Θεώρημα των Heckscher-Ohlin

Κάθε χώρα εξάγει το αγαθό που χρησιμοποιεί εντατικά τον συντελεστή που έχει σε αφθονία.

Μάθαμε πως η άμεση αιτία του εμπορίου είναι η διαφορά προ-εμπορίου τιμών στις δύο χώρες Μάθαμε ακόμη πως οι προ-εμπορίου τιμές εξαρτώνται από την ΚΠΔ και το χάρτη καμπυλών κοινωνικής αδιαφορίας των χωρών. Αφού η Καμπύλη Παραγωγικών Δυνατοτήτων εξαρτάται από τη τεχνολογία (συναρτήσεις παραγωγής) και τη διαθεσιμότητα των εισροοών μπορούμε να πούμε πως οι παράγοντες που που καθορίζουν τη δομή του εμπορίου βρίσκονται στις διαφορές των δύο χωρών σχετικά με την τεχνολογία, τη διαθεσιμότητα των εισρών και τις προτιμήσεις. Στο υπόδειγμα Η-Ο υποθέτουμε πως η τεχνολογία και οι προτιμήσεις είναι όμοιες για τις δύο χώρες και το συγκριτικό πλεονέκτημα καθορίζεται βάσει της διαθεσιμότητας των εισροών στις δύο χώρες.

Μία τεχνική παραγωγήςΟΙ χώρες Α και Β έχουν τις ίδιες συνθήκες ζήτησης, όπως φαίνονται από τις καμπύλες κοινωνικής αδιαφορίας. Επίσης έχουν και την ίδια τεχνολογία. Υποθέτουμε πως υπάρχει μια τεχνική παραγωγής υφάσματος και μια τεχνική παραγωγής χάλυβα. Οι χώρες διαφέρουν μόνο ως προς την διαθεσιμότητα (αφθονία) των συντελεστών. Η Α είναι άφθονη σε κεφάλαιο και η Β σε εργασία (ΚΠΔ της Α πιο διερυμένη στον οριζόντιο άξονα του εντάσεως κεφαλαίου αγαθού).

Σε αυτάρκεια, η Α ισορροπεί στο R, όπου ΚΠΔ της επαφίεται της καμπύλης κοινωνικής αδιαφορίας 1. Η Β παράγει και καταναλώνει στο Q*, όπου η ΚΠΔ της επαφίετα της καμπύλης κοινωνικής αδιαφορίας 1. (Δηλαδή, υποθέτουμε πως χωρίς εμπόριο οι χώρες είναι στην ίδια καμπύλη αδιαφορίας). Στην Α η σχετική τιμή του χάλυβα είναι η κλίση της καμπύλης αδιαφορίας 1 στο σημείο R και στη Β στο σημείο Q*. Έτσι, η σχετική τιμή του χάλυβα (εντάσεως κεφαλαίου) είναι χαμηλότερη στην Α ( κεφάλαιο σε αφθονία), επειδή η καμπύλη κοινωνικής αδιαφορίας 1 είναι πιο επίπεδη στο R απ’ότι στο Q*. Η Α(κεφάλαιο σε αφθονία) έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στην παραγωγή του εντάσεως κεφαλαίου αγαθού (χάλυβα). Η Β έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στην παραγωγή του εντάσεως εργασίας αγαθού (ύφασμα).

Με εμπόριο η σχετική τιμή του χάλυβα αυξάνεται στην Α και μειώνεται στη Β μέχρις ότου γίνει ίδια και στις δύο χώρες. Η η σχετική τιμή ισορροπίας του χάλυβα δίνεται από την κλίση των παράλληλων γραμμών CQ και Q*C* που είναι οι υποτείνουσες των τριγώνων εμπορίου CQV και Q*C*V* αντίστοιχα. Η Β συνεχίζει να παράγει σε πλήρη απασχόληση στο σημείο Q* αλλά καταναλώνει στο C* επί της καμπύλης κοινωνικής αδιαφορίας 3, έχοντας ένα μικρό όφελος κατανάλωσης. Η Α μετακινεί την παραγωγή της σε πλήρη απασχόληση στο σημείο Q και καταναλώνει στο C στην καμπύλη κοινωνικής αδιαφορίας 2, έχοντας οφέλη παραγωγής και κατανάλωσης. Η Α εξάγει VQ (ή V*C*) χάλυβα σε αντάλλαγμα εισαγωγές VC (ή V*Q*) ύφασμα από τη Β.

H χώρα που έχει αφθονία κεφαλαίου εξάγει το αγαθό εντάσεως κεφαλαίου και η χώρα που έχει αφθονία εργασίας εξάγει το αγαθό εντάσεως εργασίας.

Πολλές τεχνικές παραγωγής

Η διαφορά τώρα είναι πως η καμπύλες παραγωγικών δυνατοτήτων των χωρών είναι κανονικές.

Πριν το εμπόριο η Α παράγει και καταναλώνει στο R, όπου η ΚΠΔ της εφάπτεται με την καμπύλη κοινωνικής αδιαφορίας 1. Πριν το εμπόριο η Β ισορροπεί στο R*. Στην Α, η σχετική τιμή του χάλυβα δίνεται από την κλίση της καμπύλης κοινωνικής αδιαφορίας 1 στο σημείο R και στη Β στο σημείο R*. Ο χάλυβας (εντάσεως κεφαλαίου) είναι φθνηνότερος στην αμερική (κεφάλαιο σε αφθονία) επειδή η καμπύλη κοινωνικής αδιαφορίας 1 είναι πιο επίπεδη στο R απ’ότι στο R*.

Με εμπόριο, η σχετική τιμή του χάλυβα αυξάνεται στην Α και μειώνεται στη Β μεχρις ότου γίνει ίδια για τις δύο χώρες. Οι όροι εμπορίου στην ισορροπία δίνονται από την κοινή κλίση των παράλληλων γραμμών CQ και Q*C*, που συνδέουν τα σημεία παραγωγής των χωρών (Q και Q*) με τα σημεία κατανάλωσης τους (C και C*) και σχηματίζουν τα τρίγωνα εμπορίου CQV και Q*C*V*. Η Α εξάγει VQ (ή V*C*) χάλυβα σε αντάλλαγμα εισαγωγές VC ( ή V*Q*) υφάσματος από την Β.

Η Α (κεφάλαιο σε αφθονία) εξάγει χάλυβα (εντάσεως κεφαλαίου) και η Β (εργασία σε αφθονία) εξάγει ύφασμα (εντάσεως εργασίας).