http://alampasis.blogspot.gr

Τέλη Κυκλοφορίας

Ανακοπή για την ακύρωση

της ταμειακής βεβαιώσεως

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

(ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ)

Α Ν Α Κ Ο Π Η

Του …………………. , κατοίκου ………….., οδός ……….., αρ. …….

ΚΑΤΑ

1. Του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον

κατοικοεδρεύοντα στην Αθήνα Υπουργό Οικονομικών και στην προκειμένη

περίπτωση από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ……………..,

2. Του Υπουργού Οικονομικών

Κεφάλαια

1. Άρθρα 4 παρ 1 του Κ.Ε.Δ.Ε. (Ατομική ειδοποίησις) και 5 του Κώδικα

Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013) για την κοινοποίηση των

διοικητικών πράξεων

2. Οι διατάξεις της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7 του άρθρου πρώτου του

Ν. 4093/2012 (222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής

Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και

του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016»

(Ρυθμίσεις σχετικά με την καταβολή τελών κυκλοφορίας, έλεγχος οφειλών

από τέλη κυκλοφορίας και κατά την μεταβίβαση αυτοκινήτων οχημάτων)

3. Αριθμ. ΠΟΛ.1055/13 (ΦΕΚ 881 Β/11-4-2013) : Βεβαίωση τελών

κυκλοφορίας έτους 2013 και επομένων ετών τα οποία δεν έχουν καταβληθεί

έως την καταληκτική προθεσμία πληρωμής τους, καθώς και των τυχόν

οφειλομένων προστίμων επ’ αυτών

4. Ηλεκτρονική Υπηρεσία της Γ.Γ.Π.Σ. μέσω της οποίας οι φορολογούμενοι

κλήθηκαν από τα ΜΜΕ (!) να εκτυπώσουν το «Έντυπο Τελών Κυκλοφορίας»

με το οποίο καταλογίστηκαν τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων και

μοτοσυκλετών για το έτος 2013, προκειμένου να τα εξοφλήσουν στις

τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ

5. Το ηλεκτρονικό έγγραφο και η ηλεκτρονική υπογραφή

6. Οδηγία 1999/93/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου,

της 13ης Δεκεμβρίου 1999, σχετικά με το κοινοτικό πλαίσιο για ηλεκτρονικές

υπογραφές

7. Ν. 3979/2011: «Για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση κλπ.»

8. Ερμηνεία διατάξεων. Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. αριθ. 443/2012 (νομιμότητα

της κοινοποίησης πράξεων με τις οποίες καταλογίζονται φόροι μέσω

ηλεκτρονικού ταχυδρομείου)

9. Το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 6 της

Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου

και των θεμελιωδών ελευθεριών που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το

δικαίωμα δικαστικής προστασίας

Το άρθρο 17 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 1 του Πρώτου

Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της από 4.11.1950 Ευρωπαϊκής σύμβασης για την

προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) που διασφαλίζει για όλα

τα πρόσωπα το δικαίωμα στην ιδιοκτησία

Η Αρχή της αναλογικότητας στα πλαίσια της διαδικασίας της διοικητικής

εκτέλεσης

10. Υπαγωγή στους εφαρμοστέους κανόνες δικαίου

11. Σώρευση προσφυγής

---------------------------------------

Σύμφωνα με την § 1 του άρθρου 94 του Συντάγματος, η εκδίκαση των

διοικητικών διαφορών ουσίας ανήκει στα υφιστάμενα τακτικά διοικητικά

δικαστήρια. Από τις διαφορές αυτές όσες δεν έχουν ακόμη υπαχθεί στα

δικαστήρια αυτά πρέπει να υπαχθούν υποχρεωτικά στη δικαιοδοσία τους

μέσα σε πέντε έτη από την ισχύ του Συντάγματος, η προθεσμία δε αυτή

μπορεί να παρατείνεται με νόμο. Περαιτέρω, σύμφωνα με την § 3 του ίδιου

άρθρου, στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται όλες οι ιδιωτικές διαφορές,

καθώς και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας που τους ανατίθενται με

νόμο. Κατ` εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης του άρθρου 94 § 1 του

Συντάγματος, υπήχθησαν στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών

δικαστηρίων με το άρθρο 1 § 1 του Ν. 1406/1983 όλες οι διοικητικές

διαφορές ουσίας που δεν είχαν μέχρι τότε υπαχθεί σ` αυτήν, μεταξύ δε των

διαφορών αυτών, οι οποίες μνημονεύονται ενδεικτικά στην § 2 του εν λόγω

άρθρου 1, περιλαμβάνονται (και αναφέρονται ειδικά υπό στοιχείο ια`) και οι

αναφυόμενες κατά την εφαρμογή της νομοθεσίας που αφορά την είσπραξη

των δημοσίων εσόδων (ΝΔ 356/1954).

Περαιτέρω, ο Κώδικας Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), κυρωθείς με

το Ν.Δ. 356/1974 (Α` 90), ορίζει ότι τα δημόσια έσοδα, προκειμένου να

εισπραχθούν, βεβαιώνονται στις αρμόδιες για την είσπραξη υπηρεσίες

δυνάμει του νομίμου τίτλου με τον οποίο έχει προσδιορισθεί το ποσό και η

αιτία τής σχετικής οφειλής, βάσει δε της βεβαίωσης αυτής αποστέλλεται

στον οφειλέτη σχετική «ατομική ειδοποίηση» (άρθρα 1-4). Εξάλλου,

σύμφωνα με τα άρθρα 1, 2 και 63 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας

(Ν. 2717/1999, Α΄ 97), σε συνδυασμό με τα άρθρα 1 και 73 του Κώδικα

Φορολογικής Δικονομίας [όπως οι τελευταίες αυτές διατάξεις μεταφέρθηκαν

στη δημοτική με το Π.Δ. 331/1985 (Α΄ 116), η δε πρώτη αντικαταστάθηκε με

το άρθρο 19 του Ν. 1805/1988 (Α΄ 199)], σε προσφυγή ουσίας ενώπιον των

τακτικών διοικητικών δικαστηρίων υπόκεινται, μεταξύ άλλων, οι διοικητικές

πράξεις, με τις οποίες καταλογίζονται φόροι ή επιβάλλονται κυρώσεις για

παραβάσεις των διατάξεων της φορολογικής εν γένει νομοθεσίας. Εξάλλου,

το Δεύτερο Μέρος του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, τιτλοφορούμενο

«Ειδικές Διαδικασίες», περιλαμβάνει Τμήματα, εκ των οποίων το Πρώτο,

τιτλοφορούμενο «Διαδικασία διαφορών διοικητικής εκτέλεσης»,

περιλαμβάνει Τίτλους, ο Πρώτος των οποίων επιγράφεται «Διαφορές που

αναφύονται κατά την είσπραξη των δημόσιων εσόδων» και περιλαμβάνει

επτά Κεφάλαια (Α` έως Ζ`). Εξ αυτών, το Κεφάλαιο Α` περιλαμβάνει μόνον

το άρθρο 216, κατά το οποίο στον ως άνω Πρώτο Τίτλο «υπάγονται οι

διαφορές που αναφύονται κατά τη σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.Δ.

356/1974 (ΚΕΔΕ) είσπραξη των δημόσιων εσόδων, εκτός αν τα έσοδα αυτά

αναφέρονται σε απαιτήσεις ιδιωτικού δικαίου». Σημειωτέων ότι κατά τις

προϊσχύουσες διατάξεις του ΚΕΔΕ, με την ανακοπή του άρθρου 73 ΚΕΔΕ

επιτρεπόταν η προβολή κάθε αντίρρησης, ουσιαστικού ή δικονομικού

δικαίου, καθώς και η αμφισβήτηση του κατ' ουσίαν βάσιμου της απαίτησης

του Δημοσίου. Οι από το άρθρο 73 ΚΕΔΕ λόγοι ανακοπής ήταν απεριόριστοι

υπό την έννοια ότι οποιοδήποτε ελάττωμα της απαίτησης (δημόσιου εσόδου)

της βεβαιωτικής διαδικασίας και γενικά του φερόμενου ως νόμιμου τίτλου,

της ατομικής ειδοποίησης κ.λ.π, ήταν δυνατό να αποτελέσει λόγο της

ανακοπής του άρθρου 73 ΚΕΔΕ [ΑΠ 1549/1998]. Ωστόσο, με το άρθρο 216

Κ.Δ.Δ., όπως ισχύει, μετά της τροποποιήσεώς του με τους ν.3659/2008,

3900/2010 και 4055/2012, προβλέφθηκε ότι “στις υπό τον πρώτο τίτλο,

ρυθμίσεις του Τμήματος τούτου υπάγονται οι διαφορές που αναφύονται κατά

τη σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.δ. 356/1974 (Κ.Ε.Δ.Ε.), είσπραξη των

δημόσιων εσόδων, εκτός αν τα έσοδα αυτά αναφέρονται σε απαιτήσεις

ιδιωτικού δικαίου”. Έτσι από θεσπίσεως του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας,

τα δικονομικά ζητήματα παροχής δικαστικής προστασίας κατά την εκτέλεση

διέπονται πλέον από τα άρθρα 216 επ. αυτού και όχι από τα άρθρα 73 επ.

του ΚΕΔΕ. Τα σχετικά άρθρα του ΚΕΔΕ παραμένουν εν ισχύει και

εφαρμόζονται μόνον από τα πολιτικά δικαστήρια στις διαφορές που

ανακύπτουν από τις ιδιωτικές απαιτήσεις του Δημοσίου. Τούτο έχει ως

αποτέλεσμα η ανακοπή να μην είναι πλέον ενιαία για τις δύο δικαιοδοσίες.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο ανακοπές διαφορετικής δικονομικής

λογικής (Τσιρώνας Α: Η δικαστική προστασία κατά την έναρξη διοικητικής

εκτελέσεως υπό το φως των δυο δικαιοδοσιών, Επιθεώρηση Δημοσίου και

Διοικητικού Δικαίου 2008, σελ. 596-597).

Το Κεφάλαιο Β` (άρθρα 217 - 225) όπως ισχύουν, μετά της τροποποιήσεώς

τους με τους ν.3659/2008, 3900/2010 και 4055/2012 του Κ.Δ.Δ επιγράφεται

«Ανακοπή» και απαριθμεί στο άρθρο 217, υπό τον τίτλο «Προσβαλλόμενες

πράξεις», ενδεικτικά τις πράξεις διοικητικής εκτελέσεως κατά των οποίων

μπορεί να ασκηθεί το ένδικο βοήθημα της ανακοπής: ι) ταμειακή βεβαίωση

εσόδου, ιι) κατασχετήριο έκθεση, ιιι) πρόγραμμα πλει¬στηριασμού, ιν)

έκθεση πλειστηριασμού και ν) πίνακα κατατάξεως [από της τροποποιήσεώς

του απουσιάζουν από την απαρίθμηση αυτή η ατομική ειδοποίηση και ο

νόμιμος τίτλος].

Έτσι μετά τη θέσπιση του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), που

κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (ΦΕΚ Α` 97) και ισχύει από

17.7.1999. όπως τροποποιήθηκε με το ν. 3659/2008 (ΦΕΚ Α` 78), η

διαδικασία των διαφορών από την είσπραξη των δημοσίων εσόδων, στις

περιπτώσεις κατά τις οποίες τα έσοδα αυτά αναφέρονται σε απαιτήσεις

δημοσίου δικαίου, διέπεται αποκλειστικά από τις διατάξεις των άρθρων 216

επ. του ως άνω νόμου (ΕλΣυν 1512/2010 Δημ, Νόμος). Στο ισχύον δε άρθρο

217 του ΚΔΔ ορίζεται ότι: «1. Ανακοπή χωρεί κατά κάθε πράξης που

εκδίδεται στα πλαίσια της διαδικασίας της διοικητικής εκτέλεσης, και ιδίως

κατά: α) της πράξης της ταμειακής βεβαίωσης του εσόδου, β) της

κατασχετήριας έκθεσης, γ) του προγράμματος πλειστηριασμού, δ) της

έκθεσης πλειστηριασμού και ε) του πίνακα κατάταξης. 2... 3..." Από το

συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει ότι εκτελεστή διοικητική

πράξη, είναι η πράξη της ταμειακής βεβαίωσης του εσόδου (βεβαίωση εν

στενή εννοία), η οποία είναι πρσσβλητή ενώπιον των διοικητικών

δικαστηρίων, όχι όμως και η ατομική ειδοποίηση, που αποστέλλεται, μετά

τη βεβαίωση αυτή, προς τον οφειλέτη, η οποία δεν αποτελεί εκτελεστή

πράξη που εκδίδεται στα πλαίσια της διαδικασίας της διοικητικής εκτέλεσης,

αλλά πληροφοριακό έγγραφο, το οποίο αποστέλλεται προς τον οφειλέτη για

να του γνωστοποιηθεί το υφιστάμενο χρέος του, κατά του οποίου δεν χωρεί

ανακοπή του άρθρου 217 Κ.Διοικ.Δικ. (ΕλΣυν 1515/2010 Δημ. Νόμος, ΕλΣυν

1512/2010 Δημ. Νόμος, ΕλΣυν 46/2010 Δημ. Νόμος, ΜΠΘ 12175/2007 Δημ.

Νόμος, ΔΠρΑθ 2866/2005 Δημ. Νόμος). Εφόσον, όμως, στην ατομική αυτή

ειδοποίηση περιέχεται, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 του Κ. Ε ΔΕ., η πράξη

ταμειακής βεβαίωσης του σχετικού χρέους, τότε η ανακοπή είναι δυνατό,

κατ` εκτίμηση του δικογράφου, να θεωρηθεί ότι στρέφεται κατά της

ταμειακής βεβαίωσης και να ερευνηθεί η ανακοπή ως προς αυτήν (πρβλ.

ΣτΕ 1639/2003, ΔΠρΑθ 2886/2005 Δημ. Νόμος).

Περαιτέρω, στο άρθρο 220 ορίζεται ότι η ανακοπή ασκείται εντός

τριακονθημέρου, καταρχήν, προθεσμίας, κινουμένης από των χρονικών

σημείων που καθορίζονται, ανάλογα με τη φύση της προσβαλλομένης

πράξεως, στην ίδια διάταξη, η οποία αρχίζει: α) στις περιπτώσεις α΄, β΄ και

δ΄ της παρ 1 από την επίδοση, αλλιώς από την πλήρη γνώση της πράξης

ταμειακής βεβαίωσης, της κατασχετήριας έκθεσης και της έκθεσης

πλειστηριασμού, αντιστοίχως, ενώ στο άρθρο στο άρθρο 221 παρ. 2 ορίζεται

ότι: "2. Το δικόγραφο της ανακοπής, εκτός από τα στοιχεία που προβλέπουν

οι διατάξεις του άρθρου 45, πρέπει απαραιτήτως να μνημονεύει με ακρίβεια

την προσβαλλόμενη πράξη και τον εκδότη της. Επίσης, πρέπει να περιέχει

σαφείς και συγκεκριμένους λόγους, καθώς και σχετικό αίτημα" , ενώ στο

άρθρο 227 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι: ... "2. Περισσότερα ένδικα

βοηθήματα κατά πράξεων που έχουν εκδοθεί στο πλαίσιο της ίδιας

διοικητικής εκτέλεσης ή ένδικα μέσα κατά των σχετικών αποφάσεων,

μπορούν να σωρευθούν, κυρίως ή επικουρικώς, στο ίδιο εισαγωγικό της

δίκης δικόγραφο". Από τις ως άνω διατάξεις συνάγεται ότι το ένδικο μέσο

της ανακοπής χωρεί κατά συγκεκριμένων πράξεων της διοικητικής

εκτελέσεως, στις οποίες δεν συγκαταλέγεται η ατομική ειδοποίηση, ασκείται

εντός αποκλειστικής προθεσμίας 30 ημερών από της κοινοποιήσεως της

ταμειακής βεβαιώσεως στον εκκαλούντα, πρέπει να περιέχει συγκεκριμένους

λόγους, αναγόμενους στη διαδικασία της εκτελέσεως και στην

ενσωματωθείσα στον εκτελεστό τίτλο απαίτηση. Επίσης, στο άρθρο 224,

τιτλοφορούμενο «Εξουσία του δικαστηρίου», προβλέπονται τα εξής: «1. Το

δικαστήριο ελέγχει την προσβαλλόμενη πράξη κατά το νόμο και την ουσία

στα όρια της ανακοπής, τα οποία προσδιορίζονται από τους λόγους και το

αίτημά της. 2. ...… 4. Στην περίπτωση της ανακοπής κατά της ταμειακής

βεβαίωσης, επιτρέπεται ο παρεμπίπτων έλεγχος κατά το νόμο και τα

πράγματα του τίτλου βάσει του οποίου έγινε η βεβαίωση, εφ` όσον δεν

προβλέπεται κατ` αυτού ένδικο βοήθημα που επιτρέπει τον έλεγχό του

κατά το νόμο και την ουσία ή δεν υφίσταται σχετικώς δεδικασμένο.

5..........». Τέλος, στο άρθρο 225 του Κώδικα προβλέπεται ότι: «Το

δικαστήριο, αν διαπιστώσει παράβαση νόμου ή ουσιαστικές πλημμέλειες της

προσβαλλόμενης πράξης, προβαίνει στην ολική ή μερική ακύρωση ή

τροποποίησή της. Σε διαφορετική περίπτωση, προβαίνει στην απόρριψη της

ανακοπής». Όπως έχει κριθεί, η διάταξη του άρθρου 217 του Κώδικα

Διοικητικής Δικονομίας, η οποία, όπως ευθέως συνάγεται από τον τίτλο και

το γράμμα της, αλλά και από την οικεία εισηγητική έκθεση, σκοπεί στην

εξαντλητική ρύθμιση του σχετικού ζητήματος, δεν προβλέπει τη δυνατότητα

ασκήσεως, ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, ανακοπής κατά των

μονομερών εκτελεστών πράξεων της Διοικήσεως που συνιστούν νόμιμο τίτλο

υπό την έννοια του άρθρου 2 παράγραφοι 1 και 2 περίπτωση α` του Κ.Ε.Δ.Ε.

Επί φορολογικών δε διαφορών, λόγω της προβλέψεως προσφυγής κατά του

νόμιμου τίτλου στο αρμόδιο δικαστήριο, δεν παρέχεται η δυνατότητα

προβολής παραπόνων το πρώτον με την ανακοπή και με βάση το νόμο

περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 828, 829/2010,

Ολομ. 2040/2007, Ολομ. 3325-6/1995).

Περαιτέρω, το ν.δ/μα 356/1974 «Περί Κώδικος Εισπράξεως Δημοσίων

Εσόδων» (Κ.Ε.Δ.Ε.) (ΦΕΚ Α` 90) ορίζει στο άρθρο 1 παρ, 1 ότι: «Η είσπραξις

των εκ πάσης αιτίας δημοσίων εσόδων ενεργείται κατά τις διατάξεις του

παρόντος Ν. Διατάγματος» και στο άρθρο 2 ότι: «1. Η είσπραξις των

δημοσίων εσόδων ανατίθεται εις τα Δημόσια Ταμεία, τα λοιπά επί της

εισπράξεως όργανα και τους ειδικούς Ταμίας, εις ους έχει ανατεθή η

είσπραξις ειδικών εσόδων, ενεργείται δε δυνάμει νομίμου τίτλου (...) 2,

Νόμιμος τίτλος είναι: α) Η κατά τους κείμενους νόμους βεβαίωσις και ο υπό

των αρμοδίων Διοικητικών ή ετέρων αρμοδίων κατά νόμον Αρχών

προσδιορισμός του εισπρακτέου ποσού, του είδους του εσόδου και της

αιτίας δι` ην οφείλεται, β) η από δημόσια ή ιδιωτικά έγγραφα

αποδεικνυόμενη οφειλή και γ) η από δημόσια ή ιδιωτικά έγγραφα

πιθανολογούμενη, κατά την έννοια του αρ. 347 Κ.Πολ.Δ., ως προς την

ύπαρξη και το ποσό αυτής οφειλή. 3. Εις τας περιπτώσεις β΄, και y`, της

προηγουμένης παραγράφου η εις το Δημόσιον Ταμείον βεβαίωσις ενεργείται

κατόπιν εγγράφου της κατεχούσης τα έγγραφα Αρχής ή οίκοθεν υπό του

Δημοσίου Ταμείου εφ` όσον ταύτα ευρίσκονται παρ` αυτώ...» (ΑΠ

1645/2010 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1549/1998 ό.π., ΑΠ 178/1994 Δνη 36.845.

ΜΠρΘεσ 26107/2009 ΤΝΠΔΣΑΘ, Δημ. Τομαρά, Η αναγκαστική είσπραξη

δημοσίων εσόδων κατά τον ΚΕΔΕ, έκδ, 2011, σελ. 4 επ.). Αν δεν υπάρχει ο

από τo άρθρο 2 του ΚΕΔΕ (ΝΔ 356/1974) προβλεπόμενος νόμιμος τίτλος ή

αυτός είναι άκυρος τότε δεν είναι επιτρεπτή και είναι άκυρη η διοικητική

εκτέλεση (βλ. σχετ. ΑΠ 1549/1998 ό.π.). Η απόδειξη της ύπαρξης του

νόμιμου τίτλου βαρύνει εκείνον που επισπεύδει τη διοικητική εκτέλεση, ο

οποίος οφείλει να αποδείξει στη δίκη των όρθρων 73 επομ. ΚΕΔΕ τη νόμιμη

συγκρότηση των εγγράφων, που θεμελιώνουν τον τίτλο (νομιμότητα της

διαδικασίας, διοικητικής και ταμειακής βεβαίωσης της οφειλής) καθώς και

ότι από τα έγγραφα αυτά αποδεικνύεται ή πιθανολογείται βεβαία,

εκκαθαρισμένη και ληξιπρόθεσμη απαίτηση, δηλαδή τη συνδρομή των

προϋποθέσεων για την κίνηση της διοικητικής εκτέλεσης (άρθρα 1, 2, 5,

και 7 ΚΕΔΕ) (ΑΠ 1549/1998 ό.π.). Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι τίτλοι

της κατηγορίας του άρθρου 2 παρ. 2 εδ. α` του ΚΕΔΕ δύναται να

υποδιαιρεθούν σε δύο ειδικότερες κατηγορίες, ήτοι α) σε τίτλους που

εκδίδονται από διοικητικά δικαστήρια ή από διοικητικές επιτροπές, που

αποφαίνονται με δύναμη δεδικασμένου και β) σε τίτλους που εκδίδονται από

διοικητικές ή άλλες αρμόδιες κατά νόμο Αρχές. Δεν υπάρχει νόμιμος, τίτλος

κατά το άρθρο 2 παρ. 2 εδ. α` του ΚΕΔΕ, όταν δεν τηρήθηκε η διαδικασία

της βεβαίωσης του εισπρακτέου εσόδου ή όταν η διαδικασία αυτή έγινε

από αναρμόδιο όργανο ή όταν δεν αναφέρεται στη "βεβαιωτική" πράξη κατά

τρόπο σαφή και εύληπτο η αιτία της οφειλής, ώστε σε περίπτωση

αμφισβήτησης να είναι δυνατός ο γενόμενος με την ανακοπή δικαστικός

έλεγχος (ΑΠ l1549/1998 ο.π.). Περαιτέρω, στο μεν άρθρο 4 του Ν.Δ/τος

356/1974 "Περί Κώδικος Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων", φ. 90 Α`) ορίζεται

ότι: "1. άμα τη βεβαιώσει ποσού τινός εις το Δημόσιον Ταμείον ως δημοσίου

εσόδου ο Διευθυντής του Δημοσίου Ταμείου υποχρεούται... να αποστείλη

προς τον οφειλέτην ατομικήν ειδοποίησιν και να κοινοποίηση ταύτην

περιέχουσαν τα στοιχεία του οφειλέτου, το είδος και το ποσόν του χρέους,

το οικονομικόν έτος εις ο ανήκει τούτο, τον αριθμόν και την χρονολογίαν του

τριπλοτύπου, βεβαιώσεως και την χρονολογίαν πληρωμής του χρέους ή

εκάστης δόσεως εις περίπτωσιν καταβολής εις δόσεις 2. Η κατά την

προηγουμένην παράγράφον κοινοποιουμένη ατομική ειδοποίησις δεν

εξομοιούται προς την επιταγήν προς πληρωμήν, 3. Η παράλειψις αποστολής

της κατά την παρ, 1 του παρόντος άρθρου ειδοποιήσεως ουδεμίαν ασκεί

επίδρασιν επί του κύρους των κατά του οφειλέτου λαμβανομένων

αναγκαστικών μέτρων» (ΣτΕ 3214/1999 ΤΝΠΔΣΑΘ, ΔΠρΑΘ 2866/2005 Δημ.

Νόμος). Η ειδοποίησις αύτη αποστέλλεται προς τον οφειλέτην δια της

Ταχυδρομικής Υπηρεσίας ή δι’ υπαλλήλων του Δημοσίου Ταμείου. … 2. Η

κατά την προηγουμένην παράγραφον κοινοποιουμένη ατομική ειδοποίησις

δεν εξομοιούται προς την επιταγήν προς πληρωμήν. 3. Η παράλειψις

αποστολής της κατά την παράγραφον 1 του παρόντος άρθρου ειδοποιήσεως

ουδεμίαν ασκεί επίδρασιν επί του κύρους των κατά του οφειλέτου

λαμβανομένων αναγκαστικών μέτρων».

Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 73 του ΚΕΔΕ, σε συνδυασμό με τη

διάταξη του άρθρου 2 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, που ορίζει ότι νόμιμος τίτλος

είναι η κατά τους κείμενους νόμους βεβαίωση και ο από τις αρμόδιες

διοικητικές ή άλλες αρχές προσδιορισμός του εισπρακτέου ποσού κ.λπ.,

προκύπτει ότι με μη νόμιμο τίτλο εξομοιώνεται και η βεβαίωση εσόδου, η

οποία δεν έγινε γενικώς κατά τους κείμενους νόμους (ΕΑ 6823/2008 Δημ.

Νόμος).

Περαιτέρω, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 2 και 4 του

Κ.Ε.Δ.Ε., (ν.δ. 356/1974), ερμηνευόμενων σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1

του Συντάγματος, και 217, 224 και 225 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας,

τυχόν καθυστερημένη περιέλευση της ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη,

η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να απωλέσει ο τελευταίος στάδιο

δικονομικής προστασίας πριν από τη λήψη συγκεκριμένου μέτρου

εκτέλεσης, όπως η κατάσχεση κινητών ή ακινήτων του, οδηγεί σε ακύρωση

της πράξης αυτής εκτέλεσης, εφόσον ο οφειλέτης επικαλεσθεί το γεγονός

αυτό, της μη έγκαιρης περιέλευσης της ατομικής ειδοποίησης. Το άρθρο 20

παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι «καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή

έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ’ αυτά τις

απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως ο νόμος ορίζει».

Κατά την έννοια των διατάξεων που προαναφέρθηκαν, όπως έχει κριθεί, η

ατομική ειδοποίηση ακολουθεί τη νομότυπη ταμειακή βεβαίωση του ποσού

του χρέους του οφειλέτη του Δημοσίου και αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί

στον οφειλέτη το χρέος του και η αιτία του, ούτως ώστε να δυνηθεί αυτός να

στραφεί με τα ένδικα μέσα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής

Δικονομίας, (ανακοπή και αναστολή εκτελέσεως), κατά της πράξης

ταμειακής βεβαίωσης ή να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του. Δεδομένου

τούτου και του ότι η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 3 του Κ.Ε.Δ.Ε., (ν.δ.

356/1974), πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 20

παρ. 1 του Συντάγματος, η μη περιέλευση ή η καθυστερημένη περιέλευση

της ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να

απωλέσει ο τελευταίος στάδιο δικονομικής προστασίας πριν από τη λήψη

συγκεκριμένου μέτρου εκτέλεσης, όπως η κατάσχεση κινητών ή ακινήτων

του, οδηγεί σε ακύρωση της πράξης αυτής εκτέλεσης, εφόσον ο οφειλέτης

επικαλεσθεί το γεγονός αυτό της μη περιέλευσης ή της μη έγκαιρης

περιέλευσης σ’ αυτόν της ατομικής ειδοποίησης (ΣτΕ 29/2013, ΣτΕ

1806/2011, 1705/2008, αμφότερες μεταξύ των αυτών διαδίκων, ΣτΕ

2701/2011, πρβλ. 1642-4, 1639/2003 ).

Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 67 του π.δ. 16/1989 (ΦΕΚ Α' 6),

Κανονισμός Λειτουργίας Δ.Ο.Υ. κλπ., που εκδόθηκε κατ' εξουσιοδότηση της

παρ.1 του άρθρου 49 του Ν.1591/1986 (ΦΕΚ 50 Α') προβλέπονται τα

ακόλουθα:

Άρθρο 59 : «1. Η οριστική βεβαίωση συντελείται με βάση τα φύλλα ελέγχου,

τις πράξεις, αποφάσεις και λοιπούς τίτλους που εκδίδονται σε 4 και 5 κατά

περίπτωση αντίγραφα και περιέχουν ποσά φορολογητέας ύλης, φόρου κατά

κωδικό αριθμό δήλωσης, ελέγχου, οριστικά και της διαφοράς που πρέπει να

βεβαιωθεί. Τα φύλλα Ελέγχου αυτά στέλνονται στο τμήμα εσόδων με

τριπλότυπη περιληπτική κατάσταση που περιέχει τον συνολικό αριθμό των

φορολογουμένων τον αύξοντα αριθμό και την ημερομηνία των προς

βεβαίωση τίτλων καθώς και τα συνολικά ποσά των φόρων κατά κωδικό

αριθμό. Μετά τις σχετικές εγγραφές διαβιβάζονται στο Γραφείο Είσπραξης

όπου γίνεται η ενημέρωση των λογαριασμών. Ένα αντίγραφο του φύλλου

ελέγχου επιστρέφεται στο τμήμα από το οποίο διαβιβάστηκε και μπαίνει στο

φάκελο του φορολογούμενου. 2. Στην περίπτωση που δεν εκδίδεται φύλλο

ελέγχου η βεβαίωση γίνεται με συνοπτικό ή αναλυτικό εκκαθαριστικό

σημείωμα, ή ατομικό φύλλο βεβαίωσης και είσπραξης στην περίπτωση

φορολογίας κληρονομιών, δωρεών, γονικών παροχών, που κυκλοφορούν

όπως το φύλλο ελέγχου».

«Άρθρο 67. Ατομικές ειδοποιήσεις οφειλετών 1.- Οι εκδότες ή άλλοι

υπάλληλοι της Δ.Ο.Υ. εκδίδουν με βάση τους τίτλους είσπραξης ατομικές

ειδοποιήσεις για τους οφειλέτες σύμφωνα με τις διατάξεις του

ν.δ. 356/1974 (ΦΕΚ 90 Α') για την καταβολή της οφειλής τους. Κάθε ατομική

ειδοποίηση πρέπει να περιέχει το ονοματεπώνυμο, το πατρώνυμο ή την

επωνυμία του οφειλέτη και τη διεύθυνση αυτού, τον αριθμό της ειδοποίησης,

το είδος της οφειλής και το συνολικό ποσό αυτής, τον αριθμό των δόσεων

και την ημερομηνία καταβολής της πρώτης δόσης. Για τις οφειλές που

καταβάλλονται "εφάπαξ" σημειώνεται αυτό καθώς και η ημερομηνία

καταβολής. Κάθε ατομική ειδοποίηση καταχωρίζεται στο βιβλίο ατομικών

ειδοποιήσεων ονομαστικά από το οποίο παίρνει και τον αύξοντα αριθμό. Ο

αριθμός της ειδοποίησης καταχωρίζεται στις αντίστοιχες εγγραφές των

τίτλων είσπραξης και των ατομικών δελτίων, χρεών. Στο τέλος κάθε τίτλου

είσπραξης γίνεται πράξη από τον αρμόδιο υπάλληλο ότι εκδόθηκαν όλες οι

ατομικές ειδοποιήσεις και υπογράφεται απ' αυτόν.

2. - Στις περιπτώσεις που καταβάλλεται φόρος, ο οποίος προκύπτει από

δήλωση του φορολογούμενου, φύλλο ελέγχου, εκκαθαριστικό σημείωμα,

πράξη ή απόφαση της Δ.Ο.Υ. δεν εκδίδεται ατομική ειδοποίηση αλλά πάνω

σ' αυτά σημειώνονται οι δόσεις που απομένουν για καταβολή και η

ημερομηνία καταβολής της πρώτης δόσης και ο οφειλέτης υπογράφει στη

δήλωση ότι έλαβε γνώση.

3. - Αν οι τίτλοι είσπραξης συντάσσονται από το Κέντρο Πληροφορικής οι

αρχικές ατομικές ειδοποιήσεις εκτυπώνονται και αποστέλλονται στους

οφειλέτες απ' αυτό. Σ' αυτή την περίπτωση, οι ατομικές ειδοποιήσεις δεν

καταχωρίζονται στο αντίστοιχο βιβλίο.

4. - Ειδικές ειδοποιήσεις εκδίδονται πριν την έκδοση παραγγελίας

κατάσχεσης ή προγράμματος πλειστηριασμού. Οι ειδοποιήσεις αυτές

καταχωρίζονται σε ξεχωριστά βιβλία "ατομικών ειδοποιήσεων προ

κατάσχεσης" και "ατομικών ειδοποιήσεων προ πλειστηριασμού".

5. - Όλες οι ατομικές ειδοποιήσεις στέλνονται στους οφειλέτες με τα

Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ-ΤΑ) ή με υπάλληλο της Δ.Ο.Υ. ή με κοινοποίηση

διαμέσου οποιασδήποτε αρχής [βλ. τροποποίηση παρακάτω, άρθρα 4 παρ 1

(ν.δ. 356/1974) Κ.Ε.Δ.Ε. και 5 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν.

4174/2013) για την κοινοποίηση των διοικητικών πράξεων, με την οποία σε

ατομικές διοικητικές πράξεις, αποφάσεις, κοινοποιήσεις, πιστοποιητικά και

βεβαιώσεις διακινούνται μεταξύ των φορέων του δημόσιου τομέα και των

φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ. , προβλέπεται να κοινοποιούνται σε αυτά με

ηλεκτρονικό τρόπο, δίχως όμως να πληρούνται τα ελάχιστα απαιτούμενα

επίπεδα ασφάλειας που ορίζει η Οδηγία 1999/93/ΕΚ και οι διατάξεις του ν.

3979/2011] .

6. Οι ατομικές ειδοποιήσεις οφειλετών αποστέλλονται: α. Η αρχική ατομική

ειδοποίηση γνωστοποίησης οφειλής, η οποία είναι μηχανογραφημένη, είτε

από Γραφείο Βεβαίωσης της ΔΟΥ, είτε από την Κεντρική Βάση του ΚΕΠΥΟ και

β. Η ατομική ειδοποίηση γνωστοποίησης του ληξιπροθέσμου χρέους, καθώς

και οι επόμενες ειδοποιήσεις των ενεργειών αναγκαστικής είσπραξης, από

το Γραφείο Είσπραξης Ληξιπροθέσμων Οφειλών».

Περαιτέρω, από τις διατάξεις του άρθρου 66 του Κώδικα Διοικητικής

Δικονομίας (ν. 2717/1999) προβλέπονται τα εξής: «Άρθρο 66. Προθεσμία. 1.

Η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία

αρχίζει: Α. Σε περίπτωση ρητής πράξης: α) Για εκείνους τους οποίους

αφορά: i. από την κατά νόμο επίδοσή της σε αυτούς, ή ii. σε κάθε άλλη

περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως πλήρη γνώση του

περιεχομένου της».

Δεν επιτρέπεται η έναρξη αναγκαστικής εκτέλεσης με την ταμειακή

βεβαίωση καταλογισθέντος ποσού, εάν προηγουμένως ο υπόχρεος δεν

έχει λάβει πλήρη γνώση της σε βάρος του καταλογιστικής πράξης η οποία

αποτελεί το νόμιμο τίτλο είσπραξης της οφειλής (ΕΣ Ι Τμ. 574/2008,

1791/2007,1406, 994/2006, ΣτΕ 1620/2005, 2282/2000). Ειδικότερα, από

τις ανωτέρω διατάξεις, συνάγεται ότι, όλα τα δημόσια έσοδα, προερχόμενα

από δασμούς, φόρους και λοιπά δικαιώματα του Δημοσίου, προκειμένου να

καταστούν εισπράξιμα, υπόκεινται σε ταμειακή βεβαίωση (εν στενή εννοία

βεβαίωση) με την έννοια της βάσει οριστικοποιηθέντος νομίμου τίτλου

συντάξεως χρηματικού καταλόγου και καταχωρίσεως αυτού στο βιβλίο

εισπρακτέων εσόδων της οικείας Δ.Ο.Υ. Ο νόμιμος τίτλος και εν προκειμένω

η καταλογιστική πράξη, οριστικοποιείται στην περίπτωση αυτή με την

πάροδο άπρακτης της προθεσμίας ασκήσεως κατ’ αυτής προσφυγής. Στη

συνέχεια, επί εμπρόθεσμης άσκησης προσφυγής, εάν απερρίφθη αίτηση

αναστολής εκτελέσεως, δύναται να βεβαιωθεί «ταμειακώς» το σύνολο της

οφειλής και, επί της οφειλής, σε περίπτωση άπρακτης παρόδου,

διαδοχικώς, των προθεσμιών που τάσσονται στο άρθρο 5 του ΚΕΔΕ

προκειμένου περί ληξιπρόθεσμων χρεών και στο άρθρο 6 παρ. 1 του ΚΕΔΕ

που αφορά σε προσαυξήσεις λόγω εκπρόθεσμης καταβολής, δύναται να

επιβληθούν τα ανωτέρω πρόσθετα βάρη (ΣτΕ 3435/2010).

Αν δεν υπάρχει ο από το άρθρο 2 Κ.Ε.Δ.Ε. προβλεπόμενος νόμιμος τίτλος ή

αυτός είναι άκυρος, τότε δεν επιτρέπεται και είναι άκυρη η διοικητική

εκτέλεση. Εκτελεστή δε διοικητική πράξη στο στάδιο της είσπραξης του

εσόδου πριν από την έναρξη της εκτέλεσης είναι η πράξη της ταμειακής

βεβαίωσης του χρέους ως εσόδου του Δημοσίου («βεβαίωση στενής

έννοιας»), η οποία ως ανωτέρω ελέχθη, είναι προσβλητή ενώπιον των

τακτικών διοικητικών Δικαστηρίων, όχι δε η «ατομική ειδοποίηση» που

αποστέλλεται μετά τη βεβαίωση αυτή προς τον οφειλέτη. Τούτο, διότι η

«ατομική ειδοποίηση» δεν αποτελεί παρά πράξη απλής ανακοίνωσης της

Διοίκησης προς το διοικούμενο, η οποία και στερείται εκτελεστού

χαρακτήρα. Αυτό άλλωστε προκύπτει ευθέως από τις διατάξεις του άρθρου 4

του Κ.Ε.Δ.Ε., οι οποίες ορίζουν ρητά ότι η ατομική ειδοποίηση δεν

εξομειώνεται με επιταγή προς πληρωμή, ενώ η τυχόν παράλειψη της

αποστολής της δεν ασκεί καμία επίδραση στο κύρος των λαμβανομένων στη

συνέχεια κατά του οφειλέτη αναγκαστικών μέτρων. Βέβαια, το ανωτέρω

άρθρο 73 παρ. 1 Κ.Ε.Δ.Ε. ορίζει ότι η ανακοπή του οφειλέτη μπορεί να

ασκηθεί και κατά της ταμειακής ειδοποίησης, τούτο όμως πρόδηλα υπονοεί

την αντίστοιχη ατομική εκτελεστή διοικητική πράξη της ταμειακής

βεβαίωσης, με την οποία και μόνο καθιδρύεται το εκτελέσιμο δικαίωμα του

Δημοσίου, αλλά και η αντίστοιχη υποχρέωση του οφειλέτη ως προς το

συγκεκριμένο χρέος (Διοικ.ΕφΑθ. 2424/1998 Δ.Δικ. 1989. 915, Δ.ΕφΑθ.

3834/1987 Δ.Δικ. 1989. 183).

Ενόψει των ανωτέρω δικονομικών ρυθμίσεων, ερμηνευόμενων σε

συνδυασμό με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το

δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας, δεν επιτρέπεται η έναρξη

αναγκαστικής εκτέλεσης με την ταμειακή βεβαίωση καταλογισθέντος ποσού,

εάν προηγουμένως ο υπόχρεος δεν έχει λάβει πλήρη γνώση της σε βάρος

του καταλογιστικής πράξης η οποία αποτελεί το νόμιμο τίτλο είσπραξης της

οφειλής (ΕΣ Ι Τμ. 574/2008, 1791/2007,1406, 994/2006, ΣτΕ 1620/2005,

2282/2000).

Το δε διοικητικό όργανο κωλύεται να προβεί στην ταμειακή βεβαίωση του

συνολικού ποσού του χρέους όχι μόνο μετά την άσκηση της προσφυγής κατά

της βεβαίωσης φόρου, αλλά και διαρκούσης της προθεσμίας προς άσκηση

αυτής. Οπότε, το δικάσαν δικαστήριο θα εξετάσει το χρόνο κοινοποιήσεως

της πράξεως βεβαιώσεως του φόρου και ενάρξεως της έχουσας ανασταλτικό

αποτέλεσμα προθεσμίας ασκήσεως της προσφυγής.

Συνάγεται από αυτά ότι αν η καταλογιστική πράξη δεν έχει νομίμως

κοινοποιηθεί στον οφειλέτη, τότε δεν έχει καν αρχίσει η προθεσμία

προσβολής της (βλ και Δημήτρης Τομαράς: Η Αναγκαστική Είσπραξη

Δημοσίων Εσόδων κατά τον ΚΕΔΕ, σελ. 94). Επ' αυτού η νομολογία είναι

πολύ αυστηρή για το Δημόσιο, διότι, εν περιπτώσει μη εγκύρου

κοινοποιήσεως της καταλογιστικής πράξεως, με την οποία πρέπει να

ενημερώνεται ο οφειλέτης για το ύψος της οφειλής του και για ενδεχόμενη

ύπαρξη ενδικοφανούς προσφυγής κατ' αυτής, θεώρησε ότι δεν υφίσταται

στάδιο ενάρξεως αναγκαστικής εκτελέσεως (ΣτΕ 3322/2010). Εάν παρά

ταύτα η Διοίκηση προχωρήσει στην ταμειακή βεβαίωση του χρέους, τότε

εκρίθη ότι, λαμβανομένου υπ' όψη του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος,

το οποίον κατοχυρώνει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, δεν επιτρέπεται

στο Δημόσιο να προχωρήσει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά του υπόχρεου,

με την διενέργεια ταμειακής βεβαιώσεως του οφειλομένου φόρου και

προστίμου για παράβαση φορολογικού νόμου και την εν συνεχεία επιβολή

αναγκαστικής κατασχέσεως για την ικανοποίηση των απαιτήσεων αυτού

(ΣτΕ 290/2011, 3529/2004, 2097/2004,3875/2003, 3851/2000 και Ολ

2281/2000), ο δε οφειλέτης έχει δικαίωμα να ασκήσει ανακοπή, διότι άνευ

εγκύρου κοινοποιήσεως της καταλογιστικής πράξεως δεν έχει την

δυνατότητα να ζητήσει την διόρθωση ενδεχομένων σφαλμάτων αυτής (ΣτΕ

179/2010). Εξ άλλου, επί επιβολής προστίμου άνευ προηγουμένης παροχής

εξηγήσεων εκ μέρους του ενδιαφερομένου σχετικών με τις διαπιστωθείσες

παραβάσεις, η επακολουθούσα ταμειακή βεβαίωση αυτού είναι μη νόμιμη,

καθ' όσον ερείδεται επί μη εγκύρου νομίμου τίτλου (ΣτΕ 3816/2009).

Τέλος, από τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 του π.δ. 551/1988 προκύπτει ότι

στην αρμοδιότητα των Δ.Ο.Υ., που δεν είναι αυτοτελή νομικά πρόσωπα,

αλλά αποτελούν αποκεντρωμένες διοικητικές υπηρεσίες του Ελληνικού

Δημοσίου στην έδρα κάθε νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, υπαγόμενες στο

Υπουργείο Οικονομικών (βλ . π.δ. 284/1988 σε συνδυασμό με άρθρα 2, 12

του π.δ. 551/1988), ανήκει μεταξύ άλλων και η είσπραξη των εσόδων και η

πληρωμή των εξόδων του Κράτους, σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου

85 παρ. 1 του ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ), στις δίκες του ως άνω νομοθετήματος

(ν.δ. 356/1974) το Δημόσιο εκπροσωπεί ο Διευθυντής του αρμόδιου

Δημόσιου Ταμείου (ήδη Προϊστάμενος Δ.Ο.Υ.), που είναι ο νόμιμος

εκπρόσωπός του στις δίκες που προκαλούνται από την εφαρμογή του (ΑΠ

1396/1988 ΕλλΔνη 31. 95, ΕφΑθ 2049/1986 ΕλλΔνη 27. 682). Από την

ερμηνεία των ως άνω διατάξεων σε συνδυασμό με το άρθρο 73 παρ. 1 του

ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ) με σαφήνεια συνάγεται ότι στις διαφορές που

δημιουργούνται από την άσκηση ανακοπής με αντικείμενο την ακύρωση

πράξεων διοικητικής εκτελέσεως, διάδικο στη σχετική δίκη είναι το Ελληνικό

Δημόσιο, το οποίο και νομιμοποιείται παθητικά, απλώς δε αυτό

εκπροσωπείται στη συγκεκριμένη κατηγορία διαφορών από τον Προϊστάμενο

της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., ο οποίος δεν είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και

υποχρεώσεων στην αντίστοιχη δίκη , αλλά όργανο του Ελληνικού Δημοσίου,

για το συμφέρον του οποίου ενεργεί (βλ . Γνωμ. Ν.Σ.Κ. 605/1993 , Δ 25.

671), δεδομένου ότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι Δημόσιες Οικονομικές

Υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) δεν έχουν ξεχωριστή νομική προσωπικότητα, ούτε είναι

αυτοτελή νομικά πρόσωπα, αλλά αποτελούν αποκεντρωμένες διοικητικές

υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου στην έδρα κάθε νομαρχιακής

αυτοδιοίκησης, υπαγόμενες στο Υπουργείο Οικονομικών, με συνέπεια να

στερούνται της ικανότητας να είναι διάδικοι, εφόσον δεν παρέχεται σε

αυτές (Δ.Ο.Υ.) από διάταξη νόμου η ικανότητα να είναι υποκείμενα

δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ως υπηρεσίες, ανεξάρτητα από το Ελληνικό

Δημόσιο. Εξάλλου, το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως τις διαδικαστικές

προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων, και αυτή της ικανότητας του να είναι

κάποιος διάδικος, η έλλειψη της οποίας καθιστά την αίτηση για παροχή

έννομης προστασίας απαράδεκτη .

1. Άρθρα 4 παρ 1 του Κ.Ε.Δ.Ε. (Ατομική ειδοποίησις) και 5 του Κώδικα

Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013) για την κοινοποίηση των

διοικητικών πράξεων

Για την κοινοποίηση των διοικητικών πράξεων ορίζεται στο αρθρ 4 παρ 1

του Κ.Ε.Δ.Ε. (ν.δ. 356/1974) (Ατομική ειδοποίησις), ότι “Με την εξαίρεση

των φόρων και των λοιπών δημοσίων εσόδων που εμπίπτουν στο πεδίο

εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013) για τα

οποία εφαρμόζονται αποκλειστικά οι διατάξεις του ως άνω Κώδικα, η

είσπραξη των δημοσίων εσόδων ανήκει στην αρμοδιότητα της Φορολογικής

Διοίκησης και των λοιπών οργάνων (…)” ]. Επίσης, κατά τον Κώδικα

Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013) και συγκεκριμένα με το άρθρο 5

(Κοινοποίηση πράξεων), ορίζεται ότι “1. Η κοινοποίηση πράξεων που

εκδίδει, σύμφωνα με τον Κώδικα, η Φορολογική Διοίκηση προς

φορολογούμενο ή άλλο πρόσωπο, γίνεται εγγράφως ή ηλεκτρονικώς. 2. Εάν

η πράξη αφορά φυσικό πρόσωπο, η κοινοποίηση συντελείται εφόσον: α)

κοινοποιηθεί ηλεκτρονικά, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του ν.

3979/2011 ή σύμφωνα με τις διατάξεις που εκάστοτε ισχύουν για την

ηλεκτρονική κοινοποίηση, ή β) αποσταλεί με συστημένη επιστολή στην

τελευταία δηλωθείσα ταχυδρομική διεύθυνση κατοικίας του εν λόγω

προσώπου ή γ) (…) 3. Εάν η πράξη αφορά νομικό πρόσωπο ή νομική

οντότητα, η κοινοποίηση συντελείται εφόσον: α) κοινοποιηθεί ηλεκτρονικά,

σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του ν. 3979/2011 ή με τις διατάξεις που

εκάστοτε ισχύουν για την ηλεκτρονική κοινοποίηση στο νόμιμο εκπρόσωπο ή

στον καθορισμένο κατά το άρθρο 8 του Κώδικα, φορολογικό εκπρόσωπο,

ενώ με την παράγραφο 6 ορίζεται ότι “Στις περιπτώσεις της ηλεκτρονικής

κοινοποίησης στο λογαριασμό φυσικού, νομικού προσώπου ή νομικής

οντότητας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην περίπτωση α' των παραγράφων 2

και 3 του παρόντος, η πράξη θεωρείται ότι έχει νομίμως κοινοποιηθεί μετά

την παρέλευση δέκα ημερών από την ανάρτησή της στο λογαριασμό του

προσώπου το οποίο αφορά η επίδοση και την ηλεκτρονική ειδοποίησή

του στη δηλωθείσα διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του, εφόσον

δεν προκύπτει προγενέστερος χρόνος παραλαβής της. Με απόφαση του

Γενικού Γραμματέα καθορίζονται όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την

εφαρμογή της ηλεκτρονικής κοινοποίησης και ιδίως τα σχετικά με την

επικαιροποίηση των στοιχείων ηλεκτρονικής επικοινωνίας των

φορολογουμένων, το σημείο ανάρτησης στο λογαριασμό της

κοινοποιούμενης πράξης, ο τρόπος πιστοποίησης των ηλεκτρονικών ιχνών

παραλαβής, η δημιουργία πιστοποιητικού παραλαβής και τα στοιχεία της

ηλεκτρονικής ειδοποίησης”.

2. Οι διατάξεις της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7 του άρθρου πρώτου

του Ν. 4093/2012 (222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου

Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής

του Ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής

Στρατηγικής 2013-2016» (Ρυθμίσεις σχετικά με την καταβολή τελών

κυκλοφορίας, έλεγχος οφειλών από τέλη κυκλοφορίας και κατά την

μεταβίβαση αυτοκινήτων οχημάτων)

1. Η είσπραξη των τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτων οχημάτων γίνεται

σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του ν. 2362/1995 (Α' 247) «Περί

Δημοσίου Λογιστικού, ελέγχου των δαπανών του Κράτους και άλλες

διατάξεις».

Τα τέλη κυκλοφορίας εισπράττονται κατά το χρονικό διάστημα από την 1 η

Νοεμβρίου έως την 31 η Δεκεμβρίου του προηγουμένου έτους εκείνου στο

οποίο αφορούν. Εξαιρετικά για το πρώτο έτος εφαρμογής η καταβολή των

τελών κυκλοφορίας θα αρχίσει την 15η Νοεμβρίου 2012.

Οι κάτοχοι των αυτοκινήτων οχημάτων είναι υπόχρεοι στην καταβολή

των τελών κυκλοφορίας, που προβλέπονται από τις οικείες διατάξεις,

χωρίς να απαιτείται προηγούμενη ενημέρωση αυτών.

Ειδικά για τα οχήματα που τίθενται για πρώτη φορά σε κυκλοφορία, τα τέλη

κυκλοφορίας καταβάλλονται πριν από τη χορήγηση της άδειας

κυκλοφορίας.

Σε περίπτωση αλλαγής των χαρακτηριστικών οποιουδήποτε οχήματος, βάσει

της οποίας μεταβάλλεται το ύψος των τελών κυκλοφορίας, τα νέα τέλη

οφείλονται από το επόμενο ημερολογιακό έτος.

Σε περίπτωση εκπρόθεσμης καταβολής, μη καταβολής ή καταβολής

μειωμένων τελών κυκλοφορίας, με υπαιτιότητα του φορολογουμένου ,

καταβάλλεται αυτοτελές πρόστιμο ίσο με τα τέλη κυκλοφορίας. Το πρόστιμο

αυτό μειώνεται στο ήμισυ των τελών κυκλοφορίας, προκειμένου για οχήματα

των περιπτώσεων Α.γ, Α.δ, Β.α, Β.β, Β.γ και Β.δ της παρ. 1 του άρθρου 20

του ν. 2948/2001 (Α' 242), όπως ισχύει. Σε κάθε περίπτωση, το πρόστιμο για

μη καταβολή τελών κυκλοφορίας δεν μπορεί να είναι κατώτερο των 30,00

ευρώ.

Ο τρόπος, η διαδικασία, τα αρμόδια για την είσπραξη όργανα και κάθε

άλλη αναγκαία λεπτομέρεια αναφορικά με την καταβολή των τελών

κυκλοφορίας και των τυχόν κατά περίπτωση οφειλομένων προστίμων και

την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας περίπτωσης, καθορίζονται με

απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Με όμοια απόφαση είναι δυνατόν να

παρατείνεται η προβλεπόμενη στην παρούσα περίπτωση προθεσμία

καταβολής των τελών κυκλοφορίας.

2. Για τα ποσά των τελών κυκλοφορίας που δεν έχουν καταβληθεί έως

την καταληκτική προθεσμία πληρωμής τους, καθώς και για τα τυχόν

οφειλόμενα πρόστιμα, δημιουργούνται χρηματικοί κατάλογοι από την

Γ.Γ.Π.Σ. για λογαριασμό των αρμοδίων Δ.Ο. Υ. ή από τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.,

κατά περίπτωση.

Αρμόδιος για τη βεβαίωση των οφειλομένων τελών κυκλοφορίας και

προστίμων είναι ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. που, κατά το χρόνο

βεβαίωσης αυτών, είναι αρμόδια για τη φορολογία εισοδήματος του

κατόχου του οχήματος.

Τα οφειλόμενα ποσά τελών κυκλοφορίας του τρέχοντος κάθε φορά έτους,

καθώς και τα αντίστοιχα πρόστιμα βεβαιώνονται εφάπαξ.

Για την είσπραξη ή τη βεβαίωση των κατά περίπτωση οφειλομένων

προστίμων, δεν απαιτείται η έκδοση απόφασης του Προϊσταμένου της

αρμόδιας Δ.Ο. Υ..

Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται ο τρόπος βεβαίωσης

και καταβολής των οφειλομένων τελών κυκλοφορίας και προστίμων και

κάθε άλλη λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας

περίπτωσης.

3. Τα όργανα της Αστυνομικής Αρχής προβαίνουν σε έλεγχο των

οφειλομένων τελών κυκλοφορίας, μέσω εφαρμογών διαλειτουργικότητας με

τα συστήματα της Γ. Γ. Π.Σ. Στις περιπτώσεις οφειλής τελών κυκλοφορίας

αφαιρούνται οι πινακίδες και η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου

οχήματος με πράξη της Αστυνομικής Αρχής, από την οποία επιστρέφονται

μόνο εάν ο ενδιαφερόμενος προσκομίσει το αποδεικτικό καταβολής των

τελών κυκλοφορίας, καθώς και του οφειλομένου, κατά περίπτωση,

προστίμου ή αποδεικτικό στοιχείο περί μη οφειλής τελών κυκλοφορίας.

Εφόσον τα αφαιρεθέντα στοιχεία κυκλοφορίας δεν έχουν παραληφθεί από

τους ενδιαφερομένους, μετά την παρέλευση εξαμήνου, αποστέλλονται από

την αστυνομική αρχή στις αρμόδιες Υπηρεσίες της οικείας Περιφέρειας με

σχετική ενημέρωση των ενδιαφερομένων. Οι Υπηρεσίες αυτές δεν

επιστρέφουν τα στοιχεία κυκλοφορίας, εάν ο ενδιαφερόμενος δεν

προσκομίσει τα προσδιοριζόμενα στο πρώτο εδάφιο αποδεικτικά στοιχεία.

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη

μπορεί να καθορίζονται το ποσοστό επί του εισπραττομένου, κατά

περίπτωση, προστίμου, λόγω μη καταβολής τελών κυκλοφορίας, το οποίο

αποδίδεται στα Ασφαλιστικά Ταμεία των αστυνομικών, ο τρόπος απόδοσης,

καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια σχετικά με τον τρόπο

αφαίρεσης και επιστροφής των στοιχείων κυκλοφορίας των αυτοκινήτων

οχημάτων.

Επίσης, ο Προϊστάμενος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., δύναται με έγγραφό του να

ζητά να αφαιρούνται με πράξη των Αστυνομικών Αρχών, οι πινακίδες και η

άδεια κυκλοφορίας αυτοκινήτου οχήματος, σε περίπτωση κυκλοφορίας

αυτοκινήτου οχήματος για το οποίο δεν έχουν καταβληθεί τα οφειλόμενα

τέλη κυκλοφορίας.

4. Το ποσό των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων οχημάτων που

καταβάλλεται όπως ορίζεται με τις ισχύουσες περί τελών κυκλοφορίας

διατάξεις αποτελεί στο σύνολό του έσοδο του Δημοσίου.

5. Το τέταρτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 36 του ν. 2093/1992 (A' 181),

όπως ισχύει με την παρ. 1 του άρθρου 40 του ν. 2214/1994 (A' 75)

αντικαθίσταται ως εξής:

«Η ακινησία δεν αίρεται εάν ο κάτοχος του οχήματος δεν καταβάλλει τα τέλη

κυκλοφορίας του έτους κατά το οποίο γίνεται η άρση.»

6. α. Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου αφορούν στα τέλη

κυκλοφορίας έτους 2013 και επομένων.

β. Καταργούνται για τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2013 και επομένων:

(i) οι διατάξεις της παρ. 1 εδάφιο πέμπτο του άρθρου 36 του ν. 2093/1992,

όπως ισχύει με την παρ. 1 του άρθρου 40 του ν. 2214/1994 (α' 75),

(ii) οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 36 του ν. 2093/1992 (Α' 181) όπως

αντικαταστάθηκαν από την παρ. 2 του άρθρου 40 του ν. 2214/1994 και στη

συνέχεια από την παρ. 1 του άρθρου 115 του ν. 2362/1995, οι διατάξεις της

παρ. 5 του άρθρου 36 του ν. 2093/1992 όπως ισχύουν με τις διατάξεις της

παρ . 4 του άρθρου 40 του ν. 2214/1994 και τις διατάξεις της παρ. 5 του

άρθρου 16 του ν. 2753/1999 ( Α' 249),

(iii) οι διατάξεις της παρ. 6 εδάφιο τρίτο του άρθρου 36 του ν. 2093/1992,

όπως ισχύει,

(iv) οι διατάξεις της παρ. 6 εδάφιο πέμπτο του άρθρου 36 του ν. 2093/1992,

όπως συμπληρώθηκαν με τις διατάξεις της παρ 12 του άρθρου 7 του ν.

2275/1994 (Α' 238),

(v) οι διατάξεις της παρ . 2 του άρθρου 28 του ν. 2873/2000 (Α'285), όπως

συμπληρώθηκαν με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 31 του ν. 3697/2008

(Α' 194),

(vi) οι διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 20 του ν. 2948/2001 (Α' 242),

(vii) οι διατάξεις του άρθρου 7, του άρθρου 9 παρ. 2 εδάφιο τρίτο και του

άρθρου 12 παρ.1, παρ.2 περ α και παρ.3 του ν. 2523/1997 (Α' 179),

(viii) οι διατάξεις της παρ. 8 του άρθρου 12 του ν. 3052/2002 (Α' 221) και

(ix) οι διατάξεις των παραγράφων 1, περίπτωση Ζ και 5 του άρθρου 35 του

ν. 3986/2011 (Α' 152),

(x) Οι διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 35 του ν. 3986/2011.

γ. Καταργείται για τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2013 και επόμενων κάθε

αναφορά διάταξης νόμου στο «ειδικό σήμα τελών κυκλοφορίας». Όπου

αναγράφεται η φράση «προμήθεια ειδικού σήματος τελών κυκλοφορίας»,

αυτή αντικαθίσταται από τη φράση «καταβολή τελών κυκλοφορίας».

7. α. Δεν επέρχεται μεταβίβαση της κυριότητας αυτοκινήτου οχήματος, εάν

δεν καταβληθούν προηγουμένως τα τέλη κυκλοφορίας του έτους εντός του

οποίου λαμβάνει χώρα η μεταβίβαση και τα τέλη κυκλοφορίας

προηγουμένων ετών, τα οποία τυχόν οφείλονται για το χρόνο που το όχημα

βρισκόταν στην κατοχή του μεταβιβάζοντος, συμπεριλαμβανομένων των

προβλεπομένων από τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις προστίμων.

β. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης,

Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ορίζεται ο τρόπος

ελέγχου και η διαδικασία καταβολής των τυχόν οφειλόμενων τελών

κυκλοφορίας και προστίμων τρέχοντος και παρελθόντων ετών, κατά τη

μεταβίβαση αυτοκινήτων οχημάτων, καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια για

την εφαρμογή των προηγούμενων υποπεριπτώσεων.

γ. Καταργείται η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 12 του ν. 2523/1997, καθώς

και η περίπτωση δ' της παρ. 2 της αριθ. 1012568/120β/Τ.&Ε.Φ./10.2.2004

Κοινής Απόφασης των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών,

Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Μεταφορών και Επικοινωνιών (Β'

365), η οποία εκδόθηκε κατ' εξουσιοδότηση των διατάξεων του άρθρου 27

του ν. 3220/2004, κατά το μέρος που αφορά στην υποχρέωση των Δ.Ο.Υ.

για βεβαίωση καταβολής τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων οχημάτων

κατά τη μεταβίβαση αυτών.

δ. Η ισχύς των διατάξεων της περίπτωσης 7 αρχίζει την 1η Ιανουαρίου 2013.

3. Αριθμ. ΠΟΛ.1055/13 (ΦΕΚ 881 Β/11-4-2013) : Βεβαίωση τελών

κυκλοφορίας έτους 2013 και επομένων ετών τα οποία δεν έχουν

καταβληθεί έως την καταληκτική προθεσμία πληρωμής τους, καθώς και

των τυχόν οφειλομένων προστίμων επ’ αυτών

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7 του άρθρου πρώτου του

Ν. 4093/2012 (222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής

Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και

του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016».

2. Τις διατάξεις του Ν.Δ. 356/1974 (Α΄/90) «Περί Κώδικος Είσπραξης

Δημοσίων Εσόδων», όπως ισχύουν.

3. Την απόφαση Υπουργού Οικονομικών ΠΟΛ 1212/ 23-11-2012 (Β΄/3338)

«Πληρωμή βεβαιωμένων στις Δ.Ο.Υ. ατομικών οφειλών σε πιστωτικά

ιδρύματα και στα ΕΛΤΑ».

4. Την υπ’ αριθμ ΥΠΟΙΚ 07927 ΕΞ/19-9-2012 απόφαση του Πρωθυπουργού

και του Υπουργού Οικονομικών

(2574/Β΄), «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στον Υφυπουργό Οικονομικών Γεώργιο

Μαυραγάνη».

5. Την αριθ. Δ6Α 1015213 ΕΞ 2013 (Β΄130) απόφαση περί μεταβίβασης

αρμοδιοτήτων στο Γενικό Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων

Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών.

6. Την ανάγκη καθορισμού του τρόπου βεβαίωσης και καταβολής των

οφειλομένων τελών κυκλοφορίας και προστίμων και κάθε άλλη λεπτομέρεια

για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων.

7. Την διαπίστωση ότι από την εφαρμογή της παρούσης δεν προκαλείται

δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού, αποφασίζουμε:

1. Καθορίζουμε τη διαδικασία βεβαίωσης και καταβολής των οφειλομένων

τελών κυκλοφορίας έτους 2013 κι επομένων ετών, για ιδιωτικής και

δημόσιας χρήσης οχήματα, τα οποία δεν έχουν καταβληθεί έως την

καταληκτική προθεσμία πληρωμής τους, καθώς και των κατά περίπτωση

αναλογούντων προστίμων, ως εξής:

Για τα ποσά των τελών κυκλοφορίας που δεν έχουν καταβληθεί έως την

καταληκτική προθεσμία πληρωμής τους, καθώς και για τα τυχόν οφειλόμενα

πρόστιμα, δημιουργούνται χρηματικοί κατάλογοι από τη Γενική Γραμματεία

Πληροφοριακών Συστημάτων (Γ.Γ.Π.Σ.) για λογαριασμό των αρμοδίων

Δ.Ο.Υ., ή από τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.

Αρμόδιος για τη βεβαίωση των οφειλομένων τελών κυκλοφορίας και

προστίμων είναι ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. που, κατά το χρόνο της

βεβαίωσης αυτών, είναι αρμόδια για τη φορολογία εισοδήματος του κατόχου

του οχήματος.

Για την είσπραξη ή τη βεβαίωση των κατά περίπτωση οφειλομένων

προστίμων δεν απαιτείται η έκδοση απόφασης του Προϊσταμένου της

αρμόδιας Δ.Ο.Υ.

2. Προκειμένου να γίνει η βεβαίωση των κατά την παρ. 1 της παρούσης

οφειλομένων ποσών απαιτείται:

α) Διαπίστωση μη καταβολής τελών κυκλοφορίας ή καταβολής μειωμένων

τελών, με βάση τα υπάρχοντα στο αρχείο της Γ.Γ.Π.Σ. στοιχεία. Η

διαπίστωση αυτή γίνεται μετά την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας

καταβολής των τελών κυκλοφορίας και την ενημέρωση του

πληροφοριακού συστήματος της ΓΓΠΣ με τις εισπράξεις των αρμοδίων,

σύμφωνα με την οικεία Υπουργική απόφαση, φορέων είσπραξης.

Η ΓΓΠΣ αφού κάνει τους απαραίτητους ελέγχους - διασταυρώσεις δημιουργεί

χρηματικούς καταλόγους για λογαριασμό των Δ.Ο.Υ. και τους αποστέλλει

αρμοδίως σε αυτές.

Για όσες περιπτώσεις δεν προκύπτει με σαφήνεια η ορθότητα των στοιχείων,

δημιουργούνται αρχεία από τη ΓΓΠΣ, τα οποία αποστέλλονται υπό μορφή

καταστάσεων στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. προς επεξεργασία και σύνταξη

χρηματικών καταλόγων.

β) Έλεγχος από τις Δ.Ο.Υ. της ορθότητας των στοιχείων και διαπίστωση

τυχόν ύπαρξης ή μη ακινησίας (εκούσιας ή αναγκαστικής), κατά τα

οριζόμενα στις διατάξεις των παρ. 1 έως και 6 του άρθρου 22 του Ν.

2367/1953, ή χορηγηθείσας απαλλαγής, η οποία είναι εν ισχύ, για τα οποία

(στοιχεία) όμως δεν έχει ενημερωθεί το πληροφοριακό σύστημα, οπότε δεν

οφείλονται τέλη κυκλοφορίας για το συγκεκριμένο έτος.

3. Τα οφειλόμενα ποσά τελών κυκλοφορίας του τρέχοντος κάθε φορά

έτους, καθώς και αυτών για τα οποία δεν κατέστη δυνατή η βεβαίωσή

τους κατά το έτος μέσα στο οποίο οφείλονται και τα αντίστοιχα πρόστιμα,

βεβαιώνονται ταμειακά μετά την αποστολή των χρηματικών καταλόγων

από τη ΓΓΠΣ ή τη σύνταξη των χρηματικών καταλόγων από την αρμόδια

Δ.Ο.Υ. και καταβάλλονται εφάπαξ μέχρι την τελευταία εργάσιμη για τις

Δημόσιες Υπηρεσίες ημέρα του επόμενου μήνα από τη βεβαίωση της

οφειλής.

4. Ηλεκτρονική Υπηρεσία της Γ.Γ.Π.Σ. μέσω της οποίας οι

φορολογούμενοι κλήθηκαν από τα ΜΜΕ (!) να εκτυπώσουν το «Έντυπο

Τελών Κυκλοφορίας» με το οποίο καταλογίστηκαν τα τέλη κυκλοφορίας

οχημάτων και μοτοσυκλετών για το έτος 2013, προκειμένου να τα

εξοφλήσουν στις τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ

Περί τα μέσα Νοεμβρίου του 2012 η ΓΓΠΣ ενεργοποίησε την ηλεκτρονική

υπηρεσία μέσω της οποίας οι πολίτες κληθήκαν να εκτυπώσουν το «Έντυπο

Τελών Κυκλοφορίας». Ακολουθει κατ αντιγραφή η σχετική ανακοίνωση της

ΓΓΠΣ.

«Τέλη κυκλοφορίας 2013: Οι κάτοχοι του αυτοκινήτου μπαίνοντας στο

TAXISnet με τον κωδικό τους ή τον ΑΦΜ και πληκτρολογώντας τον αριθμό

κυκλοφορίας του οχήματός τους, βρίσκουν το ειδοποιητήριο πληρωμής και

στη συνέχεια -αφού το τυπώσουν- το εξοφλούν σε τράπεζες, ΕΛΤΑ, εφορίες

ή μέσω ΑΤΜ’s ή web banking μέχρι και την 31.12.2013. Εμπρόθεσμη

θεωρείται η καταβολή των τελών κυκλοφορίας που πραγματοποιείται εντός

του χρονικού διαστήματος από την 15η Νοεμβρίου (ή την ημερομηνία που θα

ανοίξει το σύστημα) έως την 31.12. 2012. Μετά το χρονικό αυτό διάστημα η

πληρωμή των τελών κυκλοφορίας θεωρείται εκπρόθεσμη και το πρόστιμο

είναι το διπλάσιο της αξίας που αντιστοιχεί στην κατηγορία του οχήματος.

Από πέρυσι δεν θα υπάρχει το γνωστό αυτοκόλλητο στο αυτοκίνητο και ο

ιδιοκτήτης θα πρέπει να έχει μαζί του την απόδειξη πληρωμής, την οποία θα

πρέπει να φυλάει για πέντε χρόνια. Για την καταβολή των τελών

κυκλοφορίας απαιτείται «Κωδικός Πληρωμής», τον οποίο οι υπόχρεοι

μπορούν να προμηθευτούν ως ακολούθως:

α) Μέσω της διαδικτυακής πύλης της ΓΓΠΣ

i. Οι πιστοποιημένοι στο TAXISnet φορολογούμενοι εισάγουν το προσωπικό

όνομα χρήστη και τον κωδικό πρόσβασής τους. Στη συνέχεια, με την

επιλογή:

· «Κατάσταση οχημάτων», εμφανίζονται τα στοιχεία του οχήματος ή των

οχημάτων τα οποία ανήκουν στον φορολογούμενο και τυχόν στην/στον

σύζυγό του, σύμφωνα με το αρχείο της ΓΓΠΣ, όπως αυτό ενημερώνεται από

το αρχείο του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών,

Μεταφορών και Δικτύων. Ειδικότερα, εμφανίζονται τα στοιχεία του υπόχρεου

σε καταβολή και ανά όχημα, ο αριθμός κυκλοφορίας, το ποσοστό

συνιδιοκτησίας, η ημερομηνία πρώτης άδειας κυκλοφορίας στην Ελλάδα, η

κατάσταση του οχήματος (σε κίνηση ή σε ακινησία), η σχέση του με άλλα

οχήματα (έλξη τροχόσπιτου κ.λπ.), η φορολογική υποχρέωση (κανονική

πληρωμή, απαλλαγή κ.λπ.), καθώς και η βάση υπολογισμού των τελών

κυκλοφορίας.

· «Εκτύπωση Εντύπου Τελών Κυκλοφορίας», εκτυπώνεται για κάθε όχημα,

εφόσον υπάρχει υποχρέωση καταβολής τελών κυκλοφορίας, «Έντυπο Τελών

Κυκλοφορίας», το οποίο περιέχει στοιχεία του ιδιοκτήτη και του οχήματος, τα

ποσά των τελών κυκλοφορίας και του προστίμου σε περίπτωση εκπρόθεσμης

πληρωμής, καθώς και τον «Κωδικό Πληρωμής».

Σε περίπτωση που έχουν εξοφληθεί τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2014, επί του

«Εντύπου Τελών Κυκλοφορίας» θα εμφανίζεται σχετική ένδειξη.

· «Αρχείο σε Φύλλο Εργασίας», εφόσον ο φορολογούμενος είναι ιδιοκτήτης

πλήθους οχημάτων, παράγεται αρχείο με τις πληροφορίες που περιέχονται

στο «Έντυπο Τελών Κυκλοφορίας» για κάθε ένα από τα οχήματά του.

ii. Εναλλακτικά, οι πιστοποιημένοι και οι μη πιστοποιημένοι στο TAXISnet

φορολογούμενοι, μέσω εφαρμογής στην ιστοσελίδα της ΓΓΠΣ, καταχωρούν

τον ΑΦΜ τους και τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος για το οποίο

πρόκειται να καταβληθούν τα τέλη κυκλοφορίας. Στην περίπτωση αυτή

παρέχεται δυνατότητα εκτύπωσης του «Εντύπου Τελών Κυκλοφορίας» για το

συγκεκριμένο όχημα.

β) Μέσω των τραπεζών, εφόσον διαθέτουν την σχετική υποδομή

Οι υπόχρεοι οφείλουν να προσκομίζουν την άδεια κυκλοφορίας του οχήματος

για το οποίο θα καταβληθούν τα τέλη κυκλοφορίας ή φωτοαντίγραφο αυτής

και να γνωστοποιούν τον ΑΦΜ του ιδιοκτήτη του οχήματος ή ενός εκ των

συνιδιοκτητών, σε περίπτωση συνιδιοκτησίας.

Στις περιπτώσεις που υπάρχει διαφωνία ως προς τα εμφανιζόμενα κατά τα

προαναφερθέντα στοιχεία κατόχου – οχήματος, ο φορολογούμενος πρέπει να

απευθύνεται:

· σε οποιαδήποτε ΔΟΥ, όταν διαφέρουν από τα αντίστοιχα της άδειας

κυκλοφορίας, προσκομίζοντας την άδεια κυκλοφορίας του οχήματος,

· σε οποιαδήποτε ΔΟΥ, όταν εμφανίζεται όχημα το οποίο δεν ανήκει στον

φορολογούμενο, προσκομίζοντας τα κατά περίπτωση απαιτούμενα

δικαιολογητικά (αποδείξεις για την πώληση του οχήματος ή την οριστική

καταστροφή του ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο που αποδεικνύει ότι δεν

υπάρχει όχημα στην ιδιοκτησία του υπόχρεου),

· στην αρμόδια ΔΟΥ, όταν δεν είναι ενημερωμένα τα στοιχεία οχήματος για

απαλλαγή από τα τέλη κυκλοφορίας ή τη θέση αυτού σε ακινησία, με την

προσκόμιση των κατά περίπτωση προβλεπομένων δικαιολογητικών.

Στην περίπτωση που ο ιδιοκτήτης θέλει να προβεί στην άρση ακινησίας, τότε

πρέπει να αποταθεί μόνο στη ΔΟΥ του.

Τι ισχύει με την παράδοση πινακίδων

Τα δύο προηγούμενα χρόνια, λόγω της εφαρμογής των αντικειμενικών

δαπανών διαβίωσης (τεκμήρια), παρουσιάστηκε μαζική παράδοση πινακίδων

στις ΔΟΥ, ώστε τα οχήματα να μπουν σε ακινησία και να μην «χρεωθούν» το

τεκμήριο του αυτοκινήτου.

α) Ποια είναι τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την κατάθεση πινακίδων;

1. Άδεια κυκλοφορίας αυτοκινήτου.

2. Πινακίδες.

3. Φωτοτυπία της δήλωσης εισοδήματος, όπου να αποδεικνύεται ποιος είναι

ο κάτοχος του Ι.Χ.

4. Απόδειξη πληρωμής των τελών κυκλοφορίας του τρέχοντος έτους.

5. Υπεύθυνη δήλωση ότι το αυτοκίνητο θα σταθμεύσει σε κλειστό ιδιόκτητο

χώρο.

6. Την ταυτότητά του ή σχετική εξουσιοδότηση αν ο ίδιος δεν είναι ο

ιδιοκτήτης.

Στα δικαιολογητικά που θα πρέπει να υποβάλετε στην εφορία ανήκει και η

υπεύθυνη δήλωση με την οποία θα βεβαιώνετε ότι δεν θα σταθμεύσετε το

αυτοκίνητο σε δημόσιο δρόμο (δηλαδή ότι έχετε ιδιωτικό χώρο), ώστε οι

δρόμοι της πόλης να μην κατακλυστούν με ακινητοποιημένα αυτοκίνητα.

β) Πώς θα το επαναφέρετε στην κυκλοφορία και πόσα θα πληρώσετε;

Δύο είναι οι περιπτώσεις για όσους καταθέτουν τις πινακίδες κυκλοφορίας

των οχημάτων τους. Η πρώτη αφορά στην περίπτωση που η

επανακυκλοφορία του αυτοκινήτου γίνεται το τρέχον έτος που αφορούν τα

τέλη κυκλοφορίας που δεν πληρώθηκαν με την κατάθεση των πινακίδων,

ενώ η δεύτερη αφορά σε εκείνη που το όχημα τίθεται σε κυκλοφορία μετά

την πάροδο ενός έτους. Για την πρώτη περίπτωση απαιτείται να καταβληθεί

το σύνολο του κόστους των τελών κυκλοφορίας στη ΔΟΥ όπου παραδώσατε

τις πινακίδες, ώστε να τις πάρετε πίσω. Να σημειώσουμε εδώ ότι τα τέλη

θεωρούνται ότι είναι ΕΤΗΣΙΑ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΑ. Για όσους προτιμήσουν να

επαναφέρουν το αυτοκίνητό τους στην κυκλοφορία μετά από ένα χρόνο, θα

πρέπει να γνωρίζουν ότι θα εκδώσουν νέους αριθμούς κυκλοφορίας. Αυτό

συμβαίνει γιατί οι εφορίες μετά από ένα χρόνο καταστρέφουν τις πινακίδες

που έχουν στη διάθεσή τους. Οπότε, εκτός της πληρωμής των τελών

κυκλοφορίας του έτους, όπου θα επαναφέρετε το αυτοκίνητό σας στην

κυκλοφορία, θα καταβάλετε 30 ευρώ επιπλέον για έκδοση νέων αριθμών.

γ) Προσοχή δεν χρειάζεται η προσκόμιση Ε9

Τις προηγούμενες χρονιές, σε μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών οχημάτων που

κατέθεταν τις πινακίδες τούς ζητήθηκε από τις ΔΟΥ η προσκόμιση δήλωσης

Ε9, ώστε να αποδείξουν ότι όντως διαθέτουν κάποιο κλειστό χώρο όπου θα

φυλάσσεται σε ακινησία το αυτοκίνητό τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τον

N.2992/2002, αρκεί μόνο η υποβολή υπεύθυνης δήλωσης του N.1599/1986,

στην οποία να αναγράφεται υποχρεωτικά η διεύθυνση του χώρου φύλαξης

και τα στοιχεία του ιδιοκτήτη του χώρου αυτού, ενώ αυτός ο χώρος μπορεί

να είναι ακόμη και ένα περιφραγμένο οικόπεδο. Όμως, για τις περιπτώσεις

που κάποιος δεν διαθέτει κλειστό χώρο για τη στάθμευση του

ακινητοποιημένου αυτοκινήτου, μπορεί να ενοικιάσει μια θέση και να

υποβάλει στην εφορία το μισθωτήριο ή με μια υπεύθυνη δήλωση να

αποδείξει ότι του παραχωρήθηκε κάποιος χώρος από κάποιον τρίτο (το τρίτο

άτομο που θα παραχωρήσει τη θέση, θα πρέπει να προσκομίσει φωτοτυπία

του Ε9 του).

1. ΤΕΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ 2013

Από τη Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013 οι κάτοχοι αυτοκινήτων μπορούσαν να

εκτυπώνουν από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας

Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ), τα ειδοποιητήρια για τα τέλη

κυκλοφορίας οχημάτων και μοτοσυκλετών για το 2014, προκειμένου να τα

εξοφλήσουν στις τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ. Σημειώνεται ότι για την πληρωμή του

φόρου πολυτελείας για τα αυτοκίνητα άνω των 1.929 κυβικών εκατοστών

τέθηκε σε λειτουργία ξεχωριστή εφαρμογή στο Taxisnet, συνεπώς όσοι

κατέχουν οχήματα μεγάλου κυβισμού (άνω των 1.929 κ. εκ.), θα μπορούν

από εκεί να εκτυπώνουν το ειδοποιητήριο για τον φόρο πολυτελείας.

Οι πολίτες, είτε με τον κωδικό τους για το TAXISnet είτε με τον ΑΦΜ

τους, μπορούν να βρίσκουν το ειδοποιητήριο πληρωμής, να το τυπώνουν

και ακολούθως να το εξοφλούν σε τράπεζες, ταχυδρομεία ή μέσω web

banking. Σημειώνεται ότι αρκετές τράπεζες παρέχουν τη

δυνατότητα μέσω web banking της εύρεσης του κωδικού πληρωμής από την

ΓΓΠΣ η οποία συμπληρώνεται αυτόματα στα ανάλογα πεδία κατά την

πληρωμή. Ο κάτοχος του λογαριασμού πρέπει να γνωρίζει μόνο τον ΑΦΜ και

τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος. Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα να

πληρώσουν τα τέλη χωρίς το σχετικό ειδοποιητήριο στις τράπεζες, δίνοντας

τον ΑΦΜ τους και τον αριθμό κυκλοφορίας τους. Ο οδηγός θα πρέπει να έχει

πάντα στο αυτοκίνητό του την απόδειξη, που ουσιαστικά αντικαθιστά το

σήμα. Όσοι δεν καταβάλουν εμπρόθεσμα τα τέλη κυκλοφορίας 2014 θα

κληθούν να πληρώσουν το αντίτιμο εις διπλούν. Οι παραβάτες θα

εντοπίζονται από τη ΓΓΠΣ με διασταυρώσεις και θα λαμβάνουν ηλεκτρονικά

το πρόστιμο μέσω TAXISnet.

Και μέσω ΕΛΤΑ η εξόφληση των τελών κυκλοφορίας

Η εξόφληση των τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, ΙΧ και

ΔΧ, θα γίνει και φέτος και μέσω των ΕΛΤΑ, με βάση σχετική απόφαση του

υπουργείου Οικονομικών. Όσοι δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ώστε να

εκτυπώσουν τα σχετικά ειδοποιητήρια, έχουν τη δυνατότητα να εξοφλήσουν

τα τέλη κυκλοφορίας 2013 προσκομίζοντας στα ΕΛΤΑ μόνο τον Αριθμό

Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) και την άδεια κυκλοφορίας του οχήματός

τους.

Τα τέλη κυκλοφορίας για το 2013 δεν έχουν μεταβληθεί, σε σχέση με τα τέλη

κυκλοφορίας του 2012. Στόχος της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων

είναι τα δύο ειδοποιητήρια να δοθούν ταυτοχρόνως στο κοινό, ωστόσο εάν η

ειδική εφαρμογή για το φόρο πολυτελείας δεν είναι έτοιμη, τότε θα δοθεί

πρώτη σε λειτουργία η ηλεκτρονική εφαρμογή για τα τέλη κυκλοφορίας.

Σύμφωνα με ενημέρωση μέσω twitter (5-11-2012) από τον γ.γ. εσόδων Χ.

Θεοχάρη, μάλλον θα παρέχεται και η δυνατότητα πληρωμής των τελών

κυκλοφορίας 2013 στις τράπεζες μόνο με την άδεια κυκλοφορίας, όπως έγινε

και πέρυσι.

Οι πολίτες είτε με τον κωδικό τους για το Taxisnet είτε με τον ΑΦΜ τους

μπορούν να βρίσκουν το ειδοποιητήριο πληρωμής, να το τυπώνουν και

ακολούθως να το εξοφλούν σε τράπεζες, ταχυδρομεία, εφορίες ή μέσω web

banking. Όσοι δεν έχουν πιστοποιηθεί στο Taxisnet μπορούν να

πληκτρολογήσουν τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματός τους και τον ΑΦΜ

τους στη σχετική ιστοσελίδα της ΓΓΠΣ και να τυπώσουν το ειδοποιητήριό

τους. Τα τέλη εξοφλούνται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2012.[Μπορείτε

να κατεβάστε /εκτυπώσετε το ειδοποιητήριο για τα τέλη

κυκλοφορίας του 2013 επιλέγοντας το link στο τέλος του άρθρου].

Τα τέλη κυκλοφορίας ΙΧ αυτοκινήτων για το 2013:

Από 51 κ.ε. μέχρι 300 κ.ε. 22 ευρώ

Από 301 κ.ε. μέχρι 785 κ.ε. 55 ευρώ

Από 786 κ.ε. μέχρι 1.071 κ.ε. 120 ευρώ

Από 1.071 κ.ε. μέχρι 1.357 κ.ε. 135 ευρώ

Από 1.358 κ.ε. μέχρι 1.548 κ.ε. 240 ευρώ

Από 1.549 κ.ε. μέχρι 1.738 κ.ε. 265 ευρώ

Από 1.739 κ.ε. μέχρι 1.928 κ.ε. 300 ευρώ

Από 1.929 κ.ε. μέχρι 2.357 κ.ε. 660 ευρώ

Από 2.358 κ.ε. μέχρι 3.000 κ.ε. 880 ευρώ

Από 3.001 κ.ε. μέχρι 4.000 κ.ε. 1.000 ευρώ

Από 4.001 κ.ε. και άνω 1.320 ευρώ

Επιβατικά αυτοκίνητα που ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από

την 1/11/2011 και μετά, αποκλειστικά με βάση τις εκπομπές διοξειδίου του

άνθρακα:

Κλιμάκιο εκπομπών CO2 (γρ./χλμ.) -

Ετήσια τέλη κυκλοφορίας ανά γραμ. εκπομπών σε ευρώ:

0 - 100 γρ./χλμ. - ευρώ

101 - 120 γρ./χλμ. 0,90 ευρώ

121 - 140 γρ./χλμ. 1,10 ευρώ

141 - 160 γρ./χλμ. 1,70 ευρώ

161 - 180 γρ./χλμ. 2,25 ευρώ

181 - 200 γρ./χλμ. 2,55 ευρώ

201 - 250 γρ./χλμ. 2,80 ευρώ

'Άνω των 251 γρ./χλμ. 3,40 ευρώ

2. ΦΟΡΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ

Την ολοκλήρωση της πρώτης αποστολής εκκαθάρισης του Φόρου

Πολυτελούς Διαβίωσης (φόρου πολυτελείας), ανακοίνωσε η Γενική

Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Επισημαίνεται επιπρόσθετα, πως οι

περιπτώσεις στις οποίες οι μεταβολές (κυβισμού, έτους πρώτης κυκλοφορίας

και μηνών χρήσης των αυτοκινήτων) οδήγησαν σε μείωση του φόρου

πολυτελούς διαβίωσης έχουν σταλεί στις κατά τόπους ΔΟΥ για έλεγχο με

βάση την ΠΟΛ 1245 / 13.11.2013. Όσοι φορολογούμενοι εμπίπτουν σε

Φ.Π.Δ. μπορούν να τυπώσουν το εκκαθαριστικό τους σημείωμα από το

δικτυακό τόπο www.gsis.gr από την επιλογή «Υπηρεσίες προς Πολίτες -

Φόρος Πολυτελείας». Σε όσες περιπτώσεις δεν δηλώθηκαν ή δηλώθηκαν

διαφορετικά στοιχεία στη δήλωση φορολογίας εισοδήματος, πρέπει να

υποβληθεί συμπληρωματική - τροποποιητική δήλωση στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. το

συντομότερο δυνατόν. [Μπορείτε να κατεβάστε /εκτυπώσετε το

ειδοποιητήριο για τα τέλη κυκλοφορίας του 2014 και το φόρο

πολυτελείας, επιλέγοντας τα δύο links στο τέλος του άρθρου].

Υπενθυμίζουμε ότι «άνοιξε» την Παρασκευή 15-11-2013 στο Taxisnet και η

εφαρμογή εκτύπωσης των ειδοποιητηρίων πληρωμής του φόρου πολυτελούς

διαβίωσης για τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων άνω των 1.929 κυβικών

εκατοστών, αεροσκαφών, ανεμόπτερων, σύμφωνα με ανακοίνωση του γγ

εσόδων Χ. Θεοχάρη. (Το ηλεκτρονικό ειδοποιητήριο για το φόρο πολυτελείας

προς το παρόν εμφανίζει μόνο ένα κωδικό. Επιλέξτε το σχετικό Link στο

τέλος του άρθρου. Πρέπει να κάνετε log in με username και Password στο

λογαριασμό σας στο taxisnet).

O φόρος, όπως έχει ανακοινώσει το υπουργείο Οικονομικών, θα εξοφληθεί

εφάπαξ μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2014. Με σχετική απόφαση, παρέχεται

έκπτωση 1,5%. Σύμφωνα με την διαδικασία, η Διεύθυνση Ηλεκτρονικής

Διακυβέρνησης του Υπουργείου Οικονομικών εκτυπώνει και αποστέλλει

ταχυδρομικά στους υπόχρεους ατομική ειδοποίηση επί της οποίας

αναγράφεται η ταυτότητα οφειλής του προς καταβολή ποσού, η προθεσμία

καταβολής του καθώς και το συνολικά οφειλόμενο ποσό για καταβολή.

Παράλληλα το εκκαθαριστικό αναρτάται στον διαδικτυακό τόπο www.gsis.gr

με δυνατότητα εκτύπωσης από τους υπόχρεους – φορολογούμενους.

Σημειώνεται ότι ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης επιβάλλεται στα ποσά της

ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης, όπως αυτά έχουν προσαρμοστεί μετά τις

μειώσεις και απαλλαγές που προβλέπονται από τον ν. 2238/1994 και κατά

την αναλογία των μηνών που τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης,

αεροσκάφη, ελικόπτερα, ανεμόπτερα και πισίνες ήταν στην κυριότητα ή

κατοχή των φορολογουμένων.

Προσοχή: Πολλά ειδοποιητήρια για το φόρο πολυτελείας δεν έχουν ακόμη

αποσταλλεί ταχυδρομικώς από το Υπ.Οικονομικών. Επίσης σε περίπτωση που

στο ειδοποιητήριο φόρου πολυτελείας (στην εφαρμογή gsis) βγάζει μόνο ένα

αριθμό 26 ψηφίων, θα πρέπει να περιμένετε έως ότου γίνει η εκκαθάριση

Φόρου Πολυτελούς Διαβίωσης.

Οδηγίες - Πληροφορίες επί του εκκαθαριστικού σημειώματος

1. Σε περίπτωση εμπρόθεσμης υποβολής δήλωσης Φόρου Εισοδήματος και

εμπρόθεσμης καταβολής του συνολικά οφειλόμενου Φόρου Πολυτελούς

Διαβίωσης, παρέχεται έκπτωση ενάμιση τοις εκατό (1,5%).

2. Σε περίπτωση ελλιπών - λανθασμένων στοιχείων για την ορθή εκκαθάριση

(όπως περίπτωση αναπηρικού Ι.Χ. αυτοκινήτου που απαλλάσσεται από τα

τέλη κυκλοφορίας ή ειδικά διασκευασμένου για κινητικά ανάπηρους), οι

φορολογούμενοι υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. αίτηση - τροποποιητική

δήλωση, με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Ο φόρος πολυτελείας υπολογίζεται σε ποσοστό 5% επί του ετήσιου τεκμηρίου

διαβίωσης για οχήματα έως 2.500 κυβικών εκατοστών και με συντελεστή 10%

για αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού, αλλά και πισίνες. Τα οχήματα που

κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά από το 2008 έως και το 2012, δεν έχουν

έκπτωση στο τεκμήριο, ενώ τα αυτοκίνητα που κυκλοφόρησαν από το 2003

έως και το 2007 έχουν έκπτωση 30% στο τεκμήριο και κατά συνέπεια

έκπτωση 30% στον φόρο πολυτελούς διαβίωσης. Τα αυτοκίνητα που

κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά πριν από το 2003, δεν επιβαρύνονται με

φόρο πολυτελούς διαβίωσης, αλλά μόνο με τα τέλη κυκλοφορίας. Από την

επιβολή του φόρου πολυτελούς διαβίωσης εξαιρούνται τα επιβατικά

αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης με παλαιότητα άνω των 10 ετών από το έτος

πρώτης κυκλοφορίας τους στην Ελλάδα, δηλαδή αυτά που ταξινομήθηκαν

έως και το τέλος του 2002, καθώς και τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής

χρήσης αναπήρων, τα οποία απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας.

Παραδείγματα υπολογισμού φόρου πολυτελείας

Οι φορολογούμενοι που έχουν στην κατοχή τους Ι.Χ. 1929 κ.ε. 5ετίας θα

πληρώσουν φέτος φόρο πολυτελείας 418,70 ευρώ.

Για αυτοκίνητο π.χ. 2.000 κυβικών εκατοστών 5ετίας, με έτος κυκλοφορίας

π.χ. το 2010, θα πληρώσετε (8.800 x 5%= 440 ευρώ).

Για αυτοκίνητο 3.000 κ.ε. πενταετίας ο φόρος ανέρχεται στα 1.780 ευρώ

(17.800 x 10%)

ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ 2013

ΕΤΗΣΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΟΙΚΟΝ. ΕΤΟΥΣ 2013 ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΚΥΒΙΚΑ

ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΤΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ Ε.Ι.Χ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ κ.λ.π.

Κυβικά Μέχρι και Πάνω από Πάνω από

εκατοστά 5 έτη 5 έτη 10 έτη

(2008-2012) (2003-2007)

1000 4000 2800 2000

1200 4000 2800 2000

1300 4600 3220 2300

1400 5200 3640 2600

1500 5800 4060 2900

1600 6400 4480 3200

1700 7000 4900 3500

1800 7600 5320 3800

1900 8200 5740 4100

2000 8800 6160 4400

2100 9700 6790 4850

2200 10600 7420 5300

2300 11500 8050 5750

2400 12400 8680 6200

2500 13300 9310 6650

2600 14200 9940 7100

2700 15100 10570 7550

2800 16000 11200 8000

2900 16900 11830 8450

3000 17800 12460 8900

3100 19000 13300 9500

3200 20200 14140 10100

3300 21400 14980 10700

3400 22600 15820 11300

3500 23800 16660 11900»

5. Το ηλεκτρονικό έγγραφο και η ηλεκτρονική υπογραφή

Το έγγραφο με την κλασική μορφή του χαρτιού γρήγορα υποκαταστάθηκε

από το ηλεκτρονικό έγγραφο ή όπως αποκαλείται αλλιώς ηλεκτρονικά

διαβιβαζόμενη δήλωση βουλήσεως [για τις νομικές δυσχέρειες που

συνάπτονται με την ηλεκτρονικά διαβιβαζόμενη δήλωση βουλήσεως, βλ.

σχετικά Χ. Χρυσάνθη, Ηλεκτρονική εξυπηρέτηση σύγχρονων τραπεζικών

συναλλαγών, 1997, σελ 368επ]. Το σίγουρο είναι ότι η μεταφορά δεδομένων

σε ηλεκτρονική μορφή είναι συγκριτικά πιο οικονομική και πιο γρήγορη

δεδομένου ότι τα έγγραφα μπορούν να σταλούν στην άλλη άκρη του κόσμου

σε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς καθυστέρηση [βλ. σχετικά «Towards a European

Framework» οπ. σελ. 3].

Ως ηλεκτρονικό έγγραφο (electronic document) θεωρούνται οι εγγραφές

δεδομένων στον μαγνητικό δίσκο ενός Η/Υ που αφού γίνουν αντικείμενο

επεξεργασίας από την Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας, αποτυπώνονται με

βάση τις εντολές του προγράμματος, κατά τρόπο αναγνώσιμο από τον

άνθρωπο είτε στην οθόνη του μηχανήματος είτε στον προσαρτημένο

εκτυπωτή [βλ. σχετικά με τον ορισμό αυτό Σ. Κουσούλη «Σύγχρονες μορφές

έγγραφης συναλλαγή! 1992 σελ. 138επ]. Το πρόβλημα που ανακύπτει εν

προκειμένω είναι ότι η οπτικά αναγνώσιμη μορφή του ηλεκτρονικού

εγγράφου δεν έχει μόνιμη υλική ενσωμάτωση, έτσι ώστε να είναι δυνατή η

μεταβολή του περιεχομένου του μηνύματος χωρίς να καταστεί αυτή ορατή

[Βλ. σχετικά Χ.Χρυσάνθη, οπ. σελ. 381επ.]. Η ιδιόχειρη υπογραφή που δεν

είναι δυνατή, διότι λείπει η υλική ενσωμάτωση υποκαθίσταται στην

ηλεκτρονική επικοινωνία από την ηλεκτρονική υπογραφή [Βλ. σχετικά

Ι.Ιγγλεζάκη «Τα νομικά ζητήματα της ηλεκτρονικής ανταλλαγής δεδομένων

(ΕDΙ) Η σύμβαση ΕDΙ, ΕΕμπΔ 97, 249].

Είδη ηλεκτρονικής υπογραφής

Με τον όρο «ηλεκτρονική υπογραφή» δεν εννοούμε την αποτύπωση της

υπογραφής με ηλεκτρονικά μέσα, ούτε την μεταβίβαση μιας ιδιόχειρης

υπογραφής με ηλεκτρονικά μέσα, αλλά ένα ευρύτερο σύνολο μεθόδων

υπογραφής για τον προσδιορισμό του συντάκτη του ηλεκτρονικού

μηνύματος που περιλαμβάνει ως ασφαλέστερη μορφή τη λεγόμενη

ψηφιακή υπογραφή [Βλ. σχετικά με τον ορισμό της ηλεκτρονικής

υπογραφής, Α. Παπαθωμά- Μπέτγκε, Ηλεκτρονικό Εμπόριο: Νομικά

ζητήματα κατά τη σύναψη εμπορικών συμβάσεων στο Ιντερνέτ, ΔΕΕ

12/1999, σελ. 1237επ., Β. Καραγιάννη, Η νομική προστασία της

ηλεκτρονικής ανταλλαγής δεδομένων, ΔΕΕ 1/2000, σελ.29, Ε. Αλεξανδρίδου,

Η πρόταση της οδηγίας της ΕΕ για το ηλεκτρονικό εμπόριο και τη προστασία

του καταναλωτή, ΔΕΕ 2/2000, 113επ.(117). Κατά τον Μ. Σταθόπουλο η

ηλεκτρονική υπογραφή αποδίδεται ως εξής «an electronic declaration which

is signaturesless from the start and which perhaps remains paperless. βλ.

αναλυτικά Modern techniques for financial transactions and their effects on

currency in Kerameus & Gavouneli (eds), General Reports of the XIV Int'l

Congress of Comparative Law held at Athens 1994, σελ. 26.]. Συνεπώς

υπάρχουν πολλοί τρόποι ηλεκτρονικής (υπογραφής από την ατελέστερη

μορφή των γνωστών από τις τραπεζικές κάρτες μυστικών κωδικών αριθμών

(ΡΙΝ) μέχρι πιο σύνθετες περιπτώσεις με χρήση κρυπτογραφικών μεθόδων

[Για άλλες μορφές ηλεκτρονικής υπογραφής βλ. σχετικά Χ.Χρυσάνθη, οπ.

σελ. 383επ.]. Εξάλλου η ψηφιακή υπογραφή δεν αποτελεί τίποτα

περισσότερο από μια ασφαλή μέθοδο διαπίστωσης τόσο του εκδότη

ηλεκτρονικού κειμένου όσο και της γνησιότητας και του αναλλοίωτου του

περιεχομένου ενός ηλεκτρονικού μηνύματος [Bλ. σχετικά Δ. Μανιώτη, Η

ψηφιακή υπογραφή ως μέσο διαπιστώσεως της γνησιότητας των εγγράφων

στο αστικό δικονομικό δίκαιο, 1998, 37επ.]. Για να μπορεί η ηλεκτρονική

υπογραφή να αποτελέσει το λειτουργικό υποκατάστατο της ιδιόχειρης

υπογραφής, θα πρέπει να μπορεί τουλάχιστον να εκπληρώνει τις βασικές

λειτουργίες της τελευταίας [Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το

Διεθνές Ηλεκτρονικό Εμπόριο χαρακτηρίζει τις ηλεκτρονικές υπογραφές ως

«λειτουργικά ισοδύναμες» προς τις ιδιόχειρες (fuctional equivelants of

traditional paper- based concepts and practices), βλ. σχετικα UNCITRAL,

DRAFT UNIFORM RULES ON ELECTRONIC SUGNATURES, στην ηλεκτρονική

διεύθυνση www.un.or.at./uncitral/english/sessions/wg_ec/wp-76.htm.].

Η ψηφιακή υπογραφή ειδικότερα

Οι ηλεκτρονικές υπογραφές που βασίζονται στην κρυπτογραφία

ονομάζονται ψηφιακές υπογραφές. Ειδικότερα ο μετασχηματισμός ενός

κειμένου με σκοπό την απόκρυψη του περιεχομένου του καλείται

κρυπτογράφηση και το προϊόν της κρυπτογράφησης είναι το

κρυπτογραφημένο κείμενο. Η αντίθετη διαδικασία μετασχηματισμού του

κρυπτογραφημένου κειμένου ώστε να παραχθεί το πρωτότυπο κείμενο

καλείται αποκρυπτογράφηση. Η επιχείρηση κρυπτογράφησης -

αποκρυπτογράφησης γίνεται με τη χρήση ενός κλειδιού που μπορεί να πάρει

άπειρες τιμές. Η κλείδα αυτή του κρυπτογραφικού συστήματος είναι ένας

αλγόριθμος δηλ. ένας αριθμός που μεταλλάσσεται και πρέπει να βρεθεί με

μια σειρά μαθηματικών πράξεων. Στις ψηφιακές υπογραφές

χρησιμοποιούνται δύο κλειδιά το κλειδί κρυπτογράφησης που παραμένει

μυστικό και το κλειδί αποκρυπτογράφησης που είναι δημόσιο [Βλ. σχετικά Δ.

Πετρόπουλο οπ. σελ. 103].

Η διαδικασία της ψηφιακής υπογραφής έχει ως εξής: Ο συντάκτης ενός

ηλεκτρονικού εγγράφου με τη βοήθεια ενός ειδικού προγράμματος

παράγει μια συντμημένη μορφή του αποστελλόμενου κειμένου το οποίο

κλειδώνει με τη μυστική κλείδα. Αυτό ακριβώς το συντμημένο και

κλειδωμένο κείμενο αποτελεί την ψηφιακή υπογραφή που είτε

επισυνάπτεται στο μεταβιβαζόμενο ηλεκτρονικό κείμενο είτε

ενσωματώνεται σε αυτό. Η ψηφιακή υπογραφή έπειτα ελέγχεται από τον

λήπτη με την δημόσια κλείδα του συντάκτη που είτε του αποστέλλεται με

το σφραγισμένο κείμενο είτε δημοσιεύεται σε ένα δημόσιο οη line

κατάλογο. Ειδικότερα ένα πρόγραμμα ελέγχου του λήπτη με την δημόσια

κλείδα ξεκλειδώνει το κλειδωμένο συντμημένο κείμενο και συγχρόνως

παράγει μια δεύτερη σύντμηση του παραληφθέντος ηλεκτρονικού

κειμένου. Εάν τα δύο συντμημένα κείμενα είναι όμοια τότε πιστοποιείται η

προέλευση του κειμένου από τον υπογράφοντα [Βλ. σχετικά Α. Παπαθωμά

-Μπέτγκε οπ. σελ. 1241 καθώς και Dr. Α. Rossnagel, Die

Sicherheitsvermutung des Signaturgesetzes, ΝΖW 1998,3313].

Στην ηλεκτρονική επικοινωνία η έννοια της ψηφιακής υπογραφής

συνδέεται με μια μεταφορά δεδομένων με τη χρήση μιας ηλεκτρονικής

σφραγίδας προσαρτημένης στα δεδομένα και η οποία επιτρέπει στον

αποδέκτη αφενός να επιβεβαιώσει την προέλευση των δεδομένων [Βλ.

σχετικά Towards a European Framework οπ. σελ. 3 όπου γίνεται λόγος για

authentication of data source] και αφετέρου να ελέγξει την πληρότητα και

το αναλλοίωτο των δεδομένων και συνεπώς την διατήρηση της

ακεραιότητάς τους [Βλ. σχετικά Towards a European Framework, οπ. σελ. 3

όπου γίνεται λόγος για integrity of data], [Περιοδικό Δίκη, Τόμος 2000 ,

Νοέμβριος 2000 , Μελέτες και παρατηρήσεις στη νομολογία, Χ.

Μιχαηλίδου - Το πρόβλημα της ηλεκτρονικής υπογραφής].

6. Οδηγία 1999/93/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του

Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 1999, σχετικά με το κοινοτικό πλαίσιο

για ηλεκτρονικές υπογραφές

Η Οδηγία 1999/93/ΕΚ συνιστά μια ενιαία νομοθετική βάση, κοινή για όλες

τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία περιγράφει τα σχετικά με

ηλεκτρονικές υπογραφές, ψηφιακά πιστοποιητικά και παροχή υπηρεσιών

πιστοποίησης και θέτει τα ελάχιστα απαιτούμενα επίπεδα ασφάλειας, ενώ

παράλληλα φροντίζει να διασφαλίσει την ελεύθερη διακίνηση των σχετικών

προϊόντων και υπηρεσιών στην ενιαία αγορά.

Η οδηγία 99/93/ΕΚ κάνει διάκριση ανάμεσα σε "ηλεκτρονικές υπογραφές"

και "προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές". Για τις πρώτες ορίζεται απλώς

ότι "είναι δεδομένα σε ηλεκτρονική μορφή, τα οποία είναι συνημμένα ή

λογικά συσχετιζόμενα με άλλα ηλεκτρονικά δεδομένα και τα οποία

χρησιμεύουν ως μέθοδος απόδειξης της γνησιότητας". Ο ορισμός είναι τόσο

ευρύς που θα αρκούσε να προσθέσει κανείς το όνομά του κάτω από ένα

κείμενο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να έχει έτσι μια ηλεκτρονική

υπογραφή. Βέβαια, αυτός ο ιδιαίτερα ευρύς ορισμός δεν έχει και πολλές

νομικές συνέπειες, διότι όλες σχεδόν οι προβλέψεις της οδηγίας

αναφέρονται σε "προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές" και τα

"αναγνωρισμένα πιστοποιητικά" .

Μια "προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή" πρέπει να ανταποκρίνεται στις εξής

απαιτήσεις:

-να συνδέεται μονοσήμαντα με τον υπογράφοντα

-να μπορεί να ταυτοποιήσει τον υπογράφοντα

-να έχει δημιουργηθεί με μέσα που ο υπογράφων μπορεί να διατηρήσει υπό

τον αποκλειστικό του έλεγχο

-να συνδέεται με τα δεδομένα στα οποία αναφέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε

να μπορεί να εντοπισθεί οποιαδήποτε επακόλουθη αλλοίωση των

δεδομένων.

Είναι εμφανές ότι έχουν ληφθεί υπ' όψη οι έννοιες και ο τρόπος λειτουργίας

που χαρακτηρίζει ένα σύστημα ΡΚΙ . Π.χ. περιλαμβάνονται οι παρακάτω όροι

(και οι σχετικοί ορισμοί τους), που σαφώς υπονοούν ένα σύστημα ΡΚΙ, χωρίς

όμως και να αναφέρονται ευθέως σ' αυτό

-Δεδομένα δημιουργίας υπογραφής (ιδιωτικό κλειδί)

-Δεδομένα επαλήθευσης υπογραφής (δημόσιο κλειδί)

-Πιστοποιητικό (ψηφιακό πιστοποιητικό)

-Πάροχος υπηρεσιών πιστοποίησης (Αρχή Πιστοποίησης)

Στα πλαίσια της οδηγίας, ο "υπογράφων" ορίζεται ως "το φυσικό ή νομικό

πρόσωπο που κατέχει μια διάταξη (συσκευή) δημιουργίας υπογραφής και

ενεργεί είτε για λογαριασμό του είτε εξ ονόματος φυσικού ή νομικού

προσώπου ή οντότητας που εκπροσωπεί". Η "διάταξη (συσκευή)

δημιουργίας υπογραφής" ορίζεται ως "διαμορφωμένο υλικό ή λογισμικό που

χρησιμοποιείται για την εφαρμογή των δεδομένων δημιουργίας της

υπογραφής".

Τα "δεδομένα δημιουργίας υπογραφής" είναι "μονοσήμαντα δεδομένα, όπως

κώδικες ή ιδιωτικά κλειδιά κρυπτογραφίας που χρησιμοποιούνται από

τον υπογράφοντα για τη δημιουργία ηλεκτρονικής υπογραφής". Ο όρος

αυτός, κατά συνέπεια, αναφέρεται στο ιδιωτικό κλειδί, ενώ ο όρος

"δεδομένα επαλήθευσης υπογραφής" ("δεδομένα, όπως κώδικες ή δημόσια

κρυπτογραφικά κλειδιά, τα οποία χρησιμοποιούνται με σκοπό την

επαλήθευση μιας ηλεκτρονικής υπογραφής") χρησιμοποιείται ως ουδέτερο

τεχνολογικά συνώνυμο για το δημόσιο κλειδί. Το υλικό ή λογισμικό που

χρησιμοποιείται για την επαλήθευση του δημόσιου κλειδιού ορίζεται ως

"διάταξη (συσκευή) επαλήθευσης υπογραφής".

Αναφορικά με τη νομική ισχύ των ηλεκτρονικών υπογραφών και την

ισοδυναμία τους με τις χειρόγραφες υπογραφές, η Οδηγία θεσμοθετεί την

ισοδυναμία αυτή, αλλά ειδικά και μόνο για τις προηγμένες ηλεκτρονικές

υπογραφές. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι: "Οι προηγμένες ηλεκτρονικές

υπογραφές" α) ικανοποιούν τις νομικές απαιτήσεις υπογραφής σε σχέση

με δεδομένα ηλεκτρονικής μορφής με τον ίδιο τρόπο που μια χειρόγραφη

υπογραφή ικανοποιεί τις απαιτήσεις αυτές σε σχέση με δεδομένα επί

χάρτου β) γίνονται δεκτές ως αποδεικτικό στοιχείο σε νομικές

διαδικασίες”.

Σύμφωνα με τον ορισμό της ηλεκτρονικής υπογραφής κατά την κοινοτική

οδηγία, στο άρθρο 2 της οδηγίας παρατίθενται οι ορισμοί των κυριότερων

εννοιών με σκοπό την αποσαφήνιση του περιεχομένου τους και την

εξασφάλιση μιας εναρμονισμένης ερμηνείας τους. Διακρίνονται δύο είδη η

ηλεκτρονική και η προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή [η διάκριση αυτή

οφείλεται στην πρόθεση των συντακτών της οδηγίας να συμπεριλάβουν στο

πεδίο εφαρμογής της όλες τις μορφές ηλεκτρονικής υπογραφής από τις πιο

απλές μέχρι και τις πιο σύνθετες ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες της

εξελισσόμενης τεχνολογίας.]. Ως ηλεκτρονική υπογραφή ορίζεται το

σύνολο των δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή τα οποία συνδέονται ή

συσχετίζονται λογικά με άλλα ηλεκτρονικά δεδομένα και χρησιμεύει ως

μέσο απόδειξης της γνησιότητας της ηλεκτρονικά διαβιβαζόμενης

δηλώσεως βουλήσεως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας ηλεκτρονικής

υπογραφής αποτελούν οι μυστικοί κωδικοί αριθμοί (ΡΙΝ).

Η προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή όπως συνάγεται και από την ονομασία

της παρέχει περισσότερα εχέγγυα απόδειξης της γνησιότητας του

ηλεκτρονικού εγγράφου, διότι εξοπλίζεται με τις εξής πρόσθετες απαιτήσεις:

μονοσήμαντη σύνδεση με τον υπογράφοντα, ικανότητα να ταυτοποιήσει τον

υπογράφοντα, δημιουργία της υπογραφής με μέσα που τελούν υπό τον

αποκλειστικό έλεγχο του υπογράφοντος, δυνατότητα εντοπισμού

οποιασδήποτε επακόλουθης αλλοίωσης των εν λόγω δεδομένων. Τις

απαιτήσεις αυτές ικανοποιεί η ψηφιακή υπογραφή. Η μέθοδος αυτή

στηρίζεται όπως είδαμε στη παραγωγή δύο κρυπτογραφικών κλειδών, της

μυστικής που γνωρίζει μόνο ο κάτοχος της και της δημόσιας που διαθέτουν

οι αντισυμβαλλόμενοι του κατόχου μυστικής κλείδας για την

αποκρυπτογράφηση κειμένων.

Σκοπός της οδηγίας 1999/93 ΕΚ Α

Οι λόγοι που ώθησαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην υιοθέτηση της

κοινοτικής οδηγίας σχετίζονται άμεσα με την ανάγκη θέσπισης ενιαίων

κανόνων σχετικά με τις ηλεκτρονικές υπογραφές [Για τους λόγους αυτού

βλ. αναλυτικά «Towards a European Framework», οπ. σελ. 9επ]. Επίσης η

νομική έννοια της υπογραφής και οι απαιτήσεις αναφορικά με τον τύπο

και τη διαδικασία διαφοροποιούνται στις νομοθεσίες των διαφόρων

Κρατών-μελών. Σκοπός λοιπόν της κοινοτικής οδηγίας ήταν η θέσπιση

ενιαίων κανόνων για τη χρήση και τη νομική αναγνώριση των ηλεκτρονικών

υπογραφών. Επιπλέον λειτούργησε ως προληπτικό μέτρο, αφού στόχος της

ήταν να προλάβει κινήσεις διαφόρων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για

επεξεργασία νομικού πλαισίου για τις ηλεκτρονικές υπογραφές. Ήδη στη

Γερμανία είχε ψηφιστεί από 22 Ιουλίου 1997 νόμος για τα Πολυμέσα, όπου το

αρ. 3 αναφερόταν στις ψηφιακές υπογραφές [Bλ. σχετικά Informations- und

Kommunikationsdieste -Gesetz(IuKDG), (BGB1), Ι καθώς και στην

ηλεκτρονική διεύθυνση Ηttρ://www.:ukdg.de]. Επίσης στην Ιταλία είχε

ψηφισθεί ο Ν. 59/1997 για τις ψηφιακές υπογραφές που θεωρούσε την

κρυπτογράφηση ενός ηλεκτρονικού εγγράφου με τη χρήση μυστικής κλείδας

ως ισοδύναμη με μια ιδιόχειρη υπογραφή. Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι στην

Ελλάδα ο νόμος 2672/1998 στο αρ. 14 § 1 στοιχ. ε επιτρέπει τη χρήση της

ψηφιακής υπογραφής για τη διακίνηση εγγράφων με ηλεκτρονικά μέσα στις

υπηρεσίες του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ [Ο νόμος αυτός περιέχει

τον ορισμό της ψηφιακής υπογραφής ακολουθώντας πιστά την πρόταση της

κοινοτικής οδηγίας για τις Ηλεκτρονικές Υπογραφές].

Η νομική αναγνώριση της ηλεκτρονικής υπογραφής. Εξομοίωση της

προηγμένης ηλεκτρονικής υπογραφής με την ιδιόχειρη υπογραφή

Το άρθρο 5 της οδηγίας προβλέπει τη νομική αναγνώριση των ηλεκτρονικών

υπογραφών. Νομική αναγνώριση σημαίνει ότι οι προηγμένες ηλεκτρονικές

υπογραφές αφενός αναγνωρίζεται ότι ικανοποιούν τις νομικές απαιτήσεις

της ιδιόχειρης υπογραφής και αφετέρου ότι γίνονται δεκτές ως αποδεικτικό

στοιχείο ενώπιον της δικαιοσύνης κατά τον ίδιο τρόπο όπως οι ιδιόχειρες

υπογραφές.

Ο κοινοτικός νομοθέτης λοιπόν φαίνεται ότι προβαίνει σε μια διαφοροποίηση

αναφορικά με τις προηγμένες και τις άλλες ηλεκτρονικές υπογραφές.

Ειδικότερα οι προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές που στοχεύουν σε

υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας θεωρούνται ως νομικά ισοδύναμες προς

τις ιδιόχειρες υπογραφές επί συμβατικού εγγράφου. Τούτο σημαίνει το

εξής. Όπου από τον εθνικό νομοθέτη απαιτείται ιδιόχειρη υπογραφή τότε η

θέση μιας προηγμένης ηλεκτρονικής υπογραφής που πληροί τις αυξημένες

απαιτήσεις αναγνωρίζεται ότι εκπληρώνει την απαίτηση για ιδιόχειρη

υπογραφή. Η νομική αυτή εξομοίωση επεκτείνεται και στο πεδίο της

απόδειξης. Ο εθνικός λοιπόν δικαστής έχει υποχρέωση είτε με αναλογική

εφαρμογή των υφιστάμενων για τις ιδιόχειρες υπογραφές διατάξεων

εσωτερικού δικαίου είτε με τη θέσπιση ρητής διάταξης να αποδώσει την

ίδια αποδεικτική δύναμη στις προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές,

αποφεύγοντας οποιαδήποτε δυσμενή διάκριση σε βάρος τους [Βλ.

σχετικά Β. Καραγιάννη, Το κοινοτικό πλαίσιο για τις ηλεκτρονικές

υπογραφές- Η οδηγία 1999/93/ΕΚ, ΔΕΕ 6/2000 σελ. 587].

Νομική αναγνώριση των υπόλοιπων μορφών ηλεκτρονικής υπογραφής

Περαιτέρω το άρθρο 5 § 2 της οδηγίας προβλέπει ότι τα κράτη- μέλη

διασφαλίζουν ότι δεν απορρίπτεται η νομική ισχύς και το παραδεκτό μιας

ηλεκτρονικής υπογραφής που δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις της

προηγμένης ηλεκτρονικής υπογραφής ως αποδεικτικού στοιχείου σε νομικές

διαδικασίες [Χρησιμοποιείται ο όρος νομικές διαδικασίες, διότι η σχετική

υποχρέωση βαρύνει όχι μόνο τα δικαστήρια κατά την αποδεικτική

διαδικασία αλλά και άλλα όργανα ή σώματα (διαιτητές, διοικητικά όργανα,

πειθαρχικά όργανα επαγγελματικών συλλόγων ή σωματείων) υπό την

προϋπόθεση ότι ενεργούν στα πλαίσια νομικών διαδικασιών, βλ. σχετικά Β.

Καραγιάννη, οπ. σελ.587.]. Συνεπώς η «απλή» ηλεκτρονική υπογραφή δεν

θεωρείται μεν ισοδύναμη με την ιδιόχειρη, αλλά δεν θα πρέπει να στερείται

εννόμων συνεπειών επειδή παρέχει λιγότερα εχέγγυα ασφάλειας. Για το

λόγο αυτό εξοπλίζεται με νομική ισχύ και παραδεκτά εισφέρεται ως

αποδεικτικό στοιχείο σε νομικές διαδικασίες. Τούτο σημαίνει ότι όπου από

τον εθνικό νομοθέτη απαιτείται υπογραφή η θέση απλής ηλεκτρονικής

υπογραφής δεν αναγνωρίζεται μεν ότι εκπληρώνει την απαίτηση για

ιδιόχειρη υπογραφή αλλά είναι καθ' όλα έγκυρη ως μέθοδος απόδειξης

της γνησιότητας του ηλεκτρονικού εγγράφου και άρα δεν επιτρέπεται να

απορρίπτεται το τελευταίο ως απαράδεκτο αποδεικτικό μέσο. Επίσης ο

εθνικός νομοθέτης μπορεί να θεσπίσει διατάξεις που θα εξειδικεύουν την

αποδεικτική αξία των ηλεκτρονικών υπογραφών χωρίς όμως να μπορούν να

την εκμηδενίσουν [Βλ. σχετικά Β. Καραγιάννη, οπ. σελ.587].

Τέλος, αναφορικά με τα έγγραφα δημόσιων υπηρεσιών, οι διατάξεις του Ν.

2672/1998 προέβλεπαν μεταξύ άλλων την επικοινωνία δημοσίων υπηρεσιών

και ιδιωτών με τη διακίνηση εγγράφων με ηλεκτρονικά μέσα και

συγκεκριμένα με τηλεομοιοτυπία και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ο νόμος

αυτός προέβλεπε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για τον

λεπτομερέστερο καθορισμό των τεχνικών προϋποθέσεων κατάρτισης και

αποστολής των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εγγύησης της

γνησιότητας προέλευσης του περιεχομένου τους, ίδρυσης ή αναγνώρισης

οργανισμών πιστοποίησης για το χειρισμό των θεμάτων που αφορούν τη

χρήση της ψηφιακής υπογραφής καθώς και την παροχή των

απαραίτητων πιστοποιητικών. Συνεπώς η αυθεντικότητα ή η γνησιότητα

του ηλεκτρονικού μηνύματος κατοχυρώνεται με την ψηφιακή υπογραφή

στην οποία αναγνωρίζεται η αποδεικτική ισχύς που προσδίδει στην

ιδιόχειρη υπογραφή ο ΚΠολΔ. Μέχρι όμως τη διασφάλιση της ψηφιακής

υπογραφής με προεδρικό διάταγμα τα διακινούμενα με ηλεκτρονικό

ταχυδρομείο μηνύματα είτε φέρουν ψηφιακή υπογραφή είτε όχι, έχουν

την ισχύ μηχανικής απεικόνισης κατά το άρθρο 444 αρ.3 ΚπολΔ [Bλ.

σχετικά Αποφ. ΔΙΑ/ / 1999 ΕΓΚ.ΤΕΕ. Ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων

μεταξύ Δημοσίου και ιδιωτών, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ

(28617)], [Περιοδικό Δίκη, Τόμος 2000 , Νοέμβριος 2000 , Μελέτες και

παρατηρήσεις στη νομολογία, Χ. Μιχαηλίδου - Το πρόβλημα της

ηλεκτρονικής υπογραφής).

7. Ν. 3979/2011: «Για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση κλπ.»

Στο άρθρο 5α του ισχύοντος Συντάγματος προβλέπονται τα ακόλουθα:

«1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει.

Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο

εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής

ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και

συμφερόντων τρίτων. 2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία

της Πληροφορίας» Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που

διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και

διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των

εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19».

Από το άρθρο 14 του ν. 2672/1998 (ΦΕΚ 290), ορίζοντο τα εξής:

«1. Επιτρέπεται η διακίνηση εγγράφων μεταξύ των υπηρεσιών του

Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή

μεταξύ αυτών και των ενδιαφερόμενων φυσικών προσώπων, νομικών

προσώπων ιδιωτικού δικαίου και ενώσεων προσώπων με τηλεομοιοτυπία και

ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.(........)

17. Το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου θεωρείται ότι έχει περιέλθει

στο λήπτη, εφόσον υπάρχει σχετική ηλεκτρονική επιβεβαίωση.(........). Η

αποστολή μηνύματος με ηλεκτρονικό υπολογιστή δεν συνεπάγεται

έναρξη των προθεσμιών άσκησης διοικητικών προσφυγών ένδικων

βοηθημάτων και ένδικων μέσων». -(Η παράγρ. 17 του άρθρου 14

καταργήθηκε με την παράγρ. 4 του άρθρου 48 του ν. Ν. 3979/11, ΦΕΚ-

138 Α/16-6-11)

Ήδη, με το Ν. 3979/2011: «Για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση κλπ.»,

προβλέπονται τα εξής:

«Άρθρο 1. Σκοπός του νόμου

Σκοπός του νόμου αυτού είναι: α) η αναγνώριση του δικαιώματος των

φυσικών προσώπων και των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου (εφεξής

Ν.Π.Ι.Δ.) να επικοινωνούν και να συναλλάσσονται με τους φορείς του

δημόσιου τομέα με χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών

(εφεξής ΤΠΕ) και β) η ρύθμιση της χρήσης των ΤΠΕ από τους φορείς του

δημόσιου τομέα εντός του πλαισίου και για τις ανάγκες της λειτουργίας τους

και την υποστήριξη της άσκησης των αρμοδιοτήτων και συναλλαγών τους.

Άρθρο 3. Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως:(...)

-Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: κάθε μήνυμα με κείμενο, φωνή, ήχο ή εικόνα

που αποστέλλεται μέσω δημόσιου δικτύου επικοινωνιών, το οποίο μπορεί να

αποθηκεύεται στο δίκτυο ή στον τερματικό εξοπλισμό του παραλήπτη έως

ότου παραληφθεί από αυτόν.

-Ηλεκτρονική υπογραφή: δεδομένα σε ηλεκτρονική μορφή, τα οποία

είναι συνημμένα σε άλλα ηλεκτρονικά δεδομένα ή συσχετίζονται λογικά

με αυτά και τα οποία χρησιμεύουν ως μέθοδος απόδειξης της

γνησιότητας.

-Προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή: ηλεκτρονική υπογραφή, που πληροί

τους εξής όρους: α) συνδέεται μονοσήμαντα με τον υπογράφοντα, β)

είναι ικανή να καθορίσει ειδικά και αποκλειστικά την ταυτότητα του

υπογράφοντος, γ) δημιουργείται με μέσα τα οποία ο υπογράφων μπορεί

να διατηρήσει υπό τον αποκλειστικό του έλεγχο και δ) συνδέεται με τα

δεδομένα στα οποία αναφέρεται κατά τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να

εντοπισθεί οποιαδήποτε μεταγενέστερη αλλοίωση των εν λόγω

δεδομένων.

Άρθρο 12. Έκδοση ηλεκτρονικών εγγράφων

1. Με την επιφύλαξη ειδικών ρυθμίσεων επιτρέπεται η έκδοση διοικητικών

πράξεων, η σύνταξη και τήρηση εγγράφων κάθε είδους, καθώς και η

διακίνηση, διαβίβαση, κοινοποίηση και ανακοίνωση αυτών μεταξύ φορέων

του δημόσιου τομέα ή μεταξύ αυτών και των φυσικών προσώπων και

Ν.Π.Ι.Δ. με χρήση ΤΠΕ.

2. Από τη διάταξη της προηγούμενης παραγράφου εξαιρούνται ως προς τη

διακίνηση, διαβίβαση, κοινοποίηση και ανακοίνωση τα έγγραφα για τα

οποία προβλέπεται από το νόμο απαγόρευση χορήγησης αντιγράφων.

3. Αν η επιδιωκόμενη από φυσικό πρόσωπο ή Ν.Π.Ι.Δ. ή απευθυνόμενη σε

αυτά πράξη αφορά έγγραφα, τα οποία περιλαμβάνονται στην προηγούμενη

παράγραφο, ο φορέας του δημόσιου τομέα υποχρεούται να ενημερώνει

εγκαίρως και με τον εκάστοτε πλέον πρόσφορο τρόπο τον ενδιαφερόμενο.

4. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής

Διακυβέρνησης ορίζονται τα πρότυπα και οι ελάχιστες προδιαγραφές

μορφής και αναγκαίων στοιχείων των ηλεκτρονικών εγγράφων που

εκδίδουν οι φορείς του δημόσιου τομέα, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα.

Άρθρο 13.Κύρος και αποδεικτική ισχύς ηλεκτρονικών εγγράφων

1. Τα ηλεκτρονικά έγγραφα που συντάσσονται από όργανο φορέα του

δημόσιου τομέα και φέρουν προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή του

εξουσιοδοτημένου οργάνου που βασίζεται σε αναγνωρισμένο πιστοποιητικό

και δημιουργείται από ασφαλή διάταξη δημιουργίας υπογραφής έχουν την

ίδια νομική και αποδεικτική ισχύ με τα έγγραφα που φέρουν ιδιόχειρη

υπογραφή και σφραγίδα. 2. Τα ηλεκτρονικά διοικητικά έγγραφα φέρουν

υποχρεωτικά ασφαλή χρονοσήμανση. 3. Με απόφαση του Υπουργού

Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ορίζονται τα

τεχνικά θέματα και διαδικασίες, καθώς και τα πρότυπα που απαιτούνται σε

περίπτωση που ένα ηλεκτρονικό έγγραφο ή πράξη ή ένα σχέδιο εγγράφου

προσυπογράφεται από περισσότερους υπαλλήλους-λειτουργούς διάφορων

ιεραρχικών βαθμίδων.

Άρθρο 14. Αντίγραφα

1. Αντίγραφα εγγράφων που παράγονται με ΤΠΕ έχουν ισχύ ακριβούς

αντιγράφου, εφόσον: α) το πρωτότυπο ηλεκτρονικό ή έντυπο έγγραφο

βρίσκεται στην κατοχή φορέα του δημόσιου τομέα και κατά τη διαδικασία

της καταχώρισης, της ψηφιοποίησης, της αναπαραγωγής και της εκτύπωσης

καθίσταται δυνατή η ταύτιση πρωτοτύπου και ηλεκτρονικού αντιγράφου ή β)

το αντίγραφο φέρει προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή και ασφαλή

χρονοσήμανση.

Άρθρο 21. Ηλεκτρονική επικοινωνία των φορέων δημόσιου τομέα με φυσικά

ή νομικά πρόσωπα

1. Με την επιφύλαξη ειδικών ρυθμίσεων που καθιστούν υποχρεωτική τη

χρήση ΤΠΕ για την επικοινωνία και τη συναλλαγή με φορέα του δημόσιου

τομέα, ο φορέας του δημόσιου τομέα μπορεί να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό

τρόπο επικοινωνίας με φυσικά πρόσωπα ή Ν.Π.Ι.Δ. και παροχής υπηρεσιών

ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σε αυτά, εφόσον τα πρόσωπα αυτά έχουν

ζητήσει τη χρήση του τρόπου αυτού ή έχουν δώσει τη ρητή συγκατάθεση

τους. Η αίτηση και η παροχή της συγκατάθεσης, καθώς και η ανάκλησή

της μπορούν να διαβιβάζονται και με ηλεκτρονικό τρόπο, εφόσον

τηρούνται οι προϋποθέσεις της ταυτοποίησης και επιβεβαίωσης

ταυτότητας (αυθεντικοποίησης).

2. Οι φορείς του δημόσιου τομέα επικοινωνούν και συναλλάσσονται με

φυσικά πρόσωπα και Ν.Π.Ι.Δ. και εν γένει παρέχουν υπηρεσίες

ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σε αυτά, τηρώντας τις προϋποθέσεις και τους

όρους ασφάλειας που περιέχονται στο προβλεπόμενο στο άρθρο 27 του

ν. 3731/2008 Πλαίσιο Παροχής Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ή

στην πολιτική ασφάλειας του εκάστοτε φορέα του δημόσιου τομέα.

Άρθρο 22. Διακίνηση εγγράφων μεταξύ φορέων του δημόσιου τομέα και

φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ.

1. Έγγραφα που αφορούν σε ατομικές διοικητικές πράξεις, αποφάσεις,

κοινοποιήσεις, πιστοποιητικά και βεβαιώσεις διακινούνται μεταξύ των

φορέων του δημόσιου τομέα και των φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ. ή

κοινοποιούνται σε αυτά με ηλεκτρονικό τρόπο, εφόσον τηρούνται οι όροι

ασφαλείας στο επίπεδο που επιβάλλεται από τη φύση των διακινούμενων

εγγράφων και είτε φέρουν προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή είτε

πληρούνται οι κατά περίπτωση οριζόμενες προϋποθέσεις που αφορούν

την παροχή των αναγνωριστικών και διαπιστευτηρίων και εν γένει της

ταυτοποίησης και της επιβεβαίωσης ταυτότητας (αυθεντικοποίησης). Οι

όροι ασφάλειας που πρέπει να τηρούνται για τη διακίνηση εγγράφων μεταξύ

φορέων του δημόσιου τομέα και φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ., καθώς και

κάθε άλλο σχετικό θέμα καθορίζονται με απόφαση του εκάστοτε αρμόδιου

Υπουργού.

2. Η διακίνηση ηλεκτρονικών εγγράφων, τα οποία φέρουν μόνο

ηλεκτρονική υπογραφή επιτρέπεται στις περιπτώσεις που η αναφερόμενη

διακίνηση δεν συνδέεται με την παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων ή με

την άσκηση δικαιώματος. Στα έγγραφα αυτά περιλαμβάνονται ιδίως

ερωτήματα, εγκύκλιοι, οδηγίες, μελέτες, στατιστικά στοιχεία, αιτήσεις

παροχής πληροφοριών.

Άρθρο 25. Γνωστοποίηση με ηλεκτρονικό τρόπο

1. Οι φορείς του δημόσιου τομέα μπορούν να γνωστοποιούν έγγραφα σε

φυσικά πρόσωπα ή Ν.Π.Ι.Δ. με χρήση ΤΠΕ, εφόσον αυτά έχουν αιτηθεί ή

υποδείξει το συγκεκριμένο μέσο ως προτιμώμενο ή έχουν συγκατατεθεί

ρητά στη χρήση του. Τόσο η αίτηση για τη χρήση ή η υπόδειξη του

προτιμώμενου ηλεκτρονικού μέσου όσο και η σχετική συγκατάθεση μπορεί

να μεταδίδονται και να αποστέλλονται, σε κάθε περίπτωση, με χρήση ΤΠΕ,

εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις ταυτοποίησης και επιβεβαίωσης της

ταυτότητας (αυθεντικοποίησης) των προσώπων.

2. Το σύστημα γνωστοποίησης πρέπει να επιτρέπει την εξακρίβωση του

ακριβούς χρόνου, κατά τον οποίο έλαβε χώρα η αποστολή, παραλαβή και η

πρόσβαση στο περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, η οποία συνεπάγεται

έναρξη των έννομων συνεπειών και των προθεσμιών, όπως αυτές που

αφορούν την άσκηση ενδίκων μέσων και βοηθημάτων. Με απόφαση του

Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

ορίζεται κάθε αναγκαίο τεχνικό θέμα ως προς τις προδιαγραφές και τα

πρότυπα για το σχεδιασμό και την υλοποίηση του συστήματος

γνωστοποίησης, με τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται στο σκοπό της

εξακρίβωσης του ακριβούς χρόνου αποστολής και παραλαβής ενός

εγγράφου και πρόσβασης στο περιεχόμενο του. Τεκμαίρεται ότι το πρόσωπο

που είναι αποδέκτης του εγγράφου που γνωστοποιείται αποκτά πρόσβαση

στο περιεχόμενο της γνωστοποίησης το αργότερο δέκα πλήρεις ημέρες από

τη γνωστοποίηση, εκτός εάν ο αποδέκτης αποδείξει τη συνδρομή λόγων

ανωτέρας βίας που δεν επέτρεψαν την πρόσβαση στο περιεχόμενο του

εγγράφου που γνωστοποιήθηκε με χρήση ΤΠΕ ή εφόσον αυτή η αδυναμία

οφείλεται σε λόγους που αφορούν στον φορέα του δημόσιου τομέα.

3. Με γνωστοποίηση ισοδυναμεί η ηλεκτρονική πρόσβαση από τους

ενδιαφερομένους στο περιεχόμενο των ενεργειών και των αντίστοιχων

εγγράφων του φορέα του δημόσιου τομέα, εφόσον ο φορέας του

δημόσιου τομέα μπορεί να αποδείξει με βέβαιο και ασφαλή τρόπο την

πρόσβαση του ενδιαφερομένου.

Άρθρο 48. Καταργούμενες διατάξεις

4. Το εδάφιο 2 της παραγράφου 3 και οι παράγραφοι 7, 16, 17, 18, 19, 20,

22, 23 και 24 του άρθρου 14 του ν. 2672/1998 «Οικονομικοί πόροι της

Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και άλλες διατάξεις» (Α' 290) καταργείται».

8. Ερμηνεία διατάξεων. Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. αριθ. 443/2012 (νομιμότητα

της κοινοποίησης πράξεων με τις οποίες καταλογίζονται φόροι μέσω

ηλεκτρονικού ταχυδρομείου)

Ερώτημα: Υπ' αριθ. πρωτ. ΓρΓΓΓ000727ΕΞ 2012/12-6-12/ΓΓΠΣ Υπουργείου

Οικονομικών.

Περίληψη ερωτημάτων: 1. Αν είναι νόμιμη η κοινοποίηση, αποκλειστικά

μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου

εισοδήματος, με τις επ' αυτών ατομικές ειδοποιήσεις, σε όσους χρήστες του

TAXISNET έχουν δηλώσει την ηλεκτρονική τους διεύθυνση και έχουν

υποβάλει ηλεκτρονικά τη δήλωσή τους. 2. Σε περίπτωση καταφατικής

απάντησης, αν εκκινείται - και από πότε- η προθεσμία για την τυχόν

προσβολή, ενώπιον των Δικαστηρίων, των εκκαθαριστικών σημειωμάτων

φόρου εισοδήματος ή των επ' αυτών ατομικών ειδοποιήσεων.

«Τιθέμενα ερωτήματα

Στο ως άνω έγγραφο της ερωτώσης υπηρεσίας εκτίθενται τα εξής:

Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 4 ν.δ. 356/1974 (Κ.Ε.Δ.Ε.),

η ατομική ειδοποίηση αποστέλλεται προς τον οφειλέτη δια της Ταχυδρομικής

Υπηρεσίας ή με υπαλλήλους της Δ.Ο.Υ. Ατομική ειδοποίηση δύναται να

αποτυπωθεί χωρίς αριθμό και ημερομηνία τριπλοτύπου βεβαίωσης επί των

αποστελλομένων εκκαθαριστικών σημειωμάτων προς τους

φορολογουμένους από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων

(Γ.Γ.Π.Σ.). Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 6§4 του ως άνω ν.δ/τος,

επιτρέπεται η, μετά από αιτιολογημένη απόφαση, μερική ή ολική απαλλαγή

ληξιπρόθεσμων οφειλών από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής,

εφόσον η μη εμπρόθεσμη καταβολή, οφείλεται σε μη αποστολή της ως άνω

ειδοποίησης. Όλες οι ατομικές ειδοποιήσεις αποστέλλονται στους οφειλέτες

με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ-ΤΑ) ή με υπάλληλο της Δ.Ο.Υ. ή με

κοινοποίηση διαμέσου οποιασδήποτε αρχής.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του Ν. 2672/1998, του άρθρου 2

του π.δ. 342/2002 και των άρθρων 12 και 13 του Ν. 3979/2011επιτρέπεται η

διακίνηση, διαβίβαση, κοινοποίηση και ανακοίνωση ηλεκτρονικών

διοικητικών εγγράφων, που έχουν έννομες συνέπειες για τους πολίτες, με τη

χρήση σύγχρονων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, εφόσον

φέρουν προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή, η οποία βασίζεται σε

αναγνωρισμένο πιστοποιητικό.

Ενόψει της πρόθεσης της ερωτώσης υπηρεσίας για ηλεκτρονική κοινοποίηση

των εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου με τις επ' αυτών ατομ.

ειδοποιήσεις (και για λόγους που αναφέρονται στον περιορισμό του υψηλού

κόστους της εκτύπωσης και αποστολής έγχαρτων σημειωμάτων), τέθηκαν τα

ως άνω αναφερόμενα ερωτήματα, επί των οποίων το Νομικό Συμβούλιο του

Κράτους γνωμοδότησε ως ακολούθως:

Ερμηνεία διατάξεων

Γενικά

1. Κατ' αρχάς, σημειώνεται ότι, πριν από τον νυν ισχύοντα νόμο 3979/2011,

οι νομοθετικές προβλέψεις για τη δυνατότητα διακίνησης μηνυμάτων μέσω

ηλεκτρονικού Ταχυδρομείου, μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών αφενός και

από υπηρεσίες προς ιδιώτες αφετέρου, καταγράφοντο στο άρθρο 14 του ν.

2672/1998, με περιορισμένη, όμως, δυνατότητα διακίνησης μεταξύ των

υπηρεσιών και των φυσικών και νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.

Ακολούθησε η θέσπιση του πρόσφατου νόμου 3979/2011, ο οποίος στη μεν

παράγραφο 1 του άρθρου 12 όρισε ότι, με την επιφύλαξη ειδικών

ρυθμίσεων, επιτρέπεται η έκδοση διοικητικών πράξεων, η σύνταξη και

τήρηση εγγράφων κάθε είδους, καθώς και η διακίνηση, διαβίβαση,

κοινοποίηση και ανακοίνωση αυτών μεταξύ φορέων του δημόσιου τομέα ή

μεταξύ αυτών και των φυσικών προσώπων και Ν.Π.Ι.Δ. με χρήση Τ.Π.Ε.,

στη δε παράγραφο 2 ότι από τη διάταξη της πρώτης παραγράφου

εξαιρούνται ως προς τη διακίνηση, διαβίβαση, κοινοποίηση και ανακοίνωση

τα έγγραφα για τα οποία προβλέπεται από το νόμο απαγόρευση χορήγησης

αντιγράφων.

2. Στη συνέχεια από το άρθρο 22 (παράγρ. 1) του ίδιου νόμου

προβλέπεται ότι έγγραφα που αφορούν σε ατομικές διοικητικές πράξεις,

αποφάσεις, κοινοποιήσεις, πιστοποιητικά και βεβαιώσεις διακινούνται

μεταξύ των φορέων του δημόσιου τομέα και των φυσικών προσώπων ή

Ν.Π.Ι.Δ. ή κοινοποιούνται σε αυτά με ηλεκτρονικό τρόπο, εφόσον

τηρούνται οι όροι ασφαλείας στο επίπεδο που επιβάλλεται από τη φύση

των διακινούμενων εγγράφων και είτε φέρουν προηγμένη ηλεκτρονική

υπογραφή είτε πληρούνται οι κατά περίπτωση οριζόμενες προϋποθέσεις

που αφορούν την παροχή των αναγνωριστικών και διαπιστευτηρίων και

εν γένει της ταυτοποίησης και της επιβεβαίωσης ταυτότητας

(αυθεντικοποίησης), ενώ, περαιτέρω, στην παράγρ. 2 του ίδιου άρθρου,

ορίζεται ότι η διακίνηση ηλεκτρονικών εγγράφων, τα οποία φέρουν

μόνον ηλεκτρονική υπογραφή επιτρέπεται στις περιπτώσεις που η

αναφερόμενη διακίνηση δεν συνδέεται με την παραγωγή έννομων

αποτελεσμάτων ή με την άσκηση δικαιώματος. Ακολούθως, στις διατάξεις

των άρθρων 21§1 και 25§1 διαλαμβάνεται ως ρητή προϋπόθεση για την

αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων από υπηρεσίες σε ιδιώτες η υποβολή

αίτησης ή η ρητή συγκατάθεση των τελευταίων.

Επί του πρώτου ερωτήματος:

1. Κατόπιν των ανωτέρω, είναι σαφές ότι, με τις ρυθμίσεις των

προαναφερόμενων διατάξεων του ν. 3979/2011, εισήχθη στην ελληνική

έννομη τάξη η πλήρης δυνατότητα νόμιμης κοινοποίησης εγγράφων κάθε

είδους, άρα και διοικητικών εγγράφων, όπως το εκκαθαριστικό σημείωμα,

προς φυσικά πρόσωπα και ν.π.ι.δ. εκ μέρους φορέων του δημόσιου τομέα,

με χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών (Τ.Π.Ε.), εφόσον,

ασφαλώς, πληρούνται στο σύνολο τους οι προϋποθέσεις, που τίθενται

ρητά στο νόμο.

Εις ότι αφορά την, εις τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 12, οριζόμενη

εξαίρεση, από την ως άνω κοινοποίηση, των εγγράφων εκείνων, για τα

οποία προβλέπεται από το νόμο απαγόρευση χορήγησης αντιγράφων, είναι

αυτονόητο ότι αυτή δεν δύναται να καταλάβει και τα έγγραφα, για τα οποία

το, προς ο η κοινοποίηση, πρόσωπο έχει νόμιμο δικαίωμα γνώσης αυτών,

ανεξάρτητα αν υφίσταται απαγόρευση χορήγησης αντιγράφων σε τρίτους.

Ειδικότερα, το φορολογικό απόρρητο, κατά πάγια ερμηνευτική θέση,

λειτουργεί μόνον έναντι των προσώπων που θεωρούνται τρίτοι προς τον

φορολογούμενο, όχι δε και έναντι αυτού (βλ. ΟλΝΣΚ 19/2009, ΝΣΚ 126/12,

453/11, 45/11, 244/10 κλπ). Άρα, το πρόσωπο, στο οποίο αναφέρεται το

εκκαθαριστικό σημείωμα, έχει, ευλόγως, πλήρες δικαίωμα να λάβει γνώση

του περιεχομένου του σημειώματος και με χρήση Τ.Π.Ε.

2. Ως προς τη δυνατότητα ηλεκτρονικής κοινοποίησης της ατομικής

ειδοποίησης, που ενσωματώνεται στο εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου,

δύναται να υποστηριχθεί ότι, υπό το καθεστώς του ν. 3979/2011,

καθίσταται, πλέον, επιτρεπτή, παρά την, εκ των ειδικών ρυθμίσεων,

επιφύλαξη, που διατυπώνεται στο άρθρο 12§1 του νόμου. Και τούτο, διότι,

ναι μεν στο άρθρο 4 του Κ.Ε.Δ.Ε. προβλέπεται ρητά ότι η αποστολή της

ατομικής ειδοποίησης διενεργείται μόνο μέσω ταχυδρομείου ή με υπάλληλο

της φορολογικής αρχής, πλην όμως, στη μεταγενέστερη διάταξη του άρθρου

67§5 του π.δ. 16/1989, έχει προβλεφθεί ότι οι ατομικές ειδοποιήσεις

αποστέλλονται στους οφειλέτες με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ-ΤΑ) ή με

υπάλληλο της Δ.Ο.Υ. ή με κοινοποίηση δια μέσου οποιασδήποτε αρχής,

χωρίς να τίθεται καμία πρόβλεψη ως προς τον τρόπο κοινοποίησης. Επί

πλέον, στη διάταξη του άρθρου 67§6α του ίδιου π.δ/τος προβλέπεται ότι η

αρχική ατομική ειδοποίηση γνωστοποίησης οφειλής, η οποία είναι

μηχανογραφημένη, αποστέλλεται είτε από Γραφείο Βεβαίωσης της ΔΟΥ, είτε

από την Κεντρική Βάση του ΚΕΠΥΟ (νυν Γ.Γ.Π.Σ.). Επομένως, παρέχεται

σήμερα η ερμηνευτική δυνατότητα, μετά την ισχύ των ως άνω διατάξεων

περί ηλεκτρονικής κοινοποίησης δημοσίων εγγράφων, να υποστηριχθεί

βασίμως ότι η ηλεκτρονική κοινοποίηση της ατομ. ειδοποίησης τυγχάνει

επιτρεπτή.

3. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρηθεί ότι ο νόμος 3979/2011 σε ορισμένες εκ

των διατάξεων αυτού, αναφορικά με καίρια ζητήματα επί της τηρητέας

διαδικασίας ηλεκτρονικής κοινοποίησης των εγγράφων, έχει προβλέψει

ρητά την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων, όπως για τα θέματα που

άπτονται των ελάχιστων προδιαγραφών των ηλεκτρονικών εγγράφων

(άρθρ. 12), των τεχνικών θεμάτων και των διαδικασιών για το κύρος και

την αποδεικτική ισχύ των εν λόγω εγγράφων (άρθρ. 13), των όρων

ασφάλειας που πρέπει να τηρούνται για τη διακίνηση εγγράφων μεταξύ

φορέων του δημόσιου τομέα και φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ. (άρθρο

22), των προδιαγραφών και των προτύπων για το σχεδιασμό και την

υλοποίηση του συστήματος γνωστοποίησης (άρθρο 25) κλπ. Οι εν λόγω

κανονιστικές πράξεις, μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί, στο σύνολο τους.

Γίνεται δε γενικώς δεκτό ότι η παράλειψη της Διοίκησης να εκδώσει την

προβλεπόμενη κανονιστική πράξη (προεδρικό διάταγμα, υπουργική

απόφαση) για τη ρύθμιση των λεπτομερειών εφαρμογής συγκεκριμένης

νομοθετικής διάταξης, συνεπάγεται, κατά κανόνα, την αδυναμία

εφαρμογής της τελευταίας, η οποία, κατά το σημείο αυτό, παραμένει

ανενεργή (βλ. ΑΠ 1511/10). Εντούτοις, γίνεται δεκτό ότι δεν κωλύεται η

άμεση εφαρμογή της νομοθετικής διάταξης, εφόσον οι θεσπιζόμενες με

αυτήν ρυθμίσεις είναι λεπτομερείς και μπορούν να εφαρμοστούν

αυτοτελώς (βλ. ΟλΣτΕ 2149/86, 1854/90, ΝΣΚ 199, 39/2011, 192/06,

15/95 κλπ.).

Στην προκείμενη περίπτωση, κατά την άποψη του Τμήματος, οι

προβλεπόμενες κανονιστικές πράξεις, πρόκειται, κατά τα οριζόμενα στις ως

άνω εξουσιοδοτικές διατάξεις του νόμου, να ρυθμίσουν κρίσιμα ζητήματα

της ηλεκτρονικής κοινοποίησης των διοικητικών εγγράφων, τόσο τεχνικού

όσο και θεσμικού χαρακτήρα (όπως η πιστοποιημένη λήψη των ηλεκτρ.

εγγράφων, οι όροι ασφαλείας κλπ.), τα οποία δεν καλύπτονται πλήρως

από τις υφιστάμενες ρυθμίσεις του εξουσιοδοτικού νόμου. Κατά συνέπεια,

πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι διατάξεις αυτού, στο μέτρο που πραγματεύονται

ζητήματα, που χρήζουν συμπλήρωσης μέσω μη εκδοθεισών κανονιστικών

ρυθμίσεων, δεν μπορούν να εφαρμοστούν αυτοτελώς και παραμένουν

εισέτι ενενεργές.

Επί του δεύτερου ερωτήματος.

Ι.Από την ειδική διάταξη του άρθρου 14§17 εδαφ. γ' του ν. 2672/1998, που

όριζε ρητά ότι η αποστολή μηνύματος με ηλεκτρονικό υπολογιστή δεν

συνεπάγεται έναρξη των προθεσμιών άσκησης διοικητικών προσφυγών,

ένδικων βοηθημάτων και ένδικων μέσων, κατεδεικνύετο η σαφής

βούληση του νομοθέτη να θέσει πλήρη απαγόρευση στην έναρξη

δικονομικών προθεσμιών με χρονική αφετηρία την ηλεκτρονική

κοινοποίηση δημοσίων εγγράφων. Όμως, η ως άνω απαγορευτική διάταξη

καταργήθηκε ρητά με το άρθρο 48§4 του ν. 3979/2011, συγχρόνως δε

προβλέπεται σαφώς, στο άρθρο 25§2 του ίδιου νόμου, η δυνατότητα

έναρξης δικονομικών προθεσμιών μετά την ηλεκτρονική κοινοποίηση.

Κατά συνέπεια, από τη διάταξη του άρθρου 66Ααii του Κ.Δ.Δ., που ορίζει

ότι η προθεσμία για άσκηση προσφυγής αρχίζει από την αποδεδειγμένη

γνώση της πράξης, είναι δυνατόν να συναχθεί βασίμως ότι, εφόσον

υφίσταται δυνατότητα πιστοποίησης της λήψης του ηλεκτρονικώς

αποσταλέντος εγγράφου από το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται αυτό,

τότε δύναται να θεωρηθεί ότι υφίσταται και αποδεδειγμένη γνώση της

πράξης εκ μέρους του, κατά τα οριζόμενα από το άρθρο 66 Κ.Δ.Δ., οπότε

αρχίζει και η σχετική προθεσμία ενεργείας. Σημειώνεται ότι, κατά το

άρθρο 13§1 του ν. 3979/2011, τα ηλεκτρονικά έγγραφα, που συντάσσονται

από όργανο φορέα του δημόσιου τομέα και φέρουν προηγμένη

ηλεκτρονική υπογραφή του εξουσιοδοτημένου οργάνου που βασίζεται σε

αναγνωρισμένο πιστοποιητικό και δημιουργείται από ασφαλή διάταξη

δημιουργίας υπογραφής, έχουν την ίδια νομική και αποδεικτική ισχύ με τα

έγγραφα που φέρουν ιδιόχειρη υπογραφή και σφραγίδα, ενώ κατά το

άρθρο 14§1 αντίγραφα εγγράφων, που παράγονται με ΤΠΕ, έχουν ισχύ

ακριβούς αντιγράφου (εφόσον συντρέχουν οι αναφερόμενες στις

περιπτώσεις α' και β' προϋποθέσεις). Κατά συνέπεια, δεν τίθεται ζήτημα

αμφισβήτησης του κύρους του ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενου εγγράφου και

της αποδεδειγμένης γνώσης του αυθεντικού περιεχομένου του εκ μέρους του

λήπτη - διοικουμένου.

2. Ωστόσο, το πρόβλημα, που ανακύπτει και χρήζει ρητής νομοθετικής

ρύθμισης, εντοπίζεται στην αδυναμία έγχαρτης απόδειξης της γενόμενης

ηλεκτρονικής κοινοποίησης, ενώπιον του Δικαστηρίου, δεδομένου ότι τα

επιτρεπτά αποδεικτικά έγγραφα του δικαστικού φακέλου είναι έγχαρτα και

μάλιστα τα αποδεικτικά επιδόσεως των εγγράφων καταρτίζονται από

συγκεκριμένα όργανα και κατά συγκεκριμένο τύπο που ορίζεται ρητά στις

διατάξεις των άρθρων 47 επόμ. Κ.Δ.Δ., (οι οποίες εφαρμόζονται και κατά

την επίδοση εγγράφων της φορολογικής διαδικασίας, βλ. ΝΣΚ 307/01),

ειδικότερα δε στο άρθρο 56. Επισημαίνεται, πάντως, ότι για την

αποδεδειγμένη γνώση του περιεχομένου του κοινοποιούμενου εγγράφου και

την εξ αυτής έναρξη των σχετικών προθεσμιών, κατ' άρθρο 66Ααii Κ.Δ.Δ.,

δεν είναι απαραίτητη η προηγούμενη κοινοποίηση αυτού, κατά τις διατάξεις

των άρθρων 47 επόμ. του Κ.Δ.Δ.

Επομένως, μελλοντική πρόβλεψη του κανονιστικού νομοθέτη περί της

δυνατότητος έγχαρτης βεβαίωσης, θεωρημένης από την αποστέλλουσα

αρχή, ως προς τον ακριβή χρόνο ηλεκτρονικής παραλαβής του διοικητικού

εγγράφου και της αναμφισβήτητης πρόσβασης στο περιεχόμενο του από τον

διοικούμενο (άρθρο 25§2 ν. 3979/2011), ασφαλώς θεραπεύει την ανάγκη

της, νομίμως αξιούμενης, αποδεδειγμένης γνώσης του περιεχομένου του

αποσταλέντος ηλεκτρονικού εγγράφου, από το πρόσωπο, στο οποίο αυτό

απευθύνεται. Κατά συνέπεια, εφόσον υφίσταται νομική αδυναμία

προσκόμισης στο Δικαστήριο έγχαρτου αποδεικτικού στοιχείου περί της

λήψης και άρα της πλήρους γνώσης του περιεχομένου του ηλεκτρονικώς

αποσταλέντος εγγράφου, η άσκηση ενδίκου βοηθήματος κατ' αυτού

καθίσταται, κατ' αποτέλεσμα, απρόθεσμη. Τέλος, επισημαίνεται ότι τα ως

άνω αναφερθέντα, περί της ανάγκης έκδοσης των προβλεπόμενων

κανονιστικών πράξεων, για την ενεργοποίηση των αντίστοιχων διατάξεων

του ν. 3979/2011, ισχύουν και εν προκειμένω.

Επομένως, επί των τεθέντων ερωτημάτων, το Νομικό Συμβούλιο του

Κράτους γνωμοδότησε, ομόφωνα, ως εξής:

α) η κοινοποίηση, αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των

εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου εισοδήματος, με τις επ' αυτών

ατομικές ειδοποιήσεις, είναι νόμιμη, εφόσον εκδοθούν οι προβλεπόμενες

κανονιστικές πράξεις επί των οικείων διατάξεων και εφόσον τηρούνται οι

οριζόμενες στο νόμο διαδικασίες (προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή,

αίτηση ή συγκατάθεση των διοικουμένων κλπ.),

β) είναι επιτρεπτή η έναρξη δικονομικών (ή διοικητικών) προθεσμιών

προσβολής των ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενων διοικητικών εγγράφων,

εφόσον τηρηθούν οι υπό στοιχ. α' προϋποθέσεις και διαδικασίες, εν πάση

όμως περιπτώσει, η αδυναμία έγχαρτης απόδειξης της παραλαβής των εν

λόγω εγγράφων από τον διοικούμενο και της πρόσβασής του σε αυτά,

καθιστά, κατ' αποτέλεσμα, απρόθεσμη την ως άνω προσβολή.

9. Το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 6 της

Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του

ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών που διασφαλίζει για όλα τα

πρόσωπα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας

Το άρθρο 17 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 1 του

Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της από 4.11.1950 Ευρωπαϊκής

σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) που

διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το δικαίωμα στην ιδιοκτησία

Η Αρχή της αναλογικότητας στα πλαίσια της διαδικασίας της διοικητικής

εκτέλεσης

Το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα

το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, καθώς και το άρθρο 6 της κυρωθείσης

με το ν.δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α΄256) Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία

των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που

επίσης κατοχυρώνει το δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας υπό την

διατύπωση της “δίκαιης δίκης”, δεν αποκλείουν στον κοινό νομοθέτη να

θεσπίζει δικονομικές προϋποθέσεις και γενικότερα διατυπώσεις για την

πρόοδο της δίκης, αρκεί αυτές να συνάπτονται προς την λειτουργία των

δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης

και, περαιτέρω, να μην υπερβαίνουν τα όρια εκείνα, πέραν των οποίων

επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του προστατευομένου από τις

ανωτέρω διατάξεις ατομικού δικαιώματος παροχής έννομης δικαστικής

προστασίας (ΣτΕ 3087/2011 Ολομ.,1583/2010 Ολομ., 3470/2007 Ολομ.,

647/2004 Ολομ.) και οι συνέπειες που επισύρει η παράβαση τους να μην

είναι υπέρμετρες σε σημείο ώστε να αναιρούν την ελεύθερη πρόσβαση στο

δικαστήριο ή να αντιβαίνουν στην αρχή της αναλογικότητας, πράγμα που

συμβαίνει όταν η προβλεπόμενη από το νόμο κύρωση είναι στη

συγκεκριμένη περίπτωση δυσανάλογη προς την παράβαση της διάταξης του

νόμου.

Περαιτέρω, η αρχή της αναλογικότητας αναγνωρίζεται ήδη με το άρθρο 25

παρ. 1 εδαφ. β` του Συντάγματος (όπως το άρθρο αυτό ισχύει από

18.4.2001, μετά την αναθεώρηση από τη Ζ` Αναθεωρητική Βουλή των

Ελλήνων), κατά το οποίο οι κάθε είδους περιορισμοί, που μπορούν , κατά το

Σύνταγμα, να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως

μέλους του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας

από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού,

και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Η παραβίαση της αρχής

αυτής πρέπει να ερευνάται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ενόψει και του

είδους και του ύψους της ποινής, που έχει επιβληθεί ή τη μικρή ή μεγάλη

απαξία της αξιόποινης πράξης, εφόσον και αυτή αποτελεί ένα από τα

κριτήρια των οποίων η συνεκτίμηση διαμορφώνει τη κρίση του δικαστηρίου

για την υπέρβαση ή μη της ως άνω αναλογικότητας.

Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά

και Πολιτικά Δικαιώματα, "όλοι είναι ίσοι ενώπιον των δικαστηρίων. Κάθε

πρόσωπο έχει το δικαίωμα η υπόθεσή του να δικαστεί δίκαια και δημόσια

από αρμόδιο, ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο ... για αμφισβητήσεις

δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αστικού χαρακτήρα". Το ΔΣΑΠΔ έχει

ενσωματωθεί στην Ελληνική έννομη τάξη με το Ν. 2462/1997. Κατά την

έννοια των διατάξεων αυτών, η αρχή της ισότητας των διαδίκων, που

συνιστά ειδική εκδήλωση της αρχής της ισότητας, επιβάλλει την ίση

μεταχείρισή τους από τους νόμους που προσδιορίζουν τους όρους της

δικαστικής προστασίας. Επομένως, διατάξεις νόμων, με τις οποίες

αναγνωρίζεται υπέρ ενός διαδίκου ευνοϊκή μεταχείριση ως προς το ανωτέρω

δικαίωμα, με αποτέλεσμα να τίθεται αυτός σε θέση πλεονεκτικότερη από

εκείνη του αντιδίκου του, είναι ανίσχυρες.

Επίσης, κατά το άρθρο 17 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος ("κανένας δεν

στερείται την ιδιοκτησία του, παρά για δημόσια ωφέλεια ... και πάντοτε

αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση"), στέρηση της ιδιοκτησίας, κατά την

έννοια της διατάξεως αυτής, αποτελεί όχι μόνο η αφαίρεση της κυριότητας

αλλά και ο ουσιώδης περιορισμός των εξουσιών του ιδιοκτήτη που

απορρέουν από αυτή, αφού χωρίς αυτές η ιδιοκτησία καθίσταται αδρανής

και κενή ουσιαστικού περιεχομένου. Ορίζεται, όμως στο άρθρο 18 παρ. 5

του ίδιου Συντάγματος ότι "μπορεί να προβλεφθεί με νόμο και κάθε άλλη

στέρηση της ελεύθερης χρήσεως και καρπώσεως της ιδιοκτησίας, που

απαιτείται από τις περιστάσεις". Τοιουτοτρόπως, δεν αποκλείεται η θέσπιση

από το νομοθέτη περιορισμών, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και για

λόγους εξυπηρετήσεως του γενικότερου δημόσιου συμφέροντος,

αναγόμενους ιδίως στο δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσεως ή απόλυτης

καρπώσεως της ιδιοκτησίας, υπό την προϋπόθεση πάντως ότι με αυτούς

τους περιορισμούς δεν αχρηστεύεται ουσιαστικά το δικαίωμα της

ιδιοκτησίας.

Ανάλογες ρυθμίσεις περιλαμβάνει όμως και το άρθρο 1 του Πρώτου

Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της από 4.11.1950 Ευρωπαϊκής σύμβασης για την

προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που κυρώθηκε, μαζί με

τη σύμβαση, αρχικά με το νόμο2329/1953 και εκ νέου με το ν.δ 53/1974 και

έχει αυξημένη ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος, έναντι των

κοινών νόμων, στο οποίο ορίζεται ότι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο

δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του και κανένας δεν μπορεί να στερηθεί

της ιδιοκτησίας του παρά μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας. Από τη

διάταξη αυτή προκύπτει ότι θεσπίζεται κατ΄ αρχήν γενικός και απόλυτος

κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο κατοχυρώνεται ο σεβασμός της εν γένει

ακίνητης ή άλλης φύσεως περιουσίας και ότι δεν αποκλείεται μεν για λόγους

δημόσιου συμφέροντος η παρέμβαση του κράτους στο δικαίωμα αυτό του

προσώπου με την έννοια της αφαίρεσης της ιδιοκτησίας ή άλλου

εμπραγμάτου δικαιώματος με τη διαδικασία της αναγκαστικής

απαλλοτριώσεως, πάντοτε όμως με την προϋπόθεση ότι υπάρχει λογική

αναλογική σχέση μεταξύ της ενέργειας αυτής και του επιδιωκόμενου

σκοπού, προϋπόθεση που δεν υφίσταται, όταν με αυτό τον τρόπο το άτομο

στερείται της ιδιοκτησίας του χωρίς να του καταβληθεί αποζημίωση,

αντίστοιχη προς την αξία του ακινήτου κατά το χρόνο της καταβολής της.

Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι είναι επιτρεπτή, με διάταξη νόμου, η

θέσπιση γενικών και αντικειμενικών περιορισμών της ιδιοκτησίας, χωρίς

υποχρέωση αποζημίωσης, προς εξυπηρέτηση του γενικότερου συμφέροντος,

ΜΟΝΟΝ εφόσον αυτοί δεν θίγουν τον πυρήνα του δικαιώματος της

ιδιοκτησίας αναιρώντας ή αποδυναμώνοντάς το σε μεγάλο βαθμό, είναι δε

αναγκαίοι για την επίτευξη του σκοπούμενου αποτελέσματος (Ολ. ΑΠ

896/85, 1/1982).

Στην, κατά τα ανωτέρω, προεκτεινόμενη περιουσία περιλαμβάνονται όχι

μόνο τα από το άρθρο 17 του Συντάγματος προστατευόμενα εμπράγματα

δικαιώματα αλλά και όλα τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα και τα

νομίμως κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άρα και τα περιουσιακά ενοχικά

δικαιώματα και ειδικότερα οι περιουσιακού χαρακτήρα απαιτήσεις είτε

αναγνωρισμένες με δικαστική ή διοικητική απόφαση, είτε απλώς γεννημένες

κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία, με βάση το

ισχύον πριν από την προσφυγή στο δικαστήριο νομοθετικό καθεστώς, ότι

μπορούν να ικανοποιηθούν δικαστικά" (Ολ.Α.Π. 31/2007, Ολ.Α.Π. 40/1998).

Ακολούθως, στο άρθρο 2§1 του ισχύοντος Συντάγματος, όπως

αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6.4.2001 της Ζ` Αναθεωρητικής Βουλής

των Ελλήνων (ΦΕΚ Α` 84/17.4.2001) ορίζεται ότι: «1. Ο σεβασμός και η

προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της

Πολιτείας», ενώ στο άρθρο 25 αυτού προβλέπεται ότι: «1. Τα δικαιώματα

του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή

του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα

τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και

αποτελεσματική άσκηση τους ... Οι κάθε είδους περιορισμοί, που μπορούν

κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά, πρέπει να

προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο, εφόσον

υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της

αναλογικότητας». Κατά την έννοια της αρχής της αναλογικότητας, οι

επιβαλλόμενοι από το νομοθέτη περιορισμοί των ατομικών δικαιωμάτων

πρέπει να είναι μόνον οι εκάστοτε αναγκαίοι και να συνάπτονται με το

σκοπό που επιδιώκει ο νόμος, επιβάλλεται δε πάντοτε να υπάρχει εύλογη

σχέση μεταξύ του συγκεκριμένου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού.

Ένα νομοθετικό μέτρο προσκρούει, ειδικότερα, στην αρχή της

αναλογικότητας μόνον αν είτε είναι από τη φύση του προφανώς ακατάλληλο

για το σκοπό, που επιδιώκει ο νόμος, είτε, υπερακοντίζει προφανώς,

επίσης, το σκοπό του (βλ. ΣτΕ 990/2004, 1006/ 2002, 1404/2002, 389/2000,

392/ 1993, 2183/1989, 1149/1988). Εξάλλου, κατά την έννοια της ίδιας ως

άνω αρχής, τα μέτρα, που λαμβάνει κάθε φορά η διοίκηση, πρέπει να είναι

κατάλληλα και αναγκαία για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού,

σε περίπτωση, δε, επάλληλων περιορισμών η διοίκηση πρέπει να εφαρμόζει

τους καταρχήν ηπιότερους, δεν επιτρέπεται, δηλαδή, κατά την αρχή αυτή,

να υπερβεί η διοίκηση το εύλογο, απολύτως αναγκαίο και πρόσφορο μέτρο

για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού (βλ. ΣτΕ 4050/1990).

Ειδικότερα, κατ` εφαρμογή της ως άνω αρχής, στα πλαίσια της διαδικασίας

της διοικητικής εκτέλεσης, που επισπεύδεται από το Δημόσιο για την

ικανοποίηση αξιώσεων του, πρέπει, ενόψει της συγκεκριμένης κάθε φορά

κατάστασης, να ερευνάται, προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση του

προσήκοντος μέτρου, σε σχέση με το σκοπό, για τον οποίο λαμβάνεται το

αναγκαστικό μέτρο, ότι η ικανοποίηση των απαιτήσεων του Δημοσίου μπορεί

να επιδιωχθεί με τον προβλεπόμενο από το νόμο ηπιότερο τρόπο, όταν,

ιδίως, τίθενται από την εκτέλεση σε κίνδυνο τα ατομικά και κοινωνικά

δικαιώματα του οφειλέτη (ΔΠρΠειρ 765/2006 ΔΔίκη 2008. 1029). (...).

10. Υπαγωγή στους εφαρμοστέους κανόνες δικαίου

Από την εκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων αποδείξεως και

ανταποδείξεως που θα εξετασθούν στο ακροατήριο, όλων των εγγράφων

που, μετά νομίμου επικλήσεως θα προσκομίσουμε, είτε για να χρησιμεύσουν

ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων,

αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Ότι στην προκείμενη περίπτωση τα τέλη κυκλοφορίας υπολογίστηκαν

σύμφωνα με την παρ. 1 του αρθρ 35 του Νόμου 3986/2011 (Μέτρα Εφαρμ.

Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου) και λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων της

Οδηγίας 1999/62/ΕΚ ως προς τα βαρέα φορτηγά οχήματα, ορίστηκαν ως

εξής:

Α. Αυτοκίνητα οχήματα ιδιωτικής χρήσης.

Επιβατικά αυτοκίνητα που έχουν ταξινομηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα

έως την 31/10/2010 καθώς και για δίκυκλες και τρίκυκλες μοτοσικλέτες

ανεξαρτήτως της ημερομηνίας πρώτης ταξινόμησής τους αποκλειστικά με

βάση τον κυλινδρισμό του κινητήρα τους:

Κυβισμός Τέλη κυκλοφορίας 2012

από 51 κ.ε. μέχρι 300 κ.ε. 22 €

από 301 κ.ε. μέχρι 785 κ.ε. 55 €

από 786 κ.ε. μέχρι 1071 κ.ε. 120 €

από 1071 κ.ε. μέχρι 1357 κ.ε. 135 €

από 1358 κ.ε. μέχρι 1548 κ.ε. 240 €

από 1549 κ.ε. μέχρι 1738 κ.ε. 265 €

από 1739 κ.ε. μέχρι 1928 κ.ε. 300 €

από 1929 κ.ε. μέχρι 2357 κ.ε. 660 €

από 2358 κ.ε. μέχρι 3000 κ.ε. 880 €

από 3001 κ.ε. μέχρι 4000 κ.ε. 1100 €

από 4001 κ.ε. και άνω 1320 €

Ότι για το επιβατικό όχημα κυριότητας μου, με αριθμό κυκλοφορίας Ι……

………., κυβισμού ……………….. κυβικών εκατοστών και έτους πρώτης

κυκλοφορίας ……………., σε εφαρμογή της παρ. 1 του αρθρ 35 του Νόμου

3986/2011 (Μέτρα Εφαρμ. Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου) μου καταλογίστηκαν

τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2013 για ΕΙΧ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας μου με

αριθμό κυκλοφορίας ……………………, τα οποια δεν κατέβαλα, δεδομένου ότι

ουδέποτε μου κοινοποιήθηκε σχετικό εκκαθαριστικό σημείωμα τελών

κυκλοφορίας.

Ότι η έκδοση , ανάρτηση , πρόσβαση και διακίνηση, των εκκαθαριστικών

σημειωμάτων τελών κυκλοφορίας, με τις επ' αυτών ατομικές ειδοποιήσεις

έγινε αποκλειστικά στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, περί τα μέσα Νοεμβρίου

του έτους 2012 κλήθηκα μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (!) να

εισέλθω με τον κωδικό για το TAXISnet είτε με τον ΑΦΜ μου στην

ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ)

προκειμένου να εκτυπώσω από εκεί το ειδοποιητήριο με βάση το οποίο μου

καταλογίστηκαν τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων και μοτοσυκλετών για το

έτος 2013, και στη συνέχεια να τα εξοφλήσω στις τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ.

Ότι βεβαιώθηκε ταμειακώς στις ……/12/2013, από τη Δ.Ο.Υ. ……………………,

το ποσό των 265 ευρώ, προερχόμενο από τα οφειλόμενα προς το Δημόσιο

τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2013 για ΕΙΧ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας μου με

αριθμό κυκλοφορίας ……………… και πρόστιμο ύψους 265 ευρώ, ήτοι συνολικό

ποσό που βεβαιώθηκε ευρώ 530 πληρωτέο εφάπαξ μέχρι την ……/01/2014

με ταυτότητα οφειλής …………………………………………………….., που

καταλογίσθηκαν σε βάρος μου με πράξεις της αρμόδιας Δ.Ο.Υ ………………..

και συγκεκριμένα με τη σύνταξη του υπ αριθμ …………….. χρηματικού

καταλόγου.

Ότι ακολούθως, την ………/01/2014 (η ανακοπή πρέπει να ασκηθεί

εντός 30 ημερών από την ημερομηνία αυτή) μου κοινοποιήθηκε

μέσω των ΕΛΤΑ η από …………./01/2014 ατομική ειδοποίηση που

τιτλοφορείται ως «Ειδοποίηση βεβαίωσης Τελών Κυκλοφορίας και του

αντίστοιχου προστίμου» σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4093/2012, άρθρο

πρώτο, παρ. Ε7, περ. 2, με την οποια ενημερώθηκα ότι σύμφωνα με την

ΠΟΛ 1055/11-04-2013 βεβαιώθηκαν τέλη Κυκλοφορίας έτους 2013 και

ειδικότερα, ότι βεβαιώθηκε ταμειακώς στις ……/12/2013, από τη

…………………., το ποσό των 265 ευρώ προερχόμενο από τα οφειλόμενα προς

το Δημόσιο τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2013 για ΕΙΧ αυτοκίνητο

ιδιοκτησίας μου με αριθμό κυκλοφορίας ……………………….. καθώς και

πρόστιμο ύψους 265 ευρώ, ήτοι συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε ευρώ 530

πληρωτέο εφάπαξ μέχρι την ……./01/2014 με ταυτότητα οφειλής …………….

………………………………………………………., που καταλογίσθηκαν σε βάρος μου με

πράξεις της αρμόδιας Δ.Ο.Υ ………………….. και συγκεκριμένα με τη σύνταξη

του υπ αριθμ …………………… χρηματικού καταλόγου.

Ότι, από τις προαναφερόμενες διατάξεις συνάγεται ότι τα τέλη κυκλοφορίας

έτους 2013, που επιβάλλεται κατά την υποπαράγραφο Ε7 του άρθρου

πρώτου του Ν. 4093/2012 (222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου

Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – (…) » όπως ισχύει, εγγεγραμμένο

και εισπραττόμενο ως έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού, για την κάλυψη

των δαπανών του οποίου και διατίθεται και μέσω του οποίου περιέρχεται

στο δημόσιο ταμείο, αποτελεί δικαίωμα του Δημοσίου κατά την έννοια των

ανωτέρω διατάξεων των Κωδίκων Διοικητικής και Φορολογικής Δικονομίας

(ΣτΕ 1771/2005 ) και επομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές οι διαφορές

που αναφύονται από τον καταλογισμό των εν λόγω τελών είναι διοικητικές

διαφορές ουσίας, υπαγόμενες, ως φορολογικές διαφορές σε πρώτο βαθμό

στην αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων με το ένδικο βοήθημα της

προσφυγής. (ΣτΕ 1062/2006 , 2051/2008, 1771/2005, 3718/2005).

Ότι περαιτέρω, με την υπ’ αιθμ. 1 παρ. 3 της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7

του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 (222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου

Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – (…) » προβάλλεται ότι «Οι

κάτοχοι των αυτοκινήτων οχημάτων είναι υπόχρεοι στην καταβολή των

τελών κυκλοφορίας, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη ενημέρωση αυτών»

πρόσθετα δε, με την υπ’ αριθμ. 4 διάταξη της ίδιας υποπαραγράφου, ότι «Το

ποσό των τελών κυκλοφορίας αποτελεί στο σύνολό του έσοδο του

Δημοσίου» ήτοι ότι τα τέλη κυκλοφορίας και τυχόν πρόστιμα, αποτελούν

φορολογική απαίτηση του Δημοσίου ή αυτοτελή χρηματική κύρωση για

παράβαση φορολογικής νομοθεσίας, ή άλλο συναφές με φόρο δικαίωμα

του Δημοσίου και συνεπώς εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρ. 2

του άρθρου 69 του Ν 2717/1999 (Κ.Δ.Δ), και όχι στην παρ. 1 του άρθρου

αυτού σύμφωνα με την οποία η προθεσμία για την άσκηση της

προσφυγής και η άσκησή της δεν αναστέλλουν την εκτέλεση της

προσβαλλόμενης πράξεως (ΔΕφΑ 484/2012). Κατά συνέπεια ως αβάσιμος

πρέπει να απορριφθεί τυχόν ισχυρισμός του δημοσίου ότι, για να

συγκροτηθεί νόμιμος τίτλος για την είσπραξη των τελών κυκλοφορίας,

καθώς και των προστίμων και τόκων υπερημερίας, δεν απαιτείται η από την

κοινοποίηση (μέσω διαδικτύου) ή γνώση της πράξης επιβολής αυτών

πάροδος άπρακτης της προθεσμίας ασκήσεως της προσφυγής, αλλά αρκεί η

καταλογιστική πράξη μετά την αποστολή των χρηματικών καταλόγων από τη

ΓΓΠΣ η οποία αποτελεί νόμιμο τίτλο προς ταμειακή βεβαίωση και είσπραξη

των ανωτέρω τελών, προστίμων και τόκων υπερημερίας [άρθρο 3 αριθμ.

ΠΟΛ.1055/13 (ΦΕΚ 881 Β/11-4-2013)]. Τούτο διότι, όπως προαναφέρθηκε,

τα τέλη κυκλοφορίας, εφόσον εγγράφονται και εισπράττονται ως έσοδα

του κρατικού προϋπολογισμού για την κάλυψη των δαπανών του οποίου

και διατίθενται, αποτελούν δικαίωμα του Δημοσίου [αρ. 4 παρ. 3 της περ.

2 της υποπαραγράφου Ε7 του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012], οι

διαφορές δε που αναφύονται από τον καταλογισμό των εν λόγω τελών

αποτελούν φορολογικές διαφορές, υπαγόμενες στην αρμοδιότητα των

διοικητικών πρωτοδικείων με το ένδικο βοήθημα της προσφυγής. (ΣτΕ

1062/2006). Επομένως, στην προκειμένη περίπτωση τυγχάνουν

εφαρμογής οι διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 69 του Ν 2717/1999 και

για να είναι νόμιμη η ταμειακή βεβαίωση των εν λόγω τελών, απαιτείται

να έχει προηγουμένως οριστικοποιηθεί η καταλογιστική πράξη με την

οποία αυτά επιβάλλονται, η οριστικοποίηση δε της πράξης αυτής

επέρχεται με την κοινοποίησή της στον υπόχρεο και την άπρακτη πάροδο

της προθεσμίας ασκήσεως κατ’ αυτής προσφυγής. Σε κάθε δε περίπτωση,

το άρθρο 2 α της υπ’ αριθμ. ΠΟΛ.1055/13 (ΦΕΚ 881 Β/11-4-2013)

αναφέρεται ρητά σε «προθεσμία καταβολής» - με την παρέλευση της οποίας

γίνεται η διαπίστωση μη καταβολής. Ωστόσο για την εν λόγω προθεσμία,

από πουθενά δεν προκύπτει ο χρόνος έναρξής της ! Δεδομένης μάλιστα

της υπ’ αριθμ. 1 παρ. 3 διάταξης της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7 του

άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 με την οποια προβλέπεται ότι, «Οι

κάτοχοι των αυτοκινήτων οχημάτων είναι υπόχρεοι στην καταβολή των

τελών κυκλοφορίας, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη ενημέρωση

αυτών», προκύπτει ευθέως, ότι η προθεσμία δεν άρχεται σε

προκαθορισμένο από το νόμο χρόνο, άλλως, ότι ο χρόνος αυτός δεν

προσδιορίζεται συγκεκριμένα.

Ότι περαιτέρω, η διαδικασία εισόδου των φορολογούμενων με τον κωδικό

για το TAXISnet είτε με τον ΑΦΜ τους στην ιστοσελίδα της Γενικής

Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) και η δυνατότητα

εκτύπωσης από εκεί των ειδοποιητηρίων για τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων

και μοτοσυκλετών για το έτος 2013, προκειμένου να τα εξοφλήσουν στις

τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ, δεν συνιστά νόμιμη έκδοση διοικητικής πράξεως,

σύνταξη και τήρηση εγγράφου, καθώς και διακίνηση, κοινοποίηση και

ανακοίνωση αυτού μεταξύ του δημόσιου φορέα και φυσικών προσώπων με

χρήση ΤΠΕ, διότι η πράξη με την οποία καταλογίστηκαν τα τέλη

κυκλοφορίας δεν ήταν εξοπλισμένη με προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή

ήτοι υπογραφή, που α) συνδέεται μονοσήμαντα με τον υπογράφοντα, β)

είναι ικανή να καθορίσει ειδικά και αποκλειστικά την ταυτότητα του

υπογράφοντος, γ) δημιουργείται με μέσα τα οποία ο υπογράφων μπορεί

να διατηρήσει υπό τον αποκλειστικό του έλεγχο και δ) συνδέεται με τα

δεδομένα στα οποία αναφέρεται κατά τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να

εντοπισθεί οποιαδήποτε μεταγενέστερη αλλοίωση των εν λόγω

δεδομένων [άρθρο 22 παράγρ. 1 ν 3979/2011 , οδηγία 1999/93 ΕΚ]

Ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν ήταν σύννομη, διότι η εν λόγω

κοινοποίηση στους φορολογούμενους με ηλεκτρονικό τρόπο θα ήταν

επιτρεπτή, εφόσον τηρούνταν οι όροι ασφαλείας στο επίπεδο που

επιβάλλεται από τη φύση των διακινούμενων εγγράφων. Ειδικότερα, τα

ειδοποιητήρια με τα οποια καταλογίστηκαν τα τέλη κυκλοφορίας είτε

έπρεπε να φέρουν προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή, είτε να

πληρούνται οι οριζόμενες στον ν. 3979/2011 και στην οδηγία 1999/93 ΕΚ

προϋποθέσεις, που αφορούν την παροχή των αναγνωριστικών και

διαπιστευτηρίων και εν γένει της ταυτοποίησης και της επιβεβαίωσης

ταυτότητας (αυθεντικοποίησης).

Ότι η έκδοση, ανάρτηση, πρόσβαση και διακίνηση των εν λόγω

ηλεκτρονικών εγγράφων - ειδοποιητηρίων στο διαδίκτυο, τα οποία έφεραν

απλή ηλεκτρονική υπογραφή, επιτρεπόταν μόνο στις περιπτώσεις που η

αναφερόμενη διακίνηση δεν συνδεόταν με την παραγωγή έννομων

αποτελεσμάτων ή με την άσκηση δικαιώματος. Τέτοια έγγραφα είναι οι

εγκύκλιοι, οι οδηγίες, οι μελέτες, τα στατιστικά στοιχεία, οι αιτήσεις

παροχής πληροφοριών κλπ για τα οποια ορίζεται ότι η διακίνησή τους

ηλεκτρονικά επιτρέπεται, στις περιπτώσεις μόνον που προηγηθεί η

υποβολή αίτησης από τον φορολογούμενο ή η ρητή συγκατάθεση του

τελευταίου (άρθρ 21§1 και 25§1 - προϋποθέσεις για την αποστολή

ηλεκτρονικών μηνυμάτων από υπηρεσίες σε ιδιώτες).

Ότι με την έκδοση, ανάρτηση, πρόσβαση και διακίνηση των εν λόγω

ηλεκτρονικών εγγράφων - ειδοποιητηρίων στο διαδίκτυο δεν προβλέφθηκε

σύστημα γνωστοποίησης που να επιτρέπει την εξακρίβωση του ακριβούς

χρόνου, κατά τον οποίο έλαβε χώρα η αποστολή, παραλαβή και η

πρόσβαση στο περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, η οποία συνεπάγεται

έναρξη των έννομων συνεπειών και των προθεσμιών, όπως εν

προκειμένω αυτές που αφορούν την άσκηση του ενδίκου βοηθήματος της

προσφυγής.

Ότι η διαδικασία της ηλεκτρονικής πρόσβασης από τους ενδιαφερομένους

στο περιεχόμενο των εν λόγω ηλεκτρονικών εγγράφων - ειδοποιητηρίων στο

διαδίκτυο θα ήταν σύννομη, εφόσον ο φορέας του δημόσιου τομέα

μπορούσε να αποδείξει με βέβαιο και ασφαλή τρόπο την πρόσβαση του

ενδιαφερομένου, καθώς και τον ακριβή χρόνο που ο ενδιαφερόμενος

απέκτησε πρόσβαση στο έγγραφο.

Ότι στην προκείμενη περίπτωση για τα θέματα που άπτονται των ελάχιστων

προδιαγραφών των ηλεκτρονικών εγγράφων (άρθρ. 12), των τεχνικών

θεμάτων και των διαδικασιών για το κύρος και την αποδεικτική ισχύ των εν

λόγω εγγράφων (άρθρ. 13), των όρων ασφάλειας που πρέπει να τηρούνται

για τη διακίνηση εγγράφων μεταξύ φορέων του δημόσιου τομέα και

φυσικών προσώπων ή Ν.Π.Ι.Δ. (άρθρο 22), των προδιαγραφών και των

προτύπων για το σχεδιασμό και την υλοποίηση του συστήματος

γνωστοποίησης (άρθρο 25) κλπ, οι εν λόγω κανονιστικές πράξεις, μέχρι

σήμερα δεν έχουν εκδοθεί, στο σύνολο τους. Γίνεται δε γενικώς δεκτό ότι

η παράλειψη της Διοίκησης να εκδώσει την προβλεπόμενη κανονιστική

πράξη (προεδρικό διάταγμα, υπουργική απόφαση) για τη ρύθμιση των

λεπτομερειών εφαρμογής συγκεκριμένης νομοθετικής διάταξης,

συνεπάγεται, κατά κανόνα, την αδυναμία εφαρμογής της τελευταίας, η

οποία, κατά το σημείο αυτό, παραμένει ανενεργή (βλ. ΑΠ 1511/10).

Συνεπώς η διαδικασία έκδοσης , ανάρτησης , πρόσβασης και διακίνησης

των εν λόγω ηλεκτρονικών εγγράφων - ειδοποιητηρίων στο διαδίκτυο,

κατά τα σημεία αυτά, παραμένει ανενεργής (ΑΠ 1511/10).

Ότι η έκδοση , ανάρτηση , πρόσβαση και διακίνηση αποκλειστικά στο

διαδίκτυο, των εκκαθαριστικών σημειωμάτων τελών κυκλοφορίας, με τις επ'

αυτών ατομικές ειδοποιήσεις, θα ήταν είναι νόμιμη, εφόσον είχαν εκδοθεί

οι προβλεπόμενες κανονιστικές πράξεις επί των οικείων διατάξεων και

εφόσον τηρούνταν οι οριζόμενες στο νόμο διαδικασίες (προηγμένη

ηλεκτρονική υπογραφή, αίτηση ή συγκατάθεση των διοικουμένων κλπ.)

[βλ. Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. αριθ. 443/2012, σχετικα με την νομιμότητα

κοινοποίησης πράξεων με τις οποίες καταλογίζονται φόροι μέσω

ηλεκτρονικού ταχυδρομείου],

Ότι θα ήταν επιτρεπτή η έναρξη δικονομικών (ή διοικητικών) προθεσμιών

προσβολής των ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενων διοικητικών εγγράφων,

εφόσον τηρηθούν οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις και διαδικασίες, εν

πάση όμως περιπτώσει, η αδυναμία έγχαρτης απόδειξης της παραλαβής

των εν λόγω εγγράφων από τον διοικούμενο και της πρόσβασής του σε

αυτά, καθιστά, κατ' αποτέλεσμα, απρόθεσμη την ως άνω προσβολή [βλ.

Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. αριθ. 443/2012, σχετικα με την νομιμότητα

κοινοποίησης πράξεων με τις οποίες καταλογίζονται φόροι μέσω

ηλεκτρονικού ταχυδρομείου].

Τούτων δοθέντων, επιτρεπτή θα ήταν η έναρξη δικονομικών (ή διοικητικών)

προθεσμιών προσβολής των ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενων εν λόγω

διοικητικών εγγράφων αποκλειστικά στο διαδίκτυο, εφόσον πληρούνταν οι

προϋποθέσεις που τίθενται στον ν. 3979/2011 και την Οδηγία 1999/93/ΕΚ

του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά με το κοινοτικό

πλαίσιο για ηλεκτρονικές υπογραφές, που θα επέτρεπε την εξακρίβωση του

ακριβούς χρόνου, κατά τον οποίο έλαβε χώρα η αποστολή, παραλαβή και η

πρόσβαση στο περιεχόμενο των εγγράφων καταλογισμού τελών

κυκλοφορίας, η οποία συνεπάγεται την έναρξη των έννομων συνεπειών και

των προθεσμιών. Θα πληρούνταν τότε οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή

της ηλεκτρονικής κοινοποίησης, ήτοι της πιστοποίησης των ηλεκτρονικών

ιχνών παραλαβής και της δημιουργίας πιστοποιητικού παραλαβής και

στοιχείων ηλεκτρονικής ειδοποίησης. Η ηλεκτρονική εν λόγω κοινοποίηση

θα μπορούσε –υπό την προϋπόθεση τήρησης διαδικασίας που παρέχει

αυξημένο επίπεδο ασφαλείας κατά την ταυτοποίηση του χρήστη-, να

εξομοιωθεί πλήρως με την αποστολή με συστημένη επιστολή στη δηλωθείσα

ταχυδρομική διεύθυνση κατοικίας του διοικούμενου. Θα ήταν δε επιτρεπτή,

στις περιπτώσεις μόνον που είχε προηγηθεί η ρητή συγκατάθεση του

διοικούμενου.

Στην προκείμενη περίπτωση, για την είσπραξη του ανωτέρω χρέους από

τα τέλη κυκλοφορίας είναι απαραίτητη η «εν στενή εννοία» (ταμειακή)

βεβαίωση, η οποία λαμβάνει χώρα μετά την κατά τα ανωτέρω

οριστικοποίηση της εκδοθείσης σε βάρος του φορολογούμενου

καταλογιστικής πράξεως που αποτελεί το νόμιμο τίτλο, την σύνταξη εν

συνεχεία του οικείου χρηματικού καταλόγου και τέλος, την καταχώρισή

του στο βιβλίο εισπρακτέων εσόδων της οικείας Δ.Ο.Υ. Εξάλλου, ο

νόμιμος τίτλος και εν προκειμένω η καταλογιστική πράξη από την

εγγραφή των τελών κυκλοφορίας, θα οριστικοποιείτο στην περίπτωση

αυτή, με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας ασκήσεως κατ’ αυτής

προσφυγής, ενώ η «εσωτερική διοικητική διαδικασία ταμειακής

βεβαιώσεως του χρέους» που, πάντως, δεν γνωστοποιείται στους

φορολογούμενους οφειλέτες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αναπληρώνει,

την κατά τα ανωτέρω ταμειακή βεβαίωση του χρέους, προκειμένου να

επακολουθήσει η, κατά τον ΚΕΔΕ διαδικασία εισπράξεώς του ως δημοσίου

εσόδου (πρβλ. ΣτΕ 3530/2009). Σύμφωνα με τα ανωτέρω, παραβιάζεται

το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη υπό την έκφανση της πρόσβασης σε

Δικαστήριο, αφού το δικάζων δικαστήριο δύναται να εξετάσει το χρόνο

ενάρξεως της έχουσας ανασταλτικό αποτέλεσμα προθεσμίας ασκήσεως

της προσφυγής, μόνο από το χρόνο γνωστοποιήσεως της πράξεως

βεβαιώσεως του φόρου (βεβαίωση στενής έννοιας – ΟΧΙ εσωτερική

διοικητική διαδικασία ταμειακής βεβαιώσεως του χρέους).

Ενόψει των ανωτέρω δικονομικών ρυθμίσεων, ερμηνευόμενων σε

συνδυασμό με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το

δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας, ΔΕΝ επιτρέπεται η έναρξη

αναγκαστικής εκτέλεσης με την ταμειακή βεβαίωση καταλογισθέντος

ποσού για τον εν λόγω φόρο ή τέλους κατά την ορό νομικό χαρακτηρισμό

του, εάν προηγουμένως οι φορολογούμενοι δεν έχουν λάβει ΠΛΗΡΗ

γνώση της σε βάρος τους καταλογιστικής πράξης και της μεθόδου

υπολογισμού τους (κυβισμός, παλαιότητα, εκπομπή ρύπων, στοιχεία

κυκλοφορίας οχήματος, κλπ) κατόπιν υποχρεωτικής σύνταξης φύλλων

υπολογισμού και ακολούθως εκκαθαριστικό σημείωμα υπογραφόμενα

από τον Προϊστάμενο της οικείας Δ.Ο.Υ. με παράθεση σε αυτό του

κυβισμού, της παλαιότητας, της εκπομπής ρύπων και του υπολογισμού

του τέλους (ή φόρου), η οποία ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ αποτελεί το νόμιμο τίτλο

είσπραξης της οφειλής (933/2009 ΣΤΕ, ΕΣ Ι Τμ. 574/2008,

1791/2007,1406, 994/2006, ΣτΕ 1620/2005, 2282/2000). Καταληκτικά,

το διοικητικό όργανο, διαρκούσης της προθεσμίας άσκησης της

προσφυγής, κωλύεται να προβεί στην ταμειακή βεβαίωση του συνολικού

ποσού του χρέους το για τον φόρο αυτό, το οποίο (χρέος)

οριστικοποιείται στην περίπτωση αυτή με την πάροδο άπρακτης της

προθεσμίας ασκήσεως κατ’ αυτής προσφυγής. Εν όψει δε των

δικονομικών ρυθμίσεων των ανωτέρω διατάξεων, ερμηνευομένων σε

συνδυασμό προς το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος που κατοχυρώνει

το δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας, γίνεται δεκτό ότι δεν

αρχίζει η προθεσμία για την άσκηση προσφυγής, ούτε επιτρέπεται η

ταμειακή βεβαίωση του καταλογισθέντος φόρου, η οποία αποτελεί το

νόμιμο τίτλο εισπράξεως της οφειλής, εάν προηγουμένως δεν έχει

κοινοποιηθεί εγκύρως στον υπόχρεο η καταλογιστική του φόρου

ακίνητης περιουσίας πράξη του προϊσταμένου της οικείας Δ.Ο.Υ. (βλ. ΣΕ

2281/00 Ολ. ΣΕ 1572, 1620/05, 3529/04, 3947/2005 – AD HOC 933/2009

ΣΤΕ).

Επίσης, για τον υπολογισμό των τελών κυκλοφορίας πρέπει υποχρεωτικά

να συνταχθούν φύλλα υπολογισμού της φορολογητέας αξίας και

ακολούθως εκκαθαριστικό σημείωμα υπογραφόμενα από τον

Προϊστάμενο της οικείας Δ.Ο.Υ. με παράθεση σε αυτό του κυβισμού, της

παλαιότητας, της εκπομπής ρύπων κλπ και του υπολογισμού του φόρου.

Στην ένδικη ωστόσο περίπτωση ΔΕΝ προκύπτει η κοινοποίηση στο

φορολογούμενο της πράξεως καταλογισμού των τελών κυκλοφορίας,

ώστε να αρχίσει γι’ αυτόν η προθεσμία προς άσκηση προσφυγής και

περαιτέρω να είναι επιτρεπτή κατά το νόμο η ταμειακή βεβαίωση του

καταλογισθέντος φόρου. Αντί αυτού επιχειρείται η «κοινοποίηση» ΜΕΣΩ

ΙΝΤΕΡΝΕΤ (!!!) στον φορολογούμενο, δήθεν πράξεως καταλογισμού των

τελών κυκλοφορίας.

Προκύπτει από αυτά ότι ΔΕΝ άρχισε η προθεσμία για την άσκηση

προσφυγής, ούτε επιτρέπεται η ταμειακή βεβαίωση του καταλογισθέντος

φόρου ή τέλους, η οποία αποτελεί το νόμιμο τίτλο εισπράξεως της

οφειλής, εάν προηγουμένως δεν έχει κοινοποιηθεί ΕΓΚΥΡΩΣ στον

υπόχρεο η καταλογιστική πράξη (933/2009 ΣΤΕ) .

Συνεπώς, η διαδικασία που τηρήθηκε αντιβαίνει τόσο στο άρθρο 2 § 1 του

Συντάγματος, που επιβάλλει το σεβασμό και την προστασία της αξίας του

ανθρώπου από την Πολιτεία, όσο και στην αρχή της αναλογικότητας που

κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 § 1 του Συντάγματος, η οποία επιβάλλει τα

μέτρα, που λαμβάνονται για την αναγκαστική είσπραξη των χρεών του

Δημοσίου, να είναι πρόσφορα για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού

και να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο προς τούτο μέτρο (πρβλ. ΔΕφΑΘ 1716/

2010 Α` Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

11. Σώρευση προσφυγής

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει δεκτά παγίως στη νομολογία, αλλά και κατά

τη δημοσιονομική θεωρία φόρος είναι η αναγκαστική παροχή που

επιβάλλεται στους πολίτες, χάριν των κρατικών σκοπών και χωρίς ειδικό

αντάλλαγμα, ενώ το ανταποδοτικό τέλος αποτελεί, όπως και ο φόρος,

αναγκαστική παροχή, που όμως καταβάλλεται από τους πολίτες έναντι

ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ, δηλαδή έναντι ειδικής προς αυτούς παρεχόμενης

δημόσιας υπηρεσίας. Η συμμετοχή στη δαπάνη αυτή αποτελεί το

αντάλλαγμα ή την ειδική αντιπαροχή για συγκεκριμένη παρεχόμενη

ωφέλεια και ΟΧΙ αόριστα για την δημιουργία εσόδων προς κάλυψη γενικά

των δημοσιονομικών αναγκών του Δημοσίου. Η ειδική αντιπαροχή του

Κράτους, που αντιστοιχεί στο ανταποδοτικό τέλος, αποτελεί σε τελευταία

ανάλυση παροχή δημόσιας υπηρεσίας, με την οποία όμως εξυπηρετούνται

ταυτόχρονα ΑΤΟΜΙΚΑ και οι χρήστες αυτής πολίτες, που φέρουν έτσι και

το βάρος των δαπανών της.

Με βάση τα παραπάνω κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 428 του 2005 απόφαση

του Αρείου Πάγου, ότι τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν

χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, ΔΕΝ είναι φόροι, και επιβάλλονται

στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους

τελευταίους του οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των

αναγκαίων πόρων για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του

δικτύου τούτου. Επομένως, τα εν λόγω τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται

από τον ιδιοκτήτη, ανεξάρτητα από το αν το όχημα κυκλοφορεί ή έχει

τεθεί συνεπεία μηχανικής βλάβης ή τροχαίου ατυχήματος σε αχρησία,

ΕΚΤΟΣ αν στην τελευταία αυτή περίπτωση έχουν κατατεθεί οι πινακίδες

κυκλοφορίας.

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, απευθύναμε την από 30 Δεκεμβρίου 2011

εξώδικη δήλωση προς τον υπουργό Οικονομικών, με την οποία του ζητήσαμε

να μας γνωστοποιήσει «που κατευθύνονται τα χρήματα που το κράτος

εισπράττει από τα τέλη κυκλοφορίας που καταβάλουν οι χρήστες των

οδών». Η εξώδικη αυτή δήλωση κοινοποιήθηκε με την υποψία ότι τα

χρήματα που καταβάλλονται για τα τέλη κυκλοφορίας πάνε ΟΧΙ για την

επέκταση και συντήρηση του «οδικού» δικτύου του οποίου είμαστε χρήστες,

αλλά για άλλους σκοπούς.

Με την από 30 Δεκεμβρίου 2011 εξώδικη δήλωση με πρόσκληση με θέμα

“Φόροι, τέλη, δασμοί και εισφορές (τακτικές και έκτακτες) που

επιβαρύνουν την αγορά και χρήση του αυτοκινήτου σε σχέση με την

άθλια κατάσταση του Εθνικού «Οδικού» Δικτύου και την εκατόμβη των

νεκρών που θρηνούμε ως Έθνος ετησίως”, απευθύντεα στον τότε υπουργό

Οικονομικών, γνωστοποιήθηκε το σύνολο των φόρων, τελών, δασμών και

εισφορών (τακτικών και έκτακτων) που επιβαρύνουν την αγορά και χρήση

του αυτοκινήτου, σε σχέση με την άθλια κατάσταση του Εθνικού «Οδικού»

Δικτύου και την εκατόμβη των νεκρών που θρηνούμε ετησίως ως Έθνος.

Έγινε ειδικότερα αναφορά, στη σκληρή στατιστική των τροχαίων

ατυχημάτων, σύμφωνα με την οποία κάθε χρόνο αφανίζεται ένα ολόκληρο

χωριό 1.600 ατόμων, περίπου, από τον χάρτη της ελληνικής επικράτειας.

Κάθε βαριά τραυματισμένος κοστίζει στον ετήσιο προϋπολογισμό περίπου

30.000 ευρώ και κάθε ελαφριά τραυματισμένος 3.000 ευρώ. Η ελληνική

οικονομία επιβαρύνεται ετησίως με δαπάνες πάνω από 14 εκατ. ευρώ για

την πληρωμή συντάξεων ή αποζημιώσεων για νοσήλια, για αποκατάσταση

ζημιών και σωματικών βλαβών κ.λπ.

Οι φόροι, τέλη, δασμοί και εισφορές που επιβαρύνουν τη χρήση του

αυτοκινήτου είναι οι εξής:

1. Διόδια τέλη

Σύμφωνα με δημόσια δήλωση του πρώην υπουργού Υποδομών Δ. Ρέππα το

κόστος κατασκευής των υπερφορολογημένων και επικίνδυνων έργων στο

Εθνικό «Οδικό» Δίκτυο, πληρώνεται από το Δημόσιο και τους πολίτες, μέσω

των διοδίων, οι οποίοι πληρώνουν πάνω από το 50% του κόστους

κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων, την ώρα που οι εργολάβοι

συνεισφέρουν λιγότερο από το 10% !!! (πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 10/02/2011).

2. Φόροι, τέλη και εισφορές στα καύσιμα

Από τον Ιούνιο του 2009 ο ΕΦΚ στις βενζίνες αυξήθηκε από 35,9 λεπτά /

λίτρο σε 67,0 λεπτά / λίτρο δηλαδή, είχαμε μια αύξηση του ΕΦΚ 31,1 λεπτά

/ λίτρο, δηλαδή αύξηση κατά 86,6%!!! Εάν προστεθεί και η αύξηση του ΦΠΑ

από 19% σε 23%, τότε η αύξηση των φόρων από 1/1/2009 είναι 93%

(εφημερίδα «Αξία» 25/06/2011). Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα οι φόροι

αποτελούν το 60% της τιμής της αντλίας.

Περαιτέρω, η Ελλάδα ήταν με βάση τα τελευταία στοιχεία του Δελτίου Τιμών

της Κομισιόν (εκδόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου), η ακριβότερη χώρα μέλος της

Ευρωπαϊκής Ένωσης στην τιμή της αμόλυβδης, με μέση τιμή 1,62 ευρώ το

λίτρο (πηγή: εφημερίδα «η ΝΙΚΗ» , 02 Μαρτίου 2011).

3. Τέλη Ταξινόμησης, Φ.Π.Α, Εισαγωγικός Δασμός, και Ειδικός Φόρος

Πολυτελείας που επιβαρύνουν την αγορά αυτοκινήτου

Για ένα καινούργιο επιβατικό αυτοκίνητο μέσης κατηγορίας με τιμή

χονδρικής πώλησης 18.608 ευρώ, κυλινδρισμό κινητήρα 1796 κ.ε.,

προερχόμενο από χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλεται Τέλος

ταξινόμησης 5.735,40 ευρώ και Ειδικός Φόρος Πολυτελείας 1.911,8 ευρώ….

4. ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΑ Τέλη Κυκλοφορίας

Τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν χαρακτήρα

ανταποδοτικών τελών, δεν είναι φόροι, και επιβάλλονται στους

ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους τελευταίους

του οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των αναγκαίων πόρων

για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του δικτύου τούτου (ΑΠ

428/2005).

Προκύπτει επομένως η ανάγκη διερεύνησης του τρόπου διάθεσης των

εισπραττόμενων τελών κυκλοφορίας, ώστε να διαπιστωθεί από τους

φορολογούμενους αν διασφαλίζεται ο ανταποδοτικός τους χαρακτήρας, αν

παρέχεται δηλαδή η ειδική προς στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων δημόσια

υπηρεσία, της συγκάλυψης των δαπανών έργων υποδομής, συντήρησης και

ανάπτυξης του δικτύου τούτου.

Επίσης, παρατίθενται στοιχεία για τα τέλη κυκλοφορίας που πληρώνουν οι

φορολογούμενοι στη Γερμανία, η οποία ως γνωστόν, έχει ένα από τα

αρτιότερα και ασφαλέστερα οδικά δίκτυα παγκοσμίως. Τα τέλη που

υποχρεώνονται να καταβάλουν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που

φορολογούνται στη Γερμάνια για ένα αυτοκίνητο 1300 κ.ε, μοντέλο 2001,

είναι 95,68 ευρώ…

5. Έκτακτη Εισφορά από την κυριότητα ή κατοχή επιβατικών αυτοκινήτων

ιδιωτικής χρήσης για επιβατικά αυτοκίνητα άνω των χιλίων εννιακοσίων

είκοσι εννέα (1.929) κυβικών εκατοστών.

Τέλος παρατίθενται όλα τα σημεία καρμανιόλες του Εθνικού «Οδικού»

Δικτύου στα οποία γίνονται τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα.

Με την εξώδικη αυτή δήλωση κλήθηκε ο υπουργός Οικονομικών όπως εντός

εξήντα ημερών, γνωστοποιήσει τα στοιχεία από τα έσοδα και τις δαπάνες

του προϋπολογισμού του κράτους των τελευταίων δυο ετών, από τα οποία

να προκύπτουν αναλυτικά

α) ποια τα συνολικά έσοδα του προϋπολογισμού από τα τέλη κυκλοφορίας,

β) που κατευθύνθηκαν τα εν λόγω κονδύλια και ειδικότερα ποιο το ακριβές

ποσό που δαπανήθηκε από αυτά, για τη συντήρηση και ανάπτυξη του

Εθνικού «Οδικού» Δικτύου και

γ) σε ποια από τα αναφερόμενα στην εξώδικη δήλωση σημεία καρμανιόλες

του οδικού δικτύου κατευθύνθηκαν κονδύλια που προέρχονται από την

επιβολή των τελών κυκλοφορίας, με στόχο την συντήρηση και ανάπτυξη

των οδών που εντοπίζονται τα επικίνδυνα για τη ζωή και τη σωματική

ακεραιότητα των χρηστών σημεία, και ποιο το ακριβές ύψος αυτών.

Αυτούσιο το κείμενο της ως άνω εξώδικης δήλωσης με πρόσκληση έχει ως

εξής:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Του Αθανασίου Αλαμπάση, δικηγόρου του ΔΣΑ, κατοίκου Αττικής, οδός Αιόλου αρ. 100

Του Α Κ , κατοίκου Άνω Κυψέλης Αττικής, οδός …………., αρ. …..,

ΚΑΤΑ

Του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον υπουργό Οικονομικών

ΘΕΜΑ: Φόροι, τέλη, δασμοί και εισφορές (τακτικές και έκτακτες) που επιβαρύνουν την

αγορά και χρήση του αυτοκινήτου σε σχέση με την άθλια κατάσταση του Εθνικού

«Οδικού» Δικτύου και την εκατόμβη των νεκρών που θρηνούμε ως Έθνος ετησίως.

Κύριε υπουργέ

Σύμφωνα με τα στατιστικά της Τροχαίας, το 2010 σημειώθηκαν σε όλη την επικράτεια: 1.161

θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, 1.455 βαριά ατυχήματα, 12.456 ελαφρά ατυχήματα. Τα

θύματα στα παραπάνω ατυχήματα ήταν: 1.280 νεκροί, 1.755 βαριά τραυματίες και

17.024 ελαφρά τραυματίες.

Η πλειοψηφία των θανατηφόρων ατυχημάτων συνέβησαν στο δευτερεύον οδικό δίκτυο (441)

και στις κατοικημένες περιοχές 352 (πηγή: Στατιστικά Στοιχεία Τροχαίας, εφημερίδα «ΤΟ

ΒΗΜΑ» 18/01/2011).

Η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει ότι το οικονομικό κόστος από τα τροχαία ατυχήματα

ανέρχεται στο 1-3% του ΑΕΠ κάθε κράτους. Στην Ε.Ε. ετησίως διατίθεται ποσό ύψους

160 δισ. ευρώ, το οποίο ισοδυναμεί με το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε.–15.

Στην Ελλάδα, κάθε βαριά τραυματισμένος κοστίζει περίπου 30.000 ευρώ και κάθε

ελαφριά τραυματισμένος 3.000 ευρώ. Η ελληνική οικονομία επιβαρύνεται ετησίως με

δαπάνες πάνω από 14 εκατ. ευρώ για την πληρωμή συντάξεων ή αποζημιώσεων για

νοσήλια, για αποκατάσταση ζημιών και σωματικών βλαβών κ.λπ. χωρίς να υπολογίσουμε

την απώλεια εργατικού δυναμικού ή την επιπλέον εργασιακή απασχόληση για την

αντιμετώπιση των συνεπειών των τροχαίων ατυχημάτων, δηλαδή ιατρικό προσωπικό,

νοσοκομεία τροχονόμοι, πραγματογνώμονες, δικαστικοί, ασφαλιστές, όπως και με άλλα

δευτερεύοντα έξοδα π.χ. δικαστικά, οδοιπορικά κ.λπ. που θα πρέπει να συνυπολογισθούν

στην επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας.

Η σκληρή στατιστική των τροχαίων ατυχημάτων αναφέρει ότι κάθε χρόνο αφανίζεται

ένα ολόκληρο χωριό 1.600 ατόμων, περίπου, από τον χάρτη της ελληνικής επικράτειας.

Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ανθρώπων που χάνονται είναι νέοι άνθρωποι.

Σύμφωνα με τα δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η Ελλάδα κατέχει την

τρίτη υψηλότερη θέση στους δείκτες θνησιμότητας από τροχαία ατυχήματα μεταξύ

παιδιών, εφήβων και νέων έως 25 ετών στην Ε.Ε. με 14 θανάτους ανά 100.000 άτομα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, από τους 1.600 θανάτους που προαναφέραμε,

ετησίως οι 450 αφορούν παιδιά και νέους έως 25 ετών.

Πρόσφατα, με βάση το Β΄ εθνικό στρατηγικό σχέδιο «Καθ’ οδόν 2006–2010», η Ελλάδα

είναι από τις λίγες χώρες της Ε.Ε. των 27 μελών που ΔΕΝ έχει πετύχει σημαντικά

αποτελέσματα και ΔΕΝ έχει κάνει ουσιαστική προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου

της μείωσης των νεκρών από τροχαία ατυχήματα (πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Φόροι, τέλη, δασμοί και εισφορές

που επιβαρύνουν τη χρήση του αυτοκινήτου

1. Διόδια τέλη

Τα τελευταία τρία χρόνια, έχουν δημοπρατηθεί, ανατεθεί και υλοποιούνται, με τη μέθοδο της

συγχρηματοδότησης, τα έργα της δεύτερης γενιάς, που περιλαμβάνουν τους

αυτοκινητόδρομους κατανεμημένους σε πέντε (5) Συμβάσεις Παραχώρησης, στις οποίες το

Δημόσιο χρηματοδοτεί με Εθνικούς και Κοινοτικούς Πόρους, κατά μέσο όρο περίπου το 25%

(εκ του οποίου 12,5% μέσω δανείων από την ΕΤΕπ) του κόστους κατασκευής και των πέντε

έργων, με τα έσοδα από τα διόδια, η είσπραξη των οποίων καθορίστηκε στις Συμβάσεις

Παραχώρησης που κυρώθηκαν στην Βουλή, να καλύπτουν περίπου άλλο ένα 25%. Το

υπόλοιπο 50% καλύπτουν οι Παραχωρησιούχοι, μέσω ιδίων κεφαλαίων και τραπεζικού

δανεισμού. Με τις Συμβάσεις αυτές θα αναβαθμιστούν υποτίθεται 533 χιλιόμετρα

αυτοκινητοδρόμων και θα κατασκευαστούν άλλα 743 νέα χιλιόμετρα, βελτιώνοντας σύμφωνα

με την αρχική στόχευση το συγκοινωνιακό σύστημα αλλά και την ανάπτυξη της χώρας. Στην

πραγματικότητα όμως, το κόστος κατασκευής των υπερτιμολογημένων και επικίνδυνων

έργων στο Εθνικό «Οδικό» Δίκτυο, πληρώνεται από το Δημόσιο και τους πολίτες, μέσω

των διοδίων, οι οποίοι πληρώνουν πάνω από το 50% του κόστους κατασκευής των

αυτοκινητοδρόμων, την ώρα που οι εργολάβοι συνεισφέρουν λιγότερο από το 10%!!! Το

ανωτέρω παραδέχτηκε δημοσίως ο πρώην υπουργός των Υποδομών Δ. Ρέππας! Με βάση

τα στοιχεία που ο ίδιος δημοσιοποίησε, από το συνολικό κόστος των 8,7 δισ., που έχουν

οι πέντε αυτοκινητόδρομοι, 2,3 δισ.. ευρώ συνιστά η χρηματοδοτική συμβολή του

δημοσίου, 2,3 δισ.. τα έσοδα από τα διόδια, 3,3 δισ., τα κεφάλαια τραπεζών (τα οποία

δίδοντα με την εγγύηση του ελλ. Δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού Λαού) και 800 εκ.

ευρώ τα ίδια κεφάλαια των ιδιωτών!!! Πρακτικώς δηλαδή πάνω από το 50% της

χρηματοδότησης, άσχετα από όσα λέγονται, συνεισφέρει το ελληνικό δημόσιο μαζί με τα

κοινοτικά κονδύλια που θα πληρώσουν συνολικά 4,6 δισ. Ευρώ (πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

10/02/2011).

2. Φόροι, τέλη και εισφορές στα καύσιμα

Στην Ελλάδα, τα τελευταία δυο χρόνια (από τον Ιούνιο 2009 έως σήμερα) υπήρξε αλματώδης

αύξηση των τιμών των καυσίμων με σημαντικότατες αυξήσεις αυτές του Ειδικού Φόρου

Κατανάλωσης (ΕΦΚ) και του ΦΠΑ. Από τον Ιούνιο του 2009 ο ΕΦΚ στις βενζίνες αυξήθηκε

από 35,9 λεπτά / λίτρο σε 67,0 λεπτά / λίτρο δηλαδή, είχαμε μια αύξηση του ΕΦΚ 31,1

λεπτά / λίτρο, δηλαδή αύξηση κατά 86,6%!!! Εάν προστεθεί και η αύξηση του ΦΠΑ από

19% σε 23%, τότε η αύξηση των φόρων από 1/1/2009 είναι 93% (εφημερίδα «Αξία»

25/06/2011). Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα οι φόροι αποτελούν το 60% της τιμής της

αντλίας…

Περαιτέρω η Ελλάδα ήταν με βάση τα τελευταία στοιχεία του Δελτίου Τιμών της

Κομισιόν (εκδόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου) η ακριβότερη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής

Ένωσης στην τιμή της αμόλυβδης, με μέση τιμή 1.620 ευρώ το χιλιόλιτρο ή 1,62 ευρώ

το λίτρο (πηγή: εφημερίδα «η ΝΙΚΗ» , 02 Μαρτίου 2011).

Οι φόροι και δασμοί που επιβάλλονται και επιβαρύνουν τη λιανική τιμή (τιμή στην αντλία)

είναι οι εξής:

Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης (ΕΦΚ): 670 (από 3.5.2010) € ανά κυβικό μέτρο ή 0.67

λεπτά του λίτρου για την αμόλυβδη βενζίνη.

Ειδικό τέλος Δικαιωμάτων Εκτέλεσης Τελωνειακών Εργασιών (ΔΕΤΕ): 0,5% της αξίας

του αθροίσματος της τιμής εκ διυλιστηρίου και του ΕΦΚ.

Ανταποδοτικό τέλος ΡΑΕ: 0,20€/1000 λίτρα.

Εισφορά «Ειδικού Λογαριασμού Πετρελαιοειδών» (1,2% επί της τιμής διυλιστηρίου).

Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) 23% επί του συνόλου της τιμής διυλιστηρίου των

μικτών ονομαστικών περιθωρίων κέρδους και των παραπάνω φορολογικών επιβαρύνσεων.

3. Τέλη Ταξινόμησης, Φ.Π.Α, Εισαγωγικός Δασμός, και Ειδικός Φόρος Πολυτελείας που

επιβαρύνουν την αγορά αυτοκινήτου

Με το άρθρο 4 παρ.2 του ν. 2367/1953 «Περί τίτλων κυριότητος, ταξινομήσεως, αδειών

κυκλοφορίας και φορολογίας αυτοκινήτων» (Α΄ 82) ορίσθηκε ότι : «Πλην των εν τω παρόντι

αναφερομένων εξαιρέσεων ουδέν όχημα επιτρέπεται να κυκλοφορή εν τη χώρα παρά μόνον

εφ’ όσον έχει ταξινομηθή δεόντως παρά τω Υπουργείω Συγκοινωνιών και έχει εφοδιασθή

δι’αδείας κυκλοφορίας και διά πινακίδων αριθμών κυκλοφορίας του τρέχοντος έτους,

ανηρτημένων επί του οχήματος, καθ’ ον τρόπον ορίζεται εν τω παρόντι Νόμω, έχουν δε

καταβληθή τα οφειλόμενα τέλη κυκλοφορίας και ταξινομήσεως». Εξ άλλου, με το ν.

2682/1999 (Α΄ 16) ρυθμίσθηκαν τα σχετικά με την φορολογία οχημάτων και προεβλέφθη η

επιβολή τέλους ταξινόμησης επί των εισαγομένων και των εγχωρίως παραγομένων

οχημάτων. Με τον εν λογω νόμο καθορίσθηκε, ειδικώς, το επιβαλλόμενο σε φορτηγά και

επιβατικά οχήματα τέλος ταξινόμησης και προεβλέφθη ότι η υποχρέωση καταβολής του ως

άνω τέλους γεννάται για τα κοινοτικά και τα προερχόμενα από τρίτες χώρες οχήματα κατά

την είσοδό τους στο εσωτερικό της χώρας (άρθρο 9) καθώς και ότι μετά την είσπραξη του

τέλους ταξινόμησης και των λοιπών επιβαρύνσεων ή τη νόμιμη οριστική απαλλαγή από αυτά,

εκδίδονται από την αρμόδια τελωνειακή αρχή αποδεικτικό είσπραξης και πιστοποιητικό

ταξινόμησης ή τελωνισμού του οχήματος (άρθρο 11).

Ο προσδιορισμός του τέλους ταξινόμησης για επιβατικά οχήματα της δασμολογικής κλάσης

87.03 γίνεται βάσει του Νόμου 2960/2001 (Φ.Ε.Κ. 265 Α /22-11-01) άρθρα 121, 126, 127 ,

του Νόμου 3156/2003 (Φ.Ε.Κ.157 Α/25-6-03), άρθρο 27 , του Νόμου 3190/2003 (Φ.Ε.Κ. 249

Α/ 30-10-03) άρθρο 21 , του Νόμου 3583/2007 (Φ.Ε.Κ. 142 Α/28-6-07) άρθρο 1, του Νόμου

3634/2008 (Φ.Ε.Κ. 9 Α/29-1-07) άρθρο 29 και του Νόμου 3899/2010 (Φ.Ε.Κ. 212/Α/17-12-

10) άρθρο 8.

Επίσης , για τα επιβατικά αυτοκίνητα που εισάγονται από τρίτες προς την Ευρωπαϊκή

Ένωση χώρες, επιβάλλεται εισαγωγικός δασμός 10% επί της δασμολογητέας αξίας.

Περαιτέρω, σε όλα τα εισαγόμενα οχήματα με κινητήρα κυβισμού άνω των 48 κυβικών

εκατοστών ή ισχύος άνω των 7,2 KW τα οποία προορίζονται για μεταφορά προσώπων ή

εμπορευμάτων, επιβάλλεται ΦΟΡΟΣ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ (Φ.Π.Α.).

Τέλος επιβάλλεται ΕΙΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΕ ΕΙΔΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ στα αυτοκίνητα με

εργοστασιακή αξία άνω των 20.000 ευρώ [φόρος επί της φορολογητέας αξίας του άρθρου

126 του ν.2960/2001 (ΦΕΚ 265 Α΄), Νόμος 3833/2010 (Φ.Ε.Κ. 40/Α/15-3-10) άρθρο 17,

Νόμος 3842/2010 (Φ.Ε.Κ. 58/Α/23-4-10) άρθρο 87, Νόμος 3845/2010 (Φ.Ε.Κ. 65/Α/6-05-10)

άρθρο 4, Νόμος 3899/2010 (Φ.Ε.Κ. 212/Α/17-12-10) άρθρο 8] ο οποίος ορίζεται ως εξής:

ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ Τιμή χονδρικής πώλησης

αυτοκινήτου από τον κατασκευαστή οίκο

ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ Τιμή χονδρικής πώλησης

αυτοκινήτου από τον κατασκευαστή οίκο, αφού μειωθεί λόγω παλαιότητας

και διανυθέντων χιλιομέτρων

ΠΟΣΟΣΤΟ

από 20.000 ευρώ μέχρι και 22.000 ευρώ

από 16.000 μέχρι και 17.000 10%

άνω των 22.000 ευρώ μέχρι και 28.000 ευρώ

άνω των 17.000 ευρώ μέχρι και 19.000 ευρώ

30%

άνω των 28.000 ευρώ άνω των 19.000 ευρώ 40%

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, για ένα καινούργιο επιβατικό αυτοκίνητο μέσης κατηγορίας

με τιμή χονδρικής πώλησης 18.608 ευρώ, κυλινδρισμό κινητήρα 1796 κ.ε., EURO 5 ,

προερχόμενο από χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλεται Τέλος ταξινόμησης

5.735,40 ευρώ (30% Χ 19.118,00 = 5.735,40 ευρώ) και Ειδικός Φόρος Πολυτελείας

1.911,8 ευρώ (10% Χ 19.118, 00 = 1.911,8 ευρώ)….

4. ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΑ Τέλη Κυκλοφορίας

Από τις διατάξεις των άρθρων 12,13 και 15 του ν.δ 2637/1953 « περί τίτλων κυριότητας και

φορολογίας αυτοκινήτων», που διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά το ν.δ 1146/1972 «περί

τρόπου μεταβιβάσεως εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί αυτοκινήτων και μοτοσικλετών» και

της από 2.3.1953 εισηγητικής του νόμου αυτού εκθέσεως, προκύπτει ότι τα τέλη

κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, δεν είναι

φόροι, και επιβάλλονται στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από

τους τελευταίους του οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των αναγκαίων

πόρων για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του δικτύου τούτου. Επομένως, τα

εν λόγω τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται από τον ιδιοκτήτη, ανεξάρτητα από το αν το

όχημα κυκλοφορεί ή έχει τεθεί συνεπεία μηχανικής βλάβης ή τροχαίου ατυχήματος σε

αχρησία, εκτός αν στην τελευταία αυτή περίπτωση έχουν κατατεθεί οι πινακίδες

κυκλοφορίας (428/2005 ΑΠ).

Περαιτέρω , σύμφωνα με την παρ. 1 του αρθρ 35 του Νόμου 3986/2011 (Μέτρα Εφαρμ.

Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου), τα ετήσια Τέλη κυκλοφορίας που επιβάλλονται στα αυτοκίνητα

οχήματα, με την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος άρθρου με τις οποίες ορίζεται

διαφορετικά και λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων της Οδηγίας 1999/62/ΕΚ ως προς

τα βαρέα φορτηγά οχήματα, ορίζονται ως εξής:

Α. Αυτοκίνητα οχήματα ιδιωτικής χρήσης.

Επιβατικά αυτοκίνητα που έχουν ταξινομηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα έως την

31/10/2010 καθώς και για δίκυκλες και τρίκυκλες μοτοσικλέτες ανεξαρτήτως της

ημερομηνίας πρώτης ταξινόμησής τους αποκλειστικά με βάση τον κυλινδρισμό του κινητήρα

τους:

Κυβισμός Τέλη κυκλοφορίας 2012

από 51 κ.ε. μέχρι 300 κ.ε. 22 €

από 301 κ.ε. μέχρι 785 κ.ε. 55 €

από 786 κ.ε. μέχρι 1071 κ.ε. 120 €

από 1071 κ.ε. μέχρι 1357 κ.ε. 135 €

από 1358 κ.ε. μέχρι 1548 κ.ε. 240 €

από 1549 κ.ε. μέχρι 1738 κ.ε. 265 €

από 1739 κ.ε. μέχρι 1928 κ.ε. 300 €

από 1929 κ.ε. μέχρι 2357 κ.ε. 660 €

από 2358 κ.ε. μέχρι 3000 κ.ε. 880 €

από 3001 κ.ε. μέχρι 4000 κ.ε. 1100 €

από 4001 κ.ε. και άνω 1320 €

Επιβατικά αυτοκίνητα που ταξινομούνται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την 1/11/2010

και μετά, αποκλειστικά με βάση τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα:

Κλιμάκιο εκπομπών CO2 (γρ./χλμ.) Ετήσια τέλη κυκλοφορίας ανά γραμ.

εκπομπών σε €

0 - 100 (γρ./χλμ.) 0 €

101 - 120 (γρ./χλμ.) 0,90 €

121 - 140 (γρ./χλμ.) 1,10 €

141 - 160 (γρ./χλμ.) 1,70 €

161 - 180 (γρ./χλμ.) 2,25 €

181 - 200 (γρ./χλμ.) 2,55 €

201 - 250 (γρ./χλμ.) 2,80 €

Άνω των 251 (γρ./χλμ.) 3,40 €

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει δεκτά παγίως στη νομολογία, αλλά και κατά τη δημοσιονομική

θεωρία [βλ. ΑΕΔ 5/1984, ΣτΕ 3386, 1103/1989, 3954, 105-6/1982, 648/1981 , 18/1994 ΑΠ

(ΟΛΟΜ) κ.α] φόρος είναι η αναγκαστική παροχή που επιβάλλεται στους πολίτες, χάριν των

κρατικών σκοπών και χωρίς ειδικό αντάλλαγμα, ενώ το ανταποδοτικό τέλος αποτελεί,

όπως και ο φόρος, αναγκαστική παροχή, που όμως καταβάλλεται από τους πολίτες

έναντι ειδικής αντιπαροχής, δηλαδή έναντι ειδικής προς αυτούς παρεχόμενης δημόσιας

υπηρεσίας, προς την οποία τελεί σε σχέση αντιστοιχίας, ως αποσκοπούσα στην κάλυψη

του κόστους της υπηρεσίας. Η συμμετοχή στη δαπάνη αυτή αποτελεί το αντάλλαγμα ή

την ειδική αντιπαροχή για συγκεκριμένη παροχή ωφέλεια και όχι αόριστα για την

δημιουργία εσόδων προς κάλυψη γενικά των δημοσιονομικών αναγκών του Δημοσίου. Στην

περίπτωση που υπάρχει ειδική αντιπαροχή έχουμε ανταποδοτικό τέλος, για την

παρεχόμενη ορισμένη, ειδική παροχή, ενώ όταν η παροχή δεν είναι ειδική αλλά γενική

έχουμε φόρο, οικονομικό βάρος, εισφορά. Και στις δύο περιπτώσεις η επιβάρυνση είναι

αναγκαστική. Η διαφορά συνίσταται στο ότι όσον αφορά το ανταποδοτικό τέλος, η

αντιπαροχή είναι ειδική και βρίσκεται σε κάποια αναλογική αντιστοιχία με τη

συγκεκριμένη δαπάνη, ενώ, όταν πρόκειται για φόρο, δεν απαιτείται αναλογική αντιστοιχία

με τη συγκεκριμένη δαπάνη, αλλά με τις οικονομικές δυνάμεις του βαρυνομένου. Η ειδική

αντιπαροχή του Κράτους ή άλλου δημόσιου φορέα, που αντιστοιχεί στο ανταποδοτικό τέλος,

αποτελεί σε τελευταία ανάλυση παροχή δημόσιας υπηρεσίας, με την οποία όπως

εξυπηρετούνται ταυτόχρονα ατομικά και οι χρήστες αυτής πολίτες, που φέρουν έτσι και το

βάρος των δαπανών της. Εξαιτίας, λοιπόν, του δημόσιου αυτού χαρακτήρα της ειδικής

αντιπαροχής του Κράτους, η καταβολή του ανταποδοτικού τέλους δεν προϋποθέτει

αναγκαστικά ούτε την πραγματική χρησιμοποίηση της δημόσιας υπηρεσίας στη συγκεκριμένη

περίπτωση, ούτε την ακριβή αντιστοιχία ανάμεσα στο ύψος του τέλος και του κόστους

της παρεχόμενης υπηρεσίας, αφού αρκεί απλώς η δυνατότητα (ετοιμότητα) παροχής της

υπηρεσίας και της καταρχήν κάλυψης των δαπανών της με το τέλος αυτό.

Προκύπτει από τα ανωτέρω η ανάγκη διερεύνησης του τρόπου διάθεσης των

εισπραττόμενων τελών κυκλοφορίας, ώστε να διαπιστωθεί αν διασφαλίζεται ο

ανταποδοτικός τους χαρακτήρας, αν παρέχεται δηλαδή η ειδική προς στους ιδιοκτήτες

των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους τελευταίους του οδικού δικτύου της

χώρας δημόσια υπηρεσία, της συγκάλυψης των δαπανών έργων υποδομής, συντήρησης

και ανάπτυξης του δικτύου τούτου. Περαιτέρω να διακριβωθεί από τους

επιβαρυνόμενους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων, αν υπάρχει ακριβής άλλως ανάλογη

αντιστοιχία ανάμεσα στο ύψος των εισπραττόμενων από το κράτος τελών κυκλοφορίας

και των κονδυλίων που διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό για την

παρεχόμενη υπηρεσία της συντήρησης και ανάπτυξης του οδικού δικτύου.

Να σημειωθεί τέλος, ότι σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Γερμανικού Κράτους, οι

φορολογούμενοι στη Γερμανία οι οποίοι απολαμβάνουν ένα από τα αρτιότερα και

ασφαλέστερα Οδικά Δίκτυα, πληρώνουν για τη χρήση επιβατικών αυτοκινήτων που έχουν

στην κυριότητα ή κατοχή τους φόρο που υπολογίζεται ανά 100 κ.ε συναρτήσει της

παλαιότητας του αυτοκινήτου, ως εξής:

Για αυτοκίνητα πριν από το 1995 : κατηγορία 0 (κυβικά x 21.07 €)

Για αυτοκίνητα από το 1996 ως το 1999: κατηγορία 1 (κυβικά x 15.13 €)

Για αυτοκίνητα από το 2000 ως το 2004: κατηγορία 2 (κυβικά x 7.36 €)

Για αυτοκίνητα από το 2005 και μετά: κατηγορία 3 (κυβικά x 6.75 €)

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία, ο φόρος που υποχρεώνονται να καταβάλουν οι

κάτοχοι ή ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που φορολογούνται στη Γερμάνια για

ένα αυτοκίνητο 1300 κ.ε, μοντέλο 2001 (δηλ. κατηγορίας 2 των 7.36 €), είναι 95,68

ευρώ [ (13 x 100 =1300) Χ 7.36 € = 95.68€ ] …

(πηγή:

http://www.bundesfinanzministerium.de/nn_86592/DE/BMF__Startseite/Service/Downloa

ds/Abt__IV/081__1,templateId=raw,property=publicationFile.jpg )

5. Έκτακτη Εισφορά από την κυριότητα ή κατοχή επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής

χρήσης

Σύμφωνα με το άρθρο 30 του Νόμου 3986/2011 (Μέτρα Εφαρμ. Μεσοπροθεσμου Πλαισίου)

επιβάλλεται έκτακτη εισφορά στα ποσά της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης που προκύπτουν

από την κυριότητα ή κατοχή επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης, όπως αυτά

προκύπτουν από τη δήλωση φορολογίας εισοδήματος οικονομικού έτους 2011.

Κατά την παρ. 2 , η έκτακτη εισφορά που επιβάλλεται στα ποσά της ετήσιας αντικειμενικής

δαπάνης της προηγούμενης παραγράφου, υπολογίζεται αναλυτικά ως εξής:

α) Για επιβατικά αυτοκίνητα άνω των χιλίων εννιακοσίων είκοσι εννέα (1.929) κυβικών

εκατοστών, η έκτακτη εισφορά ισούται με το γινόμενο του ποσού της ετήσιας αντικειμενικής

δαπάνης επί συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%).

Από την επιβολή της έκτακτης εισφοράς εξαιρούνται τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής

χρήσης με παλαιότητα άνω των δέκα (10) ετών από το έτος πρώτης κυκλοφορίας τους στην

Ελλάδα, καθώς και τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης αναπήρων, τα οποία

απαλλάσσονται από τα Τέλη κυκλοφορίας.

Η ετήσια αντικειμενική δαπάνη για τη χρήση ΙΧΕ υπολογίζεται βάσει του πρώτου εδάφιου

της περίπτωσης γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 16 του Κ.Φ.Ε η οποία αντικαταστάθηκε

ως εξής: «γ) Η ετήσια αντικειμενική δαπάνη επιβατικού αυτοκινήτου ιδιωτικής χρήσης,

ορίζεται αα) για τα αυτοκίνητα μέχρι χίλια διακόσια (1.200) κυβικά εκατοστά σε τέσσερις

χιλιάδες (4.000) ευρώ, ββ) για αυτοκίνητα μεγαλύτερα των χιλίων διακοσίων (1.200)

κυβικών εκατοστών προστίθενται εξακόσια (600) ευρώ ανά εκατό (100) κυβικά εκατοστά

μέχρι τα δύο χιλιάδες (2.000) κυβικά εκατοστά, γγ) για αυτοκίνητα μεγαλύτερα των δύο

χιλιάδων (2.000) κυβικών εκατοστών προστίθενται εννιακόσια (900) ευρώ ανά εκατό (100)

κυβικά εκατοστά και μέχρι τρεις χιλιάδες (3.000) κυβικά εκατοστά και δδ) για αυτοκίνητα

μεγαλύτερα από τρεις χιλιάδες (3.000) κυβικά εκατοστά προστίθενται χίλια διακόσια (1.200)

ευρώ ανά εκατό (100) κυβικά εκατοστά.» .

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, οι κύριοι ή κάτοχοι επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής

χρήσης καλούνται να καταβάλουν έκτακτη εισφορά ως εξής:

ΑΠΌ ΕΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ

1 1.200 4.000 0

1.201 1.300 4.600 0

1.301 1.400 5.200 0

1.401 1.500 5.800 0

1.501 1.600 6.400 0

1.601 1.700 7.000 0

1.701 1.800 7.600 0

1.801 1.900 8.200 0

1.901 2.000 8.800 440

2.001 2.100 9.700 485

2.101 2.200 10.600 530

2.201 2.300 11.500 575

2.301 2.400 12.400 620

2.401 2.500 13.300 665

2.501 2.600 14.200 710

2.601 2.700 15.100 755

2.701 2.800 16.000 800

2.801 2.900 16.900 845

2.901 3.000 17.800 890

3.001 3.100 19.000 950

3.101 3.200 20.200 1.010

3.201 3.300 21.400 1.070

3.301 3.400 22.600 1.130

3.401 3.500 23.800 1.190

3.501 3.600 25.000 1.250

3.601 3.700 26.200 1.310

3.701 3.800 27.400 1.370

3.801 3.900 28.600 1.430

3.901 4.000 29.800 1.490

4.001 4.100 31.000 1.550

4.101 4.200 32.200 1.610

4.201 4.300 33.400 1.670

4.301 4.400 34.600 1.730

4.401 4.500 35.800 1.790

4.501 4.600 37.000 1.850

4.601 4.700 38.200 1.910

4.701 4.800 39.400 1.970

4.801 4.900 40.600 2.030

4.901 5.000 41.800 2.090

Τα σημεία καρμανιόλες του Εθνικού «Οδικού» Δικτύου

Κορίνθου – Πατρών : Ο πιο επικίνδυνος «δρόμος» του Εθνικού «Οδικού» Δικτύου

Σε αυτό το τμήμα συμβαίνουν τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα, ειδικά από το 88ο έως το

145ο χιλιόμετρο (περιοχή Δερβένι), καθώς και στο 194ο χιλιόμετρο, κοντά στο Αίγιο. Αυτό

συμβαίνει, λόγω κυρίως της μιάμισης λωρίδας κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, της έλλειψης

διαχωριστικής νησίδας, της έλλειψης φωτισμού και της κυκλοφορίας βαρέων οχημάτων.

Κάθε χρόνο σε αυτό το τμήμα γίνονται περίπου 180 τροχαία ατυχήματα και

δυστυχήματα, με 60 νεκρούς κατά προσέγγιση. Τα στοιχεία της Τροχαίας αναφέρουν, ότι

στο τμήμα από το Κιάτο έως και το Ξυλόκαστρο έχουν λάβει χώρα αρκετά τροχαία

δυστυχήματα:

• Χιλιομετρική θέση 155-185, περιοχές Κιάτου, Διακοφτού και Ξυλόκαστρο.

Σύμφωνα με τo Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς, τα σημεία που έχουν

επισημάνει οι συγκοινωνιολόγοι του Ινστιτούτου ως τα πιο επικίνδυνα, είναι τα εξής:

Από το 94ο έως το 96,7ο χλμ. Από το 119ο έως το 120ο χλμ.

Από το 101,5ο έως το 103,1ο χλμ. Από το 125,4ο έως το 126,2ο χλμ.

Από το 109,4ο έως το 109,6ο χλμ. Από το 133,7ο έως το 135,5ο χλμ.

Από το 111,9ο έως το 113,8ο χλμ. Από το 164,3ο έως το 166,9ο χλμ.

Από το 117,4ο έως το 117,5ο χλμ. Από το 168ο έως το 169,4ο χλμ.

Πατρών - Πύργου:

Ο οδικός άξονας που συνδέει τον Πύργο με την Πάτρα, μήκους 90 χιλιομέτρων, ούτε λίγο

ούτε πολύ "στοιχίζει" κάθε χρόνο περίπου 40 ανθρώπινες ζωές. Αιτία μεταξύ άλλων οι

διελεύσεις αγροτικών μηχανημάτων από τους ισόπεδους κόμβους. Οι χιλιομετρικές θέσεις

όπου, σύμφωνα με την Τροχαία, έχουν συμβεί κατά το παρελθόν δυστυχήματα, είναι οι

εξής:

• Χ.Θ. 48, περιοχή Κουρτέσι

• Χ.Θ. 61-64, περιοχή Ανδραβίδας

• Χ.Θ. 67-82, περιοχή Γαστούνης-Αμαλιάδος

Αντίρριο – Ιωάννινα

Από το συγκεκριμένο τμήμα, μήκους 220 χιλιομέτρων, διέρχονται καθημερινά περίπου

10.000 οχήματα, ενώ τις ημέρες των εορτών ο αριθμός αυτός σαφώς είναι μεγαλύτερος.

Κύρια αιτία των πολλών και θανατηφόρων ατυχημάτων είναι, εκτός των άλλων, η διάσχιση

αρκετών και πυκνοκατοικημένων περιοχών, με εξαίρεση το τμήμα της Ιονίας Οδού. Κατά

μήκος του οδικού αυτού άξονα, χάνονται κατά προσέγγιση κάθε χρόνο περίπου 60 άτομα,

ενώ, σύμφωνα με την Τροχαία, τα σημεία όπου έχουν συμβεί ατυχήματα, είναι στις εξής

χιλιομετρικές θέσεις:

• Χ.Θ. 62-71, περιοχή Αγρινίου

• Χ.Θ. 119-127, περιοχή Μενιδίου

Νομός Χαλκιδικής

Στο μεγαλύτερο τμήμα της Χαλκιδικής, ο κύριος οδικός άξονας διέρχεται μέσα από

κατοικημένες περιοχές, με αποτέλεσμα -εκτός από τα τροχαία- να έχουν παρατηρηθεί και

πολλές παρασύρσεις πεζών. Όσον αφορά στην περιοχή της Χαλκιδικής, σύμφωνα με την

Τροχαία, ατυχήματα έχουν συμβεί και στο τμήμα Μουδανιών-Κασσανδρείας-Ποτίδαιας.

Κεντρική Ελλάδα

Στην Κεντρική Ελλάδα, ως τμήμα όπου έχουν συμβεί τροχαία κατά το παρελθόν, θεωρείται

εκείνο μεταξύ Καρδίτσας και Τρικάλων, στην περιοχή Ριζοβούνι. Επίσης, ατυχήματα,

σύμφωνα με τα στοιχεία της Τροχαίας, έχουν συμβεί στο παρελθόν και σε όλη τη διαδρομή

από τα Τρίκαλα έως την Καλαμπάκα. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι κατά μήκος όλης

της Οδού, ο δρόμος είναι αρκετά στενός, ενώ αυτό το διάστημα σε αρκετά μέρη εκτελούνται

οδικά έργα, όσον αφορά στην κατασκευή του Οδικού Άξονα Κεντρικής Ελλάδος, που θα

συνδέσει τον ΠΑΘΕ με την Εγνατία Οδό.

Τα επικίνδυνα σημεία στην Εθνική Οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης

Σε αυτό το τμήμα του εθνικού οδικού δικτύου έχουν καταγραφεί και χαρακτηριστεί ως

επικίνδυνα 32 σημεία. Έχουν σημειωθεί αρκετά τροχαία ατυχήματα στο 4ο, 9ο, 12ο, 15ο,

17ο, 23ο, 24ο, 36ο, 45ο, 49ο, 52ο, 352ο, 354ο, 355ο, 356ο, 357ο, 360ό, 361ο, 362ο,

380ό, 388ο, 400ό, 404ο, 406ο, 414ο, 418ο, 423ο, 438ο, 457ο, 460ό, 473ο, και 507ο

χιλιόμετρο.

Νομός Έβρου

Εθνική Οδός Αλεξανδρούπολης - Ορμενίου (89ο χλμ) [προ εισόδου Ψαθάδων]

Εθνική Οδός Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας (33ο χλμ) [Κόμβος Αρδανίου]

Εθνική Οδός Αρδανίου – Ορεστιάδας

α) (5ο χλμ) [Διασταύρωση Τριφυλλιού]

β) (10ο χλμ) [Διασταύρωση Θυμαριάς]

γ) (25ο έως 36ο χλμ) [Διασταύρωση Λύρας - Διασταύρωση Λυκόφης]

δ) (43ο & 45ο χλμ) [Βόρειος & Νότιος Κόμβος Σουφλίου]

Παλαιά Εθνική Οδός Αλεξανδρούπολης - Κήπων ( 18ο έως 19ο χλμ) [Γέφυρα Λουτρών]

Εθνική Οδός Αλεξανδρούπολης - Μάκρης (4ο έως 10ο χλμ)

Παλαιά Εθνική Οδός Αλεξανδρούπολης - Κομοτηνής (12ο έως 29ο χλμ)

Νομός Ροδόπης

Νέα Εθνική Οδός Κομοτηνής - Λάγους - Ξάνθης (2ο, 8ο, 14ο χλμ)

Παλαιά Εθνική Οδός Κομοτηνής - Ιάσμου - Ξάνθης (17ο, 31οχλμ)

o Παλαιά Εθνική Οδός Κομοτηνής - Σαπών - Αλεξανδρούπολης (8ο έως 26ο χλμ)

o Εθνική Οδός Κομοτηνής - Ξάνθης [Νέα Εγνατία] (1ο, 7ο, 10ο χλμ)

o Εθνική Οδός Κομοτηνής - Αλεξανδρούπολης [Νέα Εγνατία] (1ο, 17ο, 21ο χλμ)

o Επαρχιακή Οδός Κομοτηνής - Ξυλαγανής (2ο χλμ)

Νομός Ξάνθης

Εθνική Οδός Καβάλας – Ξάνθης

α) (42ο χλμ) [Διασταύρωση Θαλασσιάς]

β) (43ο χλμ) [Διασταύρωση Τοξοτών]

γ) (46ο χλμ) [Διασταύρωση Ελληνικής Βιομηχανίας Ζαχάρεως]

δ) (49ο χλμ) [Διασταύρωση Λεύκης]

ε) (52ο χλμ) [Κόμβος Περιφερειακής]

Εθνική Οδός Ξάνθης - Λάγους

α) (3ο χλμ) [Κόμβος Περιφερειακής]

β) (4ο χλμ) [Διαστύρωση Ν. Ζυγού]

Επαρχιακή Οδός Ξάνθης - Μαγγάνων ( 2ο και 3ο χλμ)

Περιφερειακή Οδός Ν. Κεσσάνης - Αβάτου

α) Διασταύρωση Αβδήρων

β) Διασταύρωση Μυρωδάτου

Εθνική Οδός Ξάνθης – Ιάσμου - Κομοτηνής [στο ύψος της Πανεπιστημιούπολης]

Νομός Καβάλας

Εγνατία Οδός (από κόμβο Αγ. Ανδρέα έως κόμβο Άσπρων Χωμάτων)

Εθνική Οδός Καβάλας - Δράμας (18ο έως 28ο χλμ)

Εθνική Οδός Αμφίπολης - Καβάλας (από Ελευθερούπολη έως Σταυρό Αμυγδαλεώνα)

Εθνική Οδό Θάσου - Λιμεναρίων (από Σκάλα Σωτήρος έως Λιμενάρια)

Επαρχιακή Οδό Καβάλας - Ν. Περάμου (από έξοδο Καβάλας έως Παληό)

Νομός Δράμας

Εθνική Οδός Δράμας - Καβάλας (4ο, 6ο, 9ο και 14ο χλμ)

Εθνική Οδός Δράμας - Εξοχής (5ο, 9ο, 12ο, 20ο, 25ο και 29ο χλμ)

Εθνική Οδός Δράμας - Ξάνθης (9ο και 11ο χλμ)

Επαρχιακή Οδός Δράμας - Αμφίπολης (1ο έως 3ο, 5ο, 10ο και 14ο χλμ)

Επειδή πέραν των ανωτέρω φόρων, τελών, δασμών και εισφορών (τακτικών και έκτακτων)

που υποχρεωθήκαμε να καταβάλουμε με την αγορά των ΙΧΕ οχημάτων ιδιοκτησίας μας

καθώς και αυτών που επιβαρύνουν καθημερινά τη χρήση των αυτοκινήτου μας,

υποχρεωνόμαστε να καταβάλουμε και ετήσια Τέλη κυκλοφορίας που επιβάλλονται στα

αυτοκίνητα οχήματα ιδιοκτησίας μας

Επειδή αμφότεροι καταβάλαμε για ετήσια Τέλη κυκλοφορίας που επιβάλλονται στα

αυτοκίνητα οχήματα ιδιοκτησίας μας, ο μεν πρώτος το ποσό των ……….. ευρώ για το όχημα

με αριθμό κυκλοφορίας …………… ιδιοκτησίας του, ο δε δεύτερος το ποσό των …….. ευρώ

[…… συνολικά τέλη : 2 = …….. ευρώ που είναι τα τέλη που αναλογούν στον δεύτερο από εμάς

για το ΙΧΕ αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας ………………. συνιδιοκτησίας του δευτέρου εξ

ημών κατά ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%)]

Επειδή είμαστε χρήστες του Εθνικού «Οδικού» Δικτύου το οποίο ως προελέχθη, βρίσκεται

σε άθλια κατάσταση, με αποτέλεσμα να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η ζωή και η σωματική

μας ακεραιότητα, έχουμε επομένως έννομο συμφέρον να λάβουμε γνώση του τρόπου με τον

οποίο δαπανώνται τα έσοδα του προϋπολογισμού, ιδίως κατά το μέρος που αφορά τα

ανταποδοτικά τέλη κυκλοφορίας που μας επιβάλλονται για τα ανωτέρω οχήματα

ιδιοκτησίας μας

Επειδή προκύπτει η ανάγκη διερεύνησης του τρόπου διάθεσης των εισπραττόμενων τελών

κυκλοφορίας, ώστε να διαπιστωθεί αν διασφαλίζεται ο ανταποδοτικός τους χαρακτήρας, αν

παρέχεται δηλαδή σε εμάς η ειδική προς εμάς (ως ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων μας) για τη

χρησιμοποίηση του οδικού δικτύου της χώρας δημόσια υπηρεσία, της συγκάλυψης των

δαπανών έργων υποδομής, συντήρησης και ανάπτυξης του δικτύου που χρησιμοποιούμε

Επειδή προκύπτει η ανάγκη να διακριβωθεί από εμάς (ως επιβαρυνόμενους ιδιοκτήτες των

αυτοκινήτων μας), αν υπάρχει ακριβής άλλως ανάλογη αντιστοιχία ανάμεσα στο ύψος των

εισπραττόμενων από το κράτος τελών κυκλοφορίας που καταβάλουμε και των κονδυλίων

που διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό για την παρεχόμενη προς εμάς υπηρεσία

της συντήρησης και ανάπτυξης του οδικού δικτύου που χρησιμοποιούμε

Επειδή ο δεύτερος από εμάς επιβαρύνεται πέραν των άλλων και με Έκτακτη Εισφορά από

την συνιδιοκτησία του προαναφερόμενου επιβατικού αυτοκινήτου ιδιωτικής χρήσης

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με τη ρητή επιφύλαξή μας για κάθε νόμιμο δικαίωμά μας, ιδίως στην περίπτωση που

απειληθεί η ζωή ή η σωματική μας ακεραιότητα αν αποδειχτεί ότι ΔΕΝ υπάρχει ακριβής

άλλως ανάλογη αντιστοιχία ανάμεσα στο ύψος των εισπραττόμενων από το κράτος

τελών κυκλοφορίας που καταβάλουμε και των κονδυλίων που από αυτά διατίθενται

από τον κρατικό προϋπολογισμό για την παρεχόμενη προς εμάς υπηρεσία της

συντήρησης και ανάπτυξης του οδικού δικτύου που χρησιμοποιούμε

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ

Όπως εντος εξήντα ημερών από την κοινοποίηση της παρούσης μας γνωστοποιήσετε τα

στοιχεία από τα έσοδα και τις δαπάνες του προϋπολογισμού του κράτους των

τελευταίων δυο ετών, από τα οποία να προκύπτουν αναλυτικά α) ποια τα συνολικά έσοδα

του προϋπολογισμού από i) τους φόρους, τέλη και εισφορές στα καύσιμα, ii) τα Τέλη

Ταξινόμησης, το Φ.Π.Α και τον Εισαγωγικό Δασμό που επιβαρύνουν την αγορά αυτοκινήτου

και iii) τον Ειδικό Φόρο Πολυτελείας που επιβαρύνουν την αγορά αυτοκινήτου β) ποια η

ακριβής δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη συντήρηση και ανάπτυξη του

Εθνικού «Οδικού» Δικτύου την τελευταία διετία, γ) σε ποια από τα ανωτέρω αναφερόμενα

σημεία καρμανιόλες του οδικού δικτύου κατευθύνθηκαν κονδύλια του κρατικού

προϋπολογισμού με στόχο την συντήρηση και ανάπτυξη των ανωτέρω οδών στις οποίες

εντοπίζονται τα επικίνδυνα για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των χρηστών σημεία,

και ποιο το ακριβές ύψος αυτών δ) ποια τα συνολικά έσοδα του προϋπολογισμού από τα

τέλη κυκλοφορίας, ε) που κατευθύνθηκαν τα εν λόγω κονδύλια και ειδικότερα ποιο το

ακριβές ποσό που δαπανήθηκε από αυτά, για τη συντήρηση και ανάπτυξη του Εθνικού

«Οδικού» Δικτύου και στ) σε ποια από τα ανωτέρω αναφερόμενα σημεία καρμανιόλες

του οδικού δικτύου κατευθύνθηκαν κονδύλια που προέρχονται από την επιβολή των

τελών κυκλοφορίας με στόχο την συντήρηση και ανάπτυξη των ανωτέρω οδών που

εντοπίζονται τα επικίνδυνα για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των χρηστών

σημεία, και ποιο το ακριβές ύψος αυτών.

Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς τον υπουργό

Οικονομικών, προς γνώσιν του και για τις νόμιμες συνέπειες αντιγράφοντάς την ολόκληρη

στην έκθεση επίδοσής του.

Επικολλήθηκε Τ.Ν. 1,15 ευρώ.

Αθήνα, 30 Δεκεμβρίου 2011

Ο εξωδίκως δηλών

»

Περαιτέρω, με την με την από 28/02/2012 απάντηση, η οποία

κοινοποιήθηκε την 07/03/2012 την οποία υπογράφει η προϊσταμένη της

διεύθυνσης γενικής γραμματείας φορολογικών θεμάτων Δήμητρα

Γκαραβέλα, ο υπουργός των Οικονομικών απάντησε ότι τα τέλη

κυκλοφορίας δεν είναι ανταποδοτικά αλλά αποτελούν στο σύνολό τους

έσοδο του Δημοσίου, σε πλήρη δηλαδή αντίθεση με την ΕφΑΘ 1520/71,

την 1712/1989 ΕΦ ΑΘ και την 428/2005 του ΑΠ, με τις οποίες έχει

επανειλημμένα κριθεί ότι τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων ΔΕΝ

είναι φόροι, αλλά έχουν χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών.

Εξάλλου ο παραπάνω ισχυρισμός σύμφωνα με τον οποίο τα τέλη

κυκλοφορίας αποτελούν φόρο και ως εκ τούτου δεν έχουν χαρακτήρα

ανταποδοτικό, προκύπτει ευθέως και από την υπ’ αιθμ. 4 παράγραφο

της περ. 2 της υποπαραγράφου Ε7 του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012

(222 Α΄) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής

Στρατηγικής 2013-2016 – (…) » σύμφωνα με την οποια, «Το ποσό των

τελών κυκλοφορίας αποτελεί στο σύνολό του έσοδο του Δημοσίου» ήτοι

ότι τα τέλη κυκλοφορίας και τυχόν πρόστιμα, αποτελούν φορολογική

απαίτηση του Δημοσίου ή αυτοτελή χρηματική κύρωση για παράβαση

φορολογικής νομοθεσίας, ή άλλο συναφές με φόρο δικαίωμα του

Δημοσίου.

Ωστόσο, στο άρθρο 22 του νόμου 2367/1953 "περί τίτλων κυριότητος,

ταξινομήσεως, αδειών κυκλοφορίας και φορολογίας αυτοκινήτων" (φ. 82)

ορίζεται, ότι : "1. Εις περίπτωσιν ακινησίας αυτοκινήτου οχήματος εξ

οιασδήποτε αιτίας ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος αυτού υποχρεούται όπως προ της

ενάρξεως του φορολογικού εξαμήνου από του οποίου το αυτοκίνητον τίθεται

εις ακινησίαν, υποβάλη εις τον αρμόδιον οικονομικόν έφορον δήλωσιν

ακινησίας, εν τη οποία ν` αναφέρωνται λεπτομερώς οι προκαλέσαντες την

ακινησίαν λόγοι και ο τόπος σταθμεύσεως του ακινητούντος οχήματος

(πόλις, οδός, αριθμός). Η δήλωσις ακινησίας δεν λαμβάνεται υπ` όψιν, εάν

δεν παραδοθώσιν συγχρόνως η άδεια κυκλοφορίας και αι πινακίδες αριθμού

κυκλοφορίας του αυτοκινήτου. `Αμα τη υποβολή της δηλώσεως ακινησίας ο

οικονομικός έφορος προβαίνει εις την κατάλληλον σφράγισιν του εν

ακινησία δηλουμένου αυτοκινήτου προς τον σκοπόν της μηχανικής

ακινητοποιήσεως αυτού, συντάσσων περί τούτου πρωτόκολλον. Βάσει της

δηλώσεως ακινησίας και του κατά τ` ανωτέρω πρωτοκόλλου σφραγίσεως, ο

οικονομικός έφορος προβαίνει οίκοθεν εις την έκπτωσιν των τελών του

εξαμήνου, δι` ο δηλούται ότι το αυτοκίνητον θέλει παραμείνει εις ακινησίαν

Εις περίπτωσιν διακοπής ακινησίας επί σκοπώ θέσεως του αυτοκινήτου εις

κυκλοφορίαν, ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος αυτού υποχρεούται προηγουμένως να

δηλώση τούτο εις τον οικονομικόν έφορον. Βάσει της δηλώσεως ταύτης ο

οικονομικός έφορος προβαίνει εις την βεβαίωσιν των τελών του εξαμήνου

καθ` ο το αυτοκίνητον τίθεται εκ νέου εις κυκλοφορίαν . . . 6. (όπως η

παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε δια του άρθρου 10 του Α.Ν. 154/1967).

Εξαιρετικώς ... χωρεί έκπτωσις των τελών κυκλοφορίας εν περιπτώσει

αναγκαστικής ακινησίας του αυτοκινήτου εκ λόγων ανωτέρας βίας, κλοπής,

ή υπεξαιρέσεως αυτού. Ως λόγοι ανωτέρας βίας εν προκειμένω νοούνται αι

περιπτώσεις δι` ας δεν καθίσταται εφικτή η τήρησις της κατά τ` ανωτέρω

οριζομένης διαδικασίας, είτε εκ λόγων αναγομένων εις την προσωπικήν

κατάστασιν του κατόχου του αυτοκινήτου, είτε εκ τοιούτων αναγομένων εις

την πραγματικήν κατάστασιν του αυτοκινήτου και των στοιχείων της

κυκλοφορίας αυτού". Εξ άλλου, στην παρ. 1 του άρθρου 24 του αυτού ως

άνω νόμου ορίζεται ότι "εις περίπτωσιν καθ` ην αυτοκίνητον όχημα

κυκλοφορεί άνευ αδείας ή δηλωθέν εν ακινησία, ήθελεν ανακαλυφθή

κυκλοφορούν, επιβάλλεται εις βάρος του ιδιοκτήτου ή κατόχου, εκτός των

τελών και πρόστιμον μέχρι του τριπλασίου των τελών ...".

Aπό το συνδυασμό των πιο πάνω διατάξεων και ιδίως των παρ. 1 και 6

του άρθρου 22 συνάγεται ότι για τη μη καταβολή τελών κυκλοφορίας

αυτοκινήτου λόγω ακινησίας απαιτείται η τήρηση των προβλεπόμενων

από αυτές διατυπώσεων, οι οποίες αποσκοπούν να παράσχουν στην

αρμόδια φορολογική αρχή (αλλά και στις λοιπές αρχές) τη δυνατότητα

ελέγχου της θέσεως του αυτοκινήτου σε ακινησία. Συγχωρείται δε η

παράλειψη τηρήσεως εκείνων μόνον των διατυπώσεων, ως προς τις

οποίες συντρέχει η, κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως της παρ. 6,

ανωτέρα βία. Συνεπώς, σε περίπτωση μη τηρήσεως όλων των

προαναφερόμενων διατυπώσεων (πλην εκείνων ως προς τις οποίες, κατά

τα ανωτέρω, συνέτρεχε ανωτέρα βία) προ της θέσεως του αυτοκινήτου

σε ακινησία, τα τέλη κυκλοφορίας εξακολουθούν να οφείλονται, χωρίς

να ασκεί νομική επιρροή το γεγονός της κυκλοφορίας ή μη του

αυτοκινήτου (Σ.τ.Ε.2170/82, 2349/1996 ΣΤΕ).

Συνεπώς η μη καταβολή τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτου λόγω

ακινησίας, υπό την προϋπόθεση ασφαλώς της τήρησης των

προβλεπόμενων από αυτές διατυπώσεων, οι οποίες αποσκοπούν να

παράσχουν στην αρμόδια φορολογική αρχή (αλλά και στις λοιπές αρχές)

τη δυνατότητα ελέγχου της θέσεως του αυτοκινήτου σε ακινησία,

συνεπαγεται ότι τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν

χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, δεν είναι φόροι, και επιβάλλονται

στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους

τελευταίους του οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των

αναγκαίων πόρων για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του

δικτύου τούτου, όπως τούτο κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 428/2005 ΑΠ.

Επειδή η ατομική εν προκειμένω ειδοποίηση έχει μεν το χαρακτήρα

πρόσκλησης προς εμένα τον αιτούντα να καταβάλω το χρέος μου και

ενημέρωσης για το ύψος της οφειλής μου και δεν συνιστά, επομένως, κατά

τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, εκτελεστή της

διαδικασίας της διοικητικής εκτέλεσης πράξη, αλλά πληροφοριακό έγγραφο

πλην, όμως στην προκείμενη περίπτωση, κατ` ορθή εκτίμηση του

περιεχομένου και του αιτήματος της υπό κρίση αίτησης, διώκεται με αυτήν η

ακύρωση της ταμειακής βεβαίωσης, που αναφέρεται σε αυτήν και όχι της

ατομικής ειδοποίησης εμού του αιτούντος (βλ, σχετ. ΕλΣ 2038/2010 Δημ.

Νόμος, ΕλΣυν 1515/2010 Δημ. "Νόμος, "ΕλΣυν 1512/2010 Δημ. Νόμος, ΕλΣυν

46/2010 Δημ. Νόμος, ΕλΣ 45/2010 Δημ. Νόμος, ΕλΣ 37/2010 Δημ. Νόμος,

ΜΠΘ 6691/2011 Δημ. Νόμος, ΜΠΟρ 345/2009 Δημ. Νόμος, ΜΠΡοδ 30/2009

Δημ. Νόμος, ΜΠΘ 12175/2007 Δημ. Νόμος, ΜΠΧαλκ 4/2008 αδημ., ΜΠΚω

1587/2006 Δημ, Νόμος, ΜΠΚαρδ 11/2006 Δημ. Νόμος, ΜΠΠατρ 3218/2005

Δημ. Νόμος, ΔΠΑΘ 2866/2005 Δημ. Νόμος, ΜΠΠατρ 702/2004 Δημ. Νόμος,

ΔΠΤριττ 149/2004 ΤΝΠΔΣΑΘ, ΔΠΡΗρακλ 103/2002 Δημ. Νόμος, ΜΠΡοδ

123/2001, ΜΠΡοδ 20/2001 ΤΝΠΔΣΑΘ) (βλ. και άρθρο 217 του Κώδικα

Διοικητικής Δικονομίας (Ν. 2717/1999)

Επειδή αν δεν υπάρχει ο από τo άρθρο 2 του ΚΕΔΕ (ΝΔ 356/1974)

προβλεπόμενος νόμιμος τίτλος ή αυτός είναι άκυρος τότε δεν είναι επιτρεπτή

και είναι άκυρη η διοικητική εκτέλεση (βλ. σχετ. ΑΠ 1549/1998 ό.π.)

Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρο 217 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ. ορίζεται ότι: «1.

Ανακοπή χωρεί κατά κάθε πράξης που εκδίδεται στα πλαίσια της διαδικασίας

της διοικητικής εκτέλεσης και, ιδίως, κατά: α) της πράξης της ταμειακής

βεβαίωσης του εσόδου, …», στο άρθρο 124 παρ. 1 ότι: «Περισσότερα ένδικα

βοηθήματα ή μέσα μπορούν να σωρευθούν, κυρίως ή επικουρικώς, στο ίδιο

εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο αν συντρέχουν, ως προς αυτά, οι

προϋποθέσεις του άρθρου 122, το οποίο εφαρμόζεται αναλόγως» και στο

άρθρο 122 παρ. 1 και 2 ότι: «1. Κοινό ένδικο βοήθημα μπορεί να ασκηθεί

από τον ίδιο διάδικο για συναφείς πράξεις, παραλείψεις ή υλικές ενέργειες,

εφόσον το δικαστήριο είναι ως προς όλες κατά τόπο αρμόδιο. 2. Συναφείς

είναι οι πράξεις και οι παραλείψεις: α) όταν στηρίζονται στην ίδια νομική και

στην ίδια κατά τα ουσιώδη στοιχεία πραγματική βάση ή β) όταν η νομιμότητα

της μιας ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της άλλης. …»

Επειδή, η προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση είναι άκυρη διότι δεν είχε

συγκροτηθεί ο νόμιμος τίτλος πάνω στον οποίο στηρίζονταν, γιατί δεν είχε

καταστεί οριστικός, αφού δεν είχε επιδοθεί νόμιμα ώστε να παρέλθει η

προθεσμία προσφυγής κατ` αυτού

Επειδή, η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη ενάρξεως της αναγκαστικής

εκτελέσεως, η οποία ακολουθεί την νομότυπη ταμειακή βεβαίωση του

χρέους του οφειλέτου του Δημοσίου και αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί

στον οφειλέτη το χρέος και η αιτία του, ούτως ώστε αυτός να δυνηθεί να

στραφεί με τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής

Δικονομίας (ανακοπή, αναστολή εκτελέσεως) κατά της πράξεως ταμειακής

βεβαιώσεως, η οποία, επί προσβολής της ατομικής ειδοποιήσεως, θεωρείται

ως συμπροσβαλλομένη ή να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του (ΣτΕ

4417/2011)

Επειδή, με βάση όλα τα ανωτέρω, δέον όπως οι προσβαλλόμενες με την

παρούσα οριστικές πράξεις προσδιορισμού, φορολογικές εγγραφές που

έλαβαν χώρα συνεπεία αυτών καθώς και η πράξη ταμειακής βεβαιώσεως,

καθ’ ο μέρος της αφορά στο, αναλυτικώς περιγραφόμενο στο ιστορικό για

τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2013 και επιβάλλονται τέλη κυκλοφορίας και

πρόστιμο που αντιστοιχεί σε αυτά ακυρωθούν, άλλως εξαφανισθούν,

Επειδή, η παρούσα ανακοπή μου ασκείται νόμιμα και εμπρόθεσμα,

Επειδή, είναι βάσιμοι όλοι οι ισχυρισμοί της παρούσης,

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με την ρητή επιφύλαξη των δικαιώματός μου

ΑΙΤΟΥΜΑΙ

Να γίνει δεκτή η παρούσα υπό κρίση ανακοπή -προσφυγή μου καθ’ όλο αυτής

το αιτητικό.

Να ακυρωθούν, άλλως εξαφανισθούν

α) η οριστική πράξη προσδιορισμού τελών κυκλοφορίας και προστίμου για

τέλη Κυκλοφορίας έτους 2013, με την οποία ειδικότερα, βεβαιώθηκε

ταμειακώς στις ……../12/2013, από τη Δ.Ο.Υ. ………………………., το ποσό των

265 ευρώ προερχόμενο από τα οφειλόμενα προς το Δημόσιο τέλη

κυκλοφορίας για το έτος 2013 για ΕΙΧ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας μου με αριθμό

κυκλοφορίας ………………. καθώς και πρόστιμο ύψους 265 ευρώ, ήτοι

συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε ευρώ 530, πληρωτέο εφάπαξ μέχρι την

……../01/2014, με ταυτότητα οφειλής ……………………………

………………………………………………………………., που καταλογίσθηκαν σε βάρος μου

με πράξεις της αρμόδιας Δ.Ο.Υ ……………………….. και συγκεκριμένα με τη

σύνταξη του υπ αριθμ 1/680 χρηματικού καταλόγου,

β) κάθε φορολογική εγγραφή που έλαβε χώρα συνεπεία των ανωτέρω

οριστικών πράξεων, και

γ) η ………/12/2013 πράξη ταμειακής βεβαιώσεως, καθ’ ο μέρος της αφορά

στο, αναλυτικώς περιγραφόμενο στο ιστορικό για τα τέλη κυκλοφορίας

έτους 2013 και επιβάλλονται τέλη κυκλοφορίας και πρόστιμο που

αντιστοιχεί σε αυτά και συγκεκριμένα ποσό των 265 ευρώ προερχόμενο από

τα οφειλόμενα προς το Δημόσιο τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2013 για ΕΙΧ

αυτοκίνητο ιδιοκτησίας μου με αριθμό κυκλοφορίας ………………. καθώς και

πρόστιμο ύψους 265 ευρώ, ήτοι συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε ευρώ 530,

πληρωτέο εφάπαξ μέχρι την ……./01/2014, με ταυτότητα οφειλής

…………………………………………………………………….., που καταλογίσθηκαν σε βάρος

μου με πράξεις της αρμόδιας Δ.Ο.Υ ………………. και συγκεκριμένα με τη

σύνταξη του υπ αριθμ ……………. χρηματικού καταλόγου.

Να καταδικαστεί το Ελληνικό Δημόσιο στην πληρωμή της δικαστικής μου

δαπάνης.

Να αναγνωρισθεί ότι τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν

χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, δεν είναι φόροι, και επιβάλλονται στους

ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους τελευταίους του

οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των αναγκαίων πόρων για τη

συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του δικτύου τούτου όπως τούτο

κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 428/2005 ΑΠ.

Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 2014

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος