Γκούλαγκ

Γκούλαγκ............................................1

Πάτα γερά 1996.............................1

Πάτα Γερά................................1

Άσχημος Ύπνος.........................1

Είμαι Ο Ενας.............................1

Τα Φτερά Της Ψυχής................1

Τα Παιδιά, Μόνο......................1

Εν Ψυχρώ.................................2

Κλείσ' Τα Μάτια Σου................2

Εύφλεκτα Υλικά.......................2

Η Άλλη Πλεύρα........................2

Άλλες 8 Χαμένες Ώρες..............2

Μόνο Λόγια.............................2

Στην αυλή των θεαμάτων 1990......2

Ελιγμός.....................................2

Άπολογία.................................2

Εθισμός....................................2

Χρώματα Θαμπά......................3

Άν Θα Τον Βρείτε.....................3

Άυλή Των Θεαμάτων...............3

Νομάδες..................................3

Τζακ Και Νέλλυ........................3

Κοινωνική Στοργή....................3

Στα Όρια...................................3

Είσοδος κινδύνου 0° C 1987...........3

Τρελλός Μουσικός...................3

Χαμένες Ώρες...........................3

Επικίνδυνος Επισκέπτης..........4

Σαρκοβόρο Άρνί.......................4

Ο Νεκρός Μας Εαυτός.............4

Όνειρο......................................4

Γκούλαγκ

1996Πάτα γερά

ΠάταΓερά Όταν νιώσεις την ανάγκη να μιμήσεις Όταν έχεις κάτι να πεις Άν διστάζεις το στόμα σου να ανοίξεις Να θυμάσαι το παιχνίδι το χεις χάσει.

Όταν πρέπει μια μάχη να αρχίσεις Όταν πρέπει μια μάχη να κερδίσεις Άν διστάζεις να μπεις να πολεμήσεις Να θυμάσαι το παιχνίδι το χεις χάσει.

Πάτα γερά….Πάτα γερά στα πόδια σου φίλε μου Πάτα γερά…Πάτα γερά και μη διστάζεις φίλε μου

Όταν πρέπει μονάχος να παλέψεις Τα βαθιά ποτάμια να διασχίσεις Άν φοβάσαι κόντρα στο ρεύμα να πας Να θυμάσαι το παιχνίδι το χεις χάσει.

Άν μπροστά σου έναν τοίχο συναντήσεις Όταν πρέπει έναν τοίχο να γκρεμίσεις Άν διστάζεις κατά πάνω του να ορμήσεις Να θυμάσαι το παιχνίδι το χεις χάσει.

Πάτα γερά….Πάτα γερά στα πόδια σου φίλε μου Πάτα γερά…Πάτα γερά και μη διστάζεις φίλε μου

ΆσχημοςΎπνος Για όσους έφυγαν για όσους θα έρθουν Για όσα δεν πρόλαβα για όσα δεν προφταίνω Για όσους με άφησαν, για όσους με έδιωξαν Για όσα μετάνιωσα, για όσα έχω φταίξει Για όσα εγκατέλειψα, για όσα έχω χάσει

Ένας άσχημος ύπνος το βράδυ μ’ αγκαλιάζει Ένας άσχημος ύπνος που ποτέ δεν ξεκουράζει

Για όσα πέρασαν, για όσα θα έρθουν Για όσα έμαθα και όμως δε μαθαίνω Για όσα συγκρούστηκα, για όσα ελπίζω Για όσα απάντηση ακόμα δεν πήρα Για όσα δέχτηκα πως δεν έχουν τελειώσει

Ένας άσχημος ύπνος το βράδυ μ’ αγκαλιάζει Ένας άσχημος ύπνος που ποτέ δεν ξεκουράζει

ΕίμαιΟΈνας Είμαι το φως και μαζί το σκοτάδι Είμαι ο ήλιος και μαζί η σελήνη Η καταιγίδα και μαζί η ελπίδα Είμαι ο φόβος και μαζί η γαλήνη Ο εφιάλτης τα όνειρα μαζί Είμαι η σιωπή και μαζί η κραυγή

Ξέρω είμαι ο ένας και ταυτόχρονα ο κανένας

Είμαι η τρέλα και μαζί η λογική Είμαι το θέαμα και μαζί ο θεατής Είμαι το θύμα και ο θύτης μαζί Είμαι το τέλος και μαζί μια αρχή Είμαι η τρέλα και μαζί η λογική Είμαι το θέαμα, συγχρόνως θεατής

Ξέρω είμαι ο ένας και ταυτόχρονα ο κανένας

ΤαΦτεράΤηςΨυχής Της μέρας διαβάτης, διαβάτης της νύχτας κάθε ώρα και κάθε στιγμή Του κόσμου διαβάτης, διαβάτης στη γη όπου κάθε ισορροπία έχει πια κλονιστεί Του κόσμου τα ρεύματα με παρασύρουν μια πάνω, μια κάτω, στον αέρα, στη γη Κάθε ισορροπία, έχει γκρεμιστεί και θόρυβος αφόρητος παντού επικρατεί

Καταρρεύσαν οχυρά, τις πύλες τους διασχίζω Καταρρεύσαν οχυρά και ερείπια διακρίνω Καταρρεύσαν οχυρά κι ο απόηχος κρατάει Καταρρεύσαν οχυρά κι ο απόηχος κρατάει Πόλεις, χωριά, βυθισμένα στη γη Χαμένοι, θαμμένοι πολιτισμοί Στα δύο χωρίζεται, χωρίζεται η γη κι ο αφόρητος θόρυβος διαρκεί, διαρκεί

Τα φτερά της ψυχής, λυγίζουνε μες στο θόρυβο που επικρατεί, μες στο θόρυβο ακροβατεί

Διάττοντες αστέρες, πολιτικοί κόντρα στον ήλιο, στην τροχιά της γης Διάττοντες αστέρες, πολιτικοί κόντρα στον ήλιο, στην τροχιά της ζωής Όπου πόρνες συγκρούστηκαν με την ηθική οι εικόνες δακρύσανε μα όχι οι θεοί Στεγνά τα στόματα κι η δίψα διαρκεί Στεγνά τα όνειρα, η δίψα της ψυχής


Κι όλα μαζί έχουν πια μπερδευτεί Και όλα φτάνουνε σαν μια βοή Κάθε ισορροπία, έχει γκρεμιστεί και όλα φτάνουνε σαν μια βοή Μια βοή συνεχής, μια βοή διαρκής κι ο συναγερμός θα’ χει μέσα χαθεί Μια βοή συνεχής, μια βοή διαρκής κι ο συναγερμός θα ηχεί, θα ηχεί


, ...ΤαΠαιδιά Μόνο Κρύβονται οι σχέσεις μας στις όμορφες τις λέξεις Πνίγονται οι σχέσεις μας στις άχαρες εικόνες Πρόσωπα αλλάζουμε να μην πληγωθούμε Πρόσωπα αλλάζουμε να μην προδοθούμε

Τα παιδιά δε ζουν σε κόσμο που στερείται φαντασίας

Δεν είναι ο κόσμος τους ειδήσεων δελτία Τα παιδιά δε ζουν σε κόσμο που στερείται

φαντασίας Έχουν το ένστικτό τους για προστασία

Τα παιδιά ό,τι κι αν πουν, το εννοούν Τα παιδιά ό,τι αισθανθούν, ποτέ δεν το κρύβουν

Είναι ντροπή μπροστά στους άλλους να δακρύζεις

Είναι ανάγκη να μη δείχνεις πως λυγίζεις Πρόσωπα αλλάζουμε να μην πληγωθούμε Πρόσωπα αλλάζουμε να μην προδοθούμε

Τα παιδιά δε ζουν σε κόσμο που στερείται φαντασίας

Δεν είναι ο κόσμος τους ειδήσεων δελτία Τα παιδιά δε ζουν σε κόσμο που στερείται

φαντασίας Έχουν το ένστικτό τους για προστασία

of 4

Τα παιδιά ό,τι κι αν πουν, το εννοούν Τα παιδιά ό,τι αισθανθούν, ποτέ δεν το κρύβουν

ΕνΨυχρώ Εκτέλεση, εκτέλεση εν ψυχρώ

Μ’ ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι Με τα χέρια σταυρωμένα στο κεφάλι Γονατισμένος, στο χώμα πεσμένος Γονατισμένος, στον τάφο σου σκυμμένος Μ’ ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι Με τα χέρια σταυρωμένα στο κεφάλι Γονατισμένος, σε τόπο χαμένο Στη μέση του κόσμου, στη μέση του χρόνου

Ένα όπλο σημαδεύει, σημαδεύει τη ζωή σου Τη ζωή που τη σφραγίδα του θα βάλει Σφραγίδα του μίσους, απρόσωπου μίσους Στη ζωή που περνάει, από μπροστά σου Μ’ ένα όπλο προσπερνάνε τη ζωή σου

τυχοδιώκτες Χαρτοπαίχτες στην παρτίδα την μεγάλη Φανατισμένοι, υπνωτισμένοι Στην λάμψη των όπλων, στον κρότο των όπλων

Εκτέλεση…Εν ψυχρώ, εν ψυχρώ Εκτέλεση εν ψυχρώ

Εκτέλεση, εκτέλεση εν ψυχρώ, μ’ ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι

Εκτέλεση, εκτέλεση εν ψυχρώ, μια ανάσα τελευταία να προλάβεις

Εκτέλεση, εκτέλεση εν ψυχρώ, μ’ ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι

Εκτέλεση, εκτέλεση εν ψυχρώ, βιαστικά που θα τραβήξουν τη σκανδάλη

Εκτέλεση…Εν ψυχρώ, εν ψυχρώ Εκτέλεση εν ψυχρώ

' Κλείσ ΤαΜάτια Σου Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Να ενταθούνε οι υπόλοιπες αισθήσεις μας Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Για να δούμε αληθινά αν ζούμε Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Μεσ’ στη σιωπή ν’ αγκαλιάσεις το θόρυβο Μεσ’ στο σκοτάδι να σκορπίσουν τα χρώματα Έστω για λίγο να σβήσουν τα σύμβολα Έστω για λίγο να σπάσουν τα πρότυπα

Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Να χαλαρώσεις, να παίξεις με το σώμα σου Και ν’ αφήσεις ελεύθερο το πνεύμα σου Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Ν’ ανακαλύψουμε τον πρώτιστο το ρόλο μας Ν’ αναζητήσουμε τον έσχατο ρόλο μας Κλείσε, κλείσε, κλείσ’ τα μάτια σου Μεσ’ στη σιωπή ν’ αγκαλιάσεις το θόρυβο Μεσ’ στη σιωπή ν’ αγκαλιάσεις το θόρυβο Μεσ’ στο σκοτάδι να σκορπίσουν τα χρώματα Έστω για λίγο να σβήσουν τα σύμβολα Έστω για λίγο να σπάσουν τα πρότυπα

Μπροστά στο άπειρο, μπροστά στη γένεση Μπροστά στο θάνατο, μπροστά στο χάος

Κλείσ’ τα μάτια σου, να καταρρεύσουν τα σύμβολα

Κλείσ’ τα μάτια σου Κλείσ’ τα μάτια σου, να καταρρεύσουν τα

πρότυπα Κλείσ’ τα μάτια σου

Μπροστά στο άπειρο, μπροστά στη γένεση

Μπροστά στο θάνατο, μπροστά στο χάος

Εύφλεκτα Υλικά

Εύφλεκτα υλικά, ποτισμένα με βενζίνη Δίπλα η φωτιά, μια φουντώνει, μια σβήνει Ποιον μιλάς, κανείς σημασία δε δίνει Θα’ ρθει η στιγμή, που το λάθος θα γίνει Μία σπίθα αρκεί, παρανάλωμα να γίνει Μία σπίθα αρκεί, παρανάλωμα να γίνει Και κανένας… δε θα μείνει…

Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά, ξεχασμένα Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά, ποτισμένα με βενζίνη Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά και κανένας δε θα μείνει

Ποιον μιλάς, κανείς σημασία δε μας δίνει Θα’ ρθει η στιγμή, που το λάθος θα γίνει Μία σπίθα αρκεί, παρανάλωμα να γίνει Μία σπίθα αρκεί, παρανάλωμα να γίνει Και κανένας… δε θα μείνει…

Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά, ξεχασμένα Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά, ποτισμένα με βενζίνη Και κανένας, δε θα μείνει Εύφλεκτα υλικά και κανένας δε θα μείνει

Και κανένας, δε θα μείνει…

ΗΆλληΠλεύρα Ότι βλέπεις δεν αρκεί Μια ωραία βιτρίνα ξεγελάει τα μάτια Άν άνθρωποι, ζουν σαν ζώα σ’ όποιο μέρος της γης αν γυρίσεις και δεις δε θ’ ακούσεις να μιλάνε γι’ αυτούς Μόνο ξέρουν να προβάλλουν τεχνοθαύματα γιατί βλέπεις ό,τι θέλουν να δεις όσοι έχουν κάτι για να κρύψουνε

Κι άλλη πλευρά πάντα υπάρχει

Μια ματιά στην ιστορία πάντα κι άλλη εκδοχή για τα ίδια γεγονότα Να διακρίνεις, είν’ η ουσία και την άλλη πλευρά που ‘ναι πάντα αγνοημένη Και είναι πάντα αυτή υπαρκτή μόλις πίσω απ’ τα χαμόγελα των φίλων σου Και δεν είναι τα πράγματα απλά για να φτάσεις ν’ αγγίξεις την αλήθεια τους

Κι άλλη πλευρά πάντα υπάρχει

Άλλες 8 ΧαμένεςΏρες Κανένας δε δουλεύει, όπως εσύ Την υπερκατανάλωση την έκανες ζωή Μα η δικιά σου τσέπη είναι πάντα αδειανή

Τα λεφτά που παίρνεις, τσεπώνουν πάλι αυτοί Οι παλιοί συντρόφοι, με το διευθυντή Του κλότσου και του μπάτσου, κόπρε δουλευτή

Οχτώ χαμένες ώρες Οχτώ χαμένες ώρες

Μόνο Λόγια Τα `χαμε όλα μοιραστεί Πίστευα έτσι στην αρχή Μόνο λόγια συνεισφέρεις Δεν μπορείς με την στάση σου αυτή Να απαιτείς να σ’ ακούω Πάνω σου είχα βασιστεί

Μου το ζήτησες εσύ Μόνο λόγια συνεισφέρεις Δεν μπορείς με την στάση σου αυτή Να απαιτείς να σ’ ακούω Μόνο λόγια…

Πως να δράσουμε μαζί Με υποσχέσεις της στιγμής Μόνο λόγια συνεισφέρεις Δεν μπορείς με την στάση σου αυτή Να απαιτείς να σ’ ακούω Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα…..Μόνο λόγια…

Πάντα ικανός να βρεις Λόγους για να καλυφτείς Μόνο λόγια συνεισφέρεις Δεν μπορείς με την στάση σου αυτή Να απαιτείς να σ’ ακούω Ξαναζήτησες, ξεχνάς Μόνο λόγια συνεισφέρεις Δεν μπορείς με την στάση σου αυτή Να απαιτείς να σ’ ακούω Μόνο λόγια…

1990Στην αυλή των θεαμάτων

Ελιγμός

ακουστικο

Απολογία Μη ρωτάτε τι μου `χει συμβεί τι ζητάτε που δεν το `χω βρεί δεν υπάρχει κοινή λογική όλο κάποιος θα μας ωθεί

Σε απολογία

Μη ρωτάτε τι μου `χει συμβεί μήπως πρέπει να ερμηνευτεί κάθε πράξη ως πολιτική όλο κάποιος θα μας ωθεί

Σε απολογία Σε απολογία

Μη ρωτάτε τι μου `χει συμβεί όσο κι αν ψάχνω δεν το έχω βρει ίσως να `χω απλά κουραστεί όλο κάποιος θα μας ωθεί

Σε απολογία Σε απολογία

Εθισμός Οι σκέψεις μας σβήνουν Τα μάτια κλείνουνε Μ’ όλα τριγύρω μου χάνω την επαφή Ναρκώνεται ο καθένας με τον τρόπο του

Ο κόσμος γυρνάει τυφλός Ο κόσμος γερνάει τυφλός Και είναι ο χρόνος τιμωρός Και είναι ο χρόνος εθισμός

Στο χρόνο που περνάει θα εθιστούμε πιο πολύ Μια δόση ας δεχτούμε κι άλλο δυνατή Άλήθεια ποιος μπορεί να αντισταθεί

Ο κόσμος γυρνάει τυφλός Ο κόσμος γερνάει τυφλός Και είναι ο χρόνος τιμωρός

of 4

Και είναι ο χρόνος εθισμός

Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο πιο πολύ Τρέμουν τα χέρια Τρέμουν τα πόδια μας Άλήθεια ποιος μπορεί να αντισταθεί

Ο κόσμος γυρνάει τυφλός Ο κόσμος γερνάει τυφλός Και είναι ο χρόνος τιμωρός Και είναι ο χρόνος εθισμός

Χρώματα Θαμπά Θάβουν βαθιά το πρόβλημα μέσα σε σχέδια

νόμων Κι όλοι ενοχλούνται αν ποτέ το δουν μπροστά

τους Κανείς από κοντά δεν τ’ αντιμετωπίζει Άγνοια πάντοτε θα το σκεπάζει

Νάρκη στο νου μου αφήνει κενά, τα νέα με τρομάζουν

μου φτύνουν το χθες, "πού ήμουν;" ρωτάω Φαρμάκων αγκάλιασμα, ζάλη

Κι άλλο, κι άλλο της άγνοιας έγκλημα Έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα...

Τα όπλα των σωτήρων μου πάνω μου είναι στραμμένα

Τώρα υποτάχθηκα στην άγριά μου φύση Κανείς δεν μπορεί να μ’ αντικρίσει Τα χρώματά μου είναι θαμπά

Κι άλλο, κι άλλο της άγνοιας έγκλημα Έγκλημα, έγκλημα, έγκλημα...

ΑνΘαΤονΒρείτε

Και αν θα τον βρείτε εκεί που θα βρίσκεται, εκεί ξεχασμένος Πέστε μου ποιος, ποιος θυμάται ποιος είναι αυτός που συντρόφους δεν έχει κι ούτε ζητάει

Δε θα σας χαιρετήσει, ούτε καν θα σας προσέξει Μαζί σας τώρα δε θέλει να επικοινωνήσει Πληγωμένα παιδιά δε θέλει να παρηγορήσει Πληγωμένα παιδιά δε θέλει να ξαναδεί

Η σκέψη του μιλάει, καίει Η σκέψη του μιλάει, καίει...

Αυλή ΤωνΘεαμάτων Μαζευτήκαμε εδώ Κόσμος μαγικός ανοίγει, σ’ εκτοξεύει στη σελήνη Εισβολή στις αισθήσεις

Στην αυλή των θεαμάτων

Ο θάνατος του ενός θέαμα των άλλων

Φίλτρο ιδανικών Ξεχασμένες ερωτήσεις Δε γυρεύουν απαντήσεις Εισβολή στις αισθήσεις


Ο θάνατος του ενός θέαμα των άλλων

Μαζευτήκαμε εδώ Φίλτρο ιδανικών Μαζευτήκαμε εδώ


Νομάδες Δεν περιμένουν να πέσει το μάνα απ’ τον ουρανό Άπ’ το απαθείς να φυτοζωούνε να’ ναι νομάδες προτιμούν

...Να’ ναι νομάδες

Ψάχνουν να βρούνε καινούργιους δρόμους για να κινηθούν Σ’ αινιγματικές αναζητήσεις όπου μπορούν να μπλεχτούν


Και ψάχνουν και ψάχνουν και ψάχνουν

Να μη χαθεί Να μη χαθεί Μην αφεθούν να χαθεί Μην αφεθούν να χαθεί Η κίνηση που τους προκαλεί Η κίνηση που τους συντηρεί


ΤζακΚαιΝέλλυ

Να η στιγμή να αποδείξετε τι μάθατε Να επικρατήσει πρέπει ο πιο δυνατός Ξόδεψα τόσο χρόνο πολύ να σας μεγαλώσω, να σας εκπαιδεύσω Πρέπει κι εγώ να δικαιωθώ

Ποιος απ’ τους δυο θα χτυπήσει αρχικά μετρά Σφίξτε τα δόντια, σφίξτε τα δόντια γερά Σκυλιά που γαβγίζουν είναι δειλά Διώξτε το φόβο δεν είστε απ’ αυτά

Τα νεύρα αντιδρούν Το νιώθω τεντώνουν

Όρμα Νέλλυ, όρμα Τζακ, στήστε άνευ όρων καυγά

Έτσι μπράβο! Έτσι μπράβο!Χωθείτε με πουστιά Πνίξτε του πόνου τα ουρλιαχτά Σύννεφα σκόνης, σύννεφα πάθους τώρα μάχονται τυφλά Δέστε τα!Δέστε τα πως μαλώνουν Δέστε τα...

Πάρ’ τον Νέλλυ, πάρ’ την Τζακ Σκάψτε τις σάρκες σας βαθιά Τρίζουν δόντια, ανοιχτές πληγές Ποιος πρώτος θα εξαντληθεί;Σέρνεστε, κυλιέστε, ένα με τη γη Κάποιον απ’ τους δυο θα καταπιεί

Κοινωνική Στοργή Μένω σε σπίτι φτιαγμένο από γυαλί μιας και που μέρος πιο κρυφό δεν έχω βρει

Κοινωνική στοργή

Νιώθω μπροστά της να έχω γυμνωθεί Μάτια τρυπάνε το γυμνό μου το κορμί


Δεν βλέπω αυτό να της αρκεί μου ξεσκεπάζει την ψυχή μου φορτώνει ενοχές


Στα Όρια Με τι ν’ αρχίσω απόλυτο χάος Δικό του ρυθμό προσωπικό ο καθένας Η πρώτη γεύση

Άυθόρμητες σχέσεις καθοριστικές Μα φτάσανε μέρες ανήσυχες

Άτέλειωτες μέρες στα όρια κρίσης Μαζί διαρκώς μη δούνε το φως παραιτήσεις

Ένταση πάνω στης σκηνής την άκρη Πειστήριο της ύπαρξής μας Παρατάσεις, εξελίξεις

Μακρές συζητήσεις, αγχωτικές Στις επιλογές μας διστακτικοί Ύστατες λύσεις απρόσμενες

Η εξάντληση δίνει αξία σε κάθε στιγμή, νομίζοντας πως τελευταία θα `ναι

Βαραίνουν οι νότες καταλυτικές Βαραίνουν οι λέξεις καταλυτικές

0° C 1987Είσοδος κινδύνου

ΤρελλόςΜουσικός

Ο τρελός τρελός μουσικός Νότες παραποίησε στείρας μουσικής Συνέθεσε το έργο ολόκληρης ζωής Και τράβηξε το δρόμο χωρίς επιστροφή

Έι, τρελέ μουσικέ δεν ξέρω που χάθηκες Πριν προχωρήσεις πρόσεχε το επόμενο βήμα σου

Ο τρελός τρελός μουσικός Άφησε πίσω σημάδια από αίμα Κάποιοι τα προσέξανε, τα μάτια τους γυαλίζουν Ω Θεέ μου μοιάζουν, μοιάζουν για τρελοί


Ο τρελός τρελός μουσικός Κι αν εξυμνούν κριτές τη στείρα μουσική του Και αν στην τρέλα του δεν έχει κοινό Άπ’ όλους θα είναι ο πιο ζωντανός


ΧαμένεςΏρες

Πώς ν’ αντέξω να δουλεύω σαν σκυλί Οχτώ χαμένες ώρες για μια μπουκιά ψωμί Κανένας δε δουλεύει όπως εσύ Την υπερκατανάλωση την έκανες ζωή μα η δικιά σου τσέπη είναι πάντα αδειανή

Τα λεφτά που παίρνεις τσεπώνουν πάλι αυτοί, οι παλιοί σύντροφοι με το διευθυντή Του κλώτσου και του μπάτσου, κόπρε δουλευτή Για πες μου τι περίμενες απ’ τη δουλειά αυτή Για πες μου τι περίμενες απ’ τη δουλειά αυτή εκτός από ισοπέδωση και υποταγή

Κάθε μέρα ένας εργάτης όταν τελείωνε τη δουλειά του ανυπομονούσε να τον πληρώσει τ’ αφεντικό του Η γυναίκα του ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι με τα λεφτά Κι οι δυο ανυπομονούσαν να μαζέψουν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί

of 4

Το αφεντικό δεν ανυπομονούσε καθόλου για το πότε θα πληρωθεί ο εργάτης του Μια μέρα τ’ αφεντικό αυτοκτόνησε Τα χρεόχαρτα του ρουφήξανε τα λεφτά και το αίμα του Ο εργάτης έμεινε άνεργος Τις μέρες που ακολούθησαν ζητούσε δουλειά μα όλοι του λέγανε πως πήγε αργά Οι φίλοι του δεν τον θυμόντουσαν πια Ο όρκος που δώσαν ξεχάστηκε Άυτός στην πείνα, εκείνοι στα λεφτά Και το τέλος ήρθε τότε που γυρνώντας στο σπίτι ψάχνοντας τη γυναίκα του στην τουαλέτα βρήκε ριγμένο ένα έμβρυο στην τουαλέτα βρήκε ένα έμβρυο ριγμένο, ριγμένο

Πώς ν’ αντέξω να δουλεύω σαν σκυλί Πες μου τι περίμενες απ’ τη δουλειά αυτή Πώς... πώς... πώς... πώς...

Επικίνδυνος Επισκέπτης Φίλε σε ξέρω...Σ’ έχω γνωρίσει...Σε ξέρω από χθες Προχθές Παλιότερα Πάντα δίπλα μου Πάντα εσύ Έμμονη Ιδέα πάντα ο ίδιος Μ’ άλλα ρούχα Κατάστρεψέ με αν μπορείς Βγάλε με σκάρτο αν μπορείς Προσπάθησε Είμαι αδύνατος Προσπάθησε Και Θα `μαι κτήμα σου Είσαι μέσα μου Ισοπέδωσέ με Και θα γίνω μέρος σου Και Θα ζήσεις μονάχος Και θα πεθάνεις μονάχος

Σαρκοβόρο Αρνί

Πού Θα πάτε; Πού Θα πας;Το νέφος κανέναν δεν ξεχνά Πού Θα πάτε; πού Θα πας; δεν έχει σημασία πια Το νούμερο των νεκρών, δεν έχει σημασία πια

Τσερνομπίλ Three mile Island

Η αδιαφορία των τρελών, δεν έχει σημασία πια Τα σύνορα των κρατών, δεν έχουν σημασία πια Η ιστορία των λαών, δεν έχει σημασία πια Τα όνειρα του μέλλοντος, δεν έχουν σημασία πια


Τα παιχνίδια των παιδιών, δεν έχουν σημασία πια Ο έρωτας των τυφλών, δεν έχει σημασία πια Οι ανέσεις των αστών, δεν έχουν σημασία πια Η μιζέρια των φτωχών, δεν έχει σημασία πια


Οι εκτελέσεις των ποινών, δεν έχουν σημασία πια Οι ταραχές των εποχών, δεν έχουν σημασία πια Οι πόλεμοι των εθνών, δεν έχουν σημασία πια Το ξύπνημα των μαζών, δεν έχει σημασία πια


ΟΝεκρόςΜαςΕαυτός

Τα δίνουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή όλα, όλα, όλα, όλα

Το μυαλό μας, την ψυχή μας όλα, όλα, όλα, όλα κι αυτή καταπίνει τα πάντα

Όλα, όλα, όλα, όλα και τρέφει μες στα σπλάχνα της το νεκρό μας εαυτό

Η ύπαρξή μας δέχεται τα μανιακά χτυπήματα του μανιακού μας κόσμου και πολλοί είναι ένα βήμα μπροστά και πιο πίσω

Κανένας από μας δεν είναι ο Ιησούς Χριστός μα όλοι ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη ν’ αναστήσουμε το νεκρό μας εαυτό

Όνειρο Μέσα σ’ ένα άδειο σπίτι φως αγωνία πλάνα πολέμου Κάποιος πεθαίνει κλαίω γι’ αυτόν Άυτός μου είπαν ήμουν εγώ Κάτι πήγε στραβά Κάτι πρέπει ν’ αλλάξει...

of 4

Γκούλαγκ

Documents

Transcript of Γκούλαγκ