LYKOS_022

Εξώφυλλο-Sonke Wia Ιστορίες Αγάπη- Μίσος I Abhor Their Bloodshoteyes ΚλείστροNiort, Γαλλία ,2011 Συνάντηση με τους City of Errors Beat Bazaar 26/12/2012 Κάποια Χριστούγεννα - Γρηγόριος

Ξενόπουλος Το Θαύμα- Αγγελική Βαρελλά Να τα πούμε; -Η προέλευση των Καλάντων. Ελληνικά Έθιμα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς Εύχομαι//Βιβλίο:Η Ζωή του Πι- Γιαν Μαρτέλ Σκόρπια Πουλιά Grave of The Fireflies- Hotaru No Haka Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς - Ναγκίσα Οσίμα +εφίλ-7 Προτάσεις Ταινιών για το Χειμώνα Κινηματογράφος:Η Ζωή του Πι- Ανγκ Λι O ήχος των Sleeping Pilllow Lykos Vinyls #22 Τάγκό για

Τρεις- Δημήτρης Μαραμής Δρώμενα Εν τη Πόλει Έξοδος: Ουίσκι Σκέτο Radio/Tv OΝ Comic:Super Wrongland- Christmas Special

26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 22

2

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή.

www.lykosmagazine.tumblr.comΕνηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

www.facebook.com/lykosmagazineΒρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook.

Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email

[email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU

OHRJLDQQDNRSRXORV#JPDLOFRP

-LP9HU*LO*DODG

7R

www.lykosmagazine.tumblr.com

ZZZIDFHERRNFRPO\NRVPDJD]LQHIDFHERRN

([email protected]

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥΣταυρούλα Παπαδάκη

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣΘοδωρής Ρέγκλης - www.tedreglis.com

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗΜαρίνα Τσιρώνη - [email protected]Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - [email protected]Καλιρρόη Κατσαφανα - [email protected]Σωτηρία Παγουλάτου [email protected]Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - [email protected]Άννα Τρύµπαλη - [email protected]

ΕΦΩΦΥΛΛΟSonke - [email protected]

ΚΟΜΙΚΝτίνος Καψάλας - [email protected]

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΣταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Δηµήτρης Κεχρής, Φάνης Κόλλιας, Νίκος Μπελάνε, Χριστίνα Παπαδάκη, Παναγιώτης Φερεντίνος, Ελληνική Λέσχη Βιβλίου, Gil Galad, Γιάννης Μήτσου, Μαριλένα Ιωάννου, Κωστής Φιλιππόπουλος, Θόδωρος Εξηντάρης, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

http://www.lykosmagazine.tumblr.com

http://www.lykosmagazine.tumblr.com

http://www.facebook.com/lykosmagazine

http://www.facebook.com/lykosmagazine

mailto:[email protected]


http://www.tedreglis.com

http://www.tedreglis.com

http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/

http://www.paulreg.tumblr.com




http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/











ΛΥΚΟS 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕξώφυλλοSonke Wia

ΕditorialΙστορίες

ΑντιθέσειςΑγάπη- Μίσος

Ολόκληροι και Μισοί.

SideshowI Abhor Their Bloodshoteyes

Look Closer

ΚλείστροNiort, Γαλλία ,2011

Μάθε Τέχνη ΠρόσωπαΣυνάντηση µε τους City of Errors

Beat Bazaar26/12/2012

Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Κόκκινη ΚλωστήΚάποια Χριστούγεννα - Γρηγόριος Ξενόπουλος

''Τότε ήταν αλλιώς''Το Θαύµα- Αγγελική Βαρελλά

''Θα σ'αγαπώ ώσπου να λιώσει ο ήλιος''.Να τα πούµε;

Η προέλευση των Καλάντων. Η Λήθη των ΕθώνΕλληνικά Έθιµα.

Εύχοµαι Εκτιµώντας τα απλά.

ΙnkΗ Ζωή του Πι- Γιαν Μαρτέλ

Περιπετειώδες Μυθιστόρηµα ΖώωνΣκόρπια ΠουλιάΟι Ιδέες Πετούν.

ΆνιµαGrave of The Fireflies- Hotaru No Haka

'' Μια σπουδαία , δυνατή ταινία µε θέµα τον πόλεµο''.

JUMPCATΚαλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς - Ναγκίσα Οσίµα

+εφίλ7 Προτάσεις Ταινιών για το Χειµώνα.

Μεγάλο ΠανίΗ Ζωή του Πι- Ανγκ Λι

JiveSleeping Pillow

O ήχος του Album του 'Superman's Blues''.

PlayLykos Vinyls #22

A: Love-HateB:Winter- Holidays

ΕνηχόριαΤάγκό για Τρεις- Δηµήτρης Μαραµής

ShowcaseΔρώµενα Εν τη Πόλει

Να Πας'Έξοδος: Ουίσκι Σκέτο

ΦωνόρασηRadio/Tv ON

ComicSuper Wrongland- Christmas Special

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

4

6

8

10

12

16

18

28

32

34

40

42

44

48

50

54

56

58


4

EDITORIAL

EDITORIALΙστορίες

Καταδικάζεστε!

Κύριε Πρόεδρε πολλοί µας κατηγόρησαν για αφέλεια , για ακατάσχετη αισιοδοξία και για ονειροβασία. Αξιότιµε κύριε Πρόεδρε πείτε µου, είναι όλα αυτά σφάλµατα βαριά για να στεκόµαστε αυτήν την ώρα, τώρα εδώ µπροστά σας; Μας είπαν πως οι καιροί είναι δύσκολοι και πως γιορτές και πανηγύρια δε σηκώνουν. Μας είπαν πως είµαστε υποκριτές και να ντρεπόµαστε που δίνουµε συνέχεια σε µια παράνοια που φαντάζει δίχως τέλος. Και βέβαια, δεν αντιλέγει κανείς πως οι τσέπες µας είναι λειψές και πως τα χέρια µας είναι άδεια , πως οι δουλειές δε µας χωρούν, τα σπίτια µας µας αδειάζουν , αλλά πείτε µου, αν κάποιος πάρει µια µέρα την απόφαση να κάτσει ακίνητος και να πεθάνει, θα πεθάνει έτσι απλά την επόµενη στιγµή; Δεν παύει η ζωή έτσι κύριε Πρόεδρε. Και για µένα καταδίκη δε λογίζεται. Η ζωή δίνεται στους ανθρώπους και εκείνοι πρέπει µε τη σειρά τους να της δώσουν πνοή αλλιώς αυτή γίνεται φύσηµα και τους παρασέρνει.

Με τις τσέπες λειψές και τα χέρια άδεια , µε δουλειές που δε µας χωρούν και σπίτια που µας αδειάζουν , θα κάτσουµε κοντά , θα πούµε ιστορίες , θα µάθουµε τις τέχνες των γονιών και των παππούδων µας και ίσως τότε µοιάσουµε λίγο στους προγόνους µας. Όχι σε αυτούς που καλουπώνονται από πέτρα, ούτε σε αυτούς που έµειναν στους µύθους και στα έπη , θα µοιάσουµε λίγο σε αυτούς που ήξεραν να αναζητούν την ευτυχία στα πρόσωπα τα κοντινά , στην οικογένεια, στο ζεστό ζυµωτό ψωµί, στο χώµα, στην ελιά , στο κάρβουνο και στη φωτιά.

Κύριε Πρόεδρε πολλοί ας µας κατηγορούν για αφέλεια , για ακατάσχετη αισιοδοξία και για ονειροβασία, εµείς θα πορευόµαστε κρατώντας αυτά που µας έµειναν τώρα που µας αφαιρούν την ευκαιρία και το δρόµο. Ας µας καταδικάσουν αυτοί που ξέχασαν τα έθιµα , που κουφάρια από την έλλειψη αγάπης εξαφανίζουν κάθε τι ανθρώπινο στο είδος µας. Ας µας κατηγορήσουν για τεµπέληδες , για υποκριτές και για φυγόπονους και ίσως κάποιοι από αυτούς να µας καταδικάσουν αφήνοντας µας στο περιθώριο των σελίδων που γράφονται. Μα εµείς εκεί κρατάµε την ουσία των κειµένων που σκαρώνονται και όταν θα µας φωνάξουν:'' Καταδικάζεστε!'' , ο χρόνος θα µας δικαιώσει.

Ο ήλιος

Φέτος δεν έχει χειµωνιάσει πολύ. Το παρατήρησα χθες και προχθές και αντιπροχθές που επέστρεψα µε το

παλτό στα χέρια. Έτσι, εγκαινίαζα την άνοιξη πιο µικρή, γυρίζοντας απ’ το σχολείο έχοντας σύρει το πανωφόρι µου σε όλα τα πεζούλια µέχρι το σπίτι. Αυτό το φαινόµενο -της άνοιξης µέσα στο χειµώνα- πολλοί µπορούν εύλογα να το εξηγήσουν µε µετεωρολογικούς όρους, µε φυσική, µε γεωγραφία. Ο γέρος φαρµακοποιός της γειτονιάς, το ονοµάζει «Ο Θεός είναι µαζί µας», οι µανάβηδες της λαϊκής της Τρίτης το ονοµάζουν «υπάρχει ελπίδα» και οι άστεγοι αυτής της πόλης, «θα ζω και αύριο».

Το δάσος

Φέτος αργήσαµε να στολίσουµε το σπίτι, «είχαµε δουλειές». Και οι απέναντι άργησαν να στολίσουν το σπίτι, δεν έχει δουλειά ο πατέρας της οικογένειας. Κάπου εδώ, βγαίνουν τα βιολιά και µονολογεί η Μάρθα Βούρτση; Όχι. Κάπου εδώ, περιγράφεται η πραγµατικότητα πασπαλισµένη µε άχνη. Ο Δηµήτρης, το παιδί της οικογένειας παίρνοντας χαρτί γκοφρέ έφτιαξε ένα ανάγλυφο δέντρο στον τοίχο του µπαλκονιού και το στόλισε µε αυτοκόλλητα, λίγες καραµέλες και πολλή αγάπη για τη ζωή γενικά -όχι µόνο για τις γιορτές του ηµερολογίου.

Λίγο πιο κάτω στο δρόµο τσακώνονταν, επειδή το πολύµπριζο δε χωράει όλες τις πρίζες για τα λαµπάκια που θα στόλιζαν το µπαλκόνι και το δέντρο τους.

Η γιαγιά

Μια γιαγιά µένει στα προσφυγικά σπίτια στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Την άνοιξη γεµίζει γλαστράκια µε γεράνια και χρυσάνθεµα το ετοιµόρροπο µπαλκόνι. Το καλοκαίρι ένας ανεµόµυλος πολύχρωµος γυρίζει µε τα αεράκια. Το φθινόπωρο κρέµονται άτσαλα ασπρόρουχα µοσχοµυρωδάτα. Πριν λίγες µέρες περνώντας, είχε ανάψει χρωµατιστά λαµπιόνια και φαίνονταν στο δρόµο.

Εκεί, ζώντας στα προσφυγικά σπίτια, εκείνη καταφύγιο απ’ την τρέλα, την απληστία και τη µιζέρια.

Χρόνια καλά!

Σταυρούλα Παπαδάκη

Eικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - [email protected]

http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/


5


6

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΑΓΑΠΗ - ΜΙΣΟΣ

Θέληση

Υπάρχουν άνθρωποι που διαπρέπουν στην αγάπη. Την βρίσκουν εύκολα γιατί δεν ξέρουν πως µοιάζει. Μπορούν να βαφτίσουν αγάπη το χαµόγελο του ανθρώπου που αγαπούν και να αγαπιούνται απ’ το πρωί ως το βράδυ. Αν µαρτυρήσουν αυτή τους την αφέλεια, θα τους βυθίσουν σε κηρύγµατα µέχρι να τους αλλάξουν γνώµη. Όµως δεν θα καταφέρουν τίποτα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για την κατάκτηση της αγάπης παρά µόνο για την ύπαρξη της. Τους αρκεί να ξέρουν ότι την βρήκαν χωρίς να έχουν καµία πρόθεση να ανακαλύψουν µέχρι που φτάνει. Αγαπάνε απλά και µιλούν γι’ αυτήν ακόµη πιο απλά. Υπάρχουν όµως και οι άλλοι άνθρωποι. Είναι εκείνοι που κάνουν κηρύγµατα. Μπορούν να πουν ένα ποίηµα για κάθε χρώµα της αγάπης και µια αλήθεια για κάθε µύθο της. Αυτοί οι άνθρωποι µισούν οτιδήποτε δεν είναι αρκετό να τους ορίσει και αγαπούν οτιδήποτε τους πάει πιο µακριά. Σπάνια βρίσκουν την αγάπη αλλά όταν την βρουν αισθάνονται και το πιο αθόρυβο βήµα της. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι περνούν την ζωή τους προσπαθώντας να δώσουν στην αγάπη το δικό τους πρόσωπο. Άλλοτε τα καταφέρνουν και ισορροπούν στην ευτυχία και άλλοτε όχι . Τίποτα από όλα αυτά, όµως, δεν έχει σηµασία. Ούτε ποιος αγαπάει πιο αληθινά ή πιο παντοτινά έχει σηµασία. Σηµασία έχει ότι όλοι αυτοί θα έδιναν την καρδιά τους µε την ευκολία µιας καληµέρας χωρίς να τους τάξεις το παραµικρό αντάλλαγµα. Απλώς και µόνο επειδή θέλουν να αγαπάνε.

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ[email protected]

epitoergon.blogspot.com




7

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

Τρίξιµο

Σε µισώ πιο πολύ από εµένα. Από τότε που κατάφερα να µισήσω εµένα , η αγάπη µου σα να µοιράστηκε τόσο που πια δε φαίνεται στο µάτι, δεν ψηλαφίζεται µε το χέρι. Πια δε µε φροντίζω , τα χρώµατα ξεθώριασαν, έχουν περάσει και αρκετές βροχές και έσταξαν σε δρόµους που κάποτε περνούσα και ο τόπος έτριζε και οι γειτονιές συνοµιλούσαν. Δεν ξέρω και απορώ πώς πια τα γέλια µου έσπασαν και καθρεφτίζονται τα χρόνια µου περισσότερα στα τόσα τους κοµµάτια. Δεν ξέρω πως τα αστεία µας κόπασαν σαν να ήταν κακογουστιές εποχικές. Σε µισώ πιο πολύ από εµένα και ξέρω καλά πως όταν µισείς γίνεσαι µισός και γυρίζεις σαν άδικη κατάρα βρίζοντας , παραµιλώντας για κάποτε που έγινε εκείνο και αυτό και που ήταν έτσι και αλλιώς και που τώρα πια δεν είναι. Σε µισώ και πια σε περπατάω ολάκερη , πατώντας πότε µε τη µύτη, πότε µε τη φτέρνα τις πλατείες και τους δρόµους σου.Σε µισώ πιο πολύ από εµένα και έτσι βρίζω και παραµιλώ και φέτος δεν ήρθε κανένα παιδί να µε ρωτήσει: ''Να τα πούµε''; Κανένας δε µε ξύπνησε για να πάρει µέρος από τους θησαυρούς µου και αυτοί βάρυναν και θαρρείς το σπίτι κοντεύει να πέσει. Μα εγώ θέλω αυτά τα παιδιά να µου πουν, να µου πουν πώς να ξαναπερπατήσω και ο τόπος µου να τρίξει, να µου τραγουδήσουν κάλαντα και να µε παροτρύνουν να φορέσω ήλιο για πρόσωπο. Σε µισώ και το µίσος µου αυτό µεγαλώνει , όσο δεν απευθύνεται. Συσσωρεύεται και πιάνει χώρο και όλα αυτά τα καλά µου πού να τα βάλω; Θα τα φορέσω όλα απόψε και θα βγω στους δρόµους σου να µας γιορτάσω ακόµα και τώρα που µείναµε εγώ και συ και ίσως µέχρι την επιστροφή στο σπίτι , µέχρι να χτυπήσει 12 να έχουµε αναµετρηθεί και να έχουµε βρει τον τρόπο να αγαπήσουµε και να αγαπηθούµε και να ακουστεί το πρώτο τρίξιµο σου ξανά.

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ[email protected]

stavpapadaki.com






8

SIDESHOW

TOY JIM VER [email protected]

www.jimver.net

mailto:[email protected]?subject=

mailto:[email protected]?subject=

http://www.jimver.net

http://www.jimver.net


9


10


11

NIORT, ΓΑΛΛΙΑ 2011

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ

[email protected]




12

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

CITY OF ERRORS

Είναι γιορτές.Χριστούγεννα.Τι επιτάσσει η µόδα;Καλές πράξεις, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη, αγάπη και φροντίδα...

Σε αυτό το γιορτινό τεύχος του Λύκου, λοιπόν, είπαµε να µην παρεκλίνουµε και πολύ από αυτή την ροµαντική ατµόσφαιρα των εορτών και να φιλοξενήσουµε στη στήλη µας κάτι διαφορετικό. Όχι πάλι ανθρώπους της µουσικής.

Πριν από δύο µήνες περίπου, γνώρισα µέσα από συνέντευξή τους σε κάποιο site, την οµάδα του City of Errors.Τους έψαξα, τους παρακολουθούσα για δύο µήνες συνεχώς και µόλις εµφανίστηκε στη ζωή µου ο Λύκος, η οµάδα του City of Errors ήταν η πρώτη που µου ήρθε στο µυαλό για την στήλη των συνεντεύξεων.

Δύο λόγια για το City of Errors:Το www.cityoferrors.com έχει δύο σκέλη

1) Life in a City Full of ErrorsΜία σειρά από ντοκιµαντέρ µικρού µήκους 10 επεισοδίων, όπου παρουσιάζονται διάφορα λάθη τα οποία αντιµετωπίζει η πόλη µας.2) Life in a City full of (T)errorsΜία βάση δεδοµένων όπου ο καθένας µπορεί να ανεβάσει

όσο το δυνατόν περισσότερα βίντεο µε διάφορα προβλήµατα που αντιµετωπίζει µέσα στην πόλη και να προτείνει τρόπους επίλυσης τους.

Αυτό είναι το City of Errors µε πάρα πολύ απλά λόγια.Τόσο απλά που αν δεν κάνετε κλικ µέσα στο site (www.cityoferrors.com) λίγα πράγµατα θα έχετε καταλάβει στο τέλος της συνέντευξης.

ΕρώτησηΣτο 19ο τεύχος του Λύκου είχαµε θίξει µε τον Ηλία Βαµβακούση το θέµα της νοσταλγίας.Την νιώθουµε καθηµερινά µε τα ρετρό ποδήλατα,το ρουχισµό,τη µουσική,τα έπιπλα και φυσικά µε τις φωτογραφίες.Πάρα πολλά sites και blogs αναρτούν φωτογραφίες της Αθήνας και διάφορων περιοχών της Ελλάδας από τον προηγούµενο αιώνα.Θα προτιµούσατε να µην ήσασταν αναγκαίοι και η Αθήνα να ήταν όπως παλιά; Νοσταλγείτε τέτοιες εποχές;

Απάντηση

Η νοσταλγία είναι η επιθυµία να ξαναζήσεις κάτι. Όµως εµείς µεγαλώσαµε το 80 σε µια Αθήνα που είχε ήδη βάλει γερά τα θεµέλια αυτού που είναι σήµερα. Την Αθήνα στην οποία αναφέρεσαι δεν την ζήσαµε ποτέ, εµείς σε µια τσιµεντούπολη ζούµε από τότε που γεννηθήκαµε, αρα δεν

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ[email protected]

Life in a City Full of (T)errors

http://www.cityoferrors.com/







13


µπορούµε και να νοσταλγούµε. Συγκρίνουµε όµως την Αθήνα του τώρα, µε άλλες πόλεις του σήµερα και µας στεναχωρεί που κάποτε υπήρχε µια πόλη που είχε τις προδιαγραφές να εξελιχθεί σε παράδειγµα αστικού σχεδιασµού και αντί αυτού κατέληξε να είναι απλά ένα παράδειγµα προς αποφυγή.

ΕρώτησηΓνωρίζω ανθρώπους που έβλεπαν σκοτωµένο σκυλί στο δρόµο και έλεγαν “Ε,εντάξει.Ένα σκυλί λιγότερο.Και τι έγινε;”, ή πάρκαραν πάνω σε ράµπα η οποία χρησίµευε για να ανέβουν άτοµα µε κινητικά προβλήµατα στο πεζοδρόµιο. Όταν τους έδειξα τα επεισόδιά σας κάποιοι προβληµατίστηκαν πολύ. Κάποιοι άλλοι πάλι καθόλου.Το error σε ποιους ανθρώπους βρίσκεται και σε ποιους απευθύνεστε εσείς; Έχετε δει καθόλου αλλαγή στην συµπεριφορά ανθρώπων που σας έχουν παρακολουθήσει; Πιάνει, δηλαδή, τόπο ο κόπο σας µέχρι τώρα;

ΑπάντησηΟι άνθρωποι δεν αλλάζουν βλέποντας ένα βίντεο. Αλλά σίγουρα η αµεσότητα των βίντεο αγγίζει πολύ πιο εύκολα κάποιον που έχει ήδη κάποιες ανησυχίες. Και το ντοκιµαντέρ µπορεί να διαπαιδαγωγήσει ή έστω να ενηµερώσει. Αρα πιάνει τόπο ο κόπος µας ναι, αλλά όχι

επειδη πιστεύουµε πως όσοι βλέπουν τα βίντεό µας µετατρέπονται ξαφνικά σε παραδειγµατικούς πολίτες, αλλά γιατί πιστεύουµε πως µε αυτό που κάνουµε συνεισφέρουµε στην διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν σε µια βιώσιµη πόλη. Και αυτοί είναι σίγουρα πολλοί.

ΕρώτησηΜέχρι στιγµής δεν βρέθηκε κανείς να χρηµατοδοτήσει την προσπάθειά σας. Ότι έχετε καταφέρει είναι αποτέλεσµα εθελοντικής εργασιάς. Και σε παρόµοιες κινήσεις του City of Errors όµως, όπου όλα διεξάγονται εθελοντικά, υπάρχει µεγάλη συµµετοχή των νέων. Ενώ κάποιος θα περίµενε το αντίθετο µέσα στην κρίση. Πιστεύετε ότι υπάρχει µία συσπείρωση των νέων σε τέτοιες ενέργειες;

ΑπάντησηΝαι υπάρχουν παρα πολλές τέτοιες κινήσεις αυτή τη στιγµή. Όχι µόνο στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσµο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οργανωθεί σε οµάδες αλληλεγγύης και που µέσα από ενεργή δράση µάχονται υπέρ όλων όσων πιστεύουν. Σε αυτό όµως έχουν συνεισφέρει πάνω απ'όλα οι νεες τεχνολογίες. Που όταν χρησιµοποιούνται σωστά αποδεικνύονται περισσότερο δηµοκρατικές και αποτελεσµατικές εν καιρώ κρίσης παρά σε εποχές ευηµερίας.


14


ΕρώτησηΠόσο σηµαντική είναι η οποιαδήποτε δωρεά στο City of Errors και ποιοι άλλοι τρόποι υπάρχουν µε τους οποίους µπορεί να βοηθήσει όποιος το επιθυµεί;

ΑπάντησηΗ οικονοµική ενίσχυση είναι σηµαντική για την ολοκλήρωση του πρότζεκτ. Αλλά αλλό τόσο σηµαντική είναι η διάδωσή του µέσα από τα social media όσων θέλουν να µας βοηθήσουν. Sharing is caring όπως λένε. Εκτός από την σελίδα µας www.cityoferrors.com έχουµε:Facebook: www.facebook.com/cityoferrors Twitter: twitter.com/cityoferrors

όπου έχουµε µία πιο άµεση επαφή µε όσους παρακολουθούν τα βίντεό µας.

ΕρώτησηΟ κύκλος των επεισοδίων αποτελείται από 10 στον αριθµό. Σε κάθε επεισόδιο παρουσιάζετε κι από ένα error της πόλης. Με ποιο κριτήριο επιλέξατε αυτά τα 10 λάθη και βγάλατε κάποια άλλα εκτός; Ή υπάρχει κάποιος τρόπος όπου ο κόσµος θα ενηµερώνεται και για άλλα προβλήµατα µέσα από το City of Errors; Το Life in a City of Terrors ίσως;

Απάντηση

Ακόµα δεν έχουµε βγάλει κανένα λάθος εκτός γιατί ακόµα δεν έχουµε τελειώσει τα γυρίσµατα. Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριµένο κριτήριο, είναι πράγµατα και κυρίως άνθρωποι που συναντάµε στην καθηµερινότητά µας και που αντιστέκονται στην παρακµή της πόλης µας. Είναι τόσα τα προβλήµατα µιας πόλης σαν την Αθήνα που είναι αδύνατον να προσπαθήσεις να τα καλύψεις όλα. Το City of Errors είναι προς το παρoν µικρές ιστορίες ανθρώπων που συναντήσαµε εµείς και που πιστεύουµε πως έχουν κάτι να πουν για την ποιότητα ζωής µας και για την πόλη που ζούµε. Το City of Terrors είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι η ιδέα δηµιουργίας µιας βάσης δεδοµένων µε βίντεο πολλών τέτοιων ιστοριών τραβηγµένων όχι από εµάς πλέον αλλά από εσάς. Ιστορίες αυτών που ασχολούνται µε τα προβλήµατα της πόλης τους αντί να κάνουν τα στραβά µάτια. Είναι πολλοί έκει έξω και µπορούν να δώσουν έµπνευση και κίνητρο σε άλλους τόσους. Το κατα πόσο θα υλοποιηθεί η ιδέα θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση του κόσµου και την εύρεση πόρων.

Ερώτηση

Το θέµα του Λύκου σε αυτό το τεύχος έχει να κάνει µε την Αγάπη και το Μίσος.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθηµα που µας συµφέρει πολύ να το θυµόµαστε αυτές τις γιορτινές ηµέρες.Το µίσος από την άλλη είναι ένα συναίσθηµα που το θυµόµαστε καθηµερινά όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Αρκεί, για να το αντιληφθεί κάποιος, να σκεφτεί τον λόγο για τον οποίο δηµιουργήθηκε το City of Errors.

Ποια είναι η ευχή σας για το επόµενο έτος; Λιγότερα λάθη;

Απάντηση

Το City of Errors δηµιουργήθηκε από αγάπη για την Αθήνα. Που δεν πρέπει να την εγκαταλείψουµε στο έλεος της παρακµής και όλα δείχνουν πως αυτό θα κάνουµε γιατί αδιαφορούµε και αρνούµαστε να αλλάξουµε την εγωκεντρική µας συµπεριφορά.

Περισσότερη αλληλεγγύη, ευαισθησία, ενότητα, ισότητα, ευγένεια, δικαιοσύνη, αξιοκρατία ... από ευχές άλλο τίποτα. Το θέµα όµως δεν ειναι τι ευχόµαστε. Είναι να κάνουµε ότι µπορούµε για να πραγµατοποιηθούν οι ευχές µας.

Την ιδέα του City of Errors σίγουρα δεν την επιτάσσει η μόδα.

Το να θυμόμαστε πως είμαστε άνθρωποι και εκτός εορτών, και

σαν τέτοιοι πρέπει να ζούμε μέσα στην πόλη μας, είναι το

μυστικό, πιστεύω, που θα μας οδηγήσει σε αυτή την

πολυπόθητη επανάσταση.

Κι επειδή πάντοτε ψάχνουμε τον σύντομο δρόμο, η ευχή μου για

το 2013 δεν είναι η επανάσταση.

Είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς μας σε πολύ μικρά

πράγματα.

Ναι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε...



https://www.facebook.com/cityoferrors

https://www.facebook.com/cityoferrors

http://twitter.com/cityoferrors

http://twitter.com/cityoferrors


15



16

BEAT BAZAAR

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ[email protected]

http://nikbelane.blogspot.com

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν διαβάζεις ήδη αυτό το κείµενο σηµαίνει ότι ο κόσµος δεν έχει καταστραφεί, ότι ο µικρός µας πλανήτης ακόµη ορίζει και διαφεντεύει κι ότι το κεφάλι σου συνεχίζει να στηρίζεται στους δύο υπέροχους ώµους σου. Αυτά!

Σε κάποιο συρτάρι, στο σπίτι της µάνας µου, βρήκα ένα ασηµένιο δαχτυλίδι που το είχα χαµένο εδώ και καιρό. Το φόρεσα στο µικρό δάχτυλο του αριστερού µου χεριού και το καµάρωνα. «Τέλος το στόλισµα για φέτος», είπα µέσα µου και το τήρησα. Όχι ότι ήµουν και ποτέ του αθλήµατος – στολίσµατος. Γενικά βαριέµαι αφόρητα όλα αυτά τα µπιχλιµπίδια και τα λαµπάκια και τις γιρλάντες και τις µπαλίτσες. Αν υπάρχει το πνεύµα των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται µέσα σ’ αυτά. Ούτε ξέρω που αλλού βρίσκεται. Ίσως σε κάποια τραγούδια του Tom Waits. Αλλά και πάλι, δεν παίρνω όρκο. Έλεγα, λοιπόν, ότι δεν πολυγουστάρω τα χριστουγεννιάτικα στολίσµατα. Εξάλλου, µιλάς µ’ έναν τύπο που επί µιάµιση δεκαετία φορούσε αποκλειστικά ρούχα µαύρα σαν το κάρβουνο. Πόσο στόλισµα υποψιάζεσαι ότι µπορεί να σηκώσει η διάθεσή του! Χριστούγεννα για µένα ήταν η ορθοστασία πίσω από µια µπάρα. Αυτό από τη µία είναι καλό γιατί έχεις απόλυτα δικό σου έναν χώρο 1,20 x 3,00, τουλάχιστον, όταν όλοι οι υπόλοιποι στριµώχνονται µε σκοπό να διασκεδάσουν. Από την άλλη είναι κακό γιατί όταν όλοι οι υπόλοιποι έχουν πιει πηγάδια βότκας κι έχουν «διασκεδάσει», εσύ είσαι λες κι έχεις καταπιεί ένα φορτηγό αµφεταµίνες. Τρέµεις από την υπερένταση και ουρλιάζεις, από µέσα σου, διάφορα γαλλικά που δεν αρµόζουν µε το πνεύµα καµιάς κινητής κι ακίνητης εορτής. Ορκίζεσαι ότι ΑΥΤΑ ήταν τα τελευταία

Χριστούγεννα που πέρασες πίσω από µία µπάρα και ο όρκος παραµένει σε ισχύ µέχρι τα επόµενα Χριστούγεννα όπου ξαναπαίρνεις τη γνωστή σου θέση. Ας είναι. Το µπαρµανιλίκι είναι µια δουλειά όπως όλες και κάποιος πρέπει να την κάνει. Όπως έλεγε παλιότερα κι ένας φίλος, κάνουµε την πιο δύσκολη, από τις εύκολες, δουλειά. Ok! Το δέχοµαι.

Φέτος είµαι άνεργος. Εδώ σε θέλω τώρα Μπελάνε που µας το έπαιζες και δύσκολος. Λέω να φύγω για λίγο από τη Θεσσαλονίκη. Ξέρεις, να γυρίσω Σέρρες, να δω συγγενείς και φίλους, να ξεκουραστώ (από τι άραγε;) Είναι και η µάνα που λαχταρά να δει τον µονάκριβο. Καλά, ο πατέρας δεν δίνει δεκάρα. Έχουµε να µιλήσουµε χρόνια. Είχαµε καταντήσει, κυριολεκτικά, ξένοι στην ίδια πόλη. Όσον καιρό µένω στη Θεσσαλονίκη υπάρχει και µία επίσηµη δικαιολογία που δεν βρισκόµαστε. Λέµε τώρα.

Τα Χριστούγεννα έχεις την απόλυτη ευκαιρία να κρύψεις, και να το κρύψεις καλά, ό,τι πραγµατικά αισθάνεσαι. Φοράς την υπέροχη µάσκα του «χρόνια πολλά» ή του «ευτυχία κι αγάπη παντού» και καθάρισες. Κανείς και ποτέ και για τίποτα στον κόσµο δεν υποψιάζεται το παραµικρό. Απεναντίας όλοι νοµίζουν και το πιστεύουν χωρίς δεύτερη σκέψη ότι είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισµένος. Θα µου πεις, τώρα, ότι αυτό µπορείς να το κάνεις όλες τις µέρες του χρόνου. Δεν µπορείς. Ή πολύ απλά δεν πιάνει. Όσες φορές το προσπάθησα οι γύρω µου αναρωτιόταν αν είµαι ηλίθιος που γελώ και χαίροµαι όταν όλα γύρω µου πάνε κατά διαόλου. Ενώ τα Χριστούγεννα όλα είναι τέλεια. Τα πάντα λάµπουν και καµιά 6 – 7 δισεκατοµµύρια κάτοικοι του πλανήτη Γη είναι ευτυχισµένοι. Εσύ γιατί να µην είσαι;

261212_261212_






17

Κοίτα, για να ξεκαθαρίσουµε κάτι µια και καλή. Μη νοµίζεις ότι είµαι από εκείνους τους κλαψιάρηδες που πρέπει οπωσδήποτε να τη βγάζουν γιορτάρες µέρες µε χολή κι αφόρητο µυστήριο, µοιρολατρία και καταστροφή. Δες όµως γύρω σου, σκέψου κι έπειτα τα λέµε. Τα αποθέµατα αισιοδοξίας έχουν τελειώσει προ πολλού και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι έχουν τελειώσει και τα αποθέµατα ενέργειας και διάθεσης για πράξεις ουσιαστικής, προς το καλύτερο, αλλαγής της ζωής µας. Περιοριζόµαστε σε συζητήσεις καφενείου και συµφωνούµε σε όλα. Ωραία! Χωρίς όµως να πράττουµε. Φτάσαµε να επιλέγουµε µε συνείδηση (;) εκείνους που θα µας πατήσουν το κεφάλι βαθύτερα στο βούρκο αλλά µε τρόπο χαριτωµένο και φυσικά µε πολύ στόλισµα. Και τι έχω να προτείνω; Τίποτα! Τίποτα απολύτως φίλε µου. Δεν υπάρχει ούτε καν υποψία πρότασης µέσα στο µικρό µου κεφάλι. Ούτε και αγωνία για να λέµε αλήθειες. Έχω την εντύπωση ότι ήρθα στη ζωή προικισµένος να παλεύω. Όχι να κερδίζω. Να παλεύω µε την προοπτική ότι κάποια µικροστιγµή θα κερδίσω. Να αγωνίζοµαι πότε καλά και πότε άσχηµα. Πότε ευγενικά και πότε κωλοπαιδίστικα. Είναι απ’ αυτά που χαρακτηρίζουν πολλούς από εµάς. Εννοώ τους ανθρώπους. Και φυσικά δεν ντρέποµαι να το παραδεχτώ.

Ο χρόνος κύλησε και πάει. Ο πλανήτης αντιστέκεται. Εµείς έχουµε παραδοθεί. Σε πάθη, ίντριγκες, πολέµους, αχαριστία και πλεονεξία. Έχω να θυµάµαι καλά και άσχηµα. Μια υπέροχη Κυριακή σ’ ένα µπαρ που κάποτε ήταν δικό µου κι αργότερα έκλεισε. Μια δύσκολη µετακόµιση και µια ακόµη πιο δύσκολη ανεργία. Κάποια βιβλία που λάτρεψα και κάποια που σιχάθηκα. Την έκδοση του δικού µου βιβλίου. Τη συνεργασία µε τούτο το περιοδικό που επιµένει να µε ανέχεται. Δεν µπορώ να ξεχάσω την αγάπη και την γενναιοδωρία των δικών µου ανθρώπων και κάποιων όχι και τόσο δικών µου. Τα υπεραστικά τηλέφωνα µε τον Θοδωρή, στην Αθήνα ή στη Σάµο. Τις παγωµένες µέρες που παίρνουν φωτιά από την αγάπη µιας αγκαλιάς . Τους στίχους που σκάρωσα µεθυσµένος. Τους στίχους που έσκισα νηφάλιος. Τα δεκάδες µπλε τετράδια που παρέµειναν άγραφα γι’ ακόµη µια χρονιά. Τη µελάνη στα δάχτυλα και τις τσακισµένες σελίδες. Το πέταγµα των γλάρων στο λιµάνι πάνω από τα αραγµένα φορτηγά. Τα σχέδια για ταξίδια που ακόµη δεν πραγµατοποιήθηκαν. Τις µεσονύχτιες κουβέντες και τις µουσικές. Δεν βγάζω στιγµή απ’ το µυαλό µου φίλους που µου στάθηκαν. Δεν βγάζω στιγµή απ’ το µυαλό µου τα µάτια της στα µάτια µου που ακόµη µε κοιτάζουν.

BEAT BAZAAR


18

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Η παρακάτω επιστολή του Γρηγόριου Ξενόπουλου

γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1925 και απευθυνόταν στους

μικρούς αναγνώστες της Διάπλασης των παίδων, περιοδικού

που διεύθυνε με επιτυχία για 50 χρόνια (1896-1944, 1946-1948).

O Ζακυνθινός λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας

αναπολεί, με νοσταλγία αλλά και χιούμορ, τα παιδικά του

χρόνια και την οικογενειακή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων,

σε συνδυασμό με τα έθιμα και τις παραδοσιακές συνήθειες του

τόπου του.

Αθήνα, 26 Δεκεµβρίου 1925

Αγαπητοί µου,

Έναν καιρό στη ζωή µου, τα Χριστούγεννα τα γιόρταζα... την Πρωτοχρονιά. Πώς; Ακολουθούσα κανένα δικό µου καλαντάρι*, ή είχα προσηλυτισθεί σε καµιά αίρεση;... Τίποτ' απ' αυτά. Μόνο που τον καιρό εκείνο, νιόφερτος στην Αθήνα, φοιτητούδι, σχεδόν παιδί, δεν µπορούσα να καταλάβω Χριστούγεννα χωρίς... κουλούρα.

Στη Ζάκυθο, βλέπετε, όπου είχα µεγαλώσει, την παραµονή των Χριστουγέννων το βράδυ, κόβουν µε ποµπή* κάποια κουλούρα. Αντιστοιχεί µε τη βασιλόπιτα που κόβουν εδώ την Πρωτοχρονιά -κοµµάτι ονοµαστικό για τον καθένα, φλουρί για τον τυχερό, και καθεξής, -αλλά δε µοιάζει και καθόλου. Άλλη πάστα, άλλη ζύµη, άλλη

όψη, άλλη γεύση, άλλη µυρωδιά. Φανταστείτε ένα ωραίο ψωµί σιµιγδαλένιο, πιασµένο µε λάδι, βαµµένο κίτρινο µε ζαφουράνα,* σπαρµένο µέσα µε σταφίδες άσπρες και µαύρες, µε κουκουνάρια, πορτοκαλόφλουδες κι ένα σωρό µπαχαρικά, και µε µια κρούστα όλο σουσάµι και πυκνά φυτεµένα καρύδια, κάποτε µάλιστα και πασπαλισµένη µε ψιλή ζάχαρη χρωµατιστή. Αυτή είναι η ζακυθινή κουλούρα. Πώς να καταλάβαινα Χριστούγεννα χωρίς το «κοµµάτι µου» απ' αυτήν; Και πού να 'βρισκα τέτοιο πράµα εδώ, στο βραδινό τραπέζι της παραµονής;

- Χριστούγεννα αύριο, µου 'λεγαν. Και του χρόνου!

- Πού είναι τα; Απαντούσα. Δεν τα βλέπω!...

Και δεν τα 'βλεπα πραγµατικώς. Ή, να πω καλύτερα, τα 'βλεπα, αλλά µε τη φαντασία µου, µακρινά, αµυδρά, νοσταλγικά, λυπηµένα - τα 'βλεπα εκεί κάτω, στην πατρίδα, στο πατρικό µου σπίτι, στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι µε την κουλούρα στη µέση, µε τους δικούς µου ολόγυρα και -αλίµονο!- µε τη θέση µου σε µιαν άκρη αδειανή... Ήταν γιορτή αυτή για µένα; Αν δεν έκλαψαν τα µάτια µου, έκλαψε όµως η ψυχή µου, - ψυχή παιδιού που για πρώτη φορά ξενιτεύεται...

Συνέβαινε όµως να βγάζουν εκεί και το δικό µου το κοµµάτι, -ε, φυσικά, τι κι αν έλειπα; Δεν είχα κιόλα πεθάνει!- και, µαζί µ' ένα χριστόψωµο κι ένα τενεκεδένιο κουτί µαντολάτο, να µου το στέλνουν εδώ µε κανένα επιβάτη ή µε το ταχυδροµείο. Αλλά αργούσε. Δεν είχε εφευρεθεί, βλέπετε, ούτε εφευρέθηκε ακόµα και κανένας τηλέγραφος για δέµατα. (Αχ, κι αυτός ο Έδισσον! Τι κάνει;...) Και το δέµα έφτανε µόλις την παραµονή της

ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ[email protected]

stavpapadaki.com




19

Eικονογράφηση: Καλιρρόη Κατσαφανα - [email protected]

http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/


20 by http://www.flickr.com/photos/jfelipe/


Πρωτοχρονιάς. Έτσι, µε το κοµµάτι εκείνο της κουλούρας, που το λάβαινα και το 'τρωγα µε τόση χαρά, µε τόση συγκίνηση, µε τόση αγάπη, έκανα κι εγώ τα Χριστούγεννά µου πρωτοχρονιάτικα.

Αυτό βάσταξε κάµποσα χρόνια. Είναι αλήθεια ότι και στην Αθήνα, αργότερα, γνωρίστηκα µε ζακυθινά σπίτια που έκοβαν την παραµονή ζακυθινή κουλούρα και µε προσκαλούσαν και µένα στην τελετή. Αλλά δεν ήταν το ίδιο! Εγώ ήθελα το κοµµάτι µου από την κουλούρα του σπιτιού µας. Και πάλι περίµενα σαν και τι το δέµα που θα ξεκινούσε από κει πέρα µετά την παραµονή, για να το λάβω... κατόπιν εορτής.

Αλλά ήρθαν και Χριστούγεννα ή µάλλον Πρωτοχρονιά, που δεν έλαβα τίποτα. Στην πατρίδα είχε πεθάνει ο καηµένος µου ο πατέρας. Ούτε εκείνο το χρόνο έκοψαν στο σπίτι µας κουλούρα, ούτε τον άλλον... Το πένθος, η απουσία µου ακόµα, το µεγάλωµα και το σκόρπισµα των παιδιών της, έκαµε τη µητέρα µου ν' αφήσει, να ξεσυνηθίσει αυτό το χριστουγεννιάτικο έθιµο του τόπου, αταίριαστο πια σ' ένα σπίτι χωρίς νοικοκύρη και χωρίς µικρά παιδιά. Τότε µάλιστα, για πολλά χρόνια, συνέβαινε το αντίθετο: εγώ έστελνα της µητέρας µου το κοµµάτι της από τη βασιλόπιτα που έκοβα εδώ, στο σπίτι µου, για τα παιδιά µου. Και η µητέρα µου πάλι, θυµούµενη τα παιδικά της χρόνια στην Πόλη, όπου επίσης έκοβαν βασιλόπιτα, γιόρταζε στη Ζάκυθο µια πολίτικη Πρωτοχρονιά... τα Θεοφάνεια.

Κάποιο χρόνο όµως, µεγάλος εγώ πια, πήγα στη Ζάκυθο να κάµω Χριστούγεννα µε τη γριά µητέρα µου.

- Α, της λέω, δεν έχει, θα κόψουµε και κουλούρα!

- Ναι, παιδί µου, µου λέει, αφού είσαι και συ εδώ, ας κόψουµε.

Πραγµατικώς, παράγγειλα έξω µια ωραία κουλούρα, και την κόψαµε το βράδυ της παραµονής, όπως άλλοτε. Αλλά θα το πιστέψετε; Δε µ' ενθουσίασε καθόλου! «Πού το τσουρέκι µας; Έλεγα. Αυτό δεν είναι παρά ψωµί!» Ναι, αυτό το ψωµί µε το λάδι και µε τη σταφίδα, που άλλη φορά µε τρέλαινε, που το προτιµούσα από καθετί και που δεν έκανα Χριστούγεννα αν δεν το 'χα, δε µου άρεσε πια. Το είχα ξεσυνηθίσει. Προτιµούσα το τσουρέκι. Κι ούτε όψη τού έβρισκα πια, ούτε γεύση, ούτε µυρωδιά εξαιρετική. Ένα κοινό πράµα, χοντρό, βαρύ, που απορούσα µάλιστα πώς µ' ενθουσίαζε τόσο άλλη φορά...

Μη δεν ήταν το ίδιο;

Όχι, το ίδιο ήταν απαράλλαχτο. Εγώ µόνο είχα αλλάξει, εγώ δεν ήµουν πια ο ίδιος... Τόσα χρόνια στην

Αθήνα, είχα ξεσυνηθίσει τα πράµατα της πατρίδας µου και είχα συνηθίσει τ' αθηναίικα. Όλα στον κόσµο µια συνήθεια είναι. Κι ακόµα, κάθε πράµα ταιριάζει στον τόπο του. Μόνο η νοσταλγία των πρώτων χρόνων της ξενιτιάς µ' έκανε να βρίσκω τόσο ωραία και στην Αθήνα τη ζακυθινή κουλούρα και να την προτιµώ απ' το καλύτερο τσουρέκι. Αλλά όταν, µε τον καιρό, λιγόστεψε κι έσβησε η νοσταλγία, χάθηκαν µαζί κι όλες οι παλιές, οι νοσταλγικές µου προτιµήσεις. Είχα εγκλιµατιστεί* πια Αθηναίος. Κι ένας Αθηναίος δεν µπορεί βέβαια να προτιµάει τη ζακυθινή κουλούρα από το τσουρέκι του. Για να την προτιµάει κανείς, πρέπει να 'ναι Ζακυθινός, και να µένει στη Ζάκυθο.

Έτσι εξήγησα τότε το παράξενο. Και θυµήθηκα και το µέλανα ζωµό των Σπαρτιατών. Οι Σπαρτιάτες τον αποζητούσαν και τον εκθείαζαν παντού σαν το καλύτερο φαΐ του κόσµου. Έτσι, ο µέλας ζωµός έβγαλε µια φήµη µεγάλη. Όσοι δεν τον είχαν δοκιµάσει, τον νόµιζαν εφάµιλλο* µε την αµβροσία, την αιθέρια αυτή τροφή των Ολύµπιων Θεών. Δε θυµούµαι τώρα ποιος επίσηµος, βασιλιάς ή στρατηγός -ο Διονύσιος των Συρακουσών άραγε;- όταν πέτυχε µια φορά κάτι Σπαρτιάτες µαγείρους, τους έβαλε να του φτιάσουν µέλανα ζωµό. Του τον έφτιασαν όσο καλύτερα ήξεραν, κι εκενος τον δοκίµασε µ' ένα µεγάλο µορφασµό.

- Απορώ, τους είπε, πώς σας αρέσει αυτή η αηδία!

- Θα σου άρεσε και σένα, του αποκρίθηκαν οι Σπαρτιάτες, αν έκανες ταχτικά το λουτρό σου στον Ευρώτα!

Λέτε τώρα, όταν ξενιτευόταν κανένας νεαρός Σπαρτιάτης, να του έστελνε η µητέρα του, καµιά γιορτή σαν τα Χριστούγεννα λιγάκι µέλανα ζωµό;... Δεν το πιστεύω. Οι Λάκαινες* δε συνήθιζαν να παραχαϊδεύουν έτσι τα λεοντόπουλά τους. Πιο πιθανό µου φαίνεται να το 'κανε µια µητέρα Αθηναία ή Ζακυθινή. Γι' αυτό κι ένας δικός µας ποιητής, ο Ανδρέας Μαρτζώκης, σε κάποιο σατιρικό ποίηµά του, «Ζακυθινός Μνηστήρας», παρασταίνει ένα Ζακυθινό αρχοντόπουλο στην Ιθάκη -στην οµηρική Ιθάκη, επί Οδυσσέως- που για να συγκινήσει την Πηνελόπη, της προσφέρει... τ' ωραίο χριστόψωµο που του είχε στείλει τα Χριστούγεννα η µητέρα του!

Σας ασπάζοµαι

Φαίδων

http://www.flickr.com/photos/jfelipe/

http://www.flickr.com/photos/jfelipe/


21


Παραµονή Χριστουγέννων . Νύχτα µαγική. Ήσυχη.Το χριστουγεννιάτικο αστέρι είχε εκποµπή στην τηλεόραση του ουρανού εκείνο το βράδυ. Μιλούσε για ένα µωρό που γεννήθηκε σε µι σπηλιά, για βοσκούς, για µάγους, για ουράνιες µελωδίες, µιλούσε για την αγάπη. Ένας χιονάνθρωπος µόνο κι έρηµος στο σκοτάδι άκουγε προσεκτικά. Ώσπου...από τα δύο <<κρεµµυδένια>> µάτια που του είχαν βάλει τα παιδιά,άρχισαν να τρέχουν δάκρυα.-Θέλω να αγαπήσω κι εγώ, παραπονέθηκε. Θέλω να νιώσω το θαύµα της αγάπης, κι ας είναι η καρδιά µου από χιόνι.Σαν να του φάνηκε ότι το χριστουγεννιάτικο αστέρι τού έγνεψε φιλικά και ο χιονάνθρωπος αποκοιµήθηκε.Το χιόνι έπεφτε απαλά όλη τη νύχτα. Άσπρισαν τα σπίτια, οι αυλές, τα δέντρα έγιναν κάτασπρα. Τα παιδιά βγήκαν και πάλι να παίξουν. Με τόσο χιόνι µπορούσαν να κάνουν κι άλλον έναν χιονάνθρωπο.-Όχι πάλι χιονάνθρωπο. Χιονανθρωπίνα να φτιάξουµε αυτή τη φορά, πρότεινε ένα κορίτσι κι έπλασε µια γυναίκα από χιόνι δίπλα του.Έτρεξε κι έφερε το ψάθινο καπέλο της µε τις κόκκινες κορδέλες, δυο µεγάλες γαλανές χάντρες να τις βάλει για µάτια, έκοψε και µια κόκκινη πιπεριά για τα χείλη της.-Για να'χεις συντροφιά, ψιθύρισε στον χιονάνθρωπο.Βράδιασε. Το χιόνι έπεφτε ασταµάτητα. Ο χιονάνθρωπος όµως δεν ένιωθε πια µοναξιά ούτε και ήθελε να κοιµηθεί. Προτιµούσε να έχει τα µάτια του ανοιχτά και να βλέπει την αγαπηµένη του.-Σ'αγαπώ , της έλεγε συγκινηµένος,θα σ'αγαπώ , ώσπου να λιώσει ο ήλιος!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ[email protected]

της Αγγελικής Βαρελλά




22


Tην ονοµασία τους, την πήραν από την λατινική λέξη calenda, που διαµορφώθηκε από το ελληνικό ρήµα καλώ. Παιδιά, κατά οµάδες, περιφέρονταν και περιφέρονται στα σπίτια, στους δρόµους, στα καταστήµατα και τραγουδούν µε ειδικό όργανο τραγούδια, που αφορούν τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, τη γιορτή του Μ. Βασιλείου και µερικά και την Περιτοµή του Χριστού.

Το έθιµο αυτό προϋπήρχε στην Ελλάδα, πριν από την Ρώµη.Τα παιδιά κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισµένο µε καρπούς και άσπρο µαλλί (η λεγόµενη ειρεσιώνη, από το έριο = µαλλί), γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα.

Μετά, πήρε το έθιµο αυτό και η Ρώµη. Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά, ή φανάρια, ή οµοιώµατα πλοιαρίων ή και κτιρίων, στολισµένα και τραγουδώντας, συνόδευαν το τραγούδι µε κρούση τριγώνου ή τύµπανου... (περίφηµος ο σχετικός πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα ο τυµπανιστής - 1832- 1927).

Σήµερα η βάση, και µάλιστα στους Πόντιους, διασώζεται άθικτη. Ακούµε κάλαντα πολλά και ποικίλα, µε πολλές παραλλαγές και αποχρώσεις, στα διάφορα διαµερίσµατα της χώρας µας.

(Από το βιβλίο «Ήθη, έθιµα και… άλλα» του Τιµόθεου Κ. Κιλίφη)

Μωραΐτικα Κάλαντα Χριστουγέννων

Χριστούγεννα πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του χρόνου.

Για βγάτε, διέτε, µάθετε, πως ο Χριστός γεννάται

γεννάται κι ανατρέφεται µε µέλι και µε γάλα

το µέλι τρων οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες

και το µελισσοβότανο να νίβονται οι κυράδες.

Κυρά ψηλή, κυρά λιγνή, κυρά γαϊτανοφρύδα,

κυρά µου, όταν στολίζεσαι να πας στην εκκλησιά σου

κάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη

και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δαχτυλίδι.

Εµείς εδώ δεν ήρθαµε να φάµε και να πιούµε

παρά σας αγαπούσαµε κι ήρθαµε να σας δούµε.

Δώστε µας και τον κόκορα, δώστε µας και την κότα,

δώστε µας και πεντ’ έξι αυγά να πάµε σ’ άλλη πόρτα.

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;

http://tetartitaji.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3957.html%22%20%5Co%20%22Click%20to%20Continue%20%3E%20by%20CouponDropDown

http://tetartitaji.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3957.html%22%20%5Co%20%22Click%20to%20Continue%20%3E%20by%20CouponDropDown


23

by http://www.flickr.com/photos/diongillard

http://www.flickr.com/photos/diongillard

http://www.flickr.com/photos/diongillard


24


Κάλαντα Πρωτοχρονιάς από τη Μικρά Ασία

Αρχιµηνιά κερά και αρχιχρονιά

Aρχιµηνιά, κερά, κι αρχιχρονιά, κι αρχή, κι αρχή καλός µας χρόνος

και κει που βγήκε, κερά µου, ο Xριστός, τριώ- τριώ χρονώ παιδάκι

όλο τον κόσµο γύρισε σαν το καλογεράκι.

Kι εκεί που περιπάτησε χρυσή µηλίτσα βγήκε

και µες στα φύλλα της µηλιάς, δυο µήλα χρυσοµήλα

όποιος τα πάρει χρύσωσε ο ήλιος της ηµέρας

το φεγγαράκι της νυχτός που βγαίνει την εσπέρα.

Σ’ αυτά τα σπίτια τα ψηλά, τα µαρµαροκτισµένα

που ’ναι οι πέτρες µάλαµα, το χώµα ’ναι ασήµι

και µες στη µέση του σπιτιού κοιµάτ’ Άγιος Bασίλης,

ποιός είναι άξιος κι αρκετός να πα τόνε ξυπνήσει.

Eγώ ’µαι άξιος κι αρκετός να πα τόνε ξυπνήσω.

Δω’ µου τε µήλα δώδεκα, κυδώνια δεκαπέντε

και µια φασκιά ανθόνερο να πα τόνε ξυπνήσω.

Ξύπνα αφέντη τσ’ αφεντιάς και µη πολυκοιµάσαι

γιατί ο ύπνος ο πολύς µαραίνει και χαλάσε.

Σ’ αυτά τα σπίτια που ’ρθαµε τα ράφια ’ναι ξυλένια

του χρόνου σα ξανάρθουµε να ’ναι µαλαµατένια.

Για σφάξετε τον πετεινό, σφάξετε και την κότα

δω’ µας και µας τον κόπο µας να πάµε σ’ άλλη πόρτα.

Kαι εις έτη πολλά.

Κάλαντα των Φώτων από την Ήπειρο

Ήρθανε τα Φώτα

καρκαλιέτ’ η κότα

πίσω από την πόρτα

τσι φωνάζει ο πέτος

δεν απολογιέται

τσι ρίχνει ένα λιθάρι

την παίρνει στο ποδάρι.

Λε λε λε το πόδι µου

και το καλαπόδι µου

δώσε µου τσι σέλες µου

και τα σελιβάδια µου

ν’ ανεβώ στην καρυδιά

να φωνάξω κούι κούι

και κανένας δεν ακούει.

Παίρνω το κλειδί κι ανοίγω

βρίσκω λύκο που χορεύει

κι αλεπού που µαγειρεύει.


25


Το πάντρεµα της Φωτιάς

Την παραµονή των Χριστουγέννων σε πολλά µέρη της Ελλάδας "παντρεύουν", τη φωτιά. Παίρνουν δηλαδή ένα ξύλο µε θηλυκό όνοµα π.χ. κερασιά και ένα µε αρσενικό όνοµα, συνήθως από αγκαθωτά δέντρα.

Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, αποµακρύνουν τα δαιµονικά όντα, όπως τους καλικάντζαρους.

Στη Θεσσαλία, τα κορίτσια έβαζαν δίπλα στο αναµµένο τζάκι κλωνάρια κέδρου, ενώ τα αγόρια τοποθετούσαν κλαδιά αγριοκερασιάς.

Τα λυγερά αυτά κλωνάρια αντιπροσώπευαν προσωπικές τους επιθυµίες και µια καλότυχη γενικά ζωή. 'Οποιο κλωνάρι καιγόταν πρώτο σήµαινε ότι ήταν καλό σηµάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, καθώς και ποιο θα παντρευόταν πρώτο ανάλογα αν ήταν κέδρος ή αγριοκερασιά.

Το Τάϊσµα της Βροχής

Στην Κεντρική Ελλάδα τα µεσάνυχτα της παραµονής των Χριστουγέννων γίνεται το "τάισµα" της βρύσης. Πηγαίνουν τα µεσάνυχτα ή προς τα χαράµατα οι κοπέλες στην πιο κοντινή βρύση και παίρνουν το αµίλητο νερό, αφού αφήσουν προηγουµένως εκεί βούτυρο, τυρί, ή ψηµένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς.

Οι κοπέλες, τα χαράµατα των Χριστουγέννων (αλλού την παραµονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αµίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδροµή.

'Oταν φτάνουν εκεί, την "ταϊζουν", µε διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωµί, τυρί... Και λένε: "'Oπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα µ', έτσ' να τρέχ' και το βιο µ'". 'Eπειτα ρίχνουν στη στάµνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αµίλητες µέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Τα καρκατζόλια στα χωριά της Έξω Μάνης

«Τις λιγοστές ώρες που µέναµε το βράδυ στο µαγερειό, κοντά στην αναµµένη φωτογονία, πνιγµένοι στον καπνό, ακούγαµε τις κυράδες µας, να µας λένε για τα καρκατζόλια (καλλικαντζάρους), που ήταν λέει κάτι µαγαρισµένα δαιµονικά. Όλο το χρόνο ζούσαν κάτω από τη Γη και προσπαθούσαν να κόψουν το τεράστιο δέντρο που την κράταγε µε όλες τις πολιτείες και τα Χωριά της. Ήθελαν να την δουν να γκρεµίζεται στο χάος και να γελάνε. Παραµονές όµως Χριστουγέννων άφηναν το κόψιµο του δέντρου και ανέβαιναν πάνω στη Γη, για να πειράξουν τους ανθρώπους, γιορτές µέρες που έρχονταν, µαγαρίζοντας τα φαγητά και τα γλυκά τους. Έµεναν µέχρι την Πρωτάγιαση, που αγιάζονταν τα νερά. Τότε έλεγαν γεµάτα τρόµο: "Φύγετε να φύγουµε, γιατί έρχετ' ο τουρλόπαπας µε την αγιαστούρα του και µε τη βρεχτούρα του", και έφευγαν. Στο µεταξύ το µισοκοµµένο δέντρο είχε θρέψει, και οι κουτούτσικοι καλλικάντζαροι πολέµαγαν πάλι από την αρχή και πάλι το άφηναν µισοκοµµένο τα ερχόµενα Χριστούγεννα. Έτσι η γη έµενε και θα µένει στη θέση της.»

Η ΛΗΘΗ ΤΩΝ ΕΘΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ[email protected]

stavpapadaki.com




26


27


Κάθε φορά που µπαίνει ο Δεκέµβρης, το µυαλό µου γυρνά χρόνια πίσω, στα Χριστούγεννα που πέρασα ως παιδί. Μια ασυνείδητη στροφή σε χρόνια που πολλοί θα έχουν να θυµούνται ως χρόνια ξεγνοιασιάς και ανεµελιάς. Άλλοι, πάλι, όχι. Το σίγουρο, όµως, είναι πως στις γιορτές, όπως κι αν βιώνεις τα Χριστούγεννα σπίτι σου ή µέσα σου, η πόλη ακολουθεί το δικό της µαγευτικό, εορταστικό ρυθµό. Αδιαφορεί για το δικό σου ρυθµό, τις πίκρες ή τις έγνοιες, έχει κι εκείνη δικαίωµα στο δικό της πανηγύρι χαράς. Οι πλατείες µε τα στολισµένα έλατα, οι ολοφώτεινες βιτρίνες, τα κάλαντα και οι ύµνοι απ’ τα µεγάφωνα· λίγες εικόνες απ’ τις µέρες που η πόλη βάζει τα γιορτινά της.

Στο νου µου έρχονται εικόνες από Χριστούγεννα στην αρχή της εφηβείας. Ίδια δέντρα, λάµπες, χρυσά και µεγαλόπρεπα χρώµατα. Ήµουν 13 χρονών. Πλέον παλικαράκι. Είχα αρχίσει ήδη απ’ το καλοκαίρι να κυκλοφορώ, να αργώ κάπου, κάπου τα βράδια, να ονειροπολώ. Ψηλός, είχα κιόλας φτάσει σε ύψος τη µάνα µου· ξανθός, στα χρώµατα του πατέρα µου. Έτσι µου είπαν. Γιατί εγώ δεν τον γνώρισα. Στην πραγµατικότητα, δεν µπορώ να τον θυµηθώ, πέρα απο µια σκηνή θολή, τα πρωινά στην αγκαλιά του ως νήπιο περιµένοντας το σχολικό. Τίποτ’ άλλο. Ήµουν µόνο τεσσάρων χρονών όταν έφυγε. Ιούλης του ‘74. Από τους πρώτους που κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά. Ένα, δύο τηλεφωνήµατα µετά, τις δυό πρώτες µέρες, κ’ ύστερα τίποτα. Κανένα νεότερο. Μας είπαν: «Αγνοούµενος». Άνοιξε η γης και τον κατάπιε.

Οικογένεια από τότε η µάνα, ο παππούς και η γιαγιά. Χριστούγεννα εµείς οι τέσσερις, µα πέντε πιάτα στο τραπέζι. Το πέµπτο για εκείνον. Στην αρχή, εγώ το έβαζα το γιορτινό του σερβίτσιο, µε την ελπίδα να µπει στο δωµάτιο, να µε δει να τον περιποιούµαι. Αργότερα, εγώ ήµουν που το έβγαζα, όταν πλέον είχα κουραστεί να σκέφτοµαι: “Τώρα θα µπει!”. Πάντα θυµάµαι λέγαµε: «Και του χρόνου µαζί µε τον πατέρα», «στη βασιλόπιτα, το κοµµάτι του πατέρα». Η ευτυχία µας σε χρόνο µελλοντικό. Τ’ άλλα Χριστούγεννα, κι

αν όχι τ’ άλλα τα παράλλα. Κάποτε θα λέγαµε: «Να τα ευτυχισµένα Χριστούγεννα». Γι’ αυτά ζούσαµε…

Τα παιδικά Χριστούγεννα ήταν για µένα διπλή ζωή. Η µια έξω, µε χαρές, φωτογραφίες απ’ τη φάτνη της κεντρικής πλατείας, κάλαντα και µποναµάδες. Μα µέσα, σπίτι µας, η χαρά ήταν πάντα σε αναµονή. Σε αυτό δεν διέφερα πολύ από τ’ άλλα παιδιά. Οι συµµαθητές µου, που είχαν οι περισσότεροι τους πατεράδες τους, τις οικογένειές τους, ζωές ευκατάστατες· πάντα κι εκείνοι έκαναν όνειρα για τα επόµενα Χριστούγεννα. Για νέες αγορές, νέα ταξίδια, καινούρια ρούχα ή παπούτσια. Πατέρας όµως αντί για παπούτσια, δεν είναι ίδια υπόθεση!

Βλέπεις σπίτια εξωτερικά στολισµένα στις γιορτές, µε κάθε λογής πλουµίδια, σε σηµείο υπερβολής πολλές φορές. Κι όµως µέσα τους κρύβουν τη δική τους ιστορία, τη δική τους τραγωδία. Ώρες, ώρες νιώθω πως οι γιορτές είναι η τεχνητή µας ψυχοθεραπεία. Απαλύνουν τον πόνο µας, την υποταγή µας στη συνήθεια, στη ρουτίνα µε δώρα, ευχές, επισκέψεις. Στην πραγµατικότητα, ωστόσο, ξέρουµε πόσο απραγµατοποίητες µένουν όλες αυτές οι ευχές. Γι’ αυτό κάνουµε τις ίδιες κάθε χρόνο.

Για µένα είναι σίγουρο πως πια, Χριστουγεννιάτικα κάλαντα και µποναµάδες δεν θα έφερναν ποτέ απαντήσεις συµβιβασµού. Είτε ζούσε ο πατέρας είτε όχι, η ζωή µε καλούσε πλέον να παλέψω, όχι µε τα συναισθήµατά µου, αλλά για την επιβίωσή µου. Καλώς ή κακώς, όταν το πρωτοχρονιάτικο λαχείο σου µέλλει να ωριµάσεις απότοµα, µαθαίνεις να εκτιµάς τα βασικά. Την οικογένεια, όποια κι αν είναι αυτή, την προστασία µιας στέγης πάνω απ’ το κεφάλι σου, τους λίγους µα τόσο οικείους φίλους. Αυτό είναι το δώρο. Δεν χρειάζεται στον καθένα από µας µια προσωπική τραγωδία για να µάθει να εκτιµά αυτά τα απλά. Απλά τα εκτιµάς. Αυτό είναι όλο.

«ΕΥΧΟΜΑΙ...»

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Α. ΦΕΡΕΝΤΙΝΟΥwww.onestory.gr

της Σωτηρίας Παγουλάτου - [email protected]://www.facebook.com/kudoni

http://www.onestory.gr

http://www.onestory.gr



http://www.facebook.com/kudoni

http://www.facebook.com/kudoni


28

INK


29

INK

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ

Ο Γιαν Μαρτέλ, µε το πρωτότυπο µυθιστόρηµά του "Η ζωή του Πι" µας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουµε "από κοντά" τα ζώα ενός ζωολογικού κήπου, τις συνθήκες διαβίωσής τους, τον τρόπο επικοινωνίας και πειθαρχίας τους στον νοήµονα άνθρωπο και κάτω από τις πιο αφάνταστες, τραγικές συνθήκες.

Πράγµατι' σ' ένα ταξίδι - από την Ινδία στον Καναδά -, µετανάστευσης της οικογένειας του Πι, µαζί µε µερικά από τα ζώα του Ζωολογικού κήπου, που ο πατέρας του δηµιούργησε και διεύθυνε, συµβαίνει ένα ναυάγιο. Μέσα στην σύγχυση και τη θαλασσοταραχή, καταλήγει µόνος ο 14χρονος Πι σε µια ναυαγοσωστική βάρκα µε µια ζέβρα, µιαν ύαινα, έναν ουραγκοτάγκο και µια µεγάλη βασιλική τίγρη της Βεγγάλης…

Ο Πι αγαπούσε το διάβασµα και τα ζώα. Διάβαζε και µάθαινε ό,τι είχε σχέση µε τον Ινδουϊσµό, το Χριστιανισµό και το Ισλάµ, ενώ µε έκπληξη οι γονείς του διαπίστωναν να "συνταιριάζει" και τις τρεις θρησκείες! Με πιότερο ζήλο όµως µαθαίνει, από τον έµπειρο πατέρα του και άµεσες εµπειρίες του, ό,τι αφορούν τη φύση και τις συνήθειες των αγαπηµένων του ζώων…

Πώς όµως να συνυπάρξει µε ναυαγούς τόσο απίθανους - πεινασµένους και διψασµένους -, για µήνες κάτω απ' την κάψα του ήλιου, την ανελέητη βροχή, την διαβρωτική αλµυρή υγρασία;!.. Θ' αναγκασθεί να επιστρατεύσει γνώσεις, νοηµοσύνη, θάρρος και πίστη για να υπερνικήσει τους φόβους του, ν' αποδεχθεί και να σεβαστεί τη φύση του κάθε ζώου και ν' αναπτύξει µιαν άρρηκτη, αν και ρηξικέλευθη σχέση κυρίως µε την τίγρη που ονοµάζεται… Ρίτσαρντ Πάρκερ!

Πρόκειται για βιβλίο µε δυνατές περιγραφές και καταιγιστικές φάσεις της περιπέτειας, όπου ανάγλυφη προβάλλει η συγκλονιστική πάλη της σάρκας και της ψυχής, µε χιούµορ και στις πιο αγωνιώδεις στιγµές του. Συµβολίζει τις τρικυµίες, τα ναυάγια και τον αγώνα της ύπαρξης, που, µε τη βοήθεια της πίστης, αντιµετωπίζει τους προσωπικούς του Ρίτσαρντ Πάρκερ!

Π.Δ.Ροζάκης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

www.elbi.gr

Γιαν Μαρτέλ"Ψυχογιός"

Περιπετειώδες Μυθιστόρηµα Ζώων – σ. 444 – 14Χ21 Από τον Π.Δ. Ροζάκη

http://www.elbi.gr

http://www.elbi.gr


30

INK


31

INK

ΣΚΟΡΠΙΑ ΠΟΥΛΙΑ

Η αλήθεια ενός ανθρώπου βρίσκεται µέσα του. Εκεί βρίσκονται τα πλούτη του.

Εκεί κι η πραγµατική δύναµή του. σ.33 Η ζωή αρχίζει σήµερα και κάθε µέρα ξαναρχίζει. Ζωή σηµαίνει ελπίδα.

σ.122 Αλλάζω, αρχίζω απ' την αρχή, δεν πρέπει να σηµαίνει ότι απαρνιέµαι τον εαυτό µου, αλλά ότι τον ξεπερνώ σ.191

ΓΚΡΑΙΗ ** Το βιβλίο της ζωής - ΜΠΚ

Το ξέρω ότι υπάρχει ασχήµια. Υπάρχει όµως και οµορφιά. Κι όποιος σας πει το αντίθετο, λέει ψέµατα. Θα κοιτάζω τα λουλούδια. Θα κοιτάζω τα πουλιά. Θα κοιτάζω τα παιδιά. Θα νιώθω το δροσερό αεράκι. Θα τρώω ωραίο φαγητό και θα το απολαµβάνω. Θα µοιράζοµαι όλα αυτά τα πράγµατα µαζί σας. σ.256

Είναι καιρός ν' αρχίσεις να ψάχνεις εκεί που έχει νόηµα να ψάχνεις. Τα ουσιαστικά πράγµατα δε βρίσκονται έξω. Βρίσκονται µέσα σου. Μέσα όµως είναι σκοτεινά και φοβάσαι και δεν είναι εύκολο να ψάχνεις στο σκοτάδι. σ.91

Η ζωή µου είναι µακριά σαν µια κούρσα µετ' εµποδίων, όπου το κυριότερο εµπόδιο είµαι εγώ. - Τζάκ Πάαρ σ.284

Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγµατικά ελεύθερος. Δοκίµασε και θα δεις. σ.235

ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ** Να ζεις, ν' αγαπάς και να µαθαίνεις - ΓΛΡ

Οι άνθρωποι είναι όπως τα πουλιά. Αγάπησέ τους και θα πετάξουν. σ.163

Αγάπα τον αδικούντα το ίδιο όπως τον αδικούµενο. Γιατί τελικά κάθε αδικών δεν είναι παρά

ένας αδικηµένος από τον ίδιο του τον εαυτό! σ.170

ΒΑΡΙΝΟΥ * Το αληθινό ταξίδι της ζωής - ΠΡΝ.Κ

ΕΚΔΟΤΕΣ - ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ: ΜΠουΚουµάνης - ΓλάΡος - ΠύΡιΝος Κόσµος Beauty in the human soul,Beauty in the heart and in the mind

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

www.elbi.gr

http://www.elbi.gr

http://www.elbi.gr


32

ANIMA

GRAVE OF THE FIREFLIES

Το 2005 σαν σήµερα αποφάσισα γυρίζοντας από µια βόλτα µου κι ενώ τα φωτάκια στο δέντρο προσέδιδαν µια µαγική ατµόσφαιρα, να δω ένα anime που από καιρό είχα στη λίστα µου. Η αλήθεια είναι ότι το σνόµπαρα γιατί δε µου κινούσε το ενδιαφέρον ούτε το εξώφυλλό του, ούτε και η ιστορία. Πόσο λάθος είχα κάνει…

Το 1988 ο Isao Takahata έγραψε και σκηνοθέτησε ένα αριστούργηµα που εικονογράφησε το studio Ghibli του Hayao Miyazaki. Είναι η µεταφορά της σχεδόν αυτοβιογραφικής νουβέλας του Akiyuki Nosaka που την έγραψε σαν µια απολογία προς τη µικρή του αδερφή που πέθανε από υποσιτισµό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσµίου Πολέµου.

Ο Δεύτερος Παγκόσµιος Πόλεµος έχει τελειώσει εδώ και κάποιες µέρες και στο σταθµό Sannomiya βρίσκεται ο Seita, ένα δεκατετράχρονο αγόρι που πεθαίνει από την πείνα. Ένας ελεγκτής τον πλησιάζει και ψάχνει µέσα στα πράγµατά του. Εκεί ανακαλύπτει ένα τενεκεδένιο κουτί για γλυκά που περιέχει στάχτες και κόκκαλα. Καθώς πετάει το περιεχόµενο ξεπηδούν τα πνεύµατα του Seita και της µικρής αδερφής του, Setsuko, µαζί µε ένα «σύννεφο» από πηγολαµπίδες. Το πνεύµα του Seita ξεκινά µια αφήγηση της ιστορίας των δυο παιδιών που ουσιαστικά είναι µια αναδροµή στην ιστορία της Ιαπωνίας κατά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσµίου και του βοµβαρδισµού της πόλης Kobe.

Όλα λοιπόν ξεκινούν όταν τα δυο αδερφάκια έχουν µείνει στο σπίτι για να το κλειδώσουν και να ασφαλίσουν τα υπάρχοντά τους, βοηθώντας έτσι την καρδιοπαθή µητέρα τους να µπει στο καταφύγιο. Το σµήνος των φοβερών βοµβαρδιστικών B-29 Superfortress των Αµερικανικών δυνάµεων είχε ήδη κάνει την εµφάνισή του στον ουρανό. Οι φοβερές βόµβες που εκρήγνυνται λίγο πριν φτάσουν στο έδαφος κατακαίνε τα χάρτινα σπίτια των Ιαπώνων και όσων δεν κατάφεραν να προστατευτούν στα καταφύγια. Τα παιδιά γλιτώνουν όχι όµως και η µητέρα τους που παθαίνει

σοβαρά εγκαύµατα και µετά από µερικές µέρες νοσηλείας πεθαίνει.

Τα αδέρφια µετακοµίζουν σε µια µακρινή τους συγγενή και περνάνε δύσκολα, πουλώντας τα υπάρχοντά τους για ρύζι. Όταν αποφασίζουν τελικά να µείνουν µόνα τους σε ένα εγκαταλελειµµένο καταφύγιο αναγκάζονται να τρώνε ό,τι µπορούν και ο µικρός Seita αφού κατανάλωσαν και τις προµήθειές τους, άρχισε να κλέβει για να µπορέσουν να επιβιώσουν. Στο καταφύγιό τους χρησιµοποίησαν για φωτισµό ένα σµήνος από πυγολαµπίδες που όµως έµελε να πεθάνουν σύντοµα. Εκεί της έθαψε η Setsuko κλαίγοντας για το θάνατό τους, το θάνατο της µητέρας τους και για όλες αυτές τις δυσκολίες που ο κόσµος των µεγάλων και η απληστία και η ακόρεστη δίψα για δύναµη, βασανίζει τις αθώες ψυχές.

Η Setsuko σύντοµα αρρώστησε βαριά. Ο γιατρός διέγνωσε υποσιτισµό µα δεν προσέφερε και βοήθεια στα αδέρφια. Ο Seita αποφάσισε τότε να πάρει τις καταθέσεις της µητέρας του από την τράπεζα για να ταΐσει τη µικρή του αδερφή. Στο γυρισµό µαθαίνει την άνευ όρων παράδοση της άλλοτε υπερδύναµης της ανατολής και απογοητευµένος γυρίζει στο καταφύγιο. Εκεί µαγείρεψε άµεσα για τη µικρούλα Setsuko που όµως δεν τα καταφέρνει. Μετά την τελετή της κηδείας, βάζει τις στάχτες σε ένα µικρό τενεκεδένιο κουτί, µαζί µε τη φωτογραφία του πατέρα τους, µέχρι που ο λιµός τον βρίσκει στο σταθµό Sannomiya µερικές εβδοµάδες αργότερα.

Είναι µία από τις σπουδαιότερες και πιο δυνατές ταινίες µε θέµα τον πόλεµο, που γράφτηκαν ποτέ.

TOY GIL [email protected]

Hotaru no Haka




33

ANIMA


34

JUMPCAT

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΥΡΙΕ ΛΟΡΕΝΣ

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσµίου πολέµου ,στη Γιάβα του 1942 σ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης του ιαπωνικού στρατού καταφτάνει ένας περήφανος , σαφώς αλλόκοτος ,άγγλος κρατούµενος. Η παράταιρα αγέρωχη παρουσία του, θα κλονίσει τον ιδιαίτερο ηθικό κώδικα των ιαπώνων ,συντελώντας στην ανάπτυξη µιας επικίνδυνης δυναµικής, θα ωθήσει τα πρόσωπα σε οριακές καταστάσεις και εν τέλει θα ενεργοποιήσει απωθηµένες σκέψεις και επιθυµίες, οδηγώντας µε µαθηµατική ακρίβεια στη τραγική κατάληξη.

Παρότι η δράση που στηρίζεται στο αυτοβιογραφικού χαρακτήρα βιβλίο του συγγραφέα σερ Λόρενς Βαν Ντε Ποστ THE SEED AND THE SORROW τοποθετείται σε συγκεκριµένα χρονικά πλαίσια και αναφέρεται σε µια ιστορία ευρύτερου ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος ,ο πάντα κρυπτικός σπουδαίος σκηνοθέτης Ναγκίσα Οσίµα υπερβαίνει το χαρακτήρα της µαρτυρίας,

υιοθετώντας τον υπαινιγµό µιας παραµυθικής αφήγησης στα πλαίσια της οποίας περίπλοκες έννοιες όπως ο θάνατος και ο έρωτας θα αποδοθούν στις πιο απλές ,αλλά και αρχετυπικές διαστάσεις τους. Αν και υπέρβαση της λογικής δε πραγµατοποιείται, όχι άµεσα τουλάχιστον, η ταινία διαποτίζεται από έναν λυρισµό που θυµίζει το σινεµά του Μπουνιουέλ και των σουρεαλιστών. Στην εντύπωση αυτή συµβάλει η ύπαρξη ενός λανθάνοντος αλλά έντονου ερωτισµού που διαπνέει το έργο ήδη από την πρώτη συγκινητική σκηνή της τιµωρίας ενός οµοφυλόφιλου αιχµαλώτου. Η επίσης βαθιά µελαγχολία, εκφράζεται άψογα στη συγκλονιστική παντοµίµα του Νταίηβιντ Μπάουι καθώς προσποιείται ότι ξυρίζεται και στρίβει τσιγάρο, µπροστά στον έκπληκτο φρουρό του κελιού του .

Το γεγονός ότι στη ταινία πρωταγωνιστούν δύο καταξιωµένοι µουσικοί, ο Νταίηβιντ Μπάουι και ο ΡΟΥΙΤΣΙ ΣΑΚΑΜΟΤΟ που επίσης έγραψε την χαρακτηριστική

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΤΣΟΥ

[email protected]

http://gmail.com/

http://gmail.com/


35

JUMPCAT


36

µελωδία των τίτλων, αποτελεί µια επιλογή που ενισχύει την κυρίαρχη αντίληψη της συνύπαρξης δυο φαινοµενικά εκ διαµέτρου αντιθέτων πολιτισµών, του δυτικού και του Γιαπωνέζικου. Ερµηνευτικά ο εξωστρεφής Σακαµότο αποτελεί το αντίπαλο δέος του φλεγµατικού και στωικού Μπαουι ενώ ακόµα και κινηµατογραφικά ο Οσιµα θα αποπειραθεί να ενσωµατώσει την ιδέα της συµφιλίωσης (οικεία από καθαρά δυτικές πολεµικές ταινίες όπως Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΒΑΙ ή το grande illusion του Ρενουάρ )µε µια επική διάθεση που παραπέµπει σε ιάπωνες κινηµατογραφιστές σαν τον ΚΟΥΡΟΣΑΒΑ και τον Μιζογκούτσι.

Ενδεικτική είναι η περιφρόνηση µε την οποία οι ιάπωνες στρατιώτες αντιµετωπίζουν τους βρετανούς , επειδή

παραδόθηκαν αντί να κάνουν χαρακίρι, αλλά και η αναφορά σε ευρωπαϊκές παραστάσεις όπως ο Αϊ Βασίλης .Όπως θα συνειδητοποιήσει ωστόσο ο λοχίας Τζον Λόρενς ,ο οποίος κατά κάποιο τρόπο αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάµεσα στις αντικρουόµενες αυτές θεωρήσεις που τόσο διαφορετικά αντιλαµβάνονται την ιδέα του θανάτου ή του ωραίου, όλα τα άτοµα στη ταινία δε προσπαθούν παρά να διαχειριστούν µια κοινή θλίψη. Χαρακτηριστική και η παρουσία του γνωστού σκηνοθέτη και ηθοποιού ΤΑΚΕΣΙ ΚΙΤΑΝΟ(ΖΑΤΟΙΤΣΙ)

JUMPCAT


37

JUMPCAT


38

JUMPCAT

STRANGER THAN PARADISE (1984)

Του JIM JARMUSCH

Ταινία σταθµός για τον νέο ανεξάρτητο αµερικάνικο κινηµατογράφο, η οποία προβάλλει µια φθαρµένη εκδοχή του american dream και το αποµυθοποιεί. Μέσα από το µελαγχολικό ταξίδι των τριών ‘’ηρώων’’, το οποίο είναι βουτηγµένο στην αλλοτρίωση και τη µοναξιά, µένουµε στο τέλος να αναρωτιώµαστε για το κατά πόσο έχει νόηµα το κυνήγι ενός πολυδιαφηµισµένου, επίγειου παραδείσου.

TOKYO STORY ( 1953)

Του YASUJIRO OZU

Ένα ηλικιωµένο ζευγάρι από την επαρχία επισκέπτεται τα ενήλικα παιδιά του στο Τόκιο, όπου οι δυο γονείς αντιµετωπίζουν την αδιαφορία, την αγνωµοσύνη και τον εγωισµό των παιδιών που τους φέρονται σαν να είναι ενοχλητικός µπελάς. Ο Όζου, µέσα από µια γαλήνια, στοχαστική αλλά και σκοτεινή αφήγηση, προχωρά σε µια σπουδή επάνω στο µείζον υπαρξιακό ζήτηµα της ανθρώπινης θνητότητας.

ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ (1988)

Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Δυο παιδιά, αδέρφια ξεκινούν ένα µακρύ ταξίδι προς αναζήτηση του πατέρα τους που έχουν µάθει ότι είναι µετανάστης στη Γερµανία. Μέσα από τη σκληρή περιπλάνηση, σε µια παρηκµασµένη χώρα, δυο παιδιών που γυρεύουν την ελπίδα, ο Αγγελόπουλος µιλά για τη διάλυση των ιδεολογιών και την ενδεχόµενη ανυπαρξία των σπουδαίων προορισµών. Ένα λυρικό road movie, γεµάτο σουρεαλιστικά στοιχεία. Μια πορεία στο πουθενά, βυθισµένη στην οµίχλη.

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ (1984)

Του ULU GROSBARD

Ένας άντρας και µια γυναίκα συναντιούνται και γνωρίζονται τυχαία ενώ κάνουν τα χριστουγεννιάτικα ψώνια τους. Αυτή θα είναι η αφετηρία µιας περίπλοκης ιστορίας αγάπης καθώς και οι δυο τους είναι παντρεµένοι… µε άλλους. Η καλοστηµένη αφήγηση µε τις αναγκαίες δραµατικές κορυφώσεις, καθώς και οι υπέροχες ερµηνείες των Ρόµπερτ Ντε Νίρο και Μέριλ Στριπ δίνουν ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσµα.

+ ΕΦΙΛΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΕΧΡΗΣ

[email protected]




39

JUMPCAT

SCROOGE (1935)

Tου BRIAN DUSMOND HURST

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=_Sr2ow_ZH9w

Ο Σέιµουρ Χικς δίνει ρεσιτάλ ως Εµπενίζερ Σκρουτζ, σε µια παλιά version του αγαπηµένου παραµυθιού τουΝτίκενς .Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία µε ήχο, έκανε την εµφάνισή της το 1935 και έχει διάρκεια 78 λεπτά. Ασπρόµαυρη, κλασσική ταινία, για τους λάτρεις του είδους και όχι µόνο µας υπενθυµίζει πως τα σηµαντικά δε µετριούνται σε χρυσό.

Η ΜΙΚΡΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ (1995)

Του CUARON

Η ταινία είναι ένα παραµύθι για ένα κορίτσι, τη Σάρα που ο πατέρας της το στέλνει σε ένα σχολείο εσώκλειστο. Λίγο αργότερα, η Σάρα θα µάθει ότι ο πατέρας της πέθανε στον πόλεµο και από το πλούσιο, ευνοούµενο κορίτσι του σχολείου θα µετατραπεί εξαιτίας της κακιάς, κοµπλεξικής διευθύντριας σε υπηρέτρια. Ωστόσο η δηµοτικότητά της στα υπόλοιπα κορίτσια αυξάνεται συνεχώς όταν τους διηγείται εξωτικές ιστορίες από την παραµονή της στις Ινδίες. Στο τέλος αποδεικνύεται ότι ο πατέρας της είναι ζωντανός και η Σάρα αφού εκδικείται τη διευθύντρια φεύγει από το σχολείο και

ξαναγυρίζει στον αγαπηµένο της τόποs (Ινδία) µε τον πατέρα της.Με αυτή την ταινία ο Cuaron , θα λέγαµε πως εγκαινιάζει ένα καινούργιο στιλ, (πολύ διαφορετικό από το µινιµαλιστικό, χιουµοριστικό στιλ του «Μόνο µε το Ταίρι σου ») που θα χαρακτηρίσει όλες του τις ταινίες από εδώ και πέρα. Σκηνοθεσία σε βάθος πεδίου, κίνηση κάµερας (είτε στο χέρι, είτε στο γερανό, είτε σε ράγες), µεγάλης διάρκειας πλάνα, λυρική, ποιητική ατµόσφαιρα, και πάνω απ’ όλα τεχνική αρτιότητα στο εικαστικό κοµµάτι σε συνεργασία µε τον εξαιρετικό Emmanuel Lubezki .

ΦΟΝΟΣ ΣΤΟ ΟΡΙΕΝΤ ΕΞΠΡΕΣ (1974)

Toυ SIDNEY LUMET

Ο διάσηµος Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρώ ταξιδεύει µε το Όριεντ Εξπρές, αλλά εξ αιτίας µιας τροµερής χιονοθύελλας το τρένο σταµατά στα µισά της διαδροµής Κωνσταντινούπολης – Παρισιού. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Ράτσετ, ένας από τους επιβάτες του τρένου και ήδη ύποπτος για την υπόθεση απαγωγής και δολοφονίας ενός µικρού κοριτσιού, βρίσκεται δολοφονηµένος. Εγκλωβισµένοι στα χιόνια και µακριά από την αστυνοµία, ο Πουαρώ αναλαµβάνει να ρίξει φως στην υπόθεση. Όλοι έχουν κίνητρο, όλοι είναι ύποπτοι, αλλά όλοι έχουν ένα καλό άλλοθι. Τελικά θα βρεθεί

η λύση του µυστηρίου; Μια κλασσική ταινία που κρατά αµείωτο το ενδιαφέρον σε σκηνοθεσία του Sidney Lumet.



http://en.wikipedia.org/wiki/Seymour_Hicks%22%20%5Ct%20%22_blank

http://en.wikipedia.org/wiki/Seymour_Hicks%22%20%5Ct%20%22_blank

http://www.allforwinter.com/articles_det.asp?news_id=49%22%20%5Ct%20%22_blank

http://www.allforwinter.com/articles_det.asp?news_id=49%22%20%5Ct%20%22_blank

http://en.wikipedia.org/wiki/Scrooge_(1935_film)

http://en.wikipedia.org/wiki/Scrooge_(1935_film)

http://www.cine.gr/people.asp?name=Cuaron,%20Alfonso

http://www.cine.gr/people.asp?name=Cuaron,%20Alfonso

http://www.cine.gr/film.asp?id=706868

http://www.cine.gr/film.asp?id=706868

http://www.cine.gr/people.asp?name=Lubezki,%20Emmanuel

http://www.cine.gr/people.asp?name=Lubezki,%20Emmanuel


40

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

LIFE OF PI

Ο Pi (Suraj Sharma) γεννιέται και µεγαλώνει στον ζωολογικό κήπο του Pondicherry της Ινδίας, καθώς η διαχείριση, βρίσκεται στα χέρια του πατέρα του. Ως παιδί διδάσκεται τον Ινδουισµό, όµως στα 12 του χρόνια θα γνωρίσει τον Χριστιανισµό κι έπειτα τον Ισλαµισµό και θ' ασπαστεί και τις τρεις θρησκείες ταυτόχρονα. Λίγα χρόνια αργότερα, τα πράγµατα στην χώρα του θα πάρουν άσχηµη τροπή κι η οικογένειά του θα εγκαταλείψει την Ινδία και θα επιβιβαστεί, µε όλα τα ζώα του κήπου, σ' ένα ιαπωνικό πλοίο µε προορισµό τον γαλλόφωνο Καναδά. Σε µια θύελλα, το πλοίο θα βυθιστεί, όµως ο Pi θα προλάβει να µπει σε µια σωσίβια λέµβο, µαζί µε µια ζέβρα, έναν ουρακοτάγκο, µια ύαινα και µια τίγρη της Βεγγάλης, τον Richard Parker. Μαζί τους, θα ζήσει µια απίστευτη εµπειρία, η οποία µ' ένα µαγικό τρόπο θα του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή.

Τα τελευταία χρόνια σπανίζουν οι ταινίες που, χωρίς ν' απευθύνονται σ' ένα σινεφίλ κοινό, διαθέτουν την ικανότητα να σε διδάξουν για την ζωή και τον τρόπο που αντιλαµβάνεσαι τον κόσµο, αλλά που, παράλληλα, αποτελούν ένα αριστούργηµα γραφικών και φωτογραφίας, του οποίου η θέαση καταφέρνει να σε ταξιδέψει σε κόσµους πέρα από κάθε φαντασία. "Η ζωή του Πι" λοιπόν, ανήκει σ' αυτήν κατηγορία ταινιών, καθώς µιλάµε για ένα αριστούργηµα, απ' όλες τις απόψεις, το οποίο απευθύνεται σ' ένα ευρύ κοινό, ανεξαρτήτως φύλου κι ηλικίας.

Ο Ang Lee, στην νέα του αυτή ταινία, βασίζεται σ' ένα βιβλίο στο οποίο περιγράφεται ένας επίγειος παράδεισος.

Σαφώς, το εγχείρηµα της µεταφοράς των εικόνων αυτών, στο µεγάλο πανί, µοιάζει ακατόρθωτο, καθώς ακόµα και το τεχνικά άψογο "Avatar" έχει το πλεονέκτηµα της αναφοράς σ' έναν υποθετικό, παραδεισένιο κόσµο κι όχι σε υπαρκτές εικόνες, τις οποίες µέσω της ανάγνωσης ο καθένας έχει την δυνατότητα ζωντανέψει στο δικό του µυαλό όπως επιθυµεί. Το να µπορέσεις, λοιπόν, ν' αναπαραστήσεις πραγµατικές εικόνες, που πείθουν για την πιστότητά τους, µ' έναν άκρως φανταστικό τρόπο, ο οποίος ισοβαθµεί τον τρόπο αναπαράστασής στο µυαλό του αναγνώστη, είναι κάτι πρωτόγνωρο κι απερίγραπτο µε λέξεις.

Φυσικά όµως, πέρα από την αψεγάδιαστη φωτογραφία του, η οποία ακόµα και στην δισδιάστατη εκδοχή φαντάζει εκπληκτική, και τα φοβερά γραφικά του, που κάνουν την τρισδιάστατη εικόνα µια εµπειρία ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ανυπέρβλητο "Avatar", η ταινία βασίζεται σε µια ιστορία που µιλά για τις δυνατότητες του ανθρώπου, για την ύπαρξη του Θεού, στην οποιαδήποτε µορφή και ονοµασία που µπορεί να έχει λάβει Αυτός, αλλά και για το σύµπαν ολόκληρο, στα πλαίσια του πραγµατικού κι όχι µιας βολικής ωραιοποίησης.

Η αφορµή για την αφήγηση της ιστορίας του Pi, είναι η παρουσία ενός νεαρού συγγραφέα (Rafe Spall) στο σπίτι του πρωταγωνιστή. Ο συγγραφέας, κατά τη διάρκεια της παραµονής του στην Ινδία, γνώρισε τον Mamaji (Elie Alouf), έναν άνθρωπο που του είπε ότι ξέρει κάποιον του οποίου η ιστορία θα τον κάνει να πιστέψει στον Θεό κι αυτός ο κάποιος, δεν είναι άλλος απ' τον Pi. Έτσι λοιπόν, ακριβώς όπως κι ο συγγραφέας, ο θεατής, πρόκειται να

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥhttp://to-see-nema.blogspot.gr

[email protected]

Πηγή: www.cine.gr

http://to-see-nema.blogspot.gr/

http://to-see-nema.blogspot.gr/



http://www.cine.gr

http://www.cine.gr


41

παρακολουθήσει µια ιστορία, η οποία έχει την δυνατότητα να κάνει ακόµα κι έναν άθεο, να πιστέψει στον Θεό.

Η παγίδα, βέβαια, είναι ότι δεν µιλάµε για µια θρησκευτική ταινία που αποσκοπεί στον προσηλυτισµό, αλλά για µια καθαρά ουµανιστική απόδοση της ουσίας του Θεού και της γνώσης που αποκτά ο άνθρωπος µέσω των βιωµάτων του, η οποία αν χρησιµοποιηθεί καταλλήλως, έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει σωτήρια. Είναι όµως, καθαρά στην ευχέρεια του καθενός το τί θα πάρει φεύγοντας από την κινηµατογραφική αίθουσα. Κάποιοι από εσάς δεν αποκλείεται ν' απολαύσετε απλώς την ταινία ή ακόµα και να θεωρήσετε πως κάνει µια µικρή κοιλιά, που αναπληρώνεται από τα γραφικά της, στην µέση της ταινίας. Κάποιοι µπορεί να πάρετε ουσιαστικά πράγµατα που θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας. Κάποιοι, πάλι, µπορεί να το δείτε σαν αφορµή

να περιπλανηθείτε στον εσωτερικό σας κόσµο αναζητώντας την δική σας αλήθεια.

Αν και µπορεί ν' ακουστεί υπερβολικό, "Η ζωή του Πι" είναι µια από τις ελάχιστες ταινίες που αξίζει να την παρακολουθήσετε, οι ίδιοι, η παρέα σας, ο σύντροφος ή τα παιδιά σας, σε κινηµατογραφική αίθουσα, όχι µόνο γιατί σε µικρή οθόνη χάνεται µεγάλο µέρος της µαγείας της εικόνας και των γραφικών της, αλλά γιατί µέσω µιας φανταστικής αλληγορίας, παρουσιάζεται µια ιστορία που µιλά για τον Θεό, τον άνθρωπο και την ζωή, επί της ουσίας. Γι' αυτό το λόγο, προτείνεται σε όλους, µε την συµβουλή να προτιµήσετε την τρισδιάστατη εκδοχή της, στην περίπτωση που έχετε την δυνατότητα.


42

JIVE

SLEEPING PILLOW

Το αγγλόφωνο Ελληνικό Rock είναι ένα πολύ παρεξηγηµένο πράγµα.Ακόµα και να µας αρέσει λίγο αυτό που ακούµε πολλές φορές "χάνει πόντους" µόνο και µόνο επειδή είναι Ελληνικό.Στη περίπτωση των Sleeping Pillow όµως, απο τις πρώτες νότες που θα ακούσει κάποιος, αυτό το κόµπλεξ πάει περίπατο.

Αποτελούνται απο 6 άτοµα και είναι απο την Θεσσαλονίκη. Παντρεύουν µε µεγάλη επιτυχία το ψυχεδελικό rock µε την Ελληνική παραδοσιακή µουσική πράγµα που τους κάνει αυτόµατα µοναδικούς στο έιδος τους για τα εγχώρια δεδοµένα.

Το 2008 κυκλοφορούν το "Apples on an orange tree" στην Shift records το όποιο συγκαταλέγεται στα 5 καλύτερα albums που κυκλοφόρησαν την ίδια χρονία στην Ελλάδα.Το "Amplifier in my heart" κερδίζει αρκετό airtime στα τοπικά κανάλια.

Τα live τους το ίδιο ξεχωριστά όπως κ η µουσική τους καθώς και τα 6 µέλη του συγροτήµατος εµφανίζονται µεταµφιεσµένα ενώ υποστηρίζονται και απο ενα εξαιρετικό light show.

Τον Απρίλιο του 2010 κυκλοφορούν το δεύτερο album τους "Superman's blues" κάτω απο την ίδια εταιρία.

Οι Sleeping Pillow βρίσκονται αυτή τη στιγµή στην αφρόκρεµα των αγγλόφωνων εγχώριων γκρουπ. Αν συνεχίσουν το ίδιο καλά και στο µέλλον τότε εύκολα θα µιλάµε για µια απο τις καλύτερες Ελληνικές µπάντες που έχουµε δει.

ψυχεδελικό rock &Ελληνική παραδοσιακή µουσική

TOY ΚΩΣΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ[email protected]

http://soundcloud.com/bluemoonprojects2006






43

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

Layout

ZZZID]HJU


-LP9HU

*LO*DODG

7R


ZZZIDFHERRNFRPO\NRVPDJD]LQH

IDFHERRN

(

[email protected]

Line up:

• Nomik-vocals

• Aisha_sama-bass

• Rispa-guitars

• Antoine-keys and guitars

• Nick Jacqueline-wind pipes and percussions

• The Skinman-drums

Picks :

Black Sea

Amplifier in my heart

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

Layout

ZZZID]HJU


-LP9HU

*LO*DODG

7R

www.lykosm

agazine.tumblr.com

ZZZIDFHERRNFRPO\NRVPDJD]LQH

IDFHERRN

(

[email protected]


44


45


46


47


48

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Ήταν τέτοια περίοδος, αν θυµάµαι καλά, Χριστούγεννα του 2004, όταν πρώτη φορά άκουσα το όνοµα του Δηµήτρη Μαραµή. Είχε κυκλοφορήσει η πρώτη του δουλειά, τα «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα», σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Σωτήρη Τριβιζά. Ο Μίνως θεοχάρης τραγουδούσε σε αυτό το πολύ καλαίσθητο βιβλίο-cd που, για να είµαι ειλικρινής, έσπευσα να ακούσω κυρίως λόγω εκτίµησης στις καλλιτεχνικές επιλογές της εταιρείας, της «Μικρής Άρκτου». Η µελοποιηµένη ποίηση πολύ συχνά νοσεί στα χέρια νέων και πρωτοεµφανιζόµενων «συνθετών» που έχοντας τη βεβαιότητα της καλλιτεχνικής αξίας ενός ποιήµατος ή ενός ποιητή θεωρούν πως έχουν διανύσει το µισό δρόµο προς την επιτυχία. Κάπως έτσι ήµουν, το λιγότερο συγκρατηµένος, πριν την ακρόαση του δίσκου. Στα πρώτα λεπτά ακρόασης αναγνώρισα έναν πολύ ταλαντούχο νέο συνθέτη µε σεβασµό στο επάγγελµά του, µε αγάπη στην ποίηση και γενικότερη καλλιτεχνική ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει σε όλες του τις επιλογές από τότε και µέχρι σήµερα.

Η πιο πρόσφατη δουλειά του έχει τίτλο «Ταγκό για τρείς». Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Μελάνι» και πρόκειται για ένα βιβλίο-cd µε πέντε τραγούδια και ένα ορχηστρικό θέµα. Ο ποιητικός λόγος ανήκει στη Μαρία Πολυδούρη, τον Κώστα Καρυωτάκη και τον Μιχάλη Γκανά. Η ερµηνεία είναι της Κορίνας Λεγάκη, µια συνεργασία που κρατάει αρκετό χρόνο, έχει δώσει πολλές συναυλίες αλλά, ως τώρα, λίγα τραγούδια.

Ο δίσκος ξεκινά µε ένα εξαιρετικό κοµµάτι σε στίχους του στιχουργού-ποιητή (από τις περιπτώσεις που οι έννοιες µπλέκονται) Μιχάλη Γκανά, το «Μη µου µιλάς». Το είχα ακούσει πρώτα µόνο µε πιάνο-φωνή, σε συναυλία. Με τράβηξε αµέσως. Στη µορφή του δίσκου µε ενορχήστρωση είναι από τα καλύτερα κοµµάτια που άκουσα φέτος – τουλάχιστον – και από τα καλύτερα το Μαραµή (και είναι πολλά). Ρυθµικό, µε ένταση που κορυφώνεται στο τέλος του κοµµατιού είναι από τα τραγούδια που δεν βγάζεις από το cd pplayer (ή το mp3 player, ή τον υπολογιστή τέλος πάντων).

Το «Non, ne regardez pas me larmes” είναι το γνωστό «Ω, µη µε βλέπετε που κλαίω» της Πολυδούρη το

οποίο είχε τραγουδήσει -στα ελληνικά- στο δίσκο της «Χορός µε τη βροχή». Εδώ, εκτός από τη γλώσσα, πρέπει να αναφερθεί η µουσική συνεισφορά µελών από τους Outward Bound (Δηµήτρης Νεονάκης, Μανώλης Τσικανδηλάκης), που έδωσαν µια όµορφη και διαφορετική µουσική εικόνα του τραγουδιού. Σ’ αυτό συµβάλλει, εκτός από την ερµηνεία προφανώς, και η πολύ καλή προφορά των γαλλικών από την Κορίνα Λεγάκη.

Το «Ταγκό για τρεις» είναι ακόµα ένα υπέροχο τραγούδι του Μαραµή. Αρχίζει µε έγχορδα που παίζουν πιτσικάτο, σαν εισαγωγή πριν την παρουσία του µπαντονεόν (Ηρακλής Βαβάτσικάς). Τα έγχορδα κρατούν πολύ ενδιαφέρον το µουσικό υπόβαθρο όταν υπάρχει φωνή και παίρνουν το δικό τους δυναµικό ρόλο όταν απουσιάζει προσφέροντας, µαζί µε τα κρουστά και το µπαντονεόν, µια υποδειγµατική ενορχήστρωση σε ένα, απλά, καταπληκτικό ταγκό το οποίο υπάρχει και σε ορχηστρική µορφή, όπως του αξίζει, σε ένα επίσης ενδιαφέρον µοίρασµα της µελωδίας σε µπαντονεόν και έγχορδα.

Οι κιθάρες του Δηµήτρη Νεονάκη και η ποίηση του Καρυωτάκη δένουν ιδιαίτερα αρµονικά µε τη µουσική του Δηµήτρη Μαραµή στο «Σαν δέσµη από τριαντάφυλλα). Προκύπτει µια φρέσκια πρόταση µελοποίησης και απόδοσης του γνωστού ποιήµατος µε ήχους ηλεκτρικούς αλλά πολύ ταιριαστούς.

Η ορχηστρική µορφή του «Ταγκό για τρεις» κλείνει την οµάδα των πέντε κοµµατιών. Το τελευταίο κοµµάτι του δίσκου είναι σαφώς διαφορετικό και µουσικά αλλά και στιχουργικά. «Εργατικό ατύχηµα» σε στίχους του Μιχάλη Γκανά και µινιµαλιστική ενορχήστρωση του Δηµήτρη Μαραµή µόνο µε πιάνο. Θαυµάσιοι οι στίχοι του Γκανά, µε λίγες λέξεις καταφέρνει να µεταφέρει εικόνες και συγκινήσεις, δηµιουργώντας τη σκηνή χωρίς λεκτικές ακρότητες, µε την έννοια των γλαφυρών περιγραφών, όπως θα µπορούσε να κάνει για κάτι το έτσι κι αλλιώς θλιβερό και στενάχωρο. Αργό, σαν πένθιµο εµβατήριο, το κοµµάτι και χωρίς πολλές νότες, κυρίως συγχορδίες που πέφτουν αυστηρά πάνω στο ρυθµό τονίζοντας το στίχο και κορυφώνοντας τη λύπη.

ΤΑΝΓΚΟ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣΔηµήτρης Μαραµής

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗhttp://thodorosexintaris.blogspot.gr/

[email protected]

http://thodorosexintaris.blogspot.gr/

http://thodorosexintaris.blogspot.gr/




49

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Ακούτε:Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00

www.mythosradio.tkκαι 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00

Το «Ταγκό για τρεις» δεν είναι κύκλος τραγουδιών, λέει ο Μαραµής στο εισαγωγικό σηµείωµα αλλά µάλλον τραγούδια που ξεπήδησαν παρορµητικά. Η Κορίνα Λεγάκη ταιριαστή ερµηνεύτρια των τραγουδιών του Μαραµή, είναι από τις θετικές του πλευρές η συνεργασία του πάντα µε καλούς τραγουδιστές. Η Λεγάκη, δεν ξέρω πόσο καθοδηγήθηκε ή ακόµα καθοδηγείται από τον Μαραµή αλλά τραγουδάει όπως ακριβώς πρέπει, µε τις σωστές εντάσεις και υφέσεις εκεί που χρειάζεται, µε εκφραστικότητα, διαθέτοντας και µια φωνή που τη βοηθάει στη σωστή ερµηνεία.

Πιστός στην ποιότητα λόγου και µουσικής ο Μαραµής συνεχίζει να µας δίνει δουλειές που πλέον δεν µας εκπλήσσει η αρτιότητά τους.

http://www.mythosradio.tk/

http://www.mythosradio.tk/


50

SHOWCASE

ΔΡΩΜΕΝΑ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ

Θέατρο

Χριστουγεννιάσµατα και Καλλαντίσµατα

Με Καλικάτζαρους, δρώµενα, κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα και τον Άγιο Βασίλη από την Καππαδοκία, ο µαγικός Καλαντοµάγος µας µεταφέρει στη χώρα των Ελληνικών Χριστουγέννων. Για να ζήσουν και να γνωρίσουν τα παιδιά µας την ατµόσφαιρα των Χριστουγέννων όπως την ερµήνευσε ο λαός µας, µε τραγούδια, χορούς και ξόρκια. Η πιο Ελληνική Χριστουγεννιάτικη παράσταση για 12η χρονιά ,στο Θέατρο Βεάκη.Mε τη συµµετοχή του ΕΛ.ΚΕ.ΛΑ.Μ (Ελληνικό Κέντρο Λαογραφικών Μελετών)

Πού; Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32

Πότε; 26 Δεκεµβρίου ώρα 17.30

Εισιτήρια// 15€ κανονικό, 12€ (προπώληση) , 10€ (οµαδικά, φοιτητικό)

Το αγόρι µε τα Μαγικά Δάχτυλα

«Είναι µια χώρα µακρινή που κατοικούν τα ξεχασµένα όνειρα µαςΌµως αν θέλεις να την δεις πρέπει ξανά να θυµηθείςΚι αν θυµηθείς αυτή µικραίνει.

Τα όνειρα έρχονται ξανά,αλλοπαρµένα ξωτικά,Μακριά απ τα βάθη των καιρώνΣτέκουν στην άκρη των µατιώνΜα πρέπει να δακρύσεις,Αν θες µπορείς κι από χαρά,Μα πρέπει να ποθήσειςΤρελά βαθειά κι αληθινάΜα παν απ όλαΠρέπει να µην τα φοβηθείςΚαι να µπροστά σουΕκεί στην άκρη των µατιώνΜέσα στα δάκρυα σουΤα όνειρα σου - ξωτικάΕίναι πάλι δικά σου...»

Πρόκειται για µια παράσταση θεάτρου µαριονέτας που παίρνει σάρκα και οστά µπροστά στα µάτια σας.


51

SHOWCASE

Για µικρούς αλλά και για µεγάλους , κούκλες διαφορετικών µεγεθών , φτιαγµένες µε µεράκι µας θυµίζουν την αγάπη, την αγάπη αυτή που δεν παύει στα εµπόδια και βρίσκει τον τρόπο της και θριαµβεύει. Οι κουκλοθεατρική οµάδα Ανταµαπανταχού βρίσκουν τον τρόπο και µέσα από παραµυθένια σκηνικά που αλλάζουν συνεχώς, να µας θυµίσουν πως η αγάπη κρατάει ζωντανό το όνειρο και αυτό δεν αλλάζει.

Πού; Θέατρο µαριονέτας Ανταµαπανταχού ,Κρέοντος 110, Σεπόλια (µετρό στάση Σεπόλια) , +306932274208 , http://www.antamapantahou.gr/

Πότε; Κάθε Σάββατο στις 17.30 έως 26.01.2013

Η Είσοδος είναι 5 ευρώ και καλό θα ήταν να κάνετε κράτηση.

Η Απολογία του Σωκράτους στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές

Γιατί άραγε οι Αθηναίοι σε πλήρη Δηµοκρατία πήραν την απόφαση να θανατώσουν

τον εβδοµηντάχρονο φιλόσοφο;Τι τους ενοχλούσε τόσο πολύ ώστε να µην µπορούν να περιµένουν λίγο ακόµη (όπως τους λέει και ο ίδιος στην Απολογία του), έως ότου πεθάνει από φυσικό θάνατο;

Σε µια εποχή σαν αυτή που διανύουµε, θυµόµαστε πως η ευδαιµονία ίσως έρθει µόνο αν οι ηγεµόνες φιλοσοφήσουν και οι φιλόσοφοι ηγεµονεύσουν. Φαντάζει ουτοπικό , όµως εµείς χρειαζόµαστε την ελπίδα , πρίσµατα διαφορετικά να βλέπουµε την πραγµατικότητα. Ίσως κάποιο από αυτά να µην παραµορφώσει αυτό το γύρω, που µας φιλοξενεί και λέγεται ¨κόσµος¨

. Στον ρόλο του Σωκράτη ο Γιάννης Μόρτζος, ο οποίος υπογράφει και την σκηνοθεσία. Μαζί του ο Πέτρος Πέτρου στο ρόλο του µαθητή «Κρίτων».

Πού; Κυψέλης 15, Κυψέλη, +302108812289,

Είσοδος 15 ευρώ

Πότε; Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη: 21.15

http://www.antamapantahou.gr





52

SHOWCASE

Ο Φόβος ξορκίζεται στο Βοοze Cooperativa.

Μαθαίνεται ο φόβος; Μαθαίνεται η γενναιότητα; Υπάρχει καλός και κακός φόβος; Ο Φόβος είναι πια βασιλιάς στην Ελλάδα. Φτύστε το φαρµακωµένο µήλο του και ελάτε να ακούσετε Παραµύθια από όλο τον Ελληνισµό αλλά και από την Ευρώπη, την καθ’ υµάς Ανατολή, την Μεσόγειο και την Αφρική.

Οι παραδοσιακές ιστορίες και τα παραµύθια πάντα δίδασκαν τους τρόπους για να αντιµετωπίσουν τα παιδιά, οι µεγάλοι και οι κοινότητες τον Τρόµο και την Απειλή. Ο Στέλιος Πελασγός µας καλεί να αναµετρηθούµε µε τον Φόβο και να τον δαµάσουµε.

Πού; Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα (Σύνταγµα), +302114000863, http://www.boozecooperativa.com/

Είσοδος 5 - 8 ευρώ

Πότε; 28-29/Δεκεµβρίου 2012 & 2-3-4-5/Ιανουαρίου 2013

Ώρα έναρξης: 18:00

Ένα Φεστιβάλ που λέγεται ¨Μηδέν¨ αλλά αξίζει Εκατό

Το Φεστιβάλ της Καλαµάτας έρχεται Αθήνα και εγκαθίσταται στο Βοτανικό στο Soiree de Votanique. Ανάµεσα σε πολλά που φιλοξενεί καθηµερινά στο χώρο , εµείς επειδή έχουµε µια αγάπη διαλέξαµε και θα πάµε στην ηµέρα µε τις προβολές animation. Εσείς θα περάσετε µια βόλτα;

Πόσο animation είναι τα όνειρα σου; Το σύγχρονο animation στην εποχή του διαδικτύου γίνεται ακόµα πιο δηµοφιλές ανάµεσα στους δηµιουργούς αλλά και στο κοινό. Πρωτότυπες τεχνικές και πολύµορφες προσεγγίσεις σε έργα που αποπνέουν µια έντονη διάθεση σκιαγράφησης ενός προσωπικού σύµπαντος.1. Shayma Aziz, Love Dance, Αίγυπτος 2011, 5.05

2. Yam Lau, Rehearsal, Καναδάς 2010, 3.45

3. Melinda Šefcic, Masks - Mirror of my soul, Κροατία 2012, 3.36

4. Karolien Soete, Prolegomena, Βέλγιο 2011, 7.32

5. Άννα Αµπαριώτου, Scissor’s stories III, Ελλάδα 2011, 5.34

6. Eva Olsson, On non-freehold property, Σουηδία 2011, 3.02

7. Dennis Stein-Schomburg, Different, Γερµανία 2011, 4.30

8. Joanna Kidd, Letters, ΗΠΑ 2010, 1.45

9. Maria Korporal, Αυγερινός & Πούλια, Ιταλία 2011, 7.00

10. Σοφία Αρχοντίδου, Δέντρο, Πολωνία/Ελλάδα 2009, 1.00

11. Πέτρος Κούµπλης, In Limbo, Ελλάδα 2011, 8.16

http://www.boozecooperativa.com

http://www.boozecooperativa.com


53

SHOWCASE

12. Nadine Arbeiter, Living in a Bubble, Γερµανία 2012, 3.05

13. Peter Parlegreco, Elk City's 2010, ΗΠΑ 2010-11, 5.26

14. Aleksandra Obradovic, X-treme 1, 2 & 3, Σερβία 2011, 1.50

Πού; Καστοριάς 37, Βοτανικός , 0030210 3471401,

Είσοδος ελεύθερη

Πότε; 28.12.2012 Ωρες προβολών: 17:00 έως 22:00 καθηµερινά

Lives

Encardia : Oι παραδοσιακές ταραντέλες, οι φυσαρµόνικες, οι καστανιέτες και τα ντέφια αναβιώνουν πιστά τα παραδοσιακά αρώµατα της Κάτω

Ιταλίας, Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη

Τηλ.: 2109750060 Ηµέρες / ώρες Δευτ., Τρ.: 10.30 µ.µ. // Είσ.: € 12 (µε µπίρα ή κρασί)

Jazz Matazz Pavleas : Γύφτικες κιθάρες, ήχοι swing και µια αίσθηση νοσταλγίας µας καλούν για χορό.στο Floaral στην Πλατεία Εξαρχείων. Βάλτε τα εορταστικά σας και ελάτε για

χορό .

Κυριακή, 30 Δεκέµβρη , 10:30 µ.µ //Είσ: €4.

Ρεµπέτικα : Όπως και να το κάνουµε, αν η πενιά δεν ακουστεί, αν το ούτι δε λαλήσει, αν το σαντούρι δε ξεκινήσει το σκοπό ,δεν µπορεί ο Έλληνας ( αλλά και ο ξένος) να διασκεδάσει. Μουσικές που αγγίζουν

από παρέες ταλαντούχων µουσικών, µεταξύ αυτών ο πολυοργανίστας Μιλτιάδης Καραϊσκος, Παρασκευές και Σάββατα στο κουτούκι Πείνακας στα Άνω Πατήσια.

Γύρω στις 9µιση, Πανδίωνος 3, κοντά στο σταθµό του τρένου

Party

To Dancefloor πιάνει φωτιά, φούστες στροβιλίζονται, γέλια ακούγονται και οι άνθρωποι θυµούνται πως η καλοπέραση δεν ορίζεται µε ένα ποτό στο χέρι και λίγη κουβέντα στα όρθια , αλλά µε χορό, κέφι και τραγούδι.

Παρασκευή ,28 Δεκέµβρη στο Hard Rock Café , Φιλελλήνων 18, Σύνταγµα

Κοκτέιλ/Ποτό 6€ - Μπύρα/Κρασί 4€ - Αναψυκτικό/Χυµός 3€


54

ΝΑ ΠΑΣ

ΟΥΙΣΚΙ ΣΚΕΤΟΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ[email protected]

Είναι αδύνατο να γράψεις το οτιδήποτε για τα Χριστούγεννα και να αποφύγεις τις κλισέ εκφράσεις. Ό,τι πρόσωπο όµως κι αν έχει κανείς, εορταστικό ή θλιµµένο, του αξίζει, µετά από ένα δύσκολο έτος, µια γερή έξοδος κι ένα ποτήρι καλό ουίσκι. Ακολουθήστε.

Ανεβαίνοντας τη Μεσογείων είχαµε συνηθίσει να αγνοούµε τα πάντα γύρω µας. Στάσεις µετρό, κατοικηµένες περιοχές και επιχειρήσεις – τι να χαζέψεις σ’ αυτή τη λεωφόρο; Κι όµως, στην αρχή του καλοκαιριού άνοιξε δίπλα στο µετρό Χολαργού ένα φοβερό ποτάδικο, το White Spoon. Παραγγείλτε το Τζακ σας και αράξτε, αν αντέχετε το κρύο, στα τραπεζάκια έξω, ιδιαίτερα στο τεράστιο µοναστηριακό τραπέζι που σηκώνει το βάρος πολλών συζητήσεων. Αν επιλέξετε να πιείτε το ουίσκι σας µέσα, ακούστε λίγο τη µουσική. Είναι επιλεγµένη έτσι, ώστε να ξεσκονίζει το χρόνο από τους ώµους µας.

Αν πάλι θέλετε λουξ καταστάσεις, το Νίξον στο Βοτανικό καλά κρατεί. Στην Αγησιλάου, παράλληλη της Πειραιώς, αθέατο για τα µάτια των περαστικών, βρίσκεται ένα από τα πιο ψαγµένα ποτάδικα της Αθήνας, που, αν και προτιµάται από upper class τύπους, δε σηκώνει πόζα και επίδειξη. Ο φωτισµός χαµηλός, η διακόσµηση άνετη και η ατµόσφαιρα έως και κόζυ. Ναι, εδώ µπορείς να απολαύσεις το ουίσκι σου!

Για ακόµα πιο χάι φάσεις, επιλέγουµε Cinco στο Κολωνάκι. Το νέο µαγαζί της Σκουφά έχει κάτι από την αίγλη του 2004, του νεοπλουτισµού, της εποχής των παραισθήσεων. Πάραυτα, στη βρώµικη Αθήνα του σήµερα είναι κάτι σαν όαση: ένα όµορφο µπαρ, µε όµορφο κόσµο (αν και συνήθως άνω των 30), καθαρά ποτά και φάνκι µουσική. Αν το σηκώνει η τσέπη σας, τσιµπήστε και κανένα τάπας, ταιριάζουν άριστα µε το µπέρµπον σας.




55

ΝΑ ΠΑΣ

Απ’ τα ψηλά στα χαµηλά και απ’ τη Σκουφά στην Πατησίων. Το επόµενο µαγαζί επιβιώνει από τις προ-µεταπολιτευτικές εποχές, µε 50και χρόνια ιστορίας. Στο 136 της Πατησίων βρίσκεται το θρυλικό πια Au revoir, που στέγασε τη γενιά των γονιών µας. Το τιµάµε, µε ένα ουίσκι στο χέρι, γνωρίζοντας την ιστορία των θαµώνων του (Καµπανέλλης, Τσιφόρος, Σακελλάριος), ξαναγνωρίζοντας την Αθήνα.

Αν πάλι καταλήξετε να αναζητάτε µανιωδώς ένα ουισκάκι τις µικρές ώρες, το καταφύγιο του αλκοολικού είναι ένα: η πλατεία Μαβίλη. Προσωπικά προτιµώ το MG, απέναντι από τα Έβερεστ, στην αρχή της Σούτσου, για τον άνετο χώρο του, γεµάτο εισιτήρια συναυλιών (κάποιες από αυτές, µυθικές) και για τη soul διάθεσης µουσική του. Νωρίς εξυπηρετεί κυρίως πρώτα ραντεβού, ενώ αργότερα είναι από τα πιο ψαγµένα αφτεράδικα της Αθήνας – αυτό, όµως, το θέµα, σε επόµενα τεύχη…

Και, µιας και µελετάµε το ουίσκι, ας θυµηθούµε τον ποιητή του, τον λυρικό του 20ου αιώνα και άγνωστο στους πολλούς, Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 µµ

Νιώθω σαν κόνσερβα µε σαρδέλες, είπε.Νιώθω σαν έµπλαστρο, είπα.

Νιώθω σαν σάντουιτς µε τόνο, είπε.Νιώθω σαν τοµάτα κοµµένη σε φέτες, είπα.

Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.Νιώθω σαν να σταµάτησε το ρολόι, είπα.Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.

Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να µπαίνει µέσα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουµε το νοίκι, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρούµε καµιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καµιά δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να µη θέλω να δουλέψω, είπα.

Νιώθω σαν να µη νοιάζεσαι για µένα, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουµε έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να παρακάνουµε έρωτα, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουµε περισσότερο έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καµιά δουλειά, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καµιά δουλειά, είπα.

Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.

Νιώθω σαν να καταλήγουµε σε κρασί, είπε.Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα.Νιώθω σαν να παραδίνοµαι, είπε.

Νιώθω σαν να χρειάζοµαι ένα µπάνιο, είπα.Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα µπάνιο, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη µου, είπα.Νιώθω σαν να µην µ’αγαπάς, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα.

Νιώθω αυτό το πράγµα µέσα µου τώρα, είπε.Νιώθω αυτό το πράγµα µέσα σου κι εγώ, είπα.

Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εµένα, είπα.Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.

Νιώθω σαν να µπορείς, είπε.Νιώθω, είπα.Νιώθω, είπε.

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας [email protected]




56

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ[email protected]

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

-

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

19:00 // Innersound Radio.comAlternative-Electro: melody weaver

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΔΕΥΤΕΡΑ 31/12

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

00:00 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

18:00 // Street Radio.grΞένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Street Life

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΤΡΙΤΗ 01/01

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

21:00 // ALPHAΚωµωδία: Το Ανθρωπάκι

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

-

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΤΕΤΑΡΤΗ 02/01




57

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

23:00 // NETΔραµατική: Ιπτάμενος Κροίσος

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

18:00 // Street Radio.grΞένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Street Life

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΠΕΜΠΤΗ 03/01

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

-

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

18:00 // Best Radio 92.6Chillout-Lounge-Electronic: Εύη Σιδηροπούλου 20:00 // Red Fm 96.3Rock:Λευτέρης Κεφαλάς

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 04/01 ΣΑΒΒΑΤΟ 05/01 ΚΥΡΙΑΚΗ 06/01

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

21:00 // ANT1Φαντασιάς: Αστερόσκονη

22:45 // STAR Δραµατική: Hachiko: Η Ιστορία ενός Σκύλου

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

15:00 // Flippinradio.grNew wave-Post punk: The Alternative

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

20:00 // Indieground Radio.comNew bands&releases:Fractal airwwwaves

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - [email protected]

ZZZWHGUHJOLVFRP

LayoutZZZID]HJU


-LP9HU*LO*DODG

7R



([email protected]




58


59

ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ[email protected]




60

Eικονογράφηση: Άννα Τρύμπαλη - [email protected]://www.linkedin.com/pub/anna-trympali/58/487/16a



http://www.linkedin.com/pub/anna-trympali/58/487/16a

http://www.linkedin.com/pub/anna-trympali/58/487/16a


61

Ο ΛΥΚΟS έρχεται με δώρα!

περισσότερα στη σελίδα μας στο facebook


62


63


64lykosmagazine.tumblr.com

LYKOS_022

Documents

Transcript of LYKOS_022