλύτερα. Ο συνηθισμένος ανθρώπινος εγκέφαλος χρησιμοποιεί μόνο το δεκαοχτώ τοις εκατό των δυνατοτήτων του. Το νέκταρ του δίνει

294


μερικές μονάδες παραπάνω, Είναι σαν να βάζεις καλύτερο καύσιμο στη μηχανή του οχήματος σου. Να σκεφτείς ότι η εκμετάλλευση του δεκαεννέα τοις εκατό του εγκεφάλου σου επιτρέπει τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές ικανότη-τες. Μάλιστα, οι θεοί που οδήγησαν τα σκάφη των Αργοναυτών πίσω χρησιμοποιούν κατά βούληση σχεδόν το σύνολο των εγκεφαλικών δυνατοτήτων. Αξιοποιούν, δηλαδή, τον εγκέφαλό τους εκατό τοις εκατό. Όλα είναι εδώ μέσα, συμπλήρωσε, δείχνοντας με τον αντίχειρα τον κρόταφό της.

Ο ταγματάρχης Κλάιν σκέφτηκε για μια στιγμή τις δυνατότητες. Αν οι εισβολείς δεν μπορούσαν ν' ανακοπούν τώρα, δε θα μπορούσε ποτέ κανείς να τους ανακόψει.

Μετά, σαν κάτι να θυμήθηκε, ρώτησε την κοπέλα: —Προηγουμένως είπες ότι είσαι μια απλή νύμφη των

δασών. Τι εννοούσες; Η Κλειώ χαμογέλασε ξανά. —Γιατί δε δοκιμάζεις λίγο νέκταρ; Θα σου λυθούν όλες

αυτές οι απορίες. Ο Κλάιν έμεινε ξανά σιωπηλός. Τα λόγια της του θύμι

σαν τη δίψα του που γινόταν ολοένα και πιο βασανιστική, Το μονοπάτι που ακολουθούσαν τους είχε οδηγήσει ήδη στην κορυφή του λόφου, απ' όπου μπορούσαν να δουν

295


μια σειρά από χαμηλούς λόφους και κοιλάδες, με φόντο τον κύριο ορεινό όγκο του επιβλητικού Παρνασσού.

Άρχισαν να κατηφορίζουν το λόφο προς την πρώτη από αυτές τις κοιλάδες, Ο ήλιος έδυε, αλλά το φως του ουρανού ήταν ακόμα έντονο.

—Για να μη σου μείνει όμως η απορία, έσπασε τη σιωπή η Κλειώ, ο καθένας ανάλογα με τη συμμετοχή του στα κοινά αποκτά και έναν τίτλο, που συνήθως συνοδεύεται και από κάποιες ιδιότητες. Μπορεί να είσαι απλός πιστός ή και άπιστος.

Γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια. —Βασικά, μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις. Έτρεξε μπροστά του χαχανίζοντας. Εκείνος τάχυνε το

βήμα του για να την προλάβει. —Τι εννοείς; της φώναξε. —Εννοώ πως, αν αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι, η μύηση

στη γνώση αρχίζει από μόνη της. Πριν επιστρέψουν οι Αργοναύτες, δούλευα σ' ένα εργοστάσιο κατασκευής κονσερβών. Είμαι είκοσι ενός χρονών και δούλευα από τα δεκαεφτά μου. Δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τέσσερα χρόνια. Μόνο βάρδιες και μελέτη της Μεσσιανικής Βίβλου. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Υπήρχε ένας κατάλογος από «δεν» και η αιώνια Κόλαση για τους παραβάτες. Τώρα ξέρω. Και είμαι απλή νύμφη. Αν θελήσω να μάθω περισ-

296


σότερα, μπορεί να γίνω ιέρεια. Κι αν θελησω περισσότερη γνώση ημίθεη. Κι αν αφιερώσω τη ζωή μου στην απόκτηση γνώσης ακόμα και θεά.

—Και πώς έρχεται η απόκτηση αυτής της γνώσης; —Το πρώτο βήμα είναι το νέκταρ. Το νέκταρ σου ε

πιτρέπει ν' αντιληφθείς την παρουσία και ύπαρξη ενός ελάχιστου σωματιδίου ύλης, που στο δικό σου μυαλό έχει το όνομα «αισθήνιο» και το οποίο σου δίνει τη δυνατότητα, αν το χειριστείς κατάλληλα, να γίνεις θεός. Σου δίνει την υπέρτατη γνώση. Όλα αυτά τα θαύματα που βλέπεις γύρω σου είναι αποτέλεσμα της καλής χρήσης του αισθη-νίου από τους Έλληνες θεούς που επέστρεψαν στη Γη. Και θα δεις κι άλλα.

Την τελευταία φράση της δεν την άκουσε, γιατί είχε περιπέσει στην αντίληψη του κάτι που κέντρισε όλη την περιέργειά του.

Εκατό μέτρα μπροστά τους, μέσα στη φυσική βλάστηση της κοιλάδας, έστεκε παρατημένο ένα αντικείμενο. Ένα αντικείμενο το οποίο ήξερε πολύ καλά, αφού είχε εκπαιδευτεί στη χρήση του. Ένα άρμα μάχης Ααρών Β-5. Το πλησίασε σαν χαμένος.

Η μεταλλική επιφάνειά του είχε αρχίσει να σκουριάζει κι ένας κισσός είχε σκαρφαλώσει μέχρι τον πυργίσκο του. Μόνο το ευθύβολο πυροβόλο του φαινόταν ανέγγιχτο, καθώς σηκωνόταν περήφανο προς τον ουρανό.

297


Ένιωσε τα μάτια του να βουρκώνουν. Το καμάρι του σώματος των τεθωρακισμένων. Αυτή, λοιπόν, ήταν η μοίρα των δυνάμεων του στρατηγού Σαούλ Σάρον;

Η Κλειώ ηρθε και στάθηκε δίπλα του. —Κοίτα το κανόνι του. Δεν είναι μοναδικό φαλλικό

σύμβολο; -Πώς; —Σ' ένα εγκαταλειμμένο σώμα, είναι το μόνο ζωντανό

όργανο του. Δεν το βλέπεις; -Τ ι ; Ο Κλάιν είχε μείνει άναυδος και δεν μπόρεσε ν' αντι

δράσει καθόλου στην επόμενη απρόσμενη κίνηση της. Πέρασε το αριστερό χέρι της ανάμεσα στα πόδια του

και με την παλάμη της έσφιξε ελαφρά τα γεννητικά του όργανα, σαν να τα ζύγιζε σε μια ερωτική ζυγαριά. Ύστερα, και πριν ο αποσβολωμένος ταγματάρχης συνειδητοποιήσει τι σήμαινε η χειρονομία της, τράβηξε το χέρι της το ίδιο απότομα και απομακρύνθηκε από κοντά του.

—Το μόνο ζωντανό όργανο, επανέλαβε εκείνη, τονίζοντας τη λέξη «μόνο».

Την πλησίασε έξαλλος, έτοιμος για καβγά. Είχε παρατραβήξει το σκοινί. Την έπιασε από τον ώμο και τη γύρισε προς το μέρος του ώστε να βλέπει το πρόσωπό της.

Και τότε αυτή τον χαστούκισε.

298


Έμεινε στήλη άλατος. —Σταμάτα να κάνεις βρόμικες σκέψεις, του είπε. Δεν

είμαι καμιά φτηνή. Κι απομακρύνθηκε οργισμένη ανάμεσα στα καλαμπό

κια που είχαν αρχίσει να μεστώνουν στη μικρή κοιλάδα, Για μερικές στιγμές αμφιταλαντεύτηκε ως προς την

επόμενη κίνηση του. Η δίψα τον βασάνιζε αδυσώπητα. Και το σκοτάδι έπεφτε γοργά.

Έβγαλε τη Μεσσιανική Βίβλο, είπε μια μικρή προσευχή και την ξανάβαλε γρήγορα στην τσέπη του. Δεν έβλεπε πια την κοπέλα, καθώς είχε χαθεί στο σκοτάδι, αλλά ακολούθησε την πορεία της.

Ενώ το φεγγάρι ξεπρόβαλλε πίσω από το λόφο φωτίζοντας τα βήματά του, σκέφτηκε ότι ήταν η πιο μικρή προσευχή που είχε κάνει ποτέ. Τι του συνέβαινε; Τον πα-ρέσερναν οι δαίμονες αυτού του κολασμένου τόπου; Ορκίστηκε μέσα του πως δε θ' άφηνε τον εαυτό του να παρασυρθεί ξανά.

Κάπου μακριά έβλεπε την ανταύγεια μιας μεγάλης φωτιάς. Αποφάσισε να προχωρήσει προς αυτή.

Ύστερα από περπάτημα μισής ώρας κάτω από το φεγ-γαρόφως, είχε φτάσει στην κορυφή του τελευταίου λόφου πριν από τη φωτιά, που τώρα έστελνε τις ανταύγειές της στον ορίζοντα. Σύρθηκε μπρούμυτα, με όλες τις αισθήσεις

299


του σε επιφυλακή, μέχρι μια προεξοχή του εδάφους απ' όπου είχε καλύτερη ορατότητα. Σε απόσταση μόλις είκοσι μέτρων κάποιοι γλεντούσαν ξέφρενα.

Εκατοντάδες άντρες και γυναίκες γυμνοί, χωρίς ούτε ένα φύλλο συκής να κρύβει τη γύμνια τους, χόρευαν, στρίγκλιζαν και χοροπηδούσαν, σε ζευγάρια, μόνοι τους ή σε συμπλέγματα πολλών ατόμων του ίδιου ή του αντίθετου φύλλου, γύρω από μια τεράστια φωτιά που έκαιγε στο κέντρο και που τροφοδοτούνταν συνεχώς με ξύλα και ξερά κλαδιά δέντρων — Σάτυροι, Βάκχες και Σιλη-νοί. Ανάμεσα τους μπόρεσε να διακρίνει και τον τραγόμορφο με τον οποίο είχε συμπλακεί το πρωί. Χόρευε εκστασιασμένος, με το γενετήσιο μόριο του σε μόνιμη στύση.

Πολλά ζευγάρια έκαναν ξεδιάντροπα έρωτα μπροστά σε όλους. Παρατήρησε σοκαρισμένος πως πολλά από τα ζευγάρια ανήκαν σε άτομα του ίδιου φύλου. Άντρες με άντρες ή γυναίκες με γυναίκες. Το ίδιο συνέβαινε και σε πολλά συμπλέγματα ερωτικών περιπτύξεων.

Μερικοί από τους διονυσιακούς χορευτές, που έπιναν αδιάκοπα κρασί η νέκταρ ή οτιδήποτε άλλο είχαν τα δερμάτινα φλασκιά που κουβαλούσαν μαζί τους, φορούσαν μάσκες ζώων, όπως τράγων η ταύρων, και άλλοι στρατιωτικά κράνη και αμπέχονα.

300


Επικέντρωσε την προσοχή του σ' αυτούς τους τελευταίους.

Πρόσεξε τα διακριτικά που υπήρχαν ακόμα κρεμασμέ-να σε μερικές σκισμένες στολές που τώρα σκέπαζαν ιδρωμένα, ημίγυμνα κορμιά. Παντοδύναμε Μεσσία! Ήταν τα διακριτικά των επίλεκτων δυνάμεων του στρατηγού Σαρόν.

Ξάπλωσε ανάσκελα και έκλεισε τα μάτια του κάτω από τον έναστρο ουρανό. Καταραμένοι προδότες, σκέφτηκε. Και μετά συνειδητοποίησε ότι ήταν η τελευταία ελπίδα της Αυτοκρατορίας. Δεν μπορούσε να τους απογοητεύσει. Δεν έπρεπε να τους απογοητεύσει.

Η δίψα δεν τον βοηθούσε καθόλου να κάνει θετικές σκέψεις. Και τι δε θα 'δινε για ένα ποτήρι νερό σ' έναν κόσμο που μπορούσε να πιει μόνο νέκταρ.

Άκουσε κάποιο θόρυβο στα δεξιά του κι αφουγκράστηκε. Αλλά ηρέμησε μόλις αναγνώρισε τη φιγούρα της Κλειώς που είχε συρθεί δίπλα του.

Τα βλέμματα τους που καρφώθηκαν το ένα στο άλλο αντιφέγγισαν τις φλόγες της μεγάλης τελετουργικής φωτιάς.

—Η τελετή της γονιμότητας, του ψιθύρισε, αν και ο θόρυβος από τη γιορτή ήταν τόσο μεγάλος, που και να ούρλιαζε κανένας άλλος δε θα τους άκουγε.

301


—Είναι αηδιαστικό, της απάντησε εκείνος. Κοίτα τους. Είναι άνθρωποι αυτοί η κτήνη;

—Είναι άνθρωποι που καταπίεσαν τα ένστικτά τους, που γύρισαν την πλάτη στο κάλεσμα της Φύσης, που στερήθηκαν τον οργασμό της βλάστησης μιας νέας ψυχής για περισσότερο από δυο χιλιετίες και τώρα ακολουθούν τη φωνή της Γης που τους καλεί.

—Μα σοβαρολογείς; Κοίτα τους. Πολλοί απ' αυτούς είναι ομοφυλόφιλοι.

—Ενήλικοι ομοφυλόφιλοι, Κλάιν. Κάνουν αυτό που τους αρέσει, που ταιριάζει στη φύση τους, χωρίς να επιβάλλουν τα «θέλω» τους σε κανέναν με τη βία. Τα περισσότερα εγκλήματα μέσα στους αιώνες έγιναν από την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα των δραστών τους. Το ξέρεις ότι τους έξι μήνες της επιστροφής των Αργοναυτών δεν είχαμε ούτε ένα φόνο; Αυτό που βλέπεις δεν είναι παρά η διονυσιακή φάση του πολιτισμού που έφερε η επιστροφή των Ελλήνων θεών. Κάθε πολιτισμός είναι ή «διονυσιακός» ή «απολλώνιος». Το σίγουρο είναι πως για να φτάσεις στο απολλώνιο στάδιο, το στάδιο του νου, πρέπει να περάσεις υποχρεωτικά από το διονυσιακό στάδιο, το στάδιο της κυριαρχίας των ενστίκτων. Η υπερίσχυση του ενός πολιτισμού σε μια κοινωνία καταπνίγει την υγιή έκφραση του άλλου, με αποτέλεσμα την ανισόρροπη ανάπτυξη της.

302

ΜΕΣΣ1ΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ No 2

Η μόνη κοινωνία στην οποία συνυπήρξαν ο Διόνυσος και ο Απόλλωνας δημιουργικά και αλληλένδετα ήταν η αρχαία ελληνική. Και αυτή που δημιουργούμε τώρα, Κλάιν. Όλα τ' άλλα πρότυπα ανάπτυξης απέτυχαν και στράφηκαν τελικά κατά των ανθρώπων, Το μόνο για το οποίο μεριμνούσαν ήταν οι δομές.

—Όπως και να 'χει, εγώ δε μένω ούτε στιγμή παραπάνω σ' αυτό το μέρος.

Σηκώθηκε κι ετοιμάστηκε να ξεκινήσει. Σηκώθηκε κι εκείνη. —Πρέπει να πάω στους Δελφούς, είπε. Η κοπέλα γέλασε δυνατά. —Πιστεύεις πως θα φτάσεις στους Δελφούς έτσι όπως

είσαι; Κοίτα το χάλι σου, αγόρι μου. Ο Κλάιν κοντοστάθηκε. Τι εννοούσε; Έριξε μια ματιά

στα ρούχα του. Ήταν σκισμένα και λεκιασμένα με ξεραμένα αίματα.

—Δεν ξέρω τι πας να κάνεις στους Δελφούς, αλλά αν σκοπεύεις να τους διασκεδάσεις από μίλια μακριά τότε θα το πετύχεις χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια,

Είχε δίκιο. Αν πήγαινε έτσι στην κρισιμότερη αποστολή της ζωής του, θα έδινε στόχο από την άλλη άκρη της Γης. Έπρεπε να περάσει όσο γινόταν πιο απαρατήρητος.

303


—Έχεις να προτείνεις κάτι, εκτός από ευχολόγια κι αφορισμούς; τη ρώτησε.

Του χαμογέλασε πονηρά και τα μάτια της έλαμψαν καθώς μια ιδέα περνούσε από το μυαλό της.

—Να ταξιδέψουμε γυμνοί. Δε θα μας προσέξει κανείς. —Αυτό ξέχασε το. —Ωραία. Τότε πάρε τα ρούχα κάποιου βλάκα ερωτύ-

λου. Τα έχουν παρατήσει όπου βρήκαν πρόχειρα, για να προλάβουν το χορό και το οργιώδες γλέντι. Κι αν ντρέ-πεσαι να γδυθείς μπροστά μου, πολύ καλά, εγώ θα σου γυρίσω την πλάτη μου.

Και πριν η ηχώ των λόγων της σβήσει στο νυχτερινό αέρα, του είχε γυρίσει την πλάτη και τον περίμενε στωικά ν' ακολουθήσει τη συμβουλή της.

Δεν ήταν κι άσχημη η ιδέα της. Περιέφερε το βλέμμα του τριγύρω και δε δυσκολεύτηκε να βρει πάνω σ' ένα θάμνο πουρναριού ένα κομμάτι δερμάτινο ύφασμα.

Έβγαλε τα ρούχα του και φόρεσε το δέρμα, που κάλυπτε τη γύμνια του μέχρι λίγο πιο πάνω από τα γόνατα.

Είδε τα ματωμένα ρούχα του στο χώμα, μέσα από τις ανταύγιες της φωτιάς που τριζοβολούσε λίγο πιο πέρα. Έπρεπε να τα εξαφανίσει. Ήταν ίχνη που μπορούσαν να προδώσουν την παρουσία του αλλά και την πορεία του.

Δεξιά του ένας φυσικός λάκκος έχασκε ανοιχτός. Έριξε

304


το ματωμένο παντελόνι και το ξεσκισμένο πουκάμισο του μέσα και σκέπασε το λάκκο με χώματα και λιθάρια που έσπρωξε με τα δυο χέρια του, σαν ζώο που σκεπάζει τις ακαθαρσίες του.

Έτριψε τις δυο παλάμες του μεταξύ τους για να τις καθαρίσει από τις σκόνες. Η Κλειώ του είχε ακόμα γυρι-σμένη την πλάτη.

—Γιατί με βοηθάς; τη ρώτησε. Η κοπέλα γύρισε. —Γιατί με γλίτωσες το πρωί από μια δύσκολη κατάστα

ση. Δεν είχα καμιά διάθεση να γίνω η παλλακίδα του τράγου.

—Μόνο γι' αυτό; Τον πλησίασε στο ένα μέτρο. Τα μάτια της φεγγοβο

λούσαν στο φως της τελετουργικής φωτιάς. —Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Σ' το ξανάπα·

μου προκαλείς απέχθεια. Σταμάτα, λοιπόν, τις βρόμικες σκέψεις.

Θέλησε να της ξεστομίσει κάποια βρισιά, αλλά η μεσσιανική ανατροφή του δεν του επέτρεψε να σκεφτεί καμιά.

Ξεκίνησαν πάλι την κοινή πορεία τους, χωρίς ν' ανταλλάξουν άλλη κουβέντα.

Δυο χιλιόμετρα ανατολικότερα, πήραν ένα δρόμο που η γυναίκα τον διαβεβαίωσε ότι οδηγούσε στους Δελφούς.

305


Ίδρωνε στην ανάβαση και η δίψα του έκαιγε τα σωθικά. Σαν ένας τεράστιος φούρνος, σιγόψηνε το στήθος, το λαιμό, την κοιλιά και το στομάχι του,

Αν άντεχε τη δίψα, θ' άντεχε και το δύσκολο έργο που είχε αναλάβει. Αν όχι... Δεν ήθελε ούτε να το σκεφτεί. Κοντοστάθηκε ν' ανασάνει κι ένιωσε απελπιστικά μόνος και τρομακτικά ανήμπορος για το παραμικρό. Γεννήθηκε μέσα του η διάθεση να προσευχηθεί.

Έκανε τη μηχανική κίνηση να βγάλει τη Μεσσιανική Βίβλο από την τσέπη του παντελονιού του και τότε συνειδητοποίησε πως δε φορούσε παντελόνι. Και φυσικά δεν είχε ούτε τη Μεσσιανική Βίβλο. Τα είχε θάψει και τα δύο δίπλα σ' ένα διονυσιακό όργιο.

Έπεσε εξαντλημένος στα γόνατα. Δεν είχε δυνάμεις να κάνει ούτε ένα βήμα παραπάνω. Ακόμα και ο Γιαχβέ τον είχε εγκαταλείψει. Αφησε το διψασμένο κορμί του να πέσει μπρούμυτα στο έδαφος και έκλαψε σαν παιδί. Ήταν πια ολότελα μόνος.

306

Ό ρ ο ς Παρνασσός. Ελλάδα. 10-6-138 μ.Μ., 07.12 τοπική ώρα

ΞΎΠΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΗΛΙΑΧΤΊΔΑ που άγγιξε το πρόσωπο του. Ο ήλιος είχε ανατείλει από ώρα, αλλά ήταν κρυμμένος πίσω από τη βουνοκορφή και μόλις τώρα ξεπρόβαλε λούζοντας με τις ζωογόνες αχτίδες του την πλαγιά όπου βρισκόταν.

Ανασηκώθηκε και παρατήρησε γύρω του το τοπίο- το σκοτάδι δεν του είχε επιτρέψει χτες να κάνει αναγνώριση του εδάφους.

Ήταν σας πλαγιές του Παρνασσού, δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Είχαν αφήσει τη δημοσιά για να μπορέσουν να κοιμηθουν σ' ένα προστατευμένο και ήσυχο ξέφωτο, Δίπλα του η κοπέλα κοιμόταν ακόμα.

Σηκώθηκε και προχώρησε μερικά βήματα πάνω στη

307

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ PΩMOΣΙOΣ

χλόη. Η δίψα είχε ξαναγυρίσει, πιο επιτακτική από ποτέ.

Και τότε την είδε.

Στην αρχή πίστεψε ότι ήταν αντικατοπτρισμός. Ένα παιχνίδισμα της όρασής του. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του, αλλά ο αντικατοπτρισμός παρέμενε.

Πλησίασε διστακτικά, από φόβο μήπως οι τυχόν απότομες κινήσεις του διαλύσουν το εύθραυστο όνειρο.

Σχεδόν στα πόδια τους ανέβλυζε μια πηγή που σ' ένα κοίλωμα του βράχου σχημάτιζε μια φυσική λιμνούλα.

Το στόμα του κολλούσε, αλλά η σωτηρία ήταν μπροστά του. Ο Θεός δεν τον είχε εγκαταλείψει. Γονάτισε και έβαλε τα χέρια του στο νερό. Μάζεψε όσο μπόρεσε στη χούφτα του και το έφερε στο στόμα του. Λίγα μόλις εκατοστά από τα χείλη του, κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Σταμάτησε αυτόματα την κίνησή του.

Είχε το χρώμα του νερού, τη διαφάνεια του νερού, αλλά η μυρωδιά του το πρόδιδε. Είχε μια μυρωδιά μούστου, μελιού και κανέλας.

-Νέκταρ, γρύλισε απογοητευμένος και άνοιξε τα δάχτυλά του, αφήνοντας το γλυκόπιοτο υγρό να χυθεί ξανά στη λιμνούλα.

-Ηλίθιε!

308


Γύρισε και είδε την Κλειώ. Είχε ξυπνήσει και είχε πλησιάσει κι αυτή τη λιμνούλα.

—Αν δεν το πιεις, θα πεθάνεις από δίψα, Δε θα βρεις νερό πουθενά. Είναι πια άχρηστο,

Είδε το πείσμα στο βλέμμα του και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.

—Δική σου είναι η ζωή, μουρμούρισε. Αμέσως μετά έβγαλε τα ρούχα της και βούτηξε στη

λιμνούλα. Ήταν αρκετά βαθιά και μπόρεσε ν' απλώσει το σώμα της.

Ο ακτίνες του ήλιου έπαιζαν με το κορμί της και με τα υγρά αυλάκια που σχημάτιζε το νέκταρ πάνω του. Γελούσε σαν μωρό από ευχαρίστηση.

—Νόμιζα πως ήσουν νύμφη των δασών, της φώναξε. —Είμαι και νύμφη των νερών, του αντιφώναξε. Και

πολλά άλλα πράγματα μαζί. Ο Ντέιβίντ Κλάιν πέρασε τη γλώσσα από το πάνω χείλι

του, αλλά δεν είχε ούτε σταγόνα σάλιου και αυτή η κίνηση τον πόνεσε. Αφέθηκε να χαζεύει μαγεμένος τη γυμνή κο-πέλα. Ένιωθε ένα πρωτόγνωρο μούδιασμα ανάμεσα στα πόδια του. Και υπεύθυνη ήταν εκείνη. Εκείνη που είχε πρόσωπο αγγέλου, μάτια τίγρης και κορμί θεάς.

Χαμήλωσε το βλέμμα του προσπαθώντας να αποκτήσει ξανά την αυτοκυριαρχία του. Ήταν παντρεμένος και καλός

309


μεσσιανιστής. Όμως η γυναίκα του τον θεωρούσε νεκρό. Άρα η εντολή του Μωυσή «ου μοιχεύσεις» δεν είχε ισχύ. Αν είχε, όμως; Θεέ μου, ήταν τόσο μπερδεμένος! Και αυτή η γυμνή μάγισσα που τώρα έβγαινε από τη λίμνη κι ερχόταν προς το μέρος του δεν τον βοηθούσε καθόλου να ξεδιαλύνει το μπερδεμένο κουβάρι στο κουρασμένο μυαλό του.

—Ντέιβιντ; Τον είχε φωνάξει με το μικρό όνομα του. Ήταν η

πρώτη φορά που τον αποκαλούσε έτσι. Σήκωσε τα μάτια και άφησε το βλέμμα του να γλιστρήσει από τα δάχτυλα των ποδιών της μέχρι τα πλάνα μάτια της.

Είχε σταθεί μπροστά του σε απόσταση αναπνοής. Οι δροσοσταλίδες πάνω στο γυμνό κορμί της άστραφταν στο φως του ήλιου με την ίδια μυστηριώδη λάμψη των ματιών της, Δεν άντεξε άλλο και παραδόθηκε στις επιθυμίες του. Την τράβηξε από τους ώμους και κυλίστηκε μαζί της στην πρωινή χλόη. Κόλληοε το κορμί του, που έκαιγε από γλυκιά προσμονή, στο δικό της και μπήκε μέσα της. Από τα μισάνοιχτα χείλη της ρουφούσε τη ζωντάνια, τη νιότη, την ομορφιά της. Όταν σχεδόν ταυτόχρονα κόρε-σαν τη δίψα των κορμιών τους, εκείνη άφησε να της ξεφύγει ένα μικρό βογκητό ηδονής και έγειρε το κεφάλι της στο στήθος του. Ξάπλωσε ανάσκελα και την τράβηξε στην αγκαλιά του·

310


Δεν είπαν τίποτα. Απέμειναν να κοιτάζουν τα μικρά, λευκά συννεφάκια

που περιδιάβαιναν τεμπέλικα τον ουρανό. Για πόση ώρα; Δεν ήταν σίγουρος. Αλλά και δεν τον ένοιαζε.

Για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε πλήρης. Κατάλαβε πως για πρώτη φορά ο ουρανός δεν κοιτούσε τον Ντέιβιντ Κλάιν, αλλά ο Ντέιβιντ Κλάιν κοιτούσε τον ουρανό.

Τον ξύπνησε από τις ονειροπολήσεις η φωνή της συντρόφου του.

—Αν δεν πιεις νέκταρ, θα σκάσεις από δίψα. Και τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ. Οι θεοί μπορούν να σου δώσουν τη ζωή, αλλά, αν εσύ την αρνηθείς, όπως κάνεις μέχρι τώρα, καμιά δύναμη στο σύμπαν δεν μπορεί να σε γλιτώσει.

Αναλογίστηκε τα λόγια της. -Σε πόση ώρα θα φτάσουμε στους Δελφούς; Η Κλειώ κοίταξε τη δέση του ήλιου και τις σκιές. -Αν ξεκινήσουμε τώρα, σε δυο ώρες θα είμαστε εκεί. Σηκώθηκε όρθιος. —Τότε πάμε. Έχω μια αποστολή να εκτελέσω και ένα

σκοπό να πραγματώσω. Φόρεσαν τις δερμάτινες λουρίδες που χρησιμοποιού

σαν για ρούχα και ξαναβγήκαν στη δημοσιά. Σε λίγο άρχισαν να διασταυρώνονται με άλλους ταξι-

311


διώτες, που μεμονωμένα η σε ομάδες, πεζοί η έφιπποι η εποχούμενοι σε άμαξες κινούνταν προς την ίδια μ' αυτούς κατεύθυνση.

Προς τους Δελφούς. Φορούσαν πολύχρωμους χιτώνες ή μανδύες και είχαν

το ύφος σεπτών προσκυνητών περισσότερο, παρά των εκστασιασμένων χορευτών της χτεσινής βραδιάς. Ο Κλάιν αναρωτήθηκε αν ανάμεσα τους βρίσκονταν και μερικοί από τους χτεσινούς φανατικούς λάτρεις του Διονύσου, ολότελα μεταμορφωμένοι γι' αυτή την περίσταση. Δε θα τον εξέπληττε καθόλου μια καταφατική απάντηση.

Οι δυο τους πάντως ξεχώριζαν από μίλια μακριά, κα-θώς ήταν ημίγυμνοι ανάμεσα σ' ένα πλήθος κομψά ντυμένων πιστών που διαρκώς και μεγάλωνε.

—Νιώθω άβολα μ' αυτά τα κουρέλια, της είπε. Η Κλειώ συγκατένευσε σιωπηλά. Όσο όμως πλησίαζαν τους Δελφούς, τόσο πύκνωναν τα

ξύλινα ή πέτρινα εμπορικά καταστήματα στις δυο πλευρές του δρόμου, που πουλούσαν ό,τι μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Σταμάτησαν μπροστά σ' ένα κατάστημα που πουλούσε ρούχα και υφάσματα.

—Ποιο σ' αρέσει; τον ρώτησε η κοπέλα. Ο Ντέιβιντ Κλάιν εξέτασε μ' ενδιαφέρον την πραμάτεια

312


του μαγαζιού και διάλεξε έναν κοντομάνικο, λευκό, κοντό χιτώνα με δερμάτινη ζώνη στη μέση και χρυσό, χοντρό σκοινί που περνούσε σταυρωτά στην τριγωνική λαιμόκο-ψή του.

—Είναι ό,τι πρέπει, του είπε. Την κοίταξε ερευνητικά. -Πώς θα τον πληρώσουμε; Δεν έχουμε χρήματα πάνω

μας ούτε κάποιο ανταλλάξιμο είδος. -Μη σε νοιάζει, τον καθησύχασε. Έχω τον τρόπο μου.

Εσύ απλά περίμενε με εδώ. Χάθηκε προς το βάθος του καταστήματος, αναζητώ

ντας τον έμπορο ανάμεσα στους διάφορους πελάτες. Ο ταγματάρχης Κλάιν απομακρύνθηκε μερικά βήματα,

γιατί φοβόταν ότι από στιγμή σε στιγμή κάποιος θα φώναζε «κλέφτες». Δε συνέβη όμως κάτι τέτοιο.

Η Κλειώ επέστρεψε σε λίγο, κρατώντας στα χέρια της το χιτώνα του Κλάιν, ενώ η ίδια είχε ντυθεί μ' έναν ολόιδιο. Είχε σφίξει τη ζώνη στη μέση της ανεβάζοντάς τον μέχρι τους γοφούς της, με αποτέλεσμα το καινούριο ρούχο της να υπερτονίζει τις υπέροχες καμπύλες της και η εμφάνιση της να είναι πολύ πιο προκλητική απ' όταν ήταν ημίγυμνη.

Μια σκέψη πέραοε από το μυαλό του καθώς φορούσε το χιτώνα που του πρόσφερε.

313


—Πώς τους πλήρωσες; Δεν πιστεύω να... Τα μάπα της έβγαλαν σπίθες θυμού πριν καν ολοκλη

ρώσει τη φράση του. Την επόμενη στιγμή τον χαστουκισε για δεύτερη φορά.

—Σ' το ξαναλέω δεν είμαι φτηνή. Κι ούτε απέκτησες δικαιώματα πάνω μου μ' ένα πήδημα. Εντάξει;

Έτριψε το πονεμένο μάγουλό του αμίλητος. Η απρόβλεπτη συμπεριφορά της τον βασάνιζε το ίδιο με τη φοβερή δίψα,

Συνέχισαν να προχωρούν στο φαρδύ δρόμο στην πλαγιά του Παρνασσού σιωπηλοί, αφού κανένας δεν ανέλαβε να εκτονώσει την ένταση που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους. Διακόσια μέτρα μετά έφτασαν στην τελευταία στροφή πριν από τους Δελφούς.

Εκτός από τους Δελφούς αντίκρισαν και δυο εξίσου εκπληκτικά πράγματα. Το πρώτο ήταν το ιερό του Απόλλωνα, που καταλάμβανε το κέντρο μιας κυκλικής σειράς εντυπωσιακών ναών και λατρευτικών οικοδομημάτων, σ' ένα λόφο κατάσπαρτο από πεύκα, έλατα και οξιές. Το δεύτερο ήταν ένα χρυσό σκάφος, που πέρασε μπροστά από τον ήλιο, ρίχνοντας στιγμιαία τη σκιά του στα πρόσωπά τους.

Ο Κλάιν έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό. Το άγνωστο σκάφος, που παρουσιάστηκε αθόρυβα από το

314


πουθενά, ακτινοβολούσε στη χρυσή του επιφάνεια τις αχτίδες του ήλιου χρυσίζοντας τον ουρανό και δημιουργώντας γύρω του ένα χρυσό φωτοστέφανο. Είχε ελλειπτικό δισκο-ειδές σχήμα με ρύγχος, ενώ το πίσω μέρος του κατέληγε σε καμπύλη ουρά. Παράθυρα δε φαίνονταν πουθενά.

Αιωρήθηκε αθόρυβα πάνω από τα κεφάλια τους, σε ύψος ενός περίπου χιλιομέτρου, ύστερα έκανε μια επιτόπια στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, αντίθετη σε οποιοδήποτε νόμο της αεροδυναμικής, και χάθηκε αστραπιαία πίσω από την κορυφογραμμή στα δεξιά τους.

-Ένα άρμα των θεών, ψιθύρισε με δέος η Κλειώ. Ο Κλάιν σιώπησε καθώς ζύγιζε την κατάσταση. Η κο

ρυφή της δεξιάς πλαγιάς απείχε από το σημείο όπου Βρισκόταν μόλις πενήντα μέτρα δύσκολης αλλά όχι και ακατόρθωτης αναρρίχησης. Μόλις είχε δει ένα από τα όπλα του εχθρού, αλλά αυτό χάθηκε αμέσως προς την κατεύθυνση της κορυφής της δεξιάς πλαγιάς. Ήταν ευκαιρία να μάθει πού ήταν η βάση του ή έστω ποια η κατεύθυνση που ακολουθούσε.

-Περίμενέ με, της φώναξε, ενώ ήδη είχε ορμήσει στα βράχια της πλαγιάς και σκαρφάλωνε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αδιαφορώντας για τα περίεργα βλέμματα του πλήθους των προσκυνητών που συνέρεαν στους Δελφούς και παρακολουθούσαν την τρελή ανάβασή του.

315


Η δίψα και η υπερπροσπάθεια τον σκότωναν, αλλά έπρεπε να φτάσει στην κορυφή όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Αρπάχτηκε λαχανιασμένος από το τελευταίο λιθάρι και αντίκρισε τον ορίζοντα πίσω από την κορυφογραμμή. Μπορούσε να δει τα λιβάδια, τα δάση, τις ήμερες βουνοπλαγιές και τις απότομες χαράδρες, τους δασωμένους λόφους, ακόμα και τη θάλασσα που ασημογυάλιζε στο χάδι του ήλιου. Δεν μπόρεσε όμως να διακρίνει το παραμικρό ίχνος του άγνωστου σκάφους.

Τον κυρίευσε απογοήτευση, ενώ σταγόνες ιδρώτα κυλούσαν από το πρόσωπο του και πότιζαν τα βράχια που πατούσε.

Ξεκίνησε πικραμένος την αντίστροφη πορεία. Έφτασε στο σημείο όπου είχε αφήσει την Κλειώ, αλλά

εκείνη είχε εξαφανιστεί. Έτσι αφέθηκε να τον παρασύρει το πλήθος που όλο και μεγάλωνε.

Πρώτιστο μέλημα του ήταν να βρει όχι την Κλειώ αλλά τον Κάρλσον.

Είχε φτάσει ήδη στον περιφραγμένο περίβολο των συγκροτημάτων του ιερού χώρου και δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κανέναν τους.

Το πλήθος διασκορπιζόταν δεξιά κι αριστερά, σ' εμπορικά καταστήματα, ξενώνες, πλατείες και βοηθητικούς λατρευτικούς χώρους. Είδε μια από τις εισόδους του ιε-

316


ρού και προχώρησε προς τα εκεί. Στην είσοδο δύο φρουροί έλεγχαν όσους έμπαιναν. Ήταν ντυμένοι με λευκούς, κοντούς χιτώνες και βαθυγάλανους μανδύες, πιασμένους με μια πόρπη στους ώμους τους. Στις δερμάτινες ζώνες τους κρέμονταν θήκες με κοντό σπαθιά. Προστάτευαν τα κεφάλια τους με κράνη από ορείχαλκο. Στο δεξί χέρι κρατούσαν σιδερένια δόρατα και στο αριστερό στρογγυλές ασπίδες με σκαλιστές παραστάσεις που απεικόνιζαν η μία την κεφαλή της Μέδουσας, όπως την είχε ξαναδεί στο καταραμένο άγαλμα του Κανόπους 3, και η άλλη έναν πύθωνα που είχε τρυπηθεί από ένα ακόντιο,

Προσπάθησε να περάσει ανάμεσά τους. Τον σταμάτησαν μιλώντας του σε κάποια αρχαία ελλη

νική διάλεκτο. Δεν κατάλαβε τίποτα. Έκανε μια συγκατα-βατική γκριμάτσα κατανόησης και απομακρύνθηκε από την πύλη.

Ήθελε ξανά να εκστομίσει μια βρισιά, αλλά δεν ήξερε καμιά. Έπρεπε πάση θυσία να μηχανευτεί έναν τρόπο για να μπει στο χώρο του ιερού. Κάθισε σε μια λαξευτή, λευκή πέτρα που βρήκε μπροστά του και κοίταξε προσεκτικά το χώρο γύρω του. Πρόσεξε ένα κάρο φορτωμένο με ξύλινα βαρέλια που πλησίαζε την πύλη την οποία είχε δοκιμάσει λίγο πριν διαβεί. Ο οδηγός του σταμάτησε μπροστά από τους φρουρούς και κατέβηκε. Πρέπει να τους είπε κάποιο αστείο, γιατί γέλασαν και οι τρεις τους.

317


Παρατηρώντας αυτή τη σκηνή του ήρθε μια ξαφνική ιδέα. Προχώρησε γρήγορα, αλλά όσο πιο αδιάφορα μπορούσε μέχρι την πίσω πλευρά του κάρου και έσκυψε σαν για να πάρει κάτι που του είχε πέσει στο έδαφος. Παρατήρησε πως οι δυο σκοποί ήταν πολύ αφοσιωμένοι στ' ανέκδοτα του αμαξά. Γλίστρησε κάτω από το κάρο και πιάστηκε από τους δύο άξονες των τροχών του. Αφού δεν μπήκε περπατώντας, θα έμπαινε ξαπλωμένος και λαθραία. Αλλά θα έμπαινε.

Κάποια στιγμή που του τελείωσαν τ' ανέκδοτα, ο οδηγός του κάρου ανέβηκε στο μπροστινό του κάθισμα και έδωσε μερικές καμτσικιές στα τέσσερα άλογα που το έσερναν. Ο Κλάιν ανασήκωσε τον κορμό του για να μη συρθεί στο έδαφος με την πλάτη. Ήταν μια δύσκολη στάση, αλλά η σκληρή εκπαίδευσή του στο μεσσιανικό στρατό του επέτρεπε να την υπομείνει αδιαμαρτύρητα για όση ώρα χρειαζόταν.

Οι φρουροί παραμέρισαν εξακολουθώντας να γελάνε και το κάρο μπήκε στο χώρο του ιερού. Ο οδηγός φαίνεται πως έκανε συχνά την ίδια διαδρομή, γιατί προχωρούσε γρήγορα.

Ο ταγματάρχης Κλάιν κοίταζε τα κτίρια που προσπερνούσαν ανάμεσα στις δάφνες και στα έλατα. Ήταν όλα κομψοτεχνήματα από λευκό μάρμαρο και αλάβαστρο,

318


διακοσμημένα με χρυσά αετώματα και μετόπες. Στις μαρ-μαρόστρωτες πλατείες αγάλματα από μάρμαρο, ορείχαλκο και χρυσό κοσμούσαν τους χώρους, όπου παρέες ανθρώπων περιδιάβαιναν συζητώντας ή κάνοντας καθημερινές εργασίες.

Το κάρο σταμάτησε ξαφνικά, Ο οδηγός κατέβηκε και χάθηκε πίσω από ένα κτίριο.

Ο Κλάιν απέθεσε το σώμα του μαλακά στο γρασίδι του εδάφους. Γλίστρησε ξανά έξω από το κάρο και παρατήρησε τριγύρω του. Βρισκόταν στο άντρο του εχθρού. Στο αρχηγείο του. Στο κέντρο επιχειρήσεών του. Η μισή αποστολή του είχε πάει κατ' ευχήν. Για να ολοκληρωθεί όμως έπρεπε να εντοπίσει τον Κάρλσον.

Μια μαύρη σκέψη πέρασε από το μυαλό του. Κι αν η Κλειώ του είχε πει ψέματα και ο Σουηδός δεν είχε έρθει ποτέ στους Δελφούς; Αν τον έκρυβαν κάπου αλλού;

Προσευχήθηκε σιωπηλά στον Γιαχβέ να δώσει τη νίκη στις δυνάμεις του Μεσσία τώρα που είχαν φτάσει τόσο κοντά στη νίκη και ο Γιαχβέ τον άκουσε.

Ξαφνικά διέκρινε από μεγάλη απόσταση βέβαια, αλλά ήταν σίγουρος ότι δεν τον ξεγελούσαν τα μάτια του, τον Κένετ Κάρλσον να έρχεται προς το μέρος του μαζί με μια μικρή ομάδα τριών ανθρώπων, δύο γυναικών κι ενός άντρα, που δεν είχε καιρό να τους κοιτάξει καλύτερα για

319


να τους αναγνωρίσει. Έπρεπε οπωσδήποτε να κρυφτεί. Αν τον έβλεπαν αυτοί οι δαίμονες, μπορεί με τις ικανότητες που είχαν να διάβαζαν τη σκέψη του και να ματαίωναν την τελευταία στιγμή το σχέδιο του.

Χτύπησε με τη γροθιά του το πρώτο βαρέλι και αυτό δεν αντήχησε, ένδειξη πως ήταν γεμάτο με κάποιο άγνωστο περιεχόμενο. Χτύπησε το δεύτερο με έκδηλη αγωνία κι αυτό έβγαλε έναν κούφιο ήχο από το εσωτερικό του.

Αναστέναξε ανακουφισμένος. Έβγαλε το ξύλινο σκέπαστρο και κρύφτηκε στο εσωτε

ρικό του, ξανατοποθετώντας το ταυτόχρονα στη θέση του. Στη στιγμή τον τύλιξε το σκοτάδι και δεν έβλεπε τίποτα πια μόνο ν' ακούει μπορούσε.

Στ' αυτιά του έφτασαν ομιλίες στην ίδια άγνωστη γνωστή γλώσσα που είχε πρωτακουσει μόλις είχαν αποβιβαστεί στον παράξενο αυτό τόπο. Οι φωνές πλησίαζαν και έγιναν καθαρότερες. Μπορούσε πια να τις αναγνωρίσει. Και, παράξενο, τις αναγνώρισε όλες. Η μοίρα του έπαιζε περίεργα παιγνίδια.

Ο ένας ήταν ο Σουηδός. Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Η δεύτερη αντρική φωνή ανήκε στον πρώτο παράξενο ξένο που είχαν συναντήσει χτες το πρωί με τον ερχομό τους. Να δεις πώς τον έλεγαν... Ερμή... ναι, Ερμή. Η μία γυναικεία φωνή ήταν πολύ γνωστή, ήταν... ω

320


Θεέ μου! ήταν της Κλειώς. Τι γύρευε η Κλειώ ανάμεσα τους; Και η δεύτερη γυναικεία φωνή ήταν οικεία. Αλλά πού την είχε ξανακούσει;... πού την είχε ξανακούσει;...

Έσπαζε το κεφάλι του για να θυμηθεί. Του ήρθε ξαφνικά σαν θεία έμπνευση. Στον Κανόπους

3. Η δεύτερη γυναικεία φωνή ανήκε σ' εκείνη την όμορφη μεταλλειολόγο του Κανόπους 3, τη Θίνα, που εξαφανίστηκε όταν είχε δραπετεύσει κι ο Σουηδός. Θυμήθηκε τα πάντα, ακόμα και τ' όνομά της.

Οι φωνές και τα βήματα σταμάτησαν ξαφνικά. Πρέπει να ήταν πολύ κοντά του, σχεδόν δίπλα του. Υπέθετε πως τόσο ο Ερμής, όσο και η Θίνα ήταν σημαντικότατα στελέχη της ηγεσίας των εισβολέων. Ήταν πολύ τυχερός. Είχε πετύχει τον Κάρλσον μαζί με την ηγεσία του εχθρού. Ο Γιαχβέ δεν τον είχε εγκαταλείψει όπως νόμιζε. Ήταν εδώ μαζί του, δίπλα του, και καθόριζε τη μοίρα του. Αυτή η σκέψη του έδωσε κουράγιο. Δεν είχε παρά να πεταχτεί από το βαρέλι όπου κρυβόταν και να φωνάξει στον Κάρλσον την κωδική φράση, ώστε να ενεργοποιήσει τη νανοβόμβα που έκρυβε εν αγνοία του ο Κένετ Κάρλσον στο δόντι του. Και τότε η περίλαμπρη νίκη θα έστεφε τις μεσσιανικές δυνάμεις.

Λυπόταν βέβαια την Κλειώ. Την είχε ερωτευτεί. Ναι, τώρα, στις τελευταίες στιγμές του, μπορούσε να το ομο-

321


λογήσει στον εαυτό του. Είχε αμαρτήσει και την είχε ερωτευτεί. Αλλά κάπου βαθιά μέσα του πίστευε πως ο Πανάγαθος Θεός θα του συγχωρούσε τη μικρή αυτή παρασπονδία που ήταν ασύγκριτα μικρή σε σχέση με όσα θα είχε προσφέρει στη δόξα του ονόματος Του.

Τουλάχιστον θα πέθαινε μαζί με την αγαπημένη του. Άκουσε βήματα κάποιου τρίτου προσώπου από πίσω

του. Ο νεοφερμένος κάτι έκανε με το διπλανό Βαρέλι. Πρέπει να ήταν ο οδηγός του κάρου που είχε ξαναγυρίσει.

Μια μικρή τρύπα άνοιξε ξαφνικά βαρέλι όπου κρυβόταν κι αμέσως μετά μια κάνουλα βυθίστηκε μέσα. Δεν μπόρεσε να μαντέψει τις ενέργειες του αμαξά παρά μόνο μόλις άρχισε να τρέχει νέκταρ στον πάτο του βαρελιού του. Ο καροτσιέρης άδειαζε το νέκταρ που είχε το πρώτο βαρέλι σ' αυτό στο οποίο είχε κρυφτεί. Για τρίτη φορά μέσα σε λίγη ώρα θέλησε να βλαστημήσει χωρίς και πάλι να τα καταφέρει.

Συγκέντρωσε την προσοχή του στις φωνές που είχαν ξαναρχίσει.

Και —εκπληκτικό— μιλούσαν γι' αυτόν. Ήταν η φωνή του Ερμή που έλεγε: —Φαντάσου τι σοκ θα πάθει ο Κλάιν, όταν μάθει ότι η

κάθε κίνηση του από τη στιγμή που πάτησε στην ελληνική γη ήταν όχι μονάχα μέρος της πραγματικότητας αλλά και

322


σύμβολο της πραγματικότητας. Και ότι ως τώρα τον οδηγούσαμε τραβώντας τον από τη μύτη σε τούτο τον αλληγορικό λαβύρινθο.

Ακούστηκαν γέλια. Το νέκταρ ήδη έφτανε μέχρι τους μηρούς του.

Ύστερα ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. Η φωνή της Κλειώς.

—Αναρωτιέμαι μήπως έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τον Κλάιν, ζητώντας του να διακρίνει στην πορεία του προς τους Δελφούς ένα βαθύτερο νόημα. Για παράδειγμα, θα του πέρασε από το νου ότι μπήκε στη γη των Ελλήνων γυμνός, σαν νεογέννητο μωρό; Ή ότι αντιμετώπισε και νίκησε τον τράγο, το κτήνος, δηλαδή, που κρύβουμε όλοι μέσα μας; Και ότι για να το καταφέρει χρειάστηκε να χάσει πρώτα την εξωτερική δύναμή του και το ορατό φορτίο του, τ' αποθέματα νερού, που είχε μαζί του; Και μετά, προχωρώντας στη δύσκολη ανάβαση της μύησης του προς τους Δελφούς, αναγκάστηκε να ενεργήσει στηριζόμενος μόνο στη δική του δύναμη, δίχως οποιουδήποτε είδους δεκανίκια; Ότι χωρίς να το καταλάβει, υποσυνείδητα, έθαψε με τα ίδια τα χέρια του το σύνδεσμό του με την προηγούμενη ζωή του, τη Μεσσιανική Βίβλο;

Μια δεύτερη γυναικεία φωνή ακούστηκε. Ήταν η Θίνα που μιλούσε:

323


—Και ότι για ν' αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με το μεταφυσικό τρόμο της θρησκείας του έπρεπε να ερωτευτεί; Γιατί ο έρωτας είναι το αντίδοτο στην πλάνη των θρησκευτικών εξαρτήσεων. Γι' αυτό και ήταν το πρώτο πράγμα που διωκόταν από τις θρησκείες.

—Εκτός από τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, συμπλήρωσε η φωνή του Κένετ Κάρλσον. Ήταν η μόνη θρησκεία στην ιστορία του πλανήτη που θεοποίησε τον έρωτα και τον μοίρασε απλόχερα σε θεούς και ανθρώπους.

Το νέκταρ είχε φτάσει πια μέχρι το στήθος του. Κάτι έπρεπε να κάνει γρήγορα αλλιώς θα πνιγόταν.

Η φωνή της Θίνας συνέχισε: —Ο Ντέιβιντ Κλάιν συνάντησε στο πρόσωπο της

Κλειώς την Αγάπη, τη Νιότη και την Ομορφιά. Αλλά δεν κέρδισε εύκολα τον έρωτα. Όχι τουλάχιστον δίχως αλλαγή από την πλευρά του. Η Κλειώ τον σαγήνευσε, τον τυράννησε, σχεδόν τον τρέλανε. Όμως του δόθηκε όταν κατάλαβε ότι ο Κλάιν είχε πια μεταμορφωθεί σ' ένα πλάσμα στο οποίο άξιζε να δώσει την καρδιά της.

Ακούστηκαν νέα γέλια. Η δική του πάντως κατάσταση δεν ήταν καθόλου για

γέλια. Το νέκταρ, που έρεε ασταμάτητα στο βαρέλι, έφτανε

μέχρι το λαιμό του κι ανέβαινε κι άλλο.

324


Η φωνή του Ερμη σκέπασε τα γέλια που ακούγονταν. —Και να δείτε που ο φίλος μας είναι ικανός να κρύβε

ται σ' αυτό το Βαρέλι και να προτιμήσει να πνιγεί από το νέκταρ αντί να το γευτεί και να ξεδιψάσει. Κι αυτό θα συμβεί επειδή δεν έχει ακόμα απαντήσει στην ερώτηση που του έθεσα όταν τον πρωτοείδα.

Καθώς το νέκταρ σκέπαζε τα ερμητικά κλεισμένα χείλη του, ο Κλάιν πάσχισε να θυμηθεί τι τον είχε ρωτήσει. Του φάνηκε ξαφνικά ότι από τη μνήμη και τη λογική του εξαρτιόταν και η ζωή του αλλά και το τέλος της. Τι τον είχε ρωτήσει;

Θυμήθηκε σε μια ξαφνική αναλαμπή. «Που θέλεις να πας τώρα;» Νόμιζε πως είχε απαντήσει. Στους Δελφούς. Αλλά τώρα

καταλάβαινε πως οι Δελφοί δεν ήταν ο προορισμός του. Για κάπου αλλού ήταν ταγμένος. Η μυρωδιά του νέκταρ, που δεν μπορούσε ν' αποφύγει, βοηθούσε τον εγκέφαλό του να λειτουργεί ταχύτερα. Η φώτιση ήρθε σαν έκρηξη ενός «σουπερνόβα» στο αρχέγονο σκοτάδι.

Στη Ζωή. Εκεί ήθελε πραγματικά να πάει. Στη Ζωή. Να τη γευτεί μέχρι την τελευταία σταγόνα της. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στο περιθώριό της, δίχως ποτέ να καταφέρει να την απολαύσει. Γιατί υψώνονταν μπροστά του τείχη. Τείχη πάνω στα οποία ήταν ζωγραφισμένα ένας σταυρός που ξεπεταγόταν μέσα από το άστρο του Δαβίδ.

325


Άνοιξε το στόμα του και ήπιε όλο το νέκταρ που μπορούσε. Το μαγικό υγρό κυλούσε στο στεγνό λαρύγγι του και ανακούφιζε τα ξερά σωθικά του, σβήνοντας τη δίψα που τον είχε βασανίσει τόσες ώρες. Την άλλη κιόλας στιγμή, νιώθοντας να επενεργεί μέσα του ως πηγή δύναμης, έσπασε με τα μπράτσα του σαν σπιρτόξυλο το καπάκι του βαρελιού, νίκησε μέσα του όλα όσα τον κρατούσαν ως τότε δέσμιο και τινάχτηκε έξω.

Προσγειώθηκε μπρούμυτα στη μαλακή χλόη. Λίγα εκατοστά μακριά από το πρόσωπο του είδε μια μικρή, πανέμορφη ανεμώνη με κίτρινα, πορτοκαλιά και κόκκινα πέταλα. Με μια διαύγεια που μόνο το νέκταρ μπορούσε να του χαρίσει, αντιλήφθηκε για πρώτη φορά ότι ένα τόσο δα μικρό άνθος μπορεί να διαθέτει υπέρτερη σοφία, αφού γνώριζε όλα τα μυστικά του ανέμου, όπως της τα ψιθύριζε χιλιάδες χρόνια τώρα, που ποτισμένο από τα δάκρυα της τελευταίας ιέρειας του Φοίβου όρθωνε το μικρό, αδύναμο κορμάκι του προς τον ήλιο.

Σηκώθηκε και στράφηκε προς τους φίλους του. Η Κλειώ έτρεξε κοντά του. Την αγκάλιασε σφιχτά πάνω

του και τη φίλησε στο στόμα. Γέλασε πολύ, καθώς καταλάβαινε πια ότι το γέλιο ήταν

η ίδια η ζωή. Είδε τον Κάρλσον και τους άλλους που στέκονταν χα

μογελώντας δύο βήματα πιο πέρα.

326


-Ξέρεις, Κένετ, του φώναξε γελώντας, ποια ήταν η αποστολή που μου είχε αναθέσει ο Γκόλντμπεργκ; Να σου φωνάξω ένα όνομα.

Ο Σουηδός φάνηκε να εκπλήσσεται. —Ποιο όνομα; Ο Κλάιν προσπάθησε να θυμηθεί, αλλά παρά την ευερ

γετική επίδραση του νέκταρ στη μνήμη του δεν τα κατάφερε. Εξάλλου αυτή την αποστολή του την είχαν αναθέσει σε ένα άλλο σύμπαν, οριστικά θαμμένο στο παρελθόν. Ο Γκόλντμπεργκ, ο Μεσσίας, η Μεσσιανική Φρουρά, όλα είχαν ξεθωριάσει στο χρόνο. Οι ορίζοντες του είχαν πια αλλάξει.

Παρ' όλα αυτά το θεώρησε υποχρέωση του προς το Σουηδό φίλο του να θυμηθεί. Αλλά πώς, αφού δεν μπορούσε ν' ανασύρει στη μνήμη του τ' όνομα; Δε θυμόταν καν γιατί ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου του είχε δώσει εντολή να φωνάξει αυτό το όνομα.

Ύστερα από μεγάλη προσπάθεια θυμήθηκε μια δισκέτα. Έδειχνε μια ταινία. Θυμόταν πως υπήρχε ένα διαστημόπλοιο και άνθρωποι και χρωματιστές στολές. Κόκκινες, κίτρινες, μπλε. Θυμόταν ακόμα αδιόρατα πως το όνομα που προσπαθούσε να θυμηθεί ήταν του κυβερνήτη αυτού του σκάφους. Αλλά ποιος ήταν ο κυβερνήτης; Έλα ντε. Εδώ άρχιζαν τα δύσκολα.

327


Ήταν ένας μπλε τύπος με μεγάλα αυτιά Ήταν όμως πολύ λογικός και ψυχρός. Δεν του φαινόταν για υπόδειγμα κυβερνήτη. Ήταν κι ένας κίτρινος, πολύ γυναικάς. Και πολύ τσαμπουκάς. Τι περίεργη ταινία τον είχε υποχρεώσει ο Γκόλντμπεργκ να δει! Γελούσε μόνο που το σκεφτόταν. Υπήρχε ένας ακόμα μπλε άνθρωπος στην ταινία. Καλός, πονόψυχος, ανθρωπιστής. Ποιος όμως μπορούσε να είναι κυβερνήτης; Βασίστηκε στο ένστικτό του και στις προσωπικές προτιμήσεις του και ανέσυρε μία μία τις συλλαβές του ονόματός του από τα βάθη της μνήμης του.

Ολόκληρο το όνομα έλαμψε σαν διαφημιστική επιγραφή από νέον στο μυαλό του.

—Κάρλσον, θυμήθηκα. Θυμήθηκα το όνομα. Δεν ξέρω αν σου λέει τίποτε, αλλά φαινόταν πολύ σημαντικό για τον Γκόλντμπεργκ.

Του το φώναξε με τόση δύναμη, ώστε να μείνει σίγουρος ότι θα το άκουγε και στην άλλη άκρη του κόσμου.

—Λέναρντ Μακόι...

328

Νέα Υόρκη. Έ δ ρ α Μεσσιανικού Συμβουλ ίου .


ΣΤΗΝ ΑΊΘΟΥΣΑ ΤΎΠΟΥ του Μεσσιανικού Συμβουλίου οι κάμερες είχαν στηθεί από το πρωί. Ένα ετερόκλητο πλήθος τεχνικών και δημοσιογράφων κυκλοφορούσε σαν μελίσσι στην πελώρια αίθουσα, ελέγχοντας και τις τελευταίες λεπτομέρειες της απευθείας μετάδοσης σε παγκόσμιο ενοποιημένο δίκτυο.

Χιλιάδες αξιωματούχοι της μεσσιανικής ιεραρχίας, περίμεναν υπομονετικά ντυμένοι με τις επίσημες στολές τους.

Όλα τα τηλεοπτικά κανάλια όλης της Γης και των αποικισμένων πλανητών είχαν συντονιστεί στην ίδια συχνότητα, για να παρακολουθήσουν την πρώτη εμφάνιση του Μεσσία μετά το πέρας του διαλογισμού Του με τον ουράνιο πατέρα Του, τον Γιαχβέ.

329


Οι υπεύθυνοι των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών υπολόγιζαν ότι η μέση θεαματικότητα της ομιλίας Του θα ξεπερνούσε κατά πολύ οποιοδήποτε άλλο ρεκόρ τηλεθέασης είχε σημειωθεί στο παρελθόν. Και αυτό φαινόταν απόλυτα λογικό, αφού η παρατεταμένη απουσία Του από το πολιτικοθρησκευτικό προσκήνιο και τις δημόσιες εμφανίσεις, συνοδευόμενη από το ενοχλητικό καρκίνωμα του Νέφους, η ύπαρξη του οποίου δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο μυστική, αφού οι φήμες είχαν αρχίσει πια να ξεπερνούν κάθε φαντασία, συντελούσαν στην κατακόρυφη αύξηση του ενδιαφέροντος του κόσμου, που περίμενε τη λύτρωση αλλά και την αποκατάσταση της αλήθειας από τον εκπρόσωπο του Θεού επί της Γης.

Η κεντρική πόρτα της μεγάλης αίθουσας άνοιξε και στη στιγμή κάθε ομιλία και κάθε άλλος ήχος σταμάτησε.

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου, συνοδευόμενος απ' όλους τους συμβούλους, πέρασε στην αίθουσα και όλοι μαζί κάθισαν στην πρώτη σειρά των βελούδινων καθισμάτων.

Την επόμενη στιγμή δυο άντρες της Μεσσιανικής Αυτοκρατορικής Φρουράς ήρθαν και πήραν θέσεις άκαμπτης προσοχής αριστερά και δεξιά του βήματος της ομιλίας του θεόπνευστου ηγέτη της Αυτοκρατορίας.

Όλοι κρατούσαν την ανάσα τους.

330


Δυο δευτερόλεπτα μετά ο Μεσσίας μπήκε στην αίθου-σα. Το πλήθος, συμπεριλαμβανομένων και των μελών του Μεσσιανικού Συμβουλίου, γονάτισε στο ένα γόνατο και υποκλίθηκε.

Ο Μεσσίας πήρε τη θέση του πίσω από το σκαλισμένο με θείες παραστάσεις ξύλινο βήμα και ξερόβηξε διακριτικά για να δείξει στους πιστούς ότι μετά την εκδήλωση ευλάβειας και σεβασμού προς το πρόσωπο Του μπορούσαν να καθίσουν στις θέσεις τους.

Έδειχνε πιο σφριγηλός και ζωντανός από ποτέ. Σαν ένας νέος Μεσσίας. Και η εικόνα Του αυτή μεταδιδόταν την ίδια στιγμή στα πέρατα του γνωστού σύμπαντος.

—Αγαπημένα μου τέκνα. Τους τελευταίους έξι μήνες το Κράτος του Θεού δέχτηκε την ύστατη επίθεση των δυνάμεων του σκότους. Μια επίθεση ύπουλη. Ο Σατανάς δε θα τολμούσε να επιτεθεί ποτέ στις δυνάμεις μας, γιατί ήξερε ότι οι δυνάμεις αυτές είναι ευλογημένες από το μεγαλοδύ-ναμο Γιαχβέ και η συντριβή του Σατανά θα ήταν βέβαιη. Γι' αυτό και φρόντιοε να εισβάλει ύπουλα, σαν καρκινογόνο κύτταρο σ' ένα υγιές κορμί. Δημιούργησε μια ζώνη δαιμόνων μέσα στα άγια εδάφη της Γης. Και πίστεψε πως θα στέριωνε εκεί, δίπλα στο Μεγαλοδύναμο, για πάντα. Όμως σήμερα η ύστατη ελπίδα του για επικράτηση θα τελειώσει. Λίγα λεπτά μετά το τέλος της ομιλίας μου, ο

331


Γιαχβέ θα συντρίψει το χάρτινο οικοδόμημα του. Για να συμβεί αυτό θα σημειωθεί μια ολιγόλεπτη διακοπή ρεύματος σ' όλους τους εσωτερικούς πλανήτες, κάτι απαραίτητο για να συγκεντρωθεί το σύνολο της ενέργειάς μας στο όπλο που θα τον καταστρέψει. Γι' αυτό το λόγο, τέκνα μου, κανένας δεν πρέπει να ανησυχήσει από την προσωρινή αυτή διακοπή. Γιατί αμέσως μετά θα δείτε όλοι στις οθόνες σας το τέλος του Σατανά. Ας είναι δοξασμένο το όνομα του Γιαχβέ. Αλληλούια.

Έκανε μια μικρή υπόκλιση προς το πολυπληθές κοινό της αίθουσας, που ξεσπούσε σε δυνατά χειροκροτήματα. Ύστερα ύψωσε το δεξί χέρι του και ευλόγησε όλους τους τηλεθεατές στις τέσσερις γωνιές του σύμπαντος.

Συνοδευόμενος πάντα από τους δυο άντρες της Αυτοκρατορικής Φρουράς, βγήκε από την αίθουσα.

Τότε και μόνο τότε ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ σηκώθηκε από τη θέση του, δίνοντας έτσι την τυπική άδεια να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι αξιωματούχοι του καθεστώτος που βρίσκονταν στην αίθουσα.

Μικρά πηγαδάκια σχηματίστηκαν παντού από ανθρώπους με πρόσωπα που έλαμπαν από ευτυχία. Η εμφάνιση του Ηγέτη ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Λιτός, στιβαρός, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ήταν ο Μεσσίας που κάποτε ξεσήκωνε τα πλήθη. Μετά τον εμπνευσμένο λόγο Του,

332


όλοι ήταν σίγουροι πως τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά,

Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου αποχώρησε κι αυτός από την αίθουσα, συνοδευόμενος από ένα μικρό πλήθος συνοδών και αντρών της προσωπικής του ασφάλειας.

Δυο ορόφους πιο πάνω βρισκόταν το γραφείο του. Έξω από αυτό τον περίμενε ο διοικητής των μυστικών υπηρεσιών της Αυτοκρατορίας, ο Τζόζεφ Στάνκοβιτς. Τον χαιρέτησε ευγενικά και του παρέδωσε ένα σφραγισμένο φάκελο.

-Εξοχότατε, είναι το πόρισμα των ανακρίσεων για τον υπεύθυνο του κωδικού ασφαλείας σχετικά με στοιχεία για επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς που είχατε διατάξει.

Το πρόσωπο του προέδρου φωτίστηκε. —Είναι κιόλας έτοιμο, αδελφέ μου; —Εξοχότατε, το ερευνούσα προσωπικά νύχτα και μέρα

για να πετύχω τη μεγαλύτερη μυστικότητα και την ταχύτερη διεξαγωγή των ερευνών, απάντησε ο άντρας, εμφανώς ενθαρρημένος από τη στάση του προέδρου.

-Ελπίζω να μην είναι καμιά λογαριθμική ανάλυση ή η επεξήγηση του προγράμματος υπολογιστή που χρησιμοποιήθηκε στις έρευνες. Ξέρεις ότι δεν τα πολυσυμπαθώ όλα αυτά τα φαμφαρόνικα.

333


Ο συνομιλητής του τον καθησύχασε. -Όχι , εξοχότατε. Είναι απλώς ένα όνομα. Κι αυτό για

λόγους ασφαλείας, ώστε αν διέρρεε το περιεχόμενο του φακέλου κανένας να μην είχε στην κατοχή του τίποτ' άλλο εκτός από ένα όνομα. Ένα όνομα βέβαια με ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτείτε ότι αυτός ο κύριος, κάτω από τη μύτη μας, κατόρθωσε να εφτασφραγίσει ενα τρομερό μυστικό που η κατοχή του σήμαινε ενδεχομένως την αλλαγή πορείας του διαστημικού προγράμματός μας. Ένα όνομα που τη σημασία του τη γνωρίζουμε μόνο εγώ κι εσείς, εξοχότατε, γι' αυτό να είστε απολύτως σίγουρος ότι δεν πρόκειται να διαρρεύσει.

Ο πρόεδρος τον χτύπησε ενθαρρυντικά στον ώμο. - Σ ' ευχαριστώ, Τζόζεφ. Τα ξέρω όλα αυτά. Η προ

σπάθεια σου θ' ανταμειφθεί και μάλιστα πολύ σύντομα. Ο Τζόζεφ Στάνκοβιτς υποκλίθηκε ευγενικά και παρα

μέρισε για να περάσει ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ. Πίσω από τη βαριά πόρτα του γραφείου του, διέκρινε

καθισμένη μια γνώριμη φιγούρα. Έκλεισε την πόρτα, αφήνοντας το πλήθος που τον συ

νόδευε έξω από το γραφείο του. Υποκλίθηκε γονυπετής στο Μεσσία, που είχε ήδη σηκω

θεί από την πολυθρόνα Του και ο οποίος ανταπέδωσε το χαιρετισμό του μ' ένα διακριτικό νεύμα.

334


—Παναγιότατε, σε τι οφείλω την τιμή της επίσκεψης σας; ρώτησε.

Ο Μεσσίας τον κοίταξε μ' ένα ανέκφραστο, γυάλινο βλέμμα που δε φανέρωνε καμιά σκέψη του,

—Επιθεωρώ την Αυτοκρατορία του Θεού, Γκόλ-ντμπεργκ, και σκέφτηκα να ξεκινήσω από την ηγεσία της, δηλαδή, από εσένα.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπερνκ εξεπλάγη ευχάριστα. —Παναγιότατε, είπε, είστε πολύ πιο ετοιμόλογος απ'

ό,τι θα περίμενα ποτέ. —Έχω και άλλες ιδιότητες που θα σε εκπλήξουν εξίσου,

είπε ο Μεσσίας. Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου κούνησε

κουρασμένα το κεφάλι του. —Μια άλλη στιγμή, Παναγιότατε. Έχω ένα σωρό επεί

γουσες δουλειές να κάνω τώρα. Άναψε ένα από τα αγαπημένα του πούρα και κοίταξε

ικανοποιημένος το Μεσσία. —Αναστολή του προγράμματος, είπε. Ο Μεσσίας παρέμεινε εντελώς ακίνητος. —Πολύ καλό, μονολόγησε ο Γκόλντμπεργκ, τραβώντας

την πρώτη ρουφηξιά. Θέλει μια μικρή βελτίωση η έκφραση των ματιών. Είναι υπερβολικά γυάλινη.

Ύστερα, σαν να θυμήθηκε κάτι εξαιρετικά επείγον,

335


κάθισε στην πολυθρόνα πίσω από το πολυτελές γραφείο του και άνοιξε το μικρό λευκό φάκελο που του είχε παραδώσει ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών.

Έβγαλε το λεπτό χαρτί, που μονάχα ένα ιδιόγραφο όνομα χαλούσε τη λευκή νηνεμία της επιφάνειας του· Οι κόρες των ματιών του στένεψαν.

Γύρισε το βλέμμα του στη μεγάλη τζαμαρία του γραφείου του και απέμεινε ν' αγναντεύει αφηρημένα τον ηλιόλουστο ουρανό της Νέας Υόρκης.

Επανήλθε στην πραγματικότητα μονάχα όταν η καύτρα του πούρου του καψάλισε το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού του.

Έσβησε το πούρο στο πορσελάνινο τασάκι και άνοιξε την ενδοσυνεννόηση.

Το πρόσωπο του επικεφαλής της προσωπικής του ασφάλειας εμφανίστηκε στην οθόνη.

—Διατάξτε, εξοχότατε.

-Γιόχανσον, θα κάνεις δυο πράγματα με την προτεραιότητα που θα σου πω. Κωδικός ασφαλείας ένα.

Το πρόσωπο στην οθόνη συγκεντρώθηκε στην πληκτρολόγηση της εντολής στη δική του συσκευή ενδοσυνεν-νόησης. Το φόντο πίσω από το πρόσωπό του έγινε ιριδί-ζον κόκκινο, ένδειξη πως ο δίαυλος επικοινωνίας είχε α-

336


σφαλιστεί πλήρως από τυχόν υποκλοπή. Κανείς τρίτος δεν μπορούσε πια ν' ακούσει τι έλεγαν οι δυο τους.

-Κωδικός ασφαλείας ένα ολοκληρώθηκε, εξοχότατε. Στις διαταγές σας.

—Πρώτον, θα βρεις και θα συλλάβεις τον Ιλάι Κου-ριόν. Τώρα.

Στην οθόνη το πρόσωπο κοίταξε απορημένα. —Επαναλάβατε, εξοχότατε, —Το άκουσες, Γιόχανσον. Θα συλλάβεις τον Κουριόν.

Αμέσως. Και θα τον φέρεις στο γραφείο μου αλυσοδεμένο.

—Στις διαταγές σας. —Και, δεύτερον, θα φροντίσεις, το συντομότερο δυ

νατό ο Τζόζεφ Στάνκοβιτς να πάθει θανατηφόρο ατύχημα. Ξέρει κάτι που πρέπει να το πάρει μαζί του στον τάφο.

—Όπως διατάξετε, εξοχότατε. Η οθόνη έσβησε. Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ έγειρε στην πλάτη της πολυ

θρόνας του και εκτίμησε την κατάσταση. Παρέμενε ακόμα ο κύριος της κατάστασης, δεν υπήρχε αμφιβολία. Παρ' ότι η Επιχείρηση Κλάιν είχε προφανώς αποτύχει παταγωδώς, όλα τα νευραλγικά πόστα στην Αυτοκρατορία ήταν στα πανίσχυρα χέρια του, ο νέος Μεσσίας λειτουργούσε κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Εκείνο όμως που τον χα-

337


ροποιούσε ιδιαίτερα ήταν ότι είχε αποκαλύψει το σκουλήκι που συνωμοτούσε πίσω από την πλάτη του. Προσευχήθηκε μόνο να πήγαινε καλά το πείραμα σύντηξης του αισθηνίου.

Α, ναι, το πείραμα. Το Θυμήθηκε ξαφνικά. Άνοιξε την τηλεόραση και ολόκληρος ο αριστερός τοί

χος του γραφείου του μετατράπηκε σε ολογραφική ψηφιακή οθόνη. Σαν να είχε ένα παράθυρο στην έρημο της Νεβάδα.

Οι κάμερες, σε απευθείας δορυφορική σύνδεση με τα τηλεοπτικά κανάλια όλου του πλανήτη αλλά και σε διαπλανητική αναμετάδοση, μετέδιδαν εικόνες από το Λευι-τικό Κέντρο Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας στην έρημο της Νεβάδα.

Ένας παρουσιαστής, σε ειδικό παράθυρο πάνω δεξιά στην οθόνη, εξηγούσε τις τεχνικές λεπτομέρειες του πειράματος της σύντηξης του αισθηνίου.

Ο Γκόλντμπεργκ κάλεσε στην ενδοσυνεννόηση τον Βέρνερ Μάινχον, τον επικεφαλής του πειράματος.

Στην οθόνη εμφανίστηκε το πρόσωπο του καθηγητή. Πίσω του μπορούσε να δει τις τελευταίες πυρετώδεις προετοιμασίες από βιαστικούς κι αγχωμένους τεχνικούς κι επιστήμονες.

—Κωδικός ασφαλείας ένα, Μάινχοφ.

338


Ο καθηγητής υπάκουσε. Σύντομα το φόντο πίσω του μετατράπηκε σε ιριδίζον

κόκκινο. —Τι μπορώ να κάνω για εσάς, εξοχότατε; —Πώς πάμε, αδελφέ μου Μάινχοφ; Ο Βέρνερ Μάινχοφ έβγαλε τα γυαλιά μυωπίας που

φορούσε και κοίταξε την οθόνη της συσκευής του, που αναμετέδιδε στιγμιαία την εικόνα του στην αντίστοιχη συσκευή στο γραφείο του προέδρου του Μεσσιανικού Συμβουλίου.

—Είμαστε έτοιμοι ν' αρχίσουμε μόλις μας διατάξετε, εξοχότατε.

—Πόση ώρα υπολογίζεις ότι θα χρειαστεί για να φορτιστεί πλήρως ο υποατομικός διασπαστής του Κέντρου;

—Πέντε με έξι λεπτά, εξοχότατε. -Πολύ ωραία, ξεκινήστε. Ο πρόεδρος έκλεισε την ενδοσυνεννόηση και στύλωσε

το βλέμμα του στην τεράστια ολογραφική οθόνη χου γραφείου του.

Ο εκφωνητής στο παράθυρο της οθόνης προειδοποίησε τους τηλεθεατές: «Μόλις με ειδοποίησαν ότι η επιχείρηση ξεκίνησε. Ετοιμαστείτε για διακοπή της ηλεκτρικής και κάθε άλλης μορφής ενέργειας για χρονικό διάστημα πέ-

339


ντε ή έξι λεπτών. Μείνετε συντονισμένοι στους δέκτες σας. Μόλις η ενέργεια επανέλθει, θα είμαστε και πάλι μαζί».

Τα φώτα έσβησαν και κάθε ενεργειακή πηγή στο ηλιακό σύστημα σταμάτησε να τροφοδοτεί οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα τεράστια κάτοπτρα των ενεργειακών συλλεκτών που είχαν εγκατασταθεί στην έρημο της Νεβάδα, σαν παράλυτοι ηλεκτρονικοί γίγαντες, ανήμποροι να κινηθούν στην άνυδρη γη της ερήμου, αιώνια παγιδευμένοι σ' αυτή.

Ύστερα από πέντε λεπτά και είκοσι δυο δευτερόλεπτα τα φώτα άναψαν ξανά.

Ο Γκόλντμπεργκ κάλεσε πάλι στον κώδικα ασφαλείας τον Μάινχοφ. Το πρόσωπο του καθηγητή ήταν ξαναμμένο από ένταση.

—Εξοχότατε, ο υποατομικός διασπαστής φορτίστηκε πλήρως. Έχουμε όλη πια την ισχύ για τη σύντηξη του αισθηνίου, αλλά...

Κόμπιασε. —Αλλά τι, αδελφέ μου; Ο επικεφαλής του πειράματος ξέσπασε σ' ένα χείμαρρο

παραπόνων. —Ο χρόνος που μας δώσατε για την προετοιμασία του

πειράματος, εξοχότατε, ήταν ελάχιστος. Κοιμόμαστε τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο με βάρδιες. Και ρίξαμε όλο το βάρος στην έγκαιρη φόρτιση του υποατομικου διασπα-

340


στη, χωρίς να έχουμε μελετήσει καθόλου τις ενδεχόμενες συνέπειες από τη σύντηξη του αισθηνίου. Όπως σας είχα ενημερώσει στην αυτοπρόσωπη συνάντηση μας στο Ερευ-νητικό Κέντρο Γκολάν, το αισθήνιο είναι πολύ επικίνδυνο σωματίδιο. Είναι ο ενδιάμεσος ρυθμιστής των διαστάσεων του χώρου και του χρόνου. Μπορεί η σύντηξη του να προκαλέσει το οποιοδήποτε ασύλληπτο από την ανθρώπινη φαντασία φαινόμενο. Ακόμα και την πλήρη καταστροφή του σύμπαντος. Δεν έχουμε εξετάσει καθόλου τις παρενέργειες, που μπορεί να είναι τρομακτικές. Δεν είχαμε χρόνο για...

- Τ α ξέρω όλα αυτά, Μάινχοφ, τον διέκοψε ο πρόεδρος. Και έχω ήδη αναλάβει την ευθύνη των συνεπειών. Σε πόση ώρα μπορείτε να ξεκινήσετε το βομβαρδισμό του αισθηνίου;

-Όποτε το θελήσετε, Από εμάς είναι όλα έτοιμα. -Θαυμάσια, ξεκινήστε. Και ο Γιαχβέ μαζί σας, αδελφέ

μου. -Αμήν, απάντησε ο Βέρνερ Μάινχοφ. Σκούπισε με το μανίκι της λευκής φόρμας του τον

ιδρώτα που κυλούσε στο μέτωπό του. -Αρχίζει η πεντάλεπτη αντίστροφη μέτρηση, είπε. Και καθώς οι σειρήνες της αντίστροφης μέτρησης άρ

χισαν να χτυπούν σ' ολόκληρο το Λευιτικό Κέντρο Υπο-

341


ατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας, η εικόνα του έσβησε από την ενδοσυνεννόηση.

Ο Γκόλντμπεργκ, από τη δεύτερη γραμμή της ενδοσυ-νεννόησης, συνδέθηκε με κώδικα ασφαλείας με το Γενικό Επιτελείο των μεσσιανικών δυνάμεων. Βρήκε τον αρχηγό στο πόστο του.

Ο στρατάρχης Μεναχέμ Κονστάιν, ντυμένος με τη φόρμα των πολεμικών επιχειρήσεων, εμφανίστηκε στην οθόνη, μπροστά από τον ιριδίζον κόκκινο φόντο. Χαιρέτισε στρατιωτικά τον επικεφαλής της ηγεσίας της Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας,

Ο πρόεδρος ανταπέδωσε το χαιρετισμό μ' ένα νεύμα του.

—Τι γίνεται, στρατάρχα; —Είμαστε απόλυτα έτοιμοι για οποιοδήποτε ενδεχόμε

νο, εξοχότατε. Το σύνολο των δυνάμεων μας σ' ολόκληρο το γαλαξία εδώ και τρεις ώρες βρίσκεται σε κατάσταση προκεχωρημένης επιφυλακής.

—Κράτα με ενήμερο για οτιδήποτε προκύψει. Έκλεισε τη γραμμή πριν προλάβει ο στρατιωτικός στην

άλλη άκρη να προβεί στον τυπικό αποχαιρετισμό προς τον ανώτερο του της πολιτικής ηγεσίας.

Ο Γκόλντμπεργκ κοίταξε το ρολόι του. Απέμεναν τρία λεπτά.

342


Κοίταξε ξανά την οθόνη. Η έρημος της Νεβάδα φαινόταν στον τοίχο του γραφείου του. Ο παρουσιαστής στο πάνω δεξιό μέρος έδινε τις τελευταίες λεπτομέρειες, ενώ ένα χρονόμετρο στο κάτω μέρος της γιγάντιας ολογραφικής οθόνης έτρεχε αντίστροφα, μετρώντας λεπτά, δευτερόλεπτα και δέκατα του δευτερολέπτου προς τον απόλυτο μηδενισμό τους.

Αύξησε με το τηλεκοντρόλ την ένταση της φωνής. Ό,τι άκουγε κι έβλεπε ο ίδιος το άκουγαν και το έβλεπαν δισεκατομμύρια πιστών Μεσσιανισιών σ' ολόκληρο το αποικισμένο από τις μεσσιανικές δυνάμεις Διάστημα, με την εύλογη χρονική διαφορά που επέβαλλε η καθυστέρηση μετάδοσης του τηλεοπτικού σήματος μέσα από τους δίαυλους του Υπερδιαστήματος σε κάθε γωνιά του σύμπαντος, που ο άνθρωπος είχε κάνει γνωστή την παρουσία του.

«Αγαπητοί τηλεθεατές, απομένουν δύο λεπτά και είκοσι έξι δευτερόλεπτα μέχρι την εκτέλεση του κρισιμότερου πειράματος στην ιστορία του μητρικού μας πλανήτη και όλα δείχνουν φυσιολογικά και ελεγχόμενα. Η απελευθέρωση ενέργειας στην έρημο της Νεβάδα θα είναι πρωτοφανής στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Παρ' όλα αυτά, όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί του Λευιτικού Κέντρου Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας, στις οθόνες μας δε θα δούμε τίποτε, αφού

343


ο υποατομικός διασπαστής εκτείνεται πολλά χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος, με αποτέλεσμα το σύνολο της ενέργειας που θα εκλύσει ν' απορροφηθεί από το υπέδαφος της έρημου. Οι πιο προσεκτικοί τηλεθεατές θα διαπιστώσουν ένα τρεμούλιασμα στην εικόνα τη στιγμή της σύντηξης του αισθηνίου, που θα οφείλεται στην τρομερή σεισμική δόνηση που θα προκληθεί και που θα καταγραφεί από τους σεισμογράφους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Απομένει ένα μόνο λεπτό για το χρόνο μηδέν. Επαναλαμβάνουμε ότι η εκτέλεση του πειράματος καλύπτεται από είκοσι έξι τηλεοπτικές κάμερες, εκ των οποίων είκοσι είναι επίγειες, τέσσερις από ιπτάμενα μέσα και δύο από τηλεοπτικούς δορυφόρους υψίστης ακριβείας. Το τοπίο στο οποίο εστιάζουν φαίνεται ένα συνηθισμένο κομμάτι της έρημου, αλλά στην πραγματικότητα χιλιόμετρα κάτω απ' αυτό θα γίνει η μεγαλύτερη έκρηξη που καταγράφηκε ποτέ. Δεκαπέντε ακόμα δευτερόλεπτα και ας διαβάσουμε δυνατά την αντίστροφη μέτρηση που δείχνουν τα ψηφιακά χρονόμετρα, τα οποία σηματοδοτούν το χρόνο που πλησιάζει την ύψιστη δόξα του Μεσσία. Εννέα... οχτώ..,»

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ σκούπισε τον ιδρώτα που κυλούσε στο μέτωπό του. Είχε αναλάβει μεγάλο ρίσκο και το ήξερε. Αλλά το αποτέλεσμα θα εδραίωνε για

344


πάντα τον ίδιο και την Αυτοκρατορία στην κορωνίδα του Γαλαξία.

«...εφτά...» Έκλεισε τα μάτια και μεταφέρθηκε νοερά στην έρημο

της Νεβάδα. Η ζέστη είχε φτάσει στους σαράντα βαθμούς. Μια σαύρα έτρεχε να κρυφτεί στη σκιά ενός μοναχικού κάκτου.

«...έξι...» Στον ουρανό και σε ύψος ενάμισι χιλιομέτρου μια μοί

ρα βομβαρδιστικών έκανε κύκλους. Στα φτερά τους, ο σταυρός που ξεπηδούσε μέσα από το άστρο του Δαβίδ γυάλιζε στο φως του ήλιου. Αισθάνθηκε τους πιλότους με τα δάχτυλα τους να χαϊδεύουν νευρικά τα κουμπιά των πυραύλων τους.

«...πέντε...» Σε μια περίμετρο εξήντα χιλιομέτρων γύρω από το Λευ-

ιτικό Κέντρο Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας, ογδόντα χιλιάδες πεζοναύτες με πλήρη εξάρτυση και στολές κατά της ραδιενεργού ακτινοβολίας είχαν αναπτυχθεί με την υποστήριξη Βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων σε σχηματισμό υψίστης ετοιμότητας ελέγχοντας τα πάντα.

«...τέσσερα...» Τι μπορούσε να πάει λάθος; Απέκλειε κάθε τέτοια πι

θανότητα.

345


«...τρία...» Θυμήθηκε όμως στα εργαστήρια του Γκολάν τη συμπε

ριφορά του αισθηνίου, της οποίας υπήρξε αυτόπτης μάρτυς, και η καρδιά του σκίρτησε ανήσυχα. Έπαιζαν με δυνάμεις που δε γνώριζαν και το τίμημα θα ήταν πολύ υψηλό αν κάτι πήγαινε στραβά.

«...δυο...» Προσευχήθηκε σιωπηλά σ' οποιονδήποτε θεό υπήρχε

στο σύμπαν, οπουδήποτε κι αν βρισκόταν αυτός, να τον βοηθήσει. Σκέφτηκε ότι το ίδιο θα έκαναν εκείνη τη στιγμή και οι τρεις χιλιάδες τεχνικοί και επιστήμονες του Λευιτι-κου Κέντρου Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας.

Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε την ολογραφική οθόνη του τοίχου.

Ο εκφωνητής στο παράθυρο πάνω δεξιά ανοιγόκλεισε το στόμα του προφέροντας τον τελευταίο αριθμό, καθώς την ίδια στιγμή όλοι οι δείκτες του χρονομέτρου μηδενίζονταν.

«...ένα...» Η Κόλαση άνοιξε τις πύλες της και ξεχύθηκε στη Γη. Πολλά πράγματα συνέβησαν ταυτόχρονα. Μια τρομερή έκρηξη συγκλόνισε τον πλανήτη. Ένας

πίδακας φωτιάς ξεχύθηκε από τα έγκατα της γης και κάλυψε την έρημο της Νεβάδα απ' άκρη σ' άκρη.

346


Ο Γκόλντμπεργκ τινάχτηκε πίσω, καλύπτοντας τα μάτια του με τις παλάμες του για να μην τυφλωθεί. Την ίδια στιγμή δισεκατομμύρια τηλεθεατές έκαναν την ίδια κίνηση.

Η οθόνη έσβησε. Μετά ξανάδωσε εικόνα από ψηλά, καθώς όλες οι επίγειες κάμερες είχαν εξαϋλωθεί. Αλλά μόνο για ένα δευτερόλεπτο. Το επόμενο δευτερόλεπτο η κόλαση φωτιάς είχε φτάσει στο ύψος των αεριωθουμένων με τις τηλεοπτικές κάμερες εξαϋλώνοντας και αυτά. Η λήψη άλλαξε και πάλι. Μόνο οι δορυφορικές κάμερες αναμετέδιδαν πια την εικόνα: ένα κύμα φωτιάς και πύρινης λάβας που σάλευε σαν να ήταν ζωντανό. Ούτε τηλεπαρουσιαστές ούτε χρονόμετρα.

Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ βρήκε γρήγορα την ψυχραιμία του. Εξάλλου, χάρη στην περιβόητη ψυχραιμία και αποφασιστικότητά του στις δύσκολες στιγμές είχε κερδίσει το θρόνο της Αυτοκρατορίας.

Δοκίμασε να συνδεθεί με το Λευιτικό Κέντρο Υποατο-μικής Ενέργειας και Τεχνολογίας. Επιανε μόνο παράσιτα.

Κάλεσε τον πρώτο γραμματέα του. —Στίβεν. Το πρόσωπο στην οθόνη φαινόταν ανήσυχο, ενώ από

τον προθάλαμο του γραφείου του ακούγονταν φωνές πανικού.

347


—Στις διαταγές σας, εξοχότατε. —Προσπάθησε να συνδεθείς με τον Βέρνερ Μάινχοφ,

Και δώσε μου τη γραμμή μέσα, Σκεφτόταν γρήγορα. Με πυρετώδη ρυθμό. Η έκρηξη

ήταν χειρότερη απ' ό,τι περίμεναν. Αυτό ήταν σίγουρο, Όμως, είχαν πετύχει τη σύντηξη του αισθηνίου, χωρίς καμιά άλλη άμεση συνέπεια. Και αυτό ήταν σίγουρο. Και τους έδινε τη δυνατότητα κατασκευής του υπερόπλου που προσδοκούσαν για να τρυπήσουν το Νέφος. Δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα, όσο φαίνονταν αρχικά. Απλώς έπρεπε να καθησυχάσει τον κόσμο.

Η πόρτα μισάνοιξε. Ήταν ο γραμματέας του, που πέρασε το κεφάλι του μέσα φανερά ανήσυχος.

—Το Λευιτικό Κέντρο Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας δεν υπάρχει πια, είπε με χαμηλή φωνή.

—Σύνδεσε με τότε με το Γενικό Επιτελείο των μεσσιανικών δυνάμεων.

Η ολογραφική οθόνη εξακολουθούσε να μεταδίδει το πύρινο τέρας, που αδηφάγο καταβρόχθιζε τα πάντα στα φλογισμένα σωθικά του.

Το κόκκινο σήμα της ενδοσυνεννόησης άναψε και ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος, δείγμα πως η σύνδεση με το Γενικό Επιτελείο είχε επιτευχθεί.

Πληκτρολόγησε βιαστικά την οπτική επαφή.

348


Στην άλλη άκρη, ο Μεναχέμ Κονστάιν έδειχνε εξίσου ψύχραιμος.

—Κωδικός ασφαλείας ένα, στρατάρχα, Μετά όμως πρόσεξε πώς ήδη το φόντο είχε γίνει ιριδί-

ζον κόκκινο. —Λοιπόν, Κονστάιν, πώς είναι η κατάσταση; —Όχι ακόμα ελεγχόμενη, εξοχότατε. Περιμένουμε ό

μως από στιγμή σε στιγμή να σταματήσει η εξάπλωση του ωστικού κύματος. Ήδη εξασθένισε σημαντικά.

—Πόσο ισχυρή ήταν η έκρηξη; —Απρόβλεπτα ισχυρή, εξοχότατε. Οι γειτονικές πολι

τείες έχουν χτυπηθεί από σεισμό οκτώμισι βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Όσο για την ίδια τη Νεβάδα, βλέπετε και μόνος σας όσα μεταδίδουν οι δορυφορικές κάμερες. Το Λευιτικό Κέντρο Υποατομικής Ενέργειας και Τεχνολογίας εξατμίστηκε. Το ίδιο και η δεύτερη ταξιαρχία πεζοναυτών, που είχε λάβει θέσεις στην περιφέρεια της ερήμου, μαζί με το σύνολο του οπλισμού της και ένα σμήνος υποστήριξης βομβαρδιστικών που πετούσε πάνω από το σημείο της έκρηξης. Το πλέον επίφοβο είναι η ζημιά που μπορεί να έχει πάθει το στρώμα του όζοντος στη στρα-τόσφαιρα πάνω από το βόρειο ημισφαίριο, εξαιτίας της τρομερής ποσότητας θερμικής ενέργειας που ελευθερώθηκε από την έκρηξη.

349


—Κράτα με ενήμερο για κάθε νέα εξέλιξη. Η οθόνη της ενδοσυνεννόησης έσβησε. Μπορούσε τώρα να παρατηρεί από την ολογραφική

τηλεοπτική οθόνη που κάλυπτε ολόκληρο τον τοίχο του γραφείου του το αδυσώπητο κύμα φωτιάς που εξασθενούσε πια ολοένα και περισσότερο. Φαινόταν ήδη και το λιωμένο έδαφος της ερήμου ανάμεσα από τις φλόγες. Σε λίγα δευτερόλεπτα το οστικό κύμα της έκρηξης θα είχε απορροφηθεί όλο από την ατμόσφαιρα του πλανήτη ή θα είχε χαθεί στο διάστημα, από την τρύπα που είχε ανοίξει πάνω από την πολιτεία της Νεβάδα.

Η συσκευή στο γραφείο του ξαναχτύπησε. Πληκτρολόγησε τη νέα σύνδεση. Το πρόσωπο του Μεναχέμ Κονστάιν είχε χάσει τη μάσκα της ψυχραιμίας του.

—Εξοχότατε, έχουμε μια απρόβλεπτη εξέλιξη. Δίστασε. —Τι είναι, διάβολε, πες μου. —Μόλις εντοπίσαμε μια μορφή ζωής στο σημείο της

έκρηξης. -Πώς; —Ναι, ναι, είναι απίστευτο, αλλά τα όργανα δεν κά

νουν λάθος. Κάτι επέζησε απ' όλη αυτή την κόλαση εκεί κάτω.

—Τι είναι; Τι μορφή ζωής;

350


—Δεν ξέρουμε ακόμα, εξοχότατε. Προσπαθούμε να στρέψουμε τις κάμερες ακριβείας των τηλεοπτικών δορυφόρων πάνω του. Στείλαμε και ένα τηλεκατευθυνόμενο αεριωθούμενο με ολογραφική κάμερα ψηφιακής ανάλυσης, ώστε να έχουμε καλύτερη εικόνα. Μόλις έχουμε σύνδεση, θα την περάσουμε αμέσως στην τηλεόραση ταυτόχρονα με τα δικά μας μόνιτορ.

Η εικόνα της ενδοσυνεννόησης έσβησε. Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου σηκώθηκε

και προχώρησε μέχρι τη γιγάντια τρισδιάστατη οθόνη του τοίχου. Το κύμα της φωτιάς είχε χαθεί. Φλόγες φαίνονταν τώρα πια μόνο στο σημείο της έκρηξης. Είχε την εντύπωση πως αν έκανε ένα βήμα ακόμα θα πατούσε το ξερό, καμένο χώμα της ερήμου και η κολασμένη ζέστη θα του έκαιγε τα μάγουλα.

Οι κάμερες των δορυφόρων πάσχιζαν να διαπεράσουν τις φλόγες.

Την προσοχή του απέσπασε δυνατός θόρυβος έξω από το γραφείο του. Στην αρχή ήταν άγριες φωνές. Και μετά ήχος γυαλιών και ξύλων που σπάζουν. Υπόκωφοι γδούποι, ανακατεμένοι με ουρλιαχτά πόνου.

Έγινε έξω φρενών. Όσο και αν επικρατούσε πανικός, όσο και αν ο φόβος είχε φωλιάσει στην καρδιά των γραμματέων του και των παρατρεχάμενών του, ήταν ανεπίτρε-

351


πτο να μην μπορούν να δώσουν το παράδειγμα ψυχραιμίας σ' αυτές τις δύσκολες ώρες.

Έκανε μεταβολή, προχωρώντας προς την πόρτα. Θα τους έβαζε για τα καλά τις φωνές.

Δεν πρόλαβε όμως. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και το ένα φύλλο της χτύπησε

με δύναμη στον τοίχο. Την επόμενη στιγμή, δύο άντρες με πολιτικά πετάχτη

καν στο δωμάτιο. Ο ένας ήταν τραυματισμένος στον αριστερό ώμο του. Από τις γκριμάτσες του προσώπου του ήταν φανερό ότι πονούσε. Και οι δύο κρατούσαν στα χέρια τους από ένα Τόμαχοκ 4Ε. Από πίσω τους εμφανίστηκε ο Ιλάι Κουριόν.

Χαμογελούσε θριαμβευτικά. Ο Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ πάγωσε. Από την ανοιχτή πόρτα, διέκρινε σπασμένα παράθυρα

και έπιπλα. Πάνω σ' ένα γραφείο κειτόταν το άψυχο σώμα του πρώτου γραμματέα του. Στην κόκκινη μοκέτα του γραφείου υποδοχής μπορούσε να δει το πτώμα ενός άντρα της προσωπικής του ασφάλειας μέσα σε μια λίμνη αίματος.

Κοίταξε καλύτερα τους εισβολείς. Παρ' ότι φορούσαν πολιτικά ρούχα, είχαν στο μέτωπο τους το χαρακτηριστικό τατουάζ των αντρών της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Μεσσία.

352


—Βλέπω πως η συνωμοσία είναι πολύ καλύτερα οργανωμένη απ' όσο περίμενα, είπε ειρωνικά στο σύμβουλο του Μεσσιανικού Συμβουλίου, που βρισκόταν απέναντί του, επικεφαλής των στασιαστών.

Στην οθόνη κάτι είχε αρχίζει να ξεχωρίζει. Μια μικρή κινούμενη κουκκίδα. Δεν είχε όμως χρόνο γι' αυτό.

—Απέτυχες, Γκόλντμπεργκ, είπε ο μέγιστος ραβίνος. Κοίταξε στα μάτια τον άλλοτε πανίσχυρο πρόεδρο. —Έλλειψη ενημέρωσης, συμπλήρωσε. Είναι κάτι που

έχει ξεκινήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια και που ξεπερνά τα κακόμοιρα σχέδιά σου.

Η κουκκίδα στην οθόνη μεγάλωνε. Το μυαλό του Γκόλντμπεργκ δούλευε αστραπιαία. Μια

ξαφνική ιδέα πέρασε από το μυαλό του που είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

—Επαναλειτουργία προγράμματος, φώναξε. Ο Μεσσίας, που ήταν ακινητοποιημένος με την πλάτη

προς την είσοδο του γραφείου, γύρισε κι αντίκρισε τους εισβολείς με μάτια που γυάλιζαν.

-Αδελφοί μου, η οργή του Γιαχβέ επικρέμαται των κεφαλών σας. «Ου φονεύσεις», είπε με βροντερή φωνή.

Ο τραυματισμένος κομάντο του Κουριόν έπεσε λιπόθυμος στη μοκέτα του πατώματος. Ο δεύτερος πισωπάτη-σε τρομαγμένος. Τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα.

353


—Ηλίθιοι, ούρλιαξε ο μέγιστος ραβίνος, είναι ανδρο-ειδές. Χτυπήστε το!

Όμως, καθώς η επιβλητική φιγούρα του Μεσσία έκανε ένα βήμα προς το μέρος του δεύτερου οπλισμένου άντρα, εκείνος κοκάλωσε.

—Είναι ρομπότ, σου λέω. Ρίξ' του. Ο αυτοκρατορικός φρουρός, που είχε περάσει με το

μέρος των στασιαστών, δίστασε. Αμφέβαλλε για τα λόγια του μέγιστου ραβίνου. Και ήδη ο Μεσσίας, που ήταν πιο ψηλός απ' αυτόν δυο κεφάλια, τον είχε πλησιάσει στο ενάμισι μέτρο.

Τότε ο Ιλάι Κουριόν κινήθηκε αστραπιαία, Όρμησε με μια εντυπωσιακή βουτιά και άρπαξε από τα

παράλυτα χέρια του συντρόφου του το ακτινοβόλο όπλο. Πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής.

Ο Μεσσίας κοντοστάθηκε. Έγειρε σιγά σιγά, σχεδόν τελετουργικά, το κεφάλι του προς την κοιλιά του και κοίταξε τους σπινθήρες του βραχυκυκλωμένου κυκλώματος των μυών της κοιλιακής χώρας του, εκεί που τον είχε χτυπήσει η ακτίνα του όπλου.

Στην ψηφιακή οθόνη του τοίχου η άγνωστη μορφή ζωής, που είχε πια εντοπιστεί απ' όλες τις διαθέσιμες τηλεοπτικές κάμερες, είχε αρχίσει ν' αποκαλύπτει το περίγραμμα της, ενώ συνέχιζε να περπατά μέσα σας φλόγες της έκρηξης.

354


Ο Μεσσίας έστρεψε το βλέμμα του προς το μέγιστο ραβίνο.

—Ειρήνη, κρυμίν, είπε βραχνά, Η δεύτερη βολή του Τόμαχοκ 4Ε τον αποτέλειωσε. Η

λεπτή γαλάζια ακτινοβολία του απέσπασε το αριστερό τμήμα του κρανίου του, διαλύοντας τον πολύπλοκο ποζι-τρονικό του εγκέφαλο.

—Ειρήνη υμίν, είναι η σωστή προφορά, βλάκα. Ποτέ δεν έμαθες να μιλάς σαν καλός Μεσσιανιστής, τον ειρωνεύτηκε ο Κουριόν.

Η οθόνη έδειχνε σε δισεκατομμύρια ανθρώπους στους εκατοντάδες αποικισμένους πλανήτες το πλάσμα που είχε ξεράσει η κόλαση στην έρημο της Νεβάδα στη μέγιστη μεγέθυνση.

Ο Κουριόν γύρισε την κάννη προς τον ανήμπορο πια ν' αντιδράσει Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ.

Έβλεπε στα μάτια του την οργή και το φόβο. —Δεν είναι κάτι προσωπικό, του είπε ήρεμα. Συγκε

ντρώναμε τα στοιχεία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Περιμέναμε την επιστροφή τους. Αλλά η γνώση έπρεπε να κρατηθεί μυστική. Γι' αυτό μπλόκαρα κάθε σχετική πληροφορία. Και πριν από εμένα κάποιος άλλος, και πριν απ' αυτόν κάποιος άλλος. Απέτυχες να τους σταματήσεις. Και είναι λογικό. Δεν ήξερες καν με ποιους είχες να κάνεις. Η τελική

355


αναμέτρηση θα γίνει ανάμεσα σ' εμάς και σ' εκείνους. Εσύ και όλα τα χάρτινα ανθρωπάρια που χρησιμοποιηθήκατε ως προκάλυμμα εξουσίας μας είστε πια άχρηστοι. Αντίο, Γκόλντμπεργκ. Ο Γιαχβέ ας συγχωρήσει τις αμαρτίες σου.

Πυροβόλησε. Ο πρόεδρος του Μεσσιανικού Συμβουλίου τινάχτηκε

πίσω στο γραφείο του και προσπάθησε να κρατηθεί με τα δυο χέρια του από ένα αόρατο στήριγμα χωρίς όμως να τα καταφέρει. Παραπάτησε, σωριάστηκε στο πάτωμα και από το στόμα του ξεχύθηκε ένα μικρό αυλάκι αίμα.

Ο Ιλάι Κουριόν έριξε μια ματιά γύρω του. Ο πανικός στην πόλη μεγάλωνε, καθώς ένα ολόκληρο καθεστώς κατέρρεε κάτω από το βάρος του παρείσακτου, που επέστρεφε μέσα από δισεκατομμύρια τηλεοπτικές οθόνες σ' ολόκληρο το γνωστό σύμπαν,

Απέμεινε κι αυτός να χαζεύει σιωπηλά τη γιγάντια οθόνη.

Η άγνωστη μορφή ζωής ήταν πια ευδιάκριτη και σε φυσικό μέγεθος κάλυπτε ολόκληρη σχεδόν την οθόνη, στη μέγιστη δυνατή μεγέθυνση που οι ηλεκτρονικοί αναλυτές, οι κάμερες και οι φασματογράφοι κάποιων πανικόβλητων χειριστών μπορούσαν να δώσουν.

Ο Αιώνιος Έφηβος είχε επιστρέψει. Περπατούσε γυμνός μέσα στην έρημο της Νεβάδα, με τις τέλειες σωμα-

356


τικές αναλογίες που μόνο τ' αρχαία ελληνικά αγάλματα κατάφερναν ν' αποδώσουν στους λατρευτικούς χώρους προς τιμήν Του.

Το βάδισμά του ήταν σταθερό, σαν να έβλεπε κάπου πολύ κοντά το τέλος του δρόμου που είχε να διαβεί. Μια από τις κάμερες εστίασε στο πρόσωπο Του και όλοι οι κατοικημένοι πλανήτες είδαν το αινιγματικό χαμόγελό του.

Τον είχαν ονομάσει με πολλά ονόματα, όμως αυτό που είχε επικρατήσει αποτύπωνε την ουσία των πραγμάτων. Γιατί ήταν το μόνο που δήλωνε πως δεν υπήρχαν πολλοί θεοί.

Και τώρα ο Κύριος του Φωτός, ο Ηνίοχος του Ήλιου, είχε επιστρέψει. Γυμνός και ξυπόλυτος, όπως τα βρέφη που έρχονται για πρώτη φορά στον κόσμο τούτο, ο Απόλλων βάδιζε μέσα από δισεκατομμύρια αναμεταδόσεις της εικόνας Του στην ξερή σκόνη της έρημου.

Επέστρεφε... Και η φωτιά περπατούσε μαζί Του.

357

Επιμέλεια έκδοσης: ΤΟΝΙΑ ΧΟΥΡΧΟΥΛΗ, ΜΑΡΙΑ ΓΟΥΡΝΙΕΖΑΚΗ

Γλωσσική επιμέλεια: ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΜΑΛΑΚΟΥ Φωτοστοιχειοθεσία - Φιλμ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΑΚΟΣ - LEXIGRAM

Μοντάζ - Διαχωρισμοί - Εξώφυλλο: ΑΤΕΛΙΕ Ε.Ο.Λ. Εκτύπωση ΑΦΟΙ ΔΗΜ. ΜΟΥΓΚΟΓΙΑΝΝΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε,

Εκτύπωση εξωφύλλου: ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΟΥ Α.Ε. Πλαστικοποίηση εξωφύλλου: Ι. ΧΑΡΑΜΑΡΑΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.

Βιβλιοδεσία: ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΒΑΝΗΣ Yπεύθυνος παραγωγής: ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

Έχει κερδίσει τα εξής βραβεία: Πρώτο λογοτεχνικό βραβείο διηγήματος

της εφημερίδος Τα Νέα για τo διήγημα του «Ένας Πολύ Προσωπικός Πόλεμος».

Πρώτο βραβείο διηγήματος επιστημονικής φαντασίας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς για το διήγημα του «Ο Κόσμος του Άκρος».

Πρώτο βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ανεξήγητο για το διήγημά του «Ενα Κάπως Παράξενο Πρωινό»,

Χρυσό βραβείο «Ικαρομένιππος» 1995 για το καλύτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για το μυθιστόρημα του Μεσσιανική Αυτοκρατορία.

Το 1991 ίδρυσε την πρώτη λέσχη φίλων του STAR TREK στην Ελλάδα, την HELLENIC STAR TREK SOCIETY.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΩΜΟΣΙΟΣ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΒΡΑΒΕΙΟ «ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ» 1995 για το καλύτερο μυθιστόρημα

επιστημονικής φαντασίας της χρονιάς

Πίνακας εξωφύλλου: Song of Cecilia, Barkley Shaw.

Messianiki_Aytokratoria_II.pdf

Documents

Transcript of Messianiki_Aytokratoria_II.pdf